အကုန်ပြောင်အောင် ယက်နော်… ကိုမိုး

Unicode

(မိဝိုင်းဇာတ်လမ်း ဒုတိယပိုင်း)

” ရှီးးးးး ကောင်းလိုက်တာ … ကလေးရယ် … ဗျစ် … ဘွတ်ဘွတ် … ဆောင့်ဆောင့် … ဦးနိုင် ပြီးတော့မှာ … အင်း ” လှလှ အိပ်ခန်းထဲက သူစိမ်းယောင်္ကျားအသံကြောင့် ကျမလည်း အံအော ထိတ်လန့်သွားမိတယ်ရှင်။ ငယ်ငယ် ကတည်းက ပေါင်းလာတာ ရည်းစားသနာလည်း ရှိသံ မကြားရဘူး။ အသံလာတဲ့ဆီ ချောင်းကြည့်မိတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အသားဖြူဖြူ အသက် ၅၅နှစ်ခန့် မျက်မှန်နဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က ပက်လက်အနေထားနဲ့ပေါ့။ လှလှက အဲဒီလူကြီးအပေါ် ခန္ဓာကိုယ် လုံးတီးနဲ့ တက်ဆောင့်ပေးနေရတာ။ကျမသူငယ်ချင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှကို ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူးတာပါ။ခါတိုင်း တစ်ယောက်ဖင်တစ်ယောက် ညှစ်လိုက် နို့ကိုင်လိုက်လုပ်ဖူးပေမယ့် တုံးလုံးချွတ်တဲ့အထိတော့ မရောက်ဖူးခဲ့ဘူး။ လှလှရဲ့ အိကားနေတဲ့ ဖင်သားတွေကို အဲဒီလူကြီးက ညှစ်ချေရင်း စကားတွေ ပြောနေဆဲပဲ။ စကားသံက တိုးလိုက်ကျယ်လိုက်မို့ ကျမလည်း ကြားတချက် မကြားတချက်ပေါ့။ထူးခြားတာက အဲဒီလူကြီး စကားဆုံးတိုင်း လှလှဖင်ကြီးတွေ ရမ်းခါနေပြီး ဖိဖိဆောင့်နေတော့တာပဲရှင်။အတော်လေးကြာမှာ လှလှရော အဲဒီလူကြီးရော ပြိုင်တူညည်းရင်း တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ပြီး ငြိမ်သွားကြတာ။လှလှက ဘေးနား အသင့်ရှိတဲ့ အဝတ်ဟောင်းတခုနဲ့ လီးကို သုတ်ပေးနေတုန်း လှလှနို့အုံလေးကို လူကြီးက ထထိုင်ရင်းစို့နေပြန်ရော။ ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် လူကြီး အိတ်အနက်ကြီးထဲက ပိုက်ဆံ တထုပ် လှလှကို ထုတ်ပေးနေတယ်။ကျမလည်း အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်ပြီး အဲဒီလူကြီး သူ့ကားလေးနဲ့ ပြန်သွားမှ လှလှအိမ်ထဲ နောက်တခေါက် ပြန်ဝင်ခဲ့တာပေါ့။အိမ်ထဲ ရောက်တော့ လှလှက ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးမလို့ ထင်ပါရဲ့ ကျမကို လှမ်းနူတ်ဆက်နေတော့တာပဲ။

” ဟယ် … မိဝိုင်း … ငါ့ဆီ လာတာလား ” ” အေးပေါ့ … လှလှ ရဲ့ … ငါရောက်နေတာ ကြာပြီ ” ” ဟင် ”  ” မဟင်နဲ့ … နင် ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ ဟာ ” ကျမ စကားကြောင့် လှလှ မျက်နှာလေး ပျက်သွားပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ပြီး ရှိုက်ငို နေတော့တာ။ကျမလည်း ရင်လျားလေးနဲ့ လှလှကိုယ်လေးကို ဖက်ထားပေးလိုက်မိတယ်။ ” ငါ … ဒေါ်လေးသန်းမြင့် ရောဂါအတွက် ငွေလိုတယ် … မိဝိုင်းရယ် ” ” ဟူးးး …… ငါ့လည်းရှင်းပြပါဦး လှလှရယ် ” စကားပြောရင်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲ နှစ်ယောက်သား ထိုင်ရင်း စကားထပ်ပြောဖြစ်ကြတာပေါ့။ ” ဒေါ်လေးကလည်း ရောဂါ စုံနေပြီဟ … ဆေးရုံ တခါသွားရင် သွေးစစ်ခ ဓတ်မှန်ရိုက်ခ ရောဂါရှာဖွေခ ကားခ အသွားအပြန် … ဒါတွေက ကြာလာတော့ ငါ့ဝင်ငွေနဲ့ မလောက်ဖူးလေ … တရက်ကျ ငါအလုပ်က ပြန်တော့ ဦးစိုးနိုင် ကားနဲ့ တိုက်မိသလို ဖြစ်ရာက လူချင်းရင်းနှီးသွားကြတယ် … ဦးနိုင်က မိန်းမရော ကလေးရော ရှိတယ် … ငါ့ကို လက်မထပ်နိုင်ပေမယ့် ငွေကြေးကြ … မပူမပင် ပေးကမ်းနေတာပေါ့ ” ” အဲဒါနဲ့ … နင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးဆပ်လိုက်တာလား လှလှရယ် ”  ” ငါ့လို အဖွားမကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးကို ဘယ်အမျိုးကမှ အဖက်မလုပ်တဲ့ချိန် ဒေါ်လေးသန်းမြင့်က မွေးစားခဲ့တာလေဟာ … ခု ဒေါ်လေး ကျမ်းမာရေး မကောင်းတော့ ငါ့ပြုစု စောင့်ရှောက်ပေးရမှာပဲ … အဲဒီ အတွက် ဘာပဲ ပေးဆပ်ရ ပေးဆပ်ရ … ငါ ပေးဆပ်သွားမှာ … မိဝိုင်း … ငါ မှားလား နင်ပြောကြည့် ” ” ဟူးးးးး … ငါ ဘယ်လို ပြောရမလဲ … သူငယ်ချင်းရယ် ” ” ကဲဟာ … ခုလို ငါ့ဘဝ ငါ့အခြေနေ နင်သိသွားတော့ … ငါ့အပေါ် ခင်သေးရဲ့လား … ဒါပဲပြော ”  ” ဟာ … ခင်တာပေါ့ လှလှရယ် … နင်ရယ် အေးစုရယ်က … ငါ့အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်းတွေလေ … ငါတို့တွေက ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေလာကြတာပဲ ”  ” မိဝိုင်း ရယ် ”ကျမစိတ်ထဲရှိတဲ့ အတိုင်းပြောမှ လှလှက ခုံပေါ်ထိုင်နေရာက ထလာပြီး ကျမပါးပြင်ကို နမ်းနေတာပေါ့။ လှလှ ပါးစပ်က ယောင်္ကျားချွေးနံ့လိုလို ခပ်ညှီညှီအနံ့တစ်မျိုးရနေပေမယ့် ကျမ မပြောပဲ ဒီတိုင်း ထားလိုက်ပါတယ်။သူနမ်းလို့ အားရမှ လှမ်းစလိုက်တယ်။

” လှလှ … နမ်းတာလည်း နမ်းအေ … နင့်ပါစပ်က ဟိုအနံ့တွေ ပျောက်အောင် ဆေးဦးဟေ့ ”  ” အယ် …… ဆောရီး မိဝိုင်းရယ် … ငါ အဲဒါ မေ့သွားလို့ … ခ်ခ် ခ်ခ် ” ” ကောင်မ … ငါမသိ ခက်မယ် … ပါးစပ်ထဲပါ … ဟွန့် ”  ” ဦးနိုင်လဲ … ငါ့ဟာလေး … ယက်ပေးတာပဲလေ … ငါလည်း ဦးနိုင်ဟာ … စုပ်ပေးမိတာပေါ့ဟ ”  ” ဟယ် … ကြည့်စမ်း … မအစ်ရသေးဘူး အကုန်ပေါ်ပြီ ” ” အံမယ် … နင် အယက်မခံဘူးသေးလို့ပါ မိဝိုင်းရယ် … ဟင်းဟင်း … ဆွေမျိုးတင်မကဘူး တကမ္ဘာလုံး မေ့သွားမယ် ”  ” ဟဲ့ … တော်ပြီ … သွားတော့ ရေချိုးမှာဖြင့် ချိုးတော့ ” လူချင်းမနဲခွာလိုက်ရတာ လှလှလက်တဖက်က ကျမ ပေါင်အတွင်းသားတွေ ပွတ်နေပြီ ခဏနေဆို မသာမက စောက်ပတ်အုံလေးကို ညှစ်တော့မှာ။ဒါပေမယ့် အဲဒီနေ့ကပဲ ကျမ အဖုတ်လေး ပထမဆုံးအကြိမ် အယက်ခံလိုက်ရတာပါပဲရှင်။လှလှရေချိုးနေတုန်း ကျမလည်း သူ့ကုတင်ပေါ်ခဏမှေးလိုက်တာ။ကုတင်ပေါ်လှဲချတာနဲ့ ရေမွှေးနံ့နဲ့အတူ ခပ်ပြင်းပြင်းညှီစို့စို့ အနံ့ ကျမနှာခေါင်းထဲ ဝင်ရောက်လာတယ်။ချက်ချင်းပဲ ဦးစိုးနိုင်ရဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ကိုယ်လုံးကြီး မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာပြီး လှလှရဲ့ အပေါ်ကတက်ဆောင်ပေးပုံတွေပါ ပြန်မြင်ယောင်လာတာရှင်။ စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ခံစားနေမိတုန်း ပေါင်တန်လေးပေါ်နွေးကနဲ့ အသားစိုင်တခု လာထိမှ သတိပြန်ကပ်မိတယ်။မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လှလှပေါ့ရှင် ကျမ ထမိန်ကို လှန်ပြီး ပေါင်တန်တွေ လျှာနဲ့ ယက်နေတာ။

” ဟဲ့ … ဘာလုပ်တာလဲ … မသာမ ယားတယ်ဟ … မလုပ်နဲ့ ” ” အံမယ် … ကိုဗညားနဲ့ ညားရင် … နင့် ဒါမျိုးအယက်ခံရမှာပဲ ”  ” တော်ပါဟာ … အဲလို သူဋ္ဌေးက … ငါ့လို ပဲပြုတ်သည်ကို … အတည်ယူပါ့မလား … လှလှရယ် ”  ” သူက … အတည်ယူမှာ ပြောပါတယ်ဟာ … အေးစု လည်းမေးကြည့် … ငါတို့နှစ်ယောက်ကို ပြောခိုင်းနေတာ … နင်က မာနကြီး တခွဲသားနဲ့ လုပ်နေလို့ … ဟိုက မကပ်ရဲတာ ”  ” အ … အမေ့ …… တော် တော် တော်တော့ … လှလှရာ … မယက်နဲ့တော့ ” စကားပြောရင်း လှလှက ကျမ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်နေတော့ တကိုယ်လုံး တုန်သွားမိတယ်။မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင် ကျမလည်း တခါတလေ ကျမကြိုက်တဲ့ မင်းသားတွေနဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး လက်နဲ့ အာသာဖြေဘူးတာပေါ့ရှင်။ဒါပေမယ့် လှလှရဲ့ လျှာနဲ့ ထိတော့ ကျမ မခံနိုင်တော့တာပါ။ကုန်းထပြီး ထမိန်ပြန်ဖုံးထားလိုက်မိတယ်။ဒါကို ကျမ နူတ်ခမ်းလေး ဆွဲစုပ်တော့ လှလှပါးစပ်မှာ ကျမအရည်လေးတွေ ပေပွနေတာ တွေ့လိုက်တာပေါ့။မထင်မှတ်ပဲ ပြန်နမ်းရင်း ကျမလည်း လှလှနူတ်ခမ်းထောင့်က အရည်လေးတွေ စုပ်ယူမိတာ။ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိ အရသာလေး ခံစားမိလိုက်တယ်။

” ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် ……………… ဟူးးးး ” ခဏကြာမှ လူချင်းခွာတော့ ကျမလည်း မောနေပါပြီ။ ” ဘယ်လိုလည်း မိဝိုင်း … ကောင်းတယ်မလား … ကောင်မ … ငြိမ်ပြီး … မျက်လုံးကို စင်းနေတော့တာ ” ” ယွမနေနဲ့ … ငါပြန်မယ်ဟာ … နက်ဖန် ဥပုသ်နေ့ … အေးစုနဲ့ လိုက်ရဦးမယ် ဟ ”  ” အဲဒါ … နင် လင်မယူလို့ … သူငယ်ချင်းတွေ ဆန္ဒ ဖြည့်ဆည်းနေရတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ” ” လင်မယူဘူးဟေ့ … အမေနဲ့ အဖေ ကြည့်ပြီး … စိတ်ကုန်လွန်းလို့ ”  ” လင်ယူတာ ကောင်းလို့ … နင့်အမေတောင် … နောက်အိမ်ထောင် ထပ်ပြုထားတာ … နင်က ဘာစိတ်ကုန်တာလဲ ”  ” အာ့တော့ … မသိဘူးဟာ … ငါ အေးဆေးနေချင်တာလည်း … ပါမှာထင်တယ် ”  ” ဒီတခါ …… ကိုဗညား လာမေးရင် … ငါ ပြောလိုက်မှာနော် … မိဝိုင်း … ခ်ခ် ”  ” အဟမ်း … ဟမ်း ”  ” ဟင် ” “ဟာ ”  ကျမနဲ့ လှလှ စကားပြောတုန်း အခန်းဝ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ကိုဗညားကို မြင်တော့ ကျမရော လှလှရော အံအော မှင်သက် သွားရတာပေါ့။ကျမ ရှက်လိုက်တာရှင် ကိုဗညား ဘယ်အချိန်က ရောက်နေမှန်းလဲ မသိဘူး။ ” ဟော … ကိုဗညား … ရောက်တာ ကြာပြီလား ” ” ကြာပြီဗျ … မလှလှဝင်း တို့ အနှောင်ယှက်ဖြစ်မဆိုးလို့ … ခုမ အသံပေးလိုက်တာ ”  ” အိုး ” သေပါပြီ ကျမနဲ့ လှလှ နမ်းတာတွေ မြင်သွားလား မသိပါဘူးရှင်။ကျမလည်း ရှက်စိတ်က ငယ်ထိပ်ရောက်လို့ လှလှ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်ဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။

” လှလှ … ငါပြန်ပြီဟာ ”  ” ဟာ … မဝိုင်းရယ် … ကျနော် ရောက်လာလို့လား … ဒါဆိုလည်း … ကျနော် ပြန်ပါ့မယ်ဗျာ ”  ” အိုရ် … မဟုတ်တာ … ရှင်နဲ့ … မဆိုင်ပါဘူး … ကျမ … ဟိုလေ …… ဟို ဟို ” လှလှနူတ်ဆက်နေတုန်း ကိုဗညား ဝင်ပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျမလည်း အားနာသလို ဖြစ်မိရပါတယ်။ ” ခဏနေပါဦး … မိဝိုင်းရယ် … ကိုဗညားလည်း ရောက်နေတာကို ”  ” ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ကျနော် မဝိုင်းကို တွေ့ချင်လွန်းလို့ … ၂ နာရီ ကျော်လောက် ကားမောင်းလာခဲ့ရတာ … မဝိုင်းတို့ အိမ်ဘက်သွားကြည့်တော့ … မတွေ့တာနဲ့ … ဒီက မလှလှဝင်း အိမ် ဝင်လာခဲ့တာပါ ” လှလှနဲ့ ကိုဗညား စကားတွေက ကျမ ပြန်ဖို့ အခက်တွေ့စေတာပေါ့နော့။ဒါနဲပဲ အချိန် ၁နာရီလောက် လှလှတို့ အိမ် ကိုဗညားနဲ့ စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။စကားတွေက အစုံပါပဲ ကျမအပေါ် ဘယ်လို မြတ်နိုးကြောင်း ဘယ်လောက် သံယောစဉ် ကြီးကြောင်း လက်ထပ်ဖို့ထိပါ စဉ်းစားထားကြောင်း ပြောပြနေတာပါ။လှလှကလည်း လက်ဖက်သုပ်ပေးပြီး အအေးသွားဝယ်မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားလိုက်တာ ပေါ်မလာတော့ပါဘူး။ကိုဗညားနဲ့ ကျမ စတွေ့တာက ရိုးရိုးလေးပါ ၅ လလောက်တော့ ရှိပြီ ကျမတို့ရပ်ကွက်က တိုက်တစ်လုံးဆောက်တော့ ကိုဗညားက သစ်လာပို့တာ။

မနက်အစောပိုင်းမို့ အလုပ်သမားတွေက ကျမဆီ ပဲပြုပ်ဝယ်ရင်း ကိုဗညားနဲ့ စသိခဲ့တာပေါ့ရှင်။နောက်ပိုင်း သူ့ကားနဲ့ အရပ်ထဲ တွေ့ပါတယ် သစ်တင်တဲ့ ကားတော့ မဟုတ်ဖူး ဂျစ်ကားလေးနဲ့ပါ ကျမကို ဟွန်းတီး နူတ်ဆက်ပေမယ့် ကျမ မာန အရ ခပ်တည်တည်ပဲ မရောပဲ နေလိုက်မိတာ။နောက်ပိုင်း ကျမ အကြောင်းတွေ စုံစမ်းရင်း အေးစုတို့ လှလှတို့နဲ့ သိပြီး ခင်သွားကြတာ ထင်ပါရဲ့။အမှန်တိုင်း ပြောရရင် ကျမလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီ ဘဝက သင်ပေးထားလို့ လောက အကြောင်း သိသင့်သလောက် သိနေပြီးသားပါ။

ဒီလိုသူဋ္ဌေး တွေက ယူပြီးမှ မယားကြီး ပေါ်လာတာမျိုး ပြက်သနာတက်ပြီးမှ မယားငယ်ဆိုတဲ့ ဘွဲ့လည်း ကျမ မခံယူချင်ဘူးလေ။ကိုဗညားက အသားဖြူဖြူ ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ရုပ်ရည်ကလည်း လူချော စာရင်းဝင်ပါ။သစ်လုပ်ငန်း ပိုင်ရှင်မို့ စီးပွားရေးလည်း ကောင်းတော့ ကျမထက် သာတာတွေ အများကြီး သူ့ဘေးဝိုင်းနေမှာပေါ့။ကျမလို ပဲပြုပ်သည်ကို အတည်လက်ထပ်မယ် ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်လို့ပါ။ ” ဟော … မဝိုင်း … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလည်းဗျ ”  ” ရှင် … ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး … ကိုဗညားရယ် ” ” ကျနော် … မေးတာလေး … ဖြည်ပါဦးဗျာ … အချိန်တိုတို အတွင်း … အပျော် ကြံတယ်လည်း မထင်ပါနဲ့ … မဝိုင်း လက်ခံရင် … လူကြီး စုံရာနဲ့ လာပြီး … တောင်းရမ်းယူမှာပါ ” ” အိုးးး … ဒါတော့ မဖြစ်ပါဘူးရှင် … ခုထိ သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် … ဘာမှန်း မသိရသေးပဲနဲ့ ”  ” ကျနော်က … သစ်လုပ်ငန်းနဲ့ မွေးမြူရေး လုပ်ငန်းလုပ်တာပါ … မဝိုင်း ထင်သလို … ပွေရှုပ်တတ်တဲ့ သူ မဟုတ်ပါဘူး ”  ” ရော် … ခက်တော့ တာပဲရှင် … ကျမက ရှင့်ကို … မြှာပွေတယ်လို့ … မပြောဖူးပါဘူးနော် ”  ” ဟူးးးး … ကျနော့် ဘဝ တစ်လျှောက် စီးပွားရေးဘက် နှစ်မြုတ်နေတာပါ … မဝိုင်း ကို တွေ့မှ အချစ်ဆိုတာ ရှိမှန်း သိလာခဲ့တာပါ ”  ” ခက်တော့ခက်တယ် … ကိုဗညားရယ် … မပြည့်စုံတဲ့ ဘဝမှာ … အချစ်ဆိုတာ … ဆန်တစ်ခွက်လောက် အရေးမပါဘူးရှင့် ”  ” ဗျာ ” ” ရှင်က … လုပ်ငန်းရှင် သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်ပါ … ဘာလဲ ဒီပဲပြုတ်သည်လေး … ငါပြောရင် ရမှာပါလို့ … အပိုင် တွက်ထားတာမျိုးလား ”   ” ဟာ … မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ” ” ကဲကဲ … စကားကောင်းနေကြတာလား … အအေးလေး သောက်ကြဦး ” တော်ပါသေးရဲ့ရှင် ကိုဗညား ဆက်ပြောရင် ငြင်းဖို့ စကားလုံးတွေ ကျမဆီ မရှိတော့ပါဘူး လှလှကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမလိုပေါ့။ကိုဗညား ထပ်ပြောဖို့ အားယူနေတုန်း လှလှ အအေးဗူးတွေနဲ့ ရောက်လာတာလေ။ခဏနေ ကျမပြန်မယ်ပြောတော့ ကိုဗညား မျက်နှာ သိပ်မကောင်းဘူး အနီးကပ်ကြည့်မိမှ မျက်ခုံးထူထူ နူတ်ခမ်းပါးပါးနဲ့ ရုပ်ရည်ကလည်း လူချောတစ်ယောက်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသေးတယ်ရှင်။စကားပြောရင် တဖက်လူမျက်နှာ ကြည့်ပြောတတ်တဲ့ ကိုဗညားရဲ့ စကားလုံးတွေအောက် ကျမ အကြိမ်ကြိမ် မျက်လွှာချထားရတယ်။

အိမ်အပြန် လမ်းလျှောက်လာရင်း လှလှအကြောင်းရော ကိုဗညား အကြောင်းရော စဉ်းစားမိနေတာပေါ့။ လူဘဝ ရှင်သန်မှု့က ငွေကြေးနောက်က ကပ်ညှိနေသလိုမျိုးလား မတွေးတတ်တော့ပါဘူး။ လှလှလည်း သူ့ကျေးဇူးရှင် ဒေါ်လေးသန်းမြင့် အတွက် အသွေးသားကို စတေးရင်း ရှင်သန်နေရပြီ။ မျက်စိတစ်ဆုံးရဲ့ ရှေ့ကိုကြည့်မိမှ အတွေးထဲမှာ ရှင်သန်ခြင်းရောထားတဲ့ ဈေးကွက်တခု တွေ့မိလိုက်သလိုပေါ့ရှင်။ ကျမ မျက်ခုံးတစ်စုံကို နဖူးပြင် အရေးထင်သည်အထိ တွန့်လိမ် သွားမိရတယ်။ ” ဟဲ့ … မိဝိုင်း … လမ်းလျှောက်ရင်း ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ … ရော့ ညည်းအမေဖို့ … ထန်းလျက်လေး ယူသွားဦး ” လမ်လျှောက်ရင်း အသံကြားမှ ဒေါ်လေးညို အိမ်ရှေ့ရောက်မှန်းသိခဲ့ရတာ။ဒေါ်လေးညိုက အိမ်ရှေ့အပေါက်ဝကနေ အမေ့ပေးဖို့ ထန်းလျက်ထုပ်လေး ကိုင်ရင်း လှမ်းအော်လို့ ကျမလည်း ဝင်ယူလိုက်ရတာပေါ့။အိမ်ရောက်တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိုဗညား ရုပ်သွင်က မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာတော့တာပဲ။ညပိုင်းစားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ ဟိုဘက်လိမ့်လိုက် ဒီဘက်လိမ့်လိုက်နဲ့ မိုးချုပ်မှ မနက်ပဲပြုပ်ရောင်းရမှာ တွေးရင်း ကြိတ်မှိတ် အိပ်လိုက်ရတယ်။

” ကောင်မ … မြန်မြန်လုပ်ဟာ … အဖုတ် သနပ်ခါးလိမ်းနေတာလား … နင်က နင့်လင် ဆိုင်ကယ် နောက်က လိုက်ရမှာ ငါက … ဖင်ပြဲအောင် ဘီးနင်းရမှာ ”” တိုးတိုးဟဲ့ … နောက်ဖေးမှာ အမေရှိတယ် ” ဥပုဒ်နေ့ ကျမလည်း ပဲပြုပ်ရောင်း ပြန်လာတာနဲ့ အိမ်အတွက် ထမင်းဟင်းချက်ပြီး ရေမိုးချိုး သနပ်ခါး ပါးပါးလူးပြီး အေးစုတို့အိမ်ဘက်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျမရောက်တော့ အေးစုက ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အလှပြင်နေတုန်းမို့ လှမ်းပြောနေရတာ။ ” အဲဒါဆို … မြန်မြန်လုပ်ဟာ ” ” ပြီးပါပြီ … မသာမရဲ့ … နင် ဖင်ပြဲမှာ မဟုတ်ဖူး စောက်ပတ် ချွေးပြန်မှာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ” ” စောက်ပတ်ချွေးပြန်လည်း … ထမိန်လှန်ပြီး လေသလပ်ခံလိုက်မှာပေါ့ ” ” ဟဲ့ဟဲ့ … အမလေး … ဒါလား အပျိုလေးတွေ … ညည်းတို့ပြောလိုက်ရင် နားရှက်စရာတွေ ” ” ကန်တော့နော် … ဒေါ်လေး ခိခိ ” ကျမနဲ့အေးစု ပြောတုန်း နောင်ဖေးခန်းက အေးစုအမေ ဒေါ်လေးညွှန့်ရီ ထွက်လာပြီး ဝင်ပြောနေရောပဲ။ ” ရုပ်ရှင် … သွားကြည့် မလို့ဆို ”  ” ဟုတ် … ကားအသစ်တင်လို့ ဒေါ်လေးရေ … မကြည့်တာလည်း ကြာလို့ ” ” လမ်း ဂရုစိုက် … သွားကြ ” ” ဟုတ် … ဒေါ်လေး ” ဒေါ်လေးနဲ့ စကားပြောရင်း ခဏနေတော့ အေးစုက ပြင်ဆင်ထွက်လာတာ အင်္ကျီလက်ပြတ် အတိုနဲ့ ထမိန်ကို တင်းနေအောင်ဝတ်ထားတော့ ဖင်ကလည်း ထွက်နေတာပေါ့။ဒေါ်လေးညွှန့်ရီ ကို နူတ်ဆက်ပြီး ကျမနဲ့ အေးစု ရပ်ကွက်ထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

အေးစုက နင်းပြီး ကျမက နောက်က ထိုင်လိုက်လာတာ။စက်ဘီးဖင်ထိုင်ခုံ နောက်က ကော့ထွက်နေတဲ့ အေးစု ဖင်သားစိုင်တွေက ကျမ ဗိုက်ကို လာထိနေရော။ ” အေးစု … နင် … အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်ဖူးလား ” ” မဝတ်ပါဘူး … ဟိုရောက်ရင် … အလုပ်ရှုပ်လို့ ” ” အမ် ” ” ဟုတ်တယ်လေဟာ … ပန်းခြံထဲ ရောက်ရင် … အမြန်လှုပ်ရှားရတာ … ဘောင်းဘီချွတ်ရင် … အိန္ဒြေပျက်တယ် … ငါက အိန္ဒြေရှင်လေဟာ … ခိခိ ”  ” နင် … ကြည့်ကျက်လုပ်ဟာ … မယူခင် … ဗိုက်ကြီးနေမယ် ” ” ငါ … ဆေးသောက်ပါတယ် … မိဝိုင်းရဲ့ … ကိုမိုးနိုင်က … တားဆေး မထိုးနဲ့တဲ့ … လူဝလာမှာ ဆိုးလို့ ဆေးကဒ်ပဲ … သောက်ခိုင်းတာ ”  ” နင်တို့ … ဘယ်နှခါ ရှိပြီလဲ ” ” ၅ ခါ ၆ ခါ လောက်ပဲ … ရှိသေးတာပါ … ဘာလဲ နင် စိတ်ဝင်စားနေပြီလား … ခိခိ ” ” အံမယ် … နင့်ဟာနင် … စောက်ပတ်ယွတာ … ငါက စိတ်ဝင်စားစရာလား … အံအောပါ့ ” ” နင် … မခံဘူး သေးလို့ပါ … မိဝိုင်းရယ် … ကောင်မ … တခါလောက် ခံကြည့် … ဘာနဲ့မှကို မလဲနိုင်တာ ” စကားတပြောပြောနဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ်ရောက်တော့ လမ်းမကြီးအတိုင်း နင်းလာလိုက်တာ မီးပွိုင့် ၁ခု ကျော်တော့ လမ်း တောင်ဘက် အပင်ကြီးတပင်အောက်မှာ ကိုမိုးနိုင်က အင်္ကျီလက်ရှည် အပြာ ပုဆိုးအနက်လေးဝတ်ပြီး စူပါကပ်လေးနဲ့ စောင့်နေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။

” ဟဲ့ … ဟိုမှာ … ငါ့ ချစ်ချစ်ကြီး ရောက်နေပြီဟေ့ ” ” မတွေ့သေးဘူး … စောက်ပတ်က ယွပြီ … ဖြည်းဖြည်းနင်းဦး … စက်ဘီးလဲမယ် ” အပင်အောက်ရောက်တော့ ကိုမိုးနိုင်က ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။ စက်ဘီးရပ်ပြီး အေးစုက ကိုမိုးနိုင် ဆိုင်ကယ်နောက်ထိုင်ပြီး ကျမက သူတို့ဆိုင်ကယ် နောက်က ပုံမှန်လေး နင်းလိုက်ရတာပေါ့။လမ်းမကြီးအတိုင်း နင်းရင်း အတော်လေးကြာမှ ပန်းခြံ ဥယျဉ် ကို ရောက်တာ။ရောက်တာနဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ စက်ဘီး အပ်ပြီး အဝင်ဂိတ်ဘက် ၃ ယောက်သား လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဝင်ကြေး ကိုမိုးနိုင်က ရှင်းပြီး အထဲရောက်တော့ စားသောက်ဆိုင်လေး တခု တွေ့တာနဲ့ ဝင်ထိုင်ရင်း အစားသောက်တွေ မှာစားကြတာပေါ့။ ကျမက မြည်းရှည် မှာလိုက်တာ ကိုမိုးနိုင်နဲ့ အေးစုက ရှမ်းခေါက်ဆွဲ မှာစားလိုက်တယ်။ဆိုင်လေးက ဘေးပတ်ပတ်လည် သစ်ပင်လေးတွေနဲ့ ဆိုင်ရှေ့မှာ လှည်းဘီးကြီးတခု ထောင်ထားပြီး လှည်းဘီးဘေးမှာ သစ်မြစ်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ထိုင်ခုံလေးတွေ အစီအရီပေါ့။ဆိုင်ရဲ့ တောင်ဘက်က ရေကန်အဝိုင်းကြီးထဲမှာ ရောင်စုံငါးလေးတွေက အုပ်လိုက် ကူးခပ်နေတုန်း ဥယျဉ်ထဲ လာရောက်လည်ပတ်တဲ့ မိသားစုထဲက ကလေးငယ်တွေက ပေါင်မုန့်ခြောက်လေးတွေ ချကျွေးရင်း အော်ဟစ်နေတော့တာပဲ။မုန့်စားပြီးတာနဲ့ အချိုရည် တစ်ဗူးစီ မှာသောက်ပြီး ခဏ ကြာမှ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

ပန်းခြံအလယ်က အုတ်ခဲစီထားတဲ့ လမ်းလေးအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ တဲအဝိုင်းလေးတွေ ပြတင်းပေါက်ရှိပေမယ့် လိုက်ကာ လေးတွေနဲ့မို့ အတွင်းဘက်ကို မမြင်ရပါဘူး။လမ်းတဝက်လောက်မှာ အချိုရည်ဗူးတွေ အာလူးကြော်ထုတ်တွေ ဘီယာဗူးလေးတွေ ခင်းထားတဲ့ ဆိုင်အသေးလေးတခု တွေ့လိုက်ရတယ်။ ” မစုတို့ … ဒီက ခဏစောင့် ” ကိုမိုးနိုင်က ကျမနဲ့အေးစုကို ပြောပြီး အဲဒီဆိုင်လေးထဲ ဝင်သွားလိုက်တာ အပြန်ကျ ကြွတ်ကြွတ် အိတ်တစ်လုံးနဲ့ အထဲမှာ အအေးဗူး ဘီယာဗူး အာလူးကြော် ငါးမုန့်ကြော် အစုံပဲ ဆွဲချလာတယ်။လက်ထဲမှာ သော့ချိတ်လေးတခု ပါလာသေးတာ သော့ချိတ်လေးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ကျမတို့လည်း တဲအဝိုင်းလေးတွေ ရှိတဲ့ဘက် လျှောက်ခဲ့ကြတယ်။လမ်းတစ်လျှောက် ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးတွေ ခဏတိုင်း ကြားမိနေတာ။ဒါပေမယ့် လူသွားလမ်းလေးနဲ့ အလုံပိတ်တဲလေးတွေက နဲနဲ လှမ်းတော့ ပီပီသသတော့ မကြားရပါဘူး။

လမ်းအကွေ့လေးအတိုင်း ၃ခါလောက် ကွေ့လျှောက်ပြီးမှ သစ်ပင် အုပ်ကြီး ညာဘက် တဲအဝိုင်းလေး တခု တွေ့လိုက်ရတာပေါ့ရှင်။ကိုမိုးနိုင်က တဲတခါးလေးကို သော့ဖွင့်ပြီး အထဲဝင်တော့ ၁၂ ပေ ပတ်လည် အခန်းလေးထဲ စားပွဲခုံ တစ်လုံး ပက်လက်ကုလားထိုင် ၂ခု နဲ့ လူနှစ်ယောက် လှဲလို့ရမယ့် ကြမ်းစင်လေး တခု တွေ့လိုက်ရတယ်။ကိုမိုးနိုင်က သူဆွဲလာတဲ့ အိတ်ထဲက ဘီယာဗူး အချိုရည်ဗူး မုန့်ထုပ်တွေ စားပွဲခုံလေးပေါ် တင်ပြီး ပက်လက်ကုလားထိုင် ၂ ခုကို ထပ်ချဲလိုက်တာ။ ကျမက အရှေ့ဘက်က ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး ကိုမိုးနိုင်က အနောက်ဘက်က ခုံထိုင်တော့ အေးစုက ကိုမိုးနိုင် ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေကြတယ်။ခဏနေတော့ ကိုမိုးနိုင်လည်း ဘီယာသောက် ကျမတို့လည်း အချိုရည်သောက်ပေါ့။အတော်လေးကြာတော့ ကိုမိုးနိုင်လည်း နဲနဲမူးနေပုံပဲ ကျမကို အေးစုခေါ်လာပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း စကားတွေ အထပ်ထပ် ပြောနေတော့တယ်။ကိုမိုးနိုင်က စကားပြောသလောက် အေးစုက တိတ်ဆိတ်နေပြီး ကိုမိုးနိုင် ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ်ကနေ စားပွဲခုံကို ဘယ်ဘက်လက်ထောက်ရင်း ညာဘက်လက်က လှုပ်ရှားနေတာပါ။

အေးစုကိုယ်လုံးကွယ်နေပေမယ့် သူ့ခါးနောက်က ညာဘက်လက် တံတောင်ဆစ်လေး ထွက်လာပြီ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတာ။ ကျမ ရိပ်မိပါတယ် အေးစုတစ်ယောက် ကျမကို သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ကွယ်ပြီး ကိုမိုးနိုင်ကို ဂွင်းထုပေးနေပြီဆိုတာပေါ့။ အိမ်မှာ အမေလည်း တခါတလေ အိမ်တံခါးပေါက် ကိုယ်တစ်စောင်း ထားရင်း ကျမပထွေးကို လူမမြင်အောင် ဂွင်းတိုက်ပေးတတ်တယ်လေ။အေးစုက ကျမကို သူငယ်ချင်းအရင်း ပြောမနာဆိုမနာမို့ သိပ်ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ညာဘက်လက်က သိသိသာသာကို လှုပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတုန်း ကိုမိုးနိုင်က ကျမနဲ့စကားပြောလိုက် အေးစုညာလက်ကို ကြည့်လိုက်နဲ့ စိုးရိမ်နေပုံပါ။ ” စကားပြောတော့ ကောင်းပါရဲ့ … ကျမ ရေဆာလာလို့ … ရေဗူး သွားဝယ်ဦးမယ် … ကိုမိုးနိုင် ” ” ဟာ … ဟုတ်သားပဲဗျာ … ကျနော် ရေဗူးဝယ်ဖို့ မေ့လာတာ ” ” ကဲပါ … ရှင်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောကြ … ကျမ ပန်းခြံထဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း … ခဏနေမှ ပြန်လာခဲ့မယ် … ရေဗူးပါ ဝယ်လာခဲ့ပါ့မယ်ရှင် ” ကျမ တဲအဝိုင်းလေးထဲက ထွက်တော့ အေးစုက ကိုမိုးနိုင် မမြင်အောင် မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြနေတယ်။မသာမ ခဏနေ အလိုးခံရတော့မှာမို့ ပျော်နေတာလေ။ကျမလည်း လမ်းလေးအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ပန်းခြံ တပတ်ပတ်ကြည့်တော့ အချိန်နာရီဝက်လောက်တော့ ကြာသွားတာပေါ့။လွယ်တော့မလွယ်ဘူး လူများတဲ့ဘက်က လျှောက်ကြည့်ရတယ်။လူရှင်းတဲ့ဘက်ဆို ကျမကို လိုက်ဖန်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေက အများကြီးပဲ။

တချို့ဆို မျက်နှာချင်းဆိုင်က လမ်းလျှောက်လာရင်း ကျမနားရောက်မှ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်သလိုနဲ့ လီးလှန်ပြကြတယ်။ရေဗူး ၃ ဗူးဝယ်ပြီး တဲအဝိုင်းလေးတွေဆီ ပြန်ရောက်တော့ ကျမတို့ ခဏငှားထားတဲ့ တဲရှေ့ အရောက် အေးစု ညည်းသံလေး အရင်ကြားမိလိုက်တာ။ချက်ချင်း မဝင်ပဲ တံခါးကို လှပ်ကြည့်တော့ အေးစုက နှစ်ယောက်အိပ် ကြမ်းစင်လေးပေါ် ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ပြီး ပေါင်တန်တွေ ဖြဲထားပေးနေတာရှင့်။ကိုမိုးနိုင်က အေးစုပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း အဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတယ်။။ ” အင်း … အကုန်ပြောင်အောင်ယက်နော် … ကိုမိုး … အောက်ခံဘောင်းဘီ … ပါမလာဘူး … ရှီးးးးးးးးး ကျွတ်ကျွတ် ” ကြည့်ရတာ လိုးပြီးလောက်ပါပြီ အေးစုက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကော့ထိုးရင်း ကိုမိုးနိုင်ကို ယက်ခိုင်းနေတာပါ။ကိုမိုးနိုင်ကလည်း အေးစု စိတ်တိုင်းကျ အဖုတ်တပြင်လုံး ပြောင်နေအောင် ယက်ပြီးမှ ထရပ်လိုက်တယ်။အေးစုက သူမအဖုတ်ကို ညာလက်နဲ့ ဖိပွတ်ပြီး အဲဒီညာဘက် လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေ နှာခေါင်းဝ တေ့နမ်းပြီးမှ ထရပ်ရင်း ထမိန်ကို သေချာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်ဝတ်နေတာ။ကျမလည်း သူတို့ပြီးစီးမှ ခပ်လှမ်းလှမ်း ပြန်လျှောက်သွားရင်း အသံပေးလိုက်ရတာပေါ့။ ” ဟေးးး … ရေဗူး ဝယ်လာပြီဟေ့ ” ကျမ တဲလေးထဲ ရောက်တော့ ကိုမိုးနိုင်က ဘီယာလက်ကျန်လေး အကုန်မော့သောက်နေတာ။အေးစုကတော့ ကျမဆီက ရေဗူးယူပြီး ဖွင့်သောက်လိုက်တယ်။ခဏ စကားပြောပြီးတာနဲ့ ကျမတို့လည်း ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ကိုမိုးနိုင်က သူလာစောင့်တဲ့ နေရာလေးထိ အေးစုကို လိုက်ပို့ပြီး အိမ်အပြန်ကျ ကျမပဲ စက်ဘီးနှင်းခဲ့ရတာ။အေးစု မျက်နှာလေးက နွမ်းနေပြီလေ။

အေးစုအိမ်ပြန်ရောက်တော့ အေးစုက ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ခိုင်းနေတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား အေးစုကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေလိုက်တယ်။ ပက်လက်လှန်လှဲနေတဲ့ ကျမကို အေးစုက ခွရင်း ပါးကို လာနမ်းနေတော့ အေးစု ပါးစပ်က ညှီစို့စို့ အနံ့လေး ရလိုက်မိတာပဲ။ ” ကောင်မ … ပါးစပ် သွားဆေးဦး … ဟွန့် ” ” အမ် … ဘာဖြစ်လို့ ” ” ဘာဖြစ်ရမလဲ … နင့် ပါးစပ်က … လီးနံ့ … တထောင်းထောင်းနဲ့ ” ” အေးပါဟယ် … ခိခိ … လုပ်ပြီးတော့ … ငါလည်း … ကိုမိုး လီးကို … ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်လို့ပါ ” ” အံမယ် … နင့် စောက်ပတ်လည်း … ပြန်အယက်ခိုင်းနေတာ … ငါ မြင်သားပဲ ” ” ဟယ် … မသာမ … ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့ ” ” မချောင်းပါဘူး … ငါပြန်ရောက်တော့ နင်တို့ … လိုးပြီးနေပါပြီ … နင့်ဟာ သူယက်တုန်း ငါပြန်ရောက်တာပါ … ကဲ … ပါးစပ် သွားဆေးဟာ … ငါ ပျို့တက်လာလို့ ” ကျမ ပြောလိုက်တော့မှ အေးစုက အိမ်အနောက်ဖက် ဝင်သွားတော့တာ။ခဏနေတော့ မျက်နှာကို တဘက်အဟောင်းလေး အုပ်ပြီး ပြန်ဝင်လာတယ်။

” ကဲ … သွားလည်းတိုက် မျက်နှာလည်း သစ်ပြီးပါပြီရှင် ” ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမပေါင်ပေါ်ပြန်ခွလှဲလိုက်တာ။ပြီးမှ သူနဲ့ ကိုမိုးနိုင် တို့ လိုးခဲ့ကြပုံတွေ ပြန်ပြောပြနေတာပေါ့။ ” ငါသိပါတယ် … အေးစုရယ် … နင် ငါမမြင်အောင် အရင်ဂွင်းထုပေးနေတာလေ ”  ” ဒါတော့ နင်မှားပြီ … မိဝိုင်းရေ … ငါ သူ့ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ် တက်တိုင်ကတည်း ငါ့ပေါင်ကြားထဲ နိူက်နေတာဟ ”  ” ဟမ် ” ” ငါလည်း မခံနိုင်လို့ ခုံပေါ် လက်တဖက် ထောက်ပြီး … သူ့ကို ဂွင်းပြန်ထုပေးနေမိတာ ” ” ခ်ခ် ခ်ခ် ” ” နင်လည်း ရေဗူးသွားဝယ်ရော … တဲရှေ့ တစ်ခေါက်ထွက်ကြည့်ပြီး … ငါ့ကို ကြမ်းစင်လေးပေါ် ပက်လက်လှဲချပစ်တာ … ထမိန်အောက်နားစ မပြီးတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အငမ်းမရ ယက်တာအေ … ငါဖြင့် ကြာကြာအယက်မခံနိုင်ဘူး … စောက်ရည် ထောင်ပန်းနေတာ ခိခိ ”  ” ခုကတည်းက … ယက်ပေးနေတာပေါ ကိုမိုးနိုင်က ”  ” အင်း … ငါလည်း သူ့လီး ပြန်စုပ်ပေးရတာပေါ့ … အကြာကြီးတော့ မစုပ်ရဘူးဟ … သူလည် ငါ့ကို ဘယ်လောက် လိုးချင်နေမှန်း မသိဘူး … ပါးစပ်ထဲတင် တဇပ်ဇပ်တုန်နေတာ လီးက … ခဏနေတော့ ငါ့ကိုပက်လက်လှန်ပြီး အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ ”  ” အင်း ”  ” လိုးနေရင်း နို့တွေ လှန်စို့သေးတယ်ဟ … လည်ပင်းတွေရောပဲ … အလိုးခံရင်း နို့စို့ ခံရတာ တအားကောင်းတာ … မိဝိုင်း ရဲ့ ”  အေးစု စကားကြောင့် လည်ပင်းကိုကြည့်တော့ ဟုတ်တယ်ရှင် အေးစုလည်တိုင်မှာ အနီကွက်ကြီးတွေ နို့အုံ အထက်နားမှာလည်း အကွက်တွေ အင်္ကျ ီ လည်ဟိုက်ကြားက မြင်နေရတယ်။ပြောရင်း အေးစုက စိတ်ပြန်ကြွလာပုံနဲ့ ကျမ ခေါင်းရင်းနား ဒူးထောက်ရပ်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ဆွဲလှန်ပြနေတာ။

” ကြည့်လေ … မိဝိုင်း … ငါ့ စောက်ပတ်လေး ခုထိ ယောင်နေတုန်းပဲ ” ပြောရင်း ဘယ်လက်က ထမိန်ကိုမပြီး ညာလက်က အနည်းငယ်ယောင်နေတဲ့ သူ့စောက်ပတ်ကို ၂ ချက် ၃ချက် ပွတ်ပြီး ဖြဲပြနေသေးတာ။ ” ဟယ် … နင့် အမွှေးတွေ ” ” အေးလေ … ငါ မနေ့ည ကတည်းက … ရိပ်ပစ်လိုက်တာ … ကိုမိုးက တွေ့တာနဲ့ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးတတ်တော့ … ယက်တဲ့ချိန် ရှင်းနေအောင် ရိတ်ပစ်တာပေါ့ … ငါ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ … ခါတိုင်းထက်ကို ကိုမိုးစိတ်တွေ ထန်နေတာဟ … စောက်စိလေးဆို ပါးစပ်ထဲ ခဏတိုင်း ဆွဲစုပ်နေတာ ” အေးစုက ပြောရင်း ကျမ မျက်နှာနား သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကပ်ပေးသေးတယ် ညှီစို့စို့ အနံ့ရတာနဲ့ ကျမလည်း မျက်နှာကို နောက်ဆုတ်ပစ်ရတာပေါ့။ ” ယက်ကြည့်လေဟာ … မိဝိုင်း … အဖုတ်ယက်ရတာလည်း ကောင်းတယ်ဟ ”  ” တော်ပေါ့ … နင့်စောက်ပတ်က … ခုနလေးတင် … ကိုမိုးနိုင် လိုးထားတာ ” ” ဟင် … ဘာဆိုင်လို့ ”  ” ဆိုင်တာပေါ့ … ငါ့စောက်ပတ်က လီးမဝင်ဖူးသေးဘူး နင်ယက်လည်း ဘာမှ မဖြစ်ဘူး … နင့်စောက်ပတ်က လီးဝင်ပြီးသားကြီး စိတ်ထဲ မသတီပါဘူးအေ ”  ” အံမယ် … နောက်ကျမှ ကိုဗညား လီး ကုန်းစုပ်ပေးနေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ် … ဟွန့် ”  ” ဟေးးး … အထဲက နှစ်ယောက် ဟင်းလည်း ကျက်ပြီ ထမင်းစားမှာဆို စားကြတော့ ” စကားပြောနေတုန်း အိပ်ခန်းအပြင်က အေးစု အမေရဲ့ အော်သံကြောင့် အေးစုလည်း ထမိန်ပြန်ချရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ဖုံးလိုက်တော့တယ်။နှစ်ယောက်သား ဧည့်ခန်းဘက် ထမင်းအတူစားပြီး ခဏနေမှ ကျမလည်း အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။

နောက် ၂လ လောက်ကျ ကျမ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားတဲ့ အဖြစ်ပျက်တခုနဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်ရတာရှင့်။နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး တရေးတမော အိပ်နေတုန်း အမေက လာနိုးလို့ အိမ်ရှေ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တာ။ ” ဟင် … ကိုဗညား ”  ” ဟုတ်တယ် … မဝိုင်း … ကျနော် အဒေါ်လည်း ပါလာတယ် ” ကိုဗညားမှာ မိဘတွေ မရှိကြတော့ဘူးလို့ ပြောဖူးတယ် ကြည့်ရတာ သူနဲ့ အတူ နေတဲ့ အဒေါ်နေမယ်။။ ” ဟုတ် … ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ” ” အိမ်ထဲဝင်မယ်နော် … လာ ဒေါ်လေးဝင်း ” ကျမ လည်း ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်းကို မသိပါဘူး။ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေတုန်း ကိုဗညား ကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ သူ့အဒေါ်နဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာတာပေါ့။ ” ထိုင်ပါရှင် … ကျမနာမည် … မစိန်ရွှေပါ ” ” ဟုတ် … ကျမ နာမည်က … မဝင်းမာ ပါ ” အိမ်ထဲ ရောက်တော့ အမေက ဧည့်ခန်းထဲ သင်းဖြူးဖျာလေးခင်းပြီး လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းတည်ပြီး ဧည့်ခံရင်း မိတ်ဆက်နေတယ်။ ကိုဗညားက ကျမပြုံးပြလိုက် အမေ့ကို ပြုံးပြလိုက်နဲ့ သူ့အဒေါ်ကို ခပ်တိုးတိုး စကားတွေပြောနေလေရဲ့။

” ကဲ … လာရင်းကိစ္စလေး ပြောပါဦးရှင် ” လက်ဖက်စားရင်း ရေနွေးသောက်ရင်း အမေက စပြီးပြောတော့ ကိုဗညား အဒေါ် ဒေါ်ဝင်းမာက စကားပြန်ပြောနေပါတယ်။ ” လာတဲ့ကိစ္စကတော့ … ဟောဒီက အမကြီးသမီးလေးကို ကျမ တူတော်မောင်က မိသားဖသား ပီပီ တောင်းရမ်းပေးပါ ဆိုလို့ စကားကြောင်းဖို့ လာရတာပါ ” ” ဟဲ့ … မိဝိုင်း ညည်းနဲ့ ဒီသူငယ်က ” ” ရှင် … အမေ …… ဟို ဟို … သမီး ” ” ဒီလိုပါ အန်တီ မဝိုင်းက ကျနော့်အပေါ် အတည်လက်ထပ်မယ်ဆိုတာ မယုံကြည်ဘူး ဆိုလို့ ခုလို စီစဉ်လိုက်ရတာပါ ” အမေနဲ့ကျမ စကားပြောတုန်း ကိုဗညားက ဝင်ပြောပါလေရော။ ” ဟင် … ဟုတ်လား သမီး ” ” အဲဒါတော့ … ဟုတ်ပါတယ် အမေ … ဒါပေမယ့် … ဟို ဟို … ကိုဗညားနဲ့သမီးက … ”  ” ကဲပါ … မဝိုင်းရယ် … ကျနော်က မိသားဖသား ပီပီ တောင်းရမ်း ယူမှာပါဗျာ … ယုံကြည်ပေးပါနော် ” ဟူးးးးး တကယ်တော့ ကိုဗညားနဲ့ ကျမက ချစ်သူတွေလည်း မဟုတ်ပါဘူး ခုလည်း သူ့ဘက်က တဖက်သတ် စီစဉ်လာတာ ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။အမေနဲ့ ကိုဗညားအဒေါ် စကားပြောရင်း ကိုဗညားရဲ့ စည်းစိမ်ပစ္စည်း ပိုင်ဆိုင်မှု့ကို အမေသိတော့ မျက်နှာကြီးပြုံးပြီး ကိုဗညားကို တသားသားနဲ့ လုပ်နေလေရဲ့။ အဲဒီနေ့က ကျမ ရင်လည်းခုန် ကြောက်လည်းကြောက် ခံစားမှု့ပေါင်းစုံနဲ့ ရေထွေးနေရတာပေါ့ရှင်။ ကိုဗညားတို့ ပြန်သွားမှ ကျမလည်း အမေ့ကို အမှန်တိုင်း ဖွင့်ပြောပြလိုက်တယ်။

” အင်း … အတူနေရင် … အနည်းဆုံး သံယောစဉ်တော့ ရှိလာမှာပေါ့ … သမီးရယ် … ခုလို သူဋ္ဌေးတစ်ယောက်က အတည်တကျ လက်ထပ်ယူဖို့ဆိုတာ သမီးဘဝမှာ ၂ခါ မရဘူး … ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သမီးလေး ကံကောင်းပါတယ် ”  ” သမီး ဘာမှ မဆုံးဖြတ်ရသေးဘူး … အမေရယ် ” “အမေလည်း … သူတို့ကို စကားထိန်းပြောလိုက်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် အမေ သဘောတူတယ် သမီး … ငါ့သမီးလေး ရှေ့လျှောက် ချမ်းချမ်းသာသာ နေရတော့မယ် … အမေတို့မျိုးရိုးရဲ့ … ဈေးရောင်းလိုက် ထမင်းစားလိုက် … အရွယ်ရောက် အိမ်ထောင်ပြုလိုက် ကလေးမွေးလိုက် အသက်တွေကြီးလာလိုက် … သေလိုက် … ဒီသံသရာကြီးထဲကနေ ငါ့သမီး လက်ထက်ကျ … ပြောင်းလဲဖို့ အချိန်တန်ပြီလေ ” ညပိုင်း ထမင်းစားကြတော့ ကျမ ပထွေး ဦးဘကျော်လည်း ဝမ်းသာနေလေရဲ့။ကျမ ဘဝလေး တိုးတက်ပြောင်းလဲတာ သဘောကျတယ်တဲ့ သူတို့က အချိန်တန် သေမှာ ခုတော့ စိတ်ချ လက်ချ နေလိုရပြီဆိုပြီး အမေ့ကို ပြောပြနေတာပဲ။ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ပန်းကန်အားလုံး ကျမ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ထဲဝင်တော့ အမေနဲ့ဦးဘကျော်က ကျမကို လက်ထပ်ဖို့ပဲ တိုက်တွန်းနေကြတယ်။

” ဟိတ် … ကောင်မ ငါတို့ကို … လျှိူထားတာပေါ့ ”  ” ဟုတ်ပ … လှလှရယ် … ပြောတော့ဖြင့် … လင်မယူဘူး ဘာညာနဲ့ … ဟွန့် ”  ” ငါ … တကယ်ကို … ဘာမှ မသိဘူးဟ … လွန်ခဲ့တဲ့ ၁လလောက်က … ကိုဗညားနဲ့ သူ့အဒေါ် အိမ်ရောက်လာပြီး … စကားပြောကြတာ … နောက်ကျ အမေကလည်း … သူမရှိတော့ရင် ငါတစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချဘူး ဘာညာ ပေါ့ဟာ … အဲဒါနဲ့ ခုလို စေ့စပ်လိုက်ကြတာ ” ” ကောင်မ … ငါဖြင့် မယုံပါဘူး … ကိုဗညား လီး ဘယ်နှစ်ခါ စုပ်ပေး ပြီးပြီလဲ ပြော ” ” ဟာ … အေးစု … နင့်လို လီးမြင်တိုင်း ငမ်းငမ်းတက် မဟုတ်ဖူး … မသာမ ”  ” အေးစုကလည်း … မိဝိုင်းရွံတတ်တာ သိသားနဲ့ … အတူမှ မနေရသေးတာ … ဂွင်းလောက်ပဲ ထုပေးမှာပေါ့ … ဟုတ်တယ်မလား မိဝိုင်း ”  ” ဟယ် … ခ်လ်း ခ်လ်း ”  ” တွေ့လား အေးစု … ရယ်တာကိုက … ဂွင်းထုပေးရင်း ရယ်တဲ့အသံနဲ့ … ခိခိ ” အေးစု ပြန်ပြောနေတုန်း လှလှဝင်ပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျမလည်း မထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်လိုက်မိတာပေါ့ရှင်။မနေ့က ကိုဗညားက သူ့အဒေါ်နဲ့ ရပ်ကွက်လူကြီးတစ်ချို့ ဖိတ်ပြီး လာစေ့စပ်တာ။ ဒီနေ့မနက် ကျမလည်း ဈေးရောင်း မထွက်ဖြစ်ပါဘူး ဟိုကလာမေး ဒီကလာမေးနဲ့ အမေကတော့ သူ့သမက်လောင်း အကြောင်း ကြွားနေလေရဲ့။နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားကာနီး အေးစုနဲ့ လှလှတို့ ရောက်လာတာနဲ့ ကျမ အိပ်ခန်းလေးထဲမှာပဲ သူငယ်ချင်း၃ယောက် စကားထိုင်ပြောနေကြတာပေါ့။ခဏနေတော့ အမေသုပ်ပေးတဲ့ လက်ဖက်နဲ့ ထမင်းအတူစားကြပြီး လှလှက လက်ဖက်ရည်သွားဝယ်နေတာ။

ကျမနဲ့ အေးစုက စားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးကြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လှဲရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်ပြီး မှေးနေလိုက်တယ်။လှလှပြန်ရောက်တော့မှ လက်ဖက်ရည်ထသောက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ စကားထပ်ပြောဖြစ်ကြတာ။ ” သမီးရေ … အမေ အရပ်ထဲ … သွားဦးမယ် … အပြင်ထွက်ရင် တံခါးစိသွားကြ ” ” ဟုတ် … အမေ ” အမေကို ပြန်ဖြေပြီး လှလှငှဲ့ပေးထားတဲ့ လက်ဖက်ရည် တငုံ ငုံသောက်လိုက်တယ်။ ” ဒေါ်လေးစိန်ကတော့ … အရပ်ထဲ လည်ကြွားနေပြီ … သူသမီး … အလိုးခံရတော့မှာမို့ ပျော်နေတာ နေမယ် ” ” အောင်မယ် … ငါက ခုထိ … ပါကင် ဟဲ့ … နင်တို့ စောက်ပတ်တွေသာ … လီးဝင်ပြီးသားတွေ ” ” ပြစမ်း … ကောင်မ … နင့် စောက်ပတ် လီးဝင်မဝင် ကြည့်ပေးမယ် ” လှလှက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမကို လှဲချပြီး ဗိုက်ပေါ်တက်ခွထားတာ အေးစုကို ကျမလက်တွေ လှန်ပြီးချုပ်ခိုင်းရင်း ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်တယ်။အရင်က ဒီလောက်ထိ မစဖူးပေမယ့် ကျမ အိမ်ထောင်ပြုတော့မှာမို့ အားမနာကြတော့တာနေမယ်။

” ဟယ် … မသာမတွေ … ကိုဗညားတောင် … ငါ ဒီလို မပြဖူးဘူး … နင်တို့က လွန်တယ်နော် ” ကျမ ပြောစကားကို လှလှက ဂရုမစိုက်တော့တာ စိထားတဲ့ ကျမပေါင်တန်တွေကို မရမက ဖြဲနေတာလေ။နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ဆိုတော့ ကျမလည်း ကြာကြာတောင့်မခံနိုင်ပါဘူး ဒင်းတို့ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ဆိုပြီး ပစ်ထားလိုက်တယ်။ကျမ ပေါင်တန်တွေဖြဲပြီး နှစ်ယောက်သား ပေါင်အတွင်းသားတွေ ယက်နေကြတာရှင့်။ ပေါင်ရင်းနားရောက်တော့ ကျမဟာကို မယက်ပဲ သူတို့ပါသာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေကြတာ။ကျမစိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ အတော်ခံရခက်နေမိတယ်။ဒါနဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ပေါ်ဝဲနေတဲ့ ဒင်းတို့ မျက်နှာတွေကို ကော့ထိုးပစ်လိုက်တာပေါ့။ ” အင့် ဟာ ” သူတို့ပေါင်အတွင်းသားတွေ ယက်ပေးကတည်းက အဖုတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားတွေ ဖေါင်းကြွပြီး အရည်တွေလည်း စိမ့်နေတာလေ။အဖုတ်နားရောက်မှ ယက်မပေးကြပဲ ပစ်ထားကြတာ။ကျမရဲ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံကြီးက သူတို့မေးစိတည့်တည့် ထိုးမိတော့တာပဲ။ဒါကို မသာမတွေက သူတို့အချင်းချင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတော့ ကိုယ်ပါသာကိုယ်ပဲ သူတို့မေးစိတို့ ပါးပြင်တို့ ကော့ထိုးရင်း အာသာဖြေလိုက်ရတာပေါ့။ ” ကျွီ … ကျွိ ” ” ဒီဆိုင် ဝင်ကြည့်ရအောင် … မဝိုင်း ” ” အင်းပါ … ကိုဗညား အဆင်ပြေသလို လုပ်ပါ … ကျမ အားနာတယ်ရှင် ” ” ဟောဗျာ … နောက်လထဲ မင်္ဂလာဆောင်တော့မှာ … ဘာလို သူစိမ်းဆန်နေရတာလည်း မဝိုင်းရယ် ” ” မဟုတ်ပါဘူး ကိုဗညားရယ် … အစစအရာရာ မပြည့်စုံတဲ့ ဘဝမို့ အားငယ်မိတာပါ ” လက်ထပ်ပွဲ အတွက် သတို့သမီးဝတ်စုံ ရွေးရင်း တဈေးလုံးလည်း နှံ့နေပြီ အမေနဲ့ဦးလေးကျော်အတွက်က ပြီးခဲ့တဲ့ရက်က လိုက်ဝယ်ပေးထားပြီးသားပါ။ ကိုဗညားနောက်က ကပ်လိုက်ရင်း ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ သတို့သမီးဝတ်စုံတွေက မှန်ကောင်တာတွေထဲ ချိတ်လေးနဲ့ ချိတ်ပြထားတာ အပျံစားပဲရှင်။ကျမဘဝမှာ အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးပါဘူး။တစ်စုံချင်း ကပ်ကြည့်လိုက် ပြန်ထားလိုက်နဲ့ ၄ထည်မြောက် ပန်းရောင်လေး ယူဖြစ်လိုက်တယ်။

ကျမက သိပ်မကြည့်တတ်ပါဘူး ပန်းရောင်ဝတ်စုံလေး ကပ်ကြည့်တော့ ကိုဗညားမျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာတာနဲ့ ရွေးလိုက်မိတာပါ။ ဒါက ကျမအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ အရိပ်အခြေကြည့်ပြီး လုပ်ဆောင်လိုက်တဲ့ အလုပ်တခုပဲ။ သေချာဝတ်ကြည့်တော့ ကျန်တာအဆင်ပြေပေမယ့် ကျမခါးက သေးနေလို့ ခါးပြန်ကျဉ်းဖို့ နောက်အပတ်ချိန်းပြီး စရံပေးခဲ့လိုက်တယ်။ အပြန်ကျ အအေးဝင်သောက်ပြီး ကိုဗညားက သူ့ခြံကို အမြန်မောင်းနေလို့ အရှိန်လျော့ခိုင်းရသေးတာ။ ကျမနေတဲ့ ရပ်ကွက်နဲ့က ၂နာရီကျော်ကျော်လောက် မောင်းရတာမို့ ညနေပြန်ရင် မိုးချုပ်မဆိုးလို့တဲ့။ သူ့ခြံရောက်တာ ၃ကြိမ်ရှိပါပြီ ဒီတစ်ခေါက်က မင်္ဂလာဦး အိပ်ခန်းပြမယ်ပြောနေတာပဲ။ကိုဗညား ခြံက မြို့စွန်ဘက်ဆိုပေမယ့် လူသွားလူလာ များပြီး စည်းကားတဲ့ ရပ်ကွက်ကြီးပါ တော်တော်များများက သစ်စက်လုပ်ငန်းပဲ လုပ်ကြတာ။ကိုဗညားက တော့ အသားစားကြက်မွှေးမြူရေးလုပ်ငန်းနဲ့ ကြက်ခြံတွေအောက်မှာ ငါးကန်တွေတူးပြီး ငါးခူတွေပါ မွေးထားတာပေါ့။ ၆လ တခါ မပင်မပန်းနဲ့ ငွေတွေက ဒလဟော ဝင်နေတော့တာ။

ခြံထဲ ကားဝင်တာနဲ့ အလုပ်သမားတွေက ဝိုင်းနူတ်ဆက်နေတာပေါ့ရှင် ကိုဗညားကလည်း ပြန်နူတ်ဆက်ရင်း ကျမကို မမြင်ဖူးသေးတဲ့ သူ့အလုပ်သမားတွေ ပြန်မိတ်ဆက်ပေးနေပါတယ်။ ” ဟာ … ဆရာ ကတော်က … ချောတယ်ဗျို့ … ဆရာနဲ့ နေနဲ့လ … ရွှေနဲ့မြပဲ ” ” ဟုတ် … အားလုံး မင်္ဂလာပါရှင် ” ကျမလည်း ကားပေါ်က လက်ဝှေ့ရမ်းပြရင်း ပြန်နူတ်ဆက်လိုက်ရတယ်။ဘဝက ထူးဆန်းတယ်ရှင့် အရင်ဆို တနေ့လုပ် တနေ့စား ပဲပြုတ်သည်ဘဝက ခုလို လူတစု လေးစားအားကျရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူထင်ထားမှာလည်း။ ဘဝင်တောင် မြင့်ချင်သလိုလိုပါပဲ ရုပ်ရှင်တွေ ဗွီဒီယိုထဲမှာတွေ မြင်ဖူးခဲ့တဲ့ ဘဝလေး ကျမ မကြာခင် ရရှိတော့မယ်လေ။ ကားပေါ်ကဆင်းတော့ လက်ကမ်းပြီးထိန်းပေးတဲ့သူနဲ့ ကိုဗညား အိမ်ပေါက်ဝထိ ကျမနောက်က အထုတ်တွေ ကူသည်ပေးတဲ့သူနဲ့ ဒီလိုဆိုတော့လည်း ဘဝက ကျေနပ်စရာပါပဲရှင်။ အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းတွေက အစုံပါပဲ။သစ်လုပ်ငန်းပိုင်ရှင်မို့ စားပွဲခုံ ထိုင်ခုံက အစ ပန်းအိုးတင်တဲ့စင်တွေ ပန်းပုရုပ်တွေ အတော်များများက ကျွန်းတွေနဲ့လုပ်ထားတာတွေပါ။အိမ်မကြီးထဲတော့ လူက နည်းပါတယ် ထမင်းချက် ဒေါ်စမ်းရယ် ကိုဗညားအဒေါ် ဒေါ်လေးဝင်းမာရယ် လူရုံဒါရိုင်ဘာ ကိုမောင်ကြီးရယ်ပဲ နေကြတာပေါ့။ပေ ၁၅၀ ပတ်လည်ခြံကြီးမို့ ကိုဗညားတို့ နေတဲ့ ၂ ထပ်အိမ်ရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှာမှ သစ်ဖြတ်စက် အလုပ်ရုံကြီးတွေ အလုပ်ရုံတွေရဲ့ အနောက်ဖက်နဲ့ တောင်ဖက်မှာက အလုပ်သမား တန်းလျားတွေပေါ့။

အိမ်ထောင်သည် သက်သက် လူပျိုအပျို သက်သက် ခွဲဆောက်ပေးထားတာပါ။ ထူးခြားတာက ကိုဗညား အသက်ငယ်သလောက် အလုပ်သမား အားလုံးက ချစ်ခင်လေးစားကြတာပါပဲ။ဧည့်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဒေါ်လေးဝင်းမာက သံပရာရည် ၂ခွက် ဖျော်လာရင်း ကျမနဲ့ကိုဗညားကို သောက်ခိုင်းနေတယ်။ ” ကဲ … အမေပြေ … သံပရာရည် အေးအေးလေး သောက်ကြဦး … ဝတ်စုံ ရခဲ့ပြီလား ” ” ရပြီ ဒေါ်လေးရေ … ဒေါ်လေးတူမ ခါးက သေးနေလို့ ပြန်ကျဉ်းခိုင်းထားတာ … နောက်အပတ်မှ သွားယူရမယ် ” ” အင်း … သမီးလေးက … ကိုယ်လုံးလှတယ် … ဒေါ်လေးတို့ ခေတ်က မယ်ဗမာ ကိုယ်လုံးမျိုး … ဒါပေမယ့် … သမီးက ကိုယ်လုံးမပေါ်အောင် … ဝတ်ထားလို့ သိပ်မသိသာတာ ” ” ဒီလို ဒေါ်လေးရဲ့ … သမီးကိုယ်လုံးထင်းနေအောင် ဝတ်ရင် … မနက် ဝေလီဝေလင်း ပဲပြုပ်ရောင်းရတာ အဆင်မပြေဘူးလေ … ယောင်္ကျားအများစုရဲ့ နှောက်ယှက်ခြင်း ခဏတိုင်းခံရတတ်တယ် … ပြီးတော့ အန္တရယ်ကို ဖိတ်ခေါ်သလို ဖြစ်မှာစိုးတာ … နွေရာသီဆိုရင်တော့ အတိုအပြတ်လေးတွေ ဝတ်ပါတယ်ရှင် ” ” အော် … အေးပေါ့ … သမီးရယ် … ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေတတ်တော့ … အန္တရယ်ကင်းတာပေါ့ … ကဲ … အမေပြေ သံပရာရည် သောက်ကြ … ဒေါ်လေး ညနေစာ သွားစီစဉ်ဦးမယ် … ညနေ ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ပေါ့ ” ဒေါ်လေးဝင်းမာ အိမ်အနောက်ဖက် ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း သံပရာရည် ဆက်သောက်နေတယ်။ခဏနားပြီးတာနဲ့ ကိုဗညားက အိမ်အပေါ်ထပ် မင်္ဂလာဦးအိပ်ခန်း လိုက်ပြပေးနေတာပေါ့။အိမ်က ၂ ထပ်အိမ် နံကပ် အမျိုးအစားမို့ အပေါ်ထပ်ရောက်တော့လည်း အုတ်ရိုးပတ်ပတ်လည်နဲ့ ပရိဘောဂပစ္စည်းတွေပါပဲ။ အိပ်ခန်း ၃ ခန်းရှိပြီး အရှေ့ဘက်ဆုံး အခန်းက ကျမတို့ အိပ်ခန်းလို့ ပြောပြနေတယ်။အခန်းကအကျယ်ကြီးရှင့် ပေ၂၀ ပတ်လည်လောက်ကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ အခန်းအရှေ့ဘက်မှာ မှန်ဘီဒိုကြီးတစ်ခု အလှပြင်တဲ့ မှန်တင်ခုံ အသေးတခု စားပွဲအလွတ်တစ်လုံး တန်းစီချထားပါတယ်။

အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာ ရေခဲသေတ္တာနဲ့ အဝတ်လှမ်းစင်လေးတခု ဘေးနားကပ်လျက် တံခါးက ရေချိုးခန်းတံခါးပေါ့။အိပ်ခန်းရဲ့တောင်ဘက်ဆုံး ထောင့်မှာမှ ကျွန်ကုတင်ကြီးပေါ် မွေ့ယာ အထူကြီးခင်းထားတာပါ။ ” ကြိုက်လား … မဝိုင်း … ဘာထပ်ဖြည့်ပေးရဦးမလည်း ” ” ဟာ … လွန်တောင် နေပါပြီ … ကိုဗညားရယ် … ကျမဘဝမှာ အိပ်မက် မက်နေရသလိုပါပဲ ” ” ခုက စပြီး … မဝိုင်းက … ကျနော့် မိန်းမ ဖြစ်တော့မှာလေ … အားငယ်တဲ့ အတွေးတွေ မတွေးတော့နဲ့ … အော် … နေဦး ခဏ ” ကိုဗညားက စကားပြောရင်း ဗီဒိုကြီးဖွင့်ပြီး အံဇွဲထဲက ငွေရောင် သော့တွဲလေး ယူပြီး ကျမ လက်ထဲ ထည့်ပေးနေတယ်။ ” ဒါက ” ” အဲဒါ … ကျနော် ပိုင်ဆိုင်သမျှ အကုန်ပဲ ” ” ဟမ် ” ” အော် … မဝိုင်း နားလည်အောင် … ပြမယ်လာ ” ကိုဗညားနောက်က ကပ်လိုက်ရင်း ရေချိုးခန်း တံခါးနား ရောက်တော့ နံရံကပ် တံခါးလေးတခု တွေ့လိုက်ရတာ။ခုန အိပ်ခန်းအရောင်နဲ့ ရောနေလို့ မမြင်မိလိုက်တာပါ်။တံခါးသော့ခလောက် အပေါက်လေးထဲ ကျမပေးထားတဲ့ ငွေရောင်သော့လေး လှည့်ဖွင့်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျမ မျက်လုံး ပြူးသွားရမိတယ်။လက်ဝတ်လက်စားတွေနဲ့ ရွှေချောင်းတွေပေါ့ရှင်။ဘေးနားမှာ စာအုပ်လေး တအုပ်။

” ဟင် ” ” အင်း … ဒါတွေအကုန်လုံး ကျနော့် ကိုယ်ပိုင် ပစ္စည်းတွေပါ … စာအုပ်ကလည်း ကျနော်နာမည်နဲ့ ဘဏ်စာအုပ်ပေါ့ … အောက်က အံဇွဲ ဖွင့်ကြည်ပါဦး ” ကျမလည်း တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ကိုဗညားပြောတဲ့ အတိုင်း ဖွင့်ကြည့်တော့ ပိုက်ဆံ အစည်းလိုက်တွေက အုပ်လိုက်ပဲ။ကျမ တကယ်ကို အံအောရင်း ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာရတာပေါ့။ကိုဗညားကတော့ ပြုံးပြီး ကျမကို ကြည့်နေလေရဲ့။ကျမ သော့ပြန်ပေးတော့ သူက အံအောနေပြန်ရော။ ” ဟင် … ဘာလို့လဲ … မဝိုင်းရဲ့ ” ” သော့ပြန်ယူထားပါ … ကိုဗညားရယ် … ဒီသော့ပျောက်ရင် … ကျမ သေရင်သေ … မသေရင် … ရူးမှာရှင့် ”  ” ဟောဗျာ … ဒီလိုလုပ် … ခု လောလောဆည် … မဝိုင်း မယူချင်သေးရင် … ဗီဒိုထဲ ပြန်သိမ်းထားလေ … နောက်ကျမှ ယူသုံး ” ကျမလည်း သော့တွဲကို ဗီဒိုထဲ သိမ်းပြီးမှ လူတစ်ကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွားတော့တယ်။ပြီးတော့ ကျမလို လမ်းဘေးဈေးသည်တစ်ယောက်ကို ဒီလောက်တန်ဖိုးထား တဲ့ ကိုဗညားအချစ်ကို လေးစားမိလာတယ်။ သူဘာလို့ ကျမကို ချစ်တာလည်း အရမ်းကို သိချင်နေမိတာပေါ့ရှင်။မညာတမ်း ဝန်ခံရရင် စေ့စပ်ပွဲ အပြီး အပြင်လျှောက်လည်ကြတော့ ရုပ်ရှင်ရုံတခုမှာ ကျမ အဖုတ်ကို ဇွတ်ပြခိုင်းတာ ကျမလည်း ရှက်ကလည်းရှက် စေ့စပ်ထားသူမို့ အားလည်းအားနာပြီး ထမိန်ကို လှပ်ပြပေးလိုက်ရတယ်။

ရုပ်ရှင်ရုံက မီးရောင်မှိန်မှိန်ထဲ ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားစကို ဆွဲကြည့်ရင်း ကိုဗညားခမျှ ဂွင်းထုနေတာ အတော်နဲ့ မပြီးပါဘူး။ကျမလည်း ရုပ်ရှင်ပြီးလို့ မီးထွန်းရင် ဘေးလူတွေသိမှာ စိုးတာနဲ့ မျက်နှာလွဲရင်း ကိုဗညားလီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရတာပေါ့ရှင်။ပထမဆုံးအကြိမ်ပါပဲ လီးကိုင်ဖူးခဲ့တာ ပြီးကာနီး ကျမလက်ထဲ ကိုဗညားလီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လက်ဖဝါးထဲ ခံစားမိလာတာပဲ။မကြာပါဘူး ကျမအတွင်းခံကို ဖြဲကြည့်နေတဲ့ လက်က လွတ်ပြီး ကျမရင်သားတွေ လာညှစ်တော့တာ။လက်ထဲက ကိုဗညားလီးကြီးကလည်း တင်းကနဲ့တင်းတနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ကိုဗညား နူတ်ခမ်းတွေက ကျမ ပါးပြင်ကို တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ နမ်းနေတော့တာပေါ့။

” အ … ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီ မဝိုင်းးးး …… ရှီးးးးးးးးးး ” ကိုဗညား လရည်ထွက်တာ ကျမ သိလိုက်တာနဲ့ လီးကို ထုပေးနေရာက ကျမ ဖြည်းဖြည်းချင်း လွတ်ပေးလိုက်တယ်။အဲဒီက စပြီး ကိုဗညား အပေါ် ကျမစိတ်တွေပြောင်းလဲ လာခဲ့တာပါ။နောက်ပိုင်း အစားအသောက် ကျွေးတာကအစ ဂရုတစိုက်နဲ့ အရိပ်တကြည့်ကြည့် နေတတ်တာမျိုးတွေ အိမ်ပြန်ရောက်တိုင်း ပြန်တွေးရင်း ကိုဗညား မျက်နှာချောချောပါ မြင်ယောင်လာမိတာပေါ့ရှင်။အထိတွေ့ကြောင့်လား သံယောစဉ်ဖြစ်တာမျိုးလား အချစ်ဆိုတာမျိုးလား ကျမ မဝေခွဲတတ်ပါဘူး။ ” ဘာတွေ … စဉ်းစား ပြန်ပြီလည်း … မဝိုင်းရယ် ” ” ခ်ခ် ခ်ခ် … ကိုဗညား … ဘာလို့ ကျမအပေါ် … ဒီလောက် ကောင်းရသလည်းဆိုတာပေါ့ ” ” အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် … ကျနော့်ဘေးမှာ အချောအလှတွေ … အများကြီးဗျ … ကျနော်က အလုပ်ထဲပဲ … စိတ်ရောက်နေတာ … မမျှော်လင့်ပဲ မဝိုင်းကို တွေ့တော့မှ … စွဲလမ်း လာမိတာ … နေ့တိုင်း သတိရမိတယ်ဗျာ … ဇွတ်ပြောလို့ကလည်း မဖြစ် … မဝိုင်းထင်သလို … အပျော် ကြံမှာ ထင်မှာလည်း စိုးတယ်ဗျာ … ဒါနဲ့ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ကြိုးစားခဲ့ရတာပါ ” ” ကျမတော့ … ခုထိ … အိပ်မက် မက်နေသလိုပါပဲရှင် ” ” ရပါတယ်ဗျာ … နောက်ကျ မဝိုင်း ကျနော့်ကို ချစ်လာမှာပါ … ကျနော် ယုံကြည်ပါတယ် ” ကိုဗညားက စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တေ့နမ်းနေတာပေါ့။ကျမလည်း ကိုဗညားခါးကို အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။တဖြည်းဖြည်း ကျမပါးပြင်ကတဆင့် ကျမလည်တိုင်ဆီ လျှာနွေးနွေးလေး ရောက်ရှိချိန် ကျမလည်း ခေါင်းလေး မော့ထားပေးမိလိုက်တာပဲ။မကြာပါဘူး ကျမဆီးခုံးလေးကို ကိုဗညား လီးထိပ်က လာထောက်နေတယ်။ကျမကျောပြင်တွေ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကိုဗညား လက်တွေက ခါးနားရောက်တော့ ရပ်သွားတာပါပဲ။

” မဝိုင်း ” ” ရှင် ” ကျမလည်ပင်းတွေ နမ်းနေရာက ရုတ်တရက် ကျမနာမည်ခေါ်နေပြန်တယ်။ ” ကုတင်ပေါ် … သွားရအောင် ဗျာ ” ” ဟင့်အင် … မင်္ဂလာဦး ညကြမှပဲ … အဲဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ … ကျမ အပျိုစင်ဘဝလေးကို … အပ်ချင်တာ ” ” ဟူးးးးး … မဝိုင်း ရယ် ” ကိုဗညား မျက်နှာလေး ညိုးသွားတော့လည်း ကျမ မနေတတ်ပြန်ဘူးရှင်။ ” ကို ဗညား ” ” ပြော လေ ” စိတ်ဆိုးတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောပြီး ခေါင်းငုံ့ထားတဲ့ ကိုဗညား ပုံစံက ကလေးဆိုးကြီး ကျနေတာပါပဲ။ ” အ … …… ရှီးးးး ” ကျမ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး ကိုဗညား ပေါင်ကြားက လီးကို ဆွဲပြီး ဗီဒို အကွယ်လေးဘက် ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ရုတ်တရက် အိပ်ခန်းထဲ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာရင် မမြင်အောင်လို့ပေါ့။ဗီဒိုကွယ်တာနဲ့ ကိုဗညားကို နံရံကပ်ခိုင်းပြီး ကျမညာလက်နဲ့ပဲ လီးကို အုပ်ကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်းထုပေးလိုက်တော့ ကိုဗညား မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ကျမနို့အုံတွေကို ညှစ်ချေနေတော့တာပဲ။မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ကိုဗညားလက်တဖက်က ကျမပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး အဖုတ်ကို ထမိန်အပြင်ကနေ ဖိပွတ်ပေးရင်း တုံ့ပြန်လာပါပြီ။

စောက်ပတ်ပွတ်ပေးတာ ခံရင်း ကျမလည်း ကိုဗညားလီးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးနေမိတာပေါ့ရှင်။ ” မဝိုင်း … ခဏ ” အရှိန်ကောင်းနေတုန်း ကိုဗညား စကားကြောင့် ကျမစိတ်ထဲ မချင့်မရဲလေး ဖြစ်သွားမိတယ်။ကိုဗညားက ကျမမျက်နှာလေး တချက်ကြည့်ပြီး သူ့လီးကိုင်ထားတဲ့ ကျမလက်ကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ကိုင်ဖြုတ်လိုက်တာ။ပြီးတာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ချတော့ ကျမပေါင်ဂွနဲ့ သူ့မျက်နှာက တန်းနေတာပေါ့။ ကျမကို မော့ကြည့်ရင်း ထမိန် အောက်နားစကို အပေါ်လှန်တင်နေပြီ။ ကျမ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဘယ်လိုခံစားမှု့လည်း ဖေါ်မပြတတ်ပါဘူး။ ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှေ့ ထမိန်လှန်ပေးသလို ဖြစ်နေမိပြီရှင့်။ ကိုဗညားက ကျမ မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း သူ့မျက်လုံးတွေက အောက်ဘက်ရွေ့နေပြီး ကျမပေါင်ခြံတည့်တည့် ဖေါင်းကြွနေတဲ့…(ဒုတိယပိုင်း ပြီးပါပြီ)

Zawgyi

(မိဝိုင္းဇာတ္လမ္း ဒုတိယပိုင္း)

” ရွီးးးးး ေကာင္းလိုက္တာ … ကေလးရယ္ … ဗ်စ္ … ဘြတ္ဘြတ္ … ေဆာင့္ေဆာင့္ … ဦးႏိုင္ ၿပီးေတာ့မွာ … အင္း ” လွလွ အိပ္ခန္းထဲက သူစိမ္းေယာက်ၤားအသံေၾကာင့္ က်မလည္း အံေအာ ထိတ္လန႔္သြားမိတယ္ရွင္။ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေပါင္းလာတာ ရည္းစားသနာလည္း ရွိသံ မၾကားရဘူး။ အသံလာတဲ့ဆီ ေခ်ာင္းၾကည့္မိေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ အသားျဖဴျဖဴ အသက္ ၅၅ႏွစ္ခန႔္ မ်က္မွန္နဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ပက္လက္အေနထားနဲ႔ေပါ့။ လွလွက အဲဒီလူႀကီးအေပၚ ခႏၶာကိုယ္ လုံးတီးနဲ႔ တက္ေဆာင့္ေပးေနရတာ။က်မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကိုယ္လုံးအလွကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးတာပါ။ခါတိုင္း တစ္ေယာက္ဖင္တစ္ေယာက္ ညႇစ္လိုက္ ႏို႔ကိုင္လိုက္လုပ္ဖူးေပမယ့္ တုံးလုံးခြၽတ္တဲ့အထိေတာ့ မေရာက္ဖူးခဲ့ဘူး။ လွလွရဲ႕ အိကားေနတဲ့ ဖင္သားေတြကို အဲဒီလူႀကီးက ညႇစ္ေခ်ရင္း စကားေတြ ေျပာေနဆဲပဲ။ စကားသံက တိုးလိုက္က်ယ္လိုက္မို႔ က်မလည္း ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္ေပါ့။ထူးျခားတာက အဲဒီလူႀကီး စကားဆုံးတိုင္း လွလွဖင္ႀကီးေတြ ရမ္းခါေနၿပီး ဖိဖိေဆာင့္ေနေတာ့တာပဲရွင္။အေတာ္ေလးၾကာမွာ လွလွေရာ အဲဒီလူႀကီးေရာ ၿပိဳင္တူညည္းရင္း တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္ၿပီး ၿငိမ္သြားၾကတာ။လွလွက ေဘးနား အသင့္ရွိတဲ့ အဝတ္ေဟာင္းတခုနဲ႔ လီးကို သုတ္ေပးေနတုန္း လွလွႏို႔အုံေလးကို လူႀကီးက ထထိုင္ရင္းစို႔ေနျပန္ေရာ။ ၿပီးတာနဲ႔ ကုတင္ေခါင္းရင္းဘက္ လူႀကီး အိတ္အနက္ႀကီးထဲက ပိုက္ဆံ တထုပ္ လွလွကို ထုတ္ေပးေနတယ္။က်မလည္း အိမ္ေရွ႕ ျပန္ထြက္ၿပီး အဲဒီလူႀကီး သူ႔ကားေလးနဲ႔ ျပန္သြားမွ လွလွအိမ္ထဲ ေနာက္တေခါက္ ျပန္ဝင္ခဲ့တာေပါ့။အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ လွလွက ရင္လ်ားေလးနဲ႔ ေရခ်ိဳးမလို႔ ထင္ပါရဲ႕ က်မကို လွမ္းႏူတ္ဆက္ေနေတာ့တာပဲ။

” ဟယ္ … မိဝိုင္း … ငါ့ဆီ လာတာလား ” ” ေအးေပါ့ … လွလွ ရဲ႕ … ငါေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ ” ” ဟင္ ”  ” မဟင္နဲ႔ … နင္ ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ ဟာ ” က်မ စကားေၾကာင့္ လွလွ မ်က္ႏွာေလး ပ်က္သြားၿပီး မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားနဲ႔ ကိုယ္လုံးေလး လႈပ္ၿပီး ရႈိက္ငို ေနေတာ့တာ။က်မလည္း ရင္လ်ားေလးနဲ႔ လွလွကိုယ္ေလးကို ဖက္ထားေပးလိုက္မိတယ္။ ” ငါ … ေဒၚေလးသန္းျမင့္ ေရာဂါအတြက္ ေငြလိုတယ္ … မိဝိုင္းရယ္ ” ” ဟူးးး …… ငါ့လည္းရွင္းျပပါဦး လွလွရယ္ ” စကားေျပာရင္း အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္ရင္း စကားထပ္ေျပာျဖစ္ၾကတာေပါ့။ ” ေဒၚေလးကလည္း ေရာဂါ စုံေနၿပီဟ … ေဆး႐ုံ တခါသြားရင္ ေသြးစစ္ခ ဓတ္မွန္႐ိုက္ခ ေရာဂါရွာေဖြခ ကားခ အသြားအျပန္ … ဒါေတြက ၾကာလာေတာ့ ငါ့ဝင္ေငြနဲ႔ မေလာက္ဖူးေလ … တရက္က် ငါအလုပ္က ျပန္ေတာ့ ဦးစိုးႏိုင္ ကားနဲ႔ တိုက္မိသလို ျဖစ္ရာက လူခ်င္းရင္းႏွီးသြားၾကတယ္ … ဦးႏိုင္က မိန္းမေရာ ကေလးေရာ ရွိတယ္ … ငါ့ကို လက္မထပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ေငြေၾကးၾက … မပူမပင္ ေပးကမ္းေနတာေပါ့ ” ” အဲဒါနဲ႔ … နင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေပးဆပ္လိုက္တာလား လွလွရယ္ ”  ” ငါ့လို အဖြားမေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးကို ဘယ္အမ်ိဳးကမွ အဖက္မလုပ္တဲ့ခ်ိန္ ေဒၚေလးသန္းျမင့္က ေမြးစားခဲ့တာေလဟာ … ခု ေဒၚေလး က်မ္းမာေရး မေကာင္းေတာ့ ငါ့ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာပဲ … အဲဒီ အတြက္ ဘာပဲ ေပးဆပ္ရ ေပးဆပ္ရ … ငါ ေပးဆပ္သြားမွာ … မိဝိုင္း … ငါ မွားလား နင္ေျပာၾကည့္ ” ” ဟူးးးးး … ငါ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ … သူငယ္ခ်င္းရယ္ ” ” ကဲဟာ … ခုလို ငါ့ဘဝ ငါ့အေျခေန နင္သိသြားေတာ့ … ငါ့အေပၚ ခင္ေသးရဲ႕လား … ဒါပဲေျပာ ”  ” ဟာ … ခင္တာေပါ့ လွလွရယ္ … နင္ရယ္ ေအးစုရယ္က … ငါ့အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြေလ … ငါတို႔ေတြက ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူေနလာၾကတာပဲ ”  ” မိဝိုင္း ရယ္ ”က်မစိတ္ထဲရွိတဲ့ အတိုင္းေျပာမွ လွလွက ခုံေပၚထိုင္ေနရာက ထလာၿပီး က်မပါးျပင္ကို နမ္းေနတာေပါ့။ လွလွ ပါးစပ္က ေယာက်ၤားေခြၽးနံ႔လိုလို ခပ္ညႇီညႇီအနံ႔တစ္မ်ိဳးရေနေပမယ့္ က်မ မေျပာပဲ ဒီတိုင္း ထားလိုက္ပါတယ္။သူနမ္းလို႔ အားရမွ လွမ္းစလိုက္တယ္။

” လွလွ … နမ္းတာလည္း နမ္းေအ … နင့္ပါစပ္က ဟိုအနံ႔ေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ ေဆးဦးေဟ့ ”  ” အယ္ …… ေဆာရီး မိဝိုင္းရယ္ … ငါ အဲဒါ ေမ့သြားလို႔ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ” ” ေကာင္မ … ငါမသိ ခက္မယ္ … ပါးစပ္ထဲပါ … ဟြန႔္ ”  ” ဦးႏိုင္လဲ … ငါ့ဟာေလး … ယက္ေပးတာပဲေလ … ငါလည္း ဦးႏိုင္ဟာ … စုပ္ေပးမိတာေပါ့ဟ ”  ” ဟယ္ … ၾကည့္စမ္း … မအစ္ရေသးဘူး အကုန္ေပၚၿပီ ” ” အံမယ္ … နင္ အယက္မခံဘူးေသးလို႔ပါ မိဝိုင္းရယ္ … ဟင္းဟင္း … ေဆြမ်ိဳးတင္မကဘူး တကမာၻလုံး ေမ့သြားမယ္ ”  ” ဟဲ့ … ေတာ္ၿပီ … သြားေတာ့ ေရခ်ိဳးမွာျဖင့္ ခ်ိဳးေတာ့ ” လူခ်င္းမနဲခြာလိုက္ရတာ လွလွလက္တဖက္က က်မ ေပါင္အတြင္းသားေတြ ပြတ္ေနၿပီ ခဏေနဆို မသာမက ေစာက္ပတ္အုံေလးကို ညႇစ္ေတာ့မွာ။ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔ကပဲ က်မ အဖုတ္ေလး ပထမဆုံးအႀကိမ္ အယက္ခံလိုက္ရတာပါပဲရွင္။လွလွေရခ်ိဳးေနတုန္း က်မလည္း သူ႔ကုတင္ေပၚခဏေမွးလိုက္တာ။ကုတင္ေပၚလွဲခ်တာနဲ႔ ေရေမႊးနံ႔နဲ႔အတူ ခပ္ျပင္းျပင္းညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ က်မႏွာေခါင္းထဲ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ခ်က္ခ်င္းပဲ ဦးစိုးႏိုင္ရဲ႕ ပက္လက္လွန္ေနတဲ့ကိုယ္လုံးႀကီး မ်က္လုံးထဲ ေပၚလာၿပီး လွလွရဲ႕ အေပၚကတက္ေဆာင္ေပးပုံေတြပါ ျပန္ျမင္ေယာင္လာတာရွင္။ စိတ္ထဲ တဖိန္းဖိန္း တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ခံစားေနမိတုန္း ေပါင္တန္ေလးေပၚေႏြးကနဲ႔ အသားစိုင္တခု လာထိမွ သတိျပန္ကပ္မိတယ္။မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွလွေပါ့ရွင္ က်မ ထမိန္ကို လွန္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြ လွ်ာနဲ႔ ယက္ေနတာ။

” ဟဲ့ … ဘာလုပ္တာလဲ … မသာမ ယားတယ္ဟ … မလုပ္နဲ႔ ” ” အံမယ္ … ကိုဗညားနဲ႔ ညားရင္ … နင့္ ဒါမ်ိဳးအယက္ခံရမွာပဲ ”  ” ေတာ္ပါဟာ … အဲလို သူေ႒းက … ငါ့လို ပဲျပဳတ္သည္ကို … အတည္ယူပါ့မလား … လွလွရယ္ ”  ” သူက … အတည္ယူမွာ ေျပာပါတယ္ဟာ … ေအးစု လည္းေမးၾကည့္ … ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာခိုင္းေနတာ … နင္က မာနႀကီး တခြဲသားနဲ႔ လုပ္ေနလို႔ … ဟိုက မကပ္ရဲတာ ”  ” အ … အေမ့ …… ေတာ္ ေတာ္ ေတာ္ေတာ့ … လွလွရာ … မယက္နဲ႔ေတာ့ ” စကားေျပာရင္း လွလွက က်မ အဖုတ္ကို ကုန္းယက္ေနေတာ့ တကိုယ္လုံး တုန္သြားမိတယ္။မရွက္တမ္း ဝန္ခံရရင္ က်မလည္း တခါတေလ က်မႀကိဳက္တဲ့ မင္းသားေတြနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး လက္နဲ႔ အာသာေျဖဘူးတာေပါ့ရွင္။ဒါေပမယ့္ လွလွရဲ႕ လွ်ာနဲ႔ ထိေတာ့ က်မ မခံႏိုင္ေတာ့တာပါ။ကုန္းထၿပီး ထမိန္ျပန္ဖုံးထားလိုက္မိတယ္။ဒါကို က်မ ႏူတ္ခမ္းေလး ဆြဲစုပ္ေတာ့ လွလွပါးစပ္မွာ က်မအရည္ေလးေတြ ေပပြေနတာ ေတြ႕လိုက္တာေပါ့။မထင္မွတ္ပဲ ျပန္နမ္းရင္း က်မလည္း လွလွႏူတ္ခမ္းေထာင့္က အရည္ေလးေတြ စုပ္ယူမိတာ။ညႇီစို႔စို႔ ငံက်ိက်ိ အရသာေလး ခံစားမိလိုက္တယ္။

” ႁပြတ္ … ႁပြတ္ႁပြတ္ ……………… ဟူးးးး ” ခဏၾကာမွ လူခ်င္းခြာေတာ့ က်မလည္း ေမာေနပါၿပီ။ ” ဘယ္လိုလည္း မိဝိုင္း … ေကာင္းတယ္မလား … ေကာင္မ … ၿငိမ္ၿပီး … မ်က္လုံးကို စင္းေနေတာ့တာ ” ” ယြမေနနဲ႔ … ငါျပန္မယ္ဟာ … နက္ဖန္ ဥပုသ္ေန႔ … ေအးစုနဲ႔ လိုက္ရဦးမယ္ ဟ ”  ” အဲဒါ … နင္ လင္မယူလို႔ … သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆႏၵ ျဖည့္ဆည္းေနရတာ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ” ” လင္မယူဘူးေဟ့ … အေမနဲ႔ အေဖ ၾကည့္ၿပီး … စိတ္ကုန္လြန္းလို႔ ”  ” လင္ယူတာ ေကာင္းလို႔ … နင့္အေမေတာင္ … ေနာက္အိမ္ေထာင္ ထပ္ျပဳထားတာ … နင္က ဘာစိတ္ကုန္တာလဲ ”  ” အာ့ေတာ့ … မသိဘူးဟာ … ငါ ေအးေဆးေနခ်င္တာလည္း … ပါမွာထင္တယ္ ”  ” ဒီတခါ …… ကိုဗညား လာေမးရင္ … ငါ ေျပာလိုက္မွာေနာ္ … မိဝိုင္း … ခ္ခ္ ”  ” အဟမ္း … ဟမ္း ”  ” ဟင္ ” “ဟာ ”  က်မနဲ႔ လွလွ စကားေျပာတုန္း အခန္းဝ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားနဲ႔ ကိုဗညားကို ျမင္ေတာ့ က်မေရာ လွလွေရာ အံေအာ မွင္သက္ သြားရတာေပါ့။က်မ ရွက္လိုက္တာရွင္ ကိုဗညား ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္းလဲ မသိဘူး။ ” ေဟာ … ကိုဗညား … ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား ” ” ၾကာၿပီဗ် … မလွလွဝင္း တို႔ အေႏွာင္ယွက္ျဖစ္မဆိုးလို႔ … ခုမ အသံေပးလိုက္တာ ”  ” အိုး ” ေသပါၿပီ က်မနဲ႔ လွလွ နမ္းတာေတြ ျမင္သြားလား မသိပါဘူးရွင္။က်မလည္း ရွက္စိတ္က ငယ္ထိပ္ေရာက္လို႔ လွလွ ႏူတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ဖို႔ ထရပ္လိုက္တယ္။

” လွလွ … ငါျပန္ၿပီဟာ ”  ” ဟာ … မဝိုင္းရယ္ … က်ေနာ္ ေရာက္လာလို႔လား … ဒါဆိုလည္း … က်ေနာ္ ျပန္ပါ့မယ္ဗ်ာ ”  ” အိုရ္ … မဟုတ္တာ … ရွင္နဲ႔ … မဆိုင္ပါဘူး … က်မ … ဟိုေလ …… ဟို ဟို ” လွလွႏူတ္ဆက္ေနတုန္း ကိုဗညား ဝင္ေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ က်မလည္း အားနာသလို ျဖစ္မိရပါတယ္။ ” ခဏေနပါဦး … မိဝိုင္းရယ္ … ကိုဗညားလည္း ေရာက္ေနတာကို ”  ” ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ … က်ေနာ္ မဝိုင္းကို ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ … ၂ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္ ကားေမာင္းလာခဲ့ရတာ … မဝိုင္းတို႔ အိမ္ဘက္သြားၾကည့္ေတာ့ … မေတြ႕တာနဲ႔ … ဒီက မလွလွဝင္း အိမ္ ဝင္လာခဲ့တာပါ ” လွလွနဲ႔ ကိုဗညား စကားေတြက က်မ ျပန္ဖို႔ အခက္ေတြ႕ေစတာေပါ့ေနာ့။ဒါနဲပဲ အခ်ိန္ ၁နာရီေလာက္ လွလွတို႔ အိမ္ ကိုဗညားနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။စကားေတြက အစုံပါပဲ က်မအေပၚ ဘယ္လို ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ သံေယာစဥ္ ႀကီးေၾကာင္း လက္ထပ္ဖို႔ထိပါ စဥ္းစားထားေၾကာင္း ေျပာျပေနတာပါ။လွလွကလည္း လက္ဖက္သုပ္ေပးၿပီး အေအးသြားဝယ္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားလိုက္တာ ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ကိုဗညားနဲ႔ က်မ စေတြ႕တာက ႐ိုး႐ိုးေလးပါ ၅ လေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီ က်မတို႔ရပ္ကြက္က တိုက္တစ္လုံးေဆာက္ေတာ့ ကိုဗညားက သစ္လာပို႔တာ။

မနက္အေစာပိုင္းမို႔ အလုပ္သမားေတြက က်မဆီ ပဲျပဳပ္ဝယ္ရင္း ကိုဗညားနဲ႔ စသိခဲ့တာေပါ့ရွင္။ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကားနဲ႔ အရပ္ထဲ ေတြ႕ပါတယ္ သစ္တင္တဲ့ ကားေတာ့ မဟုတ္ဖူး ဂ်စ္ကားေလးနဲ႔ပါ က်မကို ဟြန္းတီး ႏူတ္ဆက္ေပမယ့္ က်မ မာန အရ ခပ္တည္တည္ပဲ မေရာပဲ ေနလိုက္မိတာ။ေနာက္ပိုင္း က်မ အေၾကာင္းေတြ စုံစမ္းရင္း ေအးစုတို႔ လွလွတို႔နဲ႔ သိၿပီး ခင္သြားၾကတာ ထင္ပါရဲ႕။အမွန္တိုင္း ေျပာရရင္ က်မလည္း အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ ဘဝက သင္ေပးထားလို႔ ေလာက အေၾကာင္း သိသင့္သေလာက္ သိေနၿပီးသားပါ။

ဒီလိုသူေ႒း ေတြက ယူၿပီးမွ မယားႀကီး ေပၚလာတာမ်ိဳး ျပက္သနာတက္ၿပီးမွ မယားငယ္ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕လည္း က်မ မခံယူခ်င္ဘူးေလ။ကိုဗညားက အသားျဖဴျဖဴ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔ ႐ုပ္ရည္ကလည္း လူေခ်ာ စာရင္းဝင္ပါ။သစ္လုပ္ငန္း ပိုင္ရွင္မို႔ စီးပြားေရးလည္း ေကာင္းေတာ့ က်မထက္ သာတာေတြ အမ်ားႀကီး သူ႔ေဘးဝိုင္းေနမွာေပါ့။က်မလို ပဲျပဳပ္သည္ကို အတည္လက္ထပ္မယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မယုံႏိုင္လို႔ပါ။ ” ေဟာ … မဝိုင္း … ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလည္းဗ် ”  ” ရွင္ … ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး … ကိုဗညားရယ္ ” ” က်ေနာ္ … ေမးတာေလး … ျဖည္ပါဦးဗ်ာ … အခ်ိန္တိုတို အတြင္း … အေပ်ာ္ ႀကံတယ္လည္း မထင္ပါနဲ႔ … မဝိုင္း လက္ခံရင္ … လူႀကီး စုံရာနဲ႔ လာၿပီး … ေတာင္းရမ္းယူမွာပါ ” ” အိုးးး … ဒါေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးရွင္ … ခုထိ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ … ဘာမွန္း မသိရေသးပဲနဲ႔ ”  ” က်ေနာ္က … သစ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းလုပ္တာပါ … မဝိုင္း ထင္သလို … ေပြရႈပ္တတ္တဲ့ သူ မဟုတ္ပါဘူး ”  ” ေရာ္ … ခက္ေတာ့ တာပဲရွင္ … က်မက ရွင့္ကို … ျမႇာေပြတယ္လို႔ … မေျပာဖူးပါဘူးေနာ္ ”  ” ဟူးးးး … က်ေနာ့္ ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္ စီးပြားေရးဘက္ ႏွစ္ျမဳတ္ေနတာပါ … မဝိုင္း ကို ေတြ႕မွ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိမွန္း သိလာခဲ့တာပါ ”  ” ခက္ေတာ့ခက္တယ္ … ကိုဗညားရယ္ … မျပည့္စုံတဲ့ ဘဝမွာ … အခ်စ္ဆိုတာ … ဆန္တစ္ခြက္ေလာက္ အေရးမပါဘူးရွင့္ ”  ” ဗ်ာ ” ” ရွင္က … လုပ္ငန္းရွင္ သူေ႒းတစ္ေယာက္ပါ … ဘာလဲ ဒီပဲျပဳတ္သည္ေလး … ငါေျပာရင္ ရမွာပါလို႔ … အပိုင္ တြက္ထားတာမ်ိဳးလား ”   ” ဟာ … မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ” ” ကဲကဲ … စကားေကာင္းေနၾကတာလား … အေအးေလး ေသာက္ၾကဦး ” ေတာ္ပါေသးရဲ႕ရွင္ ကိုဗညား ဆက္ေျပာရင္ ျငင္းဖို႔ စကားလုံးေတြ က်မဆီ မရွိေတာ့ပါဘူး လွလွကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုေပါ့။ကိုဗညား ထပ္ေျပာဖို႔ အားယူေနတုန္း လွလွ အေအးဗူးေတြနဲ႔ ေရာက္လာတာေလ။ခဏေန က်မျပန္မယ္ေျပာေတာ့ ကိုဗညား မ်က္ႏွာ သိပ္မေကာင္းဘူး အနီးကပ္ၾကည့္မိမွ မ်က္ခုံးထူထူ ႏူတ္ခမ္းပါးပါးနဲ႔ ႐ုပ္ရည္ကလည္း လူေခ်ာတစ္ေယာက္မို႔ စိတ္လႈပ္ရွားမိေသးတယ္ရွင္။စကားေျပာရင္ တဖက္လူမ်က္ႏွာ ၾကည့္ေျပာတတ္တဲ့ ကိုဗညားရဲ႕ စကားလုံးေတြေအာက္ က်မ အႀကိမ္ႀကိမ္ မ်က္လႊာခ်ထားရတယ္။

အိမ္အျပန္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လွလွအေၾကာင္းေရာ ကိုဗညား အေၾကာင္းေရာ စဥ္းစားမိေနတာေပါ့။ လူဘဝ ရွင္သန္မႈ႕က ေငြေၾကးေနာက္က ကပ္ညႇိေနသလိုမ်ိဳးလား မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။ လွလွလည္း သူ႔ေက်းဇူးရွင္ ေဒၚေလးသန္းျမင့္ အတြက္ အေသြးသားကို စေတးရင္း ရွင္သန္ေနရၿပီ။ မ်က္စိတစ္ဆုံးရဲ႕ ေရွ႕ကိုၾကည့္မိမွ အေတြးထဲမွာ ရွင္သန္ျခင္းေရာထားတဲ့ ေဈးကြက္တခု ေတြ႕မိလိုက္သလိုေပါ့ရွင္။ က်မ မ်က္ခုံးတစ္စုံကို နဖူးျပင္ အေရးထင္သည္အထိ တြန႔္လိမ္ သြားမိရတယ္။ ” ဟဲ့ … မိဝိုင္း … လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ … ေရာ့ ညည္းအေမဖို႔ … ထန္းလ်က္ေလး ယူသြားဦး ” လမ္ေလွ်ာက္ရင္း အသံၾကားမွ ေဒၚေလးညိဳ အိမ္ေရွ႕ေရာက္မွန္းသိခဲ့ရတာ။ေဒၚေလးညိဳက အိမ္ေရွ႕အေပါက္ဝကေန အေမ့ေပးဖို႔ ထန္းလ်က္ထုပ္ေလး ကိုင္ရင္း လွမ္းေအာ္လို႔ က်မလည္း ဝင္ယူလိုက္ရတာေပါ့။အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကိုဗညား ႐ုပ္သြင္က မ်က္လုံးထဲ ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ညပိုင္းစားေသာက္ၿပီး အိပ္ယာဝင္ေတာ့ ဟိုဘက္လိမ့္လိုက္ ဒီဘက္လိမ့္လိုက္နဲ႔ မိုးခ်ဳပ္မွ မနက္ပဲျပဳပ္ေရာင္းရမွာ ေတြးရင္း ႀကိတ္မွိတ္ အိပ္လိုက္ရတယ္။

” ေကာင္မ … ျမန္ျမန္လုပ္ဟာ … အဖုတ္ သနပ္ခါးလိမ္းေနတာလား … နင္က နင့္လင္ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္က လိုက္ရမွာ ငါက … ဖင္ၿပဲေအာင္ ဘီးနင္းရမွာ ”” တိုးတိုးဟဲ့ … ေနာက္ေဖးမွာ အေမရွိတယ္ ” ဥပုဒ္ေန႔ က်မလည္း ပဲျပဳပ္ေရာင္း ျပန္လာတာနဲ႔ အိမ္အတြက္ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါး ပါးပါးလူးၿပီး ေအးစုတို႔အိမ္ဘက္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ က်မေရာက္ေတာ့ ေအးစုက ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ အလွျပင္ေနတုန္းမို႔ လွမ္းေျပာေနရတာ။ ” အဲဒါဆို … ျမန္ျမန္လုပ္ဟာ ” ” ၿပီးပါၿပီ … မသာမရဲ႕ … နင္ ဖင္ၿပဲမွာ မဟုတ္ဖူး ေစာက္ပတ္ ေခြၽးျပန္မွာ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ” ” ေစာက္ပတ္ေခြၽးျပန္လည္း … ထမိန္လွန္ၿပီး ေလသလပ္ခံလိုက္မွာေပါ့ ” ” ဟဲ့ဟဲ့ … အမေလး … ဒါလား အပ်ိဳေလးေတြ … ညည္းတို႔ေျပာလိုက္ရင္ နားရွက္စရာေတြ ” ” ကန္ေတာ့ေနာ္ … ေဒၚေလး ခိခိ ” က်မနဲ႔ေအးစု ေျပာတုန္း ေနာင္ေဖးခန္းက ေအးစုအေမ ေဒၚေလးၫႊန႔္ရီ ထြက္လာၿပီး ဝင္ေျပာေနေရာပဲ။ ” ႐ုပ္ရွင္ … သြားၾကည့္ မလို႔ဆို ”  ” ဟုတ္ … ကားအသစ္တင္လို႔ ေဒၚေလးေရ … မၾကည့္တာလည္း ၾကာလို႔ ” ” လမ္း ဂ႐ုစိုက္ … သြားၾက ” ” ဟုတ္ … ေဒၚေလး ” ေဒၚေလးနဲ႔ စကားေျပာရင္း ခဏေနေတာ့ ေအးစုက ျပင္ဆင္ထြက္လာတာ အက်ႌလက္ျပတ္ အတိုနဲ႔ ထမိန္ကို တင္းေနေအာင္ဝတ္ထားေတာ့ ဖင္ကလည္း ထြက္ေနတာေပါ့။ေဒၚေလးၫႊန႔္ရီ ကို ႏူတ္ဆက္ၿပီး က်မနဲ႔ ေအးစု ရပ္ကြက္ထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။

ေအးစုက နင္းၿပီး က်မက ေနာက္က ထိုင္လိုက္လာတာ။စက္ဘီးဖင္ထိုင္ခုံ ေနာက္က ေကာ့ထြက္ေနတဲ့ ေအးစု ဖင္သားစိုင္ေတြက က်မ ဗိုက္ကို လာထိေနေရာ။ ” ေအးစု … နင္ … ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ မဝတ္ဖူးလား ” ” မဝတ္ပါဘူး … ဟိုေရာက္ရင္ … အလုပ္ရႈပ္လို႔ ” ” အမ္ ” ” ဟုတ္တယ္ေလဟာ … ပန္းၿခံထဲ ေရာက္ရင္ … အျမန္လႈပ္ရွားရတာ … ေဘာင္းဘီခြၽတ္ရင္ … အိေျႏၵပ်က္တယ္ … ငါက အိေျႏၵရွင္ေလဟာ … ခိခိ ”  ” နင္ … ၾကည့္က်က္လုပ္ဟာ … မယူခင္ … ဗိုက္ႀကီးေနမယ္ ” ” ငါ … ေဆးေသာက္ပါတယ္ … မိဝိုင္းရဲ႕ … ကိုမိုးႏိုင္က … တားေဆး မထိုးနဲ႔တဲ့ … လူဝလာမွာ ဆိုးလို႔ ေဆးကဒ္ပဲ … ေသာက္ခိုင္းတာ ”  ” နင္တို႔ … ဘယ္ႏွခါ ရွိၿပီလဲ ” ” ၅ ခါ ၆ ခါ ေလာက္ပဲ … ရွိေသးတာပါ … ဘာလဲ နင္ စိတ္ဝင္စားေနၿပီလား … ခိခိ ” ” အံမယ္ … နင့္ဟာနင္ … ေစာက္ပတ္ယြတာ … ငါက စိတ္ဝင္စားစရာလား … အံေအာပါ့ ” ” နင္ … မခံဘူး ေသးလို႔ပါ … မိဝိုင္းရယ္ … ေကာင္မ … တခါေလာက္ ခံၾကည့္ … ဘာနဲ႔မွကို မလဲႏိုင္တာ ” စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ရပ္ကြက္ထိပ္ေရာက္ေတာ့ လမ္းမႀကီးအတိုင္း နင္းလာလိုက္တာ မီးပြိဳင့္ ၁ခု ေက်ာ္ေတာ့ လမ္း ေတာင္ဘက္ အပင္ႀကီးတပင္ေအာက္မွာ ကိုမိုးႏိုင္က အက်ႌလက္ရွည္ အျပာ ပုဆိုးအနက္ေလးဝတ္ၿပီး စူပါကပ္ေလးနဲ႔ ေစာင့္ေနတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။

” ဟဲ့ … ဟိုမွာ … ငါ့ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး ေရာက္ေနၿပီေဟ့ ” ” မေတြ႕ေသးဘူး … ေစာက္ပတ္က ယြၿပီ … ျဖည္းျဖည္းနင္းဦး … စက္ဘီးလဲမယ္ ” အပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ကိုမိုးႏိုင္က က်မကို ၿပဳံးျပေနတာ။ စက္ဘီးရပ္ၿပီး ေအးစုက ကိုမိုးႏိုင္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ထိုင္ၿပီး က်မက သူတို႔ဆိုင္ကယ္ ေနာက္က ပုံမွန္ေလး နင္းလိုက္ရတာေပါ့။လမ္းမႀကီးအတိုင္း နင္းရင္း အေတာ္ေလးၾကာမွ ပန္းၿခံ ဥယ်ဥ္ ကို ေရာက္တာ။ေရာက္တာနဲ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ စက္ဘီး အပ္ၿပီး အဝင္ဂိတ္ဘက္ ၃ ေယာက္သား ေလွ်ာက္ခဲ့လိုက္တယ္။ဝင္ေၾကး ကိုမိုးႏိုင္က ရွင္းၿပီး အထဲေရာက္ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလး တခု ေတြ႕တာနဲ႔ ဝင္ထိုင္ရင္း အစားေသာက္ေတြ မွာစားၾကတာေပါ့။ က်မက ျမည္းရွည္ မွာလိုက္တာ ကိုမိုးႏိုင္နဲ႔ ေအးစုက ရွမ္းေခါက္ဆြဲ မွာစားလိုက္တယ္။ဆိုင္ေလးက ေဘးပတ္ပတ္လည္ သစ္ပင္ေလးေတြနဲ႔ ဆိုင္ေရွ႕မွာ လွည္းဘီးႀကီးတခု ေထာင္ထားၿပီး လွည္းဘီးေဘးမွာ သစ္ျမစ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ထိုင္ခုံေလးေတြ အစီအရီေပါ့။ဆိုင္ရဲ႕ ေတာင္ဘက္က ေရကန္အဝိုင္းႀကီးထဲမွာ ေရာင္စုံငါးေလးေတြက အုပ္လိုက္ ကူးခပ္ေနတုန္း ဥယ်ဥ္ထဲ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ မိသားစုထဲက ကေလးငယ္ေတြက ေပါင္မုန႔္ေျခာက္ေလးေတြ ခ်ေကြၽးရင္း ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့တာပဲ။မုန႔္စားၿပီးတာနဲ႔ အခ်ိဳရည္ တစ္ဗူးစီ မွာေသာက္ၿပီး ခဏ ၾကာမွ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။

ပန္းၿခံအလယ္က အုတ္ခဲစီထားတဲ့ လမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လာရင္း ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ တဲအဝိုင္းေလးေတြ ျပတင္းေပါက္ရွိေပမယ့္ လိုက္ကာ ေလးေတြနဲ႔မို႔ အတြင္းဘက္ကို မျမင္ရပါဘူး။လမ္းတဝက္ေလာက္မွာ အခ်ိဳရည္ဗူးေတြ အာလူးေၾကာ္ထုတ္ေတြ ဘီယာဗူးေလးေတြ ခင္းထားတဲ့ ဆိုင္အေသးေလးတခု ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ” မစုတို႔ … ဒီက ခဏေစာင့္ ” ကိုမိုးႏိုင္က က်မနဲ႔ေအးစုကို ေျပာၿပီး အဲဒီဆိုင္ေလးထဲ ဝင္သြားလိုက္တာ အျပန္က် ႂကြတ္ႂကြတ္ အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ အထဲမွာ အေအးဗူး ဘီယာဗူး အာလူးေၾကာ္ ငါးမုန႔္ေၾကာ္ အစုံပဲ ဆြဲခ်လာတယ္။လက္ထဲမွာ ေသာ့ခ်ိတ္ေလးတခု ပါလာေသးတာ ေသာ့ခ်ိတ္ေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး က်မတို႔လည္း တဲအဝိုင္းေလးေတြ ရွိတဲ့ဘက္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးေတြ ခဏတိုင္း ၾကားမိေနတာ။ဒါေပမယ့္ လူသြားလမ္းေလးနဲ႔ အလုံပိတ္တဲေလးေတြက နဲနဲ လွမ္းေတာ့ ပီပီသသေတာ့ မၾကားရပါဘူး။

လမ္းအေကြ႕ေလးအတိုင္း ၃ခါေလာက္ ေကြ႕ေလွ်ာက္ၿပီးမွ သစ္ပင္ အုပ္ႀကီး ညာဘက္ တဲအဝိုင္းေလး တခု ေတြ႕လိုက္ရတာေပါ့ရွင္။ကိုမိုးႏိုင္က တဲတခါးေလးကို ေသာ့ဖြင့္ၿပီး အထဲဝင္ေတာ့ ၁၂ ေပ ပတ္လည္ အခန္းေလးထဲ စားပြဲခုံ တစ္လုံး ပက္လက္ကုလားထိုင္ ၂ခု နဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ လွဲလို႔ရမယ့္ ၾကမ္းစင္ေလး တခု ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ကိုမိုးႏိုင္က သူဆြဲလာတဲ့ အိတ္ထဲက ဘီယာဗူး အခ်ိဳရည္ဗူး မုန႔္ထုပ္ေတြ စားပြဲခုံေလးေပၚ တင္ၿပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္ ၂ ခုကို ထပ္ခ်ဲလိုက္တာ။ က်မက အေရွ႕ဘက္က ခုံေပၚထိုင္ၿပီး ကိုမိုးႏိုင္က အေနာက္ဘက္က ခုံထိုင္ေတာ့ ေအးစုက ကိုမိုးႏိုင္ ဘယ္ဘက္ေပါင္ေပၚထိုင္ရင္း ေရာက္ရာ ေပါက္ရာ စကားေျပာေနၾကတယ္။ခဏေနေတာ့ ကိုမိုးႏိုင္လည္း ဘီယာေသာက္ က်မတို႔လည္း အခ်ိဳရည္ေသာက္ေပါ့။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ကိုမိုးႏိုင္လည္း နဲနဲမူးေနပုံပဲ က်မကို ေအးစုေခၚလာေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စကားေတြ အထပ္ထပ္ ေျပာေနေတာ့တယ္။ကိုမိုးႏိုင္က စကားေျပာသေလာက္ ေအးစုက တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ကိုမိုးႏိုင္ ဘယ္ဘက္ေပါင္ေပၚကေန စားပြဲခုံကို ဘယ္ဘက္လက္ေထာက္ရင္း ညာဘက္လက္က လႈပ္ရွားေနတာပါ။

ေအးစုကိုယ္လုံးကြယ္ေနေပမယ့္ သူ႔ခါးေနာက္က ညာဘက္လက္ တံေတာင္ဆစ္ေလး ထြက္လာၿပီ တလႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနတာ။ က်မ ရိပ္မိပါတယ္ ေအးစုတစ္ေယာက္ က်မကို သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ ကြယ္ၿပီး ကိုမိုးႏိုင္ကို ဂြင္းထုေပးေနၿပီဆိုတာေပါ့။ အိမ္မွာ အေမလည္း တခါတေလ အိမ္တံခါးေပါက္ ကိုယ္တစ္ေစာင္း ထားရင္း က်မပေထြးကို လူမျမင္ေအာင္ ဂြင္းတိုက္ေပးတတ္တယ္ေလ။ေအးစုက က်မကို သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေျပာမနာဆိုမနာမို႔ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ညာဘက္လက္က သိသိသာသာကို လႈပ္ၿပီး ဂြင္းထုေပးေနတုန္း ကိုမိုးႏိုင္က က်မနဲ႔စကားေျပာလိုက္ ေအးစုညာလက္ကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ စိုးရိမ္ေနပုံပါ။ ” စကားေျပာေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႕ … က်မ ေရဆာလာလို႔ … ေရဗူး သြားဝယ္ဦးမယ္ … ကိုမိုးႏိုင္ ” ” ဟာ … ဟုတ္သားပဲဗ်ာ … က်ေနာ္ ေရဗူးဝယ္ဖို႔ ေမ့လာတာ ” ” ကဲပါ … ရွင္တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာၾက … က်မ ပန္းၿခံထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း … ခဏေနမွ ျပန္လာခဲ့မယ္ … ေရဗူးပါ ဝယ္လာခဲ့ပါ့မယ္ရွင္ ” က်မ တဲအဝိုင္းေလးထဲက ထြက္ေတာ့ ေအးစုက ကိုမိုးႏိုင္ မျမင္ေအာင္ မ်က္စိတဖက္ မွိတ္ျပေနတယ္။မသာမ ခဏေန အလိုးခံရေတာ့မွာမို႔ ေပ်ာ္ေနတာေလ။က်မလည္း လမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လာရင္း ပန္းၿခံ တပတ္ပတ္ၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္နာရီဝက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာသြားတာေပါ့။လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး လူမ်ားတဲ့ဘက္က ေလွ်ာက္ၾကည့္ရတယ္။လူရွင္းတဲ့ဘက္ဆို က်မကို လိုက္ဖန္တဲ့ ေယာက်ၤားေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။

တခ်ိဳ႕ဆို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း က်မနားေရာက္မွ ပုဆိုးျဖန႔္ဝတ္သလိုနဲ႔ လီးလွန္ျပၾကတယ္။ေရဗူး ၃ ဗူးဝယ္ၿပီး တဲအဝိုင္းေလးေတြဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မတို႔ ခဏငွားထားတဲ့ တဲေရွ႕ အေရာက္ ေအးစု ညည္းသံေလး အရင္ၾကားမိလိုက္တာ။ခ်က္ခ်င္း မဝင္ပဲ တံခါးကို လွပ္ၾကည့္ေတာ့ ေအးစုက ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ၾကမ္းစင္ေလးေပၚ ေျခတြဲေလာင္း ခ်ထိုင္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြ ၿဖဲထားေပးေနတာရွင့္။ကိုမိုးႏိုင္က ေအးစုေပါင္ၾကားထဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း အဖုတ္ကို ယက္ေပးေနတယ္။။ ” အင္း … အကုန္ေျပာင္ေအာင္ယက္ေနာ္ … ကိုမိုး … ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ … ပါမလာဘူး … ရွီးးးးးးးးး ကြၽတ္ကြၽတ္ ” ၾကည့္ရတာ လိုးၿပီးေလာက္ပါၿပီ ေအးစုက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာ့ထိုးရင္း ကိုမိုးႏိုင္ကို ယက္ခိုင္းေနတာပါ။ကိုမိုးႏိုင္ကလည္း ေအးစု စိတ္တိုင္းက် အဖုတ္တျပင္လုံး ေျပာင္ေနေအာင္ ယက္ၿပီးမွ ထရပ္လိုက္တယ္။ေအးစုက သူမအဖုတ္ကို ညာလက္နဲ႔ ဖိပြတ္ၿပီး အဲဒီညာဘက္ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြ ႏွာေခါင္းဝ ေတ့နမ္းၿပီးမွ ထရပ္ရင္း ထမိန္ကို ေသခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပန္ဝတ္ေနတာ။က်မလည္း သူတို႔ၿပီးစီးမွ ခပ္လွမ္းလွမ္း ျပန္ေလွ်ာက္သြားရင္း အသံေပးလိုက္ရတာေပါ့။ ” ေဟးးး … ေရဗူး ဝယ္လာၿပီေဟ့ ” က်မ တဲေလးထဲ ေရာက္ေတာ့ ကိုမိုးႏိုင္က ဘီယာလက္က်န္ေလး အကုန္ေမာ့ေသာက္ေနတာ။ေအးစုကေတာ့ က်မဆီက ေရဗူးယူၿပီး ဖြင့္ေသာက္လိုက္တယ္။ခဏ စကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ က်မတို႔လည္း ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ကိုမိုးႏိုင္က သူလာေစာင့္တဲ့ ေနရာေလးထိ ေအးစုကို လိုက္ပို႔ၿပီး အိမ္အျပန္က် က်မပဲ စက္ဘီးႏွင္းခဲ့ရတာ။ေအးစု မ်က္ႏွာေလးက ႏြမ္းေနၿပီေလ။

ေအးစုအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေအးစုက ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ခိုင္းေနတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးစုကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနလိုက္တယ္။ ပက္လက္လွန္လွဲေနတဲ့ က်မကို ေအးစုက ခြရင္း ပါးကို လာနမ္းေနေတာ့ ေအးစု ပါးစပ္က ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ေလး ရလိုက္မိတာပဲ။ ” ေကာင္မ … ပါးစပ္ သြားေဆးဦး … ဟြန႔္ ” ” အမ္ … ဘာျဖစ္လို႔ ” ” ဘာျဖစ္ရမလဲ … နင့္ ပါးစပ္က … လီးနံ႔ … တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ” ” ေအးပါဟယ္ … ခိခိ … လုပ္ၿပီးေတာ့ … ငါလည္း … ကိုမိုး လီးကို … ေျပာင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးလိုက္လို႔ပါ ” ” အံမယ္ … နင့္ ေစာက္ပတ္လည္း … ျပန္အယက္ခိုင္းေနတာ … ငါ ျမင္သားပဲ ” ” ဟယ္ … မသာမ … ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာေပါ့ ” ” မေခ်ာင္းပါဘူး … ငါျပန္ေရာက္ေတာ့ နင္တို႔ … လိုးၿပီးေနပါၿပီ … နင့္ဟာ သူယက္တုန္း ငါျပန္ေရာက္တာပါ … ကဲ … ပါးစပ္ သြားေဆးဟာ … ငါ ပ်ိဳ႕တက္လာလို႔ ” က်မ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေအးစုက အိမ္အေနာက္ဖက္ ဝင္သြားေတာ့တာ။ခဏေနေတာ့ မ်က္ႏွာကို တဘက္အေဟာင္းေလး အုပ္ၿပီး ျပန္ဝင္လာတယ္။

” ကဲ … သြားလည္းတိုက္ မ်က္ႏွာလည္း သစ္ၿပီးပါၿပီရွင္ ” ေျပာၿပီးတာနဲ႔ က်မေပါင္ေပၚျပန္ခြလွဲလိုက္တာ။ၿပီးမွ သူနဲ႔ ကိုမိုးႏိုင္ တို႔ လိုးခဲ့ၾကပုံေတြ ျပန္ေျပာျပေနတာေပါ့။ ” ငါသိပါတယ္ … ေအးစုရယ္ … နင္ ငါမျမင္ေအာင္ အရင္ဂြင္းထုေပးေနတာေလ ”  ” ဒါေတာ့ နင္မွားၿပီ … မိဝိုင္းေရ … ငါ သူ႔ဘယ္ဘက္ေပါင္ေပၚ တက္တိုင္ကတည္း ငါ့ေပါင္ၾကားထဲ ႏိူက္ေနတာဟ ”  ” ဟမ္ ” ” ငါလည္း မခံႏိုင္လို႔ ခုံေပၚ လက္တဖက္ ေထာက္ၿပီး … သူ႔ကို ဂြင္းျပန္ထုေပးေနမိတာ ” ” ခ္ခ္ ခ္ခ္ ” ” နင္လည္း ေရဗူးသြားဝယ္ေရာ … တဲေရွ႕ တစ္ေခါက္ထြက္ၾကည့္ၿပီး … ငါ့ကို ၾကမ္းစင္ေလးေပၚ ပက္လက္လွဲခ်ပစ္တာ … ထမိန္ေအာက္နားစ မၿပီးတာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို အငမ္းမရ ယက္တာေအ … ငါျဖင့္ ၾကာၾကာအယက္မခံႏိုင္ဘူး … ေစာက္ရည္ ေထာင္ပန္းေနတာ ခိခိ ”  ” ခုကတည္းက … ယက္ေပးေနတာေပါ ကိုမိုးႏိုင္က ”  ” အင္း … ငါလည္း သူ႔လီး ျပန္စုပ္ေပးရတာေပါ့ … အၾကာႀကီးေတာ့ မစုပ္ရဘူးဟ … သူလည္ ငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ လိုးခ်င္ေနမွန္း မသိဘူး … ပါးစပ္ထဲတင္ တဇပ္ဇပ္တုန္ေနတာ လီးက … ခဏေနေတာ့ ငါ့ကိုပက္လက္လွန္ၿပီး အေပၚက ခြလိုးေတာ့တာပဲ ”  ” အင္း ”  ” လိုးေနရင္း ႏို႔ေတြ လွန္စို႔ေသးတယ္ဟ … လည္ပင္းေတြေရာပဲ … အလိုးခံရင္း ႏို႔စို႔ ခံရတာ တအားေကာင္းတာ … မိဝိုင္း ရဲ႕ ”  ေအးစု စကားေၾကာင့္ လည္ပင္းကိုၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ရွင္ ေအးစုလည္တိုင္မွာ အနီကြက္ႀကီးေတြ ႏို႔အုံ အထက္နားမွာလည္း အကြက္ေတြ အက်ၤ ီ လည္ဟိုက္ၾကားက ျမင္ေနရတယ္။ေျပာရင္း ေအးစုက စိတ္ျပန္ႂကြလာပုံနဲ႔ က်မ ေခါင္းရင္းနား ဒူးေထာက္ရပ္ၿပီး ထမိန္ေအာက္နားစကို ဆြဲလွန္ျပေနတာ။

” ၾကည့္ေလ … မိဝိုင္း … ငါ့ ေစာက္ပတ္ေလး ခုထိ ေယာင္ေနတုန္းပဲ ” ေျပာရင္း ဘယ္လက္က ထမိန္ကိုမၿပီး ညာလက္က အနည္းငယ္ေယာင္ေနတဲ့ သူ႔ေစာက္ပတ္ကို ၂ ခ်က္ ၃ခ်က္ ပြတ္ၿပီး ၿဖဲျပေနေသးတာ။ ” ဟယ္ … နင့္ အေမႊးေတြ ” ” ေအးေလ … ငါ မေန႔ည ကတည္းက … ရိပ္ပစ္လိုက္တာ … ကိုမိုးက ေတြ႕တာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးတတ္ေတာ့ … ယက္တဲ့ခ်ိန္ ရွင္းေနေအာင္ ရိတ္ပစ္တာေပါ့ … ငါ ထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ … ခါတိုင္းထက္ကို ကိုမိုးစိတ္ေတြ ထန္ေနတာဟ … ေစာက္စိေလးဆို ပါးစပ္ထဲ ခဏတိုင္း ဆြဲစုပ္ေနတာ ” ေအးစုက ေျပာရင္း က်မ မ်က္ႏွာနား သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ကပ္ေပးေသးတယ္ ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ရတာနဲ႔ က်မလည္း မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဆုတ္ပစ္ရတာေပါ့။ ” ယက္ၾကည့္ေလဟာ … မိဝိုင္း … အဖုတ္ယက္ရတာလည္း ေကာင္းတယ္ဟ ”  ” ေတာ္ေပါ့ … နင့္ေစာက္ပတ္က … ခုနေလးတင္ … ကိုမိုးႏိုင္ လိုးထားတာ ” ” ဟင္ … ဘာဆိုင္လို႔ ”  ” ဆိုင္တာေပါ့ … ငါ့ေစာက္ပတ္က လီးမဝင္ဖူးေသးဘူး နင္ယက္လည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး … နင့္ေစာက္ပတ္က လီးဝင္ၿပီးသားႀကီး စိတ္ထဲ မသတီပါဘူးေအ ”  ” အံမယ္ … ေနာက္က်မွ ကိုဗညား လီး ကုန္းစုပ္ေပးေနမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္ … ဟြန႔္ ”  ” ေဟးးး … အထဲက ႏွစ္ေယာက္ ဟင္းလည္း က်က္ၿပီ ထမင္းစားမွာဆို စားၾကေတာ့ ” စကားေျပာေနတုန္း အိပ္ခန္းအျပင္က ေအးစု အေမရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေအးစုလည္း ထမိန္ျပန္ခ်ရင္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ျပန္ဖုံးလိုက္ေတာ့တယ္။ႏွစ္ေယာက္သား ဧည့္ခန္းဘက္ ထမင္းအတူစားၿပီး ခဏေနမွ က်မလည္း အိမ္ျပန္လာလိုက္တယ္။

ေနာက္ ၂လ ေလာက္က် က်မ ဘယ္လိုမွ ထင္မထားတဲ့ အျဖစ္ပ်က္တခုနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာရွင့္။ေန႔ခင္းဘက္ စားေသာက္ၿပီး တေရးတေမာ အိပ္ေနတုန္း အေမက လာႏိုးလို႔ အိမ္ေရွ႕ ထြက္လာခဲ့လိုက္တာ။ ” ဟင္ … ကိုဗညား ”  ” ဟုတ္တယ္ … မဝိုင္း … က်ေနာ္ အေဒၚလည္း ပါလာတယ္ ” ကိုဗညားမွာ မိဘေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာဖူးတယ္ ၾကည့္ရတာ သူနဲ႔ အတူ ေနတဲ့ အေဒၚေနမယ္။။ ” ဟုတ္ … ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ ” ” အိမ္ထဲဝင္မယ္ေနာ္ … လာ ေဒၚေလးဝင္း ” က်မ လည္း ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းကို မသိပါဘူး။ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနတုန္း ကိုဗညား ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ သူ႔အေဒၚနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္လာတာေပါ့။ ” ထိုင္ပါရွင္ … က်မနာမည္ … မစိန္ေ႐ႊပါ ” ” ဟုတ္ … က်မ နာမည္က … မဝင္းမာ ပါ ” အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ အေမက ဧည့္ခန္းထဲ သင္းျဖဴးဖ်ာေလးခင္းၿပီး လက္ဖက္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းတည္ၿပီး ဧည့္ခံရင္း မိတ္ဆက္ေနတယ္။ ကိုဗညားက က်မၿပဳံးျပလိုက္ အေမ့ကို ၿပဳံးျပလိုက္နဲ႔ သူ႔အေဒၚကို ခပ္တိုးတိုး စကားေတြေျပာေနေလရဲ႕။

” ကဲ … လာရင္းကိစၥေလး ေျပာပါဦးရွင္ ” လက္ဖက္စားရင္း ေရေႏြးေသာက္ရင္း အေမက စၿပီးေျပာေတာ့ ကိုဗညား အေဒၚ ေဒၚဝင္းမာက စကားျပန္ေျပာေနပါတယ္။ ” လာတဲ့ကိစၥကေတာ့ … ေဟာဒီက အမႀကီးသမီးေလးကို က်မ တူေတာ္ေမာင္က မိသားဖသား ပီပီ ေတာင္းရမ္းေပးပါ ဆိုလို႔ စကားေၾကာင္းဖို႔ လာရတာပါ ” ” ဟဲ့ … မိဝိုင္း ညည္းနဲ႔ ဒီသူငယ္က ” ” ရွင္ … အေမ …… ဟို ဟို … သမီး ” ” ဒီလိုပါ အန္တီ မဝိုင္းက က်ေနာ့္အေပၚ အတည္လက္ထပ္မယ္ဆိုတာ မယုံၾကည္ဘူး ဆိုလို႔ ခုလို စီစဥ္လိုက္ရတာပါ ” အေမနဲ႔က်မ စကားေျပာတုန္း ကိုဗညားက ဝင္ေျပာပါေလေရာ။ ” ဟင္ … ဟုတ္လား သမီး ” ” အဲဒါေတာ့ … ဟုတ္ပါတယ္ အေမ … ဒါေပမယ့္ … ဟို ဟို … ကိုဗညားနဲ႔သမီးက … ”  ” ကဲပါ … မဝိုင္းရယ္ … က်ေနာ္က မိသားဖသား ပီပီ ေတာင္းရမ္း ယူမွာပါဗ်ာ … ယုံၾကည္ေပးပါေနာ္ ” ဟူးးးးး တကယ္ေတာ့ ကိုဗညားနဲ႔ က်မက ခ်စ္သူေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး ခုလည္း သူ႔ဘက္က တဖက္သတ္ စီစဥ္လာတာ က်မလည္း ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။အေမနဲ႔ ကိုဗညားအေဒၚ စကားေျပာရင္း ကိုဗညားရဲ႕ စည္းစိမ္ပစၥည္း ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ကို အေမသိေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးၿပဳံးၿပီး ကိုဗညားကို တသားသားနဲ႔ လုပ္ေနေလရဲ႕။ အဲဒီေန႔က က်မ ရင္လည္းခုန္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ခံစားမႈ႕ေပါင္းစုံနဲ႔ ေရေထြးေနရတာေပါ့ရွင္။ ကိုဗညားတို႔ ျပန္သြားမွ က်မလည္း အေမ့ကို အမွန္တိုင္း ဖြင့္ေျပာျပလိုက္တယ္။

” အင္း … အတူေနရင္ … အနည္းဆုံး သံေယာစဥ္ေတာ့ ရွိလာမွာေပါ့ … သမီးရယ္ … ခုလို သူေ႒းတစ္ေယာက္က အတည္တက် လက္ထပ္ယူဖို႔ဆိုတာ သမီးဘဝမွာ ၂ခါ မရဘူး … ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သမီးေလး ကံေကာင္းပါတယ္ ”  ” သမီး ဘာမွ မဆုံးျဖတ္ရေသးဘူး … အေမရယ္ ” “အေမလည္း … သူတို႔ကို စကားထိန္းေျပာလိုက္ပါတယ္ … ဒါေပမယ့္ အေမ သေဘာတူတယ္ သမီး … ငါ့သမီးေလး ေရွ႕ေလွ်ာက္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရေတာ့မယ္ … အေမတို႔မ်ိဳး႐ိုးရဲ႕ … ေဈးေရာင္းလိုက္ ထမင္းစားလိုက္ … အ႐ြယ္ေရာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ ကေလးေမြးလိုက္ အသက္ေတြႀကီးလာလိုက္ … ေသလိုက္ … ဒီသံသရာႀကီးထဲကေန ငါ့သမီး လက္ထက္က် … ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီေလ ” ညပိုင္း ထမင္းစားၾကေတာ့ က်မ ပေထြး ဦးဘေက်ာ္လည္း ဝမ္းသာေနေလရဲ႕။က်မ ဘဝေလး တိုးတက္ေျပာင္းလဲတာ သေဘာက်တယ္တဲ့ သူတို႔က အခ်ိန္တန္ ေသမွာ ခုေတာ့ စိတ္ခ် လက္ခ် ေနလိုရၿပီဆိုၿပီး အေမ့ကို ေျပာျပေနတာပဲ။ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ပန္းကန္အားလုံး က်မ ေဆးေၾကာသိမ္းဆည္းၿပီး အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ အေမနဲ႔ဦးဘေက်ာ္က က်မကို လက္ထပ္ဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းေနၾကတယ္။

” ဟိတ္ … ေကာင္မ ငါတို႔ကို … လွ်ိဴထားတာေပါ့ ”  ” ဟုတ္ပ … လွလွရယ္ … ေျပာေတာ့ျဖင့္ … လင္မယူဘူး ဘာညာနဲ႔ … ဟြန႔္ ”  ” ငါ … တကယ္ကို … ဘာမွ မသိဘူးဟ … လြန္ခဲ့တဲ့ ၁လေလာက္က … ကိုဗညားနဲ႔ သူ႔အေဒၚ အိမ္ေရာက္လာၿပီး … စကားေျပာၾကတာ … ေနာက္က် အေမကလည္း … သူမရွိေတာ့ရင္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ စိတ္မခ်ဘူး ဘာညာ ေပါ့ဟာ … အဲဒါနဲ႔ ခုလို ေစ့စပ္လိုက္ၾကတာ ” ” ေကာင္မ … ငါျဖင့္ မယုံပါဘူး … ကိုဗညား လီး ဘယ္ႏွစ္ခါ စုပ္ေပး ၿပီးၿပီလဲ ေျပာ ” ” ဟာ … ေအးစု … နင့္လို လီးျမင္တိုင္း ငမ္းငမ္းတက္ မဟုတ္ဖူး … မသာမ ”  ” ေအးစုကလည္း … မိဝိုင္း႐ြံတတ္တာ သိသားနဲ႔ … အတူမွ မေနရေသးတာ … ဂြင္းေလာက္ပဲ ထုေပးမွာေပါ့ … ဟုတ္တယ္မလား မိဝိုင္း ”  ” ဟယ္ … ခ္လ္း ခ္လ္း ”  ” ေတြ႕လား ေအးစု … ရယ္တာကိုက … ဂြင္းထုေပးရင္း ရယ္တဲ့အသံနဲ႔ … ခိခိ ” ေအးစု ျပန္ေျပာေနတုန္း လွလွဝင္ေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ က်မလည္း မထိန္းႏိုင္ပဲ ရယ္လိုက္မိတာေပါ့ရွင္။မေန႔က ကိုဗညားက သူ႔အေဒၚနဲ႔ ရပ္ကြက္လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ ဖိတ္ၿပီး လာေစ့စပ္တာ။ ဒီေန႔မနက္ က်မလည္း ေဈးေရာင္း မထြက္ျဖစ္ပါဘူး ဟိုကလာေမး ဒီကလာေမးနဲ႔ အေမကေတာ့ သူ႔သမက္ေလာင္း အေၾကာင္း ႂကြားေနေလရဲ႕။ေန႔လည္ပိုင္း ထမင္းစားကာနီး ေအးစုနဲ႔ လွလွတို႔ ေရာက္လာတာနဲ႔ က်မ အိပ္ခန္းေလးထဲမွာပဲ သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္ စကားထိုင္ေျပာေနၾကတာေပါ့။ခဏေနေတာ့ အေမသုပ္ေပးတဲ့ လက္ဖက္နဲ႔ ထမင္းအတူစားၾကၿပီး လွလွက လက္ဖက္ရည္သြားဝယ္ေနတာ။

က်မနဲ႔ ေအးစုက စားၿပီးသား ပန္းကန္ေတြေဆးေၾကာၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ျပန္လွဲရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖက္ၿပီး ေမွးေနလိုက္တယ္။လွလွျပန္ေရာက္ေတာ့မွ လက္ဖက္ရည္ထေသာက္ရင္း အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ စကားထပ္ေျပာျဖစ္ၾကတာ။ ” သမီးေရ … အေမ အရပ္ထဲ … သြားဦးမယ္ … အျပင္ထြက္ရင္ တံခါးစိသြားၾက ” ” ဟုတ္ … အေမ ” အေမကို ျပန္ေျဖၿပီး လွလွငွဲ႔ေပးထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ တငုံ ငုံေသာက္လိုက္တယ္။ ” ေဒၚေလးစိန္ကေတာ့ … အရပ္ထဲ လည္ႂကြားေနၿပီ … သူသမီး … အလိုးခံရေတာ့မွာမို႔ ေပ်ာ္ေနတာ ေနမယ္ ” ” ေအာင္မယ္ … ငါက ခုထိ … ပါကင္ ဟဲ့ … နင္တို႔ ေစာက္ပတ္ေတြသာ … လီးဝင္ၿပီးသားေတြ ” ” ျပစမ္း … ေကာင္မ … နင့္ ေစာက္ပတ္ လီးဝင္မဝင္ ၾကည့္ေပးမယ္ ” လွလွက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်မကို လွဲခ်ၿပီး ဗိုက္ေပၚတက္ခြထားတာ ေအးစုကို က်မလက္ေတြ လွန္ၿပီးခ်ဳပ္ခိုင္းရင္း ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္တယ္။အရင္က ဒီေလာက္ထိ မစဖူးေပမယ့္ က်မ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မွာမို႔ အားမနာၾကေတာ့တာေနမယ္။

” ဟယ္ … မသာမေတြ … ကိုဗညားေတာင္ … ငါ ဒီလို မျပဖူးဘူး … နင္တို႔က လြန္တယ္ေနာ္ ” က်မ ေျပာစကားကို လွလွက ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့တာ စိထားတဲ့ က်မေပါင္တန္ေတြကို မရမက ၿဖဲေနတာေလ။ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ က်မလည္း ၾကာၾကာေတာင့္မခံႏိုင္ပါဘူး ဒင္းတို႔ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ဆိုၿပီး ပစ္ထားလိုက္တယ္။က်မ ေပါင္တန္ေတြၿဖဲၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေပါင္အတြင္းသားေတြ ယက္ေနၾကတာရွင့္။ ေပါင္ရင္းနားေရာက္ေတာ့ က်မဟာကို မယက္ပဲ သူတို႔ပါသာ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနၾကတာ။က်မစိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ အေတာ္ခံရခက္ေနမိတယ္။ဒါနဲ႔ က်မ ေစာက္ဖုတ္ေပၚဝဲေနတဲ့ ဒင္းတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ေကာ့ထိုးပစ္လိုက္တာေပါ့။ ” အင့္ ဟာ ” သူတို႔ေပါင္အတြင္းသားေတြ ယက္ေပးကတည္းက အဖုတ္ေဘးႏူတ္ခမ္းသားေတြ ေဖါင္းႂကြၿပီး အရည္ေတြလည္း စိမ့္ေနတာေလ။အဖုတ္နားေရာက္မွ ယက္မေပးၾကပဲ ပစ္ထားၾကတာ။က်မရဲ႕ ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးက သူတို႔ေမးစိတည့္တည့္ ထိုးမိေတာ့တာပဲ။ဒါကို မသာမေတြက သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ေနေတာ့ ကိုယ္ပါသာကိုယ္ပဲ သူတို႔ေမးစိတို႔ ပါးျပင္တို႔ ေကာ့ထိုးရင္း အာသာေျဖလိုက္ရတာေပါ့။ ” ကြၽီ … ကြၽိ ” ” ဒီဆိုင္ ဝင္ၾကည့္ရေအာင္ … မဝိုင္း ” ” အင္းပါ … ကိုဗညား အဆင္ေျပသလို လုပ္ပါ … က်မ အားနာတယ္ရွင္ ” ” ေဟာဗ်ာ … ေနာက္လထဲ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာ … ဘာလို သူစိမ္းဆန္ေနရတာလည္း မဝိုင္းရယ္ ” ” မဟုတ္ပါဘူး ကိုဗညားရယ္ … အစစအရာရာ မျပည့္စုံတဲ့ ဘဝမို႔ အားငယ္မိတာပါ ” လက္ထပ္ပြဲ အတြက္ သတို႔သမီးဝတ္စုံ ေ႐ြးရင္း တေဈးလုံးလည္း ႏွံ႔ေနၿပီ အေမနဲ႔ဦးေလးေက်ာ္အတြက္က ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္က လိုက္ဝယ္ေပးထားၿပီးသားပါ။ ကိုဗညားေနာက္က ကပ္လိုက္ရင္း ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ သတို႔သမီးဝတ္စုံေတြက မွန္ေကာင္တာေတြထဲ ခ်ိတ္ေလးနဲ႔ ခ်ိတ္ျပထားတာ အပ်ံစားပဲရွင္။က်မဘဝမွာ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးပါဘူး။တစ္စုံခ်င္း ကပ္ၾကည့္လိုက္ ျပန္ထားလိုက္နဲ႔ ၄ထည္ေျမာက္ ပန္းေရာင္ေလး ယူျဖစ္လိုက္တယ္။

က်မက သိပ္မၾကည့္တတ္ပါဘူး ပန္းေရာင္ဝတ္စုံေလး ကပ္ၾကည့္ေတာ့ ကိုဗညားမ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေတာက္လာတာနဲ႔ ေ႐ြးလိုက္မိတာပါ။ ဒါက က်မအတြက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရိပ္အေျခၾကည့္ၿပီး လုပ္ေဆာင္လိုက္တဲ့ အလုပ္တခုပဲ။ ေသခ်ာဝတ္ၾကည့္ေတာ့ က်န္တာအဆင္ေျပေပမယ့္ က်မခါးက ေသးေနလို႔ ခါးျပန္က်ဥ္းဖို႔ ေနာက္အပတ္ခ်ိန္းၿပီး စရံေပးခဲ့လိုက္တယ္။ အျပန္က် အေအးဝင္ေသာက္ၿပီး ကိုဗညားက သူ႔ၿခံကို အျမန္ေမာင္းေနလို႔ အရွိန္ေလ်ာ့ခိုင္းရေသးတာ။ က်မေနတဲ့ ရပ္ကြက္နဲ႔က ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေမာင္းရတာမို႔ ညေနျပန္ရင္ မိုးခ်ဳပ္မဆိုးလို႔တဲ့။ သူ႔ၿခံေရာက္တာ ၃ႀကိမ္ရွိပါၿပီ ဒီတစ္ေခါက္က မဂၤလာဦး အိပ္ခန္းျပမယ္ေျပာေနတာပဲ။ကိုဗညား ၿခံက ၿမိဳ႕စြန္ဘက္ဆိုေပမယ့္ လူသြားလူလာ မ်ားၿပီး စည္းကားတဲ့ ရပ္ကြက္ႀကီးပါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သစ္စက္လုပ္ငန္းပဲ လုပ္ၾကတာ။ကိုဗညားက ေတာ့ အသားစားၾကက္ေမႊးျမဴေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ၾကက္ၿခံေတြေအာက္မွာ ငါးကန္ေတြတူးၿပီး ငါးခူေတြပါ ေမြးထားတာေပါ့။ ၆လ တခါ မပင္မပန္းနဲ႔ ေငြေတြက ဒလေဟာ ဝင္ေနေတာ့တာ။

ၿခံထဲ ကားဝင္တာနဲ႔ အလုပ္သမားေတြက ဝိုင္းႏူတ္ဆက္ေနတာေပါ့ရွင္ ကိုဗညားကလည္း ျပန္ႏူတ္ဆက္ရင္း က်မကို မျမင္ဖူးေသးတဲ့ သူ႔အလုပ္သမားေတြ ျပန္မိတ္ဆက္ေပးေနပါတယ္။ ” ဟာ … ဆရာ ကေတာ္က … ေခ်ာတယ္ဗ်ိဳ႕ … ဆရာနဲ႔ ေနနဲ႔လ … ေ႐ႊနဲ႔ျမပဲ ” ” ဟုတ္ … အားလုံး မဂၤလာပါရွင္ ” က်မလည္း ကားေပၚက လက္ေဝွ႔ရမ္းျပရင္း ျပန္ႏူတ္ဆက္လိုက္ရတယ္။ဘဝက ထူးဆန္းတယ္ရွင့္ အရင္ဆို တေန႔လုပ္ တေန႔စား ပဲျပဳတ္သည္ဘဝက ခုလို လူတစု ေလးစားအားက်ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူထင္ထားမွာလည္း။ ဘဝင္ေတာင္ ျမင့္ခ်င္သလိုလိုပါပဲ ႐ုပ္ရွင္ေတြ ဗြီဒီယိုထဲမွာေတြ ျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ ဘဝေလး က်မ မၾကာခင္ ရရွိေတာ့မယ္ေလ။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ လက္ကမ္းၿပီးထိန္းေပးတဲ့သူနဲ႔ ကိုဗညား အိမ္ေပါက္ဝထိ က်မေနာက္က အထုတ္ေတြ ကူသည္ေပးတဲ့သူနဲ႔ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဘဝက ေက်နပ္စရာပါပဲရွင္။ အိမ္ထဲဝင္တာနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းေတြက အစုံပါပဲ။သစ္လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္မို႔ စားပြဲခုံ ထိုင္ခုံက အစ ပန္းအိုးတင္တဲ့စင္ေတြ ပန္းပု႐ုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက ကြၽန္းေတြနဲ႔လုပ္ထားတာေတြပါ။အိမ္မႀကီးထဲေတာ့ လူက နည္းပါတယ္ ထမင္းခ်က္ ေဒၚစမ္းရယ္ ကိုဗညားအေဒၚ ေဒၚေလးဝင္းမာရယ္ လူ႐ုံဒါ႐ိုင္ဘာ ကိုေမာင္ႀကီးရယ္ပဲ ေနၾကတာေပါ့။ေပ ၁၅၀ ပတ္လည္ၿခံႀကီးမို႔ ကိုဗညားတို႔ ေနတဲ့ ၂ ထပ္အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာမွ သစ္ျဖတ္စက္ အလုပ္႐ုံႀကီးေတြ အလုပ္႐ုံေတြရဲ႕ အေနာက္ဖက္နဲ႔ ေတာင္ဖက္မွာက အလုပ္သမား တန္းလ်ားေတြေပါ့။

အိမ္ေထာင္သည္ သက္သက္ လူပ်ိဳအပ်ိဳ သက္သက္ ခြဲေဆာက္ေပးထားတာပါ။ ထူးျခားတာက ကိုဗညား အသက္ငယ္သေလာက္ အလုပ္သမား အားလုံးက ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတာပါပဲ။ဧည့္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ေဒၚေလးဝင္းမာက သံပရာရည္ ၂ခြက္ ေဖ်ာ္လာရင္း က်မနဲ႔ကိုဗညားကို ေသာက္ခိုင္းေနတယ္။ ” ကဲ … အေမေျပ … သံပရာရည္ ေအးေအးေလး ေသာက္ၾကဦး … ဝတ္စုံ ရခဲ့ၿပီလား ” ” ရၿပီ ေဒၚေလးေရ … ေဒၚေလးတူမ ခါးက ေသးေနလို႔ ျပန္က်ဥ္းခိုင္းထားတာ … ေနာက္အပတ္မွ သြားယူရမယ္ ” ” အင္း … သမီးေလးက … ကိုယ္လုံးလွတယ္ … ေဒၚေလးတို႔ ေခတ္က မယ္ဗမာ ကိုယ္လုံးမ်ိဳး … ဒါေပမယ့္ … သမီးက ကိုယ္လုံးမေပၚေအာင္ … ဝတ္ထားလို႔ သိပ္မသိသာတာ ” ” ဒီလို ေဒၚေလးရဲ႕ … သမီးကိုယ္လုံးထင္းေနေအာင္ ဝတ္ရင္ … မနက္ ေဝလီေဝလင္း ပဲျပဳပ္ေရာင္းရတာ အဆင္မေျပဘူးေလ … ေယာက်ၤားအမ်ားစုရဲ႕ ေႏွာက္ယွက္ျခင္း ခဏတိုင္းခံရတတ္တယ္ … ၿပီးေတာ့ အႏၲရယ္ကို ဖိတ္ေခၚသလို ျဖစ္မွာစိုးတာ … ေႏြရာသီဆိုရင္ေတာ့ အတိုအျပတ္ေလးေတြ ဝတ္ပါတယ္ရွင္ ” ” ေအာ္ … ေအးေပါ့ … သမီးရယ္ … ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနတတ္ေတာ့ … အႏၲရယ္ကင္းတာေပါ့ … ကဲ … အေမေျပ သံပရာရည္ ေသာက္ၾက … ေဒၚေလး ညေနစာ သြားစီစဥ္ဦးမယ္ … ညေန ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ေပါ့ ” ေဒၚေလးဝင္းမာ အိမ္အေနာက္ဖက္ ဝင္သြားေတာ့ က်မလည္း သံပရာရည္ ဆက္ေသာက္ေနတယ္။ခဏနားၿပီးတာနဲ႔ ကိုဗညားက အိမ္အေပၚထပ္ မဂၤလာဦးအိပ္ခန္း လိုက္ျပေပးေနတာေပါ့။အိမ္က ၂ ထပ္အိမ္ နံကပ္ အမ်ိဳးအစားမို႔ အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့လည္း အုတ္႐ိုးပတ္ပတ္လည္နဲ႔ ပရိေဘာဂပစၥည္းေတြပါပဲ။ အိပ္ခန္း ၃ ခန္းရွိၿပီး အေရွ႕ဘက္ဆုံး အခန္းက က်မတို႔ အိပ္ခန္းလို႔ ေျပာျပေနတယ္။အခန္းကအက်ယ္ႀကီးရွင့္ ေပ၂၀ ပတ္လည္ေလာက္ကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ အခန္းအေရွ႕ဘက္မွာ မွန္ဘီဒိုႀကီးတစ္ခု အလွျပင္တဲ့ မွန္တင္ခုံ အေသးတခု စားပြဲအလြတ္တစ္လုံး တန္းစီခ်ထားပါတယ္။

အေနာက္ဖက္ျခမ္းမွာ ေရခဲေသတၱာနဲ႔ အဝတ္လွမ္းစင္ေလးတခု ေဘးနားကပ္လ်က္ တံခါးက ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးေပါ့။အိပ္ခန္းရဲ႕ေတာင္ဘက္ဆုံး ေထာင့္မွာမွ ကြၽန္ကုတင္ႀကီးေပၚ ေမြ႕ယာ အထူႀကီးခင္းထားတာပါ။ ” ႀကိဳက္လား … မဝိုင္း … ဘာထပ္ျဖည့္ေပးရဦးမလည္း ” ” ဟာ … လြန္ေတာင္ ေနပါၿပီ … ကိုဗညားရယ္ … က်မဘဝမွာ အိပ္မက္ မက္ေနရသလိုပါပဲ ” ” ခုက စၿပီး … မဝိုင္းက … က်ေနာ့္ မိန္းမ ျဖစ္ေတာ့မွာေလ … အားငယ္တဲ့ အေတြးေတြ မေတြးေတာ့နဲ႔ … ေအာ္ … ေနဦး ခဏ ” ကိုဗညားက စကားေျပာရင္း ဗီဒိုႀကီးဖြင့္ၿပီး အံဇြဲထဲက ေငြေရာင္ ေသာ့တြဲေလး ယူၿပီး က်မ လက္ထဲ ထည့္ေပးေနတယ္။ ” ဒါက ” ” အဲဒါ … က်ေနာ္ ပိုင္ဆိုင္သမွ် အကုန္ပဲ ” ” ဟမ္ ” ” ေအာ္ … မဝိုင္း နားလည္ေအာင္ … ျပမယ္လာ ” ကိုဗညားေနာက္က ကပ္လိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးနား ေရာက္ေတာ့ နံရံကပ္ တံခါးေလးတခု ေတြ႕လိုက္ရတာ။ခုန အိပ္ခန္းအေရာင္နဲ႔ ေရာေနလို႔ မျမင္မိလိုက္တာပၚ။တံခါးေသာ့ခေလာက္ အေပါက္ေလးထဲ က်မေပးထားတဲ့ ေငြေရာင္ေသာ့ေလး လွည့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ က်မ မ်က္လုံး ျပဴးသြားရမိတယ္။လက္ဝတ္လက္စားေတြနဲ႔ ေ႐ႊေခ်ာင္းေတြေပါ့ရွင္။ေဘးနားမွာ စာအုပ္ေလး တအုပ္။

” ဟင္ ” ” အင္း … ဒါေတြအကုန္လုံး က်ေနာ့္ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းေတြပါ … စာအုပ္ကလည္း က်ေနာ္နာမည္နဲ႔ ဘဏ္စာအုပ္ေပါ့ … ေအာက္က အံဇြဲ ဖြင့္ၾကည္ပါဦး ” က်မလည္း တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ကိုဗညားေျပာတဲ့ အတိုင္း ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ပိုက္ဆံ အစည္းလိုက္ေတြက အုပ္လိုက္ပဲ။က်မ တကယ္ကို အံေအာရင္း ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာရတာေပါ့။ကိုဗညားကေတာ့ ၿပဳံးၿပီး က်မကို ၾကည့္ေနေလရဲ႕။က်မ ေသာ့ျပန္ေပးေတာ့ သူက အံေအာေနျပန္ေရာ။ ” ဟင္ … ဘာလို႔လဲ … မဝိုင္းရဲ႕ ” ” ေသာ့ျပန္ယူထားပါ … ကိုဗညားရယ္ … ဒီေသာ့ေပ်ာက္ရင္ … က်မ ေသရင္ေသ … မေသရင္ … ႐ူးမွာရွင့္ ”  ” ေဟာဗ်ာ … ဒီလိုလုပ္ … ခု ေလာေလာဆည္ … မဝိုင္း မယူခ်င္ေသးရင္ … ဗီဒိုထဲ ျပန္သိမ္းထားေလ … ေနာက္က်မွ ယူသုံး ” က်မလည္း ေသာ့တြဲကို ဗီဒိုထဲ သိမ္းၿပီးမွ လူတစ္ကိုယ္လုံး ေပါ့ပါးသြားေတာ့တယ္။ၿပီးေတာ့ က်မလို လမ္းေဘးေဈးသည္တစ္ေယာက္ကို ဒီေလာက္တန္ဖိုးထား တဲ့ ကိုဗညားအခ်စ္ကို ေလးစားမိလာတယ္။ သူဘာလို႔ က်မကို ခ်စ္တာလည္း အရမ္းကို သိခ်င္ေနမိတာေပါ့ရွင္။မညာတမ္း ဝန္ခံရရင္ ေစ့စပ္ပြဲ အၿပီး အျပင္ေလွ်ာက္လည္ၾကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံတခုမွာ က်မ အဖုတ္ကို ဇြတ္ျပခိုင္းတာ က်မလည္း ရွက္ကလည္းရွက္ ေစ့စပ္ထားသူမို႔ အားလည္းအားနာၿပီး ထမိန္ကို လွပ္ျပေပးလိုက္ရတယ္။

႐ုပ္ရွင္႐ုံက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ထဲ က်မ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အနားစကို ဆြဲၾကည့္ရင္း ကိုဗညားခမွ် ဂြင္းထုေနတာ အေတာ္နဲ႔ မၿပီးပါဘူး။က်မလည္း ႐ုပ္ရွင္ၿပီးလို႔ မီးထြန္းရင္ ေဘးလူေတြသိမွာ စိုးတာနဲ႔ မ်က္ႏွာလြဲရင္း ကိုဗညားလီးကို ပုဆိုးအျပင္ကေနကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ရတာေပါ့ရွင္။ပထမဆုံးအႀကိမ္ပါပဲ လီးကိုင္ဖူးခဲ့တာ ၿပီးကာနီး က်မလက္ထဲ ကိုဗညားလီးက တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ လက္ဖဝါးထဲ ခံစားမိလာတာပဲ။မၾကာပါဘူး က်မအတြင္းခံကို ၿဖဲၾကည့္ေနတဲ့ လက္က လြတ္ၿပီး က်မရင္သားေတြ လာညႇစ္ေတာ့တာ။လက္ထဲက ကိုဗညားလီးႀကီးကလည္း တင္းကနဲ႔တင္းတနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး ကိုဗညား ႏူတ္ခမ္းေတြက က်မ ပါးျပင္ကို တရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႔ နမ္းေနေတာ့တာေပါ့။

” အ … ထြက္ ထြက္ …… ထြက္ၿပီ မဝိုင္းးးး …… ရွီးးးးးးးးးး ” ကိုဗညား လရည္ထြက္တာ က်မ သိလိုက္တာနဲ႔ လီးကို ထုေပးေနရာက က်မ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လြတ္ေပးလိုက္တယ္။အဲဒီက စၿပီး ကိုဗညား အေပၚ က်မစိတ္ေတြေျပာင္းလဲ လာခဲ့တာပါ။ေနာက္ပိုင္း အစားအေသာက္ ေကြၽးတာကအစ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ေနတတ္တာမ်ိဳးေတြ အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း ျပန္ေတြးရင္း ကိုဗညား မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာပါ ျမင္ေယာင္လာမိတာေပါ့ရွင္။အထိေတြ႕ေၾကာင့္လား သံေယာစဥ္ျဖစ္တာမ်ိဳးလား အခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးလား က်မ မေဝခြဲတတ္ပါဘူး။ ” ဘာေတြ … စဥ္းစား ျပန္ၿပီလည္း … မဝိုင္းရယ္ ” ” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … ကိုဗညား … ဘာလို႔ က်မအေပၚ … ဒီေလာက္ ေကာင္းရသလည္းဆိုတာေပါ့ ” ” အမွန္တိုင္း ဝန္ခံရရင္ … က်ေနာ့္ေဘးမွာ အေခ်ာအလွေတြ … အမ်ားႀကီးဗ် … က်ေနာ္က အလုပ္ထဲပဲ … စိတ္ေရာက္ေနတာ … မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မဝိုင္းကို ေတြ႕ေတာ့မွ … စြဲလမ္း လာမိတာ … ေန႔တိုင္း သတိရမိတယ္ဗ်ာ … ဇြတ္ေျပာလို႔ကလည္း မျဖစ္ … မဝိုင္းထင္သလို … အေပ်ာ္ ႀကံမွာ ထင္မွာလည္း စိုးတယ္ဗ်ာ … ဒါနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ ” ” က်မေတာ့ … ခုထိ … အိပ္မက္ မက္ေနသလိုပါပဲရွင္ ” ” ရပါတယ္ဗ်ာ … ေနာက္က် မဝိုင္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္လာမွာပါ … က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္ ” ကိုဗညားက စကားဆုံးတာနဲ႔ က်မကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတ့နမ္းေနတာေပါ့။က်မလည္း ကိုဗညားခါးကို အလိုက္သင့္ ျပန္ဖက္ထားလိုက္ပါတယ္။တျဖည္းျဖည္း က်မပါးျပင္ကတဆင့္ က်မလည္တိုင္ဆီ လွ်ာေႏြးေႏြးေလး ေရာက္ရွိခ်ိန္ က်မလည္း ေခါင္းေလး ေမာ့ထားေပးမိလိုက္တာပဲ။မၾကာပါဘူး က်မဆီးခုံးေလးကို ကိုဗညား လီးထိပ္က လာေထာက္ေနတယ္။က်မေက်ာျပင္ေတြ ပြတ္သပ္ေပးရင္း ကိုဗညား လက္ေတြက ခါးနားေရာက္ေတာ့ ရပ္သြားတာပါပဲ။

” မဝိုင္း ” ” ရွင္ ” က်မလည္ပင္းေတြ နမ္းေနရာက ႐ုတ္တရက္ က်မနာမည္ေခၚေနျပန္တယ္။ ” ကုတင္ေပၚ … သြားရေအာင္ ဗ်ာ ” ” ဟင့္အင္ … မဂၤလာဦး ညၾကမွပဲ … အဲဒီကုတင္ႀကီးေပၚမွာ … က်မ အပ်ိဳစင္ဘဝေလးကို … အပ္ခ်င္တာ ” ” ဟူးးးးး … မဝိုင္း ရယ္ ” ကိုဗညား မ်က္ႏွာေလး ညိဳးသြားေတာ့လည္း က်မ မေနတတ္ျပန္ဘူးရွင္။ ” ကို ဗညား ” ” ေျပာ ေလ ” စိတ္ဆိုးတဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာၿပီး ေခါင္းငုံ႔ထားတဲ့ ကိုဗညား ပုံစံက ကေလးဆိုးႀကီး က်ေနတာပါပဲ။ ” အ … …… ရွီးးးး ” က်မ မရွက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ကိုဗညား ေပါင္ၾကားက လီးကို ဆြဲၿပီး ဗီဒို အကြယ္ေလးဘက္ ေခၚလာခဲ့လိုက္တယ္။႐ုတ္တရက္ အိပ္ခန္းထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာရင္ မျမင္ေအာင္လို႔ေပါ့။ဗီဒိုကြယ္တာနဲ႔ ကိုဗညားကို နံရံကပ္ခိုင္းၿပီး က်မညာလက္နဲ႔ပဲ လီးကို အုပ္ကိုင္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဂြင္းထုေပးလိုက္ေတာ့ ကိုဗညား မ်က္လုံးေလးစင္းၿပီး က်မႏို႔အုံေတြကို ညႇစ္ေခ်ေနေတာ့တာပဲ။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားနဲ႔ ကိုဗညားလက္တဖက္က က်မေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္လာၿပီး အဖုတ္ကို ထမိန္အျပင္ကေန ဖိပြတ္ေပးရင္း တုံ႔ျပန္လာပါၿပီ။

ေစာက္ပတ္ပြတ္ေပးတာ ခံရင္း က်မလည္း ကိုဗညားလီးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ထုေပးေနမိတာေပါ့ရွင္။ ” မဝိုင္း … ခဏ ” အရွိန္ေကာင္းေနတုန္း ကိုဗညား စကားေၾကာင့္ က်မစိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲေလး ျဖစ္သြားမိတယ္။ကိုဗညားက က်မမ်က္ႏွာေလး တခ်က္ၾကည့္ၿပီး သူ႔လီးကိုင္ထားတဲ့ က်မလက္ကို လက္ေကာက္ဝတ္ကေန ကိုင္ျဖဳတ္လိုက္တာ။ၿပီးတာနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ေတာ့ က်မေပါင္ဂြနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာက တန္းေနတာေပါ့။ က်မကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ထမိန္ ေအာက္နားစကို အေပၚလွန္တင္ေနၿပီ။ က်မ ရင္ထဲ တလွပ္လွပ္နဲ႔ ဘယ္လိုခံစားမႈ႕လည္း ေဖၚမျပတတ္ပါဘူး။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ေရွ႕ ထမိန္လွန္ေပးသလို ျဖစ္ေနမိၿပီရွင့္။ ကိုဗညားက က်မ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေအာက္ဘက္ေ႐ြ႕ေနၿပီး က်မေပါင္ၿခံတည့္တည့္ ေဖါင္းႂကြေနတဲ့…(ဒုတိယပိုင္း ၿပီးပါၿပီ)