Unicode
အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသား အမျိုးသမီးများ အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ထဲသို့ ဝင်လာကြပြီဆိုလျှင် လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဆိုသော ဘွဲ့ကိုရလာကြသည်။ မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်း၊ သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း၊ အိမ်နီးချင်းအသိုင်းအဝိုင်းများကြားတွင် ဘာပဲပြောပြော၊ ဘာပဲလုပ်လုပ် အပျိုကြီး လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုသဖွယ် စောင်းပါးရိပ်ခြေအပြောခံရသည်သာမက နောက်ပြောင်သရော်ခြင်းကိုပါ ခံကြရတော့သည်။ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးတွေဆိုတာကလည်း ဘယ်သူမှ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဘဝကို ခုံမင်နှစ်သက်လွန်းလို့ ဒီဘဝကို ခံယူထားကြတာမဟုတ်ပါ။ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် အိမ်ထောင်ကျခြင်းအဖြစ်ကို မရောက်ကြဘဲ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဘဝကို ရောက်ရှိလာကြခြင်းဖြစ်ပေသည်။
ထိုသို့သော အပျိုကြီး လူပျိုကြီးများသည်လည်း အပျိုကြီးလူပျိုကြီးဟူသော ဂုဏ်သတ္တိအပြည့်ဖြင့် ဒီအသက်အရွယ်ရောက်သည်အထိ အပျိုစစ်စစ်၊ လူပျိုစစ်စစ်တွေရော ဟုတ်ကြပါရဲ့လား…။ အားလုံးတော့ မဟုတ်နိုင်ကြပါ။ ကိုးဆယ့်ကိုးရာခိုင်နှုန်းကတော့ အဖြစ်ဟောင်း၊ အချစ်ကြောင်းလေးတွေဖြင့် လူမသိသူမသိ နောက်ကွယ်မှ အကြောင်းလေးတွေ ရှိခဲ့ကြပါသည်။ ဒီလို အဖြစ်ဟောင်း၊ အချစ်ကြောင်းလေးတွေနဲ့ မြောက်များလှစွာသော နောက်ကွယ်မှအကြောင်းများစွာထဲမှ အလျဉ်းသင့်သော အဖြစ်အပျက် နောက်ကြောင်းလေးတစ်ခုကို ကောင်းနိုးရာရာရွေးချယ်၍ တင်ပြလိုက်ရပါသည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်လေး သန္ဓေတည်ပေါက်ဖွားခဲ့သော အချိန်ကာလကတော့ ယခုရန်ကုန်မြို့ရှိ မင်္ဂလာဈေးကြီးမပေါ်ပေါက်သေးမီ အချိန်ကာလဖြစ်၍ နေရာကတော့ ယခုမင်္ဂလာဈေးကြီးနှင့် မနီးမဝေး လမ်းတစ်လမ်းတွင်ဖြစ်ပါသည်။ သီတာလမ်းရှိ တစ်ခုသော လေးထပ်တိုက်အဆောက်အဦးမှာ လမ်းဒေါင့်ချိုးတွင် တည်ရှိပြီး ယင်းလေးထပ်တိုက်၏ ရှေ့မျက်နှာစာနှင့် ဘေးဖက်တို့တွင် အများသူငါ သွားလာနေသော လမ်းတို့ တည်ရှိသည်။ ထိုလေးထပ်တိုက်၏ မြေညီထပ်တွင်တော့ မုဆိုးဖိုကြီး အငြိမ်းစားတရားသူကြီး ဦးခင်ရွှေနှင့် သမီးတင်တင်ရွှေ၊ တူမ စန်းစန်းမူတို့ နေထိုင်ကြပါသည်။
တင်တင်ရွှေမှာ အသက် (၂၇)နှစ်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး တစ်ကိုယ်တည်း အပျိုကြီးဘဝဖြင့် အထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကိုလုပ်ကာ ဖခင်ကြီးကို လုပ်ကျွေးသမှု ပြုနေသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ တင်တင်ရွှေမှာ အသားဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် ချောမောလှပသူတစ်ဦးဖြစ်ကာ ကျောင်းဆရာမပီပီ အလွန်အိနြေ္ဒရှိသော မိန်းမသားတစ်ဦးလည်းဖြစ်ပါသည်။ ဒီလိုချောမောလှပသော တင်တင်ရွှေမှာ ယခုအသက်အရွယ်အထိ ဘာကြောင့် အိမ်ထောင်မကျသေးသလဲဆိုတာကိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးအတွက် ပဟေဠိဖြစ်နေပေသည်။
တင်တင်ရွှေ ညီမတဝမ်းကွဲ စန်းစန်းမူမှာ အသက် (၁၈)နှစ်သာ ရှိသေးပြီး နယ်မှနေ၍ တင်တင်ရွှေတို့ အိမ်တွင်လာနေကာ တက္ကသိုလ်တက်နေသူဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူမှာ ဒုတိယနှစ်ကိုရောက်နေပြီ ဖြစ်ပြီး သူမရန်ကုန်ရောက်တာလည်း နှစ်နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူမှာလည်း ချောမောလှပသူ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်နှင့်အညီ အခုဆိုလျှင် ရည်းစားတစ်ယောက်တောင် ရနေပြီဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူ၏ ရည်းစားမှာ ‘တင့်လွင်’ ဆိုသူဖြစ်ပြီး စန်းစန်းမူနှင့် သက်တူရွယ်တူဖြစ်ကာ ဒုတိယနှစ်တက်နေသူဖြစ်ရုံမက စန်းစန်းမူတို့၏ လမ်းထဲတွင်ပင် တစ်လမ်းတည်းနေထိုင်သူဖြစ်ပေသည်။
တင့်လွင်မှာလည်း နယ်မှလာ၍ တက္ကသိုလ်တက်နေသူဖြစ်သည်။ တင့်လွင်နေသောအိမ်က ၎င်း၏ အဖိုးအဖွားများ၏ အိမ်ဖြစ်ပြီး တင့်လွင်တွင် ခင်ကျော်ဟုခေါ်သော အသက် (၂၃)နှစ်အရွယ် ဦးလေးလူပျိုတစ်ယောက် ရှိလေသည်။ ခင်ကျော်မှာ ဘွဲ့ရထားသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အလုပ်မရှိသေးဘဲ ‘ပါတီယူနစ်’ တွင် လုပ်အားပေးနေသူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပါသည်။ အဆိုပါ တင့်လွင်၏ဦးလေး ခင်ကျော်မှာ တင်တင်ရွှေကို အစွဲကြီးစွဲ၍ အကြိုက်ကြီးကြိုက်နေသောသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ တစ်ခါတော့ ခင်ကျော်မှာအရဲစွန့်ပြီး တင်တင်ရွှေကျောင်းသွားရာလမ်းမှစောင့်၍ တင်တင်ရွှေ့ ခြင်းတောင်းထဲသို့ ရည်းစားစာတစ်စောင်လိုက်၍ ထည့်ပေးဖူးပါသည်။
နောက်နေ့မှစ၍ တင်တင်ရွှေမှာ တစ်ယောက်တည်း ကျောင်းသို့မသွားတော့ဘဲ (၈)တန်း၊ (၉)တန်းအရွယ် ကျောင်းသူ သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းလုပ်လေတော့ ခင်ကျော်မှာ မလှမ်းမကမ်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာထိုင်၍ တင်တင်ရွှေ အလာကိုကြည့်၍ သွားရည်ကျရုံမှတစ်ပါး ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ချေ။ နောက်တော့ ဒီအကြောင်းကို တူဖြစ်သူ တင့်လွင်သိသွားသည်။ တင့်လွင်သိပြီဆိုတော့ စန်းစန်းမူပါ သိသွားတော့သည်။
ထိုအခါ တင့်လွင်က ဦးလေးဖြစ်သူ ခင်ကျော်အား တင်တင်ရွှေနှင့် ကျီစယ်နောက်ပြောင်တတ်သလို စန်းစန်းမူကလည်း အစ်မဝမ်းကွဲဖြစ်သူ တင်တင်ရွှေအား ခင်ကျော်နှင့် နောက်ပြောင်ကျီစယ်တတ်လေသည်။ ဒီလိုကျီစယ်နောက်ပြောင်မှုတွေက လူပျိုကြီး ခင်ကျော်နှင့် အပျိုကြီး တင်တင်ရွှေတို့၏ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားစေလေသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ခင်ကျော်ကတော့ တင်တင်ရွှေအား လမ်းမှစောင့်ပြီးကြည့်ရုံမှလွဲ၍ ဘာမှပိုမလာခဲ့ပေ။ ကြားထဲမှ အားမလိုအားမရဖြစ်ရသည်က တင့်လွင်နှင့် စန်းစန်းမူတို့ပင်ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း စကားစပ်မိတိုင်း ဦးလေးဖြစ်သူနှင့် အမဝမ်းကွဲဖြစ်သူကို နီးစပ်ဖို့အရေး စိတ်ကူးတိုင်ပင်အကြံ ထုတ်နေကြလေသည်။ ဒီလိုဖြင့် တစ်နေ့တော့…
“ဦးလေးရေ ဦးလေး ဦးလေး ” အရေးတကြီးခေါ်၍ အိမ်ပေါ်သို့ ပြေးတက်လာသော တင့်လွင်အား ‘လမ်းစဉ်သတင်း’ စာစောင်ဖတ်နေသော ခင်ကျော်က မော့ကြည့်လိုက်သည်။ “ မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ တင့်လွင်” “ အရေးကြီးလို့…” “ ဘာ အရေးကြီးတာလဲ ပြော…” “ ဟို…ဟို…ဆရာမ တင်တင်ရွှေ ယောက်ျားယူတော့မယ်တဲ့” “ ဟေ…” ခင်ကျော်လက်ထဲမှ လမ်းစဉ်သတင်းစာစောင်ကို စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ “ မင်းဟာ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ…” “ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရ စန်းစန်းမူပြောတာ နယ်ကလူတဲ့ သူ့အဖေသူငယ်ချင်းရဲ့သားတဲ့” “ တောက်…ခက်တာပဲကွာ” ခင်ကျော်၏ မျက်နှာက အတော်ပင် ခံပြင်းစိတ်ပျက်သွားပုံရသည်။ ခင်ကျော်၏ မျက်လုံးတွေက ရီဝေစွာဖြင့် ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ အဝေးသို့ အဓိပ္ပာယ်မဲ့လှမ်း၍ ကြည့်နေသည်။ တင့်လွင်မှာ ခင်ကျော်၏မျက်နှာကို သေချာအကဲခတ်၍ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ မျက်နှာကို နောက်သို့လှည့်၍ ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခင်ကျော့်ဘက်သို့ မျက်နှာထားတည် တည်ဖြင့် ပြန်၍လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
“ သူတို့ ဘယ်တော့ယူမှာတဲ့လဲ တင့်လွင်…” “ ရှေ့အပတ်ထဲမှာ စေ့စပ်မယ်တဲ့…” “ ဟေ…မြန်လိုက်တာ…” “ဦးလေးအတွက် အချိန်ရှိပါသေးတယ်” “ ဘာ” ခင်ကျော် အာမေဋိတ်သံနှင့်အတူ တင့်လွင်အား နားမလည်နိုင်သလို လှမ်း၍ကြည့်သည်။ ပြီးမှ ခင်ကျော်က တစ်စုံတစ်ခုကို စဉ်းစားမိသလိုဖြစ်သွားပြီး သူ့ စကားကို ဆက်လိုက်သည်။ “ ဟုတ်တယ် ငါ တစ်ခုခုလုပ်မှဖြစ်မယ် .” “ ဟုတ်တယ် ဦးလေး တစ်ခုခုလုပ်မှဖြစ်မယ် ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ ပြော” “ နေ အုံး ငါ စဉ်းစားဦးမယ် စဉ်းစားပြီးမှ ပြောမယ် ” “ မြန်မြန်လေးနော် အချိန်မရှိဘူး…” “ အေးပါကွာ…ငါ သိပါတယ်” “ဦးလေး အမြန်စဉ်းစားထား ကျနော် ရော စန်းစန်းမူပါ ဦးလေးကို ကူညီမယ်” ပြောပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်လာသော တင့်လွင်၏ မျက်နှာစပ်ဖြီးဖြီးကြီးကိုတော့ ခင်ကျော် မမြင်လိုက်ရပေ။
ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဘခင်မှာ ကြာသပတေးနေ့ညနေတိုင်း ဘုရားသို့ သွားသည်။ ည(၉)နာရီမှ ဘုရားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းသည်။ အမြဲတန်း တင်တင်ရွှေ လိုက်ပို့နေ ကြဖြစ်သည်။ ဒီနေ့တော့ စာမေးပွဲအမှတ်တွေ ခြစ်စရာရှိ၍ တင်တင်ရွှေမှာ ဖခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ၍မသွားနိုင်ဘဲ ညီမဝမ်းကွဲဖြစ်သူ စန်းစန်းမူကိုသာ အဖော်အဖြစ် ဖခင်နှင့်အတူ ထည့်လိုက်ရပေသည်။ အချိန်က ည(၇)နာရီလောက်ရှိပြီ။ ဇန်နဝါရီလမို့ အစောကြီးမိုးချုပ်သွားသဖြင့် အပြင်ဘက်တွင် မှောင် နေချေပြီ။ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏အိပ်ခန်းတွင်းရှိ စားပွဲတွင်ထိုင်၍ အမှတ်များခြစ်နေရာမှ ခါးတောင့်၍ မျက်စိညောင်းလာသဖြင့် ဘေးမှ အိပ်ယာပေါ်သို့ တက်၍လှဲကာ မျက်လုံးမှိတ်၍ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်သည်။ ခဏကြာမှပြန်၍ထကာ စာရေးစားပွဲသို့ သွားမည်အလုပ် သူမ၏အနားသို့ လူတစ်ယောက် ဗြုံးကနဲ ရောက်လာ၍ အထိတ်တလန့်ဖြင့် မော့ကြည့်မိလိုက်သည်။
ထိုသို့မော့အကြည့်မှာပင် ထိုသူက လျင်မြန်ဖြတ်လတ်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားရှိနေသော တင်တင်ရွှေကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့တင်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေကလည်း အတင်းပင်ရုန်းကန်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်၍အသွားတွင် ထိုသူကလည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်၍ တက်လိုက်စဉ် သူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသော လက်ကလည်း လျော့သွားခိုက် တင်တင်ရွှေကလည်း အတင်းရုန်းကန်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်မှာ ထိုသူ၏ လက်တွင်းမှ လွတ်သွားသည်။
“ဘယ်…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ မောင်ခင်ကျော် မင်း တော်တော်ရိုင်းတာပဲ” တင်တင်ရွှေက မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ခင်ကျော်က ဘာမှပြန်မပြော ဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ထွေးပိုက်ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ “ချစ်လွန်းလို့ပါ မမတင်ရယ်…” ဗလုံးဗထွေးအသံဖြင့် ခင်ကျော်၏ အသက်ရှုသံတွေက ပြင်းထန်၍နေသည်။ “ မလိုချင်ဘူး…မင်း အခုငါ့အခန်းထဲက ထွက်သွား” “ တကယ်ပဲ ရက်စက် တော့မှာလား မမတင်ရယ်…ကျနော့်မှာတော့ ချစ်လိုက်ရတာ ….ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်ပါလား မမရယ်…နော်…”
“ပြောလေကဲလေပါလား…မချစ်နိုင်ဘူး… မ ချစ်နိုင်ဘူး…ငါ့ကိုလွှတ်…လွှတ်ပါ…” တင်တင်ရွှေမှာ လူးလွန့်ရုန်းကန်နေရင်း အားယူနေသလို ခင်ကျော်ကလည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖိကာ ဖက်ထားသည်။ အမှန်တော့ ခင်ကျော်မှာ သူ့တူ တင့်လွင်၏ချစ်သူ စန်းစန်းမူက ဂျက်မထိုးဘဲစေ့ထားခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှ ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ကျော်က ကြောက်လွန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးအစုံကို သူ၏နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးအစုံဖြင့် အတင်းပင်ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ “ အ…အိ…အူး…အူး…” တင်တင်ရွှေက အတင်းပင်ရုန်းကန်သော်လည်း မရတော့ပါ။ ခင်ကျော်ကလည်း မခေလှပါ။
နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခံနေရသဖြင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရသော တင်တင်ရွှေ၏ ကျောပြင်လေးကို သူ၏လက်တစ်ဖက်က လျောတိုက်ပွတ်သပ်နေရင်းမှ တင်တင်ရွှေဝတ်ထားသော ဘလောက်စ် အကျႌလေး၏ နောက်ကျောရှိ နှိပ်စေ့လေးများကို တွန်းဖယ်ဖြုတ်၍နေရာ မကြာမီမှာပင် တင်တင်ရွှေ၏ ကျောပြင်ဝင်းဝင်းလေးမှာ အပြောင်သားဖြစ်သွား ရပေသည်။ သူမ၏ ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ပြောင်သလင်းခါသွားရသည်ကို တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ခုချိန်ထိ သတိထားမိပုံ မရသေးချေ။ သို့ရာတွင် သူမ၏ ကျောပြင် လေးပေါ်သို့ ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးကြီး တရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်၍သွားသည်။ ခင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ ကျောပြင်လေးကို အသားချင်းထိတွေ့ကာ တရွရွပွတ်ပေးနေပြီးမှ ဖောင်းအိသော သူမ၏ တင်သားကြီးတစ်ဖက်ပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး တင်သားကြီးနှစ်လုံးကို တဖွဖွဆုပ်နယ်၍ ပေးနေသည်။
ကုတင်ပေါ်တွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားဖြင့် စောင်းလျက်သားလေးဖြစ်နေကြရာမှ တင်တင်ရွှေ၏ ခြေနှစ်ချောင်းအနက် အပေါ်ဖက် သို့ရောက်နေသော ဒူးဆစ်လေးက ရုတ်တရက်ကွေး၍သွားရာ ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်သို့ တင်လျက်ရောက်လာသည်။ ယခုလို ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် တစ်ခါဖူးမျှ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ထိတွေ့ခဲ့ဖူးခြင်းမရှိသော တင်တင်ရွှေမှာ သူမကိုယ်သူမ ဘာဖြစ်နေသည်ကိုပင် သတိမထားမိဘဲ သတိတရားနှင့် အသိဉာဏ် တွေ ကင်းမဲ့လျက် တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းထူအမ်းကာ ရင်တွေခုန်လျက် ခင်ကျော်ရှေ့ဆက်၍ ဘာတွေလုပ်လာဦးမည်လဲဟု ထပ်မံထိတွေ့ရမည့်အရေးကိုပဲ တွေး၍နေလေသည်။
တင်တင်ရွှေ၏ ဒူးဆစ်လေးက ကွေးလျက် ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်သို့ ရောက်လာတော့ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းမှာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်သွားတော့ရာ ဖင် သားကြီးတွေပေါ်မှ ခင်ကျော်၏လက်က ကွဲဟသွားသော သူမ၏ ဖင်သားနှစ်ခုကြားသို့ ထဘီပေါ်မှပင် ဖင်သားနှစ်ခုကြား အသားနုနေရာလေးများကို ဖိဖိပြီး ပွတ်လေတော့ရာ အိမ်တွင်နေရင်းဖြစ်၍ အတွင်းမှ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်၍မထားသောကြောင့် အသားစိုင်နုနုလေးများမှာ ပါးလွှာသောထဘီပိတ်သားလေး တစ်ထပ်ထဲသာကြားကခံ၍ ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးဒဏ်ကို ခံလိုက်ရသည်ဖြစ်ရာ ရင်ထဲအထိ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းနှင့် ကျင်နေအောင် ခံစားလိုက်ရပြီး ခင် ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်ရောက်နေသော သူမ၏ ဒူးဆစ်ကွေးကွေးလေးမှာ ရှေ့သို့ပို၍ တိုးသွားပြီး သူမ၏ပေါင်တစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏ ပေါင်ပေါ်ခွတင်မိ လျက်သား ဖြစ်သွားလေသည်။ ထိုအခါ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းမှာ ပို၍ကွဲဟသွားရသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ တင်တင်ရွှေခမျာ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဗြုံးကနဲ ပြန်၍မဖွင့်နိုင်သေးဘဲ မောဟိုက်နေရှာလေသည်။
ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးဘေးရှိ ဖောင်း၍ထောင်ထနေသော သွေးကြောမကြီးရှိရာသို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖျတ်ခနဲ ဖိကပ်လိုက်ကာ တအားပင် စုပ်နမ်းလိုက်လေတော့သည်။ “အင်း…အိုး…အင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…” တင်တင်ရွှေ၏ မေးဖျားလေးမှာ ကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာလေးမှာ ရှုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်တက်သွားလေသည်။ တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှအိန္ဒြေမဆည်နိုင်တော့ပါ။ အိန္ဒြေသိက္ခာကြီးလွန်းလှသော တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ခံစားရခက်လွန်းသဖြင့် လက်လေးတစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏လက်မောင်းကို လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့သည်။ ပြီးတော့လည်း ခင်ကျော်၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ခွတင်ထားသော သူမ၏ ပေါင်လုံးကြီးက ခင် ကျော်၏ပေါင်ကို အတင်းပင် ဖိ၍ခွထားမိသည်။
ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေအနေကို ခင်ကျော်က ပိုင်နိုင်စွာ အသုံးချလိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးနှင့် အိပ်ယာကြားမှ ထိုးသွင်းကာ သူမ၏နောက်ကျောကို ဖက်၍ထားသောလက်ဖြင့် တင်တင်ရွှေ၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီအ ကျႌကြယ်သီးများကို ခဲရာခဲဆစ်ဖြုတ်နေသည်။ ခင်ကျော်သည် တင်တင်ရွှေ၏ လည်တိုင်လေးကို ငုံခဲနေသည့်ကြားမှပင် သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြား ရှိ သူ၏လက်က တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်ရင်းနှစ်လုံးကြားရှေ့ဖက်သို့ တိုးဝင်ကာ ထဘီပိတ်သားပါးပါးလေးပေါ်မှပင် အိစက်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက် ဖုတ်ကြီးကို လှမ်း၍နှိုက်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ခါးလေးက ရှေ့သို့ ဆတ်ခနဲ ကော့၍တက်သွားရာ ခင်ကျော်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်ထနေသော လီးထိပ် ကြီးက သူမ၏ဆီးစပ်လေးကို မိမိရရ ထောက်မိလိုက်သည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည့်ကြားက တင်တင်ရွှေမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ရ ရှာသည်။
မူလက သူမ၏ ဖင်သားနှစ်လုံးကြားတွင် ရှိနေသော ခင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်လုံးကြားသို့ တိုးဝင်ကာ အိစက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို မချင့်မရဲဖြင့် သုံးလေးကြိမ်မျှ ဆုပ်နယ်၍ ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတော့ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏ ဆီးစပ်လေးနှင့် ခါးလေးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်ပြန်တော့ ရှေ့မှ ခင်ကျော်၏ လီးထိပ်ကြီးက ပုဆိုးတွင်းမှနေ၍ ဆီးစပ်ကို ပို၍ဖိထောက်မိပြန်သည်။ ဒီတော့ တင်တင်ရွှေမှာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပြန်ဆုပ်လိုက်ပြန်တော့ နောက်မှနေ၍ ထိုးနှိုက်ပွတ်သပ်နေသော ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးကြီးကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးဖြင့် ဖိကပ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ရှေ့တိုးလဲ မရ နောက်ဆုတ်လဲမဖြစ်ဖြင့် တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် အတော်ကြီး နေရခက်နေတော့သည်။ ဘဝတစ်သက်တာတွင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရသေး သည့် အထိအတွေ့များကြောင့် ဆရာမတင်တင်ရွှေခမျာ ခင်ကျော်၏ အနမ်းအစုပ် အပွတ်အသပ် အချော့အမြူများကြားတွင် တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေ၍လာ ရလေတော့သည်။ မကြာလိုက်ပါ။ ခင်ကျော်၏ လက်မောင်းကို ခပ်ရွရွဆုပ်ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်က ခင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံးဖက် လိုက်ပြီး တအင်းအင်းညည်း၍ လာရလေသည်။
ခင်ကျော် သူမ၏ လည်တိုင်လေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ဖန် ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ သူ၏ လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြန်တော့ တင်တင်ရွှေ မှာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချ၍ ခြေပစ်လက်ပစ်လေးဖြစ်သွားရှာသည်။ တင်တင်ရွှေ မျက်လုံးလေးများကို မဖွင့်နိုင်ရှာသေးဘဲ အသက်ကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးရှု ကာ သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးမှာ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ နေရရှာလေသည်။ “ မမတင်…ကျနော့်ကို ချစ်ခွင့်ပြုပါတော့နော်…” ခင်ကျော်က မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ပါ သော ရမက်ခိုးများပြည့်လျှံနေသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့်ကြည့်ကာ တုန်ယင်စွာပြောလိုက်သည်။ “ချစ်လို့ဆိုရင်လည်း ရိုးရိုးချစ်ပါလား… ခုတော့ မင်းဟာက… ဟင်း…” မောသံလေးနှင့် တင်တင်ရွှေ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
ပြောသာပြောလိုက်ရသော်လည်း စိတ်ထဲ၊ ရင်ထဲ၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ အာသာရမက်များကတော့ တရိပ်ရိပ်တက်နေသည်။ “အဖေတို့ပြန်လာရင် မကောင်းပါဘူးကွယ်…ပြန်ပါတော့ မောင်လေးရယ်…မင်းအချစ်ကို နောက်မှလက်ခံပါရစေနော်…မမလည်း ကလေးတွေ အမှတ်တွေ ခြစ်ရအုံးမှာ…” “ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…အချစ်ဆိုတာ အချိန်ဆွဲလို့မရဘူး မမတင်ရဲ့…” ပြောပြောဆိုဆို ခင်ကျော်က ရှေ့သို့တိုး၍ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ် လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြန်ချေသည်။ “ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်… မမတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်…နော်…” “မမတင်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မချစ်ရရင် ကျ နော် မပြန်ဘူး…” ပြောရင်းက ခင်ကျော်သည် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘလောက်စ်အကျႌလေးကို လည်ပင်းနားထိ ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
ဘော်လီအ ကျႌလေးမှာ ဖွေးဖွေးလေး ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ လှုပ်ရှားရုန်းကန်ခြင်းမပြုဘဲ တင်တင်ရွှေက… “အို…အို…မလုပ်နဲ့ဆိုတာကွယ်… မင်းကလဲ…” သူမ စကားမဆုံးမီမှာပင် ခင်ကျော်က ဘလောက်စ်အကျႌလေးကဲ့သို့ စောစောက ခဲရာခဲဆစ် ကြယ်သီးဖြုတ်ထားသည့် ဘော်လီအကျႌလေးကို ဆွဲလှန်တင် လိုက်ပြန်သည်။ လက်သီးဆုပ်လောက် နို့ဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်ကနဲ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ နို့အုံထိပ်တွင် ပြားကပ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သပြေသီးမှည့်ရောင်လေးတွေဖြစ်သည်။ ချက်ချင်းပင် ခင်ကျော်၏မျက်နှာက သူမ၏ ရင်သားများဆီသို့ ငုံ့၍သွားပြီး ချွန်မြသော ခင်ကျော်၏ နှာခေါင်းက ရင်သားနှစ်မွှာကြားသို့ တိုးဝင်ကာ ဖိကပ်၍နမ်းလိုက်သည်။
တင်တင်ရွှေ၏ ရင်ဘတ်မှာ ကော့၍တက်သွားသည်။ ခင်ကျော်က ခပ်ကြာကြာလေးဖိပြီး နမ်းထားလိုက်တော့ ကလယ်ကလယ်ဖြစ်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ လေးလံစွာဖြင့် မှေးစင်း၍ကျ သွား၏။ သူမ၏ ဝင်းလဲ့သွယ်ပြောင်းသော လက်လေးတစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏ လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ ထိုအခါတွင်မှ ခင်ကျော်က သူ၏နှာခေါင်းကို သူမ၏နို့နှစ်လုံးကြားမှနေ၍ နည်းနည်းကြွလိုက်ပြီး ဟိုဖက်ဒီဖက်လှည့်ကာ ဖွေးအိနေသော နို့အုံလေးများကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ထိုး နစ်၍နမ်းလိုက်သည်။ “ အို…အို…အဟင်း…” ခင်ကျော်က လျှာဖျားဖြင့် နို့အုံထိပ်တွင် ကပ်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို လှည့်ပတ်၍ ထိုး လျက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ အမေ့…အင်း…အိုး…အိုး…အား…” တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ သူမ၏ ကျန်လက် တစ်ဖက်ကပါ ခင်ကျော်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိတော့သည်။ ခင်ကျော်ကလည်း တစ်ဖက်က နို့သီးလေးကို လျက်ပြီးပြန်တော့ ကျန်နေ သော နို့အုံတစ်ဖက်မှ နို့သီးလေးကို ထပ်၍လျက်ပြန်သည်။ “အို…ဟင်း…အ…ကျွတ်…ကျွတ်.. .မောင်…မောင်…လေး…အဟင့်…” နို့သီးလေးကို သုံးလေးချက်မျှ လျှာဖြင့် ထိုးလျက်ပြီးသည်နှင့် တစ်ဖန် ငုံ့၍စို့လိုက် ပြန်တော့ရာ တင်တင်ရွှေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ကယောင်ကတမ်းအသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရပြီး သူမ၏ ကျောလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ ကော့တက်လာတော့ရာ နို့အုံလေးကို ခင်ကျော်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ပင့်ကပ်ပေးသလိုဖြစ်သွားရသည့်အပြင် သူမ၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကားခနဲဖြစ်သွားရပြီး တဆတ်ဆတ် လှုပ်၍ သွားရလေတော့သည်။ ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ နို့တစ်လုံးကို ပြောင်း၍စို့ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က ပြေလျော့နေပြီဖြစ်သော တင်တင်ရွှေ၏ ခါး မှထဘီလေးကို အသာလေးဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ထဘီလေးမှာ ဒူးဆစ်ထိ လျှောကျသွားလေသည်။ အိနြေ္ဒရှင် ဆရာမတင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ချင်လှပြီဖြစ်သော်လည်း နို့စို့ပေးနေရသဖြင့် မကြည့်အားသောကြောင့် ခင်ကျော်က သူ၏လက်တစ်ဖက်နှင့် သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ လှမ်းကာ တင်တင် ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို စမ်း၍ ကိုင်လိုက်သည်။
သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှင့် ခင်ကျော်၏လက်တို့ ထိတွေ့မိလိုက်လျှင် နှစ်ယောက်စလုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားရတော့သည်။ တွေ့ထိမိလိုက်သော တင်တင် ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းတင်းမို့မောက်လွန်းနေသည့်အပြင် စောက်ရည်များနှင့်ပင် ရွှဲနစ်နေသည်ကို စိုစိအိထွေးစွာ တွေ့ထိလိုက်ရသည်။ မှန် ပါသည်။ တင်တင်ရွှေသည် တစ်ခါမှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် ထိတွေ့ဖူခြင်းမရှိခဲ့ဘဲ အခုမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိတွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ကာမစိတ်များမှာ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေမှာ ရမ္မက်ကြီးသော မိန်းမအမျိုးအစားထဲတွင်ပါကြောင်း သတိပြုမိလိုက်သည်။ ခင်ကျော်၏လက်ဖဝါးက တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်၍ပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်ပေးနေသော သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ရောက်နေသည့် ခင်ကျော်၏လက်ကို တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက တင်းကနဲ ညှပ် လိုက်၊ ကွဲသွားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ခင်ကျော်၏ လက်ချောင်းလေးများက သူမ၏ စောက်မွှေးထူထူလေးတွေကြားသို့ တိုးဝင်ကာ စောက်မွှေးလေး တစ်ပင်နှစ်ပင်ကို ဖွဖွလေးဆွဲ၍ ပေးလိုက်သည်။
“ မောင်လေး…ဟင့်…” တင်တင်ရွှေ၏ ခါးလေး ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ခုချိန်ထိ ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ နို့တွေကို အလွတ်မပေးသေးဘဲ စိမ်ပြေနပြေ စို့၍ ပေးနေလျက်ပင်ရှိပါသေးသည်။ ခင်ကျော်အဖို့ ထိတွေ့ကိုင်ရသည်မှာ အလွန်ပင်အရသာရှိလှသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်၍ ပွတ် ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖွဖွလေး တရွရွပွတ်ပေးနေပြီးတော့မှ သူ၏လက်ညှိုးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ လက် တစ်ဆစ်ခန့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် ညင်ညင်သာသာလေး လှည့်ပတ်ပေးရင်း နို့ကို ဖိ၍စို့ကာ နို့သီးကို လျှာဖြင့် ထိုး၍ လျက်ပေးသည်။
“အ…ကျွတ်…ကျွတ်…ဟင့်…အို…ဟင့်…အ…အ…မောင်…မောင်လေး…အို…အို….မမကိုသာ အသေသတ်လိုက်ပါတော့… ဟင့်… ဟင့်…အ…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်.” ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်၍ကိုင်ထားသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်၍သွား သည်ကို ခင်ကျော်က သတိပြုမိလိုက်သည်။ ခင်ကျော်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကို တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှကြွကာထ၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြူဖွေး ဖောင်းကား၍ စိုရွှဲနေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်းက သူမ၏ ဒူးဆစ်ပေါ်ရောက်နေပြီဖြစ်သော ထဘီလေးကို ခြေဖျား ရောက်သွားအောင် ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခင်ကျော်ကလည်း သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်၍ပစ်လိုက်သည်။ ထွက် ပေါ်လာသော ခင်ကျော်၏ လီးကြီးမှာ ဒစ်ကြီးကလန်နေပြီး တစ်မိုက်ကျော်ကျော် ရှည်ကာ လုံးပတ်ကငါးမတ်လုံးခန့်ရှိသည်။ လီးတန်ကြီးက မာတောင်နေ ပြီး လီးထိပ်ခေါင်းကြီးက တဆတ်ဆတ်ခုန်၍နေသည်။
ခင်ကျော်က သူ၏ရှည်လျားကြီးထွားလှသော လီးကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေသည် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ် ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား လိမ်ယှက်၍ခါးကို ကော့ထားလေသည်။ သူမ၏ လိမ်ယှက်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ခင်ကျော်က သူ၏ဒူးနှစ်လုံးဖြင့် ထိုးခွဲ ကာ ကားလိုက်ပြီး စိုရွှဲနေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ သူ၏မာတောင်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ထောက်လိုက်တော့ရာ သူမမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွား ကာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း တကိုယ်လုံး တုန်သွားသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ချေမွနေသဖြင့် သူမ၏တစ် ကိုယ်လုံး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍ လာရလေသည်။
“မောင်လေး…မမကို နှိပ်စက်နေတာလားကွယ်…” “ ချစ်ပါရစေတော့နော်…မမတင်…” “ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ပါဘူး…ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ပါတော့ကွယ်…” တင်တင်ရွှေ၏ အသံလေးက ကွဲအက်ခမ်းခြောက်ကာ လှုပ်ခါ၍နေသည်။ ခင်ကျော်သည် အကြိုက်တွေ့သွားပြီဖြစ်၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှင့်ထပ်မံဆွဲထားလိုက် ပြီး စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ပြဲအာနေသော စောက်ခေါင်းနီရဲကြီးအတွင်းသို့ သူ၏ လီးဒစ်ပြဲကြီးကို တအားဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ…
“အမလေး…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်.. .နာလိုက်တာ မောင်လေးရယ်…” တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသော တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခင်ကျော်၏လီးကြီးမှာ မနားတမ်းဝင်သွားသဖြင့် ယောင်ယမ်းအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍စို့ပေးနေသည်။ ထို အချိန်တွင် တင်တင်ရွေက သူမ၏ လည်ပင်းနားထိလှန်နေသော ဘလောက်စ်အကျႌလေးနှင့် ဘော်လီအကျႌတို့ကို သူမဘာသာ စိတ်တွေ ယောက်ယက်ခတ်လာပုံဖြင့် ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ခင်ကျော်က အတန်ကြာအောင် နို့စို့ပေးလိုက်သောအခါ တင်တင်ရွှေမှာ သိသိသာသာပင် ခါး ကော့တက်လာပြီး ခင်ကျော်၏ ကျောပြင်ကြီးအား ပွတ်သပ်၍ နေလေသည်။
“ မမတင်…” “ ဘာလဲဟင် မောင်လေး…” “ ကျနော် စိတ်ရှိသလောက် ချစ် ပါရစေလားဗျာ…” “ ချစ်…ချစ်…မင်းကြိုက်သလို ချစ်စမ်း…” တင်တင်ရွှေသည် စိတ်တွေ အတော်ပင်ထလာပြီဖြစ်၍ သူမ၏ဆန္ဒကို ဖွင့်ထုတ်လိုက်သလို ခင်ကျော်ကလည်း သူမ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်အား ဂျိုင်းကြားအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းပြီး ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်လျက် ဆောင့်လိုးသည်။ “ဘွပ်…ဗြွတ်…ဖွပ်…စွပ်…” “အမလေး…အားပါး…ဖြေး…ဖြေးဖြေး… လုပ်ပါ မောင်လေးရဲ့…” “မမက ကြိုက်သလိုလုပ်ဆို…” “လုပ်နိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ တအား ဆောင့်တော့ မမက တစ်ခါမှ မခံဖူးတော့ အောင့်တယ်ကွယ့်…” တင်တင်ရွှေက ပြောလိုက်သဖြင့် ခင်ကျော်သည် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တအားလိုး ဆောင့်နေသော လီးကြီးကို အရှိန်သတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်…စွပ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဖွပ်…ပြွတ်… အင့်ဟင်း…အင်း…အင်း… ဟင်း…” “အဲ…အဲလိုဆို တော်သေးတာပေါ့… ခုနကအတိုင်းသာဆိုရင်တော့ မမဟာလေး ကွဲရချည်ရဲ့ကွယ်…” “ဒီလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်…” “ဘာ မဟုတ်ရမှာလဲ…မင်းဟာကြီးက နည်းတာကြီးမှမဟုတ်တာ…” “ပြွတ်…ပြွတ်…စွပ်…ပလွပ်…ပြွတ်… အင်း…ဟင့်…အင်း…အင့်…” ခင်ကျော်က တစ် ချက်ခြင်းဆောင့်၍နေရာ တင်တင်ရွှေမှာ ကောင်းလွန်းလာသဖြင့် သူမ၏ တင်သားကြီးများကို ကော့ကော့ပေးလာပြီး ခင်ကျော်၏လည်ပင်းအား သိုင်းဖက် လျက် ရမက်ပြင်းသော မျက်လုံးအစုံဖြင့်… “ မောင်လေး…” “ ဘာလဲ မမတင်…” “ မင်း စိတ်ရှိသလောက် လုပ်တော့ကွယ်…မမ မနေနိုင်အောင် ယားလာ ပြီ…” တင်တင်ရွှေက ထိုသို့ပြောလိုက်သောအခါတွင် ခင်ကျော်သည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား သူ၏ ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး အားပါးတရပင် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ ပြွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…စွပ်…ဖွတ်…” “ ဟင်း…ဟင်း…ကောင်းလှချည်လား မောင်လေးရယ်…အင်း…ဟင်း…” အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက် အားရပါးရဆောင့်ပြီးသည်နှင့် ခင်ကျော်သည် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကာနားလိုက်သည်။ “ ကောင်းရဲ့လား မမတင်…” “ ဘာကောင်းတာလဲ…မသိ ဘူး…” တင်တင်ရွှေက မူတူတူ မျက်နှာလေးနှင့် မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သည်။ “ ခုနကတော့ ကောင်းလှချည်ရဲ့ဆို…” “ မဆိုင်ပါဘူး…ကဲပါ…လုပ်ချင် လည်း လုပ်စမ်းပါ…စကားကလည်း များလိုက်တာ…” ခင်ကျော်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် စိမ်၍ထားရင်း နားနေခြင်းဖြစ် ပြီး ထိုသို့နားနေသည့်အခိုက်အတန့်မှာပင် စကားပြောရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကို တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွလုပ်ပေးနေရာ အရှိန်ကောင်းတုန်း ခင်ကျော် က လိုးနေတာကို ရပ်လိုက်တာကတစ်ကြောင်း၊ တစ်ဖန် စောက်ခေါင်းထဲတွင် အပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေသော ခင်ကျော်၏ လီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြင့် ဖြစ်နေရသည့်အတွက် တင်တင်ရွှေမှာ ကာမဇောများ တက်သထက်တက်လာရပြီး မရိုးမရွဖြစ်ကာ သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေမှာလည်း အငြိမ်နေ၍မရအောင် ဖြစ်လာရသဖြင့် ခင်ကျော်ကို ဆက်၍လိုးရန် တိုက်တွန်းလိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေကပြောလိုက်လျှင် ခင်ကျော်က သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်၍ချထားသော ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲ တွင် တဆုံးသွင်းထားဆဲဖြစ်သော သူ၏လီးကြီးကို လိုးဆောင့်ရန်အတွက် ပြန်၍ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ ထိုအတိုင်းပင်ဆက်၍ထားလိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများ က တင်တင်ရွှေ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ နဂိုကတည်းက ရာဂစိတ်ပြင်းထန်သဖြင့် ဖောင်းကားနေရ သည့်အထဲတွင် ခင်ကျော်၏ ထွားကျိုင်းသောလီးချောင်းကြီးကပါ သွင်း၍ထားသဖြင့် အဆမတန် ဖောင်းကား၍နေလေသည်။ ခင်ကျော်က ထိုအဆမတန် ဖောင်းကား၍နေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်၍ပွတ်ပေးလိုက်ရာ တင်တင်ရွှေမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားလေသည်။ “အား..ဟင့်…လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ပါတော့ မောင်လေးရယ်…မမကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့နော်…မမ တောင်းပန်ပါတယ်…အ…ဟင်း…” တင်တင်ရွှေက သနားစ ဖွယ်လေး တောင်းပန်လာသောအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးသွင်း၍ထားသော သူ၏ ထွားကျိုင်းသောလီးချောင်းကြီးကို ခင်ကျော်က ဖြေးဖြေးလေးဆွဲ၍ထုတ်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ပါးစပ်လေးမှာ တဖြေးဖြေးဟ၍သွားသည်။ တဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်လိုက်သော လီးကြီးက ဒစ်ကြီးအနားအ ရောက်တွင်တော့ ခင်ကျော်က သူ၏လီးကြီးကို ဆက်၍ဆွဲမထုတ်ဘဲ ရပ်လိုက်တော့ရာ တင်တင်ရွှေကလည်း လီးကြီးအား ခင်ကျော်က သူမ၏စောက် ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍ဆောင့်ထည့်လာမည်ဟု တွက်ဆလျက် မျက်လုံးလေးများကိုမှိတ်၊ ပေါင်တွင်းကျောလေးကို တောင့်လျက် စောက်ဖုတ်အုံလေးကို တင်း၍ပေးကာ အသင့်စောင့်ကြို၍နေသည်။
ခင်ကျော်က သူ၏လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍ ဆောင့်မသွင်းသေးဘဲ သူ၏လက်နှစ်ဖက်က တင်တင်ရွှေ၏ မာတင်းကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်၍နေသော နို့သီးလေးနှစ်လုံးကို သူ၏ လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်လျက် နို့သီးလေးတွေကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ လှိမ့်ပေးနေသည်။ ခဏ ကြာသည်အထိ လီးချောင်းကြီးက သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍တိုးဝင်လာခြင်းမရှိသဖြင့် မျှော်လင့်ဆီးကြိုနေသော တင်တင်ရွှေသည် စိတ်မောစွာဖြင့် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီး စိတ်ကိုလျော့လိုက်ကာ မျက်လုံးလေးများ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ ခင်ကျော်က သူ၏လီးကြီးကို တင်တင် ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။ “ဗြစ်…ဘွပ်…ဗလွတ်…ဘွတ်…” “ အမလေး…အား…ဟား…” ဖွင့်လိုက်မိသော တင် တင်ရွှေ၏ မျက်လုံးလေးများ ချက်ချင်းပြန်၍ မှိတ်ကျသွားပြီး သူမ၏ ခါးလေးကော့တက်သွားကာ အော်ဟစ်ညည်းတွားလိုက်ရလေသည်။ မထင်မှတ်သော အချိန်တွင် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းလှသည့်အပြင် တင်းတင်းကြီးဝင်မလာသေး၍ တစ်ကိုယ်လုံးပြန်၍ လျော့ ကာထားသော အချိန်လည်းဖြစ်၊ တရှိန်ထိုးဝင်လာသော လီးတန်ရှည်ရှည်ကြီးကလည်း သူမ၏သားအိမ်ဝကို ဝင်ထိုးလေတော့ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏ဖင် ကြီးကို အိပ်ယာထက်သို့ ဘုန်းကနဲ ဆောင့်ချ၍ အော်လိုက်ရလေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသော လီးချောင်းကြီးက ဆောင့်လိုးရန် အတွက် အပြင်သို့လည်း ပြန်ထွက်မသွား၊ ဖိကပ်၍ထားသော ခင်ကျော်က သူ၏တင်ပါး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဇကောဝိုင်း လှုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။
“အမလေး…ဟင်း…ဟင်း… မောင်လေးရယ်…” “ ကောင်းလားဟင်…မမတင်…” “အင်း…ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်… အမလေး…လေး…” “ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲဟင်…” “ သိပ်…သိပ်ပြီးကောင်းတာပဲ…အဟင်း… ကောင်းတယ်…သိပ်ကောင်းတယ်…” “ ချစ်ကော ချစ်လားဟင်…” “ချစ်… ချစ်ပါတယ်ကွယ်…လုပ်…လုပ်လေ…ဟင်း…ဟင်း…” “ ဘယ်လောက်ချစ်လဲဟင်…” “ အို…ကွယ်…” တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ခင်ကျော်၏လီး ကြီးက ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာ လှုပ်နေသဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးမှာလည်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။ “ ဖြေလေ…” “အများကြီးချစ်…အများကြီးချစ်တယ်… လုပ်…လုပ်ပါတော့ကွယ်…” “ ဘာလုပ်ရမှာလဲ…သေချာပြောလေ…” “ ဟို…ဟို…မမကို လိုးပေးပါကွယ်…လိုးပါတော့နော်…ဟင်း…” “ နောက်နေ့တွေ ကျ နော်လာလိုးရင်ရော မမ ခံမလား…” “ ခံ…ခံပါ့မယ်ကွယ်…” စကားလည်းဆုံးရော ခင်ကျော်က တစ်ချက်ခြင်းလေးလေးပင်ပင်ကြီး ဆောင့်၍လိုးသည်။ လေးငါးချက်မျှသာ ဆောင့်ရသေးသည်။ “ပြွတ်…ဖွတ်…ဗလွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…” “ မောင်…ဆောင့်…တအားဆောင့်ပြီး လိုးစမ်းပါ…ဆောင့်…စမ်းပါမောင် ရယ်…” “ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…” “အား…ဟုတ်ပြီ…ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ…မရပ်နဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်…အား… အား…အင်း…အင်း…ဟင်း…” ခင်ကျော်ကလည်း အားရပါးရဆောင့်၍ လိုးသည်။ တင်တင်ရွှေကလည်း သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှကြွကြွပြီး ကော့၍ကော့၍ပေးကာ အားပါးတရ အလိုးခံသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးအီဆိမ့်တက်လာသော ခင်ကျော်က လီးကြီးကို တဆုံးနီးပါး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ပါလေ တော့သည်။“ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…” “အမလေး…မမဘယ်လိုဖြစ်…အမလေး…အား…အား…အီး…အား…” “ အ…ဟား…” တင်တင်ရွှေတစ် ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးမြှောက်ကြွကော့တက်သွားချိန်မှာပင် ခင်ကျော်သည်လည်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီး မှောက်ကျသွားပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်လောကလုံးကို မေ့သွားကြလေတော့သည်။ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်လေးများကတော့ ဆရာမ၏ အမှတ်ခြစ်မှုကို စောင့်မျှော်ရင်း ပုံလျက်သားလေး၊ အထပ်လိုက်လေး ဖြစ်နေလေတော့သည်။..ပြီး
Zawgyi
အဲ…အဲလိုဆို ေတာ္ေသးတာေပါ့… ခုနကအတိုင္းသာဆိုရင္ေတာ့ မမဟာေလး ကြဲရခ်ည္ရဲ႕ကြယ္…See more..
အိမ္ေထာင္မျပဳရေသးေသာ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးမ်ား အသက္အ႐ြယ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အစိတ္ထဲသို႔ ဝင္လာၾကၿပီဆိုလွ်င္ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးဆိုေသာ ဘြဲ႕ကိုရလာၾကသည္။ မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္း၊ သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္း၊ အိမ္နီးခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္းမ်ားၾကားတြင္ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ရတာကို အျပစ္ႀကီးတစ္ခုသဖြယ္ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခအေျပာခံရသည္သာမက ေနာက္ေျပာင္သေရာ္ျခင္းကိုပါ ခံၾကရေတာ့သည္။ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးေတြဆိုတာကလည္း ဘယ္သူမွ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးဘဝကို ခုံမင္ႏွစ္သက္လြန္းလို႔ ဒီဘဝကို ခံယူထားၾကတာမဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္က်ျခင္းအျဖစ္ကို မေရာက္ၾကဘဲ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးဘဝကို ေရာက္ရွိလာၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို႔ေသာ အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးမ်ားသည္လည္း အပ်ိဳႀကီးလူပ်ိဳႀကီးဟူေသာ ဂုဏ္သတၱိအျပည့္ျဖင့္ ဒီအသက္အ႐ြယ္ေရာက္သည္အထိ အပ်ိဳစစ္စစ္၊ လူပ်ိဳစစ္စစ္ေတြေရာ ဟုတ္ၾကပါရဲ႕လား…။ အားလုံးေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ၾကပါ။ ကိုးဆယ့္ကိုးရာခိုင္ႏႈန္းကေတာ့ အျဖစ္ေဟာင္း၊ အခ်စ္ေၾကာင္းေလးေတြျဖင့္ လူမသိသူမသိ ေနာက္ကြယ္မွ အေၾကာင္းေလးေတြ ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဒီလို အျဖစ္ေဟာင္း၊ အခ်စ္ေၾကာင္းေလးေတြနဲ႔ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ေနာက္ကြယ္မွအေၾကာင္းမ်ားစြာထဲမွ အလ်ဥ္းသင့္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ ေနာက္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို ေကာင္းႏိုးရာရာေ႐ြးခ်ယ္၍ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ထိုအျဖစ္အပ်က္ေလး သေႏၶတည္ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ယခုရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ မဂၤလာေဈးႀကီးမေပၚေပါက္ေသးမီ အခ်ိန္ကာလျဖစ္၍ ေနရာကေတာ့ ယခုမဂၤလာေဈးႀကီးႏွင့္ မနီးမေဝး လမ္းတစ္လမ္းတြင္ျဖစ္ပါသည္။ သီတာလမ္းရွိ တစ္ခုေသာ ေလးထပ္တိုက္အေဆာက္အဦးမွာ လမ္းေဒါင့္ခ်ိဳးတြင္ တည္ရွိၿပီး ယင္းေလးထပ္တိုက္၏ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာႏွင့္ ေဘးဖက္တို႔တြင္ အမ်ားသူငါ သြားလာေနေသာ လမ္းတို႔ တည္ရွိသည္။ ထိုေလးထပ္တိုက္၏ ေျမညီထပ္တြင္ေတာ့ မုဆိုးဖိုႀကီး အၿငိမ္းစားတရားသူႀကီး ဦးခင္ေ႐ႊႏွင့္ သမီးတင္တင္ေ႐ႊ၊ တူမ စန္းစန္းမူတို႔ ေနထိုင္ၾကပါသည္။
တင္တင္ေ႐ႊမွာ အသက္ (၂၇)ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး တစ္ကိုယ္တည္း အပ်ိဳႀကီးဘဝျဖင့္ အထက္တန္းျပဆရာမ အလုပ္ကိုလုပ္ကာ ဖခင္ႀကီးကို လုပ္ေကြၽးသမႈ ျပဳေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ တင္တင္ေ႐ႊမွာ အသားျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႏွင့္ ေခ်ာေမာလွပသူတစ္ဦးျဖစ္ကာ ေက်ာင္းဆရာမပီပီ အလြန္အိေျႏၵရွိေသာ မိန္းမသားတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါသည္။ ဒီလိုေခ်ာေမာလွပေသာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ယခုအသက္အ႐ြယ္အထိ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္မက်ေသးသလဲဆိုတာကိုေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးအတြက္ ပေဟဠိျဖစ္ေနေပသည္။
တင္တင္ေ႐ႊ ညီမတဝမ္းကြဲ စန္းစန္းမူမွာ အသက္ (၁၈)ႏွစ္သာ ရွိေသးၿပီး နယ္မွေန၍ တင္တင္ေ႐ႊတို႔ အိမ္တြင္လာေနကာ တကၠသိုလ္တက္ေနသူျဖစ္သည္။ စန္းစန္းမူမွာ ဒုတိယႏွစ္ကိုေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူမရန္ကုန္ေရာက္တာလည္း ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ စန္းစန္းမူမွာလည္း ေခ်ာေမာလွပသူ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ အခုဆိုလွ်င္ ရည္းစားတစ္ေယာက္ေတာင္ ရေနၿပီျဖစ္သည္။ စန္းစန္းမူ၏ ရည္းစားမွာ ‘တင့္လြင္’ ဆိုသူျဖစ္ၿပီး စန္းစန္းမူႏွင့္ သက္တူ႐ြယ္တူျဖစ္ကာ ဒုတိယႏွစ္တက္ေနသူျဖစ္႐ုံမက စန္းစန္းမူတို႔၏ လမ္းထဲတြင္ပင္ တစ္လမ္းတည္းေနထိုင္သူျဖစ္ေပသည္။
တင့္လြင္မွာလည္း နယ္မွလာ၍ တကၠသိုလ္တက္ေနသူျဖစ္သည္။ တင့္လြင္ေနေသာအိမ္က ၎၏ အဖိုးအဖြားမ်ား၏ အိမ္ျဖစ္ၿပီး တင့္လြင္တြင္ ခင္ေက်ာ္ဟုေခၚေသာ အသက္ (၂၃)ႏွစ္အ႐ြယ္ ဦးေလးလူပ်ိဳတစ္ေယာက္ ရွိေလသည္။ ခင္ေက်ာ္မွာ ဘြဲ႕ရထားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္မရွိေသးဘဲ ‘ပါတီယူနစ္’ တြင္ လုပ္အားေပးေနသူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ တင့္လြင္၏ဦးေလး ခင္ေက်ာ္မွာ တင္တင္ေ႐ႊကို အစြဲႀကီးစြဲ၍ အႀကိဳက္ႀကီးႀကိဳက္ေနေသာသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ တစ္ခါေတာ့ ခင္ေက်ာ္မွာအရဲစြန႔္ၿပီး တင္တင္ေ႐ႊေက်ာင္းသြားရာလမ္းမွေစာင့္၍ တင္တင္ေ႐ႊ႕ ျခင္းေတာင္းထဲသို႔ ရည္းစားစာတစ္ေစာင္လိုက္၍ ထည့္ေပးဖူးပါသည္။
ေနာက္ေန႔မွစ၍ တင္တင္ေ႐ႊမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းသို႔မသြားေတာ့ဘဲ (၈)တန္း၊ (၉)တန္းအ႐ြယ္ ေက်ာင္းသူ သုံးေလးေယာက္ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းလုပ္ေလေတာ့ ခင္ေက်ာ္မွာ မလွမ္းမကမ္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္၍ တင္တင္ေ႐ႊ အလာကိုၾကည့္၍ သြားရည္က်႐ုံမွတစ္ပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ေနာက္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို တူျဖစ္သူ တင့္လြင္သိသြားသည္။ တင့္လြင္သိၿပီဆိုေတာ့ စန္းစန္းမူပါ သိသြားေတာ့သည္။
ထိုအခါ တင့္လြင္က ဦးေလးျဖစ္သူ ခင္ေက်ာ္အား တင္တင္ေ႐ႊႏွင့္ က်ီစယ္ေနာက္ေျပာင္တတ္သလို စန္းစန္းမူကလည္း အစ္မဝမ္းကြဲျဖစ္သူ တင္တင္ေ႐ႊအား ခင္ေက်ာ္ႏွင့္ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္တတ္ေလသည္။ ဒီလိုက်ီစယ္ေနာက္ေျပာင္မႈေတြက လူပ်ိဳႀကီး ခင္ေက်ာ္ႏွင့္ အပ်ိဳႀကီး တင္တင္ေ႐ႊတို႔၏ စိတ္ေတြကို လႈပ္ရွားေစေလသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခင္ေက်ာ္ကေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊအား လမ္းမွေစာင့္ၿပီးၾကည့္႐ုံမွလြဲ၍ ဘာမွပိုမလာခဲ့ေပ။ ၾကားထဲမွ အားမလိုအားမရျဖစ္ရသည္က တင့္လြင္ႏွင့္ စန္းစန္းမူတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း စကားစပ္မိတိုင္း ဦးေလးျဖစ္သူႏွင့္ အမဝမ္းကြဲျဖစ္သူကို နီးစပ္ဖို႔အေရး စိတ္ကူးတိုင္ပင္အႀကံ ထုတ္ေနၾကေလသည္။ ဒီလိုျဖင့္ တစ္ေန႔ေတာ့…
“ဦးေလးေရ ဦးေလး ဦးေလး ” အေရးတႀကီးေခၚ၍ အိမ္ေပၚသို႔ ေျပးတက္လာေသာ တင့္လြင္အား ‘လမ္းစဥ္သတင္း’ စာေစာင္ဖတ္ေနေသာ ခင္ေက်ာ္က ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ “ မင္း ဘာျဖစ္လာတာလဲ တင့္လြင္” “ အေရးႀကီးလို႔…” “ ဘာ အေရးႀကီးတာလဲ ေျပာ…” “ ဟို…ဟို…ဆရာမ တင္တင္ေ႐ႊ ေယာက္်ားယူေတာ့မယ္တဲ့” “ ေဟ…” ခင္ေက်ာ္လက္ထဲမွ လမ္းစဥ္သတင္းစာေစာင္ကို စားပြဲေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ “ မင္းဟာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ…” “ ဟုတ္တယ္ ဦးေလးရ စန္းစန္းမူေျပာတာ နယ္ကလူတဲ့ သူ႔အေဖသူငယ္ခ်င္းရဲ႕သားတဲ့” “ ေတာက္…ခက္တာပဲကြာ” ခင္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာက အေတာ္ပင္ ခံျပင္းစိတ္ပ်က္သြားပုံရသည္။ ခင္ေက်ာ္၏ မ်က္လုံးေတြက ရီေဝစြာျဖင့္ ျပတင္းေပါက္မွေန၍ အေဝးသို႔ အဓိပၸာယ္မဲ့လွမ္း၍ ၾကည့္ေနသည္။ တင့္လြင္မွာ ခင္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာအကဲခတ္၍ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ မ်က္ႏွာကို ေနာက္သို႔လွည့္၍ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ခင္ေက်ာ့္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာထားတည္ တည္ျဖင့္ ျပန္၍လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ သူတို႔ ဘယ္ေတာ့ယူမွာတဲ့လဲ တင့္လြင္…” “ ေရွ႕အပတ္ထဲမွာ ေစ့စပ္မယ္တဲ့…” “ ေဟ…ျမန္လိုက္တာ…” “ဦးေလးအတြက္ အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္” “ ဘာ” ခင္ေက်ာ္ အာေမဋိတ္သံႏွင့္အတူ တင့္လြင္အား နားမလည္ႏိုင္သလို လွမ္း၍ၾကည့္သည္။ ၿပီးမွ ခင္ေက်ာ္က တစ္စုံတစ္ခုကို စဥ္းစားမိသလိုျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ စကားကို ဆက္လိုက္သည္။ “ ဟုတ္တယ္ ငါ တစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ .” “ ဟုတ္တယ္ ဦးေလး တစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ က်ေနာ္ ဘာကူညီရမလဲ ေျပာ” “ ေန အုံး ငါ စဥ္းစားဦးမယ္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာမယ္ ” “ ျမန္ျမန္ေလးေနာ္ အခ်ိန္မရွိဘူး…” “ ေအးပါကြာ…ငါ သိပါတယ္” “ဦးေလး အျမန္စဥ္းစားထား က်ေနာ္ ေရာ စန္းစန္းမူပါ ဦးေလးကို ကူညီမယ္” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လွည့္ထြက္လာေသာ တင့္လြင္၏ မ်က္ႏွာစပ္ၿဖီးၿဖီးႀကီးကိုေတာ့ ခင္ေက်ာ္ မျမင္လိုက္ရေပ။
ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးဘခင္မွာ ၾကာသပေတးေန႔ညေနတိုင္း ဘုရားသို႔ သြားသည္။ ည(၉)နာရီမွ ဘုရားေပၚမွ ျပန္၍ဆင္းသည္။ အၿမဲတန္း တင္တင္ေ႐ႊ လိုက္ပို႔ေန ၾကျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ စာေမးပြဲအမွတ္ေတြ ျခစ္စရာရွိ၍ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္အတူ လိုက္ပါ၍မသြားႏိုင္ဘဲ ညီမဝမ္းကြဲျဖစ္သူ စန္းစန္းမူကိုသာ အေဖာ္အျဖစ္ ဖခင္ႏွင့္အတူ ထည့္လိုက္ရေပသည္။ အခ်ိန္က ည(၇)နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ ဇန္နဝါရီလမို႔ အေစာႀကီးမိုးခ်ဳပ္သြားသျဖင့္ အျပင္ဘက္တြင္ ေမွာင္ ေနေခ်ၿပီ။ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမ၏အိပ္ခန္းတြင္းရွိ စားပြဲတြင္ထိုင္၍ အမွတ္မ်ားျခစ္ေနရာမွ ခါးေတာင့္၍ မ်က္စိေညာင္းလာသျဖင့္ ေဘးမွ အိပ္ယာေပၚသို႔ တက္၍လွဲကာ မ်က္လုံးမွိတ္၍ အသာေလးၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ခဏၾကာမွျပန္၍ထကာ စာေရးစားပြဲသို႔ သြားမည္အလုပ္ သူမ၏အနားသို႔ လူတစ္ေယာက္ ၿဗဳံးကနဲ ေရာက္လာ၍ အထိတ္တလန႔္ျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။
ထိုသို႔ေမာ့အၾကည့္မွာပင္ ထိုသူက လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္စြာျဖင့္ သူမ၏ပါးစပ္ကို ပိတ္ကာ ကုတင္ေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနအထားရွိေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊကို ကုတင္ေပၚသို႔ ေပြ႕တင္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း အတင္းပင္႐ုန္းကန္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလး ကုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္၍အသြားတြင္ ထိုသူကလည္း ကုတင္ေပၚသို႔ ဒူးေထာက္၍ တက္လိုက္စဥ္ သူမ၏ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားေသာ လက္ကလည္း ေလ်ာ့သြားခိုက္ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း အတင္း႐ုန္းကန္လိုက္သျဖင့္ သူမ၏ပါးစပ္မွာ ထိုသူ၏ လက္တြင္းမွ လြတ္သြားသည္။
“ဘယ္…ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ ေမာင္ခင္ေက်ာ္ မင္း ေတာ္ေတာ္႐ိုင္းတာပဲ” တင္တင္ေ႐ႊက ေမာဟိုက္သံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ခင္ေက်ာ္က ဘာမွျပန္မေျပာ ဘဲ သူမ၏ ကိုယ္လုံးအိအိေလးကို ေထြးပိုက္ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းလိုက္သည္။ “ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ မမတင္ရယ္…” ဗလုံးဗေထြးအသံျဖင့္ ခင္ေက်ာ္၏ အသက္ရႈသံေတြက ျပင္းထန္၍ေနသည္။ “ မလိုခ်င္ဘူး…မင္း အခုငါ့အခန္းထဲက ထြက္သြား” “ တကယ္ပဲ ရက္စက္ ေတာ့မွာလား မမတင္ရယ္…က်ေနာ့္မွာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ ….က်ေနာ့္ကို ျပန္ခ်စ္ပါလား မမရယ္…ေနာ္…”
“ေျပာေလကဲေလပါလား…မခ်စ္ႏိုင္ဘူး… မ ခ်စ္ႏိုင္ဘူး…ငါ့ကိုလႊတ္…လႊတ္ပါ…” တင္တင္ေ႐ႊမွာ လူးလြန႔္႐ုန္းကန္ေနရင္း အားယူေနသလို ခင္ေက်ာ္ကလည္း သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးျဖင့္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းဖိကာ ဖက္ထားသည္။ အမွန္ေတာ့ ခင္ေက်ာ္မွာ သူ႔တူ တင့္လြင္၏ခ်စ္သူ စန္းစန္းမူက ဂ်က္မထိုးဘဲေစ့ထားခဲ့ေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ ဝင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေက်ာ္က ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးအစုံကို သူ၏ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးအစုံျဖင့္ အတင္းပင္ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ “ အ…အိ…အူး…အူး…” တင္တင္ေ႐ႊက အတင္းပင္႐ုန္းကန္ေသာ္လည္း မရေတာ့ပါ။ ခင္ေက်ာ္ကလည္း မေခလွပါ။
ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းခံေနရသျဖင့္ မခ်ိမဆန႔္ခံစားေနရေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေက်ာျပင္ေလးကို သူ၏လက္တစ္ဖက္က ေလ်ာတိုက္ပြတ္သပ္ေနရင္းမွ တင္တင္ေ႐ႊဝတ္ထားေသာ ဘေလာက္စ္ အက်ႌေလး၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ႏွိပ္ေစ့ေလးမ်ားကို တြန္းဖယ္ျဖဳတ္၍ေနရာ မၾကာမီမွာပင္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေက်ာျပင္ဝင္းဝင္းေလးမွာ အေျပာင္သားျဖစ္သြား ရေပသည္။ သူမ၏ ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံး ေျပာင္သလင္းခါသြားရသည္ကို တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ခုခ်ိန္ထိ သတိထားမိပုံ မရေသးေခ်။ သို႔ရာတြင္ သူမ၏ ေက်ာျပင္ ေလးေပၚသို႔ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးႀကီး တ႐ြ႐ြေလး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တြန႔္၍သြားသည္။ ခင္ေက်ာ္၏လက္က သူမ၏ ေက်ာျပင္ေလးကို အသားခ်င္းထိေတြ႕ကာ တ႐ြ႐ြပြတ္ေပးေနၿပီးမွ ေဖာင္းအိေသာ သူမ၏ တင္သားႀကီးတစ္ဖက္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီး တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို တဖြဖြဆုပ္နယ္၍ ေပးေနသည္။
ကုတင္ေပၚတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖင့္ ေစာင္းလ်က္သားေလးျဖစ္ေနၾကရာမွ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းအနက္ အေပၚဖက္ သို႔ေရာက္ေနေသာ ဒူးဆစ္ေလးက ႐ုတ္တရက္ေကြး၍သြားရာ ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္မ်ားေပၚသို႔ တင္လ်က္ေရာက္လာသည္။ ယခုလို ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ တစ္ခါဖူးမွ် နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ထိေတြ႕ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမကိုယ္သူမ ဘာျဖစ္ေနသည္ကိုပင္ သတိမထားမိဘဲ သတိတရားႏွင့္ အသိဉာဏ္ ေတြ ကင္းမဲ့လ်က္ တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းထူအမ္းကာ ရင္ေတြခုန္လ်က္ ခင္ေက်ာ္ေရွ႕ဆက္၍ ဘာေတြလုပ္လာဦးမည္လဲဟု ထပ္မံထိေတြ႕ရမည့္အေရးကိုပဲ ေတြး၍ေနေလသည္။
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ဒူးဆစ္ေလးက ေကြးလ်က္ ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္မ်ားေပၚသို႔ ေရာက္လာေတာ့ သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းမွာ ခပ္ဟဟေလးျဖစ္သြားေတာ့ရာ ဖင္ သားႀကီးေတြေပၚမွ ခင္ေက်ာ္၏လက္က ကြဲဟသြားေသာ သူမ၏ ဖင္သားႏွစ္ခုၾကားသို႔ ထဘီေပၚမွပင္ ဖင္သားႏွစ္ခုၾကား အသားႏုေနရာေလးမ်ားကို ဖိဖိၿပီး ပြတ္ေလေတာ့ရာ အိမ္တြင္ေနရင္းျဖစ္၍ အတြင္းမွ ဘာအခုအခံမွ ဝတ္၍မထားေသာေၾကာင့္ အသားစိုင္ႏုႏုေလးမ်ားမွာ ပါးလႊာေသာထဘီပိတ္သားေလး တစ္ထပ္ထဲသာၾကားကခံ၍ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးဒဏ္ကို ခံလိုက္ရသည္ျဖစ္ရာ ရင္ထဲအထိ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ က်င္ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ခင္ ေက်ာ္၏ ေပါင္မ်ားေပၚေရာက္ေနေသာ သူမ၏ ဒူးဆစ္ေကြးေကြးေလးမွာ ေရွ႕သို႔ပို၍ တိုးသြားၿပီး သူမ၏ေပါင္တစ္ဖက္က ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္ေပၚခြတင္မိ လ်က္သား ျဖစ္သြားေလသည္။ ထိုအခါ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းမွာ ပို၍ကြဲဟသြားရသည္။ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊခမ်ာ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ၿဗဳံးကနဲ ျပန္၍မဖြင့္ႏိုင္ေသးဘဲ ေမာဟိုက္ေနရွာေလသည္။
ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူမ၏ လည္တိုင္ျဖဴျဖဴေလးေဘးရွိ ေဖာင္း၍ေထာင္ထေနေသာ ေသြးေၾကာမႀကီးရွိရာသို႔ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖ်တ္ခနဲ ဖိကပ္လိုက္ကာ တအားပင္ စုပ္နမ္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ “အင္း…အိုး…အင္း…ကြၽတ္…ကြၽတ္…” တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေမးဖ်ားေလးမွာ ေကာ့တက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးမွာ ရႈံ႕ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္တက္သြားေလသည္။ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွအိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အိေျႏၵသိကၡာႀကီးလြန္းလွေသာ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ခံစားရခက္လြန္းသျဖင့္ လက္ေလးတစ္ဖက္က ခင္ေက်ာ္၏လက္ေမာင္းကို လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ခြတင္ထားေသာ သူမ၏ ေပါင္လုံးႀကီးက ခင္ ေက်ာ္၏ေပါင္ကို အတင္းပင္ ဖိ၍ခြထားမိသည္။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနကို ခင္ေက်ာ္က ပိုင္ႏိုင္စြာ အသုံးခ်လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးႏွင့္ အိပ္ယာၾကားမွ ထိုးသြင္းကာ သူမ၏ေနာက္ေက်ာကို ဖက္၍ထားေသာလက္ျဖင့္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေဘာ္လီအ က်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို ခဲရာခဲဆစ္ျဖဳတ္ေနသည္။ ခင္ေက်ာ္သည္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ လည္တိုင္ေလးကို ငုံခဲေနသည့္ၾကားမွပင္ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကား ရွိ သူ၏လက္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေပါင္ရင္းႏွစ္လုံးၾကားေရွ႕ဖက္သို႔ တိုးဝင္ကာ ထဘီပိတ္သားပါးပါးေလးေပၚမွပင္ အိစက္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ ဖုတ္ႀကီးကို လွမ္း၍ႏႈိက္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ခါးေလးက ေရွ႕သို႔ ဆတ္ခနဲ ေကာ့၍တက္သြားရာ ခင္ေက်ာ္၏ ပုဆိုးတြင္းမွ ေထာင္ထေနေသာ လီးထိပ္ ႀကီးက သူမ၏ဆီးစပ္ေလးကို မိမိရရ ေထာက္မိလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ေနသည့္ၾကားက တင္တင္ေ႐ႊမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္ရ ရွာသည္။
မူလက သူမ၏ ဖင္သားႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ရွိေနေသာ ခင္ေက်ာ္၏လက္က သူမ၏ေပါင္ရင္းႏွစ္လုံးၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ အိစက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ သုံးေလးႀကိမ္မွ် ဆုပ္နယ္၍ ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ဒီေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမ၏ ဆီးစပ္ေလးႏွင့္ ခါးေလးကို ေရွ႕သို႔တိုးလိုက္ျပန္ေတာ့ ေရွ႕မွ ခင္ေက်ာ္၏ လီးထိပ္ႀကီးက ပုဆိုးတြင္းမွေန၍ ဆီးစပ္ကို ပို၍ဖိေထာက္မိျပန္သည္။ ဒီေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ျပန္ဆုပ္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေနာက္မွေန၍ ထိုးႏႈိက္ပြတ္သပ္ေနေသာ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးျဖင့္ ဖိကပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ေရွ႕တိုးလဲ မရ ေနာက္ဆုတ္လဲမျဖစ္ျဖင့္ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ အေတာ္ႀကီး ေနရခက္ေနေတာ့သည္။ ဘဝတစ္သက္တာတြင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ရေသး သည့္ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ ဆရာမတင္တင္ေ႐ႊခမ်ာ ခင္ေက်ာ္၏ အနမ္းအစုပ္ အပြတ္အသပ္ အေခ်ာ့အျမဴမ်ားၾကားတြင္ တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြ၍လာ ရေလေတာ့သည္။ မၾကာလိုက္ပါ။ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ေမာင္းကို ခပ္႐ြ႐ြဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမ၏လက္က ခင္ေက်ာ္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို တအားႀကဳံးဖက္ လိုက္ၿပီး တအင္းအင္းညည္း၍ လာရေလသည္။
ခင္ေက်ာ္ သူမ၏ လည္တိုင္ေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ တစ္ဖန္ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ေပၚမွ သူ၏ လက္ကိုဖယ္လိုက္ျပန္ေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊ မွာ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်၍ ေျခပစ္လက္ပစ္ေလးျဖစ္သြားရွာသည္။ တင္တင္ေ႐ႊ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မဖြင့္ႏိုင္ရွာေသးဘဲ အသက္ကို ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလးရႈ ကာ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေလးမွာ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္၍ ေနရရွာေလသည္။ “ မမတင္…က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ခြင့္ျပဳပါေတာ့ေနာ္…” ခင္ေက်ာ္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ပါ ေသာ ရမက္ခိုးမ်ားျပည့္လွ်ံေနသည့္ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ၾကည့္ကာ တုန္ယင္စြာေျပာလိုက္သည္။ “ခ်စ္လို႔ဆိုရင္လည္း ႐ိုး႐ိုးခ်စ္ပါလား… ခုေတာ့ မင္းဟာက… ဟင္း…” ေမာသံေလးႏွင့္ တင္တင္ေ႐ႊ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ေျပာသာေျပာလိုက္ရေသာ္လည္း စိတ္ထဲ၊ ရင္ထဲ၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ အာသာရမက္မ်ားကေတာ့ တရိပ္ရိပ္တက္ေနသည္။ “အေဖတို႔ျပန္လာရင္ မေကာင္းပါဘူးကြယ္…ျပန္ပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္…မင္းအခ်စ္ကို ေနာက္မွလက္ခံပါရေစေနာ္…မမလည္း ကေလးေတြ အမွတ္ေတြ ျခစ္ရအုံးမွာ…” “ ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္ဆြဲလို႔မရဘူး မမတင္ရဲ႕…” ေျပာေျပာဆိုဆို ခင္ေက်ာ္က ေရွ႕သို႔တိုး၍ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ လုံးေလးကို ဖက္လိုက္ျပန္ေခ်သည္။ “ မလုပ္ပါနဲ႔ ေမာင္ေလးရယ္… မမေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္…ေနာ္…” “မမတင္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္မခ်စ္ရရင္ က် ေနာ္ မျပန္ဘူး…” ေျပာရင္းက ခင္ေက်ာ္သည္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးကို လည္ပင္းနားထိ ဆြဲလွန္လိုက္သည္။
ေဘာ္လီအ က်ႌေလးမွာ ေဖြးေဖြးေလး ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ျခင္းမျပဳဘဲ တင္တင္ေ႐ႊက… “အို…အို…မလုပ္နဲ႔ဆိုတာကြယ္… မင္းကလဲ…” သူမ စကားမဆုံးမီမွာပင္ ခင္ေက်ာ္က ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးကဲ့သို႔ ေစာေစာက ခဲရာခဲဆစ္ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ထားသည့္ ေဘာ္လီအက်ႌေလးကို ဆြဲလွန္တင္ လိုက္ျပန္သည္။ လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ႏို႔ေဖြးေဖြးေလးႏွစ္လုံးမွာ လႈပ္ကနဲ ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ ႏို႔အုံထိပ္တြင္ ျပားကပ္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက သေျပသီးမွည့္ေရာင္ေလးေတြျဖစ္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ခင္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာက သူမ၏ ရင္သားမ်ားဆီသို႔ ငုံ႔၍သြားၿပီး ခြၽန္ျမေသာ ခင္ေက်ာ္၏ ႏွာေခါင္းက ရင္သားႏွစ္မႊာၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ ဖိကပ္၍နမ္းလိုက္သည္။
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ရင္ဘတ္မွာ ေကာ့၍တက္သြားသည္။ ခင္ေက်ာ္က ခပ္ၾကာၾကာေလးဖိၿပီး နမ္းထားလိုက္ေတာ့ ကလယ္ကလယ္ျဖစ္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ ေလးလံစြာျဖင့္ ေမွးစင္း၍က် သြား၏။ သူမ၏ ဝင္းလဲ့သြယ္ေျပာင္းေသာ လက္ေလးတစ္ဖက္က ခင္ေက်ာ္၏ လည္ပင္းကို သိုင္း၍ဖက္လိုက္မိသည္။ ထိုအခါတြင္မွ ခင္ေက်ာ္က သူ၏ႏွာေခါင္းကို သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားမွေန၍ နည္းနည္းႂကြလိုက္ၿပီး ဟိုဖက္ဒီဖက္လွည့္ကာ ေဖြးအိေနေသာ ႏို႔အုံေလးမ်ားကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ ထိုး နစ္၍နမ္းလိုက္သည္။ “ အို…အို…အဟင္း…” ခင္ေက်ာ္က လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ႏို႔အုံထိပ္တြင္ ကပ္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လွည့္ပတ္၍ ထိုး လ်က္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
“ အေမ့…အင္း…အိုး…အိုး…အား…” တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားသည္။ သူမ၏ က်န္လက္ တစ္ဖက္ကပါ ခင္ေက်ာ္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္း၍ဖက္လိုက္မိေတာ့သည္။ ခင္ေက်ာ္ကလည္း တစ္ဖက္က ႏို႔သီးေလးကို လ်က္ၿပီးျပန္ေတာ့ က်န္ေန ေသာ ႏို႔အုံတစ္ဖက္မွ ႏို႔သီးေလးကို ထပ္၍လ်က္ျပန္သည္။ “အို…ဟင္း…အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္.. .ေမာင္…ေမာင္…ေလး…အဟင့္…” ႏို႔သီးေလးကို သုံးေလးခ်က္မွ် လွ်ာျဖင့္ ထိုးလ်က္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ဖန္ ငုံ႔၍စို႔လိုက္ ျပန္ေတာ့ရာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ကေယာင္ကတမ္းအသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာရၿပီး သူမ၏ ေက်ာေလးမွာ အိပ္ယာေပၚမွ ေကာ့တက္လာေတာ့ရာ ႏို႔အုံေလးကို ခင္ေက်ာ္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ ပင့္ကပ္ေပးသလိုျဖစ္သြားရသည့္အျပင္ သူမ၏ ေပါင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း ကားခနဲျဖစ္သြားရၿပီး တဆတ္ဆတ္ လႈပ္၍ သြားရေလေတာ့သည္။ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏို႔တစ္လုံးကို ေျပာင္း၍စို႔ေပးရင္း လက္တစ္ဖက္က ေျပေလ်ာ့ေနၿပီျဖစ္ေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ခါး မွထဘီေလးကို အသာေလးဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ ထဘီေလးမွာ ဒူးဆစ္ထိ ေလွ်ာက်သြားေလသည္။ အိေျႏၵရွင္ ဆရာမတင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ၾကည့္ခ်င္လွၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏို႔စို႔ေပးေနရသျဖင့္ မၾကည့္အားေသာေၾကာင့္ ခင္ေက်ာ္က သူ၏လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ လွမ္းကာ တင္တင္ ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို စမ္း၍ ကိုင္လိုက္သည္။
သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ခင္ေက်ာ္၏လက္တို႔ ထိေတြ႕မိလိုက္လွ်င္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသြားရေတာ့သည္။ ေတြ႕ထိမိလိုက္ေသာ တင္တင္ ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းတင္းမို႔ေမာက္လြန္းေနသည့္အျပင္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ပင္ ႐ႊဲနစ္ေနသည္ကို စိုစိအိေထြးစြာ ေတြ႕ထိလိုက္ရသည္။ မွန္ ပါသည္။ တင္တင္ေ႐ႊသည္ တစ္ခါမွ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ ထိေတြ႕ဖူျခင္းမရွိခဲ့ဘဲ အခုမွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထိေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ သူမ၏ကာမစိတ္မ်ားမွာ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊမွာ ရမၼက္ႀကီးေသာ မိန္းမအမ်ိဳးအစားထဲတြင္ပါေၾကာင္း သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ခင္ေက်ာ္၏လက္ဖဝါးက တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို အုပ္၍ကိုင္ကာ ဖြဖြေလး ဆုပ္လိုက္ညႇစ္လိုက္ လုပ္၍ေပးသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေပးေနေသာ သူမ၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ေရာက္ေနသည့္ ခင္ေက်ာ္၏လက္ကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းကနဲ ညႇပ္ လိုက္၊ ကြဲသြားလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက သူမ၏ ေစာက္ေမႊးထူထူေလးေတြၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ ေစာက္ေမႊးေလး တစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကို ဖြဖြေလးဆြဲ၍ ေပးလိုက္သည္။
“ ေမာင္ေလး…ဟင့္…” တင္တင္ေ႐ႊ၏ ခါးေလး ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ခုခ်ိန္ထိ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏို႔ေတြကို အလြတ္မေပးေသးဘဲ စိမ္ေျပနေျပ စို႔၍ ေပးေနလ်က္ပင္ရွိပါေသးသည္။ ခင္ေက်ာ္အဖို႔ ထိေတြ႕ကိုင္ရသည္မွာ အလြန္ပင္အရသာရွိလွေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆက္၍ ပြတ္ ေပးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ဖြဖြေလး တ႐ြ႐ြပြတ္ေပးေနၿပီးေတာ့မွ သူ၏လက္ညႇိဳးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ လက္ တစ္ဆစ္ခန႔္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ညင္ညင္သာသာေလး လွည့္ပတ္ေပးရင္း ႏို႔ကို ဖိ၍စို႔ကာ ႏို႔သီးကို လွ်ာျဖင့္ ထိုး၍ လ်က္ေပးသည္။
“အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ဟင့္…အို…ဟင့္…အ…အ…ေမာင္…ေမာင္ေလး…အို…အို….မမကိုသာ အေသသတ္လိုက္ပါေတာ့… ဟင့္… ဟင့္…အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္.” ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္၍ကိုင္ထားေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္၍သြား သည္ကို ခင္ေက်ာ္က သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ခင္ေက်ာ္သည္ သူ၏ကိုယ္လုံးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ေပၚမွႂကြကာထ၍ ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျဖဴေဖြး ေဖာင္းကား၍ စို႐ႊဲေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္းက သူမ၏ ဒူးဆစ္ေပၚေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ထဘီေလးကို ေျခဖ်ား ေရာက္သြားေအာင္ ဆြဲ၍ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ခင္ေက်ာ္ကလည္း သူ၏ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြအားလုံးကို ခြၽတ္၍ပစ္လိုက္သည္။ ထြက္ ေပၚလာေသာ ခင္ေက်ာ္၏ လီးႀကီးမွာ ဒစ္ႀကီးကလန္ေနၿပီး တစ္မိုက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွည္ကာ လုံးပတ္ကငါးမတ္လုံးခန႔္ရွိသည္။ လီးတန္ႀကီးက မာေတာင္ေန ၿပီး လီးထိပ္ေခါင္းႀကီးက တဆတ္ဆတ္ခုန္၍ေနသည္။
ခင္ေက်ာ္က သူ၏ရွည္လ်ားႀကီးထြားလွေသာ လီးႀကီးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊသည္ မ်က္လုံးအစုံကိုမွိတ္ ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား လိမ္ယွက္၍ခါးကို ေကာ့ထားေလသည္။ သူမ၏ လိမ္ယွက္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ခင္ေက်ာ္က သူ၏ဒူးႏွစ္လုံးျဖင့္ ထိုးခြဲ ကာ ကားလိုက္ၿပီး စို႐ႊဲေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ သူ၏မာေတာင္ေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ေတ့ေထာက္လိုက္ေတာ့ရာ သူမမွာ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြား ကာ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ရင္း တကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္။ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုပါ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြေနသျဖင့္ သူမ၏တစ္ ကိုယ္လုံး ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္ျဖစ္လာၿပီး သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးမွာ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္၍ လာရေလသည္။
“ေမာင္ေလး…မမကို ႏွိပ္စက္ေနတာလားကြယ္…” “ ခ်စ္ပါရေစေတာ့ေနာ္…မမတင္…” “ ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး…ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ပါေတာ့ကြယ္…” တင္တင္ေ႐ႊ၏ အသံေလးက ကြဲအက္ခမ္းေျခာက္ကာ လႈပ္ခါ၍ေနသည္။ ခင္ေက်ာ္သည္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားၿပီျဖစ္၍ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွင့္ထပ္မံဆြဲထားလိုက္ ၿပီး ေစာက္ရည္အ႐ႊဲသားႏွင့္ ၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ေခါင္းနီရဲႀကီးအတြင္းသို႔ သူ၏ လီးဒစ္ၿပဲႀကီးကို တအားေဆာင့္ထိုးလိုက္ရာ…
“အမေလး…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္.. .နာလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္…” တစ္ခါမွ အလိုးမခံဖူးေသာ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခင္ေက်ာ္၏လီးႀကီးမွာ မနားတမ္းဝင္သြားသျဖင့္ ေယာင္ယမ္းေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္း၍စို႔ေပးေနသည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ တင္တင္ေ႐ြက သူမ၏ လည္ပင္းနားထိလွန္ေနေသာ ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးႏွင့္ ေဘာ္လီအက်ႌတို႔ကို သူမဘာသာ စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္လာပုံျဖင့္ ဆြဲ၍ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ခင္ေက်ာ္က အတန္ၾကာေအာင္ ႏို႔စို႔ေပးလိုက္ေသာအခါ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သိသိသာသာပင္ ခါး ေကာ့တက္လာၿပီး ခင္ေက်ာ္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးအား ပြတ္သပ္၍ ေနေလသည္။
“ မမတင္…” “ ဘာလဲဟင္ ေမာင္ေလး…” “ က်ေနာ္ စိတ္ရွိသေလာက္ ခ်စ္ ပါရေစလားဗ်ာ…” “ ခ်စ္…ခ်စ္…မင္းႀကိဳက္သလို ခ်စ္စမ္း…” တင္တင္ေ႐ႊသည္ စိတ္ေတြ အေတာ္ပင္ထလာၿပီျဖစ္၍ သူမ၏ဆႏၵကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္သလို ခင္ေက်ာ္ကလည္း သူမ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္အား ဂ်ိဳင္းၾကားေအာက္မွ လက္လွ်ိဳသြင္းၿပီး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ေဆာင့္လိုးသည္။ “ဘြပ္…ႁဗြတ္…ဖြပ္…စြပ္…” “အမေလး…အားပါး…ေျဖး…ေျဖးေျဖး… လုပ္ပါ ေမာင္ေလးရဲ႕…” “မမက ႀကိဳက္သလိုလုပ္ဆို…” “လုပ္ႏိုင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တအား ေဆာင့္ေတာ့ မမက တစ္ခါမွ မခံဖူးေတာ့ ေအာင့္တယ္ကြယ့္…” တင္တင္ေ႐ႊက ေျပာလိုက္သျဖင့္ ခင္ေက်ာ္သည္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တအားလိုး ေဆာင့္ေနေသာ လီးႀကီးကို အရွိန္သတ္ကာ တစ္ခ်က္ျခင္း မွန္မွန္ေဆာင့္လိုးသည္။ “ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…ဖြပ္…ႁပြတ္… အင့္ဟင္း…အင္း…အင္း… ဟင္း…” “အဲ…အဲလိုဆို ေတာ္ေသးတာေပါ့… ခုနကအတိုင္းသာဆိုရင္ေတာ့ မမဟာေလး ကြဲရခ်ည္ရဲ႕ကြယ္…” “ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္…” “ဘာ မဟုတ္ရမွာလဲ…မင္းဟာႀကီးက နည္းတာႀကီးမွမဟုတ္တာ…” “ႁပြတ္…ႁပြတ္…စြပ္…ပလြပ္…ႁပြတ္… အင္း…ဟင့္…အင္း…အင့္…” ခင္ေက်ာ္က တစ္ ခ်က္ျခင္းေဆာင့္၍ေနရာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ေကာင္းလြန္းလာသျဖင့္ သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားကို ေကာ့ေကာ့ေပးလာၿပီး ခင္ေက်ာ္၏လည္ပင္းအား သိုင္းဖက္ လ်က္ ရမက္ျပင္းေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္… “ ေမာင္ေလး…” “ ဘာလဲ မမတင္…” “ မင္း စိတ္ရွိသေလာက္ လုပ္ေတာ့ကြယ္…မမ မေနႏိုင္ေအာင္ ယားလာ ၿပီ…” တင္တင္ေ႐ႊက ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာအခါတြင္ ခင္ေက်ာ္သည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးအား သူ၏ ပခုံးေပၚထမ္းတင္ၿပီး အားပါးတရပင္ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…စြပ္…ဖြတ္…” “ ဟင္း…ဟင္း…ေကာင္းလွခ်ည္လား ေမာင္ေလးရယ္…အင္း…ဟင္း…” အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ အားရပါးရေဆာင့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခင္ေက်ာ္သည္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ကာနားလိုက္သည္။ “ ေကာင္းရဲ႕လား မမတင္…” “ ဘာေကာင္းတာလဲ…မသိ ဘူး…” တင္တင္ေ႐ႊက မူတူတူ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္သည္။ “ ခုနကေတာ့ ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆို…” “ မဆိုင္ပါဘူး…ကဲပါ…လုပ္ခ်င္ လည္း လုပ္စမ္းပါ…စကားကလည္း မ်ားလိုက္တာ…” ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးတန္ႀကီးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ စိမ္၍ထားရင္း နားေနျခင္းျဖစ္ ၿပီး ထိုသို႔နားေနသည့္အခိုက္အတန႔္မွာပင္ စကားေျပာရင္း သူ၏လီးတန္ႀကီးကို တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြလုပ္ေပးေနရာ အရွိန္ေကာင္းတုန္း ခင္ေက်ာ္ က လိုးေနတာကို ရပ္လိုက္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဖန္ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အျပည့္အသိပ္ျဖစ္ေနေသာ ခင္ေက်ာ္၏ လီးႀကီးက တလႈပ္လႈပ္တ႐ြ႐ြျဖင့္ ျဖစ္ေနရသည့္အတြက္ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ကာမေဇာမ်ား တက္သထက္တက္လာရၿပီး မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ကာ သူမ၏ ဖင္ႀကီးေတြမွာလည္း အၿငိမ္ေန၍မရေအာင္ ျဖစ္လာရသျဖင့္ ခင္ေက်ာ္ကို ဆက္၍လိုးရန္ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊကေျပာလိုက္လွ်င္ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္၍ခ်ထားေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ႂကြလိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲ တြင္ တဆုံးသြင္းထားဆဲျဖစ္ေသာ သူ၏လီးႀကီးကို လိုးေဆာင့္ရန္အတြက္ ျပန္၍ဆြဲမထုတ္ေသးဘဲ ထိုအတိုင္းပင္ဆက္၍ထားလိုက္ၿပီး သူ၏မ်က္လုံးမ်ား က တင္တင္ေ႐ႊ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ငုံ႔၍ၾကည့္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ နဂိုကတည္းက ရာဂစိတ္ျပင္းထန္သျဖင့္ ေဖာင္းကားေနရ သည့္အထဲတြင္ ခင္ေက်ာ္၏ ထြားက်ိဳင္းေသာလီးေခ်ာင္းႀကီးကပါ သြင္း၍ထားသျဖင့္ အဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ေနေလသည္။ ခင္ေက်ာ္က ထိုအဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ၏လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္၍ပြတ္ေပးလိုက္ရာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားေလသည္။ “အား..ဟင့္…လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္…မမကို မညႇင္းဆဲပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္…မမ ေတာင္းပန္ပါတယ္…အ…ဟင္း…” တင္တင္ေ႐ႊက သနားစ ဖြယ္ေလး ေတာင္းပန္လာေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးသြင္း၍ထားေသာ သူ၏ ထြားက်ိဳင္းေသာလီးေခ်ာင္းႀကီးကို ခင္ေက်ာ္က ေျဖးေျဖးေလးဆြဲ၍ထုတ္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ပါးစပ္ေလးမွာ တေျဖးေျဖးဟ၍သြားသည္။ တေျဖးေျဖးဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ လီးႀကီးက ဒစ္ႀကီးအနားအ ေရာက္တြင္ေတာ့ ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးႀကီးကို ဆက္၍ဆြဲမထုတ္ဘဲ ရပ္လိုက္ေတာ့ရာ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း လီးႀကီးအား ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ေစာက္ ေခါင္းထဲသို႔ ျပန္၍ေဆာင့္ထည့္လာမည္ဟု တြက္ဆလ်က္ မ်က္လုံးေလးမ်ားကိုမွိတ္၊ ေပါင္တြင္းေက်ာေလးကို ေတာင့္လ်က္ ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို တင္း၍ေပးကာ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳ၍ေနသည္။
ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျပန္၍ ေဆာင့္မသြင္းေသးဘဲ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ မာတင္းကာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္၍ေနေသာ ႏို႔သီးေလးႏွစ္လုံးကို သူ၏ လက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္လ်က္ ႏို႔သီးေလးေတြကို လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ လွိမ့္ေပးေနသည္။ ခဏ ၾကာသည္အထိ လီးေခ်ာင္းႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျပန္၍တိုးဝင္လာျခင္းမရွိသျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ဆီးႀကိဳေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊသည္ စိတ္ေမာစြာျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး စိတ္ကိုေလ်ာ့လိုက္ကာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးႀကီးကို တင္တင္ ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တရွိန္ထိုးေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။ “ျဗစ္…ဘြပ္…ဗလြတ္…ဘြတ္…” “ အမေလး…အား…ဟား…” ဖြင့္လိုက္မိေသာ တင္ တင္ေ႐ႊ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ား ခ်က္ခ်င္းျပန္၍ မွိတ္က်သြားၿပီး သူမ၏ ခါးေလးေကာ့တက္သြားကာ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားလိုက္ရေလသည္။ မထင္မွတ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးက အရွိန္ျပင္းလွသည့္အျပင္ တင္းတင္းႀကီးဝင္မလာေသး၍ တစ္ကိုယ္လုံးျပန္၍ ေလ်ာ့ ကာထားေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္၊ တရွိန္ထိုးဝင္လာေသာ လီးတန္ရွည္ရွည္ႀကီးကလည္း သူမ၏သားအိမ္ဝကို ဝင္ထိုးေလေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမ၏ဖင္ ႀကီးကို အိပ္ယာထက္သို႔ ဘုန္းကနဲ ေဆာင့္ခ်၍ ေအာ္လိုက္ရေလသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္သြားေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ေဆာင့္လိုးရန္ အတြက္ အျပင္သို႔လည္း ျပန္ထြက္မသြား၊ ဖိကပ္၍ထားေသာ ခင္ေက်ာ္က သူ၏တင္ပါး တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ျပည့္သိပ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဇေကာဝိုင္း လႈပ္ေပးလ်က္ရွိသည္။
“အမေလး…ဟင္း…ဟင္း… ေမာင္ေလးရယ္…” “ ေကာင္းလားဟင္…မမတင္…” “အင္း…ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္… အမေလး…ေလး…” “ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲဟင္…” “ သိပ္…သိပ္ၿပီးေကာင္းတာပဲ…အဟင္း… ေကာင္းတယ္…သိပ္ေကာင္းတယ္…” “ ခ်စ္ေကာ ခ်စ္လားဟင္…” “ခ်စ္… ခ်စ္ပါတယ္ကြယ္…လုပ္…လုပ္ေလ…ဟင္း…ဟင္း…” “ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဟင္…” “ အို…ကြယ္…” တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ခင္ေက်ာ္၏လီး ႀကီးက ဇေကာဝိုင္းဝိုင္းကာ လႈပ္ေနသျဖင့္ သူမ၏ကိုယ္လုံးမွာလည္း တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနသည္။ “ ေျဖေလ…” “အမ်ားႀကီးခ်စ္…အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္… လုပ္…လုပ္ပါေတာ့ကြယ္…” “ ဘာလုပ္ရမွာလဲ…ေသခ်ာေျပာေလ…” “ ဟို…ဟို…မမကို လိုးေပးပါကြယ္…လိုးပါေတာ့ေနာ္…ဟင္း…” “ ေနာက္ေန႔ေတြ က် ေနာ္လာလိုးရင္ေရာ မမ ခံမလား…” “ ခံ…ခံပါ့မယ္ကြယ္…” စကားလည္းဆုံးေရာ ခင္ေက်ာ္က တစ္ခ်က္ျခင္းေလးေလးပင္ပင္ႀကီး ေဆာင့္၍လိုးသည္။ ေလးငါးခ်က္မွ်သာ ေဆာင့္ရေသးသည္။ “ႁပြတ္…ဖြတ္…ဗလြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…” “ ေမာင္…ေဆာင့္…တအားေဆာင့္ၿပီး လိုးစမ္းပါ…ေဆာင့္…စမ္းပါေမာင္ ရယ္…” “ ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁဗြတ္…ႁဗြတ္…” “အား…ဟုတ္ၿပီ…ကြၽတ္…ေကာင္းလိုက္တာ…မရပ္နဲ႔ ဆက္တိုက္ေဆာင့္…အား… အား…အင္း…အင္း…ဟင္း…” ခင္ေက်ာ္ကလည္း အားရပါးရေဆာင့္၍ လိုးသည္။ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း သူမ၏ ဖင္ႀကီးေတြကို အိပ္ယာေပၚမွႂကြႂကြၿပီး ေကာ့၍ေကာ့၍ေပးကာ အားပါးတရ အလိုးခံသည္။ ခဏမွ်အၾကာတြင္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးအီဆိမ့္တက္လာေသာ ခင္ေက်ာ္က လီးႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး ေဆာင့္ပါေလ ေတာ့သည္။“ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁဗြတ္…ႁဗြတ္…” “အမေလး…မမဘယ္လိုျဖစ္…အမေလး…အား…အား…အီး…အား…” “ အ…ဟား…” တင္တင္ေ႐ႊတစ္ ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံးေျမႇာက္ႂကြေကာ့တက္သြားခ်ိန္မွာပင္ ခင္ေက်ာ္သည္လည္း ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖစ္လ်က္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီး ေမွာက္က်သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေလာကလုံးကို ေမ့သြားၾကေလေတာ့သည္။ကုတင္ေဘးရွိ စားပြဲေပၚမွ စာ႐ြက္ေလးမ်ားကေတာ့ ဆရာမ၏ အမွတ္ျခစ္မႈကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း ပုံလ်က္သားေလး၊ အထပ္လိုက္ေလး ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။..ၿပီး
