“မောင်.. မမကို. မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့ကွယ်… မမအာပူးက ယားလှပြီ”

Unicode

ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ သူ၏အနမ်းကို ကျေနပ်စွာဖြင့် ခံယူနေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမက ကြည်နူးစွာဖြင့်ပင် သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ချထားပေးသေးသည်။

မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှ ကျော်စွာ၏ကိုယ်တွင်းမှ သွေးသားများက လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာကြသည်။ ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကျောမှသိုင်း၍ ဖက်လိုက်မိသည်။ ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင် ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။

ရုတ်တရက်ခြောက်ခြားသွားရသော မူမူသည်ထိတ်လန့်တကြားပင် ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် ပြန်ဖက်လိုက်မိသည်။ ဒီမျှအထိဖြစ်လိမ့်မည် မထင်ခဲ့မိသော မူမူတစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် တုန်လှုပ်၍သွားရသည် ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ နမ်းသည်။ ကျော်စွာသည် အတော်ပင်မက်မောသော ဇောအဟုန်တို့ဖြင့် အတင်းကို နမ်းနေသည်။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့လည်း မူမူ၏စိတ်တွေက တမျိုးပြောင်းကာ ကျေနပ်ဝမ်းသာ ဖြစ်ရသည်။

ကျော်စွာသည် မူမူထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်မျှ ငယ်လေသည်။ ကျော်စွာ၏မိန်းမ ဖြူမာကကို မူမူထက် (၇) နှစ်မျှပင် ငယ်သည်။ သူတို့လင်မယားကို ဘေးမှ အခန်းတွင်ငှား၍ ထားခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင် ရှိချေပြီ။ ဒါကလည်း မူမူ၏ယောကျ်ား ကိုမြင့်သွင်က နယ်သို့ပြောင်းရသဖြင့် မူမူအဖော်ရအောင်ဆိုကာ သူ့ဆရာ၏သမီးနှင့်သားမက်ကို အိမ်ကိုတခြမ်းကာ၍ ငှားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မူမူကလည်း အလုပ်နှင့်ဆိုတော့ ကိုမြင့်သွင်၏နောက်ကို အလုပ်ပစ်၍ မလိုက်နိုင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပင် မူမူတစ်ယောက် ကျန်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ကျော်စွာသည် ချစ်မှုရေးရာကို ကျွမ်းကျင်သူ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သဖြင့်သူ၏အနမ်းတွေက မူမူ၏ကျောထဲပင် စိမ့်၍သွားရသည်။ ဒါတင်မက ရင်ထဲက ကလီစာတွေပါ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်ပြီလား မသိ။ မူမူကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင်ကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်။ ဒီလိုရင်ခုန် လှိုက်မောစွာဖြင့် ချစ်အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာ ကြာခဲ့ချေပြီ။

ကိုမြင့်သွင်နှင့် မူမူတို့ အိမ်ထောင်သက်က (၄) နှစ်မျှရှိခဲ့ကာ ရင်ခုန်သံတွေ ပျောက်လုဆဲဆဲ ဖြစ်ရုံမျှမက အခုဆို ကိုမြင့်သွင်က ဘက်ဂျက်ပိတ်ခါနီး၍ ပြန်မလာနိုင်တာ (၂) လပင်ကျော်ပေပြီ။ ဒီတော့လည်း ကျော်စွာ၏ ရင်ခွင်ထဲမှ မူမူတစ်ယောက် ပြောင်းဆန်ကာ ခံစားနေရရုံမက ကျော်စွာကိုတပ်မက်တဲ့ စိတ်တွေကလည်း သူမကို တရစ်ပြီး တရစ် ရစ်ပတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ မူမူ၏တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်၍လာရာမှ ပူနွေး၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီကြားထဲတွင် ကျော်စွာ၏လျှာဖျားလေးက မူမူ၏လျှာပေါ်သို့ ထိုးထောက်၍ ယက်လိုက်သည့်အခါများတွင်တော့ မူမူတစ်ယောက် အသက်ရှူတာလေးပင် အောင့်၍ ထားလိုက်မိသည်။

သူမလိုပင် ကျော်စွာလည်း ရှိရှာပေသည်။ အားမလို အားမရဖြင့် ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြည့်ပြည့်ဖေါင်းဖေါင်း လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးကြီးကို အားမလို အားမရ လိုက်၍ပွတ်သပ်နေသည်။ ထိုမျှမကပင် လုံးတစ်စွင့်ကားနေသော မူမူ၏ တင်ဆုံကြီး လုံးလုံးပေါ်သို့လည်း လက်ဖဝါးကိုဖြန့်ကာ အုပ်၍ကိုင်ရာမှဆုပ်နယ်၍နေပြန်ပါသေးသည်။

မူမူ၏ဒူးလေးများပင် တုန်ချင်လာပြီ။ ကျော်စွာ၏နှုတ်ခမ်းများက မမူမူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို လွှတ်၍ပေးလိုက်ရာမှပင် မူမူ၏ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍နမ်းလိုက်ပြီး ပါးချင်းဖိ၍ကပ်ကာ မူမူကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်၍ထားသည်။ အသက်ရှူကြပ်ကာ မောနေသော မူမူကလည်း သူမ၏မျက်နှာလေးကို တလှုပ်လှုပ်ဖြင့်လုပ်ကာ ကျော်စွာကို ပါးချင်းပွတ်ပေးနေပြီး ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား သိမ်းကြုံး၍ ဖက်ထားသည်။ မူမူ၏ နားရှေ့တွင် ကပ်လျှက်သား ရောက်၍နေသော ကျော်စွာ၏နှုတ်ခမ်းများက လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်၍လာသည်။

“ မမမူ…အခန်းထဲသွားကြရအောင်နော်….. ”

“ အို….. ”

မမမူ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ သူကပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏စကားပြန်တာကို မစောင့်၊ သူတို့နှစ်ယောက် ရှိနေတာကလည်း အခန်းဝတွင် ရှိနေလေတော့ မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ အခန်းထဲကို အတင်းပင်ဆွဲခေါ်၍သွားပါတော့သည်။

“ မင်း…မင်း…သိပ်ကဲတာဘဲ….၊ အဲလောက်ထိ… မမမူ မရဲဘူးကွား….၊ အို… အမေ့…. ”

သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရုန်းကန်ခြင်း မပြုသော်လည်း တုန်ရင်လှုပ်ခါနေသော အသံလေးဖြင့်တော့ ကန့်ကွက်ရှာရင်း ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် အခန်းထဲသို့ပါ၍သွား၏။ အခန်းထဲရောက်လျှင်ပင်ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်း၍လာရသော ကျော်စွာက သူ၏လက်ကို မူမူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား ရှေ့ဖက်သို့လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထဘီပေါ်မှပင် အုပ်၍ညှစ်လိုက်တော့ရာ

“ အို…အမေ့… ”

ဟူသော အသံလေးဖြင့် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်ခြေဖျားလေးများ ထောက်ကာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရာမှ ရုတ်တရက်လန့်ဖြတ်၍ သူမ၏ပေါင်လေးများမှာ ဟ၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင် အကြိုက်တွေ့သွားသော ကျော်စွာက မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးကို မိမိရရပင် တိုး၍ကိုင်လိုက်ရာက ဖျစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ မူမူတစ်ယောက် နောက်သို့မဆုတ်မိ။ သူ့လက်တွေကိုလည်း လှမ်း၍မဖယ်မိ။

တခဏအကြာမှပင် ကျော်စွာ၏လက်က သူမဆီမှ ခွာထွက်သွားမှာကိုပင် စိုးရိမ်၍လာမိသည်။ ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့၍ ထဘီအောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကို ကျော်စွာထံသို့ ကပ်၍ပေးနေမိတော့သည်။ တစထက်တစလည်း မူမူ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဖက်သည် ကွတတလေးဖြစ်ကာ သူမ၏ပေါင်လေးတွေကို ဟသထက် ဟ၍ ပေးလာသည်။

ကျော်စွာကလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ကိုင်နေသည်။ မိန်းမသားဗီဇက ရှက်ရွှံ့မှုနှင့် သူမ၏ နီရဲနေသော မျက်နှာလေးကိုလွှဲကာ ဘေးသို့ခပ်ဖယ်ဖယ်လေး လုပ်ထားသော်လည်း သူမ၏ အသိစိတ်အားလုံးကတော့ ကျော်စွာ၏လက်ဖဝါ်းအောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီမှာသာ ရှိသည်။ ကိုမြင့်သွင် ပြန်မလာတာကြာလျှင် မကြာခဏပင် မူမူသည် သူမဘာသာ စောက်ပတ်ကြီးကို ကိုင်၍ ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့…. ခု… ခု.. ကျော်စွာ ကိုင်ပေးနေတာလောက် မကောင်းပါ…..။ အခုတော့ မူမူမှာ တကိုယ်လုံး မရိုးမရွပင်ဖြစ်၍လာရချေပြီ။

အားမရနိုင်တော့သော ကျော်စွာက ကြံကြံဖန်ဖန်ပင် မူမူ၏ထဘီကို ခါးမှချွတ်၍မချဘဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက်သာရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကို ဆွဲ၍မတင်လိုက်သည်။

“ အို…မောင်…. မောင်လေး….. မလုပ်နဲ့…. အို…. မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့………. ”

ဟု ပြာပြာသလဲပြောရင်းမှ ကျော်စွာ၏လက်တွေကို ဖယ်နေသော်လည်း အသားချင်းထိရုံမျှသာ တွန်းဖယ်သည့် အားကမပါသည့်အပြင် ကျော်စွာဟူသာ အမြဲတစေခေါ်ခဲ့သော မူမူက အခု မောင်လေးဟုပင် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ခေါ်လိုက်ချေပြီ။ မူမူ၏ထဘီလေးမှာလည်း ခါးနားထိပင် လှန်၍တက်သွားပေပြီ။ ဖြူဖွေးသော တောင့်တောင့်တင်းတင်း မူမူ၏ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးက ထွက်ပေါ်၍ လာချေပြီ။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏လက်က မူလနေရာဟောင်းသို့ ရောက်၍သွားရာ အုပ်၍ဆုပ်ကိုင်ပြန်ချေသည်။

မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးက တွန့်ကနဲ နောက်သို့ဆုတ်သွားရာမှ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲ၍ အတင်းဖက်လိုက်မိသည်။ မူမူတစ်ယောက် ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီ။ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို တရွရွဖြင့် ပွတ်လိုက် ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေတာကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့်ခံစား၍ နေရင်းက မူမူ၏အကြည့်များသည် အနားတွင်ပင်ရှိနေသော နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ဒါကိုသိလိုက်သော ကျော်စွာက သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ညစ်ထားရင်း

“ မမမူ……ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်.. ”

“ ဟင့်အင်း….. ”

ဟု ကိုယ်လုံးလေးခါကာ ပြောလိုက်ရင်းမှပင် မူမူသည် ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို တိုး၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ချီဆန်ချီပွတ်၍နေရင်းက သူ၏လက်ညှိုးထိပ်က စောက်ပတ်ဝထဲကို တိုး၍တိုး၍ နှိုက်လိုက်ပါသေးသည်။ မူမူ၏ ဖင်လုံးကြီးတွေမှာ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့်ဖြစ်၍နေရသည်။ ခဏအကြာမှာပင် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာသည်။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏ လက်ချောင်းလေးကလည်း မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့စွပ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အို…..ဟင့်…..အ….အ…..အား….. ”

ကျော်စွာသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီးသော် သူ၏လက်ညှိုးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးရုံမျှပင်မက သူ၏လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းရှိနေသော မူမူ၏စောက်စေ့လေးကို ဖိ၍ပွတ်ပေးလိုက်၏။ မူမူခင်မျာ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးပင် ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် တလုံးတခဲကြီးဖြင့် ဖြူဖွေးကာ တောင့်တင်းလှသော မူမူကို ချောင်းနေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ စောက်ရည်တို့သည် တစထက်တစ စိုရွှဲ၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ကျော်စွာသည်သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လက်ညှိုးကို ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုပါရုတ်လိုက်ရာ ခါးသို့လှန်တင်ထားသော မူမူ၏ထဘီလေးသည် မူလအတိုင်း ပြန်၍ကျသွားသည်။ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောဖက်မှသိုင်း၍ဖက်ထားသော သူ၏လက်ကို ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးလေးက နောက်သို့ဆုတ်၍ မူမူ၏ကိုယ်မှ အခွာလိုက်တွင်တော့ မူမူ၏ လက်လေးများသည်လည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖြေလျှော့၍ ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှပင် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ရပ်၍နေရာက ကျော်စွာကို သူမ၏ တပ်မက်မှုတွေ အပြည့်ဖြစ်နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ကြည့်နေသည်။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကုန်သည်နှင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ရှပ်အင်္ကျီကို ကိုယ်မှဖယ်ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးခါးပုံစကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲ၍ ဖြုတ်လိုက်တွင်တော့ ကြည့်နေသော မူမူ၏ ရင်ထဲတွင် ထိပ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ပါးပြင်ထောင်နေသော မြွေဟောက်ကြီးသဖွယ် တန်းလန်းဖြင့် ထွက်ပေါ်၍လာသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ကိုမြင့်သွင်၏ လီးကြီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်ရှိသော်လည်း လီးနှင့်ပြတ်နေခဲ့ သည်မှာ (၂) လကျော်မျှကြာခဲ့ရကာ တွေ့မြင်နေရသော လီးတန်ကြီးကလည်း သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းအသွင် မာကျော၍နေရသည့်အပြင် ဒစ်ကြီးကလည်း ပြဲလန်ပြီး နီရဲနေသည်။ ပြီးတော့ သူမကို တည့်တည့်ကြီး ချိန်ရွယ်ထားသလိုဖြစ်ကာ မာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက လီးတန်ကြီးဆီမှ မခွာနိုင်သလို သူမ၏ရင်ထဲတွင်လည်း ဘလောင်ဆူ၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမကြည့်နေစဉ်မှာပင် ကျော်စွာကလည်း ရပ်၍ပြထားရာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တချက်လှုပ်လိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ ရမ်း၍သွားသည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး သူမသည် စအိုဝလေးကိုပင် ရှုံ့၍ သွင်းလိုက်မိ၏။

“ မမမူ….အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့လေ…… ”

လေသံက တိုးတိုးလေးနှင့် အေးအေးလေးပင်။ ဒါပေမဲ့ မူမူရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ မြည်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမကို တည့်တည့်မတ်မတ် ချိန်ရွယ်၍ထားသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်းက မူမူသည် တုံတုံယင်ယင်ဖြင့်ပင် သူမ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ သေနတ်နှင့်ချိန်၍ အမိန့်ပေးခံလိုက်ရသူပမာ နှစ်ခါမပြောရဘဲ မူမူသည် အဝတ်တွေကို ချွတ်နေသည်။ သူမ၏ကိုယ်မှ ဘရာစီယာလေး ကင်းကွာသွားသည်နှင့် လှုပ်ခါ၍ထွက်လာသော မူမူ၏ နို့အုံကြီးတွေမှာ တင်း၍နေပြီး နို့သီးလေးတွေမှာ နီညိုရောင်လေးများဖြင့် ခပ်ထွားထွားဖြစ်လျှက် ကော့တက်၍နေကြသည်။ အင်္ကျီတွေအားလုံး ချွတ်ပြီးသွားသော မူမူသည် ခပ်တွေတွေ‌လေး ရပ်၍နေသည်။

“ ထဘီကို ချွတ်လိုက်လေ………မမမူ….. ”

သူ့စကားမဆုံးမှီမှာပင် ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသော မူမူသည် သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးမှဆွဲ၍ဖြေကာ လွှတ်ချလိုက်သည်။ မူမူ၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အဆမတန် ဖောင်းကား၍နေပြီး အမွှေးနက်များမှာ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်၍ နေကြသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး တဖက်တချက်ရှိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် သူမ၏စောက်ပတ်အဝလေးနားတွင် အိမ်ထောင်သက်ရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူမှာ ရင်အုံကြီးများ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်ဖြစ်ကာ လှိုက်မော၍နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးတစ်ခုလုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေရင်းကပင်ကျော်စွာသည် သူ၏ကိုယ်လုံးတီးကြီးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်သည်။ တရမ်းရမ်းဖြစ်၍သွားရသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးနှင့် ထိလုထိခင်ဖြစ်၍ သွားရသည်။

“ မမမူ ”

“ ဟင်….. ”

တရမ်းရမ်းဖြစ်သွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးဆီမှ သူမ၏အကြည့်များကို ရုတ်သိမ်းကာ မူမူသည် မျက်လုံးရွဲကြီးများကိုပင့်၍ ကျော်စွာကို ကြည့်လိုက်၏။ မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများသည် အရည်လေးများ ရစ်ဝိုင်းလျှက် တောက်ပ၍နေသည်။

“ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေ……မမမူ……. ”

မူမူသည် ကျော်စွာကို အသာလေး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေးပင် နောက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ထောင်မတ်၍နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ဖြူဖွေးမို့ဖောင်းနေသော မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှင့် ဖိကပ်မိလိုက်တော့သည်။ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက် နွေးကနဲဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင် မူမူသည် သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို ရှေ့သို့ မလှမ်းသေးဘဲ ပေ၍ ရပ်နေလိုက်မိသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်သည် ပျံ့ကား၍ မူမူ၏ဖင်သားကြီး တဖက်တချက်သို့ ဖိကပ်ကာ သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို သုံးလေးခါမျှပင် ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို မူမူ၏တင်သားကြီးများဆီမှ ခွာလိုက်သည်။ ထိုအခါမှသာ မူမူသည် ကုတင်ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်တဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ခွ၍တင်လိုက်တော့ရာ ကျန်ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှ ထပ်မံ၍ မကြွရသေးမီမှာပင် သူမ၏နောက်သို့ တိုးကပ်လိုက်သော ကျော်စွာက မူမူ၏ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၍ ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ဖက် ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်နေသည့်အတွက် ပြဲကား၍သွားသော သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားကို သူ၏လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်လိုက်ရာက လီးတန်းကြီး၏ထိပ်ကို မူမူ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

“ ဟင်း…. မင်းနှယ်…… ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်….. အို… ဗြိ….. အမေ့…. ကျွတ်….. ဖွတ်…. အင့်… ဟင်း… ဟင်း….. ”

မူမူ၏မျက်လုံးလေးများ စင်း၍ကျသွားခဲ့ချေပြီ။ ထို့အပြင် ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကလည်း မူမူ၏ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားခဲ့ချေပြီဖြစ်သည်။ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ နွေးကနဲ စီးကနဲဖြစ်ကာ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ခါးကို နှိမ့်ကာ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ကာလိုးပါ တော့သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးလိုက်သော ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့်ပင် မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေ အိပက်အိပက်ဖြင့် တုန်ခါ၍နေရသည်။ လိုးစမှာပင် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်၍လာသော မူမူ၏စောက်ရည်များသည် သူမ၏ ဆန့်၍ထောက်ထားသော ခြေထောက်လေးရှိ ပေါင်တွင်းသားလေးများပေါ်သို့ပင် စီး၍ကျနေကြပြီ ဖြစ်သည်။

မူမူသည်လည်း မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှေးစင်းရင်းထားရာမှ အံလေးတွေကြိတ်ကာ ကျော်စွာဆောင့်သမျှကို အံတင်းစွာခံနေသည်။ ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ နောက်မှနေ၍ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာ လိုးနေရင်းမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးကို နောက်မှနေ၍ ဖက်ထားသော သူ၏လက်က မူမူ၏နို့အုံကြီးတွေပေါ် လှမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်ကာ နို့သီးတွေကို ချေမွရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးသည်။ ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များက မည်မျှပင် ပြင်းထန်ထိမိပါစေ၊ မူမူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထောင်ရင်း တဖက်က ကုတင်ဘေးစောင်းပေါ်သို့ ဒူးကွေး၍ ခွတင်ထားသဖြင့် ပေါ်နှစ်ဖက်ကားကာ စောက်ပတ်ဝကို ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် မူမူမှာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကြာလာတော့ မူမူတစ်ယောက် အားမရနိုင်မှုတွေကို သီးမခံနိုင်တော့ပါ။

“ နေ…. နေဦး…. မင်းလီးကို ဖိသွင်းထားလိုက်…. ဟုတ်ပြီ…… ”

မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင်တင်ထားသော သူမ၏ခြေထောက်တဖက်ကို ကုတင်အောက်သို့ ပြန်၍ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်သို့မှောက်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းကို ဝမ်းဗိုက်ဖြင့်ဖိကာ ဖင်သားဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးများကို အပေါ်သို့ကော့၍ တင်ပေးလိုက်သည်။

“ ဆောင့်…. ဆောင့်တော့….. ဖွတ်…. အ.. ပြွတ်… ဖွတ်… အမလေး… အင်း.. ဟင်း… ”

ကျော်စွာကလည်း သူမ၏ဖင်သားကြီး လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဆုပ်၍ ကိုင်ကာ အားပါးတရကို ဆောင့်၍လိုးနေပေသည်။ သူဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲတုန်၍တုန်၍သွားရသော မူမူ၏ ဖင်သားကြီးတွေ အဖြစ်ကို ကြည့်ကာ ကျော်စွာ၏ရမ္မက်စိတ်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာရကာ လိုးဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပို၍သွက်လာသည်။ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ထောက်၍ထားသော မူမူ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ ကား၍ မလာဘဲ ဟတယ်ဆိုရုံလေးမျှသာ စေ့၍ထားသဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းစေ့၍ နေသော ကြောင့် သူမ၏စောက်ပတ်ဝမှာ စေ့၍နေသဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ အပြင်းအထန်ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်တို့မှာ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်လေး ဖြစ်ကာနေသည့်အတွက် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လိုးရခံရတာ ထိထိမိမိရှိလျှက် အရသာတွေ့နေရသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင် မူမူ၏စောက်ပတ်အဝမှ ထွက်၍လာသော စောက်ရည်များမှာ သူမ၏ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများပေါ်သို့ပင် စီး၍ကျနေကြပေပြီ။ မူမူတစ်ယောက် ဘယ်တုန်းကများ စ၍ ဆန္ဒတွေကို မျိုသိပ်ခဲ့ရသည်မသိ။ အခု ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးက ကာလအတန်ကြာအောင် ပိတ်၍ထားခဲ့သော သူမ၏စောက်ခေါင်းကို ထိုးဖွင်းလိုက်သည်နှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရအောင်ပင် စောက်ရည်များမှာ တမံပွင့်၍ သွန်ချလိုက်သလိုပင် လိမ့်၍ စီးကျလာနေကြသည်။

“ ဟင်…. ကောင်းလိုက်တာ…….. မမရယ်…..”

“ကောင်း….. ကောင်းတယ်….. ဟင်း.. ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ… မောင်ရယ်…. ”

မူမူ၏ စကားသံလေးက မပီမသ မသဲမကွဲလေးဖြင့် ခပ်ချွဲချွဲလေးဖြစ်၍ နေချေပြီ။ အားရပါးရ ဆောင့်၍ လိုးရင်းကပင် မချိတင်ကဲဖြစ်၍လာရသော ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ရင်းက နက်ရှိုင်းစွာ ထွက်ပေါ်၍လာသော မူမူ၏စအိုပေါက်လေးထဲကို သူ၏လက်ညှိုး၊ လက်တစ်ဆစ်ခန့်ကို ထည့်၍သွင်းလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး လှည့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင့်….အို……အို…အိုး…… ”

မူမူ၏ခါးလေးမှာ ခွက်၍သွားကာ ဖင်သားကြီးတွေမှာ ခါရမ်း၍ သွားသည်။ စအိုပေါက်လေးကို ကလိတာ ခံလိုက်ရစဉ်မှပင် မူမူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း ဒလကြမ်းပင် ယား၍တက်လာရတော့သည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အားပါးတရ ဆောင့်လိုးနေသည့်ကြားကပင် မူမူသည် မကျေနပ်နိုင် ဖြစ်၍လာရသည်။

“ ဆောင့်…. မင်းခါးကိုနိမ့်ပြီး လီးကြီးကို ထောက်ပြီး ဆောင့်.. အ… ဟုတ်ပီ…. အမလေး… ဖွတ်… အား… ပြွတ်… ဖွတ်… အင်း… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်…. ”

ကျော်စွာက ခါးကိုနိမ့်၍ လီးတန်ကြီးကို နောက်ကနေ၍ ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်ပတ်ရှေ့မှ စောက်စေ့လေးကို ဖိကြိတ်ကာ ပွတ်ဆောင့်နေတော့သဖြင့် မူမူ၏တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်ပင် တုန်၍နေရလေသည်။

“ မမ…… အားရရဲ့လား… ဟင်…… ရတယ်… မောင်ရယ်…. မင်း… မင်း… ဆက်ဆောင့်စမ်းပါဦးကွယ်… ဟင်း.. ဟင်း… ”

ကျော်စွာကလည်း မူမူကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်၍ လိုးသည်။ မူမူကလည်း ကျော်စွာလိုးသမျှကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်၍ချထားသော သူ၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြစ်၍နေရာမှ သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို နောက်သို့ပစ်၍ပစ်၍ ကော့ပေးကာ အားပါးတရကို အလိုးခံ၍နေချေသည်။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလျှက်ရှိကြသော သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစထက်တစ အရသာတွေ အီဆိမ့်၍ လာကြရချေပြီဖြစ်သည်။

“ အင်း… ဟင်း.. ဟင်း… မောင်….. မမ ပြီး.. ပြီးချင်ပြီ…. ဟင်း.. ဟင်း… ခွာမဆောင့်နဲ့ တော့…. ကပ်ဆောင့်… ကပ်ဆောင့်ပေးနော်…. ဟင်း…. ”

ကျော်စွာသည် မူမူ၏အကြိုက်ကို အလိုလိုက်ကာ သူ၏ဆီးခုံကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နောက်တွင် ဖိကပ်လိုက်ပြီး ခါး၏အားကိုမယူတော့ဘဲ တင်ပါးနှင့်ပေါင်အားကိုယူကာ ပင့်၍ ပင့်၍ဆောင့်သည်။ ပြီးတော့လည်း ကျော်စွာ၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကို သေချာစွာဆုပ်ကိုင်၍ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ကာ ထုတ်ကာဖြင့် အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လေတော့ရာ ခဏအကြာမှာပင်

“ အား….မောင်…မောင်….အိုး…. ”

ဟူသော ရေရွတ်သံလေးနှင့် မူမူတစ်ယောက် လူးလှိမ့်သွားစဉ်မှာပင် သူမ၏နောက်မှ ဆောင့်၍လိုးနေသော ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဒရောသောပါး လှမ်း၍ဖက်ရာမှ သူမ၏ကျောပြင်လေးပေါ်သို့ မှောက်ရက်သားကျ သွားရပါတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ခုံလေးဖြစ်ကာ ထပ်ရက်သားလေး မှိန်းနေကြသည်။ ခဏကြာတော့မှ

“ ကဲပါ…ဖယ်စမ်းပါဦး….ကျော်စွာရယ်….. ”

ကျော်စွာက မူမူ၏ကျောပေါ်တွင် မှောက်ရက်ဖြစ်၍နေသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လီးတန်ကြီးကို မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအခါကြတော့မှ မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ရက်သားလေးဖြစ်၍နေသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ရာမှ သူမ၏အကြည့်က အရည်များနှင့်ပေပွကာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှသော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားသည်။

“ ဟင်…. သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ….. ”

မူမူက မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် တိုးတိုးလေး ညီးညီးညူညူ ပြောလိုက်သည်။ မှန်ပါသည်။ တချီပြီးသွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ ဘာမှပြောင်းလဲမှုမရှိဘဲ တောင်မတ်ဆဲ တောင်မတ်တုန်း ပင် ရှိနေသည်။ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လျှက်က မမူသည် ကုတင်စောင်းတွင် တက်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူမရှိရာဘက်သို့ တိုးလိုက်ပြီး မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်များဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ မမ စောစောက ကျနော့်ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်….. ”

မူမူ၏ မျက်နှာလေးမှာ ရဲသွားသည်။

“ မသိဘူး………သွား…. ”

ပြီတီတီမျက်နှာပေးလေးဖြင့် ကျော်စွာကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရာက မူမူသည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ လှဲချလိုက်လေ၏။ ထိုအခါတွင် ကျော်စွာက ကုတင်လေးကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် သူ၏ခြေထောက်နားတွင်ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကို လက်တဖက်ဖြင့်ကောက်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်း၍တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူသည် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ မူမူက ကျော်စွာ၏ အကြည့်တွေကို ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကျော်စွာကို မျက်တောင်လေးတစ်ချက်ထိုး၍ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စူတူတူလေးလုပ်ကာ မျက်နှာလေးကို တဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။

ကျော်စွာက သူ၏လက်တဖက်ထဲမှ ထဘီလေးနှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို သုတ်နေသည်။ လီးတန်ကြီး တင်သာမက လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံနှင့်ပေါင်ခြံတွေကိုပါ သုတ်သည်။ အားလုံးသန့်စင်သွားပြီဆိုမှ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ ကားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်ထဲက မူမူ၏ထဘီလေးဖြင့်ပင် သူမ၏ ပေါင်ခြံဆီးခုံနှင့် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးသာမက ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုပါ သူမ၏ ထဘီလေးနှင့်သုတ်၍ သန့်စင်ပေးသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖင်ကြားလေး အောက်သို့ပင် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုသွင်း၍သုတ်ကာ သန့်စင်ပေးသည်။

မူမူက သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်၍ကြွပေးသည်။ ကျော်စွာ သန့်စင်ပေးပြီးတော့မှ ဖင်သားကြီးတွေကို မွေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်၍ချလိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ငြိမ်သက်ကာ ကျော်စွာက ယုယစွာ လုပ်ပေးနေတာလေးတွေကို မူမူသည် ကြည်နူးပီတိဖြစ်၍နေရသည်။ စောစောက လွှဲထားသော မျက်နှာလေးကိုပင် ပြန်၍လှည့်ကာ သူမ၏မျက်လုံးကြီးများက ကျော်စွာကို ကြင်နာစွာဖြင့် ကြည့်၍နေသည်။ အားလုံးသန့်စင်ပြီးသွားသောအခါတွင်မှ ကျော်စွာသည် ထောင်၍ထားသော မူမူ၏ ပေါင်းလုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ခပ်စိုစိုလေးဖြစ်နေသော မူမူ၏ စောက်မွှေးအုံလေးပေါ်သို့ ထဘီလေး၏ မစိုသေးသော အပိုင်းကို ရွေးကာ ဖွဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။

တကိုယ်လုံး ငြိမ်သက်စွာဖြင့်ခံနေသော မူမူ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျ၍နေရသည်။ စောစောက တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အတန်ငယ်မျှ တည်ငြိမ်သွားရသော မူမူ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ယခုအခါ ပြန်၍လှုပ်ရှားစပြုလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကျော်စွာကလည်း ထဘီလေးဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်အုံကို အမွှေးလေးတွေပေါ်မှ ဆက်တိုက်ပွတ်၍ပေးနေရာ စောစောက စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်၍နေရသော မူမူ၏ စောက်မွှေးလေးများသည်ခြောက်သွေ့သွားရုံမျှမကဘဲ ပကတိအတိုင်းပင် ခပ်ဖွာဖွာလေးဖြစ်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်ပါသည်။ ကျော်စွာသည် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုကြွလိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က မူမူ၏ စောက်ပတ်အိအိကြီးပေါ်သို့ လှမ်း၍တင်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ညှိုးလက်မတို့ကို မူမူ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုပေါ်တွင် တင်ကာ ဖိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်သည်။

“ အို………..မောင်……… ”

မူမူ၏ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားကာ မျက်နှာလေးမှာ ရဲ၍သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမသည် မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို မှိတ်၍ချလိုက်တော့သည်။ မူမူ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာလည်း ဖောင်းကား၍ ရှိနေပြီဖြစ်သည့်အပြင်သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကျော်စွာသည် သူ၏လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ရုတ်သိမ်းလိုက်ရာက လက်ထဲမှ မူမူ၏ ထဘီလေးကို ကုတင်ခြေရင်းဖက်သို့လှမ်း၍ ပစ်လိုက်ပြီး နောက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူနှင့်ယှဥ်လျက်သား အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲ၍ချလိုက်လေသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ပက်လက်လှန်လိုက်သည်နှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးက မိုးမျှော်ကာ ထောင်နေသည်။ ဒါကိုပင် မူမူကလည်း မက်မောစွာဖြင့် လှည့်၍ကြည့်နေသည်။

“ မ…..မ……. ဘာလဲဟင်…..မောင်…. ”

မူမူက ကျော်စွာ၏ဖက်သို့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် ကျော်စွာကို ဖက်လိုက်သည်။

“ မောင့်လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ပါလား ဟင်…… ”

“ အို…… ”

မူမူ၏မျက်နှာလေးမှာ ရှက်သွေးလေးများက ရဲ၍ သွားရပြန်ပါသည်။ ဒီကြားထဲကပင် မူမူက ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ စောစောက သူမကို မလိုးမှီကအတိုင်းပင် ပုံစံမပျက် စံချိန်မကျ မာကြောထောင်မတ်လျှက်ရှိသည်။

“ လုပ်ပါ မမ… ရယ်… မောင် အကိုင်ခံချင်လို့ပါ…”

ကျော်စွာက ကလေးငယ်ပမာ ပူဆာပြန်ပါသည်။ ခက်ပြီ။ မူမူက (၃)(၄) နှစ် ပေါင်းလာသော သူမ၏ယောကျ်ား ကိုမြင့်သွင်၏ လီးတန်ကြီးကိုပင် ကိုင်ရမှာ ဝန်လေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ကိုမြင့်သွင်က အတင်းအကြပ်လုပ်မှသာ ကိုင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အခုလည်း ကျော်စွာက အတင်းအကြပ်ပင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ရန် ပူဆာနေပေပြီ။ ကျော်စွာကို ဖက်၍ထားသော သူမ၏လက်လေးက ကိုယ်လုံးကြီးအောက်ဖက်ဆီသို့ လျှောတိုက်၍ ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ အုံကောင်းကောင်းဖြင့် ထူထပ်စွာရှိနေသော ကျော်စွာ၏လမွှေးအုံကြီးထဲသို့ မူမူသည် သူမ၏လက်ချောင်း ဖြူဖြူလေးတွေကို ထိုးသွင်းကာ ဖွလိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လမွှေးတွေမှာ စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့် ရှိနေသေးသည်။ သူမ၏ စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွာလန်ကြဲ ခြောက်သွေ့သွားသည့်တိုင် ယုယုယယ လုပ်ပေးခဲ့ပေမဲ့လည်း သူကိုယ်တိုင်တော့ အမွှေးတွေက စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ပင်

ရှိနေသေးသည်။

မူမူ၏ရင်ထဲတွင် ကျော်စွာကို သနားသွားမိသည်။ မူမူ၏ လက်လေးတွေက ကျော်စွာ၏ လမွှေးတွေကို ထိုးဖွပေးနေရုံမျှပင်မဟုတ်ဘဲ ဆီးခုံနှင့် ကျော်စွာ၏ ပေါင်ခြံတို့ကို လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လျှေက်၍ပွတ်ပေးကာ လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရမည့်အရေး အရှိန်ယူ၍နေသည်။ ကျော်စွာကတော့ သူမ၏တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံး၍ ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။ မူမူ၏လက်ကလေးက ခဏအကြာတွင်တော့ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီး အရင်းကို မရဲတရဲလေး လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဖွဖွလေးပင်။ ဒါပေမဲ့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံး ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲထ၍ သွားရသည်။ ထိမိလိုက်ပြီဆိုရင်ဖြင့်ပင် ကျော်စွာ၏လီးတန်းကြီးက ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသည့်နည်းတူ မူမူ၏လက်လေးကလည်း လီးတန်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်သလိုဖြစ်ပေါ်၍ ခံစားသွားရသည်။

မူမူသည် လီးတန်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ သူ၏ လက်ချောင်းလေးများကို ပြန်၍လျှော့လိုက်ကာ သူမ၏ လက်လေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်လုပ်၍ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ အဖျားတိုင် ပွတ်သပ်၍ ပေးနေမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်ပေးရင်းကပင် မူမူ၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ပို၍တိုးကာ ထကြွလာရသည်။ ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် အရင်းမှအဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းတိုင် လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးနေသော သူမ၏လက်လေးသည် ပိုမို၍ သွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကလည်း မူမူ၏ လက်ထဲတွင်ပင် ပို၍မာကြောလာရသည်။ ပို၍ လည်း ဖောင်းတင်းလာရသည်။

မူမူသည် ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်၍ ပေးရင်းကပင် သူမ၏တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ဖြစ်၍လာရသည်။ သူမသည် ကျန်သောသူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်၏ တံတောင်ဆစ်ဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ ထောက်လိုက်ကာ ခေါင်းထောင်၍ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် စုန်ဆန်ကာ ပြေးလွှားနေသော သူမ၏လက်လေးကို ရပ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးပေါ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ထို့နောက် မူမူသည် သူမ၏ လက်ညှိုးလက်မလေးတို့ဖြင့် လီးတန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားဆီသို့ ညှပ်၍ကိုင်ကာ မာတောင်၍နေသော လီးတန်ကြီး၏အပေါ်ယံရှိ အရေပြားကို ဖြေးဖြေးလေး အောက်သို့ဆွဲ၍ချလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် လီးတန်ကြီးကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်၍နေသော မူမူသည် အသက်ကို အောင့်၍ထားလိုက်မိသည်။

လီးတန်ကြီး၏ အရေပြားသည် တဖြေးဖြေး အောက်သို့လျှော၍ပါလာရာမှ လက်နှစ်လုံးသာသာခန့်တွင် တန့်ကနဲ ရပ်၍သွားသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ ထိပ်ပိုင်းတဝက်လောက်ထိကို ပြဲလန်၍ နီရဲသွားသည်။ ဒါကိုပင် မူမူက ခဏကြာသည်အထိ မက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်းကပင် မူမူသည် သူမ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှ သူမဆွဲလှန်၍ ချထားသောလီးတန်ကြီး၏ အရေပြားကို အသာလေးပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားတွင် ညှပ်၍ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ကို မခွာဘဲ ဖိကြိတ်၍ ပွတ်ပေးနေသေးသည်။

ကျော်စွာ၏ရင်အုံကြီးများသည် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်၍လာသည်။ ပြီးတော့လည်း ခါးကြီးသည် တတွန့်တွန့် ဖြစ်၍လာသည်။ တခဏအတွင်းမှာပင် လီးတန်ကြီး၏ထိပ်ရှိ အပေါက်လေးမှ အရေကြည်လေးတွေမှာ စိမ့်၍ထွက်လာသည်ကို မူမူသည် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာလည်း ရှိန်းဖိန်း၍လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ဖြစ်၍လာကာ စောက်ရည်လေးများသည် စိမ့်၍ထွက်လာကြပေပြီ။ ရင်ထဲတွင်လည်း ဖို၍လာရသည်။

‌ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်လိုက်ရာမှ မူမူသည် ထောက်၍ထားသော သူမ၏ တံတောင်ဆစ်လေးကို ဖြုတ်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်၍ အချလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဘက်သို့ စောင်းလိုက်ရာက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းထောင်၍ထလာသော ကျော်စွာသည် သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးပြန်ပါတော့သည်။ တဖက်က နို့ကိုစို့နေစဉ်တွင် ကျန်သောနို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်၍ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ စို့ပေးနေသော နို့ကြီး၏ နို့သီးလေးကို လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေး ယက်ပေးနေသလို ကျန်သောနို့အုံကြီးရှိ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ လှည့်ပေးသည်။ ပွတ်ပေးသည်။ ချေမွ၍ပေးပါသည်။ ဤသို့ဖြင့်ပင် ကျော်စွာသည် မူမူ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို တစ်ဖက်စီပြောင်း၍ စို့ပေးနေသလို တဖက်စီလည်း ကိုင်၍ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသော မူမူခင်မျာမှာတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်နေရင်း သူမ၏လက်လေးတစ်ဖက်က ကျော်စွာ၏ လည်ပင်းကို ရစ်သိုင်း၍ ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျော်စွာ၏ ဆံပင်တွေကြားသို့ထိုးဖွကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖြစ်နေရှာလေသည်။

“ တော်…. တော်တော့… မောင်ရယ်…. အချိန်က မနည်းတော့ဘူး… တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် ခက်မယ်…….. လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့ကွယ်…… ”

ရမ္မက်စိတ်တွေ အပြင်းအထန်ဖြစ်၍ လာရာမှ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မချိမဆန့် ခံစားဖြစ်ပေါ်လာရသည်ကို မူမူက ကွယ်ဝှက်လျှက် ကျော်စွာက သူမကို မြန်မြန်လိုးရန် နှိုးဆော်၍ နေသည်။ မူမူ၏စကားက ကျော်စွာ၏မိန်းမ ဖြူမာပြန်ရောက်လာမှာကို ရည်ညွန်း၍ ပြောဆိုနေသော်လည်း ဖြူမာမှာ မူမူကို နှုတ်ဆက်သွားစဉ်က မိုးချုပ်မှပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသွားသည်ကို ကျော်စွာကလည်း အသိပင်ဖြစ်သည်။ အခုမှ နေ့လည်(၁၂)နာရီကျော်ရုံသာ ရှိသေးသည်။ အားလုံးကို တွက်ဆလိုက်တော့ အကင်းပါးသော ကျော်စွာက မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်လို့ ဖျပ်ဖျပ်လူးဖြစ်နေရပြီကို သိလိုက်ရသည်။

ကျော်စွာသည် သူ၏မျက်နှာကို မူမူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ရာက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ထ၍ထိုင်လိုက်သည်။

“ မမ…….. ”

“ ဟင်……. ”

“ စောစောက မမ ပြောတဲ့ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လို့ ပြောတာ…ဘာလုပ်ရမှာလဲ …. ”

“ သိဘူး…..သွား…….. ”

“ အင်း….မမ…က……မသိဘူးဆိုရင်လည်း……. မတတ်နိုင်ဘူးလေ…… ”

ကျော်စွာက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြော၍ အိပ်ယာထဲသို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်ရန် ပြင်လိုက်၏။ ဒီတော့လည်း မူမူ၏လက်တစ်ဖက်က သူ၏လက်မောင်းကိုလှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“ အို…ဟင့်…..လုပ်မှာ……လုပ်တော့လေ….. ”

မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်နေတာ ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ အိန္ဒြေပင်မဆောင်နိုင်တော့ပါ။ သူမ၏ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးမှာလည်း ပူးကပ်၍ လိမ်နေကြသည်။ ကျော်စွာ၏မျက်နှာက သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ငုံ့၍ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြာကြာလေး နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ….ဟင်….မမ…. ”

ဟု တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ မူမူသည် မထူးတော့ပါဘူးဟု စိတ်ကိုပိုင်းဖြတ်ကာ

“ လိုဖို့…. မမကိုလိုးပေးဖို့ ပြောတာ….. ကဲ… သိပြီလား.. ”

ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလွှဲလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုသူမ၏ခြေရင်းဖက်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကွေးပေး၍ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီးတော့မှ ကျော်စွာသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲတွင်ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်ရာက ကွေးထားသော သူမ၏ ဒူးဆစ်အောက်နားမှနေ၍ သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို မကာ ခြေသလုံးလေးများကို သူ၏ ပေါင်တစ်ဖက်တချက်ပေါ်တွင် တင်၍ ကျော်ကာချပေးလိုက်သည်။ ကျော်စွာက ဖေါင်းကား၍နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်တော့၊ စောက်ပတ်ဝမှ နေ၍ စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်နေကြသည်။

ကျော်စွာသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ ပြောင်တင်း၍ ကားနေသော သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် သူမ၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ကာဆန်ကာ ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေသည်။ မူမူ၏ ဖင်သားကြီးများမှာ တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲမှ အပြင်သို့ တစ်လစ်လေး ပြူ၍နေသော စောက်စေ့လေးကို လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် ဖိ၍ ဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။

“ ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်..ဟင်း… မောင်… မမကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့ကွယ်…. …… မမ စောက်ပတ်ထဲက ယားလှပါပြီ… ဟင်း… လိုး… မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့နော်…. ”

တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါသွားရင်းက မူမူသည် မပီမသလေးဖြင့် ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့လေးဖြင့် ပြော၍လာရှာသည်။

“ မောင်လိုးတော့မယ်နော်…… တော်တော်ကြာမှ နာလှချီရဲ့ဆိုပြီး… မပြောနဲ့…. …… ”

“ ဟွန်း….မင်းကလား…. မမ ခံနိုင်အောင်ခံမယ်…. မင်းလိုးချင်သလောက် လိုးပစ်လိုက်စမ်း… ”

ကျွဲမြီးတိုသွားသော မမမူက ကျော်စွာကို အားကျမခံ ပြောလိုက်သည်။ ကျော်စွာက ပြုံးလိုက်သည်။

“ ကဲ…မမ…..စောက်ပတ်ကြီးကို ဖြဲပေး ”

“ အို…… ”

အိုကနဲသာ တုန်လှုပ်၍သွားရသည်။ သူမ၏ တုန်ယင်၍နေသော လက်ချောင်းလေးများကတော့ သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ ရောက်ရောက်၍လာကာ ဖောင်း၍ထနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုပေါ်သို့ တင်လိုက်ရာက ဘေးတဖက်တချက်ဆီသို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကို ဆွဲ၍ ဖြဲပေးလိုက်တော့ရာ နီစွေးသော အတွင်းသားလေးများ ထွက်ပေါ်၍လာကာ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားသည်နှင့် ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ တခါတည်းပင် ဖိ၍ တဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“ ဗြွတ်….ဖွတ်……..အင်း…. ”

မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားရသော်လည်း သူမစကားနှင့် သူမမို့ မူမူသည် မညီးမိစေရန် မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရှုံမဲ့၍ သွားရသည်ကပင် သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်၍ မဲတင်းထားလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးကာ တရှိန်ထိုးဆောင့်၍ လီးအဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည့်ဒဏ်မှာ မသေးလှပါ။ မူမူလို (၃) (၄) နှစ် အလိုးခံထားဖူးသူပင်လျှင် ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်၍ သွားရသည်။

ကျော်စွာသည် သူ၏လီးတန်ကြီး မူမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍သွားအပြီးမှာပင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ ဆူဖြိုးလှသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဖြစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ နို့သီးတွေကိုလည်း ချေမွ၍ ပေးနေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ခဏတာ ငြိမ်သက်၍နေသော်လည်း မူမူခင်မျာ စောစောက လီးသွင်းဒဏ်ကြောင့် အီဆိမ့်၍ သွားခဲ့ရသည်မှာ အရှိန်မသေသေးသောကြောင့် ဘာမျှမပြောရှာပါ။

ကျော်စွာက သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်းမှပင် ခဏအကြာတွင်တော့ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲရှိ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ဇကောဝိုင်းလှည့်၍ ပေးသည်။ မူမူ၏ဖင်သား ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများ လူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍လာကြရသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ပတ်ချာလည်လှည့်ကာ ပွတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ခပ်ထွားထွားဖြစ်၍နေသော သူမ၏စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိညှစ်၍ ပွတ်နေတော့ရာ အဆမတန် ဖောင်းကား၍ဖြစ်နေသော မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးသည် ကော့၍ ကော့၍ တက်လာရလေသည်။

“ ကျွတ်…ကျွတ်…..အင်း…..ဟင်း…ဟင်း……. ”

ကျော်စွာသည် တဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ထုတ်တာမှ ထိပ်ဖူးကြီးတဝက်လောက်ပေါ်သည်ထိ ဆွဲ၍ထုတ်သည်။ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပေကျံကပ်ညိ၍ ပါလာကြရာ လီးတန်ကြီးမှာ ပြောင်လက်၍နေသည်။ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးပြီး ပြန်သွင်းလိုက်သည်။

“ ပလွတ်….. ဖွတ်….. အမလေး…. ကျွတ်… ကျွတ်…. ကျွတ်…….

လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးတန်ကြီးအရင်းကို သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင် ဖိကပ်လိုက်ရာက ဇကောဝိုင်း ဖြေးဖြေးလေး လှည့်ပေးနေပြန်ပါသည်။

“ ပြွတ်… ဖွတ်….. အား… ကျွတ်… ကျွတ်….. ဟင်း…. ဟင်း…. မောင်… ရယ်…. ”

လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်၍ သွားသည်နှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးအရင်းနှင့် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။

“ မရပ်နဲတော့…. မရပ်နဲ့တော့…. ဆက်… ဆက်…ဆောင့်… အမလေး… မောင်ရယ်…………. ဟင်း…….. ဟင်း………. ”

ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို ချက်ခြင်းပင်ထုတ်၍ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာဖြင့် ပြန်သွင်းရင်း လိုးပါတော့သည်။ မူမူကလည်း ဖောင်းကား၍ စိုရွဲနေသော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ အလိုးခံနေသည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာ လိုးနေသောကြောင့် ကျော်စွာသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးထိ မထုတ်နိုင်တော့ပါ။ လီးတန်ကြီးကို တဝက်သာသာပင်ထုတ်၍ လိုးနေရလေသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ် အတွင်းသာလေးများ ထိထိမိမိဖြစ်စေရန် လီးတန်ကြီးကို အပေါ်သို့ကော်၍တမျိုး၊ အောက်သို့စိုက်၍ တဖုံ ဘေးတဖက်တချက်စီသို့ စောင်း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမျိုး နည်းမျိုးစုံအောင်ဆောင့်၍ လိုးနေတော့ရာ မူမူခင်မျာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ရှား၍နေရရင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညှီး၍လာရတော့သည်။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရာက ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာသည် ဖြေးရာမှမြန်….. မြန်ရာမှနှေး ဆိုတာမျိုးလို တစ်ချက်ခြင်း ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်၍တမျိုး ခပ်သွက်သွက်ဆက်တိုက်ဆောင့်၍တဖုံ အားကို လိုသလို တိုးကာ လျှော့ကာဖြင့် ဆောင့်၍ နေပြန်တော့ အားရပါးရပင် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကာ အလိုးခံနေသော မူမူသည် တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍ တက်လာရာကပင် သူမ၏စိတ်တွေကို မနည်းပင်ထိန်း၍နေရလေသည်။ ထို့ပြင် သူတို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြသော ကုတင်ကြီးက တကျွီကျွီ မြည်၍ လာရသလို လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် လိုးနေသည့် အသံတွေကလည်း ညံ၍ထွက်နေရသည်။

“ပြွတ်….ပလပ်……အင့်…..ပြွတ်……ဖွတ်”

“ မောင်… မမကိုလိုးရတာ ကောင်းလားဟင်….. …….. ”

“ ကောင်းတယ်မမရယ်….. သိပ်အရသာရှိတာပဲ…… …… ”

“ လုပ်…လုပ်…. အားရအောင်လုပ်…. မမလည်း သိပ်ကောင်းလာပြီ…. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ထားသော ကျော်စွာ၏ပေါင်တဖက်တချက်တွင် တင်၍ထားသော မူမူ၏ ခြေထောက်လေးများက ကျော်စွာ၏ခါးကို ချိတ်၍ လာပြီး အားယူကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ပေးနေသည်။ ထိုကာလမှာပင် တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍လာရသော ကျော်စွာသည် လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှနေ၍ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ အားကုန်ပင်ဆောင့်၍ လိုးလာတော့သည်။

“ ဟင်း….ဟင်း…မမ… ပြီးတော့မယ်….. မောင်ရယ်…. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

မူမူတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်ပင် ဖြစ်၍လာရသည်။ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေသည့်ကြားမှပင် ကျော်စွာသည် မူမူနှင့် သူ၏မိန်းမ ဖြူမာတို့ကို နှိုင်းယှဉ်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖြူမာသည် မူမူထက် (၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှငယ်ပြီး နုနယ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။ သို့ရာတွင် ဖြူမာထက် အသက် (၇)နှစ် (၈)နှစ်မျှ ပို၍ကြီးကာ မှည့်ဝင်းနေသော အသီးပမာဖြစ်နေသော မူမူကို လိုးရတာက ပို၍ အရသာရှိကာ ထူးကဲစွာ အီဆိမ့်လှသည်ကို တွေးလိုက်မိပြီး ခဏတွင်တော့ အားကုန်တချက်ဆောင့်ပြီး ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် မူမူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှေက်၍ကျသွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငုံ့၍ ဖက်လိုက်စဉ်မှာပင် မူမူကလည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆီးကြို၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ပင့်ကာ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းဆီသို့ အတင်းပင်ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ပါတော့လေသည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

“ေမာင္.. မမကို. မညႇင္းဆဲပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္… မမအာပူးက ယားလွၿပီ”

ၿပဳံး၍ၾကည့္ေနေသာ မူမူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုသူ၏လက္ႏွစ္ဖက္က ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို သူ႔ဖက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္ရာက မူမူ၏ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းလိုက္သည္။ သူ၏အနမ္းကို ေက်နပ္စြာျဖင့္ ခံယူေနေသာ မူမူက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့၍ေပးထား႐ုံသာမက ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ပင္ သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွး၍ခ်ထားေပးေသးသည္။

မူမူ၏ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းၿပီးလိုက္ကာမွ ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္တြင္းမွ ေသြးသားမ်ားက လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္လာၾကသည္။ ေက်ာ္စြာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေက်ာမွသိုင္း၍ ဖက္လိုက္မိသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ မူမူ၏မ်က္ႏွာေလးကို တပ္မက္စြာ ၾကည့္ေနရင္းကပင္ သူ၏မ်က္ႏွာက ငုံ႔၍ ဆင္းသြားၿပီးလွ်င္ ထူထူေလးလုံးေနေသာ မူမူ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။

႐ုတ္တရက္ေျခာက္ျခားသြားရေသာ မူမူသည္ထိတ္လန႔္တၾကားပင္ ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖင့္ ျပန္ဖက္လိုက္မိသည္။ ဒီမွ်အထိျဖစ္လိမ့္မည္ မထင္ခဲ့မိေသာ မူမူတစ္ေယာက္ ရင္ထဲတြင္ တုန္လႈပ္၍သြားရသည္ ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ နမ္းသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ အေတာ္ပင္မက္ေမာေသာ ေဇာအဟုန္တို႔ျဖင့္ အတင္းကို နမ္းေနသည္။ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လည္း မူမူ၏စိတ္ေတြက တမ်ိဳးေျပာင္းကာ ေက်နပ္ဝမ္းသာ ျဖစ္ရသည္။

ေက်ာ္စြာသည္ မူမူထက္ အသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွ် ငယ္ေလသည္။ ေက်ာ္စြာ၏မိန္းမ ျဖဴမာကကို မူမူထက္ (၇) ႏွစ္မွ်ပင္ ငယ္သည္။ သူတို႔လင္မယားကို ေဘးမွ အခန္းတြင္ငွား၍ ထားခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးပင္ ရွိေခ်ၿပီ။ ဒါကလည္း မူမူ၏ေယာက်္ား ကိုျမင့္သြင္က နယ္သို႔ေျပာင္းရသျဖင့္ မူမူအေဖာ္ရေအာင္ဆိုကာ သူ႔ဆရာ၏သမီးႏွင့္သားမက္ကို အိမ္ကိုတျခမ္းကာ၍ ငွားေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မူမူကလည္း အလုပ္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ကိုျမင့္သြင္၏ေနာက္ကို အလုပ္ပစ္၍ မလိုက္ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ပင္ မူမူတစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

ေက်ာ္စြာသည္ ခ်စ္မႈေရးရာကို ကြၽမ္းက်င္သူ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သျဖင့္သူ၏အနမ္းေတြက မူမူ၏ေက်ာထဲပင္ စိမ့္၍သြားရသည္။ ဒါတင္မက ရင္ထဲက ကလီစာေတြပါ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ၿပီလား မသိ။ မူမူကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းပင္ႀကဳံး၍ ဖက္ထားမိသည္။ ဒီလိုရင္ခုန္ လႈိက္ေမာစြာျဖင့္ ခ်စ္အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ေခ်ၿပီ။

ကိုျမင့္သြင္ႏွင့္ မူမူတို႔ အိမ္ေထာင္သက္က (၄) ႏွစ္မွ်ရွိခဲ့ကာ ရင္ခုန္သံေတြ ေပ်ာက္လုဆဲဆဲ ျဖစ္႐ုံမွ်မက အခုဆို ကိုျမင့္သြင္က ဘက္ဂ်က္ပိတ္ခါနီး၍ ျပန္မလာႏိုင္တာ (၂) လပင္ေက်ာ္ေပၿပီ။ ဒီေတာ့လည္း ေက်ာ္စြာ၏ ရင္ခြင္ထဲမွ မူမူတစ္ေယာက္ ေျပာင္းဆန္ကာ ခံစားေနရ႐ုံမက ေက်ာ္စြာကိုတပ္မက္တဲ့ စိတ္ေတြကလည္း သူမကို တရစ္ၿပီး တရစ္ ရစ္ပတ္၍ လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ မူမူ၏တကိုယ္လုံး တရွိန္းရွိန္းျဖစ္၍လာရာမွ ပူေႏြး၍လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ဒီၾကားထဲတြင္ ေက်ာ္စြာ၏လွ်ာဖ်ားေလးက မူမူ၏လွ်ာေပၚသို႔ ထိုးေထာက္၍ ယက္လိုက္သည့္အခါမ်ားတြင္ေတာ့ မူမူတစ္ေယာက္ အသက္ရႉတာေလးပင္ ေအာင့္၍ ထားလိုက္မိသည္။

သူမလိုပင္ ေက်ာ္စြာလည္း ရွိရွာေပသည္။ အားမလို အားမရျဖင့္ ေက်ာ္စြာ၏လက္ေတြက မူမူ၏ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ျပည့္ျပည့္ေဖါင္းေဖါင္း လုံးႀကီးေပါက္လွ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အားမလို အားမရ လိုက္၍ပြတ္သပ္ေနသည္။ ထိုမွ်မကပင္ လုံးတစ္စြင့္ကားေနေသာ မူမူ၏ တင္ဆုံႀကီး လုံးလုံးေပၚသို႔လည္း လက္ဖဝါးကိုျဖန႔္ကာ အုပ္၍ကိုင္ရာမွဆုပ္နယ္၍ေနျပန္ပါေသးသည္။

မူမူ၏ဒူးေလးမ်ားပင္ တုန္ခ်င္လာၿပီ။ ေက်ာ္စြာ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက မမူမူ၏ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို လႊတ္၍ေပးလိုက္ရာမွပင္ မူမူ၏ ပါးျပင္တစ္ဖက္ကို ဖိ၍နမ္းလိုက္ၿပီး ပါးခ်င္းဖိ၍ကပ္ကာ မူမူကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္၍ထားသည္။ အသက္ရႉၾကပ္ကာ ေမာေနေသာ မူမူကလည္း သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္လုပ္ကာ ေက်ာ္စြာကို ပါးခ်င္းပြတ္ေပးေနၿပီး ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုလည္း လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္ထားသည္။ မူမူ၏ နားေရွ႕တြင္ ကပ္လွ်က္သား ေရာက္၍ေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္၍လာသည္။

“ မမမူ…အခန္းထဲသြားၾကရေအာင္ေနာ္….. ”
“ အို….. ”

မမမူ ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္၍သြားရသည္။ သူကေျပာလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မူမူ၏စကားျပန္တာကို မေစာင့္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာကလည္း အခန္းဝတြင္ ရွိေနေလေတာ့ မူမူ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုဖက္ကာ အခန္းထဲကို အတင္းပင္ဆြဲေခၚ၍သြားပါေတာ့သည္။

“ မင္း…မင္း…သိပ္ကဲတာဘဲ….၊ အဲေလာက္ထိ… မမမူ မရဲဘူးကြား….၊ အို… အေမ့…. ”

သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ႐ုန္းကန္ျခင္း မျပဳေသာ္လည္း တုန္ရင္လႈပ္ခါေနေသာ အသံေလးျဖင့္ေတာ့ ကန႔္ကြက္ရွာရင္း ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖင့္ အခန္းထဲသို႔ပါ၍သြား၏။ အခန္းထဲေရာက္လွ်င္ပင္ရာဂစိတ္ေတြ ေသာင္းက်န္း၍လာရေသာ ေက်ာ္စြာက သူ၏လက္ကို မူမူ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေရွ႕ဖက္သို႔လွမ္းလိုက္ရာက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွမ္းလိုက္ရာက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထဘီေပၚမွပင္ အုပ္၍ညႇစ္လိုက္ေတာ့ရာ

“ အို…အေမ့… ”

ဟူေသာ အသံေလးျဖင့္ မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ေျခဖ်ားေလးမ်ား ေထာက္ကာ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားရာမွ ႐ုတ္တရက္လန႔္ျဖတ္၍ သူမ၏ေပါင္ေလးမ်ားမွာ ဟ၍သြားရသည္။ ဒီမွာတင္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားေသာ ေက်ာ္စြာက မူမူ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို မိမိရရပင္ တိုး၍ကိုင္လိုက္ရာက ဖ်စ္ညႇစ္၍ေပးေနသည္။ မူမူတစ္ေယာက္ ေနာက္သို႔မဆုတ္မိ။ သူ႔လက္ေတြကိုလည္း လွမ္း၍မဖယ္မိ။

တခဏအၾကာမွပင္ ေက်ာ္စြာ၏လက္က သူမဆီမွ ခြာထြက္သြားမွာကိုပင္ စိုးရိမ္၍လာမိသည္။ ခါးေလးကို မသိမသာေလး ေကာ့၍ ထဘီေအာက္မွ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ အိအိႀကီးကို ေက်ာ္စြာထံသို႔ ကပ္၍ေပးေနမိေတာ့သည္။ တစထက္တစလည္း မူမူ၏ေပါင္လုံးေလးႏွစ္ဖက္သည္ ကြတတေလးျဖစ္ကာ သူမ၏ေပါင္ေလးေတြကို ဟသထက္ ဟ၍ ေပးလာသည္။

ေက်ာ္စြာကလည္း ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကို ကိုင္ေနသည္။ မိန္းမသားဗီဇက ရွက္႐ႊံ႕မႈႏွင့္ သူမ၏ နီရဲေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုလႊဲကာ ေဘးသို႔ခပ္ဖယ္ဖယ္ေလး လုပ္ထားေသာ္လည္း သူမ၏ အသိစိတ္အားလုံးကေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏လက္ဖဝၚးေအာက္မွ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဆီမွာသာ ရွိသည္။ ကိုျမင့္သြင္ ျပန္မလာတာၾကာလွ်င္ မၾကာခဏပင္ မူမူသည္ သူမဘာသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကိုင္၍ ပြတ္ေပးတတ္သည္။ ဒါေပမဲ့…. ခု… ခု.. ေက်ာ္စြာ ကိုင္ေပးေနတာေလာက္ မေကာင္းပါ…..။ အခုေတာ့ မူမူမွာ တကိုယ္လုံး မ႐ိုးမ႐ြပင္ျဖစ္၍လာရေခ်ၿပီ။

အားမရႏိုင္ေတာ့ေသာ ေက်ာ္စြာက ႀကံႀကံဖန္ဖန္ပင္ မူမူ၏ထဘီကို ခါးမွခြၽတ္၍မခ်ဘဲ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္သာရွိေနေသာ မူမူ၏ထဘီေလးကို ဆြဲ၍မတင္လိုက္သည္။

“ အို…ေမာင္…. ေမာင္ေလး….. မလုပ္နဲ႔…. အို…. မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔………. ”

ဟု ျပာျပာသလဲေျပာရင္းမွ ေက်ာ္စြာ၏လက္ေတြကို ဖယ္ေနေသာ္လည္း အသားခ်င္းထိ႐ုံမွ်သာ တြန္းဖယ္သည့္ အားကမပါသည့္အျပင္ ေက်ာ္စြာဟူသာ အၿမဲတေစေခၚခဲ့ေသာ မူမူက အခု ေမာင္ေလးဟုပင္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ေခၚလိုက္ေခ်ၿပီ။ မူမူ၏ထဘီေလးမွာလည္း ခါးနားထိပင္ လွန္၍တက္သြားေပၿပီ။ ျဖဴေဖြးေသာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း မူမူ၏ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံးက ထြက္ေပၚ၍ လာေခ်ၿပီ။ ဒီမွာတင္ ေက်ာ္စြာ၏လက္က မူလေနရာေဟာင္းသို႔ ေရာက္၍သြားရာ အုပ္၍ဆုပ္ကိုင္ျပန္ေခ်သည္။

မူမူ၏ဖင္သားလုံးလုံးႀကီးက တြန႔္ကနဲ ေနာက္သို႔ဆုတ္သြားရာမွ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဆြဲ၍ အတင္းဖက္လိုက္မိသည္။ မူမူတစ္ေယာက္ ဒူးေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီ။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တ႐ြ႐ြျဖင့္ ပြတ္လိုက္ ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနတာကို ရင္တလွပ္လွပ္ျဖင့္ခံစား၍ ေနရင္းက မူမူ၏အၾကည့္မ်ားသည္ အနားတြင္ပင္ရွိေနေသာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးေပၚမွ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာႀကီးဆီသို႔ ေရာက္၍သြားရသည္။ ဒါကိုသိလိုက္ေသာ ေက်ာ္စြာက သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အုပ္၍ကိုင္ကာ ညစ္ထားရင္း

“ မမမူ……ကုတင္ေပၚသြားရေအာင္ေနာ္.. ”

“ ဟင့္အင္း….. ”

ဟု ကိုယ္လုံးေလးခါကာ ေျပာလိုက္ရင္းမွပင္ မူမူသည္ ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို တိုး၍ ဖက္ထားလိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာ၏လက္ေတြက မူမူ၏ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီပြတ္၍ေနရင္းက သူ၏လက္ညႇိဳးထိပ္က ေစာက္ပတ္ဝထဲကို တိုး၍တိုး၍ ႏႈိက္လိုက္ပါေသးသည္။ မူမူ၏ ဖင္လုံးႀကီးေတြမွာ ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြျဖင့္ျဖစ္၍ေနရသည္။ ခဏအၾကာမွာပင္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ဝမွ ကာမေရွ႕ေျပး အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္၍ထြက္လာသည္။ ဒီမွာတင္ ေက်ာ္စြာ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးကလည္း မူမူ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔စြပ္ကနဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။

“ အို…..ဟင့္…..အ….အ…..အား….. ”

ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီးေသာ္ သူ၏လက္ညႇိဳးကို ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္၍ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ လုပ္ေပး႐ုံမွ်ပင္မက သူ၏လက္မထိပ္ေလးျဖင့္လည္း ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္းရွိေနေသာ မူမူ၏ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိ၍ပြတ္ေပးလိုက္၏။ မူမူခင္မ်ာ ကိုယ္လုံးေလးတစ္ခုလုံးပင္ ဆတ္ကနဲျဖစ္၍ သြားရသည္။ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ တလုံးတခဲႀကီးျဖင့္ ျဖဴေဖြးကာ ေတာင့္တင္းလွေသာ မူမူကို ေခ်ာင္းေနသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

မူမူ၏ေစာက္ပတ္ဝမွ ေစာက္ရည္တို႔သည္ တစထက္တစ စို႐ႊဲ၍လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ေက်ာ္စြာသည္သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သူ၏လက္ညႇိဳးကို ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္ၿပီး လက္ကိုပါ႐ုတ္လိုက္ရာ ခါးသို႔လွန္တင္ထားေသာ မူမူ၏ထဘီေလးသည္ မူလအတိုင္း ျပန္၍က်သြားသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေနာက္ေက်ာဖက္မွသိုင္း၍ဖက္ထားေသာ သူ၏လက္ကို ခြာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးေလးက ေနာက္သို႔ဆုတ္၍ မူမူ၏ကိုယ္မွ အခြာလိုက္တြင္ေတာ့ မူမူ၏ လက္ေလးမ်ားသည္လည္း ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ေျဖေလွ်ာ့၍ ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုယ္လုံးခ်င္းခြာကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွပင္ တုန္တုန္ယင္ယင္ေလး ရပ္၍ေနရာက ေက်ာ္စြာကို သူမ၏ တပ္မက္မႈေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။

ၾကယ္သီးအားလုံး ျပဳတ္ကုန္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ရွပ္အက်ႌကို ကိုယ္မွဖယ္ခြာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူကို လွမ္း၍ၾကည့္လိုက္ရင္း သူဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးခါးပုံစကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲ၍ ျဖဳတ္လိုက္တြင္ေတာ့ ၾကည့္ေနေသာ မူမူ၏ ရင္ထဲတြင္ ထိပ္ကနဲ ျဖစ္၍သြားသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ပါးျပင္ေထာင္ေနေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးသဖြယ္ တန္းလန္းျဖင့္ ထြက္ေပၚ၍လာေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးသည္ ကိုျမင့္သြင္၏ လီးႀကီးႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္ရွိေသာ္လည္း လီးႏွင့္ျပတ္ေနခဲ့ သည္မွာ (၂) လေက်ာ္မွ်ၾကာခဲ့ရကာ ေတြ႕ျမင္ေနရေသာ လီးတန္ႀကီးကလည္း သံေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းအသြင္ မာေက်ာ၍ေနရသည့္အျပင္ ဒစ္ႀကီးကလည္း ၿပဲလန္ၿပီး နီရဲေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို တည့္တည့္ႀကီး ခ်ိန္႐ြယ္ထားသလိုျဖစ္ကာ မာေၾကာလွေသာ လီးတန္ႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖစ္၍ေနသည္။

မူမူ၏ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားက လီးတန္ႀကီးဆီမွ မခြာႏိုင္သလို သူမ၏ရင္ထဲတြင္လည္း ဘေလာင္ဆူ၍ေနေခ်ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူမၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေက်ာ္စြာကလည္း ရပ္၍ျပထားရာမွ ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက တခ်က္လႈပ္လိုက္သျဖင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ရမ္း၍သြားသည္။ မူမူ၏ရင္ထဲတြင္ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္သြားရၿပီး သူမသည္ စအိုဝေလးကိုပင္ ရႈံ႕၍ သြင္းလိုက္မိ၏။

“ မမမူ….အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ေလ…… ”

ေလသံက တိုးတိုးေလးႏွင့္ ေအးေအးေလးပင္။ ဒါေပမဲ့ မူမူရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲ ျမည္သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို တည့္တည့္မတ္မတ္ ခ်ိန္႐ြယ္၍ထားေသာ လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္းက မူမူသည္ တုံတုံယင္ယင္ျဖင့္ပင္ သူမ၏အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကိုပါ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္၍ အမိန႔္ေပးခံလိုက္ရသူပမာ ႏွစ္ခါမေျပာရဘဲ မူမူသည္ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ေနသည္။ သူမ၏ကိုယ္မွ ဘရာစီယာေလး ကင္းကြာသြားသည္ႏွင့္ လႈပ္ခါ၍ထြက္လာေသာ မူမူ၏ ႏို႔အုံႀကီးေတြမွာ တင္း၍ေနၿပီး ႏို႔သီးေလးေတြမွာ နီညိဳေရာင္ေလးမ်ားျဖင့္ ခပ္ထြားထြားျဖစ္လွ်က္ ေကာ့တက္၍ေနၾကသည္။ အက်ႌေတြအားလုံး ခြၽတ္ၿပီးသြားေသာ မူမူသည္ ခပ္ေတြေတြ‌ေလး ရပ္၍ေနသည္။

“ ထဘီကို ခြၽတ္လိုက္ေလ………မမမူ….. ”

သူ႔စကားမဆုံးမွီမွာပင္ ဆတ္ကနဲျဖစ္၍ သြားရေသာ မူမူသည္ သူမ၏ထဘီေလးကို ခါးမွဆြဲ၍ေျဖကာ လႊတ္ခ်လိုက္သည္။ မူမူ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ေနၿပီး အေမႊးနက္မ်ားမွာ ခပ္စိပ္စိပ္ေပါက္၍ ေနၾကသည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလး တဖက္တခ်က္ရွိ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားသည္ သူမ၏ေစာက္ပတ္အဝေလးနားတြင္ အိမ္ေထာင္သက္ရင့္သူျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္၍ေနသည္။

မူမူမွာ ရင္အုံႀကီးမ်ား နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖင့္ျဖစ္ကာ လႈိက္ေမာ၍ေနသည္။ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးတစ္ခုလုံးကို တပ္မက္စြာျဖင့္ ၾကည့္ေနရင္းကပင္ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ကိုယ္လုံးတီးႀကီးကို ေရွ႕သို႔တိုးလိုက္သည္။ တရမ္းရမ္းျဖစ္၍သြားရေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးသည္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးႏွင့္ ထိလုထိခင္ျဖစ္၍ သြားရသည္။

“ မမမူ ”

“ ဟင္….. ”

တရမ္းရမ္းျဖစ္သြားေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးဆီမွ သူမ၏အၾကည့္မ်ားကို ႐ုတ္သိမ္းကာ မူမူသည္ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားကိုပင့္၍ ေက်ာ္စြာကို ၾကည့္လိုက္၏။ မူမူ၏ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားသည္ အရည္ေလးမ်ား ရစ္ဝိုင္းလွ်က္ ေတာက္ပ၍ေနသည္။

“ ကုတင္ေပၚတက္လိုက္ေလ……မမမူ……. ”

မူမူသည္ ေက်ာ္စြာကို အသာေလး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေျဖးေျဖးပင္ ေနာက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ ေထာင္မတ္၍ေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးသည္ ျဖဴေဖြးမို႔ေဖာင္းေနေသာ မူမူ၏ဖင္သားႀကီးႏွင့္ ဖိကပ္မိလိုက္ေတာ့သည္။ ဖင္သားႀကီးတစ္ဖက္ ေႏြးကနဲျဖစ္သြားရစဥ္မွာပင္ မူမူသည္ သူမ၏ေျခေထာက္ေလးမ်ားကို ေရွ႕သို႔ မလွမ္းေသးဘဲ ေပ၍ ရပ္ေနလိုက္မိသည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေက်ာ္စြာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က လက္ဝါးႏွစ္ဖက္သည္ ပ်ံ႕ကား၍ မူမူ၏ဖင္သားႀကီး တဖက္တခ်က္သို႔ ဖိကပ္ကာ သူမ၏ဖင္သားႀကီးေတြကို သုံးေလးခါမွ်ပင္ ဆုပ္နယ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို မူမူ၏တင္သားႀကီးမ်ားဆီမွ ခြာလိုက္သည္။ ထိုအခါမွသာ မူမူသည္ ကုတင္ေဘးသို႔ တိုးကပ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ေပါင္တဖက္ကို ကုတင္ေပၚသို႔ခြ၍တင္လိုက္ေတာ့ရာ က်န္ေျခေထာက္ေလး တစ္ဖက္က ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္မွ ထပ္မံ၍ မႂကြရေသးမီမွာပင္ သူမ၏ေနာက္သို႔ တိုးကပ္လိုက္ေသာ ေက်ာ္စြာက မူမူ၏ခါးေလးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္း၍ ဖက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ ကုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္ေနသည့္အတြက္ ၿပဲကား၍သြားေသာ သူမ၏ေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္ၾကားကို သူ၏လီးတန္ႀကီးကို သြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္တစ္ဖက္က သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ကိုင္လိုက္ရာက လီးတန္းႀကီး၏ထိပ္ကို မူမူ၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။

“ ဟင္း…. မင္းႏွယ္…… ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြယ္….. အို… ၿဗိ….. အေမ့…. ကြၽတ္….. ဖြတ္…. အင့္… ဟင္း… ဟင္း….. ”

မူမူ၏မ်က္လုံးေလးမ်ား စင္း၍က်သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ ထို႔အျပင္ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကလည္း မူမူ၏ ေစာက္ပတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲသို႔ တစ္ဆုံးဝင္၍ သြားခဲ့ေခ်ၿပီျဖစ္သည္။ သူ၏လီးတန္ႀကီးမွာ ေႏြးကနဲ စီးကနဲျဖစ္ကာ မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ခါးကို ႏွိမ့္ကာ ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ၿပီး ေဆာင့္ကာလိုးပါ ေတာ့သည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ေသာ ေက်ာ္စြာ၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္ မူမူ၏ဖင္သားလုံးလုံးႀကီးေတြ အိပက္အိပက္ျဖင့္ တုန္ခါ၍ေနရသည္။ လိုးစမွာပင္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္၍လာေသာ မူမူ၏ေစာက္ရည္မ်ားသည္ သူမ၏ ဆန႔္၍ေထာက္ထားေသာ ေျခေထာက္ေလးရွိ ေပါင္တြင္းသားေလးမ်ားေပၚသို႔ပင္ စီး၍က်ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

မူမူသည္လည္း မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ေမွးစင္းရင္းထားရာမွ အံေလးေတြႀကိတ္ကာ ေက်ာ္စြာေဆာင့္သမွ်ကို အံတင္းစြာခံေနသည္။ ေက်ာ္စြာသည္လည္း မူမူ၏ ေနာက္မွေန၍ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ကာ လိုးေနရင္းမွ သူမ၏ကိုယ္လုံးကို ေနာက္မွေန၍ ဖက္ထားေသာ သူ၏လက္က မူမူ၏ႏို႔အုံႀကီးေတြေပၚ လွမ္းလိုက္ရင္း ႏို႔အုံႀကီးေတြကို ဆုပ္ကာ ႏို႔သီးေတြကို ေခ်မြရင္း ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္၍ လိုးသည္။ ေက်ာ္စြာ၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက မည္မွ်ပင္ ျပင္းထန္ထိမိပါေစ၊ မူမူ၏ ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္တြင္ေထာင္ရင္း တဖက္က ကုတင္ေဘးေစာင္းေပၚသို႔ ဒူးေကြး၍ ခြတင္ထားသျဖင့္ ေပၚႏွစ္ဖက္ကားကာ ေစာက္ပတ္ဝကို ၿဖဲေပးထားသလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ မူမူမွာ အားမရႏိုင္ျဖစ္၍ေနရေလသည္။ ၾကာလာေတာ့ မူမူတစ္ေယာက္ အားမရႏိုင္မႈေတြကို သီးမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။

“ ေန…. ေနဦး…. မင္းလီးကို ဖိသြင္းထားလိုက္…. ဟုတ္ၿပီ…… ”

မူမူသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္တင္ထားေသာ သူမ၏ေျခေထာက္တဖက္ကို ကုတင္ေအာက္သို႔ ျပန္၍ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လုံးကို ကုတင္ေပၚသို႔ေမွာက္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေစာင္းကို ဝမ္းဗိုက္ျဖင့္ဖိကာ ဖင္သားေဖြးေဖြး လုံးလုံးႀကီးမ်ားကို အေပၚသို႔ေကာ့၍ တင္ေပးလိုက္သည္။

“ ေဆာင့္…. ေဆာင့္ေတာ့….. ဖြတ္…. အ.. ႁပြတ္… ဖြတ္… အမေလး… အင္း.. ဟင္း… ”

ေက်ာ္စြာကလည္း သူမ၏ဖင္သားႀကီး လုံးလုံးတစ္တစ္ႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ဆုပ္၍ ကိုင္ကာ အားပါးတရကို ေဆာင့္၍လိုးေနေပသည္။ သူေဆာင့္၍ လိုးလိုက္တိုင္း အိကနဲ အိကနဲတုန္၍တုန္၍သြားရေသာ မူမူ၏ ဖင္သားႀကီးေတြ အျဖစ္ကို ၾကည့္ကာ ေက်ာ္စြာ၏ရမၼက္စိတ္ေတြက ပို၍ျပင္းထန္လာရကာ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း ပို၍သြက္လာသည္။ ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္တြင္ ေထာက္၍ထားေသာ မူမူ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွာ ကား၍ မလာဘဲ ဟတယ္ဆို႐ုံေလးမွ်သာ ေစ့၍ထားသျဖင့္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေစ့၍ ေနေသာ ေၾကာင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေစ့၍ေနသျဖင့္ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အျပင္းအထန္ေဆာင့္၍ လိုးေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္တို႔မွာ ၾကပ္ၾကပ္ညပ္ညပ္ေလး ျဖစ္ကာေနသည့္အတြက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ လိုးရခံရတာ ထိထိမိမိရွိလွ်က္ အရသာေတြ႕ေနရသည္။

တခဏအတြင္းမွာပင္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္အဝမွ ထြက္၍လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ သူမ၏ ေပါင္သားျဖဴျဖဴေလးမ်ားေပၚသို႔ပင္ စီး၍က်ေနၾကေပၿပီ။ မူမူတစ္ေယာက္ ဘယ္တုန္းကမ်ား စ၍ ဆႏၵေတြကို မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရသည္မသိ။ အခု ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးက ကာလအတန္ၾကာေအာင္ ပိတ္၍ထားခဲ့ေသာ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းကို ထိုးဖြင္းလိုက္သည္ႏွင့္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရေအာင္ပင္ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ တမံပြင့္၍ သြန္ခ်လိုက္သလိုပင္ လိမ့္၍ စီးက်လာေနၾကသည္။

“ ဟင္…. ေကာင္းလိုက္တာ…….. မမရယ္…..”

“ေကာင္း….. ေကာင္းတယ္….. ဟင္း.. ဟင္း…. ေကာင္းလိုက္တာ… ေမာင္ရယ္…. ”

မူမူ၏ စကားသံေလးက မပီမသ မသဲမကြဲေလးျဖင့္ ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလးျဖစ္၍ ေနေခ်ၿပီ။ အားရပါးရ ေဆာင့္၍ လိုးရင္းကပင္ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္၍လာရေသာ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲလိုက္ရင္းက နက္ရႈိင္းစြာ ထြက္ေပၚ၍လာေသာ မူမူ၏စအိုေပါက္ေလးထဲကို သူ၏လက္ညႇိဳး၊ လက္တစ္ဆစ္ခန႔္ကို ထည့္၍သြင္းလိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး လွည့္ေပးလိုက္သည္။

“ ဟင့္….အို……အို…အိုး…… ”

မူမူ၏ခါးေလးမွာ ခြက္၍သြားကာ ဖင္သားႀကီးေတြမွာ ခါရမ္း၍ သြားသည္။ စအိုေပါက္ေလးကို ကလိတာ ခံလိုက္ရစဥ္မွပင္ မူမူ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွာလည္း ဒလၾကမ္းပင္ ယား၍တက္လာရေတာ့သည္။ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ အားပါးတရ ေဆာင့္လိုးေနသည့္ၾကားကပင္ မူမူသည္ မေက်နပ္ႏိုင္ ျဖစ္၍လာရသည္။

“ ေဆာင့္…. မင္းခါးကိုနိမ့္ၿပီး လီးႀကီးကို ေထာက္ၿပီး ေဆာင့္.. အ… ဟုတ္ပီ…. အမေလး… ဖြတ္… အား… ႁပြတ္… ဖြတ္… အင္း… ဟင္း… ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္…. ”

ေက်ာ္စြာက ခါးကိုနိမ့္၍ လီးတန္ႀကီးကို ေနာက္ကေန၍ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့ရာ လီးတန္ႀကီးမွာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေရွ႕မွ ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိႀကိတ္ကာ ပြတ္ေဆာင့္ေနေတာ့သျဖင့္ မူမူ၏တကိုယ္လုံးမွာ တဆတ္ဆတ္ပင္ တုန္၍ေနရေလသည္။

“ မမ…… အားရရဲ႕လား… ဟင္…… ရတယ္… ေမာင္ရယ္…. မင္း… မင္း… ဆက္ေဆာင့္စမ္းပါဦးကြယ္… ဟင္း.. ဟင္း… ”

ေက်ာ္စြာကလည္း မူမူကို စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္၍ လိုးသည္။ မူမူကလည္း ေက်ာ္စြာလိုးသမွ်ကို အိပ္ယာေပၚတြင္ ေမွာက္၍ခ်ထားေသာ သူ၏ကိုယ္လုံးတီးေလးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖစ္၍ေနရာမွ သူမ၏ဖင္သားႀကီးေတြကို ေနာက္သို႔ပစ္၍ပစ္၍ ေကာ့ေပးကာ အားပါးတရကို အလိုးခံ၍ေနေခ်သည္။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလွ်က္ရွိၾကေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တစထက္တစ အရသာေတြ အီဆိမ့္၍ လာၾကရေခ်ၿပီျဖစ္သည္။

“ အင္း… ဟင္း.. ဟင္း… ေမာင္….. မမ ၿပီး.. ၿပီးခ်င္ၿပီ…. ဟင္း.. ဟင္း… ခြာမေဆာင့္နဲ႔ ေတာ့…. ကပ္ေဆာင့္… ကပ္ေဆာင့္ေပးေနာ္…. ဟင္း…. ”

ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏အႀကိဳက္ကို အလိုလိုက္ကာ သူ၏ဆီးခုံကို သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ေနာက္တြင္ ဖိကပ္လိုက္ၿပီး ခါး၏အားကိုမယူေတာ့ဘဲ တင္ပါးႏွင့္ေပါင္အားကိုယူကာ ပင့္၍ ပင့္၍ေဆာင့္သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ေက်ာ္စြာ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ခါးကို ေသခ်ာစြာဆုပ္ကိုင္၍ လီးတန္ႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္ကာ ထုတ္ကာျဖင့္ အားကုန္ႀကဳံး၍ ေဆာင့္ေလေတာ့ရာ ခဏအၾကာမွာပင္

“ အား….ေမာင္…ေမာင္….အိုး…. ”

ဟူေသာ ေရ႐ြတ္သံေလးႏွင့္ မူမူတစ္ေယာက္ လူးလွိမ့္သြားစဥ္မွာပင္ သူမ၏ေနာက္မွ ေဆာင့္၍လိုးေနေသာ ေက်ာ္စြာသည္လည္း မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ဒေရာေသာပါး လွမ္း၍ဖက္ရာမွ သူမ၏ေက်ာျပင္ေလးေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္သားက် သြားရပါေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေမွာက္ခုံေလးျဖစ္ကာ ထပ္ရက္သားေလး မွိန္းေနၾကသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ

“ ကဲပါ…ဖယ္စမ္းပါဦး….ေက်ာ္စြာရယ္….. ”

ေက်ာ္စြာက မူမူ၏ေက်ာေပၚတြင္ ေမွာက္ရက္ျဖစ္၍ေနေသာ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ႂကြ၍ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲ၍ ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ထိုအခါၾကေတာ့မွ မူမူသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေမွာက္ရက္သားေလးျဖစ္၍ေနေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္လိုက္ရာမွ သူမ၏အၾကည့္က အရည္မ်ားႏွင့္ေပပြကာ အသဲယားစရာ ေကာင္းလွေသာ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးဆီသို႔ ေရာက္၍သြားသည္။

“ ဟင္…. သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းဘဲ….. ”

မူမူက မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားျဖင့္ တိုးတိုးေလး ညီးညီးညဴညဴ ေျပာလိုက္သည္။ မွန္ပါသည္။ တခ်ီၿပီးသြားေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးမွာ ဘာမွေျပာင္းလဲမႈမရွိဘဲ ေတာင္မတ္ဆဲ ေတာင္မတ္တုန္း ပင္ ရွိေနသည္။ လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္လွ်က္က မမူသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တက္၍ထိုင္လိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာက သူမရွိရာဘက္သို႔ တိုးလိုက္ၿပီး မူမူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို သူ၏လက္မ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

“ မမ ေစာေစာက က်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္….. ”

မူမူ၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ ရဲသြားသည္။

“ မသိဘူး………သြား…. ”

ၿပီတီတီမ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ ေက်ာ္စြာကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ရာက မူမူသည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လွည့္လိုက္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္၍ လွဲခ်လိုက္ေလ၏။ ထိုအခါတြင္ ေက်ာ္စြာက ကုတင္ေလးၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ သူ၏ေျခေထာက္နားတြင္ရွိေနေသာ မူမူ၏ထဘီေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ေကာက္ၿပီး ကိုင္လိုက္ရာက ကုတင္ေပၚသို႔ လွမ္း၍တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူသည္ မူမူ၏မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ မူမူက ေက်ာ္စြာ၏ အၾကည့္ေတြကို ရင္ဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ေက်ာ္စြာကို မ်က္ေတာင္ေလးတစ္ခ်က္ထိုး၍ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စူတူတူေလးလုပ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကို တဖက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္။

ေက်ာ္စြာက သူ၏လက္တဖက္ထဲမွ ထဘီေလးႏွင့္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို သုတ္ေနသည္။ လီးတန္ႀကီး တင္သာမက လီးတန္ႀကီးအရင္း ဆီးခုံႏွင့္ေပါင္ၿခံေတြကိုပါ သုတ္သည္။ အားလုံးသန႔္စင္သြားၿပီဆိုမွ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကိုဆြဲ၍ ကားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲက မူမူ၏ထဘီေလးျဖင့္ပင္ သူမ၏ ေပါင္ၿခံဆီးခုံႏွင့္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံးသာမက ေပါင္တြင္းသားေလးေတြကိုပါ သူမ၏ ထဘီေလးႏွင့္သုတ္၍ သန႔္စင္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဒူးေကြး၍ ေထာင္ေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ဖင္ၾကားေလး ေအာက္သို႔ပင္ ထဘီေလးကိုကိုင္ထားေသာ သူ၏လက္ကိုသြင္း၍သုတ္ကာ သန႔္စင္ေပးသည္။

မူမူက သူမ၏ဖင္ႀကီးေတြကို ေျမာက္၍ႂကြေပးသည္။ ေက်ာ္စြာ သန႔္စင္ေပးၿပီးေတာ့မွ ဖင္သားႀကီးေတြကို ေမြ႕ယာေပၚသို႔ ျပန္၍ခ်လိုက္သည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခုလုံး ၿငိမ္သက္ကာ ေက်ာ္စြာက ယုယစြာ လုပ္ေပးေနတာေလးေတြကို မူမူသည္ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္၍ေနရသည္။ ေစာေစာက လႊဲထားေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုပင္ ျပန္၍လွည့္ကာ သူမ၏မ်က္လုံးႀကီးမ်ားက ေက်ာ္စြာကို ၾကင္နာစြာျဖင့္ ၾကည့္၍ေနသည္။ အားလုံးသန႔္စင္ၿပီးသြားေသာအခါတြင္မွ ေက်ာ္စြာသည္ ေထာင္၍ထားေသာ မူမူ၏ ေပါင္းလုံးေလးႏွစ္ဖက္ကို ကား၍ ခပ္စိုစိုေလးျဖစ္ေနေသာ မူမူ၏ ေစာက္ေမႊးအုံေလးေပၚသို႔ ထဘီေလး၏ မစိုေသးေသာ အပိုင္းကို ေ႐ြးကာ ဖြဖြေလး ပြတ္၍ေပးေနသည္။

တကိုယ္လုံး ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ခံေနေသာ မူမူ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ ေမွးကနဲ ေမွးကနဲ က်၍ေနရသည္။ ေစာေစာက တစ္ခ်ီၿပီးသြားခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ အတန္ငယ္မွ် တည္ၿငိမ္သြားရေသာ မူမူ၏ ရမၼက္ေသြးတို႔သည္ ယခုအခါ ျပန္၍လႈပ္ရွားစျပဳလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာ္စြာကလည္း ထဘီေလးျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံကို အေမႊးေလးေတြေပၚမွ ဆက္တိုက္ပြတ္၍ေပးေနရာ ေစာေစာက စိုထိုင္းထိုင္းျဖစ္၍ေနရေသာ မူမူ၏ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားသည္ေျခာက္ေသြ႕သြား႐ုံမွ်မကဘဲ ပကတိအတိုင္းပင္ ခပ္ဖြာဖြာေလးျဖစ္၍ လာခဲ့ရၿပီျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ ထဘီေလးကိုကိုင္ထားေသာ သူ၏လက္ကိုႂကြလိုက္ကာ က်န္ေသာ လက္တဖက္က မူမူ၏ ေစာက္ပတ္အိအိႀကီးေပၚသို႔ လွမ္း၍တင္လိုက္ၿပီး သူ၏ လက္ညႇိဳးလက္မတို႔ကို မူမူ၏ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုေပၚတြင္ တင္ကာ ဖိလိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ၿဖဲလိုက္သည္။

“ အို………..ေမာင္……… ”

မူမူ၏ကိုယ္လုံး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးမွာ တြန႔္ကနဲျဖစ္၍သြားကာ မ်က္ႏွာေလးမွာ ရဲ၍သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမသည္ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို မွိတ္၍ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ မူမူ၏ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးမွာလည္း ေဖာင္းကား၍ ရွိေနၿပီျဖစ္သည့္အျပင္သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာလည္း လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္၍ေနရေလသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကို ႐ုတ္သိမ္းလိုက္ရာက လက္ထဲမွ မူမူ၏ ထဘီေလးကို ကုတင္ေျခရင္းဖက္သို႔လွမ္း၍ ပစ္လိုက္ၿပီး ေနာက္တြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူႏွင့္ယွဥ္လ်က္သား အိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲ၍ခ်လိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚသို႔ပက္လက္လွန္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ၏လီးတန္ႀကီးက မိုးေမွ်ာ္ကာ ေထာင္ေနသည္။ ဒါကိုပင္ မူမူကလည္း မက္ေမာစြာျဖင့္ လွည့္၍ၾကည့္ေနသည္။

“ မ…..မ……. ဘာလဲဟင္…..ေမာင္…. ”

မူမူက ေက်ာ္စြာ၏ဖက္သို႔ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေစာင္းလိုက္ကာ လက္တဖက္ျဖင့္ ေက်ာ္စြာကို ဖက္လိုက္သည္။

“ ေမာင့္လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္ပါလား ဟင္…… ”

“ အို…… ”

မူမူ၏မ်က္ႏွာေလးမွာ ရွက္ေသြးေလးမ်ားက ရဲ၍ သြားရျပန္ပါသည္။ ဒီၾကားထဲကပင္ မူမူက ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကို လွမ္း၍ၾကည့္လိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာေစာက သူမကို မလိုးမွီကအတိုင္းပင္ ပုံစံမပ်က္ စံခ်ိန္မက် မာေၾကာေထာင္မတ္လွ်က္ရွိသည္။

“ လုပ္ပါ မမ… ရယ္… ေမာင္ အကိုင္ခံခ်င္လို႔ပါ…”

ေက်ာ္စြာက ကေလးငယ္ပမာ ပူဆာျပန္ပါသည္။ ခက္ၿပီ။ မူမူက (၃)(၄) ႏွစ္ ေပါင္းလာေသာ သူမ၏ေယာက်္ား ကိုျမင့္သြင္၏ လီးတန္ႀကီးကိုပင္ ကိုင္ရမွာ ဝန္ေလးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ကိုျမင့္သြင္က အတင္းအၾကပ္လုပ္မွသာ ကိုင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ အခုလည္း ေက်ာ္စြာက အတင္းအၾကပ္ပင္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ကိုင္ရန္ ပူဆာေနေပၿပီ။ ေက်ာ္စြာကို ဖက္၍ထားေသာ သူမ၏လက္ေလးက ကိုယ္လုံးႀကီးေအာက္ဖက္ဆီသို႔ ေလွ်ာတိုက္၍ ဆင္းသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ အုံေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ထူထပ္စြာရွိေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လေမႊးအုံႀကီးထဲသို႔ မူမူသည္ သူမ၏လက္ေခ်ာင္း ျဖဴျဖဴေလးေတြကို ထိုးသြင္းကာ ဖြလိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာ၏လေမႊးေတြမွာ စိုထိုင္းထိုင္းျဖင့္ ရွိေနေသးသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေမႊးေလးေတြကို ဖြာလန္ႀကဲ ေျခာက္ေသြ႕သြားသည့္တိုင္ ယုယုယယ လုပ္ေပးခဲ့ေပမဲ့လည္း သူကိုယ္တိုင္ေတာ့ အေမႊးေတြက စိုထိုင္းထိုင္းျဖင့္ပင္
ရွိေနေသးသည္။

မူမူ၏ရင္ထဲတြင္ ေက်ာ္စြာကို သနားသြားမိသည္။ မူမူ၏ လက္ေလးေတြက ေက်ာ္စြာ၏ လေမႊးေတြကို ထိုးဖြေပးေန႐ုံမွ်ပင္မဟုတ္ဘဲ ဆီးခုံႏွင့္ ေက်ာ္စြာ၏ ေပါင္ၿခံတို႔ကို လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ေလွ်က္၍ပြတ္ေပးကာ လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္ရမည့္အေရး အရွိန္ယူ၍ေနသည္။ ေက်ာ္စြာကေတာ့ သူမ၏တကိုယ္လုံးကို သိမ္းႀကဳံး၍ ရမၼက္ထန္စြာျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ မူမူ၏လက္ကေလးက ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီး အရင္းကို မရဲတရဲေလး လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ဖြဖြေလးပင္။ ဒါေပမဲ့ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးတစ္ခုလုံး ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းကနဲထ၍ သြားရသည္။ ထိမိလိုက္ၿပီဆိုရင္ျဖင့္ပင္ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္းႀကီးက ဆတ္ကနဲျဖစ္၍ သြားရသည့္နည္းတူ မူမူ၏လက္ေလးကလည္း လီးတန္ႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္၍ ကိုင္လိုက္သည္။ သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ ေက်နပ္သလိုျဖစ္ေပၚ၍ ခံစားသြားရသည္။

မူမူသည္ လီးတန္ႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ျပန္၍ေလွ်ာ့လိုက္ကာ သူမ၏ လက္ေလးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္လုပ္၍ လီးတန္ႀကီးကို အရင္းမွ အဖ်ားတိုင္ ပြတ္သပ္၍ ေပးေနမိသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ေပးရင္းကပင္ မူမူ၏ ကိုယ္အတြင္းရွိ ရမၼက္ေသြးတို႔သည္ ပို၍တိုးကာ ထႂကြလာရသည္။ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးေပၚတြင္ အရင္းမွအဖ်ား၊ အဖ်ားမွ အရင္းတိုင္ ေလွ်ာတိုက္၍ ပြတ္ေပးေနေသာ သူမ၏လက္ေလးသည္ ပိုမို၍ သြက္လက္ျမန္ဆန္လာသည္။ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးကလည္း မူမူ၏ လက္ထဲတြင္ပင္ ပို၍မာေၾကာလာရသည္။ ပို၍ လည္း ေဖာင္းတင္းလာရသည္။

မူမူသည္ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကို ပြတ္သပ္၍ ေပးရင္းကပင္ သူမ၏တကိုယ္လုံး မ႐ိုးမ႐ြျဖင့္ ျဖစ္၍လာရသည္။ သူမသည္ က်န္ေသာသူမ၏ လက္ေလးတစ္ဖက္၏ တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ ေမြ႕ယာေပၚသို႔ ေထာက္လိုက္ကာ ေခါင္းေထာင္၍ လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚတြင္ စုန္ဆန္ကာ ေျပးလႊားေနေသာ သူမ၏လက္ေလးကို ရပ္လိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီးေပၚမွ ခြာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မူမူသည္ သူမ၏ လက္ညႇိဳးလက္မေလးတို႔ျဖင့္ လီးတန္ႀကီး၏ ဒစ္ႀကီးေအာက္နားဆီသို႔ ညႇပ္၍ကိုင္ကာ မာေတာင္၍ေနေသာ လီးတန္ႀကီး၏အေပၚယံရွိ အေရျပားကို ေျဖးေျဖးေလး ေအာက္သို႔ဆြဲ၍ခ်လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္မွာပင္ လီးတန္ႀကီးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္၍ေနေသာ မူမူသည္ အသက္ကို ေအာင့္၍ထားလိုက္မိသည္။

လီးတန္ႀကီး၏ အေရျပားသည္ တေျဖးေျဖး ေအာက္သို႔ေလွ်ာ၍ပါလာရာမွ လက္ႏွစ္လုံးသာသာခန႔္တြင္ တန႔္ကနဲ ရပ္၍သြားသည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္ တြန႔္ကနဲျဖစ္၍သြားသည္။ လီးတန္ႀကီးကေတာ့ ထိပ္ပိုင္းတဝက္ေလာက္ထိကို ၿပဲလန္၍ နီရဲသြားသည္။ ဒါကိုပင္ မူမူက ခဏၾကာသည္အထိ မက္ေမာစြာျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ၾကည့္ေနရင္းကပင္ မူမူသည္ သူမ၏ေပါင္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို ပြတ္၍ေပးေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ သူမဆြဲလွန္၍ ခ်ထားေသာလီးတန္ႀကီး၏ အေရျပားကို အသာေလးျပန္၍ ဆြဲတင္ေပးလိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီး၏ ဒစ္ႀကီးေအာက္နားတြင္ ညႇပ္၍ကိုင္ထားေသာ သူမ၏လက္ညႇိဳး၊ လက္မတို႔ကို မခြာဘဲ ဖိႀကိတ္၍ ပြတ္ေပးေနေသးသည္။

ေက်ာ္စြာ၏ရင္အုံႀကီးမ်ားသည္ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ ျဖစ္၍လာသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ခါးႀကီးသည္ တတြန႔္တြန႔္ ျဖစ္၍လာသည္။ တခဏအတြင္းမွာပင္ လီးတန္ႀကီး၏ထိပ္ရွိ အေပါက္ေလးမွ အေရၾကည္ေလးေတြမွာ စိမ့္၍ထြက္လာသည္ကို မူမူသည္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမ၏ တကိုယ္လုံးမွာလည္း ရွိန္းဖိန္း၍လာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ ယားကနဲ ယားကနဲ ျဖစ္၍လာကာ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားသည္ စိမ့္၍ထြက္လာၾကေပၿပီ။ ရင္ထဲတြင္လည္း ဖို၍လာရသည္။

‌ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္လိုက္ရာမွ မူမူသည္ ေထာက္၍ထားေသာ သူမ၏ တံေတာင္ဆစ္ေလးကို ျဖဳတ္လိုက္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္၍ အခ်လိုက္တြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ဘက္သို႔ ေစာင္းလိုက္ရာက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေထာင္၍ထလာေသာ ေက်ာ္စြာသည္ သူမ၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔၍ ေပးျပန္ပါေတာ့သည္။ တဖက္က ႏို႔ကိုစို႔ေနစဥ္တြင္ က်န္ေသာႏို႔အုံႀကီးတစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဆုပ္နယ္၍ေပးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ စို႔ေပးေနေသာ ႏို႔ႀကီး၏ ႏို႔သီးေလးကို လွ်ာျဖင့္လွည့္ပတ္ကာ ပြတ္ေပး ယက္ေပးေနသလို က်န္ေသာႏို႔အုံႀကီးရွိ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုလည္း လက္ညႇိဳး၊ လက္မတို႔ျဖင့္ ညႇပ္ကာ လွည့္ေပးသည္။ ပြတ္ေပးသည္။ ေခ်မြ၍ေပးပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ပင္ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကို တစ္ဖက္စီေျပာင္း၍ စို႔ေပးေနသလို တဖက္စီလည္း ကိုင္၍ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ ကာမစိတ္ေတြ ယိုဖိတ္ေနေသာ မူမူခင္မ်ာမွာေတာ့ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ လူးကာလြန႔္ကာျဖင့္ ျဖစ္ေနရင္း သူမ၏လက္ေလးတစ္ဖက္က ေက်ာ္စြာ၏ လည္ပင္းကို ရစ္သိုင္း၍ ဖက္ထားသလို က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေက်ာ္စြာ၏ ဆံပင္ေတြၾကားသို႔ထိုးဖြကာ မခ်င့္မရဲျဖင့္ ျဖစ္ေနရွာေလသည္။

“ ေတာ္…. ေတာ္ေတာ့… ေမာင္ရယ္…. အခ်ိန္က မနည္းေတာ့ဘူး… တစ္ေယာက္ေယာက္ ေတြ႕သြားရင္ ခက္မယ္…….. လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေတာ့ကြယ္…… ”

ရမၼက္စိတ္ေတြ အျပင္းအထန္ျဖစ္၍ လာရာမွ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ မခ်ိမဆန႔္ ခံစားျဖစ္ေပၚလာရသည္ကို မူမူက ကြယ္ဝွက္လွ်က္ ေက်ာ္စြာက သူမကို ျမန္ျမန္လိုးရန္ ႏႈိးေဆာ္၍ ေနသည္။ မူမူ၏စကားက ေက်ာ္စြာ၏မိန္းမ ျဖဴမာျပန္ေရာက္လာမွာကို ရည္ၫြန္း၍ ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း ျဖဴမာမွာ မူမူကို ႏႈတ္ဆက္သြားစဥ္က မိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသြားသည္ကို ေက်ာ္စြာကလည္း အသိပင္ျဖစ္သည္။ အခုမွ ေန႔လည္(၁၂)နာရီေက်ာ္႐ုံသာ ရွိေသးသည္။ အားလုံးကို တြက္ဆလိုက္ေတာ့ အကင္းပါးေသာ ေက်ာ္စြာက မူမူတစ္ေယာက္ အလိုးခံခ်င္လို႔ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးျဖစ္ေနရၿပီကို သိလိုက္ရသည္။

ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို မူမူ၏ ရင္ဘတ္ေပၚမွ ခြာလိုက္ရာက သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေဘးတြင္ ထ၍ထိုင္လိုက္သည္။

“ မမ…….. ”

“ ဟင္……. ”

“ ေစာေစာက မမ ေျပာတဲ့ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေတာ့လို႔ ေျပာတာ…ဘာလုပ္ရမွာလဲ …. ”

“ သိဘူး…..သြား…….. ”

“ အင္း….မမ…က……မသိဘူးဆိုရင္လည္း……. မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ…… ”

ေက်ာ္စြာက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာ၍ အိပ္ယာထဲသို႔ျပန္၍ လွဲခ်လိုက္ရန္ ျပင္လိုက္၏။ ဒီေတာ့လည္း မူမူ၏လက္တစ္ဖက္က သူ၏လက္ေမာင္းကိုလွမ္း၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့

“ အို…ဟင့္…..လုပ္မွာ……လုပ္ေတာ့ေလ….. ”

မူမူတစ္ေယာက္ အလိုးခံခ်င္ေနတာ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနသည္။ အိေျႏၵပင္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူမ၏ ေပါင္လုံးေလးႏွစ္လုံးမွာလည္း ပူးကပ္၍ လိမ္ေနၾကသည္။ ေက်ာ္စြာ၏မ်က္ႏွာက သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ငုံ႔၍ဆင္းသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကာၾကာေလး နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ

“ ဘာလုပ္ရမွာလဲ….ဟင္….မမ…. ”

ဟု တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္သည္။ ဒီတခါေတာ့ မူမူသည္ မထူးေတာ့ပါဘူးဟု စိတ္ကိုပိုင္းျဖတ္ကာ

“ လိုဖို႔…. မမကိုလိုးေပးဖို႔ ေျပာတာ….. ကဲ… သိၿပီလား.. ”

ဟုဆိုကာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို အလႊဲလိုက္တြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာက သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုသူမ၏ေျခရင္းဖက္သို႔ ေ႐ြ႕လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ေကြးေပး၍ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားလိုက္ၿပီးေတာ့မွ ေက်ာ္စြာသည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲတြင္ဝင္၍ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေရွ႕သို႔ တိုးကပ္လိုက္ရာက ေကြးထားေသာ သူမ၏ ဒူးဆစ္ေအာက္နားမွေန၍ သူမ၏ေျခေထာက္ေလးမ်ားကို မကာ ေျခသလုံးေလးမ်ားကို သူ၏ ေပါင္တစ္ဖက္တခ်က္ေပၚတြင္ တင္၍ ေက်ာ္ကာခ်ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာက ေဖါင္းကား၍ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ငုံ႔၍ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ေစာက္ပတ္ဝမွ ေန၍ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ စိမ့္ကနဲ စိမ့္ကနဲ ထြက္ေနၾကသည္။

ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ကာ ေျပာင္တင္း၍ ကားေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီး ထိပ္ဖူးႀကီးႏွင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို စုန္ကာဆန္ကာ ဖိ၍ ပြတ္ေပးေနသည္။ မူမူ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ တလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ျဖစ္၍ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ဝထိပ္နားရွိ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းထဲမွ အျပင္သို႔ တစ္လစ္ေလး ျပဴ၍ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လီးတန္ႀကီးထိပ္ျဖင့္ ဖိ၍ ဖိ၍ ပြတ္ေပးသည္။

“ ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္..ဟင္း… ေမာင္… မမကို မညႇင္းဆဲပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္…. …… မမ ေစာက္ပတ္ထဲက ယားလွပါၿပီ… ဟင္း… လိုး… ျမန္ျမန္လိုးေပးပါေတာ့ေနာ္…. ”

တကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္ခါသြားရင္းက မူမူသည္ မပီမသေလးျဖင့္ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ေလးျဖင့္ ေျပာ၍လာရွာသည္။

“ ေမာင္လိုးေတာ့မယ္ေနာ္…… ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ နာလွခ်ီရဲ႕ဆိုၿပီး… မေျပာနဲ႔…. …… ”

“ ဟြန္း….မင္းကလား…. မမ ခံႏိုင္ေအာင္ခံမယ္…. မင္းလိုးခ်င္သေလာက္ လိုးပစ္လိုက္စမ္း… ”

ကြၽဲၿမီးတိုသြားေသာ မမမူက ေက်ာ္စြာကို အားက်မခံ ေျပာလိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာက ၿပဳံးလိုက္သည္။

“ ကဲ…မမ…..ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ၿဖဲေပး ”

“ အို…… ”

အိုကနဲသာ တုန္လႈပ္၍သြားရသည္။ သူမ၏ တုန္ယင္၍ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကေတာ့ သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္ေရာက္၍လာကာ ေဖာင္း၍ထေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုေပၚသို႔ တင္လိုက္ရာက ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီသို႔ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုကို ဆြဲ၍ ၿဖဲေပးလိုက္ေတာ့ရာ နီေစြးေသာ အတြင္းသားေလးမ်ား ထြက္ေပၚ၍လာကာ ေစာက္ပတ္ႀကီး ၿပဲသြားသည္ႏွင့္ ေက်ာ္စြာက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ေတ့ကာ တခါတည္းပင္ ဖိ၍ တဆုံးဝင္ေအာင္ လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။

“ ႁဗြတ္….ဖြတ္……..အင္း…. ”

မူမူ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေကာ့၍ တက္သြားရေသာ္လည္း သူမစကားႏွင့္ သူမမို႔ မူမူသည္ မညီးမိေစရန္ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး ရႈံမဲ့၍ သြားရသည္ကပင္ သူမ၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္၍ မဲတင္းထားလိုက္ရသည္။ ေစာက္ပတ္ဝကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲေပးကာ တရွိန္ထိုးေဆာင့္၍ လီးအဆုံးဝင္ေအာင္ လိုးသြင္းလိုက္တာကို ခံလိုက္ရသည့္ဒဏ္မွာ မေသးလွပါ။ မူမူလို (၃) (၄) ႏွစ္ အလိုးခံထားဖူးသူပင္လွ်င္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူး၍ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍ သြားရသည္။

ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏လီးတန္ႀကီး မူမူ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တစ္ဆုံးဝင္၍သြားအၿပီးမွာပင္ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္က မူမူ၏ ဆူၿဖိဳးလွေသာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ျဖစ္ညႇစ္၍ေပးေနသည္။ ႏို႔သီးေတြကိုလည္း ေခ်မြ၍ ေပးေနသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တစ္ဆုံးဝင္ေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးသည္ ခဏတာ ၿငိမ္သက္၍ေနေသာ္လည္း မူမူခင္မ်ာ ေစာေစာက လီးသြင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အီဆိမ့္၍ သြားခဲ့ရသည္မွာ အရွိန္မေသေသးေသာေၾကာင့္ ဘာမွ်မေျပာရွာပါ။

ေက်ာ္စြာက သူမ၏ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးရင္းမွပင္ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ တစ္ဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ခပ္ေျဖးေျဖးပင္ ဇေကာဝိုင္းလွည့္၍ ေပးသည္။ မူမူ၏ဖင္သား ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား လူးလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ျဖစ္၍လာၾကရသည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ပတ္ခ်ာလည္လွည့္ကာ ပြတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ခပ္ထြားထြားျဖစ္၍ေနေသာ သူမ၏ေစာက္ေစ့ေလးကိုပါ ဖိညႇစ္၍ ပြတ္ေနေတာ့ရာ အဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ျဖစ္ေနေသာ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာရေလသည္။

“ ကြၽတ္…ကြၽတ္…..အင္း…..ဟင္း…ဟင္း……. ”

ေက်ာ္စြာသည္ တဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္သည္။ ထုတ္တာမွ ထိပ္ဖူးႀကီးတဝက္ေလာက္ေပၚသည္ထိ ဆြဲ၍ထုတ္သည္။ မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဆုံးနီးပါး ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္ေသာ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးတြင္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေပက်ံကပ္ညိ၍ ပါလာၾကရာ လီးတန္ႀကီးမွာ ေျပာင္လက္၍ေနသည္။ လီးတန္ႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္ၿပီးမွ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အားကုန္ေဆာင့္ကာ လိုးၿပီး ျပန္သြင္းလိုက္သည္။

“ ပလြတ္….. ဖြတ္….. အမေလး…. ကြၽတ္… ကြၽတ္…. ကြၽတ္…….

လီးတန္ႀကီး တဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးအရင္းကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ဖိကပ္လိုက္ရာက ဇေကာဝိုင္း ေျဖးေျဖးေလး လွည့္ေပးေနျပန္ပါသည္။

“ ႁပြတ္… ဖြတ္….. အား… ကြၽတ္… ကြၽတ္….. ဟင္း…. ဟင္း…. ေမာင္… ရယ္…. ”

လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္၍ သြားသည္ႏွင့္ သူ၏လီးတန္ႀကီးအရင္းႏွင့္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ဝကို ဖိကပ္လိုက္ျပန္ပါသည္။

“ မရပ္နဲေတာ့…. မရပ္နဲ႔ေတာ့…. ဆက္… ဆက္…ေဆာင့္… အမေလး… ေမာင္ရယ္…………. ဟင္း…….. ဟင္း………. ”

ေက်ာ္စြာက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ခ်က္ျခင္းပင္ထုတ္၍ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာျဖင့္ ျပန္သြင္းရင္း လိုးပါေတာ့သည္။ မူမူကလည္း ေဖာင္းကား၍ စို႐ြဲေနေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ အလိုးခံေနသည္။ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ကာ လိုးေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို တဆုံးနီးပါးထိ မထုတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ လီးတန္ႀကီးကို တဝက္သာသာပင္ထုတ္၍ လိုးေနရေလသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေက်ာ္စြာက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသာေလးမ်ား ထိထိမိမိျဖစ္ေစရန္ လီးတန္ႀကီးကို အေပၚသို႔ေကာ္၍တမ်ိဳး၊ ေအာက္သို႔စိုက္၍ တဖုံ ေဘးတဖက္တခ်က္စီသို႔ ေစာင္း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမ်ိဳး နည္းမ်ိဳးစုံေအာင္ေဆာင့္၍ လိုးေနေတာ့ရာ မူမူခင္မ်ာ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ လႈပ္ရွား၍ေနရရင္း တအင္းအင္းျဖင့္ ညႇီး၍လာရေတာ့သည္။

ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရာက ေဆာင့္၍ လိုးေနေသာ ေက်ာ္စြာသည္ ေျဖးရာမွျမန္….. ျမန္ရာမွေႏွး ဆိုတာမ်ိဳးလို တစ္ခ်က္ျခင္း ခပ္ေျဖးေျဖးေဆာင့္၍တမ်ိဳး ခပ္သြက္သြက္ဆက္တိုက္ေဆာင့္၍တဖုံ အားကို လိုသလို တိုးကာ ေလွ်ာ့ကာျဖင့္ ေဆာင့္၍ ေနျပန္ေတာ့ အားရပါးရပင္ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ကာ အလိုးခံေနေသာ မူမူသည္ တကိုယ္လုံး အီဆိမ့္၍ တက္လာရာကပင္ သူမ၏စိတ္ေတြကို မနည္းပင္ထိန္း၍ေနရေလသည္။ ထို႔ျပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကေသာ ကုတင္ႀကီးက တကြၽီကြၽီ ျမည္၍ လာရသလို လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထုတ္ခ်ီသြင္းခ်ီျဖင့္ လိုးေနသည့္ အသံေတြကလည္း ညံ၍ထြက္ေနရသည္။

“ႁပြတ္….ပလပ္……အင့္…..ႁပြတ္……ဖြတ္”

“ ေမာင္… မမကိုလိုးရတာ ေကာင္းလားဟင္….. …….. ”

“ ေကာင္းတယ္မမရယ္….. သိပ္အရသာရွိတာပဲ…… …… ”

“ လုပ္…လုပ္…. အားရေအာင္လုပ္…. မမလည္း သိပ္ေကာင္းလာၿပီ…. ဟင္း.. ဟင္း.. ”

ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ထားေသာ ေက်ာ္စြာ၏ေပါင္တဖက္တခ်က္တြင္ တင္၍ထားေသာ မူမူ၏ ေျခေထာက္ေလးမ်ားက ေက်ာ္စြာ၏ခါးကို ခ်ိတ္၍ လာၿပီး အားယူကာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ေပးေနသည္။ ထိုကာလမွာပင္ တကိုယ္လုံး အီဆိမ့္၍လာရေသာ ေက်ာ္စြာသည္ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွေန၍ တဆုံးနီးပါး ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ ထုတ္ကာ အားကုန္ပင္ေဆာင့္၍ လိုးလာေတာ့သည္။

“ ဟင္း….ဟင္း…မမ… ၿပီးေတာ့မယ္….. ေမာင္ရယ္…. ဟင္း.. ဟင္း.. ”

မူမူတစ္ေယာက္ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ပင္ ျဖစ္၍လာရသည္။ အားကုန္ေဆာင့္ကာ လိုးေနသည့္ၾကားမွပင္ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူႏွင့္ သူ၏မိန္းမ ျဖဴမာတို႔ကို ႏႈိင္းယွဥ္၍ စဥ္းစားေနမိသည္။ ျဖဴမာသည္ မူမူထက္ (၇)ႏွစ္(၈)ႏွစ္မွ်ငယ္ၿပီး ႏုနယ္သည္မွာ မွန္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ျဖဴမာထက္ အသက္ (၇)ႏွစ္ (၈)ႏွစ္မွ် ပို၍ႀကီးကာ မွည့္ဝင္းေနေသာ အသီးပမာျဖစ္ေနေသာ မူမူကို လိုးရတာက ပို၍ အရသာရွိကာ ထူးကဲစြာ အီဆိမ့္လွသည္ကို ေတြးလိုက္မိၿပီး ခဏတြင္ေတာ့ အားကုန္တခ်က္ေဆာင့္ၿပီး ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္ မူမူ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွက္၍က်သြားကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ငုံ႔၍ ဖက္လိုက္စဥ္မွာပင္ မူမူကလည္း ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဆီးႀကိဳ၍ ဖက္လိုက္ရင္း သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အစြမ္းကုန္ပင့္ကာ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးကို အရင္းဆီသို႔ အတင္းပင္ဖိကပ္၍ ေပးလိုက္ပါေတာ့ေလသည္။…ၿပီးပါၿပီ