“ဒီလို အရသာလေး … ဝေးနေတာ … အခုမှပဲ … ပြန်ရတော့တယ်”ဆိုတဲ့ ဒေါက်တာဆု

Unicode

ပေ ၆၀ ပေ ၁၀၀ ပတ်လည် ခြံဝင်းထဲရှိ အစိမ်းရောင် ၄ ထပ်တိုက်ကြီး၏ ပထမထပ်တွင် ခပ်မြူးမြူး တီးလုံးသံလေးနှင့် အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးခပ်လှလှ ခါးသေးရင်ချီ မိန်းမချောလေးတစ်ယောက် စီးချက် ကျကျလေး ကခုန်နေ၏။ ” သမီးရေ … ပိုးရတီ … ကျောင်းနောက်ကျမယ်နော် … ၇ နာရီ ကျော်နေပြီ ” ” ဟုတ် … ဒယ်ဒီ ” အခန်းဝမှ ထွက်ပေါ်လာသော ဖခင်ဖြစ်သူအသံ ကြောင့် စက်ပိတ်ကာ အကရပ်ပြီး အခန်းပြင် ထွက်လာတော့သည်။ အောက်ထပ် သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ရေလဲထမိန်ယူကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အားကစား ဝတ်စုံလေးအား ချွတ်ချလိုက်၏။ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် ပုခုံးသား ပြည့်ပြည့်လေးအောက် လုံးဝန်း စူထွက်နေသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်မှာ ပန်းရောင်းသန်းကာ ပေါ်သည်ဆိုရုံလေးသာ။ ကျန်းမာရေး လိုက်စားသူမို့ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးနှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှ အမွှေးစိမ်းလေးများမှာ အဖုတ် မျက်နှာပြင်ပေါ် ခပ်ကျဲကျဲ ပေါက်ရောက်နေ၏။ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်မှာ မြင်သူ လည်ပြန်ငေးယူရသည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲ သူမခန္ဓာကိုယ်အား တစ်ပတ်လှည့်ကြည့်ကာ အားရကျေနပ်မှ ရေချိုးတော့၏။

ပိုးရတီမှာ အသက် ၂၀ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိနေသည်။ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အငြိမ်းစား ဗိုလ်မှုးကြီးဦးရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆုရတီတို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး ဖြစ်သည်။ ဦးရဲကျော်မှာ အငြိမ်းစား ဆိုသော်လည်း အသက် ၅၃ နှစ်သာ ရှိသေး၏။ ဆီးချိုရောဂါရှိသဖြင့် ဆေးပင်စင် ရရှိထားချင်းသာ ဖြစ်သည်။ နှစ်ဖက်မိဘများ သဘောတူ ပေးစားထားသဖြင့် အသက် ၈ နှစ်ကျော်ငယ်သော ဒေါက်တာဆုရတီဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရ၏။ ဆေးပင်စင် ယူပြီးသည်နှင့် မိဘအမွှေပေးသော ခြံဝင်ကြီးထဲ အိမ်ရှေ့မြေအလွတ် ခြံကာ ပေ ၅၀ ပတ်လည် ၄ ထပ်တိုက်ကြီး ဆောက်ကာ မိသားစုနှင့် နေထိုင်လျက်ရှိသည်။

ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ မိဘအမွှေများနှင့် မပူမပင် နေရသော်လည်း မြို့ထဲ အထူးကု ဆေးခန်းများ၌ အချိန်ပိုင်းဆေးခန်းထိုင်ကာ စီးပွားရှာနေတုန်းပင်။ အသက် ၄၅ နှစ်အရွယ် ဒေါက်တာဆုရတီမှာလည်း သမီးဖြစ်သူ ပိုးရတီနှင့် ညီအစ်မသဖွယ် နုပျိုလှပနေပြီး လှပသော ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ အခုထိ စီးပွားရေးနယ်ပယ်မှ လုပ်ငန်ရှင်များ ပညာတတ် အသိုင်းအဝိုင်းမှ ဆရာဝန်ကြီးများက မသိမသာ ပိုးပန်းနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။

” တီတီ … တီတီ ”

” သမီးရေ … သော်သော် … လာခေါ်နေပြီ ”

” ဟုတ်မာမီ … ပြီးပြီ … လာပြီ လာပြီ ”

ပိုးရတီမှာ အစိမ်းရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေးဖြင့် လွယ်အိပ်အဖြူလေးလွယ်ကာ သူမအိပ်ခန်းလေးထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ၏ ဂိုက်လုပ်ပေးမှုကြောင့် ပိုးရတီတစ်ယောက် ယခုအချိန် ဒုတိယနှစ် ဆေးကျောင်းသူလေး ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ဖခင်ဖြစ်သူ စည်းစနစ်များကြောင့်လည်း အပေါင်းအသင်းနည်းကာ အပြင်လောကတွင် အပေါင်းအသင်း နည်းခဲ့ရ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ မိခင်နှင့် ဖခင်အား ပါးပြင်တစ်ချက်ဆီ နမ်းရှိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ ပြိုင်ကားအနီလေးဆီ ထွက်ခွာသွားတော့ သည်။

” သမီးက … ဆုငယ်ငယ်က …… အတိုင်းပဲ ”

” မယ့် … ကိုကြီးနော် … ဆု … အဲ့အရွယ် … သမီးလောက် ကိုယ်လုံးမလှပါဘူး ”

” လှတာပေါ့ … ဆုရဲ့ … ကိုကြီး အသိဆုံးပါ ”

” အိုရ် ”

ဦးရဲကျော်မှာ စကားပြောရင်း ဒေါ်ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား ညှစ်လိုက်သဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီတစ်ယောက် မျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

” ကဲ … ဆီးချိုတိုင်းမယ် … ကိုကြီး …။ ဆု မရှိတဲ့ အချိန် လက်ဖက်ရည် … ခိုးမသောက်ရဘူးနော် ”

” အင်းပါ … ဆုရဲ့ ”

စကားဆုံးသည်နှင့် လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရောက်သွားတော့၏။

………………………………………………………

” အားပါး … လှလိုက်တာ သဲရာ … လာ တက် ”

သော်တာထွန်း ကိုယ်တိုင် ကားတံခါးဖွင့်ပေးကာ အချစ်တော် ပိုးရတီအား ဆီးကြိုလိုက်တော့သည်။ ပိုးရတီမှာ ဆေးကျောင်းတွင် သော်တာထွန်းဆိုသော Tomboy တစ်ယောက်ဖြင့် ရင်းနှီးမိရာမှ အချစ်တော်ဘဝ ရောက်ခဲ့ရသည်။ သော်တာထွန်းအား သူငယ်ချင်းများက သော်သော် ဟု ခေါ်သဖြင့် ပိုးရတီကိုယ်တိုင် သော်သော်ဟုခေါ်ရင်း နှုတ်ကျိုးနေမိ၏။ သော်သော်မှာ အစ်ကိုတစ်ယောက်ရှိပြီး ချမ်းသာသော မိသားစု အသိုင်းအဝိုင်းမှ မွေးဖွားလာသည်။ ပညာရေး ထူးချွန်းသဖြင့် မိဘများက အလိုလိုက်ကာ ဖူးဖူးမှုတ်ထားသော မိန်းမချောလေး တစ်ဦးပင်။ ယောကျ်ားစိတ်ပေါက်နေပြီး အင်္ကျီလက် ရှည်နှင့် ပုဆိုးသာ အမြဲဝတ်သည်။ ပိုးရတီလောက် မချောပေမယ့် ရယ်လိုက်တိုင်း ပါးချိုင့်လေးများက မိန်းမရော ယောကျ်ားများပါ ဆွဲဆောင်ထားနိုင်သည်။ Tomboy ဆိုသော်လည်း ဖင်မရှိ ရင်မရှိ မဟုတ်ပေ။ ဒါကိုတော့ ပိုးရတီ အသိဆုံးပင်။ အတန်းထဲတွင် သော်သော်နှင့် ပိုးရတီတို့မှာ စံပြ ချစ်သူများအဖြစ် ရေပန်းစားနေတော့၏။

” သော်သော် … ညည … ပိုး … ဖုန်းဆက်ရင် … လေသံတွေ ကြားနေရတာ … အပြင် ကားလျှောက် မောင်းနေတာမလား ”

” ဟာ … မဟုတ်ပါဘူး … သဲကလည်း … မုန့်ထွက် စားတာပါ ”

” ဒါပဲနော် … ပိုးစကား … နားမထောင်ရင် … ဆက်ဆံရေး … ရပ်ပစ်မှာ ”

” အမလေး … သော်သော်ကို … မထားခဲ့ပါနဲ့ … သဲရယ် …။ သဲနဲ့ … ဝေးရင် … သော်သော် သေမှာ ”

” ဟွန့် … အပိုတွေ ”

ကားလေးမှာ လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းလာရင်း မီးပွိုင့် ၅ ခု ကျော်လာရာ ညာဘက် ချိုးလိုက် တော့၏။ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက် အဝင်စလေး အရိပ်ကောင်းသော သစ်ပင်ကြီးများ တည်ရှိနေသည်။ သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်အောက် ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် ဘေးမှ ကားပြတင်းပေါက် ၄ ပေါက်စလုံး အလုံပိတ်ကာ ပြိုင်ကားရှေ့ခန်းရှိ ထိုင်ခုံလေးမှာ နောက်လှန်သွား၏။ ပိုးရတီမှာ ကားနောက်ခန်းခုံသို့ ပြောင်းထိုင်ကာ ပါတိတ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးများ ဖြုတ်ကာ ရင်ဖွင့်ရင်း ဘရာစီယာကိုင်းလေးအား ပုခုံးပေါ်မှ တစ်ဖက်ချင်း အောက်လျှောချပစ် နေသည်။

ဖြူဖွေးလုံးဝန်းသော နို့အုံလေး ထွက်ကျလာစဉ် သော်သော်တစ်ယောက် စက်ပိတ်ကာ ကားနောက်ခန်း ကူးလာခဲ့၏။ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ပိုးရတီ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူကာ နို့အုံထိပ် ကပ်နေသော နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးကလော်ကာ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ ချက်ချင်း ပိုးရတီ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာကာ သော်သော့်ခေါင်းလေးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း နို့အုံလေးနှင့် ဖိကပ်ထားလိုက်၏။ ကျောင်းဖွင့်ရက် မနက်တိုင်း သော်သော်၏ အပြုအစု အယုအယအောက် ရောက်ရှိခဲ့သည်မှာ ၆ လ ကျော်လာခဲ့သည်။

နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား မာခဲလာအောင် ၅ မိနစ်ခန့် စို့ပြီးသည်နှင့် သော့်သော့်ခေါင်းလေးမှာ အောက်သို့ ရွေ့သွားတော့၏။ ထိုအချိန် ပိုးရတီတစ်ယောက် ဘရာစီယာကိုင်းအား ပြန်တင်ကာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ပြန်တပ်နေသည်။ ကားနောက်ခန်း ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲပေးရာ သော်သော်တစ်ယောက် ပိုးရတီ ပါတိတ် ထမိန်အောက်နားစလေးအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲလှန်ကာ ဒူးအထက်နားမှ စပြီး လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ပေါင်ခြံနားထိ တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် ယက်ပေးနေ၏။ ပေါင်ဂွလေးထဲ အနက်ရောင် ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးထဲမှ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖောင်းကြွ လာတော့သည်။

ထိုစဉ် ပိုးရတီ ညာဘက်လက်လေးမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဂွလေးအား ပေါင်ခြံတစ်ဖက်သို့ ဆွဲကပ် ပေးလိုက်၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ဘေးကပ် သည်နှင့် အမွှေးစိမ်း ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖောင်းကား လာသော အဖုတ်နူတ်ခမ်းဝလေးထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်။ သော်တာထွန်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးမှာ ပေါင်ခြံအား ဆွဲစုပ်နေရာမှ ပိုးရတီအဖုတ်လေးအား အောက်မှအပေါ်သို့ ပင့်ယက်ကာ အစိလေးအား တေ့စုပ်ပစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဝိုင်းလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲသွင်းစုပ်ရင်း အစိထိပ်မှ အဆံလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိထိုးပေးပြန်၏။

” အ … အမေ့ ………… သော်သော်ရယ် ”

ပိုးရတီတစ်ယောက် စောက်စိလေးအား အမျိုးမျိုး ကလိခံရသဖြင့် သော်တာထွန်းခေါင်းအား စောက်ပတ်လေးဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ပေါင်နှင့် ညှပ်ထားလိုက်ရသည်။ အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လိုက်ဖြင့် ခဏအကြာ ပိုးရတီ လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာကာ သော်တာထွန်း မျက်နှာအား အချက် ၂၀ ခန့် ဆွဲပွတ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။ သော်တာထွန်းမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်အား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ပိတ်ကာ ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချနေသည်။

” အ… အ …… မ …… မ…… မရ… တော့ … ဘူး … သော်သော်ရယ်… အင့် အင့် …… ထွက် ထွက် … ထွက် ပြီ ဟာ … အမလေးးး … အဟင့် ဟင့် ”

ပိုးရတီ စောက်ရည်များကုန်မှ သော်တာထွန်းမှာ စောက်ပတ်လေးအား တစ်ရှုးဖြင့် သန့်စင်ပေးကာ ကားအပြင်ဘက်ထွက်ပြီး ရေသန့်ဗူးဖြင့် မျက်နှာသစ်ပစ်လိုက်၏။ ကားထဲပြန်ဝင်လာကာ ကားရှေ့ခန်းမှ တဘက်တစ်ထည်ယူပြီး မျက်နှာသုတ်ကာ ကားလေးအား ဆေးကျောင်းသို့ မောင်းထွက်ခဲ့သည်။

……………………………………………………

လက်မှ နာရီကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း ဒေါက်တာဆုရတီ ရင်ခုန်နေမိသည်။ အချိန်က ည ၈ နာရီ ထိုးဖို့ ၁၅ မိနစ်သာ လိုတော့၏။ ဒီနေ့ည ခင်ပွန်းဖြစ်သူ သူငယ်ချင်း ဦးစိုင်းမောင်တို့လင်မယားအား ညစာဖိတ်ကျွေးရန် စီစဉ်ထားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီခင်ပွန်း ဦးရဲကျော်နှင့် အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ အရင်တစ်ခေါက် ဖိတ်ကျွေးစဉ် အဖြစ်အပျက်လေးအား တွေးမိရင်း ဒေါက်တာဆုရတီ ရင်ဖိုနေမိ၏။ အရင်တစ်ခေါက် ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက်ထဲ ရှောက်ရှိလာသည်။ ဇနီးသည်မှာ ယောက္ခမ နေမကောင်းသဖြင့် အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ကြောင်း ပြောပြနေ၏။

” ငါ့မိန်းမ … မခေါ်ခဲ့ဘူး ရဲကျော်ရေ …။ ဘွားတော် နေမကောင်းလို့ကွာ ”

” အေးပါ … စိုင်းမောင်ရာ …။ ငါလည်း ကျန်းမာရေး မကောင်းတာနဲ့ … အပြင်မထွက်ဖြစ်တော့ … မင်းတို့ဆီ မရောက်ဖြစ်တာပါ ”

” ငါ သိပါတယ် … ရဲကျော်ရာ …။ ကဲ … ငါကတော့ အပြင်းပဲချမှာ … မင်းက ဘီယာပဲသောက် ”

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ဘေးမှ အမြည်းလုပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ဦးစိုင်းမောင်အား ခိုးကြည့်နေ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ရှမ်းစပ်မို့ အသားဖြု ဥပဓိရုပ်သန့်သန့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှသည်။ မျက်ခုံးထူထူကြီးများ ထိစပ်နေကာ နှုတ်ခမ်းမွှေးစိမ်းစိမ်း ငုတ်တိုလေးများနှင့် ရယ်လိုက်တိုင်း သွားတက်လေးက ပေါ်ပေါ်လာ၏။ စားရင်း သောက်ရင်းဖြင့် ည ၁၁ ကျော်ကျော်တွင် နှစ်ယောက်သား မူးနေကြသည်။

” ငါ့ … မိန်းမက … အခုထိ တောင့်တုန်းနော် … စိုင်းမောင် ”

” ဟုတ်ပါတယ် … ရဲကျော်ရာ … ငါဘာပြောလို့လဲကွာ ”

” အေး … ငါလည်း ဆီးချိုဝင်ကတည်းက … မိန်းမနဲ့ ကောင်းကောင်း မနေဖြစ်တော့တာ ”

” အိုးးးး … ကိုကြီးနော် … သူစိမ်းတွေရှေ့ … ဘာတွေပြောနေတာလဲ ”

” အေ့ … ဒီကောင်က … သူစိမ်းလား … ဆုရဲ့ …။ ကိုကြီးသူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်ပါ …… ဂေ့ …… ဝေါ့ …… အိ့ ”

” ကျွတ် … ကိုကြီး … မူးနေပြီ ထင်တယ် …။ ကိုစိုင်းမောင်ကို …… အားနာလိုက်တာရှင် ”

” မဟုတ်တာ … မဆုရယ် …။ ရဲကျော်က မူးလာရင် … ဒီအတိုင်းပဲ … အရင်ကတည်းက …။ အားမနာပါနဲ့ ”

” ကဲ … ကိုကြီး … ထ …… အိပ်တော့နော် …။ အိပ်ခန်းထဲ … သွားရအောင် ”

” ဂေ့ … အေ့ … ကိုကြီး … မ မူး ပါ ဘူး … ဆုရဲ့ …… အိ့ … အေ့ … ဂေ့ ”

ဦးရဲကျော်တစ်ယောက် မသောက်တာကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မူးနေတော့သည်။

” အိုရ် … အရေးထဲ …… မီးက … ပျက်ပြန်ပြီ ”

ဒေါက်တာဆုရတီတစ်ယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဘေးနားရပ်ရင်း တွဲခေါ်နေစဉ် မီးပျက်သွားတော့၏။

” ရလား … မဆု ”

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ထရပ်ရင်း အမှောင်ထဲ ကူထိန်းပေးရာ လက်တစ်ဖက်မှာ ဒေါက်ဆုရတီ၏ လုံးဝန်းသော နို့အုံတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်မိသွားသည်။

” အိုရ် ”

မီးပျက်နေသော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လ၏ အလင်းရောင်လေးဖြင့် အနီးကပ် မြင်နေရ၏။ ထိုစဉ် ဦးရဲကျော်မှာ အလိုက်သင့် ထရပ်ရင်း ယိမ်းယိုင်သွားသဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ကမန်းကတန်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ချိုင်ကြားအား လက်လျှိုသွင်းကာ လှမ်းဆွဲလိုက်၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း ဒေါက်တာဆုရတီနောက် ကျောဘက်မှ ဟန်ချက်ထိန်းသယောင်ဖြင့် လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်က ခါးအောက် သိုင်းဖက်လျှိုသွင်းရင်း ပေါင်ဂွလေးအား လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ဒေါ်ဆုရတီတစ်ယောက် လက်နှစ်ဖက်မှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်ရဲ့ ချိုင်းကြားညှပ်နေသဖြင့် အခက်တွေ့နေရသည်။ ဖင်ကြီးမှာ သူစိမ်းယောက်ျား ပေါင်ဂွထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာဖြင့် ထောက်ခံထားရ၏။ ထိုစဉ် ဦးစိုင်မောင်၏ အဖုတ်ပေါ် အုပ်ကိုင်ထားသော လက်မှာ ဖိပွတ်နေသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားမိပြန်သည်။ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း ခံစားမိကာ သာယာသလိုလိုနှင့် ရှက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ်ပါ ဝင်ရောက်လာတော့၏။

………………………………………

အခန်း ( ၂ )

အဖုတ်လေး ဖိပွတ်နေသည်ကို ဖင်ကြီးအား နောက်ဆုတ်ရှောင်ရာ ဦးစိုင်းမောင် ပေါင်ဂွအား ကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ခပ်နွေးနွေး အရာကြီးမှာ မာထင်လာသည်။ ဖင်ကြားတည့်တည့် လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် အထောက်ခံရရင်း အဖုတ်အား အုပ်ကိုင်ထားသော လက်မှာ ထမိန်အား အပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲတင်နေပြန်၏။ ထမိန်အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်းအရောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဂွကြားထဲ လက်ခလယ်ထည့်ကာ စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးနေတော့သည်။ အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ၁၅ ချက်ခန့် အထက်အောက် ဖိဆွဲရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဇွိကနဲ့ လက်ခလယ်အား ထိုးထည့်ရာ ဒေါက်တာဆုရတီ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်လာတော့၏။

လက်ခလယ်လေးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသား များက ညှစ်ထားသဖြင့် အထုတ်အသွင်းလုပ်ရာ ခပ်စီးစီးလေး ဖြစ်နေသည်။ ဒေါက်တာဆုရတီတစ်ယောက် ဦးစိုင်းမောင်၏ အကိုင်အတွယ်အောက် ကင်းကွာနေသော ကာမစိတ်များ ကြွတက်လာချိန် ဖျက်ကနဲ့ မီးပြန်လာသဖြင့် လူချင်းကွဲကွာသွား တော့၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ပြီး ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း နှုတ်ဆက် ပြန်သွား သည်။

……………………………………

” ဟော … ကိုစိုင်းမောင်တို့ လာပြီ … ဆုရေ …။ ဟင်းရည် ယူခဲ့လိုက်တော့ …။ အရက်နဲ့ … ပူပူနွေးနွေး မြည်းရအောင် ” ဦးစိုင်းမောင်မှာ အရင်တစ်ခေါက် ဒေါက်တာဆုရတီ ချက်သော ငါးခေါင်းဟင်းရည်အား ကောင်းတယ်ဟု ချီးကျူးပြောဆိုထားသဖြင့် ဒေါ်ဆုရတီမှာ အကောင်းဆုံး ချက်ပြုတ်ထားလိုက်သည်။

” လာလာ … ကိုစိုင်းမောင်ရေ … ဒီတစ်ခေါက် မိန်းမရော … ပါလာပြီပေါ့ ” ” ဟုတ်ပါ့ဗျာ … ဒီတစ်ခေါက် သူလည်း အားနေတာနဲ့ … ခေါ်လာခဲ့တာ ” ဦးစိုင်းမောင်ဇနီး ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အား မမှီသော်လည်း သူနေရာနှင့်သူတော့ ကြည့်ကောင်းသော မိန်းမချောတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ဦးစိုင်းမောင်နှင့် ဦးရဲကျော်မှာ မယားချင်း မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခဏအကြာ ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့အား ဘီယာသောက်ရန် တိုက်တွန်းပြောဆိုနေသည်။ စားရင်းသောက်ရင်း တရိပ်ရိပ် တက်လာသော ဘီယာကြောင့် တခဏချင်း ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့ ရင်းနှီးခင်မင်သွားကာ ရယ်ရယ်မောမော စကားများ ပြောဆိုနေကြတော့သည်။

” ခ်ခ် … မဆုလည်း ဒီလိုပါပဲ … မမနန်းရယ် ”

” အင်းလေ … ကိုယ်တွေက မိန်းမသား … ဆိုတော့လည်း … ခက်သား ”

ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့ အတူ သောက်ရင်း စကားပြော လေးလံလာကာ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ စားပွဲပေါ် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွား၏။

” ဟော … မမနန်း … မရတော့ဘူး … ထင် …ထင် … ဂေ့ …… ဝေါ … အိ့ ”

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ခေါင်းစိုက်သွားသည်ကို ကြည့်ပြီးပြောရင်း သူမကိုယ်တိုင် အန်ချင်လာသဖြင့် ပါးစပ်အား လက်ဖြင့် အမြန်ပိတ်ကာ ထရပ်လိုက်တော့သည်။ သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ယိမ်းထိုးနေကာ စားပွဲခုံစွန်းအား လက်တစ်ဖက်က အားပြုကိုင်ထားလိုက်ရ၏။

” ရလား … ဆု … အန်တော့မယ် ထင်တယ် …။ စိုင်းမောင် … ဆုလေးကို … မင်းပဲ သန့်စင်ခန်း လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ …။ ငါလည်း ထမရတော့လို့ ”

” အေးပါ … ရဲကျော် … ငါ လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် ”

” ဒီကနေ အိမ် … အနောက်တည့်တည့် … သွား လိုက် … မြောက်ဘက်ဒေါင့်မှာ ”

ဦးရဲကျော် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီအား တွဲကာ အိမ်အနောက်ဘက် ခေါ်လာရင်း သန့်စင်ခန်းတံခါးဖွင့်ကာ အထဲသွင်းလိုက်၏။ မျက်နှာသစ်သော ဘေစင်နားအရောက် ဒေါ်ဆုရတီမှာ ဘေစင်ဘောင်နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ တဝေါဝေါ ပျို့နေတော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ သန့်စင်ခန်းတံခါးအား အတွင်းမှ ဂျက်ထိုးပိတ်ကာ ဒေါက်တာဆုရတီ နောက်ကျောဘက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြန်၏။

” ရလား … မဆု … ထိန်းမထားနဲ့ … အန်ချလိုက်ရင် အမူး သက်သာသွားမှာ ”

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ နောက်ကျောဘက်မှ ကပ်ရပ်ကာ ပုခုံးအား နှိပ်ပေးရင်း ပြောပြ နေသည်။

” ဟုတ် … ဂေ့ …… ဝေါ့ … ဝေါ့ … ဖလူး လူးးး ”

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ လက်တကိုင်း အင်္ကျီအစိမ်းလေးနှင့် အနက်ရောင် ထမိန်စကပ် ဝတ်ထားရင်း ဘေစင်ဘောင်နှစ်ဖက်အား ကိုင်ကာ ခါးညွတ်ပြီး အန်ချလိုက်၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ပုခုံးအား နှိပ်ပေးရင်း လက်နှစ်ဖက်အား အောက်ရွေ့ကာ ထမိန်စကပ်အပြင်မှ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ပွတ်ပေးနေသည်။ ပေါင်ပွတ်ရင်း စကပ်ထမိန်ချိတ်အား ဖြုတ်ကာ ခြေရင်း ချွတ်ချပစ်၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ ခါးအောက်ပိုင်း အေးကနဲ့ ခံစားမိသဖြင့် အန်ရင်းတန်းလန်း မျက်လုံဖွင့်ကာ ဘေစင်အပေါ်ရှိ မှန်ချပ်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း ထမိန်အားချွက်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ အဖုတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း မျက်လုံးက မှန်ထဲအရောက် အကြည့်ချင်း ဆုံမိကြ၏။

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ မှန်ထဲ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်ကာ ခေါင်းလေးရမ်းပြနေသည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဂရုမစိုက် အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ အဖုတ်အား လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ထိထိမိမိလေး ပွတ်ချေနေတော့၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ မျက်လုံးလေးပြူးရင်း ဒုတိယအကြိမ် ခေါင်းရမ်းပြလိုက်ပြန် သည်။ တားမရသည့်အဆုံး ဘေစင်ဘောင်နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားတော့၏။ ဝေးကွာနေသော ကာမအထိအတွေ့လေးကြောင့် ဒေါက်တာဆုရတီ မထိန်းနိုင်ရှာပေ။ တအားအား ညည်းရင်း ပေါင်တန်များ မသိမသာဖြဲကာ ဖင်ကြီးရမ်းခါနေရသည်။

” အား … အ … အ … အာကွာ … အဟင့် ဟင့် ”

၅ ကြိမ်ခန့် ထိုးအန်ထားသဖြင့် အမူးပြေကာ ရမ္မက်စိတ်လေး ထကြွလာတော့၏။ သန့်စင်ခန်းထဲ သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အနီးကပ် အတူရှိနေရင်း စောက်ပတ်လေးအား အနိုက်ခံရသဖြင့် အရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ ကာမစိတ်ကြွနေသည်ကို ကြည့်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်ဘီလေးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချကာ စောက်စိလေးအား ထိထိမိမိ ဖိချေပေးလိုက်ပြန်၏။ ညာလက်ဖြင့် အစိလေးအား ဖိချေကာ ဘယ်လက်မှ သူ၏ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာဆုရတီ လက်တစ်ဖက်အား ဆွဲယူပြီး လီးပေါ် တင်ပေးထား၏။ အစိလေးအား ဖိချေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေးသွင်းပြီး အဝင်အထွက် ခပ်မြန်မြန် လေး လုပ်ပေးပြန်သည်။ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင်လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း အလိုအလျောက် လက်နောက်ပြန် ဂွင်ထုပေးနေတော့၏။

ခဏအကြာ ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ခေါင်းလေးမော့ရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းအား ဖိကိုက်ပြီး စောက်ရည်များ ပေါင်ခြံထဲ စီးကျလာတော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း လက်ချောင်းလေးအား စောက်ခေါင်းထဲမှ ထုတ်ကာ နို့အုံအား ပြန်ညှစ်ပေးနေရှာ၏။

” အ … အ … ထွက် … ထွက် … အင့် … အမလေး … အဟင့် ဟင့် … ထွက် ကုန် ပြီ … ဟင့်ဟင့် ”

ဒေါက်တာဆုရတီ လည်ပင်းကြောများ ထောင်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီး အား ခပ်တင်းတင်း ဂွင်းထုပေးနေသေးသည်။

” အားးးးးးး … ထုထု … မဆု … ကျနော်လည်း … ပြီး … ပြီး … အ … ပြီး တော့ မှာ ပါ …… အားဟား … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ …… ထွက်ပြီ … အားးးးးး …… ရှီးးးးး … ရှီးးးးးးးးး ”

ခဏအကြာ ဦးစိုင်းမောင်လည်း လရည်များ ပန်းထွက်ကာ တရှီးရှီး ညည်းနေတော့၏။ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ အနားယူပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲအရောက် ဦးစိုင်းမောင်ဇနီး ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တခေါခေါဖြင့် ဟောက်သံပေးကာ အိပ်ပျော်နေတုန်းပင်။ တစ်ဖက်ထိုင်ခုံမှ ဦးရဲကျော်အား မတွေ့မိသဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ မျက်နှာလေးပျက်ကာ ထိတ်လန့်နေမိ၏။

” မစိုးရိမ်ပါနဲ့ … မဆုရယ် … ခုန … သန့်စင်ခန်း တံခါး … သေချာပိတ်ထားတာပါ ”

ဦးစိုင်းမောင် စကားအဆုံး ဒေါက်တာဆုရတီမှာ တစ်စုံတစ်ခု တွေးမိရင်း သူမတို့လင်မယား အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်နေကာ ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက်အိပ်နေသော လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား တွေ့မှ စိတ်ထဲ အပူလုံး ကျသွားတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ခြေဖွဖွနင်းလာရင်း သူမ စကပ်ထမိန်မှာ စောက်ရည်များ လရည်များ ပေပွနေသဖြင့် ချွတ်ချရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချပြီး ညဝတ် ဒူးဖုံးဂါဝန်လေး လဲဝတ်ထားလိုက် သည်။ ထိုအချိန် ဦးစိုင်းမောင်မှာ သူ၏အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာ မောင်တူးအား ဖုန်းဆက်ခေါ်ကာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်နန်းသဇင်အား အိမ်ပြန်ခေါ်ခိုင်းလိုက်၏။

” မင်း … မမနန်းတော့ … များပြီး မှောက်သွားပြီ … မောင်တူးရေ … အိမ်ပြန်ခေါ်သွားတော့ … ငါက … မနက်မှ ပြန်လာတော့မယ် ”

” ဟုတ် … ဆရာ … ည ၁၀ နာရီပဲ ရှိသေးတာ … ဆရာကတော်က … မှောက်ပြီ … ခိခိ ”

ထို့နောက် ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ဒေါ်နန်းသဇင်အား တွဲကာ ကားပေါ်တင်ပြီး မောင်တူးမှာ ကားစက်နိုးလိုက်တော့သည်။

” ဆရာ … ကျနော် သွားပြီနော် ”

” အေးအေး … မောင်တူး … ရော့ ၂ သောင်း …။ ညပိုင်း ဘယ်မှမထွက်နဲ့ … စားချင်တာ အိမ်မှာပဲ ဝယ်စားလိုက်တော့။ ငါက … မနက်မှ ပြန်လာမှာမို့ ”

တပည့်ဖြစ်သူ ဒရိုင်ဘာမောင်တူးအား မုန့်ဖိုး ၂ သောင်းပေးကာ ကားလေးထွက်သွားမှ ခြံဝန်းတံခါးပိတ်ကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် စားပွဲပေါ်မှ လက်ကျန်အရက်အား ဖန်ခွက်ထဲထည့်ကာ အကုန်မော့သောက်လိုက် ပြန်သည်။ အရက်ကုန်သည်နှင့် ဦးရဲကျော်၏ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ ခြေသံလုံအောင်နင်းကာ ဝင်လာခဲ့တော့၏။

…………………………………………………

မိနစ် ၂၀ ခန့် အကြာတွင် ပိုးရတီတစ်ယောက် အချစ်တော်လေး သော်တာထွန်းဖြင့် ညပိုင်း အပြင်ထွက် လျှောက်လည် စားသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာသည်။ ခြံဝင်းတံခါး သော့ခတ်ရင်း လျှောက်လာခဲ့ရာ သူမတို့ကားဘေး ကားအနက်လေးတစ်စီး ရပ်ထားသဖြင့် မျက်မှောင်ကြုံ့နေမိသည်။ ဧည့်သည်ရောက်နေသဖြင့် မိခင်ဖခင် မအိပ်သေးလျင် ဆူခံရမည့်အရေး တွေးကာ စိတ်ညှစ်သွား၏။ သို့သော် ဧည့်ခန်းထဲအရောက် သူမအတွေးများ လွဲသွား တော့သည်။ အရက်နံ့ ဘီယာနံ့များ မွှန်ထူနေသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် သူ၏မိတ်ဆွေများ သောက်စားထား ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်၏။

စိတ်ထဲ အပူလုံး ကျသွားသည်နှင့် ဆီးပုံးတင်းလာကာ သေးပေါက်ချင်လာတော့သည်။ ပြန်ခါနီး အချစ်တော် သော်တာထွန်းမှာ ကားပေါ်တင် တစ်ချီပြီးအောင် ယက်ပေးထားသဖြင့် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ခဲ့ရ၏။ အခုမှ ဆီးသွားချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေးဘက် အမြန်လျှောက်လာသည်။ မိခင်ဖခင် လင်မယားအိပ်ခန်းရှေ့အဖြတ် အိပ်ခန်းတံခါးမှာ တစ်ထွာခန့် ဟနေလျက် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားမိသော်လည်း သေးတအား ပေါက်ချင်နေသဖြင့် သန့်စင်ခန်းထဲဝင်ကာ သေးပေါက်လိုက်တော့၏။ ပြန်ထွက်လာစဉ် မိခင်ဖခင် လင်မယားခန်းရှေ့ အရောက် ဘာရယ်မဟုတ် မျက်လုံးကစားကြည့်မိသည်။

မြင်ကွင်းကြောင့် ပိုးရတီတစ်ယောက် အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့်သွားရသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ဖန်ချောင်းမီးအောက် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ပက်လက်အနေအထားနှင့် မှောက်အိပ်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူခေါင်းအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ညည်းနေရှာသည်။ ဒေါက်တာဆုရတီ ဒူးဖုံးဂါဝန်လေးမှာ ခြေရင်းပုံနေပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် နှင့် သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ဦးမှာ ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား ယက်ပေးနေ၏။ တစ်ခန်းလုံး တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ယက်သံ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ ဘယ်လက်မှာ လက်တကိုင်း အင်္ကျီလေးပေါ်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေကာ ဖင်ကြီးကော့တက်နေသည်။

” အားးးးး …. ရှီးးးးးးးးး …ကိုစိုင်းရယ် … မဆု …… ဒီလို အရသာ … မရတာ …… ကြာပါပြီ …… အမလေးးးး …… ရှီးးးးးးး …… ကျွတ် … ကောင်းလိုက်တာရှင် ”

မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ ခါးလေးကော့ထိုးကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျကာ ငြိမ်ကျသွား၏။ ဒေါက်တာဆုရတီပေါင်ကြားမှ မျက်နှာပေါ် စောက်ရည်များ ရွှဲနေသော လူကြီး ထလာမှ ပိုးရတီ သိရှိလိုက်တော့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ အရင်းနှီးဆုံးမိတ်ဆွေ ဦးစိုင်းမောင်ဆိုသော လူကြီးပင်ဖြစ်၏။ အခုမှ အိမ်ရှေ့ သူမတို့ ကားဘေးနား ရပ်ထားသော ကားအနက်လေးမှာ ဦးစိုင်းမောင်ကားလေးမှန်း တွေးမိတော့သည်။ ထိုစဉ် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ ခေါင်းရင်းနား တိုးကပ်ကာ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းထုကာ လက်လွတ်လိုက်၏။

……………………………………

အခန်း ( ၃ )

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ မျက်နှာဘေး ရမ်းခါနေသော လီးကြီးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးအား အငမ်းမရ စုပ်ပေးတော့သည်။ လျှာဖျားလေးနှင့် ဒစ်ဖူးအား ဝိုက်ကာ လီးတဝက်ခန့် ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ရင်း လီးအား ကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ တွဲကျနေသော လဥများအား ညှစ်ပေးနေပြန်၏။

ပိုးရတီတစ်ယောက် မြင်ကွင်းမခွာနိင်ပဲ စူးစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်ရင်း ပိုးရတီ မျက်ဝန်းလေးထဲ မျက်ရည်ဥလေးများ စီးကျလာ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကျန်းမာရေး မကောင်းတော့သဖြင့် အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပေးစွမ်းနိုင်တော့မှန်းလည်း သိရှိနေသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူလီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော သူစိမ်းယောက်ျား လီးကြီးအား မက်မက်မောမော စုပ်နေသော မိခင်ဖြစ်သူအား သနားစိတ်လေး ဝင်မိပြန်၏။

” အ … ရှီးးးးးး … တော်တော့နော် … မဆု …… ပါးစပ်ထဲ … ပြီးသွားလိမ့်မယ် ”

ဦးစိုင်းမောင် စကားကြောင့် ဒေါက်တာဆုရတီမှာ နောက်ဆုံးတစ်ချက် လီးထိပ်အား ပါးခွက်အောင် စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် ပက်လက်လှန်ပေါင်ကားထားသော ဒေါက်တာဆုရတီ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာယူကာ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းပစ်သည်။ဒေါက်တာဆုရတီကလည်း အံလေးကြိတ်ကာ ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီး အဝင်ချောအောင် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲပေးနေ၏။

” အ … ဖြည်း … ဖြည်း …… ဖြည်းဖြည်းနော် …… ကိုစိုင်း … အမလေး … ကျွတ် … မဆု …… အလိုး မခံတာ …… ကြာပြီ ”

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီရဲ့ မျက်နှာချောချောလေးအား ကြည့်ရင်း တစ်ချက်ချင်း ဖိလိုးပေးနေသည်။

” ရလား …… မဆု ”

” အင်း ”

ပုံမှန်လေး လိုးနေသော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီးမှာ ပြည့်ကြပ်နေရင်း ညည်းသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညည်းသံကြောင့် ပိုးရတီတစ်ယောက် ပေါင်ဂွလေးထဲ လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ လိုက်ပါခံစားနေမိပြန်သည်။

” အ … အားးးး … ကောင်းလာပြီကွာ … ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ကြည့်ပါလား … ကိုစိုင်း … အင်းဟင်း ”

ဒေါက်တာဆုရတီ စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချရင်း ဂျိုင်းအောက် လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆွဲကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးတော့၏။

” အားးးးး … အင့် … အင့် … အင့် … ကောင်းတယ် … ဆောင့် … ဆောင့် … ကိုစိုင်း … ဇွိ … ဘွတ် … အ … ဗျစ် … အားးးး … ဘွတ် … ဘွတ် … ဖွပ် … ရှီးးးးးးးး ”

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကာမဆိပ်တက်နေသော ဒေါက်တာဆုရတီ မျက်နှာလေးအား အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်သည်အထိ ဆွဲဆွဲလိုးရာ ဒေါက်တာဆုရတီ နှုတ်ခမ်းမှ တအားအား ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး အချက် ၅၀ လောက်တွင် ဦးစိုင်းမောင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါရင်း စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်နေသည်။

” အားးးးးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုစိုင်းရယ် … ရှီးးးးးး … ရှီးးးးးးး … ကောင်းတယ် … ကောင်းတယ် … ပြီးသွားပြီ … အားးးး … အ … အားးးးးး ”

” မဆု … ကောင်းလား ”

” အင်း … ကောင်းတယ် … ကိုစိုင်းရယ် … မဆု … ဒီလို အရသာလေး … ဝေးနေတာ … အခုမှပဲ … ပြန်ရတော့တယ် ”

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင် ရင်ဘတ်အောက် တီတီတာတာလေး ပြောကာ အဖုတ်ထဲမှ မချွတ်သေးသော လီးကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ပေးနေသည်။

” ကျနော် … ပြီးအောင် လိုးလိုက်မယ် … ကုန်းပေး ပါလား ”

” အာ … ကိုစိုင်းကလည်း … ဒီအတိုင်း ဆက်လိုးလေ ”

” ကျနော်မိန်းမ ဖင်ထက် … ပိုတောင့်တဲ့ … ဖင်ကြီးကို ကြည့်လိုးချင်လို့ပါ … မဆုရယ် ”

ဦးစိုင်းမောင် စကားကြောင့် ဒေါက်တာဆုရတီ စိတ်ထဲ ဘဝင်ခိုက်သွားမိ၏။

” ကိုစိုင်းမိန်းမနဲ့ … မဆု … ဘယ်သူ့ကို … လိုးရတာ ပိုကောင်းလဲ ဟင် ”

” အမ် … မဆုကို … လိုးရတာ … ပိုကောင်းတာပေါ့ …။ စောက်ပတ်လေးက နီရဲဖောင်းကြွနေပြီး … စောက်ခေါင်းပေါက်လေးက … စီးကြပ်နေတာ … ကျနော် ပြီးမှာ ကြောက်လို့ … အာရုံလွဲပြီး … လိုးနေရတာ ”

” ဟမ် … ဘာလို့ … ပြီးမှာ ကြောက်တာလဲ ”

” လိုးမဝလို့ပေါ့ … မဆုရယ် … ကြာကြာလေး … လိုးချင်မိတာ ”

” ဟွန့် … လူလည်ကြီး … ရော့ … အင့် ”

ဒေါက်တာဆုရတီတစ်ယောက် စိတ်ထဲ ကြိတ်ကျေနပ်နေကာ မူးမှောက်နေသော လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် ဘေးနားတင် လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။ ကုန်းပြီးမှ လင်တော်မောင့် ဘေးထားကာ သူစိမ်းယောကျ်ားအား အလိုးခံသည် အဖြစ်အား တွေးရင်း စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမိနေပြန်၏။

” လိုးလေ … ကိုစိုင်း … ဘာကြည့် နေတာလဲ ”

” မဆုဖင်ကြီးက … တကယ်ဗျာ … လိုးဝမှာကို … မဟုတ်ဖူး ”

” ဗြိ …… ပလပ် ပလပ် … အာ …… အဲ …… အဲ …… အဲဒါ …… ဖင်ပေါက် …… ရှီးးးးး …… အားလားလား …… မရွံဘူးလား …… ရှင် ”

” မရွံပါဘူး … ဖင်ဝလေးက …… ပန်းရောင်သန်းနေတာ …… ချစ်စရာလေး မဆု ”

” အိုးးးးး …… ကြံကြံဖန်ဖန် …… ဖင်ပေါက်များ … ချစ် … ချစ် … အ အားးးးးးး … ရှီးးးး … ချစ် … ချစ် ရ တယ် လို့ ရှင် … အမလေးးးး …… ယားတယ် … ကိုစိုင်းရဲ့ … လိုး မှာ ဖြင့် …… မြန်မြန် လိုးတော့နော် … အ … အားးးးးး … ရှီးးးးး ရှီးးးးးး ”

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ဖင်ပေါက်လေးနှင် ဦးစိုင်းမောင် လျှာထိပ်လေး မထိမိရန် ဖင်ကြီးအား ဝေ့ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် ရှောင်နေရာ မအောင်မြင်ပေ။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ဖင်ဝလေးအား လျှာဖြင့် လိုးပေးလိုက်တော့၏။

” ကောင်းလား ……… မဆု ”

” ရှီးးးးး … ကောင်းတယ် … ကိုစိုင်း ရယ် … အင်းဟင်း …လိုး ပေး ပါ တော့ နော် … မဆု … စောက်ပတ်လေး … တအားယားနေပါပြီ … အဟင့် ဟင့် ”

ငိုသံပါလေးဖြင့် တောင်းပန်ကာ ဇွတ်လိုးခိုင်းနေသော ဒေါက်တာဆုရတီအား ဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက် လီးတဆုံးသွင်းကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ထူပူနေအောင် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ တစ်ချီပြီးထားသော်လည်း ဖင်ဝလေး ကလိခံရသဖြင့် ကာမစိတ်များ ပြန်လည်ထကြွလာကာ ဦးစိုင်းမောင်လီးကြီးအား နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေလိုက်၏။ မမောနိုင် မပန်းနိုင်ဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ မျက်လုံးလေးများ အရောင်တောက်နေကာ ဦးစိုင်းမောင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား ပြန်လည်တုန့်ပြန်ရင်း လီးအရသာ ခံယူနေတော့သည်။ လီးကြီး ဒစ်ဖူးနားထိ ထွက်လာလိုက် အရင်းထိ ပြန်ဝင်လာလိုက်နှင့် သူမ ဖင်သားစိုင်ကြီးဖြင့် ဦးစိုင်းမောင်ဆီးခုံး ထိရိုက်သံမှာ တဘတ်ဘတ် နှင့် ဆူညံလာ၏။

ဦးစိုင်းမောင်မှာ တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း နောက်ဆုံးတစ်ချက် ဘွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဆုရတီမှာလည်း စောက်ပတ်လေးထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားမိသည်နှင့် လီးတန်အား စောက်ခေါင်းကြွက်သားများဖြင့် ညှစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။

မိခင်ဖြစ်သူ ဒုတိယအချီ အပြီးတွင် အိပ်ခန်းဝမှာ ချောင်းကြည့်နေသော ပိုးရတီမှာလည်း ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ်လေးအား လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ပွတ်ကာ စောက်ရည်များ စီးကျလာ၏။ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက်တုန်ကာ ဒူးများ မခိုင်တော့ပဲ ထိုင်ချလိုက်ရတော့သည်။

……………………………………………………

ထိုအချိန် ဦးစိုင်းမောင်မိန်းမ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒရိုင်ဘာမောင်တူး အိမ်ပြန်ခေါ်လာရာ ဧည့်ခန်းထဲ အမူးလွန်လာ တဝေါ့ဝေါ့ ထိုးအန်နေ၏။ မောင်တူးမှာ သံပရာရည်ဖျော်ကာ ဒေါ်နန်းသဇင် ထိုင်နေသော ခုံရှေ့တည့်တည့် စားပွဲခုံပေါ် ချထားပေးလိုက်သည်။

” မောင်တူး ”

” ဗျာ …… မမနန်း ”

” မင်း … ဆရာရော … အေ့ … ဝေါ့ … အွိ … အိ့ … ဝေါ့ ဝေါ့ ”

” ဆရာက … သူ့မိတ်ဆွေ … အိမ်မှာလေ …။ မမနန်းကို …… ကျနော့်ကို လာခေါ်ခိုင်းလို့ …… ဒီအိမ်ပြန်ခေါ်လာတာပါ ”

” အော် … မင်းဆရာ … သူတော်ကောင်းကြီးက … ကျန်းမာရေး မကောင်းတော့တဲ့ … သူငယ်ချင်းရဲ့ … မိန်းမကို …… ကိုယ်ဖိရင်ဖိ …… ပြုစုနေပြီ …… ထင်တယ် … ထွီ …… ဖီ ”

” ကဲပါ … မမနန်းရယ် … တကိုယ်လုံးလည်း … ပွနေပြီ … ရေချိုးပြီး … အိပ်လိုက်တော့ နော် ”

” အေး … ငါ မူးနေတာ … မောင်တူး … ရေချိုးခန်း … တွဲပို့စမ်း ”

” ဟုတ် …… မမနန်း ”

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ အပွင့်ရိုက် ပါတိတ်အစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက်ပေါ်တွင် အန်ဖတ်များနှင့် ပွစိတက်ကာ ချဉ်းစူးစူးအနံ့များ ထွက်ပေါ်နေသဖြင့် ရေချိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့၏။ ခပ်တည်တည် နေတတ်ပေမယ့် ရာဂစိတ်ပြင်းထန်ချိန် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေတတ်သည်။ အခုလည်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူနှင့် အတူသောက်ကာ အပြန် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးရန် စဉ်းစားထားချိန် သူမအား ပထုတ်လိုက်သဖြင့် စိတ်အလိုမကျဖြစ်ကာ ဒရိုင်ဘာမောင်တူးအား ရစ်နေတော့၏။

” မောင်တူး ”

” ဗျာ … မမနန်း ”

” မင်း … ဆရာရော ”

” အမ် … သူ့မိတ်ဆွေ … ဦးရဲကျော် … အိမ်မှာလေ”

မောင်တူး စိတ်ညစ်နေရသည်။ ဆရာကတော်အား အမြန်ဆုံး အိပ်ပျော်သွားရန် ကြံနေမိ၏။

” အေးအေး … ငါ့ … ရေချိုးခန်း … လိုက်ပို့ ”

” ဟုတ် ”

ဒီတစ်ကြိမ် ဒေါ်နန်းသဇင် စကားဆုံးသည်နှင့် မောင်တူးမှာ ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါ်နန်းသဇင်အား ဂျိုင်းမှ ဆွဲထူလိုက်တော့၏။ နှာခေါင်းထဲ စူးကနဲ့ ချဉ်တူးတူး အန်ဖတ်အနံ့များ ဝင်လာသဖြင့် အသက်အောင့် ထားရပြန်သည်။ ထိုအချိန် ဒေါ်နန်းသဇင် လက်နှစ်ဖက်မှာ မြောက်တက်လာပြီး မောင်တူး ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဖက်ကာ တွဲလဲခိုနေ၏။ ယိမ်းယိုင်နေသော ဒေါ်နန်းသဇင်ကိုယ်လုံးအား ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းရင်း မောင်တူးတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းနှင့် အနောက်ဖက် မျက်စောင်းထိုးရှိ ရေချိုးခန်းနား ခေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုစဉ် မမျှော်လင့်သော အထိအတွေ့ကြောင့် မောင်တူး စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်နေတော့၏။

မျက်နှာချင်းဆိုင် ခန္ဓာကိုယ်ချင်းကပ်ကာ လျှောက်လာရသဖြင့် ဒေါ်နန်းသဇင် ဆီးခုံးနေရာလေးအား အောက်ဆိုက်ကျနေသော လီးဖြင့် ပွတ်မိရာ တဖြည်းဖြည်း လီးက ခုံးထလာပြီး ထောင်ထွက်နေရှာသည်။ သေချာ မရည်ရွယ်ပေမယ့် ထောင်မတ်လာသော လီးထိပ်မှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ပေါင်ဂွထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေမိ၏။ သာမာန်အချိန်တွင် ခြေလှန်း ၅၀ ခန့် လျှောက်လျင် ရောက်နေသော ရေချိုးခန်းအား ဒေါ်နန်းသဇင်ကိုယ်လုံး ယိမ်းသည့်ဘက် ထိန်းလျှောက်နေရသဖြင့် အတော်နှင့် မရောက်နိုင်သေးပေ။ ထူးခြားသည်က ခြေလှမ်းယိုင်သွားသော ဒေါ်နန်းသဇင်ကိုယ်လုံးအား ခါးမှ ပြန်ဆွဲကပ်စဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ လီးထိပ်နှင့် ထိုးမိတိုင်း ပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ထားသော ဒေါ်နန်းသဇင် နှုတ်ခမ်းမှ အင့်ကနဲ့ မပွင့်တပွင့် နှာမှုတ်သံလေး ကြားနေရသည်။

ပါတိတ်ထမိန်လေးမှာ အန်ဖတ်များဖြင့် ရွှဲနေကာ ပေါင်ကြားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပါ စိုနေ၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမှာလည်း အပါးလေးမို့ အကာအကွယ်မဲ့နေသလို ဖြစ်ကာ မောင်တူး လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးမိတိုင်း ခါးလေး တွန့်နေပြန်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲအရောက် မောင်တူး အခက်တွေ့နေရ၏။ ဒေါ်နန်းသဇင် မှာ ပါတိတ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ အင်္ကျီချွတ်ရင်း တဆက်တည်း လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ကာ ဘော်လီချိတ်အား ဖြုတ်ချပစ်သည်။ ဘော်လီးကိုင်းအား ပုခုံးတဖက်ဆီမှ အောက်လျှောချရာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံ နှစ်ဖက် ထွက်ကျလာ၏။ ထို့နောက် ရေချိုးခန်း နံရံအား ကျောမှီရင်း ထမိန်အား ခြေရင်းဖြည်ချရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ခြေတစ်ဖက်ချင်းကြွကာ ချွတ်လိုက်ပြန်သည်။

” မောင်တူး ”

” ဗျာ … မမနန်း ”

” ငါ့ ကိုယ်လုံး … သေချာကြည့်စမ်း … လှသေးရဲ့လား ”

ဒေါ်နန်းသဇင်တစ်ယောက် ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ကာ ပြနေသဖြင့် မောင်တူးလည်း ငေးကြည့်နေမိသည်။

” ဟုတ် … ဟုတ် … လှ … ပါ … တယ် … မ … မ … မမနန်း ”

မောင်တူး အသံများ တုန်ရီစွာ ဆရာကတော်အား ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်၏။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး ပြန်ကြည့်ရင်း လက်မလေး ထောင်ပြသဖြင့် မောင်တူးလည်း လက်မ ပြန်ထောင်ပြလိုက်ရသည်။

” ဒါနဲ့များ … မင်းဆရာက … ဘာလို့ … စိတ်မပါတော့ … တာလဲ ”

” ဟို ဟို … အဲဒါတော့ … ကျနော် … မသိဘူး ”

” အင်း … ရေဖွင့်ကွာ …… ရေချိုးပေး ”

……………………………………………

🏵️အခန်း ( ၄ )🏵️

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ အရင်က လင်မယားနှစ်ယောက် အတူရေချိုးတိုင်း လင်ဖြစ်သူအား ရေပန်းဖြင့် တကိုယ်လုံး ပန်းခိုင်းကာ ချိုးလေ့ရှိသည်။ အခုလည်း မောင်တူးအား မူးမူးဖြင့် လင်တော်မောင် ဦးစိုင်းမောင် နေရာအား အစားထိုးကာ ရေချိုးနေတော့၏။

” မောင်တူး ”

” ဗျာ ”

” မင်းက … ဘာကြောက်နေတာလဲ … နောက်ကနေပဲ … မပန်းနဲ့ … ဒီရှေ့လာပန်းပေး ”

ဒေါ်နန်းသဇင် စကားကြောင့် မောင်တူးစိတ်ထဲ ဖျိုးဖျိုးဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်သွားရ၏။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကလည်း ထောင်မတ်နေကာ ပုဆိုး ရေစိုသွားသဖြင့် လီးအား ရေစိုဝတ် ပတ်ထားသလို ဖြစ်နေရှာသည်။ မျက်နှာပူပူဖြင့် ဒေါ်နန်းသဇင်ရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ကာ လည်ပင်းမှစ၍ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ရေပန်းဂေါက်လေးဖြင့် ပန်းပေးကာ တဖြည်းဖြည်း ဆီးခုံးနားအရောက် အစိလေးအားပေါ်အောင် လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖြဲပေးထားရာ အဖုတ်လေးအား ကြာကြာလေး ပန်းပေးလိုက်၏။

” ဟင် …… မောင်တူး ”

” ဗျာ ”

မောင်တူး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်နေတော့သည်။ အခန့် မသင့်လျင် အလုပ်ပြုတ်ဦးမည်။

” အင်း … ငါ့ ကိုယ်လုံးက … ဆွဲဆောင်မှု ရှိပါသေးတယ် … ပြစမ်း ”

” ဟမ် ”

” မင်းဟာကြီးက … အဖုလုံးလေးတွေ … အနာတွေလား ”

” မဟုတ်ပါဘူး … အဲ့တာ ဂေါ်လီတွေပါ … မမနန်း”

ဒေါ်နန်းသဇင်တစ်ယောက် မူးမူးနှင့် လင်တော်မောင်အား အရွဲ့တိုက်ရင်း လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတော့သည်။ မောင်းတူး ပုဆိုးအောက်နားစအား လှန်ကာ လီးအား အုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသော မောင်တူးတစ်ယောက် ရုတ်တရက် ဒေါ်နန်းသဇင် အပြုအမှုကြောင့် လရည်ထွက်မတက် လီးတန်တလျှောက် ကျဉ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။

” တော်ပြီကွာ … ရေချိုးပြီး … အိပ်ခန်းထဲသွားမယ် … မင်းလည်း … တခါထဲ ချိုး … မောင်တူး ”

မောင်းတူ အခုမှ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ အလုပ်မပြုတ်ပဲ အဆင်ပြေလျင် ကာမစည်းစိမ်းလေး ခံစားရမည်မှန်း ကြိုတင်သိရှိနေတော့သည်။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူးအား မကြည့်တော့ပဲ တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ရေချိုးပြီး အရင်ထွက်သွား၏။ ဒေါ်နန်းသဇင် ထွက်သွားအပြီး မောင်တူးမှာလည်း ရေအမြန်ချိုးကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ပြီး အိမ်၏ တောင်ဘက် ကားဂိုဒေါင်ဘေး သူနေသော တိုက်ခန်းလေးထဲ ရေဝတ်လဲရန် ဧည့်ခန်းထဲအဖြတ် နောက်ကျောဘက်မှ ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတော့၏။

” မောင်တူး ”

” ဗျာ … မမနန်း ”

” မင်း အခန်း မသွားနဲ့တော့ … ဒီလာ … ရော့ … ဒါကို အရင်လဲထား ”

မောင်တူး လှည့်ကြည်ချိန် ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တဘက်အကြီး တစ်ထည်အား ရင်လျားရင်း ပုဆိုးအဟောင်း ပစ်ပေးနေသည်။ မောင်တူးတစ်ယောက် ရေစိုပုဆိုးအား လဲဝတ်ရင်း ဒေါ်နန်းသဇင်နောက်မှ ကပ်ပါလာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲအရောက် ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တဘက်ရင်လျားရဲ့နဲ့ပင် မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ကာ ဆံပင်များ ခြောက်အောင် ဒွိုင်ယာ မှုတ်ရင်း ခဏအကြာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်တော့သည်။

” မင်း … ရေခြောက်ရင် … ငါ့ ဇတ်ကြောတွေ ဆွဲပေးပါ့လား … ရေငတ်ပြီး … အကြောတွေ တင်းနေလို့ ”

” ဟုတ် … မမနန်း ”

စကားပြောရင်း မှောက်အိပ်လိုက်သော ဒေါ်နန်းသဇင်ဘေးနား တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ကာ ဇတ်ကြောများ စနှိပ်ပေးလိုက်၏။ ဂုတ်သားလေးမှာ ဖွေးစွတ်နေပြီး မောင်တူး နှိပ်လိုက်တိုင်း လက်ဖိရာအတိုင်း ရဲတက်လာသည်။ ဂုတ်မှတဆင့် ပုခုံးသားနှစ်ဖက်အား နှိပ်ရင်း အောက်ဖက်ရွေ့လာရာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ချက်အား ဆုပ်နယ်ရင်း ပေါင်တန်နောက်ခြမ်းသို့ ဖိနှိပ်ပေးပြန်၏။ ရင်လျားထားသော တဘက်မှာ ပေါင်လယ်ထိသာ ဖုံးသဖြင့် နှိပ်ရင်း မောင်တူးတစ်ယောက် တဘက်အောက်နားစအား မကြည့်ရာ ဖင်ကြားအောက် ရေစိုနေသော စောက်မွှေးလေးများ မြင်နေရသည်။ မောင်တူး ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ခုံးထ လာတော့၏။

” အင်း … မင်းက … လက်ပေါက်သားပဲ … ငါ ပက်လက်လှန်ဦးမယ် … ခြေသလုံးကနေ အပေါ်ထိ … နှိပ်ပေးဦး ”

မောင်တူး မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာသည်။ခြေဖဝါးအလယ်မှ စနှိပ်ကာ ခြေသလုံးလေးအား နှိပ်ပေးပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ် ပက်လက်အနေအထားမို့ အတွင်းခံမပါသော စောက်ပတ်လေးအား ပေါင်လယ်မှ လန်တက်နေသော တဘက် အောက်နားစမှ မပေါ်တပေါ်လေး မြင်နေရ၏။ မောင်တူးစိတ်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်းဖြင့် ရင်ခုန်လာကာ လက်နှစ်ဖက်မှာ ဒူးဆစ်လေးကျော်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ပေါ် ရောက်ရှိသွားသည်။

တဘက်အောက်နားစလေးထဲ လက်နှစ်ဖက်သွင်းကာ ပေါင်တန်အား နှိပ်ရင်း အပေါ်ရွေ့သွားရာ ပေါင်ရင်းအရောက် ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ပတ်လေးမှာ ရေစိုနေသော စောက်မွှေးလေးများ ကပ်နေကာ နီညိုရောင် အဖုတ်နားရွက်လေး နှစ်ဖက်က လန်နေပြီး အက်ကွဲကြောင်းဘေး နူတ်ခမ်းသားမှာ ဖောင်းကြွလာတော့၏။ ဒေါ်နန်းသဇင် မျက်နှာအား ခိုးကြည့် မျက်လုံးလေး စင်းနေသဖြင့် မောင်းတူး အတင်းရဲလာသည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုအား ဖြဲကာ အပေါ်ရှိ အရည်ပြား မာတင်းစပြုနေသော အစိလေးအား လက်မဖြင့် ဖိချေလိုက်တော့၏။

” ဟင် … မောင်တူး … နှိပ်ပါဆို … ဘာလုပ်နေတာလဲ … အာ ”

မောင်တူးမျက်နှာပေါ် ချွေးစေးများ ပျံနေကာ ဒေါ်နန်းသဇင် စကားအား ပြန်မပြောပေ။ ကန့်လန့်ဖြတ် အနေအထားဖြင့် အဖုတ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ပစ်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်နန်းသဇင် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား စိလိုက်သော်လည်း ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်အပေါ်ပိုင်းရှိ အစိလေးမှာ မောင်တူးပါးစပ်ထဲ ရောက်ရှိနေတော့၏။

” အိုရ် … ခက်တော့တာပဲ … မောင်တူးရယ် … ကျွတ်ကျွတ် ”

ဒေါ်နန်းသဇင် ဟန်လုပ်နေသော်လည်း စောက်ပတ် လေးမှာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသည်။ မောင်တူးမှာ အစိလေးစုပ်ရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ အထက်အောက် ကန့်လန့်ဖြတ် ဖိဆွဲပေးရာ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေးနေတော့၏။

” အ … အ… ရှီးးးးး … ဘယ်လို … လုပ်နေတာလဲ … မောင်တူး ရယ် … ဟင့် ဟင့် ”

ဒေါ်နန်းသဇင် ဟန်မဆောင်တော့ပေ။ ရင်လျားထားသော တဘက်အား ဖြည်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွတက်လာပြီး ကော့ပေးထားသည်။ ခေါင်းထောင်နေသော အစိလေးအား မောင်တူး ပါးစပ်ဖြင့် လိုက်ကပ်ပေးရင်း တရှီးရှီး ညည်းနေ၏။

” ပေါင်ကြားထဲ … လာပါ့လား … မောင်တူး ”

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူးပါးစပ်အား စောက်စိလေး တေ့ပေးရာ ကန့်လန့်ဖြတ်မို့ အားမလို အားမရဖြစ်ကာ သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ယက်ရန် ပြောလိုက်ပြန်သည်။ မောင်းတူးတစ်ယောက် ထရပ်ကာ ဒေါ်နန်းသဇင် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူပြီး ခါးညွတ်ရင်း စောက်ပတ်အား ထိထိမိမိလေး ဖိယက်ပေးတော့၏။

” အ … အ … အစိလေး စုပ်ပြီး … နာနာလေးယက် … အင်း … ဟုတ်တယ် … ဟုတ်တယ် … ကောင်းလိုက်တာ … အဟင့် ဟင့် … အား … အား … ထွက်ပြီ … အ … အားးးးးးးးးး ”

မောင်တူးမျက်နှာအား အဖုတ်ဖြင့်ဆွဲကပ်ကာ ပန်းထုတ်သဖြင့် မောင်တူး မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသည်။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး လျှာစွမ်းအောက် တချီပြီးသွားသဖြင့် မျက်လုံးလေးစင်းကာ အနားယူနေတော့၏။

” မောင်တူး ”

” ဗျာ ”

” မင်း … ဟာကြီး … တအား ထောင်နေပါလား ”

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ပင်ကိုယ်စိတ် ရာဂအားကြီးသဖြင့် ထောင်မတ်တင်းမာနေသော လီးအား မြင်သည်နှင့် ပက်လက်လှန် အနားယူနေရာမှ ထထိုင်ရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ ၅ ချက်ခန့် ပုဆိုးအပြင်မှ ဂွင်းထုပေးရင်း ညာလက်မှ ပုဆိုးအောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်ပစ်၏။ ပုဆိုးအောက်မှ ရမ်းခါထွက်လာသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ လျှာသပ်ချနေတော့သည်။ မောင်းတူမှာ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် လက်ပြင်ကိုင်းပေမယ့် ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ဂေါ်လီ ၃ လုံးဖြင့် စံချိန်မှီလှ၏။ ဒေါ်နန်း သဇင် ဘယ်လက်လေး မောင်တူးလီးပေါ် ပြန်ရောက်လာကာ လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချလိုက် သည်။ အညိုရောင်သန်းကာ အကြောများ ထောင်ထနေသော မောင်တူးလီးမှာ ဒစ်ကြီးကားထွက်လာပြီး လီးထိပ်နား အပေါ်ဘက်တွင် ဂေါ်လီ တစ်လုံးနှင့် တစ်လက်မခန့်အကွာ ဘေးတဖက်တချက်ဆီတွင် နှစ်လုံးက လီးအရည်ပြားပေါ် တင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာ၏။

ထိုအချိန် ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒူးတုတ်ထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် ခါးညွတ်ကာ လီးအရင်းအောက်ဖက် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်ရာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော မောင်တူး လီးကြီးမှာ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ခါရမ်း နေသည်။ လဥနှစ်လုံးအား ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ် ကာ မောင်တူးပေါင်ကြားထဲ နေရာယူပြီး ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲမြှောက်ကွေးကာ ဖိတွန်းရင်း ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးကလိပေးလိုက်၏။

” အား လားလား … မမနန်းရယ် …… ကောင်း လိုက် တာ ဗျာ …… ရှီးးးးးးးးးးးးး ”

လျှာထိပ်လေးနှင့် ဖင်ဝလေးအား ထိုးသွင်းမွှေခံရ သဖြင့် မောင်တူးတစ်ယောက် ကွေးမြှောက်ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ တရှီးရှီးဖြင့် စုပ်သပ်နေရသည်။ ကျေးဇူးရှင် ဆရာကတော် ဒေါ်နန်းသဇင်ဆီမှ ဒီလိုအပြုအစု အယုအယများ ရဖို့ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။

” အ …… အားဟား …… ဟူးးးးးးးးး … အ ”

ဒေါ်နန်းသဇင်တစ်ယောက် ဖင်ဝလေး ထိုးထိုးယက်ကာ လက်ကလည်း လီးအား တစ်ချက်ချင်း ထုပေးနေသဖြင့် မောင်တူး မခံနိုင် ရှာတော့ပေ။

” မမနန်း … ရှီးးးးးး … အအ … ကျနော် … လိုး လိုး … လိုး ချင် ပြီ ဗျာ ”

ခဏအကြာ ပက်လက်လှန်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကားထားသော ဒေါ်နန်းသဇင်၏ အဖုတ်ထဲ မောင်တူးတစ်ယောက် ဒူးထောင်လျက် အနေအထားဖြင့် လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်တော့သည်။

” အိုးးးး ………… ကျွတ်ကျွတ် ………… အ ”

မောင်တူးလီးကြီး ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ပတ်ထဲ တရစ်ချင်း ဝင်လာနေ၏။ စောက်ပတ်လေးထဲ တင်းကြပ်နေသဖြင့် အစပိုင်း အနည်းငယ် နာကျင်ကာ အော်နေမိသည်။

” အား …… အင့် …… ဖြေးဖြေး … နာတယ် … အား …… အ …… အမေ့ … နာလိုက်တာ … အမေ့ … အားး …… အာားးး ”

ဒေါ်နန်းသဇင်တစ်ယောက် သူမတို့လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် မောင်းတူးရင်ဘတ်အား ဆီးတွန်းကာ လီးထိပ်မှ ဂေါ်လီ ဒဏ်အား လူးလိမ့်နေအောင် ခံစားနေရသည်။

” အားးးး … မင်း လီးက … ဘယ်လို ကြီးလဲ … အား …… အင့် ……စောက်ဖုတ်လေး … ကွဲပါပြီ …… အားး …… ယားလည်းယားတယ် … နာလည်း နာလှပါပြီ …… အမလေးးး …… အဟင့် ဟင့် ”

မောင်းတူး လီးထိပ်မှ ဂေါ်လီများက ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ခေါင်းပေါက် အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေ၏။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်နန်းသဇင် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ လူးလွန်နေပြီး မောင်တူး လက်မောင်းအိုးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ မောင်တူးမှာလည်း နဖူးကြောလေး တွန့်ကာ မချိမဆန့်လေး ဖြစ်နေသော ဒေါ်နန်းသဇင်မျက်နှာအား ကြည့်ပြီး လီအရင်းထိ ဆောင့်လိုးပစ်၏။

” အမလေးးး … သေပြီ သေပြီ … ဗြိ … ဘွတ် … အ … အားးးး …… ဗျစ် …… ဗျစ် …… ဖွပ် ”

” ကောင်းလား … မမနန်း ”

” သေမတတ်ပါပဲ … မောင်တူးရာ … မင်းလီး အပေါ်က … အဖုလေးတွေက … နာလည်းနာ … ကောင်းလည်းကောင်း … အ … အင့် ”

” အဲတာ … လိုးတဲ့အချိန် …… ခံစားမှု ပိုကောင်းအောင် … ထည့်ထားတာ … မမနန်း … ကြိုက်တယ်မလား ”

” ရှီးးးးး … မင်းလီးက … ရှည်တော့ … သားအိမ် … လာလာထောက်တယ် … အဖုလေးတွေက … အတွင်းထဲ … ကြိတ်မွှေနေတော့ … ကောင်းတာပေါ့ … စလိုးကတည်းက … ခဏနေတော့ …… မမနန်း … တချီပြီးသွားတယ် ”

မောင်တူးလီးမှာ ကြီးမားတုတ်ခိုင်ကာ ဂေါ်လီပါသဖြင့် ဒေါ်နန်းသဇင်တစ်ယောက် လီးအရသာအား အပြည့်အဝ ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းမောင်လီးအား ဂေါ်လီများထည့်ရန် ပူဆာဖို့ တေးထားလိုက်သည်။ မောင်တူး လီးကြီးဖြင့် မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံရင်း ရေမဆေးတော့ပဲ လီးအား အကြိမ်ကြိမ် စုပ်ပေးနေမိ၏။ နောက်ဆုံး ပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း မောင်တူး စိတ်တိုင်းကျ လရည်များ မျိုချပေးရပြန်သည်။ အချိရည်သောက် အမောဖြည်ပြီး ခဏအကြာ မောင်တူးမှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ဖင်ကြီးအား ပင့်မကာ ခြေရင်းဘက်ရှိ ခွခေါင်အုံးဖက်လုံးအား ဖင်အောက်ခုပေးလိုက်၏။ ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးအား လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ကာ ဖိလိုးပေးပြန်သည်။

” ဗျစ် …… ဘွတ် … အား … ကောင်းလိုက်တာ … မမနန်း … စောက်ဖုတ်က … စီးပိုင်နေတာ … အိမ်ထောင်သည်ဆို … ယုံမယ် မထင်ဘူး ”

မောင်တူးမှာ စကားပြောရင်း ဖင်အောက်ဖက် ခေါင်းအုံးခုထားသဖြင့် ဖောင်းကြွလာသော ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ဖုတ်လေးအား လီးအရင်းထိ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပစ်၏။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး လိုးချက်များအောက် အဖုတ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေ ရွဲနှစ်နေတော့၏။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းမောင်၏ လီးဖြင့်သာ အလိုးခံဖူးရာ မောင်းတူး၏ ဂေါ်လီပါသော လီးကြီးအား ခံ၍ မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။

…………………………………….

🏵️အခန်း ( ၅ )🏵️

” အား … ကောင်းလိုက်တာ … မောင်တူးရယ် … အမေ့ … အင့် … အား … ဆောင့် ဆောင့် … မင်း စိတ်တိုင်းကျ … ဆောင့်လိုးစမ်းကွာ … အားးးးးး … အားးးးးးးး ”

” ကောင်းလား … မမနန်း… နောက်လည်း … လိုးခွင့် ပေးဦး မှာလား … ဗျစ် … ဘွတ် … ဘွတ် … ဘွတ် ”

” အား … ရှီးးးးးးးး … ကောင်းတယ် … မင်း ဆရာ … မရှိတဲ့ချိန် … အချိန်မရွေး … လာလိုးလေ … ဒါပေမယ့် … ငါ့ကိုပဲ … လိုးရမှာနော် …… အပြင် တခြားကောင်မလေးတွေ … မလိုးရဘူး ”

” အင်းပါ … မမနန်းရဲ့ … ဒီလောက်လှတဲ့ … မိန်းမ တစ်ယောက်ကို … လိုးနေရတာ ……ဘယ်မိန်းမကို … သွားလိုးရဦးမှာလဲ … ဆရာ မရှိချိန် …… လာလာ လိုးမှာ ”

” အင်း … အင့် … လာလိုးပေါ့ …… အား … အင့် … ကောင်းလိုက်တာဟာ … မင်း လီးကြီးက … အဖုလေးတွေကလည်း … အတွင်းထဲ … တကယ် အရသာ ရှိတယ် … ဆောင့် ဆောင့် … ပြီးတော့မယ် … နာနာလေး … ဆောင့်ပေးဦး ”

မောင်တူးလည်း စကားအဆုံး မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပေးရာ ဒေါ်နန်းသဇင်တစ်ယောက် တအားအား ညည်းရင်း တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာပြီး မောင်တူး ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။

” အမလေးးးး … အား အား … ထွက်ပြန်ပြီ … ရှီးးးးးးးးးးး … အမေ့ … အားးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ဟာ … ငါတော့ … မင်းလီးကြီးကို … ကြိုက်သွားပြီဟာ … မရပ်နဲဦး … မင်းပြီးအောင် … ဆက်သာလိုး ”

မောင်တူးလည်း အံကြိတ်လိုးရာ အချက် ၆၀ ခန့်တွင် ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများ၏ ညှစ်ပေးသည့်ဒဏ်အား မခံနိုင်ပဲ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။

………………………………………….

မနက် ၆ နာရီခွဲကျော်ကျော်တွင် ကားဂိုဒေါင်ထဲမှ မောင်းထွက်သွားသော ကားသံကြောင့် ဒေါက်တာဆုရတီ လန့်နိုးလာခဲ့၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်လေးမှ ခိုးကြည့်ရာ သမီးဖြစ်သူ ပိုးရတီမှာ ခြံဝင်းတံခါးအား ကိုယ်တိုင် ဆင်းဖွင့်ရင်း ကားလေး ခြံပြင်သို့ ထုတ်ကာ တံခါးပြန်စိရင်း မောင်းထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကုတင်နား ပြန်လျှောက်လာရာ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ပက်လက်အိပ်နေပြီး လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်မှာ ခပ်ကွေးကွေးလေး အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်မိ၏။ ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲထိုင်ရင်း တစ်ညလုံး ထိထိမိမိ လိုးပေးခဲ့သော ဦးစိုင်းမောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ငုံ့နမ်းလိုက်တော့သည်။

” ရွှတ် ”

” ဟင် …… အိ ……… အီး ”

ဦးစိုင်းမောင် အိပ်ပျော်နေစဉ် လီးထိပ်လေး နွေးကနဲ့ အသားစိုင် တစ်ခု ထိကပ်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ လီးအား ကုန်းနမ်းနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ အီးကနဲ့ ပျင်းကျော တစ်ချက်ဆွဲပြီး ထထိုင်ရင်း ဘေးသို့ အကြည့်ရွေ့ရာ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။ တစ်ညလုံး မူးမူးနှင့် သူများမယားအား လိုးထားရာ ဘေးနား သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်တစ်ယောက် ခပ်ကွေးကွေး အိပ်နေသည်ကို တွေ့မိသဖြင့် လန့်သွားရ၏။

” စိုးရိမ်မနေပါနဲ့ … ကိုစိုင်းရယ် … လာ မျက်နှာသွားသစ်ရအောင် … ကိုကြီးက ပုံမှန် ၉ နာရီလောက်မှ အိပ်ယာထတတ်တာ … ညက သောက်ထားတော့ … နေ့လည်မှ … နိုးတော့မှာပါ ”

ဒေါက်တာဆုရတီ စကားကြောင့် ဦးစိုင်းမောင် စိတ်အေးသွားတော့သည်။

” အဲဒါ … ဘာလုပ်မလို့လဲ ”

” ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ် …… မလို့လေ ”

” ဝတ်မနေနဲ့ … လာ … သမီးလည်း … အပြင်ထွက်သွားပြီ … အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ”

ထိုနောက် ဒေါက်တာဆုရတီ ဦးဆောင်မှုဖြင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီး ကပ်ပါလာရင်း မျက်နှာသစ်ကာ ကိုယ်လက်သန့်စင်ကြသည်။ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ကာ ကော်ဖီဖျော်ပြီး ပေါင်မုန့်ထုပ်နှင့် စတော်ပဲရီ ယိုဘူး ယူကာ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီးအား နောက်မှကြည့်ရင်း လီးကြီး ထောက်မတ်လာတော့သည်။ ထမင်းစားခန်းထဲ အရောက် စားပွဲခုံဘေးမှ ထိုင်ခုံ အလွတ်များတွင် ဝင်ထိုင်ရာ ဒေါက်တာဆုရတီတစ်ယောက် ဦးစိုင်းမောင်ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ တခိခိ ရယ်မောနေပြန်၏။

” ကိုစိုင်း … ဟာက … လက်လန်တယ် … တစ်ညလုံး သောင်းကျန်းထားတာကို … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” မဆု … ဖင်ကြီး မြင်ရင်ကို … မနေနိုင်ဘူး … လိုးချင်နေတာ ”

” အမလေး … ခ်ခ် ”

စကားပြောရင်း ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ပေါင်မုန့်အား ဓါးအပါးလေးဖြင့် လှီးကာ တစ်ချပ်ပြီး တစ်ချပ် စတော်ဘယ်ရီယိုများ သုပ်ကာ ၂ ချပ်ပူး ထပ်ထားလိုက်သည်။ ကော်ဖီကရားလေး မကာ ခွက်အလွတ် ၂ ခွက်ထဲ အပြည့်ထည့်ပြီး ပါမုန့်ယို စားမည်အလုပ် ဘေးချင်းကပ်လျက် ထိုင်နေသော ဦးစိုင်းမောင် ထရပ်လိုက်၏။

” ခဏ … မဆု ”

ဦးစိုင်းမောင် အသံကြောင့် ဒေါက်တာဆုရတီ ပါးစပ်ထဲ ပါမုန့်လေးအား ကိုက်ထားရာမှ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနှင့် ဒေါက်တာဆုရတီလက်မှ ပေါင်မုန့် အား ယူကာ ထပ်ထားသော ပေါင်မုန့် ၂ ချပ်အား ခွာပြီး ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်အား ညှပ်လိုက်၏။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်အား ခပ်ဖွဖွ ဖိကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး လုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်ကြားမှ ဒစ်ကြီးမှာ ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက်ဖြင့် ယိုများ ပေကပ်လာစဉ် ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါက်တာဆုရတီ ပါးစပ်နား ကပ်ပေးလိုက်၏။

ဒေါက်တာဆုရတီ ကြောင်ကြည့်နေရာမှ သဘောပေါက်ကာ ပါးစပ်နားထိ ကပ်လာသော ဒစ်ဖူးပေါ်မှ ယိုများအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ရင်း မျိုချပစ်တော့သည်။ ထပ်ခါထပ်ခါ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ရင်း ပေကပ်လာသော ယိုများအား မျိုချလိုက် ပေါင်မုန့်လေး ကိုက်စားလိုက်နှင့် နှစ်ချပ်လုံး ကုန်သွားစဉ် လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ပေကပ်နေသော ယိုများအား ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ်ပြီး လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

” အားဟား … ရပြီ ရပြီ … မဆု … ဒီတခါ … ကျနော့် အလှည့် ”

ပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီအား စားပွဲခုံပေါ် ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ပက်လက်လှန်တင်ကာ ယိုသုတ်ထားသော ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်အား ယူပြီး ခွာလိုက်၏။ ပေါက်မုန့် မျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ကပ်နေသော ယိုများအား ဒေါက်တာဆုရတီ ပေါင်ဂွမှာ စောက်ပတ်အုံအား သုတ်ကာ လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်တော့သည်။ ဒေါက်တာဆုရတီ တစ်ယောက် စောက်ပတ်လေးအား ယိုသုတ်ပေးစဉ် အေးကနဲ့ဖြစ်ကာ လျှာအပြားလိုက်ပင်ယက်စဉ် နွေးကနဲ့ မတူညီသော ခံစားမှုနှစ်ခု တလှည့်စီ ပြောင်းပြီး ခံစားနေရင်း စောက်ပတ်အုံလေး ဖောင်းကြွလာပြီး အရည်ကြည်များ အိုင်လာရ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း စောက်ပတ်အုံပေါ်မှ ယိုများအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှ အရည်ကြည်များအား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ ဆွဲစုပ်မျိုချပစ်တော့သည်။

” အားးးးး ……… အ …… ကိုစိုင်းရယ် ”

ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီးကြွကာ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ်အား လိုက်တေ့ပေးနေရှာ၏။ ထို့နောက် နှစ်ဦးသား ပုံစံမျိုးစုံနှင့် နှစ်ချီဆက်တိုက် ထမင်းစားခန်းထဲ လိုးကာ ကော်ဖီသောက်ရင်း အမောဖြေနေကြသည်။ အမောပြေသည်နှင့် ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် ဖက်လိုးကြပြန်သည်။ ဦးရဲကျော် အိပ်ယာမနိုးမချင်း အိမ်ထဲ နေရာအနှံ့ အားရပါးရ စိတ်ရှိ တိုင်း လိုးပြီး ရေချိုးလိုက်ကြ၏။ ဦးစိုင်းမောင် ပြန်ခါနီး ခြံတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးရင်း ကားရှေ့ခန်းထဲ ဝင်ကာ ၅ မိနစ်ခန့် လီးစုပ်ပေး လိုက်ရပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် ကားလေး ထွက်သွားမှ ခြံတံခါးစိကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့၏။

……………………………………………………

” ဘာဖြစ်နေတာလဲ … သဲရယ် … ပြောဆိုလည်း မပြောဘူး ”

” ဟူးးးးးး … ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိပါဘူး … သော်သော်ရယ် ”

မနက်အစောကြီး ထကာ အချစ်တော် သော်တာထွန်း အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီတစ်ယောက် သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ဦးအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံပြီး လူမှုရေး ဖောက်ပြန်နေသည်ကို ပိုးရတီ အပြောရ ခက်နေရှာ၏။

” ကဲ … ဒါဆိုလည်း … ရေကူးမယ် … ထ … အဝတ်စားလဲ ”

သော်တာထွန်း စကားအဆုံး နှစ်ယောက်သား ရေကူးဝတ်စုံလေးများ လဲကာ တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖေးဘက် ရေကူးကန်နား လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ရေးကူးကန်ထဲဆင်းသော လှေကားမှ ဆင်းကာ နှစ်ယောက်သား အားရပါးရ ရေကူးနေကြ၏။ ခဏအကြာ ရေကူးကန်ဒေါင့်နားလေး ပိုးရတီမှာ ရေကန်နံရံအား ကျောမှီကာ ကန်ဘောင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်တင်ရင်း လျှာလေးထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးအား ဝိုင်းပြနေသည်။ သော်တာထွန်းမှာ ပိုးရတီ မျက်နှာလေး ကြည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးကပ်လာရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ရေထဲမှ ဆွဲမြှောက်ပြီး ဖင်ကြီးအား ပင့်ကိုင်လိုက်၏။

” အို့ …… သော်သော် ”

ရေပေါ် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ပေါ်လာမှ ဆွဲဖြဲပြီး ပေါင်ဂွလေးထဲ မျက်နှာအပ်ကာ ရေကူးဝတ်စုံ ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှ အဖုတ်လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်အား ပြန်ပင့်ကိုင်ထားသည်။ ပိုးရတီမှာ ကန်ဘောင်အား တံတောင်ဆစ်နှစ်ဖက် တင်ထောက်ထားရင်း မျက်လုံးလေး စင်းနေမိ၏။ ထိုစဉ် သော်တာထွန်းမှာ ပိုးရတီ၏ ဖင်ကြီးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ထိန်းကာ ညာလက်မှ ရေကူးဝတ်စုံဘောင်းဘီဂွလေးအား ပေါင်ခြံဘေး ဆွဲကပ်ပစ်တော့သည်။ ရေပေါ်တွင် စောက်မွှေးပါးပါးလေး ကပ်နေသော ပိုးရတီအဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကြွနေပြီး ရေမျက်နှာပြင် မတည်ငြိမ်မှုကြောင့် စောက်စိလေးမှာ ရေပေါ် ပေါ်လာလိုက် မြုပ်သွားလိုက် ဖြစ်နေရ၏။

အစိလေး ပေါ်လာလိုက် သော်တာထွန်းမှ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအား လျှာထိပ်ဖြင့် ပင့်ယက်ရင်း ဆွဲစုပ်ပေးနေသည်။ ရေစိုစို စောက်ပတ်လေးအား အယက်ခံရင်း စောက်စိလေး သော်တာထွန်းပါးစပ်ထဲ ရောက်စဉ် နွေးကနဲဖြစ်ပြီး အပြင်ပြန်ထုတ်ချိန် ရေနှင့် ထိတွေကာ အေးကနဲဖြစ်ကာ မတူညီသော ခံစားမှုနှစ်မျိုး တစ်ပြိုင်ထဲ ခံစားနေရပြန်၏။ သော်တာထွန်း တအားဆွဲစို့နေသဖြင့် စောက်စိလေးမှာရဲပြီး ကျိန်းစပ်လာပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှ အရည်ကြည်များ ရေကူးကန်ထဲ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ပိုးရတီ သွေးသားများ ဆူပွက်လာကာ အားကနဲ့ တစ်ချက်အော်ပြီး ရေပေါ် စောက်ရည်များ ကော့ပန်းပစ်တော့၏။ သော်တာထွန်းမှာလည်း ပိုးရတီ ရေပေါ် ကော့ပျံနေပုံအား ကြည့်ရင်း ရေထဲ၌ပင် အဖုတ်လေး အား ဘောင်းဘီအပြင်မှ ဖိပွတ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ခဏအကြာမှ ရေကူးကန်ထဲမှ ပြန်တက်လာရင်း ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ရေချိုးကြ၏။

ထိုအဖြစ်ပျက်များအား ချောင်းနေသူမှာ သော်တာထွန်းတို့အိမ်မှ တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းသော ဖိုးလုံးပင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးလုံးမှာ အသားမဲမဲ အရပ်ပုကာ ကိုယ်လုံး ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် အသက် ၂၁ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိနေ၏။ သော်တာထွန်းဖခင် မွေးရပ်မြေသို့ပြန်စဉ် ရွာမှ ငယ်သူငယ်ချင်း တစ်ဦး၏ အကူညီတောင်းမှုကြောင့် လက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းရန်နှင့် အိမ်တွင် အရေးအကြောင်း လူငယ်တစ်ယောက်ရှိရန် ခေါ်လာခဲ့သည်။ သော်တာထွန်းအထက် သားတစ်ယောက် ရှိသော်လည်း အိမ်မကပ်သဖြင့် အရေးအကြောင်း လူငယ်ဆိုလို့ ဖိုးလုံးသာ ရှိ၏။ တိုက်၏ တောင်ဘက် ကားဂိုတောင် နောက်ကျောဘက် အခန်းလွတ်ထဲ ခြံစောင့် ဦးစံ မောင်နှင့်အတူ နေထိုင်ရ၏။ ရေကူးကန်အနောက်ဖက် ခြုံများ ရှင်းနေစဉ် သော်တာထွန်းနှင့် ပိုးရတီတို့ ရေလာကူးသဖြင့် အသံမပေးပဲ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ ချောင်းကြည့်တော့သည်။

ဖိုးလုံးတစ်ယောက် သော်တာထွန်းတို့ အိမ်အား ရောက်ရှိနေသည်မှာ ၂ နှစ်နီးပါရှိနေ၏။ ရွာမှာနေစဉ်ကတည်းက ရာဂစိတ် အားကြီးသူဖြစ်ရာ ဒီအိမ်ရောက်ပြီး ၂ လ အကြာ အခွင့်အရေးရလျင် ရသလို သော်တာထွန်းအား ချောင်းလေ့ရှိသည်။ သို့သော် သော်တာထွန်းမှာ ယောကျ်ားစိတ်ပေါက်ကာ ဒူးဖုံးဘောင်းဘီတိုများနှင့် အနေများ သဖြင့် မှန်းချက်နှင့် နမ်းထွက် မကိုက်ခဲ့ပေ။ ဒီတစ်ကြိမ်သာ ရှားရှားပါးပါး ရေကူးဝတ်စုံလေးနှင့် မြင်ခွင့်ရလိုက်၏။ သော်တာထွန်းတို့ အိမ်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ခြုံများအား ပြောင်အောင် ရှင်းကာ ပြီးစီးသည်နှင့် ဂိုဒေါင်နားမှ ရေကန်လေးထဲ ရေချိုးကာ သူနှင့် ခြံစောင့် ဦးစံမောင် နေသော အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

” ဖိုးလုံးလား … ဟုတ် … အဘစံ ”

” ခြုံတွေ ရှင်းပြီးရင် … အိမ်ကြီးထဲ … သွားလိုက်ဦး … ဆရာ ကတော် ခေါ်နေတယ် ”

” ဟုတ်ကဲ့ ”

ဖိုးလုံးမျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာတော့၏။ အဝတ်အစား အမြန်လဲကာ အိမ်မကြီးဘေးမှ ပတ်ထွက်ရင်း အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့အရောက် သော်တာထွန်းနှင့် ပိုးရတီတို့ ထွက်လာနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

” ဖိုးလုံး … ခုန … နင် ဘယ်သွားနေတာလဲ … မာမီခေါ်နေတယ်”

” နောက်ဖေး … ဟို ဟို ”

” ကဲ … တော်ပြီ … အူကြောင်ကြောင်နဲ့ … မာမီ ဘာဝယ်ခိုင်းမလဲ … မသိဘူး … သွားလိုက်ဦး ”

” ဟုတ် ”

” လာ … သဲ … သော်သော်တို့လည်း … ရုပ်ရှင်ဒိုးမယ် ”

…………………………

🏵️အခန်း ( ၆ )🏵️

သော်တာထွန်းမှာ ဖိုးလုံးအားပြောရင်း ပိုးရတီအား တဆက်တည်း ပြောကာ နှစ်ယောက်သား ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။

” ဟင် … သော်သော့်ကား … ကိုကို ယူသွားပြန်ပြီ … ထင်တယ် ”

” ကဲပါ … သော်သော်ရယ် … ပိုး ကားနဲ့ပဲ … သွားရအောင် … လက်မှတ်မမှီပဲ … နေမယ် ”

” တောက် … သူ့ကားက …… ဘောလုံးပွဲရှုံးလို့ ပေါင်ထားတာ … သဲရ ”

” သူ့ကားသူ ပေါင်တာပါ … သော်သော့်ကားတော့ … မလုပ်ရဲ လောက်ပါဘူး … သွားကြစို့ ”

နှစ်ယောက်သား ပိုးရတီ ကားလေးဖြင့် ခြံဝန်းထဲမှ ထွက်လာကာ အိမ်ရှေ့လမ်းမပေါ် ပုံမှန်လေးမောင်းရင်း လမ်းထိပ် လမ်းမကြီးပေါ် မေးတင်ကာ မြို့ထဲဘက် ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ မီးပွိုင့်နှစ်ခု ဖြတ်ကျော်အပြီး ပိုးရတီကားလေး ညာဘက် နောက်ဘီးပေါက်သဖြင့် လမ်းဘေး ထိုးရပ်လိုက်တော့သည်။

” ဟူးးးးး … ဒီနေ့ ပြသဒါးပဲ … သဲရယ် … သော်သော့်ကားက …ကိုကို ယူသွားပြီ …… သဲကားက …… ဘီးပေါက်ပြန်တာ ”

” အင်း … ကားဘီးဖာဖို့ … ပိုး ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် … ခဏစောင့်”

ပိုးရတီအသိ လေထိုးကျွတ်ဖာဆိုင်အား ဖုန်းဆက်ရာ ၁၀ မိနစ်အကြာ ဆိုင်ကယ်နှင့် ကားဘီးအား လာဖြုတ်၍ မိနစ် ၂၀ အကြာတွင် လာရောက် တပ်ဆင်ပေးသွားသည်။ ရုပ်ရှင်လက်မှတ် မမှီသဖြင့် မုန့်စား အအေးသောက်ကာ သော်တာထွန်းအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြ တော့၏။ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် သော်တာထွန်းမှာ အိမ်အောက်ထပ် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာတွဲလျက် အခန်းထဲဝင်ကာ သေးပေါက်ပြီး အဖုတ်လေးအား ဆေးကာ ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲအရောက် တီဗွီဖွင့်မည်အလုပ် အိမ်၏ မြောက်ဘက်ခြမ်း အရှေ့ဘက်မှ အိပ်ခန်းရှေ့ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့် ချောင်းကြည့်နေသော ပိုးရတီအား မြင်လိုက်သဖြင့် တီဗွီမဖွင့်ဖြစ်တော့ပဲ ပိုးရတီနားလေး လျှောက်လာခဲ့၏။ ထိုအိပ်ခန်းမှာ မိခင်နှင့် ဖခင်တို့၏ လင်မယား အိပ်ခန်းဖြစ်ရာ တံခါးဝမှ အတွင်းဘက် စိုက်ကြည့်နေသော ပိုးရတီ နောက်ကျောဘက်မှ ကပ်ကာ အတွင်းဘက် ကြည့်လိုက်သည်။

မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရှက်ခြင်း ဝမ်းနည်းခြင်း ယူကျိုးမရ ဖြစ်ခြင်းများ ခံစားမှုပေါင်းစုံ ခံစားနေမိတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ လူနှစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်ပေ။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားနှင့် ပက်လက်လှန်လှဲနေရာ ဖိုးလုံးမှာ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ဘေးမှာ ကိုယ်တစောင်းခွရင်း ဒေါ်သီတာမိုး နို့အုံတစ်ဖက်အား စို့ကာ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်ပေးနေ၏။

” အခုမှ … တစ်ခါ လိုးထားတာ … မဝသေးဘူးလား … ဖိုးလုံး ”

” အန်တီမိုး … စောက်ဖုတ်ကြီးက … မြင်တာနဲ့ … လိုးချင်စရာကြီး … လိုးရတာ အားမရဘူးဗျာ ”

” နင် … ကိုသန့်ဇင်တို့ ရွာကတည်းက … ငါ့ကို ပစ်မှားနေတာ … ငါသိပါတယ် ”

” ဟုတ်တယ် … အန်တီမိုးရာ … အဲဒီညက … ကျနော် … ဂွင်းကို … ၃ ခါလောက် ထုပြီးမှ … အိပ်လို့ရတာ ”

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ အသက် ၄၇ နှစ် ကျော်လာသော်လည်း အသားဖြူဖြူနှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ အချိုးကျစွာ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသေးသည်။ ခင်ပွန်းသည် ဦးသန့်ဇင်မှာ အသက် ၅၀ ကျော်နေပြီး လက်ရှိ အသက်အရွယ်အထိ တစ်လ ၄ ကြိမ်ခန့် ကာမဆက်ဆံသေးသော်လည်း နောက်ပိုင်း အိမ်ထောင်ရေးသုခ မရှိသည့် ရက်တွေ များလာတော့၏။ တဖြည်းဖြည်း တငွေ့ငွေ့ လောင်ကျွမ်းနေသော ကာမမီးလေးအား လူမသိသူမသိ အိမ်ထဲတွင် ငြိမ်းနေမိသည်။ ပက်လက်လှဲကာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲထားသဖြင့် ဖင်သားစိုင်ဘေးသားများ ကားထွက်နေပြီး ပေါင်ခြံကြားမှ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာ ဖိုးလုံးလက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေသဖြင့် ပြန်လည် ဖောင်းကြွလာတော့၏။ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် နို့အုံနှစ်ဖက်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်စီ ဆွဲစုပ်ကာ ထထိုင်ပြီး ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေအထား ပြန်လှဲကာ ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်ကြီးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲကပ်ပစ်သည်။ ပေါင်တဖက် ကွေးထောင်ပေးသော စောက်ပတ်အား ခေါင်းတိုးယက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲမှ လီးက ဖြောင်းခနဲ့ ထောင်ထလာ၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း ကိုယ်တ စောင်း အနေအထားဖြင့် ဖိုးလုံးပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသည့် လီးကို မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်တော့သည်။

စောက်ပတ် အယက်ခံရင်း လီးစုပ်ရသည့် အရသာအား ဖိုးလုံးနှင့် တွေ့မှ ခံစားတတ်လာခဲ့၏။ ခန္ဓကိုယ်နှစ်ခု ဘေးတစောင်း အနေအထားဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပူးကပ်ကာ ဖိုးလုံး လက်တစ်ဖက်က ဒေါ်သီတာမိုးဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ်ရင်း အဖုတ်အား ယက်ပေးနေသလို ဒေါ်သီတာမိုး လက်တစ်ဖက်မှာလည်း ဖိုးလုံး ပေါင်တန်အား ပွတ်သပ်ပေးကာ လီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေသည်။ လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာမိုးပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက် နေရင်း အကြောများ ထောင်လာရ၏။ ဖိုးလုံး လျှာစွမ်းအောက် ရောက်နေသော ဒေါ်သီတာမိုး အဖုတ်မှာလည်း ဖောင်းကြွနေပြီး အရည်ကြည်များ အိုင်နေတော့သည်။ စောက်စိလေးအား ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြီး လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဖိထိုးဝိုက်ဆွဲပေးရာ ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ပဲ တအားအား ညည်းနေရှာ၏။ သူမခန္ဓကိုယ် တဆက်ဆက် တုန်ကာ ဖိုးလုံးမျက်နှာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ဖိကပ်နေရပြန်သည်။

” အားးးး … အမလေးးး … ဖိုးလုံးရယ် အ အ … ငါ … ငါ … မရတော့ဘူး … ကျွတ်ကျွတ် ”

ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ညည်းနေရင်း ထထိုင်ကာ ဖိုးလုံးကိုယ်လုံးအား ဆွဲလှန်ပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးပေါ် ခွထိုင်ကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးတော့၏။ ဖြူဖွေးအိတွဲနေသော နို့အုံနှစ်ဖက် ရမ်းခါနေကာ မျက်စိမှိတ်ရင်း ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက်ချလိုက်နှင့် အချက် ၄၀ ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ချရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေတော့သည်။

” အ … အ … ကောင်းလိုက်တာ … အင်းဟင်း … ရှီးးးးး ရှီးးးး ”

စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း လီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ကာ ခဏအကြာမှ ဘေးနားလှဲချကာ ပက်လက်လှန် အနားယူနေလိုက်၏။ အဖုတ်ထဲမှ လီးကျွတ်သွားသည်နှင့် တဘူဘူ တဘင်ဘင်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လေအံသံများ ထွက်ပေါ်နေသည်။

………………………………………………..

” အဟင့် ဟင့် … ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ … သဲရယ် ”

သော်တာထွန်းတစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းနားမှ ခွာလာပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲအရောက် ပိုးရတီအား ဖက်ကာ ငိုနေရှာသည်။

” မငိုပါနဲ့ … သော်သော်ရယ် ”

” မာမီ … လုပ်ရက်တယ်ဟာ … ဒယ်ဒီ့အပေါ်ကို ”

” အင်း … ပိုး မာမီလည်း … အတူတူပါပဲ … သော်သော်ရယ် … မနေ့ညက … ဒယ်ဒီ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ဖောက်ပြန်လို့ … ပိုးလည်း စိတ်ရှုတ်ပြီး …မနက်လင်းလင်းချင်း …… သော်သော်တို့အိမ် ထွက်လာခဲ့တာလေ ”

” ဟင် ”

” ဟုတ်တယ် … သော်သော် ”

ပိုးရတီမှာလည်း သူမမိခင် ဒေါက်တာဆုရတီနှင့် ဦးစိုင်းမောင်တို့ လိုးကြပုံများအား သော်တာထွန်းအား ပြန်လည် ပြောပြလိုက်တော့၏။ ညနေစောင်း ပိုးရတီ ပြန်ခါနီး သော်တာထွန်းမှာ အိမ်ရှေ့ ကားနားထိ လိုက်ပို့ရန် နှစ်ယောက်သား အတူထွက်လာခဲ့၏။

” ဟော … သမီး … ပိုး … ပြန်တော့မလို့လား ”

ပိုးရတီတို့ ဧည့်ခန်းရှေ့အဖြတ် အိပ်ခန်းထဲမှ ကွတကွတဖြင့် ထွက်လာသော ဒေါ်သီတာမိုးမှာ နွမ်းလျသော အသံလေးဖြင့် နှုတ်ဆက် နေသည်။

” ဟုတ် … အန်တီမိုး ”

ပိုးရတီမှာ ပြုံးပြရင်း ပြန်လည်နှုတ်ဆက်သော်လည်း သော်တာထွန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား စိတ်ခုနေသဖြင့် ခပ်တည်တည်လေး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ပိုးရတီကားလေး ထွက်ခွာသွားမှ ခြံဝန်းတံခါးအား ပြန်စိကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့၏။

” သော်သော် … မာမီ့ … ရေခဲသေတ္တာထဲက … ရေအေးတာလေး … တစ်ဘူးလောက် … ယူပေးဦး ”

ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် နေ့လည်ကတည်းက ညနေအထိ လစ်ဟာနေသော ကာမစည်းစိမ်လေးအား ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူနေရာ စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျိန်းစပ်နေပြီး ပေါင်ဂွများ နာကျင်ကာ တကိုယ်လုံး ညှောင်းညာနေသည်။ သော်တာထွန်း ယူလာပေးသော ရေဘူးအား ဖန်ခွက်ထဲ အပြည့်ငှဲ့ကာ တစ်ဝက်ခန့် မော့သောက် ပစ်၏။ သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း ထွက်သွားသည်နှင့် ဖိုးလုံးနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အကြောင်းများအား ပြန်လည်စဉ်းစားနေမိသည်။

…………………………………………………..

လွန်ခဲ့သော ၃ လခန့်က ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသန့်စင် ရွာသို့ ပြန်ပြီး ကထိန်ခင်းရာ လိုက်ပါသွားခဲ့ရ၏။ သားဖြစ်သူ ဇင်အောင်နှင့် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်းတို့မှာ ကျောင်းပိတ်ရက်နှင့် မဆုံသဖြင့် အိမ်မှာပဲ နေခဲ့ကြသည်။ ဦးသန့်ဇင်တို့ လင်မယားမှာ ဖိုးလုံးအားခေါ်ကာ ကထိန်ခင်းသွားခဲ့ကြ၏။ ဖိုးလုံးမှာလည်း ရွာသို့ ခဏပြန်လိုက်ရမည် ဖြစ်သဖြင့် တစ်လမ်းလုံး ပျော်ရွှင်နေသည်။ ရွာရောက်သည့်နေ့ ဦးသန့်ဇင်မှာ ငယ်သူငယ်ချင်းများနှင့် သောက်ရင်းစားရင်း ညပိုင်း ထမင်းပင်မစားနိုင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ဦးသန့်ဇင်တို့တည်းသည့် အိမ်အား ဖိုးလုံးအားခေါ်ပြီး ညအိပ်လိုက်ရသည်။ ဖိုးလုံးတစ်ယောက်လည်း သူ့အိမ် မအိပ်တော့ပဲ ဦးသန့်ဇင်တို့လင်မယား တည်းသော အိမ်သို့ လိုက်အိပ် ရ၏။

ဦးသန့်ဇင်တို့အိပ်သော အိပ်ခန်း၏ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ခြင်ထောင်လေးထောင်ကာ အိပ်နေရင်း ည ၁၀ နာရီ ကျော်ကျော်တွင် ဦးသန့်ဇင် ထအန်ရာ ဒေါ်သီတာမိုးနှင့်အတူ ဦးသန့်ဇင်အား နှိပ်နယ်ပြုစုရင်း ပြန်အိပ်လိုက်သည်။ နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေရင်း ညလယ်တွင် ဆီးပုံးတင်းလာကာ သေးပေါက်ချင်သဖြင့် အိမ်၏ နောက်ဖေးတံခါးအား ဖွင့်ကာ အိမ်သာသွားရန် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း အိမ်သာနားအရောက် ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ထမိန်အောက်နားစအား မကာ တရွှီးရွှီးနှင့် သေးထိုင်ပေါက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ လရောင်အောက် ဒေါ်သီတာမိုးပေါင်ဂွမှ အမွှေးအုံကြီးက အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ ဖိုးလုံး ရုတ်တရက် ကြောင်ကြည့်ရင်း ဘေးသို့လှည့်ကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် သေးကော့ပန်းနေမိ၏။

ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း အိမ်မှခိုင်းတဲ့သူမို့ အလေးမထားတာလား သားအမိအရွယ်မို့ ဂရုမစိုက်တာလား မသိ မတ်တပ်ရပ် သေးပေါက်နေသော ဖိုးလုံးအားကြည့်ကာ သေးဆက်ပေါက်နေတော့သည်။ နောက်မှရောက်သော ဖိုးလုံးမှ အရင်ပြီးကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွား၏။ ခြင်ထောင်ထဲ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် အိပ်မပျော်တော့ပေ။ အရင်က မိခင်အရွယ်မို့ ဘာစိတ်မှ မရှိသော်လည်း ဒေါ်သီတာမိုး စောက်ပတ်အုံအား မြင်မိကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ လိုးချင်စိတ် များ တဖွားဖွား ပေါ်လာသဖြင့် ဂွင်းထုပြီး အိပ်လိုက်ရသည်။ မနက် အိပ်ယာနိုးသည်အထိ ဒေါ်သီတာမိုး စောက်ဖုတ်အုံကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်နေမိ၏။

ကထိန်ခင်းပြီး မြို့သို့ပြန်အရောက် ၅ ရက်ခန့်အကြာ ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် အိမ်၏တောင်ဘက် ကားဂိုဒေါင်ဘေး ဦးစံမောင်နှင့် ဖိုးလုံး နေသော အခန်းလေးဆီ လျှောက်လာခဲ့၏။ အခန်းတံခါး ဟနေသဖြင့် အသာတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။

” ဖိုးလုံး … ဦးစံမောင် … ရှိလား ”

ဖိုးလုံး ရုတ်တရက် လန့်သွားမိသည်။ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းရင်းဘက် ဖုန်းအားထောင်ကာ အပြာကား ဖွင့်ကြည့်ရင်း ဖုန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်ပလင်ခွေထိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ ပေါ်လာသော အသံကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရ၏။

” ဟုတ် … ဟုတ် … ရှိပါတယ် … လမ်း ထိပ် ဆေးလိပ် … သွား သွား … သွား ဝယ် နေ တာ ”

ဖိုးလုံး စကားသံ တုန်ရင်နေသည်။

” ဟဲ့ … အို … နင် နင် … ဖုန်း ဖွင့် ပြီး … မကောင်းတဲ့ ကားတွေ … ကြည့် … ကြည့် … ဟင် ”

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ကုတင်နား ဖိုးလုံးဘေးအရောက် ဖုန်းထဲမှ တအားအား အော်သံများကြောင့် အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိရာ အပြာကား ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ဖိုးလုံးဘက် လှည့်ပြောလိုက်၏။ ဖိုးလုံးဘက်အလှည့် တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးအား မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ ဖိုးလုံး လက်သီးဆုပ်ထဲမှ လီးမှာ ဒစ်ကြီးကားထွက်နေကာ ဒစ်အောက် လီးအရည်ပြားပေါ် အကြောများ ထနေသည်ကို ထပ်မံတွေ့နေမိ၏။

” ကျနော် …… ဟို …… ဟို …… ”

ဖိုးလုံးမှာ ဘေးနားရပ်နေသော ဒေါ်သီတာမိုးအား ပြန်ဖြေရင်း လက်ထဲမှလီးအား စိုက်ကြည့်နေမှန်း သိသဖြင့် လီးအားလွတ်ကာ ပုဆိုးဖြင့် အမြန်ဖုံးလိုက်ရတော့သည်။ လက်မှ လွတ်လိုက်သော ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးမှာ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေရှာ၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိ ဆွံ့အနေမိသည်။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ် ဖိုးလုံး ပုဆိုးထဲမှ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ တုန်နေသော လီးအား ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ ရှက်စိတ်နှင့်အတူ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်ဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရရှာ၏။ အပြင်မထွက်ပဲ အိမ်ထဲ အနေများသူမို့ အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးနှင့် ဒူးဖုံးစကပ် အပါးလေးသာ ဝတ်ထားမိသည်။

ဖိုးလုံးတစ်ယောက် ဒေါ်သီတာမိုးအား ကြည့်ရင်း ရှက်စိတ် ထိတ်လန့်စိတ်များမှ တဆင့် ရမ္မက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာတော့၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဒေါ်သီတာမိုးအား သိုင်းဖက်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား ဖိနမ်းပစ်သည်။

” ဟဲ့ … အို့ … ဖိုးလုံး … လွတ် လွတ် … လွတ်စမ်း … နင် နင် … ဒါ ဘာ လုပ် … လုပ် … အု … ဖလု … ပြွတ် ပလပ် … အွန့် … ပြွတ် ပြွတ် ”

…………………………………………

🏵️အခန်း ( ၇ )🏵️

ဒေါ်သီတာမိုး ရုန်းကန်ရင်း ပြောနေစဉ် နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ခံရသဖြင့် အသံ ထပ်မထွက်တော့ပေ။ ဖိုးလုံးမှာ လူကောင်သေးသော်လည်း အလုပ်ကြမ်း လုပ်ကိုင်နေသူမို့ သန်မာနေ၏။ ဖိုးလုံး လက်နှစ်ဖက်ထဲမှ ရုန်းကန်နေစဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ စကပ်အပါးလေး ပေါ်မှ မာထင်နေသော အရာတစ်ခုက ဖိထောက်မိသဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရပြန်သည်။ အထိအတွေ့နဲ့ ဝေးနေသဖြင့် ကာမစိတ်လေး ဝုန်းကနဲ့ တောင်လောင်လာမိ၏။ သို့သော် သူမအိမ်မှ တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းသော လူတစ်ယောက်မို့ မာနက ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

ရုတ်တရက် ဖိုးလုံး လက်တစ်ဖက် ပြေလျော့သွားပြီး သူမပေါင်ကြားထဲမှ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးရာ ရုန်းကန်နေရင်း အားလျော့လာမိသည်။ ဖိုးလုံးမှာ ရာဂနတ် ဖမ်းစားထားသဖြင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရှေ့ဆက်တိုးနေတော့၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ တဖြည်းဖြည်း ဖိုးလုံး လျှာဖျားလေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း မသိမသာလေး တုန့်ပြန်ပေးလာသည်။ ကာမစိတ်တဝက် မာနစိတ်တဝက်ဖြင့် ဒေါ်သီတာမိုး အရသာနှစ်မျိုး ပူးတွဲခံစားနေမိရှာသည်။ ပေါင်းကြားမှ အဖုတ်မှာလည်း ယားလာကာ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေ၏။ ထိုစဉ် ဖိုးလုံးတစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် အဖုတ်ပွတ်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။

စကပ်အောက်နားစလေးအား ဆီးခုံးထိပင့်တင်ကာ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ် နှစ်လုံးကြား ညှပ်နေသော အဖုတ်အုံကြီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရွာသို့ ဦးသန့်ဇင် ကထိန်ခင်း သွားစဉ် အိမ်သာထဲ မြင်လိုက်ရသော စောက်မွှေးအုံ ထူထူကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရ၏။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကြည့်ရာ အမွှေးမဲမဲများအောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက် အနည်းငယ်လန်နေကာ ဘေးသားနှစ်ခြမ်းမှာ ဖောင်းကြွနေသည်ကို တွေ့လိုက်မိသည်။

” လှလိုက်တာ … အန်တီမိုးရယ် … စောက်ဖုတ်က … အကြီးကြီးပဲ ”

ဖိုးလုံးဆီမှ အက်ကွဲသော စကားသံ ထွက်ပေါ်လာပြီး စောက်ပတ်အုံကြီးအား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေရှာ၏။ ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်သားများ ကြုံ့သွားကာ ပေါင်ကြားထဲမှ အဖုတ်အား နမ်းနေသော ဖိုးလုံးခေါင်းအား တွန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

” ဟာ … အန်တီမိုး … ကျနော် … ”

” ဦးလေးစံ ပြန်လာရင် … မကောင်းဘူး ”

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ဖိုးလုံး ဆိုလိုသည့် အဓိပ္ပာယ်အား နားလည်သဖြင့် ဖိုးလုံးစကား မဆုံးခင် ဖြတ်ပြောကာ အခန်းလေးထဲမှ ထွက်ခွာ သွား၏။ ဖိုးလုံးလည်း ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်းဖြင့် ထွက်သွားသော ဒေါ်သီတာမိုး နောက်မှာ ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ဖြင့် ခပ်ခွာခွာ လိုက်လာခဲ့သည်။ အိမ်နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်ကာ အိပ်ခန်းထဲအရောက် ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲထိုင်ပြီး ခေါင်းငုံထားလိုက်ပြန်သည်။ ရှက်စိတ်နှင့် ရဲနေသော မျက်နှာလေးအား ဖိုးလုံးမှ ဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်၏။ တဆက်ထဲ အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးပေါ်မှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေပေးရာ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ဖိုးလုံးခေါင်းအား လက်တစ်ဖက်ဖြစ် ဖမ်းကိုင်ကာ လျှာထိပ်လေးအား ဖိစုပ်ပေးလိုက်သည်။

ဖိုးလုံး စိတ်ရဲလာကာ နို့အုံအား ညှစ်ပေးနေရင်း အောက်သို့ရွေ့ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ပွတ်သပ်ပေးရာ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ပေါင်နှစ်ဘက် မသိမသာ ကားပေးနေ၏။ ပေါင်ဖြဲပေးသည်နှင့် ဖိုးလုံးလက်မှာ စကပ်အောက်နားစထဲ လက်လျိုသွင်းကာ ပေါင်ကြားထဲ စမ်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်အား စမ်းမိသည်နှင့် လက်ခလယ်ဖြင့် အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးကာ ဒေါ်သီတာမိုး ကိုယ်လုံးအား ကုတင်ပေါ်လှဲချပစ်၏။ ဒေါ်သီတာမိုး ကိုယ်လုံးမှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထား လှဲနေသော်လည်း ခြေသလုံး တုတ်တုတ်ခဲခဲလေးမှာ ကုတင်စောင်းမှ အောက်သို့ တွဲလောင်းကျနေရသည်။ ပါးပြင်နှစ်ဖက်နမ်းရင်း အင်္ကျီအပေါ်မှ နို့နှစ်လုံးအား ညှစ်ချေပေးလိုက်၏။

အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးအား ချွတ်ရာ အနက်ရောင် ဇာဘော်လီအောက် ရုန်းထွက်နေသော နို့အုံအပေါ်ခြမ်းအား မြင်နေရသည်။ ဇာဘော်လီချိတ်အား ကိုယ်တစောင်း လှည့်ဖြုတ်ရာ ပက်လက် ပြန်လှန်သည်နှင့် အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးမှာ မာခဲနေ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဝိုက်ကာ ဖိစို့ပေးစဉ် ဒေါ်သီတာမိုး ခန္ဓာကိုယ်မှာ တအီးအီး ညည်းရင်း လူးလွန့်လာတော့သည်။ တအင်းအင်းနှင့် နွယ်နွယ် လွန့်လူးလို့နေသည်။ ခပ်မို့မို့ ဗိုက်သားလေးအား လျှာအပြားလိုက် ယက်ရင်း စကပ်မျှော့ကြိုးလေးအား ပေါင်ရင်းဘက် ဆွဲချစဉ် ဖင်သားစိုင်ကြီး ကြွပေးနေပြန်၏။

ဆီးခုံးနား လျှာပြားလေးအရောက် ညှီစို့စို့ နှင့် စောက်ရည်နံ့လေး ဖိုးလုံးနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတော့သည်။ ဖိုးလုံး မတ်တပ်ထရပ်ကာ ဒေါ်သီတာမိုး၏ ကုတင်စောင်း တွဲလောင်းကျနေသော ခြေသလုံးနှစ်ဖက်အား ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်ပစ်၏။ ပေါင်ရင်း လိပ်နေသော စကပ်မျှော့ကြိုးလေးအား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ကြမ်းပြင် အောက် ပစ်ချလိုက်ပြန်သည်။ ပေါက်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက်နေရာယူကာ စောက်ပတ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ချ ပစ်၏။ စောင်မွှေးအုံအား ပါးပြင်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာပွတ်ကာ ခဏစိုက်ကြည့်နေသည်။

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့သော ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဖင်ကြီးကြွကာ ခေါင်းထောင်ကြည့်နေသော ဖိုးလုံးဆံပင်အား ဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် ကပ်ပေးလိုက်တော့၏။ ဖိုးလုံး၏ လျှာစွမ်းအား သိချင်စိတ်ပြင်းပြကာ ပါးစပ်နေရာလေးအား စောက်ပတ်ဖြင့် လှမ်းပွတ်ပေးနေသည်။ ဖိုးလုံးမှာလည်း ရွာမှာ တခါမြင်ပြီး အိပ်မက်ထဲထိ စွဲလမ်းနေသော ဒေါ်သီတာမိုး အဖုတ်အား လျှာအပြားလိုက် ပင့်ကာ တပြတ်ပြတ်နှင့် ယက်ပေးလိုက်သည်။ စောင်မွှေးအုံအား တံတွေးနှင့် အရည်ကြည်များ ကပ်ကာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက် ဖောင်းကားလာသည်နှင့် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးပြန်၏။

တဖြည်းဖြည်း အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိလေးမှာ ခေါင်းထောင်လာပြန်သည်။ အစိထိပ်လေးအား လျှာဖျားလေးတင်ကာ ဖိချေရင်း ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်ပစ်ရာ ဒေါ်သီတာမိုးဖင်ကြီး လေထဲ မြှောက်တက်လာ၏။

” အ … အ … ရှီးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ဖိုးလုံးရယ် … အင်း … ဟုတ်တယ် … အစိလေး …… စုပ်ထား … အ … အားးးး … ကျွတ်ကျွတ် ”

၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာတွင် ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်ကြီး ကော့တက်လာကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းပစ်တော့သည်။ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းပေါက်အား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ ပန်းထွက်နေသော စောက်ရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချနေ၏။ အထိအတွေ့ ဝေးနေသော ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ပထမ အချီမှာပင် စောက်ရည်များ အားရပါးရ ပန်းထုတ်ရင်း ကုန်စင်မှ ဘုတ်ကနဲ့ ဖင်ကြီး မွှေ့ယာပေါ် ပြန်ကျလာသည်။

” ကောင်းလား ……… အန်တီမိုး ”

” ကောင်းတာပေါ့ … ဖိုးလုံးရယ် … ငါ ဒီလို … မခံစား ရတာ … ကြာပြီလေဟာ ”

မေးပြီး ဖိုးလုံးမှာ ထရပ်ရင်း အပေါ်အင်္ကျီအား ချွတ်နေစဉ် ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ထရပ်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနှင့် ဖိုးလုံး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သူမ စောက်ရည်များအား ယက်ကာ မျိုချနေ၏။ ဖိုးလုံး အင်္ကျီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပုဆိုးခါးပုံစအား သူမလက်နှင့် ဆွဲဖြည်ရင်း ပေါင်ကြားမှ ထောင်နေသော လီးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးနေရှာသည်။

” ကြီးလိုက်တာ … ဖိုးလုံးရယ် … နင် နင် … ဆေးတွေ ဘာတွေများ … ထိုးထားသေးလား … ဟင် ”

” မထိုးပါဘူး …… အန်တီမိုးရယ် ”

ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် လောလောလတ်လတ် ပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ် မကျသေးပဲ ဖိုးလုံး လီးထိပ်အား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေပြန်သည်။ ညာလက်ဖြင့် လီးတဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်အားဖြဲကာ လီးတန်အား အောက်နိမ့်ရင်း ဒစ်အပေါ်ကြားထဲ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဖိယက်ပေးလိုက်၏။

” အ ……… ရှီးးးးးးးးးးး ”

ဖိုးလုံးကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ အကနဲ့ ညည်း လိုက်ရသည်။ ဒစ်အပေါ်ခြမ်း ယက်ပြီး လီးအား ထောင်ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးအောက် မေးသိုင်းကြိုးလေး နှင့် ဘေးပတ်ပတ်လည်အား လျှာဖြားဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ လီးထိပ်အား ငုံရင်း လီးတန်ကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ လဥနှစ်လုံးအား ညှစ်ချေပေးပြန်သည်။ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် ဖင်သားများ ကြုံ့ကာ အံကြိတ်ခံနေရတော့၏။

” အ … အားးးးးးး … အ … ကျွတ် … အ အ ”

ဖိုးလုံး အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေရှာသည်။ ဒီလို အခြေအနေမျိုး အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။ ထမင်းရှင် ဟင်းရှင် ကျေးဇူးရှင် ဒေါ်သီတာမိုးမှ သူ၏လီးအား စုပ် ပေးလိမ့်မည်ဟု ယောင်လို့တောင် မတွေးရဲ။ ခေါင်းလေး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်နှင့် စုပ်ပေးနေသော ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်အား လီးတဝက်ခန့် အထုတ်အသွင်းလုပ်ကာ လိုးနေမိ၏။ လီးဝင်သွားတိုင်း လီးထိပ် အပေါက်လေးအား လျှာထိပ်လေးနှင့် ထိုးရင်း လီးပြန်အထွက် လီးအရည်ပြားအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲစုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း လီးတန်တလျှောက် ကျဉ်လာပြီး လရည်ထွက်ချင်လာ၏။ ထိန်းထားရင်း မခံနိုင်တော့သဖြင့် ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်မှ လီးအား ဆွဲထုတ် လိုက်တော့သည်။

” အ … အားးးးး … ထွက် …. ထွက် … ထွက်တော့မယ် … ရှီးးးးးး … မ ရ တော့ … တော့ … အ … အားးးး … အားးးးးး … ထွက် ကုန် ပြီ … ရှီးးးးး … ရှီးးးးးး ”

ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ရာ ထိန်းထားသော လရည်များ တဗျစ်ဗျစ်နှင် ဒေါ်သီတာမိုး မျက်နှာတဝိုက် ပန်းမိကုန်၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ မရှောင်ပဲ လရည်ကုန်သည်နှင့် ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ တုန်နေသော ဖိုးလုံးဒစ်အား ဆွဲစုပ်ပေးပြန်သည်။ လီးထိပ် အပေါက်ထဲ ဥနေသော လရည်စက်လေးအား ပြွတ်ကနဲ စုပ်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်တော့၏။

” မိုး … ဘာတွေ တွေးနာတာလဲ ”

” ဟင် … ကိုသန့်ဇင် … ခ်ခ် ခ်ခ် … ဘာမှ မတွေးပါဘူး ”

လင်တော်မောင် အနားရောက်လာသည်ကို သတိမထားမိတော့။ ဖိုးလုံးနှင့် အဖြစ်အပျက်များအား ပြန်တွေးနေစဉ် သူမဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း မေးနေသော ဦးသန့်ဇင်အား ရယ်မောကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

” မျက်နှာလည်း နွမ်းနေပါလား … မိုးရယ် … နေမကောင်းဘူးလား ”

” ကောင်းပါတယ် … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … နေ့ခင်းက အိပ်ပြီး အိပ်ယာထခါစမို့ပါ ”

” ကလေးတွေရော …”

“သမီးက အခုလေးပဲ … အထဲဝင်သွားတာ …… သားလေးက … နေ့လည်ကတည်းက …… လည်နေတာ … အခုထိ မလာသေးဘူး ”

ဦးသန့်ဇင်မှာ ဒေါ်သီတာမိုး စကားဆုံးသည်နှင့် အဝတ်အစားလဲရန် ဧည့်ခန်းမှ ထ၍ အိပ်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။

” ထမင်း စားတော့မလား …… ကိုသန့်ဇင် ”

ဦးသန့်ဇင် အိပ်ခန်းဝအရောက် ဒေါ်သီတာမိုးမှ လှမ်းမေးနေ၏။

” မစားသေးဘူး … သားပြန်လာမှ … အတူစားတော့မယ် ”

သားသမီးများနှင့် မယားအပေါ် အခုထိ ချစ်ခင် ကြင်နာတတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင် ကျောပြင်အား ကြည့်ကာ ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ပြုံးနေမိသည်။

……………………………………………………

” ဟာ … မပြောပါနဲ့ … ဘကြီးစံရယ် … သော်သော် တောင်းပန်ပါတယ် … အဟင့် ဟင့် ”

၁ လခန့်အကြာ ဒေါ်သီတာမိုး အိမ်အနောက် ကားဂိုဒေါင်နားအရောက် ကြားလိုက်ရသည့် အသံကြောင့် ခြေလှမ်းများ တုန့်ကနဲ ရပ်သွားရ၏။

” ပြောမှဖြစ်တော့မှာ … သော်သော်ရဲ့ … တော်ကြာ … ဆရာက … ဘကြီးစံကိုပါ … သိရဲ့သားနဲ့ မပြောဘူး ဖြစ်နေမှာ ”

” ဘကြီးစံ … ဒယ်ဒီကို … ပြောလိုက်ရင် … ဒယ်ဒီတို့ အိမ်ထောင်ရေး … ပြိုကွဲပြီး … သော်သော်တို့ … မိသားစု … ကစဉ့်ကလျား ဖြစ်ကုန်တော့မှာ ”

” ဖိုးလုံးလည်း … လူလို နားမလည်းဘူး … သော်သော်ရယ် …… ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင်ကိုမှ … လုပ်ရက်တယ် … ဘကြီးစံ တွေ့နေတာ … ၅ ခါလောက်ရှိပြီ … ဟူးးးး ”

ခြံစောင့်ဦးစံမောင် စကားကြောင့် ဂိုဒေါင်နား ချောင်းနားထောင်နေသော ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ခေါင်းနဘမ်း ကြီးသွားရ၏။ သူမနှင့် ဖိုးလုံးတို့ ခိုးခိုးလိုးနေသည်ကို ဦးစံမောင်မှ မြင်တွေ့သွားပြီး သူမခင်ပွန်း ဦးသန့်ဇင်အား ဖွင့်ပြောရန် ပြောပြနေစဉ် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်းမှ တားနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ ဆက်နားမထောင်ရဲတော့ပေ။ အခုလည်း ဖိုးလုံးအားခေါ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ အလိုးခံရန် စဉ်းစားရင်း နောက်ဖေးဘက် ထွက်လာရာ မမျှော်လင့်သော စကားများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိမ်ဘက် ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ အိမ်ထဲ ပြန်ရောက် လာသော်လည်း အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့ပေ။

ခဏအကြာ သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း ဝင်လာစဉ် မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် သတိထားနေရသည်။ နောက်ရက်များတွင်လည်း ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် စိတ်ညှစ်နေရ၏။ ခြံစောင့်ဦးစံမောင်များ လင်ဖြစ် သူအား တိုင်လိုက်မလား သမီးဖြစ်သူကများ အပြစ် ပြောလေမလား အမျိုးမျိုးတွေးရင်း စိတ်ရှုတ်နေမိ သည်။ ဖိုးလုံးအား မရောတော့ပဲ သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်းအား အဆက်မပြတ် စောင့်ကြည့် နေကာ အခွင့်အရေးရလျင် သူမ ဖောက်ပြန်မှုအတွက် တောင်းပန်ရန် စဉ်းစားထား၏။ ခြံစောင့် ဦးစံမောင်ကိုလည်း အသက်အရွယ် ကြီးလာသဖြင့် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပိုက်ဆံပေးကာ အလုပ်ထုတ်ဖို့ထိ စီစဉ်နေသည်။ သို့သော် ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် သူမ အစီအစဉ်များအား အကောင်အထည် မဖော်ဖြစ်တော့ပေ။

……………………………………….

🏵️အခန်း ( ၈ )🏵️

နောက် ၁ လခန့်အကြာ သူမ အပြင်မှ ပြန်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်ကာ အိမ်အတွင်းဘက် ဝင်လာစဉ် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း အိပ်ခန်းမှ စကားသံ သဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားမိ၏။ သူမ ပြန်လာစဉ် သမီးဖြစ်သူ၏ အချစ်တော် ပိုးရတီ၏ ကားလေး ခြံထဲမတွေ့မိသဖြင့် ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေလည်း စဉ်းစားရင်း အိပ်ခန်းနား တိုးကပ်ကာ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့သည်။

ခြံစောင့်ဖြစ်သူ ဦးစံမောင်ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးကာ ကြက်သီးများ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ထလာရသည်။ ထိုအချိန် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း လက်တစ်ဖက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ထားသော ဦးစံမောင် လီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချလိုက်ပြန်၏။ ဦးစံမောင်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြောင့် ဒေါ်သီတာမိုး စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။ ဖိုးလုံးလီးထက် အနည်းငယ်တုတ်ကာ လီးထိပ်မှ ကော့တက်နေသော ဒစ်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ဝလေးထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။

” အင်းဟင်း … တုတ်လိုက်တဲ့ … ဟာကြီး … ဘယ်အချိန် မြင်ရမြင်ရ … အားရလိုက်တာ … အဘစံရယ် … ရွှတ် ရွှတ် ”

သော်တာထွန်းတစ်ယောက် လီးအား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းကာ ပါးပြင်ပေါ်တင်ပြီး ဖိကပ်ပွတ်လှိမ့်ရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောဆိုနေပြန်သည်။ ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရင်း ခြံစောင့်ဦးစံမောင်မှာ သူမ ဖောက်ပြန်သည့် ကိစ္စအား သမီးဖြစ်သူအား အကြပ်ကိုင်ပြီး လိုးလိုက်သည်ကို ချက်ချင်းရိပ်မိ လိုက်၏။ သူမတို့လင်မယား သမီးဖြစ်သူ သော်တာ ထွန်း၏ ယောင်္ကျားစိတ်ပျောက်ရန် နှစ်အတော်ကြာ ကြိုးစားခဲ့ဖူးသည် ဘယ်လိုမှ မရခဲ့ပေ။ တစ်လထဲနှင့် သမီးဖြစ်သူ၏ ယောင်္ကျားစိတ်အား ဖျောက်ကာ လိုးနိုင်ခဲ့သော ဦးစံမောင်အား ဖြုံနေမိသည်။ သမီး ဖြစ်သူ၏ ကာမအထိအတွေ့အား ကြည့်ရင်း ပထမ ဆုံးအကြိမ် မဟုတ်မှန်း သိရှိနေ၏။ တစ်လအတွင်း ဦးစံမောင် ဘယ်နှစ်ကြိမ် လိုးထားမှန်း မခန့်မန်းနိုင်ပေ။

” အင့် … ပြွတ် … ပြွတ် … အ … သော်သော်ရာ … ရှီးးးးးးး ”

ဒေါ်သီတာမိုး ကြည့်နေစဉ် သော်တာထွန်းမှာ ဦးစံမောင် လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးမှာ ကျုံ့၍ အပေါ်ထိုးတက်သွားရှာ၏။ တဆက်ထဲ လီးအရည်ပြားအား ဆွဲဖြဲကာ လီးထိပ်အပေါက်အား လျှာထိပ်လေးနှင့် ဖိထိုးရာ ဦးစံမောင်တစ်ယောက် အသံထွက် ညည်းလိုက်ရပြန်သည်။

” အ … အ … သော်သော် … ရှီးးးး … ကျွတ် ”

ဦးစံမောင်မှာ ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ်လာသော ကာမအရှိန်အား မထိန်းချုပ်နိုင်ပဲ သော်တာထွန်းခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ ကန်လန့်အနေအထားဖြင့် ပါးစပ်ထဲ လီးအား ဖိထည့်ပစ်တော့၏။

” အု … ဝု … ဖလု … ဝူးးးး … ဖလူးးးး … အဟွတ် ဟွတ် ”

ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားရာ ဒစ်ဖူးမှ အာခေါင်အပျော့လေးအား ထိုးမိသဖြင့် သော်တာ ထွန်းတစ်ယောက် အသက်ရှူမှားကာ တဟွတ်ဟွတ် သီးနေရသည်။ ဦးစံမောင် ရပ်မရတော့ပေ။ သော်တာထွန်းခေါင်းအား စုံကိုင်ပြီး မနားတမ်း ဆွဲလိုးပစ်၏။ သော်တာထွန်းမျက်လုံးများ ပြူးထွက် လာကာ လည်ပင်ကြောများထောင်ပြီး ဦးစံမောင် ပေါင်ရင်းအား တွန်းရင်း ပါးစပ်ထဲမှ သွားရည်များနှင့် အကျိအချွဲများ စီးကျလာတော့သည်။ မျက်ရည်များ လည်လာပြီး ခေါင်းအား နောက်ဆုတ်ရုန်းမှ ပါးစပ်ထဲက ဦးစံမောင်လီးကြီး ကျွတ်ထွက်လာကာ တဆက်ဆက် ရမ်းခါနေ၏။

ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ခြံစောင့် ဦးစံမောင်မှ ဇွတ်ဆွဲလိုးနေ သည်ကို ကြည့်ရင်း ရာဂစိတ်တဝက် သနားစိတ်တဝက်ဖြင့် ခံစားမှု ရှုတ်ထွေးနေတော့သည်။ သူမဖောက်ပြန်မှုအတွက် တန်ဆာခံ ဖြစ်သွားရှာသော သမီးဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းစိတ်က နေရာယူလာပြန်၏။

” ဖွီးးးး … အု … ဝူးးး … ဖလူးးး … တအား ကြမ်းတာပဲ … အဘစံရယ် ”

သော်တာထွန်းတစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ ယိုကျလာသော အရည်များအား လက်ခုံဖြင့်သုတ်ကာ မျက်လုံးပင့်ကြည့်ရင်း ပြောဆိုနေသည်။

” ရှီးးးးး … ကျွတ် … ကောင်းလွန်းလို့ပါ သော်သော် ရာ … ထပြီး … လေးဘက်ကုန်းလိုက် ”

ဦးစံမောင်မှာ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ပေါ့ပါးဖျက်လတ်နေကာ သော်တာထွန်း ပါးနှစ်ဖက်အား ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပြီး နို့အုံအားညှစ်ရင်း ချော့ပြောလိုက်၏။

” အရင် တခါလို … ကြာကြာလေး လိုးပေးနော် … ဟွန့် ”

သော်တာထွန်းမှာလည်း ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး ပြောရင်း ထထိုင်ပြီး လေးဘက်ကုန်းပေးနေသည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း အလယ်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ ပန်းရောင်သန်းကာ ဖောင်းကြွနေပြီး အရည်ကြည်များ စောက်ခေါင်းဝ အိုင်နေရှာ၏။ မျက်စိရှေ့ လေးဖက်ကုန်းပြီး ဖင်ထောင်ထားသော သော်တာထွန်း စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ကာ ဦးစံမောင်လီးကြီး ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေရင်း တဆက်ဆက် တုန်ခါနေရသည်။ ဖင်နှစ်ခြမ်း လက်ဖြင့်ဖြဲကာ ဖင်ပေါက်နီညို လေးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်ပြီးမှ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝတေ့ကာ အရင်းထိ ပစ်ဆောင့်လိုက်တော့၏။

” အ … အမေ့ … ကျွတ်ကျွတ် … ရှီးးးးး ”

ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် သူမ မွေးထုတ်ထားသော သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားရာ တကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲတုန်ပြီး စောက်ပတ်လေးထဲမှ စောက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ မြင်ကွင်းအား အကြည့်မရွေ့ပဲ ဆက်ကြည့်နေရာ သော်တာထွန်းဖင်ကြီး တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ လက်နှစ်ဖက်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ဦးစံမောင်မှာ လီးတဆုံးထည့်ပြီး ထပ်မလိုးပဲ ခါးအားဖြင့် ဝိုက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဖြင့် မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။

” ဟူးးးး … ရှီးးးးးး … အမျိုးမျိုးပါပဲ … အဘစံရယ် … တတ်လည်း တတ်နိုင်ပါတယ် … ကောင်းလိုက်တာ … အ … အားးးး … အားးးးး ”

ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ အသဲခိုက် အောင် ကောင်းနေပုံအားကြည့်ရင်း ထမိန်အပြင်မှ ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းကာ စောက်ပတ်အုံလေး အား ဖိပွတ်နေမိသည်။ အစိလေးထိမိသည် နှင့် ခဏအကြာ ဒေါ်သီတာမိုး အံလေးကြိတ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ထမိန်ထဲ၌ပင် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်၏။

” ရှီးးးးးးး … အ … အ … ကျွတ် ကျွတ် … အမလေးးးးး … ဆောင့်လိုးပါ … အဘစံ ရဲ့ … အဟင့် ဟင့် ”

ဦးစံမောင် ဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနု လေးများအား ချိတ်မွှေနေသဖြင့် သော်တာထွန်း ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ ဇွတ် ဆောင့် လိုးခိုင်းနေတော့သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ ကာမ စိတ် တောက်လောင်နေပုံအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း လိုက်ပါခံစားနေမိ၏။ ထိုအချိန် ဦးစံမောင်မှာ သော်တာထွန်း ခါးလေးအား မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးနေ၏။ သော်တာထွန်းတစ်ယောက် လေးဖက်ထောက် အနေအထားဖြင့် ခေါင်းလေး မော့တက်လာကာ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား အားရကျေနပ်စွာ ခံယူနေ၏။ အားထည့်လိုးရင်း ဦးစံမောင် ဘယ်လက်မှာ ဘယ်ဘက်ပေါင်ရှေ့ခြမ်း လက်ကွေးသွင်းကာ စောက်စိလေးအား ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

လက်တစ်ဖက်က စောက်စိလေးအား ချေကာ လီး အရင်းထိ ကပ်သွားအောင် ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် သော်တာထွန်းတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်အား မေ့ကာ သတိလက်လွတ် နှင့် အသံထွက် ညည်းနေတော့သည်။ သော်တာထွန်း ညည်းသံလေး ဆူညံလာသဖြင့် ဦးစံမောင်မှာ စောက်ပတ်လေးအား ဆက်မလိုးသေးပဲ လီးအား အပြင်ထုတ်ကာ ဖင်ဝ နီတာရဲလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့်တေ့ပြီး ဝိုက်ပေးနေ၏။

” အိုးးး … အဟင့် … ဖင် … ဖင်ကို … မလုပ်နဲ့ နော် … နာတယ် ”

ဖင်ဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ ကာမ စည်းစိမ်လေး ထူးကဲနေသော်လည်း သော်တာထွန်း တစ်ယောက် ဖင်လိုးခံရမှာ ကြောက်နေရှာ၏။ ဦးစံမောင် အရင်တခေါက် သော်တာထွန်းအား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဆွဲလိုးရာ လီးမှာ မတော်တဆ ကျွတ်ထွက်ပြီး ပြန်လိုး စဉ် ဖင်ဝလေးထဲ ဒစ်ကြီးမြုတ်သွားတော့သည်။ သော်တာထွန်း ငယ်သံပါအောင် အော်ကာ ဘေးနား လှဲချပစ်ရင်း အတော်ကြာမှ စောက်ပတ်လေးအား အလိုးပြန်ခံနေ၏။ အခုလည်း ဖင်ဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ဖိမွှေရင်း ဘယ်လက်က စောက်စိလေးအား ညှစ်ချေပေးရာ သော်တာထွန်းဖင်ကြီး အထက် အောက် ရမ်းခါရင်း စောင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်ရန် အမြန် ကြိုးစားနေရှာသည်။

” ရှီးးးးးးး … အင်း …. ကျွတ် … ကျွတ် … အို့ ”

ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ ကော့ကာ လီးထိပ်အား စမ်းကြည့်ရင်း စောက်ခေါင်းဝနား တေ့မိသည်နှင့် နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့၏။

” ဗျစ် … အ … အင်း … ဘွတ် … အ … အ … ဖွပ် … ဘွတ် … အား … ဇွိ … အင့် … ဘွတ် ဘွတ် ”

မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း ဒုတိယအကြိမ် ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာပြန်သည်။ သမီး ဖြစ်သူ၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းမှာ ဦးစံမောင် ပေါင်တန် များနှင့် ဆောင့်မိကာ တုန်ခါနေရင်း တဘတ်ဘတ်နှင့် ဆူညံနေ၏။ စောက်ရည်များ ပြန်အိုင်လာသဖြင့် ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ်အား ပွတ်သုတ်နေစဉ် ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာတစ်ခု လာထောက်သဖြင့် ထိတ်လန့်ကာ လှည့်ကြည့်မိသည်။

” အမေ့ …… အု …… ဖလု ”

လန့်အော်မိစဉ် ပါးစပ်အား ပိတ်ခံရသဖြင့် အသံ ဆက်မထွက်နိုင်တော့ပေ။

” ကျနော်ပါ …… အန်တီမိုးရယ် ”

အသံနိမ့်ကာ ခပ်တိုးတိုး ပြောနေသော ဖိုးလုံးအား တွေ့လိုက်ရတော့၏။ အဖုတ်ထဲ အရည်များရွှဲနေစဉ် ဖင်ကြားအား လီးနှင့် အထောက်ခံရသဖြင့် စောက်ခေါင်းဝ ထိန်းထားသော အရည်ကြည်များ ပေါင်ခြံမှ ခြေမျက်စိထိ စီးကျလာပြန်သည်။ ဖိုးလုံးမျက်လုံးကလည်း အရောင်တောက်ကာ ပုဆိုးထဲမှ လီးကလည်း ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ ခုံးထနေ၏။

” လာဟာ … ဖိုးလုံး ”

ဒေါ်သီတာမိုး ကာမစိတ်များ တောက်လောင်နေချိန်မို့ ဖိုးလုံးအား သူမတို့လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆွဲခေါ်လာသည်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။ ဖိုးလုံးအား ပက်လက်လှန် လှဲခိုင်းကာ ပုဆိုးခါးပုံစအား ဆွဲချွတ်ပစ်၏။ ပေါင်ကြားထဲ တဆက်ဆက် တုန်ကာ အပေါ်သို့ လန်တက်နေသော ဒစ်ကြီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ ဖိုးလုံးမှာလည်း နောက်ဖေးဘက် အမှိုက်ရှင်းကာ အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီး ပန်းအိုးများ ရေလောင်းနေစဉ် သမီးဖြစ်သူ အိပ်ခန်းအား ချောင်းနေသော ဒေါ်သီတာမိုးအား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အသာလေး ဝင်လာခဲ့၏။

မြင်ကွင်းကြောင့် လီးတောင်လာပြီး ဒေါ်သီတာမိုး နောက်ကျောမှ ချောင်းရင်း လီးဖြင့် ထောက်မိကာ အိပ်ခန်းထဲ ပါလာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေချိန်မို့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ပြဲလန်နေသည့် ဒစ်အား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးတော့၏။ ကြာကြာ မလိုးနိုင်တော့ပေ။ ကာမအရှိန် များနေသဖြင့် အချက် ၄၀ ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်။

” အ … အားးးးး … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက် … အားး … ထွက် ပြီ … ဟာ ”

ပါးစပ်ကညည်းရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ ဖိုးလုံး လဥနှစ်လုံးကြားမှ တဆင့် အိပ်ယာခင်းပေါ် စီးကျကာ ရွှဲနှစ်ကုန်တော့၏။ ခဏ အမောဖြေပြီးမှ ဘေးနား ပက်လက်လှဲနေသော ဖိုးလုံးလီးအား ထထိုင်ရင်း လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စောက်ရည်များရွှဲကာ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသောလီးအား ၁၀ ချက်ခန့် ထုပေးပြီး လီးထိပ်အား ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးလုံးမှာ ဒေါ်သီတာမို့ လုပ်သမျှ အသာငြိမ်ခံကာ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူနေ၏။ ဒေါ်သီတာမိုး ခေါင်းလေး မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက်ဖြင့် အရှိန်မြန်လာချိန် ဖိုးလုံး ဖင်မှာ အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာပြီး အံကြိတ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

” အာ …… အ … ရှီးးးးးးးး … ကျွတ် ”

အံကြိတ်သံအဆုံး လီးထိပ်အပေါက်မှ လရည်များ ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်ထဲ ဗျစ်ကနဲ့ တဖျောဖျော ဝင်ကုန်တော့၏။ ဒေါ်သီတာမိုးတစ်ယောက် လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ မထုတ်ပဲ ဝင်လာသမျှ လရည်များအား မျိုချပစ်နေသည်။ လရည်များ ကုန်စင်သည် အထိ လီးထိပ်အား အရသာခံစုပ်ရင်း ခဏအကြာမှ ထုတ်ပေးလိုက်တော့၏။

” အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ … အန်တီမိုးရယ် … ရှီးးးးးးး … ရှီးးးးးးးး ”

ဖိုးလုံးမှာ မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ပဲ ညည်းနေရှာသည်။

……………………………………………

ထိုအချိန် သော်တာထွန်းမှာလည်း ဦးစံမောင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအောက် မျော့နေအောင် ခံနေရရှာသည်။ ဦးစံမောင်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ပြင်းထန်နေ၏။ သော်တာထွန်း ကုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ရမ်းနေသလို ပါးစပ်မှ ညည်းသံလေးများ တစ်ချက် တစ်ချက် စူးကနဲ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ သော်တာထွန်း ပြီးသွားသည်နှင့် ဦးစံမောင်လည်း အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။

” ကောင်းလိုက်တာ … သော်သော်ရယ် ”

……………………………………………

🏵️အခန်း ( ၉ )🏵️

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးစံမောင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်နေသည်။ သော်တာထွန်းမှာ ကုတင်ပေါ် ခပ်ကွေးကွေး လှဲချကာ အသက်မျှင်း ရှူနေရ၏။

” ညကြ … တစ်ခါ ထပ်လိုးဦးမယ် နော် … သော်သော် … တံခါး ပိတ်မထားနဲ့ ”

ဦးစံမောင် နောက်ဖေးပေါက်မှ ထွက်သွားချိန် သော်တာထွန်းမှာ ခွေခွေလေး ကျန်နေရစ်သည်။ ခြေရင်းဘက်ရှိ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးနှင့် စောက်ပတ်လေးအား သုတ်ကာ ပြန်မှေးနေတော့သည်။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် သူမ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်စဉ်းစားနေမိ၏။

…………………………………………….

လွန်ခဲ့သော ရက် ၂၀ ခန့်တွင် ဦးစံမောင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ကိစ္စအား ဖခင်ဖြစ်သူအား ဖွင့်ပြောတော့မည်ဟု ထပ်မံပြောဆိုလာပြန်သည်။ သူမဘက်ကလည်း ဖွင့်မပြောဖို့ တောင်းပန်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဦးစံမောင် လေသံမှာ အကြပ်ကိုင်ချင်သည့် အရိပ်အငွေ့လေးများ ပါလာခဲ့၏။

စကြားကြားချင်း သော်တာထွန်းတစ်ယောက် ပေါက်ကွဲသွားတော့သည်။ မိခင် ဖခင်ထက် အသက် ကြီးသော သူစိမ်းယောင်္ကျားအား တစ်ပတ်တစ်ခါ အလိုးခံရမည် ဖြစ်၏။ သူမအိမ်မှ ခြံစောင့် သက်ကြားရွယ်အို ဦးစံမောင်အား အော်ဟစ်ပစ်သည်။

” ဟာ … ရိုင်းလှချည်လား … အဘစံ … ကိုယ့် မြေး … အရွယ်ကို … ပြီးတော့ … သော်သော်က … မိန်းမပဲယူမှာ … မှတ်ထား ”

” အင်းလေ … ဒါဆိုလည်း … ညနေ ဆရာပြန်လာရင် …… ဖွင့်ပြောလိုက်ရုံပေါ့ ”

ဦးစံမောင် ပြောပြီးသည်နှင့် သော်တာထွန်း အနားမှ ထွက်ခွာလာတော့၏။ သော်တာထွန်း နေ့လည်စာလည်း စားမရ။ အချစ်တော် ပိုးရတီ ဖုန်းဆက်တော့လည်း မကိုင်ချင်တော့။ မိသားစုမပြိုကွဲဖို့ သူမအပေါ် မူတည်နေ၏။ ညနေရောက်လျင် ပျော်ရွှင်ဖွယ် မိသားစုလေး ပြိုကွဲတော့မည်။

” သော်သော် … ဘာဖြစ်တာလဲ … နင့်မျက်နှာက ”

ဧည့်ခန်းထဲ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် တွေးနေစဉ် အစ်ကိုဖြစ်သူ အပြင်မှ ပြန်လာကာ လှမ်းမေးနေ၏။

” ဘာ … ဘာ … ဘာမှ … မဖြစ်ပါဘူး … ကိုကို ”

” ငါ့ … ၃ သိန်းလောက် … ခဏပေးဟာ …… လကုန်မှ … ပြန်ယူ ”

” ဟင် … ဟုတ် ဟုတ် ”

” ဟော် … ဘာဖြစ်နေတာလဲ … သော်သော် ”

ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေသော ညီမဖြစ်သူအား ဇင်အောင်တစ်ယောက် ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မေးနေ သည်။ သော်တာထွန်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ပိုက်ဆံ ယူပြီး ပြန်ထွက်လာ၏။ မိခင်ဖြစ်သူမှာ မနက်က တည်းမှ ချိန်းဝိုင်းသွားသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ လာခါနီးမှ အိမ်ပြန်ရောက်တော့မည်။

” အခု … ကိုကို … အပြင် ပြန်ထွက်မှာမလား ”

” အေးလေ …… ဘာဖြစ်လို့ ”

” ဘာမှ …… မ ဖြစ် ပါ ဘူး …… ဟို … ဟို … ဘယ်အချိန် ပြန်လာမှာလဲ ……… မေး မ လို့ ”

အက်ကွဲ နေသော ညီမဖြစ်သူ အသံကြောင် မျက် မှောင်ကုတ်ကာ စဉ်းစားရင်း တစ်စုံတစ်ခု တွေးမိကာ ပြုံးနေမိ၏။

” ဟားဟား … နင် …… ပိုးရတီကို … အိမ်ခေါ်မလို့ … မလား …၊ ငါ သဘော ပေါက်ပါတယ် … လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေကြ … ငါ ဒိုးပြီ …၊ ညကြမှ …… အိမ်ပြန်လာမှာ ”

ဇင်အောင် ထွက်သွားမှ ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချကာ ခုံပေါ် ခဏထိုင်နေလိုက်သည်။ အိမ်တွင် လူရှင်းနေမှ ဖြစ်မည်။ မျက်ရည်များ ဝဲလာရင်း ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုအား မဖြစ်မနေ ချလိုက်ဟန်ဖြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားမိ၏။ ခြေလှမ်းများက နောက်ဖေး ကားဂိုဒေါင်ဘက် ဦးတည်လိုက်တော့သည်။

…………………………………………………

” ဖိုးလုံးရော …… အဘစံ ”

သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ခြံစောင့် ဦးစံမောင် ဝင်လာ သည်နှင့် ချက်ချင်းမေးလိုက်၏။ သူမအတွက် တစ်အိမ်လုံး လူရှင်းနေမှ အဆင်ပြေမည် ဖြစ်သည်။

” မနက်ကတည်းက … ဆရာနဲ့ ပါသွားတာလေ … ညနေမှ ပြန်ရောက်မှာပါ မပူနဲ့ ”

အဲကွန်း ဖွင့်ထားသော်လည်း သော်တာထွန်း နှာခေါင်း ထိပ်လေး ချွေးသီးများ ဥနေရှာ၏။

” ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ် ပြွတ် … လှလိုက်တာကွယ် … ပြွတ် ”

သော်တာထွန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ဖိုးလုံးကိစ္စအား ဖခင်ဖြစ်သူအား ပြန်မပြောရန် ခြံစောင့် ဦးစံမောင် ဆန္ဒအား လိုက်လျောဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်၏။ ပထမဆုံး နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေရာ ဦးစံမောင် ပါးစပ်မှ ဆေးလိပ်နံ့များကြောင့် အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ရာမှ လည်ပင်းအား ရွေ့စုပ်စဉ် အလိုက်သင့် မော့ပေး နေ၏။ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုအား ကြယ်သီးများဖြုတ် ကာ ဘရာစီယာ အပြင်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေခံ ရပြန်သည်။ အင်္ကျီချွတ်ကာ ဘာရာစီယာ ချိတ်လေး ဖြုတ်စဉ် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ မျက်ရည်စီးကျလာရ၏။

နို့အုံထိပ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဖိစို့ရာ သော်တာ ထွန်းတစ်ယောက် ခါးလေးကော့နေပြန်သည်။ သူမ ဘဝတွင် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နှင့် အတူနေရန် ဘယ်တော့မှ မစဉ်းစားခဲ့ပေ။ သို့သော် အခုချိန် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ အလိုးခံရတော့မည်ကို တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာမိသည်။

သော်တာထွန်း ဝမ်းနည်းနေသလောက် ဦးစံမောင်မှာ တက်ကြွနေတော့သည်။ အသက်ကြီးမှ ကာမ စမ်းပွင့်နေသလို လိုးရတော့မည့် မိန်းမလှလေးမှာ ကျေးဇူးရှင် ဆရာသမား၏ သမီးချောလေးဖြစ်၏။ ယောင်္ကျားစိတ် ပေါက်နေသူမို့ တစ်မျိုးလေး ဖြစ်နေကာ လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်နေသည်။

သော်တာထွန်းမှာလည်း ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေ၏။ မိန်းမချင်းသာ ဆက်ဆံဖူးရာ ယောင်္ကျားနှင့် အတူမနေဘူးခဲ့ပေ။ ဦးစံမောင် ပုဆိုးထဲမှ ထောင်နေသော အရာအားကြည့်၍ ကြောက်နေမိသည်။

” သော်သော် ”

” ဗျာ ”

ကြောက်စိတ် ကြီးစိုးနေပေမယ့် ယောင်္ကျားစိတ် အငွေ့အသက်လေးများ မပျောက်သေးပေ။ ကုတင်စောင်းထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် သူမရှေ့ ရပ်နေသော ဦးစံမောင်အား မျက်လုံးပင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အင်္ကျီအား ချွတ်လိုက်သဖြင့် ကြေးနီရောင် အသားအရည်ဖြင့် လက်မောင်းအိုးနှင့် ရင်အုပ်သားများမှာ တင်းတောင့်နေသေး၏။ အသက်ကြီးသူမို့ အသားအရည် လျော့တိလျောရဲ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားရာ အမြင်မှားသွားခဲ့သည်။ အရင်အိမ်က ခြံစောင့် အဖိုးကြီးမို့ ဖာသည့်ဖာသာ နေခဲ့သော်လည်း ယခုအချိန်မှာ သူမအား လိုးတော့မည့် လူတစ်ယောက် အဖြစ် အနီးကပ် ကြည့်မိနေ၏။

” နင် … ဟိုကောင်မလေးကို … လိုးတော့ … အတုနဲ့ လိုးတာလား ”

” ဟာ ”

ယောင်္ကျားစိတ် ပေါက်နေသော်လည်း သူစိမ်း ယောက်ျားက တစ်တစ်ခွခွမေးစဉ် သော်တာထွန်း တစ်ယောက် မိန်းကလေးပီပီ ရှက်ရွံ့လာကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာသည်။ သူမ ခေါင်းငုံ့ထားကာ ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိ။

” နင့်မှာ ဒီလိုဟာ …… ရှိလို့လား ”

” အာ … မ … မ …… မ ရှိ … မရှိပါဘူး ”

သော်တာထွန်း ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက် လာရ၏။ ဦးစံမောင်မှာ ပုဆိုးအား ခြေရင်းပုံရင်း ဘယ်လက်နှင့် သူမမေးစိအား ပင့်မကာ ညာလက်က လီးအား ကိုင်ပြနေသည်။

” မိန်းမချင်း လိုးတာက …အဖုတ်ချင်း ပွတ်ကြတာပါ … တကယ့် လီးအစစ်နဲ့ … တွေ့ရင် စွဲလမ်း သွားရောပဲ ”

” တော် တော် … တော်ပါတော့ … အဲ့လိုတွေ … မပြောပါနဲ့ ”

ဦးစံမောင် ဘယ်လက်မှာ သော်တာထွန်း မေးစိ လေးအား ပင့်မထားရာမှာ နောက်စေ့ဘက် လက်ဖဝါးဖြင့် ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ ပန်းရောင် သန်းနေသော မျက်နှာချောချောလေးအား လီးဖြင့် ထိုးပွတ်နေသည်။ သော်တာထွန်း ခေါင်းနောက် ဆုတ်လည်း မရ၊ ခေါင်းအား ဘယ်လက်က ဖမ်း ထိန်းထား၏။ သော်တာထွန်း အသက်အောင့်ကာ မျက်ရည်လေး ဝဲတက်လာရှာသည်။ သူမ နှာခေါင်းဝနား လီးထိပ်ကပ်လာတိုင်း လချီးနံ့ကြောင့် ပျို့တက်မတတ် ခံစားနေရသည်။ ဦးစံမောင်မှာ သော်တာထွန်း မျက်နှာတပြင်လုံး လီးနဲ့ထိုးကာ အားရအောင် ပွတ်သပ်ပြီးမှ ကုတင်ပေါ် လှဲချပစ်၏။ အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီဗလာ ဖြစ်နေသော်လည်း ခါးပေါ်မှ ဒူးဖုံးဘောင်းဘီတိုလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွလေး ထဲမှ စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲကြည့်ကာ ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးလေးများအား နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့် ညှပ်ကာ ဆွဲဆွဲပေး၏။ တစ်ချက်တစ်ချက် အောက်ဖက်မှ အစိလေးအား မေးစိဖြင့် ဖိချေလိုက်ပြန်သည်။

” အ ”

သော်တာထွန်းမှာ ပိုးရတီ အဖုတ်ယက်ပေးသည်ကိုသာ ခံစာဖူး၏။ အဖုတ်မျက်နှာပြင်အား မနူးမနှပ်ပဲ စောက်စိလေးအား မေးစိဖြင့် ဖိချေခံရစဉ် မေးစိ ပေါ်မှ မေးမွှေး ငုတ်တို့လေးများကြောင့် စူးကနဲ့ ခံစားမှုအသစ်လေးထဲ ရောက်ရှိသွားရသည်။ နို့အုံလေးအား ညှစ်ခံရချိန် မျက်လုံးများစင်းကာ ပေါင်တန်လေး မသိမသာ ဖြဲပေးနေမိ၏။ ပေါင်ဖြဲလိုက်သည်နှင့် စောက်ပတ်နီတာရဲလေးထိပ်ရှိ အစိလေးမှာ သိသိသာသာ ထောင်ထွက်လာသည်။

ဦးစံမောင် တံတွေးမြိုချရင်း ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာ အပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်တော့သည်။စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ ချက်ချင်း ဖောင်းကြွ လာကာ အတွင်းသား နုနုလေးအား နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တို့လေးများနှင့် ထိတွေ့မိရာ မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားနေရ၏။ ခံစားမှုများ ဖုံးကွယ်ထားသော်လည်း ခါးလေး ကော့တက်လာကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဦးစံမောင်ခေါင်းအား ညှပ်ထားမိသည်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ ကာမအထိအတွေ့က စတင်လွှမ်းမိုးလာ၏။ စောက်စိလေးအား စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ် ထိုးသွင်း မွှေခံ ရကာ ထိန်းချုပ်မှု့များ ပွင့်ထွက်ကုန်သည်။

” အားးးးး … အ … မ … မ … မ ရ တော့ ဘူး … ရပ် ရပ် အားးးးး … သွား ပြီ … ထွက် ထွက် …အမလေးးးး …… အ …… အ ”

စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ အရည်များ ပန်းထွက် လာရာ ဦးစံမောင်မျက်နှာနှင့် အိပ်ယာပေါ်ပါ ရွှဲနှစ်ကုန်သည်။ ညည်းအော်သံမျာ ကျယ်လာကာ တကိုယ်လုံး တွန်လိမ်နေ၏။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ အထိအတွေ့မှာ ဒီလောက်ကောင်းမှန်း သော်တာထွန်း မစဉ်းစားခဲ့ပေ။ ဦးစံမောင်မှာ စောက်ရည်ပန်းထွက်နေစဉ် သော်တာထွန်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာယူကာ စောက်ခေါင်းဝလေးအား လီးထိပ်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။

” အ …… အမလေး ”

စောက်ပတ်လေးမှာ ကျဉ်းနေသဖြင့် ဒစ်ကြီးမှာ မဝင်ပဲ တစ်နေပြန်သည်။ ဦးစံမောင် အားထည့်ဖိသွင်းရာ သော်တာထွန်း ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာ ၏။

” အမလေး … သေပါပြီ …… အ … အား … နာလိုက်တာ အရမ်းပဲ …… သော်သော် …… မခံနိုင်ဘူး အရမ်းနာတယ် … အီးးး …… အမေ့ ”

” ခဏလေးပါ … အောင့်ခံလိုက်နော် … ဗျစ် … ဗျစ် … ဇွိ … ဖလွပ် … ဘွတ် ”

ဦးစံမောင် ချော့ပြောနေရင်း ခါးအားဖြင့် ထပ်ဖိရာ ဒစ်မြုတ်နေရာမှ လီးတဝက်ကျော်ကျော် ဝင်သွား တော့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးက ကြပ်နေသည့် အပြင် သော်တာထွန်းမှာ မခံနိုင်သဖြင့် အော်ဟစ် ရုန်းကန်နေပြန်၏။

” အမေ့ … အားးး … အီး ဟီး … သေပြီ … သေပြီ … အားးးး … အီးးးးး … နာတယ် … အဟင့် ဟင့် ”

ဦးစံမောင်မှာ အသက်ကြီးမှ မထင်မှတ်ပဲ ယောင်္ကျား စိတ်ပေါက်နေသော အပျိုရိုင်းလေးအား လိုးခွင့်ရနေသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်နေတော့၏။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာကာ မချိမဆန့် ဖြစ်နေသော သော်တာထွန်း မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း မနားတမ်း ဖိလိုးပစ်သည်။ သော်တာထွန်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် အလိုးခံရသည်ဖြစ်ရာ ကာမအရသာ မတွေ့သေးပဲ နာကျင်မှုများ ကြီးစိုးနေရှာ၏။

” အီးးးးးး … အီးးးးးးး … အ … အမေ့ … အားးးးးးး … အ အ … အဟင့် ဟင့် … ဖြည်း ဖြည်း … အ … နာတယ် အရမ်းနာတယ် ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ … အဘစံ ရယ် … အ ဟင့် ဟင့် ”

စောက်ပတ်အကျဉ်းလေးထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေရာ သော်တာထွန်း တောင့်ခံလေ လီးအား ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ကာ ဦးစံမောင်မှာ အရသာ ထူးကဲ နေတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်များ ကြောင့် လီးအဝင်အထွက် ကောင်းလာရာ သော်တာထွန်းတစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားရ၏။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးအရည်ပြားဖြင့် ပွတ်တိုက် ဆွဲနေရာ အလိုးခံရသည့် လီးအရသာလေး စတင် ရရှိလာသည်။ လီးဖြင့် အလိုးခံရာ ဒီလိုကောင်းမှန်း အစက မသိသော်လည်း အခုချိန် အလိုးခံရသည့် အရသာမှာ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းမှန်း သိရှိလာ၏။

တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာရာ မသိမသာလေး အောက်မှပင့်ကာ ဆောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆီးခုံး ချင်း ကပ်သွားတိုင်း ဦးစံမောင် လမွှေးအုံ အောက် ဖက်နေရာ နှင့် ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေး ထိမိကာ တကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလာ ခဲ့၏။ သော်တာထွန်း ပင့်ဆောင့်ပေးသည်ကို ရိပ်မိ သည်နှင့် ဦးစံမောင်မှာ ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေ အောင် ဖိလိုးတော့သည်။

” သော်သော့် … စောက်ဖုတ်လေးက … အရမ်းလိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ … ရှီးးးးး … အင့် … ဗျစ် ဗျစ် … ဘွတ် ဘွတ် … ဇွိ … ဖွပ် … ဗျစ် … အားဟား …… ရှီးးးးးးးး ”

သော်တာထွန်း ကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေပြီး မျက်နှာ လေးရှုံ့ကာ အံကြိတ်ခံနေရှာသည်။ အနည်းငယ် နာကျင်သေးပေမယ့် နာကျင်မှုထက် လီးအရသာက သာလွန်နေပြန်၏။

” အ … အင့် …… ရှီးးးး ရှီးးးးး … အဘစံ … အ အားးးး ”

……………………………………………………

🏵️အခန်း ( ၁၀ ) ဇတ်သိမ်း🏵️

လီးဝင်လာတိုင်း ဒစ်ကြီးမှ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ဖိပွတ်ပြီး လီးပြန်အထွက် အတွင်းသားများအား ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် နာကျင်မှုများ ပျောက်ကာ လီးအရသာ ခံစားလာရတော့သည်။ ဦးစံမောင်မှာ သော်တာထွန်း ခံနိုင်လာသည်နှင့် ဒုတိယအကြိမ် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပြန်၏။

” အမေ့ … အား … လိုး လိုး … အ အ … ရှီးးးးးးး … အဟင့် … အထဲက … ပြီး ပြီးးးး … အားးးး … အဟင့် … ဆောင့် လိုး ပေး … အင့် … အားး … ထွက်ပြီ … ထွက်ပြီ … ဟူးးးးး ရှီးးးးးး ”

ဦးစံမောင် စိတ်ရှိသမျှ ဆောင့်လိုးနေရာ သော်တာ ထွန်း ပြီးမှန်းသိသည်နှင့် အချက် ၃၀ ခန့် ဆက်လိုး ရင်း လီးအားဆွဲထုတ်ကာ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

” တူတူ … တူတူ … တူ ……… ”

ရုတ်တရက် ဖုန်းသံမြည်လာသဖြင့် သော်တာတွန်း အတွေးစများ ပြတ်သွားရ၏။ ဖုန်းအား ဖွင့်ကြည့်ရာ ပိုးရတီ ဖြစ်နေသည်မို့ စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားလိုက်ရ ပြန်သည်။ အရင် ယောင်္ကျားစိတ်ဖြင့် ပိုးရတီ အပေါ် ချစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုချိန် ယောင်္ကျားစိတ် ပျောက်ကွယ်နေတော့၏။

” ပြောလေ … သဲ ”

” ဟာ … လေသံက စိမ်းလှချည်လား … သော်သော် ရယ် ”

” မဟုတ်ပါဘူး … ဒီရက် သော်သော် … စိတ်ညစ် နေလို့ပါ ”

နှစ်ယောက်သား ခဏငြိမ်သွားကြရင်း ပိုးရတီဘက်မှ ဖုန်းချသွားသည်။

…………………………………………………

နေ့မှရက် ရက်မှလသို့ ကူးပြောင်းလာရာ ပိုးရတီနှင့် သော်တာထွန်းတို့မှာ အနေဝေးကာ သွေးအေးသွားတော့၏။ မြို့ထဲ နှစ်ကြိမ်လောက် ဆုံခဲ့ပေမယ့် သော်တာထွန်းမှာ အရင်လိုပုံစံ မဟုတ်တော့ပဲ မိန်းကလေးအဝတ်အစားဖြင့် ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံသဖြင့် ရင်ထဲနှင့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။

ပိုးရတီတစ်ယောက် ဖုန်းထဲမြင်နေရသော သူမနှင့် သော်တာထွန်း ပုံများအား ကြည့်ရင်း တစ်ပုံခြင်း ထိုင်ဖျက်နေသည်။ ၂ ရက်ဆက်တိုက် ငိုထားသဖြင့် မျက်နှာလေး မို့တက်လာရ၏။ မိန်းမချင်း ချစ်ခဲ့မိ သဖြင့် နောင်တရလို့ မဆုံးမိ။ အခုထိ သူမအဖုတ် လေးအား ကြည့်မိတိုင်း ကာမအထိအတွေ့များက သူမရင်ကို နာကျင်စေ၏။ ဖုန်းထဲပုံများ အကုန်ဖျက် ကာ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ရင်း တစ်ယောက်ထဲ ဟိုတွေဒီတွေး တွေးနေမိ သည်။

” သမီး … ပိုးရတီ ”

” ဟမ် … မာမီ ”

ဘေးနားရပ်ကာ ခေါ်လိုက်သော မိခင်ဖြစ်သူ အသံ ကြောင့် အတွေးများ ပျက်ကာ ကမန်းကတန်း ထူး လိုက်မိသည်။

” မာမီ … သတိ ထားမိနေတာ ၃ ရက် ရှိပြီ … ဘာဖြစ်နေတာလဲ … ပြော ”

” အဟင့် … ပိုးနဲ့ သော်သော် … ပြတ်သွားကြပြီ … မာမီ ”

” အော် ”

သမီးဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဒေါက်တာဆုရတီ ရင်ထဲ အလုံးကြီး ကျသွားရ၏။ သူမနှင့် ဦးစိုင်းမောင်တို့ ဒီရက် အပြင်တွင် ခိုးတွေ့နေကြသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ သိများသွားလားဟု စိုးရိမ်နေမိသည်။ သူမ ဖောက်ပြန်သည့် ကိစ္စအား ပိုးရတီ အစောကြီး ကတည်းက သိနေမှန်း မသိရှာပေ။ သမီးဖြစ်သူအား နှစ်သိမ့်ကာ ဆေးခန်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်ရင်း ခဏအကြာ ကားလေးဖြင့် ထွက်ခွာသွားတော့၏။

………………………………………………….

” ပိုး ”

” ရှင် … ဆရာ ”

” ကားပျက် … လို့ဆို ”

” ဟုတ်တယ် … ကျောင်းနားမရောက်ခင် ထိုးရပ် … သွားတာ …။ ပြင်နေကြ … ကားဝါးရှော့ကို … ဖုန်းဆက် ယူခိုင်းရတယ် …။ နှစ်ရက်လောက် ကြာမယ် ပြောတယ် …။ မာမီကိုပဲ … ကျောင်းလာကြိုဖို့ ပြောရတော့မှာ ”

” အော် … ပိုးရယ် … ကျနော် … အကြိုအပို့ လုပ်ပေးမှာပေါ့ …။ အခု … နေ့လည်စာ … သွားစားရအောင် … လိုက်ခဲ့နော် ”

ပိုးရတီတစ်ယောက် သော်တာထွန်းနှင့် ဝေးခဲ့ပြီး စိတ်ပြေလက်ပျောက် သူမကို ချစ်ခွင့်ပန်သူများထဲမှ ဆရာဖြစ်သူ ဒေါက်တာသိန်းဇံအား အပျော်တွဲနေ ရင်း မထင်မှတ်ပဲ ငြိစွန်းသွားရတော့သည်။ မိန်းမ ချင်းသာ ဆက်ဆံဖူးသော ပိုးရတီတစ်ယောက် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် တွေ့သောအခါ မခံစားဖူးသော ကာမ အရသာလေးများ ရရှိနေရ၏။ မိန်းမချင်း ချစ်ကြိုက်မိသည်ကို နောင်တရမဆုံး ဖြစ်နေရှာသည်။

ခဏအကြာ ကားဖြူလေးမှာ ဆေးကျောင်း ကားပတ်ကင်ထဲမှ ထွက်လာကာ မြို့ထဲ အစားအသောက်နှင့် တွဲဖက်ရသော တည်းခိုခန်းသို့ ဦးတည်နေ၏။ ပိုးရတီတစ်ယောက် ဒေါက်တာသိန်းဇံနှင့် ၇ ကြိမ် ၈ ကြိမ်ခန့် ရောက်ဖူးသော်လည်း တည်းခိုခန်း ကောင်တာရှေ့ အခန်းသော့ယူကာ အပေါ်ထပ်တက်တိုင်း ရင်ခုန်နေရသည်။ ယူနေကြ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူမ အတွင်းခံ ဘောင်းလီလေးအား ချွတ်ပေးရာ ဒေါက်တာသိန်းဇံမှာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်းရင်း ဘောင်းဘီဂွလေးအား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေတော့၏။

ပိုးရတီမှာ ဒေါက်တာသိန်းဇံရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်ရင်း ထမိန်အောက်နားစလေးအား ဗိုက်ထိလှန်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲပြလိုက်ပြန် သည်။ ဒေါက်တာသိန်းဇံတစ်ယောက် အမွှေးရိတ် ထားသော ပန်းရောင် စောက်ပတ်အုံအား ကြည့်ရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအား နှာခေါင်းဝ တေ့ရှုကာ ညာလက်မှ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင်ရင်း လီး အားထုတ်ကာ ပွတ်သပ်နေပြန်၏။ ပိုးရတီမှာလည်း သူမရှေ့ မြင်ကွင်းကြောင့် စောက်စိအရည်ပြားလေး တင်းမာလာကာ အဖုတ်အုံကြီး ကြွတက်လာ တော့သည်။

ဒေါက်တာသိန်းဇံမှာ လီးကြီး မာထင်လာသည်နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ကာ ထရပ် လိုက်၏။ ထမိန်အားလှန်ကာ စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားသော ပိုးရတီခါးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဝိုက်ဖက် ကာ ညာလက်က လီးအား ထိန်းကိုင်ရင်း ဒစ်ဖြင့် စောက်စိလေးအား ထိုးကလော်နေသည်။

” အ … အ … ဆရာရယ် … ရှီးးးး … ကျွတ် ကျွတ်”

ပိုးရတီ စုပ်သပ်ညည်းရင်း ခေါင်းလေးမော့တက် သွားရ၏။ သူမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ရှူပြီး ဂွင်းထုပြတိုင်း စောက်ပတ်လေးထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ယားနေတတ်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ် လျက် အနေအထားဖြင့် စောက်စိအား ဒစ်ဖြင့် ထိုး ကလော်ခံရစဉ် စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာတော့ ၏။

ဒေါက်တာသိန်းဇံမှာ ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက် တုန်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသော ပိုးရတီ အား ကြည့်ရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ် သွင်းကာ ဆွဲလိုးပစ်သည်။

” အ … အင့် … ရှီးးးးးးး … ဆရာ ရယ် … အား … အိုးးး … ဆောင့် ဆောင့် … အမလေး … မြန်မြန် … ဆောင့် လိုး ပါ …အဟင့် … အား … ပြီး … ပြီး ထပ် ထွက် တော့ မယ် … ရှီး … မြန် မြန် … အ … အားးးးးး … ပြီးးး ပြီးးး … ပြီး ပြန် ပြီ … ဟူးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးး ”

ပိုးရတီတစ်ယောက် ဒေါက်တာသိန်းဇံ နဖူးအား တဖွဖွ နမ်းကာ ပုခုံးဆွဲထားသော သူမလက်တွေလည်း အားလျော့ သွားရရှာသည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်း သားများက လီးအား အလိုအလျောက် ညှစ်ပေးနေ သဖြင့် ဒေါက်တာသိန်းဇံလည်း အချက် ၃၀ ခန့် ထပ်ဆောင့်ကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ လီးကြီး ဆွဲထုတ်ပြီးသည်နှင့် ပိုးရတီအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်တင်ကာ လိုးပြီးခါစ စောက်ပတ် နီတာရဲလေးအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက် နေသည်။ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ အကျိအချွဲ များ စီးကျလာရာ ဖင်ဝလေးနားအရောက် လျှာဖြင့် သိမ်းယက်ပေးလိုက်သဖြင့် ပိုးရတီ ဖင်သားစိုင်လေး ကြုံ့သွားကာ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ခါ နေတော့၏။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ခဏ အမောဖြေပြီး တည်းခိုးခန်း အောက်ထပ် ဆင်းရင်း ထမင်း အတူစားကာ ဆေးကျောင်းသို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။

………………………………………………………

ညနေပိုင်း ပိုးရတီတစ်ယောက် သူမ အတန်းချိန် ပြီးသည်နှင့် ဒေါက်တာသိန်းဇံအား အိမ်သို့ လိုက်ပို့ ခိုင်းတော့သည်။ ကျောင်းက ထွက်လာသည်နှင့် ကားလေးမှာ မောင်းနေကြ လမ်းအတိုင်း မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်း ပိုးရတီတို့ ရပ်ကွက်ထိပ်နား ရောက်ရှိ လာ၏။ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်လေးမို့ လူသွားလူလာ မရှိပဲ ကားတစ်စီး တလေသာ ရပ်ကွက်ထဲမှ အပြင်သို့ ထွက်လာသည်ကို မြင်နေရသည်။

” ဟင် … နေ့လည်က … တစ်ခါ လုပ်ပြီးပြီလေ … ဆရာကလည်း ”

” အင်း … ဒီနေ့ … ဘာဖြစ်မှန်း မသိဘူး … ကြည်ပါဦး … ပိုးရယ် ”

ဒေါက်တာသိန်းဇံမှာ ပိုးရတီတို့ လမ်းထိပ် သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်အောက် ကားထိုးကာ စကားပြောရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်နေ၏။

” ဟွန့် … အဲ့ဒါပဲ စဉ်းစားနေတယ် … ပိုး … ဒီနေ့ … လက်တွေ့ … ပရယ်တီကယ် ဆင်းရတာ … ပင်ပန်းနေပြီ … ဆရာရဲ့ ”

” အင်းပါ … သိပါတယ် … ပိုးရယ် ”

လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ရင်း ကားမှန်များပိတ်ပြီး ပိုးရတီ လက်တစ်ဖက်အား ဆွဲယူကာ ဘောင်းဘီထဲမှ ထုတ်ထားသော လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရာ ပိုးရတီတစ်ယောက် ပါးစပ်လေးဟပေးရင်း လက်ချောင်းလေးများက လီးအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတော့သည်။ ၅ မိနစ်ခန့် အကြာ သူမလက်ထဲ ဒေါက်တာသိန်းဇံလီးကြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်လာရ၏။ ကားရှေ့ခန်းထဲ ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ ခါးညွတ်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ငုံ့စုပ်လိုက်သည်။ ပန်းရောင်သန်းကာ ကားထွက်နေသော ဒစ်အား ဆွဲစုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲရောက်မှ လျှာဖျားလေးနှင့် လီးထိပ် အပေါက်လေးထဲ ထိုးကလိပေးပြန်၏။

ဒစ်အခြေအား သွားလေးဖြင့် မနာ့တနာလေး ကိုက်ရင်း ဂွင်းမြန်မြန်ထုပေးရာ ခဏအကြာ ဒေါက်တာ သိန်းဇံတစ်ယောက် ထိုင်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖင်ကြွတက်လာပြီး ပိုးရတီပါးစပ်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။ ပိုးရတီမှာ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်မပစ်ပဲ ထွက်လာသမျှ လရည်များ ကုန်စင်အောင် မျိုချကာ ဒစ်အား ပါးခွက်အောင် စုပ်ပြီးမှ ထုတ်ပေးလိုက်၏။

” ဆရာ … ပိုး … အိမ်ကို မောင်းတော့ … နောက်ကျနေပြီ ”

အိမ်ရှေ့ ရောက်သည်နှင့် ပိုးရတီမှာ ကားရှေ့ခန်း ခေါင်းငုံ့ဝင်ကာ စကားခဏ ပြောပြီးမှ အိမ်ထဲဝင် လာနေ၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေစဉ် အိမ်ရှေ့ ကားအဖြူလေးတစ်စီး ရပ်ကာ သမီးဖြစ်သူ ဆင်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

” သမီး … ကျောင်းပြန်လာပြီလား … ကား ဘာဖြစ် လို့တုန်း ”

” ဟုတ် … မာမီ … ကားက … ကျောင်းနား မရောက်ခင် … ထိုးရပ်သွားလို့ … ပြင်နေကြ ဝါးရှော့ … ဖုန်းဆက်ခေါ် ပြီး … ပြင်ခိုင်းလိုက်ပြီ ”

” ခုန … လိုက်ပို့တာ … သမီးသူငယ်ချင်း လား ”

” ရှင် … ဟို … ဟို … သမီးတို့ ဆရာ … တစ်ယောက်ပါ ”

” အော် … အဟင်း ဟင်း ”

မိခင်ဖြစ်သူ၏ ပြုံးစစ မျက်နှာဘေးကြောင့် ပိုးရတီ ဖခင်ဖြစ်သူအား နှုတ်မဆက်နိုင်ပဲ သူမ အိပ်ခန်း လေးထဲ ပြေးဝင်လာခဲ့တော့သည်။ ဒေါက်တာသိန်းဇံအား စွဲလမ်းနေသည်မှာ သူမကိုယ်သူမ မညာချင်တော့ပေ။

၁၀ ရက်ခန့်အကြာ ပိုးရတီတစ်ယောက် ဒေါက်တာသိန်းဇံနှင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့် ရဖို့ လမ်းစလေး ပေါ်ထွက်လာရ၏။ ကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ စုကာ ၂ ညအိပ် ၃ ရက် အပျော်ခရီး ထွက်ကြမည် ဖြစ်သဖြင့် ဒေါက်တာသိန်းဇံမှာ လိုက်ခဲ့ရန် ဇွတ် ပူဆာနေသည်။ ပိုးရတီကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေသည်မို့ မိဘနှစ်ပါးအား ခွင့်တောင်းကာ လိုက်ခဲ့တော့၏။

…………………………………………………

” ရွှိ … ဗွမ်း ဗွမ်း … ဘလပ်ဘလပ် ”

ဦးရဲကျော် မျက်နှာသစ်လိုက်ပေမယ့် စိတ်တွေက နုန်းနေရင်း ရှေ့လျှောက်မဲ့ လမ်းတွေ ဝေဝါးနေရ သည်။

” ကိုကြီး … မနက်စာ … လုပ်ထားခဲ့ပြီ … ဆု … ဆေးခန်း … သွားပြီနော် ”

ရေချိုးခန်းထဲမှ မျက်နှာသစ်ပြီး ထွက်လာသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား လှမ်းပြောရင်း လုပ်ပေးနေကျ ဝတ္တရားတစ်ခု လုပ်ကိုင်ပေးကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့၏။ ဦးရဲကျော် စကားပြန်မပြောပဲ ဧည့်ခန်းထဲ လျှောက်လာရာ ခြံရှေ့တံခါးဝနား သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိုင်းမောင်၏ ကားလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ဇနီးချောလေး ဒေါက်တာဆုရ တီမှာ ခြံဝင်းတံခါးပိတ်ပြီး ဦးစိုင်မောင် ကားထဲ ဝင်သွားရာ ကားလေး ထွက်ခွာသွားသည်အထိ ရီဝေစွာ ကြည့်နေမိ၏။ ဧည့်ခန်းထဲ လူ ၄ ယောက်စာ ထိုင်နိုင်သော အနက်ရောင် သားရေဆိုဖါ ခုံကြီးအား ကြည့်ကာ မျက်နှာညိုးကျသွားသည်။

” ဟူးးးးးးး ”

သက်ပြင်းရှည်ချကာ မနေ့ညမှ အဖြစ်အပျက်များ ပြန်တွေးနေမိ၏။ ခါတိုင်း ၉ နာရီ လောက်ဆို အိပ်ပျော်ခဲ့သော ဦးရဲကျော်မှာ ၁၀ နာရီ ကျော်သည်အထိ အိပ်မပျော်ခဲ့ပေ။ သမီးဖြစ်သူ ဆေးကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများနှင့် ၂ ညအိပ် ၃ ရက် အပျော်ခရီး ဒီနေ့ မနက်ကတည်းက ထွက်သွားသဖြင့် သတိရကာ ဟိုတွေးဒီတွေး တွေးရင်း မျက်စိကြောင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းဘက် အဝင်စနားလေး အရောက် မြင်ကွင်းကြောင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့် သွားရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲ လူ ၄ ယောက် ထိုင်နိုင်သော အနက်ရောင်ဆိုဖာခုံပေါ် ဒေါက်တာဆုရတီ အလျားလိုက် မှောက်အိပ်နေသည်။

ဇနီးချောလေး ဒေါက်တာဆုရတီမှာ လူက မှောက် အိပ်နေသော်လည်း ဝိုင်းစက်အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန်ထောင်ပြီး ဖြဲထားပေး၏။ ဦးရဲကျော်တစ်ယောက် မျက်မှန်ချွတ်ကာ မျက်လုံးနှစ်ဖက်အား ပွတ်သပ်ပြီး မျက်မှန်ပြန်တပ်ကာ ဧည့်ခန်းနံရံ၌ ကပ်ထားသော မှန်ဗီဒိုနား ခြေဖွနင်းရင်း တိုးကပ်လာသည်။ မှန်ဗီဒိုအကွယ်မှ ခိုးကြည့်ရာ ဧည်ခန်းထဲ ထွန်းထားသော မီးရောင်ဖြင့် ခြေ ၅ လမ်း အကွာမှ မြင်ကွင်းက ထင်ရှားနေ၏။ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ နှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိုင်းမောင် တို့ နှစ်ဦးမှာ ကန်လန့်ဖြတ် အနေအထားနှင့် ကျော ပေးထားသည်မို့ ဦးရဲကျော်တစ်ယောက် အနီးကပ် မြင်နေရ၏။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိုင်းမောင်မှာ ဇနီးချောလေး၏ နောက်မှ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား ဖြဲကာ စောက်စိလေးမှ ဖင်ဝအထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်နေသည်။

” အ … အားးးးးးး… ရှီးးးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုစိုင်း ရယ် ”

ဒေါက်တာဆုရတီ တီးတိုးညည်းရင်း ဖင်ကြီးအား နောက်တိုး ကပ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးစိုင်းမောင် ဘယ်ဘက်လက်ချောင်းလေးမှာ မြောက်တက်လာပြီး စောက်စိလေးအား ဖိချေကာ လျှာဖျားထိပ်လေးမှာ ဖင်ဝနီတာရဲလေးထဲ ဖိထိုးနေသည်။

” အားးးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုစိုင်းရယ် … အစိလေး … နာနာ ချေပစ် … အ … ဟုတ်တယ် အင့် … ဖင်ပေါက်ထဲ … လျှာနဲ့ လိုးပေး ……အဟင့် ဟင့် … မ ရ တော့ …… တော့ … အ …အားးးးးးးးးး ထွက် ပြီ …… အဟင့် ဟင့် … ထွက်ကုန် ပါပြီ ”

ဦးရဲကျော် အံသြမှင်သက်နေရသည်။ လင်မယား သက်တမ်းတလျှောက် ကျန်းမာရေးကောင်းစဉ် အချိန်များလည်း မယားချောလေး ဒီလောက် စိတ်ကြွတာ မမြင်ဖူးခဲ့ပေ။ သရေဆိုဖာခုံအား လက်ဖြင့် တဘုံးဘုံးထုကာ စောက်ရည်များ သေးပန်း သလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရင်ဘတ်အား ထောင်ပန်း နေသည်။ ထိုအချိန် ဦးစိုင်းမောင်မှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်နှင့် အထက်အောက် ၁၀ ချက်ခန့် ပွတ်ဆွဲကာ အရည်ပန်းထွက်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား လီးအရင်းထိ ပစ်ဆောင့် ပေးလိုက်ပြန်၏။

” အိုးးးး … အားးးးးးး … အားးးးးးး … အဟင့် ဟင့် ဟင့် … ထွက် … ထွက် … ထွက် ပြန် ပြီ … ကိုစိုင်း ရဲ့ … အမလေးးးး … အ … အားးးး … ရှီးးးးးးးးးးးးး ”

ဒေါက်တာဆုရတီ တစ်ယောက် ဖင်ကြီးရမ်းကာ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။

” ကောင်းလား ……… မဆု ”

ဦးစိုင်းမောင်မှာ လီးအား ပြန်ထုတ်ရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ်ကာ မေးလိုက်ပြန်သည်။

” အသဲခိုက်အောင်ကို ကောင်းတယ် … ကိုစိုင်း ရယ် … ဒီည … သမီးလည်း မရှိဘူး … ဆု … ယောင်္ကျားလည်း … အိပ်ပျော်နေပြီ …… မနက်ထိ …… မပြန်မချင်း …… လိုး ပေး ရမှာနော် ”

ဦးရဲကျော် ကြည့်ရင်း ရင်ထဲ နှင့်ကနဲ့ ခံစားနေရ၏။မယားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်မှ သူစိမ်းယောင်္ကျားအား လိုးပေးရန် တောင်းဆိုနေသည်ကို မြင်တွေ့ရပြန် သည်။ ဒေါက်တာဆုရတီ တောင်းဆိုနေသော်လည်း ဦးစိုင်းမောင်မှာ မလိုးသေးပဲ လီးထိပ်အား စောက် ခေါင်းဝလေး တေ့ကာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် လီးအားမြင်ရာ ဦးရဲကျော်တစ်ယောက် စိတ်ထဲ သိမ်ငယ်သွားရရှာ၏။ လုံးပတ်ရော အရှည်ပါ သာသည့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ လီးမှာ မယားချော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်နှစ်ကြိမ်လောက် လိုးထားမှန်း မခန့်မှန်းတတ်ပေ။

” ဟာ … ကိုစိုင်းရယ် … လီးကို … ခုနလို ဆောင့်သွင်း လိုက်လေ … ရှီးးးးးးး …… ကျွတ် ”

ဒေါက်တာဆုရတီ မှာ သူမဖင်ကြီး ထောင်ထားလျက် နောက်သို့ ပစ်ပေးရင်း လီးထိပ်အား စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ရန် ကြိုးစားနေရှာ၏။ အားမလို အားမရဖြင့် ဖင်ကြီး နောက်ကော့ပေးရာ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဘွတ်ကနဲ လီးကြီးအား ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။

” အားးးးးးးးးးး ”

ဒေါက်တာဆုရတီ တစ်ယောက် ဖင်နောက်အပစ် လီးကြီးမှာ အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာသဖြင့် သားအိမ်ဝအား ဆောင့်မိကာ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်ရသည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးရဲကျော်ပါ ခန္ဓာကိုယ် ဆက်ကနဲ တုန်သွားမိ၏။ အခုမှ ဇနီးချောလေးမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား ဘာလို့ စွဲလမ်းနေကြောင်း သဘောပေါက်လာရသည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူမှာ မယားဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ်အား အမြင့်ဆုံးထိ နိုးဆွပြီးမှ လိုးပေးနေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ဖင်ကြီး ကော့ပေးတိုင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရာ မယားဖြစ်သူမှာ တအား အား ညည်းရင်း လီးအရသာ ထူးကဲနေသည်ကို လက်တွေ့ သိရှိလိုက်သည်။

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင်၏ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ချက်များအောက် တကိုယ်လုံး ခါရမ်းနေကာ စောက်ရည်များ ခဏတိုင်း ပန်းထွက်နေရှာ၏။ ဦးစိုင်းမောင် ပြီးခါနီး လီးအား ဆွဲထုတ်ရာ ကိုယ်တပတ်လှည့်ပြီး လီးထိပ်အား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ လီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပင့်ပေး လိုက်ပြန်၏။ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ လီးပင့်ပေးသည် နှင့် လီးအရင်းအောက် တွဲကျနေသော လဥများအား တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး လျှာဖြင့်ယက်ကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။

” အ … ရှီးးးးးး … အားးးးး … ကောင်း လိုက် တာ … မဆု ရယ် … ပါး စပ် ဟ တော့ … အ … အားးးး ”

ဦးစိုင်းမောင် စကားအဆုံး စုပ်လက်စ လဥတစ်လုံးအား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်လေး ဟပေး လိုက်တော့၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ ခေါင်အား ဖမ်းကိုင်ရင်း ဒေါက်တာဆုရတီ၏ လည်ပင်ကြောများ ထောင်လာအောင် ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်နေ၏။

ဦးရဲကျော် စိတ်ထဲ ဖော်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး တစ်ရပ် ခံစားရင်း ဇနီးချောလေးအား ကြည့်ကာ မျက်ရည်စီးကျလာတော့သည်။ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ရမ္မက်စိတ် မကျသေးပဲ ခဏ အနားယူကာ ဦးစိုင်းမောင်လီးအား ပြန်စုပ်ပေးစဉ် မြင်ကွင်းအား ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာကာ ကြိတ်မှိတ် အိပ်ပစ်လိုက်၏။

” ဒင်းဒေါင် … ဒင်းဒေါင် … ဒင်းဒေါင် ”

ရုတ်တရက် ဧည်ခန်းထဲမှ တိုင်ကပ်နာရီ အသံကြောင့် အတွေးစပျက်ကာ လူ ၄ ယောက်စာ ထိုင်နိုင်သော သရေဆိုဖာခုံအား ကြည့်ပြီး တွေးနေရာမှ နာရီဆီသို့ အကြည့်ရွေ့လိုက်သည်။ နေ့လည် ၁၂ နာရီသို့ နာရီ လက်တံများက အချက်ပြနေ၏။ အခုထိ ဇနီးဖြစ်သူ ပြင်ဆင်ပေးသော မနက်စာလည်း မစားဖြစ်၊ စားချင်စိတ်လည်း မရှိ။ လေးလံသော ခြေလှမ်းများဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ တော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

“ဒီလို အရသာေလး … ေဝးေနတာ … အခုမွပဲ … ျပန္ရေတာ့တယ္”ဆိုတဲ့ ေဒါက္တာဆု

ေပ ၆၀ ေပ ၁၀၀ ပတ္လည္ ၿခံဝင္းထဲရွိ အစိမ္းေရာင္ ၄ ထပ္တိုက္ႀကီး၏ ပထမထပ္တြင္ ခပ္ျမဴးျမဴး တီးလုံးသံေလးႏွင့္ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံးခပ္လွလွ ခါးေသးရင္ခ်ီ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ စီးခ်က္ က်က်ေလး ကခုန္ေန၏။ ” သမီးေရ … ပိုးရတီ … ေက်ာင္းေနာက္က်မယ္ေနာ္ … ၇ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ ” ” ဟုတ္ … ဒယ္ဒီ ” အခန္းဝမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဖခင္ျဖစ္သူအသံ ေၾကာင့္ စက္ပိတ္ကာ အကရပ္ၿပီး အခန္းျပင္ ထြက္လာေတာ့သည္။ ေအာက္ထပ္ သူမ အိပ္ခန္းေလးထဲ ေရလဲထမိန္ယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး အားကစား ဝတ္စုံေလးအား ခၽြတ္ခ်လိုက္၏။ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ ပုခုံးသား ျပည့္ျပည့္ေလးေအာက္ လုံးဝန္း စူထြက္ေနေသာ နို႔အုံထိပ္ နို႔သီးေခါင္း ၂ ဖက္မွာ ပန္းေရာင္းသန္းကာ ေပၚသည္ဆို႐ုံေလးသာ။ က်န္းမာေရး လိုက္စားသူမို႔ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးႏွင့္ ဆီးခုံးေပၚမွ အေမႊးစိမ္းေလးမ်ားမွာ အဖုတ္ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ခပ္က်ဲက်ဲ ေပါက္ေရာက္ေန၏။ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္ ဝိုင္းစက္ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ ၂ ဖက္မွာ ျမင္သူ လည္ျပန္ေငးယူရသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲ သူမခႏၶာကိုယ္အား တစ္ပတ္လွည့္ၾကည့္ကာ အားရေက်နပ္မွ ေရခ်ိဳးေတာ့၏။

ပိုးရတီမွာ အသက္ ၂၀ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ရွိေနသည္။ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မွုးႀကီးဦးရဲေက်ာ္ ႏွင့္ ေဒါက္တာ ေဒၚဆုရတီတို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလး ျဖစ္သည္။ ဦးရဲေက်ာ္မွာ အၿငိမ္းစား ဆိုေသာ္လည္း အသက္ ၅၃ ႏွစ္သာ ရွိေသး၏။ ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိသျဖင့္ ေဆးပင္စင္ ရရွိထားခ်င္းသာ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား သေဘာတူ ေပးစားထားသျဖင့္ အသက္ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ငယ္ေသာ ေဒါက္တာဆုရတီျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရ၏။ ေဆးပင္စင္ ယူၿပီးသည္ႏွင့္ မိဘအေမႊေပးေသာ ၿခံဝင္ႀကီးထဲ အိမ္ေရွ႕ေျမအလြတ္ ၿခံကာ ေပ ၅၀ ပတ္လည္ ၄ ထပ္တိုက္ႀကီး ေဆာက္ကာ မိသားစုႏွင့္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။

ဇနီးျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မိဘအေမႊမ်ားႏွင့္ မပူမပင္ ေနရေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ထဲ အထူးကု ေဆးခန္းမ်ား၌ အခ်ိန္ပိုင္းေဆးခန္းထိုင္ကာ စီးပြားရွာေနတုန္းပင္။ အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ ေဒါက္တာဆုရတီမွာလည္း သမီးျဖစ္သူ ပိုးရတီႏွင့္ ညီအစ္မသဖြယ္ ႏုပ်ိဳလွပေနၿပီး လွပေသာ ကိုယ္လုံးပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ အခုထိ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွ လုပ္ငန္ရွင္မ်ား ပညာတတ္ အသိုင္းအဝိုင္းမွ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားက မသိမသာ ပိုးပန္းေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။

” တီတီ … တီတီ ”

” သမီးေရ … ေသာ္ေသာ္ … လာေခၚေနၿပီ ”

” ဟုတ္မာမီ … ၿပီးၿပီ … လာၿပီ လာၿပီ ”

ပိုးရတီမွာ အစိမ္းေရာင္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ေလးျဖင့္ လြယ္အိပ္အျဖဴေလးလြယ္ကာ သူမအိပ္ခန္းေလးထဲမွ ထြက္လာခဲ့၏။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီ၏ ဂိုက္လုပ္ေပးမွုေၾကာင့္ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ယခုအခ်ိန္ ဒုတိယႏွစ္ ေဆးေက်ာင္းသူေလး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ျဖစ္သူ စည္းစနစ္မ်ားေၾကာင့္လည္း အေပါင္းအသင္းနည္းကာ အျပင္ေလာကတြင္ အေပါင္းအသင္း နည္းခဲ့ရ၏။ ဧည့္ခန္းထဲရွိ မိခင္ႏွင့္ ဖခင္အား ပါးျပင္တစ္ခ်က္ဆီ နမ္းရွိုက္ကာ အိမ္ေရွ႕ ၿပိဳင္ကားအနီေလးဆီ ထြက္ခြာသြားေတာ့ သည္။

” သမီးက … ဆုငယ္ငယ္က …… အတိုင္းပဲ ”

” မယ့္ … ကိုႀကီးေနာ္ … ဆု … အဲ့အရြယ္ … သမီးေလာက္ ကိုယ္လုံးမလွပါဘူး ”

” လွတာေပါ့ … ဆုရဲ့ … ကိုႀကီး အသိဆုံးပါ ”

” အိုရ္ ”

ဦးရဲေက်ာ္မွာ စကားေျပာရင္း ေဒၚဆုရတီ ဖင္ႀကီးအား ညႇစ္လိုက္သျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေလး ရဲကနဲ႔ ျဖစ္သြားရသည္။

” ကဲ … ဆီးခ်ိဳတိုင္းမယ္ … ကိုႀကီး …။ ဆု မရွိတဲ့ အခ်ိန္ လက္ဖက္ရည္ … ခိုးမေသာက္ရဘူးေနာ္ ”

” အင္းပါ … ဆုရဲ့ ”

စကားဆုံးသည္ႏွင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့၏။

………………………………………………………

” အားပါး … လွလိုက္တာ သဲရာ … လာ တက္ ”

ေသာ္တာထြန္း ကိုယ္တိုင္ ကားတံခါးဖြင့္ေပးကာ အခ်စ္ေတာ္ ပိုးရတီအား ဆီးႀကိဳလိုက္ေတာ့သည္။ ပိုးရတီမွာ ေဆးေက်ာင္းတြင္ ေသာ္တာထြန္းဆိုေသာ Tomboy တစ္ေယာက္ျဖင့္ ရင္းႏွီးမိရာမွ အခ်စ္ေတာ္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ေသာ္တာထြန္းအား သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေသာ္ေသာ္ ဟု ေခၚသျဖင့္ ပိုးရတီကိုယ္တိုင္ ေသာ္ေသာ္ဟုေခၚရင္း ႏွုတ္က်ိဳးေနမိ၏။ ေသာ္ေသာ္မွာ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ခ်မ္းသာေသာ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းမွ ေမြးဖြားလာသည္။ ပညာေရး ထူးခၽြန္းသျဖင့္ မိဘမ်ားက အလိုလိုက္ကာ ဖူးဖူးမွုတ္ထားေသာ မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ဦးပင္။ ေယာက်္ားစိတ္ေပါက္ေနၿပီး အကၤ်ီလက္ ရွည္ႏွင့္ ပုဆိုးသာ အျမဲဝတ္သည္။ ပိုးရတီေလာက္ မေခ်ာေပမယ့္ ရယ္လိုက္တိုင္း ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ားက မိန္းမေရာ ေယာက်္ားမ်ားပါ ဆြဲေဆာင္ထားနိုင္သည္။ Tomboy ဆိုေသာ္လည္း ဖင္မရွိ ရင္မရွိ မဟုတ္ေပ။ ဒါကိုေတာ့ ပိုးရတီ အသိဆုံးပင္။ အတန္းထဲတြင္ ေသာ္ေသာ္ႏွင့္ ပိုးရတီတို႔မွာ စံၿပ ခ်စ္သူမ်ားအျဖစ္ ေရပန္းစားေနေတာ့၏။

” ေသာ္ေသာ္ … ညည … ပိုး … ဖုန္းဆက္ရင္ … ေလသံေတြ ၾကားေနရတာ … အျပင္ ကားေလၽွာက္ ေမာင္းေနတာမလား ”

” ဟာ … မဟုတ္ပါဘူး … သဲကလည္း … မုန႔္ထြက္ စားတာပါ ”

” ဒါပဲေနာ္ … ပိုးစကား … နားမေထာင္ရင္ … ဆက္ဆံေရး … ရပ္ပစ္မွာ ”

” အမေလး … ေသာ္ေသာ္ကို … မထားခဲ့ပါနဲ႔ … သဲရယ္ …။ သဲနဲ႔ … ေဝးရင္ … ေသာ္ေသာ္ ေသမွာ ”

” ဟြန႔္ … အပိုေတြ ”

ကားေလးမွာ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းလာရင္း မီးပြိဳင့္ ၅ ခု ေက်ာ္လာရာ ညာဘက္ ခ်ိဳးလိုက္ ေတာ့၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ အဝင္စေလး အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား တည္ရွိေနသည္။ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေဘးမွ ကားျပတင္းေပါက္ ၄ ေပါက္စလုံး အလုံပိတ္ကာ ၿပိဳင္ကားေရွ႕ခန္းရွိ ထိုင္ခုံေလးမွာ ေနာက္လွန္သြား၏။ ပိုးရတီမွာ ကားေနာက္ခန္းခုံသို႔ ေျပာင္းထိုင္ကာ ပါတိတ္အကၤ်ီ ၾကယ္သီးေလးမ်ား ျဖဳတ္ကာ ရင္ဖြင့္ရင္း ဘရာစီယာကိုင္းေလးအား ပုခုံးေပၚမွ တစ္ဖက္ခ်င္း ေအာက္ေလၽွာခ်ပစ္ ေနသည္။

ျဖဴေဖြးလုံးဝန္းေသာ နို႔အုံေလး ထြက္က်လာစဥ္ ေသာ္ေသာ္တစ္ေယာက္ စက္ပိတ္ကာ ကားေနာက္ခန္း ကူးလာခဲ့၏။ ထိုင္ခုံေပၚထိုင္ေနေသာ ပိုးရတီ ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ေနရာယူကာ နို႔အုံထိပ္ ကပ္ေနေသာ နို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလးအား လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ထိုးကေလာ္ကာ ဆြဲစုပ္ေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္း ပိုးရတီ မ်က္လုံးေလး စင္းက်လာကာ ေသာ္ေသာ့္ေခါင္းေလးအား ဖမ္းကိုင္ရင္း နို႔အုံေလးႏွင့္ ဖိကပ္ထားလိုက္၏။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ မနက္တိုင္း ေသာ္ေသာ္၏ အျပဳအစု အယုအယေအာက္ ေရာက္ရွိခဲ့သည္မွာ ၆ လ ေက်ာ္လာခဲ့သည္။

နို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလးအား မာခဲလာေအာင္ ၅ မိနစ္ခန႔္ စို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ ေသာ့္ေသာ့္ေခါင္းေလးမွာ ေအာက္သို႔ ေရြ႕သြားေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ဘရာစီယာကိုင္းအား ျပန္တင္ကာ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ား ျပန္တပ္ေနသည္။ ကားေနာက္ခန္း ခုံေပၚ ထိုင္လ်က္အေနထားျဖင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ျဖဲေပးရာ ေသာ္ေသာ္တစ္ေယာက္ ပိုးရတီ ပါတိတ္ ထမိန္ေအာက္နားစေလးအား ေပါင္ရင္းထိ ဆြဲလွန္ကာ ဒူးအထက္နားမွ စၿပီး လၽွာအျပားလိုက္ျဖင့္ ေပါင္ၿခံနားထိ တစ္ဖက္ၿပီးတစ္ဖက္ ယက္ေပးေန၏။ ေပါင္ဂြေလးထဲ အနက္ေရာင္ ဇာအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးထဲမွ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေဖာင္းႂကြ လာေတာ့သည္။

ထိုစဥ္ ပိုးရတီ ညာဘက္လက္ေလးမွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ဂြေလးအား ေပါင္ၿခံတစ္ဖက္သို႔ ဆြဲကပ္ ေပးလိုက္၏။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး ေဘးကပ္ သည္ႏွင့္ အေမႊးစိမ္း ပါးပါးေလးမ်ားျဖင့္ ေဖာင္းကား လာေသာ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းဝေလးထဲ အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ေနသည္။ ေသာ္တာထြန္း ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူး ေလးမွာ ေပါင္ၿခံအား ဆြဲစုပ္ေနရာမွ ပိုးရတီအဖုတ္ေလးအား ေအာက္မွအေပၚသို႔ ပင့္ယက္ကာ အစိေလးအား ေတ့စုပ္ပစ္သည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သလို လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ဝိုင္းလိုက္ ပါးစပ္ထဲ ဆြဲသြင္းစုပ္ရင္း အစိထိပ္မွ အဆံေလးအား လၽွာထိပ္ျဖင့္ ဖိထိုးေပးျပန္၏။

” အ … အေမ့ ………… ေသာ္ေသာ္ရယ္ ”

ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ေစာက္စိေလးအား အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိခံရသျဖင့္ ေသာ္တာထြန္းေခါင္းအား ေစာက္ပတ္ေလးျဖင့္ ဆြဲကပ္ကာ ေပါင္ႏွင့္ ညႇပ္ထားလိုက္ရသည္။ အစိေလး စုပ္လိုက္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလး ထဲ လၽွာထိုးသြင္းကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္လိုက္ျဖင့္ ခဏအၾကာ ပိုးရတီ လည္ပင္းေၾကာမ်ား ေထာင္လာကာ ေသာ္တာထြန္း မ်က္ႏွာအား အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ဆြဲပြတ္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္ေတာ့၏။ ေသာ္တာထြန္းမွာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္အား ပါးစပ္ျဖင့္ ေတ့ပိတ္ကာ ထြက္လာသမၽွ ေစာက္ရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ျဖင့္ မ်ိဳခ်ေနသည္။

” အ… အ …… မ …… မ…… မရ… ေတာ့ … ဘူး … ေသာ္ေသာ္ရယ္… အင့္ အင့္ …… ထြက္ ထြက္ … ထြက္ ၿပီ ဟာ … အမေလးးး … အဟင့္ ဟင့္ ”

ပိုးရတီ ေစာက္ရည္မ်ားကုန္မွ ေသာ္တာထြန္းမွာ ေစာက္ပတ္ေလးအား တစ္ရွုးျဖင့္ သန႔္စင္ေပးကာ ကားအျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး ေရသန႔္ဗူးျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္ပစ္လိုက္၏။ ကားထဲျပန္ဝင္လာကာ ကားေရွ႕ခန္းမွ တဘက္တစ္ထည္ယူၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ကာ ကားေလးအား ေဆးေက်ာင္းသို႔ ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။

……………………………………………………

လက္မွ နာရီကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရင္း ေဒါက္တာဆုရတီ ရင္ခုန္ေနမိသည္။ အခ်ိန္က ည ၈ နာရီ ထိုးဖို႔ ၁၅ မိနစ္သာ လိုေတာ့၏။ ဒီေန႔ည ခင္ပြန္းျဖစ္သူ သူငယ္ခ်င္း ဦးစိုင္းေမာင္တို႔လင္မယားအား ညစာဖိတ္ေကၽြးရန္ စီစဥ္ထားသည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီခင္ပြန္း ဦးရဲေက်ာ္ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ အရင္တစ္ေခါက္ ဖိတ္ေကၽြးစဥ္ အျဖစ္အပ်က္ေလးအား ေတြးမိရင္း ေဒါက္တာဆုရတီ ရင္ဖိုေနမိ၏။ အရင္တစ္ေခါက္ ဦးစိုင္းေမာင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေရွာက္ရွိလာသည္။ ဇနီးသည္မွာ ေယာကၡမ ေနမေကာင္းသျဖင့္ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေန၏။

” ငါ့မိန္းမ … မေခၚခဲ့ဘူး ရဲေက်ာ္ေရ …။ ဘြားေတာ္ ေနမေကာင္းလို႔ကြာ ”

” ေအးပါ … စိုင္းေမာင္ရာ …။ ငါလည္း က်န္းမာေရး မေကာင္းတာနဲ႔ … အျပင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ … မင္းတို႔ဆီ မေရာက္ျဖစ္တာပါ ”

” ငါ သိပါတယ္ … ရဲေက်ာ္ရာ …။ ကဲ … ငါကေတာ့ အျပင္းပဲခ်မွာ … မင္းက ဘီယာပဲေသာက္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ေဘးမွ အျမည္းလုပ္ေပးရင္း လင္ျဖစ္သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ ဦးစိုင္းေမာင္အား ခိုးၾကည့္ေန၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ရွမ္းစပ္မို႔ အသားျဖဳ ဥပဓိ႐ုပ္သန႔္သန႔္ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ မ်က္ခုံးထူထူႀကီးမ်ား ထိစပ္ေနကာ ႏွုတ္ခမ္းေမႊးစိမ္းစိမ္း ငုတ္တိုေလးမ်ားႏွင့္ ရယ္လိုက္တိုင္း သြားတက္ေလးက ေပၚေပၚလာ၏။ စားရင္း ေသာက္ရင္းျဖင့္ ည ၁၁ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ႏွစ္ေယာက္သား မူးေနၾကသည္။

” ငါ့ … မိန္းမက … အခုထိ ေတာင့္တုန္းေနာ္ … စိုင္းေမာင္ ”

” ဟုတ္ပါတယ္ … ရဲေက်ာ္ရာ … ငါဘာေျပာလို႔လဲကြာ ”

” ေအး … ငါလည္း ဆီးခ်ိဳဝင္ကတည္းက … မိန္းမနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း မေနျဖစ္ေတာ့တာ ”

” အိုးးးး … ကိုႀကီးေနာ္ … သူစိမ္းေတြေရွ႕ … ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ”

” ေအ့ … ဒီေကာင္က … သူစိမ္းလား … ဆုရဲ့ …။ ကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ပါ …… ေဂ့ …… ေဝါ့ …… အိ့ ”

” ကၽြတ္ … ကိုႀကီး … မူးေနၿပီ ထင္တယ္ …။ ကိုစိုင္းေမာင္ကို …… အားနာလိုက္တာရွင္ ”

” မဟုတ္တာ … မဆုရယ္ …။ ရဲေက်ာ္က မူးလာရင္ … ဒီအတိုင္းပဲ … အရင္ကတည္းက …။ အားမနာပါနဲ႔ ”

” ကဲ … ကိုႀကီး … ထ …… အိပ္ေတာ့ေနာ္ …။ အိပ္ခန္းထဲ … သြားရေအာင္ ”

” ေဂ့ … ေအ့ … ကိုႀကီး … မ မူး ပါ ဘူး … ဆုရဲ့ …… အိ့ … ေအ့ … ေဂ့ ”

ဦးရဲေက်ာ္တစ္ေယာက္ မေသာက္တာၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မူးေနေတာ့သည္။

” အိုရ္ … အေရးထဲ …… မီးက … ပ်က္ျပန္ၿပီ ”

ေဒါက္တာဆုရတီတစ္ေယာက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေဘးနားရပ္ရင္း တြဲေခၚေနစဥ္ မီးပ်က္သြားေတာ့၏။

” ရလား … မဆု ”

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ထရပ္ရင္း အေမွာင္ထဲ ကူထိန္းေပးရာ လက္တစ္ဖက္မွာ ေဒါက္ဆုရတီ၏ လုံးဝန္းေသာ နို႔အုံတစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္မိသြားသည္။

” အိုရ္ ”

မီးပ်က္ေနေသာ္လည္း ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ လ၏ အလင္းေရာင္ေလးျဖင့္ အနီးကပ္ ျမင္ေနရ၏။ ထိုစဥ္ ဦးရဲေက်ာ္မွာ အလိုက္သင့္ ထရပ္ရင္း ယိမ္းယိုင္သြားသျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ကမန္းကတန္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ခ်ိဳင္ၾကားအား လက္လၽွိုသြင္းကာ လွမ္းဆြဲလိုက္၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ေဒါက္တာဆုရတီေနာက္ ေက်ာဘက္မွ ဟန္ခ်က္ထိန္းသေယာင္ျဖင့္ လြတ္ေနေသာ လက္တစ္ဖက္က ခါးေအာက္ သိုင္းဖက္လၽွိုသြင္းရင္း ေပါင္ဂြေလးအား လက္ဖဝါးႏွင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

ေဒၚဆုရတီတစ္ေယာက္ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္ရဲ့ ခ်ိဳင္းၾကားညႇပ္ေနသျဖင့္ အခက္ေတြ႕ေနရသည္။ ဖင္ႀကီးမွာ သူစိမ္းေယာက္်ား ေပါင္ဂြထဲ ခပ္ေႏြးေႏြး အရာျဖင့္ ေထာက္ခံထားရ၏။ ထိုစဥ္ ဦးစိုင္ေမာင္၏ အဖုတ္ေပၚ အုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္မွာ ဖိပြတ္ေနသျဖင့္ ကိုယ္လုံးေလး ဆက္ကနဲ႔ တုန္သြားမိျပန္သည္။ တကိုယ္လုံး တရွိန္းရွိန္း ခံစားမိကာ သာယာသလိုလိုႏွင့္ ရွက္စိတ္ေရာ ေၾကာက္စိတ္ပါ ဝင္ေရာက္လာေတာ့၏။

………………………………………

အခန္း ( ၂ )

အဖုတ္ေလး ဖိပြတ္ေနသည္ကို ဖင္ႀကီးအား ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္ရာ ဦးစိုင္းေမာင္ ေပါင္ဂြအား ကပ္ေပးသလိုျဖစ္ၿပီး ခပ္ေႏြးေႏြး အရာႀကီးမွာ မာထင္လာသည္။ ဖင္ၾကားတည့္တည့္ လီးျဖင့္ အေျမႇာင္းလိုက္ အေထာက္ခံရရင္း အဖုတ္အား အုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္မွာ ထမိန္အား အေပၚသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲတင္ေနျပန္၏။ ထမိန္ေအာက္နားစေလး ေပါင္ရင္းအေရာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ဂြၾကားထဲ လက္ခလယ္ထည့္ကာ ေစာက္စိေလးအား ဖိေခ်ေပးေနေတာ့သည္။ အဖုတ္အက္ကြဲ ေၾကာင္းထဲ လက္ခလယ္ထိပ္ျဖင့္ ၁၅ ခ်က္ခန႔္ အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ဇြိကနဲ႔ လက္ခလယ္အား ထိုးထည့္ရာ ေဒါက္တာဆုရတီ ခႏၶာကိုယ္ေလး တဆက္ဆက္ တုန္လာေတာ့၏။

လက္ခလယ္ေလးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား မ်ားက ညႇစ္ထားသျဖင့္ အထုတ္အသြင္းလုပ္ရာ ခပ္စီးစီးေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေဒါက္တာဆုရတီတစ္ေယာက္ ဦးစိုင္းေမာင္၏ အကိုင္အတြယ္ေအာက္ ကင္းကြာေနေသာ ကာမစိတ္မ်ား ႂကြတက္လာခ်ိန္ ဖ်က္ကနဲ႔ မီးျပန္လာသျဖင့္ လူခ်င္းကြဲကြာသြား ေတာ့၏။ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္အား အိပ္ခန္းထဲ တြဲပို႔ၿပီး ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ႏွုတ္ဆက္ ျပန္သြား သည္။

……………………………………

” ေဟာ … ကိုစိုင္းေမာင္တို႔ လာၿပီ … ဆုေရ …။ ဟင္းရည္ ယူခဲ့လိုက္ေတာ့ …။ အရက္နဲ႔ … ပူပူေႏြးေႏြး ျမည္းရေအာင္ ” ဦးစိုင္းေမာင္မွာ အရင္တစ္ေခါက္ ေဒါက္တာဆုရတီ ခ်က္ေသာ ငါးေခါင္းဟင္းရည္အား ေကာင္းတယ္ဟု ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုထားသျဖင့္ ေဒၚဆုရတီမွာ အေကာင္းဆုံး ခ်က္ျပဳတ္ထားလိုက္သည္။

” လာလာ … ကိုစိုင္းေမာင္ေရ … ဒီတစ္ေခါက္ မိန္းမေရာ … ပါလာၿပီေပါ့ ” ” ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ … ဒီတစ္ေခါက္ သူလည္း အားေနတာနဲ႔ … ေခၚလာခဲ့တာ ” ဦးစိုင္းေမာင္ဇနီး ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္အား မမွီေသာ္လည္း သူေနရာႏွင့္သူေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေသာ မိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ ဦးစိုင္းေမာင္ႏွင့္ ဦးရဲေက်ာ္မွာ မယားခ်င္း မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ခဏအၾကာ ေဒၚနန္းသဇင္ႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီတို႔အား ဘီယာေသာက္ရန္ တိုက္တြန္းေျပာဆိုေနသည္။ စားရင္းေသာက္ရင္း တရိပ္ရိပ္ တက္လာေသာ ဘီယာေၾကာင့္ တခဏခ်င္း ေဒၚနန္းသဇင္ႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီတို႔ ရင္းႏွီးခင္မင္သြားကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားမ်ား ေျပာဆိုေနၾကေတာ့သည္။

” ခ္ခ္ … မဆုလည္း ဒီလိုပါပဲ … မမနန္းရယ္ ”

” အင္းေလ … ကိုယ္ေတြက မိန္းမသား … ဆိုေတာ့လည္း … ခက္သား ”

ေဒၚနန္းသဇင္ႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီတို႔ အတူ ေသာက္ရင္း စကားေျပာ ေလးလံလာကာ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ စားပြဲေပၚ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြား၏။

” ေဟာ … မမနန္း … မရေတာ့ဘူး … ထင္ …ထင္ … ေဂ့ …… ေဝါ … အိ့ ”

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ေဒၚနန္းသဇင္ ေခါင္းစိုက္သြားသည္ကို ၾကည့္ၿပီးေျပာရင္း သူမကိုယ္တိုင္ အန္ခ်င္လာသျဖင့္ ပါးစပ္အား လက္ျဖင့္ အျမန္ပိတ္ကာ ထရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ယိမ္းထိုးေနကာ စားပြဲခုံစြန္းအား လက္တစ္ဖက္က အားျပဳကိုင္ထားလိုက္ရ၏။

” ရလား … ဆု … အန္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္ …။ စိုင္းေမာင္ … ဆုေလးကို … မင္းပဲ သန႔္စင္ခန္း လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါ …။ ငါလည္း ထမရေတာ့လို႔ ”

” ေအးပါ … ရဲေက်ာ္ … ငါ လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ ”

” ဒီကေန အိမ္ … အေနာက္တည့္တည့္ … သြား လိုက္ … ေျမာက္ဘက္ေဒါင့္မွာ ”

ဦးရဲေက်ာ္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီအား တြဲကာ အိမ္အေနာက္ဘက္ ေခၚလာရင္း သန႔္စင္ခန္းတံခါးဖြင့္ကာ အထဲသြင္းလိုက္၏။ မ်က္ႏွာသစ္ေသာ ေဘစင္နားအေရာက္ ေဒၚဆုရတီမွာ ေဘစင္ေဘာင္ႏွစ္ဖက္အား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ တေဝါေဝါ ပ်ိဳ႕ေနေတာ့သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ သန႔္စင္ခန္းတံခါးအား အတြင္းမွ ဂ်က္ထိုးပိတ္ကာ ေဒါက္တာဆုရတီ ေနာက္ေက်ာဘက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပန္၏။

” ရလား … မဆု … ထိန္းမထားနဲ႔ … အန္ခ်လိုက္ရင္ အမူး သက္သာသြားမွာ ”

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ကပ္ရပ္ကာ ပုခုံးအား ႏွိပ္ေပးရင္း ေျပာၿပ ေနသည္။

” ဟုတ္ … ေဂ့ …… ေဝါ့ … ေဝါ့ … ဖလူး လူးးး ”

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ လက္တကိုင္း အကၤ်ီအစိမ္းေလးႏွင့္ အနက္ေရာင္ ထမိန္စကပ္ ဝတ္ထားရင္း ေဘစင္ေဘာင္ႏွစ္ဖက္အား ကိုင္ကာ ခါးညြတ္ၿပီး အန္ခ်လိုက္၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ပုခုံးအား ႏွိပ္ေပးရင္း လက္ႏွစ္ဖက္အား ေအာက္ေရြ႕ကာ ထမိန္စကပ္အျပင္မွ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား ပြတ္ေပးေနသည္။ ေပါင္ပြတ္ရင္း စကပ္ထမိန္ခ်ိတ္အား ျဖဳတ္ကာ ေျခရင္း ခၽြတ္ခ်ပစ္၏။ ေဒါက္တာဆုရတီ ခါးေအာက္ပိုင္း ေအးကနဲ႔ ခံစားမိသျဖင့္ အန္ရင္းတန္းလန္း မ်က္လုံဖြင့္ကာ ေဘစင္အေပၚရွိ မွန္ခ်ပ္အား စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ထမိန္အားခၽြက္ကာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျပင္မွ အဖုတ္အား အုပ္ကိုင္ရင္း မ်က္လုံးက မွန္ထဲအေရာက္ အၾကည့္ခ်င္း ဆုံမိၾက၏။

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ မွန္ထဲ မ်က္လုံးခ်င္း စိုက္ၾကည့္ကာ ေခါင္းေလးရမ္းျပေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ဂ႐ုမစိုက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ အဖုတ္အား လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ထိထိမိမိေလး ပြတ္ေခ်ေနေတာ့၏။ ေဒါက္တာဆုရတီ မ်က္လုံးေလးျပဴးရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္ျပန္ သည္။ တားမရသည့္အဆုံး ေဘစင္ေဘာင္ႏွစ္ဖက္အား လက္ျဖင့္ က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ထားေတာ့၏။ ေဝးကြာေနေသာ ကာမအထိအေတြ႕ေလးေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ မထိန္းနိုင္ရွာေပ။ တအားအား ညည္းရင္း ေပါင္တန္မ်ား မသိမသာျဖဲကာ ဖင္ႀကီးရမ္းခါေနရသည္။

” အား … အ … အ … အာကြာ … အဟင့္ ဟင့္ ”

၅ ႀကိမ္ခန႔္ ထိုးအန္ထားသျဖင့္ အမူးေျပကာ ရမၼက္စိတ္ေလး ထႂကြလာေတာ့၏။ သန႔္စင္ခန္းထဲ သူစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အနီးကပ္ အတူရွိေနရင္း ေစာက္ပတ္ေလးအား အနိုက္ခံရသျဖင့္ အရသာ ထူးကဲစြာ ခံစားေနရသည္။

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီ ကာမစိတ္ႂကြေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း အတြင္းခံ ေဘာင္ဘီေလးအား ေပါင္လယ္ထိ ဆြဲခ်ကာ ေစာက္စိေလးအား ထိထိမိမိ ဖိေခ်ေပးလိုက္ျပန္၏။ ညာလက္ျဖင့္ အစိေလးအား ဖိေခ်ကာ ဘယ္လက္မွ သူ၏ ေဘာင္းဘီ ဇစ္ဖြင့္ကာ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးအား ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာဆုရတီ လက္တစ္ဖက္အား ဆြဲယူၿပီး လီးေပၚ တင္ေပးထား၏။ အစိေလးအား ဖိေခ်ရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လက္ေခ်ာင္းေလးသြင္းၿပီး အဝင္အထြက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေလး လုပ္ေပးျပန္သည္။ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ဦးစိုင္းေမာင္လီးအား ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း အလိုအေလ်ာက္ လက္ေနာက္ျပန္ ဂြင္ထုေပးေနေတာ့၏။

ခဏအၾကာ ေဒါက္တာဆုရတီ ဖင္ႀကီး ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တုန္ကာ ေခါင္းေလးေမာ့ရင္း ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းအား ဖိကိုက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား ေပါင္ၿခံထဲ စီးက်လာေတာ့သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း လက္ေခ်ာင္းေလးအား ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ကာ နို႔အုံအား ျပန္ညႇစ္ေပးေနရွာ၏။

” အ … အ … ထြက္ … ထြက္ … အင့္ … အမေလး … အဟင့္ ဟင့္ … ထြက္ ကုန္ ၿပီ … ဟင့္ဟင့္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီ လည္ပင္းေၾကာမ်ား ေထာင္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရင္း ဦးစိုင္းေမာင္ လီးႀကီး အား ခပ္တင္းတင္း ဂြင္းထုေပးေနေသးသည္။

” အားးးးးးး … ထုထု … မဆု … က်ေနာ္လည္း … ၿပီး … ၿပီး … အ … ၿပီး ေတာ့ မွာ ပါ …… အားဟား … ထြက္ ထြက္ … ထြက္ၿပီ …… ထြက္ၿပီ … အားးးးးး …… ရွီးးးးး … ရွီးးးးးးးးး ”

ခဏအၾကာ ဦးစိုင္းေမာင္လည္း လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ တရွီးရွီး ညည္းေနေတာ့၏။ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ကိုယ္တစ္ပတ္လွည့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ အနားယူၿပီး ကိုယ္လက္သန႔္စင္ကာ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲအေရာက္ ဦးစိုင္းေမာင္ဇနီး ေဒၚနန္းသဇင္မွာ တေခါေခါျဖင့္ ေဟာက္သံေပးကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းပင္။ တစ္ဖက္ထိုင္ခုံမွ ဦးရဲေက်ာ္အား မေတြ႕မိသျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ မ်က္ႏွာေလးပ်က္ကာ ထိတ္လန႔္ေနမိ၏။

” မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ … မဆုရယ္ … ခုန … သန႔္စင္ခန္း တံခါး … ေသခ်ာပိတ္ထားတာပါ ”

ဦးစိုင္းေမာင္ စကားအဆုံး ေဒါက္တာဆုရတီမွာ တစ္စုံတစ္ခု ေတြးမိရင္း သူမတို႔လင္မယား အိပ္ခန္းဘက္ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ အိပ္ခန္းတံခါး ပြင့္ေနကာ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္လ်က္အိပ္ေနေသာ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္အား ေတြ႕မွ စိတ္ထဲ အပူလုံး က်သြားေတာ့၏။ အိပ္ခန္းထဲ ေျခဖြဖြနင္းလာရင္း သူမ စကပ္ထမိန္မွာ ေစာက္ရည္မ်ား လရည္မ်ား ေပပြေနသျဖင့္ ခၽြတ္ခ်ရင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္ခ်ၿပီး ညဝတ္ ဒူးဖုံးဂါဝန္ေလး လဲဝတ္ထားလိုက္ သည္။ ထိုအခ်ိန္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ သူ၏အိမ္မွ ဒရိုင္ဘာ ေမာင္တူးအား ဖုန္းဆက္ေခၚကာ မယားျဖစ္သူ ေဒၚနန္းသဇင္အား အိမ္ျပန္ေခၚခိုင္းလိုက္၏။

” မင္း … မမနန္းေတာ့ … မ်ားၿပီး ေမွာက္သြားၿပီ … ေမာင္တူးေရ … အိမ္ျပန္ေခၚသြားေတာ့ … ငါက … မနက္မွ ျပန္လာေတာ့မယ္ ”

” ဟုတ္ … ဆရာ … ည ၁၀ နာရီပဲ ရွိေသးတာ … ဆရာကေတာ္က … ေမွာက္ၿပီ … ခိခိ ”

ထို႔ေနာက္ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ေဒၚနန္းသဇင္အား တြဲကာ ကားေပၚတင္ၿပီး ေမာင္တူးမွာ ကားစက္နိုးလိုက္ေတာ့သည္။

” ဆရာ … က်ေနာ္ သြားၿပီေနာ္ ”

” ေအးေအး … ေမာင္တူး … ေရာ့ ၂ ေသာင္း …။ ညပိုင္း ဘယ္မွမထြက္နဲ႔ … စားခ်င္တာ အိမ္မွာပဲ ဝယ္စားလိုက္ေတာ့။ ငါက … မနက္မွ ျပန္လာမွာမို႔ ”

တပည့္ျဖစ္သူ ဒရိုင္ဘာေမာင္တူးအား မုန႔္ဖိုး ၂ ေသာင္းေပးကာ ကားေလးထြက္သြားမွ ၿခံဝန္းတံခါးပိတ္ကာ အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာခဲ့၏။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ စားပြဲေပၚမွ လက္က်န္အရက္အား ဖန္ခြက္ထဲထည့္ကာ အကုန္ေမာ့ေသာက္လိုက္ ျပန္သည္။ အရက္ကုန္သည္ႏွင့္ ဦးရဲေက်ာ္၏ လင္မယားအိပ္ခန္းထဲ ေျခသံလုံေအာင္နင္းကာ ဝင္လာခဲ့ေတာ့၏။

…………………………………………………

မိနစ္ ၂၀ ခန႔္ အၾကာတြင္ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ အခ်စ္ေတာ္ေလး ေသာ္တာထြန္းျဖင့္ ညပိုင္း အျပင္ထြက္ ေလၽွာက္လည္ စားေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာသည္။ ၿခံဝင္းတံခါး ေသာ့ခတ္ရင္း ေလၽွာက္လာခဲ့ရာ သူမတို႔ကားေဘး ကားအနက္ေလးတစ္စီး ရပ္ထားသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ေနမိသည္။ ဧည့္သည္ေရာက္ေနသျဖင့္ မိခင္ဖခင္ မအိပ္ေသးလ်င္ ဆူခံရမည့္အေရး ေတြးကာ စိတ္ညႇစ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ ဧည့္ခန္းထဲအေရာက္ သူမအေတြးမ်ား လြဲသြား ေတာ့သည္။ အရက္နံ့ ဘီယာနံ့မ်ား မႊန္ထူေနသျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ သူ၏မိတ္ေဆြမ်ား ေသာက္စားထား ေၾကာင္း ရိပ္မိလိုက္၏။

စိတ္ထဲ အပူလုံး က်သြားသည္ႏွင့္ ဆီးပုံးတင္းလာကာ ေသးေပါက္ခ်င္လာေတာ့သည္။ ျပန္ခါနီး အခ်စ္ေတာ္ ေသာ္တာထြန္းမွာ ကားေပၚတင္ တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ ယက္ေပးထားသျဖင့္ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ခဲ့ရ၏။ အခုမွ ဆီးသြားခ်င္လာသျဖင့္ ေနာက္ေဖးဘက္ အျမန္ေလၽွာက္လာသည္။ မိခင္ဖခင္ လင္မယားအိပ္ခန္းေရွ႕အျဖတ္ အိပ္ခန္းတံခါးမွာ တစ္ထြာခန႔္ ဟေနလ်က္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ ၾကားမိေသာ္လည္း ေသးတအား ေပါက္ခ်င္ေနသျဖင့္ သန႔္စင္ခန္းထဲဝင္ကာ ေသးေပါက္လိုက္ေတာ့၏။ ျပန္ထြက္လာစဥ္ မိခင္ဖခင္ လင္မယားခန္းေရွ႕ အေရာက္ ဘာရယ္မဟုတ္ မ်က္လုံးကစားၾကည့္မိသည္။

ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ထိတ္လန႔္သြားရသည္။ အိပ္ခန္းထဲ ဖန္ေခ်ာင္းမီးေအာက္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ ဖခင္ျဖစ္သူေခါင္းအား ညာလက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ရင္း မ်က္လုံးေလးစင္းၿပီး ညည္းေနရွာသည္။ ေဒါက္တာဆုရတီ ဒူးဖုံးဂါဝန္ေလးမွာ ေျခရင္းပုံေနၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံးေတာင့္ေတာင့္ ႏွင့္ သူစိမ္းေယာက္်ားတစ္ဦးမွာ ကိုယ္လုံးတီး အေနအထားျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ယက္ေပးေန၏။ တစ္ခန္းလုံး တိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ား ယက္သံ အစိေလးအား ဆြဲစုပ္သံ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီ ဘယ္လက္မွာ လက္တကိုင္း အကၤ်ီေလးေပၚမွ နို႔အုံေလးအား ညႇစ္ေခ်ကာ ဖင္ႀကီးေကာ့တက္ေနသည္။

” အားးးးး …. ရွီးးးးးးးးး …ကိုစိုင္းရယ္ … မဆု …… ဒီလို အရသာ … မရတာ …… ၾကာပါၿပီ …… အမေလးးးး …… ရွီးးးးးးး …… ကၽြတ္ … ေကာင္းလိုက္တာရွင္ ”

မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီ ခါးေလးေကာ့ထိုးကာ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းရင္း ခဏအၾကာမွ ဖင္ႀကီး ကုတင္ေပၚ ဘုတ္ကနဲ႔ ျပန္က်ကာ ၿငိမ္က်သြား၏။ ေဒါက္တာဆုရတီေပါင္ၾကားမွ မ်က္ႏွာေပၚ ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနေသာ လူႀကီး ထလာမွ ပိုးရတီ သိရွိလိုက္ေတာ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ အရင္းႏွီးဆုံးမိတ္ေဆြ ဦးစိုင္းေမာင္ဆိုေသာ လူႀကီးပင္ျဖစ္၏။ အခုမွ အိမ္ေရွ႕ သူမတို႔ ကားေဘးနား ရပ္ထားေသာ ကားအနက္ေလးမွာ ဦးစိုင္းေမာင္ကားေလးမွန္း ေတြးမိေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ ေခါင္းရင္းနား တိုးကပ္ကာ ေပါင္ၾကားမွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးအား ၅ ခ်က္ ၆ ခ်က္ခန႔္ ဂြင္းထုကာ လက္လြတ္လိုက္၏။

……………………………………

အခန္း ( ၃ )

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ မ်က္ႏွာေဘး ရမ္းခါေနေသာ လီးႀကီးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ဖမ္းထိန္းကာ ကားထြက္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးအား အငမ္းမရ စုပ္ေပးေတာ့သည္။ လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ဒစ္ဖူးအား ဝိုက္ကာ လီးတဝက္ခန႔္ ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ရင္း လီးအား ကိုင္ထားေသာ လက္အား လြတ္ကာ တြဲက်ေနေသာ လဥမ်ားအား ညႇစ္ေပးေနျပန္၏။

ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ျမင္ကြင္းမခြာနိင္ပဲ စူးစိုက္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ၾကည့္ရင္း ပိုးရတီ မ်က္ဝန္းေလးထဲ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ား စီးက်လာ၏။ ဖခင္ျဖစ္သူမွာ က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့သျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရးသုခ မေပးစြမ္းနိုင္ေတာ့မွန္းလည္း သိရွိေနသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူလီးထက္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ သူစိမ္းေယာက္်ား လီးႀကီးအား မက္မက္ေမာေမာ စုပ္ေနေသာ မိခင္ျဖစ္သူအား သနားစိတ္ေလး ဝင္မိျပန္၏။

” အ … ရွီးးးးးး … ေတာ္ေတာ့ေနာ္ … မဆု …… ပါးစပ္ထဲ … ၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ”

ဦးစိုင္းေမာင္ စကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ လီးထိပ္အား ပါးခြက္ေအာင္ စုပ္ကာ ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ပက္လက္လွန္ေပါင္ကားထားေသာ ေဒါက္တာဆုရတီ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ေနရာယူကာ ေစာက္ပတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ဒစ္ျဖင့္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေပးေန၏။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးထိပ္ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိသြင္းပစ္သည္။ေဒါက္တာဆုရတီကလည္း အံေလးႀကိတ္ကာ ဦးစိုင္းေမာင္ လီးႀကီး အဝင္ေခ်ာေအာင္ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျဖဲေပးေန၏။

” အ … ျဖည္း … ျဖည္း …… ျဖည္းျဖည္းေနာ္ …… ကိုစိုင္း … အမေလး … ကၽြတ္ … မဆု …… အလိုး မခံတာ …… ၾကာၿပီ ”

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီရဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးအား ၾကည့္ရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ဖိလိုးေပးေနသည္။

” ရလား …… မဆု ”

” အင္း ”

ပုံမွန္ေလး လိုးေနေသာ္လည္း မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီ၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဦးစိုင္းေမာင္ လီးႀကီးမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနရင္း ညည္းသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာေတာ့၏။ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ညည္းသံေၾကာင့္ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ေပါင္ဂြေလးထဲ လက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာ လိုက္ပါခံစားေနမိျပန္သည္။

” အ … အားးးး … ေကာင္းလာၿပီကြာ … ျဖည္းျဖည္း ေဆာင့္ၾကည့္ပါလား … ကိုစိုင္း … အင္းဟင္း ”

ေဒါက္တာဆုရတီ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကိုယ္လုံးအား ေမွာက္ခ်ရင္း ဂ်ိဳင္းေအာက္ လက္လၽွိုသြင္းၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္အား ဆြဲကာ မနားတမ္း ဆြဲလိုးေတာ့၏။

” အားးးးး … အင့္ … အင့္ … အင့္ … ေကာင္းတယ္ … ေဆာင့္ … ေဆာင့္ … ကိုစိုင္း … ဇြိ … ဘြတ္ … အ … ဗ်စ္ … အားးးး … ဘြတ္ … ဘြတ္ … ဖြပ္ … ရွီးးးးးးးး ”

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကာမဆိပ္တက္ေနေသာ ေဒါက္တာဆုရတီ မ်က္ႏွာေလးအား အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း ဆီးခုံးခ်င္း ကပ္သည္အထိ ဆြဲဆြဲလိုးရာ ေဒါက္တာဆုရတီ ႏွုတ္ခမ္းမွ တအားအား ညည္းသံေလး ထြက္လာၿပီး အခ်က္ ၅၀ ေလာက္တြင္ ဦးစိုင္းေမာင္ ေက်ာျပင္အား ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ တကိုယ္လုံး တုန္ခါရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ေနသည္။

” အားးးးးးးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … ကိုစိုင္းရယ္ … ရွီးးးးးး … ရွီးးးးးးး … ေကာင္းတယ္ … ေကာင္းတယ္ … ၿပီးသြားၿပီ … အားးးး … အ … အားးးးးး ”

” မဆု … ေကာင္းလား ”

” အင္း … ေကာင္းတယ္ … ကိုစိုင္းရယ္ … မဆု … ဒီလို အရသာေလး … ေဝးေနတာ … အခုမွပဲ … ျပန္ရေတာ့တယ္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ဦးစိုင္းေမာင္ ရင္ဘတ္ေအာက္ တီတီတာတာေလး ေျပာကာ အဖုတ္ထဲမွ မခၽြတ္ေသးေသာ လီးႀကီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားျဖင့္ ညႇစ္ေပးေနသည္။

” က်ေနာ္ … ၿပီးေအာင္ လိုးလိုက္မယ္ … ကုန္းေပး ပါလား ”

” အာ … ကိုစိုင္းကလည္း … ဒီအတိုင္း ဆက္လိုးေလ ”

” က်ေနာ္မိန္းမ ဖင္ထက္ … ပိုေတာင့္တဲ့ … ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္လိုးခ်င္လို႔ပါ … မဆုရယ္ ”

ဦးစိုင္းေမာင္ စကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ စိတ္ထဲ ဘဝင္ခိုက္သြားမိ၏။

” ကိုစိုင္းမိန္းမနဲ႔ … မဆု … ဘယ္သူ႔ကို … လိုးရတာ ပိုေကာင္းလဲ ဟင္ ”

” အမ္ … မဆုကို … လိုးရတာ … ပိုေကာင္းတာေပါ့ …။ ေစာက္ပတ္ေလးက နီရဲေဖာင္းႂကြေနၿပီး … ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးက … စီးၾကပ္ေနတာ … က်ေနာ္ ၿပီးမွာ ေၾကာက္လို႔ … အာ႐ုံလြဲၿပီး … လိုးေနရတာ ”

” ဟမ္ … ဘာလို႔ … ၿပီးမွာ ေၾကာက္တာလဲ ”

” လိုးမဝလို႔ေပါ့ … မဆုရယ္ … ၾကာၾကာေလး … လိုးခ်င္မိတာ ”

” ဟြန႔္ … လူလည္ႀကီး … ေရာ့ … အင့္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ေက်နပ္ေနကာ မူးေမွာက္ေနေသာ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္ ေဘးနားတင္ ေလးဖက္ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ကုန္းၿပီးမွ လင္ေတာ္ေမာင့္ ေဘးထားကာ သူစိမ္းေယာက်္ားအား အလိုးခံသည္ အျဖစ္အား ေတြးရင္း စိတ္ထဲ သိမ့္ကနဲ႔ ခံစားမိေနျပန္၏။

” လိုးေလ … ကိုစိုင္း … ဘာၾကည့္ ေနတာလဲ ”

” မဆုဖင္ႀကီးက … တကယ္ဗ်ာ … လိုးဝမွာကို … မဟုတ္ဖူး ”

” ၿဗိ …… ပလပ္ ပလပ္ … အာ …… အဲ …… အဲ …… အဲဒါ …… ဖင္ေပါက္ …… ရွီးးးးး …… အားလားလား …… မရြံဘူးလား …… ရွင္ ”

” မရြံပါဘူး … ဖင္ဝေလးက …… ပန္းေရာင္သန္းေနတာ …… ခ်စ္စရာေလး မဆု ”

” အိုးးးးး …… ႀကံႀကံဖန္ဖန္ …… ဖင္ေပါက္မ်ား … ခ်စ္ … ခ်စ္ … အ အားးးးးးး … ရွီးးးး … ခ်စ္ … ခ်စ္ ရ တယ္ လို႔ ရွင္ … အမေလးးးး …… ယားတယ္ … ကိုစိုင္းရဲ့ … လိုး မွာ ျဖင့္ …… ျမန္ျမန္ လိုးေတာ့ေနာ္ … အ … အားးးးးး … ရွီးးးးး ရွီးးးးးး ”

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ဖင္ေပါက္ေလးႏွင္ ဦးစိုင္းေမာင္ လၽွာထိပ္ေလး မထိမိရန္ ဖင္ႀကီးအား ေဝ့ကာ ဝိုက္ကာျဖင့္ ေရွာင္ေနရာ မေအာင္ျမင္ေပ။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီခါးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖမ္းထိန္းကာ ဖင္ဝေလးအား လၽွာျဖင့္ လိုးေပးလိုက္ေတာ့၏။

” ေကာင္းလား ……… မဆု ”

” ရွီးးးးး … ေကာင္းတယ္ … ကိုစိုင္း ရယ္ … အင္းဟင္း …လိုး ေပး ပါ ေတာ့ ေနာ္ … မဆု … ေစာက္ပတ္ေလး … တအားယားေနပါၿပီ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ငိုသံပါေလးျဖင့္ ေတာင္းပန္ကာ ဇြတ္လိုးခိုင္းေနေသာ ေဒါက္တာဆုရတီအား ဦးစိုင္းေမာင္တစ္ေယာက္ လီးတဆုံးသြင္းကာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ထူပူေနေအာင္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ တစ္ခ်ီၿပီးထားေသာ္လည္း ဖင္ဝေလး ကလိခံရသျဖင့္ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ထႂကြလာကာ ဦးစိုင္းေမာင္လီးႀကီးအား ေနာက္ျပန္ ျပန္ေဆာင့္ေပးေနလိုက္၏။ မေမာနိုင္ မပန္းနိုင္ျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ မ်က္လုံးေလးမ်ား အေရာင္ေတာက္ေနကာ ဦးစိုင္းေမာင္၏ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားအား ျပန္လည္တုန႔္ျပန္ရင္း လီးအရသာ ခံယူေနေတာ့သည္။ လီးႀကီး ဒစ္ဖူးနားထိ ထြက္လာလိုက္ အရင္းထိ ျပန္ဝင္လာလိုက္ႏွင့္ သူမ ဖင္သားစိုင္ႀကီးျဖင့္ ဦးစိုင္းေမာင္ဆီးခုံး ထိရိုက္သံမွာ တဘတ္ဘတ္ ႏွင့္ ဆူညံလာ၏။

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ တရစပ္ ဆြဲလိုးရင္း ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ ဘြတ္ကနဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ကာ လရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္သည္။ ေဒါက္တာဆုရတီမွာလည္း ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားမိသည္ႏွင့္ လီးတန္အား ေစာက္ေခါင္းႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ ညႇစ္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္ေတာ့၏။

မိခင္ျဖစ္သူ ဒုတိယအခ်ီ အၿပီးတြင္ အိပ္ခန္းဝမွာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ပိုးရတီမွာလည္း ထမိန္အျပင္မွ အဖုတ္ေလးအား လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ပြတ္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား စီးက်လာ၏။ ေပါင္တန္မ်ား တဆက္ဆက္တုန္ကာ ဒူးမ်ား မခိုင္ေတာ့ပဲ ထိုင္ခ်လိုက္ရေတာ့သည္။

……………………………………………………

ထိုအခ်ိန္ ဦးစိုင္းေမာင္မိန္းမ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ဒရိုင္ဘာေမာင္တူး အိမ္ျပန္ေခၚလာရာ ဧည့္ခန္းထဲ အမူးလြန္လာ တေဝါ့ေဝါ့ ထိုးအန္ေန၏။ ေမာင္တူးမွာ သံပရာရည္ေဖ်ာ္ကာ ေဒၚနန္းသဇင္ ထိုင္ေနေသာ ခုံေရွ႕တည့္တည့္ စားပြဲခုံေပၚ ခ်ထားေပးလိုက္သည္။

” ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ …… မမနန္း ”

” မင္း … ဆရာေရာ … ေအ့ … ေဝါ့ … အြိ … အိ့ … ေဝါ့ ေဝါ့ ”

” ဆရာက … သူ႔မိတ္ေဆြ … အိမ္မွာေလ …။ မမနန္းကို …… က်ေနာ့္ကို လာေခၚခိုင္းလို႔ …… ဒီအိမ္ျပန္ေခၚလာတာပါ ”

” ေအာ္ … မင္းဆရာ … သူေတာ္ေကာင္းႀကီးက … က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့တဲ့ … သူငယ္ခ်င္းရဲ့ … မိန္းမကို …… ကိုယ္ဖိရင္ဖိ …… ျပဳစုေနၿပီ …… ထင္တယ္ … ထြီ …… ဖီ ”

” ကဲပါ … မမနန္းရယ္ … တကိုယ္လုံးလည္း … ပြေနၿပီ … ေရခ်ိဳးၿပီး … အိပ္လိုက္ေတာ့ ေနာ္ ”

” ေအး … ငါ မူးေနတာ … ေမာင္တူး … ေရခ်ိဳးခန္း … တြဲပို႔စမ္း ”

” ဟုတ္ …… မမနန္း ”

ေဒၚနန္းသဇင္မွာ အပြင့္ရိုက္ ပါတိတ္အစိမ္းေရာင္ ဝမ္းဆက္ေပၚတြင္ အန္ဖတ္မ်ားႏွင့္ ပြစိတက္ကာ ခ်ဥ္းစူးစူးအနံ့မ်ား ထြက္ေပၚေနသျဖင့္ ေရခ်ိဳးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။ ခပ္တည္တည္ ေနတတ္ေပမယ့္ ရာဂစိတ္ျပင္းထန္ခ်ိန္ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အခုလည္း ေယာကၤ်ားျဖစ္သူႏွင့္ အတူေသာက္ကာ အျပန္ စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးရန္ စဥ္းစားထားခ်ိန္ သူမအား ပထုတ္လိုက္သျဖင့္ စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ကာ ဒရိုင္ဘာေမာင္တူးအား ရစ္ေနေတာ့၏။

” ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ … မမနန္း ”

” မင္း … ဆရာေရာ ”

” အမ္ … သူ႔မိတ္ေဆြ … ဦးရဲေက်ာ္ … အိမ္မွာေလ”

ေမာင္တူး စိတ္ညစ္ေနရသည္။ ဆရာကေတာ္အား အျမန္ဆုံး အိပ္ေပ်ာ္သြားရန္ ႀကံေနမိ၏။

” ေအးေအး … ငါ့ … ေရခ်ိဳးခန္း … လိုက္ပို႔ ”

” ဟုတ္ ”

ဒီတစ္ႀကိမ္ ေဒၚနန္းသဇင္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေမာင္တူးမွာ ခုံေပၚထိုင္ေနေသာ ေဒၚနန္းသဇင္အား ဂ်ိဳင္းမွ ဆြဲထူလိုက္ေတာ့၏။ ႏွာေခါင္းထဲ စူးကနဲ႔ ခ်ဥ္တူးတူး အန္ဖတ္အနံ့မ်ား ဝင္လာသျဖင့္ အသက္ေအာင့္ ထားရျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္ ေဒၚနန္းသဇင္ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေျမာက္တက္လာၿပီး ေမာင္တူး ပုခုံးႏွစ္ဖက္အား ဖက္ကာ တြဲလဲခိုေန၏။ ယိမ္းယိုင္ေနေသာ ေဒၚနန္းသဇင္ကိုယ္လုံးအား ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းရင္း ေမာင္တူးတစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းႏွင့္ အေနာက္ဖက္ မ်က္ေစာင္းထိုးရွိ ေရခ်ိဳးခန္းနား ေခၚလာခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ မေမၽွာ္လင့္ေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေမာင္တူး စိတ္လွုပ္ရွားမွု ျပင္းထန္ေနေတာ့၏။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းကပ္ကာ ေလၽွာက္လာရသျဖင့္ ေဒၚနန္းသဇင္ ဆီးခုံးေနရာေလးအား ေအာက္ဆိုက္က်ေနေသာ လီးျဖင့္ ပြတ္မိရာ တျဖည္းျဖည္း လီးက ခုံးထလာၿပီး ေထာင္ထြက္ေနရွာသည္။ ေသခ်ာ မရည္ရြယ္ေပမယ့္ ေထာင္မတ္လာေသာ လီးထိပ္မွာ ေဒၚနန္းသဇင္ ေပါင္ဂြထဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနမိ၏။ သာမာန္အခ်ိန္တြင္ ေျခလွန္း ၅၀ ခန႔္ ေလၽွာက္လ်င္ ေရာက္ေနေသာ ေရခ်ိဳးခန္းအား ေဒၚနန္းသဇင္ကိုယ္လုံး ယိမ္းသည့္ဘက္ ထိန္းေလၽွာက္ေနရသျဖင့္ အေတာ္ႏွင့္ မေရာက္နိုင္ေသးေပ။ ထူးျခားသည္က ေျခလွမ္းယိုင္သြားေသာ ေဒၚနန္းသဇင္ကိုယ္လုံးအား ခါးမွ ျပန္ဆြဲကပ္စဥ္ ေပါင္ဂြေလးထဲ လီးထိပ္ႏွင့္ ထိုးမိတိုင္း ပုခုံးေပၚ ေခါင္းတင္ထားေသာ ေဒၚနန္းသဇင္ ႏွုတ္ခမ္းမွ အင့္ကနဲ႔ မပြင့္တပြင့္ ႏွာမွုတ္သံေလး ၾကားေနရသည္။

ပါတိတ္ထမိန္ေလးမွာ အန္ဖတ္မ်ားျဖင့္ ရႊဲေနကာ ေပါင္ၾကားမွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးပါ စိုေန၏။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီမွာလည္း အပါးေလးမို႔ အကာအကြယ္မဲ့ေနသလို ျဖစ္ကာ ေမာင္တူး လီးထိပ္ျဖင့္ ထိုးမိတိုင္း ခါးေလး တြန႔္ေနျပန္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲအေရာက္ ေမာင္တူး အခက္ေတြ႕ေနရ၏။ ေဒၚနန္းသဇင္ မွာ ပါတိတ္အကၤ်ီ ၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ကာ အကၤ်ီခၽြတ္ရင္း တဆက္တည္း လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ကာ ေဘာ္လီခ်ိတ္အား ျဖဳတ္ခ်ပစ္သည္။ ေဘာ္လီးကိုင္းအား ပုခုံးတဖက္ဆီမွ ေအာက္ေလၽွာခ်ရာ အနည္းငယ္ အိတြဲေနေသာ နို႔အုံ ႏွစ္ဖက္ ထြက္က်လာ၏။ ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္း နံရံအား ေက်ာမွီရင္း ထမိန္အား ေျခရင္းျဖည္ခ်ရင္း အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအား ေျခတစ္ဖက္ခ်င္းႂကြကာ ခၽြတ္လိုက္ျပန္သည္။

” ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ … မမနန္း ”

” ငါ့ ကိုယ္လုံး … ေသခ်ာၾကည့္စမ္း … လွေသးရဲ့လား ”

ေဒၚနန္းသဇင္တစ္ေယာက္ ကိုယ္တစ္ပတ္လွည့္ကာ ျပေနသျဖင့္ ေမာင္တူးလည္း ေငးၾကည့္ေနမိသည္။

” ဟုတ္ … ဟုတ္ … လွ … ပါ … တယ္ … မ … မ … မမနန္း ”

ေမာင္တူး အသံမ်ား တုန္ရီစြာ ဆရာကေတာ္အား ၾကည့္ရင္း ျပန္ေျဖလိုက္၏။ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေမာင္တူး ျပန္ၾကည့္ရင္း လက္မေလး ေထာင္ျပသျဖင့္ ေမာင္တူးလည္း လက္မ ျပန္ေထာင္ျပလိုက္ရသည္။

” ဒါနဲ႔မ်ား … မင္းဆရာက … ဘာလို႔ … စိတ္မပါေတာ့ … တာလဲ ”

” ဟို ဟို … အဲဒါေတာ့ … က်ေနာ္ … မသိဘူး ”

” အင္း … ေရဖြင့္ကြာ …… ေရခ်ိဳးေပး ”

……………………………………………

🏵️အခန္း ( ၄ )🏵️

ေဒၚနန္းသဇင္မွာ အရင္က လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အတူေရခ်ိဳးတိုင္း လင္ျဖစ္သူအား ေရပန္းျဖင့္ တကိုယ္လုံး ပန္းခိုင္းကာ ခ်ိဳးေလ့ရွိသည္။ အခုလည္း ေမာင္တူးအား မူးမူးျဖင့္ လင္ေတာ္ေမာင္ ဦးစိုင္းေမာင္ ေနရာအား အစားထိုးကာ ေရခ်ိဳးေနေတာ့၏။

” ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ ”

” မင္းက … ဘာေၾကာက္ေနတာလဲ … ေနာက္ကေနပဲ … မပန္းနဲ႔ … ဒီေရွ႕လာပန္းေပး ”

ေဒၚနန္းသဇင္ စကားေၾကာင့္ ေမာင္တူးစိတ္ထဲ ဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္သြားရ၏။ ေပါင္ၾကားထဲက လီးကလည္း ေထာင္မတ္ေနကာ ပုဆိုး ေရစိုသြားသျဖင့္ လီးအား ေရစိုဝတ္ ပတ္ထားသလို ျဖစ္ေနရွာသည္။ မ်က္ႏွာပူပူျဖင့္ ေဒၚနန္းသဇင္ေရွ႕ မတ္တပ္ရပ္ကာ လည္ပင္းမွစ၍ နို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ေရပန္းေဂါက္ေလးျဖင့္ ပန္းေပးကာ တျဖည္းျဖည္း ဆီးခုံးနားအေရာက္ အစိေလးအားေပၚေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ျဖဲေပးထားရာ အဖုတ္ေလးအား ၾကာၾကာေလး ပန္းေပးလိုက္၏။

” ဟင္ …… ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ ”

ေမာင္တူး မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ေနေတာ့သည္။ အခန႔္ မသင့္လ်င္ အလုပ္ျပဳတ္ဦးမည္။

” အင္း … ငါ့ ကိုယ္လုံးက … ဆြဲေဆာင္မွု ရွိပါေသးတယ္ … ျပစမ္း ”

” ဟမ္ ”

” မင္းဟာႀကီးက … အဖုလုံးေလးေတြ … အနာေတြလား ”

” မဟုတ္ပါဘူး … အဲ့တာ ေဂၚလီေတြပါ … မမနန္း”

ေဒၚနန္းသဇင္တစ္ေယာက္ မူးမူးႏွင့္ လင္ေတာ္ေမာင္အား အရြဲ႕တိုက္ရင္း လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနေတာ့သည္။ ေမာင္းတူး ပုဆိုးေအာက္နားစအား လွန္ကာ လီးအား အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ စိတ္လွုပ္ရွားေနေသာ ေမာင္တူးတစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ေဒၚနန္းသဇင္ အျပဳအမွုေၾကာင့္ လရည္ထြက္မတက္ လီးတန္တေလၽွာက္ က်ဥ္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရ၏။

” ေတာ္ၿပီကြာ … ေရခ်ိဳးၿပီး … အိပ္ခန္းထဲသြားမယ္ … မင္းလည္း … တခါထဲ ခ်ိဳး … ေမာင္တူး ”

ေမာင္းတူ အခုမွ သက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့သည္။ အလုပ္မျပဳတ္ပဲ အဆင္ေျပလ်င္ ကာမစည္းစိမ္းေလး ခံစားရမည္မွန္း ႀကိဳတင္သိရွိေနေတာ့သည္။ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေမာင္တူးအား မၾကည့္ေတာ့ပဲ တကိုယ္လုံး ဆပ္ျပာတိုက္ကာ ေရခ်ိဳးၿပီး အရင္ထြက္သြား၏။ ေဒၚနန္းသဇင္ ထြက္သြားအၿပီး ေမာင္တူးမွာလည္း ေရအျမန္ခ်ိဳးကာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္ၿပီး အိမ္၏ ေတာင္ဘက္ ကားဂိုေဒါင္ေဘး သူေနေသာ တိုက္ခန္းေလးထဲ ေရဝတ္လဲရန္ ဧည့္ခန္းထဲအျဖတ္ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရေတာ့၏။

” ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ … မမနန္း ”

” မင္း အခန္း မသြားနဲ႔ေတာ့ … ဒီလာ … ေရာ့ … ဒါကို အရင္လဲထား ”

ေမာင္တူး လွည့္ၾကည္ခ်ိန္ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ တဘက္အႀကီး တစ္ထည္အား ရင္လ်ားရင္း ပုဆိုးအေဟာင္း ပစ္ေပးေနသည္။ ေမာင္တူးတစ္ေယာက္ ေရစိုပုဆိုးအား လဲဝတ္ရင္း ေဒၚနန္းသဇင္ေနာက္မွ ကပ္ပါလာခဲ့၏။ အိပ္ခန္းထဲအေရာက္ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ တဘက္ရင္လ်ားရဲ့နဲ႔ပင္ မွန္တင္ခုံေရွ႕ ထိုင္ကာ ဆံပင္မ်ား ေျခာက္ေအာင္ ဒြိဳင္ယာ မွုတ္ရင္း ခဏအၾကာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။

” မင္း … ေရေျခာက္ရင္ … ငါ့ ဇတ္ေၾကာေတြ ဆြဲေပးပါ့လား … ေရငတ္ၿပီး … အေၾကာေတြ တင္းေနလို႔ ”

” ဟုတ္ … မမနန္း ”

စကားေျပာရင္း ေမွာက္အိပ္လိုက္ေသာ ေဒၚနန္းသဇင္ေဘးနား တင္ပလြဲဝင္ထိုင္ကာ ဇတ္ေၾကာမ်ား စႏွိပ္ေပးလိုက္၏။ ဂုတ္သားေလးမွာ ေဖြးစြတ္ေနၿပီး ေမာင္တူး ႏွိပ္လိုက္တိုင္း လက္ဖိရာအတိုင္း ရဲတက္လာသည္။ ဂုတ္မွတဆင့္ ပုခုံးသားႏွစ္ဖက္အား ႏွိပ္ရင္း ေအာက္ဖက္ေရြ႕လာရာ ဖင္သားစိုင္ႏွစ္ခ်က္အား ဆုပ္နယ္ရင္း ေပါင္တန္ေနာက္ျခမ္းသို႔ ဖိႏွိပ္ေပးျပန္၏။ ရင္လ်ားထားေသာ တဘက္မွာ ေပါင္လယ္ထိသာ ဖုံးသျဖင့္ ႏွိပ္ရင္း ေမာင္တူးတစ္ေယာက္ တဘက္ေအာက္နားစအား မၾကည့္ရာ ဖင္ၾကားေအာက္ ေရစိုေနေသာ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ျမင္ေနရသည္။ ေမာင္တူး ေပါင္ၾကားမွ လီးမွာ ခုံးထ လာေတာ့၏။

” အင္း … မင္းက … လက္ေပါက္သားပဲ … ငါ ပက္လက္လွန္ဦးမယ္ … ေျခသလုံးကေန အေပၚထိ … ႏွိပ္ေပးဦး ”

ေမာင္တူး မ်က္လုံးမ်ား အေရာင္ေတာက္လာသည္။ေျခဖဝါးအလယ္မွ စႏွိပ္ကာ ေျခသလုံးေလးအား ႏွိပ္ေပးျပန္သည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ ပက္လက္အေနအထားမို႔ အတြင္းခံမပါေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ေပါင္လယ္မွ လန္တက္ေနေသာ တဘက္ ေအာက္နားစမွ မေပၚတေပၚေလး ျမင္ေနရ၏။ ေမာင္တူးစိတ္ထဲ တဒိုင္းဒိုင္းျဖင့္ ရင္ခုန္လာကာ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ဒူးဆစ္ေလးေက်ာ္ၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ေပၚ ေရာက္ရွိသြားသည္။

တဘက္ေအာက္နားစေလးထဲ လက္ႏွစ္ဖက္သြင္းကာ ေပါင္တန္အား ႏွိပ္ရင္း အေပၚေရြ႕သြားရာ ေပါင္ရင္းအေရာက္ ေဒၚနန္းသဇင္ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေရစိုေနေသာ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ကပ္ေနကာ နီညိဳေရာင္ အဖုတ္နားရြက္ေလး ႏွစ္ဖက္က လန္ေနၿပီး အက္ကြဲေၾကာင္းေဘး ႏူတ္ခမ္းသားမွာ ေဖာင္းႂကြလာေတာ့၏။ ေဒၚနန္းသဇင္ မ်က္ႏွာအား ခိုးၾကည့္ မ်က္လုံးေလး စင္းေနသျဖင့္ ေမာင္းတူး အတင္းရဲလာသည္။ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုအား ျဖဲကာ အေပၚရွိ အရည္ျပား မာတင္းစျပဳေနေသာ အစိေလးအား လက္မျဖင့္ ဖိေခ်လိုက္ေတာ့၏။

” ဟင္ … ေမာင္တူး … ႏွိပ္ပါဆို … ဘာလုပ္ေနတာလဲ … အာ ”

ေမာင္တူးမ်က္ႏွာေပၚ ေခၽြးေစးမ်ား ပ်ံေနကာ ေဒၚနန္းသဇင္ စကားအား ျပန္မေျပာေပ။ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ အေနအထားျဖင့္ အဖုတ္ေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ပစ္သည္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ ေဒၚနန္းသဇင္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား စိလိုက္ေသာ္လည္း ေဖာင္းႂကြေနေသာ အဖုတ္အေပၚပိုင္းရွိ အစိေလးမွာ ေမာင္တူးပါးစပ္ထဲ ေရာက္ရွိေနေတာ့၏။

” အိုရ္ … ခက္ေတာ့တာပဲ … ေမာင္တူးရယ္ … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

ေဒၚနန္းသဇင္ ဟန္လုပ္ေနေသာ္လည္း ေစာက္ပတ္ ေလးမွာ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္ေနသည္။ ေမာင္တူးမွာ အစိေလးစုပ္ရင္း အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လၽွာထိုးသြင္းကာ အထက္ေအာက္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ ဖိဆြဲေပးရာ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား မသိမသာေလး ျဖဲေပးေနေတာ့၏။

” အ … အ… ရွီးးးးး … ဘယ္လို … လုပ္ေနတာလဲ … ေမာင္တူး ရယ္ … ဟင့္ ဟင့္ ”

ေဒၚနန္းသဇင္ ဟန္မေဆာင္ေတာ့ေပ။ ရင္လ်ားထားေသာ တဘက္အား ျဖည္ရင္း ဖင္ႀကီး ႂကြတက္လာၿပီး ေကာ့ေပးထားသည္။ ေခါင္းေထာင္ေနေသာ အစိေလးအား ေမာင္တူး ပါးစပ္ျဖင့္ လိုက္ကပ္ေပးရင္း တရွီးရွီး ညည္းေန၏။

” ေပါင္ၾကားထဲ … လာပါ့လား … ေမာင္တူး ”

ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေမာင္တူးပါးစပ္အား ေစာက္စိေလး ေတ့ေပးရာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္မို႔ အားမလို အားမရျဖစ္ကာ သူမေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ယက္ရန္ ေျပာလိုက္ျပန္သည္။ ေမာင္းတူးတစ္ေယာက္ ထရပ္ကာ ေဒၚနန္းသဇင္ ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ေနရာယူၿပီး ခါးညြတ္ရင္း ေစာက္ပတ္အား ထိထိမိမိေလး ဖိယက္ေပးေတာ့၏။

” အ … အ … အစိေလး စုပ္ၿပီး … နာနာေလးယက္ … အင္း … ဟုတ္တယ္ … ဟုတ္တယ္ … ေကာင္းလိုက္တာ … အဟင့္ ဟင့္ … အား … အား … ထြက္ၿပီ … အ … အားးးးးးးးးး ”

ေမာင္တူးမ်က္ႏွာအား အဖုတ္ျဖင့္ဆြဲကပ္ကာ ပန္းထုတ္သျဖင့္ ေမာင္တူး မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲႏွစ္ေနသည္။ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေမာင္တူး လၽွာစြမ္းေအာက္ တခ်ီၿပီးသြားသျဖင့္ မ်က္လုံးေလးစင္းကာ အနားယူေနေတာ့၏။

” ေမာင္တူး ”

” ဗ်ာ ”

” မင္း … ဟာႀကီး … တအား ေထာင္ေနပါလား ”

ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ပင္ကိုယ္စိတ္ ရာဂအားႀကီးသျဖင့္ ေထာင္မတ္တင္းမာေနေသာ လီးအား ျမင္သည္ႏွင့္ ပက္လက္လွန္ အနားယူေနရာမွ ထထိုင္ရင္း ဘယ္လက္ျဖင့္ ပုဆိုးေပၚမွ အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ ၅ ခ်က္ခန႔္ ပုဆိုးအျပင္မွ ဂြင္းထုေပးရင္း ညာလက္မွ ပုဆိုးေအာက္နားစအား ဗိုက္ေပၚထိ ဆြဲတင္ပစ္၏။ ပုဆိုးေအာက္မွ ရမ္းခါထြက္လာေသာ လီးႀကီးအား ၾကည့္ကာ လၽွာသပ္ခ်ေနေတာ့သည္။ ေမာင္းတူမွာ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ လက္ျပင္ကိုင္းေပမယ့္ ေပါင္ၾကားမွ လီးမွာ ေဂၚလီ ၃ လုံးျဖင့္ စံခ်ိန္မွီလွ၏။ ေဒၚနန္း သဇင္ ဘယ္လက္ေလး ေမာင္တူးလီးေပၚ ျပန္ေရာက္လာကာ လီးအရည္ျပားအား ျဖဲခ်လိုက္ သည္။ အညိဳေရာင္သန္းကာ အေၾကာမ်ား ေထာင္ထေနေသာ ေမာင္တူးလီးမွာ ဒစ္ႀကီးကားထြက္လာၿပီး လီးထိပ္နား အေပၚဘက္တြင္ ေဂၚလီ တစ္လုံးႏွင့္ တစ္လက္မခန႔္အကြာ ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီတြင္ ႏွစ္လုံးက လီးအရည္ျပားေပၚ တင္းကနဲ ေပၚထြက္လာ၏။

ထိုအခ်ိန္ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ဒူးတုတ္ထိုင္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ခါးညြတ္ကာ လီးအရင္းေအာက္ဖက္ တြဲက်ေနေသာ လဥႏွစ္လုံးအား ပါးစပ္ထဲ ဆြဲစုပ္ရာ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထေနေသာ ေမာင္တူး လီးႀကီးမွာ ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တုန္ကာ ခါရမ္း ေနသည္။ လဥႏွစ္လုံးအား ပါးစပ္ထဲမွ ျပန္ထုတ္ ကာ ေမာင္တူးေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ဆြဲေျမႇာက္ေကြးကာ ဖိတြန္းရင္း ဖင္ဝေလးအား လၽွာထိပ္ျဖင့္ ထိုးကလိေပးလိုက္၏။

” အား လားလား … မမနန္းရယ္ …… ေကာင္း လိုက္ တာ ဗ်ာ …… ရွီးးးးးးးးးးးးး ”

လၽွာထိပ္ေလးႏွင့္ ဖင္ဝေလးအား ထိုးသြင္းေမႊခံရ သျဖင့္ ေမာင္တူးတစ္ေယာက္ ေကြးေျမႇာက္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တုန္ကာ တရွီးရွီးျဖင့္ စုပ္သပ္ေနရသည္။ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာကေတာ္ ေဒၚနန္းသဇင္ဆီမွ ဒီလိုအျပဳအစု အယုအယမ်ား ရဖို႔ အိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးေပ။

” အ …… အားဟား …… ဟူးးးးးးးးး … အ ”

ေဒၚနန္းသဇင္တစ္ေယာက္ ဖင္ဝေလး ထိုးထိုးယက္ကာ လက္ကလည္း လီးအား တစ္ခ်က္ခ်င္း ထုေပးေနသျဖင့္ ေမာင္တူး မခံနိုင္ ရွာေတာ့ေပ။

” မမနန္း … ရွီးးးးးး … အအ … က်ေနာ္ … လိုး လိုး … လိုး ခ်င္ ၿပီ ဗ်ာ ”

ခဏအၾကာ ပက္လက္လွန္ကာ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကားထားေသာ ေဒၚနန္းသဇင္၏ အဖုတ္ထဲ ေမာင္တူးတစ္ေယာက္ ဒူးေထာင္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ လီးထိပ္အား ေတ့ကာ ဖိလိုးလိုက္ေတာ့သည္။

” အိုးးးး ………… ကၽြတ္ကၽြတ္ ………… အ ”

ေမာင္တူးလီးႀကီး ေဒၚနန္းသဇင္ ေစာက္ပတ္ထဲ တရစ္ခ်င္း ဝင္လာေန၏။ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ တင္းၾကပ္ေနသျဖင့္ အစပိုင္း အနည္းငယ္ နာက်င္ကာ ေအာ္ေနမိသည္။

” အား …… အင့္ …… ေျဖးေျဖး … နာတယ္ … အား …… အ …… အေမ့ … နာလိုက္တာ … အေမ့ … အားး …… အာားးး ”

ေဒၚနန္းသဇင္တစ္ေယာက္ သူမတို႔လင္မယား အိပ္ေသာ ကုတင္ေပၚတြင္ ေမာင္းတူးရင္ဘတ္အား ဆီးတြန္းကာ လီးထိပ္မွ ေဂၚလီ ဒဏ္အား လူးလိမ့္ေနေအာင္ ခံစားေနရသည္။

” အားးးး … မင္း လီးက … ဘယ္လို ႀကီးလဲ … အား …… အင့္ ……ေစာက္ဖုတ္ေလး … ကြဲပါၿပီ …… အားး …… ယားလည္းယားတယ္ … နာလည္း နာလွပါၿပီ …… အမေလးးး …… အဟင့္ ဟင့္ ”

ေမာင္းတူး လီးထိပ္မွ ေဂၚလီမ်ားက ေဒၚနန္းသဇင္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ အတြင္းသားမ်ားအား ပြတ္တိုက္ ခ်ိတ္ဆြဲေန၏။ ကုတင္ေပၚတြင္ ေဒၚနန္းသဇင္ မ်က္ႏွာေလး ရွုံ႔မဲ့ကာ လူးလြန္ေနၿပီး ေမာင္တူး လက္ေမာင္းအိုးအား ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ေမာင္တူးမွာလည္း နဖူးေၾကာေလး တြန႔္ကာ မခ်ိမဆန႔္ေလး ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚနန္းသဇင္မ်က္ႏွာအား ၾကည့္ၿပီး လီအရင္းထိ ေဆာင့္လိုးပစ္၏။

” အမေလးးး … ေသၿပီ ေသၿပီ … ၿဗိ … ဘြတ္ … အ … အားးးး …… ဗ်စ္ …… ဗ်စ္ …… ဖြပ္ ”

” ေကာင္းလား … မမနန္း ”

” ေသမတတ္ပါပဲ … ေမာင္တူးရာ … မင္းလီး အေပၚက … အဖုေလးေတြက … နာလည္းနာ … ေကာင္းလည္းေကာင္း … အ … အင့္ ”

” အဲတာ … လိုးတဲ့အခ်ိန္ …… ခံစားမွု ပိုေကာင္းေအာင္ … ထည့္ထားတာ … မမနန္း … ႀကိဳက္တယ္မလား ”

” ရွီးးးးး … မင္းလီးက … ရွည္ေတာ့ … သားအိမ္ … လာလာေထာက္တယ္ … အဖုေလးေတြက … အတြင္းထဲ … ႀကိတ္ေမႊေနေတာ့ … ေကာင္းတာေပါ့ … စလိုးကတည္းက … ခဏေနေတာ့ …… မမနန္း … တခ်ီၿပီးသြားတယ္ ”

ေမာင္တူးလီးမွာ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ကာ ေဂၚလီပါသျဖင့္ ေဒၚနန္းသဇင္တစ္ေယာက္ လီးအရသာအား အျပည့္အဝ ခံစားေနရ၏။ လင္ျဖစ္သူ ဦးစိုင္းေမာင္လီးအား ေဂၚလီမ်ားထည့္ရန္ ပူဆာဖို႔ ေတးထားလိုက္သည္။ ေမာင္တူး လီးႀကီးျဖင့္ မီးပြင့္မတတ္ အလိုးခံရင္း ေရမေဆးေတာ့ပဲ လီးအား အႀကိမ္ႀကိမ္ စုပ္ေပးေနမိ၏။ ေနာက္ဆုံး ပါးစပ္အား အလိုးခံရင္း ေမာင္တူး စိတ္တိုင္းက် လရည္မ်ား မ်ိဳခ်ေပးရျပန္သည္။ အခ်ိရည္ေသာက္ အေမာျဖည္ၿပီး ခဏအၾကာ ေမာင္တူးမွာ ေဒၚနန္းသဇင္ ဖင္ႀကီးအား ပင့္မကာ ေျခရင္းဘက္ရွိ ခြေခါင္အုံးဖက္လုံးအား ဖင္ေအာက္ခုေပးလိုက္၏။ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား လီးထိပ္ျဖင့္ ေတ့ကာ ဖိလိုးေပးျပန္သည္။

” ဗ်စ္ …… ဘြတ္ … အား … ေကာင္းလိုက္တာ … မမနန္း … ေစာက္ဖုတ္က … စီးပိုင္ေနတာ … အိမ္ေထာင္သည္ဆို … ယုံမယ္ မထင္ဘူး ”

ေမာင္တူးမွာ စကားေျပာရင္း ဖင္ေအာက္ဖက္ ေခါင္းအုံးခုထားသျဖင့္ ေဖာင္းႂကြလာေသာ ေဒၚနန္းသဇင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား လီးအရင္းထိ တဘြတ္ဘြတ္ျဖင့္ ေဆာင့္လိုးပစ္၏။ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေမာင္တူး လိုးခ်က္မ်ားေအာက္ အဖုတ္တစ္ခုလုံး အရည္ေတြ ရြဲႏွစ္ေနေတာ့၏။ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ လင္ျဖစ္သူ ဦးစိုင္းေမာင္၏ လီးျဖင့္သာ အလိုးခံဖူးရာ ေမာင္းတူး၏ ေဂၚလီပါေသာ လီးႀကီးအား ခံ၍ မဝနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိသည္။

…………………………………….

🏵️အခန္း ( ၅ )🏵️

” အား … ေကာင္းလိုက္တာ … ေမာင္တူးရယ္ … အေမ့ … အင့္ … အား … ေဆာင့္ ေဆာင့္ … မင္း စိတ္တိုင္းက် … ေဆာင့္လိုးစမ္းကြာ … အားးးးးး … အားးးးးးးး ”

” ေကာင္းလား … မမနန္း… ေနာက္လည္း … လိုးခြင့္ ေပးဦး မွာလား … ဗ်စ္ … ဘြတ္ … ဘြတ္ … ဘြတ္ ”

” အား … ရွီးးးးးးးး … ေကာင္းတယ္ … မင္း ဆရာ … မရွိတဲ့ခ်ိန္ … အခ်ိန္မေရြး … လာလိုးေလ … ဒါေပမယ့္ … ငါ့ကိုပဲ … လိုးရမွာေနာ္ …… အျပင္ တျခားေကာင္မေလးေတြ … မလိုးရဘူး ”

” အင္းပါ … မမနန္းရဲ့ … ဒီေလာက္လွတဲ့ … မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို … လိုးေနရတာ ……ဘယ္မိန္းမကို … သြားလိုးရဦးမွာလဲ … ဆရာ မရွိခ်ိန္ …… လာလာ လိုးမွာ ”

” အင္း … အင့္ … လာလိုးေပါ့ …… အား … အင့္ … ေကာင္းလိုက္တာဟာ … မင္း လီးႀကီးက … အဖုေလးေတြကလည္း … အတြင္းထဲ … တကယ္ အရသာ ရွိတယ္ … ေဆာင့္ ေဆာင့္ … ၿပီးေတာ့မယ္ … နာနာေလး … ေဆာင့္ေပးဦး ”

ေမာင္တူးလည္း စကားအဆုံး မီးပြင့္မတတ္ ေဆာင့္လိုးေပးရာ ေဒၚနန္းသဇင္တစ္ေယာက္ တအားအား ညည္းရင္း တကိုယ္လုံး တုန္ရီလာၿပီး ေမာင္တူး ေက်ာျပင္အား ခပ္တင္းတင္း ဖက္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့၏။

” အမေလးးးး … အား အား … ထြက္ျပန္ၿပီ … ရွီးးးးးးးးးးး … အေမ့ … အားးးးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … ဟာ … ငါေတာ့ … မင္းလီးႀကီးကို … ႀကိဳက္သြားၿပီဟာ … မရပ္နဲဦး … မင္းၿပီးေအာင္ … ဆက္သာလိုး ”

ေမာင္တူးလည္း အံႀကိတ္လိုးရာ အခ်က္ ၆၀ ခန႔္တြင္ ေဒၚနန္းသဇင္ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားမ်ား၏ ညႇစ္ေပးသည့္ဒဏ္အား မခံနိုင္ပဲ လရည္မ်ား တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထုတ္လိုက္ရသည္။

………………………………………….

မနက္ ၆ နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွ ေမာင္းထြက္သြားေသာ ကားသံေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ လန႔္နိုးလာခဲ့၏။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး အိပ္ခန္းျပတင္းေပါက္ေလးမွ ခိုးၾကည့္ရာ သမီးျဖစ္သူ ပိုးရတီမွာ ၿခံဝင္းတံခါးအား ကိုယ္တိုင္ ဆင္းဖြင့္ရင္း ကားေလး ၿခံျပင္သို႔ ထုတ္ကာ တံခါးျပန္စိရင္း ေမာင္းထြက္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ကုတင္နား ျပန္ေလၽွာက္လာရာ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ပက္လက္အိပ္ေနၿပီး လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္မွာ ခပ္ေကြးေကြးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္မိ၏။ ကုတင္ေစာင္း တင္ပလြဲထိုင္ရင္း တစ္ညလုံး ထိထိမိမိ လိုးေပးခဲ့ေသာ ဦးစိုင္းေမာင္ ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ငုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။

” ရႊတ္ ”

” ဟင္ …… အိ ……… အီး ”

ဦးစိုင္းေမာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ လီးထိပ္ေလး ေႏြးကနဲ႔ အသားစိုင္ တစ္ခု ထိကပ္လာသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ရာ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ လီးအား ကုန္းနမ္းေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ အီးကနဲ႔ ပ်င္းေက်ာ တစ္ခ်က္ဆြဲၿပီး ထထိုင္ရင္း ေဘးသို႔ အၾကည့္ေရြ႕ရာ ထိတ္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားမိသည္။ တစ္ညလုံး မူးမူးႏွင့္ သူမ်ားမယားအား လိုးထားရာ ေဘးနား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္တစ္ေယာက္ ခပ္ေကြးေကြး အိပ္ေနသည္ကို ေတြ႕မိသျဖင့္ လန႔္သြားရ၏။

” စိုးရိမ္မေနပါနဲ႔ … ကိုစိုင္းရယ္ … လာ မ်က္ႏွာသြားသစ္ရေအာင္ … ကိုႀကီးက ပုံမွန္ ၉ နာရီေလာက္မွ အိပ္ယာထတတ္တာ … ညက ေသာက္ထားေတာ့ … ေန႔လည္မွ … နိုးေတာ့မွာပါ ”

ေဒါက္တာဆုရတီ စကားေၾကာင့္ ဦးစိုင္းေမာင္ စိတ္ေအးသြားေတာ့သည္။

” အဲဒါ … ဘာလုပ္မလို႔လဲ ”

” ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ …… မလို႔ေလ ”

” ဝတ္မေနနဲ႔ … လာ … သမီးလည္း … အျပင္ထြက္သြားၿပီ … အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ”

ထိုေနာက္ ေဒါက္တာဆုရတီ ဦးေဆာင္မွုျဖင့္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကိုယ္လုံးတီး ကပ္ပါလာရင္း မ်က္ႏွာသစ္ကာ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ၾကသည္။ မီးဖိုခန္းထဲဝင္ကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ၿပီး ေပါင္မုန႔္ထုပ္ႏွင့္ စေတာ္ပဲရီ ယိုဘူး ယူကာ ထမင္းစားခန္းဘက္ ျပန္ထြက္လာ၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီ ဖင္ႀကီးအား ေနာက္မွၾကည့္ရင္း လီးႀကီး ေထာက္မတ္လာေတာ့သည္။ ထမင္းစားခန္းထဲ အေရာက္ စားပြဲခုံေဘးမွ ထိုင္ခုံ အလြတ္မ်ားတြင္ ဝင္ထိုင္ရာ ေဒါက္တာဆုရတီတစ္ေယာက္ ဦးစိုင္းေမာင္ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ၾကည့္ကာ တခိခိ ရယ္ေမာေနျပန္၏။

” ကိုစိုင္း … ဟာက … လက္လန္တယ္ … တစ္ညလုံး ေသာင္းက်န္းထားတာကို … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” မဆု … ဖင္ႀကီး ျမင္ရင္ကို … မေနနိုင္ဘူး … လိုးခ်င္ေနတာ ”

” အမေလး … ခ္ခ္ ”

စကားေျပာရင္း ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ေပါင္မုန႔္အား ဓါးအပါးေလးျဖင့္ လွီးကာ တစ္ခ်ပ္ၿပီး တစ္ခ်ပ္ စေတာ္ဘယ္ရီယိုမ်ား သုပ္ကာ ၂ ခ်ပ္ပူး ထပ္ထားလိုက္သည္။ ေကာ္ဖီကရားေလး မကာ ခြက္အလြတ္ ၂ ခြက္ထဲ အျပည့္ထည့္ၿပီး ပါမုန႔္ယို စားမည္အလုပ္ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ ထိုင္ေနေသာ ဦးစိုင္းေမာင္ ထရပ္လိုက္၏။

” ခဏ … မဆု ”

ဦးစိုင္းေမာင္ အသံေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ ပါးစပ္ထဲ ပါမုန႔္ေလးအား ကိုက္ထားရာမွ ျပန္ထုတ္လိုက္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီလက္မွ ေပါင္မုန႔္ အား ယူကာ ထပ္ထားေသာ ေပါင္မုန႔္ ၂ ခ်ပ္အား ခြာၿပီး ေပါင္ၾကားမွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးထိပ္အား ညႇပ္လိုက္၏။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေပါင္မုန႔္ႏွစ္ခ်ပ္အား ခပ္ဖြဖြ ဖိကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေလး လုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ေပါင္မုန႔္ႏွစ္ခ်ပ္ၾကားမွ ဒစ္ႀကီးမွာ ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ျဖင့္ ယိုမ်ား ေပကပ္လာစဥ္ ခုံေပၚထိုင္ေနေသာ ေဒါက္တာဆုရတီ ပါးစပ္နား ကပ္ေပးလိုက္၏။

ေဒါက္တာဆုရတီ ေၾကာင္ၾကည့္ေနရာမွ သေဘာေပါက္ကာ ပါးစပ္နားထိ ကပ္လာေသာ ဒစ္ဖူးေပၚမွ ယိုမ်ားအား တႁပြတ္ႁပြတ္ ဆြဲစုပ္ရင္း မ်ိဳခ်ပစ္ေတာ့သည္။ ထပ္ခါထပ္ခါ လီးထိပ္အား ဆြဲစုပ္ရင္း ေပကပ္လာေသာ ယိုမ်ားအား မ်ိဳခ်လိုက္ ေပါင္မုန႔္ေလး ကိုက္စားလိုက္ႏွင့္ ႏွစ္ခ်ပ္လုံး ကုန္သြားစဥ္ လီးအရည္ျပားေပၚမွ ေပကပ္ေနေသာ ယိုမ်ားအား ေျပာင္ေနေအာင္ ယက္စုပ္ၿပီး လီးထိပ္အား ဆြဲစုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။

” အားဟား … ရၿပီ ရၿပီ … မဆု … ဒီတခါ … က်ေနာ့္ အလွည့္ ”

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီအား စားပြဲခုံေပၚ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား အေနအထားျဖင့္ ပက္လက္လွန္တင္ကာ ယိုသုတ္ထားေသာ ေပါင္မုန႔္ႏွစ္ခ်ပ္အား ယူၿပီး ခြာလိုက္၏။ ေပါက္မုန႔္ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွ ကပ္ေနေသာ ယိုမ်ားအား ေဒါက္တာဆုရတီ ေပါင္ဂြမွာ ေစာက္ပတ္အုံအား သုတ္ကာ လၽွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပင့္ယက္ေတာ့သည္။ ေဒါက္တာဆုရတီ တစ္ေယာက္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ယိုသုတ္ေပးစဥ္ ေအးကနဲ႔ျဖစ္ကာ လၽွာအျပားလိုက္ပင္ယက္စဥ္ ေႏြးကနဲ႔ မတူညီေသာ ခံစားမွုႏွစ္ခု တလွည့္စီ ေျပာင္းၿပီး ခံစားေနရင္း ေစာက္ပတ္အုံေလး ေဖာင္းႂကြလာၿပီး အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္လာရ၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ေစာက္ပတ္အုံေပၚမွ ယိုမ်ားအား ေျပာင္စင္ေအာင္ ယက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားအား ပါးစပ္ျဖင့္ေတ့ကာ ဆြဲစုပ္မ်ိဳခ်ပစ္ေတာ့သည္။

” အားးးးး ……… အ …… ကိုစိုင္းရယ္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီ ဖင္ႀကီးႂကြကာ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ပါးစပ္အား လိုက္ေတ့ေပးေနရွာ၏။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ဦးသား ပုံစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ ထမင္းစားခန္းထဲ လိုးကာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အေမာေျဖေနၾကသည္။ အေမာေျပသည္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းဘက္ ထြက္လာကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ဖက္လိုးၾကျပန္သည္။ ဦးရဲေက်ာ္ အိပ္ယာမနိုးမခ်င္း အိမ္ထဲ ေနရာအႏွံ့ အားရပါးရ စိတ္ရွိ တိုင္း လိုးၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္ၾက၏။ ဦးစိုင္းေမာင္ ျပန္ခါနီး ၿခံတံခါး လိုက္ဖြင့္ေပးရင္း ကားေရွ႕ခန္းထဲ ဝင္ကာ ၅ မိနစ္ခန႔္ လီးစုပ္ေပး လိုက္ရျပန္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္ ကားေလး ထြက္သြားမွ ၿခံတံခါးစိကာ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့၏။

……………………………………………………

” ဘာျဖစ္ေနတာလဲ … သဲရယ္ … ေျပာဆိုလည္း မေျပာဘူး ”

” ဟူးးးးးး … ဘယ္လို ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး … ေသာ္ေသာ္ရယ္ ”

မနက္အေစာႀကီး ထကာ အခ်စ္ေတာ္ ေသာ္တာထြန္း အိမ္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီတစ္ေယာက္ သူစိမ္းေယာက်္ားတစ္ဦးအား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အလိုးခံၿပီး လူမွုေရး ေဖာက္ျပန္ေနသည္ကို ပိုးရတီ အေျပာရ ခက္ေနရွာ၏။

” ကဲ … ဒါဆိုလည္း … ေရကူးမယ္ … ထ … အဝတ္စားလဲ ”

ေသာ္တာထြန္း စကားအဆုံး ႏွစ္ေယာက္သား ေရကူးဝတ္စုံေလးမ်ား လဲကာ တိုက္ႀကီး၏ ေနာက္ေဖးဘက္ ေရကူးကန္နား ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေရးကူးကန္ထဲဆင္းေသာ ေလွကားမွ ဆင္းကာ ႏွစ္ေယာက္သား အားရပါးရ ေရကူးေနၾက၏။ ခဏအၾကာ ေရကူးကန္ေဒါင့္နားေလး ပိုးရတီမွာ ေရကန္နံရံအား ေက်ာမွီကာ ကန္ေဘာင္ေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္တင္ရင္း လၽွာေလးထုတ္ကာ ႏွုတ္ခမ္းေလးအား ဝိုင္းျပေနသည္။ ေသာ္တာထြန္းမွာ ပိုးရတီ မ်က္ႏွာေလး ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုးကပ္လာရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား ေရထဲမွ ဆြဲေျမႇာက္ၿပီး ဖင္ႀကီးအား ပင့္ကိုင္လိုက္၏။

” အို႔ …… ေသာ္ေသာ္ ”

ေရေပၚ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ေပၚလာမွ ဆြဲျဖဲၿပီး ေပါင္ဂြေလးထဲ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေရကူးဝတ္စုံ ေဘာင္းဘီေလးေပၚမွ အဖုတ္ေလးအား ဆြဲစုပ္ရင္း ဖင္အား ျပန္ပင့္ကိုင္ထားသည္။ ပိုးရတီမွာ ကန္ေဘာင္အား တံေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္ တင္ေထာက္ထားရင္း မ်က္လုံးေလး စင္းေနမိ၏။ ထိုစဥ္ ေသာ္တာထြန္းမွာ ပိုးရတီ၏ ဖင္ႀကီးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ထိန္းကာ ညာလက္မွ ေရကူးဝတ္စုံေဘာင္းဘီဂြေလးအား ေပါင္ၿခံေဘး ဆြဲကပ္ပစ္ေတာ့သည္။ ေရေပၚတြင္ ေစာက္ေမႊးပါးပါးေလး ကပ္ေနေသာ ပိုးရတီအဖုတ္ေလးမွာ ေဖာင္းႂကြေနၿပီး ေရမ်က္ႏွာျပင္ မတည္ၿငိမ္မွုေၾကာင့္ ေစာက္စိေလးမွာ ေရေပၚ ေပၚလာလိုက္ ျမဳပ္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနရ၏။

အစိေလး ေပၚလာလိုက္ ေသာ္တာထြန္းမွ ေစာက္ပတ္အက္ကြဲေၾကာင္းအား လၽွာထိပ္ျဖင့္ ပင့္ယက္ရင္း ဆြဲစုပ္ေပးေနသည္။ ေရစိုစို ေစာက္ပတ္ေလးအား အယက္ခံရင္း ေစာက္စိေလး ေသာ္တာထြန္းပါးစပ္ထဲ ေရာက္စဥ္ ေႏြးကနဲျဖစ္ၿပီး အျပင္ျပန္ထုတ္ခ်ိန္ ေရႏွင့္ ထိေတြကာ ေအးကနဲျဖစ္ကာ မတူညီေသာ ခံစားမွုႏွစ္မ်ိဳး တစ္ၿပိဳင္ထဲ ခံစားေနရျပန္၏။ ေသာ္တာထြန္း တအားဆြဲစို႔ေနသျဖင့္ ေစာက္စိေလးမွာရဲၿပီး က်ိန္းစပ္လာၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွ အရည္ၾကည္မ်ား ေရကူးကန္ထဲ စိမ့္ထြက္လာသည္။ ပိုးရတီ ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္လာကာ အားကနဲ႔ တစ္ခ်က္ေအာ္ၿပီး ေရေပၚ ေစာက္ရည္မ်ား ေကာ့ပန္းပစ္ေတာ့၏။ ေသာ္တာထြန္းမွာလည္း ပိုးရတီ ေရေပၚ ေကာ့ပ်ံေနပုံအား ၾကည့္ရင္း ေရထဲ၌ပင္ အဖုတ္ေလး အား ေဘာင္းဘီအျပင္မွ ဖိပြတ္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ကာ ခဏအၾကာမွ ေရကူးကန္ထဲမွ ျပန္တက္လာရင္း ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ကာ ေရခ်ိဳးၾက၏။

ထိုအျဖစ္ပ်က္မ်ားအား ေခ်ာင္းေနသူမွာ ေသာ္တာထြန္းတို႔အိမ္မွ ေတာက္တိုမယ္ရ ခိုင္းေသာ ဖိုးလုံးပင္ ျဖစ္သည္။ ဖိုးလုံးမွာ အသားမဲမဲ အရပ္ပုကာ ကိုယ္လုံး ခပ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ရွိေန၏။ ေသာ္တာထြန္းဖခင္ ေမြးရပ္ေျမသို႔ျပန္စဥ္ ရြာမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦး၏ အကူညီေတာင္းမွုေၾကာင့္ လက္တိုလက္ေတာင္း ခိုင္းရန္ႏွင့္ အိမ္တြင္ အေရးအေၾကာင္း လူငယ္တစ္ေယာက္ရွိရန္ ေခၚလာခဲ့သည္။ ေသာ္တာထြန္းအထက္ သားတစ္ေယာက္ ရွိေသာ္လည္း အိမ္မကပ္သျဖင့္ အေရးအေၾကာင္း လူငယ္ဆိုလို႔ ဖိုးလုံးသာ ရွိ၏။ တိုက္၏ ေတာင္ဘက္ ကားဂိုေတာင္ ေနာက္ေက်ာဘက္ အခန္းလြတ္ထဲ ၿခံေစာင့္ ဦးစံ ေမာင္ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ရ၏။ ေရကူးကန္အေနာက္ဖက္ ျခဳံမ်ား ရွင္းေနစဥ္ ေသာ္တာထြန္းႏွင့္ ပိုးရတီတို႔ ေရလာကူးသျဖင့္ အသံမေပးပဲ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့သည္။

ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ ေသာ္တာထြန္းတို႔ အိမ္အား ေရာက္ရွိေနသည္မွာ ၂ ႏွစ္နီးပါရွိေန၏။ ရြာမွာေနစဥ္ကတည္းက ရာဂစိတ္ အားႀကီးသူျဖစ္ရာ ဒီအိမ္ေရာက္ၿပီး ၂ လ အၾကာ အခြင့္အေရးရလ်င္ ရသလို ေသာ္တာထြန္းအား ေခ်ာင္းေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေသာ္တာထြန္းမွာ ေယာက်္ားစိတ္ေပါက္ကာ ဒူးဖုံးေဘာင္းဘီတိုမ်ားႏွင့္ အေနမ်ား သျဖင့္ မွန္းခ်က္ႏွင့္ နမ္းထြက္ မကိုက္ခဲ့ေပ။ ဒီတစ္ႀကိမ္သာ ရွားရွားပါးပါး ေရကူးဝတ္စုံေလးႏွင့္ ျမင္ခြင့္ရလိုက္၏။ ေသာ္တာထြန္းတို႔ အိမ္ထဲ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ျခဳံမ်ားအား ေျပာင္ေအာင္ ရွင္းကာ ၿပီးစီးသည္ႏွင့္ ဂိုေဒါင္နားမွ ေရကန္ေလးထဲ ေရခ်ိဳးကာ သူႏွင့္ ၿခံေစာင့္ ဦးစံေမာင္ ေနေသာ အခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။

” ဖိုးလုံးလား … ဟုတ္ … အဘစံ ”

” ျခဳံေတြ ရွင္းၿပီးရင္ … အိမ္ႀကီးထဲ … သြားလိုက္ဦး … ဆရာ ကေတာ္ ေခၚေနတယ္ ”

” ဟုတ္ကဲ့ ”

ဖိုးလုံးမ်က္လုံးမ်ား အေရာင္ေတာက္လာေတာ့၏။ အဝတ္အစား အျမန္လဲကာ အိမ္မႀကီးေဘးမွ ပတ္ထြက္ရင္း အိမ္ေရွ႕ေပါက္မွ ဝင္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕အေရာက္ ေသာ္တာထြန္းႏွင့္ ပိုးရတီတို႔ ထြက္လာေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။

” ဖိုးလုံး … ခုန … နင္ ဘယ္သြားေနတာလဲ … မာမီေခၚေနတယ္”

” ေနာက္ေဖး … ဟို ဟို ”

” ကဲ … ေတာ္ၿပီ … အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ … မာမီ ဘာဝယ္ခိုင္းမလဲ … မသိဘူး … သြားလိုက္ဦး ”

” ဟုတ္ ”

” လာ … သဲ … ေသာ္ေသာ္တို႔လည္း … ႐ုပ္ရွင္ဒိုးမယ္ ”

…………………………

🏵️အခန္း ( ၆ )🏵️

ေသာ္တာထြန္းမွာ ဖိုးလုံးအားေျပာရင္း ပိုးရတီအား တဆက္တည္း ေျပာကာ ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္လာခဲ့လိုက္၏။

” ဟင္ … ေသာ္ေသာ့္ကား … ကိုကို ယူသြားျပန္ၿပီ … ထင္တယ္ ”

” ကဲပါ … ေသာ္ေသာ္ရယ္ … ပိုး ကားနဲ႔ပဲ … သြားရေအာင္ … လက္မွတ္မမွီပဲ … ေနမယ္ ”

” ေတာက္ … သူ႔ကားက …… ေဘာလုံးပြဲရွုံးလို႔ ေပါင္ထားတာ … သဲရ ”

” သူ႔ကားသူ ေပါင္တာပါ … ေသာ္ေသာ့္ကားေတာ့ … မလုပ္ရဲ ေလာက္ပါဘူး … သြားၾကစို႔ ”

ႏွစ္ေယာက္သား ပိုးရတီ ကားေလးျဖင့္ ၿခံဝန္းထဲမွ ထြက္လာကာ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚ ပုံမွန္ေလးေမာင္းရင္း လမ္းထိပ္ လမ္းမႀကီးေပၚ ေမးတင္ကာ ၿမိဳ႕ထဲဘက္ ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္။ မီးပြိဳင့္ႏွစ္ခု ျဖတ္ေက်ာ္အၿပီး ပိုးရတီကားေလး ညာဘက္ ေနာက္ဘီးေပါက္သျဖင့္ လမ္းေဘး ထိုးရပ္လိုက္ေတာ့သည္။

” ဟူးးးးး … ဒီေန႔ ျပသဒါးပဲ … သဲရယ္ … ေသာ္ေသာ့္ကားက …ကိုကို ယူသြားၿပီ …… သဲကားက …… ဘီးေပါက္ျပန္တာ ”

” အင္း … ကားဘီးဖာဖို႔ … ပိုး ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ … ခဏေစာင့္”

ပိုးရတီအသိ ေလထိုးကၽြတ္ဖာဆိုင္အား ဖုန္းဆက္ရာ ၁၀ မိနစ္အၾကာ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ကားဘီးအား လာျဖဳတ္၍ မိနစ္ ၂၀ အၾကာတြင္ လာေရာက္ တပ္ဆင္ေပးသြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ မမွီသျဖင့္ မုန႔္စား အေအးေသာက္ကာ ေသာ္တာထြန္းအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾက ေတာ့၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေသာ္တာထြန္းမွာ အိမ္ေအာက္ထပ္ ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ အိမ္သာတြဲလ်က္ အခန္းထဲဝင္ကာ ေသးေပါက္ၿပီး အဖုတ္ေလးအား ေဆးကာ ဧည့္ခန္းဘက္ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲအေရာက္ တီဗြီဖြင့္မည္အလုပ္ အိမ္၏ ေျမာက္ဘက္ျခမ္း အေရွ႕ဘက္မွ အိပ္ခန္းေရွ႕ ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းႏွင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ပိုးရတီအား ျမင္လိုက္သျဖင့္ တီဗြီမဖြင့္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ပိုးရတီနားေလး ေလၽွာက္လာခဲ့၏။ ထိုအိပ္ခန္းမွာ မိခင္ႏွင့္ ဖခင္တို႔၏ လင္မယား အိပ္ခန္းျဖစ္ရာ တံခါးဝမွ အတြင္းဘက္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ပိုးရတီ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ကပ္ကာ အတြင္းဘက္ ၾကည့္လိုက္သည္။

ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရွက္ျခင္း ဝမ္းနည္းျခင္း ယူက်ိဳးမရ ျဖစ္ျခင္းမ်ား ခံစားမွုေပါင္းစုံ ခံစားေနမိေတာ့၏။ အိပ္ခန္းထဲ လူႏွစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ေပ။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ကိုယ္လုံးတီး အေနအထားႏွင့္ ပက္လက္လွန္လွဲေနရာ ဖိုးလုံးမွာ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ျဖင့္ ေဘးမွာ ကိုယ္တေစာင္းခြရင္း ေဒၚသီတာမိုး နို႔အုံတစ္ဖက္အား စို႔ကာ လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားထဲ ပြတ္ေပးေန၏။

” အခုမွ … တစ္ခါ လိုးထားတာ … မဝေသးဘူးလား … ဖိုးလုံး ”

” အန္တီမိုး … ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက … ျမင္တာနဲ႔ … လိုးခ်င္စရာႀကီး … လိုးရတာ အားမရဘူးဗ်ာ ”

” နင္ … ကိုသန႔္ဇင္တို႔ ရြာကတည္းက … ငါ့ကို ပစ္မွားေနတာ … ငါသိပါတယ္ ”

” ဟုတ္တယ္ … အန္တီမိုးရာ … အဲဒီညက … က်ေနာ္ … ဂြင္းကို … ၃ ခါေလာက္ ထုၿပီးမွ … အိပ္လို႔ရတာ ”

ေဒၚသီတာမိုးမွာ အသက္ ၄၇ ႏွစ္ ေက်ာ္လာေသာ္လည္း အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မွာ အခ်ိဳးက်စြာ ဆြဲေဆာင္မွုရွိေနေသးသည္။ ခင္ပြန္းသည္ ဦးသန႔္ဇင္မွာ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ေနၿပီး လက္ရွိ အသက္အရြယ္အထိ တစ္လ ၄ ႀကိမ္ခန႔္ ကာမဆက္ဆံေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း အိမ္ေထာင္ေရးသုခ မရွိသည့္ ရက္ေတြ မ်ားလာေတာ့၏။ တျဖည္းျဖည္း တေငြ႕ေငြ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကာမမီးေလးအား လူမသိသူမသိ အိမ္ထဲတြင္ ၿငိမ္းေနမိသည္။ ပက္လက္လွဲကာ ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ျဖဲထားသျဖင့္ ဖင္သားစိုင္ေဘးသားမ်ား ကားထြက္ေနၿပီး ေပါင္ၿခံၾကားမွ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးမွာ ဖိုးလုံးလက္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေနသျဖင့္ ျပန္လည္ ေဖာင္းႂကြလာေတာ့၏။ ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ နို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္စီ ဆြဲစုပ္ကာ ထထိုင္ၿပီး ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ အေနအထား ျပန္လွဲကာ ေဒၚသီတာမိုး ဖင္ႀကီးအား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲကပ္ပစ္သည္။ ေပါင္တဖက္ ေကြးေထာင္ေပးေသာ ေစာက္ပတ္အား ေခါင္းတိုးယက္ရင္း ေပါင္ၾကားထဲမွ လီးက ေျဖာင္းခနဲ႔ ေထာင္ထလာ၏။ ေဒၚသီတာမိုးမွာလည္း ကိုယ္တ ေစာင္း အေနအထားျဖင့္ ဖိုးလုံးေပါင္ၾကားထဲ ေထာင္မတ္ေနသည့္ လီးကို မက္မက္ေမာေမာ ဆြဲစုပ္ေတာ့သည္။

ေစာက္ပတ္ အယက္ခံရင္း လီးစုပ္ရသည့္ အရသာအား ဖိုးလုံးႏွင့္ ေတြ႕မွ ခံစားတတ္လာခဲ့၏။ ခႏၶကိုယ္ႏွစ္ခု ေဘးတေစာင္း အေနအထားျဖင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ပူးကပ္ကာ ဖိုးလုံး လက္တစ္ဖက္က ေဒၚသီတာမိုးဖင္ႀကီးအား ဆုပ္နယ္ရင္း အဖုတ္အား ယက္ေပးေနသလို ေဒၚသီတာမိုး လက္တစ္ဖက္မွာလည္း ဖိုးလုံး ေပါင္တန္အား ပြတ္သပ္ေပးကာ လီးႀကီးအား တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးေနသည္။ လီးႀကီးမွာ ေဒၚသီတာမိုးပါးစပ္ထဲ မဆန႔္မျပဲ ဝင္ထြက္ ေနရင္း အေၾကာမ်ား ေထာင္လာရ၏။ ဖိုးလုံး လၽွာစြမ္းေအာက္ ေရာက္ေနေသာ ေဒၚသီတာမိုး အဖုတ္မွာလည္း ေဖာင္းႂကြေနၿပီး အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ေနေတာ့သည္။ ေစာက္စိေလးအား ပါးစပ္ထဲ သြင္းၿပီး လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ဖိထိုးဝိုက္ဆြဲေပးရာ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ထဲမွ လီးအား ထုတ္ကာ ဆက္မစုပ္နိုင္ေတာ့ပဲ တအားအား ညည္းေနရွာ၏။ သူမခႏၶကိုယ္ တဆက္ဆက္ တုန္ကာ ဖိုးလုံးမ်က္ႏွာအား ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ဖိကပ္ေနရျပန္သည္။

” အားးးး … အမေလးးး … ဖိုးလုံးရယ္ အ အ … ငါ … ငါ … မရေတာ့ဘူး … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ညည္းေနရင္း ထထိုင္ကာ ဖိုးလုံးကိုယ္လုံးအား ဆြဲလွန္ၿပီး ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးေပၚ ခြထိုင္ကာ တဘြတ္ဘြတ္ျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေတာ့၏။ ျဖဴေဖြးအိတြဲေနေသာ နို႔အုံႏွစ္ဖက္ ရမ္းခါေနကာ မ်က္စိမွိတ္ရင္း ဖင္ႀကီး ေျမႇာက္လိုက္ခ်လိုက္ႏွင့္ အခ်က္ ၄၀ ခန႔္ မနားတမ္း ေဆာင့္ခ်ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ေနေတာ့သည္။

” အ … အ … ေကာင္းလိုက္တာ … အင္းဟင္း … ရွီးးးးး ရွီးးးး ”

ေစာက္ရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ရင္း လီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားျဖင့္ ညႇစ္ကာ ခဏအၾကာမွ ေဘးနားလွဲခ်ကာ ပက္လက္လွန္ အနားယူေနလိုက္၏။ အဖုတ္ထဲမွ လီးကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ တဘူဘူ တဘင္ဘင္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေလအံသံမ်ား ထြက္ေပၚေနသည္။

………………………………………………..

” အဟင့္ ဟင့္ … ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ … သဲရယ္ ”

ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ မိခင္ျဖစ္သူ အိပ္ခန္းနားမွ ခြာလာၿပီး သူမအိပ္ခန္းထဲအေရာက္ ပိုးရတီအား ဖက္ကာ ငိုေနရွာသည္။

” မငိုပါနဲ႔ … ေသာ္ေသာ္ရယ္ ”

” မာမီ … လုပ္ရက္တယ္ဟာ … ဒယ္ဒီ့အေပၚကို ”

” အင္း … ပိုး မာမီလည္း … အတူတူပါပဲ … ေသာ္ေသာ္ရယ္ … မေန႔ညက … ဒယ္ဒီ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေဖာက္ျပန္လို႔ … ပိုးလည္း စိတ္ရွုတ္ၿပီး …မနက္လင္းလင္းခ်င္း …… ေသာ္ေသာ္တို႔အိမ္ ထြက္လာခဲ့တာေလ ”

” ဟင္ ”

” ဟုတ္တယ္ … ေသာ္ေသာ္ ”

ပိုးရတီမွာလည္း သူမမိခင္ ေဒါက္တာဆုရတီႏွင့္ ဦးစိုင္းေမာင္တို႔ လိုးၾကပုံမ်ားအား ေသာ္တာထြန္းအား ျပန္လည္ ေျပာျပလိုက္ေတာ့၏။ ညေနေစာင္း ပိုးရတီ ျပန္ခါနီး ေသာ္တာထြန္းမွာ အိမ္ေရွ႕ ကားနားထိ လိုက္ပို႔ရန္ ႏွစ္ေယာက္သား အတူထြက္လာခဲ့၏။

” ေဟာ … သမီး … ပိုး … ျပန္ေတာ့မလို႔လား ”

ပိုးရတီတို႔ ဧည့္ခန္းေရွ႕အျဖတ္ အိပ္ခန္းထဲမွ ကြတကြတျဖင့္ ထြက္လာေသာ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ႏြမ္းလ်ေသာ အသံေလးျဖင့္ ႏွုတ္ဆက္ ေနသည္။

” ဟုတ္ … အန္တီမိုး ”

ပိုးရတီမွာ ျပဳံးျပရင္း ျပန္လည္ႏွုတ္ဆက္ေသာ္လည္း ေသာ္တာထြန္းမွာ မိခင္ျဖစ္သူအား စိတ္ခုေနသျဖင့္ ခပ္တည္တည္ေလး ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ပိုးရတီကားေလး ထြက္ခြာသြားမွ ၿခံဝန္းတံခါးအား ျပန္စိကာ အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာခဲ့၏။

” ေသာ္ေသာ္ … မာမီ့ … ေရခဲေသတၱာထဲက … ေရေအးတာေလး … တစ္ဘူးေလာက္ … ယူေပးဦး ”

ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ေန႔လည္ကတည္းက ညေနအထိ လစ္ဟာေနေသာ ကာမစည္းစိမ္ေလးအား ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံယူေနရာ ေစာက္ပတ္တအုံလုံး က်ိန္းစပ္ေနၿပီး ေပါင္ဂြမ်ား နာက်င္ကာ တကိုယ္လုံး ေညႇာင္းညာေနသည္။ ေသာ္တာထြန္း ယူလာေပးေသာ ေရဘူးအား ဖန္ခြက္ထဲ အျပည့္ငွဲ႕ကာ တစ္ဝက္ခန႔္ ေမာ့ေသာက္ ပစ္၏။ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္း ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဖိုးလုံးႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ားအား ျပန္လည္စဥ္းစားေနမိသည္။

…………………………………………………..

လြန္ခဲ့ေသာ ၃ လခန႔္က ေဒၚသီတာမိုးမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးသန႔္စင္ ရြာသို႔ ျပန္ၿပီး ကထိန္ခင္းရာ လိုက္ပါသြားခဲ့ရ၏။ သားျဖစ္သူ ဇင္ေအာင္ႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္းတို႔မွာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႏွင့္ မဆုံသျဖင့္ အိမ္မွာပဲ ေနခဲ့ၾကသည္။ ဦးသန႔္ဇင္တို႔ လင္မယားမွာ ဖိုးလုံးအားေခၚကာ ကထိန္ခင္းသြားခဲ့ၾက၏။ ဖိုးလုံးမွာလည္း ရြာသို႔ ခဏျပန္လိုက္ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ တစ္လမ္းလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ ရြာေရာက္သည့္ေန႔ ဦးသန႔္ဇင္မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေသာက္ရင္းစားရင္း ညပိုင္း ထမင္းပင္မစားနိုင္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့၏။ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ဦးသန႔္ဇင္တို႔တည္းသည့္ အိမ္အား ဖိုးလုံးအားေခၚၿပီး ညအိပ္လိုက္ရသည္။ ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္လည္း သူ႔အိမ္ မအိပ္ေတာ့ပဲ ဦးသန႔္ဇင္တို႔လင္မယား တည္းေသာ အိမ္သို႔ လိုက္အိပ္ ရ၏။

ဦးသန႔္ဇင္တို႔အိပ္ေသာ အိပ္ခန္း၏ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ျခင္ေထာင္ေလးေထာင္ကာ အိပ္ေနရင္း ည ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ဦးသန႔္ဇင္ ထအန္ရာ ေဒၚသီတာမိုးႏွင့္အတူ ဦးသန႔္ဇင္အား ႏွိပ္နယ္ျပဳစုရင္း ျပန္အိပ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း ညလယ္တြင္ ဆီးပုံးတင္းလာကာ ေသးေပါက္ခ်င္သျဖင့္ အိမ္၏ ေနာက္ေဖးတံခါးအား ဖြင့္ကာ အိမ္သာသြားရန္ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း အိမ္သာနားအေရာက္ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ထမိန္ေအာက္နားစအား မကာ တရႊီးရႊီးႏွင့္ ေသးထိုင္ေပါက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ လေရာင္ေအာက္ ေဒၚသီတာမိုးေပါင္ဂြမွ အေမႊးအုံႀကီးက အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။ ဖိုးလုံး ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္ၾကည့္ရင္း ေဘးသို႔လွည့္ကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ေသးေကာ့ပန္းေနမိ၏။

ေဒၚသီတာမိုးမွာလည္း အိမ္မွခိုင္းတဲ့သူမို႔ အေလးမထားတာလား သားအမိအရြယ္မို႔ ဂ႐ုမစိုက္တာလား မသိ မတ္တပ္ရပ္ ေသးေပါက္ေနေသာ ဖိုးလုံးအားၾကည့္ကာ ေသးဆက္ေပါက္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္မွေရာက္ေသာ ဖိုးလုံးမွ အရင္ၿပီးကာ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္သြား၏။ ျခင္ေထာင္ထဲ ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ေပ။ အရင္က မိခင္အရြယ္မို႔ ဘာစိတ္မွ မရွိေသာ္လည္း ေဒၚသီတာမိုး ေစာက္ပတ္အုံအား ျမင္မိကာ စိတ္လွုပ္ရွားေနရ၏။ လိုးခ်င္စိတ္ မ်ား တဖြားဖြား ေပၚလာသျဖင့္ ဂြင္းထုၿပီး အိပ္လိုက္ရသည္။ မနက္ အိပ္ယာနိုးသည္အထိ ေဒၚသီတာမိုး ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီး မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိ၏။

ကထိန္ခင္းၿပီး ၿမိဳ႕သို႔ျပန္အေရာက္ ၅ ရက္ခန႔္အၾကာ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ အိမ္၏ေတာင္ဘက္ ကားဂိုေဒါင္ေဘး ဦးစံေမာင္ႏွင့္ ဖိုးလုံး ေနေသာ အခန္းေလးဆီ ေလၽွာက္လာခဲ့၏။ အခန္းတံခါး ဟေနသျဖင့္ အသာတြန္းဖြင့္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။

” ဖိုးလုံး … ဦးစံေမာင္ … ရွိလား ”

ဖိုးလုံး ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားမိသည္။ ကုတင္ေပၚ ေခါင္းရင္းဘက္ ဖုန္းအားေထာင္ကာ အျပာကား ဖြင့္ၾကည့္ရင္း ဖုန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တင္ပလင္ေခြထိုင္ၿပီး ဂြင္းထုေနစဥ္ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ေပၚလာေသာ အသံေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ ဆက္ကနဲ႔ တုန္သြားရ၏။

” ဟုတ္ … ဟုတ္ … ရွိပါတယ္ … လမ္း ထိပ္ ေဆးလိပ္ … သြား သြား … သြား ဝယ္ ေန တာ ”

ဖိုးလုံး စကားသံ တုန္ရင္ေနသည္။

” ဟဲ့ … အို … နင္ နင္ … ဖုန္း ဖြင့္ ၿပီး … မေကာင္းတဲ့ ကားေတြ … ၾကည့္ … ၾကည့္ … ဟင္ ”

ေဒၚသီတာမိုးမွာ ကုတင္နား ဖိုးလုံးေဘးအေရာက္ ဖုန္းထဲမွ တအားအား ေအာ္သံမ်ားေၾကာင့္ အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္မိရာ အျပာကား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ဖိုးလုံးဘက္ လွည့္ေျပာလိုက္၏။ ဖိုးလုံးဘက္အလွည့္ တင္ပလင္ေခြထိုင္ကာ ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ ဖိုးလုံး လက္သီးဆုပ္ထဲမွ လီးမွာ ဒစ္ႀကီးကားထြက္ေနကာ ဒစ္ေအာက္ လီးအရည္ျပားေပၚ အေၾကာမ်ား ထေနသည္ကို ထပ္မံေတြ႕ေနမိ၏။

” က်ေနာ္ …… ဟို …… ဟို …… ”

ဖိုးလုံးမွာ ေဘးနားရပ္ေနေသာ ေဒၚသီတာမိုးအား ျပန္ေျဖရင္း လက္ထဲမွလီးအား စိုက္ၾကည့္ေနမွန္း သိသျဖင့္ လီးအားလြတ္ကာ ပုဆိုးျဖင့္ အျမန္ဖုံးလိုက္ရေတာ့သည္။ လက္မွ လြတ္လိုက္ေသာ ပုဆိုးအတြင္းမွ လီးမွာ တဆက္ဆက္ တုန္ခါေနရွာ၏။ ေဒၚသီတာမိုးမွာလည္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိ ဆြံ့အေနမိသည္။ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ ဖိုးလုံး ပုဆိုးထဲမွ ဆက္ကနဲ ဆက္ကနဲ တုန္ေနေသာ လီးအား ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ရွက္စိတ္ႏွင့္အတူ ေပါင္ၾကားထဲ အဖုတ္ဆီမွ ဆစ္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရရွာ၏။ အျပင္မထြက္ပဲ အိမ္ထဲ အေနမ်ားသူမို႔ အကၤ်ီလက္ျပတ္ေလးႏွင့္ ဒူးဖုံးစကပ္ အပါးေလးသာ ဝတ္ထားမိသည္။

ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ ေဒၚသီတာမိုးအား ၾကည့္ရင္း ရွက္စိတ္ ထိတ္လန႔္စိတ္မ်ားမွ တဆင့္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ဝင္ေရာက္လာေတာ့၏။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ ေဒၚသီတာမိုးအား သိုင္းဖက္ရင္း ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္အား ဖိနမ္းပစ္သည္။

” ဟဲ့ … အို႔ … ဖိုးလုံး … လြတ္ လြတ္ … လြတ္စမ္း … နင္ နင္ … ဒါ ဘာ လုပ္ … လုပ္ … အု … ဖလု … ႁပြတ္ ပလပ္ … အြန႔္ … ႁပြတ္ ႁပြတ္ ”

…………………………………………

🏵️အခန္း ( ၇ )🏵️

ေဒၚသီတာမိုး ႐ုန္းကန္ရင္း ေျပာေနစဥ္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ခံရသျဖင့္ အသံ ထပ္မထြက္ေတာ့ေပ။ ဖိုးလုံးမွာ လူေကာင္ေသးေသာ္လည္း အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ကိုင္ေနသူမို႔ သန္မာေန၏။ ဖိုးလုံး လက္ႏွစ္ဖက္ထဲမွ ႐ုန္းကန္ေနစဥ္ ေပါင္ဂြေလးထဲ စကပ္အပါးေလး ေပၚမွ မာထင္ေနေသာ အရာတစ္ခုက ဖိေထာက္မိသျဖင့္ တကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားရျပန္သည္။ အထိအေတြ႕နဲ႔ ေဝးေနသျဖင့္ ကာမစိတ္ေလး ဝုန္းကနဲ႔ ေတာင္ေလာင္လာမိ၏။ သို႔ေသာ္ သူမအိမ္မွ ေတာက္တိုမယ္ရ ခိုင္းေသာ လူတစ္ေယာက္မို႔ မာနက ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

႐ုတ္တရက္ ဖိုးလုံး လက္တစ္ဖက္ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲမွ အဖုတ္အား ပြတ္ေပးရာ ႐ုန္းကန္ေနရင္း အားေလ်ာ့လာမိသည္။ ဖိုးလုံးမွာ ရာဂနတ္ ဖမ္းစားထားသျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေရွ႕ဆက္တိုးေနေတာ့၏။ ေဒၚသီတာမိုးမွာ တျဖည္းျဖည္း ဖိုးလုံး လၽွာဖ်ားေလးအား ဆြဲစုပ္ရင္း မသိမသာေလး တုန႔္ျပန္ေပးလာသည္။ ကာမစိတ္တဝက္ မာနစိတ္တဝက္ျဖင့္ ေဒၚသီတာမိုး အရသာႏွစ္မ်ိဳး ပူးတြဲခံစားေနမိရွာသည္။ ေပါင္းၾကားမွ အဖုတ္မွာလည္း ယားလာကာ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္ေန၏။ ထိုစဥ္ ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ အဖုတ္ပြတ္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

စကပ္ေအာက္နားစေလးအား ဆီးခုံးထိပင့္တင္ကာ ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ ႏွစ္လုံးၾကား ညႇပ္ေနေသာ အဖုတ္အုံႀကီးအား စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ရြာသို႔ ဦးသန႔္ဇင္ ကထိန္ခင္း သြားစဥ္ အိမ္သာထဲ ျမင္လိုက္ရေသာ ေစာက္ေမႊးအုံ ထူထူႀကီးအား အနီးကပ္ ျမင္ေနရ၏။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ျဖဲၾကည့္ရာ အေမႊးမဲမဲမ်ားေအာက္ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ဖက္ အနည္းငယ္လန္ေနကာ ေဘးသားႏွစ္ျခမ္းမွာ ေဖာင္းႂကြေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္မိသည္။

” လွလိုက္တာ … အန္တီမိုးရယ္ … ေစာက္ဖုတ္က … အႀကီးႀကီးပဲ ”

ဖိုးလုံးဆီမွ အက္ကြဲေသာ စကားသံ ထြက္ေပၚလာၿပီး ေစာက္ပတ္အုံႀကီးအား တရႊတ္ရႊတ္ နမ္းေနရွာ၏။ ေဒၚသီတာမိုး ဖင္သားမ်ား ၾကဳံ႕သြားကာ ေပါင္ၾကားထဲမွ အဖုတ္အား နမ္းေနေသာ ဖိုးလုံးေခါင္းအား တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

” ဟာ … အန္တီမိုး … က်ေနာ္ … ”

” ဦးေလးစံ ျပန္လာရင္ … မေကာင္းဘူး ”

ေဒၚသီတာမိုးမွာ ဖိုးလုံး ဆိုလိုသည့္ အဓိပၸာယ္အား နားလည္သျဖင့္ ဖိုးလုံးစကား မဆုံးခင္ ျဖတ္ေျပာကာ အခန္းေလးထဲမွ ထြက္ခြာ သြား၏။ ဖိုးလုံးလည္း ဖင္ႀကီး တရမ္းရမ္းျဖင့္ ထြက္သြားေသာ ေဒၚသီတာမိုး ေနာက္မွာ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ျဖင့္ ခပ္ခြာခြာ လိုက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ဝင္ကာ အိပ္ခန္းထဲအေရာက္ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ တင္ပလြဲထိုင္ၿပီး ေခါင္းငုံထားလိုက္ျပန္သည္။ ရွက္စိတ္ႏွင့္ ရဲေနေသာ မ်က္ႏွာေလးအား ဖိုးလုံးမွ ဆြဲေမာ့ကာ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ပစ္၏။ တဆက္ထဲ အကၤ်ီလက္ျပတ္ေလးေပၚမွ နို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ညႇစ္ေခ်ေပးရာ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ဖိုးလုံးေခါင္းအား လက္တစ္ဖက္ျဖစ္ ဖမ္းကိုင္ကာ လၽွာထိပ္ေလးအား ဖိစုပ္ေပးလိုက္သည္။

ဖိုးလုံး စိတ္ရဲလာကာ နို႔အုံအား ညႇစ္ေပးေနရင္း ေအာက္သို႔ေရြ႕ကာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား ပြတ္သပ္ေပးရာ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ မသိမသာ ကားေပးေန၏။ ေပါင္ျဖဲေပးသည္ႏွင့္ ဖိုးလုံးလက္မွာ စကပ္ေအာက္နားစထဲ လက္လ်ိဳသြင္းကာ ေပါင္ၾကားထဲ စမ္းၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ အရည္ရႊဲေနေသာ အဖုတ္အား စမ္းမိသည္ႏွင့္ လက္ခလယ္ျဖင့္ အက္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲေပးကာ ေဒၚသီတာမိုး ကိုယ္လုံးအား ကုတင္ေပၚလွဲခ်ပစ္၏။ ေဒၚသီတာမိုး ကိုယ္လုံးမွာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္အေနအထား လွဲေနေသာ္လည္း ေျခသလုံး တုတ္တုတ္ခဲခဲေလးမွာ ကုတင္ေစာင္းမွ ေအာက္သို႔ တြဲေလာင္းက်ေနရသည္။ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္နမ္းရင္း အကၤ်ီအေပၚမွ နို႔ႏွစ္လုံးအား ညႇစ္ေခ်ေပးလိုက္၏။

အကၤ်ီလက္ျပတ္ေလးအား ခၽြတ္ရာ အနက္ေရာင္ ဇာေဘာ္လီေအာက္ ႐ုန္းထြက္ေနေသာ နို႔အုံအေပၚျခမ္းအား ျမင္ေနရသည္။ ဇာေဘာ္လီခ်ိတ္အား ကိုယ္တေစာင္း လွည့္ျဖဳတ္ရာ ပက္လက္ ျပန္လွန္သည္ႏွင့္ အနည္းငယ္ အိတြဲေနေသာ နို႔အုံထိပ္ နို႔သီးေခါင္း နီညိဳေလးမွာ မာခဲေန၏။ နို႔သီးေခါင္းေလးအား လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ဝိုက္ကာ ဖိစို႔ေပးစဥ္ ေဒၚသီတာမိုး ခႏၶာကိုယ္မွာ တအီးအီး ညည္းရင္း လူးလြန႔္လာေတာ့သည္။ တအင္းအင္းႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္ လြန႔္လူးလို႔ေနသည္။ ခပ္မို႔မို႔ ဗိုက္သားေလးအား လၽွာအျပားလိုက္ ယက္ရင္း စကပ္ေမၽွာ့ႀကိဳးေလးအား ေပါင္ရင္းဘက္ ဆြဲခ်စဥ္ ဖင္သားစိုင္ႀကီး ႂကြေပးေနျပန္၏။

ဆီးခုံးနား လၽွာျပားေလးအေရာက္ ညႇီစို႔စို႔ ႏွင့္ ေစာက္ရည္နံ့ေလး ဖိုးလုံးႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာေတာ့သည္။ ဖိုးလုံး မတ္တပ္ထရပ္ကာ ေဒၚသီတာမိုး၏ ကုတင္ေစာင္း တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ေျခသလုံးႏွစ္ဖက္အား ကုတင္ေပၚ ေပြ႕တင္ပစ္၏။ ေပါင္ရင္း လိပ္ေနေသာ စကပ္ေမၽွာ့ႀကိဳးေလးအား ဆြဲခၽြတ္ကာ ကုတင္ၾကမ္းျပင္ ေအာက္ ပစ္ခ်လိုက္ျပန္သည္။ ေပါက္တန္ ေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ ႏွစ္ဖက္ၾကား ဒူးေထာက္ေနရာယူကာ ေစာက္ပတ္ေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ခ် ပစ္၏။ ေစာင္ေမႊးအုံအား ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဘယ္ညာပြတ္ကာ ခဏစိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ေဒၚသီတာမိုးမွာ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ လိုးခဲ့ေသာ ကုတင္ေပၚတြင္ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ဖင္ႀကီးႂကြကာ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ေနေသာ ဖိုးလုံးဆံပင္အား ဆြဲၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ကပ္ေပးလိုက္ေတာ့၏။ ဖိုးလုံး၏ လၽွာစြမ္းအား သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပကာ ပါးစပ္ေနရာေလးအား ေစာက္ပတ္ျဖင့္ လွမ္းပြတ္ေပးေနသည္။ ဖိုးလုံးမွာလည္း ရြာမွာ တခါျမင္ၿပီး အိပ္မက္ထဲထိ စြဲလမ္းေနေသာ ေဒၚသီတာမိုး အဖုတ္အား လၽွာအျပားလိုက္ ပင့္ကာ တျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ယက္ေပးလိုက္သည္။ ေစာင္ေမႊးအုံအား တံေတြးႏွင့္ အရည္ၾကည္မ်ား ကပ္ကာ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္ ေဖာင္းကားလာသည္ႏွင့္ အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လၽွာထိပ္ျဖင့္ အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲေပးျပန္၏။

တျဖည္းျဖည္း အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေစာက္စိေလးမွာ ေခါင္းေထာင္လာျပန္သည္။ အစိထိပ္ေလးအား လၽွာဖ်ားေလးတင္ကာ ဖိေခ်ရင္း ပါးစပ္ထဲ ဆြဲစုပ္ပစ္ရာ ေဒၚသီတာမိုးဖင္ႀကီး ေလထဲ ေျမႇာက္တက္လာ၏။

” အ … အ … ရွီးးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … ဖိုးလုံးရယ္ … အင္း … ဟုတ္တယ္ … အစိေလး …… စုပ္ထား … အ … အားးးး … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

၁၀ မိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ ေဒၚသီတာမိုး ဖင္ႀကီး ေကာ့တက္လာကာ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းပစ္ေတာ့သည္။ ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္အား ပါးစပ္ျဖင့္ေတ့ကာ ပန္းထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ျဖင့္ မ်ိဳခ်ေန၏။ အထိအေတြ႕ ေဝးေနေသာ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ပထမ အခ်ီမွာပင္ ေစာက္ရည္မ်ား အားရပါးရ ပန္းထုတ္ရင္း ကုန္စင္မွ ဘုတ္ကနဲ႔ ဖင္ႀကီး ေမႊ႕ယာေပၚ ျပန္က်လာသည္။

” ေကာင္းလား ……… အန္တီမိုး ”

” ေကာင္းတာေပါ့ … ဖိုးလုံးရယ္ … ငါ ဒီလို … မခံစား ရတာ … ၾကာၿပီေလဟာ ”

ေမးၿပီး ဖိုးလုံးမွာ ထရပ္ရင္း အေပၚအကၤ်ီအား ခၽြတ္ေနစဥ္ ေဒၚသီတာမိုးမွာ ထရပ္ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားႏွင့္ ဖိုးလုံး ႏွုတ္ခမ္းေဒါင့္မွ သူမ ေစာက္ရည္မ်ားအား ယက္ကာ မ်ိဳခ်ေန၏။ ဖိုးလုံး အကၤ်ီခၽြတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ပုဆိုးခါးပုံစအား သူမလက္ႏွင့္ ဆြဲျဖည္ရင္း ေပါင္ၾကားမွ ေထာင္ေနေသာ လီးအား ၾကည့္ကာ မ်က္လုံးေလး ျပဴးေနရွာသည္။

” ႀကီးလိုက္တာ … ဖိုးလုံးရယ္ … နင္ နင္ … ေဆးေတြ ဘာေတြမ်ား … ထိုးထားေသးလား … ဟင္ ”

” မထိုးပါဘူး …… အန္တီမိုးရယ္ ”

ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ေလာေလာလတ္လတ္ ၿပီးထားေသာ္လည္း ကာမစိတ္ မက်ေသးပဲ ဖိုးလုံး လီးထိပ္အား တရႊတ္ရႊတ္ နမ္းေနျပန္သည္။ ညာလက္ျဖင့္ လီးတဝက္ေလာက္မွ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဒစ္အားျဖဲကာ လီးတန္အား ေအာက္နိမ့္ရင္း ဒစ္အေပၚၾကားထဲ လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ဖိယက္ေပးလိုက္၏။

” အ ……… ရွီးးးးးးးးးးး ”

ဖိုးလုံးကိုယ္လုံး ဆက္ကနဲ႔တုန္ကာ အကနဲ႔ ညည္း လိုက္ရသည္။ ဒစ္အေပၚျခမ္း ယက္ၿပီး လီးအား ေထာင္ကိုင္ၿပီး ဒစ္ဖူးေအာက္ ေမးသိုင္းႀကိဳးေလး ႏွင့္ ေဘးပတ္ပတ္လည္အား လၽွာျဖားျဖင့္ ဝိုက္ယက္ကာ လီးထိပ္အား ဆြဲစုပ္ပစ္၏။ လီးထိပ္အား ငုံရင္း လီးတန္ကိုင္ထားေသာ လက္အား လြတ္ကာ လဥႏွစ္လုံးအား ညႇစ္ေခ်ေပးျပန္သည္။ ဖိုးလုံးတစ္ေယာက္ ဖင္သားမ်ား ၾကဳံ႕ကာ အံႀကိတ္ခံေနရေတာ့၏။

” အ … အားးးးးးး … အ … ကၽြတ္ … အ အ ”

ဖိုးလုံး အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ေနရွာသည္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳး အိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးေပ။ ထမင္းရွင္ ဟင္းရွင္ ေက်းဇူးရွင္ ေဒၚသီတာမိုးမွ သူ၏လီးအား စုပ္ ေပးလိမ့္မည္ဟု ေယာင္လို႔ေတာင္ မေတြးရဲ။ ေခါင္းေလး ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ႏွင့္ စုပ္ေပးေနေသာ ေဒၚသီတာမိုး ပါးစပ္အား လီးတဝက္ခန႔္ အထုတ္အသြင္းလုပ္ကာ လိုးေနမိ၏။ လီးဝင္သြားတိုင္း လီးထိပ္ အေပါက္ေလးအား လၽွာထိပ္ေလးႏွင့္ ထိုးရင္း လီးျပန္အထြက္ လီးအရည္ျပားအား ခပ္တင္းတင္း ဆြဲစုပ္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း လီးတန္တေလၽွာက္ က်ဥ္လာၿပီး လရည္ထြက္ခ်င္လာ၏။ ထိန္းထားရင္း မခံနိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေဒၚသီတာမိုး ပါးစပ္မွ လီးအား ဆြဲထုတ္ လိုက္ေတာ့သည္။

” အ … အားးးးး … ထြက္ …. ထြက္ … ထြက္ေတာ့မယ္ … ရွီးးးးးး … မ ရ ေတာ့ … ေတာ့ … အ … အားးးး … အားးးးးး … ထြက္ ကုန္ ၿပီ … ရွီးးးးး … ရွီးးးးးး ”

ပါးစပ္ထဲမွ လီးအား ဆြဲထုတ္ရာ ထိန္းထားေသာ လရည္မ်ား တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင္ ေဒၚသီတာမိုး မ်က္ႏွာတဝိုက္ ပန္းမိကုန္၏။ ေဒၚသီတာမိုးမွာ မေရွာင္ပဲ လရည္ကုန္သည္ႏွင့္ ဆက္ကနဲ ဆက္ကနဲ တုန္ေနေသာ ဖိုးလုံးဒစ္အား ဆြဲစုပ္ေပးျပန္သည္။ လီးထိပ္ အေပါက္ထဲ ဥေနေသာ လရည္စက္ေလးအား ႁပြတ္ကနဲ စုပ္ၿပီးမွ ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့၏။

” မိုး … ဘာေတြ ေတြးနာတာလဲ ”

” ဟင္ … ကိုသန႔္ဇင္ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ … ဘာမွ မေတြးပါဘူး ”

လင္ေတာ္ေမာင္ အနားေရာက္လာသည္ကို သတိမထားမိေတာ့။ ဖိုးလုံးႏွင့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား ျပန္ေတြးေနစဥ္ သူမေဘး ဝင္ထိုင္ရင္း ေမးေနေသာ ဦးသန႔္ဇင္အား ရယ္ေမာကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

” မ်က္ႏွာလည္း ႏြမ္းေနပါလား … မိုးရယ္ … ေနမေကာင္းဘူးလား ”

” ေကာင္းပါတယ္ … ကိုသန႔္ဇင္ရဲ့ … ေန႔ခင္းက အိပ္ၿပီး အိပ္ယာထခါစမို႔ပါ ”

” ကေလးေတြေရာ …”

“သမီးက အခုေလးပဲ … အထဲဝင္သြားတာ …… သားေလးက … ေန႔လည္ကတည္းက …… လည္ေနတာ … အခုထိ မလာေသးဘူး ”

ဦးသန႔္ဇင္မွာ ေဒၚသီတာမိုး စကားဆုံးသည္ႏွင့္ အဝတ္အစားလဲရန္ ဧည့္ခန္းမွ ထ၍ အိပ္ခန္းဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။

” ထမင္း စားေတာ့မလား …… ကိုသန႔္ဇင္ ”

ဦးသန႔္ဇင္ အိပ္ခန္းဝအေရာက္ ေဒၚသီတာမိုးမွ လွမ္းေမးေန၏။

” မစားေသးဘူး … သားျပန္လာမွ … အတူစားေတာ့မယ္ ”

သားသမီးမ်ားႏွင့္ မယားအေပၚ အခုထိ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာတတ္ေသာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးသန႔္ဇင္ ေက်ာျပင္အား ၾကည့္ကာ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ျပဳံးေနမိသည္။

……………………………………………………

” ဟာ … မေျပာပါနဲ႔ … ဘႀကီးစံရယ္ … ေသာ္ေသာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ … အဟင့္ ဟင့္ ”

၁ လခန႔္အၾကာ ေဒၚသီတာမိုး အိမ္အေနာက္ ကားဂိုေဒါင္နားအေရာက္ ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ား တုန႔္ကနဲ ရပ္သြားရ၏။

” ေျပာမွျဖစ္ေတာ့မွာ … ေသာ္ေသာ္ရဲ့ … ေတာ္ၾကာ … ဆရာက … ဘႀကီးစံကိုပါ … သိရဲ့သားနဲ႔ မေျပာဘူး ျဖစ္ေနမွာ ”

” ဘႀကီးစံ … ဒယ္ဒီကို … ေျပာလိုက္ရင္ … ဒယ္ဒီတို႔ အိမ္ေထာင္ေရး … ၿပိဳကြဲၿပီး … ေသာ္ေသာ္တို႔ … မိသားစု … ကစဉ့္ကလ်ား ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ ”

” ဖိုးလုံးလည္း … လူလို နားမလည္းဘူး … ေသာ္ေသာ္ရယ္ …… ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ကိုမွ … လုပ္ရက္တယ္ … ဘႀကီးစံ ေတြ႕ေနတာ … ၅ ခါေလာက္ရွိၿပီ … ဟူးးးး ”

ၿခံေစာင့္ဦးစံေမာင္ စကားေၾကာင့္ ဂိုေဒါင္နား ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနေသာ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ေခါင္းနဘမ္း ႀကီးသြားရ၏။ သူမႏွင့္ ဖိုးလုံးတို႔ ခိုးခိုးလိုးေနသည္ကို ဦးစံေမာင္မွ ျမင္ေတြ႕သြားၿပီး သူမခင္ပြန္း ဦးသန႔္ဇင္အား ဖြင့္ေျပာရန္ ေျပာျပေနစဥ္ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္းမွ တားေနသည္ကို သိရွိလိုက္ရသည္။ ဆက္နားမေထာင္ရဲေတာ့ေပ။ အခုလည္း ဖိုးလုံးအားေခၚၿပီး အိပ္ခန္းထဲ အလိုးခံရန္ စဥ္းစားရင္း ေနာက္ေဖးဘက္ ထြက္လာရာ မေမၽွာ္လင့္ေသာ စကားမ်ား ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ အိမ္ဘက္ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။ အိမ္ထဲ ျပန္ေရာက္ လာေသာ္လည္း အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖင့္ စိတ္နဲ႔ကိုယ္ မကပ္ေတာ့ေပ။

ခဏအၾကာ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္း ဝင္လာစဥ္ မ်က္လုံးခ်င္း မဆုံမိေအာင္ သတိထားေနရသည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ စိတ္ညႇစ္ေနရ၏။ ၿခံေစာင့္ဦးစံေမာင္မ်ား လင္ျဖစ္ သူအား တိုင္လိုက္မလား သမီးျဖစ္သူကမ်ား အျပစ္ ေျပာေလမလား အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးရင္း စိတ္ရွုတ္ေနမိ သည္။ ဖိုးလုံးအား မေရာေတာ့ပဲ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္းအား အဆက္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနကာ အခြင့္အေရးရလ်င္ သူမ ေဖာက္ျပန္မွုအတြက္ ေတာင္းပန္ရန္ စဥ္းစားထား၏။ ၿခံေစာင့္ ဦးစံေမာင္ကိုလည္း အသက္အရြယ္ ႀကီးလာသျဖင့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ပိုက္ဆံေပးကာ အလုပ္ထုတ္ဖို႔ထိ စီစဥ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ သူမ အစီအစဥ္မ်ားအား အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။

……………………………………….

🏵️အခန္း ( ၈ )🏵️

ေနာက္ ၁ လခန႔္အၾကာ သူမ အျပင္မွ ျပန္လာၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ ခဏထိုင္ကာ အိမ္အတြင္းဘက္ ဝင္လာစဥ္ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္း အိပ္ခန္းမွ စကားသံ သဲ့သဲ့ ၾကားရသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕သြားမိ၏။ သူမ ျပန္လာစဥ္ သမီးျဖစ္သူ၏ အခ်စ္ေတာ္ ပိုးရတီ၏ ကားေလး ၿခံထဲမေတြ႕မိသျဖင့္ ဘယ္သူနဲ႔ စကားေျပာေနလည္း စဥ္းစားရင္း အိပ္ခန္းနား တိုးကပ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။

ၿခံေစာင့္ျဖစ္သူ ဦးစံေမာင္ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ၾကည့္ရင္း ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးျပဴးကာ ၾကက္သီးမ်ား ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ထလာရသည္။ ထိုအခ်ိန္ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာထြန္း လက္တစ္ဖက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ထားေသာ ဦးစံေမာင္ လီးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း လီးအရည္ျပားအား ျဖဲခ်လိုက္ျပန္၏။ ဦးစံေမာင္၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီးေၾကာင့္ ေဒၚသီတာမိုး စိတ္လွုပ္ရွားေနမိသည္။ ဖိုးလုံးလီးထက္ အနည္းငယ္တုတ္ကာ လီးထိပ္မွ ေကာ့တက္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း ေစာက္ပတ္ဝေလးထဲ တဆစ္ဆစ္ျဖင့္ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာ၏။

” အင္းဟင္း … တုတ္လိုက္တဲ့ … ဟာႀကီး … ဘယ္အခ်ိန္ ျမင္ရျမင္ရ … အားရလိုက္တာ … အဘစံရယ္ … ရႊတ္ ရႊတ္ ”

ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ လီးအား တရႊတ္ရႊတ္ နမ္းကာ ပါးျပင္ေပၚတင္ၿပီး ဖိကပ္ပြတ္လွိမ့္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ေျပာဆိုေနျပန္သည္။ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရင္း ၿခံေစာင့္ဦးစံေမာင္မွာ သူမ ေဖာက္ျပန္သည့္ ကိစၥအား သမီးျဖစ္သူအား အၾကပ္ကိုင္ၿပီး လိုးလိုက္သည္ကို ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိ လိုက္၏။ သူမတို႔လင္မယား သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာ ထြန္း၏ ေယာကၤ်ားစိတ္ေပ်ာက္ရန္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္ ဘယ္လိုမွ မရခဲ့ေပ။ တစ္လထဲႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ၏ ေယာကၤ်ားစိတ္အား ေဖ်ာက္ကာ လိုးနိုင္ခဲ့ေသာ ဦးစံေမာင္အား ျဖဳံေနမိသည္။ သမီး ျဖစ္သူ၏ ကာမအထိအေတြ႕အား ၾကည့္ရင္း ပထမ ဆုံးအႀကိမ္ မဟုတ္မွန္း သိရွိေန၏။ တစ္လအတြင္း ဦးစံေမာင္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ လိုးထားမွန္း မခန႔္မန္းနိုင္ေပ။

” အင့္ … ႁပြတ္ … ႁပြတ္ … အ … ေသာ္ေသာ္ရာ … ရွီးးးးးးး ”

ေဒၚသီတာမိုး ၾကည့္ေနစဥ္ ေသာ္တာထြန္းမွာ ဦးစံေမာင္ လီးထိပ္အား ခပ္ျပင္းျပင္း ဆြဲစုပ္လိုက္သျဖင့္ တြဲက်ေနေသာ လဥႏွစ္လုံးမွာ က်ဳံ႕၍ အေပၚထိုးတက္သြားရွာ၏။ တဆက္ထဲ လီးအရည္ျပားအား ဆြဲျဖဲကာ လီးထိပ္အေပါက္အား လၽွာထိပ္ေလးႏွင့္ ဖိထိုးရာ ဦးစံေမာင္တစ္ေယာက္ အသံထြက္ ညည္းလိုက္ရျပန္သည္။

” အ … အ … ေသာ္ေသာ္ … ရွီးးးး … ကၽြတ္ ”

ဦးစံေမာင္မွာ ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမအရွိန္အား မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ပဲ ေသာ္တာထြန္းေခါင္းအား ဖမ္းကိုင္ကာ ကန္လန႔္အေနအထားျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ လီးအား ဖိထည့္ပစ္ေတာ့၏။

” အု … ဝု … ဖလု … ဝူးးးး … ဖလူးးးး … အဟြတ္ ဟြတ္ ”

ပါးစပ္ထဲ လီးႀကီး မဆန႔္မျပဲ ဝင္သြားရာ ဒစ္ဖူးမွ အာေခါင္အေပ်ာ့ေလးအား ထိုးမိသျဖင့္ ေသာ္တာ ထြန္းတစ္ေယာက္ အသက္ရွူမွားကာ တဟြတ္ဟြတ္ သီးေနရသည္။ ဦးစံေမာင္ ရပ္မရေတာ့ေပ။ ေသာ္တာထြန္းေခါင္းအား စုံကိုင္ၿပီး မနားတမ္း ဆြဲလိုးပစ္၏။ ေသာ္တာထြန္းမ်က္လုံးမ်ား ျပဴးထြက္ လာကာ လည္ပင္ေၾကာမ်ားေထာင္ၿပီး ဦးစံေမာင္ ေပါင္ရင္းအား တြန္းရင္း ပါးစပ္ထဲမွ သြားရည္မ်ားႏွင့္ အက်ိအခၽြဲမ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ား လည္လာၿပီး ေခါင္းအား ေနာက္ဆုတ္႐ုန္းမွ ပါးစပ္ထဲက ဦးစံေမာင္လီးႀကီး ကၽြတ္ထြက္လာကာ တဆက္ဆက္ ရမ္းခါေန၏။

ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ သမီးျဖစ္သူ၏ ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ၿခံေစာင့္ ဦးစံေမာင္မွ ဇြတ္ဆြဲလိုးေန သည္ကို ၾကည့္ရင္း ရာဂစိတ္တဝက္ သနားစိတ္တဝက္ျဖင့္ ခံစားမွု ရွုတ္ေထြးေနေတာ့သည္။ သူမေဖာက္ျပန္မွုအတြက္ တန္ဆာခံ ျဖစ္သြားရွာေသာ သမီးျဖစ္သူအား ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲ ဝမ္းနည္းစိတ္က ေနရာယူလာျပန္၏။

” ဖြီးးးး … အု … ဝူးးး … ဖလူးးး … တအား ၾကမ္းတာပဲ … အဘစံရယ္ ”

ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္မွ ယိုက်လာေသာ အရည္မ်ားအား လက္ခုံျဖင့္သုတ္ကာ မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္ရင္း ေျပာဆိုေနသည္။

” ရွီးးးးး … ကၽြတ္ … ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ ေသာ္ေသာ္ ရာ … ထၿပီး … ေလးဘက္ကုန္းလိုက္ ”

ဦးစံေမာင္မွာ အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ေပါ့ပါးဖ်က္လတ္ေနကာ ေသာ္တာထြန္း ပါးႏွစ္ဖက္အား ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းၿပီး နို႔အုံအားညႇစ္ရင္း ေခ်ာ့ေျပာလိုက္၏။

” အရင္ တခါလို … ၾကာၾကာေလး လိုးေပးေနာ္ … ဟြန႔္ ”

ေသာ္တာထြန္းမွာလည္း ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ေျပာရင္း ထထိုင္ၿပီး ေလးဘက္ကုန္းေပးေနသည္။ ဖင္သားစိုင္ႏွစ္ျခမ္း အလယ္မွ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပန္းေရာင္သန္းကာ ေဖာင္းႂကြေနၿပီး အရည္ၾကည္မ်ား ေစာက္ေခါင္းဝ အိုင္ေနရွာ၏။ မ်က္စိေရွ႕ ေလးဖက္ကုန္းၿပီး ဖင္ေထာင္ထားေသာ ေသာ္တာထြန္း ေစာက္ပတ္ေလးအား ၾကည့္ကာ ဦးစံေမာင္လီးႀကီး ေပါက္ကြဲမတတ္ တင္းမာေနရင္း တဆက္ဆက္ တုန္ခါေနရသည္။ ဖင္ႏွစ္ျခမ္း လက္ျဖင့္ျဖဲကာ ဖင္ေပါက္နီညိဳ ေလးအား ၅ ခ်က္ ၆ ခ်က္ခန႔္ လၽွာအျပားလိုက္ ဖိယက္ၿပီးမွ လီးထိပ္အား ေစာက္ေခါင္းဝေတ့ကာ အရင္းထိ ပစ္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့၏။

” အ … အေမ့ … ကၽြတ္ကၽြတ္ … ရွီးးးးး ”

ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ သူမ ေမြးထုတ္ထားေသာ သမီးျဖစ္သူ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ လီးႀကီး မဆန႔္မျပဲ ဝင္သြားရာ တကိုယ္လုံး ဆက္ကနဲတုန္ၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား စီးက်လာသည္။ ျမင္ကြင္းအား အၾကည့္မေရြ႕ပဲ ဆက္ၾကည့္ေနရာ ေသာ္တာထြန္းဖင္ႀကီး တြန႔္ကနဲျဖစ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ အိပ္ယာခင္းအား က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ေနသည္ကို ျမင္ေနရ၏။ ဦးစံေမာင္မွာ လီးတဆုံးထည့္ၿပီး ထပ္မလိုးပဲ ခါးအားျဖင့္ ဝိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးျဖင့္ ေမႊေပးလိုက္ျပန္သည္။

” ဟူးးးး … ရွီးးးးးး … အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ … အဘစံရယ္ … တတ္လည္း တတ္နိုင္ပါတယ္ … ေကာင္းလိုက္တာ … အ … အားးးး … အားးးးး ”

ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ သမီးျဖစ္သူ အသဲခိုက္ ေအာင္ ေကာင္းေနပုံအားၾကည့္ရင္း ထမိန္အျပင္မွ ေပါင္ၾကားထဲ လက္သြင္းကာ ေစာက္ပတ္အုံေလး အား ဖိပြတ္ေနမိသည္။ အစိေလးထိမိသည္ ႏွင့္ ခဏအၾကာ ေဒၚသီတာမိုး အံေလးႀကိတ္ကာ ခပ္တိုးတိုး ညည္းရင္း ထမိန္ထဲ၌ပင္ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္၏။

” ရွီးးးးးးး … အ … အ … ကၽြတ္ ကၽြတ္ … အမေလးးးးး … ေဆာင့္လိုးပါ … အဘစံ ရဲ့ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ဦးစံေမာင္ ဒစ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ႏုႏု ေလးမ်ားအား ခ်ိတ္ေမႊေနသျဖင့္ ေသာ္တာထြန္း ဖင္ႀကီး ရမ္းခါေနရင္း အားမလိုအားမရ ျဖစ္ကာ ဇြတ္ ေဆာင့္ လိုးခိုင္းေနေတာ့သည္။ သမီးျဖစ္သူ၏ ကာမ စိတ္ ေတာက္ေလာင္ေနပုံအား ၾကည့္ရင္း ေဒၚသီတာမိုးမွာလည္း လိုက္ပါခံစားေနမိ၏။ ထိုအခ်ိန္ ဦးစံေမာင္မွာ ေသာ္တာထြန္း ခါးေလးအား မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ကာ မီးပြင့္မတတ္ ေဆာင့္လိုးေန၏။ ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ ေလးဖက္ေထာက္ အေနအထားျဖင့္ ေခါင္းေလး ေမာ့တက္လာကာ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားအား အားရေက်နပ္စြာ ခံယူေန၏။ အားထည့္လိုးရင္း ဦးစံေမာင္ ဘယ္လက္မွာ ဘယ္ဘက္ေပါင္ေရွ႕ျခမ္း လက္ေကြးသြင္းကာ ေစာက္စိေလးအား ေခ်ေပးလိုက္ျပန္သည္။

လက္တစ္ဖက္က ေစာက္စိေလးအား ေခ်ကာ လီး အရင္းထိ ကပ္သြားေအာင္ ေဆာင့္လိုးေနသျဖင့္ ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္အား ေမ့ကာ သတိလက္လြတ္ ႏွင့္ အသံထြက္ ညည္းေနေတာ့သည္။ ေသာ္တာထြန္း ညည္းသံေလး ဆူညံလာသျဖင့္ ဦးစံေမာင္မွာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ဆက္မလိုးေသးပဲ လီးအား အျပင္ထုတ္ကာ ဖင္ဝ နီတာရဲေလးအား ဒစ္ဖူးျဖင့္ေတ့ၿပီး ဝိုက္ေပးေန၏။

” အိုးးး … အဟင့္ … ဖင္ … ဖင္ကို … မလုပ္နဲ႔ ေနာ္ … နာတယ္ ”

ဖင္ဝေလးအား လီးထိပ္ျဖင့္ ပြတ္ေပးေနရာ ကာမ စည္းစိမ္ေလး ထူးကဲေနေသာ္လည္း ေသာ္တာထြန္း တစ္ေယာက္ ဖင္လိုးခံရမွာ ေၾကာက္ေနရွာ၏။ ဦးစံေမာင္ အရင္တေခါက္ ေသာ္တာထြန္းအား ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းၿပီး ေနာက္မွ ေစာက္ပတ္ေလးအား ဆြဲလိုးရာ လီးမွာ မေတာ္တဆ ကၽြတ္ထြက္ၿပီး ျပန္လိုး စဥ္ ဖင္ဝေလးထဲ ဒစ္ႀကီးျမဳတ္သြားေတာ့သည္။ ေသာ္တာထြန္း ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ကာ ေဘးနား လွဲခ်ပစ္ရင္း အေတာ္ၾကာမွ ေစာက္ပတ္ေလးအား အလိုးျပန္ခံေန၏။ အခုလည္း ဖင္ဝေလးအား လီးထိပ္ျဖင့္ ဖိေမႊရင္း ဘယ္လက္က ေစာက္စိေလးအား ညႇစ္ေခ်ေပးရာ ေသာ္တာထြန္းဖင္ႀကီး အထက္ ေအာက္ ရမ္းခါရင္း ေစာင္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးဝင္ရန္ အျမန္ ႀကိဳးစားေနရွာသည္။

” ရွီးးးးးးး … အင္း …. ကၽြတ္ … ကၽြတ္ … အို႔ ”

ဖင္ႀကီး ဆက္ကနဲ ဆက္ကနဲ ေကာ့ကာ လီးထိပ္အား စမ္းၾကည့္ရင္း ေစာက္ေခါင္းဝနား ေတ့မိသည္ႏွင့္ ေနာက္ျပန္ ပစ္ေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့၏။

” ဗ်စ္ … အ … အင္း … ဘြတ္ … အ … အ … ဖြပ္ … ဘြတ္ … အား … ဇြိ … အင့္ … ဘြတ္ ဘြတ္ ”

ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒၚသီတာမိုးမွာလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ ကာမေသြးမ်ား ဆူပြက္လာျပန္သည္။ သမီး ျဖစ္သူ၏ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ႏွစ္ျခမ္းမွာ ဦးစံေမာင္ ေပါင္တန္ မ်ားႏွင့္ ေဆာင့္မိကာ တုန္ခါေနရင္း တဘတ္ဘတ္ႏွင့္ ဆူညံေန၏။ ေစာက္ရည္မ်ား ျပန္အိုင္လာသျဖင့္ ထမိန္အျပင္မွ အဖုတ္အား ပြတ္သုတ္ေနစဥ္ ဖင္ၾကားထဲ ခပ္ေႏြးေႏြး အရာတစ္ခု လာေထာက္သျဖင့္ ထိတ္လန႔္ကာ လွည့္ၾကည့္မိသည္။

” အေမ့ …… အု …… ဖလု ”

လန႔္ေအာ္မိစဥ္ ပါးစပ္အား ပိတ္ခံရသျဖင့္ အသံ ဆက္မထြက္နိုင္ေတာ့ေပ။

” က်ေနာ္ပါ …… အန္တီမိုးရယ္ ”

အသံနိမ့္ကာ ခပ္တိုးတိုး ေျပာေနေသာ ဖိုးလုံးအား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၏။ အဖုတ္ထဲ အရည္မ်ားရႊဲေနစဥ္ ဖင္ၾကားအား လီးႏွင့္ အေထာက္ခံရသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းဝ ထိန္းထားေသာ အရည္ၾကည္မ်ား ေပါင္ၿခံမွ ေျခမ်က္စိထိ စီးက်လာျပန္သည္။ ဖိုးလုံးမ်က္လုံးကလည္း အေရာင္ေတာက္ကာ ပုဆိုးထဲမွ လီးကလည္း ဆက္ကနဲ ဆက္ကနဲ ခုံးထေန၏။

” လာဟာ … ဖိုးလုံး ”

ေဒၚသီတာမိုး ကာမစိတ္မ်ား ေတာက္ေလာင္ေနခ်ိန္မို႔ ဖိုးလုံးအား သူမတို႔လင္မယား အိပ္ခန္းထဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ဆြဲေခၚလာသည္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ေပ။ ဖိုးလုံးအား ပက္လက္လွန္ လွဲခိုင္းကာ ပုဆိုးခါးပုံစအား ဆြဲခၽြတ္ပစ္၏။ ေပါင္ၾကားထဲ တဆက္ဆက္ တုန္ကာ အေပၚသို႔ လန္တက္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးအား အငမ္းမရ ဆြဲစုပ္ေတာ့သည္။ ဖိုးလုံးမွာလည္း ေနာက္ေဖးဘက္ အမွိုက္ရွင္းကာ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာၿပီး ပန္းအိုးမ်ား ေရေလာင္းေနစဥ္ သမီးျဖစ္သူ အိပ္ခန္းအား ေခ်ာင္းေနေသာ ေဒၚသီတာမိုးအား ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အသာေလး ဝင္လာခဲ့၏။

ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လီးေတာင္လာၿပီး ေဒၚသီတာမိုး ေနာက္ေက်ာမွ ေခ်ာင္းရင္း လီးျဖင့္ ေထာက္မိကာ အိပ္ခန္းထဲ ပါလာခဲ့ရသည္။ ေဒၚသီတာမိုးမွာလည္း ရမၼက္စိတ္ ထႂကြေနခ်ိန္မို႔ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး ျပဲလန္ေနသည့္ ဒစ္အား တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ရင္း အေပၚမွ ခြလိုးေတာ့၏။ ၾကာၾကာ မလိုးနိုင္ေတာ့ေပ။ ကာမအရွိန္ မ်ားေနသျဖင့္ အခ်က္ ၄၀ ခန႔္ မနားတမ္း ေဆာင့္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္လာသည္။

” အ … အားးးးး … မ ရ ေတာ့ ဘူး … ထြက္ … အားး … ထြက္ ၿပီ … ဟာ ”

ပါးစပ္ကညည္းရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရာ ဖိုးလုံး လဥႏွစ္လုံးၾကားမွ တဆင့္ အိပ္ယာခင္းေပၚ စီးက်ကာ ရႊဲႏွစ္ကုန္ေတာ့၏။ ခဏ အေမာေျဖၿပီးမွ ေဘးနား ပက္လက္လွဲေနေသာ ဖိုးလုံးလီးအား ထထိုင္ရင္း လက္ဖဝါးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ေစာက္ရည္မ်ားရႊဲကာ မေပ်ာ့မမာ ျဖစ္ေနေသာလီးအား ၁၀ ခ်က္ခန႔္ ထုေပးၿပီး လီးထိပ္အား ကုန္းစုပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးလုံးမွာ ေဒၚသီတာမို႔ လုပ္သမၽွ အသာၿငိမ္ခံကာ ကာမစည္းစိမ္ေလး ခံယူေန၏။ ေဒၚသီတာမိုး ေခါင္းေလး ျမင့္လိုက္ နိမ့္လိုက္ျဖင့္ အရွိန္ျမန္လာခ်ိန္ ဖိုးလုံး ဖင္မွာ အိပ္ယာေပၚမွ ႂကြတက္လာၿပီး အံႀကိတ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။

” အာ …… အ … ရွီးးးးးးးး … ကၽြတ္ ”

အံႀကိတ္သံအဆုံး လီးထိပ္အေပါက္မွ လရည္မ်ား ေဒၚသီတာမိုး ပါးစပ္ထဲ ဗ်စ္ကနဲ႔ တေဖ်ာေဖ်ာ ဝင္ကုန္ေတာ့၏။ ေဒၚသီတာမိုးတစ္ေယာက္ လီးအား ပါးစပ္ထဲမွ မထုတ္ပဲ ဝင္လာသမၽွ လရည္မ်ားအား မ်ိဳခ်ပစ္ေနသည္။ လရည္မ်ား ကုန္စင္သည္ အထိ လီးထိပ္အား အရသာခံစုပ္ရင္း ခဏအၾကာမွ ထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့၏။

” အားဟား … ေကာင္းလိုက္တာ … အန္တီမိုးရယ္ … ရွီးးးးးးး … ရွီးးးးးးးး ”

ဖိုးလုံးမွာ မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ပဲ ညည္းေနရွာသည္။

……………………………………………

ထိုအခ်ိန္ ေသာ္တာထြန္းမွာလည္း ဦးစံေမာင္၏ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားေအာက္ ေမ်ာ့ေနေအာင္ ခံေနရရွာသည္။ ဦးစံေမာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားမွာ အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ျပင္းထန္ေန၏။ ေသာ္တာထြန္း ကုတင္တစ္ခုလုံး လွုပ္ရမ္းေနသလို ပါးစပ္မွ ညည္းသံေလးမ်ား တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ စူးကနဲ ထြက္ေပၚလာရသည္။ ေသာ္တာထြန္း ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ဦးစံေမာင္လည္း အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ မနားတမ္း ဆြဲလိုးရင္း လရည္မ်ား ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ပန္းထည့္ပစ္ေတာ့၏။

” ေကာင္းလိုက္တာ … ေသာ္ေသာ္ရယ္ ”

……………………………………………

🏵️အခန္း ( ၉ )🏵️

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးစံေမာင္မွာ လီးအား ဆြဲထုတ္ရင္း အဝတ္အစားမ်ား ျပန္ဝတ္ေနသည္။ ေသာ္တာထြန္းမွာ ကုတင္ေပၚ ခပ္ေကြးေကြး လွဲခ်ကာ အသက္မၽွင္း ရွူေနရ၏။

” ညၾက … တစ္ခါ ထပ္လိုးဦးမယ္ ေနာ္ … ေသာ္ေသာ္ … တံခါး ပိတ္မထားနဲ႔ ”

ဦးစံေမာင္ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ထြက္သြားခ်ိန္ ေသာ္တာထြန္းမွာ ေခြေခြေလး က်န္ေနရစ္သည္။ ေျခရင္းဘက္ရွိ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ေလးအား သုတ္ကာ ျပန္ေမွးေနေတာ့သည္။ ဟိုလိမ့္ ဒီလိမ့္ျဖင့္ သူမ အျဖစ္ပ်က္မ်ားအား ျပန္စဥ္းစားေနမိ၏။

…………………………………………….

လြန္ခဲ့ေသာ ရက္ ၂၀ ခန႔္တြင္ ဦးစံေမာင္မွာ မိခင္ျဖစ္သူ ကိစၥအား ဖခင္ျဖစ္သူအား ဖြင့္ေျပာေတာ့မည္ဟု ထပ္မံေျပာဆိုလာျပန္သည္။ သူမဘက္ကလည္း ဖြင့္မေျပာဖို႔ ေတာင္းပန္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ဦးစံေမာင္ ေလသံမွာ အၾကပ္ကိုင္ခ်င္သည့္ အရိပ္အေငြ႕ေလးမ်ား ပါလာခဲ့၏။

စၾကားၾကားခ်င္း ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ ေပါက္ကြဲသြားေတာ့သည္။ မိခင္ ဖခင္ထက္ အသက္ ႀကီးေသာ သူစိမ္းေယာကၤ်ားအား တစ္ပတ္တစ္ခါ အလိုးခံရမည္ ျဖစ္၏။ သူမအိမ္မွ ၿခံေစာင့္ သက္ၾကားရြယ္အို ဦးစံေမာင္အား ေအာ္ဟစ္ပစ္သည္။

” ဟာ … ရိုင္းလွခ်ည္လား … အဘစံ … ကိုယ့္ ေျမး … အရြယ္ကို … ၿပီးေတာ့ … ေသာ္ေသာ္က … မိန္းမပဲယူမွာ … မွတ္ထား ”

” အင္းေလ … ဒါဆိုလည္း … ညေန ဆရာျပန္လာရင္ …… ဖြင့္ေျပာလိုက္႐ုံေပါ့ ”

ဦးစံေမာင္ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေသာ္တာထြန္း အနားမွ ထြက္ခြာလာေတာ့၏။ ေသာ္တာထြန္း ေန႔လည္စာလည္း စားမရ။ အခ်စ္ေတာ္ ပိုးရတီ ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း မကိုင္ခ်င္ေတာ့။ မိသားစုမၿပိဳကြဲဖို႔ သူမအေပၚ မူတည္ေန၏။ ညေနေရာက္လ်င္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ မိသားစုေလး ၿပိဳကြဲေတာ့မည္။

” ေသာ္ေသာ္ … ဘာျဖစ္တာလဲ … နင့္မ်က္ႏွာက ”

ဧည့္ခန္းထဲ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ေတြးေနစဥ္ အစ္ကိုျဖစ္သူ အျပင္မွ ျပန္လာကာ လွမ္းေမးေန၏။

” ဘာ … ဘာ … ဘာမွ … မျဖစ္ပါဘူး … ကိုကို ”

” ငါ့ … ၃ သိန္းေလာက္ … ခဏေပးဟာ …… လကုန္မွ … ျပန္ယူ ”

” ဟင္ … ဟုတ္ ဟုတ္ ”

” ေဟာ္ … ဘာျဖစ္ေနတာလဲ … ေသာ္ေသာ္ ”

ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသာ ညီမျဖစ္သူအား ဇင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမးေန သည္။ ေသာ္တာထြန္း အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ ပိုက္ဆံ ယူၿပီး ျပန္ထြက္လာ၏။ မိခင္ျဖစ္သူမွာ မနက္က တည္းမွ ခ်ိန္းဝိုင္းသြားသျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူ လာခါနီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မည္။

” အခု … ကိုကို … အျပင္ ျပန္ထြက္မွာမလား ”

” ေအးေလ …… ဘာျဖစ္လို႔ ”

” ဘာမွ …… မ ျဖစ္ ပါ ဘူး …… ဟို … ဟို … ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမွာလဲ ……… ေမး မ လို႔ ”

အက္ကြဲ ေနေသာ ညီမျဖစ္သူ အသံေၾကာင္ မ်က္ ေမွာင္ကုတ္ကာ စဥ္းစားရင္း တစ္စုံတစ္ခု ေတြးမိကာ ျပဳံးေနမိ၏။

” ဟားဟား … နင္ …… ပိုးရတီကို … အိမ္ေခၚမလို႔ … မလား …၊ ငါ သေဘာ ေပါက္ပါတယ္ … လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေနၾက … ငါ ဒိုးၿပီ …၊ ညၾကမွ …… အိမ္ျပန္လာမွာ ”

ဇင္ေအာင္ ထြက္သြားမွ ဟူးကနဲ႔ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး ခ်ကာ ခုံေပၚ ခဏထိုင္ေနလိုက္သည္။ အိမ္တြင္ လူရွင္းေနမွ ျဖစ္မည္။ မ်က္ရည္မ်ား ဝဲလာရင္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုအား မျဖစ္မေန ခ်လိုက္ဟန္ျဖင့္ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလး ကိုက္ထားမိ၏။ ေျခလွမ္းမ်ားက ေနာက္ေဖး ကားဂိုေဒါင္ဘက္ ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္။

…………………………………………………

” ဖိုးလုံးေရာ …… အဘစံ ”

သူမ အိပ္ခန္းေလးထဲ ၿခံေစာင့္ ဦးစံေမာင္ ဝင္လာ သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းေမးလိုက္၏။ သူမအတြက္ တစ္အိမ္လုံး လူရွင္းေနမွ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္သည္။

” မနက္ကတည္းက … ဆရာနဲ႔ ပါသြားတာေလ … ညေနမွ ျပန္ေရာက္မွာပါ မပူနဲ႔ ”

အဲကြန္း ဖြင့္ထားေသာ္လည္း ေသာ္တာထြန္း ႏွာေခါင္း ထိပ္ေလး ေခၽြးသီးမ်ား ဥေနရွာ၏။

” ႁပြတ္ … ပလပ္ … ႁပြတ္ ႁပြတ္ … လွလိုက္တာကြယ္ … ႁပြတ္ ”

ေသာ္တာထြန္းမွာ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ ဖိုးလုံးကိစၥအား ဖခင္ျဖစ္သူအား ျပန္မေျပာရန္ ၿခံေစာင့္ ဦးစံေမာင္ ဆႏၵအား လိုက္ေလ်ာဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားလိုက္၏။ ပထမဆုံး ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္ေနရာ ဦးစံေမာင္ ပါးစပ္မွ ေဆးလိပ္နံ့မ်ားေၾကာင့္ အသက္ေအာင့္ထားလိုက္ရေတာ့သည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္ရာမွ လည္ပင္းအား ေရြ႕စုပ္စဥ္ အလိုက္သင့္ ေမာ့ေပး ေန၏။ ရွပ္အကၤ်ီလက္တိုအား ၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ ကာ ဘရာစီယာ အျပင္မွ နို႔အုံေလးအား ညႇစ္ေခ်ခံ ရျပန္သည္။ အကၤ်ီခၽြတ္ကာ ဘာရာစီယာ ခ်ိတ္ေလး ျဖဳတ္စဥ္ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာကာ မ်က္ရည္စီးက်လာရ၏။

နို႔အုံထိပ္မွ နို႔သီးေခါင္းေလးအား ဖိစို႔ရာ ေသာ္တာ ထြန္းတစ္ေယာက္ ခါးေလးေကာ့ေနျပန္သည္။ သူမ ဘဝတြင္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနရန္ ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အခုခ်ိန္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏ အလိုးခံရေတာ့မည္ကို ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာမိသည္။

ေသာ္တာထြန္း ဝမ္းနည္းေနသေလာက္ ဦးစံေမာင္မွာ တက္ႂကြေနေတာ့သည္။ အသက္ႀကီးမွ ကာမ စမ္းပြင့္ေနသလို လိုးရေတာ့မည့္ မိန္းမလွေလးမွာ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာသမား၏ သမီးေခ်ာေလးျဖစ္၏။ ေယာကၤ်ားစိတ္ ေပါက္ေနသူမို႔ တစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္ေနကာ လိုးခ်င္စိတ္မ်ား ျပင္းထန္ေနသည္။

ေသာ္တာထြန္းမွာလည္း ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေန၏။ မိန္းမခ်င္းသာ ဆက္ဆံဖူးရာ ေယာကၤ်ားႏွင့္ အတူမေနဘူးခဲ့ေပ။ ဦးစံေမာင္ ပုဆိုးထဲမွ ေထာင္ေနေသာ အရာအားၾကည့္၍ ေၾကာက္ေနမိသည္။

” ေသာ္ေသာ္ ”

” ဗ်ာ ”

ေၾကာက္စိတ္ ႀကီးစိုးေနေပမယ့္ ေယာကၤ်ားစိတ္ အေငြ႕အသက္ေလးမ်ား မေပ်ာက္ေသးေပ။ ကုတင္ေစာင္းထိုင္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ သူမေရွ႕ ရပ္ေနေသာ ဦးစံေမာင္အား မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အကၤ်ီအား ခၽြတ္လိုက္သျဖင့္ ေၾကးနီေရာင္ အသားအရည္ျဖင့္ လက္ေမာင္းအိုးႏွင့္ ရင္အုပ္သားမ်ားမွာ တင္းေတာင့္ေနေသး၏။ အသက္ႀကီးသူမို႔ အသားအရည္ ေလ်ာ့တိေလ်ာရဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္ထားရာ အျမင္မွားသြားခဲ့သည္။ အရင္အိမ္က ၿခံေစာင့္ အဖိုးႀကီးမို႔ ဖာသည့္ဖာသာ ေနခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္မွာ သူမအား လိုးေတာ့မည့္ လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ အနီးကပ္ ၾကည့္မိေန၏။

” နင္ … ဟိုေကာင္မေလးကို … လိုးေတာ့ … အတုနဲ႔ လိုးတာလား ”

” ဟာ ”

ေယာကၤ်ားစိတ္ ေပါက္ေနေသာ္လည္း သူစိမ္း ေယာက္်ားက တစ္တစ္ခြခြေမးစဥ္ ေသာ္တာထြန္း တစ္ေယာက္ မိန္းကေလးပီပီ ရွက္ရြံ့လာကာ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာသည္။ သူမ ေခါင္းငုံ႔ထားကာ ဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိ။

” နင့္မွာ ဒီလိုဟာ …… ရွိလို႔လား ”

” အာ … မ … မ …… မ ရွိ … မရွိပါဘူး ”

ေသာ္တာထြန္း ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးစက္ လာရ၏။ ဦးစံေမာင္မွာ ပုဆိုးအား ေျခရင္းပုံရင္း ဘယ္လက္ႏွင့္ သူမေမးစိအား ပင့္မကာ ညာလက္က လီးအား ကိုင္ျပေနသည္။

” မိန္းမခ်င္း လိုးတာက …အဖုတ္ခ်င္း ပြတ္ၾကတာပါ … တကယ့္ လီးအစစ္နဲ႔ … ေတြ႕ရင္ စြဲလမ္း သြားေရာပဲ ”

” ေတာ္ ေတာ္ … ေတာ္ပါေတာ့ … အဲ့လိုေတြ … မေျပာပါနဲ႔ ”

ဦးစံေမာင္ ဘယ္လက္မွာ ေသာ္တာထြန္း ေမးစိ ေလးအား ပင့္မထားရာမွာ ေနာက္ေစ့ဘက္ လက္ဖဝါးျဖင့္ ဖမ္းကိုင္လိုက္ျပန္သည္။ ပန္းေရာင္ သန္းေနေသာ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးအား လီးျဖင့္ ထိုးပြတ္ေနသည္။ ေသာ္တာထြန္း ေခါင္းေနာက္ ဆုတ္လည္း မရ၊ ေခါင္းအား ဘယ္လက္က ဖမ္း ထိန္းထား၏။ ေသာ္တာထြန္း အသက္ေအာင့္ကာ မ်က္ရည္ေလး ဝဲတက္လာရွာသည္။ သူမ ႏွာေခါင္းဝနား လီးထိပ္ကပ္လာတိုင္း လခ်ီးနံ့ေၾကာင့္ ပ်ိဳ႕တက္မတတ္ ခံစားေနရသည္။ ဦးစံေမာင္မွာ ေသာ္တာထြန္း မ်က္ႏွာတျပင္လုံး လီးနဲ႔ထိုးကာ အားရေအာင္ ပြတ္သပ္ၿပီးမွ ကုတင္ေပၚ လွဲခ်ပစ္၏။ အေပၚပိုင္း အကၤ်ီဗလာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ခါးေပၚမွ ဒူးဖုံးေဘာင္းဘီတိုေလးအား ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။

ေဘာင္းဘီေလး ကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ ေပါင္ဂြေလး ထဲမွ ေစာက္ပတ္ေလးအား ျဖဲၾကည့္ကာ ဆီးခုံးေပၚမွ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားအား ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ခုျဖင့္ ညႇပ္ကာ ဆြဲဆြဲေပး၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေအာက္ဖက္မွ အစိေလးအား ေမးစိျဖင့္ ဖိေခ်လိုက္ျပန္သည္။

” အ ”

ေသာ္တာထြန္းမွာ ပိုးရတီ အဖုတ္ယက္ေပးသည္ကိုသာ ခံစာဖူး၏။ အဖုတ္မ်က္ႏွာျပင္အား မႏူးမႏွပ္ပဲ ေစာက္စိေလးအား ေမးစိျဖင့္ ဖိေခ်ခံရစဥ္ ေမးစိ ေပၚမွ ေမးေမႊး ငုတ္တို႔ေလးမ်ားေၾကာင့္ စူးကနဲ႔ ခံစားမွုအသစ္ေလးထဲ ေရာက္ရွိသြားရသည္။ နို႔အုံေလးအား ညႇစ္ခံရခ်ိန္ မ်က္လုံးမ်ားစင္းကာ ေပါင္တန္ေလး မသိမသာ ျဖဲေပးေနမိ၏။ ေပါင္ျဖဲလိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးထိပ္ရွိ အစိေလးမွာ သိသိသာသာ ေထာင္ထြက္လာသည္။

ဦးစံေမာင္ တံေတြးၿမိဳခ်ရင္း ေပါင္ၾကားထဲ မ်က္ႏွာ အပ္ကာ လၽွာအျပားလိုက္ ဖိယက္ေတာ့သည္။ေစာက္ပတ္ ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ား ခ်က္ခ်င္း ေဖာင္းႂကြ လာကာ အတြင္းသား ႏုႏုေလးအား ႏွုတ္ခမ္းေမႊး ငုတ္တို႔ေလးမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕မိရာ မ်က္ျဖဴလန္မတတ္ ခံစားေနရ၏။ ခံစားမွုမ်ား ဖုံးကြယ္ထားေသာ္လည္း ခါးေလး ေကာ့တက္လာကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဦးစံေမာင္ေခါင္းအား ညႇပ္ထားမိသည္။ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏ ကာမအထိအေတြ႕က စတင္လႊမ္းမိုးလာ၏။ ေစာက္စိေလးအား စုပ္ရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လက္ခလယ္ ထိုးသြင္း ေမႊခံ ရကာ ထိန္းခ်ဳပ္မွု႔မ်ား ပြင့္ထြက္ကုန္သည္။

” အားးးးး … အ … မ … မ … မ ရ ေတာ့ ဘူး … ရပ္ ရပ္ အားးးးး … သြား ၿပီ … ထြက္ ထြက္ …အမေလးးးး …… အ …… အ ”

ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲမွ အရည္မ်ား ပန္းထြက္ လာရာ ဦးစံေမာင္မ်က္ႏွာႏွင့္ အိပ္ယာေပၚပါ ရႊဲႏွစ္ကုန္သည္။ ညည္းေအာ္သံမ်ာ က်ယ္လာကာ တကိုယ္လုံး တြန္လိမ္ေန၏။ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏ အထိအေတြ႕မွာ ဒီေလာက္ေကာင္းမွန္း ေသာ္တာထြန္း မစဥ္းစားခဲ့ေပ။ ဦးစံေမာင္မွာ ေစာက္ရည္ပန္းထြက္ေနစဥ္ ေသာ္တာထြန္း ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ေနရာယူကာ ေစာက္ေခါင္းဝေလးအား လီးထိပ္ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။

” အ …… အမေလး ”

ေစာက္ပတ္ေလးမွာ က်ဥ္းေနသျဖင့္ ဒစ္ႀကီးမွာ မဝင္ပဲ တစ္ေနျပန္သည္။ ဦးစံေမာင္ အားထည့္ဖိသြင္းရာ ေသာ္တာထြန္း ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာ ၏။

” အမေလး … ေသပါၿပီ …… အ … အား … နာလိုက္တာ အရမ္းပဲ …… ေသာ္ေသာ္ …… မခံနိုင္ဘူး အရမ္းနာတယ္ … အီးးး …… အေမ့ ”

” ခဏေလးပါ … ေအာင့္ခံလိုက္ေနာ္ … ဗ်စ္ … ဗ်စ္ … ဇြိ … ဖလြပ္ … ဘြတ္ ”

ဦးစံေမာင္ ေခ်ာ့ေျပာေနရင္း ခါးအားျဖင့္ ထပ္ဖိရာ ဒစ္ျမဳတ္ေနရာမွ လီးတဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဝင္သြား ေတာ့သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးက ၾကပ္ေနသည့္ အျပင္ ေသာ္တာထြန္းမွာ မခံနိုင္သျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ႐ုန္းကန္ေနျပန္၏။

” အေမ့ … အားးး … အီး ဟီး … ေသၿပီ … ေသၿပီ … အားးးး … အီးးးးး … နာတယ္ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ဦးစံေမာင္မွာ အသက္ႀကီးမွ မထင္မွတ္ပဲ ေယာကၤ်ား စိတ္ေပါက္ေနေသာ အပ်ိဳရိုင္းေလးအား လိုးခြင့္ရေနသျဖင့္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ျပင္းထန္ေနေတာ့၏။ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာကာ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္ေနေသာ ေသာ္တာထြန္း မ်က္ႏွာေလးအား ၾကည့္ရင္း မနားတမ္း ဖိလိုးပစ္သည္။ ေသာ္တာထြန္းမွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ အလိုးခံရသည္ျဖစ္ရာ ကာမအရသာ မေတြ႕ေသးပဲ နာက်င္မွုမ်ား ႀကီးစိုးေနရွာ၏။

” အီးးးးးး … အီးးးးးးး … အ … အေမ့ … အားးးးးးး … အ အ … အဟင့္ ဟင့္ … ျဖည္း ျဖည္း … အ … နာတယ္ အရမ္းနာတယ္ ေျဖးေျဖး လုပ္ပါ … အဘစံ ရယ္ … အ ဟင့္ ဟင့္ ”

ေစာက္ပတ္အက်ဥ္းေလးထဲ လီးႀကီး မဆန႔္မျပဲ ဝင္ထြက္ေနရာ ေသာ္တာထြန္း ေတာင့္ခံေလ လီးအား ညႇစ္ေပးသလိုျဖစ္ကာ ဦးစံေမာင္မွာ အရသာ ထူးကဲ ေနေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္း ေစာက္ရည္မ်ား ေၾကာင့္ လီးအဝင္အထြက္ ေကာင္းလာရာ ေသာ္တာထြန္းတစ္ေယာက္ ၿငိမ္က်သြားရ၏။ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ လီးအရည္ျပားျဖင့္ ပြတ္တိုက္ ဆြဲေနရာ အလိုးခံရသည့္ လီးအရသာေလး စတင္ ရရွိလာသည္။ လီးျဖင့္ အလိုးခံရာ ဒီလိုေကာင္းမွန္း အစက မသိေသာ္လည္း အခုခ်ိန္ အလိုးခံရသည့္ အရသာမွာ နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္းမွန္း သိရွိလာ၏။

တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာရာ မသိမသာေလး ေအာက္မွပင့္ကာ ေဆာင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဆီးခုံး ခ်င္း ကပ္သြားတိုင္း ဦးစံေမာင္ လေမႊးအုံ ေအာက္ ဖက္ေနရာ ႏွင့္ ေခါင္းေထာင္ေနေသာ ေစာက္စိေလး ထိမိကာ တကိုယ္လုံး အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလာ ခဲ့၏။ ေသာ္တာထြန္း ပင့္ေဆာင့္ေပးသည္ကို ရိပ္မိ သည္ႏွင့္ ဦးစံေမာင္မွာ ကုတင္တိုင္မ်ား ရမ္းခါေန ေအာင္ ဖိလိုးေတာ့သည္။

” ေသာ္ေသာ့္ … ေစာက္ဖုတ္ေလးက … အရမ္းလိုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ … ရွီးးးးး … အင့္ … ဗ်စ္ ဗ်စ္ … ဘြတ္ ဘြတ္ … ဇြိ … ဖြပ္ … ဗ်စ္ … အားဟား …… ရွီးးးးးးးး ”

ေသာ္တာထြန္း ကိုယ္လုံးေလး တုန္ခါေနၿပီး မ်က္ႏွာ ေလးရွုံ႔ကာ အံႀကိတ္ခံေနရွာသည္။ အနည္းငယ္ နာက်င္ေသးေပမယ့္ နာက်င္မွုထက္ လီးအရသာက သာလြန္ေနျပန္၏။

” အ … အင့္ …… ရွီးးးး ရွီးးးးး … အဘစံ … အ အားးးး ”

……………………………………………………

🏵️အခန္း ( ၁၀ ) ဇတ္သိမ္း🏵️

လီးဝင္လာတိုင္း ဒစ္ႀကီးမွ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားမ်ားအား ဖိပြတ္ၿပီး လီးျပန္အထြက္ အတြင္းသားမ်ားအား ခ်ိတ္ဆြဲေနသျဖင့္ နာက်င္မွုမ်ား ေပ်ာက္ကာ လီးအရသာ ခံစားလာရေတာ့သည္။ ဦးစံေမာင္မွာ ေသာ္တာထြန္း ခံနိုင္လာသည္ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးျပန္၏။

” အေမ့ … အား … လိုး လိုး … အ အ … ရွီးးးးးးး … အဟင့္ … အထဲက … ၿပီး ၿပီးးးး … အားးးး … အဟင့္ … ေဆာင့္ လိုး ေပး … အင့္ … အားး … ထြက္ၿပီ … ထြက္ၿပီ … ဟူးးးးး ရွီးးးးးး ”

ဦးစံေမာင္ စိတ္ရွိသမၽွ ေဆာင့္လိုးေနရာ ေသာ္တာ ထြန္း ၿပီးမွန္းသိသည္ႏွင့္ အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ ဆက္လိုး ရင္း လီးအားဆြဲထုတ္ကာ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးေပၚ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

” တူတူ … တူတူ … တူ ……… ”

႐ုတ္တရက္ ဖုန္းသံျမည္လာသျဖင့္ ေသာ္တာတြန္း အေတြးစမ်ား ျပတ္သြားရ၏။ ဖုန္းအား ဖြင့္ၾကည့္ရာ ပိုးရတီ ျဖစ္ေနသည္မို႔ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးေလး ခံစားလိုက္ရ ျပန္သည္။ အရင္ ေယာကၤ်ားစိတ္ျဖင့္ ပိုးရတီ အေပၚ ခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္ ေယာကၤ်ားစိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနေတာ့၏။

” ေျပာေလ … သဲ ”

” ဟာ … ေလသံက စိမ္းလွခ်ည္လား … ေသာ္ေသာ္ ရယ္ ”

” မဟုတ္ပါဘူး … ဒီရက္ ေသာ္ေသာ္ … စိတ္ညစ္ ေနလို႔ပါ ”

ႏွစ္ေယာက္သား ခဏၿငိမ္သြားၾကရင္း ပိုးရတီဘက္မွ ဖုန္းခ်သြားသည္။

…………………………………………………

ေန႔မွရက္ ရက္မွလသို႔ ကူးေျပာင္းလာရာ ပိုးရတီႏွင့္ ေသာ္တာထြန္းတို႔မွာ အေနေဝးကာ ေသြးေအးသြားေတာ့၏။ ၿမိဳ႕ထဲ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ဆုံခဲ့ေပမယ့္ ေသာ္တာထြန္းမွာ အရင္လိုပုံစံ မဟုတ္ေတာ့ပဲ မိန္းကေလးအဝတ္အစားျဖင့္ ခပ္တည္တည္ ဆက္ဆံသျဖင့္ ရင္ထဲႏွင့္ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။

ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ဖုန္းထဲျမင္ေနရေသာ သူမႏွင့္ ေသာ္တာထြန္း ပုံမ်ားအား ၾကည့္ရင္း တစ္ပုံျခင္း ထိုင္ဖ်က္ေနသည္။ ၂ ရက္ဆက္တိုက္ ငိုထားသျဖင့္ မ်က္ႏွာေလး မို႔တက္လာရ၏။ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္ခဲ့မိ သျဖင့္ ေနာင္တရလို႔ မဆုံးမိ။ အခုထိ သူမအဖုတ္ ေလးအား ၾကည့္မိတိုင္း ကာမအထိအေတြ႕မ်ားက သူမရင္ကို နာက်င္ေစ၏။ ဖုန္းထဲပုံမ်ား အကုန္ဖ်က္ ကာ ဧည့္ခန္းဘက္ ထြက္လာခဲ့၏။ ဧည့္ခန္းထဲထိုင္ရင္း တစ္ေယာက္ထဲ ဟိုေတြဒီေတြး ေတြးေနမိ သည္။

” သမီး … ပိုးရတီ ”

” ဟမ္ … မာမီ ”

ေဘးနားရပ္ကာ ေခၚလိုက္ေသာ မိခင္ျဖစ္သူ အသံ ေၾကာင့္ အေတြးမ်ား ပ်က္ကာ ကမန္းကတန္း ထူး လိုက္မိသည္။

” မာမီ … သတိ ထားမိေနတာ ၃ ရက္ ရွိၿပီ … ဘာျဖစ္ေနတာလဲ … ေျပာ ”

” အဟင့္ … ပိုးနဲ႔ ေသာ္ေသာ္ … ျပတ္သြားၾကၿပီ … မာမီ ”

” ေအာ္ ”

သမီးျဖစ္သူ စကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ ရင္ထဲ အလုံးႀကီး က်သြားရ၏။ သူမႏွင့္ ဦးစိုင္းေမာင္တို႔ ဒီရက္ အျပင္တြင္ ခိုးေတြ႕ေနၾကသျဖင့္ သမီးျဖစ္သူ သိမ်ားသြားလားဟု စိုးရိမ္ေနမိသည္။ သူမ ေဖာက္ျပန္သည့္ ကိစၥအား ပိုးရတီ အေစာႀကီး ကတည္းက သိေနမွန္း မသိရွာေပ။ သမီးျဖစ္သူအား ႏွစ္သိမ့္ကာ ေဆးခန္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရင္း ခဏအၾကာ ကားေလးျဖင့္ ထြက္ခြာသြားေတာ့၏။

………………………………………………….

” ပိုး ”

” ရွင္ … ဆရာ ”

” ကားပ်က္ … လို႔ဆို ”

” ဟုတ္တယ္ … ေက်ာင္းနားမေရာက္ခင္ ထိုးရပ္ … သြားတာ …။ ျပင္ေနၾက … ကားဝါးေရွာ့ကို … ဖုန္းဆက္ ယူခိုင္းရတယ္ …။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာမယ္ ေျပာတယ္ …။ မာမီကိုပဲ … ေက်ာင္းလာႀကိဳဖို႔ ေျပာရေတာ့မွာ ”

” ေအာ္ … ပိုးရယ္ … က်ေနာ္ … အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေပးမွာေပါ့ …။ အခု … ေန႔လည္စာ … သြားစားရေအာင္ … လိုက္ခဲ့ေနာ္ ”

ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ေသာ္တာထြန္းႏွင့္ ေဝးခဲ့ၿပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္သူမ်ားထဲမွ ဆရာျဖစ္သူ ေဒါက္တာသိန္းဇံအား အေပ်ာ္တြဲေန ရင္း မထင္မွတ္ပဲ ၿငိစြန္းသြားရေတာ့သည္။ မိန္းမ ခ်င္းသာ ဆက္ဆံဖူးေသာ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ မခံစားဖူးေသာ ကာမ အရသာေလးမ်ား ရရွိေနရ၏။ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္ႀကိဳက္မိသည္ကို ေနာင္တရမဆုံး ျဖစ္ေနရွာသည္။

ခဏအၾကာ ကားျဖဴေလးမွာ ေဆးေက်ာင္း ကားပတ္ကင္ထဲမွ ထြက္လာကာ ၿမိဳ႕ထဲ အစားအေသာက္ႏွင့္ တြဲဖက္ရေသာ တည္းခိုခန္းသို႔ ဦးတည္ေန၏။ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာသိန္းဇံႏွင့္ ၇ ႀကိမ္ ၈ ႀကိမ္ခန႔္ ေရာက္ဖူးေသာ္လည္း တည္းခိုခန္း ေကာင္တာေရွ႕ အခန္းေသာ့ယူကာ အေပၚထပ္တက္တိုင္း ရင္ခုန္ေနရသည္။ ယူေနၾက အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ သူမ အတြင္းခံ ေဘာင္းလီေလးအား ခၽြတ္ေပးရာ ေဒါက္တာသိန္းဇံမွာ ကုတင္ေပၚထိုင္းရင္း ေဘာင္းဘီဂြေလးအား တရွုံ႔ရွုံ႔ နမ္းေနေတာ့၏။

ပိုးရတီမွာ ေဒါက္တာသိန္းဇံေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ထမိန္ေအာက္နားစေလးအား ဗိုက္ထိလွန္ကာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ျဖဲျပလိုက္ျပန္ သည္။ ေဒါက္တာသိန္းဇံတစ္ေယာက္ အေမႊးရိတ္ ထားေသာ ပန္းေရာင္ ေစာက္ပတ္အုံအား ၾကည့္ရင္း ဘယ္လက္ျဖင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအား ႏွာေခါင္းဝ ေတ့ရွုကာ ညာလက္မွ ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင္ရင္း လီး အားထုတ္ကာ ပြတ္သပ္ေနျပန္၏။ ပိုးရတီမွာလည္း သူမေရွ႕ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေစာက္စိအရည္ျပားေလး တင္းမာလာကာ အဖုတ္အုံႀကီး ႂကြတက္လာ ေတာ့သည္။

ေဒါက္တာသိန္းဇံမွာ လီးႀကီး မာထင္လာသည္ႏွင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအား ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ကာ ထရပ္ လိုက္၏။ ထမိန္အားလွန္ကာ ေစာက္ပတ္ေလး ျဖဲထားေသာ ပိုးရတီခါးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ဝိုက္ဖက္ ကာ ညာလက္က လီးအား ထိန္းကိုင္ရင္း ဒစ္ျဖင့္ ေစာက္စိေလးအား ထိုးကေလာ္ေနသည္။

” အ … အ … ဆရာရယ္ … ရွီးးးး … ကၽြတ္ ကၽြတ္”

ပိုးရတီ စုပ္သပ္ညည္းရင္း ေခါင္းေလးေမာ့တက္ သြားရ၏။ သူမ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအား ရွူၿပီး ဂြင္းထုျပတိုင္း ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွ တဆစ္ဆစ္ျဖင့္ ယားေနတတ္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္ လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ေစာက္စိအား ဒစ္ျဖင့္ ထိုး ကေလာ္ခံရစဥ္ ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္က်လာေတာ့ ၏။

ေဒါက္တာသိန္းဇံမွာ ကိုယ္လုံးေလး တဆက္ဆက္ တုန္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ေနေသာ ပိုးရတီ အား ၾကည့္ရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးထိပ္ သြင္းကာ ဆြဲလိုးပစ္သည္။

” အ … အင့္ … ရွီးးးးးးး … ဆရာ ရယ္ … အား … အိုးးး … ေဆာင့္ ေဆာင့္ … အမေလး … ျမန္ျမန္ … ေဆာင့္ လိုး ပါ …အဟင့္ … အား … ၿပီး … ၿပီး ထပ္ ထြက္ ေတာ့ မယ္ … ရွီး … ျမန္ ျမန္ … အ … အားးးးးး … ၿပီးးး ၿပီးးး … ၿပီး ျပန္ ၿပီ … ဟူးးးးးးး ရွီးးးးးးးးးးး ”

ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာသိန္းဇံ နဖူးအား တဖြဖြ နမ္းကာ ပုခုံးဆြဲထားေသာ သူမလက္ေတြလည္း အားေလ်ာ့ သြားရရွာသည္။ ေစာက္ေခါင္း အတြင္း သားမ်ားက လီးအား အလိုအေလ်ာက္ ညႇစ္ေပးေန သျဖင့္ ေဒါက္တာသိန္းဇံလည္း အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ ထပ္ေဆာင့္ကာ လရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။ လီးႀကီး ဆြဲထုတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ပိုးရတီအား ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္တင္ကာ လိုးၿပီးခါစ ေစာက္ပတ္ နီတာရဲေလးအား လၽွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပင့္ယက္ ေနသည္။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲမွ အက်ိအခၽြဲ မ်ား စီးက်လာရာ ဖင္ဝေလးနားအေရာက္ လၽွာျဖင့္ သိမ္းယက္ေပးလိုက္သျဖင့္ ပိုးရတီ ဖင္သားစိုင္ေလး ၾကဳံ႕သြားကာ ေပါင္တန္မ်ား တဆက္ဆက္ တုန္ခါ ေနေတာ့၏။ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ေပၚ ခဏ အေမာေျဖၿပီး တည္းခိုးခန္း ေအာက္ထပ္ ဆင္းရင္း ထမင္း အတူစားကာ ေဆးေက်ာင္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ၾက၏။

………………………………………………………

ညေနပိုင္း ပိုးရတီတစ္ေယာက္ သူမ အတန္းခ်ိန္ ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒါက္တာသိန္းဇံအား အိမ္သို႔ လိုက္ပို႔ ခိုင္းေတာ့သည္။ ေက်ာင္းက ထြက္လာသည္ႏွင့္ ကားေလးမွာ ေမာင္းေနၾက လမ္းအတိုင္း ေမာင္းရင္း တျဖည္းျဖည္း ပိုးရတီတို႔ ရပ္ကြက္ထိပ္နား ေရာက္ရွိ လာ၏။ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေလးမို႔ လူသြားလူလာ မရွိပဲ ကားတစ္စီး တေလသာ ရပ္ကြက္ထဲမွ အျပင္သို႔ ထြက္လာသည္ကို ျမင္ေနရသည္။

” ဟင္ … ေန႔လည္က … တစ္ခါ လုပ္ၿပီးၿပီေလ … ဆရာကလည္း ”

” အင္း … ဒီေန႔ … ဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူး … ၾကည္ပါဦး … ပိုးရယ္ ”

ေဒါက္တာသိန္းဇံမွာ ပိုးရတီတို႔ လမ္းထိပ္ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ ကားထိုးကာ စကားေျပာရင္း ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင့္ေန၏။

” ဟြန႔္ … အဲ့ဒါပဲ စဥ္းစားေနတယ္ … ပိုး … ဒီေန႔ … လက္ေတြ႕ … ပရယ္တီကယ္ ဆင္းရတာ … ပင္ပန္းေနၿပီ … ဆရာရဲ့ ”

” အင္းပါ … သိပါတယ္ … ပိုးရယ္ ”

လူရိပ္လူေၿခ ၾကည့္ရင္း ကားမွန္မ်ားပိတ္ၿပီး ပိုးရတီ လက္တစ္ဖက္အား ဆြဲယူကာ ေဘာင္းဘီထဲမွ ထုတ္ထားေသာ လီးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ရာ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ေလးဟေပးရင္း လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက လီးအား ဆုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေပးေနေတာ့သည္။ ၅ မိနစ္ခန႔္ အၾကာ သူမလက္ထဲ ေဒါက္တာသိန္းဇံလီးႀကီး တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ျဖစ္လာရ၏။ ကားေရွ႕ခန္းထဲ ေဘးတိုက္ အေနအထားျဖင့္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေနရာမွ ခါးညြတ္ကာ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးအား ငုံ႔စုပ္လိုက္သည္။ ပန္းေရာင္သန္းကာ ကားထြက္ေနေသာ ဒစ္အား ဆြဲစုပ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္မွ လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ လီးထိပ္ အေပါက္ေလးထဲ ထိုးကလိေပးျပန္၏။

ဒစ္အေျခအား သြားေလးျဖင့္ မနာ့တနာေလး ကိုက္ရင္း ဂြင္းျမန္ျမန္ထုေပးရာ ခဏအၾကာ ေဒါက္တာ သိန္းဇံတစ္ေယာက္ ထိုင္လ်က္အေနအထားျဖင့္ ဖင္ႂကြတက္လာၿပီး ပိုးရတီပါးစပ္ထဲ လရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ရသည္။ ပိုးရတီမွာ လီးအား ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္မပစ္ပဲ ထြက္လာသမၽွ လရည္မ်ား ကုန္စင္ေအာင္ မ်ိဳခ်ကာ ဒစ္အား ပါးခြက္ေအာင္ စုပ္ၿပီးမွ ထုတ္ေပးလိုက္၏။

” ဆရာ … ပိုး … အိမ္ကို ေမာင္းေတာ့ … ေနာက္က်ေနၿပီ ”

အိမ္ေရွ႕ ေရာက္သည္ႏွင့္ ပိုးရတီမွာ ကားေရွ႕ခန္း ေခါင္းငုံ႔ဝင္ကာ စကားခဏ ေျပာၿပီးမွ အိမ္ထဲဝင္ လာေန၏။ ေဒါက္တာဆုရတီ ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနစဥ္ အိမ္ေရွ႕ ကားအျဖဴေလးတစ္စီး ရပ္ကာ သမီးျဖစ္သူ ဆင္းလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

” သမီး … ေက်ာင္းျပန္လာၿပီလား … ကား ဘာျဖစ္ လို႔တုန္း ”

” ဟုတ္ … မာမီ … ကားက … ေက်ာင္းနား မေရာက္ခင္ … ထိုးရပ္သြားလို႔ … ျပင္ေနၾက ဝါးေရွာ့ … ဖုန္းဆက္ေခၚ ၿပီး … ျပင္ခိုင္းလိုက္ၿပီ ”

” ခုန … လိုက္ပို႔တာ … သမီးသူငယ္ခ်င္း လား ”

” ရွင္ … ဟို … ဟို … သမီးတို႔ ဆရာ … တစ္ေယာက္ပါ ”

” ေအာ္ … အဟင္း ဟင္း ”

မိခင္ျဖစ္သူ၏ ျပဳံးစစ မ်က္ႏွာေဘးေၾကာင့္ ပိုးရတီ ဖခင္ျဖစ္သူအား ႏွုတ္မဆက္နိုင္ပဲ သူမ အိပ္ခန္း ေလးထဲ ေျပးဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ေဒါက္တာသိန္းဇံအား စြဲလမ္းေနသည္မွာ သူမကိုယ္သူမ မညာခ်င္ေတာ့ေပ။

၁၀ ရက္ခန႔္အၾကာ ပိုးရတီတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာသိန္းဇံႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ခြင့္ ရဖို႔ လမ္းစေလး ေပၚထြက္လာရ၏။ ေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုကာ ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္ၾကမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေဒါက္တာသိန္းဇံမွာ လိုက္ခဲ့ရန္ ဇြတ္ ပူဆာေနသည္။ ပိုးရတီကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါေနသည္မို႔ မိဘႏွစ္ပါးအား ခြင့္ေတာင္းကာ လိုက္ခဲ့ေတာ့၏။

…………………………………………………

” ရႊိ … ဗြမ္း ဗြမ္း … ဘလပ္ဘလပ္ ”

ဦးရဲေက်ာ္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေပမယ့္ စိတ္ေတြက ႏုန္းေနရင္း ေရွ႕ေလၽွာက္မဲ့ လမ္းေတြ ေဝဝါးေနရ သည္။

” ကိုႀကီး … မနက္စာ … လုပ္ထားခဲ့ၿပီ … ဆု … ေဆးခန္း … သြားၿပီေနာ္ ”

ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ထြက္လာေသာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္အား လွမ္းေျပာရင္း လုပ္ေပးေနက် ဝတၱရားတစ္ခု လုပ္ကိုင္ေပးကာ ဧည့္ခန္းထဲမွ ထြက္ခြာသြားေတာ့၏။ ဦးရဲေက်ာ္ စကားျပန္မေျပာပဲ ဧည့္ခန္းထဲ ေလၽွာက္လာရာ ၿခံေရွ႕တံခါးဝနား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိုင္းေမာင္၏ ကားေလးအား ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဇနီးေခ်ာေလး ေဒါက္တာဆုရ တီမွာ ၿခံဝင္းတံခါးပိတ္ၿပီး ဦးစိုင္ေမာင္ ကားထဲ ဝင္သြားရာ ကားေလး ထြက္ခြာသြားသည္အထိ ရီေဝစြာ ၾကည့္ေနမိ၏။ ဧည့္ခန္းထဲ လူ ၄ ေယာက္စာ ထိုင္နိုင္ေသာ အနက္ေရာင္ သားေရဆိုဖါ ခုံႀကီးအား ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာညိဳးက်သြားသည္။

” ဟူးးးးးးး ”

သက္ျပင္းရွည္ခ်ကာ မေန႔ညမွ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျပန္ေတြးေနမိ၏။ ခါတိုင္း ၉ နာရီ ေလာက္ဆို အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေသာ ဦးရဲေက်ာ္မွာ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္သည္အထိ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ သမီးျဖစ္သူ ေဆးေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္ အေပ်ာ္ခရီး ဒီေန႔ မနက္ကတည္းက ထြက္သြားသျဖင့္ သတိရကာ ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးရင္း မ်က္စိေၾကာင္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့၏။ ဧည့္ခန္းဘက္ အဝင္စနားေလး အေရာက္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန႔္ သြားရသည္။ ဧည့္ခန္းထဲ လူ ၄ ေယာက္ ထိုင္နိုင္ေသာ အနက္ေရာင္ဆိုဖာခုံေပၚ ေဒါက္တာဆုရတီ အလ်ားလိုက္ ေမွာက္အိပ္ေနသည္။

ဇနီးေခ်ာေလး ေဒါက္တာဆုရတီမွာ လူက ေမွာက္ အိပ္ေနေသာ္လည္း ဝိုင္းစက္အိကားေနေသာ ဖင္ႀကီးအား အစြမ္းကုန္ေထာင္ၿပီး ျဖဲထားေပး၏။ ဦးရဲေက်ာ္တစ္ေယာက္ မ်က္မွန္ခၽြတ္ကာ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္အား ပြတ္သပ္ၿပီး မ်က္မွန္ျပန္တပ္ကာ ဧည့္ခန္းနံရံ၌ ကပ္ထားေသာ မွန္ဗီဒိုနား ေျခဖြနင္းရင္း တိုးကပ္လာသည္။ မွန္ဗီဒိုအကြယ္မွ ခိုးၾကည့္ရာ ဧည္ခန္းထဲ ထြန္းထားေသာ မီးေရာင္ျဖင့္ ေၿခ ၅ လမ္း အကြာမွ ျမင္ကြင္းက ထင္ရွားေန၏။ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိုင္းေမာင္ တို႔ ႏွစ္ဦးမွာ ကန္လန႔္ျဖတ္ အေနအထားႏွင့္ ေက်ာ ေပးထားသည္မို႔ ဦးရဲေက်ာ္တစ္ေယာက္ အနီးကပ္ ျမင္ေနရ၏။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိုင္းေမာင္မွာ ဇနီးေခ်ာေလး၏ ေနာက္မွ ဖင္သားစိုင္ ႏွစ္ျခမ္းအား ျဖဲကာ ေစာက္စိေလးမွ ဖင္ဝအထိ လၽွာအျပားလိုက္ ပင့္ယက္ေနသည္။

” အ … အားးးးးးး… ရွီးးးးးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … ကိုစိုင္း ရယ္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီ တီးတိုးညည္းရင္း ဖင္ႀကီးအား ေနာက္တိုး ကပ္ေပးလိုက္ျပန္၏။ ဦးစိုင္းေမာင္ ဘယ္ဘက္လက္ေခ်ာင္းေလးမွာ ေျမာက္တက္လာၿပီး ေစာက္စိေလးအား ဖိေခ်ကာ လၽွာဖ်ားထိပ္ေလးမွာ ဖင္ဝနီတာရဲေလးထဲ ဖိထိုးေနသည္။

” အားးးးးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … ကိုစိုင္းရယ္ … အစိေလး … နာနာ ေခ်ပစ္ … အ … ဟုတ္တယ္ အင့္ … ဖင္ေပါက္ထဲ … လၽွာနဲ႔ လိုးေပး ……အဟင့္ ဟင့္ … မ ရ ေတာ့ …… ေတာ့ … အ …အားးးးးးးးးး ထြက္ ၿပီ …… အဟင့္ ဟင့္ … ထြက္ကုန္ ပါၿပီ ”

ဦးရဲေက်ာ္ အံၾသမွင္သက္ေနရသည္။ လင္မယား သက္တမ္းတေလၽွာက္ က်န္းမာေရးေကာင္းစဥ္ အခ်ိန္မ်ားလည္း မယားေခ်ာေလး ဒီေလာက္ စိတ္ႂကြတာ မျမင္ဖူးခဲ့ေပ။ သေရဆိုဖာခုံအား လက္ျဖင့္ တဘုံးဘုံးထုကာ ေစာက္ရည္မ်ား ေသးပန္း သလို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ရင္ဘတ္အား ေထာင္ပန္း ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လီးထိပ္ႏွင့္ အထက္ေအာက္ ၁၀ ခ်က္ခန႔္ ပြတ္ဆြဲကာ အရည္ပန္းထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား လီးအရင္းထိ ပစ္ေဆာင့္ ေပးလိုက္ျပန္၏။

” အိုးးးး … အားးးးးးး … အားးးးးးး … အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ … ထြက္ … ထြက္ … ထြက္ ျပန္ ၿပီ … ကိုစိုင္း ရဲ့ … အမေလးးးး … အ … အားးးး … ရွီးးးးးးးးးးးးး ”

ေဒါက္တာဆုရတီ တစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးရမ္းကာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဇပ္ငင္ဇပ္ငင္ျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္လာ၏။

” ေကာင္းလား ……… မဆု ”

ဦးစိုင္းေမာင္မွာ လီးအား ျပန္ထုတ္ရင္း ေဒါက္တာ ဆုရတီ ဖင္ႀကီးအား ဆုပ္နယ္ကာ ေမးလိုက္ျပန္သည္။

” အသဲခိုက္ေအာင္ကို ေကာင္းတယ္ … ကိုစိုင္း ရယ္ … ဒီည … သမီးလည္း မရွိဘူး … ဆု … ေယာကၤ်ားလည္း … အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ …… မနက္ထိ …… မျပန္မခ်င္း …… လိုး ေပး ရမွာေနာ္ ”

ဦးရဲေက်ာ္ ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲ ႏွင့္ကနဲ႔ ခံစားေနရ၏။မယားျဖစ္သူ ကိုယ္တိုင္မွ သူစိမ္းေယာကၤ်ားအား လိုးေပးရန္ ေတာင္းဆိုေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရျပန္ သည္။ ေဒါက္တာဆုရတီ ေတာင္းဆိုေနေသာ္လည္း ဦးစိုင္းေမာင္မွာ မလိုးေသးပဲ လီးထိပ္အား ေစာက္ ေခါင္းဝေလး ေတ့ကာ ဖင္သားစိုင္ႏွစ္ဖက္အား ညႇစ္ေခ်ေနျပန္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္ လီးအားျမင္ရာ ဦးရဲေက်ာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ သိမ္ငယ္သြားရရွာ၏။ လုံးပတ္ေရာ အရွည္ပါ သာသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ လီးမွာ မယားေခ်ာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ လိုးထားမွန္း မခန႔္မွန္းတတ္ေပ။

” ဟာ … ကိုစိုင္းရယ္ … လီးကို … ခုနလို ေဆာင့္သြင္း လိုက္ေလ … ရွီးးးးးးး …… ကၽြတ္ ”

ေဒါက္တာဆုရတီ မွာ သူမဖင္ႀကီး ေထာင္ထားလ်က္ ေနာက္သို႔ ပစ္ေပးရင္း လီးထိပ္အား ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဝင္ရန္ ႀကိဳးစားေနရွာ၏။ အားမလို အားမရျဖင့္ ဖင္ႀကီး ေနာက္ေကာ့ေပးရာ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ဘြတ္ကနဲ လီးႀကီးအား ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။

” အားးးးးးးးးးး ”

ေဒါက္တာဆုရတီ တစ္ေယာက္ ဖင္ေနာက္အပစ္ လီးႀကီးမွာ အရွိန္ျဖင့္ ဝင္လာသျဖင့္ သားအိမ္ဝအား ေဆာင့္မိကာ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္လိုက္ရသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ဦးရဲေက်ာ္ပါ ခႏၶာကိုယ္ ဆက္ကနဲ တုန္သြားမိ၏။ အခုမွ ဇနီးေခ်ာေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား ဘာလို႔ စြဲလမ္းေနေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာရသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမွာ မယားျဖစ္သူ၏ ကာမစိတ္အား အျမင့္ဆုံးထိ နိုးဆြၿပီးမွ လိုးေပးေနသည္ကို ျမင္ေနရ၏။ ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးတိုင္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးရာ မယားျဖစ္သူမွာ တအား အား ညည္းရင္း လီးအရသာ ထူးကဲေနသည္ကို လက္ေတြ႕ သိရွိလိုက္သည္။

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ဦးစိုင္းေမာင္၏ မီးပြင့္မတတ္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေအာက္ တကိုယ္လုံး ခါရမ္းေနကာ ေစာက္ရည္မ်ား ခဏတိုင္း ပန္းထြက္ေနရွာ၏။ ဦးစိုင္းေမာင္ ၿပီးခါနီး လီးအား ဆြဲထုတ္ရာ ကိုယ္တပတ္လွည့္ၿပီး လီးထိပ္အား အငမ္းမရ ဆြဲစုပ္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ပါးစပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ လီးအား လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ပင့္ေပး လိုက္ျပန္၏။ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ လီးပင့္ေပးသည္ ႏွင့္ လီးအရင္းေအာက္ တြဲက်ေနေသာ လဥမ်ားအား တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး လၽွာျဖင့္ယက္ကာ ပါးစပ္ထဲ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။

” အ … ရွီးးးးးး … အားးးးး … ေကာင္း လိုက္ တာ … မဆု ရယ္ … ပါး စပ္ ဟ ေတာ့ … အ … အားးးး ”

ဦးစိုင္းေမာင္ စကားအဆုံး စုပ္လက္စ လဥတစ္လုံးအား ခပ္ျပင္းျပင္း ဆြဲစုပ္ကာ ပါးစပ္ေလး ဟေပး လိုက္ေတာ့၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ လီးထိပ္အား ပါးစပ္ထဲ သြင္းကာ ေခါင္အား ဖမ္းကိုင္ရင္း ေဒါက္တာဆုရတီ၏ လည္ပင္ေၾကာမ်ား ေထာင္လာေအာင္ ဆြဲလိုးရင္း လရည္မ်ား ပန္းထည့္ေန၏။

ဦးရဲေက်ာ္ စိတ္ထဲ ေဖာ္မျပနိုင္ေသာ ေဝဒနာေလး တစ္ရပ္ ခံစားရင္း ဇနီးေခ်ာေလးအား ၾကည့္ကာ မ်က္ရည္စီးက်လာေတာ့သည္။ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ရမၼက္စိတ္ မက်ေသးပဲ ခဏ အနားယူကာ ဦးစိုင္းေမာင္လီးအား ျပန္စုပ္ေပးစဥ္ ျမင္ကြင္းအား ဆက္မၾကည့္ေတာ့ပဲ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္လာကာ ႀကိတ္မွိတ္ အိပ္ပစ္လိုက္၏။

” ဒင္းေဒါင္ … ဒင္းေဒါင္ … ဒင္းေဒါင္ ”

႐ုတ္တရက္ ဧည္ခန္းထဲမွ တိုင္ကပ္နာရီ အသံေၾကာင့္ အေတြးစပ်က္ကာ လူ ၄ ေယာက္စာ ထိုင္နိုင္ေသာ သေရဆိုဖာခုံအား ၾကည့္ၿပီး ေတြးေနရာမွ နာရီဆီသို႔ အၾကည့္ေရြ႕လိုက္သည္။ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီသို႔ နာရီ လက္တံမ်ားက အခ်က္ျပေန၏။ အခုထိ ဇနီးျဖစ္သူ ျပင္ဆင္ေပးေသာ မနက္စာလည္း မစားျဖစ္၊ စားခ်င္စိတ္လည္း မရွိ။ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာခဲ့ ေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ