မင်း လုပ်စရာရှိတာကိုသာ လုပ်ပါတော့ကွယ်

ကျမတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ဟာ ပင်လယ်ကမ်းခြေ တနေရာမှာ ရှိနေသာ မြို့လေးတစ်မြို့သို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီလို ရောက်ရှိခ့ရဲ တဲ့ အကြောင်းရင်းကတော့ ကျမရဲ့ခင်ပွန်း ဖြစ်တဲ့ ကိုခင်မောင်လွင်ရဲ့ ဖခင် ကုမ္ပဏီက ပြည်ပထုတ်ကုန်အတွက် ပုဇွန်ငါးဝယ်ဖို့ ရောက်ခဲ့ရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အအေးခန်းရဲ့ ကုမ္ပဏီပိုင် အဆောက်အဦးတွေ နေအိမ်တွေရှိပေမ့ ဲ ကျမတို့ လင်မယားဟာ ညားကြတာကလဲ (၄)လကျော်ကျော်သာ ရှိသေးတဲ့အတွက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တဲ့စိတ် နားအေးပါးအေးနဲ့ နေချင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် ကျမတို့ ရောက်လာတဲ့ မြို့မှာ ဗိုလ်တဲလို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်အိမ်ကြီး တစ်လုံးကို နှစ်ချုပ်နဲ့ ငှားပြီး ကျမတို့ နေဖို့ ကြိုတင်စီစဉ်ထားခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမတို့ လင်မယားစပြီးရောက်တဲ့ အချိန်မှာဘဲ ပစ္စည်းတွေမှ နေရာမချရသေးခင်မှာဘဲ ကျမရဲ့ယောကျ်ားဟာ သူ့အလုပ်ရှိရာသို့ ထွက်ခွာသွားရပါတယ်။ ဒီတော့ ဘိုတဲကြီးမှာ ကျမတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမတို့ ရောက်မယ့်နေ့ကို တမင်ဘဲ အလုပ်မှာ ရှိတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေကို အကြောင်းမကြားဘဲ ထားခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုရင် ကျမတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးဟာ လူများများနဲ့ ရောရောထွေးထွေး နေရတာကို စိတ်ပျက်တတ်လို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမတစ်ယောက်ထဲ ဘိုတဲကြီး (နှစ်ထပ်အိမ်ကြီး) မှာ ကျန်ခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့်လဲ ဒီဗိုလ်တဲမှာ အစဉ်အဆက်နေ လာခဲ့ပြီး ဗိုလ်တဲရဲ့သန့်ရှင်းရေးနဲ့ ရောက်လာတဲ့သူတွေရဲ့ စားရေး သောက်ရေးအတွက် စားဖိုဆောင်တာဝန်နဲ့ ဗာရီယ အလုပ်တွေကို လုပ်ဖို့ လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကတော့ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ သူက ကရင်နဲ့ ကုလားကပြားလေး ဖြစ်ပြီး အသက်က (၂၀)ကျော်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အရင်က အလုပ်ကြမ်း လုပ်ခဲ့ဖူးပုံရတာကြောင့် သူ့အသက်နဲ့ မမျှတဲ့ တုန်ခိုင်သန်စွမ်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပါတယ်။

သူ့ရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ကြွက်သားတွေ အမြှောင်းလိုက်ထနေပြီး အရပ်ကလဲ ခပ်မြင့်မြင့်ဖြစ်ကာ ဒေါင်ကောင်းတယ်လို့ ဆိုရမှာပ ဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဗိုလ်တဲမှာ သူလဲ ရှိနေတော့ ကျမအတွက် တော်တော်လေး အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ကျမတို့ လင်မယားရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ကျမနဲ့အတူ သူက ဝိုင်းဝန်းပြီး နေရာချပေးတာကြောင့် ကျမလဲ တော်တော်လေးပဲ သက်သာသွားရပါတယ်။ ပစ္စည်းတွေ နေသားတကျ ဖြစ်သွားပြီးတာနဲ့ သူက အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာရှိတဲ့ အခန်းနေရာတွေကို ကျမကို သေသေချာချာပဲ ရှင်းလင်းပြောပြပါတယ်။ မီးခလုတ်တွေကအစ ဘယ်နေရာလောက်မှာရှိတယ် အဆုံးပေါ့။ ပြီးတော့ သူက ကျမတို့ လင်မယား မစားတဲ့ အစားအစာတွေကို မေးလို့ ကျမက သူ့ကို ပြောပြလိုက်ရပါသေးတယ်။ ဒီလိုပြောပြပြီးသွားတာနဲ့ သူက ကျမရဲ့ရှေ့ကနေ ခိုင်းစရာရှိရင် ခေါ်လိုက်ဖို့နဲ့ သူက မီးဖိုဆောင်ထဲမှာ အနေများကြောင်းနဲ့ မီးဖိုဆောင်ရဲ့နောက်ဖက်မှာ သပ်သပ်ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်လေးမှာ သူနေကြောင်း .. သူ့နာမည်က ကျော်ခင်ဖြစ်ပြီး အများက သူ့ကို “ရှဖီး” လို့ ခေါ်ကြကြောင်းပြောပြီး ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ လှည့်ပြီး သူ့ကို ခိုင်းစရာရှိရင် ခေါ်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမကို ကျောပေးပြီး ထွက်သွားတဲ့ သူ့ကို ကျမဟာ မျက်စိတဆုံး လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိပါတယ်။ အထူးသဖြင့်တော့ အင်းကျီ ဝတ်မထားတဲ့ သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းက မို့မောက် ဖုထစ်နေတဲ့ အမြောင်းလိုက် ကြွထနေတဲ့ ကြွက်သားကြီးတွေကိုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ကျမရဲ့စိတ်ထဲမှာ ယောကျ်ားပီသလှပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျမရဲ့ ယောကျ်ား ကိုခင်မောင်လွင်တောင်မှ သူ့ခန္ဓာကိုယ်လောက် မတောင့်တင်းလှပါဘူး ရှင်။

အခု ရှဖီးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကတော့ တောင့်တင်းမာကြောလှပြီး ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားကာ ပစ္စည်းတွေ ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့နဲ့ နေရာချခဲ့ရတာကြောင့် သူ့ရဲ့ကိုယ်မှာ ချွေးစေးလေးတွေထွက်ပြီး သူ့ကြွက်သားကြီးတွေဟာ ပြောင်လက်နေလိုက်တာများ ကျမဖြင့် သူ့ကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲမှာ အသဲယားမိတဲ့အထိ ပါဘဲ …။ ကျမရဲ့အသက်ဟာ ပြီးခဲ့တဲ့လကပဲ (၂၆)နှစ် ပြည့် ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမဟာ လူလားမြောက်အရွယ် ရောက်ခဲ့ပေမ့လဲ ကျမစိတ်ကြိုက်ကို ရွေးချယ်နေခဲ့ရင်းက ကျမအသက် (၂၅)နှစ်ကျော်တဲ့အထိ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ဖူးစာဖက်ကို ရွေး ချယ်ခဲ့ပြီး အရွယ်ရောက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာရတဲ့ အကျိုးတရား ဖြစ်သော သွေးသားတွေရဲ့ဒဏ်ကို အကြိတ်အနယ် ခံစားခဲ့ရပြီး ကျိတ်မှိတ်သည်းခံ ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ လွန်ခဲ့တဲ့ (၅)လလောက်ကပဲ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ယောကျ်ား ကိုခင်မောင်လွင်နှင့် အကြောင်းဆက် ပေါင်းဖက်ခဲ့ရပြီး ကာလများစွာနဲ့ ကြိမ်ဖန်များစွာ မျိုသိပ်ထားခဲ့ရတဲ့ ကျမရဲ့ဆန္ဒတွေကို အားပါးတရကြီးကို ဖွင့်ထုတ်လို့ လူ့ဘဝစည်းစိမ်ကို ခံစားခဲ့ပါတယ်။ (၅) လဆိုတာလဲ ဘာမျှ မကြာသေးပါဘူး။ ခုမှ အရှိန်က တက်ဆဲ။ အရှိန်က ကောင်းဆဲဘဲ ဖြစ်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျမဟာ ချိုသည် ခါးသည်ကိုလည်း သိနေပြီလို့ ပြောရလောက်အောင် အရသာကလဲ သိနေတော့ ရှဖီးရဲ့မက်မောစရာ ကောင်းလှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြည့်ပြီး တပ်မက်လို့ပင ် သွားရတယ်လို့ ပြောရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမဟာ ရှဖီး ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ သူပြင်ပေးခဲ့တဲ့ အိပ်ယာကြီးပေါ်မှာ အသာလှဲချလိုက်ရာက ပင်ပန်းသလို ဖြစ်နေရတဲ့ ပင်ပန်းမှုတွေကို အနားယူကာ ဖြေဖျောက်လို့ နေရင်း ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ အတွေးနယ်ချဲ့နေမိပါတယ်။ အတော်လေး ကြာသွားတော့မှ အမောအပန်းလေးတွေ ပြေလာရသည့်အတွက် ကျမဟာ အိပ်ယာပေါ်ကနေ လူးလဲ ထလိုက်ပြီး ရေချိုးရန်အတွက် စဉ်းစားလိုက်ရာက ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က အင်းကျီတွေကို ချွတ်ပြီး ထဘီလေးကို ရင်လျှားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီ ထဘီလေးကိုပဲ ရေလဲလုပ်ဖို့ တပတ်နွမ်း ထဘီလေးတစ်ထည်နဲ့ လဲပြီး ရင်လျှားလိုက်ကာ မွှေးပွသဘက်ကြီးကို လုံလုံခြုံခြုံနှင့် ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို လွှမ်းခြုံလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီနောက် တခြား တပတ်နွမ်းထဘီလေး တစ်ထည်ကို ခေါက်ရက်သားလေး လက်တစ်ဖက်က ကိုင်လိုက်ရာက ရေချိုးခန်းရှိတဲ့ အောက်ထပ်ကို ကျမဟာ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ အောက်ထပ်ရောက်တယ်ဆိုရင်ပ ဲ ရှဖီး စောစောက ပြောပြထားခဲ့တဲ့ အခန်းနေရာတွေကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်း ရှိမယ့် မီးဖိုဆောင်ရဲ့ဘေးတစ်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ အဆောင်လေးဖက်ကို လာပြီး ရေချိုးခန်းရဲ့ရှေ့ကို ရောက်တာနဲ့ပဲ ကျမဟာ အားနေတဲ့ ကျမရဲ့လက်လေး တစ်ဖက်နဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါးကို ဆြွဲပီး ဖွင့်လိုက်ပါတော့တယ်။ “အို .. “ “ ဟင် .. “ တော်ပါသေးသည်။ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားခိုက် ဖြစ်ပုံရသော ရှဖီးက သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲပီး အမြန်ပဲဝတ်လိုက်တာကြောင့် ကျမနဲနဲ သက်သာရာ ရသွားရပါတယ်။ ပုဆိုးဝတ်ပြီးသွားတာနဲ့ ရှဖီးဟာ ကျမရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းဝကို ထွက်လာပြီး ကျမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လိုက်ပါတယ်။

“မမ .. အိပ်နေပြီ ထင်ပြီး ကျနော် တံခါးကို ဂျက်မထိုးမိလို့ ဖြစ်သွားတာပါ .. စိတ်မရှိပါနဲ့နော် ..” သူက လေသံအေးအေးနဲ့ ကျမကို တောင်းပန်နေပါတယ်။ သူ ရေချိုးခန်းဝကို ထွက်လာထဲက သူ့မျက်နှာကို ရဲရဲ မကြည့်ရဲတော့တဲ့ ကျမဟာ ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို အောက်ကို ငိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ကို ကြည့်နေလိုက်တဲ့ ကျမရဲ့မျက်လုံးလေးတွေကို သူ့ဆီသို့ မျက်လွှာလေးကို မရဲတရဲလေးပဲ ပင့်တင်ကာ ကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ “အို … ရှင် “ သူလေ .. ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ခြုံထားတဲ့ သဘက်အစနှစ်ဖက်က ရင်ဘတ်ဖက်မှာ လက်နှစ်လုံးလောက် ဟပြီးနေတဲ့ ကြားကနေ ကျမရဲ့ရင်သားတွေကို အတင်းပဲ လိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ “အော် … အင်း … ရပါတယ် … ကစ္စမရှိပါဘူး ကွယ်” သူရဲ့တောင်းပန်စကားကို ကျမဟာ ခုမှပ ဲ ခွန်းတုံ့ပြန်မိပါတယ်။ “ကျေးဇူးပဲ မမ .. ကျနော် သွားမယ်နော် ” ကျမက မရဲတရဲလေး ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြလိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပ ဲ ရှဖီးဟာ တခါးဝမှာ ရပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဘေးကနေ ရေချိုးခန်းအပြင်ဖက်ကို လှမ်းပြီး ထွက်လိုက်ပါတယ်။

“အို” … ဒီအသံကတော့ အပြင်ကို ထွက်လို့ မလာပါဘူးရှင်။ ကျမရဲ့ဘေးကနေ ရှဖီး ဖြတ်အထွက်မှာ ကျမရဲ့ဖောင်းကားပြီး အိနေတဲ့ တင်သားစောင်းတဖက်ကို မာကြောလှသော သံချောင်းကြီး တစ်ချောင်းက ဆောင့်ပြီး ထိုးလိုက်သလို ခံစားသွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့ခါးလေးက တွန့်ကနဲ တစ်ချက် ဖြစ်သွားရပြီး ဘာဆိုတာ သိတဲ့ အသိကြောင့်ဘဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲလဲ ဖြစ်သွားရပါတယ် ရှင်။ အမြင့် (၆)ပေခွေဲ လာက်နဲ့ အကျယ်(၂)ပေပ ဲ ရှိတဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါးပေါက်ဝမှ ကျမက ခြေစုံရပ်နေတော့ တစ်ပတ်လည်လုံး (၃၇)လက်မလောက်ရှိတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးဟာ ဘာပဲပြောပြော တံခါးပေါက်မှာ တစ်ပေကျော်ကျော်လောက် နေရာယူထားတော့ အထဲကနေ သူက ထိုးထွက်လိုက်တော့ သူရဲ့တုတ်ခိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးဟာ ကျမနဲ့ ဝင်ပြီး တိုက်မိတော့တာပင် ဖြစ်သည်။ ထူးခြားတာက မလွတ်မလပ်ဖြစ်လို့ ဝင်တိုက်မိတာမျိုးတင် မကဘဲ တမင်ပင် ဆောင့်ထိုးလိုက်သလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတော့ ကျမဖြင့် ရင်တုန်ပန်းတုံ ဖြစ်လွန်းလို့ အသက်ရှူပင် မှားသွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ရေချိုးခန်းတံခါးဝမှ ခဏလောက် ရပ်နေလိုက်ပြီး အထဲကို ကျမဟာ လှမ်းပြီး ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ဖို့အတွက် ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို တံခါးဝဖက်ကို အသာလေး ပြန်လှည့်လိုက်ပါတယ်။

“ဟင် .. “ ဟုတ်ပါတယ်။ ရှဖီးလေ .. ရေချိုးခန်းတံခါးဝနဲ့ (၁၀)ပေလောက် အကွာကနေ သူ့ရဲ့စူးရှတောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကျမကို ကြည့်နေလိုက်တာ .. ဒါ .. ဒါဆို စောစောက သူက ကျမရဲ့နောက်ကျောတခုလုံးကို ရပ်ပြီး သေသေချာချာ ကြည့်နေခ့တဲာပဲ .. ပီး .. ပီးတော့လဲ .. သူ့ဟာကြီးနဲ့ ဆောင့်ပြီး အထိုးခံလိုက်ရလို့ ကျမဖြင့် ချက်ချင်း ရေချိုးခန်းထဲ လှမ်းမဝင်နိုင်ဖြစ်ကာ ခပ်ထွေထွေလေးရပ်ပြီး နေခဲ့ရတာလဲ .. သူ .. သူမြင်တွေ့ရမှာပ။ဲ ရှက်စိတ်လေးတွေ ဝင်လာတာကြောင့် ကျမဟာ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပိတ်ဖို့ ကျမရဲ့လက်ကလေး တစ်ဖက်နဲ့ တံခါးရွက်ကို လှမ်းပြီး အဆွဲမှာပဲ သူ့ထံကို အမှတ်တမဲ့ ထပ်ပြီး ကြည့်မိလိုက်မိတဲ့ ကျမကို ရှဖီးဟာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကို ပြုံးပြပြီး လှည့်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ကျမလဲ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွပဲ ိတ်ပြီး ဂျက်ထိုးလိုက်ရာက ရေချိုးနေမိတဲ့ အချိန်မှာပင် ကျမရဲ့အာရုံထဲမှာ ရှဖီးကို မြင်ယောင်နေမိပါတယ်။ အထူးသဖြင့်ကတော့ အစဦးဆုံးက ကျမရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆြွဲပီး ဖွင့်လိုက်တုံးက အမှတ်မထင် တွေ့မြင်လိုက်ရတဲ့ သူ့ရဲ့ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်ကြီးပေါ်က လှိုက်မောစရာ ကောင်းလွန်းလှတဲ့ ရှဖီးရဲ့လီးတန်ကြီးပါဘဲ ရှင် …။ သူ့ရဲ့တကိုယ်လုံးရှိ အသားအရောင်က ခပ်လတ်လတ် နီစပ်စပ်လေး ဖြစ်ပေမ့ ဲ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကတော့ ညိုမဲပီး နေပါတယ်။ ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးက သူရေချိုးနေစဉ်မှာပင် အစွမ်းကုန် မဟုတ်ပေမ့ ဲ ခပ်မာမာ တောင်တောင်လဲ ဖြစ်နေတော့ လီးတန်ကြီးပေါ်က အကြောအဖုအထစ်တွေဟာ တမင်ပင် သွင်းထုတ်ထားသလို ဖြစ်နေပြီး လီးကြီးထိပ်က ထိပ်ဖူးကြီးဟာလဲ အပေါ်က အရေခွံမရှိတော့ဘဲ ဒစ်ကားကားကြီးဆီထိ ပြဲလန်နီရဲ၍ နေပါတယ်။

ရေချိုးခန်းက (၆)ပေ ပတ်လည်လောက်ပဲ ရှိတော့ သူနဲ့ကျမက တစ်ပေကျော်ကျော် နှစ်ပေလောက်ပဲ ကွာဝေးတဲ့အတွက် သူ့လီးတန်ကြီးကို အနီးကပ်တွေ့မြင် လိုက်ရတာကစပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထောက်ပြီး ရပ်ထားတဲ့ ကျမရ ဲ့ ခြေဖဝါးလေးတွေပင် ယားပြီး တက်လာရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးက အရှည်က (၇)လက်မသာသာလောက် ဖြစ်ပြီး လုံးပတ်က ကျမလက်တစ်ကိုင်ပင် မကချင်ပါဘူး။ ခုပဲပြန်စဉ်းစားရင်းက ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးဟာ တင်းကနဲ တင်းကနဲတောင် ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျမဟာ ကျမရဲ့အတွေးတွေကို သက်ပြင်းတွေ အခါခါချလိုက်ရာက ကြိုးစား၍ ဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်ပြီး ရေကိုသာဆက်ပြီး ချိုးလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒီဗိုလ်တဲကြီးမှာ တစ်ခုထူးခြားတာက စာဖတ်ခန်းလေးတစ်ခု အောက်ထပ်မှာ ရှိနေပြီး စာအုပ်တွေကို ဘီဒိုလေးနှစ်လုံးနဲ့ သေသေသပ်သပ် ထည့်ထားရုံမျှမကဘဲ ရင်စို့လောက် ရှိတဲ့ စာအုပ်စင်လေး (၂)ခုနဲ့လဲ စာအုပ်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် တင်ထားတာ တွေ့ရပါတယ်။ ကျမဟာ ရေချိုးပြီးတော့ ပြင်ဆင် အဝတ်အစားလဲ ပြီးတာနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာပြီး စာဖတ်ဝါသနာပါတဲ့ ကျမဟာ စာဖတ်ခန်းလေးထဲကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ အထဲရောက်တော့ စာအုပ်စင်လေးရှိတဲ့ဆီ လျှောက်သွားပြီး စီထားတဲ့ စာအုပ်တွေကို တစ်အုပ်ချင်း ရွေးထုတ်နေမိပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာပ ဲ သားရေဖုံးလေးန့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ချုပ်ထားတဲ့ စာအုပ်လှလှလေး တစ်အုပ်ကို စာအုပ်စင် (၂)ခုထဲက တစ်ခုရ ဲ့အပေါ်ယံမှာ မြင်သာထင်သာလေး တွေ့ရတာနဲ့ ကျမလဲ အသာကောက်ယူပြီး စာအုပ်စင်လေးရဲ့ဘေးနားမှာ ရှိတဲ့ ပြူတင်းပေါက်ရဲ့ဘေးမှာ အလိုက်သင့်လေး ချထားသော ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ စာအုပ်လေးရဲ့မျက်နှာဖုံးလေးကို လှန်လိုက်တဲ့အခါမှာပ ဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်ပြီး သွားရပါတယ်။ ပထမဆုံး စာမျက်နှာမှာ တွေ့မြင်လိုက်ရတာကတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ တံဆာကြီးတစ်ခုလုံးကို အနီးကပ် ရိုက်ထားတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမဟာ မြင်လိုက်ရမိတဲ့ နေရာကနေ ကျမရဲ့အကြည့်တွေကို မခွာနိုင်ဖြစ်ပြီး အတန်ကြာအောင် ကြည့်နေမိပါတယ်။ အတန်ငယ် ကြာတော့မှ နောက်ထပ်ဘာတွေ တွေ့မြင်ရဥးီ မလဲဆိုတဲ့ အသစ်အဆန်း ထပ်ပြီး တွေ့ရဦးမလားဆိုတဲ့ ဆန္ဒက ပြင်းပြလာတော့ နောက်ထပ် စာမျက်နှာတစ်ခုကို ထပ်ပြီး လှန်ကြည့်လိုက်မိပါတယ်။

နောက်ထပ် တွေ့မြင်လိုက်ရတဲ့ စာမျက်နှာကစပြီး အနောက်တိုင်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို သူ့ထက်ငယ်ပုံရတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ စကားလက်ဆုံကျရာကနေ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပေးကြပြီး တဖြေးဖြေး ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ချစ်ကြတဲ့ပုံတွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ရိုက်ပြထားတဲ့ ပုံတွေ ဖြစ်ပြီး၊ နောက်ဆုံး ကောင်လေးရဲ့ထွားကြိုင်းလှတဲ့ လီးတံကြီးထိပ်ကနေ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ် အရည်တွေ ပန်းထွက်တဲ့ အထိပင် ဇာတ်လမ်းဆင်၍ ထားသော ဓါတ်ပုံများ ဖြစ်ပါတယ်။ တစ်ရွက်ခြင်း တစ်ရွက်ခြင်း လှန်ကာ စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်မိနေတဲ့ ကျမဟာ တဖြေးဖြေး ကျမရဲ့ရမ္မက်သွေးတွေသည် တိုး၍တိုး၍ ထကြွလာရာမှ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲမှာ မရိုးမရွ ဖြစ်လာရတဲ့အထိပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ စမိ ေ် ပြနပြေနဲ့ တစ်အုပ်လုံးလဲ ကြည့်ပြီးသွားရော ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပင် ဖြစ်၍နေရပါတယ်။ အဆုံးထိ ကြည့်ပြီးသွားတော့ စာအုပ်လေးရဲ့ကျောဖုံး သားရေဖုံးလေးကို ပိတ်လိုက်ရင်းနဲ့ ကျမဟာ မလုံမလဲနဲ့ စာဖတ်ခန်းလေးရဲ့အပေါက်ဝကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ .. “ ဟင် .. !! “ ရှဖီးရယ်လေ … တခါးပေါက်ဝကို ကိုယ်တခြမ်းထွက်ပြီး ကျမကို စောင့်ကြည့်နေတယ်လေ။ ကျမလဲ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရရော ရင်ထဲမှာ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရကာ ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာလဲ ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်ပြီး သွားရပါတယ်။ ကျမလှမ်းပြီး မြင်လိုက်ပြီးတာတောင်မှ ရှဖီးက ကျမကို တခဏမျှ ကြည့်နေပြီးတော့မှ မလှမ်းချင်လှမ်းချင်နဲ့ လှည့်ပြီး ထွက်သွားရပါတယ်။ လှည့်ထွက်သွားတဲ့ သူ့ရဲ့ကျောပြင်ကို မျက်စိတစ်ဆုံး လှမ်းပြီး ကြည့်နေရင်းကမှ ကျမဟာ စောစောလေးက ကျမကို ကြည့်နေတဲ့ ရှဖီးရဲ့မျက်လုံးတွေရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို တွေးလိုက်မိပါတယ်။

သူ … သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမရ ဲ့တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးပြီး တပ်မက်တဲ့ ဆန္ဒတွေ အဆမတန် ပြင်းနေတဲ့ ပုံတွေပဲ … ။ ရင်ထဲမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်ကာ လှုပ်ခါသွားရပြီး လေးပင်သော သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ချလိုက်ရကာ ကျမသည် ကုလားထိုင်လေးပေါ်တွင် ထိုင်၍နေရာမှ အသာထပြီး ရပ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့မှ စာအုပ်စင်လေးနားကို နှေးကွေးစာွ လျှောက်၍သွားရင်းမှ လက်ထဲမှ ဓါတ်ပုံစာအုပ်လေးကို စာအုပ်စင်ပေါ်သို့ ပြန်ပြီး တင်လိုက်ပါတယ်။ ထို့နောက် ကျမဟာ စာအုပ်စင်ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်ရန် ပြင်လိုက်ပြီးတော့မှ တစ်ခါ စာအုပ်စင်လေးဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြန်ပြီး ခုလေးတင် ကျမတင်လိုက်တဲ့ ဓါတ်ပုံစာအုပ်လေးကို တခါပြန်၍ ဆွယဲူလိုက်ပြီး ပထမဆုံး စာမျက်နှာကို လှန်ကာ ယောကျ်ားတံဆာပုံကြီးကို ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ နောက်ဆုံး စာမျက်နှာကို လှန်ပြီး အကြောတွေ ရုန်းကန်နေတဲ့ အဆမတန်ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးထိပ်က သုတ်ရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်တွေ ပန်းထွက်နေတဲ့ပုံကို မျက်တောင်မခတ် ကြည့်နေမိပြန်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ စာအုပ်ကိုပိတ်ပြီး စာအုပ်စင်ပေါ် ပြန်၍တင်ပြီးမှ ကျမဟာ စာဖတ်ခန်းလေးရဲ့ အပြင်ဖက်ကို ပြန်ပြီး ထွက်လာခ့ပဲ ါတယ်။ အခန်းပြင်ကို ရောက်တော့ ကျမဟာ စိတ်ထဲမှာ ငြီးစီစီရှိတာနဲ့ ဗိုလ်တဲကြီးရှေ့မှာရှိတဲ့ ပန်းခြံထဲကို ဆင်းပြီး လျှောက်ကာ အဲဒီပန်းခြံထဲမှာရှိတဲ့ ထိုင်ခုံလေးပေါ်မှာ အတန်ကြာတဲ့အထိ ထိုင်နေမိပါတယ်။ ကျမရဲ့အတွေး အာရုံထဲမှာတော့ တချိန်လုံးမှာ ကျမ စောစောက ကြည့်ခဲ့ရတဲ့ ပုံတွေကို ပြန်ပြောင်း သတိရလျှက် ရှိပြီး တချက်တချက်မှာလဲ ဓါတ်ပုံဇာတ်လမ်းထဲက မင်းသမီး နေရာမှာ ကျမနဲ့ ဇာတ်လိုက် လူငယ်လေးနေရာမှာ ရှဖီးတို့ကို မရည်ရွယ်ဘဲ စဉ်းစားမိနေပါတယ်။ အတန်ကြာတော့မှ ကျမဟာ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာတဲ့အချိန်မှာပ ဲ ကျမရဲ့ယောကျ်ား ကိုခင်မောင်လွင်ဟာ ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ သူက ရေချိုးပြီးတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက် ရှဖီး ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ညစာကို အတူစားခဲ့ကြပါတယ်။ ရှဖီးကတော့ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ ကျမကို ကြည့်တောင်မှ မကြည့်ပါဘူး ရှင် …။ ဒီလိုနဲ့ ညစာစားပြီးကြတော့ ကျမတို့ လင်မယားဟာ ကုမ္ပဏီက လာခေါ်တဲ့ ကားလေးနဲ့အတူ မြို့ထဲကို လျှောက်ပြီး လည်ကြပါတယ်။ ကျမတို့ ဗိုလ်တဲကြီးကို ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီပင် ထိုးနေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။

ကုတင်ပေါ်က အိပ်ယာပေါ် ရောက်တာနဲ့ တနေ့လုံးနီးပါး ရမက်ထန်နေရခဲ့တဲ့ ကျမဟာ ယောကျ်ားဖြစ်သူကို အမျိုးမျိုး ပရိယာယ်နဲ့ မြူဆွယ်ခဲ့ပေမ့လဲ ခရီးပမ်း အလုပ်များလွန်းသောကြောင့် ထင်ပါတယ်။ ကိုခင်မောင်လွင်ဟာ ကျမလိုရာကို ပါမလာဘဲ မကြာခင်မှာပင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ ရပါတော့တယ်။ ကျမကတော့ ပြင်းထန်နေတဲ့ ရမက်စိတ်တွေကြောင့် အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေရပြီး သန်းခေါင်ကျော် (၂) နာရီလောက်မှ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမ အိပ်ယာက နိုးတော့ မနက်(၈) နာရီပင် ရှိပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ယောကျ်ား ကိုခင်မောင်လွင်ကတော့ မရှိတော့ပါဘူး။ အရေးကြီးတဲ့ အလုပ်ရှိလို့ သွားပြီ ဖြစ်တဲ့အကြောင်း စာရေးပြီး ကျမအိပ်တဲ့ ဘေးမှာ ရှိနေတဲ့ သူ့ရဲ့ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ စာလေးရေးပြီး တင်ထားခဲ့ပါတယ်။ ကျမလဲ အိပ်ယာကထပြီး တခါထဲဘဲ ရေချိုးရန် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျှားကာ ရေချိုးခန်းရှိတဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ အောက်ထပ်ရောက်တော့ ကျမဟာ ရှဖီးကိုများ တွေ့လိုတွေ့ငြား မျက်လုံးဝှေ့ကာ လှည့်ပတ်ကြည့်ခဲ့ပေမ့လဲ မတွေ့ခဲ့ပါဘူး။ ရေချိုးပြီးတော့ အပေါ်ပြန်တက်ကာ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး အဝတ်အစားလဲကာ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။

အောက်ထပ် လှေခါးအရင်း ရောက်တဲ့အချိန်မှာပ ဲ ရှဖီးက ကော်ဖီသောက်ရန် အသင့်ပြင်ထားကြောင်း ပြောတာနဲ့ ကျမဟာ မီးဖိုဆောင်ထဲကို ဝင်ပြီး ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်ကာ ထမင်းစားပွေဲ ပါ်က အုပ်ဆောင်းကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ကော်ဖီနဲ့ ကိတ်မုန့်တွေအပြင် ခေါက်ဆွသဲုတ် တပန်းကန်ပါတွေ့ပါတယ်။ ကျမကြိုက်တဲ့ အစားအစာတွေ ဖြစ်တာကြောင့် ထိုင်ပြီး မြိန်ရေယှက်ရေပဲ စားပစ်လိုက်ပါတယ်။ ရှဖီးကတော့ မီးဖိုဆောင်ဘက်မှာ ရှိတဲ့ ထမင်းစားခန်းထဲကို မလာပါဘူး။ ကျမစားသောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်ရောက်နေလဲ မသိပါဘူး ရှင်။ ကျမလဲ စားသောက်ရင်းနဲ့ မနေ့က အကြောင်းတွေကို ပြန်ပြီး စဉ်းစားမိကာ ကျမရဲ့တအုံနွေး နွေး ဖြစ်နေရတဲ့ ရမက်စိတ်တွေဟာလဲ တကျော့ပြန်၍ သွက်လက်စွာ စီးဆင်းလာခဲ့ရာမှ ရမက်စိတ်များ ထကြွလာရပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်လဲ စားသောက်ပြီးသွားတာနဲ့ ကျမဟာ ဘယ်မှ သွားချင်စိတ်မရှိတာကြောင့် အပေါ်ထပ်ကို ပြန်ပြီး တက်လာခဲ့ရာက ကျမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်းပြီး ဝင်လိုက်ပါတယ်။ “ဟင် … “ အိပ်ခန်းထဲသို့ ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်လှမ်းပြီး အဝင်လိုက်မှာပင် အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ကြီးပေါ်မှ အိပ်ယာပေါ်သို့ အကြည့်တွေ ရောက်သွားရတဲ့ ကျမဟာ ရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။

ဖြူဖွေးတဲ့ အိပ်ယာခင်း ဖြူဖြူလေးအပေါ် အိပ်ယာကြီးရဲ့အလယ်လောက်မှာ ကျမ မနေ့က စာဖတ်ခန်းထဲမှာ ကြည့်ခဲ့ရတဲ့ ဓါတ်ပုံစာအုပ်လေးဟာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ရောက်လို့နေပါတယ်။ ကျမ တွေးကြည့်လိုက်တော့ ဒီ ဗိုလ်တဲအိမ်ကြီးထဲမှာ လူသားဆိုလို့ ခုချိန်မှာ ကျမနဲ့ ရှဖီး နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိနေတဲ့အတွက် ဒီစာအုပ်လေးကို စာဖတ်ခန်းထဲကနေ ကျမ မယူခဲ့တာ အမှန်ဆိုတော့ ရှဖီးပင် ဒီစာအုပ်ကို ယူခဲ့တာ ဖြစ်မည်။ ပြီးတော့ ကျမမြင်အောင် ကျမကြည့်ဖြစ်အောင် ဒီအိပ်ယာပေါ်သို့ တင်ခဲ့တာ ဖြစ်မည် .. ကျမ၏ ရင်ထဲတွင် သိမ့်သိမ့်လေး တုန်၍ သွားရသည်။ ပြီးတော့ မလုံမလဲနှင့် အိပ်ခန်းဝသို့ သမင်လည်ပြန်လှည့်၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ မည်သူမှ ရှိ၍ မနေပါ။ ကျမသည် အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာလေးသွား၍ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အတွင်းဖက်မှ ကလန့်ထိုးရန် ကြံပြီးမှ မထိုးတော့ပဲ အိပ်ခန်းတံခါးကို စေ့ရုံသာစေ့ကာ ကုတင်ကြီးဆီသို့ ပြန်၍ လာခဲ့ပြီး အိပ်ယာထက်သို့ တက်ကာ ဓါတ်ပုံစာအုပ်လေးကို ကောက်၍ ကိုင်လိုက်ပြီး ကျမသည် ကျမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ဓါတ်ပုံစာအုပ်လေးကို တရွက်ခြင်း လှန်ကာ တစ်ပုံပြီးတစ်ပုံ စမိ ေ် ပြနပြေပငလ်နှ က်ာ ကြညေ့် နမသိည။် တစ်ခေါက်မက နှစ်ခေါက် သုံးခေါက် ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျမ၏ ရမက်စိတ်များသည် အဆမတန် ပြင်းထန်၍ လာခဲ့ရသည်။ ဓါတ်ပုံထဲကလို အမျိုးသမီး၏ အဖုတ်ကို ဖြဲကားပြီး လူရွယ်ကလျှာနှင့် ယက်နေတာမျိုး ခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်များသည် တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်၍ ပြင်းထန်လာရပါတော့သည်။ ဒါ့အပြင် ကျမရဲ့ ရာဂရမက်ဇောတွေဟာ ထိန်းလို့မနိုင် သိမ်းလို့မရတဲ့ အခြေထိ တက်ကြွလာပြီး ကာမစပ်ယှက်ချင်တဲ့စိတ် ရှင်းရှင်းပြောရရင် ခံချင်တဲ့စိတ်တွေဟာ သိပ်ပြီးတော့ ပြင်းထန်လာရပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့စိတ်ထဲ ရင်ထဲမှာ ပြင်းပြနေတဲ့ ဆန္ဒတွေက လွရဲ င် ဘာမှ မရှိတော့ပါဘူး။ ကျမဟာ ကုတင်ကြီးပေါ်ကနေ လူးလဲထရင်း အောက်ကိုဆင်းတဲ့ လှေခါးထိပ်ကို လာခဲ့ပါတယ်။ ရောက်တဲ့အခါကျတော့ .. “ရှဖီးရေ … ရှဖီး … “ “ဗျာ … အမ “ “ခဏနေရင် အပေါ်တက်ခဲ့ဦး .. သောက်ရေ တစ်ဗူးလောက်လဲ ထည့်ခဲ့ကွာ “ “ဟုတ်ကဲ့ … မမ “ ပြောပြီးသည်နှင့် ကျမက အိပ်ခန်းထဲကို ကဗျာကသီ ပြန်လာခဲ့ပြီး ကျမရဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်မှာ ကြိုးတစ်ချောင်းထဲနဲ့ ဘရာစီယာလေးကိုသာ ခံပြီး ညဝတ်ဇာနိုင်လွန် အင်းကျီအပါး အပြာနုရောင်လေးကို ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ကို အမြန်တက်ပြီး ဓါတ်ပုံစာအုပ်လေးကို အခန်းထဲမှာ ရှိတဲ့ စားပွေဲ ပါ်ကို ပစ်တင်လိုက်ပြီး ကျမဟာ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး လှဲနေလိုက်ပါတယ်။ မျက်စိနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး အသက်ကို မှန်မှန်ရှူကာ တကိုယ်လုံးငြိမ်ပြီး နေလိုက်ပါတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ ကျမရဲ့အိပ်ခန်းထဲကို တစ်စုံတစ်ယောက် ဝင်လာတဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျမဟာ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်စိလေးနှစ်လုံးကို အသာဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့ ရှဖီးက ထုံးစံအတိုင်း အင်းကျီ ဝတ်မထားဘဲ လက်ထဲက ရေဘးတစ်ဗူးကို ကိုင်ကာ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာပြီး သူရဲ့မျက်လုံးအစုံက ဝတ်လစ်စလတ်နီးပါး ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးကို ရမက်ခိုးတွေနဲ့ တပ်မက်စွာ ကြည့်နေပါတယ်။ ကျမက သူ့ကို နှစ်လိုဖွယ်လေး ပြုံးပြလိုက်ပါတယ်။

“လာ .. ရှဖီူး ရေဗူးကို စားပွေဲ ပါ်တင်ပြီး မမဆီ လာပါအုံးကွယ် “ ရှဖီးဟာ ကျမပြောတဲ့အတိုင်း စားပွေဲ ပါ်မှာ ရေဗူးကို ထားပြီး ကျမရှိရာ ကုတင်ကြီးဆီကို လာပြီး ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ ကျမဟာ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေကို ရီဝေဝေလေးနဲ့ ရင်ဆိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်ရာက .. “မမခြေသလုံးတွေ ကြွက်တက်ချင်သလို ဖြစ်နေလို့ ကွာ နပှိ ေ် ပးစမ်း ပါ .. အားတော့ အားနာပါတယ်… လာ … ကုတင်ပေါ်ကို တက် .. “ ကျမက အသံလေးကို တုံတုံယင်ယင်လေး လုပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့အခါမှာပ ဲ သူက ကုတင်ပေါ်ကို လှမ်းပြီး တက်လိုက်တာကြောင့် ကျမဟာ တဖက်ကို တိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ ရှဖီးဟာ ကျမရဲ့ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပီးတော့ ရှဖီးဟာ ကျမရဲ့ဖြူဖွေးဖောင်းအိနေတဲ့ ရင်သားအစုံကို အပေါ်မှ ဝတ်ထားသော ညဝတ် ဇာနိုင်လွန်အင်းကျီပါးကို ဖောက်ထွင်းပြီး စူးစိုက်ကြည့်နေရာက တံတွေကို ကြိတ်၍ မျိုချလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်။

သေချာတိုင်းကြည့်ရင် (၃၄) လက်မ ကျော်ကျော်လောက်ရှိပြီး ဖြူဝင်းပြီး အိနေတဲ့ ကျမရ ဲ့ ရင်သားအစုံဟာ သူ့ရဲ့သွေးသားတွေကို ခါယမ်းနိုင်စမွ ်း ရှိတယ်ဆိုတာ ကျမ အသေအချာ သိပါတယ်။ ပီးတော့ အတွင်းက ဝတ်ထားတဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်းထဲပါတဲ့ ဘရာစီယာလေးဟာ ကျမရဲ့ရင်သားတွေရဲ့အလယ်မှာ လက်သုံးလုံးသာသာလောက်ပဲ ဖုံးကွယ်ထားနိုင်စမွ ်း ရှိတာကြောင့် ကျန်သော ဝင်းမွတ်ပြီး အိနေတဲ့ နို့အုံသားလေးတွေဟာ ခပ်တင်းတင်းလေး ဆြွဲပီး စီးထားတဲ့ ဘရာစီယာလေးကြောင့်ပင် ပြည့်တစ်၍ ထွက်ကာ နဂိုရှိသထက်ပင် မို့ဖောင်း၍ နေသည့်အတွက် မက်စရာကြီး ဖြစ်နေမှာလဲ အသေအချာပါဘဲ။ ကျမဟာ သူ့မျက်နှာကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါလေး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ ကျမရဲ့မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကို မှေးစင်းကာ ချလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ရှဖီးရဲ့လက်အစုံဟာ ကျမရဲ့ခြေဖျားလေးတွေဆီ ရောက်၍ လာပြီး စတင်ဆုတ်နယ်ပေးပါတော့တယ်။ ခြေဖျားလေးတွေမှ တဆင့် တဖြေးဖြေး အပေါ်ကို တက်လာပြီး နှိပ်နယ်ပေးလာရာ သူ့လက်အစုံဟာ ကျမရဲ့ဖြူဖွေးသော ခြေသလုံးသားလေးတွေဆီကို ရောက်ပြီးလာပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့လက်အစုံက ကျမရဲ့ခြေသလုံးလေးကို ခပ်ဖွဖလွဲ မဟုတ် ဖိညှစ်၍လည်း မဟုတ်ဘဲ အနေတော်လေး နှိပ်နယ်နေရင်းက … “မမရ ဲ့ခြေသလုံးသားလေးတွေက တဆုတ်တခဲကြီး ပါလား မမရယ် .. ပြီးတော့လဲ ဝင်းနေတာပ ဲ .. ကျွန်တော်တော့ ဒီလို ခြေသလုံးလှလှလေးတွေကို သိပ်ချစ်တာပဲ ..” ဟု ပြောပြောဆိုဆို ကျမရဲ့ခြေသလုံးသားလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ကုန်းပြီး နမ်းနေပါတယ် ။ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ပြာကလဲ ဖြစ်ကာ ခံစားသွားရပေမယ့် ကျမက စိတ်ကိုတင်းကာ မျက်စိလေးတွေကို မဖငွ့်ဘဲ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးကို ငြိမ်ပြီး နေလိုက်ပါတယ်။

ဒီမှာတင် .. ရှဖီးက .. “မမ .. ကျွန်တော် မမရဲ့ပေါင်လေးတွေကိုပါ နှိပ်ပေးမယ်နော် ..” လို့ ပြောပြောဆဆိုပို ဲ ခပက်ားကားလေး ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဒးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူပြောတာကို ကျမက ဘာမှ မပြောဘဲ ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်နဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ စုံမှိတ်ထားရာမှပင်ကား ထားတဲ့ ပေါင်ကြားက သူ့ကိုယ်ကြီးနဲ့ မလွတ်မှာစိုး၍ ထပ်၍ပင် ကျမက ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်ပါသေးတယ်။ ရှဖီးဟာ ထိုင်လိုက်ပြီးသည်နှင့် ကျမရဲ့ပေါင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ရာက တဖြေးဖြေး အပေါ်တက်လာပါတော့တယ်။ ပေါင်ရင်းနား ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့ရဲ့လက်မနှစ်ချောင်းဟာ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို မတော်တဆ ထိသလိုလိုနဲ့ ပွတ်သပ်နေတဲ့အခါမှာတော့ နဂိုထဲက ရမက်ပြင်းထန်နေရတဲ့ ကျမဟာ စိတ်တွေကြွသထက် ကြွလာကာ ကျမရဲ့ရင်အစုံဟာ နိမ့်ချီမြင့်ချီပင် စလို့ ဖြစ်လာရပါတော့တယ်။ တဖြေးဖြေး လက်ရဲဇက်ရဲ ဖြစ်လာတဲ့ ရှဖီးဟာ ကျမရဲ့ ဒူးခေါင်းလောက်သာရှိတဲ့ ညဝတ်အင်းကျီပါးလေးကို ခါးထိ ဆွလှဲန်ကာ တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲ့လက်က ကျမရဲ့ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်လေးကို အသားကပ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါးလေးပေါ်မှပင် အုပ်၍ ကိုင်ကာ ဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးနေပါတော့တယ်။ ကျမဟာ ရင်အစုံ နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်ရုံမျှ မကဘဲ အသက်ရှူသံတွေပါ ပြင်းထန်၍ လာရပါတော့တယ်။ ခဏအကြာမှာပဲ ရှဖီးဟာ ကျမရ ဲ့အသားကပ် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို လိပ်ပြီး အောက်ဖက်ကို ဆွခဲ ျွတ်တဲ့အတွက် ကျမဟာ ဖင်သား အယ်အယ်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွ၍ ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ဘောင်းဘီလေးဟာ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်လေး ဖြစ်သွားတဲ့ အခါမှာပ ဲ သူက ဘောင်းဘီလေးကို ခြေဖျားကနေ အပြီးတိုင်ဆြွဲပီး ချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ကျမရဲ့ကားအယ်နေတဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေး ကြီးတွေပေါ်က စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေးကို မထိရက် မကိုက်ရက်သလို လုပ်နေရာကနေ သဲသဲမမဲ ဲ စူးစူးဝါးဝါးကြီးပဲ ကြည့်နေပါတယ်။ ခဏနေတော့မှ သူက ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တအားပင် ဖိကပ် နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီအခါမှာတော့ ကျမရဲ့ဝမ်းထဲမှာ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်၍ သွားရသည်မှ စောက်ခေါင်းထဲကလဲ ယားကျိကျိကြီး ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ သူကလဲ ဒါနဲ့တင် မရပ်သေးဘဲ ကျမရဲ့ရတနာရွှေကြုပ်မှ အဓိကဖြစ်တဲ့ သော့သီလေး (စောက်စေ့လေး) ကို ဆွလှဲည့်ပြီး ချွတ်နေပြန်ပါပြီ။ အဲဒီအခါမှာတော့ ကျမမှာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်အောင်ပင် ယားပြီး တက်လာရပါတော့တယ်။ “ရှ .. ရှဖီး တော်ပါတော့ကွယ် … မမ ယားလှပါပြီ “ လို့ တောင်းပန်သလို ပြောလိုက်တဲ့အခါ … “အော် … မမ ယားသလား .. ကိစ္စ မရှိပါဘး .. မယားအောင် ကျွန်တော် ပွတ်ပေးပါ့မယ်လို့” ပြန်ပြောကာ အစေ့လေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ ရပ်ထားပြီး .. သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က ကျမအဖုတ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲကာ သူ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပြီး ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ထိုးပြီး ကလိနေပါတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံထဲကအတိုင်း အယက်ခံကြည့်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားတာမို့ ကျမဟာ အားရကြေနပ်သွားရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှင် .. ယားလွန်းတဲ့အတွက် ကြာကြာမခံနိုင်တော့တာနဲ့ .. “ရှဖီးရာ … တော်ပါတော့ကွာ …. မမ … မခံနိုင်တော့ဘူး .. ဒီပြင် မင်းလုပ်ချင်သလိုသာ လုပ်ပါတော့ မင်းသဘောပါပဲ ..” လို့ ပြောကာ ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးကို ပုံအပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အမှန်ကတော့ သူကလျှာနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးကလိတာ မခံနိုင်တာရယ် .. ဒီလို ကလိတဲ့အတွက် ရမက်စိတ်တွေ အဆမတန် ဖြစ်လာတာရယ်တို့ကြောင့် ကျမဟာ ရှဖီးရှေ့တက်ဖို့ လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမက ပြောလိုက်တာနဲ့ပဲ ဘသားချောဟာ သူ့ရဲ့လုပ်ငန်းကို စပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့ညဝတ် အင်းကျီပါးလေးရဲ့ခါးဆီးကြိုးကို ဖြေလိုက်ပြီး ကျမကို ချိုင်းအောက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လျှိုပြီး မကာ ကျမရဲ့ညဝတ် အင်းကျီလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ထိုအခါမှာတော့ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ လက်သုံးလုံးသာသာ ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်ပါတော့တယ် …။ ကျမလဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး ပြုသမျှကို နုတော့မယ်ဆိုပြီး စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ အသာလေးဘဲ ငြိမ်နေလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပ ဲ သူက ကျမရဲ့ဘရာစီယာလေးကို ရင်သားစိုင်တွေပေါ်ကနေ ခွာပြစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ပီးတော့ သူက ကျမရဲ့ဗလာကျင်းနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ခွစီးလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ဖောင်းဖောင်းအိအိနဲ့ နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလှတဲ့ နို့ကြီးတစ်လုံးကို သူ့ရဲ့ပါးစပ်နဲ့ အားရပါးရ ငုံခဲကာ သူ့လျှာကတော့ အကြောပေါင်း တစ်ထောင် စုဝေးရာ ဖြစ်တဲ့ သန္တာခဲလေးကို စုပ်ယူကလိနေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ တပြိုင်နက်မှာဘဲ သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်လက်က ကျမရ ဲ့ညာဖက်နို့အုံကြီးကို မာန်ဖီ၍ ဆုတ်နယ်နေရာမှာလဲ ရိုးရိုးကိုင်ဆွခြင်းမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့နို့အုံထိပ်မှ အသီးလေးကို သူ့ရဲ့ လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ်ကြားမှာ ထားကာ သူ့ရဲ့လက်မက နို့သီးလေးထိပ်ကို အသာအသာ ပွတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမမှာ ကျောထဲကပင် စိမ့်တက်သွားရပြီး ကြက်သီးတွေ ထသွားရပါတယ်ရှင် ….။ တခါတခါမှာ တအား ဆုတ်နယ်လိုက်တဲ့အခါမှာ ကျမရ ဲ့နူးညံ့ပျော့ပျောင်းလှတဲ့ နို့အုံမှ အသားစိုင်များသည် သူ၏ လက်ချောင်းများကြားမှ အိ၍ ထွက်ထွက်လာတာကိုတောင် အတိုင်းသား မြင်နေရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လဲ ခုချိန်မှာ ကျမဟာ နာရကျင်ရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ကျမစိတ်စောနေတာက နောက်ဆုံးအဆင့် ဖြစ်တဲ့ အထွတ်အထိပ်ကို အရောက်တက်စေချင်တဲ့ စိတ်ကသာ ပြင်းထန်လာတာမို့ … “ကဲပါ ရှဖီးရာ မမလဲ မနေနိုင်တော့ပါဘူးကွာ .. မင်း လုံချည်သာ ချွတလိုက်ပါတော့လို့ .. “ ပြောမိရက်သား ဖြစ်သွားပြီးမှ ကျမက ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို ဘေးတစ်ဖက်လှည့်ပြီး လွှဲလိုက်မိပါတယ်။

“စိတ်ချပါ .. မမရာ .. မမဆန္ဒ ပြည့်ဝစေရပါ့မယ် .. ဖြေးဖြေးပေါ့ .. “ ဟုပြောကာ ကျမရဲ့ပါးစုံ့လေးထွက်နေတဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို တအားကုန် ဘယ်ပြန်ညာပြန် လှိမ့်နမ်းပြီး ကုတင်ဘေးသို့ ဆင်းကာ သူ့ရဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမမှာ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်ကာ ပါးစပ်မှပင် လွှတ်ကနဲ .. “အို .. ရှဖီးရယ် .. မင်းဟာကြီးက ကြီးလွန်းလှချီလား .. ဒီလိုဆို ဖြစ်ပါ့မလား .. ငါတော့ မှားပြီ ထင်တယ် “ လို့ ညည်းညူလိုက်မိပါတယ်။ အဲဒီလိုပြောပြီး ကျမ မျက်နှာပျက်သွားတာ သိတော့ ချက်ခြင်းပဲ ကျမကို ချော့မော့ပါတယ် ရှင် …။ “အို .. မမကလဲ ကြောက်စရာ မဟုတ်တာ ကြောက်နေတာကို .. စကားပုံတောင် ရှိသေးတယ် .. မတော်လို့ ပြန်ပို့ရတယ် မရှဘူး .. ဆိုတာလေ ..” ဟု ရယ်သွမ်းကာ ကျမရဲ့ကြောက်စိတ်ကို ပြေပျောက်သွားစေရန် ချော့မော့ပါတယ်။ “ဟင့်အင်းကွာ … မမတော့ သိပ်ကြောက်တာပဲ .. ခုချိန်ထိ မမယောကျ်ားရဲ့ဟာကိုတောင် တခါမှ သေသေချာချာ မကြည့်မိပါဘူး .. ဒါလောက်လဲ မကြီးပါဘူး .. မင်းဟာကြီးကတော့ လွန်လွန်းတယ် ထင်တာပဲကွာ “ “အော် .. မမကလဲ ကျနော်ပြောတော မယုံရင် အခုကြုံဖူးတော့ သိရမှာပေါ့ .. အဲဒီတော့ မမကြောက်စိတ်ပြေသွားအောင် ကျွန်တော့်ဟာကြီးကို နဲနဲလောက်ကိုင် ကြည့်ပါလား ဟင် .. “ ဟု ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျမရဲ့လက်ထဲသို့ သူ့ဟာကြီးကို ထည့်ပါတော့သည်။ ကျမလဲ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ အုပ်ပြီး ကိုင်မိရက်သား ဖြစ်သွားပါတော့သည်။ လက်ထဲကို ရောက်နေပြန်တော့လဲ ကိုင်ရတာ ကောင်းသလိုလို ပူနွေး နွေးနဲ့ သံလိုက်ဓါတ် ရှိသလိုလို ကျမလက်ကို ဓါတ်လိုက်သွားသလိုလို မျိုးကြီးပါပဲရှင်။

ဒီလို သူ့ဟာကြီးကို ကိုင်လိုက်မိရာက ကျမရ ဲ့စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးခံစားသွားရပြီး ကျန်နေတဲ့လက်တစ်ဖက်ကပါ သူ့ဟာကြီးဆီ ရောက်သွားပြီး အရင်းကနေ အဖျားကို လက်နှစ်ဖက်ဆက်ပြီး ဆုတ်မိရက်သားဖြစ်သွားပါတယ်။ အလိုရှင် … သူ့ဟာကြီး လုံးပတ်က ကျမလက်တကိုင်တောင် တစ်ပတ်မပတ်မိဘဲ အရှည်ကလဲ လက်နှစ်ဘက်ဆက်ပြီး ဆုတ်တာတောင် ဒစ်နားထိဘဲ ရောက်ပြီး ပြောင်တင်းနေတဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးတစ်ခုလုံးက ထွက်ပေါ်ကျန်ရှိနေပါသေးတယ် .. ရှင် ..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခုချိန်မှာတော့ ကျမစိတ်ထဲမှာ အဖုတ်နှစ်ခြမ်း ဖျန်းကနဲ ကွသွဲားချင်သွားပါစေ .. အလိုးခံချင်စိတ်က များနေပါပြီ .. ဒါကြောင့် .. “ကဲ .. ရှဖီးရယ် … မင်း လုပ်စရာရှိတာကိုသာ လုပ်ပါတော့ကွယ် .. ဒါပေမ့ ဲ အကြမ်းပတမ်းတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့နော် … တော်ကြာ လူကြားမကောင်း သူကြားမကောင်း ဖြစ်နေပါဦးမယ် … “ “အော် … မမကလဲ စိတ်သာချပါ .. ကျွန်တော့်ကို ဒါလောက်လဲ အထင်မသေးပါနဲ့အုံး .. “ ဟု ပြောကာ သူ့လုပ်ငန်းကို စပါတယ်။ သူဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခပ်ကားကားခွပြီး သူ့ရဲ့ညာလက်က ကျမရဲ့နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက်၊ နို့သီးလေးတွေကို လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ်ကြားမှာ ထားပြီး လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်၊ တခါတခါ လောက်စာလုံး လုံးသလို လှိမ့်ကစားလိုက်ဖြင့် အစွမ်းကုန် ပွတ်သပ်ကလိပေးနေပါပြီ။ တချိန်ထဲ တပြိုင်နက်ထဲမှာပ ဲ သူ့ရဲ့ကျန်တဲ့ ဘယ်လက်က လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ကျမကို ပေါင်နဲနဲ ထပ်ကားရန်ပြော၍ ကျမအဖုတ်ရဲ့အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို သူ့ဒစ်ကြီးနဲ့ လှည့်ပတ်ပြီး ပွတ်နေပါတယ်။ ခဏကြာပြန်တော့ ကျမရဲ့အစေ့လေးဆီကို သူ့ဒစ်ကြီး ရောက်လာ၍ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမအဖို့ က္ကန္ဒြေမဆည်နိုင်လောက်အောင် ကာမရမက်တွေဟာ ဟုန်းကနဲ ကြွလာတာမို့ တကိုယ်လုံး တွန့်ကာလိမ်ကာ ကော့ကောနှင့် လိုးပါတော့လို့ မပြောရုံတမယ်သာ ရှိပါတော့တယ် .. ရှင်။

ကျမ အဲဒီလို ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရတာနဲ့ တပြိုင်နက် အခြေအနေကို နားလည်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့ တဖြေးဖြေး ဆွခဲ ျလာနေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေပြီ ဖြစ်သော စောက်ခေါင်းဝသို့ ရောက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်တည်း လီးတန်ကြီးထိပ်ကိုဖိ၍ တေ့ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ထိုးကြည့်လိုက်ရာ “ပြွတ်” ဟူသော မတိုးမကျယ် အသံလေးက ပေါ်ထွက်လာပြီး သူ၏ ကြီးမားလှသော ဒစ်ကြီးသည် ကျမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ မြုပ်နှံပြီးသား ဖြစ်သွားပါတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာတော့ ရှဖီးသည် တိုက်ပွဲကို အောင်နိုင်သော စစ်သူကြီးပမာ ပြုံးရွှင်သွားပြီး “ဘယ်နဲ့လဲ ကြောက်တယ်ဆို အခုတော့ ကြောက်စရာကောင်းသေးရဲ့လား .. ” ဟု မေးဘိအလား မျက်နှာပေးက ရှိနေကော ကျမကိုလဲ ပြုံးထေ့ထေ့အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသည့်အတွက် ကျမလဲ မျက်စိလေးကို မှိန်းပြီး ရှေ့ဆက်၍ အရသာခံလိုသော အသွင်ကို ဆောင်နေလိုက်ပါတော့သည်။ ရှဖီးသည် ဆက်၍ အချိန်ဖြုန်းမနေတော့ဘဲ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို မူလီကြီးလို သဘောထားကာ တဖြေးဖြေး ဝက်အူရစ်သွင်းသလို လှည့်ကာ စိုက်ကာဖြင့် ကြိုးစားကာ သွင်းနေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမလို ကလေးမမွေးဘူးသေးသည့် မိန်းမ တစ်ယောက်ကို ဤမျှ ပေလွန်သော လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးအထိ သွင်းရန်မှာ လွယ်ကူသော ကိစ္စမဟုတ်သည်ကို သိထားသဖြင့် ရှဖီးက ဤကဲ့သို့ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို လှည့်ပတ်သွင်းနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ခေါင်းဝင်လျှင် ကိုယ်ဆန့်ရမည်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ကျမက မှိန်းနေဆဲဖြစ်ပေမ့ ဲ ရှဖီးခမျာမှာတော့ ပန်းဝင်လုဆဲဆဲ တာဝေး အပြေးသမားတစ်ယောက်လို နဖူးက ချွေးသီးချွေးပေါက်များပင် ကျနေပါပြီ။ သို့သော်လဲ မလျှော့သောဇြွဲဖင့် ကြဲနေပါသည်။ ယခုဆိုရင် နောက်ဆုံး အားသွန်၍ ကြိုးစားသည့်အနေနှင့် တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ဝင်နေပြီဖြစ်သော သူ၏ လီးကြီးကို တဖြေးဖြေး နဲနဲ ပြန်ထုတ်လိုက် အားယူ၍ ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် ထိုးသွင်းနေပြန်ပါသည်။

ယခုတစ်ခါ ဆွထဲုတ်လိုက်ရာတွင် အရည်ကြည်များမှာ သူ၏ လီးတန်ကြီးတွင် စိုရွှဲလာပြီမို့ ဒီတစ်ခါတော့ ပန်းဝင်အောင် လုပ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ သုံးကြိမ်သုံးခါ သွင်းချီထုတ်ချီ အားယူ၍ နောက်ဆုံးအချီမှာတော့ ခပ်နာနာလေး ဖိကပ်ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ထင်သည့်အတိုင်းပင် အရင်းထိ အဆုံးမြုပ်ကာ ဝင်၍ သွားပေတော့သည်။ မှိန်းနေသော ကျမမှာ နောက်ဆုံး အချီဆောင့်ထိုးလိုက်သော ဒဏ်ကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားလိုက်ရသည့်အတွက် စောက်ခေါင်းထဲတွင် အောင့်သွားကာ .. “ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ် ..” ဟု စုပ်သပ်ကာ ရှုံ့မဲ့သွားရပါတော့သည်။ “ရှဖီးကလဲကွာ အကြမ်းပတမ်း မလုပ်ပါနဲ့လို့ ပြောထားရက်သားနဲ့ … ဟင့် “ ဟု ညုသံလိုလို အပြစ်တင်သံလိုလိုနှင့် ပြောလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ .. “အော် … မမ နာသွားလားဟင် .. ကျွန်တော်လဲ ဖြေးဖြေးလုပ်တာပါပဲ .. အစမို့ပါ နောက်တော့ တဖြေးဖြေး ကောင်းလာမှာပေါ့နော် .. မမ .. နော်နော် .. “ ဟုပြောပြောဆိုဆို စူသလို လုပ်နေသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကုန်း၍ စုပ်ယူကာ ချော့မော့ပြန်ပါသည်။ အဲဒီလိုဆိုပြန်တော့လဲ ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာ တက်ကြွလာပြန်ရကာ ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ကာ၊ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်ကြပ်နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏ လီးကြီးကို ကျမ၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က ထပ်ပြီးညှပ်ထားလိုက်သည့်အတွက် ဂဟေဆက်ထားသည့်အလား ကြားလေပင် မသွေးနိုင်တော့ပါဘူး ရှင် …။ ဒီအချိန်မှာပဲ ရှဖီးက လှုပ်ရှားလာပြီး .. “ကဲ ကဲ .. မမလဲ နနဲ ဲ သက်သာအောင် ကျနော်လဲ ဆောင့်အားရှိအောင် ပုံစံ ပြောင်းရအောင်နော် .. “ ဟု ပြောပြီး သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့ပေါင်တွေအောက်က လျှိုပြီး ကျမရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွတဲ့အတွက် အလိုက်သင့်ဖြစ်ရအောင် ကျမလဲ ကျမရ ဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ထောင်၍ ပေးလိုက်ပါသည်။

ထိုအခါမှာတော့ မောင်မင်းကြီးသားက ကျမရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွကဲာ အားယူပြီး လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းချည်ထုတ်ချည်ဖြင့် လုပ်ကာ လိုးနေချေပြီ။ တခါတခါမှာ ကျမ တကိုယ်လုံး ဖျစ်ညှစ်၍ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ထိုးကပ်ပြီး ဖိပြီး မွှေလိုက်တဲ့အခါမှာဆိုရင်ဖြင့် ကျမရဲ့ခံစားလိုက်ရတဲ့ အရသာ ခံစားချက်ဟာ ပြောမပြနိုင်အောင်ပါပဲ ရှင် ..။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက ရှည်တော့ သားအိမ်ဝကို လာလာထောက်လို့ အောင့်အောင့် သွားတာပါပဲ။ အသဲနင့်အောင် ချစ်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကို ခေါ်တာလား …။ ထို့နောက်တွင်တော့ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ကျမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးသွင်းထားပြီး ငြိမ်၍ ထားကာ အချိန်ဆွလဲိုသော သဘောဖြင့် စကားတွေ ပြောနေကြသဖြင့် အတော်ကြာလာတော့ ကျမအဖို့ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်နေပြီကို အကဲခတ်လိုက်မိသည့်အတိုင်း ရှဖီးသည် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျမ ပခုံးတွေပေါ်သို့ ကိုင်ထားရာမှ ဘယ်ဖက်လက်ကို ကျမ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးအောက်ဖက် ဆီသို့ လျှို၍ ဖက်လိုက်ကာ ကျန်ညာလက်က ကျမ၏ ဘယ်ဖက်နို့အုံကြီးပေါ်သို့ ရွှေ့ပြောင်း၍ နေရာချလိုက်သည်။ ကျမ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကိုလဲ ဆန့်တန်းစေပြီး အလိုက်သင့် ကားထားလိုက်ပါသည်။ ဤကဲ့သို့ အနေအထား ပြင်ဆင်နေသည်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ရှဖီးသည် ယခုအခါ အပြီးအပြတ် ပွဲသိမ်းတော့မည် ဖြစ်သည်ကို သိလိုက်ရသည့် တခဏတွင် ကျမ၏ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့် တလှပ်လှပ် ခံစားလာရပါတော့သည်။ ဒီအချိန်မှာပင် ရှဖီးသည် ကျမ၏ စောက်ဖုတ်တွင်းတွင် တစ်ဆုံးမြုပ်နှံထားသော လီးကြီးကို တဖြေးဖြေးချင်း ဆွနဲ ှုတ်နေပါပြီ။ ကျမ၏ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲမှ တဖြေးဖြေး ထွက်ပေါ်၍ လာသော သူ၏ လီးချောင်းကြီးတွင်တော့ ကျမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် စိုရွှဲနေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ ရှဖီးဟာ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးထိပင် ဆွ၍ဲ ထုတ်ရာက ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ထည့်ပြီး ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာနဲ့ လိုးပါတော့တယ် ရှင် ..။ တဖြေးဖြေး ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ ရှဖီးဟာ သူ့ရဲ့ညာလက်က ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆုတ်နယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက်၊ နို့သီးလေးတွေကို ဖိလိုက်ချေလိုက်နဲ့ လုပ်ရင်း သူ့နှာခေါင်းကြီးကလဲ ကျမရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးသာမက လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးပါ မကျန် ဒရစပ်နမ်းရင်း ဆောင့်နေတော့တယ်။

ဒါ့အပြင် သူ့ရဲ့ဘယ်ဖက်လက်ကလဲ ကျမရဲ့ခါးသေးသေးလေး .. တကယ်တိုင်းရင် (၂၂)လက်မပင် မပြည်တဲ့ ခါးလေးကို အားမလိုအားမရနဲ့ ဆွဆြွဲပီး မြှောက်မနေပါသေးတယ်။ ကျမကလဲ တအားကြီးကို ကော့ကော့ပေးပြီး ခံနေမိပါပြီ။ ကျမဖြင့် ထူးကဲလှတဲ့ အရသာတွေကြောင့် ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲဖြင့် ရမက်ဇောမာန်တွေ မာန်ဟုန်ပြင်းလာရပါတယ်။ ပြီးတော့လဲ လင်ယောကျ်ားနဲ့ပင် ဒီလို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ လိုးပေးတာ မခံဘူးတာကြောင့် တခါမှ မကြုံဘူးတဲ့ အရသာကို ခံစားရင်း ရှဖီးကို သိပ်ပြီး ချစ်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာရပါတယ်။ ကျမကို အားပါးတရ လိုးဆောင့်နေတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးချောင်းကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ အတင်းကို ဆွညှဲစ် ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးဟာ ကျမရ ဲ့သားအိမ်ဝထိ အတင်းပင် ထိုးစိုက်သွင်းကာ အတင်းပဲ ဖိကပ်လိုက်ရာက လီးတန်ကြီးထိပ်က တပျစ်ပျစ်နဲ့ ပန်းထွက်လာတဲ့ အရည်ပြစ်ပြစ်တွေဟာ ကျမရဲ့သားအိမ်ထဲကို နွေးကနဲ နွေး ကနဲ စ၍ ဖြစ်သွားတဲ့ အချိန်မှာပ ဲ ကျမဟာ တကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ သွက်သွက်ခါ သွားရပြီး မချိမဆန့်ဖြစ်ကာ “အမလေး … ဟင်း .. ရှဖီးရယ် …. ဟင်း ……. ဟင်း … မမကိုသာ အပိုင်ယူ … ယူလိုက် .. ပါတော့လား… အမလေး .. ဟင်း.. “ ဟု လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ မြည်တမ်းရင်း တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ ပြေလျှော့သွားရာက ကျမဟာ တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွားရပါတော့တယ်။…ပြီး