ဆာလောင်နေတဲ့ တူးမာနှင့် ရမက်ထန်တဲ့ သူဌေး

Unicode

မနက်စောစော နိုးလာကတည်းက ဦးမင်းမောင် တစ်ယောက် စိတ်ကတော်တော်ထန်နေမိသည်။ အိမ်ကနေ ငါးကန်ကိုရောက်နေတာ ၃ ရက်ရှိသွားပြီ။ အိမ်မှာတုန်းက မိန်းမကို နေ့တိုင်း ဆက်ဆံဖြစ်သည်။ ရာသီလာသည့် နေ့တွေတောင် အစပိုင်း အလာများသော ရက်နှစ်ရက်လောက်သာ ရှောင်ဖြစ်သည်။ နောက်ရက်များမှာတော့ ဆက်ဆံဖြစ်သည်ချည်းပင်။ ချစ်ဇနီးကလည်း လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေး ငါးကြီး အသွင် အရွယ်ကလည်းကောင်းတုန်းဆိုတော့ ကိုယ်က ဘယ်အချိန်လိုချင်ချင် အမြဲတန်း အဆင်သင့်၊ ဘယ်တော့မှ ငြင်းသည်မရှိ။ မစားရတာ ၃ ရက်သာ ရှိသေးသည် ဖွားဘက်တော်က မနက်ကတည်းက ဒုက္ခပေးနေသည်။ တဲပေါ်တွင်ထိုင်ရင်း ဖွဲစာရင်းတွက် ငါးမျိုး စာရင်းတွက်လုပ်ရင်း စိတ်ကို တခြားဘက်ပို့လဲ ခနပင်၊ ဒီစိတ်က ထ ထ နိုင်လွန်းသည်။ အိမ်ကိုပြန်ပြီး အိမ်က မိန်းမကို ပြန်လုပ်ရအောင်ကလည်း ကန်မှာ ငါးခြင်းမျိုး လာစရာရှိလို့ လာစောင့်နေရတော့ ခက်နေသည်။

ဦးမင်းမောင်သည် အသက်က ၄၀ သာ ရှိသေးသည်။ ငါးမွေးမြူရေးလုပ်ငန်းလေး လုပ်ကြည့်ရာ အကျိုးပေးသဖြင့် ငါးကန်သို့ မကြာမကြာလာနေရသည်။ လူက မြို့မှာဘဲပျော်သည်။ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၁၀ နှစ်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး ကလေး ၃ ယောက်ရှိသည်။ သူ့မိန်းမက သူ့ထက် ၁၀ နှစ်ခန့်ငယ်ပြီး အလွန်ပင် ချောမောလှသူဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်မကျခင်ကတော့ ယောကျ်ားပီသစွာပင် အပျော်ရှာခဲ့ပြီး မ ဘက်တွင်လည်း အောက်သက်ကျေခဲ့ သူ ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်မှာတော့ ချစ်ဇနီးတစ်ယောက်ထဲကိုသာ တစ်လက်ကိုင် လုပ်နေခဲ့သူဖြစ်သည်။ သူ့ ဇနီးကလည်း သူ့ လိုအင်ဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သူဖြစ်သည့်အတွက် အိမ်ထောင်မှုသုခ ကောင်းကောင်းရနေခဲ့သဖြင့် ပြင်ပတွင် အပျော်မရှာဖြစ်တော့သည်မှာ ကြလှပြီဖြစ်သည်။ အဖော် ကောင်းလျှင် တော့ တခါတရံ အနှိပ်ခန်း သို့ရောက်ဖြစ်သည်။ ဒီထက်တော့ မပိုခဲ့။

ဒီနေ့ ဖြစ်နေပုံက နည်းနည်းလွန်လွန်းသည်။ မနေ့က ညစာကြွေးတော့ ငုံးဥပြုတ် ၄-၅ လုံး စားလိုက်မိလို့လားတော့မသိ။ ဖြစ်တော့ဖြစ်နိုင်သည်။ အိမ်မှာလည်း အိမ်ရှင်မက သူကောင်းကောင်းလိုချင်ပြီဆိုလျှင် ငုံးဥပြုတ်တို့ ပြားရည်တို့ တိုက်တတ်သည်။ သူ့ ငါးကန်က ဧက ၅၀ လောက်ကျယ်၍ ကန်စောင့် အလုပ်သမား ၄ ယောက် ထားရသည်။ ၂ ယောက်က လူပျိုလူလွတ် နှစ်ယောက်က အိမ်ထောင်သည်။ အိမ်ထောင်သည်တွေက မိသားစုပါခေါ်၍ ကန် ပေါင်ပေါ်က တဲတွင်နေသည်။ ကန်ပေါင်ပေါ်တွင် ထောင့်လေးထောင့်၌ တဲလေးလုံးထိုး၍ လေးဖွဲ့ စောင့်အိပ်ကြရသည်။ ဦးမင်းမောင်ကတော့ သူလာသည့်အခါ အခိုင်အမာဆောက်ထားသော ပင်မတဲကြီးပေါ်တွင်နေသည်။ ဤတဲပေါ်တွင် တန်ဘိုးရှိပစ္စည်းများထားသောကြောင့် အခိုင်အမာဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

မနက် ၈ နာရီ ကျော်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် အလုပ်သမားများမှာ ငါးစာ ကြွေးပြီး ကန်ပေါင်နေရာအသီးသီးတွင် မြက်ရှင်းသူကရှင်း ဘောင်ပြင်သူက ပြင်နေကြသည်။ ဦးမင်းမောင်လည်း တဲပေါ်မှ အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းကို ယူ၍ ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်ကြည့်နေမိသည်။ ကန်က ကျယ်သောကြောင့် အဝေးမှမြင်နိုင်ရန် မှန်ပြောင်းများ ဝယ်၍ တဲတိုင်း၌ တစ်ခုစီပေးထားခဲ့သည်။ မှန်ပြောင်းနှင့် လျှောက်ကြည့်ရင်း အလုပ်သမားများ အလုပ်လုပ်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်ကြည့်ရင်း ကိုမြကြီးတို့တဲဘက် ရောက်သွားသည်။ ကိုမြကြီးမိန်းမတစ်ယောက် ကန်ဘောင်ပေါ်က သူ့စိုက်ခင်းလေးမှာ တကုတ်ကုတ်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ မှန်ပြောင်းက ဆွဲအားတော်တော်ကောင်းတော့ ပုံရိပ်ထဲမှလူက ကိုယ့် လက်တကမ်းရောက်နေ သလိုရှင်းရှင်းလင်း မြင်နေရသည်။ 

ကိုမြကြီးမှာ ကန်လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်သူဖြစ်သဖြင့် ကန်လုပ်ငန်းများကို ဦးစီးနေသူဖြစ်သည်။ အသက်က ၅၀ ကျော်လောက်ရှိပြီး ဦးမင်းမောင်၏ လူယုံလည်းဖြစ်သည်။ အစစ အရာရာ စိတ်ချရသူဖြစ်ပြီး သူ့မိန်းမ မကြော့ကလည်း သူနှင့် မတိမ်းမရိမ်း ဖြစ်ပြီး ကန်ရှိ လူပျိုနှစ်ယောက်ကို ထမင်းချက်ကြွေးနေ သူ ဖြစ်သည်။ နောက်အိမ်ထောင်ရှင်တစ်ယောက်က မောင်ငယ်ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၂ နှစ်ခန့်ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး ကလေး တစ်ယောက်မွေးထားသည်မှာ ၆ လ ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ မောင်ငယ်တို့ တဲမှာ ကိုမြကြီးတို့ တဲရှိရာ ကန်ထောင့် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထောင့်တွင်ရှိသည်။ ဦးမင်းမောင် မှန်ပြောင်း မောင်ငယ်တို့ တဲဘက်ရောက်သွားချိန်မှာ မြင်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဦးမင်းမောင် ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မောင်ငယ့်မိန်းမ မိတူးမာမှာ တဲကပြင်တွင် သူ့ကလေးကို နို့တိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ 

မိတူးမာ သူ့ကလေးကို နို့တိုက်သည်ကို ဦးမင်းမောင် မကြာမကြာ မြင်ဘူးနေပြီး ရိုးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ခုတခါမှာတော့ အဝေးက သူမ မသိအောင်ခိုးကြည့်နေရ သလို ဖြစ်နေတာရော ဦးမင်းမောင်ကိုယ်တိုင်က တော်တော်ထန်နေတာရော မိတူးမာက သူတစ်ယောက်တည်းမို့ လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် အပေါ်အင်္ကျီတောင်မဝတ်ဘဲ အပေါ်ပိုင်း တုံးလုံးကြီး ချွတ်ပြီး နို့တိုက်နေသည်ကို တွေ့ရတော့ ဦးမင်းမောင် အသက်ရှူမှားနေရခြင်းဖြစ်သည်။  မိတူးမာသည် အသက် က ၁၉ နှစ်ခန့်ရှိပြီး တောသူတောင်သား လက်လုပ်လက်စားဖြစ်လေတော့ အသားအရေ တင်းတင်း ရင်းရင်းနှင့် ညိုညိုညက်ညက် ဖြစ်သည်။ ကလေးမွေးထားကာစ ကလေးနို့တိုက်နေသူဆိုတော့ သူ့နို့ကြီးက နို့ရည်တွေဖြင့် တင်းနေပြီး အကြီးကြီးဖြစ်နေသည်။ နဂိုကတည်းက နို့ကြီးသူဖြစ်ပြီ့း ကလေးနို့တိုက်နေတော့ နို့ရည်ဝင်ပြီး ပိုပြီးကြီးနေရခြင်း ဖြစ်သည်။ 

ဦးမင်းမောင်သည် မိတူးမာ ကလေးနို့တိုက်နေသည်ကို မှန်ပြောင်းဖြင့် ကြည့်ကောင်းကောင်းဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူ့ကို ကြည့်နေသည်ကို မသိရှာသော မိတူးမာက လွတ်လပ်စွာပင် ကလေးက နို့လွှတ်ပြီး ဆော့နေသောအခါတွင်လည်း နို့ကို မဖုံးဘဲ ဒီအတိုင်းထားလေသည်။ မိတူးမာ၏ နို့ကလည်း တွဲရွဲမနေဘဲ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိနေရာ မှန်ပြောင်းထဲတွင် အနီးကပ်မြင်နေရသော ဦးမင်းမောင်မှာ လက်တဘက်က သူ့ ငယ်ပါကိုကိုင်၍ ပွတ်သပ်နေမိတော့သည်။ ကြည့်နေရင်းမှ မိတူးမာသည် ကလေးနို့တိုက် ခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး ကလေးကို တဲထဲသို့ ပို့လိုက်ကာ တဲအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာသည်။ တဲအပြင်ရောက်မှ ခုနက ခါးတွင်ပတ်ထား သော ထမီကို ရင်လျားလိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဦးမင်းမောင်မှာ သက်ပြင်းကြီးကို ချနိုင်တော့လေသည်။ ဦးမင်းမောင်၏ ရမက်ဆန္ဒကတော့ မိတူးမာ နို့တိုက်နေသည်ကို မြင်ပြီးကာမှ ပိုဆိုးလာနေတော့သည်။ မထူးတော့သည့် အတူတူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဂွင်းထိုင်ထုနေမိတော့သည်။ ဂွင်းထုရင်း မိတူးမာတို့တဲဘက်ကိုလည်း မကြာမကြာ လှမ်းကြည့်မိသည်။ မှန်ပြောင်းမပါသဖြင့် လူရိပ်တော့မြင်နေရသည် ဘာလုပ်နေသည်ကို တော့ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရပေ။ 

ကြည့်နေရင်း မိတူးမာ တဲအရှေ့ ရေထဲသို့ဆင်းသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဂွင်းထုနေခြင်းကို ချက်ချင်းရပ်လိုက်ပြီး မှန်ပြောင်းကို ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ မိတူးမာက ကန်ထဲဆင်းပြီးရေချိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကန်ထဲတွင် ရေခန စိမ်ပြီး ပြန်တက်လာကာ ကန်စပ်တွင် ရေချိုးရန် ပြုလုပ်ထားသော ဝါးခင်းပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆပ်ပြာတုံးကိုယူ၍ ကိုယ်လုံးအပေါ်ပိုင်းကို ဆပ်ပြာတိုက်နေလေသည်။ ပုခုံး နှင့် လက်မေါင်းများ တိုက်ပြီးသောအခါ သူ့ထမီကို ဖြည်ချလိုက်ရာ သူ့နို့ နှစ်လုံးမှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာလေတော့သည်။ မိတူးမာသည် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆပ်ပြာတုံးဖြင့် ကျကျနန တိုက်ပြီး သူ့ထမီထဲသို့ လက်နှိုက်ကာ ပေါင်ကြားကိုလည်း ဆပ်ပြာဖြင့် သေသေချာချာ တိုက်နေပြန်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ့ခြေထောက်နှင့် မျက်နှာတို့ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ထမီကို ရင်လျှားပြန်စည်းလိုက်သည်။

ထို့နောက် ကန်ထဲသို့ ပြန်ဆင်းပြီး တကိုယ်လုံးကို ဆေးကျော၍ ကန်ဘောင်ပေါ်သို့ပြန်တက်လာသည်။ ထို့နောက် တဲအနားရှိ တန်းတွင် လှန်းထားသော ထမီ အခြောက်တစ်ထည်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သူ့ထမီအစို အပေါ်မှ ထပ်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီး ထမီအစိုကို ချွတ်ချလိုက်ရာ အနားတွင်လူ တစ်ဦးမှ မရှိသဖြင့် ဖြစ်သလိုချွတ်ချလိုက်သဖြင့် ထမီ အခြောက်ပါ ကျွတ်ကျသွားလေသည်။ ထိုအခါ မိတူးမာ၏ ဝတ်လစ်စားလစ် ကိုယ်လုံးကို ဦးမင်းမောင်မှာ အတိုင်းသား မြင်လိုက်ရတော့သည်။ မိတူးမာက ကျွတ်ကျသွားသော ထမီကို ချက်ချင်းကောက်ဝတ်လိုက်သော် လည်း သူမ၏ ပေါင်ကြားမှ မဲနက်နေသော အမွှေးတောကြီးကို ဦးမင်းမောင်မှာ အားရပါးရ ရှုစားလိုက်ရပေ တော့သည်။ မိတူးမာက ထမီကိုပြန်ဝတ်ရင်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်ရာ ဦးမင်းမောင်ရှိသည့် တဲကြီးဘက်သို့ မျက်စေ့ ရောက်လာလေသည်။ သူ့ဘက်ကိုကြည့်နေသော မိတူးမာ၏ ပုံရိပ်သည် ဦးမင်းမောင်၏ မှန်ပြောင်းထဲတွင် ရှင်းရှင်းကြီး ပေါ်လာရာ ဦးမင်းမောင်မှာ ရုတ်တရက် လူမိသလို ဖြစ်သွားပြီး မှန်ပြောင်းကို တခြားဘက်သို့ ချက်ချင်း လှည့်လိုက်လေသည်။ 

နောက်မှ သူ့ကို မိတူးမာ အဝေးမှ မမြင်လောက်ပါဘူးဟု ယူဆသဖြင့် မိတူးမာတို့တဲဘက်သို့ ပြန်ကြည့်လိုက်ရာ မိတူးမာသည် သူ့တဲထဲသို့ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးမင်းမောင်က မှန်ပြောင်းကို ခနချထားလိုက်ပြီး မိတူးမာ အပြင်ထပ်ထွက်လာနိုး နှင့် ဆက်လက်ကြည့်ရှုနေရာ ခနကြာသောအခါ မိတူးမာ ထမီရင်လျှားဖြင့် တဲအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာပုံကို မြင်ရပြန်သဖြင့် မှန်ပြောင်းကို ပြန်ချိန် ကြည့်လိုက်ရာ မိတူးမာသည် မှန်ပြောင်းဖြင့် မိမိဘက်သို့ လှန်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ရုတ်တရက် ဦးမင်းမောင်ရော မိတူးမာပါ အကြည့်ကို မလွှဲမိဘဲ နှစ်ယောက်သား မှန်ပြောင်းထဲမှတဆင့် တစ်ဦးကို တစ်ဦး စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဦးမင်းမောင်က အရင် အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး တခြားဘက်သို့ လျှောက်ကြည့်နေလိုက်ပြီး စိတ်ထဲတွင်တော့ ကောင်မလေး ငါချောင်းနေတာကို သိသွားပြီထင်တယ်ဟု တွေးမိပြီး စိတ်ပူသွားသည်။ မောင်ငယ့်ကိုတော့ ပြန်မပြောလောက်ပါဘူးလေဟု စိတ်ထဲမှာ တထင့်ထင့်နှင့် တွေးနေမိသည်။ ကိုယ့် အလုပ်သမားကောင်လေးရဲ့ မယားကို ချောင်းတာ လူမိသွားတော့ မျက်နှာလည်း တော်တော် ပူသွားမိသည်။ ခုနက ထကြွသောင်းကြမ်းနေသော စိတ်လည်း ရုတ်တရက် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားတော့သည်။

နေ့လည် ထမင်းစားပြီးချိန်လောက်တွင် ငါးခြင်းမျိုးများ ရောက်လာ၍ ဦးမင်းမောင်ရော အလုပ်သမားများပါ အလုပ်တော်တော် ရှုပ်သွားကြသည်။ ညနေစောင်းတွင်မှ အားလုံးပြီးသွား၍ ရေမိုးချိုးပြီး ဒေါ်ကြော့ ချက်ကြွေးသော ထမင်းကို မြိန်ရေရှက်ရေစားလိုက်ကြသည်။ ဦးမြကြီးက “ဆရာ မနက်ဆို ပြန်မယ်မို့လား ကျနော် သင်္ဘောဆိပ် လိုက်ပို့မယ်လေ။ မနက်ဆို ရေက ၆ နာရီလောက်ဆို တက်တော့မှာ၊ ၈ နာရီလောက်သွားရင် အတော်ဘဲ။” “ကြည့်ကြတာပေါ့ဗျာ၊ ရန်ကုန်မှာလည်း လုပ်စရာ အလုပ်သိပ်မရှိတော့ မလောပါဘူး။” ညပိုင်းမှာ ဦးမြကြီးတို့ လင်မယားရော မောင်ငယ်တို့ လင်မယားရော ကျန်တဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပါ ဦးမင်းမောင်၏ တဲကြီးတွင် တီဗွီလာထိုင်ကြည့်ကြသည်။ ဦးမင်းမောင်တဲမှာက ဘက်ထရီအိုးနဲ့ ဖွင်တဲ့ တီဗွီ ရှိတော့ သူတို့တွေ နေ့တိုင်း လာကြည့်နေကျဖြစ်သည်။ 

ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာကို မသိမသာ အကဲခပ်ကြည့်လိုက်ရာ မိတူးမာက မသိသလို တီဗွီကိုဘဲ မဲကြည့်နေသည်။ ပါလာသော ကလေးကို ဒီတခါ နို့လှန်တိုက်ရာ ဦးမင်းမောင်မှာ မသိမသာ ချောင်းနေမိသည်။ ခါတိုင်းလဲ သူ့ရှေ့မှာ ကလေးနို့တိုက်နေကျ ဖြစ်သော်လည်း မနက်တုန်းက မြင်ပြီးကတည်းက ဦးမင်းမောင်မှာ မမြင့်တမြင်ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်ပြီး ရင်ခုန်နေရတော့သည်။  ည ၉ နာရီလောက်တွင် အားလုံး အလျှိုလျှို ပြန်ကုန်ကြတော့ရာ ဦးမင်းမောင်လည်း တီဗွီပိတ်ပြီး အိတ်ယာဝင်လိုက်သည်။ တောမှာက ညဆို ၉ နာရီ အိပ်ခြင်းသည်ပင်လျှင် နောက်ကျနေပါသေးသည်။ မနက်ဆို ၅ နာရီလောက် ထကြပြီး အလုပ်စကြရပေမည်။ ဦးမင်းမောင်သည် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်နိုင်ဘဲ မိတူးမာ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးနှင့် ဝတ်လစ်စားလစ် ကိုယ်လုံးကိုသာ မြင်ယောင်နေသဖြင့် မိတူးမာကို စိတ်ကူးဖြင့် လုပ်ရင်း ဂွင်းထုလိုက်တော့မှ မောပြီးအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

မနက်မိုးလင်းသောအခါ မနေ့က အိမ်အရမ်းပြန်ချင်နေသော ဦးမင်းမောင်တစ်ယောက် ပြန်စကား လုံးဝမပြောတော့ပါ။ လာမေးတိုင်း ဦးမြကြီးကို တစ်ရက် နှစ်ရက် နေဦးမယ်ဗျာဟု ပြောလိုက်ရာ ဦးမြကြီးပင် နည်းနည်း အံ့သြသွားရသည်။ ခါတိုင်း ကိစ္စတွေပြီးတာနဲ့ မှီရာနဲ့ အိမ်တန်းပြန်တတ်တဲ့ သူ့ဆရာ ဒီတခါ ဘာဖြစ်ပါလိမ့်၊ ဆရာကတော်နဲ့များ ကတောက်ကဆ ဖြစ်လာလို့များလားလို့တောင် တွေးမိပါသေးသည်။ ဦးမင်းမောင်ကတော့ အလုပ်သမားများ အသီးသီး လုပ်ငန်းခွင်ဝင်သွားသည်နှင့် မှန်ပြောင်းတလက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်ပါတော့သည်။ မျှော်လင့်ထားသလိုပင် ခနအကြာတွင် မိတူးမာတစ်ယောက် ကပြင်ပေါ် ကလေးပိုက်ပြီး ထွက်လာပါတော့သည်။ ဒီတခါမှာတော့ မိတူးမာမှာ အပေါ်အင်္ကျီဝတ်ထားတာကို တွေ့ရသည်။ ဦးမင်းမောင်မှာ မနေ့ကလိုများ တွေ့ရဦးမလားဟု မျှော်လင့်ထားသမျှ ခဲလေသမျှ သဲရေကျဖြစ်ရသဖြင့် စိတ်ပျက်သွားမိသည်။ ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် မြင်ရသလောက်ဘဲ ကြည့်ရတာပေါ့ဟူသော စိတ်ကူးဖြင့် ဆက်လက်ကြည့်နေစဉ်မှာ ပင် သူ့မြင်ကွင်းထဲတွင် မိတူးမာက သူ့ဘက်ကို ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဒီတခါတွင်တော့ ဦးမင်းမောင်သည် မှန်ပြောင်းကို မလွှဲတော့ဘဲ ဆက်ပြီးစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ မိတူးမာက ဦးမင်းမောင်ဘက် ကြည့်နေရာမှ ရုတ်တရက် နို့တလုံးလှန်တိုက်နေသော သူ့ အင်္ကျီကို မလိုက်ပြီး ခေါင်းပေါ်ကနေ ချွတ်ချ လိုက်လေ သည်။ မိတူးမာမှာ မနေ့ကလို အပေါ်ပိုင်း တုံးလုံးဖြစ်သွားရာ ဦးမင်းမောင်တစ်ယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ မိတူးမာက ကလေးမစို့သော နို့တစ်လုံးကို သူမရဲ့ လက်နဲ့ အသာလေး ပွတ်သတ်နေရာ ဦးမင်းမောင်မှာ မိတူးမာနို့ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်မိလေသည်။ ထိုအခါ မိတူးမာက ဦးမင်းမောင်ရှိရာ ဘက်လှည့်ပြီး ပြုံးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“သြော် သူကသိနေတာကိုး၊ သိသိကြီးနဲ့ ငါ့ကိုတမင်ကလိနေတာပေါ့လေ၊ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့”ဟု စိတ်ထဲတွင် ကျိန်းဝါးလိုက်ပြီး မိတူးမာကိုဘဲ ဆက်လက်ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။ မိတူးမာက မနေ့ကလိုပင် ကလေးကို တဲထဲသို့ ပို့လိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာသောအခါ လက်ထဲတွင် မှန်ပြောင်းပါလာပြန်ပါသည်။ မှန်ပြောင်းဖြင့် ဦးမင်းမောင်ဘက်သို့ တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ဦးမင်းမောင်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် မှန်ပြောင်းကို ချလိုက်ပြီး မနေ့ကလိုပင် ရေချိုးရန်ပြင်ပါတော့သည်။ ဒီနေ့ရေချိုးရာတွင်တော့ ဦးမင်းမောင် ကြည့်နေမှန်း သိသိကြီးနှင့် မနေ့ကထက်ပင် ပို၍ ဆပ်ပြာကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် တိုက်ပြတော့သည်။ ရေချိုးပြီး၍ ထမီလဲသောအခါတွင်လည်း မနေ့ကကဲ့သို့ မလဲတော့ဘဲ သူမ၏ ထမီအစိုကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက် ပြီးမှ အခြောက်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ အားလုံးလုပ်ပြီးသောအခါ မှန်ပြောင်းကိုယူပြီး ဦးမင်းမောင်ဘက်ကို တခါပြန်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ဒီတခါတွင်တော့ ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာကို ပြုံးပြီး လက်မျှောက်ပြလိုက်သည်။ မိတူးမာကလည်း ဦးမင်းမောင်ကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။

ဦးမင်းမောင်သည်လည်း ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ဒီကောင်မလေး ရလောက်ပြီဆိုသည်ကို သိလိုက်သော်လည်း အလုပ်စရန် လမ်းစရှာရပါတော့သည်။ ခနလောက် စဉ်းစားလိုက်သောအခါ ရွှေဦးနှောက်က အကြံကောင်းတစ်ခု ရလာပါသည်။ ဦးမင်းမောင်သည် ဦးမြကြီးကိုခေါ်လိုက်ပြီး ငါးစာတိုင်ထပ်တိုးရန် ရွာထဲမှ ဝါးသွားတိုက်ရန် ပြောလိုက်သည်။ ရွာဆိုသည်မှာလည်း စက်လှေတတန် ခြေကျင်တတန် သွားရသည်ဖြစ်ရာ ယခုအချိန် စထွက်လျှင် တောင် ညမှောင်မှ ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ပြီး ခိုင်းသော အလုပ်ကလည်း ၄ ယောက်စလုံးလုပ်မှ အဆင်ပြေမည် ဖြစ်သဖြင့် ဦးမြကြီး သူ့တပည့်အားလုံးကိုခေါ် ပြီး ထမင်းအမြန်စားခိုင်းလိုက်ကာ ကသုတ်ကယက်ထွက်သွားပါတော့သည်။ ဒေါ်ကြော့ကိုလည်း ပ ထုတ်ရန် လိုသေးသဖြင့် ရွာထဲမှ လိုအပ်သည်များကို တပါတည်း ဝယ်လာနိုင်ရန် လိုက်သွားခိုင်းလိုက်‌တော့သည်။ ဒေါ်ကြော့က “ဆရာ ထမင်းစားဖို့ မိတူးမာကို မှာထားခဲ့တယ်၊ သူလာပြီး ပြင်ကျွေးလိမ့်မယ် ” ဟု ပြောလိုက်ရာ အရာအားလုံးသည် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဖြစ်သွားပါတော့သည်။

ဦးမြကြီးတို့အားလုံး ၁၀ နာရီလောက်တွင် ထွက်သွားကြတော့သည်။ မိတူးမာက ၁၁ နာရီခန့်တွင် ကလေးချီ၍ ဦးမင်းမောင်၏ တဲပေါ်သို့ ရောက်လာသည်။ ကလေးကို အဆင်သင့်ရှိသော ပုခက်ပေါ်တွင် ထားခဲ့ပြီး ဒေါ်ကျော့တို့ တဲတွင် ချက်ထားခဲ့သော ထမင်းဟင်းများကို သွားယူလာသည်။ ဦးမင်းမောင်၏ တဲသို့ပြန်ရောက်သော အခါ မိတူးမာက “ဆရာကြီး ထမင်းစားတော့မလား၊ မိတူးမာ ပြင်ပေးမယ်လေ” “နေပါဦးဟာ မဆာသေးပါဘူး” မိတူးမာက ထမင်းအိုးများကို နေရာချနေစဉ်မှာပင် ပုခက်ထဲမှ ကလေးက နိုးလာပြီး ငိုပါတော့သည်။ မိတူးမာက ကလေးကို ချီလိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်ရှေ့ ဖျာပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ အင်္ကျီကို မတင်လိုက်ပြီး ကလေးအား နို့စတိုက်ပါတော့သည်။ အင်္ကျီကို မတင်ရာတွင် အရင်က တခြားသူများရှိပါက နို့တစ်လုံးချင်း ဖော်တိုက်သလိုမျိုး မလုပ်ဘဲ နို့နှစ်လုံးစလုံးကိုဖော်၍ တိုက်ပါတော့သည်။ 

ဦးမင်းမောင်ကလည်း သူ့အရှေ့တွင် ထိုင်၍ ကလေးနို့တိုက်နေသည်ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကြည့်နေရင်း ကလေး မစို့သော နို့မှ နို့ရည်များ တစက်ပြီးတစက် ကျလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ဦးမင်းမောင်က သူ့လက်ဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးအောက်တွင်ခံ၍ ရလာသော နို့ရည်များကို သောက်လိုက်တော့သည်။ “ဟင်း.. ဟင်း.. ဆရာကြီးက မဆာသေးဘူးဆို အခုဆာနေပြီလား” “ငါဆာတာက ထမင်း မဟုတ်ဘူးဟ၊ နို့ဆာတာ” “ဟင်း ဟင်း ဟင်း သိပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ဆရာကြီးက ရုတ်တရက်ကြီး အလုပ်ရှာပြီး အားလုံးကို ပထုတ်လိုက်တာမို့လား။” “အေးပေါ့၊ ကဲ ပြောနေကြာပါတယ်။ ငါ့ကို နို့တိုက်ပါဦး” ဦးမင်းမောင်က ပြောပြောဆိုဆို မိတူးမာ၏ ပေါင်တဘက်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးအိပ်လိုက်ပြီး လွတ်နေသော နို့တဘက်ကို စို့လိုက်ပါတော့သည်။ ထွက်လာသမျှ နို့များကို ကလေးလိုပင် တဂွတ်ဂွတ် မြိုချနေသည်ကို မိတူးမာက ပြုံးကြည့်နေပါသည်။ 

ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာ၏ နို့ကိုစို့ရင်း လက်တဘက်က မိတူးမာ၏ တင်ပါးကို သိုင်းဖက်၍ တင်ပါးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ခဏနေသောအခါ မိတူးမာက “ဆရာ ခဏလေး၊ ကလေးအိပ်ပျော်သွားပြီ။ ပုခက်ပေါ် တင်လိုက်ဦးမယ်။” “လုပ်၊ လုပ်၊ မြန်မြန်လုပ် ပြီးရင် ဒီကလေးကြီးကို ဆက်တိုက်ရဦမယ်။” “ဟုတ်တယ်၊ မိတူးမာတို့က အမွှာမွေးထားတာကိုး ဟင်း ဟင်း ဟင်း….”မိတူးမာက ကလေးကို ပုခက်ပေါ် တင်ပြီးသည်နှင့် ဦမင်းမောင် လှဲအိပ်နေသော ဖျာပေါ်တွင် လာထိုင်လိုက်သည်။ ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာကို ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ကာ နို့ဆက်စို့လိုက်တော့သည်။ ဒီတခါတွင်တော့ နို့တဘက်ကို စို့၍ နောက်တဘက်ကို လက်ဖြင့်နယ်ပေးနေလိုက်ရာ မိတူးမာမှာ တအင်းအင်း နှင့် ညည်းသံ ထွက်လာတော့သည်။ 

ဦးမင်းမောင်က လက်ကို နို့နယ်နေရာမှ နေရာပြောင်းလိုက်ပြီး တင်ပါးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ တင်ပါးကို ပွတ်နေရင်း နောက်ဘက်မှ မိတူးမာ၏ ဖင်ကြားထဲသို့ နှိုက်လိုက်ရာ မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ် ကြီးနှင့် သွားထိပါတော့သည်။  မိတူးမာကလည်း တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားပြီး ဦးမင်းမောင်၏ နို့စို့နေသော ခေါင်းကို ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကို အထက်အောက် ဆွဲဆွဲပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်ရာ မိတူးမာမှာ စောက်ဖုတ်ယားလာပြီး ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး တွန့်လန် တွန့်လန် ဖြစ်နေပါတော့သည်။

ဦးမင်းမောင်က စောက်ဖုတ်အား ပွတ်နေရင်း မိတူးမာ၏ ထမီကို မတင်လိုက်ရာ မိတူးမာမှာ အောက်ပိုင်း ဖင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်သွားပြီး ဦးမင်းမောင်၏ လက်သည်လည်း မိတူးမာ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကြားတွင် ရှေ့တိုးနောက်ငင် လှုပ်ရှားပေးနေရာ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးသည် ထွက်လာသော စောက်ရည်များကြောင့် ရွှဲရွှဲစိုနေပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်က သူ့လက်ခလယ်ကို မိတူးမာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လက်နှစ်သစ်မျှ သွင်းလိုက်ပြီး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်ဖြင့် လက်ဖြင့် လိုးပေးနေလိုက်ရာ မိတူးမာမှာ အရသာကောင်းကောင်း တွေ့နေပြီး ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ဦးမင်းမောင်၏ ခေါင်းကို သူ့နို့နှင့် အတင်းဆွဲကပ်ထားတော့သည်။ 

ဦးမင်းမောင်က နို့စို့ခြင်းကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး မိတူးမာကို ပက်လက်တွန်းလှန်လိုက်ပြီး မိတူးမာ၏ ဗိုက်ကို လျှာနှင့် ယက်ရင်း တဖြေးဖြေး အောက်ဘက်သို့ ဆင်းလာလိုက်သည်။ ဆီးခုံပေါ်သို့ ရောက်သောအခါ မိတူးမာ၏ စောက်မွှေးများကြားတွင် လျှာဖြင့် ဟိုထိုးဒီထိုး လျှောက်ကလိ ပေးလိုက်သည်။ လက်ကတော့ စောက်ဖုတ်ကို ဆက်လက်လိုးပေးနေရင်း လက်ခလယ်တစ်ချောင်းထဲ သွင်းနေရာမှ လက်ညှိုးပါ ထပ်သွင်းလိုက်သည်။ လက်ကို အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေရင်း ဦးမင်းမောင်၏ ပါးစပ်သည် မိတူးမာ၏ စောက်စိပေါ်သို့ရောက်လာပါတော့သည်။ စောက်မွှေးကြားထဲ ကလိနေရာမှ စောက်စိကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ခပ်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်ရာ မိတူးမာမှာ “အိ…….. အိ……. အီး…… အီး…… ရှီး…… ရှီး…. အ…..အ…..ရှီး….ရှီး…အား….. ” စသဖြင့် အသံမျိုးစုံ မြည်နေပါတော့သည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်မှလည်း စောက်ရည်များမှာ တပွက်ပွက် ထွက်ကျနေပြီး ဦးမင်းမောင်၏ လက်ဖဝါးထဲမှ အပြင်ဘက်သို့ စီးကျနေပါတော့သည်။

ခနမျှ အကြာတွင်တော့ မိတူးမာ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်လာပြီး သူမ၏ ဖင်ကြီးမှာလည်း လေထဲသို့ ကြွတက်လာလိုက် ဆတ်ကနဲ ပြန်ကျသွားလိုက်ဖြစ်နေပြီး ပါးစပ်မှလည်း “အား…..အား…..အား…. အ…အ…အား……အား…..”  ဟု သံစုံမြည်လျှက် တချီပြီးသွားပါတော့သည်။ တချီပြီးသွားသည်နှင့် မိတူးမာသည် ဦးမင်းမောင်၏ လက်ကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အတင်းဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်နှင့် ဝေးရာဘက်သို့ စောင်းလိုက်ပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်လျှက် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူရင်း ခန္ခာကိုယ်တစ်ခုလုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေပါတော့သည်။

ဦးမင်းမောင်သည် မိတူးမာ ပြီးသွားသည်ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ထိုင်ကြည့်နေရင်း သူ့လက်ကတော့ သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်လျှက် ဖြေးညှင်းစွာ ဂွင်းတိုက်နေလိုက်သည်။ မိတူမာ အနည်းငယ် ငြိမ်သက်သွားသောအခါမှ ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာ၏ တင်ပါးကို ဖြေးညှင်းစွာ ပွတ်သတ်ပေးရင်း မိတူးမာကို သူ့ဘက်သို့ ဆွဲလှည့် လိုက်တော့သည်။ မိတူးမာက ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ဦးမင်းမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး “ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလည်း ဆရာကြီးရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ မိတူးမာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။” “အံမယ် နင့်ယောင်္ကျားကရော နင့်ကို ဒါမျိုး မလုပ်ပေးဘူးလား” “လုပ်ပေးပေမဲ့ သူက ခဏဘဲ လုပ်ပေးတာ၊ ပြီးတဲ့ အထိ တစ်ခါမှ လုပ်ပေးတာ မဟုတ်ဘူး။ ခဏလောက် ယက်ပြီးရင် အပေါ်တက်တော့တာဘဲ။”“မောင်ငယ်က နင့်ကို နေ့တိုင်းလုပ်လား ” “အာ၊ ဆရာကြီးကလည်း၊ နေ့တိုင်း ဘယ်ကမလဲ၊ အချိန်ရတိုင်း လုပ်နေတာ။ ကိုမောင်ငယ်က တအားလုပ်တာ ဆရာကြီးရ။” “နင်ကလည်း ကြိုက်တယ်မို့လား” “ဟီး.ဟီး..ဟီး…ဆရာကြီးကလည်း ကြိုက်တာပေါ့၊ ကောင်းတာကိုး။” “ကဲ၊ ကဲ၊ ငါ့ကိုလည်း ပေးလုပ်ဦး။ ငါလည်း အရမ်းလိုချင်နေပြီ။” “သိပါတယ် ကြည့်ပါလား ဆရာကြီး ဟာကြီးက ထောင်နေလိုက်တာ နည်းနည်းနောနောကြီး မဟုတ်ဘူး။” “ငါ့ဟာနဲ့ နင့်လင်ဟာ ဘယ်ဟာက ပိုကြီးလဲ။ ” “အင်….ဆရာကြီးဟာက အရမ်းတုတ်တယ်။ ကိုမောင်ငယ့်ဟာက နည်းနည်းသွယ်ပြီး ဆရာကြီးဟာထက် နည်းနည်းတော့ ပိုရှည်မယ်ထင်တာဘဲ။” ဦးမင်းမောင်သည် ပြောပြောဆိုဆို မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး တဆက်ထဲ သူ့ဘက်သို့ ဆွဲလှည့်လိုက်လေသည်။

ပြီးနောက် မိတူးမာ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်လိုက်ပြီး သူက ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ မိတူးမာကလည်း သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆွဲကားပေးလိုက်ရာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးကို လက်ခံရန် အဆင်သင့် ဖြစ်သွားလေတော့သည်။  ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာပေါင်ကြားတွင် ဒူးကို ကား၍ ထောက်လိုက်ပြီး သူ၏လီးကို လက်တဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်ရာ မိတူးမာက အသက်ရှူအောင့်ကာ အံကြိတ်၍ ခံနေလိုက်သည်။ “နာလို့လားဟဲ့” “မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆရာကြီးရဲ့၊ ရပါတယ်၊ နည်းနည်းကြပ်လို့ပါ။” အဝင် အနည်းငယ်ကြပ်သော်လည်း သူမ၏ စောက်ရည်များနှင့် ရွှဲနေပြီး ချွဲနေသဖြင့် ဦးမင်းမောင်၏ လီး တစ်ချောင်းလုံးသည် စောက်ခေါင်းအဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ လီးဆုံးတော့မှ မိတူးမာက အောင့်ထားသော အသက်ကိုရှူထုတ်လိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်ကို ပြုံးကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ဦးမင်းမောင်က တဖြေးဖြေး စလိုးပါတော့သည်။ လိုးနေရင်း စောက်ရည်များ ပိုထွက်လာရာ အနည်းငယ် ပို၍ သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေလိုက်တော့သည်။ 

မိတူးမာကို မောင်ငယ်က ကောင်းကောင်းလိုးပေးထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို သူက ပိုကောင်းအောင် မလိုးပေးနိုင်ပါက သိက္ခာကျစရာ ဖြစ်သဖြင့် ဦးမင်းမောင်မှာ သူ့စိတ်ကို ထိန်းရင်း မှန်မှန်လိုးလိုက် သွက်သွက်လိုးလိုက်နှင့် စိတ်တိုင်းကျ လိုးနေပါတော့သည်။ မိတူးမာကလည်း နကိုကတည်းက အလိုးခံရတာ ကြိုက်သူဖြစ်သဖြင့် ဦးမင်းမောင်လိုးနေသမျှ သူမကလည်း အောက်မှ ပြန်ကော့ကော့ပြီး စည်းချက်ညီညီ ခံနေပါတော့သည်။  ဦးမင်းမောင်မှာ အိမ်မှ ဇနီးကို လိုးရာတွင်လည်း အနည်းဆုံး နာရီဝက်တော့ ကြာတတ်သည်ဖြစ်ရာ ဤတခါတွင်တော့ ကြာနိုင်သမျှကြာအောင် ထိန်း၍ လိုးနေပေသည်။ အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးနေရာမှ နည်းနည်းညောင်းလာသဖြင့် မိတူးမာကိုယ်ပေါ် ဖိပြီး လှေကြီးထိုးပုံစံ တခါပြောင်းလိုးလိုက်ပြန်ပါသည်။ လှေကြီးထိုးပုံစံနှင့် အတော်ကြာကြာ လိုးပြီးနောက် လီးကို တပ်ရက်သား မိတူးမာကို ဖက်၍ အပေါ်ဘက်သို့ တင်လိုက်ပါသည်။ 

မိတူးမာကလည်း သူ့အလှည့်ရောက်ပြီကို အလိုလို သိပြီး အပေါ်မှ ဆောင့်ပါတော့သည်။ ငယ်ရွယ်သူလည်းဖြစ် ထန်သူလည်း ဖြစ်လေရာ မိတူးမာသည် အပေါ်မှ ဖင်ကို ကြွကြွပြီး လီးဆုံးခါနီးထိ ထုတ်ပြီးမှ အသားကုန် ပြန်ဖိဖိဆောင့်ချ လိုးနေပါတော့သည်။  မိတူးမာက သူ့စိတ်တိုင်းကျ မီးကုန်ယမ်းကုန် တဖုန်းဖုန်း တဖျောင်းဖျောင်း ဆောင့်နေရာ သူမ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးများရွှဲနစ်နေပါတော့သည်။ မိတူးမာစိတ်တိုင်းကျ အချိန်တော်တော်ကြာကြာ လိုးစေပြီးမှ ဦးမင်းနိုင်သည် အပေါ်ဘက်သို့ နေရာပြန်ယူလိုက်ပါသည်။ ဒီတခါတွင်တော့ မိတူးမာ၏ ပေါင်တစ်ချောင်းကို ခွ၍ ဘေးတစောင်းပုံစံအတိုင်း ခွပြီး အသားကုန် တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်၍ လိုးပေးလိုက်ရာ မိတူးမာမှာ “အီ…အီး… အိ….အားးးးးးးး……အားးးးးး..အု. အ. အား….အား…ဆရာကြီးရေ လုပ်ပါ ..အသားကုန်လုပ်ပါ… ကောင်းလွန်းလို့ပါ… လုပ်ပါ ဆောင့်ပါ.. အမလေး သေပါပြီ…. ကောင်းလိုက်တာ.. အား..အားး ကောင်းလိုက်တာ ဆရာကြီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ အား အား” ဟု အသားကုန် အော်နေပါတော့သည်။

ဦးမင်းမောင်လည်း စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး သူ့လရည်များကို မိတူးမာ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးလိုက်ပါတော့သည်။ ဤတခါတွင်တော့ ဦးမင်းမောင် စကားပင် မပြောနိုင်တော့ဘဲ ဟောဟဲလိုက်၍ မောနေပါတော့သည်။ သူ၏လီးကို မိတူးမာ စောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး မိတူမာဘေးတွင် လှဲချ အမောဖြေနေလိုက်ရပါသည်။ မိတူးမာမှာလည်း မောနေပြီး ဦးမင်းမောင်ကို ဖက်၍ နှစ်ယောက်သား အနားယူနေလိုက်ကြပါသည်။ နှစ်ယောက်သား အမောပြေမှ အချိန်ကို ကြည့်လိုက်ရာ နေ့လည် တစ်နာရီ ထိုးနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ မိတူးမာက “ဆရာကြီးလည်း ဆာရောပေါ့ မိတူးမာ ထမင်းခူးလိုက်တော့မယ်နော်” “အေးအေး နင်လည်း အတူလာစားလေ၊ နှစ်ယောက်စာ တခါတည်းခူးလိုက်” “ဟုတ်ကဲ့၊ ဆရာကြီး” မောမော ဆာဆာနှင့် မိတူးမာပြင်ပေးသော ထမင်းကို အဝစားလိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်သည် ခင်းထားသော ဖျာပေါ်တွင် ခဏလှဲလိုက်လေသည်။ မိတူးမာက အိုးခွက်ပန်းကန်များကို ဆေးကြောပြီး ဦးမင်းမောင် ဘေးသို့လာ၍ ထိုင်လိုက်သဖြင့် ဦးမင်းမောင်က ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါသည်။

“နင်က တော်တော် တော်တာဘဲ၊ ပြောစမ်းပါဦး မောင်ငယ်နဲ့ မယူခင် အရင်ရော ရည်းစားတွေဘာတွေ ရှိတယ်မို့လား။” “အာ။ ဆရာကြီးက မသိလို့၊ ကိုမောင်ငယ်နဲ့ မယူခင် အရင်က မိတူးမာ လင်တစ်ယောက်ရဘူးသေးတယ်။ ကွဲသွားတာ။ အဲဒီကောင်က အရက်သမား ကြက်သမား။ မိတူးမာဘဲ အလုပ်ပေါင်းစုံ လုပ်ပြီး ရှာကျွေးရတာ။ ပြီးတော့ လူကိုလည်း ရိုက်ချင်သေးတယ်။ ၂ နှစ်လောက်တော့ သည်းခံပြီး ပေါင်းပါသေးတယ်။ နောက်တော့လည်း မခံနိုင်တော့လို့ ကွာလိုက်တော့တာ။” “အလိုးတော့ ကောင်းတယ်မို့လား” “ဟီးဟီး၊ ဆရာကြီးကလည်း၊ အဲဒါကြောင့် ၂ နှစ် ခံတာပေါ့။ သူနဲ့မကွဲခင် ကိုမောင်ငယ်နဲ့တွေ့တာ။ ကိုမောင်ငယ်က မိတူးမာကို သနားပြီး ဒီကောင့်ကိုကွာလိုက်ရင် သူယူမယ်ဆိုလို့ မိတူးမာ သူ့ကို ကွာလိုက်တာ။” “သူနဲ့ မကွာခင် မောင်ငယ့်ကိုကော နင်ပေးလိုးခဲ့သေးလား။” “အင်းပေါ့၊ တော်ကြာ ကိုယ်နဲ့ရမှ ပန်းသေနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲနော့။” “ဟားဟားဟား၊ ဟုတ်ပါ့ကွာ၊ အဲဒီတော့မှ မိတူးမာတို့ ဒုက္ခရောက်မှာနော်။ မောင်ငယ်နဲ့ ရပြီးတော့ကော တခြားကောင်တွေနဲ့ လုပ်ဖြစ်သေးလား။” “အင်၊ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူးနော်၊ ခုမှ ဆရာကြီးတစ်ယောက်တည်းနဲ့ ဖြစ်တာ။ ဒါတောင် မိတူးမာ ဘာဖြစ်သွားမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မသိတော့ဘူး။” “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး နင်ငါ့ကို သနားသွားလို့ ဖြစ်မှာပေါ့” “အင်း၊ ဟုတ်မှာပေါ့နော်။” “ကဲ၊ မိတူးမာရေ၊ ပြော၊ ဒီတခါ ဆရာကြီး မြို့ကပြန်လာရင် နင့်အတွက် ဘာယူလာရမလည်း။” “အောင်မယ်လေး မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာကြီးရယ်။ ကိုမောင်ငယ် ရိပ်မိပြီး ပြသနာတွေ တက်ကုန်ပါဦးမယ်။ မိတူးမာက ဆရာကြီးကို တစ်ခုခု လိုချင်လို့ ခံတာ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ သက်သက်ကို ခံချင်လို့ခံတာ။ တစ်ခုခု လိုချင်လို့ခံရင် ဖာ ဖြစ်သွားမှာပေါ့။” “အေးပါ ကလေးရယ်။ ကောင်းပါပြီ၊ ကျေးဇူးလည်းတင်ပါတယ်။

ဦးမင်းမောင်တို့ နှစ်ယောက် အပူအပင်ကင်းကင်း အေးဆေးစွာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်၍ စကားပြောနေခြင်းမှာ အကြောင်းရှိပေသည်။ ဤငါးကန်များရှိသော ဧရိယာတွင် အပြင်လူ ကန်ဘောင်ပေါ် လျှောက်ခွင့်မရှိပါ။ လူစိမ်းလာလျှင်လည်း ကန်တွင်မွေးထားသော ခွေး ၃ ကောင်က အရင် ဟောင်၍ ဆီးကြိုပါလိမ့်မည်။ ကိုယ့်ကန်မှ လူများပြန်လာလျှင်လည်း ခွေးများက တဲအောက်မထ၍ ပြေးကြိုတတ်သောကြောင့် ဦးမင်းမောင်တို့မှာ အပူအပင် ကင်းစွာပင် နေချင်သလိုနေ နေကြခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဦးမင်းမောင်တို့လှဲနေစဉ် မိတူးမာ၏ ကလေးလေးမှာ သေးပေါက်ချ ပြီး နို့ဆာလာသဖြင့် နိုးလာပါတော့သည်။ မိတူမာက ကလေးကို အနှီးလဲပေးပြီး ထိုင်၍နို့တိုက်နေလိုက်ရာ ဦးမင်းမောင်က ဘေးမှ နေ၍ သူမ၏ နို့လေးကို နယ်လိုက် ဖင်ကို ပွတ်လိုက်နှင့် လုပ်ချင်သလို လုပ်နေပါတော့သည်။

“ဆရာကြီးနော် ဆရာကြီး လျှောက်လုပ်နေတာနဲ့ မိတူးမာ နောက်တခါ လိုချင်လာပြီနော်။“ “မပူပါနဲ့ဟာ၊ ကလေးနို့စို့ပြီးရင် နောက်တခါပေါ့။” “အွန်၊ ဆရာကြီးက တကယ်ပြောတာလား။” “ဟ၊ တကယ်ပြောတာပေါ့၊ ဘာလဲ နင်က ငါမနိုင်တော့ဘူးထင်လို့လား။” “တကယ်ဆိုရင်လဲ ပြီးရော။ ကဲ ကလေးလဲ ဝပြီ။ ခန အောက်ချထားလိုက်ဦးမယ်။” မိတူးမာက ကလေးကို ဘေးမှာ အနှီးခင်းပြီး ချထားလိုက်ရာ ကလေးမှာ သူ့ဖာသာသူ ဆော့နေပါတော့သည်။ ကလေးကိစ္စပြီးသည်နှင့် ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။ အခုန တခါက လိုရင်းကို တိုက်ရိုက်ရောက်သွားသောကြောင့် ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ ခြင်း မလုပ်ဖြစ်လိုက်ပါ။ ဤတခါတွင်တော့ မိတူးမာကို ရင်ခွင်ထဲသွင်းပြီး မက်မက်မောမော နမ်းလိုက်ပါသည်။ မိတူးမာ၏ နှုပ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်နမ်းနေလိုက်ရာ မိတူးမာကလည်း ပြန်နမ်းရင်း သူမ၏ လျှာကို ဦးမင်းမောင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလာပါသည်။ 

ဦးမင်းမောင်က ဝင်လာသော လျှာကို ပြန်၍ စုပ်ပေးလိုက်ရာ မိတူးမာမှာ မျက်စေ့ကို မှိတ်၍ အရသာ ခံနေပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်တို့နှစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေး သမီးရည်းစားများသဖွယ် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြင်နာစွာ နမ်းလိုက် စကားပြောလိုက်ဖြင့် လောက စည်းစိမ်ခံနေကြပါသည်။ နဘေးတွင်ဆော့နေသော ကလေးငယ်က လည်း သူ့အမေ၏ ဖောက်ပြန်ရေးကားကို စောင့် ကြည့်ရင်း ပျင်းလာသည့်နှယ် အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။ “ဆရာကြီးက ဆရာကြီး မိန်းမကိုလည်း နေ့တိုင်းလုပ်တာဘဲလား။” “အေး၊ လုပ်တာပေါ့၊ ရာသီလာတဲ့အချိန်တောင်ရှောင်တာ မဟုတ်ဘူးဟ။” “ဆရာကြီး မိန်းမကလည်း ကြိုက်တယ်ထင်တယ်နော်၊ သူ လာလယ်တုန်းက ကြည့်ရတာ တော်တော်ထန်မဲ့ပုံဘဲ။ နှုတ်ခမ်းမွှေး ရေးရေးနဲ့နော်။” “အင်း ငါ့မိန်းမလည်း ထန်တော့ထန်ပါတယ်၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့တော့ ဆိုင်မဆိုင်တော့မသိဘူး၊ နင်ဆို နှုတ်ခမ်းမွှေးလည်း မရှိဘဲနဲ့ တော်တော်ထန်တာဘဲ ဟာ။” “နှုတ်ခမ်းမွှေး ရှိတဲ့မိန်းမက ပိုထန်တယ်လို့ပြောတယ် ဆရာကြီးရဲ့။” “အေးလေ၊ ဟုတ်ချင်လဲ ဟုတ်မှာပေါ့။” “ဆရာကြီးတို့ မြို့မှာက ဒီမှာလိုတော့ ဘယ်လွှတ်လပ်ပါ့မလဲနော်။ နေ့ခင်းဆို ကလေးတွေ ရှိရင် ဘယ်လုပ်လို့ ရပါ့မလည်း နော်။” “ရတာပေါ့၊ ဘယ်အချိန်မဆို လုပ်လို့ရအောင် ငါတို့က သီးသန့် အခန်း ဖွဲ့ထားတာ၊ တော်ရုံတန်ရုံဆို အပြင်က အသံတောင် မကြားရဘူး။ နောက်ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းက အိပ်ခန်းထဲမှာလေ။ အဲဒီတော့ လုပ်ပြီးရင် အသာလေး ရေဆေးပြီး ထွက်သွားလိုက်ရုံဘဲဟ။” “အော် ဟုတ်လား၊ ကောင်းတာပေါ့။” မိတူးမာက စကားပြောရင်းနှင့် ဦးမင်းမောင်၏ ပုဆိုးကို ခါးထိ မလိုက်ပြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်နှင့် နယ်ပေးနေရာ ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးသည်လည်း မာတောင်လာပါသည်။

ဦးမင်းမောင်က “နင်ငါ့ဟာကြီးကို နဲနဲ စုပ်ပေးပါလား” “အင်းစုပ်ပေးမယ်လေ” ပြောပြောဆိုဆို မိတူးမာက လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်လိုက်သည်။ မိတူးမာသည် လီးကို လက်နှစ်ချောင်းဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍ အပေါ်အောက် ဂွင်းထုသကဲ့သို့ လုပ်ပေးနေရင်း လီးထိပ်ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်ထဲထည့်၍ မက်မက်မောမောပင် စုပ်နေပါတော့သည်။ သူမ စုပ်နေပုံက တာဝန်ကျေရုံမဟုတ်ဘဲ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အားရပါးရ စုပ်ပေးနေချင်းဖြစ်သည်။ လျှာဖျားဖြင့်လည်း လီးထိပ်ကို ဖိဖိပြီးယက်ပေးနေရာ ဦးမင်းမောင်မှာ ကော့နေရပေသည်။ အတန်ကြာစုပ်ပေးနေရာ ဦးမင်းမောင်၏ လီးမှာ မာတောင့်လာပြီး လုံး၀ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်လာသဖြင့် “ဟဲ့တော်တော့၊ တော်တော့၊ ငါပြီးသွားလိမ့်မယ် ” ဟု ပြောကာ လီးကို သူမ၏ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် မိတူးမာက လုံးဝအလွတ်မပေးပဲ အတင်းဆွဲ၍ ဆက်စုပ်ပေးနေရာ ဦးမင်းမောင်မှာ လုံး၀ မထိမ်းနိုင်တော့ဘဲ မိတူးမာ၏ ပါးစပ်ထဲတွင် သူ၏ လရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်၏ လရည်များ လုံးဝမကျန်တော့သည်အထိ စုပ်လိုက်ပြီးမှ လရည်အားလုံးကို မိတူးမာသည် မျိုချလိုက်ပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်က မီးတူးမာကို မယုံသလို ကြည့်နေရင်း မောလှိုက်နေပေသည်။ မိတူးမာက “အဲတာ ခုနက ဆရာကြီး မိတူးမာကို ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးလို့ ကျေးဇူးပြန်ဆပ်တာ။” “ကောင်းလိုက်တာဟာ၊ နင်ကတော့ ဆရာမကြီးဘဲ၊ တော်လိုက်တာ၊” မိတူးမာသည် ဦးမင်းမောင်၏ အနည်းငယ်ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်သွားသော လီးကို ဆက်မစုပ်တော့ဘဲ လက်ဖြင့်သာ အသာအရာ နယ်နေလိုက်ပါသည်။ ဤကဲ့သို့ နယ်နေရာ သိပ်မကြာမီတွင်ပင် ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးမှာ မူလကကဲ့သို့ ပြန်လည်၍ ဒင်ပြည့် ကျပ်ပြည့် တောင်လာပါတော့သည်။ မိတူးမာက တောင်မတ်နေသော လီးကို တခါထပ်၍ စုပ်ပြန်လေသည်။ ဦးမင်းမောင်ကလည်း အားကျမခံ မိတူးမာ၏ ဖင်ကြီးကို သူ့မျက်နှာဘက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ ခေါင်းပေါ် ခွစေလိုက်ပါသည်။ 

သူတို့နှစ်ယောက်မှာ 69 ပုံစံ ဖြစ်သွားပြီး ဦးမင်းမောင်က အောက်မှ မိတူးမာက အပေါ်မှ ဖြစ်နေပါသည်။ ဤပုံစံအတိုင်း မိတူးမာကလည်း ဦးမင်းမောင်၏ လီးကို အားရပါးရစုပ်နေသလို ဦးမင်းမောင်ကလည်း မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ် ယက်နေပါတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား ယက်ရင်း စုပ်ရင်းနှင့် အချိန် အတော်ကြာလာသောအခါ မိတူးမာက လီးစုပ်ချင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး ထလိုက်ပါသည်။  ထို့နောက် ဦးမင်းမောင်ပေါ် ခွလိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးကို ကိုင်လျှက် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှင့် တေ့လိုက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးလည်း စောက်ရည်များ တံတွေး များဖြင့် ရွှဲနေသော မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လျှောကနဲ ဝင်သွားပါတော့သည်။ အဆုံးထိဝင်သွားပြီးသောအခါ မိတူးမာသည် ပထမအကြိမ်တုန်းကကဲ့သို့ အသားကုန် မဆောင့်သေးဘဲ လီးကို တဆုံးထည့်ထားပြီး ညောင့်နေပါတော့သည်။ 

မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ညောင့်နေရင်း တအင်းအင်း နှင့် အရသာခံနေပါသည်။ ဦးမင်းမောင်ကလည်း သူမလုပ်ချင်သလို လုပ်ခွင့်ပေးထားလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ပြည့်ကြပ်နေပြီး စောက်ဖုတ်နံရံက သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ညှစ်ကစားနေသည်ကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာ ခံနေလိုက်ပါသည်။ မိတူးမာက ဖြေးဖြေးလေး ညောင့်နေရာမှ အသွင်ပြောင်းပြီး ဖင်ကို ကြွကြွပြီး လိုးပါတော့သည်။  သူလိုးနေပုံက အရှိန်နှေးလိုက် မြန်လိုက်၊ တခါ ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက် အား နှင့် တဖုံးဖုံးဆောင့် လိုက်နှင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမ စိတ်တိုင်းကျ လိုးနေပါတော့သည်။ ဤတခါတွင်တော့ မိတူးမာက ဦးမင်းမောင်ကို ပုံစံပြောင်းခွင့် လုံးဝမပေးဘဲ သူမကသာ ဦးဆောင်၍ သူမ စိတ်တိုင်းကျ လိုးနေပါ တော့သည်။ ဦးမင်းမောင်မှာလည်း အရင်ကတည်းက အောက်မှနေရလျှင် တော်တော်နှင့် မပြီးတတ်သူဖြစ်ရာ မိတူးမာမှာ ပွဲတော်ကြီး နှင့် တွေ့နေရပါတော့သည်။ 

မိတူးမာမှာ လိုးရင်း လိုးရင်းနှင့် တော်ချင်သလိုဖြစ်လာသော အခါမှ ဦးမင်းမောင် ပြီးနိုင်ရန် အပေါ်မှ အသားကုန် တဖုံးဖုံးဆောင့်ပါတော့သည်။ သူမ ဘယ်လို ဆောင့်ဆောင့် ဦးမင်းမောင်က မပြီးနိုင်တော့သဖြင့် မိတူးမာမှာ ချွေးတလုံးလုံးနှင့် မောဟိုက်နေပါတော့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ဦးမင်းမောင်က သူမကို အတင်း အောက်ဘက်သို့ပို့လိုက်ပြီး တပေါင်ကျော် ကပ်ကျေးကိုက် တက်ခွကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် တဖုံးဖုံးလိုးလိုက်တော့မှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လရည်များ ပန်းထွက်သွားပြီး ပြီးသွားပါတော့သည်။  မိတူးမာလည်း ဤတခါတွင်တော့ မျော့မျော့လေးသာ ကျန်တော့ပြီး အသက်ကို ပြင်းစွာရှူ၍ စကားတခွန်းမှ မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပက်လက်ကလေး လှဲနေလိုက်ပါသည်။ ဦးမင်းမောင်မှာလည်း မိတူးမာ ဘေးတွင် လှဲရင်း အမောဖြေနေလိုက်ပါတော့သည်။ တော်တော်ကြာကြာ အနားယူပြီးမှ မိတူးမာသည် ထလိုက်ပြီး ရေချိုးရန် ကန်ထဲသို့ ဆင်းသွားပါသည်။ 

ဦးမင်းမောင်လည်း သူမနောက်သို့ လိုက်ဆင်းလိုက်ပြီး ရေချိုးလိုက်ပါသည်။ ရေချိုးပြီးသောအခါ မိတူးမာက ရေနွေးတည်ပြီး ဦးမင်းမောင်အား ကော်ဖီမစ် တစ်ခွက်ဖျော်တိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် လိုးခဲ့သောနေရာကို ရေစို အဝတ်ဖြင့် တိုက်နေပါသည်။ တဲတစ်ခုလုံးလည်း လရည်နံ့နှင့် စောက်ရည် အနံ့တို့ဖြင့် မွှန်ထူနေပါသည်။ မိတူးမာဘယ်လိုတိုက်တိုက် အနံ့က မပျောက်နိုင်သဖြင့် ဦးမင်းမောင်က ဒီဇယ်နှင့် တိုက်ခိုင်းလိုက်သောအခါမှ အနံ့ ပျောက်ပါတော့သည်။ အချိန်ကလည်း ညနေ ၅ နာရီ ကျော်နေ ပြီဖြစ်ရာ ဝါးသွားတိုက်သူများလည်း ပြန်ရောက်ခါနီးပြီဖြစ်၍ မိတူးမာက အားလုံးအတွက် ညနေစာကို ချက်ပြုတ် နေလိုက်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်သည်လည်း အဝတ်အစား အပြည့်အစုံဝတ်၍ ဘာမှ မဖြစ်သကဲ့ သို့ ကျန်သူများ ပြန်အလာကို စောင့်နေလိုက်ကြပါသည်။ ညနေ ၆ နာရီ ကျော်ပြီး မှောင်ကာနီးမှ ဦးမြကြီးတို့ အားလုံးပြန် ရောက်လာကြပါသည်။ 

ဦးမင်းမောင်က ပါလာသော ဝါးများကို လှေပေါ်တွင်ပင် ထားခိုင်းလိုက်ပြီး မနက်မှ ဆက်လုပ်ရန် ပြောပြီး အားလုံးအား ထမင်း စားခိုင်းလိုက်ပါသည်။ ထမင်းစားပြီးကြသောအခါ အားလုံးသည် မောမော နှင့် အလျှိုအလျှို မိမိတဲသို့ မိမိပြန်သွားကြပါတော့သည်။ မိတူးမာလည်း ကလေးပိုက်ပြီး မောင်ငယ် နောက်သို့ လိုက်ပါသွားပါတော့သည်။ နေ့ခင်းက အရှိန်နှင့် ဦးမင်းမောင်လည်း စောစော အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။ မနက် ဦးမင်းမောင် အိပ်ယာမှ နိုးသောအခါ အလုပ်သမားများမှာ ငါးစာ ကျွေးပြီးနေပြီး မနေ့က တိုက်လာသော ဝါးများကို လှေပေါ်မှ ကန်ဘောင်ပေါ်သို့ တင်နေကြပါသည်။ နေ့လည် ထမင်းစားချိန်ကျမှသာ အလုပ်အားလုံး ပြီးသွားပါတော့သည်။ အလုပ်ပြီးသွားသောအခါ ထမင်းစားလွှတ်လိုက်ပြီး ဦးမင်းနိုင်လည်း ကိုမြကြီးတို့တဲတွင် ထမင်း စားရင်း နောက်နေ့များတွင် ရှေ့ဆက်လုပ်ရမည့် အလုပ်များအကြောင်းကို ဆွေးနွေးနေလိုက်ပါသည်။

နေ့လည် ခဏအနားယူကြပြီးသောအခါ အလုပ်သမားအားလုံး အလုပ်ပြန်စရန် ရောက်လာကြပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်က သူတို့အားလုံးကို ဘေးကန် ငါးဖော်နေရာသို့ သွားကူရန် လွှတ်လိုက်ပါသည်။ ငါးကန်များတွင် ဤကဲ့သို့ပင် သူ့ကန် ကိုယ်ကူ ကိုယ့်ကန် သူကူနှင့် နေကြရပါသည်။ သူတို့အားလုံး ထွက်သွားသောအခါ ဦးမင်းမောင်က ကန်ကို လျှောက်ပတ်ကြည့်သလိုလိုနှင့် ဒေါ်ကျော့တို့ တဲဘက်သို့ အရင်သွားလိုက်ပါသည်။ ဒေါ်ကျော့က “ဆရာကြီး ကန်ပတ်နေတာလား” “ဟုတ်တယ်ဗျ၊ မနက်ဖန် ပြန်မှာဆိုတော့ လမ်းလေးလဲလျှောက်ရင်း ဘာတွေလုပ်စရာရှိသေးလဲလို့ လိုက်ကြည့်နေတာ” “မပူပါနဲ့ ဆရာကြီးရယ်။ ကိုမြက ဒီကန်ကို သူ့ကန်လို စောင့်ရှောက်တာပါ။” “ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ ကျနော်လည်း လျှောက်သာ ကြည့်နေတာပါ၊ ပြောစရာဘာမှ မရှိပါဘူး။” ဒေါ်ကျော့နှင့် အလာပ သလာပ ပြောပြီး ရှေ့ကန်ကို ဆက်ပတ်လိုက်ပါသည်။ ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ မိတူးမာထံသွားပြီး အခြေအနေပေးပါက တချီလောက်ဆွဲရန်ဖြစ်ပါသည်။ မိတူးမာ အကြောင်းကို စဉ်းစားလိုက်သည်နှင့် လီးက တောင်လာပါသည်။ ကြည့်မည့်သူလည်းမရှိတော့ တောင်နေသောလီးကို ဒီအတိုင်း လွှတ်ထားလိုက်ပြီး ဆက်လျှောက်ခဲ့ပါသည်။ 

မိတူးမာတို့ တဲနားရောက်လာသောအခါ မည်သည့်အသံမှ မကြားရ၍ ရှိမှ ရှိရဲ့လား၊ တော်ကြာ ကလေးပိုက်ပြီး ဟင်းစားလေးများ ရမလားလို့၊ ဟိုဘက်ကန်လိုက်သွားရင်တော့ ဒုက္ခပါဘဲဟု တွေးနေမိရင်း မိတူမာတို့တဲရှေ့ ရောက်လာပါသည်။ တဲထဲသို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ ပုခက်ထဲတွင် ကလေးကို တွေ့ရ ပြီး ဘေးမှ ဖျာပေါ်တွင် မိတူးမာတစ်ယောက် ထမီရင်လျှားနှင့် လှဲအိပ်နေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ဦးမင်းမောင်လည်း တဲပေါ်သို့တက်လိုက်ရာ ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် မိတူးမာ ခေါင်းထောင်ကြည့်ပါသည်။ “ဆရာကြီးပါလား၊ ကိုမောင်ငယ်တို့ရော” “ကိုကျော်ဌေးတို့ကန် ငါးဖော်ကူ လွှတ်လိုက်တယ်။ ဟင်းစားရတာပေါ့ဟာ။” “အင်၊ ဆရာကြီးကလည်း မသိရင်ခက်မယ်၊ ဟိုကရလာမဲ့ ဟင်းစားထက် ဆရာကြီး ဟင်းစားရဘို့လွှတ်လိုက်တာ မို့လား။” “ဒီကောင်မလေးက တော်တော် တော်တာဘဲ။ မပြောဘဲနဲ့ကို သိနေတယ်နော်။” “သိတာပေါ့၊ မြွေမြွေခြင်း ခြေမြင်တယ်လေ ဆရာကြီးရဲ့၊ ဟီးဟီး၊” ဦးမင်းမောင်လည်း မိတူးမာဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး တခါထဲ ထမီထဲလက်ထည့်ပြီး မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကို တန်းနှိုက်လိုက်ပါသည်။

“ဟာ နှင့်ဟာကြီးကလည်း ရွှဲနေပါလား။ နင်ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလည်း” “အာ၊ ဆရာကြီးကလည်း ဘာမှစဉ်းစားနေလို့မဟုတ်ဘူး။ ကိုမောင်ငယ် ထမင်းစားပြီး တချီလုပ်သွားလို့ သူ့အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတာ။ နေဦး။ ရေဆေးလိုက်ဦးမယ်။” “နေပါစေ၊ မဆေးနဲ့၊ ငါဒီအတိုင်းဆက်လိုးမယ်။ ငါက တခါတခါ သူများလိုးပြီးကာစ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးကြည့်ချင်နေတာနဲ့ အတော်ဘဲ။ ” ဦးမင်းမောင်သည် မိတူးမာ၏ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး စောက်ရည်များ လရည်များနှင့် ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ် ကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် အချိန် သိပ်မဖြုံးတော့ဘဲ မိတူးမာ၏ ပေါင်ကို ဆွဲမလိုက်ပြီး ကားလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အောက်နားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ 

မောင်ငယ်လိုးထား၍ ချောနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးမှာ အတားအဆီး မရှိ ရှောကနဲ ဝင်သွားပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်သည်လည်း ရသည့်အချိန်လေးတွင် လိုးရသည်ဖြစ်ရာ မနေ့ကကဲ့သို့ အချိန်ဆွဲလိုးမနေတော့ဘဲ၊ စသည်နှင့် တဖုံးဖုံး တဒိုင်းဒိုင်း ဆောင့်ပါတော့သည်။ မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေရာ ဆောင့်လိုးရသည်မှာ ပိုသွက်နေပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တွင် ထမ်းတင်လိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကို ကိုင်းလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို မိတူးမာ၏ လည်ပင်းတဘက်တချက်ဘေးတွင် ထောက်ထားလိုက်ပြီး အားကုန်ဆောင့်ပါတော့သည်။ မိတူးမာမှာလည်း ကိုယ်လုံးက လုံးဝခေါက်ချိုး ချိုးထားသလို ဖြစ်နေပြီး လီးကြီးက သားအိမ်၀ထိ လာထိ နေပြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ထိနေသလို ခံစားနေရပါသည်။ 

ဤပုံစံမျိုးနှင့် တဆက်ထဲ အချက် ၂၀၀ ခန့် မနားတန်း အသားကုန်ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ မိတူးမာလည်း တသက်စာ ရသွားပြီး ဦးမင်းမောင်လည်း မိတူးမာ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် လရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။ ပြီးသွားသည်နှင့် ဦးမင်းမောင်သည် တဲထဲတွင် အချိန် ဖြုံးမနေတော့ဘဲ တဲပြင်သို့ အမြန်ထွက်လိုက်ပါသည်။ မိတူးမာကတော့ လူနှစ်ယောက် တဆက်ထဲ အလိုးခံ လိုက်ရ၍ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ကာ မောမော ကောင်းကောင်းနှင့် အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။ဦးမင်းမောင်လည်း ဒူးချောင်ချောင်နှင့်ပင် မိမိတဲသို့ ပြန်လာလိုက်ပြီး မောမောနှင့် အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။ ညနေ ၃ နာရီခန့်တွင် အလုပ်သမားများ အားလုံး ပြန်ရောက်လာကြသည်။ သူတို့ရောက်သည့်အချိန်တွင် ဟိုဘက်ကန်၌ အလုပ်များပြီးနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ပြန်လာခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ကန်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ အစာတိုင် ထပ်တိုးသည့်အလုပ်ကို ခဏလုပ်လိုက်ပြီး အလုပ်သိမ်းလိုက်ကြလေသည်။ 

ညပိုင်းတွင် တီဗွီမှ ဘော်လုံးပွဲပြသဖြင့် ဘော်လုံးပွဲ သရဲများဖြစ်သော မောင်ငယ်နှင့် အခြားနှစ်ယောက်မှာ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ရန် အားခဲနေကြလေသည်။ ၈ နာရီ သတင်းပြီးမှ ဘော်လုံးပွဲကလာခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးမြကြီးက ဦးမင်းမောင်ကို အားနာနေသော်လည်း ဦးမင်းမောင်က “ရတယ် ကြည့်ကြ၊ ငါလည်း နေ့လည်က တရေးတမော အိပ်ထားလို့ မအိပ်ချင်ပါဘူး”  ဟု ပြောထားရ၏။ ဦးမင်းမောင်မှာ ဘော်လုံးပွဲကို မကြည့်ရမနေနိုင် ဝါသနာပါသူ မဟုတ်ပေ။ ကြုံရင်တော့လည်း ကြည့်လိုက်တတ်၏။ ည ၉ နာရီခန့်တွင် မိတူးမာက ကလေးကောက်ချီပြီး “ကဲ၊ ကိုမောင်ငယ်၊ ကျုပ်တော့ သွားတော့မယ်၊ အိပ်ငိုက်နေပြီ၊ တော် ဘောပွဲပြီးမှဘဲ ပြန်လာခဲ့တော့” ဆို၍ သူမတို့၏တဲသို့ပြန်ရန် ဆင်းလေတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်က “အေး၊ ကောင်မလေး ဓါတ်မီးပါတယ်မို့လား ကလေးတဖက်နဲ့ လမ်းသေသေချာချာ ကြည့်သွားနော်” “ဟုတ်ကဲ့ ဆရာကြီး” မိတူးမာ ဆင်းသွားသွားသွားချင်း ဦးမင်းမောင်က “ဦးမြကြီး၊ ကျနော့ဓါတ်မီး တွေ့မိသလား၊ ကျနော် အိမ်သာ သွားမလို့” “ဓါတ်မီးက ဒီမှာ ဆရာကြီး၊ မောင်ငယ် မင်း အိမ်သာ ရေရော ဖြည့်ထားရဲ့လား။” “ဖြည့်ထားတယ် အဘ၊ အပြည့်ဘဲ” ဦးမင်းမောင်လည်း အိမ်သာဖက်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်ခဲ့ပါသည်။ အိမ်သာကို တဲနှင့် အတော်လှမ်းလှမ်း ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် ကန်ဘောင် အပြင်ဘက်ချမ်း၌ ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးမင်းမောင် အပြေးတပိုင်း ခပ်သုတ်သုတ်လိုက်သော အခါ အိမ်သာ ကျော်ကျော်လေးတွင် မိတူးမာကို မီလာလေသည်။

ဦးမင်းမောင်ပြေး လိုက်လာသည်ကို တွေ့သဖြင့် မိတူးမာက ရပ်စောင့်နေလေသည်။ မိတူးမာ အနားသို့ ရောက်သောအခါ “ငါက နင့်နောက်လိုက်လာတာဟ၊ မောင်ငယ်တို့ ဘော်လုံးပွဲကြည့်နေတုန်း တချီလောက် ဆွဲမလားလို့” “ဆရာကြီးကလဲ လွန်လွန်းပါတယ်၊ နေ့ခင်းကလည်း တချီ၊ အသားကုန် ဆွဲပြီးပြီလေ၊” “ငါက နက်ဖန် ပြန်မှာဆိုတော့ ရသလောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ဦးမယ်လေဟာ။ နောက်ပြီး နင့်ကို ဆွဲရတာ မဝသေးဘူးဟ။” “တဲက အဝေးကြီးကို ဆရာကြီး အရမ်းကြာနေရင် သူတို့စိတ်ပူပြီး လိုက်လာကြလိမ့်မယ် ဆရာကြီးရဲ့။” “အာ၊ နင်ကလည်း တဲထိမသွားပါဘူး၊ ဒီမှာတင်လုပ်မှာ။” “အန်၊ ဘယ်မှာလဲ၊ ဒီကန်ဘောင်ပေါ်တင်လား” “အေးပေါ့၊ ကဲ ပြောနေကြာတယ်။ ကလေးကို ဟိုဘက် မြေညီရာချလိုက်။ ပြီးနင်က ဒီနားလာ” မိတူးမာ ကလေးကို အောက်ချလိုက်တော့ ဦးမင်းမောင်က သူ့ကို ငှက်ပြောပင်အုပ်နား ဆွဲခေါ်သွားပြီး “ကဲနင်က ဒီငှက်ပြောပင် ကိုင်ပြီး ဖင်ကုန်းထား ” ဟု ဆိုလိုက်ပါသည်။ မိတူးမာက ငှက်ပျောပင်ကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ကိုင်လိုက်ပြီး ခါးကို ကော့ပေးထားလိုက်ပါသည်။ ဦးမင်းမောင်က မိတူးမာ၏ ထမီကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်ရာ အောက်တွင် ဘာမှ ခံမဝတ်ထားသော မိတူးမာ၏ ဖင်ပြောင်ကြီး ပေါ်လာပါတော့သည်။ ညက လ မသာသဖြင့် တော်တော်မှောင်ရာ ကြယ်ရောင်ဖြင့်သာ ရေးရေးလေး မြင်ရပါသည်။ 

ဦးမင်းမောင်သည် မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နောက်မှ စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခြောက်နေသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် ငုတ်တုတ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုန်းယက်လိုက်ပါသည်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး စိုရွှဲလာသည်အထိ ယက်လိုက်ပြီး တံတွေးများကို သူ၏လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်အောင် တွန်းတင်ပေးလိုက်ပါသည်။  စောက်ဖုတ်ယက်နေရလျှင် မရပ်ချင်သော ဦးမင်းမောင်မှာ အချိန်မရသောကြောင့် ဆက်ယက်နေချင်စိတ်ကို ထိမ်းလိုက်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် သူ၏ပုဆိုးကို မလိုက်ပြီး လည်ပင်းတွင် နောက်ပြန်ချထားလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် လက်ဖဝါးပေါ် တံတွေးထွေးချပြီး သူ၏လီးကြီးကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ကာ မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။  သူ၏ တံတွေးများနှင့်ရော၊ မိတူးမာကလည်း ခံချင်လာပြီးဖြစ်သဖြင့် ထွက်လာသော စောက်ရည်များနှင့်ရော၊ မိတူးမာ၏ စောက်ဖုတ်မှာ ချောနေပြီဖြစ်သဖြင့် ရှောရှောရှူရှူပင် ဝင်သွားပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်သည် မနေ့က သူ့ကို မိတူးမာက လီးနဲနဲတိုသည်ဟု ပြောထားသဖြင့် စိတ်ထဲတွင် တေးထားခဲ့ရာ နောက်မှ ဆောင့်လိုး သောအခါတွင် သားအိမ်ခေါင်းကို စောင့်မိပြီး ဒုတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် ပျော်သွားပြီး မညှာမတာပင် တဖုံးဖုံးဆောင့်၍ လိုးပါတော့သည်။ 

မိတူးမာကလည်း တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်သာသွားသည် သူက ဖြုံတောင် မဖြုံဘဲ သူ၏ဖင်ကြီးကို ဦးမင်းမောင် ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ပြန်၍ ကော့ကော့ ထိုးပေးနေလိုက်ပါသေးသည်။ ဦးမင်းမောင်၏ ဆောင့်အားကြောင့် ရှေ့သို့ရောက်ရောက်သွားရာ မိတူးမာမှာ ငှက်ပျောပင်ကို လက်နှင့် ထောက်မထားနိုင်တော့ဘဲ ပုခုံးနှင့် ထောက်ထားပြီး လက်ဖြင့် ဖက်ထားလိုက်ရပါ သည်။ ညအချိန်ဖြစ်သဖြင့် အသံကို လွယ်လွယ်ကြားနိုင်သောကြောင့် မိတူးမာမှာ မအော်မိစေရန် တော်တော် သတိထားနေရပေသည်။ သားအိမ်ခေါင်းကို တခါဆောင့်တိုင်း အားကနဲအားကနဲ ဖွင့်အော်လိုက်ချင်သော် လည်း အသံကြားမည်ဆိုးသဖြင့် ထိမ်းထားရရာ “အု ” ကနဲ ”အိ” ကနဲ “အင့်” ကနဲသာ အသံထွက်နေပါသည်။  မောင်နိုင်တို့က တီဗွီကြည့်နေရာ တီဗွီသံကြောင့် တခြားအသံကို တော်ရုံတန်ရုံ နှင့် မကြားနိုင်သဖြင့် ဦးမင်းမောင် ကတော့ တဖုံးဖုံးဆောင့်လိုးနေပါတော့သည်။ အချိန်နှင့် နေရာကြောင့် ပုံစံပြောင်းလိုးရန်လည်း မဖြစ်နိုင်သလို အကြာကြီးဆွဲလိုးရန်လည်း မဖြစ်နိုင်သဖြင့် အချိန်တိုတို အတွင်းမှာ ရှိသမျအားကုန်သုံး၍ မညှာမတာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့ရာ မိတူးမာမှာလည်း ထိထိမိမိရှိပြီး ကောင်းလွန်းလှသဖြင့်

“အား.. အမလေး၊ ဆရာကြီးရေ၊ ကောင်းလှချီလား၊ အား၊ အိ၊ အင့် ကောင်းတယ် ဆရာကြီးရဲ့၊ အမေရေ၊ ကောင်းလိုက်တာ။ သေတော့မှာဘဲ။ အား ကောင်းတယ်။ ကောင်းတယ်၊ ဆောင့်။ ဆောင့်၊ ဆောင့်ပါ ဆရာကြီးရယ်။ အသားကုန်ဆောင့်ပါ။ အား…အား…အားးး ပြီးတော့မယ် ဆရာကြီးရေ၊ အား..အား…..အား…. ပြီးပြီ ၊ အား ပြီးပြီ၊ အား ကောင်းလိုက်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ” ဟု ပါးစပ်က တတွတ်တွတ် ရွတ်ရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။ မိတူးမာ၏ အသံနှင့်ပင် ဦးမင်းမောင်မှာ ပို၍ ဖီလင် တွေတက်လာပြီး မိတူးမာပြီးပြီးချင်းမှာပင် သူလည်း လရည်များကို စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးလိုက်ပါတော့သည်။ သူ့လီးကြီးအား မိတူးမာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် မိတူးမာလည်း ဒူးညွတ်ပြီး ငှက်ပျောပင်ကို ဖက်၍ ထိုင်ချလိုက်ရပါတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်လည်း လုံချည်ကိုပြန်ဝတ်ပြီး မိတူးမာဘေးတွင် မြေကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး အမောဖြေနေလိုက်ပါတော့သည်။ မိတူးမာ၏ ကလေးလေး ကတော့ သူ့အမေ ၏ ဖောက်ပြန်ရေးဇာတ်လမ်းကို မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် အိပ်ကောင်းကောင်းနှင့် ဆက်အိပ် နေပါသည်။

နောက်နေ့ မနက်စောစော ရေတက်ချိန်တွင် ဦးမင်းမောင်တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ခဲ့တော့သည်။ အပြန်လမ်းတလမ်းလုံး မိတူးမာကို လိုးခဲ့ရပုံများကို စားမြုံ့ ပြန်ရင်း သင်္ဘောပေါ်တွင် စိတ်က ထလာပြန်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အိမ်မှ ဇနီးချောကို တန်းလိုးရန် အားခဲထားလိုက်သည်။ ယခင်ကလည်း ဤသို့ပင် ငါးကန်မှပြန်သောနေ့ဆိုလျှင် အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း တချီဆွဲနေကျဖြစ်သည်။ ဇနီးချောကလည်း အထူးပြော စရာမလို အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးသား။ ဦးမင်းမောင်ထက် ၁၀ နှစ်ခန့် ငယ်သူဖြစ်ပြီး မိတူးမာပြောသလိုပင် နှုတ်ခမ်းမွှေးရေးရေးနှင့် ထန်လည်းအတော်ထန်သူဖြစ်ရာ ငါးရက်ခန့် လီးနှင့်ဝေးနေသဖြင့် အတော်လိုချင်နေလောက်ပြီ ဖြစ်သည်။ ဦးမင်းမောင် အိမ်ရောက်မည့် အချိန်သည် မနက် ၁၁ နာရီလောက်ဖြစ်ရာ ကလေးများလည်း ကျောင်းသွားကုန်ပြီး အိမ်တွင်လူရှင်းချိန်လည်းဖြစ်သည်။ ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော် တစ်ယောက်တည်းကိုသာ လိုးခဲ့ရာမှ မိတူးမာအား ၂ ရက်သာ လိုးလိုက်ရသည် အိမ်မှ မိန်းမကို တအားသတိရပြီး တအားကျုံးချင်နေမိ သည်။ သင်္ဘော ဆိပ်ကမ်းကပ်သည်နှင့် ကားမငှားမီ အိမ်ကို ဖုံးဆက်လိုက်သည်။

” မိန်းမရေ၊ မောင် ပြန်လာနေပြီနော်၊ အဆင်သင့်ပြင်ထား ” “ မပူနဲ့မောင် သူများက အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာ ၃ ရက်ရှိပြီ ” ဦးမင်းမောင်တို့အိမ်သည် ၃၅ လမ်းထဲရှိ ကန်ထရိုက်တိုက်ဖြစ်သည်။ ဦးမင်းမောင်တို့ နေသည်မှာ ၃ လွှာတွင် ဖြစ်သည်။ ဦးမင်းမောင် အိမ်ရှေ့တွင် ကားဆိုက်သည်နှင့် ဝရန်တာတွင် ထွက်ကြည့်နေသော ဖြူဖြူဖွှေးဖွှေး ရေဆေးငါးကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကသောကမျောပင် အိမ်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ရာ တံခါးရှေ့ အရောက်တွင် တံခါးက အနည်းငယ် ဟ နေသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် တွန်းဝင်လိုက်သည်။ “ ဟာ.……” ရေဆေးငါးကြီးမှာ အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာပေါ်တွင် ပေါင်တချောင်း ထောင် တချောင်းကိုအောက်ချ၍ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားက လုံးဝမရှိ၊ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း။ ကလေးသုံးယောက် မွေးထားသဖြင့် ဗိုက်ကတော့ အနည်းငယ်ပူချင်သည်။ လူကလည်း အရမ်းမဝသော်လည်း ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုးဖြစ်သည်။ 

အသားက ဖြူစွပ်နေရသည့် အထဲ စောက်မွှေးကိုပြောင်အောင်ရိတ်ထားရာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းမို့နေပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားတွင် စောက်စိကြီးမှာ ပြူးထွက်နေသည်။ ဦးမင်းမောင်က တံခါးကို ဆောင့်ပိတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာဆီသို့ အပြေးတပိုင်းသွားလိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။ စကားတခွန်းမှ မပြောဖြစ်ဘဲ မသူဇာ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကောက်မလိုက်ပြီး သူ့နှာခေါင်းကို မသူဇာ့စောက်ဖုတ် ကြားထဲထည့် ပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှိုက်ရှူလိုက်သည်။ “ အား…. မိန်းမရာ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို လွမ်းလိုက်ရတာကွာ..” ပြောပြောဆိုဆိုပင် ဦးမင်းမောင်သည် မသူဇာ့စောက်ဖုတ်ကို တရှုံ့ ရှုံ့ နမ်းလိုက် လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးအား တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက် လုပ်နေတော့သည်။ မသူဇာသည်လည်း မခံစားရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ဦးမင်းမောင်၏ လျှာအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနေရရာ ပါးစပ်မှ “အင်း…အင်း…..အင်း…” နှင့် ညည်းနေသလို တကိုယ်လုံးလည်း တွန့်ရွနေလေသည်။ ဦးမင်းမောင်သည် စောက်ဖုတ်ယက်ခြင်းကို ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ၏ အဝတ်အစားများကို အလျှင်အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မသူဇာ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကိုင်ပြီး ဆိုဖာလက်တန်းဘက်သို့ ဆွဲမတင်လိုက်ရာ မသူဇာ၏ ပုခုံးနှင့် ခေါင်းမှာ အောက်ဖက် သို့ဆိုက်သွားပြီး တင်ပါးမှာ လက်တန်းပေါ်သို့တင်လျှက် စောက်ဖုတ် ကြီး မိုးမျှော်သွားလေသည်။ 

ဦးမင်းမောင်သည် မသူဇာ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဖြဲလိုက်ပြီး မတ်တတ်ကပင် ကုန်းလျှက် မသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်လေတော့သည်။ ခဏနေသောအခါ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လျှာကို ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းပြီး လျှာနှင့်လိုးပေးနေလေသည်။ ဤသို့ လျှာနှင့်လိုးနေရာမှ စောက်စိအား စုပ်လိုက် စအိုဝအား ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေပြန်ရာ မသူဇာမှာ တအားအားနှင့် ကော့လန်နေပေတော့သည်။ တော်တော်ကြာကြာ အားရအောင်ယက်ပြီးမှ တဖန်မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကိုင်၍ မသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးသူ့လီးကြီးဖြင့် မသူဇာ၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက် စောက်စိအား ဖိပွတ်ပေးလိုက် လုပ်နေရာ မသူဇာမှာ “အား… မောင်ရေ၊ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ၊ လိုးပါတော့၊ မောင့်လီးကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့၊ သူဇာ မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ အား..ရှီး….ရှီး… မောင်ရေ၊ လိုးပါ၊ လိုးပါ၊ လိုးလိုက်ပါတော့” ဟု အော်နေလေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ဦးမင်းမောင်က သူ့လီးကို မသူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တခါတည်း တဆုံး သွင်းလိုက်လေတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဒုတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်နှင့် မသူဇာမှာ အားကနဲအော်ပြီး ထွန့်ထွန့် လူးသွားလေသည်။ ပြီးနောက် ဦးမင်းမောင်၏ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမ၏ ခါးကို ကော့ကော့ပေးကာ ဆိုဖာကို လက်သီးဆုပ်ဖြင့် တဖုံးဖုံးထုနေတော့သည်။ 

တလမ်းလုံး တောင်လာသောလီးကို အတိုးချပြီး ဦးမင်းမောင်မှာ မသူဇာအား မီးကုန်ယမ်းကုန် တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးနေလေရာ မသူဇာမှာလည်း ရေငတ် တုန်း ရေတွင်းထဲကျသကဲ့သို့ စိတ်ပါလက်ပါပင် ခံနေလေတော့သည်။ ဤကဲ့သို့ အတန်ကြာ လိုးပြီးသောအခါ ဦးမင်းမောင်သည် ပြီးချင်လာလေသည်။ မသူဇာ မဝသေးသည်ကို သတိထားမိသဖြင့် ဦးမင်းမောင်က သူ့လီးအား မသူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ မသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ပြန်ယက်ပြန်တော့သည်။  ဤတခါတွင်တော့ စောက်စိကိုသာ ဦးစားပေးပြီး ဖိယက်ပေးနေရာ မသူဇာမှာ တကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်ကာ တချီပြီးသွား လေသည်။ မသူဇာမှာ တချီလောက်ပြီးယုံနှင့် ကျေနပ်တတ်သူ မဟုတ်သဖြင့် ဦးမင်းမောင်သည် ဆိုဖာပေါ်တွင် ပက်လက်အိပ်လိုက်ပြီး မသူဇာကို အပေါ် ဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ 

မသူဇာကလည်း အလှည့်ကျလျှင် မနွဲ့တတ်သူဖြစ်ရာ ဦးမင်းမောင်ကိုယ်လုံးကို ခွလိုက်ပြီး ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးကို သူမလက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့၍ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားသောအခါ ဖိထိုင်ထားလိုက်ပြီး မွှေ့ပေးနေလိုက်သည်။ ခနမွှေ့ပေးပြီးနောက်မှ ဦးမင်းမောင်၏ ပုခုံးကို အားယူ၍ ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို လီးတဆုံးကြွကာ ပြန်ဆောင့် သွင်းလိုက်လေသည်။ ဤသို့ဆောင့်လိုးရသည်ကို သဘောတွေ့သွားသည့်အလား မသူဇာသည် ဖင်ကိုကြွလိုက် ဖိဆောင့်ချလိုက်နှင့် တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ ဦးမင်းမောင်သည် ကိုယ်ကမဆောင့်ရလျှင် မပြီးတတ်သူဖြစ်ရာ မသူဇာမှာ သူမစိတ်တိုင်းကျ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း ပါးစပ်မှ “အီး… အား… အီး… အား…”  နှင့် အော်နေလေတော့သည်။ မသူဇာသည် အချိန် တော်တော်ကြာကြာ လိုးပြီး တကိုယ်လုံး ချွေးများ နှင့်ရွှဲနေပြီး မောဟိုက်လာသောအခါမှ ဦးမင်းမောင်က မသူဇာ့ကို အသာအောက်ဘက်ပို့လိုက်ပြီး သူက အပေါ်မှ တဖန် ပြန်ဆောင့်လိုးပြန်တော့သည်။ ဤတကြိမ်တွင်တော့ မသူဇာလည်း ဝနေပြီဖြစ်သဖြင့် ဦးမင်းမောင်မှာ လုံး၀ မထိန်းတော့ဘဲ အားရှိသလောက် အကုန်ဆောင့်ကာ ပြီးလိုက်လေတော့သည်။ စိတ်ထဲမှလည်း “မိတူးမာ ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း မိသူဇာကိုတော့ မမှီပါဘူးကွယ်” ဟု တွေးနေမိလေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

မနက္ေစာေစာ ႏိုးလာကတည္းက ဦးမင္းေမာင္ တစ္ေယာက္ စိတ္ကေတာ္ေတာ္ထန္ေနမိသည္။ အိမ္ကေန ငါးကန္ကိုေရာက္ေနတာ ၃ ရက္ရွိသြားၿပီ။ အိမ္မွာတုန္းက မိန္းမကို ေန႔တိုင္း ဆက္ဆံျဖစ္သည္။ ရာသီလာသည့္ ေန႔ေတြေတာင္ အစပိုင္း အလာမ်ားေသာ ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သာ ေရွာင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ ဆက္ဆံျဖစ္သည္ခ်ည္းပင္။ ခ်စ္ဇနီးကလည္း လုံးႀကီးေပါက္လွ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆး ငါးႀကီး အသြင္ အ႐ြယ္ကလည္းေကာင္းတုန္းဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဘယ္အခ်ိန္လိုခ်င္ခ်င္ အၿမဲတန္း အဆင္သင့္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျငင္းသည္မရွိ။ မစားရတာ ၃ ရက္သာ ရွိေသးသည္ ဖြားဘက္ေတာ္က မနက္ကတည္းက ဒုကၡေပးေနသည္။ တဲေပၚတြင္ထိုင္ရင္း ဖြဲစာရင္းတြက္ ငါးမ်ိဳး စာရင္းတြက္လုပ္ရင္း စိတ္ကို တျခားဘက္ပို႔လဲ ခနပင္၊ ဒီစိတ္က ထ ထ ႏိုင္လြန္းသည္။ အိမ္ကိုျပန္ၿပီး အိမ္က မိန္းမကို ျပန္လုပ္ရေအာင္ကလည္း ကန္မွာ ငါးျခင္းမ်ိဳး လာစရာရွိလို႔ လာေစာင့္ေနရေတာ့ ခက္ေနသည္။

ဦးမင္းေမာင္သည္ အသက္က ၄၀ သာ ရွိေသးသည္။ ငါးေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေလး လုပ္ၾကည့္ရာ အက်ိဳးေပးသျဖင့္ ငါးကန္သို႔ မၾကာမၾကာလာေနရသည္။ လူက ၿမိဳ႕မွာဘဲေပ်ာ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၁၀ ႏွစ္ခန႔္ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကေလး ၃ ေယာက္ရွိသည္။ သူ႔မိန္းမက သူ႔ထက္ ၁၀ ႏွစ္ခန႔္ငယ္ၿပီး အလြန္ပင္ ေခ်ာေမာလွသူျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကေတာ့ ေယာက်္ားပီသစြာပင္ အေပ်ာ္ရွာခဲ့ၿပီး မ ဘက္တြင္လည္း ေအာက္သက္ေက်ခဲ့ သူ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ခ်စ္ဇနီးတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ တစ္လက္ကိုင္ လုပ္ေနခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ႔ ဇနီးကလည္း သူ႔ လိုအင္ဆႏၵကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သူျဖစ္သည့္အတြက္ အိမ္ေထာင္မႈသုခ ေကာင္းေကာင္းရေနခဲ့သျဖင့္ ျပင္ပတြင္ အေပ်ာ္မရွာျဖစ္ေတာ့သည္မွာ ၾကလွၿပီျဖစ္သည္။ အေဖာ္ ေကာင္းလွ်င္ ေတာ့ တခါတရံ အႏွိပ္ခန္း သို႔ေရာက္ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ေတာ့ မပိုခဲ့။

ဒီေန႔ ျဖစ္ေနပုံက နည္းနည္းလြန္လြန္းသည္။ မေန႔က ညစာေႂကြးေတာ့ ငုံးဥျပဳတ္ ၄-၅ လုံး စားလိုက္မိလို႔လားေတာ့မသိ။ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အိမ္မွာလည္း အိမ္ရွင္မက သူေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ၿပီဆိုလွ်င္ ငုံးဥျပဳတ္တို႔ ျပားရည္တို႔ တိုက္တတ္သည္။ သူ႔ ငါးကန္က ဧက ၅၀ ေလာက္က်ယ္၍ ကန္ေစာင့္ အလုပ္သမား ၄ ေယာက္ ထားရသည္။ ၂ ေယာက္က လူပ်ိဳလူလြတ္ ႏွစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြက မိသားစုပါေခၚ၍ ကန္ ေပါင္ေပၚက တဲတြင္ေနသည္။ ကန္ေပါင္ေပၚတြင္ ေထာင့္ေလးေထာင့္၌ တဲေလးလုံးထိုး၍ ေလးဖြဲ႕ ေစာင့္အိပ္ၾကရသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကေတာ့ သူလာသည့္အခါ အခိုင္အမာေဆာက္ထားေသာ ပင္မတဲႀကီးေပၚတြင္ေနသည္။ ဤတဲေပၚတြင္ တန္ဘိုးရွိပစၥည္းမ်ားထားေသာေၾကာင့္ အခိုင္အမာေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္ ၈ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ငါးစာ ေႂကြးၿပီး ကန္ေပါင္ေနရာအသီးသီးတြင္ ျမက္ရွင္းသူကရွင္း ေဘာင္ျပင္သူက ျပင္ေနၾကသည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း တဲေပၚမွ အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းကို ယူ၍ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကန္က က်ယ္ေသာေၾကာင့္ အေဝးမွျမင္ႏိုင္ရန္ မွန္ေျပာင္းမ်ား ဝယ္၍ တဲတိုင္း၌ တစ္ခုစီေပးထားခဲ့သည္။ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း အလုပ္သမားမ်ား အလုပ္လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ကိုျမႀကီးတို႔တဲဘက္ ေရာက္သြားသည္။ ကိုျမႀကီးမိန္းမတစ္ေယာက္ ကန္ေဘာင္ေပၚက သူ႔စိုက္ခင္းေလးမွာ တကုတ္ကုတ္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ မွန္ေျပာင္းက ဆြဲအားေတာ္ေတာ္ေကာင္းေတာ့ ပုံရိပ္ထဲမွလူက ကိုယ့္ လက္တကမ္းေရာက္ေန သလိုရွင္းရွင္းလင္း ျမင္ေနရသည္။ 

ကိုျမႀကီးမွာ ကန္လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္သူျဖစ္သျဖင့္ ကန္လုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးစီးေနသူျဖစ္သည္။ အသက္က ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လူယုံလည္းျဖစ္သည္။ အစစ အရာရာ စိတ္ခ်ရသူျဖစ္ၿပီး သူ႔မိန္းမ မေၾကာ့ကလည္း သူႏွင့္ မတိမ္းမရိမ္း ျဖစ္ၿပီး ကန္ရွိ လူပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ကို ထမင္းခ်က္ေႂကြးေန သူ ျဖစ္သည္။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္က ေမာင္ငယ္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၂ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကေလး တစ္ေယာက္ေမြးထားသည္မွာ ၆ လ ခန႔္သာ ရွိေသးသည္။ ေမာင္ငယ္တို႔ တဲမွာ ကိုျမႀကီးတို႔ တဲရွိရာ ကန္ေထာင့္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေထာင့္တြင္ရွိသည္။ ဦးမင္းေမာင္ မွန္ေျပာင္း ေမာင္ငယ္တို႔ တဲဘက္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဦးမင္းေမာင္ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေမာင္ငယ့္မိန္းမ မိတူးမာမွာ တဲကျပင္တြင္ သူ႔ကေလးကို ႏို႔တိုက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ 

မိတူးမာ သူ႔ကေလးကို ႏို႔တိုက္သည္ကို ဦးမင္းေမာင္ မၾကာမၾကာ ျမင္ဘူးေနၿပီး ႐ိုးေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုတခါမွာေတာ့ အေဝးက သူမ မသိေအာင္ခိုးၾကည့္ေနရ သလို ျဖစ္ေနတာေရာ ဦးမင္းေမာင္ကိုယ္တိုင္က ေတာ္ေတာ္ထန္ေနတာေရာ မိတူးမာက သူတစ္ေယာက္တည္းမို႔ လႊတ္လႊတ္လပ္လပ္ အေပၚအက်ႌေတာင္မဝတ္ဘဲ အေပၚပိုင္း တုံးလုံးႀကီး ခြၽတ္ၿပီး ႏို႔တိုက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ အသက္ရႉမွားေနရျခင္းျဖစ္သည္။  မိတူးမာသည္ အသက္ က ၁၉ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီး ေတာသူေတာင္သား လက္လုပ္လက္စားျဖစ္ေလေတာ့ အသားအေရ တင္းတင္း ရင္းရင္းႏွင့္ ညိဳညိဳညက္ညက္ ျဖစ္သည္။ ကေလးေမြးထားကာစ ကေလးႏို႔တိုက္ေနသူဆိုေတာ့ သူ႔ႏို႔ႀကီးက ႏို႔ရည္ေတြျဖင့္ တင္းေနၿပီး အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ နဂိုကတည္းက ႏို႔ႀကီးသူျဖစ္ၿပီ့း ကေလးႏို႔တိုက္ေနေတာ့ ႏို႔ရည္ဝင္ၿပီး ပိုၿပီးႀကီးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ ကေလးႏို႔တိုက္ေနသည္ကို မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို မသိရွာေသာ မိတူးမာက လြတ္လပ္စြာပင္ ကေလးက ႏို႔လႊတ္ၿပီး ေဆာ့ေနေသာအခါတြင္လည္း ႏို႔ကို မဖုံးဘဲ ဒီအတိုင္းထားေလသည္။ မိတူးမာ၏ ႏို႔ကလည္း တြဲ႐ြဲမေနဘဲ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိေနရာ မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ အနီးကပ္ျမင္ေနရေသာ ဦးမင္းေမာင္မွာ လက္တဘက္က သူ႔ ငယ္ပါကိုကိုင္၍ ပြတ္သပ္ေနမိေတာ့သည္။ ၾကည့္ေနရင္းမွ မိတူးမာသည္ ကေလးႏို႔တိုက္ ျခင္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကေလးကို တဲထဲသို႔ ပို႔လိုက္ကာ တဲအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာသည္။ တဲအျပင္ေရာက္မွ ခုနက ခါးတြင္ပတ္ထား ေသာ ထမီကို ရင္လ်ားလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္မွာ သက္ျပင္းႀကီးကို ခ်ႏိုင္ေတာ့ေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ ရမက္ဆႏၵကေတာ့ မိတူးမာ ႏို႔တိုက္ေနသည္ကို ျမင္ၿပီးကာမွ ပိုဆိုးလာေနေတာ့သည္။ မထူးေတာ့သည့္ အတူတူ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဂြင္းထိုင္ထုေနမိေတာ့သည္။ ဂြင္းထုရင္း မိတူးမာတို႔တဲဘက္ကိုလည္း မၾကာမၾကာ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ မွန္ေျပာင္းမပါသျဖင့္ လူရိပ္ေတာ့ျမင္ေနရသည္ ဘာလုပ္ေနသည္ကို ေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေပ။ 

ၾကည့္ေနရင္း မိတူးမာ တဲအေရွ႕ ေရထဲသို႔ဆင္းသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ဂြင္းထုေနျခင္းကို ခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္ၿပီး မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ဆြဲလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ မိတူးမာက ကန္ထဲဆင္းၿပီးေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကန္ထဲတြင္ ေရခန စိမ္ၿပီး ျပန္တက္လာကာ ကန္စပ္တြင္ ေရခ်ိဳးရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဝါးခင္းေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆပ္ျပာတုံးကိုယူ၍ ကိုယ္လုံးအေပၚပိုင္းကို ဆပ္ျပာတိုက္ေနေလသည္။ ပုခုံး ႏွင့္ လက္ေမါင္းမ်ား တိုက္ၿပီးေသာအခါ သူ႔ထမီကို ျဖည္ခ်လိုက္ရာ သူ႔ႏို႔ ႏွစ္လုံးမွာ ဘြားကနဲ ေပၚလာေလေတာ့သည္။ မိတူးမာသည္ သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆပ္ျပာတုံးျဖင့္ က်က်နန တိုက္ၿပီး သူ႔ထမီထဲသို႔ လက္ႏႈိက္ကာ ေပါင္ၾကားကိုလည္း ဆပ္ျပာျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ တိုက္ေနျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတို႔ကို ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး ထမီကို ရင္လွ်ားျပန္စည္းလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ကန္ထဲသို႔ ျပန္ဆင္းၿပီး တကိုယ္လုံးကို ေဆးေက်ာ၍ ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ျပန္တက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ တဲအနားရွိ တန္းတြင္ လွန္းထားေသာ ထမီ အေျခာက္တစ္ထည္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႔ထမီအစို အေပၚမွ ထပ္ဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီး ထမီအစိုကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ရာ အနားတြင္လူ တစ္ဦးမွ မရွိသျဖင့္ ျဖစ္သလိုခြၽတ္ခ်လိုက္သျဖင့္ ထမီ အေျခာက္ပါ ကြၽတ္က်သြားေလသည္။ ထိုအခါ မိတူးမာ၏ ဝတ္လစ္စားလစ္ ကိုယ္လုံးကို ဦးမင္းေမာင္မွာ အတိုင္းသား ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။ မိတူးမာက ကြၽတ္က်သြားေသာ ထမီကို ခ်က္ခ်င္းေကာက္ဝတ္လိုက္ေသာ္ လည္း သူမ၏ ေပါင္ၾကားမွ မဲနက္ေနေသာ အေမႊးေတာႀကီးကို ဦးမင္းေမာင္မွာ အားရပါးရ ရႈစားလိုက္ရေပ ေတာ့သည္။ မိတူးမာက ထမီကိုျပန္ဝတ္ရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ရာ ဦးမင္းေမာင္ရွိသည့္ တဲႀကီးဘက္သို႔ မ်က္ေစ့ ေရာက္လာေလသည္။ သူ႔ဘက္ကိုၾကည့္ေနေသာ မိတူးမာ၏ ပုံရိပ္သည္ ဦးမင္းေမာင္၏ မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ ရွင္းရွင္းႀကီး ေပၚလာရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ ႐ုတ္တရက္ လူမိသလို ျဖစ္သြားၿပီး မွန္ေျပာင္းကို တျခားဘက္သို႔ ခ်က္ခ်င္း လွည့္လိုက္ေလသည္။ 

ေနာက္မွ သူ႔ကို မိတူးမာ အေဝးမွ မျမင္ေလာက္ပါဘူးဟု ယူဆသျဖင့္ မိတူးမာတို႔တဲဘက္သို႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာသည္ သူ႔တဲထဲသို႔ ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးမင္းေမာင္က မွန္ေျပာင္းကို ခနခ်ထားလိုက္ၿပီး မိတူးမာ အျပင္ထပ္ထြက္လာႏိုး ႏွင့္ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈေနရာ ခနၾကာေသာအခါ မိတူးမာ ထမီရင္လွ်ားျဖင့္ တဲအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာပုံကို ျမင္ရျပန္သျဖင့္ မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ခ်ိန္ ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာသည္ မွန္ေျပာင္းျဖင့္ မိမိဘက္သို႔ လွန္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ ဦးမင္းေမာင္ေရာ မိတူးမာပါ အၾကည့္ကို မလႊဲမိဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား မွန္ေျပာင္းထဲမွတဆင့္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဦးမင္းေမာင္က အရင္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး တျခားဘက္သို႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေကာင္မေလး ငါေခ်ာင္းေနတာကို သိသြားၿပီထင္တယ္ဟု ေတြးမိၿပီး စိတ္ပူသြားသည္။ ေမာင္ငယ့္ကိုေတာ့ ျပန္မေျပာေလာက္ပါဘူးေလဟု စိတ္ထဲမွာ တထင့္ထင့္ႏွင့္ ေတြးေနမိသည္။ ကိုယ့္ အလုပ္သမားေကာင္ေလးရဲ႕ မယားကို ေခ်ာင္းတာ လူမိသြားေတာ့ မ်က္ႏွာလည္း ေတာ္ေတာ္ ပူသြားမိသည္။ ခုနက ထႂကြေသာင္းၾကမ္းေနေသာ စိတ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။

ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ေလာက္တြင္ ငါးျခင္းမ်ိဳးမ်ား ေရာက္လာ၍ ဦးမင္းေမာင္ေရာ အလုပ္သမားမ်ားပါ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္သြားၾကသည္။ ညေနေစာင္းတြင္မွ အားလုံးၿပီးသြား၍ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေဒၚေၾကာ့ ခ်က္ေႂကြးေသာ ထမင္းကို ၿမိန္ေရရွက္ေရစားလိုက္ၾကသည္။ ဦးျမႀကီးက “ဆရာ မနက္ဆို ျပန္မယ္မို႔လား က်ေနာ္ သေဘၤာဆိပ္ လိုက္ပို႔မယ္ေလ။ မနက္ဆို ေရက ၆ နာရီေလာက္ဆို တက္ေတာ့မွာ၊ ၈ နာရီေလာက္သြားရင္ အေတာ္ဘဲ။” “ၾကည့္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ရန္ကုန္မွာလည္း လုပ္စရာ အလုပ္သိပ္မရွိေတာ့ မေလာပါဘူး။” ညပိုင္းမွာ ဦးျမႀကီးတို႔ လင္မယားေရာ ေမာင္ငယ္တို႔ လင္မယားေရာ က်န္တဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပါ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲႀကီးတြင္ တီဗြီလာထိုင္ၾကည့္ၾကသည္။ ဦးမင္းေမာင္တဲမွာက ဘက္ထရီအိုးနဲ႔ ဖြင္တဲ့ တီဗြီ ရွိေတာ့ သူတို႔ေတြ ေန႔တိုင္း လာၾကည့္ေနက်ျဖစ္သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို မသိမသာ အကဲခပ္ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာက မသိသလို တီဗြီကိုဘဲ မဲၾကည့္ေနသည္။ ပါလာေသာ ကေလးကို ဒီတခါ ႏို႔လွန္တိုက္ရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ မသိမသာ ေခ်ာင္းေနမိသည္။ ခါတိုင္းလဲ သူ႔ေရွ႕မွာ ကေလးႏို႔တိုက္ေနက် ျဖစ္ေသာ္လည္း မနက္တုန္းက ျမင္ၿပီးကတည္းက ဦးမင္းေမာင္မွာ မျမင့္တျမင္ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ၿပီး ရင္ခုန္ေနရေတာ့သည္။  ည ၉ နာရီေလာက္တြင္ အားလုံး အလွ်ိဳလွ်ိဳ ျပန္ကုန္ၾကေတာ့ရာ ဦးမင္းေမာင္လည္း တီဗြီပိတ္ၿပီး အိတ္ယာဝင္လိုက္သည္။ ေတာမွာက ညဆို ၉ နာရီ အိပ္ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ေနာက္က်ေနပါေသးသည္။ မနက္ဆို ၅ နာရီေလာက္ ထၾကၿပီး အလုပ္စၾကရေပမည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘဲ မိတူးမာ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ ဝတ္လစ္စားလစ္ ကိုယ္လုံးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မိတူးမာကို စိတ္ကူးျဖင့္ လုပ္ရင္း ဂြင္းထုလိုက္ေတာ့မွ ေမာၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

မနက္မိုးလင္းေသာအခါ မေန႔က အိမ္အရမ္းျပန္ခ်င္ေနေသာ ဦးမင္းေမာင္တစ္ေယာက္ ျပန္စကား လုံးဝမေျပာေတာ့ပါ။ လာေမးတိုင္း ဦးျမႀကီးကို တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ေနဦးမယ္ဗ်ာဟု ေျပာလိုက္ရာ ဦးျမႀကီးပင္ နည္းနည္း အံ့ၾသသြားရသည္။ ခါတိုင္း ကိစၥေတြၿပီးတာနဲ႔ မွီရာနဲ႔ အိမ္တန္းျပန္တတ္တဲ့ သူ႔ဆရာ ဒီတခါ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္၊ ဆရာကေတာ္နဲ႔မ်ား ကေတာက္ကဆ ျဖစ္လာလို႔မ်ားလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိပါေသးသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကေတာ့ အလုပ္သမားမ်ား အသီးသီး လုပ္ငန္းခြင္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မွန္ေျပာင္းတလက္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ပါေတာ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပင္ ခနအၾကာတြင္ မိတူးမာတစ္ေယာက္ ကျပင္ေပၚ ကေလးပိုက္ၿပီး ထြက္လာပါေတာ့သည္။ ဒီတခါမွာေတာ့ မိတူးမာမွာ အေပၚအက်ႌဝတ္ထားတာကို ေတြ႕ရသည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာ မေန႔ကလိုမ်ား ေတြ႕ရဦးမလားဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ် ခဲေလသမွ် သဲေရက်ျဖစ္ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ရသေလာက္ဘဲ ၾကည့္ရတာေပါ့ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ ဆက္လက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ ပင္ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲတြင္ မိတူးမာက သူ႔ဘက္ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ 

ဒီတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္သည္ မွန္ေျပာင္းကို မလႊဲေတာ့ဘဲ ဆက္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ဘက္ ၾကည့္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ႏို႔တလုံးလွန္တိုက္ေနေသာ သူ႔ အက်ႌကို မလိုက္ၿပီး ေခါင္းေပၚကေန ခြၽတ္ခ် လိုက္ေလ သည္။ မိတူးမာမွာ မေန႔ကလို အေပၚပိုင္း တုံးလုံးျဖစ္သြားရာ ဦးမင္းေမာင္တစ္ေယာက္ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္သြားရေလေတာ့သည္။ မိတူးမာက ကေလးမစို႔ေသာ ႏို႔တစ္လုံးကို သူမရဲ႕ လက္နဲ႔ အသာေလး ပြတ္သတ္ေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ မိတူးမာႏို႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္မိေလသည္။ ထိုအခါ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ရွိရာ ဘက္လွည့္ၿပီး ၿပဳံးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

“ေၾသာ္ သူကသိေနတာကိုး၊ သိသိႀကီးနဲ႔ ငါ့ကိုတမင္ကလိေနတာေပါ့ေလ၊ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့”ဟု စိတ္ထဲတြင္ က်ိန္းဝါးလိုက္ၿပီး မိတူးမာကိုဘဲ ဆက္လက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ မိတူးမာက မေန႔ကလိုပင္ ကေလးကို တဲထဲသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေသာအခါ လက္ထဲတြင္ မွန္ေျပာင္းပါလာျပန္ပါသည္။ မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ဘက္သို႔ တခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ မွန္ေျပာင္းကို ခ်လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ေရခ်ိဳးရန္ျပင္ပါေတာ့သည္။ ဒီေန႔ေရခ်ိဳးရာတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ ၾကည့္ေနမွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ မေန႔ကထက္ပင္ ပို၍ ဆပ္ျပာကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ တိုက္ျပေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ထမီလဲေသာအခါတြင္လည္း မေန႔ကကဲ့သို႔ မလဲေတာ့ဘဲ သူမ၏ ထမီအစိုကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ ၿပီးမွ အေျခာက္ကို ျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ အားလုံးလုပ္ၿပီးေသာအခါ မွန္ေျပာင္းကိုယူၿပီး ဦးမင္းေမာင္ဘက္ကို တခါျပန္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ၿပဳံးၿပီး လက္ေမွ်ာက္ျပလိုက္သည္။ မိတူးမာကလည္း ဦးမင္းေမာင္ကို ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

ဦးမင္းေမာင္သည္လည္း ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလး ရေလာက္ၿပီဆိုသည္ကို သိလိုက္ေသာ္လည္း အလုပ္စရန္ လမ္းစရွာရပါေတာ့သည္။ ခနေလာက္ စဥ္းစားလိုက္ေသာအခါ ေ႐ႊဦးေႏွာက္က အႀကံေကာင္းတစ္ခု ရလာပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ဦးျမႀကီးကိုေခၚလိုက္ၿပီး ငါးစာတိုင္ထပ္တိုးရန္ ႐ြာထဲမွ ဝါးသြားတိုက္ရန္ ေျပာလိုက္သည္။ ႐ြာဆိုသည္မွာလည္း စက္ေလွတတန္ ေျခက်င္တတန္ သြားရသည္ျဖစ္ရာ ယခုအခ်ိန္ စထြက္လွ်င္ ေတာင္ ညေမွာင္မွ ျပန္ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ခိုင္းေသာ အလုပ္ကလည္း ၄ ေယာက္စလုံးလုပ္မွ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ဦးျမႀကီး သူ႔တပည့္အားလုံးကိုေခၚ ၿပီး ထမင္းအျမန္စားခိုင္းလိုက္ကာ ကသုတ္ကယက္ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ ေဒၚေၾကာ့ကိုလည္း ပ ထုတ္ရန္ လိုေသးသျဖင့္ ႐ြာထဲမွ လိုအပ္သည္မ်ားကို တပါတည္း ဝယ္လာႏိုင္ရန္ လိုက္သြားခိုင္းလိုက္‌ေတာ့သည္။ ေဒၚေၾကာ့က “ဆရာ ထမင္းစားဖို႔ မိတူးမာကို မွာထားခဲ့တယ္၊ သူလာၿပီး ျပင္ေကြၽးလိမ့္မယ္ ” ဟု ေျပာလိုက္ရာ အရာအားလုံးသည္ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။

ဦးျမႀကီးတို႔အားလုံး ၁၀ နာရီေလာက္တြင္ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။ မိတူးမာက ၁၁ နာရီခန႔္တြင္ ကေလးခ်ီ၍ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကေလးကို အဆင္သင့္ရွိေသာ ပုခက္ေပၚတြင္ ထားခဲ့ၿပီး ေဒၚေက်ာ့တို႔ တဲတြင္ ခ်က္ထားခဲ့ေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားကို သြားယူလာသည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲသို႔ျပန္ေရာက္ေသာ အခါ မိတူးမာက “ဆရာႀကီး ထမင္းစားေတာ့မလား၊ မိတူးမာ ျပင္ေပးမယ္ေလ” “ေနပါဦးဟာ မဆာေသးပါဘူး” မိတူးမာက ထမင္းအိုးမ်ားကို ေနရာခ်ေနစဥ္မွာပင္ ပုခက္ထဲမွ ကေလးက ႏိုးလာၿပီး ငိုပါေတာ့သည္။ မိတူးမာက ကေလးကို ခ်ီလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ေရွ႕ ဖ်ာေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူမ၏ အက်ႌကို မတင္လိုက္ၿပီး ကေလးအား ႏို႔စတိုက္ပါေတာ့သည္။ အက်ႌကို မတင္ရာတြင္ အရင္က တျခားသူမ်ားရွိပါက ႏို႔တစ္လုံးခ်င္း ေဖာ္တိုက္သလိုမ်ိဳး မလုပ္ဘဲ ႏို႔ႏွစ္လုံးစလုံးကိုေဖာ္၍ တိုက္ပါေတာ့သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္ကလည္း သူ႔အေရွ႕တြင္ ထိုင္၍ ကေလးႏို႔တိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ၾကည့္ေနရင္း ကေလး မစို႔ေသာ ႏို႔မွ ႏို႔ရည္မ်ား တစက္ၿပီးတစက္ က်လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လက္ျဖင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေအာက္တြင္ခံ၍ ရလာေသာ ႏို႔ရည္မ်ားကို ေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။ “ဟင္း.. ဟင္း.. ဆရာႀကီးက မဆာေသးဘူးဆို အခုဆာေနၿပီလား” “ငါဆာတာက ထမင္း မဟုတ္ဘူးဟ၊ ႏို႔ဆာတာ” “ဟင္း ဟင္း ဟင္း သိပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးက ႐ုတ္တရက္ႀကီး အလုပ္ရွာၿပီး အားလုံးကို ပထုတ္လိုက္တာမို႔လား။” “ေအးေပါ့၊ ကဲ ေျပာေနၾကာပါတယ္။ ငါ့ကို ႏို႔တိုက္ပါဦး” ဦးမင္းေမာင္က ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာ၏ ေပါင္တဘက္ေပၚတြင္ ေခါင္းအုံးအိပ္လိုက္ၿပီး လြတ္ေနေသာ ႏို႔တဘက္ကို စို႔လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထြက္လာသမွ် ႏို႔မ်ားကို ကေလးလိုပင္ တဂြတ္ဂြတ္ ၿမိဳခ်ေနသည္ကို မိတူးမာက ၿပဳံးၾကည့္ေနပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ႏို႔ကိုစို႔ရင္း လက္တဘက္က မိတူးမာ၏ တင္ပါးကို သိုင္းဖက္၍ တင္ပါးကို ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ခဏေနေသာအခါ မိတူးမာက “ဆရာ ခဏေလး၊ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ။ ပုခက္ေပၚ တင္လိုက္ဦးမယ္။” “လုပ္၊ လုပ္၊ ျမန္ျမန္လုပ္ ၿပီးရင္ ဒီကေလးႀကီးကို ဆက္တိုက္ရဦမယ္။” “ဟုတ္တယ္၊ မိတူးမာတို႔က အမႊာေမြးထားတာကိုး ဟင္း ဟင္း ဟင္း….”မိတူးမာက ကေလးကို ပုခက္ေပၚ တင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦမင္းေမာင္ လွဲအိပ္ေနေသာ ဖ်ာေပၚတြင္ လာထိုင္လိုက္သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး အက်ႌကို လွန္တင္လိုက္ကာ ႏို႔ဆက္စို႔လိုက္ေတာ့သည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ ႏို႔တဘက္ကို စို႔၍ ေနာက္တဘက္ကို လက္ျဖင့္နယ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ တအင္းအင္း ႏွင့္ ညည္းသံ ထြက္လာေတာ့သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က လက္ကို ႏို႔နယ္ေနရာမွ ေနရာေျပာင္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ တင္ပါးကို ပြတ္ေနရင္း ေနာက္ဘက္မွ မိတူးမာ၏ ဖင္ၾကားထဲသို႔ ႏႈိက္လိုက္ရာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးႏွင့္ သြားထိပါေတာ့သည္။  မိတူးမာကလည္း တြန႔္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ ႏို႔စို႔ေနေသာ ေခါင္းကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အထက္ေအာက္ ဆြဲဆြဲၿပီး ပြတ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ ေစာက္ဖုတ္ယားလာၿပီး ဖင္ႀကီးတစ္ခုလုံး တြန႔္လန္ တြန႔္လန္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

ဦးမင္းေမာင္က ေစာက္ဖုတ္အား ပြတ္ေနရင္း မိတူးမာ၏ ထမီကို မတင္လိုက္ရာ မိတူးမာမွာ ေအာက္ပိုင္း ဖင္ေျပာင္ႀကီး ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လက္သည္လည္း မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားတြင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လႈပ္ရွားေပးေနရာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးသည္ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လက္ခလယ္ကို မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လက္ႏွစ္သစ္မွ် သြင္းလိုက္ၿပီး သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ျဖင့္ လက္ျဖင့္ လိုးေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ အရသာေကာင္းေကာင္း ေတြ႕ေနၿပီး ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း ဦးမင္းေမာင္၏ ေခါင္းကို သူ႔ႏို႔ႏွင့္ အတင္းဆြဲကပ္ထားေတာ့သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က ႏို႔စို႔ျခင္းကို ခဏရပ္လိုက္ၿပီး မိတူးမာကို ပက္လက္တြန္းလွန္လိုက္ၿပီး မိတူးမာ၏ ဗိုက္ကို လွ်ာႏွင့္ ယက္ရင္း တေျဖးေျဖး ေအာက္ဘက္သို႔ ဆင္းလာလိုက္သည္။ ဆီးခုံေပၚသို႔ ေရာက္ေသာအခါ မိတူးမာ၏ ေစာက္ေမႊးမ်ားၾကားတြင္ လွ်ာျဖင့္ ဟိုထိုးဒီထိုး ေလွ်ာက္ကလိ ေပးလိုက္သည္။ လက္ကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ဆက္လက္လိုးေပးေနရင္း လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းထဲ သြင္းေနရာမွ လက္ညႇိဳးပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။ လက္ကို အဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားေနရင္း ဦးမင္းေမာင္၏ ပါးစပ္သည္ မိတူးမာ၏ ေစာက္စိေပၚသို႔ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ေစာက္ေမႊးၾကားထဲ ကလိေနရာမွ ေစာက္စိကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ခပ္လိုက္ စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ “အိ…….. အိ……. အီး…… အီး…… ရွီး…… ရွီး…. အ…..အ…..ရွီး….ရွီး…အား….. ” စသျဖင့္ အသံမ်ိဳးစုံ ျမည္ေနပါေတာ့သည္။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္မွလည္း ေစာက္ရည္မ်ားမွာ တပြက္ပြက္ ထြက္က်ေနၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လက္ဖဝါးထဲမွ အျပင္ဘက္သို႔ စီးက်ေနပါေတာ့သည္။

ခနမွ် အၾကာတြင္ေတာ့ မိတူးမာ တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္လာၿပီး သူမ၏ ဖင္ႀကီးမွာလည္း ေလထဲသို႔ ႂကြတက္လာလိုက္ ဆတ္ကနဲ ျပန္က်သြားလိုက္ျဖစ္ေနၿပီး ပါးစပ္မွလည္း “အား…..အား…..အား…. အ…အ…အား……အား…..”  ဟု သံစုံျမည္လွ်က္ တခ်ီၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ တခ်ီၿပီးသြားသည္ႏွင့္ မိတူးမာသည္ ဦးမင္းေမာင္၏ လက္ကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အတင္းဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ႏွင့္ ေဝးရာဘက္သို႔ ေစာင္းလိုက္ၿပီး ေကြးေကြးေလး အိပ္လွ်က္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႉရင္း ခႏၡာကိုယ္တစ္ခုလုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနပါေတာ့သည္။

ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ ၿပီးသြားသည္ကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနရင္း သူ႔လက္ကေတာ့ သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ ေျဖးညႇင္းစြာ ဂြင္းတိုက္ေနလိုက္သည္။ မိတူမာ အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္သြားေသာအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ တင္ပါးကို ေျဖးညႇင္းစြာ ပြတ္သတ္ေပးရင္း မိတူးမာကို သူ႔ဘက္သို႔ ဆြဲလွည့္ လိုက္ေတာ့သည္။ မိတူးမာက ရီေဝေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး “ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလည္း ဆရာႀကီးရယ္၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ မိတူးမာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။” “အံမယ္ နင့္ေယာက်ၤားကေရာ နင့္ကို ဒါမ်ိဳး မလုပ္ေပးဘူးလား” “လုပ္ေပးေပမဲ့ သူက ခဏဘဲ လုပ္ေပးတာ၊ ၿပီးတဲ့ အထိ တစ္ခါမွ လုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ခဏေလာက္ ယက္ၿပီးရင္ အေပၚတက္ေတာ့တာဘဲ။”“ေမာင္ငယ္က နင့္ကို ေန႔တိုင္းလုပ္လား ” “အာ၊ ဆရာႀကီးကလည္း၊ ေန႔တိုင္း ဘယ္ကမလဲ၊ အခ်ိန္ရတိုင္း လုပ္ေနတာ။ ကိုေမာင္ငယ္က တအားလုပ္တာ ဆရာႀကီးရ။” “နင္ကလည္း ႀကိဳက္တယ္မို႔လား” “ဟီး.ဟီး..ဟီး…ဆရာႀကီးကလည္း ႀကိဳက္တာေပါ့၊ ေကာင္းတာကိုး။” “ကဲ၊ ကဲ၊ ငါ့ကိုလည္း ေပးလုပ္ဦး။ ငါလည္း အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီ။” “သိပါတယ္ ၾကည့္ပါလား ဆရာႀကီး ဟာႀကီးက ေထာင္ေနလိုက္တာ နည္းနည္းေနာေနာႀကီး မဟုတ္ဘူး။” “ငါ့ဟာနဲ႔ နင့္လင္ဟာ ဘယ္ဟာက ပိုႀကီးလဲ။ ” “အင္….ဆရာႀကီးဟာက အရမ္းတုတ္တယ္။ ကိုေမာင္ငယ့္ဟာက နည္းနည္းသြယ္ၿပီး ဆရာႀကီးဟာထက္ နည္းနည္းေတာ့ ပိုရွည္မယ္ထင္တာဘဲ။” ဦးမင္းေမာင္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ၿပီး တဆက္ထဲ သူ႔ဘက္သို႔ ဆြဲလွည့္လိုက္ေလသည္။

ၿပီးေနာက္ မိတူးမာ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္လိုက္ၿပီး သူက ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ မိတူးမာကလည္း သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဆြဲကားေပးလိုက္ရာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို လက္ခံရန္ အဆင္သင့္ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။  ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးကို ကား၍ ေထာက္လိုက္ၿပီး သူ၏လီးကို လက္တဘက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္ရာ မိတူးမာက အသက္ရႉေအာင့္ကာ အံႀကိတ္၍ ခံေနလိုက္သည္။ “နာလို႔လားဟဲ့” “မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆရာႀကီးရဲ႕၊ ရပါတယ္၊ နည္းနည္းၾကပ္လို႔ပါ။” အဝင္ အနည္းငယ္ၾကပ္ေသာ္လည္း သူမ၏ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ႐ႊဲေနၿပီး ခြၽဲေနသျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္၏ လီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးသည္ ေစာက္ေခါင္းအဆုံးထိ ဝင္သြားေလသည္။ လီးဆုံးေတာ့မွ မိတူးမာက ေအာင့္ထားေသာ အသက္ကိုရႉထုတ္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ကို ၿပဳံးၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က တေျဖးေျဖး စလိုးပါေတာ့သည္။ လိုးေနရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပိုထြက္လာရာ အနည္းငယ္ ပို၍ သြက္သြက္ေလး လိုးေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။ 

မိတူးမာကို ေမာင္ငယ္က ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို သူက ပိုေကာင္းေအာင္ မလိုးေပးႏိုင္ပါက သိကၡာက်စရာ ျဖစ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္မွာ သူ႔စိတ္ကို ထိန္းရင္း မွန္မွန္လိုးလိုက္ သြက္သြက္လိုးလိုက္ႏွင့္ စိတ္တိုင္းက် လိုးေနပါေတာ့သည္။ မိတူးမာကလည္း နကိုကတည္းက အလိုးခံရတာ ႀကိဳက္သူျဖစ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္လိုးေနသမွ် သူမကလည္း ေအာက္မွ ျပန္ေကာ့ေကာ့ၿပီး စည္းခ်က္ညီညီ ခံေနပါေတာ့သည္။  ဦးမင္းေမာင္မွာ အိမ္မွ ဇနီးကို လိုးရာတြင္လည္း အနည္းဆုံး နာရီဝက္ေတာ့ ၾကာတတ္သည္ျဖစ္ရာ ဤတခါတြင္ေတာ့ ၾကာႏိုင္သမွ်ၾကာေအာင္ ထိန္း၍ လိုးေနေပသည္။ အေပၚမွ ေဆာင့္လိုးေနရာမွ နည္းနည္းေညာင္းလာသျဖင့္ မိတူးမာကိုယ္ေပၚ ဖိၿပီး ေလွႀကီးထိုးပုံစံ တခါေျပာင္းလိုးလိုက္ျပန္ပါသည္။ ေလွႀကီးထိုးပုံစံႏွင့္ အေတာ္ၾကာၾကာ လိုးၿပီးေနာက္ လီးကို တပ္ရက္သား မိတူးမာကို ဖက္၍ အေပၚဘက္သို႔ တင္လိုက္ပါသည္။ 

မိတူးမာကလည္း သူ႔အလွည့္ေရာက္ၿပီကို အလိုလို သိၿပီး အေပၚမွ ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ ငယ္႐ြယ္သူလည္းျဖစ္ ထန္သူလည္း ျဖစ္ေလရာ မိတူးမာသည္ အေပၚမွ ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး လီးဆုံးခါနီးထိ ထုတ္ၿပီးမွ အသားကုန္ ျပန္ဖိဖိေဆာင့္ခ် လိုးေနပါေတာ့သည္။  မိတူးမာက သူ႔စိတ္တိုင္းက် မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖုန္းဖုန္း တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ေဆာင့္ေနရာ သူမ တကိုယ္လုံးလည္း ေခြၽးမ်ား႐ႊဲနစ္ေနပါေတာ့သည္။ မိတူးမာစိတ္တိုင္းက် အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လိုးေစၿပီးမွ ဦးမင္းႏိုင္သည္ အေပၚဘက္သို႔ ေနရာျပန္ယူလိုက္ပါသည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ မိတူးမာ၏ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ခြ၍ ေဘးတေစာင္းပုံစံအတိုင္း ခြၿပီး အသားကုန္ တဖုန္းဖုန္း ပစ္ေဆာင့္၍ လိုးေပးလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ “အီ…အီး… အိ….အားးးးးးးး……အားးးးးး..အု. အ. အား….အား…ဆရာႀကီးေရ လုပ္ပါ ..အသားကုန္လုပ္ပါ… ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ… လုပ္ပါ ေဆာင့္ပါ.. အမေလး ေသပါၿပီ…. ေကာင္းလိုက္တာ.. အား..အားး ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာႀကီးရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ အား အား” ဟု အသားကုန္ ေအာ္ေနပါေတာ့သည္။

ဦးမင္းေမာင္လည္း စိတ္တိုင္းက် ေဆာင့္လိုးလိုက္ၿပီး သူ႔လရည္မ်ားကို မိတူးမာ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ပန္းထုတ္ရင္း ၿပီးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ဤတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ စကားပင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဟာဟဲလိုက္၍ ေမာေနပါေတာ့သည္။ သူ၏လီးကို မိတူးမာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး မိတူမာေဘးတြင္ လွဲခ် အေမာေျဖေနလိုက္ရပါသည္။ မိတူးမာမွာလည္း ေမာေနၿပီး ဦးမင္းေမာင္ကို ဖက္၍ ႏွစ္ေယာက္သား အနားယူေနလိုက္ၾကပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အေမာေျပမွ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ရာ ေန႔လည္ တစ္နာရီ ထိုးေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ မိတူးမာက “ဆရာႀကီးလည္း ဆာေရာေပါ့ မိတူးမာ ထမင္းခူးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” “ေအးေအး နင္လည္း အတူလာစားေလ၊ ႏွစ္ေယာက္စာ တခါတည္းခူးလိုက္” “ဟုတ္ကဲ့၊ ဆရာႀကီး” ေမာေမာ ဆာဆာႏွင့္ မိတူးမာျပင္ေပးေသာ ထမင္းကို အဝစားလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္သည္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာေပၚတြင္ ခဏလွဲလိုက္ေလသည္။ မိတူးမာက အိုးခြက္ပန္းကန္မ်ားကို ေဆးေၾကာၿပီး ဦးမင္းေမာင္ ေဘးသို႔လာ၍ ထိုင္လိုက္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါသည္။

“နင္က ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာဘဲ၊ ေျပာစမ္းပါဦး ေမာင္ငယ္နဲ႔ မယူခင္ အရင္ေရာ ရည္းစားေတြဘာေတြ ရွိတယ္မို႔လား။” “အာ။ ဆရာႀကီးက မသိလို႔၊ ကိုေမာင္ငယ္နဲ႔ မယူခင္ အရင္က မိတူးမာ လင္တစ္ေယာက္ရဘူးေသးတယ္။ ကြဲသြားတာ။ အဲဒီေကာင္က အရက္သမား ၾကက္သမား။ မိတူးမာဘဲ အလုပ္ေပါင္းစုံ လုပ္ၿပီး ရွာေကြၽးရတာ။ ၿပီးေတာ့ လူကိုလည္း ႐ိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ ၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ သည္းခံၿပီး ေပါင္းပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ကြာလိုက္ေတာ့တာ။” “အလိုးေတာ့ ေကာင္းတယ္မို႔လား” “ဟီးဟီး၊ ဆရာႀကီးကလည္း၊ အဲဒါေၾကာင့္ ၂ ႏွစ္ ခံတာေပါ့။ သူနဲ႔မကြဲခင္ ကိုေမာင္ငယ္နဲ႔ေတြ႕တာ။ ကိုေမာင္ငယ္က မိတူးမာကို သနားၿပီး ဒီေကာင့္ကိုကြာလိုက္ရင္ သူယူမယ္ဆိုလို႔ မိတူးမာ သူ႔ကို ကြာလိုက္တာ။” “သူနဲ႔ မကြာခင္ ေမာင္ငယ့္ကိုေကာ နင္ေပးလိုးခဲ့ေသးလား။” “အင္းေပါ့၊ ေတာ္ၾကာ ကိုယ္နဲ႔ရမွ ပန္းေသေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေနာ့။” “ဟားဟားဟား၊ ဟုတ္ပါ့ကြာ၊ အဲဒီေတာ့မွ မိတူးမာတို႔ ဒုကၡေရာက္မွာေနာ္။ ေမာင္ငယ္နဲ႔ ရၿပီးေတာ့ေကာ တျခားေကာင္ေတြနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ေသးလား။” “အင္၊ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူးေနာ္၊ ခုမွ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ျဖစ္တာ။ ဒါေတာင္ မိတူးမာ ဘာျဖစ္သြားမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိေတာ့ဘူး။” “ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး နင္ငါ့ကို သနားသြားလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့” “အင္း၊ ဟုတ္မွာေပါ့ေနာ္။” “ကဲ၊ မိတူးမာေရ၊ ေျပာ၊ ဒီတခါ ဆရာႀကီး ၿမိဳ႕ကျပန္လာရင္ နင့္အတြက္ ဘာယူလာရမလည္း။” “ေအာင္မယ္ေလး မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရယ္။ ကိုေမာင္ငယ္ ရိပ္မိၿပီး ျပသနာေတြ တက္ကုန္ပါဦးမယ္။ မိတူးမာက ဆရာႀကီးကို တစ္ခုခု လိုခ်င္လို႔ ခံတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ သက္သက္ကို ခံခ်င္လို႔ခံတာ။ တစ္ခုခု လိုခ်င္လို႔ခံရင္ ဖာ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။” “ေအးပါ ကေလးရယ္။ ေကာင္းပါၿပီ၊ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။

ဦးမင္းေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အပူအပင္ကင္းကင္း ေအးေဆးစြာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္၍ စကားေျပာေနျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိေပသည္။ ဤငါးကန္မ်ားရွိေသာ ဧရိယာတြင္ အျပင္လူ ကန္ေဘာင္ေပၚ ေလွ်ာက္ခြင့္မရွိပါ။ လူစိမ္းလာလွ်င္လည္း ကန္တြင္ေမြးထားေသာ ေခြး ၃ ေကာင္က အရင္ ေဟာင္၍ ဆီးႀကိဳပါလိမ့္မည္။ ကိုယ့္ကန္မွ လူမ်ားျပန္လာလွ်င္လည္း ေခြးမ်ားက တဲေအာက္မထ၍ ေျပးႀကိဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ဦးမင္းေမာင္တို႔မွာ အပူအပင္ ကင္းစြာပင္ ေနခ်င္သလိုေန ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္တို႔လွဲေနစဥ္ မိတူးမာ၏ ကေလးေလးမွာ ေသးေပါက္ခ် ၿပီး ႏို႔ဆာလာသျဖင့္ ႏိုးလာပါေတာ့သည္။ မိတူမာက ကေလးကို အႏွီးလဲေပးၿပီး ထိုင္၍ႏို႔တိုက္ေနလိုက္ရာ ဦးမင္းေမာင္က ေဘးမွ ေန၍ သူမ၏ ႏို႔ေလးကို နယ္လိုက္ ဖင္ကို ပြတ္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနပါေတာ့သည္။

“ဆရာႀကီးေနာ္ ဆရာႀကီး ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာနဲ႔ မိတူးမာ ေနာက္တခါ လိုခ်င္လာၿပီေနာ္။“ “မပူပါနဲ႔ဟာ၊ ကေလးႏို႔စို႔ၿပီးရင္ ေနာက္တခါေပါ့။” “အြန္၊ ဆရာႀကီးက တကယ္ေျပာတာလား။” “ဟ၊ တကယ္ေျပာတာေပါ့၊ ဘာလဲ နင္က ငါမႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္လို႔လား။” “တကယ္ဆိုရင္လဲ ၿပီးေရာ။ ကဲ ကေလးလဲ ဝၿပီ။ ခန ေအာက္ခ်ထားလိုက္ဦးမယ္။” မိတူးမာက ကေလးကို ေဘးမွာ အႏွီးခင္းၿပီး ခ်ထားလိုက္ရာ ကေလးမွာ သူ႔ဖာသာသူ ေဆာ့ေနပါေတာ့သည္။ ကေလးကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။ အခုန တခါက လိုရင္းကို တိုက္႐ိုက္ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ ဖက္ရမ္း နမ္းရႈံ႕ ျခင္း မလုပ္ျဖစ္လိုက္ပါ။ ဤတခါတြင္ေတာ့ မိတူးမာကို ရင္ခြင္ထဲသြင္းၿပီး မက္မက္ေမာေမာ နမ္းလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာ၏ ႏႈပ္ခမ္းကို အၾကာႀကီး စုပ္နမ္းေနလိုက္ရာ မိတူးမာကလည္း ျပန္နမ္းရင္း သူမ၏ လွ်ာကို ဦးမင္းေမာင္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလာပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က ဝင္လာေသာ လွ်ာကို ျပန္၍ စုပ္ေပးလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ မ်က္ေစ့ကို မွိတ္၍ အရသာ ခံေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးေအးေဆးေဆး သမီးရည္းစားမ်ားသဖြယ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကင္နာစြာ နမ္းလိုက္ စကားေျပာလိုက္ျဖင့္ ေလာက စည္းစိမ္ခံေနၾကပါသည္။ နေဘးတြင္ေဆာ့ေနေသာ ကေလးငယ္က လည္း သူ႔အေမ၏ ေဖာက္ျပန္ေရးကားကို ေစာင့္ ၾကည့္ရင္း ပ်င္းလာသည့္ႏွယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ “ဆရာႀကီးက ဆရာႀကီး မိန္းမကိုလည္း ေန႔တိုင္းလုပ္တာဘဲလား။” “ေအး၊ လုပ္တာေပါ့၊ ရာသီလာတဲ့အခ်ိန္ေတာင္ေရွာင္တာ မဟုတ္ဘူးဟ။” “ဆရာႀကီး မိန္းမကလည္း ႀကိဳက္တယ္ထင္တယ္ေနာ္၊ သူ လာလယ္တုန္းက ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ထန္မဲ့ပုံဘဲ။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ေရးေရးနဲ႔ေနာ္။” “အင္း ငါ့မိန္းမလည္း ထန္ေတာ့ထန္ပါတယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ေတာ့ ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့မသိဘူး၊ နင္ဆို ႏႈတ္ခမ္းေမႊးလည္း မရွိဘဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ထန္တာဘဲ ဟာ။” “ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ရွိတဲ့မိန္းမက ပိုထန္တယ္လို႔ေျပာတယ္ ဆရာႀကီးရဲ႕။” “ေအးေလ၊ ဟုတ္ခ်င္လဲ ဟုတ္မွာေပါ့။” “ဆရာႀကီးတို႔ ၿမိဳ႕မွာက ဒီမွာလိုေတာ့ ဘယ္လႊတ္လပ္ပါ့မလဲေနာ္။ ေန႔ခင္းဆို ကေလးေတြ ရွိရင္ ဘယ္လုပ္လို႔ ရပါ့မလည္း ေနာ္။” “ရတာေပါ့၊ ဘယ္အခ်ိန္မဆို လုပ္လို႔ရေအာင္ ငါတို႔က သီးသန႔္ အခန္း ဖြဲ႕ထားတာ၊ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဆို အျပင္က အသံေတာင္ မၾကားရဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းက အိပ္ခန္းထဲမွာေလ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ၿပီးရင္ အသာေလး ေရေဆးၿပီး ထြက္သြားလိုက္႐ုံဘဲဟ။” “ေအာ္ ဟုတ္လား၊ ေကာင္းတာေပါ့။” မိတူးမာက စကားေျပာရင္းႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္၏ ပုဆိုးကို ခါးထိ မလိုက္ၿပီး လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေျဖးေျဖးေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္ႏွင့္ နယ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးသည္လည္း မာေတာင္လာပါသည္။

ဦးမင္းေမာင္က “နင္ငါ့ဟာႀကီးကို နဲနဲ စုပ္ေပးပါလား” “အင္းစုပ္ေပးမယ္ေလ” ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာက လွဲေနရာက ထထိုင္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို ကုန္းစုပ္လိုက္သည္။ မိတူးမာသည္ လီးကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ဆုပ္ကိုင္၍ အေပၚေအာက္ ဂြင္းထုသကဲ့သို႔ လုပ္ေပးေနရင္း လီးထိပ္ကြမ္းသီးလုံးႀကီးကို သူမ၏ ပါးစပ္ထဲထည့္၍ မက္မက္ေမာေမာပင္ စုပ္ေနပါေတာ့သည္။ သူမ စုပ္ေနပုံက တာဝန္ေက်႐ုံမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အားရပါးရ စုပ္ေပးေနခ်င္းျဖစ္သည္။ လွ်ာဖ်ားျဖင့္လည္း လီးထိပ္ကို ဖိဖိၿပီးယက္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ ေကာ့ေနရေပသည္။ အတန္ၾကာစုပ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးမွာ မာေတာင့္လာၿပီး လုံး၀ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္လာသျဖင့္ “ဟဲ့ေတာ္ေတာ့၊ ေတာ္ေတာ့၊ ငါၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ” ဟု ေျပာကာ လီးကို သူမ၏ ပါးစပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မိတူးမာက လုံးဝအလြတ္မေပးပဲ အတင္းဆြဲ၍ ဆက္စုပ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ လုံး၀ မထိမ္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိတူးမာ၏ ပါးစပ္ထဲတြင္ သူ၏ လရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ လရည္မ်ား လုံးဝမက်န္ေတာ့သည္အထိ စုပ္လိုက္ၿပီးမွ လရည္အားလုံးကို မိတူးမာသည္ မ်ိဳခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မီးတူးမာကို မယုံသလို ၾကည့္ေနရင္း ေမာလႈိက္ေနေပသည္။ မိတူးမာက “အဲတာ ခုနက ဆရာႀကီး မိတူးမာကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တာ။” “ေကာင္းလိုက္တာဟာ၊ နင္ကေတာ့ ဆရာမႀကီးဘဲ၊ ေတာ္လိုက္တာ၊” မိတူးမာသည္ ဦးမင္းေမာင္၏ အနည္းငယ္ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ျဖစ္သြားေသာ လီးကို ဆက္မစုပ္ေတာ့ဘဲ လက္ျဖင့္သာ အသာအရာ နယ္ေနလိုက္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ နယ္ေနရာ သိပ္မၾကာမီတြင္ပင္ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ မူလကကဲ့သို႔ ျပန္လည္၍ ဒင္ျပည့္ က်ပ္ျပည့္ ေတာင္လာပါေတာ့သည္။ မိတူးမာက ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးကို တခါထပ္၍ စုပ္ျပန္ေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကလည္း အားက်မခံ မိတူးမာ၏ ဖင္ႀကီးကို သူ႔မ်က္ႏွာဘက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔ ေခါင္းေပၚ ခြေစလိုက္ပါသည္။ 

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ 69 ပုံစံ ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္က ေအာက္မွ မိတူးမာက အေပၚမွ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဤပုံစံအတိုင္း မိတူးမာကလည္း ဦးမင္းေမာင္၏ လီးကို အားရပါးရစုပ္ေနသလို ဦးမင္းေမာင္ကလည္း မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္ ယက္ေနပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ယက္ရင္း စုပ္ရင္းႏွင့္ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာလာေသာအခါ မိတူးမာက လီးစုပ္ခ်င္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး ထလိုက္ပါသည္။  ထို႔ေနာက္ ဦးမင္းေမာင္ေပၚ ခြလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို ကိုင္လွ်က္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ေတ့လိုက္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးလည္း ေစာက္ရည္မ်ား တံေတြး မ်ားျဖင့္ ႐ႊဲေနေသာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ အဆုံးထိဝင္သြားၿပီးေသာအခါ မိတူးမာသည္ ပထမအႀကိမ္တုန္းကကဲ့သို႔ အသားကုန္ မေဆာင့္ေသးဘဲ လီးကို တဆုံးထည့္ထားၿပီး ေညာင့္ေနပါေတာ့သည္။ 

မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္ၿပီး ဖင္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေညာင့္ေနရင္း တအင္းအင္း ႏွင့္ အရသာခံေနပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကလည္း သူမလုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ေပးထားလိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီး သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ ျပည့္ၾကပ္ေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္နံရံက သူ႔လီးတေခ်ာင္းလုံးကို ညႇစ္ကစားေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အရသာ ခံေနလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာက ေျဖးေျဖးေလး ေညာင့္ေနရာမွ အသြင္ေျပာင္းၿပီး ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး လိုးပါေတာ့သည္။  သူလိုးေနပုံက အရွိန္ေႏွးလိုက္ ျမန္လိုက္၊ တခါ ေျဖးေျဖးေဆာင့္လိုက္ အား ႏွင့္ တဖုံးဖုံးေဆာင့္ လိုက္ႏွင့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို သူမ စိတ္တိုင္းက် လိုးေနပါေတာ့သည္။ ဤတခါတြင္ေတာ့ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ကို ပုံစံေျပာင္းခြင့္ လုံးဝမေပးဘဲ သူမကသာ ဦးေဆာင္၍ သူမ စိတ္တိုင္းက် လိုးေနပါ ေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာလည္း အရင္ကတည္းက ေအာက္မွေနရလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးတတ္သူျဖစ္ရာ မိတူးမာမွာ ပြဲေတာ္ႀကီး ႏွင့္ ေတြ႕ေနရပါေတာ့သည္။ 

မိတူးမာမွာ လိုးရင္း လိုးရင္းႏွင့္ ေတာ္ခ်င္သလိုျဖစ္လာေသာ အခါမွ ဦးမင္းေမာင္ ၿပီးႏိုင္ရန္ အေပၚမွ အသားကုန္ တဖုံးဖုံးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သူမ ဘယ္လို ေဆာင့္ေဆာင့္ ဦးမင္းေမာင္က မၿပီးႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ မိတူးမာမွာ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ေမာဟိုက္ေနပါေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္က သူမကို အတင္း ေအာက္ဘက္သို႔ပို႔လိုက္ၿပီး တေပါင္ေက်ာ္ ကပ္ေက်းကိုက္ တက္ခြကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖုံးဖုံးလိုးလိုက္ေတာ့မွ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားၿပီး ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။  မိတူးမာလည္း ဤတခါတြင္ေတာ့ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးသာ က်န္ေတာ့ၿပီး အသက္ကို ျပင္းစြာရႉ၍ စကားတခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပက္လက္ကေလး လွဲေနလိုက္ပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာလည္း မိတူးမာ ေဘးတြင္ လွဲရင္း အေမာေျဖေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အနားယူၿပီးမွ မိတူးမာသည္ ထလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးရန္ ကန္ထဲသို႔ ဆင္းသြားပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္လည္း သူမေနာက္သို႔ လိုက္ဆင္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေသာအခါ မိတူးမာက ေရေႏြးတည္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္အား ေကာ္ဖီမစ္ တစ္ခြက္ေဖ်ာ္တိုက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးခဲ့ေသာေနရာကို ေရစို အဝတ္ျဖင့္ တိုက္ေနပါသည္။ တဲတစ္ခုလုံးလည္း လရည္နံ႔ႏွင့္ ေစာက္ရည္ အနံ႔တို႔ျဖင့္ မႊန္ထူေနပါသည္။ မိတူးမာဘယ္လိုတိုက္တိုက္ အနံ႔က မေပ်ာက္ႏိုင္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က ဒီဇယ္ႏွင့္ တိုက္ခိုင္းလိုက္ေသာအခါမွ အနံ႔ ေပ်ာက္ပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန ၅ နာရီ ေက်ာ္ေန ၿပီျဖစ္ရာ ဝါးသြားတိုက္သူမ်ားလည္း ျပန္ေရာက္ခါနီးၿပီျဖစ္၍ မိတူးမာက အားလုံးအတြက္ ညေနစာကို ခ်က္ျပဳတ္ ေနလိုက္ပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္လည္း အဝတ္အစား အျပည့္အစုံဝတ္၍ ဘာမွ မျဖစ္သကဲ့ သို႔ က်န္သူမ်ား ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္ၾကပါသည္။ ညေန ၆ နာရီ ေက်ာ္ၿပီး ေမွာင္ကာနီးမွ ဦးျမႀကီးတို႔ အားလုံးျပန္ ေရာက္လာၾကပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က ပါလာေသာ ဝါးမ်ားကို ေလွေပၚတြင္ပင္ ထားခိုင္းလိုက္ၿပီး မနက္မွ ဆက္လုပ္ရန္ ေျပာၿပီး အားလုံးအား ထမင္း စားခိုင္းလိုက္ပါသည္။ ထမင္းစားၿပီးၾကေသာအခါ အားလုံးသည္ ေမာေမာ ႏွင့္ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ မိမိတဲသို႔ မိမိျပန္သြားၾကပါေတာ့သည္။ မိတူးမာလည္း ကေလးပိုက္ၿပီး ေမာင္ငယ္ ေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားပါေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းက အရွိန္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္လည္း ေစာေစာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ မနက္ ဦးမင္းေမာင္ အိပ္ယာမွ ႏိုးေသာအခါ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ငါးစာ ေကြၽးၿပီးေနၿပီး မေန႔က တိုက္လာေသာ ဝါးမ်ားကို ေလွေပၚမွ ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ တင္ေနၾကပါသည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္က်မွသာ အလုပ္အားလုံး ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ အလုပ္ၿပီးသြားေသာအခါ ထမင္းစားလႊတ္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းႏိုင္လည္း ကိုျမႀကီးတို႔တဲတြင္ ထမင္း စားရင္း ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ားအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးေနလိုက္ပါသည္။

ေန႔လည္ ခဏအနားယူၾကၿပီးေသာအခါ အလုပ္သမားအားလုံး အလုပ္ျပန္စရန္ ေရာက္လာၾကပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က သူတို႔အားလုံးကို ေဘးကန္ ငါးေဖာ္ေနရာသို႔ သြားကူရန္ လႊတ္လိုက္ပါသည္။ ငါးကန္မ်ားတြင္ ဤကဲ့သို႔ပင္ သူ႔ကန္ ကိုယ္ကူ ကိုယ့္ကန္ သူကူႏွင့္ ေနၾကရပါသည္။ သူတို႔အားလုံး ထြက္သြားေသာအခါ ဦးမင္းေမာင္က ကန္ကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္သလိုလိုႏွင့္ ေဒၚေက်ာ့တို႔ တဲဘက္သို႔ အရင္သြားလိုက္ပါသည္။ ေဒၚေက်ာ့က “ဆရာႀကီး ကန္ပတ္ေနတာလား” “ဟုတ္တယ္ဗ်၊ မနက္ဖန္ ျပန္မွာဆိုေတာ့ လမ္းေလးလဲေလွ်ာက္ရင္း ဘာေတြလုပ္စရာရွိေသးလဲလို႔ လိုက္ၾကည့္ေနတာ” “မပူပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရယ္။ ကိုျမက ဒီကန္ကို သူ႔ကန္လို ေစာင့္ေရွာက္တာပါ။” “ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္လည္း ေလွ်ာက္သာ ၾကည့္ေနတာပါ၊ ေျပာစရာဘာမွ မရွိပါဘူး။” ေဒၚေက်ာ့ႏွင့္ အလာပ သလာပ ေျပာၿပီး ေရွ႕ကန္ကို ဆက္ပတ္လိုက္ပါသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ မိတူးမာထံသြားၿပီး အေျခအေနေပးပါက တခ်ီေလာက္ဆြဲရန္ျဖစ္ပါသည္။ မိတူးမာ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလိုက္သည္ႏွင့္ လီးက ေတာင္လာပါသည္။ ၾကည့္မည့္သူလည္းမရွိေတာ့ ေတာင္ေနေသာလီးကို ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားလိုက္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ 

မိတူးမာတို႔ တဲနားေရာက္လာေသာအခါ မည္သည့္အသံမွ မၾကားရ၍ ရွိမွ ရွိရဲ႕လား၊ ေတာ္ၾကာ ကေလးပိုက္ၿပီး ဟင္းစားေလးမ်ား ရမလားလို႔၊ ဟိုဘက္ကန္လိုက္သြားရင္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲဟု ေတြးေနမိရင္း မိတူမာတို႔တဲေရွ႕ ေရာက္လာပါသည္။ တဲထဲသို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ပုခက္ထဲတြင္ ကေလးကို ေတြ႕ရ ၿပီး ေဘးမွ ဖ်ာေပၚတြင္ မိတူးမာတစ္ေယာက္ ထမီရင္လွ်ားႏွင့္ လွဲအိပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း တဲေပၚသို႔တက္လိုက္ရာ ၿငိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသျဖင့္ မိတူးမာ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ပါသည္။ “ဆရာႀကီးပါလား၊ ကိုေမာင္ငယ္တို႔ေရာ” “ကိုေက်ာ္ေဌးတို႔ကန္ ငါးေဖာ္ကူ လႊတ္လိုက္တယ္။ ဟင္းစားရတာေပါ့ဟာ။” “အင္၊ ဆရာႀကီးကလည္း မသိရင္ခက္မယ္၊ ဟိုကရလာမဲ့ ဟင္းစားထက္ ဆရာႀကီး ဟင္းစားရဘို႔လႊတ္လိုက္တာ မို႔လား။” “ဒီေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာဘဲ။ မေျပာဘဲနဲ႔ကို သိေနတယ္ေနာ္။” “သိတာေပါ့၊ ေႁမြေႁမြျခင္း ေျချမင္တယ္ေလ ဆရာႀကီးရဲ႕၊ ဟီးဟီး၊” ဦးမင္းေမာင္လည္း မိတူးမာေဘး ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး တခါထဲ ထမီထဲလက္ထည့္ၿပီး မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို တန္းႏႈိက္လိုက္ပါသည္။

“ဟာ ႏွင့္ဟာႀကီးကလည္း ႐ႊဲေနပါလား။ နင္ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလည္း” “အာ၊ ဆရာႀကီးကလည္း ဘာမွစဥ္းစားေနလို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုေမာင္ငယ္ ထမင္းစားၿပီး တခ်ီလုပ္သြားလို႔ သူ႔အရည္ေတြနဲ႔ ႐ႊဲေနတာ။ ေနဦး။ ေရေဆးလိုက္ဦးမယ္။” “ေနပါေစ၊ မေဆးနဲ႔၊ ငါဒီအတိုင္းဆက္လိုးမယ္။ ငါက တခါတခါ သူမ်ားလိုးၿပီးကာစ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လိုးၾကည့္ခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ဘဲ။ ” ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ၏ ထမီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား လရည္မ်ားႏွင့္ ႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ သိပ္မၿဖဳံးေတာ့ဘဲ မိတူးမာ၏ ေပါင္ကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး ကားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာက္နားတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ 

ေမာင္ငယ္လိုးထား၍ ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ အတားအဆီး မရွိ ေရွာကနဲ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္လည္း ရသည့္အခ်ိန္ေလးတြင္ လိုးရသည္ျဖစ္ရာ မေန႔ကကဲ့သို႔ အခ်ိန္ဆြဲလိုးမေနေတာ့ဘဲ၊ စသည္ႏွင့္ တဖုံးဖုံး တဒိုင္းဒိုင္း ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနရာ ေဆာင့္လိုးရသည္မွာ ပိုသြက္ေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚတြင္ ထမ္းတင္လိုက္ကာ ကိုယ္လုံးကို ကိုင္းလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ကို မိတူးမာ၏ လည္ပင္းတဘက္တခ်က္ေဘးတြင္ ေထာက္ထားလိုက္ၿပီး အားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ မိတူးမာမွာလည္း ကိုယ္လုံးက လုံးဝေခါက္ခ်ိဳး ခ်ိဳးထားသလို ျဖစ္ေနၿပီး လီးႀကီးက သားအိမ္၀ထိ လာထိ ေနၿပီး တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ထိေနသလို ခံစားေနရပါသည္။ 

ဤပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ တဆက္ထဲ အခ်က္ ၂၀၀ ခန႔္ မနားတန္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ မိတူးမာလည္း တသက္စာ ရသြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္လည္း မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ လရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရင္း ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္သည္ တဲထဲတြင္ အခ်ိန္ ၿဖဳံးမေနေတာ့ဘဲ တဲျပင္သို႔ အျမန္ထြက္လိုက္ပါသည္။ မိတူးမာကေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ တဆက္ထဲ အလိုးခံ လိုက္ရ၍ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ကာ ေမာေမာ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ဦးမင္းေမာင္လည္း ဒူးေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏွင့္ပင္ မိမိတဲသို႔ ျပန္လာလိုက္ၿပီး ေမာေမာႏွင့္ အိပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ညေန ၃ နာရီခန႔္တြင္ အလုပ္သမားမ်ား အားလုံး ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ သူတို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဟိုဘက္ကန္၌ အလုပ္မ်ားၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကန္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အစာတိုင္ ထပ္တိုးသည့္အလုပ္ကို ခဏလုပ္လိုက္ၿပီး အလုပ္သိမ္းလိုက္ၾကေလသည္။ 

ညပိုင္းတြင္ တီဗြီမွ ေဘာ္လုံးပြဲျပသျဖင့္ ေဘာ္လုံးပြဲ သရဲမ်ားျဖစ္ေသာ ေမာင္ငယ္ႏွင့္ အျခားႏွစ္ေယာက္မွာ ေဘာလုံးပြဲ ၾကည့္ရန္ အားခဲေနၾကေလသည္။ ၈ နာရီ သတင္းၿပီးမွ ေဘာ္လုံးပြဲကလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးျမႀကီးက ဦးမင္းေမာင္ကို အားနာေနေသာ္လည္း ဦးမင္းေမာင္က “ရတယ္ ၾကည့္ၾက၊ ငါလည္း ေန႔လည္က တေရးတေမာ အိပ္ထားလို႔ မအိပ္ခ်င္ပါဘူး”  ဟု ေျပာထားရ၏။ ဦးမင္းေမာင္မွာ ေဘာ္လုံးပြဲကို မၾကည့္ရမေနႏိုင္ ဝါသနာပါသူ မဟုတ္ေပ။ ႀကဳံရင္ေတာ့လည္း ၾကည့္လိုက္တတ္၏။ ည ၉ နာရီခန႔္တြင္ မိတူးမာက ကေလးေကာက္ခ်ီၿပီး “ကဲ၊ ကိုေမာင္ငယ္၊ က်ဳပ္ေတာ့ သြားေတာ့မယ္၊ အိပ္ငိုက္ေနၿပီ၊ ေတာ္ ေဘာပြဲၿပီးမွဘဲ ျပန္လာခဲ့ေတာ့” ဆို၍ သူမတို႔၏တဲသို႔ျပန္ရန္ ဆင္းေလေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က “ေအး၊ ေကာင္မေလး ဓါတ္မီးပါတယ္မို႔လား ကေလးတဖက္နဲ႔ လမ္းေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္သြားေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး” မိတူးမာ ဆင္းသြားသြားသြားခ်င္း ဦးမင္းေမာင္က “ဦးျမႀကီး၊ က်ေနာ့ဓါတ္မီး ေတြ႕မိသလား၊ က်ေနာ္ အိမ္သာ သြားမလို႔” “ဓါတ္မီးက ဒီမွာ ဆရာႀကီး၊ ေမာင္ငယ္ မင္း အိမ္သာ ေရေရာ ျဖည့္ထားရဲ႕လား။” “ျဖည့္ထားတယ္ အဘ၊ အျပည့္ဘဲ” ဦးမင္းေမာင္လည္း အိမ္သာဖက္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခဲ့ပါသည္။ အိမ္သာကို တဲႏွင့္ အေတာ္လွမ္းလွမ္း ကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ ကန္ေဘာင္ အျပင္ဘက္ခ်မ္း၌ ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္ အေျပးတပိုင္း ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္ေသာ အခါ အိမ္သာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးတြင္ မိတူးမာကို မီလာေလသည္။

ဦးမင္းေမာင္ေျပး လိုက္လာသည္ကို ေတြ႕သျဖင့္ မိတူးမာက ရပ္ေစာင့္ေနေလသည္။ မိတူးမာ အနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ “ငါက နင့္ေနာက္လိုက္လာတာဟ၊ ေမာင္ငယ္တို႔ ေဘာ္လုံးပြဲၾကည့္ေနတုန္း တခ်ီေလာက္ ဆြဲမလားလို႔” “ဆရာႀကီးကလဲ လြန္လြန္းပါတယ္၊ ေန႔ခင္းကလည္း တခ်ီ၊ အသားကုန္ ဆြဲၿပီးၿပီေလ၊” “ငါက နက္ဖန္ ျပန္မွာဆိုေတာ့ ရသေလာက္ ထပ္ဆြဲလိုက္ဦးမယ္ေလဟာ။ ေနာက္ၿပီး နင့္ကို ဆြဲရတာ မဝေသးဘူးဟ။” “တဲက အေဝးႀကီးကို ဆရာႀကီး အရမ္းၾကာေနရင္ သူတို႔စိတ္ပူၿပီး လိုက္လာၾကလိမ့္မယ္ ဆရာႀကီးရဲ႕။” “အာ၊ နင္ကလည္း တဲထိမသြားပါဘူး၊ ဒီမွာတင္လုပ္မွာ။” “အန္၊ ဘယ္မွာလဲ၊ ဒီကန္ေဘာင္ေပၚတင္လား” “ေအးေပါ့၊ ကဲ ေျပာေနၾကာတယ္။ ကေလးကို ဟိုဘက္ ေျမညီရာခ်လိုက္။ ၿပီးနင္က ဒီနားလာ” မိတူးမာ ကေလးကို ေအာက္ခ်လိုက္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔ကို ငွက္ေျပာပင္အုပ္နား ဆြဲေခၚသြားၿပီး “ကဲနင္က ဒီငွက္ေျပာပင္ ကိုင္ၿပီး ဖင္ကုန္းထား ” ဟု ဆိုလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာက ငွက္ေပ်ာပင္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး ခါးကို ေကာ့ေပးထားလိုက္ပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ထမီကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္ရာ ေအာက္တြင္ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားေသာ မိတူးမာ၏ ဖင္ေျပာင္ႀကီး ေပၚလာပါေတာ့သည္။ ညက လ မသာသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ရာ ၾကယ္ေရာင္ျဖင့္သာ ေရးေရးေလး ျမင္ရပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေနာက္မွ စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ေျခာက္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသျဖင့္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုန္းယက္လိုက္ပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံး စို႐ႊဲလာသည္အထိ ယက္လိုက္ၿပီး တံေတြးမ်ားကို သူ၏လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္ေအာင္ တြန္းတင္ေပးလိုက္ပါသည္။  ေစာက္ဖုတ္ယက္ေနရလွ်င္ မရပ္ခ်င္ေသာ ဦးမင္းေမာင္မွာ အခ်ိန္မရေသာေၾကာင့္ ဆက္ယက္ေနခ်င္စိတ္ကို ထိမ္းလိုက္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ပုဆိုးကို မလိုက္ၿပီး လည္ပင္းတြင္ ေနာက္ျပန္ခ်ထားလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ လက္ဖဝါးေပၚ တံေတြးေထြးခ်ၿပီး သူ၏လီးႀကီးကို တံေတြးဆြတ္လိုက္ကာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တခါထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။  သူ၏ တံေတြးမ်ားႏွင့္ေရာ၊ မိတူးမာကလည္း ခံခ်င္လာၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ေရာ၊ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေခ်ာေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေရွာေရွာရႉရႉပင္ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ မေန႔က သူ႔ကို မိတူးမာက လီးနဲနဲတိုသည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ ေတးထားခဲ့ရာ ေနာက္မွ ေဆာင့္လိုး ေသာအခါတြင္ သားအိမ္ေခါင္းကို ေစာင့္မိၿပီး ဒုတ္ကနဲ ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္သြားၿပီး မညႇာမတာပင္ တဖုံးဖုံးေဆာင့္၍ လိုးပါေတာ့သည္။ 

မိတူးမာကလည္း တခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ ျဖစ္သာသြားသည္ သူက ၿဖဳံေတာင္ မၿဖဳံဘဲ သူ၏ဖင္ႀကီးကို ဦးမင္းေမာင္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ျပန္၍ ေကာ့ေကာ့ ထိုးေပးေနလိုက္ပါေသးသည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ ေဆာင့္အားေၾကာင့္ ေရွ႕သို႔ေရာက္ေရာက္သြားရာ မိတူးမာမွာ ငွက္ေပ်ာပင္ကို လက္ႏွင့္ ေထာက္မထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပုခုံးႏွင့္ ေထာက္ထားၿပီး လက္ျဖင့္ ဖက္ထားလိုက္ရပါ သည္။ ညအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ အသံကို လြယ္လြယ္ၾကားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မိတူးမာမွာ မေအာ္မိေစရန္ ေတာ္ေတာ္ သတိထားေနရေပသည္။ သားအိမ္ေခါင္းကို တခါေဆာင့္တိုင္း အားကနဲအားကနဲ ဖြင့္ေအာ္လိုက္ခ်င္ေသာ္ လည္း အသံၾကားမည္ဆိုးသျဖင့္ ထိမ္းထားရရာ “အု ” ကနဲ ”အိ” ကနဲ “အင့္” ကနဲသာ အသံထြက္ေနပါသည္။  ေမာင္ႏိုင္တို႔က တီဗြီၾကည့္ေနရာ တီဗြီသံေၾကာင့္ တျခားအသံကို ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ႏွင့္ မၾကားႏိုင္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ ကေတာ့ တဖုံးဖုံးေဆာင့္လိုးေနပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာေၾကာင့္ ပုံစံေျပာင္းလိုးရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္သလို အၾကာႀကီးဆြဲလိုးရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ အခ်ိန္တိုတို အတြင္းမွာ ရွိသမ်အားကုန္သုံး၍ မညႇာမတာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနေတာ့ရာ မိတူးမာမွာလည္း ထိထိမိမိရွိၿပီး ေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္

“အား.. အမေလး၊ ဆရာႀကီးေရ၊ ေကာင္းလွခ်ီလား၊ အား၊ အိ၊ အင့္ ေကာင္းတယ္ ဆရာႀကီးရဲ႕၊ အေမေရ၊ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေသေတာ့မွာဘဲ။ အား ေကာင္းတယ္။ ေကာင္းတယ္၊ ေဆာင့္။ ေဆာင့္၊ ေဆာင့္ပါ ဆရာႀကီးရယ္။ အသားကုန္ေဆာင့္ပါ။ အား…အား…အားးး ၿပီးေတာ့မယ္ ဆရာႀကီးေရ၊ အား..အား…..အား…. ၿပီးၿပီ ၊ အား ၿပီးၿပီ၊ အား ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေကာင္းလိုက္တာ ” ဟု ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ ႐ြတ္ရင္း ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ မိတူးမာ၏ အသံႏွင့္ပင္ ဦးမင္းေမာင္မွာ ပို၍ ဖီလင္ ေတြတက္လာၿပီး မိတူးမာၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပင္ သူလည္း လရည္မ်ားကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္ရင္း ၿပီးလိုက္ပါေတာ့သည္။ သူ႔လီးႀကီးအား မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ မိတူးမာလည္း ဒူးၫြတ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာပင္ကို ဖက္၍ ထိုင္ခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း လုံခ်ည္ကိုျပန္ဝတ္ၿပီး မိတူးမာေဘးတြင္ ေျမႀကီးေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး အေမာေျဖေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ မိတူးမာ၏ ကေလးေလး ကေတာ့ သူ႔အေမ ၏ ေဖာက္ျပန္ေရးဇာတ္လမ္းကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ အိပ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဆက္အိပ္ ေနပါသည္။

ေနာက္ေန႔ မနက္ေစာေစာ ေရတက္ခ်ိန္တြင္ ဦးမင္းေမာင္တစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ အျပန္လမ္းတလမ္းလုံး မိတူးမာကို လိုးခဲ့ရပုံမ်ားကို စားၿမဳံ႕ ျပန္ရင္း သေဘၤာေပၚတြင္ စိတ္က ထလာျပန္သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္မွ ဇနီးေခ်ာကို တန္းလိုးရန္ အားခဲထားလိုက္သည္။ ယခင္ကလည္း ဤသို႔ပင္ ငါးကန္မွျပန္ေသာေန႔ဆိုလွ်င္ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တခ်ီဆြဲေနက်ျဖစ္သည္။ ဇနီးေခ်ာကလည္း အထူးေျပာ စရာမလို အဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီးသား။ ဦးမင္းေမာင္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ခန႔္ ငယ္သူျဖစ္ၿပီး မိတူးမာေျပာသလိုပင္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးႏွင့္ ထန္လည္းအေတာ္ထန္သူျဖစ္ရာ ငါးရက္ခန႔္ လီးႏွင့္ေဝးေနသျဖင့္ အေတာ္လိုခ်င္ေနေလာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္ အိမ္ေရာက္မည့္ အခ်ိန္သည္ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ျဖစ္ရာ ကေလးမ်ားလည္း ေက်ာင္းသြားကုန္ၿပီး အိမ္တြင္လူရွင္းခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ လိုးခဲ့ရာမွ မိတူးမာအား ၂ ရက္သာ လိုးလိုက္ရသည္ အိမ္မွ မိန္းမကို တအားသတိရၿပီး တအားက်ဳံးခ်င္ေနမိ သည္။ သေဘၤာ ဆိပ္ကမ္းကပ္သည္ႏွင့္ ကားမငွားမီ အိမ္ကို ဖုံးဆက္လိုက္သည္။

” မိန္းမေရ၊ ေမာင္ ျပန္လာေနၿပီေနာ္၊ အဆင္သင့္ျပင္ထား ” “ မပူနဲ႔ေမာင္ သူမ်ားက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာ ၃ ရက္ရွိၿပီ ” ဦးမင္းေမာင္တို႔အိမ္သည္ ၃၅ လမ္းထဲရွိ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္တို႔ ေနသည္မွာ ၃ လႊာတြင္ ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားဆိုက္သည္ႏွင့္ ဝရန္တာတြင္ ထြက္ၾကည့္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေဖႊးေဖႊး ေရေဆးငါးႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကေသာကေမ်ာပင္ အိမ္ေပၚသို႔ တက္ခဲ့ရာ တံခါးေရွ႕ အေရာက္တြင္ တံခါးက အနည္းငယ္ ဟ ေနသည္ကိုေတြ႕ရသျဖင့္ တြန္းဝင္လိုက္သည္။ “ ဟာ.……” ေရေဆးငါးႀကီးမွာ အိမ္ေရွ႕ ဆိုဖာေပၚတြင္ ေပါင္တေခ်ာင္း ေထာင္ တေခ်ာင္းကိုေအာက္ခ်၍ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ကိုယ္ေပၚတြင္ အဝတ္အစားက လုံးဝမရွိ၊ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း။ ကေလးသုံးေယာက္ ေမြးထားသျဖင့္ ဗိုက္ကေတာ့ အနည္းငယ္ပူခ်င္သည္။ လူကလည္း အရမ္းမဝေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖစ္သည္။ 

အသားက ျဖဴစြပ္ေနရသည့္ အထဲ ေစာက္ေမႊးကိုေျပာင္ေအာင္ရိတ္ထားရာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းမို႔ေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားတြင္ ေစာက္စိႀကီးမွာ ျပဴးထြက္ေနသည္။ ဦးမင္းေမာင္က တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာဆီသို႔ အေျပးတပိုင္းသြားလိုက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။ စကားတခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ဘဲ မသူဇာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္မလိုက္ၿပီး သူ႔ႏွာေခါင္းကို မသူဇာ့ေစာက္ဖုတ္ ၾကားထဲထည့္ ၿပီး အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈိက္ရႉလိုက္သည္။ “ အား…. မိန္းမရာ ဒီေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လြမ္းလိုက္ရတာကြာ..” ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ဦးမင္းေမာင္သည္ မသူဇာ့ေစာက္ဖုတ္ကို တရႈံ႕ ရႈံ႕ နမ္းလိုက္ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံးအား တျပတ္ျပတ္ ယက္လိုက္ လုပ္ေနေတာ့သည္။ မသူဇာသည္လည္း မခံစားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဦးမင္းေမာင္၏ လွ်ာအရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံေနရရာ ပါးစပ္မွ “အင္း…အင္း…..အင္း…” ႏွင့္ ညည္းေနသလို တကိုယ္လုံးလည္း တြန႔္႐ြေနေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ေစာက္ဖုတ္ယက္ျခင္းကို ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ အဝတ္အစားမ်ားကို အလွ်င္အျမန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မသူဇာ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ဆိုဖာလက္တန္းဘက္သို႔ ဆြဲမတင္လိုက္ရာ မသူဇာ၏ ပုခုံးႏွင့္ ေခါင္းမွာ ေအာက္ဖက္ သို႔ဆိုက္သြားၿပီး တင္ပါးမွာ လက္တန္းေပၚသို႔တင္လွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီး မိုးေမွ်ာ္သြားေလသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္သည္ မသူဇာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲလိုက္ၿပီး မတ္တတ္ကပင္ ကုန္းလွ်က္ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အားရပါးရ ယက္ေလေတာ့သည္။ ခဏေနေသာအခါ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လွ်ာကို ဝင္သေလာက္ ထိုးသြင္းၿပီး လွ်ာႏွင့္လိုးေပးေနေလသည္။ ဤသို႔ လွ်ာႏွင့္လိုးေနရာမွ ေစာက္စိအား စုပ္လိုက္ စအိုဝအား ယက္လိုက္ လုပ္ေပးေနျပန္ရာ မသူဇာမွာ တအားအားႏွင့္ ေကာ့လန္ေနေပေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အားရေအာင္ယက္ၿပီးမွ တဖန္မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္၍ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးသူ႔လီးႀကီးျဖင့္ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ ေစာက္စိအား ဖိပြတ္ေပးလိုက္ လုပ္ေနရာ မသူဇာမွာ “အား… ေမာင္ေရ၊ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ၊ လိုးပါေတာ့၊ ေမာင့္လီးႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့၊ သူဇာ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အား..ရွီး….ရွီး… ေမာင္ေရ၊ လိုးပါ၊ လိုးပါ၊ လိုးလိုက္ပါေတာ့” ဟု ေအာ္ေနေလေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လီးကို မသူဇာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တခါတည္း တဆုံး သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီး ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဒုတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ မသူဇာမွာ အားကနဲေအာ္ၿပီး ထြန႔္ထြန႔္ လူးသြားေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ဦးမင္းေမာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူမ၏ ခါးကို ေကာ့ေကာ့ေပးကာ ဆိုဖာကို လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ တဖုံးဖုံးထုေနေတာ့သည္။ 

တလမ္းလုံး ေတာင္လာေသာလီးကို အတိုးခ်ၿပီး ဦးမင္းေမာင္မွာ မသူဇာအား မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖုံးဖုံး ေဆာင့္လိုးေနေလရာ မသူဇာမွာလည္း ေရငတ္ တုန္း ေရတြင္းထဲက်သကဲ့သို႔ စိတ္ပါလက္ပါပင္ ခံေနေလေတာ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ အတန္ၾကာ လိုးၿပီးေသာအခါ ဦးမင္းေမာင္သည္ ၿပီးခ်င္လာေလသည္။ မသူဇာ မဝေသးသည္ကို သတိထားမိသျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လီးအား မသူဇာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ကာ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား ျပန္ယက္ျပန္ေတာ့သည္။  ဤတခါတြင္ေတာ့ ေစာက္စိကိုသာ ဦးစားေပးၿပီး ဖိယက္ေပးေနရာ မသူဇာမွာ တကိုယ္လုံး တုန္တက္လာၿပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ျဖစ္ကာ တခ်ီၿပီးသြား ေလသည္။ မသူဇာမွာ တခ်ီေလာက္ၿပီးယုံႏွင့္ ေက်နပ္တတ္သူ မဟုတ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္သည္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး မသူဇာကို အေပၚ ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။ 

မသူဇာကလည္း အလွည့္က်လွ်င္ မႏြဲ႕တတ္သူျဖစ္ရာ ဦးမင္းေမာင္ကိုယ္လုံးကို ခြလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို သူမလက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ ေတ့၍ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားေသာအခါ ဖိထိုင္ထားလိုက္ၿပီး ေမႊ႕ေပးေနလိုက္သည္။ ခနေမႊ႕ေပးၿပီးေနာက္မွ ဦးမင္းေမာင္၏ ပုခုံးကို အားယူ၍ ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးကို လီးတဆုံးႂကြကာ ျပန္ေဆာင့္ သြင္းလိုက္ေလသည္။ ဤသို႔ေဆာင့္လိုးရသည္ကို သေဘာေတြ႕သြားသည့္အလား မသူဇာသည္ ဖင္ကိုႂကြလိုက္ ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္ႏွင့္ တဖုံးဖုံး ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ကိုယ္ကမေဆာင့္ရလွ်င္ မၿပီးတတ္သူျဖစ္ရာ မသူဇာမွာ သူမစိတ္တိုင္းက် မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးရင္း ပါးစပ္မွ “အီး… အား… အီး… အား…”  ႏွင့္ ေအာ္ေနေလေတာ့သည္။ မသူဇာသည္ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လိုးၿပီး တကိုယ္လုံး ေခြၽးမ်ား ႏွင့္႐ႊဲေနၿပီး ေမာဟိုက္လာေသာအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က မသူဇာ့ကို အသာေအာက္ဘက္ပို႔လိုက္ၿပီး သူက အေပၚမွ တဖန္ ျပန္ေဆာင့္လိုးျပန္ေတာ့သည္။ ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ မသူဇာလည္း ဝေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္မွာ လုံး၀ မထိန္းေတာ့ဘဲ အားရွိသေလာက္ အကုန္ေဆာင့္ကာ ၿပီးလိုက္ေလေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွလည္း “မိတူးမာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း မိသူဇာကိုေတာ့ မမွီပါဘူးကြယ္” ဟု ေတြးေနမိေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီမနက္ေစာေစာ ႏိုးလာကတည္းက ဦးမင္းေမာင္ တစ္ေယာက္ စိတ္ကေတာ္ေတာ္ထန္ေနမိသည္။ အိမ္ကေန ငါးကန္ကိုေရာက္ေနတာ ၃ ရက္ရွိသြားၿပီ။ အိမ္မွာတုန္းက မိန္းမကို ေန႔တိုင္း ဆက္ဆံျဖစ္သည္။ ရာသီလာသည့္ ေန႔ေတြေတာင္ အစပိုင္း အလာမ်ားေသာ ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သာ ေရွာင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ ဆက္ဆံျဖစ္သည္ခ်ည္းပင္။ ခ်စ္ဇနီးကလည္း လုံးႀကီးေပါက္လွ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆး ငါးႀကီး အသြင္ အ႐ြယ္ကလည္းေကာင္းတုန္းဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဘယ္အခ်ိန္လိုခ်င္ခ်င္ အၿမဲတန္း အဆင္သင့္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျငင္းသည္မရွိ။ မစားရတာ ၃ ရက္သာ ရွိေသးသည္ ဖြားဘက္ေတာ္က မနက္ကတည္းက ဒုကၡေပးေနသည္။ တဲေပၚတြင္ထိုင္ရင္း ဖြဲစာရင္းတြက္ ငါးမ်ိဳး စာရင္းတြက္လုပ္ရင္း စိတ္ကို တျခားဘက္ပို႔လဲ ခနပင္၊ ဒီစိတ္က ထ ထ ႏိုင္လြန္းသည္။ အိမ္ကိုျပန္ၿပီး အိမ္က မိန္းမကို ျပန္လုပ္ရေအာင္ကလည္း ကန္မွာ ငါးျခင္းမ်ိဳး လာစရာရွိလို႔ လာေစာင့္ေနရေတာ့ ခက္ေနသည္။

ဦးမင္းေမာင္သည္ အသက္က ၄၀ သာ ရွိေသးသည္။ ငါးေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေလး လုပ္ၾကည့္ရာ အက်ိဳးေပးသျဖင့္ ငါးကန္သို႔ မၾကာမၾကာလာေနရသည္။ လူက ၿမိဳ႕မွာဘဲေပ်ာ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၁၀ ႏွစ္ခန႔္ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကေလး ၃ ေယာက္ရွိသည္။ သူ႔မိန္းမက သူ႔ထက္ ၁၀ ႏွစ္ခန႔္ငယ္ၿပီး အလြန္ပင္ ေခ်ာေမာလွသူျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကေတာ့ ေယာက်္ားပီသစြာပင္ အေပ်ာ္ရွာခဲ့ၿပီး မ ဘက္တြင္လည္း ေအာက္သက္ေက်ခဲ့ သူ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ခ်စ္ဇနီးတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ တစ္လက္ကိုင္ လုပ္ေနခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ႔ ဇနီးကလည္း သူ႔ လိုအင္ဆႏၵကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သူျဖစ္သည့္အတြက္ အိမ္ေထာင္မႈသုခ ေကာင္းေကာင္းရေနခဲ့သျဖင့္ ျပင္ပတြင္ အေပ်ာ္မရွာျဖစ္ေတာ့သည္မွာ ၾကလွၿပီျဖစ္သည္။ အေဖာ္ ေကာင္းလွ်င္ ေတာ့ တခါတရံ အႏွိပ္ခန္း သို႔ေရာက္ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ေတာ့ မပိုခဲ့။

ဒီေန႔ ျဖစ္ေနပုံက နည္းနည္းလြန္လြန္းသည္။ မေန႔က ညစာေႂကြးေတာ့ ငုံးဥျပဳတ္ ၄-၅ လုံး စားလိုက္မိလို႔လားေတာ့မသိ။ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အိမ္မွာလည္း အိမ္ရွင္မက သူေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ၿပီဆိုလွ်င္ ငုံးဥျပဳတ္တို႔ ျပားရည္တို႔ တိုက္တတ္သည္။ သူ႔ ငါးကန္က ဧက ၅၀ ေလာက္က်ယ္၍ ကန္ေစာင့္ အလုပ္သမား ၄ ေယာက္ ထားရသည္။ ၂ ေယာက္က လူပ်ိဳလူလြတ္ ႏွစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြက မိသားစုပါေခၚ၍ ကန္ ေပါင္ေပၚက တဲတြင္ေနသည္။ ကန္ေပါင္ေပၚတြင္ ေထာင့္ေလးေထာင့္၌ တဲေလးလုံးထိုး၍ ေလးဖြဲ႕ ေစာင့္အိပ္ၾကရသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကေတာ့ သူလာသည့္အခါ အခိုင္အမာေဆာက္ထားေသာ ပင္မတဲႀကီးေပၚတြင္ေနသည္။ ဤတဲေပၚတြင္ တန္ဘိုးရွိပစၥည္းမ်ားထားေသာေၾကာင့္ အခိုင္အမာေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္ ၈ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ငါးစာ ေႂကြးၿပီး ကန္ေပါင္ေနရာအသီးသီးတြင္ ျမက္ရွင္းသူကရွင္း ေဘာင္ျပင္သူက ျပင္ေနၾကသည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း တဲေပၚမွ အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းကို ယူ၍ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကန္က က်ယ္ေသာေၾကာင့္ အေဝးမွျမင္ႏိုင္ရန္ မွန္ေျပာင္းမ်ား ဝယ္၍ တဲတိုင္း၌ တစ္ခုစီေပးထားခဲ့သည္။ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း အလုပ္သမားမ်ား အလုပ္လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ကိုျမႀကီးတို႔တဲဘက္ ေရာက္သြားသည္။ ကိုျမႀကီးမိန္းမတစ္ေယာက္ ကန္ေဘာင္ေပၚက သူ႔စိုက္ခင္းေလးမွာ တကုတ္ကုတ္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ မွန္ေျပာင္းက ဆြဲအားေတာ္ေတာ္ေကာင္းေတာ့ ပုံရိပ္ထဲမွလူက ကိုယ့္ လက္တကမ္းေရာက္ေန သလိုရွင္းရွင္းလင္း ျမင္ေနရသည္။ 

ကိုျမႀကီးမွာ ကန္လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္သူျဖစ္သျဖင့္ ကန္လုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးစီးေနသူျဖစ္သည္။ အသက္က ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လူယုံလည္းျဖစ္သည္။ အစစ အရာရာ စိတ္ခ်ရသူျဖစ္ၿပီး သူ႔မိန္းမ မေၾကာ့ကလည္း သူႏွင့္ မတိမ္းမရိမ္း ျဖစ္ၿပီး ကန္ရွိ လူပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ကို ထမင္းခ်က္ေႂကြးေန သူ ျဖစ္သည္။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္က ေမာင္ငယ္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၂ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကေလး တစ္ေယာက္ေမြးထားသည္မွာ ၆ လ ခန႔္သာ ရွိေသးသည္။ ေမာင္ငယ္တို႔ တဲမွာ ကိုျမႀကီးတို႔ တဲရွိရာ ကန္ေထာင့္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေထာင့္တြင္ရွိသည္။ ဦးမင္းေမာင္ မွန္ေျပာင္း ေမာင္ငယ္တို႔ တဲဘက္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဦးမင္းေမာင္ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေမာင္ငယ့္မိန္းမ မိတူးမာမွာ တဲကျပင္တြင္ သူ႔ကေလးကို ႏို႔တိုက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ 

မိတူးမာ သူ႔ကေလးကို ႏို႔တိုက္သည္ကို ဦးမင္းေမာင္ မၾကာမၾကာ ျမင္ဘူးေနၿပီး ႐ိုးေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုတခါမွာေတာ့ အေဝးက သူမ မသိေအာင္ခိုးၾကည့္ေနရ သလို ျဖစ္ေနတာေရာ ဦးမင္းေမာင္ကိုယ္တိုင္က ေတာ္ေတာ္ထန္ေနတာေရာ မိတူးမာက သူတစ္ေယာက္တည္းမို႔ လႊတ္လႊတ္လပ္လပ္ အေပၚအက်ႌေတာင္မဝတ္ဘဲ အေပၚပိုင္း တုံးလုံးႀကီး ခြၽတ္ၿပီး ႏို႔တိုက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ အသက္ရႉမွားေနရျခင္းျဖစ္သည္။  မိတူးမာသည္ အသက္ က ၁၉ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီး ေတာသူေတာင္သား လက္လုပ္လက္စားျဖစ္ေလေတာ့ အသားအေရ တင္းတင္း ရင္းရင္းႏွင့္ ညိဳညိဳညက္ညက္ ျဖစ္သည္။ ကေလးေမြးထားကာစ ကေလးႏို႔တိုက္ေနသူဆိုေတာ့ သူ႔ႏို႔ႀကီးက ႏို႔ရည္ေတြျဖင့္ တင္းေနၿပီး အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ နဂိုကတည္းက ႏို႔ႀကီးသူျဖစ္ၿပီ့း ကေလးႏို႔တိုက္ေနေတာ့ ႏို႔ရည္ဝင္ၿပီး ပိုၿပီးႀကီးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ ကေလးႏို႔တိုက္ေနသည္ကို မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို မသိရွာေသာ မိတူးမာက လြတ္လပ္စြာပင္ ကေလးက ႏို႔လႊတ္ၿပီး ေဆာ့ေနေသာအခါတြင္လည္း ႏို႔ကို မဖုံးဘဲ ဒီအတိုင္းထားေလသည္။ မိတူးမာ၏ ႏို႔ကလည္း တြဲ႐ြဲမေနဘဲ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိေနရာ မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ အနီးကပ္ျမင္ေနရေသာ ဦးမင္းေမာင္မွာ လက္တဘက္က သူ႔ ငယ္ပါကိုကိုင္၍ ပြတ္သပ္ေနမိေတာ့သည္။ ၾကည့္ေနရင္းမွ မိတူးမာသည္ ကေလးႏို႔တိုက္ ျခင္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကေလးကို တဲထဲသို႔ ပို႔လိုက္ကာ တဲအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာသည္။ တဲအျပင္ေရာက္မွ ခုနက ခါးတြင္ပတ္ထား ေသာ ထမီကို ရင္လ်ားလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္မွာ သက္ျပင္းႀကီးကို ခ်ႏိုင္ေတာ့ေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ ရမက္ဆႏၵကေတာ့ မိတူးမာ ႏို႔တိုက္ေနသည္ကို ျမင္ၿပီးကာမွ ပိုဆိုးလာေနေတာ့သည္။ မထူးေတာ့သည့္ အတူတူ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဂြင္းထိုင္ထုေနမိေတာ့သည္။ ဂြင္းထုရင္း မိတူးမာတို႔တဲဘက္ကိုလည္း မၾကာမၾကာ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ မွန္ေျပာင္းမပါသျဖင့္ လူရိပ္ေတာ့ျမင္ေနရသည္ ဘာလုပ္ေနသည္ကို ေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေပ။ 

ၾကည့္ေနရင္း မိတူးမာ တဲအေရွ႕ ေရထဲသို႔ဆင္းသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ဂြင္းထုေနျခင္းကို ခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္ၿပီး မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ဆြဲလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ မိတူးမာက ကန္ထဲဆင္းၿပီးေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကန္ထဲတြင္ ေရခန စိမ္ၿပီး ျပန္တက္လာကာ ကန္စပ္တြင္ ေရခ်ိဳးရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဝါးခင္းေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆပ္ျပာတုံးကိုယူ၍ ကိုယ္လုံးအေပၚပိုင္းကို ဆပ္ျပာတိုက္ေနေလသည္။ ပုခုံး ႏွင့္ လက္ေမါင္းမ်ား တိုက္ၿပီးေသာအခါ သူ႔ထမီကို ျဖည္ခ်လိုက္ရာ သူ႔ႏို႔ ႏွစ္လုံးမွာ ဘြားကနဲ ေပၚလာေလေတာ့သည္။ မိတူးမာသည္ သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆပ္ျပာတုံးျဖင့္ က်က်နန တိုက္ၿပီး သူ႔ထမီထဲသို႔ လက္ႏႈိက္ကာ ေပါင္ၾကားကိုလည္း ဆပ္ျပာျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ တိုက္ေနျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတို႔ကို ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး ထမီကို ရင္လွ်ားျပန္စည္းလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ကန္ထဲသို႔ ျပန္ဆင္းၿပီး တကိုယ္လုံးကို ေဆးေက်ာ၍ ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ျပန္တက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ တဲအနားရွိ တန္းတြင္ လွန္းထားေသာ ထမီ အေျခာက္တစ္ထည္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႔ထမီအစို အေပၚမွ ထပ္ဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီး ထမီအစိုကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ရာ အနားတြင္လူ တစ္ဦးမွ မရွိသျဖင့္ ျဖစ္သလိုခြၽတ္ခ်လိုက္သျဖင့္ ထမီ အေျခာက္ပါ ကြၽတ္က်သြားေလသည္။ ထိုအခါ မိတူးမာ၏ ဝတ္လစ္စားလစ္ ကိုယ္လုံးကို ဦးမင္းေမာင္မွာ အတိုင္းသား ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။ မိတူးမာက ကြၽတ္က်သြားေသာ ထမီကို ခ်က္ခ်င္းေကာက္ဝတ္လိုက္ေသာ္ လည္း သူမ၏ ေပါင္ၾကားမွ မဲနက္ေနေသာ အေမႊးေတာႀကီးကို ဦးမင္းေမာင္မွာ အားရပါးရ ရႈစားလိုက္ရေပ ေတာ့သည္။ မိတူးမာက ထမီကိုျပန္ဝတ္ရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ရာ ဦးမင္းေမာင္ရွိသည့္ တဲႀကီးဘက္သို႔ မ်က္ေစ့ ေရာက္လာေလသည္။ သူ႔ဘက္ကိုၾကည့္ေနေသာ မိတူးမာ၏ ပုံရိပ္သည္ ဦးမင္းေမာင္၏ မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ ရွင္းရွင္းႀကီး ေပၚလာရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ ႐ုတ္တရက္ လူမိသလို ျဖစ္သြားၿပီး မွန္ေျပာင္းကို တျခားဘက္သို႔ ခ်က္ခ်င္း လွည့္လိုက္ေလသည္။ 

ေနာက္မွ သူ႔ကို မိတူးမာ အေဝးမွ မျမင္ေလာက္ပါဘူးဟု ယူဆသျဖင့္ မိတူးမာတို႔တဲဘက္သို႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာသည္ သူ႔တဲထဲသို႔ ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးမင္းေမာင္က မွန္ေျပာင္းကို ခနခ်ထားလိုက္ၿပီး မိတူးမာ အျပင္ထပ္ထြက္လာႏိုး ႏွင့္ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈေနရာ ခနၾကာေသာအခါ မိတူးမာ ထမီရင္လွ်ားျဖင့္ တဲအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာပုံကို ျမင္ရျပန္သျဖင့္ မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ခ်ိန္ ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာသည္ မွန္ေျပာင္းျဖင့္ မိမိဘက္သို႔ လွန္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ ဦးမင္းေမာင္ေရာ မိတူးမာပါ အၾကည့္ကို မလႊဲမိဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား မွန္ေျပာင္းထဲမွတဆင့္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဦးမင္းေမာင္က အရင္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး တျခားဘက္သို႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေကာင္မေလး ငါေခ်ာင္းေနတာကို သိသြားၿပီထင္တယ္ဟု ေတြးမိၿပီး စိတ္ပူသြားသည္။ ေမာင္ငယ့္ကိုေတာ့ ျပန္မေျပာေလာက္ပါဘူးေလဟု စိတ္ထဲမွာ တထင့္ထင့္ႏွင့္ ေတြးေနမိသည္။ ကိုယ့္ အလုပ္သမားေကာင္ေလးရဲ႕ မယားကို ေခ်ာင္းတာ လူမိသြားေတာ့ မ်က္ႏွာလည္း ေတာ္ေတာ္ ပူသြားမိသည္။ ခုနက ထႂကြေသာင္းၾကမ္းေနေသာ စိတ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။

ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ေလာက္တြင္ ငါးျခင္းမ်ိဳးမ်ား ေရာက္လာ၍ ဦးမင္းေမာင္ေရာ အလုပ္သမားမ်ားပါ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္သြားၾကသည္။ ညေနေစာင္းတြင္မွ အားလုံးၿပီးသြား၍ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေဒၚေၾကာ့ ခ်က္ေႂကြးေသာ ထမင္းကို ၿမိန္ေရရွက္ေရစားလိုက္ၾကသည္။ ဦးျမႀကီးက “ဆရာ မနက္ဆို ျပန္မယ္မို႔လား က်ေနာ္ သေဘၤာဆိပ္ လိုက္ပို႔မယ္ေလ။ မနက္ဆို ေရက ၆ နာရီေလာက္ဆို တက္ေတာ့မွာ၊ ၈ နာရီေလာက္သြားရင္ အေတာ္ဘဲ။” “ၾကည့္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ရန္ကုန္မွာလည္း လုပ္စရာ အလုပ္သိပ္မရွိေတာ့ မေလာပါဘူး။” ညပိုင္းမွာ ဦးျမႀကီးတို႔ လင္မယားေရာ ေမာင္ငယ္တို႔ လင္မယားေရာ က်န္တဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပါ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲႀကီးတြင္ တီဗြီလာထိုင္ၾကည့္ၾကသည္။ ဦးမင္းေမာင္တဲမွာက ဘက္ထရီအိုးနဲ႔ ဖြင္တဲ့ တီဗြီ ရွိေတာ့ သူတို႔ေတြ ေန႔တိုင္း လာၾကည့္ေနက်ျဖစ္သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို မသိမသာ အကဲခပ္ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာက မသိသလို တီဗြီကိုဘဲ မဲၾကည့္ေနသည္။ ပါလာေသာ ကေလးကို ဒီတခါ ႏို႔လွန္တိုက္ရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ မသိမသာ ေခ်ာင္းေနမိသည္။ ခါတိုင္းလဲ သူ႔ေရွ႕မွာ ကေလးႏို႔တိုက္ေနက် ျဖစ္ေသာ္လည္း မနက္တုန္းက ျမင္ၿပီးကတည္းက ဦးမင္းေမာင္မွာ မျမင့္တျမင္ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ၿပီး ရင္ခုန္ေနရေတာ့သည္။  ည ၉ နာရီေလာက္တြင္ အားလုံး အလွ်ိဳလွ်ိဳ ျပန္ကုန္ၾကေတာ့ရာ ဦးမင္းေမာင္လည္း တီဗြီပိတ္ၿပီး အိတ္ယာဝင္လိုက္သည္။ ေတာမွာက ညဆို ၉ နာရီ အိပ္ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ေနာက္က်ေနပါေသးသည္။ မနက္ဆို ၅ နာရီေလာက္ ထၾကၿပီး အလုပ္စၾကရေပမည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘဲ မိတူးမာ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ ဝတ္လစ္စားလစ္ ကိုယ္လုံးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မိတူးမာကို စိတ္ကူးျဖင့္ လုပ္ရင္း ဂြင္းထုလိုက္ေတာ့မွ ေမာၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

မနက္မိုးလင္းေသာအခါ မေန႔က အိမ္အရမ္းျပန္ခ်င္ေနေသာ ဦးမင္းေမာင္တစ္ေယာက္ ျပန္စကား လုံးဝမေျပာေတာ့ပါ။ လာေမးတိုင္း ဦးျမႀကီးကို တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ေနဦးမယ္ဗ်ာဟု ေျပာလိုက္ရာ ဦးျမႀကီးပင္ နည္းနည္း အံ့ၾသသြားရသည္။ ခါတိုင္း ကိစၥေတြၿပီးတာနဲ႔ မွီရာနဲ႔ အိမ္တန္းျပန္တတ္တဲ့ သူ႔ဆရာ ဒီတခါ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္၊ ဆရာကေတာ္နဲ႔မ်ား ကေတာက္ကဆ ျဖစ္လာလို႔မ်ားလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိပါေသးသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကေတာ့ အလုပ္သမားမ်ား အသီးသီး လုပ္ငန္းခြင္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မွန္ေျပာင္းတလက္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ပါေတာ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပင္ ခနအၾကာတြင္ မိတူးမာတစ္ေယာက္ ကျပင္ေပၚ ကေလးပိုက္ၿပီး ထြက္လာပါေတာ့သည္။ ဒီတခါမွာေတာ့ မိတူးမာမွာ အေပၚအက်ႌဝတ္ထားတာကို ေတြ႕ရသည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာ မေန႔ကလိုမ်ား ေတြ႕ရဦးမလားဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ် ခဲေလသမွ် သဲေရက်ျဖစ္ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ရသေလာက္ဘဲ ၾကည့္ရတာေပါ့ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ ဆက္လက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ ပင္ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲတြင္ မိတူးမာက သူ႔ဘက္ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ 

ဒီတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္သည္ မွန္ေျပာင္းကို မလႊဲေတာ့ဘဲ ဆက္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ဘက္ ၾကည့္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ႏို႔တလုံးလွန္တိုက္ေနေသာ သူ႔ အက်ႌကို မလိုက္ၿပီး ေခါင္းေပၚကေန ခြၽတ္ခ် လိုက္ေလ သည္။ မိတူးမာမွာ မေန႔ကလို အေပၚပိုင္း တုံးလုံးျဖစ္သြားရာ ဦးမင္းေမာင္တစ္ေယာက္ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္သြားရေလေတာ့သည္။ မိတူးမာက ကေလးမစို႔ေသာ ႏို႔တစ္လုံးကို သူမရဲ႕ လက္နဲ႔ အသာေလး ပြတ္သတ္ေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ မိတူးမာႏို႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္မိေလသည္။ ထိုအခါ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ရွိရာ ဘက္လွည့္ၿပီး ၿပဳံးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

“ေၾသာ္ သူကသိေနတာကိုး၊ သိသိႀကီးနဲ႔ ငါ့ကိုတမင္ကလိေနတာေပါ့ေလ၊ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့”ဟု စိတ္ထဲတြင္ က်ိန္းဝါးလိုက္ၿပီး မိတူးမာကိုဘဲ ဆက္လက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ မိတူးမာက မေန႔ကလိုပင္ ကေလးကို တဲထဲသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေသာအခါ လက္ထဲတြင္ မွန္ေျပာင္းပါလာျပန္ပါသည္။ မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ဘက္သို႔ တခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ မွန္ေျပာင္းကို ခ်လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ေရခ်ိဳးရန္ျပင္ပါေတာ့သည္။ ဒီေန႔ေရခ်ိဳးရာတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ ၾကည့္ေနမွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ မေန႔ကထက္ပင္ ပို၍ ဆပ္ျပာကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ တိုက္ျပေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ထမီလဲေသာအခါတြင္လည္း မေန႔ကကဲ့သို႔ မလဲေတာ့ဘဲ သူမ၏ ထမီအစိုကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ ၿပီးမွ အေျခာက္ကို ျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ အားလုံးလုပ္ၿပီးေသာအခါ မွန္ေျပာင္းကိုယူၿပီး ဦးမင္းေမာင္ဘက္ကို တခါျပန္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ၿပဳံးၿပီး လက္ေမွ်ာက္ျပလိုက္သည္။ မိတူးမာကလည္း ဦးမင္းေမာင္ကို ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

ဦးမင္းေမာင္သည္လည္း ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလး ရေလာက္ၿပီဆိုသည္ကို သိလိုက္ေသာ္လည္း အလုပ္စရန္ လမ္းစရွာရပါေတာ့သည္။ ခနေလာက္ စဥ္းစားလိုက္ေသာအခါ ေ႐ႊဦးေႏွာက္က အႀကံေကာင္းတစ္ခု ရလာပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ဦးျမႀကီးကိုေခၚလိုက္ၿပီး ငါးစာတိုင္ထပ္တိုးရန္ ႐ြာထဲမွ ဝါးသြားတိုက္ရန္ ေျပာလိုက္သည္။ ႐ြာဆိုသည္မွာလည္း စက္ေလွတတန္ ေျခက်င္တတန္ သြားရသည္ျဖစ္ရာ ယခုအခ်ိန္ စထြက္လွ်င္ ေတာင္ ညေမွာင္မွ ျပန္ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ခိုင္းေသာ အလုပ္ကလည္း ၄ ေယာက္စလုံးလုပ္မွ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ဦးျမႀကီး သူ႔တပည့္အားလုံးကိုေခၚ ၿပီး ထမင္းအျမန္စားခိုင္းလိုက္ကာ ကသုတ္ကယက္ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ ေဒၚေၾကာ့ကိုလည္း ပ ထုတ္ရန္ လိုေသးသျဖင့္ ႐ြာထဲမွ လိုအပ္သည္မ်ားကို တပါတည္း ဝယ္လာႏိုင္ရန္ လိုက္သြားခိုင္းလိုက္‌ေတာ့သည္။ ေဒၚေၾကာ့က “ဆရာ ထမင္းစားဖို႔ မိတူးမာကို မွာထားခဲ့တယ္၊ သူလာၿပီး ျပင္ေကြၽးလိမ့္မယ္ ” ဟု ေျပာလိုက္ရာ အရာအားလုံးသည္ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။

ဦးျမႀကီးတို႔အားလုံး ၁၀ နာရီေလာက္တြင္ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။ မိတူးမာက ၁၁ နာရီခန႔္တြင္ ကေလးခ်ီ၍ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကေလးကို အဆင္သင့္ရွိေသာ ပုခက္ေပၚတြင္ ထားခဲ့ၿပီး ေဒၚေက်ာ့တို႔ တဲတြင္ ခ်က္ထားခဲ့ေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားကို သြားယူလာသည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲသို႔ျပန္ေရာက္ေသာ အခါ မိတူးမာက “ဆရာႀကီး ထမင္းစားေတာ့မလား၊ မိတူးမာ ျပင္ေပးမယ္ေလ” “ေနပါဦးဟာ မဆာေသးပါဘူး” မိတူးမာက ထမင္းအိုးမ်ားကို ေနရာခ်ေနစဥ္မွာပင္ ပုခက္ထဲမွ ကေလးက ႏိုးလာၿပီး ငိုပါေတာ့သည္။ မိတူးမာက ကေလးကို ခ်ီလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ေရွ႕ ဖ်ာေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူမ၏ အက်ႌကို မတင္လိုက္ၿပီး ကေလးအား ႏို႔စတိုက္ပါေတာ့သည္။ အက်ႌကို မတင္ရာတြင္ အရင္က တျခားသူမ်ားရွိပါက ႏို႔တစ္လုံးခ်င္း ေဖာ္တိုက္သလိုမ်ိဳး မလုပ္ဘဲ ႏို႔ႏွစ္လုံးစလုံးကိုေဖာ္၍ တိုက္ပါေတာ့သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္ကလည္း သူ႔အေရွ႕တြင္ ထိုင္၍ ကေလးႏို႔တိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ၾကည့္ေနရင္း ကေလး မစို႔ေသာ ႏို႔မွ ႏို႔ရည္မ်ား တစက္ၿပီးတစက္ က်လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လက္ျဖင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေအာက္တြင္ခံ၍ ရလာေသာ ႏို႔ရည္မ်ားကို ေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။ “ဟင္း.. ဟင္း.. ဆရာႀကီးက မဆာေသးဘူးဆို အခုဆာေနၿပီလား” “ငါဆာတာက ထမင္း မဟုတ္ဘူးဟ၊ ႏို႔ဆာတာ” “ဟင္း ဟင္း ဟင္း သိပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးက ႐ုတ္တရက္ႀကီး အလုပ္ရွာၿပီး အားလုံးကို ပထုတ္လိုက္တာမို႔လား။” “ေအးေပါ့၊ ကဲ ေျပာေနၾကာပါတယ္။ ငါ့ကို ႏို႔တိုက္ပါဦး” ဦးမင္းေမာင္က ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာ၏ ေပါင္တဘက္ေပၚတြင္ ေခါင္းအုံးအိပ္လိုက္ၿပီး လြတ္ေနေသာ ႏို႔တဘက္ကို စို႔လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထြက္လာသမွ် ႏို႔မ်ားကို ကေလးလိုပင္ တဂြတ္ဂြတ္ ၿမိဳခ်ေနသည္ကို မိတူးမာက ၿပဳံးၾကည့္ေနပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ႏို႔ကိုစို႔ရင္း လက္တဘက္က မိတူးမာ၏ တင္ပါးကို သိုင္းဖက္၍ တင္ပါးကို ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ခဏေနေသာအခါ မိတူးမာက “ဆရာ ခဏေလး၊ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ။ ပုခက္ေပၚ တင္လိုက္ဦးမယ္။” “လုပ္၊ လုပ္၊ ျမန္ျမန္လုပ္ ၿပီးရင္ ဒီကေလးႀကီးကို ဆက္တိုက္ရဦမယ္။” “ဟုတ္တယ္၊ မိတူးမာတို႔က အမႊာေမြးထားတာကိုး ဟင္း ဟင္း ဟင္း….”မိတူးမာက ကေလးကို ပုခက္ေပၚ တင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦမင္းေမာင္ လွဲအိပ္ေနေသာ ဖ်ာေပၚတြင္ လာထိုင္လိုက္သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး အက်ႌကို လွန္တင္လိုက္ကာ ႏို႔ဆက္စို႔လိုက္ေတာ့သည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ ႏို႔တဘက္ကို စို႔၍ ေနာက္တဘက္ကို လက္ျဖင့္နယ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ တအင္းအင္း ႏွင့္ ညည္းသံ ထြက္လာေတာ့သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က လက္ကို ႏို႔နယ္ေနရာမွ ေနရာေျပာင္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ တင္ပါးကို ပြတ္ေနရင္း ေနာက္ဘက္မွ မိတူးမာ၏ ဖင္ၾကားထဲသို႔ ႏႈိက္လိုက္ရာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးႏွင့္ သြားထိပါေတာ့သည္။  မိတူးမာကလည္း တြန႔္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ ႏို႔စို႔ေနေသာ ေခါင္းကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အထက္ေအာက္ ဆြဲဆြဲၿပီး ပြတ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ ေစာက္ဖုတ္ယားလာၿပီး ဖင္ႀကီးတစ္ခုလုံး တြန႔္လန္ တြန႔္လန္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

ဦးမင္းေမာင္က ေစာက္ဖုတ္အား ပြတ္ေနရင္း မိတူးမာ၏ ထမီကို မတင္လိုက္ရာ မိတူးမာမွာ ေအာက္ပိုင္း ဖင္ေျပာင္ႀကီး ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လက္သည္လည္း မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားတြင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လႈပ္ရွားေပးေနရာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးသည္ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လက္ခလယ္ကို မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လက္ႏွစ္သစ္မွ် သြင္းလိုက္ၿပီး သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ျဖင့္ လက္ျဖင့္ လိုးေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ အရသာေကာင္းေကာင္း ေတြ႕ေနၿပီး ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း ဦးမင္းေမာင္၏ ေခါင္းကို သူ႔ႏို႔ႏွင့္ အတင္းဆြဲကပ္ထားေတာ့သည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က ႏို႔စို႔ျခင္းကို ခဏရပ္လိုက္ၿပီး မိတူးမာကို ပက္လက္တြန္းလွန္လိုက္ၿပီး မိတူးမာ၏ ဗိုက္ကို လွ်ာႏွင့္ ယက္ရင္း တေျဖးေျဖး ေအာက္ဘက္သို႔ ဆင္းလာလိုက္သည္။ ဆီးခုံေပၚသို႔ ေရာက္ေသာအခါ မိတူးမာ၏ ေစာက္ေမႊးမ်ားၾကားတြင္ လွ်ာျဖင့္ ဟိုထိုးဒီထိုး ေလွ်ာက္ကလိ ေပးလိုက္သည္။ လက္ကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ဆက္လက္လိုးေပးေနရင္း လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းထဲ သြင္းေနရာမွ လက္ညႇိဳးပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။ လက္ကို အဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားေနရင္း ဦးမင္းေမာင္၏ ပါးစပ္သည္ မိတူးမာ၏ ေစာက္စိေပၚသို႔ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ေစာက္ေမႊးၾကားထဲ ကလိေနရာမွ ေစာက္စိကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ခပ္လိုက္ စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ “အိ…….. အိ……. အီး…… အီး…… ရွီး…… ရွီး…. အ…..အ…..ရွီး….ရွီး…အား….. ” စသျဖင့္ အသံမ်ိဳးစုံ ျမည္ေနပါေတာ့သည္။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္မွလည္း ေစာက္ရည္မ်ားမွာ တပြက္ပြက္ ထြက္က်ေနၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လက္ဖဝါးထဲမွ အျပင္ဘက္သို႔ စီးက်ေနပါေတာ့သည္။

ခနမွ် အၾကာတြင္ေတာ့ မိတူးမာ တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္လာၿပီး သူမ၏ ဖင္ႀကီးမွာလည္း ေလထဲသို႔ ႂကြတက္လာလိုက္ ဆတ္ကနဲ ျပန္က်သြားလိုက္ျဖစ္ေနၿပီး ပါးစပ္မွလည္း “အား…..အား…..အား…. အ…အ…အား……အား…..”  ဟု သံစုံျမည္လွ်က္ တခ်ီၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ တခ်ီၿပီးသြားသည္ႏွင့္ မိတူးမာသည္ ဦးမင္းေမာင္၏ လက္ကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အတင္းဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ႏွင့္ ေဝးရာဘက္သို႔ ေစာင္းလိုက္ၿပီး ေကြးေကြးေလး အိပ္လွ်က္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႉရင္း ခႏၡာကိုယ္တစ္ခုလုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနပါေတာ့သည္။

ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ ၿပီးသြားသည္ကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနရင္း သူ႔လက္ကေတာ့ သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ ေျဖးညႇင္းစြာ ဂြင္းတိုက္ေနလိုက္သည္။ မိတူမာ အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္သြားေသာအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ တင္ပါးကို ေျဖးညႇင္းစြာ ပြတ္သတ္ေပးရင္း မိတူးမာကို သူ႔ဘက္သို႔ ဆြဲလွည့္ လိုက္ေတာ့သည္။ မိတူးမာက ရီေဝေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး “ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလည္း ဆရာႀကီးရယ္၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ မိတူးမာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။” “အံမယ္ နင့္ေယာက်ၤားကေရာ နင့္ကို ဒါမ်ိဳး မလုပ္ေပးဘူးလား” “လုပ္ေပးေပမဲ့ သူက ခဏဘဲ လုပ္ေပးတာ၊ ၿပီးတဲ့ အထိ တစ္ခါမွ လုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ခဏေလာက္ ယက္ၿပီးရင္ အေပၚတက္ေတာ့တာဘဲ။”“ေမာင္ငယ္က နင့္ကို ေန႔တိုင္းလုပ္လား ” “အာ၊ ဆရာႀကီးကလည္း၊ ေန႔တိုင္း ဘယ္ကမလဲ၊ အခ်ိန္ရတိုင္း လုပ္ေနတာ။ ကိုေမာင္ငယ္က တအားလုပ္တာ ဆရာႀကီးရ။” “နင္ကလည္း ႀကိဳက္တယ္မို႔လား” “ဟီး.ဟီး..ဟီး…ဆရာႀကီးကလည္း ႀကိဳက္တာေပါ့၊ ေကာင္းတာကိုး။” “ကဲ၊ ကဲ၊ ငါ့ကိုလည္း ေပးလုပ္ဦး။ ငါလည္း အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီ။” “သိပါတယ္ ၾကည့္ပါလား ဆရာႀကီး ဟာႀကီးက ေထာင္ေနလိုက္တာ နည္းနည္းေနာေနာႀကီး မဟုတ္ဘူး။” “ငါ့ဟာနဲ႔ နင့္လင္ဟာ ဘယ္ဟာက ပိုႀကီးလဲ။ ” “အင္….ဆရာႀကီးဟာက အရမ္းတုတ္တယ္။ ကိုေမာင္ငယ့္ဟာက နည္းနည္းသြယ္ၿပီး ဆရာႀကီးဟာထက္ နည္းနည္းေတာ့ ပိုရွည္မယ္ထင္တာဘဲ။” ဦးမင္းေမာင္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ၿပီး တဆက္ထဲ သူ႔ဘက္သို႔ ဆြဲလွည့္လိုက္ေလသည္။

ၿပီးေနာက္ မိတူးမာ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္လိုက္ၿပီး သူက ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ မိတူးမာကလည္း သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဆြဲကားေပးလိုက္ရာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို လက္ခံရန္ အဆင္သင့္ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။  ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးကို ကား၍ ေထာက္လိုက္ၿပီး သူ၏လီးကို လက္တဘက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္ရာ မိတူးမာက အသက္ရႉေအာင့္ကာ အံႀကိတ္၍ ခံေနလိုက္သည္။ “နာလို႔လားဟဲ့” “မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆရာႀကီးရဲ႕၊ ရပါတယ္၊ နည္းနည္းၾကပ္လို႔ပါ။” အဝင္ အနည္းငယ္ၾကပ္ေသာ္လည္း သူမ၏ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ႐ႊဲေနၿပီး ခြၽဲေနသျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္၏ လီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးသည္ ေစာက္ေခါင္းအဆုံးထိ ဝင္သြားေလသည္။ လီးဆုံးေတာ့မွ မိတူးမာက ေအာင့္ထားေသာ အသက္ကိုရႉထုတ္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ကို ၿပဳံးၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က တေျဖးေျဖး စလိုးပါေတာ့သည္။ လိုးေနရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပိုထြက္လာရာ အနည္းငယ္ ပို၍ သြက္သြက္ေလး လိုးေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။ 

မိတူးမာကို ေမာင္ငယ္က ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို သူက ပိုေကာင္းေအာင္ မလိုးေပးႏိုင္ပါက သိကၡာက်စရာ ျဖစ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္မွာ သူ႔စိတ္ကို ထိန္းရင္း မွန္မွန္လိုးလိုက္ သြက္သြက္လိုးလိုက္ႏွင့္ စိတ္တိုင္းက် လိုးေနပါေတာ့သည္။ မိတူးမာကလည္း နကိုကတည္းက အလိုးခံရတာ ႀကိဳက္သူျဖစ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္လိုးေနသမွ် သူမကလည္း ေအာက္မွ ျပန္ေကာ့ေကာ့ၿပီး စည္းခ်က္ညီညီ ခံေနပါေတာ့သည္။  ဦးမင္းေမာင္မွာ အိမ္မွ ဇနီးကို လိုးရာတြင္လည္း အနည္းဆုံး နာရီဝက္ေတာ့ ၾကာတတ္သည္ျဖစ္ရာ ဤတခါတြင္ေတာ့ ၾကာႏိုင္သမွ်ၾကာေအာင္ ထိန္း၍ လိုးေနေပသည္။ အေပၚမွ ေဆာင့္လိုးေနရာမွ နည္းနည္းေညာင္းလာသျဖင့္ မိတူးမာကိုယ္ေပၚ ဖိၿပီး ေလွႀကီးထိုးပုံစံ တခါေျပာင္းလိုးလိုက္ျပန္ပါသည္။ ေလွႀကီးထိုးပုံစံႏွင့္ အေတာ္ၾကာၾကာ လိုးၿပီးေနာက္ လီးကို တပ္ရက္သား မိတူးမာကို ဖက္၍ အေပၚဘက္သို႔ တင္လိုက္ပါသည္။ 

မိတူးမာကလည္း သူ႔အလွည့္ေရာက္ၿပီကို အလိုလို သိၿပီး အေပၚမွ ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ ငယ္႐ြယ္သူလည္းျဖစ္ ထန္သူလည္း ျဖစ္ေလရာ မိတူးမာသည္ အေပၚမွ ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး လီးဆုံးခါနီးထိ ထုတ္ၿပီးမွ အသားကုန္ ျပန္ဖိဖိေဆာင့္ခ် လိုးေနပါေတာ့သည္။  မိတူးမာက သူ႔စိတ္တိုင္းက် မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖုန္းဖုန္း တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ေဆာင့္ေနရာ သူမ တကိုယ္လုံးလည္း ေခြၽးမ်ား႐ႊဲနစ္ေနပါေတာ့သည္။ မိတူးမာစိတ္တိုင္းက် အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လိုးေစၿပီးမွ ဦးမင္းႏိုင္သည္ အေပၚဘက္သို႔ ေနရာျပန္ယူလိုက္ပါသည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ မိတူးမာ၏ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ခြ၍ ေဘးတေစာင္းပုံစံအတိုင္း ခြၿပီး အသားကုန္ တဖုန္းဖုန္း ပစ္ေဆာင့္၍ လိုးေပးလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ “အီ…အီး… အိ….အားးးးးးးး……အားးးးးး..အု. အ. အား….အား…ဆရာႀကီးေရ လုပ္ပါ ..အသားကုန္လုပ္ပါ… ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ… လုပ္ပါ ေဆာင့္ပါ.. အမေလး ေသပါၿပီ…. ေကာင္းလိုက္တာ.. အား..အားး ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာႀကီးရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ အား အား” ဟု အသားကုန္ ေအာ္ေနပါေတာ့သည္။

ဦးမင္းေမာင္လည္း စိတ္တိုင္းက် ေဆာင့္လိုးလိုက္ၿပီး သူ႔လရည္မ်ားကို မိတူးမာ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ပန္းထုတ္ရင္း ၿပီးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ဤတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ စကားပင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဟာဟဲလိုက္၍ ေမာေနပါေတာ့သည္။ သူ၏လီးကို မိတူးမာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး မိတူမာေဘးတြင္ လွဲခ် အေမာေျဖေနလိုက္ရပါသည္။ မိတူးမာမွာလည္း ေမာေနၿပီး ဦးမင္းေမာင္ကို ဖက္၍ ႏွစ္ေယာက္သား အနားယူေနလိုက္ၾကပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အေမာေျပမွ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ရာ ေန႔လည္ တစ္နာရီ ထိုးေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ မိတူးမာက “ဆရာႀကီးလည္း ဆာေရာေပါ့ မိတူးမာ ထမင္းခူးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” “ေအးေအး နင္လည္း အတူလာစားေလ၊ ႏွစ္ေယာက္စာ တခါတည္းခူးလိုက္” “ဟုတ္ကဲ့၊ ဆရာႀကီး” ေမာေမာ ဆာဆာႏွင့္ မိတူးမာျပင္ေပးေသာ ထမင္းကို အဝစားလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္သည္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာေပၚတြင္ ခဏလွဲလိုက္ေလသည္။ မိတူးမာက အိုးခြက္ပန္းကန္မ်ားကို ေဆးေၾကာၿပီး ဦးမင္းေမာင္ ေဘးသို႔လာ၍ ထိုင္လိုက္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါသည္။

“နင္က ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာဘဲ၊ ေျပာစမ္းပါဦး ေမာင္ငယ္နဲ႔ မယူခင္ အရင္ေရာ ရည္းစားေတြဘာေတြ ရွိတယ္မို႔လား။” “အာ။ ဆရာႀကီးက မသိလို႔၊ ကိုေမာင္ငယ္နဲ႔ မယူခင္ အရင္က မိတူးမာ လင္တစ္ေယာက္ရဘူးေသးတယ္။ ကြဲသြားတာ။ အဲဒီေကာင္က အရက္သမား ၾကက္သမား။ မိတူးမာဘဲ အလုပ္ေပါင္းစုံ လုပ္ၿပီး ရွာေကြၽးရတာ။ ၿပီးေတာ့ လူကိုလည္း ႐ိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ ၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ သည္းခံၿပီး ေပါင္းပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ကြာလိုက္ေတာ့တာ။” “အလိုးေတာ့ ေကာင္းတယ္မို႔လား” “ဟီးဟီး၊ ဆရာႀကီးကလည္း၊ အဲဒါေၾကာင့္ ၂ ႏွစ္ ခံတာေပါ့။ သူနဲ႔မကြဲခင္ ကိုေမာင္ငယ္နဲ႔ေတြ႕တာ။ ကိုေမာင္ငယ္က မိတူးမာကို သနားၿပီး ဒီေကာင့္ကိုကြာလိုက္ရင္ သူယူမယ္ဆိုလို႔ မိတူးမာ သူ႔ကို ကြာလိုက္တာ။” “သူနဲ႔ မကြာခင္ ေမာင္ငယ့္ကိုေကာ နင္ေပးလိုးခဲ့ေသးလား။” “အင္းေပါ့၊ ေတာ္ၾကာ ကိုယ္နဲ႔ရမွ ပန္းေသေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေနာ့။” “ဟားဟားဟား၊ ဟုတ္ပါ့ကြာ၊ အဲဒီေတာ့မွ မိတူးမာတို႔ ဒုကၡေရာက္မွာေနာ္။ ေမာင္ငယ္နဲ႔ ရၿပီးေတာ့ေကာ တျခားေကာင္ေတြနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ေသးလား။” “အင္၊ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူးေနာ္၊ ခုမွ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ျဖစ္တာ။ ဒါေတာင္ မိတူးမာ ဘာျဖစ္သြားမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိေတာ့ဘူး။” “ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး နင္ငါ့ကို သနားသြားလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့” “အင္း၊ ဟုတ္မွာေပါ့ေနာ္။” “ကဲ၊ မိတူးမာေရ၊ ေျပာ၊ ဒီတခါ ဆရာႀကီး ၿမိဳ႕ကျပန္လာရင္ နင့္အတြက္ ဘာယူလာရမလည္း။” “ေအာင္မယ္ေလး မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရယ္။ ကိုေမာင္ငယ္ ရိပ္မိၿပီး ျပသနာေတြ တက္ကုန္ပါဦးမယ္။ မိတူးမာက ဆရာႀကီးကို တစ္ခုခု လိုခ်င္လို႔ ခံတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ သက္သက္ကို ခံခ်င္လို႔ခံတာ။ တစ္ခုခု လိုခ်င္လို႔ခံရင္ ဖာ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။” “ေအးပါ ကေလးရယ္။ ေကာင္းပါၿပီ၊ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။

ဦးမင္းေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အပူအပင္ကင္းကင္း ေအးေဆးစြာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္၍ စကားေျပာေနျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိေပသည္။ ဤငါးကန္မ်ားရွိေသာ ဧရိယာတြင္ အျပင္လူ ကန္ေဘာင္ေပၚ ေလွ်ာက္ခြင့္မရွိပါ။ လူစိမ္းလာလွ်င္လည္း ကန္တြင္ေမြးထားေသာ ေခြး ၃ ေကာင္က အရင္ ေဟာင္၍ ဆီးႀကိဳပါလိမ့္မည္။ ကိုယ့္ကန္မွ လူမ်ားျပန္လာလွ်င္လည္း ေခြးမ်ားက တဲေအာက္မထ၍ ေျပးႀကိဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ဦးမင္းေမာင္တို႔မွာ အပူအပင္ ကင္းစြာပင္ ေနခ်င္သလိုေန ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္တို႔လွဲေနစဥ္ မိတူးမာ၏ ကေလးေလးမွာ ေသးေပါက္ခ် ၿပီး ႏို႔ဆာလာသျဖင့္ ႏိုးလာပါေတာ့သည္။ မိတူမာက ကေလးကို အႏွီးလဲေပးၿပီး ထိုင္၍ႏို႔တိုက္ေနလိုက္ရာ ဦးမင္းေမာင္က ေဘးမွ ေန၍ သူမ၏ ႏို႔ေလးကို နယ္လိုက္ ဖင္ကို ပြတ္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနပါေတာ့သည္။

“ဆရာႀကီးေနာ္ ဆရာႀကီး ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာနဲ႔ မိတူးမာ ေနာက္တခါ လိုခ်င္လာၿပီေနာ္။“ “မပူပါနဲ႔ဟာ၊ ကေလးႏို႔စို႔ၿပီးရင္ ေနာက္တခါေပါ့။” “အြန္၊ ဆရာႀကီးက တကယ္ေျပာတာလား။” “ဟ၊ တကယ္ေျပာတာေပါ့၊ ဘာလဲ နင္က ငါမႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္လို႔လား။” “တကယ္ဆိုရင္လဲ ၿပီးေရာ။ ကဲ ကေလးလဲ ဝၿပီ။ ခန ေအာက္ခ်ထားလိုက္ဦးမယ္။” မိတူးမာက ကေလးကို ေဘးမွာ အႏွီးခင္းၿပီး ခ်ထားလိုက္ရာ ကေလးမွာ သူ႔ဖာသာသူ ေဆာ့ေနပါေတာ့သည္။ ကေလးကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။ အခုန တခါက လိုရင္းကို တိုက္႐ိုက္ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ ဖက္ရမ္း နမ္းရႈံ႕ ျခင္း မလုပ္ျဖစ္လိုက္ပါ။ ဤတခါတြင္ေတာ့ မိတူးမာကို ရင္ခြင္ထဲသြင္းၿပီး မက္မက္ေမာေမာ နမ္းလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာ၏ ႏႈပ္ခမ္းကို အၾကာႀကီး စုပ္နမ္းေနလိုက္ရာ မိတူးမာကလည္း ျပန္နမ္းရင္း သူမ၏ လွ်ာကို ဦးမင္းေမာင္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလာပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က ဝင္လာေသာ လွ်ာကို ျပန္၍ စုပ္ေပးလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ မ်က္ေစ့ကို မွိတ္၍ အရသာ ခံေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးေအးေဆးေဆး သမီးရည္းစားမ်ားသဖြယ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကင္နာစြာ နမ္းလိုက္ စကားေျပာလိုက္ျဖင့္ ေလာက စည္းစိမ္ခံေနၾကပါသည္။ နေဘးတြင္ေဆာ့ေနေသာ ကေလးငယ္က လည္း သူ႔အေမ၏ ေဖာက္ျပန္ေရးကားကို ေစာင့္ ၾကည့္ရင္း ပ်င္းလာသည့္ႏွယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ “ဆရာႀကီးက ဆရာႀကီး မိန္းမကိုလည္း ေန႔တိုင္းလုပ္တာဘဲလား။” “ေအး၊ လုပ္တာေပါ့၊ ရာသီလာတဲ့အခ်ိန္ေတာင္ေရွာင္တာ မဟုတ္ဘူးဟ။” “ဆရာႀကီး မိန္းမကလည္း ႀကိဳက္တယ္ထင္တယ္ေနာ္၊ သူ လာလယ္တုန္းက ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ထန္မဲ့ပုံဘဲ။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ေရးေရးနဲ႔ေနာ္။” “အင္း ငါ့မိန္းမလည္း ထန္ေတာ့ထန္ပါတယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ေတာ့ ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့မသိဘူး၊ နင္ဆို ႏႈတ္ခမ္းေမႊးလည္း မရွိဘဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ထန္တာဘဲ ဟာ။” “ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ရွိတဲ့မိန္းမက ပိုထန္တယ္လို႔ေျပာတယ္ ဆရာႀကီးရဲ႕။” “ေအးေလ၊ ဟုတ္ခ်င္လဲ ဟုတ္မွာေပါ့။” “ဆရာႀကီးတို႔ ၿမိဳ႕မွာက ဒီမွာလိုေတာ့ ဘယ္လႊတ္လပ္ပါ့မလဲေနာ္။ ေန႔ခင္းဆို ကေလးေတြ ရွိရင္ ဘယ္လုပ္လို႔ ရပါ့မလည္း ေနာ္။” “ရတာေပါ့၊ ဘယ္အခ်ိန္မဆို လုပ္လို႔ရေအာင္ ငါတို႔က သီးသန႔္ အခန္း ဖြဲ႕ထားတာ၊ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဆို အျပင္က အသံေတာင္ မၾကားရဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းက အိပ္ခန္းထဲမွာေလ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ၿပီးရင္ အသာေလး ေရေဆးၿပီး ထြက္သြားလိုက္႐ုံဘဲဟ။” “ေအာ္ ဟုတ္လား၊ ေကာင္းတာေပါ့။” မိတူးမာက စကားေျပာရင္းႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္၏ ပုဆိုးကို ခါးထိ မလိုက္ၿပီး လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေျဖးေျဖးေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္ႏွင့္ နယ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးသည္လည္း မာေတာင္လာပါသည္။

ဦးမင္းေမာင္က “နင္ငါ့ဟာႀကီးကို နဲနဲ စုပ္ေပးပါလား” “အင္းစုပ္ေပးမယ္ေလ” ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာက လွဲေနရာက ထထိုင္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို ကုန္းစုပ္လိုက္သည္။ မိတူးမာသည္ လီးကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ဆုပ္ကိုင္၍ အေပၚေအာက္ ဂြင္းထုသကဲ့သို႔ လုပ္ေပးေနရင္း လီးထိပ္ကြမ္းသီးလုံးႀကီးကို သူမ၏ ပါးစပ္ထဲထည့္၍ မက္မက္ေမာေမာပင္ စုပ္ေနပါေတာ့သည္။ သူမ စုပ္ေနပုံက တာဝန္ေက်႐ုံမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အားရပါးရ စုပ္ေပးေနခ်င္းျဖစ္သည္။ လွ်ာဖ်ားျဖင့္လည္း လီးထိပ္ကို ဖိဖိၿပီးယက္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ ေကာ့ေနရေပသည္။ အတန္ၾကာစုပ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးမွာ မာေတာင့္လာၿပီး လုံး၀ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္လာသျဖင့္ “ဟဲ့ေတာ္ေတာ့၊ ေတာ္ေတာ့၊ ငါၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ” ဟု ေျပာကာ လီးကို သူမ၏ ပါးစပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မိတူးမာက လုံးဝအလြတ္မေပးပဲ အတင္းဆြဲ၍ ဆက္စုပ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ လုံး၀ မထိမ္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိတူးမာ၏ ပါးစပ္ထဲတြင္ သူ၏ လရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ လရည္မ်ား လုံးဝမက်န္ေတာ့သည္အထိ စုပ္လိုက္ၿပီးမွ လရည္အားလုံးကို မိတူးမာသည္ မ်ိဳခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မီးတူးမာကို မယုံသလို ၾကည့္ေနရင္း ေမာလႈိက္ေနေပသည္။ မိတူးမာက “အဲတာ ခုနက ဆရာႀကီး မိတူးမာကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တာ။” “ေကာင္းလိုက္တာဟာ၊ နင္ကေတာ့ ဆရာမႀကီးဘဲ၊ ေတာ္လိုက္တာ၊” မိတူးမာသည္ ဦးမင္းေမာင္၏ အနည္းငယ္ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ျဖစ္သြားေသာ လီးကို ဆက္မစုပ္ေတာ့ဘဲ လက္ျဖင့္သာ အသာအရာ နယ္ေနလိုက္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ နယ္ေနရာ သိပ္မၾကာမီတြင္ပင္ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ မူလကကဲ့သို႔ ျပန္လည္၍ ဒင္ျပည့္ က်ပ္ျပည့္ ေတာင္လာပါေတာ့သည္။ မိတူးမာက ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးကို တခါထပ္၍ စုပ္ျပန္ေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကလည္း အားက်မခံ မိတူးမာ၏ ဖင္ႀကီးကို သူ႔မ်က္ႏွာဘက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔ ေခါင္းေပၚ ခြေစလိုက္ပါသည္။ 

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ 69 ပုံစံ ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္က ေအာက္မွ မိတူးမာက အေပၚမွ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဤပုံစံအတိုင္း မိတူးမာကလည္း ဦးမင္းေမာင္၏ လီးကို အားရပါးရစုပ္ေနသလို ဦးမင္းေမာင္ကလည္း မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္ ယက္ေနပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ယက္ရင္း စုပ္ရင္းႏွင့္ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာလာေသာအခါ မိတူးမာက လီးစုပ္ခ်င္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး ထလိုက္ပါသည္။  ထို႔ေနာက္ ဦးမင္းေမာင္ေပၚ ခြလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို ကိုင္လွ်က္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ေတ့လိုက္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးလည္း ေစာက္ရည္မ်ား တံေတြး မ်ားျဖင့္ ႐ႊဲေနေသာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ အဆုံးထိဝင္သြားၿပီးေသာအခါ မိတူးမာသည္ ပထမအႀကိမ္တုန္းကကဲ့သို႔ အသားကုန္ မေဆာင့္ေသးဘဲ လီးကို တဆုံးထည့္ထားၿပီး ေညာင့္ေနပါေတာ့သည္။ 

မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္ၿပီး ဖင္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေညာင့္ေနရင္း တအင္းအင္း ႏွင့္ အရသာခံေနပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကလည္း သူမလုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ေပးထားလိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီး သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ ျပည့္ၾကပ္ေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္နံရံက သူ႔လီးတေခ်ာင္းလုံးကို ညႇစ္ကစားေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အရသာ ခံေနလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာက ေျဖးေျဖးေလး ေညာင့္ေနရာမွ အသြင္ေျပာင္းၿပီး ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး လိုးပါေတာ့သည္။  သူလိုးေနပုံက အရွိန္ေႏွးလိုက္ ျမန္လိုက္၊ တခါ ေျဖးေျဖးေဆာင့္လိုက္ အား ႏွင့္ တဖုံးဖုံးေဆာင့္ လိုက္ႏွင့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို သူမ စိတ္တိုင္းက် လိုးေနပါေတာ့သည္။ ဤတခါတြင္ေတာ့ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ကို ပုံစံေျပာင္းခြင့္ လုံးဝမေပးဘဲ သူမကသာ ဦးေဆာင္၍ သူမ စိတ္တိုင္းက် လိုးေနပါ ေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာလည္း အရင္ကတည္းက ေအာက္မွေနရလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးတတ္သူျဖစ္ရာ မိတူးမာမွာ ပြဲေတာ္ႀကီး ႏွင့္ ေတြ႕ေနရပါေတာ့သည္။ 

မိတူးမာမွာ လိုးရင္း လိုးရင္းႏွင့္ ေတာ္ခ်င္သလိုျဖစ္လာေသာ အခါမွ ဦးမင္းေမာင္ ၿပီးႏိုင္ရန္ အေပၚမွ အသားကုန္ တဖုံးဖုံးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သူမ ဘယ္လို ေဆာင့္ေဆာင့္ ဦးမင္းေမာင္က မၿပီးႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ မိတူးမာမွာ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ေမာဟိုက္ေနပါေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္က သူမကို အတင္း ေအာက္ဘက္သို႔ပို႔လိုက္ၿပီး တေပါင္ေက်ာ္ ကပ္ေက်းကိုက္ တက္ခြကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖုံးဖုံးလိုးလိုက္ေတာ့မွ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားၿပီး ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။  မိတူးမာလည္း ဤတခါတြင္ေတာ့ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးသာ က်န္ေတာ့ၿပီး အသက္ကို ျပင္းစြာရႉ၍ စကားတခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပက္လက္ကေလး လွဲေနလိုက္ပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာလည္း မိတူးမာ ေဘးတြင္ လွဲရင္း အေမာေျဖေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အနားယူၿပီးမွ မိတူးမာသည္ ထလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးရန္ ကန္ထဲသို႔ ဆင္းသြားပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္လည္း သူမေနာက္သို႔ လိုက္ဆင္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေသာအခါ မိတူးမာက ေရေႏြးတည္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္အား ေကာ္ဖီမစ္ တစ္ခြက္ေဖ်ာ္တိုက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးခဲ့ေသာေနရာကို ေရစို အဝတ္ျဖင့္ တိုက္ေနပါသည္။ တဲတစ္ခုလုံးလည္း လရည္နံ႔ႏွင့္ ေစာက္ရည္ အနံ႔တို႔ျဖင့္ မႊန္ထူေနပါသည္။ မိတူးမာဘယ္လိုတိုက္တိုက္ အနံ႔က မေပ်ာက္ႏိုင္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က ဒီဇယ္ႏွင့္ တိုက္ခိုင္းလိုက္ေသာအခါမွ အနံ႔ ေပ်ာက္ပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန ၅ နာရီ ေက်ာ္ေန ၿပီျဖစ္ရာ ဝါးသြားတိုက္သူမ်ားလည္း ျပန္ေရာက္ခါနီးၿပီျဖစ္၍ မိတူးမာက အားလုံးအတြက္ ညေနစာကို ခ်က္ျပဳတ္ ေနလိုက္ပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္လည္း အဝတ္အစား အျပည့္အစုံဝတ္၍ ဘာမွ မျဖစ္သကဲ့ သို႔ က်န္သူမ်ား ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္ၾကပါသည္။ ညေန ၆ နာရီ ေက်ာ္ၿပီး ေမွာင္ကာနီးမွ ဦးျမႀကီးတို႔ အားလုံးျပန္ ေရာက္လာၾကပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္က ပါလာေသာ ဝါးမ်ားကို ေလွေပၚတြင္ပင္ ထားခိုင္းလိုက္ၿပီး မနက္မွ ဆက္လုပ္ရန္ ေျပာၿပီး အားလုံးအား ထမင္း စားခိုင္းလိုက္ပါသည္။ ထမင္းစားၿပီးၾကေသာအခါ အားလုံးသည္ ေမာေမာ ႏွင့္ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ မိမိတဲသို႔ မိမိျပန္သြားၾကပါေတာ့သည္။ မိတူးမာလည္း ကေလးပိုက္ၿပီး ေမာင္ငယ္ ေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားပါေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းက အရွိန္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္လည္း ေစာေစာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ မနက္ ဦးမင္းေမာင္ အိပ္ယာမွ ႏိုးေသာအခါ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ငါးစာ ေကြၽးၿပီးေနၿပီး မေန႔က တိုက္လာေသာ ဝါးမ်ားကို ေလွေပၚမွ ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ တင္ေနၾကပါသည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္က်မွသာ အလုပ္အားလုံး ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ အလုပ္ၿပီးသြားေသာအခါ ထမင္းစားလႊတ္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းႏိုင္လည္း ကိုျမႀကီးတို႔တဲတြင္ ထမင္း စားရင္း ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ားအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးေနလိုက္ပါသည္။

ေန႔လည္ ခဏအနားယူၾကၿပီးေသာအခါ အလုပ္သမားအားလုံး အလုပ္ျပန္စရန္ ေရာက္လာၾကပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က သူတို႔အားလုံးကို ေဘးကန္ ငါးေဖာ္ေနရာသို႔ သြားကူရန္ လႊတ္လိုက္ပါသည္။ ငါးကန္မ်ားတြင္ ဤကဲ့သို႔ပင္ သူ႔ကန္ ကိုယ္ကူ ကိုယ့္ကန္ သူကူႏွင့္ ေနၾကရပါသည္။ သူတို႔အားလုံး ထြက္သြားေသာအခါ ဦးမင္းေမာင္က ကန္ကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္သလိုလိုႏွင့္ ေဒၚေက်ာ့တို႔ တဲဘက္သို႔ အရင္သြားလိုက္ပါသည္။ ေဒၚေက်ာ့က “ဆရာႀကီး ကန္ပတ္ေနတာလား” “ဟုတ္တယ္ဗ်၊ မနက္ဖန္ ျပန္မွာဆိုေတာ့ လမ္းေလးလဲေလွ်ာက္ရင္း ဘာေတြလုပ္စရာရွိေသးလဲလို႔ လိုက္ၾကည့္ေနတာ” “မပူပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရယ္။ ကိုျမက ဒီကန္ကို သူ႔ကန္လို ေစာင့္ေရွာက္တာပါ။” “ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္လည္း ေလွ်ာက္သာ ၾကည့္ေနတာပါ၊ ေျပာစရာဘာမွ မရွိပါဘူး။” ေဒၚေက်ာ့ႏွင့္ အလာပ သလာပ ေျပာၿပီး ေရွ႕ကန္ကို ဆက္ပတ္လိုက္ပါသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ မိတူးမာထံသြားၿပီး အေျခအေနေပးပါက တခ်ီေလာက္ဆြဲရန္ျဖစ္ပါသည္။ မိတူးမာ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလိုက္သည္ႏွင့္ လီးက ေတာင္လာပါသည္။ ၾကည့္မည့္သူလည္းမရွိေတာ့ ေတာင္ေနေသာလီးကို ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားလိုက္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ 

မိတူးမာတို႔ တဲနားေရာက္လာေသာအခါ မည္သည့္အသံမွ မၾကားရ၍ ရွိမွ ရွိရဲ႕လား၊ ေတာ္ၾကာ ကေလးပိုက္ၿပီး ဟင္းစားေလးမ်ား ရမလားလို႔၊ ဟိုဘက္ကန္လိုက္သြားရင္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲဟု ေတြးေနမိရင္း မိတူမာတို႔တဲေရွ႕ ေရာက္လာပါသည္။ တဲထဲသို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ပုခက္ထဲတြင္ ကေလးကို ေတြ႕ရ ၿပီး ေဘးမွ ဖ်ာေပၚတြင္ မိတူးမာတစ္ေယာက္ ထမီရင္လွ်ားႏွင့္ လွဲအိပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း တဲေပၚသို႔တက္လိုက္ရာ ၿငိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသျဖင့္ မိတူးမာ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ပါသည္။ “ဆရာႀကီးပါလား၊ ကိုေမာင္ငယ္တို႔ေရာ” “ကိုေက်ာ္ေဌးတို႔ကန္ ငါးေဖာ္ကူ လႊတ္လိုက္တယ္။ ဟင္းစားရတာေပါ့ဟာ။” “အင္၊ ဆရာႀကီးကလည္း မသိရင္ခက္မယ္၊ ဟိုကရလာမဲ့ ဟင္းစားထက္ ဆရာႀကီး ဟင္းစားရဘို႔လႊတ္လိုက္တာ မို႔လား။” “ဒီေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာဘဲ။ မေျပာဘဲနဲ႔ကို သိေနတယ္ေနာ္။” “သိတာေပါ့၊ ေႁမြေႁမြျခင္း ေျချမင္တယ္ေလ ဆရာႀကီးရဲ႕၊ ဟီးဟီး၊” ဦးမင္းေမာင္လည္း မိတူးမာေဘး ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး တခါထဲ ထမီထဲလက္ထည့္ၿပီး မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို တန္းႏႈိက္လိုက္ပါသည္။

“ဟာ ႏွင့္ဟာႀကီးကလည္း ႐ႊဲေနပါလား။ နင္ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလည္း” “အာ၊ ဆရာႀကီးကလည္း ဘာမွစဥ္းစားေနလို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုေမာင္ငယ္ ထမင္းစားၿပီး တခ်ီလုပ္သြားလို႔ သူ႔အရည္ေတြနဲ႔ ႐ႊဲေနတာ။ ေနဦး။ ေရေဆးလိုက္ဦးမယ္။” “ေနပါေစ၊ မေဆးနဲ႔၊ ငါဒီအတိုင္းဆက္လိုးမယ္။ ငါက တခါတခါ သူမ်ားလိုးၿပီးကာစ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လိုးၾကည့္ခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ဘဲ။ ” ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ၏ ထမီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား လရည္မ်ားႏွင့္ ႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ သိပ္မၿဖဳံးေတာ့ဘဲ မိတူးမာ၏ ေပါင္ကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး ကားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာက္နားတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ 

ေမာင္ငယ္လိုးထား၍ ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ အတားအဆီး မရွိ ေရွာကနဲ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္လည္း ရသည့္အခ်ိန္ေလးတြင္ လိုးရသည္ျဖစ္ရာ မေန႔ကကဲ့သို႔ အခ်ိန္ဆြဲလိုးမေနေတာ့ဘဲ၊ စသည္ႏွင့္ တဖုံးဖုံး တဒိုင္းဒိုင္း ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနရာ ေဆာင့္လိုးရသည္မွာ ပိုသြက္ေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚတြင္ ထမ္းတင္လိုက္ကာ ကိုယ္လုံးကို ကိုင္းလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ကို မိတူးမာ၏ လည္ပင္းတဘက္တခ်က္ေဘးတြင္ ေထာက္ထားလိုက္ၿပီး အားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ မိတူးမာမွာလည္း ကိုယ္လုံးက လုံးဝေခါက္ခ်ိဳး ခ်ိဳးထားသလို ျဖစ္ေနၿပီး လီးႀကီးက သားအိမ္၀ထိ လာထိ ေနၿပီး တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ထိေနသလို ခံစားေနရပါသည္။ 

ဤပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ တဆက္ထဲ အခ်က္ ၂၀၀ ခန႔္ မနားတန္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ မိတူးမာလည္း တသက္စာ ရသြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္လည္း မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ လရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရင္း ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္သည္ တဲထဲတြင္ အခ်ိန္ ၿဖဳံးမေနေတာ့ဘဲ တဲျပင္သို႔ အျမန္ထြက္လိုက္ပါသည္။ မိတူးမာကေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ တဆက္ထဲ အလိုးခံ လိုက္ရ၍ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ကာ ေမာေမာ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ဦးမင္းေမာင္လည္း ဒူးေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏွင့္ပင္ မိမိတဲသို႔ ျပန္လာလိုက္ၿပီး ေမာေမာႏွင့္ အိပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ညေန ၃ နာရီခန႔္တြင္ အလုပ္သမားမ်ား အားလုံး ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ သူတို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဟိုဘက္ကန္၌ အလုပ္မ်ားၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကန္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အစာတိုင္ ထပ္တိုးသည့္အလုပ္ကို ခဏလုပ္လိုက္ၿပီး အလုပ္သိမ္းလိုက္ၾကေလသည္။ 

ညပိုင္းတြင္ တီဗြီမွ ေဘာ္လုံးပြဲျပသျဖင့္ ေဘာ္လုံးပြဲ သရဲမ်ားျဖစ္ေသာ ေမာင္ငယ္ႏွင့္ အျခားႏွစ္ေယာက္မွာ ေဘာလုံးပြဲ ၾကည့္ရန္ အားခဲေနၾကေလသည္။ ၈ နာရီ သတင္းၿပီးမွ ေဘာ္လုံးပြဲကလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးျမႀကီးက ဦးမင္းေမာင္ကို အားနာေနေသာ္လည္း ဦးမင္းေမာင္က “ရတယ္ ၾကည့္ၾက၊ ငါလည္း ေန႔လည္က တေရးတေမာ အိပ္ထားလို႔ မအိပ္ခ်င္ပါဘူး”  ဟု ေျပာထားရ၏။ ဦးမင္းေမာင္မွာ ေဘာ္လုံးပြဲကို မၾကည့္ရမေနႏိုင္ ဝါသနာပါသူ မဟုတ္ေပ။ ႀကဳံရင္ေတာ့လည္း ၾကည့္လိုက္တတ္၏။ ည ၉ နာရီခန႔္တြင္ မိတူးမာက ကေလးေကာက္ခ်ီၿပီး “ကဲ၊ ကိုေမာင္ငယ္၊ က်ဳပ္ေတာ့ သြားေတာ့မယ္၊ အိပ္ငိုက္ေနၿပီ၊ ေတာ္ ေဘာပြဲၿပီးမွဘဲ ျပန္လာခဲ့ေတာ့” ဆို၍ သူမတို႔၏တဲသို႔ျပန္ရန္ ဆင္းေလေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က “ေအး၊ ေကာင္မေလး ဓါတ္မီးပါတယ္မို႔လား ကေလးတဖက္နဲ႔ လမ္းေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္သြားေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး” မိတူးမာ ဆင္းသြားသြားသြားခ်င္း ဦးမင္းေမာင္က “ဦးျမႀကီး၊ က်ေနာ့ဓါတ္မီး ေတြ႕မိသလား၊ က်ေနာ္ အိမ္သာ သြားမလို႔” “ဓါတ္မီးက ဒီမွာ ဆရာႀကီး၊ ေမာင္ငယ္ မင္း အိမ္သာ ေရေရာ ျဖည့္ထားရဲ႕လား။” “ျဖည့္ထားတယ္ အဘ၊ အျပည့္ဘဲ” ဦးမင္းေမာင္လည္း အိမ္သာဖက္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခဲ့ပါသည္။ အိမ္သာကို တဲႏွင့္ အေတာ္လွမ္းလွမ္း ကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ ကန္ေဘာင္ အျပင္ဘက္ခ်မ္း၌ ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္ အေျပးတပိုင္း ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္ေသာ အခါ အိမ္သာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးတြင္ မိတူးမာကို မီလာေလသည္။

ဦးမင္းေမာင္ေျပး လိုက္လာသည္ကို ေတြ႕သျဖင့္ မိတူးမာက ရပ္ေစာင့္ေနေလသည္။ မိတူးမာ အနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ “ငါက နင့္ေနာက္လိုက္လာတာဟ၊ ေမာင္ငယ္တို႔ ေဘာ္လုံးပြဲၾကည့္ေနတုန္း တခ်ီေလာက္ ဆြဲမလားလို႔” “ဆရာႀကီးကလဲ လြန္လြန္းပါတယ္၊ ေန႔ခင္းကလည္း တခ်ီ၊ အသားကုန္ ဆြဲၿပီးၿပီေလ၊” “ငါက နက္ဖန္ ျပန္မွာဆိုေတာ့ ရသေလာက္ ထပ္ဆြဲလိုက္ဦးမယ္ေလဟာ။ ေနာက္ၿပီး နင့္ကို ဆြဲရတာ မဝေသးဘူးဟ။” “တဲက အေဝးႀကီးကို ဆရာႀကီး အရမ္းၾကာေနရင္ သူတို႔စိတ္ပူၿပီး လိုက္လာၾကလိမ့္မယ္ ဆရာႀကီးရဲ႕။” “အာ၊ နင္ကလည္း တဲထိမသြားပါဘူး၊ ဒီမွာတင္လုပ္မွာ။” “အန္၊ ဘယ္မွာလဲ၊ ဒီကန္ေဘာင္ေပၚတင္လား” “ေအးေပါ့၊ ကဲ ေျပာေနၾကာတယ္။ ကေလးကို ဟိုဘက္ ေျမညီရာခ်လိုက္။ ၿပီးနင္က ဒီနားလာ” မိတူးမာ ကေလးကို ေအာက္ခ်လိုက္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔ကို ငွက္ေျပာပင္အုပ္နား ဆြဲေခၚသြားၿပီး “ကဲနင္က ဒီငွက္ေျပာပင္ ကိုင္ၿပီး ဖင္ကုန္းထား ” ဟု ဆိုလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာက ငွက္ေပ်ာပင္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး ခါးကို ေကာ့ေပးထားလိုက္ပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ထမီကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္ရာ ေအာက္တြင္ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားေသာ မိတူးမာ၏ ဖင္ေျပာင္ႀကီး ေပၚလာပါေတာ့သည္။ ညက လ မသာသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ရာ ၾကယ္ေရာင္ျဖင့္သာ ေရးေရးေလး ျမင္ရပါသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေနာက္မွ စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ေျခာက္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသျဖင့္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုန္းယက္လိုက္ပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံး စို႐ႊဲလာသည္အထိ ယက္လိုက္ၿပီး တံေတြးမ်ားကို သူ၏လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္ေအာင္ တြန္းတင္ေပးလိုက္ပါသည္။  ေစာက္ဖုတ္ယက္ေနရလွ်င္ မရပ္ခ်င္ေသာ ဦးမင္းေမာင္မွာ အခ်ိန္မရေသာေၾကာင့္ ဆက္ယက္ေနခ်င္စိတ္ကို ထိမ္းလိုက္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ပုဆိုးကို မလိုက္ၿပီး လည္ပင္းတြင္ ေနာက္ျပန္ခ်ထားလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ လက္ဖဝါးေပၚ တံေတြးေထြးခ်ၿပီး သူ၏လီးႀကီးကို တံေတြးဆြတ္လိုက္ကာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တခါထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။  သူ၏ တံေတြးမ်ားႏွင့္ေရာ၊ မိတူးမာကလည္း ခံခ်င္လာၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ေရာ၊ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေခ်ာေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေရွာေရွာရႉရႉပင္ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ မေန႔က သူ႔ကို မိတူးမာက လီးနဲနဲတိုသည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ ေတးထားခဲ့ရာ ေနာက္မွ ေဆာင့္လိုး ေသာအခါတြင္ သားအိမ္ေခါင္းကို ေစာင့္မိၿပီး ဒုတ္ကနဲ ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္သြားၿပီး မညႇာမတာပင္ တဖုံးဖုံးေဆာင့္၍ လိုးပါေတာ့သည္။ 

မိတူးမာကလည္း တခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ ျဖစ္သာသြားသည္ သူက ၿဖဳံေတာင္ မၿဖဳံဘဲ သူ၏ဖင္ႀကီးကို ဦးမင္းေမာင္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ျပန္၍ ေကာ့ေကာ့ ထိုးေပးေနလိုက္ပါေသးသည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ ေဆာင့္အားေၾကာင့္ ေရွ႕သို႔ေရာက္ေရာက္သြားရာ မိတူးမာမွာ ငွက္ေပ်ာပင္ကို လက္ႏွင့္ ေထာက္မထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပုခုံးႏွင့္ ေထာက္ထားၿပီး လက္ျဖင့္ ဖက္ထားလိုက္ရပါ သည္။ ညအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ အသံကို လြယ္လြယ္ၾကားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မိတူးမာမွာ မေအာ္မိေစရန္ ေတာ္ေတာ္ သတိထားေနရေပသည္။ သားအိမ္ေခါင္းကို တခါေဆာင့္တိုင္း အားကနဲအားကနဲ ဖြင့္ေအာ္လိုက္ခ်င္ေသာ္ လည္း အသံၾကားမည္ဆိုးသျဖင့္ ထိမ္းထားရရာ “အု ” ကနဲ ”အိ” ကနဲ “အင့္” ကနဲသာ အသံထြက္ေနပါသည္။  ေမာင္ႏိုင္တို႔က တီဗြီၾကည့္ေနရာ တီဗြီသံေၾကာင့္ တျခားအသံကို ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ႏွင့္ မၾကားႏိုင္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ ကေတာ့ တဖုံးဖုံးေဆာင့္လိုးေနပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာေၾကာင့္ ပုံစံေျပာင္းလိုးရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္သလို အၾကာႀကီးဆြဲလိုးရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ အခ်ိန္တိုတို အတြင္းမွာ ရွိသမ်အားကုန္သုံး၍ မညႇာမတာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနေတာ့ရာ မိတူးမာမွာလည္း ထိထိမိမိရွိၿပီး ေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္

“အား.. အမေလး၊ ဆရာႀကီးေရ၊ ေကာင္းလွခ်ီလား၊ အား၊ အိ၊ အင့္ ေကာင္းတယ္ ဆရာႀကီးရဲ႕၊ အေမေရ၊ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေသေတာ့မွာဘဲ။ အား ေကာင္းတယ္။ ေကာင္းတယ္၊ ေဆာင့္။ ေဆာင့္၊ ေဆာင့္ပါ ဆရာႀကီးရယ္။ အသားကုန္ေဆာင့္ပါ။ အား…အား…အားးး ၿပီးေတာ့မယ္ ဆရာႀကီးေရ၊ အား..အား…..အား…. ၿပီးၿပီ ၊ အား ၿပီးၿပီ၊ အား ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေကာင္းလိုက္တာ ” ဟု ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ ႐ြတ္ရင္း ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ မိတူးမာ၏ အသံႏွင့္ပင္ ဦးမင္းေမာင္မွာ ပို၍ ဖီလင္ ေတြတက္လာၿပီး မိတူးမာၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပင္ သူလည္း လရည္မ်ားကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္ရင္း ၿပီးလိုက္ပါေတာ့သည္။ သူ႔လီးႀကီးအား မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ မိတူးမာလည္း ဒူးၫြတ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာပင္ကို ဖက္၍ ထိုင္ခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း လုံခ်ည္ကိုျပန္ဝတ္ၿပီး မိတူးမာေဘးတြင္ ေျမႀကီးေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး အေမာေျဖေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ မိတူးမာ၏ ကေလးေလး ကေတာ့ သူ႔အေမ ၏ ေဖာက္ျပန္ေရးဇာတ္လမ္းကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ အိပ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဆက္အိပ္ ေနပါသည္။

ေနာက္ေန႔ မနက္ေစာေစာ ေရတက္ခ်ိန္တြင္ ဦးမင္းေမာင္တစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ အျပန္လမ္းတလမ္းလုံး မိတူးမာကို လိုးခဲ့ရပုံမ်ားကို စားၿမဳံ႕ ျပန္ရင္း သေဘၤာေပၚတြင္ စိတ္က ထလာျပန္သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္မွ ဇနီးေခ်ာကို တန္းလိုးရန္ အားခဲထားလိုက္သည္။ ယခင္ကလည္း ဤသို႔ပင္ ငါးကန္မွျပန္ေသာေန႔ဆိုလွ်င္ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တခ်ီဆြဲေနက်ျဖစ္သည္။ ဇနီးေခ်ာကလည္း အထူးေျပာ စရာမလို အဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီးသား။ ဦးမင္းေမာင္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ခန႔္ ငယ္သူျဖစ္ၿပီး မိတူးမာေျပာသလိုပင္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးႏွင့္ ထန္လည္းအေတာ္ထန္သူျဖစ္ရာ ငါးရက္ခန႔္ လီးႏွင့္ေဝးေနသျဖင့္ အေတာ္လိုခ်င္ေနေလာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္ အိမ္ေရာက္မည့္ အခ်ိန္သည္ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ျဖစ္ရာ ကေလးမ်ားလည္း ေက်ာင္းသြားကုန္ၿပီး အိမ္တြင္လူရွင္းခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ လိုးခဲ့ရာမွ မိတူးမာအား ၂ ရက္သာ လိုးလိုက္ရသည္ အိမ္မွ မိန္းမကို တအားသတိရၿပီး တအားက်ဳံးခ်င္ေနမိ သည္။ သေဘၤာ ဆိပ္ကမ္းကပ္သည္ႏွင့္ ကားမငွားမီ အိမ္ကို ဖုံးဆက္လိုက္သည္။

” မိန္းမေရ၊ ေမာင္ ျပန္လာေနၿပီေနာ္၊ အဆင္သင့္ျပင္ထား ” “ မပူနဲ႔ေမာင္ သူမ်ားက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာ ၃ ရက္ရွိၿပီ ” ဦးမင္းေမာင္တို႔အိမ္သည္ ၃၅ လမ္းထဲရွိ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္တို႔ ေနသည္မွာ ၃ လႊာတြင္ ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားဆိုက္သည္ႏွင့္ ဝရန္တာတြင္ ထြက္ၾကည့္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေဖႊးေဖႊး ေရေဆးငါးႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကေသာကေမ်ာပင္ အိမ္ေပၚသို႔ တက္ခဲ့ရာ တံခါးေရွ႕ အေရာက္တြင္ တံခါးက အနည္းငယ္ ဟ ေနသည္ကိုေတြ႕ရသျဖင့္ တြန္းဝင္လိုက္သည္။ “ ဟာ.……” ေရေဆးငါးႀကီးမွာ အိမ္ေရွ႕ ဆိုဖာေပၚတြင္ ေပါင္တေခ်ာင္း ေထာင္ တေခ်ာင္းကိုေအာက္ခ်၍ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ကိုယ္ေပၚတြင္ အဝတ္အစားက လုံးဝမရွိ၊ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း။ ကေလးသုံးေယာက္ ေမြးထားသျဖင့္ ဗိုက္ကေတာ့ အနည္းငယ္ပူခ်င္သည္။ လူကလည္း အရမ္းမဝေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖစ္သည္။ 

အသားက ျဖဴစြပ္ေနရသည့္ အထဲ ေစာက္ေမႊးကိုေျပာင္ေအာင္ရိတ္ထားရာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းမို႔ေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားတြင္ ေစာက္စိႀကီးမွာ ျပဴးထြက္ေနသည္။ ဦးမင္းေမာင္က တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာဆီသို႔ အေျပးတပိုင္းသြားလိုက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။ စကားတခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ဘဲ မသူဇာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္မလိုက္ၿပီး သူ႔ႏွာေခါင္းကို မသူဇာ့ေစာက္ဖုတ္ ၾကားထဲထည့္ ၿပီး အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈိက္ရႉလိုက္သည္။ “ အား…. မိန္းမရာ ဒီေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လြမ္းလိုက္ရတာကြာ..” ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ဦးမင္းေမာင္သည္ မသူဇာ့ေစာက္ဖုတ္ကို တရႈံ႕ ရႈံ႕ နမ္းလိုက္ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံးအား တျပတ္ျပတ္ ယက္လိုက္ လုပ္ေနေတာ့သည္။ မသူဇာသည္လည္း မခံစားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဦးမင္းေမာင္၏ လွ်ာအရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံေနရရာ ပါးစပ္မွ “အင္း…အင္း…..အင္း…” ႏွင့္ ညည္းေနသလို တကိုယ္လုံးလည္း တြန႔္႐ြေနေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ေစာက္ဖုတ္ယက္ျခင္းကို ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ အဝတ္အစားမ်ားကို အလွ်င္အျမန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မသူဇာ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ဆိုဖာလက္တန္းဘက္သို႔ ဆြဲမတင္လိုက္ရာ မသူဇာ၏ ပုခုံးႏွင့္ ေခါင္းမွာ ေအာက္ဖက္ သို႔ဆိုက္သြားၿပီး တင္ပါးမွာ လက္တန္းေပၚသို႔တင္လွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီး မိုးေမွ်ာ္သြားေလသည္။ 

ဦးမင္းေမာင္သည္ မသူဇာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲလိုက္ၿပီး မတ္တတ္ကပင္ ကုန္းလွ်က္ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အားရပါးရ ယက္ေလေတာ့သည္။ ခဏေနေသာအခါ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လွ်ာကို ဝင္သေလာက္ ထိုးသြင္းၿပီး လွ်ာႏွင့္လိုးေပးေနေလသည္။ ဤသို႔ လွ်ာႏွင့္လိုးေနရာမွ ေစာက္စိအား စုပ္လိုက္ စအိုဝအား ယက္လိုက္ လုပ္ေပးေနျပန္ရာ မသူဇာမွာ တအားအားႏွင့္ ေကာ့လန္ေနေပေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အားရေအာင္ယက္ၿပီးမွ တဖန္မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္၍ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးသူ႔လီးႀကီးျဖင့္ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ ေစာက္စိအား ဖိပြတ္ေပးလိုက္ လုပ္ေနရာ မသူဇာမွာ “အား… ေမာင္ေရ၊ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ၊ လိုးပါေတာ့၊ ေမာင့္လီးႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့၊ သူဇာ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အား..ရွီး….ရွီး… ေမာင္ေရ၊ လိုးပါ၊ လိုးပါ၊ လိုးလိုက္ပါေတာ့” ဟု ေအာ္ေနေလေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လီးကို မသူဇာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တခါတည္း တဆုံး သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီး ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဒုတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ မသူဇာမွာ အားကနဲေအာ္ၿပီး ထြန႔္ထြန႔္ လူးသြားေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ဦးမင္းေမာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူမ၏ ခါးကို ေကာ့ေကာ့ေပးကာ ဆိုဖာကို လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ တဖုံးဖုံးထုေနေတာ့သည္။ 

တလမ္းလုံး ေတာင္လာေသာလီးကို အတိုးခ်ၿပီး ဦးမင္းေမာင္မွာ မသူဇာအား မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖုံးဖုံး ေဆာင့္လိုးေနေလရာ မသူဇာမွာလည္း ေရငတ္ တုန္း ေရတြင္းထဲက်သကဲ့သို႔ စိတ္ပါလက္ပါပင္ ခံေနေလေတာ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ အတန္ၾကာ လိုးၿပီးေသာအခါ ဦးမင္းေမာင္သည္ ၿပီးခ်င္လာေလသည္။ မသူဇာ မဝေသးသည္ကို သတိထားမိသျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က သူ႔လီးအား မသူဇာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ကာ မသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား ျပန္ယက္ျပန္ေတာ့သည္။  ဤတခါတြင္ေတာ့ ေစာက္စိကိုသာ ဦးစားေပးၿပီး ဖိယက္ေပးေနရာ မသူဇာမွာ တကိုယ္လုံး တုန္တက္လာၿပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ျဖစ္ကာ တခ်ီၿပီးသြား ေလသည္။ မသူဇာမွာ တခ်ီေလာက္ၿပီးယုံႏွင့္ ေက်နပ္တတ္သူ မဟုတ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္သည္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး မသူဇာကို အေပၚ ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။ 

မသူဇာကလည္း အလွည့္က်လွ်င္ မႏြဲ႕တတ္သူျဖစ္ရာ ဦးမင္းေမာင္ကိုယ္လုံးကို ခြလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို သူမလက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ ေတ့၍ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားေသာအခါ ဖိထိုင္ထားလိုက္ၿပီး ေမႊ႕ေပးေနလိုက္သည္။ ခနေမႊ႕ေပးၿပီးေနာက္မွ ဦးမင္းေမာင္၏ ပုခုံးကို အားယူ၍ ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးကို လီးတဆုံးႂကြကာ ျပန္ေဆာင့္ သြင္းလိုက္ေလသည္။ ဤသို႔ေဆာင့္လိုးရသည္ကို သေဘာေတြ႕သြားသည့္အလား မသူဇာသည္ ဖင္ကိုႂကြလိုက္ ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္ႏွင့္ တဖုံးဖုံး ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ကိုယ္ကမေဆာင့္ရလွ်င္ မၿပီးတတ္သူျဖစ္ရာ မသူဇာမွာ သူမစိတ္တိုင္းက် မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးရင္း ပါးစပ္မွ “အီး… အား… အီး… အား…”  ႏွင့္ ေအာ္ေနေလေတာ့သည္။ မသူဇာသည္ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လိုးၿပီး တကိုယ္လုံး ေခြၽးမ်ား ႏွင့္႐ႊဲေနၿပီး ေမာဟိုက္လာေသာအခါမွ ဦးမင္းေမာင္က မသူဇာ့ကို အသာေအာက္ဘက္ပို႔လိုက္ၿပီး သူက အေပၚမွ တဖန္ ျပန္ေဆာင့္လိုးျပန္ေတာ့သည္။ ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ မသူဇာလည္း ဝေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္မွာ လုံး၀ မထိန္းေတာ့ဘဲ အားရွိသေလာက္ အကုန္ေဆာင့္ကာ ၿပီးလိုက္ေလေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွလည္း “မိတူးမာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း မိသူဇာကိုေတာ့ မမွီပါဘူးကြယ္” ဟု ေတြးေနမိေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ