နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး

Unicode

တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစားအမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။

တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျင် ကျသလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို ညရှစ်နာရီခွဲ ကိုးနာရီလောက်မှ အလုပ်သိမ်းရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံမှ သူမနေထိုင်ရာ အင်းစိန်စျေးနားသို့ အပြန်ခက်ခဲတတ်၏။ ပုံမှန်ပြေးဆွဲနေကျ လိုင်းကားတွေ ဂိတ်သိမ်းသွားပြီး အောက်ဆိုက်ကားတောင် အလာကျဲသွားသည့် အချိန်မို့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်လျင် အိမ်မှုကိစ္စအတွက် ပူပန်ရခြင်းမရှိသူမို့သာ တင်ယုနွယ်အတွက် တော်သေးသည် ဟုပြောရမည်။

တင်ယုနွယ်တို့အိမ်မှာက လူဦးရေ များများစားစား မရှိ။ သူအပါအဝင် သုံးဦးသာရှိသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ယောက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်ရီနှင့် တင်ယုနွယ်၏ သားလေး မိုးထက်မြင့်တို့သာရှိ၏။ တင်ယုနွယ်က ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ လင်ဖြစ်သူက နိုင်ငံခြားသို့သွားပြီး အလုပ်လုပ်ရင်း ထိုနိုင်ငံမှာပင် နောက်အိမ်ထောင်ကျသွားသဖြင့် တင်ယုနွယ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်နှင့် ကျန်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေမျိုးသားချင်း မရှိရှာသော တင်ယုနွယ်ကို ယောက္ခမဖြစ်သူက သနားစိတ်ဝင်ကာ မြေးနှင့် ချွေးမတို့ကို ခေါ်ယူပြီး သားဖြစ်သူ၏ အပြစ်ကို ပေးဆပ်သည့်အနေနှင့် ခေါ်ယူစောင့်ရှောက်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အသက် (၂၅) နှစ်သာ ရှိသေးသည့် တင်ယုနွယ်မှာ သားဖြစ်သူရှေ့ရေးက ရှိသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တိုင် အလုပ်ထွက်လုပ်ခဲ့သည့်အပြင် အိမ်စရိတ်ကိုလည်း တဝက်မျှခံပေးသည်။ အတော်အသင့် ပြေလည်သော ယောက္ခမက တင်ယုနွယ်ပေးသော အိမ်စရိတ်ကို လက်မခံ။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က (၄) နှစ်သားကလေးကို ပြုစုစောင့်ရှောက် ထိန်းကျောင်းပေးသည့် ကျေးဇူးကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်သည့် အနေဖြင့် မရမက ပေး၏။ လင်ဖြစ်သူ စွန့်ပစ်သွားခြင်းခံရသော်လည်း မိမိခြေထောက်ပေါ် မိမိရပ်တည်နိုင်ကြောင်း မာနလေးပြသည့် သဘောလည်း ပါဝင်လေသည်။

တင်ယုနွယ်က ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်ဆိုပေမယ့် ထင်ရက်စရာမရှိ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးက စွင့်ကား မို့မောက် ဖောင်းတင်းနေဆဲဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည်လေးကလည်း အတော်အသင့်လှသူမို့ ယခုတိုင် ပိုးပန်းကြသူများရှိနေသည်။

တင်ယုနွယ်က အပျိုဘဝကတည်းက ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်း ပေါများသည်။ ယောက်ျားလေးတွေနှင့် လက်ပွန်းတတီး ပေါင်းသင်းသည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်လာတော့လည်း ထိုအမူအကျင့်က မပျောက်။ တင်ယုနွယ်တို့အိမ်ထောင် ပြိုကွဲရသည်မှာ ထိုအကြောင်းများလည်း ပါဝင်ပေသည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစ အိမ်ခွဲနေကြသည်မို့ ယောက္ခမကြီးဒေါ်ရီက တင်ယုနွယ်၏ ထိုအကျင့်ကို မသိရှိခဲ့ပေ။ ယခု အတူနေပြန်တော့လည်း မြေးဖြစ်သူ မိုးထက်မြင့်နှင့်သာ အချိန်ကုန်နေခြင်းနှင့် တင်ယုနွယ်မှာ အလုပ်သွား၊ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာခြင်းတို့ကြောင့် မရိပ်မိခဲ့။

ငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ကြောင့်လားမသိ။ တင်ယုနွယ် စကားပြောလျင် တစ်ဖက်လူကို လက်ဖြင့် ပုတ်ခတ်တို့ထိပြီး ပြောဆိုတတ်၏။ ရင်းနှီးသူများနှင့်ဆိုလျင် သာ၍ပင် ဆိုးသေး၏။ ထို့ကြောင့် တချို့ယောက်ျားသားများက တင်ယုနွယ်ကို လက်တည့်စမ်းချင်ကြသည်။ ခေါင်းပုတ် ဖင်ပုတ် လုပ်ကြသည်။ ထိုအခါမျိုး၌ တင်ယုနွယ်ကလည်း လိမ္မာကျွမ်းကျင်စွာ ရှောင်တိမ်းတတ်ပြန်၏။

လင်နှင့် ကွဲပြီးကတည်းက ဘယ်ယောကျ်ားနှင့်မျှ တင်ယုနွယ် ဖောက်ပြန်ခြင်းမရှိခဲ့။ သားဖြစ်သူအပေါ်မှာသာ အာရုံစူးစိုက်ထားခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူကို ယောက္ခမနှင့် စိတ်ချလက်ချ လွှတ်ထားနိုင်သည့် အချိန်ကျပြန်တော့လည်း မော်တာစက်ချုပ်သည့် အလုပ်ကို လုပ်နေခြင်းကြောင့် ယောက်ျားများနှင့် ထိတွေ့မှု နည်းပါးခဲ့သည်။

ယောက်ျားများနှင့် အများဆုံး ထိတွေ့ရသည့် အချိန် တချိန်တော့ ရှိသည်။ ထိုအချိန်ကို တင်ယုနွယ် အလွန်နှစ်သက်လေသည်။ အဲဒါက အလုပ်စောပြီးလို့ စောစောပြန်သည့် ညနေ ငါးနာရီခွဲ ခြောက်နာရီ အချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ် လူတွေကြားထဲ တင်ယုနွယ် တိုးဝှေ့စီးရင်း အခွင့်အရေးယူတတ်သော ယောက်ျားများနှင့် ထိတွေ့ရခြင်းကို သူမအလွန်သဘောကျသည်။ ကားအလွန်ကြပ်သည့် အခါမျိုး၌ ဖင်ချင်းပေါက်နေသော ခရီးသည်များကြားထဲ နောက်ထပ်ခရီးသည်တွေ ရောက်လာပြန်သည်။ ကြားထဲသို့ ရောက်လာသည့် ခရီးသည်က ယောက်ျားသားဖြစ်ပြီး အခွင့်အရေးယူတတ်သူဆိုပါက ကြိုက်ရာအိုးရွေးဆိုတာလို ဖြစ်သွားပေ၏။

တင်ယုနွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အလှဆုံးက တင်သားများပင် ဖြစ်သည်။ သေးကျဥ်သော ခါးလေးမှ ကွေ့ဝိုက် ကားဆင်းသွားသော ဖင်အိုးကားကားကြီးက တင်ယုနွယ်၏ အလှကို ဖော်ထုတ်ပေးနေ၏။ ထို ကားထွက်နေသော ဖင်အိုးကြီးက နောက်သို့ အနည်းငယ် ကောက်၍ မို့မောက်နေသေး၏။ ထို့ကြောင့် တင်ယုနွယ်ကို မြင်လျင် ယောကျ်ားတွေ လည်ပြန်ကြည့်ရသည်မှာ မျက်စိတဆုံးကြည့်ကြသည်မှာ ထိုဖင်အိုးကြီးကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ထိုသို့သော ဖင်အကိတ်ကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် လူကြပ်သည့်ကားကို တက်စီးပြီဆိုလျင် အဘယ်သို့ ဖြစ်မည်နည်း။ ဖင်အိုးကြီးနောက်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး တေ့ချင်၊ ထောက်ချင်သည့် လူတွေ မျက်စိကျစရာ ဖြစ်နေပေမည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ထိုသို့သော လူမျိုးတွေကို မျှော်လင့်နေတတ်သူ ဖြစ်၏။

လူကြပ်ကြပ်ကြားမှ ဖင်ကြီးကို လာအထောက်ခံရလျင် တင်ယုနွယ် အလွန်သဘောကျတတ်သည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဖင်ကို မသိမသာ လှုပ်ရမ်းပေးပြီး အနောက်ကလူကို အရသာကောင်းကောင်းကြီး ပေးတတ်သလို သူမကလည်း လီးချေင်းကြီး၏ အလုံးအထည် အဖုအထစ်တို့မှ ရရှိသော အတွေ့ထူးကို ခံစားတတ်သည်။ အပေးအကမ်း ရက်ရောသည်ဟုပင် ပြောရပေမည်။ သူမကြောင့် ဆင်းရမည့် ကားမှတ်တိုင် ကျော်သွားရသူ မနည်းတော့။

တင်ယုနွယ်မှာ ထိုအပြုအမူမျိုးကို အလုပ်စောစောဆင်းသည့် အခါမျိုးမှသာ လုပ်ခွင့်ရခြင်းကြောင့် အခွင့်အရေးရတိုင်း ရက်ရက်ရောရော အမ်းတတ်ပေသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖင်အိုးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့မှာ မျောပါလာရသူကတော့ ကျန်ခဲ့သည့် မှတ်တိုင်ကို ကားပြန်စီးပေရော့ပဲ။ အကယ်၍ တင်ယုနွယ်၏ အပေးအကွေးကြောင့် လွယ်မယ်ထင်ပြီး လိုက်လုံးကြလျင်လည်း သူမ အလုပ်ပြန်လာတိုင်း ငမ်းတတ်ကြသည့် လမ်းထိပ်မှ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများနှင့် ပြဿနာဖြစ်သွားရမည်မှာ မလွဲပေ။

တင်ယုနွယ်က ကွမ်းကျင်စွာ တိမ်းတတ် ယိမ်းတတ်သည့် မိန်းကလေးမျိုးပင်ဖြစ်၏။ တင်ယုနွယ်၏ အပြုအမူအပေါ် ရှုံ့ချအပြစ်ပြောစရာတော့ မရှိပေ။ သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်း မရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။

—————————————

ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။ မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တစ်ခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။ အောက်ဆိုက်ကား ဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။

” ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. ”

တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း ခြေလေးဆောင့်ကာ ကားကို မျှော်လင့်တကြီး မျှော်နေရာမှ နောက်သို့ ပြန်ဆုတ်နေလိုက်သည်။ တက္ကစီက တင်ယုနွယ်ရှေ့မှ ဖြတ်ကျော်မောင်းသွားသည်။ ရှေ့နှစ်လံလောက်အကွာတွင် ကားရပ်သွားပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာ၏။ တင်ယုနွယ် နားမလည်နိုင်သလိုနှင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကားက သူမရှေ့မှာ တုံ့ကနဲရပ်လာ၏။ ကားထဲမှာ ခရီးသည်မပါဘဲ မောင်းသူတစ်ဦးသာ ရှိနေသည်။

” ညီမ.. ဘယ်ပြန်မလို့လဲ ”

” ရတယ် အစ်ကို.. ရတယ်.. ကျမ လိုင်းကားစောင့်နေတာ.. ”

” မဟုတ်ပါဘူး.. အစ်ကိုက ဘုရင့်နောင်ဘက် ဂိတ်ပြန်ထိုးရမှာဆိုတော့ လမ်းကြုံရင် ခေါ်သွားပေးမလို့ပါ.. ကားခပေးစရာ မလိုပါဘူး.. လိုင်းကားတွေက ဒီအချိန်ရှားသွားပြီလေ.. ညီမတစ်ယောက်ထဲ ညည့်နက်သွားမှာစိုးလို့ပါ ”

ပထမ သူမကို မကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးထင်သွားမှာစိုး၍ တင်ယုနွယ် အတင်းငြင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကားမောင်းသူက သူမ၏ အထင်ကို ရိပ်မိဟန်ဖြင့် ဖော်ဖော်ရွေရွေ ပြောဆိုကာ အကူအညီပေးသည့်သဘော ပြောလာမှုကြောင့် တင်ယုနွယ် အားနာသွားရသည်။

” အင်း.. ကျမက အင်းစိန်စျေးနား ပြန်ရမှာ.. ကားငှားခတော့ မတတ်နိုင်ဘူးနော်.. ”

” ရပါတယ်.. အစ်ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက်.. တက် ”

ဒီလိုနဲ့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် မိတ်ဆွေသစ်တစ်ယောက် တိုးခဲ့ရပြန်သည်။ တက္ကစီမောင်းသူက အသက် (၃၈) နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကိုသိန်းမောင်ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်နှင့် အမှတ်တမဲ့ တွေ့ဆုံဖြစ်သည့်နေ့မှ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သိန်းမောင်မှာ သူမ အလုပ်ပြန် ကားစောင့်သည့် ကားဂိတ်အနီးတွင် သူ၏ အငှားကားလေးဖြင့် မယောင်မလည် ရောက်ရှိနေတတ်တော့သည်။ တင်ယုနွယ်ပြန်တိုင်း သူ၏ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတတ်သည်။ နေ့စဥ်ရက်ဆက် ကြိုပို့လုပ်ပေးခြင်းကြောင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ရင်းနှီးလာကြ၏။

သိန်းမောင်ကလည်း ကလေးအဖေ တစ်ခုလပ်တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၏။ ထိုအကြောင်းကိုလည်း သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို ပွင့်လင်းစွာ ပြောပြထားသည်။ သိန်းမောင်၏ မိန်းမက ကလေးတစ်ယောက်နှင့် သူ့ကိုထားပစ်ခဲ့ပြီး လင်ငယ်နောက်သို့ လိုက်သွားတာ ဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ်မှာ သူမနှင့် ဘဝတူချင်းလည်းဖြစ်ပြီး သူမအပေါ် အစ်ကိုတစ်ယောက်လို ဖေးမကူညီတတ်သော သိန်းမောင်ကို စာနာနားလည်ကာ ပိုမိုခင်မင်လာခဲ့သည်။ အချိန်နေ့ရက်တို့ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုကလည်း နက်ရှိုင်းလာခဲ့တော့သည်။

တစ်ရက်မှာတော့…

” ညီမ.. ဒီနေ့အလုပ်နားလို့ရလား ”

” ဟင်.. အစ်ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ”

” ညီမကို တစ်ခုခု လိုက်ကျွေးချင်လို့ပါ.. ညက အစ်ကို ကားဆွဲကောင်းတယ်လေ ”

တင်ယုနွယ် အလုပ်သွားချိန် လာကြိုပြီး သိန်းမောင်က မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အစပိုင်း၌ တင်ယုနွယ် အလုပ်ပြန်ချိန်သာ သိန်းမောင် လာကြိုတတ်သော်လည်း ရင်းနှီးမှုပိုလာသည့် နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်သွားချိန်လည်း သိန်းမောင် လိုက်ပို့တတ်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က သိန်းမောင်ကို သူမတို့ လမ်းထိပ်မှတ်တိုင်တွင် မစောင့်ခိုင်းပဲ ရှေ့တစ်မှတ်တိုင်မှသာ ကြို၍ စောင့်ခိုင်းတတ်သည်။ သိန်းမောင်နှင့် ရင်းနှီးမှုကို သူမတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှ ပြောစရာ ဖြစ်လာမည်စိုး၍ပင် ဖြစ်သည်။ သူမက စဥ်းစားချင့်ချိန်တတ်သော မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို တင်ယုနွယ် လက်ခံလိုက်သည်။ သိန်းမောင်အပေါ် စာနာသနားစိတ်ဖြင့် သူမ သံယောဇဥ် တွယ်မိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် သိန်းမောင် အလိုကို လိုက်လျောမိတာ ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် ဟင်းအမည် စုံလင်စွာဖြင့် တင်ယုနွယ်ကို ကျွေးမွေး၏။

” စား.. ညီမ ”

” အစ်ကိုလည်း စားလေ.. ”

” ဟို.. အစ်ကို နည်းနည်းလောက် သောက်ချင်တယ်.. ညီမ ခွင့်ပြုပါလား ”

ထမင်းစားခါနီး တစ်ပက်နှစ်ပက်လောက် သောက်တတ်သော အကျင့်ကြောင့် သိန်းမောင် တောင်းဆိုလိုက်သည်။

” ရပါတယ်.. အစ်ကိုရဲ့.. သောက်ချင်သောက်ပါ.. ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မသောက်နဲ့နော်.. ကားမောင်းရဦးမှာ.. ”

” အင်းပါ.. ညီမရဲ့ ”

သိန်းမောင်နှင့် တင်ယုနွယ်တို့ စားသောက်လို့ပြီးသည့် အချိန်က နေ့တဝက်ပင် မကျိုးသေး။ သိန်းမောင်က သူမကိုနောက်တစ်ခု တောင်းဆိုပြန်သည်။

” ညီမ.. မပြန်ပါနဲ့ဦးနော်.. အစ်ကိုတို့ ကားပတ်မောင်းပြီး စကားပြောကြမယ်လေ ”

” အစ်ကိုက ကားမဆွဲတော့ဘူးလား.. ”

” ဟင့်အင်း.. အစ်ကို ဒီနေ့ ညီမနဲ့ လျှောက်လည်မယ် စိတ်ကူးထားတာ ”

” အို.. အစ်ကိုကလည်း.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သိန်းမောင် ပြုမူနေပုံက သမီးရည်းစားတွေနှယ်။ နောက်ပြီး သိန်းမောင်၏ အကြည့်တွေကလည်း သူမအပေါ် အရမ်းစူးနစ်မှု ရှိနေသည်ဟု တင်ယုနွယ် မိန်းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။

” အစ်ကိုတို့ ကားလျှောက်မောင်းကြမယ်နော် ”

တင်ယုနွယ် ခေါင်းညိတ်မိပြန်ပါသည်။ သိန်းမောင်က သူ၏ကားလေးကို လှည့်ပတ်လျှောက်မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရန်ကုန်မြို့ပြင်သို့ ဦးတည်လာသည်။ အောင်ဇေယျကြိုးတံတားကြီးကို ကျော်လွန်၍ တွံတေးဘက်သို့သွားသော လမ်းဘက် မောင်းနှင်နေ၏။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ဘယ်သွားမှာလဲ၊ ဘယ်မောင်းနေတာလဲ မမေး။ အသာငြိမ်သက်ကာပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အချိန်က နေဝင်ဖျိုးဖျ အချိန်သို့ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

သိန်းမောင်က သူ၏ကားလေးကို ကားလမ်းမကြီးမှ ဘေးသို့ သွယ်ဆင်းသွားသော လမ်းကလေးတစ်ခုဆီသို့ ချိုးကွေ့ချလိုက်ပြီး ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။

” ညီမ.. အောက်ဆင်းလေ.. လေကောင်းလေသန့်လေးရှူပြီး စကားပြောကြတာပေါ့ ”

” မဆင်းချင်ဘူး အစ်ကိုရယ်.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်တွေခုန်နေသည်။ သိန်းမောင် သူမကို ဘာကြောင့် ဒီကို ခေါ်လာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ်ထဲ သိနေသလိုပင်။ နောက်ပြီး ထိုလမ်းကြားလေးထဲ၌လည်း ကားနှစ်စီး သုံးစီး နေရာအတော်ခြားကာ ရပ်ထားကြောင်း တွေ့လိုက်မိသဖြင့် ဒီနေရာလေးက အတွဲတွေလာပြီး ချစ်ကြည်နူးတတ်ကြသည့် နေရာလေးဖြစ်ကြောင်း သူမ နားလည်လိုက်ခြင်းကြောင့်လည်းပါသည်။

တင်ယုနွယ် မထုံတတ်တေးနဲ့ ငြိမ်နေတော့ သိန်းမောင် မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့လာသည်။ အရက်ရှိန်ကြောင့် သွေးကလည်း ဆူနေပြန်ရာ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း လူကပါချင်နေသည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုမှ ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြန်၏။

” အို.. အစ်ကို.. ”

တင်ယုနွယ် မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့် မော့ကြည့်သည်။ သိန်းမောင်ကလည်း စူးစူးနစ်နစ် ပြန်ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ မျက်လုံးချင်းစကားပြောသည်။ ထိုမှရင်ဘတ်ချင်း နားလည်သွားကြပုံရသည်။ ထိုင်ခုံတစ်နေရာစီမှ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားကြတော့၏။

သိန်းမောင်က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပွေ့ထားပြီး ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေသော ပါးပြင်မို့မို့လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် နဖူးပြင်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့တို့ကိုလည်း မက်မက်မောမောဖြင့် ယုယစွာနမ်း၏။ တင်ယုနွယ်၏ လည်ပင်းလေးက မော့နေပြီး မျက်လုံးလေးကို မှေးမှိတ်ထားကာ သိန်းမောင်၏ အနမ်းကို ကြည်ဖြူစွာခံယူသည်။ သူမလက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။

သိန်းမောင် တစ်ဆင့်တက်ပြန်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖူးပြည့်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရုန်းကန်ချင်ဟန်နှင့် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားရှာ၏။

သိန်းမောင် လက်ရဲဇက်ရဲ ဖြစ်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပခုံးသားပေါ်မှ လက်တွေက ရင်သားပေါ်သို့ရောက်ရှိသွား၏။ နို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်နယ်ပေး၏။

” ပွတ်.. အွန်း.. ပွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. အစ်ကို.. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ညီမ မကြိုက်ဘူးကွာ.. ”

” အရမ်းချစ်နေမိပြီ နွယ်ရယ်.. အစ်ကို အရမ်းချစ်နေပြီ သိလား.. ”

” အို..ပွတ်.. ပွတ်.. အွန်း.. ဟွန်း.. ပွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် ငြင်းသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်က သူ့ကိုနာမည်ပင် အဖျားဆွတ်ခေါ်ပြီး အရမ်းချစ်တယ်ဆိုသော စကားကို တတွတ်တွတ်ပြောကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်မံ၍ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြန်သည်။ သိန်းမောင်၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေကို တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် အံတုနိုင်ခြင်း မရှိတော့ပေ။ တခဏအတွင်း ပြန်လည်တုန့်ပြန်သော အနမ်းများ ပေးလိုက်မိတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။ သိန်းမောင် ပိုမိုရဲတင်းသွက်လက်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး အတွင်းမှ ဘရာစီယာအောက်ထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ နွေးထွေးအိညက်သော နို့အုံလေးကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။

” အွန်း.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာသည်။ သူမ၏ လက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို မချင့်မရဲဟန်ဖြင့် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်နေရှာ၏။ တင်ယုနွယ်မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွဲပြီးနောက်ပိုင်း ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ကာမအရသာကို နူးညံ့သော အထိအတွေ့များဆီမှ စတင်ခံစားလာရပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရမ္မက်သွေးများ တဖြည်းဖြည်း ဆူပွက်လာပြီဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ် ထိုင်နေသောခုံကို နောက်သို့ လှန်ချလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်လို့သွားရသည်။

” သိပ်ချစ်တယ်.. နွယ်ရယ် ”

သိန်းမောင်ကပြောရင်း ကားမောင်းသူ ထိုင်ခုံဘက်မှ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်ထိုင်သည့် ထိုင်ခုံဘက်သို့ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်ဖြင့်ပင် ဝင်၍ ပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ယုနွယ်ကို ထွေးဖက်ပွေ့ပိုက်ထားရင်း နဖူး၊ ပါးပြင်၊ လည်ပင်းတို့ကို နမ်းပြန်သည်။ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို နှိုက်ပြီး နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည်။

တင်ယုနွယ်မှာတော့ သိန်းမောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းရှုံ့မှုများကြောင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ရင်ဘတ်လေးကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကော့တက်သွားရရှာသည်။ နှုတ်မှလည်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေတက်ကာ ငြီးငြူသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေပြန်သေး၏။

သိန်းမောင်၏ အကိုင်အတွယ်တွေက တင်ယုနွယ်၏ အဓိကနေရာတွေဆီသို့ ရောက်ရှိလာပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်က တင်ယုနွယ် ကျောအောက်သို့ ထိုးသွင်းကာ လက်လျှိုပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ တင်ယုနွယ်၏ ဗိုက်သားလေးတွေပေါ် ပထမဆုံး အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း လျှောတိုက်ပွတ်ဆင်းသွားကာ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်တွင် တရွရွပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုမှ ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေပေါ် ဖြေးညင်းစွာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။

” အင်း.. ဟင်း.. အစ်ကိုရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး.. အရမ်းဆိုးတာပဲ.. ”

တင်ယုနွယ်က သူမကိုယ်သူမ သိန်းမောင်ခေါ်သည့်အတိုင်း ‘နွယ်’ ဟုပင် သုံးနှုန်းလိုက်ပြီး ခပ်ချွဲချွဲလေး ပြောလိုက်သည်။ ထိုအမူအရာလေးကို ကြည့်ပြီး သိန်းမောင်၏ ရမ္မက်တွေ ပိုပြင်းထန်လာရကာ လက်တွေက တင်ယုနွယ်၏ ထမီစအောက်နားမှ လျှိုသွင်းကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အုပ်ကိုင်ဖိညှစ်လိုက်လေတော့၏။

” အင့်.. ဟင့်.. အစ်ကိုရယ်.. ”

တင်ယုနွယ် ဖင်လေးက ကြွတက်လို့လာသည်။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သိန်းမောင်က သူမ၏ ထမီလေးကို ခါးဆီသို့ မရရအောင် လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာ။ မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ရှက်နေသော်လည်း အသာပင် ငြိမ်သက်နေရှာ၏။ သူမလည်း ကာမရေယာဥ်ကြောမှာမျောကာ ရမ္မက်စေစားရာသို့ လိုက်ပါချင်နေမိပြီဖြစ်၏။

ကားခေါင်းခန်း နေရာကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်လေးထဲ၌ပင် အလုပ်ဖြစ်အောင် သိန်းမောင် အသည်းအသန် ကြိုးစားနေ၏။ အချိန်အခါကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မှောင်စပြုနေပြီမို့ သိန်းမောင် ရဲတင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာလည်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းနေရပြီမို့ သိန်းမောင်အမြင်အာရုံ၌ သူမ၏ အလှကို မက်မောနေပြီ ဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ်၏ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကတော့ အဓိက စောက်ဖုတ်လေးပေါ်၌ လုံခြုံစွာ ဖုံးအုပ်ထားဆဲပင်။ သို့ပေမယ့် သူမစောက်ဖုတ်အုံလေးက ပင်တီလေးအောက်မှပင် ဖောင်းကြွခုံးထလို့နေသည်။ ထိုနေရာသို့ သိန်းမောင် မက်မောစွာ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်လွန်းသဖြင့် တင်ယုနွယ် မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ထားသည်။ အသားတွေကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသည်။ ကလေးတစ်ယောက်မွေးဖူးသော မိန်းမပေမယ့် ကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေ၊ နေရာ၊ အချိန်အခါက သူမကို ရင်ဖိုကာစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။

သိန်းမောင်က သူမ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကူညီကာ ဖင်ကြွပေးပြီး အချွတ်ခံသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မက်မောစရာ ကောင်းလောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောက်ျားနှင့်ဝေးတာကြာပြီမို့ အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျက် တင်းမောက်လျက် ရှိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ဖြင့် သိန်းမောင် မက်မောစွာကြည့်သည်။ တံထွေးကိုလည်း ခဏခဏ မျိုချလို့နေသေး၏။ သူ့စိတ်တွေကို ချုပ်တီး၍ မရနိုင်တော့။ သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှပင် ကျော်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ သိန်းမောင်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် အလွန်မင်း တောင့်တင်းမာကျောလို့နေ၏။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး လက်ဖြင့်ထိန်းကာ သူမ၏ ပေါင်တန်ရှိရာနေရာသို့ သူ့ဒူးကိုထောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကျဥ်းကြပ်လှသော ကားရှေ့ခန်းထဲ၌ပင် မရ ရအောင်လိုးဖို့ သိန်းမောင် ကြိုးစားနေလေသည်။ ကားအတွင်း မီးမှိန်မှိန်လေးကြောင့် မသဲမကွဲ မြင်နေရသော စောက်ဖုတ်အုံဆီသို့ သူ၏လီးကို တေ့ထောက်လိုက်သည်။

” အင်း.. ဟင့်.. အစ်ကို.. ”

လီးက စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့် ထိုးထောက်လိုက်မိသဖြင့် တင်ယုနွယ် ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကော့တက်သွားသည်။ တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ပေါ် လီးထောက်မိမှ သူမ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တွေထနေသလဲဆိုတာ သိန်းမောင်သိလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝတွင် ပူနွေးချွဲပျစ်သော အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို လီးထိပ်ကြီးမှတဆင့် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင် သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို အကူအညီယူကာ စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး ဖိလိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

” ပွတ်.. ဖွတ်.. ဒုတ်.. ”

” အ.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. ”

လီးက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှောကနဲ တရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်ကာ လီးဒစ်ကြီးက သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ် အသာလေး ခံနိုင်သည်။ သိန်းမောင်၏ ဆောင့်ချက်ကို အသံလေးထွက်ပြီး သာမန်ငြီးငြူရုံမျှသာ ပြုသည်။ သိန်းမောင်လီးက တုတ်ခိုင်သော်လည်း (၅) လက်မလောက် ရှည်သည်။ ကားထိုင်ခုံပေါ် ခွေခေါက်ဖြဲကားသည့် ပုံစံဖြင့် အလိုးခံနေရခြင်းကြောင့်သာ သားအိမ်ကို လီးက သွားဆောင့်မိခြင်းဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်က လီးစဝင်ပြီးသည်နှင့် ဆက်တိုက်ပင် မရပ်မနား ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလှသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကော့ခံသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့်လည်း လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးသည်။ အောက်ပေးကောင်းကောင်းဖြင့် အလိုးခံသည်။

တင်ယုနွယ်၏ အပေးကောင်းမှုကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်တက်လာရတော့သည်။ ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေကလည်း အဆမတန် မြန်ဆန် ပြင်းထန်လာတော့၏။

” ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ”

” အင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင်း.. အင်း.. ဟင်း.. ”

ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်လာသည်။ မြန်လာသည်။ သိန်းမောင် ပြီးချင်လာသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွင်းသားများဖြင့် အတင်းဆွဲညှစ်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အရသာတွေ့ကာ ဖီးတက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကင်းကွာပြတ်လပ်နေခဲ့သော ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာ ခံစားနေရသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင်…

” ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ”

” အ.. အ.. အင်း.. ဟင့်.. ဟင်း… ”

ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲသံကို ကြားလိုက်ရပြီး တင်ယုနွယ်တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့တက်လို့သွား၏။ သူမ ပြီးသွားကြောင်း သိန်းမောင်သိလိုက်သည်နှင့် ခဏမှာပင် သူ၏လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေကို တင်ယုနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်တော့လေသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်မှ အစပြု၍ တင်ယုနွယ်နှင့် သိန်းမောင်တို့ လစ်ပင်းတူဂဲသားများအဖြစ် တွဲနေကြတော့သည်။ ထိုဆက်ဆံမှုမျိုးကို နှစ်ယောက်လုံးက ကြည်ဖြူစွာ လက်ခံထားကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သားသမီးကိုယ်စီရှိကြသူများမို့ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းခြင်း မပြုကြတာပဲရှိသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်၏ တက္ကစီမောင်းသည့် အသိုင်းအဝိုင်းမှ သူငယ်ချင်းများအားလုံးက သူတို့၏ ဆက်ဆံရေး အခြေအနေကို နားလည်ထားကြလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် တင်ယုနွယ်မှာလည်း သိန်းမောင်၏ သူငယ်ချင်း အတော်များများနှင့် သိကျွမ်းလာခဲ့လေသည်။

သိန်းမောင် ဂိတ်ထိုးတတ်သည့် ဘုရင့်နောင်လမ်းဆုံအနီးရှိ တက္ကစီဂိတ်သို့ သူမ အရောက်အပေါက် များလာခဲ့သည်။ ယခင်ကတည်းက ယောကျ်ားလေး မိတ်ဆွေများနှင့် တရင်းတနှီး နေတတ်သော တင်ယုနွယ်မှာ ဂိတ်တွင် သိန်းမောင် မရှိသည့်အခါများ၌လည်း သိန်းမောင်၏ သူငယ်ချင်းများနှင့်ပင် အဖွဲ့ကျနေတတ်လေသည်။

” မနွယ်တို့ကတော့ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ပိုပိုလှလာသလိုပဲနော် ”

” ဟွန်း.. လာမြှောက်မနေစမ်းပါနဲ့.. စလင်းရယ်.. ငါ လခ မထုတ်ရသေးဘူး.. ”

” ဟာဗျာ.. မုန့်စားချင်လို့ မြှောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ.. တကယ်ပြောတာပါ ”

” ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် သဘောခွေ့နေသည်။ မိန်းမတို့ သဘာဝ အမြှောက်ကြိုက်သည်ပဲ မဟုတ်လား။ ဒီ စလင်းဆိုတဲ့ ပထန်ကပြား ကောင်လေးကလည်း ဘယ်သူနဲ့တွေ့တွေ့ အောက်ကျို့ပြီး ပေါင်းတတ်သည့်လူမျိုး။ ဒီတော့ သူမနှင့် အမြဲလိုလို စကားလက်ဆုံကျကာ ခေါ်ပြောနှုတ်ဆက် ရင်းနှီးမှု ပိုရှိနေသူဖြစ်၏။

သိန်းမောင်ကတော့ သူ ကားဆွဲကောင်း၍ ဝင်ငွေဖြောင့်သည့်အခါတိုင်း တင်ယုနွယ်ကို ခေါ်ခေါ်ပြီး တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ အပီဖြုတ်သည်။ သူမကလည်း သိန်းမောင်ဆန္ဒအတိုင်း အမြဲပင် လိုက်လျောသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်နဲ့ ကာမဆက်ဆံချိန်များ၌ တင်ယုနွယ် အလိုမပြည့်မှုများ ကြုံလာရသည်။

သိန်းမောင်လီးက လုံးပတ်တုတ်သော်လည်း သိပ်မရှည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ အားရတင်းတိမ်ခြင်း မရှိပေ။ ပြီးတော့ သိန်းမောင်က သုတ်ထွက်လည်း အနည်းငယ် မြန်သည်။ စပြီးချစ်စ လိုးစတုန်းကတော့ သိန်းမောင်က တစ်ကြိမ်ဆုံလျင် ၂ ချီလောက်တော့ အနည်းဆုံး ဖြုတ်တတ်သည်။ နောက်ပိုင်း ဆက်ဆံမှုအကြိမ် များလာသည်နှင့်အမျှ တင်ယုနွယ်အပေါ် တပ်မက်စိတ် လျော့ပါးလာပြီး တစ်ချီကောင်းသာ ဖြုတ်နိုင်တော့သည်။ လင်နဲ့ကွဲပြီး လီးငတ်နေတဲ့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် အလိုးခံစရာ လီးတစ်ချောင်းရတော့လည်း အားရတင်းတိမ်မှု မရှိသဖြင့် အခက်ကြုံနေရတော့သည်။

—————————————-

တနေ့ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို တည်းခိုခန်းမှာ ခေါ်ဝိုက်ပြီး အပြန်၌ သူ့ကားကို ခရီးသည်တစ်ဦးက တားလေသည်။ ခရီးသည်က ခရီးဝေးသွားမည့်သူ။ ပိုက်ဆံအတော်ရမည့် ခရီးဖြစ်သည်။

” အစ်ကို အော်ဒါလိုက်သွားလိုက်မယ် နွယ်.. နွယ့်ကို ဂိတ်မှာ ချထားပေးခဲ့မယ်.. အဲဒီက ပြန်လို့ အဆင်ပြေမလား ”

” ရတယ် အစ်ကို.. လိုက်သွားလိုက်ပါ.. ”

တည်းခိုခန်းမှအပြန် တင်ယုနွယ်ကို သိန်းမောင်က လိုက်ပို့နေကျဖြစ်သော်လည်း ဒီနေ့တော့ အခြေအနေက ပြောင်းသွားသည်။ ဂိတ်ရောက်တော့ သူမ ဆင်းကျန်ခဲ့ပြီး သိန်းမောင်က ဘုရင့်နောင် တံတားဘက်မှ တက်သွားပြီး နယ်အော်ဒါလိုက်သွားခဲ့သည်။

ဂိတ်ထဲမှာ စကားဝင်ပြောဦးမည်ပြုပြီးမှ တင်ယုနွယ် အိမ်ကိုပဲ တန်းပြန်တော့မယ်ဟု စိတ်ကူးကာ လိုင်းကားဂိတ်ဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

” မမနွယ်.. ဘယ်သွားမလို့လဲ ”

” ဟယ်.. စလင်း ငါပြန်တော့မလို့.. ကားစောင့်နေတာ.. ”

” ကျနော်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ.. ဒီခရီးသည် အစ်ကို့ကိုပို့ပြီးရင် ပြန်လိုက်ပို့မယ် ”

စလင်းက ပျူငှာချိုသာစွာ ခေါ်နေတော့ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာတော့။ ခရီးသည်က နောက်မှာထိုင်နေခြင်းကြောင့် သူမ ကားရှေ့ခန်းထဲသို့ စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခရီးသည်က ကြို့ကုန်းဘက်သွားမှာ ဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ် အပြန်လမ်းသင့်သည်။ ဒါပေမယ့် စလင်းက ဘုရင့်နောင်အောက်လမ်းမှ ပတ်ပြီးမောင်းနေသည်။ ခရီးရှည်အောင်လုပ်ခြင်းဖြစ်၏။

သွားရာလမ်းတလျှောက် စလင်းက ကားဂီယာထိုးတိုင်း တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တန်တွေကို မထိထိအောင် ပြုလုပ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွေ့အထိကို ခံစားမိသော်လည်း မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်လို့နေသည်။ စလင်း၏ ဂီယာထိုးသောလက်က သူမပေါင်ကို လာထိမိတိုင်း အတွေ့ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံစားနေသည်။ မကြာသေးသည့် အချိန်က သိန်းမောင်နှင့် လိုးဆော်ခဲ့ရာ၌ တင်းတိမ်ခြင်းမရှိသေးသော စိတ်ကို ဤအထိအတွေ့ဖြင့် အာသာဖြေနေမိသည်။

ခရီးသည်ပို့ပြီးတော့ စလင်းမှာ ပိုအတင့်ရဲလာသည်။ မတော်တဆလိုလို လုပ်နေရာမှ သိသိသာသာကြီး ပေါင်တန်တွေကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်လာသည်။ ဒါကိုလည်း သူမ မသိသလို လုပ်နေပြန်သည်။ အမှန်တော့ တင်ယုနွယ်မှာ စလင်းဆီမှ အထိအတွေ့လေးတစ်ခုအပေါ် အခြေခံပြီး မပြည့်ဝခဲ့သော သူမ၏ ရမ္မက်စိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ စလင်း၏ စိတ်ထဲမှာတော့ သူမကို လက်တည့်စမ်းကြည့်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး သိမ်းသွင်းအချောင်နှိုက်ကာ ကာမကိုအရယူဖို့ ကြံစည်နေသည်ကို တင်ယုနွယ် မသိ။

” မနွယ်.. အချိန်ရသေးလား ”

” ဟင်.. ရပါတယ်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ စလင်း.. ”

” ကျနော် အိမ်ခဏဝင်ချင်လို့.. လိုင်စင်သက်တမ်းတိုးစာရွက် ယူစရာရှိတာ မေ့ကျန်ခဲ့လို့.. ခဏပါ.. ဖြစ်လား ”

” ရပါတယ်.. သွားလေ.. ”

ကိုစလင်းက လူပျိုလူလွတ်၊ တစ်ယောက်ထဲနေသည်ဆိုတာ တင်ယုနွယ်သိသည်။ ယခု ကိုစလင်း ဘာအကွက်ဆင်ပြီး ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းတယ်ဆိုတာလည်း ရိပ်မိသည်။ သူမမှာ စလင်းဆိုသူကို စိတ်ဝင်စား စွဲလန်းသည်ကား မဟုတ်။ ဒါပေမယ့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို ရမ္မက်အလိုအရ တပ်မက်သည့်သဘောဖြင့် ယခုအချိန်၌ ကိုစလင်း၏ အကွက်ဆင်မှုကို လိုက်လျောနေ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ် တွေးထင်ထားသည့်အတိုင်း စလင်းက သူ၏အိမ်ထဲသို့ အတင်းဖိတ်ခေါ်သည်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ လက်ချင်း၊ အသားချင်းထိတွေ့မှုဖြင့် အသားယူကာ အစပျိုးသည်။ သူမက အလိုက်သင့် ငြိမ်သက်နေတော့ ပိုပြီးရဲလာသည်။ တင်ယုနွယ်ကို အလွန်လွယ်ကူသော ကြိုက်ကုန်း မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် စလင်းက ထင်မြင်ချက်ချလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တင်ယုနွယ်၏ ခါးလေးကို ပွေ့ဖက်ကာ ပါးပြင်လေးကို နမ်းရှုံ့ခြင်းများပြုလုပ်လာလေသည်။

ဘယ်လိုပြောရမလဲ..။ တင်ယုနွယ်က လီးဆာပြီး အလိုးခံချင်နေသူ။ အလိုရမ္မက် မပြည့်ဝမှုတွေကြောင့် ထန်နေသူ။ စလင်းက တင်ယုနွယ်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့တွေကို မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်နေသူ။ တင်ယုနွယ်ကို လိုးချင်နေသူ။ အခြေအနေတွေ ဖန်တီးပြီး နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ့်လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ ကြံနေကြသူတွေဆိုတော့ အပေးအယူမျှသွားကြလေသည်။

စလင်းမှာ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေ ပြောမနေတော့ဘဲ တင်ယုနွယ်ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ ပွေ့ချီသွားလေရာ တင်ယုနွယ်မှာ ရင်ဖိုလှိုက်မောစွာဖြင့် အားမတန် မာန်လျှော့သည့် ဟန်ဆောင်ကာ လိုက်ပါသွားတော့သည်။ စလင်းက သူမကို ကုတင်ပေါ်သို့ ချလိုက်ပြီး သူကပါ ကုတင်ပေါ်လိုက်တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ ဝတ်ထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ ဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်သည်။ အထဲမှ ဘရာစီယာအနက်လေးက မလုံတလုံသိမ်းထုပ်ထားသော နို့အုံကြီးက ပြူးထွက်လို့နေသည်။

စလင်းက အာသာငမ်းငမ်းနှင့် ဘရာလေးကို ကြိုးစားဖြုတ်ပြီးနောက် နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ချေမွနေတော့သည်။ ခါးမှ ထမီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် စောက်ဖုတ်လေးကို မို့မို့ဖောင်းဖောင်း တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အကွဲကြောင်းထိပ်နားလောက်တွင်တော့ စောက်စေ့နီနီရဲရဲလေးမှာ သူမ ရာဂပိုးများ ထကြွနေမှုကြောင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေး တောင်နေလေသည်။

တင်ယုနွယ်ကတော့ တောင့်တခဲ့သည့် ဆန္ဒရမ္မက်များ အခုမှ ပြည့်ဝရတော့မည်မို့ အလိုက်သင့်လေး ငြိမ်သက်နေသည်။ ကာမအရသာအတွက် ရင်မောစွာ စောင့်မျှော်နေသည်။ စလင်း အဆင်သင့် လိုးနိုင်ရန်အတွက် သူမ၏ စေ့ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသင့်တော်ဆုံး အနေအထားရောက်အောင် ကားပေးထားပြီး ရင်အစုံကိုလည်း မို့မောက်သည်ထက် မို့မောက်အောင် ကော့ထားပေးလိုက်မိသည်။

စလင်းသည် တင်ယုနွယ် နို့နှစ်လုံးကို ချေမွရင်း ပါးစပ်ကလည်း အငမ်းမရ စို့ပေးနေရင်းက သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်၍နေသည့် စောက်ဖုတ်ပြင်တစ်ခုလုံးကို ဖွဖွရွရွလေးကိုင်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ လက်ညှိုးကို ထိုးထည့်ကြည့်သည်။ အထဲတွင် အရည်များ စိုရွှဲနေသော်လည်း စောက်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကျဉ်းလေး ဖြစ်နေသည့်အတွက် စလင်းမှာ အကြိုက်တွေ့သွားလေသည်။

တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စလင်း၏ အိပ်ယာထက်ဝယ် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လေး ဖြစ်နေလေသည်။ စလင်းက မပြောမဆို တင်ယုနွယ် ပေါင်ကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေတော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စလင်းက အပြတ်အသပ် မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေသည်။ လျှာပြားကြီးဖြင့် ဖင်ဝမှ စောက်စေ့အထိ အပြားလိုက် ယက်တင်သည်။ အစေ့ကို စုပ်သည်။

” ပလပ်.. ပြတ်.. ပွတ်.. ပြွတ်.. ”

” အ.. ရှီး.. ဟင်း.. စလင်းရယ် ကြံကြံဖန်ဖန်.. ”

ကလေးတစ်ယောက်မွေးတဲ့အထိ ပေါင်းခဲ့တဲ့ လင်ကလည်း တင်ယုနွယ်ကို စောက်ဖုတ်မယက်ပေးခဲ့ဖူးဘူး။ သူမကို ချစ်ပါသည်ဆိုသော သိန်းမောင်လည်း မယက်ပေးခဲ့။ ယခု ရမ္မက်ဆန္ဒကြောင့် လိုက်လျောမိခဲ့သော ကိုစလင်းကျမှ သူမကို အပီအပြင် ကြင်နာပြနေတော့ တင်ယုနွယ် ဘဝင်ခိုက်သွားရပြန်သည်။

စောက်ပတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်ယက်ပေးနေသော စလင်း၏ ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်လိမ်လိမ်လေးများကို တင်ယုနွယ်က လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကာမဖီလင်ကို အပီအပြင် ခံစားလို့နေသည်။

” အ.. ဟင့်.. အိုး.. ဟင်း.. အ.. ရှီး.. အင်း.. ”

” ပွတ်.. ပလပ်.. ရှလူး.. ရှလူး ”

” အာ.. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ.. စလင်းရယ်.. ”

စလင်းလျှာကြမ်းကြီးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်၊ စောက်စေ့၊ စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝလေးနှင့် စောက်ပတ်အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးတွေ အပေါ် လှုပ်ရှားလိုက်လေတိုင်း တင်ယုနွယ်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလှိုက်မောနေရပြီး နှုတ်မှလည်း အသံမျိုးစုံကို ညီးတွားနေရလေသည်။

” ပွတ်.. ပလပ်.. ပွတ်.. ပွတ်.. ”

” အဟင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. အ.. စ.. စလင်း တော်.. တော်ပြီ.. ဟာ.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် စောက်ပတ်လေး ကျင်ဆိမ့်တက်လာပြီး ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာသောကြောင့် ကိုစလင်းခေါင်းကို အတင်းဆွဲမကာ စောက်ဖုတ်ဆီမှ ခွာထုတ်ပစ်လိုက်ရသည်။ လီးဖြင့် အလိုးမခံရသေးဘဲ ပြီးသွားမှာစိုး၍ ယခုလို တားလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

စလင်းက စောက်ဖုတ်ယက်ပေးပြီးသွားတော့ တင်ယုနွယ်ကို လိုးဖို့ တာစူလိုက်သည်။ သူမကို လိုးချင်နေခဲ့တာကြာပြီမို့ ယခုလို အခြေအနေပေးလာသည့်အခါ ချက်ချင်း တက်လိုးပစ်ချင်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ စလင်းက နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ခါးမှ ပုဆိုးမှာ ချွတ်ထားပြီးဖြစ်ရာ စလင်း၏ လီးမဲမဲကြီးမှာ ငေါက်ငေါက် ငေါက်ငေါက်နှင့် ထိုးထောင်နေလေသည်။

သူ့လီးချောင်းကြီးက ဖြူဖွေးသော တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်များနှင့် လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်လို့နေသည်။ လီးက လုံးပတ်သိပ်မကြီး။ ဒါပေမယ့် ကျပ်လုံးလောက်ရှိပြီး အရှည်က တစ်ထွာနှင့် လက်လေးဆစ်လောက်ရှိရာ တရားလွန် ရှည်သည့် လီးပင်ဖြစ်သည်။

ကိုစလင်း၏ လီးကို မြင်လိုက်တော့ တင်ယုနွယ် တံတွေးပင် မျိုချလိုက်မိပြီး ရင်ထဲ နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်သည်။ သိန်းမောင်၏လီးက သူမအတွက် တိုသောကြောင့် အာသာမပြေခဲ့။ ယခုတော့..။ စလင်းက တင်ယုနွယ် ဒကောက်ခွက်ကို သူ့လက်ဖြင့် ချိတ်ယူမပြီး သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီး ပိုမိုကြွတက်လာအောင် ပြုလုပ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရုံသာမက ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်သလိုလည်း ဖြစ်သွားတာမို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါ ပြဲအာသွားသည်။

ထောင်မတ်နေသော လီးက တင်ယုနွယ် စောက်ဖုတ်ပေါ် ဟိုထိုးဒီတိုက်ဖြင့် တွင်းဝင်မဖြောင့် ဖြစ်နေသည်။ စလင်းက သူမ၏ ဒကောက်ခွက်ကို ချိတ်ယူပြီး လက်ထောက်ထားရခြင်းကြောင့် လီးကို လက်နှင့် ကိုင်သွင်းလို့မရချေ။ လီးက တော်ရုံနဲ့ ဝင်မလာတော့ တင်ယုနွယ် စိတ်မရှည်တော့။ အလိုးခံချင်နေသည်မှာ ရွထနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ လက်ကို ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လျှိုသွင်းပြီး လီးကို ဆွဲကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ အလိုက်သိမှုကြောင့် စလင်းသဘောကျသွားကာ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ထားသော သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ချလိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

” ဖွတ်.. ဖတ်.. ဒုတ်.. ”

” အ.. အား.. ဟင့်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. စလင်းရယ်.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ်ခင်မျာ ထိထိမိမိကြီး ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ကိုစလင်းကို တငြီးငြီးလိုက်မိသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော စလင်း၏ လီးကြီးက အတော်သန်၍ မာကျောလွန်းလှသည်။ သိန်းမောင်လီးထက် အများကြီးသာသည်။ ကိုသိန်းမောင်မှာ အသက် (၃၈) နှစ် ရှိပြီဖြစ်၍ သူ့သားလောက်ရှိသော စလင်း၏ လီးလောက်တော့ ဘယ် မာနိုင်တော့မလဲ။ မာကျောသော လီး၏ ထိမိမှုအတိုင်းအတာက ပိုသဖြင့် တင်ယုနွယ်မှာ တကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်၍ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာပြီး စင်းကျနေသော သူမ၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်လိုက်ပြီး စလင်း၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတော့သည်။

” ပြွတ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. စွပ်.. ”

” အင့်.. အင့်.. အင့်.. ”

နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပြီး တင်ယုနွယ်၏ ခြေနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ ထပ်တွန်းတင်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ စောက်ပတ်ဖြူဖြူလေးထဲသို့ တင်းကြပ်စွာ ထိုးသွင်းထားသော လီးမဲမဲကြီးကို ထင်ရှားစွာတွေ့ရသည်။ ဖြူဝင်းအိစက်ရှင်းသန့်နေသော စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးလေးထဲသို့ မည်းနက်ပြောင်တင်းနေသော လီးချောင်းကြီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ပက်ပက်စက်စက် လိုးဝင်နေသည်။ လီးချင်း မတူသည့် အရသာကို တင်ယုနွယ် သိရှိခံစားလာရသည်။ တမျိုးစီ ကွဲပြားသော အရသာကိုလည်း သတိပြုမိလာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလှသည်။

” ပွတ်.. စွပ်.. ပွတ်.. စွပ်.. ”

” အင့်.. အင့်.. အင့်.. ”

” နာလို့လား.. နွယ် ”

” ဟင့်အင်း.. ကောင်း..လို့.. ”

” ဒါဆို.. ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးမယ်နော် ”

” အင်း.. ကိုလင်း သဘော.. ”

တင်ယုနွယ် စလင်းနှင့်ကျမှ အပေးအယူတည့်နေသည်။ ချစ်သူရည်းစားပုံစံမျိုး မဟုတ်ပဲ ကာမဆက်ဆံမှု တစ်ခုထဲအတွက် ပတ်သက်သော သဘောဖြင့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွင့်လင်းတာလည်း ဖြစ်သည်။

စလင်းတယောက် တင်ယုနွယ်ကို ပက်ပက်စက်စက်ဖြုတ်သည်။ စပြီး ခင်မင်ရင်းနှီးကတည်းက ဆော်ချင်နေသော စိတ်အခံရှိသူမို့ အခွင့်အရေးရတာနဲ့ အားမနာတမ်း ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ထိထိမိမိ အလိုးခံနေရတော့ အရသာတွေ့ကာ ရက်ရက်ရောရော ပေးကျွေးကာ အဘွတ်ခံသည်။ စလင်း စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးသမျှ မငြီးမငြူ အဗျင်းခံသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မညှာမတာ ပိုးစိုးပက်စက် လိုးကြ ဆော်ကြ ခံကြလေသည်။

စလင်းက တင်ယုနွယ်ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ တွယ်သည်။ သူမယောကျ်ားဟောင်းရော၊ ကိုသိန်းမောင်ပါ မတီးခဲ့ရသည့် တင်ယုနွယ်၏ ဖင်ပါကင်လေးကိုပါ စလင်းက ဖွင့်လိုက်သည်။ တစ်နေ့လုံးနီးပါး အသားကုန် သမပြီး ညမိုးချုပ်ခါနီးမှပင် တင်ယုနွယ်ကို ပြန်ပို့လိုက်လေသည်။

တင်ယုနွယ်မှာ စလင်းကို ကုန်းရတာကို အသဲခိုက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ စလင်းကို မချစ်။ ကာမဆက်ဆံဖော်တစ်ယောက်လိုသာ ခံစားလို့ရသည်။ တင်ယုနွယ် အတွက်မူ စလင်းက ဆန္ဒဖြည့်ဖက်သာ ဖြစ်လေတော့၏။

ဤသို့ဖြင့် တင်ယုနွယ်၏ လိုအပ်နေသော ကွက်လပ်လေးကို စလင်းတစ်ယောက် အခွင့်သင့်တိုင်း ဖြည့်ပေးသွားရင်း.. တစ်ခုလပ်မှာ ကွက်လပ်.. မရှိပါ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ႏြယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး

တင္ယုႏြယ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနရသည္။ လူေနထူထပ္ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ လူတန္းစား
အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အလုပ္သမားလူတန္းစား မ်ားျပားျခင္းေၾကာင့္ ညေနေစာင္း အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မ်ား၌ ကားဂိတ္ေတြမွာ လူေတြပုံလို႔ေန၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကားေတြ လူၾကပ္သြားသည္မွာ ညရွစ္နာရီခြဲေလာက္အထိ ကားေပၚတိုးတက္၍ပင္ မရနိုင္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ကားကရွားသြားေပၿပီ။

တင္ယုႏြယ္တို႔အလုပ္က ေမာ္တာစက္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း။ အလုပ္က်လ်င္ က်သလို အိမ္ျပန္ေနာက္က်တတ္သည္။ တခါတရံဆို ညရွစ္နာရီခြဲ ကိုးနာရီေလာက္မွ အလုပ္သိမ္းရတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္ရွိရာ မဂၤလာဒုံမွ သူမေနထိုင္ရာ အင္းစိန္ေစ်းနားသို႔ အျပန္ခက္ခဲတတ္၏။ ပုံမွန္ေျပးဆြဲေနက် လိုင္းကားေတြ ဂိတ္သိမ္းသြားၿပီး ေအာက္ဆိုက္ကားေတာင္ အလာက်ဲသြားသည့္ အခ်ိန္မို႔ တင္ယုႏြယ္တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္လ်င္ အိမ္မွုကိစၥအတြက္ ပူပန္ရျခင္းမရွိသူမို႔သာ တင္ယုႏြယ္အတြက္ ေတာ္ေသးသည္ ဟုေျပာရမည္။

တင္ယုႏြယ္တို႔အိမ္မွာက လူဦးေရ မ်ားမ်ားစားစား မရွိ။ သူအပါအဝင္ သုံးဦးသာရွိသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ေယာကၡမျဖစ္သူ ေဒၚရီႏွင့္ တင္ယုႏြယ္၏ သားေလး မိုးထက္ျမင့္တို႔သာရွိ၏။ တင္ယုႏြယ္က ကေလးတစ္ေယာက္အေမ တစ္ခုလပ္မေလး ျဖစ္သည္။ လင္ျဖစ္သူက နိုင္ငံျခားသို႔သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း ထိုနိုင္ငံမွာပင္ ေနာက္အိမ္ေထာင္က်သြားသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မရွိရွာေသာ တင္ယုႏြယ္ကို ေယာကၡမျဖစ္သူက သနားစိတ္ဝင္ကာ ေျမးႏွင့္ ေခၽြးမတို႔ကို ေခၚယူၿပီး သားျဖစ္သူ၏ အျပစ္ကို ေပးဆပ္သည့္အေနႏွင့္ ေခၚယူေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အသက္ (၂၅) ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ တင္ယုႏြယ္မွာ သားျဖစ္သူေရွ႕ေရးက ရွိသည္ျဖစ္၍ ကိုယ္တိုင္ အလုပ္ထြက္လုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ အိမ္စရိတ္ကိုလည္း တဝက္မၽွခံေပးသည္။ အေတာ္အသင့္ ေျပလည္ေသာ ေယာကၡမက တင္ယုႏြယ္ေပးေသာ အိမ္စရိတ္ကို လက္မခံ။ ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္က (၄) ႏွစ္သားကေလးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းေက်ာင္းေပးသည့္ ေက်းဇူးကို ျပန္လည္တုန႔္ျပန္သည့္ အေနျဖင့္ မရမက ေပး၏။ လင္ျဖစ္သူ စြန႔္ပစ္သြားျခင္းခံရေသာ္လည္း မိမိေျခေထာက္ေပၚ မိမိရပ္တည္နိုင္ေၾကာင္း မာနေလးျပသည့္ သေဘာလည္း ပါဝင္ေလသည္။

တင္ယုႏြယ္က ကေလးတစ္ေယာက္အေမ တစ္ခုလပ္ဆိုေပမယ့္ ထင္ရက္စရာမရွိ။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေလးက စြင့္ကား မို႔ေမာက္ ေဖာင္းတင္းေနဆဲျဖစ္ၿပီး ႐ုပ္ရည္ေလးကလည္း အေတာ္အသင့္လွသူမို႔ ယခုတိုင္ ပိုးပန္းၾကသူမ်ားရွိေနသည္။

တင္ယုႏြယ္က အပ်ိဳဘဝကတည္းက ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္း ေပါမ်ားသည္။ ေယာက္်ားေလးေတြႏွင့္ လက္ပြန္းတတီး ေပါင္းသင္းသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္လာေတာ့လည္း ထိုအမူအက်င့္က မေပ်ာက္။ တင္ယုႏြယ္တို႔အိမ္ေထာင္ ၿပိဳကြဲရသည္မွာ ထိုအေၾကာင္းမ်ားလည္း ပါဝင္ေပသည္။ အိမ္ေထာင္က်ခါစ အိမ္ခြဲေနၾကသည္မို႔ ေယာကၡမႀကီးေဒၚရီက တင္ယုႏြယ္၏ ထိုအက်င့္ကို မသိရွိခဲ့ေပ။ ယခု အတူေနျပန္ေတာ့လည္း ေျမးျဖစ္သူ မိုးထက္ျမင့္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနျခင္းႏွင့္ တင္ယုႏြယ္မွာ အလုပ္သြား၊ ညမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မရိပ္မိခဲ့။

ငယ္ငယ္ကတည္းက အက်င့္ေၾကာင့္လားမသိ။ တင္ယုႏြယ္ စကားေျပာလ်င္ တစ္ဖက္လူကို လက္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္တို႔ထိၿပီး ေျပာဆိုတတ္၏။ ရင္းႏွီးသူမ်ားႏွင့္ဆိုလ်င္ သာ၍ပင္ ဆိုးေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားသားမ်ားက တင္ယုႏြယ္ကို လက္တည့္စမ္းခ်င္ၾကသည္။ ေခါင္းပုတ္ ဖင္ပုတ္ လုပ္ၾကသည္။ ထိုအခါမ်ိဳး၌ တင္ယုႏြယ္ကလည္း လိမၼာကၽြမ္းက်င္စြာ ေရွာင္တိမ္းတတ္ျပန္၏။

လင္ႏွင့္ ကြဲၿပီးကတည္းက ဘယ္ေယာက်္ားႏွင့္မၽွ တင္ယုႏြယ္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းမရွိခဲ့။ သားျဖစ္သူအေပၚမွာသာ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားခဲ့သည္။ သားျဖစ္သူကို ေယာကၡမႏွင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် လႊတ္ထားနိုင္သည့္ အခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့လည္း ေမာ္တာစက္ခ်ဳပ္သည့္ အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕မွု နည္းပါးခဲ့သည္။

ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ အမ်ားဆုံး ထိေတြ႕ရသည့္ အခ်ိန္ တခ်ိန္ေတာ့ ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္ကို တင္ယုႏြယ္ အလြန္ႏွစ္သက္ေလသည္။ အဲဒါက အလုပ္ေစာၿပီးလို႔ ေစာေစာျပန္သည့္ ညေန ငါးနာရီခြဲ ေျခာက္နာရီ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုၾကပ္ၾကပ္ညပ္ညပ္ လူေတြၾကားထဲ တင္ယုႏြယ္ တိုးေဝွ႕စီးရင္း အခြင့္အေရးယူတတ္ေသာ ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ရျခင္းကို သူမအလြန္သေဘာက်သည္။ ကားအလြန္ၾကပ္သည့္ အခါမ်ိဳး၌ ဖင္ခ်င္းေပါက္ေနေသာ ခရီးသည္မ်ားၾကားထဲ ေနာက္ထပ္ခရီးသည္ေတြ ေရာက္လာျပန္သည္။ ၾကားထဲသို႔ ေရာက္လာသည့္ ခရီးသည္က ေယာက္်ားသားျဖစ္ၿပီး အခြင့္အေရးယူတတ္သူဆိုပါက ႀကိဳက္ရာအိုးေရြးဆိုတာလို ျဖစ္သြားေပ၏။

တင္ယုႏြယ္၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ အလွဆုံးက တင္သားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ေသးက်ဥ္ေသာ ခါးေလးမွ ေကြ႕ဝိုက္ ကားဆင္းသြားေသာ ဖင္အိုးကားကားႀကီးက တင္ယုႏြယ္၏ အလွကို ေဖာ္ထုတ္ေပးေန၏။ ထို ကားထြက္ေနေသာ ဖင္အိုးႀကီးက ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ ေကာက္၍ မို႔ေမာက္ေနေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္ယုႏြယ္ကို ျမင္လ်င္ ေယာက်္ားေတြ လည္ျပန္ၾကည့္ရသည္မွာ မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ၾကသည္မွာ ထိုဖင္အိုးႀကီးေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။

ထိုသို႔ေသာ ဖင္အကိတ္ႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ တင္ယုႏြယ္တစ္ေယာက္ လူၾကပ္သည့္ကားကို တက္စီးၿပီဆိုလ်င္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္မည္နည္း။ ဖင္အိုးႀကီးေနာက္က မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ေတ့ခ်င္၊ ေထာက္ခ်င္သည့္ လူေတြ မ်က္စိက်စရာ ျဖစ္ေနေပမည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ထိုသို႔ေသာ လူမ်ိဳးေတြကို ေမၽွာ္လင့္ေနတတ္သူ ျဖစ္၏။

လူၾကပ္ၾကပ္ၾကားမွ ဖင္ႀကီးကို လာအေထာက္ခံရလ်င္ တင္ယုႏြယ္ အလြန္သေဘာက်တတ္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ဖင္ကို မသိမသာ လွုပ္ရမ္းေပးၿပီး အေနာက္ကလူကို အရသာေကာင္းေကာင္းႀကီး ေပးတတ္သလို သူမကလည္း လီးေခ်င္းႀကီး၏ အလုံးအထည္ အဖုအထစ္တို႔မွ ရရွိေသာ အေတြ႕ထူးကို ခံစားတတ္သည္။ အေပးအကမ္း ရက္ေရာသည္ဟုပင္ ေျပာရေပမည္။ သူမေၾကာင့္ ဆင္းရမည့္ ကားမွတ္တိုင္ ေက်ာ္သြားရသူ မနည္းေတာ့။

တင္ယုႏြယ္မွာ ထိုအျပဳအမူမ်ိဳးကို အလုပ္ေစာေစာဆင္းသည့္ အခါမ်ိဳးမွသာ လုပ္ခြင့္ရျခင္းေၾကာင့္ အခြင့္အေရးရတိုင္း ရက္ရက္ေရာေရာ အမ္းတတ္ေပသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖင္အိုးႀကီးရဲ့ အထိအေတြ႕မွာ ေမ်ာပါလာရသူကေတာ့ က်န္ခဲ့သည့္ မွတ္တိုင္ကို ကားျပန္စီးေပေရာ့ပဲ။ အကယ္၍ တင္ယုႏြယ္၏ အေပးအေကြးေၾကာင့္ လြယ္မယ္ထင္ၿပီး လိုက္လုံးၾကလ်င္လည္း သူမ အလုပ္ျပန္လာတိုင္း ငမ္းတတ္ၾကသည့္ လမ္းထိပ္မွ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားမ်ားႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္သြားရမည္မွာ မလြဲေပ။

တင္ယုႏြယ္က ကြမ္းက်င္စြာ တိမ္းတတ္ ယိမ္းတတ္သည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ တင္ယုႏြယ္၏ အျပဳအမူအေပၚ ရွုံ႔ခ်အျပစ္ေျပာစရာေတာ့ မရွိေပ။ သူမမွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ေသြးသားဆူၿဖိဳးတက္ႂကြခ်ိန္၌ လင္ျဖစ္သူ၏ စြန႔္ခြာသြားမွုေၾကာင့္ ေလာကစည္းစိမ္ကို ေကာင္းစြာ မခံစားရရွာေပ။ သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အျခားေယာက္်ားသားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံျခင္းလည္း မရွိခဲ့။ အႏၲရာယ္ကင္းေသာ၊ လုံျခဳံေသာ စိတ္အာသာေျဖနည္းမ်ိဳးႏွင့္သာ ဖင္ကို လီးနဲ႔အေထာက္ခံ အေတ့ခံကာ စိတ္ေျဖရာရွာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူမ၏ စိတ္မွာ နားလည္ရခက္ေလသည္။

—————————————

ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တင္ယုႏြယ္မွာ အျပန္ခက္ခဲ ကားရွားမွုေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ေနရေပ၏။ မိုးကလည္း ခုနေလာက္က သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာထားျခင္းေၾကာင့္ ေအာက္ဆိုက္ကားသမားေတြ အရက္ဆိုင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီလားဟု ေတြးေနမိသည္။ ကားလာရာလမ္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားမီးေရာင္တစ္ခု ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ အားတက္သြားရသည္။ ေအာက္ဆိုက္ကား ျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေသာ္လည္း တင္ယုႏြယ္ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့။ တကၠစီတစ္စီး ျဖစ္လို႔ေန၏။

” ဟြန္း.. ကားေတြကလည္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူး.. ”

တင္ယုႏြယ္ စိတ္တိုစြာ ေရရြတ္ရင္း ေျခေလးေဆာင့္ကာ ကားကို ေမၽွာ္လင့္တႀကီး ေမၽွာ္ေနရာမွ ေနာက္သို႔ ျပန္ဆုတ္ေနလိုက္သည္။ တကၠစီက တင္ယုႏြယ္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းသြားသည္။ ေရွ႕ႏွစ္လံေလာက္အကြာတြင္ ကားရပ္သြားၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာ၏။ တင္ယုႏြယ္ နားမလည္နိုင္သလိုႏွင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ကားက သူမေရွ႕မွာ တုံ႔ကနဲရပ္လာ၏။ ကားထဲမွာ ခရီးသည္မပါဘဲ ေမာင္းသူတစ္ဦးသာ ရွိေနသည္။

” ညီမ.. ဘယ္ျပန္မလို႔လဲ ”

” ရတယ္ အစ္ကို.. ရတယ္.. က်မ လိုင္းကားေစာင့္ေနတာ.. ”

” မဟုတ္ပါဘူး.. အစ္ကိုက ဘုရင့္ေနာင္ဘက္ ဂိတ္ျပန္ထိုးရမွာဆိုေတာ့ လမ္းၾကဳံရင္ ေခၚသြားေပးမလို႔ပါ.. ကားခေပးစရာ မလိုပါဘူး.. လိုင္းကားေတြက ဒီအခ်ိန္ရွားသြားၿပီေလ.. ညီမတစ္ေယာက္ထဲ ညည့္နက္သြားမွာစိုးလို႔ပါ ”

ပထမ သူမကို မေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးထင္သြားမွာစိုး၍ တင္ယုႏြယ္ အတင္းျငင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကားေမာင္းသူက သူမ၏ အထင္ကို ရိပ္မိဟန္ျဖင့္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေျပာဆိုကာ အကူအညီေပးသည့္သေဘာ ေျပာလာမွုေၾကာင့္ တင္ယုႏြယ္ အားနာသြားရသည္။

” အင္း.. က်မက အင္းစိန္ေစ်းနား ျပန္ရမွာ.. ကားငွားခေတာ့ မတတ္နိုင္ဘူးေနာ္.. ”

” ရပါတယ္.. အစ္ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက္.. တက္ ”

ဒီလိုနဲ႔ တင္ယုႏြယ္တစ္ေယာက္ မိတ္ေဆြသစ္တစ္ေယာက္ တိုးခဲ့ရျပန္သည္။ တကၠစီေမာင္းသူက အသက္ (၃၈) ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီး ကိုသိန္းေမာင္ဆိုသူ ျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ႏွင့္ အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕ဆုံျဖစ္သည့္ေန႔မွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သိန္းေမာင္မွာ သူမ အလုပ္ျပန္ ကားေစာင့္သည့္ ကားဂိတ္အနီးတြင္ သူ၏ အငွားကားေလးျဖင့္ မေယာင္မလည္ ေရာက္ရွိေနတတ္ေတာ့သည္။ တင္ယုႏြယ္ျပန္တိုင္း သူ၏ကားျဖင့္ လိုက္ပို႔ေပးတတ္သည္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ႀကိဳပို႔လုပ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးလာၾက၏။

သိန္းေမာင္ကလည္း ကေလးအေဖ တစ္ခုလပ္တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္၏။ ထိုအေၾကာင္းကိုလည္း သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ကို ပြင့္လင္းစြာ ေျပာျပထားသည္။ သိန္းေမာင္၏ မိန္းမက ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ သူ႔ကိုထားပစ္ခဲ့ၿပီး လင္ငယ္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားတာ ျဖစ္သည္။

တင္ယုႏြယ္မွာ သူမႏွင့္ ဘဝတူခ်င္းလည္းျဖစ္ၿပီး သူမအေပၚ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို ေဖးမကူညီတတ္ေသာ သိန္းေမာင္ကို စာနာနားလည္ကာ ပိုမိုခင္မင္လာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ေန႔ရက္တို႔ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ရင္းႏွီးမွုကလည္း နက္ရွိုင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။

တစ္ရက္မွာေတာ့…

” ညီမ.. ဒီေန႔အလုပ္နားလို႔ရလား ”

” ဟင္.. အစ္ကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ.. ”

” ညီမကို တစ္ခုခု လိုက္ေကၽြးခ်င္လို႔ပါ.. ညက အစ္ကို ကားဆြဲေကာင္းတယ္ေလ ”

တင္ယုႏြယ္ အလုပ္သြားခ်ိန္ လာႀကိဳၿပီး သိန္းေမာင္က ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အစပိုင္း၌ တင္ယုႏြယ္ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္သာ သိန္းေမာင္ လာႀကိဳတတ္ေသာ္လည္း ရင္းႏွီးမွုပိုလာသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလုပ္သြားခ်ိန္လည္း သိန္းေမာင္ လိုက္ပို႔တတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္က သိန္းေမာင္ကို သူမတို႔ လမ္းထိပ္မွတ္တိုင္တြင္ မေစာင့္ခိုင္းပဲ ေရွ႕တစ္မွတ္တိုင္မွသာ ႀကိဳ၍ ေစာင့္ခိုင္းတတ္သည္။ သိန္းေမာင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးမွုကို သူမတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေျပာစရာ ျဖစ္လာမည္စိုး၍ပင္ ျဖစ္သည္။ သူမက စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္။

သိန္းေမာင္၏ ကမ္းလွမ္းမွုကို တင္ယုႏြယ္ လက္ခံလိုက္သည္။ သိန္းေမာင္အေပၚ စာနာသနားစိတ္ျဖင့္ သူမ သံေယာဇဥ္ တြယ္မိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ သိန္းေမာင္ အလိုကို လိုက္ေလ်ာမိတာ ျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္က စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုတြင္ ဟင္းအမည္ စုံလင္စြာျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ကို ေကၽြးေမြး၏။

” စား.. ညီမ ”

” အစ္ကိုလည္း စားေလ.. ”

” ဟို.. အစ္ကို နည္းနည္းေလာက္ ေသာက္ခ်င္တယ္.. ညီမ ခြင့္ျပဳပါလား ”

ထမင္းစားခါနီး တစ္ပက္ႏွစ္ပက္ေလာက္ ေသာက္တတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ သိန္းေမာင္ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

” ရပါတယ္.. အစ္ကိုရဲ့.. ေသာက္ခ်င္ေသာက္ပါ.. ဒါေပမယ့္ အမ်ားႀကီးေတာ့ မေသာက္နဲ႔ေနာ္.. ကားေမာင္းရဦးမွာ.. ”

” အင္းပါ.. ညီမရဲ့ ”

သိန္းေမာင္ႏွင့္ တင္ယုႏြယ္တို႔ စားေသာက္လို႔ၿပီးသည့္ အခ်ိန္က ေန႔တဝက္ပင္ မက်ိဳးေသး။ သိန္းေမာင္က သူမကိုေနာက္တစ္ခု ေတာင္းဆိုျပန္သည္။

” ညီမ.. မျပန္ပါနဲ႔ဦးေနာ္.. အစ္ကိုတို႔ ကားပတ္ေမာင္းၿပီး စကားေျပာၾကမယ္ေလ ”

” အစ္ကိုက ကားမဆြဲေတာ့ဘူးလား.. ”

” ဟင့္အင္း.. အစ္ကို ဒီေန႔ ညီမနဲ႔ ေလၽွာက္လည္မယ္ စိတ္ကူးထားတာ ”

” အို.. အစ္ကိုကလည္း.. ”

တင္ယုႏြယ္ ရင္ထဲ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သိန္းေမာင္ ျပဳမူေနပုံက သမီးရည္းစားေတြႏွယ္။ ေနာက္ၿပီး သိန္းေမာင္၏ အၾကည့္ေတြကလည္း သူမအေပၚ အရမ္းစူးနစ္မွု ရွိေနသည္ဟု တင္ယုႏြယ္ မိန္းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရွိေနျပန္သည္။

” အစ္ကိုတို႔ ကားေလၽွာက္ေမာင္းၾကမယ္ေနာ္ ”

တင္ယုႏြယ္ ေခါင္းညိတ္မိျပန္ပါသည္။ သိန္းေမာင္က သူ၏ကားေလးကို လွည့္ပတ္ေလၽွာက္ေမာင္းရင္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ ဦးတည္လာသည္။ ေအာင္ေဇယ်ႀကိဳးတံတားႀကီးကို ေက်ာ္လြန္၍ တြံေတးဘက္သို႔သြားေသာ လမ္းဘက္ ေမာင္းႏွင္ေန၏။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ဘယ္သြားမွာလဲ၊ ဘယ္ေမာင္းေနတာလဲ မေမး။ အသာၿငိမ္သက္ကာပင္ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္က ေနဝင္ဖ်ိဳးဖ် အခ်ိန္သို႔ပင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

သိန္းေမာင္က သူ၏ကားေလးကို ကားလမ္းမႀကီးမွ ေဘးသို႔ သြယ္ဆင္းသြားေသာ လမ္းကေလးတစ္ခုဆီသို႔ ခ်ိဳးေကြ႕ခ်လိုက္ၿပီး ရပ္တန႔္ပစ္လိုက္၏။

” ညီမ.. ေအာက္ဆင္းေလ.. ေလေကာင္းေလသန႔္ေလးရွူၿပီး စကားေျပာၾကတာေပါ့ ”

” မဆင္းခ်င္ဘူး အစ္ကိုရယ္.. ”

တင္ယုႏြယ္ ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ သိန္းေမာင္ သူမကို ဘာေၾကာင့္ ဒီကို ေခၚလာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ္ထဲ သိေနသလိုပင္။ ေနာက္ၿပီး ထိုလမ္းၾကားေလးထဲ၌လည္း ကားႏွစ္စီး သုံးစီး ေနရာအေတာ္ျခားကာ ရပ္ထားေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္မိသျဖင့္ ဒီေနရာေလးက အတြဲေတြလာၿပီး ခ်စ္ၾကည္ႏူးတတ္ၾကသည့္ ေနရာေလးျဖစ္ေၾကာင္း သူမ နားလည္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္လည္းပါသည္။

တင္ယုႏြယ္ မထုံတတ္ေတးနဲ႔ ၿငိမ္ေနေတာ့ သိန္းေမာင္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လို႔လာသည္။ အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ ေသြးကလည္း ဆူေနျပန္ရာ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း လူကပါခ်င္ေနသည္။ သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္လက္ကေလးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ထိုမွ ပခုံးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ျပန္၏။

” အို.. အစ္ကို.. ”

တင္ယုႏြယ္ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ သိန္းေမာင္ကလည္း စူးစူးနစ္နစ္ ျပန္ၾကည့္သည္။ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသည္။ မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပာသည္။ ထိုမွရင္ဘတ္ခ်င္း နားလည္သြားၾကပုံရသည္။ ထိုင္ခုံတစ္ေနရာစီမွ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုက ပူးကပ္သြားၾကေတာ့၏။

သိန္းေမာင္က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲေပြ႕ထားၿပီး ရွက္ေသြးေရာင္ျဖာေနေသာ ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ နဖူးျပင္၊ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့တို႔ကိုလည္း မက္မက္ေမာေမာျဖင့္ ယုယစြာနမ္း၏။ တင္ယုႏြယ္၏ လည္ပင္းေလးက ေမာ့ေနၿပီး မ်က္လုံးေလးကို ေမွးမွိတ္ထားကာ သိန္းေမာင္၏ အနမ္းကို ၾကည္ျဖဴစြာခံယူသည္။ သူမလက္ကေလးေတြကလည္း သိန္းေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ပြတ္သပ္ေပးေန၏။

သိန္းေမာင္ တစ္ဆင့္တက္ျပန္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖူးျပည့္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖိကပ္စုပ္နမ္း လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ႐ုန္းကန္ခ်င္ဟန္ႏွင့္ တြန႔္ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ခဏအတြင္းမွာပင္ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားရွာ၏။

သိန္းေမာင္ လက္ရဲဇက္ရဲ ျဖစ္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ပခုံးသားေပၚမွ လက္ေတြက ရင္သားေပၚသို႔ေရာက္ရွိသြား၏။ နို႔အုံေတြကို အကၤ်ီေပၚမွပင္ ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္နယ္ေပး၏။

” ပြတ္.. အြန္း.. ပြတ္.. အင္း.. ဟင္း.. အစ္ကို.. အဲလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြယ္.. ညီမ မႀကိဳက္ဘူးကြာ.. ”

” အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီ ႏြယ္ရယ္.. အစ္ကို အရမ္းခ်စ္ေနၿပီ သိလား.. ”

” အို..ပြတ္.. ပြတ္.. အြန္း.. ဟြန္း.. ပြတ္.. အင္း.. ဟင္း.. ဟင္း.. ”

နို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ ျငင္းသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္က သူ႔ကိုနာမည္ပင္ အဖ်ားဆြတ္ေခၚၿပီး အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုေသာ စကားကို တတြတ္တြတ္ေျပာကာ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ထပ္မံ၍ အငမ္းမရ စုပ္နမ္းျပန္သည္။ သိန္းေမာင္၏ မြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းေတြကို တင္ယုႏြယ္တစ္ေယာက္ အံတုနိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ တခဏအတြင္း ျပန္လည္တုန႔္ျပန္ေသာ အနမ္းမ်ား ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။

ႏွစ္ေယာက္စလုံး အသက္ရွူသံေတြ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာေတာ့၏။ သိန္းေမာင္ ပိုမိုရဲတင္းသြက္လက္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ အကၤ်ီေအာက္သို႔ လက္ကို လၽွိုသြင္းၿပီး အတြင္းမွ ဘရာစီယာေအာက္ထဲ လက္ထိုးထည့္ကာ ေႏြးေထြးအိညက္ေသာ နို႔အုံေလးကို အုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္သည္။ နို႔သီးေခါင္းေလးကိုလည္း လက္ျဖင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္၏။

” အြန္း.. အင္း.. ဟင္း.. ”

တင္ယုႏြယ္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာသည္။ သူမ၏ လက္ကေလးေတြကလည္း သိန္းေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို မခ်င့္မရဲဟန္ျဖင့္ စုန္ဆန္ပြတ္သပ္ေနရွာ၏။ တင္ယုႏြယ္မွာ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ ကြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း ကင္းကြာေနခဲ့ရေသာ ကာမအရသာကို ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕မ်ားဆီမွ စတင္ခံစားလာရၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ရမၼက္ေသြးမ်ား တျဖည္းျဖည္း ဆူပြက္လာၿပီျဖစ္သည္။

သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ ထိုင္ေနေသာခုံကို ေနာက္သို႔ လွန္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမမွာ ပက္လက္ေလး ျဖစ္လို႔သြားရသည္။

” သိပ္ခ်စ္တယ္.. ႏြယ္ရယ္ ”

သိန္းေမာင္ကေျပာရင္း ကားေမာင္းသူ ထိုင္ခုံဘက္မွ ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ တင္ယုႏြယ္ထိုင္သည့္ ထိုင္ခုံဘက္သို႔ ၾကပ္ၾကပ္ညပ္ညပ္ျဖင့္ပင္ ဝင္၍ ပူးကပ္ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တင္ယုႏြယ္ကို ေထြးဖက္ေပြ႕ပိုက္ထားရင္း နဖူး၊ ပါးျပင္၊ လည္ပင္းတို႔ကို နမ္းျပန္သည္။ အကၤ်ီေအာက္သို႔ လက္ကို ႏွိုက္ၿပီး နို႔ေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္။

တင္ယုႏြယ္မွာေတာ့ သိန္းေမာင္၏ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ နမ္းရွုံ႔မွုမ်ားေၾကာင့္ အသက္ရွူသံမ်ား ျပင္းထန္ကာ ရင္ဘတ္ေလးကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေကာ့တက္သြားရရွာသည္။ ႏွုတ္မွလည္း တဟင္းဟင္းျဖင့္ ဖီလင္ေတြတက္ကာ ၿငီးျငဴသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚေနျပန္ေသး၏။

သိန္းေမာင္၏ အကိုင္အတြယ္ေတြက တင္ယုႏြယ္၏ အဓိကေနရာေတြဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ လက္တစ္ဖက္က တင္ယုႏြယ္ ေက်ာေအာက္သို႔ ထိုးသြင္းကာ လက္လၽွိုၿပီး နို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ တင္ယုႏြယ္၏ ဗိုက္သားေလးေတြေပၚ ပထမဆုံး အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္းမွ တျဖည္းျဖည္း ေလၽွာတိုက္ပြတ္ဆင္းသြားကာ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚတြင္ တရြရြပြတ္သပ္ေပးသည္။ ထိုမွ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ေတြေပၚ ေျဖးညင္းစြာ ပြတ္သပ္ေပးျပန္သည္။

” အင္း.. ဟင္း.. အစ္ကိုရယ္.. ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ.. ႏြယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး.. အရမ္းဆိုးတာပဲ.. ”

တင္ယုႏြယ္က သူမကိုယ္သူမ သိန္းေမာင္ေခၚသည့္အတိုင္း ‘ႏြယ္’ ဟုပင္ သုံးႏွုန္းလိုက္ၿပီး ခပ္ခၽြဲခၽြဲေလး ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအမူအရာေလးကို ၾကည့္ၿပီး သိန္းေမာင္၏ ရမၼက္ေတြ ပိုျပင္းထန္လာရကာ လက္ေတြက တင္ယုႏြယ္၏ ထမီစေအာက္နားမွ လၽွိုသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို မိမိရရ အုပ္ကိုင္ဖိညႇစ္လိုက္ေလေတာ့၏။

” အင့္.. ဟင့္.. အစ္ကိုရယ္.. ”

တင္ယုႏြယ္ ဖင္ေလးက ႂကြတက္လို႔လာသည္။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သိန္းေမာင္က သူမ၏ ထမီေလးကို ခါးဆီသို႔ မရရေအာင္ လွန္တင္ပစ္လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ မျငင္းသာ။ မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ရွက္ေနေသာ္လည္း အသာပင္ ၿငိမ္သက္ေနရွာ၏။ သူမလည္း ကာမေရယာဥ္ေၾကာမွာေမ်ာကာ ရမၼက္ေစစားရာသို႔ လိုက္ပါခ်င္ေနမိၿပီျဖစ္၏။

ကားေခါင္းခန္း ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲ၌ပင္ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သိန္းေမာင္ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေန၏။ အခ်ိန္အခါကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ေမွာင္စျပဳေနၿပီမို႔ သိန္းေမာင္ ရဲတင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္မွာလည္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ဗလာက်င္းေနရၿပီမို႔ သိန္းေမာင္အျမင္အာ႐ုံ၌ သူမ၏ အလွကို မက္ေမာေနၿပီ ျဖစ္သည္။

တင္ယုႏြယ္၏ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကေတာ့ အဓိက ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚ၌ လုံျခဳံစြာ ဖုံးအုပ္ထားဆဲပင္။ သို႔ေပမယ့္ သူမေစာက္ဖုတ္အုံေလးက ပင္တီေလးေအာက္မွပင္ ေဖာင္းႂကြခုံးထလို႔ေနသည္။ ထိုေနရာသို႔ သိန္းေမာင္ မက္ေမာစြာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ရွက္လြန္းသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ မ်က္လုံးေလးကို စုံမွိတ္ထားသည္။ အသားေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရွာသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးဖူးေသာ မိန္းမေပမယ့္ ၾကဳံေတြ႕ေနရသည့္ အေျခအေန၊ ေနရာ၊ အခ်ိန္အခါက သူမကို ရင္ဖိုကာစိတ္လွုပ္ရွားေစသည္။

သိန္းေမာင္က သူမ၏ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို ခက္ခက္ခဲခဲ ခၽြတ္ေနသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ကူညီကာ ဖင္ႂကြေပးၿပီး အခၽြတ္ခံသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မက္ေမာစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။

တင္ယုႏြယ္၏ ေအာက္ပိုင္းႀကီးက ေယာက္်ားႏွင့္ေဝးတာၾကာၿပီမို႔ အားသစ္အင္သစ္ေတြႏွင့္ ဖြံ့ၿဖိဳးစြင့္ကားလ်က္ တင္းေမာက္လ်က္ ရွိေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စားမတတ္ ဝါးမတတ္ျဖင့္ သိန္းေမာင္ မက္ေမာစြာၾကည့္သည္။ တံေထြးကိုလည္း ခဏခဏ မ်ိဳခ်လို႔ေနေသး၏။ သူ႔စိတ္ေတြကို ခ်ဳပ္တီး၍ မရနိုင္ေတာ့။ သူဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚမွပင္ ေက်ာ္၍ ခၽြတ္လိုက္သည္။ သိန္းေမာင္လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖင့္ အလြန္မင္း ေတာင့္တင္းမာေက်ာလို႔ေန၏။

သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တစ္ဖက္ကို ဆြဲမၿပီး လက္ျဖင့္ထိန္းကာ သူမ၏ ေပါင္တန္ရွိရာေနရာသို႔ သူ႔ဒူးကိုေထာက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ ကားေရွ႕ခန္းထဲ၌ပင္ မရ ရေအာင္လိုးဖို႔ သိန္းေမာင္ ႀကိဳးစားေနေလသည္။ ကားအတြင္း မီးမွိန္မွိန္ေလးေၾကာင့္ မသဲမကြဲ ျမင္ေနရေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံဆီသို႔ သူ၏လီးကို ေတ့ေထာက္လိုက္သည္။

” အင္း.. ဟင့္.. အစ္ကို.. ”

လီးက ေစာက္ေစ့ေပၚတည့္တည့္ ထိုးေထာက္လိုက္မိသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ က်င္ခနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး ေကာ့တက္သြားသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးေထာက္မိမွ သူမ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ေတြထေနသလဲဆိုတာ သိန္းေမာင္သိလိုက္ရသည္။ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ပူေႏြးခၽြဲပ်စ္ေသာ အရည္ၾကည္မ်ား စိုရႊဲေနသည္ကို လီးထိပ္ႀကီးမွတဆင့္ ထိေတြ႕ခံစားလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သိန္းေမာင္ သူ၏ လက္တစ္ဖက္ကို အကူအညီယူကာ ေစာက္ေခါင္းဝကို ခ်ိန္၍ ေတ့ေထာက္ၿပီး ဖိလိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။

” ပြတ္.. ဖြတ္.. ဒုတ္.. ”

” အ.. အင့္.. ဟင့္.. ဟင္း.. ”

လီးက အရည္ၾကည္ေတြ ရႊဲနစ္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေလၽွာကနဲ တရွိန္ထိုးေဆာင့္ဝင္ကာ လီးဒစ္ႀကီးက သားအိမ္ကို ေျပးေဆာင့္သည္။ ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္ အသာေလး ခံနိုင္သည္။ သိန္းေမာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္ကို အသံေလးထြက္ၿပီး သာမန္ၿငီးျငဴ႐ုံမၽွသာ ျပဳသည္။ သိန္းေမာင္လီးက တုတ္ခိုင္ေသာ္လည္း (၅) လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ ကားထိုင္ခုံေပၚ ေခြေခါက္ျဖဲကားသည့္ ပုံစံျဖင့္ အလိုးခံေနရျခင္းေၾကာင့္သာ သားအိမ္ကို လီးက သြားေဆာင့္မိျခင္းျဖစ္သည္။

သိန္းေမာင္က လီးစဝင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆက္တိုက္ပင္ မရပ္မနား ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အားပါလွသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ေကာ့ခံသည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားျဖင့္လည္း လီးကို ဆြဲညႇစ္ေပးသည္။ ေအာက္ေပးေကာင္းေကာင္းျဖင့္ အလိုးခံသည္။

တင္ယုႏြယ္၏ အေပးေကာင္းမွုေၾကာင့္ သိန္းေမာင္၏ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပူထူက်င္ဆိမ့္တက္လာရေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ လိုးခ်က္ေတြကလည္း အဆမတန္ ျမန္ဆန္ ျပင္းထန္လာေတာ့၏။

” ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ဖတ္.. ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ”

” အင့္.. ဟင့္.. ဟင့္.. အင္း.. အင္း.. ဟင္း.. ”

ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္လာသည္။ ျမန္လာသည္။ သိန္းေမာင္ ၿပီးခ်င္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အတြင္းသားမ်ားျဖင့္ အတင္းဆြဲညႇစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အရသာေတြ႕ကာ ဖီးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကင္းကြာျပတ္လပ္ေနခဲ့ေသာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာ ခံစားေနရသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္…

” ဖြတ္.. ဖတ္.. ဖြတ္.. ပြတ္.. ပ်စ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ”

” အ.. အ.. အင္း.. ဟင့္.. ဟင္း… ”

ဟင္းကနဲ သံရွည္ဆြဲသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး တင္ယုႏြယ္တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာ့တက္လို႔သြား၏။ သူမ ၿပီးသြားေၾကာင္း သိန္းေမာင္သိလိုက္သည္ႏွင့္ ခဏမွာပင္ သူ၏လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္ေတြကို တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့ေလသည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္မွ အစျပဳ၍ တင္ယုႏြယ္ႏွင့္ သိန္းေမာင္တို႔ လစ္ပင္းတူဂဲသားမ်ားအျဖစ္ တြဲေနၾကေတာ့သည္။ ထိုဆက္ဆံမွုမ်ိဳးကို ႏွစ္ေယာက္လုံးက ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံထားၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သားသမီးကိုယ္စီရွိၾကသူမ်ားမို႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းျခင္း မျပဳၾကတာပဲရွိသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္၏ တကၠစီေမာင္းသည့္ အသိုင္းအဝိုင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးက သူတို႔၏ ဆက္ဆံေရး အေျခအေနကို နားလည္ထားၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တင္ယုႏြယ္မွာလည္း သိန္းေမာင္၏ သူငယ္ခ်င္း အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ သိကၽြမ္းလာခဲ့ေလသည္။

သိန္းေမာင္ ဂိတ္ထိုးတတ္သည့္ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆုံအနီးရွိ တကၠစီဂိတ္သို႔ သူမ အေရာက္အေပါက္ မ်ားလာခဲ့သည္။ ယခင္ကတည္းက ေယာက်္ားေလး မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ တရင္းတႏွီး ေနတတ္ေသာ တင္ယုႏြယ္မွာ ဂိတ္တြင္ သိန္းေမာင္ မရွိသည့္အခါမ်ား၌လည္း သိန္းေမာင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ပင္ အဖြဲ႕က်ေနတတ္ေလသည္။

” မႏြယ္တို႔ကေတာ့ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ပိုပိုလွလာသလိုပဲေနာ္ ”

” ဟြန္း.. လာေျမႇာက္မေနစမ္းပါနဲ႔.. စလင္းရယ္.. ငါ လခ မထုတ္ရေသးဘူး.. ”

” ဟာဗ်ာ.. မုန႔္စားခ်င္လို႔ ေျမႇာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဗ်.. တကယ္ေျပာတာပါ ”

” ဟင္း.. ဟင္း.. ဟင္း.. ”

တင္ယုႏြယ္ သေဘာေခြ႕ေနသည္။ မိန္းမတို႔ သဘာဝ အေျမႇာက္ႀကိဳက္သည္ပဲ မဟုတ္လား။ ဒီ စလင္းဆိုတဲ့ ပထန္ကျပား ေကာင္ေလးကလည္း ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ ေအာက္က်ိဳ႕ၿပီး ေပါင္းတတ္သည့္လူမ်ိဳး။ ဒီေတာ့ သူမႏွင့္ အျမဲလိုလို စကားလက္ဆုံက်ကာ ေခၚေျပာႏွုတ္ဆက္ ရင္းႏွီးမွု ပိုရွိေနသူျဖစ္၏။

သိန္းေမာင္ကေတာ့ သူ ကားဆြဲေကာင္း၍ ဝင္ေငြေျဖာင့္သည့္အခါတိုင္း တင္ယုႏြယ္ကို ေခၚေခၚၿပီး တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ အပီျဖဳတ္သည္။ သူမကလည္း သိန္းေမာင္ဆႏၵအတိုင္း အျမဲပင္ လိုက္ေလ်ာသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္နဲ႔ ကာမဆက္ဆံခ်ိန္မ်ား၌ တင္ယုႏြယ္ အလိုမျပည့္မွုမ်ား ၾကဳံလာရသည္။

သိန္းေမာင္လီးက လုံးပတ္တုတ္ေသာ္လည္း သိပ္မရွည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမမွာ အားရတင္းတိမ္ျခင္း မရွိေပ။ ၿပီးေတာ့ သိန္းေမာင္က သုတ္ထြက္လည္း အနည္းငယ္ ျမန္သည္။ စၿပီးခ်စ္စ လိုးစတုန္းကေတာ့ သိန္းေမာင္က တစ္ႀကိမ္ဆုံလ်င္ ၂ ခ်ီေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံး ျဖဳတ္တတ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံမွုအႀကိမ္ မ်ားလာသည္ႏွင့္အမၽွ တင္ယုႏြယ္အေပၚ တပ္မက္စိတ္ ေလ်ာ့ပါးလာၿပီး တစ္ခ်ီေကာင္းသာ ျဖဳတ္နိုင္ေတာ့သည္။ လင္နဲ႔ကြဲၿပီး လီးငတ္ေနတဲ့ တင္ယုႏြယ္တစ္ေယာက္ အလိုးခံစရာ လီးတစ္ေခ်ာင္းရေတာ့လည္း အားရတင္းတိမ္မွု မရွိသျဖင့္ အခက္ၾကဳံေနရေတာ့သည္။

—————————————-

တေန႔ သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ကို တည္းခိုခန္းမွာ ေခၚဝိုက္ၿပီး အျပန္၌ သူ႔ကားကို ခရီးသည္တစ္ဦးက တားေလသည္။ ခရီးသည္က ခရီးေဝးသြားမည့္သူ။ ပိုက္ဆံအေတာ္ရမည့္ ခရီးျဖစ္သည္။

” အစ္ကို ေအာ္ဒါလိုက္သြားလိုက္မယ္ ႏြယ္.. ႏြယ့္ကို ဂိတ္မွာ ခ်ထားေပးခဲ့မယ္.. အဲဒီက ျပန္လို႔ အဆင္ေျပမလား ”

” ရတယ္ အစ္ကို.. လိုက္သြားလိုက္ပါ.. ”

တည္းခိုခန္းမွအျပန္ တင္ယုႏြယ္ကို သိန္းေမာင္က လိုက္ပို႔ေနက်ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔ေတာ့ အေျခအေနက ေျပာင္းသြားသည္။ ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ သူမ ဆင္းက်န္ခဲ့ၿပီး သိန္းေမာင္က ဘုရင့္ေနာင္ တံတားဘက္မွ တက္သြားၿပီး နယ္ေအာ္ဒါလိုက္သြားခဲ့သည္။

ဂိတ္ထဲမွာ စကားဝင္ေျပာဦးမည္ျပဳၿပီးမွ တင္ယုႏြယ္ အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ကူးကာ လိုင္းကားဂိတ္ဘက္သို႔ ေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္။

” မမႏြယ္.. ဘယ္သြားမလို႔လဲ ”

” ဟယ္.. စလင္း ငါျပန္ေတာ့မလို႔.. ကားေစာင့္ေနတာ.. ”

” က်ေနာ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ေလ.. ဒီခရီးသည္ အစ္ကို႔ကိုပို႔ၿပီးရင္ ျပန္လိုက္ပို႔မယ္ ”

စလင္းက ပ်ဴငွာခ်ိဳသာစြာ ေခၚေနေတာ့ တင္ယုႏြယ္ မျငင္းသာေတာ့။ ခရီးသည္က ေနာက္မွာထိုင္ေနျခင္းေၾကာင့္ သူမ ကားေရွ႕ခန္းထဲသို႔ ေစြ႕ကနဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ခရီးသည္က ႀကိဳ႕ကုန္းဘက္သြားမွာ ျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ အျပန္လမ္းသင့္သည္။ ဒါေပမယ့္ စလင္းက ဘုရင့္ေနာင္ေအာက္လမ္းမွ ပတ္ၿပီးေမာင္းေနသည္။ ခရီးရွည္ေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္၏။

သြားရာလမ္းတေလၽွာက္ စလင္းက ကားဂီယာထိုးတိုင္း တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တန္ေတြကို မထိထိေအာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အေတြ႕အထိကို ခံစားမိေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္သာ ေဆာင္လို႔ေနသည္။ စလင္း၏ ဂီယာထိုးေသာလက္က သူမေပါင္ကို လာထိမိတိုင္း အေတြ႕ကို ၿငိမ္သက္စြာ ခံစားေနသည္။ မၾကာေသးသည့္ အခ်ိန္က သိန္းေမာင္ႏွင့္ လိုးေဆာ္ခဲ့ရာ၌ တင္းတိမ္ျခင္းမရွိေသးေသာ စိတ္ကို ဤအထိအေတြ႕ျဖင့္ အာသာေျဖေနမိသည္။

ခရီးသည္ပို႔ၿပီးေတာ့ စလင္းမွာ ပိုအတင့္ရဲလာသည္။ မေတာ္တဆလိုလို လုပ္ေနရာမွ သိသိသာသာႀကီး ေပါင္တန္ေတြကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္လာသည္။ ဒါကိုလည္း သူမ မသိသလို လုပ္ေနျပန္သည္။ အမွန္ေတာ့ တင္ယုႏြယ္မွာ စလင္းဆီမွ အထိအေတြ႕ေလးတစ္ခုအေပၚ အေျခခံၿပီး မျပည့္ဝခဲ့ေသာ သူမ၏ ရမၼက္စိတ္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ စလင္း၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူမကို လက္တည့္စမ္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး သိမ္းသြင္းအေခ်ာင္ႏွိုက္ကာ ကာမကိုအရယူဖို႔ ႀကံစည္ေနသည္ကို တင္ယုႏြယ္ မသိ။

” မႏြယ္.. အခ်ိန္ရေသးလား ”

” ဟင္.. ရပါတယ္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ စလင္း.. ”

” က်ေနာ္ အိမ္ခဏဝင္ခ်င္လို႔.. လိုင္စင္သက္တမ္းတိုးစာရြက္ ယူစရာရွိတာ ေမ့က်န္ခဲ့လို႔.. ခဏပါ.. ျဖစ္လား ”

” ရပါတယ္.. သြားေလ.. ”

ကိုစလင္းက လူပ်ိဳလူလြတ္၊ တစ္ေယာက္ထဲေနသည္ဆိုတာ တင္ယုႏြယ္သိသည္။ ယခု ကိုစလင္း ဘာအကြက္ဆင္ၿပီး ဘယ္ေျခလွမ္း လွမ္းတယ္ဆိုတာလည္း ရိပ္မိသည္။ သူမမွာ စလင္းဆိုသူကို စိတ္ဝင္စား စြဲလန္းသည္ကား မဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ကို ရမၼက္အလိုအရ တပ္မက္သည့္သေဘာျဖင့္ ယခုအခ်ိန္၌ ကိုစလင္း၏ အကြက္ဆင္မွုကို လိုက္ေလ်ာေန၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

တင္ယုႏြယ္ ေတြးထင္ထားသည့္အတိုင္း စလင္းက သူ၏အိမ္ထဲသို႔ အတင္းဖိတ္ေခၚသည္။ အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ လက္ခ်င္း၊ အသားခ်င္းထိေတြ႕မွုျဖင့္ အသားယူကာ အစပ်ိဳးသည္။ သူမက အလိုက္သင့္ ၿငိမ္သက္ေနေတာ့ ပိုၿပီးရဲလာသည္။ တင္ယုႏြယ္ကို အလြန္လြယ္ကူေသာ ႀကိဳက္ကုန္း မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ စလင္းက ထင္ျမင္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း တင္ယုႏြယ္၏ ခါးေလးကို ေပြ႕ဖက္ကာ ပါးျပင္ေလးကို နမ္းရွုံ႔ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္လာေလသည္။

ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..။ တင္ယုႏြယ္က လီးဆာၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနသူ။ အလိုရမၼက္ မျပည့္ဝမွုေတြေၾကာင့္ ထန္ေနသူ။ စလင္းက တင္ယုႏြယ္ရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြ၊ နို႔ေတြကို ျမင္ေယာင္ၿပီး လီးေတာင္ေနသူ။ တင္ယုႏြယ္ကို လိုးခ်င္ေနသူ။ အေျခအေနေတြ ဖန္တီးၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ကိုယ့္လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဖို႔ ႀကံေနၾကသူေတြဆိုေတာ့ အေပးအယူမၽွသြားၾကေလသည္။

စလင္းမွာ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြ ေျပာမေနေတာ့ဘဲ တင္ယုႏြယ္ကို သူ႔အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေပြ႕ခ်ီသြားေလရာ တင္ယုႏြယ္မွာ ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာျဖင့္ အားမတန္ မာန္ေလၽွာ့သည့္ ဟန္ေဆာင္ကာ လိုက္ပါသြားေတာ့သည္။ စလင္းက သူမကို ကုတင္ေပၚသို႔ ခ်လိုက္ၿပီး သူကပါ ကုတင္ေပၚလိုက္တက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ဝတ္ထားေသာ ရင္ေစ့အကၤ်ီေလး၏ ဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။ အထဲမွ ဘရာစီယာအနက္ေလးက မလုံတလုံသိမ္းထုပ္ထားေသာ နို႔အုံႀကီးက ျပဴးထြက္လို႔ေနသည္။

စလင္းက အာသာငမ္းငမ္းႏွင့္ ဘရာေလးကို ႀကိဳးစားျဖဳတ္ၿပီးေနာက္ နို႔ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ေခ်မြေနေတာ့သည္။ ခါးမွ ထမီအနက္ေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ အေမႊးပါးပါးေလးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္း ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ အကြဲေၾကာင္းထိပ္နားေလာက္တြင္ေတာ့ ေစာက္ေစ့နီနီရဲရဲေလးမွာ သူမ ရာဂပိုးမ်ား ထႂကြေနမွုေၾကာင့္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းေလး ေတာင္ေနေလသည္။

တင္ယုႏြယ္ကေတာ့ ေတာင့္တခဲ့သည့္ ဆႏၵရမၼက္မ်ား အခုမွ ျပည့္ဝရေတာ့မည္မို႔ အလိုက္သင့္ေလး ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ကာမအရသာအတြက္ ရင္ေမာစြာ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနသည္။ စလင္း အဆင္သင့္ လိုးနိုင္ရန္အတြက္ သူမ၏ ေစ့ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသင့္ေတာ္ဆုံး အေနအထားေရာက္ေအာင္ ကားေပးထားၿပီး ရင္အစုံကိုလည္း မို႔ေမာက္သည္ထက္ မို႔ေမာက္ေအာင္ ေကာ့ထားေပးလိုက္မိသည္။

စလင္းသည္ တင္ယုႏြယ္ နို႔ႏွစ္လုံးကို ေခ်မြရင္း ပါးစပ္ကလည္း အငမ္းမရ စို႔ေပးေနရင္းက သူမ၏ ေဖာင္းမို႔အိစက္၍ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ျပင္တစ္ခုလုံးကို ဖြဖြရြရြေလးကိုင္ၿပီးမွ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ လက္ညႇိုးကို ထိုးထည့္ၾကည့္သည္။ အထဲတြင္ အရည္မ်ား စိုရႊဲေနေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းေလးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ စလင္းမွာ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားေလသည္။

တင္ယုႏြယ္တစ္ေယာက္ စလင္း၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္ေလး ျဖစ္ေနေလသည္။ စလင္းက မေျပာမဆို တင္ယုႏြယ္ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စလင္းက အျပတ္အသပ္ မက္မက္ေမာေမာ ယက္ေပးေနသည္။ လၽွာျပားႀကီးျဖင့္ ဖင္ဝမွ ေစာက္ေစ့အထိ အျပားလိုက္ ယက္တင္သည္။ အေစ့ကို စုပ္သည္။

” ပလပ္.. ျပတ္.. ပြတ္.. ႁပြတ္.. ”

” အ.. ရွီး.. ဟင္း.. စလင္းရယ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္.. ”

ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးတဲ့အထိ ေပါင္းခဲ့တဲ့ လင္ကလည္း တင္ယုႏြယ္ကို ေစာက္ဖုတ္မယက္ေပးခဲ့ဖူးဘူး။ သူမကို ခ်စ္ပါသည္ဆိုေသာ သိန္းေမာင္လည္း မယက္ေပးခဲ့။ ယခု ရမၼက္ဆႏၵေၾကာင့္ လိုက္ေလ်ာမိခဲ့ေသာ ကိုစလင္းက်မွ သူမကို အပီအျပင္ ၾကင္နာျပေနေတာ့ တင္ယုႏြယ္ ဘဝင္ခိုက္သြားရျပန္သည္။

ေစာက္ပတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ စုပ္ယက္ေပးေနေသာ စလင္း၏ ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္လိမ္လိမ္ေလးမ်ားကို တင္ယုႏြယ္က လက္ကေလးျဖင့္ ဖြဖြရြရြေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္း ကာမဖီလင္ကို အပီအျပင္ ခံစားလို႔ေနသည္။

” အ.. ဟင့္.. အိုး.. ဟင္း.. အ.. ရွီး.. အင္း.. ”

” ပြတ္.. ပလပ္.. ရွလူး.. ရွလူး ”

” အာ.. ရွီး.. ေကာင္းလိုက္တာ.. စလင္းရယ္.. ”

စလင္းလၽွာၾကမ္းႀကီးက ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တစ္ေလၽွာက္၊ ေစာက္ေစ့၊ ေစာက္ေခါင္းအေပါက္ဝေလးႏွင့္ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား နီနီရဲရဲေလးေတြ အေပၚ လွုပ္ရွားလိုက္ေလတိုင္း တင္ယုႏြယ္တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ရီလွိုက္ေမာေနရၿပီး ႏွုတ္မွလည္း အသံမ်ိဳးစုံကို ညီးတြားေနရေလသည္။

” ပြတ္.. ပလပ္.. ပြတ္.. ပြတ္.. ”

” အဟင့္.. ဟင့္.. ဟင္း.. အ.. စ.. စလင္း ေတာ္.. ေတာ္ၿပီ.. ဟာ.. အင္း.. ဟင္း.. ”

တင္ယုႏြယ္ ေစာက္ပတ္ေလး က်င္ဆိမ့္တက္လာၿပီး ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ကိုစလင္းေခါင္းကို အတင္းဆြဲမကာ ေစာက္ဖုတ္ဆီမွ ခြာထုတ္ပစ္လိုက္ရသည္။ လီးျဖင့္ အလိုးမခံရေသးဘဲ ၿပီးသြားမွာစိုး၍ ယခုလို တားလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

စလင္းက ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးၿပီးသြားေတာ့ တင္ယုႏြယ္ကို လိုးဖို႔ တာစူလိုက္သည္။ သူမကို လိုးခ်င္ေနခဲ့တာၾကာၿပီမို႔ ယခုလို အေျခအေနေပးလာသည့္အခါ ခ်က္ခ်င္း တက္လိုးပစ္ခ်င္ေနတာ ျဖစ္သည္။ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေလး ျဖစ္ေနေသာ တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ စလင္းက ေနရာယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ခါးမွ ပုဆိုးမွာ ခၽြတ္ထားၿပီးျဖစ္ရာ စလင္း၏ လီးမဲမဲႀကီးမွာ ေငါက္ေငါက္ ေငါက္ေငါက္ႏွင့္ ထိုးေထာင္ေနေလသည္။

သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးက ျဖဴေဖြးေသာ တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တံသြယ္သြယ္မ်ားႏွင့္ လုံးဝဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္လို႔ေနသည္။ လီးက လုံးပတ္သိပ္မႀကီး။ ဒါေပမယ့္ က်ပ္လုံးေလာက္ရွိၿပီး အရွည္က တစ္ထြာႏွင့္ လက္ေလးဆစ္ေလာက္ရွိရာ တရားလြန္ ရွည္သည့္ လီးပင္ျဖစ္သည္။

ကိုစလင္း၏ လီးကို ျမင္လိုက္ေတာ့ တင္ယုႏြယ္ တံေတြးပင္ မ်ိဳခ်လိုက္မိၿပီး ရင္ထဲ နင့္ကနဲ ခံစားလိုက္သည္။ သိန္းေမာင္၏လီးက သူမအတြက္ တိုေသာေၾကာင့္ အာသာမေျပခဲ့။ ယခုေတာ့..။ စလင္းက တင္ယုႏြယ္ ဒေကာက္ခြက္ကို သူ႔လက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ယူမၿပီး သူမ၏ ဖင္ဆုံႀကီး ပိုမိုႂကြတက္လာေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖင္ႀကီး ႂကြတက္လာ႐ုံသာမက ေပါင္ကို ျဖဲလိုက္သလိုလည္း ျဖစ္သြားတာမို႔ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးေတြပါ ျပဲအာသြားသည္။

ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးက တင္ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ ဟိုထိုးဒီတိုက္ျဖင့္ တြင္းဝင္မေျဖာင့္ ျဖစ္ေနသည္။ စလင္းက သူမ၏ ဒေကာက္ခြက္ကို ခ်ိတ္ယူၿပီး လက္ေထာက္ထားရျခင္းေၾကာင့္ လီးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္သြင္းလို႔မရေခ်။ လီးက ေတာ္႐ုံနဲ႔ ဝင္မလာေတာ့ တင္ယုႏြယ္ စိတ္မရွည္ေတာ့။ အလိုးခံခ်င္ေနသည္မွာ ရြထေနေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ၏ လက္ကို ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုၾကား လၽွိုသြင္းၿပီး လီးကို ဆြဲကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့သည္။

တင္ယုႏြယ္၏ အလိုက္သိမွုေၾကာင့္ စလင္းသေဘာက်သြားကာ ေစာက္ေခါင္းဝမွာ ေတ့ထားေသာ သူ႔လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ ေဆာင့္ခ်လိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။

” ဖြတ္.. ဖတ္.. ဒုတ္.. ”

” အ.. အား.. ဟင့္.. ကၽြတ္.. ကၽြတ္.. စလင္းရယ္.. အင္း.. ဟင္း.. ”

တင္ယုႏြယ္ခင္မ်ာ ထိထိမိမိႀကီး ေဆာင့္လိုးခံလိုက္ရသျဖင့္ ကိုစလင္းကို တၿငီးၿငီးလိုက္မိသည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာေသာ စလင္း၏ လီးႀကီးက အေတာ္သန္၍ မာေက်ာလြန္းလွသည္။ သိန္းေမာင္လီးထက္ အမ်ားႀကီးသာသည္။ ကိုသိန္းေမာင္မွာ အသက္ (၃၈) ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္၍ သူ႔သားေလာက္ရွိေသာ စလင္း၏ လီးေလာက္ေတာ့ ဘယ္ မာနိုင္ေတာ့မလဲ။ မာေက်ာေသာ လီး၏ ထိမိမွုအတိုင္းအတာက ပိုသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္မွာ တကိုယ္လုံး ဆိမ့္တက္၍ ေသြးသားေတြ ဆူပြက္လာၿပီး စင္းက်ေနေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး စလင္း၏ ႏွုတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းေတာ့သည္။

” ႁပြတ္.. စြပ္.. ႁပြတ္.. စြပ္.. ”

” အင့္.. အင့္.. အင့္.. ”

ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းခြာၿပီး တင္ယုႏြယ္၏ ေျခႏွစ္ဖက္ကို အထက္သို႔ ထပ္တြန္းတင္လိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ေစာက္ပတ္ျဖဴျဖဴေလးထဲသို႔ တင္းၾကပ္စြာ ထိုးသြင္းထားေသာ လီးမဲမဲႀကီးကို ထင္ရွားစြာေတြ႕ရသည္။ ျဖဴဝင္းအိစက္ရွင္းသန႔္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေဖြးေဖြးေလးထဲသို႔ မည္းနက္ေျပာင္တင္းေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ပက္ပက္စက္စက္ လိုးဝင္ေနသည္။ လီးခ်င္း မတူသည့္ အရသာကို တင္ယုႏြယ္ သိရွိခံစားလာရသည္။ တမ်ိဳးစီ ကြဲျပားေသာ အရသာကိုလည္း သတိျပဳမိလာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းလွသည္။

” ပြတ္.. စြပ္.. ပြတ္.. စြပ္.. ”

” အင့္.. အင့္.. အင့္.. ”

” နာလို႔လား.. ႏြယ္ ”

” ဟင့္အင္း.. ေကာင္း..လို႔.. ”

” ဒါဆို.. ဆက္ၿပီး ေဆာင့္လိုးမယ္ေနာ္ ”

” အင္း.. ကိုလင္း သေဘာ.. ”

တင္ယုႏြယ္ စလင္းႏွင့္က်မွ အေပးအယူတည့္ေနသည္။ ခ်စ္သူရည္းစားပုံစံမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ကာမဆက္ဆံမွု တစ္ခုထဲအတြက္ ပတ္သက္ေသာ သေဘာျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းတာလည္း ျဖစ္သည္။

စလင္းတေယာက္ တင္ယုႏြယ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ျဖဳတ္သည္။ စၿပီး ခင္မင္ရင္းႏွီးကတည္းက ေဆာ္ခ်င္ေနေသာ စိတ္အခံရွိသူမို႔ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ အားမနာတမ္း ဆြဲေပးလိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ထိထိမိမိ အလိုးခံေနရေတာ့ အရသာေတြ႕ကာ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးေကၽြးကာ အဘြတ္ခံသည္။ စလင္း စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္လိုးသမၽွ မၿငီးမျငဴ အဗ်င္းခံသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မညႇာမတာ ပိုးစိုးပက္စက္ လိုးၾက ေဆာ္ၾက ခံၾကေလသည္။

စလင္းက တင္ယုႏြယ္ကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ တြယ္သည္။ သူမေယာက်္ားေဟာင္းေရာ၊ ကိုသိန္းေမာင္ပါ မတီးခဲ့ရသည့္ တင္ယုႏြယ္၏ ဖင္ပါကင္ေလးကိုပါ စလင္းက ဖြင့္လိုက္သည္။ တစ္ေန႔လုံးနီးပါး အသားကုန္ သမၿပီး ညမိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွပင္ တင္ယုႏြယ္ကို ျပန္ပို႔လိုက္ေလသည္။

တင္ယုႏြယ္မွာ စလင္းကို ကုန္းရတာကို အသဲခိုက္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ စလင္းကို မခ်စ္။ ကာမဆက္ဆံေဖာ္တစ္ေယာက္လိုသာ ခံစားလို႔ရသည္။ တင္ယုႏြယ္ အတြက္မူ စလင္းက ဆႏၵျဖည့္ဖက္သာ ျဖစ္ေလေတာ့၏။

ဤသို႔ျဖင့္ တင္ယုႏြယ္၏ လိုအပ္ေနေသာ ကြက္လပ္ေလးကို စလင္းတစ္ေယာက္ အခြင့္သင့္တိုင္း ျဖည့္ေပးသြားရင္း.. တစ္ခုလပ္မွာ ကြက္လပ္.. မရွိပါ။…ၿပီးပါၿပီ