ရမက်နွံမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ကြတော့တဲ့ အိမ်ထောင်ရှိ တခုလပ် မမများ

Unicode

** “အ အ တော် တော် တော့ ကိုကြီး နွယ် နွယ် သောက်ဖုတ်ရွ ရွလွန်းနေပြီ လိုးပေး လိုးပေးတော့…**၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ဆိုင်ကို မနက်အရုဏ်ကျင်းမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ခင်လေးနွယ် တစ်ရေးမှ မအိပ်ရသေး။ ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်အစားတောင် မလဲနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်ချလိုက်ရာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူမအိပ်မက်ထဲမှာတောင် ကိုညွန့် သောင်းဒန် စွေစောင်း လျှံစိန် တို့လူသိုက်နှင့်တွေ့ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဘုံကျောင်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းထောင် ပေးထားရလျက် ယောက်ျားလေးယောက်က တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူမဖင်စအိုချည်းသက်သက် အချီပေါင်းမြောက်များစွာ သဲကြီးမဲကြီး မဲပြီးဖင်ပါကင်ဖွင့်နေကြတာကို အိပ်မက်အဖြစ် မြင်မက်လိုက်သေးရာ အိပ်ရာမှတစ်ရေးလန့်နိုးချိန်မှာ ဇောချွေးများပင်ပျံပြီး လူလည်း မောဟိုက်နွမ်းလျလျက် မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်နေတော့သည်။ တစ်ခါပြန်အိပ်လိုက်မှပဲ မိုးလင်းပေါက် အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။

မနှင်းအေးရောက်လာပြီး နှိုးတော့ အိပ်ရာကလူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်ကာ အဝတ်အစားများကောက်လဲပြီး မနက်ဆိုင်ဖွင့်ဖို့နှင့် ဆေးရုံကို ထမင်းချိုင့်ပို့ဖို့အတွက် နှစ်ယောက်သား ဈေးထဲသွားရောက်ဝယ်ခြမ်း၍ အားလုံး အလျဉ်မီအောင် အပြေးအလွှား စီစဉ်ရပြန်သည်။ မနှင်းက ဒါမျိုးကျတော့လည်း အလိုက်တသိရှိလှ၍ ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။

ဆေးရုံမှာ ကိုမျိုးအောင်ထူထူထောင်ထောင်ရှိလာတာတွေ့ရတော့ သူမသက်ပြင်းချရသည်။

“ဆိုင်မှာအဆင်ပြေရဲ့လား။ မနှင်းရော လာသေးလား။ သိပ်မကြာပါဘူး ငါ ပြန်ကောင်းလာမှာပါ ”

သူကပြောတော့ …

“ပြေပါတယ် ကိုမျိုး။ မနှင်းလည်း နေ့တိုင်းလာပြီး ဆိုင်ကူရောင်းပေးတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အရက်ကို ဆင်ခြင်သောက်ပါ ယောက်ျားရယ်။ တတ်နိုင်ရင် မသောက်ဘဲနေနိုင်တာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ဒါမှ ရှင် သက်ဆိုးရှည်နိုင်မှာ”

ခင်လေးနွယ် ပြန်ပြောလိုက်ရသည်။ ကိုမျိုးအောင်လည်း သူဆင်ခြင်မည့်အကြောင်း သူမကို လေသံ ပျော့ပျော့နှင့် ကတိပေးသည်။

ဆေးရုံကဆင်းပြီး မကြာမီ ခွေးမြီးကောက်ကျည်တောက်စွပ် ဆိုတဲ့စကားလို သူကြိုက်တဲ့အရက်ကို မလွဲမသွေ ပြန်သောက်ဦးမှာပဲ ဆိုတာကိုတော့ ခင်လေးနွယ်လည်း အတတ်သိပြီးသားပင်။ အသက်ရှည်မရှည်ဆိုတာ ကာယကံရှင်ဖြစ်သူ သူ့ရဲ့ကံတရားအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်။ သူ့အနေအထိုင်ပေါ်တွင်သာ လုံးလုံးလျားလျား တည်မှီပေလိမ့်မည်ဟုလည်း သူမ ယတိပြတ် တွေးမိလိုက်တော့သည်။

တူမလေး ဝေဝေကို အကြောဆေးဝယ်ဖို့နှင့် သူမအဆာပြေ ချိုချဉ်မုန့်တွေ ဝယ်စားဖို့အတွက် ပိုက်ဆံအနည်းငယ် ထုတ်ပေးလိုက်ရင်း ဒီတစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်း လမ်းထိပ်ရှိ သီတာစတိုးဆိုင်က ဒေါ်သက်ထားခင်ဆီမှာ အတိုးသွင်းဖို့ ကျန်ရှိသေးတာကို စိတ်ရောက်သွားပြီး ရင်ထဲမောလျလို့ သွားပြန်ပါသည်။ ဒီပုံစံနှင့်ဆိုလျှင် ယခင်ကလို သူမဈေးမရောင်းဘဲ ခန္ဓာကိုယ်ရောင်းစားတာကတောင်မှ ကြွေးမြီတွေကြေဖို့ရန် ပိုမို နီးစပ်နိုင်သေးသည် ဟုလည်း ခင်လေးနွယ် စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တွေးမိလိုက်သေးသည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူမအနေနှင့်ကတော့ ဘဝကို လွယ်လင့်တကူ လက်မြှောက်အရှုံးပေးမည့် မိန်းမစားမျိုးတော့ဖြင့် မဟုတ်ပါချေ။ ရင်းနှီးပေးဆပ်စရာ အသင့်ရှိပြီးသားမို့လို့လည်း ဒီထက်ပို၍ ဒုက္ခရောက်ဖို့ရန် မရှိတော့ လို့သာ ကိုယ့်ဖာသာ ဖြေတွေးတွေးမိတော့သည်။

ဆေးရုံကပြန်လာပြီး မနှင်းနှင့်အတူ မီးဖိုခန်းမှာ ဝင်ရောက်ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ရင်း နှစ်ယောက်သား ညက ကိုယ်စီကြုံတွေ့ခဲ့ကြသည့် အတွေ့အကြုံတွေကို နှစ်ကိုယ်ကြား တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောဆိုနေကြသည်။ မနှင်းလည်း အချီကြီးကြုံကာ တော်တော်လေးခံစားလိုက်ရပုံပင်။

“ဒီည မနှင်း ဆိုင်စောင့်နေခဲ့မယ်။ နွယ် ကိုတရုတ်လာခေါ်ရင် သူနဲ့လိုက်သွားလိုက် ဟုတ်လား”

“ဒါဖြင့် ကိုနောင်တို့ ကိုညွန့်တို့လာရင် မနှင်းပဲ ကြားကောင်းအောင် ကြည့်ကျက်ပြောပေးလိုက်တော့။ နွယ်တော့ ငွေရဖို့အဓိကပဲ။ ညနေလည်း အတိုးသွင်းဖို့ ကိစ္စရှိသေးတာလေ”

“ဘယ်ကိုလဲ သီတာစတိုးပဲလား ”

“ဟုတ်တယ် မနှင်း။ တစ်လ တစ်လ အတိုးချည်းပဲ မနည်းဘူး”

“မသက် အဲ မသက်ထားလည်း နောက်ပိုင်း ခပ်ကြပ်ကြပ်ပဲနဲ့ တူပါတယ်။ သူလည်း ဆိုင်အထိုင်နည်းတော့ အရင်လောက် အရောင်းကျတဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး ”

“မနှင်း သူနဲ့ရင်းနှီးလို့လား”

“အင်း နည်းနည်းပါးပါးပါ ”

“နွယ်တို့ထက်တော့ အပုံကြီး ကုသိုလ်ကံကောင်းတဲ့သူတွေပါ။ နွယ်တို့ကြတော့ မရှိလို့လုပ်စားရတယ်”

“ဟင်းဟင်းး ဟင်းဟင်းး”

“အယ် ဘာရယ်စရာရှိလို့လဲ မနှင်းရဲ့ ပြော ပြောလေ”

မနှင်း သူမမျက်နှာကို စေ့စေ့လေးကြည့်လိုက်ရင်း …

“ရယ်ချင်လို့ပေါ့ နွယ်ရယ်။ နွယ် ကြည့်ကျက်လည်းပြော မနှင်းတစ်ယောက်လုံးရှိသေးတယ်။ မနှင်းကမှ စားရေးဝတ်ရေးနဲ့ တကယ်မလွှဲသာလို့ လုပ်တာ နွယ်ကမှ အနေသာကြီး …။ နေ့စဉ်ဝင်ငွေလေးနဲ့ တစ်ဘီးချင်း လှိမ့်လို့ရသားနဲ့ ဟင်း ဟင်း”

“ဘာရယ် ဒါ ဒါဆို မနှင်းပြောပုံက နွယ် ထန်လွန်းလို့ပေါ့ ဟုတ်လား။ ဏှာထန်လို့ အလိုးခံတာပေါ့လေ ဟွင်းး။ မနှင်းနော် ကိုယ့်အချင်းချင်း လာပြီး ခွပ်မနေနဲ့ ဟွင်းဟွင်းး … နွယ့်အကြောင်း သိရမယ် … ကဲ အင်း အင်းဟယ် … ကဲ ”

နွယ် မနှင်းလက်မောင်းတစ်ဖက်ကို သူမလက်သီးဆုပ်ကလေးနှင့် ထုထုပြီး မနှင်း ပေါင်တွင်းကြောကလေးကိုပါ ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။ မနှင်း တဟီးဟီးရယ်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီရှောင်တိမ်းရင်း နွယ့်ခါးလေးကိုပါ ဖက်ပြီး သူမကပါ ပြန်ကလိထိုးလိုက်သေးသည်။ နွယ်လည်း မရမက သူမကို ဝင်လုံးသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မနိုင်ရင်ကာ နောက်ပြောင်ကျီစယ် ပြောဆိုကြရင်းက လူချင်းပါ လုံးထွေး သွားကြလေတော့သည်။ မီဖိုဆောင်အနောက်က ကွပ်ပျစ်ကလေးက သူမတို့နှစ်ယောက်အတွက်တော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါး ပျော်ရွှင်မှုကို ပစွမ်းနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော လူသူမမြင်ကွယ်ရာ ဘုံဗိမ္မာန်ကလေးလို့ပင် တင်စားလျှင်လည်း မှားမည်မထင်ပေ။

“နွယ်ရယ် မနှင်း တကယ်ပြောတာ”

“လုပ်ပြန်ပြီ ပြောပြန်ပလား ဒီပါးစပ်”

“ဟုတ်နေတာပဲ ဟာကို ”

“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် နွယ်က အလိုးမခံရ မနေနိုင်အောင် စောက်ပတ်ရွတဲ ထန်တဲ့ကောင်မ။ ကြည့်ဦးမလား ဒီစောက်ပတ်ကို ဟင် မနှင်း”

“ပြလေ ကြည့်စမ်းမယ် ကျုပ်ဟာနဲ့ တူလားမတူလားလို့။ ဒီကဖြင့် မလွှဲမရှောင်သာလို့ ဇွတ်မှိတ်ပြီး ဖာခံတာနော် ဟင်းဟင်း။ ဘယ်သူ့မှ အလကားမပေးဘူး”

“အော ဘယ်သူကရော အလကားလျှောက်ဝေပေးနေလို့လဲ။ မနှင်း ပြောလိုက်မှဖြင့် … ဟင်းး …။ ကဲပါလေ … နို့ဖြင့်ရင်လည်း ကြည့် ဟောဒီမယ် ကျွန်မအဖုတ်ကြီးကို ရှင် တဝကြီးကြည့်လိုက်… ။ မနှင်းစောက်ပတ်ထက် ပိုပြဲနေပြီပဲမဟုတ်လား။ အဲဒါ ဏှာထပြီး တကယ့် ဒင်လီးကြီးတွေမှ ရွေးအလိုးခံလို့ပေါ့။ လီးကြီးကြီးနဲ့ လာလိုးလို့ကတော့ စပတ်ရွလွန်းလို့ မနှင်းပြောသလို ပိုက်ဆံမယူဘဲ လူစေ့ကို အလိုးခံပြလိုက်ဦးမယ် သိလား ဟင်းဟင်း”

ခင်လေးနွယ် တမင်ရွဲ့ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

“အမယ်လေးလေး မခံပါနဲ့ရှင် မခံပါနဲ့ အလကားတော့ စပတ်ဖြဲမခံနဲ့။ ကျုပ်ညီမဟာလေး အရွယ်မတိုင်ခင် ပြဲရွဲကုန်ပါ့မယ်။ အဖိုးအခလေး ဘာလေးလည်း ယူပါဦးတော်။ ဒါမှ မိန်းမသိက္ခာမကျမှာ”

“မရဘူး သိက္ခာကျချင်ကျ စပတ်ပဲ ပြဲချင်ပြဲ ရွဲချင်ရွဲ နွယ် ခံကိုခံမှာပဲ ဟင်း”

နွယ် မဲ့ကာရွဲ့ကာ ဟန်နှင့်ပန်နှင့်ပြောတော့ မနှင်းလည်း …

“တယ် ဒီခလေးမ … ဟင်း ညည်းတော့ နော် …”

မနှင်း သူမကို ထမီလှန်ပြလိုက်သည့် ခင်လေးနွယ်ပေါင်ခွကြားထဲကို လက်နှိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း တစ်ဖက်ကစောက်ပတ်ကို နှိုက်ဆွကလိကစားရင်း သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ရာက ခင်လေးနွယ်အပေါ်ကနေ ကျကျနနတက်ခွထိုင်၍ နှစ်ယောက်သား ပွေ့ကြဖက်ကြနမ်းစုပ်ကြနှင့် လုံးလုံးထွေးထွေးပင် ဖြစ်လို့ သွားကြတော့သည်။

အင်္ကျီနှင့်ထမီတွေ လျော့တိလျော့ရဲနှင့် ဖယိုဖရဲဖြစ်သွားကြရာက တစ်ယောက်အင်္ကျီတစ်ယောက် အသေအချာ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။ ပွေ့ဖက်နမ်းကြသည်။ တစ်ယောက်စောက်ပတ် တစ်ယောက် ကိုင်ကြည့်ဖြဲကြည့်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်းစုပ် နို့သီးချင်းလည်း မထိခလုတ်ထိခလုတ်လုပ်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ် ထိတွေ့ကြရင်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ ပေါင်ခွဆုံအချင်းချင်း ထိတိုက်ကာ စောက်ပတ်ချင်းပါ တရွရွပွတ်ကြသပ်ကြသည်။

“နေနှင့်ဦး နွယ် ညည်းချည်းထန်တယ် မထင်နဲ့နော်”

“ဟင်း သိသားပဲ အပြောတစ်မျိုး အလုပ်တစ်မျိုး။ ပိုက်ဆံမရှိလွန်းလို့ ဖာခံတယ်လေးဘာလေးနဲ့အသံကောင်းဟစ်နေတာ လီးမြင်တာနဲ့ အရည်တပွက်ပွက်ထွက်ပြီး ပျော့ကျသွားတဲ့ဟာကများ”

“ဘာလဲ မကျေနပ်ဘူးလား ဟင်းဟင်း”

“လုံးဝပဲ နွယ်လည်း လူပဲ မနှင်းလည်း လူ … ပြီးတော့ ယောက်ျားမိန်းမ ဘယ်သူမဆို လီးနဲ့စောက်ပတ်တွေ့ရင် လိုးကြမယ်။ သူဆွရင် ကိုယ်ကြွမယ် ဒါထုံးစံပဲ။ အလုပ်ကတစ်ခြား စပတ်ရွတာတစ်ခြား ဟင်းဟင်း။ အခုညလည်း မနှင်း ကိုညွန့်တို့နဲ့ တွေ့ချင်လို့ တမင်ခွင်ဆင်တာ နွယ်မသိတာကြလို့ ဟွန်း ”

“ဒါဖြင့် နွယ်ရော အဆင်ပြေမလား”

“မပြေမရှိဘူး သူလည်းလီးနဲ့ ဟိုကလည်းလီးနဲ့ပဲဥစ္စာ။ ကိုနောင်က ဒီညလာချင်မှလာမှာ။ ကိုတရုတ်နဲ့တော့ နွယ်လည်း အပြင်ခဏလိုက်သွားချင်တယ်။ နို့မို့ အိမ်ကလူပြန်လာရင် လိုက်ဖို့ မလွယ်ဘူးမဟုတ်လား”

“ဒါဆို နွယ့်အတွက်လည်း အဆင်ပြေတယ်ပြောရမှာပေါ့။ မနက်ကြရင်သာ ပြန်ပြောပြရမယ်နော် ဟင်းဟင်း”

“အသေသတ် မပြောဘူး စိတ်ချ ”

“ဘာရယ် ဘာ”

မနှင်း နွယ့်အပေါ်စီးကနေပြီး ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်ကိုကုန်းဟပ်သည်။ အမွေးအဖုတ်လိုက်ဖြစ်သော သူမစောက်ပတ်ကြီးကတော့ နွယ့်မျက်နှာရှေ့မှာ ဝဲလို့နေပြီ။ နွယ်လည်းမထူးဘူး ဆိုပြီး မနှင်းတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆုပ်ဆွဲလိုက်ရာက သူမပေါင်ခွကြားက စောက်ပတ်ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ လှမ်းစုပ်နမ်းပစ်လိုက်လေသည်။

ဒီနောက်မှာတော့ …

ချွေးတဒီးဒီကျသည်အထိ နှစ်ယောက်သား သောင်းကျန်းချင်တိုင်းသောင်းကျန်းကြပြီးမှ မောမောနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ကာ ကွပ်ပျစ်ထက်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် အနားယူလိုက်ကြလေတော့သည်။ညရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သောက်သုံးသူတွေနှင့် အလုပ်များပြီး ညဉ့် ၇ နာရီခွဲ ၈ နာရီလောက်မှ လူပြန်ပါးသွားသည်။

“ယောက်ျားမရှိလို့ ဆိုင်စောစောသိမ်းရမှာ တစ်ရက်နှစ်ရက်တော့ သည်းခံကြဦး။ သူရောက်လာမှ ရှင်တို့ဖာသာ စိတ်ကြိုက်ကဲပေတော့ ဟုတ်လား”

ဒီလက်သုံးစကားလေးနှင့်ပဲ လာရောက်သောက်သုံးသူတွေကို ချွေးသိပ်ထားရသည်။ တကယ်တမ်း သူမတို့အကြောင်းကိုတော့ သူမတို့ဖာသာ အသိဆုံးပဲ ဖြစ်ပေတော့သည်။ ရေချိန်ကိုက်သူတွေ ဆိုင်ကနေ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ကုန်ကြပြီ။ ကိုညွန့်တို့ဝိုင်းနှင့် ကိုတရုတ်တို့ဝိုင်း နှစ်ဝိုင်းပဲကျန်သည်။ သူမကြိုတင်တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း ကိုနောင် ဒီည ဆိုင်ဖက်ကို ရောက်မလာပါ။ ကိုညွန့်ဝိုင်းမှာ သူနှင့်အဖော်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အသားခပ်လတ်လတ်ရှိသော အလုပ်ကြမ်းသမား လူငယ်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ့အပြောအရ အခြေအနေပေးလျှင် နောက်ထပ် သူ့လူတွေ ခေါ်ခဲ့ဖို့ အသင့်ဖြစ်ကြောင်း တခြားဆိုင်တစ်ခုကနေ သူတို့စောင့်နေကြာင်း ပြောသည်။

ခင်လေးနွယ်က ဒီည သူမ ကိုတရုတ်နှင့်စကားလွန်ပြီးဖြစ်၍ အပြင်ကို သူတို့နှင့်အတူ ခေတ္တခဏလိုက်ပါသွားမည်ဖြစ်ပြီး မနှင်းတစ်ယောက်တည်းကိုသာ ဆိုင်စောင့်ထားခဲ့မည့်အကြောင်း ကိုညွန့်လိုအပ်ပါက သူမနှင့် ဆက်လက်ညှိနှိုင်းကြဖို့ ပြောပြီး သူကလည်းလက်ခံတာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို မနှင်းနှင့်ပဲ လွှဲထားခဲ့လိုက်ကာ ကိုတရုတ်တို့ဝိုင်းဖက်ကို ကူးလာသည်။ ကိုတရုတ် သူမကို အသင့်စောင့်နေသည်။

“၉ နာရီကျော်မှ ဒီကနေ ထွက်ကြတာပေါ့။ နွယ့်ကို မိတ်ဆက်ပေးမယ်”

သူ့လူသုံးယောက်နှင့် သူမကို မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း သူတို့ကြားထဲမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ပြုံးတုံ့တုံ့အမူအယာနှင့်ပင် သူ့လူတွေကို ကောင်းစွာ လက်ခံစကားပြောရလေသည်။ သက်လတ်ပိုင်းလူရွယ်တွေ ဖြစ်ကြပြီး အတွေ့အကြုံရင့် သမ္ဘာရင့်သူ ပုံစံမျိုးရှိကြကာ သူတို့မျက်လုံးတွေကတော့ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို အထက်အောက်မကျန် စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်ပြီး အရသာခံလျက် ရှိကြသည်။ ကိုတရုတ်က ခင်လေးနွယ်လက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး အပြင်ဖက် ဆိုင်အဖီအောက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

“နွယ် ကျေနပ်မယ်ဆိုရင် အစီအစဉ်တစ်ခုရှိတယ်”

ဆိုပြီး နောက်ထပ် သူ့စီစဉ်ထားတာတွေကိုပါ ဖွင့်ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့လူရင်းသုံးလေးယောက်နှင့် အသိအိမ်တစ်အိမ်မှာ ခဏတစ်ဖြုတ် ဝင်ရောက် အချိန်ဖြုန်းပြီး ( … ) ဖက်ကို ခရီးဆက်မည့်အကြောင်း သူ့အဆက်အသွယ်တွေ စောင့်နေမည်ဖြစ်ပြီး တစ်ညအိပ်ခန့် ကြာမည်ဖြစ်ကာ မနက်ကျမှ ကားတစ်စီးငှါးပြီး သူမကို အိမ်အရောက် (ရပ်ကွက်ထိပ်အထိ) ပြန်ပို့ပေးမည့်အကြောင်း ငွေလည်း အတော်ပင်ရမည့်အနေအထားဖြစ်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ခရီးစဉ်အစအဆုံး လိုက်ပါမည်ဖြစ်၍ ဘာမှစိတ်ပူစရာမလိုကြောင်းများ ပြောပြရာ ခင်လေးနွယ်လည်း အတန်ငယ်စဉ်းစားပြီး မထူးတော့တာနှင့် သူ့ကို အသာအယာပင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရသည်။

တကယ်ဆိုလည်း ကိုတရုတ်က အခွင့်အရေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်အသုံးချတတ်သူဖြစ်ရာ ဒီလို ခင်လေးနွယ်လင်သားမရှိသည့်အချိန်မျိုးမှာ ခင်လေးနွယ်အတွက်ရော သူ့အတွက်ပါ အကျိုးရှိမည့် အနေအထားတစ်ရပ်ကို တမင်တကာ အကွက်ချ ဖန်တီးနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူရောခင်လေးနွယ်ပါ တစ်ညဆိုသော အချိန်တိုကလေးနှင့် ငွေမြက်မြက်ကလေးရနိုင်မည့်အဖြစ်ပါပေ။ သူ့ရောင်းရင်းတွေထဲက လူပွဲစား(ဖာခေါင်း) နှစ်ယောက်သုံးယောက်နှင့်ပေါင်းပြီး ပစ္စည်းသစ်တွေ နေရာအပြောင်းအလဲလုပ်ကာ တစ်နယ်ဆီသို့ ပို့ဆောင်ပေးရမည့် ခရီးစဉ်ပဲဖြစ်ရာ အလုပ်ဖြစ်မည်မှာတော့ သေချာသလောက်ရှိပေသည်။

တစ်ခါ ခင်လေးနွယ်ဖက်ကလည်း ဒီညနေ သူမချေးငွေထုတ်ယူထားသည့်ကိစ္စနှင့် အတိုးငွေသွင်းဖို့အသွားမှာ စတိုးဆိုင်မှ ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးမဖြစ်သူ ဒေါ်သက်ထားခင်နှင့်မတွေ့ဖြစ်ဘဲ သူမအိမ်စောင့်ဖြစ်သူ အဒေါ်ကြီးနှင့်သာ တွေ့ခဲ့ရ၍ မသွင်းဖြစ်ခဲ့ဘဲ နောက်တစ်ပတ်ကြမှ ငွေအလုံးအရင်းအလိုက် အတိုးအရင်းပေါင်းပြီး တစ်ခါတည်းစာရင်းရှင်းရန် စိတ်ကူးရှိသဖြင့် ထိုငွေများ တစ်ပေါင်းတစ်စည်တည်း ရဖို့အတွက် အတော်ကလေး စိတ်အားထက်သန်မှုရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုတရုတ်ပြောသောအစီအစဉ်ကို စိတ်ထဲတထင့်ထင့် စိုးရွံ့မိသည့်ကြားကပင် လက်ခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

“ဝမ်းသာတယ် မိနွယ်။ ဒီပွဲက ခါတိုင်းထက်ကို လူနည်းနည်းပိုပင်ပန်းမယ်ဆိုပေမယ့် အကျိုးရှိဖို့ကတော့ တစ်ရာရာနှုန်းသေချာတယ်။ ကိုင်း ဒါဆိုလည်း ဒီည တို့အလုပ်စဖို့ အချိန်တန်ပြီနဲ့တူတယ်”

“အိုး အစောကြီး ရှိသေးတဲ့ဥစ္စာ”

ကိုတရုတ်အကြည့်က တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်လေးနွယ်ခါးလေးကိုသိုင်းဖက်လာကာ ပေါင်ခြံအတွင်းဖက်ဆီရောက်ရှိလာတာမို့ ခင်လေးနွယ်လည်း အခုမှပဲ သူ့ဆိုလိုရင်းကို သဘောပေါက်မိတော့သည်။

“အိုး နေပါဦး အထဲမှာလည်း လူတွေနဲ့”

“တံခါးပိတ်လိုက်လေ။ ငညွန့်တို့နှစ်ကောင်လည်း မနှင်းနဲ့ လှုပ်ရှားချင်နေပြီ။ သူတို့လည်း အဆင်ချောသွားရအောင်”

“ဟင်း ဒါမျိုးတော့တတ်တယ် လူဇိုးရီးး”

တရုတ်ကြီး တဟဲဟဲရယ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ခင်လေးနွယ် မနှင်းရှိနေသော ငညွန့်တို့ဝိုင်းဖက်လျှောက်သွားရင်း မနှင်းလက်ကိုအသာကုပ်ပြီး …

“ဆိုင်တံခါးပိတ်တော့ မနှင်း။ နွယ်လည်း အပြင်သွားရမယ် ”

“အခု သွားမလို့လား”

“ဟင့်အင်း သူတို့သောက်ပစေဦး”

မနှင်း အထာနပ်သည်။ ထိုင်ရာကထကာ ထမီကိုလှည့်ဝတ်ရင်း …

“ကောင်းပြီ နွယ့်ဖာသာ အေးဆေးနေတော့ မနှင်းကြည့်လုပ်မယ်။ ဒီလူကြီးလည်း အစောကတည်းက ရုန်းချင်နေပြီ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး”

ငညွန့်ဖက်ကို မျက်စောင်းကလေးနှင့် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ရာ နွယ်လည်း သူ့ကိုလှမ်းပြီး …

“ဟင်းဟင်း သိမယ် ကိုညွန့် နွယ့်အလှည့်ရှိသေးတယ်နော် အဟင်း ဟင်းဟင်း”

ပြောပြီး လှည့်ထွက်လာခဲ့ရာ ငညွန့်လည်း သွားအဖြီးသားနှင့် ခင်လေးနွယ် လှမ်းလျှောက်ထွက်လာသည့် သူမခန္ဓာကိုယ်အနောက်ပိုင်းမှ တအိအိတုန်ခါလို့နေသည့် ဖင်အိုးကြီးကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အနောက်ကနေကြည့်ငေးရင်း ကျန်ခဲ့တော့သည်။

အပြင်ဖက် ကိုတရုတ်ထိုင်နေတဲ့ဆီအရောက်မှာ မနှင်းလည်း ဆိုင်တံခါးမကြီးချက်ချပြီး သူ့လူနှစ်ယောက်ရှိရာ ဝိုင်းဖက်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ပြန်လျှောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရပြီ။

…………………………………………………

⭐အခန်း (၁၅)⭐

“ကဲ ရှင် ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော ကိုတရုတ်”

ခင်လေးနွယ် ကိုတရုတ်ထိုင်နေသော ခုံပုကလေးရဲ့အောက်က မြေပြင်မှာ ဒီအတိုင်းထိုင်ချလိုက်ရင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တံတောင်နှင့်မှီထောက်၍ ပြုံးစစမျက်နှာပေးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။

“အင်း ဟင်း ဟင်း ကိုယ် ဘာလုပ်ချင်လဲ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ နွယ်ပိုသိမှာပေါ့ နွယ်ရယ်။ တို့နှစ်ယောက်က သူစိမ်းတွေမှ မဟုတ်တော့တာ”

နွယ် သိပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း သူဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပဲ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်အကြား လက်ကိုလျှိုနှိုက်ပြီး ကိုတရုတ်ရဲ့ ပေါင်ခွကြားမှ တောင့်တင်းနေပြီဖြစ်သည့် ဂေါ်လီလီးတုတ်တုတ်ကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် ကောင်းကောင်းဆုပ်နယ် ကိုင်ပေးလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့ပုဆိုးစကို လက်နှင့်အသာပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက ပေါင်ကြားမှ လီးငပဲကြီးကို အပြင်သို့ အသာပင်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးကို အသေအချာလှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးအောက်က လီးသားရေကိုလှန်ကြည့်ဖြဲကြည့်ကာ ဂေါ်လီထည့်သွင်း နှစ်မြှုပ်ထားသည့် လီးကိုယ်ထည်တုတ်တုတ်ကြီးအား လက်နှင့်ကိုင်ဆကြည့်ရင်း မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်၍ ကိုတရုတ်လီးကြီး ပိုကြီးလာလေသလား လို့ပင် စိတ်ထဲကအောက်မေ့သွားမိသည်။

“တုတ်လိုက်ကြီးလိုက်တာ ကိုတရုတ်ရယ်။ ကိုယ့်လီးကြီး နွယ် အားအရဆုံးပဲ ”

ဆိုပြီး သူမစိတ်ထဲက သရိုးသရီကလေးဖြစ်လာသည်နှင့် တရုတ်ကြီးရဲ့လီးကို ပါးစပ်နှင့်အသာတေ့ကပ်၍ ပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ရာ တရုတ်ကြီးလည်း ခါးကကော့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူ့လီးတန်အရင်းကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျကျနန ဆုပ်ကိုင်ပြီး လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သည်။ ဒစ်ထိပ်ကအကွဲကြောင်းကလေးပါ လျှာနှင့်တို့ကာတို့ကာ ယက်ဆွပေးရာ တရုတ်လည်း အကောင်းကြီးကောင်းပြီး အတော်ကလေးဖီလင်ရှိသွားသည်။

“စုပ်စမ်း နွယ် ဟိုကောင်တွေ ဂရုမစိုက်နဲ့ အချိန်အများကြီးရသေးတယ်”

“အင်း အင်း အွန်း အွန်းဟွန်း”

နွယ်လည်း ဘာကိုမှဂရုစိုက်မနေတော့ပါ။ တကယ်တမ်းအားဖြင့်လည်း တရုတ်လီးကြီးထက်ပို၍ ဂရုစိုက်စရာဆိုလို့ သူမဘဝမှာ ဘာမှမရှိတော့လို့ သူမခံစားနေမိပါသည်။ မနှင်းနေ့ခင်းကပြောသလိုပဲ သူမနှင့်မနှင်းက အခြေအနေချင်းလုံးဝ မတူကြပေ။ မနှင်းက ငွေမရှိ၍ လုပ်စားသည့်ဖာသည်စစ်စစ်သာဖြစ်ပြီး သူမကျတော့ မနှင်းပြောခဲ့သလို တဏှာရာဂနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ယောက်ျားသနာတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ လီးကို ငမ်းငမ်းတက် နှစ်ခြိုက်စွဲမက်လေ့ရှိသည့် ရာဂထန်ပြင်းသော မိန်းမသားအမျိုးအစား ထဲမှာများ ပါဝင်နေလေသလားဟု သူမကိုယ်တိုင်လည်း သံသယဖြစ်နေမိသည်။ လီးကြီးတာမြင်လျှင် မနေနိုင်အောင် စောက်ဖုတ်ရွသည် ဆိုသည့် မိန်းမတွေထဲမှာ သူမပါဝင်တာကိုတော့ ခင်လေးနွယ် ဝန်မခံချင် သော်လည်း ဝန်ခံလိုက်ရသည်။

ကိုတရုတ်ရဲ့ ဂေါ်လီလီးကို ပါးစပ်တစ်ခုလုံး အပြည့်အသိပ်ထည့်သွင်းပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်လိုက်ယက်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်ရင်း ဆိုင်ထဲကအခြေအနေကို မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဆိုင်ထဲမှာ တရုတ်ရဲ့လူ သုံးယောက်ကိုသာ အရက်သေစာ သောက်စားလျက်ရှိကြတာတွေ့ရပြီး မနှင်း ကိုညွန့်နှင့် သူ့အဖော်လူရွယ်တို့ကိုတော့ဖြင့် အစအနပင် ရှာလို့မတွေ့တော့ချေ။ ဆိုင်အနောက်ဖက်ရှိ မီးဖိုချောင် စတိုခန်းထဲကို ရောက်သွားပြီး ဖြစ်ဟန်တူပါသည်။

ခင်လေးနွယ်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းပြီး တရုတ်လီးကိုစုပ်၍ အမြန်ဆုံး လီးတောင်လာအောင် လက်နှင့်အသွားအပြန်လုပ်ကာ အသေအချာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကိုပါ လက်လျှိုပြီး စောက်ဖုတ်ကို မသိမသာနှိုက်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ တရုတ်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း သံမဏိချောင်းတစ်ချောင်းလို အသည်းအသန်ပင် မာတောင်တောင့်တင်းလာလေသည်။ တရုတ်လည်း အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာရပြီး …

“မနွယ် ထစမ်းကွာ ဒီပေါ်လာထိုင်”

“ရှင်မနေနိုင်တော့ဘူး မဟုတ်လား”

“ဟုတ်တယ် နင်စုပ်တာနဲ့ လီးက တအားတင်းလာပြီ”

ပြောပြီး သူမကိုယ်လေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲထူပြီး ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ စွေ့ကနဲပွေ့ချီတင်လိုက်ကာ သူမထမီစကလေးကို အောက်ကနေ အသာပင့်လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ခင်လေးနွယ် ဖင်ကိုအသာကြွပေးလိုက်တော့ သူမထမီက ဖင်သားဖွေးဖွေးအိအိကြီးတွေပေါ်အောင် အပေါ်ကို အသင့်လှန်တင်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ ထမီစကလေးကို လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ရင်း ကိုတရုတ်ပြုသမျှကို သူမနုနေရတာ့သည်။ ကိုတရုတ် လက်သရမ်းပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးကိုရော ပေါင်ခွကြားမှ အမွေးအမြင်တွေ ကြပ်သိပ်နေသည့် စောက်ပတ်အုံကြီးကိုပါ နှိုက်ကိုင်ကာ ဖွဖွရွရွ ပွတ်သပ်ကလိကစား ပေးနေပါသည်။ အစိကလေးကို အမိအရဖျစ်ကိုင်၍ လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ တဆတ်ဆတ် လှုပ်နှူးဆွပေးသည်။ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကော့နဲကော့ကနဲပင်ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဂဏှာမငြိမ်နိုင်တော့။

“အ အရမ်းကဲတာပဲ တအားမညှစ်နဲ့ အ အိ အင့်အင့်”

“စောက်ပတ်ကြီး ရွဲအိနေတာပဲကွာ။ ဖင်နည်းနည်းကြွပေး စောက်ပတ်ထဲ လက်ထည့်လိုးပေးမလို့ ”

“ဟာ ကျွတ် မ မထည့်နဲ့ ဟင့်ဟင့်”

“ဘာ ဘာဖြစ်လို့ ”

“နွယ် အစောကြီးကတည်းက တ တအား ရွနေတာ သူ့ဟာကြီးပဲ ထည့်လိုက်တော့”

“ဒါဖြင့် လီးထည့်ပြီး တစ်ခါတည်း တန်းလိုးမှာနော် ရလား”

“ဟင်း လုပ်ကြည့်လေ ဝင်ရင်တော့လုပ်ပေါ့”

နွယ် ဖင်ကိုအသာကြွပေးလိုက်တာတော့ သူ့လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမြှုပ်သွင်းလိုက်ရာ မထင်မှတ်ဘဲ အထဲကို စွိကနဲ တိုးဝင်သွားသည်။ ကိုတရုတ် နောက်ထပ် အောက်ကနေ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပင့်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်ရာ လီးကတစ်ဝက်လောက်အထိ ထပ်ဝင်သွားပြီး ခင်လေးနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေတော့သည်။

“ရလား နွယ် ခံနိုင်လား”

“ရ ရတယ် လုပ် ဆောင့် အ အ ဖြေး ဖြေး ကိုတရုတ် တစ်နေတယ် သူ့ဟာကြီး အလုံးတွေပြွတ်သိပ်နေတာ”

“ကြွလိုက်ဦး ဂေါ်လီလုံးထောက်နေရင် တစ်ဖက်ပြန်လှည့်ပေးမယ် အရှင်ထည့်ထားတာ ကိစ္စမရှိဘူး”

တရုတ်ကပြောသည်။ အလိုးကျွမ်းသူမို့ သူ့အနေနှင့် ဘာအခက်အခဲမှမရှိဘဲ ဂေါ်လီလုံးကို လီးကိုယ်ထည်အောက်ဖက်သို့ အသာ လှည့်ရွှေ့လိုက်ရာ သူ့လီးကြီး နွယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကို အဆင်ပြေပြေနှင့် ဝင်ရောက်သွားသည်။။ ဂေါ်လီလုံးများကြောင့် အခံစားရ ခက်နေပေမယ့် တခြားလီးနှင့်မတူသော အတွေ့အရသာကြောင့် သူမအနေနှင့်တရုတ်လီးကို ပိုမိုအသည်းခိုက်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ နှစ်ယောက်သား အပြင်မှာ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုးကြရင်း ခင်လေးနွယ်လည်း သူ့အပေါ်ကနေကျောပေးထိုင်၍ ဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် အချက်မှန်မှန် ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေ၍ တဖြည်းဖြည်း အလုပ်ဖြစ်ကာ ဇိမ်တွေ့လာကြသည်။ လီးဝင်လီးထွက်လည်း တစ်စထက်တစ်စ ပိုမှန်လာသည်။

မိနစ်ပိုင်းကလေးအတွင်းမှာ တရုတ်လီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးအရင်းအဆုံးအထိ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ကာ နှစ်ယောက်လုံး ဖိုနှင့်မအင်္ဂါနှစ်ရပ်၏ အထိအတွေ့အရသာကို ဖီလင်ရှိရှိ တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ခံစားနေရပေပြီ။

“အင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့် ကိုရယ် နွယ် မောတောင်မောလာပီ ”

“ရတယ် ကိုယ်အောက်က ပင့်လိုးပေးမယ် နွယ်အသာငြိမ်နေ ”

“စွတ် ဖွတ် ဖွပ် စွတ် ဖွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဘုတ် ဘောက်ဖတ် ဘတ် ဖွတ် ဖွပ် ဗွပ်”

လီးနှင့်စောက်ပတ်ထိတွေ့သံက တဘောက်ဘောက်တဘတ်ဘတ် အသံထွက်လာရာ အထဲက တရုတ်လူသုံးယောက် အရက်အိုးထဲ ခေါင်းစိုက်နေရာကနေ ခေါင်းထောင်လာကြပြီး သူတို့ရှိရာဖက်ကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လှမ်းကြည့်လာကြသည်။ နွယ်လည်း ဒီအခြေအနေကို သိလျက်နှင့်ပင် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လိုးဆောင့်မှုအရှိန်ကို ထိန်းမထားနိုင်တော့ချေ။ တရုတ်ကြီးလီးက စောက်ရည်ပြည့်လျှမ်းနေသော သူမစောက်ပတ်ထဲကို တဇွပ်ဇွပ်တဖွပ်ဖွပ်နှင့် အတားအဆီးမရှိ အဆက်မပြတ် ရှောထိုးဝင်ရောက်နေပြီဖြစ်ရာ ဤမျှ အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းမွန်လွန်းလှသည့် ကာမအဆီအနှစ်အရသာကို ဆန့်ကျင်တွန်းလှန် ဖယ်ရှားပစ်ဖို့ရန်မှာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ချေ။

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက်အောက် မြင်းစီးသကဲ့သို့ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်အား အပေါ်စီးမှနေ၍ မွှေ့ကာယမ်းကာ တအိအိဖိလှိမ့်ဆောင့်ချကာဖြင့် မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော် နာရီဝက်နီးပါးအကြာခန့် ဆန့်ငင်တွန်းထိုး လှုပ်ရှားကြရင်းဖြင့် တရုတ်လီးကြီးထိပ်မှ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲဖြစ်လာရသလို ခင်လေးနွယ်လည်း သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ ဂေါ်လီလီး၏ တစ်ကြပ်လှစွာသော ပွတ်တိုက်မှုဒဏ်ကြောင့် စောက်ဖုတ်တဆစ်ဆစ်ကိုက်ခဲယားယံမှုဝေဒနာ ပို၍ပို၍ပြင်းထန်လာခဲ့ပြီး ရာဂဇော အလျှံပယ်ထကြွ လာရသည့်အလျောက် သူမစိတ်ရှိသမျှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ထင်တိုင်းကြဲပစ်လိုက်မိရာက အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ နှစ်ယောက်သား လရည်ရောစောက်ရည်တွေပါ ပြိုင်တူပင် ပန်းထွက်လာခဲ့ကြပြီး ကိုတရုတ်လည်း ခင်လေးနွယ်ခါးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ကာ အောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိကြားထဲသို့ သူ့လီးကြီး ကော့ကာကော့ကာနှင့် အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်ခန့် ခွေးလိုးသကဲ့သို့ တရစပ်ကော့မြှောက်ညှောင့်လိုးပစ်လိုက်ရင်း လီးတစ်ချောင်းလုံးဆီမှ လရည်တွေကုန်အောင် ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်လျှော့ကျ ငြိမ်သက်သွားခဲ့ရတော့သည်။

တရုတ်ကြီး သူမကိုမလွှတ်ပေးသေးဘဲ ကိုယ်လုံးလေးကို တစ်ပတ်လှည့်စေလိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားရင်ချင်းအပ် ပွေ့ဖက် ထားလိုက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းတွဲတွဲလေးနှစ်ချပ်ကို နမ်းကာစုပ်ကာဖြင့် ရင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်လှိမ့်ချေလိုက် နို့သီးနှစ်ခုကို ဖျစ်လှိမ့်ချေလိုက်နို့စို့လိုက်လုပ်နေလေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ယခုမှပင် မျက်နှာပူသလိုဖြစ်လာရပြီး …

“တော်လောက်ပြီကိုရယ် ဟိုမှာ ကြည့်နေကြပြီ”

“ဒါဖြင့် နွယ်အသင့်ဖြစ်ပြီလား သွားရအောင်လေ ”

“ကိုယ့်သဘောပဲလေ သွားချင်လည်းသွားပေါ့”

လူချင်းခွာပြီး နွယ်လည်း ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေ လုံခြုံအောင်ပြင်ဝတ်ကာ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြသည်။

“အာစရိက လုံ့လကြီးတယ်နော် အချိန်ကလေး နည်းနည်းရတာနဲ့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”

တစ်ယောက်က နောက်သည်။ တရုတ်လည်း ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ပင် …

“မင်းရော စမ်းချင်လား ဟျောင့်… အချိန်ရှိသေးတယ် ဘယ်လိုသဘောရလဲ ကဲ ”

“ဟာ စမ်းချင်ပါဘူးဗျာ သွားဖို့လာဖို့က ရှိသေးတယ် ကားတော့ ငှါးရမယ် ဘယ်လိုစီစဉ်မလဲ”

ကိုတရုတ် သူ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ခပ်ပိန်ပိန်လူကို လှမ်းကြည့်ပြီး …

“စံခွား သွားကွာ မင်းလုပ်ထားလိုက် ညိုကြီးတို့ဆီရွေ့မယ်။ ကားခပါ အပြတ်ပြောခဲ့လိုက်။ ဟိုဖက်လမ်းထိပ်မှာစောင့်နော် ဒီအထိလာစရာမလိုဘူး။ ငါတို့ လူခွဲလိုက်ခဲ့မယ်”

“အခု ချက်ချင်းလား”

“အင်းလေ ဒါမှ ဟိုမှာ မင်းတို့နှပ်ဖို့ အချိန်ရမှာပေါ့”

“ဟဲဟဲ ဒါလည်း ဟုတ်သားပဲ”

စံခွားဆိုသူ ခင်လေးနွယ်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် ကြည့်လိုက်ရင်း …

“ကဲ သွားမယ် မနွယ် အမြန်လိုက်ခဲ့ကြ။ သေချာလည်း ပြင်ဆင်ခဲ့ဦးနော် သိတယ်မဟုတ်လား ဟဲဟဲ”

ခင်လေးနွယ်လည်း ဒီလောက်တော့နပ်နေပါပြီ။

“အမယ်လေး လာခဲ့ပါ့မယ်ရှင်။ ကို ကိုစံခွား ရှင့်အကြိုက်ကို ပြင်ခဲ့ပေးမှာ ဟင်းဟင်းဟင်း”

အားလုံးရဲ့ရယ်သံများ ဝေစည်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူတို့ဝိုင်းထဲကို အရက်တစ်လုံး ထပ်ယူလာကာ ဝင်ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူတို့တစ်ယောက်ချင်းစီအတွက် ဂရုတစိုက် အရက်တွေ ငှဲ့ထည့်ပေးသည်။ အမြည်းခွံ့ကျွေးသည်။ သူမလည်း တစ်ခွက်တစ်ဖလား အရောရောအနှောနှော ဝင်ရောက် သောက်စားရင်းနှင့်ပေါ့။ သူမပုံစံက စောစောပိုင်းက ဆိုင်မှအရက်သောက်သုံးသူတွေကို တည်ခင်းရောင်းချနေခဲ့သည့် ယမကာရောင်းသူ အရက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် တစ်ယောက်နှင့် လားလားမျှမတူတော့။ ပကတိ အပျော်မယ်ကလေးတစ်ယောက် သူမဖောက်သည်တွေကို တယုတယ ပြုစုပေးနေသည့်အလားပင် ဖြစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။

ဆယ်မိနစ်ခန့်ရသည့် အချိန်တိုကလေးအတွင်းမှာ တရုတ်ကြီးနှင့် သူ့မိတ်ဆွေ (ဆိုင်မှာ ကျန်ရှိသူနှစ်ယောက်) ရဲ့ ခြေဆော့လက်ဆော့ စောက်ပတ်နှိုက် ဖင်နှိုက် နို့ကိုင်ပြုသမျှကို သူတို့နှင့် အရောတဝင် ဟီလာတိုက်ကာ ကြည်ကြည်ဖြုဖြူလက်သင့်ခံယူရင်း သူမလက်များကလည်း ဟိုလူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက် ဒီလူ့ပုဆိုးကြားမှ ငယ်ပါကိုကိုင်လိုက်နှင့် အတန်ကြာမျှ ကျီစယ်ကလူပြုနေခဲ့ကြရင်း အချိန်တန်ပြီဆိုတော့မှ ပန်းကန်ခွက်ယောက်များသိမ်းဆည်း၍ အားလုံးဝိုင်းသိမ်းလိုက်ကြပြီး ကိုတရုတ် သူ့လူနှစ်ယောက်ကို အပြင်ကို အရင်လွှတ်လိုက်ပြီး နောက်မှ သူနှင့်ခင်လေးနွယ်တို့ နှစ်ယောက်သား လူရိပ်လူခြည်ကြည့်၍ ဆိုင်ထဲကနေ တိတ်တဆိတ် လမ်းထဲကို ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။

Taxi တစ်စီးက သူတို့နှစ်ယောက်အလာကို အသင့်စောင့်နေသည်။ ကိုတရုတ်အရင်လွှတ်လို်က်သည့် စံခွားကရှေ့ခန်းမှာထိုင်ပြီး နောက်ခန်းမှာ ကိုတရုတ်ရယ် သူ့လူနှစ်ယောက်ရယ် ခင်လေးနွယ်နှင့်အတူ ဝင်ထိုင်ကြကာ ကားလေးက လမ်းမကြီးပေါ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း မောင်းနှင်ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ ကိုတရုတ်တို့သုံးယောက်ကြားမှာထိုင်ရင်း သူ့လူနှစ်ယောက်အပါအဝင် သူတို့သုံးယောက်စလုံးရဲ့ အနှိုက်အပွတ်ကိုခံရင်း ခင်လေးနွယ်လည်း လမ်းတစ်ဝက်မှာပင် ဇာတ်ရှိန်တော်တော်ကလေး မြင့်တက်လာရသည်။

တရုတ်ရဲ့လူသုံးယောက် နာမည်က အနောက်ခန်းမှာ သူမနှင့်အတူထိုင်လိုက်လာသည့် ဖြိုးညီရယ် ထွန်းကြိုင်ရယ် ကားအရှေ့ခန်းမှာ စီးနင်းလိုက်ပါလာသည့် စံခွားဆိုတာရယ်ပဲ ဖြစ်သည်။ အနောက်ခန်းမှနှစ်ယောက်က တကယ့်ဆရာကြီးတွေ။ မိန်းမမှုမှာ အတွေ့အကြုံရင့်ကြသူတွေဖြစ်ကာ အကိုင်အတွယ်လည်း ရဲတင်းသူတွေပဲဖြစ်သည်။ လမ်းခရီးတစ်လျှောက် ခင်လေးနွယ် ထမီအောက်ကို လက်လျှိုပြီး တစ်လမ်းလုံး ပွတ်လိုက်ဆွလိုက် လုပ်လာကြပြီး သူတို့လီးတွေကိုလည်း ဂွင်းတိုက် ခိုင်းသေးသည်။ တရုတ်တစ်ယောက်သာ တစ်ချက်တစ်ချက် ခင်လေးနွယ် ရင်သားအစုံကို ဖျစ်နယ်ဆော့ကစားတာကလွဲပြီး ဖာသိဖာသာနေနေကာ ခင်လေးနွယ်ကို သူ့လူနှစ်ယောက် လက်ထဲ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး ဝကွက်အပ် ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။

ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တစ်ခု အတွင်းရှိ ညိုကြီးဆိုသူ၏အိမ်ရှိရာ လမ်းကြားလေးထဲကို ရောက်လာသည်။ အားလုံး ကားပေါ်မှဆင်းပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း အရည်များကွက်စိုနေသော သူမထမီကို ကပျာကယာ ဟိုဖက်ဒီဖက် လှည့်ဝတ်လိုက်ရသေးသည်။ သူ့အိမ်ရောက်ဖို့ကို အုတ်ကျိုးအပိုင်းအစများခင်းထားသည့် လမ်းသွယ်လေးအတိုင်း ခြေလှမ်းအနည်းငယ်မျှ လျှောက်ဝင် လာကြရလေသည်။ညိုကြီးဆိုသူရဲ့အိမ် ဆိုသည်က တကယ်တော့ မကောင်းတာတွေကို ဒိုင်ခံလုပ်စားသည့် ပြည့်တန်ဆာဘိ (တစ်နည်း) ဖာဘိ တစ်ဘိသာ ဖြစ်သည်။ အကျယ်အဝန်းက ပေနှစ်ဆယ်လောက်ရှိပြီး ခြံအလျားရှည်သည်။

မိန်းကလေးငယ်လေးတွေ လေးငါးဆယ်ယောက်မက အဆောင်အခန်း အသီးသီးနှင့် သူမတို့ကိုထားရှိပြီး လာသမျှဖောက်သည်တွေကို သူမတို့ရဲ့သက်ဆိုင်ရာ အခန်းကလေးတွေထဲမှာပဲ သူတို့အလိုကျ ပြုစုဧည့်ခံပေးရခြင်းဖြစ်သည်။ ညိုကြီးရော သူ့မယား မညွန့်ပါ ဖာခေါင်းများဖြစ်ကြပြီး မညွန့်မှာ ယခင်ကလည်း ဤအလုပ် နှင့်ပင် ကာလအတော်ကြာကြာ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုခဲ့ဖူးသူတစ်ယောက်လို့ သိရပါသည်။

ညိုကြီး သူမတို့လူစုကို အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ကောင်းစွာနေရာချထားပေးသည်။ ကိုတရုတ် ညိုကြီးတို့လင်မယားနှင့် တစ်နေရာမှာ အလုပ်ကိစ္စ သွားရောက်ညှိနှိုင်းပြောဆိုနေချိန်မှာ ခင်လေးနွယ်ကတော့ ညိုကြီးရဲ့အိမ်ဂေဟာရှိ ခနော်နီခနော်နဲ့ ဖာခန်းလေးတစ်ခုထဲမှာ ကိုတရုတ်ရဲ့လူသုံးယောက်နှင့် တစ်ယောက်စီ တစ်လှည့်စီ အပီအပြင် အချစ်ခန်းဖွင့်နေခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။

ပထမတော့ တစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲဖြစ်ပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံရာမှာ အဆန်းကြိုက် လွန်းလှသည့် တရုတ်ဘော်ဒါစံခွားရဲ့ အကြံပေးချက်အရ တူးအင်န်ဝမ်း သရီးအင်န်ဝမ်း (သရီးဆမ်း) စောက်ပတ်ရော ဖင်ပါ ဆော်ဖို့အထိဖြစ်လာသည်။ စံခွား အဆန်းတော်တော်ကြိုက်သလို လီးကိုလည်း ကိုးယို့ကားယား စုံနေအောင်ပြုပြင်ထားသည်။ လီးကလည်း လူနှင့်မလိုက်အောင် ကြီးသူပဲဖြစ်သည်။ ထွန်းကြိုင်နှင့် ငညီခေါ် ဖြိုးညီက ပုံမှန်လီးတွေ။ ဒါပေမယ့် သူမကိုလိုးသည့်အခါမှာတော့ ဂေါ်လီကဲ့သို့ အဖုအထစ် အလုံးကလေးများ အမြောက်အများပါဝင်ပြီး ဆီလီကွန် ဒါမှမဟုတ် ရော်ဘာကွန်ပေါင်းတစ်မျိုးနှင့် ပြုလုပ်ထားဟန်တူသည့် လိမ်လိမ်ကောက်ကောက် အမွေးပွများပါ ထည့်သွင်းထားသည့် ကွန်ဒုံးအစွပ်တစ်မျိုးကို သူတို့လီးတွေမှာစွပ်ပြီး လိုးကြရာ သူမစောက်ဖုတ်က မခံမရပ်နိုင်အာင် ယားယံမှုဝေဒနာကို ခံစားရသည့်အလျောက် အနေရ ခက်စွာဖြင့် မရောင့်ရဲနိုင်အောင် အလိုးခံလိုစိတ်များ အငမ်းမရဖြစ်ပေါ် နေမိလေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ် မသိသည့်အချက်က ကိုတရုတ်တို့ ဆိုင်မှာအတူသောက်စားကြစဉ်ကတည်းက သူမသောက်မည့်အရက်ထဲမှာ ရာဂကိုအထူးကြွစေသော ကာမစိတ်ကြွဆေးတစ်မျိုးကို တမင်တကာ ထည့်သွင်း တိုက်ကျွေးထားခြင်းဖြစ်သည် ဆိုတာကိုပဲဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ် ဗလာကျင်းပြီး သူတို့လူစုနှင့် ဖြစ်ချင်တို်င်းဖြစ်တော့သည်။ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော စိတ်ရှိလက်ရှိပင် အလိုးခံရသည်။ တရုတ်နှင့် ညိုကြီးလည်းရောက်လာပြီး ညိုကြီး သူမကို တစ်ချီလိုး၍ ကိုတရုတ်က သူ့မိန်းမမညွန့်ရယ် နောက် ခပ်ငယ်ငယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ်ကို သူ့ယောက်ျားအရှေ့မှာပဲ ပေါ်တင်လိုးသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းခိုင်းထားပြီးမှ တစ်ယောက်ချင်းစီကို စိမ်ပြေနပြေလိုးတာဖြစ်သည်။ ညိုကြီး သူ့မယားအဆော်ခံရတာကို ဘာတစ်ခုမှ ဝင်ရောက်စွက်ဖက် ပြောဆိုခြင်းလည်း မရှိပါချေ။ နောက်တော့ သူတို့အစီအစဉ်စလာသည်။ ညိုကြီး သူတို့နယ်ကနေ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်ရှာတွေ့လာပြီး ဒီနေ့ညတွင်းချင်း တစ်ဖက်ဖာအိမ်သို့ လွှဲပြောင်းပေးအပ်မည့် ပါကင်အစစ် ဟုဆိုသော စော်အငုံးကလေးသုံးပွေကို သူတို့လူစု (တရုတ် သူ့လူသုံးယောက် ပေါင်း လေးယောက်ရယ် ညိုကြီးရယ် နောက်ပြီး ညိုကြီးထံ လာနေကျဖြစ်သော သူ့လူရင်းဖောက်သည် ကုန်သည်တစ်ယောက် အပါအဝင် လူခြောက်ယောက်တိတိ) သူမတို့ မျက်စိရှေ့မှောက်မှာပင် အားလုံးဝိုင်းပြီး တစ်လှည့်စီ ပါကင်ဖွင့်ကြတာပဲ ဖြစ်သည်။ အော်သံငိုသံ ညည်းသံတွေ တမုဟုတ်ချင်း ငရဲပွက်သွားသည်။ ကောင်မလေးတွေက အထက်တန်း ကျောင်းသူတွေအရွယ် ငယ်ငယ်ချောချောကလေးတွေမို့ နှမျောစရာတော့ အလွန်ကောင်းလွန်းလှသည်။

မညွန့် သူမအနားလာပြီး မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ရာဂရမ္မက်တွေ တော်တော်ကလေး လှုပ်ရှားနိုးကြွလာဟန်နှင့် သူမပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ကာ နှူးဆွပေးလာသည်။ နွယ်လည်း အထာနပ်ပြီးသားဖြစ်၍ မကြာခင်မှာပဲ သူမနှင့် အပေးအယူ တည့်သွားကြသည်။

“အစ်မ ဒါမျိုးတွေ့ရတာ ရိုးနေပြီလားဟင် ”

နွယ်မေးလိုက်တော့ မညွန့်ဆိုသော အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိ ခပ်ဝဝဖိုင့်ဖိုင့် အိုးတောင့်တောင့်အမျိုးသမီးကြီးက …

“ဒါပေါ့ ညီမရယ် အမြဲတမ်းကြုံနေရတာ။ ပထမ ငြင်းမယ် အော်မယ်ဟစ်မယ် နောက်ပိုင်း အသားကျသွားတော့လည်း ထုံးစံအတို်င်း စောက်ပတ်လိုးမလား ဖင်ပဲခံပေးရလား ဘာလာလာ ဆိုသလို ဖြစ်သွားကြတော့တာပဲ။ တို့ငယ်ငယ်ကလည်း ဒီအတိုင်းပဲမဟုတ်လား ညီမရဲ့”

“အင်း ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ မမညွန့်ရယ် ဟင်းဟင်းဟင်း”

ခင်လေးနွယ် အရာရာကို စိတ်အေးလက်အေးနှင့် သွေးအေးလွန်းလှသည့် သူမကို စိတ်ထဲကနေ အတော်ကလေး လေးစားသွားမိသည်။ မညွန့်နှင့်သူမ အတူနေလက်စ် (Les) နှစ်ယောက်လို ဖက်လှဲတကင်း ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ပြီးသည့်နောက်မှာတော့ နွယ်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်က အဖြစ်အပျက်တွေကို ဘာကိုမှ သတိမထားမိတော့ပြီ။

————————————————

⭐အခန်း (၁၆)⭐

ည ၁၂ နာရီလောက်မှ ညိုကြီးနှင့် ကိုတရုတ် ကြိုတင်ညှိနှိုင်းထားကြသည့်အတိုင်း ကောင်မလေးသုံးယောက်ထဲက စိတ်ကြိုက် ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ရွေးပြီး ( … ) ကို ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ကိုတရုတ်လူ ဖြိုးညီတစ်ယောက် ညိုကြီးအိမ်မှာကျန်ခဲ့ပြီး စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင် နှစ်ယောက်သာ သူတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါလာသည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခင်လေးနွယ်နှင့်အတူ ကားနောက်ခန်းမှာထိုင်လိုက်လာကြပြီး စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင်နှစ်ယောက် သူတို့ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ အသေအချာ စောင့်ကြည့်ပြီး လိုက်လာသည်။ ကားနောက်ခန်းမှာ လူငါးယောက်စလုံး ပြွတ်သိပ်ကြပ်နေ၍ အတော်ကလေး ခက်ခက်ခဲခဲစီးနင်းခဲ့ရကာ ထွန်းကြိုင် ချာတိတ်မတစ်ယောက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျန်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုတော့ ခင်လေးနွယ်နှင့် စံခွားတို့အကြားမှာပဲ ဖြစ်သလို ထိုင်လိုက်လာစေရသည်။

ခင်လေးနွယ် သူမခါးလေးကို ပွေ့ဖက်လာသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ညိုကြီးဘိမှာ ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရပြီးဖြစ်၍ စိတ်ဓာတ်အကျကြီးကျကာ ငြိမ်ဆေး အကျွေးခံထားရသလို စကားသံတိတ်လျက် မလှုပ်မယှက် ငြိမ်နေခဲ့ကြပြီဖြစ်သည်။ ဟိုရောက်တော့လည်း သူတို့ထုံးစံအတိုင်းပင် ချာတိတ်မနှစ်ယောက်လုံး ဖာခေါင်းအသစ်တစ်ယောက်လက်ထဲ ရောက်ရတော့သည်။ ခင်လေးနွယ် သူမ မမြင်ဖူးသော မျက်နှာစိမ်းသုံးလေးယောက်နှင့် တွေ့ဆုံရပြန်သည်။ ကောင်မလေးတွေကိုတော့ သူမမသိသည့် သီးသန့် နေရာတစ်ခုဆီ ခေါ်ထုတ်သွားပြီးဖြစ်၍ သူမတို့ ပါဝင်နိုင်ကြခြင်း မရှိတော့ပါ။ ကိုတရုတ်ရယ် စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင်ရယ် အဲဒီနေရာက ဖာခေါင်းဟုယူဆရသူ နှစ်ယောက်ရယ်သာ သူမနှင့်အတူ သောက်စားကြရင်း တစ်ညလုံး အချိန်တွေမကုန်မချင်း အလီလီအချီချီ သူမကို လိုးကြဆော်ကြသည်။

ခင်လေးနွယ် ဒီညတော့ ခါတိုင်းညတွေထက် အများကြီးအကျိုးရှိသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေမယ့် ခံရတာလည်း မသက်သာလှချေ။ ဖာခေါင်းအရင့်အမာနှစ်ယောက်ဖြစ်ကြသော စိန်ကြီးနှင့်ကျော်သက် ကိုတရုတ် စံခွားနှင့် ထွန်းကြိုင်ဆိုတာတွေက နှယ်နှယ်ရရလူတွေ မဟုတ်ကြသည့်အပြင် သူတို့တစ်ယောက်စီကိုယ်နှိုက်က စံချိန်မီလီးကြီးကြပြီး တော်ရုံတန်ရုံ မိန်းမသား တစ်ယောက်ကို မျော့နေအောင် အချိန်ဆွဲလိုးနိုင်ကြသူတွေဖြစ်ပေရာ သူမ အဘယ်မျှ ဝေဒနာခံစားရမည်ဆိုတာကို ပြေးကြည့်စရာမလို တွေးချင့်ကြည့်ရုံနှင့်ပင် သူမခံစားရသမျှကို စာနာနားလည်နိုင်ပေမည်။

ညဉ့်အတော်ကလေးနက်တော့မှ ညိုစိမ့်ဆိုသူ ကောင်မလေး ပြန်ရောက်လာပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း အတော်ပင် အသက်ရှူချောင်သွားသည်။ ကောင်မလေးကို အပီသိပ် အပီကျွေးကြသည်။ တစ်သက်လုံး အောင့်အည်းမျိုသိပ်ထားသမျှ ဝေါကနဲ စုပြုံအားသွန်ပြီး ဖွင့်ချလိုက်ကြသည့်အလားပင် ထင်မှတ်ရတော့သည်။

“မမ မမရယ် ကယ်ပါဦး ညိုစိမ့် မတတ်နိုင်တော့ဘူး ကျိန်းလည်း တော်တော်ကျိန်းနေပြီ”

“ဟဲ့ ကောင်မလေး ညည်းကို အလကား ဘယ်သူမှမလိုးဘူး။ ရော့ ဒီမှာ ညည်းအတွက် တစ်ပတ်စာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ ပိုက်ဆံရမယ်။ ဖာခံတဲ့အရသာကို အရင်သိအောင် လုပ်ကြည့်လိုက်စမ်း”

ခင်လေးနွယ် ကြားဝင်ရသည်။

“အချိန်အများကြီးရှိပါတယ် ကိုစိန်ကြီးရယ်။ ဒီလောက်လိုးချင်ရင် တစ်ပတ်လုံး ရှင်အခန်းထဲမှာ နေ့နေ့ညည ခေါ်လိုးလို့လည်း ရပါတယ်။ ရှင့်လက်ခုပ်ထဲက ရေပဲဥစ္စာ။ ခဏတဖြုတ်လေးတော့ အနားပေးပါဦး။ ကျွန်မတစ်ယောက်လုံး ရှိပါသေးတယ်”

သူ ခင်လေးနွယ်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်သည်။

“အင်းလေ ဒါလည်း မဆိုးပါဘူး။ နင်လည်း အခုမှတွေ့ဖူးတဲ့ အသစ်ကလေးပဲ ဟားဟား။ ဒီမှာ မနွယ် ရောမရောက်ရင်တော့ ရောမလို နေရမှာနော်။ ပေးတာနဲ့ တန်အောင်တော့ ဆွဲရမှာပဲ။ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပါကင်ရော အပွင့်ပဲ နားလည်တယ်မဟုတ်လား”

“ရှင် သဘောရှိလုပ် ကိုစိန်။ ကျွန်မက ငွေမျက်နှာပဲကြည့်တယ်။ ကြိုက်သလောက်လိုး နည်းစုံလမ်းစုံအောင်လိုး။ တစ်ခါစားမလုပ်ရင် ပြီးရော။ ဒါမှ နောက် ရှင်ခေါ်ရင် ကျွန်မလိုက်လာနိုင်မှာ”

“ဟားဟားဟား စိတ်သာချ ငါတို့က မိန်းမတစ်ယောက် မခံချင်အောင် ဘယ်တော့မှမလိုးဘူး။ နောက်ထပ် ခံချင်လာအောင် လိုးမယ့်ကောင်တွေ။ အပေးအယူမျှလို့ကတော့ တစ်ခါသုံးမဟုတ်ဘူး အမြဲတမ်းဘေးမှာ ခေါ်လိုးဦးမှာ။ သိတယ်မဟုတ်လား ဟား ဟားဟား”

တကယ်လည်း စွဲမက်လောက်စရာပါပေ။ သူတို့နှစ်ယောက် တွဲလိုးကြရင်း စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် ယက်ဆွ လီးသွင်းပြီး ဖင်ကို တစ်ယောက်ကလိုး၍ ကျန်နှစ်ယောက်လီးတွေကိုပါ ခင်လေးနွယ် စုပ်ပေးယက်ပေးရသေးသည်။ လီးတောင်လာတော့ ထပ်လိုးကြသည်။ လက်ရှိလိုးခဲ့သည့်နှစ်ယောက်က ခဏပဲအနားယူပြီး အရက်ပြန်သောက် အရက်ရှိန်တက်လာတာနှင့် သူမဆီပြန်ရောက်လာကာ သေးပေါက်ချိန်ကလေးမှ မရအောင် တစ်ဗိုလ်ဆင်း တစ်ဗိုလ်တက် အဆက်မပြတ် လိုးကြသည်။ သူမစောက်ပတ်က အရည်လိုက်ရလွန်း၍ ခန်းပင်ခန်းချင်လာသည်အထိ။ ဖင်ပေါက်ဆိုလည်း လီးတစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပါများလွန်း၍ ဖင်အသားနီလန်ကာ ဟောင်းလောင်း ပွင့်အာရသည်အထိပင် ဖြစ်သည်။

တစ်ညဉ့်တာကြုံသမျှ အဖြစ်အပျက်တွေက ခင်လေးနွယ်ကို နောက်ထပ်အဆင့်တစ်ခုဆီသို့ တိုးမြင့်ရောက်ရှိလာအောင် ထပ်မံ တွန်းပို့ပေးလိုက်သလိုပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ နေ့ခင်းကြမှ ခင်လေးနွယ်လည်း ကိုတရုတ်နှင့်အတူ ဆိုင်ကို ပြန်ရောက်လာရတော့သည်။ ကိုမျိုးအောင် ဆေးရုံကမဆင်းခင် နောက်ထပ်နှစ်ခေါက်တိတိ ခင်လေးနွယ် သူတို့ဆီ ရောက်ဖြစ်သေးသည်။ တရုတ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိန်ကြီး သူမကိုတွေ့ချင်လို့ ဆိုပြီး သူကိုယ်တိုင် ကားလွှတ်ကာ အခေါ်ခိုင်းလိုက်၍ သူမလိုက်ပါသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ဒုတိယအခေါက်မှာ မနှင်းပါ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် ငွေပေးသလို သူပေးတာနှင့် တန်အောင်လည်း နည်းလမ်းစုံစွာဖြင့် အကြမ်းပတမ်း ဆက်ဆံခိုင်းသည်။ သူတစ်ယောက်တည်းသာမက သူ့လူရင်းတွေ ဖောက်သည်တွေပါ သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို အုပ်စုလိုက် ဓမ္မတာမကျသော နည်းလမ်းမျိုးစုံတို့ဖြင့် ကာမဆက်ဆံကြသည်။

ကိုစိန်ကြီးဆိုသူက Sex ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်လျှင် လွန်စွာ ရက်စက်တတ်သော ဉာဉ်ဆိုးရှိသူဖြစ်ပြီး စိတ္တဇဆန်သူလို့လည်း ပြော၍ရသည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် စိန်ကြီးဆိုသူလက်ထဲမှာ ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်ဆိုသည်ကိုမူ ဤနေရာမှာ စာလေးမည်စိုး၍ အကျယ်တဝင့် ဆက်လက်ဖော်ပြခြင်းမပြုတော့ပြီ။ အသက်ရှည်ရှည်နေလိုလျှင် သူ့လိုလူစားမျိုးကို ဝေးဝေးရှောင်နိုင်မှဖြစ်မည် ဆိုပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း သူ ဟိုကနေ ဘယ်လောက် လှမ်းခေါ်ခေါ် နောက်ထပ် သူ့ဆီထပ်မသွားဖို့ကို ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်ရသည်။ သူမကျွမ်းကျင်ရာနယ်ပယ်မှာ ကိုယ့်ဖာသာ ကိုယ့်အစုအဖွဲ့ကလေးနှင့်ကိုယ် ကြိုက်သလို ကျင်လည်လှုပ်ရှားနိုင်သည်ပဲ မဟုတ်လား။

ရက်များမကြာမီမှာ ခင်လေးနွယ်လည်း စတိုးဆိုင်က ဒေါ်သက်ထားခင်ဆီမှာ ယူထားသော ချေးငွေတွေ အကုန် အကြေပေးဆပ်နိုင်ခဲ့ပြီး ဝန်လည်း တော်တော်ကလေး ပေါ့သွားခဲ့ရပေသည်။ ဒီနောက်ပိုင်း သူမထပ်မံကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကိုတော့ဖြင့် ခင်လေးနွယ် မပြောပြန်လျှင်လည်း ဘယ်နည်းနှင့်မှ ပြည့်စုံနိုင်မည် မဟုတ်တော့ချေ။ ပြောရလျှင် ဆိုက္ကားသမား ကိုညွန့်ကစ၍ပဲ ပြောရတော့မည်။

တစ်နေ့ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာအနားယူနေစဉ် ကိုညွန့် ညဖက်ကြီးဆိုင်ကို ရောက်ချလာပြီး လူတစ်ယောက် လွှတ်လိုက်၍ ခင်လေးနွယ်ကို သူနှင့်အတူ လိုက်လာစေလိုကြောင်း ပြောရာ မနှင်းလည်းအပြင်ကို ခရီးလွန်နေ၍ ဆိုင်အဝင်အထွက် တံခါးကို အသေအချာပိတ်ပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း သူနင်းသောဆိုက္ကားနှင့်ပင် သူတို့နှင့် အလှမ်းမဝေးလှသော ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲကို လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အိမ်တစ်အိမ်ရဲ့ရှေ့ကိုရောက်တော့ ဆိုက္ကားပေါ်မှဆင်းကာ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ လျှောက်ဝင်လာကြသည်။ အိမ်ထဲအရောက်မှာ ခင်လေးနွယ် ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသူတစ်ယောက်ကို ရုတ်တရက် မြင်တွေ့လိုက်ရလေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် အတော်ကလေး အံ့အားသင့်သွားမိလေသည်။

“ဟင် မ မ သက် ”

ဟုတ်သည်။ စတိုးတိုင်မှ သူမ အမြဲတစေ ငွေချေးနေကြ ဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီးကြီး ဒေါ်သက်ထားခင်ပဲ ဖြစ်နေလေသည်။ ဒေါ်သက်ထားခင် (မမသက်) က သူမ အထင်ကြီးလေးစားမှုရှိခဲ့သော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ ပြီးတော့ သမီးတစ်ယောက်အမေ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့်ရှိ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပါပေ။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကတော့ လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်ကျော် ခြောက်နှစ်လောက်ကတည်းက ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီ။ ဒေါ်သက်ထားခင်မှာ ရုပ်ရည်လည်း တော်တော်ချောသူဖြစ်ကာ အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက် အရွယ်တင်နုပျိုပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကအစ အချိုးအစား ပြေပြစ်ကျနလှပသူ ဖြစ်သည့်အလျောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူဖက်မှရရှိခဲ့သော အမွေအနှစ် အတွင်းပစ္စည်းပေါင်းမြောက်များစွာနှင့် လုပ်ငန်းကြီးတွေ တော်တော်များများကို လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်စွမ်းရှိသူလည်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူမနှင့် ယခုလို မထင်မှတ်သည့်နေရာတွင် ပက်ပင်းဆုံတွေ့ရသည့်အဖြစ်ကို ခင်လေးနွယ် အကြီးအကျယ် အံ့သြမိခြင်းဖြစ်သည်။

ဒေါ်သက်ထားခင် သူမကို ဘာမှ မဖြစ်သလိုပုံစံနှင့် ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။

“လာ ထိုင် ခင်လေးနွယ် သိပ်အံ့သြသွားသလား”

“ဟုတ် ဟုတ် မမသက် ”

“ထိုင် ကိုညွန့်လည်း ထိုင်လေ။ သက် အလုပ်ကိစ္စနည်းနည်းပြောမလို့ ”

“ဟုတ် ဘာ ဘာပြောလို့လဲ ရှင့် မ မ သက်”

“ဒါက ဒီလိုရှိတယ် နွယ်ရဲ့”

ခင်လေးနွယ်ကို တရင်းတနှီးပြောရင်း သူမအနားမှာ လာရောက် ကပ်ထိုင်ချလိုက်ကာ ဒီနေ့ည သူမလုပ်ဆောင်ရန်ရှိသည့် အစီအစဉ်များကို အရင်းအတိုင်း ပြောပြသည်။

“မမသက် ဒီည ချိန်းထားတဲ့သူတွေရှိတယ်။ သူတို့ ဒီနယ်ကမဟုတ်လို့ အပြင်မှာတော့ မတွေ့နိုင်ဘူး။ သူတို့တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ကို လိုက်သွားရမှာ။ အလွန်ဆုံး တစ်ညအိပ် ဒါမှမဟုတ် နှစ်ညအိပ်လောက်ပဲ ကြာချင်ကြာမှာပါ …။ မမအဆက်အသွယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ ကိုမျိုးလွင်ဆိုတာ တစ်ယောက်တော့ ရှိတယ် …။ သူ့ဆီကိုတော့ ဒီကကိုညွန့်ပဲ အမြန်ဆုံးသွားပြီး အကြောင်းကြားပေးရမယ်။ အစ်မလိပ်စာပေးလိုက်မယ်။ သူရောက်လာတာနဲ့ အစ်မတို့ ကားတစ်စီးငှားပြီး ဟိုတယ်ကို လိုက်သွားကြတာပေါ့ …။ အစ်မ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ လုံးဝမဖြစ်လို့ ကိုယ့်လူရင်းလည်း ဟုတ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်း အကြောင်းသိလိုဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးမိနွယ်ကိုပါ အခုလို အခေါ်ခိုင်းလိုက်ရတာ …။ ဘယ့်နှယ်လဲ မိနွယ်”

နွယ် ကိုယ့်နားတောင်ကိုယ် မယုံချင်သလို ဖြစ်မိပါသည်။

“ဒါ ဒါက … နွယ် ဟို ဟို … အဆင်ပြေမယ် ဆိုရင်တော့ ဟို …လေ … ဖြစ် ဖြစ် မယ် လို့ ထင် ထင် ”

“ဟင်းဟင်း ဟင်း ဒီလိုမှပေါ့ ”

ဆိုပြီး မမသက်က စကားဆက်ပြောသည်။

“မမသက် နွယ့်အကြောင်း သိပြီးသားပါ။ ကိုညွန့်တို့ ကိုတရုတ်တို့ဆိုတာလည်း အစ်မနဲ့မကင်းပါဘူး အမြဲ အဆက်အသွယ်ရှိကြတယ်။ သူတို့ဆီကနေ နွယ့်သတင်းပလင်းတွေ အစုံကြားတယ်။ မမသက်အကြောင်းတော့ နွယ် သိချင်မှသိမှာပေါ့”

“နွယ် နွယ် … ဒါ တော့ … တ တကယ် မ မ သိပါဘူး … မမသက်”

“မမသက် ပြောပြပါ့မယ် …။ ကဲ ကိုညွန့်ရေ ဒီလာပါဦး။ ဟောဒီမှာ ရှင် ရှာရမယ့်လိပ်စာ ပေးလိုက်မယ်။ အတတ်နိုင်ဆုံး သူ့ကိုသာ ဒီကိုပါအောင် ခေါ်ခဲ့လိုက် ။ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် စကားလေးဘာလေး ပြောရင်း ဒီနေရာကပဲ စောင့်နေမယ်”

မမသက်ပြောပြီး လိပ်စာတစ်ခု ရေးပေးလိုက်ရာ ကိုညွန့်လည်း ခပ်သုတ်သုတ် ပြန်ထွက်သွားသည်။ မမသက် နွယ့်ဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း …

“လာ နွယ် အိမ်ထဲဝင်ရအောင် တစ်ခုခုသောက်ရင်း အေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့”

သူ အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ နွယ်လည်း သူ့နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လာခဲ့ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား အိမ်ထဲက အခန်းလွတ်တစ်ခုထဲမှာ မမသက် တည်ခင်းဧည့်ခံသော ဆေးစိမ်အရက်တစ်မျိုးကို ထိုင်သောက်ရင်း စကားတွေအများကြီး ရင်ဖွင့်ပြောကြသည်။ မမသက်က ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ဦးဆောင်သူမဲ့နေခဲ့သော သူမ၏ အိမ်စီးပွါးရေးအတွက် အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်ကိုင်ရင်း ယောက်ျားတကာနှင့် တန်းတူရည်တူ နေထိုင်သွားလာဆက်ဆံမိရာက မိမိ၏စိတ်အလိုကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ တဏှာနယ်ကျွံမိခဲ့သည့်အကြောင်းများ သူမနှင့် ပတ်သက်မိသူအချို့တို့၏အကြောင်းအရာတွေ ထိုမှတစ်ဆင့် ယောက်ျားတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခေါ်ရာနောက်ကို မညည်းမညူလိုက်ပါမိခဲ့ရာက ယခုကဲ့သို့ ငွေအရချောင်လွန်းသော ကြေးကြီးစား အပျော်မယ်ဘဝကို မရောက်ချင်ဘဲ ရောက်ခဲ့ရသည့်အကြောင်းများ သူမကို မချွင်းမချန် ရင်ဖွင့်ပြောပြပါသည်။

နွယ် မမသက်အကြောင်းကို ယခုမှပဲ အတော်ကလေး တီးမိခေါက်မိ ရှိသွားရတော့သည်။ စားရမဲ့သောက်ရမဲ့တစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ အစစအရာရာပြည့်စုံသူဖြစ်သည့်တိုင်အောင် ရမ္မက်တဏှာရဲ့အနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါခဲ့မိရာက တဏှာနယ်ကျွံပြီးရင်းကျွံရင်းဖြင့် သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေနိုင်သည့်အလားပင် ရာဂနွံအိုင်ဗွက်အတွင်း တစ်ဖက်စွန်းရောက်သည်အထိ နစ်မြုပ်သက်ဆင်းခဲ့ရသည့် သူမဘဝအတွေ့အကြုံများမှာ ယူတတ်သူအဖို့ သင်ခန်းစာရယ်လို့တောင် ပြော၍ရမည်ဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးနှင့် မမသက်တို့ဘဝတွေမှာ ဖြတ်သန်းမှု သို့မဟုတ် လားရာချင်း မတူညီကြသော်ငြားလည်း မနှင်းအေးမှအပ ကျန်မိန်းမသားနှစ်ယောက် ဖြစ်ကြသည့် ခင်လေးနွယ်နှင့် မမသက်တို့ အဖြစ်တွေမှာ အနည်းငယ်ဆင်တူသယောင်တော့ ရှိနေသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ မနှင်းအေးက မတတ်သာလွန်းလို့ ငတ်လို့ ဒီအလုပ်လုပ်တာဖြစ်ပေမယ့် သူမတို့နှစ်ယောက်ကြတော့ ထိုသို့မဟုတ်ပါချေ။ ငွေရေးကြေးရေးကိစ္စထက် သွေးသားဆန္ဒက ပိုမိုနေသလို ထင်ရပေသည်။ မမသက်ကို ထားလိုက်ဦး။ ခင်လေးနွယ်ဆိုသော သူမသည်ပင်လျှင် ဤသို့သော ဖြစ်ရပ်ဆိုးမျိုးကို ရှောင်လွှဲရုန်းဖယ်ဖို့ရန် အလွယ်ကလေးပဲဆိုတာ ကာယကံရှင်ဖြစ်သည့် သူမကိုယ်တိုင်က အသိဆုံးပဲဖြစ်သည်။ မရှောင်ချင်၍ တမင်တိုးမိကြသည့် မီးကိုတိုးသည့် ပိုးဖလံများနှယ်သာ သူမတို့နှစ်ယောက်အဖြစ်ကို တင်စားပြောရပေတော့မည်။

ခင်လေးနွယ် သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ဟင်းကနဲချပြီး မမသက်ကိုကြည့်ကာ …

“အင်း ကျွန်မအဖြစ်ကလည်း မမနဲ့ သိပ်မကွာလှပါဘူး။ တကယ်ဆို ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဘာကြီးပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ပါးသူရဲ့ ဘာအကူအညီကိုမှ မယူဘဲ သိက္ခာရှိရှိနဲ့ ကြံ့ကြံ့ခံရပ်တည်မယ်ဆိုရင် ဖြစ်နိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုကြတော့ … ”

“ဟင်းဟင်း ဒါကြောင့်ပြောတာလေ …။ ညီမ ငွေတွေယူတော့လည်း အစ်မ အတတ်နိုင်ဆုံး အတိုးနှုန်းသက်သာအောင် ထားပေးခဲ့တာပဲ။ သူများတကာလို မတန်တဆမယူခဲ့ပါဘူး ….။ ဒါပေမယ့်လည်း ငွေချေးသုံးတာထက်ပိုပြီး ဒီလိုမျိုး လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ရတဲ့ အလုပ်ကြတော့ ညီမ နည်းနည်းကလေးတောင်မှ မငြင်းနိုင်ခဲ့ဘူး မဟုတ်လား”

ခင်လေးနွယ် အရှက်ပြေပြုံးလိုက်ရင်း …

“ကျွန်မကိုက ဆတ်ဆော့မိတာကိုး အစ်မရဲ့ အဟင်းဟင်း …။ ကိုတရုတ်တို့ ကိုနောင်တို့နဲ့ ပေါင်းမိတယ်။ ငွေရတာရော ဟိုဟာ လိုချင်တာရော ပါမှာပေါ့ လို့ … ခစ်ခစ်ခစ်”

“အစ်မကိုရော မင်း ဘယ်လို မြင်မိသလဲ ”

သူမမေးတော့ နွယ်ပြုံးလိုက်သည်။

“အစ်မလည်း နွယ်နဲ့များ တူနေသလားလို့ … မဟုတ်ဘူးလား မ မသက် အဟင်းဟင်း ဟင်း ”

” အင်းလေ လီးကြိုက်တယ် လီးမက်တယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်တော့ ဟင်းဟင်း ဟင်း …။ မမအနေနဲ့လည်း အခု မင်းကျင်လည်တဲ့ခွင်ထက် အပုံကြီးသာအောင် တစ်နင့်တစ်ပိုး ရနေတာပဲ …။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ပိုက်ဆံထက်စာရင်တော့ မင်းပြောတဲ့ဟာကြီးက ပိုမယ်လို့ ထင်တယ်။ ယောက်ျားနဲ့ဝေးတာ ကြာပြီဆိုတော့လည်း မိန်းမတစ်ယောက် လီးမက်တာ ယောက်ျားသနာတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ အလိုးကို ခံချင်မိတာဟာ မဆန်းဘူးထင်ပါတယ် နွယ်ရယ် … ဟင်း ဟင်း ဟင်း”

မမသက်ပြောလိုက်ရင်း နွယ့်ကိုယ်ကလေးဖက်ပြီး စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို တအားဖိကပ် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပါသည်။ နွယ်လည်း မမသက်ကို ပြန်ဖက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့လက်များကတော့ တစ်ယောက်ခါးကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်ထားမိလျက်ပင်။ ကိုညွန့် ပြန်ရောက်မလာခင် သူမတို့နှစ်ယောက်တည်းရှိနေရာ အခန်းကလေးအတွင်းမှာ အသားဆိုင်ချင်းပွတ်တိုက်လှုပ်ရှားသံတွေ တအိအိတဟင့်ဟင့် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ညည်းညူသံကလေးတွေ အဆက်မပြတ် ခုန်ပေါက်ထွက်ပေါ်လို့ လာလေတော့သည်။

……………………………………………..

⭐အခန်း (၁၇)⭐

ကိုမျိုးလွင်ဆိုသည့် အသားမည်းမည်း အညာသားလိုလူကို ကိုညွန့်ခေါ်လာသည်။ မမသက် သူ့ကို အိမ်ထဲခန်းခေါ်သွင်းပြီး စကားပြောဆိုနေကြရာ သူတို့နှစ်ယောက် တော်တော်ကလေးကြာတဲ့အထိ ပြန်ထွက်မလာတာနှင့် တစ်ခုခု အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီ ဆိုပြီး ခင်လေးနွယ်လည်း ကိုညွန့်ကိုခေါ်၍ အိမ်ထဲကိုလျှောက်ဝင်လာကာ အခန်းဝကနေ တိတ်တိတ်လေးချောင်းကြည့်လိုက်ကြရာ သူမတွေးထင်မိသည့်အတိုင်းပင် မမသက်နှင့် ကိုမျိုးလွင်တို့ အပြင်မထွက်ခင် အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်ခွစီးလျက် တစ်ချီတစ်မောင်း သွေးပူလုပ်နေကြတာ မြင်လိုက်ရသည်။

ကိုမျိုးလွင်လီးမည်းကြီးကို မမသက်ထားခင် စုပ်ပေးနေသလို မမသက်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ကိုမျိုးလွင် အပီအပြင်ယက်ဆွပေးနေတာ တွေ့ရလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ပြီး တွန့်လိမ်ထွန့်လူးနေကြသည်။ နွယ်လည်း ဝါသနာအရ ကိုမျိုးလွင်လီးကြီး အသေအချာ ကြည့်မိတော့ မဲမဲသဲသဲနှင့်တုတ်ဖီးဖီးကြီးဖြစ်နေတာတွေ့ရသည်။

“မမသက် ဖီးလ်ချင်လည်းဖီးလ်စရာပဲ ဒီလူ့လီးလည်း တော်နော်ကြီးသားပဲ”

သူမစိတ်ထဲက တွေးလိုက်မိသည်။

“နွယ် လာ အပြင်ထွက်ရအောင် သူတို့အေးဆေးနေကြပစေ တို့လည်း အချိန်ရှိတုန်းလေး”

ကိုညွန့်ပြောလိုက်တော့ နွယ်လည်း သူ့ကိုမျက်စောင်းကလေးထိုးလိုက်ပြီး …

“ဟင်း ဒါပဲ တွေးနေ။ လုပ်ချင်တယ်ဆိုလည်း ရှင့်သဘောပဲ။ အချိန်တော့ သိပ်မရဘူးနော်”

“အင်းပါ ရသလောက်လေးပေါ့ ဟဲဟဲ”

နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လာပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာပဲ ခုံတစ်ခုရွေးပြီး နေရာယူလိုက်ကြသည်။ ကိုညွန့်လီးကို နွယ်ကောင်းကောင်း စုပ်ဆွယက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လီးပါးပျဉ်းကြီးက ရုတ်ခြည်းပင် မြွေတစ်ကောင်ခေါင်းထောင်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး တောင်မတ်ထကြွလာရာ အတော်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။

“နွယ် ဒီဖက်လှည့်ပါကွာ ထမီချွတ်လိုက်တော့”

“အင်း အင်း လုပ် ကိုညွန့် စိတ်ရှိလုပ်”

နွယ် ထမီတစ်ကွင်းလုံးချွတ်ချပေးလိုက်ရာ ကိုညွန့်မျက်လုံးများက သူမ၏အဝတ်မဲ့သွားသော ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ အင်္ဂါဇပ်အုံကလေး ရှိရာဆီကို အကြည့်ရောက်သွားရတော့သည်။ နွယ် ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီကို ကြယ်သီးတစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ချွတ်ပေးနေချိန်မှာပင် သူ တဖြည်းဖြည်း အနားကပ်လာပြီး သူမပေါင်ခွကြားထဲကို အသာနှိုက်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် ဟိုဟိုဒီဒီ ပွတ်ဆွစမ်းသပ်၍ နေလေတော့သည်။

“လှလိုက်တာ နွယ်ရယ် လိုးချင်စရာကြီး ဟီဟိ”

“အယ် ပါးစပ်ကြီးက ဟွန့် … သွား ညစ်စုတ်တယ် ”

“…… …… ”

နွယ် သူ့ရင်ခွင်ထဲကို လဲပြိုကျသွားလေသည်။

ဒီနောက်မှာတော့ …

ဒီအိမ်က အမှန်တော့ မမသက်ထားခင် တစ်ချိန်ကဝယ်ယူထားသော အိမ်တွေထဲက နေချင့်စဖွယ်ရှိလှသည့် လုံးချင်းအိမ်ကလေး တစ်လုံးပဲ ဖြစ်သည်။ လုပ်ငန်းကောင်းစဉ်မှာ ရင်နှီးမြှုပ်နှံမှုအနေနှင့် ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်အတွင်း အိမ်အများအပြားဝယ်ယူထားသလို အလုပ်တွေလည်းစုံအောင် လုပ်ထားသည်။ အိမ်ငှါးတင်သောအိမ်တွေရှိသလို အခုလို သူမတစ်ခါတစ်ရံ အသုံးပြုဖို့ အရံသဘောမျိုး ပစ်ထားသည့် အိမ်တွေလည်း သုံးလေးလုံးမကရှိပါသည်။ ဒီနေ့တွေ့ဖို့ရှိသူတွေ ဆိုတာကပင် သူမရဲ့ လူသိသူသိသိပ်မရှိသော လုပ်ငန်းတစ်ခုခုနှင့် ပတ်သက်နေသူတွေပဲ ဖြစ်ရပေမည်။

မမသက်ကား သာမန်အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပေမယ့် ပိုက်ဆံရှာရာမှာတော့ အလိုလောဘကြီးသူပီပီ တရားဝင် ဟုတ်တာရော တရားဝင် မဟုတ်သည့်နည်းလမ်းမျိုးစုံနှင့်ပါ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ရသမျှငမ်းငမ်းတက် ရှာဖွေလုပ်ကိုင်နေသူတစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်မည်ဟု နွယ့်အနေနှင့် ခန့်မှန်းမိလိုက်ပါသည်။

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာ နွယ်တို့နှစ်ယောက် အပြင်ဧည့်ခန်းရှိ ဆက်တီခုံရှည်တစ်လုံးအပေါ်မှာပဲ ကောင်းကောင်း အလုပ်ဖြစ်သွားကြလေပြီ။ နွယ့် ကိုယ်ပေါ်မှာတော့ ကိုညွန့်က အသာတကျ နေရာယူလျက်ရှိပြီး သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိထိုးနှစ်စိုက်သွင်းကာ ခါးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ စတင်လိုးဆောင့်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။

“စွတ် ဖွတ် ဖတ် စွိ စွတ် ဖွတ် ဖတ် ဘွပ် ဘုတ် ဘတ် ဗလပ် ဘုတ် ဖတ် ဇွပ်”

“အ အင့် အိ အိ အင့် ကို ကိုညွန့် အ ကျွတ် ကျွတ် ဟင့်ဟင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့် အု အု အွန့် အွန်းး ”

ကိုညွန့် မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲကိုင်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ အားသွန်၍ လက်ကုန်ဗျင်းပစ်လိုက်ကာ သူ့လီးထိပ်မှ လရည်တွေကို ခင်လေးနွယ်စောက်ပတ်ထဲသို့ အပြည့်အလျှံပင် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း သူ့နောက်ကို မမီမကမ်းလိုက်ပြီးလိုက်ရသည်။ လှဲအိပ်နေရာက လူးလဲထမည်ပြုတော့ သူမအပေါ်စီးကနေ မိုးကြည့်နေသူနှစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မမသက်နှင့် ကိုမျိုးလွင် သူတို့နှစ်ယောက် နွယ်တို့အဖြစ်ကို ပြုံးမိန့်မိန့်ကြီး စိုက်ကြည့်နေကြလျက် …။

“လှဲနေ မထနဲ့ နွယ်လေး ”

မမသက် သူမကို တိုးတိုးလေးလှမ်းပြောပြီး မျက်နှာလေး ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။

“အချိန်ရှိပါတယ် နာရီဝက် တစ်နာရီလောက်ပေါ့ ဟင်းဟင်း။ လာ နွယ် မမကို ဖက်ထားစမ်းပါဦး”

မမသက် သူမရင်ခွင်ထဲကို နွယ့်ကိုယ်လုံးကလေး ဆွဲပွေ့ယူလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အနမ်းပေးနေမိကြသည်။ မမသက်လက်က နဘေးမှာ အသာရပ်နေသည့် ကိုညွန့်ပေါင်ကြားက အနည်းငယ်ပျော့ခွေနေလေသောလီးကြီးကို ဆုပ်ဆွဲပွတ်သပ်ကစားလိုက်သလို သူမနဘေးမှ မတ်တပ်ရပ်လျက်သားရှိနေသည့် ကိုမျိုးလွင်လည်း နွယ်နှင့် မမသက်တို့ကြားထဲကို သူပါရောပြီး တိုးဝင်ထိုင်ချလိုက်တာ တွေ့ရလေသည်။ အခုတော့လည်း လေးယောက်သား တစ်ပေါင်းတစ်စည်းတည်း ဖြစ်သွားကြပြီ။

“ကိုမျိုး ရှင့်ပုဆိုးချွတ်လိုက်ဦး ဘာလဲ နွယ့်ကိုများ ရှက်နေတာလား”

“ရှက်စရာလား မသက်ရ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ တွေ့ကြတဲ့ဥစ္စာ ဟဲဟဲ ကိုင်း လာပြီ ဒီမှာတဲ့ဗျား ”

ကိုမျိုးလွင်လီးမဲမဲက တန်းလန်းကြီးတွဲကျနေသည်။ အနီးကပ်ကြည့်မှ ကိုညွန့်လီးထက်ပင် တစ်လက်မခန့်ပိုရှည်နေတာတွေ့ရသည်။ လုံးပတ်လည်း ပိုတုတ်ပုံရပြီး ကုလားလီးကြီးအလားပင် ထင်ရပေသည်။ နွယ်လည်း အလိုက်သိသူပီပီ ကိုမျိုးလွင်မျက်နှာကို ပြုံးစစနှင့် မော့ကြည့်လိုက်ရာက သူ့လီးကို လက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့် အသာအယာဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်ပါသည်။ လီးကြီးကိုမျက်နှာနားအထိဆွဲယူပြီး အသေအချာလှည့်ပတ်ကြည့်နေရာ ကိုမျိုးက …

“သဘောကျလား နွယ် ကျွန်တော့်လီးက လိုတာထက်ပိုမကြီးပါဘူး ဟဲဟဲ”

“ဒါကြီးလား ရှင့်လီး မကြီးတာ မြင်းလီးလို့တောင် ထင်ရတယ် ဟွင်းး”

ကိုမျိုး သဘောကျစွာနှင့် တဟားဟား အော်ရယ်သည်။ မမသက်လည်း နွယ့်ကိုယ်ပေါ်ခွထိုင်နေရာက သူမထမီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ချင်း ထိတိုက်တွေ့ဆုံပေးလိုက်ရာက ကိုညွန့်လီးကို သူမပါးစပ်နှင့်လှမ်းဟပ်ကာ အပီအပြင်လီးစုပ်ပေးနေပါပြီ။ နွယ်လည်း မထူးတော့ပြီမို့ ကိုမျိုးလီးကြီးကို လဒစ်ထိပ်ခေါင်းလေးငုံခဲပြီး လျှာနှင့်လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက်ကာ စတင်စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါသည်။

ယောက်ျားနှစ်ယောက်လုံးလည်း လီးအကိုင်ခံအစုပ်ခံရင်း သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံအိအိကြီးတွေကို အားရပါးရညှစ်နယ်ကိုင်လိုက် သူမတို့နှစ်ယောက် ဖင်နှင့်စောက်ပတ်ကို တစ်လှည့်စီ ပွတ်သပ် ဖျစ်ကစားလိုက်နှင့် ရာဂအထူးကြွအောင် အပြတ်နှူးဆွပေး နေကြလေတော့သည်။ နွယ်ရော မမသက်ပါ နှစ်ယောက်လုံးထန်လွန်း၍ သူမတို့စောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေရွှဲလာကြပြီ။

သူတို့လိုးခန်းလေးက မထင်မှတ်ဘဲ အချိန်ကြာမြင့်သွားရသည်။ ထင်ထားသလို တစ်နာရီနှင့်မပြီးကြ။ မမသက်ရော နွယ်ပါ နှစ်ယောက်လုံး ဏှာထန်နေကြပြီမို့ မထူးဇာတ်ခင်းပြီး ကိုမျိုးလွင်နှင့် ကိုညွန့်တို့နှစ်ယောက်ကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ မှောက်ပေးလှန်ပေး ဖင်ကုန်းပေးကြရင်း နှစ်ချီသုံးချီစီ ဆင်တိုက်စခန်းသွားစေလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ရောဖင်ပါ သန်ရာကိုလိုးခိုင်းရာ ကိုမျိုးရော ငညွန့်ပါ သူမတို့ကို စောက်ပတ်တစ်လှည့် ဖင်ပေါက်ကိုတစ်လှည့် နှစ်ချီသုံးချီဆက်တိုက် ဆော်လိုက်ကြပါသည်။ အားပါးတရလည်း ရှိလှပေသည်။ သူတို့ယောက်ျားနှစ်ယောက် အားကုန်တော့မှပဲ လိုးခန်းက တစ်ခန်းရပ်သွားရတော့သည်။

ကိုညွန့်ကို ကားတစ်စီး ထွက်ငှားခိုင်းပြီး သူ့ကို အိမ်ပြန်စေလိုက်ကာ ဧည့်သည်တွေတည်းခိုရာ ဟိုတယ်ဆီ သုံးယောက်သား ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဟိုရောက်လို့ သူမတို့ တွေ့ရတာက အိမ်နီးချင်းထိုင်းလူမျိုး အမျိူးသားကြီးလေးယောက် ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးက ဘာသာစကားသုံးလေးမျိုး ပြောတတ်သူဖြစ်ရာ ဟိုတယ်ရှိ ထိုင်းနိုင်ငံသားလေးယောက်ကို သူတို့ဘာသာနှင့် ကောင်းစွာ စကားပြောဆိုနို်င်လေသည်။

မမသက် ကိုမျိုးလွင်နှင့် ထိုင်းလူမျိုးသုံးယောက် (တစ်ယောက်က အပြင်မှာကျန်ခဲ့သည်။) သီးသန့်ခန်းထဲဝင်ကာ လုပ်ငန်းကိစ္စ စကားပြောဆိုကြပြီး မမသက်ကို အလုပ်နှင့်ပတ်သက်သမျှ အိတ်သွန်ဖာမှောက် ရှင်းလင်းပြောပြကာ ကုန်ပစ္စည်းနမူနာများပေးအပ်၍ သူတို့နှင့်ဆက်သွယ်ဖို့ ဖုံးနံပါတ်နှင့် လိပ်စာကဒ်တွေ အသီးသီးပေးကြသည်။ အလုပ်တစ်ခုမှာ ရှယ်ယာပါဝင်ပြီး အတူတကွ လုပ်ဆောင်ကြဖို့ စိုင်းပြင်းနေကြဟန်တူသည်။ သူတို့အမူအယာတွေက သိုသိုဝှက်ဝှက်ရှိပုံရကြောင်း နွယ် အသေအချာ အကဲခတ် လိုက်မိသည်။ မိမိနှင့်သက်ဆိုင်သော ကိစ္စမဟုတ်၍ မသိသလိုသာ နေလိုက်ရသည်။

နွယ်နှင့် အခြားထိုင်းအမျိုးသားတစ်ယောက် အပြင်မှာကျန်နေခဲ့ကြရာ အတန်ကြာတော့ သူတို့တတွေ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာကြပြီး တစ်ခုခုစားသောက်ကြမည်ဆိုကာ အောက်ထပ်ရှိ ဟိုတယ်စားသောက်ခန်းဆီ သူမတို့ကိုပါ ခေါ်သွားသည်။ နိုင်ငံခြားဖြစ်အရက်တွေ စားသောက်စရာ အကြော်အလှော် အမြည်းစုံအလင်နှင့် ဝိုင် ရီဂျင်စီ ဝီစကီအရက်ပြင်းတွေရော စုံလင်စွာ မိမိနှစ်သက်ရာ သောက်သုံးကြပြီး ကိုမျိုးလွင်လည်း သူ့တာဝန်ပြီးဆုံး၍ အားလုံးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားလေရာ မမသက် ခင်လေးနွယ်နှင့် သူတို့လေးယောက်သာ ဟိုတယ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ပထမပိုင်း စားသောက်ပြီးစီး၍ ဘီလ်ရှင်းကာ အပေါ်ထပ်ပြန်တက်လာသည်။ ဝိတ်တာနှစ်ယောက်လိုက်လာပြီး သူတို့လိုအပ်သည့် ယမကာနှင့် ရေခဲဆိုဒါအမြည်းများ အပေါ်ထပ်သို့ ယူလာပေးပြန်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်အနေနှင့် မိမိတို့ဝတ္တရားကျေအောင် တစ်ညဉ့်တာပြုစုပေးရမည့်ကိစ္စ ရှိသေးတာမို့ နှစ်ယောက်လုံး အလွန်အကျွံ မသောက်လိုသော်လည်း သူတို့အားလုံးက လူမျိုးခြားတွေဖြစ်နေပြီး ထပ်မံသောက်စားဖို့ အတင်းအကြပ်တိုက်တွန်းတာနှင့် တိုက်ရိုက်စကားပြောလို့လည်းမရ ငြင်းရမှာလည်းအခက်နှင့် နှစ်ယောက်သား အကြီးအကျယ် စိတ်ညစ်ရသေးသည်။

အချိန်တဖြည်းဖြည်းကုန်လွန်လာပြီး သောက်ရင်းစားရင်း အရှိန်တက်ကာ ရေချိန်လွန်လာတော့မှပင် ကိစ္စဝိစ္စတွေ အဆင်ချော သွားရတော့သည်။ သူတို့ထဲကနှစ်ယောက်က သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အိပ်ခန်းနှင့် တစ်ဆက်တည်းရှိသည့် အတွင်းဖက်ရှိရေချိုးခန်းထဲကို ခေါ်သွင်းလိုက်ရာက အလုပ်စဖြစ်သွားကြသည်။

မမသက်နှင့်ငါးဆယ်ကျော် ထိုင်းလူကြီးတို့ကတစ်တွဲ နွယ်နှင့်အသက်သုံးဆယ်ကျော် လူရွယ်ကတစ်တွဲ ဖြစ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အဝတ်အစားများချွတ်ခိုင်းပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လီးကို တစ်လှည့်စီစုပ်ခိုင်းကြသည်။ လီးကြီးတွေက ကြီးဆေးထိုးနှံထားသည့် လဒစ်ပြဲကြီးတွေဖြစ်နေရာ မမသက်နှင့်နွယ်တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ပုခုံးတွန့်မိသွားကြသည်။ လီးက သူမတို့ပါးစပ်နှင့်ပင် မဆန့်ပါ။

“စောက်ပတ်ကိုပဲ လိုးရင်တော်သေးရဲ့။ ဖင်များလိုးရင်တော့လား ကွဲပြဲပြီး ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်တော့ အသာကလေးချုပ်ရမယ် ထင်တာပဲ”

မမသက် သူမနားနားကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“မတတ်နိုင်ဘူး အလိုးခံဖို့လာတော့ ခံရမှာပဲပေါ့”

နွယ်ပြန်ပြောသည်။ စိတ်ထဲကလည်း ဒီအတိုင်းပင် ခံယူထားပါသည်။ လီးအကြာကြီး စုပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ရေကန်ဘောင်မှာ လက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ အောက်ကနေထိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို တပြပ်ပြပ်နှင့် အသံထွက်အောင် လျှာနှင့်ယက်နမ်း စုပ်ဆွပေးပြန်ပါသည်။ စောက်ပတ် မခံမရပ်နိုင်အောင် ရွလာသည်။

“လိုးစရာရှိလိုးကွာ ဘဲကြီး ဟင့်ဟင့်”

မမသက်ရဲ့အသံ ထွက်လာသည်။ အဖုတ်အယက်ခံနေရ၍ မချိတင်ကဲဖြစ်နေဟန်တူသည်။ မကြာမီ ဆုတောင်းပြည့်သွားပြီး ထိုင်းအမျိုးသားနှစ်ယောက် သူမတို့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြတော့သည်။ စောက်ပတ် အယက်ခံထားရပြီး အရည်တွေလည်း ရွှဲအိုင်နေပြီဖြစ်ရာ ဆေးလီးတွေက စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ တစ်ကြပ်လွန်း နေသည့်ကြားထဲကပင် ရှောကနဲရှောကနဲ အဆင်ပြေပြေ ဝင်ထွက်လာနိုင်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းတမ်းလွန်းသည်။ ဗမာမလေးတွေရဲ့စောက်ပတ်ကို ရက်ရက်စက်စက်လိုးခွဲပြီး အောင်သေအောင်စား စားမည်လို့များ အားခဲထားကြလေသလား မသိပါချေ။

မသက်ရဲ့မျက်နှာက ကြည့်မကောင်းအောင် ရှုံ့မဲ့နေရသလို နွယ့်အနေနှင့်လည်း လူရွယ်၏လီးဒစ်ပြဲကြီးဒဏ်ကို မနည်းကြီး အံကြိတ်ကာ အောင့်အည်းခံစားနေရသည်ပင်။ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ရှိလွန်းလှသည့် ကာမအဆီအနှစ်ဖြစ်သော လီးအရသာကို သူမတို့နှစ်ယောက်သား တစ်နာရီကျော်ကျော်ခန့် မဆန့်မပြဲ အီဆိမ့်နေအောင်ခံစားခဲ့ပြီးမှ အခန်းထဲက ထွက်လာနိုင်ခဲ့ကြပါသည်။ အပြင်ရောက်တော့လည်း ကျန်နှစ်ယောက်က အရက်ဝိုင်းဖြတ်ကာ လိုးဖို့ရန် အသင့်ဖြစ်နေကြပြီ။

“အကျ်ီချွတ်လိုက်ကြ ”

သူမတို့ နားလည်အောင် မျက်နှာအမူအယာနှင့်ရော လက်ဟန်ခြေဟန်နှင့်ပါ ပြောသည်။ အများသိဖြစ်သည့် International language မို့ သူမတို့လည်း နားလည်ကြပါသည်။

“မညှာမတာ မလိုးနဲ့နော် … ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံပါ။ ကျွန်မတို့ဖက်က ရှင်တို့လိုအပ်တာမှန်သမျှ တစ်ခုမကျန် လုပ်ပေးဖို့ အသင့်ပဲ ”

“ကောင်းပြီ … ငါတို့လီးတွေ စုပ်ပေးပါ …။ ပြီးရင် မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို လိုးမယ်။ မင်းတို့ချင်းလည်း စောက်ပတ် အပြန်အလှန် ယက်ပြရမှာနော် …။ အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား”

“ရတယ် ရှင်တို့ ဘာဖြစ်ချင်လဲ ပြော … အားလုံးဖြစ်စေရမယ်”

မမသက် ရိပ်ဖမ်းသံဖမ်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ သူတို့အလိုကျ လီးစုပ်ပေးရသည်။ ကျန်နှစ်ယောက်က ဒါလောက် လီးမကြီးလှပေမယ့် ခပ်တုတ်တုတ် အလျားရှည်ရှည်နှင့် စံချိန်မီလီးတွေ လို့တော့ ပြော၍ရသည်။ လီးမှာ ကွန်ဒုံးအစွပ်စွပ်၍လိုးသည်။ ဂေါ်လီပါသည့်အစွပ်ဖြစ်၍ မြင်ရုံနှင့်ပင် အူထဲအသည်းထဲက ကျလိကျလိနှင့် ယားကျိကျိဖြစ်ရပါသည်။ တစ်ယောက်တစ်ချီစီလိုးပြီး ခုနပြောသည့်အတိုင်း မမသက်နှင့်နွယ့်ကို စောက်ပတ် အပြန်အလှန် ယက်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်သား စစ်စတီနိုင်းလုပ်ပြီး သူတို့အလိုကျ ဖင်ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် အပြန်အလှန် စောက်ပတ်ယက်ဆွပေးကြရာ လေးယောက်သားထိုင်ကြည့်ပြီး လီးကို ဆွဲဆန့်သူဆွဲဆန့် လီးဂွင်းတိုက်သူတိုက် ဖြစ်နေကြတော့သည်။

“ရပြီ တော်ပြီ မင်း ဒီဖက်လာ နွယ်”

နွယ့်ကိုခေါ်ပြီး တစ်ယောက်က လီးပေါ်တက်ထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းသည်။ သူနှင့်ရင်ချင်းအပ် ဖက်ရမ်းနမ်းစုပ်ရင်း အောက်ကနေ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို မိမိစောက်ပတ်ထဲသို့ မဝင်ဝင်အောင် အတင်းဖိနှိပ်လိုးသွင်းပေးရသည်။ စောစောက ရေချိုးခန်းထဲမှာ လိုးခဲဖူးသည့်တစ်ယောက်ပဲမို့ ဆီလီကွန်ထိုးထားသည့်လီးက သူမကို ကြီးစွာသော စိတ်အနှောင့်အယှက်ကို ပေးနေလေသည်။ လီးကြီးက တစ်ချီလိုးပြီးတာတောင် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ တစ်ဆို့ကြပ်ညှပ်လျက် ရှိနေသေးသည်။မမသက်ကိုတော့ နောက်တစ်ယောက်က သူ့လီးပေါ်မှာ အထိုင်ခိုင်းပြီး ကျန်လူရွယ်တစ်ယောက်က အနောက်ကနေ သူမဖင်ပေါက်ထဲ လီးထည့်သွင်းဖို့ လုပ်သည်။ နှစ်ပင်လိုးဖို့ တာစူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

မမသက်က …

“ရှင်တို့က ဒီလိုလား ”

ပြောရင်း နွယ့်ဖက်ကိုပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ …

“ရှင်တို့ စောက်ပတ်ရောဖင်ရော ဒဗယ်လ် လိုးချင်လား။ အစကတည်းကပြောပါ။ ကျွန်မရော သူရော နှစ်ယောက်လုံး နှစ်ပင်လိုး 2 way (or) double penatration လုပ်လို့ရတယ်။ မယုံရင် သူ့ကိုပါ စမ်းကြည့်လိုက်”

မမသက် သေဖော်ညှိလိုက်တော့ ကောင်းပြီဆိုပြီး လက်မထောင်ရင်း ကျန်တစ်ယောက် ခင်လေးနွယ်ဆီကိုပါ ရောက်လာသည်။ စောက်ပတ်မှာ လီးတစ်ချောင်း ဖင်ဝမှာလီးတစ်ချောင်း ထိုးသိပ်ထည့်သွင်းပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖင်ရောစောက်ပတ်ပါ အပီအပြင် လိုးခွဲကြသည်။ လိုးချက်က ပက်စက်သလောက် ခံရချက်ကလည်း ထိထိမိမိရှိလှပေသည်။ မောတော့နားသည်။ ပြီးတော့ ပြန်လိုးသည်။ လေးယောက်လုံး လိုးလိုက်နားလိုက် နားလိုက်လိုးလိုက်ပါပဲ။

သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ဘေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းထားရင်း စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လိုးတာရှိသလို တမင်တကာ ဖင်ပေါက်ချည်းသက်သက် ဆော်တာမျိုးလည်း ရှိသည်။ စိတ်သန်သလို လိုးကြခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်အပြန် မျက်နှာပန်းလှဖို့အရေးမို့ နှစ်ယောက်သား အံတကြိတ်ကြိတ်အလိုးခံရင်း ဟိုတယ်မှာ နှစ်ညတာခန့် ကြာမြင့်သွားသည်။ သူတို့ထံမှရသည့် ဘတ်ငွေကို မြန်မာငွေလဲလိုက်တော့ နွယ့်အဖို့ မျက်လုံးမျက်ဆန် ပြူးရသည်အထိ အချီကြီး ပိုက်မိခဲ့ရသည့်အဖြစ်ပါ။

အပြန်မှာ နွယ် မမသက်ကိုနှုတ်ဆက်တော့ မမသက်ကပြောသည်။

“သူတို့ နောက်နှစ်ပတ်အတွင်း ပြန်လာဦးမယ် ညီမ။ မမတို့ အလုပ်လုပ်စရာတွေ အများကြီးရှိတယ်။ မမသက် ညီမကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်မယ် ဆက်ဆက်လာခဲ့”

“စိတ်ချ မမသက်ရေ ညီမလည်း မမဆီ မကြာမကြာ လာဦးမှာပါ။ မမနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်”

နှစ်ယောက်သား လမ်းခွဲခဲ့ချိန်အထိ နွယ့်ခေါင်းထဲမှာ ပြီးခဲ့သည့်နှစ်ညတာက အဖြစ်အပျက်တွေ တစ်ရစ်ဝဲဝဲ ရှိနေတုန်းပင်။ အိမ်ရောက်တာနှင့် မနှင်းကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ဆေးရုံမှာ လင်ဖြစ်သူကိုမျိုးအောင်ကို သွားရောက်ကြိုရဦးမည်ဟုလည်း နွယ်တစ်ယောက် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် စိတ်ထဲက အစီအစဉ်ဆွဲနေမိသည်။

ဒီတစ်ပတ်အတွင်းတော့ နွယ် အပြင်မထွက်ဖြစ်သေးဘဲ ယောက်ျားထံပါးမှာ ဝေယျာဝစ္စ အလုပ်အကျွေးပြုစုရင်း အိမ်မှာပဲ ခြေချုပ်မိနေဦးမှာ သေချာပါသည်။ လွတ်လပ်ပျော်ရွှင်ခြင်းကို လက်ဝယ်ပိုင်ပိုင်ရရှိဖို့ အချိန်အခိုက်အတန့် ခဏဖြစ်ဖြစ် နွယ်တစ်ယောက် သည်းခံစောင့်ရပေလိမ့်ဦးမည်။…ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ရမက္ႏြံမွ ႐ုန္းမထြက္နိုင္ၾကေတာ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွိ တခုလပ္ မမမ်ား

** “အ အ ေတာ္ ေတာ္ ေတာ့ ကိုႀကီး ႏြယ္ ႏြယ္ ေသာက္ဖုတ္ရြ ရြလြန္းေနၿပီ လိုးေပး လိုးေပးေတာ့…**၏ အပိုင္းဆက္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ဆိုင္ကို မနက္အ႐ုဏ္က်င္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ တစ္ေရးမွ မအိပ္ရေသး။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အဝတ္အစားေတာင္ မလဲနိုင္ဘဲ အိပ္ရာေပၚ ထိုးအိပ္ခ်လိုက္ရာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ သူမအိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ကိုညြန႔္ ေသာင္းဒန္ ေစြေစာင္း လၽွံစိန္ တို႔လူသိုက္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ဘုံေက်ာင္းၾကမ္းျပင္မွာ ေလးဘက္ေထာက္ ဖင္ႀကီးကုန္းေထာင္ ေပးထားရလ်က္ ေယာက္်ားေလးေယာက္က တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သူမဖင္စအိုခ်ည္းသက္သက္ အခ်ီေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သဲႀကီးမဲႀကီး မဲၿပီးဖင္ပါကင္ဖြင့္ေနၾကတာကို အိပ္မက္အျဖစ္ ျမင္မက္လိုက္ေသးရာ အိပ္ရာမွတစ္ေရးလန႔္နိုးခ်ိန္မွာ ေဇာေခၽြးမ်ားပင္ပ်ံၿပီး လူလည္း ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ်လ်က္ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ကေလးသာ က်န္ေနေတာ့သည္။ တစ္ခါျပန္အိပ္လိုက္မွပဲ မိုးလင္းေပါက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရေတာ့သည္။

မႏွင္းေအးေရာက္လာၿပီး ႏွိုးေတာ့ အိပ္ရာကလူးလဲထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္ကာ အဝတ္အစားမ်ားေကာက္လဲၿပီး မနက္ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ႏွင့္ ေဆး႐ုံကို ထမင္းခ်ိဳင့္ပို႔ဖို႔အတြက္ ႏွစ္ေယာက္သား ေဈးထဲသြားေရာက္ဝယ္ျခမ္း၍ အားလုံး အလ်ဥ္မီေအာင္ အေျပးအလႊား စီစဥ္ရျပန္သည္။ မႏွင္းက ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့လည္း အလိုက္တသိရွိလွ၍ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနသည္။

ေဆး႐ုံမွာ ကိုမ်ိဳးေအာင္ထူထူေထာင္ေထာင္ရွိလာတာေတြ႕ရေတာ့ သူမသက္ျပင္းခ်ရသည္။

“ဆိုင္မွာအဆင္ေျပရဲ့လား။ မႏွင္းေရာ လာေသးလား။ သိပ္မၾကာပါဘူး ငါ ျပန္ေကာင္းလာမွာပါ ”

သူကေျပာေတာ့ …

“ေျပပါတယ္ ကိုမ်ိဳး။ မႏွင္းလည္း ေန႔တိုင္းလာၿပီး ဆိုင္ကူေရာင္းေပးတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အရက္ကို ဆင္ျခင္ေသာက္ပါ ေယာက္်ားရယ္။ တတ္နိုင္ရင္ မေသာက္ဘဲေနနိုင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ ဒါမွ ရွင္ သက္ဆိုးရွည္နိုင္မွာ”

ခင္ေလးႏြယ္ ျပန္ေျပာလိုက္ရသည္။ ကိုမ်ိဳးေအာင္လည္း သူဆင္ျခင္မည့္အေၾကာင္း သူမကို ေလသံ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႏွင့္ ကတိေပးသည္။

ေဆး႐ုံကဆင္းၿပီး မၾကာမီ ေခြးၿမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ ဆိုတဲ့စကားလို သူႀကိဳက္တဲ့အရက္ကို မလြဲမေသြ ျပန္ေသာက္ဦးမွာပဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္လည္း အတတ္သိၿပီးသားပင္။ အသက္ရွည္မရွည္ဆိုတာ ကာယကံရွင္ျဖစ္သူ သူ႔ရဲ့ကံတရားအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႔အေနအထိုင္ေပၚတြင္သာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား တည္မွီေပလိမ့္မည္ဟုလည္း သူမ ယတိျပတ္ ေတြးမိလိုက္ေတာ့သည္။

တူမေလး ေဝေဝကို အေၾကာေဆးဝယ္ဖို႔ႏွင့္ သူမအဆာေၿပ ခ်ိဳခ်ဥ္မုန႔္ေတြ ဝယ္စားဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္ ထုတ္ေပးလိုက္ရင္း ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း လမ္းထိပ္ရွိ သီတာစတိုးဆိုင္က ေဒၚသက္ထားခင္ဆီမွာ အတိုးသြင္းဖို႔ က်န္ရွိေသးတာကို စိတ္ေရာက္သြားၿပီး ရင္ထဲေမာလ်လို႔ သြားျပန္ပါသည္။ ဒီပုံစံႏွင့္ဆိုလၽွင္ ယခင္ကလို သူမေဈးမေရာင္းဘဲ ခႏၶာကိုယ္ေရာင္းစားတာကေတာင္မွ ေႂကြးၿမီေတြေၾကဖို႔ရန္ ပိုမို နီးစပ္နိုင္ေသးသည္ ဟုလည္း ခင္ေလးႏြယ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူမအေနႏွင့္ကေတာ့ ဘဝကို လြယ္လင့္တကူ လက္ေျမႇာက္အရွုံးေပးမည့္ မိန္းမစားမ်ိဳးေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္ပါေခ်။ ရင္းႏွီးေပးဆပ္စရာ အသင့္ရွိၿပီးသားမို႔လို႔လည္း ဒီထက္ပို၍ ဒုကၡေရာက္ဖို႔ရန္ မရွိေတာ့ လို႔သာ ကိုယ့္ဖာသာ ေျဖေတြးေတြးမိေတာ့သည္။

ေဆး႐ုံကျပန္လာၿပီး မႏွင္းႏွင့္အတူ မီးဖိုခန္းမွာ ဝင္ေရာက္ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ညက ကိုယ္စီၾကဳံေတြ႕ခဲ့ၾကသည့္ အေတြ႕အၾကဳံေတြကို ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဆိုေနၾကသည္။ မႏွင္းလည္း အခ်ီႀကီးၾကဳံကာ ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားလိုက္ရပုံပင္။

“ဒီည မႏွင္း ဆိုင္ေစာင့္ေနခဲ့မယ္။ ႏြယ္ ကိုတ႐ုတ္လာေခၚရင္ သူနဲ႔လိုက္သြားလိုက္ ဟုတ္လား”

“ဒါျဖင့္ ကိုေနာင္တို႔ ကိုညြန႔္တို႔လာရင္ မႏွင္းပဲ ၾကားေကာင္းေအာင္ ၾကည့္က်က္ေျပာေပးလိုက္ေတာ့။ ႏြယ္ေတာ့ ေငြရဖို႔အဓိကပဲ။ ညေနလည္း အတိုးသြင္းဖို႔ ကိစၥရွိေသးတာေလ”

“ဘယ္ကိုလဲ သီတာစတိုးပဲလား ”

“ဟုတ္တယ္ မႏွင္း။ တစ္လ တစ္လ အတိုးခ်ည္းပဲ မနည္းဘူး”

“မသက္ အဲ မသက္ထားလည္း ေနာက္ပိုင္း ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ပဲနဲ႔ တူပါတယ္။ သူလည္း ဆိုင္အထိုင္နည္းေတာ့ အရင္ေလာက္ အေရာင္းက်တဲ့ပုံ မေပၚဘူး ”

“မႏွင္း သူနဲ႔ရင္းႏွီးလို႔လား”

“အင္း နည္းနည္းပါးပါးပါ ”

“ႏြယ္တို႔ထက္ေတာ့ အပုံႀကီး ကုသိုလ္ကံေကာင္းတဲ့သူေတြပါ။ ႏြယ္တို႔ၾကေတာ့ မရွိလို႔လုပ္စားရတယ္”

“ဟင္းဟင္းး ဟင္းဟင္းး”

“အယ္ ဘာရယ္စရာရွိလို႔လဲ မႏွင္းရဲ့ ေျပာ ေျပာေလ”

မႏွင္း သူမမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ေလးၾကည့္လိုက္ရင္း …

“ရယ္ခ်င္လို႔ေပါ့ ႏြယ္ရယ္။ ႏြယ္ ၾကည့္က်က္လည္းေျပာ မႏွင္းတစ္ေယာက္လုံးရွိေသးတယ္။ မႏွင္းကမွ စားေရးဝတ္ေရးနဲ႔ တကယ္မလႊဲသာလို႔ လုပ္တာ ႏြယ္ကမွ အေနသာႀကီး …။ ေန႔စဥ္ဝင္ေငြေလးနဲ႔ တစ္ဘီးခ်င္း လွိမ့္လို႔ရသားနဲ႔ ဟင္း ဟင္း”

“ဘာရယ္ ဒါ ဒါဆို မႏွင္းေျပာပုံက ႏြယ္ ထန္လြန္းလို႔ေပါ့ ဟုတ္လား။ ဏွာထန္လို႔ အလိုးခံတာေပါ့ေလ ဟြင္းး။ မႏွင္းေနာ္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း လာၿပီး ခြပ္မေနနဲ႔ ဟြင္းဟြင္းး … ႏြယ့္အေၾကာင္း သိရမယ္ … ကဲ အင္း အင္းဟယ္ … ကဲ ”

ႏြယ္ မႏွင္းလက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို သူမလက္သီးဆုပ္ကေလးႏွင့္ ထုထုၿပီး မႏွင္း ေပါင္တြင္းေၾကာကေလးကိုပါ ဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္သည္။ မႏွင္း တဟီးဟီးရယ္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီေရွာင္တိမ္းရင္း ႏြယ့္ခါးေလးကိုပါ ဖက္ၿပီး သူမကပါ ျပန္ကလိထိုးလိုက္ေသးသည္။ ႏြယ္လည္း မရမက သူမကို ဝင္လုံးသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မနိုင္ရင္ကာ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ ေျပာဆိုၾကရင္းက လူခ်င္းပါ လုံးေထြး သြားၾကေလေတာ့သည္။ မီဖိုေဆာင္အေနာက္က ကြပ္ပ်စ္ကေလးက သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ စိတ္လက္ေပါ့ပါး ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို ပစြမ္းနိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ လူသူမျမင္ကြယ္ရာ ဘုံဗိမၼာန္ကေလးလို႔ပင္ တင္စားလၽွင္လည္း မွားမည္မထင္ေပ။

“ႏြယ္ရယ္ မႏွင္း တကယ္ေျပာတာ”

“လုပ္ျပန္ၿပီ ေျပာျပန္ပလား ဒီပါးစပ္”

“ဟုတ္ေနတာပဲ ဟာကို ”

“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ႏြယ္က အလိုးမခံရ မေနနိုင္ေအာင္ ေစာက္ပတ္ရြတဲ ထန္တဲ့ေကာင္မ။ ၾကည့္ဦးမလား ဒီေစာက္ပတ္ကို ဟင္ မႏွင္း”

“ျပေလ ၾကည့္စမ္းမယ္ က်ဳပ္ဟာနဲ႔ တူလားမတူလားလို႔။ ဒီကျဖင့္ မလႊဲမေရွာင္သာလို႔ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ဖာခံတာေနာ္ ဟင္းဟင္း။ ဘယ္သူ႔မွ အလကားမေပးဘူး”

“ေအာ ဘယ္သူကေရာ အလကားေလၽွာက္ေဝေပးေနလို႔လဲ။ မႏွင္း ေျပာလိုက္မွျဖင့္ … ဟင္းး …။ ကဲပါေလ … နို႔ျဖင့္ရင္လည္း ၾကည့္ ေဟာဒီမယ္ ကၽြန္မအဖုတ္ႀကီးကို ရွင္ တဝႀကီးၾကည့္လိုက္… ။ မႏွင္းေစာက္ပတ္ထက္ ပိုျပဲေနၿပီပဲမဟုတ္လား။ အဲဒါ ဏွာထၿပီး တကယ့္ ဒင္လီးႀကီးေတြမွ ေရြးအလိုးခံလို႔ေပါ့။ လီးႀကီးႀကီးနဲ႔ လာလိုးလို႔ကေတာ့ စပတ္ရြလြန္းလို႔ မႏွင္းေျပာသလို ပိုက္ဆံမယူဘဲ လူေစ့ကို အလိုးခံျပလိုက္ဦးမယ္ သိလား ဟင္းဟင္း”

ခင္ေလးႏြယ္ တမင္ရြဲ႕ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

“အမယ္ေလးေလး မခံပါနဲ႔ရွင္ မခံပါနဲ႔ အလကားေတာ့ စပတ္ျဖဲမခံနဲ႔။ က်ဳပ္ညီမဟာေလး အရြယ္မတိုင္ခင္ ျပဲရြဲကုန္ပါ့မယ္။ အဖိုးအခေလး ဘာေလးလည္း ယူပါဦးေတာ္။ ဒါမွ မိန္းမသိကၡာမက်မွာ”

“မရဘူး သိကၡာက်ခ်င္က် စပတ္ပဲ ျပဲခ်င္ျပဲ ရြဲခ်င္ရြဲ ႏြယ္ ခံကိုခံမွာပဲ ဟင္း”

ႏြယ္ မဲ့ကာရြဲ႕ကာ ဟန္ႏွင့္ပန္ႏွင့္ေျပာေတာ့ မႏွင္းလည္း …

“တယ္ ဒီခေလးမ … ဟင္း ညည္းေတာ့ ေနာ္ …”

မႏွင္း သူမကို ထမီလွန္ျပလိုက္သည့္ ခင္ေလးႏြယ္ေပါင္ခြၾကားထဲကို လက္ႏွိုက္ၿပီး သူမေစာက္ပတ္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း တစ္ဖက္ကေစာက္ပတ္ကို ႏွိုက္ဆြကလိကစားရင္း သူမကိုယ္လုံးအိအိေလးကို ကြပ္ပ်စ္ေပၚကို ဆြဲလွဲခ်လိုက္ရာက ခင္ေလးႏြယ္အေပၚကေန က်က်နနတက္ခြထိုင္၍ ႏွစ္ေယာက္သား ေပြ႕ၾကဖက္ၾကနမ္းစုပ္ၾကႏွင့္ လုံးလုံးေထြးေထြးပင္ ျဖစ္လို႔ သြားၾကေတာ့သည္။

အကၤ်ီႏွင့္ထမီေတြ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲႏွင့္ ဖယိုဖရဲျဖစ္သြားၾကရာက တစ္ေယာက္အကၤ်ီတစ္ေယာက္ အေသအခ်ာ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ေပြ႕ဖက္နမ္းၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေစာက္ပတ္ တစ္ေယာက္ ကိုင္ၾကည့္ျဖဲၾကည့္သည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းလည္းစုပ္ နို႔သီးခ်င္းလည္း မထိခလုတ္ထိခလုတ္လုပ္ကာ ပြတ္သီးပြတ္သပ္ ထိေတြ႕ၾကရင္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းရွိ ေပါင္ခြဆုံအခ်င္းခ်င္း ထိတိုက္ကာ ေစာက္ပတ္ခ်င္းပါ တရြရြပြတ္ၾကသပ္ၾကသည္။

“ေနႏွင့္ဦး ႏြယ္ ညည္းခ်ည္းထန္တယ္ မထင္နဲ႔ေနာ္”

“ဟင္း သိသားပဲ အေျပာတစ္မ်ိဳး အလုပ္တစ္မ်ိဳး။ ပိုက္ဆံမရွိလြန္းလို႔ ဖာခံတယ္ေလးဘာေလးနဲ႔အသံေကာင္းဟစ္ေနတာ လီးျမင္တာနဲ႔ အရည္တပြက္ပြက္ထြက္ၿပီး ေပ်ာ့က်သြားတဲ့ဟာကမ်ား”

“ဘာလဲ မေက်နပ္ဘူးလား ဟင္းဟင္း”

“လုံးဝပဲ ႏြယ္လည္း လူပဲ မႏွင္းလည္း လူ … ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားမိန္းမ ဘယ္သူမဆို လီးနဲ႔ေစာက္ပတ္ေတြ႕ရင္ လိုးၾကမယ္။ သူဆြရင္ ကိုယ္ႂကြမယ္ ဒါထုံးစံပဲ။ အလုပ္ကတစ္ျခား စပတ္ရြတာတစ္ျခား ဟင္းဟင္း။ အခုညလည္း မႏွင္း ကိုညြန႔္တို႔နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ တမင္ခြင္ဆင္တာ ႏြယ္မသိတာၾကလို႔ ဟြန္း ”

“ဒါျဖင့္ ႏြယ္ေရာ အဆင္ေျပမလား”

“မေျပမရွိဘူး သူလည္းလီးနဲ႔ ဟိုကလည္းလီးနဲ႔ပဲဥစၥာ။ ကိုေနာင္က ဒီညလာခ်င္မွလာမွာ။ ကိုတ႐ုတ္နဲ႔ေတာ့ ႏြယ္လည္း အျပင္ခဏလိုက္သြားခ်င္တယ္။ နို႔မို႔ အိမ္ကလူျပန္လာရင္ လိုက္ဖို႔ မလြယ္ဘူးမဟုတ္လား”

“ဒါဆို ႏြယ့္အတြက္လည္း အဆင္ေျပတယ္ေျပာရမွာေပါ့။ မနက္ၾကရင္သာ ျပန္ေျပာျပရမယ္ေနာ္ ဟင္းဟင္း”

“အေသသတ္ မေျပာဘူး စိတ္ခ် ”

“ဘာရယ္ ဘာ”

မႏွင္း ႏြယ့္အေပၚစီးကေနၿပီး ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ပတ္ကိုကုန္းဟပ္သည္။ အေမြးအဖုတ္လိုက္ျဖစ္ေသာ သူမေစာက္ပတ္ႀကီးကေတာ့ ႏြယ့္မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ဝဲလို႔ေနၿပီ။ ႏြယ္လည္းမထူးဘူး ဆိုၿပီး မႏွင္းတင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းဆုပ္ဆြဲလိုက္ရာက သူမေပါင္ခြၾကားက ေစာက္ပတ္ကို ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ လွမ္းစုပ္နမ္းပစ္လိုက္ေလသည္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ …

ေခၽြးတဒီးဒီက်သည္အထိ ႏွစ္ေယာက္သား ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္းေသာင္းက်န္းၾကၿပီးမွ ေမာေမာႏွင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ကြပ္ပ်စ္ထက္မွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ အနားယူလိုက္ၾကေလေတာ့သည္။ညေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေသာက္သုံးသူေတြႏွင့္ အလုပ္မ်ားၿပီး ညဉ့္ ၇ နာရီခြဲ ၈ နာရီေလာက္မွ လူျပန္ပါးသြားသည္။

“ေယာက္်ားမရွိလို႔ ဆိုင္ေစာေစာသိမ္းရမွာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ သည္းခံၾကဦး။ သူေရာက္လာမွ ရွင္တို႔ဖာသာ စိတ္ႀကိဳက္ကဲေပေတာ့ ဟုတ္လား”

ဒီလက္သုံးစကားေလးႏွင့္ပဲ လာေရာက္ေသာက္သုံးသူေတြကို ေခၽြးသိပ္ထားရသည္။ တကယ္တမ္း သူမတို႔အေၾကာင္းကိုေတာ့ သူမတို႔ဖာသာ အသိဆုံးပဲ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ေရခ်ိန္ကိုက္သူေတြ ဆိုင္ကေန တျဖည္းျဖည္း ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။ ကိုညြန႔္တို႔ဝိုင္းႏွင့္ ကိုတ႐ုတ္တို႔ဝိုင္း ႏွစ္ဝိုင္းပဲက်န္သည္။ သူမႀကိဳတင္တြက္ဆထားသည့္အတိုင္း ကိုေနာင္ ဒီည ဆိုင္ဖက္ကို ေရာက္မလာပါ။ ကိုညြန႔္ဝိုင္းမွာ သူႏွင့္အေဖာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အသားခပ္လတ္လတ္ရွိေသာ အလုပ္ၾကမ္းသမား လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူ႔အေျပာအရ အေျခအေနေပးလၽွင္ ေနာက္ထပ္ သူ႔လူေတြ ေခၚခဲ့ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေၾကာင္း တျခားဆိုင္တစ္ခုကေန သူတို႔ေစာင့္ေနၾကာင္း ေျပာသည္။

ခင္ေလးႏြယ္က ဒီည သူမ ကိုတ႐ုတ္ႏွင့္စကားလြန္ၿပီးျဖစ္၍ အျပင္ကို သူတို႔ႏွင့္အတူ ေခတၱခဏလိုက္ပါသြားမည္ျဖစ္ၿပီး မႏွင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ဆိုင္ေစာင့္ထားခဲ့မည့္အေၾကာင္း ကိုညြန႔္လိုအပ္ပါက သူမႏွင့္ ဆက္လက္ညႇိႏွိုင္းၾကဖို႔ ေျပာၿပီး သူကလည္းလက္ခံတာႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မႏွင္းႏွင့္ပဲ လႊဲထားခဲ့လိုက္ကာ ကိုတ႐ုတ္တို႔ဝိုင္းဖက္ကို ကူးလာသည္။ ကိုတ႐ုတ္ သူမကို အသင့္ေစာင့္ေနသည္။

“၉ နာရီေက်ာ္မွ ဒီကေန ထြက္ၾကတာေပါ့။ ႏြယ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးမယ္”

သူ႔လူသုံးေယာက္ႏွင့္ သူမကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူတို႔ၾကားထဲမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး ျပဳံးတုံ႔တုံ႔အမူအယာႏွင့္ပင္ သူ႔လူေတြကို ေကာင္းစြာ လက္ခံစကားေျပာရေလသည္။ သက္လတ္ပိုင္းလူရြယ္ေတြ ျဖစ္ၾကၿပီး အေတြ႕အၾကဳံရင့္ သမၻာရင့္သူ ပုံစံမ်ိဳးရွိၾကကာ သူတို႔မ်က္လုံးေတြကေတာ့ သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို အထက္ေအာက္မက်န္ စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ၿပီး အရသာခံလ်က္ ရွိၾကသည္။ ကိုတ႐ုတ္က ခင္ေလးႏြယ္လက္ကိုဆြဲေခၚၿပီး အျပင္ဖက္ ဆိုင္အဖီေအာက္ကို ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။

“ႏြယ္ ေက်နပ္မယ္ဆိုရင္ အစီအစဥ္တစ္ခုရွိတယ္”

ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ သူ႔စီစဥ္ထားတာေတြကိုပါ ဖြင့္ေျပာျပလိုက္သည္။ သူ႔လူရင္းသုံးေလးေယာက္ႏွင့္ အသိအိမ္တစ္အိမ္မွာ ခဏတစ္ျဖဳတ္ ဝင္ေရာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီး ( … ) ဖက္ကို ခရီးဆက္မည့္အေၾကာင္း သူ႔အဆက္အသြယ္ေတြ ေစာင့္ေနမည္ျဖစ္ၿပီး တစ္ညအိပ္ခန႔္ ၾကာမည္ျဖစ္ကာ မနက္က်မွ ကားတစ္စီးငွါးၿပီး သူမကို အိမ္အေရာက္ (ရပ္ကြက္ထိပ္အထိ) ျပန္ပို႔ေပးမည့္အေၾကာင္း ေငြလည္း အေတာ္ပင္ရမည့္အေနအထားျဖစ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ခရီးစဥ္အစအဆုံး လိုက္ပါမည္ျဖစ္၍ ဘာမွစိတ္ပူစရာမလိုေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း အတန္ငယ္စဥ္းစားၿပီး မထူးေတာ့တာႏွင့္ သူ႔ကို အသာအယာပင္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ရသည္။

တကယ္ဆိုလည္း ကိုတ႐ုတ္က အခြင့္အေရးကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္အသုံးခ်တတ္သူျဖစ္ရာ ဒီလို ခင္ေလးႏြယ္လင္သားမရွိသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခင္ေလးႏြယ္အတြက္ေရာ သူ႔အတြက္ပါ အက်ိဳးရွိမည့္ အေနအထားတစ္ရပ္ကို တမင္တကာ အကြက္ခ် ဖန္တီးနိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူေရာခင္ေလးႏြယ္ပါ တစ္ညဆိုေသာ အခ်ိန္တိုကေလးႏွင့္ ေငြျမက္ျမက္ကေလးရနိုင္မည့္အျဖစ္ပါေပ။ သူ႔ေရာင္းရင္းေတြထဲက လူပြဲစား(ဖာေခါင္း) ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ႏွင့္ေပါင္းၿပီး ပစၥည္းသစ္ေတြ ေနရာအေျပာင္းအလဲလုပ္ကာ တစ္နယ္ဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးရမည့္ ခရီးစဥ္ပဲျဖစ္ရာ အလုပ္ျဖစ္မည္မွာေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေပသည္။

တစ္ခါ ခင္ေလးႏြယ္ဖက္ကလည္း ဒီညေန သူမေခ်းေငြထုတ္ယူထားသည့္ကိစၥႏွင့္ အတိုးေငြသြင္းဖို႔အသြားမွာ စတိုးဆိုင္မွ ပိုင္ရွင္ သူေ႒းမျဖစ္သူ ေဒၚသက္ထားခင္ႏွင့္မေတြ႕ျဖစ္ဘဲ သူမအိမ္ေစာင့္ျဖစ္သူ အေဒၚႀကီးႏွင့္သာ ေတြ႕ခဲ့ရ၍ မသြင္းျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေနာက္တစ္ပတ္ၾကမွ ေငြအလုံးအရင္းအလိုက္ အတိုးအရင္းေပါင္းၿပီး တစ္ခါတည္းစာရင္းရွင္းရန္ စိတ္ကူးရွိသျဖင့္ ထိုေငြမ်ား တစ္ေပါင္းတစ္စည္တည္း ရဖို႔အတြက္ အေတာ္ကေလး စိတ္အားထက္သန္မွုရွိေနသည္ျဖစ္ရာ ကိုတ႐ုတ္ေျပာေသာအစီအစဥ္ကို စိတ္ထဲတထင့္ထင့္ စိုးရြံ့မိသည့္ၾကားကပင္ လက္ခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“ဝမ္းသာတယ္ မိႏြယ္။ ဒီပြဲက ခါတိုင္းထက္ကို လူနည္းနည္းပိုပင္ပန္းမယ္ဆိုေပမယ့္ အက်ိဳးရွိဖို႔ကေတာ့ တစ္ရာရာႏွုန္းေသခ်ာတယ္။ ကိုင္း ဒါဆိုလည္း ဒီည တို႔အလုပ္စဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီနဲ႔တူတယ္”

“အိုး အေစာႀကီး ရွိေသးတဲ့ဥစၥာ”

ကိုတ႐ုတ္အၾကည့္က တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကလည္း ခင္ေလးႏြယ္ခါးေလးကိုသိုင္းဖက္လာကာ ေပါင္ၿခံအတြင္းဖက္ဆီေရာက္ရွိလာတာမို႔ ခင္ေလးႏြယ္လည္း အခုမွပဲ သူ႔ဆိုလိုရင္းကို သေဘာေပါက္မိေတာ့သည္။

“အိုး ေနပါဦး အထဲမွာလည္း လူေတြနဲ႔”

“တံခါးပိတ္လိုက္ေလ။ ငညြန႔္တို႔ႏွစ္ေကာင္လည္း မႏွင္းနဲ႔ လွုပ္ရွားခ်င္ေနၿပီ။ သူတို႔လည္း အဆင္ေခ်ာသြားရေအာင္”

“ဟင္း ဒါမ်ိဳးေတာ့တတ္တယ္ လူဇိုးရီးး”

တ႐ုတ္ႀကီး တဟဲဟဲရယ္ၿပီး က်န္ခဲ့သည္။ ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းရွိေနေသာ ငညြန႔္တို႔ဝိုင္းဖက္ေလၽွာက္သြားရင္း မႏွင္းလက္ကိုအသာကုပ္ၿပီး …

“ဆိုင္တံခါးပိတ္ေတာ့ မႏွင္း။ ႏြယ္လည္း အျပင္သြားရမယ္ ”

“အခု သြားမလို႔လား”

“ဟင့္အင္း သူတို႔ေသာက္ပေစဦး”

မႏွင္း အထာနပ္သည္။ ထိုင္ရာကထကာ ထမီကိုလွည့္ဝတ္ရင္း …

“ေကာင္းၿပီ ႏြယ့္ဖာသာ ေအးေဆးေနေတာ့ မႏွင္းၾကည့္လုပ္မယ္။ ဒီလူႀကီးလည္း အေစာကတည္းက ႐ုန္းခ်င္ေနၿပီ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး”

ငညြန႔္ဖက္ကို မ်က္ေစာင္းကေလးႏွင့္ လွည့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ရာ ႏြယ္လည္း သူ႔ကိုလွမ္းၿပီး …

“ဟင္းဟင္း သိမယ္ ကိုညြန႔္ ႏြယ့္အလွည့္ရွိေသးတယ္ေနာ္ အဟင္း ဟင္းဟင္း”

ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့ရာ ငညြန႔္လည္း သြားအၿဖီးသားႏွင့္ ခင္ေလးႏြယ္ လွမ္းေလၽွာက္ထြက္လာသည့္ သူမခႏၶာကိုယ္အေနာက္ပိုင္းမွ တအိအိတုန္ခါလို႔ေနသည့္ ဖင္အိုးႀကီးကားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္ကေနၾကည့္ေငးရင္း က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။

အျပင္ဖက္ ကိုတ႐ုတ္ထိုင္ေနတဲ့ဆီအေရာက္မွာ မႏွင္းလည္း ဆိုင္တံခါးမႀကီးခ်က္ခ်ၿပီး သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ရွိရာ ဝိုင္းဖက္ကို လွုပ္လီလွုပ္လဲ့ ျပန္ေလၽွာက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရၿပီ။

…………………………………………………

⭐အခန္း (၁၅)⭐

“ကဲ ရွင္ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ ေျပာ ကိုတ႐ုတ္”

ခင္ေလးႏြယ္ ကိုတ႐ုတ္ထိုင္ေနေသာ ခုံပုကေလးရဲ့ေအာက္က ေျမျပင္မွာ ဒီအတိုင္းထိုင္ခ်လိုက္ရင္း သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို တံေတာင္ႏွင့္မွီေထာက္၍ ျပဳံးစစမ်က္ႏွာေပးေလးႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။

“အင္း ဟင္း ဟင္း ကိုယ္ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ ႏြယ္ပိုသိမွာေပါ့ ႏြယ္ရယ္။ တို႔ႏွစ္ေယာက္က သူစိမ္းေတြမွ မဟုတ္ေတာ့တာ”

ႏြယ္ သိပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာနိုင္ခင္မွာပဲ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္အၾကား လက္ကိုလၽွိုႏွိုက္ၿပီး ကိုတ႐ုတ္ရဲ့ ေပါင္ခြၾကားမွ ေတာင့္တင္းေနၿပီျဖစ္သည့္ ေဂၚလီလီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းဆုပ္နယ္ ကိုင္ေပးလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ႔ပုဆိုးစကို လက္ႏွင့္အသာပင့္လွန္တင္လိုက္ရာက ေပါင္ၾကားမွ လီးငပဲႀကီးကို အျပင္သို႔ အသာပင္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ လီးႀကီးကို အေသအခ်ာလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး လဒစ္ထိပ္ျပဲႀကီးေအာက္က လီးသားေရကိုလွန္ၾကည့္ျဖဲၾကည့္ကာ ေဂၚလီထည့္သြင္း ႏွစ္ျမႇုပ္ထားသည့္ လီးကိုယ္ထည္တုတ္တုတ္ႀကီးအား လက္ႏွင့္ကိုင္ဆၾကည့္ရင္း မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္၍ ကိုတ႐ုတ္လီးႀကီး ပိုႀကီးလာေလသလား လို႔ပင္ စိတ္ထဲကေအာက္ေမ့သြားမိသည္။

“တုတ္လိုက္ႀကီးလိုက္တာ ကိုတ႐ုတ္ရယ္။ ကိုယ့္လီးႀကီး ႏြယ္ အားအရဆုံးပဲ ”

ဆိုၿပီး သူမစိတ္ထဲက သရိုးသရီကေလးျဖစ္လာသည္ႏွင့္ တ႐ုတ္ႀကီးရဲ့လီးကို ပါးစပ္ႏွင့္အသာေတ့ကပ္၍ ႁပြတ္ကနဲ အသံထြက္ေအာင္ စုပ္နမ္းပစ္လိုက္ရာ တ႐ုတ္ႀကီးလည္း ခါးကေကာ့ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ သူ႔လီးတန္အရင္းကေန လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ က်က်နန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး လဒစ္ထိပ္ေခါင္းႀကီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္သည္။ ဒစ္ထိပ္ကအကြဲေၾကာင္းကေလးပါ လၽွာႏွင့္တို႔ကာတို႔ကာ ယက္ဆြေပးရာ တ႐ုတ္လည္း အေကာင္းႀကီးေကာင္းၿပီး အေတာ္ကေလးဖီလင္ရွိသြားသည္။

“စုပ္စမ္း ႏြယ္ ဟိုေကာင္ေတြ ဂ႐ုမစိုက္နဲ႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးရေသးတယ္”

“အင္း အင္း အြန္း အြန္းဟြန္း”

ႏြယ္လည္း ဘာကိုမွဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ပါ။ တကယ္တမ္းအားျဖင့္လည္း တ႐ုတ္လီးႀကီးထက္ပို၍ ဂ႐ုစိုက္စရာဆိုလို႔ သူမဘဝမွာ ဘာမွမရွိေတာ့လို႔ သူမခံစားေနမိပါသည္။ မႏွင္းေန႔ခင္းကေျပာသလိုပဲ သူမႏွင့္မႏွင္းက အေျခအေနခ်င္းလုံးဝ မတူၾကေပ။ မႏွင္းက ေငြမရွိ၍ လုပ္စားသည့္ဖာသည္စစ္စစ္သာျဖစ္ၿပီး သူမက်ေတာ့ မႏွင္းေျပာခဲ့သလို တဏွာရာဂႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားသနာတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ လီးကို ငမ္းငမ္းတက္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြဲမက္ေလ့ရွိသည့္ ရာဂထန္ျပင္းေသာ မိန္းမသားအမ်ိဳးအစား ထဲမွာမ်ား ပါဝင္ေနေလသလားဟု သူမကိုယ္တိုင္လည္း သံသယျဖစ္ေနမိသည္။ လီးႀကီးတာျမင္လၽွင္ မေနနိုင္ေအာင္ ေစာက္ဖုတ္ရြသည္ ဆိုသည့္ မိန္းမေတြထဲမွာ သူမပါဝင္တာကိုေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္ ဝန္မခံခ်င္ ေသာ္လည္း ဝန္ခံလိုက္ရသည္။

ကိုတ႐ုတ္ရဲ့ ေဂၚလီလီးကို ပါးစပ္တစ္ခုလုံး အျပည့္အသိပ္ထည့္သြင္းၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္ စုပ္လိုက္ယက္လိုက္ နမ္းလိုက္လုပ္ရင္း ဆိုင္ထဲကအေျခအေနကို မသိမသာ ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ ဆိုင္ထဲမွာ တ႐ုတ္ရဲ့လူ သုံးေယာက္ကိုသာ အရက္ေသစာ ေသာက္စားလ်က္ရွိၾကတာေတြ႕ရၿပီး မႏွင္း ကိုညြန႔္ႏွင့္ သူ႔အေဖာ္လူရြယ္တို႔ကိုေတာ့ျဖင့္ အစအနပင္ ရွာလို႔မေတြ႕ေတာ့ေခ်။ ဆိုင္အေနာက္ဖက္ရွိ မီးဖိုေခ်ာင္ စတိုခန္းထဲကို ေရာက္သြားၿပီး ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။

ခင္ေလးႏြယ္လည္း မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး တ႐ုတ္လီးကိုစုပ္၍ အျမန္ဆုံး လီးေတာင္လာေအာင္ လက္ႏွင့္အသြားအျပန္လုပ္ကာ အေသအခ်ာ ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း သူမေပါင္ၾကားထဲကိုပါ လက္လၽွိုၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို မသိမသာႏွိုက္ကိုင္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။ တ႐ုတ္လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္း သံမဏိေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလို အသည္းအသန္ပင္ မာေတာင္ေတာင့္တင္းလာေလသည္။ တ႐ုတ္လည္း အသက္ရွူသံေတြ ျပင္းလာရၿပီး …

“မႏြယ္ ထစမ္းကြာ ဒီေပၚလာထိုင္”

“ရွင္မေနနိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္ နင္စုပ္တာနဲ႔ လီးက တအားတင္းလာၿပီ”

ေျပာၿပီး သူမကိုယ္ေလးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲထူၿပီး ဖင္သားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ ေစြ႕ကနဲေပြ႕ခ်ီတင္လိုက္ကာ သူမထမီစကေလးကို ေအာက္ကေန အသာပင့္လွန္တင္လိုက္ေလသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ ဖင္ကိုအသာႂကြေပးလိုက္ေတာ့ သူမထမီက ဖင္သားေဖြးေဖြးအိအိႀကီးေတြေပၚေအာင္ အေပၚကို အသင့္လွန္တင္ၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။ ထမီစကေလးကို လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ရင္း ကိုတ႐ုတ္ျပဳသမၽွကို သူမႏုေနရတာ့သည္။ ကိုတ႐ုတ္ လက္သရမ္းၿပီး သူမဖင္စအိုေပါက္ကေလးကိုေရာ ေပါင္ခြၾကားမွ အေမြးအျမင္ေတြ ၾကပ္သိပ္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးကိုပါ ႏွိုက္ကိုင္ကာ ဖြဖြရြရြ ပြတ္သပ္ကလိကစား ေပးေနပါသည္။ အစိကေလးကို အမိအရဖ်စ္ကိုင္၍ လက္ညႇိုးလက္မၾကားညႇပ္ကာ တဆတ္ဆတ္ လွုပ္ႏွူးဆြေပးသည္။ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးေကာ့နဲေကာ့ကနဲပင္ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ဂဏွာမၿငိမ္နိုင္ေတာ့။

“အ အရမ္းကဲတာပဲ တအားမညႇစ္နဲ႔ အ အိ အင့္အင့္”

“ေစာက္ပတ္ႀကီး ရြဲအိေနတာပဲကြာ။ ဖင္နည္းနည္းႂကြေပး ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ထည့္လိုးေပးမလို႔ ”

“ဟာ ကၽြတ္ မ မထည့္နဲ႔ ဟင့္ဟင့္”

“ဘာ ဘာျဖစ္လို႔ ”

“ႏြယ္ အေစာႀကီးကတည္းက တ တအား ရြေနတာ သူ႔ဟာႀကီးပဲ ထည့္လိုက္ေတာ့”

“ဒါျဖင့္ လီးထည့္ၿပီး တစ္ခါတည္း တန္းလိုးမွာေနာ္ ရလား”

“ဟင္း လုပ္ၾကည့္ေလ ဝင္ရင္ေတာ့လုပ္ေပါ့”

ႏြယ္ ဖင္ကိုအသာႂကြေပးလိုက္တာေတာ့ သူ႔လဒစ္ထိပ္ေခါင္းႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲျမႇုပ္သြင္းလိုက္ရာ မထင္မွတ္ဘဲ အထဲကို စြိကနဲ တိုးဝင္သြားသည္။ ကိုတ႐ုတ္ ေနာက္ထပ္ ေအာက္ကေန တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပင့္ေဆာင့္လိုးလိုက္ျပန္ရာ လီးကတစ္ဝက္ေလာက္အထိ ထပ္ဝင္သြားၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။

“ရလား ႏြယ္ ခံနိုင္လား”

“ရ ရတယ္ လုပ္ ေဆာင့္ အ အ ေျဖး ေျဖး ကိုတ႐ုတ္ တစ္ေနတယ္ သူ႔ဟာႀကီး အလုံးေတြႁပြတ္သိပ္ေနတာ”

“ႂကြလိုက္ဦး ေဂၚလီလုံးေထာက္ေနရင္ တစ္ဖက္ျပန္လွည့္ေပးမယ္ အရွင္ထည့္ထားတာ ကိစၥမရွိဘူး”

တ႐ုတ္ကေျပာသည္။ အလိုးကၽြမ္းသူမို႔ သူ႔အေနႏွင့္ ဘာအခက္အခဲမွမရွိဘဲ ေဂၚလီလုံးကို လီးကိုယ္ထည္ေအာက္ဖက္သို႔ အသာ လွည့္ေရႊ႕လိုက္ရာ သူ႔လီးႀကီး ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ထဲကို အဆင္ေျပေျပႏွင့္ ဝင္ေရာက္သြားသည္။။ ေဂၚလီလုံးမ်ားေၾကာင့္ အခံစားရ ခက္ေနေပမယ့္ တျခားလီးႏွင့္မတူေသာ အေတြ႕အရသာေၾကာင့္ သူမအေနႏွင့္တ႐ုတ္လီးကို ပိုမိုအသည္းခိုက္မိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္မွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လိုးၾကရင္း ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူ႔အေပၚကေနေက်ာေပးထိုင္၍ ဖင္ႀကီးကို ႏွိမ့္လိုက္ႂကြလိုက္ႏွင့္ အခ်က္မွန္မွန္ ဖိေဆာင့္လိုးခ်ေပးေန၍ တျဖည္းျဖည္း အလုပ္ျဖစ္ကာ ဇိမ္ေတြ႕လာၾကသည္။ လီးဝင္လီးထြက္လည္း တစ္စထက္တစ္စ ပိုမွန္လာသည္။

မိနစ္ပိုင္းကေလးအတြင္းမွာ တ႐ုတ္လီးက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးအရင္းအဆုံးအထိ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဝင္ေရာက္နိုင္ခဲ့ကာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဖိုႏွင့္မအဂၤါႏွစ္ရပ္၏ အထိအေတြ႕အရသာကို ဖီလင္ရွိရွိ တသိမ့္သိမ့္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ခံစားေနရေပၿပီ။

“အင့္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ကိုရယ္ ႏြယ္ ေမာေတာင္ေမာလာပီ ”

“ရတယ္ ကိုယ္ေအာက္က ပင့္လိုးေပးမယ္ ႏြယ္အသာၿငိမ္ေန ”

“စြတ္ ဖြတ္ ဖြပ္ စြတ္ ဖြတ္ ဖြပ္ ဗြပ္ ဘုတ္ ေဘာက္ဖတ္ ဘတ္ ဖြတ္ ဖြပ္ ဗြပ္”

လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ထိေတြ႕သံက တေဘာက္ေဘာက္တဘတ္ဘတ္ အသံထြက္လာရာ အထဲက တ႐ုတ္လူသုံးေယာက္ အရက္အိုးထဲ ေခါင္းစိုက္ေနရာကေန ေခါင္းေထာင္လာၾကၿပီး သူတို႔ရွိရာဖက္ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လွမ္းၾကည့္လာၾကသည္။ ႏြယ္လည္း ဒီအေျခအေနကို သိလ်က္ႏွင့္ပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့လိုးေဆာင့္မွုအရွိန္ကို ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ေခ်။ တ႐ုတ္ႀကီးလီးက ေစာက္ရည္ျပည့္လၽွမ္းေနေသာ သူမေစာက္ပတ္ထဲကို တဇြပ္ဇြပ္တဖြပ္ဖြပ္ႏွင့္ အတားအဆီးမရွိ အဆက္မျပတ္ ေရွာထိုးဝင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ရာ ဤမၽွ အီဆိမ့္ေနေအာင္ေကာင္းမြန္လြန္းလွသည့္ ကာမအဆီအႏွစ္အရသာကို ဆန႔္က်င္တြန္းလွန္ ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ရန္မွာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ေတာ့ေခ်။

ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ေအာက္ ျမင္းစီးသကဲ့သို႔ သူမဖင္သားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္အား အေပၚစီးမွေန၍ ေမႊ႕ကာယမ္းကာ တအိအိဖိလွိမ့္ေဆာင့္ခ်ကာျဖင့္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ နာရီဝက္နီးပါးအၾကာခန႔္ ဆန႔္ငင္တြန္းထိုး လွုပ္ရွားၾကရင္းျဖင့္ တ႐ုတ္လီးႀကီးထိပ္မွ က်င္ကနဲက်င္ကနဲျဖစ္လာရသလို ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူမေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေဂၚလီလီး၏ တစ္ၾကပ္လွစြာေသာ ပြတ္တိုက္မွုဒဏ္ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲယားယံမွုေဝဒနာ ပို၍ပို၍ျပင္းထန္လာခဲ့ၿပီး ရာဂေဇာ အလၽွံပယ္ထႂကြ လာရသည့္အေလ်ာက္ သူမစိတ္ရွိသမၽွ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ထင္တိုင္းၾကဲပစ္လိုက္မိရာက အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သား လရည္ေရာေစာက္ရည္ေတြပါ ၿပိဳင္တူပင္ ပန္းထြက္လာခဲ့ၾကၿပီး ကိုတ႐ုတ္လည္း ခင္ေလးႏြယ္ခါးကို တင္းတင္းႀကီးဖက္ကာ ေအာက္ကေန သူမဖင္သားအိအိၾကားထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီး ေကာ့ကာေကာ့ကာႏွင့္ အခ်က္ေလးဆယ္ငါးဆယ္ခန႔္ ေခြးလိုးသကဲ့သို႔ တရစပ္ေကာ့ေျမႇာက္ေညႇာင့္လိုးပစ္လိုက္ရင္း လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးဆီမွ လရည္ေတြကုန္ေအာင္ ဖ်စ္ညႇစ္ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီးမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့လွုပ္ရွားမွုေတြ တျဖည္းျဖည္းအရွိန္ေလၽွာ့က် ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ရေတာ့သည္။

တ႐ုတ္ႀကီး သူမကိုမလႊတ္ေပးေသးဘဲ ကိုယ္လုံးေလးကို တစ္ပတ္လွည့္ေစလိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားရင္ခ်င္းအပ္ ေပြ႕ဖက္ ထားလိုက္ရင္း သူမႏွုတ္ခမ္းတြဲတြဲေလးႏွစ္ခ်ပ္ကို နမ္းကာစုပ္ကာျဖင့္ ရင္သားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္လွိမ့္ေခ်လိုက္ နို႔သီးႏွစ္ခုကို ဖ်စ္လွိမ့္ေခ်လိုက္နို႔စို႔လိုက္လုပ္ေနေလရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ယခုမွပင္ မ်က္ႏွာပူသလိုျဖစ္လာရၿပီး …

“ေတာ္ေလာက္ၿပီကိုရယ္ ဟိုမွာ ၾကည့္ေနၾကၿပီ”

“ဒါျဖင့္ ႏြယ္အသင့္ျဖစ္ၿပီလား သြားရေအာင္ေလ ”

“ကိုယ့္သေဘာပဲေလ သြားခ်င္လည္းသြားေပါ့”

လူခ်င္းခြာၿပီး ႏြယ္လည္း ကိုယ္ေပၚကအဝတ္ေတြ လုံျခဳံေအာင္ျပင္ဝတ္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာၾကသည္။

“အာစရိက လုံ႔လႀကီးတယ္ေနာ္ အခ်ိန္ကေလး နည္းနည္းရတာနဲ႔ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”

တစ္ေယာက္က ေနာက္သည္။ တ႐ုတ္လည္း ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ပင္ …

“မင္းေရာ စမ္းခ်င္လား ေဟ်ာင့္… အခ်ိန္ရွိေသးတယ္ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ ကဲ ”

“ဟာ စမ္းခ်င္ပါဘူးဗ်ာ သြားဖို႔လာဖို႔က ရွိေသးတယ္ ကားေတာ့ ငွါးရမယ္ ဘယ္လိုစီစဥ္မလဲ”

ကိုတ႐ုတ္ သူ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ခပ္ပိန္ပိန္လူကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး …

“စံခြား သြားကြာ မင္းလုပ္ထားလိုက္ ညိဳႀကီးတို႔ဆီေရြ႕မယ္။ ကားခပါ အျပတ္ေျပာခဲ့လိုက္။ ဟိုဖက္လမ္းထိပ္မွာေစာင့္ေနာ္ ဒီအထိလာစရာမလိုဘူး။ ငါတို႔ လူခြဲလိုက္ခဲ့မယ္”

“အခု ခ်က္ခ်င္းလား”

“အင္းေလ ဒါမွ ဟိုမွာ မင္းတို႔ႏွပ္ဖို႔ အခ်ိန္ရမွာေပါ့”

“ဟဲဟဲ ဒါလည္း ဟုတ္သားပဲ”

စံခြားဆိုသူ ခင္ေလးႏြယ္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္း …

“ကဲ သြားမယ္ မႏြယ္ အျမန္လိုက္ခဲ့ၾက။ ေသခ်ာလည္း ျပင္ဆင္ခဲ့ဦးေနာ္ သိတယ္မဟုတ္လား ဟဲဟဲ”

ခင္ေလးႏြယ္လည္း ဒီေလာက္ေတာ့နပ္ေနပါၿပီ။

“အမယ္ေလး လာခဲ့ပါ့မယ္ရွင္။ ကို ကိုစံခြား ရွင့္အႀကိဳက္ကို ျပင္ခဲ့ေပးမွာ ဟင္းဟင္းဟင္း”

အားလုံးရဲ့ရယ္သံမ်ား ေဝစည္သြားသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ သူတို႔ဝိုင္းထဲကို အရက္တစ္လုံး ထပ္ယူလာကာ ဝင္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း သူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ ဂ႐ုတစိုက္ အရက္ေတြ ငွဲ႕ထည့္ေပးသည္။ အျမည္းခြံ့ေကၽြးသည္။ သူမလည္း တစ္ခြက္တစ္ဖလား အေရာေရာအေႏွာေႏွာ ဝင္ေရာက္ ေသာက္စားရင္းႏွင့္ေပါ့။ သူမပုံစံက ေစာေစာပိုင္းက ဆိုင္မွအရက္ေသာက္သုံးသူေတြကို တည္ခင္းေရာင္းခ်ေနခဲ့သည့္ ယမကာေရာင္းသူ အရက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ လားလားမၽွမတူေတာ့။ ပကတိ အေပ်ာ္မယ္ကေလးတစ္ေယာက္ သူမေဖာက္သည္ေတြကို တယုတယ ျပဳစုေပးေနသည့္အလားပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။

ဆယ္မိနစ္ခန႔္ရသည့္ အခ်ိန္တိုကေလးအတြင္းမွာ တ႐ုတ္ႀကီးႏွင့္ သူ႔မိတ္ေဆြ (ဆိုင္မွာ က်န္ရွိသူႏွစ္ေယာက္) ရဲ့ ေျခေဆာ့လက္ေဆာ့ ေစာက္ပတ္ႏွိုက္ ဖင္ႏွိုက္ နို႔ကိုင္ျပဳသမၽွကို သူတို႔ႏွင့္ အေရာတဝင္ ဟီလာတိုက္ကာ ၾကည္ၾကည္ျဖဳျဖဴလက္သင့္ခံယူရင္း သူမလက္မ်ားကလည္း ဟိုလူ႔ေပါင္ၾကားထဲဝင္လိုက္ ဒီလူ႔ပုဆိုးၾကားမွ ငယ္ပါကိုကိုင္လိုက္ႏွင့္ အတန္ၾကာမၽွ က်ီစယ္ကလူျပဳေနခဲ့ၾကရင္း အခ်ိန္တန္ၿပီဆိုေတာ့မွ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားသိမ္းဆည္း၍ အားလုံးဝိုင္းသိမ္းလိုက္ၾကၿပီး ကိုတ႐ုတ္ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ကို အျပင္ကို အရင္လႊတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွ သူႏွင့္ခင္ေလးႏြယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား လူရိပ္လူျခည္ၾကည့္၍ ဆိုင္ထဲကေန တိတ္တဆိတ္ လမ္းထဲကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါသည္။

Taxi တစ္စီးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အလာကို အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ ကိုတ႐ုတ္အရင္လႊတ္လို္က္သည့္ စံခြားကေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ၿပီး ေနာက္ခန္းမွာ ကိုတ႐ုတ္ရယ္ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ရယ္ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္အတူ ဝင္ထိုင္ၾကကာ ကားေလးက လမ္းမႀကီးေပၚကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းႏွင္ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ကိုတ႐ုတ္တို႔သုံးေယာက္ၾကားမွာထိုင္ရင္း သူ႔လူႏွစ္ေယာက္အပါအဝင္ သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးရဲ့ အႏွိုက္အပြတ္ကိုခံရင္း ခင္ေလးႏြယ္လည္း လမ္းတစ္ဝက္မွာပင္ ဇာတ္ရွိန္ေတာ္ေတာ္ကေလး ျမင့္တက္လာရသည္။

တ႐ုတ္ရဲ့လူသုံးေယာက္ နာမည္က အေနာက္ခန္းမွာ သူမႏွင့္အတူထိုင္လိုက္လာသည့္ ၿဖိဳးညီရယ္ ထြန္းႀကိဳင္ရယ္ ကားအေရွ႕ခန္းမွာ စီးနင္းလိုက္ပါလာသည့္ စံခြားဆိုတာရယ္ပဲ ျဖစ္သည္။ အေနာက္ခန္းမွႏွစ္ေယာက္က တကယ့္ဆရာႀကီးေတြ။ မိန္းမမွုမွာ အေတြ႕အၾကဳံရင့္ၾကသူေတြျဖစ္ကာ အကိုင္အတြယ္လည္း ရဲတင္းသူေတြပဲျဖစ္သည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလၽွာက္ ခင္ေလးႏြယ္ ထမီေအာက္ကို လက္လၽွိုၿပီး တစ္လမ္းလုံး ပြတ္လိုက္ဆြလိုက္ လုပ္လာၾကၿပီး သူတို႔လီးေတြကိုလည္း ဂြင္းတိုက္ ခိုင္းေသးသည္။ တ႐ုတ္တစ္ေယာက္သာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခင္ေလးႏြယ္ ရင္သားအစုံကို ဖ်စ္နယ္ေဆာ့ကစားတာကလြဲၿပီး ဖာသိဖာသာေနေနကာ ခင္ေလးႏြယ္ကို သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ လက္ထဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး ဝကြက္အပ္ ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။

ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြက္တစ္ခု အတြင္းရွိ ညိဳႀကီးဆိုသူ၏အိမ္ရွိရာ လမ္းၾကားေလးထဲကို ေရာက္လာသည္။ အားလုံး ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ခင္ေလးႏြယ္လည္း အရည္မ်ားကြက္စိုေနေသာ သူမထမီကို ကပ်ာကယာ ဟိုဖက္ဒီဖက္ လွည့္ဝတ္လိုက္ရေသးသည္။ သူ႔အိမ္ေရာက္ဖို႔ကို အုတ္က်ိဳးအပိုင္းအစမ်ားခင္းထားသည့္ လမ္းသြယ္ေလးအတိုင္း ေျခလွမ္းအနည္းငယ္မၽွ ေလၽွာက္ဝင္ လာၾကရေလသည္။ညိဳႀကီးဆိုသူရဲ့အိမ္ ဆိုသည္က တကယ္ေတာ့ မေကာင္းတာေတြကို ဒိုင္ခံလုပ္စားသည့္ ျပည့္တန္ဆာဘိ (တစ္နည္း) ဖာဘိ တစ္ဘိသာ ျဖစ္သည္။ အက်ယ္အဝန္းက ေပႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိၿပီး ၿခံအလ်ားရွည္သည္။

မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြ ေလးငါးဆယ္ေယာက္မက အေဆာင္အခန္း အသီးသီးႏွင့္ သူမတို႔ကိုထားရွိၿပီး လာသမၽွေဖာက္သည္ေတြကို သူမတို႔ရဲ့သက္ဆိုင္ရာ အခန္းကေလးေတြထဲမွာပဲ သူတို႔အလိုက် ျပဳစုဧည့္ခံေပးရျခင္းျဖစ္သည္။ ညိဳႀကီးေရာ သူ႔မယား မညြန႔္ပါ ဖာေခါင္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး မညြန႔္မွာ ယခင္ကလည္း ဤအလုပ္ ႏွင့္ပင္ ကာလအေတာ္ၾကာၾကာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳခဲ့ဖူးသူတစ္ေယာက္လို႔ သိရပါသည္။

ညိဳႀကီး သူမတို႔လူစုကို အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ေကာင္းစြာေနရာခ်ထားေပးသည္။ ကိုတ႐ုတ္ ညိဳႀကီးတို႔လင္မယားႏွင့္ တစ္ေနရာမွာ အလုပ္ကိစၥ သြားေရာက္ညႇိႏွိုင္းေျပာဆိုေနခ်ိန္မွာ ခင္ေလးႏြယ္ကေတာ့ ညိဳႀကီးရဲ့အိမ္ေဂဟာရွိ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ဖာခန္းေလးတစ္ခုထဲမွာ ကိုတ႐ုတ္ရဲ့လူသုံးေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္စီ တစ္လွည့္စီ အပီအျပင္ အခ်စ္ခန္းဖြင့္ေနခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။

ပထမေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္း ဝမ္းဘိုင္ဝမ္းပဲျဖစ္ေပမယ့္ လိင္ဆက္ဆံရာမွာ အဆန္းႀကိဳက္ လြန္းလွသည့္ တ႐ုတ္ေဘာ္ဒါစံခြားရဲ့ အႀကံေပးခ်က္အရ တူးအင္န္ဝမ္း သရီးအင္န္ဝမ္း (သရီးဆမ္း) ေစာက္ပတ္ေရာ ဖင္ပါ ေဆာ္ဖို႔အထိျဖစ္လာသည္။ စံခြား အဆန္းေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္သလို လီးကိုလည္း ကိုးယို႔ကားယား စုံေနေအာင္ျပဳျပင္ထားသည္။ လီးကလည္း လူႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ႀကီးသူပဲျဖစ္သည္။ ထြန္းႀကိဳင္ႏွင့္ ငညီေခၚ ၿဖိဳးညီက ပုံမွန္လီးေတြ။ ဒါေပမယ့္ သူမကိုလိုးသည့္အခါမွာေတာ့ ေဂၚလီကဲ့သို႔ အဖုအထစ္ အလုံးကေလးမ်ား အေျမာက္အမ်ားပါဝင္ၿပီး ဆီလီကြန္ ဒါမွမဟုတ္ ေရာ္ဘာကြန္ေပါင္းတစ္မ်ိဳးႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားဟန္တူသည့္ လိမ္လိမ္ေကာက္ေကာက္ အေမြးပြမ်ားပါ ထည့္သြင္းထားသည့္ ကြန္ဒုံးအစြပ္တစ္မ်ိဳးကို သူတို႔လီးေတြမွာစြပ္ၿပီး လိုးၾကရာ သူမေစာက္ဖုတ္က မခံမရပ္နိုင္အာင္ ယားယံမွုေဝဒနာကို ခံစားရသည့္အေလ်ာက္ အေနရ ခက္စြာျဖင့္ မေရာင့္ရဲနိုင္ေအာင္ အလိုးခံလိုစိတ္မ်ား အငမ္းမရျဖစ္ေပၚ ေနမိေလေတာ့သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ မသိသည့္အခ်က္က ကိုတ႐ုတ္တို႔ ဆိုင္မွာအတူေသာက္စားၾကစဥ္ကတည္းက သူမေသာက္မည့္အရက္ထဲမွာ ရာဂကိုအထူးႂကြေစေသာ ကာမစိတ္ႂကြေဆးတစ္မ်ိဳးကို တမင္တကာ ထည့္သြင္း တိုက္ေကၽြးထားျခင္းျဖစ္သည္ ဆိုတာကိုပဲျဖစ္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး ဝတ္လစ္စားလစ္ ဗလာက်င္းၿပီး သူတို႔လူစုႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တို္င္းျဖစ္ေတာ့သည္။ ဖင္ေရာေစာက္ပတ္ေရာ စိတ္ရွိလက္ရွိပင္ အလိုးခံရသည္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ ညိဳႀကီးလည္းေရာက္လာၿပီး ညိဳႀကီး သူမကို တစ္ခ်ီလိုး၍ ကိုတ႐ုတ္က သူ႔မိန္းမမညြန႔္ရယ္ ေနာက္ ခပ္ငယ္ငယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္ကို သူ႔ေယာက္်ားအေရွ႕မွာပဲ ေပၚတင္လိုးသည္။

သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အခန္းၾကမ္းျပင္မွာ ေလးဘက္ေထာက္ဖင္ကုန္းခိုင္းထားၿပီးမွ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို စိမ္ေျပနေျပလိုးတာျဖစ္သည္။ ညိဳႀကီး သူ႔မယားအေဆာ္ခံရတာကို ဘာတစ္ခုမွ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ေျပာဆိုျခင္းလည္း မရွိပါေခ်။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔အစီအစဥ္စလာသည္။ ညိဳႀကီး သူတို႔နယ္ကေန ႏွိုက္ႏွိုက္ခၽြတ္ခၽြတ္ရွာေတြ႕လာၿပီး ဒီေန႔ညတြင္းခ်င္း တစ္ဖက္ဖာအိမ္သို႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္မည့္ ပါကင္အစစ္ ဟုဆိုေသာ ေစာ္အငုံးကေလးသုံးေပြကို သူတို႔လူစု (တ႐ုတ္ သူ႔လူသုံးေယာက္ ေပါင္း ေလးေယာက္ရယ္ ညိဳႀကီးရယ္ ေနာက္ၿပီး ညိဳႀကီးထံ လာေနက်ျဖစ္ေသာ သူ႔လူရင္းေဖာက္သည္ ကုန္သည္တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ လူေျခာက္ေယာက္တိတိ) သူမတို႔ မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ အားလုံးဝိုင္းၿပီး တစ္လွည့္စီ ပါကင္ဖြင့္ၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။ ေအာ္သံငိုသံ ညည္းသံေတြ တမုဟုတ္ခ်င္း ငရဲပြက္သြားသည္။ ေကာင္မေလးေတြက အထက္တန္း ေက်ာင္းသူေတြအရြယ္ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာကေလးေတြမို႔ ႏွေမ်ာစရာေတာ့ အလြန္ေကာင္းလြန္းလွသည္။

မညြန႔္ သူမအနားလာၿပီး ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း ရာဂရမၼက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ကေလး လွုပ္ရွားနိုးႂကြလာဟန္ႏွင့္ သူမေပါင္ၾကားထဲလက္ႏွိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္လိုက္ဆြလိုက္လုပ္ကာ ႏွူးဆြေပးလာသည္။ ႏြယ္လည္း အထာနပ္ၿပီးသားျဖစ္၍ မၾကာခင္မွာပဲ သူမႏွင့္ အေပးအယူ တည့္သြားၾကသည္။

“အစ္မ ဒါမ်ိဳးေတြ႕ရတာ ရိုးေနၿပီလားဟင္ ”

ႏြယ္ေမးလိုက္ေတာ့ မညြန႔္ဆိုေသာ အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္ရွိ ခပ္ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ အိုးေတာင့္ေတာင့္အမ်ိဳးသမီးႀကီးက …

“ဒါေပါ့ ညီမရယ္ အျမဲတမ္းၾကဳံေနရတာ။ ပထမ ျငင္းမယ္ ေအာ္မယ္ဟစ္မယ္ ေနာက္ပိုင္း အသားက်သြားေတာ့လည္း ထုံးစံအတို္င္း ေစာက္ပတ္လိုးမလား ဖင္ပဲခံေပးရလား ဘာလာလာ ဆိုသလို ျဖစ္သြားၾကေတာ့တာပဲ။ တို႔ငယ္ငယ္ကလည္း ဒီအတိုင္းပဲမဟုတ္လား ညီမရဲ့”

“အင္း ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ မမညြန႔္ရယ္ ဟင္းဟင္းဟင္း”

ခင္ေလးႏြယ္ အရာရာကို စိတ္ေအးလက္ေအးႏွင့္ ေသြးေအးလြန္းလွသည့္ သူမကို စိတ္ထဲကေန အေတာ္ကေလး ေလးစားသြားမိသည္။ မညြန႔္ႏွင့္သူမ အတူေနလက္စ္ (Les) ႏွစ္ေယာက္လို ဖက္လွဲတကင္း ေပြ႕ဖက္နမ္းစုပ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ ႏြယ္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဘာကိုမွ သတိမထားမိေတာ့ၿပီ။

————————————————

⭐အခန္း (၁၆)⭐

ည ၁၂ နာရီေလာက္မွ ညိဳႀကီးႏွင့္ ကိုတ႐ုတ္ ႀကိဳတင္ညႇိႏွိုင္းထားၾကသည့္အတိုင္း ေကာင္မေလးသုံးေယာက္ထဲက စိတ္ႀကိဳက္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ေရြးၿပီး ( … ) ကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုတ႐ုတ္လူ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ ညိဳႀကီးအိမ္မွာက်န္ခဲ့ၿပီး စံခြားႏွင့္ ထြန္းႀကိဳင္ ႏွစ္ေယာက္သာ သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာသည္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္အတူ ကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္လိုက္လာၾကၿပီး စံခြားႏွင့္ ထြန္းႀကိဳင္ႏွစ္ေယာက္ သူတို႔ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ အေသအခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး လိုက္လာသည္။ ကားေနာက္ခန္းမွာ လူငါးေယာက္စလုံး ႁပြတ္သိပ္ၾကပ္ေန၍ အေတာ္ကေလး ခက္ခက္ခဲခဲစီးနင္းခဲ့ရကာ ထြန္းႀကိဳင္ ခ်ာတိတ္မတစ္ေယာက္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ခိုင္းၿပီး က်န္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ စံခြားတို႔အၾကားမွာပဲ ျဖစ္သလို ထိုင္လိုက္လာေစရသည္။

ခင္ေလးႏြယ္ သူမခါးေလးကို ေပြ႕ဖက္လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ညိဳႀကီးဘိမွာ ပါကင္အဖြင့္ခံခဲ့ရၿပီးျဖစ္၍ စိတ္ဓာတ္အက်ႀကီးက်ကာ ၿငိမ္ေဆး အေကၽြးခံထားရသလို စကားသံတိတ္လ်က္ မလွုပ္မယွက္ ၿငိမ္ေနခဲ့ၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း သူတို႔ထုံးစံအတိုင္းပင္ ခ်ာတိတ္မႏွစ္ေယာက္လုံး ဖာေခါင္းအသစ္တစ္ေယာက္လက္ထဲ ေရာက္ရေတာ့သည္။ ခင္ေလးႏြယ္ သူမ မျမင္ဖူးေသာ မ်က္ႏွာစိမ္းသုံးေလးေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံရျပန္သည္။ ေကာင္မေလးေတြကိုေတာ့ သူမမသိသည့္ သီးသန႔္ ေနရာတစ္ခုဆီ ေခၚထုတ္သြားၿပီးျဖစ္၍ သူမတို႔ ပါဝင္နိုင္ၾကျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ ကိုတ႐ုတ္ရယ္ စံခြားႏွင့္ ထြန္းႀကိဳင္ရယ္ အဲဒီေနရာက ဖာေခါင္းဟုယူဆရသူ ႏွစ္ေယာက္ရယ္သာ သူမႏွင့္အတူ ေသာက္စားၾကရင္း တစ္ညလုံး အခ်ိန္ေတြမကုန္မခ်င္း အလီလီအခ်ီခ်ီ သူမကို လိုးၾကေဆာ္ၾကသည္။

ခင္ေလးႏြယ္ ဒီညေတာ့ ခါတိုင္းညေတြထက္ အမ်ားႀကီးအက်ိဳးရွိသည္ဟု ဆိုနိုင္ေပမယ့္ ခံရတာလည္း မသက္သာလွေခ်။ ဖာေခါင္းအရင့္အမာႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ၾကေသာ စိန္ႀကီးႏွင့္ေက်ာ္သက္ ကိုတ႐ုတ္ စံခြားႏွင့္ ထြန္းႀကိဳင္ဆိုတာေတြက ႏွယ္ႏွယ္ရရလူေတြ မဟုတ္ၾကသည့္အျပင္ သူတို႔တစ္ေယာက္စီကိုယ္ႏွိုက္က စံခ်ိန္မီလီးႀကီးၾကၿပီး ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မိန္းမသား တစ္ေယာက္ကို ေမ်ာ့ေနေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲလိုးနိုင္ၾကသူေတြျဖစ္ေပရာ သူမ အဘယ္မၽွ ေဝဒနာခံစားရမည္ဆိုတာကို ေျပးၾကည့္စရာမလို ေတြးခ်င့္ၾကည့္႐ုံႏွင့္ပင္ သူမခံစားရသမၽွကို စာနာနားလည္နိုင္ေပမည္။

ညဉ့္အေတာ္ကေလးနက္ေတာ့မွ ညိဳစိမ့္ဆိုသူ ေကာင္မေလး ျပန္ေရာက္လာၿပီး ခင္ေလးႏြယ္လည္း အေတာ္ပင္ အသက္ရွူေခ်ာင္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကို အပီသိပ္ အပီေကၽြးၾကသည္။ တစ္သက္လုံး ေအာင့္အည္းမ်ိဳသိပ္ထားသမၽွ ေဝါကနဲ စုျပဳံအားသြန္ၿပီး ဖြင့္ခ်လိုက္ၾကသည့္အလားပင္ ထင္မွတ္ရေတာ့သည္။

“မမ မမရယ္ ကယ္ပါဦး ညိဳစိမ့္ မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး က်ိန္းလည္း ေတာ္ေတာ္က်ိန္းေနၿပီ”

“ဟဲ့ ေကာင္မေလး ညည္းကို အလကား ဘယ္သူမွမလိုးဘူး။ ေရာ့ ဒီမွာ ညည္းအတြက္ တစ္ပတ္စာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ ပိုက္ဆံရမယ္။ ဖာခံတဲ့အရသာကို အရင္သိေအာင္ လုပ္ၾကည့္လိုက္စမ္း”

ခင္ေလးႏြယ္ ၾကားဝင္ရသည္။

“အခ်ိန္အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ ကိုစိန္ႀကီးရယ္။ ဒီေလာက္လိုးခ်င္ရင္ တစ္ပတ္လုံး ရွင္အခန္းထဲမွာ ေန႔ေန႔ညည ေခၚလိုးလို႔လည္း ရပါတယ္။ ရွင့္လက္ခုပ္ထဲက ေရပဲဥစၥာ။ ခဏတျဖဳတ္ေလးေတာ့ အနားေပးပါဦး။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္လုံး ရွိပါေသးတယ္”

သူ ခင္ေလးႏြယ္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္သည္။

“အင္းေလ ဒါလည္း မဆိုးပါဘူး။ နင္လည္း အခုမွေတြ႕ဖူးတဲ့ အသစ္ကေလးပဲ ဟားဟား။ ဒီမွာ မႏြယ္ ေရာမေရာက္ရင္ေတာ့ ေရာမလို ေနရမွာေနာ္။ ေပးတာနဲ႔ တန္ေအာင္ေတာ့ ဆြဲရမွာပဲ။ ေစာက္ဖုတ္ေရာ ဖင္ပါကင္ေရာ အပြင့္ပဲ နားလည္တယ္မဟုတ္လား”

“ရွင္ သေဘာရွိလုပ္ ကိုစိန္။ ကၽြန္မက ေငြမ်က္ႏွာပဲၾကည့္တယ္။ ႀကိဳက္သေလာက္လိုး နည္းစုံလမ္းစုံေအာင္လိုး။ တစ္ခါစားမလုပ္ရင္ ၿပီးေရာ။ ဒါမွ ေနာက္ ရွင္ေခၚရင္ ကၽြန္မလိုက္လာနိုင္မွာ”

“ဟားဟားဟား စိတ္သာခ် ငါတို႔က မိန္းမတစ္ေယာက္ မခံခ်င္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွမလိုးဘူး။ ေနာက္ထပ္ ခံခ်င္လာေအာင္ လိုးမယ့္ေကာင္ေတြ။ အေပးအယူမၽွလို႔ကေတာ့ တစ္ခါသုံးမဟုတ္ဘူး အျမဲတမ္းေဘးမွာ ေခၚလိုးဦးမွာ။ သိတယ္မဟုတ္လား ဟား ဟားဟား”

တကယ္လည္း စြဲမက္ေလာက္စရာပါေပ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တြဲလိုးၾကရင္း ေစာက္ပတ္ကို တစ္ေယာက္ ယက္ဆြ လီးသြင္းၿပီး ဖင္ကို တစ္ေယာက္ကလိုး၍ က်န္ႏွစ္ေယာက္လီးေတြကိုပါ ခင္ေလးႏြယ္ စုပ္ေပးယက္ေပးရေသးသည္။ လီးေတာင္လာေတာ့ ထပ္လိုးၾကသည္။ လက္ရွိလိုးခဲ့သည့္ႏွစ္ေယာက္က ခဏပဲအနားယူၿပီး အရက္ျပန္ေသာက္ အရက္ရွိန္တက္လာတာႏွင့္ သူမဆီျပန္ေရာက္လာကာ ေသးေပါက္ခ်ိန္ကေလးမွ မရေအာင္ တစ္ဗိုလ္ဆင္း တစ္ဗိုလ္တက္ အဆက္မျပတ္ လိုးၾကသည္။ သူမေစာက္ပတ္က အရည္လိုက္ရလြန္း၍ ခန္းပင္ခန္းခ်င္လာသည္အထိ။ ဖင္ေပါက္ဆိုလည္း လီးတစ္ေခ်ာင္းၿပီးတစ္ေခ်ာင္း အဝင္အထြက္လုပ္ပါမ်ားလြန္း၍ ဖင္အသားနီလန္ကာ ေဟာင္းေလာင္း ပြင့္အာရသည္အထိပင္ ျဖစ္သည္။

တစ္ညဉ့္တာၾကဳံသမၽွ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ခင္ေလးႏြယ္ကို ေနာက္ထပ္အဆင့္တစ္ခုဆီသို႔ တိုးျမင့္ေရာက္ရွိလာေအာင္ ထပ္မံ တြန္းပို႔ေပးလိုက္သလိုပင္ ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔ခင္းၾကမွ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ကိုတ႐ုတ္ႏွင့္အတူ ဆိုင္ကို ျပန္ေရာက္လာရေတာ့သည္။ ကိုမ်ိဳးေအာင္ ေဆး႐ုံကမဆင္းခင္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေခါက္တိတိ ခင္ေလးႏြယ္ သူတို႔ဆီ ေရာက္ျဖစ္ေသးသည္။ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိန္ႀကီး သူမကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ကားလႊတ္ကာ အေခၚခိုင္းလိုက္၍ သူမလိုက္ပါသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအေခါက္မွာ မႏွင္းပါ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေငြေပးသလို သူေပးတာႏွင့္ တန္ေအာင္လည္း နည္းလမ္းစုံစြာျဖင့္ အၾကမ္းပတမ္း ဆက္ဆံခိုင္းသည္။ သူတစ္ေယာက္တည္းသာမက သူ႔လူရင္းေတြ ေဖာက္သည္ေတြပါ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို အုပ္စုလိုက္ ဓမၼတာမက်ေသာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံတို႔ျဖင့္ ကာမဆက္ဆံၾကသည္။

ကိုစိန္ႀကီးဆိုသူက Sex ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္လၽွင္ လြန္စြာ ရက္စက္တတ္ေသာ ဉာဥ္ဆိုးရွိသူျဖစ္ၿပီး စိတၱဇဆန္သူလို႔လည္း ေျပာ၍ရသည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိန္ႀကီးဆိုသူလက္ထဲမွာ ဘယ္နည္းဘယ္ပုံ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည္ဆိုသည္ကိုမူ ဤေနရာမွာ စာေလးမည္စိုး၍ အက်ယ္တဝင့္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳေတာ့ၿပီ။ အသက္ရွည္ရွည္ေနလိုလၽွင္ သူ႔လိုလူစားမ်ိဳးကို ေဝးေဝးေရွာင္နိုင္မွျဖစ္မည္ ဆိုၿပီး ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူ ဟိုကေန ဘယ္ေလာက္ လွမ္းေခၚေခၚ ေနာက္ထပ္ သူ႔ဆီထပ္မသြားဖို႔ကို ယတိျပတ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရသည္။ သူမကၽြမ္းက်င္ရာနယ္ပယ္မွာ ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ့္အစုအဖြဲ႕ကေလးႏွင့္ကိုယ္ ႀကိဳက္သလို က်င္လည္လွုပ္ရွားနိုင္သည္ပဲ မဟုတ္လား။

ရက္မ်ားမၾကာမီမွာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း စတိုးဆိုင္က ေဒၚသက္ထားခင္ဆီမွာ ယူထားေသာ ေခ်းေငြေတြ အကုန္ အေၾကေပးဆပ္နိုင္ခဲ့ၿပီး ဝန္လည္း ေတာ္ေတာ္ကေလး ေပါ့သြားခဲ့ရေပသည္။ ဒီေနာက္ပိုင္း သူမထပ္မံၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကိုေတာ့ျဖင့္ ခင္ေလးႏြယ္ မေျပာျပန္လၽွင္လည္း ဘယ္နည္းႏွင့္မွ ျပည့္စုံနိုင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ေျပာရလၽွင္ ဆိုကၠားသမား ကိုညြန႔္ကစ၍ပဲ ေျပာရေတာ့မည္။

တစ္ေန႔ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာအနားယူေနစဥ္ ကိုညြန႔္ ညဖက္ႀကီးဆိုင္ကို ေရာက္ခ်လာၿပီး လူတစ္ေယာက္ လႊတ္လိုက္၍ ခင္ေလးႏြယ္ကို သူႏွင့္အတူ လိုက္လာေစလိုေၾကာင္း ေျပာရာ မႏွင္းလည္းအျပင္ကို ခရီးလြန္ေန၍ ဆိုင္အဝင္အထြက္ တံခါးကို အေသအခ်ာပိတ္ၿပီး ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူနင္းေသာဆိုကၠားႏွင့္ပင္ သူတို႔ႏွင့္ အလွမ္းမေဝးလွေသာ ရပ္ကြက္တစ္ခုထဲကို လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ အိမ္တစ္အိမ္ရဲ့ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုကၠားေပၚမွဆင္းကာ ႏွစ္ေယာက္သား အတူတကြ ေလၽွာက္ဝင္လာၾကသည္။ အိမ္ထဲအေရာက္မွာ ခင္ေလးႏြယ္ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားသူတစ္ေယာက္ကို ႐ုတ္တရက္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေလရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ အေတာ္ကေလး အံ့အားသင့္သြားမိေလသည္။

“ဟင္ မ မ သက္ ”

ဟုတ္သည္။ စတိုးတိုင္မွ သူမ အျမဲတေစ ေငြေခ်းေနၾက ဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးႀကီး ေဒၚသက္ထားခင္ပဲ ျဖစ္ေနေလသည္။ ေဒၚသက္ထားခင္ (မမသက္) က သူမ အထင္ႀကီးေလးစားမွုရွိခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ ၿပီးေတာ့ သမီးတစ္ေယာက္အေမ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ခန႔္ရွိ အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ပါေပ။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဆုံးပါးသြားခဲ့ၿပီ။ ေဒၚသက္ထားခင္မွာ ႐ုပ္ရည္လည္း ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသူျဖစ္ကာ အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကအစ အခ်ိဳးအစား ေျပျပစ္က်နလွပသူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူဖက္မွရရွိခဲ့ေသာ အေမြအႏွစ္ အတြင္းပစၥည္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လုပ္နိုင္ကိုင္နိုင္စြမ္းရွိသူလည္း ျဖစ္သည့္အတြက္ သူမႏွင့္ ယခုလို မထင္မွတ္သည့္ေနရာတြင္ ပက္ပင္းဆုံေတြ႕ရသည့္အျဖစ္ကို ခင္ေလးႏြယ္ အႀကီးအက်ယ္ အံ့ၾသမိျခင္းျဖစ္သည္။

ေဒၚသက္ထားခင္ သူမကို ဘာမွ မျဖစ္သလိုပုံစံႏွင့္ ျပဳံးျပဳံးႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

“လာ ထိုင္ ခင္ေလးႏြယ္ သိပ္အံ့ၾသသြားသလား”

“ဟုတ္ ဟုတ္ မမသက္ ”

“ထိုင္ ကိုညြန႔္လည္း ထိုင္ေလ။ သက္ အလုပ္ကိစၥနည္းနည္းေျပာမလို႔ ”

“ဟုတ္ ဘာ ဘာေျပာလို႔လဲ ရွင့္ မ မ သက္”

“ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ ႏြယ္ရဲ့”

ခင္ေလးႏြယ္ကို တရင္းတႏွီးေျပာရင္း သူမအနားမွာ လာေရာက္ ကပ္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ဒီေန႔ည သူမလုပ္ေဆာင္ရန္ရွိသည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို အရင္းအတိုင္း ေျပာျပသည္။

“မမသက္ ဒီည ခ်ိန္းထားတဲ့သူေတြရွိတယ္။ သူတို႔ ဒီနယ္ကမဟုတ္လို႔ အျပင္မွာေတာ့ မေတြ႕နိုင္ဘူး။ သူတို႔တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ကို လိုက္သြားရမွာ။ အလြန္ဆုံး တစ္ညအိပ္ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ညအိပ္ေလာက္ပဲ ၾကာခ်င္ၾကာမွာပါ …။ မမအဆက္အသြယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ကိုမ်ိဳးလြင္ဆိုတာ တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိတယ္ …။ သူ႔ဆီကိုေတာ့ ဒီကကိုညြန႔္ပဲ အျမန္ဆုံးသြားၿပီး အေၾကာင္းၾကားေပးရမယ္။ အစ္မလိပ္စာေပးလိုက္မယ္။ သူေရာက္လာတာနဲ႔ အစ္မတို႔ ကားတစ္စီးငွားၿပီး ဟိုတယ္ကို လိုက္သြားၾကတာေပါ့ …။ အစ္မ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ လုံးဝမျဖစ္လို႔ ကိုယ့္လူရင္းလည္း ဟုတ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း အေၾကာင္းသိလိုျဖစ္ေနတဲ့ ညီမေလးမိႏြယ္ကိုပါ အခုလို အေခၚခိုင္းလိုက္ရတာ …။ ဘယ့္ႏွယ္လဲ မိႏြယ္”

ႏြယ္ ကိုယ့္နားေတာင္ကိုယ္ မယုံခ်င္သလို ျဖစ္မိပါသည္။

“ဒါ ဒါက … ႏြယ္ ဟို ဟို … အဆင္ေျပမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဟို …ေလ … ျဖစ္ ျဖစ္ မယ္ လို႔ ထင္ ထင္ ”

“ဟင္းဟင္း ဟင္း ဒီလိုမွေပါ့ ”

ဆိုၿပီး မမသက္က စကားဆက္ေျပာသည္။

“မမသက္ ႏြယ့္အေၾကာင္း သိၿပီးသားပါ။ ကိုညြန႔္တို႔ ကိုတ႐ုတ္တို႔ဆိုတာလည္း အစ္မနဲ႔မကင္းပါဘူး အျမဲ အဆက္အသြယ္ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ဆီကေန ႏြယ့္သတင္းပလင္းေတြ အစုံၾကားတယ္။ မမသက္အေၾကာင္းေတာ့ ႏြယ္ သိခ်င္မွသိမွာေပါ့”

“ႏြယ္ ႏြယ္ … ဒါ ေတာ့ … တ တကယ္ မ မ သိပါဘူး … မမသက္”

“မမသက္ ေျပာျပပါ့မယ္ …။ ကဲ ကိုညြန႔္ေရ ဒီလာပါဦး။ ေဟာဒီမွာ ရွင္ ရွာရမယ့္လိပ္စာ ေပးလိုက္မယ္။ အတတ္နိုင္ဆုံး သူ႔ကိုသာ ဒီကိုပါေအာင္ ေခၚခဲ့လိုက္ ။ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေလးဘာေလး ေျပာရင္း ဒီေနရာကပဲ ေစာင့္ေနမယ္”

မမသက္ေျပာၿပီး လိပ္စာတစ္ခု ေရးေပးလိုက္ရာ ကိုညြန႔္လည္း ခပ္သုတ္သုတ္ ျပန္ထြက္သြားသည္။ မမသက္ ႏြယ့္ဖက္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း …

“လာ ႏြယ္ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ တစ္ခုခုေသာက္ရင္း ေအးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ့”

သူ အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ ႏြယ္လည္း သူ႔ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္လာခဲ့ပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ထဲက အခန္းလြတ္တစ္ခုထဲမွာ မမသက္ တည္ခင္းဧည့္ခံေသာ ေဆးစိမ္အရက္တစ္မ်ိဳးကို ထိုင္ေသာက္ရင္း စကားေတြအမ်ားႀကီး ရင္ဖြင့္ေျပာၾကသည္။ မမသက္က ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ဦးေဆာင္သူမဲ့ေနခဲ့ေသာ သူမ၏ အိမ္စီးပြါးေရးအတြက္ အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း ေယာက္်ားတကာႏွင့္ တန္းတူရည္တူ ေနထိုင္သြားလာဆက္ဆံမိရာက မိမိ၏စိတ္အလိုကို မလြန္ဆန္နိုင္ဘဲ တဏွာနယ္ကၽြံမိခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ား သူမႏွင့္ ပတ္သက္မိသူအခ်ိဳ႕တို႔၏အေၾကာင္းအရာေတြ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေယာက္်ားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေခၚရာေနာက္ကို မညည္းမညဴလိုက္ပါမိခဲ့ရာက ယခုကဲ့သို႔ ေငြအရေခ်ာင္လြန္းေသာ ေၾကးႀကီးစား အေပ်ာ္မယ္ဘဝကို မေရာက္ခ်င္ဘဲ ေရာက္ခဲ့ရသည့္အေၾကာင္းမ်ား သူမကို မခၽြင္းမခ်န္ ရင္ဖြင့္ေျပာျပပါသည္။

ႏြယ္ မမသက္အေၾကာင္းကို ယခုမွပဲ အေတာ္ကေလး တီးမိေခါက္မိ ရွိသြားရေတာ့သည္။ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့တစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ အစစအရာရာျပည့္စုံသူျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ ရမၼက္တဏွာရဲ့အေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ပါခဲ့မိရာက တဏွာနယ္ကၽြံၿပီးရင္းကၽြံရင္းျဖင့္ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပနိုင္သည့္အလားပင္ ရာဂႏြံအိုင္ဗြက္အတြင္း တစ္ဖက္စြန္းေရာက္သည္အထိ နစ္ျမဳပ္သက္ဆင္းခဲ့ရသည့္ သူမဘဝအေတြ႕အၾကဳံမ်ားမွာ ယူတတ္သူအဖို႔ သင္ခန္းစာရယ္လို႔ေတာင္ ေျပာ၍ရမည္ျဖစ္သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးႏွင့္ မမသက္တို႔ဘဝေတြမွာ ျဖတ္သန္းမွု သို႔မဟုတ္ လားရာခ်င္း မတူညီၾကေသာ္ျငားလည္း မႏွင္းေအးမွအပ က်န္မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ၾကသည့္ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ မမသက္တို႔ အျဖစ္ေတြမွာ အနည္းငယ္ဆင္တူသေယာင္ေတာ့ ရွိေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ မႏွင္းေအးက မတတ္သာလြန္းလို႔ ငတ္လို႔ ဒီအလုပ္လုပ္တာျဖစ္ေပမယ့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ပါေခ်။ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥထက္ ေသြးသားဆႏၵက ပိုမိုေနသလို ထင္ရေပသည္။ မမသက္ကို ထားလိုက္ဦး။ ခင္ေလးႏြယ္ဆိုေသာ သူမသည္ပင္လၽွင္ ဤသို႔ေသာ ျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ိဳးကို ေရွာင္လႊဲ႐ုန္းဖယ္ဖို႔ရန္ အလြယ္ကေလးပဲဆိုတာ ကာယကံရွင္ျဖစ္သည့္ သူမကိုယ္တိုင္က အသိဆုံးပဲျဖစ္သည္။ မေရွာင္ခ်င္၍ တမင္တိုးမိၾကသည့္ မီးကိုတိုးသည့္ ပိုးဖလံမ်ားႏွယ္သာ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္အျဖစ္ကို တင္စားေျပာရေပေတာ့မည္။

ခင္ေလးႏြယ္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ဟင္းကနဲခ်ၿပီး မမသက္ကိုၾကည့္ကာ …

“အင္း ကၽြန္မအျဖစ္ကလည္း မမနဲ႔ သိပ္မကြာလွပါဘူး။ တကယ္ဆို ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ပါးသူရဲ့ ဘာအကူအညီကိုမွ မယူဘဲ သိကၡာရွိရွိနဲ႔ ႀကံ့ႀကံ့ခံရပ္တည္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္နိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုၾကေတာ့ … ”

“ဟင္းဟင္း ဒါေၾကာင့္ေျပာတာေလ …။ ညီမ ေငြေတြယူေတာ့လည္း အစ္မ အတတ္နိုင္ဆုံး အတိုးႏွုန္းသက္သာေအာင္ ထားေပးခဲ့တာပဲ။ သူမ်ားတကာလို မတန္တဆမယူခဲ့ပါဘူး ….။ ဒါေပမယ့္လည္း ေငြေခ်းသုံးတာထက္ပိုၿပီး ဒီလိုမ်ိဳး လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ရတဲ့ အလုပ္ၾကေတာ့ ညီမ နည္းနည္းကေလးေတာင္မွ မျငင္းနိုင္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား”

ခင္ေလးႏြယ္ အရွက္ေျပျပဳံးလိုက္ရင္း …

“ကၽြန္မကိုက ဆတ္ေဆာ့မိတာကိုး အစ္မရဲ့ အဟင္းဟင္း …။ ကိုတ႐ုတ္တို႔ ကိုေနာင္တို႔နဲ႔ ေပါင္းမိတယ္။ ေငြရတာေရာ ဟိုဟာ လိုခ်င္တာေရာ ပါမွာေပါ့ လို႔ … ခစ္ခစ္ခစ္”

“အစ္မကိုေရာ မင္း ဘယ္လို ျမင္မိသလဲ ”

သူမေမးေတာ့ ႏြယ္ျပဳံးလိုက္သည္။

“အစ္မလည္း ႏြယ္နဲ႔မ်ား တူေနသလားလို႔ … မဟုတ္ဘူးလား မ မသက္ အဟင္းဟင္း ဟင္း ”

” အင္းေလ လီးႀကိဳက္တယ္ လီးမက္တယ္လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟင္းဟင္း ဟင္း …။ မမအေနနဲ႔လည္း အခု မင္းက်င္လည္တဲ့ခြင္ထက္ အပုံႀကီးသာေအာင္ တစ္နင့္တစ္ပိုး ရေနတာပဲ …။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ပိုက္ဆံထက္စာရင္ေတာ့ မင္းေျပာတဲ့ဟာႀကီးက ပိုမယ္လို႔ ထင္တယ္။ ေယာက္်ားနဲ႔ေဝးတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့လည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ လီးမက္တာ ေယာက္်ားသနာတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ အလိုးကို ခံခ်င္မိတာဟာ မဆန္းဘူးထင္ပါတယ္ ႏြယ္ရယ္ … ဟင္း ဟင္း ဟင္း”

မမသက္ေျပာလိုက္ရင္း ႏြယ့္ကိုယ္ကေလးဖက္ၿပီး စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ သူမႏွုတ္ခမ္းကေလးကို တအားဖိကပ္ စုပ္နမ္းပစ္လိုက္ပါသည္။ ႏြယ္လည္း မမသက္ကို ျပန္ဖက္ရင္း သူမႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ျပန္လည္စုပ္နမ္းလိုက္မိသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့လက္မ်ားကေတာ့ တစ္ေယာက္ခါးကိုတစ္ေယာက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္တြယ္ထားမိလ်က္ပင္။ ကိုညြန႔္ ျပန္ေရာက္မလာခင္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနရာ အခန္းကေလးအတြင္းမွာ အသားဆိုင္ခ်င္းပြတ္တိုက္လွုပ္ရွားသံေတြ တအိအိတဟင့္ဟင့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညည္းညဴသံကေလးေတြ အဆက္မျပတ္ ခုန္ေပါက္ထြက္ေပၚလို႔ လာေလေတာ့သည္။

……………………………………………..

⭐အခန္း (၁၇)⭐

ကိုမ်ိဳးလြင္ဆိုသည့္ အသားမည္းမည္း အညာသားလိုလူကို ကိုညြန႔္ေခၚလာသည္။ မမသက္ သူ႔ကို အိမ္ထဲခန္းေခၚသြင္းၿပီး စကားေျပာဆိုေနၾကရာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ကေလးၾကာတဲ့အထိ ျပန္ထြက္မလာတာႏွင့္ တစ္ခုခု အလုပ္ျဖစ္ေနၾကၿပီ ဆိုၿပီး ခင္ေလးႏြယ္လည္း ကိုညြန႔္ကိုေခၚ၍ အိမ္ထဲကိုေလၽွာက္ဝင္လာကာ အခန္းဝကေန တိတ္တိတ္ေလးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ၾကရာ သူမေတြးထင္မိသည့္အတိုင္းပင္ မမသက္ႏွင့္ ကိုမ်ိဳးလြင္တို႔ အျပင္မထြက္ခင္ အိပ္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ခြစီးလ်က္ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း ေသြးပူလုပ္ေနၾကတာ ျမင္လိုက္ရသည္။

ကိုမ်ိဳးလြင္လီးမည္းႀကီးကို မမသက္ထားခင္ စုပ္ေပးေနသလို မမသက္ရဲ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲၿပီး သူမေစာက္ပတ္ကို ကိုမ်ိဳးလြင္ အပီအျပင္ယက္ဆြေပးေနတာ ေတြ႕ရေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဖီလင္ေတြအျပတ္တက္ၿပီး တြန႔္လိမ္ထြန႔္လူးေနၾကသည္။ ႏြယ္လည္း ဝါသနာအရ ကိုမ်ိဳးလြင္လီးႀကီး အေသအခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့ မဲမဲသဲသဲႏွင့္တုတ္ဖီးဖီးႀကီးျဖစ္ေနတာေတြ႕ရသည္။

“မမသက္ ဖီးလ္ခ်င္လည္းဖီးလ္စရာပဲ ဒီလူ႔လီးလည္း ေတာ္ေနာ္ႀကီးသားပဲ”

သူမစိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိသည္။

“ႏြယ္ လာ အျပင္ထြက္ရေအာင္ သူတို႔ေအးေဆးေနၾကပေစ တို႔လည္း အခ်ိန္ရွိတုန္းေလး”

ကိုညြန႔္ေျပာလိုက္ေတာ့ ႏြယ္လည္း သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းကေလးထိုးလိုက္ၿပီး …

“ဟင္း ဒါပဲ ေတြးေန။ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုလည္း ရွင့္သေဘာပဲ။ အခ်ိန္ေတာ့ သိပ္မရဘူးေနာ္”

“အင္းပါ ရသေလာက္ေလးေပါ့ ဟဲဟဲ”

ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေရွ႕ျပန္ထြက္လာၿပီး အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမွာပဲ ခုံတစ္ခုေရြးၿပီး ေနရာယူလိုက္ၾကသည္။ ကိုညြန႔္လီးကို ႏြယ္ေကာင္းေကာင္း စုပ္ဆြယက္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လီးပါးပ်ဥ္းႀကီးက ႐ုတ္ျခည္းပင္ ေႁမြတစ္ေကာင္ေခါင္းေထာင္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး ေတာင္မတ္ထႂကြလာရာ အေတာ္ပင္ စိတ္လွုပ္ရွားခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။

“ႏြယ္ ဒီဖက္လွည့္ပါကြာ ထမီခၽြတ္လိုက္ေတာ့”

“အင္း အင္း လုပ္ ကိုညြန႔္ စိတ္ရွိလုပ္”

ႏြယ္ ထမီတစ္ကြင္းလုံးခၽြတ္ခ်ေပးလိုက္ရာ ကိုညြန႔္မ်က္လုံးမ်ားက သူမ၏အဝတ္မဲ့သြားေသာ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းရွိ အဂၤါဇပ္အုံကေလး ရွိရာဆီကို အၾကည့္ေရာက္သြားရေတာ့သည္။ ႏြယ္ ကိုယ္ေပၚကအကၤ်ီကို ၾကယ္သီးတစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ခၽြတ္ေပးေနခ်ိန္မွာပင္ သူ တျဖည္းျဖည္း အနားကပ္လာၿပီး သူမေပါင္ခြၾကားထဲကို အသာႏွိုက္ကိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွင့္ ဟိုဟိုဒီဒီ ပြတ္ဆြစမ္းသပ္၍ ေနေလေတာ့သည္။

“လွလိုက္တာ ႏြယ္ရယ္ လိုးခ်င္စရာႀကီး ဟီဟိ”

“အယ္ ပါးစပ္ႀကီးက ဟြန႔္ … သြား ညစ္စုတ္တယ္ ”

“…… …… ”

ႏြယ္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို လဲၿပိဳက်သြားေလသည္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ …

ဒီအိမ္က အမွန္ေတာ့ မမသက္ထားခင္ တစ္ခ်ိန္ကဝယ္ယူထားေသာ အိမ္ေတြထဲက ေနခ်င့္စဖြယ္ရွိလွသည့္ လုံးခ်င္းအိမ္ကေလး တစ္လုံးပဲ ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းေကာင္းစဥ္မွာ ရင္ႏွီးျမႇုပ္ႏွံမွုအေနႏွင့္ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္အတြင္း အိမ္အမ်ားအျပားဝယ္ယူထားသလို အလုပ္ေတြလည္းစုံေအာင္ လုပ္ထားသည္။ အိမ္ငွါးတင္ေသာအိမ္ေတြရွိသလို အခုလို သူမတစ္ခါတစ္ရံ အသုံးျပဳဖို႔ အရံသေဘာမ်ိဳး ပစ္ထားသည့္ အိမ္ေတြလည္း သုံးေလးလုံးမကရွိပါသည္။ ဒီေန႔ေတြ႕ဖို႔ရွိသူေတြ ဆိုတာကပင္ သူမရဲ့ လူသိသူသိသိပ္မရွိေသာ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုႏွင့္ ပတ္သက္ေနသူေတြပဲ ျဖစ္ရေပမည္။

မမသက္ကား သာမန္အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေပမယ့္ ပိုက္ဆံရွာရာမွာေတာ့ အလိုေလာဘႀကီးသူပီပီ တရားဝင္ ဟုတ္တာေရာ တရားဝင္ မဟုတ္သည့္နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံႏွင့္ပါ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ရသမၽွငမ္းငမ္းတက္ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေနသူတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္မည္ဟု ႏြယ့္အေနႏွင့္ ခန႔္မွန္းမိလိုက္ပါသည္။

အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ႏြယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ဧည့္ခန္းရွိ ဆက္တီခုံရွည္တစ္လုံးအေပၚမွာပဲ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္ျဖစ္သြားၾကေလၿပီ။ ႏြယ့္ ကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ ကိုညြန႔္က အသာတက် ေနရာယူလ်က္ရွိၿပီး သူမေပါင္ခြၾကားရွိ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ သူ႔လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အရင္းထိထိုးႏွစ္စိုက္သြင္းကာ ခါးကို ႏွိမ့္လိုက္ႂကြလိုက္လုပ္၍ စတင္လိုးေဆာင့္ေပးေနၿပီျဖစ္သည္။

“စြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ စြိ စြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဘြပ္ ဘုတ္ ဘတ္ ဗလပ္ ဘုတ္ ဖတ္ ဇြပ္”

“အ အင့္ အိ အိ အင့္ ကို ကိုညြန႔္ အ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ဟင့္ဟင့္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ အု အု အြန႔္ အြန္းး ”

ကိုညြန႔္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ဆြဲကိုင္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ အားသြန္၍ လက္ကုန္ဗ်င္းပစ္လိုက္ကာ သူ႔လီးထိပ္မွ လရည္ေတြကို ခင္ေလးႏြယ္ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အျပည့္အလၽွံပင္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူ႔ေနာက္ကို မမီမကမ္းလိုက္ၿပီးလိုက္ရသည္။ လွဲအိပ္ေနရာက လူးလဲထမည္ျပဳေတာ့ သူမအေပၚစီးကေန မိုးၾကည့္ေနသူႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မမသက္ႏွင့္ ကိုမ်ိဳးလြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏြယ္တို႔အျဖစ္ကို ျပဳံးမိန႔္မိန႔္ႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနၾကလ်က္ …။

“လွဲေန မထနဲ႔ ႏြယ္ေလး ”

မမသက္ သူမကို တိုးတိုးေလးလွမ္းေျပာၿပီး မ်က္ႏွာေလး ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။

“အခ်ိန္ရွိပါတယ္ နာရီဝက္ တစ္နာရီေလာက္ေပါ့ ဟင္းဟင္း။ လာ ႏြယ္ မမကို ဖက္ထားစမ္းပါဦး”

မမသက္ သူမရင္ခြင္ထဲကို ႏြယ့္ကိုယ္လုံးကေလး ဆြဲေပြ႕ယူလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အနမ္းေပးေနမိၾကသည္။ မမသက္လက္က နေဘးမွာ အသာရပ္ေနသည့္ ကိုညြန႔္ေပါင္ၾကားက အနည္းငယ္ေပ်ာ့ေခြေနေလေသာလီးႀကီးကို ဆုပ္ဆြဲပြတ္သပ္ကစားလိုက္သလို သူမနေဘးမွ မတ္တပ္ရပ္လ်က္သားရွိေနသည့္ ကိုမ်ိဳးလြင္လည္း ႏြယ္ႏွင့္ မမသက္တို႔ၾကားထဲကို သူပါေရာၿပီး တိုးဝင္ထိုင္ခ်လိုက္တာ ေတြ႕ရေလသည္။ အခုေတာ့လည္း ေလးေယာက္သား တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း ျဖစ္သြားၾကၿပီ။

“ကိုမ်ိဳး ရွင့္ပုဆိုးခၽြတ္လိုက္ဦး ဘာလဲ ႏြယ့္ကိုမ်ား ရွက္ေနတာလား”

“ရွက္စရာလား မသက္ရ ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမ ေတြ႕ၾကတဲ့ဥစၥာ ဟဲဟဲ ကိုင္း လာၿပီ ဒီမွာတဲ့ဗ်ား ”

ကိုမ်ိဳးလြင္လီးမဲမဲက တန္းလန္းႀကီးတြဲက်ေနသည္။ အနီးကပ္ၾကည့္မွ ကိုညြန႔္လီးထက္ပင္ တစ္လက္မခန႔္ပိုရွည္ေနတာေတြ႕ရသည္။ လုံးပတ္လည္း ပိုတုတ္ပုံရၿပီး ကုလားလီးႀကီးအလားပင္ ထင္ရေပသည္။ ႏြယ္လည္း အလိုက္သိသူပီပီ ကိုမ်ိဳးလြင္မ်က္ႏွာကို ျပဳံးစစႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာက သူ႔လီးကို လက္ကေလးတစ္ဖက္ႏွင့္ အသာအယာဆုပ္ကိုင္ဆြဲယူလိုက္ပါသည္။ လီးႀကီးကိုမ်က္ႏွာနားအထိဆြဲယူၿပီး အေသအခ်ာလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနရာ ကိုမ်ိဳးက …

“သေဘာက်လား ႏြယ္ ကၽြန္ေတာ့္လီးက လိုတာထက္ပိုမႀကီးပါဘူး ဟဲဟဲ”

“ဒါႀကီးလား ရွင့္လီး မႀကီးတာ ျမင္းလီးလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္ ဟြင္းး”

ကိုမ်ိဳး သေဘာက်စြာႏွင့္ တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္။ မမသက္လည္း ႏြယ့္ကိုယ္ေပၚခြထိုင္ေနရာက သူမထမီကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ခြၾကားရွိေစာက္ပတ္ခ်င္း ထိတိုက္ေတြ႕ဆုံေပးလိုက္ရာက ကိုညြန႔္လီးကို သူမပါးစပ္ႏွင့္လွမ္းဟပ္ကာ အပီအျပင္လီးစုပ္ေပးေနပါၿပီ။ ႏြယ္လည္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ကိုမ်ိဳးလီးႀကီးကို လဒစ္ထိပ္ေခါင္းေလးငုံခဲၿပီး လၽွာႏွင့္လွည့္ပတ္ရစ္ဝိုက္ကာ စတင္စုပ္နမ္းေပးလိုက္ပါသည္။

ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္လုံးလည္း လီးအကိုင္ခံအစုပ္ခံရင္း သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ နို႔အုံအိအိႀကီးေတြကို အားရပါးရညႇစ္နယ္ကိုင္လိုက္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဖင္ႏွင့္ေစာက္ပတ္ကို တစ္လွည့္စီ ပြတ္သပ္ ဖ်စ္ကစားလိုက္ႏွင့္ ရာဂအထူးႂကြေအာင္ အျပတ္ႏွူးဆြေပး ေနၾကေလေတာ့သည္။ ႏြယ္ေရာ မမသက္ပါ ႏွစ္ေယာက္လုံးထန္လြန္း၍ သူမတို႔ေစာက္ပတ္က ေစာက္ရည္ေတြရႊဲလာၾကၿပီ။

သူတို႔လိုးခန္းေလးက မထင္မွတ္ဘဲ အခ်ိန္ၾကာျမင့္သြားရသည္။ ထင္ထားသလို တစ္နာရီႏွင့္မၿပီးၾက။ မမသက္ေရာ ႏြယ္ပါ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဏွာထန္ေနၾကၿပီမို႔ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး ကိုမ်ိဳးလြင္ႏွင့္ ကိုညြန႔္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ေမွာက္ေပးလွန္ေပး ဖင္ကုန္းေပးၾကရင္း ႏွစ္ခ်ီသုံးခ်ီစီ ဆင္တိုက္စခန္းသြားေစလိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္ေရာဖင္ပါ သန္ရာကိုလိုးခိုင္းရာ ကိုမ်ိဳးေရာ ငညြန႔္ပါ သူမတို႔ကို ေစာက္ပတ္တစ္လွည့္ ဖင္ေပါက္ကိုတစ္လွည့္ ႏွစ္ခ်ီသုံးခ်ီဆက္တိုက္ ေဆာ္လိုက္ၾကပါသည္။ အားပါးတရလည္း ရွိလွေပသည္။ သူတို႔ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ အားကုန္ေတာ့မွပဲ လိုးခန္းက တစ္ခန္းရပ္သြားရေတာ့သည္။

ကိုညြန႔္ကို ကားတစ္စီး ထြက္ငွားခိုင္းၿပီး သူ႔ကို အိမ္ျပန္ေစလိုက္ကာ ဧည့္သည္ေတြတည္းခိုရာ ဟိုတယ္ဆီ သုံးေယာက္သား ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဟိုေရာက္လို႔ သူမတို႔ ေတြ႕ရတာက အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းလူမ်ိဳး အမ်ိဴးသားႀကီးေလးေယာက္ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုမ်ိဳးက ဘာသာစကားသုံးေလးမ်ိဳး ေျပာတတ္သူျဖစ္ရာ ဟိုတယ္ရွိ ထိုင္းနိုင္ငံသားေလးေယာက္ကို သူတို႔ဘာသာႏွင့္ ေကာင္းစြာ စကားေျပာဆိုနို္င္ေလသည္။

မမသက္ ကိုမ်ိဳးလြင္ႏွင့္ ထိုင္းလူမ်ိဳးသုံးေယာက္ (တစ္ေယာက္က အျပင္မွာက်န္ခဲ့သည္။) သီးသန႔္ခန္းထဲဝင္ကာ လုပ္ငန္းကိစၥ စကားေျပာဆိုၾကၿပီး မမသက္ကို အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္သမၽွ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ရွင္းလင္းေျပာျပကာ ကုန္ပစၥည္းနမူနာမ်ားေပးအပ္၍ သူတို႔ႏွင့္ဆက္သြယ္ဖို႔ ဖုံးနံပါတ္ႏွင့္ လိပ္စာကဒ္ေတြ အသီးသီးေပးၾကသည္။ အလုပ္တစ္ခုမွာ ရွယ္ယာပါဝင္ၿပီး အတူတကြ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ စိုင္းျပင္းေနၾကဟန္တူသည္။ သူတို႔အမူအယာေတြက သိုသိုဝွက္ဝွက္ရွိပုံရေၾကာင္း ႏြယ္ အေသအခ်ာ အကဲခတ္ လိုက္မိသည္။ မိမိႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥမဟုတ္၍ မသိသလိုသာ ေနလိုက္ရသည္။

ႏြယ္ႏွင့္ အျခားထိုင္းအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ အျပင္မွာက်န္ေနခဲ့ၾကရာ အတန္ၾကာေတာ့ သူတို႔တေတြ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာၾကၿပီး တစ္ခုခုစားေသာက္ၾကမည္ဆိုကာ ေအာက္ထပ္ရွိ ဟိုတယ္စားေသာက္ခန္းဆီ သူမတို႔ကိုပါ ေခၚသြားသည္။ နိုင္ငံျခားျဖစ္အရက္ေတြ စားေသာက္စရာ အေၾကာ္အေလွာ္ အျမည္းစုံအလင္ႏွင့္ ဝိုင္ ရီဂ်င္စီ ဝီစကီအရက္ျပင္းေတြေရာ စုံလင္စြာ မိမိႏွစ္သက္ရာ ေသာက္သုံးၾကၿပီး ကိုမ်ိဳးလြင္လည္း သူ႔တာဝန္ၿပီးဆုံး၍ အားလုံးကိုႏွုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္သြားေလရာ မမသက္ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ သူတို႔ေလးေယာက္သာ ဟိုတယ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ပထမပိုင္း စားေသာက္ၿပီးစီး၍ ဘီလ္ရွင္းကာ အေပၚထပ္ျပန္တက္လာသည္။ ဝိတ္တာႏွစ္ေယာက္လိုက္လာၿပီး သူတို႔လိုအပ္သည့္ ယမကာႏွင့္ ေရခဲဆိုဒါအျမည္းမ်ား အေပၚထပ္သို႔ ယူလာေပးျပန္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မိမိတို႔ဝတၱရားေက်ေအာင္ တစ္ညဉ့္တာျပဳစုေပးရမည့္ကိစၥ ရွိေသးတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး အလြန္အကၽြံ မေသာက္လိုေသာ္လည္း သူတို႔အားလုံးက လူမ်ိဳးျခားေတြျဖစ္ေနၿပီး ထပ္မံေသာက္စားဖို႔ အတင္းအၾကပ္တိုက္တြန္းတာႏွင့္ တိုက္ရိုက္စကားေျပာလို႔လည္းမရ ျငင္းရမွာလည္းအခက္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ညစ္ရေသးသည္။

အခ်ိန္တျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္လာၿပီး ေသာက္ရင္းစားရင္း အရွိန္တက္ကာ ေရခ်ိန္လြန္လာေတာ့မွပင္ ကိစၥဝိစၥေတြ အဆင္ေခ်ာ သြားရေတာ့သည္။ သူတို႔ထဲကႏွစ္ေယာက္က သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အိပ္ခန္းႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းရွိသည့္ အတြင္းဖက္ရွိေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ေခၚသြင္းလိုက္ရာက အလုပ္စျဖစ္သြားၾကသည္။

မမသက္ႏွင့္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ထိုင္းလူႀကီးတို႔ကတစ္တြဲ ႏြယ္ႏွင့္အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ လူရြယ္ကတစ္တြဲ ျဖစ္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အဝတ္အစားမ်ားခၽြတ္ခိုင္းၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့လီးကို တစ္လွည့္စီစုပ္ခိုင္းၾကသည္။ လီးႀကီးေတြက ႀကီးေဆးထိုးႏွံထားသည့္ လဒစ္ျပဲႀကီးေတြျဖစ္ေနရာ မမသက္ႏွင့္ႏြယ္တို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ပုခုံးတြန႔္မိသြားၾကသည္။ လီးက သူမတို႔ပါးစပ္ႏွင့္ပင္ မဆန႔္ပါ။

“ေစာက္ပတ္ကိုပဲ လိုးရင္ေတာ္ေသးရဲ့။ ဖင္မ်ားလိုးရင္ေတာ့လား ကြဲျပဲၿပီး ဆယ္ခ်က္ဆယ့္ငါးခ်က္ေတာ့ အသာကေလးခ်ဳပ္ရမယ္ ထင္တာပဲ”

မမသက္ သူမနားနားကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

“မတတ္နိုင္ဘူး အလိုးခံဖို႔လာေတာ့ ခံရမွာပဲေပါ့”

ႏြယ္ျပန္ေျပာသည္။ စိတ္ထဲကလည္း ဒီအတိုင္းပင္ ခံယူထားပါသည္။ လီးအၾကာႀကီး စုပ္ေပးလိုက္ၿပီး သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ေရကန္ေဘာင္မွာ လက္ေထာက္၍ ဖင္ကုန္းခိုင္းကာ ေအာက္ကေနထိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ကို တျပပ္ျပပ္ႏွင့္ အသံထြက္ေအာင္ လၽွာႏွင့္ယက္နမ္း စုပ္ဆြေပးျပန္ပါသည္။ ေစာက္ပတ္ မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ ရြလာသည္။

“လိုးစရာရွိလိုးကြာ ဘဲႀကီး ဟင့္ဟင့္”

မမသက္ရဲ့အသံ ထြက္လာသည္။ အဖုတ္အယက္ခံေနရ၍ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနဟန္တူသည္။ မၾကာမီ ဆုေတာင္းျပည့္သြားၿပီး ထိုင္းအမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ သူမတို႔ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးၾကေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ အယက္ခံထားရၿပီး အရည္ေတြလည္း ရႊဲအိုင္ေနၿပီျဖစ္ရာ ေဆးလီးေတြက ေစာက္ေခါင္းေပါက္ကေလးထဲ တစ္ၾကပ္လြန္း ေနသည့္ၾကားထဲကပင္ ေရွာကနဲေရွာကနဲ အဆင္ေျပေၿပ ဝင္ထြက္လာနိုင္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းတမ္းလြန္းသည္။ ဗမာမေလးေတြရဲ့ေစာက္ပတ္ကို ရက္ရက္စက္စက္လိုးခြဲၿပီး ေအာင္ေသေအာင္စား စားမည္လို႔မ်ား အားခဲထားၾကေလသလား မသိပါေခ်။

မသက္ရဲ့မ်က္ႏွာက ၾကည့္မေကာင္းေအာင္ ရွုံ႔မဲ့ေနရသလို ႏြယ့္အေနႏွင့္လည္း လူရြယ္၏လီးဒစ္ျပဲႀကီးဒဏ္ကို မနည္းႀကီး အံႀကိတ္ကာ ေအာင့္အည္းခံစားေနရသည္ပင္။ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ရွိလြန္းလွသည့္ ကာမအဆီအႏွစ္ျဖစ္ေသာ လီးအရသာကို သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္သား တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ မဆန႔္မျပဲ အီဆိမ့္ေနေအာင္ခံစားခဲ့ၿပီးမွ အခန္းထဲက ထြက္လာနိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့လည္း က်န္ႏွစ္ေယာက္က အရက္ဝိုင္းျဖတ္ကာ လိုးဖို႔ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီ။

“အက်္ီခၽြတ္လိုက္ၾက ”

သူမတို႔ နားလည္ေအာင္ မ်က္ႏွာအမူအယာႏွင့္ေရာ လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ပါ ေျပာသည္။ အမ်ားသိျဖစ္သည့္ International language မို႔ သူမတို႔လည္း နားလည္ၾကပါသည္။

“မညႇာမတာ မလိုးနဲ႔ေနာ္ … ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံပါ။ ကၽြန္မတို႔ဖက္က ရွင္တို႔လိုအပ္တာမွန္သမၽွ တစ္ခုမက်န္ လုပ္ေပးဖို႔ အသင့္ပဲ ”

“ေကာင္းၿပီ … ငါတို႔လီးေတြ စုပ္ေပးပါ …။ ၿပီးရင္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လိုးမယ္။ မင္းတို႔ခ်င္းလည္း ေစာက္ပတ္ အျပန္အလွန္ ယက္ျပရမွာေနာ္ …။ အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား”

“ရတယ္ ရွင္တို႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ေျပာ … အားလုံးျဖစ္ေစရမယ္”

မမသက္ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ သူတို႔အလိုက် လီးစုပ္ေပးရသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဒါေလာက္ လီးမႀကီးလွေပမယ့္ ခပ္တုတ္တုတ္ အလ်ားရွည္ရွည္ႏွင့္ စံခ်ိန္မီလီးေတြ လို႔ေတာ့ ေျပာ၍ရသည္။ လီးမွာ ကြန္ဒုံးအစြပ္စြပ္၍လိုးသည္။ ေဂၚလီပါသည့္အစြပ္ျဖစ္၍ ျမင္႐ုံႏွင့္ပင္ အူထဲအသည္းထဲက က်လိက်လိႏွင့္ ယားက်ိက်ိျဖစ္ရပါသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ခ်ီစီလိုးၿပီး ခုနေျပာသည့္အတိုင္း မမသက္ႏွင့္ႏြယ့္ကို ေစာက္ပတ္ အျပန္အလွန္ ယက္ခိုင္းသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စစ္စတီနိုင္းလုပ္ၿပီး သူတို႔အလိုက် ဖင္ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေစာက္ပတ္ယက္ဆြေပးၾကရာ ေလးေယာက္သားထိုင္ၾကည့္ၿပီး လီးကို ဆြဲဆန႔္သူဆြဲဆန႔္ လီးဂြင္းတိုက္သူတိုက္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္။

“ရၿပီ ေတာ္ၿပီ မင္း ဒီဖက္လာ ႏြယ္”

ႏြယ့္ကိုေခၚၿပီး တစ္ေယာက္က လီးေပၚတက္ထိုင္ကာ ေဆာင့္လိုးခိုင္းသည္။ သူႏွင့္ရင္ခ်င္းအပ္ ဖက္ရမ္းနမ္းစုပ္ရင္း ေအာက္ကေန ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးဒစ္ျပဲႀကီးကို မိမိေစာက္ပတ္ထဲသို႔ မဝင္ဝင္ေအာင္ အတင္းဖိႏွိပ္လိုးသြင္းေပးရသည္။ ေစာေစာက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ လိုးခဲဖူးသည့္တစ္ေယာက္ပဲမို႔ ဆီလီကြန္ထိုးထားသည့္လီးက သူမကို ႀကီးစြာေသာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ကို ေပးေနေလသည္။ လီးႀကီးက တစ္ခ်ီလိုးၿပီးတာေတာင္ သူမေစာက္ေခါင္းေလးထဲ တစ္ဆို႔ၾကပ္ညႇပ္လ်က္ ရွိေနေသးသည္။မမသက္ကိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႔လီးေပၚမွာ အထိုင္ခိုင္းၿပီး က်န္လူရြယ္တစ္ေယာက္က အေနာက္ကေန သူမဖင္ေပါက္ထဲ လီးထည့္သြင္းဖို႔ လုပ္သည္။ ႏွစ္ပင္လိုးဖို႔ တာစူလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

မမသက္က …

“ရွင္တို႔က ဒီလိုလား ”

ေျပာရင္း ႏြယ့္ဖက္ကိုပါ လွည့္ၾကည့္လိုက္ကာ …

“ရွင္တို႔ ေစာက္ပတ္ေရာဖင္ေရာ ဒဗယ္လ္ လိုးခ်င္လား။ အစကတည္းကေျပာပါ။ ကၽြန္မေရာ သူေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ႏွစ္ပင္လိုး 2 way (or) double penatration လုပ္လို႔ရတယ္။ မယုံရင္ သူ႔ကိုပါ စမ္းၾကည့္လိုက္”

မမသက္ ေသေဖာ္ညႇိလိုက္ေတာ့ ေကာင္းၿပီဆိုၿပီး လက္မေထာင္ရင္း က်န္တစ္ေယာက္ ခင္ေလးႏြယ္ဆီကိုပါ ေရာက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္မွာ လီးတစ္ေခ်ာင္း ဖင္ဝမွာလီးတစ္ေခ်ာင္း ထိုးသိပ္ထည့္သြင္းၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ဖင္ေရာေစာက္ပတ္ပါ အပီအျပင္ လိုးခြဲၾကသည္။ လိုးခ်က္က ပက္စက္သေလာက္ ခံရခ်က္ကလည္း ထိထိမိမိရွိလွေပသည္။ ေမာေတာ့နားသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လိုးသည္။ ေလးေယာက္လုံး လိုးလိုက္နားလိုက္ နားလိုက္လိုးလိုက္ပါပဲ။

သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ကုတင္ေပၚမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ ေဘးဘက္ေထာက္ကာ ဖင္ေထာင္ကုန္းခိုင္းထားရင္း ေစာက္ပတ္ကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လိုးတာရွိသလို တမင္တကာ ဖင္ေပါက္ခ်ည္းသက္သက္ ေဆာ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိသည္။ စိတ္သန္သလို လိုးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္အျပန္ မ်က္ႏွာပန္းလွဖို႔အေရးမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အံတႀကိတ္ႀကိတ္အလိုးခံရင္း ဟိုတယ္မွာ ႏွစ္ညတာခန႔္ ၾကာျမင့္သြားသည္။ သူတို႔ထံမွရသည့္ ဘတ္ေငြကို ျမန္မာေငြလဲလိုက္ေတာ့ ႏြယ့္အဖို႔ မ်က္လုံးမ်က္ဆန္ ျပဴးရသည္အထိ အခ်ီႀကီး ပိုက္မိခဲ့ရသည့္အျဖစ္ပါ။

အျပန္မွာ ႏြယ္ မမသက္ကိုႏွုတ္ဆက္ေတာ့ မမသက္ကေျပာသည္။

“သူတို႔ ေနာက္ႏွစ္ပတ္အတြင္း ျပန္လာဦးမယ္ ညီမ။ မမတို႔ အလုပ္လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ မမသက္ ညီမကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္မယ္ ဆက္ဆက္လာခဲ့”

“စိတ္ခ် မမသက္ေရ ညီမလည္း မမဆီ မၾကာမၾကာ လာဦးမွာပါ။ မမနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္”

ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းခြဲခဲ့ခ်ိန္အထိ ႏြယ့္ေခါင္းထဲမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ညတာက အျဖစ္အပ်က္ေတြ တစ္ရစ္ဝဲဝဲ ရွိေနတုန္းပင္။ အိမ္ေရာက္တာႏွင့္ မႏွင္းကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး ေဆး႐ုံမွာ လင္ျဖစ္သူကိုမ်ိဳးေအာင္ကို သြားေရာက္ႀကိဳရဦးမည္ဟုလည္း ႏြယ္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ စိတ္ထဲက အစီအစဥ္ဆြဲေနမိသည္။

ဒီတစ္ပတ္အတြင္းေတာ့ ႏြယ္ အျပင္မထြက္ျဖစ္ေသးဘဲ ေယာက္်ားထံပါးမွာ ေဝယ်ာဝစၥ အလုပ္အေကၽြးျပဳစုရင္း အိမ္မွာပဲ ေျခခ်ဳပ္မိေနဦးမွာ ေသခ်ာပါသည္။ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လက္ဝယ္ပိုင္ပိုင္ရရွိဖို႔ အခ်ိန္အခိုက္အတန႔္ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ႏြယ္တစ္ေယာက္ သည္းခံေစာင့္ရေပလိမ့္ဦးမည္။…ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ၿပီးပါၿပီ