သိန်နှစ်ဆယ်နဲ့ ပါကင်ဖောက်ခံလိုက်ရတဲ့ ကောင်မလေး

Unicode

”Octane နှစ်ထောင်ဖိုးလောက်…..”

တွေးလက်စ အတွေးတွေကို လက်စသတ်ပြီး ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို ဆီဖြည့်လိုက်သည်။ စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်တာကြောင့် ဆီပန့်မှာ ပိုက်ဆံပမာဏကို မရိုက်ထည့်မိ။ အပြင်ဘက်ကို ငေးရင်း ဆီထည့်လိုက်တာ ဆီတွေက တိုင်ကီအပြင်ဘက်ကို လျှံကျကုန်သည်။

”သီရိ…… နင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။”

ငှက်ဆိုးထိုးသံလို အသံသြသြကြီးကြောင့် သီရိလန့်ဖျတ်သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ဆီဂေါက်ကို ယောင်ယမ်းပြီး လွှတ်ချလိုက်သည်။ သီရိသူငယ်ချင်း ကောင်မလေးက အလိုက်တသိ ဆီဂေါက်ကို ပြန်ကောက်ပြီး လိုအပ်တာတွေ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးသည်။ သီရိ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ အတူ ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားလိုက်သည်။

”ကဲ…… သီရိ…။ ပိုသွားတဲ့ ဆီဖိုး ၁၄၀၀ စိုက်ပေး…။ စာရင်းက တစ်နေ့ချင်းစီရှင်းတာ။”

”ဟို…ဟို… ဦး…။ သမီးလခထုတ်မှ ဖြတ်လို့ မရဘူးလားဟင်..။ အခုလောလောဆယ် ပိုက်ဆံမရှိသေးလို့ပါ ဦးရယ်။”

ဆိုင်မန်နေဂျာဦးသူတော်ရဲ့ အဆီတွေဝေ့နေတဲ့ မျက်နှာကြီးက တင်းမာနေသည်။

”နင်တို့တွေ အဲဒီလိုလုပ်ပေါင်းများနေပြီ။ အမြဲတမ်း ငါချည်းပဲ စိုက်ပေးလို့ ဘယ်ရမှာလဲ။”

”သမီး…. အိမ်မှာ အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါ ဦးရယ်။ တကယ်ပါ။ အခုတောင် အိမ်မှာ ပိုက်ဆံမရှိလို့ စားရေးသောက်ရေး ခက်ခဲနေလို့ပါ။ ဒီကြားထဲ အမေကလည်း ရောဂါနဲ့ တစ်ရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေတာ…။မောင်လေးကလည်း …. လည်း….”

သီရိ စကားဆုံးအောင်မပြောနိုင်ပဲ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ အတူ ရင်မှာဆို့နင့်လာပြီး ငိုချလိုက်တော့သည်။

”အေး…..။ ဒါဆိုလည်း ငါ့ရုံးခန်းလာခဲ့…။ ဒီနားမှာ ငိုမနေနဲ့။ ကျက်သရေ မရှိဘူး။”

ဦးသူတော် ခပ်ငေါက်ငေါက်ပြောရင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။သီရိ …. မျက်ရည်တွေ ဝေ့တက်နေတဲ့ကြားက ဘေးကနေ လက်ကို အသာဖေးမပေးသော သူငယ်ချင်းမကို မချိပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းမလေးက ဦးသူတော်ရုံးခန်းရှိရာကို မျက်စပစ်ပြသည်။ မြန်မြန်လိုက်သွားဆိုသည့်သဘော….။ သီရိ လေးကန်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ဦးသူတော်ရုံးခန်းကို ခြေဦးလှည့်လိုက်သည်။

”ထိုင်….။”

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ သီရိ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဘာတွေအဆူခံရဦးမလဲ မသိဘူး။

”ဘာတွေဖြစ်လို့လဲ သီရိ…။”

ဒီတစ်ခါတော့ ဦးသူတော်အသံက တင်းမာမနေပဲ အနည်းငယ် ချိုနေသည်လို့ သီရိထင်သည်။ သီရိလည်း ဝမ်းနည်းစိတ်တို့နဲ့အတူ သူ့မိသားစုအခက်အခဲတွေကို ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်သည်။ညဦးသူတော် သူ့ရှေ့မှာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း အဆင်မပြေကြောင်း တတွတ်တွတ်ပြောနေတဲ့ ဝန်ထမ်းမလေးသီရိကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေ အရောင်လက်လာသည်။

သူ့မျက်လုံးတွေကို မှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်ရင် တဏှာခိုးတွေ ဝေနေမည် ထင်သည်။ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး..။ အသားတွေက ပွဆုတ်ဆုတ် ဖြစ်မနေပဲ တင်းရင်းနေသည်။ညကိုယ်လုံးလေးက တစ်ချက်တစ်ချက် တုန်တုန်တက်သွားတိုင်း ရင်သားလုံးလုံးလေးတစ်စုံက တုန်တုန်သွားသည်။ ခါးလေးက သေးသေးကျင်ကျင်လေး။ ခါးလေးရဲ့အောက်မှာ စွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးတစ်စုံ။

‘ဒီကောင်မလေး ဖင်တော်တော် တောင့်တာပဲ။’

သီရိကိုကြည့်ရင်း ဦးသူတော်စိတ်ထဲက တွေးမိသည်။ ဓာတ်ဆီဆိုင်ရဲ့ ဝတ်စုံ အစိမ်းရောင် စကတ်တိုလေးအောက်က ပေါင်နှစ်ချောင်းက ဖွေးပြီး ဥနေသည်။ ဦးသူတော် ရုတ်ကရက်ထပြီး ဖက်နမ်းပစ်ချင်စိတ်တွေကို မနည်းထိန်းချုပ်နေရသည်။

”သမီး….”

ဦးသူတော် တစ်ချက်ခေါ်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံ့ထားတဲ့ သီရိမော့ကြည့်သည်။ သီရိမျက်လုံးတွေက ငိုထားလို့ မို့အစ်နေပြီး နှာခေါင်းလေးတွေက နီနီလေး ဖြစ်နေသည်။

”သမီး အဆင်မပြေတာတွေ လတ်တလော အဆင်ပြေသွားချင်လား။”

”ရှင်…. ဘာကိုပြောတာလဲ မသိဘူး။”

သီရိ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့ ပြန်မေးမိသည်။

”ဒီလိုပါ။ အခု ဦးတို့ သူဌေးက သဘောကောင်းတယ်လေ။ အပေးအကမ်းလည်း ရက်ရောတယ်။ ဦးပြောပေးမယ်ဆိုရင် သူဌေးက သမီးကိုသနားပြီး သမီးရဲ့ အခက်အခဲတွေကို ဖြေရှင်းပေးမှာပါ။ သမီးကလည်း သူဌေးကို ကျေးဇူးမမေ့နဲ့ပေါ့။ သမီးဘက်ကနေ တတ်နိုင်တာတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ပေါ့။”

”ဒါ…. ဒါပေမဲ့ ဦးရယ်…။ သမီးဆီမှာ ဘာမှပေးစရာမှ မရှိတာ…။ ဦးလည်း သိတာပဲဟာကို..။”

သီရိ ဝမ်းနည်းသလိုလေးနဲ့ ပြန်ပြောမိသည်။

”ရှိပါတယ် သမီးရယ် ရှိပါတယ်။ ရှိတာမှ ကောင်းကောင်းကြီးကို ရှိတာပါ။”

ဦးသူတော် စကားပြောရင်းကနေ သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို အဓိပ္ပာယ်ပါပါနဲ့ ဝေ့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။

”ဒါ… ဒါ…. တော့…။”

သီရိ လက်လေးနှစ်ဘက်ကို ရင်ဘတ်ရှေ့မှာကာပြီး အလန့်တကြား ထပြောမိသည်။

‘ဒါဆို…. သူပြောတာ… သူဌေးနဲ့ အိပ်ရမှာပေါ့။ သူဌေးရဲ့ ဖျက်ဆီးတာကို ခံရတော့မှပေါ့။ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်က မသန့်ရှင်းတော့ပဲ ညစ်နွမ်းသွားမှာ…။ မဖြစ်သေးပါဘူး။’

သီရိ အတွေးတွေ ဆက်တိုက်တွေးရင်း ဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်ကျသွားသည်။

”ရတယ်သမီး။ ဦးက ဇွတ်အတင်း မတိုက်တွန်းပါဘူး။ သမီးမှာ အခက်အခဲတွေ ရှိတယ်ဆိုလို့ ဦးက စေတနာနဲ့ ပြောပြတာပါ။ သမီး စဉ်းစားဦးလေ။ တစ်နေကုန် စဉ်းစားဖို့ အချိန်ရသေးတာပဲ။ ညနေ ဂျူတီပြီးရင် သမီးဆန္ဒကို ဦးကိုလာပြောပေါ့။ သမီး အခက်အခဲတွေ ပြေလည်သွားမှာပါ။”

”သမီး သွားလို့ရပြီ။”

သီရိ ဦးသူတော်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲကနေ လေးကန်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ အဲကွန်းဖွင့်ထားလို့ အေးစိမ့်နေတဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာတောင် သီရိကိုယ်မှာ ချွေးလေးတွေ စို့နေသည်။

”ဘဝကလည်း ဆိုးလိုက်တာနော်။”

သီရိတစ်ကိုယ်တည်း ခပ်ညည်းညည်းဆိုရင်း အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်းက မေးတာတောင် ပြန်မဖြေမိ။ ဒီလိုပါပဲဆိုပြီး ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်ပဲ ဖြေလိုက်မိသည်။ ဒီကိစ္စဆိုတာ ပြန်ပြောလို့ကောင်းတဲ့ ကိစ္စမှ မဟုတ်တာကိုး။

အလုပ်ပြီးတော့ သီရိဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခပ်ရဲရဲပဲ ချလိုက်တော့သည်။ ဖြစ်လာသမျှကို ခါးစည်းပြီး ခံရမည်။ အဓိကက မိသားစု စားဝတ်နေရေး ပြေလည်ဖို့ဖြစ်သည်။ နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ မိခင်ကြီးမျက်နှာကို မြင်ယောင်ရင်း မိမိခန္ဓာကိုယ်ကို အညစ်နွမ်းခံလိုက်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဂျူတီသိမ်းတော့ ဦးသူတော်ရုံးခန်းကိုသွားတဲ့ သီရိခြေလှမ်းတွေက သွက်လက်နေသည်။ လောကဓံကို ရင်ဆိုင်ဖို့ အားအင်တွေ မွေးထားလိုက်ပြီ မဟုတ်ပါလား။ သီရိ ဦးသူတော်ပြောတဲ့ ကိစ္စကို လက်ခံမယ်လို့ပြောပြီး အိမ်ကို လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့သည်။ သီရိအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်နဲ့ အိမ်က သိပ်မဝေး။ သီရိအိမ်က မြို့စွန်က တဲကုတ်သာသာ အိမ်လေးသာ ဖြစ်သည်။

ဓာတ်ဆီဆိုင်ဆိုတာကလည်း မြို့စွန်မှာရှိတာဆိုတော့ သီရိအတွက် သွားရေးလာရေးက အဆင်ပြေပါသည်။ သီရိတစ်ညလုံး ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ မရ…။ မိခင်ကြီးရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေ လုပ်ပေးပြီး အဝတ်လျှော်၊ ဟင်းချက် ၊ ထမင်းစား ဗာရီယတွေ အားလုံးလုပ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည်။

မနက်ဖြန်ကြုံရမဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက သီရိအတွက် အသစ်အဆန်းတွေ ဖြစ်လာတော့မည်။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင် သီရိရဲ့ ဘဝတိုက်ပွဲ စရတော့မည်။

သီရိ ဝမ်းနည်းလာတာနဲ့ တိတ်တိတ်လေး ကျိတ်ပြီး ငိုမိသည်။ အိမ်လေးက တဲသာသာပဲ ရှိတာကြောင့် တစ်ဖက်အခန်းက မိခင်ကြီးနဲ့ ဘေးနားမှ အိပ်နေတဲ့ မောင်လေးကို အနှောက်အယှက်မဖြစ်အောင် ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်ပြီး တအိအိနဲ့ ရှိုက်ငိုနေမိသည်။

မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ တစ်အိမ်သားလုံးအတွက် ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေ ပြင်ဆင်ပေးပြီးတော့ အလုပ်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ အလုပ်ကိုရောက်တော့ မန်နေဂျာကြီး ဦးသူတော်က ရောက်နေနှင့်ပြီ။

”ဒီနေ့စောသားပဲ။”

သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို ဝေ့ကြည့်ရင်း တဏှာသံကြီးနဲ့ ပြောသည်။ ဦးသူတော် သီရိဆိုတဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ရမက်တွေ ကြွနေသည်။

”ဆရာ့အတွက် ပြီးရင်တော့ ဒီကောင်မလေးကို ခြေတော်တင်ဦးမှပါပဲ။”

”ကဲ…. လာ…. ကားပေါ်တက်။”

ရုံးခန်းရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ကားအကောင်းစားကြီးကို တံခါးဖွင့်ပေးရင်း ပြောသည်။ သီရိ ဆိုင်ဝန်းထဲကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကောင်မလေးတွေက ခပ်စိမ်းစိမ်း ကြည့်နေကြသည်။

သီရိ အရမ်းဝမ်းနည်းသွားသည်။ သူတို့ အမြင်မှာသီရိ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပြီ။ သီရိ သက်ပြင်းမောကိုသာ ကျိတ်ချရင်း ဦးသူတော်ရဲ့ ကားကြီးပေါ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်သည်။

‘ကားကြီးက ကောင်းလိုက်တာ။ ဘယ်လိုခေါ်လဲတော့ မသိဘူး။’

ကားအဲကွန်းနဲ့ အဲဖရက်ရှာနံ့ သင်းသင်းကြောင့် သီရိစိတ်တွေ နည်းနည်းကြည်လင်လာသည်။

”ဦး… ဘယ်သွားမလို့လဲဟင်..။”

”ရောက်တော့ သိမှာပေါ့ သမီးရယ်။ သူဌေးနဲ့ ချိန်းထားတယ်။”

ဦးသူတော် ဘာမှဆက်မပြောပဲ ကားကိုဂရုစိုက်ပြီး မောင်းနေလိုက်သည်။ ကားသာမောင်းနေရတာ စိတ်ကတော့ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ သီရိဆီကို ရောက်နေသည်။

ကောင်မလေးက မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားဖြူဖြူ၊ ရင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ တင်သားတွေက ကားထွက်နေသည်။ ဦးသူတော် ကားမောင်းရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ စကတ်တိုလေးအောက်က ပေါင်တန်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ပွတ်သတ်လိုက်သည်။

”အို…. ”

သီရိ… ပေါင်တွေကို တစ်ခြားဘက် ကပ်လိုက်ရင်း လက်ကလည်း ဦးသူတော်လက်ကြီးကို ဖယ်လိုက်သည်။ ဦးသူတော်က အလျှော့မပေးပဲ သီရိပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးတွေကို လက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာ လက်ချောင်းရာတွေ ထင်သွားသည်။

”ဦးရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်။ ကြောက်…. ကြောက်လို့ပါ။”

သီရိ ကတုန်ကယင်လေး ပြောရှာသည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် ဦးသူတော်ပြောတာကို လက်ခံမိတာ မှားများမှားသွားပြီလားဆိုပြီး ပြန်တွေးမိသည်။ သီရိ ကြောက်ရွံ့စိတ်တို့နဲ့အတူ ရင်ထဲမှာလည်း တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။

ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အခုသွားနေတဲ့ခရီးက ကောင်းသောသွားချင်း မဟုတ်…။ ကာမဆက်ဆံဖို့ သွားတာ။ ပိုပြီးသေသေချာချာပြောရရင် ပိုက်ဆံမရှိသူ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ပိုက်ဆံရဖို့အတွက် ငွေရှိလူတန်းစား တစ်ယောက်ဆီမှာ သွားပြီး အသုံးတော်ခံရမှာ။

ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြောသလို ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သီရိ သူ့သူဌေးဆီကို အလိုးခံဖို့ သွားနေတာပေါ့။ အလိုးခံတယ်ဆိုတော့ အလံခိုးတာပေါ့။ ဟား ဟား… သီရိ တစ်ယောက်ထဲ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်တွေးရင်း တိုးတိုးလေး ရယ်မိသည်။

”အေးလေ…။ အခုလိုဆိုတော့ သမီးလည်း အဆင်ပြေသွားတာပေါ့ကွာ….။”

ဦးသူတော် ကားမောင်းနေရင်းက သီရိရယ်တာကိုတွေ့ပြီး သူတွေးချင်ရာတွေတွေးပြီး လျှောက်ပြောနေပြန်သည်။

ပြောသာပြောတာ…. ဒီလူကြီးကလည်း နှာဘူးကြီး။ သီရိ သိတာပေါ့။ သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို ကြည့်လိုက်တိုင်း စားမလို ဝါးမလိုနဲ့ ကြည့်နေကျ။ ပြီးတော့ ဆီဆိုင်က ကောင်မလေးတွေကို ရုံးခန်းထဲ ခေါ်ခေါ်ပြီး ဘာတွေလုပ်လိုက်လဲတော့ မသိ။ ကောင်မလေးတွေ ငိုယိုပြီး ထွက်လာတာတော့ သုံးလေးခါ တွေ့ဖူးသည်။ ဒီလူကြီးလည်း နှာဘူးကြီးပါပဲ……။

သီရိတို့နေတဲ့ နေရာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်မြို့စွန်က ခြံဝန်းကြီးတစ်ခြံထဲ ရောက်တော့ ကားကိုရပ်လိုက်သည်။

”ဆင်းလို့ရပြီ သီရိလေး….။”

ဦးသူတော် ကားတံခါးဖွင့်ပေးရင်း ပြီတီတီကြီးနဲ့ပြောသည်။ သီရိ ဦးသူတော်ကို မချိပြုံးလေး ပြုံးပြပြီး ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်သည်။ ရုပ်ရည်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ လူမိုက်တစ်ယောက်က အနားကပ်လာပြီး ဦးသူတော်ကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ပြောနေသည်။

ဘာတွေပြောနေလည်း မသိဘူး။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သီရိ အရမ်းကြောက်လာပြီ။ သီရိစိတ်ထဲမှာ ထွက်ပြေးချင်စိတ်ပဲ ရှိတော့သည်။ ဘာမှန်းလည်း မသိကြဘူး။ ယောကျ်ားသားတွေကြားထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲသော မိန်းမပျိုလေး။ ဥပမာပေးရရင် ကျားရဲတွင်းထဲက ယုန်ဖြူမလေးတစ်ကောင်လိုပဲ ကြောက်နေရသည်။

”သမီး လာ… ။”

ဦးသူတော် ခမ်းနားကြီးကျယ်လှတဲ့ အိမ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်သွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းကို တံခါးအသာဖွင့်ပြီး သီရိကို ဝင်ခိုင်းသည်။

”သူဌေး လာနေပြီတဲ့။ ဒီအခန်းထဲမှာပဲ ခဏစောင့်။”

ဦးသူတော် သီရိကိုအခန်းထဲ မသိမသာ တွန်းလွှတ်ရင်း ပြောသည်။ မသိမသာတွန်းလွှတ်တယ်ဆိုတာထက် သီရိရဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်ဝတ်စုံ စကတ်တိုလေးအောက် တင်သားကြီးတစ်စုံကို ဖြစ်ညှစ်ရင်း အခန်းထဲ တွန်းလွှတ်လိုက်တာ ဖြစ်သည်။ သီရိ အိပ်ခန်းကို မျက်လုံးလေး အပြူးသားနဲ့ လှည့်ပတ်ကြည့်မိသည်။ သူဌေးက တော်တော်ချမ်းသာတာာပဲ။

အိပ်ခန်းက သီရိတို့ အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိသည်။ အခန်းထဲမှာလဲ မွှေးပွကော်ဇောတွေနဲ့၊ တီဗီပြားပြားကြီးကလဲ အကြီးကြီး။ တံခါးတစ်ချက်ကိုတွေ့လို့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာတွဲရက် လုပ်ထားတာကိုတွေ့သည်။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပါတဲ့ ရေစိမ်ချိုးလို့ရတဲ့ ကြွေဇလုံကြီးလည်း တွေ့သည်။

”ဟူး…… ချမ်းသာတဲ့ လူတွေကျတော့လည်း ချမ်းသာလိုက်ကြတာနော်…။ ငါတို့ဘဝနဲ့များ ကွာပ။”

သီရိ တစ်ယောက်ထဲ ငြီးရင်း အခန်းထဲက မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်သည်။ သီရိ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်ကို မြောက်တက်သွားပြီး အိကနဲ ပြန်ကျလာသည်။

”အင်း…. စပရင်မွေ့ယာဆိုတာ ဒါပဲဖြစ်မယ်ထင်တယ်။”

သီရိ မွှေ့ယာအထူကြီးပေါ်မှာ အိစက်တဲ့ အထိအတွေ့တွေ ခံစားရင်း မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ နို့လေးနှစ်လုံးဆီက နာကျင်တဲ့ အထိအတွေ့တွေနဲ့ သီရိတစ်ယောက် လန့်နိုးလာခဲ့သည်။

သီရိ ကြောက်လန့်တကြား မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အသားညိုညို ခပ်၀၀ လူကြီးတစ်ယောက်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ အုပ်မိုးပြီး ဖိထားသည်။ လူကြီးရဲ့ လက်နှစ်ဘက်က သီရိနို့လေးနှစ်လုံးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ အားရပါးရ ညှစ်နေသည်။

”အား….. နာလိုက်တာ….။”

ဘယ်သူမှ မကိုင်ဖူးသေးတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ နို့အုံနုနုလေးနှစ်လုံးကို ကိုင်နေတဲ့ လက်ကြီးတစ်စုံက ကြမ်းတမ်းလှသည်။ သီရိ နာကျင်လွန်းတာနဲ့ အား… ကနဲ အသံရှည်ဆွဲပြီး အော်လိုက်သည်။

သီရိအော်သံကြောင့် လက်ကြမ်းကြီးတစ်စုံရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်တန့်သွားသည်။ ရပ်သွားတယ်ဆိုပေမဲ့ ခပ်ကြာကြာမဟုတ်။ တခဏမျှသာ….။ သီရိရဲ့ ယူနီဖောင်းအင်္ကျီလေးကို ထိုလက်ကြီးတစ်စုံက စုံကိုင်ပြီး ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ ဗြိကနဲ မြည်သံနဲ့အတူ သီရိရဲ့ မိန်းမဝတ် ရှပ်အကျီအဖြူလေးက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ပြီး ပြဲသွားသည်။

အပေါ်အင်္ကျီရင်ဘတ်က ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားတော့ ဖြူဖွေးတဲ့ ရင်ဘတ်လေးက ပေါ်ထွက်လာသည်။ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတော့ ဝတ်ထားတဲ့ အပြာရောင် ဘရာဇီယာ နွမ်းနွမ်းလေးက ပေါ်ထွက်လာသည်။

သီရိရဲ့ ဖွံ့ထွားပြီး အယ်နေတဲ့ ရင်သားထွားထွားတစ်စုံကို အပြာရောင် ဘရာနွမ်းနွမ်းလေးက လုံအောင် မဖုံးနိုင်ချေ။ ရင်သားအပေါ်ပိုင်း တစ်ဝက်လောက်က ဘရာအပေါ်ပိုင်းမှာ မို့ပြီး ဖောင်းတက်နေသည်။

သီရိအပေါ်မှာ တက်ဖိထားတဲ့ လူဝကြီးဆီက ဂွပ်ခနဲ တံတွေးမျိုချသံ တစ်ချက်ကြားပြီး သီရိ ဘရာလေးလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဆွဲပြီး ချွတ်လိုက်သည်။ ချိတ်တပ်ထားတဲ့ အပ်ချည်ကြိုးတွေကလည်း ကြာလို့ဆွေးနေပြီ ထင်သည်။

ဘရာစီယာအပြာရောင်နွမ်းနွမ်းလေး ချိတ်တွေပါ ပြုတ်ထွက်သွားပြီး သီရိအပေါ်ပိုင်း တစ်ပိုင်းလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်။ သီရိရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့လေးနှစ်လုံးက အကာအကွယ်မရှိပဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။

နို့အုံထွားထွားလေးက တင်းတင်းဖောင်းအိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းနုရောင်သန်းကာ ကောင်းကောင်းပင် စူမထွက်သေး။ သူဌေးက သီရိရဲ့ ကောင်းကောင်းစူမထွက်သေးတဲ့ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တစ်ချက်ဆွဲလိုက်ပြီး စကတ်ကို ချွတ်ဖို့ပြင်သည်။ အပေါ်အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီကတော့ သူဌေးလက်ချက်နဲ့ ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြဲသွားချေပြီ။ နောက်ဆုံးလက်ကျန် စကတ်တိုလေးကိုပါ ဆွဲဖြဲခံလိုက်ရရင်တော့ အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာနဲ့ အိမ်ပြန်ရတော့မည်။

သီရိ နို့အုံတွေဆီက နာကျင်မှုတွေကြားကပဲ …..

”ဦး….. သမီး ချွတ်ပေးပါ့မယ်။”

ကပျာကယာပြောရင်း စကတ်လေးကို အမြန်ချိတ်ဖြုတ်ပြီး ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။ စကတ်ချွတ်ရင်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံလေးကိုပါ တစ်ခါထဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေးရေးရေးလေးသာ ပေါက်သေးတဲ့ သီရိရဲ့ ဆီးခုံလေး ပေါ်လာသည်။ အဲဒီအောက်မှာတော့ အပျိုစင်မလေးရဲ့ နုနုထွတ်ထွတ် အဖုတ်လေး။

အဖုတ်လေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တင်းတင်းဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေသည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိကပ်နေသည်။ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို မတွေ့ရ။ သူဌေးလူဝကြီးခင်မျာ ကောင်မလေး ငယ်ငယ်ချောချောလေးရဲ့ အဖုတ်လှလှ အသစ်စက်စက်လေးကို တွေ့ရပြီး နှာမှုတ်သံတွေ တရှူးရှူး ထွက်လာသည်။

ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အဖုတ်လေးရဲ့ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာဖြဲပြီး နီရဲပြီး မတ်ထောင်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို ထိုးထည့်တော့သည်။

အဖုတ်လေးက အရည်မထွက်သေး။ ခြောက်သွေ့နေတဲ့ အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတွက် ထိုးထည့်လိုက်တဲ့ လိင်တန်ကြီးက ကြီးမားလွန်းနေသည်။

အထဲမဝင်… လီးကြီးခေါက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ဘေးကို ချော်ထွက်သွားသည်။

”အား…..”

အပျိုစင်မလေး သီရိရဲ့ နာနာကျင်ကျင် အော်သံလေးက အခန်းထဲမှာ စူးစူးဝါးဝါး ထွက်ပေါ်လာသည်။ သူဌေးက လက်တစ်ဖက်နဲ့ အဖုတ်နှစ်ခြမ်းကို အားရပါးရ ဖြဲထားပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးတာနဲ့ တစ်ချက်ထဲ ဆောင့်ထိုးလိုက်တော့သည်။

”အား…………. ”

သီရိ အော်သည်။ အော်တာမှ အာခေါင်ကိုခြစ်ပြီး အော်တာ….။

သီရိ အော်သံက အခန်းအပြင်ဘက်အထိ လွင့်ပြန်သွားသည်။

အခန်းအပြင်မှာ လက်နောက်ပစ်ပြီး ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လျှောက်နေတဲ့ ဦးသူတော် အတွက်တော့ သီရိရဲ့ အော်သံစူးစူးလေးက ပိုပြီးမရိုးမရွ ဖြစ်စေသည်။ ဦးသူတော်အောက်က အတန်ကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ ငေါငေါကြီး ထွက်နေသည်။

”ဟူး…. သူဌေးအလှည့်ပြီးရင်တော့ ငါ့အလှည့် ရောက်လောက်ပါတယ်လေ။ ”

သူဌေးရဲ့ တစ်ချက်ထဲ အဆုံးထိ သွင်းချက်ကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲက သွေးလေးတွေ စိမ့်ပြီး ထွက်လာသည်။ သူဌေးလူဝကြီး သူ့ဗိုက်အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ လီးကြီးက အဖုတ်လေးထဲမှာ အဆုံးထိဝင်ပြီး ဆီးခုံနှစ်ခုက ထိကပ်နေသည်။

ကောက်ကောက်ကွေးကွေး အမွှေးတွေကြားမှာ သွေးစလေးတွေ ကပ်ညိနေသည်။ ကောင်မလေးရဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အဖုတ်လေးက သူ့အတန်ကြီးကို ဆုတ်ပြီးညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်နေသည်။

သူဌေး ရမက်ဇောတွေ တက်ကြွလာပြီး သူ့အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်တာမှ သီရိကိုယ်ပေါ်မှာ အားရပါးရမှောက်ပြီး ဖိဖိပြီး ဆောင့်တာ။

သီရိခင်မျာ သူဌေးရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးက သူ့ပေါ်တက်ဖိထားတာကြောင့် အသက်ရှူမဝဖြစ်ပြီး လေကိုအငမ်းမရ ရှိုက်ပြီး ရှူနေရသည်။ ဒီကြားထဲ သူဌေးရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကလည်း သူမအဖုတ်လေးထဲမှာ စို့ကြီးရိုက်ထားသလို တင်းကြပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်နေသည်။

သူဌေးကတော့ မညှာမတာနဲ့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက် ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့ အားရပါးရ လုပ်နေသည်။ သူဌေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ သီရိရဲ့ အဖုတ်လေးထဲက နာကျင်မှုဝေဒနာတွေကို ခံစားရသည်။ နာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေ တသွင်သွင်နဲ့ စီးကျနေမိသည်။

ဆိုးလိုက်တဲ့ ကံတရား… ၊ မိန်းမတွေ ဘာလို့ ယောကျ်ားယူတာလဲဆိုတာ သီရိ စဉ်းစားလို့ မရလောက်အောင်ပင် နာကျင်လွန်းလှသည်။ သူဌေးကတော့ သီရိငိုလေ ၊ သူက ပိုပိုပြီး ဖိဆောင့်နေပေသည်။

သီရိကို အားရပါးရ တက်ဆောင့်နေတဲ့ သူဌေးနာမည်က ဦးသာဒင်….။ အသားမည်းမည်း လူက၀၀…။ လူဝသလောက် တဏှာကလည်း ကြီးသည်။ သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့ မိန်းကလေးတိုင်းကို နာကျင်အောင် မညှာမတာ ဆက်ဆံတတ်သည်။

အခုလည်း သူပိုင်တဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်က အရောင်းစာရေးမလေးကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး ခြေတော်တင်ပြန်သည်။ ဦးသာဒင်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို သားရေကွင်းနဲ့ ညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အရသာရှိရှိနဲ့ အားရပါးရ လုပ်နေသည်။

ကောင်မလေးကို နှုးနှပ်ပြီးမလုပ်ပဲ ခပ်မြန်မြန်လုပ်တာ အကြောင်းနှစ်ချက်ရှိသည်။ ပထမတစ်ချက်က အလုပ်တွေများလွန်းတဲ့ ဦးသာဒင်အတွက် အချိန်လုံးဝမရှိ။ ဘယ်အချိန် အလုပ်တွေ ပေါ်လာပြီး ထသွားရမယ် မသိပေ။ ထို့ကြောင့် ရတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ ကိစ္စပြီးအောင် မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားရပါးရ လုပ်နေတာဖြစ်သည်။

နောက်တစ်ချက်က သူလိင်ဆက်ဆံတိုင်း တစ်ဖက်သား မိန်းကလေးနဲ့ နှစ်ဦးသား သူကောင်းကိုယ်ကောင်း လုပ်တတ်သည်မဟုတ်။ တစ်ဖက်သား မိန်းကလေးကို တမင်တကာ နာကျင်အောင် လုပ်တတ်သည်။ မိန်းကလေးက နာလို့အော်တဲ့ အသံတွေက သူ့အတွက် နဝင်ပီယံရှိလွန်းပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပိုပြီး သန်မာစေသည်လို့ ထင်သည်။ အဲဒီအကြောင်းအချက်တွေကြောင့် သီရိခင်မျာ…. သူမရဲ့ အပျိုစင်ပန်းလေးကို နာနာကျင်ကျင်နဲ့ ဆက်သနေရခြင်း ဖြစ်သည်။

အချက် ငါးဆယ်လောက် အားရပါးရ ဆောင့်ပြီးတော့ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်လေးက တင်းကြပ်လွန်းတာနဲ့ ဦးသာဒင်တစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်ရင်း ကိစ္စပြီးသွားတော့သည်။ သူ့ အချောင်းကြီးကို အဖုတ်လေးထဲ သွင်းထားပြီး သုတ်တွေကို တဆတ်ဆတ်နဲ့ ပန်းထုတ်နေလိုက်သည်။ သူ့ ကိုယ်လုံးမည်းမည်း ၀၀ကြီးကတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ သီရိ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး။ သီရိ အဖုတ်ထဲက နာကျင်မှုနဲ့အတူ ပိနေတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့် နေရတာ ခက်လှသည်။

“တီ…. တီ…. တီ….”

စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဦးသာဒင်ဖုန်းက ကောက်မြည်လာသည်။

အရေးကြီး အလုပ်ကိစ္စတစ်ခု ပေါ်လာတာနဲ့ အဝတ်အစားတွေကို မန်းကတန်း ကောက်ဝတ်ပြီး ထွက်သွားသည်။ ထွက်မသွားခင် တစ်သောင်းတန်နှစ်အုပ်ကို စားပွဲပေါ် တင်သွားသည်။ သိန်းနှစ်ဆယ်။ သိန်းနှစ်ဆယ်နဲ့ တန်အောင်ပင် လုပ်ရတာ ကောင်းလွန်းလှသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ ပက်လက်လေးနဲ့ သူ့ကိုငေးနေတဲ့ ကောင်မလေးကို တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကို ထွက်ခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်တော့ ဆိုင်မန်နေဂျာ ဦးသူတော်နဲ့ တန်းတွေ့သည်။

”ဆရာ…. ပြန်တော့မလို့လား။”

ခြေသလုံးကို ကုန်းနမ်းတော့မလောက် ခေါင်းကိုငုံ့၊ ခါးကုန်းပြီး ဦးသူတော်မေးသည်။

”အေး….။ ဒီကောင်မလေးကို ပြန်ပို့လိုက်တော့။ ငါပြန်ပြီ။ မင်းကိုနောက်မှ ရာထူးထပ်တိုးပေးမယ်။ နောက်ထပ် အသစ်ကလေးတွေ ရှိရင်လဲ ပြောပေါ့ကွာ။”

”ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ…။ ဟုတ်ကဲ့….။”

ဦးသူတော် ပြာပြာသလဲနဲ့ ဖြေသည်။ သူဌေး ထွက်သွားပြီ။ ဦးသူတော်တစ်ယောက် သူဌေးကား ခြံထဲကနေ ထွက်သွားတဲ့အထိ စောင့်ပြီး သီရိရှိနေတဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။

အခန်းအလယ်က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ပက်လက်လေး အိပ်နေတဲ့ အသားဖြူဖြူချောချော ကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးသူတော် အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ချက်ချင်းပြန်မပို့သေးပဲ သူဝအောင် လိုးလိုက်ဦးမည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ပေါင်ကြားကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်လေးက ဖွေးပြီး နီဥနေသည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာ သွေးစလေးတွေ ကပ်ညိနေသည်။

အတန်ကြီး တစ်ရမ်းရမ်းနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ဦးသူတော်ကို တွေ့သွားတော့ သီရိ ကြောက်သွားသည်။ စောစောကပဲ သရဲသဘက်စီးသလိုနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က သူမကို ရက်ရက်စက်စက် ကျင့်ကြံသွားခဲ့သည်။ အခုလည်း လာပြန်ပြီ နောက်တစ်ယောက်။ သူမရဲ့ ဆိုင်မန်နေဂျာ တဏှာရူးကြီး ဦးသူတော်။

ဦးသူတော် အိပ်ခန်းထဲကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဝင်လာသည်။ ဦးသူတော်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက လိင်တန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည်။ ဒစ်ဖျားကြီးက မရမ်းသီးကြီးကြီး တစ်လုံးနဲ့ တူသည်။ ဦးသူတော် အတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ သီရိအနားကို ချဉ်းကပ်လာသည်။ သီရိ ဦးသူတော် သူ့နားကပ်လာတာကို တွေ့တော့ လွတ်မြောက်လို လွတ်မြောက်ငြား ကုန်းရုန်းထပြီး ဖင်လေးတရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းကို တိုးသွားသည်။

စိတ်တွေကြွနေတဲ့ ဦးသူတော်ရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ဒူးခေါင်းလေးနှစ်လုံးထောင်ကာ စိထားပြီး ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို အရှက်ပြေလိုပြေငြား ဖုံးထားတဲ့ သီရိအသွင်သည် အလွန်စွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။

ဦးသူတော်အတွက် သီရိနဲ့ ကာမဆက်ဆံဖို့ အချိန်များများမရှိ။ သူဌေးဦးသာဒင်ရဲ့ တပည့်တွေ အတို့အထောင်လုပ်ရင် သူပါ အလုပ်ပြုတ်သွားမည်။ ဦးသူတော် ကုတင်ကြီးပေါ် တက်လိုက်ပြီး သီရိနားမှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။

”သီရိ…. သမီး….။ ဦးရဲ့ လီးကြီးကို လာစုပ်ပေးဦးကွယ်။”

ဦးသူတော်ရဲ့ အပြောက ချိုသာနေသော်လည်း အပျိုမလေး သီရိအတွက် ဦးသူတော်ရဲ့ စကားက အလွန်ပင် နားရှက်စရာ ကောင်းလှသည်။ သီရီ ကြောက်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီး ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ခါရမ်းပြမိသည်။

”လာပါဆိုကွာ…။ လိမ္မာတယ်။”

”ဟင့်အင်း…. ဟင့်အင်း….။”

သီရိ ခေါင်းကို ရမ်းရင်း ကုပ်ကုပ်လေး ထိုင်နေသည်။

”သီရိ…. လီးလာစုပ်စမ်း…။ ငါကောင်းကောင်းပြောတုန်း လာစုပ်နော်။ အသားအနာမခံချင်နဲ့။”

ဦးသူတော် ဒေါသထွက်ပြီး စကားတွေက ကြမ်းတမ်းလာသည်။ သီရိကတော့ ခေါင်းကိုသာ အတွင်တွင် ရမ်းနေသည်။ ဦးသူတော် သီရိနားကပ်ပြီး သီရိခေါင်းလေးကိုချုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ သူ့အတန်ကြီးကို အတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားသည်။

သီရိ ပါးစပ်ကို တင်းတင်းစေ့ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းရင်း ရှောင်နေသည်။ ဦးသူတော် သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပါးစပ်လေးထဲ ဘယ်လိုမှ ထိုးထည့်လို့မရ။ ဦးသူတော် ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ သီရိပါးကို တအားရိုက်ချလိုက်သည်။

သီရိပါးနဲ့ ဦးသူတော်လက်ကြမ်းကြီး ထိတွေ့သံက ဖြန်းကနဲ အခန်းထဲမှာ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ သီရိကိုယ်လုံးလေး တစ်ပတ်လည်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကျသွားသည်။ ဦးသူတော် သီရိခေါင်းလေးနား ကပ်သွားရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှစ်လိုက်သည်။

သီရိပါးစပ်လေး အနည်းငယ်ဟလာသည်နှင့် သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဦးသူတော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက သီရိပါးစပ်လေးထဲကို မဆန့်မပြဲကြီး တိုးဝင်လာသည်။ ဦးသူတော်ရဲ့ အတန်ကြီးဆီက ငံကျိကျိ အရသာကြောင့် သီရိ ပျို့တက်လာသည်။

”အော့…. ”

သီရိ ပျို့ပြီး အန်ထွက်သည်။ ဦးသူတော် သီရိကို ဘယ်လိုမှ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။

”အေး…..။ ငါလုပ်ခိုင်းတာကို ကောင်းကောင်းမလုပ်ပေးတဲ့ ဟာမ။ တွေ့မယ်။”

ဦးသူတော် ကာမဘီလူးစီးပြီး သီရိပေါင်ကြားလေးကို လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲကာ အဖုတ်လေးထဲကို သူ့အတန်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်သည်။

ပထမတစ်ခါ လုပ်သွားတဲ့ သူဌေးရဲ့ သုတ်ရည်တွေက သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာရော..၊ အဖုတ်အဝင်ဝမှာရော ရွှဲရွှဲစိုနေလို့သာ တော်သေးသည်။ ဦးသူတော် အတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲကို မဆန့်မပြဲကြီး တိုးဝင်နေသည်။

ဦးသူတော် တစ်ယောက်သူ့ သူဌေးရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို မရွှံမရှာ ထိုးထည့်သည်။ ဦးသူတော် သီရိအဖုတ်လေးထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို အဆုံးနားရောက်တဲ့အထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

”ဗြွတ်… ဒုတ်….။ အား…..။”

ဦးသူတော် အတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။ သီရိအော်သံ စူးစူးလေးကလည်း အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။

အနာပေါ်ဒုတ်ကျတယ် ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ ပထမတစ်ခါလုပ်ထားလို့ အပျိုမှေးပေါက်ထားတဲ့ ဒဏ်ရာပေါ်ကို ပထမတစ်ခါထက်ကြီးတဲ့ အတန်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်တော့ သီရိခင်မျာ မချိမဆန့် ခံစားရရှာသည်။

ဦးသူတော်ကတော့ သီရိအော်လေ သူကြမ်းလေ ဖြစ်ပြီး ခါးကို ကော့လိုက်ဆန့်လိုက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်နေသည်။ သီရိရဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကို ဖြဲကားထားပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ကျကျနနထိုင်ပြီး ဆောင့်နေသည်။

ဦးသူတော်အတန်ကြီးက တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ခေါင်းကို သွားသွားထိနေသည်။ သီရိခင်မျာ နာတာရော အောင့်တာရော ဘာမှမသိတော့ပဲ၊ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ ဒီဒုက္ခကနေ မြန်မြန်လွတ်မြောက်သွားဖို့သာ ဆုတောင်းနေရသည်။ သီရိ ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့ပါ။

ဦးသူတော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက တော်တော်နဲ့မပြီး။ မပြီးတဲ့အပြင် နေရာတောင် ပြောင်းလိုက်သေးသည်။ ဦးသူတော် သီရိပေါင်တွေကို ရင်ဘတ်နဲ့ ထိတဲ့အထိ ကပ်ထားပြီး ကြွလာတဲ့ အဖုတ်လေးကို အပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီးဆောင့်သည်။

တော်တော်ကြာအောင် ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးသူတော် နှာမှုတ်သံတွေ တရှူးရှူး ထွက်လာသည်။ ဦးသူတော် ပြီးတော့မည်။ သီရိရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကိုဖြဲချလိုက်ပြီးတော့ သီရိကိုယ်လုံးပေါ် တက်ဖိပြီး လှေကြီးထိုးပုံနဲ့နဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။

သီရိပေါင်ကြားထဲမှာ မီးပွင့်မတတ်ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးသူတော် သုတ်ရည်တွေကို သီရိအဖုတ်လေးထဲ အပြည့် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

”အား…..။ ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ်…။ ”

ဦးသူတော်ဆီက ကောင်းလွန်းလို့ ငြီးလိုက်တဲ့ အသံကြီး ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဦးသူတော်အသံက သီရိအတွက်တော့ မသတီစရာ ကောင်းလှသည်။ ဦးသူတော်ကသာ ကောင်းတာ သူမအတွက်တော့ နာကျင်လွန်းလှသည့် ငရဲခန်းကြီးပင် ဖြစ်တော့သည်။

သီရိ သူမကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ပိကျလာတဲ့ ဦးသူတော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘေးကိုတွန်းထုတ်ရင်း အမောဖြေနေမိသည်။ အမောဖြေရင်း သူမဘဝကိ သူမသေချာပြန်တွေးမိသည်။ သူမဘဝလေး မသန့်ရှင်းတော့။ ဓနရှင် လူတန်းစားတွေရဲ့ အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းပေးရသော ဆင်းရဲသား လူတန်းစားဘဝကို စိတ်ပျက်နေမိသည်။

သူမကို စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ဆက်ဆံချင်တိုင်း ဆက်ဆံသွားတဲ့ သူဌေးကိုလည်း သူမအလွန်စိတ်နာမိသည်။ ပြန်ခါနီး သူဌေးနာမည် မေးမလို့တောင် မမေးလိုက်ရ။ သူမ ဘဝက အရမ်းဆိုးလွန်းလှသည်။ သူမရဲ့ အပျိုစင်ပန်းဦးလေးကို ခူးဆွတ်သူရဲ့ နာမည်တောင် မသိရတဲ့ဘဝ။

…………………………………………………………

ဦးသူတော်တစ်ယောက် မွေ့ယာအထူကြီးပေါ်မှာ ဝက်မှိန်းမှိန်းနေရာကနေ ကမန်းကတန်းထပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ကောက်ဝတ်သည်။

”ပြန်ရအောင် ကလေးလေး….။”

ဦးသူတော် သီရိအနားတိုးကပ်လာရင်း သီရိနို့လေးတစ်လုံးကို ညှစ်ရင်းပြောသည်။ သီရိ တဏှာရူးကြီး ဦးသူတော်ရဲ့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေ ကောက်ဝတ်ဖို့ ပြင်သည်။ သီရိရဲ့ ဘော်လီလေးက ဂျိတ်တွေ ပြုတ်ထွက်သွားပြီး ဝတ်လို့မရတော့။ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူလေးကလည်း ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်သွားတာကြောင့် ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေပြီ။

သီရိအဖြစ်ကို ဦးသူတော်မြင်တော့ ဘီဒိုထဲက သူဌေးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ထုတ်ပေးသည်။ သီရိ သူဌေးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို ဝတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက် ပြုတ်ကျနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ စကပ်လေးကို ပြန်ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။

”ဟူး….. ။ စကပ်ချွတ်တာ မြန်ပေလို့ပဲ နို့မို့ဆို ပုဆိုးနဲ့ ပြန်ရလောက်တယ်။”

သီရိတစ်ယောက်ထဲ ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း အနားမှာတွေ့တဲ့ အိတ်တစ်လုံးနဲ့ ကြယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီလေးကို ခေါက်ထည့်လိုက်သည်။

”လာ…. သွားမယ် ကလေးလေး….။”

ဦးသူတော် သီရိလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ပြီး ကားရှိရာကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူဌေးရဲ့ အိမ်အောက်ထပ်က လူမိုက်နှစ်ယောက်က သီရိဆင်းလာတာမြင်တော့ သီရိရဲ့ ရင်သားတွေကို စိုက်ကြည့်နေကြသည်။

သီရိဝတ်ထားတဲ့ သူဌေးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီက ခပ်ပါးပါးမို့ ရှပ်အကျီအောက်မှာ သီရိရင်သားအစုံက ထင်းကနဲပေါ်နေမှာ သေချာသည်။ သီရိ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ကားထဲကို ခပ်သွက်သွက် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

”အိမ်ကိုပဲ တန်းပြန်မှာ မဟုတ်လား ကလေးလေး။ အိမ်လိပ်စာပြောပြ…။”

အိမ်ကိုတန်းမပြန်လို့ ဒီလိုပုံစံနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် အလုပ်လုပ်ရမှာလဲ…။ ဦးသူတော် အမေးကြောင့် သီရိစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း စိတ်ကိုလျှော့ကာ အိမ်လိပ်စာ ပြောပြလိုက်သည်။

သီရိနေတဲ့ ရပ်ကွက်က တိုးချဲ့ကွက်သစ်ဆိုတော့ လမ်းတွေက ကျဉ်းလွန်းလှသည်။ ဦးသူတော်ကို သီရိအိမ်ရှေ့ထိ လိုက်မပို့ခိုင်းချင်တာနဲ့ အတော်ပဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကားပေါ်က ဆင်းကာနီး….

”သီရိလေး ။ မနက်ဖြန်မနက် စောစောထလာပြီး ဦးရုံးခန်းထဲ လာခဲ့နော်။ ဒီနေ့တွေ့ရတာ မဝသေးဘူး။ နောက်နေ့ အားရပါးရ ချစ်ချင်သေးတယ်။”

သီရိ ဦးသူတော်ပြောတာကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သီရိ လမ်းထိပ်ကနေပဲ အိမ်ကို လမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်ရင်း ဦးသူတော် ပြန်ခါနီး ပြောသွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို ပြန်စဉ်းစားမိသည်။

ဒီလိုသာဆက်ပြီးသွားရင် ငါလည်း မကောင်းတဲ့ မိန်းမလုံးလုံး ဖြစ်တော့မယ်။ လက်ထဲမှာလည်း သူဌေးပေးသွားတဲ့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်ရှိသည်။ သီရိတို့လို ဆင်းရဲသူ ဆင်းရဲသား အတွက်ကတော့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်သည် အရင်းအနှီး အများကြီး လုပ်လို့ရသည်။

”တော်ပြီ……။ ငါဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေ အလုပ်ထွက်လိုက်တော့မယ်။”

ဆုံးဖြတ်ချက် သေသေချာချာ ချလိုက်တော့မှပဲ လေးလံနေတဲ့ သီရိရဲ့စိတ်တွေ ပေါ့ပါးသွားတော့သည်။ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ သီရိရဲ့ အိမ်အပြန်ခြေလှမ်းတို့က သွက်လက်နေသည်။

ပေါင်နှစ်လုံးကြားက နာကျင်ကျိန်းစပ်မှုကြောင့် အနည်းငယ် ကွတတ ဖြစ်နေတာကို လူမမြင်အောင် ထိန်းလျှောက်ရတာ တစ်ခုပဲ ရှိသည်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိလို့ တော်သေးသည်။ တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေရင် သီရိမူမမှန်တာကို သိသွားလောက်သည်။ သီရိ အဝတ်အစားလဲပြီး သူဌေးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို အိမ်နောက်ဖေးမှာ မြေမြုပ်လိုက်သည်။

အညံ့အဆိုးတွေ တစ်ခါထဲ ပျောက်ပါစေလို့လည်း ဆုတောင်းလိုက်သည်။ သူဌေးပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်ကိုတော့ အမေတွေ့သွားမှာစိုးလို့ သီရီအင်္ကျီသေတ္တာအောက်မှာ ဖွက်ထားလိုက်သည်။

သီရိ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်ထဲပြန်ရောက်တော့ သူဌေးဆုတ်ဖြဲလို့ ကြယ်သီးပြုတ်သွားတဲ့ အင်္ကျီလေးနဲ့ ဘော်လီလေးကို ပြန်ပြီး ချုပ်နေမိသည်။ အဝတ်ချုပ်ရင်း အိမ်ပေါ်တက်လာတဲ့ အသံကြားလို့ အခန်းအပြင်ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ အပြင်ကပြန်လာတဲ့ သီရိအမေ ……….။

”အမေ….။ ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ။ အဝတ်အစားမှာလည်း ရေတွေစိုလို့….။”

”ဟို….. ဟို…. ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ်။ အမေ ဟိုနားဒီနား လျှောက်သွားတာပါ။”

”ဟိုနားဒီနားသွားရင် ရေစိုပါ့မလား အမေရယ်။ မှန်မှန်ပြော…။ အမေ သူများအိမ်မှာ အဝတ်တွေ သွားလျှော်ပြန်ပြီ မဟုတ်လား။ အမေ့ ကျန်းမာရေးကလည်း ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး။ ပန်းနာရင်ကြပ် ရှိတာလည်း သိရဲ့သားနဲ့ အအေးမခံပါနဲ့ဆိုမှ။”

”အို…. သမီးရယ်။ အမေ နေကောင်းပါတယ်။ အပိုဝင်ငွေလေးရအောင်လို့ ခဏတစ်ဖြုတ်ပါ။”

သီရိ …. မိခင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေ စီးကျလာခဲ့သည်။ မိခင်ကြီးက အခုမှ အသက်လေးဆယ်ကျော်ပဲ ရှိသေးသည်။ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ဆင်းရဲခြင်းဒဏ်တွေကို ခံစားခဲ့ရလို့ လူက အဖွားကြီးအိုလေးနှယ် ဖြစ်နေသည်။ အဖေမသေခင်က တစ်ဖွဖွ ပြောခဲ့သလို သမီးတို့အမေက အရမ်းချောတာ ဆိုတာကို ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ အမေ့ရဲ့ ချောမောတာတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ အမေရယ်။ သီရိ အခန်းထဲကိုပြန်ပြီး သေတ္တာထဲက ပိုက်ဆံတစ်သိန်း ထုတ်ပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။

”အမေ ရော့ …..။ ဒီပိုက်ဆံနဲ့ အမေ ဈေးဖိုးလုပ်နော်။ နောက်ဆို ပင်ပင်ပန်းပန်းတွေ မလုပ်နဲ့တော့။”

သီရိကမ်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို မယူသေးပဲ သီရိကို မယုံသင်္ကာနဲ့ ကြည့်သည်။

“သမီး ဒီပိုက်ဆံတွေ ဘယ်ကရလာတာလဲ။ မဟုတ်တဲ့ အလုပ်တွေ မလုပ်နဲ့နော်။ အမေတို့က ဆင်းရဲတယ်ဆိုပေမဲ့ အမေ့အသက် သေချင်သေသွားပါစေ။ ငါ့သမီးကိုတော့ မငတ်အောင် အမေ ရှာကျွေးနိုင်တယ်။”

”အမေရယ်….။”

သီရိ ဘာမှမပြောပဲ မိခင်ကြီးကို အတန်ကြာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ တအောင့်လောက်ကြာမှ စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်စက်တွေကို လက်နဲ့ အသာသုတ်ရင်း…

”အမေ…. ဒါက သမီး ဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေ အလုပ်ထွက်ခဲ့လို့ ရတဲ့ နစ်နာကြေးပါ အမေရဲ့။ ဓာတ်ဆီဆိုင်က ပိုင်ရှင်အသစ်ကို လွဲပေးမယ်ဆိုပြီး သမီးတို့ အလုပ်သမားတစ်ယောက်စီကို နစ်နာကြေးပေးပြီး အလုပ်ထွက်ခိုင်းလိုက်တယ်လေ။ နောက်လာမဲ့ ပိုင်ရှင်အသစ်က သူ့ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေ ပါလာမှာဆိုတော့ သမီးတို့ကို မလိုဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့်ပါ။”

သီရိ …. မိခင်ကြီးဖြစ်သူ ယုံကြည်လာအောင် အတန်ကြာလှည့်ပတ်ပြီး ပြောတော့မှ သီရိလက်ထဲက ပိုက်ဆံတစ်သိန်းကို ယူသည်။

”ဒီပိုက်ဆံနဲ့ အမေ ဆေးကုနော်။ သမီးက နောက်အလုပ်ထပ်ရှာလို့ရရင် ဘာမှပူစရာမလိုဘူး သိလား။”

”အေးပါ သမီးရယ်။ အမေလည်း နေကောင်းမှ အလုပ်လုပ်နိုင်မှာ။ အမေ ဆေးကုပါ့မယ်။”

သီရိ ဆီဆိုင်ကထွက်ပြီး သုံးရက်လောက် မိခင်ဖြစ်သူကို ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးပြီး ၊ အိမ်မှာပဲနေဖြစ်သည်။ တစ်ရက် မြို့ထဲသွားရင်း အမျိုးသမီးအရောင်းဝန်ထမ်း အလိုရှိသည်ဆိုတဲ့ ကြော်ငြာလေးတစ်ခု ကပ်ထားတာတွေ့တော့ ဝင်စုံစမ်းကြည့်သည်။ အလုပ်က ညနေငါးနာရီကနေ ညရှစ်နာရီအထိ လုပ်ရမည်။ အဝတ်အစားပေးမည်။ ကားနဲ့ အကြိုအပို့ လုပ်ပေးမည်လို့လည်း သိရသည်။

သီရိလုပ်ရမဲ့ အလုပ်က အရောင်းမြင့်တင်ရေး..။ အရက်ဆိုင်တွေမှာ အရက်ကုမ္ပဏီဝတ်စုံဝတ်ပြီး စားပွဲလေးတစ်လုံးပေါ်မှာ အရက်ပုလင်းလေးတွေ ဘေးနားမှာချပြီး မတ်တပ်ရပ်ပေးနေရုံပဲ။ ဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့သူတွေကို သီရိရောင်းတဲ့ တံဆိပ် မှာမလား မေးရုံပဲ။

လစာကိုမေးကြည့်တော့ တစ်လ တစ်သိန်းလောက် ရမယ်လို့ ပြောသည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကပိုပြီးရောင်းရလို့ amount ပြည့်ရင် အပိုဆုကြေးလည်း ပိုရမည်။ အလုပ်ချိန်ကလည်း ညနေပိုင်းမှဆိုတော့ နေ့ခင်းဘက် တစ်ခုခု လုပ်လို့ရမည်။ အရက်ကုမ္ပဏီဆိုပေမဲ့ ရုံးခွဲမို့လို့ ယောကျ်ားလေးနည်းပြီး မိန်းကလေးတွေ ပိုများသည်။

သီရိစုံစမ်းတဲ့ စာရေးမကောင်မလေးက အထဲဝင်ပြီး မန်နေဂျာနဲ့ ဝင်တွေ့လိုက်ပါဆိုတော့ မန်နေဂျာနဲ့ဝင်တွေ့ရသည်။ မန်နေဂျာက သီရိထင်ထားသလို ယောကျ်ားလေးမဟုတ်ပဲ အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။ မန်နေဂျာမမက သီရိကိုတစ်ချက်ကြည့်ရင်း ပြုံးသည်။

”ညီမလေး ရုပ်ရည်နဲ့ဆိုရင် ပိုတောင်ပိုပါသေးတယ်ကွယ်။ မနက်ဖြန်ကနေစပြီး အလုပ်စဆင်းပေါ့။ ညီမလေး အိမ်လိပ်စာပေးထား။ မနက်ဖြန်ညနေ လေးနာရီခွဲလောက် ကုမ္ပဏီကကားနဲ့ လာကြိုလိမ့်မယ်။ ရှေ့က ကောင်မလေးဆီကနေ အဝတ်အစားသုံးစုံ ထုတ်သွား…။ ဟုတ်ပြီလား။”

သီရိ ရုံးစာရေးမလေးဆီကနေ အင်္ကျီအဝတ်အစား သုံးစုံထုတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ သီရိ အိမ်အပြန်လမ်းမှာတော့ အပြုံးလေးတွေပါ တွဲလွဲခိုနေသည်။ သူမအလုပ်ရတော့မယ် မဟုတ်ပါလား။ သီရိ သူမအမေကို အလုပ်ရကြောင်းပြောတော့ အရက်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဆိုတော့ အဆင်ပြေပါ့မလားပြောသည်။

သူမကလည်း အိမ်ကိုအပို့အကြို လာလုပ်ပေးမှာဖြစ်ကြောင်း ၊ ဘာမှစိတ်ပူစရာ မရှိကြောင်း တော်တော်လေး ရှင်းပြလိုက်ရသည်။

သီရိ အလုပ်လုပ်တာ ဆယ့်ငါးရက်လောက်ရှိပြီ။ အလုပ်က ညနေပိုင်းမှလုပ်ရတာမို့ တစ်နေကုန် မိခင်ကြီးနားမှာနေပြီး အိမ်အလုပ်တွေ လုပ်ကိုင်ပေးလို့ရသည်။ သီရိ ဆီဆိုင်ပိုင်ရှင် သူဌေးဆီကနေ သွေးနဲ့ချွေးနဲ့ရင်းပြီး ရလာတဲ့ပိုက်ဆံ ဆယ့်ကိုးသိန်းလောက် ရှိသေးသည်။ ဒီပိုက်ဆံတွေကို မိခင်ကြီးယူအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ မသိ။ အိမ်ဈေးဖိုးလေးလည်းရအောင် ကုန်စုံရောင်းတဲ့ အိမ်ဆိုင်လေး တစ်ဆိုင်လောက် ထောင်ချင်သည်။ သီရိ ခေါင်းထဲမှာ အကြံတစ်ခု ပေါ်လာသည်။

”ဟုတ်ပြီ….။ ဒီလိုပဲ လုပ်ရမယ်။”

လကုန်ပြီး တစ်ရက်နေ့……..။ အောင်ဘာလေထီ ဖွင့်တဲ့နေ့။ သီရိ အလုပ်လုပ်တဲ့ ဆိုင်က မျက်မှန်းတန်းမိနေပြီးသား အကူကောင်လေးတစ်ယောက်ကို သီရိဆယ့်ငါးသိန်းဆုပေါက်တယ်ဆိုပြီး လာအကြောင်းကြားခိုင်းသည်။

ထီလက်မှတ်ရှိလားဆိုတော့ သီရိက အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ ထီလက်မှတ်တစ်စောင်ကို ထုတ်ပြပြီး ဆုငွေထုတ်သလိုလိုနဲ့ အပြင်ကို လိုက်လာခဲ့သည်။ သီရိကိုင်သွားတဲ့ အိတ်ထဲမှာ တစ်သောင်းတန် ဆယ့်ငါးသိန်းအုပ်က ပါသွားပြီးသား……။ ရိုးသားတဲ့ သီရိရဲ့ မိခင်ကြီးကတော့ ဘာမှမသိလိုက်….။ သမီးလေးကံကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး ပျော်နေသည်။

သီရိလည်း ငွေကို အရင်းအနှီး မပျောက်အောင်ဆိုပြီး ဆိုင်ရှေ့မှာ အဖီလေးထိုးပြီး ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်လိုက်သည်။ မနက်ပိုင်းကနေ ညနေပိုင်းအထိ သီရိ ဈေးဆိုင်ထိုင်သလို သီရိအလုပ်သွားတဲ့ အချိန်မှာလည်း အမေနဲ့မောင်လေးက တစ်လှည့်စီ ရောင်းကြသည်။

သူတို့ရပ်ကွက်လေးထဲမှာ ဈေးဆိုင်ကလည်း သိပ်မရှိတာရော၊ သီရိကလည်း အပြောအဆို ချိုသာပြီး ဈေးဝယ်တွေကို ရည်ရည်မွန်မွန် ဆက်ဆံတာကြောင့် သီရိရဲ့ ဈေးဆိုင်လေးလည်း အတော်လေး အဆင်ပြေသည်ဟု ပြောရမည်။ ဒီလိုနဲ့ ခြောက်လလောက်ကြာတော့ မိခင်ဖြစ်သူက သီရိကို ခေါ်ပြီးမေးသည်။

”သမီး……။ သမီးဆီမှာ ချစ်သူ မရှိသေးဘူးလား။”

”အို….။ အမေကလဲ ”

သီရိ ရှက်သလိုနဲ့ မျက်နှာလေး ငုံ့သွားမိသည်။ မျက်လုံးထဲမှာလည်း အမြဲတန်း စိတ်ထဲမှာ တိတ်တခိုး စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာချောချောက ပေါ်လာသည်။ ကိုကြီး………..။ သီရိ အခုအချိန်ထိ ဘယ်ယောကျ်ားလေးကိုမှ မကြိုက်ခဲ့ပဲ ကိုကြီးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ စွဲလမ်းခဲ့သည်။

ကိုကြီးနဲ့ စတွေ့ခဲ့တဲ့ အချိန်ကို ပြန်ပြီး သတိရမိသည်။ သီရိ ဆယ်တန်း တက်တုန်းကပေါ့။ ကျောင်းမုန့်စားဆင်းချိန် ကျောင်းရှေ့မှာ လှည်းလေးနဲ့ရောင်းတဲ့ ရေခဲခြစ်သည်ကြီး ရှိသည်။ သီရိ ရေခဲခြစ် သွားဝယ်တဲ့ အချိန်က ကျောင်းတက်ခါနီးမို့ ကျောင်းရှေ့မှာ လူရှင်းနေသည်။ ရေခဲခြစ်သည်ကြီးဆီမှာလည်း ဝယ်တဲ့လူ သုံးလေးယောက်လောက် ရှိသည်။ သီရိလည်း ရေခဲသုတ်ရောင်းတဲ့ ဦးလေးကြီး ရေခဲတွေကို ခြစ်နဲ့ ခြစ်နေတာကို ဘာမှမပြောပဲ ရပ်ကြည့်နေမိသည်။ သူမအလှည့်မှ မရောက်သေးတာကိုး။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြိုင်ကားအနီလေးတစ်စီးက ရေခဲသုတ်ရောင်းတဲ့ လှည်းရဲ့ဘေးနားမှာ လာရပ်ပြီး အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ချောချော အစ်ကိုတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး ဘာမှမပြောသေးပဲ ရေခဲသုတ်သည်ကြီး ရေခဲတွေ ထိုင်ခြစ်တာကို ရပ်ကြည့်နေသည်။

အရင်လာဝယ်တဲ့သူတွေကို ငါးရာတန်၊ သုံးရာတန် ၊ တစ်ရာတန် အသီးသီး ရောင်းသည်။ ငါးရာတန် ရေခဲသုတ်က စပျစ်သီးခြောက်တွေလည်းပါသည်။ ဖရုံယို ၊ နာနတ်ယိုတွေလည်းပါသည်။ ပြီးတော့ ခွက်ကြီးကလည်း အကြီးကြီး။

တစ်ရာတန်ကတော့ ရေခဲပေါ်မှာ ဖျော်ရည်အရောင် နှစ်မျိုးလောက် ဆမ်းပေးပြီး နို့ဆီကို ဇွန်းသေးသေးလေးနဲ့ တစ်ဇွန်းပဲ ဆမ်းပေးတာ တွေ့သည်။ သီရိ ….. လက်ထဲမှာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားတဲ့ တစ်ရာတန် အနွမ်းလေးတစ်ရွက်ကို ငုံ့ကြည့်မိသည်။

”သမီးလေး ဘယ်လောက်တန် ယူမလဲ။”

ရေခဲသုတ်သည် ဦးလေးကြီးရဲ့ အမေးကြောင့် သီရိ ကပျာကယာ မော့ကြည့်ပြီး….

” တစ်… တစ်ရာတန် ဦးလေး…။”

ရေခဲသုတ်သည် ဦးလေးကြီးကို တစ်ရာတန် အနွမ်းလေး တစ်ရွက်ကို ကမ်းပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြိုင်ကားနဲ့ ကိုကြီးဆီက စကားသံက ထွက်လာသည်။

” ဦးလေး… ကျွန်တော့်ကို ရေခဲသုတ် ငါးရာတန် တစ်ခွက် ၊ ပြီးတော့ ဟိုကောင်မလေးကိုလည်း ငါးရာတန်ပဲ လုပ်ပေးလိုက်ပါ။ ကျွန်တော်ပဲ ပေးပါ့မယ်။”

ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်ရင်း တစ်ထောင်တန် တစ်ရွက်ကို ထုတ်ပေးသည်။

”ရတယ်ဦးလေး ပြန်မအမ်းနဲ့တော့။ ဦးပဲယူထားလိုက်ပါ။”

ဈေးသည်ကြီးက ပထမလုပ်လို့ပြီးတဲ့ ရေခဲခြစ်ကို ပြိုင်ကားနဲ့ ကိုကြီးကို ကမ်းပေးသည်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ…. ကျောင်းတက် ခေါင်းလောင်းသံကို ကြားရသည်။ ကိုကြီး ရေခဲသုတ်ကို စားမလို့လုပ်နေရာကနေ မစားတော့ပဲ သီရိဆီကို လှမ်းပေးသည်။

”ရော့…… ကလေးလေး…။ ကျောင်းတက်နေပြီ။ ဆရာမ ဆူနေလိမ့်မယ် သွားတော့။”

သီရိ ရေခဲခြစ်ခွက်လေးကိုကိုင်ရင်း ခန့်ညားပြီး မင်းသားတစ်ယောက်လို ချောနေတဲ့ ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်တွေ့နဲ့ တွေတွေလေး ကြည့်နေမိသည်။

”သွားတော့….။ စာတွေ အများကြီးသင်ခဲ့…။ ဟုတ်ပြီလား ကလေးလေး။”

သီရိ ဆံပင်လေးတွေကို ခပ်သာသာ ပွတ်ရင်းပြောသည်။ သီရိလည်း ရင်တွေတုန်လာတာနဲ့ ကျေးဇူးတင်စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောနိုင်ပဲ အတန်းထဲကို အပြေးတစ်ပိုင်း ပြန်ပြေးဝင်ခဲ့သည်။ သီရိဘဝမှာ ကိုကြီးဝယ်ကျွေးတဲ့ ရေခဲသုတ်က စားလို့အကောင်းဆုံး ဖြစ်ခဲ့သည်။ နတ်သုဒ္ဓါနဲ့တောင် မလဲနိုင်လောက်အောင်ပဲ စိတ်ထဲမှာထင်မိသည်။

ဒီလိုနဲ့ သီရိဆယ်တန်းကို တစ်နှစ်ကျပြီး အိမ်ကဆက်မထားတော့တာနဲ့ ဆီဆိုင်မှာဝင်ပြီး အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။ တစ်ခါတစ်လေ သွားရင်းလာရင်း လမ်းမှာ ပြိုင်ကားအနီလေးနဲ့ ကိုကြီးကို တွေ့မိသည်။ ဆီဆိုင်မှာ ဆီထည့်ရင်း ကိုကြီးများ ဆီလာထည့်မလားဆိုပြီး မျှော်မိသေးသည်။

ကိုကြီးက သီရိတို့ဆိုင်မှာ ဆီထည့်လေ့မရှိဘူးထင်သည်။ သီရိအလုပ်လုပ်တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲလောက်မှာ တစ်ခါမှ ကိုကြီးနဲ့ မဆုံဖြစ်ခဲ့။ လမ်းမှာတော့ ကိုကြီးကို ပြိုင်ကားလေး မောင်းမောင်းသွားတာ မကြာခဏ တွေ့ဖူးခဲ့သည်။

”သမီး…. ။ အမေ မေးနေတယ်လေ။ ချစ်သူရှိနေပြီလားလို့…။”

မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ စိတ်မရှည်သလို မေးသံကြောင့် သီရိရဲ့ အတွေးတွေ ပြတ်တောက်သွားသည်။

”မ…. မရှိပါဘူး အမေ…။”

”အေး။ မရှိရင်လည်း ပြီးတာပဲ။ သမီးအသက်လည်း မငယ်တော့ဘူး။ အိမ်မှာ အားကိုးအားထား ယောက်ျားသား လိုတယ်ကွယ်။ မနေ့ကပဲ အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က သူ့တူလေးတစ်ယောက် နဲ့ သမီးကို လက်ထပ်ပေးဖို့ လာပြီးပြောသွားတယ်။”

”အို…. အမေကလည်း။ ကိုယ်နဲ့သိတာမှ မဟုတ်တာ။ လူဆိုးမှန်းမသိ ၊ လူကောင်းမှန်းမသိ။”

”ကောင်လေးက လူရိုးလေးပါ သမီးရယ်။ အရက်မသောက် ဆေးလိပ်မသောက် ကွမ်းမစား၊ သူ့မိဘတွေကလည်း သေသွားပြီ။ မြို့ထဲက ဘဏ်မှာ လုံခြုံရေးအစောင့် လုပ်နေတာ။ စိတ်ကူးမလွဲနဲ့ သမီး။ အခုချိန်မှာ သမီးကို လင်ကောင်းသားကောင်းနဲ့ တင့်တင့်တယ်တယ်လေး အမေမြင်ချင်တယ်။ ကြားလား….။ အမေ… မနက်ဖြန် အမေ့သူငယ်ချင်းလာရင် သူစီစဉ်တဲ့အတိုင်း သူ့တူနဲ့ သမီးကို နေရာချထားပေးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား။”

”ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ။”

ဒီလိုနဲ့ပဲ သီရိတစ်ယောက် ဘဏ်လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းလေး မတ်ဟဲထူးနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သည်။ မတ်ဟဲထူးက ကရင်လူမျိုး ။ ကရင်လူမျိုးဆိုပေမဲ့ သီရိတွေ့ဖူးတဲ့ ကရင်လူမျိုးတွေလိုမျိုး ဂင်တိုတိုတောင့်တောင့်မဟုတ်။ အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်နဲ့ ဗလံလေး။

သီရိ မတ်ဟဲထူးကို ပထမဆုံး စတွေ့တော့ ဒီလိုပုံစံမျိုးလေးနဲ့ ဘဏ်လုံခြုံရေး ဖြစ်နေတာကိုတောင် စဉ်းစားလို့မရ။ မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဘဏ်ကိုဓားပြတိုက်တာ မရှိလို့ တော်သေးသည်။ သူမယောက်ျားစောင့်တဲ့ ဘဏ်ကိုသာ တိုက်လို့တော့ တော်တော်လွယ်မှာပဲလို့ တွေးပြီး ရယ်မိသေးသည်။ မတ်ဟဲထူးနဲ့ မင်္ဂလာဦးည တွေ့ကြုံရမဲ့အရေးကို တွေးပြီး သီရိ ရင်လေးခဲ့သေးသည်။ သီရိက အပျိုမဟုတ်တော့လို့။ အပျိုစင် အမှေးပါးလေး မရှိတော့လို့။

……………………………………………………

မင်္ဂလာဦးညက မတ်ဟဲထူးကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ဘက်ချလာနိုက်ဆိုပြီး အရက်လိုက်တိုက်ခိုင်းသည်။ အရက်တိုက်ခိုင်းရင်း မတ်ဟဲထူးကိုလည်း အတင်းဇွတ်သောက်ခိုင်းသည်။ မတ်ဟဲထူးက မသောက်တတ်လို့ မသောက်ချင်ဘူးဆိုတော့လဲ မရ။ သူမသောက်ရင် ပြန်မလွှတ်ဘူးဆိုပြီး အတင်းဆွဲထားကြသည်။ မတ်ဟဲထူးလည်း တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဇနီးလေးနဲ့ အရမ်းကို အိပ်ချင်နေတာနဲ့ သူတို့တိုက်တဲ့ အရက်ကို နှာခေါင်းပိတ်ပြီး မော့သောက်လိုက်သည်။

တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက်တိုက်တာ သုံးခွက်မြောက်တော့ မတ်ဟဲထူး တော်တော်လေး မူးနေပြီ။ ဒါတောင် မတ်ဟဲထူးကို နောက်ထပ် အရက်ထပ်တိုက်သေးသည်။ သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က

“ဒီကောင် မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားလို့ သတို့သမီးလေး ငိုနေမယ်”

ဆိုပြီး တားလို့ ကံကောင်းသွားသည်။ နို့မို့ဆိုရင်တော့ အိမ်တောင် ပြန်ရောက်မည် မထင်ပေ။

မတ်ဟဲထူး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တစ်အိမ်သားလုံး အိပ်ကုန်ပြီ။ စိထားတဲ့ အိမ်တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ရင်း သီရိအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ သူ့မိန်းမသီရိက ကုတင်စောင်းမှာ အောက်ကိုခြေဆင်းထိုင်ရင်း သူ့ကို စောင့်နေသည်။

မတ်ဟဲထူး မျက်လုံးထဲမှာ အရမ်းလှနေတဲ့ ဇနီးလေးသီရိကို ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တာပဲ မှတ်မိလိုက်သည်။ နောက် ဘာဆက်ဖြစ်လဲဆိုတာ မမှတ်မိတော့။

…………………………………………………….

မင်္ဂလာဦးညက…

သီရီ ကုတင်စောင်းလေးမှာ ခြေဆင်းထိုင်ရင်း ယောကျ်ားဖြစ်သူ ပြန်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေမိသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း တော်တော်နဲ့ ပြန်မလွှတ်ကြသေး။ သီရိ ယောကျ်ားဖြစ်သူကိုစောင့်ရင်း အဖုတ်လေးထဲက အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုစိစိလေး ဖြစ်လာသည်။ မကြာခင် ကာမစပ်ရှက်ရမယ်ဆိုတဲ့ အသိက သီရိကို အတွေ့အကြုံတစ်ခါမှ မရှိဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးတစ်ယောက်လို ရင်ခုန်စေသည်။

သီရိအဖုတ်လေးထဲကို ယောကျ်ားဖြစ်သူ ပြန်ရောက်လာရင် သူ့အတန်ကြီးနဲ့ ထိုးမည်ဆိုတာကို တွေးပြီး ရင်တွေတုန်နေသည်။

“ကျွိ….”

အိမ်ရှေ့က အသံကြားရသည်။ ခြေသံ တစ်ဖျတ်ဖျတ်ကြားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ မတ်ဟဲထူးကို တွေ့သည်။ မတ်ဟဲထူးပုံစံက ဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့။ ဖြေးဖြေးချင်း သီရိအနားကပ်လာသည်။ အနားကပ်လာမှ မတ်ဟဲထူးဆီက အရက်နံ့ တထောင်းထောင်း ရနေသည်။

သီရိက အရက်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဆိုတော့ အရက်သမားတွေကို နေ့တိုင်းတွေ့ရသည်။ ဒီအရက်နံ့ကြီးကို သီရိ အမုန်းဆုံးဖြစ်သည်။ မတ်ဟဲထူး သီရိအနားကို ကပ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲချပစ်သည်။ သီရိ ကုတင်ပေါ် မှောက်ကျသွားတော့ မတ်ဟဲထူးက သီရိကိုယ်လုံးပေါ်ခွတက်ပြီး သီရိနှုတ်ခမ်းကို နမ်းဖို့ကြိုးစားသည်။

မတ်ဟဲထူးဆီက အရက်နံ့တွေ ရနေတာနဲ့ သီရိခေါင်းကို ဘယ်ညာယိမ်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ မထိအောင် ရှောင်သည်။ မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ သီရိ နားရွက်တွေရော၊ ပါးတွေရော၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးနဲ့ နားသယ်စပ်တွေကို တပြွတ်ပြွတ် နမ်းတော့သည်။

သီရိထမီလေးကတော့ မတ်ဟဲထူး တက်ဖိတာနဲ့ ပေါင်လည်လောက်ထိ ကျွတ်နေပြီ။ မတ်ဟဲထူး လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖြောင်းကနဲထွက်လာတဲ့ သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်သည်။

မတ်ဟဲထူးမူးနေတာကြောင့်ရော၊ သီရိကပေါင်ကို သေချာမကားပဲ စိထားတာကြောင့်ရော မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက အဖုတ်ထဲမဝင်ပဲ သီရိပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်လာသည်။ မတ်ဟဲထူးရဲ့ အတန်နဲ့ သီရိရဲ့ အစိလေးကို ထိထိမိမိ တစ်ချက် ပွတ်ဆွဲသွားတော့ သီရိ ဆီက ” အ… ” ကနဲ မြည်သံလေးပေါ်လာပြီး ပေါင်လေးကားသွားသည်။

မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကိုပဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်နေသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သီရိ အစိလေးကို ပွတ်ပွတ်ဆွဲသွားသလို ဖြစ်နေတော့ သီရိ စိတ်တွေပိုပြီး ထကြွလာသည်။

မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးနဲ့ အပေါ်က တက်ဖိထားတာကြောင့် လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သွင်းလိုက်လို့လဲ မလွယ်ဘူး ဖြစ်နေသည်။ သီရိ မတ်ဟဲထူးရဲ့ အတန်ကြီး အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာအောင် အဖုတ်လေးကို ကော့ကော့တင်ပေးနေမိသည်။ သီရိအဖုတ်ကလေးက ထွက်တဲ့ အရည်တွေကလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။

မတ်ဟဲထူးရဲ့ လီးတန်ကြီးလည်း သီရိအဖုတ်က ထွက်တဲ့ အရည်တွေနဲ့ လူးပြီး ပြောင်ချောနေပြီ။ သီရိပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ကားရင်း အပေါ်ကနေ မူးမူးနဲ့ ဆောင့်နေတဲ့ မတ်ဟဲထူးလီးတန်ကြီး အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာအောင် လုပ်နေသည်။

တစ်ချက် မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲကို စွပ်ကနဲ ဝင်လာသည်။ သီရိအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက အတန်ကြီးနဲ့ အတူ အထဲကို လိပ်ပြီး ဝင်သွားသည်။ သီရိဆီက ထွက်တဲ့အရည်ကြည်တွေကြောင့် အဝင်မခက်ပဲ မတ်ဟဲထူးရဲ့ လိင်တန်ကပေးတဲ့ အရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားရသည်။

” အ….။ ကျွတ်….. ”

သီရိခပ်တိုးတိုးလေးညည်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားမိသည်။ မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ အပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီး ဆောင့်ချနေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သားအိမ်ခေါင်းကို သွားသွားဆောင့်မိလို့ သီရိ အောင့်သလိုလို ခံစားရသည်။ အဝင် မနက်အောင် တင်ပါးကို အောက်ဖက်ကို ကော့လိုက်တော့ မတ်ဟဲထူးအတန်က အဖုတ်အတွင်းနံရံတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်ပြီး ပိုပြီးတော့ ခံလို့ကောင်းသည်။ အဲဒါနဲ့ သီရိလည်း တင်ပါးကို ဘယ်ညာယိမ်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို အောက်ကနေ ခံနေမိသည်။

မတ်ဟဲထူးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ တစ်ချက်ထက်တစ်ချက်ပိုပြီး ခံလို့ကောင်းလာသည်။ သီရိ အသံထွက်မှာစိုးလို့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ရင်း မတ်ဟဲထူးဆောင့်တာကို ခံနေသည်။ ခဏနေတော့ မတ်ဟဲထူးရဲ့ ကိုယ်လုံးက သီရိအပေါ်ကို ပြုတ်ကျလာသည်။ အတန်ကြီးကတော့ သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ ထည့်ရက်တန်းလန်း….။

”အာကွာ…..။ ”

ခံလို့ကောင်းနေရာကနေ ရုတ်တရက် ရပ်သွားတော့ သီရိ ရင်ထဲမှာ ဟာသွားပြီး အားမလိုအားမရလေး ငြီးမိသည်။ သီရိအဖုတ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကို သီရိအဖုတ်အတွင်းသားနံရံလေးတွေနဲ့ ညှစ်ပေးသည်။

”မတ်…. မတ်…..”

မတ်ဟဲထူးပါးကို ခပ်သာသာလေးပုတ်ရင်း ခေါ်ကြည့်တော့ ထူးသံမကြား။ မတ်ဟဲထူး မူးပြီး မှောက်သွားပြီ။

သီရိ စိတ်မရှည်သလိုနဲ့ မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးကို ဘေးကို အသာတွန်းချပြီး ထလိုက်တော့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက အဖုတ်လေးထဲက ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ သီရိ ရင်ထဲမှာ ဟာသွားသလို ဖြစ်သွားသည်။ သီရိ ရင်ထဲမှာ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်နေပြီ။ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားမှာ အတန်ကြီးက ထောင်ပြီး တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသည်။

သီရိ မတ်ဟဲထူး ပေါင်ကြားထဲမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြီးစိုလက်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်မိသည်။ မတ်ဟဲထူးအတန်က သီရိအရင်တွေ့ဖူးတဲ့ နှစ်ယောက်လို မဟားဒယားကြီး မဟုတ်။

သီရိလက်နဲ့ အရင်းကဆုပ်ပြီး ကိုင်လိုက်ရင် ထိပ်ဖူးနီနီရဲရဲက အပြင်ကို ထွက်နေသည်။ သီရိ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်း စိတ်တွေကြွလာတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးအတန်ပေါ်ကို အဖုတ်လေးနဲ့ တေ့ပြီး ခွထိုင်လိုက်သည်။

သီရိ တင်ပါးလေးကို နိမ့်ကာမြင့်ကာနဲ့ လီးကို အဖုတ်ထဲဝင်အောင် တစ်ရစ်ချင်းသွင်းသည်။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် မတ်ဟဲထူးလီးတန်က သီရိအဖုတ်လေးထဲကို ရှောရှောရှုရှုပဲ ဝင်သွားသည်။ သီရိ မတ်ဟဲထူးရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ထောက်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်သည်။

ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်း အရှိန်လွန်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို တစ်ချက်တစ်ချက် သွားသွားထိလို့ ကိုယ်ကိုအမြန်ဖော့လိုက်ရသေးသည်။ သီရိ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကပေးတဲ့ အရသာကို ခံစားနေသည်။

ကိုယ်လုံးလေးကို တွန့်တွန့်ပြီးတော့လည်း မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးပေါ်မှာ စကောဝိုင်းမွှေ့မွှေ့ပြီးဆောင့်သည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ သီရိ အဖုတ်လေးထဲက အရမ်းကောင်းလာတာနဲ့ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးပေါ့သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

” အား…. မတ်ရယ်….။ ”

သီရိ မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး မတ်ဟဲထူးရဲ့ အရက်နံ့ထွက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို မွတ်သိပ်စွာ နမ်းလိုက်သည်။ သီရိဖင်ကတော့ မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်တုန်း….။ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလည်း မတ်ဟဲထူး အတန်ကြီးကို တရွရွှ ညှစ်နေကြသည်။

သီရိ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို အိပ်မောကျနေတဲ့ မတ်ဟဲထူးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း မတ်ဟဲထူးကိုစွဲလမ်းသွားသလို ခံစားရသည်။ ကိုယ့်ယောက်ျားဖြစ်လာပြီဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်ကြောင့်လား။ သီရိအဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ အချောင်းဆီကပေးတဲ့ အရသာကြောင့်လား ဆိုတာတော့ သီရိဝေခွဲလို့မရ…။ သီရိ မတ်ဟဲထူးမျက်နှာကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးနှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရနမ်းရင်း အောက်ကလည်း ပြန်ပြီးဆောင့်နေသည်။

ဆီးခုံချင်းထိတဲ့ အသံတစ်ဖန်းဖန်းက အခန်းလေးထဲမှာ ခပ်မှန်မှန် ထွက်နေသည်။ သီရိခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာရမ်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ချနေသည်။ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီး ဆတ်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ပူပူနွေးနွေးအရည်တွေ သီရိ အဖုတ်လေးထဲ ဒလဟော ဝင်လာသည်။ သီရိ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး နည်းနည်းပျော့ချင်လာတဲ့ မတ်ဟဲထူး လီးတန်ပေါ်မှာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ချလိုက်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီး ဒုတိယတစ်ကြိမ် ပြီးသွားတော့သည်။

” အား….။ ကောင်းလိုက်တာ မတ်ရယ်…..။”

သီရိ ခပ်တိုးတိုးလေးညည်းရင်း မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးပေါ်မှာအိပ်ရင်း အမောဖြေလိုက်သည်။ တအောင့်လောက်ကြာလို့ အမောပြေတော့မှ သီရိ မတ်ဟဲထူးကိုယ်ပေါ်ကနေ လှိမ့်ပြီးဆင်းလိုက်သည်။ သီရိ အဝတ်တစ်ခုနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ပေပွနေတာတွေ ရှင်းလင်းပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးကို အဝတ်အစား သေချာပြန်ဝတ်ပေးပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်သည်။

‘ ဒီလိုကျတော့လည်း ယောကျ်ားယူရတာ တော်တော်ကောင်းတာပဲ။ ‘

သီရိ အိပ်မပျော်ခင် တွေးဖြစ်အောင် တွေးမိလိုက်သေးသည်။ မနက်ကျတော့ ကိုယ်တော်ချောက နေမြင့်မှ နိုးလာသည်။ အမေတို့က စောစောထဲက ထမင်းစားပြီးသွားတာနဲ့ ကိုယ်တော်ချောကို တစ်ယောက်ထဲ ထမင်းပြင်ကျွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားရင်း မတ်ဟဲထူးက အားနာသလို ကြည့်ရင်းပြောသည်။

“ညက မူးသွားလို့ ဘာမှမသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ်”

တဲ့….။ ဘာမှမသိတာပဲ ကောင်းပါတယ်။ သိသာသိရင် သီရိ သောင်းကျန်းတာတွေ့ပြီး သူ့မိန်းမတော်တော်နှာထတာပဲလို့ ထင်သွားလောက်သည်။သီရိလည်း

” ရပါတယ် မတ်ရယ်”

လို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ညရောက်ရင် မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကပေးမဲ့ အရသာကို ထပ်ပြီး ခံစားချင်နေသေးသည်။

…………………………………………………

မတ်ဟဲထူး ဘဏ်ကနေ သုံးရက်ခွင့်ပေးထားလို့ အလုပ်မသွား…။ အိမ်မှာပဲ တစ်နေကုန်နေသည်။ အိမ်မှာ အမေရော မောင်လေးရော ရှိနေတာမို့ သီရိရော၊ မတ်ဟဲထူးရော ဘယ်လိုမှ လှုပ်ရှားဖို့ အခွင့်မသာဘူး ဖြစ်နေသည်။

ညဘက် ထမင်းစားပြီးတော့ အမေနဲ့ မောင်လေးက အိပ်ယာဝင်သွားကြသည်။ သီရိကတော့ အိပ်ယာမဝင်သေးပဲ အိမ်ရှေ့မှာ စာထိုင်ဖတ်နေလိုက်သည်။ စာဖတ်နေတဲ့ သီရိကို မတ်ဟဲထူးက တစ်ချက်တစ်ချက် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေသည်။ သီရိ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အသာဆက်နေလိုက်တော့ မသိမသာ သန်းပြသေးသည်။

သီရိလည်း မနည်းစိတ်ကိုထိန်းပြီး အိပ်ယာထဲ မသွားသေးတာ….။ အိပ်ယာထဲရောက်တာနဲ့ စိတ်တွေလွတ်ပြီး မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားထဲက အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲ ဆွဲသွင်းမိမှာစိုးလို့…။

မနေ့ညက စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကဲခဲ့ပေမဲ့ မတ်ဟဲထူးပြန်ရောက်တာ ညဉ့်နက်နေတာရော၊ အမေတို့က မင်္ဂလာပွဲကြောင့် အိပ်ရေးပျက်တာကြောင့်ရော စောစောစီးစီး အိပ်ကုန်ကြလို့ သီရိလုပ်တဲ့ အသံတွေမကြားလောက်ဘူး။ ဒီနေ့တော့ စောသေးသည်။ အမေကတော်တော်နဲ့ အိပ်ပျော်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခါတလေ ခြေဆစ်လက်ဆစ်တွေ ကိုက်လို့ဆိုပြီး ညလယ်ခေါင်အထိ အိပ်မပျော်တတ်ဘူး။

မတ်ဟဲထူးကတော့ သီရိနားမှာပဲ မယောင်မလည်နဲ့ လျှောက်ပြန်သံပေး လုပ်နေသည်။ တော်တော်လေး ကြာတော့မှ သီရိ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အမေတို့ အခန်းထဲက ဟောက်သံတွေ ထွက်လာပြီ မဟုတ်ပါလား။

မတ်ဟဲထူးလည်း သီရိနောက်ကနေ ကုပ်ချောင်းချောင်းနဲ့ လိုက်ဝင်လာသည်။ သီရိ သူ့ယောက်ျားဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ပြုံးမိသေးသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ မတ်ဟဲထူးက သီရိကိုယ်လုံးကို လက်ညိုးထိုးပြီး တစ်ခုခုပြောသည်။ လေသံနဲ့ပြောတာရော ကရင်အသံက ဝဲတာကြောင့်ရော ဘာပြောလိုက်မှန်းတော့ သီရိသေသေချာချာ မကြားလိုက်ရ…။ ဟိုဟာလုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောတာပဲ ဖြစ်မည်။

သီရိလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။ မတ်ဟဲထူး လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါစေ။ မတ်ဟဲထူး ကုတင်ပေါ်ကို ကမန်းတကတန်း တက်လာပြီး သီရိ အင်္ကျီက နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို ဆွဲဖြုတ်သည်။ ကြယ်သီးဖြုတ်တဲ့ မတ်ရဲ့လက်တွေက ကတုန်ကရင်နဲ့…၊ ကြောက်နေသလိုမျိုး…။

ညအိပ်ခါနီးမို့လို့ အတွင်းခံမဝတ်ထားတဲ့ သီရိ နို့ဖြူဖြူတွေက နှစ်ပေမီးချောင်းအောက်မှာ ဖောင်းတင်းနေသည်။ မတ်ဟဲထူး သီရိနို့ကြီးတွေကို မမြင်ဖူးသလို တော်တော်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေသည်။ မတ်ဟဲထူး အကြည့်တွေက သီရိကို မရိုးမရွ ဖြစ်စေသည်။

” ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ…။ ”

သီရိ ညုတုတုလေး ပြောလိုက်သည်။

” လှ…. လှလို့ပါ။ ”

” စို့ပေးလေကွာ…။”

သီရိ နို့စို့ပေးဖို့ပြောတော့ စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး မတ်ဟဲထူးမျက်နှာက သီရိရင်ဘတ်ပေါ်ကို ဆတ်ကနဲ မှောက်ကျလာသည်။

“အော်…..။ ဒါမျိုးကျတော့လည်း သွက်လိုက်တာ…။”

မတ်ဟဲထူး သီရိနို့အုံလှလှတွေကို စို့နေသည်။ နို့အုံဆိုတာထက် နို့သီးခေါင်းနီနီလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့နေတာ။ တကယ့်ကလေးတွေ နို့စို့သလိုမျိုး..။ လျှာလုံးဝမပါဘူး..။

သီရိ မတ်ဟဲထူး နို့စို့နေတာကို အသာငုံ့ကြည့်ရင်း မတ်.. တော်တော် ရိုးအတာပဲလို့ တွေးမိလိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထနေတဲ့ သီရိအတွက် မတ်ဟဲထူးစို့တာကလည်း အရသာတော်တော်ရှိသည်။ တော်တော်ကြအောင် စို့ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းတွေ ကျိန်းလာတော့မှ နို့စို့တာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

” မတ်… တော်တော့ကွာ…။ လုပ်တော့…။ ”

မတ်ဟဲထူး ကမန်းကတန်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်က အကောင်ကတော့ ခေါင်းထောင်နေပြီ။ မတ်ဟဲထူး သီရိပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အတန်ကို အဖုတ်ဝမှတေ့ပြီး ထိုးထည့်သည်။ သီရိ အဖုတ်က ထွက်တဲ့ အရည်တွေနဲ့ မတ်ဟဲထူးဟာက အထဲကို မဝင်ပဲ ချော်ထွက်သွားသည်။ အောက်က ငံ့လင့်နေတဲ့ သီရိ အားမလိုအားမရနဲ့ ဟာကွာ…. ကျွတ်ခနဲမြည်အောင် စုတ်သတ်လိုက်သည်။

လုပ်ချင်လိုက်တာလည်းပြာလို့ လုပ်လိုက်တော့လည်း ချာလို့ဆိုတာ မတ်လိုလူမျိုးပဲ…။ သီရိ တွေးရင်း စိတ်မရှည်တော့တာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲက လီးကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်သည်။ မတ်ဟဲထူးလည်း အပေါက်တည့်သွားတာနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။

” အ…. နာတယ်….။ ”

တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ အတန်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို သွားဆောင့်လို့ သီရိ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

” ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလားဟင်…..။ ”

မတ်ဟဲထူး သီရိကို ခပ်တိုးတိုးမေးသည်။

” ရတယ်….။ မထုတ်နဲ့ မတ် ၊ လုပ်တော့…..။ ”

သီရိ ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မတ်ဟဲထူး သီရိအပေါ် မှောက်အိပ်ပြီး ဆောင့်သည်။ သူ့ကိုယ်လုံးက သီရိအပေါ်တော့ ပိမနေ။ လက်နှစ်ဘက်က ဘေးကို ဒိုက်ထိုးသလိုမျိုး ထောက်ထားလို့ ဖြစ်သည်…။

မတ်ဟဲထူး သီရိအဖုတ်ကို ဇယ်ဆက်သလိုပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်။ သီရိအဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်နေတာနဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေသည်။ အချက် သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးတစ်ယောက် တအင့်အင့်ငြီးရင်း သီရိအဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားသည်။ ပြီး ပြီးချင်းပဲ သီရိကိုယ်ပေါ်ကနေ လှိမ့်ဆင်းပြီး ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး သီရိဘေးမှာ ဝင်အိပ်သည်။

သီရိက မပြီးသေး။ မတ်ဟဲထူး ဆောင့်လုပ်တာ ကောင်းခါစပဲ ရှိသေးသည်။ အဖုတ်ထဲကရတဲ့ အရသာ အကြွင်းအကျန်လေးတွေကို ခံစားရင်း မတ်များ ထပ်လုပ်မလားဆိုပြီး စောင့်နေသေးသည်။ ခဏနေတော့ မတ်ဟဲထူးဆီက ဟောက်သံကြားရသည်။

”ဟာကွာ…. ဒီကရင်လေးကတော့….။”

သီရိတစ်ယောက်ထဲ မကျေမနပ်နဲ့ ငြီးတွားမိသည်။ လင်ဖြစ်သူက အိပ်နေပြီဆိုမှတော့ သီရိ ဘာလုပ်လို့ရဦးမှာလဲ။ အိပ်နေတဲ့လူကို

”သီရိ မပြီးသေးလို့ တစ်ခါလောက် လုပ်ပေးပါဦး”

လို့ နှိုးပြီးပြောရမလို ဖြစ်နေပြီ။ သီရိအဖြစ်က ရယ်ရမလို၊ ငိုရမလိုနဲ့ အီလည်လည်ကြီး…။

သီရိ အင်္ကျီကြယ်သီးပြန်တပ် ထမီကို ပြန်ပြင်ဝတ်ရင်း တရွရွဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်မိသည်။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်တုန်းပဲ ….။ ဟူး…. သီရိ အိပ်ပျော်အောင် မနဲကျိတ်မှိတ်ပြီး အိပ်ရသည်။ အဖုတ်ထဲက မပြီးသေးတာကြောင့် ရင်တွေက ပူနေတုန်းပဲ ရှိသေးသည်။တော်တော်လေး ညဉ့်နက်မှ သီရိ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ပထမတစ်ရက်တော့ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့လို့နေမှာပါဆိုပြီး စိတ်ဖြေလိုက်သည်။

နောက်နေ့ည ထပ်ပြီး လုပ်တော့လည်း မတ်ဟဲထူးလုပ်ပုံက ပထမနေ့ကအတိုင်းပဲ…။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ သီရိကို ထမိန်လှန် ၊ အတင်းတက်လုပ်ပြီး အိပ်သွားပြန်သည်။ သီရိလည်း မတ်ဟဲထူးကို ထုတ်ပြောရမှာ ရှက်တာနဲ့ မတ်ဟဲထူးလုပ်သမျှ ဘာမှမပြောပဲ နေရသည်။

မတ်ဟဲထူး ခွင့်ရက်သုံးရက် ကုန်သွားလို့ အလုပ်ဆင်းပြီ။ ဘဏ်ဝန်ထမ်းဆိုတော့ လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က နေ့ဆိုင်းလည်းရှိသည်၊ ညဆိုင်းလည်းရှိသည်။ နေ့ဆိုင်းဆို တစ်နေကုန် အပေါက်ဝမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လာသမျှလူကို တံခါးဖွင့်ပေးရသည်…။ အပြန်မှာ နေပူရင်လည်း ထီးလိုက်မိုးပေးရသည်။ တစ်နေကုန် မတ်တပ်ရပ်ရတာဆိုပြီး ညဘက်ပြန်ရောက်ရင် ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာထဲ တန်းဝင်ပြီး အိပ်သွားတော့သည်။ သီရိလည်း မတ်တစ်ယောက် ပင်ပန်းလို့ ဖြစ်နေတာပါလေဆိုပြီး ခွင့်လွှတ်ပြီး နေရသည်။

နေ့ဆိုင်းဆိုရင် ပင်ပန်းလို့ မလုပ်ဖြစ်ဘူးဆိုတော့ ညဆိုင်းကျတော့ မတ်ကို တွေ့တောင် မတွေ့ရ။ ဘဏ်မှာသွားပြီး ညစောင့်လုပ်ရလို့ဖြစ်သည်။ ဂျူတီပြီးလို့ ပြန်ရောက်တော့လည်း တစ်နေကုန်မထပဲ အိပ်နေတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ သုံးလေးရက်လောက်မှ တစ်ခါ စိတ်တွေကြွလာပြီး သီရိကို ကမူးရှုးထိုး တက်လုပ်တတ်သည်။ အဲလို လုပ်တိုင်းလည်း ကြာကြာလုပ်နိုင်တာ မဟုတ်… ။ အလွန်ဆုံး သုံးလေးမိနစ်ပဲ။ သုံးမိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ တရှုးရှုးဖြစ်လာပြီး ပြီးသွားတတ်သည်။ ကြာလာတော့ သီရိ ဘဝမှာ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ဘာမှမဟုတ်သလို ဖြစ်လာသည်။

ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံတုန်းကလည်း နာနာကျင်ကျင်နဲ့ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်။ ယောကျာ်းရတော့မှသာ မင်္ဂလာဦးညမှာ မတ်ဟဲထူးမူးမူးနဲ့ လုပ်တာ ခံဖူးပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားဖူးခဲ့ရသည်။ အဲဒါကလည်း မတ်ဟဲထူး မူးနေလို့။ အရက်တွေ အများကြီး သောက်ထားတာနဲ့ မူးပြီးလို့ ကြာကြာလုပ်နိုင်တာ ဖြစ်သည်။ ကြာကြာလုပ်နိုင်အောင် မတ်ဟဲထူးကိုပဲ ညတိုင်း အရက်သောက်ခိုင်းရမလို ဖြစ်နေပြီ။

အဲလိုနဲ့ပဲ သီရိ မတ်ဟဲထူးနဲ့ လက်ထပ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုချိန်ထိ သားသမီး မရသေး။ ဘယ်သူ့ဘက်က ချို့ယွင်းတာလည်းတော့ မသိ။ အမေကလည်း မြေးချီချင်ပြီလို့ သီရိကို တစ်ဖွဖွပြောသည်။ မတ်ဟဲထူးကို ပြန်ပြောပြတော့ ကိုယ်လည်း လုပ်တာပဲလေကွာလို့ပဲ မရေမရာ ပြန်ပြောသည်။

………………………………………………….

တစ်နေ့….။

သီရိ အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အရောင်းမြှင့်တင်ရေးကျသည်။ သီရိတို့နေတဲ့ မြို့ထဲနဲ့ နည်းနည်းဝေးတဲ့ မြို့စွန်က ဘီယာဆိုင်..။ ပန်းကုံးစွပ်လို့ရတဲ့ ကောင်မလေးတွေ သီချင်းဆိုတဲ့ စင်တင် တေးဂီတလည်းရှိသလို၊ ကောင်မလေးတွေကို ဆက်ရှင်ကြေးပေးပြီး အခန်းထဲခေါ်သွင်းလို့ရတဲ့ ကေတီဗီခန်းလည်းရှိသည်။

သီရိကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ရှေ့မှာ ခုံလေးခင်း အရက်ပုလင်းလေးတွေတင်ပြီး ဝင်လာသမျှ လူတစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်ကို မေးရုံပေါ့။ ဆိုင်ထဲမောင်းဝင်လာတဲ့ ကားတစ်စီးကိုတွေ့တော့ သီရိရင်တွေခုန်တာ မြန်လာသည်။

” အနီရောင် …. ပြိုင်ကားလေး….။ ဒါဆို… ကို… ကိုကြီး…။”

ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာတဲ့ ကိုကြီးမျက်နှာက မလန်းဘူး။ တစ်ခုခုကို ဝမ်းနည်းနေသလိုပဲ။ အဝင်ဝမှာ သီရိက ဘာသောက်မလဲမေးတော့ စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ အရက်ပုလင်းတွေကို ကြည့်ရင်း ပြုံးရောင်သန်းလာပြီး ပုလင်းကြီးတစ်လုံး မှာသွားသည်။ အမြည်းကတော့ ကောင်းမယ်ထင်တာ မှာပေးပါတဲ့။ ဆိုင်မှာလူတွေကြပ်နေတာမို့ ကိုကြီး ဝင်လာတာကို ဘယ်သူမှ ဆီးပြီး မမေးကြ..။

“အေးအေးဆေးဆေး တစ်ယောက်ထဲ သောက်လို့ရမဲ့ နေရာရှိလား”

လို့ သီရိနားကပ်ပြီး မေးတော့.. သီရိက

“ရှိတယ်… ၊ ဟိုးကအခန်းလေးတွေထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေး သောက်လို့ရတယ်”

လို့ ပြောလိုက်သည်။ သီရိ စားပွဲထိုးလေးတစ်ယောက်ကို လှမ်းခေါ်ပြီး

“ဒီအစ်ကိုကြီးက အခန်းတစ်ခန်းယူမယ်”

လို့ ပြောပေးတော့ ကိုကြီးလည်း စားပွဲထိုးလေးနဲ့ ကေတီဗီခန်းလေးထဲ ပါသွားသည်။ သီရိ ဆိုင်ပေါက်ဝမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုကြီးရှိတဲ့ အခန်းလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုကြီးအကြောင်းကို တွေးနေမိသည်။

ကိုကြီးနဲ့သာ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်…. ။ ကိုကြီးက ရုပ်လည်းချောသည်၊ သဘောလည်း ကောင်းသည်၊ ပိုက်ဆံလည်း ရှိပုံရသည်။ ကိုကြီးနဲ့သာ လက်ထပ်ဖြစ်ရင် ပြိုင်ကားလှလှလေးနဲ့ ဖြစ်နေလောက်သည်။ ကိုကြီးက စေတနာလည်းကောင်းတော့ သီရိသာ ကိုကြီးချစ်သူဆိုရင် သီရိလိုချင်တာတွေ အကုန်ဝယ်ပေးလောက်သည်။ သီရိနားထောင်ဖူးတဲ့ ဟိုသီချင်းထဲကလိုမျိုးပေါ့….။ ပြိုင်ကားလား ဟတ်စကီးလားဆိုတာ…။

ပြိုင်ကားကတော့ ရှိပြီးသားပဲ….။ သီရိ အခုဆိုရင် လင်ရှိမယား ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ တခြားယောက်ျားအကြောင်း မတွေးတာပဲ ကောင်းပါတယ်လေဆိုပြီး အတွေးစတွေကို အမြန်ဖြတ်လိုက်ရသည်။

”ချွတ်ချွတ်….. ”

ခေါ်သံကြားလို့ ကြည့်မိတော့ အခန်းဝမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုကြီးကို တွေ့သည်။ သီရိကို လက်တစ်ချောင်းထောင်ပြပြီး အခန်းထဲကို ဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့ ပြန်ဝင်သွားသည်။ အရက်မှာတာ ဖြစ်မှာပါလေဆိုပြီး အရက်ပုလင်းယူပြီး သီရိကိုယ်တိုင်ပဲ သွားပို့လိုက်သည်။

ဆိုင်က စားပွဲထိုးလေးတွေကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ သူ့အလုပ်နဲ့သူ ရှုပ်နေကြသည်။ အခန်းထဲမှာ အရက်သွားချတော့ ကိုကြီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လန်နေသည်။ ကိုကြီး တော်တော်လေးမူးနေပုံပဲ…။ အရင်က မသောက်ဖူးဘူးလား မသိပါဘူး။

“အစ်ကို မူးနေပြီထင်တယ်… ထပ်ပြီးမသောက်တော့ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်… ကားမောင်းပြီး ပြန်ရမဲ့ ကိုကြီးကို အန္တရာယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့”

သီရိ သတိပေးမိသည်။ သီရိအသံကြားတော့ ကိုကြီး မျက်လုံးမှိတ်ထားရာကနေ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်သည်။

”ဝတ်ရည်….. ကိုယ့်ဆီလာပါဦးကွာ….။ ”

ကိုကြီး ဆိုဖာပေါ်ကနေထလာပြီး သီရိကိုယ်လုံးလေးကို ပြေးဖက်သည်။

” အို…. ကိုကြီး….. မှားနေပြီနော်….။ ဝတ်ရည်မဟုတ်ဘူး….။ လွှတ်ပါ….။”

သီရိပြောသာပြောနေရတာ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ပဲ အလိုက်သင့်လေး ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ သီရိ ငယ်ငယ်ထဲက စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတဲ့ အစ်ကို…။ အခု သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ သီရိရောက်နေပြီ။

သီရိ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို ရင်တွေခုန်လာမိသည်။ ကိုကြီးက ဖက်ထားရုံတင်မဟုတ်ပဲ လက်တစ်ဖက်က သီရိခါးကိုပွေ့ရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က သီရိတင်ပါးအိအိနှစ်လုံးကို ပွတ်သတ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း

”ဝတ်ရည်ရယ်…. ချစ်လိုက်တာကွာ”

လို့ တဖွဖွပြောရင်း သီရိ ပါးပြင်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ပြီးနမ်းနေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ သီရိ နားရွက်လေးတွေကို နမ်းရင်း လျှာနဲ့ နားရွက်လေးထဲကို ထိုးထိုးကလိတော့ သီရိ ကြက်သီးတွေတောင် ထလာရသည်။

သီရိရဲ့ လည်တိုင်ဝင်းဝင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင်စုပ်ရင်း လက်ကလည်း သီရိနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ သီရိ စိတ်တွေ ကြွလွန်းလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် ထောင်ပြီး စူကြွနေရပြီ။

ကိုကြီးက သီရိကို ဖက်ထားရင်းကနေပဲ ဆိုဖာဆီကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲခေါ်သွားလို့ ဆိုဖာနားဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် သီရိမသိလိုက်ရ။ သီရိကိုဖက်ထားရာကနေ လွတ်သွားတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေရာကနေ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ထားသည်။

KTV အခန်းလေးထဲက မီးမှိန်မှိန်အောက်မှာ ကိုကြီးအတန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ကြီးတာလည်း အကြီးကြီးပဲ…။ သီရိတွေ့ဖူးတဲ့ သူတွေထဲမှာ အကြီးဆုံးလို့ ပြောရမလိုပဲ။ မတ်ဟဲထူးအတန်နဲ့ဆိုရင် အရှည်ရော အတုတ်ရော တော်တော်လေးကွာတယ်လို့ ပြောရမည်။

”ဝတ်ရည်…. စုပ်ပေးဦးကွာ…။”

“အို….”

သီရိ ရှက်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ သီရိ အခုချိန်ထိတစ်ခါမှ လီးမစုပ်ဖူး။ သီရိ ကိုကြီးရဲ့ အတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေကြွလွန်းလို့ အဖုတ်လေးထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပြီ။

” ဘယ်သူမှသိတာမှ မဟုတ်တာကွာ…။”

သီရိတစ်ယောက်ထဲ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ကိုကြီးပေါင်ကြားထဲမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကိုကြီးအတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုကြီးအတန်က ကြီးလွန်းလို့ ပါးစပ်ကို အတော်လေး ကျယ်ကျယ်ဟပြီး စုပ်ရသည်။

စုပ်ရင်းစုတ်ရင်း အရသာတွေ့လာတာနဲ့ အတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာနဲ့ နေရာအနှံ့ လျက်သည်။ အချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မြည်အောင် အားရပါးရနဲ့ စုပ်ပေးနေမိသည်။ သီရိ ရဲ့ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်က အခန်းထဲမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံနဲ့ အပြိုင်ထွက်နေသည်။

” ရပြီ… တော်တော့”

လို့ပြောပြီး ကိုကြီး ဆိုဖာပေါ်ကထလာပြီး သီရိကို ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ သီရိ ပက်လက်လေး အိပ်လိုက်သည်။ ကိုကြီးက သီရိဝတ်ထားတဲ့ စကတ်အောက်အနားစကို အပေါ်ကို မရမက ဆွဲတင်နေသည်။

သီရိ ဖင်ကို ကြွပေးထားတာတောင် စကတ်က သီရိ ဖင်လုံးကောက်ကောက်နဲ့ ငြိပြီးအပေါ်ကို ဆွဲတင်လို့ မရ။ မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီး သီရိ အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီက စကတ်နဲ့ တစ်ဆက်တည်း ဆိုတော့ သီရိကိုယ်လုံးပေါ်မှာ ဘရာစီယာလေးနဲ့ ပင်တီလေးပဲ ရှိတော့သည်။

သီရိလည်း အချိန်မရှိတာနဲ့ ဘရာနဲ့ ပင်တီကိုပါ တစ်ခါထဲ ချွတ်လိုက်သည်။ သီရိ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားပြီ။ ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ သီရိပေါင်ကြားထဲမှာ ကိုကြီးနေရာယူသည်။ သီရိ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို သူ့အတန်ကြီး တရစ်ပြီးတရစ် တိုးဝင်လာသည်။

သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေသည်။ ကိုကြီးကို စုပ်ပေးထားတာကြောင့် အတန်ကြီးမှာ သီရိ သွားရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတာရယ်၊ သီရိအဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ အများကြီး ထွက်နေတာကြောင့်သာ တော်သေးသည်။

ကိုကြီးက သူ့ဟာကြီးကို တစ်ခါထဲ အဆုံးထိ မသွင်းသေးပဲ တစ်ဝက်လောက်နဲ့ နဲနဲချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ သီရိလည်း အားမရတော့တာနဲ့ တင်ပါးကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးမိသည်။ ကိုကြီးကို အဆုံးထိ ထည့်စေချင်လှပြီ။ သီရိ စိတ်ထဲ ဖြစ်နေတာကို သိလို့ပဲလားတော့မသိ…။ ကိုကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုက်တာ အတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး သီရိအဖုတ်လေးထဲ ဝင်သွားသည်။

”အား….. ကောင်းလိုက်တာ…”

သီရိရဲ့ တရွရွဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက အပြည့်အသိပ်ဝင်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို ဆုပ်ဆုပ်ပြီး ညစ်နေကြသည်။ ကိုကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ အဖုတ်ထဲကို တစ်ချက်တိုးဝင်လာတိုင်း တစ်ချက်ဆိုသလို အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသည်။

“ကိုကြီး မြန်မြန်လေး…. ”

သီရိ မပွင့်တပွင့်လေး တောင်းဆိုမိသည်။ ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည်။ ခပ်ထွားထွားအတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ လွန်းထိုးသလို အဝင်အထွက် လုပ်နေကြသည်။ သီရိ အဖုတ်လေးထဲ အတန်ကြီး ဝင်ထွက်နေတာကို ခေါင်းလေးအသာငုံ့ရင်း ကြည့်မိသည်။

ကေတီဗီအခန်းလေးရဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အတန်ကြီးက အရည်တွေနဲ့ တင်းပြောင်နေသည်။ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံ တဖောင်းဖောင်းကလည်း အခန်းလေးထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ အသံလုံခန်းဖြစ်တာမို့သာ တော်သေးသည်။ သီရိလည်း အရမ်းကောင်းတာနဲ့ ပါးစပ်ကနေ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ အော်မိအော်ရာတွေ အော်ဖြစ်သည်။

”ကိုကြီးဆောင့်…. ကောင်းလာပြီ….. နာနာလုပ်ပါ ကိုကြီးရဲ့….။”

ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းတွေအောက်မှာ သီရိတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံရင်း ကာမလမ်းဆုံးသို့ တက်ရောက်သွားသည်…။

”အား… ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရယ်….။”

သီရိအပေါ်မှာ အုပ်မိုးထားတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အသာပွတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ သီရိကသာ တစ်ခါပြီးသွားတာ အပေါ်က ဆောင့်နေတဲ့ ကိုကြီးက မပြီးသေး။ တင်ပါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ ရေရေလည်လည် ဆောင့်နေသည်။ ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းအောက်မှာ သီရိရဲ့ စိတ်တွေ တစ်ခါပြန်ပြီး ထကြွလာရသည်။

ဆိုဖာပေါ်က တင်ပါးလုံးလုံးကောက်ကောက်လေးကို ပင့်ကာပင့်ကာနဲ့ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပိုပြီး မြန်လာသည်။ အားလည်း ပိုပြီး ပါလာသည်။ ကိုကြီးဆီက နှာမှုတ်သံတရှုးရှုးက ပိုပြီးကျယ်လောင်လာသည်။ ကိုကြီး ပြီးတော့မယ်ထင်သည်…။

သီရိလည်း အဖုတ်လေးထဲမှာ စိတ်ကိုသေချာနှစ်လိုက်ပြီး အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို ညှစ်ညှစ်ပြီး အရသာခံနေလိုက်သည်။ ဒီလိုအရသာမျိုး ခံစားရတဲ့ အခွင့်အရေးဆိုတာ သီရိဘဝမှာရဖို့ တော်တော်လေး ခဲယဉ်းလှသည် မဟုတ်ပါလား။ သီရိလည်း နောက်တစ်ခါ ပြီးဆုံးဖို့ နီးကပ်လာတာနဲ့အတူ အဖုတ်ထဲကလည်း အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလာသည်။

ကိုကြီး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ခပ်နာနာ ဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ပူပူနွေးနွေး သုတ်ရည်တွေ သီရိအဖုတ်လေးထဲ ပန်းထွက်လာသည်။ ကိုကြီးဆီကထွက်တဲ့ အရည်နွေးနွေးတွေက သားအိမ်ခေါင်းထိရောက်အောင်ပဲ ပူဆင်းသွားသည်။

”အား…. ကောင်းလိုက်တာ…. ”

ကိုကြီးဆီက အရည်နွေးနွေးတွေ ဝင်လာတာနဲ့ သီရိလည်း တင်ပါးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကော့တင်ရင်း ခြေချောင်းလေးတွေ ကုတ်ကွေးသွားပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ ကိုကြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ မှောက်ချပြီး အိပ်နေသည်။ သူ့ အတန်ကြီးကတော့ သီရိအဖုတ်လေးထဲက ဆွဲမထုတ်သေး။

မတောင့်တစ်တောင် အနေအထားနဲ့ တပ်ရပ်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ အတန်ကြီးကို အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း ကာမအရသာကို သီရိတစ်ယောက် ပီပီပြင်ပြင် ခံစားနေသည်။ တအောင့်လောက်နေမှ သီရိ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ အသာလေးရုန်းထွက်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်သည်။

ကိုကြီးကိုလည်း အဝတ်အစားတွေ သေချာပြန်ဝတ်ပေးပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ သေသေချာချာလေး နေရာချပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းမော့ပြီး မှိန်းနေတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာလှလှကို ကြည့်ရင်း သီရိ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရသည်။ ဝမ်းနည်းတာက ကိုကြီးနဲ့ ဒီဘဝမှာ ဆုံနိုင်ခွင့် မရှိတော့လို့… ၊ ဝမ်းသာတာကတော့ ကိုကြီးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ရင်းရင်းနှီးနှီး ပေါင်းသင်းလိုက်ရလို့…..။

အခန်းထဲက မခွာချင်ခွာချင်နဲ့ သီရိ အခန်းအပြင်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ရင်း ကိုကြီးကို တစ်ချက်ကြည့်မိသည်။ ကိုကြီးအိပ်နေတဲ့ပုံက ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲ အပြစ်ကင်းစင်လှသည်။ သီရိ မနေနိုင်တာနဲ့ အခန်းထဲတစ်ခေါက်ပြန်ဝင်ပြီး ကိုကြီးရဲ့ ပါးပြင်ကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးလိုက်သည်။

တစ်ခါနမ်းလို့မဝတာနဲ့ မျက်နှာတစ်ပြင်းလုံးကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချလိုက်သည်။ အနမ်းမုန်တိုင်း တိုက်ပြီးလို့ အားရမှ သီရိ အခန်းလေးထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်တော့ တစ်ဆိုင်လုံး သူ့အလုပ်နဲ့သူ ရှုပ်နေတာနဲ့ သီရိအဖြစ်ကို ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ကြ။

သီရိ မတ်တပ်ရပ်နေကျ နေရာလေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုကြီးရှိနေတဲ့ အခန်းလေးကိုကြည့်ရင်း အတွေးတွေ နယ်ချဲ့မိသည်။ သီရိ စိတ်ထဲမှာ အိပ်မက်မက်နေသလို ခံစားရသည်။ ချစ်ရတဲ့ ကိုကြီးနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေလိုက်ရတာ မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရသည်။

ကိုကြီးမူးပြီး လာဖက်တဲ့ အချိန်မှာ သီရိ စိတ်ကို လွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ ဘဝမှာ တစ်ခါလောက် ချစ်ခဲ့ရတဲ့ကိုနဲ့ ချစ်လိုက်မယ်ဆိုတဲ့ တဒင်္ဂအတွေးကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့။ သီရိရဲ့ အချစ်ကို မူးနေတဲ့ ကိုကြီးလည်း သိမှာမဟုတ်……။

မနက်နိုးရင် ကိုကြီးမှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ဘာမှကျန်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သီရိကောင်းကောင်း သိနေသည်။ကိုကြီးကို ချစ်လွန်းလို့ ကိုကြီးကို ဖြည့်ဆီးပေးသွားတဲ့ အညတရ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှိနေတယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ။

………………………………………….

သုံးလခန့်ကြာသော်…….

” ငါ အဖေဖြစ်ပြီကွ…. ဟားဟား….. ”

ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေးထဲရှိ သီရိရဲ့ အိမ်လေးထဲက အော်သံတစ်ချက် ထွက်လာသည်။ သီရိ ကိုယ်ဝန်ရှိပြီလို့ ဆရာဝန်က ပြောလိုက်လို့ မတ်ဟဲထူး ဝမ်းသာအားရ အော်နေတာ ဖြစ်သည်….။ သီရိအမေရဲ့ မျက်နှာမှာလည်း အပြုံးတွေ တွဲလွဲခိုနေသည်။

အိမ်ထဲမှာ လက်သီးလက်မောင်းတန်းရင်း ပတ်ပြေးနေတဲ့ မတ်ဟဲထူးကို ကြည့်ရင်း သီရိ တစ်ချက် ပြုံးမိသည်။ သီရိ အပြုံးရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကိုတော့ သီရိမှလွဲ၍ ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

သိန္ႏွစ္ဆယ္နဲ႔ ပါကင္ေဖာက္ခံလိုက္ရတဲ့ ေကာင္မေလး

”Octane ႏွစ္ေထာင္ဖိုးေလာက္…..”

ေတြးလက္စ အေတြးေတြကို လက္စသတ္ၿပီး ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကို ဆီျဖည့္လိုက္သည္။ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္တာေၾကာင့္ ဆီပန႔္မွာ ပိုက္ဆံပမာဏကို မရိုက္ထည့္မိ။ အျပင္ဘက္ကို ေငးရင္း ဆီထည့္လိုက္တာ ဆီေတြက တိုင္ကီအျပင္ဘက္ကို လၽွံက်ကုန္သည္။

”သီရိ…… နင္ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။”

ငွက္ဆိုးထိုးသံလို အသံၾသၾသႀကီးေၾကာင့္ သီရိလန႔္ဖ်တ္သြားၿပီး ကိုင္ထားတဲ့ ဆီေဂါက္ကို ေယာင္ယမ္းၿပီး လႊတ္ခ်လိုက္သည္။ သီရိသူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးက အလိုက္တသိ ဆီေဂါက္ကို ျပန္ေကာက္ၿပီး လိုအပ္တာေတြ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးသည္။ သီရိ ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ အတူ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ငုံ႔ထားလိုက္သည္။

”ကဲ…… သီရိ…။ ပိုသြားတဲ့ ဆီဖိုး ၁၄၀၀ စိုက္ေပး…။ စာရင္းက တစ္ေန႔ခ်င္းစီရွင္းတာ။”

”ဟို…ဟို… ဦး…။ သမီးလခထုတ္မွ ျဖတ္လို႔ မရဘူးလားဟင္..။ အခုေလာေလာဆယ္ ပိုက္ဆံမရွိေသးလို႔ပါ ဦးရယ္။”

ဆိုင္မန္ေနဂ်ာဦးသူေတာ္ရဲ့ အဆီေတြေဝ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးက တင္းမာေနသည္။

”နင္တို႔ေတြ အဲဒီလိုလုပ္ေပါင္းမ်ားေနၿပီ။ အျမဲတမ္း ငါခ်ည္းပဲ စိုက္ေပးလို႔ ဘယ္ရမွာလဲ။”

”သမီး…. အိမ္မွာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔ပါ ဦးရယ္။ တကယ္ပါ။ အခုေတာင္ အိမ္မွာ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ စားေရးေသာက္ေရး ခက္ခဲေနလို႔ပါ။ ဒီၾကားထဲ အေမကလည္း ေရာဂါနဲ႔ တစ္ေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနတာ…။ေမာင္ေလးကလည္း …. လည္း….”

သီရိ စကားဆုံးေအာင္မေျပာနိုင္ပဲ ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ အတူ ရင္မွာဆို႔နင့္လာၿပီး ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။

”ေအး…..။ ဒါဆိုလည္း ငါ့႐ုံးခန္းလာခဲ့…။ ဒီနားမွာ ငိုမေနနဲ႔။ က်က္သေရ မရွိဘူး။”

ဦးသူေတာ္ ခပ္ေငါက္ေငါက္ေျပာရင္း လွည့္ထြက္သြားသည္။သီရိ …. မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့တက္ေနတဲ့ၾကားက ေဘးကေန လက္ကို အသာေဖးမေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းမကို မခ်ိျပဳံးေလး ျပဳံးျပလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမေလးက ဦးသူေတာ္႐ုံးခန္းရွိရာကို မ်က္စပစ္ျပသည္။ ျမန္ျမန္လိုက္သြားဆိုသည့္သေဘာ….။ သီရိ ေလးကန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဦးသူေတာ္႐ုံးခန္းကို ေျခဦးလွည့္လိုက္သည္။

”ထိုင္….။”

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာေပၚမွာ သီရိ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဘာေတြအဆူခံရဦးမလဲ မသိဘူး။

”ဘာေတြျဖစ္လို႔လဲ သီရိ…။”

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးသူေတာ္အသံက တင္းမာမေနပဲ အနည္းငယ္ ခ်ိဳေနသည္လို႔ သီရိထင္သည္။ သီရိလည္း ဝမ္းနည္းစိတ္တို႔နဲ႔အတူ သူ႔မိသားစုအခက္အခဲေတြကို ဇာတ္စုံခင္းျပလိုက္သည္။ညဦးသူေတာ္ သူ႔ေရွ႕မွာ တရွုံ႔ရွုံ႔ငိုရင္း အဆင္မေျပေၾကာင္း တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ ဝန္ထမ္းမေလးသီရိကိုၾကည့္ရင္း မ်က္လုံးေတြ အေရာင္လက္လာသည္။

သူ႔မ်က္လုံးေတြကို မွန္ထဲမွာျပန္ၾကည့္ရင္ တဏွာခိုးေတြ ေဝေနမည္ ထင္သည္။ တရွုံ႔ရွုံ႔ငိုေနတဲ့ ကိုယ္လုံးေလးက လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလး..။ အသားေတြက ပြဆုတ္ဆုတ္ ျဖစ္မေနပဲ တင္းရင္းေနသည္။ညကိုယ္လုံးေလးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တုန္တုန္တက္သြားတိုင္း ရင္သားလုံးလုံးေလးတစ္စုံက တုန္တုန္သြားသည္။ ခါးေလးက ေသးေသးက်င္က်င္ေလး။ ခါးေလးရဲ့ေအာက္မွာ စြင့္ကားေနေသာ တင္ပါးႀကီးတစ္စုံ။

‘ဒီေကာင္မေလး ဖင္ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တာပဲ။’

သီရိကိုၾကည့္ရင္း ဦးသူေတာ္စိတ္ထဲက ေတြးမိသည္။ ဓာတ္ဆီဆိုင္ရဲ့ ဝတ္စုံ အစိမ္းေရာင္ စကတ္တိုေလးေအာက္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဖြးၿပီး ဥေနသည္။ ဦးသူေတာ္ ႐ုတ္ကရက္ထၿပီး ဖက္နမ္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတြကို မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။

”သမီး….”

ဦးသူေတာ္ တစ္ခ်က္ေခၚလိုက္ေတာ့ ေခါင္းငုံ႔ထားတဲ့ သီရိေမာ့ၾကည့္သည္။ သီရိမ်က္လုံးေတြက ငိုထားလို႔ မို႔အစ္ေနၿပီး ႏွာေခါင္းေလးေတြက နီနီေလး ျဖစ္ေနသည္။

”သမီး အဆင္မေျပတာေတြ လတ္တေလာ အဆင္ေျပသြားခ်င္လား။”

”ရွင္…. ဘာကိုေျပာတာလဲ မသိဘူး။”

သီရိ မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔ ျပန္ေမးမိသည္။

”ဒီလိုပါ။ အခု ဦးတို႔ သူေဌးက သေဘာေကာင္းတယ္ေလ။ အေပးအကမ္းလည္း ရက္ေရာတယ္။ ဦးေျပာေပးမယ္ဆိုရင္ သူေဌးက သမီးကိုသနားၿပီး သမီးရဲ့ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးမွာပါ။ သမီးကလည္း သူေဌးကို ေက်းဇူးမေမ့နဲ႔ေပါ့။ သမီးဘက္ကေန တတ္နိုင္တာေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ေပါ့။”

”ဒါ…. ဒါေပမဲ့ ဦးရယ္…။ သမီးဆီမွာ ဘာမွေပးစရာမွ မရွိတာ…။ ဦးလည္း သိတာပဲဟာကို..။”

သီရိ ဝမ္းနည္းသလိုေလးနဲ႔ ျပန္ေျပာမိသည္။

”ရွိပါတယ္ သမီးရယ္ ရွိပါတယ္။ ရွိတာမွ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို ရွိတာပါ။”

ဦးသူေတာ္ စကားေျပာရင္းကေန သီရိတစ္ကိုယ္လုံးကို အဓိပၸာယ္ပါပါနဲ႔ ေဝ့ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။

”ဒါ… ဒါ…. ေတာ့…။”

သီရိ လက္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာကာၿပီး အလန႔္တၾကား ထေျပာမိသည္။

‘ဒါဆို…. သူေျပာတာ… သူေဌးနဲ႔ အိပ္ရမွာေပါ့။ သူေဌးရဲ့ ဖ်က္ဆီးတာကို ခံရေတာ့မွေပါ့။ ငါ့ခႏၶာကိုယ္က မသန႔္ရွင္းေတာ့ပဲ ညစ္ႏြမ္းသြားမွာ…။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။’

သီရိ အေတြးေတြ ဆက္တိုက္ေတြးရင္း ဘာမွမေျပာပဲ ၿငိမ္က်သြားသည္။

”ရတယ္သမီး။ ဦးက ဇြတ္အတင္း မတိုက္တြန္းပါဘူး။ သမီးမွာ အခက္အခဲေတြ ရွိတယ္ဆိုလို႔ ဦးက ေစတနာနဲ႔ ေျပာျပတာပါ။ သမီး စဥ္းစားဦးေလ။ တစ္ေနကုန္ စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္ရေသးတာပဲ။ ညေန ဂ်ဴတီၿပီးရင္ သမီးဆႏၵကို ဦးကိုလာေျပာေပါ့။ သမီး အခက္အခဲေတြ ေျပလည္သြားမွာပါ။”

”သမီး သြားလို႔ရၿပီ။”

သီရိ ဦးသူေတာ္ရဲ့ ႐ုံးခန္းထဲကေန ေလးကန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ အဲကြန္းဖြင့္ထားလို႔ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ႐ုံးခန္းထဲမွာေတာင္ သီရိကိုယ္မွာ ေခၽြးေလးေတြ စို႔ေနသည္။

”ဘဝကလည္း ဆိုးလိုက္တာေနာ္။”

သီရိတစ္ကိုယ္တည္း ခပ္ညည္းညည္းဆိုရင္း အလုပ္ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတာေတာင္ ျပန္မေျဖမိ။ ဒီလိုပါပဲဆိုၿပီး ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ပဲ ေျဖလိုက္မိသည္။ ဒီကိစၥဆိုတာ ျပန္ေျပာလို႔ေကာင္းတဲ့ ကိစၥမွ မဟုတ္တာကိုး။

အလုပ္ၿပီးေတာ့ သီရိဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခပ္ရဲရဲပဲ ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ျဖစ္လာသမၽွကို ခါးစည္းၿပီး ခံရမည္။ အဓိကက မိသားစု စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ မိခင္ႀကီးမ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ရင္း မိမိခႏၶာကိုယ္ကို အညစ္ႏြမ္းခံလိုက္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

ဂ်ဴတီသိမ္းေတာ့ ဦးသူေတာ္႐ုံးခန္းကိုသြားတဲ့ သီရိေျခလွမ္းေတြက သြက္လက္ေနသည္။ ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အားအင္ေတြ ေမြးထားလိုက္ၿပီ မဟုတ္ပါလား။ သီရိ ဦးသူေတာ္ေျပာတဲ့ ကိစၥကို လက္ခံမယ္လို႔ေျပာၿပီး အိမ္ကို လမ္းေလၽွာက္ျပန္ခဲ့သည္။ သီရိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဓာတ္ဆီဆိုင္နဲ႔ အိမ္က သိပ္မေဝး။ သီရိအိမ္က ၿမိဳ႕စြန္က တဲကုတ္သာသာ အိမ္ေလးသာ ျဖစ္သည္။

ဓာတ္ဆီဆိုင္ဆိုတာကလည္း ၿမိဳ႕စြန္မွာရွိတာဆိုေတာ့ သီရိအတြက္ သြားေရးလာေရးက အဆင္ေျပပါသည္။ သီရိတစ္ညလုံး ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔ မရ…။ မိခင္ႀကီးရဲ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြ လုပ္ေပးၿပီး အဝတ္ေလၽွာ္၊ ဟင္းခ်က္ ၊ ထမင္းစား ဗာရီယေတြ အားလုံးလုပ္ၿပီး အိပ္ယာဝင္ခဲ့သည္။

မနက္ျဖန္ၾကဳံရမဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြက သီရိအတြက္ အသစ္အဆန္းေတြ ျဖစ္လာေတာ့မည္။ ပိုၿပီးတိတိက်က်ေျပာရရင္ သီရိရဲ့ ဘဝတိုက္ပြဲ စရေတာ့မည္။

သီရိ ဝမ္းနည္းလာတာနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး က်ိတ္ၿပီး ငိုမိသည္။ အိမ္ေလးက တဲသာသာပဲ ရွိတာေၾကာင့္ တစ္ဖက္အခန္းက မိခင္ႀကီးနဲ႔ ေဘးနားမွ အိပ္ေနတဲ့ ေမာင္ေလးကို အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ေခါင္းအုံးကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး တအိအိနဲ႔ ရွိုက္ငိုေနမိသည္။

မနက္အိပ္ယာနိုးေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံးအတြက္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ေပးၿပီးေတာ့ အလုပ္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ အလုပ္ကိုေရာက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာႀကီး ဦးသူေတာ္က ေရာက္ေနႏွင့္ၿပီ။

”ဒီေန႔ေစာသားပဲ။”

သီရိတစ္ကိုယ္လုံးကို ေဝ့ၾကည့္ရင္း တဏွာသံႀကီးနဲ႔ ေျပာသည္။ ဦးသူေတာ္ သီရိဆိုတဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ရင္း ရမက္ေတြ ႂကြေနသည္။

”ဆရာ့အတြက္ ၿပီးရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ေျခေတာ္တင္ဦးမွပါပဲ။”

”ကဲ…. လာ…. ကားေပၚတက္။”

႐ုံးခန္းေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ ကားအေကာင္းစားႀကီးကို တံခါးဖြင့္ေပးရင္း ေျပာသည္။ သီရိ ဆိုင္ဝန္းထဲကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေကာင္မေလးေတြက ခပ္စိမ္းစိမ္း ၾကည့္ေနၾကသည္။

သီရိ အရမ္းဝမ္းနည္းသြားသည္။ သူတို႔ အျမင္မွာသီရိ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနၿပီ။ သီရိ သက္ျပင္းေမာကိုသာ က်ိတ္ခ်ရင္း ဦးသူေတာ္ရဲ့ ကားႀကီးေပၚကို တက္လာခဲ့လိုက္သည္။

‘ကားႀကီးက ေကာင္းလိုက္တာ။ ဘယ္လိုေခၚလဲေတာ့ မသိဘူး။’

ကားအဲကြန္းနဲ႔ အဲဖရက္ရွာနံ့ သင္းသင္းေၾကာင့္ သီရိစိတ္ေတြ နည္းနည္းၾကည္လင္လာသည္။

”ဦး… ဘယ္သြားမလို႔လဲဟင္..။”

”ေရာက္ေတာ့ သိမွာေပါ့ သမီးရယ္။ သူေဌးနဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္။”

ဦးသူေတာ္ ဘာမွဆက္မေျပာပဲ ကားကိုဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေမာင္းေနလိုက္သည္။ ကားသာေမာင္းေနရတာ စိတ္ကေတာ့ ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ သီရိဆီကို ေရာက္ေနသည္။

ေကာင္မေလးက ေမာ္လၿမိဳင္သူပီပီ အသားျဖဴျဖဴ၊ ရင္သားလုံးလုံးက်စ္က်စ္နဲ႔ တင္သားေတြက ကားထြက္ေနသည္။ ဦးသူေတာ္ ကားေမာင္းရင္း စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့တာနဲ႔ စကတ္တိုေလးေအာက္က ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ပြတ္သတ္လိုက္သည္။

”အို…. ”

သီရိ… ေပါင္ေတြကို တစ္ျခားဘက္ ကပ္လိုက္ရင္း လက္ကလည္း ဦးသူေတာ္လက္ႀကီးကို ဖယ္လိုက္သည္။ ဦးသူေတာ္က အေလၽွာ့မေပးပဲ သီရိေပါင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးေတြကို လက္နဲ႔ လွမ္းၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တာ လက္ေခ်ာင္းရာေတြ ထင္သြားသည္။

”ဦးရယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္။ ေၾကာက္…. ေၾကာက္လို႔ပါ။”

သီရိ ကတုန္ကယင္ေလး ေျပာရွာသည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ ဦးသူေတာ္ေျပာတာကို လက္ခံမိတာ မွားမ်ားမွားသြားၿပီလားဆိုၿပီး ျပန္ေတြးမိသည္။ သီရိ ေၾကာက္ရြံ့စိတ္တို႔နဲ႔အတူ ရင္ထဲမွာလည္း တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနသည္။

ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ အခုသြားေနတဲ့ခရီးက ေကာင္းေသာသြားခ်င္း မဟုတ္…။ ကာမဆက္ဆံဖို႔ သြားတာ။ ပိုၿပီးေသေသခ်ာခ်ာေျပာရရင္ ပိုက္ဆံမရွိသူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံရဖို႔အတြက္ ေငြရွိလူတန္းစား တစ္ေယာက္ဆီမွာ သြားၿပီး အသုံးေတာ္ခံရမွာ။

ရပ္ကြက္ထဲက မိန္းမေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေျပာသလို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သီရိ သူ႔သူေဌးဆီကို အလိုးခံဖို႔ သြားေနတာေပါ့။ အလိုးခံတယ္ဆိုေတာ့ အလံခိုးတာေပါ့။ ဟား ဟား… သီရိ တစ္ေယာက္ထဲ ေပါက္ကရေတြ ေလၽွာက္ေတြးရင္း တိုးတိုးေလး ရယ္မိသည္။

”ေအးေလ…။ အခုလိုဆိုေတာ့ သမီးလည္း အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ကြာ….။”

ဦးသူေတာ္ ကားေမာင္းေနရင္းက သီရိရယ္တာကိုေတြ႕ၿပီး သူေတြးခ်င္ရာေတြေတြးၿပီး ေလၽွာက္ေျပာေနျပန္သည္။

ေျပာသာေျပာတာ…. ဒီလူႀကီးကလည္း ႏွာဘူးႀကီး။ သီရိ သိတာေပါ့။ သီရိတစ္ကိုယ္လုံးကို ၾကည့္လိုက္တိုင္း စားမလို ဝါးမလိုနဲ႔ ၾကည့္ေနက်။ ၿပီးေတာ့ ဆီဆိုင္က ေကာင္မေလးေတြကို ႐ုံးခန္းထဲ ေခၚေခၚၿပီး ဘာေတြလုပ္လိုက္လဲေတာ့ မသိ။ ေကာင္မေလးေတြ ငိုယိုၿပီး ထြက္လာတာေတာ့ သုံးေလးခါ ေတြ႕ဖူးသည္။ ဒီလူႀကီးလည္း ႏွာဘူးႀကီးပါပဲ……။

သီရိတို႔ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ၿမိဳ႕စြန္က ၿခံဝန္းႀကီးတစ္ၿခံထဲ ေရာက္ေတာ့ ကားကိုရပ္လိုက္သည္။

”ဆင္းလို႔ရၿပီ သီရိေလး….။”

ဦးသူေတာ္ ကားတံခါးဖြင့္ေပးရင္း ၿပီတီတီႀကီးနဲ႔ေျပာသည္။ သီရိ ဦးသူေတာ္ကို မခ်ိျပဳံးေလး ျပဳံးျပၿပီး ကားေပၚက ဆင္းလိုက္သည္။ ႐ုပ္ရည္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ လူမိုက္တစ္ေယာက္က အနားကပ္လာၿပီး ဦးသူေတာ္ကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနသည္။

ဘာေတြေျပာေနလည္း မသိဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သီရိ အရမ္းေၾကာက္လာၿပီ။ သီရိစိတ္ထဲမွာ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ပဲ ရွိေတာ့သည္။ ဘာမွန္းလည္း မသိၾကဘူး။ ေယာက်္ားသားေတြၾကားထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲေသာ မိန္းမပ်ိဳေလး။ ဥပမာေပးရရင္ က်ားရဲတြင္းထဲက ယုန္ျဖဴမေလးတစ္ေကာင္လိုပဲ ေၾကာက္ေနရသည္။

”သမီး လာ… ။”

ဦးသူေတာ္ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွတဲ့ အိမ္ႀကီးရဲ့ အေပၚထပ္ကို ေခၚသြားၿပီး အခန္းတစ္ခန္းကို တံခါးအသာဖြင့္ၿပီး သီရိကို ဝင္ခိုင္းသည္။

”သူေဌး လာေနၿပီတဲ့။ ဒီအခန္းထဲမွာပဲ ခဏေစာင့္။”

ဦးသူေတာ္ သီရိကိုအခန္းထဲ မသိမသာ တြန္းလႊတ္ရင္း ေျပာသည္။ မသိမသာတြန္းလႊတ္တယ္ဆိုတာထက္ သီရိရဲ့ ဓာတ္ဆီဆိုင္ဝတ္စုံ စကတ္တိုေလးေအာက္ တင္သားႀကီးတစ္စုံကို ျဖစ္ညႇစ္ရင္း အခန္းထဲ တြန္းလႊတ္လိုက္တာ ျဖစ္သည္။ သီရိ အိပ္ခန္းကို မ်က္လုံးေလး အျပဴးသားနဲ႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္မိသည္။ သူေဌးက ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတာာပဲ။

အိပ္ခန္းက သီရိတို႔ အိမ္တစ္လုံးစာေလာက္ရွိသည္။ အခန္းထဲမွာလဲ ေမႊးပြေကာ္ေဇာေတြနဲ႔၊ တီဗီျပားျပားႀကီးကလဲ အႀကီးႀကီး။ တံခါးတစ္ခ်က္ကိုေတြ႕လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာတြဲရက္ လုပ္ထားတာကိုေတြ႕သည္။ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပါတဲ့ ေရစိမ္ခ်ိဳးလို႔ရတဲ့ ေႂကြဇလုံႀကီးလည္း ေတြ႕သည္။

”ဟူး…… ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြက်ေတာ့လည္း ခ်မ္းသာလိုက္ၾကတာေနာ္…။ ငါတို႔ဘဝနဲ႔မ်ား ကြာပ။”

သီရိ တစ္ေယာက္ထဲ ၿငီးရင္း အခန္းထဲက ေမြ႕ယာႀကီးေပၚကို ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္သည္။ သီရိ ကိုယ္လုံးေလး အေပၚကို ေျမာက္တက္သြားၿပီး အိကနဲ ျပန္က်လာသည္။

”အင္း…. စပရင္ေမြ႕ယာဆိုတာ ဒါပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္။”

သီရိ ေမႊ႕ယာအထူႀကီးေပၚမွာ အိစက္တဲ့ အထိအေတြ႕ေတြ ခံစားရင္း ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ နို႔ေလးႏွစ္လုံးဆီက နာက်င္တဲ့ အထိအေတြ႕ေတြနဲ႔ သီရိတစ္ေယာက္ လန႔္နိုးလာခဲ့သည္။

သီရိ ေၾကာက္လန႔္တၾကား မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသားညိဳညိဳ ခပ္၀၀ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ သီရိကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာ အုပ္မိုးၿပီး ဖိထားသည္။ လူႀကီးရဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္က သီရိနို႔ေလးႏွစ္လုံးကို အကၤ်ီေပၚကေနပဲ အားရပါးရ ညႇစ္ေနသည္။

”အား….. နာလိုက္တာ….။”

ဘယ္သူမွ မကိုင္ဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳမေလးရဲ့ နို႔အုံႏုႏုေလးႏွစ္လုံးကို ကိုင္ေနတဲ့ လက္ႀကီးတစ္စုံက ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ သီရိ နာက်င္လြန္းတာနဲ႔ အား… ကနဲ အသံရွည္ဆြဲၿပီး ေအာ္လိုက္သည္။

သီရိေအာ္သံေၾကာင့္ လက္ၾကမ္းႀကီးတစ္စုံရဲ့ လွုပ္ရွားမွုေတြ ရပ္တန႔္သြားသည္။ ရပ္သြားတယ္ဆိုေပမဲ့ ခပ္ၾကာၾကာမဟုတ္။ တခဏမၽွသာ….။ သီရိရဲ့ ယူနီေဖာင္းအကၤ်ီေလးကို ထိုလက္ႀကီးတစ္စုံက စုံကိုင္ၿပီး ဆြဲျဖဲလိုက္သည္။ ၿဗိကနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ သီရိရဲ့ မိန္းမဝတ္ ရွပ္အက်ီအျဖဴေလးက ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ျပဲသြားသည္။

အေပၚအကၤ်ီရင္ဘတ္က ေဟာင္းေလာင္းပြင့္သြားေတာ့ ျဖဴေဖြးတဲ့ ရင္ဘတ္ေလးက ေပၚထြက္လာသည္။ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ အျပာေရာင္ ဘရာဇီယာ ႏြမ္းႏြမ္းေလးက ေပၚထြက္လာသည္။

သီရိရဲ့ ဖြံ့ထြားၿပီး အယ္ေနတဲ့ ရင္သားထြားထြားတစ္စုံကို အျပာေရာင္ ဘရာႏြမ္းႏြမ္းေလးက လုံေအာင္ မဖုံးနိုင္ေခ်။ ရင္သားအေပၚပိုင္း တစ္ဝက္ေလာက္က ဘရာအေပၚပိုင္းမွာ မို႔ၿပီး ေဖာင္းတက္ေနသည္။

သီရိအေပၚမွာ တက္ဖိထားတဲ့ လူဝႀကီးဆီက ဂြပ္ခနဲ တံေတြးမ်ိဳခ်သံ တစ္ခ်က္ၾကားၿပီး သီရိ ဘရာေလးေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ဆြဲၿပီး ခၽြတ္လိုက္သည္။ ခ်ိတ္တပ္ထားတဲ့ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးေတြကလည္း ၾကာလို႔ေဆြးေနၿပီ ထင္သည္။

ဘရာစီယာအျပာေရာင္ႏြမ္းႏြမ္းေလး ခ်ိတ္ေတြပါ ျပဳတ္ထြက္သြားၿပီး သီရိအေပၚပိုင္း တစ္ပိုင္းလုံး ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားသည္။ သီရိရဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး နို႔ေလးႏွစ္လုံးက အကာအကြယ္မရွိပဲ ေပၚထြက္လာသည္။

နို႔အုံထြားထြားေလးက တင္းတင္းေဖာင္းအိေနၿပီး နို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ပန္းႏုေရာင္သန္းကာ ေကာင္းေကာင္းပင္ စူမထြက္ေသး။ သူေဌးက သီရိရဲ့ ေကာင္းေကာင္းစူမထြက္ေသးတဲ့ နို႔သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တစ္ခ်က္ဆြဲလိုက္ၿပီး စကတ္ကို ခၽြတ္ဖို႔ျပင္သည္။ အေပၚအကၤ်ီနဲ႔ ေဘာ္လီကေတာ့ သူေဌးလက္ခ်က္နဲ႔ ရစရာမရွိေအာင္ စုတ္ျပဲသြားေခ်ၿပီ။ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ စကတ္တိုေလးကိုပါ ဆြဲျဖဲခံလိုက္ရရင္ေတာ့ အဝတ္မပါ ကိုယ္ဗလာနဲ႔ အိမ္ျပန္ရေတာ့မည္။

သီရိ နို႔အုံေတြဆီက နာက်င္မွုေတြၾကားကပဲ …..

”ဦး….. သမီး ခၽြတ္ေပးပါ့မယ္။”

ကပ်ာကယာေျပာရင္း စကတ္ေလးကို အျမန္ခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီး ဆြဲခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။ စကတ္ခၽြတ္ရင္းနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ အတြင္းခံေလးကိုပါ တစ္ခါထဲ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ အေမႊးေရးေရးေလးသာ ေပါက္ေသးတဲ့ သီရိရဲ့ ဆီးခုံေလး ေပၚလာသည္။ အဲဒီေအာက္မွာေတာ့ အပ်ိဳစင္မေလးရဲ့ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ အဖုတ္ေလး။

အဖုတ္ေလးက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တင္းတင္းေဖာင္းေဖာင္းေလး ျဖစ္ေနသည္။ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးေတြက စိကပ္ေနသည္။ အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြကို မေတြ႕ရ။ သူေဌးလူဝႀကီးခင္မ်ာ ေကာင္မေလး ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးရဲ့ အဖုတ္လွလွ အသစ္စက္စက္ေလးကို ေတြ႕ရၿပီး ႏွာမွုတ္သံေတြ တရွူးရွူး ထြက္လာသည္။

ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ အဖုတ္ေလးရဲ့ ေဘးႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို အသာျဖဲၿပီး နီရဲၿပီး မတ္ေထာင္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို ထိုးထည့္ေတာ့သည္။

အဖုတ္ေလးက အရည္မထြက္ေသး။ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ အဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးအတြက္ ထိုးထည့္လိုက္တဲ့ လိင္တန္ႀကီးက ႀကီးမားလြန္းေနသည္။

အထဲမဝင္… လီးႀကီးေခါက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး ေဘးကို ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္။

”အား…..”

အပ်ိဳစင္မေလး သီရိရဲ့ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္သံေလးက အခန္းထဲမွာ စူးစူးဝါးဝါး ထြက္ေပၚလာသည္။ သူေဌးက လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းကို အားရပါးရ ျဖဲထားၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လိင္တန္ႀကီးကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခ်က္ထဲ ေဆာင့္ထိုးလိုက္ေတာ့သည္။

”အား…………. ”

သီရိ ေအာ္သည္။ ေအာ္တာမွ အာေခါင္ကိုျခစ္ၿပီး ေအာ္တာ….။

သီရိ ေအာ္သံက အခန္းအျပင္ဘက္အထိ လြင့္ျပန္သြားသည္။

အခန္းအျပင္မွာ လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေလၽွာက္ေနတဲ့ ဦးသူေတာ္ အတြက္ေတာ့ သီရိရဲ့ ေအာ္သံစူးစူးေလးက ပိုၿပီးမရိုးမရြ ျဖစ္ေစသည္။ ဦးသူေတာ္ေအာက္က အတန္ႀကီးက ပုဆိုးေအာက္မွာ ေငါေငါႀကီး ထြက္ေနသည္။

”ဟူး…. သူေဌးအလွည့္ၿပီးရင္ေတာ့ ငါ့အလွည့္ ေရာက္ေလာက္ပါတယ္ေလ။ ”

သူေဌးရဲ့ တစ္ခ်က္ထဲ အဆုံးထိ သြင္းခ်က္ေၾကာင့္ သီရိအဖုတ္ေလးထဲက ေသြးေလးေတြ စိမ့္ၿပီး ထြက္လာသည္။ သူေဌးလူဝႀကီး သူ႔ဗိုက္ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ လီးႀကီးက အဖုတ္ေလးထဲမွာ အဆုံးထိဝင္ၿပီး ဆီးခုံႏွစ္ခုက ထိကပ္ေနသည္။

ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြး အေမႊးေတြၾကားမွာ ေသြးစေလးေတြ ကပ္ညိေနသည္။ ေကာင္မေလးရဲ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အဖုတ္ေလးက သူ႔အတန္ႀကီးကို ဆုတ္ၿပီးညႇစ္ထားသလို တင္းၾကပ္ေနသည္။

သူေဌး ရမက္ေဇာေတြ တက္ႂကြလာၿပီး သူ႔အတန္ႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ေဆာင့္တာမွ သီရိကိုယ္ေပၚမွာ အားရပါးရေမွာက္ၿပီး ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္တာ။

သီရိခင္မ်ာ သူေဌးရဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးက သူ႔ေပၚတက္ဖိထားတာေၾကာင့္ အသက္ရွူမဝျဖစ္ၿပီး ေလကိုအငမ္းမရ ရွိုက္ၿပီး ရွူေနရသည္။ ဒီၾကားထဲ သူေဌးရဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကလည္း သူမအဖုတ္ေလးထဲမွာ စို႔ႀကီးရိုက္ထားသလို တင္းၾကပ္ၿပီး တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။

သူေဌးကေတာ့ မညႇာမတာနဲ႔ ဖင္ႀကီးကို ေျမႇာက္လိုက္ ျပန္ဖိခ်လိုက္နဲ႔ အားရပါးရ လုပ္ေနသည္။ သူေဌးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ သီရိရဲ့ အဖုတ္ေလးထဲက နာက်င္မွုေဝဒနာေတြကို ခံစားရသည္။ နာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြ တသြင္သြင္နဲ႔ စီးက်ေနမိသည္။

ဆိုးလိုက္တဲ့ ကံတရား… ၊ မိန္းမေတြ ဘာလို႔ ေယာက်္ားယူတာလဲဆိုတာ သီရိ စဥ္းစားလို႔ မရေလာက္ေအာင္ပင္ နာက်င္လြန္းလွသည္။ သူေဌးကေတာ့ သီရိငိုေလ ၊ သူက ပိုပိုၿပီး ဖိေဆာင့္ေနေပသည္။

သီရိကို အားရပါးရ တက္ေဆာင့္ေနတဲ့ သူေဌးနာမည္က ဦးသာဒင္….။ အသားမည္းမည္း လူက၀၀…။ လူဝသေလာက္ တဏွာကလည္း ႀကီးသည္။ သူနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့ မိန္းကေလးတိုင္းကို နာက်င္ေအာင္ မညႇာမတာ ဆက္ဆံတတ္သည္။

အခုလည္း သူပိုင္တဲ့ ဓာတ္ဆီဆိုင္က အေရာင္းစာေရးမေလးကို ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး ေျခေတာ္တင္ျပန္သည္။ ဦးသာဒင္တစ္ေယာက္ သူ႔လီးႀကီးကို သားေရကြင္းနဲ႔ ညႇစ္ထားသလို တင္းၾကပ္ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးကို အရသာရွိရွိနဲ႔ အားရပါးရ လုပ္ေနသည္။

ေကာင္မေလးကို ႏွုးႏွပ္ၿပီးမလုပ္ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္တာ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ရွိသည္။ ပထမတစ္ခ်က္က အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဦးသာဒင္အတြက္ အခ်ိန္လုံးဝမရွိ။ ဘယ္အခ်ိန္ အလုပ္ေတြ ေပၚလာၿပီး ထသြားရမယ္ မသိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ကိစၥၿပီးေအာင္ ျမန္ျမန္သြက္သြက္နဲ႔ အားရပါးရ လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က သူလိင္ဆက္ဆံတိုင္း တစ္ဖက္သား မိန္းကေလးနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္း လုပ္တတ္သည္မဟုတ္။ တစ္ဖက္သား မိန္းကေလးကို တမင္တကာ နာက်င္ေအာင္ လုပ္တတ္သည္။ မိန္းကေလးက နာလို႔ေအာ္တဲ့ အသံေတြက သူ႔အတြက္ နဝင္ပီယံရွိလြန္းၿပီး သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ပိုၿပီး သန္မာေစသည္လို႔ ထင္သည္။ အဲဒီအေၾကာင္းအခ်က္ေတြေၾကာင့္ သီရိခင္မ်ာ…. သူမရဲ့ အပ်ိဳစင္ပန္းေလးကို နာနာက်င္က်င္နဲ႔ ဆက္သေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

အခ်က္ ငါးဆယ္ေလာက္ အားရပါးရ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့ အဖုတ္ေလးက တင္းၾကပ္လြန္းတာနဲ႔ ဦးသာဒင္တစ္ေယာက္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္ရင္း ကိစၥၿပီးသြားေတာ့သည္။ သူ႔ အေခ်ာင္းႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲ သြင္းထားၿပီး သုတ္ေတြကို တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ပန္းထုတ္ေနလိုက္သည္။ သူ႔ ကိုယ္လုံးမည္းမည္း ၀၀ႀကီးကေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ သီရိ ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာ ေမွာက္ရက္ႀကီး။ သီရိ အဖုတ္ထဲက နာက်င္မွုနဲ႔အတူ ပိေနတဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးေၾကာင့္ ေနရတာ ခက္လွသည္။

“တီ…. တီ…. တီ….”

စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ဦးသာဒင္ဖုန္းက ေကာက္ျမည္လာသည္။

အေရးႀကီး အလုပ္ကိစၥတစ္ခု ေပၚလာတာနဲ႔ အဝတ္အစားေတြကို မန္းကတန္း ေကာက္ဝတ္ၿပီး ထြက္သြားသည္။ ထြက္မသြားခင္ တစ္ေသာင္းတန္ႏွစ္အုပ္ကို စားပြဲေပၚ တင္သြားသည္။ သိန္းႏွစ္ဆယ္။ သိန္းႏွစ္ဆယ္နဲ႔ တန္ေအာင္ပင္ လုပ္ရတာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။

ကုတင္ေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ ပက္လက္ေလးနဲ႔ သူ႔ကိုေငးေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို တစ္ခ်က္ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ကို ထြက္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ဦးသူေတာ္နဲ႔ တန္းေတြ႕သည္။

”ဆရာ…. ျပန္ေတာ့မလို႔လား။”

ေျခသလုံးကို ကုန္းနမ္းေတာ့မေလာက္ ေခါင္းကိုငုံ႔၊ ခါးကုန္းၿပီး ဦးသူေတာ္ေမးသည္။

”ေအး….။ ဒီေကာင္မေလးကို ျပန္ပို႔လိုက္ေတာ့။ ငါျပန္ၿပီ။ မင္းကိုေနာက္မွ ရာထူးထပ္တိုးေပးမယ္။ ေနာက္ထပ္ အသစ္ကေလးေတြ ရွိရင္လဲ ေျပာေပါ့ကြာ။”

”ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ…။ ဟုတ္ကဲ့….။”

ဦးသူေတာ္ ျပာျပာသလဲနဲ႔ ေျဖသည္။ သူေဌး ထြက္သြားၿပီ။ ဦးသူေတာ္တစ္ေယာက္ သူေဌးကား ၿခံထဲကေန ထြက္သြားတဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီး သီရိရွိေနတဲ့ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။

အခန္းအလယ္က ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္တုံးလုံးေလးနဲ႔ ပက္လက္ေလး အိပ္ေနတဲ့ အသားျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ရင္း ဦးသူေတာ္ အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္မပို႔ေသးပဲ သူဝေအာင္ လိုးလိုက္ဦးမည္။

ကုတင္ေပၚမွာ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ ေပါင္ၾကားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ေလးက ေဖြးၿပီး နီဥေနသည္။ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးေတြမွာ ေသြးစေလးေတြ ကပ္ညိေနသည္။

အတန္ႀကီး တစ္ရမ္းရမ္းနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ဦးသူေတာ္ကို ေတြ႕သြားေတာ့ သီရိ ေၾကာက္သြားသည္။ ေစာေစာကပဲ သရဲသဘက္စီးသလိုနဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သူမကို ရက္ရက္စက္စက္ က်င့္ႀကံသြားခဲ့သည္။ အခုလည္း လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္။ သူမရဲ့ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ တဏွာ႐ူးႀကီး ဦးသူေတာ္။

ဦးသူေတာ္ အိပ္ခန္းထဲကို ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ဝင္လာသည္။ ဦးသူေတာ္ရဲ့ ေပါင္ၾကားထဲက လိင္တန္ႀကီးက ေထာင္မတ္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနသည္။ ဒစ္ဖ်ားႀကီးက မရမ္းသီးႀကီးႀကီး တစ္လုံးနဲ႔ တူသည္။ ဦးသူေတာ္ အတန္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ သီရိအနားကို ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ သီရိ ဦးသူေတာ္ သူ႔နားကပ္လာတာကို ေတြ႕ေတာ့ လြတ္ေျမာက္လို လြတ္ေျမာက္ျငား ကုန္း႐ုန္းထၿပီး ဖင္ေလးတရြတ္တိုက္ဆြဲၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းကို တိုးသြားသည္။

စိတ္ေတြႂကြေနတဲ့ ဦးသူေတာ္ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာ ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ဒူးေခါင္းေလးႏွစ္လုံးေထာင္ကာ စိထားၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို အရွက္ေျပလိုေျပျငား ဖုံးထားတဲ့ သီရိအသြင္သည္ အလြန္စြဲမက္စရာ ေကာင္းလွသည္။

ဦးသူေတာ္အတြက္ သီရိနဲ႔ ကာမဆက္ဆံဖို႔ အခ်ိန္မ်ားမ်ားမရွိ။ သူေဌးဦးသာဒင္ရဲ့ တပည့္ေတြ အတို႔အေထာင္လုပ္ရင္ သူပါ အလုပ္ျပဳတ္သြားမည္။ ဦးသူေတာ္ ကုတင္ႀကီးေပၚ တက္လိုက္ၿပီး သီရိနားမွာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

”သီရိ…. သမီး….။ ဦးရဲ့ လီးႀကီးကို လာစုပ္ေပးဦးကြယ္။”

ဦးသူေတာ္ရဲ့ အေျပာက ခ်ိဳသာေနေသာ္လည္း အပ်ိဳမေလး သီရိအတြက္ ဦးသူေတာ္ရဲ့ စကားက အလြန္ပင္ နားရွက္စရာ ေကာင္းလွသည္။ သီရီ ေၾကာက္လြန္းလို႔ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီး ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ခါရမ္းျပမိသည္။

”လာပါဆိုကြာ…။ လိမၼာတယ္။”

”ဟင့္အင္း…. ဟင့္အင္း….။”

သီရိ ေခါင္းကို ရမ္းရင္း ကုပ္ကုပ္ေလး ထိုင္ေနသည္။

”သီရိ…. လီးလာစုပ္စမ္း…။ ငါေကာင္းေကာင္းေျပာတုန္း လာစုပ္ေနာ္။ အသားအနာမခံခ်င္နဲ႔။”

ဦးသူေတာ္ ေဒါသထြက္ၿပီး စကားေတြက ၾကမ္းတမ္းလာသည္။ သီရိကေတာ့ ေခါင္းကိုသာ အတြင္တြင္ ရမ္းေနသည္။ ဦးသူေတာ္ သီရိနားကပ္ၿပီး သီရိေခါင္းေလးကိုခ်ဳပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ သူ႔အတန္ႀကီးကို အတင္းထိုးထည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။

သီရိ ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ့ရင္း ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းရင္း ေရွာင္ေနသည္။ ဦးသူေတာ္ သူ႔အတန္ႀကီးကို သီရိပါးစပ္ေလးထဲ ဘယ္လိုမွ ထိုးထည့္လို႔မရ။ ဦးသူေတာ္ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ သီရိပါးကို တအားရိုက္ခ်လိုက္သည္။

သီရိပါးနဲ႔ ဦးသူေတာ္လက္ၾကမ္းႀကီး ထိေတြ႕သံက ျဖန္းကနဲ အခန္းထဲမွာ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ သီရိကိုယ္လုံးေလး တစ္ပတ္လည္သြားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္က်သြားသည္။ ဦးသူေတာ္ သီရိေခါင္းေလးနား ကပ္သြားရင္း ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ညႇစ္လိုက္သည္။

သီရိပါးစပ္ေလး အနည္းငယ္ဟလာသည္ႏွင့္ သူ႔အတန္ႀကီးကို သီရိပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ဦးသူေတာ္ရဲ့ လိင္တန္ႀကီးက သီရိပါးစပ္ေလးထဲကို မဆန႔္မျပဲႀကီး တိုးဝင္လာသည္။ ဦးသူေတာ္ရဲ့ အတန္ႀကီးဆီက ငံက်ိက်ိ အရသာေၾကာင့္ သီရိ ပ်ိဳ႕တက္လာသည္။

”ေအာ့…. ”

သီရိ ပ်ိဳ႕ၿပီး အန္ထြက္သည္။ ဦးသူေတာ္ သီရိကို ဘယ္လိုမွ စုပ္ခိုင္းလို႔မရ။

”ေအး…..။ ငါလုပ္ခိုင္းတာကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ေပးတဲ့ ဟာမ။ ေတြ႕မယ္။”

ဦးသူေတာ္ ကာမဘီလူးစီးၿပီး သီရိေပါင္ၾကားေလးကို လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္နဲ႔ျဖဲကာ အဖုတ္ေလးထဲကို သူ႔အတန္ႀကီးနဲ႔ ထိုးထည့္သည္။

ပထမတစ္ခါ လုပ္သြားတဲ့ သူေဌးရဲ့ သုတ္ရည္ေတြက သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာေရာ..၊ အဖုတ္အဝင္ဝမွာေရာ ရႊဲရႊဲစိုေနလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ ဦးသူေတာ္ အတန္ႀကီးက သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို မဆန႔္မျပဲႀကီး တိုးဝင္ေနသည္။

ဦးသူေတာ္ တစ္ေယာက္သူ႔ သူေဌးရဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ အဖုတ္ေလးကို မရႊံမရွာ ထိုးထည့္သည္။ ဦးသူေတာ္ သီရိအဖုတ္ေလးထဲ တစ္ဝက္ေလာက္ဝင္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို အဆုံးနားေရာက္တဲ့အထိ ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး အားနဲ႔ ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။

”ႁဗြတ္… ဒုတ္….။ အား…..။”

ဦးသူေတာ္ အတန္ႀကီးက သီရိအဖုတ္ေလးထဲ အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီ။ သီရိေအာ္သံ စူးစူးေလးကလည္း အခန္းထဲမွာ ဆူညံေနသည္။

အနာေပၚဒုတ္က်တယ္ ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ ပထမတစ္ခါလုပ္ထားလို႔ အပ်ိဳေမွးေပါက္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေပၚကို ပထမတစ္ခါထက္ႀကီးတဲ့ အတန္ႀကီးနဲ႔ ထိုးထည့္ေတာ့ သီရိခင္မ်ာ မခ်ိမဆန႔္ ခံစားရရွာသည္။

ဦးသူေတာ္ကေတာ့ သီရိေအာ္ေလ သူၾကမ္းေလ ျဖစ္ၿပီး ခါးကို ေကာ့လိုက္ဆန႔္လိုက္နဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေနသည္။ သီရိရဲ့ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဘးကို ျဖဲကားထားၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ က်က်နနထိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေနသည္။

ဦးသူေတာ္အတန္ႀကီးက တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သားအိမ္ေခါင္းကို သြားသြားထိေနသည္။ သီရိခင္မ်ာ နာတာေရာ ေအာင့္တာေရာ ဘာမွမသိေတာ့ပဲ၊ မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္ကာ ဒီဒုကၡကေန ျမန္ျမန္လြတ္ေျမာက္သြားဖို႔သာ ဆုေတာင္းေနရသည္။ သီရိ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါ။

ဦးသူေတာ္ရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မၿပီး။ မၿပီးတဲ့အျပင္ ေနရာေတာင္ ေျပာင္းလိုက္ေသးသည္။ ဦးသူေတာ္ သီရိေပါင္ေတြကို ရင္ဘတ္နဲ႔ ထိတဲ့အထိ ကပ္ထားၿပီး ႂကြလာတဲ့ အဖုတ္ေလးကို အေပၚကေန ဖိဖိၿပီးေဆာင့္သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ဦးသူေတာ္ ႏွာမွုတ္သံေတြ တရွူးရွူး ထြက္လာသည္။ ဦးသူေတာ္ ၿပီးေတာ့မည္။ သီရိရဲ့ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးကိုျဖဲခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ သီရိကိုယ္လုံးေပၚ တက္ဖိၿပီး ေလွႀကီးထိုးပုံနဲ႔နဲ႔ အားရပါးရ ေဆာင့္ေတာ့သည္။

သီရိေပါင္ၾကားထဲမွာ မီးပြင့္မတတ္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ဦးသူေတာ္ သုတ္ရည္ေတြကို သီရိအဖုတ္ေလးထဲ အျပည့္ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

”အား…..။ ေကာင္းလိုက္တာ ခေလးရယ္…။ ”

ဦးသူေတာ္ဆီက ေကာင္းလြန္းလို႔ ၿငီးလိုက္တဲ့ အသံႀကီး ထြက္ေပၚလာသည္။ ဦးသူေတာ္အသံက သီရိအတြက္ေတာ့ မသတီစရာ ေကာင္းလွသည္။ ဦးသူေတာ္ကသာ ေကာင္းတာ သူမအတြက္ေတာ့ နာက်င္လြန္းလွသည့္ ငရဲခန္းႀကီးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

သီရိ သူမကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာ ပိက်လာတဲ့ ဦးသူေတာ္ရဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ေဘးကိုတြန္းထုတ္ရင္း အေမာေျဖေနမိသည္။ အေမာေျဖရင္း သူမဘဝကိ သူမေသခ်ာျပန္ေတြးမိသည္။ သူမဘဝေလး မသန႔္ရွင္းေတာ့။ ဓနရွင္ လူတန္းစားေတြရဲ့ အလိုက် ျဖည့္ဆည္းေပးရေသာ ဆင္းရဲသား လူတန္းစားဘဝကို စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။

သူမကို စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ ဆက္ဆံခ်င္တိုင္း ဆက္ဆံသြားတဲ့ သူေဌးကိုလည္း သူမအလြန္စိတ္နာမိသည္။ ျပန္ခါနီး သူေဌးနာမည္ ေမးမလို႔ေတာင္ မေမးလိုက္ရ။ သူမ ဘဝက အရမ္းဆိုးလြန္းလွသည္။ သူမရဲ့ အပ်ိဳစင္ပန္းဦးေလးကို ခူးဆြတ္သူရဲ့ နာမည္ေတာင္ မသိရတဲ့ဘဝ။

…………………………………………………………

ဦးသူေတာ္တစ္ေယာက္ ေမြ႕ယာအထူႀကီးေပၚမွာ ဝက္မွိန္းမွိန္းေနရာကေန ကမန္းကတန္းထၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ေကာက္ဝတ္သည္။

”ျပန္ရေအာင္ ကေလးေလး….။”

ဦးသူေတာ္ သီရိအနားတိုးကပ္လာရင္း သီရိနို႔ေလးတစ္လုံးကို ညႇစ္ရင္းေျပာသည္။ သီရိ တဏွာ႐ူးႀကီး ဦးသူေတာ္ရဲ့ လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြ ေကာက္ဝတ္ဖို႔ ျပင္သည္။ သီရိရဲ့ ေဘာ္လီေလးက ဂ်ိတ္ေတြ ျပဳတ္ထြက္သြားၿပီး ဝတ္လို႔မရေတာ့။ ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴေလးကလည္း ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေနၿပီ။

သီရိအျဖစ္ကို ဦးသူေတာ္ျမင္ေတာ့ ဘီဒိုထဲက သူေဌးရဲ့ ရွပ္အကၤ်ီတစ္ထည္ကို ထုတ္ေပးသည္။ သီရိ သူေဌးရဲ့ ရွပ္အကၤ်ီကို ဝတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေအာက္ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ စကပ္ေလးကို ျပန္ေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။

”ဟူး….. ။ စကပ္ခၽြတ္တာ ျမန္ေပလို႔ပဲ နို႔မို႔ဆို ပုဆိုးနဲ႔ ျပန္ရေလာက္တယ္။”

သီရိတစ္ေယာက္ထဲ ခပ္တိုးတိုးညည္းရင္း အနားမွာေတြ႕တဲ့ အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့ အကၤ်ီနဲ႔ ေဘာ္လီေလးကို ေခါက္ထည့္လိုက္သည္။

”လာ…. သြားမယ္ ကေလးေလး….။”

ဦးသူေတာ္ သီရိလက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲေခၚၿပီး ကားရွိရာကို ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ သူေဌးရဲ့ အိမ္ေအာက္ထပ္က လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္က သီရိဆင္းလာတာျမင္ေတာ့ သီရိရဲ့ ရင္သားေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။

သီရိဝတ္ထားတဲ့ သူေဌးရဲ့ ရွပ္အကၤ်ီက ခပ္ပါးပါးမို႔ ရွပ္အက်ီေအာက္မွာ သီရိရင္သားအစုံက ထင္းကနဲေပၚေနမွာ ေသခ်ာသည္။ သီရိ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ ကားထဲကို ခပ္သြက္သြက္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

”အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္မွာ မဟုတ္လား ကေလးေလး။ အိမ္လိပ္စာေျပာျပ…။”

အိမ္ကိုတန္းမျပန္လို႔ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ အလုပ္လုပ္ရမွာလဲ…။ ဦးသူေတာ္ အေမးေၾကာင့္ သီရိစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း စိတ္ကိုေလၽွာ့ကာ အိမ္လိပ္စာ ေျပာျပလိုက္သည္။

သီရိေနတဲ့ ရပ္ကြက္က တိုးခ်ဲ႕ကြက္သစ္ဆိုေတာ့ လမ္းေတြက က်ဥ္းလြန္းလွသည္။ ဦးသူေတာ္ကို သီရိအိမ္ေရွ႕ထိ လိုက္မပို႔ခိုင္းခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားသည္။ ကားေပၚက ဆင္းကာနီး….

”သီရိေလး ။ မနက္ျဖန္မနက္ ေစာေစာထလာၿပီး ဦး႐ုံးခန္းထဲ လာခဲ့ေနာ္။ ဒီေန႔ေတြ႕ရတာ မဝေသးဘူး။ ေနာက္ေန႔ အားရပါးရ ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္။”

သီရိ ဦးသူေတာ္ေျပာတာကို ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ သီရိ လမ္းထိပ္ကေနပဲ အိမ္ကို လမ္းေလၽွာက္ျပန္လာခဲ့သည္။ လမ္းေလၽွာက္ရင္း ဦးသူေတာ္ ျပန္ခါနီး ေျပာသြားတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္။

ဒီလိုသာဆက္ၿပီးသြားရင္ ငါလည္း မေကာင္းတဲ့ မိန္းမလုံးလုံး ျဖစ္ေတာ့မယ္။ လက္ထဲမွာလည္း သူေဌးေပးသြားတဲ့ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ဆယ္ရွိသည္။ သီရိတို႔လို ဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသား အတြက္ကေတာ့ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ဆယ္သည္ အရင္းအႏွီး အမ်ားႀကီး လုပ္လို႔ရသည္။

”ေတာ္ၿပီ……။ ငါဓာတ္ဆီဆိုင္ကေန အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ့မယ္။”

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်လိုက္ေတာ့မွပဲ ေလးလံေနတဲ့ သီရိရဲ့စိတ္ေတြ ေပါ့ပါးသြားေတာ့သည္။ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ သီရိရဲ့ အိမ္အျပန္ေျခလွမ္းတို႔က သြက္လက္ေနသည္။

ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက နာက်င္က်ိန္းစပ္မွုေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ကြတတ ျဖစ္ေနတာကို လူမျမင္ေအာင္ ထိန္းေလၽွာက္ရတာ တစ္ခုပဲ ရွိသည္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိလို႔ ေတာ္ေသးသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိေနရင္ သီရိမူမမွန္တာကို သိသြားေလာက္သည္။ သီရိ အဝတ္အစားလဲၿပီး သူေဌးရဲ့ ရွပ္အကၤ်ီကို အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေျမျမဳပ္လိုက္သည္။

အညံ့အဆိုးေတြ တစ္ခါထဲ ေပ်ာက္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းလိုက္သည္။ သူေဌးေပးလိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ဆယ္ကိုေတာ့ အေမေတြ႕သြားမွာစိုးလို႔ သီရီအကၤ်ီေသတၱာေအာက္မွာ ဖြက္ထားလိုက္သည္။

သီရိ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူေဌးဆုတ္ျဖဲလို႔ ၾကယ္သီးျပဳတ္သြားတဲ့ အကၤ်ီေလးနဲ႔ ေဘာ္လီေလးကို ျပန္ၿပီး ခ်ဳပ္ေနမိသည္။ အဝတ္ခ်ဳပ္ရင္း အိမ္ေပၚတက္လာတဲ့ အသံၾကားလို႔ အခန္းအျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္ကျပန္လာတဲ့ သီရိအေမ ……….။

”အေမ….။ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ။ အဝတ္အစားမွာလည္း ေရေတြစိုလို႔….။”

”ဟို….. ဟို…. ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ္။ အေမ ဟိုနားဒီနား ေလၽွာက္သြားတာပါ။”

”ဟိုနားဒီနားသြားရင္ ေရစိုပါ့မလား အေမရယ္။ မွန္မွန္ေျပာ…။ အေမ သူမ်ားအိမ္မွာ အဝတ္ေတြ သြားေလၽွာ္ျပန္ၿပီ မဟုတ္လား။ အေမ့ က်န္းမာေရးကလည္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ပန္းနာရင္ၾကပ္ ရွိတာလည္း သိရဲ့သားနဲ႔ အေအးမခံပါနဲ႔ဆိုမွ။”

”အို…. သမီးရယ္။ အေမ ေနေကာင္းပါတယ္။ အပိုဝင္ေငြေလးရေအာင္လို႔ ခဏတစ္ျဖဳတ္ပါ။”

သီရိ …. မိခင္ႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာခဲ့သည္။ မိခင္ႀကီးက အခုမွ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးသည္။ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ဆင္းရဲျခင္းဒဏ္ေတြကို ခံစားခဲ့ရလို႔ လူက အဖြားႀကီးအိုေလးႏွယ္ ျဖစ္ေနသည္။ အေဖမေသခင္က တစ္ဖြဖြ ေျပာခဲ့သလို သမီးတို႔အေမက အရမ္းေခ်ာတာ ဆိုတာကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။ အေမ့ရဲ့ ေခ်ာေမာတာေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ အေမရယ္။ သီရိ အခန္းထဲကိုျပန္ၿပီး ေသတၱာထဲက ပိုက္ဆံတစ္သိန္း ထုတ္ၿပီး အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။

”အေမ ေရာ့ …..။ ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ အေမ ေဈးဖိုးလုပ္ေနာ္။ ေနာက္ဆို ပင္ပင္ပန္းပန္းေတြ မလုပ္နဲ႔ေတာ့။”

သီရိကမ္းေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို မယူေသးပဲ သီရိကို မယုံသကၤာနဲ႔ ၾကည့္သည္။

“သမီး ဒီပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ကရလာတာလဲ။ မဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ အေမတို႔က ဆင္းရဲတယ္ဆိုေပမဲ့ အေမ့အသက္ ေသခ်င္ေသသြားပါေစ။ ငါ့သမီးကိုေတာ့ မငတ္ေအာင္ အေမ ရွာေကၽြးနိုင္တယ္။”

”အေမရယ္….။”

သီရိ ဘာမွမေျပာပဲ မိခင္ႀကီးကို အတန္ၾကာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြကို လက္နဲ႔ အသာသုတ္ရင္း…

”အေမ…. ဒါက သမီး ဓာတ္ဆီဆိုင္ကေန အလုပ္ထြက္ခဲ့လို႔ ရတဲ့ နစ္နာေၾကးပါ အေမရဲ့။ ဓာတ္ဆီဆိုင္က ပိုင္ရွင္အသစ္ကို လြဲေပးမယ္ဆိုၿပီး သမီးတို႔ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္စီကို နစ္နာေၾကးေပးၿပီး အလုပ္ထြက္ခိုင္းလိုက္တယ္ေလ။ ေနာက္လာမဲ့ ပိုင္ရွင္အသစ္က သူ႔ကုမၸဏီက ဝန္ထမ္းေတြ ပါလာမွာဆိုေတာ့ သမီးတို႔ကို မလိုဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။”

သီရိ …. မိခင္ႀကီးျဖစ္သူ ယုံၾကည္လာေအာင္ အတန္ၾကာလွည့္ပတ္ၿပီး ေျပာေတာ့မွ သီရိလက္ထဲက ပိုက္ဆံတစ္သိန္းကို ယူသည္။

”ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ အေမ ေဆးကုေနာ္။ သမီးက ေနာက္အလုပ္ထပ္ရွာလို႔ရရင္ ဘာမွပူစရာမလိုဘူး သိလား။”

”ေအးပါ သမီးရယ္။ အေမလည္း ေနေကာင္းမွ အလုပ္လုပ္နိုင္မွာ။ အေမ ေဆးကုပါ့မယ္။”

သီရိ ဆီဆိုင္ကထြက္ၿပီး သုံးရက္ေလာက္ မိခင္ျဖစ္သူကို ေဆးခန္းလိုက္ျပေပးၿပီး ၊ အိမ္မွာပဲေနျဖစ္သည္။ တစ္ရက္ ၿမိဳ႕ထဲသြားရင္း အမ်ိဳးသမီးအေရာင္းဝန္ထမ္း အလိုရွိသည္ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလးတစ္ခု ကပ္ထားတာေတြ႕ေတာ့ ဝင္စုံစမ္းၾကည့္သည္။ အလုပ္က ညေနငါးနာရီကေန ညရွစ္နာရီအထိ လုပ္ရမည္။ အဝတ္အစားေပးမည္။ ကားနဲ႔ အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေပးမည္လို႔လည္း သိရသည္။

သီရိလုပ္ရမဲ့ အလုပ္က အေရာင္းျမင့္တင္ေရး..။ အရက္ဆိုင္ေတြမွာ အရက္ကုမၸဏီဝတ္စုံဝတ္ၿပီး စားပြဲေလးတစ္လုံးေပၚမွာ အရက္ပုလင္းေလးေတြ ေဘးနားမွာခ်ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေပးေန႐ုံပဲ။ ဆိုင္ထဲဝင္လာတဲ့သူေတြကို သီရိေရာင္းတဲ့ တံဆိပ္ မွာမလား ေမး႐ုံပဲ။

လစာကိုေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္လ တစ္သိန္းေလာက္ ရမယ္လို႔ ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကပိုၿပီးေရာင္းရလို႔ amount ျပည့္ရင္ အပိုဆုေၾကးလည္း ပိုရမည္။ အလုပ္ခ်ိန္ကလည္း ညေနပိုင္းမွဆိုေတာ့ ေန႔ခင္းဘက္ တစ္ခုခု လုပ္လို႔ရမည္။ အရက္ကုမၸဏီဆိုေပမဲ့ ႐ုံးခြဲမို႔လို႔ ေယာက်္ားေလးနည္းၿပီး မိန္းကေလးေတြ ပိုမ်ားသည္။

သီရိစုံစမ္းတဲ့ စာေရးမေကာင္မေလးက အထဲဝင္ၿပီး မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ဝင္ေတြ႕လိုက္ပါဆိုေတာ့ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ဝင္ေတြ႕ရသည္။ မန္ေနဂ်ာက သီရိထင္ထားသလို ေယာက်္ားေလးမဟုတ္ပဲ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္။ မန္ေနဂ်ာမမက သီရိကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးသည္။

”ညီမေလး ႐ုပ္ရည္နဲ႔ဆိုရင္ ပိုေတာင္ပိုပါေသးတယ္ကြယ္။ မနက္ျဖန္ကေနစၿပီး အလုပ္စဆင္းေပါ့။ ညီမေလး အိမ္လိပ္စာေပးထား။ မနက္ျဖန္ညေန ေလးနာရီခြဲေလာက္ ကုမၸဏီကကားနဲ႔ လာႀကိဳလိမ့္မယ္။ ေရွ႕က ေကာင္မေလးဆီကေန အဝတ္အစားသုံးစုံ ထုတ္သြား…။ ဟုတ္ၿပီလား။”

သီရိ ႐ုံးစာေရးမေလးဆီကေန အကၤ်ီအဝတ္အစား သုံးစုံထုတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ သီရိ အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အျပဳံးေလးေတြပါ တြဲလြဲခိုေနသည္။ သူမအလုပ္ရေတာ့မယ္ မဟုတ္ပါလား။ သီရိ သူမအေမကို အလုပ္ရေၾကာင္းေျပာေတာ့ အရက္အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးဆိုေတာ့ အဆင္ေျပပါ့မလားေျပာသည္။

သူမကလည္း အိမ္ကိုအပို႔အႀကိဳ လာလုပ္ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဘာမွစိတ္ပူစရာ မရွိေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ရွင္းျပလိုက္ရသည္။

သီရိ အလုပ္လုပ္တာ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ရွိၿပီ။ အလုပ္က ညေနပိုင္းမွလုပ္ရတာမို႔ တစ္ေနကုန္ မိခင္ႀကီးနားမွာေနၿပီး အိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ေပးလို႔ရသည္။ သီရိ ဆီဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူေဌးဆီကေန ေသြးနဲ႔ေခၽြးနဲ႔ရင္းၿပီး ရလာတဲ့ပိုက္ဆံ ဆယ့္ကိုးသိန္းေလာက္ ရွိေသးသည္။ ဒီပိုက္ဆံေတြကို မိခင္ႀကီးယူေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ မသိ။ အိမ္ေဈးဖိုးေလးလည္းရေအာင္ ကုန္စုံေရာင္းတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေလာက္ ေထာင္ခ်င္သည္။ သီရိ ေခါင္းထဲမွာ အႀကံတစ္ခု ေပၚလာသည္။

”ဟုတ္ၿပီ….။ ဒီလိုပဲ လုပ္ရမယ္။”

လကုန္ၿပီး တစ္ရက္ေန႔……..။ ေအာင္ဘာေလထီ ဖြင့္တဲ့ေန႔။ သီရိ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဆိုင္က မ်က္မွန္းတန္းမိေနၿပီးသား အကူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သီရိဆယ့္ငါးသိန္းဆုေပါက္တယ္ဆိုၿပီး လာအေၾကာင္းၾကားခိုင္းသည္။

ထီလက္မွတ္ရွိလားဆိုေတာ့ သီရိက အသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ ထီလက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ထုတ္ျပၿပီး ဆုေငြထုတ္သလိုလိုနဲ႔ အျပင္ကို လိုက္လာခဲ့သည္။ သီရိကိုင္သြားတဲ့ အိတ္ထဲမွာ တစ္ေသာင္းတန္ ဆယ့္ငါးသိန္းအုပ္က ပါသြားၿပီးသား……။ ရိုးသားတဲ့ သီရိရဲ့ မိခင္ႀကီးကေတာ့ ဘာမွမသိလိုက္….။ သမီးေလးကံေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနသည္။

သီရိလည္း ေငြကို အရင္းအႏွီး မေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ဆိုင္ေရွ႕မွာ အဖီေလးထိုးၿပီး ကုန္စုံဆိုင္ေလး ဖြင့္လိုက္သည္။ မနက္ပိုင္းကေန ညေနပိုင္းအထိ သီရိ ေဈးဆိုင္ထိုင္သလို သီရိအလုပ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း အေမနဲ႔ေမာင္ေလးက တစ္လွည့္စီ ေရာင္းၾကသည္။

သူတို႔ရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ ေဈးဆိုင္ကလည္း သိပ္မရွိတာေရာ၊ သီရိကလည္း အေျပာအဆို ခ်ိဳသာၿပီး ေဈးဝယ္ေတြကို ရည္ရည္မြန္မြန္ ဆက္ဆံတာေၾကာင့္ သီရိရဲ့ ေဈးဆိုင္ေလးလည္း အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသည္ဟု ေျပာရမည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက သီရိကို ေခၚၿပီးေမးသည္။

”သမီး……။ သမီးဆီမွာ ခ်စ္သူ မရွိေသးဘူးလား။”

”အို….။ အေမကလဲ ”

သီရိ ရွက္သလိုနဲ႔ မ်က္ႏွာေလး ငုံ႔သြားမိသည္။ မ်က္လုံးထဲမွာလည္း အျမဲတန္း စိတ္ထဲမွာ တိတ္တခိုး စြဲလမ္းခဲ့ရတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက ေပၚလာသည္။ ကိုႀကီး………..။ သီရိ အခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကိုမွ မႀကိဳက္ခဲ့ပဲ ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ စြဲလမ္းခဲ့သည္။

ကိုႀကီးနဲ႔ စေတြ႕ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကို ျပန္ၿပီး သတိရမိသည္။ သီရိ ဆယ္တန္း တက္တုန္းကေပါ့။ ေက်ာင္းမုန႔္စားဆင္းခ်ိန္ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လွည္းေလးနဲ႔ေရာင္းတဲ့ ေရခဲျခစ္သည္ႀကီး ရွိသည္။ သီရိ ေရခဲျခစ္ သြားဝယ္တဲ့ အခ်ိန္က ေက်ာင္းတက္ခါနီးမို႔ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လူရွင္းေနသည္။ ေရခဲျခစ္သည္ႀကီးဆီမွာလည္း ဝယ္တဲ့လူ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ ရွိသည္။ သီရိလည္း ေရခဲသုတ္ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးႀကီး ေရခဲေတြကို ျခစ္နဲ႔ ျခစ္ေနတာကို ဘာမွမေျပာပဲ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမအလွည့္မွ မေရာက္ေသးတာကိုး။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ၿပိဳင္ကားအနီေလးတစ္စီးက ေရခဲသုတ္ေရာင္းတဲ့ လွည္းရဲ့ေဘးနားမွာ လာရပ္ၿပီး အရပ္ျမင့္ျမင့္ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ဆင္းလာၿပီး ဘာမွမေျပာေသးပဲ ေရခဲသုတ္သည္ႀကီး ေရခဲေတြ ထိုင္ျခစ္တာကို ရပ္ၾကည့္ေနသည္။

အရင္လာဝယ္တဲ့သူေတြကို ငါးရာတန္၊ သုံးရာတန္ ၊ တစ္ရာတန္ အသီးသီး ေရာင္းသည္။ ငါးရာတန္ ေရခဲသုတ္က စပ်စ္သီးေျခာက္ေတြလည္းပါသည္။ ဖ႐ုံယို ၊ နာနတ္ယိုေတြလည္းပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ခြက္ႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီး။

တစ္ရာတန္ကေတာ့ ေရခဲေပၚမွာ ေဖ်ာ္ရည္အေရာင္ ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ ဆမ္းေပးၿပီး နို႔ဆီကို ဇြန္းေသးေသးေလးနဲ႔ တစ္ဇြန္းပဲ ဆမ္းေပးတာ ေတြ႕သည္။ သီရိ ….. လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့ တစ္ရာတန္ အႏြမ္းေလးတစ္ရြက္ကို ငုံ႔ၾကည့္မိသည္။

”သမီးေလး ဘယ္ေလာက္တန္ ယူမလဲ။”

ေရခဲသုတ္သည္ ဦးေလးႀကီးရဲ့ အေမးေၾကာင့္ သီရိ ကပ်ာကယာ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး….

” တစ္… တစ္ရာတန္ ဦးေလး…။”

ေရခဲသုတ္သည္ ဦးေလးႀကီးကို တစ္ရာတန္ အႏြမ္းေလး တစ္ရြက္ကို ကမ္းေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ၿပိဳင္ကားနဲ႔ ကိုႀကီးဆီက စကားသံက ထြက္လာသည္။

” ဦးေလး… ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရခဲသုတ္ ငါးရာတန္ တစ္ခြက္ ၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုေကာင္မေလးကိုလည္း ငါးရာတန္ပဲ လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေပးပါ့မယ္။”

ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္ရင္း တစ္ေထာင္တန္ တစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးသည္။

”ရတယ္ဦးေလး ျပန္မအမ္းနဲ႔ေတာ့။ ဦးပဲယူထားလိုက္ပါ။”

ေဈးသည္ႀကီးက ပထမလုပ္လို႔ၿပီးတဲ့ ေရခဲျခစ္ကို ၿပိဳင္ကားနဲ႔ ကိုႀကီးကို ကမ္းေပးသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ…. ေက်ာင္းတက္ ေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားရသည္။ ကိုႀကီး ေရခဲသုတ္ကို စားမလို႔လုပ္ေနရာကေန မစားေတာ့ပဲ သီရိဆီကို လွမ္းေပးသည္။

”ေရာ့…… ကေလးေလး…။ ေက်ာင္းတက္ေနၿပီ။ ဆရာမ ဆူေနလိမ့္မယ္ သြားေတာ့။”

သီရိ ေရခဲျခစ္ခြက္ေလးကိုကိုင္ရင္း ခန႔္ညားၿပီး မင္းသားတစ္ေယာက္လို ေခ်ာေနတဲ့ ကိုႀကီးကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အၾကည့္ေတြ႕နဲ႔ ေတြေတြေလး ၾကည့္ေနမိသည္။

”သြားေတာ့….။ စာေတြ အမ်ားႀကီးသင္ခဲ့…။ ဟုတ္ၿပီလား ကေလးေလး။”

သီရိ ဆံပင္ေလးေတြကို ခပ္သာသာ ပြတ္ရင္းေျပာသည္။ သီရိလည္း ရင္ေတြတုန္လာတာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေျပာနိုင္ပဲ အတန္းထဲကို အေျပးတစ္ပိုင္း ျပန္ေျပးဝင္ခဲ့သည္။ သီရိဘဝမွာ ကိုႀကီးဝယ္ေကၽြးတဲ့ ေရခဲသုတ္က စားလို႔အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ခဲ့သည္။ နတ္သုဒၶါနဲ႔ေတာင္ မလဲနိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ စိတ္ထဲမွာထင္မိသည္။

ဒီလိုနဲ႔ သီရိဆယ္တန္းကို တစ္ႏွစ္က်ၿပီး အိမ္ကဆက္မထားေတာ့တာနဲ႔ ဆီဆိုင္မွာဝင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သြားရင္းလာရင္း လမ္းမွာ ၿပိဳင္ကားအနီေလးနဲ႔ ကိုႀကီးကို ေတြ႕မိသည္။ ဆီဆိုင္မွာ ဆီထည့္ရင္း ကိုႀကီးမ်ား ဆီလာထည့္မလားဆိုၿပီး ေမၽွာ္မိေသးသည္။

ကိုႀကီးက သီရိတို႔ဆိုင္မွာ ဆီထည့္ေလ့မရွိဘူးထင္သည္။ သီရိအလုပ္လုပ္တဲ့ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္မွာ တစ္ခါမွ ကိုႀကီးနဲ႔ မဆုံျဖစ္ခဲ့။ လမ္းမွာေတာ့ ကိုႀကီးကို ၿပိဳင္ကားေလး ေမာင္းေမာင္းသြားတာ မၾကာခဏ ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။

”သမီး…. ။ အေမ ေမးေနတယ္ေလ။ ခ်စ္သူရွိေနၿပီလားလို႔…။”

မိခင္ျဖစ္သူရဲ့ စိတ္မရွည္သလို ေမးသံေၾကာင့္ သီရိရဲ့ အေတြးေတြ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။

”မ…. မရွိပါဘူး အေမ…။”

”ေအး။ မရွိရင္လည္း ၿပီးတာပဲ။ သမီးအသက္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာ အားကိုးအားထား ေယာက္်ားသား လိုတယ္ကြယ္။ မေန႔ကပဲ အေမ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔တူေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ သမီးကို လက္ထပ္ေပးဖို႔ လာၿပီးေျပာသြားတယ္။”

”အို…. အေမကလည္း။ ကိုယ္နဲ႔သိတာမွ မဟုတ္တာ။ လူဆိုးမွန္းမသိ ၊ လူေကာင္းမွန္းမသိ။”

”ေကာင္ေလးက လူရိုးေလးပါ သမီးရယ္။ အရက္မေသာက္ ေဆးလိပ္မေသာက္ ကြမ္းမစား၊ သူ႔မိဘေတြကလည္း ေသသြားၿပီ။ ၿမိဳ႕ထဲက ဘဏ္မွာ လုံျခဳံေရးအေစာင့္ လုပ္ေနတာ။ စိတ္ကူးမလြဲနဲ႔ သမီး။ အခုခ်ိန္မွာ သမီးကို လင္ေကာင္းသားေကာင္းနဲ႔ တင့္တင့္တယ္တယ္ေလး အေမျမင္ခ်င္တယ္။ ၾကားလား….။ အေမ… မနက္ျဖန္ အေမ့သူငယ္ခ်င္းလာရင္ သူစီစဥ္တဲ့အတိုင္း သူ႔တူနဲ႔ သမီးကို ေနရာခ်ထားေပးမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။”

”ဟုတ္…. ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ။”

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သီရိတစ္ေယာက္ ဘဏ္လုံျခဳံေရးဝန္ထမ္းေလး မတ္ဟဲထူးနဲ႔ လက္ထပ္ျဖစ္သည္။ မတ္ဟဲထူးက ကရင္လူမ်ိဳး ။ ကရင္လူမ်ိဳးဆိုေပမဲ့ သီရိေတြ႕ဖူးတဲ့ ကရင္လူမ်ိဳးေတြလိုမ်ိဳး ဂင္တိုတိုေတာင့္ေတာင့္မဟုတ္။ အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ ဗလံေလး။

သီရိ မတ္ဟဲထူးကို ပထမဆုံး စေတြ႕ေတာ့ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးေလးနဲ႔ ဘဏ္လုံျခဳံေရး ျဖစ္ေနတာကိုေတာင္ စဥ္းစားလို႔မရ။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဘဏ္ကိုဓားျပတိုက္တာ မရွိလို႔ ေတာ္ေသးသည္။ သူမေယာက္်ားေစာင့္တဲ့ ဘဏ္ကိုသာ တိုက္လို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လြယ္မွာပဲလို႔ ေတြးၿပီး ရယ္မိေသးသည္။ မတ္ဟဲထူးနဲ႔ မဂၤလာဦးည ေတြ႕ၾကဳံရမဲ့အေရးကို ေတြးၿပီး သီရိ ရင္ေလးခဲ့ေသးသည္။ သီရိက အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့လို႔။ အပ်ိဳစင္ အေမွးပါးေလး မရွိေတာ့လို႔။

……………………………………………………

မဂၤလာဦးညက မတ္ဟဲထူးကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘက္ခ်လာနိုက္ဆိုၿပီး အရက္လိုက္တိုက္ခိုင္းသည္။ အရက္တိုက္ခိုင္းရင္း မတ္ဟဲထူးကိုလည္း အတင္းဇြတ္ေသာက္ခိုင္းသည္။ မတ္ဟဲထူးက မေသာက္တတ္လို႔ မေသာက္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့လဲ မရ။ သူမေသာက္ရင္ ျပန္မလႊတ္ဘူးဆိုၿပီး အတင္းဆြဲထားၾကသည္။ မတ္ဟဲထူးလည္း ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဇနီးေလးနဲ႔ အရမ္းကို အိပ္ခ်င္ေနတာနဲ႔ သူတို႔တိုက္တဲ့ အရက္ကို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။

တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္တိုက္တာ သုံးခြက္ေျမာက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူး ေတာ္ေတာ္ေလး မူးေနၿပီ။ ဒါေတာင္ မတ္ဟဲထူးကို ေနာက္ထပ္ အရက္ထပ္တိုက္ေသးသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က

“ဒီေကာင္ မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ သတို႔သမီးေလး ငိုေနမယ္”

ဆိုၿပီး တားလို႔ ကံေကာင္းသြားသည္။ နို႔မို႔ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေတာင္ ျပန္ေရာက္မည္ မထင္ေပ။

မတ္ဟဲထူး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံး အိပ္ကုန္ၿပီ။ စိထားတဲ့ အိမ္တံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္ရင္း သီရိအခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ သူ႔မိန္းမသီရိက ကုတင္ေစာင္းမွာ ေအာက္ကိုေျခဆင္းထိုင္ရင္း သူ႔ကို ေစာင့္ေနသည္။

မတ္ဟဲထူး မ်က္လုံးထဲမွာ အရမ္းလွေနတဲ့ ဇနီးေလးသီရိကို ဖက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္တာပဲ မွတ္မိလိုက္သည္။ ေနာက္ ဘာဆက္ျဖစ္လဲဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့။

…………………………………………………….

မဂၤလာဦးညက…

သီရီ ကုတင္ေစာင္းေလးမွာ ေျခဆင္းထိုင္ရင္း ေယာက်္ားျဖစ္သူ ျပန္လာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမိသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလႊတ္ၾကေသး။ သီရိ ေယာက်္ားျဖစ္သူကိုေစာင့္ရင္း အဖုတ္ေလးထဲက အရည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။ ေပါင္ၾကားထဲမွာ စိုစိစိေလး ျဖစ္လာသည္။ မၾကာခင္ ကာမစပ္ရွက္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိက သီရိကို အေတြ႕အၾကဳံတစ္ခါမွ မရွိဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစင္ေလးတစ္ေယာက္လို ရင္ခုန္ေစသည္။

သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို ေယာက်္ားျဖစ္သူ ျပန္ေရာက္လာရင္ သူ႔အတန္ႀကီးနဲ႔ ထိုးမည္ဆိုတာကို ေတြးၿပီး ရင္ေတြတုန္ေနသည္။

“ကၽြိ….”

အိမ္ေရွ႕က အသံၾကားရသည္။ ေျခသံ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ၾကားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ မတ္ဟဲထူးကို ေတြ႕သည္။ မတ္ဟဲထူးပုံစံက ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔။ ေျဖးေျဖးခ်င္း သီရိအနားကပ္လာသည္။ အနားကပ္လာမွ မတ္ဟဲထူးဆီက အရက္နံ့ တေထာင္းေထာင္း ရေနသည္။

သီရိက အရက္အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးဆိုေတာ့ အရက္သမားေတြကို ေန႔တိုင္းေတြ႕ရသည္။ ဒီအရက္နံ့ႀကီးကို သီရိ အမုန္းဆုံးျဖစ္သည္။ မတ္ဟဲထူး သီရိအနားကို ကပ္လာၿပီး ကုတင္ေပၚကို ဆြဲခ်ပစ္သည္။ သီရိ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္က်သြားေတာ့ မတ္ဟဲထူးက သီရိကိုယ္လုံးေပၚခြတက္ၿပီး သီရိႏွုတ္ခမ္းကို နမ္းဖို႔ႀကိဳးစားသည္။

မတ္ဟဲထူးဆီက အရက္နံ့ေတြ ရေနတာနဲ႔ သီရိေခါင္းကို ဘယ္ညာယိမ္းရင္း မတ္ဟဲထူးရဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ မထိေအာင္ ေရွာင္သည္။ မတ္ဟဲထူးကေတာ့ မူးမူးနဲ႔ သီရိ နားရြက္ေတြေရာ၊ ပါးေတြေရာ၊ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးနဲ႔ နားသယ္စပ္ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္ နမ္းေတာ့သည္။

သီရိထမီေလးကေတာ့ မတ္ဟဲထူး တက္ဖိတာနဲ႔ ေပါင္လည္ေလာက္ထိ ကၽြတ္ေနၿပီ။ မတ္ဟဲထူး လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔ပုဆိုးကိုဆြဲခၽြတ္ၿပီး ေျဖာင္းကနဲထြက္လာတဲ့ သူ႔အတန္ႀကီးကို သီရိေပါင္ၾကားထဲ ထိုးထည့္သည္။

မတ္ဟဲထူးမူးေနတာေၾကာင့္ေရာ၊ သီရိကေပါင္ကို ေသခ်ာမကားပဲ စိထားတာေၾကာင့္ေရာ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးက အဖုတ္ထဲမဝင္ပဲ သီရိေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ဝင္လာသည္။ မတ္ဟဲထူးရဲ့ အတန္နဲ႔ သီရိရဲ့ အစိေလးကို ထိထိမိမိ တစ္ခ်က္ ပြတ္ဆြဲသြားေတာ့ သီရိ ဆီက ” အ… ” ကနဲ ျမည္သံေလးေပၚလာၿပီး ေပါင္ေလးကားသြားသည္။

မတ္ဟဲထူးကေတာ့ မူးမူးနဲ႔ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကိုပဲ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ေနသည္။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သီရိ အစိေလးကို ပြတ္ပြတ္ဆြဲသြားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ သီရိ စိတ္ေတြပိုၿပီး ထႂကြလာသည္။

မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးနဲ႔ အေပၚက တက္ဖိထားတာေၾကာင့္ လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး သြင္းလိုက္လို႔လဲ မလြယ္ဘူး ျဖစ္ေနသည္။ သီရိ မတ္ဟဲထူးရဲ့ အတန္ႀကီး အဖုတ္ေလးထဲ ဝင္လာေအာင္ အဖုတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးေနမိသည္။ သီရိအဖုတ္ကေလးက ထြက္တဲ့ အရည္ေတြကလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနၿပီ။

မတ္ဟဲထူးရဲ့ လီးတန္ႀကီးလည္း သီရိအဖုတ္က ထြက္တဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ လူးၿပီး ေျပာင္ေခ်ာေနၿပီ။ သီရိေပါင္ကို အစြမ္းကုန္ကားရင္း အေပၚကေန မူးမူးနဲ႔ ေဆာင့္ေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးလီးတန္ႀကီး အဖုတ္ေလးထဲ ဝင္လာေအာင္ လုပ္ေနသည္။

တစ္ခ်က္ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးက သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို စြပ္ကနဲ ဝင္လာသည္။ သီရိအဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးေတြက အတန္ႀကီးနဲ႔ အတူ အထဲကို လိပ္ၿပီး ဝင္သြားသည္။ သီရိဆီက ထြက္တဲ့အရည္ၾကည္ေတြေၾကာင့္ အဝင္မခက္ပဲ မတ္ဟဲထူးရဲ့ လိင္တန္ကေပးတဲ့ အရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားရသည္။

” အ….။ ကၽြတ္….. ”

သီရိခပ္တိုးတိုးေလးညည္းရင္း မတ္ဟဲထူးရဲ့ ေက်ာျပင္ကို ဖက္ထားမိသည္။ မတ္ဟဲထူးကေတာ့ မူးမူးနဲ႔ အေပၚကေန ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္ခ်ေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သားအိမ္ေခါင္းကို သြားသြားေဆာင့္မိလို႔ သီရိ ေအာင့္သလိုလို ခံစားရသည္။ အဝင္ မနက္ေအာင္ တင္ပါးကို ေအာက္ဖက္ကို ေကာ့လိုက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူးအတန္က အဖုတ္အတြင္းနံရံေတြကို ဟိုထိုးဒီထိုးျဖစ္ၿပီး ပိုၿပီးေတာ့ ခံလို႔ေကာင္းသည္။ အဲဒါနဲ႔ သီရိလည္း တင္ပါးကို ဘယ္ညာယိမ္းရင္း မတ္ဟဲထူးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ေအာက္ကေန ခံေနမိသည္။

မတ္ဟဲထူးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာ တစ္ခ်က္ထက္တစ္ခ်က္ပိုၿပီး ခံလို႔ေကာင္းလာသည္။ သီရိ အသံထြက္မွာစိုးလို႔ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို ကိုက္ရင္း မတ္ဟဲထူးေဆာင့္တာကို ခံေနသည္။ ခဏေနေတာ့ မတ္ဟဲထူးရဲ့ ကိုယ္လုံးက သီရိအေပၚကို ျပဳတ္က်လာသည္။ အတန္ႀကီးကေတာ့ သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာ ထည့္ရက္တန္းလန္း….။

”အာကြာ…..။ ”

ခံလို႔ေကာင္းေနရာကေန ႐ုတ္တရက္ ရပ္သြားေတာ့ သီရိ ရင္ထဲမွာ ဟာသြားၿပီး အားမလိုအားမရေလး ၿငီးမိသည္။ သီရိအဖုတ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကို သီရိအဖုတ္အတြင္းသားနံရံေလးေတြနဲ႔ ညႇစ္ေပးသည္။

”မတ္…. မတ္…..”

မတ္ဟဲထူးပါးကို ခပ္သာသာေလးပုတ္ရင္း ေခၚၾကည့္ေတာ့ ထူးသံမၾကား။ မတ္ဟဲထူး မူးၿပီး ေမွာက္သြားၿပီ။

သီရိ စိတ္မရွည္သလိုနဲ႔ မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးကို ေဘးကို အသာတြန္းခ်ၿပီး ထလိုက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးက အဖုတ္ေလးထဲက ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ သီရိ ရင္ထဲမွာ ဟာသြားသလို ျဖစ္သြားသည္။ သီရိ ရင္ထဲမွာ ကာမမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနၿပီ။ ပက္လက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးေပါင္ၾကားမွာ အတန္ႀကီးက ေထာင္ၿပီး တယမ္းယမ္းျဖစ္ေနသည္။

သီရိ မတ္ဟဲထူး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး အရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲၿပီးစိုလက္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၾကည့္မိသည္။ မတ္ဟဲထူးအတန္က သီရိအရင္ေတြ႕ဖူးတဲ့ ႏွစ္ေယာက္လို မဟားဒယားႀကီး မဟုတ္။

သီရိလက္နဲ႔ အရင္းကဆုပ္ၿပီး ကိုင္လိုက္ရင္ ထိပ္ဖူးနီနီရဲရဲက အျပင္ကို ထြက္ေနသည္။ သီရိ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြႂကြလာတာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးအတန္ေပၚကို အဖုတ္ေလးနဲ႔ ေတ့ၿပီး ခြထိုင္လိုက္သည္။

သီရိ တင္ပါးေလးကို နိမ့္ကာျမင့္ကာနဲ႔ လီးကို အဖုတ္ထဲဝင္ေအာင္ တစ္ရစ္ခ်င္းသြင္းသည္။ အရည္ေတြ ရႊဲေနတာေၾကာင့္ မတ္ဟဲထူးလီးတန္က သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို ေရွာေရွာရွုရွုပဲ ဝင္သြားသည္။ သီရိ မတ္ဟဲထူးရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ေထာက္ၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကို ႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္သည္။

ေဆာင့္ရင္းေဆာင့္ရင္း အရွိန္လြန္ၿပီး သားအိမ္ေခါင္းကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သြားသြားထိလို႔ ကိုယ္ကိုအျမန္ေဖာ့လိုက္ရေသးသည္။ သီရိ မ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကေပးတဲ့ အရသာကို ခံစားေနသည္။

ကိုယ္လုံးေလးကို တြန႔္တြန႔္ၿပီးေတာ့လည္း မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးေပၚမွာ စေကာဝိုင္းေမႊ႕ေမႊ႕ၿပီးေဆာင့္သည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ သီရိ အဖုတ္ေလးထဲက အရမ္းေကာင္းလာတာနဲ႔ တဖုန္းဖုန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္လိုက္ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးေပါ့သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

” အား…. မတ္ရယ္….။ ”

သီရိ မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး မတ္ဟဲထူးရဲ့ အရက္နံ့ထြက္ေနတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို မြတ္သိပ္စြာ နမ္းလိုက္သည္။ သီရိဖင္ကေတာ့ မတ္ဟဲထူးေပါင္ၾကားထဲမွာ တလွုပ္လွုပ္ျဖစ္တုန္း….။ အဖုတ္အတြင္းသားေတြကလည္း မတ္ဟဲထူး အတန္ႀကီးကို တရြရႊ ညႇစ္ေနၾကသည္။

သီရိ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း မတ္ဟဲထူးကိုစြဲလမ္းသြားသလို ခံစားရသည္။ ကိုယ့္ေယာက္်ားျဖစ္လာၿပီဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္လား။ သီရိအဖုတ္ထဲ ဝင္ေနတဲ့ အေခ်ာင္းဆီကေပးတဲ့ အရသာေၾကာင့္လား ဆိုတာေတာ့ သီရိေဝခြဲလို႔မရ…။ သီရိ မတ္ဟဲထူးမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ ျပန္ႂကြလာတာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးႏွုတ္ခမ္းကို အားရပါးရနမ္းရင္း ေအာက္ကလည္း ျပန္ၿပီးေဆာင့္ေနသည္။

ဆီးခုံခ်င္းထိတဲ့ အသံတစ္ဖန္းဖန္းက အခန္းေလးထဲမွာ ခပ္မွန္မွန္ ထြက္ေနသည္။ သီရိေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာရမ္းၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ခ်ေနသည္။ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီး ဆတ္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ပူပူေႏြးေႏြးအရည္ေတြ သီရိ အဖုတ္ေလးထဲ ဒလေဟာ ဝင္လာသည္။ သီရိ တစ္ကိုယ္လုံး က်င္တက္သြားၿပီး နည္းနည္းေပ်ာ့ခ်င္လာတဲ့ မတ္ဟဲထူး လီးတန္ေပၚမွာ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံးတြန႔္လိမ္ၿပီး ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ ၿပီးသြားေတာ့သည္။

” အား….။ ေကာင္းလိုက္တာ မတ္ရယ္…..။”

သီရိ ခပ္တိုးတိုးေလးညည္းရင္း မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးေပၚမွာအိပ္ရင္း အေမာေျဖလိုက္သည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာလို႔ အေမာေျပေတာ့မွ သီရိ မတ္ဟဲထူးကိုယ္ေပၚကေန လွိမ့္ၿပီးဆင္းလိုက္သည္။ သီရိ အဝတ္တစ္ခုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ ေပပြေနတာေတြ ရွင္းလင္းၿပီးေတာ့ မတ္ဟဲထူးကို အဝတ္အစား ေသခ်ာျပန္ဝတ္ေပးၿပီး အိပ္ယာဝင္လိုက္သည္။

‘ ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ေယာက်္ားယူရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ‘

သီရိ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ မနက္က်ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေနျမင့္မွ နိုးလာသည္။ အေမတို႔က ေစာေစာထဲက ထမင္းစားၿပီးသြားတာနဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကို တစ္ေယာက္ထဲ ထမင္းျပင္ေကၽြးလိုက္သည္။ ထမင္းစားရင္း မတ္ဟဲထူးက အားနာသလို ၾကည့္ရင္းေျပာသည္။

“ညက မူးသြားလို႔ ဘာမွမသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္”

တဲ့….။ ဘာမွမသိတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ သိသာသိရင္ သီရိ ေသာင္းက်န္းတာေတြ႕ၿပီး သူ႔မိန္းမေတာ္ေတာ္ႏွာထတာပဲလို႔ ထင္သြားေလာက္သည္။သီရိလည္း

” ရပါတယ္ မတ္ရယ္”

လို႔ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ညေရာက္ရင္ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကေပးမဲ့ အရသာကို ထပ္ၿပီး ခံစားခ်င္ေနေသးသည္။

…………………………………………………

မတ္ဟဲထူး ဘဏ္ကေန သုံးရက္ခြင့္ေပးထားလို႔ အလုပ္မသြား…။ အိမ္မွာပဲ တစ္ေနကုန္ေနသည္။ အိမ္မွာ အေမေရာ ေမာင္ေလးေရာ ရွိေနတာမို႔ သီရိေရာ၊ မတ္ဟဲထူးေရာ ဘယ္လိုမွ လွုပ္ရွားဖို႔ အခြင့္မသာဘူး ျဖစ္ေနသည္။

ညဘက္ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔ ေမာင္ေလးက အိပ္ယာဝင္သြားၾကသည္။ သီရိကေတာ့ အိပ္ယာမဝင္ေသးပဲ အိမ္ေရွ႕မွာ စာထိုင္ဖတ္ေနလိုက္သည္။ စာဖတ္ေနတဲ့ သီရိကို မတ္ဟဲထူးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနသည္။ သီရိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အသာဆက္ေနလိုက္ေတာ့ မသိမသာ သန္းျပေသးသည္။

သီရိလည္း မနည္းစိတ္ကိုထိန္းၿပီး အိပ္ယာထဲ မသြားေသးတာ….။ အိပ္ယာထဲေရာက္တာနဲ႔ စိတ္ေတြလြတ္ၿပီး မတ္ဟဲထူးေပါင္ၾကားထဲက အတန္ႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲ ဆြဲသြင္းမိမွာစိုးလို႔…။

မေန႔ညက စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ကဲခဲ့ေပမဲ့ မတ္ဟဲထူးျပန္ေရာက္တာ ညဉ့္နက္ေနတာေရာ၊ အေမတို႔က မဂၤလာပြဲေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္ေရာ ေစာေစာစီးစီး အိပ္ကုန္ၾကလို႔ သီရိလုပ္တဲ့ အသံေတြမၾကားေလာက္ဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေစာေသးသည္။ အေမကေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလ ေျခဆစ္လက္ဆစ္ေတြ ကိုက္လို႔ဆိုၿပီး ညလယ္ေခါင္အထိ အိပ္မေပ်ာ္တတ္ဘူး။

မတ္ဟဲထူးကေတာ့ သီရိနားမွာပဲ မေယာင္မလည္နဲ႔ ေလၽွာက္ျပန္သံေပး လုပ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့မွ သီရိ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ အေမတို႔ အခန္းထဲက ေဟာက္သံေတြ ထြက္လာၿပီ မဟုတ္ပါလား။

မတ္ဟဲထူးလည္း သီရိေနာက္ကေန ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ လိုက္ဝင္လာသည္။ သီရိ သူ႔ေယာက္်ားျဖစ္ေနပုံကို ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးမိေသးသည္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူးက သီရိကိုယ္လုံးကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး တစ္ခုခုေျပာသည္။ ေလသံနဲ႔ေျပာတာေရာ ကရင္အသံက ဝဲတာေၾကာင့္ေရာ ဘာေျပာလိုက္မွန္းေတာ့ သီရိေသေသခ်ာခ်ာ မၾကားလိုက္ရ…။ ဟိုဟာလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာပဲ ျဖစ္မည္။

သီရိလည္း ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္သည္။ မတ္ဟဲထူး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပါေစ။ မတ္ဟဲထူး ကုတင္ေပၚကို ကမန္းတကတန္း တက္လာၿပီး သီရိ အကၤ်ီက ႏွိပ္ၾကယ္သီးေတြကို ဆြဲျဖဳတ္သည္။ ၾကယ္သီးျဖဳတ္တဲ့ မတ္ရဲ့လက္ေတြက ကတုန္ကရင္နဲ႔…၊ ေၾကာက္ေနသလိုမ်ိဳး…။

ညအိပ္ခါနီးမို႔လို႔ အတြင္းခံမဝတ္ထားတဲ့ သီရိ နို႔ျဖဴျဖဴေတြက ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္းေအာက္မွာ ေဖာင္းတင္းေနသည္။ မတ္ဟဲထူး သီရိနို႔ႀကီးေတြကို မျမင္ဖူးသလို ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မတ္ဟဲထူး အၾကည့္ေတြက သီရိကို မရိုးမရြ ျဖစ္ေစသည္။

” ဘာလို႔ၾကည့္ေနတာလဲ…။ ”

သီရိ ညဳတုတုေလး ေျပာလိုက္သည္။

” လွ…. လွလို႔ပါ။ ”

” စို႔ေပးေလကြာ…။”

သီရိ နို႔စို႔ေပးဖို႔ေျပာေတာ့ စကားေတာင္ မဆုံးေသးဘူး မတ္ဟဲထူးမ်က္ႏွာက သီရိရင္ဘတ္ေပၚကို ဆတ္ကနဲ ေမွာက္က်လာသည္။

“ေအာ္…..။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့လည္း သြက္လိုက္တာ…။”

မတ္ဟဲထူး သီရိနို႔အုံလွလွေတြကို စို႔ေနသည္။ နို႔အုံဆိုတာထက္ နို႔သီးေခါင္းနီနီေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စို႔ေနတာ။ တကယ့္ကေလးေတြ နို႔စို႔သလိုမ်ိဳး..။ လၽွာလုံးဝမပါဘူး..။

သီရိ မတ္ဟဲထူး နို႔စို႔ေနတာကို အသာငုံ႔ၾကည့္ရင္း မတ္.. ေတာ္ေတာ္ ရိုးအတာပဲလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထေနတဲ့ သီရိအတြက္ မတ္ဟဲထူးစို႔တာကလည္း အရသာေတာ္ေတာ္ရွိသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကေအာင္ စို႔ၿပီးေတာ့ နို႔သီးေခါင္းေတြ က်ိန္းလာေတာ့မွ နို႔စို႔တာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။

” မတ္… ေတာ္ေတာ့ကြာ…။ လုပ္ေတာ့…။ ”

မတ္ဟဲထူး ကမန္းကတန္းနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေအာက္က အေကာင္ကေတာ့ ေခါင္းေထာင္ေနၿပီ။ မတ္ဟဲထူး သီရိေပါင္ၾကားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး အတန္ကို အဖုတ္ဝမွေတ့ၿပီး ထိုးထည့္သည္။ သီရိ အဖုတ္က ထြက္တဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ မတ္ဟဲထူးဟာက အထဲကို မဝင္ပဲ ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္။ ေအာက္က ငံ့လင့္ေနတဲ့ သီရိ အားမလိုအားမရနဲ႔ ဟာကြာ…. ကၽြတ္ခနဲျမည္ေအာင္ စုတ္သတ္လိုက္သည္။

လုပ္ခ်င္လိုက္တာလည္းျပာလို႔ လုပ္လိုက္ေတာ့လည္း ခ်ာလို႔ဆိုတာ မတ္လိုလူမ်ိဳးပဲ…။ သီရိ ေတြးရင္း စိတ္မရွည္ေတာ့တာနဲ႔ ေပါင္ၾကားထဲက လီးကိုလက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး အဖုတ္ဝမွာ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ မတ္ဟဲထူးလည္း အေပါက္တည့္သြားတာနဲ႔ ေဆာင့္ထိုးလိုက္တာ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆုံးထိ ဝင္သြားသည္။

” အ…. နာတယ္….။ ”

တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆုံးထိဝင္သြားတဲ့ အတန္ႀကီးက သားအိမ္ေခါင္းကို သြားေဆာင့္လို႔ သီရိ ေအာင့္ကနဲ ျဖစ္သြားရသည္။

” ျပန္ထုတ္လိုက္ရမလားဟင္…..။ ”

မတ္ဟဲထူး သီရိကို ခပ္တိုးတိုးေမးသည္။

” ရတယ္….။ မထုတ္နဲ႔ မတ္ ၊ လုပ္ေတာ့…..။ ”

သီရိ ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ မတ္ဟဲထူး သီရိအေပၚ ေမွာက္အိပ္ၿပီး ေဆာင့္သည္။ သူ႔ကိုယ္လုံးက သီရိအေပၚေတာ့ ပိမေန။ လက္ႏွစ္ဘက္က ေဘးကို ဒိုက္ထိုးသလိုမ်ိဳး ေထာက္ထားလို႔ ျဖစ္သည္…။

မတ္ဟဲထူး သီရိအဖုတ္ကို ဇယ္ဆက္သလိုပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္သည္။ သီရိအဖုတ္ထဲက အရည္ေတြ ထြက္ေနတာနဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ အသံေတြ ထြက္ေနသည္။ အခ်က္ သုံးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ မတ္ဟဲထူးတစ္ေယာက္ တအင့္အင့္ၿငီးရင္း သီရိအဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားသည္။ ၿပီး ၿပီးခ်င္းပဲ သီရိကိုယ္ေပၚကေန လွိမ့္ဆင္းၿပီး ပုဆိုးေကာက္ဝတ္ၿပီး သီရိေဘးမွာ ဝင္အိပ္သည္။

သီရိက မၿပီးေသး။ မတ္ဟဲထူး ေဆာင့္လုပ္တာ ေကာင္းခါစပဲ ရွိေသးသည္။ အဖုတ္ထဲကရတဲ့ အရသာ အႂကြင္းအက်န္ေလးေတြကို ခံစားရင္း မတ္မ်ား ထပ္လုပ္မလားဆိုၿပီး ေစာင့္ေနေသးသည္။ ခဏေနေတာ့ မတ္ဟဲထူးဆီက ေဟာက္သံၾကားရသည္။

”ဟာကြာ…. ဒီကရင္ေလးကေတာ့….။”

သီရိတစ္ေယာက္ထဲ မေက်မနပ္နဲ႔ ၿငီးတြားမိသည္။ လင္ျဖစ္သူက အိပ္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ သီရိ ဘာလုပ္လို႔ရဦးမွာလဲ။ အိပ္ေနတဲ့လူကို

”သီရိ မၿပီးေသးလို႔ တစ္ခါေလာက္ လုပ္ေပးပါဦး”

လို႔ ႏွိုးၿပီးေျပာရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ သီရိအျဖစ္က ရယ္ရမလို၊ ငိုရမလိုနဲ႔ အီလည္လည္ႀကီး…။

သီရိ အကၤ်ီၾကယ္သီးျပန္တပ္ ထမီကို ျပန္ျပင္ဝတ္ရင္း တရြရြျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ၾကည့္မိသည္။ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ထြက္တုန္းပဲ ….။ ဟူး…. သီရိ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ မနဲက်ိတ္မွိတ္ၿပီး အိပ္ရသည္။ အဖုတ္ထဲက မၿပီးေသးတာေၾကာင့္ ရင္ေတြက ပူေနတုန္းပဲ ရွိေသးသည္။ေတာ္ေတာ္ေလး ညဉ့္နက္မွ သီရိ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ပထမတစ္ရက္ေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္မို႔လို႔ေနမွာပါဆိုၿပီး စိတ္ေျဖလိုက္သည္။

ေနာက္ေန႔ည ထပ္ၿပီး လုပ္ေတာ့လည္း မတ္ဟဲထူးလုပ္ပုံက ပထမေန႔ကအတိုင္းပဲ…။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ သီရိကို ထမိန္လွန္ ၊ အတင္းတက္လုပ္ၿပီး အိပ္သြားျပန္သည္။ သီရိလည္း မတ္ဟဲထူးကို ထုတ္ေျပာရမွာ ရွက္တာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးလုပ္သမၽွ ဘာမွမေျပာပဲ ေနရသည္။

မတ္ဟဲထူး ခြင့္ရက္သုံးရက္ ကုန္သြားလို႔ အလုပ္ဆင္းၿပီ။ ဘဏ္ဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က ေန႔ဆိုင္းလည္းရွိသည္၊ ညဆိုင္းလည္းရွိသည္။ ေန႔ဆိုင္းဆို တစ္ေနကုန္ အေပါက္ဝမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး လာသမၽွလူကို တံခါးဖြင့္ေပးရသည္…။ အျပန္မွာ ေနပူရင္လည္း ထီးလိုက္မိုးေပးရသည္။ တစ္ေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ရတာဆိုၿပီး ညဘက္ျပန္ေရာက္ရင္ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာထဲ တန္းဝင္ၿပီး အိပ္သြားေတာ့သည္။ သီရိလည္း မတ္တစ္ေယာက္ ပင္ပန္းလို႔ ျဖစ္ေနတာပါေလဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္ၿပီး ေနရသည္။

ေန႔ဆိုင္းဆိုရင္ ပင္ပန္းလို႔ မလုပ္ျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ညဆိုင္းက်ေတာ့ မတ္ကို ေတြ႕ေတာင္ မေတြ႕ရ။ ဘဏ္မွာသြားၿပီး ညေစာင့္လုပ္ရလို႔ျဖစ္သည္။ ဂ်ဴတီၿပီးလို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း တစ္ေနကုန္မထပဲ အိပ္ေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သုံးေလးရက္ေလာက္မွ တစ္ခါ စိတ္ေတြႂကြလာၿပီး သီရိကို ကမူးရွုးထိုး တက္လုပ္တတ္သည္။ အဲလို လုပ္တိုင္းလည္း ၾကာၾကာလုပ္နိုင္တာ မဟုတ္… ။ အလြန္ဆုံး သုံးေလးမိနစ္ပဲ။ သုံးမိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးတာနဲ႔ တရွုးရွုးျဖစ္လာၿပီး ၿပီးသြားတတ္သည္။ ၾကာလာေတာ့ သီရိ ဘဝမွာ လိင္ကိစၥဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္သလို ျဖစ္လာသည္။

ပထမဆုံး အေတြ႕အၾကဳံတုန္းကလည္း နာနာက်င္က်င္နဲ႔ အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရသည္။ ေယာက်ာ္းရေတာ့မွသာ မဂၤလာဦးညမွာ မတ္ဟဲထူးမူးမူးနဲ႔ လုပ္တာ ခံဖူးၿပီး ကာမအရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားဖူးခဲ့ရသည္။ အဲဒါကလည္း မတ္ဟဲထူး မူးေနလို႔။ အရက္ေတြ အမ်ားႀကီး ေသာက္ထားတာနဲ႔ မူးၿပီးလို႔ ၾကာၾကာလုပ္နိုင္တာ ျဖစ္သည္။ ၾကာၾကာလုပ္နိုင္ေအာင္ မတ္ဟဲထူးကိုပဲ ညတိုင္း အရက္ေသာက္ခိုင္းရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။

အဲလိုနဲ႔ပဲ သီရိ မတ္ဟဲထူးနဲ႔ လက္ထပ္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ အခုခ်ိန္ထိ သားသမီး မရေသး။ ဘယ္သူ႔ဘက္က ခ်ိဳ႕ယြင္းတာလည္းေတာ့ မသိ။ အေမကလည္း ေျမးခ်ီခ်င္ၿပီလို႔ သီရိကို တစ္ဖြဖြေျပာသည္။ မတ္ဟဲထူးကို ျပန္ေျပာျပေတာ့ ကိုယ္လည္း လုပ္တာပဲေလကြာလို႔ပဲ မေရမရာ ျပန္ေျပာသည္။

………………………………………………….

တစ္ေန႔….။

သီရိ အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးက်သည္။ သီရိတို႔ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ နည္းနည္းေဝးတဲ့ ၿမိဳ႕စြန္က ဘီယာဆိုင္..။ ပန္းကုံးစြပ္လို႔ရတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ သီခ်င္းဆိုတဲ့ စင္တင္ ေတးဂီတလည္းရွိသလို၊ ေကာင္မေလးေတြကို ဆက္ရွင္ေၾကးေပးၿပီး အခန္းထဲေခၚသြင္းလို႔ရတဲ့ ေကတီဗီခန္းလည္းရွိသည္။

သီရိကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ဆိုင္ေရွ႕မွာ ခုံေလးခင္း အရက္ပုလင္းေလးေတြတင္ၿပီး ဝင္လာသမၽွ လူတစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို ေမး႐ုံေပါ့။ ဆိုင္ထဲေမာင္းဝင္လာတဲ့ ကားတစ္စီးကိုေတြ႕ေတာ့ သီရိရင္ေတြခုန္တာ ျမန္လာသည္။

” အနီေရာင္ …. ၿပိဳင္ကားေလး….။ ဒါဆို… ကို… ကိုႀကီး…။”

ကားေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့ ကိုႀကီးမ်က္ႏွာက မလန္းဘူး။ တစ္ခုခုကို ဝမ္းနည္းေနသလိုပဲ။ အဝင္ဝမွာ သီရိက ဘာေသာက္မလဲေမးေတာ့ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ အရက္ပုလင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ျပဳံးေရာင္သန္းလာၿပီး ပုလင္းႀကီးတစ္လုံး မွာသြားသည္။ အျမည္းကေတာ့ ေကာင္းမယ္ထင္တာ မွာေပးပါတဲ့။ ဆိုင္မွာလူေတြၾကပ္ေနတာမို႔ ကိုႀကီး ဝင္လာတာကို ဘယ္သူမွ ဆီးၿပီး မေမးၾက..။

“ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေယာက္ထဲ ေသာက္လို႔ရမဲ့ ေနရာရွိလား”

လို႔ သီရိနားကပ္ၿပီး ေမးေတာ့.. သီရိက

“ရွိတယ္… ၊ ဟိုးကအခန္းေလးေတြထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေသာက္လို႔ရတယ္”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ သီရိ စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚၿပီး

“ဒီအစ္ကိုႀကီးက အခန္းတစ္ခန္းယူမယ္”

လို႔ ေျပာေပးေတာ့ ကိုႀကီးလည္း စားပြဲထိုးေလးနဲ႔ ေကတီဗီခန္းေလးထဲ ပါသြားသည္။ သီရိ ဆိုင္ေပါက္ဝမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ကိုႀကီးရွိတဲ့ အခန္းေလးကို ၾကည့္ရင္း ကိုႀကီးအေၾကာင္းကို ေတြးေနမိသည္။

ကိုႀကီးနဲ႔သာ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္…. ။ ကိုႀကီးက ႐ုပ္လည္းေခ်ာသည္၊ သေဘာလည္း ေကာင္းသည္၊ ပိုက္ဆံလည္း ရွိပုံရသည္။ ကိုႀကီးနဲ႔သာ လက္ထပ္ျဖစ္ရင္ ၿပိဳင္ကားလွလွေလးနဲ႔ ျဖစ္ေနေလာက္သည္။ ကိုႀကီးက ေစတနာလည္းေကာင္းေတာ့ သီရိသာ ကိုႀကီးခ်စ္သူဆိုရင္ သီရိလိုခ်င္တာေတြ အကုန္ဝယ္ေပးေလာက္သည္။ သီရိနားေထာင္ဖူးတဲ့ ဟိုသီခ်င္းထဲကလိုမ်ိဳးေပါ့….။ ၿပိဳင္ကားလား ဟတ္စကီးလားဆိုတာ…။

ၿပိဳင္ကားကေတာ့ ရွိၿပီးသားပဲ….။ သီရိ အခုဆိုရင္ လင္ရွိမယား ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ တျခားေယာက္်ားအေၾကာင္း မေတြးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလဆိုၿပီး အေတြးစေတြကို အျမန္ျဖတ္လိုက္ရသည္။

”ခၽြတ္ခၽြတ္….. ”

ေခၚသံၾကားလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ အခန္းဝမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ကိုႀကီးကို ေတြ႕သည္။ သီရိကို လက္တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပၿပီး အခန္းထဲကို ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ ျပန္ဝင္သြားသည္။ အရက္မွာတာ ျဖစ္မွာပါေလဆိုၿပီး အရက္ပုလင္းယူၿပီး သီရိကိုယ္တိုင္ပဲ သြားပို႔လိုက္သည္။

ဆိုင္က စားပြဲထိုးေလးေတြကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ရွုပ္ေနၾကသည္။ အခန္းထဲမွာ အရက္သြားခ်ေတာ့ ကိုႀကီးက ဆိုဖာေပၚမွာ ပက္လက္လန္ေနသည္။ ကိုႀကီး ေတာ္ေတာ္ေလးမူးေနပုံပဲ…။ အရင္က မေသာက္ဖူးဘူးလား မသိပါဘူး။

“အစ္ကို မူးေနၿပီထင္တယ္… ထပ္ၿပီးမေသာက္ေတာ့ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္… ကားေမာင္းၿပီး ျပန္ရမဲ့ ကိုႀကီးကို အႏၲရာယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔”

သီရိ သတိေပးမိသည္။ သီရိအသံၾကားေတာ့ ကိုႀကီး မ်က္လုံးမွိတ္ထားရာကေန မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္သည္။

”ဝတ္ရည္….. ကိုယ့္ဆီလာပါဦးကြာ….။ ”

ကိုႀကီး ဆိုဖာေပၚကေနထလာၿပီး သီရိကိုယ္လုံးေလးကို ေျပးဖက္သည္။

” အို…. ကိုႀကီး….. မွားေနၿပီေနာ္….။ ဝတ္ရည္မဟုတ္ဘူး….။ လႊတ္ပါ….။”

သီရိေျပာသာေျပာေနရတာ ကိုႀကီးရဲ့ ရင္ခြင္ထဲကေန ႐ုန္းမထြက္နိုင္ပဲ အလိုက္သင့္ေလး ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ သီရိ ငယ္ငယ္ထဲက စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရတဲ့ အစ္ကို…။ အခု သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ သီရိေရာက္ေနၿပီ။

သီရိ အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လို ရင္ေတြခုန္လာမိသည္။ ကိုႀကီးက ဖက္ထား႐ုံတင္မဟုတ္ပဲ လက္တစ္ဖက္က သီရိခါးကိုေပြ႕ရင္း ေနာက္လက္တစ္ဖက္က သီရိတင္ပါးအိအိႏွစ္လုံးကို ပြတ္သတ္ေနသည္။ ပါးစပ္ကလည္း

”ဝတ္ရည္ရယ္…. ခ်စ္လိုက္တာကြာ”

လို႔ တဖြဖြေျပာရင္း သီရိ ပါးျပင္ကို ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ စုပ္ၿပီးနမ္းေနသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သီရိ နားရြက္ေလးေတြကို နမ္းရင္း လၽွာနဲ႔ နားရြက္ေလးထဲကို ထိုးထိုးကလိေတာ့ သီရိ ၾကက္သီးေတြေတာင္ ထလာရသည္။

သီရိရဲ့ လည္တိုင္ဝင္းဝင္းေလးကို ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ႁပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္စုပ္ရင္း လက္ကလည္း သီရိနို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္။ သီရိ စိတ္ေတြ ႂကြလြန္းလို႔ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြေတာင္ ေထာင္ၿပီး စူႂကြေနရၿပီ။

ကိုႀကီးက သီရိကို ဖက္ထားရင္းကေနပဲ ဆိုဖာဆီကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲေခၚသြားလို႔ ဆိုဖာနားဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္းေတာင္ သီရိမသိလိုက္ရ။ သီရိကိုဖက္ထားရာကေန လြတ္သြားေတာ့မွ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုႀကီးက ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနရာကေန ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး သူ႔အတန္ႀကီးကို ဆြဲထုတ္ထားသည္။

KTV အခန္းေလးထဲက မီးမွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ကိုႀကီးအတန္ႀကီးက ေထာင္မတ္ၿပီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ႀကီးတာလည္း အႀကီးႀကီးပဲ…။ သီရိေတြ႕ဖူးတဲ့ သူေတြထဲမွာ အႀကီးဆုံးလို႔ ေျပာရမလိုပဲ။ မတ္ဟဲထူးအတန္နဲ႔ဆိုရင္ အရွည္ေရာ အတုတ္ေရာ ေတာ္ေတာ္ေလးကြာတယ္လို႔ ေျပာရမည္။

”ဝတ္ရည္…. စုပ္ေပးဦးကြာ…။”

“အို….”

သီရိ ရွက္သလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ သီရိ အခုခ်ိန္ထိတစ္ခါမွ လီးမစုပ္ဖူး။ သီရိ ကိုႀကီးရဲ့ အတန္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြႂကြလြန္းလို႔ အဖုတ္ေလးထဲမွာ အရည္ေတြ ရႊဲစိုေနၿပီ။

” ဘယ္သူမွသိတာမွ မဟုတ္တာကြာ…။”

သီရိတစ္ေယာက္ထဲ ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း ကိုႀကီးေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ကိုႀကီးအတန္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ထိန္းကိုင္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုႀကီးအတန္က ႀကီးလြန္းလို႔ ပါးစပ္ကို အေတာ္ေလး က်ယ္က်ယ္ဟၿပီး စုပ္ရသည္။

စုပ္ရင္းစုတ္ရင္း အရသာေတြ႕လာတာနဲ႔ အတန္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို လၽွာနဲ႔ ေနရာအႏွံ့ လ်က္သည္။ အေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ျမည္ေအာင္ အားရပါးရနဲ႔ စုပ္ေပးေနမိသည္။ သီရိ ရဲ့ လီးစုပ္သံ တႁပြတ္ႁပြတ္က အခန္းထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းသံနဲ႔ အၿပိဳင္ထြက္ေနသည္။

” ရၿပီ… ေတာ္ေတာ့”

လို႔ေျပာၿပီး ကိုႀကီး ဆိုဖာေပၚကထလာၿပီး သီရိကို ဆိုဖာေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္းသည္။ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာႀကီးေပၚမွာ သီရိ ပက္လက္ေလး အိပ္လိုက္သည္။ ကိုႀကီးက သီရိဝတ္ထားတဲ့ စကတ္ေအာက္အနားစကို အေပၚကို မရမက ဆြဲတင္ေနသည္။

သီရိ ဖင္ကို ႂကြေပးထားတာေတာင္ စကတ္က သီရိ ဖင္လုံးေကာက္ေကာက္နဲ႔ ၿငိၿပီးအေပၚကို ဆြဲတင္လို႔ မရ။ မထူးေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး သီရိ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္သည္။ အကၤ်ီက စကတ္နဲ႔ တစ္ဆက္တည္း ဆိုေတာ့ သီရိကိုယ္လုံးေပၚမွာ ဘရာစီယာေလးနဲ႔ ပင္တီေလးပဲ ရွိေတာ့သည္။

သီရိလည္း အခ်ိန္မရွိတာနဲ႔ ဘရာနဲ႔ ပင္တီကိုပါ တစ္ခါထဲ ခၽြတ္လိုက္သည္။ သီရိ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဆိုဖာႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္လွန္အိပ္ၿပီး ေပါင္ကားေပးထားတဲ့ သီရိေပါင္ၾကားထဲမွာ ကိုႀကီးေနရာယူသည္။ သီရိ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲကို သူ႔အတန္ႀကီး တရစ္ၿပီးတရစ္ တိုးဝင္လာသည္။

သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။ ကိုႀကီးကို စုပ္ေပးထားတာေၾကာင့္ အတန္ႀကီးမွာ သီရိ သြားရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲေနတာရယ္၊ သီရိအဖုတ္ကလည္း အရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္ေနတာေၾကာင့္သာ ေတာ္ေသးသည္။

ကိုႀကီးက သူ႔ဟာႀကီးကို တစ္ခါထဲ အဆုံးထိ မသြင္းေသးပဲ တစ္ဝက္ေလာက္နဲ႔ နဲနဲခ်င္း သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ သီရိလည္း အားမရေတာ့တာနဲ႔ တင္ပါးႀကီးကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးမိသည္။ ကိုႀကီးကို အဆုံးထိ ထည့္ေစခ်င္လွၿပီ။ သီရိ စိတ္ထဲ ျဖစ္ေနတာကို သိလို႔ပဲလားေတာ့မသိ…။ ကိုႀကီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္လိုက္တာ အတန္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး သီရိအဖုတ္ေလးထဲ ဝင္သြားသည္။

”အား….. ေကာင္းလိုက္တာ…”

သီရိရဲ့ တရြရြျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြက အျပည့္အသိပ္ဝင္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို ဆုပ္ဆုပ္ၿပီး ညစ္ေနၾကသည္။ ကိုႀကီးက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနသည္။ အဖုတ္ထဲကို တစ္ခ်က္တိုးဝင္လာတိုင္း တစ္ခ်က္ဆိုသလို အီဆိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလွသည္။

“ကိုႀကီး ျမန္ျမန္ေလး…. ”

သီရိ မပြင့္တပြင့္ေလး ေတာင္းဆိုမိသည္။ ကိုႀကီးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္လာသည္။ ခပ္ထြားထြားအတန္ႀကီးက သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာ လြန္းထိုးသလို အဝင္အထြက္ လုပ္ေနၾကသည္။ သီရိ အဖုတ္ေလးထဲ အတန္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနတာကို ေခါင္းေလးအသာငုံ႔ရင္း ၾကည့္မိသည္။

ေကတီဗီအခန္းေလးရဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အတန္ႀကီးက အရည္ေတြနဲ႔ တင္းေျပာင္ေနသည္။ ဆီးခုံခ်င္းရိုက္သံ တေဖာင္းေဖာင္းကလည္း အခန္းေလးထဲမွာ ဆူညံေနသည္။ အသံလုံခန္းျဖစ္တာမို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ သီရိလည္း အရမ္းေကာင္းတာနဲ႔ ပါးစပ္ကေန ဗလုံးဗေထြးနဲ႔ ေအာ္မိေအာ္ရာေတြ ေအာ္ျဖစ္သည္။

”ကိုႀကီးေဆာင့္…. ေကာင္းလာၿပီ….. နာနာလုပ္ပါ ကိုႀကီးရဲ့….။”

ကိုႀကီးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ ၾကမ္းၾကမ္းေတြေအာက္မွာ သီရိတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံးေကာ့ပ်ံရင္း ကာမလမ္းဆုံးသို႔ တက္ေရာက္သြားသည္…။

”အား… ေကာင္းလိုက္တာ အစ္ကိုရယ္….။”

သီရိအေပၚမွာ အုပ္မိုးထားတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးကို လက္ဖဝါးေလးနဲ႔ အသာပြတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ သီရိကသာ တစ္ခါၿပီးသြားတာ အေပၚက ေဆာင့္ေနတဲ့ ကိုႀကီးက မၿပီးေသး။ တင္ပါးကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာနဲ႔ ေရေရလည္လည္ ေဆာင့္ေနသည္။ ကိုႀကီးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းေအာက္မွာ သီရိရဲ့ စိတ္ေတြ တစ္ခါျပန္ၿပီး ထႂကြလာရသည္။

ဆိုဖာေပၚက တင္ပါးလုံးလုံးေကာက္ေကာက္ေလးကို ပင့္ကာပင့္ကာနဲ႔ ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ ကိုႀကီးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ပိုပိုၿပီး ျမန္လာသည္။ အားလည္း ပိုၿပီး ပါလာသည္။ ကိုႀကီးဆီက ႏွာမွုတ္သံတရွုးရွုးက ပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္လာသည္။ ကိုႀကီး ၿပီးေတာ့မယ္ထင္သည္…။

သီရိလည္း အဖုတ္ေလးထဲမွာ စိတ္ကိုေသခ်ာႏွစ္လိုက္ၿပီး အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြကို ညႇစ္ညႇစ္ၿပီး အရသာခံေနလိုက္သည္။ ဒီလိုအရသာမ်ိဳး ခံစားရတဲ့ အခြင့္အေရးဆိုတာ သီရိဘဝမွာရဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခဲယဥ္းလွသည္ မဟုတ္ပါလား။ သီရိလည္း ေနာက္တစ္ခါ ၿပီးဆုံးဖို႔ နီးကပ္လာတာနဲ႔အတူ အဖုတ္ထဲကလည္း အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလာသည္။

ကိုႀကီး အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ခပ္နာနာ ေဆာင့္လိုက္ၿပီးေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြး သုတ္ရည္ေတြ သီရိအဖုတ္ေလးထဲ ပန္းထြက္လာသည္။ ကိုႀကီးဆီကထြက္တဲ့ အရည္ေႏြးေႏြးေတြက သားအိမ္ေခါင္းထိေရာက္ေအာင္ပဲ ပူဆင္းသြားသည္။

”အား…. ေကာင္းလိုက္တာ…. ”

ကိုႀကီးဆီက အရည္ေႏြးေႏြးေတြ ဝင္လာတာနဲ႔ သီရိလည္း တင္ပါးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေကာ့တင္ရင္း ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ ကုတ္ေကြးသြားၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားရသည္။ ကိုႀကီး တစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့ သီရိကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာ ေမွာက္ခ်ၿပီး အိပ္ေနသည္။ သူ႔ အတန္ႀကီးကေတာ့ သီရိအဖုတ္ေလးထဲက ဆြဲမထုတ္ေသး။

မေတာင့္တစ္ေတာင္ အေနအထားနဲ႔ တပ္ရပ္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ အတန္ႀကီးကို အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြနဲ႔ ဆြဲဆြဲညႇစ္ရင္း ကာမအရသာကို သီရိတစ္ေယာက္ ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားေနသည္။ တေအာင့္ေလာက္ေနမွ သီရိ ကိုႀကီးရဲ့ ရင္ခြင္ထဲကေန အသာေလး႐ုန္းထြက္ၿပီး အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္သည္။

ကိုႀကီးကိုလည္း အဝတ္အစားေတြ ေသခ်ာျပန္ဝတ္ေပးၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။ ေခါင္းေမာ့ၿပီး မွိန္းေနတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာလွလွကို ၾကည့္ရင္း သီရိ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရသည္။ ဝမ္းနည္းတာက ကိုႀကီးနဲ႔ ဒီဘဝမွာ ဆုံနိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့လို႔… ၊ ဝမ္းသာတာကေတာ့ ကိုႀကီးနဲ႔ တစ္ကိုယ္လုံး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္းလိုက္ရလို႔…..။

အခန္းထဲက မခြာခ်င္ခြာခ်င္နဲ႔ သီရိ အခန္းအျပင္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ အခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ရင္း ကိုႀကီးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။ ကိုႀကီးအိပ္ေနတဲ့ပုံက ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ အျပစ္ကင္းစင္လွသည္။ သီရိ မေနနိုင္တာနဲ႔ အခန္းထဲတစ္ေခါက္ျပန္ဝင္ၿပီး ကိုႀကီးရဲ့ ပါးျပင္ကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္သည္။

တစ္ခါနမ္းလို႔မဝတာနဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္းလုံးကို အနမ္းမိုးေတြ ရြာခ်လိုက္သည္။ အနမ္းမုန္တိုင္း တိုက္ၿပီးလို႔ အားရမွ သီရိ အခန္းေလးထဲက ထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ တစ္ဆိုင္လုံး သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ရွုပ္ေနတာနဲ႔ သီရိအျဖစ္ကို ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾက။

သီရိ မတ္တပ္ရပ္ေနက် ေနရာေလးမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ကိုႀကီးရွိေနတဲ့ အခန္းေလးကိုၾကည့္ရင္း အေတြးေတြ နယ္ခ်ဲ႕မိသည္။ သီရိ စိတ္ထဲမွာ အိပ္မက္မက္ေနသလို ခံစားရသည္။ ခ်စ္ရတဲ့ ကိုႀကီးနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနလိုက္ရတာ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။

ကိုႀကီးမူးၿပီး လာဖက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သီရိ စိတ္ကို လြတ္ေပးလိုက္မိသည္။ ဘဝမွာ တစ္ခါေလာက္ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ကိုနဲ႔ ခ်စ္လိုက္မယ္ဆိုတဲ့ တဒဂၤအေတြးကို မလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့။ သီရိရဲ့ အခ်စ္ကို မူးေနတဲ့ ကိုႀကီးလည္း သိမွာမဟုတ္……။

မနက္နိုးရင္ ကိုႀကီးမွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ ဘာမွက်န္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သီရိေကာင္းေကာင္း သိေနသည္။ကိုႀကီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ကိုႀကီးကို ျဖည့္ဆီးေပးသြားတဲ့ အညတရ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။

………………………………………….

သုံးလခန႔္ၾကာေသာ္…….

” ငါ အေဖျဖစ္ၿပီကြ…. ဟားဟား….. ”

ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ေလးထဲရွိ သီရိရဲ့ အိမ္ေလးထဲက ေအာ္သံတစ္ခ်က္ ထြက္လာသည္။ သီရိ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီလို႔ ဆရာဝန္က ေျပာလိုက္လို႔ မတ္ဟဲထူး ဝမ္းသာအားရ ေအာ္ေနတာ ျဖစ္သည္….။ သီရိအေမရဲ့ မ်က္ႏွာမွာလည္း အျပဳံးေတြ တြဲလြဲခိုေနသည္။

အိမ္ထဲမွာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း ပတ္ေျပးေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးကို ၾကည့္ရင္း သီရိ တစ္ခ်က္ ျပဳံးမိသည္။ သီရိ အျပဳံးရဲ့ အဓိပၸာယ္ကိုေတာ့ သီရိမွလြဲ၍ ဘယ္သူမွ သိနိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။…ၿပီးပါၿပီ