အိပ်ချင်လွန်း၍သာ ကျမအိပ်ခန်းအတွင်းဝင်အိပ်လိုက်ရပေမဲ့ ကိုထွေးက မလာသေးသဖြင့် စိတ်ချလက်ချ အိပ်မရပါဘူးအိပ်တဝက် နိုးတဝက်ပါဘဲ ထိုအချိန် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရပါတယ် သြော် သူပြန်လာပြီကိုး တံခါးခေါက်မှာပေါ့ သူမှ သော့မပါတာ ကျမသော့ခတ်မထား ဘူးလေ သူသိမှာပါ။ ကိုယ်တော်ချောက ကျမရှိတဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ကို တန်းလာတော့တာပါဘဲ ကျမလဲ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တယ် သူ ချက်ချင်းကုတင်ပေါ် တက်လာတော့တာဘဲဟင်း…ဟင်း ရယ်စရာဘဲ မနက်ကတော့ ကောက်တော်မူနေပြီး ခုတော့ နေနှိုင်သေးလား။ အိုး..ကျမခေါင်းမြီးခြုံထားတာကို ခေါင်းကစမလှန်ပါဘဲ ခြေထောက်ကစလှန်တယ် အင်း…သူဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကျမသိတာပေါ့ထင်ထားတာက ကျမကိုနှိုးမယ် အနမ်းတွေပေးမယ် ပတ်ချွဲနတ်ချွဲတွေလျှောက်ပြောမယ် ပေါ့၊ ခုတော့ဘာဒီဇိုင်းတွေဖမ်းနေတာလဲမသိစကားတခွန်းမျှ မပြောဘဲနဲ့ အံ့ပါရဲ့။
နေပါ့စေအုံး သူ့ဟာကြီးကို မိအောင်ဖမ်းဆွဲပြီး မှတ်လောက်သားလောက်အောင် လိမ်ချိုးထားလိုက်အုံးမယ်။ ကိုညိုမောင် ခြေထောက်ဘက်ကစောင်ခြုံကို မပြီးခေါင်းတိုးဝင်လိုက်လေသည် မိန်းမရဲ့ ခါတိုင်းနဲ့မတူတဲ့အမွှေးနံ့က ကိုညိုမောင်၏ ရမက် ကိုပိုမို နှိုးဆွသလိုခံစားရလေသည်။ စောင်းစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့မိန်းမကို ပက်လက်ဖြစ်အောင်လှဲ့ပြီး ထမိန်ကြားခေါင်းဝင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုစတင်၍လျှာဖျား လေးနှင့်ရက်လေတော့သည် ။ ဒီနေ့ ကိုထွေးရဲ့အပြုအမူတွေက အရမ်းထူးဆန်းနေပါတယ် ခါတိုင်းထမိန်ကိုလှန်ပြီး တန်းလိုးတဲ့သူက အဆန်းတွေထွင်နေပါလား ဘုန်းနိမ့်မှာကြောက်လို့ ထမိန်ကိုတောင်သိပ်မကိုင်ချင်တဲ့သူက။ ခုတော့ … “အို…ကျမ .. အင်…အ……..”
ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားဘဲ ရုတ်တရက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲကို ထိုးထဲ့ခံလိုက်ရတယ် ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ ကျမကိုယ်ကျမ သတိထားမိတာကတော့ ကျမပေါင်တွေကို ကားပေးလိုက်တယ်ဆိုတာပါဘဲ။ ကျမ အတွေးနဲ့ အကြံတွေလဲ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။
တသက်နဲ့တကိုယ်ဒီလိုမျိုး အရသာထူးမျိုးကိုဘယ်တုန်းကမျှ မခံစားခဲ့ရဘူးပါဘူး ရှင်။ ကျမတကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အကြောတွေထဲ စိမ့်စိမ့် သွားပြီး အသားတွေတောင် တဆတ်ဆတ်တုန်လာပါတယ်။ “အမလေး…..အား….ကျွတ်…ကျွတ်…” ကျမ…ကျမလေ…ထွန့်ထွန့်ကိုလူးသွားတာပါဘဲ ကျမအသက်ရှူလို့တောင် မ၀တော့ဘူး။ ခေါင်းမြီးခြုံ ကိုဖွင့်ပြီးခေါင်းကို ဘယ် ညာ ရမ်းနေရတော့တာပါဘဲရှင်။ နိုင်ငံခြားဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ဒီလိုမျိုးတွေလုပ်ကြတယ်လို့ တော့ကြားဖူးပါတယ်။ အခုတော့ ကျမကိုယ်တိုင် နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ တွေ့နေရပါပြီ။ ပါးစပ်ကနေ အသံမထွက်မိအောင် မျက်စိကို စုံမှိတ်ပြီးအံ့ကြိတ်ခံနေရတယ်။ ကိုထွေးက ဒီလိုတွေ လုပ်တတ်လိမ့်မယ်လို့တောင် ထင်မထားဘူး။ ကိုညိုမောင်ဒီနေ့ ဘာဂျာမှုတ်ရတာ အခါတိုင်းနဲ့မတူသလိုစိတ်ထဲမှာထင်မိတယ် မိန်းမရဲ့စောက်ခေါင်းကနည်းနည်းကျင်းသွားသလိုဘဲ။ အင်းလေ မလိုးရတာကလဲ တပါတ်တောင်ပြည့်တောမှာကိုးကျင်းနေရောပေါ့။ စောက်စိလေးကိုဆွဲစုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ မိန်မရဲ့တကိုယ်လုံး တုန်သွားသလို ဆတ်ဆတ်ခါနေတာကိုလဲ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့စောက်ဖုတ်နံ့လေးကမွှေးနေတာနဲ့ သူ့လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးဝင်အောင်ထိုးထဲ့ပြီး အကြာကြီး ကလိပြစ်လိုက်တယ်။ ခါးတွေလဲ ကော့တက်လာပြီး ဖင်တွေလဲ ဘယ် ညာ ရမ်းခါသွားတာဘဲ။ သူမဖင်ကြီးမြောက်တက်နေတဲ့အချိန် ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
ခုတော့ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီ။ ကိုညိုမောင်လျှာကြီးကို ချွန်လိုက်ပြီး သူမရဲ့စောက်စေ့လေးကို ကလိလိုက်ပြန်တယ်။ သူမပေါင်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပေးလာတယ်။ အခုမှ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာကြီးထိုးထည့်ရတာ လွပ်လပ်သွားတော့တယ်။ ကိုညိုမောင် လျှာကြီး သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ထိုးမွှေလိုက်၏။ သူမ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာသည်။ သူမ၏ နှလုံးခုန်သံတွေတောင် ကြားရလေသည်။ စောက်စေ့လေးကို သွားဖြင့်ကြိတ်ပြီး စုတ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။
“ပလွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပလပ်…ပလပ်…” သူမဖင်ကြီးနောက်တခါ လေထဲပြန်မြောက်တက်သွားပြီစောက်ဖုတ်ထဲမှ ပူပူနွေးနွေးပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲအရည်တွေ ဒလဟော စီးဆင်းထွက်ကျလာပါတော့တယ်။ ကိုညိုမောင်ကတော့ အလျှော့မပေးသေးဘူး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပြီးချွတ်လိုက်တော့ သူမကဝိုင်းကူ ချွတ်ပေးရှာပါသည်။ သူမမှာ စောင်ခြုံအောက်မှာပင် ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားရှာလေပြီ။ ကိုညိုမောင်ဟာ သူ့လျှာကြီးကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့အပေါ်ကိုတက်လာပြီး လက်တဘက်နှင့် သူမရဲ့နို့တဖက်ကို ကိုင်၍ ကျန်နို့တဖက်ကိုအားပါးတရ ကုန်းစို့နေယင်း စိတ်ထဲမှာ ထင့်သွားလေ၏။ ဟင်……..တခုခုတော့ မှားနေပြီဟုထင်သည်။ ယခု သူကိုင်စို့နေတဲ့နို့တွေက သူ့မိန်းမရဲ့နို့တွေလုံးဝမဟုတ်ဘူး။ သူ့အထင် အပျိုစင်တယောက် မဟုတ်လျှင်တောင် တခါမျှ ကလေးမမွေးဘူးသေးတဲ့ မိန်းမတယောက်ဘဲ ဖြစ်ရမည်။ နို့တွေက တင်းပြီး မာခဲနေသည်။ ပြီးတော့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ တကယ့်မိန်မငယ်လေးတယောက်ဆိုတာ ခုမှ သတိထားမိတယ်။ စောင်ခြုံထဲမှာ မျက်စိကလဲ ကျင့်သားရလာပြီဆိုတော့ အနည်းငယ်မြင်လာရသည်။ သူမရဲ့အသားအရေကလဲ တင်တင်းရင်းရင်းရှိလှသည်။ ပြီးတော့ အသားကလဲ တော်တော်လေးကို ဖြူလိမ့်မည်။ အမှောင်ထဲမှတောင် ဖွေးဥနေတာဘဲဟု ထင်မိသည်။
သူဘာဂျာမှုတ်တုန်းက သူမတကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုံနေတာလဲ သတိထားမိသည်။ သူမရဲ့နှလုံးခုန်သံတွေလဲ ခုတောင် ကြားနေရဆဲ။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတာလား။ ပြီးတော့ကိုယ်သင်း၊ ရနံ့ ဒီအနံ့က သူ့မိန်းမရဲ့အနံ့လုံးဝမဟုတ် ပြီးတော့ရေမွှေးနံ့ ဒီရေမွှေးက တော်တော်ဈေးကြီးလိမ့်မည်။ ကိုညိုမောင်မိန်းမက ဈေးကြီးတဲ့ ရေမွှေးမျိုးကို မသုံးဘူးဆိုတာ ကိုညိုမောင် အသိဆုံး။ ဒါဆိုသူမဘယ်သူဖြစ်မလဲ ဘာလို့သူ့အိပ်ယာထဲ ရောက်နေရတာလဲ။ ကိုညိုမောင် သိချင်စိတ်က ပြင်းပျလာသည်မို့ ရုတ်တရက် စောင်ခြုံကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက ကိုညိုမောင် မျက်စိအမြင်များ မှားလေသလား။ မဟုတ်ပါ ကိုညိုမောင်မျက်စိ မမှားပါဘူး အသေအချာပင် နတ်သမီးလေး တစ်ပါးအလား ဖြူဖြူချောချောမိန်းမငယ်လေး တယောက်ဖြစ်နေပါတော့တယ်။
နှစ်ယောက်သား တယောက်ကိုတယောက် အံ့သြမှင်တက်ပြီး အကြောင်သားဖြင့် ကြည့်နေမိကြရင်း ပြိုင်တူ အာမေဍိတ်သံများ ထွက်လာကြလေ၏။ “ဟာ…ဟင်…ရှင်ရှင်ဘယ်သူလဲ…..ရှင်.. ဘယ်လိုလုပ်…ပြီး ရောက်လာတာလဲ….” ကျမ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ် မထားတဲ့အဖြစ်။ ကျမငယ်ထိပ်ကို မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားပါတယ်။ ကျမ ကိုယ်ကျမ ဘာဖြစ်လို့ ဘာဖြစ်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူးရှင်။ ကျမကတော့ ကျမယောက်ျားလို့ဘဲ ထင်ထားတာ ခုတော့ သူစိမ်းတယောက်က ကျမကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကျမအပေါ်တက်ခွနေတယ်။ ကျမအဖြစ်ကလဲ ဆိုးချင်တော့ ဒီနေ့ကျမှ တုံးလုံးဖြစ်အောင် ချွတ်ပေးမိတာကိုး။ ကျမယောက်ျားနဲ့ ဘယ်တုန်ကမျှ တုန်းလုံးချွတ်မပေးဘူးပါဘူး။ ကျမအရမ်းလဲ ရှက်သွားတယ်။ လိပ်ပြာလွင့်စဉ်သွားမတတ် ကြောက်လဲကြောက်သွားတာပေါ့။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကျမကိုယ်ကို ဖျောက်ပျစ်လိုက်ချင်တာ။ ခုတော့ သွားပါပြီ ကျမဘ၀တော့ရေတိမ်နစ်ပါပြီ။ ကျမတကိုယ်လုံး အေးစက်သွားပြီး ချွေးစေးတွေ ပျံလာပါတော့တယ်။ ကျမရုန်းကန်ဖို့တောင် အင်အားက မရှိတော့ပါဘူး တုန်တုန်ရီရီဖြင့် “ရှင်…..ဦးညိုမောင်….ရှင်ဘယ်လို….လုပ်ပြီး…. ကျမအိမ်ထဲကို ရောက်လာတာလဲ…ဟင်..” “ငါက ငါအိမ်ကို ပြန်လာတာပါ ဒါကသုံးထပ် မဟုတ်ဘူးလား ဒါ…ငါ့အိမ်မဟုတ်ဘူးလား” “ရှင်….ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ရှင့်အိမ်က …. ဒီအပေါ်ထပ်မှာ ကျမက ရှင့်အိမ်ထဲဝင်အိပ်နေပါ့မလား….ရှင်…မူးများနေသလား.. မူးယင်လဲ ကိုယ်ဖါသာ မူးပေါ့…… ဘာလို့သူများအိမ်ထဲ ဝင်လာတာလဲ…” ကိုညိုမောင်လဲ ထိပ်ထိပ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားရလေ၏။
ဒီကောင်မလေးတို့ လင်မယားကို ကိုညိုမောင်သိသည်။ သူတို့တိုက်ခန်းရဲ့အောက်ထပ် သူမတို့က ဒုတိယထပ်။ ကိုညိုမောင်တို့ တိုက်ခန်းဝယ်စဉ်က ဒီဒုတိယထပ်က ဒီတိုက်ခန်းလေးကို ကြိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဒါပေမဲ့ငွေက မလိုက်နိုင်၍ တတိယထပ်ကိုဘဲ ဝယ်ခဲ့ရသည်။ ဒီလင်မယားနှစ်ယောက်က သူတို့နောက် အကြာကြီးနေမှ ရောက်လာကြလေသည်။ ညှားခါစလေးတွေဟုတောင် ထင်ခဲ့သေးသည်။ ကောင်မလေးက တော်တော်လှသည်၊ အသားလေးကလဲဖြူလို့ဝင်းလို့ မသိလျှင် အပျိုလို့ထင်ရမည်။ တကယ်လဲ အပျိုတွေ ရှုံးလောက်အောင်လှသည်။ တင် ရင် ခါး ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား ဘာမျှအပြစ်ဆိုစရာမရှိ။ ခုတော့ ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားဘဲ ဒီကောင်မလေးက ကိုညိုမောင်ရင်ခွင်အောက် ရောက်နေပေပြီ။ ရောက်နေတာမှ ဘာအဝတ်အစားမှ မပါဘဲ ရောက်နေတာ။ သူမရဲ့အလှတရားက ကိုညိုမောင်ကို ညှို့ ယူဖမ်းစားသွားလေပြီ။ ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်မှတော့ရှေ့ဆက်တိုးရုံသာရှိတော့သည်။
ကိုညိုမောင်လီးကြီးကလဲ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တောင်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့လဲ ဝတ္တရားအရ စကားက ဆိုရဦးတော့မည်။ “ငါ.. မင်းထင်သလို မူးလာတာ မဟုတ်ပါဘူး…. လှေခါးအတက်မှာ သော့…ကျသွားလို့…. တက်ရဆင်းလိုက်ရနဲ့ ဘယ်အထပ်ရောက်မှန်း မသိလို့ တတိယထပ်ဘဲ ငါ့အိမ်ဘဲဆိုပြီး ဝင်လာတာ …. နေပါဦး…. မင်းကလဲ…ဘာလို့ သော့ခတ်မထားရတာလဲ…. မင်းကသာသော့ခတ်ပြီးမှ အိပ်နေရင်… ငါတို့ ဒီလိုမျိုး အဆင့်အထိ ဖြစ်လာစရာအကြောင်း မရှိတော့ဘူးပေါ့”။ ကျမလဲ ရှိသမျှအင်အားကိုစုပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်၍ ထလိုက်၏ အရှက်ကိုဖုံးကွယ်ဖို့ ဘေးနားမှာ အဝတ်တခုခုကို ရှာလိုက်လေသော် ကျမအဝတ်တွေအားလုံးက ကုတင်အောက်မှာ ရောက်ကုန်ကြလေပြီ။ စောစောကခြုံထားခဲ့တဲ့ စောင်ကလဲ ဦးညိုမောင်ရဲ့နောက်မှာ ဒီလူကြီးကလဲ ကျမကို ကြည့်နေပုံက မျက်တောင်တောင် မခတ်ဘူး။ ကျမလေ…ရှက်လိုက်တာ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်ကိုကိုယ့်ယောက်ျားအထင်နှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့ကြပြီးပြီ။ ကျမရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုတောင် ကျမ ပြန်ကြားနေရပါတယ် ရှင်။ ဦးညိုမောင် ပြောနေတာတွေတောင် မကြားတချက် ကြးတချက်ပါဘဲ။ “ဟို…..လေ…ကျမ…. ယောက်ျားက.. မလာသေးတော့….” “မင်းယောက်ျားက ဒီချိန်ထိမလာသေးဘူးဆိုတော့.. ဘယ်သွားလို့လဲ…”။ “သူ…သူ့သူငယ်ချင်း မင်္ဂလာဆောင်သွားတာပါ”။ “ဘယ်သူ့မင်္ဂလာလဲ”။ “ဟို…ကို..အောင်ကြီး”တဲ့။ “သြော်…ဒါဆို မင်းယောက်ျား ဒီနေ့ ပြန်မလာတော့ဘူး… မနက်ဖြန်တောင် ညနေနေအတော်စောင်းမှ ပြန်ရောက်ကြလိမ့်မယ်”။ “ရှင်….. ရှင်က ဘယ်လိုကြောင့် အဲလိုပြောနိုင်ရတာလဲ”။ “ငါတို့ပွဲရုံမှာ အဲဒီအောင်ကြီးရဲ့ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲရှိတယ်.. သူ အဲဒီမင်္ဂလာလိုက်သွားတယ်.. အဲဒီအောင်ကြီးမိန်မရွာက ဒီကနေ မိုင်၄၀ကျော်လောက်ဝေးတယ်.. ပြီးတော့ လမ်းကလဲ တာ်တော်ကြမ်းတယ်တဲ့…. ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမည့်သူတွေတောင် ဆိုင်ကယ် မယူကြတော့ဘူး… မင်္ဂလာကားနဲ့ဘဲ အားလုံးလိုက်သွားကြတယ်”။
“ဟင်……ဟုတ်လား ….ကျမက…ကျမယောက်ျား ပြန်လာမယ်ထင်ထားတာ… ကဲ…ဒါဆိုလဲ…ကျေးဇူးပြုပြီး ကျမအပေါ်ကနေ ဖယ်ပါတော့ရှင်…ဒီမှာရှက်လွန်းလို့ သေတော့မယ်”။ “ဟေ …ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်နေပြီဘဲ နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး သက်သက်ရယ်.. မင်းယောက်ျား … ခုပြန်လာပြီလို့သာ သဘောထားလိုက်တော့ ဟုတ်ပြီလား”။ “ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း. ..မ….မ…လုပ်ပါနဲ့ …..” သွားပါပြီ ငါ့ဘ၀တော့ ကျမ ဘယ်လိုပင် ငြင်းနေပေမဲ့လဲ မရတော့ပါဘူး။ ကျမမှာ ရွေးခြယ်ခွင့်မရှိတော့ဘူးဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ရပြီပေါ့။ ဦးညိုမောင်က ကျမအပေါ်ကနေ ကားယားခွထားပြီးသား လုံးဝဖယ်မပေးပါဘူး။ ဖယ်မပေးယုံမကပါဘူး သူ့ပုဆိုးကို သူ့ခေါင်းပေါ်မှ ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပါလေပြီ။ သူ့လီးကြီးကိုလဲ ကျမ မြင်လိုက်ရပါပြီ ။ “အို……ဘုရား…” ကျမ ရင်တုန်ရပြန်ပါပြီ။ သူ့လီးကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး။ ကိုထွေးလီးထက် နှစ်ဆ လောက်ရှိလိမ့်မယ်။ ညိုညိုမဲမဲကြီး ငရုပ်ကျီပွေ့ကြီးလောက်တောင် ရှိမလားဘဲ။ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်ရဲ့လီးကို ဒါပထမဆုံးမြင်ဘူးတာပါဘဲ။ ရင်ထဲမှာလဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။
အို…ဒါကြီးနဲ့ကျမအလိုးခံရတော့မှာပေါ့ ရင်တုန်နှုံးက ကျမရင်ဘတ်ကြီး ပွင့်ထွက်သွားမလား အောက်မေ့ရတယ်။ “ဟင့်အင်း … ဟင့်အင်း” ကျမ ကြိုးစားပြီး ရုန်းတယ်။ အားချင်းမမျှတော့ ရုန်းမရပါဘူး။ သူ့လက်က ကျမ မလွတ်နိုင်ပါဘူး။ ကျမ ဘာပြောရမယ် မသိဘူး အဆွခံထားရလို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပေမဲ့ ဒီဆိုဒ်ကြီးကိုတော့ ကြောက်တယ်ရှင့်။ နောက်ပြီး သူက သူစိမ်းလေ ပါးစပ်ကတော့ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းပဲ အော်နေမိတယ်။ ကျမ တကယ်က ဒီလူကြီးကို လည်ပင်း ညှစ်ပစ်ရမှာ။ အခုက လည်ပင်းမညှစ်ပဲ ပျော့ခွေနေတဲ့လက်တွေက ကျမ မှီနေတဲ့ ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မနဲ ထိန်းနေရတယ်။ ကျမ အော်လိုက်ရမလား အော်လိုက်ရင်လဲ ကျမ အရှက်ကွဲသွားတော့မှာ။ အရှက်နဲ့ဘ၀ ဘာကိုရွေးချယ်ရမလဲ ဝေခွဲလို့မရ ဖြစ်နေချိမှာ သူကတော့ သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို ဆွဲဆွဲပွတ်နေပါတယ်။ သူလီးနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိတိုင်း တကိုယ်လုံး ပျော့ခွေမလိုပဲ ဖြစ်နေတယ်။ “အို…..ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း..” ကျမ ဟင့်အင်း နေပေမဲ့ သိပ်မထူးပါဘူး၊ ဦးညိုက ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူ့လက်တွေနဲ့ ကျမပေါင်ကို အတင်းကားခိုင်းပြီး ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို အသာဖြဲရင်း သူ့လီးကြီးကို အတင်းထိုးထည့်နေပါတယ်။ သူ့လီးခေါင်းက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။ သူ့လီးထိပ်ကြီးက ဒီလောက်ကြီးနေတာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နိုင်ပါ့မလား။ ကျမဟာလေး ကွဲပြဲကုန်မှာပေါ့ “အင့်..အား မရဘူး…မရဘူး.” ကျမ ဦးညိုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေမိတယ်။ ဦးညိုက အသားနဲနဲညိုတယ် ကိုထွေးလို ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့မဟုတ်ဘူး။ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားပီသတယ်လ်ို့ ဆိုရမလား မျက်နှာကျကလဲ ကြည့်ကောင်းတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အရာအားလုံး အပြည့်ပါဘဲ။ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးနဲ့ လက်မောင်းက ကြွက်သားတွေကလဲ အလွန်ပင် သန်မာကြောင်း သက်သေတွေပါဘဲ။ ကျမ…..သူလက်က ဘယ်လိုမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ပါဘူး။ သူကတော့ မရရအောင် အတင်းလိုးမဲ့ ပုံပါဘဲ။ ကျမစောက်ဖုတ်ကလဲ အရည်တွေက ရွှဲအိုင်နေလေတော့ ဝင်သွားမှာကိုလဲ စိုးရိမ်မိတယ်။ မဝင်နိုင်အောင် ကျမ အားနဲ့ညှစ်ထားရတာ အရမ်း ပင်ပန်းတယ်။
“ဟာ … ရှင်နော်… တော်ပြီ… ရှင့်ဟာကြီး မထည့်ပါနဲ့… ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး ဝင်မှာမဟုတ်ပါဘူး မထည့်နဲ့ … ပြန်ထုတ်ဆို… ဖယ်ဆိုနော်…ဟင့်….ဟင့်…အား…ဟင့်”
ကျမ ပါးစပ်က ငြင်းဆန်နေပေမဲ့ လူကတော့ အလိုက်သင့်လေး အသာငြိမ်နေမိတယ်။ ဝတ္တရားအရပဲ ငြင်းဆန်နေသလိုပဲ မသိစိတ်ထဲကတော့ သူ့ဟာကြီးနဲ့ ကျမထဲကို ဝင်သွားရင်ဆိုပြီး တွေးနေမိလို့လားမသိ။ ဘာကြောင့်ရယ်လို့ မသိပေမယ့် ကျမ အတင်းမရုန်းမိဘူး။ ကျမ ငုံ့ကြည့်တော့ သူ့ဟာကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ကို မြင်နေရတယ်။ အစပိုင်းတော့ ခေါင်းပိုင်းလေးပါပဲ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အထဲကို ပိုပိုရောက်လာတယ်။ ကျမ ကိုယ်ထဲမှာ သူ့လီးမဲမဲကြီး ဝင်လာတာ ကျမ သိနေတယ်။ ကျမကို ဆွဲဖြဲနေသလိုပဲ ပြွတ်ကျပ်သိပ်နေပြီး အောင့်သက်သက်နဲ့ နေရလဲ ခက်တယ် ကောင်းလဲကောင်းတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဟာကြီး ကျမကိုယ်ထဲ အောင်မြင်စွာနဲ့ ထိုးခွဲ ဝင်ရောက်လာပါတော့တယ် ရှင်။ သူ့လီးကြီးတဆုံးထည့်လိုက်ပါပြီ။ ပြီးတော့ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမ အမေ ဘုရား အကုန်တနေရပါတော့တယ်။
“ဘွတ်….ဗျစ်…..ဇွိ….အမေ့…..အား…..အမလေး…..မလုပ်ပါနဲ့တော.အား..ကျွတ်….အား….အား…” “စိတ်လျှော့ထား သက်သက်… တင်းမထားနဲ့…” “ဘယ်လို … တင်းမထားရဘူး ဟုတ်လား…. ကျမယောက်ျား ကိုထွေးနဲ့ ဖြစ်ရမှာရှင့်… ရှင်ကြီးနဲ့ မဟုတ်ဘူး”။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျမ စိတ်လျှော့လိုက်ရပါပြီ။ ကျမက်ိုယ်၌က ကာမရဲ့အရသာကို ခံစားချင်နေမိပြီလေ။ အခု ကျမလုပ်ရမှာက ကျမပေါင်နှစ်လုံးကို အားကုန်ကားပေးထားရုံပါဘဲ မဟုတ်လား။ ဦးညိုကတော့ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်လုပ်နေပါပြီ။ ခံစားချက်က ထူးဆန်းပြီး ကျမအတွက် အရမ်းအသစ်ဖြစ်နေတယ်။ ဆွဲအထုတ်မှာ တမျိုး၊ ပြန်အထည့်မှာတမျိုး။ ခဏကြာတော့ ကျမ သူနဲ့ အလိုက်သင့် လိုက်လှုပ်နေမိလာတယ်။ သူအထည့်မှာ ကျမ သူ့ဘက်ကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ ကျမ အသက်ရှူတွေလဲ မှားပြီး ပါးစပ်က ပေါက်ကရ အသံစုံ ထွက်နေမိပါပြီ။ ငြင်းဆန်တဲ့အသံနဲ့တော့ နည်းနည်းမှ မတူဘူးရှင့်။
“အို…..အား….ကျွတ်…..ကျွတ်….အား…ဟီး… အင်းဟင်းဟင်းး” သူတဖြည်းဖြည်း ပိုပိုမြန်လာတယ်။ ကျမကလဲ အလိုက်သင့်ပဲ ကော့ပေးနေမိတယ်။ သေချာတာကတော့ ကျမ ဒီအရသာထူးကို ထပ်ထပ်ပြီး အငမ်းမရ လိုချင်နေတယ် ဆိုတာပဲ။ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ဦးဏှောက်က သိပေမဲ့ အထိအတွေ့က ကျမကို လွှမ်းမိုးသွားပေပြီ။ ကျမ သူ့စည်းချက်ကို အတင်း အမှီလိုက်ပြီး ခါးလေးကို ကော့ပေးရင်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေမိတယ်။ “ပြွတ်…ဇွိ..ဗျစ်….ပြွတ်…ပြွတ်အား….ဟီး…ဟင်း….အား….ကျွတ်” သူအားရပါးရ ဆောင့်နေပြီ။ ကျမ လေကို မနည်းလုရှူရအောင် မောနေတယ်။ အထဲကလဲ တချက်တချက် အောင့်အောင့်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့စည်းချက်အတိုင်း မပျက်မကွက် ကော့ပေးနေမိဆဲပဲ။ “ဟင့် … ဟင့်” နဲ့ ရှိုက်ရင်း ကော့ကော့ပေးနေတဲ့ ကျမကို “သက်သက်… နောက်တဆင့် တက်မယ်”လို့ လှမ်းပြောတယ်။
သူပြောတဲ့ နောက်တဆင့်ကို ကျမသိလိုက်ရပါပြီ။ ကုတင်ခေါင်းတန်းပေါ် ကျမကို တွန်းတင်ပြီး ခါးကကိုင်လို့ ကျမကို နောက်ကနေ တဖုန်းဖုန်းဆောင့်တာ သူပြောတဲ့ နောက်တဆင့်ပါပဲ။ စောစောကထက် အရမ်းပိုမြန်တယ်၊ အရမ်းပိုပြင်းတယ်။ ကျမ လှုပ်မရ၊ ရုန်းမရပဲ တဆုံးဝင်၊ တဆုံးထွက်၊ သူပြုသမျှ အောက်က နုနေရတော့တယ်။ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာကို ကျမ ထိန်းမရတော့ဘူး၊ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ကျမ တကိုယ်လုံးပျော့ခွေထွက်သွားတယ်။ ကျမ ဇက်မခိုင်တော့ပဲ လည်တိုင်က ညာဘက်ကို စောင်းကျသွားလိုက်၊ ဘယ်ဘက်ကို စောင်းကျသွားလိုက်နဲ့ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေရတယ်။ နာပေမဲ့ အထဲက တအား ယားတက်လာတာက ပိုဆိုးတယ်၊ ကျမ မခံနိုင်ဘူး။ “အား..တော်ပါတော့….အား..ဟင့်….” ကျမကို
ပက်လက်ဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးကြီးနဲ့ တဆုံး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းတယ်။ သူ့ရင်ဝကို ကျမ တွန်းတယ်၊ တွန်းမရတော့ သူ့ပခုံးတွေကို ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာ ပြေလိုပြေညား ကျမ ကုတ်တယ်၊ ဖဲ့တယ်။ ပါးစပ်က အသံတွေ သိပ်မကျယ်အောင် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်။ ခြေချောင်းလေးတွေကို ကွေးထားတယ်။ ကျမ ဘယ်လိုပဲ ကြိုးစားပေမဲ့ ယားတက်လာတဲ့ အရသာထူးကို ကျမ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘူး။ “အား..အားးး.. အမလေး လေးးး… အားးး… အိုးးးးး” ကျမ ပြီးသွားတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းဖိကိုက်၊ တကိုယ်လုံး တုန်ခါရင်း ချွေးစေးတွေထွက်ပြီး ပြီးသွားတာ။ကျမကသာပြီးတာပါ ဦးညိုကတော့ ပြီးသေးပုံ မရသေးပါဘူး။ သူ့လီးကြီးက ခုထိ တောင်နေတုန်းပါဘဲ။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လို့ကြပ်လို့။ ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ သူ့လီးကြီးထိုးထည့်ထားလို့လား မသိဘူး ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး ဖေါင်းကြွနေသလိုဘဲ။ ကြီးလဲ ကြီးလာသလိုပါဘဲ။ အစကတော့ သူ့ဟာကြီနဲ့ ဆံ့မှ ဆံ့ပါ့မလားလို့။ ဦးညို ရှင်ကြီးက တော်တော်သန်တဲ့လူကြီးဘဲ။ သူနဲ့ကြမှ ကျမလဲလီးရဲ့အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး သိရတော့တယ်။
ကျမယောက်ျားကိုထွေးနဲ့ကတော့ ကွာပရှင်။ ကိုထွေးကတော့ ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် ကျမကို အတင်းထမိန်ကို လှန်ပြီး တန်းလိုးတာဘဲ။ အခု ဦးညိုလို နှူးနှပ်မနေပါဘူး။ ပြီးတော့ ၁၅မိနှစ်- မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် ကျမ ကောင်းသလိုလို ဖြစ်လာပြီ ဆိုယင် သူက ပြီးသွားပြီ။ ကျမမှာ ဘာအရသာမှကို မသိလိုက်ရဘူး။ ကျမ ကိုထွေးနဲ့ပေါင်းလာတာ၂ နှစ် ရှိပါပြီ တခါမျှ ဒီလိုမျိုး ပြီးသွားတာ မရှိဖူးဘူး။ ဦးညိုလိုသာ ကျမကို ကောင်းအောင်လိုးပေးခဲ့မယ်ဆိုရင်ကျမနေ့တိုင်းပေးမိမှာ အမှန်ဘဲ။ ကျမမောနေလို့ ဦးညိုက အနားပေးထားထားတာပါ။သူကြီးက ကျမကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်အုံးမှာလဲ ကျမတွေးမိပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲက တအား ယားယားတက်လာပြန်ပါတယ်။ ဦးညိုနဲ့ လိုးရတာ ကျမ ကျေနပ်ပါတယ်။ လောကကြီးတခုလုံးကို မေ့နေသလိုပါဘဲ။ ဦးညိုကလဲ ဒီလိုဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျမက လှတယ်လေ။ ကျမလို မိန်းမလှတယောက်ကို လိုးရတာ ဘယ်ယောက်ျားကများ မကျေနပ်ရှိပါ့မလဲ။ ဒီတညတော့ ကျမက ဦးညိုအတွက်ဘဲပေါ့။ ဦးညိုရဲ့စိတ်တိုင်းကျ ကျမလိုးခွင့်ပေးလိုက်တော့မယ်။
ဦးညိုက သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ကျမနို့တွေကို ညှစ်ကိုင်တယ်။ နို့သီးခေါင်လေးတွေကို ချေပေးနေတယ်။ ဒါလဲ ဖီးတမျိုးဘဲဆိုတာ ခုမှသိရတော့တယ်။ ကျမ ခံစားရတာ ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးဘဲ။ နို့တွေကို အားရပါးရ ကိုင်နေရာက သူ့လက်တွေ အပေါ်ကို တက်လာပြန်ပြီ။ ဦးညို သူ့လက်တွေနဲ့ ကျမပုခုံးသားလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို အသာလေး ပွေ့ထူတယ်။ ကျမလဲ အလိုက်သင့်လေးဘဲ ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့လက်တဖက်က ကျမနို့တဖက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်နို့တဖက်ကို ကလေးလေးတယောက်လိုအားပါးတရ စို့နေပြန်ပါတယ်။ ကျမလေ ကျမ ကြက်သီးတွေတောင် တဖြန်းဖြန်းထလာပါတယ်ရှင်။ ဦးညိုရဲ့မိန်းမပြုစုပုံကတော့ အရမ်းညှင်သာပြီး တော်တော်ကျွမ်းကျင်လှပါတယ်။ ကျမကို တမျိုးပြီး နောက်တမျိုး ခံစားမှုတွေ အမျိုးမျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်တင်ပြီး ကျမနဖူးလေးကို၊ ပြီးတော့ မျက်နှာတခုလုံးကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချပါတော့တယ်။
ကျမလဲ အသက်ရှုနုန်းတွေ မြန်လာရပြန်ပါတယ်။ ကျမရဲ့နုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ကြီး နဲ့ငုံခဲထားပြန်ပါတယ်။ ကျမ လျှာလေးကို စုပ်ယူသွားတော့ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး။ကျမ အသံတွေတောင် ထွက်လာရတော့တယ်။ “အင်း….အင်း…..” “သက်သက် ကိုယ့်ကိုအပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး..” “ရှင်…..ဘယ်လိုမျိုးလဲ. ….ကျမ..မလုပ်တတ်ဘူး…”“သြော်.. ကိုယ်ပြပေးမှာပေါ့… ဒီလို ကိုယ့်အပေါ်တက်ခွလိုက် …ဟုတ်ပြီ … ကိုယ့်လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်ပြီး.. သက်ရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက် … ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဝင်သွားပြီ…ကဲ ဆောင့်ပေတော့” “ဗျစ်…. အမေ့…အား….ဇွိ…..ဗျစ်…..အင်း… ဟင်း….ဟင်း…” ကျမဘာကြောင့် သူပြောသလို လိုက်လုပ်ပေးနေမိသည်မသိ။ ကျမရဲ့အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ သူ့လီကြီးကို ကိုင်ရတာကလဲ ပူပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ တမျိုးကြီးဘဲ။ ကျမစိတ်တွေကို ထန်လာစေပါတယ်။ ကျမ ရဲ့စောက်ဖုတ် အဝကို ကျမကိုယ်တိုင်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ရ တဲ့အရသာကိုတော့ ကျမ တသက် ဘယ်တော့မှ မေ့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးရှင်။
“ဗျစ်…ဇွိ….ဗျစ်….ဗျစ်…. အင်းဟင်းဟင်း.အား..ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်” ကျမ သူ့အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ရတာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ ကျလို့။ ပြီးတော့ မောလဲမောတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်လာတော့ ကျမ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ ဒီတခါတော့ကျမ ကျိတ်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး ဖြစ်နိုင်လျှင် ငယ်သံပါအောင် အော်ပစ်လိုက်ချင်တာ။ “အင်း…..ဟင်း….ဟင်း….အား…” ရယ်စရာများ ဖြစ်နေမလားဘဲ ကျမက အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပြီး ကျမကဘဲ အော်နေရတာလေ။ ကျမ ဆောင့်ယင်း ဆောင့်ယင်းနဲ့ အားမရ ၊ အားမရတော့ တအားဆောင့် ၊ တအားဆောင့်တော့ ကျမ တအားမောလာပြီ။“အား….အင်း…..ပြွတ်…ဇွိ……ပြွတ်…..ဇွိ…. အား……မရတော့ဘူး….ကျမ. … မောလာပြီ” “ကဲ ကဲအိပ်လိုက်တော့… ကိုယ်ဘဲ လုပ်တော့မယ်… ပေါင်လေးကို ကားထား…..ဟုတ်ပြီ… ရပြီ ကောင်းလိုက်တာ သက်ရယ်.. ကိုယ်တော့ အရမ်းကောင်းတာဘဲ… ဒီညတော့ ကိုယ့်အိမ်ကို မပြန်တော့ဘူးနော်” “ရှင်… ဒီတကြိမ်ဘဲနော်… နောက်ရက်တွေတော့ မရဘူးနော် သိလား” သူ ဘာမျှပြန်မပြောတော့ပါဘူး။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူလီးကြီးနဲ့ တအား တအားကို ဆောင့်လိုး နေပါတော့တယ်။ ဒီတခါ လိုးတာက တော်တော်ကိုကြမ်းလှပါတယ်။ ကျမဆို ခေါင်းတွေကို ဘယ်ညာရမ်း နေရပြီး မအော်ဘဲကို မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ လောကကြီးတခုလုံးကို ကျမမေ့သွားပြီး ကာမရဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်စွာဘဲ ခံစား စံစားနေမိပါတော့တယ်ရှင်။ “အား….ပြွတ်…ပြွတ် ပြွတ်….အင်း…..ဟင်း….ဟင်း…” နောက်ဆုံးတော့ သူလဲ မရတော့ပါဘူး “အား…”ဆိုပြီး အော်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာဘဲ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်တင်းကျပ်ထုပ်သွားပြီး နွေးကနဲ နွေးကနဲ ကျမ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ သူ့အရည်တွေ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်တာကို ကျမလဲ အတွေ့အကြုံအရ သိလိုက်တာပေါ့။ ကျမရော သူရော အရမ်းပင်ပမ်းသွားကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် ဖက်ထားကြယင်း အိပ်ပျော်သွားကြပါတော့တယ်ရှင်။ ကျမ အိမ်ထောင်ကျတာ သုံးနှစ်ထဲတောင် ရောက်ခဲပြီ အလိုးခံရတာ ဒီလောက်ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တောင် မထင်ခဲ့ပါဘူး။ ဦးညိုနဲ့ကြမှ ကျမကောင်းမှန်း သိသွားပြီ။ ကျမတို့ တရေးနိုးတော့ တကြိမ် နောက်မနက်လင်းတော့ တကြိမ်၊ တညထဲ သုံးကြိမ်တောင် ကျမဦးညိုကို အလိုးခံခဲ့ရတာ။ ဒါဘဲလားဆိုတော့ မဟုတ်သေးပါဘူး ဦးညိုလေ သူကြီးက သိပ်ဆိုးတယ်၊ ကလေးဆိုးကြီး ကျနေတာဘဲ ခုညနေရောက်တာတောင် သူ့ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြန်လွှတ်ရတယ်။ ညနေ ၅ နာရီထိုးမှ ပြန်သွားတာလေ။ တနေ့လုံးလဲ ကျမကို လိုးနေတာ အားကိုမရနိုင်ဘူး။ ကျမကတော့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြဲလန်နေအောင် ခံရတာ သူ့ဟာကြီးနဲ့လေ။ ကိုယ်ယောက်ျားတောင် တပတ်မှ တခါဘဲ ပေးတဲ့ဟာကိုသူ့ကျမှ ဒီလောက် ရက်ရက်ရောရော ကျမက ဘာလို့များ လိုက်လျှောမိပါလိမ့်။ သူ့ဟာကြီးကို မြင်လိုက်ယင်ကို ကျမ ရင်တွေ ခုန်ခုန်လာတာ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး။နေ့ခင်းကြောင်တောင် မြင်ရတော့ ပိုဆိုးသေး မဲမဲပြောင်ပြောင်နဲ့ ထိပ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ။ အဲဒီမှိုပွင့်ကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ရဲ့အတွင်းသားတွေကို ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲသွားတာ ခံလို့အရမ်းကောင်းတာ။
ကျမအဖြစ်က တော်တော်ဆိုးပါတယ်။ နေ့လယ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ တသက်နဲ့တကိုယ် တခါမျှ လီးမစုပ်ဘူးတဲ့ ကျမလေ သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးခဲ့ရသေးတယ်။ ကျမလေ ရင်တွေကိုတုန်လို့။ ပူပူနွေးနွေးမာမာခဲခဲကြီး စုတ်လို့တော့ ကောင်းသား။ စုတ်ပေးပြီးတော့ ကျမ မျက်နှာကို ဘယ်လိုထားရမှန်းကို မသိဘူး။ ကျမ ရှက်လိုက်တာ။ အင်းလေ.. သူတောင် ကျမစောက်ဖုတ်ကို စုပ်ပေးသေးတာဘဲ သူစုပ်တာရော လိုးတာရော ခုဆို ကျမ စောက်ဖုတ်က တချိန်လုံး ကျိန်းလို့ စပ်လို့။ ဒါတောင်မှ ပြန်ခါနီးကို နှုတ်ဆက် အလိုးတဲ့လေ ကျမကို လိုးဖြစ်အောင် လိုးသွားသေးတယ်။ ခုတော့ သူလဲပြန်သွားရော ကျမ အိပ်ယာထဲ ပြန်ခွေနေရတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးလဲ ရိုက်ချိုးခံထားရသလိုဘဲ နှုံးချိလို့ လူမမာတပိုင်းကို ဖြစ်သွားရော။ ဒီညတော့ ကိုထွေးအတွက် မကျန်တော့ဘူး။ ကိုထွေးရေ သက်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ တော့ မပြောလိုတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့လေ သက်ကို ဦးညိုမောင်ဆိုတဲ့ လူဆိုးကြီး စားသွားတာ ခံလိုက်ရတယ်။ သက် တကိုယ်လုံးလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကိုကြေလို့ နေပါပြီ။…ပြီး
Zawgyi
မထည့္နဲ႔ … ျပန္ထုတ္ဆို… ဖယ္ဆိုေနာ္…ဟင့္….ဟင့္…အား…ဟင့္
အိပ္ခ်င္လြန္း၍သာ က်မအိပ္ခန္းအတြင္းဝင္အိပ္လိုက္ရေပမဲ့ ကိုေထြးက မလာေသးသျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္မရပါဘူးအိပ္တဝက္ ႏိုးတဝက္ပါဘဲ ထိုအခ်ိန္ တံခါးေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရပါတယ္ ေၾသာ္ သူျပန္လာၿပီကိုး တံခါးေခါက္မွာေပါ့ သူမွ ေသာ့မပါတာ က်မေသာ့ခတ္မထား ဘူးေလ သူသိမွာပါ။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက က်မရွိတဲ့ အိပ္ခန္းဘက္ကို တန္းလာေတာ့တာပါဘဲ က်မလဲ ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနလိုက္တယ္ သူ ခ်က္ခ်င္းကုတင္ေပၚ တက္လာေတာ့တာဘဲဟင္း…ဟင္း ရယ္စရာဘဲ မနက္ကေတာ့ ေကာက္ေတာ္မူေနၿပီး ခုေတာ့ ေနႏႈိင္ေသးလား။ အိုး..က်မေခါင္းၿမီးၿခဳံထားတာကို ေခါင္းကစမလွန္ပါဘဲ ေျခေထာက္ကစလွန္တယ္ အင္း…သူဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ က်မသိတာေပါ့ထင္ထားတာက က်မကိုႏႈိးမယ္ အနမ္းေတြေပးမယ္ ပတ္ခြၽဲနတ္ခြၽဲေတြေလွ်ာက္ေျပာမယ္ ေပါ့၊ ခုေတာ့ဘာဒီဇိုင္းေတြဖမ္းေနတာလဲမသိစကားတခြန္းမွ် မေျပာဘဲနဲ႔ အံ့ပါရဲ႕။
ေနပါ့ေစအုံး သူ႔ဟာႀကီးကို မိေအာင္ဖမ္းဆြဲၿပီး မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ လိမ္ခ်ိဳးထားလိုက္အုံးမယ္။ ကိုညိဳေမာင္ ေျခေထာက္ဘက္ကေစာင္ၿခဳံကို မၿပီးေခါင္းတိုးဝင္လိုက္ေလသည္ မိန္းမရဲ႕ ခါတိုင္းနဲ႔မတူတဲ့အေမႊးနံ႔က ကိုညိဳေမာင္၏ ရမက္ ကိုပိုမို ႏႈိးဆြသလိုခံစားရေလသည္။ ေစာင္းေစာင္းေလးအိပ္ေနတဲ့မိန္းမကို ပက္လက္ျဖစ္ေအာင္လွဲ႔ၿပီး ထမိန္ၾကားေခါင္းဝင္ကာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကိုစတင္၍လွ်ာဖ်ား ေလးႏွင့္ရက္ေလေတာ့သည္ ။ ဒီေန႔ ကိုေထြးရဲ႕အျပဳအမူေတြက အရမ္းထူးဆန္းေနပါတယ္ ခါတိုင္းထမိန္ကိုလွန္ၿပီး တန္းလိုးတဲ့သူက အဆန္းေတြထြင္ေနပါလား ဘုန္းနိမ့္မွာေၾကာက္လို႔ ထမိန္ကိုေတာင္သိပ္မကိုင္ခ်င္တဲ့သူက။ ခုေတာ့ … “အို…က်မ .. အင္…အ……..”
ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားဘဲ ႐ုတ္တရက္ သူ႔လွ်ာႀကီးနဲ႔ က်မရဲ႕ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထဲကို ထိုးထဲ့ခံလိုက္ရတယ္ က်မဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ က်မကိုယ္က်မ သတိထားမိတာကေတာ့ က်မေပါင္ေတြကို ကားေပးလိုက္တယ္ဆိုတာပါဘဲ။ က်မ အေတြးနဲ႔ အႀကံေတြလဲ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
တသက္နဲ႔တကိုယ္ဒီလိုမ်ိဳး အရသာထူးမ်ိဳးကိုဘယ္တုန္းကမွ် မခံစားခဲ့ရဘူးပါဘူး ရွင္။ က်မတကိုယ္လုံးမွာရွိတဲ့ အေၾကာေတြထဲ စိမ့္စိမ့္ သြားၿပီး အသားေတြေတာင္ တဆတ္ဆတ္တုန္လာပါတယ္။ “အမေလး…..အား….ကြၽတ္…ကြၽတ္…” က်မ…က်မေလ…ထြန႔္ထြန႔္ကိုလူးသြားတာပါဘဲ က်မအသက္ရႉလို႔ေတာင္ မ၀ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းၿမီးၿခဳံ ကိုဖြင့္ၿပီးေခါင္းကို ဘယ္ ညာ ရမ္းေနရေတာ့တာပါဘဲရွင္။ ႏိုင္ငံျခားဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ဒီလိုမ်ိဳးေတြလုပ္ၾကတယ္လို႔ ေတာ့ၾကားဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ေနရပါၿပီ။ ပါးစပ္ကေန အသံမထြက္မိေအာင္ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ၿပီးအံ့ႀကိတ္ခံေနရတယ္။ ကိုေထြးက ဒီလိုေတြ လုပ္တတ္လိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ ထင္မထားဘူး။ ကိုညိဳေမာင္ဒီေန႔ ဘာဂ်ာမႈတ္ရတာ အခါတိုင္းနဲ႔မတူသလိုစိတ္ထဲမွာထင္မိတယ္ မိန္းမရဲ႕ေစာက္ေခါင္းကနည္းနည္းက်င္းသြားသလိုဘဲ။ အင္းေလ မလိုးရတာကလဲ တပါတ္ေတာင္ျပည့္ေတာမွာကိုးက်င္းေနေရာေပါ့။ ေစာက္စိေလးကိုဆြဲစုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မိန္မရဲ႕တကိုယ္လုံး တုန္သြားသလို ဆတ္ဆတ္ခါေနတာကိုလဲ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ေစာက္ဖုတ္နံ႔ေလးကေမႊးေနတာနဲ႔ သူ႔လွ်ာကိုေစာက္ေခါင္းထဲ တဆုံးဝင္ေအာင္ထိုးထဲ့ၿပီး အၾကာႀကီး ကလိျပစ္လိုက္တယ္။ ခါးေတြလဲ ေကာ့တက္လာၿပီး ဖင္ေတြလဲ ဘယ္ ညာ ရမ္းခါသြားတာဘဲ။ သူမဖင္ႀကီးေျမာက္တက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။
ခုေတာ့ ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းသြားၿပီ။ ကိုညိဳေမာင္လွ်ာႀကီးကို ခြၽန္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ေစာက္ေစ့ေလးကို ကလိလိုက္ျပန္တယ္။ သူမေပါင္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုကားေပးလာတယ္။ အခုမွ ေစာက္ေခါင္းထဲကို လွ်ာႀကီးထိုးထည့္ရတာ လြပ္လပ္သြားေတာ့တယ္။ ကိုညိဳေမာင္ လွ်ာႀကီး သူမ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ထိုးေမႊလိုက္၏။ သူမ အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းလာသည္။ သူမ၏ ႏွလုံးခုန္သံေတြေတာင္ ၾကားရေလသည္။ ေစာက္ေစ့ေလးကို သြားျဖင့္ႀကိတ္ၿပီး စုတ္ဆြဲလိုက္ျပန္သည္။
“ပလြတ္….ႁပြတ္….ႁပြတ္….ပလပ္…ပလပ္…” သူမဖင္ႀကီးေနာက္တခါ ေလထဲျပန္ေျမာက္တက္သြားၿပီေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ပူပူေႏြးေႏြးပ်စ္ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ေတြ ဒလေဟာ စီးဆင္းထြက္က်လာပါေတာ့တယ္။ ကိုညိဳေမာင္ကေတာ့ အေလွ်ာ့မေပးေသးဘူး အက်ႌၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ၿပီးခြၽတ္လိုက္ေတာ့ သူမကဝိုင္းကူ ခြၽတ္ေပးရွာပါသည္။ သူမမွာ ေစာင္ၿခဳံေအာက္မွာပင္ ကိုယ္တုံးလုံးေလး ျဖစ္သြားရွာေလၿပီ။ ကိုညိဳေမာင္ဟာ သူ႔လွ်ာႀကီးကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အေပၚကိုတက္လာၿပီး လက္တဘက္ႏွင့္ သူမရဲ႕ႏို႔တဖက္ကို ကိုင္၍ က်န္ႏို႔တဖက္ကိုအားပါးတရ ကုန္းစို႔ေနယင္း စိတ္ထဲမွာ ထင့္သြားေလ၏။ ဟင္……..တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီဟုထင္သည္။ ယခု သူကိုင္စို႔ေနတဲ့ႏို႔ေတြက သူ႔မိန္းမရဲ႕ႏို႔ေတြလုံးဝမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အထင္ အပ်ိဳစင္တေယာက္ မဟုတ္လွ်င္ေတာင္ တခါမွ် ကေလးမေမြးဘူးေသးတဲ့ မိန္းမတေယာက္ဘဲ ျဖစ္ရမည္။ ႏို႔ေတြက တင္းၿပီး မာခဲေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကလဲ တကယ့္မိန္မငယ္ေလးတေယာက္ဆိုတာ ခုမွ သတိထားမိတယ္။ ေစာင္ၿခဳံထဲမွာ မ်က္စိကလဲ က်င့္သားရလာၿပီဆိုေတာ့ အနည္းငယ္ျမင္လာရသည္။ သူမရဲ႕အသားအေရကလဲ တင္တင္းရင္းရင္းရွိလွသည္။ ၿပီးေတာ့ အသားကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျဖဴလိမ့္မည္။ အေမွာင္ထဲမွေတာင္ ေဖြးဥေနတာဘဲဟု ထင္မိသည္။
သူဘာဂ်ာမႈတ္တုန္းက သူမတကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုံေနတာလဲ သတိထားမိသည္။ သူမရဲ႕ႏွလုံးခုန္သံေတြလဲ ခုေတာင္ ၾကားေနရဆဲ။ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသးတာလား။ ၿပီးေတာ့ကိုယ္သင္း၊ ရနံ႔ ဒီအနံ႔က သူ႔မိန္းမရဲ႕အနံ႔လုံးဝမဟုတ္ ၿပီးေတာ့ေရေမႊးနံ႔ ဒီေရေမႊးက ေတာ္ေတာ္ေဈးႀကီးလိမ့္မည္။ ကိုညိဳေမာင္မိန္းမက ေဈးႀကီးတဲ့ ေရေမႊးမ်ိဳးကို မသုံးဘူးဆိုတာ ကိုညိဳေမာင္ အသိဆုံး။ ဒါဆိုသူမဘယ္သူျဖစ္မလဲ ဘာလို႔သူ႔အိပ္ယာထဲ ေရာက္ေနရတာလဲ။ ကိုညိဳေမာင္ သိခ်င္စိတ္က ျပင္းပ်လာသည္မို႔ ႐ုတ္တရက္ ေစာင္ၿခဳံကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ကိုညိဳေမာင္ မ်က္စိအျမင္မ်ား မွားေလသလား။ မဟုတ္ပါ ကိုညိဳေမာင္မ်က္စိ မမွားပါဘူး အေသအခ်ာပင္ နတ္သမီးေလး တစ္ပါးအလား ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာမိန္းမငယ္ေလး တေယာက္ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္ကိုတေယာက္ အံ့ၾသမွင္တက္ၿပီး အေၾကာင္သားျဖင့္ ၾကည့္ေနမိၾကရင္း ၿပိဳင္တူ အာေမဍိတ္သံမ်ား ထြက္လာၾကေလ၏။ “ဟာ…ဟင္…ရွင္ရွင္ဘယ္သူလဲ…..ရွင္.. ဘယ္လိုလုပ္…ၿပီး ေရာက္လာတာလဲ….” က်မ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္ မထားတဲ့အျဖစ္။ က်မငယ္ထိပ္ကို မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားပါတယ္။ က်မ ကိုယ္က်မ ဘာျဖစ္လို႔ ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္။ က်မကေတာ့ က်မေယာက္်ားလို႔ဘဲ ထင္ထားတာ ခုေတာ့ သူစိမ္းတေယာက္က က်မကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္း က်မအေပၚတက္ခြေနတယ္။ က်မအျဖစ္ကလဲ ဆိုးခ်င္ေတာ့ ဒီေန႔က်မွ တုံးလုံးျဖစ္ေအာင္ ခြၽတ္ေပးမိတာကိုး။ က်မေယာက္်ားနဲ႔ ဘယ္တုန္ကမွ် တုန္းလုံးခြၽတ္မေပးဘူးပါဘူး။ က်မအရမ္းလဲ ရွက္သြားတယ္။ လိပ္ျပာလြင့္စဥ္သြားမတတ္ ေၾကာက္လဲေၾကာက္သြားတာေပါ့။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ က်မကိုယ္ကို ေဖ်ာက္ပ်စ္လိုက္ခ်င္တာ။ ခုေတာ့ သြားပါၿပီ က်မဘ၀ေတာ့ေရတိမ္နစ္ပါၿပီ။ က်မတကိုယ္လုံး ေအးစက္သြားၿပီး ေခြၽးေစးေတြ ပ်ံလာပါေတာ့တယ္။ က်မ႐ုန္းကန္ဖို႔ေတာင္ အင္အားက မရွိေတာ့ပါဘူး တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ “ရွင္…..ဦးညိဳေမာင္….ရွင္ဘယ္လို….လုပ္ၿပီး…. က်မအိမ္ထဲကို ေရာက္လာတာလဲ…ဟင္..” “ငါက ငါအိမ္ကို ျပန္လာတာပါ ဒါကသုံးထပ္ မဟုတ္ဘူးလား ဒါ…ငါ့အိမ္မဟုတ္ဘူးလား” “ရွင္….ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ ရွင့္အိမ္က …. ဒီအေပၚထပ္မွာ က်မက ရွင့္အိမ္ထဲဝင္အိပ္ေနပါ့မလား….ရွင္…မူးမ်ားေနသလား.. မူးယင္လဲ ကိုယ္ဖါသာ မူးေပါ့…… ဘာလို႔သူမ်ားအိမ္ထဲ ဝင္လာတာလဲ…” ကိုညိဳေမာင္လဲ ထိပ္ထိပ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားရေလ၏။
ဒီေကာင္မေလးတို႔ လင္မယားကို ကိုညိဳေမာင္သိသည္။ သူတို႔တိုက္ခန္းရဲ႕ေအာက္ထပ္ သူမတို႔က ဒုတိယထပ္။ ကိုညိဳေမာင္တို႔ တိုက္ခန္းဝယ္စဥ္က ဒီဒုတိယထပ္က ဒီတိုက္ခန္းေလးကို ႀကိဳက္ခဲ့ၾကသည္။ ဒါေပမဲ့ေငြက မလိုက္ႏိုင္၍ တတိယထပ္ကိုဘဲ ဝယ္ခဲ့ရသည္။ ဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ေနာက္ အၾကာႀကီးေနမွ ေရာက္လာၾကေလသည္။ ညႇားခါစေလးေတြဟုေတာင္ ထင္ခဲ့ေသးသည္။ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္လွသည္၊ အသားေလးကလဲျဖဴလို႔ဝင္းလို႔ မသိလွ်င္ အပ်ိဳလို႔ထင္ရမည္။ တကယ္လဲ အပ်ိဳေတြ ရႈံးေလာက္ေအာင္လွသည္။ တင္ ရင္ ခါး ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစား ဘာမွ်အျပစ္ဆိုစရာမရွိ။ ခုေတာ့ ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထားဘဲ ဒီေကာင္မေလးက ကိုညိဳေမာင္ရင္ခြင္ေအာက္ ေရာက္ေနေပၿပီ။ ေရာက္ေနတာမွ ဘာအဝတ္အစားမွ မပါဘဲ ေရာက္ေနတာ။ သူမရဲ႕အလွတရားက ကိုညိဳေမာင္ကို ညႇိဳ႕ ယူဖမ္းစားသြားေလၿပီ။ ဒီအေျခအေနေတာင္ ေရာက္မွေတာ့ေရွ႕ဆက္တိုး႐ုံသာရွိေတာ့သည္။
ကိုညိဳေမာင္လီးႀကီးကလဲ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ ေတာင္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့လဲ ဝတၱရားအရ စကားက ဆိုရဦးေတာ့မည္။ “ငါ.. မင္းထင္သလို မူးလာတာ မဟုတ္ပါဘူး…. ေလွခါးအတက္မွာ ေသာ့…က်သြားလို႔…. တက္ရဆင္းလိုက္ရနဲ႔ ဘယ္အထပ္ေရာက္မွန္း မသိလို႔ တတိယထပ္ဘဲ ငါ့အိမ္ဘဲဆိုၿပီး ဝင္လာတာ …. ေနပါဦး…. မင္းကလဲ…ဘာလို႔ ေသာ့ခတ္မထားရတာလဲ…. မင္းကသာေသာ့ခတ္ၿပီးမွ အိပ္ေနရင္… ငါတို႔ ဒီလိုမ်ိဳး အဆင့္အထိ ျဖစ္လာစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူးေပါ့”။ က်မလဲ ရွိသမွ်အင္အားကိုစုၿပီး ကုတင္ေပၚလက္ေထာက္၍ ထလိုက္၏ အရွက္ကိုဖုံးကြယ္ဖို႔ ေဘးနားမွာ အဝတ္တခုခုကို ရွာလိုက္ေလေသာ္ က်မအဝတ္ေတြအားလုံးက ကုတင္ေအာက္မွာ ေရာက္ကုန္ၾကေလၿပီ။ ေစာေစာကၿခဳံထားခဲ့တဲ့ ေစာင္ကလဲ ဦးညိဳေမာင္ရဲ႕ေနာက္မွာ ဒီလူႀကီးကလဲ က်မကို ၾကည့္ေနပုံက မ်က္ေတာင္ေတာင္ မခတ္ဘူး။ က်မေလ…ရွက္လိုက္တာ သူစိမ္းေယာက္်ား တေယာက္ကိုကိုယ့္ေယာက္်ားအထင္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚမွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ က်မရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကိုေတာင္ က်မ ျပန္ၾကားေနရပါတယ္ ရွင္။ ဦးညိဳေမာင္ ေျပာေနတာေတြေတာင္ မၾကားတခ်က္ ၾကးတခ်က္ပါဘဲ။ “ဟို…..ေလ…က်မ…. ေယာက္်ားက.. မလာေသးေတာ့….” “မင္းေယာက္်ားက ဒီခ်ိန္ထိမလာေသးဘူးဆိုေတာ့.. ဘယ္သြားလို႔လဲ…”။ “သူ…သူ႔သူငယ္ခ်င္း မဂၤလာေဆာင္သြားတာပါ”။ “ဘယ္သူ႔မဂၤလာလဲ”။ “ဟို…ကို..ေအာင္ႀကီး”တဲ့။ “ေၾသာ္…ဒါဆို မင္းေယာက္်ား ဒီေန႔ ျပန္မလာေတာ့ဘူး… မနက္ျဖန္ေတာင္ ညေနေနအေတာ္ေစာင္းမွ ျပန္ေရာက္ၾကလိမ့္မယ္”။ “ရွင္….. ရွင္က ဘယ္လိုေၾကာင့္ အဲလိုေျပာႏိုင္ရတာလဲ”။ “ငါတို႔ပြဲ႐ုံမွာ အဲဒီေအာင္ႀကီးရဲ႕ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲရွိတယ္.. သူ အဲဒီမဂၤလာလိုက္သြားတယ္.. အဲဒီေအာင္ႀကီးမိန္မ႐ြာက ဒီကေန မိုင္၄၀ေက်ာ္ေလာက္ေဝးတယ္.. ၿပီးေတာ့ လမ္းကလဲ တာ္ေတာ္ၾကမ္းတယ္တဲ့…. ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားမည့္သူေတြေတာင္ ဆိုင္ကယ္ မယူၾကေတာ့ဘူး… မဂၤလာကားနဲ႔ဘဲ အားလုံးလိုက္သြားၾကတယ္”။
“ဟင္……ဟုတ္လား ….က်မက…က်မေယာက္်ား ျပန္လာမယ္ထင္ထားတာ… ကဲ…ဒါဆိုလဲ…ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်မအေပၚကေန ဖယ္ပါေတာ့ရွင္…ဒီမွာရွက္လြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္”။ “ေဟ …ဒီအေျခအေနေတာင္ ေရာက္ေနၿပီဘဲ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး သက္သက္ရယ္.. မင္းေယာက္်ား … ခုျပန္လာၿပီလို႔သာ သေဘာထားလိုက္ေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား”။ “ဟင့္အင္း….ဟင့္အင္း. ..မ….မ…လုပ္ပါနဲ႔ …..” သြားပါၿပီ ငါ့ဘ၀ေတာ့ က်မ ဘယ္လိုပင္ ျငင္းေနေပမဲ့လဲ မရေတာ့ပါဘူး။ က်မမွာ ေ႐ြးျခယ္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ က်မ သိလိုက္ရၿပီေပါ့။ ဦးညိဳေမာင္က က်မအေပၚကေန ကားယားခြထားၿပီးသား လုံးဝဖယ္မေပးပါဘူး။ ဖယ္မေပးယုံမကပါဘူး သူ႔ပုဆိုးကို သူ႔ေခါင္းေပၚမွ ကြင္းလုံးခြၽတ္လိုက္ပါေလၿပီ။ သူ႔လီးႀကီးကိုလဲ က်မ ျမင္လိုက္ရပါၿပီ ။ “အို……ဘုရား…” က်မ ရင္တုန္ရျပန္ပါၿပီ။ သူ႔လီးႀကီးက နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး။ ကိုေထြးလီးထက္ ႏွစ္ဆ ေလာက္ရွိလိမ့္မယ္။ ညိဳညိဳမဲမဲႀကီး င႐ုပ္က်ီေပြ႕ႀကီးေလာက္ေတာင္ ရွိမလားဘဲ။ သူစိမ္းေယာက္်ား တေယာက္ရဲ႕လီးကို ဒါပထမဆုံးျမင္ဘူးတာပါဘဲ။ ရင္ထဲမွာလဲ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
အို…ဒါႀကီးနဲ႔က်မအလိုးခံရေတာ့မွာေပါ့ ရင္တုန္ႏႈံးက က်မရင္ဘတ္ႀကီး ပြင့္ထြက္သြားမလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ “ဟင့္အင္း … ဟင့္အင္း” က်မ ႀကိဳးစားၿပီး ႐ုန္းတယ္။ အားခ်င္းမမွ်ေတာ့ ႐ုန္းမရပါဘူး။ သူ႔လက္က က်မ မလြတ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်မ ဘာေျပာရမယ္ မသိဘူး အဆြခံထားရလို႔ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနေပမဲ့ ဒီဆိုဒ္ႀကီးကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္ရွင့္။ ေနာက္ၿပီး သူက သူစိမ္းေလ ပါးစပ္ကေတာ့ ဟင့္အင္း ဟင့္အင္းပဲ ေအာ္ေနမိတယ္။ က်မ တကယ္က ဒီလူႀကီးကို လည္ပင္း ညႇစ္ပစ္ရမွာ။ အခုက လည္ပင္းမညႇစ္ပဲ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့လက္ေတြက က်မ မွီေနတဲ့ ကုတင္ေပၚေထာက္ထားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မနဲ ထိန္းေနရတယ္။ က်မ ေအာ္လိုက္ရမလား ေအာ္လိုက္ရင္လဲ က်မ အရွက္ကြဲသြားေတာ့မွာ။ အရွက္နဲ႔ဘ၀ ဘာကိုေ႐ြးခ်ယ္ရမလဲ ေဝခြဲလို႔မရ ျဖစ္ေနခ်ိမွာ သူကေတာ့ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးနဲ႔ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတဲ့ က်မေစာက္ဖုတ္ကို ဆြဲဆြဲပြတ္ေနပါတယ္။ သူလီးနဲ႔ က်မေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္မိတိုင္း တကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြမလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ “အို…..ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း..” က်မ ဟင့္အင္း ေနေပမဲ့ သိပ္မထူးပါဘူး၊ ဦးညိဳက ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ သူ႔လက္ေတြနဲ႔ က်မေပါင္ကို အတင္းကားခိုင္းၿပီး က်မေစာက္ဖုတ္ေလးကို အသာၿဖဲရင္း သူ႔လီးႀကီးကို အတင္းထိုးထည့္ေနပါတယ္။ သူ႔လီးေခါင္းက က်မေစာက္ဖုတ္ထဲကို အတင္းတိုးဝင္လာတယ္။ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးက ဒီေလာက္ႀကီးေနတာ က်မေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ႏိုင္ပါ့မလား။ က်မဟာေလး ကြဲၿပဲကုန္မွာေပါ့ “အင့္..အား မရဘူး…မရဘူး.” က်မ ဦးညိဳမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဦးညိဳက အသားနဲနဲညိဳတယ္ ကိုေထြးလို ျဖဴျဖဴႏြဲ႕ႏြဲ႕မဟုတ္ဘူး။ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက္်ားပီသတယ္လ္ို႔ ဆိုရမလား မ်က္ႏွာက်ကလဲ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကလဲ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အရာအားလုံး အျပည့္ပါဘဲ။ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးနဲ႔ လက္ေမာင္းက ႂကြက္သားေတြကလဲ အလြန္ပင္ သန္မာေၾကာင္း သက္ေသေတြပါဘဲ။ က်မ…..သူလက္က ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ပါဘူး။ သူကေတာ့ မရရေအာင္ အတင္းလိုးမဲ့ ပုံပါဘဲ။ က်မေစာက္ဖုတ္ကလဲ အရည္ေတြက ႐ႊဲအိုင္ေနေလေတာ့ ဝင္သြားမွာကိုလဲ စိုးရိမ္မိတယ္။ မဝင္ႏိုင္ေအာင္ က်မ အားနဲ႔ညႇစ္ထားရတာ အရမ္း ပင္ပန္းတယ္။
“ဟာ … ရွင္ေနာ္… ေတာ္ၿပီ… ရွင့္ဟာႀကီး မထည့္ပါနဲ႔… ရွင့္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီး ဝင္မွာမဟုတ္ပါဘူး မထည့္နဲ႔ … ျပန္ထုတ္ဆို… ဖယ္ဆိုေနာ္…ဟင့္….ဟင့္…အား…ဟင့္”
က်မ ပါးစပ္က ျငင္းဆန္ေနေပမဲ့ လူကေတာ့ အလိုက္သင့္ေလး အသာၿငိမ္ေနမိတယ္။ ဝတၱရားအရပဲ ျငင္းဆန္ေနသလိုပဲ မသိစိတ္ထဲကေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ က်မထဲကို ဝင္သြားရင္ဆိုၿပီး ေတြးေနမိလို႔လားမသိ။ ဘာေၾကာင့္ရယ္လို႔ မသိေပမယ့္ က်မ အတင္းမ႐ုန္းမိဘူး။ က်မ ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ဟာႀကီး ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ကို ျမင္ေနရတယ္။ အစပိုင္းေတာ့ ေခါင္းပိုင္းေလးပါပဲ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အထဲကို ပိုပိုေရာက္လာတယ္။ က်မ ကိုယ္ထဲမွာ သူ႔လီးမဲမဲႀကီး ဝင္လာတာ က်မ သိေနတယ္။ က်မကို ဆြဲၿဖဲေနသလိုပဲ ႁပြတ္က်ပ္သိပ္ေနၿပီး ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ေနရလဲ ခက္တယ္ ေကာင္းလဲေကာင္းတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ဟာႀကီး က်မကိုယ္ထဲ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ ထိုးခြဲ ဝင္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ရွင္။ သူ႔လီးႀကီးတဆုံးထည့္လိုက္ပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်မ အေမ ဘုရား အကုန္တေနရပါေတာ့တယ္။
“ဘြတ္….ဗ်စ္…..ဇြိ….အေမ့…..အား…..အမေလး…..မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ.အား..ကြၽတ္….အား….အား…” “စိတ္ေလွ်ာ့ထား သက္သက္… တင္းမထားနဲ႔…” “ဘယ္လို … တင္းမထားရဘူး ဟုတ္လား…. က်မေယာက္်ား ကိုေထြးနဲ႔ ျဖစ္ရမွာရွင့္… ရွင္ႀကီးနဲ႔ မဟုတ္ဘူး”။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်မ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရပါၿပီ။ က်မက္ိုယ္၌က ကာမရဲ႕အရသာကို ခံစားခ်င္ေနမိၿပီေလ။ အခု က်မလုပ္ရမွာက က်မေပါင္ႏွစ္လုံးကို အားကုန္ကားေပးထား႐ုံပါဘဲ မဟုတ္လား။ ဦးညိဳကေတာ့ အသြင္းအထုတ္ မွန္မွန္လုပ္ေနပါၿပီ။ ခံစားခ်က္က ထူးဆန္းၿပီး က်မအတြက္ အရမ္းအသစ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဆြဲအထုတ္မွာ တမ်ိဳး၊ ျပန္အထည့္မွာတမ်ိဳး။ ခဏၾကာေတာ့ က်မ သူနဲ႔ အလိုက္သင့္ လိုက္လႈပ္ေနမိလာတယ္။ သူအထည့္မွာ က်မ သူ႔ဘက္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးမိတယ္။ က်မ အသက္ရႉေတြလဲ မွားၿပီး ပါးစပ္က ေပါက္ကရ အသံစုံ ထြက္ေနမိပါၿပီ။ ျငင္းဆန္တဲ့အသံနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းမွ မတူဘူးရွင့္။
“အို…..အား….ကြၽတ္…..ကြၽတ္….အား…ဟီး… အင္းဟင္းဟင္းး” သူတျဖည္းျဖည္း ပိုပိုျမန္လာတယ္။ က်မကလဲ အလိုက္သင့္ပဲ ေကာ့ေပးေနမိတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မ ဒီအရသာထူးကို ထပ္ထပ္ၿပီး အငမ္းမရ လိုခ်င္ေနတယ္ ဆိုတာပဲ။ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ဦးေဏွာက္က သိေပမဲ့ အထိအေတြ႕က က်မကို လႊမ္းမိုးသြားေပၿပီ။ က်မ သူ႔စည္းခ်က္ကို အတင္း အမွီလိုက္ၿပီး ခါးေလးကို ေကာ့ေပးရင္း ပါးစပ္က တအင္းအင္းနဲ႔ ညည္းေနမိတယ္။ “ႁပြတ္…ဇြိ..ဗ်စ္….ႁပြတ္…ႁပြတ္အား….ဟီး…ဟင္း….အား….ကြၽတ္” သူအားရပါးရ ေဆာင့္ေနၿပီ။ က်မ ေလကို မနည္းလုရႉရေအာင္ ေမာေနတယ္။ အထဲကလဲ တခ်က္တခ်က္ ေအာင့္ေအာင့္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စည္းခ်က္အတိုင္း မပ်က္မကြက္ ေကာ့ေပးေနမိဆဲပဲ။ “ဟင့္ … ဟင့္” နဲ႔ ရႈိက္ရင္း ေကာ့ေကာ့ေပးေနတဲ့ က်မကို “သက္သက္… ေနာက္တဆင့္ တက္မယ္”လို႔ လွမ္းေျပာတယ္။
သူေျပာတဲ့ ေနာက္တဆင့္ကို က်မသိလိုက္ရပါၿပီ။ ကုတင္ေခါင္းတန္းေပၚ က်မကို တြန္းတင္ၿပီး ခါးကကိုင္လို႔ က်မကို ေနာက္ကေန တဖုန္းဖုန္းေဆာင့္တာ သူေျပာတဲ့ ေနာက္တဆင့္ပါပဲ။ ေစာေစာကထက္ အရမ္းပိုျမန္တယ္၊ အရမ္းပိုျပင္းတယ္။ က်မ လႈပ္မရ၊ ႐ုန္းမရပဲ တဆုံးဝင္၊ တဆုံးထြက္၊ သူျပဳသမွ် ေအာက္က ႏုေနရေတာ့တယ္။ ခံစားရတဲ့ေဝဒနာကို က်မ ထိန္းမရေတာ့ဘူး၊ ေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း က်မ တကိုယ္လုံးေပ်ာ့ေခြထြက္သြားတယ္။ က်မ ဇက္မခိုင္ေတာ့ပဲ လည္တိုင္က ညာဘက္ကို ေစာင္းက်သြားလိုက္၊ ဘယ္ဘက္ကို ေစာင္းက်သြားလိုက္နဲ႔ ေခါင္းကို ခါရမ္းေနရတယ္။ နာေပမဲ့ အထဲက တအား ယားတက္လာတာက ပိုဆိုးတယ္၊ က်မ မခံႏိုင္ဘူး။ “အား..ေတာ္ပါေတာ့….အား..ဟင့္….” က်မကို
ပက္လက္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ၿပီး က်မေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ တဆုံး ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းတယ္။ သူ႔ရင္ဝကို က်မ တြန္းတယ္၊ တြန္းမရေတာ့ သူ႔ပခုံးေတြကို ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာ ေျပလိုေျပညား က်မ ကုတ္တယ္၊ ဖဲ့တယ္။ ပါးစပ္က အသံေတြ သိပ္မက်ယ္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားတယ္။ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ေကြးထားတယ္။ က်မ ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးစားေပမဲ့ ယားတက္လာတဲ့ အရသာထူးကို က်မ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ဘူး။ “အား..အားးး.. အမေလး ေလးးး… အားးး… အိုးးးးး” က်မ ၿပီးသြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းဖိကိုက္၊ တကိုယ္လုံး တုန္ခါရင္း ေခြၽးေစးေတြထြက္ၿပီး ၿပီးသြားတာ။က်မကသာၿပီးတာပါ ဦးညိဳကေတာ့ ၿပီးေသးပုံ မရေသးပါဘူး။ သူ႔လီးႀကီးက ခုထိ ေတာင္ေနတုန္းပါဘဲ။ က်မ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ တစ္လို႔ၾကပ္လို႔။ က်မေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလဲ သူ႔လီးႀကီးထိုးထည့္ထားလို႔လား မသိဘူး ခါတိုင္းထက္ပိုၿပီး ေဖါင္းႂကြေနသလိုဘဲ။ ႀကီးလဲ ႀကီးလာသလိုပါဘဲ။ အစကေတာ့ သူ႔ဟာႀကီနဲ႔ ဆံ့မွ ဆံ့ပါ့မလားလို႔။ ဦးညိဳ ရွင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္သန္တဲ့လူႀကီးဘဲ။ သူနဲ႔ၾကမွ က်မလဲလီးရဲ႕အရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိရေတာ့တယ္။
က်မေယာက္်ားကိုေထြးနဲ႔ကေတာ့ ကြာပရွင္။ ကိုေထြးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ က်မကို အတင္းထမိန္ကို လွန္ၿပီး တန္းလိုးတာဘဲ။ အခု ဦးညိဳလို ႏႉးႏွပ္မေနပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ၁၅မိႏွစ္- မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ က်မ ေကာင္းသလိုလို ျဖစ္လာၿပီ ဆိုယင္ သူက ၿပီးသြားၿပီ။ က်မမွာ ဘာအရသာမွကို မသိလိုက္ရဘူး။ က်မ ကိုေထြးနဲ႔ေပါင္းလာတာ၂ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ တခါမွ် ဒီလိုမ်ိဳး ၿပီးသြားတာ မရွိဖူးဘူး။ ဦးညိဳလိုသာ က်မကို ေကာင္းေအာင္လိုးေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္က်မေန႔တိုင္းေပးမိမွာ အမွန္ဘဲ။ က်မေမာေနလို႔ ဦးညိဳက အနားေပးထားထားတာပါ။သူႀကီးက က်မကို ဘယ္လိုေတြ လုပ္အုံးမွာလဲ က်မေတြးမိၿပီး ေစာက္ဖုတ္အတြင္းထဲက တအား ယားယားတက္လာျပန္ပါတယ္။ ဦးညိဳနဲ႔ လိုးရတာ က်မ ေက်နပ္ပါတယ္။ ေလာကႀကီးတခုလုံးကို ေမ့ေနသလိုပါဘဲ။ ဦးညိဳကလဲ ဒီလိုဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မက လွတယ္ေလ။ က်မလို မိန္းမလွတေယာက္ကို လိုးရတာ ဘယ္ေယာက္်ားကမ်ား မေက်နပ္ရွိပါ့မလဲ။ ဒီတညေတာ့ က်မက ဦးညိဳအတြက္ဘဲေပါ့။ ဦးညိဳရဲ႕စိတ္တိုင္းက် က်မလိုးခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္။
ဦးညိဳက သူ႔လက္ႀကီးေတြနဲ႔ က်မႏို႔ေတြကို ညႇစ္ကိုင္တယ္။ ႏို႔သီးေခါင္ေလးေတြကို ေခ်ေပးေနတယ္။ ဒါလဲ ဖီးတမ်ိဳးဘဲဆိုတာ ခုမွသိရေတာ့တယ္။ က်မ ခံစားရတာ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးဘဲ။ ႏို႔ေတြကို အားရပါးရ ကိုင္ေနရာက သူ႔လက္ေတြ အေပၚကို တက္လာျပန္ၿပီ။ ဦးညိဳ သူ႔လက္ေတြနဲ႔ က်မပုခုံးသားေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးျပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မကို အသာေလး ေပြ႕ထူတယ္။ က်မလဲ အလိုက္သင့္ေလးဘဲ ထိုင္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕လက္တဖက္က က်မႏို႔တဖက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး က်န္ႏို႔တဖက္ကို ကေလးေလးတေယာက္လိုအားပါးတရ စို႔ေနျပန္ပါတယ္။ က်မေလ က်မ ၾကက္သီးေတြေတာင္ တျဖန္းျဖန္းထလာပါတယ္ရွင္။ ဦးညိဳရဲ႕မိန္းမျပဳစုပုံကေတာ့ အရမ္းညႇင္သာၿပီး ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းက်င္လွပါတယ္။ က်မကို တမ်ိဳးၿပီး ေနာက္တမ်ိဳး ခံစားမႈေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြကို သပ္တင္ၿပီး က်မနဖူးေလးကို၊ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာတခုလုံးကို အနမ္းမိုးေတြ ႐ြာခ်ပါေတာ့တယ္။
က်မလဲ အသက္ရႈႏုန္းေတြ ျမန္လာရျပန္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ႏုတ္ခမ္းေလးေတြကို သူ႔ပါးစပ္ႀကီး နဲ႔ငုံခဲထားျပန္ပါတယ္။ က်မ လွ်ာေလးကို စုပ္ယူသြားေတာ့ က်မ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။က်မ အသံေတြေတာင္ ထြက္လာရေတာ့တယ္။ “အင္း….အင္း…..” “သက္သက္ ကိုယ့္ကိုအေပၚက တက္ေဆာင့္ေပး..” “ရွင္…..ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ. ….က်မ..မလုပ္တတ္ဘူး…”“ေၾသာ္.. ကိုယ္ျပေပးမွာေပါ့… ဒီလို ကိုယ့္အေပၚတက္ခြလိုက္ …ဟုတ္ၿပီ … ကိုယ့္လီးႀကီးကို ကိုင္လိုက္ၿပီး.. သက္ရဲ႕ အဖုတ္ဝကို ေတ့ၿပီးထိုင္ခ်လိုက္ … ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ဝင္သြားၿပီ…ကဲ ေဆာင့္ေပေတာ့” “ဗ်စ္…. အေမ့…အား….ဇြိ…..ဗ်စ္…..အင္း… ဟင္း….ဟင္း…” က်မဘာေၾကာင့္ သူေျပာသလို လိုက္လုပ္ေပးေနမိသည္မသိ။ က်မရဲ႕အရည္ေတြနဲ႔ ႐ႊဲေနတဲ့ သူ႔လီႀကီးကို ကိုင္ရတာကလဲ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးနဲ႔ တမ်ိဳးႀကီးဘဲ။ က်မစိတ္ေတြကို ထန္လာေစပါတယ္။ က်မ ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ အဝကို က်မကိုယ္တိုင္ေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ရ တဲ့အရသာကိုေတာ့ က်မ တသက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးရွင္။
“ဗ်စ္…ဇြိ….ဗ်စ္….ဗ်စ္…. အင္းဟင္းဟင္း.အား..ရွီး….ကြၽတ္ကြၽတ္” က်မ သူ႔အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ရတာ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြ က်လို႔။ ၿပီးေတာ့ ေမာလဲေမာတယ္။ သူ႔လီးႀကီးက က်မေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိဝင္လာေတာ့ က်မ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ။ ဒီတခါေတာ့က်မ က်ိတ္ၿပီး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ “အင္း…..ဟင္း….ဟင္း….အား…” ရယ္စရာမ်ား ျဖစ္ေနမလားဘဲ က်မက အေပၚကတက္ေဆာင့္ၿပီး က်မကဘဲ ေအာ္ေနရတာေလ။ က်မ ေဆာင့္ယင္း ေဆာင့္ယင္းနဲ႔ အားမရ ၊ အားမရေတာ့ တအားေဆာင့္ ၊ တအားေဆာင့္ေတာ့ က်မ တအားေမာလာၿပီ။“အား….အင္း…..ႁပြတ္…ဇြိ……ႁပြတ္…..ဇြိ…. အား……မရေတာ့ဘူး….က်မ. … ေမာလာၿပီ” “ကဲ ကဲအိပ္လိုက္ေတာ့… ကိုယ္ဘဲ လုပ္ေတာ့မယ္… ေပါင္ေလးကို ကားထား…..ဟုတ္ၿပီ… ရၿပီ ေကာင္းလိုက္တာ သက္ရယ္.. ကိုယ္ေတာ့ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ… ဒီညေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကို မျပန္ေတာ့ဘူးေနာ္” “ရွင္… ဒီတႀကိမ္ဘဲေနာ္… ေနာက္ရက္ေတြေတာ့ မရဘူးေနာ္ သိလား” သူ ဘာမွ်ျပန္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ က်မရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို သူလီးႀကီးနဲ႔ တအား တအားကို ေဆာင့္လိုး ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီတခါ လိုးတာက ေတာ္ေတာ္ကိုၾကမ္းလွပါတယ္။ က်မဆို ေခါင္းေတြကို ဘယ္ညာရမ္း ေနရၿပီး မေအာ္ဘဲကို မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေလာကႀကီးတခုလုံးကို က်မေမ့သြားၿပီး ကာမရဲ႕အရသာကို ႏွစ္ၿခိဳက္စြာဘဲ ခံစား စံစားေနမိပါေတာ့တယ္ရွင္။ “အား….ႁပြတ္…ႁပြတ္ ႁပြတ္….အင္း…..ဟင္း….ဟင္း…” ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူလဲ မရေတာ့ပါဘူး “အား…”ဆိုၿပီး ေအာ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ က်မေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္တင္းက်ပ္ထုပ္သြားၿပီး ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ က်မ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူ႔အရည္ေတြ က်မေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္တာကို က်မလဲ အေတြ႕အႀကဳံအရ သိလိုက္တာေပါ့။ က်မေရာ သူေရာ အရမ္းပင္ပမ္းသြားၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္ကို တေယာက္ ဖက္ထားၾကယင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကပါေတာ့တယ္ရွင္။ က်မ အိမ္ေထာင္က်တာ သုံးႏွစ္ထဲေတာင္ ေရာက္ခဲၿပီ အလိုးခံရတာ ဒီေလာက္ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေတာင္ မထင္ခဲ့ပါဘူး။ ဦးညိဳနဲ႔ၾကမွ က်မေကာင္းမွန္း သိသြားၿပီ။ က်မတို႔ တေရးႏိုးေတာ့ တႀကိမ္ ေနာက္မနက္လင္းေတာ့ တႀကိမ္၊ တညထဲ သုံးႀကိမ္ေတာင္ က်မဦးညိဳကို အလိုးခံခဲ့ရတာ။ ဒါဘဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး ဦးညိဳေလ သူႀကီးက သိပ္ဆိုးတယ္၊ ကေလးဆိုးႀကီး က်ေနတာဘဲ ခုညေနေရာက္တာေတာင္ သူ႔ကို ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ျပန္လႊတ္ရတယ္။ ညေန ၅ နာရီထိုးမွ ျပန္သြားတာေလ။ တေန႔လုံးလဲ က်မကို လိုးေနတာ အားကိုမရႏိုင္ဘူး။ က်မကေတာ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿပဲလန္ေနေအာင္ ခံရတာ သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ေလ။ ကိုယ္ေယာက္်ားေတာင္ တပတ္မွ တခါဘဲ ေပးတဲ့ဟာကိုသူ႔က်မွ ဒီေလာက္ ရက္ရက္ေရာေရာ က်မက ဘာလို႔မ်ား လိုက္ေလွ်ာမိပါလိမ့္။ သူ႔ဟာႀကီးကို ျမင္လိုက္ယင္ကို က်မ ရင္ေတြ ခုန္ခုန္လာတာ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး။ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ျမင္ရေတာ့ ပိုဆိုးေသး မဲမဲေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ထိပ္ႀကီးက မႈိပြင့္ႀကီးလိုဘဲ။ အဲဒီမႈိပြင့္ႀကီးက က်မေစာက္ဖုတ္ရဲ႕အတြင္းသားေတြကို ခ်ိတ္ၿပီး ဆြဲဆြဲသြားတာ ခံလို႔အရမ္းေကာင္းတာ။
က်မအျဖစ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။ ေန႔လယ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တသက္နဲ႔တကိုယ္ တခါမွ် လီးမစုပ္ဘူးတဲ့ က်မေလ သူ႔လီးႀကီးကို စုပ္ေပးခဲ့ရေသးတယ္။ က်မေလ ရင္ေတြကိုတုန္လို႔။ ပူပူေႏြးေႏြးမာမာခဲခဲႀကီး စုတ္လို႔ေတာ့ ေကာင္းသား။ စုတ္ေပးၿပီးေတာ့ က်မ မ်က္ႏွာကို ဘယ္လိုထားရမွန္းကို မသိဘူး။ က်မ ရွက္လိုက္တာ။ အင္းေလ.. သူေတာင္ က်မေစာက္ဖုတ္ကို စုပ္ေပးေသးတာဘဲ သူစုပ္တာေရာ လိုးတာေရာ ခုဆို က်မ ေစာက္ဖုတ္က တခ်ိန္လုံး က်ိန္းလို႔ စပ္လို႔။ ဒါေတာင္မွ ျပန္ခါနီးကို ႏႈတ္ဆက္ အလိုးတဲ့ေလ က်မကို လိုးျဖစ္ေအာင္ လိုးသြားေသးတယ္။ ခုေတာ့ သူလဲျပန္သြားေရာ က်မ အိပ္ယာထဲ ျပန္ေခြေနရတယ္။ က်မ တကိုယ္လုံးလဲ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံထားရသလိုဘဲ ႏႈံးခ်ိလို႔ လူမမာတပိုင္းကို ျဖစ္သြားေရာ။ ဒီညေတာ့ ကိုေထြးအတြက္ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ကိုေထြးေရ သက္ကို ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ ေတာ့ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ေလ သက္ကို ဦးညိဳေမာင္ဆိုတဲ့ လူဆိုးႀကီး စားသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္။ သက္ တကိုယ္လုံးလဲ ဖြတ္ဖြတ္ကိုေၾကလို႔ ေနပါၿပီ။…ၿပီး
