ငွေလိုနေတဲ့ မသီနှင့် မကျမ်းကျေတဲ့ ဦးမောင်တင်

Unicode

လမ်းထိပ်ရှိ ပျံကျစျေးလေးမှာ အရင်ကထက်ပိုပြီး စည်လာသည်။ ဗန်းခင်းရောင်းသော စျေးသည်များနှင့် ဝါးတဲ ပလတ်စတစ်မိုးဆိုင်တန်းလေးက လမ်းဒေါင့်တဖြတ်ပင် ကျော်၍ သွားခဲ့ချေပြီ။ တနေ့တနေ့ စျေးရောင်းချသူ စျေးသည်တွေ တိုးလာသလို အနီးအနားရှိ တခြားရပ်ကွက်တွေကလည်း ဒီပျံကျစျေးလေးကို လာပြီး အားပေးကြတော့ စျေးဝယ်သူတွေကပါ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေသည်။ စျေးတည်နေရာကလည်း ကတ္တရာလမ်းမကြီး နှစ်ခုကြားတွင် ထိုလမ်းမကြီးနှစ်ခုကို ထိပ်တိုက် ကန့်လန့်ဖြတ်ရှိနေသော လမ်း၏ ဝဲယာလမ်းဘေးတွင် ရှိသည်။ စျေးရှိနေသောလမ်းက ကတ္တရာမခင်းရသေး။ ကျောက်ကြမ်းလမ်း ဖြစ်ပြီး ချိုင့်ခွက်ကြီးတွေပင် ရှိနေလေတော့ ဘယ်ကား၊ ဘယ်ဆိုက်ကားကမှ စျေးရှိသောလမ်းထဲကို ဖြတ်မမောင်း။ ဒီတော့ စျေးသည်ရော စျေးဝယ်ကြသူတွေရော လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ချလက်ချရှိတော့ ဒီပျံကျစျေးလေးက တနေ့တခြား စည်သထက် စည်ကားလာရလေသည်။

ပျံကျစျေးလေး တနေ့တခြား စည်ကားလေ တပြုံးပြုံးဖြင့် ဟန်ကျလေဖြစ်နေသူကတော့ ဦးမောင်တင်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဦးမောင်တင်သည် အသက် (၄၅) နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ရှိပြီး အရပ်ရှည်ရှည် ဒေါင် ကောင်းကောင်း အသားမဲမဲဖြစ်သည်။ ရွှေရောင်ကိုင်းနှင့် မျက်မှန်အနက်ကြီးကို မချွတ်တမ်း တပ်ထားလေ့ရှိသဖြင့် သူ့မျက်လုံးတွေက ဘယ်ကိုကြည့်နေသည်ဆိုသည်ကို ဘယ်သူမှ မသိရ။  မျက်နှာက အမြဲတမ်း ပြုံးဖြဲဖြဲနှင့် နေတတ်ပြီး လူကထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဗလကကောင်းကောင်း ဆိုပေမဲ့ ခါးကတော့ ခပ်နွဲ့နွဲ့ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်တင်က ဒီစျေးလေးအတွက် စျေးကောက်ကို လိုင်စင်ဆွဲထားသူထံမှ ပြန်ဝယ်ထားသူဖြစ်ပြီး ဒီပျံကျစျေးလေး၏ စျေးကောက်ကို သူက ကောက်သည်။ တဆိုင်ဝင် တဆိုင်ထွက် သူကိုယ်တိုင် စျေးကောက်လိုက်ကောက်သည်မဟုတ်ဘဲ အသက် (၂၀) လောက်ရှိသော တင်ငွေဆိုသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို လခပေး၍ ကောက်ခိုင်းထားသည်။ တင်ငွေက အရင်တုန်းက ဆိုက်ကားနင်းသော်လည်း ယခု စျေးကောက်ဖြစ်သွားတော့ ဆိုက်ကား မနင်းတော့ချေ။ 

စျေးလေးတွေင် ဦးမောင်တင်က စျေးကောက် ကောက်သောလုပ်ငန်းကို လုပ်ရုံမျှမက နေ့ပြန်တိုးပေးသော လုပ်ငန်းကိုပင် ပူးတွဲ၍ လုပ်လိုက်သေးသည်။ အကျိုးပေးက တန်သည်မို့ ဦးမောင်တင်မှာ သူ့ပိုင်ငွေဖြင့်ပင် မလုံလောက်၍ လမ်းထိပ်တွင် တီဗွီပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားသော အခြောက် ခင်ဝင်းဆီကပင် ငွေယူရသည်ဆိုတာ တစျေးလုံးအသိပင်ဖြစ်သည်။ အခြောက်ခင်ဝင်းဆိုတာက သူ့ကွယ်ရာမှာခေါ်သည့် နာမည်ဖြစ်သည်။  ခင်ဝင်းက တကယ့်အခြောက်မဟုတ် သနပ်ခါးလည်းမလိမ်း၊ မိတ်ကပ်လည်းမလိမ်း၊ ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲလည်း မလုပ်ပေ။ ဒါပေမဲ့ ခင်ဝင်းက အသားဖြူဖြူ လူပုံက ခပ်နွဲ့နွဲ့ဖြစ်ပြီး မိန်းမချော ချောသည်။စကားပြောလျှင် ယောကျာ်ားတွေလိုဘဲ ပြောသည်။ထိုကဲ့သို့ လူပုံနွဲ့၍ မိန်းမချော ချောသောကြောင့် သူ့ကို တစျေးလုံးက အခြောက် ခင်ဝင်းဟု ကွယ်ရာမှာ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ဝင်းမှာ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက် ရှိပြီး ကလေးအဖေဖြစ်ကာ အသက်က (၃၀) လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။

နေ့ပြန်တိုးပေးသောလုပ်ငန်း တွင်ကျယ်လှလွန်းသဖြင့် သူ့ငွေနှင့်သူ မလောက်သဖြင့် ဦးမောင်တင်က ခင်ဝင်းထံမှ ငွေကိုလည်း ယူရသည်ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်တင်၏ အိမ်မှာ ရပ်ကွက်အစွန်နားတွင် ရှိပြီး ပေ (၄၀) (၆၀) နှစ်ကွက်တွဲ မြေကွက်ထဲတွင် တွဲဆောက်ထားသည့် ခြံဝန်းထဲတွင် သစ်ပင်ပန်းမန်တွေက တခြံလုံး အပြည့်စိုက်ထားလေသည်။ ဦးမောင်တင်တွင် သားကြီးသမီးကြီးတွေရှိပြီး ဦးမောင်တင်၏မိန်းမက ထိုအိမ်ထောင်ကွဲ သားသမီးတွေနောက်လိုက်၍ နေတာက များသည်။ အိမ်တွင်က ဦးမောင်တင်တစ်ယောက်ထဲ နေသည်က များသည်။  တနေ့တခြား စျေးရောင်းသူတွေလဲတိုး၊ စျေးဝယ်သူတွေလဲ များလာသော ပျံကျစျေးလေးကြောင့် ဦးမောင်တင်တစ်ယောက် ကတော့ အကျိုးရှိပြီးရင်း ရှိကာနေရသည်။ ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားနေသော စျေးသည်တွေကတော့ မြတ်မမြတ်မသိ။ ဦးမောင်တင်ကတော့ သပိတ်ဝင်အိတ်ဝင်သာ ဖြစ်နေရပါတော့သည်။

” ဟယ်…. အစ်မသီ….. သိမ်းနေပြီလား ….. ”  လှမ်း၍မေးလိုက်သော ဘေးချင်းကပ်ဆိုင်လေးထဲက ကွမ်း၊ ကွမ်းသီးရောင်းသော ဥမ္မာဆိုသော ကောင်မလေး၏ အသံကိုကြားရသဖြင့် ငါးခြောက်စည်းလေးတွေကို ခြင်းတောင်းထဲသို့ ထည့်နေသော မသီက လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ “ခုမှ စျေးက ကွဲတောင်မကွဲသေးဘူး အစ်မကလဲ…” “အိမ်မှာက အလတ်ကောင်က နေမကောင်းနေပြန်ဘူး ညီမရယ်။ ဒီနေ့ ဆေးခန်းပြရမယ်လေ ဒါကြောင့် စောစော သိမ်းရတာ ညီမရေ….. ”  ” အဲ့ဒါဆိုလည်း အစ်မ ဟိုလူတွေ အဝယ်များတဲ့ ငါးနှပ်ခြောက် အာပြဲခြောက်စည်းထားတဲ့ အစည်းလေးတွေ ညီမဆီထားခဲ့။ ဘယ်နှစ်စည်းဆိုတာ ရေပြီးထားခဲ့။ ညီမရောင်းပေးမယ် ” ” ကျေးဇူးပါဘဲ ဥမ္မာရယ်…… ငါ့ ညီမနဲ့ တင်ငွေတို့ အမြန်ယူဖြစ်ပါစေတော်… နှစ်လုံးလည်း ငါးရာကွက် တစ်ထောင်ကွက်လောက် ပေါက်ပါစေတော် …. ” ” အို… အစ်မကလဲ… ” ရည်းစားဖြစ်သူ စျေးကောက်တင်ငွေ၏ နာမည်ပါလာသဖြင့် အသက် (၁၇) နှစ်သာ ရှိသေးပြီး ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တစ်တစ်ရစ်ရစ်ဖြင့် ကစ်ကစ်လေး လှနေသော ဥမ္မာတစ်ယောက် ဖြူဖွေးသော သူမ၏ မျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွားအောင်ကို ရှက်သွားရသည်။

” အစ်မကလည်း….. ငါးရာကွက် တစ်ထောင်ကွက်တောင် မထိုးနိုင်ပါဘူး… သိပ်ကြိုက်မှ တစ်ရာကွက်လောက် ထိုးနိင်တာပါ… အစ်မရယ်… ”  ဟု ဥမ္မာက အရှက်ပြေ ပြောလိုက်သည်။ မသီက ခြင်းတောင်းထဲ ထည့်ထားပြီး ဖြစ်နေသော ငါးခြောက်စည်းလေးတွေကို ဥမ္မာ၏ ကွမ်းဗန်းလေးဘေးတွင် လာ၍ စီပေးနေသည်။ ဥမ္မာက မသီကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် လေးလေးပင်ပင် ချလိုက်သည်။  မသီအသက်က အလွန်ဆုံးရှိမှ (၂၆) (၂၇) ထက်မပို။ ကလေးက (၂) နှစ်ကြီး (၂) နှစ်ငယ် သုံးယောက်။ ယောကျာ်းက ပန်းနာရင်ကြပ်သမား။ ဆိုက်ကားကို နေ့တိုင်းမဆွဲနိုင်။ မထွက်တစ်ရက် ထွက်တစ်ရက်ဖြင့် ဖြစ်သည်။ ကလေး (၃) ယောက် အမေသာဆိုသည် မသီက နဂိုကပင် အရွယ်တင်သော မျိုးရိုးက ဆင်းသက်လာလို့လားမသိ။ ခပ်မြင့်မြင့် အရပ်လေးနှင့် လိုက်ဖက်ညီသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က တောင့်တင်း၍ ဖေါင်းတင်းနေသည်။ ဘယ်နေရာမှာမှ သူမ၏ အသားအရေတို့က ပျော့တွဲ၍မနေ။ ကားအိနေသော တင်သားကြီးများက မိန်းမချင်းပင် မနာလိုချင်စရာဖြစ်နေသည်။ ရုပ်ရည်က ကုလားဆင်လေးဖြစ်ပြီး အသားအရည်က နဂိုက ဖြူစွပ်ခဲ့ပုံရသော်လည်း အခုတော့ နေလောင်ထားသဖြင့် နီစပ်စပ်လေး ဖြစ်နေရသည်။ 

” ကျမလည်း အစ်မသီ…. ဘတ်သီဘတ်သီ ဖြစ်နေတာ ကြည့်ပြီး လင်ယူရမှာတောင် ကြောက်နေတယ်… အစ်မသီ…ရာ… ” ” အို… ဘာဆိုင်လို့လဲ အေ…။ ဆင်းရဲတယ်… ချမ်းသာတယ်ဆိုတာ…မမြဲပါဘူးအေ…။ အခု ဆင်းရဲပေမဲ့.. နောင် ချမ်းသာချင် ချမ်းသာမှာပဲ..။ အစ်မတို့ အပျိုတုန်းက တကိုယ်လုံး ရွှေကိုညွတ်နေတာ… အိမ်ထောင်ကျတော့လည်း မိဘတွေက ပေးလိုက်သေးတယ်။ ယောက်ျားက မမာတော့ အလုပ်မလုပ်နိုင် ဝင်ငွေမရှိ။ သူ့ဆေးကုရတော့ ရှိတဲ့ ပစ္စည်းတွေထုခွဲလိုက်ရတာပေါ့…။ လင်ယူတိုင်းလည်း မဆင်းရဲပါဘူးအေ…။ ဒါထားတော့ ဒီအပတ် သုံးလုံး ဘာရထားသေးလဲ…။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က စျေးထိပ်က မုန့်ဖတ်ရောင်းတဲ့ စန်းကြည်မ တို့ပေါက်သွားတယ်။ အပြီး ပေါက်ဂဏန်း ရလိုက်တယ်ဆိုဘဲ…. ”  ” ဟုတ်တယ်…. အစ်မ… သူတို့ပြောပြတော့… မထိမဖြစ် အပြီးလဲဖြစ်… ဆိုလား အဲ့ဒီဂဏန်းရလိုက်လို့တဲ့.. ”  ” အေးဟယ်… တို့များကျတော့လည်း မရဘူး… ”  ” ကျမ ကိုတင်ငွေကို မှာထားတယ်။ အဲ့ဒီ မထိမဖြစ် အပြီးလဲဖြစ် ဆိုတဲ့ဟာတွေ့ရင် နှစ်လုံးဖြစ်ဖြစ် သုံးလုံးဖြစ်ဖြစ် ပေးဖို့ မှာထားတယ်။ ရခဲ့ရင် အစ်မသီကို ပေးမယ် သိလား… ” ” အေး…. ညီမ မမေ့နဲ့ဦး.. အစ်မ..သွားမယ်…။ အော်… ငါးခြောက်စည်းလေးတွေက တစ်စီး တစ်ရာ့ငါးဆယ်ဘဲ…။ များများယူရင်တော့ နှစ်စီးနှစ်ရာ့ငါးဆယ်နဲ့သာ ရောင်းလိုက် ညီမရာ…။ ကဲ… အစ်မ… သွားပြီ…” “ရတယ်… အစ်မ… စိတ်ချပြီးသာ… သွားပေတော့….” ခြင်းတောင်းကြီးကို လက်တစ်ဖက်မှဆွဲ၍ မသီတစ်ယောက် ဥမ္မာကို ကျောပေး၍ တရွေ့ရွေ့ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

” ဒီ စပို့ရှပ်လေးက ဘယ်လောက်လဲ….”  ရည်းစားဖြစ်သူ တင်ငွေ၏အသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် မသီကို မျက်စိတစ်ဆုံးကြည့်နေသော ဥမ္မာက သူမ၏ ဘေးချင်းကပ်ရက် အထည်ရောင်းသော ဆိုင်လေးသို့ ဖြတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည်။ တင်ငွေက ချိတ်ဆွဲထားသော စပို့ရှပ်အပြာနုရောင်လေးကို လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကြည့်ရင်း မေးနေခြင်းဖြစ်သည်။  ” ငါ ရောင်းတာတော့ သုံးထောင်ဘဲ… ” အထည်ရောင်းသော မုဆိုးမ မကြည်၏အသံက ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ တင်ငွေ၏ မျက်နှာက အိုသွားကာ စပို့ရှပ်လေးကို အားတက်သရော ကိုင်ကြည့်နေသည့် သူ၏လက်ကို ချက်ချင်း ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။  ဥမ္မာ၏ရင်ထဲတွင် ချစ်သူတင်ငွေ၏ အဖြစ်ကို မြင်ရကာ နာကျင်စွာ ခံစားမိလိုက်သည်။ တင်ငွေ မဝယ်နိုင်ပါ။ ဒါကို ဥမ္မာကသိသည်။ တင်ငွေ၏ အလုပ်ရှင် ဦးမောင်တင်က သူကသာ တနေ့တခြား ချမ်းသာလာသည်။ သူ့အလုပ်သမားကိုတော့ ထမင်းနပ်မှန်ရုံသာ လုပ်ခပေးထားသည်။ ဆယ်လီသမားပီပီ သေချာတွက်၍ ပေးထားသော လုပ်ခလစာကြောင့် တင်ငွေမှာ ထမင်းနပ်မှန်ရုံသာ ရှိသည်။ တခါတရံ လက်ဘက်ရည် သောက်ချင်တာတောင် မသောက်နိုင်ခဲ့ပေ။ တင်ငွေက ဦးမောင်တင်အတွက် စျေးကောက် ကောက်ရုံသာမဟုတ် နေ့ပြန်တိုးပါ သိမ်းပေးရသည်။ 

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဦးမောင်တင်က သူတနေ့တခြား စီးပွားတက်လာတာဟာ သူ့ အလုပ်သမားရဲ့ အထောက်အကူလဲ ပါသင့်သလောက် ပါသည်ဆိုတာကို စဉ်းစား၍ ငဲ့ညှာမှာ မဟုတ်၊ လုပ်နိုင်ရင်လုပ် မလုပ်နိုင်ရင်သွား။ လူတွေ တပုံကြီးရှိသည်။ ဘယ်သူ့ခေါ်ခိုင်းခိုင်းရသည်ဟူသော စီးပွားရေးသမားစစ်စစ်ပင် ဖြစ်သည်။ ချစ်သူတင်ငွေ၏ ဖြစ်အင်ကြောင့် စိတ်ထဲရင်ထဲတွင်နင့်သွားရသော ဥမ္မာတစ်ယောက် ကလေးတွေး တွေးကာ လျှောက်ပြီး စဉ်းစားနေမိလိုက်သည်။ ” ဟဲ့… တင်ငွေ…. မယူတော့ဘူးလား…။ မောင်လေး… ကြိုက်ရင်… ယူသွားလေ…။ မမက… မောင်လေးအတွက်… လက်ဆောင်ပေးလိုက်မယ်…. ”  မကြည်က ခပ်ပေါ့ပေါ့လေသံဖြင့် သဘောတွေကောင်းနေသည်။ 

” ပြီးတော့ မောင်လေးက… မမ…ကို အဝှါပြု….” မကြည် အထည်ဆိုင်၏ ဟိုဖက်ဘေးက ဘေးချင်းကပ်လျက်ရှိ ကြက်သားသယ် ကိုတုတ်က ဝင်ပြောလိုက်တော့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ စျေးသည်တွေရော စျေးဝယ်သူတွေပါ ပွဲကျသွားရသည်။ မုဆိုးမ မကြည်ကလည်း မလျှော့.. ။  ” ဒီမှာ… ကိုကြက်နာရဲ့…..။ မောင်လေးတင်ငွေ… ယူလို့ကတော့… ကျမက…အကုန်ပေးမှာ သိလား…။ ရှင်က ဘာမနာလိုဖြစ်နေရတာလဲ…. ကြက်နာရဲ့….. ” ဟုချက်ခြင်း တုန့်ပြန်၍ ပြောလိုက်သည်။ ဥမ္မာ၏ ရင်ထဲတွင်တော့ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေရော၊ ဒေါသစိတ်တွေပါ ဖြစ်လျှက်  “မသာမကြီး…. နှာဘူးမကြီး..”  ဟု တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိလိုက်ပါတော့သည်။ တင်ငွေကတော့ ခပ်ရှက်ရှက်ဖြင့် နောက်ကိုမျှပင် လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ထွက်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ပါလေတော့သည်။

ဦးမောင်တင်က ငွေသိမ်းပြီးရင် တအောင့်တနားဘဲ စျေးမှာနေ၍ အိမ်ပြန်သွားတတ်သည်။ မသီကလည်း ဦးမောင်တင်တစ်ယောက် အိမ်သို့ ပြန်သွားသည်ကို တွေရ၍ စျေးသိမ်းပြီး သူမ၏ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး ဖီးလိမ်း၍ အဝတ်အစားလဲကာ ဦးမောင်တင်၏ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မသီရောက်သွားတော့ ဦးမောင်တင်က ရေချိုးပြီးခါစ ဖြစ်ပုံရသည်။ ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ဖြစ်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ပုဆိုးတစ်ထည်သာရှိသည်။  ” မသီရယ်…. ငါက သူဌေးမဟုတ်ဘူးဟ…. နင့် ဥစ္စာလည်း ကြည့်လုပ်ပါဦး…”  ” ကျမ… ယူထားတာများမှန်း သိပါတယ်…. ဦးလေးရယ်….။ ဒီနေ့ အလတ်ကောင် ဆေးထိုးရမှာမို့ပါ…။ တစ်ထောင်ဘဲ ပေးပါ…. ဦးလေးရယ်….” ” ခက်လိုက်တာဟာ….. နင်ကလဲ…. ကဲ… လာ….” မသီက ဦးမောင်တင်၏ နောက်မှ ဝင်လိုက်သွားသည်။ ဦးမောင်တင်၏အိမ်က ပြတင်းပေါက်တွေ မဖွင့်ရသေးတာလား…. မကြာခင် မိုးချုပ်တော့မှာမို့ ပြန်ပိတ်ထားတာလား မသိ။ ပြတင်းပေါက်တွေ ပိတ်နေကာ လှောင်နေသည်။

” အခုလို… လူရှင်းတာ ကောင်းတယ်။ အိမ်ကို… လာပြောတာလဲ ကောင်းတယ်။ စျေးမှာဆို ငါက ပြောတိုင်းပေးတာ မဟုတ်ဘူး။ တော်ကြာ နင့်ကိုတော့ပေးတယ်။ သူတို့ကျတော့ မရဘူး ဆိုတာတွေက လာဦးမယ်…။ ပူညံပူညံတွေ ဖြစ်နေဦးမယ်…” ဦးမောင်တင်က သူစျေးကို ကိုင်ကိုင်လာသော လက်ဆွဲအိတ်ထဲတွင် စာရင်းစာအုပ်ကို ရှာနေလေသည်။ ဒါသူလုပ်နေကျ ဖြစ်သည်။ မသီက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရှိနေသော စားပွဲသေးပုပုလေးပေါ်မှာ တွေ့ရသော စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကောက်၍ယူကာ လှန်ကြည့်လိုက်သည်။ ကာတွန်း….. မဂ္ဂဇင်းတွေဆို မသီက ငယ်ငယ်ကတည်းက ဝါသနာပါသည်။ “အို” အသံက အပြင်သို့ ထွက်မလာပါ။ ရင်ထဲမှာပင် သိမ့်သိမ့်တုန်ယင်း ပျောက်သွားသည်။ သူမ ကောက်ယူကာ လှန်လိုက်သော စာအုပ်ထဲတွင် တွေ့ရသည်က အင်္ဂလိပ်တွေ ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမ လိုးနေကြ ပုံတွေ ဖြစ်သည်။ လီးကြီးတွေက နည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်။ မသီတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲဖြစ်ကာ ခန္ဒာကိုယ်ထဲက သူမ၏သွေးသားတို့ ကြွ၍ သွားရသည်။ ကမန်းကတန်းပင် စာမျက်နှာစုံအောင် ကြည့်လိုက်ပြီးမှ စာအုပ်လေးကို စားပွဲပုလေးပေါ်သို့ ပြန်၍ အမှတ်တမဲ့ ချထားလိုက်သည်။ ဦးမောင်တင်က သူ၏ လက်ဆွဲအိတ်ထဲမှ စာရင်းစာအုပ်ကို မျက်စိမှေးပြီး နှိုက်နေသည်။

” တောက်… သေတော့မှာဘဲ…. စာရင်းစာအုပ် ပျောက်နေပြန်ပြီဟာ..။ မသီ… အဲ့ဒီစားပွဲလေး အောက်မှာ ကြည့်စမ်းဟာ….” မသီက ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်ကာ စားပွဲလေးအောက်သို့ ငုံ့၍ကြည့်သည်။ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးက ဦးမောင်တင်၏ မျက်နှာနှင့်အပ်နေသည်။ ဦးမောင်တင်က မတော်တဆလိုလိုနှင့် မသီ၏ ဖင်ကြားသို့ သူ့မျက်နှာကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။  ” တောက်…. ငါလေ…. နင့်ဖင်ကြီးက…..” ဦးမောင်တင်က မသီကိုပင် ငေါက်လိုက်သေးသည်။မသီ၏ဖင်ကြီးက ကလေးသုံးယောက် မွေးပြီးသည့် တိုင်အောင် အိစက်ဖွံ့ထွားနေဆဲ….။ ” အယ်…. ကန်တော့…. ကန်တော့… ဦးလေး… ကန်တော့….” ဦးမောင်တင်၏လက်ကြီးက မသီ၏ဖင်ကြီးကို မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။  “ထိုင်စမ်းပါဟာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ….. ” ” ဦးလေးဘဲ…. စာအုပ်ရှာခိုင်းပြီးတော့ ….. ”  ” ကဲ…. မတွေ့လဲနေပစေ … နေဦး…. နင် ဘယ်လောက်ယူမှာ…. တစ်ထောင်… ဟုတ်လား .. ”  ဦးမောင်တင်က တစ်ထောင်တန် အထပ်လိုက် လက်လေးလုံးခန့်ကို သူနှင့်မသီကြားတွင် ချလိုက်သည်။

” တွေ့လား ငွေက ဒါဘဲရှိတော့တယ်…။ မနက်ဖြန် ဟိုအခြောက် ခင်ဝင်းကိုလဲ ငါကပေးရဦးမှာ…။ ငါ့မှာ သိပ်ရှိတာ မဟုတ်ဘူး…။ သူ့ဆီက ယူလုပ်နေရတာ…. ”  ငွေကို သိန်းချီကိုင်ထားရင်း အတိုးဖြင့် ငွေတစ်ထောင်ချေးဖို့ကို အော်ပရာထွက်နေသော ဦးမောင်တင်ကို မသီကငေး၍ ကြည့်နေမိသည်။ ” နင့်ကို ငါ တစ်ခုပြောမယ်…. မသီ… ” “… ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး …. ပြောပါ … ” ” နင် … နှစ်ထောင်ယူသွား…. ဟုတ်ပြီလား … ” ” ရှင် …. နှစ်ထောင် … ” ” အေးလေ …. ရော့ယူစမ်းပါဟာ … နင်ကလဲ .. ” တစ်ထောင်တန် သစ်သစ်မာမာကြီး နှစ်ရွက်က မသီ၏လက်ထဲသို့ ရောက်သွားသည်။ မသီမှာ ကြက်သေသေပြီး ဦးမောင်တင်ကို ငေးနေသည်။ ” နင် …. ဘယ်သူ့မှ မပြောနဲ့နော် … ”  ” ရှင် …. ” ” ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့မှ မပြောနဲ့လို့ …. နောက်ဆိုရင်လဲ ငါ့ဆီ အခုလိုဘဲလာခဲ့… ကြားလား.. ” စကားတပြောပြောနှင့် ဦးမောင်တင်၏ လက်တစ်ဖက်က မသီ၏ ဆီးစပ်ကို ပွတ်ပေးနေသည်။ မသီ ဖြတ်ကနဲ သတိဝင်လာသည်။ ” မဟုတ်ဖူးလေ.. ခဏလေးနဲ့ ငွေနှစ်ထောင်ရတာ… နောက်ပြီး အရင်အကြွေးတွေလည်း မပေးနဲ့တော့…။ နင်ကလဲ…. အခုဟာက… နင်နဲ့ငါနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဘဲ သိမဲ့ဟာကို… ” မသီတစ်ယောက် ဟုတ်နိုးနိုး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။ ကလေးသုံးယောက် ရခဲ့အောင် နေခဲ့ပြီးမှ လင်က မမာတော့ လီးနဲ့ဝေးခဲ့တာ မသီတစ်ယောက် ကြာခဲ့ရပြီ။ စောစောက ဓါတ်ပုံတွေ တွေ့လိုက်ရကတည်းက သူမသွေးသားတွေက သိသိသာသာ လှုပ်ရှား၍ နေခဲ့ရသည်။ ပြီးတော့မှ တနေကုန် စျေးထိုင်ရောင်းလို့ ခုနှစ်ရာ ရှစ်ရာ မြတ်ဖို့က မလွယ်….။ အခုတော့ … နှစ်ထောင်ဆိုတာ နဲနဲနောနော မဟုတ်…. ။

“လာ…. ရှေ့တိုး… ဒီနားကိုလာ… အေး လှဲလိုက်…” မသီတစ်ယောက် ဦးမောင်တင် ခိုင်းသည်ကို စိတ်ညို့ခံထားရသူပမာ လုပ်ပေးနေမိသည်။ မသီက အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို အောက်နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ကိုက်လိုက်ရင်း မျက်စေ့အစုံကို တင်းတင်းလေး မှေးမှိတ်ထားလိုက်သည်။ မသီ၏ ခါးပေါ်က ပါတိတ်ထဘီအဟောင်းလေးသည် သူမ၏ ခါးဆီသို့ ပုံလျှက်သားလေး လန်တက်သွားသည်။ ” ဟ…. အား …. ” ဦးမောင်တင်၏ မျက်နှာကြီး ဝင်းလက်သွားသည်။ မသီ၏ တသားမွေး တသွေးလှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မမာသောလင်နှင့် ကင်းဝေးနေ၍လားမသိ ဖူးဖူးပြည့်ပြည့်ကြီး ပြောင်ဝင်း၍ ဖွေးဥနေသည်။  မသီ၏လက်ထဲမှ တစ်ထောင်တန် အသစ်ချပ်ချွတ်လေး နှစ်ရွက်မှာ ချွေးတွေစိုလာသည်။ နွမ်းကြေလာသည်။ မသီ၏ ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကြား အပေါ်ထိပ်နားတွင် ဟတတ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲမှ အပေါ်သို့ တောင်တောင်လေး ထွက်နေသော စောက်စေ့အတက်လေးမှာ အကွဲကြောင်း အပေါ်သို့ပင် နှီးတပြားခန့် ထွက်၍ ပေါ်နေသည်။

ထိုအတက်လေးသည် တချက်တည်းနှင့် ရမ္မက်မီးတွေ ဟုန်းကနဲ လင်းထိန် တောက်လောင်သွားနိုင်သည့် အဓိက ကာမခလုတ်လေးဖြစ်သည်။ ဒီနေရာက မထိမဖြစ်သော နေရာလေး ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်တင်က သူ၏လက်မဖြင့် မသီ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖွဖွရွရွလေး ထိလိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်နေသည်။  ” … အ…. ဦး…. အင်း….. ဦးလေး… အို….အို …’ မသီမှာ အသံပင် ထွက်သွားရလေသည်။ သူမ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကား၍ ထွက်သွားရပေသည်။ မသီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်တစ်ခုပ်မက ထွားကြိုင်းဖောင်းကားနေရာ သွားရည်ယိုစရာကြီး ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်ရင်းကပင် ဦးမောင်တင်သည် မနေနိုင်အောင် ဖြစ်၍လာရသည်။ သူ၏ခါးမှ ပုဆိုးကိုချွတ်၍ ချလိုက်သည်။ ဦးမောင်တင်၏ လီးကြီးက ထိပ်လန်နေသော်လည်း ဒစ်က အကုန်အစင် ပေါ်၍မနေပါ။ ဦးမောင်တင်က ပုဆိုးချွတ်ချပြီးသည်နှင့် မသီ၏ အလိုအလျှောက် ကား၍ သွားခဲ့ပြီးသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဒူးနှစ်လုံးကို ကွေး၍ ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်၍ မသီ၏ ပြူထွက်နေသော မထိလျှင် မဖြစ်သည့် စောက်စေ့လေးကို လီးချောင်းကြီးထိပ်နှင့် ထိုး၍ပွတ်သည်။

” ….အ…. ကျွတ် …. ကျွတ် … အ … အ.. အင်း .. ဟင်း … ဟ … ဟင်း …”  မသီ၏ အသက်အောင့်ထားးရာမှ ထွက်ပေါ်၍လာသော လည်ချောင်းသံလေးတွေက ပွင့်အံ၍ လာသည်။ သူမ၏ ခါးလေးပင်လျှင် ကော့ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားရသေးသည်။ လေးငါးကြိမ်လောက်ပင် လီးတန်ကြီးထိပ်က သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ပေးပြီးတော့မှ စောက်ပတ်ဝသို့ လီးချောင်းကြီးက ခေါင်းစိုက်၍ တိုးဝင်သွားသည်။ ” ….. ဘွတ် … ဗြွတ် …. စွပ် …. ”  ” …. ဝင်လား … မသီ …. ” ” … အင်း …. ဟင်း … ” မသီက ပါးစပ်ကိုပိတ်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ဦးမောင်တင်တစ်ယောက် စကားအလွန်ပြောသည်။ ” အရမ်းကြပ်လား … ဟင် … ” ” … ဟင့် … အင်း … . ”  မသီက မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားရင်း ခေါင်းခါပြသည်။ ခါးပေါ်သို့ လှန်ပြီးတင်ထားသော သူမ၏ ထဘီကို ပေါင်ရင်းနားထိ ထဘီစကို ဆွဲ၍ ဖုံးသည်။ ဦးမောင်တင်၏ လက်က ထဘီစပေါ်သို့ ရောက်လာပြီး ခါးပေါ်သို့ ပြန်၍ဆွဲလှန်ကာ တင်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ခပ်တင်းတင်း ဝင်နေသော လီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖင်ကို ရှေ့သို့ တိုးမိသည်။

” ဗြစ် … ဘွတ် … ဖျစ် … ဇွပ် … ”  ” ဟို ….. အိုး …. ကျွတ် …. ကျွတ် … ကျွတ် …. ”အဝင်မကြပ်သော်လည်း လီးက ရှည်လျားလှသည်။ စောက်မွှေးလေးများ ဖုံးအုပ်သွားသည်အထိ ထဘီ ကို ထပ်ပြီးဆွဲချရင်း မသီ မျက်လုံးလေးမှတ်ပြီး ငြီးသည်။ ဦးမောင်တင်က ထဘီစကို အတင်းပြန်ဆွဲတင်ရင်း ဖိလိုးရင်း ညှောင့်လိုက်သည်။ ” ပြွတ် … ပလွတ်…. ပြွတ် … ဖွတ် …. ”  ” ဟင့် … ဟင့် …. ဟင့်အင်း …. ဟင့် … အင့် … ” မသီက ကျောလေးကို နေရာရွေ့သည်။ ဦးမောင်တင်က ခေါင်းအုံးအဟောင်းလေးကို လှမ်းဆွဲကာ မသီ၏ တင်ပါးကြီးအောက်သို့ ထိုးထည့်သည်။ မသီက ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ ခါးလေးကို ကော့ပေး လိုက်သည်။ သူမ၏ခါးအောက်သို့ ခေါင်းအုံးလေး ရောက်သွားသောအခါ မသီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပို၍ တင်းကားပြဲလန်သွားလေရာ ဦးမောင်တင်၏ လီးကြီးဝင်နေသည်ကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး မြင်နေရလေတော့သည်။ 

” ဘွတ်… ပြွတ်…. ဖွတ် … ”  ” အင့် … ဟင့် …. ဟင့် … အင့် …. ” မသီက ပါးစပ်ကို မဟတဟလေး ပိတ်၍ထားသည်။လက်တဖက်ကလည်း သူမ၏ ထဘီစကို မကြာခဏ ဆွဲ၍ ချနေတတ်ပြန်သည်။ ဦးမောင်တင်က သူ၏လီးကြီးကို မြိန်ရေယှက်ရေ လိုးသွင်းနေ၏။ မသီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီး နီရဲ၍လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များရွှဲကျ၍ လာသည်။ ဦးမောင်တင်က မထိမဖြစ်သော စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် ကလိရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ မသီမှာ လင်ကမလိုးသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်ကတကြောင်း၊ အလိုးကျွမ်းကျင်သော ဦးမောင်တင်၏ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်တို့က တကြောင်း၊ အကောင်းကြီးကောင်းကာ ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဦးမောင်တင်၏ ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲရင်း အောက်မှနေ၍ အားရပါးရ ကော့ကော့ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

” ဘွပ် … စွပ် … ပြွတ် … ” ” အင့် … အင့် …. အမလေး …. ကျွတ် …ကျွတ် ”  စောက်စေ့လေးကို ပွတ်မြဲပွတ်ပေးရင်းက အသဲခိုက်အောင် တိုးဝင်သွားသော လီးထိပ်ကြီးက သားအိမ်ဝကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြီး ထိုးမိသွားရာ သူမ၏ မျက်လုံးထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားမိသည်။ ” ရှီး … အား …. အား…. အရမ်းထိတာဘဲ … ”  မရည်ရွယ်ဘဲ နှုတ်မှလဲ လွှတ်ကနဲ ပြောမိသည်။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ဆောင့်လိုးကြရင်း မကြာမှီ တခဏအတွင်းမှာပင် နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူပင် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်၍ ပြီးသွားကြလေသည်။ သာမာန်အားဖြင့် ဆိုလျှင် မသီက ဒီထက်ပိုကြာအောင် ထိန်းထားနိုင်သော်လည်း ဦးမောင်တင်က အားရပါးရ လိုးနေရင်းက သူမ၏ မထိမဖြစ်သော စောက်စေ့လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးရင်း အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးလိုက်ခြင်းကြောင့် မသီမှာ ဆက်၍ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မထိမဖြစ် အရာလေးကား သူမကို ပြီးဖြစ်အောင် ပြီးသွားစေခဲ့ခြင်းပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။  ဦးမောင်တင်က မသီ၏ ထွာထွားစို့စို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်တွင် မျက်နှာကို မှေးတင်ရင်း မှိန်းနေသည်။ မသီကတော့ လေးပင်လှသော ဦးမောင်တင်၏ ကိုယ်ကြီးကို တင်းကနဲ တင်းကနဲ တင်းခံနေရလေသည်။ မသီ၏ကိုယ်လုံးလေး တဖက်ဘေးတွင်တော့ တစ်ထောင်တန် အသစ်လေး နှစ်ရွက်မှာ ခေါက်ရက်လေး လုံးကြေ၍ ကျလျှက် ရှိနေပါတော့လေသည်။

သစ်ရွက်ကြို သစ်ကိုင်းကြားမှ လရောင်လေးက ပြပြလေး ကျရောက်၍နေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လေရူးလေးအဝှေ့တွင် သစ်ရွက်လေးတွေကို လေရှုးလေးက တိုးဝှေ့သွားသည်။ အသံလေးတွေက မကြာခဏ ထွက်ပေါ်၍ နေသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ကားလမ်းမကြီးပေါ်မှ ဖြတ်သန်း၍ မောင်းသွားသော ကားသံက တစ်ချက် တစ်ချက် လေအဝှေ့မှာ ပါ၍လာရသည်။  ” အစ်ကို … ” လေသံမျှသာဖြင့် ခေါ်လိုက်သော ဥမ္မာ၏ အသံလေးကြောင့် တင်ငွေက ဥမ္မာ၏မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ” ဟင် .. ”  လုံးတစ်နေသော ပေါင်တံလေးပေါ်ရှိ တင်းရင်း၍နေသော ပတ်လည်စင်း ထဘီလေးပေါ်တွင် ရွေ့လျား ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသော တင်ငွေ၏လက်က ပေါင်သားအိအိလေးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် သူ့မျက်နှာကို ငေးမော၍ကြည့်နေသော ဥမ္မာထံမှ ဘာစကားမျှ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်၍မလာ… ။ ” ပြောလေ….. ဥမ္မာ …”  ဒီတော့မှ သူမက သက်ပြင်း မြှင်းမြှင်းလေး တစ်ခုကို လွှင့်ထုတ်လိုက်ရင်း တင်ငွေ၏ ခါးပေါ်တွင် ရောက်၍နေသော သူမ၏ လက်လေးက ပို၍တင်းကြပ်စွာ ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

” အစ်ကို …. ညနေက ကြည့်တဲ့ စပို့ရှပ်ကို ဝယ်မလို့ ကိုင်ကြည့်တာလား … ”  ” အင်း … လကုန်ရင် … အစ်ကိုဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်မင်္ဂလာဆောင်ကို သွားစရာရှိလို့ …။ အဆင်လေးကလည်း လှလို့ မေးကြည့်မိတာပါ… ဥမ္မာရယ်….။ တကယ်တော့လဲ မဝယ်နိုင်ပါဘူးကွာ… ”  ” အို … အစ်ကိုရယ် …. ” ဥမ္မာက တင်ငွေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးဖက်၍ တင်ငွေ၏ပါးတဖက်ကို သူမ၏ နှာသီးလုံးလုံးလေး ထိုးမြုပ်ကာ တစ်ချက်မျှ နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးကို တင်ငွေ၏ မျက်နှာမှ မခွာဘဲ ပါးချင်းအပ်ထားလိုက်သည်။ ဥမ္မာ၏ တင်းတင်းရစ်ရစ် ပေါင်လုံးလေးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသော တင်ငွေ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ပေါင်လေးပေါ်မှ ခွာကာ ဥမ္မာ၏ မေးဖျားလေးကို အသာလေးထိန်း၍ ကိုင်ထားရင်း သူ၏မျက်နှာကို လှည့်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဥမ္မာ၏ ခါးလေးပေါ်တွင် ဖက်၍ထားသော သူ၏လက်က ဥမ္မာ၏ လည်ဂုတ်လေးပေါ်သို့ ရွှေ့လျားရောက်ရှိ၍လာကာ သူမ မျက်နှာလေးကို ဆွဲ၍ ယူလိုက်ရင်း သူ၏နှုတ်ခမ်းများက ဥမ္မာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများအပေါ်သို့ ဖိကပ်၍ ကျရောက်သွားတော့သည်။  သူမ၏ဘေးတွင်ချထားသော ဥမ္မာ၏ လက်လေးတဖက်ကပါ ကြွ၍တက်လာပြီး တင်ငွေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဥမ္မာသည် သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။ မူလက ဥမ္မာ၏ ပေါင်လုံးပေါ်မှ လာခဲ့သော တင်ငွေ၏လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ မေးဖျားလေးမှခွာကာ ဥမ္မာ၏ ခါးလေးပေါ် ရောက်၍သွားသည်။ ပြီးတော့ ချက်ခြင်းလိုပင် အောက်ဖက်သို့ လျှောဆင်းသွားပြီး ဥမ္မာ၏ လုံးတစ်၍နေသော ဖင်သားကြီးများပေါ်သို့ ရောက်၍သွားကာ ဖင်သားကြီးများကို ဖွဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေတော့လေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရောက်ရှိနေသည့် နေရာကတော့ သူတို့တတွေ၏ နေအိမ်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရှိနေသော ကတ္တရာလမ်းမကြီးမှ ဖယ်ဆင်းသွားသည့် မြေနီလမ်းလေး ဘေးတွင် ဖြစ်သည်။ ထိုမြေနီလမ်းလေး၏ တဖက်တွင် မူလတန်းကျောင်းဝင်းကြီးက ရှိနေပြီး လမ်း၏ အခြားတဖက်တွင်တော့ ရေကန်ကြီးတစ်ကန်က ရှိနေလေသည်။

မြေနီလမ်လေး၏ ဘေးတဖက်တချက်တွင် ဂျပန် ပိတောက်ပင်များနှင့် ကုက္ကိုလ်ပင်ပျိုများက တန်းစီ၍ ရှိနေကြသည်။ အချိန်က ည (၇) နာရီ ကျော်ကျော်လောက် ဖြစ်လေသည်။ လမ်းတလျှောက်တွင် လမ်းမီးတိုင်များ ရှိသော်လည်း တပ်ဆင်ထားသော မီးလုံးမီးချောင်းများ ကျွမ်းမည်စိုးသဖြင့် မနက် မိုးလင်းကာနီး (၃) နာရီလောက်မှ နံနက်(၆)နာရီ လောက်အထိသာ ဓာတ်အား ပို့လွှတ်သည်။ တစ်လမ်းလုံး မှောင်မှောင်မဲမဲလေး ဖြစ်နေသည်။ ထိုနေရာလေးကို တရပ်ကွက်လုံးရှိ လူငယ် လူရွယ်များက ချစ်သူလမ်းကြားလေးဟု ခေါ်တွင်ကြသည်။ တင်ငွေတို့ စုံတွဲအပြင် အခြားသော စုံတွဲ (၃) (၄) တွဲကလည်း လမ်းဘေးအစပ် သစ်ရိပ်လေးများတွင် ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ် ရှုပ်နေကြသည်။ တင်ငွေသည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ဥမ္မာ၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာလိုက်သည်။ မှေးမှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများကို မဖွင့်ဘဲ ဥမ္မာ၏ မျက်နှာလေးက တင်ငွေ၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ မျက်နှာအပ်ကာ တိုး၍ဝင်လာသည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံလေးတွေမှာ ပြင်းပြင်းလေး ဖြစ်ကာ ဥမ္မာတစ်ယောက် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ မောနေရသည်။ 

သူမ၏ လည်ဂုတ်ပေါ်မှ တင်ငွေ၏လက်က သူမ၏ ကျောပြင်လေးပေါ်သို့ ရောက်၍သွားကာ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ကျောပြင်လေးပေါ်တွင် ရွရွလေး ရွေ့လျားကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ထိတွေ့မှု အာရုံတစ်ခုထဲတွင်သာ စူးနစ်နေကြသည်ဖြစ်၍ တဦးနှင့်တဦး စကားမဆိုမိကြချေ။  ဥမ္မာ၏ ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ် ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် အိကနဲ အိကနဲ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးနေသော တင်ငွေ၏လက်က သူတို့ နှစ်ယောက်၏ ကြားသို့ တိုး၍ ဝင်လာသည်။ တင်ငွေ၏ ရင်ခွင်တွင် မျက်နှာအပ်ထားသော ဥမ္မာ၏ ရင်ဘတ်လေးက နောက်သို့ခွာ၍ ပေးလိုက်သည်။ တင်ငွေ၏ ရင်အုပ်ပေါ်တွင် မေးတင်ထားသော သူမ၏မျက်နှာလေးကတော့ မျက်လုံးလေးတွေ မပွင့်သေးချေ။ ဥမ္မာ၏ ဖင်သားကြီးတွေပေါ်မှတဆင့် သူတို့နှစ်ဦး၏ကြားသို့ တိုးဝင်လာသော တင်ငွေ၏ လက်က ဥမ္မာ၏ မို့မို့စွင့်စွင့်လေးဖြစ်နေသော ရင်သားတွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး အုပ်၍ ဖွဖွလေး ဆုပ်ပေးနေသည်။ တစ်ဦး၏ နှလုံးခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရသည်။ အပေါ်မှ အင်္ကျီလေးတစ်ထပ်နှင့် အတွင်းမှ ဘော်လီလေး တစ်ထပ်ရှိနေသော်လည်း နို့အုံလေးများသည် ဖွံ့ထွားနေသောကြောင့် တင်ငွေ၏ လက်ထဲတွင် အတိုင်းသားလေးနီးပါး နူးအိ၍နေရသည်။ ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်လာရုံမျှမကဘဲ ဥမ္မာတစ်ယောက် နေရထိုင်ရတာပင် တဖြေးဖြေး အနေခက်၍ လာရသည်။ 

” အ… ကို … ”  ” … အင်း .. ” ” ပြန် … ပြန်ကြရအောင် … အစ်ကိုရယ်… နော် .. ”  ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်၍ လှိုက်မောနေသောကြောင့် မနည်းပင် အားယူ၍ ဥမ္မာခင်မျာ တစ်လုံးချင်း ပြောနေရသည်။ ပြောပြီးသည်နှင့် ဥမ္မာက သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို အားယူ၍ ဖွင့်ကာ တင်ငွေ၏ ရင်ခွင်ထဲမှ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ခွာလိုက်သည်။ တင်ငွေက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ သူ၏ လက်များကို ဖယ်ပေးလိုက်ပြီးတော့မှ ရုတ်တရက် လူချင်းကွာသွားပြီဖြစ်သော ဥမ္မာ၏မျက်နှာလေးကို ဆွဲ၍ယူကာ တင်ငွေသည် သူမ၏မျက်နှာလေး တစ်ခုလုံးကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်။ ဥမ္မာကလည်း သူမ၏ သနပ်ခါးအဖွေးသားနှင့် မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့၍ ပေးရှာသည်။  မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံးအနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးတော့မှ လူချင်းပြန်၍ခွာလိုက်ရာက သူမ၏ခါးလေးကို သိုင်း၍ဖက်ကာ ထူပေးလိုက်ရင်း တစ်ယောက်၏ခါးကို တစ်ယောက်ကဖက်လျှက် ထိုနေရာလေးမှ တရွေ့ရွေ့ ထွက်ခွာလာခဲ့ကြပါလေတော့သည်။ လေပြေနုလေးကတော့ မကြာခဏ တစ်ခါပြီးတစ်ခါ သူတို့နှစ်ယောက်ကို တိုးဝှေ့ဖြတ်သန်း သွားခဲ့သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ရင်တွင်းမှ ပူနွေးဆဲဖြစ်သော အချစ်မီးအရှိန်ကိုတော့ ရုတ်ချည်းဆိုသလို အေးမြ၍ မသွားနိုင်ပါချေ။

ချစ်ရသူအတွက် စပို့ရှပ်လေးဝယ်ပေးမည်ဟု စဉ်းစားထားခဲ့သော်လည်း မနက်ပိုင်း ပစ္စည်းတွေ သွားဝယ်တော့ ကွမ်းစျေး ကွမ်းသီးစျေးကွက်က ရုတ်ချည်းဆိုသလို တက်၍နေသည်။ ဥမ္မာ မူးစုပဲစုဖြင့် စုဆောင်းထားသော ငွေသုံးထောင်မှာ အရင်းအနှီး ကုန်ပစ္စည်းဖိုးထဲသို့ ပါသွားသည်။ 

တင်ငွေက လကုန်ရင် မင်္ဂလာဆောင်မည်ဖြစ်သော သူ၏အစ်ကိုဝမ်းကွဲ မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဝတ်သွားလိုသည်ဖြစ်၍ လကုန်ရန်မှာလည်း တစ်ပတ်ခန့်သာ လိုတော့သည်။ နောက်ထပ် ထပ်စု၍ မရနိုင်တော့။ မမှီနိုင်တော့ချေ။ ဒါကြောင့် ဥမ္မာသည် တစျေးလုံး အားကိုးအားထားရာဖြစ်သော ဦးမောင်တင်ထံသို့ပင်ပြေးခဲ့ရလေတော့သည်။ ဦးမောင်တင်၏ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဥမ္မာသည် အိမ်ထဲသို့ ငဲ့၍ကြည့်လိုက်သည်။ ” … ဟယ် … မမ သီကြီး … ” သူမ၏နှုတ်မှ မအော်မိစေရန် ဥမ္မာသည် အတော်ပင် သတိထားလိုက်ရသည်။ သူမတွေ့မြင်လိုက်ရသော မသီ၏ခါးတွင် ထဘီက မရှိ။ သူမ၏ထဘီက အိမ်ထောင့် တနေရာရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ပုံရက်သားလေး ရှိနေသည်။ ထို့ပြင် မသီသည် လေးဘက်ကြီး ကုန်းပေးထားပြီး သူမ၏ဖင်ကြီးကို ဦးမောင်တင်က သူမ၏နောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်ပြီး ခွ၍လိုးနေသည်ကို ဥမ္မာ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ 

“ ပြွတ်…. ဘွတ်… စွပ်…. ပြွက်… “ “ နင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျယ်လာသလိုဘဲနော် … ” “ အော် … ရှင်ဘဲ နေ့တိုင်း ကျမကို ခေါ်ခေါ်ပြီး လိုးနေတာလေ … “ “ ဟဲ .. ဟဲ ….. စတာပါကွာ…. ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဘဲ အစ်ကိုကြီးက လိုးလို့ အားရတာပါ.. “  “ တော်စမ်းပါ…. ရှင် … ဥမ္မာကို လိုးချင်နေတာ မသိဘူးမှတ်နေလို့လား… ဟင်း …. “ “ … ဟဲ.. ဟဲ… မဟုတ်ပါဘူး…ဟာ …. နင်ကလဲ… “ “ ဘာမဟုတ်တာလဲ … ရှင်…ဘဲ … ဥမ္မာကို လိုးရရင် ကောင်းမှာဆိုပြီး … ပြောပြီးတော့… “ “ .. ငါက … နင့်ကို မခံချင်အောင် စတာပါဟာ … “ “ ရှင်…. ရရင်ရော မလုပ်ချင်ဘူးလား… “ “ ဟင်း.. ဟင်း… ဒါကတော့ ဟာ … ဟဲ…ဟဲ.. “ “ ဘွတ်…ဘွပ်… ဘွပ်… ပြွတ်… ““… အင့် … အင်း… ဖြေးဖြေးလုပ်စမ်းပါရှင်…. ဆံပင်တွေ ပြေကျကုန်ပြီ… တခါထဲ.. တအားဆောင့် နေတယ်… “ မသီ၏ အသံက တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် တိုးတိုးလေးဖြစ်ပြီး မောသံလေးတွေ ပါနေသည်။ “ …. မင်း … ဒီလိုကုန်းပေးတာ…. ပိုပြီး မြန်တယ်…. သိလား …. “ “ အခု …. ဘယ်နှစ်ချီပြီးသွားပြီလဲ…. “ “ … နှစ်ခါ… “ “ ကဲ.. ဒါဆို ဖယ်တော့… ကျမ…. လှန်ပေးမယ်… “  ဦးမောင်တင်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို မသီ၏စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်ရာ “ ပြွတ် “ ကနဲ ဆိုသော အသံဖြင့် အရည်များပေကျံ စိုရွဲနေသော လီးတန်ကြီးက အပြင်သို့ ထွက်၍လာသည်။

မသီ၏စောက်ပတ်ဝမှ စောက်ရည်နှင့် သုတ်ရည်များ ပွက်ကနဲ အန်ကျလာသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော ဦးမောင်တင်၏ လီးချောင်းကြီးသည်လည်း အရည်တွေ အမျှင်တန်းပြီး အရည်တများများဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။ မြင်နေရသော ဥမ္မာတစ်ယောက် သူ၏စောက်ပတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်၍ လာသည်။ သူမ၏ နို့သီးလေးကလည်း တဖြေးဖြေး မာလာသည်။  ဦးမောင်တင်၏ လီးတန်ကြီးက မသီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီးသောအခါတွင်တော့ မသီက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်၍ ချလိုက်ကာ သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို မြှောက်၍ ပေးလိုက်သည်။ ဥမ္မာတစ်ယောက် အံ့သြသွားသည်။ မသီ၏စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အလွန်ပင် ကြီးမား ဖောင်းကားနေခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်တင်၏ လီးကြီးက ထိပ်ဖူးသေးသော်လည်း အရင်းတုတ်ကာ ဆောင့်အားပြင်းပုံရသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဦးမောင်တင်က ရိုးရိုးမလိုး မသီ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူ၍ ဖြဲပေးခိုင်းသည်။ မသီက သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲပေးသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားကြီးများက ရဲရဲနီနေသည်။ 

ဦးမောင်တင်သည် ပင်ကိုယ်က အသားမဲသူ ဖြစ်သည်။ သူ၏လီးထိပ်ကြီးက ရဲနေသော်လည်း လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံးကမှု မဲပြောင်နေသည်။ ပုဆိုးမပါသော ဦးမောင်တင်၏ ဖင်ကြီးက မဲပြောင်၍နေပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ အမွှေးမဲကြီးများ ထိုးထွက်နေသည်ကိုလည်း ဥမ္မာက မြင်ရသည်။  မသီက သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြဲပေးလိုက်သည်နှင့် ဦးမောင်တင်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့လဲတေ့ ထိုးလဲထိုး လိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ စိတ်တွေ အတော်ထနေပုံရသော ဦးမောင်တင်က မရပ်မနားပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ဆက်တိုက် လိုးလေတော့သည်။ မသီ၏ဖင်ကြီး ပြားပြားကျသွားအောင်ပင် ဆောင့်၍ လိုးနေပုံမှာ ဂွေးဥကြီးတွေပင် ကျွှံ၍ မသီ၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဝင်သွားမလောက် ပြင်းထန်လှသည်။ ” ဘွတ်… ပြွတ်…. ဘွတ်…. ဘွတ်…. “ “… အင့်….အင့်…. ဆောင့်…. ဆောင့်…. ကျွတ်…ကျွတ်… ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်စမ်းပါ အင့်… “ ဥမ္မာတစ်ယောက် ကြည့်နေရင်းမှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့်အုပ်ထားမိသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားကျိကျိဝေဒနာကို ခံစားနေရသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ယခုအချိန်တွင် မိမိအား တင်ငွေလာပြီး လိုးစေချင်သည်။ စိတ်ကြွနေ စိတ်ထနေစဉ်တွင် တင်ငွေတစ်ယောက် အနားတွင် ရှိနေစေချင်သည်။

“… ဟိတ်…. ဘာချောင်းနေတာလဲ … “ “… ဟင်…. ကိုခင်ဝင်း …..” အခြောက်ခင်ဝင်းက စပ်ဖြဲဖြဲနှင့် အိမ်အတွင်းသို့ လှမ်း၍ကြည့်သည်။ အိမ်အပြင်မှ လူသံကြား၍ အထဲမှ ငြိမ်သွားကြသည်။ ခဏအကြာတွင် ခြေသံများ ကြားလိုက်ရသည်။  “ … လာ…လာတွေ့သွားရင် မကောင်းဘူး… “ အိမ်၏ဘေးနားတွင် ထင်းတွေထားသော တဲလေးတစ်လုံးရှိသည်။ ဥမ္မာနှင့် ခင်ဝင်းတို့ ထိုတဲတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ကြသည်။ အိမ်ထဲမှ ဦးမောင်တင် ပုဆိုးပြင်ဝတ်ရင်း ထွက်လာသည်။ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်၍ ပြန်ဝင်သွားသည်။  “ နင်…. ဘာလာလုပ်တာလဲ… “ “…ကျ…. ကျမ… ပိုက်ဆံ…. လာချေးတာ….” “… သူတို့ လုပ်နေတာနဲ့ တန်းတိုးရောလား…. “ “… အို…. “ဥမ္မာ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘဲ ခေါင်းငုံ့ပစ်လိုက်သည်။ “ နင်ချောင်းကြည့်မှန်း သိရင် ပြဿနာဘဲ…”“ဟို…. ကျမ… တမင်ချောင်းကြည့်တာ မဟုတ်ပါဘူး..” “အေးလေ…. ချောင်းတော့ ချောင်းတာဘဲမို့လား… ဟဲ…ဟဲ….” ဥမ္မာ၏တကိုယ်လုံး တုန်တုန်ခိုက်ခိုက် ဖြစ်လာသည်။ ဦးမောင်တင်နှင့် မသီတို့ လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်မိခဲ့ခြင်းကိုပင် နောင်တရနေမိသည်။ ခင်ဝင်း၏ကိုယ်မှ ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းကို ရှူရှိုက်မိသည်။ ခင်ဝင်းက ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ကာ ဒူးနှစ်လုံးကို ပူးကပ်၍ထားသော ဥမ္မာ၏ တင်ပါးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်သည်။ ဥမ္မာက ဆောင့်၍တွန်းပစ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ထပြေးဖို့က မလွယ်။ အိမ်ရှေ့က ဖြတ်ပြီး ခြံဝသို့ သွားရပေဦးမည်။

“ ဥမ္မာ လိုတဲ့ငွေကို ကျွန်တော် ကူညီပါရစေနော်….“ ခင်ဝင်းက အချိုသတ်သည်။ “ … အို…. ဟင့်အင်း… မယူဘူး….” ဥမ္မာက ထိုင်ရက်သားလေးပင် ရွေ့၍ ထိုင်သည်။  “ ကျွန်တော်… ဥမ္မာကို ကူညီတာပါ… ဥမ္မာရယ်…။ နောက်ပြီး… ဥမ္မာကို ဟိုးအရင်ကထဲက လုပ်ချင်နေတာပါ… ခံပါနော်… “ ဥမ္မာတစ်ယောက် အာစေးထည့်ထားသလို ဘာသံမျှထွက်မလာ…။ ဦးမောင်တင်နှင့် မသီတို့ ပုဆိုးမရှိ ထဘီမရှိ လိုးနေကြသည်ကို မြင်ရပြီးကထဲက သူမစိတ်တွေက ဆောက်တည်ရာမရလောက် အောင် ဖြစ်နေသည်။ ခင်ဝင်း၏ လက်တဖက်က စောက်ဖုတ်ရှိမည့်နေရာ တင်းတင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေ ပြန်သည်။  အခုနကထဲက အရည်လေးများဖြင့် စိုစိုစိစိ ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြားမှ အရည်များ တားမရ ဆီးမရ ကျဆင်းလာသည်။ ထဘီလေးကို စွန်းကွက်ကုန်သည်။ ခင်ဝင်းက ထိုခပ်တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းနေရာလေးကိုပင် ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်လိုက်ရာ မထိရင်မဖြစ်သော စောက်စိထိပ်လေးကို ပွတ်မိသွားသည်။ “ …. အာ…. ကျွတ်…. “ ဥမ္မာက သူမ၏ဖင်လေးကို ဆတ်ကနဲယောင်ပြီး ကြွလိုက်မိသည်။ ခင်ဝင်း၏ လက်ကိုလည်း ဒေါသဖြင့် ဆောင့်တွန်းပစ်လိုက်သည်။ တစ်ကြိမ် နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ် လေးကြိမ်သည်လိုဘဲ ခါထုတ်ပစ်တတ်သည် ကို ခင်ဝင်းက နောကြေပြီးသား ဖြစ်သည်။

“ကိုယ်…… အရမ်းလိုးချင်နေပြီ ဥမ္မာရယ် ….. “ “ သေလိုက်ပါလား…. “  တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်သည်။ “ မင်း စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်ခါဘဲ လိုးရရင် ကျေနပ်ပါပြီ…။ ငွေကိုလည်း မင်းလိုသလောက် ပေးမှာပါ… ပြန်ပေးစရာ မလိုပါဘူး… “  ဥမ္မာ တံတွေးကို မျိုချပြီး တုံ့ပြန်ရန် စကားကို ရှာသည်။ သူမ၏ နဖူးဆံစလေးများတွင် ချွေးစေးလေးများ စို့ထွက်လာသည်။ “ လိုးကြရအောင်ကွယ်…. နော်…. “  ဥမ္မာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်လုံးကို ပိုက်ထားသော သူမ၏ လက်လေးများ ပြေသွားသည်။ ခြေထောက်လေးများမှာ ကွေးထားရာမှ ဆန့်ထွက်သွား၏။ အေးစက်သော မြေပြင်နှင့် သူမ၏ ကျောပြင်တို့ ထိကပ်မိသွားသည်။ ဥမ္မာ၏ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ တုန်သွား၏။ ခင်ဝင်း၏ နီရဲသော မျက်ဝန်းအစုံက ခက်ထန်မာကြောလာသည်။ ခင်ဝင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးက ဥမ္မာ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းပေါ်တွင် ခွလျှက်ထောက်ထားသည်။ “အခြောက်“ ဟု အထင်သေးထားသော ခင်ဝင်းက ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်နှယ် သန်မာသွက်လက်နေသည်။ “ ကျ…. ကျမကို…. မလုပ်ပါနဲ့… ကိုခင်ဝင်းရယ် …” ဖင်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိအုပ်ထားရင်းမှ ပြောမိပြောရာ ပြော၍ ဥမ္မာက တောင်းပန်နေရှာသည်။ “ ဖယ်စမ်းပါ လက် “  ခင်ဝင်းက ဥမ္မာ၏ လက်ကို ကြမ်းတမ်းစွာ တွန်းဖယ်လိုက်သည်။ ဥမ္မာတစ်ယောက် ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူမ၏ နို့မာမာလေးနှစ်လုံးကို ခင်ဝင်းက ဆွဲညှစ်သည်။ ဥမ္မာ၏ မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားသည်။ အသိစိတ်တို့က ဝေဝါးထုံထိုင်းသွားကြသည်။ ခင်ဝင်း၏ ခန္ဒာကိုယ်ကြီးက သူမပေါ်သို့ ပြိုကျလာသည်။

ခင်ဝင်း၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်း၍ ထောက်ထားလိုက်မိသော ဥမ္မာ၏ လက်အစုံက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ မာကျောသော ခိုးလိုးခုလု ပစ္စည်းကြီးက ဥမ္မာ၏ ရင်ထဲတွင် တလှပ်လှပ် ခံစားနေရသည်။ ဥမ္မာ၏ သွေးသားများ ပွက်ပွက်ဆူ၍ ထလာသည်။သူမ၏ တကိုယ်လုံး ပူနွေး၍ တက်လာရသည်။ သွားတွေကို စေ့စေ့ကိုက်ရင်း ပါးစပ်မှ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်း ညီးတွားလာသည်။ “ ထဘီချွတ်လိုက်နော် …. ဥမ္မာ …”  “ အို…. ဟင့်အင်း… ဟင့်အင်း… မချွတ်ဘူး… ““ ကျွတ်… လုပ်ရတာ မလွတ်လပ်လိုက်တာကွာ…“ ဥမ္မာ၏ ထဘီအောက်စကို အတင်းဆွဲလှန်ရင်း ခင်ဝင်းက ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ပုဆိုး အောက်စကိုလည်း ဆွဲမလိုက်သည်။ နွေးထွေးသော အသားစိုင်လေးပေါ်သို့ လီးထိပ်ကြီးက ထိမိလိုက်သည်။ တင်းသော မာသော ပို၍ နွေးထွေးသော စိုစိလေးဖြစ်နေသော အရာအားလုံး ရောပြွန်းလျက် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရသည်။ ဥမ္မာ “ အွန့် “ ကနဲ တွန့်သွားသည်။  ပူနွေးဖိန်းရှိန်းသော အထိအတွေ့က အဝတ်မဲ့ အသားစိုင်နှစ်ခုကို ဖိန့်ဖိန့်တုန်သွားစေသည်။ ရှိန်းမြစွာ ခံစားလိုက်ရမှုက မွှေးညင်းငယ်များ ခေါင်းထောင်၍ လာရသည့်အထိလည်း စိတ်များ လှုပ်ရှားကြရသည်။ ခင်ဝင်းက နွေးအိသော ရင်သားလေးနှစ်မွှာ၏ အထက်တွင် ဖိကပ်ထားသော ခနွာကိုယ်အား မကြွဘဲ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆီးခုံကြားသို့ သွင်းပြီး လျှိုနှိုက်ကာ သူ့လီးကိုကိုင်၍ ဥမ္မာ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို မကြည့်ဘဲ စမ်း၍ ထည့်သည်။ ခင်ဝင်း၏ လက်ဖျံက ဥမ္မာ၏ စောက်ဖုတ်အုံလေး နှင့် ဖိပွတ်မိကြသည်။ 

ဥမ္မာက ကယောင်ကတမ်း အသက်ရှူမြန်မြန်ဖြင့် ခင်ဝင်း၏ လက်မောင်းကို တအားညှစ်ထားမိသည်။ လီးထိပ်က စောက်ဖုတ်အဝသို့ ပူနွေးအိစိုစွာ တေ့ကပ်မိသည်။ ခင်ဝင်းက သူ၏လီးကြီးကို နေသားတကျ အသင့်ပြင်ပြီးသည်နှင့် သူ၏လက်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဥမ္မာ၏ ပုခုံးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲကာ ဖင်အားနှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “ ပြွတ်…. ဖွတ်…. ဘွတ်… “ “ … အာ့….အာ… “ ဥမ္မာတစ်ယောက် နှာခေါင်းလေးရှုံ့ကာ မျက်နှာလေး ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်သွားသည်။ မညှာမတာ အလောသုံးဆယ် လိုးသွင်းလိုက်သော လီးထိပ်ကြီးက ထိကိုထိရမည်ဖြစ်သော ကာမအရသာဖူး စောက်စိလေးထိပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိတွန်းသွားခြင်းကို ခံလိုက်ရသောကြောင့်….. ဥမ္မာ၏ ပေါင်သလုံးသားတို့မှ ခြေဖဝါး အစုံအထိ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ခံစားလိုက်ရသည်ဖြစ်၍ သူမ၏ ပါးနုနုလေး နှစ်ဖက်မှာလည်း ရှိန်းကနဲ ပူနွေးသွားရသည်။ တရှိန်ထိုးဝင်သွားသော လီးကြီးက တဝက်ခန့်အထိ တင်းတင်းလေး လိုးဝင်သွားကာ ဥမ္မာ၏ ထိတ်လန့်တကြား ညှစ်လိုက်မှုကြောင့် သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကြားတွင် ညှပ်သွားကာ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းကြားတွင် တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်သွားသည်။ 

ဥမ္မာက အံကြိတ်ရင်း မျက်နှာလေးကို တဖက်သို့ စောင်းထားရသည်။ လေတိုးသံမှအပ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးသည် နေ့ခင်းကြောင်တောင် ခြောက်ခြား၍ နေသည်။  ခင်ဝင်းကလည်း နေ့ပေါင်းများစွာ လပေါင်းများစွာ ကာလကြာရှည်စွာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြင့် လိုးချင်နေခဲ့သော ဥမ္မာကို တကယ်လိုးရပြီမို့ အသကုန် လိုးနေမိသည်။  “ ဘွတ်… ဖွတ်… ဖတ်…ဖတ်… ဖွတ်…. “ “ .. ဟင့်….အင်း… ကျွတ်…ကျွတ်… အမလေး.. နော်”  ဥမ္မာ၏ မျက်နှာပြင်လေး တစ်ခုလုံး ရဲရဲတောက် အောင်နီလာသည်။ သူမ၏ နုနုညက်ညက် ဖောင်း ဖောင်းကစ်ကစ် ပါးဖွေးဖွေးလေးများမှာ ပုဇွန်ဆိတ်ခုန် ခုန်နေသည်။ ခင်ဝင်းက အဆင့်တက်လာသည်။ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး ဥမ္မာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို မက်မောစွာဖြင့် ငုံ့၍ ကြည့်သည်။ ဖောင်းကား စိုရွှဲနေသော ဥမ္မာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏ လီးချောင်းမာမာကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်ရင်း တပ်မက်စွာဖြင့် လိုးနေသည်။  ဖူးယောင်၍ တင်းပြောင်နေသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခြမ်းက တင်းတင်းကြီး ကားနေသည်။ ခင်ဝင်း၏ လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အားပါးတရ လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း နှုတ်ခမ်းစပ် အသားလေးများက အထဲသို့ လိပ်လိပ်ဝင်သွား၍ နေကြသည်။ တဖန်သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးက ပြန်ထုတ်လိုက်လေတိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ အတွင်းသား နီနီရဲရဲ နုနုလေးများ ပြဲကနဲ ပြဲကနဲ ပါလာသည်။

ခပ်ကျစ်ကျစ် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နှင့် စီးစီးပိုင်ပိုင် လေးမို့ လိုးနေရသည်မှာ ခင်ဝင်းအဖို့ ဘယ်အရာနဲ့မှ မတူ အရသာတွေ ထူးနေရသည်။ လီးတန်ကြီးကို ဥမ္မာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီ သွင်းချီဖြင့် လိုးနေရင်းက ခင်ဝင်းသည် သူ၏ဖင်ကြီးကို စောင်း၍ လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် ကန့်လန့်ဖြတ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။  ထိုအခါတွင်တော့ မာကြောလှသော လီးချောင်းကြီး စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် ကန့်လန့်လေး ဖြစ်သွားပြီး စောက်ပတ်ထိပ်ဝမှ စောက်စေ့ထောင်ထောင်ရဲရဲလေးကို ဖိကပ်လျှက် ဖြစ်သွားသည်။ဆောင့်သည်။ ခင်ဝင်းက အားရပါးရပင် ဆောင့်၍ အဆက်မပြတ် လိုးပစ်လိုက်သည်။  “ ဘွတ်…. ဖွတ်…. ပြွတ်…. ဘွတ်…. “ “ အင့်…. အိုး…. ဟိုး…. အင်း…. ဟင်း…. ကျွတ်…ကျွတ်… ကျွတ်…. “ တစ်ချက် တစ်ချက် ဥမ္မာ၏ လက်လေးက ခင်ဝင်း၏ ရင်ဘတ်ကို လှမ်း၍ တွန်းသည်။ သို့သော် ခုနှစ်ချက် ရှစ်ချက်မျှ စောက်ဖုတ်လေးထဲတွင် လီးချောင်းကြီးက ကန့်လန့်လေးဖြတ်လျှက် စောက်စေ့လေးကို ကြိတ်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးသွင်းခြင်းကို ခံလိုက်ရသောအခါ…. “ ပြွတ်…. ဘွတ်…. ပလွတ်….. စွပ်…. ပြွတ်……” “…. အမေ့…. အား….ဟား….. အား…. ပါး….ပါး….” ဥမ္မာ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က ခင်ဝင်း၏ ခါးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ကိုင်လိုက်ရင်း သူမ၏ ခါးလေးမှာ အတော်ပင် ကော့တက်ကာ ဥမ္မာ၏ ခေါင်းလေးကတော့ ဆံပင်လေးများ ဖွာလံကျဲသွားသည်ထိ ခါရမ်းသွားတော့လေသည်။

“…ကောင်း….. ကောင်း..လိုက်တာ… ဥမ္မာ… ရယ်…” ခင်ဝင်းက မချိမဆန့် အသံဖြင့် မြှင်းမြှင်းလေး ပြောလိုက်ရင်း သူ၏ဖင်ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကာ ဖိကပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေများကို ဒလဟော ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ဥမ္မာတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းတလျှောက် သားအိမ်ထဲထိပင် နွေးကနဲ ပူကနဲ ခံစားလိုက်ရချိန်တွင်တော့ သူမ၏ ဖြူဖွေးသွယ်လျသော လက်လေးနှစ်ဖက်က ခင်ဝင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ကြုံး၍ ဖက်ကာ တဟင်းဟင်းဖြင့် တုန်တက်သွားပါလေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ 

Zawgyi

လမ္းထိပ္ရွိ ပ်ံက်ေစ်းေလးမွာ အရင္ကထက္ပိုၿပီး စည္လာသည္။ ဗန္းခင္းေရာင္းေသာ ေစ်းသည္မ်ားႏွင့္ ဝါးတဲ ပလတ္စတစ္မိုးဆိုင္တန္းေလးက လမ္းေဒါင့္တျဖတ္ပင္ ေက်ာ္၍ သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ တေန႔တေန႔ ေစ်းေရာင္းခ်သူ ေစ်းသည္ေတြ တိုးလာသလို အနီးအနားရွိ တျခားရပ္ကြက္ေတြကလည္း ဒီပ်ံက်ေစ်းေလးကို လာၿပီး အားေပးၾကေတာ့ ေစ်းဝယ္သူေတြကပါ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး စည္ကားေနသည္။ ေစ်းတည္ေနရာကလည္း ကတၱရာလမ္းမႀကီး ႏွစ္ခုၾကားတြင္ ထိုလမ္းမႀကီးႏွစ္ခုကို ထိပ္တိုက္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ရွိေနေသာ လမ္း၏ ဝဲယာလမ္းေဘးတြင္ ရွိသည္။ ေစ်းရွိေနေသာလမ္းက ကတၱရာမခင္းရေသး။ ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္း ျဖစ္ၿပီး ခ်ိဳင့္ခြက္ႀကီးေတြပင္ ရွိေနေလေတာ့ ဘယ္ကား၊ ဘယ္ဆိုက္ကားကမွ ေစ်းရွိေသာလမ္းထဲကို ျဖတ္မေမာင္း။ ဒီေတာ့ ေစ်းသည္ေရာ ေစ်းဝယ္ၾကသူေတြေရာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိေတာ့ ဒီပ်ံက်ေစ်းေလးက တေန႔တျခား စည္သထက္ စည္ကားလာရေလသည္။

ပ်ံက်ေစ်းေလး တေန႔တျခား စည္ကားေလ တၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ ဟန္က်ေလျဖစ္ေနသူကေတာ့ ဦးေမာင္တင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေမာင္တင္သည္ အသက္ (၄၅) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီး အရပ္ရွည္ရွည္ ေဒါင္ ေကာင္းေကာင္း အသားမဲမဲျဖစ္သည္။ ေ႐ႊေရာင္ကိုင္းႏွင့္ မ်က္မွန္အနက္ႀကီးကို မခြၽတ္တမ္း တပ္ထားေလ့ရွိသျဖင့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ဘယ္ကိုၾကည့္ေနသည္ဆိုသည္ကို ဘယ္သူမွ မသိရ။  မ်က္ႏွာက အၿမဲတမ္း ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲႏွင့္ ေနတတ္ၿပီး လူကေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ဗလကေကာင္းေကာင္း ဆိုေပမဲ့ ခါးကေတာ့ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္တင္က ဒီေစ်းေလးအတြက္ ေစ်းေကာက္ကို လိုင္စင္ဆြဲထားသူထံမွ ျပန္ဝယ္ထားသူျဖစ္ၿပီး ဒီပ်ံက်ေစ်းေလး၏ ေစ်းေကာက္ကို သူက ေကာက္သည္။ တဆိုင္ဝင္ တဆိုင္ထြက္ သူကိုယ္တိုင္ ေစ်းေကာက္လိုက္ေကာက္သည္မဟုတ္ဘဲ အသက္ (၂၀) ေလာက္ရွိေသာ တင္ေငြဆိုေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို လခေပး၍ ေကာက္ခိုင္းထားသည္။ တင္ေငြက အရင္တုန္းက ဆိုက္ကားနင္းေသာ္လည္း ယခု ေစ်းေကာက္ျဖစ္သြားေတာ့ ဆိုက္ကား မနင္းေတာ့ေခ်။ 

ေစ်းေလးေတြင္ ဦးေမာင္တင္က ေစ်းေကာက္ ေကာက္ေသာလုပ္ငန္းကို လုပ္႐ုံမွ်မက ေန႔ျပန္တိုးေပးေသာ လုပ္ငန္းကိုပင္ ပူးတြဲ၍ လုပ္လိုက္ေသးသည္။ အက်ိဳးေပးက တန္သည္မို႔ ဦးေမာင္တင္မွာ သူ႔ပိုင္ေငြျဖင့္ပင္ မလုံေလာက္၍ လမ္းထိပ္တြင္ တီဗြီျပင္ဆိုင္ဖြင့္ထားေသာ အေျခာက္ ခင္ဝင္းဆီကပင္ ေငြယူရသည္ဆိုတာ တေစ်းလုံးအသိပင္ျဖစ္သည္။ အေျခာက္ခင္ဝင္းဆိုတာက သူ႔ကြယ္ရာမွာေခၚသည့္ နာမည္ျဖစ္သည္။  ခင္ဝင္းက တကယ့္အေျခာက္မဟုတ္ သနပ္ခါးလည္းမလိမ္း၊ မိတ္ကပ္လည္းမလိမ္း၊ ပတ္ခြၽဲႏွပ္ခြၽဲလည္း မလုပ္ေပ။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဝင္းက အသားျဖဴျဖဴ လူပုံက ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ျဖစ္ၿပီး မိန္းမေခ်ာ ေခ်ာသည္။စကားေျပာလွ်င္ ေယာက်ာ္ားေတြလိုဘဲ ေျပာသည္။ထိုကဲ့သို႔ လူပုံႏြဲ႕၍ မိန္းမေခ်ာ ေခ်ာေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို တေစ်းလုံးက အေျခာက္ ခင္ဝင္းဟု ကြယ္ရာမွာ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ခင္ဝင္းမွာ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ရွိၿပီး ကေလးအေဖျဖစ္ကာ အသက္က (၃၀) ေလာက္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။

ေန႔ျပန္တိုးေပးေသာလုပ္ငန္း တြင္က်ယ္လွလြန္းသျဖင့္ သူ႔ေငြႏွင့္သူ မေလာက္သျဖင့္ ဦးေမာင္တင္က ခင္ဝင္းထံမွ ေငြကိုလည္း ယူရသည္ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္တင္၏ အိမ္မွာ ရပ္ကြက္အစြန္နားတြင္ ရွိၿပီး ေပ (၄၀) (၆၀) ႏွစ္ကြက္တြဲ ေျမကြက္ထဲတြင္ တြဲေဆာက္ထားသည့္ ၿခံဝန္းထဲတြင္ သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြက တၿခံလုံး အျပည့္စိုက္ထားေလသည္။ ဦးေမာင္တင္တြင္ သားႀကီးသမီးႀကီးေတြရွိၿပီး ဦးေမာင္တင္၏မိန္းမက ထိုအိမ္ေထာင္ကြဲ သားသမီးေတြေနာက္လိုက္၍ ေနတာက မ်ားသည္။ အိမ္တြင္က ဦးေမာင္တင္တစ္ေယာက္ထဲ ေနသည္က မ်ားသည္။  တေန႔တျခား ေစ်းေရာင္းသူေတြလဲတိုး၊ ေစ်းဝယ္သူေတြလဲ မ်ားလာေသာ ပ်ံက်ေစ်းေလးေၾကာင့္ ဦးေမာင္တင္တစ္ေယာက္ ကေတာ့ အက်ိဳးရွိၿပီးရင္း ရွိကာေနရသည္။ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားေနေသာ ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ ျမတ္မျမတ္မသိ။ ဦးေမာင္တင္ကေတာ့ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္သာ ျဖစ္ေနရပါေတာ့သည္။

” ဟယ္…. အစ္မသီ….. သိမ္းေနၿပီလား ….. ”  လွမ္း၍ေမးလိုက္ေသာ ေဘးခ်င္းကပ္ဆိုင္ေလးထဲက ကြမ္း၊ ကြမ္းသီးေရာင္းေသာ ဥမၼာဆိုေသာ ေကာင္မေလး၏ အသံကိုၾကားရသျဖင့္ ငါးေျခာက္စည္းေလးေတြကို ျခင္းေတာင္းထဲသို႔ ထည့္ေနေသာ မသီက လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ “ခုမွ ေစ်းက ကြဲေတာင္မကြဲေသးဘူး အစ္မကလဲ…” “အိမ္မွာက အလတ္ေကာင္က ေနမေကာင္းေနျပန္ဘူး ညီမရယ္။ ဒီေန႔ ေဆးခန္းျပရမယ္ေလ ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာ သိမ္းရတာ ညီမေရ….. ”  ” အဲ့ဒါဆိုလည္း အစ္မ ဟိုလူေတြ အဝယ္မ်ားတဲ့ ငါးႏွပ္ေျခာက္ အာၿပဲေျခာက္စည္းထားတဲ့ အစည္းေလးေတြ ညီမဆီထားခဲ့။ ဘယ္ႏွစ္စည္းဆိုတာ ေရၿပီးထားခဲ့။ ညီမေရာင္းေပးမယ္ ” ” ေက်းဇူးပါဘဲ ဥမၼာရယ္…… ငါ့ ညီမနဲ႔ တင္ေငြတို႔ အျမန္ယူျဖစ္ပါေစေတာ္… ႏွစ္လုံးလည္း ငါးရာကြက္ တစ္ေထာင္ကြက္ေလာက္ ေပါက္ပါေစေတာ္ …. ” ” အို… အစ္မကလဲ… ” ရည္းစားျဖစ္သူ ေစ်းေကာက္တင္ေငြ၏ နာမည္ပါလာသျဖင့္ အသက္ (၁၇) ႏွစ္သာ ရွိေသးၿပီး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တစ္တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္ ကစ္ကစ္ေလး လွေနေသာ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ျဖဴေဖြးေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလး ရဲကနဲျဖစ္သြားေအာင္ကို ရွက္သြားရသည္။

” အစ္မကလည္း….. ငါးရာကြက္ တစ္ေထာင္ကြက္ေတာင္ မထိုးႏိုင္ပါဘူး… သိပ္ႀကိဳက္မွ တစ္ရာကြက္ေလာက္ ထိုးနိင္တာပါ… အစ္မရယ္… ”  ဟု ဥမၼာက အရွက္ေျပ ေျပာလိုက္သည္။ မသီက ျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္ထားၿပီး ျဖစ္ေနေသာ ငါးေျခာက္စည္းေလးေတြကို ဥမၼာ၏ ကြမ္းဗန္းေလးေဘးတြင္ လာ၍ စီေပးေနသည္။ ဥမၼာက မသီကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ေလးေလးပင္ပင္ ခ်လိုက္သည္။  မသီအသက္က အလြန္ဆုံးရွိမွ (၂၆) (၂၇) ထက္မပို။ ကေလးက (၂) ႏွစ္ႀကီး (၂) ႏွစ္ငယ္ သုံးေယာက္။ ေယာက်ာ္းက ပန္းနာရင္ၾကပ္သမား။ ဆိုက္ကားကို ေန႔တိုင္းမဆြဲႏိုင္။ မထြက္တစ္ရက္ ထြက္တစ္ရက္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ကေလး (၃) ေယာက္ အေမသာဆိုသည္ မသီက နဂိုကပင္ အ႐ြယ္တင္ေသာ မ်ိဳး႐ိုးက ဆင္းသက္လာလို႔လားမသိ။ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အရပ္ေလးႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္က ေတာင့္တင္း၍ ေဖါင္းတင္းေနသည္။ ဘယ္ေနရာမွာမွ သူမ၏ အသားအေရတို႔က ေပ်ာ့တြဲ၍မေန။ ကားအိေနေသာ တင္သားႀကီးမ်ားက မိန္းမခ်င္းပင္ မနာလိုခ်င္စရာျဖစ္ေနသည္။ ႐ုပ္ရည္က ကုလားဆင္ေလးျဖစ္ၿပီး အသားအရည္က နဂိုက ျဖဴစြပ္ခဲ့ပုံရေသာ္လည္း အခုေတာ့ ေနေလာင္ထားသျဖင့္ နီစပ္စပ္ေလး ျဖစ္ေနရသည္။ 

” က်မလည္း အစ္မသီ…. ဘတ္သီဘတ္သီ ျဖစ္ေနတာ ၾကည့္ၿပီး လင္ယူရမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနတယ္… အစ္မသီ…ရာ… ” ” အို… ဘာဆိုင္လို႔လဲ ေအ…။ ဆင္းရဲတယ္… ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာ…မၿမဲပါဘူးေအ…။ အခု ဆင္းရဲေပမဲ့.. ေနာင္ ခ်မ္းသာခ်င္ ခ်မ္းသာမွာပဲ..။ အစ္မတို႔ အပ်ိဳတုန္းက တကိုယ္လုံး ေ႐ႊကိုၫြတ္ေနတာ… အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း မိဘေတြက ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေယာက္်ားက မမာေတာ့ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ ဝင္ေငြမရွိ။ သူ႔ေဆးကုရေတာ့ ရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြထုခြဲလိုက္ရတာေပါ့…။ လင္ယူတိုင္းလည္း မဆင္းရဲပါဘူးေအ…။ ဒါထားေတာ့ ဒီအပတ္ သုံးလုံး ဘာရထားေသးလဲ…။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ေစ်းထိပ္က မုန႔္ဖတ္ေရာင္းတဲ့ စန္းၾကည္မ တို႔ေပါက္သြားတယ္။ အၿပီး ေပါက္ဂဏန္း ရလိုက္တယ္ဆိုဘဲ…. ”  ” ဟုတ္တယ္…. အစ္မ… သူတို႔ေျပာျပေတာ့… မထိမျဖစ္ အၿပီးလဲျဖစ္… ဆိုလား အဲ့ဒီဂဏန္းရလိုက္လို႔တဲ့.. ”  ” ေအးဟယ္… တို႔မ်ားက်ေတာ့လည္း မရဘူး… ”  ” က်မ ကိုတင္ေငြကို မွာထားတယ္။ အဲ့ဒီ မထိမျဖစ္ အၿပီးလဲျဖစ္ ဆိုတဲ့ဟာေတြ႕ရင္ ႏွစ္လုံးျဖစ္ျဖစ္ သုံးလုံးျဖစ္ျဖစ္ ေပးဖို႔ မွာထားတယ္။ ရခဲ့ရင္ အစ္မသီကို ေပးမယ္ သိလား… ” ” ေအး…. ညီမ မေမ့နဲ႔ဦး.. အစ္မ..သြားမယ္…။ ေအာ္… ငါးေျခာက္စည္းေလးေတြက တစ္စီး တစ္ရာ့ငါးဆယ္ဘဲ…။ မ်ားမ်ားယူရင္ေတာ့ ႏွစ္စီးႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္နဲ႔သာ ေရာင္းလိုက္ ညီမရာ…။ ကဲ… အစ္မ… သြားၿပီ…” “ရတယ္… အစ္မ… စိတ္ခ်ၿပီးသာ… သြားေပေတာ့….” ျခင္းေတာင္းႀကီးကို လက္တစ္ဖက္မွဆြဲ၍ မသီတစ္ေယာက္ ဥမၼာကို ေက်ာေပး၍ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။

” ဒီ စပို႔ရွပ္ေလးက ဘယ္ေလာက္လဲ….”  ရည္းစားျဖစ္သူ တင္ေငြ၏အသံကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ မသီကို မ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့္ေနေသာ ဥမၼာက သူမ၏ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ အထည္ေရာင္းေသာ ဆိုင္ေလးသို႔ ျဖတ္ကနဲ ၾကည့္လိုက္သည္။ တင္ေငြက ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ စပို႔ရွပ္အျပာႏုေရာင္ေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ကိုင္ၾကည့္ရင္း ေမးေနျခင္းျဖစ္သည္။  ” ငါ ေရာင္းတာေတာ့ သုံးေထာင္ဘဲ… ” အထည္ေရာင္းေသာ မုဆိုးမ မၾကည္၏အသံက ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ တင္ေငြ၏ မ်က္ႏွာက အိုသြားကာ စပို႔ရွပ္ေလးကို အားတက္သေရာ ကိုင္ၾကည့္ေနသည့္ သူ၏လက္ကို ခ်က္ခ်င္း ႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။  ဥမၼာ၏ရင္ထဲတြင္ ခ်စ္သူတင္ေငြ၏ အျဖစ္ကို ျမင္ရကာ နာက်င္စြာ ခံစားမိလိုက္သည္။ တင္ေငြ မဝယ္ႏိုင္ပါ။ ဒါကို ဥမၼာကသိသည္။ တင္ေငြ၏ အလုပ္ရွင္ ဦးေမာင္တင္က သူကသာ တေန႔တျခား ခ်မ္းသာလာသည္။ သူ႔အလုပ္သမားကိုေတာ့ ထမင္းနပ္မွန္႐ုံသာ လုပ္ခေပးထားသည္။ ဆယ္လီသမားပီပီ ေသခ်ာတြက္၍ ေပးထားေသာ လုပ္ခလစာေၾကာင့္ တင္ေငြမွာ ထမင္းနပ္မွန္႐ုံသာ ရွိသည္။ တခါတရံ လက္ဘက္ရည္ ေသာက္ခ်င္တာေတာင္ မေသာက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ တင္ေငြက ဦးေမာင္တင္အတြက္ ေစ်းေကာက္ ေကာက္႐ုံသာမဟုတ္ ေန႔ျပန္တိုးပါ သိမ္းေပးရသည္။ 

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးေမာင္တင္က သူတေန႔တျခား စီးပြားတက္လာတာဟာ သူ႔ အလုပ္သမားရဲ႕ အေထာက္အကူလဲ ပါသင့္သေလာက္ ပါသည္ဆိုတာကို စဥ္းစား၍ ငဲ့ညႇာမွာ မဟုတ္၊ လုပ္ႏိုင္ရင္လုပ္ မလုပ္ႏိုင္ရင္သြား။ လူေတြ တပုံႀကီးရွိသည္။ ဘယ္သူ႔ေခၚခိုင္းခိုင္းရသည္ဟူေသာ စီးပြားေရးသမားစစ္စစ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူတင္ေငြ၏ ျဖစ္အင္ေၾကာင့္ စိတ္ထဲရင္ထဲတြင္နင့္သြားရေသာ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ကေလးေတြး ေတြးကာ ေလွ်ာက္ၿပီး စဥ္းစားေနမိလိုက္သည္။ ” ဟဲ့… တင္ေငြ…. မယူေတာ့ဘူးလား…။ ေမာင္ေလး… ႀကိဳက္ရင္… ယူသြားေလ…။ မမက… ေမာင္ေလးအတြက္… လက္ေဆာင္ေပးလိုက္မယ္…. ”  မၾကည္က ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလသံျဖင့္ သေဘာေတြေကာင္းေနသည္။ 

” ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေလးက… မမ…ကို အဝွါျပဳ….” မၾကည္ အထည္ဆိုင္၏ ဟိုဖက္ေဘးက ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ရွိ ၾကက္သားသယ္ ကိုတုတ္က ဝင္ေျပာလိုက္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ေစ်းသည္ေတြေရာ ေစ်းဝယ္သူေတြပါ ပြဲက်သြားရသည္။ မုဆိုးမ မၾကည္ကလည္း မေလွ်ာ့.. ။  ” ဒီမွာ… ကိုၾကက္နာရဲ႕…..။ ေမာင္ေလးတင္ေငြ… ယူလို႔ကေတာ့… က်မက…အကုန္ေပးမွာ သိလား…။ ရွင္က ဘာမနာလိုျဖစ္ေနရတာလဲ…. ၾကက္နာရဲ႕….. ” ဟုခ်က္ျခင္း တုန႔္ျပန္၍ ေျပာလိုက္သည္။ ဥမၼာ၏ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြေရာ၊ ေဒါသစိတ္ေတြပါ ျဖစ္လွ်က္  “မသာမႀကီး…. ႏွာဘူးမႀကီး..”  ဟု တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္မိလိုက္ပါေတာ့သည္။ တင္ေငြကေတာ့ ခပ္ရွက္ရွက္ျဖင့္ ေနာက္ကိုမွ်ပင္ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ထြက္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။

ဦးေမာင္တင္က ေငြသိမ္းၿပီးရင္ တေအာင့္တနားဘဲ ေစ်းမွာေန၍ အိမ္ျပန္သြားတတ္သည္။ မသီကလည္း ဦးေမာင္တင္တစ္ေယာက္ အိမ္သို႔ ျပန္သြားသည္ကို ေတြရ၍ ေစ်းသိမ္းၿပီး သူမ၏ အိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး ဖီးလိမ္း၍ အဝတ္အစားလဲကာ ဦးေမာင္တင္၏ အိမ္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ မသီေရာက္သြားေတာ့ ဦးေမာင္တင္က ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ျဖစ္ပုံရသည္။ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ပုဆိုးတစ္ထည္သာရွိသည္။  ” မသီရယ္…. ငါက သူေဌးမဟုတ္ဘူးဟ…. နင့္ ဥစၥာလည္း ၾကည့္လုပ္ပါဦး…”  ” က်မ… ယူထားတာမ်ားမွန္း သိပါတယ္…. ဦးေလးရယ္….။ ဒီေန႔ အလတ္ေကာင္ ေဆးထိုးရမွာမို႔ပါ…။ တစ္ေထာင္ဘဲ ေပးပါ…. ဦးေလးရယ္….” ” ခက္လိုက္တာဟာ….. နင္ကလဲ…. ကဲ… လာ….” မသီက ဦးေမာင္တင္၏ ေနာက္မွ ဝင္လိုက္သြားသည္။ ဦးေမာင္တင္၏အိမ္က ျပတင္းေပါက္ေတြ မဖြင့္ရေသးတာလား…. မၾကာခင္ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွာမို႔ ျပန္ပိတ္ထားတာလား မသိ။ ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ေနကာ ေလွာင္ေနသည္။

” အခုလို… လူရွင္းတာ ေကာင္းတယ္။ အိမ္ကို… လာေျပာတာလဲ ေကာင္းတယ္။ ေစ်းမွာဆို ငါက ေျပာတိုင္းေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ နင့္ကိုေတာ့ေပးတယ္။ သူတို႔က်ေတာ့ မရဘူး ဆိုတာေတြက လာဦးမယ္…။ ပူညံပူညံေတြ ျဖစ္ေနဦးမယ္…” ဦးေမာင္တင္က သူေစ်းကို ကိုင္ကိုင္လာေသာ လက္ဆြဲအိတ္ထဲတြင္ စာရင္းစာအုပ္ကို ရွာေနေလသည္။ ဒါသူလုပ္ေနက် ျဖစ္သည္။ မသီက ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ရွိေနေသာ စားပြဲေသးပုပုေလးေပၚမွာ ေတြ႕ရေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေကာက္၍ယူကာ လွန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကာတြန္း….. မဂၢဇင္းေတြဆို မသီက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဝါသနာပါသည္။ “အို” အသံက အျပင္သို႔ ထြက္မလာပါ။ ရင္ထဲမွာပင္ သိမ့္သိမ့္တုန္ယင္း ေပ်ာက္သြားသည္။ သူမ ေကာက္ယူကာ လွန္လိုက္ေသာ စာအုပ္ထဲတြင္ ေတြ႕ရသည္က အဂၤလိပ္ေတြ ေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမ လိုးေနၾက ပုံေတြ ျဖစ္သည္။ လီးႀကီးေတြက နည္းတာႀကီးေတြ မဟုတ္။ မသီတစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံး ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲျဖစ္ကာ ခႏၵာကိုယ္ထဲက သူမ၏ေသြးသားတို႔ ႂကြ၍ သြားရသည္။ ကမန္းကတန္းပင္ စာမ်က္ႏွာစုံေအာင္ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ စာအုပ္ေလးကို စားပြဲပုေလးေပၚသို႔ ျပန္၍ အမွတ္တမဲ့ ခ်ထားလိုက္သည္။ ဦးေမာင္တင္က သူ၏ လက္ဆြဲအိတ္ထဲမွ စာရင္းစာအုပ္ကို မ်က္စိေမွးၿပီး ႏႈိက္ေနသည္။

” ေတာက္… ေသေတာ့မွာဘဲ…. စာရင္းစာအုပ္ ေပ်ာက္ေနျပန္ၿပီဟာ..။ မသီ… အဲ့ဒီစားပြဲေလး ေအာက္မွာ ၾကည့္စမ္းဟာ….” မသီက ကုန္းကုန္းႀကီးလုပ္ကာ စားပြဲေလးေအာက္သို႔ ငုံ႔၍ၾကည့္သည္။ ဖင္ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးက ဦးေမာင္တင္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္အပ္ေနသည္။ ဦးေမာင္တင္က မေတာ္တဆလိုလိုႏွင့္ မသီ၏ ဖင္ၾကားသို႔ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုက္သည္။  ” ေတာက္…. ငါေလ…. နင့္ဖင္ႀကီးက…..” ဦးေမာင္တင္က မသီကိုပင္ ေငါက္လိုက္ေသးသည္။မသီ၏ဖင္ႀကီးက ကေလးသုံးေယာက္ ေမြးၿပီးသည့္ တိုင္ေအာင္ အိစက္ဖြံ႕ထြားေနဆဲ….။ ” အယ္…. ကန္ေတာ့…. ကန္ေတာ့… ဦးေလး… ကန္ေတာ့….” ဦးေမာင္တင္၏လက္ႀကီးက မသီ၏ဖင္ႀကီးကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။  “ထိုင္စမ္းပါဟာ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ….. ” ” ဦးေလးဘဲ…. စာအုပ္ရွာခိုင္းၿပီးေတာ့ ….. ”  ” ကဲ…. မေတြ႕လဲေနပေစ … ေနဦး…. နင္ ဘယ္ေလာက္ယူမွာ…. တစ္ေထာင္… ဟုတ္လား .. ”  ဦးေမာင္တင္က တစ္ေထာင္တန္ အထပ္လိုက္ လက္ေလးလုံးခန႔္ကို သူႏွင့္မသီၾကားတြင္ ခ်လိုက္သည္။

” ေတြ႕လား ေငြက ဒါဘဲရွိေတာ့တယ္…။ မနက္ျဖန္ ဟိုအေျခာက္ ခင္ဝင္းကိုလဲ ငါကေပးရဦးမွာ…။ ငါ့မွာ သိပ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး…။ သူ႔ဆီက ယူလုပ္ေနရတာ…. ”  ေငြကို သိန္းခ်ီကိုင္ထားရင္း အတိုးျဖင့္ ေငြတစ္ေထာင္ေခ်းဖို႔ကို ေအာ္ပရာထြက္ေနေသာ ဦးေမာင္တင္ကို မသီကေငး၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ” နင့္ကို ငါ တစ္ခုေျပာမယ္…. မသီ… ” “… ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး …. ေျပာပါ … ” ” နင္ … ႏွစ္ေထာင္ယူသြား…. ဟုတ္ၿပီလား … ” ” ရွင္ …. ႏွစ္ေထာင္ … ” ” ေအးေလ …. ေရာ့ယူစမ္းပါဟာ … နင္ကလဲ .. ” တစ္ေထာင္တန္ သစ္သစ္မာမာႀကီး ႏွစ္႐ြက္က မသီ၏လက္ထဲသို႔ ေရာက္သြားသည္။ မသီမွာ ၾကက္ေသေသၿပီး ဦးေမာင္တင္ကို ေငးေနသည္။ ” နင္ …. ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႔ေနာ္ … ”  ” ရွင္ …. ” ” ဒီကိစၥ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႔လို႔ …. ေနာက္ဆိုရင္လဲ ငါ့ဆီ အခုလိုဘဲလာခဲ့… ၾကားလား.. ” စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ဦးေမာင္တင္၏ လက္တစ္ဖက္က မသီ၏ ဆီးစပ္ကို ပြတ္ေပးေနသည္။ မသီ ျဖတ္ကနဲ သတိဝင္လာသည္။ ” မဟုတ္ဖူးေလ.. ခဏေလးနဲ႔ ေငြႏွစ္ေထာင္ရတာ… ေနာက္ၿပီး အရင္အေႂကြးေတြလည္း မေပးနဲ႔ေတာ့…။ နင္ကလဲ…. အခုဟာက… နင္နဲ႔ငါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ သိမဲ့ဟာကို… ” မသီတစ္ေယာက္ ဟုတ္ႏိုးႏိုး ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားသည္။ ကေလးသုံးေယာက္ ရခဲ့ေအာင္ ေနခဲ့ၿပီးမွ လင္က မမာေတာ့ လီးနဲ႔ေဝးခဲ့တာ မသီတစ္ေယာက္ ၾကာခဲ့ရၿပီ။ ေစာေစာက ဓါတ္ပုံေတြ ေတြ႕လိုက္ရကတည္းက သူမေသြးသားေတြက သိသိသာသာ လႈပ္ရွား၍ ေနခဲ့ရသည္။ ၿပီးေတာ့မွ တေနကုန္ ေစ်းထိုင္ေရာင္းလို႔ ခုႏွစ္ရာ ရွစ္ရာ ျမတ္ဖို႔က မလြယ္….။ အခုေတာ့ … ႏွစ္ေထာင္ဆိုတာ နဲနဲေနာေနာ မဟုတ္…. ။

“လာ…. ေရွ႕တိုး… ဒီနားကိုလာ… ေအး လွဲလိုက္…” မသီတစ္ေယာက္ ဦးေမာင္တင္ ခိုင္းသည္ကို စိတ္ညိဳ႕ခံထားရသူပမာ လုပ္ေပးေနမိသည္။ မသီက အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္ ကိုက္လိုက္ရင္း မ်က္ေစ့အစုံကို တင္းတင္းေလး ေမွးမွိတ္ထားလိုက္သည္။ မသီ၏ ခါးေပၚက ပါတိတ္ထဘီအေဟာင္းေလးသည္ သူမ၏ ခါးဆီသို႔ ပုံလွ်က္သားေလး လန္တက္သြားသည္။ ” ဟ…. အား …. ” ဦးေမာင္တင္၏ မ်က္ႏွာႀကီး ဝင္းလက္သြားသည္။ မသီ၏ တသားေမြး တေသြးလွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ မမာေသာလင္ႏွင့္ ကင္းေဝးေန၍လားမသိ ဖူးဖူးျပည့္ျပည့္ႀကီး ေျပာင္ဝင္း၍ ေဖြးဥေနသည္။  မသီ၏လက္ထဲမွ တစ္ေထာင္တန္ အသစ္ခ်ပ္ခြၽတ္ေလး ႏွစ္႐ြက္မွာ ေခြၽးေတြစိုလာသည္။ ႏြမ္းေၾကလာသည္။ မသီ၏ ေဖာင္းေဖာင္းကစ္ကစ္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုၾကား အေပၚထိပ္နားတြင္ ဟတတ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးထဲမွ အေပၚသို႔ ေတာင္ေတာင္ေလး ထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့အတက္ေလးမွာ အကြဲေၾကာင္း အေပၚသို႔ပင္ ႏွီးတျပားခန႔္ ထြက္၍ ေပၚေနသည္။

ထိုအတက္ေလးသည္ တခ်က္တည္းႏွင့္ ရမၼက္မီးေတြ ဟုန္းကနဲ လင္းထိန္ ေတာက္ေလာင္သြားႏိုင္သည့္ အဓိက ကာမခလုတ္ေလးျဖစ္သည္။ ဒီေနရာက မထိမျဖစ္ေသာ ေနရာေလး ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္တင္က သူ၏လက္မျဖင့္ မသီ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖြဖြ႐ြ႐ြေလး ထိလိုက္ ပြတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။  ” … အ…. ဦး…. အင္း….. ဦးေလး… အို….အို …’ မသီမွာ အသံပင္ ထြက္သြားရေလသည္။ သူမ၏ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း ကား၍ ထြက္သြားရေပသည္။ မသီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက လက္တစ္ခုပ္မက ထြားႀကိဳင္းေဖာင္းကားေနရာ သြားရည္ယိုစရာႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္းကပင္ ဦးေမာင္တင္သည္ မေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္၍လာရသည္။ သူ၏ခါးမွ ပုဆိုးကိုခြၽတ္၍ ခ်လိုက္သည္။ ဦးေမာင္တင္၏ လီးႀကီးက ထိပ္လန္ေနေသာ္လည္း ဒစ္က အကုန္အစင္ ေပၚ၍မေနပါ။ ဦးေမာင္တင္က ပုဆိုးခြၽတ္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ မသီ၏ အလိုအေလွ်ာက္ ကား၍ သြားခဲ့ၿပီးေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ဝင္၍ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ဒူးႏွစ္လုံးကို ေကြး၍ ေထာင္ကာ ကားေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္တဖက္က ကိုင္၍ မသီ၏ ျပဴထြက္ေနေသာ မထိလွ်င္ မျဖစ္သည့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို လီးေခ်ာင္းႀကီးထိပ္ႏွင့္ ထိုး၍ပြတ္သည္။

” ….အ…. ကြၽတ္ …. ကြၽတ္ … အ … အ.. အင္း .. ဟင္း … ဟ … ဟင္း …”  မသီ၏ အသက္ေအာင့္ထားးရာမွ ထြက္ေပၚ၍လာေသာ လည္ေခ်ာင္းသံေလးေတြက ပြင့္အံ၍ လာသည္။ သူမ၏ ခါးေလးပင္လွ်င္ ေကာ့ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားရေသးသည္။ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ပင္ လီးတန္ႀကီးထိပ္က သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိေတြ႕ပြတ္တိုက္ေပးၿပီးေတာ့မွ ေစာက္ပတ္ဝသို႔ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ေခါင္းစိုက္၍ တိုးဝင္သြားသည္။ ” ….. ဘြတ္ … ႁဗြတ္ …. စြပ္ …. ”  ” …. ဝင္လား … မသီ …. ” ” … အင္း …. ဟင္း … ” မသီက ပါးစပ္ကိုပိတ္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ဦးေမာင္တင္တစ္ေယာက္ စကားအလြန္ေျပာသည္။ ” အရမ္းၾကပ္လား … ဟင္ … ” ” … ဟင့္ … အင္း … . ”  မသီက မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားရင္း ေခါင္းခါျပသည္။ ခါးေပၚသို႔ လွန္ၿပီးတင္ထားေသာ သူမ၏ ထဘီကို ေပါင္ရင္းနားထိ ထဘီစကို ဆြဲ၍ ဖုံးသည္။ ဦးေမာင္တင္၏ လက္က ထဘီစေပၚသို႔ ေရာက္လာၿပီး ခါးေပၚသို႔ ျပန္၍ဆြဲလွန္ကာ တင္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ခပ္တင္းတင္း ဝင္ေနေသာ လီးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ဖင္ကို ေရွ႕သို႔ တိုးမိသည္။

” ျဗစ္ … ဘြတ္ … ဖ်စ္ … ဇြပ္ … ”  ” ဟို ….. အိုး …. ကြၽတ္ …. ကြၽတ္ … ကြၽတ္ …. ”အဝင္မၾကပ္ေသာ္လည္း လီးက ရွည္လ်ားလွသည္။ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ဖုံးအုပ္သြားသည္အထိ ထဘီ ကို ထပ္ၿပီးဆြဲခ်ရင္း မသီ မ်က္လုံးေလးမွတ္ၿပီး ၿငီးသည္။ ဦးေမာင္တင္က ထဘီစကို အတင္းျပန္ဆြဲတင္ရင္း ဖိလိုးရင္း ေညႇာင့္လိုက္သည္။ ” ႁပြတ္ … ပလြတ္…. ႁပြတ္ … ဖြတ္ …. ”  ” ဟင့္ … ဟင့္ …. ဟင့္အင္း …. ဟင့္ … အင့္ … ” မသီက ေက်ာေလးကို ေနရာေ႐ြ႕သည္။ ဦးေမာင္တင္က ေခါင္းအုံးအေဟာင္းေလးကို လွမ္းဆြဲကာ မသီ၏ တင္ပါးႀကီးေအာက္သို႔ ထိုးထည့္သည္။ မသီက ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ကာ ခါးေလးကို ေကာ့ေပး လိုက္သည္။ သူမ၏ခါးေအာက္သို႔ ေခါင္းအုံးေလး ေရာက္သြားေသာအခါ မသီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ပို၍ တင္းကားၿပဲလန္သြားေလရာ ဦးေမာင္တင္၏ လီးႀကီးဝင္ေနသည္ကို လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ျမင္ေနရေလေတာ့သည္။ 

” ဘြတ္… ႁပြတ္…. ဖြတ္ … ”  ” အင့္ … ဟင့္ …. ဟင့္ … အင့္ …. ” မသီက ပါးစပ္ကို မဟတဟေလး ပိတ္၍ထားသည္။လက္တဖက္ကလည္း သူမ၏ ထဘီစကို မၾကာခဏ ဆြဲ၍ ခ်ေနတတ္ျပန္သည္။ ဦးေမာင္တင္က သူ၏လီးႀကီးကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ လိုးသြင္းေန၏။ မသီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး နီရဲ၍လာသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္မ်ား႐ႊဲက်၍ လာသည္။ ဦးေမာင္တင္က မထိမျဖစ္ေသာ ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ကလိရင္း ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ရာ မသီမွာ လင္ကမလိုးသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္ကတေၾကာင္း၊ အလိုးကြၽမ္းက်င္ေသာ ဦးေမာင္တင္၏ အကိုင္အတြယ္ အပြတ္အသပ္တို႔က တေၾကာင္း၊ အေကာင္းႀကီးေကာင္းကာ ဟန္ပင္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဦးေမာင္တင္၏ ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေဆာင့္ေဆာင့္ဆြဲရင္း ေအာက္မွေန၍ အားရပါးရ ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။

” ဘြပ္ … စြပ္ … ႁပြတ္ … ” ” အင့္ … အင့္ …. အမေလး …. ကြၽတ္ …ကြၽတ္ ”  ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ၿမဲပြတ္ေပးရင္းက အသဲခိုက္ေအာင္ တိုးဝင္သြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးက သားအိမ္ဝကို စူးစူးစိုက္စိုက္ႀကီး ထိုးမိသြားရာ သူမ၏ မ်က္လုံးထဲ မီးဝင္းဝင္းေတာက္သြားမိသည္။ ” ရွီး … အား …. အား…. အရမ္းထိတာဘဲ … ”  မရည္႐ြယ္ဘဲ ႏႈတ္မွလဲ လႊတ္ကနဲ ေျပာမိသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္ ေဆာင့္လိုးၾကရင္း မၾကာမွီ တခဏအတြင္းမွာပင္ ႏွစ္ဦးသား ၿပိဳင္တူပင္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္၍ ၿပီးသြားၾကေလသည္။ သာမာန္အားျဖင့္ ဆိုလွ်င္ မသီက ဒီထက္ပိုၾကာေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္ေသာ္လည္း ဦးေမာင္တင္က အားရပါးရ လိုးေနရင္းက သူမ၏ မထိမျဖစ္ေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးရင္း အားကုန္ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မသီမွာ ဆက္၍ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ မထိမျဖစ္ အရာေလးကား သူမကို ၿပီးျဖစ္ေအာင္ ၿပီးသြားေစခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။  ဦးေမာင္တင္က မသီ၏ ထြာထြားစို႔စို႔ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးေပၚတြင္ မ်က္ႏွာကို ေမွးတင္ရင္း မွိန္းေနသည္။ မသီကေတာ့ ေလးပင္လွေသာ ဦးေမာင္တင္၏ ကိုယ္ႀကီးကို တင္းကနဲ တင္းကနဲ တင္းခံေနရေလသည္။ မသီ၏ကိုယ္လုံးေလး တဖက္ေဘးတြင္ေတာ့ တစ္ေထာင္တန္ အသစ္ေလး ႏွစ္႐ြက္မွာ ေခါက္ရက္ေလး လုံးေၾက၍ က်လွ်က္ ရွိေနပါေတာ့ေလသည္။

သစ္႐ြက္ႀကိဳ သစ္ကိုင္းၾကားမွ လေရာင္ေလးက ျပျပေလး က်ေရာက္၍ေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေလ႐ူးေလးအေဝွ႔တြင္ သစ္႐ြက္ေလးေတြကို ေလရႈးေလးက တိုးေဝွ႔သြားသည္။ အသံေလးေတြက မၾကာခဏ ထြက္ေပၚ၍ ေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ကားလမ္းမႀကီးေပၚမွ ျဖတ္သန္း၍ ေမာင္းသြားေသာ ကားသံက တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေလအေဝွ႔မွာ ပါ၍လာရသည္။  ” အစ္ကို … ” ေလသံမွ်သာျဖင့္ ေခၚလိုက္ေသာ ဥမၼာ၏ အသံေလးေၾကာင့္ တင္ေငြက ဥမၼာ၏မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ ” ဟင္ .. ”  လုံးတစ္ေနေသာ ေပါင္တံေလးေပၚရွိ တင္းရင္း၍ေနေသာ ပတ္လည္စင္း ထဘီေလးေပၚတြင္ ေ႐ြ႕လ်ား ကာ ပြတ္သပ္ေပးေနေသာ တင္ေငြ၏လက္က ေပါင္သားအိအိေလးကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားျဖင့္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေငးေမာ၍ၾကည့္ေနေသာ ဥမၼာထံမွ ဘာစကားမွ် ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚ၍မလာ… ။ ” ေျပာေလ….. ဥမၼာ …”  ဒီေတာ့မွ သူမက သက္ျပင္း ျမႇင္းျမႇင္းေလး တစ္ခုကို လႊင့္ထုတ္လိုက္ရင္း တင္ေငြ၏ ခါးေပၚတြင္ ေရာက္၍ေနေသာ သူမ၏ လက္ေလးက ပို၍တင္းၾကပ္စြာ ဆြဲဖက္လိုက္သည္။

” အစ္ကို …. ညေနက ၾကည့္တဲ့ စပို႔ရွပ္ကို ဝယ္မလို႔ ကိုင္ၾကည့္တာလား … ”  ” အင္း … လကုန္ရင္ … အစ္ကိုဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္မဂၤလာေဆာင္ကို သြားစရာရွိလို႔ …။ အဆင္ေလးကလည္း လွလို႔ ေမးၾကည့္မိတာပါ… ဥမၼာရယ္….။ တကယ္ေတာ့လဲ မဝယ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ… ”  ” အို … အစ္ကိုရယ္ …. ” ဥမၼာက တင္ေငြ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သိမ္းႀကဳံးဖက္၍ တင္ေငြ၏ပါးတဖက္ကို သူမ၏ ႏွာသီးလုံးလုံးေလး ထိုးျမဳပ္ကာ တစ္ခ်က္မွ် နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တင္ေငြ၏ မ်က္ႏွာမွ မခြာဘဲ ပါးခ်င္းအပ္ထားလိုက္သည္။ ဥမၼာ၏ တင္းတင္းရစ္ရစ္ ေပါင္လုံးေလးကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ တင္ေငြ၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ေပါင္ေလးေပၚမွ ခြာကာ ဥမၼာ၏ ေမးဖ်ားေလးကို အသာေလးထိန္း၍ ကိုင္ထားရင္း သူ၏မ်က္ႏွာကို လွည့္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ဥမၼာ၏ ခါးေလးေပၚတြင္ ဖက္၍ထားေသာ သူ၏လက္က ဥမၼာ၏ လည္ဂုတ္ေလးေပၚသို႔ ေ႐ႊ႕လ်ားေရာက္ရွိ၍လာကာ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲ၍ ယူလိုက္ရင္း သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ဥမၼာ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားအေပၚသို႔ ဖိကပ္၍ က်ေရာက္သြားေတာ့သည္။  သူမ၏ေဘးတြင္ခ်ထားေသာ ဥမၼာ၏ လက္ေလးတဖက္ကပါ ႂကြ၍တက္လာၿပီး တင္ေငြ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဥမၼာသည္ သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္ေလေတာ့သည္။ မူလက ဥမၼာ၏ ေပါင္လုံးေပၚမွ လာခဲ့ေသာ တင္ေငြ၏လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ သူမ၏ ေမးဖ်ားေလးမွခြာကာ ဥမၼာ၏ ခါးေလးေပၚ ေရာက္၍သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ျခင္းလိုပင္ ေအာက္ဖက္သို႔ ေလွ်ာဆင္းသြားၿပီး ဥမၼာ၏ လုံးတစ္၍ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ေရာက္၍သြားကာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဖြဖြေလး ပြတ္၍ေပးေနေတာ့ေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ေနရာကေတာ့ သူတို႔တေတြ၏ ေနအိမ္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရွိေနေသာ ကတၱရာလမ္းမႀကီးမွ ဖယ္ဆင္းသြားသည့္ ေျမနီလမ္းေလး ေဘးတြင္ ျဖစ္သည္။ ထိုေျမနီလမ္းေလး၏ တဖက္တြင္ မူလတန္းေက်ာင္းဝင္းႀကီးက ရွိေနၿပီး လမ္း၏ အျခားတဖက္တြင္ေတာ့ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္က ရွိေနေလသည္။

ေျမနီလမ္ေလး၏ ေဘးတဖက္တခ်က္တြင္ ဂ်ပန္ ပိေတာက္ပင္မ်ားႏွင့္ ကုကၠိဳလ္ပင္ပ်ိဳမ်ားက တန္းစီ၍ ရွိေနၾကသည္။ အခ်ိန္က ည (၇) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ေလသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ လမ္းမီးတိုင္မ်ား ရွိေသာ္လည္း တပ္ဆင္ထားေသာ မီးလုံးမီးေခ်ာင္းမ်ား ကြၽမ္းမည္စိုးသျဖင့္ မနက္ မိုးလင္းကာနီး (၃) နာရီေလာက္မွ နံနက္(၆)နာရီ ေလာက္အထိသာ ဓာတ္အား ပို႔လႊတ္သည္။ တစ္လမ္းလုံး ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲေလး ျဖစ္ေနသည္။ ထိုေနရာေလးကို တရပ္ကြက္လုံးရွိ လူငယ္ လူ႐ြယ္မ်ားက ခ်စ္သူလမ္းၾကားေလးဟု ေခၚတြင္ၾကသည္။ တင္ေငြတို႔ စုံတြဲအျပင္ အျခားေသာ စုံတြဲ (၃) (၄) တြဲကလည္း လမ္းေဘးအစပ္ သစ္ရိပ္ေလးမ်ားတြင္ ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ ရႈပ္ေနၾကသည္။ တင္ေငြသည္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ဥမၼာ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ ခြာလိုက္သည္။ ေမွးမွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မဖြင့္ဘဲ ဥမၼာ၏ မ်က္ႏွာေလးက တင္ေငြ၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ကာ တိုး၍ဝင္လာသည္။ သူမ၏ အသက္ရႉသံေလးေတြမွာ ျပင္းျပင္းေလး ျဖစ္ကာ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေမာေနရသည္။ 

သူမ၏ လည္ဂုတ္ေပၚမွ တင္ေငြ၏လက္က သူမ၏ ေက်ာျပင္ေလးေပၚသို႔ ေရာက္၍သြားကာ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ေက်ာျပင္ေလးေပၚတြင္ ႐ြ႐ြေလး ေ႐ြ႕လ်ားကာ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ထိေတြ႕မႈ အာ႐ုံတစ္ခုထဲတြင္သာ စူးနစ္ေနၾကသည္ျဖစ္၍ တဦးႏွင့္တဦး စကားမဆိုမိၾကေခ်။  ဥမၼာ၏ ေဖာင္းေဖာင္းကစ္ကစ္ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ အိကနဲ အိကနဲ ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေပးေနေသာ တင္ေငြ၏လက္က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ ၾကားသို႔ တိုး၍ ဝင္လာသည္။ တင္ေငြ၏ ရင္ခြင္တြင္ မ်က္ႏွာအပ္ထားေသာ ဥမၼာ၏ ရင္ဘတ္ေလးက ေနာက္သို႔ခြာ၍ ေပးလိုက္သည္။ တင္ေငြ၏ ရင္အုပ္ေပၚတြင္ ေမးတင္ထားေသာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ မ်က္လုံးေလးေတြ မပြင့္ေသးေခ်။ ဥမၼာ၏ ဖင္သားႀကီးေတြေပၚမွတဆင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ၾကားသို႔ တိုးဝင္လာေသာ တင္ေငြ၏ လက္က ဥမၼာ၏ မို႔မို႔စြင့္စြင့္ေလးျဖစ္ေနေသာ ရင္သားေတြကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး အုပ္၍ ဖြဖြေလး ဆုပ္ေပးေနသည္။ တစ္ဦး၏ ႏွလုံးခုန္သံကို တစ္ဦးက ၾကားေနရသည္။ အေပၚမွ အက်ႌေလးတစ္ထပ္ႏွင့္ အတြင္းမွ ေဘာ္လီေလး တစ္ထပ္ရွိေနေသာ္လည္း ႏို႔အုံေလးမ်ားသည္ ဖြံ႕ထြားေနေသာေၾကာင့္ တင္ေငြ၏ လက္ထဲတြင္ အတိုင္းသားေလးနီးပါး ႏူးအိ၍ေနရသည္။ ရင္ထဲတြင္ မြန္းၾကပ္လာ႐ုံမွ်မကဘဲ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ေနရထိုင္ရတာပင္ တေျဖးေျဖး အေနခက္၍ လာရသည္။ 

” အ… ကို … ”  ” … အင္း .. ” ” ျပန္ … ျပန္ၾကရေအာင္ … အစ္ကိုရယ္… ေနာ္ .. ”  ရင္ထဲတြင္ မြန္းၾကပ္၍ လႈိက္ေမာေနေသာေၾကာင့္ မနည္းပင္ အားယူ၍ ဥမၼာခင္မ်ာ တစ္လုံးခ်င္း ေျပာေနရသည္။ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဥမၼာက သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို အားယူ၍ ဖြင့္ကာ တင္ေငြ၏ ရင္ခြင္ထဲမွ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ခြာလိုက္သည္။ တင္ေငြက သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွ သူ၏ လက္မ်ားကို ဖယ္ေပးလိုက္ၿပီးေတာ့မွ ႐ုတ္တရက္ လူခ်င္းကြာသြားၿပီျဖစ္ေသာ ဥမၼာ၏မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲ၍ယူကာ တင္ေငြသည္ သူမ၏မ်က္ႏွာေလး တစ္ခုလုံးကို အငမ္းမရ နမ္းလိုက္သည္။ ဥမၼာကလည္း သူမ၏ သနပ္ခါးအေဖြးသားႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကို အလိုက္သင့္ေလး ေမာ့၍ ေပးရွာသည္။  မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံးအႏွံ႔ကို အားရေအာင္ နမ္းၿပီးေတာ့မွ လူခ်င္းျပန္၍ခြာလိုက္ရာက သူမ၏ခါးေလးကို သိုင္း၍ဖက္ကာ ထူေပးလိုက္ရင္း တစ္ေယာက္၏ခါးကို တစ္ေယာက္ကဖက္လွ်က္ ထိုေနရာေလးမွ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါေလေတာ့သည္။ ေလေျပႏုေလးကေတာ့ မၾကာခဏ တစ္ခါၿပီးတစ္ခါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တိုးေဝွ႔ျဖတ္သန္း သြားခဲ့ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ရင္တြင္းမွ ပူေႏြးဆဲျဖစ္ေသာ အခ်စ္မီးအရွိန္ကိုေတာ့ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ေအးျမ၍ မသြားႏိုင္ပါေခ်။

ခ်စ္ရသူအတြက္ စပို႔ရွပ္ေလးဝယ္ေပးမည္ဟု စဥ္းစားထားခဲ့ေသာ္လည္း မနက္ပိုင္း ပစၥည္းေတြ သြားဝယ္ေတာ့ ကြမ္းေစ်း ကြမ္းသီးေစ်းကြက္က ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို တက္၍ေနသည္။ ဥမၼာ မူးစုပဲစုျဖင့္ စုေဆာင္းထားေသာ ေငြသုံးေထာင္မွာ အရင္းအႏွီး ကုန္ပစၥည္းဖိုးထဲသို႔ ပါသြားသည္။ 

တင္ေငြက လကုန္ရင္ မဂၤလာေဆာင္မည္ျဖစ္ေသာ သူ၏အစ္ကိုဝမ္းကြဲ မဂၤလာေဆာင္သို႔ ဝတ္သြားလိုသည္ျဖစ္၍ လကုန္ရန္မွာလည္း တစ္ပတ္ခန႔္သာ လိုေတာ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္စု၍ မရႏိုင္ေတာ့။ မမွီႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ဒါေၾကာင့္ ဥမၼာသည္ တေစ်းလုံး အားကိုးအားထားရာျဖစ္ေသာ ဦးေမာင္တင္ထံသို႔ပင္ေျပးခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ဦးေမာင္တင္၏ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဥမၼာသည္ အိမ္ထဲသို႔ ငဲ့၍ၾကည့္လိုက္သည္။ ” … ဟယ္ … မမ သီႀကီး … ” သူမ၏ႏႈတ္မွ မေအာ္မိေစရန္ ဥမၼာသည္ အေတာ္ပင္ သတိထားလိုက္ရသည္။ သူမေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ မသီ၏ခါးတြင္ ထဘီက မရွိ။ သူမ၏ထဘီက အိမ္ေထာင့္ တေနရာရွိ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ပုံရက္သားေလး ရွိေနသည္။ ထို႔ျပင္ မသီသည္ ေလးဘက္ႀကီး ကုန္းေပးထားၿပီး သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ဦးေမာင္တင္က သူမ၏ေနာက္မွေန၍ ဒူးေထာက္ၿပီး ခြ၍လိုးေနသည္ကို ဥမၼာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ 

“ ႁပြတ္…. ဘြတ္… စြပ္…. ႁပြက္… “ “ နင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက က်ယ္လာသလိုဘဲေနာ္ … ” “ ေအာ္ … ရွင္ဘဲ ေန႔တိုင္း က်မကို ေခၚေခၚၿပီး လိုးေနတာေလ … “ “ ဟဲ .. ဟဲ ….. စတာပါကြာ…. ဒီေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုဘဲ အစ္ကိုႀကီးက လိုးလို႔ အားရတာပါ.. “  “ ေတာ္စမ္းပါ…. ရွင္ … ဥမၼာကို လိုးခ်င္ေနတာ မသိဘူးမွတ္ေနလို႔လား… ဟင္း …. “ “ … ဟဲ.. ဟဲ… မဟုတ္ပါဘူး…ဟာ …. နင္ကလဲ… “ “ ဘာမဟုတ္တာလဲ … ရွင္…ဘဲ … ဥမၼာကို လိုးရရင္ ေကာင္းမွာဆိုၿပီး … ေျပာၿပီးေတာ့… “ “ .. ငါက … နင့္ကို မခံခ်င္ေအာင္ စတာပါဟာ … “ “ ရွင္…. ရရင္ေရာ မလုပ္ခ်င္ဘူးလား… “ “ ဟင္း.. ဟင္း… ဒါကေတာ့ ဟာ … ဟဲ…ဟဲ.. “ “ ဘြတ္…ဘြပ္… ဘြပ္… ႁပြတ္… ““… အင့္ … အင္း… ေျဖးေျဖးလုပ္စမ္းပါရွင္…. ဆံပင္ေတြ ေျပက်ကုန္ၿပီ… တခါထဲ.. တအားေဆာင့္ ေနတယ္… “ မသီ၏ အသံက တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ တိုးတိုးေလးျဖစ္ၿပီး ေမာသံေလးေတြ ပါေနသည္။ “ …. မင္း … ဒီလိုကုန္းေပးတာ…. ပိုၿပီး ျမန္တယ္…. သိလား …. “ “ အခု …. ဘယ္ႏွစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီလဲ…. “ “ … ႏွစ္ခါ… “ “ ကဲ.. ဒါဆို ဖယ္ေတာ့… က်မ…. လွန္ေပးမယ္… “  ဦးေမာင္တင္က သူ၏လီးတန္ႀကီးကို မသီ၏ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္ရာ “ ႁပြတ္ “ ကနဲ ဆိုေသာ အသံျဖင့္ အရည္မ်ားေပက်ံ စို႐ြဲေနေသာ လီးတန္ႀကီးက အျပင္သို႔ ထြက္၍လာသည္။

မသီ၏ေစာက္ပတ္ဝမွ ေစာက္ရည္ႏွင့္ သုတ္ရည္မ်ား ပြက္ကနဲ အန္က်လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ဦးေမာင္တင္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္လည္း အရည္ေတြ အမွ်င္တန္းၿပီး အရည္တမ်ားမ်ားျဖင့္ ျဖစ္၍ေနသည္။ ျမင္ေနရေသာ ဥမၼာတစ္ေယာက္ သူ၏ေစာက္ပတ္အုံႀကီး တစ္ခုလုံး တင္းကနဲ တင္းကနဲ ျဖစ္၍ လာသည္။ သူမ၏ ႏို႔သီးေလးကလည္း တေျဖးေျဖး မာလာသည္။  ဦးေမာင္တင္၏ လီးတန္ႀကီးက မသီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွ ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ မသီက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္၍ ခ်လိုက္ကာ သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္၍ ေပးလိုက္သည္။ ဥမၼာတစ္ေယာက္ အံ့ၾသသြားသည္။ မသီ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးသည္ အလြန္ပင္ ႀကီးမား ေဖာင္းကားေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္တင္၏ လီးႀကီးက ထိပ္ဖူးေသးေသာ္လည္း အရင္းတုတ္ကာ ေဆာင့္အားျပင္းပုံရသည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဦးေမာင္တင္က ႐ိုး႐ိုးမလိုး မသီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူ၍ ၿဖဲေပးခိုင္းသည္။ မသီက သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲၿဖဲေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႀကီးမ်ားက ရဲရဲနီေနသည္။ 

ဦးေမာင္တင္သည္ ပင္ကိုယ္က အသားမဲသူ ျဖစ္သည္။ သူ၏လီးထိပ္ႀကီးက ရဲေနေသာ္လည္း လီးေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးကမႈ မဲေျပာင္ေနသည္။ ပုဆိုးမပါေသာ ဦးေမာင္တင္၏ ဖင္ႀကီးက မဲေျပာင္၍ေနၿပီး ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ အေမႊးမဲႀကီးမ်ား ထိုးထြက္ေနသည္ကိုလည္း ဥမၼာက ျမင္ရသည္။  မသီက သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖဲေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ဦးေမာင္တင္က သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေတ့လဲေတ့ ထိုးလဲထိုး လိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြ အေတာ္ထေနပုံရေသာ ဦးေမာင္တင္က မရပ္မနားပင္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ဆက္တိုက္ လိုးေလေတာ့သည္။ မသီ၏ဖင္ႀကီး ျပားျပားက်သြားေအာင္ပင္ ေဆာင့္၍ လိုးေနပုံမွာ ေဂြးဥႀကီးေတြပင္ ကႊၽံ၍ မသီ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ဝင္သြားမေလာက္ ျပင္းထန္လွသည္။ ” ဘြတ္… ႁပြတ္…. ဘြတ္…. ဘြတ္…. “ “… အင့္….အင့္…. ေဆာင့္…. ေဆာင့္…. ကြၽတ္…ကြၽတ္… ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္စမ္းပါ အင့္… “ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနရင္းမွ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္အုပ္ထားမိသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ယားက်ိက်ိေဝဒနာကို ခံစားေနရသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ယခုအခ်ိန္တြင္ မိမိအား တင္ေငြလာၿပီး လိုးေစခ်င္သည္။ စိတ္ႂကြေန စိတ္ထေနစဥ္တြင္ တင္ေငြတစ္ေယာက္ အနားတြင္ ရွိေနေစခ်င္သည္။

“… ဟိတ္…. ဘာေခ်ာင္းေနတာလဲ … “ “… ဟင္…. ကိုခင္ဝင္း …..” အေျခာက္ခင္ဝင္းက စပ္ၿဖဲၿဖဲႏွင့္ အိမ္အတြင္းသို႔ လွမ္း၍ၾကည့္သည္။ အိမ္အျပင္မွ လူသံၾကား၍ အထဲမွ ၿငိမ္သြားၾကသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ေျခသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။  “ … လာ…လာေတြ႕သြားရင္ မေကာင္းဘူး… “ အိမ္၏ေဘးနားတြင္ ထင္းေတြထားေသာ တဲေလးတစ္လုံးရွိသည္။ ဥမၼာႏွင့္ ခင္ဝင္းတို႔ ထိုတဲတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္ၾကသည္။ အိမ္ထဲမွ ဦးေမာင္တင္ ပုဆိုးျပင္ဝတ္ရင္း ထြက္လာသည္။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္၍ ျပန္ဝင္သြားသည္။  “ နင္…. ဘာလာလုပ္တာလဲ… “ “…က်…. က်မ… ပိုက္ဆံ…. လာေခ်းတာ….” “… သူတို႔ လုပ္ေနတာနဲ႔ တန္းတိုးေရာလား…. “ “… အို…. “ဥမၼာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘဲ ေခါင္းငုံ႔ပစ္လိုက္သည္။ “ နင္ေခ်ာင္းၾကည့္မွန္း သိရင္ ျပႆနာဘဲ…”“ဟို…. က်မ… တမင္ေခ်ာင္းၾကည့္တာ မဟုတ္ပါဘူး..” “ေအးေလ…. ေခ်ာင္းေတာ့ ေခ်ာင္းတာဘဲမို႔လား… ဟဲ…ဟဲ….” ဥမၼာ၏တကိုယ္လုံး တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္လာသည္။ ဦးေမာင္တင္ႏွင့္ မသီတို႔ လိုးေနသည္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိခဲ့ျခင္းကိုပင္ ေနာင္တရေနမိသည္။ ခင္ဝင္း၏ကိုယ္မွ ေရေမႊးနံ႔သင္းသင္းကို ရႉရႈိက္မိသည္။ ခင္ဝင္းက ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ကာ ဒူးႏွစ္လုံးကို ပူးကပ္၍ထားေသာ ဥမၼာ၏ တင္ပါးႀကီးကို ဖြဖြေလး ပြတ္သည္။ ဥမၼာက ေဆာင့္၍တြန္းပစ္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ ထေျပးဖို႔က မလြယ္။ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ၿပီး ၿခံဝသို႔ သြားရေပဦးမည္။

“ ဥမၼာ လိုတဲ့ေငြကို ကြၽန္ေတာ္ ကူညီပါရေစေနာ္….“ ခင္ဝင္းက အခ်ိဳသတ္သည္။ “ … အို…. ဟင့္အင္း… မယူဘူး….” ဥမၼာက ထိုင္ရက္သားေလးပင္ ေ႐ြ႕၍ ထိုင္သည္။  “ ကြၽန္ေတာ္… ဥမၼာကို ကူညီတာပါ… ဥမၼာရယ္…။ ေနာက္ၿပီး… ဥမၼာကို ဟိုးအရင္ကထဲက လုပ္ခ်င္ေနတာပါ… ခံပါေနာ္… “ ဥမၼာတစ္ေယာက္ အာေစးထည့္ထားသလို ဘာသံမွ်ထြက္မလာ…။ ဦးေမာင္တင္ႏွင့္ မသီတို႔ ပုဆိုးမရွိ ထဘီမရွိ လိုးေနၾကသည္ကို ျမင္ရၿပီးကထဲက သူမစိတ္ေတြက ေဆာက္တည္ရာမရေလာက္ ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ခင္ဝင္း၏ လက္တဖက္က ေစာက္ဖုတ္ရွိမည့္ေနရာ တင္းတင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးေန ျပန္သည္။  အခုနကထဲက အရည္ေလးမ်ားျဖင့္ စိုစိုစိစိ ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ၾကားမွ အရည္မ်ား တားမရ ဆီးမရ က်ဆင္းလာသည္။ ထဘီေလးကို စြန္းကြက္ကုန္သည္။ ခင္ဝင္းက ထိုခပ္တင္းတင္း ေဖာင္းေဖာင္းေနရာေလးကိုပင္ ခပ္ဖိဖိေလး ပြတ္လိုက္ရာ မထိရင္မျဖစ္ေသာ ေစာက္စိထိပ္ေလးကို ပြတ္မိသြားသည္။ “ …. အာ…. ကြၽတ္…. “ ဥမၼာက သူမ၏ဖင္ေလးကို ဆတ္ကနဲေယာင္ၿပီး ႂကြလိုက္မိသည္။ ခင္ဝင္း၏ လက္ကိုလည္း ေဒါသျဖင့္ ေဆာင့္တြန္းပစ္လိုက္သည္။ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ ေလးႀကိမ္သည္လိုဘဲ ခါထုတ္ပစ္တတ္သည္ ကို ခင္ဝင္းက ေနာေၾကၿပီးသား ျဖစ္သည္။

“ကိုယ္…… အရမ္းလိုးခ်င္ေနၿပီ ဥမၼာရယ္ ….. “ “ ေသလိုက္ပါလား…. “  တုန္တုန္ယင္ယင္ႏွင့္ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလိုက္သည္။ “ မင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးကို တစ္ခါဘဲ လိုးရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ…။ ေငြကိုလည္း မင္းလိုသေလာက္ ေပးမွာပါ… ျပန္ေပးစရာ မလိုပါဘူး… “  ဥမၼာ တံေတြးကို မ်ိဳခ်ၿပီး တုံ႔ျပန္ရန္ စကားကို ရွာသည္။ သူမ၏ နဖူးဆံစေလးမ်ားတြင္ ေခြၽးေစးေလးမ်ား စို႔ထြက္လာသည္။ “ လိုးၾကရေအာင္ကြယ္…. ေနာ္…. “  ဥမၼာ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တြန္းလွဲလိုက္သည္။ ဒူးႏွစ္လုံးကို ပိုက္ထားေသာ သူမ၏ လက္ေလးမ်ား ေျပသြားသည္။ ေျခေထာက္ေလးမ်ားမွာ ေကြးထားရာမွ ဆန႔္ထြက္သြား၏။ ေအးစက္ေသာ ေျမျပင္ႏွင့္ သူမ၏ ေက်ာျပင္တို႔ ထိကပ္မိသြားသည္။ ဥမၼာ၏ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲ တုန္သြား၏။ ခင္ဝင္း၏ နီရဲေသာ မ်က္ဝန္းအစုံက ခက္ထန္မာေၾကာလာသည္။ ခင္ဝင္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက ဥမၼာ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္ ခြလွ်က္ေထာက္ထားသည္။ “အေျခာက္“ ဟု အထင္ေသးထားေသာ ခင္ဝင္းက ဘီလူးႀကီးတစ္ေကာင္ႏွယ္ သန္မာသြက္လက္ေနသည္။ “ က်…. က်မကို…. မလုပ္ပါနဲ႔… ကိုခင္ဝင္းရယ္ …” ဖင္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိအုပ္ထားရင္းမွ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာ၍ ဥမၼာက ေတာင္းပန္ေနရွာသည္။ “ ဖယ္စမ္းပါ လက္ “  ခင္ဝင္းက ဥမၼာ၏ လက္ကို ၾကမ္းတမ္းစြာ တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ထိတ္လန႔္သြားသည္။ သူမ၏ ႏို႔မာမာေလးႏွစ္လုံးကို ခင္ဝင္းက ဆြဲညႇစ္သည္။ ဥမၼာ၏ မ်က္လုံးေတြ ျပာေဝသြားသည္။ အသိစိတ္တို႔က ေဝဝါးထုံထိုင္းသြားၾကသည္။ ခင္ဝင္း၏ ခႏၵာကိုယ္ႀကီးက သူမေပၚသို႔ ၿပိဳက်လာသည္။

ခင္ဝင္း၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို တြန္း၍ ေထာက္ထားလိုက္မိေသာ ဥမၼာ၏ လက္အစုံက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ မာေက်ာေသာ ခိုးလိုးခုလု ပစၥည္းႀကီးက ဥမၼာ၏ ရင္ထဲတြင္ တလွပ္လွပ္ ခံစားေနရသည္။ ဥမၼာ၏ ေသြးသားမ်ား ပြက္ပြက္ဆူ၍ ထလာသည္။သူမ၏ တကိုယ္လုံး ပူေႏြး၍ တက္လာရသည္။ သြားေတြကို ေစ့ေစ့ကိုက္ရင္း ပါးစပ္မွ အဖ်ားတက္သလို တဟင္းဟင္း ညီးတြားလာသည္။ “ ထဘီခြၽတ္လိုက္ေနာ္ …. ဥမၼာ …”  “ အို…. ဟင့္အင္း… ဟင့္အင္း… မခြၽတ္ဘူး… ““ ကြၽတ္… လုပ္ရတာ မလြတ္လပ္လိုက္တာကြာ…“ ဥမၼာ၏ ထဘီေအာက္စကို အတင္းဆြဲလွန္ရင္း ခင္ဝင္းက ေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပုဆိုး ေအာက္စကိုလည္း ဆြဲမလိုက္သည္။ ေႏြးေထြးေသာ အသားစိုင္ေလးေပၚသို႔ လီးထိပ္ႀကီးက ထိမိလိုက္သည္။ တင္းေသာ မာေသာ ပို၍ ေႏြးေထြးေသာ စိုစိေလးျဖစ္ေနေသာ အရာအားလုံး ေရာႁပြန္းလ်က္ ထိေတြ႕ခံစားလိုက္ရသည္။ ဥမၼာ “ အြန႔္ “ ကနဲ တြန႔္သြားသည္။  ပူေႏြးဖိန္းရွိန္းေသာ အထိအေတြ႕က အဝတ္မဲ့ အသားစိုင္ႏွစ္ခုကို ဖိန႔္ဖိန႔္တုန္သြားေစသည္။ ရွိန္းျမစြာ ခံစားလိုက္ရမႈက ေမႊးညင္းငယ္မ်ား ေခါင္းေထာင္၍ လာရသည့္အထိလည္း စိတ္မ်ား လႈပ္ရွားၾကရသည္။ ခင္ဝင္းက ေႏြးအိေသာ ရင္သားေလးႏွစ္မႊာ၏ အထက္တြင္ ဖိကပ္ထားေသာ ခႏြာကိုယ္အား မႂကြဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆီးခုံၾကားသို႔ သြင္းၿပီး လွ်ိဳႏႈိက္ကာ သူ႔လီးကိုကိုင္၍ ဥမၼာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို မၾကည့္ဘဲ စမ္း၍ ထည့္သည္။ ခင္ဝင္း၏ လက္ဖ်ံက ဥမၼာ၏ ေစာက္ဖုတ္အုံေလး ႏွင့္ ဖိပြတ္မိၾကသည္။ 

ဥမၼာက ကေယာင္ကတမ္း အသက္ရႉျမန္ျမန္ျဖင့္ ခင္ဝင္း၏ လက္ေမာင္းကို တအားညႇစ္ထားမိသည္။ လီးထိပ္က ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ ပူေႏြးအိစိုစြာ ေတ့ကပ္မိသည္။ ခင္ဝင္းက သူ၏လီးႀကီးကို ေနသားတက် အသင့္ျပင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏လက္ကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဥမၼာ၏ ပုခုံးေလးကို စုံကိုင္ဆြဲကာ ဖင္အားႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ “ ႁပြတ္…. ဖြတ္…. ဘြတ္… “ “ … အာ့….အာ… “ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ကာ မ်က္ႏွာေလး ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္သြားသည္။ မညႇာမတာ အေလာသုံးဆယ္ လိုးသြင္းလိုက္ေသာ လီးထိပ္ႀကီးက ထိကိုထိရမည္ျဖစ္ေသာ ကာမအရသာဖူး ေစာက္စိေလးထိပ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိတြန္းသြားျခင္းကို ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္….. ဥမၼာ၏ ေပါင္သလုံးသားတို႔မွ ေျခဖဝါး အစုံအထိ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ခံစားလိုက္ရသည္ျဖစ္၍ သူမ၏ ပါးႏုႏုေလး ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ရွိန္းကနဲ ပူေႏြးသြားရသည္။ တရွိန္ထိုးဝင္သြားေသာ လီးႀကီးက တဝက္ခန႔္အထိ တင္းတင္းေလး လိုးဝင္သြားကာ ဥမၼာ၏ ထိတ္လန႔္တၾကား ညႇစ္လိုက္မႈေၾကာင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားၾကားတြင္ ညႇပ္သြားကာ ေစာက္ပတ္ ႏွစ္ျခမ္းၾကားတြင္ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ 

ဥမၼာက အံႀကိတ္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကို တဖက္သို႔ ေစာင္းထားရသည္။ ေလတိုးသံမွအပ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနကာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးသည္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေျခာက္ျခား၍ ေနသည္။  ခင္ဝင္းကလည္း ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ လေပါင္းမ်ားစြာ ကာလၾကာရွည္စြာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ လိုးခ်င္ေနခဲ့ေသာ ဥမၼာကို တကယ္လိုးရၿပီမို႔ အသကုန္ လိုးေနမိသည္။  “ ဘြတ္… ဖြတ္… ဖတ္…ဖတ္… ဖြတ္…. “ “ .. ဟင့္….အင္း… ကြၽတ္…ကြၽတ္… အမေလး.. ေနာ္”  ဥမၼာ၏ မ်က္ႏွာျပင္ေလး တစ္ခုလုံး ရဲရဲေတာက္ ေအာင္နီလာသည္။ သူမ၏ ႏုႏုညက္ညက္ ေဖာင္း ေဖာင္းကစ္ကစ္ ပါးေဖြးေဖြးေလးမ်ားမွာ ပုဇြန္ဆိတ္ခုန္ ခုန္ေနသည္။ ခင္ဝင္းက အဆင့္တက္လာသည္။ဒူးေထာက္၍ ထိုင္လိုက္ၿပီး ဥမၼာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကို မက္ေမာစြာျဖင့္ ငုံ႔၍ ၾကည့္သည္။ ေဖာင္းကား စို႐ႊဲေနေသာ ဥမၼာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ သူ၏ လီးေခ်ာင္းမာမာႀကီး ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို စိမ္ေျပနေျပ ၾကည့္ရင္း တပ္မက္စြာျဖင့္ လိုးေနသည္။  ဖူးေယာင္၍ တင္းေျပာင္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ျခမ္းက တင္းတင္းႀကီး ကားေနသည္။ ခင္ဝင္း၏ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ အားပါးတရ လိုးသြင္းလိုက္တိုင္း ႏႈတ္ခမ္းစပ္ အသားေလးမ်ားက အထဲသို႔ လိပ္လိပ္ဝင္သြား၍ ေနၾကသည္။ တဖန္သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လီးတန္ႀကီးက ျပန္ထုတ္လိုက္ေလတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အတြင္းသား နီနီရဲရဲ ႏုႏုေလးမ်ား ၿပဲကနဲ ၿပဲကနဲ ပါလာသည္။

ခပ္က်စ္က်စ္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႏွင့္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ေလးမို႔ လိုးေနရသည္မွာ ခင္ဝင္းအဖို႔ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မတူ အရသာေတြ ထူးေနရသည္။ လီးတန္ႀကီးကို ဥမၼာ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီျဖင့္ လိုးေနရင္းက ခင္ဝင္းသည္ သူ၏ဖင္ႀကီးကို ေစာင္း၍ လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။  ထိုအခါတြင္ေတာ့ မာေၾကာလွေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီး ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ကန႔္လန႔္ေလး ျဖစ္သြားၿပီး ေစာက္ပတ္ထိပ္ဝမွ ေစာက္ေစ့ေထာင္ေထာင္ရဲရဲေလးကို ဖိကပ္လွ်က္ ျဖစ္သြားသည္။ေဆာင့္သည္။ ခင္ဝင္းက အားရပါးရပင္ ေဆာင့္၍ အဆက္မျပတ္ လိုးပစ္လိုက္သည္။  “ ဘြတ္…. ဖြတ္…. ႁပြတ္…. ဘြတ္…. “ “ အင့္…. အိုး…. ဟိုး…. အင္း…. ဟင္း…. ကြၽတ္…ကြၽတ္… ကြၽတ္…. “ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ဥမၼာ၏ လက္ေလးက ခင္ဝင္း၏ ရင္ဘတ္ကို လွမ္း၍ တြန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ခုႏွစ္ခ်က္ ရွစ္ခ်က္မွ် ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲတြင္ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ကန႔္လန႔္ေလးျဖတ္လွ်က္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ႀကိတ္ကာ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးသြင္းျခင္းကို ခံလိုက္ရေသာအခါ…. “ ႁပြတ္…. ဘြတ္…. ပလြတ္….. စြပ္…. ႁပြတ္……” “…. အေမ့…. အား….ဟား….. အား…. ပါး….ပါး….” ဥမၼာ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္က ခင္ဝင္း၏ ခါးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ကိုင္လိုက္ရင္း သူမ၏ ခါးေလးမွာ အေတာ္ပင္ ေကာ့တက္ကာ ဥမၼာ၏ ေခါင္းေလးကေတာ့ ဆံပင္ေလးမ်ား ဖြာလံက်ဲသြားသည္ထိ ခါရမ္းသြားေတာ့ေလသည္။

“…ေကာင္း….. ေကာင္း..လိုက္တာ… ဥမၼာ… ရယ္…” ခင္ဝင္းက မခ်ိမဆန႔္ အသံျဖင့္ ျမႇင္းျမႇင္းေလး ေျပာလိုက္ရင္း သူ၏ဖင္ႀကီးကို ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္ကာ ဖိကပ္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ဒလေဟာ ပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဥမၼာတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းတေလွ်ာက္ သားအိမ္ထဲထိပင္ ေႏြးကနဲ ပူကနဲ ခံစားလိုက္ရခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူမ၏ ျဖဴေဖြးသြယ္လ်ေသာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္က ခင္ဝင္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းပင္ ႀကဳံး၍ ဖက္ကာ တဟင္းဟင္းျဖင့္ တုန္တက္သြားပါေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ