ဖြည်းဖြည်း ပြဲသွားဦးမယ်

Unicode

(မင့်ဟာကြီး ငါ့အခေါင်းထဲမှာ ပြည့်နေတာပဲ)၏ အပိုင်းဆက်

လောဘွယ်ကြီး တဟားဟား အော်ရယ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည် ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ကျူးကျော်ကို သူ့ပစ္စတိုနဲ့ ချိန်ထားနေဆဲဘဲ ။

သိုးထိန်းသည် သူ့လူတွေနဲ့ လောဘွယ်တို့ ပိုင်နက် နယ်မြေထဲကို ထိုးဖေါက် ဝင်ရောက်သွားသည် ။

သိုးထိန်းနဲ့ အဖွဲ့သည် ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးနဲ့ ကျူးကျော်ကို အချိန်မှီ ကယ်တင်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးတာကြောင့် ကား

လမ်းပေါက်သလောက် ကားနဲ့သွားကြပြီး ကားလမ်းမရှိတော့တဲ့နေရာကစပြီး ခြေလျင် တောတိုးတောင်တက်လုပ်ကြသည် ။

သူတို့အားလုံးကျည်ကာဂျက်ကက်တွေဝတ်ထားကြသလို အကောင်းဆုံးသေနတ်အသစ်ချပ်ချွတ်တွေ..အသံထိန်းပြောင်းတွေ.. ခေတ်မှီစက်ကရိယာ ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဗုံးတွေ တပ်ဆင်ကိုင်ဆောင်ထားကြသည် ။

ပေါ့ပါးမြန်ဆန်တဲ့ သူ့အဖွဲ့ထဲက ရှေ့ပြေးနှစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်တို့ သူ့ဆီကို ပြန်ပြေးလာပြီး

“ ဗိုလ်သိုး …ရှေ့က တောင်ယာတဲထဲမှာလူရှိတယ်…ဒီကောင်တွေရဲ့ ကင်းအဖွဲ့ ဖြစ်နိုင်တယ် …” လို့ လာပြောကြလို့ သူ့လူအားလုံးကို အသံမမြည်ဖို့ ခြေသံလုံဖို့ သတိပေးရင်း တရွေ့ရွေ့နဲ့ ချဉ်းကပ်သွားကြပြီး မှန်ပြောင်းနဲ့ ယာတဲကို လှမ်းကြည့်သည် ။ တဲလေးထဲက ပြောက်ကြားဝတ်စုံနဲ့ လူတယောက် ထွက်လာတာ တွေ့ရသည်။

ပြောင်းရှည်မောင်းပြန်တလက်ကို လွယ်ပိုးထားတဲ့ ဒီငတိက သေးပေါက်ဖို့ ထွက်လာတယ် ဆိုတာကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ကျန်တဲ့အုပ်စုကို ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ချန်ထားခဲ့ပြီး ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်ကိုဘဲ ခေါ်ပြီး ယာတဲနားကိုချဉ်းကပ်သွားလိုက်သည်  ။ လောဘွယ်တို့ အကြောင်း..ကျူးကျော်နဲ့ နန်းမိုခမ်းတို့အကြောင်းတွေကို မေးနိုင်ဖို့ရန်သူကို အရှင်ဖမ်းချင်တဲ့အကြောင်း ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်တို့ကို စောစောက ကြိုတင် မှာကြားထားခဲ့သည် ။

သူတို့ သုံးယောက်စလုံး ပစ္စတိုလ်သေနတ်တွေမှာ အသံထိန်းပြောင်းပိုတွေ တပ်ဆင်ထားသည် ။

ယာတဲအနားကို တိုးကပ်ခဲ့ကြတဲ့အချိန် ယာတဲထဲက ရန်သူတယောက် ရုတ်တရက် ထွက်လာတာနဲ့ ပက်ပင်း တိုးသည် ။ ရန်သူသည် သူတို့ကို တွေ့တာနဲ့ ပုခုံးမှာ လွယ်ထားတဲ့ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို ဆွဲယူကာ ခုခံဖို့ လုပ်လို့ စိုင်းနောင်က ပြေးခုန်အုပ်လိုက်သည် ။ ပေါလုက စိုင်းနောင်ကို ကူဖို့ တိုးကပ်သွားသည် ။

 သိုးထိန်းကတော့ ယာတဲထဲကို ချောင်းလိုက်သည် ။ ယာတဲထဲမှာ ရန်သူတယောက် အရက်ထိုင်သောက်နေသည် ။ စောစောက သေးထွက်ပေါက်တဲ့ ပြောက်ကြား ယူနီဖေါင်းနဲ့ တယောက် ဖြစ်သည် ။ သူ့သေနတ်က နံရံမှာ ထောင်ထားပြီးသူထိုင်နေတဲ့နေရာနဲ့ နဲနဲ လှမ်းနေသည် ။ အရက်ပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက် တင်ထားတဲ့ စားပွဲလေးရဲ့ အပေါ်မှာတော့ ပစ္စတိုလ်သေနတ် တလက် ရှိနေသည် ။

သိုးထိန်း ယာတဲထဲကို ခုန်ဝင်လိုက်ပြီး အရက်သောက်နေတဲ့ ရန်သူကို သေနတ်နဲ့ ချိန်လိုက်သည် ။

“ ဟေ့ကောင်…ငြိမ်ငြိမ်နေ….လှုပ်ရင် ဖြုတ်ပစ်လိုက်မယ် …လက်မြှောက်ထား….”

ရန်သူက လက်မြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ကို ကြည့်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ တဲအပြင်က ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်တို့ တဲထဲ ပြေးဝင်လာကြသည် ။

“ မင်း လောဘွယ်ရဲ့ အဖွဲ့ကမဟုတ်လား….”

ရန်သူက ခေါင်းငြှိမ့်ပြသည် ။

“ လောဘွယ်တို့ ဘယ်မှာလဲ…ဖမ်းခေါ်ထားတဲ့ ကျူးကျော်နဲ့ ကောင်မလေး…..ဘယ်မှာလဲ…”

ရန်သူက ခေါင်းယမ်းပြလို့ ပေါလုက “ ခွေးမသား..” လို့ ဆဲရင်း သေနတ်ဒင်နဲ့ ခေါင်းကို ထုလိုက်သည် ။

“ ဟေ့ကောင် အချိန်မရှိဘူး …မင်းမဖြေရင် မင်းကို လျော့လိုက်မယ်…” လို့ စိုင်းနောင်က ပြောရင်း ခါးမှာ ချိတ် ထားတဲ့ ဘက်နက်ဓါးကို ဆွဲချွတ်

ထုတ်လိုက်သည် ။

သိုးထိန်းကလည်း သူ့သေနတ်ပြောင်းနဲ့ ရန်သူရဲ့ နဖူးကို ထောက်ဖိလိုက်ရင်း

“မင်းပြောရင်လိုက်ပြရင်မင်းကိုမသတ်ဖူး.ငါကတိပေးတယ်….မပြောမပြရင်တော့ သတ်မှာ…..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ရန်သူ ပေါက်သွားပြီ ။ သူ့ကို အမှန်တကယ် လျော့တော့မယ် ဆိုတာ ။ပေါလု ထုထားလို့လည်း ခေါင်းက သွေးတွေ တတောက်တောက်နဲ့

ယိုစီးကျလာနေသည် ။

“ ကျုပ်ကို မသတ်ပါနဲ့..လိုက်ပြမယ်….သူတို့ အရင်စခန်းဟောင်းမှာမရှိဘူး …ဒီအရှေ့ဖက် ငါးမိုင်ကျော်လောက်က လျှိုကြီးထဲမှာ ရှိနေတယ် …”

“ ကောင်းပြီ..မင်းလိုက်ပြ …မှန်ရင် မင်းကို မသတ်တဲ့အပြင် ဆုချမယ်…”

ပေါလုက အနောက်ဖက်က သူတို့လူစုတွေကို အချက်ပြပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ။

ရန်သူကောင် ကို ရှေ့ကနေထား လမ်းပြခိုင်းပြီး သူတို့ ခပ်သုတ်သုတ် သွားကြသည် ။ သိုးထိန်းလည်း ကျူးကျော်သည် အင်မတန် ထက်မြက် လျင်တဲ့ကောင် ဖြစ်ရက်နဲ့ လူငါးဆယ် ခေါ်သွားရက်နဲ့ ဘယ်လို ရန်သူ့လက်ထဲ ကျသွားသလဲ တွေးလို့ အဖြေမထွက်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ သမီး နန်းမိုခမ်းက ခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ဆိုတော့ စော်မွှန်လို့ ဖြစ်သွားတာ ဖြစ်နိုင်သည် ။

ဆွေး အဖေနဲ့ အမေ ကို ရန်ကုန်ကို သွားပြီး သီချင်းခွေ ထုတ်ချင်သည်လို့ ပြောတော့ ပထမပိုင်း အဖေက သဘောမတူဘူး ။ နောက်ပိုင်းမှာ အမေကလည်း အဖေ့ကို ဝိုင်းကူပြောပေးသလို စိုင်းသာဌေးရဲ့ မိဘတွေကလည်းအဖေ စိတ်ချအောင် ဝိုင်းပြောပေးကြလို့ အဖေက ဆွေးကို “ နင့်အမေကို ခေါ်သွား…” လို့ ပြောပြီး ခွင့်ပြုလိုက်သည် ။ ဆွေးတို့ ရန်ကုန်ကို သွားဖို့ ပထမဆုံး လေဆိပ်ရှိတဲ့ ဆွေးတို့နဲ့ အနီးဆုံး တောင်ပေါ်မြို့ကလေးကိုကားနဲ့ အရင်သွားကြရတယ် ။

 စိုင်းသာဌေးရဲ့ မိဘတွေ စီစဉ်တဲ့ ဂျစ်ကားလေးနဲ့ ။ ဆွေး နဲ့ အတူတူ သွားကြလို့ စိုင်းသာဌေးက တော်တော် ပျော်နေတာ သိသာတယ် ။ ဆွေးအမေက ဆွေးကို လူအလစ်မှာ စိုင်းသာဌေးကသမီးကို ကြိုက်နေတာ သေချာတယ် လို့ ပြောတယ် ။

ဆွေတို့ တောင်ပေါ်လမ်း အတိုင်း ဂျစ်ကားလေးနဲ့ ထွက်အလာ လမ်းအကွေ့တကွေ့မှာ ကားရှေ့မှာ သစ်ပင်ကြီး တပင် လဲနေတာ ဗြုံးကနဲ တွေ့လိုက်ရလို့ ကားမောင်းတဲ့ ကားဆရာလည်း ကား ဘရိတ်ကို ရုတ်တရက်အုပ်ပြီး ရပ်လိုက်ရတယ် ။ ဆွေးတို့လည်း မထင်မှတ်ဘဲ ကားဘရိတ် တအားအုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ ကားထဲမှာ ဖရိုဖရဲတွေ ဖြစ်ကုန်တယ် ။ အစွန်မှာ ထိုင်လိုက်လာတဲ့ စိုင်းသာဌေး ကားပေါ်က လွင့်စင်ကျသွားတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လဲနေတဲ့ သစ်ပင်နားကနေ လူတစု ထွက်လာတာကို ဆွေးတို့ တွေ့လိုက်ရတယ် ။လူဆိုးလူရမ်းကားတွေ ဆိုတာ ချက်ချင်း သိလိုက်ကြတယ် ။ များသောအားဖြင့်တော့ အစိမ်းပုတ်ပြောက်ကြားယူနီဖေါင်းတွေ ဝတ်ထားကြတယ် ။ မောင်းပြန်စစ်လက်နက်တွေ နဲ့ ဆွေးတို့ကို ချိန်ထားပြီး ကားပေါ်က ဆင်းခိုင်းတယ် ။ ဆွေးက လွင့်ကျသွားလို့ လူးလဲထနေတဲ့ စိုင်းသာဌေးကို ကူညီဖို့ ပြေးသွားတော့ လက်နက်ကိုင် လူရမ်းကား တယောက်က ဆွေးကို ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။

“ ဟိတ်..ဘယ်သွားမလို့လဲ…”

စိုင်းသာဌေးက မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်တဲ့အချိန် ဆွေးကို လူရမ်းကား တယောက်က လက်ကို ဆွဲကိုင်ထားတာ မြင်လိုက်တော့..“ေေ ေေေေေ.ဟေ့လူ…လွှတ်လိုက် ” လို့ အော်ပြောလိုက်တယ် ။ လူရမ်းကား နှစ်ယောက်က စိုင်းသာဌေးဆီကို လျေှက်သွားကြပြီး မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်နဲ့ နဖူးကို တေ့လိုက်ကြတယ် ။

“ ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကြဲသွားချင်သလား….ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နေနော်…လူမသတ်ချင်ဘူး….” လို့ တယောက်က ကြိမ်း

မောင်းလိုက်တာကို ဆွေး တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူတို့လူစုထဲက ခေါင်းဆောင်နဲ့ တူတဲ့ လူက လမ်းလျှောက်စကားပြောစက် အရှည်စားကြီးနဲ့ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် စကားတွေ ပြောနေတယ် ။ သူပြောနေတာ ရှမ်းဘာသာစကားနဲ့ ။

ဆွေး မသိမသာနဲ့ သူဘာပြောလဲ နားထောင်ကြည့်တယ် ။ သူက “ရှာခိုင်းတဲ့ ပစ္စည်း တွေ့ပြီ…ယူလာခဲ့ပေးမယ်” လို့ ပြောနေတာ။ ဒါကြောင့် ဆွေးတို့ကို ဒီလိုလုပ်ဖို့ ဒီကြိုတင် ကြံရွယ်ပြီး စောင့်နေကြတာဘဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်တယ် ။

ဟိုဖက်ကလည်း ဘာတွေ အမိန့်ပေးခိုင်းစေနေသလဲ မပြောတတ်ဘူး ..။ မသဲမကွဲ ဝူးဝူးဝါးဝါး အသံတွေ ကြားနေရတယ် ။

“ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့ ..ကောင်းပြီ….ကောင်းပြီ..” လို့ ပြန်ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့လူတွေကို ဆွေး အမေနဲ့ စိုင်းသာဌေးရဲ့ မိဘတွေကို ကားပေါ် ပြန်တက်ခိုင်းဖို့ ပြောတော့တာဘဲ ။

ဆွေးနဲ့ စိုင်းသာဌေးတို့ကိုတော့ လက်ကို ကြိုးတွေနဲ့ တုပ်တယ် ။ စိုင်းသာဌေးရဲ့ မိဘတွေက တောင်းပန် ငိုယို

ကြတယ် ။ သူတို့ အချိန်မဆိုင်းနေဘဲ ဆွေးနဲ့ စိုင်းသာဌေးကို တောထဲကို ဆွဲခေါ်သွားကြတယ် ။

သူတို့ ဘယ်သူတွေလဲ ။ ဆွေး သူတို့ဟာ သိုးထိန်းတို့ ကျူးကျော်တို့နဲ့ အဖွဲ့ တဖွဲ့ထဲလား သိချင်တယ် ။

မမေးရဲဘူး ။ သူတို့က စောစောက ကားမောင်းတဲ့လူကို သေနတ်ဒင်နဲ့ ထုလိုက် ပါးရိုက်လိုက်နဲ့ နှိပ်စက်နေတာ

တွေ့လိုက်ရတယ် ။

သိုးထိန်းတို့ ကျူးကျော်တို့ အဖွဲ့က လူတွေဆို တော်တော်များများက ဆွေးအဖေကို သိကြတယ် ။ ဆွေးအဖေက သူတို့အဖွဲ့ကြီးကနေ အငြိမ်းစား ယူခဲ့တဲ့ လူကြီးတယောက်မို့ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံကြတယ် ။ ဒီလို လုပ်ဖို့ နေနေသာသာ လေသံတောင် မမာရဲဘူး ။

လေယာဉ်စီးပြီး ရန်ကုန်ကို သွားမှာမို့ ဆွေးလည်း ဖိနပ်အလှလေးနဲ့ မို့ တောလမ်း မညီမညာကို လျှောက်ရတော့ တော်တော်လေး အခက်အခဲ ရှိတယ် ။ ခြေထောက်တွေလည်း နာလာတယ် ။ လူရမ်းကားတွေက ဆွေးကိုယ်လုံးကိုလည်း တပ်မက် အာသာပြင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ကြသလို ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေ

မကြားဝန့်မနာသာ စကားတွေလည်း သူတို့ အချင်းချင်း ပြောကြတော့ စိုင်းသာဌေးက မခံနိုင်လို့ မပြောကြဖို့

ပြောတော့ သူတို့ စိုင်းသာဌေးကို ရက်ရက်စက်စက် ကန်ကျောက် ထိုးကြိတ်ကြတယ် ။

လက်နောက်ပြန် ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ စိုင်းသာဌေး မြေကြီးပေါ်ကနေ ပြန်မထနိုင်ဘဲ လဲခွေသွားရတော့ ဆွေးလည်းသူ့ကို မထူဖို့ သူ့ဆီကို ကြိုးတုပ်ရက်နဲ့ တိုးကပ်သွားတဲ့အခါ လူရမ်းကား တယောက်က ဆွေးကို ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။ မလိုအပ်ဘဲ ဆွေးရဲ့ ဖင်ကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ် ။

“ အိုး….ဘာလုပ်တာလဲ..ကောင်စုတ်..”

သူတို့ရဲ့ ခေါင်းဆောင် လုပ်တဲ့လူက “ ဟေ့ကောင်…စိုင်းဖုန်းထူး….ဒါ ဗိုလ်မှူးလောဘွယ်ရဲ့ ပစ္စည်းလေး…သွားမထိနဲ့..မင်းကို လျော့ပစ်လိုက်လိမ့်မယ်….” လို့ လှမ်းအော်လိုက်တာ ကြားလိုက်ရတော့ ဒါ လောဘွယ်ကြီးရဲ့လူတွေ ဆိုတာ ဆွေး သဘောပေါက်လိုက်ရတယ် ။

တတောင်ဆင်း တတောင်တက်နဲ့ လောဘွယ်ကြီးတို့ရဲ့ စခန်းကို ဆွေးနဲ့ သာဌေး ရောက်သွားတယ် ။

သူ့စခန်းဆိုတာ ကြီးကြီးမားမားတော့ မဟုတ်ဘူး ။ တဲစုတ်လေး သုံးလေးလုံးပါဘဲ ။ ဆွေးတို့ ရောက်သွားတဲ့အချိန် လောဘွယ် ထွက်လာတယ် ။ သူ့မျက်နှာကြီးက ပြီတီတီ… ရွံစရာကြီး ။

“ ဟားဟား….အချောလေး ရောက်လာပြီလား ….     ခိခိခိ…မင်း ဘယ်ပြေးမလဲ မိချိုသဲ….ချိုသဲ…ချိုသဲ……..ချိုသဲ…..”

တချိန်က နံမည်ကြီး ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီးတယောက်ရဲ့ ညုတုတု အိုက်တင်မျိုး လုပ်ပြနေသေးတယ် ။

ဆွေးကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်ပြီး အသဲယားသလို ပုံစံတွေ လုပ်ပြနေရာကနေ သာဌေး အနားကို တိုးကပ်သွားတော့ သူ့မျက်နှာကြီး မဲ့ရွဲ့သွားတယ် ။

“ ခွေးမသား..မင်းက အချောလေးနား ကပ်ပြီး အနံ့ရှူတာလား….သူတောင်းစား…” လို့ အော်လိုက်ပြီး သာဌေးရဲ့ဘိုက်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်ကြီးတွေနဲ့ ဆင့်ဆင့် ထိုးတော့တာဘဲ ။

“ အိုး….မလုပ်ပါနဲ့…မနှိပ်စက်ပါနဲ့…..”

ဆွေးအော်လိုက်မိတယ် ။

လောဘွယ် ဆွေးဖက်ကို လှည့်ပြီး….“ နင် ဝင်မပါနဲ့..ဒီကောင့်ကို နောင်ကျဉ်အောင် ဆုံးမနေတာ..နောက်ကို မတန်တရာ မကိုင်ချင်ဖို့ ပုံစံပေးနေတာ….ထွတ်…..လူက ခွေးပစ်တဲ့ဒုတ်..မှန်းတာက ပင်မြင့်က သဇင်ပန်းလေး….ဒီမယ်..အချောလေး..ငါ့ဆီမှာ ဘယ်သူတွေ ရောက်နေသလဲ သိရင် မင်းလေး အံ့သြသွားမယ် ..လာ လိုက်ခဲ့..ပြမယ်…” လို့ ပြောပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးပြီး တုပ်ထားတဲ့ ကြိုးကနေ ဆွဲခေါ်သွားတယ် ။လောဘွယ်ကြီးရဲ့ ဟောင်ပွာဟောင်ပွာအသံကြီးကြောင့် ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် တဲအပြင်ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အ

ချိန် သူ့အလစ်အငိုက်ကို ချောင်းမြောင်း စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ ကျူးကျော်က ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ဆီကို တရှိန်ထိုးပြေးပြီး ခုန်အုပ်လိုက်သည် ။

“ ဟေး….”

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က မထင်မမှတ်ဘဲ ကျူးကျော် ခုန်အုပ်လာလို့ သေနတ်နဲ့ ပစ်ဖို့ ကြံစည်ပေမယ့် ကျူးကျော် ပုတ်ထုတ်လိုက်လို့ သူ့သေနတ် လက်ထဲက လွတ်ကျသွားရပြီး လူလည်း ပက်လက်လန် လဲကျသွားရသည် ။

ကျူးကျော်ရဲ့ လက်သီးတွေက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ မျက်နှာကို အဆက်မပြတ် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိုးနှက်သည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားကိုလည်း ဒူးနဲ့ ဆက်တိုက် သုံးလေးချက် ပစ်တိုက်သည် ။  ပြီးတော့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်ကို လှမ်း ကောက်ယူဖို့ ကြိုးစားသည် ။

“ အမ်..အမ်…..မထိနဲ့..မကိုင်နဲ့..သေနတ်ကို မထိလိုက်နဲ့….”

လောဘွယ်ကြီးက ကျူးကျော်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားရင်း ပြောလိုက်တာ..။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်မှာတော့ အသံပင် မထွက်နိုင် ။

“ ဟင်…ကျူးကျော်…..”

ဆွေး ကျူးကျော်ကို တွေ့သွားသည် ။

“ ဆွေး…..”

လောဘွယ်က ဆွေးနဲ့ ကျူးကျော်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေသည် ။

“ ဟားဟားဟားဟား……..တယောက်ကို တယောက် တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့သြနေကြသလား….အေးလေ….အခုတော့ မင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ငါ့အကျဉ်းသားတွေ ဖြစ်နေကြပြီ …ငါလုပ်သလို ခံရမယ့်လူတွေ …ဟားဟားဟား….”

လောဘွယ်ရဲ့ နောက်လိုက် တပည့်တချို့ ပြေးလာကြပြီး ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို ပွေ့ထူကြပေမယ့် ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်သည် ကျူးကျော် ထိုးကြိတ်ပြီး ပေါင်ကြားကို ဒူးနဲ့ တိုက်ထားလို့ သတိလစ်နေသည် ။

ဆွေးသည် တဲထောင့်တနေရာမှာ မိမွေးတိုင်းကိုယ်နဲ့ ကျောခိုင်းပြီး ငိုကြွေးနေတဲ့ နန်းမိုခမ်းကို တွေ့သွားသည်။

“ ဟင်….ဟိုတယောက်က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ….ဒီမှာ လောဘွယ်….မိန်းကလေးတယောက်ကို ဒီလို လုပ်တာ ဘယ်….”

“ ဖျန်း…”

ဆွေးရဲ့ စကား မဆုံးလိုက် ။ လောဘွယ်က လက်ပြန်ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။ ဆွေး အနောက်ကို ယိမ်းယိုင်

သွားသည် ။ ပါးကလေး နီရဲတွတ်သွားသည် ။

ကျူးကျော်က “ လောဘွယ်..မင်း ဆွေးကို မထိနဲ့…” လို့ ပြောရင်း လောဘွယ်ဆီကို တိုးလာလို့ လောဘွယ်ရော သူ့တပည့်တွေကရော သေနတ်တွေနဲ့ ကျူးကျော်ကို ချိန်ကာ ဟန့်တားလိုက်ကြသည် ။

“ ကောင်မလေး…နင့်စောက်ပေါက်ကို ပိတ်ထား…..ငါ့နေရာမှာ ငါ လုပ်ချင်သလို လုပ်မယ် …နင် စောက်စကား မရှည်နဲ့…နင့်ကိုပါ အဲလို မကြာခင် ချွတ်ထားမှာ……ဟားဟား……”

လောဘွယ်ရဲ့ တပည့်တွေက စိုင်းသာဌေးကိုလည်း တဲထဲကို ဆွဲခေါ်လာကြသည် ။

လောဘွယ်က သူ့တပည့်တွေကို ကျူးကျော်ရဲ့ လက်တွေရော ခြေထောက်တွေကိုပါ ဝိုင်း ချုပ်ကိုင်ထားခိုင်းလိုက်သလို နန်းမိုခမ်းကိုလည်း ဆွဲခေါ်လာစေသည် ။ နန်းမိုခမ်းသည် လောဘွယ်ရဲ့ တပည့်တွေ အတင်းဆွဲကိုင်ဖမ်းချုပ်လို့ သူမရဲ့ နို့ဖြူဖြူကော့ကော့လုံးလုံးကြီးတွေကိုရော ပေါင်ကြားက တြိဂံပုံ မို့ဖေါင်းဖေါင်း အကွဲကြောင်းကြီးကိုရော မကာကွယ်နိုင်တော့ဘဲ လောဘွယ်..ဆွေးနဲ့ ကျူးကျော်တို့ အနားကို အော်ဟစ် ငိုယိုရင်း ပါလာရသည် ။

လောဘွယ်က “ ကျူးကျော်ရဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်စမ်း…” လို့ အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့အခါ သူ့တပည့်တွေကကျူးကျော် ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တခုတည်းသော ဘောက်ဆာဘောင်းဘီတိုလေးကို အတင်းအဓမ္မ ဆွဲချွတ်ပစ်ကြသည်။

ကျူးကျော်က ရုန်းကန်တွန်းထိုးတွေ လုပ်ပေမယ့် အများနဲ့ တယောက် ဝိုင်း ချုပ်ထားတာကြောင့် လောဘွယ်ရဲ့တပည့်တွေ ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်တဲ့အခါ ကျူးကျော်ရဲ့ ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်ထွက်သွားသည် ။

ဆွေးက “ မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ လောဘွယ် နင်ဟာ လူမဆန်တဲ့ ခွေး လုပ်ရပ်တွေ လုပ်နေပါလား….” လို့ အော်လိုက်သည် ။ ကျူးကျော်ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းက ယောကျ်ားတန်ဆာ လက်နက်ကိုလည်း ဆွေး မြင်လိုက်ရသည်။

ငယ်ငယ်ထဲက တတွဲတွဲ ပေါင်းလာတဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ လိင်တန်ကို အခု လူကြီးတွေ ဖြစ်လာမှ ပထမဆုံး တွေ့ဘူးလိုက်ရတာ ။ ဆွေး ချက်ချင်းဘဲ မျက်လုံး လွှဲဖယ်လိုက်သည် ။

လောဘွယ်က ဆွေးကို ရိုက်နှက်ဖို့ ဆွေးဆီကို လျှောက်သွားတဲ့အချိန် ကျူးကျော်က “ ဟေ့ကောင် လောဘွယ် လုပ်ချင်ရင် ငါ့ကို လာလုပ်..ဆွေးကို မထိနဲ့..” လို့ လှမ်းအော်သည် ။

လောဘွယ်က ကျူးကျော်ဖက်ကို ပြန်လှည့်သွားပြီး “ မင်းကို မလုပ်မှာတော့ မပူနဲ့..ရက်ရက်စက်စက်ကို လုပ်အုံးမှာ..မင်း ငါ့ကို လုပ်ထားတာတွေ များတယ်ကွာ..ငါ့ သမီးတယောက်ကို မင်း လုပ်ခဲ့သလို အခု မင်းကို ပြန်လုပ်တာ….ကိုယ်ချင်းစာတတ်အောင်…ဝဋ် ဆိုတာ မသေခင် ပြန်လည်တယ်ကွ……ကဲ..မင်း နန်းမိုခမ်းကို ငါတို့ရှေ့မှာ လိုးစမ်းကွာ….ဘန်ကောက်က လိုးပြတဲ့ ရှိုးတွေ လိုပေါ့….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့တပည့်တွေဖက်ကို လှည့်ပြီး“ ကောင်မကို သူနဲ့ ပူးလိုက်..ပူးလိုက်…” လို့ ခိုင်းစေလိုက်သည် ။

လောဘွယ်ရဲ့ တပည့်တွေက နန်းမိုခမ်းကို ကျူးကျော်နဲ့ကပ်ရက်သား ဖြစ်အောင် တွန်းပို့ကြသည် ။ ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်နေကြတဲ့ ကျူးကျော်နဲ့ နန်းမိုခမ်းတို့ ကိုယ်ချင်း ထိတွေ့ ပူးကပ်နေပြီ ။ နန်းမိုခမ်းရဲ့ ချောမွတ်တဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေက ကျူးကျော်ရဲ့ပေါင်တွေနဲ့ ထိကပ် ပူးကပ်နေသလို ကျူးကျော်ရဲ့ လိင်တန်က နန်းမိုခမ်းရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်နဲ့ ထိတွေ့မိနေသည် ။

“ ကျူးကျော်..ကောင်မ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်စမ်း…”

ကျူးကျော်က “ မင်းလုပ်ခိုင်းတိုင်း လုပ်ရမှာလား….” လို့ ပြန်အော်ပြီး နန်းမိုခမ်းရဲ့ နို့ကြီးတွေကို မကိုင်လို့ လောဘွယ် ဒေါသထွက်သွားသည် ။ ကျူးကျော်ဆီကို တိုးကပ်သွားပြီး ကျူးကျော်ရဲ့ ပါးကို တဖြောင်းဖြောင်း ရိုက်သည် ။

“ ခိုင်းရင် လုပ်ကွာ….ငါ စိတ်ထွက်လာရင် မင်းနာမယ်..မင်းကို တခါထဲ သတ်ပစ်လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး …လက်ချောင်းတွေကို တချောင်းချင်းဖြတ်မှာ….မင်းကို ဝေဒနာခံစားခိုင်းမှာ…ကဲ..လုပ်..နို့တွေကို ကိုင်နယ်…စို့..စောက်ပတ်ကိုနှိုက်….”

“ မလုပ်ဘူး….သတ်လိုက်ကွာ…မလုပ်ဘူး ….”

နန်းမိုခမ်းမှာတော့ ယောကျ်ားတွေ အများကြီးရှေ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ ရှိနေရုံတင်မကဘဲ ကျူးကျော်နဲ့ပါ လိင်ဆက်ဆံရမယ်လို့ လောဘွယ်က အတင်း အဓမ္မ လုပ်နေလို့ အတင်း ငြင်းဆန် ငိုယိုနေသည် ။

လောဘွယ်လည်း နန်းမိုခမ်းနဲ့ ကျူးကျော် ရင်ချင်းအပ်ရက်သား ကြိုးနဲ့ တုပ်နှောင်ထားတာတွေကို ဓါတ်ပုံရိုက်ယူသည် ။ “ ကျောက်ကျားကို ပို့ဖို့ကွ….” လို့ အားရကျေနပ်တဲ့ အသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် ဆွေးက နန်းမိုခမ်းကို ဒီလို မလုပ်ဖို့ အဝတ်အစားပြန်ဝတ်ခိုင်းဖို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ဆွေးဖက်ကို လှည့်လာသည် ။

“ နင့်ကို ပါးစပ် ပိတ်ထားဖို့ ငါ ပြောထားတာ နင် နားမထောင်ဘူး..ဟုတ်လား…နင့်ပါးစပ်ကို ဘာနဲ့ ဆို့ထားရမလဲ….”

လောဘွယ်ရဲ့ ကောက်ကျစ်တဲ့ မျက်လုံးစွေစွေမှေးမှေးတွေက ဆွေးရဲ့ ဘေးမှာ နောက်ပြန်ကြိုး တုပ်ရက်နဲ့ ရပ်နေတဲ့ စိုင်းသာဌေးဆီကို ရောက်ရှိသွားကြသည် ။

“ ဟာ..ဟိုကောင်..လီးကြီး တောင်နေပါလား…ဟားဟား….ဒီကောင်..ခွေးသား…အထိုးအကြိတ်ခံရပြီးကြိုးအတုပ်ခံနေရတာတောင် ကျောက်ကျားသမီးကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတယ်….”

လောဘွယ်ရဲ့ အပြောကြောင့် ဆွေးလည်း သူဘေး ကပ်ရက်မှာ ရှိတဲ့ စိုင်းသာဌေး ဖက်ကို ကြည့်လိုက်သည် ။

စိုင်းသာဌေးရဲ့ ဘောင်းဘီရှေ့ဖက်မှာ ရှေ့ကို ငေါထွက်နေတာကြီးကို ဆွေး တွေ့လိုက်ရသည် ။

နန်းမိုခမ်းရဲ့ အချိုးကျ တောင့်တင်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ရင်သားစိုင်တွေနဲ့ အမွှေးရိပ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား တွေ့နေရတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်း နီညိုညိုကြီးကို ကြည့်ပြီး သဘာဝအလျောက် စိတ်တွေ နိုးကြားထကြွလာပုံရသည် ။

စိုင်းသာဌေးလည်း လောဘွယ် ပြောလိုက်လို့ ဆွေးက သူ့လီးတောင်နေတာကို တွေ့သွားလို့ မျက်နှာ နီမြန်းပြီး

ရှက်သွားပေမယ့် လက်နောက်ပြန် ကြိုးတုပ်ခံထားရတာကြောင့် ဘာမှ ဖုံးကွယ်လို့မရ ဖြစ်နေသည် ။ လောဘွယ်က စိုင်းသာဌေးရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချဖွင့်လိုက်ပြီး အထဲက တောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကို အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ နီရဲတွတ်နေတဲ့ ဒစ်လုံးကြီးနဲ့ နီညိုညို လိင်ချောင်းကြီးကို ဆွေး အနီးကပ် တွေ့နေရသည် ။

လောဘွယ်က သူ့တပည့်တွေကို စိုင်းသာဌေးကို အတင်းချုပ်ပြီး နန်းမိုခမ်းရဲ့ နောက်ကျောဖက်ကို ပူးကပ်ရပ်ခိုင်းဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်သည် ။ နန်းမိုခမ်းသည် ကိုယ် အရှေ့ဖက်မှာ ကျူးကျော်..အနောက်ဖက်မှာ စိုင်းသာဌေး ပူးကပ် ရောက်နေပြီး သူတို့ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းတွေလည်း သူမကို ထိကပ်မိနေတာကြောင့် အရမ်းဘဲ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။ စိုင်းသာဌေးရဲ့ လိင်ချောင်းက ပိုဆိုးသည် ။ မာကျော ကြီးထွားနေပြီး နန်းမိုခမ်းရဲ့ ကော့တင်းတဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ကြားထဲကို တည့်တည့်ကြီး ဖိကပ် ထောက်မိနေလို့ ..။

ဆွေးမှာ အရှေ့တည့်တည့်မှာ နန်းမိုခမ်း ..ကျူးကျော်နဲ့ စိုင်းသာဌေးတို့ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေကို နီးနီးကပ်ကပ်ကြီး တွေ့မြင်နေရတာ အပြာဇာတ်ကားတခုကို ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေရသည် ။ ကျူးကျော်နဲ့ စိုင်း

သာဌေးတို့ရဲ့ လိင်တန်တွေကိုလည်း အနီးကပ် မြင်နေရသည် ။ ကျူးကျော်ရဲ့ လိင်တန်က မတောင်ဘဲ ပုံမှန် အနေအထားအတိုင်း ရှိနေပေမယ့် စိုင်းသာဌေးရဲ့ လိင်တန်ကတော့ မတ်ထောင်နေတဲ့အပြင် ထိပ်ပေါက်ကလေးကနေလည်း အရည်ကြည်လေးတွေ ယိုစီးကျလျက် ရှိတာကို ပြတ်သားစွာနဲ့ မြင်နေရသည် ။

လောဘွယ်ကြီး အသားကုန် မိုက်ရိုင်းနေပြီ ။

သူ့အပေါ် နှစ်ပေါင်းများစွာ အနိုင်ကျင့်ခဲ့တဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား အပေါ် လက်စားချေ ချင်တဲ့ စိတ်တွေက သူ့ကို ဖုံးလွှမ်းနေသည် ။ သူ ခံစားခဲ့ရသလိုဘဲ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ပြန်ခံစားစေချင်သည် ။

နန်းမိုခမ်းရဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လောဘွယ် လက်နဲ့ ဖမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

“ ဟာ….ဟာ…အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပါလား…ဟ..ဟတ်ဟား….ကောင်မ စိတ်တွေ လာနေပါလား…လီး နှစ်ချောင်း ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် ရှေ့နဲ့နောက် ထောက်မိထားတော့ တခါထဲ ကောင်မ ထန်လာနေပြီကွ….အိုး..ဒါဘဲကွ..ဖိုနဲ့မ ထိတွေ့မိရင် မရဘူး..သဘာဝစိတ်တွေက ထကြွလာရတာဘဲ…..”

နန်းမိုခမ်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ထောက်မိထားတဲ့ စိုင်းသာဌေးရဲ့ လိင်ချောင်းကို လောဘွယ် စစ်ကြည့်ပြန်တော့ထိပ်ပေါက်ကနေ အရည်တွေ စိမ့်စီးကျနေတာကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည် ။

“ ဒီငတိလည်း ထန်နေပြီ ….     ဒီလောက် ဒုက္ခရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာတောင် လီးက မတ်ထောင်နေတယ်…ဟားဟား ကဲ ကျူးကျော်ရဲ့ လီးကို ကြည့်ရအောင်….”

လောဘွယ် အံ့သြသွားသည် ။ ကျူးကျော်ရဲ့ လိင်တန်က ပုံမှန်ဘဲ ။ တောင်မတ်မနေဘူး ။

“ ဟေ့ကောင် ခွေးသား..မင်း ပန်းသေနေလား….”

ဆွေးမှာ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို မမြင်ချင်လည်း မြင်နေရ မကြားချင်လည်း ကြားနေရသည် ။

လောဘွယ်က “ ဒါဆို ဒီလီးတောင်တဲ့ ငတိနဲ့ဘဲ ကျောက်ကျားသမီးကို လိုးခိုင်းမယ်….ဟေ့ကောင်တွေ ..ကျူးကျော်ကို သပ်သပ် ခွဲထုတ်လိုက်ကြစမ်း….” လို့ အော်လိုက်တော့ သူ့တပည့်ကောင်တွေက ကျူးကျော်ကို ခွဲထုတ်လိုက်ကြသည် ။

ဒီအချိန်မှာ သတိပြန်ရလာတဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ပြန်ရောက်လာသည် ။ သူတယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူး ။ သူ့

တပည့်တွေပါ ပါလာသည် ။ သူ့တပည့်တွေက စိုင်းသာဌေးနဲ့ နန်းမိုခမ်းတို့ ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ပူးကပ်တုပ်

ထားတာတွေကို သဘောကျပြီး တဟီးဟီးနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ..“ ဟေ့ကောင်တွေ..မင်းတို့ကို ငါ ဒီကို ခေါ်လာတာ ဖင်တုံးလုံး ကြည့်ဖို့ မဟုတ်ဘူး…ကျူးကျော်ကို အရေခွံခွာဖို့..ဆော်ဖို့ ဖြဲဖို့….” လို့ ဟောက်လိုက်မှ မျက်နှာပိုး သတ်လိုက်ကြသည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်သည် ကျူးကျော် သူ့ပေါင်ကြားကို ဒူးနဲ့ အတိုက်ခံထားရလို့ ဂွေးတက်ပြီး တော်တော်နဲ့ သတိမလည်ဘူး ။ သတိပြန်ရရချင်း ကျူးကျော်ကို ပြန်ဆော်ဖို့ ပြန်ရောက်လာတာ ။ သူကိုယ်တိုင်က ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဖြစ်နေပြီး ဂွေးအောင့်နေဆဲဖြစ်လို့ တပည့်တွေကို ဆော်ခိုင်းဖို့ ခေါ်လာတာ ။

လောဘွယ်လည်း ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ လက်ထဲကို ကျူးကျော်ကို အပ်လိုက်သည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် တပည့်တွေလည်း ဒီနယ်မြေမှာ ထောင်လွန်းတဲ့ ကျူးကျော်ကို ရက်စက်စွာ လက်တုံ့ပြန်ရတာမို့အညှိုးကြီးကြီးနဲ့ ထိုးကြကန်ကြ ထုကြထောင်းကြလေသည် ။

အထိုးအကြိတ်တွေ လုပ်နေကြလို့ လောဘွယ်ရဲ့ အညှီအဟောက် ဇာတ်လမ်းက ရပ်တန့်သွားရသည် ။

လောဘွယ်လည်း ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် အကူအညီနဲ့ ကျူးကျော်နဲ့ နန်းမိုခမ်းကို ဖမ်းခေါ်လာခဲ့နိုင်တာ ဖြစ်လို့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို အလိုလိုက်ရတဲ့သဘော ရှိသည် ။

စိုင်းသာဌေးနဲ့ နန်းမိုခမ်းတို့ကို လိုးခိုင်းမယ့် အစီအစဉ်ကို ရွှေ့ဆိုင်းလိုက်သည် ။

“ သူတို့ကို ဟိုဖက်တဲလေးမှာ လှောင်ထားလိုက်..သေသေချာချာ စောင့်ကြည့်ထား..ထွက်ပြေးတာတို့ လွတ်ပြေးတာတို့ဆို မင်းတို့ကို ငါ သတ်မယ်…”

ဆွေးကို ဒရွတ်တိုက်ဆွဲကာ သူနေနေတဲ့ ယာယီတဲ ဆီကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။“ နင် တော်တော် ယုတ်မာတဲ့ကောင်..ဒီလောက် အဖြစ်ဆိုးနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရတာတောင် နင် တဏှာစိတ် များနေတာ အံ့သြစရာဘဲ…”

တဲလေးထဲက ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် ကျောချင်းကပ် ကြိုးတုပ်ခံနေရတဲ့အချိန် နန်းမိုခမ်းက စိုင်းသာဌေးကို မကျေမနပ်ပြောလိုက်သည် ။ စိုင်းသာဌေးလည်း ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘူး ။ နန်းမိုခမ်းကို အဝတ် ပြန်ဝတ်ခွင့်ပေးလို့ တော်ပါသေးသည် ။ ဒါပေမယ့် နန်းမိုခမ်းသည် ဒီအဖြစ်ဆိုးနဲ့  ကြုံလိုက်ရတာကြောင့် တော်တော် ကို စိတ်ထိခိုက် ကြေကွဲနေသည် ။ ရှက်နေသည် ။

စိုင်းသာဌေးလည်း စောစောက နန်းမိုခမ်းရဲ့ တင်းတောင့်တဲ့ ဖင်တုန်းအိအိကြီးတွေ အလည်တည့်တည့်ကို သူ့

လိင်တန်နဲ့ ဖိထောက်ထားခဲ့ရတဲ့ အရသာကို ပြန်စဉ်းစားမိတော့ ပေါင်ကြားက ဒုတ်က ပြန်မာထောင်လာသည် ။

သူ သဘောကျ ချစ်နေတဲ့ ဆွေးအရှေ့မှာ ခုလို ဖြစ်သွားတာတော့ ဆိုးသည် ။

ဆွေးသည် လောဘွယ် ဆွဲခေါ်တာကို ရုန်းကန် ငြင်းဆန်ပေမယ့် အင်အားခြင်း မမျှလို့ လောဘွယ်ရဲ့ တဲထဲကို

ပါသွားသည် ။  လောဘွယ် မကြာခင် လိုးတော့မယ် ဆိုတာ ဆွေးသိသည် ။ ဒီကောင်ကြီးရဲ့ အလိုးကို မခံရအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး သူမကိုယ် သူမ ကာကွယ်မည် လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည် .။

  ဆွေးက ရုန်းကန်နေလို့ ဆွေးရဲ့ ရင်လှလှတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။ တင်ပါးတွေရောဘဲ ။ လောဘွယ်က ဒါတွေကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထလာသည်။ လောဘွယ်ရဲ့ ဘောင်းဘီရှေ့ ပေါင်ကြားက ငေါငေါကြီး ဖုထွက်နေတာကို ဆွေးတွေ့နေရသည် ။

သူနဲ့ ဆွေးကို ငေးမောကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိ လုပ်နေကြတဲ့ တပည့်တွေကို လောဘွယ်က “ ဟေ့ကောင်တွေ…အားနေရင် ကြက်ဥသွားပြုတ်စမ်း….ငါ့အတွက်..” လို့ လှမ်းအော်သည် ။

ဆွေးကို တဲအတွင်းဖက်ကို တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး လောဘွယ်က တဲ တံခါးကို စေ့ပိတ်လိုက်သည် ။

“ ကောင်မလေး….နင် ငါ့မယားဘဲ လုပ်လိုက်ပါတော့ဟာ…..နင့်ကို ငါ ကောင်းကောင်းထားမှာပါ….”

လောဘွယ်က ဆွေးရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အာသာရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ စိုက်ကြည့်နေရင်း ပြောလိုက်သည် ။ တောက်..စောက်ရမ်းလှတဲ့ ကောင်မ…ဟီး….ငါတော့ ပွတာဘဲ….လို့ သူ့စိတ်ထဲက ပြောမိနေသည် ။

ပါးစပ်ကတော့ ဆွေးကို“ နင် ငါ့အလိုကို လိုက်လိုက်ပါ…..နင်ဖြစ်ချင်တာတွေ အားလုံးကို ငါ လုပ်ပေးမယ်

 …တဖက်ကမ်းမှာ အိမ်ဆောက်ပေးရမလား…နင့်အဖေကို ရွှေချောင်း ဘယ်နှစ်ချောင်းပေးပြီး တင်တောင်းရမလဲ…ပြော…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ထွီ….နင့်လို အစုတ်ပလုပ်ကောင်ကို ငါက ဘယ်တော့မှ အလိုလိုက်မယ် မထင်နဲ့ လောဘွယ်…ငါ့ကို သတ်ချင်သတ်လိုက်…….နင့်မယားတော့ ငါမလုပ်ဘူး….”

လောဘွယ်သည် တခြား ယောကျ်ားတယောက်သာ သူ့ကို နစ်နာအောင် ခုလို ပြောခဲ့ရင် ဒီကောင်ကို အပီအပြင်နှိပ်စက်မှာ ဖြစ်သည် ။ ချောလှတောင့်တင်းတဲ့ ဆွေးလို ကောင်မလေးက ပြောတာဆိုတော့ တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း စိတ်ဆိုးဟန် မပြဘူး ။

“ နင် ငါ့မယား မလုပ်ချင်ပေမယ့် ငါကတော့ နင့်ကို ငါ့မယား အဖြစ် သတ်မှတ်ပြီးနေပြီ..ကောင်မလေး…နင့်ကို ငါ လိုးတော့မှာ….လိုးတယ် ဆိုတာ သိလား…..ငါ့လီးနဲ့ နင့်စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမှာ…..ခိခိခိ ….     ”

လောဘွယ်ရဲ့ ကျဉ်းတဲ့ မျက်လုံးတွေ ရယ်မောလိုက်လို့ ပိတ်သွားသည်လို့ ဆွေး ထင်မိသည် ။ ရိုင်းစိုင်း ပက်စက် တဲ့ စကားလုံးတွေကြောင့် ဆွေးသည် ထောင်းကနဲ ဒေါပွသွားရပြီး….“ နင် လုပ်တိုင်း ခံမှာမို့လား စောက်ရူးကြီး ” လို့ ပြန်အော်လိုက်သည် ။

လောဘွယ်က သူ့ဘောင်းဘီပွကြီးကို ဆွဲစု ချည်နှောင်ထားတဲ့ စစ်ခါးပတ်ကြီးကို ဖြုတ်ချွတ်လိုက်သည် ။

“ ငါ အတင်း တက်လိုးလာတာ မိန်းမတွေ တော်တော့်ကို များခဲ့ပြီ …အလိုမတူလည်း ငါလိုးချင် လိုးမှာဘဲ..ငါ

တို့ တောထဲမှာ ဥပဒေ ဆိုတာ ငါတို့ သေနတ်ပြောင်းဝမှာဘဲ ရှိတယ် …လက်ထဲမှာ သေနတ်ရှိပြီး နောက်လိုက်

နောက်ပါ ရှိလို့ကတော့ တိုင်းပြည်ကြီး တခုလုံးကိုတောင် နှစ်ပေါင်း တော်တော်ကြာ သိမ်းထားလို့ ရတယ်ကွ….” သူ့စစ်ဘောင်းဘီ အစိမ်းပုတ်ကြီးကို ချွတ်ချသည် ။

အိုး …။

ဆွေး အရမ်း တုန်လှုပ်သွားသည် ။ ကြောက်သွားသည် ။

အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံမဝတ်ထားတဲ့ လောဘွယ်ရဲ့ ကိုယ် အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားတာကို မြင်လိုရလို့ပါ။

ပေါင်ကြားက အမွှေးမဲမဲတွေ ကြားက ငေါငေါကြီး ထောင်ထနေတဲ့ လောဘွယ်ရဲ့ ငပဲလီးကြီးကို နီးကပ်စွာ တွေ့လိုက်ရလို့ ။ လောဘွယ်ရဲ့ လီးက စောစောက တွေ့ဖူးခဲ့ရတဲ့ ကျူးကျော်နဲ့ စိုင်းသာဌေးတို့ရဲ့ လီးတန်တွေထက် အဆမတန် ကြီးထွား ရှည်လျားနေလို့ပါ ။

လောဘွယ်က ဆွေးလက်တွေကို ပူးပြီး ချည်နှောင်ထားတဲ့ ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည် ။

“ အသား အနာမခံနဲ့ ကောင်မလေး….မထူးတဲ့ အတူတူ ငါလိုးတာကို ခံလိုက်..နောက်ကျတော့ နင်ကိုယ်တိုင်က ငါလိုးပေးတာကို ကြိုက်ပြီး…ခဏခဏ တောင်းခံနေမှာ….ဟီး…” လောဘွယ်က ဆွေးအနားကို တိုးကပ်သွားသည် ။ သူ့ငပဲတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ။

“ လာ..လာ…ကွပ်ပျစ်ပေါ်တက်…လိုးကြမယ်…”

“ အို..သွား..ငါ့ကို လာမထိနဲ့…” ဆွေးက လောဘွယ် လက်တွေကို ပုတ်ထုတ်သည် ။

“ အသား နာချင်သလား….ကောင်မ…အေးအေးဆေးဆေး အလိုးခံ….လာ..နင့်အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်…”

အတင်းဆွဲ အတင်းဖက်ပြီ ။ ကြမ်းပြီ ..။

“ အို..လွှတ်..လွှတ်..မလုပ်နဲ့ ..သွား….ခွေးကောင်ကြီး….” ဆွေးကို အတင်းဆွဲပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်သည် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်တွေ ပြေကျွတ် လန်ပြန်ကုန်ပြီ ။ ဝင်းဝါတဲ့ ပေါင်သားတွေကို လောဘွယ် မြင်ရတော့ စိတ်တွေ ပိုထကြွလာသည် ။

“ ငြိမ်ငြိမ်နေဆို..ငါတယ်…ရိုက်ပစ်လိုက်ရ….”

ကျားကိုးစီး စားမကုန်တဲ့ ကိုယ်ကြီးနဲ့ အားနွဲ့တဲ့ မိန်းမသား တယောက်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရိုက်ဖို့ ရွယ်လိုက်ရင်း လောဘွယ်သည် ဆွေးပေါင်တန်တွေကို ဆွဲကား ဖြဲလိုက်သည် ။ လန်တက်နေတဲ့ ဆွေးရဲ့ ထမိန်လေးကြောင့်

ဆွေးသည် ပင်တီအဖြူလေးကို ဝတ်ထားကြောင်း လောဘွယ် တွေ့နေရသည် ။ သူ့လက်ကြီး ဆွေးပေါင်ခွဆုံနေရာကို ရောက်သွားသည် ။ ဆွေးက လောဘွယ်ကို ထုရိုက် ကန်ကျောက်သည် ။ ရုန်းထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားသည် ။

ပါးစပ်က ဆဲသည် ။

လောဘွယ်က အတင်း တက်ခွသည် ။ ဆွေးလက်တွေကို ချုပ်သည် ။ ခြေထောက်တွေကို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ဖိထားသည် ။

 ဗျိ …..     ..

အို ….

   ပင်တီအဖြူလေးကို ဆွဲကိုင်ဖြဲဆုပ် ပစ်လိုက်သည် ။

ဆွေးရဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်း အဝတ်မဲ့သွားတဲ့အချိန် ဆွေးရဲ့ ခါးမှာ လုံးထွေးစုနေတဲ့ ဆွေးရဲ့ ထမိန်လေးကိုပါ လောဘွယ်က ချွတ်ယူပြီး အဝေးကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည် ။ ဆွေးကိုယ်အောက်ဖက် လုံးဝ ဗလာကျင်းသွားတော့ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖွေးဖွေးနှစ်ချောင်းနဲ့ ဂွဆုံက မို့ဖေါင်းတဲ့

 အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လောဘွယ် မြင်လိုက်ရလို့ အံ့သြ ငေးကြောင်ကြည့်မိနေသည် ။

“ လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်…” လို့ လောဘွယ်ရဲ့ ပါးစပ်ပြဲကြီးက အသံထွက် ရေရွတ်လိုက်တာကို ဆွေး ကြားလိုက်ရသည် ။ ပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ဆွေး ကြိုးစားလိုက်သည် ။ လောဘွယ်က အစေ့မခံဘူး ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေ ကို ဖြဲကားပြီး ဆွေးရဲ့ ရွှေကြုတ်ကို သေသေချာချာ အနီးကပ် ကြည့်လိုက်သည် ။

ဆွေးလည်း အလစ်အငိုက်မှာ လောဘွယ်မျက်ခွက်ကို အားနဲ့ ဆောင့်ကန်ထည့်လိုက်သည် ။

“ အား……”

လောဘွယ် ဝုန်းကနဲ ကွပ်ပျစ်အပေါ်က မြေကြီးပေါ်ကို ခွေးကျကျသည် ။

ဆွေး ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ခုန်ဆင်းသည် ။ လောဘွယ် ပစ်လိုက်တဲ့ သူမ ထမိန်လေးကို တဲထောင့်တနေရာမှာ သွား

ကောက်သည် ။ ကျားနာကြီးတကောင်လို လောဘွယ် လူးလဲထသည် ။  နာသွားပေမယ့် ဆွေးကို အရယူရေးကို အလေးထားရမှာမို့ ဆွေးဆီကို တဟုန်ထိုး တိုးကပ်သွားသည် ။

လောဘွယ် ကြမ်းပြီ ။ ဖျန်းကနဲ ပိတ်ရိုက်လိုက်သည် ။ ဆွေး နောက်ပြန်လန်ကျသွားသည် ။

“ ခွေးမ…နင့်ကို ဖင်ပါ လိုးပစ်မယ်…..”

လောဘွယ် မြေကြီးပေါ် ပက်လက်လဲကျနေတဲ့ ဆွေးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွသည် ။

ဆွေးရဲ့ ထမိန်က ပေါင်ရင်းတွေအထိ လန်တက်နေသည် ။ ပေါင်တန်လှလှတွေနဲ့ ဂွဆုံနေရာက မို့ဖေါင်းဖေါင်း

နီညိုညို အကွဲကြောင်းကို လောဘွယ် တွေ့နေရသည် ။ မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ သူ့ယောကျ်ားတန်ဆာကြီးက

ဆွေးပေါင်ရင်းကို လာထိထောက်မိသည် ။  လောဘွယ်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကနေ စီးကျထွက်နေတဲ့အရည်တွေက ဆွေးရဲ့ပေါင်တန်မှာ ပေကျံကုန်သည်  ။

လောဘွယ် ဆွေးရဲ့ အကျ ႌကို အတင်း ဆွဲဖြဲသည် ။ အကျ ႌပြဲစုတ်ထွက်သွားသည် ။ ဘရာစီယာလေး အထဲက ရင်စိုင်ကြီးတွေက အတင်းကြီး ရုန်းကန်ထွက်ချင်နေကြသည် ။

 ဒေါသနဲ့တဏှာပေါင်းသွားတဲ့ လောဘွယ်သည် ဘရာစီယာဖြူဖြူလေးကိုပါ အတင်း ဆွဲဖြဲပစ်သည် ။ ဆွေးသည် လောဘွယ် ရိုက်ထည့်လိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် ခေါင်းတွေ မူးဝေသွားလို့ စောစောကလိုပြန်မတိုက်ခိုက်နိုင်တော့ဘူး ။ လောဘွယ် ပြုသမျှ နုရတော့မယ့် အခြေအနေ ။

ဆူကော့နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ဘွင်းဘွင်းကြီး ဖြစ်နေပြီ ။ လောဘွယ် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာလည်း ဆွေးပေါင်ရင်းကို ထောက်မိနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို နေရာရွှေ့ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ ဆွေးရဲ့ ရွှေကြုတ်အပေါက်ဝကို တေ့လိုက်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ လောဘွယ်နောက်စိကို မာကျောနဲ့ တစုံတခုက လာထောက်လိုက်သည် ။

“ နောက်ကို အသာလေး ဆုတ်လိုက် …ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်…”

လောဘွယ် တအား တုန်လှုပ်သွားသည် ။ ရန်သူ …။ သူစော်မွှန်နေလို့ မသိလိုက် ။ သူနောက်ကျသွားပြီ ။

“ ဒူးထောက်လိုက်….”

ဆွေးရဲ့ နို့အိအိကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေ နှမျောတသစွာနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရသည် ။ လိင်တန်သည် အန္တရာယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ချက်ချင်း ပျော့ကျသွားသည် ။ အနောက်က ခိုင်းစေတဲ့အတိုင်း

ဒူးထောက်ပေးလိုက်ရသည် ။

ဆွေးသည် မူးဝေနေတဲ့ကြားက လောဘွယ်ခေါင်းကို သေနတ်နဲ့ ထောက်ထားတဲ့လူကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်သည် ။

“ သိုးထိန်း …”

ဆွေး လူးလဲထပြီး ခါးကိုရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို ရင်လျားလိုက်သည် ။

“ လောဘွယ်  …ဆွေးရဲ့ နို့တွေကို ကိုင်တဲ့ မင်းလက်တွေကို ငါ ဖြတ်မယ် …လိုးဖို့ကြံတဲ့ မင်းလီးကိုလည်း ငါဖြတ်ပြီး ဝက်စာကျွေးလိုက်မယ် …”

“ ဟာ…မ…..မ……မလုပ်ပါနဲ့…သိုးထိန်းရာ…….ငါ…ငါ….တောင်းပန်……”

လောဘွယ်က အသက်ဘေးအတွက် တောင်းပန်နေပေမယ့် စိတ်ထဲက သိုးထိန်း သူ့စခန်းထဲ ဘယ်လို ဝင်လာသလဲ..ဒီတဲထဲ ဘယ်လို ဝင်လာသလဲ စဉ်းစားနေသလို တပည့်တွေ ရောက်လာပါစေ…ဆုတောင်းမိလိုက်သည် ။

သိုးထိန်းက လက်တဖက်နဲ့ သေနတ်ကို ချိန်ထားပြီး သူဝတ်လာတဲ့ ပြောက်ကြား အစိမ်းရောင် ဂျာကင်ပါးကို ချွတ်ပြီး ဆွေးကို ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

“ လောဘွယ်..လက်ကို နောက်ပစ်လိုက်စမ်း….”

လောဘွယ်လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ထားခိုင်းပြီး သူ့အိတ်ထဲ ပါလာတဲ့ လက်ထိပ်နဲ့ ခတ်လိုက်သည် ။

ဆွေးက သိုးထိန်းကို “ ကျူးကျော်ရော စိုင်းသာဌေးရော တခြားတဲတလုံးမှာ ရှိနေတယ် သိုးထိန်း….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

“ အေး….ငါ့လူတွေ သူတို့ဆီ ရောက်နေပြီ…ဆွေး….”

သိုးထိန်းက လောဘွယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို အဝတ်စတွေ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး “ မတ်တပ်ရပ်စမ်း….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ လောဘွယ် ချက်ချင်းဘဲ ဒူးထောက်ရာက ထရပ်လိုက်သည် ။

တဲထဲကို သိုးထိန်းရဲ့ လူတွေ ဝင်လာသည် ။ လောဘွယ်ကို လက်မောင်း တဖက်တချက်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ကြပြီး

တဲထဲက ခေါ်ထုတ်သွားကြသည် ။

“ သိုးထိန်းရယ်…လက်မတင်လေးဘဲ..လောဘွယ်ကြီး ငါ့ကို စော်ကားဖြစ်သွားတော့မလို့ဟာ…”

“ အေး…နောက်မှပြော..ဆွေး..ဒို့ အမြန်ဆုံး ဒီနေရာက လစ်ကြရမယ်….”

သူတို့ လောဘွယ်ရဲ့ စခန်းကနေ စထွက်တဲ့အချိန် မောင်းပြန်သေနတ် ပစ်ခတ်သံတွေ တဘုံးဘုံး ကြားလိုက်ရ

သည် ။ လောဘွယ်..ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့ လူတွေနဲ့ သူတို့လူတွေ စ ပစ်ခတ်ကုန်ပြီ ။

သိုးထိန်းလူတွေက နေရာကောင်းတွေကနေ ကြိုတင် နေရာယူစောင့်နေကြတာမို့ လောဘွယ်တို့ လူစု ကို အမြင့် ကနေ စက်သေနတ်အကြီးစားတွေနဲ့ ဖိပြီး ပစ်ခတ်ကြသည် ။

သိုးထိန်းကတော့ ကျူးကျော်..စိုင်းသာဌေး..နန်းမိုခမ်း…ဆွေးနဲ့ လောဘွယ်ကို အရခေါ်ပြီး အမြန် ဆုတ်ခွာခဲ့သည် ။

ကျူးကျော်သည် ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့လူတွေ ရိုက်နှက်ကန်ကျောက်ထားတာတွေကြောင့် မနည်း လမ်းလျှောက်နေရသည် ။

“ ကျေးဇူးကမ္ဘာ..သိုးထိန်း..မင်း ပေးတဲ့ အသက်ဘဲ ရှိတော့တာ….ကွာ…”

စိုင်းသာဌေးကိုတော့ ကယ်လာခဲ့ရပေမယ့် သိုးထိန်းက မကြည်ဘူး ။ လူအလစ်မှာ စိုင်းသာဌေးကို သေနတ်ပြပြီး

“ ဆွေး အနားကို ဘယ်တော့မှ မကပ်နဲ့တော့ကွာ….ငါ မင်းကို လောဘွယ်စခန်းမှာ ထားခဲ့မလို့ဘဲ မကောင်းတတ်လို့ ခေါ်လာတာ…ဒါပေမယ့် ဆွေးကိုတော့ မင်း မပတ်သက်နဲ့တော့…” လို့ ခြိမ်းခြောက်သည် ။

စိုင်းသာဌေးလည်း “ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့….” လို့ ပြန်ပြောသည် ။

သူတို့လူစု တောင်ပေါ်က ခပ်သွက်သွက် ဆင်းပြေးကြသည် ။ သိုးထိန်းရဲ့ လူတွေက M249 SAW (Squad Automatic Weapon ) ၃လက် Browning Machine Gun, Cal. .50  နှစ်လက် ဆိုင်ပြီး လောဘွယ်စခန်းကိုပစ်ခတ်တဲ့အပြင် ဒုံးပစ်လောင်ခြာတွေလည်း ပစ်လွှတ် တိုက်တာ ဆိုတော့ လောဘွယ် တပည့်တွေ အလူးအလဲ ခံကြရပြီး ရုတ်တရက် သိုးထိန်းတို့ အနောက်ကို မလိုက်နိုင်ကြ ။

သိုးထိန်းလည်း ဆွေးလက်ကလေးကို ဆွဲပြီး တောင်ကုန်းပေါ်က ဆင်းနေသည် ။ လက်ထိပ်ခတ်ပြီး ခေါ်

လာတဲ့ လောဘွယ်ကို သိုးထိန်းရဲ့ လူတွေက လမ်းခရီးမှာလည်း ကြုံရင် ကြုံသလို ခြေထောက်နဲ့ ကန်  သေနတ်ဒင်နဲ့ ထုတာတို့ လုပ်လာကြသည် ။

နန်းမိုခမ်းက သူ့ကို လူမဆန်တဲ့ နှိပ်စက် အနိုင်ကျင့်တာတွေ လုပ်ခဲ့တဲ့ လောဘွယ်ကို မကျေနပ်တာ

ကြောင့်  သူ့အဖေ စခန်းကို ရောက်တဲ့အထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သိုးထိန်းတို့ကို

လမ်းခရီးမှာတင် နှိပ်စက်ဖို့ ပြောလို့ ။ နန်းမိုခမ်း သည် သူတို့ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးလေးမို့ မျက်နှာလို မျက်

နှာရ ဖါးချင်ကြတဲ့ သိုးထိန်းရဲ့ လူတွေက လောဘွယ်ကို ထိုးကြိတ် ရိုက်နှက်ကြသည် ။

ဆွေးကလည်း သိုးထိန်းကို လောဘွယ် ပက်စက် ယုတ်မာတာတွေကို ပြေးရင်းလွှားရင်း ပြောပြလာသည်။

သိုးထိန်း ကိုယ်တိုင်ကလည်း လောဘွယ် ဆွေးကို တက်ခွပြီး နို့ကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်နေတာ..သူ့ဒုတ်ကြီးနဲ့ ဆွေး အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ဖို့ လုပ်နေတာ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ထားတာဘဲ ။

ဒါဏ်ရာတွေ ဗလပွနဲ့ ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ ကျူးကျော်လည်း  ဆွေးက သူ့ကို မတွဲမကူဘဲ သိုးထိန်းနဲ့ အတူတူ တတွတ်တွတ် စကားတွေ ပြောပြီး ရှေ့ကနေ  လက်ချင်းတွဲပြီး သွားနေတာကို အနောက်ကနေ ကြည့်ပြီး သူဟာ ဒုတိယလူ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားသည် ။

တောင်ကြား လမ်းထဲက မြင်းခွာသံတွေ ကြားလိုက်ရလို့ သိုးထိန်းက သူတို့ အုပ်စုကို အကာအကွယ်

ယူ ဝပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။ လောဘွယ်ရဲ့ ပါးစပ်ကို သိုးထိန်း အဝတ် ဆို့ထားသလို သိုးထိန်းရဲ့ တပည့်တယောက်က မျက်စိတွေကိုပါ အဝတ်စတစနဲ့ စည်းနှောင် ပိတ်ထားသည် ။

သိုးထိန်းတို့ သေနတ်တွေ ချိန်ရွယ်ပြီး အသင့် စောင့်ဆိုင်းနေကြသည် ။ တစတစနဲ့ မြင်းခွာသံတွေ နီး

ကပ်လာပြီ ။ တောင်ကြားလမ်း အကွေ့လေးကနေ ရှေ့ဆုံးက ကဆုန်ပေါက် ပြေးလာတဲ့ မြင်းစီးသမားတွေကို တွေ့လာရတော့ သိုးထိန်းတို့ ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်ဖို့ အဆင်သင့်လုပ်ထားပြီ ။

မြင်းစီးသမားတွေသည် အစိမ်းပုတ်ရောင် ယူနီဖေါင်းတွေ ဝတ်ထားသလို မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေကို ရင်ဘတ်မှာ လွယ်သိုင်း ကိုင်ဆောင်လာကြသည် ။

မျက်စိလျင်တဲ့ သိုးထိန်းက ဒီလူတွေရဲ့ ယူနီဖေါင်းက လက်မောင်းတံဆိပ်တွေကို မြင်လိုက်သည် ။ချက်ချင်းဘဲ သူ့လူတွေကို“ ဒါ ဒို့လူတွေကွ….ဒို့စခန်းကကောင်တွေ..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ နီးကပ်လာတော့ သိုးထိန်းက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး လက်ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်သည် ။

ရှေ့ဆုံးက မြင်းစီးသမားက “ ဗိုလ်သိုးထိန်း…ဗိုလ်ချုပ်ကိုယ်တိုင် ပါလာတယ်…” လို့ အော်ပြောသည် ။

မကြာခင် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား..ဗိုလ်မှူးကြီးလုံတို့ မြင်းကိုယ်စီနဲ့ သူတို့ဆီကို ရောက်လာသည် ။

ကိုယ်ရံတော်တွေက မြင်းတွေပေါ်က ဆင်းလိုက်ကြပြီး သေနတ်တွေကို အဆင်သင့် ချိန်ရွယ်ထားကြသည် ။

ကိုယ်ရံတော် တယောက်က ပြေးပြီး ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ မြင်းဘေးက မြေပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်

ပေးလိုက်သည် ။ သူ့ကျောကုန်းပေါ် နင်းပြီး မြင်းပေါ်က ဆင်းလိုက်တဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက“ ဘယ်

မှာလဲ ငါ့သမီးလေး….” လို့ မေးသည် ။

“ ပါပါ……”

နန်းမိုခမ်းက သူ့အဖေကို အော်ခေါ်ပြီး ပြေးဖက်သည် ။

“ သမီးလေး….”

သိုးထိန်းက ဖြစ်သမျှကို ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားကို သတင်းပို့သည် ။ လောဘွယ်ကို ဖမ်းခေါ်လာတဲ့အကြောင်း ပြောသည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက သူ့သမီးလေး နန်းမိုခမ်းကို ဖက်ထားရင်း သိုးထိန်းကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းနဲ့

ချီးကျူးစကား ပြောသည် ။ ကျူးကျော်ကိုတော့ သူ မကျေနပ် ။

“ တော်တော် စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင် ” လို့ ပြောပြီး ထွီးကနဲ တံတွေးနဲ့ ထွေးလိုက်သည် ။

“ လောဘွယ်ကို ခေါ်ခဲ့လေ..ဘယ်မှာလဲ….”

လောဘွယ်သည် ကြောက်လွန်းလို့ တုန်ရီနေသည် ။ ခေါင်းငုံ့ထားသည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ လောဘွယ်….ဖါးတုလို့ ခရုခုန်လို့ မရဘူးကွ..မင်းတော့ ဘဝဆိုးပြီသာ မှတ်..

စခန်းရောက်မှ မင်း သိမယ်…” လို့ ပြောရင်း ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းကန်သည် ။ ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက မျက်နှာလိုအားရနဲ့  လောဘွယ်ကို ဝင်ပြီး ထိုးသည် ။ ရိုက်သည် ။

စခန်းထဲမှာ ဒီည စားပွဲသောက်ပွဲတွေကြောင့် မီးထိန်ထိန်လင်းပြီး တာလပတ်အမိုးတွေနဲ့ ယာယီတဲကြီးတွေ ရှိနေသည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက သူ့သမီးလေး ပြန်ရောက်လာလို့ သူ့စခန်းထဲက လူအားလုံးကို အစားအသောက်တွေ ကျွေးသည် ။ သူ့ကို ကာပြန်တဲ့ သူ့သမီးကို မိုက်ရိုင်းစော်ကားတဲ့ လောဘွယ်ကို လက်ရ ဖမ်းမိတာအတွက်လည်း ပါတာပေါ့ ။ သိုးထိန်းကို ဗိုလ်မှူးအဆင့် တိုးမြှင့်ပေးပြီး သူ

နိုင်ငံခြားက မှာထားတဲ့ ပစ္စတိုအကောင်းစား တလက်ကိုလည်း သိုးထိန်းကို ဆုချသည် ။

သိုးထိန်းသည် သူရာထူးတိုးတာရော သေနတ်ကောင်းတလက် ရတာ အတွက်ရော ကျေနပ်ပေမယ့် သူ့

ငယ်ရောင်းရင်း ကျူးကျော်ကို အချုပ်ထဲ ထည့်ထားတာ အတွက် စိတ်လည်း မကောင်း..မကျေနပ်လည်း ဖြစ်မိနေသည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ တော်တဲ့လူကို ချီးမြှင့်မယ်..ညံ့ဖျင်းတဲ့လူကို အပြစ်ပေးရမယ်…” လို့ ပြော

ပြီး ကျူးကျော်ကို အချုပ်ခန်းထဲ ပို့လိုက်ဖို့ ပြောသည် ။

ဆွေးကို ဆွေးအဖေက သိုးထိန်းတို့ စခန်းကနေ ပြန်လာခေါ်သွားသည် ။

ဆွေးက သိုးထိန်းကို ရွာကို ပြန်လာခဲ့အုံး…ပြောစရာတွေ ရှိတယ်…လို့ တိုးတိုး ကပ်ပြောသွားသည် ။

စိုင်းသာဌေး မိဘတွေက ဆွေးအဖေနဲ့ အတူတူ စခန်းကို လိုက်လာပြီး သူ့သားကို ပြန်ခေါ်ပေမယ့်ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက ခေါ်သွားခွင့် မပေးဘူး ။

စိုင်းသာဌေးရဲ့ အမေ ဒေါ်နန်းကြာရွှေက ငိုယိုတောင်းပန် ရှစ်ခိုးသလို လက်ဆောင်တွေနဲ့ ပြန်လွှတ်ပေးဖို့

ပြောပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက သူ့သမီးက “စိုင်းသာဌေး မကောင်းဘူး ပါပါ..သူ သမီးကို လူကြားထဲ မဟုတ်တာ လုပ်ချင်တယ်…”လို့ တိုင်တန်းခဲ့တာကြောင့် စိုင်းသာဌေးကို မကျေနပ်ဘူး ။

နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော်ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်တာကို မလိုလားလို့ သူ့ပါပါးကို မလုပ်ဖို့ ပြောပေမယ့် ဗိုလ်

ချုပ်ကျောက်ကျားက “ စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်လို ဒီလိုဘဲ အပြစ်ပေးရမှာပေါ့..သမီး..နင် ကံကောင်းလို့ မသေတာ..ဘဝမပျက်တာ….” လို့ နန်းမိုခမ်းကို ပြန်ပြောပြီး ကျူးကျော်ကို အချုပ်ခန်းထဲ ထည့်ခိုင်းထားသည် ။

သူတို့ စခန်း တခုလုံး စားကြသောက်ကြ ပျော်နေကြသည် ။

စခန်းရဲ့ ထမင်းချက် တာဝန်ခံ ဒေါ်နန်းနုဆီက ဝက်သားသုံးထပ်သားဟင်း….ကြက်ကင်တွေပါတဲ့ ထမင်း

ပုဂံကို ကိုင်ပြီး သိုးထိန်း ကျူးကျော်ဆီကို သွားသည် ။

အချုပ်ခန်းစောင့် ငတိက “ သူ့ကို အစား မကျွေးရဘူးလို့ ဗိုလ်ချုပ်က အမိန့်ထုတ်ထားတယ်….မကျွေးပါနဲ့..” လို့ သိုးထိန်းကို ပြောသည် ။ သိုးထိန်းက ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ကျူးကျော်ကို ကျွေးသည် ။ ဘီယာလည်း တိုက်သည် ။

စောင့်တဲ့ကောင်ကို “ မင်း အဖေကို မင်း သွားတိုင်နိုင်တယ် ….     ” လို့ သိုးထိန်း ပြောလိုက်ရင်း ကျူး

ကျော်ရဲ့ ဒါဏ်ရာဒါဏ်ချက်တွေကို ဆေးထည့် ပတ်တီးစည်းပေးသည် ။

“ ကျေးဇူး ဘဲ သိုးထိန်းရာ..မင်းရဲ့ ငါ့အပေါ် ထားတဲ့ စိတ်ရင်းစေတနာကို ငါ ပိုပြီး နားလည်ရပြီ သူငယ်ချင်း” လို့ သိုးထိန်းကို ပြောသည် ။ သိုးထိန်းက “ မင်းကို အခုလို ချုပ်ထားတာ ငါ လက်မခံနိုင်ဘူး ..မင်း သူတို့အတွက် စွန့်စား လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တာတွေကို ထောက်ထားဖို့ ကောင်းတယ်…ငါ ပြော

ကြည့်အုံးမယ်….မရရင်လည်း စိတ်ဓါတ်မကျနဲ့..မင်းဖက်မှာ ငါ အမြဲရှိတယ်…ကျူးကျော်..” လို့ ပြောသည် ။မနက် အစောကြီး  သိုးထိန်း သကြားနဲ့ နို့မပါတဲ့ ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို သောက်ရင်း နှင်းတွေ ဝေနေတဲ့ ထင်းရှူးတောကြီးကို ငေးကြည့်နေသည် ။ တကယ်တော့ မြင်နေကျ ထင်းရှူးတောကြီးကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတာမဟုတ်ဘူး ။ သူ စဉ်းစားနေတာ ။ သူ ဘာဆက် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ သူ မသေချာသေးလို့ ခေါင်းထဲမှာ ချိန်ဆ ကြံဆနေတာ ။

သူကြည်ညိုတဲ့ ရိုသေတဲ့ ဗိုလိချုပ်ကျောက်ကျား အပေါ်ကို ကျူးကျော်ကို အချုပ်ခန်းထဲ ထည့်လိုက်ကထဲက ယုံကြည်မှု မရှိတော့ဘူး ။

ကျူးကျော်ကို ဘယ်လို အပြစ်ပေးမလဲ မသိသေးဘူး ။

ခြေသံကြားလို့ သူ့ခါးမှာ အလွတ်ထိုးထားတဲ့ သူ့ပစ္စတိုလ်သေနတ်ဆီကို လက်ရောက်သွားသည် ။

ဟင်..ချစ်ဖ ။

ကျူးကျော်ရဲ့ တပည့်ကျော်လေး သူ့ဆီကို လျှောက်လာနေသည် ။ ကျူးကျော်ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်ကထဲက ချစ်ဖလည်း အလိုလို မြောင်းထဲ ရောက်သွားသည် ။ ကျူးကျော်ရဲ့ တပည့်မို့ လက်နက်သိမ်း ခံရ

သည် ။ ချစ်ဖက “ ဗိုလ်လုံ ..ဗိုလ်ချုပ်က ဗိုလ်လုံကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်..ခဏ လာခဲ့ပါ…တဲ့…” လို့ လာပြောသည် ။

ချစ်ဖနဲ့ အတူတူ စခန်းကြီးဖက်ကို သူ ပြန်လျှောက်သွားတဲ့ အချိန် ချစ်ဖက “ ဗိုလ်လုံတို့ တနေရာရာကို ထွက်သွားကြမယ် ဆိုရင် ငါ့ကိုလည်း ခေါ်ပါနော…” လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်လို့ “ အေး..

မင်းလည်း နား မျက်စိ ဖွင့်ထား…သတင်းထူးတာ ရှိရင် ငါ့ကို လာပြော…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

စခန်း အဝင်မှာ ကင်းပုန်းတွေ ရှိနေသည် ။ သူ့ကို အလေးပြုကြသည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားသည် စခန်းထဲမှာဘဲ သီးသန့် အိမ်ကြီးတလုံးနဲ့ နေသည် ။ သီးခြား ခြံစည်းရိုး ခတ်ထားသည် ။ ကင်း အထပ်ထပ် ချထားသည် ။ တခြား လူတွေ ဆိုရင် ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ အိမ်ဝိုင်းထဲကို ဝင်တာနဲ့ ပါလာတဲ့ လက်နက်ကို ကိုယ်ရံတော် ကင်းသမားတွေ လက်ထဲမှာ ထားရစ်ခဲ့ရသည် ။

သိုးထိန်းကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ လက်နက် မအပ်ခဲ့ဘူး ။ ချစ်ဖ သူနဲ့ ဆက် မလိုက်လာတော့ ။

ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ စားတော်ကဲကြီးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ ဗိုလ်ချုပ် အိမ် အပြင် အနောက်ဖက်က စားပွဲမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေတယ်….မင်းကို စောင့်နေတယ် လို့ ပြောလို့ သိုးထိန်း အိမ်အနောက်ဖက်ကို သွားလိုက်သည် ။

“ ဟေး..သိုးထိန်း……လာ…လာ….ထိုင်…ဘာစားမလဲ…..”

“ မစားတော့ဘူး ဗိုလ်ချုပ်….ဗိုလ်ချုပ် ခေါ်တယ် ဆိုလို့..ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…..”

“ အခု လတ်တလောတော့ မဟုတ်ဖူး..ငါ့သမီး ပြန်ရင် မင်း ပြန်လိုက်ပို့ပေးစေချင်တယ်…”

အရင် ကျူးကျော် လုပ်ပေးရတဲ့ အလုပ်ကို သူ့ကို လုပ်ခိုင်းတဲ့သဘောဘဲ ။ ကျူးကျော်ကို ဘယ်လိုများ အပြစ်ပေးမလဲ ဆိုတာ သူ့စိတ်ထဲ ပူပန်မိသွားတယ် ။ လူရိပ်လူကဲ သိတဲ့ လျစ်နေအောင်ပါးတဲ့ ဘိန်းဘုရင် ဗိုလ်ကျောက်ကျားက သိုးထိန်း စိတ်ထဲမှာ ဘာစဉ်းစားလဲ ဆိုတာ ထွင်းဖေါက်ပြီး သိသလိုဘဲ ။

“ သိုးထိန်း..သိုးထိန်း…မင်းက သူငယ်ချင်းအပေါ် သံယောဇဉ် တော်တော်ကြီးတာဘဲ ..တကယ်တော့ ကျူးကျော်က မင်းအပေါ်ကျတော့ ဒီလိုစိတ်ကောင်း မရှိဘူးကွ..မင်းကိုတောင် ဂျောက်တွန်းချင်တာ”

ထမင်းချက်ကြီး အိုက်ပန် ရောက်လာလို့  သိုးထိန်းက မစားဘူး ပြောပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက အိုက်ပန်ကို စားစရာတွေ ယူလာခိုင်းသည် ။

“ ဒါနဲ့ မင်းတို့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဟို သောနရဲ့ သမီး..အချောလေးက ဘယ်လိုလဲ..မင်းနဲ့ ကြိုက်တာလား..ကျူးကျော်နဲ့ ကြိုက်တာလား.ကွ…ဟားဟားဟား……”

လောဘွယ်တို့ စခန်းက ပြန်လာတဲ့အချိန် အတူပါလာတဲ့ ဆွေးကို ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား သတိထား တွေ့မြင် သတိထားမိသွားပုံရသည် ။ မိန်းမချော ဆိုရင် အလွတ်မပေးချင်တဲ့ ဒီ ဘိန်းဘုရင်သည်

ဆွေးကို မျက်စိကျသွားပြီလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်တွေ သိုးထိန်း ခေါင်းထဲမှာ ဝင်လာသည် ။ သူ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ရယ်နေလိုက်သည် ။

အိုက်ပန် စားစရာတွေ လာချသည် ။

“ သိုးထိန်း..စားကွာ….စား…မင်းကို ငါ အရမ်း အားကိုးတယ် ဆိုတာ မင်း သိတယ် မဟုတ်လား……”

ဒီအချိန်မှာ နန်းမိုခမ်း သူတို့ အနားကို ရောက်လာသည် ။

နန်းမိုခမ်းသည် အဖြူရောင် ဆွယ်တာ နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အဖြူရောင်လေး ဝတ်ထားပြီး မျက်နှာမှာလည်း မိတ်ကပ် နှုတ်ခမ်းနီတွေ နဲ့ ။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပေမယ့် အခုလို အလှပြင်ဆင်ပြီး

ပြုံးပြုံးလေး ကျော့ကျော့လေး  တွေ့လိုက်ရတာ ကောင်းသည်လို့ သိုးထိန်း ထငိမိသည် ။

နန်းမိုခမ်းက ဦးအိုက်ပန်ကို ဆံပြုတ်နဲ့ ဘဲသားသုတ် လုပ်ခိုင်းပြီး သူ့အဖေ နဲ့ သိုးထိန်း ထိုင်စားနေ

တဲ့ စားပွဲကို လာစားတာ ။

“ သိုးထိန်း…..လောဘွယ်ကို ဘယ်လို အပြစ်ပေးရင် ကောင်းမလဲဟင်…ပစ်သတ်လိုက်ရင် တချက်ထဲနဲ့ လူယုတ်

မာကြီး မခံစားလိုက်ရဘဲ သေသွားမှာ….ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ …”

“ အခုလဲ လောကငရဲကို သူ ခံစားနေရတယ် ..နန်းမိုခမ်း…သူ့ကို ဝက်ခြံထဲမှာ ဝက်တွေနဲ့ အတူတူထားထားတယ် ဘယ်လောက် အနံ့ဆိုးမလဲ စဉ်းစားကြည့်….ငါ အကြံတခုတော့ ပေးနိုင်တယ် …”

ပေါင်မုန့်ကြော်နဲ့ ကြက်ဥကြော်ကို ဇွန်းခက်ရင်းနဲ့ စားနေတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား က “ ဘာလဲကွ..သိုးထိန်း..’ လို့ မေးလိုက်သည် ။

“ လောဘွယ်ကို တဖက်ကမ်းပို့ပြီး လိင်ပြောင်းပစ်လိုက်ချင်တယ်… ”

“ ဟားဟာဟားဟား……..ဟားဟားဟားဟား……….”

နန်းမိုခမ်းနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ရယ်လိုက်ကြတာ မရပ်တော့ဘူး ။

“ သိုးထိန်း…မင်းက တော်တော် အိုင်ဒီယာ ကောင်းတယ်ကွာ…..သူ့ကို ကြိုပြောပြထားလိုက်..ဒါဆို ဒီကောင် ကြိုးစင်တက်ရတော့မယ့် သေဒါဏ်ပေးခံထားပြီးတဲ့ အကျဉ်းသားလို ဖြစ်နေမယ်….”

သိုးထိန်းက “ ဗိုလ်ချုပ်..ကျနော် ရွာကို ခဏပြန်ချင်တယ်..မကြာပါဘူး..တညအိပ်ပါဘဲ….” လို့ ခွင့်တောင်းလိုက်တော့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ သွား..သွား….မင်း ဘာလဲ….သောနရဲ့ သမီး ဟိုချောချော

လေးဆီကို သွားမလို့လားကွ…” လို့ ရယ်မောပြီး မေးလိုက်သည် ..။

နန်းမိုခမ်းကလည်း “ နင်နဲ့ ကြိုက်နေကြလားဟင် သိုးထိန်း….” လို့ မေးလိုက်သည် ။ သိုးထိန်းက မိန်းမချောလေး တွေကို သိမ်းပိုက်တတ်တာ နံမည်ကြီးတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ ရန်ကို ကြောက်တာနဲ့ “ ဒီလိုပါဘဲဟာ…” လို့ မတင်မကျ ပြောလိုက်သည် ။

ရွာကို ပြန်ရောက်တော့ နေဝင်စပြုနေပြီ ။

ချစ်ဖကို ကြိုလွှတ်ပြီး ဆွေးကို သူလာမယ့်အကြောင်း ပြောခိုင်းထားခဲ့လို့ ဆွေးသည် သူချိန်းလိုက်တဲ့ ဘုရား

ကျောင်းပျက်ကြီးဆီကို လာမယ် လို့ သူ ယုံကြည်မျှော်လင့်ထားသည် ။

သူဆွေးကို လာဖို့ ချိန်းလိုက်တဲ့ ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးက ရွာပြင်က ယာထဲမှာ ရှိပြီး အင်္ဂလိပ်ခေတ်က အင်္ဂလိပ်သာသနာပြု ဘုန်းကြီးတွေ ဆောက်သွားခဲ့တဲ့ ဘုရားကျောင်းကြီး ။ အလွန်အမင်း ယိုယွင်း ပျက်စီးနေလို့ မပြင်တော့ဘဲ ဒီအတိုင်း ထားထားတဲ့ ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကြီးပါ ။

အစပိုင်းက သည် ဘုရားကျောင်းကြီးမှာဘဲ ရွာကလူတွေက တနင်္ဂနွေနေ့ ဆိုရင် ဘုရား ဝတ်ပြု ပွဲတွေ လုပ်ကြတာ ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိုဟောင်းလာလို့ တောင်ခြေ ရွာထိပ်မှာ အသစ် ဆောက်လိုက်

ပြီး ပြောင်းသွားလိုက်ကြတာ ။

သိုးထိန်း ချိန်းလိုက်တဲ့ သဘောက ဒီ ဘုရားကျောင်းအိုကြီးကို ဘယ်သူမှ မလာကြတော့ သူနဲ့ ဆွေးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောကြလို့ ရတာကြောင့် ။

ဆွေးကို ချစ်တဲ့အကြောင်း သူ ပြောမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။

သူရောက်သွားတော့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပြီး လူသူ အရိပ်အရောင် မမြင်ရလို့ ဆွေး မရောက်နေသေးဘူးလို့ သူသိလိုက်သည် ။ ဘုရားကျောင်းကြီးရဲ့ တံခါးကို သူ တွန်းဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ခိုတအုပ် ဖလူးဝူးဖူး ဆိုတဲ့ အသံတွေ မြည်ပြီး ထပျံကုန်သည် ။ ခြေသံလုံအောင် နင်းကာ ဝင်ပေမယ့် ဘုရားကျောင်းပျက်

ကြီးရဲ့ သစ်သားကြမ်းက တကျိကျိနဲ့ ။

တိတ်ဆိတ် ရှင်းလင်းနေတဲ့ ဘုရားကျောင်းအိုကြီးထဲမှာ နံရံကို မှီရပ်နေရင်း သူ ဆွေးအလာကို စောင့်နေသည်။

ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်သည် ။

သူ့ညာလက်က ခါးက ပစ္စတိုသေနတ်ဆီကို ရောက်သွားသည် ။

ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးရဲ့ တံခါးမကြီးကို တွန်းဖွင့်လိုက်လို့ တကျီကျီနဲ့ ပွင့်သွားတဲ့ အသံ ။ ပစ္စတိုသေနတ် ဖျတ်ကနဲ သူ့လက်ထဲရောက်နေပြီ ။

ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်သည် ။

ဟင် ….။

ဆွေး ။

ဆွေး မျက်လုံးတွေက ဘေးဘီဝဲယာကို ရှာဖွေ ကြည့်နေသည် ။

“ ဆွေး…..ငါဒီမှာ……”

“ သိုးထိန်း ….”

ဆွေး သူ့ဆီကို ပြေးလာသည် ။ အိုး…လှလိုက်တာ ဆွေးရယ် …။ အိုဟောင်း စုတ်ပြတ်နေတဲ့ ဘုရားကျောင်းအိုကြီးထဲ မှာ ဖြူဝင်းလွန်းနေတဲ့ ဆွေးသည် နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေ တရမ်းရမ်းနဲ့

သူ့ဆီကို ပြေးလာနေသည် ။

သူ ဆွေးကို တအား ဖက်လိုက်သည် ။ ဆွေးကလည်း ပြန်ဖက်ထားသည် ။

“ သိုးထိန်း…..နင်လာမယ်ဆိုလို့ ငါ အရမ်း ဝမ်းသာတယ်ဟာ..ငါ နင့်ကို အရမ်း တွေ့ချင်နေမိတာ…..နင်ဟာ အရင်က ငါ့ အချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်း…..သိုးထိန်း…..အခုတော့ နင်ဟာ ငါ့ ကျေးဇူးရှင်

နင့်ကြောင့်..နင် လောဘွယ်ရဲ့ မုဒိန်းကျင့်တာကို မခံရတာ..နင့်ကို ကျေးဇူး အရမ်း တင်တယ်..နင်….နင့်ကို…..”

“ ဘာ..ဘာ..ဘာဖြစ်လဲဟင် …ဆွေး…”

“ နင့်ကို ငါ ချစ်တယ်…..နင်ကော ငါ့ကို ချစ်လားဟင်……”

“ အို..ဆွေးရယ်..ဒီစကားတွေက ငါက နင့်ကို မေးရပြောရမှာပါ…ငါ နင့်ကို ချစ်နေမိတာ ကြာပြီ…….ငါ ဝမ်းသာလိုက်တာ ဆွေးရယ်…..”

သိုးထိန်းသည် ဆွေးရဲ့ မျက်နှာလေးကို နမ်းလိုက်သည် ။ နဖူး ဝင်းဝင်းလေး….။ ပါးဖြူဖြူလေးတွေနဲ့ မေးစိလေး ။

“ သိုးထိန်း….ဒီနေရာကြီးက မကောင်းတော့ဘူးဟာ…..လူဆိုးတွေ လူရမ်းကားတွေလည်း တအား များတယ် …ငါနဲ့ နင်နဲ့ အေးချမ်းတဲ့ နယ်မြေ မြို့ရွာ တခုခုကို သွားကြရအောင်…..”

“ အေး….ကျူးကျော် ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်ပြီးကထဲက ငါလည်း စဉ်းစားနေတယ် ဆွေး……တနေရာရာကို ပြေးကြတာပေါ့..”

သိုးထိန်းသည် ဆွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်း ဖူးကြွကြွလေးကို ငုံစုတ်နမ်းလိုက်သည် ။ ဆွေးကလည်း သူ့ အနမ်းတွေကို ပြန် တုန့်ပြန်သည် ။ ပြန် နမ်းစုတ်သည် ။ ဘုရားကျောင်းကြီးထဲမှာ တချို့ ခုံတန်းတွေ

အကောင်းပကတိ ရှိနေသေးသည် ။ စောစောက သူ့အမ်ဖိုးမောင်းပြန်သေနတ်ကို ချထားတဲ့ ခု့တန်းမှာ သူတို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

“ အရမ်း ချစ်တယ် ဆွေးရယ်…..”

“ ငါရောဘဲ..ငါလည်း နင့်ကို အရမ်း အရမ်း ချစ်တယ်..သိုးထိန်းရယ် ….”

နှုတ်ခမ်းတွေ ပူးကပ်မိသွားကြပြန်သည် ။ နမ်းပြီးရင်း နမ်းချင်ရင်း …။

“ ဆွေး..နင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါလားဟင်..”

“ ဘယ်ကို လိုက်ရမှာလဲ..သိုးထိန်းရယ်….နင်တို့ ဘိန်းဘုရင် စခန်းကိုလား ….ဘယ် ဖြစ်မလဲ….”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်..နင့်ကို အဲဒီကို ငါ ခေါ်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး……”

ဆွေးရဲ့ ခါးသေးသေးလေးကို ဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တဖက်က ဆွေးရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေ ပေါ်ကို ရောက်သွားသည် ။ ဆွေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းအပ်ပြီး သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ာကပ် ဖက်ထားသည် ။

“ ချစ်တယ်…” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သူတို့ နှစ်ယောက် အထပ်ထပ် အကြိမ်ကြိမ် ပြောမိကြသည် ။ ဆွေးရဲ့ လည်တိုင်လေးကို သူ နမ်းသည် ။ စုတ်သည် ။ ဆွေး သူ့ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်သည် ။

နှုတ်ခမ်းလေး ဟပြီး ညည်းငြူသည် ။ သူ့လက်က ဆွေး အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေသည် ။ ဆွေးသည် တုန်တုန်ရီရီနဲ့ “ ချစ်တယ်..ချစ်တယ်….” လို့ အထပ်ထပ် ရွတ်နေသည် ။  နူးညံ့လွန်းတဲ့ ရင်သားအိအိတွေကို သူ ကိုင်တော့ ဆွေးသူ့ကို တအားဖက်ပြီး….“ နင်ငါ့ကို သိပ်ချစ်တယ် မဟုတ်လားဟင်…” လို့မေးသည် ။

“ ချစ်တာပေါ့ အရမ်း..ဒို့ လက်ထပ်ကြမယ်…..”

“ အင်း…နင် ကြံစမ်းပါဟာ..ငါတို့ ထွက်ပြေးကြဖို့ လွတ်လပ်တဲ့ တနေရာရာကို…”

“ စိတ်ချ..ဆွေး..ငါ နင့်ကို လာခေါ်မယ်..ကျူးကျော်ကိုလည်း ငါ ခေါ်ထုတ်ခဲ့မယ်…..”

“ ဟင်..တကယ်လား…..သိုးထိန်း..သိပ်ကောင်းတာပေါ့ဟာ…..ဒို့ သူငယ်ချင်း ၃ယောက်…တယောက်ကို တယောက် ..လိုအပ်တဲ့ အချိန်မှာ ကူညီကယ်မတာ…သိုးထိန်း..ငါတို့ ပြန်ကြရအောင်…

အပြင်မှာ မှောင်နေပြီ…..”

“ အေး..ဟုတ်ပြီ…..”

သိုးထိန်းလည်း မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဆွေး ရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲပြီး ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးထဲက ထွက်လိုက်သည် ။ ဆွေးကို သူ့အိမ်နား အထိ လိုက်ပို့မည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ရဲ့ အိမ်ရှေ့ ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား  ခေါ်လိုက်လို့ သိုးထိန်း ဗိုလ်မှူးကြီးလုံ နဲ့စိုင်းနောင်တို့ အမြန် ရောက်လာကြသည် ။

“ မင်းတို့မုတ်ဆိတ်ကို မရလိုက်တာ တော်တော်ဆိုးတယ်ကွ…သိုးထိန်း….ဒီကောင် လွတ်သွားတာ..ဒီကောင် ဒို့ကို အလစ်အငိုက် တိုက်နိုင်တယ် ….”

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက လောဘွယ်ကို သွားခေါ်ခိုင်းလိုက်သလို ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် လွတ်သွားလို့ မကျေမချမ်း ဖြစ်နေသည် ။ သိုးထိန်းက ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးကို မထိမခိုက်ဘဲ လွတ်မြော်ကအောင် ကယ်ထုတ်ခဲ့ရလို့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို အမအရ မဖမ်းခေါ်ခဲ့နိုင်ဘူး လို့ ရှင်းပြတော့လည်း သူ ကျေနပ်သည် ။

“ အင်းလေ..လောဘွယ်ကို ရလာတာဘဲ ..တခုတော့ ရှိတယ်..သိုးထိန်း ..မင်း မင်းရဲ့ လူတွေနဲ့ မုတ်ဆိတ်ကို လိုက်ရှာ..အသေရရ အရှင်ရရ …မင်း မုတ်ဆိတ်ကို မိရင် မင်း ကြိုက်တဲ့ ဆု တောင်းနိုင်တယ်…..ငါပေးမယ်..မင်း ဗိုလ်မှူး အဆင့် လိုချင်လား…ပေးမယ်…..မရရအောင် ဖမ်းခေါ်ခဲ့…”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဗိုလ်ချုပ်..ကျနော် လုပ်မယ်….”

ဒီအချိန်မှာ သိုးထိန်း ရဲ့ တပည့် ပေါလုက လောဘွယ်ကို လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ရက်နဲ့ သူတို့ရှိရာကို ခေါ်လာသည် ။

လောဘွယ်သည် တကိုယ်လုံး ရေတွေ စိုစိုရွှဲ နေသည် ။ အပေါ်မှာ အကျ ႌမပါ အောက်ဖက်မှာ စစ်ရောင် ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ လောဘွယ်ကို ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားအရှေ့မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ကြသည် ။ လောဘွယ်သည် ချမ်းလို့ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက လောဘွယ်ဆီက အနံ့အသက်ဆိုးတွေကို ရလိုက်လို့ အနောက်ကို နဲနဲ ဆုတ်သွားသည် ။

“ လောဘွယ်…..မင်း ငါ့သမီးကို လုပ်တာတွေ အရမ်းရက်စက်တယ်..လွန်တယ်…..”

လောဘွယ်က ထွီကနဲ တံတွေး ထွေးလိုက်ပြီး….“ မင်း တချိန်က ငါ့နှမ ငါ့အမေကို လုပ်ခဲ့တာတွေက ပိုဆိုးတယ်…ကျောက်ကျား…..ငါ လက်စား ပြန်ခြေတာဘဲ….မင်း ငါ့ကို သတ်လိုက်ကွာ..သေရဲတယ်…” လို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက အော်ရယ်သည် ။

“ မင်းကို မသတ်ဘူး..မင်းကို လိင်ပြောင်းလိုက်မယ်..မင်းကို ဖါခံခိုင်းမယ်……ဟားဟားဟား…..”

ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက “ ဒီရုပ်ကြီးကို ဘယ်ကောင်က လိုးချင်မှာလဲ ဗိုလ်ချုပ်…..” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ ဘယ်သူမှ မလိုးချင်ရင် ငါ့ခွေးတွေကို တက်လိုးခိုင်းမှာပေါ့..” လို့ပြောလိုက်ရင်း လောဘွယ်ရဲ့ မျက်ခွက်ကို ကန်ထည့်လိုက်သည် ။ လောဘွယ် ပက်လက် လန်ကျသွားတဲ့အခါ သိုးထိန်းလည်း ဆွေးနို့ကြီးတွေကို လောဘွယ် တအား နယ်ဖတ်နေတာကို ပြန်မြင်ယောင်သွားပြီး လောဘွယ်ကို ပြေးကန်သည် ။

သိုးထိန်း ကန်တော့ ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်တို့ကလည်း လိုက်ကန်ကြသည် ။ လောဘွယ် အလူးအလဲ ခံနေရသည် ။ အိမ် ဝရန်တာကနေ နန်းမိုခမ်း ထွက်ကြည့်နေသည် ။

မကြာခင် သိုးထိန်းက သူ့စိတ်ကြိုက် လက်ရွေးစင် တိုက်ခိုက်ရေး သမားတွေ ရွေးချယ်ပြီး ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ကို လိုက်ရှာဖို့ စခန်းကနေ ထွက်သည် ။ နန်းမိုခမ်းက “ သိုးထိန်း..ငါ့ကို ရန်ကုန် လိုက်ပို့ရအုံးမယ်နော်….နင် ပြန်လည်း လာအုံး…..”လို့ လှမ်း အော်ပြောသည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ မပူနဲ့ သမီး..သိုးထိန်းက တကယ်တော်တဲ့ကောင်…..သူ ပြန်လာမှာပါ….” လို့ ပြုံးပြုံးကြီး ပြောလိုက်သည် ။ သိုးထိန်းတို့ ထွက်သွားကြပြီးနောက် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက ဗိုလ်မှူးကြီးလုံကို “ မောင်လုံ..မင်း ကျူးကျော်ကို ဘယ်လိုထင်လဲ..ငါ စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ အချုပ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်….” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ဗိုလ်မှူးကြီးလုံလည်း..“ ဒီကောင်က တော်တော် အားကိုးခဲ့ရတဲ့ကောင်ပါ..ခွင့်လွှတ်နိုင်ရင်လည်း ခွင့်လွှတ်လိုက်ပါ ဗိုလ်ချုပ်..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အင်း..ဒီကောင့်ကို ငါ တွေ့ချင်တယ်..” လို့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက အနားက ကိုယ်ရံတော် တယောက်ကို “ ကျူးကျော်ကို သွား ထုတ်ခဲ့..” လို့ အမိန့်ပေးလိုက်သည် ။ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ခွေးပြေးဝက်ပြေး ပြေးခဲ့ရသည် ။

ဗုံးဆန်တွေက ဆက်တိုက်ကြီး တရွှီးရွှီးနဲ့ လောဘွယ်ရဲ့ စခန်းထဲ ကျရောက် ပေါက်ကွဲနေသည် ။ ပစ်လိုက်တဲ့

စက်သေနတ်တွေကလည်း မရပ်မနား ။ ဒီလောက် လက်နက်ကောင်းကောင်းနဲ့ လာတိုက်တာ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်

ကျားရဲ့ လူတွေဘဲ ဆိုတာ သေချာသည် ။ အစိုးရစစ်တပ်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ အစိုးရစစ်တပ် လာရင် သူတို့

ကြိုသိသည် ။

နောင်ကြိုးရွာလေးကို ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ရောက်မှ နားရသည် ။ အနောက်က ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား တပ်တွေများ လိုက်လာလေမလား သွေးလေခြောက်ခြားပြီး ရောက်ရောက်ချင်း ညက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။ တညလုံး နိုးနိုးနေသည် ။

နောင်ကြိုးမှာ ဝင်ခိုလိုက်တာက ဒီရွာက လူတွေက သူ့လူတွေ ။ သူ့မယား တယောက်လည်း ရှိသည် ။ သူ

တရားမဝင် ယူထားတဲ့ မယားလေး နန်းဖေါင်း ရှိနေသည် လေ ။

နန်းဖေါင်းဆီကို သူ မရောက်တာ ကြာပြီ ။ နောင်ကြိုးရွာက သူကျက်စားနေတဲ့ ဒေသထဲမှာ မပါဘူး ။ ရောက်ခဲသည် ။ နန်းဖေါင်းက ဖြူဖြူနုနုလေးမို့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် သိမ်းပိုက်လိုက်ခဲ့တာ ။ မုဒိန်ကျင့် ဖျက်ဆီးတယ်လို့

ပြောမခံချင်လို့ လက်ထပ်ယူလိုက်ခဲ့တာ ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ဘိန်းသမား မဟုတ်ဘူးလေ ။ ရှမ်းပြည်နယ်

ကောင်းစားရေး ဆိုပြီး အသံကောင်းဟစ်ပြီး လက်နက်ကိုင်နေတဲ့လူ ။ တကယ်တမ်း သူ့ဖါသာ ထောင်လွှားနေတဲ့ သီးခြားအဖွဲ့လေးတဖွဲ့ပါဘဲ ။

နန်းဖေါင်းက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ အညိုအမဲစွဲနေတဲ့ ကျောပြင်ကို ကျားဘမ်း ပရုပ်ဆီ လိမ်းပွတ်ပေးနေသည် ။

“ နန်းဖေါင်း….”

“ ဘာလဲ…အကို…”

“ နင်…တခြားလူနဲ့ လိုးသေးလား….”

“ ဟာ..အကိုကလဲ…မလုပ်ပါဘူး….”

“ သေချာလား…..နန်းဖေါင်း…..”

“ အကိုရယ်…နန်းဖေါင်း မလိမ်ပါဘူး…နန်းဖေါင်း အေးဆေး နေနေတာပါ….”

“ ငါ ပို့ပို့ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ စားစရာတွေ နင် ရရဲ့လား…”

“ ရတယ် အကို..ခွန်ထွန်း လာလာပို့တယ် ..”

နန်းဖေါင်းက ကျောပြင်တပြင်လုံးနဲ့ ပုခုံး လက်မောင်းတွေကို နှိပ်ပေးနေတုံး ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည် ။

သိုးထိန်းနဲ့အဖွဲ့သည် လောဘွယ်စခန်းကနေ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ထွက်ပြေး လွတ်မြောက်သွားခဲ့တဲ့အခါ ဘယ်လမ်းကနေ ဘယ်ဖက်ကို ပြေးမလဲ ဆိုတာတွေကို မြေပုံကို ကြည့်ပြီး လေ့လာခန့်မှန်းကြည့်နေသည် ။

သူ ရှိနိုင်မယ့် နေရာတွေကို ပိုက်စိပ်တိုက် ရှာဖွေကြဖို့ လုပ်သည် ။ တတောင်ကျော် တတောင်ဆင်း တရွာဝင်

တရွာထွက်နဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် နောက်ကို လိုက်ကြပြီ ။

သိုးထိန်းသည် ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို အမိဖမ်းပြီး ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ လက်ကိုအပ်…ဆုအဖြစ် ကျူးကျော်ကိုတောင်း ပြီးရင် ဆွေးကို ခေါ်ပြီး သူတို့ သုံးယောက် သည်ဒေသ သည်နယ်မြေကနေ အပြီးအပိုင် စွန့်ခွာကြမည်လို့ စဉ်းစားထားသည် ။

ရှေ့မှာ ရွာလေးတရွာ ။ ရှေ့ပြေး လွှတ်ထားတဲ့ သူ့လူတယောက်က ပြန်ပြေးလာပြီး ပြောသည် ။

သူ့အဖွဲ့တွေကို နေရာယူထားဖို့ အချက်ပြလိုက်သည် ။

ဒီနယ်မြေဟာ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ရှောင်ပြေးနိုင်တဲ့ နယ်မြေမို့ ရှေ့က ရွာလေးမှာ သူ

ရှိကောင်း ရှိနေနိုင်သည် ။ ရှေ့ပြေးနှစ်ယောက်နဲ့အတူ အကွက်အကွင်းကောင်းတဲ့ တောင်ကမူလေးကနေ ရွာ

လေးဖက်ကို သူ ကြည့်သည် ။ ဘာလှုပ်ရှားမှုမှ မတွေ့ ။ ဆိတ်ငြိမ်နေသည် ။

မှန်ပြောင်းနဲ့ ရွာလေးကို လှမ်းကြည့်သည် ။

လူရိပ်လူရောင်တောင် မတွေ့ရဘူး ။

ရွာနားကို သူတို့ ချဉ်းကပ်သွားလိုက်ကြသည် ။

ကျူးကျော်သည် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား အရှေ့မှာ ခေါင်းငုံ့ပြီး ရပ်နေသည် ။ “ ကျူးကျော်…..မင်း ကို ငါ ဘာကြောင့် အချုပ်ခန်းထဲ ထည့်ထားလည်း မင်းသိသလား….” “ သိတယ် ဗိုလ်ချုပ်..ကျုပ် ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့်…” “ အာလာလာ..မင်း မဆိုးဘူးဘဲ..ကိုယ့်အပြစ်ကို ကိုယ်သိသားဘဲ …..    မင်းကို ငါ အရင်က ဘယ်လောက် အားကိုးခဲ့တယ် ဆိုတာ မင်း သိလား….”

“ သိတယ်..ဗိုလ်ချုပ်….ကျုပ်အမှားအတွက် ဆောရီးပါ..ကျုပ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ……”

“ မင်း စောက်သုံးမကျလို့ ငါ့သမီးလဲ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ စောက်ရှက်ကွဲခဲ့ရ..ငါ့လူတွေ လက်နက်တွေလည်း ဆုံးရှုံးခဲ့

ရတယ်ကွ..ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ…မင်း ကောင်းတဲ့အချက်တွေလည်း ငါ ထောက်ထားပါတယ်…နောင်ကို

 သတိကြီးကြီးထားကွာ..ငါတို့ သတင်းက ကြီးလာနေပြီ …အမေရိကန်ကလည်း ဒို့ဆီက ဘိန်းတွေက သူတို့ဆီကို အဝင်များတယ် ဆိုပြီး ငါတို့ကို မျက်စောင်းထိုးနေပြီ ..မြန်မာအစိုးရကိုလည်း ဒို့ကို တိုက်ဖို့ ဖိအားပေးတာတို့ လုပ်လာတော့မှာ သေချာတယ်..မကြာခင် အစိုးရစစ်တပ်နဲ့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ ဆော်ရမယ့်ကိန်းတွေ မြင်နေတယ်..ဒီတော့ မင်း အားပြန်မွေးပါ ….     ငါ လူကောင်းတွေ လိုတယ် ….    ”

“ ဟုတ်..ဗိုလ်ချုပ်..ကျုပ် သတိထားပါမယ်….”

“ အခု ..သိုးထိန်း…မုတ်ဆိတ် နောက်ကို လိုက်နေတယ် ….     မုတ်ဆိတ်ကို မိရင် ငါကိုယ်တိုင် ငါ့လက်နဲ့ သတ်မယ်” ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက လက်သီးလက်မောင်း တန်းပြီး ပြောလိုက်သည် ။

“ ကျုပ် သိုးထိန်းနောက်ကို လိုက်ပြီး ကူရမလား….” လို့ ကျူးကျော်က မေးသည် ။

“ မကူနဲ့..မင်း ငါ့လက်နက်စက်ရုံကို သေသေချာချာ သွားဦးစီးကွာ…..မကြာခင် ဆော်ရမယ့် တိုက်ပွဲတွေ အတွက် လက်နက်တွေ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားရမယ်ကွ…”

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားသည် သူ့စခန်းကြီးထဲမှာ အေကေ၄ရမောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေ ထုတ်လုပ်တဲ့ စက်ရုံ တည်ထားသည် ။

“ ဟုတ်..ဗိုလ်ချုပ်….” ကတုတ်ကျင်း..ဘန်ကာ..ဆက်သွယ်ရေးတူးမြောင်းတွေ ထပ်ဖေါက်..ရမယ်…..စခန်းနား တဝိုက်မှာ မိုင်းတွေ ထောင်ဖို့လုပ်ရမယ်…..ကျူးကျော်….မင်းမှာ လုပ်စရာတွေ တပုံကြီး”

 ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် အိပ်မက်ဆိုးတွေကြောင့် ဇောချွေးတွေ ပြန်လာပြီး လန့်နိုးလာသည် ။

ဟင်……

တော်ပါသေးရဲ့ အိပ်မက် ဖြစ်နေလို့ ….     ။

သူ့အိပ်မက်ထဲမှာ သူနဲ့ လောဘွယ်သည် လိင်အပြောင်း ခံလိုက်ရလို့  ။ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်ရင်း

သူ လန့်နိုးလာခဲ့သည် ။

သူ့ဘေးမှာ နန်းဖေါင်း အိပ်ပျော်နေသည် ။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သန်းကောင်ကျော် အချိန် ရှိနေပြီ ။

နန်းဖေါင်းက ခြေတဖက်ထောင်ထားပြီး ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေတာ ပေါင်တန်ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တဖက်နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာလေး ပေါ်နေသည် ။ ဘက်ထရီသုံး မီးအိမ်လေးရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ နန်းဖေါင်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို မြင်နေရတာ စိတ်ထကြွစရာဘဲ ။ မုတ်ဆိတ် နန်းဖေါင်းရဲ့ ပေါင်တန်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ။ ချောမွှတ်တဲ့ ပေါင်တန်တွေက အနာအဆာ အဖုအပိန့် ဘာမှ မရှိဘဲ ချောပြောင်ဝင်းအိနေသည် ။ ပေါင်တွေကို ပွတ်ရင်း ပေါင်ကြားဂွဆုံက မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း တြိဂံပုံနေရာဆီကို သူ့လက်က ရောက်သွားသည် ။

အကွဲကြောင်းကြီးက နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ဖတ်က တခုနဲ့ တခု ထိစိနေကြသည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ဒီနှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ပွတ်ရင်းပွတ်ရင်းနဲ့ထိုးခွဲပြီး ပွင့်ဟလာတဲ့ အပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းတော့ နန်းဖေါင်း

 လူးလွန့်လာပြီး ပါးစပ်က “ ဟင်းဟင်း…….အင်း…….အင်း. ……..အကိုရယ်…ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်းဟင်……” လို့ အသံထွက်လာသည်။

ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ နန်းဖေါင်းရဲ့ အဖုတ်မှာ အရေလိုက်လာသည် ။ အရေတွေ စိုရွှဲလာသည် ။  သူ့လက်ချောင်း တွေလည်း အရေတွေ စိုရွှဲလာသည် ။ နန်းဖေါင်း တဟင့်ဟင့်နဲ့ လှုပ်လူးလာသည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် ဒုတ်တန်လည်း မာကျော ကြီးထွားလာသည် ။ ထောင်လာသည် ။ နန်းဖေါင်းရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ဒုတ်ကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ နန်းဖေါင်း သူ့ဒုတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ကစားပေးသည် ။

နန်းဖေါင်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက နန်းဖေါင်း အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးနှိုက်ပြီး ကလိနေဆဲဘဲ ။ နန်းဖေါင်းက ဒုတ်ကြီးကို ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်ကစားပေးနေရင်း..“ စုတ်ပေးရမလား..အကို…” လို့ သူ့ကို မေးသည် ။ သူက “ အင်း…” လို့ ဖြေရင်း နန်းဖေါင်းရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေသည် ။

လက်ဖဝါးနဲ့လည်း တဖန်းဖန်း ရိုက်လိုက်သည် ။

နန်းဖေါင်း ဒုတ်ဖျားက အထစ်ကို စ ငုံ စုတ်လိုက်ပြီ ။

“ အင်း….”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…..”

နန်းဖေါင်း စုတ်နေတုံး သူ့လက်ညှိုးက နန်းဖေါင်းရဲ့  ခရေပွင့်လေးကို ချေနယ်ကစားသည် ။

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညသန်းကောင်ယံအချိန်မှာ နန်းဖေါင်းရဲ့ ပုလွေသံ တပြွတ်ပြွတ်က ကျယ်လောင်သလို ထင်ရသည် ။ နန်းဖေါင်းသည် သူ့အကြိုက်ကို သိသည် ။ သူ့ကို နန်းဖေါင်း တွေ့တိုင်း ပုလွေ အမြဲကိုင်ပေးသည် ။ အဖုတ်ထဲက ပြည့်လျံထွက်လို့ စီးကျလာတဲ့ နန်းဖေါင်းရဲ့ ကာမအရည်ကြည်တွေက ခရေပွင့်လေး ဆီကို ရောက်လာသည် ။ ဒီအရည်တွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ သူ့လက်ညှိုးက ခရေပွင့်ထဲကိုဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ကစားနိုင်နေသည် ။ နန်းဖေါင်း စုတ်ပေးနေတာနဲ့ သူ အားမရသလို ဖြစ်မိလို့  နန်းဖေါင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်း နီတြာရဲလေးတွေ အထဲကို သူထိုး ထိုးညှောင့်နေမိသည် ။

နန်းဖေါင်းကလည်း တွဲလောင်း ကျနေတဲ့ သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ဆွဲလိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည် ။

ဆက်တိုက် ဖိဖိ ညှောင့်ထည့်နေသည် ။

ထင်မထားတဲ့ ကျယ်လောင်တဲ့ ယမ်းပေါက်ကွဲသံတွေကြောင့် ကာမဖီလင်တွေ တအား တက်ကြွနေတဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး တုန်သွားသည် ။

“ ဗိုလ်လုံ…ရန်သူ..ရန်သူ ……”

အိမ်အောက်ထပ်မှာ အိပ်တဲ့ သူ့တပည့် စိုင်းလူရဲ့ အော်သံကြီးနဲ့ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေ အဆက်မပြတ် အော်တိုဆွဲလိုက်တဲ့ အသံတွေက နီးနီးကပ်ကပ်ကြီး ကြားလိုက်ရသည် ။ နန်းဖေါင်း ပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ် ဘောင်းဘီကောက်စွတ် နံရံထောင့်မှာ ထောင်ထားတဲ့ အေကေ၄ရမောင်းပြန်ကို ပြေးဆွဲ တဲ့အချိန် နန်းဖေါင်းလည်း သူ့ထမိန်နွမ်းလေးကို ကောက် ရင်လျားလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

သူ့တပည့်စိုင်းလူရဲ့ အသံ ထပ် မကြားတော့ ။ မောင်းပြန် ပစ်ခတ်သံတွေဘဲ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ကြားနေရသည် ။ လှေခါးက ပြေးဆင်းမယ် အလုပ် အောက်ထပ်က “ မုတ်ဆိတ်..လက်နက်ချလိုက်….မသေချင်ရင် လက်နက်ချ လက်မြှောက်ပြီး ဆင်းလာခဲ့…မင်းကို ဝိုင်းထားပြီးပြီ…မင်းလူ၅ယောက် မသာပေါ်နေပြီ ….မင်းဘဲ ကျန်တော့တယ်…..” လို့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ဇောချွေးတွေ ပြန်ပြီး လက်တွေ တုန်နေသည် ။

“ မင်းတို့ ဘယ်သူတွေလဲ…..” လို့ ပြန်အော်လိုက်တဲ့ သူ့အသံလည်း တုန်ခါနေတာကို သူ့ဖါသာ ပြန် သတိထားမိလိုက်သည် ။

“ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား လူတွေကွ….ငါ့နံမည် သိုးထိန်း …..မင်း သေနတ်ချထားခဲ့ လက်မြှောက်ပြီး ဆင်းလာခဲ့…” ရွေးချယ်စရာ လမ်း မရှိတော့လို့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း လက်မြှောက်ပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်သည် ။

အားပါး……သူပြောသလိုဘဲ လူဆယ်ယောက်လောက် သူဆင်းလာတာကို သေနတ်တွေနဲ့ ချိန်ထားကြသည် ။ လက်မြှောက်ရင်း တိုးလာတဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို သိုးထိန်းရဲ့ လူတွေက လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ကြသည် ။ ဒီအချိန်မှာ အိမ်ပေါ်ထပ်ကနေ လှေခါးအတိုင်း ပြေးဆင်းလာတဲ့ ခြေသံတွေကို

 ကြားလိုက်ရသည် ။ သိုးထိန်း က ခါးက ပစ္စတိုသေနတ်ကို အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လှေခါး ဆီကို ထိုးချိန်လိုက်သည် ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က “

သိုးထိန်း..မလုပ်နဲ့…” လို့ အော်လိုက်သည် ။

လှေခါးက ပြေးဆင်းလာတာက နန်းဖေါင်း ပါ ။ သူ့လက်ထဲက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ချထားခဲ့တဲ့ အေကေ၄ရမောင်းပြန် ကို သိုးထိန်းက ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်လို့ သေနတ်နဲ့ ထိုးချိန်လိုက်တာ ဖြစ်သည် ။

“ မပစ်နဲ့…..”

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ အော်သံကြောင့် သိုးထိန်းလည်း တန်းတန်းမတ်မတ် ချိန်ထားရင်း “ သေနတ်ချလိုက်….” လို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။

နန်းဖေါင်း သေနတ်ကို မချ ။ သိုးထိန်းဖက်ကို ထိုးချိန်လိုက်သည် ။

“ ဒိုင်း…….”

သိုးထိန်းရဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်ပြောင်းဖျားက ကျည်ဆံသည် မြန်လွန်းတဲ့ အရှိန်အဟုန်နဲ့ ထွက်သွားသည် ။ နန်းဖေါင်းရဲ့ နဖူးတည့်တည့်ကို ဖေါက်ထွင်း

ဝင်ရောက်သွားသည် ။ နန်းဖေါင်း လှေခါးထစ်တွေအတိုင်း ဒလိမ့်ခေါက်ကွေး ပြုတ်ကျလာသည် ။  မျက်လုံးပွင့်လျက် ပါးစပ်လေး ဟလျက်

ငြိမ်သက်နေပြီ ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ အော်ငိုသံကြီး ထွက်လာသည် ။

“ သူ..သူ သေနတ် မပစ်တတ်ပါဘူးကွာ…..မင်း..မင်း…ဘာလို့ ပစ်လိုက်တာလဲ …”

သိုးထိန်း မကြားသလိုနဲ့ အိမ်အပြင်ကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။

“ သူ့ကို ခေါ်ခဲ့ကွာ..စခန်းကို ပြန်ကြမယ်……”

သိုးထိန်းရဲ့ တပည့်တွေက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆွဲခေါ်လာကြသည် ။

ဆွေး ကလေး တယောက် လာပေးတဲ့ စာခေါက်လေးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သိုးထိန်းရဲ့ လက်ရေးနဲ့ ရေးထားတဲ့

စာကြောင်းတိုတိုလေးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ဆွေး…တွေ့နေကျနေရာမှာ စောင့်နေမယ်..ညနေ လေးနာရီခွဲ တိတိ …တဲ့ ။

သိုးထိန်းနဲ့ ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးမှာ ချိန်းတွေ့ကြပြီး အနမ်းအစုတ်အကိုင်အတွယ်တွေ နဲ့ ရင်တွေ ခုံခဲ့ကြပြီးကထဲက ပြန်မတွေ့ဖြစ်ကြသေး ။

သိုးထိန်းကို မျှော်နေမိတာတော့ အမှန် ။

ချစ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြီးကထဲက ပြန်မတွေ့ဖြစ်ကြသေးဘူး ။ သိုးထိန်းက ဒီနေရာကနေ အေးချမ်းတဲ့ တနေရာကို ထွက်ပြေးကြဖို့ သူ စီစဉ်မည်လို့ ပြောသွားသည် ။ ဆွေး သိုးထိန်းနဲ့ သွားတွေ့ဖို့ ပြင်ဆင်စရာတွေ ပြင်ဆင်တော့သည် ။

လူမရှိတဲ့ ဘုရားကျောင်းအိုပျက်ကြီးမှာ ချိန်းတွေ့ကြရင် သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေး ဘာတွေ လုပ်ဖြစ်ကြမယ် ဆိုတာကို ဆွေး ကြိုသိနေသည် ။

 ဟိုတခါတုံးကလည်း သိုးထိန်းရဲ့ လက်တွေက ဖင်ကြားကို ရောက်လိုက် အဖုတ်ဆီကို ရောက်လိုက် နဲ့လေ ..။ သူကိုင်မယ့် နမ်းမယ့်နေရာတွေကို ဆွေး ကြိုတင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ထားရမယ် လေ ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား အရမ်း ကျေနပ်နေသည် ။

သူ့ကို အာခံနေတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို သိုးထိန်းနဲ့ အဖွဲ့က လက်ရ ဖမ်းဆီးပြီး သူ့ရှေ့မှောက်ကိုခေါ်ခဲ့ပေးလို့ပါ ။

သိုးထိန်း ပြန်ရောက်တော့ ကျူးကျော်ကို အချုပ်ကနေ ပြန်လွှတ်ပြီး လက်နက်စက်ရုံမှာ တာဝန်ပေးထားတာကို တွေ့ရလို့လည်း စိတ်ချမ်းသာ သွားရသည် ။ သို့ပေမယ့် အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ် လက်အောက်က အမြန်ဆုံး ပြေးဖို့ ကြိုးစားရမည်..အချိန်အခါ မရွေး သူ့စိတ် ညိုညင်တာနဲ့ ကိုယ့်ကို ဆော်မည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားရပြီလေ ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ သိုးထိန်း..မင်းတို့အဖွဲ့လည်း နားကြဦး….ငါ့သမီး ပြန်တာလည်း အခု ကျူးကျော် ရှိနေပြီ ဆိုတော့ ငါ ကျူးကျော်ကိုဘဲ တာဝန်ပေးချင်ပေးမယ် …မင်းကို ဒီထက် အရေးကြီးတဲ့ တာဝန် တခု ပေးစရာ ရှိနေတယ်..မင်း လတ်တလော နားလိုက်အုံး..မင်းရွာကို ပြန်ချင်ပြန်ပေါ့..ဟဲဟဲ….မင်းမှာ သံယောဇဉ်လေးတခု ရှိနေပြီ ဆိုတာ ငါ သိတယ်….ဟားဟားဟား….”

“ ကျနော်လည်း အဲဒါဘဲ ပြောမလို့ ဗိုလ်ချုပ်..ကျနော် ရွာဖက် ခဏ သွားလိုက်အုံးမယ်…”

“ သွား..သွား….သောန ကိုလည်း နုတ်ဆက်လိုက်ကွာ ….မင်း သယ်နိုင်ရင် ငါ လက်ဆောင် ပေးလိုက်ချင်တယ်..အရက် တပုလင်းလောက်..ယူသွားစမ်းကွာ….”

“ ဟုတ်ကဲ့…”

သိုးထိန်း ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ အိမ်ဝိုင်းထဲက ထွက်လာတဲ့အချိန် ကျူးကျော်နဲ့ တိုးသည် ။

“ သိုးထိန်း..မုတ်ဆိတ်ကို ရလာတယ်လို့ သိရတာ ငါ အရမ်း ဝမ်းသာ တယ်ကွ …ဒီငတိတို့ ငါ့ကို လောဘွယ်

စခန်းမှာ ဝိုင်းဗျင်းကြတာ ငါ တော်တော် ခံခဲ့ရတယ် ..အခု ငါ့ အလှည့်ဘဲ…ကောင်းကောင်း ပြန်ဗျင်းရမယ်..”

လို့ ပြောသည် ။ သိုးထိန်းက “ ကျူးကျော်..ငါ ရွာကို သွားမလို့..မင်း ဘာမှာအုံးမလဲ …” လို့ မေးတဲ့အခါ ကျူးကျော်က “ ဆွေးကိုဘဲ သတိရကြောင်း ပြောပေးကွာ….” လို့ ပြောသည် ။

သိုးထိန်းက “ မင်းနဲ့ငါ အေးဆေး တနေရာမှာ စကားပြော တိုင်ပင်ချင်သေးတယ် ကျူးကျော်..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကျူးကျော်က “ ငါလဲ မင်းနဲ့ စကားတွေ ပြောစရာတွေ အများကြီးဘဲ..” လို့ ပြန်ပြောသည် ။

သိုးထိန်းက သူနေတဲ့ တဲဖက် သွားဖို့ ခြေလှမ်းလိုက်တဲ့အချိန် ကျူးကျော်က “ သိုးထိန်း…” လို့ လှမ်းခေါ်လိုက်

လို့ သူ လှည့်ကြည့်သည် ။

“ မင်း ငါ့မြင်း ယူသွားပါလား….ပို ခရီးတွင်တာပေါ့ …တောင်ပြိုလို့ ကားလမ်းတွေတောင် ပိတ်နေတယ် ကြား

တယ်…” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ကျူးကျော်ကို “ အိုကေ..ယူသွားမယ်…ကျေးဇူးဘဲကွာ….” လို့ သိုးထိန်း ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

သိုးထိန်း ပြင်ဆင်နေတုံး ကျူးကျော်ရဲ့ တပည့်လေး ချစ်ဖ ကျူးကျော်ရဲ့ မြင်းကို လာပေးသည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်သည် လောဘွယ်ကို လှောင်ထားတဲ့ ဝက်ခြံထဲကို အပို့ခံလိုက်ရသည် ။

ဝက်တွေနဲ့အတူ ထိုင်နေတဲ့ လောဘွယ်ကို သူတွေ့လိုက်ရသည် ။ ဝက်ချေးနံ့တွေ အရမ်း နံစော်နေတဲ့ ဒီနေရာ

ကို ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် တော်တော် စိတ်ပျက်မိနေသည် ။

လောဘွယ်သည် စိတ်ဓါတ်အရမ်း ကျနေပုံရသည် ။ သူ့ကိုတောင် မနုတ်ဆက်ဘူး ။

“ လောဘွယ်..ငါ့မယားလေး နန်းဖေါင်း သေပြီကွာ..သိုးထိန်း ဆိုတဲ့ခွေး ပစ်သတ်ပစ်လိုက်တယ်….” လို့ လောဘွယ်ကို သူပြောပြသည် ။ လောဘွယ်က “ ငါတို့ လွတ်လမ်း မမြင်တော့ဘူး….ငါ့ကို လိင်ပြောင်းပစ်မယ်

 လုပ်နေကြတယ်….မင်း ကိုလည်း ပြောင်းပစ်မယ် ထင်တာဘဲ …”လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်လည်း..“ ဘာ..လိင်ပြောင်းမယ်..ဟုတ်လား …” လို့ အံ့သြတကြီး ပြန်မေးလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်….ငါတို့လီးကို ဖြတ်ပစ်ကြလိမ့်မယ်…ထိုင်းမှာ ခေတ်စားနေတယ်လေကွာ…”

“ ဟာ….”

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်သည် စော် ရေရေလည်လည် ရှုပ်သူ တယောက် ဖြစ်သည် ။  လီးဖြတ်ခံရမယ့်ကိစ္စကို သူ ဘယ်လိုမှ လက်မခံနိုင်ဘူး ။

ဒီအချိန်မှာ သူတို့ ဝက်ခြံထဲကို ကျူးကျော် ဝင်လာသည် ။ သူ့လက်ထဲမှာလည်း ကြာပွတ်တချောင်းကို ကိုင်ထားသည် ။

“ ဟေ့ကောင်..မုတ်ဆိတ်…ဘယ်လိုလဲ..မင်း ငါ့ကို နှိပ်စက်ခဲ့တာတွေ မှတ်မိလား…မကြာသေးပါဘူးလေ..ပူပူနွေးနွေးဘဲ ရှိနေတာဘဲဟာ..ကဲ..မင်း ခံရမယ့်အလှည့် ရောက်ပြီ..ခံပေအုံးတော့..” လို့ ပြောပြီးတာနဲ့ ကြာပွတ်နဲ့ လွှဲလွှဲ ရိုက်သည် ။

သိုးထိန်း မြင်းကို ခပ်သွက်သွက်လေး စီးပြီး ရွာဆီကို ခရီးနှင်နေသည် ။

တောထဲတောင်ထဲ လူတွေ လျှောက်သွားလွန်းလို့ တချို့နေရာတွေက လမ်းကလေး ဖြစ်နေသည် ။ ဒီလမ်းကလေးအတိုင်း မြင်းကို အမြန်စီးနေသည် ။

ဆွေးဆီကို အချိန်မှီ ရောက်ချင်သည် ။ ဆွေးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ဆွေးနွေးချင်နေသည် ။ အကောင်းဆုံးကတော့ ဆွေးရဲ့ အမ ဝေး ရှိနေတဲ့ ဘန်ကောက်မြို့ကို သွားကြတာဘဲ လို့ တွေးနေသည် ။ စုဆောင်းထားတဲ့ ငွေတွေနဲ့ တခုခု လုပ်စားမည်…တက္ကဆီဖြစ်ဖြစ် မောင်းစားမည် ။ ကျူးကျော်ပါ လိုက်နိုင်ရင် သိပ်ကောင်းမည် ။

နန်းမိုခမ်း ပျင်းနေသည် ။

ပါပါးကလည်း စခန်း အပြင်ကို မထွက်ခိုင်းဘူး ။

သူကျတော့ သူ့မယားငယ်ရှိတဲ့ ရွာကြီးကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။ နန်းမိုခမ်း အိမ်ပေါက်ဝမှာ သေနတ်လွယ်ပြီး ရပ်စောင့်နေတဲ့ ပါပါးရဲ့ သက်တော်စောင့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ။

“ အိုက်စံ ….ခဏလာအုံး ….”

အေကေ၄ရမောင်းပြန်ကြီး လွယ်ထားတဲ့ ကောင်လေး ပြေးလာသည် ။

“ နင် ကျူးကျေ် ဘယ်မှာလဲ သိလား..အိုက်စံ…..”

“ ဟုတ်..ဗိုလ်လုံ ကျူးကျော် လက်နက်စက်ရုံမှာဘဲ ရှိမှာပေါ့ ….အမ ”

“ နင်သွားခေါ်ပေးနိုင်မလား….”

“ အမ ..ငါက ဒီမှာ ကင်းကျနေတာ . . .သွားလို့ မရဘူး….ဗိုလ်မှူးသိရင် ငါ ဒုက္ခရောက်မှာ….ငါ စက်နဲ့ ခေါ်ပေးမယ်လေ …“

“ အေး..ခေါ်လိုက် . .ခေါ်..အခုခေါ်…..”

အိုက်စံ က သူ့ခါးမှာ ချိတ်ထားတဲ့ လမ်းလျေျာက် စကားပြောစက်ကို ဖြုတ်ယူပြီး ခေါ်သည် ။

“ ဗိုလ်လုံကျူးကျော် …ဗိုလ်လုံကျူးကျော် …ရှိလား….ကြားရင် ထူးပါ ….”

ကျလစ်ကျလစ် ဆိုတဲ့ စက်သံတွေ တကျိကျိ ကြားလိုက်ရပြီး….“ ဟေ့.ဘယ်မအေပေး … ငါ့ကို ခေါ်နေတာလဲ…ဘာစောက်လုပ် အရေးကြီးလို့လဲ….” လို့ ပြန်ပြောိုက်တဲ့ ကျူးကျော်ရဲ့ အသံကြီးကို

ကြားလိုက်ရသည် ။

အိုက်စံက “ ဗိုလ်ချုပ်သမီး ခေါ်တာ..ဗိုလ်ချုပ်အိမ်ကို လာပါ ….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ကျူးကျော်ဖက်က ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ ပေမယ့် အိုက်စံက “ သူလာလိမ့်မယ်…အမ …” လို့ ပြောလိုက်

သည် ။ နန်းမိုခမ်းလည်း “ အေး..အေး..နင်သွားတော့…” လို့ ပြောသည် ။ အိုက်စံလည်း သူကင်းစောင့်နေတဲ့ ခြံစည်းရိုး  အပေါက်ဆီကို ပြန်ထွက်သွားသည် ။

နန်းမိုခမ်း မြူးမြူးကြွကြွလေး အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ပြေးသွားသည် ။

“ နန်းလုံး…..နန်းကြာ…..”

သူ့အစေအပါး ကောင်မလေး နှစ်ယောက် ပြေးလာကြသည် ။

“ နင်တို့နှစ်ယောက် နင်တို့အမေဆီ သွားကြ….ငါ့အတွက် ငါးထမင်းနယ် လုပ်ခိုင်း…ဝက်သားချဉ်ရော ..ဝက်ခေါက်ကြော်ရော . .ညနေကျမှ နင်တို့ ပြန်ခဲ့ ..အမေနန်းကိုလည်း ညနေကျမှ ပြန်လာလို့

ပြောလိုက်..”

ကျူးကျော် လာမှာမို့ အိမ်က လူတွေကို နန်းမိုခမ်း နှင်ထားလိုက်တာ ။ ကောင်မလေးတွေ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် နန်းမိုခမ်း လည်း အိမ်ရှေ့ဖက်ကို မြင်ရတဲ့ ပြူတင်းပေါက်ကနေ ခြံဝကို ထိုင်ကြည့်နေ

လိုက်တဲ့အချိန် ကျူးကျော် ခြံပေါက်ဝကို ရောက်လာတာ မြင်လိုက်ရလို့ တအား ပျော်သွားမိသည် ။ ရင်တွေ ခုံတာလည်း အရမ်းဘဲ ။ အိုက်စံကို ခဏ စကားပြောလိုက်ပြီး သူရှိနေတဲ့ အိမ်ဖက်ကို ကျူးကျော် လျှောက်လာသည် ။

နန်းမိုခမ်း အိမ်ခန်းထဲကို ဝင်နေလိုက်သည် ။

ကျူးကျော် အိမ်ပေါ် တက်လာသည် ။ ဧည့်ခန်းပေါက်ဝမှာ ရပ်ပြီး…“ နန်းမိုခမ်း ….နန်းမိုခမ်း..” လို့ ခပ်တိုးတိုး ခေါ်လိုက်တာကို ကြားရသည် ။ နန်းမိုခမ်း သူရှိတဲ့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းကို ထွက်သွားလိုက်

ပြီး..“ ကျူးကျော် …လာ…နင့်ကို တွေ့ချင်လို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာ….” လို့ ပြောရင်း ကျူးကျော် ရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားဖို့ လုပ်တော့ ကျူးကျော်က “ နန်းမိုခမ်း..နင် ငါ့ကို သေစေချင်လို့

လားဟာ..မလုပ်ပါနဲ့…” လို့ ပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲကို ခြေမလှမ်းလိုက်ဘဲ ရပ်နေသည် ။ “ ဘာလို့ သေစေချင်ရမှာလဲ..နင်နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောချင်လို့ပါ….” လို့ နန်းမိုခမ်းက ပြန်ပြောပြီး

အတင်း ဆွဲခေါ်လိုက်သည် ။

“ နင့်ပါပါး သိရင် ငါ့ခေါင်းကို ဖြတ်ပစ်မှာ သေချာတယ်..ငါ့ကို အချုပ်ခန်းထဲ တော်တော်ကြာအောင် ထည့်ထားတာ နင် အသိဘဲ မဟုတ်လား……”

“ ကျူးကျော်ရယ်..ပါပါးကို နင့်ကို ခွင့်လွှတ်ဖို့ ငါ ခဏခဏ ပြောပေးတယ် သိလား..နင့်ကို ဘာမှ မလုပ်စေရပါဘူး ….” နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းသည် ။ ကျူးကျော်လည်း အပျိုမ တယောက်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ရလို့ မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့အသက်တွေနဲ့မို့ ရင်တွေ ခုံလာသည် ။

လောဘွယ် စခန်းမှာ နန်းမိုခမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်ခန္ဓာကို ထိတွေ့မြင်တွေ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရလာသည် ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားထကြွလာရတော့ သူ့ပေါင်ကြားက တန်ဆာ ဒုတ်ကလည်း မာကြော ထောင်ထလာတော့သည် ။

နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

“ ကျူးကျော်…နင် ငါ့ကို ရန်ကုန် အထိ လိုက်ပို့နော်…”

“ နင့်ပါပါး ပို့ခိုင်းရင် ငါ ပို့ပေးမှာပေါ့ ….”

“ ကျူးကျော် …”

“ မိုခမ်း ….”

“ ငါ့ကို ဖက်စမ်းပါဟာ…”

“ မကောင်းဘူး ထင်တယ် မိုခမ်း …နင့်အဖေ သိသွားရင် ငါ့ကို သတ်မှာ….”

ကျူးကျော်က မဖက်တော့ နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော်ကို ဖက်သည် ။ နန်းမိုခမ်းရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ကျူးကျော်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ပိကပ် ထိစပ်နေကြသည် ။

ဒိန်းဒလိန်ဒနတ် ဖမ်းစားတာကို ခံနေရတဲ့ နန်းမိုခမ်း ကျူးကျော်ရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ခေါင်းထိုးအပ်ပြီး..“ နင့်ကို ငါ ကြိုက်နေတာ နင် မသိတာလား..မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား..ကျူးကျော်ရယ်…”

လို့ ပြောရင်း ကျူးကျော်ရဲ့ ကျောပြင်ကို လက်တွေနဲ့ ပွတ်သပ် ကုတ်ခြစ်သည် ။

ကျူးကျော်က ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမို့လဲ ။ နန်းမိုခမ်းက တကယ်တော့ စွဲမက်စရာ မိန်းကလေး တယောက် ပါ ။ လောဘွယ် သူတို့ကို ဖမ်းထားတုံးက နန်းမိုခမ်းရဲ့ ကိုယ်ခန္ဒာကို အရှိကို အရှိအတိုင်း

အကုန်လုံး တွေ့ဖူးမြင်ဖူးခဲ့ပြီလေ ။ နို့လုံးလုံးကော့ကော့နဲ့ နို့သီးခေါင်း ရဲရဲလေးတွေ ကနေ အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းအိအိလေး အဆုံးပေါ့ ။

“ မိုခမ်းရယ်…နင့်ကို..နင့်ကို…”

“ ကျူးကျော် ..နင့် အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ…..”

ကျူးကျော်လည်း ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်သည် ။ နန်းမိုခမ်းသည် စူးရှတောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ ကျူးကျော်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ တခုပြီး

 တခု ကျွတ်ကွာကျသွားတာကို စိုက်ကြည့်နေသည် ။ ကျူးကျော် အရင်ဆုံး ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင် စစ်အကျ ႌကို စချွတ်သည် ။ ပြီးတော့ အတွင်းက ခံဝတ်ထားတဲ့ အစိမ်းရောင် စွပ်ကြယ်ကို ဆက်ချွတ်သည် ။ ပစ္စတိုသေနတ်ကို အိတ်နဲ့ ထည့်ချိတ်ထားတဲ့သူ့ခါးပတ်ကြီးကို ဖြုတ်ချွတ်သည် ။ အသာလေး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ချသည် ။ ပြီးတော့ အိတ်တွေ အများကြီးပါတဲ့ သူ့စစ်ဘောင်းလီကို ချွတ်ချသည် ။ အတွင်းခံ Hanes အမျိုးအစား ဘောင်းဘီတိုလေးဘဲ ကျန်တဲ့အချိန် အထဲက အတန်ချောင်းကြီး မာထောင်ပြီး ငေါငေါကြီး ထွက်နေတာကို နန်းမိုခမ်း တွေ့လိုက်ရသည်  ။ ကျူးကျော် သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်တဲ့အချိန် နန်းမိုခမ်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ကြည့်လိုက်သည် ။

တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ ကျူးကျော်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို မြင်လိူက်ရတာ နန်းမိုခမ်း စိတ်တွေ အရမ်းအရမ်းကို ထကြွကုန်သည် ။ ခံချင်စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ဒိုင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။

ကျူးကျော်က နန်းမိုခမ်း လက်တဖက်ကို ဖမ်းဆွဲယူပြီး သူ့လီးတန် ပူပူနွေးနွေးကြီး အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။

အိုး ….ကျူးကျော်ရယ်….အကြီးကြီးဘဲကွာ…..လို့ တုန်ခါတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ နန်းမိုခမ်းသည် စိတ်ထဲမှာ ဒီအတန်ကြီးကို အပြာကားတွေထဲကလို စုတ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်သွား

ရသည် ။

“ ကိုင်..ကိုင်…………မိုခမ်း….ဆုပ်….ပွတ်ပေး…..နင် ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား…..”

“ အင်း…ကြိုက်တယ်…..ငါ ကြိုက်တယ်…..”

ကျူးကျော် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်တော့ကွာ…..လို့ ။ သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ညှစ်ကစားနေတဲ့

ဒီစော်လေးကို လိုးပစ်လိုက်မည် လို့ ။နန်းမိုခမ်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေမိသည် ။ လုံးဝန်း တဲ့ နို့လှလှကြီးတွေကို တွေ့တော့ ကျူးကျော် မနေနိုင်ဘူး ။ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အငမ်းမရ စို့တော့သည် ။

နန်းမိုခမ်းကလည်း သူ့ငပဲကြီးကို အားရပါးရ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်နေသည် ။ “ နန်းမိုခမ်း….နင် ပက်လက်

 အိပ်လိုက်….” လို့ သူပြောလိုက်တဲ့အချိန်နန်းမိုခမ်းက “ ကျူးကျော်..နင် ငါ့ကို လိုးမလို့လား…” လို့ မေးလိုက်ရင်း ပက်လက်လှန် အိပ်ချလိုက်သည် ။

“ ဒါပေါ့…နင် စောက်ပတ် ယားနေတယ် မဟုတ်လား….နင်ကောင်းအောင် ငါ စပါယ်ရှယ် လိုးပေးမယ် …” လို့

ကျူးကျော်က ပြောလိုက်ရင်း နန်းမိုခမ်း ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွလိုက်ပါသည် ။ နန်းမိုခမ်းလည်း သူမ တဖက်သပ် စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့တဲ့ ကျူးကျော်က လီးတုတ်တုတ်ရှည်လမျောကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ထဲ လိုးသွင်းတော့မှာမို့ အရမ်းကို စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။ ကျူးကျော်လည်း နန်းမိုခမ်း ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး နန်းမိုခမ်းရဲ့ ခုံးမို့တဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့လီးဒစ်ကြီးကို အပေါက်ဝမှာ တေ့လိုက်သည် ။

အကွဲကြောင်း နီညိုညိုကြီးက အသားတအားဖြူတဲ့ နန်းမိုခမ်းရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတွေရဲ့ ကြားခလယ်မှာ ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေသည် ။

“ နင့်စောက်ဖုတ်ကို ငါ ယက်ပေးချင်တယ်ဟာ…”

“ ကျူးကျော်….နင် မရွံဘူးလား…အရည်တွေ စိုရွှဲနေတယ်ဟ…..”

“ ငါ မရွံဘူး…နင့်စောက်ဖုတ်က တကယ်ကြည့်ကောင်းတယ်…..လှတယ် …”

“ ကျူးကျော်ရယ်…ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ..စောက်ဖုတ်ဘဲ လှတယ် ရှိရသေးတယ်…”

ကျူးကျော်က နန်းမိုခမ်းပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ စယက်သည် ။

“ အင်..အင်…..ဟင့်…ကျူးကျော်….ဟာ….နင်..နင်……”

ကျူးကျော်က မိန်းမတွေကို မှုတ်ပေးခဲ့တာ များနေတဲ့လူတယောက်ပီပီ နန်းမိုခမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အမျိုမျိုး ကလိပေးသည် ။ စောက်စိကို ဖိဖိယက်လိုက်  လျာနဲ့ ထိုးဆွလိုက် လုပ်သည် ။ နန်းမိုခမ်း ထွန့်ထွန့်လူးနေရပြီ ။

နန်းမိုခမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်က ညှီစို့စို့ အနံ့လေးနဲ့ ။

ကျူးကျော် အတွေ့အကြုံအရ စောက်ဖုတ်အနံ့က သူ့အတွက် မဆန်းတော့ ။ ဒီအနွ့လေးကဘဲ သူ့ကာမစိတ်

တွေကို ပိုမို ထကြွစေသလားတော့ မသိဘူး ။ စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိ ယက်နေသလို ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ လျာနဲ့ထိုးဆွ ယက်ပေးလိုက်သည် ။

“ ကျူးကျော်..မယက်နဲ့တော့..ငါ တအား ယားနေပြီကွာ….လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့…….”

နန်းမိုခမ်း မရှက်နိုင်တော့ဘဲ ကျူးကျော်ကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ကျူးကျော်လည်း နန်းမိုခမ်း ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ပြင်ဆင်တော့သည် ။

မလုပ်ခင်က တအားယား တအားထန်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်း အလိုးခံရတော့မယ် ဆိုတော့ သူမ

စောက်ပတ်လေး ကွဲပြဲသွားမှာကို နန်းမိုခမ်း ကြောက်နေတာက အမှန်ပါ ။

“ ဖြည်းဖြည်းနော်…ကျူးကျော်….ငါ့စောက်ပတ် ကွဲသွားအောင်တော့ တအား မလုပ်လိုက်ပါနဲ့…..”လို့ကျူးကျော်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားရင်း ပြောလိုက်သည် ..။

“ နင် ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး..မိုခမ်း…ငါ မိန်းမ လိုးနေကျ …ဘာမှ မပူနဲ့…”

ကျူးကျော် ထိုးသွင်းပြီ ။ အရည်တွေက ကာမရှေ့ပြေးအရည်တွေရော ကျူးကျော်ရဲ့ သွားရည်တွေရောမို့ စိုစိုရွှဲလွန်းနေသည် ။ ကျူးကျော်လည်း သူ့ရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးကို နန်းမိုခမ်း စောက်ဖုတ်ထဲ စသွင်းထည့်လိုက်ပြီ ။

နူးညံ့အိစက် စိုနေတဲ့ တွင်းထဲ သူ့အတန်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်သွားသည် ။

“ အား…..အင်..အင်….ဖြည်းဖြည်း..ကျူးကျော်….ပြဲ…ပြဲသွားနေအုံးမယ် …..    ကျွတ်ကျွတ်……”

“ မပြဲပါဘူး..မိုခမ်းရယ်…စောက်ပတ် ဆိုတာ ရာဘာလိုဘဲ…ဘယ်လောက်ကြီးတဲ့ လီးဖြစ်ဖြစ် အသွင်းခံနိုင်တယ်..”ကျူးကျော်က နန်းမိုခမ်း စောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး အသွင်းအထုတ်

လုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် ကော့ထောင်နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း စို့ပေးလိုက် လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်း မာမာလေး တွေကို လက်နဲ့ ချေပေးလိုက် လုပ်ပေးသည် ။

နန်းမိုခမ်းမှာ တဖက်သပ် တောင့်တ လိုလားခဲ့ရတဲ့ ကျူးကျော်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို အခုလို ရလိုက်ရလို့ ကျေနပ်နေပြီး စေက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းတာကလည်း ထင်ထားသလောက် မနာကျင်လှတာမို့ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးတွေကို လီးတန်ကြီး ပွတ်တိုက်ပေးလို့ ရနေတဲ့ ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမ အရသာကို သဘောကျနေသည်။

ကျူးကျော်ရဲ့ လထစ်ကားကားကြီးက နန်းမိုခမ်းရဲ့ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို အထဲကို ထိုးသွင်း လိုက်တိုင်း အတူတူဆွဲခေါ်သွားသလို ပြန်ထုတ်ဆုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာလည်း တပါတည်း ပြန်ဆွဲခေါ်သွားတာမို့ နန်းမိုခမ်းရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေဟာ ကာမအရသာထူးကို ထူးကဲစွာနဲ့ ရရှိနေကြသည် ။

ကျူးကျော်လည်း ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ ဆိုပြီး သူ့ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးလေးကို အပီ ဖွင့်နေပြီ ။

လိုးထည့်လိုက်တိုင်း..“ အင့်…” ဆိုတဲ့ အသံလေး နန်းမိုခမ်း ပါးစပ်က ခပ်တိုးတိုး ထွက်လာသည် ။

ကျူးကျော်ရဲ့ လက်တဖက်က နန်းမိုခမ်းရဲ့ ဖင်တုန်းအောက်ကို ထိုးသွင်းကာ ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။ တင်းအိနေတဲ့ ဖင်တုန်းတွေက ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည် ။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အသွင်းအထုတ်တွေက ညက်ညောလာသည် ။ အရည်တွေက ပိုစိမ့်ထွက်လာတာကြောင့် လိုး ချက်တွေ သွက်လာသည် ။

“ ကောင်းလားဟင်..မိုခမ်း….”

“ အင်း…အင်း……”

“ ဘာအင်းအင်းလဲ..လိုးတာ ကောင်းလားလို့ မေးနေတာ…”

“ ကောင်းတယ်…ကျူးကျော်ရယ်..ကောင်းလို့ ခံနေတာပေါ့ဟ…”

နန်းမိုခမ်းက စကားရှည်နေတဲ့ ကျူးကျော်ကို စိတ်မရှည်သလို ပြန်ပြောလိုက်ရင်း အောက်ကနေ သူမရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေသည် ။ သဘောကတော့ ခပ်သွက်သွက် မြန်မြန် လိုးစေချင်နေပြီ ။ တဟင်းဟင်းနဲ့ ကော့ပေးလာတဲ့ နန်းမိုခမ်းကို ကြည့်ပြီး ကျူးကျော် သဘောပေါက်သွားသည် ။ မြန်မြန် လိုးပေးစေချင်တဲ့ သဘော ။ ကျူးကျော်လည်း ကောင်းလာလို့ တအား ကော့ပေးလာတဲ့ နန်းမိုခမ်းကို အပီ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တဲ့ အခါ နန်းမိုခမ်း မညည်းရုံမက ကျေနပ်ပြီး ကျူးကျော်ကို ဖက်လိုက်လို့ ကျူးကျော်လည်း ခပ်မြန်မြန် သွက်သွက် လိုးဆောင့်ထည့်ပေးပြီ ။ နန်းမိုခမ်းလည်း ပေါင်တန်တွေကို တအားဖြဲပေးရုံမက ခြေထောက်တွေကို အပေါ်ထောင်ကာ တအင်းအင်း တအီးအီးနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ရမ်းခါကော့ကာ ခံယူနေသည် ။

ပြင်းပြင်းလေး လိုးဆောင့်ချက်တွေက တဖတ်ဖတ် တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ထွက်လာစေသည် ။

“ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်..ကျူးကျော်…တအား…တအား….အို…အို…အရမ်းကောင်း..အမလေး… အိုး….ရှီး…..”

နန်းမိုခမ်း တုန်ခါသွားပြီး သူ့ကို ဖက်ရုံမက ကုတ်ခြစ်သည် ။ နန်းမိုခမ်း ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ ကျူးကျော် သိလိုက်သည် ။ သူ့လီးကို တအား ညှစ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကြပ်ကြပ်လေး ကြောင့် သူလည်း ပြီးချင်နေတာ ကြာပြီ ။

နန်းမိုခမ်း ကျေနပ်သွားရအောင် လိုးပေးချင်တာကြောင့် နန်းမိုခမ်း မပြီးသေးခင် သူ မပြီးလိုက်ချင်ဘူး ။ ဒါကြောင့် မပြီးအောင် ထိန်းလိုးပေးနေခဲ့တာပါ ။ အခုတော့ နန်းမိုခမ်း လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားပြီမိုှု့ သူလည်း ခပ်သွက်သွက် ထပ်ဆောင့်ထည့်ရင်း သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီးကို နန်းမိုခမ်း စောက်ပတ်ထဲကို ပန်းလွှတ်လိုက်ပါတော့သည် ။

သိုးထိန်းသည် မြင်းကို ခပ်မြန်မြန် စီးရင်း ဆွေးစောင့်နေမယ့် ဘုရားကျောင်းအိုကြီးဆီကို ချဉ်းကပ်ခဲ့သည် ။ဆွေးကို အံ့အားသင့်သွားရအောင် ရောက်ခါနီးမှာ မြင်းပေါ်က ဆင်းပြီး မြင်းကြီးကို သစ်ပင်တပင်ရဲ့ ပင်စည်မှာ ချည်ထားခဲ့လိုက်သည် ။

ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးက ခေါင်မိုး ရဲ့ တချို့ သွပ်ပြားတွေက ပျက်စီးလန်ပျံနေလို့လေတိုက်တဲ့အခါ အသံတွေမြည်နေသည် ။ အမ်ဖိုးမောင်းပြန်ကို ပုခုံးမှာ လွယ် လက်ထဲမှာ ပစ္စတိုသေနတ်ကို ပြောင်းအောက်စိုက် ကိုင်ဆုပ်ရင်း ဘုရားကျောင်းကြီးနားကို ကပ်လာတဲ့ သိုးထိန်းသည် ဆွေးကို စချင်တာကြောင့် အသံမပေးဘဲ တိတ်တိတ်လေး ခြေသံလုံလုံနဲ့ အနောက်ဖက်က တံခါးနားကို ကပ်သွားသည် ။

ဆွေး သိုးထိန်း မရောက်ခင် ကြိုရောက်နှင့်နေချင်သည် ။ ဒါကြောင့် အိမ်ကနေ စောစော ထွက်သည် ။ အိမ်

ရှေ့ခန်းမှာ ကာဘိုင်သေနတ်တလက်ကို တိုက်ချွတ်နေတဲ့ ဆွေးရဲ့ အဖေကြီး ဦးသောနက ဆွေးကို “ သမီး ဘယ်သွားမလို့လဲ..တယောက်ထဲလား..” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ဆွေးနဲ့ စိုင်းသာဌေးတို့ လောဘွယ်တို့ ဖမ်းခေါ်သွားခံရကထဲက ဦးသောနသည် အစစ သတိထားသည် ။ တရားဖက် ဘုရားဖက် လိုက်စားနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဦးသောန သည် တချိန်က သူကိုင်တွယ်ခဲ့တဲ့ ကာဘိုင်သေနတ်ကို သိမ်းဆည်းထားတဲ့ ထင်းရှူးသေတ္တာပုံးကြီးထဲကနေ ပြန်ထုတ်ယူပြီး တခုခု ဖြစ်လာတဲ့အခါ အသုံးချချင် ချနိုင်အောင် တိုက်ချွတ်နေတာ ဖြစ်သည် ။

“ သိုးထိန်းနဲ့ ချိန်းထားလို့ အဖေ…သမီး မမှောင်ခင် ပြန်လာမှာပါ…” လို့ ဆွေးက ခပ်မြန်မြန်လေး ပြောလိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းသည် ။ စိုင်းသာဌေးတို့လည်း လောဘွယ်တို့ ဖမ်းခဲ့တဲ့ အချိန် ကစပြီး ကုန်စုံဆိုင်ကိုတောင် ပိတ်ထားလိုက်ပြီး ရွာမှာတောင် မနေကြတော့ဘူး ။

ဆွေး ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးကို ရောက်သွားတဲ့အခါ သိုးထိန်း မရောက်လာသေးဘူး ။ ဆွေး ထိုင်ခုံရှည်ကြီးတခု မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း သိုးထိန်းစားဖို့ စောစောက ကြော်လာတဲ့ တိုဟူးကြော်ထုပ်တွေကို ပြင်ဆင်နေသည် ။

ဒီအချိန်မှာ ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်သည် ။ ဟော..သိုးထိန်း..လာပြီ ….     ။

ဆွေးရဲ့ စိုအိတဲ့လှိုင်ခေါင်း အပေါက်ဝထဲကို သိုးထိန်းရဲ့ ထိပ်ဖူးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင် လာလို့ ဆွေးက ကြောက်လန့်တကြားနဲ့ သိုးထိန်းရင်ဘတ်ကို တွန်းပစ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ သို့ပေမယ့် သိုးထိန်းက ဂရုမစိုက် ။ ဆွေးရဲ့ ဖြိုးလုံးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နမ်းရှုံ့ကိုင်ကစားရင်း ဆွေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို မရရအောင် ဖိသွင်းသည်။ ဆွေးစောက်ဖုတ်သည် ကာမအရည်တွေနဲ့ ပြည့်စိုနေတာကြောင့် သိုးထိန်းရဲ့ လက်နက်ကြီးသည် တဖြည်းဖြည်း တိုးလိုက်ဆုတ်လိုက် ကစားရင်း အတွင်းပိုင်းကို တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်ရောက်နေသည် ။

“ သိုးထိန်းရယ်….ငါ့ဟာ ပြဲများသွားမလားဟင်…နာတယ်….နာတယ်……”

ဆွေးပြောတာတွေကိ သိုးထိန်းက ဂရုမစိုက် ။ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့လိုရာပန်းတိုင်ကို အရောက်သွားနေသည် ။ တကယ်တော့ ဆွေးကလည်း ဘာညာသာရကာတွေ ပြောနေပေမယ့် သိုးထိန်းကို ရှေ့ဆက်စေချင်နေတာပါ ။ လက်နက်ကြီးက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း အဆင်ချောလာသည် ။ ကြပ်

ပေမယ့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နိုင်လာသည် ။

သိုးထိန်းလည်း ကြပ်စီးနေတဲ့ ဆွေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြောင့် လုပ်ရင်းလုပ်ရင်း တအားကောင်းတက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေ တအား ပန်းထုတ်ပစ်ခါ ပြီးခြင်း လမ်းဆုံးကို ရောက်ရှိသွားရသည် ။ စောက်ဖုတ်နဲ့လီး တပ်ရက် အနေအထားနဲ့ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ထားမိရင်း..“ ချစ်လားဟင်…” “ ချစ်တယ်…သိပ်ချစ်တာဘဲ…” ဆိုတဲ့စကားတွေကို အထပ်ထပ် တယောက်နဲ့ တယောက် အပြန်အလှန် ပြောကြရင်း တော်တော်ကြာကြာ နေနေကြသည် ။

သူတို့နှစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်ကြပြီးတဲ့အချိန် ဆွေးက “ ငါ့ကို ပစ်မထားနဲ့တော့နော် သိုးထိန်း..ငါ့ကို လက်ထပ်မှာ မဟုတ်လား….” လို့ မေးလိုက်သည် ။ “ လက်ထပ်မှာပေါ့..ငါတို့ ဒီနယ်မြေက ဝေးတဲ့နေရာကို ထွက်သွားကြမယ် ..ငါ တခု လုပ်ရမှာက ငါ ဖွက်ထားစုထားတဲ့ ငွေတွေကို ပြန်ယူဖို့ဘဲ..ဒီငွေ

တွေနဲ့မှ ငါတို့ ဘဝက အဆင်ပြေမယ်…ဆွေး….” လို့ ဆွေးကို ပြောလိုက်သည် ။

သည်အချိန်မှာ လူသံတွေ ကြားရလို့ သိုးထိန်းက ခုံတန်းလျားပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့ပစ္စတိုနဲ့ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်

ကို ပြေးဆွဲဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။

“ ရပ်လိုက်…တကပ်လုံး ဆွဲပစ်လိုက်မယ်…..ငြိမ်ငြိမ်နေ…..”

အစိမ်းပုတ်ရောင် ယူနီဖေါင်းတွေ ကိုယ်စီ ဝတ်ထားတဲ့ လူသုံးယောက် သည် သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေးကို ပတ်လည်ဝိုင်း

ထားလိုက်ကြသည် ။

သိုးထိန်းက နဲနဲမှ ကြောက်ရွံ့တဲ့ပုံစံ မရှိဘူး ။

“ မင်းတို့ ဘယ်အဖွဲ့ကလဲကွ….”

“ ငါ့နံမည် ခွန်သိန်းရွှေ…ငါ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်နဲ့ ဗိုလ်မှူးလောဘွယ်ရဲ့ အဖွဲ့ကဘဲ….မင်းတို့ ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့…”

“ ဘာလို့ လိုက်ရမှာလဲ…မင်းနဲ့ ငါ ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲကွ….”

သိုးထိန်းက မာမာထန်ထန် ပြောလိုက်တာကို ခွန်သိန်းရွှေက မကြိုက် ။

“ ဟေ့ကောင်..သိုးထိန်း..မင်းက အောက်လဲ ရောက်နေသေး..ငါလီးလဲ မလျော့ဘူး ဆိုတဲ့ ကောင်စားပါလားကွ.. အခု ငါ မင်းတို့ကို ပစ်သတ်ပစ်လိုက်နိုင်တယ်….ဒါကို သဘောပေါက်စမ်း….ခွေးသား….”

“ မင်း ငါ့ကို သတ်ချင်တယ် ဆိုရင် သတ်ပြီးတာ ကြာရောပေါ့ ကွာ..မင်းတို့ ဘာလိုချင်တာ ရှိလို့လဲ..ပြော…”

“ ငါ ငါ့ဆရာတွေကို ပြန်လိုချင်တယ်..မင်းတို့နဲ့ အလဲအလှယ် လုပ်ချင်တယ်….”

“ ဟာ..ဒါဆိုရင်တော့ မင်းမှားပြီ………အချိန်ကုန်တာဘဲ အဖတ်တင်မယ်…ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက ငါလိုကောင်အတွက် မင်းတို့ကို ညှိပေးမှာ မဟုတ်ဖူးကွ….”

“ ပါးစပ်ပိတ်ထားကွာ..ငါ စိတ်တိုလာရင်..မင်း စော်လေးကို တက်လိုးပစ်မိလိမ့်မယ်….”

“ မိုက်ရိုင်းလှချည်လား..ခွေးမသား…..”

သိုးထိန်းက ရှေ့ကို တိုးလာသောအခါ ခွန်သိန်းရွှေက သေနတ်ကို သိုးထိန်းရဲ့ အရှေ့ မြေကြီးပေါ်ကို ထိန်းကနဲ

ပစ်ထည့်လိုက်သည် ။

“ ရှေ့မတိုးနဲ့..တကယ် ပစ်မှာ….”

ခွန်သိန်းရွှေရဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်က သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေးကို ကြိုးနဲ့ တုပ်ဖို့ အနားကပ်လာကြသည် ။

ဒီ အချိန်မှာ ရုတ်တရက် သေနတ်သံတွေ တဖေါင်းဖါင်း ကြားလိုက်ရသည် ။

ခွန်သိန်းရွှေ ကိုယ်ကြီး ဆတ်ကနဲ ခါသွားပြီး ဘိုင်းကနဲ လဲကျသွားသည် ။ သူ့တပည့်တွေက သေနတ်သမားကို ရှာဖွေနေတဲ့အချိန် သိုးထိန်းက ဝင်လုံးသည် ။ သေနတ်သံတွေ ထပ် မြည်ဟီးသွားပြီး ခွန်သိန်းရွှေရဲ့ တပည့်တယောက် ခွေကနဲ လဲကျသွားပြန်သည် ။ သိုးထိန်းနဲ့ လုံးထွေးနေတဲ့ လူလည်း သိုးထိန်း လက်ချက်နဲ့

လဲကျသွားသည် ။

သူတို့ဆီကို ကာဘိုင်သေနတ်ကို ချိန်ရွယ်ပြီး တိုးကပ်လာတာက ဆွေးရဲ့ အဖေ ဦးသောန ပါ ။

“ ငါ သမီးတယောက်ထဲ သွားတာ စိတ်မချလို့ လိုက်လာတာ..မင်းတို့ကို ဒီကောင်တွေ ဖမ်းခေါ်ဖို့ လုပ်နေတာ သိ လိုက်ရလို့ ဆော်ထည့်လိုက်တာဘဲ ..”

“ ကျေးဇူးပါ ဦးကြီး….”

“ အေး..အေး…မင်းတို့ အခု ဘယ်ကို သွားကြမှာလဲ…ဒီအတိုင်းဆို ဒို့ရွာလေးလည်း မအေးချမ်းတော့ဘူး….ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ လူတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ်ကွ …သား..သိုးထိန်း….မင်းတို့လည်း လက်နက်ကိုင်ဘဝကို စွန့်ဖို့ အချိန်တန်ပြီ ထင်တာဘဲ …မြို့ကို သွားပြီး အေးအေးချမ်းချမ်း လုပ်ကိုင်စားကြတော့ဟေ့ . . . ”

“ ကျွန်တော်တို့လည်း စဉ်းစားနေကြပါတယ်…”

“ စဉ်းစားမနေနဲ့တော့..တခါထဲ ဆုံးဖြတ်..”

“ ဒါဆိုရင် ကျွန်တော် ငွေတွေ သွားယူလိုက်အုံးမယ်…ပြီးတော့ ကျူးကျော်ကိုလည်း တပါထဲ ခေါ်ခဲ့မယ်….”

“ ကောင်းပြီလူလေး….”

ကျူးကျော်သည် နန်းမိုခမ်းကို နှစ်ချီဆက်တိုက် ဆိုသလို စပ်ယှက်ပြီးတဲ့နောက် သူ့အဝတ်တွေကို ပြန်ဝတ်လိုက်တဲ့အခါ ကုတင်ပေါ်မှာ ယခုတိုင် အဝတ်မပါဘဲ ခွေခွေလေး လှဲနေတဲ့ နန်းမိုခမ်းက ပြုံးစိစိနဲ့..“ ဟိတ်…ကျူးကျော် နင့်ကို ငါ သွားခွင့်ပြုလို့လား…” လို့ မေးလိုက်သည်  ။

ကျူးကျော်က “ မိုခမ်း..နင့်ပါပါးကြီး ပြန်လာတော့မယ်..ငါ့တွေ့သွားလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်တာထက်

 ဆိုးသွားမယ် …နောက်မှ တွေ့ကြမယ်ဟာ….”လို့ ပြန်ပြောရင်း သူ့ဖိနပ်ကို ကြိုးချည်နေသည် ။

“ အေးပါ..ငါက စတာပါ..နင်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးတယ်ဟာ…ဒီလိုလုပ်..ငါ ပြန်တော့မယ် လို့

ပြောလိုက်မယ်..နင် ရန်ကုန် အထိ လိုက်ပို့..ငါ ပါးပါးကို ပြောလိုက်မယ်…ဦးကြီးစိုင်းအွတ်ကို ခေါ်မယ့်အစား

 နင့်ကို ငါ့ လုံခြုံရေးအဖြစ် ခေါ်သွားမယ် လို့….”

“ ကောင်းတာပေါ့ မိုခမ်း..ငါလည်း နင်နဲ့ ထပ်နေချင်သေးတယ်….”

“ အိုကေလေ….ဒါဆိုလည်း နင်သွားတော့…”

“ အေး…နင် ပြန်မယ့်ရက် ပြောလေ..ငါ လိုက်ပို့ပေးမယ်….”

ကျူးကျော် နန်းမိုခမ်း ရှေ့ကနေ ထွက်လာခဲ့သည် ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ အိမ်အပြင်ဖက်မှာ သိုးထိန်းနဲ့ ဆုံသည် ။ သိုးထိန်းက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရဲ့ တပည့် ခွန်သိန်းရွှေတို့အဖွဲ့က သူနဲ့ ဆွေးကို လာဖမ်းဖို့ လုပ်တဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့ ကျူးကျော်က ဆတ်ကနဲ သိုးထိန်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။

“ ဘယ်မှာ မင်းနဲ့ ဆွေးကို လာဖမ်းဖို့ လုပ်တာလဲ…”

“ ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးမှာ….”

ကျူးကျော် မျက်နှာပျက်သွားသည် ။ သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေး ဘာကြောင့် ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးမှာ ရောက်နေသလဲဆိုတာကို တွေးလိုက်မိလို့ ။ သူတို့ ဘယ်သူမှ မသွားကြတော့တဲ့ ဘုရားကျောင်းပျက်ကြီးမှာ ဘာလုပ်ကြတာလဲ..။ သူတို့နှစ်ယောက် ကြိုက်နေကြပြီလား ..။

သိုးထိန်းက ဒီနယ်မြေကနေ လစ်ကြစို့လို့ ကျူးကျော်ကို ပြောသည် ။ ကျူးကျော်က “ တခါထဲလဲ အပြတ်ဖြတ်စရာ မလိုသေးပါဘူး..သိုးထိန်းရာ..ငါ့ကို မိုခမ်းက သူ့လုံခြုံရေး အဖြစ် ရန်ကုန်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်နေတယ်..ရန်ကုန်မှာ နေနေရင် အေးဆေးပါ ..နောက်မှ တဆင့် ထပ် စဉ်းစားသေးတာပေါ့…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အေးလေ..ဆွေးကလည်း ရန်ကုန်မှာ သီချင်းခွေ သွင်းချင်နေတော့ ငါလည်း မင်းတို့နဲ့အတူတူ ရန်ကုန် လိုက်

ခဲ့ရင် ကောင်းမလား..ဆွေးကို ငါ အဆိုတော် တယောက် ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးချင်တယ်..ကျူးကျော်…”လို့ သိုးထိန်းက ပြောသည် ။ “ ကောင်းတာပေါ့ သိုးထိန်း….ဆွေးအတွက် ဆိုရင် ငါလဲ ကူညီချင်တယ်…” လို့ ကျူးကျော်က ပြောလိုက်သည် ။

သူတို့ စကားတပြောပြောနဲ့ ကျူးကျော်ရဲ့ တဲကလေးဆီကို လျှောက်ခဲ့တဲ့ အချိန်မှာ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့

ရှေ့ပြေးမြင်းစီးသမားတွေ တဒေါင်းဒေါင်းနဲ့ စခန်းထဲကို ဒုန်းဆိုင်းစီး ဝင်လာကြတာကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဘဲကြီး ပြန်လာပြီ ….    ”

“ သူ ဘယ်သွားတာလဲ….”

“ ရွာကြီးက သူ့စော်အငယ်လေးကို သွားဗျင်းတာလေ …သိုးထိန်း…မင်းသိသားနဲ့……”

“ ကျူးကျော်…”

“ ဘာလဲ..”

“ မင်း မိုခမ်းနဲ့ ညိနေပြီလား….”

ကျူးကျော်က သိုးထိန်း မေးခွန်းကို မဖြေဘဲ ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်နေသည် ။

နန်းမိုခမ်း ပြန်ပြီ ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက နန်းမိုခမ်းကို ရန်ကုန်အထိ လိုက်ပို့မယ့် ကျူးကျော်ကို ဆောင်ရန်ရှောင်ရန်တွေ သေသေချာချာ မှာနေသည် ။ သိုးထိန်းက သူလည်း ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားချင်တယ်လို့ ခွင့်တောင်းတော့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက ခွင့်ပြုသည် ။ သူခိုင်းချင်တာလေးတွေလည်း ရှိနေတော့ သိုးထိန်းကို တပါထဲ ခိုင်းလိုက်သည် ။ သိုးထိန်းက သူနဲ့အတူ ဆွေးကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ သိုးထိန်းရဲ့ လူတွေက တော့ အနီးဆုံး မြို့က လေယာဉ်ကွင်းအထိ လုံခြုံရေး အနေနဲ့ လိုက်ပို့ရမှာ ဖြစ်သည် ။

နန်းမိုခမ်းက ရန်ကုန်ရောက်ရင် ကျူးကျော်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ကဲနိုင်တော့မှာမို့ တအားပျော်နေသည်။ လောဘွယ်တို့ ဖမ်းခေါ်တဲ့ ကိစ္စ ဖြစ်ပျက်ပြီးတဲ့နေက် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားသည် နောင်ကို သမီးကို တောထဲကို ဘယ်တော့မှ မခေါ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားသည် ။

နန်းမိုခမ်းရဲ့ အမေ သူ့ရဲ့ ပထမဆုံး မယား သည် တောင်ကြီးမြို့မှာ နေသည် ။ မိန်းမ ရှုပ်ပွေတဲ့ သူ့ကို မုန်း

တီးရွံရှာစွာနဲ့ ကွဲလိုက်ပြီး ကထဲက ပြန်မတွေ့တော့ ။ နန်းမိုခမ်း ကို ရန်ကုန်မှာ တိုက်တလုံး ဝယ်ပေးထားသည်။ ထမင်းဟင်းချက်ကျွေးဖို့ အဝတ်လျှော်ပေးဖို့ ကားမောင်းပေးဖို့ အချွေအရံတွေ ထားပေးထားသည် ။တနေ့မှာ ထိုင်ဝမ်က သူဌေးသားတယောက်နဲ့ လက်ဆက်ပေးဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည် ။

“ ကျူးကျော်..ဒီတခါ ငါ့သမီး တခုခု ဖြစ်လို့ကတော့ မင်းကို ခွင့်မလွှတ်ဘူး …သေသေချာချာ ဂရုစိုက်” လို့ မျက်နှာတည်တည်နဲ့ သူ ကျူးကျော်ကို ပြောလိုက်သည် ။

ကျူးကျော်က “ စိတ်ချပါ..ဗိုလ်ချုပ်..ကျနော် သေသေချာချာ တာဝန်ယူပေးပါမယ်….ဘာမှ မဖြစ်စေရပါဘူး…” လို့ ပါးစပ်က ဖြေလိုက်ပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ “ ခင်ဗျား သမီးကို ကျနော် သူ ကျေနပ်အောင် ကောင်းကောင်း ဖြုတ်ပေးမှာပါ..ဘိုက်လဲ မကြီးစေရပါဘူး …” လို့ ပြောနေသည် ။

မရောက်တာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ ရန်ကုန်မြို့ ။

နန်းမိုခမ်း ကို သူ့ပါပါး ဝယ်ပေးထားတဲ့ တိုက်နဲ့ ခြံကို တွေ့ရတော့ ကျူးကျော်..သိုးထိန်း နဲ့ ဆွေးတို့ အကြီးအကျယ် အံ့သြနေကြသည် ။ သူတို့လို နယ်စပ်က ရွာလေးမှာ နေကြတဲ့ လူတွေ အတွက် အင်မတန်မှ ကြီးမားခန်းနား လှပတဲ့ တိုက်ကြီးနဲ့ ခြံကျယ်ကြီးက အံ့သြစရာဘဲလေ ။ ဒါပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားဟာ ကမ္ဘာသိဘိန်းဘုရင်ကြီး တယောက် ဆိုတော့ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့လို့ သူတို့ လက်ခံလိုက်ကြသည် ။

သူတို့  တိုက်ကြီးရဲ့ အပြင်ဘန်း အခြေအနေကိုဘဲ ကြည့်ပြီး အရမ်း အံ့သြနေကြတာ ။ အထဲကိုလည်း ဝင်လိုက်ရော သူတို့ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ငေးမောသွားကြသည် ။ ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးရဲ့ အလည်မှာ ဝါးပင်တောလေးရှိနေသည် ။ နံရံဘေးဖက်က ငါးမန်းပေါက်စလေးတွေ ကူးခတ်နေတဲ့ မှန်ကန်ကြီး ။ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ ကန်ကြီးမျိုး သူတို့ မတွေ့ဖူးဘူး ။

နန်းမိုခမ်းက “  ဦးအိန္ဒ…. ခေါ်လိုက်..” လို့ သူ့ကို ရိုရိုသေသေ ခစားနေကြတဲ့ အိမ်ဖေါ်တွေကို ပြောလိုက်တော့

ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ တုတ်ခိုင်ခိုင် ကတုံးရိတ်ထားတဲ့လူကြီးတယောက် ထွက်လာသည် ။ တီရှပ် အနက်ရောင် ရှမ်းဘောင်းဘီအနက်ကို ဝတ်ထားသည် ။ သူ့လက်မှာ ဆေးမှင်တွေ အပြည့် ထိုးထားသည် ။

“ ဦးအိန္ဒ….ကောင်လေးတွေကော….နေကောင်းကြလား….”

“ ကောင်းပါတယ်..ဆရာမလေး…”

“ ခဏ ခေါ်ခဲ့မလား…..”

“ ဟုတ်….”

ဦးအိန္ဒ ကျိုးနွံစွာနဲ့ ပြန်ထွက်သွားသည် ။

ကျူးကျော်..သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေးတို့ မိုခမ်းတယောက် ကလေးတွေများ မွေးစားထားလေသလား လို့ ထင်လိုက်ကြသည် ။

အိမ်ဖေါ်တွေက စားစရာ သောက်စရာမျိုးစုံ ယူချလာကြလို့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါတွေမှာ ထိုင်ကြရင်း စားသောက်ကြတဲ့အချိန် ဦးအိန္ဒ ပြန်ဝင်လာသည် ။ သူတယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ချစ်စရာ ကျားပေါက်လေး နှစ်ကောင်နဲ့ ။

ကျူးကျော်..ဆွေးနဲ့ သိုးထိန်းတို့ အရမ်း အံ့အားသင့်သွားကြရပြန်သည် ။

“ တိုးကြီးနဲ့ စိုးကြီးတဲ့….ရဲရဲချီလိုက် ဆွေး..မကိုက်တတ်ဘူး …” လို့ နန်းမိုခမ်းက ပြောလိုက်လို့ ဆွေးက ကျား

လေးကို ပွေ့ချီလိုက်သည် ။ သိုးထိန်းက နောက်တကောင်ကို ပွေ့ချီလိုက်သည် ။

“ ဟား…တော်တော် လေးတာဘဲ…” လို့ သိုးထိန်းက ပြောလိုက်သည် ။

နန်းမိုခမ်းက “ နောက်မှ ပြစရာတွေ ရှိသေးတယ် …” လို့ ပြောရင်း သူတို့ကို စားစရာတွေကို အတင်း စားခိုင်း

သည် ။

နန်းမိုခမ်းက သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေးတို့ နေဖို့ အခန်းတွေကို သူကိုယ်တိုင် လိုက်ပြပေးသည် ။ ထမင်းချက် အိမ်အကူတွေက များလွန်းလို့ သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေး ကျူးကျော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ကြသည် ။ အင်း..ဘိန်းဘုရင်ကြီးရဲ့ တခုသော အိမ် ကို ရောက်ဖူးရခြင်းပေါ့ ။

နန်းမိုခမ်းက “ နားလိုက်ကြအုံး…” လို့ ပြောပြီး သိုးထိန်းနဲ့ ဆွေးကို ထားခဲ့သည် ။ ကျူးကျော်သည် နောက်ဖေးခြံထဲကို ပြူတင်းပေါက် တပေါက်ကနေ ကြည့်နေသည် ။

“ ဘာတွေ သဘောကျနေလဲ ကျူးကျော်….”

“ ဝက်ဝံပေါက်စလေးတွေ တွေ့လို့ မိုခမ်း…အဲဒီ ဝက်ဝံတွေက မိုခမ်းရဲ့ ဝက်ဝံလေးတွေလား……”

“ ဟုတ်တယ်…ကျူးကျော်….မိုခမ်းက တိရစ္ဆာန်လေးတွေကို ချစ်တယ် …မိုခမ်းမှာ မြင်းတွေလည်း ရှိတယ်…မှော်ဘီမှာ ထားတယ် ..တခါတလေတော့ စီးတာပေါ့..ကျူးကျော်နဲ့ တနေ့ သွားစီးကြမယ်လေ….နော်…”

“ အင်း..စီးလေ….”

“ ကဲ ….    အခန်းထဲ သွားကြရအောင် …”

နန်းမိုခမ်းက သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ကျူးကျော်ကို ခေါ်သွားပြီ ။ ရှေ့ကနေ ဦးဆောင် လျှောက်လှမ်းသွားနေတဲ့ နန်းမိုခမ်းရဲ့ လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သဘောကျစွာ ကြည့်ကာ ပြုံးရင်း ကျူးကျော် အနောက်ကနေ

လိုက်သွားလိုက်သည် ။

ကျူးကျော်လည်း အချိန်အခါတော့ သင့်ပြီ လို့ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ နန်းမိုခမ်းကို အပီအပြင် ဖြုတ်ပေး ဖို့ သူ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ျဖည္းျဖည္း ၿပဲသြားဦးမယ္

(မင့္ဟာႀကီး ငါ့အေခါင္းထဲမွာ ျပည့္ေနတာပဲ)၏ အပိုင္းဆက္

ေလာဘြယ္ႀကီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္ၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္ ။ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က က်ဴးေက်ာ္ကို သူ႔ပစၥတိုနဲ႔ ခ်ိန္ထားေနဆဲဘဲ ။

သိုးထိန္းသည္ သူ႔လူေတြနဲ႔ ေလာဘြယ္တို႔ ပိုင္နက္ နယ္ေျမထဲကို ထိုးေဖါက္ ဝင္ေရာက္သြားသည္ ။
သိုးထိန္းနဲ႔ အဖြဲ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမီးနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ကို အခ်ိန္မွီ ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတာေၾကာင့္ ကား
လမ္းေပါက္သေလာက္ ကားနဲ႔သြားၾကၿပီး ကားလမ္းမရွိေတာ့တဲ့ေနရာကစၿပီး ေျခလ်င္ ေတာတိုးေတာင္တက္လုပ္ၾကသည္ ။

သူတို႔အားလုံးက်ည္ကာဂ်က္ကက္ေတြဝတ္ထားၾကသလို အေကာင္းဆုံးေသနတ္အသစ္ခ်ပ္ခြၽတ္ေတြ..အသံထိန္းေျပာင္းေတြ.. ေခတ္မွီစက္ကရိယာ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ဗုံးေတြ တပ္ဆင္ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္ ။

ေပါ့ပါးျမန္ဆန္တဲ့ သူ႔အဖြဲ႕ထဲက ေရွ႕ေျပးႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ေပါလုနဲ႔ စိုင္းေနာင္တို႔ သူ႔ဆီကို ျပန္ေျပးလာၿပီး
“ ဗိုလ္သိုး …ေရွ႕က ေတာင္ယာတဲထဲမွာလူရွိတယ္…ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ ကင္းအဖြဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ …” လို႔ လာေျပာၾကလို႔ သူ႔လူအားလုံးကို အသံမျမည္ဖို႔ ေျခသံလုံဖို႔ သတိေပးရင္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကၿပီး မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ယာတဲကို လွမ္းၾကည့္သည္ ။ တဲေလးထဲက ေျပာက္ၾကားဝတ္စုံနဲ႔ လူတေယာက္ ထြက္လာတာ ေတြ႕ရသည္။

ေျပာင္းရွည္ေမာင္းျပန္တလက္ကို လြယ္ပိုးထားတဲ့ ဒီငတိက ေသးေပါက္ဖို႔ ထြက္လာတယ္ ဆိုတာကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ က်န္တဲ့အုပ္စုကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး ေပါလုနဲ႔ စိုင္းေနာင္ကိုဘဲ ေခၚၿပီး ယာတဲနားကိုခ်ဥ္းကပ္သြားလိုက္သည္ ။ ေလာဘြယ္တို႔ အေၾကာင္း..က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ နန္းမိုခမ္းတို႔အေၾကာင္းေတြကို ေမးႏိုင္ဖို႔ရန္သူကို အရွင္ဖမ္းခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေပါလုနဲ႔ စိုင္းေနာင္တို႔ကို ေစာေစာက ႀကိဳတင္ မွာၾကားထားခဲ့သည္ ။

သူတို႔ သုံးေယာက္စလုံး ပစၥတိုလ္ေသနတ္ေတြမွာ အသံထိန္းေျပာင္းပိုေတြ တပ္ဆင္ထားသည္ ။

ယာတဲအနားကို တိုးကပ္ခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္ ယာတဲထဲက ရန္သူတေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာတာနဲ႔ ပက္ပင္း တိုးသည္ ။ ရန္သူသည္ သူတို႔ကို ေတြ႕တာနဲ႔ ပုခုံးမွာ လြယ္ထားတဲ့ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ကို ဆြဲယူကာ ခုခံဖို႔ လုပ္လို႔ စိုင္းေနာင္က ေျပးခုန္အုပ္လိုက္သည္ ။ ေပါလုက စိုင္းေနာင္ကို ကူဖို႔ တိုးကပ္သြားသည္ ။

သိုးထိန္းကေတာ့ ယာတဲထဲကို ေခ်ာင္းလိုက္သည္ ။ ယာတဲထဲမွာ ရန္သူတေယာက္ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနသည္ ။ ေစာေစာက ေသးထြက္ေပါက္တဲ့ ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္းနဲ႔ တေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ သူ႔ေသနတ္က နံရံမွာ ေထာင္ထားၿပီးသူထိုင္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ နဲနဲ လွမ္းေနသည္ ။ အရက္ပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ တင္ထားတဲ့ စားပြဲေလးရဲ႕ အေပၚမွာေတာ့ ပစၥတိုလ္ေသနတ္ တလက္ ရွိေနသည္ ။

သိုးထိန္း ယာတဲထဲကို ခုန္ဝင္လိုက္ၿပီး အရက္ေသာက္ေနတဲ့ ရန္သူကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္လိုက္သည္ ။
“ ေဟ့ေကာင္…ၿငိမ္ၿငိမ္ေန….လႈပ္ရင္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္မယ္ …လက္ေျမႇာက္ထား….”

ရန္သူက လက္ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို ၾကည့္သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တဲအျပင္က ေပါလုနဲ႔ စိုင္းေနာင္တို႔ တဲထဲ ေျပးဝင္လာၾကသည္ ။

“ မင္း ေလာဘြယ္ရဲ႕ အဖြဲ႕ကမဟုတ္လား….”

ရန္သူက ေခါင္းျငႇိမ့္ျပသည္ ။

“ ေလာဘြယ္တို႔ ဘယ္မွာလဲ…ဖမ္းေခၚထားတဲ့ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ ေကာင္မေလး…..ဘယ္မွာလဲ…”

ရန္သူက ေခါင္းယမ္းျပလို႔ ေပါလုက “ ေခြးမသား..” လို႔ ဆဲရင္း ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ေခါင္းကို ထုလိုက္သည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္ အခ်ိန္မရွိဘူး …မင္းမေျဖရင္ မင္းကို ေလ်ာ့လိုက္မယ္…” လို႔ စိုင္းေနာင္က ေျပာရင္း ခါးမွာ ခ်ိတ္ ထားတဲ့ ဘက္နက္ဓါးကို ဆြဲခြၽတ္

ထုတ္လိုက္သည္ ။

သိုးထိန္းကလည္း သူ႔ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ရန္သူရဲ႕ နဖူးကို ေထာက္ဖိလိုက္ရင္း

“မင္းေျပာရင္လိုက္ျပရင္မင္းကိုမသတ္ဖူး.ငါကတိေပးတယ္….မေျပာမျပရင္ေတာ့ သတ္မွာ…..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ရန္သူ ေပါက္သြားၿပီ ။ သူ႔ကို အမွန္တကယ္ ေလ်ာ့ေတာ့မယ္ ဆိုတာ ။ေပါလု ထုထားလို႔လည္း ေခါင္းက ေသြးေတြ တေတာက္ေတာက္နဲ႔

ယိုစီးက်လာေနသည္ ။

“ က်ဳပ္ကို မသတ္ပါနဲ႔..လိုက္ျပမယ္….သူတို႔ အရင္စခန္းေဟာင္းမွာမရွိဘူး …ဒီအေရွ႕ဖက္ ငါးမိုင္ေက်ာ္ေလာက္က လွ်ိဳႀကီးထဲမွာ ရွိေနတယ္ …”

“ ေကာင္းၿပီ..မင္းလိုက္ျပ …မွန္ရင္ မင္းကို မသတ္တဲ့အျပင္ ဆုခ်မယ္…”

ေပါလုက အေနာက္ဖက္က သူတို႔လူစုေတြကို အခ်က္ျပၿပီး လွမ္းေခၚလိုက္သည္ ။

ရန္သူေကာင္ ကို ေရွ႕ကေနထား လမ္းျပခိုင္းၿပီး သူတို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ သြားၾကသည္ ။ သိုးထိန္းလည္း က်ဴးေက်ာ္သည္ အင္မတန္ ထက္ျမက္ လ်င္တဲ့ေကာင္ ျဖစ္ရက္နဲ႔ လူငါးဆယ္ ေခၚသြားရက္နဲ႔ ဘယ္လို ရန္သူ႔လက္ထဲ က်သြားသလဲ ေတြးလို႔ အေျဖမထြက္ဘူး ျဖစ္ေနသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ သမီး နန္းမိုခမ္းက ခပ္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေစာ္မႊန္လို႔ ျဖစ္သြားတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။

ေဆြး အေဖနဲ႔ အေမ ကို ရန္ကုန္ကို သြားၿပီး သီခ်င္းေခြ ထုတ္ခ်င္သည္လို႔ ေျပာေတာ့ ပထမပိုင္း အေဖက သေဘာမတူဘူး ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေမကလည္း အေဖ့ကို ဝိုင္းကူေျပာေပးသလို စိုင္းသာေဌးရဲ႕ မိဘေတြကလည္းအေဖ စိတ္ခ်ေအာင္ ဝိုင္းေျပာေပးၾကလို႔ အေဖက ေဆြးကို “ နင့္အေမကို ေခၚသြား…” လို႔ ေျပာၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္သည္ ။ ေဆြးတို႔ ရန္ကုန္ကို သြားဖို႔ ပထမဆုံး ေလဆိပ္ရွိတဲ့ ေဆြးတို႔နဲ႔ အနီးဆုံး ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကေလးကိုကားနဲ႔ အရင္သြားၾကရတယ္ ။

စိုင္းသာေဌးရဲ႕ မိဘေတြ စီစဥ္တဲ့ ဂ်စ္ကားေလးနဲ႔ ။ ေဆြး နဲ႔ အတူတူ သြားၾကလို႔ စိုင္းသာေဌးက ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတာ သိသာတယ္ ။ ေဆြးအေမက ေဆြးကို လူအလစ္မွာ စိုင္းသာေဌးကသမီးကို ႀကိဳက္ေနတာ ေသခ်ာတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေဆြတို႔ ေတာင္ေပၚလမ္း အတိုင္း ဂ်စ္ကားေလးနဲ႔ ထြက္အလာ လမ္းအေကြ႕တေကြ႕မွာ ကားေရွ႕မွာ သစ္ပင္ႀကီး တပင္ လဲေနတာ ၿဗဳံးကနဲ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ကားေမာင္းတဲ့ ကားဆရာလည္း ကား ဘရိတ္ကို ႐ုတ္တရက္အုပ္ၿပီး ရပ္လိုက္ရတယ္ ။ ေဆြးတို႔လည္း မထင္မွတ္ဘဲ ကားဘရိတ္ တအားအုပ္ၿပီး ရပ္လိုက္လို႔ ကားထဲမွာ ဖ႐ိုဖရဲေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။ အစြန္မွာ ထိုင္လိုက္လာတဲ့ စိုင္းသာေဌး ကားေပၚက လြင့္စင္က်သြားတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လဲေနတဲ့ သစ္ပင္နားကေန လူတစု ထြက္လာတာကို ေဆြးတို႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။လူဆိုးလူရမ္းကားေတြ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္ၾကတယ္ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အစိမ္းပုတ္ေျပာက္ၾကားယူနီေဖါင္းေတြ ဝတ္ထားၾကတယ္ ။ ေမာင္းျပန္စစ္လက္နက္ေတြ နဲ႔ ေဆြးတို႔ကို ခ်ိန္ထားၿပီး ကားေပၚက ဆင္းခိုင္းတယ္ ။ ေဆြးက လြင့္က်သြားလို႔ လူးလဲထေနတဲ့ စိုင္းသာေဌးကို ကူညီဖို႔ ေျပးသြားေတာ့ လက္နက္ကိုင္ လူရမ္းကား တေယာက္က ေဆြးကို ဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ။
“ ဟိတ္..ဘယ္သြားမလို႔လဲ…”

စိုင္းသာေဌးက မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့ၿပီး မတ္တတ္ရပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဆြးကို လူရမ္းကား တေယာက္က လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားတာ ျမင္လိုက္ေတာ့..“ေေ ေေေေေ.ေဟ့လူ…လႊတ္လိုက္ ” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ ။ လူရမ္းကား ႏွစ္ေယာက္က စိုင္းသာေဌးဆီကို ေလွ်က္သြားၾကၿပီး ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္နဲ႔ နဖူးကို ေတ့လိုက္ၾကတယ္ ။

“ ဦးေႏွာက္ေတြ ျပန႔္ႀကဲသြားခ်င္သလား….ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနေနာ္…လူမသတ္ခ်င္ဘူး….” လို႔ တေယာက္က ႀကိမ္း
ေမာင္းလိုက္တာကို ေဆြး ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူတို႔လူစုထဲက ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ တူတဲ့ လူက လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ အရွည္စားႀကီးနဲ႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စကားေတြ ေျပာေနတယ္ ။ သူေျပာေနတာ ရွမ္းဘာသာစကားနဲ႔ ။

ေဆြး မသိမသာနဲ႔ သူဘာေျပာလဲ နားေထာင္ၾကည့္တယ္ ။ သူက “ရွာခိုင္းတဲ့ ပစၥည္း ေတြ႕ၿပီ…ယူလာခဲ့ေပးမယ္” လို႔ ေျပာေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ ေဆြးတို႔ကို ဒီလိုလုပ္ဖို႔ ဒီႀကိဳတင္ ႀကံ႐ြယ္ၿပီး ေစာင့္ေနၾကတာဘဲ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။

ဟိုဖက္ကလည္း ဘာေတြ အမိန႔္ေပးခိုင္းေစေနသလဲ မေျပာတတ္ဘူး ..။ မသဲမကြဲ ဝူးဝူးဝါးဝါး အသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ။
“ ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့ ..ေကာင္းၿပီ….ေကာင္းၿပီ..” လို႔ ျပန္ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူ႔လူေတြကို ေဆြး အေမနဲ႔ စိုင္းသာေဌးရဲ႕ မိဘေတြကို ကားေပၚ ျပန္တက္ခိုင္းဖို႔ ေျပာေတာ့တာဘဲ ။

ေဆြးနဲ႔ စိုင္းသာေဌးတို႔ကိုေတာ့ လက္ကို ႀကိဳးေတြနဲ႔ တုပ္တယ္ ။ စိုင္းသာေဌးရဲ႕ မိဘေတြက ေတာင္းပန္ ငိုယို
ၾကတယ္ ။ သူတို႔ အခ်ိန္မဆိုင္းေနဘဲ ေဆြးနဲ႔ စိုင္းသာေဌးကို ေတာထဲကို ဆြဲေခၚသြားၾကတယ္ ။

သူတို႔ ဘယ္သူေတြလဲ ။ ေဆြး သူတို႔ဟာ သိုးထိန္းတို႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔နဲ႔ အဖြဲ႕ တဖြဲ႕ထဲလား သိခ်င္တယ္ ။
မေမးရဲဘူး ။ သူတို႔က ေစာေစာက ကားေမာင္းတဲ့လူကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ထုလိုက္ ပါး႐ိုက္လိုက္နဲ႔ ႏွိပ္စက္ေနတာ
ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

သိုးထိန္းတို႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႕က လူေတြဆို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဆြးအေဖကို သိၾကတယ္ ။ ေဆြးအေဖက သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီးကေန အၿငိမ္းစား ယူခဲ့တဲ့ လူႀကီးတေယာက္မို႔ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံၾကတယ္ ။ ဒီလို လုပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေလသံေတာင္ မမာရဲဘူး ။

ေလယာဥ္စီးၿပီး ရန္ကုန္ကို သြားမွာမို႔ ေဆြးလည္း ဖိနပ္အလွေလးနဲ႔ မို႔ ေတာလမ္း မညီမညာကို ေလွ်ာက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အခက္အခဲ ရွိတယ္ ။ ေျခေထာက္ေတြလည္း နာလာတယ္ ။ လူရမ္းကားေတြက ေဆြးကိုယ္လုံးကိုလည္း တပ္မက္ အာသာျပင္းတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၾကသလို ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြ
မၾကားဝန႔္မနာသာ စကားေတြလည္း သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကေတာ့ စိုင္းသာေဌးက မခံႏိုင္လို႔ မေျပာၾကဖို႔
ေျပာေတာ့ သူတို႔ စိုင္းသာေဌးကို ရက္ရက္စက္စက္ ကန္ေက်ာက္ ထိုးႀကိတ္ၾကတယ္ ။

လက္ေနာက္ျပန္ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့ စိုင္းသာေဌး ေျမႀကီးေပၚကေန ျပန္မထႏိုင္ဘဲ လဲေခြသြားရေတာ့ ေဆြးလည္းသူ႔ကို မထူဖို႔ သူ႔ဆီကို ႀကိဳးတုပ္ရက္နဲ႔ တိုးကပ္သြားတဲ့အခါ လူရမ္းကား တေယာက္က ေဆြးကို ဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ။ မလိုအပ္ဘဲ ေဆြးရဲ႕ ဖင္ကို လက္နဲ႔ ဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္ ။

“ အိုး….ဘာလုပ္တာလဲ..ေကာင္စုတ္..”

သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ့လူက “ ေဟ့ေကာင္…စိုင္းဖုန္းထူး….ဒါ ဗိုလ္မႉးေလာဘြယ္ရဲ႕ ပစၥည္းေလး…သြားမထိနဲ႔..မင္းကို ေလ်ာ့ပစ္လိုက္လိမ့္မယ္….” လို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္တာ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဒါ ေလာဘြယ္ႀကီးရဲ႕လူေတြ ဆိုတာ ေဆြး သေဘာေပါက္လိုက္ရတယ္ ။

တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္နဲ႔ ေလာဘြယ္ႀကီးတို႔ရဲ႕ စခန္းကို ေဆြးနဲ႔ သာေဌး ေရာက္သြားတယ္ ။
သူ႔စခန္းဆိုတာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ တဲစုတ္ေလး သုံးေလးလုံးပါဘဲ ။ ေဆြးတို႔ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေလာဘြယ္ ထြက္လာတယ္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက ၿပီတီတီ… ႐ြံစရာႀကီး ။

“ ဟားဟား….အေခ်ာေလး ေရာက္လာၿပီလား …. ခိခိခိ…မင္း ဘယ္ေျပးမလဲ မိခ်ိဳသဲ….ခ်ိဳသဲ…ခ်ိဳသဲ……..ခ်ိဳသဲ…..”

တခ်ိန္က နံမည္ႀကီး ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ညဳတုတု အိုက္တင္မ်ိဳး လုပ္ျပေနေသးတယ္ ။

ေဆြးကို ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ၾကည့္ၿပီး အသဲယားသလို ပုံစံေတြ လုပ္ျပေနရာကေန သာေဌး အနားကို တိုးကပ္သြားေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီး မဲ့႐ြဲ႕သြားတယ္ ။

“ ေခြးမသား..မင္းက အေခ်ာေလးနား ကပ္ၿပီး အနံ႔ရႉတာလား….သူေတာင္းစား…” လို႔ ေအာ္လိုက္ၿပီး သာေဌးရဲ႕ဘိုက္ကို သူ႔လက္သီးဆုပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ဆင့္ဆင့္ ထိုးေတာ့တာဘဲ ။

“ အိုး….မလုပ္ပါနဲ႔…မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔…..”
ေဆြးေအာ္လိုက္မိတယ္ ။

ေလာဘြယ္ ေဆြးဖက္ကို လွည့္ၿပီး….“ နင္ ဝင္မပါနဲ႔..ဒီေကာင့္ကို ေနာင္က်ဥ္ေအာင္ ဆုံးမေနတာ..ေနာက္ကို မတန္တရာ မကိုင္ခ်င္ဖို႔ ပုံစံေပးေနတာ….ထြတ္…..လူက ေခြးပစ္တဲ့ဒုတ္..မွန္းတာက ပင္ျမင့္က သဇင္ပန္းေလး….ဒီမယ္..အေခ်ာေလး..ငါ့ဆီမွာ ဘယ္သူေတြ ေရာက္ေနသလဲ သိရင္ မင္းေလး အံ့ၾသသြားမယ္ ..လာ လိုက္ခဲ့..ျပမယ္…” လို႔ ေျပာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပူးၿပီး တုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳးကေန ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ေလာဘြယ္ႀကီးရဲ႕ ေဟာင္ပြာေဟာင္ပြာအသံႀကီးေၾကာင့္ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ တဲအျပင္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အ
ခ်ိန္ သူ႔အလစ္အငိုက္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္က ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ဆီကို တရွိန္ထိုးေျပးၿပီး ခုန္အုပ္လိုက္သည္ ။

“ ေဟး….”

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က မထင္မမွတ္ဘဲ က်ဴးေက်ာ္ ခုန္အုပ္လာလို႔ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ဖို႔ ႀကံစည္ေပမယ့္ က်ဴးေက်ာ္ ပုတ္ထုတ္လိုက္လို႔ သူ႔ေသနတ္ လက္ထဲက လြတ္က်သြားရၿပီး လူလည္း ပက္လက္လန္ လဲက်သြားရသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လက္သီးေတြက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို အဆက္မျပတ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိုးႏွက္သည္ ။
ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားကိုလည္း ဒူးနဲ႔ ဆက္တိုက္ သုံးေလးခ်က္ ပစ္တိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ ပစၥတိုေသနတ္ကို လွမ္း ေကာက္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

“ အမ္..အမ္…..မထိနဲ႔..မကိုင္နဲ႔..ေသနတ္ကို မထိလိုက္နဲ႔….”

ေလာဘြယ္ႀကီးက က်ဴးေက်ာ္ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားရင္း ေျပာလိုက္တာ..။

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္မွာေတာ့ အသံပင္ မထြက္ႏိုင္ ။

“ ဟင္…က်ဴးေက်ာ္…..”

ေဆြး က်ဴးေက်ာ္ကို ေတြ႕သြားသည္ ။

“ ေဆြး…..”

ေလာဘြယ္က ေဆြးနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနသည္ ။

“ ဟားဟားဟားဟား……..တေယာက္ကို တေယာက္ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အံ့ၾသေနၾကသလား….ေအးေလ….အခုေတာ့ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ငါ့အက်ဥ္းသားေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ …ငါလုပ္သလို ခံရမယ့္လူေတြ …ဟားဟားဟား….”

ေလာဘြယ္ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ တပည့္တခ်ိဳ႕ ေျပးလာၾကၿပီး ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို ေပြ႕ထူၾကေပမယ့္ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္သည္ က်ဴးေက်ာ္ ထိုးႀကိတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားကို ဒူးနဲ႔ တိုက္ထားလို႔ သတိလစ္ေနသည္ ။

ေဆြးသည္ တဲေထာင့္တေနရာမွာ မိေမြးတိုင္းကိုယ္နဲ႔ ေက်ာခိုင္းၿပီး ငိုေႂကြးေနတဲ့ နန္းမိုခမ္းကို ေတြ႕သြားသည္။

“ ဟင္….ဟိုတေယာက္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ….ဒီမွာ ေလာဘြယ္….မိန္းကေလးတေယာက္ကို ဒီလို လုပ္တာ ဘယ္….”

“ ဖ်န္း…”

ေဆြးရဲ႕ စကား မဆုံးလိုက္ ။ ေလာဘြယ္က လက္ျပန္႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။ ေဆြး အေနာက္ကို ယိမ္းယိုင္
သြားသည္ ။ ပါးကေလး နီရဲတြတ္သြားသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က “ ေလာဘြယ္..မင္း ေဆြးကို မထိနဲ႔…” လို႔ ေျပာရင္း ေလာဘြယ္ဆီကို တိုးလာလို႔ ေလာဘြယ္ေရာ သူ႔တပည့္ေတြကေရာ ေသနတ္ေတြနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ကို ခ်ိန္ကာ ဟန႔္တားလိုက္ၾကသည္ ။

“ ေကာင္မေလး…နင့္ေစာက္ေပါက္ကို ပိတ္ထား…..ငါ့ေနရာမွာ ငါ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္မယ္ …နင္ ေစာက္စကား မရွည္နဲ႔…နင့္ကိုပါ အဲလို မၾကာခင္ ခြၽတ္ထားမွာ……ဟားဟား……”

ေလာဘြယ္ရဲ႕ တပည့္ေတြက စိုင္းသာေဌးကိုလည္း တဲထဲကို ဆြဲေခၚလာၾကသည္ ။

ေလာဘြယ္က သူ႔တပည့္ေတြကို က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လက္ေတြေရာ ေျခေထာက္ေတြကိုပါ ဝိုင္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားခိုင္းလိုက္သလို နန္းမိုခမ္းကိုလည္း ဆြဲေခၚလာေစသည္ ။ နန္းမိုခမ္းသည္ ေလာဘြယ္ရဲ႕ တပည့္ေတြ အတင္းဆြဲကိုင္ဖမ္းခ်ဳပ္လို႔ သူမရဲ႕ ႏို႔ျဖဴျဖဴေကာ့ေကာ့လုံးလုံးႀကီးေတြကိုေရာ ေပါင္ၾကားက ႀတိဂံပုံ မို႔ေဖါင္းေဖါင္း အကြဲေၾကာင္းႀကီးကိုေရာ မကာကြယ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေလာဘြယ္..ေဆြးနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တို႔ အနားကို ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုရင္း ပါလာရသည္ ။

ေလာဘြယ္က “ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္စမ္း…” လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္တဲ့အခါ သူ႔တပည့္ေတြကက်ဴးေက်ာ္ ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ တခုတည္းေသာ ေဘာက္ဆာေဘာင္းဘီတိုေလးကို အတင္းအဓမၼ ဆြဲခြၽတ္ပစ္ၾကသည္။

က်ဴးေက်ာ္က ႐ုန္းကန္တြန္းထိုးေတြ လုပ္ေပမယ့္ အမ်ားနဲ႔ တေယာက္ ဝိုင္း ခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္ ေလာဘြယ္ရဲ႕တပည့္ေတြ ေဘာင္းဘီ ဆြဲခြၽတ္တဲ့အခါ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီေလး ကြၽတ္ထြက္သြားသည္ ။

ေဆြးက “ မိုက္႐ိုင္းလိုက္တာ ေလာဘြယ္ နင္ဟာ လူမဆန္တဲ့ ေခြး လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ေနပါလား….” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ေယာက်္ားတန္ဆာ လက္နက္ကိုလည္း ေဆြး ျမင္လိုက္ရသည္။

ငယ္ငယ္ထဲက တတြဲတြဲ ေပါင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ လိင္တန္ကို အခု လူႀကီးေတြ ျဖစ္လာမွ ပထမဆုံး ေတြ႕ဘူးလိုက္ရတာ ။ ေဆြး ခ်က္ခ်င္းဘဲ မ်က္လုံး လႊဲဖယ္လိုက္သည္ ။

ေလာဘြယ္က ေဆြးကို ႐ိုက္ႏွက္ဖို႔ ေဆြးဆီကို ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ဴးေက်ာ္က “ ေဟ့ေကာင္ ေလာဘြယ္ လုပ္ခ်င္ရင္ ငါ့ကို လာလုပ္..ေဆြးကို မထိနဲ႔..” လို႔ လွမ္းေအာ္သည္ ။

ေလာဘြယ္က က်ဴးေက်ာ္ဖက္ကို ျပန္လွည့္သြားၿပီး “ မင္းကို မလုပ္မွာေတာ့ မပူနဲ႔..ရက္ရက္စက္စက္ကို လုပ္အုံးမွာ..မင္း ငါ့ကို လုပ္ထားတာေတြ မ်ားတယ္ကြာ..ငါ့ သမီးတေယာက္ကို မင္း လုပ္ခဲ့သလို အခု မင္းကို ျပန္လုပ္တာ….ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေအာင္…ဝဋ္ ဆိုတာ မေသခင္ ျပန္လည္တယ္ကြ……ကဲ..မင္း နန္းမိုခမ္းကို ငါတို႔ေရွ႕မွာ လိုးစမ္းကြာ….ဘန္ေကာက္က လိုးျပတဲ့ ရႈိးေတြ လိုေပါ့….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔တပည့္ေတြဖက္ကို လွည့္ၿပီး“ ေကာင္မကို သူနဲ႔ ပူးလိုက္..ပူးလိုက္…” လို႔ ခိုင္းေစလိုက္သည္ ။

ေလာဘြယ္ရဲ႕ တပည့္ေတြက နန္းမိုခမ္းကို က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ကပ္ရက္သား ျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ၾကသည္ ။ ကိုယ္လုံးတီးေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ နန္းမိုခမ္းတို႔ ကိုယ္ခ်င္း ထိေတြ႕ ပူးကပ္ေနၿပီ ။ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေခ်ာမြတ္တဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြက က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ေပါင္ေတြနဲ႔ ထိကပ္ ပူးကပ္ေနသလို က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လိင္တန္က နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္နဲ႔ ထိေတြ႕မိေနသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္..ေကာင္မ ႏို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္စမ္း…”

က်ဴးေက်ာ္က “ မင္းလုပ္ခိုင္းတိုင္း လုပ္ရမွာလား….” လို႔ ျပန္ေအာ္ၿပီး နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို မကိုင္လို႔ ေလာဘြယ္ ေဒါသထြက္သြားသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ဆီကို တိုးကပ္သြားၿပီး က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ပါးကို တေျဖာင္းေျဖာင္း ႐ိုက္သည္ ။

“ ခိုင္းရင္ လုပ္ကြာ….ငါ စိတ္ထြက္လာရင္ မင္းနာမယ္..မင္းကို တခါထဲ သတ္ပစ္လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး …လက္ေခ်ာင္းေတြကို တေခ်ာင္းခ်င္းျဖတ္မွာ….မင္းကို ေဝဒနာခံစားခိုင္းမွာ…ကဲ..လုပ္..ႏို႔ေတြကို ကိုင္နယ္…စို႔..ေစာက္ပတ္ကိုႏႈိက္….”

“ မလုပ္ဘူး….သတ္လိုက္ကြာ…မလုပ္ဘူး ….”
နန္းမိုခမ္းမွာေတာ့ ေယာက်္ားေတြ အမ်ားႀကီးေရွ႕ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး နဲ႔ ရွိေန႐ုံတင္မကဘဲ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ပါ လိင္ဆက္ဆံရမယ္လို႔ ေလာဘြယ္က အတင္း အဓမၼ လုပ္ေနလို႔ အတင္း ျငင္းဆန္ ငိုယိုေနသည္ ။

ေလာဘြယ္လည္း နန္းမိုခမ္းနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ ရင္ခ်င္းအပ္ရက္သား ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ေႏွာင္ထားတာေတြကို ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ယူသည္ ။ “ ေက်ာက္က်ားကို ပို႔ဖို႔ကြ….” လို႔ အားရေက်နပ္တဲ့ အသံႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဆြးက နန္းမိုခမ္းကို ဒီလို မလုပ္ဖို႔ အဝတ္အစားျပန္ဝတ္ခိုင္းဖို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ေဆြးဖက္ကို လွည့္လာသည္ ။

“ နင့္ကို ပါးစပ္ ပိတ္ထားဖို႔ ငါ ေျပာထားတာ နင္ နားမေထာင္ဘူး..ဟုတ္လား…နင့္ပါးစပ္ကို ဘာနဲ႔ ဆို႔ထားရမလဲ….”

ေလာဘြယ္ရဲ႕ ေကာက္က်စ္တဲ့ မ်က္လုံးေစြေစြေမွးေမွးေတြက ေဆြးရဲ႕ ေဘးမွာ ေနာက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ရက္နဲ႔ ရပ္ေနတဲ့ စိုင္းသာေဌးဆီကို ေရာက္ရွိသြားၾကသည္ ။

“ ဟာ..ဟိုေကာင္..လီးႀကီး ေတာင္ေနပါလား…ဟားဟား….ဒီေကာင္..ေခြးသား…အထိုးအႀကိတ္ခံရၿပီးႀကိဳးအတုပ္ခံေနရတာေတာင္ ေက်ာက္က်ားသမီးကို ၾကည့္ၿပီး လီးေတာင္ေနတယ္….”

ေလာဘြယ္ရဲ႕ အေျပာေၾကာင့္ ေဆြးလည္း သူေဘး ကပ္ရက္မွာ ရွိတဲ့ စိုင္းသာေဌး ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။

စိုင္းသာေဌးရဲ႕ ေဘာင္းဘီေရွ႕ဖက္မွာ ေရွ႕ကို ေငါထြက္ေနတာႀကီးကို ေဆြး ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

နန္းမိုခမ္းရဲ႕ အခ်ိဳးက် ေတာင့္တင္းတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ရင္သားစိုင္ေတြနဲ႔ အေမႊးရိပ္ထားလို႔ ေျပာင္ရွင္းၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေတြ႕ေနရတဲ့ မိန္းမအဂၤါစပ္ အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး သဘာဝအေလ်ာက္ စိတ္ေတြ ႏိုးၾကားထႂကြလာပုံရသည္ ။

စိုင္းသာေဌးလည္း ေလာဘြယ္ ေျပာလိုက္လို႔ ေဆြးက သူ႔လီးေတာင္ေနတာကို ေတြ႕သြားလို႔ မ်က္ႏွာ နီျမန္းၿပီး
ရွက္သြားေပမယ့္ လက္ေနာက္ျပန္ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတာေၾကာင့္ ဘာမွ ဖုံးကြယ္လို႔မရ ျဖစ္ေနသည္ ။ ေလာဘြယ္က စိုင္းသာေဌးရဲ႕ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်ဖြင့္လိုက္ၿပီး အထဲက ေတာင္ေနတဲ့ လိင္တန္ကို အျပင္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။ နီရဲတြတ္ေနတဲ့ ဒစ္လုံးႀကီးနဲ႔ နီညိဳညိဳ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေဆြး အနီးကပ္ ေတြ႕ေနရသည္ ။

ေလာဘြယ္က သူ႔တပည့္ေတြကို စိုင္းသာေဌးကို အတင္းခ်ဳပ္ၿပီး နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဖက္ကို ပူးကပ္ရပ္ခိုင္းဖို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္းသည္ ကိုယ္ အေရွ႕ဖက္မွာ က်ဴးေက်ာ္..အေနာက္ဖက္မွာ စိုင္းသာေဌး ပူးကပ္ ေရာက္ေနၿပီး သူတို႔ရဲ႕ လိင္တန္ေခ်ာင္းေတြလည္း သူမကို ထိကပ္မိေနတာေၾကာင့္ အရမ္းဘဲ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနသည္ ။ စိုင္းသာေဌးရဲ႕ လိင္ေခ်ာင္းက ပိုဆိုးသည္ ။ မာေက်ာ ႀကီးထြားေနၿပီး နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေကာ့တင္းတဲ့ စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားထဲကို တည့္တည့္ႀကီး ဖိကပ္ ေထာက္မိေနလို႔ ..။

ေဆြးမွာ အေရွ႕တည့္တည့္မွာ နန္းမိုခမ္း ..က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ စိုင္းသာေဌးတို႔ရဲ႕ ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြကို နီးနီးကပ္ကပ္ႀကီး ေတြ႕ျမင္ေနရတာ အျပာဇာတ္ကားတခုကို ၾကည့္ေနရသလို ျဖစ္ေနရသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ စိုင္း
သာေဌးတို႔ရဲ႕ လိင္တန္ေတြကိုလည္း အနီးကပ္ ျမင္ေနရသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လိင္တန္က မေတာင္ဘဲ ပုံမွန္ အေနအထားအတိုင္း ရွိေနေပမယ့္ စိုင္းသာေဌးရဲ႕ လိင္တန္ကေတာ့ မတ္ေထာင္ေနတဲ့အျပင္ ထိပ္ေပါက္ကေလးကေနလည္း အရည္ၾကည္ေလးေတြ ယိုစီးက်လ်က္ ရွိတာကို ျပတ္သားစြာနဲ႔ ျမင္ေနရသည္ ။

ေလာဘြယ္ႀကီး အသားကုန္ မိုက္႐ိုင္းေနၿပီ ။
သူ႔အေပၚ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အႏိုင္က်င့္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား အေပၚ လက္စားေခ် ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြက သူ႔ကို ဖုံးလႊမ္းေနသည္ ။ သူ ခံစားခဲ့ရသလိုဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ျပန္ခံစားေစခ်င္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းရဲ႕ မို႔ေဖါင္းတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ေလာဘြယ္ လက္နဲ႔ ဖမ္းအုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

“ ဟာ….ဟာ…အရည္ေတြ ႐ႊဲစိုေနပါလား…ဟ..ဟတ္ဟား….ေကာင္မ စိတ္ေတြ လာေနပါလား…လီး ႏွစ္ေခ်ာင္း ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ ေထာက္မိထားေတာ့ တခါထဲ ေကာင္မ ထန္လာေနၿပီကြ….အိုး..ဒါဘဲကြ..ဖိုနဲ႔မ ထိေတြ႕မိရင္ မရဘူး..သဘာဝစိတ္ေတြက ထႂကြလာရတာဘဲ…..”

နန္းမိုခမ္းရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေထာက္မိထားတဲ့ စိုင္းသာေဌးရဲ႕ လိင္ေခ်ာင္းကို ေလာဘြယ္ စစ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ထိပ္ေပါက္ကေန အရည္ေတြ စိမ့္စီးက်ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရျပန္သည္ ။

“ ဒီငတိလည္း ထန္ေနၿပီ …. ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ လီးက မတ္ေထာင္ေနတယ္…ဟားဟား ကဲ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လီးကို ၾကည့္ရေအာင္….”

ေလာဘြယ္ အံ့ၾသသြားသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လိင္တန္က ပုံမွန္ဘဲ ။ ေတာင္မတ္မေနဘူး ။

“ ေဟ့ေကာင္ ေခြးသား..မင္း ပန္းေသေနလား….”

ေဆြးမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို မျမင္ခ်င္လည္း ျမင္ေနရ မၾကားခ်င္လည္း ၾကားေနရသည္ ။

ေလာဘြယ္က “ ဒါဆို ဒီလီးေတာင္တဲ့ ငတိနဲ႔ဘဲ ေက်ာက္က်ားသမီးကို လိုးခိုင္းမယ္….ေဟ့ေကာင္ေတြ ..က်ဴးေက်ာ္ကို သပ္သပ္ ခြဲထုတ္လိုက္ၾကစမ္း….” လို႔ ေအာ္လိုက္ေတာ့ သူ႔တပည့္ေကာင္ေတြက က်ဴးေက်ာ္ကို ခြဲထုတ္လိုက္ၾကသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သတိျပန္ရလာတဲ့ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ သူတေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႔
တပည့္ေတြပါ ပါလာသည္ ။ သူ႔တပည့္ေတြက စိုင္းသာေဌးနဲ႔ နန္းမိုခမ္းတို႔ ကိုယ္လုံးတီးေတြနဲ႔ ပူးကပ္တုပ္
ထားတာေတြကို သေဘာက်ၿပီး တဟီးဟီးနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္ ။

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က ..“ ေဟ့ေကာင္ေတြ..မင္းတို႔ကို ငါ ဒီကို ေခၚလာတာ ဖင္တုံးလုံး ၾကည့္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး…က်ဴးေက်ာ္ကို အေရခြံခြာဖို႔..ေဆာ္ဖို႔ ၿဖဲဖို႔….” လို႔ ေဟာက္လိုက္မွ မ်က္ႏွာပိုး သတ္လိုက္ၾကသည္ ။

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္သည္ က်ဴးေက်ာ္ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ဒူးနဲ႔ အတိုက္ခံထားရလို႔ ေဂြးတက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ သတိမလည္ဘူး ။ သတိျပန္ရရခ်င္း က်ဴးေက်ာ္ကို ျပန္ေဆာ္ဖို႔ ျပန္ေရာက္လာတာ ။ သူကိုယ္တိုင္က ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီး ေဂြးေအာင့္ေနဆဲျဖစ္လို႔ တပည့္ေတြကို ေဆာ္ခိုင္းဖို႔ ေခၚလာတာ ။

ေလာဘြယ္လည္း ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ လက္ထဲကို က်ဴးေက်ာ္ကို အပ္လိုက္သည္ ။
ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ တပည့္ေတြလည္း ဒီနယ္ေျမမွာ ေထာင္လြန္းတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို ရက္စက္စြာ လက္တုံ႔ျပန္ရတာမို႔အညႇိဳးႀကီးႀကီးနဲ႔ ထိုးၾကကန္ၾက ထုၾကေထာင္းၾကေလသည္ ။

အထိုးအႀကိတ္ေတြ လုပ္ေနၾကလို႔ ေလာဘြယ္ရဲ႕ အညႇီအေဟာက္ ဇာတ္လမ္းက ရပ္တန႔္သြားရသည္ ။

ေလာဘြယ္လည္း ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ အကူအညီနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ နန္းမိုခမ္းကို ဖမ္းေခၚလာခဲ့ႏိုင္တာ ျဖစ္လို႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို အလိုလိုက္ရတဲ့သေဘာ ရွိသည္ ။

စိုင္းသာေဌးနဲ႔ နန္းမိုခမ္းတို႔ကို လိုးခိုင္းမယ့္ အစီအစဥ္ကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းလိုက္သည္ ။

“ သူတို႔ကို ဟိုဖက္တဲေလးမွာ ေလွာင္ထားလိုက္..ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ထား..ထြက္ေျပးတာတို႔ လြတ္ေျပးတာတို႔ဆို မင္းတို႔ကို ငါ သတ္မယ္…”

ေဆြးကို ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲကာ သူေနေနတဲ့ ယာယီတဲ ဆီကို ေခၚေဆာင္သြားသည္ ။“ နင္ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့ေကာင္..ဒီေလာက္ အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာေတာင္ နင္ တဏွာစိတ္ မ်ားေနတာ အံ့ၾသစရာဘဲ…”
တဲေလးထဲက ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ ေက်ာခ်င္းကပ္ ႀကိဳးတုပ္ခံေနရတဲ့အခ်ိန္ နန္းမိုခမ္းက စိုင္းသာေဌးကို မေက်မနပ္ေျပာလိုက္သည္ ။ စိုင္းသာေဌးလည္း ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး ။ နန္းမိုခမ္းကို အဝတ္ ျပန္ဝတ္ခြင့္ေပးလို႔ ေတာ္ပါေသးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ နန္းမိုခမ္းသည္ ဒီအျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ႀကဳံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ ကို စိတ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲေနသည္ ။ ရွက္ေနသည္ ။

စိုင္းသာေဌးလည္း ေစာေစာက နန္းမိုခမ္းရဲ႕ တင္းေတာင့္တဲ့ ဖင္တုန္းအိအိႀကီးေတြ အလည္တည့္တည့္ကို သူ႔

လိင္တန္နဲ႔ ဖိေထာက္ထားခဲ့ရတဲ့ အရသာကို ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ေပါင္ၾကားက ဒုတ္က ျပန္မာေထာင္လာသည္ ။

သူ သေဘာက် ခ်စ္ေနတဲ့ ေဆြးအေရွ႕မွာ ခုလို ျဖစ္သြားတာေတာ့ ဆိုးသည္ ။

ေဆြးသည္ ေလာဘြယ္ ဆြဲေခၚတာကို ႐ုန္းကန္ ျငင္းဆန္ေပမယ့္ အင္အားျခင္း မမွ်လို႔ ေလာဘြယ္ရဲ႕ တဲထဲကို

ပါသြားသည္ ။ ေလာဘြယ္ မၾကာခင္ လိုးေတာ့မယ္ ဆိုတာ ေဆြးသိသည္ ။ ဒီေကာင္ႀကီးရဲ႕ အလိုးကို မခံရေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး သူမကိုယ္ သူမ ကာကြယ္မည္ လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္ .။

ေဆြးက ႐ုန္းကန္ေနလို႔ ေဆြးရဲ႕ ရင္လွလွေတြက တုန္ခါေနၾကသည္ ။ တင္ပါးေတြေရာဘဲ ။ ေလာဘြယ္က ဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထလာသည္။ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီေရွ႕ ေပါင္ၾကားက ေငါေငါႀကီး ဖုထြက္ေနတာကို ေဆြးေတြ႕ေနရသည္ ။

သူနဲ႔ ေဆြးကို ေငးေမာၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးစိစိ လုပ္ေနၾကတဲ့ တပည့္ေတြကို ေလာဘြယ္က “ ေဟ့ေကာင္ေတြ…အားေနရင္ ၾကက္ဥသြားျပဳတ္စမ္း….ငါ့အတြက္..” လို႔ လွမ္းေအာ္သည္ ။

ေဆြးကို တဲအတြင္းဖက္ကို တြန္းလႊတ္လိုက္ၿပီး ေလာဘြယ္က တဲ တံခါးကို ေစ့ပိတ္လိုက္သည္ ။

“ ေကာင္မေလး….နင္ ငါ့မယားဘဲ လုပ္လိုက္ပါေတာ့ဟာ…..နင့္ကို ငါ ေကာင္းေကာင္းထားမွာပါ….”

ေလာဘြယ္က ေဆြးရဲ႕ တကိုယ္လုံးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး အာသာရမက္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ ေတာက္..ေစာက္ရမ္းလွတဲ့ ေကာင္မ…ဟီး….ငါေတာ့ ပြတာဘဲ….လို႔ သူ႔စိတ္ထဲက ေျပာမိေနသည္ ။

ပါးစပ္ကေတာ့ ေဆြးကို“ နင္ ငါ့အလိုကို လိုက္လိုက္ပါ…..နင္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အားလုံးကို ငါ လုပ္ေပးမယ္

…တဖက္ကမ္းမွာ အိမ္ေဆာက္ေပးရမလား…နင့္အေဖကို ေ႐ႊေခ်ာင္း ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပးၿပီး တင္ေတာင္းရမလဲ…ေျပာ…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ထြီ….နင့္လို အစုတ္ပလုပ္ေကာင္ကို ငါက ဘယ္ေတာ့မွ အလိုလိုက္မယ္ မထင္နဲ႔ ေလာဘြယ္…ငါ့ကို သတ္ခ်င္သတ္လိုက္…….နင့္မယားေတာ့ ငါမလုပ္ဘူး….”

ေလာဘြယ္သည္ တျခား ေယာက်္ားတေယာက္သာ သူ႔ကို နစ္နာေအာင္ ခုလို ေျပာခဲ့ရင္ ဒီေကာင္ကို အပီအျပင္ႏွိပ္စက္မွာ ျဖစ္သည္ ။ ေခ်ာလွေတာင့္တင္းတဲ့ ေဆြးလို ေကာင္မေလးက ေျပာတာဆိုေတာ့ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း စိတ္ဆိုးဟန္ မျပဘူး ။

“ နင္ ငါ့မယား မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ငါကေတာ့ နင့္ကို ငါ့မယား အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီးေနၿပီ..ေကာင္မေလး…နင့္ကို ငါ လိုးေတာ့မွာ….လိုးတယ္ ဆိုတာ သိလား…..ငါ့လီးနဲ႔ နင့္ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးမွာ…..ခိခိခိ …. ”

ေလာဘြယ္ရဲ႕ က်ဥ္းတဲ့ မ်က္လုံးေတြ ရယ္ေမာလိုက္လို႔ ပိတ္သြားသည္လို႔ ေဆြး ထင္မိသည္ ။ ႐ိုင္းစိုင္း ပက္စက္ တဲ့ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ ေဆြးသည္ ေထာင္းကနဲ ေဒါပြသြားရၿပီး….“ နင္ လုပ္တိုင္း ခံမွာမို႔လား ေစာက္႐ူးႀကီး ” လို႔ ျပန္ေအာ္လိုက္သည္ ။

ေလာဘြယ္က သူ႔ေဘာင္းဘီပြႀကီးကို ဆြဲစု ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ စစ္ခါးပတ္ႀကီးကို ျဖဳတ္ခြၽတ္လိုက္သည္ ။

“ ငါ အတင္း တက္လိုးလာတာ မိန္းမေတြ ေတာ္ေတာ့္ကို မ်ားခဲ့ၿပီ …အလိုမတူလည္း ငါလိုးခ်င္ လိုးမွာဘဲ..ငါ
တို႔ ေတာထဲမွာ ဥပေဒ ဆိုတာ ငါတို႔ ေသနတ္ေျပာင္းဝမွာဘဲ ရွိတယ္ …လက္ထဲမွာ ေသနတ္ရွိၿပီး ေနာက္လိုက္

ေနာက္ပါ ရွိလို႔ကေတာ့ တိုင္းျပည္ႀကီး တခုလုံးကိုေတာင္ ႏွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာ သိမ္းထားလို႔ ရတယ္ကြ….” သူ႔စစ္ေဘာင္းဘီ အစိမ္းပုတ္ႀကီးကို ခြၽတ္ခ်သည္ ။

အိုး …။

ေဆြး အရမ္း တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ ေၾကာက္သြားသည္ ။

အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ခံမဝတ္ထားတဲ့ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္း ဗလာက်င္းသြားတာကို ျမင္လိုရလို႔ပါ။

ေပါင္ၾကားက အေမႊးမဲမဲေတြ ၾကားက ေငါေငါႀကီး ေထာင္ထေနတဲ့ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ငပဲလီးႀကီးကို နီးကပ္စြာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။ ေလာဘြယ္ရဲ႕ လီးက ေစာေစာက ေတြ႕ဖူးခဲ့ရတဲ့ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ စိုင္းသာေဌးတို႔ရဲ႕ လီးတန္ေတြထက္ အဆမတန္ ႀကီးထြား ရွည္လ်ားေနလို႔ပါ ။

ေလာဘြယ္က ေဆြးလက္ေတြကို ပူးၿပီး ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ ႀကိဳးကို ျဖည္ေပးလိုက္သည္ ။

“ အသား အနာမခံနဲ႔ ေကာင္မေလး….မထူးတဲ့ အတူတူ ငါလိုးတာကို ခံလိုက္..ေနာက္က်ေတာ့ နင္ကိုယ္တိုင္က ငါလိုးေပးတာကို ႀကိဳက္ၿပီး…ခဏခဏ ေတာင္းခံေနမွာ….ဟီး…” ေလာဘြယ္က ေဆြးအနားကို တိုးကပ္သြားသည္ ။ သူ႔ငပဲတန္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ။

“ လာ..လာ…ကြပ္ပ်စ္ေပၚတက္…လိုးၾကမယ္…”

“ အို..သြား..ငါ့ကို လာမထိနဲ႔…” ေဆြးက ေလာဘြယ္ လက္ေတြကို ပုတ္ထုတ္သည္ ။

“ အသား နာခ်င္သလား….ေကာင္မ…ေအးေအးေဆးေဆး အလိုးခံ….လာ..နင့္အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္လိုက္…”
အတင္းဆြဲ အတင္းဖက္ၿပီ ။ ၾကမ္းၿပီ ..။

“ အို..လႊတ္..လႊတ္..မလုပ္နဲ႔ ..သြား….ေခြးေကာင္ႀကီး….” ေဆြးကို အတင္းဆြဲၿပီး ကြပ္ပ်စ္ေပၚကို တြန္းလွဲလိုက္သည္ ။ ဝတ္ထားတဲ့ ထမိန္ေတြ ေျပကြၽတ္ လန္ျပန္ကုန္ၿပီ ။ ဝင္းဝါတဲ့ ေပါင္သားေတြကို ေလာဘြယ္ ျမင္ရေတာ့ စိတ္ေတြ ပိုထႂကြလာသည္ ။

“ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဆို..ငါတယ္…႐ိုက္ပစ္လိုက္ရ….”

က်ားကိုးစီး စားမကုန္တဲ့ ကိုယ္ႀကီးနဲ႔ အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသား တေယာက္ကို လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္ဖို႔ ႐ြယ္လိုက္ရင္း ေလာဘြယ္သည္ ေဆြးေပါင္တန္ေတြကို ဆြဲကား ၿဖဲလိုက္သည္ ။ လန္တက္ေနတဲ့ ေဆြးရဲ႕ ထမိန္ေလးေၾကာင့္

ေဆြးသည္ ပင္တီအျဖဴေလးကို ဝတ္ထားေၾကာင္း ေလာဘြယ္ ေတြ႕ေနရသည္ ။ သူ႔လက္ႀကီး ေဆြးေပါင္ခြဆုံေနရာကို ေရာက္သြားသည္ ။ ေဆြးက ေလာဘြယ္ကို ထု႐ိုက္ ကန္ေက်ာက္သည္ ။ ႐ုန္းထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

ပါးစပ္က ဆဲသည္ ။

ေလာဘြယ္က အတင္း တက္ခြသည္ ။ ေဆြးလက္ေတြကို ခ်ဳပ္သည္ ။ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ဖိထားသည္ ။

ဗ်ိ ….. ..

အို ….
ပင္တီအျဖဴေလးကို ဆြဲကိုင္ၿဖဲဆုပ္ ပစ္လိုက္သည္ ။

ေဆြးရဲ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း အဝတ္မဲ့သြားတဲ့အခ်ိန္ ေဆြးရဲ႕ ခါးမွာ လုံးေထြးစုေနတဲ့ ေဆြးရဲ႕ ထမိန္ေလးကိုပါ ေလာဘြယ္က ခြၽတ္ယူၿပီး အေဝးကို လႊင့္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေဆြးကိုယ္ေအာက္ဖက္ လုံးဝ ဗလာက်င္းသြားေတာ့ ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴေဖြးေဖြးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဂြဆုံက မို႔ေဖါင္းတဲ့

အဂၤါစပ္ႀကီးကို ေလာဘြယ္ ျမင္လိုက္ရလို႔ အံ့ၾသ ေငးေၾကာင္ၾကည့္မိေနသည္ ။

“ လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္…” လို႔ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ပါးစပ္ၿပဲႀကီးက အသံထြက္ ေရ႐ြတ္လိုက္တာကို ေဆြး ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေပါင္တန္ေတြကို ေစ့ဖို႔ ေဆြး ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။ ေလာဘြယ္က အေစ့မခံဘူး ။ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြ ကို ၿဖဲကားၿပီး ေဆြးရဲ႕ ေ႐ႊၾကဳတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ အနီးကပ္ ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ေဆြးလည္း အလစ္အငိုက္မွာ ေလာဘြယ္မ်က္ခြက္ကို အားနဲ႔ ေဆာင့္ကန္ထည့္လိုက္သည္ ။

“ အား……”

ေလာဘြယ္ ဝုန္းကနဲ ကြပ္ပ်စ္အေပၚက ေျမႀကီးေပၚကို ေခြးက်က်သည္ ။

ေဆြး ကြပ္ပ်စ္ေပၚက ခုန္ဆင္းသည္ ။ ေလာဘြယ္ ပစ္လိုက္တဲ့ သူမ ထမိန္ေလးကို တဲေထာင့္တေနရာမွာ သြား

ေကာက္သည္ ။ က်ားနာႀကီးတေကာင္လို ေလာဘြယ္ လူးလဲထသည္ ။ နာသြားေပမယ့္ ေဆြးကို အရယူေရးကို အေလးထားရမွာမို႔ ေဆြးဆီကို တဟုန္ထိုး တိုးကပ္သြားသည္ ။

ေလာဘြယ္ ၾကမ္းၿပီ ။ ဖ်န္းကနဲ ပိတ္႐ိုက္လိုက္သည္ ။ ေဆြး ေနာက္ျပန္လန္က်သြားသည္ ။

“ ေခြးမ…နင့္ကို ဖင္ပါ လိုးပစ္မယ္…..”
ေလာဘြယ္ ေျမႀကီးေပၚ ပက္လက္လဲက်ေနတဲ့ ေဆြးရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို တက္ခြသည္ ။

ေဆြးရဲ႕ ထမိန္က ေပါင္ရင္းေတြအထိ လန္တက္ေနသည္ ။ ေပါင္တန္လွလွေတြနဲ႔ ဂြဆုံေနရာက မို႔ေဖါင္းေဖါင္း

နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္းကို ေလာဘြယ္ ေတြ႕ေနရသည္ ။ မတ္မတ္ေတာင္ေနတဲ့ သူ႔ေယာက်္ားတန္ဆာႀကီးက

ေဆြးေပါင္ရင္းကို လာထိေထာက္မိသည္ ။ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ဒုတ္ႀကီးကေန စီးက်ထြက္ေနတဲ့အရည္ေတြက ေဆြးရဲ႕ေပါင္တန္မွာ ေပက်ံကုန္သည္ ။

ေလာဘြယ္ ေဆြးရဲ႕ အက် ႌကို အတင္း ဆြဲၿဖဲသည္ ။ အက် ႌၿပဲစုတ္ထြက္သြားသည္ ။ ဘရာစီယာေလး အထဲက ရင္စိုင္ႀကီးေတြက အတင္းႀကီး ႐ုန္းကန္ထြက္ခ်င္ေနၾကသည္ ။

ေဒါသနဲ႔တဏွာေပါင္းသြားတဲ့ ေလာဘြယ္သည္ ဘရာစီယာျဖဴျဖဴေလးကိုပါ အတင္း ဆြဲၿဖဲပစ္သည္ ။ ေဆြးသည္ ေလာဘြယ္ ႐ိုက္ထည့္လိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေခါင္းေတြ မူးေဝသြားလို႔ ေစာေစာကလိုျပန္မတိုက္ခိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ။ ေလာဘြယ္ ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မယ့္ အေျခအေန ။

ဆူေကာ့ေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြက ဘြင္းဘြင္းႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။ ေလာဘြယ္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အားရပါးရ ကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာလည္း ေဆြးေပါင္ရင္းကို ေထာက္မိေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ကို ေနရာေ႐ႊ႕ၿပီး မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေဆြးရဲ႕ ေ႐ႊၾကဳတ္အေပါက္ဝကို ေတ့လိုက္သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေလာဘြယ္ေနာက္စိကို မာေက်ာနဲ႔ တစုံတခုက လာေထာက္လိုက္သည္ ။

“ ေနာက္ကို အသာေလး ဆုတ္လိုက္ …ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္…”

ေလာဘြယ္ တအား တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ ရန္သူ …။ သူေစာ္မႊန္ေနလို႔ မသိလိုက္ ။ သူေနာက္က်သြားၿပီ ။

“ ဒူးေထာက္လိုက္….”

ေဆြးရဲ႕ ႏို႔အိအိႀကီးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြ ႏွေမ်ာတသစြာနဲ႔ လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္ ။ လိင္တန္သည္ အႏၲရာယ္ ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ေပ်ာ့က်သြားသည္ ။ အေနာက္က ခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း
ဒူးေထာက္ေပးလိုက္ရသည္ ။

ေဆြးသည္ မူးေဝေနတဲ့ၾကားက ေလာဘြယ္ေခါင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ေထာက္ထားတဲ့လူကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ သိုးထိန္း …”

ေဆြး လူးလဲထၿပီး ခါးကိုေရာက္ေနတဲ့ ထမိန္ကို ရင္လ်ားလိုက္သည္ ။

“ ေလာဘြယ္ …ေဆြးရဲ႕ ႏို႔ေတြကို ကိုင္တဲ့ မင္းလက္ေတြကို ငါ ျဖတ္မယ္ …လိုးဖို႔ႀကံတဲ့ မင္းလီးကိုလည္း ငါျဖတ္ၿပီး ဝက္စာေကြၽးလိုက္မယ္ …”

“ ဟာ…မ…..မ……မလုပ္ပါနဲ႔…သိုးထိန္းရာ…….ငါ…ငါ….ေတာင္းပန္……”

ေလာဘြယ္က အသက္ေဘးအတြက္ ေတာင္းပန္ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲက သိုးထိန္း သူ႔စခန္းထဲ ဘယ္လို ဝင္လာသလဲ..ဒီတဲထဲ ဘယ္လို ဝင္လာသလဲ စဥ္းစားေနသလို တပည့္ေတြ ေရာက္လာပါေစ…ဆုေတာင္းမိလိုက္သည္ ။

သိုးထိန္းက လက္တဖက္နဲ႔ ေသနတ္ကို ခ်ိန္ထားၿပီး သူဝတ္လာတဲ့ ေျပာက္ၾကား အစိမ္းေရာင္ ဂ်ာကင္ပါးကို ခြၽတ္ၿပီး ေဆြးကို ဝတ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။

“ ေလာဘြယ္..လက္ကို ေနာက္ပစ္လိုက္စမ္း….”

ေလာဘြယ္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ထားခိုင္းၿပီး သူ႔အိတ္ထဲ ပါလာတဲ့ လက္ထိပ္နဲ႔ ခတ္လိုက္သည္ ။

ေဆြးက သိုးထိန္းကို “ က်ဴးေက်ာ္ေရာ စိုင္းသာေဌးေရာ တျခားတဲတလုံးမွာ ရွိေနတယ္ သိုးထိန္း….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ေအး….ငါ့လူေတြ သူတို႔ဆီ ေရာက္ေနၿပီ…ေဆြး….”

သိုးထိန္းက ေလာဘြယ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို အဝတ္စေတြ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး “ မတ္တပ္ရပ္စမ္း….” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ေလာဘြယ္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဒူးေထာက္ရာက ထရပ္လိုက္သည္ ။

တဲထဲကို သိုးထိန္းရဲ႕ လူေတြ ဝင္လာသည္ ။ ေလာဘြယ္ကို လက္ေမာင္း တဖက္တခ်က္ကေန ဆုပ္ကိုင္ၾကၿပီး
တဲထဲက ေခၚထုတ္သြားၾကသည္ ။

“ သိုးထိန္းရယ္…လက္မတင္ေလးဘဲ..ေလာဘြယ္ႀကီး ငါ့ကို ေစာ္ကားျဖစ္သြားေတာ့မလို႔ဟာ…”

“ ေအး…ေနာက္မွေျပာ..ေဆြး..ဒို႔ အျမန္ဆုံး ဒီေနရာက လစ္ၾကရမယ္….”

သူတို႔ ေလာဘြယ္ရဲ႕ စခန္းကေန စထြက္တဲ့အခ်ိန္ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ ပစ္ခတ္သံေတြ တဘုံးဘုံး ၾကားလိုက္ရ
သည္ ။ ေလာဘြယ္..ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔ လူေတြနဲ႔ သူတို႔လူေတြ စ ပစ္ခတ္ကုန္ၿပီ ။

သိုးထိန္းလူေတြက ေနရာေကာင္းေတြကေန ႀကိဳတင္ ေနရာယူေစာင့္ေနၾကတာမို႔ ေလာဘြယ္တို႔ လူစု ကို အျမင့္ ကေန စက္ေသနတ္အႀကီးစားေတြနဲ႔ ဖိၿပီး ပစ္ခတ္ၾကသည္ ။

သိုးထိန္းကေတာ့ က်ဴးေက်ာ္..စိုင္းသာေဌး..နန္းမိုခမ္း…ေဆြးနဲ႔ ေလာဘြယ္ကို အရေခၚၿပီး အျမန္ ဆုတ္ခြာခဲ့သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္သည္ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔လူေတြ ႐ိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ထားတာေတြေၾကာင့္ မနည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနရသည္ ။

“ ေက်းဇူးကမာၻ..သိုးထိန္း..မင္း ေပးတဲ့ အသက္ဘဲ ရွိေတာ့တာ….ကြာ…”
စိုင္းသာေဌးကိုေတာ့ ကယ္လာခဲ့ရေပမယ့္ သိုးထိန္းက မၾကည္ဘူး ။ လူအလစ္မွာ စိုင္းသာေဌးကို ေသနတ္ျပၿပီး
“ ေဆြး အနားကို ဘယ္ေတာ့မွ မကပ္နဲ႔ေတာ့ကြာ….ငါ မင္းကို ေလာဘြယ္စခန္းမွာ ထားခဲ့မလို႔ဘဲ မေကာင္းတတ္လို႔ ေခၚလာတာ…ဒါေပမယ့္ ေဆြးကိုေတာ့ မင္း မပတ္သက္နဲ႔ေတာ့…” လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္သည္ ။

စိုင္းသာေဌးလည္း “ ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့….” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။

သူတို႔လူစု ေတာင္ေပၚက ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းေျပးၾကသည္ ။ သိုးထိန္းရဲ႕ လူေတြက M249 SAW (Squad Automatic Weapon ) ၃လက္ Browning Machine Gun, Cal. .50 ႏွစ္လက္ ဆိုင္ၿပီး ေလာဘြယ္စခန္းကိုပစ္ခတ္တဲ့အျပင္ ဒုံးပစ္ေလာင္ျခာေတြလည္း ပစ္လႊတ္ တိုက္တာ ဆိုေတာ့ ေလာဘြယ္ တပည့္ေတြ အလူးအလဲ ခံၾကရၿပီး ႐ုတ္တရက္ သိုးထိန္းတို႔ အေနာက္ကို မလိုက္ႏိုင္ၾက ။

သိုးထိန္းလည္း ေဆြးလက္ကေလးကို ဆြဲၿပီး ေတာင္ကုန္းေပၚက ဆင္းေနသည္ ။ လက္ထိပ္ခတ္ၿပီး ေခၚ
လာတဲ့ ေလာဘြယ္ကို သိုးထိန္းရဲ႕ လူေတြက လမ္းခရီးမွာလည္း ႀကဳံရင္ ႀကဳံသလို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ထုတာတို႔ လုပ္လာၾကသည္ ။

နန္းမိုခမ္းက သူ႔ကို လူမဆန္တဲ့ ႏွိပ္စက္ အႏိုင္က်င့္တာေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေလာဘြယ္ကို မေက်နပ္တာ
ေၾကာင့္ သူ႔အေဖ စခန္းကို ေရာက္တဲ့အထိေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သိုးထိန္းတို႔ကို
လမ္းခရီးမွာတင္ ႏွိပ္စက္ဖို႔ ေျပာလို႔ ။ နန္းမိုခမ္း သည္ သူတို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမီးေလးမို႔ မ်က္ႏွာလို မ်က္
ႏွာရ ဖါးခ်င္ၾကတဲ့ သိုးထိန္းရဲ႕ လူေတြက ေလာဘြယ္ကို ထိုးႀကိတ္ ႐ိုက္ႏွက္ၾကသည္ ။

ေဆြးကလည္း သိုးထိန္းကို ေလာဘြယ္ ပက္စက္ ယုတ္မာတာေတြကို ေျပးရင္းလႊားရင္း ေျပာျပလာသည္။
သိုးထိန္း ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေလာဘြယ္ ေဆြးကို တက္ခြၿပီး ႏို႔ႀကီးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ေနတာ..သူ႔ဒုတ္ႀကီးနဲ႔ ေဆြး အဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္ဖို႔ လုပ္ေနတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ထားတာဘဲ ။

ဒါဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္လည္း ေဆြးက သူ႔ကို မတြဲမကူဘဲ သိုးထိန္းနဲ႔ အတူတူ တတြတ္တြတ္ စကားေတြ ေျပာၿပီး ေရွ႕ကေန လက္ခ်င္းတြဲၿပီး သြားေနတာကို အေနာက္ကေန ၾကည့္ၿပီး သူဟာ ဒုတိယလူ ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားသည္ ။

ေတာင္ၾကား လမ္းထဲက ျမင္းခြာသံေတြ ၾကားလိုက္ရလို႔ သိုးထိန္းက သူတို႔ အုပ္စုကို အကာအကြယ္
ယူ ဝပ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ပါးစပ္ကို သိုးထိန္း အဝတ္ ဆို႔ထားသလို သိုးထိန္းရဲ႕ တပည့္တေယာက္က မ်က္စိေတြကိုပါ အဝတ္စတစနဲ႔ စည္းေႏွာင္ ပိတ္ထားသည္ ။

သိုးထိန္းတို႔ ေသနတ္ေတြ ခ်ိန္႐ြယ္ၿပီး အသင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္ ။ တစတစနဲ႔ ျမင္းခြာသံေတြ နီး
ကပ္လာၿပီ ။ ေတာင္ၾကားလမ္း အေကြ႕ေလးကေန ေရွ႕ဆုံးက ကဆုန္ေပါက္ ေျပးလာတဲ့ ျမင္းစီးသမားေတြကို ေတြ႕လာရေတာ့ သိုးထိန္းတို႔ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္လုပ္ထားၿပီ ။

ျမင္းစီးသမားေတြသည္ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ယူနီေဖါင္းေတြ ဝတ္ထားသလို ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ေတြကို ရင္ဘတ္မွာ လြယ္သိုင္း ကိုင္ေဆာင္လာၾကသည္ ။

မ်က္စိလ်င္တဲ့ သိုးထိန္းက ဒီလူေတြရဲ႕ ယူနီေဖါင္းက လက္ေမာင္းတံဆိပ္ေတြကို ျမင္လိုက္သည္ ။ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူ႔လူေတြကို“ ဒါ ဒို႔လူေတြကြ….ဒို႔စခန္းကေကာင္ေတြ..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ နီးကပ္လာေတာ့ သိုးထိန္းက မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး လက္ေဝွ႔ရမ္းျပလိုက္သည္ ။

ေရွ႕ဆုံးက ျမင္းစီးသမားက “ ဗိုလ္သိုးထိန္း…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ပါလာတယ္…” လို႔ ေအာ္ေျပာသည္ ။

မၾကာခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား..ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံတို႔ ျမင္းကိုယ္စီနဲ႔ သူတို႔ဆီကို ေရာက္လာသည္ ။

ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ျမင္းေတြေပၚက ဆင္းလိုက္ၾကၿပီး ေသနတ္ေတြကို အဆင္သင့္ ခ်ိန္႐ြယ္ထားၾကသည္ ။

ကိုယ္ရံေတာ္ တေယာက္က ေျပးၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ ျမင္းေဘးက ေျမေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္
ေပးလိုက္သည္ ။ သူ႔ေက်ာကုန္းေပၚ နင္းၿပီး ျမင္းေပၚက ဆင္းလိုက္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက“ ဘယ္
မွာလဲ ငါ့သမီးေလး….” လို႔ ေမးသည္ ။

“ ပါပါ……”

နန္းမိုခမ္းက သူ႔အေဖကို ေအာ္ေခၚၿပီး ေျပးဖက္သည္ ။

“ သမီးေလး….”

သိုးထိန္းက ျဖစ္သမွ်ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို သတင္းပို႔သည္ ။ ေလာဘြယ္ကို ဖမ္းေခၚလာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔သမီးေလး နန္းမိုခမ္းကို ဖက္ထားရင္း သိုးထိန္းကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းနဲ႔

ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကိုေတာ့ သူ မေက်နပ္ ။

“ ေတာ္ေတာ္ ေစာက္သုံးမက်တဲ့ေကာင္ ” လို႔ ေျပာၿပီး ထြီးကနဲ တံေတြးနဲ႔ ေထြးလိုက္သည္ ။

“ ေလာဘြယ္ကို ေခၚခဲ့ေလ..ဘယ္မွာလဲ….”

ေလာဘြယ္သည္ ေၾကာက္လြန္းလို႔ တုန္ရီေနသည္ ။ ေခါင္းငုံ႔ထားသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ ေလာဘြယ္….ဖါးတုလို႔ ခ႐ုခုန္လို႔ မရဘူးကြ..မင္းေတာ့ ဘဝဆိုးၿပီသာ မွတ္..

စခန္းေရာက္မွ မင္း သိမယ္…” လို႔ ေျပာရင္း ေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္းကန္သည္ ။ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက မ်က္ႏွာလိုအားရနဲ႔ ေလာဘြယ္ကို ဝင္ၿပီး ထိုးသည္ ။ ႐ိုက္သည္ ။

စခန္းထဲမွာ ဒီည စားပြဲေသာက္ပြဲေတြေၾကာင့္ မီးထိန္ထိန္လင္းၿပီး တာလပတ္အမိုးေတြနဲ႔ ယာယီတဲႀကီးေတြ ရွိေနသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔သမီးေလး ျပန္ေရာက္လာလို႔ သူ႔စခန္းထဲက လူအားလုံးကို အစားအေသာက္ေတြ ေကြၽးသည္ ။ သူ႔ကို ကာျပန္တဲ့ သူ႔သမီးကို မိုက္႐ိုင္းေစာ္ကားတဲ့ ေလာဘြယ္ကို လက္ရ ဖမ္းမိတာအတြက္လည္း ပါတာေပါ့ ။ သိုးထိန္းကို ဗိုလ္မႉးအဆင့္ တိုးျမႇင့္ေပးၿပီး သူ
ႏိုင္ငံျခားက မွာထားတဲ့ ပစၥတိုအေကာင္းစား တလက္ကိုလည္း သိုးထိန္းကို ဆုခ်သည္ ။

သိုးထိန္းသည္ သူရာထူးတိုးတာေရာ ေသနတ္ေကာင္းတလက္ ရတာ အတြက္ေရာ ေက်နပ္ေပမယ့္ သူ႔
ငယ္ေရာင္းရင္း က်ဴးေက်ာ္ကို အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားတာ အတြက္ စိတ္လည္း မေကာင္း..မေက်နပ္လည္း ျဖစ္မိေနသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ ေတာ္တဲ့လူကို ခ်ီးျမႇင့္မယ္..ညံ့ဖ်င္းတဲ့လူကို အျပစ္ေပးရမယ္…” လို႔ ေျပာ
ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ပို႔လိုက္ဖို႔ ေျပာသည္ ။

ေဆြးကို ေဆြးအေဖက သိုးထိန္းတို႔ စခန္းကေန ျပန္လာေခၚသြားသည္ ။

ေဆြးက သိုးထိန္းကို ႐ြာကို ျပန္လာခဲ့အုံး…ေျပာစရာေတြ ရွိတယ္…လို႔ တိုးတိုး ကပ္ေျပာသြားသည္ ။
စိုင္းသာေဌး မိဘေတြက ေဆြးအေဖနဲ႔ အတူတူ စခန္းကို လိုက္လာၿပီး သူ႔သားကို ျပန္ေခၚေပမယ့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေခၚသြားခြင့္ မေပးဘူး ။

စိုင္းသာေဌးရဲ႕ အေမ ေဒၚနန္းၾကာေ႐ႊက ငိုယိုေတာင္းပန္ ရွစ္ခိုးသလို လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔
ေျပာေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔သမီးက “စိုင္းသာေဌး မေကာင္းဘူး ပါပါ..သူ သမီးကို လူၾကားထဲ မဟုတ္တာ လုပ္ခ်င္တယ္…”လို႔ တိုင္တန္းခဲ့တာေၾကာင့္ စိုင္းသာေဌးကို မေက်နပ္ဘူး ။

နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္တာကို မလိုလားလို႔ သူ႔ပါပါးကို မလုပ္ဖို႔ ေျပာေပမယ့္ ဗိုလ္
ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ ေစာက္သုံးမက်တဲ့ေကာင္လို ဒီလိုဘဲ အျပစ္ေပးရမွာေပါ့..သမီး..နင္ ကံေကာင္းလို႔ မေသတာ..ဘဝမပ်က္တာ….” လို႔ နန္းမိုခမ္းကို ျပန္ေျပာၿပီး က်ဴးေက်ာ္ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ခိုင္းထားသည္ ။

သူတို႔ စခန္း တခုလုံး စားၾကေသာက္ၾက ေပ်ာ္ေနၾကသည္ ။

စခန္းရဲ႕ ထမင္းခ်က္ တာဝန္ခံ ေဒၚနန္းႏုဆီက ဝက္သားသုံးထပ္သားဟင္း….ၾကက္ကင္ေတြပါတဲ့ ထမင္း
ပုဂံကို ကိုင္ၿပီး သိုးထိန္း က်ဴးေက်ာ္ဆီကို သြားသည္ ။

အခ်ဳပ္ခန္းေစာင့္ ငတိက “ သူ႔ကို အစား မေကြၽးရဘူးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အမိန႔္ထုတ္ထားတယ္….မေကြၽးပါနဲ႔..” လို႔ သိုးထိန္းကို ေျပာသည္ ။ သိုးထိန္းက ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္ကို ေကြၽးသည္ ။ ဘီယာလည္း တိုက္သည္ ။

ေစာင့္တဲ့ေကာင္ကို “ မင္း အေဖကို မင္း သြားတိုင္ႏိုင္တယ္ …. ” လို႔ သိုးထိန္း ေျပာလိုက္ရင္း က်ဴး
ေက်ာ္ရဲ႕ ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္ေတြကို ေဆးထည့္ ပတ္တီးစည္းေပးသည္ ။

“ ေက်းဇူး ဘဲ သိုးထိန္းရာ..မင္းရဲ႕ ငါ့အေပၚ ထားတဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာကို ငါ ပိုၿပီး နားလည္ရၿပီ သူငယ္ခ်င္း” လို႔ သိုးထိန္းကို ေျပာသည္ ။ သိုးထိန္းက “ မင္းကို အခုလို ခ်ဳပ္ထားတာ ငါ လက္မခံႏိုင္ဘူး ..မင္း သူတို႔အတြက္ စြန႔္စား လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေထာက္ထားဖို႔ ေကာင္းတယ္…ငါ ေျပာ
ၾကည့္အုံးမယ္….မရရင္လည္း စိတ္ဓါတ္မက်နဲ႔..မင္းဖက္မွာ ငါ အၿမဲရွိတယ္…က်ဴးေက်ာ္..” လို႔ ေျပာသည္ ။မနက္ အေစာႀကီး သိုးထိန္း သၾကားနဲ႔ ႏို႔မပါတဲ့ ေကာ္ဖီခါးခါး တခြက္ကို ေသာက္ရင္း ႏွင္းေတြ ေဝေနတဲ့ ထင္းရႉးေတာႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ျမင္ေနက် ထင္းရႉးေတာႀကီးကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနတာမဟုတ္ဘူး ။ သူ စဥ္းစားေနတာ ။ သူ ဘာဆက္ လုပ္ရမလဲ ဆိုတာ သူ မေသခ်ာေသးလို႔ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ိန္ဆ ႀကံဆေနတာ ။

သူၾကည္ညိဳတဲ့ ႐ိုေသတဲ့ ဗိုလိခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား အေပၚကို က်ဴးေက်ာ္ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္လိုက္ကထဲက ယုံၾကည္မႈ မရွိေတာ့ဘူး ။
က်ဴးေက်ာ္ကို ဘယ္လို အျပစ္ေပးမလဲ မသိေသးဘူး ။

ေျခသံၾကားလို႔ သူ႔ခါးမွာ အလြတ္ထိုးထားတဲ့ သူ႔ပစၥတိုလ္ေသနတ္ဆီကို လက္ေရာက္သြားသည္ ။

ဟင္..ခ်စ္ဖ ။
က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ တပည့္ေက်ာ္ေလး သူ႔ဆီကို ေလွ်ာက္လာေနသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ကထဲက ခ်စ္ဖလည္း အလိုလို ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ တပည့္မို႔ လက္နက္သိမ္း ခံရ
သည္ ။ ခ်စ္ဖက “ ဗိုလ္လုံ ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဗိုလ္လုံကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္..ခဏ လာခဲ့ပါ…တဲ့…” လို႔ လာေျပာသည္ ။

ခ်စ္ဖနဲ႔ အတူတူ စခန္းႀကီးဖက္ကို သူ ျပန္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ ခ်စ္ဖက “ ဗိုလ္လုံတို႔ တေနရာရာကို ထြက္သြားၾကမယ္ ဆိုရင္ ငါ့ကိုလည္း ေခၚပါေနာ…” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္လို႔ “ ေအး..
မင္းလည္း နား မ်က္စိ ဖြင့္ထား…သတင္းထူးတာ ရွိရင္ ငါ့ကို လာေျပာ…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

စခန္း အဝင္မွာ ကင္းပုန္းေတြ ရွိေနသည္ ။ သူ႔ကို အေလးျပဳၾကသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ စခန္းထဲမွာဘဲ သီးသန႔္ အိမ္ႀကီးတလုံးနဲ႔ ေနသည္ ။ သီးျခား ၿခံစည္း႐ိုး ခတ္ထားသည္ ။ ကင္း အထပ္ထပ္ ခ်ထားသည္ ။ တျခား လူေတြ ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အိမ္ဝိုင္းထဲကို ဝင္တာနဲ႔ ပါလာတဲ့ လက္နက္ကို ကိုယ္ရံေတာ္ ကင္းသမားေတြ လက္ထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ရသည္ ။

သိုးထိန္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လက္နက္ မအပ္ခဲ့ဘူး ။ ခ်စ္ဖ သူနဲ႔ ဆက္ မလိုက္လာေတာ့ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ စားေတာ္ကဲႀကီးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိမ္ အျပင္ အေနာက္ဖက္က စားပြဲမွာ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားေနတယ္….မင္းကို ေစာင့္ေနတယ္ လို႔ ေျပာလို႔ သိုးထိန္း အိမ္အေနာက္ဖက္ကို သြားလိုက္သည္ ။

“ ေဟး..သိုးထိန္း……လာ…လာ….ထိုင္…ဘာစားမလဲ…..”

“ မစားေတာ့ဘူး ဗိုလ္ခ်ဳပ္….ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေခၚတယ္ ဆိုလို႔..က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…..”

“ အခု လတ္တေလာေတာ့ မဟုတ္ဖူး..ငါ့သမီး ျပန္ရင္ မင္း ျပန္လိုက္ပို႔ေပးေစခ်င္တယ္…”

အရင္ က်ဴးေက်ာ္ လုပ္ေပးရတဲ့ အလုပ္ကို သူ႔ကို လုပ္ခိုင္းတဲ့သေဘာဘဲ ။ က်ဴးေက်ာ္ကို ဘယ္လိုမ်ား အျပစ္ေပးမလဲ ဆိုတာ သူ႔စိတ္ထဲ ပူပန္မိသြားတယ္ ။ လူရိပ္လူကဲ သိတဲ့ လ်စ္ေနေအာင္ပါးတဲ့ ဘိန္းဘုရင္ ဗိုလ္ေက်ာက္က်ားက သိုးထိန္း စိတ္ထဲမွာ ဘာစဥ္းစားလဲ ဆိုတာ ထြင္းေဖါက္ၿပီး သိသလိုဘဲ ။

“ သိုးထိန္း..သိုးထိန္း…မင္းက သူငယ္ခ်င္းအေပၚ သံေယာဇဥ္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာဘဲ ..တကယ္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္က မင္းအေပၚက်ေတာ့ ဒီလိုစိတ္ေကာင္း မရွိဘူးကြ..မင္းကိုေတာင္ ေဂ်ာက္တြန္းခ်င္တာ”

ထမင္းခ်က္ႀကီး အိုက္ပန္ ေရာက္လာလို႔ သိုးထိန္းက မစားဘူး ေျပာေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက အိုက္ပန္ကို စားစရာေတြ ယူလာခိုင္းသည္ ။

“ ဒါနဲ႔ မင္းတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဟို ေသာနရဲ႕ သမီး..အေခ်ာေလးက ဘယ္လိုလဲ..မင္းနဲ႔ ႀကိဳက္တာလား..က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ ႀကိဳက္တာလား.ကြ…ဟားဟားဟား……”

ေလာဘြယ္တို႔ စခန္းက ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ အတူပါလာတဲ့ ေဆြးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား သတိထား ေတြ႕ျမင္ သတိထားမိသြားပုံရသည္ ။ မိန္းမေခ်ာ ဆိုရင္ အလြတ္မေပးခ်င္တဲ့ ဒီ ဘိန္းဘုရင္သည္

ေဆြးကို မ်က္စိက်သြားၿပီလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြ သိုးထိန္း ေခါင္းထဲမွာ ဝင္လာသည္ ။ သူ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ ရယ္ေနလိုက္သည္ ။

အိုက္ပန္ စားစရာေတြ လာခ်သည္ ။

“ သိုးထိန္း..စားကြာ….စား…မင္းကို ငါ အရမ္း အားကိုးတယ္ ဆိုတာ မင္း သိတယ္ မဟုတ္လား……”

ဒီအခ်ိန္မွာ နန္းမိုခမ္း သူတို႔ အနားကို ေရာက္လာသည္ ။

နန္းမိုခမ္းသည္ အျဖဴေရာင္ ဆြယ္တာ နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျဖဴေရာင္ေလး ဝတ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာမွာလည္း မိတ္ကပ္ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ နဲ႔ ။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတြ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေပမယ့္ အခုလို အလွျပင္ဆင္ၿပီး

ၿပဳံးၿပဳံးေလး ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ေတြ႕လိုက္ရတာ ေကာင္းသည္လို႔ သိုးထိန္း ထငိမိသည္ ။
နန္းမိုခမ္းက ဦးအိုက္ပန္ကို ဆံျပဳတ္နဲ႔ ဘဲသားသုတ္ လုပ္ခိုင္းၿပီး သူ႔အေဖ နဲ႔ သိုးထိန္း ထိုင္စားေန
တဲ့ စားပြဲကို လာစားတာ ။

“ သိုးထိန္း…..ေလာဘြယ္ကို ဘယ္လို အျပစ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲဟင္…ပစ္သတ္လိုက္ရင္ တခ်က္ထဲနဲ႔ လူယုတ္
မာႀကီး မခံစားလိုက္ရဘဲ ေသသြားမွာ….ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ …”

“ အခုလဲ ေလာကငရဲကို သူ ခံစားေနရတယ္ ..နန္းမိုခမ္း…သူ႔ကို ဝက္ၿခံထဲမွာ ဝက္ေတြနဲ႔ အတူတူထားထားတယ္ ဘယ္ေလာက္ အနံ႔ဆိုးမလဲ စဥ္းစားၾကည့္….ငါ အႀကံတခုေတာ့ ေပးႏိုင္တယ္ …”

ေပါင္မုန႔္ေၾကာ္နဲ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ဇြန္းခက္ရင္းနဲ႔ စားေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား က “ ဘာလဲကြ..သိုးထိန္း..’ လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

“ ေလာဘြယ္ကို တဖက္ကမ္းပို႔ၿပီး လိင္ေျပာင္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္… ”

“ ဟားဟာဟားဟား……..ဟားဟားဟားဟား……….”

နန္းမိုခမ္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ရယ္လိုက္ၾကတာ မရပ္ေတာ့ဘူး ။

“ သိုးထိန္း…မင္းက ေတာ္ေတာ္ အိုင္ဒီယာ ေကာင္းတယ္ကြာ…..သူ႔ကို ႀကိဳေျပာျပထားလိုက္..ဒါဆို ဒီေကာင္ ႀကိဳးစင္တက္ရေတာ့မယ့္ ေသဒါဏ္ေပးခံထားၿပီးတဲ့ အက်ဥ္းသားလို ျဖစ္ေနမယ္….”

သိုးထိန္းက “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ေနာ္ ႐ြာကို ခဏျပန္ခ်င္တယ္..မၾကာပါဘူး..တညအိပ္ပါဘဲ….” လို႔ ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ သြား..သြား….မင္း ဘာလဲ….ေသာနရဲ႕ သမီး ဟိုေခ်ာေခ်ာ
ေလးဆီကို သြားမလို႔လားကြ…” လို႔ ရယ္ေမာၿပီး ေမးလိုက္သည္ ..။

နန္းမိုခမ္းကလည္း “ နင္နဲ႔ ႀကိဳက္ေနၾကလားဟင္ သိုးထိန္း….” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ သိုးထိန္းက မိန္းမေခ်ာေလး ေတြကို သိမ္းပိုက္တတ္တာ နံမည္ႀကီးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ ရန္ကို ေၾကာက္တာနဲ႔ “ ဒီလိုပါဘဲဟာ…” လို႔ မတင္မက် ေျပာလိုက္သည္ ။

႐ြာကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနဝင္စျပဳေနၿပီ ။

ခ်စ္ဖကို ႀကိဳလႊတ္ၿပီး ေဆြးကို သူလာမယ့္အေၾကာင္း ေျပာခိုင္းထားခဲ့လို႔ ေဆြးသည္ သူခ်ိန္းလိုက္တဲ့ ဘုရား
ေက်ာင္းပ်က္ႀကီးဆီကို လာမယ္ လို႔ သူ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ ။

သူေဆြးကို လာဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တဲ့ ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးက ႐ြာျပင္က ယာထဲမွာ ရွိၿပီး အဂၤလိပ္ေခတ္က အဂၤလိပ္သာသနာျပဳ ဘုန္းႀကီးေတြ ေဆာက္သြားခဲ့တဲ့ ဘုရားေက်ာင္းႀကီး ။ အလြန္အမင္း ယိုယြင္း ပ်က္စီးေနလို႔ မျပင္ေတာ့ဘဲ ဒီအတိုင္း ထားထားတဲ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႀကီးပါ ။

အစပိုင္းက သည္ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးမွာဘဲ ႐ြာကလူေတြက တနဂၤေႏြေန႔ ဆိုရင္ ဘုရား ဝတ္ျပဳ ပြဲေတြ လုပ္ၾကတာ ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အိုေဟာင္းလာလို႔ ေတာင္ေျခ ႐ြာထိပ္မွာ အသစ္ ေဆာက္လိုက္
ၿပီး ေျပာင္းသြားလိုက္ၾကတာ ။

သိုးထိန္း ခ်ိန္းလိုက္တဲ့ သေဘာက ဒီ ဘုရားေက်ာင္းအိုႀကီးကို ဘယ္သူမွ မလာၾကေတာ့ သူနဲ႔ ေဆြးနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာၾကလို႔ ရတာေၾကာင့္ ။
ေဆြးကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း သူ ေျပာမည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္ ။

သူေရာက္သြားေတာ့တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီး လူသူ အရိပ္အေရာင္ မျမင္ရလို႔ ေဆြး မေရာက္ေနေသးဘူးလို႔ သူသိလိုက္သည္ ။ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ တံခါးကို သူ တြန္းဖြင့္ ဝင္လိုက္ေတာ့ ခိုတအုပ္ ဖလူးဝူးဖူး ဆိုတဲ့ အသံေတြ ျမည္ၿပီး ထပ်ံကုန္သည္ ။ ေျခသံလုံေအာင္ နင္းကာ ဝင္ေပမယ့္ ဘုရားေက်ာင္းပ်က္
ႀကီးရဲ႕ သစ္သားၾကမ္းက တက်ိက်ိနဲ႔ ။

တိတ္ဆိတ္ ရွင္းလင္းေနတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းအိုႀကီးထဲမွာ နံရံကို မွီရပ္ေနရင္း သူ ေဆြးအလာကို ေစာင့္ေနသည္။
ေျခသံလိုလို ၾကားလိုက္သည္ ။

သူ႔ညာလက္က ခါးက ပစၥတိုေသနတ္ဆီကို ေရာက္သြားသည္ ။

ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးရဲ႕ တံခါးမႀကီးကို တြန္းဖြင့္လိုက္လို႔ တက်ီက်ီနဲ႔ ပြင့္သြားတဲ့ အသံ ။ ပစၥတိုေသနတ္ ဖ်တ္ကနဲ သူ႔လက္ထဲေရာက္ေနၿပီ ။

ဘယ္သူလည္း ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ဟင္ ….။

ေဆြး ။

ေဆြး မ်က္လုံးေတြက ေဘးဘီဝဲယာကို ရွာေဖြ ၾကည့္ေနသည္ ။

“ ေဆြး…..ငါဒီမွာ……”

“ သိုးထိန္း ….”

ေဆြး သူ႔ဆီကို ေျပးလာသည္ ။ အိုး…လွလိုက္တာ ေဆြးရယ္ …။ အိုေဟာင္း စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းအိုႀကီးထဲ မွာ ျဖဴဝင္းလြန္းေနတဲ့ ေဆြးသည္ နက္ေမွာင္တဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြ တရမ္းရမ္းနဲ႔
သူ႔ဆီကို ေျပးလာေနသည္ ။

သူ ေဆြးကို တအား ဖက္လိုက္သည္ ။ ေဆြးကလည္း ျပန္ဖက္ထားသည္ ။

“ သိုးထိန္း…..နင္လာမယ္ဆိုလို႔ ငါ အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ဟာ..ငါ နင့္ကို အရမ္း ေတြ႕ခ်င္ေနမိတာ…..နင္ဟာ အရင္က ငါ့ အခ်စ္ဆုံး ငယ္သူငယ္ခ်င္း…..သိုးထိန္း…..အခုေတာ့ နင္ဟာ ငါ့ ေက်းဇူးရွင္
နင့္ေၾကာင့္..နင္ ေလာဘြယ္ရဲ႕ မုဒိန္းက်င့္တာကို မခံရတာ..နင့္ကို ေက်းဇူး အရမ္း တင္တယ္..နင္….နင့္ကို…..”

“ ဘာ..ဘာ..ဘာျဖစ္လဲဟင္ …ေဆြး…”

“ နင့္ကို ငါ ခ်စ္တယ္…..နင္ေကာ ငါ့ကို ခ်စ္လားဟင္……”

“ အို..ေဆြးရယ္..ဒီစကားေတြက ငါက နင့္ကို ေမးရေျပာရမွာပါ…ငါ နင့္ကို ခ်စ္ေနမိတာ ၾကာၿပီ…….ငါ ဝမ္းသာလိုက္တာ ေဆြးရယ္…..”

သိုးထိန္းသည္ ေဆြးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို နမ္းလိုက္သည္ ။ နဖူး ဝင္းဝင္းေလး….။ ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔ ေမးစိေလး ။

“ သိုးထိန္း….ဒီေနရာႀကီးက မေကာင္းေတာ့ဘူးဟာ…..လူဆိုးေတြ လူရမ္းကားေတြလည္း တအား မ်ားတယ္ …ငါနဲ႔ နင္နဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ့ နယ္ေျမ ၿမိဳ႕႐ြာ တခုခုကို သြားၾကရေအာင္…..”

“ ေအး….က်ဴးေက်ာ္ ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီးကထဲက ငါလည္း စဥ္းစားေနတယ္ ေဆြး……တေနရာရာကို ေျပးၾကတာေပါ့..”

သိုးထိန္းသည္ ေဆြးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ဖူးႂကြႂကြေလးကို ငုံစုတ္နမ္းလိုက္သည္ ။ ေဆြးကလည္း သူ႔ အနမ္းေတြကို ျပန္ တုန႔္ျပန္သည္ ။ ျပန္ နမ္းစုတ္သည္ ။ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးထဲမွာ တခ်ိဳ႕ ခုံတန္းေတြ

အေကာင္းပကတိ ရွိေနေသးသည္ ။ ေစာေစာက သူ႔အမ္ဖိုးေမာင္းျပန္ေသနတ္ကို ခ်ထားတဲ့ ခု႔တန္းမွာ သူတို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။

“ အရမ္း ခ်စ္တယ္ ေဆြးရယ္…..”

“ ငါေရာဘဲ..ငါလည္း နင့္ကို အရမ္း အရမ္း ခ်စ္တယ္..သိုးထိန္းရယ္ ….”

ႏႈတ္ခမ္းေတြ ပူးကပ္မိသြားၾကျပန္သည္ ။ နမ္းၿပီးရင္း နမ္းခ်င္ရင္း …။

“ ေဆြး..နင္ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါလားဟင္..”

“ ဘယ္ကို လိုက္ရမွာလဲ..သိုးထိန္းရယ္….နင္တို႔ ဘိန္းဘုရင္ စခန္းကိုလား ….ဘယ္ ျဖစ္မလဲ….”

“ အင္း..ဟုတ္တယ္..နင့္ကို အဲဒီကို ငါ ေခၚသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး……”

ေဆြးရဲ႕ ခါးေသးေသးေလးကို ဖက္ထားတဲ့ သူ႔လက္တဖက္က ေဆြးရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြ ေပၚကို ေရာက္သြားသည္ ။ ေဆြးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ေခါင္းအပ္ၿပီး သူ႔ကို တင္းတင္းၾကပ္ာကပ္ ဖက္ထားသည္ ။

“ ခ်စ္တယ္…” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အထပ္ထပ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာမိၾကသည္ ။ ေဆြးရဲ႕ လည္တိုင္ေလးကို သူ နမ္းသည္ ။ စုတ္သည္ ။ ေဆြး သူ႔ေက်ာျပင္ကို ကုတ္ျခစ္သည္ ။
ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟၿပီး ညည္းျငဴသည္ ။ သူ႔လက္က ေဆြး အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနသည္ ။ ေဆြးသည္ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ “ ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္….” လို႔ အထပ္ထပ္ ႐ြတ္ေနသည္ ။ ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ ရင္သားအိအိေတြကို သူ ကိုင္ေတာ့ ေဆြးသူ႔ကို တအားဖက္ၿပီး….“ နင္ငါ့ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္…” လို႔ေမးသည္ ။
“ ခ်စ္တာေပါ့ အရမ္း..ဒို႔ လက္ထပ္ၾကမယ္…..”
“ အင္း…နင္ ႀကံစမ္းပါဟာ..ငါတို႔ ထြက္ေျပးၾကဖို႔ လြတ္လပ္တဲ့ တေနရာရာကို…”
“ စိတ္ခ်..ေဆြး..ငါ နင့္ကို လာေခၚမယ္..က်ဴးေက်ာ္ကိုလည္း ငါ ေခၚထုတ္ခဲ့မယ္…..”
“ ဟင္..တကယ္လား…..သိုးထိန္း..သိပ္ေကာင္းတာေပါ့ဟာ…..ဒို႔ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္…တေယာက္ကို တေယာက္ ..လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကူညီကယ္မတာ…သိုးထိန္း..ငါတို႔ ျပန္ၾကရေအာင္…
အျပင္မွာ ေမွာင္ေနၿပီ…..”
“ ေအး..ဟုတ္ၿပီ…..”

သိုးထိန္းလည္း ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေဆြး ရဲ႕ လက္တဖက္ကို ဆြဲၿပီး ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးထဲက ထြက္လိုက္သည္ ။ ေဆြးကို သူ႔အိမ္နား အထိ လိုက္ပို႔မည္ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ေခၚလိုက္လို႔ သိုးထိန္း ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ နဲ႔စိုင္းေနာင္တို႔ အျမန္ ေရာက္လာၾကသည္ ။

“ မင္းတို႔မုတ္ဆိတ္ကို မရလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြ…သိုးထိန္း….ဒီေကာင္ လြတ္သြားတာ..ဒီေကာင္ ဒို႔ကို အလစ္အငိုက္ တိုက္ႏိုင္တယ္ ….”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေလာဘြယ္ကို သြားေခၚခိုင္းလိုက္သလို ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ လြတ္သြားလို႔ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ေနသည္ ။ သိုးထိန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမီးကို မထိမခိုက္ဘဲ လြတ္ေျမာ္ကေအာင္ ကယ္ထုတ္ခဲ့ရလို႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို အမအရ မဖမ္းေခၚခဲ့ႏိုင္ဘူး လို႔ ရွင္းျပေတာ့လည္း သူ ေက်နပ္သည္ ။

“ အင္းေလ..ေလာဘြယ္ကို ရလာတာဘဲ ..တခုေတာ့ ရွိတယ္..သိုးထိန္း ..မင္း မင္းရဲ႕ လူေတြနဲ႔ မုတ္ဆိတ္ကို လိုက္ရွာ..အေသရရ အရွင္ရရ …မင္း မုတ္ဆိတ္ကို မိရင္ မင္း ႀကိဳက္တဲ့ ဆု ေတာင္းႏိုင္တယ္…..ငါေပးမယ္..မင္း ဗိုလ္မႉး အဆင့္ လိုခ်င္လား…ေပးမယ္…..မရရေအာင္ ဖမ္းေခၚခဲ့…”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ေနာ္ လုပ္မယ္….”

ဒီအခ်ိန္မွာ သိုးထိန္း ရဲ႕ တပည့္ ေပါလုက ေလာဘြယ္ကို လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ရက္နဲ႔ သူတို႔ရွိရာကို ေခၚလာသည္ ။

ေလာဘြယ္သည္ တကိုယ္လုံး ေရေတြ စိုစို႐ႊဲ ေနသည္ ။ အေပၚမွာ အက် ႌမပါ ေအာက္ဖက္မွာ စစ္ေရာင္ ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ ေလာဘြယ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားအေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခိုင္းလိုက္ၾကသည္ ။ ေလာဘြယ္သည္ ခ်မ္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေလာဘြယ္ဆီက အနံ႔အသက္ဆိုးေတြကို ရလိုက္လို႔ အေနာက္ကို နဲနဲ ဆုတ္သြားသည္ ။

“ ေလာဘြယ္…..မင္း ငါ့သမီးကို လုပ္တာေတြ အရမ္းရက္စက္တယ္..လြန္တယ္…..”

ေလာဘြယ္က ထြီကနဲ တံေတြး ေထြးလိုက္ၿပီး….“ မင္း တခ်ိန္က ငါ့ႏွမ ငါ့အေမကို လုပ္ခဲ့တာေတြက ပိုဆိုးတယ္…ေက်ာက္က်ား…..ငါ လက္စား ျပန္ေျခတာဘဲ….မင္း ငါ့ကို သတ္လိုက္ကြာ..ေသရဲတယ္…” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေအာ္ရယ္သည္ ။

“ မင္းကို မသတ္ဘူး..မင္းကို လိင္ေျပာင္းလိုက္မယ္..မင္းကို ဖါခံခိုင္းမယ္……ဟားဟားဟား…..”

ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက “ ဒီ႐ုပ္ႀကီးကို ဘယ္ေကာင္က လိုးခ်င္မွာလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္…..” လို႔ ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ ဘယ္သူမွ မလိုးခ်င္ရင္ ငါ့ေခြးေတြကို တက္လိုးခိုင္းမွာေပါ့..” လို႔ေျပာလိုက္ရင္း ေလာဘြယ္ရဲ႕ မ်က္ခြက္ကို ကန္ထည့္လိုက္သည္ ။ ေလာဘြယ္ ပက္လက္ လန္က်သြားတဲ့အခါ သိုးထိန္းလည္း ေဆြးႏို႔ႀကီးေတြကို ေလာဘြယ္ တအား နယ္ဖတ္ေနတာကို ျပန္ျမင္ေယာင္သြားၿပီး ေလာဘြယ္ကို ေျပးကန္သည္ ။

သိုးထိန္း ကန္ေတာ့ ေပါလုနဲ႔ စိုင္းေနာင္တို႔ကလည္း လိုက္ကန္ၾကသည္ ။ ေလာဘြယ္ အလူးအလဲ ခံေနရသည္ ။ အိမ္ ဝရန္တာကေန နန္းမိုခမ္း ထြက္ၾကည့္ေနသည္ ။

မၾကာခင္ သိုးထိန္းက သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လက္ေ႐ြးစင္ တိုက္ခိုက္ေရး သမားေတြ ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ကို လိုက္ရွာဖို႔ စခန္းကေန ထြက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္းက “ သိုးထိန္း..ငါ့ကို ရန္ကုန္ လိုက္ပို႔ရအုံးမယ္ေနာ္….နင္ ျပန္လည္း လာအုံး…..”လို႔ လွမ္း ေအာ္ေျပာသည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ မပူနဲ႔ သမီး..သိုးထိန္းက တကယ္ေတာ္တဲ့ေကာင္…..သူ ျပန္လာမွာပါ….” လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္သည္ ။ သိုးထိန္းတို႔ ထြက္သြားၾကၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံကို “ ေမာင္လုံ..မင္း က်ဴးေက်ာ္ကို ဘယ္လိုထင္လဲ..ငါ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္….” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံလည္း..“ ဒီေကာင္က ေတာ္ေတာ္ အားကိုးခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ..ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ အင္း..ဒီေကာင့္ကို ငါ ေတြ႕ခ်င္တယ္..” လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက အနားက ကိုယ္ရံေတာ္ တေယာက္ကို “ က်ဴးေက်ာ္ကို သြား ထုတ္ခဲ့..” လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခဲ့ရသည္ ။

ဗုံးဆန္ေတြက ဆက္တိုက္ႀကီး တ႐ႊီး႐ႊီးနဲ႔ ေလာဘြယ္ရဲ႕ စခန္းထဲ က်ေရာက္ ေပါက္ကြဲေနသည္ ။ ပစ္လိုက္တဲ့

စက္ေသနတ္ေတြကလည္း မရပ္မနား ။ ဒီေလာက္ လက္နက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လာတိုက္တာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္

က်ားရဲ႕ လူေတြဘဲ ဆိုတာ ေသခ်ာသည္ ။ အစိုးရစစ္တပ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။ အစိုးရစစ္တပ္ လာရင္ သူတို႔
ႀကိဳသိသည္ ။

ေနာင္ႀကိဳး႐ြာေလးကို ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ေရာက္မွ နားရသည္ ။ အေနာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား တပ္ေတြမ်ား လိုက္လာေလမလား ေသြးေလေျခာက္ျခားၿပီး ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး ။ တညလုံး ႏိုးႏိုးေနသည္ ။

ေနာင္ႀကိဳးမွာ ဝင္ခိုလိုက္တာက ဒီ႐ြာက လူေတြက သူ႔လူေတြ ။ သူ႔မယား တေယာက္လည္း ရွိသည္ ။ သူ
တရားမဝင္ ယူထားတဲ့ မယားေလး နန္းေဖါင္း ရွိေနသည္ ေလ ။

နန္းေဖါင္းဆီကို သူ မေရာက္တာ ၾကာၿပီ ။ ေနာင္ႀကိဳး႐ြာက သူက်က္စားေနတဲ့ ေဒသထဲမွာ မပါဘူး ။ ေရာက္ခဲသည္ ။ နန္းေဖါင္းက ျဖဴျဖဴႏုႏုေလးမို႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ သိမ္းပိုက္လိုက္ခဲ့တာ ။ မုဒိန္က်င့္ ဖ်က္ဆီးတယ္လို႔
ေျပာမခံခ်င္လို႔ လက္ထပ္ယူလိုက္ခဲ့တာ ။ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က ဘိန္းသမား မဟုတ္ဘူးေလ ။ ရွမ္းျပည္နယ္

ေကာင္းစားေရး ဆိုၿပီး အသံေကာင္းဟစ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ေနတဲ့လူ ။ တကယ္တမ္း သူ႔ဖါသာ ေထာင္လႊားေနတဲ့ သီးျခားအဖြဲ႕ေလးတဖြဲ႕ပါဘဲ ။

နန္းေဖါင္းက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ အညိဳအမဲစြဲေနတဲ့ ေက်ာျပင္ကို က်ားဘမ္း ပ႐ုပ္ဆီ လိမ္းပြတ္ေပးေနသည္ ။

“ နန္းေဖါင္း….”

“ ဘာလဲ…အကို…”

“ နင္…တျခားလူနဲ႔ လိုးေသးလား….”

“ ဟာ..အကိုကလဲ…မလုပ္ပါဘူး….”

“ ေသခ်ာလား…..နန္းေဖါင္း…..”

“ အကိုရယ္…နန္းေဖါင္း မလိမ္ပါဘူး…နန္းေဖါင္း ေအးေဆး ေနေနတာပါ….”

“ ငါ ပို႔ပို႔ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ စားစရာေတြ နင္ ရရဲ႕လား…”

“ ရတယ္ အကို..ခြန္ထြန္း လာလာပို႔တယ္ ..”

နန္းေဖါင္းက ေက်ာျပင္တျပင္လုံးနဲ႔ ပုခုံး လက္ေမာင္းေတြကို ႏွိပ္ေပးေနတုံး ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ ။

သိုးထိန္းနဲ႔အဖြဲ႕သည္ ေလာဘြယ္စခန္းကေန ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့တဲ့အခါ ဘယ္လမ္းကေန ဘယ္ဖက္ကို ေျပးမလဲ ဆိုတာေတြကို ေျမပုံကို ၾကည့္ၿပီး ေလ့လာခန႔္မွန္းၾကည့္ေနသည္ ။

သူ ရွိႏိုင္မယ့္ ေနရာေတြကို ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာေဖြၾကဖို႔ လုပ္သည္ ။ တေတာင္ေက်ာ္ တေတာင္ဆင္း တ႐ြာဝင္
တ႐ြာထြက္နဲ႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ေနာက္ကို လိုက္ၾကၿပီ ။

သိုးထိန္းသည္ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို အမိဖမ္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ လက္ကိုအပ္…ဆုအျဖစ္ က်ဴးေက်ာ္ကိုေတာင္း ၿပီးရင္ ေဆြးကို ေခၚၿပီး သူတို႔ သုံးေယာက္ သည္ေဒသ သည္နယ္ေျမကေန အၿပီးအပိုင္ စြန႔္ခြာၾကမည္လို႔ စဥ္းစားထားသည္ ။

ေရွ႕မွာ ႐ြာေလးတ႐ြာ ။ ေရွ႕ေျပး လႊတ္ထားတဲ့ သူ႔လူတေယာက္က ျပန္ေျပးလာၿပီး ေျပာသည္ ။

သူ႔အဖြဲ႕ေတြကို ေနရာယူထားဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္သည္ ။

ဒီနယ္ေျမဟာ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ေရွာင္ေျပးႏိုင္တဲ့ နယ္ေျမမို႔ ေရွ႕က ႐ြာေလးမွာ သူ
ရွိေကာင္း ရွိေနႏိုင္သည္ ။ ေရွ႕ေျပးႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ အကြက္အကြင္းေကာင္းတဲ့ ေတာင္ကမူေလးကေန ႐ြာ
ေလးဖက္ကို သူ ၾကည့္သည္ ။ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မေတြ႕ ။ ဆိတ္ၿငိမ္ေနသည္ ။

မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ႐ြာေလးကို လွမ္းၾကည့္သည္ ။

လူရိပ္လူေရာင္ေတာင္ မေတြ႕ရဘူး ။

႐ြာနားကို သူတို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားလိုက္ၾကသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား အေရွ႕မွာ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ရပ္ေနသည္ ။ “ က်ဴးေက်ာ္…..မင္း ကို ငါ ဘာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ထားလည္း မင္းသိသလား….” “ သိတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ဳပ္ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္…” “ အာလာလာ..မင္း မဆိုးဘူးဘဲ..ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္သိသားဘဲ ….. မင္းကို ငါ အရင္က ဘယ္ေလာက္ အားကိုးခဲ့တယ္ ဆိုတာ မင္း သိလား….”

“ သိတယ္..ဗိုလ္ခ်ဳပ္….က်ဳပ္အမွားအတြက္ ေဆာရီးပါ..က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ……”

“ မင္း ေစာက္သုံးမက်လို႔ ငါ့သမီးလဲ ဖင္တုံးလုံးနဲ႔ ေစာက္ရွက္ကြဲခဲ့ရ..ငါ့လူေတြ လက္နက္ေတြလည္း ဆုံးရႈံးခဲ့
ရတယ္ကြ..ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ…မင္း ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြလည္း ငါ ေထာက္ထားပါတယ္…ေနာင္ကို
သတိႀကီးႀကီးထားကြာ..ငါတို႔ သတင္းက ႀကီးလာေနၿပီ …အေမရိကန္ကလည္း ဒို႔ဆီက ဘိန္းေတြက သူတို႔ဆီကို အဝင္မ်ားတယ္ ဆိုၿပီး ငါတို႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနၿပီ ..ျမန္မာအစိုးရကိုလည္း ဒို႔ကို တိုက္ဖို႔ ဖိအားေပးတာတို႔ လုပ္လာေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္..မၾကာခင္ အစိုးရစစ္တပ္နဲ႔ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းေတြ ေဆာ္ရမယ့္ကိန္းေတြ ျမင္ေနတယ္..ဒီေတာ့ မင္း အားျပန္ေမြးပါ …. ငါ လူေကာင္းေတြ လိုတယ္ …. ”

“ ဟုတ္..ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ဳပ္ သတိထားပါမယ္….”

“ အခု ..သိုးထိန္း…မုတ္ဆိတ္ ေနာက္ကို လိုက္ေနတယ္ …. မုတ္ဆိတ္ကို မိရင္ ငါကိုယ္တိုင္ ငါ့လက္နဲ႔ သတ္မယ္” ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။

“ က်ဳပ္ သိုးထိန္းေနာက္ကို လိုက္ၿပီး ကူရမလား….” လို႔ က်ဴးေက်ာ္က ေမးသည္ ။

“ မကူနဲ႔..မင္း ငါ့လက္နက္စက္႐ုံကို ေသေသခ်ာခ်ာ သြားဦးစီးကြာ…..မၾကာခင္ ေဆာ္ရမယ့္ တိုက္ပြဲေတြ အတြက္ လက္နက္ေတြ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ကြ…”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ သူ႔စခန္းႀကီးထဲမွာ ေအေက၄ရေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ေတြ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ုံ တည္ထားသည္ ။

“ ဟုတ္..ဗိုလ္ခ်ဳပ္….” ကတုတ္က်င္း..ဘန္ကာ..ဆက္သြယ္ေရးတူးေျမာင္းေတြ ထပ္ေဖါက္..ရမယ္…..စခန္းနား တဝိုက္မွာ မိုင္းေတြ ေထာင္ဖို႔လုပ္ရမယ္…..က်ဴးေက်ာ္….မင္းမွာ လုပ္စရာေတြ တပုံႀကီး”

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ အိပ္မက္ဆိုးေတြေၾကာင့္ ေဇာေခြၽးေတြ ျပန္လာၿပီး လန႔္ႏိုးလာသည္ ။

ဟင္……

ေတာ္ပါေသးရဲ႕ အိပ္မက္ ျဖစ္ေနလို႔ …. ။

သူ႔အိပ္မက္ထဲမွာ သူနဲ႔ ေလာဘြယ္သည္ လိင္အေျပာင္း ခံလိုက္ရလို႔ ။ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္ဟစ္ရင္း
သူ လန႔္ႏိုးလာခဲ့သည္ ။

သူ႔ေဘးမွာ နန္းေဖါင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ ။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သန္းေကာင္ေက်ာ္ အခ်ိန္ ရွိေနၿပီ ။

နန္းေဖါင္းက ေျခတဖက္ေထာင္ထားၿပီး ပက္လက္ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တဖက္နဲ႔ ေပါင္ဂြဆုံေနရာေလး ေပၚေနသည္ ။ ဘက္ထရီသုံး မီးအိမ္ေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႔ နန္းေဖါင္းရဲ႕ အဂၤါစပ္ကို ျမင္ေနရတာ စိတ္ထႂကြစရာဘဲ ။ မုတ္ဆိတ္ နန္းေဖါင္းရဲ႕ ေပါင္တန္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ ေခ်ာမႊတ္တဲ့ ေပါင္တန္ေတြက အနာအဆာ အဖုအပိန႔္ ဘာမွ မရွိဘဲ ေခ်ာေျပာင္ဝင္းအိေနသည္ ။ ေပါင္ေတြကို ပြတ္ရင္း ေပါင္ၾကားဂြဆုံက မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ႀတိဂံပုံေနရာဆီကို သူ႔လက္က ေရာက္သြားသည္ ။

အကြဲေၾကာင္းႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူ ႏွစ္ဖတ္က တခုနဲ႔ တခု ထိစိေနၾကသည္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ဒီႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြကို ပြတ္ရင္းပြတ္ရင္းနဲ႔ထိုးခြဲၿပီး ပြင့္ဟလာတဲ့ အေပါက္ထဲ ထိုးသြင္းေတာ့ နန္းေဖါင္း
လူးလြန႔္လာၿပီး ပါးစပ္က “ ဟင္းဟင္း…….အင္း…….အင္း. ……..အကိုရယ္…ဘာေတြ လုပ္ေနတာလည္းဟင္……” လို႔ အသံထြက္လာသည္။

ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုဘဲ နန္းေဖါင္းရဲ႕ အဖုတ္မွာ အေရလိုက္လာသည္ ။ အေရေတြ စို႐ႊဲလာသည္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္း ေတြလည္း အေရေတြ စို႐ႊဲလာသည္ ။ နန္းေဖါင္း တဟင့္ဟင့္နဲ႔ လႈပ္လူးလာသည္ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္ ဒုတ္တန္လည္း မာေက်ာ ႀကီးထြားလာသည္ ။ ေထာင္လာသည္ ။ နန္းေဖါင္းရဲ႕ လက္တဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ဒုတ္ကို ကိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ နန္းေဖါင္း သူ႔ဒုတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္သပ္ကစားေပးသည္ ။

နန္းေဖါင္း လွဲေနရာက ထထိုင္လိုက္သည္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက နန္းေဖါင္း အကြဲေၾကာင္းထဲ ထိုးႏႈိက္ၿပီး ကလိေနဆဲဘဲ ။ နန္းေဖါင္းက ဒုတ္ႀကီးကို ေရွ႕ေနာက္ ပြတ္တိုက္ကစားေပးေနရင္း..“ စုတ္ေပးရမလား..အကို…” လို႔ သူ႔ကို ေမးသည္ ။ သူက “ အင္း…” လို႔ ေျဖရင္း နန္းေဖါင္းရဲ႕ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။

လက္ဖဝါးနဲ႔လည္း တဖန္းဖန္း ႐ိုက္လိုက္သည္ ။

နန္းေဖါင္း ဒုတ္ဖ်ားက အထစ္ကို စ ငုံ စုတ္လိုက္ၿပီ ။

“ အင္း….”

“ ႁပြတ္…ႁပြတ္…..”

နန္းေဖါင္း စုတ္ေနတုံး သူ႔လက္ညႇိဳးက နန္းေဖါင္းရဲ႕ ခေရပြင့္ေလးကို ေခ်နယ္ကစားသည္ ။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညသန္းေကာင္ယံအခ်ိန္မွာ နန္းေဖါင္းရဲ႕ ပုေလြသံ တႁပြတ္ႁပြတ္က က်ယ္ေလာင္သလို ထင္ရသည္ ။ နန္းေဖါင္းသည္ သူ႔အႀကိဳက္ကို သိသည္ ။ သူ႔ကို နန္းေဖါင္း ေတြ႕တိုင္း ပုေလြ အၿမဲကိုင္ေပးသည္ ။ အဖုတ္ထဲက ျပည့္လ်ံထြက္လို႔ စီးက်လာတဲ့ နန္းေဖါင္းရဲ႕ ကာမအရည္ၾကည္ေတြက ခေရပြင့္ေလး ဆီကို ေရာက္လာသည္ ။ ဒီအရည္ေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ သူ႔လက္ညႇိဳးက ခေရပြင့္ထဲကိုဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ ကစားႏိုင္ေနသည္ ။ နန္းေဖါင္း စုတ္ေပးေနတာနဲ႔ သူ အားမရသလို ျဖစ္မိလို႔ နန္းေဖါင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း နီၾတာရဲေလးေတြ အထဲကို သူထိုး ထိုးေညႇာင့္ေနမိသည္ ။

နန္းေဖါင္းကလည္း တြဲေလာင္း က်ေနတဲ့ သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးကို ဆြဲလိုက္ ဆုပ္နယ္လိုက္ လုပ္ေပးေနသည္ ။
ဆက္တိုက္ ဖိဖိ ေညႇာင့္ထည့္ေနသည္ ။

ထင္မထားတဲ့ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ယမ္းေပါက္ကြဲသံေတြေၾကာင့္ ကာမဖီလင္ေတြ တအား တက္ႂကြေနတဲ့ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ ကိုယ္လုံးႀကီး တုန္သြားသည္ ။

“ ဗိုလ္လုံ…ရန္သူ..ရန္သူ ……”

အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္တဲ့ သူ႔တပည့္ စိုင္းလူရဲ႕ ေအာ္သံႀကီးနဲ႔ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ေအာ္တိုဆြဲလိုက္တဲ့ အသံေတြက နီးနီးကပ္ကပ္ႀကီး ၾကားလိုက္ရသည္ ။ နန္းေဖါင္း ပါးစပ္ထဲက သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္ ေဘာင္းဘီေကာက္စြတ္ နံရံေထာင့္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ကို ေျပးဆြဲ တဲ့အခ်ိန္ နန္းေဖါင္းလည္း သူ႔ထမိန္ႏြမ္းေလးကို ေကာက္ ရင္လ်ားလိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

သူ႔တပည့္စိုင္းလူရဲ႕ အသံ ထပ္ မၾကားေတာ့ ။ ေမာင္းျပန္ ပစ္ခတ္သံေတြဘဲ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရသည္ ။ ေလွခါးက ေျပးဆင္းမယ္ အလုပ္ ေအာက္ထပ္က “ မုတ္ဆိတ္..လက္နက္ခ်လိုက္….မေသခ်င္ရင္ လက္နက္ခ် လက္ေျမႇာက္ၿပီး ဆင္းလာခဲ့…မင္းကို ဝိုင္းထားၿပီးၿပီ…မင္းလူ၅ေယာက္ မသာေပၚေနၿပီ ….မင္းဘဲ က်န္ေတာ့တယ္…..” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ေဇာေခြၽးေတြ ျပန္ၿပီး လက္ေတြ တုန္ေနသည္ ။

“ မင္းတို႔ ဘယ္သူေတြလဲ…..” လို႔ ျပန္ေအာ္လိုက္တဲ့ သူ႔အသံလည္း တုန္ခါေနတာကို သူ႔ဖါသာ ျပန္ သတိထားမိလိုက္သည္ ။

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား လူေတြကြ….ငါ့နံမည္ သိုးထိန္း …..မင္း ေသနတ္ခ်ထားခဲ့ လက္ေျမႇာက္ၿပီး ဆင္းလာခဲ့…” ေ႐ြးခ်ယ္စရာ လမ္း မရွိေတာ့လို႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္လည္း သူေျပာတဲ့အတိုင္း လက္ေျမႇာက္ၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ။

အားပါး……သူေျပာသလိုဘဲ လူဆယ္ေယာက္ေလာက္ သူဆင္းလာတာကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားၾကသည္ ။ လက္ေျမႇာက္ရင္း တိုးလာတဲ့ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို သိုးထိန္းရဲ႕ လူေတြက လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ၾကသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေပၚထပ္ကေန ေလွခါးအတိုင္း ေျပးဆင္းလာတဲ့ ေျခသံေတြကို

ၾကားလိုက္ရသည္ ။ သိုးထိန္း က ခါးက ပစၥတိုေသနတ္ကို အျမန္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေလွခါး ဆီကို ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္ ။ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က “

သိုးထိန္း..မလုပ္နဲ႔…” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။

ေလွခါးက ေျပးဆင္းလာတာက နန္းေဖါင္း ပါ ။ သူ႔လက္ထဲက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ခ်ထားခဲ့တဲ့ ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ ကို သိုးထိန္းက ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္လို႔ ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္လိုက္တာ ျဖစ္သည္ ။

“ မပစ္နဲ႔…..”

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ သိုးထိန္းလည္း တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ိန္ထားရင္း “ ေသနတ္ခ်လိုက္….” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

နန္းေဖါင္း ေသနတ္ကို မခ် ။ သိုးထိန္းဖက္ကို ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္ ။

“ ဒိုင္း…….”

သိုးထိန္းရဲ႕ ပစၥတိုေသနတ္ေျပာင္းဖ်ားက က်ည္ဆံသည္ ျမန္လြန္းတဲ့ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ထြက္သြားသည္ ။ နန္းေဖါင္းရဲ႕ နဖူးတည့္တည့္ကို ေဖါက္ထြင္း

ဝင္ေရာက္သြားသည္ ။ နန္းေဖါင္း ေလွခါးထစ္ေတြအတိုင္း ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ျပဳတ္က်လာသည္ ။ မ်က္လုံးပြင့္လ်က္ ပါးစပ္ေလး ဟလ်က္

ၿငိမ္သက္ေနၿပီ ။ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ ေအာ္ငိုသံႀကီး ထြက္လာသည္ ။

“ သူ..သူ ေသနတ္ မပစ္တတ္ပါဘူးကြာ…..မင္း..မင္း…ဘာလို႔ ပစ္လိုက္တာလဲ …”

သိုးထိန္း မၾကားသလိုနဲ႔ အိမ္အျပင္ကို ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

“ သူ႔ကို ေခၚခဲ့ကြာ..စခန္းကို ျပန္ၾကမယ္……”

သိုးထိန္းရဲ႕ တပည့္ေတြက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆြဲေခၚလာၾကသည္ ။

ေဆြး ကေလး တေယာက္ လာေပးတဲ့ စာေခါက္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိုးထိန္းရဲ႕ လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့

စာေၾကာင္းတိုတိုေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ေဆြး…ေတြ႕ေနက်ေနရာမွာ ေစာင့္ေနမယ္..ညေန ေလးနာရီခြဲ တိတိ …တဲ့ ။

သိုးထိန္းနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးမွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကၿပီး အနမ္းအစုတ္အကိုင္အတြယ္ေတြ နဲ႔ ရင္ေတြ ခုံခဲ့ၾကၿပီးကထဲက ျပန္မေတြ႕ျဖစ္ၾကေသး ။

သိုးထိန္းကို ေမွ်ာ္ေနမိတာေတာ့ အမွန္ ။

ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကၿပီးကထဲက ျပန္မေတြ႕ျဖစ္ၾကေသးဘူး ။ သိုးထိန္းက ဒီေနရာကေန ေအးခ်မ္းတဲ့ တေနရာကို ထြက္ေျပးၾကဖို႔ သူ စီစဥ္မည္လို႔ ေျပာသြားသည္ ။ ေဆြး သိုးထိန္းနဲ႔ သြားေတြ႕ဖို႔ ျပင္ဆင္စရာေတြ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္ ။

လူမရွိတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းအိုပ်က္ႀကီးမွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကရင္ သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြး ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္ၾကမယ္ ဆိုတာကို ေဆြး ႀကိဳသိေနသည္ ။

ဟိုတခါတုံးကလည္း သိုးထိန္းရဲ႕ လက္ေတြက ဖင္ၾကားကို ေရာက္လိုက္ အဖုတ္ဆီကို ေရာက္လိုက္ နဲ႔ေလ ..။ သူကိုင္မယ့္ နမ္းမယ့္ေနရာေတြကို ေဆြး ႀကိဳတင္ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ထားရမယ္ ေလ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား အရမ္း ေက်နပ္ေနသည္ ။

သူ႔ကို အာခံေနတာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို သိုးထိန္းနဲ႔ အဖြဲ႕က လက္ရ ဖမ္းဆီးၿပီး သူ႔ေရွ႕ေမွာက္ကိုေခၚခဲ့ေပးလို႔ပါ ။

သိုးထိန္း ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္ကို အခ်ဳပ္ကေန ျပန္လႊတ္ၿပီး လက္နက္စက္႐ုံမွာ တာဝန္ေပးထားတာကို ေတြ႕ရလို႔လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ သြားရသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လက္ေအာက္က အျမန္ဆုံး ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားရမည္..အခ်ိန္အခါ မေ႐ြး သူ႔စိတ္ ညိဳညင္တာနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေဆာ္မည္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားရၿပီေလ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ သိုးထိန္း..မင္းတို႔အဖြဲ႕လည္း နားၾကဦး….ငါ့သမီး ျပန္တာလည္း အခု က်ဴးေက်ာ္ ရွိေနၿပီ ဆိုေတာ့ ငါ က်ဴးေက်ာ္ကိုဘဲ တာဝန္ေပးခ်င္ေပးမယ္ …မင္းကို ဒီထက္ အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ တခု ေပးစရာ ရွိေနတယ္..မင္း လတ္တေလာ နားလိုက္အုံး..မင္း႐ြာကို ျပန္ခ်င္ျပန္ေပါ့..ဟဲဟဲ….မင္းမွာ သံေယာဇဥ္ေလးတခု ရွိေနၿပီ ဆိုတာ ငါ သိတယ္….ဟားဟားဟား….”

“ က်ေနာ္လည္း အဲဒါဘဲ ေျပာမလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ေနာ္ ႐ြာဖက္ ခဏ သြားလိုက္အုံးမယ္…”

“ သြား..သြား….ေသာန ကိုလည္း ႏုတ္ဆက္လိုက္ကြာ ….မင္း သယ္ႏိုင္ရင္ ငါ လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ခ်င္တယ္..အရက္ တပုလင္းေလာက္..ယူသြားစမ္းကြာ….”

“ ဟုတ္ကဲ့…”

သိုးထိန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ အိမ္ဝိုင္းထဲက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ တိုးသည္ ။

“ သိုးထိန္း..မုတ္ဆိတ္ကို ရလာတယ္လို႔ သိရတာ ငါ အရမ္း ဝမ္းသာ တယ္ကြ …ဒီငတိတို႔ ငါ့ကို ေလာဘြယ္

စခန္းမွာ ဝိုင္းဗ်င္းၾကတာ ငါ ေတာ္ေတာ္ ခံခဲ့ရတယ္ ..အခု ငါ့ အလွည့္ဘဲ…ေကာင္းေကာင္း ျပန္ဗ်င္းရမယ္..”
လို႔ ေျပာသည္ ။ သိုးထိန္းက “ က်ဴးေက်ာ္..ငါ ႐ြာကို သြားမလို႔..မင္း ဘာမွာအုံးမလဲ …” လို႔ ေမးတဲ့အခါ က်ဴးေက်ာ္က “ ေဆြးကိုဘဲ သတိရေၾကာင္း ေျပာေပးကြာ….” လို႔ ေျပာသည္ ။

သိုးထိန္းက “ မင္းနဲ႔ငါ ေအးေဆး တေနရာမွာ စကားေျပာ တိုင္ပင္ခ်င္ေသးတယ္ က်ဴးေက်ာ္..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ က်ဴးေက်ာ္က “ ငါလဲ မင္းနဲ႔ စကားေတြ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ..” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။

သိုးထိန္းက သူေနတဲ့ တဲဖက္ သြားဖို႔ ေျခလွမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ က်ဴးေက်ာ္က “ သိုးထိန္း…” လို႔ လွမ္းေခၚလိုက္
လို႔ သူ လွည့္ၾကည့္သည္ ။

“ မင္း ငါ့ျမင္း ယူသြားပါလား….ပို ခရီးတြင္တာေပါ့ …ေတာင္ၿပိဳလို႔ ကားလမ္းေတြေတာင္ ပိတ္ေနတယ္ ၾကား
တယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို “ အိုေက..ယူသြားမယ္…ေက်းဇူးဘဲကြာ….” လို႔ သိုးထိန္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

သိုးထိန္း ျပင္ဆင္ေနတုံး က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ တပည့္ေလး ခ်စ္ဖ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ျမင္းကို လာေပးသည္ ။

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္သည္ ေလာဘြယ္ကို ေလွာင္ထားတဲ့ ဝက္ၿခံထဲကို အပို႔ခံလိုက္ရသည္ ။

ဝက္ေတြနဲ႔အတူ ထိုင္ေနတဲ့ ေလာဘြယ္ကို သူေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဝက္ေခ်းနံ႔ေတြ အရမ္း နံေစာ္ေနတဲ့ ဒီေနရာ
ကို ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္မိေနသည္ ။

ေလာဘြယ္သည္ စိတ္ဓါတ္အရမ္း က်ေနပုံရသည္ ။ သူ႔ကိုေတာင္ မႏုတ္ဆက္ဘူး ။

“ ေလာဘြယ္..ငါ့မယားေလး နန္းေဖါင္း ေသၿပီကြာ..သိုးထိန္း ဆိုတဲ့ေခြး ပစ္သတ္ပစ္လိုက္တယ္….” လို႔ ေလာဘြယ္ကို သူေျပာျပသည္ ။ ေလာဘြယ္က “ ငါတို႔ လြတ္လမ္း မျမင္ေတာ့ဘူး….ငါ့ကို လိင္ေျပာင္းပစ္မယ္

လုပ္ေနၾကတယ္….မင္း ကိုလည္း ေျပာင္းပစ္မယ္ ထင္တာဘဲ …”လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္လည္း..“ ဘာ..လိင္ေျပာင္းမယ္..ဟုတ္လား …” လို႔ အံ့ၾသတႀကီး ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္တယ္….ငါတို႔လီးကို ျဖတ္ပစ္ၾကလိမ့္မယ္…ထိုင္းမွာ ေခတ္စားေနတယ္ေလကြာ…”

“ ဟာ….”

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္သည္ ေစာ္ ေရေရလည္လည္ ရႈပ္သူ တေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ လီးျဖတ္ခံရမယ့္ကိစၥကို သူ ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ဘူး ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဝက္ၿခံထဲကို က်ဴးေက်ာ္ ဝင္လာသည္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာလည္း ၾကာပြတ္တေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားသည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္..မုတ္ဆိတ္…ဘယ္လိုလဲ..မင္း ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ခဲ့တာေတြ မွတ္မိလား…မၾကာေသးပါဘူးေလ..ပူပူေႏြးေႏြးဘဲ ရွိေနတာဘဲဟာ..ကဲ..မင္း ခံရမယ့္အလွည့္ ေရာက္ၿပီ..ခံေပအုံးေတာ့..” လို႔ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ၾကာပြတ္နဲ႔ လႊဲလႊဲ ႐ိုက္သည္ ။

သိုးထိန္း ျမင္းကို ခပ္သြက္သြက္ေလး စီးၿပီး ႐ြာဆီကို ခရီးႏွင္ေနသည္ ။

ေတာထဲေတာင္ထဲ လူေတြ ေလွ်ာက္သြားလြန္းလို႔ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက လမ္းကေလး ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒီလမ္းကေလးအတိုင္း ျမင္းကို အျမန္စီးေနသည္ ။

ေဆြးဆီကို အခ်ိန္မွီ ေရာက္ခ်င္သည္ ။ ေဆြးနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ ေဆြးေႏြးခ်င္ေနသည္ ။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ေဆြးရဲ႕ အမ ေဝး ရွိေနတဲ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို သြားၾကတာဘဲ လို႔ ေတြးေနသည္ ။ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေတြနဲ႔ တခုခု လုပ္စားမည္…တကၠဆီျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္းစားမည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ပါ လိုက္ႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမည္ ။
နန္းမိုခမ္း ပ်င္းေနသည္ ။

ပါပါးကလည္း စခန္း အျပင္ကို မထြက္ခိုင္းဘူး ။

သူက်ေတာ့ သူ႔မယားငယ္ရွိတဲ့ ႐ြာႀကီးကို ထြက္သြားလိုက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္း အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေသနတ္လြယ္ၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ပါပါးရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္ ။

“ အိုက္စံ ….ခဏလာအုံး ….”

ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ႀကီး လြယ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလး ေျပးလာသည္ ။

“ နင္ က်ဴးေက်္ ဘယ္မွာလဲ သိလား..အိုက္စံ…..”

“ ဟုတ္..ဗိုလ္လုံ က်ဴးေက်ာ္ လက္နက္စက္႐ုံမွာဘဲ ရွိမွာေပါ့ ….အမ ”

“ နင္သြားေခၚေပးႏိုင္မလား….”

“ အမ ..ငါက ဒီမွာ ကင္းက်ေနတာ . . .သြားလို႔ မရဘူး….ဗိုလ္မႉးသိရင္ ငါ ဒုကၡေရာက္မွာ….ငါ စက္နဲ႔ ေခၚေပးမယ္ေလ …“

“ ေအး..ေခၚလိုက္ . .ေခၚ..အခုေခၚ…..”

အိုက္စံ က သူ႔ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ လမ္းေလ််ာက္ စကားေျပာစက္ကို ျဖဳတ္ယူၿပီး ေခၚသည္ ။

“ ဗိုလ္လုံက်ဴးေက်ာ္ …ဗိုလ္လုံက်ဴးေက်ာ္ …ရွိလား….ၾကားရင္ ထူးပါ ….”

က်လစ္က်လစ္ ဆိုတဲ့ စက္သံေတြ တက်ိက်ိ ၾကားလိုက္ရၿပီး….“ ေဟ့.ဘယ္မေအေပး … ငါ့ကို ေခၚေနတာလဲ…ဘာေစာက္လုပ္ အေရးႀကီးလို႔လဲ….” လို႔ ျပန္ေျပာိုက္တဲ့ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ အသံႀကီးကို

ၾကားလိုက္ရသည္ ။

အိုက္စံက “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီး ေခၚတာ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ကို လာပါ ….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ဖက္က ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ ေပမယ့္ အိုက္စံက “ သူလာလိမ့္မယ္…အမ …” လို႔ ေျပာလိုက္

သည္ ။ နန္းမိုခမ္းလည္း “ ေအး..ေအး..နင္သြားေတာ့…” လို႔ ေျပာသည္ ။ အိုက္စံလည္း သူကင္းေစာင့္ေနတဲ့ ၿခံစည္း႐ိုး အေပါက္ဆီကို ျပန္ထြက္သြားသည္ ။

နန္းမိုခမ္း ျမဴးျမဴးႂကြႂကြေလး အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္ေျပးသြားသည္ ။

“ နန္းလုံး…..နန္းၾကာ…..”

သူ႔အေစအပါး ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ေျပးလာၾကသည္ ။

“ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ နင္တို႔အေမဆီ သြားၾက….ငါ့အတြက္ ငါးထမင္းနယ္ လုပ္ခိုင္း…ဝက္သားခ်ဥ္ေရာ ..ဝက္ေခါက္ေၾကာ္ေရာ . .ညေနက်မွ နင္တို႔ ျပန္ခဲ့ ..အေမနန္းကိုလည္း ညေနက်မွ ျပန္လာလို႔
ေျပာလိုက္..”

က်ဴးေက်ာ္ လာမွာမို႔ အိမ္က လူေတြကို နန္းမိုခမ္း ႏွင္ထားလိုက္တာ ။ ေကာင္မေလးေတြ ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ နန္းမိုခမ္း လည္း အိမ္ေရွ႕ဖက္ကို ျမင္ရတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ၿခံဝကို ထိုင္ၾကည့္ေန
လိုက္တဲ့အခ်ိန္ က်ဴးေက်ာ္ ၿခံေပါက္ဝကို ေရာက္လာတာ ျမင္လိုက္ရလို႔ တအား ေပ်ာ္သြားမိသည္ ။ ရင္ေတြ ခုံတာလည္း အရမ္းဘဲ ။ အိုက္စံကို ခဏ စကားေျပာလိုက္ၿပီး သူရွိေနတဲ့ အိမ္ဖက္ကို က်ဴးေက်ာ္ ေလွ်ာက္လာသည္ ။

နန္းမိုခမ္း အိမ္ခန္းထဲကို ဝင္ေနလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ အိမ္ေပၚ တက္လာသည္ ။ ဧည့္ခန္းေပါက္ဝမွာ ရပ္ၿပီး…“ နန္းမိုခမ္း ….နန္းမိုခမ္း..” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေခၚလိုက္တာကို ၾကားရသည္ ။ နန္းမိုခမ္း သူရွိတဲ့ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းကို ထြက္သြားလိုက္

ၿပီး..“ က်ဴးေက်ာ္ …လာ…နင့္ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္တာ….” လို႔ ေျပာရင္း က်ဴးေက်ာ္ ရဲ႕ လက္ကို ဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားဖို႔ လုပ္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္က “ နန္းမိုခမ္း..နင္ ငါ့ကို ေသေစခ်င္လို႔
လားဟာ..မလုပ္ပါနဲ႔…” လို႔ ေျပာရင္း အိပ္ခန္းထဲကို ေျခမလွမ္းလိုက္ဘဲ ရပ္ေနသည္ ။ “ ဘာလို႔ ေသေစခ်င္ရမွာလဲ..နင္နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ….” လို႔ နန္းမိုခမ္းက ျပန္ေျပာၿပီး
အတင္း ဆြဲေခၚလိုက္သည္ ။

“ နင့္ပါပါး သိရင္ ငါ့ေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္မွာ ေသခ်ာတယ္..ငါ့ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ထည့္ထားတာ နင္ အသိဘဲ မဟုတ္လား……”

“ က်ဴးေက်ာ္ရယ္..ပါပါးကို နင့္ကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ငါ ခဏခဏ ေျပာေပးတယ္ သိလား..နင့္ကို ဘာမွ မလုပ္ေစရပါဘူး ….” နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ကို ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း အပ်ိဳမ တေယာက္ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ရလို႔ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အနံ႔အသက္ေတြနဲ႔မို႔ ရင္ေတြ ခုံလာသည္ ။

ေလာဘြယ္ စခန္းမွာ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ကိုယ္လုံးတီး ကိုယ္ခႏၶာကို ထိေတြ႕ျမင္ေတြ႕ရတာေတြကို ျပန္သတိရလာသည္ ။ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားထႂကြလာရေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္ဆာ ဒုတ္ကလည္း မာေၾကာ ေထာင္ထလာေတာ့သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္…နင္ ငါ့ကို ရန္ကုန္ အထိ လိုက္ပို႔ေနာ္…”

“ နင့္ပါပါး ပို႔ခိုင္းရင္ ငါ ပို႔ေပးမွာေပါ့ ….”

“ က်ဴးေက်ာ္ …”

“ မိုခမ္း ….”

“ ငါ့ကို ဖက္စမ္းပါဟာ…”

“ မေကာင္းဘူး ထင္တယ္ မိုခမ္း …နင့္အေဖ သိသြားရင္ ငါ့ကို သတ္မွာ….”

က်ဴးေက်ာ္က မဖက္ေတာ့ နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ကို ဖက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ပိကပ္ ထိစပ္ေနၾကသည္ ။

ဒိန္းဒလိန္ဒနတ္ ဖမ္းစားတာကို ခံေနရတဲ့ နန္းမိုခမ္း က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ ေခါင္းထိုးအပ္ၿပီး..“ နင့္ကို ငါ ႀကိဳက္ေနတာ နင္ မသိတာလား..မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား..က်ဴးေက်ာ္ရယ္…”

လို႔ ေျပာရင္း က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို လက္ေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ ကုတ္ျခစ္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာမို႔လဲ ။ နန္းမိုခမ္းက တကယ္ေတာ့ စြဲမက္စရာ မိန္းကေလး တေယာက္ ပါ ။ ေလာဘြယ္ သူတို႔ကို ဖမ္းထားတုံးက နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ကိုယ္ခႏၵာကို အရွိကို အရွိအတိုင္း

အကုန္လုံး ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးခဲ့ၿပီေလ ။ ႏို႔လုံးလုံးေကာ့ေကာ့နဲ႔ ႏို႔သီးေခါင္း ရဲရဲေလးေတြ ကေန အေမႊးရိပ္ထားတဲ့ ေစာက္ပတ္ေဖါင္းေဖါင္းအိအိေလး အဆုံးေပါ့ ။

“ မိုခမ္းရယ္…နင့္ကို..နင့္ကို…”

“ က်ဴးေက်ာ္ ..နင့္ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ…..”

က်ဴးေက်ာ္လည္း ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္သည္ ။ နန္းမိုခမ္းသည္ စူးရွေတာက္ေျပာင္တဲ့ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ တခုၿပီး

တခု ကြၽတ္ကြာက်သြားတာကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ အရင္ဆုံး ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ဝတ္ထားတဲ့ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ စစ္အက် ႌကို စခြၽတ္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းက ခံဝတ္ထားတဲ့ အစိမ္းေရာင္ စြပ္ၾကယ္ကို ဆက္ခြၽတ္သည္ ။ ပစၥတိုေသနတ္ကို အိတ္နဲ႔ ထည့္ခ်ိတ္ထားတဲ့သူ႔ခါးပတ္ႀကီးကို ျဖဳတ္ခြၽတ္သည္ ။ အသာေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ခ်သည္ ။ ၿပီးေတာ့ အိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါတဲ့ သူ႔စစ္ေဘာင္းလီကို ခြၽတ္ခ်သည္ ။ အတြင္းခံ Hanes အမ်ိဳးအစား ေဘာင္းဘီတိုေလးဘဲ က်န္တဲ့အခ်ိန္ အထဲက အတန္ေခ်ာင္းႀကီး မာေထာင္ၿပီး ေငါေငါႀကီး ထြက္ေနတာကို နန္းမိုခမ္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ သည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ နန္းမိုခမ္း စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္သည္ ။

တုတ္လည္း တုတ္ ရွည္လည္း ရွည္တဲ့ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ျမင္လိူက္ရတာ နန္းမိုခမ္း စိတ္ေတြ အရမ္းအရမ္းကို ထႂကြကုန္သည္ ။ ခံခ်င္စိတ္ေတြ ဝုန္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က နန္းမိုခမ္း လက္တဖက္ကို ဖမ္းဆြဲယူၿပီး သူ႔လီးတန္ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး အေပၚကို တင္ေပးလိုက္သည္ ။

အိုး ….က်ဴးေက်ာ္ရယ္….အႀကီးႀကီးဘဲကြာ…..လို႔ တုန္ခါတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ နန္းမိုခမ္းသည္ စိတ္ထဲမွာ ဒီအတန္ႀကီးကို အျပာကားေတြထဲကလို စုတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္သြား
ရသည္ ။

“ ကိုင္..ကိုင္…………မိုခမ္း….ဆုပ္….ပြတ္ေပး…..နင္ ႀကိဳက္တယ္ မဟုတ္လား…..”

“ အင္း…ႀကိဳက္တယ္…..ငါ ႀကိဳက္တယ္…..”

က်ဴးေက်ာ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေတာ့ကြာ…..လို႔ ။ သူ႔လီးႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ညႇစ္ကစားေနတဲ့

ဒီေစာ္ေလးကို လိုးပစ္လိုက္မည္ လို႔ ။နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခြၽတ္ပစ္ေနမိသည္ ။ လုံးဝန္း တဲ့ ႏို႔လွလွႀကီးေတြကို ေတြ႕ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္ မေနႏိုင္ဘူး ။ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ အငမ္းမရ စို႔ေတာ့သည္ ။

နန္းမိုခမ္းကလည္း သူ႔ငပဲႀကီးကို အားရပါးရ ကိုင္တြယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္ ။ “ နန္းမိုခမ္း….နင္ ပက္လက္
အိပ္လိုက္….” လို႔ သူေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္နန္းမိုခမ္းက “ က်ဴးေက်ာ္..နင္ ငါ့ကို လိုးမလို႔လား…” လို႔ ေမးလိုက္ရင္း ပက္လက္လွန္ အိပ္ခ်လိုက္သည္ ။

“ ဒါေပါ့…နင္ ေစာက္ပတ္ ယားေနတယ္ မဟုတ္လား….နင္ေကာင္းေအာင္ ငါ စပါယ္ရွယ္ လိုးေပးမယ္ …” လို႔

က်ဴးေက်ာ္က ေျပာလိုက္ရင္း နန္းမိုခမ္း ကိုယ္ေပၚကို တက္ခြလိုက္ပါသည္ ။ နန္းမိုခမ္းလည္း သူမ တဖက္သပ္ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့တဲ့ က်ဴးေက်ာ္က လီးတုတ္တုတ္ရွည္လေမ်ာႀကီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ထဲ လိုးသြင္းေတာ့မွာမို႔ အရမ္းကို စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း နန္းမိုခမ္း ေပါင္တန္ေတြကို ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ခုံးမို႔တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးဒစ္ႀကီးကို အေပါက္ဝမွာ ေတ့လိုက္သည္ ။

အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳႀကီးက အသားတအားျဖဴတဲ့ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေတြရဲ႕ ၾကားခလယ္မွာ ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။

“ နင့္ေစာက္ဖုတ္ကို ငါ ယက္ေပးခ်င္တယ္ဟာ…”

“ က်ဴးေက်ာ္….နင္ မ႐ြံဘူးလား…အရည္ေတြ စို႐ႊဲေနတယ္ဟ…..”

“ ငါ မ႐ြံဘူး…နင့္ေစာက္ဖုတ္က တကယ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္…..လွတယ္ …”

“ က်ဴးေက်ာ္ရယ္…ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ..ေစာက္ဖုတ္ဘဲ လွတယ္ ရွိရေသးတယ္…”

က်ဴးေက်ာ္က နန္းမိုခမ္းေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာနဲ႔ စယက္သည္ ။

“ အင္..အင္…..ဟင့္…က်ဴးေက်ာ္….ဟာ….နင္..နင္……”

က်ဴးေက်ာ္က မိန္းမေတြကို မႈတ္ေပးခဲ့တာ မ်ားေနတဲ့လူတေယာက္ပီပီ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို အမ်ိဳမ်ိဳး ကလိေပးသည္ ။ ေစာက္စိကို ဖိဖိယက္လိုက္ လ်ာနဲ႔ ထိုးဆြလိုက္ လုပ္သည္ ။ နန္းမိုခမ္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရၿပီ ။

နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္က ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ေလးနဲ႔ ။

က်ဴးေက်ာ္ အေတြ႕အႀကဳံအရ ေစာက္ဖုတ္အနံ႔က သူ႔အတြက္ မဆန္းေတာ့ ။ ဒီအႏြ႕ေလးကဘဲ သူ႔ကာမစိတ္
ေတြကို ပိုမို ထႂကြေစသလားေတာ့ မသိဘူး ။ ေစာက္ဖုတ္ကို ဖိဖိ ယက္ေနသလို ဖင္ေပါက္ေလးကိုပါ လ်ာနဲ႔ထိုးဆြ ယက္ေပးလိုက္သည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္..မယက္နဲ႔ေတာ့..ငါ တအား ယားေနၿပီကြာ….လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့…….”

နန္းမိုခမ္း မရွက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ က်ဴးေက်ာ္ကို လိုးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတဲ့အခါ က်ဴးေက်ာ္လည္း နန္းမိုခမ္း ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္ ။

မလုပ္ခင္က တအားယား တအားထန္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း အလိုးခံရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူမ
ေစာက္ပတ္ေလး ကြဲၿပဲသြားမွာကို နန္းမိုခမ္း ေၾကာက္ေနတာက အမွန္ပါ ။

“ ျဖည္းျဖည္းေနာ္…က်ဴးေက်ာ္….ငါ့ေစာက္ပတ္ ကြဲသြားေအာင္ေတာ့ တအား မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔…..”လို႔က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားရင္း ေျပာလိုက္သည္ ..။

“ နင္ ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး..မိုခမ္း…ငါ မိန္းမ လိုးေနက် …ဘာမွ မပူနဲ႔…”

က်ဴးေက်ာ္ ထိုးသြင္းၿပီ ။ အရည္ေတြက ကာမေရွ႕ေျပးအရည္ေတြေရာ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ သြားရည္ေတြေရာမို႔ စိုစို႐ႊဲလြန္းေနသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ ထိပ္ဖူးႀကီးကို နန္းမိုခမ္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ စသြင္းထည့္လိုက္ၿပီ ။
ႏူးညံ့အိစက္ စိုေနတဲ့ တြင္းထဲ သူ႔အတန္ႀကီး တထစ္ထစ္နဲ႔ ဝင္သြားသည္ ။

“ အား…..အင္..အင္….ျဖည္းျဖည္း..က်ဴးေက်ာ္….ၿပဲ…ၿပဲသြားေနအုံးမယ္ ….. ကြၽတ္ကြၽတ္……”

“ မၿပဲပါဘူး..မိုခမ္းရယ္…ေစာက္ပတ္ ဆိုတာ ရာဘာလိုဘဲ…ဘယ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ လီးျဖစ္ျဖစ္ အသြင္းခံႏိုင္တယ္..”က်ဴးေက်ာ္က နန္းမိုခမ္း ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လီးႀကီး ထိုးထည့္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းေလး အသြင္းအထုတ္
လုပ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ ေကာ့ေထာင္ေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း စို႔ေပးလိုက္ လက္နဲ႔ ဆုပ္နယ္လိုက္ ႏို႔သီးေခါင္း မာမာေလး ေတြကို လက္နဲ႔ ေခ်ေပးလိုက္ လုပ္ေပးသည္ ။

နန္းမိုခမ္းမွာ တဖက္သပ္ ေတာင့္တ လိုလားခဲ့ရတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြကို အခုလို ရလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္ေနၿပီး ေစက္ပတ္ထဲ လီးထိုးသြင္းတာကလည္း ထင္ထားသေလာက္ မနာက်င္လွတာမို႔ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးေတြကို လီးတန္ႀကီး ပြတ္တိုက္ေပးလို႔ ရေနတဲ့ ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမ အရသာကို သေဘာက်ေနသည္။

က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လထစ္ကားကားႀကီးက နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလးေတြကို အထဲကို ထိုးသြင္း လိုက္တိုင္း အတူတူဆြဲေခၚသြားသလို ျပန္ထုတ္ဆုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း တပါတည္း ျပန္ဆြဲေခၚသြားတာမို႔ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြဟာ ကာမအရသာထူးကို ထူးကဲစြာနဲ႔ ရရွိေနၾကသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေတာ့ ဆိုၿပီး သူ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမီးေလးကို အပီ ဖြင့္ေနၿပီ ။
လိုးထည့္လိုက္တိုင္း..“ အင့္…” ဆိုတဲ့ အသံေလး နန္းမိုခမ္း ပါးစပ္က ခပ္တိုးတိုး ထြက္လာသည္ ။
က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လက္တဖက္က နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ဖင္တုန္းေအာက္ကို ထိုးသြင္းကာ ကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။ တင္းအိေနတဲ့ ဖင္တုန္းေတြက ကိုင္လို႔ ေကာင္းလွသည္ ။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသြင္းအထုတ္ေတြက ညက္ေညာလာသည္ ။ အရည္ေတြက ပိုစိမ့္ထြက္လာတာေၾကာင့္ လိုး ခ်က္ေတြ သြက္လာသည္ ။

“ ေကာင္းလားဟင္..မိုခမ္း….”

“ အင္း…အင္း……”

“ ဘာအင္းအင္းလဲ..လိုးတာ ေကာင္းလားလို႔ ေမးေနတာ…”

“ ေကာင္းတယ္…က်ဴးေက်ာ္ရယ္..ေကာင္းလို႔ ခံေနတာေပါ့ဟ…”

နန္းမိုခမ္းက စကားရွည္ေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို စိတ္မရွည္သလို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း ေအာက္ကေန သူမရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနသည္ ။ သေဘာကေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ ျမန္ျမန္ လိုးေစခ်င္ေနၿပီ ။ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ေကာ့ေပးလာတဲ့ နန္းမိုခမ္းကို ၾကည့္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ သေဘာေပါက္သြားသည္ ။ ျမန္ျမန္ လိုးေပးေစခ်င္တဲ့ သေဘာ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း ေကာင္းလာလို႔ တအား ေကာ့ေပးလာတဲ့ နန္းမိုခမ္းကို အပီ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္တဲ့ အခါ နန္းမိုခမ္း မညည္း႐ုံမက ေက်နပ္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ကို ဖက္လိုက္လို႔ က်ဴးေက်ာ္လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ သြက္သြက္ လိုးေဆာင့္ထည့္ေပးၿပီ ။ နန္းမိုခမ္းလည္း ေပါင္တန္ေတြကို တအားၿဖဲေပး႐ုံမက ေျခေထာက္ေတြကို အေပၚေထာင္ကာ တအင္းအင္း တအီးအီးနဲ႔ ဖင္ႀကီးေတြကို ရမ္းခါေကာ့ကာ ခံယူေနသည္ ။

ျပင္းျပင္းေလး လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက တဖတ္ဖတ္ တဖြတ္ဖြတ္ အသံေတြ ထြက္လာေစသည္ ။

“ ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္….ေကာင္းတယ္..က်ဴးေက်ာ္…တအား…တအား….အို…အို…အရမ္းေကာင္း..အမေလး… အိုး….ရွီး…..”

နန္းမိုခမ္း တုန္ခါသြားၿပီး သူ႔ကို ဖက္႐ုံမက ကုတ္ျခစ္သည္ ။ နန္းမိုခမ္း ၿပီးသြားၿပီ ဆိုတာ က်ဴးေက်ာ္ သိလိုက္သည္ ။ သူ႔လီးကို တအား ညႇစ္ထားတဲ့ ေစာက္ပတ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး ေၾကာင့္ သူလည္း ၿပီးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။

နန္းမိုခမ္း ေက်နပ္သြားရေအာင္ လိုးေပးခ်င္တာေၾကာင့္ နန္းမိုခမ္း မၿပီးေသးခင္ သူ မၿပီးလိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ မၿပီးေအာင္ ထိန္းလိုးေပးေနခဲ့တာပါ ။ အခုေတာ့ နန္းမိုခမ္း လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္းသြားၿပီမိုႈ႕ သူလည္း ခပ္သြက္သြက္ ထပ္ေဆာင့္ထည့္ရင္း သုတ္ရည္ေတြ တပုံႀကီးကို နန္းမိုခမ္း ေစာက္ပတ္ထဲကို ပန္းလႊတ္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။

သိုးထိန္းသည္ ျမင္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ စီးရင္း ေဆြးေစာင့္ေနမယ့္ ဘုရားေက်ာင္းအိုႀကီးဆီကို ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့သည္ ။ေဆြးကို အံ့အားသင့္သြားရေအာင္ ေရာက္ခါနီးမွာ ျမင္းေပၚက ဆင္းၿပီး ျမင္းႀကီးကို သစ္ပင္တပင္ရဲ႕ ပင္စည္မွာ ခ်ည္ထားခဲ့လိုက္သည္ ။

ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးက ေခါင္မိုး ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ သြပ္ျပားေတြက ပ်က္စီးလန္ပ်ံေနလို႔ေလတိုက္တဲ့အခါ အသံေတြျမည္ေနသည္ ။ အမ္ဖိုးေမာင္းျပန္ကို ပုခုံးမွာ လြယ္ လက္ထဲမွာ ပစၥတိုေသနတ္ကို ေျပာင္းေအာက္စိုက္ ကိုင္ဆုပ္ရင္း ဘုရားေက်ာင္းႀကီးနားကို ကပ္လာတဲ့ သိုးထိန္းသည္ ေဆြးကို စခ်င္တာေၾကာင့္ အသံမေပးဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ေျခသံလုံလုံနဲ႔ အေနာက္ဖက္က တံခါးနားကို ကပ္သြားသည္ ။

ေဆြး သိုးထိန္း မေရာက္ခင္ ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေနခ်င္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကေန ေစာေစာ ထြက္သည္ ။ အိမ္

ေရွ႕ခန္းမွာ ကာဘိုင္ေသနတ္တလက္ကို တိုက္ခြၽတ္ေနတဲ့ ေဆြးရဲ႕ အေဖႀကီး ဦးေသာနက ေဆြးကို “ သမီး ဘယ္သြားမလို႔လဲ..တေယာက္ထဲလား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ေဆြးနဲ႔ စိုင္းသာေဌးတို႔ ေလာဘြယ္တို႔ ဖမ္းေခၚသြားခံရကထဲက ဦးေသာနသည္ အစစ သတိထားသည္ ။ တရားဖက္ ဘုရားဖက္ လိုက္စားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဦးေသာန သည္ တခ်ိန္က သူကိုင္တြယ္ခဲ့တဲ့ ကာဘိုင္ေသနတ္ကို သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ထင္းရႉးေသတၱာပုံးႀကီးထဲကေန ျပန္ထုတ္ယူၿပီး တခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါ အသုံးခ်ခ်င္ ခ်ႏိုင္ေအာင္ တိုက္ခြၽတ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။

“ သိုးထိန္းနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ အေဖ…သမီး မေမွာင္ခင္ ျပန္လာမွာပါ…” လို႔ ေဆြးက ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသည္ ။ စိုင္းသာေဌးတို႔လည္း ေလာဘြယ္တို႔ ဖမ္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး ကုန္စုံဆိုင္ကိုေတာင္ ပိတ္ထားလိုက္ၿပီး ႐ြာမွာေတာင္ မေနၾကေတာ့ဘူး ။

ေဆြး ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ သိုးထိန္း မေရာက္လာေသးဘူး ။ ေဆြး ထိုင္ခုံရွည္ႀကီးတခု မွာ ဝင္ထိုင္ရင္း သိုးထိန္းစားဖို႔ ေစာေစာက ေၾကာ္လာတဲ့ တိုဟူးေၾကာ္ထုပ္ေတြကို ျပင္ဆင္ေနသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေျခသံလိုလို ၾကားလိုက္သည္ ။ ေဟာ..သိုးထိန္း..လာၿပီ …. ။

ေဆြးရဲ႕ စိုအိတဲ့လႈိင္ေခါင္း အေပါက္ဝထဲကို သိုးထိန္းရဲ႕ ထိပ္ဖူးက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ တိုးဝင္ လာလို႔ ေဆြးက ေၾကာက္လန႔္တၾကားနဲ႔ သိုးထိန္းရင္ဘတ္ကို တြန္းပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သိုးထိန္းက ဂ႐ုမစိုက္ ။ ေဆြးရဲ႕ ၿဖိဳးလုံးတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို နမ္းရႈံ႕ကိုင္ကစားရင္း ေဆြးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို မရရေအာင္ ဖိသြင္းသည္။ ေဆြးေစာက္ဖုတ္သည္ ကာမအရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္စိုေနတာေၾကာင့္ သိုးထိန္းရဲ႕ လက္နက္ႀကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း တိုးလိုက္ဆုတ္လိုက္ ကစားရင္း အတြင္းပိုင္းကို တထစ္ထစ္နဲ႔ ဝင္ေရာက္ေနသည္ ။

“ သိုးထိန္းရယ္….ငါ့ဟာ ၿပဲမ်ားသြားမလားဟင္…နာတယ္….နာတယ္……”

ေဆြးေျပာတာေတြကိ သိုးထိန္းက ဂ႐ုမစိုက္ ။ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႔လိုရာပန္းတိုင္ကို အေရာက္သြားေနသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ေဆြးကလည္း ဘာညာသာရကာေတြ ေျပာေနေပမယ့္ သိုးထိန္းကို ေရွ႕ဆက္ေစခ်င္ေနတာပါ ။ လက္နက္ႀကီးက ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္း အဆင္ေခ်ာလာသည္ ။ ၾကပ္
ေပမယ့္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ႏိုင္လာသည္ ။

သိုးထိန္းလည္း ၾကပ္စီးေနတဲ့ ေဆြးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေၾကာင့္ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း တအားေကာင္းတက္လာၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တအား ပန္းထုတ္ပစ္ခါ ၿပီးျခင္း လမ္းဆုံးကို ေရာက္ရွိသြားရသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔လီး တပ္ရက္ အေနအထားနဲ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဖက္ထားမိရင္း..“ ခ်စ္လားဟင္…” “ ခ်စ္တယ္…သိပ္ခ်စ္တာဘဲ…” ဆိုတဲ့စကားေတြကို အထပ္ထပ္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပန္အလွန္ ေျပာၾကရင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေနေနၾကသည္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္လိုက္ၾကၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ေဆြးက “ ငါ့ကို ပစ္မထားနဲ႔ေတာ့ေနာ္ သိုးထိန္း..ငါ့ကို လက္ထပ္မွာ မဟုတ္လား….” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ “ လက္ထပ္မွာေပါ့..ငါတို႔ ဒီနယ္ေျမက ေဝးတဲ့ေနရာကို ထြက္သြားၾကမယ္ ..ငါ တခု လုပ္ရမွာက ငါ ဖြက္ထားစုထားတဲ့ ေငြေတြကို ျပန္ယူဖို႔ဘဲ..ဒီေငြ
ေတြနဲ႔မွ ငါတို႔ ဘဝက အဆင္ေျပမယ္…ေဆြး….” လို႔ ေဆြးကို ေျပာလိုက္သည္ ။

သည္အခ်ိန္မွာ လူသံေတြ ၾကားရလို႔ သိုးထိန္းက ခုံတန္းလ်ားေပၚ တင္ထားတဲ့ သူ႔ပစၥတိုနဲ႔ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္
ကို ေျပးဆြဲဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။

“ ရပ္လိုက္…တကပ္လုံး ဆြဲပစ္လိုက္မယ္…..ၿငိမ္ၿငိမ္ေန…..”

အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ယူနီေဖါင္းေတြ ကိုယ္စီ ဝတ္ထားတဲ့ လူသုံးေယာက္ သည္ သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြးကို ပတ္လည္ဝိုင္း
ထားလိုက္ၾကသည္ ။

သိုးထိန္းက နဲနဲမွ ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့ပုံစံ မရွိဘူး ။

“ မင္းတို႔ ဘယ္အဖြဲ႕ကလဲကြ….”

“ ငါ့နံမည္ ခြန္သိန္းေ႐ႊ…ငါ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္နဲ႔ ဗိုလ္မႉးေလာဘြယ္ရဲ႕ အဖြဲ႕ကဘဲ….မင္းတို႔ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့…”

“ ဘာလို႔ လိုက္ရမွာလဲ…မင္းနဲ႔ ငါ ဘာကိစၥ ရွိလို႔လဲကြ….”

သိုးထိန္းက မာမာထန္ထန္ ေျပာလိုက္တာကို ခြန္သိန္းေ႐ႊက မႀကိဳက္ ။

“ ေဟ့ေကာင္..သိုးထိန္း..မင္းက ေအာက္လဲ ေရာက္ေနေသး..ငါလီးလဲ မေလ်ာ့ဘူး ဆိုတဲ့ ေကာင္စားပါလားကြ.. အခု ငါ မင္းတို႔ကို ပစ္သတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္….ဒါကို သေဘာေပါက္စမ္း….ေခြးသား….”

“ မင္း ငါ့ကို သတ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ သတ္ၿပီးတာ ၾကာေရာေပါ့ ကြာ..မင္းတို႔ ဘာလိုခ်င္တာ ရွိလို႔လဲ..ေျပာ…”

“ ငါ ငါ့ဆရာေတြကို ျပန္လိုခ်င္တယ္..မင္းတို႔နဲ႔ အလဲအလွယ္ လုပ္ခ်င္တယ္….”

“ ဟာ..ဒါဆိုရင္ေတာ့ မင္းမွားၿပီ………အခ်ိန္ကုန္တာဘဲ အဖတ္တင္မယ္…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ငါလိုေကာင္အတြက္ မင္းတို႔ကို ညႇိေပးမွာ မဟုတ္ဖူးကြ….”

“ ပါးစပ္ပိတ္ထားကြာ..ငါ စိတ္တိုလာရင္..မင္း ေစာ္ေလးကို တက္လိုးပစ္မိလိမ့္မယ္….”

“ မိုက္႐ိုင္းလွခ်ည္လား..ေခြးမသား…..”

သိုးထိန္းက ေရွ႕ကို တိုးလာေသာအခါ ခြန္သိန္းေ႐ႊက ေသနတ္ကို သိုးထိန္းရဲ႕ အေရွ႕ ေျမႀကီးေပၚကို ထိန္းကနဲ

ပစ္ထည့္လိုက္သည္ ။

“ ေရွ႕မတိုးနဲ႔..တကယ္ ပစ္မွာ….”

ခြန္သိန္းေ႐ႊရဲ႕ တပည့္ႏွစ္ေယာက္က သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြးကို ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ဖို႔ အနားကပ္လာၾကသည္ ။

ဒီ အခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ ေသနတ္သံေတြ တေဖါင္းဖါင္း ၾကားလိုက္ရသည္ ။

ခြန္သိန္းေ႐ႊ ကိုယ္ႀကီး ဆတ္ကနဲ ခါသြားၿပီး ဘိုင္းကနဲ လဲက်သြားသည္ ။ သူ႔တပည့္ေတြက ေသနတ္သမားကို ရွာေဖြေနတဲ့အခ်ိန္ သိုးထိန္းက ဝင္လုံးသည္ ။ ေသနတ္သံေတြ ထပ္ ျမည္ဟီးသြားၿပီး ခြန္သိန္းေ႐ႊရဲ႕ တပည့္တေယာက္ ေခြကနဲ လဲက်သြားျပန္သည္ ။ သိုးထိန္းနဲ႔ လုံးေထြးေနတဲ့ လူလည္း သိုးထိန္း လက္ခ်က္နဲ႔
လဲက်သြားသည္ ။

သူတို႔ဆီကို ကာဘိုင္ေသနတ္ကို ခ်ိန္႐ြယ္ၿပီး တိုးကပ္လာတာက ေဆြးရဲ႕ အေဖ ဦးေသာန ပါ ။

“ ငါ သမီးတေယာက္ထဲ သြားတာ စိတ္မခ်လို႔ လိုက္လာတာ..မင္းတို႔ကို ဒီေကာင္ေတြ ဖမ္းေခၚဖို႔ လုပ္ေနတာ သိ လိုက္ရလို႔ ေဆာ္ထည့္လိုက္တာဘဲ ..”

“ ေက်းဇူးပါ ဦးႀကီး….”

“ ေအး..ေအး…မင္းတို႔ အခု ဘယ္ကို သြားၾကမွာလဲ…ဒီအတိုင္းဆို ဒို႔႐ြာေလးလည္း မေအးခ်မ္းေတာ့ဘူး….ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ကြ …သား..သိုးထိန္း….မင္းတို႔လည္း လက္နက္ကိုင္ဘဝကို စြန႔္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ ထင္တာဘဲ …ၿမိဳ႕ကို သြားၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ကိုင္စားၾကေတာ့ေဟ့ . . . ”

“ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း စဥ္းစားေနၾကပါတယ္…”

“ စဥ္းစားမေနနဲ႔ေတာ့..တခါထဲ ဆုံးျဖတ္..”

“ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေငြေတြ သြားယူလိုက္အုံးမယ္…ၿပီးေတာ့ က်ဴးေက်ာ္ကိုလည္း တပါထဲ ေခၚခဲ့မယ္….”

“ ေကာင္းၿပီလူေလး….”

က်ဴးေက်ာ္သည္ နန္းမိုခမ္းကို ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ ဆိုသလို စပ္ယွက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔အဝတ္ေတြကို ျပန္ဝတ္လိုက္တဲ့အခါ ကုတင္ေပၚမွာ ယခုတိုင္ အဝတ္မပါဘဲ ေခြေခြေလး လွဲေနတဲ့ နန္းမိုခမ္းက ၿပဳံးစိစိနဲ႔..“ ဟိတ္…က်ဴးေက်ာ္ နင့္ကို ငါ သြားခြင့္ျပဳလို႔လား…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က “ မိုခမ္း..နင့္ပါပါးႀကီး ျပန္လာေတာ့မယ္..ငါ့ေတြ႕သြားလို႔ကေတာ့ မိုးမီးေလာင္တာထက္
ဆိုးသြားမယ္ …ေနာက္မွ ေတြ႕ၾကမယ္ဟာ….”လို႔ ျပန္ေျပာရင္း သူ႔ဖိနပ္ကို ႀကိဳးခ်ည္ေနသည္ ။

“ ေအးပါ..ငါက စတာပါ..နင္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ေသးတယ္ဟာ…ဒီလိုလုပ္..ငါ ျပန္ေတာ့မယ္ လို႔
ေျပာလိုက္မယ္..နင္ ရန္ကုန္ အထိ လိုက္ပို႔..ငါ ပါးပါးကို ေျပာလိုက္မယ္…ဦးႀကီးစိုင္းအြတ္ကို ေခၚမယ့္အစား
နင့္ကို ငါ့ လုံၿခဳံေရးအျဖစ္ ေခၚသြားမယ္ လို႔….”

“ ေကာင္းတာေပါ့ မိုခမ္း..ငါလည္း နင္နဲ႔ ထပ္ေနခ်င္ေသးတယ္….”

“ အိုေကေလ….ဒါဆိုလည္း နင္သြားေတာ့…”

“ ေအး…နင္ ျပန္မယ့္ရက္ ေျပာေလ..ငါ လိုက္ပို႔ေပးမယ္….”
က်ဴးေက်ာ္ နန္းမိုခမ္း ေရွ႕ကေန ထြက္လာခဲ့သည္ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ အိမ္အျပင္ဖက္မွာ သိုးထိန္းနဲ႔ ဆုံသည္ ။ သိုးထိန္းက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ရဲ႕ တပည့္ ခြန္သိန္းေ႐ႊတို႔အဖြဲ႕က သူနဲ႔ ေဆြးကို လာဖမ္းဖို႔ လုပ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္က ဆတ္ကနဲ သိုးထိန္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဘယ္မွာ မင္းနဲ႔ ေဆြးကို လာဖမ္းဖို႔ လုပ္တာလဲ…”

“ ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးမွာ….”

က်ဴးေက်ာ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ ။ သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြး ဘာေၾကာင့္ ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးမွာ ေရာက္ေနသလဲဆိုတာကို ေတြးလိုက္မိလို႔ ။ သူတို႔ ဘယ္သူမွ မသြားၾကေတာ့တဲ့ ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ႀကီးမွာ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႀကိဳက္ေနၾကၿပီလား ..။

သိုးထိန္းက ဒီနယ္ေျမကေန လစ္ၾကစို႔လို႔ က်ဴးေက်ာ္ကို ေျပာသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က “ တခါထဲလဲ အျပတ္ျဖတ္စရာ မလိုေသးပါဘူး..သိုးထိန္းရာ..ငါ့ကို မိုခမ္းက သူ႔လုံၿခဳံေရး အျဖစ္ ရန္ကုန္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚေနတယ္..ရန္ကုန္မွာ ေနေနရင္ ေအးေဆးပါ ..ေနာက္မွ တဆင့္ ထပ္ စဥ္းစားေသးတာေပါ့…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ေအးေလ..ေဆြးကလည္း ရန္ကုန္မွာ သီခ်င္းေခြ သြင္းခ်င္ေနေတာ့ ငါလည္း မင္းတို႔နဲ႔အတူတူ ရန္ကုန္ လိုက္
ခဲ့ရင္ ေကာင္းမလား..ေဆြးကို ငါ အဆိုေတာ္ တေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္..က်ဴးေက်ာ္…”လို႔ သိုးထိန္းက ေျပာသည္ ။ “ ေကာင္းတာေပါ့ သိုးထိန္း….ေဆြးအတြက္ ဆိုရင္ ငါလဲ ကူညီခ်င္တယ္…” လို႔ က်ဴးေက်ာ္က ေျပာလိုက္သည္ ။

သူတို႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ တဲကေလးဆီကို ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕
ေရွ႕ေျပးျမင္းစီးသမားေတြ တေဒါင္းေဒါင္းနဲ႔ စခန္းထဲကို ဒုန္းဆိုင္းစီး ဝင္လာၾကတာကို သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဘဲႀကီး ျပန္လာၿပီ …. ”

“ သူ ဘယ္သြားတာလဲ….”

“ ႐ြာႀကီးက သူ႔ေစာ္အငယ္ေလးကို သြားဗ်င္းတာေလ …သိုးထိန္း…မင္းသိသားနဲ႔……”

“ က်ဴးေက်ာ္…”

“ ဘာလဲ..”

“ မင္း မိုခမ္းနဲ႔ ညိေနၿပီလား….”

က်ဴးေက်ာ္က သိုးထိန္း ေမးခြန္းကို မေျဖဘဲ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနသည္ ။
နန္းမိုခမ္း ျပန္ၿပီ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက နန္းမိုခမ္းကို ရန္ကုန္အထိ လိုက္ပို႔မယ့္ က်ဴးေက်ာ္ကို ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာေနသည္ ။ သိုးထိန္းက သူလည္း ရန္ကုန္ကို လိုက္သြားခ်င္တယ္လို႔ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ခြင့္ျပဳသည္ ။ သူခိုင္းခ်င္တာေလးေတြလည္း ရွိေနေတာ့ သိုးထိန္းကို တပါထဲ ခိုင္းလိုက္သည္ ။ သိုးထိန္းက သူနဲ႔အတူ ေဆြးကို ေခၚသြားလိုက္သည္ ။ သိုးထိန္းရဲ႕ လူေတြက ေတာ့ အနီးဆုံး ၿမိဳ႕က ေလယာဥ္ကြင္းအထိ လုံၿခဳံေရး အေနနဲ႔ လိုက္ပို႔ရမွာ ျဖစ္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး ကဲႏိုင္ေတာ့မွာမို႔ တအားေပ်ာ္ေနသည္။ ေလာဘြယ္တို႔ ဖမ္းေခၚတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးတဲ့ေနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားသည္ ေနာင္ကို သမီးကို ေတာထဲကို ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားသည္ ။

နန္းမိုခမ္းရဲ႕ အေမ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံး မယား သည္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာ ေနသည္ ။ မိန္းမ ရႈပ္ေပြတဲ့ သူ႔ကို မုန္း
တီး႐ြံရွာစြာနဲ႔ ကြဲလိုက္ၿပီး ကထဲက ျပန္မေတြ႕ေတာ့ ။ နန္းမိုခမ္း ကို ရန္ကုန္မွာ တိုက္တလုံး ဝယ္ေပးထားသည္။ ထမင္းဟင္းခ်က္ေကြၽးဖို႔ အဝတ္ေလွ်ာ္ေပးဖို႔ ကားေမာင္းေပးဖို႔ အေခြၽအရံေတြ ထားေပးထားသည္ ။တေန႔မွာ ထိုင္ဝမ္က သူေဌးသားတေယာက္နဲ႔ လက္ဆက္ေပးဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္..ဒီတခါ ငါ့သမီး တခုခု ျဖစ္လို႔ကေတာ့ မင္းကို ခြင့္မလႊတ္ဘူး …ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္” လို႔ မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ သူ က်ဴးေက်ာ္ကို ေျပာလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က “ စိတ္ခ်ပါ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ တာဝန္ယူေပးပါမယ္….ဘာမွ မျဖစ္ေစရပါဘူး…” လို႔ ပါးစပ္က ေျဖလိုက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ “ ခင္ဗ်ား သမီးကို က်ေနာ္ သူ ေက်နပ္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္း ျဖဳတ္ေပးမွာပါ..ဘိုက္လဲ မႀကီးေစရပါဘူး …” လို႔ ေျပာေနသည္ ။

မေရာက္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ။

နန္းမိုခမ္း ကို သူ႔ပါပါး ဝယ္ေပးထားတဲ့ တိုက္နဲ႔ ၿခံကို ေတြ႕ရေတာ့ က်ဴးေက်ာ္..သိုးထိန္း နဲ႔ ေဆြးတို႔ အႀကီးအက်ယ္ အံ့ၾသေနၾကသည္ ။ သူတို႔လို နယ္စပ္က ႐ြာေလးမွာ ေနၾကတဲ့ လူေတြ အတြက္ အင္မတန္မွ ႀကီးမားခန္းနား လွပတဲ့ တိုက္ႀကီးနဲ႔ ၿခံက်ယ္ႀကီးက အံ့ၾသစရာဘဲေလ ။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားဟာ ကမာၻသိဘိန္းဘုရင္ႀကီး တေယာက္ ဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့လို႔ သူတို႔ လက္ခံလိုက္ၾကသည္ ။

သူတို႔ တိုက္ႀကီးရဲ႕ အျပင္ဘန္း အေျခအေနကိုဘဲ ၾကည့္ၿပီး အရမ္း အံ့ၾသေနၾကတာ ။ အထဲကိုလည္း ဝင္လိုက္ေရာ သူတို႔ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ေငးေမာသြားၾကသည္ ။ ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးရဲ႕ အလည္မွာ ဝါးပင္ေတာေလးရွိေနသည္ ။ နံရံေဘးဖက္က ငါးမန္းေပါက္စေလးေတြ ကူးခတ္ေနတဲ့ မွန္ကန္ႀကီး ။ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ကန္ႀကီးမ်ိဳး သူတို႔ မေတြ႕ဖူးဘူး ။

နန္းမိုခမ္းက “ ဦးအိႏၵ…. ေခၚလိုက္..” လို႔ သူ႔ကို ႐ို႐ိုေသေသ ခစားေနၾကတဲ့ အိမ္ေဖၚေတြကို ေျပာလိုက္ေတာ့
ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုဘဲ တုတ္ခိုင္ခိုင္ ကတုံးရိတ္ထားတဲ့လူႀကီးတေယာက္ ထြက္လာသည္ ။ တီရွပ္ အနက္ေရာင္ ရွမ္းေဘာင္းဘီအနက္ကို ဝတ္ထားသည္ ။ သူ႔လက္မွာ ေဆးမွင္ေတြ အျပည့္ ထိုးထားသည္ ။

“ ဦးအိႏၵ….ေကာင္ေလးေတြေကာ….ေနေကာင္းၾကလား….”

“ ေကာင္းပါတယ္..ဆရာမေလး…”

“ ခဏ ေခၚခဲ့မလား…..”

“ ဟုတ္….”

ဦးအိႏၵ က်ိဳးႏြံစြာနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္..သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြးတို႔ မိုခမ္းတေယာက္ ကေလးေတြမ်ား ေမြးစားထားေလသလား လို႔ ထင္လိုက္ၾကသည္ ။

အိမ္ေဖၚေတြက စားစရာ ေသာက္စရာမ်ိဳးစုံ ယူခ်လာၾကလို႔ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖါေတြမွာ ထိုင္ၾကရင္း စားေသာက္ၾကတဲ့အခ်ိန္ ဦးအိႏၵ ျပန္ဝင္လာသည္ ။ သူတေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ခ်စ္စရာ က်ားေပါက္ေလး ႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ။

က်ဴးေက်ာ္..ေဆြးနဲ႔ သိုးထိန္းတို႔ အရမ္း အံ့အားသင့္သြားၾကရျပန္သည္ ။

“ တိုးႀကီးနဲ႔ စိုးႀကီးတဲ့….ရဲရဲခ်ီလိုက္ ေဆြး..မကိုက္တတ္ဘူး …” လို႔ နန္းမိုခမ္းက ေျပာလိုက္လို႔ ေဆြးက က်ား
ေလးကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္ ။ သိုးထိန္းက ေနာက္တေကာင္ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္ ။

“ ဟား…ေတာ္ေတာ္ ေလးတာဘဲ…” လို႔ သိုးထိန္းက ေျပာလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက “ ေနာက္မွ ျပစရာေတြ ရွိေသးတယ္ …” လို႔ ေျပာရင္း သူတို႔ကို စားစရာေတြကို အတင္း စားခိုင္း
သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြးတို႔ ေနဖို႔ အခန္းေတြကို သူကိုယ္တိုင္ လိုက္ျပေပးသည္ ။ ထမင္းခ်က္ အိမ္အကူေတြက မ်ားလြန္းလို႔ သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြး က်ဴးေက်ာ္တို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္ၾကသည္ ။ အင္း..ဘိန္းဘုရင္ႀကီးရဲ႕ တခုေသာ အိမ္ ကို ေရာက္ဖူးရျခင္းေပါ့ ။

နန္းမိုခမ္းက “ နားလိုက္ၾကအုံး…” လို႔ ေျပာၿပီး သိုးထိန္းနဲ႔ ေဆြးကို ထားခဲ့သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္သည္ ေနာက္ေဖးၿခံထဲကို ျပဴတင္းေပါက္ တေပါက္ကေန ၾကည့္ေနသည္ ။

“ ဘာေတြ သေဘာက်ေနလဲ က်ဴးေက်ာ္….”

“ ဝက္ဝံေပါက္စေလးေတြ ေတြ႕လို႔ မိုခမ္း…အဲဒီ ဝက္ဝံေတြက မိုခမ္းရဲ႕ ဝက္ဝံေလးေတြလား……”

“ ဟုတ္တယ္…က်ဴးေက်ာ္….မိုခမ္းက တိရစာၦန္ေလးေတြကို ခ်စ္တယ္ …မိုခမ္းမွာ ျမင္းေတြလည္း ရွိတယ္…ေမွာ္ဘီမွာ ထားတယ္ ..တခါတေလေတာ့ စီးတာေပါ့..က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ တေန႔ သြားစီးၾကမယ္ေလ….ေနာ္…”

“ အင္း..စီးေလ….”

“ ကဲ …. အခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္ …”

နန္းမိုခမ္းက သူ႔အိပ္ခန္းထဲကို က်ဴးေက်ာ္ကို ေခၚသြားၿပီ ။ ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားေနတဲ့ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ လႈပ္လီ လႈပ္လဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို သေဘာက်စြာ ၾကည့္ကာ ၿပဳံးရင္း က်ဴးေက်ာ္ အေနာက္ကေန
လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း အခ်ိန္အခါေတာ့ သင့္ၿပီ လို႔ သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ နန္းမိုခမ္းကို အပီအျပင္ ျဖဳတ္ေပး ဖို႔ သူ အဆင္သင့္ပါဘဲ ။…ၿပီးပါၿပီ