Unicode
ဧပရယ်တို့ လက်ထပ်ပြီးသည်မှာ တစ်နှစ်ပင်ကျော်ခဲ့၍ သမီးလေးတစ်ယောက်ပင် မွေးပြီးနေပြီ။ ချက်ကြီးနှင့် သောင်းစိန်တို့လည်း ရန်ပွဲတွင် လူသတ်ခဲ့သဖြင့် ထောင် ၁၀ နှစ်စီ ကျနေကြပြီ။ ထို့ပြင် ဧပရယ် ကိုယ်ဝန်စဆောင်ကတည်းကပင် ဧပရယ့်အမေ ဒေါ်ခင်သစ်က သမီးကိုပြုစုရန် အတူလာနေသဖြင့် မာလလည်း ဧပရယ့်အနား ကပ်ခွင့်မရ။ ဂျူလိုင်စိုးလည်း စလုံးသို့ ထွက်သွားသည်မှာ ကြာပြီ။ ခက်သည်က ထက်ကေခိုင်မှာလည်း ရန်ကုန်ရှိ ဦးလေးအိမ်သို့ပြောင်း၍ ကျောင်းတက်နေသဖြင့် မာလ လုံးဝငတ်နေသည်မှာ တစ်နှစ်ခန့်ရှိပြီ။
ဒေါ်ခင်သစ်ကလည်း ဧပရယ်နှင့် ကလေးအနားမှ မခွာ။ ဒေါ်ခင်သစ်မှာ ဧပရယ်တို့အိမ်တွင် ခြံရှင်းရန်နှင့် အခြားအလုပ်များခိုင်းရန် အတော်အတန် စိတ်ချရသည်ဟုထင်သည့် ညိုကြီးကို ခေါ်ထားသည်။ မာလကတော့ ဧပရယ့်အိမ်နားသို့ ကပ်ခွင့်မရသည်ပင် ၆ လခန့်ရှိနေပြီ။ တစ်ခါတစ်ခါ အခြေအနေ လာကြည့်သော်လည်း ဘွားတော် ရှိနေသေးသမျှ ကာလပတ်လုံး စိတ်ရှည်ရှည်ထား၍ စောင့်ရမည်ဟု မာလ အားတင်းထားသည်။
”ဟဲ့ ညိုကြီး ဒီမှာ ဧည့်ခန်းထဲက နင့် ပြင်လက်စ အဲကွန်းကြီး လာပြင်ဦး”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ လာပါပြီ အန်တီလေး”
ဒေါ်ခင်သစ်က ပြောပြောဆိုဆို အပေါ်တက်သွားသည်။ ကောင်းကျော်လည်း အလုပ်သွားသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဧပရယ်တစ်ယောက်တည်းသာ သမီးလေးကို နို့တိုက်နေသည်။ ဧပရယ်မှာ ကလေးအမေ ဖြစ်လာသော်လည်း အဝတ်အစားများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်သာ ဝတ်သည်။ သမီးလေး မွေးပြီးသော်လည်း ဧပရယ်မှာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်ကပင် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်သစ်က ဂရုစိုက်ပေးသဖြင့် မပျက်စီးပဲ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းဖြင့် ပို၍လှလာသယောင်ရှိသည်။ ခါးကျဉ်လေးမှာလည်း ကလေးမွေးပြီးစ ကလေးအမေဟု ထင်ရက်စရာမရှိ။
ဧပရယ်မှာ နို့တိုက်ရလွယ်အောင် ဘရာစီယာမဝတ်။ ချိတ် ၅ ခုပါသော အဖြူရောင် ဇာဘော်လီလေးအား အပေါ်ဆုံး ၂ ချိတ် ဖြုတ်ဝတ်ထားသည်။ နဂိုကပင် လှသူဖြစ်ရာ ဧပရယ့်တင်သားများမှာ ပို၍တင်းအိလာပြီး တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖြစ်လာသည့်အပြင် သားကောင်းမိခင် ပီသစွာပင် နို့အုံတွေက နို့ရည်တွေဖြင့် လုံးတင်းနေသည်။ အခြားအမျိုးသမီးများလို ပျော့တွဲကျခြင်း မရှိ။
ဧပရယ်မှာ ကလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ကလေးနှင့်မြှူ၍ နို့တိုက်နေသဖြင့် ညိုကြီးကို သတိမထားမိ။ ညိုကြီး၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ ဒီကောင်မလေးကို လှိမ့်နေအောင် လိုးပစ်ချင်နေသည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့် ကွယ်နေသဖြင့် ဧပရယ့်နို့သီးခေါင်းကို မမြင်ရသော်လည်း ဘယ်ဖက်နို့အုံသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်းကြီးကို တစ်ခြမ်းလုံးနီးပါး မြင်နေရသည်။ ညိုကြီး၏ ပုဆိုးအောက်က ကောင်က တောင်မတ်နေပြီ။ ညိုကြီး ဒီထက် ပိုမြင်ချင်သေးသဖြင့် အရဲစွန့်၍ ဧပရယ့်နားသို့ ထသွားလိုက်သည်။
ကလေးက နို့ဝပြီဖြစ်၍ စို့တစ်ချက် မစို့တစ်ချက်နှင့် ဆော့နေသည်။ ဧပရယ့်အနီးသို့ ရောက်လျှင် ညိုကြီး အလွန်တွေ့ချင်ခဲ့သည့် နို့သီးခေါင်း ပန်းဆီရောင်လေးကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့နေရပြီ။
”ဟဲဟဲ ကလေးက အမေတူလေးပဲ။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။ ကြီးလာရင်တော့ သူ့အမေလို ချောတော့မှာပဲ”
”ဟင်းဟင်း ကိုညိုကြီးကလည်း မြှောက်နေပြန်ပြီ”
ညိုကြီးစကား ရောဖောရောဖြင့် ကလေးပါးလေးကို ကိုင်ကာ ပွတ်ကာဖြင့် ဧပရယ့်နို့အုံသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်းများကို အငမ်းမရ ကြည့်နေမိသည်။ ဧပရယ်က အပြင်မှ ပြန်ရောက်စဖြစ်၍ အပြာရောင် ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးအား နှိပ်သီးများ တစ်ဝက်ခန့် ဖြုတ်ထားသဖြင့် ဘော်လီရင်ပုံခွက် နှစ်ဖက်လုံးကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ ထို့ပြင် ဘယ်ဖက်ဘော်လီရင်ပုံခွက်ကို လှပ်ထားသဖြင့် ဖြူဝင်းတင်းအိနေသော နို့အုံသားတစ်လုံးကို အနီးကပ် မြင်နေရသည်။
ဧပရယ်မှာ အိမ်တွင်ဖြစ်၍ ညိုကြီးကို သတိမထားမိပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နို့တိုက်နေပုံရသည်။ ညိုကြီးကလည်း ရသည့်အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံ။ ကလေးကို ချော့မြှူသလိုနှင့် ဧပရယ့်ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်သည်။ ဧပရယ့်ကိုယ်နံ့ သင်းသင်းလေးက ညိုကြီးကို သာယာစေသည်။
သြော်…. အလှဘုရင်မလေး၏ ရင်ခွင်နားတောင် သီခွင့်ရခဲ့ပြီပဲ။ ကလေးက တခစ်ခစ်ရယ်လျှင် ဧပရယ် ဘာကိုမှ သတိမထားမိတော့။
”ကလေးလေးရေ ပူတူတူးလေးရေ ဒီမှာ ဦးကိုကြည့်ပါဦး”
ညိုကြီးက ကလေးပါးကို ဧပရယ်ပွေ့ထားသည့် လက်ကြားမှ လျှို၍ ကိုင်ကာ မြှူနေရာ ညိုကြီး၏ လက်ခုံမှာ ဧပရယ့်နို့အုံသား အိအိလေးနှင့် ဖိကပ်မိနေသည့်အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးနှင့်ပါ ထိမိနေသည်။ အတန်ကြာမှ ဧပရယ် သတိထားမိပြီး ဘော်လီရင်ပုံခွက်အား ဆွဲဖုံးကာ အင်္ကျီနှိပ်သီးများအား ပြန်တပ်လိုက်သည်။ ညိုကြီးကတော့ ဧပရယ် သတိမထားမိစေရန် ကလေးကို ဆက်လက်ချော့မြှူနေသည်။
”သမီးရေ မေမေ ခဏအိပ်လိုက်ဦးမယ်နော်။ ခဏနေ မောင်ကောင်းကျော်လာတော့မှ ဒေါက်တာသိန်းထွန်းဆီ သွားရမယ်”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အမေ”
”ကိုညိုကြီး သမီးကို ဟိုနားက ပုခက်လေး ယူပေးဦး။ ဟုတ် ဟုတ်တယ် ကျေးဇူးပဲ”
ဧပရယ်မှာ ကလေးကို ပုခက်လွှဲ၍ တေးဆိုသိပ်နေသဖြင့် ကုန်းနေသည်။ လုံးတင်းလှပလွန်းသော တင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ အပြာရောင်ပွင့်ရိုက် ထဘီပါးလေးအောက်မှ ကော့ထွက်နေသည်။ ခါးသားဝင်းဝင်းလေးမှာလည်း အင်္ကျီနှင့် ထဘီကြားမှ လက်သုံးလုံးစာခန့် ပေါ်နေရာ ညိုကြီး မနေနိုင်တော့။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ညိုကြီး စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး ကုန်းနေသော ဧပရယ့်နောက်မှနေ၍ ဖင်ကြားသို့ လီးဖြင့်ထောက်၍ နို့အုံတင်းတင်းနှစ်အုံကို မိမိရရ ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။
”အို ရှင် ရှင် ကိုညိုကြီး မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ ဖယ် လက်ဖယ် ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော်”
”ဟဲဟဲ အော်ရဲရင် အော်ကြည့်လေ။ မင်းကလေးကို သတ်ပစ်မှာပေါ့။ ငါက တစ်ခါပဲ လုပ်မှာပါ ဟဲဟဲ”
ကလေးဆိုသော စကားကြောင့် ဧပရယ် လန့်သွားသည်။ သမီးလေးကိုတော့ အထိမခံနိုင်။
”ရှင် မ မလုပ်ပါနဲ့ မကောင်းပါဘူး။ ကျွန်မမှာ ယောက်ျားရှိတယ်လေ။ အို လွှတ်ပါ ဖယ် အမေ နိုးလာလိမ့်မယ်”
”ဟဲဟဲ မဟုတ်လည်း မင်းက အလိုးခံဖူးပြီးပြီပဲ။ ငါ တစ်ခါလောက် လိုးလိုက်လို့ ဘာမှမထူးသွားပါဘူး”
ဧပရယ် ဘယ်လိုပြောပြော မရ။ ညိုကြီးက သူတစ်ချိန်လုံး ကြိတ်ကြွေခဲ့ရသော အလှဘုရင်မလေးကို လက်လွှတ်မခံတော့။
”ဟီးးဟီးးး မင်းနို့တွေက အိနေတာပဲနော်။ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ ရှိးးး မင်းယောက်ျားတော့ ပွတာပဲ ဟီးးးးး”
ဧပရယ် အသံတိတ် ကြိတ်၍ရုန်းသော်လည်း မလွတ်နိုင်။ ညိုကြီးက ဧပရယ့်နို့တွေကို တအားညှစ်ထားသဖြင့် နို့ရည်လေးများပင် စီးထွက်လာသည်။
”ဟင့် ဟင့် ကိုညိုကြီးရယ် သမီးတောင်းပန်ပါတယ် ချမ်းသာပေးပါရှင် ဟင့် ဟင့်”
ဧပရယ် ရုန်းအားမရှိတော့။ အတွင်းခံ ဘော်လီထဲသို့ ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးက တိုးဝင်လာကာ ဧပရယ့်ရင်အုံနုနုတွေကို စိတ်တိုင်းကျ နယ်နေပြီ။ ညိုကြီးက ဧပရယ်အား အနီးရှိ စားပွဲပေါ်တွင်ပင် ကုန်းခိုင်းထားလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်လိုက်သည်။ အေးခနဲ ဖြစ်သွားသော ခံစားမှုကြောင့် ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီမှန်း ဧပရယ် သိလိုက်သည်။ ညိုကြီးရှေ့တွင် ဖင်အပြောင်သားဖြင့် ကုန်းနေရသဖြင့် ဧပရယ် မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ညိုကြီးကလည်း ဧပရယ့်အဖုတ်ထဲ လီးကို ချက်ချင်းမထည့်သေးပဲ ဧပရယ့် မိန်းမကိုယ်တစ်လျှောက် လီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။
ညိုကြီး မိမိကံကြမ္မာကိုပင် မယုံနိုင်။ မိမိစိတ်မှန်းဖြင့်သာ ကာမဆက်ဆံခဲ့ရသော မိန်းမချောလေးအား လက်တွေ့ လိုးရတော့မည်။ ထို့ပြင် ဧပရယ်အား ကိုင်ရမည်မှာ ဤမျှလွယ်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့။ ညိုကြီးက ဧပရယ့် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲသို့ သူ၏လီးတံကြီးအား တဖြည်းဖြည်း ထိုးထည့်လိုက်သည်။
”ဗြွတ် ဖွတ် ဘွတ် အင့် အမေ့ ကိုညိုကြီး ဖြေးဖြေး”
ဧပရယ် မျက်ရည်စမ်းစမ်းနှင့် ရုန်းကြည့်သေးသော်လည်း အရာမထင်သဖြင့် တစ်ခါပါပဲလေဟု တွေးကာ ညိုကြီးစိတ်တိုင်းကျ လိုက်လိုက်လျောလျောလေး နေပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဧပရယ့်အဖုတ်လေးမှာ အပျိုမဟုတ်သော်လည်း ညိုကြီး၏ လီးတံကြီးက အရည်တွေ စိုရွှဲလျှက် ဝင်သွားသဖြင့် ကာမအရသာများက ကောင်းလွန်းနေသည်။ ဧပရယ့် ပန်းဆီရောင် အဖုတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးမည်းကြီး ဝင်နေပုံကို မယုံနိုင်ဟန်ဖြင့် ညိုကြီး ကြည့်နေမိသည်။
”ဗြွတ် အင့် ဟင့် ခါးကိုကော့ပေးထားစမ်း ကောင်မ။ ငါ့လီးက ရှည်တယ်။ အဆုံးဝင်သွားရင် မင်း ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ် ဟားဟားး”
”တိုး တိုးတိုး ပြောပါ အစ်ကိုရယ် အမေနိုးသွားလိမ့်မယ်”
ဧပရယ့်အဖုတ်လေးက ကလေးမွေးဖူးသည်ဟုပင် မထင်ရ။ စီးကြပ်နေသည်။ ညိုကြီး လီးကြီးသောကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ညိုကြီး ဧပရယ့်အဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖြဲထားကာ လီးကို စိမ်ထည့်၍ ညှောင့်လိုးပေးနေသည်။ လီးကို အရင်းမှ မွှေ့ပေးသည့်နည်းဖြစ်ရာ မိန်းကလေးအတွက်လည်း အထူးအရသာ တွေ့စေသော နည်းဖြစ်သည်။
”ဟင်း ဟင်း မေ့နေလိုက်တာ။ မင်းကို အင်္ကျီတောင် မချွတ်ရသေးဘူး။ ချွတ်စမ်း မင်းနို့တွေကို ကြည့်ချင်တယ်”
”အစ်ကိုရယ် ဧပရယ့်ကို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်နေရတာ မကျေနပ်သေးဘူးလား။ ကိုကောင်းကျော် ပြန်လာရင် တွေ့သွားလိမ့်မယ်”
ညိုကြီးကတော့ ဧပရယ်ပြောနေစဉ်ပင် ဧပရယ့် အင်္ကျီလေးအား ချွတ်ပြီးနေပြီ။ ဧပရယ် အထွန့်မတက်ချင်သဖြင့် အင်္ကျီချွတ်ရန် လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဧပရယ့် အောက်ခံဘော်လီက တင်းယင်းနေသော်လည်း အပေါ်ဆုံး ချိတ် ၂ ခု ပြုတ်နေသည်။ နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိများက နို့ရည်များဖြင့် ပြည့်တင်းနေသည်။
ညိုကြီး ဧပရယ့်ကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံစားရန် အခန်းထဲသို့ သွင်းရက်သား ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး တစ်ချက်ချင်း ဇိမ်ယူလိုးတော့သည်။
”ဖွတ် ဖြွတ် ဗြွတ် ဖောက် ဖောက် ဗြွတ် ဖြွတ် ဗြွိ ဇိ အ အားး ဟင့် အမေနိုးသွားမယ်။ အသံတွေ အကျယ်ကြီးပဲ”
ဧပရယ့်နို့ညှာလေးက ဘော်လီပေါ်မှ ပေါ်နေသည်ကို မှန်ထဲတွင် မြင်နေရသည်။ ညိုကြီးက တစ်ချက်ခြင်းလိုးရင်း ဧပရယ့် ဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းကို လက်မောင်းသား အိအိပေါ်သို့ သပ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘော်လီချိတ်များကို ကျကျနန ဖြုတ်သည်။
”ရှိးးး ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဗြွတ် ဖတ် ကျောပြင်လေးက ဝင်းအိနေတာပဲ ရှိးးး ပြွတ် ပြွတ်”
ညိုကြီးက ကျန်သေးသည့် ဧပရယ့်ဘော်လီချိတ်များကို ကုန်အောင်ဖြုတ်၍ ဘော်လီချွတ်လိုက်သည်။ လားးးလားးး လှလိုက်တဲ့ ဧပရယ် ယောက်ျားရပြီးတာတောင် အလှကတက်တုန်း။ ညိုကြီး ဧပရယ့် နို့ဖြူဖြူကြီးတွေကို ကိုင်ပြီ။ ဧပရယ့်နို့အုံတွေကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် နယ်ခံရသဖြင့် ဧပရယ် ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။ ဧပရယ့် ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဆွဲ၍ ဝတ်လစ်စားလစ် လိုးနေရသဖြင့် ညိုကြီး ကိုယ့်ကံကိုမယုံနိုင်။
”ဗြွတ် စွတ် ဖွတ် ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဖတ် ရှိးးးး ကောင်းလိုက်တာ အိုးလေးတွေကလည်း လုံးတင်းပြီး ကားနေတာပဲ ရှိးးးး”
ရှေ့မှ မှန်တင်ခုံရှိ မှန်ထဲတွင် လက်ထောက်ကုန်းနေရသော ဧပရယ့်ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူနုနုလေးအား ညိုကြီးက နောက်မှ နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်၍ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေပုံက ဇာတ်ကားတစ်ကားလို ပေါ်နေသည်။ ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးတွေက ဧပရယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကို နောက်မှ ရစ်ပတ်ထားပြီး လီးတံကြီးကလည်း ဧပရယ့်ပန်းလေးထဲ ထိုးဝင်လိုက်၊ ထွက်သွားလိုက် ဖြစ်နေရာ ဧပရယ် မိမိ၏ နို့ဖြူဖြူတင်းတင်း နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားသည့် ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးအပေါ်မှ ထပ်ကိုင်ထားမိသည်။ ညိုကြီးကတော့ သူစိတ်မှန်းဖြင့် အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ရသည့် အလုပ်ရှင်၏ သမီးချောလေးကို မညှာမတာ လိုးတော့သည်။
”ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ရှိးးးးး အားးး ဖောက် ဗြွတ် ဗြွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
လီးဝင်ထွက်သံ၊ ဧပရယ့်ဖင်သားနှစ်လုံးနှင့် ညိုကြီး၏ ဆီးစပ်ရိုက်မိသံတို့က တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ညိုကြီးက လိုးနေရာမှ ဧပရယ့်လည်ကုတ်သား ဝင်းဝင်းနုနုလေးများကို စုပ်ယက်သည်။ ညိုကြီး သူ၏အလုပ်ရှင် သမီး အချောအလှလေးကို ဒီတစ်သက် လိုးခွင့်ရှိလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့။ ယခုတော့ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေပြီ။ ဧပရယ့်နို့တွေကို နို့ရည်ချိုတွေ ထွက်လာသည်အထိ ညှစ်ထားရင်း လိုးသည်။ ဧပရယ့် နို့သီးခေါင်းများကို ဆွဲလိမ်ပေးသည်။ လီးကို အဆုံးထည့်ထားပြီး ဧပရယ့်ကိုယ်လေးအား နောက်သို့ လှန်ထားကာ နို့တွေကို ကိုင်စို့သည်။
ဧပရယ် အိမ်တွင်ခိုင်းသော ညိုကြီးနှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေပုံကို ဒေါ်ခင်သစ်မြင်လျှင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ် မသိ။ ဧပရယ်ကတော့ အိမ်တွင်ခိုင်းသည့် အလုပ်သမား၏ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကာမဆက်ဆံမှုကို ခံနေရသည်။ ညိုကြီးက ကျွဲကောသီးတစ်ခြမ်းခန့်ရှိသည့် ဧပရယ့်နို့အုံ ဖြူဖြူတင်းတင်းတွေကို ညှစ်ပြီး စို့နေသဖြင့် နို့ရည်တွေ ထွက်ကုန်သည်။ ညိုကြီးက လွယ်လွယ်နှင့်လည်း မပြီး။ ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလိုးနေတာ မိနစ် ၂၀ ခန့်ရှိပြီ။ ကိုပြန်လာလျှင် သို့မဟုတ် အမေနိုးလာလျှင် ဘာဖြစ်မည် မသိ။
သို့သော် ဧပရယ့်ထံတွင် ညိုကြီး၏ ကိလေသာ ရမက်များကို ငြင်းဆန်နိုင်သည့် ခွန်အား မရှိတော့။ ညိုကြီး၏ ကာမရေယာဉ်ကြောတွင် တအင်းအင်း တအီးအီး ညည်းရင်း လိုက်ပါနေရသည်။ ညိုကြီး လီးတစ်ချက်သွင်းလိုက်တိုင်း ဧပရယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအလယ်ပိုင်း တစ်ခုလုံး ပြည့်တင်းသွားသလို ခံစားရပြီး ညိုကြီး လီးကိုဆွဲထုတ်လျှင် အဖုတ်အတွင်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွားသဖြင့် ကလီစာများ ပါသွားသလောက် ကာမအရသာက ပြင်းထန်နေသည်။ ကြမ်းခင်းပေါ်တွင်လည်း ဧပရယ့်အဖုတ်ထဲမှ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေပြီ။
ဧပရယ့် အဖုတ်ထဲမှ အရည်များက မြင်မကောင်းအောင်ပင် စီးထွက်နေပြီး ညိုကြီး၏ လီးသွင်းချက်တိုင်းတွင် ဘွတ်ကနဲ မြည်သံကြီးနှင့်အတူ စောက်ရည်တွေက ထိန်းမရအောင် ဒလဟော စီးကျလာသည်။ ဧပရယ့်အောက်ပိုင်းတွေလည်း စိုရွှဲကုန်ပြီ။ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးနေရသဖြင့် ဒူးပင်တုန်နေပြီ။ သို့သော် နူးညံ့တင်းယင်းသည့် ရင်အုံနုနုအစုံကို ကိုင်တွယ်စမ်းသပ်နေသည့် ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးထံမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့။ အပျိုလေးတွေထက်ပင် လှပသေးကျင်သော ဧပရယ့်ခါးနုနုလေးကိုလည်း ညိုကြီး၏ သန်မာကြမ်းတမ်းသော လက်ကြီးဖြင့် ရစ်ပတ်ခံထားရသည်။
ဧပရယ့်ခင်မျာ ညိုကြီး၏ လက်ထဲတွင် မရှူနိုင် မကယ်နိုင် လီးထည့်ခံနေရသည်။ ဧပရယ့် အဖုတ်လေးမှာ ကြိမ်းစပ်လှပြီ။ နို့အုံတင်းတင်းလေးများမှာလည်း နီရဲ၍ နို့ရည်တွေဖြင့် ရွှဲစိုနေပြီ။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကလည်း အရည်များဖြင့် ရွှဲနေသည့်အပြင် ချွေးတွေလည်း ပြန်နေသဖြင့် ဧပရယ့်တကိုယ်လုံး နူးညံ့ချောမွတ်ကာ ပြောင်ဝင်းနေသည်။ နို့အုံတွေက ပိုတင်းလာသယောင် ထင်ရသည်။
”ဟင်း ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ အ အ ပြီးတော့မယ် ရှိးးးးး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ ရှိးးးး အားးးးးးးးးး”
ဧပရယ် ရုန်းလည်းမရုန်းချင်တော့။ ကို့ရင်သွေး မဟုတ်သော ရင်သွေးတစ်ယောက်ကို မွေးပြီးခဲ့ပြီ။ ယခုလည်း ညိုကြီး၏ လီးတံကြီးက ဧပရယ့်ကိုယ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီး သုတ်ရည်တွေကို သားအိမ်ထဲထိရောက်အောင် ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ ပန်းထုတ်နေပြီ။
”ရှိးးး အားးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ကိုယ်လိုးပေးတာ ကောင်းလား ချစ်လေး ဟဲဟဲ”
ဧပရယ် စိတ်ညစ်မိသည်။ ယောက်ျားတိုင်း သူများမယားကို စော်ကားပြီးလျှင် ဒီလိုပဲ လုပ်တတ်သလားဟု တွေးနေမိသည်။
”ကိုညိုကြီး ရှင်ပြီးရင် ဖယ်တော့။ ကိုကောင်းကျော် ပြန်လာတော့မယ်။ အမေလည်း နိုးတော့မယ်”
ညိုကြီးက ဧပရယ့် နို့အုံတင်းတင်းတွေကို လက်သရမ်းနေရာမှ အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့်အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့်ဖြဲထားပြီး ပျော့ကျနေသော လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်သည်။ ဧပရယ် သူနှင့် အရှက်ကုန်သွားစေရန် တမင်အဖုတ်ကိုဖြဲ၍ လီးဆွဲထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
”ဟဲဟဲ အရည်တွေ အများကြီး ထွက်တာပဲ။ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်ဦး။ ဒီထဲမှာလည်း ပြည့်နေတာပဲ”
ညိုကြီးက ဧပရယ့်အဖုတ်လေးထဲသို့ လက်ညိုးဖြင့် ကော်လိုက်သည်။
”ရှင်မညစ်ပတ်နဲ့ လာမကိုင်နဲ့ ရှင့်အလိုပြည့်သွားပြီ မဟုတ်လား သွားတော့”
ညိုကြီးကတော့ မိန်းမချောလေး ဧပရယ်၏ သားအိမ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်ကို အထူးကျေနပ်နေသည်။
”ဟဲဟဲ ဒါဖြင့်ကိုယ်သွားမယ်။ နောက်နေ့တွေမှ ထပ်တွေ့တာပေါ့ ဟင်းဟင်း”
ဧပရယ် စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် ခေါင်းအုံးတွင် မျက်နှာအပ်၍ ငိုမိသည်။ သူ့ဘဝသည် ယောက်ျားများအတွက် ဒီမျှတပ်မက်စရာ ဖြစ်နေသည်လော။ အလုပ်တွင်လည်း အတော်ရင်းနှီးသည့် အမျိုးသား မိတ်ဆွေတွေကအစ သူ့ယောက်ျား၏ မိတ်ဆွေတွေ အပါအဝင် ယောက်ျားအားလုံး သူ့ခန္ဓာကိုယ် အလှအပကို မသိမသာဖြစ်စေ သိသိသာသာဖြစ်စေ ကြည့်ကြသည်။
————————————–
နောင် ၅ နှစ် ကြာသော်………..
ဖြူဖွေးချောမောလွန်းသည့် အမျိုးသမီးချောချောလေးသည် ချစ်စရာကောင်းလှသော သမီးလေးတစ်ယောက်ကို ပွေ့၍ လေဆိပ်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို လာရောက် စောင့်ကြိုနေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးမှာ ချောမောလှပ၍ ကျက်သရေရှိသည်သာမက၊ ထွားမို့တင်းယင်းသော ရင်အစုံ၊ ကားစွင့် လုံးဝန်းကောတင်းသော တင်နှစ်လုံး၊ သေးသွယ်သော ခါးနွဲ့လေး၊ စသည်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း တင်းယင်းဖွံ့ထွားလှပ၍နေရာ ရှိသမျှသော ယောက်ျားတို့မှာ ထိုကလေးအမေ ချောချောလေးကိုသာ လှည့်လှည့် ကြည့်သွားကြလေသည်။
”ကို……..”
”ဟာ…. ကိုယ့်ဇနီးလေးပါလား…. ဟားဟား… သမီးလေး… လာပါဦး ဖေဖေ့ဆီ”
ထိုအမျိုးသမီးလေးက သန့်ပြန့်သော လူရည်သန့်တစ်ဦးအား ဝမ်းသာအားရ နှုတ်ဆက်ကာ သမီးလေးကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ဖွယ် မိသားစုလေးသည် ကားလေးတစ်စီးထဲသို့ ပျော်ရွှင်စွာ ဝင်ရောက်၍ ထွက်သွားကြလေသည်။
————————————–
ဧပရယ် ကို့ကို သွားကြိုပြီး၍ အဝတ်အစားများလဲရန် အိပ်ခန်းထဲသို့ သမီးလေးကို လက်ဆွဲ၍ ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုကတော့ ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်းပင် ကုမ္ပဏီအစည်းအဝေး သွားတက်ရသည်။ ဧပရယ် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်စဉ်မှာပင် မည်းနက်ကြမ်းတမ်းသော လက်ကြီးတစ်ဖက်က ဧပရယ့်ခါးနွဲ့လေးအား နောက်မှ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နောက်ထပ် လက်ကြမ်းကြီးတစ်ဖက်က ထွားမို့တင်းရင်းနေသော ညာဖက်ရင်သားစိုင် အိအိတင်းတင်းကြီးကို ဇိကနဲ ကိုင်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ဧပရယ်မှာ လန့်လွန်းသဖြင့် ဘာအသံမှပင် မထွက်နိုင်လိုက်။
”ဟဲဟဲ… ချစ်လေးက ဘာမှမပြောင်းလဲသေးဘူးပဲ… ဟီးး ဟိဟီးးးး… အရင်ကထက်တောင် ပိုလှလာသေးတယ်”
”အို…..ရှင်….ရှင်…..မာလ”
”ဟီးးးးဟီးးးး ကိုယ်မင်းကို အရမ်းသတိရနေတာ…။ မင်းစောက်ဖုတ်လေးထဲကို ကိုယ့်လီးကြီး ထည့်ချင်လှပြီ…. ဟဲဟဲ”
”အို… မ…. မဖြစ်ဘူး…. မဖြစ်ဘူး… ရှင်ထွက်သွားတော့”
ဧပရယ် ဘာပြောပြော မာလက ဂရုပင်မစိုက်။ ဧပရယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဝါသနာအတိုင်း ကုတင်စောင်းတွင်ဖိ၍ ကုန်းခိုင်းထားလိုက်သည်။
”ရှိးးးးး ချစ်လေး ဖင်တွေက ပိုကြီးပြီး ပိုတင်းလာသလိုပဲ…။ ရှိးးးး အိုးကတော့ ရှယ်ပဲ”
”ရှင်… ရှင်… ဖယ်… ပြောနေတာ မရဘူးလား….။ ဟိုမှာ သမီးလေး ကြည့်နေတယ်… လွှတ်”
မာလကတော့ ဂရုမစိုက်သည့်အပြင် နွယ်ကဗျာလေးရှေ့တွင် သူ့အမေချောချောလေး၏ နို့အုံတွေကို ကိုင်ညှစ်ပြသည်။ ဧပရယ့်လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေး၊ ပခုံးသားလေးများနှင့် လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကိုလည်း လျှာကြီးဖြင့် စုပ်ယက်သည်။
နွယ်ကဗျာလေးကတော့ သူ့အမေချောချောလေး၏ နို့အုံတွေကို ထိုအသားမည်းမည်း ရုပ်ကြမ်းကြမ်း လူကြီးက ဆုပ်နယ်ရင်း ဘာကြောင့် တရှိးးးရှိးးးနဲ့ ဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ စဉ်းစားမရ။ ထိုလူကြီးက ငိုယိုရုန်းကန်နေသော သူ့အမေ ဖြူဖြူချောချောလေးကို အဝတ်တွေ အတင်းချွတ်ပစ်နေသည်။ ထိုလူကြီး မေမေ့ကို ဘာလုပ်နေမှန်း မသိပေမယ့် မကောင်းတာ တစ်ခုခု လုပ်နေမှန်းတော့ နွယ်ကဗျာလေး သိပါသည်။
”ဟားး…. ပေါ်လာပြီ… ပေါ်လာပြီ…. ချစ်လေးနို့အုံတွေက ကြီးလာလိုက်တာ…. ကိုယ်ညှစ်ပေးမယ်နော်”
”ဟင့်….ရှင်…..ဖယ်…..မကိုင်နဲ့…..အ….အမေ့”
”ဟဲဟဲ….. ဒီနေ့ကစပြီး ချစ်လေးကို ကိုယ်ပုံမှန် လိုးတော့မယ်…။ ချစ်လေး ကိုယ့်အတွက် ကလေးတွေ မွေးပေးရမယ်… ဟီးးးဟိ”
”အို………”
မာလက လုပ်ပြီဆိုတော့ ဧပရယ် ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။ ဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်။ တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှနေသော ကလေးအမေ ချောချောလေး ဧပရယ်အား တကျော့ပြန် ပိုင်ဆိုင်ရန်အတွက် မာလ ပြန်လာပါပြီ။
ဧပရယ် ရုန်းပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်း မလွတ်နိုင်။ မာလကလည်း နွယ်ကဗျာလေးရှေ့တွင်ပင် သူ့အမေချောချောလေး ဧပရယ်ကို အင်္ကျီချွတ်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ်ကို ဖင်တုံးလုံးချွတ်၍ ဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲကာ တောင်မတ်နေသော လီးတံမဲမဲကြီးအား ဧပရယ့် အဖုတ်ဝတွင်တေ့၍ အတင်း လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။….(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ပြီးပါပြီ)
Zawgyi
ဆရာဝန္မေလးရဲ့ ငရဲခန္း(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)
ဧပရယ္တို႔ လက္ထပ္ၿပီးသည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ခဲ့၍ သမီးေလးတစ္ေယာက္ပင္ ေမြးၿပီးေနၿပီ။ ခ်က္ႀကီးႏွင့္ ေသာင္းစိန္တို႔လည္း ရန္ပြဲတြင္ လူသတ္ခဲ့သျဖင့္ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္စီ က်ေနၾကၿပီ။ ထို႔ျပင္ ဧပရယ္ ကိုယ္ဝန္စေဆာင္ကတည္းကပင္ ဧပရယ့္အေမ ေဒၚခင္သစ္က သမီးကိုျပဳစုရန္ အတူလာေနသျဖင့္ မာလလည္း ဧပရယ့္အနား ကပ္ခြင့္မရ။ ဂ်ဴလိုင္စိုးလည္း စလုံးသို႔ ထြက္သြားသည္မွာ ၾကာၿပီ။ ခက္သည္က ထက္ေကခိုင္မွာလည္း ရန္ကုန္ရွိ ဦးေလးအိမ္သို႔ေျပာင္း၍ ေက်ာင္းတက္ေနသျဖင့္ မာလ လုံးဝငတ္ေနသည္မွာ တစ္ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ။
ေဒၚခင္သစ္ကလည္း ဧပရယ္ႏွင့္ ကေလးအနားမွ မခြာ။ ေဒၚခင္သစ္မွာ ဧပရယ္တို႔အိမ္တြင္ ၿခံရွင္းရန္ႏွင့္ အျခားအလုပ္မ်ားခိုင္းရန္ အေတာ္အတန္ စိတ္ခ်ရသည္ဟုထင္သည့္ ညိဳႀကီးကို ေခၚထားသည္။ မာလကေတာ့ ဧပရယ့္အိမ္နားသို႔ ကပ္ခြင့္မရသည္ပင္ ၆ လခန႔္ရွိေနၿပီ။ တစ္ခါတစ္ခါ အေျခအေန လာၾကည့္ေသာ္လည္း ဘြားေတာ္ ရွိေနေသးသမၽွ ကာလပတ္လုံး စိတ္ရွည္ရွည္ထား၍ ေစာင့္ရမည္ဟု မာလ အားတင္းထားသည္။
”ဟဲ့ ညိဳႀကီး ဒီမွာ ဧည့္ခန္းထဲက နင့္ ျပင္လက္စ အဲကြန္းႀကီး လာျပင္ဦး”
”ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ လာပါၿပီ အန္တီေလး”
ေဒၚခင္သစ္က ေျပာေျပာဆိုဆို အေပၚတက္သြားသည္။ ေကာင္းေက်ာ္လည္း အလုပ္သြားသျဖင့္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဧပရယ္တစ္ေယာက္တည္းသာ သမီးေလးကို နို႔တိုက္ေနသည္။ ဧပရယ္မွာ ကေလးအေမ ျဖစ္လာေသာ္လည္း အဝတ္အစားမ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္သာ ဝတ္သည္။ သမီးေလး ေမြးၿပီးေသာ္လည္း ဧပရယ္မွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္ကပင္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဒၚခင္သစ္က ဂ႐ုစိုက္ေပးသျဖင့္ မပ်က္စီးပဲ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းျဖင့္ ပို၍လွလာသေယာင္ရွိသည္။ ခါးက်ဥ္ေလးမွာလည္း ကေလးေမြးၿပီးစ ကေလးအေမဟု ထင္ရက္စရာမရွိ။
ဧပရယ္မွာ နို႔တိုက္ရလြယ္ေအာင္ ဘရာစီယာမဝတ္။ ခ်ိတ္ ၅ ခုပါေသာ အျဖဴေရာင္ ဇာေဘာ္လီေလးအား အေပၚဆုံး ၂ ခ်ိတ္ ျဖဳတ္ဝတ္ထားသည္။ နဂိုကပင္ လွသူျဖစ္ရာ ဧပရယ့္တင္သားမ်ားမွာ ပို၍တင္းအိလာၿပီး တစ္လုံးတစ္ခဲႀကီး ျဖစ္လာသည့္အျပင္ သားေကာင္းမိခင္ ပီသစြာပင္ နို႔အုံေတြက နို႔ရည္ေတြျဖင့္ လုံးတင္းေနသည္။ အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ားလို ေပ်ာ့တြဲက်ျခင္း မရွိ။
ဧပရယ္မွာ ကေလးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ကေလးႏွင့္ျမႇဴ၍ နို႔တိုက္ေနသျဖင့္ ညိဳႀကီးကို သတိမထားမိ။ ညိဳႀကီး၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို လွိမ့္ေနေအာင္ လိုးပစ္ခ်င္ေနသည္။ ကေလးမ်က္ႏွာႏွင့္ ကြယ္ေနသျဖင့္ ဧပရယ့္နို႔သီးေခါင္းကို မျမင္ရေသာ္လည္း ဘယ္ဖက္နို႔အုံသား ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းႀကီးကို တစ္ျခမ္းလုံးနီးပါး ျမင္ေနရသည္။ ညိဳႀကီး၏ ပုဆိုးေအာက္က ေကာင္က ေတာင္မတ္ေနၿပီ။ ညိဳႀကီး ဒီထက္ ပိုျမင္ခ်င္ေသးသျဖင့္ အရဲစြန႔္၍ ဧပရယ့္နားသို႔ ထသြားလိုက္သည္။
ကေလးက နို႔ဝၿပီျဖစ္၍ စို႔တစ္ခ်က္ မစို႔တစ္ခ်က္ႏွင့္ ေဆာ့ေနသည္။ ဧပရယ့္အနီးသို႔ ေရာက္လၽွင္ ညိဳႀကီး အလြန္ေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည့္ နို႔သီးေခါင္း ပန္းဆီေရာင္ေလးကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ေနရၿပီ။
”ဟဲဟဲ ကေလးက အေမတူေလးပဲ။ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ႀကီးလာရင္ေတာ့ သူ႔အေမလို ေခ်ာေတာ့မွာပဲ”
”ဟင္းဟင္း ကိုညိဳႀကီးကလည္း ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ”
ညိဳႀကီးစကား ေရာေဖာေရာျဖင့္ ကေလးပါးေလးကို ကိုင္ကာ ပြတ္ကာျဖင့္ ဧပရယ့္နို႔အုံသား ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းမ်ားကို အငမ္းမရ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဧပရယ္က အျပင္မွ ျပန္ေရာက္စျဖစ္၍ အျပာေရာင္ ရင္ဖုံးအကၤ်ီေလးအား ႏွိပ္သီးမ်ား တစ္ဝက္ခန႔္ ျဖဳတ္ထားသျဖင့္ ေဘာ္လီရင္ပုံခြက္ ႏွစ္ဖက္လုံးကို အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။ ထို႔ျပင္ ဘယ္ဖက္ေဘာ္လီရင္ပုံခြက္ကို လွပ္ထားသျဖင့္ ျဖဴဝင္းတင္းအိေနေသာ နို႔အုံသားတစ္လုံးကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရသည္။
ဧပရယ္မွာ အိမ္တြင္ျဖစ္၍ ညိဳႀကီးကို သတိမထားမိပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နို႔တိုက္ေနပုံရသည္။ ညိဳႀကီးကလည္း ရသည့္အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံ။ ကေလးကို ေခ်ာ့ျမႇဴသလိုႏွင့္ ဧပရယ့္ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္သည္။ ဧပရယ့္ကိုယ္နံ့ သင္းသင္းေလးက ညိဳႀကီးကို သာယာေစသည္။
ေၾသာ္…. အလွဘုရင္မေလး၏ ရင္ခြင္နားေတာင္ သီခြင့္ရခဲ့ၿပီပဲ။ ကေလးက တခစ္ခစ္ရယ္လၽွင္ ဧပရယ္ ဘာကိုမွ သတိမထားမိေတာ့။
”ကေလးေလးေရ ပူတူတူးေလးေရ ဒီမွာ ဦးကိုၾကည့္ပါဦး”
ညိဳႀကီးက ကေလးပါးကို ဧပရယ္ေပြ႕ထားသည့္ လက္ၾကားမွ လၽွို၍ ကိုင္ကာ ျမႇဴေနရာ ညိဳႀကီး၏ လက္ခုံမွာ ဧပရယ့္နို႔အုံသား အိအိေလးႏွင့္ ဖိကပ္မိေနသည့္အျပင္ နို႔သီးေခါင္းေလးႏွင့္ပါ ထိမိေနသည္။ အတန္ၾကာမွ ဧပရယ္ သတိထားမိၿပီး ေဘာ္လီရင္ပုံခြက္အား ဆြဲဖုံးကာ အကၤ်ီႏွိပ္သီးမ်ားအား ျပန္တပ္လိုက္သည္။ ညိဳႀကီးကေတာ့ ဧပရယ္ သတိမထားမိေစရန္ ကေလးကို ဆက္လက္ေခ်ာ့ျမႇဴေနသည္။
”သမီးေရ ေမေမ ခဏအိပ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္။ ခဏေန ေမာင္ေကာင္းေက်ာ္လာေတာ့မွ ေဒါက္တာသိန္းထြန္းဆီ သြားရမယ္”
”ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ အေမ”
”ကိုညိဳႀကီး သမီးကို ဟိုနားက ပုခက္ေလး ယူေပးဦး။ ဟုတ္ ဟုတ္တယ္ ေက်းဇူးပဲ”
ဧပရယ္မွာ ကေလးကို ပုခက္လႊဲ၍ ေတးဆိုသိပ္ေနသျဖင့္ ကုန္းေနသည္။ လုံးတင္းလွပလြန္းေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးမွာ အျပာေရာင္ပြင့္ရိုက္ ထဘီပါးေလးေအာက္မွ ေကာ့ထြက္ေနသည္။ ခါးသားဝင္းဝင္းေလးမွာလည္း အကၤ်ီႏွင့္ ထဘီၾကားမွ လက္သုံးလုံးစာခန႔္ ေပၚေနရာ ညိဳႀကီး မေနနိုင္ေတာ့။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ညိဳႀကီး စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၿပီး ကုန္းေနေသာ ဧပရယ့္ေနာက္မွေန၍ ဖင္ၾကားသို႔ လီးျဖင့္ေထာက္၍ နို႔အုံတင္းတင္းႏွစ္အုံကို မိမိရရ ကိုင္ပစ္လိုက္သည္။
”အို ရွင္ ရွင္ ကိုညိဳႀကီး မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ ဖယ္ လက္ဖယ္ ကၽြန္မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္”
”ဟဲဟဲ ေအာ္ရဲရင္ ေအာ္ၾကည့္ေလ။ မင္းကေလးကို သတ္ပစ္မွာေပါ့။ ငါက တစ္ခါပဲ လုပ္မွာပါ ဟဲဟဲ”
ကေလးဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ ဧပရယ္ လန႔္သြားသည္။ သမီးေလးကိုေတာ့ အထိမခံနိုင္။
”ရွင္ မ မလုပ္ပါနဲ႔ မေကာင္းပါဘူး။ ကၽြန္မမွာ ေယာက္်ားရွိတယ္ေလ။ အို လႊတ္ပါ ဖယ္ အေမ နိုးလာလိမ့္မယ္”
”ဟဲဟဲ မဟုတ္လည္း မင္းက အလိုးခံဖူးၿပီးၿပီပဲ။ ငါ တစ္ခါေလာက္ လိုးလိုက္လို႔ ဘာမွမထူးသြားပါဘူး”
ဧပရယ္ ဘယ္လိုေျပာေျပာ မရ။ ညိဳႀကီးက သူတစ္ခ်ိန္လုံး ႀကိတ္ေႂကြခဲ့ရေသာ အလွဘုရင္မေလးကို လက္လႊတ္မခံေတာ့။
”ဟီးးဟီးးး မင္းနို႔ေတြက အိေနတာပဲေနာ္။ ကိုင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ရွိးးး မင္းေယာက္်ားေတာ့ ပြတာပဲ ဟီးးးးး”
ဧပရယ္ အသံတိတ္ ႀကိတ္၍႐ုန္းေသာ္လည္း မလြတ္နိုင္။ ညိဳႀကီးက ဧပရယ့္နို႔ေတြကို တအားညႇစ္ထားသျဖင့္ နို႔ရည္ေလးမ်ားပင္ စီးထြက္လာသည္။
”ဟင့္ ဟင့္ ကိုညိဳႀကီးရယ္ သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္ ခ်မ္းသာေပးပါရွင္ ဟင့္ ဟင့္”
ဧပရယ္ ႐ုန္းအားမရွိေတာ့။ အတြင္းခံ ေဘာ္လီထဲသို႔ ညိဳႀကီး၏ လက္ၾကမ္းႀကီးက တိုးဝင္လာကာ ဧပရယ့္ရင္အုံႏုႏုေတြကို စိတ္တိုင္းက် နယ္ေနၿပီ။ ညိဳႀကီးက ဧပရယ္အား အနီးရွိ စားပြဲေပၚတြင္ပင္ ကုန္းခိုင္းထားလိုက္ၿပီး ထဘီကို လွန္တင္လိုက္သည္။ ေအးခနဲ ျဖစ္သြားေသာ ခံစားမွုေၾကာင့္ ပင္တီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီမွန္း ဧပရယ္ သိလိုက္သည္။ ညိဳႀကီးေရွ႕တြင္ ဖင္အေျပာင္သားျဖင့္ ကုန္းေနရသျဖင့္ ဧပရယ္ မ်က္ႏွာ မထားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ညိဳႀကီးကလည္း ဧပရယ့္အဖုတ္ထဲ လီးကို ခ်က္ခ်င္းမထည့္ေသးပဲ ဧပရယ့္ မိန္းမကိုယ္တစ္ေလၽွာက္ လီးျဖင့္ ပြတ္ဆြဲေနသည္။
ညိဳႀကီး မိမိကံၾကမၼာကိုပင္ မယုံနိုင္။ မိမိစိတ္မွန္းျဖင့္သာ ကာမဆက္ဆံခဲ့ရေသာ မိန္းမေခ်ာေလးအား လက္ေတြ႕ လိုးရေတာ့မည္။ ထို႔ျပင္ ဧပရယ္အား ကိုင္ရမည္မွာ ဤမၽွလြယ္မည္ဟု မထင္ထားခဲ့။ ညိဳႀကီးက ဧပရယ့္ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲသို႔ သူ၏လီးတံႀကီးအား တျဖည္းျဖည္း ထိုးထည့္လိုက္သည္။
”ႁဗြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္ အင့္ အေမ့ ကိုညိဳႀကီး ေျဖးေျဖး”
ဧပရယ္ မ်က္ရည္စမ္းစမ္းႏွင့္ ႐ုန္းၾကည့္ေသးေသာ္လည္း အရာမထင္သျဖင့္ တစ္ခါပါပဲေလဟု ေတြးကာ ညိဳႀကီးစိတ္တိုင္းက် လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာေလး ေနေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဧပရယ့္အဖုတ္ေလးမွာ အပ်ိဳမဟုတ္ေသာ္လည္း ညိဳႀကီး၏ လီးတံႀကီးက အရည္ေတြ စိုရႊဲလၽွက္ ဝင္သြားသျဖင့္ ကာမအရသာမ်ားက ေကာင္းလြန္းေနသည္။ ဧပရယ့္ ပန္းဆီေရာင္ အဖုတ္ေလးထဲသို႔ သူ႔လီးမည္းႀကီး ဝင္ေနပုံကို မယုံနိုင္ဟန္ျဖင့္ ညိဳႀကီး ၾကည့္ေနမိသည္။
”ႁဗြတ္ အင့္ ဟင့္ ခါးကိုေကာ့ေပးထားစမ္း ေကာင္မ။ ငါ့လီးက ရွည္တယ္။ အဆုံးဝင္သြားရင္ မင္း ေဆြမ်ိဳးေမ့သြားမယ္ ဟားဟားး”
”တိုး တိုးတိုး ေျပာပါ အစ္ကိုရယ္ အေမနိုးသြားလိမ့္မယ္”
ဧပရယ့္အဖုတ္ေလးက ကေလးေမြးဖူးသည္ဟုပင္ မထင္ရ။ စီးၾကပ္ေနသည္။ ညိဳႀကီး လီးႀကီးေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ ညိဳႀကီး ဧပရယ့္အဖုတ္ေလးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ျဖဲထားကာ လီးကို စိမ္ထည့္၍ ေညႇာင့္လိုးေပးေနသည္။ လီးကို အရင္းမွ ေမႊ႕ေပးသည့္နည္းျဖစ္ရာ မိန္းကေလးအတြက္လည္း အထူးအရသာ ေတြ႕ေစေသာ နည္းျဖစ္သည္။
”ဟင္း ဟင္း ေမ့ေနလိုက္တာ။ မင္းကို အကၤ်ီေတာင္ မခၽြတ္ရေသးဘူး။ ခၽြတ္စမ္း မင္းနို႔ေတြကို ၾကည့္ခ်င္တယ္”
”အစ္ကိုရယ္ ဧပရယ့္ကို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ေနရတာ မေက်နပ္ေသးဘူးလား။ ကိုေကာင္းေက်ာ္ ျပန္လာရင္ ေတြ႕သြားလိမ့္မယ္”
ညိဳႀကီးကေတာ့ ဧပရယ္ေျပာေနစဥ္ပင္ ဧပရယ့္ အကၤ်ီေလးအား ခၽြတ္ၿပီးေနၿပီ။ ဧပရယ္ အထြန႔္မတက္ခ်င္သျဖင့္ အကၤ်ီခၽြတ္ရန္ လက္ေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္။ ဧပရယ့္ ေအာက္ခံေဘာ္လီက တင္းယင္းေနေသာ္လည္း အေပၚဆုံး ခ်ိတ္ ၂ ခု ျပဳတ္ေနသည္။ နို႔အုံဝင္းဝင္းအိအိမ်ားက နို႔ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္တင္းေနသည္။
ညိဳႀကီး ဧပရယ့္ကို စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ခံစားရန္ အခန္းထဲသို႔ သြင္းရက္သား ေခၚသြားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ လက္ေထာက္ခိုင္းထားၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ဇိမ္ယူလိုးေတာ့သည္။
”ဖြတ္ ႁဖြတ္ ႁဗြတ္ ေဖာက္ ေဖာက္ ႁဗြတ္ ႁဖြတ္ ႁဗြိ ဇိ အ အားး ဟင့္ အေမနိုးသြားမယ္။ အသံေတြ အက်ယ္ႀကီးပဲ”
ဧပရယ့္နို႔ညႇာေလးက ေဘာ္လီေပၚမွ ေပၚေနသည္ကို မွန္ထဲတြင္ ျမင္ေနရသည္။ ညိဳႀကီးက တစ္ခ်က္ျခင္းလိုးရင္း ဧပရယ့္ ေဘာ္လီႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ေမာင္းသား အိအိေပၚသို႔ သပ္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ားကို က်က်နန ျဖဳတ္သည္။
”ရွိးးး ေဖာက္ ေဖာက္ ေဖာက္ ဖတ္ ႁဗြတ္ ဖတ္ ေက်ာျပင္ေလးက ဝင္းအိေနတာပဲ ရွိးးး ႁပြတ္ ႁပြတ္”
ညိဳႀကီးက က်န္ေသးသည့္ ဧပရယ့္ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ားကို ကုန္ေအာင္ျဖဳတ္၍ ေဘာ္လီခၽြတ္လိုက္သည္။ လားးးလားးး လွလိုက္တဲ့ ဧပရယ္ ေယာက္်ားရၿပီးတာေတာင္ အလွကတက္တုန္း။ ညိဳႀကီး ဧပရယ့္ နို႔ျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို ကိုင္ၿပီ။ ဧပရယ့္နို႔အုံေတြကို လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ နယ္ခံရသျဖင့္ ဧပရယ္ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနသည္။ ဧပရယ့္ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ဆြဲ၍ ဝတ္လစ္စားလစ္ လိုးေနရသျဖင့္ ညိဳႀကီး ကိုယ့္ကံကိုမယုံနိုင္။
”ႁဗြတ္ စြတ္ ဖြတ္ ေဖာက္ ေဖာက္ ေဖာက္ ဖတ္ ဖတ္ ရွိးးးး ေကာင္းလိုက္တာ အိုးေလးေတြကလည္း လုံးတင္းၿပီး ကားေနတာပဲ ရွိးးးး”
ေရွ႕မွ မွန္တင္ခုံရွိ မွန္ထဲတြင္ လက္ေထာက္ကုန္းေနရေသာ ဧပရယ့္ကိုယ္လုံး ျဖဴျဖဴႏုႏုေလးအား ညိဳႀကီးက ေနာက္မွ နို႔ႏွစ္လုံးကိုကိုင္၍ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေနပုံက ဇာတ္ကားတစ္ကားလို ေပၚေနသည္။ ညိဳႀကီး၏ လက္ၾကမ္းႀကီးေတြက ဧပရယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို ေနာက္မွ ရစ္ပတ္ထားၿပီး လီးတံႀကီးကလည္း ဧပရယ့္ပန္းေလးထဲ ထိုးဝင္လိုက္၊ ထြက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနရာ ဧပရယ္ မိမိ၏ နို႔ျဖဴျဖဴတင္းတင္း ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ထားသည့္ ညိဳႀကီး၏ လက္ၾကမ္းႀကီးအေပၚမွ ထပ္ကိုင္ထားမိသည္။ ညိဳႀကီးကေတာ့ သူစိတ္မွန္းျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ လိုးခဲ့ရသည့္ အလုပ္ရွင္၏ သမီးေခ်ာေလးကို မညႇာမတာ လိုးေတာ့သည္။
”ေဖာက္ ေဖာက္ ဖတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ရွိးးးးး အားးး ေဖာက္ ႁဗြတ္ ႁဗြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”
လီးဝင္ထြက္သံ၊ ဧပရယ့္ဖင္သားႏွစ္လုံးႏွင့္ ညိဳႀကီး၏ ဆီးစပ္ရိုက္မိသံတို႔က တဖြတ္ဖြတ္ တဖတ္ဖတ္ ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚေနသည္။ ညိဳႀကီးက လိုးေနရာမွ ဧပရယ့္လည္ကုတ္သား ဝင္းဝင္းႏုႏုေလးမ်ားကို စုပ္ယက္သည္။ ညိဳႀကီး သူ၏အလုပ္ရွင္ သမီး အေခ်ာအလွေလးကို ဒီတစ္သက္ လိုးခြင့္ရွိလိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ့။ ယခုေတာ့ မီးကုန္ယမ္းကုန္ လိုးေနၿပီ။ ဧပရယ့္နို႔ေတြကို နို႔ရည္ခ်ိဳေတြ ထြက္လာသည္အထိ ညႇစ္ထားရင္း လိုးသည္။ ဧပရယ့္ နို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ဆြဲလိမ္ေပးသည္။ လီးကို အဆုံးထည့္ထားၿပီး ဧပရယ့္ကိုယ္ေလးအား ေနာက္သို႔ လွန္ထားကာ နို႔ေတြကို ကိုင္စို႔သည္။
ဧပရယ္ အိမ္တြင္ခိုင္းေသာ ညိဳႀကီးႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနပုံကို ေဒၚခင္သစ္ျမင္လၽွင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ မသိ။ ဧပရယ္ကေတာ့ အိမ္တြင္ခိုင္းသည့္ အလုပ္သမား၏ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ကာမဆက္ဆံမွုကို ခံေနရသည္။ ညိဳႀကီးက ကၽြဲေကာသီးတစ္ျခမ္းခန႔္ရွိသည့္ ဧပရယ့္နို႔အုံ ျဖဴျဖဴတင္းတင္းေတြကို ညႇစ္ၿပီး စို႔ေနသျဖင့္ နို႔ရည္ေတြ ထြက္ကုန္သည္။ ညိဳႀကီးက လြယ္လြယ္ႏွင့္လည္း မၿပီး။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလိုးေနတာ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္ရွိၿပီ။ ကိုျပန္လာလၽွင္ သို႔မဟုတ္ အေမနိုးလာလၽွင္ ဘာျဖစ္မည္ မသိ။
သို႔ေသာ္ ဧပရယ့္ထံတြင္ ညိဳႀကီး၏ ကိေလသာ ရမက္မ်ားကို ျငင္းဆန္နိုင္သည့္ ခြန္အား မရွိေတာ့။ ညိဳႀကီး၏ ကာမေရယာဥ္ေၾကာတြင္ တအင္းအင္း တအီးအီး ညည္းရင္း လိုက္ပါေနရသည္။ ညိဳႀကီး လီးတစ္ခ်က္သြင္းလိုက္တိုင္း ဧပရယ့္ ကိုယ္ခႏၶာအလယ္ပိုင္း တစ္ခုလုံး ျပည့္တင္းသြားသလို ခံစားရၿပီး ညိဳႀကီး လီးကိုဆြဲထုတ္လၽွင္ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲသြားသျဖင့္ ကလီစာမ်ား ပါသြားသေလာက္ ကာမအရသာက ျပင္းထန္ေနသည္။ ၾကမ္းခင္းေပၚတြင္လည္း ဧပရယ့္အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေနၿပီ။
ဧပရယ့္ အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားက ျမင္မေကာင္းေအာင္ပင္ စီးထြက္ေနၿပီး ညိဳႀကီး၏ လီးသြင္းခ်က္တိုင္းတြင္ ဘြတ္ကနဲ ျမည္သံႀကီးႏွင့္အတူ ေစာက္ရည္ေတြက ထိန္းမရေအာင္ ဒလေဟာ စီးက်လာသည္။ ဧပရယ့္ေအာက္ပိုင္းေတြလည္း စိုရႊဲကုန္ၿပီ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၿပီးေနရသျဖင့္ ဒူးပင္တုန္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ႏူးညံ့တင္းယင္းသည့္ ရင္အုံႏုႏုအစုံကို ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ေနသည့္ ညိဳႀကီး၏ လက္ၾကမ္းႀကီးထံမွ ႐ုန္းမထြက္နိုင္ခဲ့။ အပ်ိဳေလးေတြထက္ပင္ လွပေသးက်င္ေသာ ဧပရယ့္ခါးႏုႏုေလးကိုလည္း ညိဳႀကီး၏ သန္မာၾကမ္းတမ္းေသာ လက္ႀကီးျဖင့္ ရစ္ပတ္ခံထားရသည္။
ဧပရယ့္ခင္မ်ာ ညိဳႀကီး၏ လက္ထဲတြင္ မရွူနိုင္ မကယ္နိုင္ လီးထည့္ခံေနရသည္။ ဧပရယ့္ အဖုတ္ေလးမွာ ႀကိမ္းစပ္လွၿပီ။ နို႔အုံတင္းတင္းေလးမ်ားမွာလည္း နီရဲ၍ နို႔ရည္ေတြျဖင့္ ရႊဲစိုေနၿပီ။ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကလည္း အရည္မ်ားျဖင့္ ရႊဲေနသည့္အျပင္ ေခၽြးေတြလည္း ျပန္ေနသျဖင့္ ဧပရယ့္တကိုယ္လုံး ႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္ကာ ေျပာင္ဝင္းေနသည္။ နို႔အုံေတြက ပိုတင္းလာသေယာင္ ထင္ရသည္။
”ဟင္း ဟင္း ေကာင္းလိုက္တာ အ အ ၿပီးေတာ့မယ္ ရွိးးးးး ထြက္ၿပီ ထြက္ၿပီ ရွိးးးး အားးးးးးးးးး”
ဧပရယ္ ႐ုန္းလည္းမ႐ုန္းခ်င္ေတာ့။ ကို႔ရင္ေသြး မဟုတ္ေသာ ရင္ေသြးတစ္ေယာက္ကို ေမြးၿပီးခဲ့ၿပီ။ ယခုလည္း ညိဳႀကီး၏ လီးတံႀကီးက ဧပရယ့္ကိုယ္ထဲ အဆုံးထိ ဝင္ေနၿပီး သုတ္ရည္ေတြကို သားအိမ္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ေငါ့ကနဲ ေငါ့ကနဲ ပန္းထုတ္ေနၿပီ။
”ရွိးးး အားးး လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ ကိုယ္လိုးေပးတာ ေကာင္းလား ခ်စ္ေလး ဟဲဟဲ”
ဧပရယ္ စိတ္ညစ္မိသည္။ ေယာက္်ားတိုင္း သူမ်ားမယားကို ေစာ္ကားၿပီးလၽွင္ ဒီလိုပဲ လုပ္တတ္သလားဟု ေတြးေနမိသည္။
”ကိုညိဳႀကီး ရွင္ၿပီးရင္ ဖယ္ေတာ့။ ကိုေကာင္းေက်ာ္ ျပန္လာေတာ့မယ္။ အေမလည္း နိုးေတာ့မယ္”
ညိဳႀကီးက ဧပရယ့္ နို႔အုံတင္းတင္းေတြကို လက္သရမ္းေနရာမွ ေအာက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဧပရယ့္အဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ျဖဲထားၿပီး ေပ်ာ့က်ေနေသာ လီးမဲမဲရွည္ရွည္ႀကီးကို ႁပြတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္သည္။ ဧပရယ္ သူႏွင့္ အရွက္ကုန္သြားေစရန္ တမင္အဖုတ္ကိုျဖဲ၍ လီးဆြဲထုတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
”ဟဲဟဲ အရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္တာပဲ။ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္လိုက္ဦး။ ဒီထဲမွာလည္း ျပည့္ေနတာပဲ”
ညိဳႀကီးက ဧပရယ့္အဖုတ္ေလးထဲသို႔ လက္ညိဳးျဖင့္ ေကာ္လိုက္သည္။
”ရွင္မညစ္ပတ္နဲ႔ လာမကိုင္နဲ႔ ရွင့္အလိုျပည့္သြားၿပီ မဟုတ္လား သြားေတာ့”
ညိဳႀကီးကေတာ့ မိန္းမေခ်ာေလး ဧပရယ္၏ သားအိမ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ရသည္ကို အထူးေက်နပ္ေနသည္။
”ဟဲဟဲ ဒါျဖင့္ကိုယ္သြားမယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွ ထပ္ေတြ႕တာေပါ့ ဟင္းဟင္း”
ဧပရယ္ စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ ေခါင္းအုံးတြင္ မ်က္ႏွာအပ္၍ ငိုမိသည္။ သူ႔ဘဝသည္ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ ဒီမၽွတပ္မက္စရာ ျဖစ္ေနသည္ေလာ။ အလုပ္တြင္လည္း အေတာ္ရင္းႏွီးသည့္ အမ်ိဳးသား မိတ္ေဆြေတြကအစ သူ႔ေယာက္်ား၏ မိတ္ေဆြေတြ အပါအဝင္ ေယာက္်ားအားလုံး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ အလွအပကို မသိမသာျဖစ္ေစ သိသိသာသာျဖစ္ေစ ၾကည့္ၾကသည္။
————————————–
ေနာင္ ၅ ႏွစ္ ၾကာေသာ္………..
ျဖဴေဖြးေခ်ာေမာလြန္းသည့္ အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေခ်ာေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ သမီးေလးတစ္ေယာက္ကို ေပြ႕၍ ေလဆိပ္တြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို လာေရာက္ ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ ေခ်ာေမာလွပ၍ က်က္သေရရွိသည္သာမက၊ ထြားမို႔တင္းယင္းေသာ ရင္အစုံ၊ ကားစြင့္ လုံးဝန္းေကာတင္းေသာ တင္ႏွစ္လုံး၊ ေသးသြယ္ေသာ ခါးႏြဲ႕ေလး၊ စသည္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း တင္းယင္းဖြံ့ထြားလွပ၍ေနရာ ရွိသမၽွေသာ ေယာက္်ားတို႔မွာ ထိုကေလးအေမ ေခ်ာေခ်ာေလးကိုသာ လွည့္လွည့္ ၾကည့္သြားၾကေလသည္။
”ကို……..”
”ဟာ…. ကိုယ့္ဇနီးေလးပါလား…. ဟားဟား… သမီးေလး… လာပါဦး ေဖေဖ့ဆီ”
ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးက သန႔္ျပန႔္ေသာ လူရည္သန႔္တစ္ဦးအား ဝမ္းသာအားရ ႏွုတ္ဆက္ကာ သမီးေလးကို ထိုးေပးလိုက္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ မိသားစုေလးသည္ ကားေလးတစ္စီးထဲသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဝင္ေရာက္၍ ထြက္သြားၾကေလသည္။
————————————–
ဧပရယ္ ကို႔ကို သြားႀကိဳၿပီး၍ အဝတ္အစားမ်ားလဲရန္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ သမီးေလးကို လက္ဆြဲ၍ ဝင္ခဲ့သည္။ ကိုကေတာ့ ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းပင္ ကုမၸဏီအစည္းအေဝး သြားတက္ရသည္။ ဧပရယ္ အိပ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္စဥ္မွာပင္ မည္းနက္ၾကမ္းတမ္းေသာ လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ဧပရယ့္ခါးႏြဲ႕ေလးအား ေနာက္မွ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ လက္ၾကမ္းႀကီးတစ္ဖက္က ထြားမို႔တင္းရင္းေနေသာ ညာဖက္ရင္သားစိုင္ အိအိတင္းတင္းႀကီးကို ဇိကနဲ ကိုင္ညႇစ္ပစ္လိုက္သည္။ ဧပရယ္မွာ လန႔္လြန္းသျဖင့္ ဘာအသံမွပင္ မထြက္နိုင္လိုက္။
”ဟဲဟဲ… ခ်စ္ေလးက ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူးပဲ… ဟီးး ဟိဟီးးးး… အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုလွလာေသးတယ္”
”အို…..ရွင္….ရွင္…..မာလ”
”ဟီးးးးဟီးးးး ကိုယ္မင္းကို အရမ္းသတိရေနတာ…။ မင္းေစာက္ဖုတ္ေလးထဲကို ကိုယ့္လီးႀကီး ထည့္ခ်င္လွၿပီ…. ဟဲဟဲ”
”အို… မ…. မျဖစ္ဘူး…. မျဖစ္ဘူး… ရွင္ထြက္သြားေတာ့”
ဧပရယ္ ဘာေျပာေျပာ မာလက ဂ႐ုပင္မစိုက္။ ဧပရယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သူ႔ဝါသနာအတိုင္း ကုတင္ေစာင္းတြင္ဖိ၍ ကုန္းခိုင္းထားလိုက္သည္။
”ရွိးးးးး ခ်စ္ေလး ဖင္ေတြက ပိုႀကီးၿပီး ပိုတင္းလာသလိုပဲ…။ ရွိးးးး အိုးကေတာ့ ရွယ္ပဲ”
”ရွင္… ရွင္… ဖယ္… ေျပာေနတာ မရဘူးလား….။ ဟိုမွာ သမီးေလး ၾကည့္ေနတယ္… လႊတ္”
မာလကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္သည့္အျပင္ ႏြယ္ကဗ်ာေလးေရွ႕တြင္ သူ႔အေမေခ်ာေခ်ာေလး၏ နို႔အုံေတြကို ကိုင္ညႇစ္ျပသည္။ ဧပရယ့္လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး၊ ပခုံးသားေလးမ်ားႏွင့္ လည္ကုပ္ဝင္းဝင္းေလးကိုလည္း လၽွာႀကီးျဖင့္ စုပ္ယက္သည္။
ႏြယ္ကဗ်ာေလးကေတာ့ သူ႔အေမေခ်ာေခ်ာေလး၏ နို႔အုံေတြကို ထိုအသားမည္းမည္း ႐ုပ္ၾကမ္းၾကမ္း လူႀကီးက ဆုပ္နယ္ရင္း ဘာေၾကာင့္ တရွိးးးရွိးးးနဲ႔ ျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ စဥ္းစားမရ။ ထိုလူႀကီးက ငိုယို႐ုန္းကန္ေနေသာ သူ႔အေမ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးကို အဝတ္ေတြ အတင္းခၽြတ္ပစ္ေနသည္။ ထိုလူႀကီး ေမေမ့ကို ဘာလုပ္ေနမွန္း မသိေပမယ့္ မေကာင္းတာ တစ္ခုခု လုပ္ေနမွန္းေတာ့ ႏြယ္ကဗ်ာေလး သိပါသည္။
”ဟားး…. ေပၚလာၿပီ… ေပၚလာၿပီ…. ခ်စ္ေလးနို႔အုံေတြက ႀကီးလာလိုက္တာ…. ကိုယ္ညႇစ္ေပးမယ္ေနာ္”
”ဟင့္….ရွင္…..ဖယ္…..မကိုင္နဲ႔…..အ….အေမ့”
”ဟဲဟဲ….. ဒီေန႔ကစၿပီး ခ်စ္ေလးကို ကိုယ္ပုံမွန္ လိုးေတာ့မယ္…။ ခ်စ္ေလး ကိုယ့္အတြက္ ကေလးေတြ ေမြးေပးရမယ္… ဟီးးးဟိ”
”အို………”
မာလက လုပ္ၿပီဆိုေတာ့ ဧပရယ္ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့။ ဘယ္လိုမွ မလြန္ဆန္နိုင္။ တစ္သားေမြး တစ္ေသြးလွေနေသာ ကေလးအေမ ေခ်ာေခ်ာေလး ဧပရယ္အား တေက်ာ့ျပန္ ပိုင္ဆိုင္ရန္အတြက္ မာလ ျပန္လာပါၿပီ။
ဧပရယ္ ႐ုန္းေပမယ့္ ထုံးစံအတိုင္း မလြတ္နိုင္။ မာလကလည္း ႏြယ္ကဗ်ာေလးေရွ႕တြင္ပင္ သူ႔အေမေခ်ာေခ်ာေလး ဧပရယ္ကို အကၤ်ီခၽြတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဧပရယ္ကို ဖင္တုံးလုံးခၽြတ္၍ ေဘာ္လီႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကာ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတံမဲမဲႀကီးအား ဧပရယ့္ အဖုတ္ဝတြင္ေတ့၍ အတင္း လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။….(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ၿပီးပါၿပီ)
