Unicode
ဒီမြို့လေးသို့ ဒေါက်တာ သင့်ဇော် ပြောင်းရွှေ့ တာဝန်ကျလာသည်မှာ နှစ်နှစ်ကျော်၍ သုံးနှစ်ထဲ ရောက်လာပြီ။ မြို့က သိပ်မကြီးလှပေမဲ့ ဆေးရုံက ကုတင် ၁၀၀ ဖြစ်၍ အထူးကုဆရာဝန်များ ရှိ၏။ ဒေါက်တာသင့်ဇော်က အထွေထွေခွဲစိတ်အထူးကု၊ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သားဖွားမီးယပ်၊ မေ့ဆေး နဲ့ ဓာတ်မှန် အထူးကုတို့သာ ရှိသည်။ OG ဒေါက်တာမေသူ က သူ့ခင်ပွန်းနဲ့ ကွဲနေသူမို့ တစ်ယောက်တည်းသမား၊ ကျန် အထူးကု နှစ်ယောက်ကတော့ မိသားစုနှင့်ဖြစ်သည်။ မြို့ကြီးတွေနဲ့ နည်းနည်းဝေးပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရွာတွေကပါလာကြတော့ လူနာတော်တော်များသည်။
ဒေါက်တာသင့်ဇော် အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝမှာ သူနာပြုသင်တန်းဆင်း အေးသက်ခိုင် နှင့် တာဝန်ကျ ဆေးရုံမှာတွေ့ပြီး မေတ္တာမျှကြသည်။ ဒေါက်တာသင့်ဇော် အစိုးရအလုပ်မရခင်ပြင်ပအထူးကု ဆေးရုံမှာလုပ်တော့လည်း အေးသက်ခိုင် ညဖက် special nurse ဝင်လုပ်သည့်ဆေးရုံမှာ အတူတူပင်။ ဒေါက်တာသင့်ဇော် အထွေထွေခွဲစိတ် အထူးကုဖြစ်တော့ အေးသက်ခိုင်လည်း အလုပ်ထွက်၍ ခင်ပွန်း တာဝန်ကျရာ မြိ့ု တွေ အတူလိုက်နေ၏။ သူနာပြုလုပ်ခဲ့ဖူးတော့ ကိုယ်ပိုင်အပြင်ဆေးခန်းမှာ ဝင်ကူ၏။
ဖုန်းလာ၍ အေးသက်ခိုင် ထူးလိုက်သည်။
”ဟယ်လို“
“မမ၊ ဆရာကြီး က accident တစ်ခုက အရေးပေါ်လူနာတွေ ရောက်လာလို့ နေ့လည် ထမင်းပြန်မစားတော့ဘူးတဲ့ ရှင့်“
“အေး၊ ခဏနေ ချိုင့်လာပို့ပေးလိုက်မယ်“
Ward ထဲက ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်မည်။ ကိုဇော် က ပုံမှန် နေ့လည် ၁၂ နာရီ ကျော်ရင် အိမ်ပြန် ထမင်းစား၏။ ခုလို အရေးပေါ်ရှိရင် ဆေးရုံကို ချိုင့်ပို့ပေးရသည်။ ဆရာမတွေကတော့ ချိုင့်အမြဲ ထည့်လာပြီး ဆေးရုံမှာပဲ စားကြ၏။ အေးသက်ခိုင် ငါးဆင့်ချိုင့် နှင့် ဆေးရုံပို့ရန်ပြင်ဆင်လိုက်၏။ ဒီလိုအလုပ်များတဲ့နေ့ဆိုရင် နေ့လည်စာကို ကိုဇော်က ဆရာမတွေ၊ လက်ထောက်ဆရာဝန်တွေနဲ့ ဘဲ စုပြီး ဟင်းချိုင့်တွေ ပုံကာ အတူစားကြ၏။ အခြားသူတွေ အတွက်ပါဆိုတော့ ဟင်းကို များများထည့်ပေးလိုက်၏။ အထူသဖြင့် အသားဟင်း။ ဆရာမတွေချိုင့်က အသားဟင်းပါတာ နည်းတယ်လေ၊ ကိုယ်လည်း nurse လုပ်ဖူးတော့ ကိုယ်ချင်းစာသည်။ ဆေးရုံအဝင်ဝ ရောက်တော့ ဒေါ်မေသူ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ ကိုယ်ကအဝင် သူကအထွက်။
ကိုဇော့် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်လည်းဖြစ်၊ အပြင်ဆေးခန်းကလည်း ကပ်လျက် ဆိုတော့ ခဏခဏလည်းတွေ့နေရ၊ ကိုယ့်ထက်လည်း အသက် ငါးနှစ်လောက်၊ ကိုဇော်ထက် တစ်နှစ်ပိုကြီးတော့ အေးသက်ခိုင်ကဘဲ အရင်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“မမ ထမင်းစားပြန်တော့မလို့လား၊”
ရှေ့မှာတော့သူများတွေလိုဘဲ မမ ခေါ်လိုက်သည်။ အခြားနေရာတွေမှာ သူ့အကြောင်းပြောရင်တော့ ဒေါ်မေသူ လို့ဘဲ အေးသက်ခိုင်သုံးသည်။
“ဟုတ်တယ် သက်၊ အလုပ်လဲမရှိတော့တာနဲ့၊ ကိုဇော်တို့တော့ ဒီနေ့ အလုပ်တော်တော်များနေတယ်၊”
အဲတာတွေ မုန်းတာ။ ကိုဇော့်ကို သက်ခေါ်သလို ကိုဇော် လို့ခေါ်သည်။ သူများတွေလို ဆရာကြီး မခေါ်ချင်ရင်တောင် ဆရာလို့ ခေါ်ခေါ်၊ ကိုသင့်ဇော် ခေါ်ခေါ်ပေါ့။ ကိုဇော့် ကို ဒီအကြောင်းတစ်ခါ ပြောတော့ ကိုဇော်က သူ့ ဒေါ်မေသူဘက်က။
“သက် ကလဲကွာ၊ သူ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်ပေါ့၊ ကိုယ်ကဒီလိုမခေါ်ပါနဲ့လို့ ပြောလို့မှ မရတာ၊ သက် မကြိုက်ရင် သက် ကပြောင်းခေါ်ပေါ့။ ရည်းစားဘဝကတည်းက ကိုဇော် ချည်းခေါ်လာတာ၊ လင်မယားဖြစ်တာ ဘဲ ခုနစ်နှစ်ကျော်နေပြီ၊ ကိုကို တို့၊ အချစ် တို့၊ ဒါလင် တို့ တစ်ခုခု စမ်း ပြောင်းခေါ် ကြည့်ပါလား၊” ကိုဇော့်စကားဆုံးတာနဲ့ “ေဩာ်၊ သူ့ ဘက် လိုက်တာပေါ့၊ ပြောင်းတော့မခေါ်ဘူး၊ ဒါပဲရမယ်” လို့ စိတ်တိုတိုနဲ့ပြောပြီး ကိုဇော့် ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။
သက် ကိုဇော်ကို မကျေနပ်လျှင် ချက်ချင်းပြော ချက်ချင်းလုပ်သည်။ ဗိုက်ဆွဲလိမ်ရင် ကိုဇော် ပြောတာကို မကြိုက်သလို လက်လဲမခံနိုင်လို့။ မကြိုက်ပေမဲ့ ကိုဇော်ပြောတာတွေက အမှန်ဖြစ်တယ်လို့ လက်ခံရင်တော့ ကိုဇော့် ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိမ်သည်။ ပြောတဲ့အကြောင်းအရာပေါ် မူတည်ပြီး အသာဆွဲလိမ်တာရှိသလို တကယ်နာအောင် ဆွဲတာလည်းရှိ၏။ ဘယ်လိုဘဲဆွဲဆွဲ သက် က ကိုဇော့် ပေါင်ရင်းနားဆွဲတာဆိုတော့ သွားရာလမ်းကြောင်းမှာ လက်က ကိုဇော့်ပေါင်ကြားက အတံကော ဥ ကော လက်နဲ့ ထိ၊ပွတ် ဆော့ကစားသွားစမြဲ။ ကိုဇော် ကတော့ သက်ကို ကလိရ စရတာကိုပျော်သည်။
သက်နဲ့ကိုဇော် ဆက်ဆံရေးက တခြား ဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြု လင်မယားတွေနဲ့တော့ နည်းနည်း ကွာလိမ့်မည်။ သက်က ကိုဇော်နဲ့ မေတ္တာရှိကတည်းက ဘာလုပ်လုပ် ကိုဇော်ကို ဦးစားပေး စဉ်းစားလုပ်မှန်း ကိုဇော်သိသည်။ ကိုဇော်ကလည်း သက်ကို အထူး တန်ဖိုးထားသည်။ အလေးထားသည်။ သက် နဲ့ ကိုဇော် စတွေ့တော့ သက်က ဆေးရုံမှာ အငယ်ဆုံး၊ အချောဆုံး။ ဖြူဖွေးနူးညံ့ချောမွတ်တဲ့ အသားအရေ၊ နက်မှောင်ဖြောင့်ဆင်းတဲ့ ဆံကေသာ၊ မျက်နှာကလည်း ချောမောလှပလွန်းသလို body ကလည်း သူ့ အရပ် ၅ပေ၅ နဲ့ လိုက်ဖက်စွာပင် တောင့်တင်းလှပ အချိုးအစားကျသည်။ သက်မေတ္တာကို လိုချင်သူတွေကော၊ သက်ကို အပျော်ကြံချင်သူတွေပါဝိုင်းဝိုင်းလည်ခဲ့သည်။ ဆေးရုံလာတဲ့ ချမ်းသာ ကြွယ်ဝ သူတွေ၊ ဆရာဝန်ကြီးတွေကအစ ဆရာဝန်လတ် ဆရာဝန်ငယ်တွေ သာမက ဆေးကျောင်းသားတွေ အဆုံး။ ဆရာဝန်မလေးတွေ၊ ဆေးကျောင်းသူတွေ မနာလိုလောက်အောင် သူတို့တွေထက်ပင် popular ဖြစ်တဲ့သူ။
ရွေးစရာတွေ အများကြီးထဲကမှ သက် က ကိုဇော် နှင့် တွဲခဲ့သည်။ သက် က ကိုဇော်ရဲ့ အချစ်ဦး ဖြစ်သလို သက် လည်း ကိုဇော် နဲ့မှ အချစ်ကို စတွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သက်က ဝါသနာပါလို့ သူနာပြု လုပ်တာ၊ မိဘတွေက ချောင်လည်သည်။ ရှမ်းပြည်နယ်က၊ လိမ္မော်ခြံ၊ လက်ဖက်ခြံတွေရှိသည်။ သူတို့ မောင်နှမတွေ အတွက်ဆိုပြီး ခြံနှစ်ခြံ ပေးပြီး နှစ်တိုင်း ရတဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေ သားသမီးတွေကို ခွဲပေးသည်။ ကိုဇော်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေဆုံးသည်။ အမေကတောသူ၊ ဆင်းရဲသည်။ ကိုဇော့်အဖေဘက် မိဘဆွေမျိုးတွေက အမေကိုသဘောမတူူ၊ အမေက ကိုဇော့်ပညာရေးကို ငဲ့ပြီး အဖေ့မိဘဆွေမျိုးတွေ နဲ့ဘဲ သည်းခံပြီး စိတ်ဆင်းရဲစွာ နေလာခဲ့ရသည်။ ကိုဇော် ကို ပညာရေးသာ ဂရုစိုက်ခိုင်းသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက် ဆိုရင်လည်း အမေ့ဆီ လာမနေခိုင်း၊ ကိုဇော်က လည်း ကိုးတန်း ဆယ်တန်းတွေ ဂိုက်လိုက်ပြီး ငွေရှာသည်။ အမေ လူပင်ပန်း စိတ်ပင်ပန်းတာ၊ ကျန်းမာရေးမကောင်းတာ၊ အဖေ့အမျိုးတွေက လစ်လျူ ရှု ထားတာတွေ၊ ဆေးကုမပေးတာတွေ ကိုဇော်မသိခဲ့။ ကိုဇော် ဟောက်စ် စဆင်းချိန် အမေ ဆုံးလို့ ပြန်သွားတော့မှ သူများတွေက တစ်ဆင့် အမေ့ အကြောင်းတွေ စုံစုံလင်လင် သိရသည်။ အမေ ရက်လည်ပြီး ကတည်းက အမျိုးတွေနဲ့ ကိုဇော် အဆက်အသွယ်မလုပ်တော့။
အမေ့အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲ ယူကျုံးမရ ဖြစ်နေတဲ့ ကိုဇော့်ကို နှစ်သိမ့် အားပေးသူက သူနာပြု ဆရာမလေး အေးသက်ခိုင်။ နောက်တော့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားသည်။ ကိုဇော် လိုသမျှ သက် က စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာသာမက ရုပ်ပစ္စည်းပိုင်းဆိုင်ရာပါ အစစ အရာရာ ပံ့ပိုးပေးသည်။ အလုပ်မရခင်ကာလအစ၊ ဆရာဝန်ပေါက်စဘဝအလယ်၊နောက်ဆုံး ဘွဲ့လွန်တက်ချိန်အထိ။ ခုတော့ ကိုဇော် အထွေထွေခွဲစိတ်အထူးကုဖြစ်နေပြီ။
“မနက်ဖြန် တောင်ကြီး သွားကြမလို့ဆို”
ဒေါ်မေသူ က မေးလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် မမ၊ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် wedding ရှိလို့၊ မမ ဘာမှာအုန်းမလဲ။”
“မှာစရာ မရှိပါဘူး သက်ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်တို့ က ဒီနေ့ တော်တော် အလုပ်များနေတာ ဆိုတော့ သူတောင် လိုက်နိုင်ပါတော့မလား ”
“မလိုက်နိုင်ရင်တော့ သက် တစ်ယောက်တည်း သွားရတော့မှာပေါ့ မမ၊ ဟိုကလည်း အရမ်းခင်တာဆိုတော့၊ ကိုဇော့် အတွက်က အလုပ်က ပိုအရေးကြီးတာပဲလေ”
“ဟုတ်လို့လား သက်ရဲ့၊ ဆေးရုံမှာ ပြောနေကြတာတော့ ဆရာကြီးအတွက် ပထမ က မမသက် ဆိုပြီးတော့၊ သက် နဲ့ စကားကောင်းနေလိုက်တာ၊ သွားလိုက်အုန်းမယ်နော်၊ lunch ပြီးရင် ဆေးခန်း သွားရ အုန်းမှာလေ၊ မမ လူနာတွေက ဘေးရွာတွေကပါတော့ ညဖက်ပဲ ဆိုရင် အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ နေ့ခင်းပါ ထိုင်ပေးနေရတယ်”
မြို့ကြီးတွေမှာ ရုံးဖွင့်ရက် နေ့လည် အပြင်ထွက်ပြီး ဆေးခန်း မထိုင်ဖို့ ပြောထားတယ်ဆိုတာနဲ့ ကိုဇော် လည်း စနေ၊တနင်္ဂနွေ တော့ နေ့ဖက် ဖွင့်ပြီး ကြားရက်ဆိုရင် ညဖက်သာ ဆေးခန်းထိုင်သည်။ ခရမ်းရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားပြီး ဒေါက်ဖိနပ်သံ တခွပ်ခွပ်နှင့် ထွက်သွားသော ဒေါ်မေသူ့ နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း အေးသက်ခိုင် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေမိသည်။ ဒေါ်မေသူ က အရပ် ၅ပေရ လောက်ရှိမည်။ အသား နည်းနည်း ညိုပေမဲ့ အခု အနီးကပ် ကြည့်တော့ အသားအရေကနူးညံ့ချောမွေ့နေ၏။ မျက်လုံးအစုံက လည်းထူးခြားသည်။ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်အတွက်တော့ ရွှန်းလဲ့တောက်ပသည်လို့ ထင်ရမည်။ အေးသက်ခိုင် ကတော့ ကလက်သည် လို့ ထင်သည်။ ကပြားဆိုတော့ နှာတံပေါ် ပြီး၊ ရုပ်က သိပ်ချောတယ်လို့ မပြောနိုင်ပေမဲ့ ကြည့်လို့ တော်တော်ကြီးကိုကောင်းသည်။ နောက် ရင်တွေ တင်တွေလည်း ကြီးသည်။ sexy ဖြစ်တဲ့ရုပ်မျိုး၊ ယောက်ျားတွေကို ကောင်းကောင်းဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ ရုပ်မျိုး။
Ward ထဲ ရောက်တော့ ကိုဇော်တို့ ခွဲခန်း က မထွက်လာနိုင်သေး။ ဆရာမလေး အပြောအရလည်း စိုးရိမ်ရတဲ့ အခြေအနေရှိသူတွေပါတာဆိုတော့ ဒေါ်မေသူ ပြောသလို မနက်ဖြန် ကိုဇော် တောင်ကြီး လိုက်ဖို့ လွယ်မည်မထင်။ ဒီနေ့ က သောကြာ။ အစကတော့ စနေထွက်၊ တနင်္ဂနွေ မင်္ဂလာဆောင်ဝင်၊ တနင်္လာ ည ပြန်လာရင် ဒီကို အင်္ဂ ါ နေ့လည်ဆို ပြန်ရောက်ပြီ။ ဆေးရုံအုပ်နဲ့လည်း တနင်္လာ၊ အင်္ဂ ါ ခွင့် နှစ်ရက်ယူဖို့ ညှိပြီးသား။ ကိုယ် ခွင့်ယူပြီး ခရီးသွားတုန်း ရောက်လာတဲ့ လူနာတွေအတွက် ဘာမှမလုပ်နိုင်ပေမဲ့ ကိုယ်ကုထားပြီး စိတ်မချရသေးခင် ထွက်သွားလို့ကတော့ မဖြစ်။ ချိုင့် ထားခဲ့ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်း ဆီဖုန်းဆက်ပြီး တောင်ကြီး သွားဖို့ ကိစ္စ ပြန် စီစဉ်သည်။
အေးသက်ခိုင်၊ သင်းသင်းထွေး နဲ့ ဝေဝေ တို့က သင်တန်းမှာကော၊ အလုပ်မှာကော အတူဆုံပြီး အရမ်းခင်ကြတဲ့သူတွေ။ သင်းသင်း က မန ္တလေး မှာ ကိုထင်အောင် နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဝေဝေ က အခု အသက် သုံးဆယ် နီးမှ တောင်ကြီး မှာ မင်္ဂလာဆောင် မှာမို့ မန ္တလေး က သင်းသင်း နဲ့ ချိန်းပြီး အတူတူ သွားကြမလို့။ သင်းသင်း လည်း တစ်ယောက်တည်း သွားမှာ၊ ကိုထင်အောင် က ခလေး ကျောင်းမပိတ်လို့ နေခဲ့ရမည်။ သင်းသင်း နဲ့ က မပြတ် ဆက်သွယ်ဖြစ်သည်။ သင်းသင်း နဲ့ အေးသက်ခိုင် က နှစ်ယောက်စပ်ပြီး အိမ်မြေ အရောင်းအဝယ် လုပ်နေတာ။ သင်းသင်း ကတော့ ဗေဒင်တွေ ယတြာ တွေ အကုန်မေး အကုန်လုပ်သည်။ သင်းသင်း နဲ့ အေးသက်ခိုင် က သောကြာ နဲ့ တနင်္ဂနွေ မို့ ကံစပ်တယ်လို့ ဆရာ တစ်ယောက် က ပြောဖူးသည်။ အဲတာကြောင့် ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိ၊ အရောင်းအဝယ်တွေ ကတော့ တော်တော် အဆင်ပြေနေသည်။
သင်းသင်း နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ အရင်အပတ်က သင်းသင်း နဲ့ ပြောခဲ့ တာတွေ ပြန်ကြားယောင် နေမိသည်။ အဓိက ကတော့ ဒီနေ့ ဒေါ်မေသူ ကိုတွေ့ခဲ့လို့။
“သက်၊ ကိုယ့်ယောက်ျားက အေးတယ်ဆိုပြီး ဒီအတိုင်းတော့ သိပ်လွတ်မထားနဲ့၊ အမြဲတမ်း ဂရုတော့ စိုက်ထား”
“ကိုဇော်က ရိုးပါတယ်”
“သူကရိုးပေမဲ့ ကောင်မလေး က သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ခုခေတ် ကောင်မလေးတွေက ခပ်ကဲကဲ ရယ်”
“သင်းကလဲကွာ၊ ဘာလဲ၊ ကိုထင်အောင်ကြီး အစွမ်းပြနေပြီလား”
“ကိုထင်အောင် က ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး၊ သူ့ဘေးမှာ all clear၊ သက် လူ ကသာ ဆရာဝန်မလေးတွေ၊ ဆရာမလေးတွေ၊ လူနာမလေးတွေ နဲ့ နေ့တိုင်းတွေ့နေရမှာလေ”
“ကိုဇော်နဲ့ ယူတာ ခုနစ်နှစ်တောင်ကျော်ပြီ၊ ဘာမှ မှ မဖြစ်ခဲ့တာ”
“အဲလိုကြာသွားတာေတွေက ပိုကြောက်ရတယ်၊ သူတို့ ယောက်ျားတွေပြောတာ ကြားဖူးတယ် မဟုတ်လား၊ နေ့တိုင်း ကြက်သားဟင်း စားနေရရင်တောင် တစ်ခါတလေ ဝက်သားဟင်း တို့ ပဲ ဟင်းတို့ ပြောင်းစားချင်တယ် ဆိုတာလေ၊ သင်း က ကြုံ လို့ စေတနာနဲ့ ပြောတာပါ”
အဲဒီတုန်းက အင်းပါ လို့ စိတ်မပါတပါ အဆုံးသတ်ခဲ့ပေမဲ့ ခုတော့ ပြန် တွေးနေမိသည်။
ဒေါ်မေသူ က ဝက်သားဟင်းလား၊ ပဲဟင်းလား။
အရေးကြီးလူနာတွေ ထားသွားလို့ မရတာ သက် က သဘောပေါက်သည်။ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက် လာရင် ကိုဇော့်စိတ်တိုင်းကျ။ အပြင်ဆေးခန်းမှာ ဆိုရင်လည်း သင့်ရုံသာယူသည်။ မတတ်နိုင်ရင် ဆေးရုံ တက်ခိုင်းသည်။ ဆေးရုံမှာ မပြည့်စုံသူ တွေကို ကူညီပေးနေတဲ့ စေတနာရှင် အဖွဲ့အစည်းတွေ ရှိတယ်လေ။ အရင် မြို့တုန်းကတော့ အသက်အရွယ် ကြီးတဲ့လူတွေကို အခမဲ့ ကုပေးခဲ့ဖူးသည်။ အဲဒီမှာ ပြဿ နာက ရောဂါပျောက်တော့ လူကြီးတွေက သူတို့ သားသမီးတွေကို သွားကန်တော့ ခိုင်းသည်။ လာကန်တော့တဲ့ ပစ္စည်းတန်ဖိုးက ကိုယ် ယူမဲ့ ဆေးကုခထက်များနေသည်။ နောက်တော့ အခမဲ့ မဖြစ်တော့။ စတိတော့ ယူပေး ရသည်။ ဒါပေမဲ့ ခုထိတော့ သံဃာတော်တွေကို ကုသိုလ်ဖြစ် ကုပေးနေတုန်း။ ကိုယ်က စေတနာ အပြည့်နဲ့ ငွေမျက်နှာ မကြည့်ဘဲ ကုပေးတော့ ရောဂါပျောက်သွားတဲ့အခါ လူနာတွေ၊ လူနာရှင်တွေက တတ်နိုင်သလို လာ ကန်တော့ကြသည်။ ဒါကလုံးဝ ငြင်းလို့မရ။ ရွာထွက် စားစရာတွေ၊ တန်ဖိုးမများ လှတာ တွေ ကနေ တန်ဖိုးကြီး ပစ္စည်းတွေအထိ သူတို့တတ်နိုင်သရွေ့။ အိမ်မှာ စားစရာ သုံးစရာကတော့ အလျှံပယ်။
ညနေ ကိုဇော်ပြန်လာတော့ မနက်ဖြန် မလိုက်နိုင်တော့ဘူးလို့ ပြောသည်။
“နေ့လည် ချိုင့်လာပို့တုန်းကရင်း ကိုဇော် မလိုက်နိုင်လောက်တော့ဘူးလို့ ဒေါ်မေသူက သက်ကို ပြောခဲ့ ပြီးသား”
ကိုဇော့်ကို ဒေါ်မေသူ ဂရုတစိုက်ရှိလှတာကို သက် သတိထားမိကြောင်း မသိမသာ အသိပေး လိုက်၏။
“နေ့လည်က ဆေးရုံတစ်ခုလုံးရှုပ်နေတာဆိုတော့ သူလည်းခန့်မှန်းမိမှာပေါ့လေ၊ သက် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေရင် အိအိစိုး ခေါ်သွားပါလား၊ သုံးလေးရက်ကတော့ ကြုံသလို စားလို့ရပါတယ်၊ ဆေးခန်းအတွက်လည်း ဆေးရုံက nurse တစ်ယောက်ခေါ်ထားရင် ဖြစ်ပါတယ်”
“သက် က အဆင်ပြေပါတယ်၊ မန္တလေးးရောက်ရင် သင်းသင်းလည်း ရှိပြီ၊ ကိုထင်အောင် လည်း မလိုက်နိုင်တော့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားမယ်လေ”
ကိုဇော်နဲ့သက် လက်ထပ်ပြီးပြီးချင်း သက်ဇာတိမြို့သွားလည်သည်။ သက် ရောက်တယ်ကြားတော့ သက် ကျောင်းနေဖက် ငယ်သူငယ်ချင်း နန်းခင်တင့် သူ့ရွာကနေ လာပြီး သက်ကို အကူအညီ တောင်းသည်။ ငယ်ငယ်ကရင်း အဖေမရှိတဲ့ သူ့ ဝမ်းကွဲ ညီမလေး နန်းအိအိစိုး၊ အခု အမေက ဆုံးသွားပြန်သည်။ အသက်က ၁၂နှစ်၊ ခြောက်တန်း အောင်ထားသည်။ နန်းခင်တင့်က အိမ်ထောင်ကျတာစောတော့ ကလေးသုံးယောက်နဲ့ မို့ သူလည်းခေါ်မထားနိုင်။ မိန်းခလေးလည်းဖြစ်၊ ခိုင်းကောင်းတဲ့ အရွယ်လည်း မဟုတ်တော့ ဘယ်အမျိုးကမှ တာဝန်မယူချင်။ တောရွာအနေနဲ့ စာတော်တဲ့ ကလေးဖြစ်နေတော့ နန်းခင်တင့် က သူ့ဝမ်းကွဲ ညီမလေးကို ပညာဆက်သင်စေချင်သည်။
ကူဖော်လောင်ဖက် အဖြစ် သက် အိမ်မှာ ခေါ်ထားပြီး ကျောင်းထားပေးဖို့။ ကိုဇော်ကိုမေးတော့ သက် သဘောဆိုတာနဲ့ မန္တလေး ခေါ်လာ ခဲ့သည်။ အိမ်နားကကျောင်းမှာ ထားပေးသည်။ နန်းခင်တင့်ကို အစကတည်းက ရှင်းအောင်တော့ ပြောထားသည်။ သူငယ်ချင်းရဲ့ ဝမ်းကွဲညီမကို အိမ်ခေါ်ထားတာ၊ ဒီကလေးမကိုမွေးစားတာ လုံးဝ မဟုတ်ဘူးလို့။ သက် ဒီလိုပြောရတာက သက်တို့က ခုမှ အိမ်ထောင်ကျတာ၊ ကိုယ့်မိသားစု ကိုယ့်ရင်သွေးလေးတွေ ရချင်သည်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက် ခုနစ်နှစ်ကျော်လာ တာတောင် ကလေး မရသေး။ မသိသူတွေက နန်းအိအိစိုးကို သက် ရဲ့ ညီမအရင်းထင်သည်။ သိသူ တချို့ကတော့ အိမ်ထောင်ကျကျချင်း ဒီကလေးမလေး ကို အိမ်ခေါ်လာလို့ ကလေးမရတာလို့ပြောပေမဲ့ သက် ကော ကိုဇော်ကော ဒါကိုတော့ လက်မခံ၊ မယုံ။
သက် တို့က နန်းအိအိစိုးကို ညီမအရင်းလိုပဲ သဘောထားပါသည်။ ကိုးတန်း တက်ရမဲ့ နှစ် ကိုဇော် နယ်ပြောင်းရတော့ နယ်ကို ခေါ်မသွားဘဲ နာမည်ကြီး ဘော်ဒါ တစ်ခုမှာ ထားပေး၏။ နန်းအိအိစိုး ကလည်း လိမ္မာပြီး စာကြိုးစား၏။ ဆယ်တန်းကို ဂုဏ်ထူးလေးခုနဲ့ အောင်ပေမဲ့ မိန်းခလေး ဆိုတော့ ဆေးကျောင်းမမှီခဲ့၊ သွား ကိုလည်း တစ်မှတ်နဲ့ ကပ်လွဲခဲ့သည်။ ဒီနှစ်ခု မရတော့ တစ်ခြားဘာသာတွေ ယူခိုင်းပေမဲ့ အဝေးသင် အင်္ဂလိပ် ပဲ တက်ပြီး သက် ကိုလိုက်ကူသည်။ ခု နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်နေသလို အိမ်ထိန်း ချက်ပြုတ် ဆေးခန်းကူ တာတွေလည်း သက် နားကနေ တော်တော်များများ တတ်နေပြီ။ သက် ကိစ္စရှိလို့ ခရီး ထွက်တိုင်း အိမ်မှာ စိတ်ချလက်ချ လက်လွှဲ နိုင်ပြီ။ သက် က သင်းသင်း နဲ့ အိမ်မြေ ဝယ်ရောင်း လုပ် နေတော့ မန္တလေး ခဏခဏ ဆင်းဖြစ်သည်။ အရင်မြို့တုန်းက ဘာမှမဖြစ်။ ခု ဒေါ်မေသူ နဲ့တွေ့တာ ကြာ လာတော့ သက် တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည်။
ညစာစားပြီး ဆေးခန်းသွားကြသည်။ အစောင့်ကောင်လေးက တံခါး ကြို ဖွင့်ထားလို့ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ လူနာ သုံးလေးယောက်တော့ ရှိနေသည်။ ကားရပ်လိုက်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုးက ဆေးအိပ်ယူပြီး ဆေးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ လုပ်စရာရှိတာတွေ ကြို လုပ်ထားတော့မည်။ ကိုဇော် နဲ့ သက် ကားပေါ်ကဆင်းလာချိန် မှာ ဘေးခန်းက ဒေါ်မေသူတို့ ဆေးခန်းပိတ်နေပြီ။ ဒေါ်မေသူ က နေ့လည် လည်းဖွင့်၊ ည လည်း စောဖွင့်တော့ ကိုဇော်တို့ နဲ့ အဖွင့် အပိတ် အမြဲလိုလို ဆုံဖြစ်ကြသည်။
“မမ၊ သိမ်းပြီလား”
သက် က အရင်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် သက်၊ ကိုဇော်- သွားနှင့်တော့မယ်၊ ဟိုမှာ ကိုဇော့် လူနာတွေ စောင့်နေပြီ”
ရှေ့ကဖြတ်ပြီး ဆိုင်ကယ်ဆီ လျှောက်သွားတဲ့ ဒေါ်မေသူ့ ကို သက် နောက် ကနေ ကြည့်နေမိသည်။ အရပ်မြင့်ပေမဲ့ သူ့အရပ်နဲ့လိုက်ဖက်ညီစွာ အချိုးအစားကျတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာပဲ။ လမ်းလျှောက် သွားလို့ နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်မေသူ့ တင်ပါးဆုံကိုကြည့်ရင်း အသက် ၃၅ ဆိုပေမဲ့ တင် တွေက တောင့်တင်းလှပ စွဲမက်ဖွယ်ဖြစ်နေဆဲလို့ မှတ်ချက်ချ မိသည်။ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီ အစိမ်းနုရောင် ကလည်း ပါးပါးအိအိလေးမို့ ဒေါ်မေသူ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပိုပေါ်လွင်စေသည်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက် ထိုင်လိုက်တော့ တင်ထွားထွားလေးက ဘေးကိုအိကားသွားသည်။ သက် ဘေးက ကိုဇော် ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုဇော့် အကြည့်ကလည်း အဲဒီရောက်နေတာ။ သက် မျက်စောင်းထိုး လိုက်သည်။ အပြင်မှာဖြစ်နေလို့။ အိမ်မှာဆို ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ် လိုက်ပြီ။
ဆေခန်းအပြန် ဆေးရုံဝင်ပြီး နေ့လည်က အရေးပေါ်ခွဲထားရတဲ့ လူနာတွေ အခြေအနေ ဝင်ကြည့်၊ မှာစရာရှိတာ မှာပြီးမှ ပြန်လာတာမို့ အိမ်ရောက်တော့ ည ဆယ်နာရှိနေပြီ။ သက် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုဇော်ကတော့ ညဖက်ပြန်လာရင် internet ဝင်ဖြစ်သည်။ အိမ်မှာ adsl line တပ်ထားသည်။ လူနာဟောင်း တစ်ယောက်က ဒီမြို့မှာ public access center ဖွင့်လာတာကြာပြီ။ ခုတော့ ဖုန်းနဲ့ internet သုံးတာ များလာတော့ အလုပ်က အဆင်မပြေတော့။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ပစ္စည်းတွေကို net game ဆိုင်ကို တစ်ဝက်ဈေး နဲ့ရောင်းသည်။ adsl line ကိုတော့ ဝယ်မဲ့သူမရှိ။ သူကလည်း ရန်ကုန်ပြောင်းတော့မှာ ဆိုတော့ ဆရာ့ကို လက်ဆောင်ပေးမယ်ဆိုပြီး အိမ်မှာ လာဆင်သည်။ ကိုဇော် အလကား မယူပါ။ သူ တခြား စက်တွေရောင်းသလိုပဲ ကွန်ပြူ တာ သုံးလုံးအတွက် တစ်ဝက်ဈေး အတင်းပေးလိုက်သည်။ server အထိုင် အဖြစ်သုံးတဲ့ laptop ကို ကိုဇော် ကိုင်ပြီး အပေါ်ထပ်မှာ သက် သုံးဖို့ နဲ့ အောက်ထပ် မှာ နန်းအိအိစိုး အတွက် desktop တစ်လုံးစီ ဆင်ခိုင်းလိုက်သည်။
ကိုဇော်က internet ကို အထွေထွေသတင်းကြည့်၊ နောက်ဆုံးပေါ် ဆေးပညာ သတင်း တွေလေ့လာ၊ နောက် မိတ်ဆွေ၊သူငယ်ချင်း၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အပြင် ဆရာတွေနဲ့ပါ ဆက်သွယ်တာ၊ အကြံတောင်းတာ၊ တိုင်ပင်တာတွေ လုပ်သည်။ သက် ကတော့ သင်းသင်း နဲ့ အိမ်ပုံ၊မြေကွက်ပုံ တွေ ပို့တာရယ်၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ chatting ရယ်ေပေါ့။ နန်းအိအိစိုး အတွက်လည်း သူ့ assignment တွေလုပ်လို့ လိုရင် reference လုပ်ဖို့၊ နောက် လေ့လာချင်တဲ့ ဘာသာရပ် အသစ်တွေ လေ့လာချင်ရင် လေ့လာဖို့၊ ဗဟုသုတ ရှာဖို့ ဆိုပြီး သူ့အခန်းထဲ စက်တစ်လုံး ဆင်ပေးထားသည်။ ဒီနေ့တော့ နောက်ကျနေပြီ။ mail ပဲ စစ်တော့မည်။
ရှေးအိန္ဒိယ စာပေပညာရှင် Chanakya ပြောဖူးတာရှိသည်။
“ A good wife is one who serves her husband in the morning like a mother does, loves him in the day like a sister does and pleases him like a prostitute in the night.”
သက် က ကိုဇော့် အတွက် မနက်ပိုင်းသာမက နေ့လည် နှင့် ည ပါ အမေ တစ်ယောက်လို ကောင်းမွန် ပြည့်စုံစွာ စီစဉ်ကျွေးမွေးပါသည်။ မောင်နှမလိုသာမက သူငယ်ချင်းလိုပါ အမြဲတမ်း ချစ်ခင်ပြီး တိုင်ပင်လို့လည်း ရပါသည်။ များသောအားဖြင့် prostitute ဆိုတာ ငွေနဲ့ ကာမ လဲတာပါ။ သက် က ကိုယ့် ယောက်ျားကို ကိုယ်ရော စိတ်ပါ ပြုစု ဆက်ဆံသည်မှာ ညဖက်သာမဟုတ်။ နေ့လည်နေ့ခင်း ကိုဇော် ပြန် လာရင်း ဆန္ဒရှိလို့ သက် ရေ တစ်ခေါက်လောက် ဆိုရင် သက် က တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးသား။ ကိုဇော် က သက် မလုပ်ချင်တာ ဘာမှ လုပ်စရာမလိုဘူး လို့ အမြဲပြောပေမဲ့ သက် ကတော့ ကိုဇော် က လိုချင်ရင် အမြဲတမ်း အဆင်သင့်။
ကိုဇော် ထိုင်ရာက ထပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သက် က ပန်းနုရောင် အင်္ကျ ီနဲ့ ဒူးဖုံးရုံ ဘောင်းဘီလေး ဝတ်ပြီး ကိုဇော် ကို ကြည့်နေသည်။ မနက်ဖြန် သက် ခရီးသွားမှာဆိုတော့ နှုတ်ဆက် အချစ်ပွဲ နွှဲရအုန်းမည်။
ကိုဇော် နဲ့ သက် တစ်ယောက်ယောက် ခရီးထွက်ရင် မသွားခင်ညတော့ သူတို့လင်မယား တစ်နည်းနည်းနှင့် ချစ်ပွဲ ဝင်ကြသည်။ ဒီအစဉ်အလာက အိမ်ထောင်သက် ခုနစ်နှစ်မှာ တစ်ခါမှ မပျက်ခဲ့။ ကိုဇော် က သက် ကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်း သက် ပါးပြင် ဖြူဖြူ နုနု လေးကို နမ်းကာ “သက်၊ မနက်စောစော သွားရမှာ မဟုတ်လား” လို့ မေးလိုက်သည်။ “အင်းပါ၊ ဒီနေ့ ဘာနေ့လဲ ကြည့်လိုက်အုန်း၊ တော်တော်တောင်နောက်ကျနေပြီ၊ ရေအရင် ချိုး လိုက်တော့နော်” ပြက္ခဒိန် ကြည့်လိုက်တော့မှ ဒီရက်တွေက သက် ရဲ့ period မှန်းသတိရမိသည်။ သက် ရဲ့ နောက် ပါးတစ်ဖက်ကို နမ်းပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ကိုဇော် ဝင်သွားတော့သည်။
ရေချိုးရင်း ဟိုဟိုဒီဒီ စဉ်းစားခန်း ဝင်နေမိသည်။ ချစ်သူတွေဘဝမှာ ဖက်တာ၊နမ်းတာ အပေါ်ယံလောက်သာ သက် က ခွင့်ပြုပေမဲ့ လက်ထပ်တဲ့နေ့ကစ၍ ကိုဇော် စိတ်တိုင်းကျ။ သက် ဘဝမှာ ဘယ်ယောက်ျားမှ မရှိခဲ့တာ ကိုဇော်သိသည်။ ကိုယ်ကလည်း ဘယ်မှာမှ အပျော်မရှာခဲ့ဖူး။ မင်္ဂလာဦးညက သက် ကို တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး သက် ရဲ့ အပျိုစင် ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခေါင်းကနေ ခြေဖျားထိ နေရာလပ်မကျန် မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းခဲ့သည်။ ဒါက ကိုဇော်ရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒ။ ကိုယ့် fantasies ထဲက တစ်ခု။ အပျိုစင်သက် ရဲ့ ကိုယ်မှာ ကိုဇော် မမြင်ဖူး မနမ်းဖူးခဲ့တဲ့ နေရာ မရှိချင်လို့ပါ ဆိုတော့ ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အရမ်းရှက်နေပေမဲ့ သက် က ခွင့်ပြုခဲ့၏။ သာယာကြည်နူး ပျော်ရွှင်စွာ အနမ်းခံခဲ့သည်။ ကိုဇော်အတွက်ကတော့ a dream come true ပေါ့။ နောက်တစ်ခါ ပြန်မကြုံနိုင်တော့ဘူးလေ။ အဲဒီရက်တွေတုန်းက မိုးလင်းတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား စား၊ ကာမ၊ အိပ် ဒီသုံးခုနဲ့ တစ်နေကုန် လည်ပတ်နေသည်။ ပထမနေ့ ကတည်းက ကိုဇော် သက် ကို ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံခဲ့သည်။ သက် အတွက်တော့ oral sex ကို လုပ်ပေးဖို့ တော်တော် အချိန်ယူ ရသည်။ သက် ရာသီလာချိန်တို့၊ မအီမသာဖြစ်ချိန်၊ ပင်ပန်းနေချိန်တွေမှာ ကိုဇော်တင်းနေရင် သက် က သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ လက်အစုံလေးနဲ့သာ ကိုဇော့် ကို နှိပ်နယ်၊ ပွတ်သတ်ပြီး masturbate ပေးသည်။ ကိုဇော်ကလည်း သက် မလုပ်ချင်တာ ဘာမှလုပ်ဖို့မလိုဘူးလို့ အမြဲပြောပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက်လေး ရလာတော့ သက် oral ကို စမ်းပါသည်။
အစပိုင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပေါ့။ သက် သွားနဲ့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို ကိုက်မိလို့ အော်ရတာလည်းရှိခဲ့သည်။ ကိုဇော့် ပစ္စည်း နဲ့ သက် အာခေါင်ကို ထိုးမိလို့ နောက်ရက်ထိ သက် နာနေတာလည်း ရှိခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ သက် ကောင်းကောင်း ကျွမ်းကျင်သွားပြီ။ ကိုဇော့် ပစ္စည်း တစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ အဆင်ပြေပြေ ထည့်နိုင်ပြီ။ ကိုက်မိတယ် ဆိုရင်လည်း မတော်တဆ မဟုတ်။ သက် က တမင်သက်သက်လုပ်တာ။
သက် စုပ်တတ်သွားတော့ ဒုက္ခရောက်တာက ကိုဇော်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ကိုဇော်က တော်တော်နဲ့မပြီး။ သက် ကို ပုံမှန်ဆက်ဆံရင် အကြာကြီးဆက်ဆံနိုင်သည်။ သက် တောင် အရင်ပြီးသွားတတ်လို့ အတူတူပြီးချင်ရင် တော်တော် ညှိယူ ရသည်။ ဒါမှမဟုတ် သက် နောက်တစ်ခါပြီးတဲ့အခါမှ အတူပြီးကြသည်။ သက် လက်နဲ့ masturbate လုပ်ပေးရင်လည်း နူးညံ့တဲ့ သက် ရဲ့ လက်အစုံက စုန်ဆန် လှည့်ပတ် ဘယ်လောက်ပဲ ဆော့ကစားကစား အကြာကြီး လုပ်ရသည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းက သက် ပါးစပ်ထဲ ရောက်သွားပြီး သက်ရဲ့လျှာ၊ နှုတ်ခမ်းအစုံ တို့နဲ့ တွေ့တဲ့အခါ ကြာကြာတောင့် မခံနိုင်။ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားသည်။ သက် အစုပ် တော်လွန်းလို့တော့ မဟုတ်နိုင်။
သက် oral စစမ်းခါစ ကတည်းက ကိုဇော့်ပစ္စည်း သက် ပါးစပ် ထဲရောက်တာနဲ့ အလံဖြူ ထောင်ဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ ခုအချိန်ထိ သက် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးရင် ကိုဇော် ပြီးတာ မြန်နေတုန်း။ တချို့ကတော့ ပါးစပ်နဲ့ဆို မပြီးနိုင်လို့ foreplay ကို ပါးစပ်နဲ့ စပြီး နောက်မှ ပုံမှန်ဆက်ဆံတာနဲ့ အဆုံးသတ်တာ။ ကိုဇော် က ပြောင်းပြန်။ မပြီးချင်ခင် ထွက်တယ်လို့ ဆိုရအောင်ကလည်း သက်ကိုပုံမှန်ဆက်ဆံရင် အကြာကြီးမှ ပြီးတာလေ။ ပြီးခါနီးတဲ့အခါ တခြားကိုအာရုံပြောင်းရင် နည်းနည်းပိုကြာနိုင်တယ်ဆိုပေမဲ့ သက် က ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးနေချိန်မှာ ကိုဇော်အာရုံပြောင်းဖို့ စိတ်မကူးခဲ့ဖူးပါ။ သက်ရဲ့ အထိအတွေ့ အနမ်း အလျက် အစုပ်တွေကို အပြည့်အဝ ခံစားနေမိသည်သာ။ အသက်ရှူတဲ့ rhythm ကို ထိန်းပြီး နှလုံးခုန်နှုန်း နှေးသွားအောင်လုပ်ရင် နည်းနည်းပိုကြာ နိုင်တယ် ဆိုပေမဲ့ သက် ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်ဟာ ရောက်သွားတာနဲ့ ရင်ခုန်တာက မမြန်ဘဲ မနေနိုင်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပြီးတာကြာကြာ မကြာကြာ နှစ်ယောက်စလုံးက သာယာကြည်နူး ကျေနပ်နေကြတော့ ဒါကအရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်။ စိတ်နဲ့ ဆိုင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ သက်ကို ကိုဇော်က great respect မို့ သက် ပါးစပ်ထဲမှာ ကြာကြာ မထည့် ထားချင်တာလား။ ဒါဆို တခြားမိန်းမတွေ ပါးစပ်ထဲဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ မမမေသူက စုပ်ပေးရင်ကော ပြီးတာ မြန်မှာလား။ အကြာကြီး အစုပ်ခံနိုင်မလား။ စမ်းခွင့် ရမယ်ဆိုရင်တော့….. အထွေထွေခွဲစိတ် နဲ့ OG က အလုပ်သဘောအရ ပတ်သက်နေရသည်။ မမမေသူ သူ့လူနာတွေကို ဗိုက်ခွဲရင်း အူကပ်တာတို့၊ OG အပိုင်းထက် ကျော်တာတို့၊ အရေးပေါ်အခြေအနေတို့နဲ့ ကြုံလာရင် ကိုဇော်တို့ကို လှမ်း ခေါ်ရသည်။ တစ်ခါတလေ အသည်းအသန်မို့ အပြေးအလွှား သွားကူပေးရသည်။ ဗိုက်ခွဲမွေးတဲ့မိခင်လောင်းက အူအတက်ပါ ဖြတ်ချင်တယ်လို့ ကြိုပြောထားရင်လည်း ကိုယ်တိုင်မလုပ်၊ လက်ထောက်ကိုမခိုင်း၊ မြို့ကြီးတွေမှာလို အထွေထွေ ခွဲစိတ် ဖြစ်တဲ့ ကိုဇော့်ကို ခေါ်သည်။
အဲဒီတော့ ပိုရင်းနှီးလာကြသည်။ မနက်ဖြန်လည်း အူအတက် လာဖြတ်ပေးဖို့ ပြောထားသေးသည်။ အလုပ်ထဲမှာတော့ ကိုဇော်က လုံးဝ ပြတ်သားပါသည်။ လုံးဝ စည်းရှိပါသည်။ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် တွေနဲ့ကော၊ လူနာတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ကော ဘာအပိုစိတ်မှ မရှိ။ ကင်းရှင်းသည်။ ကိုယ့်အလုပ်ကို စေတနာအပြည့်နဲ့ လုပ်သည်။ ဒါပေမဲ့ မမ ရဲ့ အပြောအဆို အပြုအမူတွေကလည်း ကိုဇော့်ကို ဖိတ်ခေါ်နေသယောင် ကိုဇော်ခံစားမိသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မမအိမ်မှာ မမ ၃၄နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ ဆွမ်းကပ်တော့လည်း သက်ပါတာတောင် မမက ကိုဇော်ကို နေရာပေးလွန်းနေသည်။ အရေးပေးလွန်းနေသည်။ သက်က မိန်းမအချင်းချင်း ဆိုတော့ ရိပ်မိမည်။ ဒါကြောင့် ဒီရက်ပိုင်း သက် စကားပြောရင် အနှောင့်အသွား မလွတ်ချင်။ မမက ကိုဇော်ထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးပါး ကြီးပေမဲ့ ဒီတလော seminar တွေမှာ ပြန်တွေ့နေတဲ့ ကိုဇော့် same batch ရွယ်တူ ဆရာဝန်မတွေထက် မမက ပိုငယ် ပိုနုနေသည်။ ပိုလည်းလှနေသည်။ ညနေကလည်း မမကို နောက်က ကြည့်နေမိသည်။ သက်လည်း သတိထားမိသွားသည်။ တော်တော်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်။ အရပ်လည်းမြင့်တော့ model show လျှောက်ရင် တော်တော် ကြည့်ကောင်းမည်။ Fashion အနေနဲ့ ဘာအဝတ်မှ ဝတ်ဖို့မလိုပါ။ High heels လေး တရံ စီးထားရင် ရပြီ။ ထဘီ ဝတ်ထားရင်တောင် မမရဲ့တင်တွေက တော်တော် ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊ ဘာမှမဝတ်ထားဘူး ဆိုရင်တော့………ကိုယ့်စိတ်တွေ ဘယ်ရောက် နေမိပါလိမ့်။ မဟုတ်တဲ့ အတွေးတွေ အရမ်း ဝင်နေပါလား။ ဒီလိုမျိုးတွေ စဉ်းစားနေတာ သက် သိသွားလို့ကတော့ မိုးပြိုလိမ့်မည်။ အိပ်မက်ထဲတောင် မမက်နဲ့လို့ ပြောအုန်းမည်။ ရေချိုးနေတာ တော်တော် ကြာသွားပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း အထူးသန့်ရှင်းနေပြီ။ သက် စောင့်နေတော့မည်ပေါ့။
ကိုဇော် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သက် ကို အသာအယာ ဖက်ရင်း သက် ရဲ့ နူးညံ့ပျော့ပျောင်းတဲ့ ဆံကေသာ တွေကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည်။ သက် က ကိုဇော်ကို၊ အခန်းထဲမှာ laptop ကိုင်တာတဲ့အခါ၊ စာဖတ်တဲ့အခါ တို့မှာ သုံးတဲ့ သားရေဆုံလည်ခုံပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကိုဇော့် ဆံပင်တွေကို hair dryer နဲ့ မှုတ်ပေးသည်။ ကိုဇော်က ထိုင်နေရင်း ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဘေးနည်းနည်းကားထားပြီး မျက်နှာချင်း အနေအထားကနေ သက် ရဲ့ ဖင်တစ်ဘက်တစ်ချက်ကို သိုင်းဖက် ကိုင်တွယ်ပြီး နှစ်ယောက်သား ပိုနီးကပ်သွားအောင် သက် ကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ သက် ညဝတ်အင်္ကျီက ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေ၏။ သက်ရဲ့ ဖြူဖွေး လုံးဝန်း တင်းရင်းတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါ်လာပါတော့သည်။ သက် ဘရာစီယာ ဝတ်မထားပါ။ သက်ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်တော့လည်း သက် က အလိုက်သင့်ပင်၊ ခေါင်းမှုတ်ပေးတာမပျက်။ ကိုဇော် မျက်နှာကို သက် ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးမှာအပ်ရင်း သက် ချက်တဝိုက်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ဆော့ကစားနေ၏။ သက် ဗိုက်သားဖြူဖြူနုနုလေးတွေကို နမ်းလိုက်၊ လျှာနဲ့ လျက်လိုက် လုပ်နေရင်း လက်တွေကတော့ သက်ရဲ့ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှတဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးတွေကို တစ်ဖက်တစ်လုံးစီ ကိုင်ညှှစ် ပွတ်သတ်ပေးနေမိ၏။ သက်ရဲ့ တင် တွေက ခုထိ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိနေဆဲပါ။ လပ်ထပ်စ ကတည်းက ကိုင်လာ ညှစ်လာ ဆော့လာခဲ့တာ ခုထိ မဝနိုင်သေး။ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် ကိုင်လို့ကောင်းတုန်း၊ ညှစ်လို့ကောင်းတုန်း။
ကိုဇော် ဆုံလည်ခုံရဲ့ အမြင့်ကို adjust လုပ်လိုက်သည်။ ကိုဇော် နှုတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ သက် နို့ နှစ်လုံးက တစ်တန်းတည်း ဖြစ်သွားပြီ။ ကိုဇော် ညာဘက်လက်ကို သက် ဘယ်ဘက် နို့ ပေါ်တင်ပြီး နို့ တစ်လုံးလုံးကို အသာအယာလေး ဖျစ်ညှစ် ပေးနေသည်။ ဘယ်ဘက်လက်ကတော့ သက်ရဲ့ တင်ကို သိုင်းဖက်ကိုင်တွယ်ထားဆဲပါ။ သက် နို့လေးတွေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်း နဲ့ ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ ဖင် ကို ကိုင်တဲ့ အရသာနဲ့ နို့ကို ကိုင်ရတာ မတူပေမဲ့ နှစ်ခုစလုံးက ကိုင်လို့ ညှစ်လို့ ကောင်းလှတာကတော့ အမှန်။ သက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ပါးအပ်ကာ သက် ရဲ့ မွှေးကြိုင်တဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ လေးကို ရှိုက်ရှူလိုက်သည်။ ကိုဇော့် လျှာဖျားလေးနဲ့ သက်ရဲ့ ညာဘက်နို့သီးခေါင်းဘေး တဝိုက်ကို တို့လိုက် လျက်လိုက် ဆယ်ခါလောက်လုပ်ပြီး သက်ရဲ့ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကို နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ငုံပြီး အသံမြည်အောင် အကြာကြီး ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ သက်က ခေါင်းမှုတ်ပေးနေတာတောင် ခဏတာတန့်သွားပြီး အသက်ရှူသံ အနည်းငယ်ပြင်းသွားသည်။ ကိုဇော် လက်တွေကို ဘက်ပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါ ကိုဇော် ပါးစပ်က သက် ဘယ်ဘက်နို့ဆီသို့။ လျက်တာ စုပ်တာတွေမလုပ်ဘဲ သက်နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားနဲ့ဖိကိုက်လိုက်သည်။
“အား”
လျှာနဲ့ လာလျက်မယ်လို့ မျှော်လင့်နေတုန်း နာအောင် အကိုက်ခံလိုက်ရ၍ သက် ကိုယ်လုံးလေးတွန့်သွားသည်။ ငုံ့ကြည့်လာသော သက် ကို ကိုဇော်ပြုံးပြလိုက်သည်။ သက်က မျက်နှာတည်တည်နှင့် ပြောသည်။
“မှတ်ထား၊ ပြန်ကိုက်မှာ” သက် hair dryer ကို ပိတ်၍ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ကိုဇော်ကို မထူလိုက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ကာ ကိုဇော်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကိုဇော်ကလည်း သက်ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ သက် က ကိုဇော် လည်ပင်းတဝိုက် ညင်ညင်သာသာလေး လိုက်နမ်းနေသည်။ ကိုဇော့် နားဖျားလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ငုံလိုက်ပြီး အသာလေးကိုက်လိုက်သည်။ ရင်ဘတ်တဝိုက် ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းပြန်သည်။ ပြီးတော့ ကိုဇော်လုပ်ခဲ့ သလို နို့သီးခေါင်းဘေး ဆယ်ခါလောက် လျက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ကိုက်လိုက်သည်။ ခုန နားဖျားလေးကို ကိုက်တုန်းကထက် အားပိုပါတော့ ကိုဇော်လည်း တွန့်သွားသည်။ သက် ကိုဇော့်ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ ပဝါကို ဖြေပြီး ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်ကာ ခုံပေါ်ထိုင်၍ ခုံကို အနိမ့်ဆုံး ချလိုက်တော့ သက်မျက်နှာက ကိုဇော့် ခါးအောက်နားမှာ။
“ဒီတစ်ခါ အကိုက်ခံမဲ့ နေရာကို ရွေးခွင့်ပေးမယ်”
မော့ပြီး ပြုံးပြုံးလေးနှင့် သက်ကပြောသည်။ သက် ပါးစပ်က ကိုဇော့် ပေါင်ကြားတဝိုက်ဝဲနေလေပြီ။ တစ်ခါထက် တစ်ခါ အားက ပိုပြင်းလာမှာဆိုတော့ အရှေ့ဘက်တော့မဖြစ်။ ကိုဇော် ကိုယ်လုံးကို အမြန်လှည့်ပေးလိုက်သည်။ သက် ကိုဇော့်တင်ပါးကို အားရပါးရကိုက်လိုက်သည်။
“အ….”
ကြည့်စရာမလို။ သွေးထွက်တာ။ပေါက်တာတို့မဖြစ်ပေမဲ့ သက် သွားရာကတော့ကောင်းကောင်းထင်နေတော့မည်။ ကိုက်ထားတဲ့နေရာကို သက်က ဖွဖွလေးနမ်းပြီး နူးညံ့တဲ့ လက်လေးနဲ့ အသာအယာ ပွတ်ပေး၏။ ကိုဇော်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် သက်က လှည့်လိုက်သည်။ နူးညံ့သောသက်နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ကိုဇော့် ပစ္စည်း ထိပ်ပိုင်းကို ငုံလိုက်သည်။ သက် လွှတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ အာငွေ့လေးက ကိုဇော့် ပစ္စည်းထိပ်ကို လေပြေနွေးလေးလို လာတိုက်ခတ်သည်။ ထိပ်ပိုင်းကို ငုံထားရင်း သက်လျှာဖျားလေးကလည်း ကိုဇော့် ပစ္စည်းထိပ်ပိုင်းရဲ့ အောက်ဘက်ခြမ်းကို လျက် ပေးနေသည်။ ဖွဖွလေးလုပ်လိုက်၊ ဖိလိုက်၊ ကန့်လန့် ဒေါင်လိုက် အဝိုင်းလိုက် အမျိုးစုံအောင် လျက်ပေးပြီး ထိပ်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကိုလည်း နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ်ပေးနေတော့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တောင့်တင်း မာကျော ထောင်မတ် လာပါတော့သည်။ တောင်နေတဲ့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို သက်က နူးညံ့တဲ့လက်လေးနဲ့ ကိုင်ပေးထားပြီး သက် နှုတ်ခမ်းအစုံက ကိုဇော့်ပေါင်အတွင်းဘက်တွေကို လိုက်နမ်း၏။
သက် လျှာဖျားလေးက ကိုဇော့်ပေါင်ကြား ဥအောက်ပိုင်းကို လျက်ပေးနေပြန်ရာ ကိုဇော်ကတော့ သက် ဆံကေသာတွေကိုဖွလိုက် သက် ကျောပြင်လေးကိုပွတ်လိုက် သက်နို့ကို ညှစ်လိုက် လုပ်နေမိတော့သည်။ ကိုဇော့် ဥတစ်လုံးကို သက်က ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံမြည်အောင် စုပ်ပေး ပြန်ရာ ကိုဇော်ကတော့ မှိန်းပြီး အရသာခံ နေတော့သည်။ ခဏနေတော့ နောက်ဥတစ်လုံးကို ပြောင်းစုပ်ပေးပြန်သည်။ သက် လျှာက တောင့်မာနေတဲ့ ကိုဇော့်အတံ အောက်ပိုင်းတလျှောက် လျက်ပေးပြန်၏။ အတက်အဆင်းကို နှေးလိုက်မြန်လိုက်။ ကိုဇော်စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားနေလှပြီ။ ကိုဇော့်လက်တွေက သက်နို့တွေကို တစ်ဘက်တစ်လုံးစီ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင် ထားသည်။ သက် က ကိုဇော့် ပစ္စည်း တစ်ချောင်းလုံးကို ငုံလိုက်သည်။ စိုစွတ်နူးညံ့ နွေးထွေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ထက်အောက်စုန်ဆန် လှုပ်ရှားပြီး စုပ်ပေးပြန်ပါသည်။ Speed ကို အမျိုးမျိုးပြောင်းလိုက်၊ ခဏနားလိုက်။ ပါးစပ်ထဲ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို ငုံထားနေတဲ့ ကြားထဲမှာ သက် လျှာကလည်း ဝင်လျက်ပေးနေပြန်ရာ ကိုဇော်ကြာကြာတောင့် မခံနိုင်တော့မှန်းသိသည်။ တခြားကို စဉ်းစားဖို့ဆိုတော့ မမမေသူက စိတ်ကူးထဲ ဝင်လာပြန်သည်။ ဆုံလာကြတာ နှစ်နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာမှ မမမေသူ ပိုကြည့်ကောင်းလာ သလိုပဲ။
ဒါမှမဟုတ် ခုမှ ဂရုစိုက်မိတာလား။ မဟုတ်သေးပါဘူး။ အောက်မှာက သက်။ အာရုံက သက်စုပ်ပေးနေတာကို ပြန်ခံစားလိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ကောင်က သစ္စာဖောက်တော့သည်။ ကိုဇော် ထွက်တော့မှာကို အချက်ပြတဲ့ အနေနဲ့ သက် နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးကြား ဖိညှစ်လိုက်သည်။ သက် လက်တစ်ဘက်က ကိုဇော့် ဥနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညင်ညင်သာလေး နှိပ်ပေးနေကာ နောက် လက်တစ်ဘက်ရဲ့ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးက ကိုဇော့် ပစ္စည်းအရင်းကို ပတ်ကာ ကိုင်လိုက်သည်။ သက်ပါးစပ်ကတော့ အရှိန်မြှင့်ပြီး ထက်အောက်လှုပ်ရှား မနားတမ်း စုပ်ပွတ်ပေးနေရာ ကိုဇော်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ပါ။ သက် ပါးစပ်ထဲ လွှတ်ထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ သက်က နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစိပြီး ကိုဇော့် ပစ္စည်း အပေါ်ပိုင်း သုံးပုံတစ်ပုံ လောက်ကို ငုံထား၏။
အရင်းကိုတော့ သက် လက်မနဲ့ လက်ညှိုးက ဖြည်းညှင်းစွာ ပွတ်တိုက်ပေးနေပြီး သက်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နောက်လက်တစ်ဘက်ကတော့ ကိုဇော့် ဥနှစ်လုံးကို အသာအယာ ညှစ်ပေး နေတော့သည်။ အရည်တွေကုန်ပြီး ကိုဇော့် ပစ္စည်း စပျော့ကျလာတော့ သက်က ဘေးက tissue ဘူး ထဲက tissue paper တွေ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို သုတ်ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်သည်။ သက် နှုတ်ခမ်းတဝိုက်ကိုလည်း သုတ်လိုက်သည်။ အစပိုင်းတုန်းကတော့ သက်က Kleenex Tissue ပဲ သုံးသည်။ နူးညံ့ပြီး သုတ်ရတာအဆင်ပြေလို့။ အထူးကုဖြစ်ပြီး နယ်ထွက်တော့ ကိုယ့် speciality မှာ ကိုယ်က ဘုရင်။ ဆေး promotional tissue ဗူး တွေကများတော့ ရှိတာပဲသုံးတော့သည်။ သက် ကိုဇော့်အရည်တွေကို ငုံထားရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုဇော် ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်ဝင်သွားတော့ သက် ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးနေပြီ။ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို သက် က ရေဆေးပေးပြီး ခြောက်သွားအောင် သုတ်ပေးသည်။ သက် မျက်နှာလေးက ကိုဇော့် ပေါင်ကြား တစ်ချက်ဝေ့ ဝင်လာပြီး ကိုဇော့်ကို ကျီစယ်လိုက်သေးသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် second round တွေ ရှိတတ်ပေမဲ့ မနက်ဖြန် မနက်စောစော သက် ခရီးထွက်မှာဆိုတော့ ဒီလောက်နဲ့ အိပ်ယာဝင်ကြတော့မည်။
သက် မနက်စောစော မန္တလေးသွားပြီ။ စနေနေ့ ဆိုတော့ အပြင်ဆေးခန်းမှာ လာအပ်ထားတဲ့ minor case တွေ လုပ်ပြီး ဆေးရုံဝင်စစ်။ နောက် မမမေသူ ပြောထားတဲ့ အူအတက် ဝင်ဖြတ်ပေးပေါ့။ ခွဲခန်းထဲကနေ အတူထွက်လာကြပြီး အဝမှာ မမက နှစ်ကိုယ်ကြား “ကိုဇော် နေ့လည်စာ ဘာစားချင်လဲ၊ မမ လိုက်ကျွေးမယ်လေ။” စားချင်တာလည်းရှိ၊ မမကိုကျွေးချင်တာလည်း ရှိပေမဲ့ မဖြစ်နိုင်သေးပါ။
“ရပြီ မမ၊ အိမ်မှာ သက် စီစဉ်ထားခဲ့ပြီးသား ဖြစ်နေတယ်” အစက ကိုဇော်မလိုက်ဖြစ်ရင် နန်းအိအိစိုးကို ခေါ်သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးပေမဲ့ သွားခါနီး တကယ် မလိုက်ဖြစ်တော့ သက်က တစ်ယောက်တည်း သွားခဲ့သည်။ ခါတိုင်း သက် ကိုဇော့်ကို သဝန်တိုတာတို့ မယုံသင်္ကာတို့ မဖြစ်ဖူးပေမဲ့ မမမေသူ နဲ့တွေ့တော့ တစ်မျိုးပြောင်းသွားသည်။ ကိုဇော့် စိတ်ထဲ တောင်တောင်အီအီတွေ တွေးနေတာ ရိပ်မိလို့လား။ ခုလည်း နန်းအိအိစိုးကို ထားသွားခဲ့သည်။ ကိုဇော်စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်မရအောင်။ မမနဲ့ စိတ်မချတာ သေချာသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နန်းအိအိစိုးက “အစ်ကိုကြီး၊ မန္တလေးက ပို့လိုက်တာ ဆိုပြီး ဖရဲသီးနှစ်လုံးနဲ့ ဆေးဘူးလေးတစ်ဘူး ရောက်နေတယ်၊ ပို့တဲ့သူ နာမည်တော့ မပါဘူး”ဖရဲသီးက အသေးတစ်လုံး၊ အကြီးတစ်လုံး။ စက္ကူဘူးလေးကတော့ tape တွေနဲ့ ပတ်ပိတ်ထားပြီး ကိုဇော့် လိပ်စာရေးထားသည်။ ဗိုလ်ကောင်း ပို့လိုက်တာတွေတောင် ရောက်လာပြီပဲ။
“ဆေးဘူးကို အပေါ်ထပ် tv ဘေးမှာ သွားထားလိုက်၊ ဖရဲသီးက သေးတဲ့အလုံးခွဲပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထား၊ ညစာစားပြီးမှ စားတာပေါ့” ဆေးခန်းက ညနေသုံးနာရီခွဲဆိုတော့ နေ့လည်စာစားပြီးတော့ အချိန်ပိုနေသေးသည်။ ဗိုလ်ကောင်းက ပစ္စည်းတွေပို့မှာကို email နဲ့ အကြောင်းကြားခဲ့ပြီးသား။ ရောက်လာပြီဆိုတာ email ပြန်ပို့ရင်း ဗိုလ်ကောင်းအကြောင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိသည်။ ဗိုလ်ကောင်းဆိုတာ ကိုဇော်တို့က အကိုကြီးလိုတစ်မျိုး၊ ဆရာလိုတစ်သွယ်၊ လေးစားချစ်ခင်ပြီး ခေါင်းဆောင်တင်ထားတဲ့ ဒေါက်တာကောင်းလျှံ။ ကိုဇော်တို့ထက် အသက်ကော၊အတန်းကော ပိုကြီးသည်။ ဆေးရုံကြီးတို့၊ private school တို့မှာ တာဝန်ခံဆရာကြီးတွေကို ရှေ့က ဗိုလ်တပ်ခေါ်သလို ကိုဇော်တို့တစ်ဖွဲ့လုံးကလည်း ကိုကောင်းလျှံကို ဗိုလ်တပ်ပြီး ဗိုလ်ကောင်းလို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ ဗိုလ်ကောင်းက နယ်ကပေမဲ့ မိဘဘိုးဘွားစဉ်ဆက် ချမ်းသာသည်။ ဗိုလ်ကောင်းရဲ့ အဘိုးက မိသားစုထဲ ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒ အထူးပြင်းပြပေမဲ့ ဘယ်သား ဘယ်မြေးမှ မဖြစ်ခဲ့။
ဗိုလ်ကောင်းက စာတော်သလို အဘိုးကလည်းသိပ်ချစ်တဲ့မြေးဆိုတော့ အဘိုးဆန္ဒ ပြည့်အောင် ကြိုးစားသည်။ ပထမအကြိမ် ဆယ်တန်းဖြေတော့ စိတ်တိုင်းမကျလို့ အကျခံပြီး နောက်တစ်နှစ် ဂုဏ်ထူး ငါးဘာသာနဲ့ အောင်ခဲ့သည်။ အောင်တဲ့ အထိမ်းအမှတ် ရည်းစားကို ခိုးပြေးခဲ့သည်။ အဲဒီအချိန်က မမထိုက် ဆယ့်ခြောက်နှစ်တောင် မပြည့်သေး။ နှစ်ဖက်လူကြီးတွေက ရင်းနှီးလွန်းလို့ ပြ ဿ နာ မဖြစ်ခဲ့။ လက်ထပ် ပေးခဲ့ပေမဲ့ ဆေးကျောင်းတက်နေတဲ့ မန္တလေးကိုတော့ မမထိုက်ကို လိုက်နေခွင့်မပေး။ နယ်မှာပဲနေ။ ကျောင်းအားရင် ဗိုလ်ကောင်း ပြန်လာ။ လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်အကြာ သားလေးတစ်ယောက် မွေးသည်။ ဗိုလ်ကောင်းတို့က မန္တလေးမှာ အိမ်ကြီးတွေ ရှိပေမဲ့ သွားမနေ။ အဌားချထားပြီး အဆောင်မှာ ကိုဇော်တို့နဲ့ လာနေသည်။ ချောင်လည်သူဆိုတော့ အကျွေးအမွေး အပေးအကမ်းလည်း ရက်ရောသည်။ မိန်မနဲ့၊ ကလေးနဲ့။ လူကလည်း ပျော်ပျော်နေသူဆိုတော့ ကျောင်းမှာလည်း အကြာကြီးနေသွားသည်။
ဆေးခွင့်တင်လိုက်၊ စာမေးပွဲကျလိုက်၊ ပြန်ဖြေလိုက်နဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဗိုလ်ကောင်းက အဘိုးဆန္ဒ ပြည့်အောင်တော့ လုပ်သည်။ ကျောင်းထုတ်ခံရတဲ့ အဆင့်ထိ မရောက်ခဲ့။ ကိုဇော်တို့ထက် တစ်နှစ်ပဲ စောပြီး ဆရာဝန်ဖြစ်သည်။ ဗိုလ်ကောင်း အဘိုးက ဆုချတဲ့အနေနဲ့ မန္တလေးမှာရှိတဲ့ သူပိုင်မြေကွက်ကျယ်ကြီးကို ဆေးရုံ ဆောက်ပေးခဲ့သည်။ ပစ္စည်းအစုံဖြည့်ပေးခဲ့သည်။ ကောင်းထိုက်ဆေးရုံ ဆိုပြီး ဗိုလ်ကောင်းနဲ့ မမထိုက်ကို အပိုင်ပေးခဲ့သည်။ ခုတော့ သူတို့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသား ကောင်းထိုက် တောင် Final PartII ရောက်နေပြီ။ သားက စာတော်ပြီး တစ်နှစ်တစ်တန်းမှန်မှန် အောင်သည်။ အေးအေးဆေးဆေးလည်းနေသည်။ အဖေနဲ့ မတူ။ ဗိုလ်ကောင်းကတော့ မိန်းမရှိတာတောင် ကိုဇော်တို့နဲ့ အဆောင်နေတုန်းက အပြင်ထွက်ရှာသည်။ ကျန်တဲ့ သူတွေကိုလည်း နည်းပေး လမ်းညွှန်သည်။ ဘယ်မှာဘာရှိသည်။ ဘယ်ပစ္စည်းက ကောင်းသည်။ ကျန်းမာရေးတော့ ဂရုစိုက်။ အကာအကွယ်တော့ မမေ့ဖို့။ မမထိုက်က ငယ်ငယ်နုနုချောချောလေး။ သားတစ်ယောက် အမေလို့မထင်ရ။ ကိုဇော်က ဗိုလ်ကောင်းကို “မမထိုက်က ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာ ဘာလို့ အပြင်သွားသေးတာလဲ” လို့မေးဖူးသည်။
“ထိုက် က ငါ့နား အမြဲရှိတာမှမဟုတ်တာ။ ငါ့ပြောင်း မပိတ်အောင် မှန်မှန် run ပေးရတယ်” လို့ ဆင်ခြေပေးခဲ့သည်။ “style မတူတာလေးတွေလည်း စမ်းကြည့်ချင်သေးတယ်လေ” လို့ပြောခဲ့သည်။ ချမ်းသာပေမဲ့ အငယ် မထားလို့သာ တော်တော့သည်။ ဗိုလ်ကောင်း ကျေးဇူးကြောင့် အပေါင်းအသင်းတွေထဲမှာ ကိုဇော်က လွဲရင် ကျန်တဲ့သူ အားလုံးက အနည်းဆုံး တစ်ခေါက်တော့ သွားစမ်းဖူးပြီးသား ဖြစ်နေသည်။ ဗိုလ်ကောင်းက ဆေးလိပ်၊ အရက်၊ စားကောင်း သောက်ကောင်း အကုန်ကြိုက်ပြီး စားသောက်တာမှန်သမျှ သူ တကာခံပေမဲ့ အပျော်အပါးလိုက်တာတော့ ကိုယ့်စားရိတ် ကိုယ်ရှင်းခိုင်းသည်။ “မင်းတို့ ဖာချတာတော့ ငါမပေးနိုင်ဘူး” လို့ ပြောသည်။ ဗိုလ်ကောင်း စည်းရုံးလို့မရတာက ကိုဇော်တစ်ယောက်တည်း။ ဘယ်လိုဆွယ်ဆွယ် ကိုဇော်မလိုက်။ နောက်တော့ ဗိုလ်ကောင်း တစ်ထစ်လျှော့သည်။ ကိုဇော် သွားလို့ကတော့ ဘယ်လောက်ကြေးကြီးကြီး သူထုတ်မည်ပေါ့။ ဒါလည်းမအောင်မြင်။ နောက်ဆုံး ကိုဇော့်ကို ပါအောင်ခေါ်သွားတဲ့သူ အတွက်ပါ ရှင်းပေးမယ်ဆိုတာတောင် ဘယ်သူငယ်ချင်းကမှ ကိုဇော့်ကို လိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါ။ ကိုဇော် ကိုယ့်ရဲ့မပြည့်စုံတဲ့ဘဝ ကိုယ်သိသည်။ မုဆိုးမအမေကိုလည်း မြင်ယောင်နေမိသည်။ သက်နဲ့ ရည်းစားဖြစ်တော့လည်း “ငါအခန်းစီစဉ်ပေးမယ်၊ မင်းကောင်မလေးကို ရအောင်ခေါ်ခဲ့” လို့ပြောပေမဲ့ ကိုဇော်တို့က စောင့်ထိန်းခဲ့ပါသည်။ “ငါ့တပည့်တွေထဲမှာ မင်းကအညံ့ဆုံး” လို့ အများရှေ့မှာပြောပေမဲ့ အားလုံးထဲမှာ ဗိုလ်ကောင်းက ကိုဇော်ကို အခင်ဆုံး။ သံယောဇဉ်အရှိဆုံး။ ခုတော့ သက် နဲ့ မမထိုက် ကလည်း အလွန် ခင်မင်ရင်းနှီးပြီး အဆက်အသွယ် ပုံမှန်ရှိနေသည်။ ခုလို ကြုံတာလေးတွေ အပြန်အလှန် ပို့ပေးနေကြသည်။
တစ်ယောက်တည်း computer သုံးနေရင်း စက်တွေလာဆင်တုန်းက ကိုဝင်း ပြောခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရလာသည်။ “ဆရာ၊ ကျွန်တော့်ဒီ laptop က ဆိုင်မှာ server အနေနဲ့ သုံးတာ၊ tracking software တွေလည်း ထည့်ထားတယ်၊ ဆရာ ဒီလိုဝင်၊ ဒီကနေဆိုရင် တခြားစက်တွေ ဘယ် site တွေဝင်ထားတာတို့၊ browsed history တို့ကို ကြည့်လို့ရတယ်” “မင်းကလည်းကွာ၊ တခြားစက်သုံးမှာက ငါ့မိန်းမလေ၊ မင်းဆိုင်မှာတုန်းကလို သိတဲ့သူကော မသိတဲ့သူကော လူစုံလာတာမှ မဟုတ်တာ။ အိမ်မှာ ဒါတွေမလိုပါဘူး” “သြော်၊ ဆရာကလည်း၊ တစ်ခါတလေကျတော့ ဆရာကတော် ဘာစိတ်ဝင်စားတယ်၊ ဘာလိုချင်တယ် သိထားရင် ဆရာက ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ရတာပေါ့”
သူတစ်ပါး privacy တွေဆိုတော့ ကြည့်ဖို့မသင့်မှန်း သိပေမဲ့ သက်လည်းမရှိတုန်း၊ ဒီတလော သက် က သူ့ကို မမမေသူနဲ့ နည်းနည်း သံသယ ဝင်နေချိန်လည်း ဖြစ်နေတော့ သက် ထူးထူးခြားခြား စိတ်ကူး တာတွေများ ရှိလေမလားဆိုပြီး ကိုဝင်း သင်ပေးခဲ့သလို လိုက်စမ်းကြည့်နေမိသည်။ ဟိုဝင် ဒီကြည့် လုပ်နေရင်း စိတ်ဝင်းစားစရာတွေ တွေ့လာတော့ ဆက်ကြည့်နေမိလိုက်တာ အချိန်တော်တော်ကုန်သွားသည်။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ သုံးနာရီဆယ့်ငါး။ ဆေးခန်းသွား ရတော့မည်။ အဝတ်လဲ၊ ယူစရာရှိတာ ယူပြီး အောက်ဆင်း လိုက်တော့ နန်းအိအိစိုးက အဆင်သင့် စောင့်နေသည်။
ဆေးခန်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း မမမေသူ အပြန်နဲ့ ဆုံဖြစ်ပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား ပြုံးပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် နန်းအိအိစိုးက ရောက်တာနဲ့ ဆေးခန်းထဲဝင်ပြီး လိုတာတွေကြို ပြင်ဆင်ထားသည်။ ဒီနေ့ ကောင်မလေးက အထဲမဝင်ဘဲ ကိုဇော့်နောက်နားမှာ ရပ်စောင့်နေတော့ စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ သက် ချန်ထားပေးခဲ့တဲ့ တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်နေသည်ပေါ့။ မမ နဲ့ စကားများများ မပြောဖြစ်တော့။ ဆေးခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ အပိုစကားမပြော။ မျက်နှာတင်းတင်းနဲ့ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီး ပြန်လာသည်။ ဒီညနေပိုင်း စိတ်နည်းနည်းတိုနေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ နန်းအိအိစိုးက ညစာ ငါးကို ဘယ်လိုချက်စားမလဲမေးတော့ ကြော်လိုက် လို့ တိုတိုပြောပြီး အပေါ်ထပ် တက်လာလိုက်သည်။
နန်းအိအိစိုးလည်း အရန်ဟင်းတွေ အရင်ပြင်ဆင်ပြီး ငါးကြော် ကာ ရေအမြန်ချိုးလိုက်သည်။ ညစာအတွက် ပန်းကန်တွေထုတ်နေရင်း နေ့လည် ဆေးခန်းက အကြောင်းတွေပြန်စဉ်းစားမိနေသည်။ အစ်ကိုကြီး နဲ့ ဒေါ်မေသူ တို့ ဆေးခန်းရှေ့ ဆုံတုန်း ရပ်ပြီး checking လုပ်သလို ဖြစ်သွားတာကို အစ်ကိုကြီး စိတ်ဆိုးသွားပုံရသည်။ ဆေးခန်းထဲမှာ အစ်ကိုကြီး ဒီလောက် မျက်နှာတည်တာတစ်ခါမှ မကြုံဖူး။ မမသက်က အစ်ကိုကြီး လိုက်လိုက် မလိုက်လိုက် သူ့ကို တောင်ကြီးခေါ်သွားမယ်ပြောခဲ့ပြီးသား။ ခု ထားခဲ့တာက ဒေါ်မေသူကို အဟန့်ဖြစ်အောင် ဆိုတာ မမသက် မပြောပေမဲ့ သဘောပေါက်ပြီးသားလေ။ စိတ်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီတွေးနေရင်း ပန်းကန်တွေကို အမြန်ထုတ်လိုက်တာဆိုတော့ လက်က ရုတ်တရက် ချော်သွားပြီး ပန်းကန်တွေ အောက်ကျကွဲသွားသည်။ နန်းအိအိစိုး ခေါင်းနားပန်း ကြီးသွား၏။
ပန်းကန်တွေကျကွဲတာ အစ်ကိုကြီးမကြိုက်လို့ သတိထားကိုင်ဖို့ မမသက်ပြောဖူးသည်။ မမသက် တစ်ခါကျကွဲတုန်းက နန်းအိအိစိုးက အသံကြားလို့ အခန်းထဲက ထွက်သွား ကြည့်တော့ အစ်ကိုကြီးက မမသက်ကို နားရွက်ဆွဲပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းနေသည်။ မမသက် ပါးစပ်ကလည်း လုပ်ပြီးတဲ့အခေါက်ကို တိုးတိုးလေး ရွတ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုး လည်း စိတ်ဝင်းစားလို့ မသိအောင် ချောင်းကြည့်ပြီး နားထောင်နေမိသည်။ ထိုင်ထအခါ ၂၀။ ဒါ ပထမ အခေါက်မို့လို့၊ နောက်တစ်ခါဆို ဒီထက် ပိုမယ် လို့ အစ်ကိုကြီးကပြောတော့ မမသက်က ဘယ်လိုပိုမှာလဲ ပြန်မေးတယ်။ အခါလေးဆယ်လုပ်ရမယ်၊ ပြီးတော့ ဒီအတိုင်းမဟုတ်ဘူး၊ Nude လုပ်ရမှာ လို့ အစ်ကိုကြီးကပြောတော့ မမသက်က ပြုံးစိစိနဲ့ ခုတောင် ထပ်ခွဲချင်လာပြီ လို့ပြောရင်း အစ်ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲဝင်သွားသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ပြီး နမ်းနေကြတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း အသာလေးပြန်လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။
ပန်းကန်ကွဲတွေကို သိမ်းဆည်းပြီးမှ အစ်ကိုကြီး အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာသည်။ အစ်ကိုကြီး က wireless headphones တပ်ထားသည်။ အပေါ်မှာ tv ကြည့်နေတာဖြစ်မည်။ အိမ်မှာက tv ကြည့်ရင် ဘေးလူ အနှောင့်အယှက် မဖြစ်စေချင်ရင် headphones တပ်ကြည့်သည်။ wireless ဆိုတော့ တပ်ပြီး လျှောက်သွားနေလည်း အသံကြားရသည်။ Headphones က သုံးခုရှိတော့ အဆင်ပြေသည်။ အသံနားထောင်ချင်ရင် ကောက်တပ်လိုက်။ မဟုတ်ရင်တော့ အရုပ်ပဲမြင်ရမည်။
“ညစာကို အပေါ်ထပ်မှာပြင်လိုက်” လို့ပြောပြီး အပေါ်ပြန်တက်သွားသည်။ Live ထုတ်လွှင့်တာတို့၊ တခြားစိတ်ဝင်စားစရာ အစီအစဉ်တို့ရှိရင် ဒီလို အပေါ်ထပ်မှာ tv ကြည့်ရင်း ညစာစားနေကြဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း ညစာကို အပေါ်ထပ်မှာ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ပုံမှန်သတင်းကြည့်နေတာ။ အားလုံးပြင်ပြီး စားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ အစ်ကိုကြီးက “အိအိစိုး၊ နေ့လည်က ပို့လာတဲ့ ဆေးဘူးထဲမှာ dvd ခွေတွေရှိတယ်။ အဲဒီအထဲက တစ်ကားဖွင့်လိုက်” လို့ပြောလို့ tv ဘေးသွားပြီး နေ့လည်က ထားထားတဲ့ဘူးက tape တွေကိုခွာပြီး ဘူးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှာ ပလပ်စတစ် အိပ်အနောက်ထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ dvd အချပ်သုံးချပ်။ ထုတ်လိုက်တော့ အပေါ်ဆုံးအချပ် cover ပုံကို မြင်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုး မျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။ ဆရာဝန်နဲ့ nurse နဲ့ ပုံ၊ ဒါပေမဲ့ nurse က အပေါ်ပိုင်းဘာအဝတ်မှ မပါတော့ သူ့ နို့ကြီးကြီးတွေက အထင်းသား။ ဘာကားလည်းဆိုတာ ပြောဖို့မလို၊ ပုံကြည့်ရုံနဲ့ သိသည်။ နောက်တစ်ချပ်ကတော့ ဂျပန်ကားနဲ့တူသည်။ မင်းသားကော မင်းသမီးကော အပေါ်ပိုင်း အဝတ်မပါ။ နေ့လည်က အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဒေါ်မေသူနား ရပ်ပြီး လူစွာလုပ်သလို ဖြစ်မိလို့ အစ်ကိုကြီးက ဒီလိုပြန်လုပ်တာလား၊ ပန်းကန်တွေကျကွဲလို့ အပြစ်ပေးတာလားလို့ တွေးမိနေတုန်း အစ်ကိုကြီး ပြောလိုက်သည်။
“နင်က လူကြီးသိပ်ဖြစ်ချင်နေတယ် မဟုတ်လား၊ လူကြီးကိစ္စလည်း ဝင်ပါချင်တယ်။ ကျောင်းစာလုပ်ဖို့၊ ဗဟုသုတရှာဖို့ internet ချိတ်ပေးထားတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်လလုံးလည်း ပြည်တွင်းပြည်ပ 18+ site တွေပဲဝင်ကြည့်နေတယ်။ နေ့လည်ကလည်း တစ်ချိန်လုံးအဲဒီ site တွေဝင်ပြီး ကြည့်နေ၊ chat နေ၊ down နေတယ်။ တော်တော်ရွနေတယ်မဟုတ်လား။ Net က down တဲ့ file သေးသေးတွေ ကြည့်မနေနဲ့တော့၊ ဒီမှာ screen ကြီးကြီးနဲ့ blu-ray ခွေကြည့်” သူ 18+ တွေဝင်နေတာ အစ်ကိုကြီး သိသွားတာပါလား။ Adsl က လပေးဆိုတော့ ဘယ်လောက်သုံးသုံး fixed rate ပဲပေးရတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း ဖုန်းနဲ့မသုံးတော့။ Adsl internet က အစ်ကိုကြီး စက် ကနေပြန်ခွဲထားတာဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး ဘာတွေ ဝင်ထားသလဲဆိုတာ အစ်ကိုကြီး အကုန်သိသွားပြီပေါ့။ နန်းအိအိစိုး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်သွားသည်။
“ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ တစ်ကားဖွင့်လိုက်” နန်းအိအိစိုး ကြောက်လည်း ကြောက်နေသည်။ ဂျပန်ကားဆိုရင် ဟိုနေရာတွေကို computer effect နဲ့ ဖုံးထားတတ်လို့ ဂျပန်ကားကိုပဲ dvd စက်ထဲ အမြန်ထည့်ကာ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဘာတွေလုပ်နေမိမှန်းတောင် သတိမထားမိတော့ပါ။ ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်ရင်း ခေါင်းငုံ့စားနေမိသည်။ ဟင်းခွက်တွေ ကြည့်လိုက်တော့ အလယ်က ငါးကြော်။ စာသားတစ်ခု ခေါင်းထဲဝင်လာသည်။
“ငါးကြော် မကြိုက် ကြောင်မိုက်”
ဒါဆို အစ်ကိုကြီးသာ ကြောင်မိုက် မဟုတ်ဘူးဆိုရင်……. ရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းငုံ့ပြီး ထမင်းစားနေရင်း ဖွင့်ထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ကားကို တစ်ချက်လောက်တော့ ခိုးကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်လေး ပေါ်လာသည်။ မသိမသာ မျက်လွှာလေးပင့် ကြည့်လိုက်တော့ မင်းသမီးကို မင်းသားက အဝတ်တွေ ချွတ်နေတဲ့အခန်း။ ချွတ်ရင်း ချွတ်ရင်း မင်းသမီးကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှမကျန်တော့။ ဂျပန်မင်းသမီးလေးက တော်တော်ချောသည်။ နုပျိုလှပပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အချိုးအစားကျသည်။ ဘေးက စားပွဲပေါ်မှာ သစ်သီးပန်းကန်တစ်ချပ်။ မင်းသမီးက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ရှေ့ဆက်လာမည့် အခန်းကို နန်းအိအိစိုး မကြည့်ရဲတော့။ ခေါင်းပြန်ငုံ့လိုက်သည်။ ဘေးမှာ အစ်ကိုကြီး ရှိနေတယ်လေ။ တစ်ယောက်တည်းဆိုရင်တော့ ဆက်ကြည့်ဖြစ်နေမလား မပြောတတ်ပါ။
ထမင်းတစ်ပန်းကန် ဘယ်လိုကုန်သွားမှန်းလည်း မသိ။ အစ်ကိုကြီးလည်း စားပြီးပြီဆိုတော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး ထမင်းပွဲကို သိမ်းနေမိသည်။ တော်ပါသေးသည်။ အစ်ကိုကြီးက headphones တပ်ပြီးကြည့်လို့။ ဒီအတိုင်းကြည့်လို့ အသံတွေကြားနေရရင် ဘယ်လိုနေရမှန်းတောင် သိတော့မည်မဟုတ်။ သိမ်းပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းတော့ “ဖရဲသီး ပန်းကန် အပေါ်ယူခဲ့” လို့ အစ်ကိုကြီးက ပြောလိုက်ပြန်ပါသည်။
သက် နဲ့ နန်းအိအိစိုး အတူ တောင်ကြီး သွားဖြစ်ရင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လို့ကတော့ မမမေသူကို ရှောင်လွှဲရခက်မည်ကို ကိုဇော် ကိုယ်တိုင်သိနေသည်။ မမမေသူကလည်း သိသိသာသာကြီးကို လမ်းဖွင့် ပေးနေတာဆိုတော့။ မထင်ဘဲ နန်းအိအိစိုးက ကျန်ခဲ့သည်။ နေ့လည် internet ဝင်ရင်း သက် history တွေလိုက်ကြည့်တာ ဘာမှထူးခြားတာ မရှိပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး ကို အမှတ်မထင် စစ်ကြည့်လိုက်တော့ ဒီကလေးမလေးက 18+ တွေ တော်တော်ကြီး စွဲစွဲမြဲမြဲ ဝင်နေတာ သိလိုက်ရ၏။ အပျိုဖြစ်ခါစ စိတ်ကစားတဲ့အရွယ်၊ ရည်းစားလည်းမရှိ၊ အိမ်နဲ့ ဆေးခန်း ပဲ သွားလာနေရလို့လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သက် ပြန်လာရင်တော့ အသိပေးလိုက်မယ်လို့သာ စိတ်ကူးခဲ့သည်။ ညနေခင်း ဆေးခန်းရှေ့ မမမေသူနဲ့ တွေ့တော့ လူတတ်လုပ်ပြီး အနားမှာ လာရပ်နေတဲ့ အချိန်က စိတ်တိုပြီး နားရင်း ရိုက်လိုက်ချင်စိတ် ပေါက်လာသည်။ ဆေးခန်းထဲ ရောက်တော့မှ သတိထားမိသည်။ တစ်ချိန်လုံး ကိုယ်က ကလေးလေးလို့ ထင်ခဲ့သူက အပျိုချောလေး ဖြစ်နေပြီ။ နူးညံ့ဖွေးဥနေတဲ့ အသားအရေ၊ ပါးပြင်နှစ်ဖက်စလုံးမှာ ပါးချိုင့်လေးတွေနဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းတဲ့မျက်နှာ၊ မမမေသူတို့လို အဖွံ့အထွားစားကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ သူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးအစားကျစွာ လှလှပပ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ရဲ့ အဖွံ့ဖြိုးဆုံး၊ အလှပဆုံးအချိန်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း နေ့လည်က ရောက်နေတဲ့ ဗိုလ်ကောင်းပို့ထားတဲ့ dvd ခွေတွေက အဆင်သင့်။ ဘာကားတွေ ဆိုတာ ဗိုလ်ကောင်းက trailer တွေကို email နဲ့ ကြိုပို့ပေးပြီးသား။
အမှန်တော့ နန်းအိအိစိုး 18+ တွေ ဝင်နေတာလည်း အပြစ်ကြီးတစ်ခု မဟုတ်ပါ။ မမမေသူ နဲ့ သူ့နား လာရပ်စောင့်တာလည်း သက် ဖြစ်စေချင်တာကို ကိုယ်စား လုပ်ပေးခြင်းသာ။ ပန်းကန်တွေကျကွဲတာလည်း အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်။ သက် ကျကွဲတုန်းက ကိုယ်က ကစားချင်လို့သာ ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းခဲ့တာပါ။ ဒီကလေးမလေးက ဆယ့်နှစ်နှစ်အရွယ်ကတည်းက ကိုယ့်ကို မှီခိုကြီးပြင်းလာခဲ့သူ။ ချစ်စရာကောင်းပြီး လိမ္မာတဲ့သူ။ ဒီလိုအပြုအမူမျိုး ကိုယ်ကမလုပ်သင့်မှန်း သိပေမဲ့ ကိုဇော့် စိတ်တွေက ဖောက်ပြန်နေသည်။ တကယ်တော့ နန်းအိအိစိုးသာ အိမ်မှာ မကျန်ခဲ့ရင် မမမေသူနဲ့ တစ်ပွဲ၊ နှစ်ပွဲလောက် အကဲစမ်းဖို့ အခွင့်အရေး ရနိုင်မှာကို နန်းအိအိစိုး ရှိနေလို့ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပြီး ကလေးမလေးကို မဆီမဆိုင် ဒေါသထွက်ကာ မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်နေမိတာပါ။ လူနာတွေ အပေါ် စေတနာထားသော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေအပေါ် မျှတစွာဆက်ဆံသော၊ ဇနီးအပေါ် ချစ်ခင်မြတ်နိုးသော ဒေါက်တာသင့်ဇော်။ ရှိတဲ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ဘေးချိတ်ထားလိုက်သည်။ အခွင့်အရေးရတော့ ဖောက်ပြန်ချင်တဲ့စိတ်ကပေါ်လာသည်။ မိမိကလည်း သာမန်လူ တစ်ယောက်သာ။ မကောင်းမှန်း၊ မလုပ်သင့်မှန်း သိနေလျက်ကပင် နောက်မဆုတ်နိုင်။ ကိုယ့်ရဲ့ dark side က လွှမ်းမိုးသွားလေပြီ။
နန်းအိအိစိုးကိုတော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ရွေးချယ်ဆုံးဖြတ်ခွင့် ပေးလိုက်ပါသည်။ အောက်ထပ်
ဆင်းပြီး ဖရဲသီး သွားယူဖို့။ ဆင်းသွားပြီး ပြန်မတက်လာရင်လည်းရပါသည်။ ကိုယ်ကတော့ အောက်ထိလိုက်ပြီးတော့ အတင်းကြံလိမ့်မည်မဟုတ်။ အောက်ရောက်လို့ သတိရပြီး သက် ကို ဖုန်းဆက်တိုင်လို့လည်း ရပါသည်။ ကိုဇော်က သက် မသိမှ ဆက်သွားရဲမှာပါ။ သက် သိတာနဲ့ game over ဖြစ်သွားပါပြီ။
ဒါပေမဲ့ ကလေးမက ဒီလောက်စိတ်ကစားနေမှတော့ ဖတ်ထားကြည့်ထားတာတွေကို လက်တွေ့ စမ်းချင်နေလိမ့်မည်။ ခုနတုန်းကလည်း တစ်ချက်မော့ပြီး ရုပ်ရှင်ကိုခိုးကြည့် လိုက်သေးသည်။ နောက် တောင်းဆိုနေသူကလည်း သူမ လေးစားချစ်ခင်နေပြီး ကျေးဇူးရှိသူလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့သူ။ အဲဒီတော့ နန်းအိအိစိုး ပြန်တက်လာမည်လို့ တထစ်ချ ယုံကြည်နေမိသည်။ အိမ်ခေါ်လာတုန်းကလည်း ကိုယ်က ခေါ်ချင်လို့ ခေါ်ခဲ့တာ။ ကျေးဇူးရှိတယ်လို့တောင် နန်းအိအိစိုးကို မထင်စေချင်။
ဒီလိုအခြေအနေထိ ရောက်လာမယ် လို့လည်း ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ဖူးပေမဲ့ ခုတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ သက် နဲ့ စမ်းဖူးခဲ့တာတွေလည်း ပြန်လုပ်ကြည့်ချင်နေသည်။ သက် နဲ့ မလုပ်ဖူးတာတွေလည်း စမ်းကြည့်ချင်နေမိသည်။
တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ ကိုယ် နဲ့ သက် တို့ ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲတော့ မဖြစ်။ သက် မရှိတုန်း သက်အခန်းထဲတော့ တခြားမိန်းမတစ်ယောက် ခေါ်မဝင်နိုင်ပါ။ အဲဒါကိုတော့ လုံးဝမလုပ်နိုင်။ အပေါ်ထပ်မှာ ဆွေမျိုးဧည့်သည်တွေ လာရင် ပေးနေတဲ့ အိပ်ခန်းအပိုရှိသည်။ ကိုဇော် အဲဒီအခန်းထဲဝင် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထားပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။
နန်းအိအိစိုး အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖရဲသီး ပန်းကန်ယူပြီး ပြန်တက်သွားရင် ဂျပန်မင်းသမီးလိုဖြစ်သွားမှာ သေချာသည်။ ရုပ်ရှင်ထဲမှာလည်း ဘေးမှာ အသီးပန်းကန် တစ်ချပ် ချထားတာ မြင်ခဲ့သည်။ ဂျပန်မင်းသမီး နဲ့ ကိုယ်နဲ့ ဘယ်သူ ပိုကြည့် ကောင်းသလဲ စိတ်ထဲ နှိုင်းယှဉ်လိုက်သည်။ ရေချိုးတဲ့အခါ မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပြန်ကြည့်နေကျဆိုတော့ မိမိကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဂျပန်မင်းသမီးနဲ့ ကောင်းကောင်းပြိုင်နိုင်မှန်းသိသည်။ ရုပ်ရည်လည်း နန်းအိအိစိုးက ဘော်ဒါတုန်းက ဆိုရင် အဆောင်အတူနေကော၊ day ကျောင်းသူတွေကပါ ကိုရီးယား မင်းသမီးနဲ့တူတယ်၊ အရမ်းချောတယ်လို့ ဝိုင်းပြောတာခံရတဲ့သူ။ ဂျပန်မင်းသမီးလေးက ဘယ်လောက်ပဲ ငယ်တယ်ချောတယ်တောင့်တယ်ပြောပြော သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ နည်းနည်းကြီးနေသည်။ အဲဒါက နို့သီးခေါင်းကို တော်တော် အစုပ်ခံရပြီးပြီ ဆိုတဲ့သဘော။ မိမိကတော့ အပျိုစင်။ ဇာတ်လမ်းတွေဖတ်၊ အပိုင်းတိုလေးတွေ ကြည့်ရင်တောင် ကိုယ့်ကိုယ်လုံးကို လက်နဲ့ အသာအယာ ပွတ်သတ်ပေးရုံလောက်သာ လုပ်ဖူးသည်။ ခပ်တင်းတင်းတောင် မကိုင် မညှစ်ဖူးသေးပါ။
တစ်ချိန်တော့ ချစ်သူတွေ့မယ်လို့ မျှော်လင့်ထားပါသည်။ ပြီးတော့ ဖက်တာ၊ နမ်းတာ၊ ဆက်ဆံတာတွေက တစ်ချိန်ချိန် ကြုံမယ်ဆိုတာလည်း သိပြီးသားပါ။ ဘယ်လို ယောကျ်ားမျိုးနဲ့ တွေ့မလဲ၊ ကိုယ့်ချစ်သူက ဘယ်လိုလူလဲ၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်က ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ဆိုတာတွေ စိတ်ကူးထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ စဉ်းစားနေပေမဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နဲ့ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံကို အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဖြစ်မယ်လို့တော့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးမိခဲ့။ အိမ်ပေါ်ပြန်မတက်ဘဲ ရှောင်ပြေးရမလား။ ခု အောက်ထပ်ရောက်တဲ့ အချိန်ကစလို့ ကြောက်တဲ့စိတ်လည်း လုံးဝမရှိတော့။ ထွက်ပြေးချင် စိတ်လည်းမရှိ။ မမသက်ကို အကြောင်းကြားလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ Mobile phone က ဘေးမှာ။ One touch နဲ့ မမသက်ဆီ ရောက်သွားမှာ။ ခရီးသွားနေတဲ့ မမသက်ကိုလည်း အနှောင့်အယှက် မပေးချင်ပါ။ ခုကိုင်နေတဲ့ note 3 ကလည်း အစ်ကိုကြီးကို လာကန်တော့ထားတာ။ အစ်ကိုကြီးက အဟောင်းဆက်ကိုင်ပြီး သူ့ကိုအသစ်ပေးသုံးခဲ့သည်။
အစ်ကိုကြီး နဲ့ မမသက် တို့ဆီ ရောက်တဲ့ အချိန်ကစလို့ နန်းအိအိစိုးဘဝ အစစအရာရာ အဆင်ပြေ ပြည့်စုံခဲ့သည်။ သာယာပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ နန်းအိအိစိုးကိုယ်တိုင်လည်း မရောက်ဖူးတဲ့ နယ်ပယ်သစ်ကို သွားကြည့်ချင်သည်။ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်တွေ ရချင်သည်။ ဒီကိစ္စတွေက တစ်ချိန်တော့ ကြုံရမည်။ အဲဒါတွေရဲ့ ပထမဆုံးက တစ်ခြားသူတစ်ဦးမဖြစ်ဘဲ အစ်ကိုကြီး နဲ့ဆိုရင် နန်းအိအိစိုး ဘာမှငြင်းစရာမရှိပါ။ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ လှိုက်လှဲကြည်ဖြူပါသည်။ တခြားဘာကိုမှ ထပ်မစဉ်းစားတော့။ ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်၍ နေ့လည်ကတည်းက အခွံတွေ၊ အစေ့တွေဖယ်ထားပြီး အနေတော် အတုံးလေးတွေတုံးထားတဲ့ အဝါရောင်ဖရဲသီးတွေ ထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်ကိုယူလိုက်သည်။ လှေကားရင်း၌ စီးထားတဲ့ ကျောက်စိမ်းရောင် ကတ္တီပါဖိနပ်ကိုချွတ်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တစ်လှမ်းချင်း တက်သွားလိုက်ပါတော့သည်။
အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ tv ပိတ်ထားပြီးပြီ။ ဖရဲသီးပန်းကန်ကို အစ်ကိုကြီးရှေ့က စားပွဲပုလေးပေါ် တင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကိုတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲသေးပါ။ ခေါင်းလေးငုံ့၍ ကော်ဇောပေါ်ပဲ ထိုင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက စပြောပါသည်။ “တရုတ်ပြည်မှာတော့ ဖရဲသီးအနီကိုပဲ စားကြတာများတယ်။ ပြီးတော့ အအေးခံပြီး ညစာစားပြီးမှ စားရင်လည်း ကျန်းမာရေးအတွက် မကောင်းဘူး လို့ ထင်ကြတယ်။”
ခုဟာက ဖရဲသီးအဝါ၊ ပြီးတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ထုတ်လာတာ။ “ဒါပေမဲ့ ဂျပန်တွေကတော့ အဝါရောင်ကို နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် စားကြတယ်။ နောက်ပြီး ပြောကြ လုပ်နေကြတာလည်း တစ်ခုရှိတယ်။ သစ်သီးတွေကို birthday suit နဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်တင်ပြီးစားရင် ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်တယ်တဲ့”
Birthday suit ဆိုတော့…
Birthday က မွေးဖွားတဲ့နေ့၊ suit က ဝတ်စုံ။ မွေးမွေးချင်းနေ့တုန်းကတော့ ဘာဝတ်စုံမှ ပါတာမှမဟုတ်တာ။ ဒါဆိုရင် birthday suit နဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ ခုနက ဂျပန်မင်းသမီးလေးလိုပေါ့။ ပြီးတော့ ဗိုက်ပေါ်အသီးတင်ပြီးစားမှာ။ ခုဒီမှာရှိတဲ့ ဖရဲသီးအဝါကလည်း အအေးခံထားတာ။ ဂျပန်နည်းနဲ့ ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်အောင် စားမယ်ဆိုရင်။ နန်းအိအိစိုး ဆက် မတွေးရဲပါ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသော ပါးပြင်လေးတွေက နီရောင်သမ်းသွားပြန်ပါသည်။
ကိုဇော် နန်းအိအိစိုးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်နေသည်မို့ ခေါင်းလေးကိုငုံ့ထားသည်။ စိတ်လှုပ်ရှား နေတော့ သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးပြီးစုပ်ကိုင်ထားသည်။ စိတ်ထဲလည်း တင်းကြပ်နေမှုတွေတော့ ရှိမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်သိပါသည်။ နန်းအိအိစိုး အပေါ်ထပ်ပြန်တက်လာ ကတည်းက မိမိ ဦးဆောင်မှုနောက် လိုက်တော့မည်ဆိုတာ။ ယောဂ လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ရင် သုံးတဲ့ ယောဂဖျာကို ကော်ဇောပေါ် ခင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှီအုံးလေး တစ်ခုကိုလည်း ယောဂဖျာပေါ် ချထားလိုက်သည်။
ကိုဇော်က သက်ကို ပြောထားတာတွေရှိသည်။ ဆံပင် အတိုမကြိုက်၊ ဆေးမဆိုးရ၊ မကောက်ရ။ ခြေသည်းလက်သည်းကိုလည်း ကြိုက်ရာအရောင် ဆိုးလို့ရပေမဲ့ ဒီဇိုင်းပုံဖော်ထားတာတွေကို ကြည့်လို့မရ။ စကပ်တိုတွေ ဝတ်တာလည်းခွင့်မပြု။ နန်းအိအိစိုးလည်း သက်ဆီက ကိုဇော်မကြိုက်တာတွေကို သိထားတော့ ဝတ်စားနေထိုင်တာတွေက ဒီဘောင်အတွင်းပဲ ဖြစ်နေသည်။ နက်မှောင်ဖြောင့်စင်းတဲ့ ဆံကေသာတွေကိုတော့ ရောင်စုံ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနဲ့ စုစည်းထားသည်။ နီနီရဲရဲလေး ဆိုးထားတဲ့ ခြေသည်းလက်သည်းတွေကလည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသော အသားနဲ့တော့ ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ အိမ်မှာဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးက နက်ပြာရောင် အကွက်လေးတွေနဲ့ ရှပ်ပုံစံ ချည်သားအင်္ကျီလေးနဲ့ အဖြူပေါ်အနက်ပွင့်လေးတွေပါတဲ့ ထဘီလေး သာ ဝတ်ထားသည်။ အဖြူပေါ် အနက်ပွင့်လေးတွေ…. ခုလည်း အဖြူပေါ်အနက်စွန်းထင်းမည့် ကိစ္စကို လုပ်နေမိလေပြီ။ ပညာတတ်တွေ ဖောက်ပြန်လျှင် ပိုကြောက်ဖို့ကောင်းသည်။ (ပညာတတ်ပဲ ဆိုပါတော့၊ ဘွဲ့လွန်လည်းရပြီးပြီ၊ ပါရဂူဘွဲ့ ဝင်ခွင့်တောင် ဖြေရတော့မည့်သူ။) မကောင်းမှန်း မလုပ်သင့်မှန်း မသိ၍ မဟုတ်။ သိနေလျက်ကပင် မိမိ လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ ရှေ့ဆက်နေခြင်းသာ။
ကိုဇော် နန်းအိအိစိုးရှေ့ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဖြုတ်ကာ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုးက ခေါင်းလေးသာ ငုံ့နေသည်။ ကိုဇော် နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသားရောင် ဘရာစီယာကိုပါ လျင်မြန်စွာ ချွတ်လိုက်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း သတိရလာပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့တွင်ယှက်၍ ရင်သားနှစ်မွှာကို ဖုံးကွယ်လိုက်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်ကတော့ ကောင်းကောင်းတွေ့မြင်လိုက်ပါသည်။ အထိအတွေ့ မရှိသေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်လေးဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသော ရင်သားအစုံက သိပ်မဖွံံဖြိုးသေးပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းသည့် အနေတော်အရွယ်လေးဖြစ်သည်။ ကိုဇော့်အကြိုက်ပင်။ ကိုဇော်က ရင်သားတွေ သိပ်ကြီးလွန်းတဲ့သူကို မကြိုက်။ တင် ကတော့ ကန့်သတ်ချက်မရှိ။ ကြီးချင်သလောက်ကြီးလို့ရသည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းလေးနဲ့ လှလှပပ အချိုးကျဖို့ပဲလိုသည်။ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးကို ဖေးမထိန်းကိုင်လိုက်ကာ မှီအုံးလေးပေါ် ခေါင်းတင်၍ ခင်းထားတဲ့ ဖျာပေါ် ပက်လက် အနေအထား လဲလျောင်းစေလိုက်သည်။
နန်းအိအိစိုး မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်မကြည့်ရဲသေးပါ။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံရမှာကို မဝံ့ရဲသေး။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အခြေအနေလည်းကိုယ်သိသည်။ နောက်တစ်ဆင့်ဆိုရင် ဘာလာမလဲဆိုတာ။ စိတ်ထဲက အစ်ကိုကြီးရယ် topless နဲ့ပဲ တော်ပါတော့။ အိအိစိုး ရှက်လှပါပြီ၊ ကျန်တာတွေတော့ ချန်ထားပေးပါ လို့ ပြောနေမိပေမဲ့ နှုတ်ကတော့ ဘာသံမှ မထွက်မိ။ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ရုန်းကန်ငြင်းဆန်မှု အလျဉ်းမရှိ။ မသိစိတ်က ရှေ့ဆက်လာမှာကို မျှော်လင့်နေတာလား။ ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီလေးက ပြေလျော့သွားတာ၊ မိမိကိုယ်နဲ့ ဝေးကွာသွားတာကို သိလိုက်သည်။ မိမိရဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကို လေအေးလေး တိုက်နေတာကို ခံစားနေမိတုန်းမှာပဲ နောက်ဆုံးကျန်တဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသားရောင် panties လေးက အစ်ကိုကြီးလက်ထဲ ပါသွားခဲ့လေပြီ။ အပြည့်အဝ လုံခြုံအောင် ဖုံးမထားနိုင်မှန်း သိပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး မိမိရဲ့ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို စိထားပြီး လက်တစ်ဖက်ကို အပေါ်မှာ အုပ်ထားမိလိုက်ပါသည်။
ဗိုက်ပေါ်မှာ အေးတဲ့အထိအတွေ့တွေ ခံစားရတော့ အစ်ကိုကြီးက ဖရဲသီးတွေကို စီနေမှန်းသိလိုက်သည်။ နောက် နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းပေါ် ဖရဲသီးတုံးလေးရောက်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးက ခွံ့ကျွေးနေတာပါလား။ နန်းအိအိစိုး ပါးစပ်ကိုအသာလေးဟပေးလိုက်သည်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ အစာစားဖို့ အဆင်မပြေနိုင်ဘူး ထင်ပေမဲ့ လွယ်လွယ်ကူကူ စားလို့ရ၏။ နောက်ထပ် နှစ်တုံးစားပြီးတော့ တင်းကြပ်နေတာတွေလည်း အနည်းငယ် လျော့သွားသည်။ ရင်သားတွေကို ကွယ်ထားတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ လက်ကို အစ်ကိုကြီးက အသာအယာကိုင်၍ ဘေးဖယ်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့သီးခေါင်းဘေးတဝိုက် ဖရဲသီးတုံးလေး ပွတ်သတ် ရွေ့ရှားနေပြန်ပါသည်။ ဒီတစ်တုံးကိုတော့ အစ်ကိုကြီးက စားလိုက်သည်။ နောက်ထပ် တစ်တုံးလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။ ပြီးတော့ နောက် နို့တစ်ဖက် ကိုပြောင်းပြီး ဖရဲသီးတုံးလေးတွေနဲ့ ပွတ်လိုက်၊ နန်းအိအိစိုးကိုလည်း ကျွေး၊ အစ်ကိုကြီး ကိုယ်တိုင်လည်းစားလိုက် လုပ်နေသည်။
နှစ်ယောက်သား တစ်လှည့်စီ စားနေကြတာဆိုတော့ ဖရဲသီးတွေလည်း ကုန်သွားပြီ။ နန်းအိအိစိုး စိတ်ထဲ တင်းကြပ်နေတာတွေလည်း လုံးဝမရှိတော့။ အစ်ကိုကြီး ဘာ ဆက်လုပ်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ စောင့်မျှော်နေမိတော့၏။
အစ်ကိုကြီး ဘေးကနေထသွားတော့ ဘယ်များသွားတာပါလိမ့်ဆိုပြီး ခေါင်းလေးစောင်းပြီး ကြည့်လိုက်၏။ အပေါ်ထပ်မှာ ထားတဲ့ ရေခဲသေတ္တာ အသေးလေးကို ဖွင့်ပြီး ရေခဲတုံးတွေ ယူနေတာ တွေ့လိုက်သည်။ နောက် snow towel တွေကို ထုတ်နေတာ။ နန်းအိအိစိုး မျက်စိကို ပြန်မှိတ်လိုက်သည်။ လက်တွေကိုတော့ ရင်သားပေါ်တစ်ဖက်၊ ခါးအောက်မှာတစ်ဖက် တင်ထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ဘေးမှာပြန်လာထိုင်၏။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကွယ်ထားပေမဲ့ လွတ်တဲ့နေရာတွေရှိတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့လေးကို ရေခဲတုံးအေးအေးလေးက ဖိလိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်တဲ့အခါ နန်းအိအိစိုး လန့်သွားပြီး ဆတ်ကနဲတော့ တွန့်သွား၏။ စိတ်ထဲကတော့ ပျော်သလိုလို ကြည်နူးသလိုလိုနဲ့။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာတော့ မဖော်ပြပါ။ ရှက်နေကြောက်နေသလိုပဲ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ရေခဲတုံးလေးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ချက်လေးကို ကလိပြီးတော့ ဗိုက်ပေါ်တစ်ဝိုက် ရွေ့ရှားနေပြန်သည်။ ခပ်စိုစိုလေး ဖြစ်သွားတော့ အစ်ကိုကြီးက towel လေးနဲ့ သုတ်ပေးသည်။ ခုနက ဖရဲသီးတွေတင်ထားတော့ ကပ်စီးစီးလေး ဖြစ်နေတာကို သန့်ပေးနေတာပါလား။ ရေခဲတုံးလေးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်အတွင်းဖက်ကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ဖက်သို့ ဆင်းသွားပြန်သည်။ ပေါင်၊ ခြေသလုံးကနေ ခြေဖမိုးထိ။
နောက်တော့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး မထင်ထားတာကို လုပ်ပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေထောက်လေးကို အသာအယာကိုင်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို towel လေးနဲ့ သန့်ရှင်းအောင် သုတ်ပေးနေသည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ကော်ဇောခင်းထား၍ ဖိနပ်မစီးတော့ နန်းအိအိစိုးခြေဖဝါးလေးတွေကတော့ ပေနေမှာပေါ့လေ။ ဒါကို အစ်ကိုကြီးက သန့်စင်အောင် လုပ်ပေးနေတာ။ ရေခဲတုံးလေးနဲ့ စိုအောင်ပွတ်လိုက် towel နဲ့ သုတ်ပေးလိုက်နဲ့ နန်းအိအိစိုး ရဲ့ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်စလုံးလည်း သန့်ရှင်းသွားလေပြီ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးလှပတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေကိုလည်း towel နဲ့ တစ်ချောင်းချင်းသုတ်ပေးသည်။ နန်းအိအိစိုးက ဘုန်းနိမ့်မယ်၊ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ လို့လည်းမပြောမိ။ စိတ်ထဲကတော့ သာယာကျေနပ်နေသည်။ တစ်ခုကိုပဲ ရှက်နေမိသည်။ မိမိ ရဲ့ပစ္စည်း၊ ရတနာလေးက အရည်တွေနဲ့ စိုစိစိလေး ဖြစ်လာတာကို။
နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဆံကေသာတွေကို နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းနေတာကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ နောက် ပါးပြင် နုနုလေးတွေထဲ တိုးဝင်ရှိုက်လိုက်တဲ့ အစ်ကိုကြီး ရဲ့နှာခေါင်း။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နားရွက်လေး တွေကိုလည်း အစ်ကိုကြီးက နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်လိုက်၊ လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့လိုက် ဆော့ကစားနေပြန်သည်။ နှာခေါင်းချင်း ပွတ်တိုက်မိပြီးတဲ့နောက် အစ်ကိုကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှာခေါင်း၊ နဖူး၊ ပါးပြင်နှစ်ဖက် နဲ့ မေးစေ့လေးတွေကိုပါ အသာအယာ လိုက်နမ်းနေပြန်ပါသည်။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားဆဲ နန်းအိအိစိုးရဲ့ မျက်ခွံလေးတွေကို အသာအယာ ဆက်တိုက် အနမ်းခံရပြီးချိန်မှာတော့ နန်းအိအိစိုး မျက်လုံးဆက်မမှိတ်နိုင်တော့။ အလွန်အမင်း သာယာနေသလို စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ရင်ခုန်သံတွေလည်း တအားမြန်နေသည်။ အနမ်းခံရုံနှင့် အားမရတော့။ ကိုယ်ကပြန်နမ်းချင်တဲ့စိတ် ဖြစ်လာသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ပြန်ဖက်နမ်းဖို့ လုပ်တော့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို နမ်းနေပြန်သည်။ လှမ်းဖက်ဖို့ လုပ်လိုက်တဲ့ နန်းအိအိစိုးလက်ကို အစ်ကိုကြီးက အသာအယာကိုပြီး နေရာမလပ် နမ်းလိုက်၊ လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့လိုက်၊ လျက်လိုက် လုပ်နေသည်။
နန်းအိအိစိုး ရှက်တဲ့စိတ်လည်း လုံးဝမရှိတော့။ အထိအတွေ့တွေ အနမ်းခံရတာတွေကို ကြည်နူးပျော်ရွှင်စွာ ခံစားနေမိသည်။ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ အနေအထားကနေ ကြည့်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးက သူ့ sport shirt ကို ဘယ်အချိန်က ချွတ်ထားမှန်းမသိ။ အပေါ်ပိုင်းတော့ ဘာမှဝတ်မထားတော့။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကိုလည်း လျှာလေးနဲ့လျက်ပြီး ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းနေပြန်ပါသည်။ လက်နဲ့လည်း နို့ကို အသာအယာ ကိုင်ညှစ်လိုက်သေးသည်။ ဖတ်ဖူး ကြည့်ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေလို နို့ကို တင်းတင်းကိုင်ညှစ် နမ်းစုပ်တာမျိုး မဟုတ်ပေမဲ့ ခုလို ဖွဖွနဲ့ အသာအယာလေးကလည်း နန်းအိအိစိုးစိတ်ကို ကောင်းကောင်းလှုပ်ရှားစေပြီး ခံစားရတာလည်း ကျေနပ်စရာကောင်းလှပါသည်။ ဆက်ပြီး အနမ်းခံရတာကတော့ နန်းအိအိစိုး ဗိုက်သားဖြူဖြူနုနုလေး နဲ့ ချက်တစ်ဝိုက်။
နန်းအိအိစိုး သတိထားမိလိုက်တာက အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး ကိုယ်လုံးကို နေရာလပ် မကျန်သလောက် နီးပါး နမ်းနေတာ။ ခု ခါးထိရောက်ပြီ။ နမ်းဖို့ကျန်ခဲ့တာက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပက်လက်အိပ်နေလို့ နမ်းလို့မရသေးတဲ့ ကျောပြင်သာ။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖမိုးလေးကို စနမ်းလိုက်တော့ နန်းအိအိစိုး တကယ်ကို အံ့သြတုန်လှုပ်မိပါသည်။ ဆက်ပြီးတော့လည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို ဆက် နမ်းပြန်သည်။ ဒါကြောင့် ခုနတုန်းက သေချာ သန့်ရှင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသားအရေက ချောမွေ့ နူးညံ့လှသည့် အတွက် ခြေဖဝါးလေးတွေကလည်း နုနုအိအိလေး။ အဲဒါကို အနမ်းခံရတဲ့ အရသာကို ဘယ်လို အတိအကျ ပြောရမှန်း မသိပေမဲ့ ခံစားရတာတော့ ကောင်းလှသည်။ အစ်ကိုကြီးကို ဒီလို အကြာကြီး ဆက်နမ်းနေစေချင်ပေမဲ့ နှုတ်ကတော့ ပြောမရဲပါ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေချောင်းလေး တွေကိုလည်း တစ်ချောင်းချင်း ငုံစုပ်ပေးခံရပြန်သည်။ နောက်တော့ နန်းအိအိစိုးကို ဘေးစောင်းလေး ဖြစ်အောင် အသာထိန်းလှည့်လိုက်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်တွေကို လိုက်နမ်းရင်း တဆက်တည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်တွေကိုပါ အနမ်းခံလိုက်ရပါသည်။ ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး ကျောပြင်နေရာလောက်မှာ မှီအုံးလေး နောက်တစ်လုံးခု၍ နန်းအိအိစိုးကို ပက်လက်အနေအထား ပြန်ပို့လိုက်ပါသည်။
အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ခြေထောက်တွေကို အနည်းငယ် ဟကာ ကြားထဲ ဝင်ပြီး နန်းအိအိစိုးခြေသလုံးသားတွေကို ဖက်နမ်းပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးက ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ အနေအထား တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဘာအဝတ်အစားမှမကျန်၊ ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းအောက် မှာလည်း မှီအုံးလေးတွေ ခုထားတာ ဆိုတော့ ကြားထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အစ်ကိုကြီး အနေနဲ့ မိမိရဲ့ အမျိုုးသမီးများအတွက် တန်ဖိုးအထားဆုံး အဖုံးကွယ်ဆုံးသော အရှေ့၊အနောက် နှစ်ဖက်စလုံးကို အနီးကပ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေ တွေ့နေပြီပေါ့။ စာအုပ်ဟောင်း တစ်အုပ်မှာ ဖတ်ဖူးတာ ရှိသည်။ ချစ်သူစုံတွဲတွေက သမီးရည်းစား ဘဝမှာ အချစ် ကုန်တယ်၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝမှာ အရှက်ကုန်တယ်တဲ့။ ခုခေတ်က အရင်တုန်းကလို မဟုတ်တော့ပေမဲ့ မိမိ အခြေအနေက ဘာဘဝမှ မဟုတ်ဘဲ ရှက်ဖို့မကျန်တော့သလို ဖြစ်နေပြီ။ အဝတ်တွေ အကုန်အချွတ်ခံရပြီး ဖရဲသီးကို ဗိုက်ပေါ်တင်ပြီး စားခဲ့ပြီးပြီ။ ဆက်ပြီးတော့လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ထိတွေ့ ပွတ်သတ် ခံရသည်။ အနမ်းခံရသည်။ လျှာနဲ့ လျက်ပေးတာခံရသည်။ ရှက်ဖို့ မကျန်တော့ဘူး ဆိုပေမဲ့ ရှက်တာတော့ ရှက်တာပေါ့။ တချိန်တည်းမှာ မိမိရဲ့ လှပတဲ့ခန္ဗာကိုယ်ကို ပေးကြည့်ရတဲ့အတွက် ဂုဏ်ယူနေမိသည်။ ခံစားနေရတာတွေ အတွက်လည်း အလွန်သာယာတဲ့ စိတ်တွေဖြစ်နေသည်။ တကယ့်ကို နေမထိ ထိုင်မသာ။ ကိုယ့်ကို ဖက်နေ နမ်းနေတာကို ပြန်လည် တုန့်ပြန်ချင်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် လက်ရှိ အနေအထားက ဘာမှပြန်မလုပ်နိုင်။
တစ်ဆင့်တက်လာပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ဖက်နမ်းနေချိန်မှာတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ထားမိလိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကိုယ့် ပေါင်ကြားထဲရောက်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ဝိုက်တင်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ ပေါင်အတွင်းပိုင်းကို နမ်းပေးတာ၊ လျက်ပေးတာ၊ နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ စုပ်ပေးတာကြာလာတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း ကိုယ့်ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်ပေးတာ ညှပ်ပေးတာတွေ အလိုလို တုန့်ပြန်နေမိသည်။ လက်ကလည်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို ညှစ်ကိုင်လိုက်၊ ဆံပင်တွေကြားထဲ ထိုးဆော့လိုက် လုပ်နေမိသည်။
မိမိရဲ့ အကွဲကြောင်းတလျှောက် အစ်ကိုကြီးက လျှာနဲ့ ထက်အောက် စုန်ဆန် ညှင်သာစွာ လျက်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ဆက်ပြီးတော့ မိမိရဲ့ ပေါင်တွေကို အနည်းငယ်ထပ်ချဲလိုက်ပြီး အသာအယာဟကာ မိမိရဲ့ အတွင်းသားတွေကို နမ်းလိုက်၊ စုပ်လိုက်၊ လျက်လိုက် လုပ်ပေးနေပါသည်။ ခုလိုထိတွေ့ခံစားနေရတာ အရမ်းကောင်းပါသည်။ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်လှပါသည်။
မိမိတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ခါလှုပ်ရှား နေတာက ရုန်းထွက်ချင်လို့ မဟုတ်။ ခုလိုလုပ်ပေးနေတာ၊ ကြုံတွေ့နေရတာတွေ ရပ်သွားမှာတောင် စိုးရိမ်နေမိသည်။ မိမိရဲ့ အစေ့တဝိုက်ကို ငုံပြီး စုပ်ပေးနေရုံမက လျှာနဲ့ပါ အစေ့ကို လျက်လျက်ပေး နေတော့ ခံစားလို့အရမ်းကောင်းပြီး ကြည်နူးလှပါသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီတဝိုက် ဆက်တိုက် စုပ်တာ လျက်တာတွေခံရတော့ နန်းအိအိစိုး တစ်ယောက် ဘယ်လိုနေရမှန်းမသိတော့။ ရင်ခုန်သံတွေလည်း မြန်သထက်မြန်လာသည်။ စိတ်လည်း အရမ်းလှုပ်ရှားနေသည်။ အသက်ရှူသံတွေလည်း ပြင်းလာသည်။ မိမိတစ်ကိုယ်လုံး အတွင်းပိုင်းကော အပြင်ပိုင်းပါ တင်းကြပ်လာပြီး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်လို့ တောင် ထင်မိသည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း ခုမှ စုပ်ပေးတာ ပိုမြန်လာသည်။ မိမိ ကိုယ်မှ တစ်ခုခု လွှတ်ထုတ်တော့မည်ကို ခံစားနေမိသည်။ အစ်ကိုကြီးက ပေါင်ကြားထဲမှာ ရှိနေတုန်းဆိုတော့ တတ်နိုင်သလောက်အောင့်ထားပေမဲ့ ကြာရှည် မဖြစ်နိုင်။ အစ်ကိုကြီးကို အပေါ်ဖက် ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။ ဘေးကို အစ်ကိုကြီး ရောက်လာပြီး မိမိကို သိုင်းဖက်ထားတုန်းမှာ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးက တုန်ခါနေပြီ။
ဘယ်တုန်းကမှ မကြုံဘူးခဲ့သလို ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတဲ့ ထူးထူးခြားခြား ကောင်းမွန်လှတဲ့ ခံစားမှုအသစ်တစ်ခု ကို ကြုံတွေ့ ခံစားလိုက်ရသည်။ မိမိရဲ့ တင်းကြပ်နေတာတွေလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြေလျော့သွားပြီ။ တအားခုန်နေတဲ့ နှလုံးခုန်မှုကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း ပုံမှန်ဖြစ်လာပြီ။ နွမ်းနယ်သွားသလို ရှိပေမဲ့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ပြီး သာယာကြည်နူးမှုကတော့ အပြည့်။ အစ်ကိုကြီးက ဘေးမှာ လဲလျောင်းနေပြီး နောက်က အသာအယာဖက်ထားတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အေးအေးဆေးဆေး ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေး ဆက်နေပြီး လောလောလတ်လတ် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေကို ပြန်လည်တွေးတော ခံစားနေမိပါတော့သည်။
နားနေတာတောင် အတန်ကြာသွားပြီပဲ။ အစ်ကိုကြီးက ဘေးကထသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်သွားထိုင်လိုက်သည်။
“အိအိစိုး၊ အိပ်ခန်းထဲက ဆေးဗီရို အောက်ဆုံးဆင့် ဘယ်ဘက်နောက်မှာရှိတဲ့ KY Brand ဆိုတဲ့ ဆေးဗူးတွေ သွားယူလာခဲ့” အိအိစိုးလည်း လဲလျောင်းနေရာမှထပြီး အစ်ကိုကြီးတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။ မမသက် နဲ့ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင် ဝင်ဖူးနေကျဆိုတော့ ဘယ်မှာဘာရှိတာကိုသိပြီးသား။ ဆေးဗီရိုရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချ လိုက်ပြီး တံခါးကိုဖွင့်၊ အောက်ဆုံးဆင့် ဘယ်ဘက်နောက်က ဆေးဗူးတွေကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည်။ K Y BRAND JELLY။ Johnson & Johnson ကထုတ်တာ။ Personal Lubricant တဲ့။ ကိုယ် ခြောက်သွေ့ရင်သုံးဖို့ လို့ ရေးထားတာ။ သွားတိုက်ဆေးလို ဗူးကြီး နှစ်ဗူး။ ဗီရိုတံခါးကိုပြန်ပိတ်၊ လက်တစ်ဖက်ကို ဆေးတစ်ဗူးစီ ကိုင်၊ ထိုင်ရာကထပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်တော့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး မိမိကို ကြည့်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။
နန်းအိအိစိုးက အခန်းတံခါးမပိတ်မိခဲ့။ မိမိ လျှောက်ဝင်လာတဲ့ လမ်းကြောင်း၊ အခန်းတံခါးပေါက်နဲ့ ဆေးဗီရို နေရာက အစ်ကိုကြီး ထိုင်နေတဲ့ နေရာနဲ့ တစ်တန်းတည်း။ ဒါဆို ခုနတုန်းက မိမိ အခန်းထဲဝင်သွားတုန်းက အစ်ကိုကြီးက မိမိရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ထိုင်ကြည့်နေတာပေါ့။ လမ်းလျှောက်သွား နေတုန်း အချက်ကျကျ ဝေ့ရမ်းလှုပ်ခါနေမဲ့ မိမိရဲ့ တင်သားတွေကိုလည်း အဖုံးအကွယ် မရှိမြင်နေသည်ပေါ့။ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ ထူးဆန်းပြီး သာယာမိန်းမောဖွယ် ခံစားမှုတွေကြောင့် ဘာမှကောင်းကောင်း မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့။ အခုမှ မိမိကိုယ်ပေါ် ဘာမှ မဝတ်ထားမှန်း ပြန်သတိထားမိပြီး အရမ်း ရှက်မိပြန်သည်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကိုက ဘာအဝတ်မှပြန်မဝတ်မိဘဲ ဒီအတိုင်းထလာမိခဲ့တာကိုး။
ခုအပြန်ဆိုရင်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်။ Full frontal nudity ဖြစ်နေပြီ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က နာမည်ကြီး Hollywood သရုပ်ဆောင်တွေရဲ့ full frontal nudity scene တွေကို net ထဲကနေ ကြည့်ခဲ့သည်။ ခုတော့ ကိုယ်ကပြန်အကြည့် ခံရတော့မည်။ ချက်ချင်းကို ဝဋ်လည်တာလို့တွေးမိပြီး ပြုံးမိသည်။ မလုံမှန်းသိပေမဲ့ လက်တစ်ဖက်ကအပေါ်ပိုင်း၊နောက်တစ်ဖက်ကအောက်ပိုင်းကို ကွယ်ပြီး အစ်ကိုကြီးဘေးနား ပြန်လာလိုက်သည်။ ဆေးဗူးတွေကို လှမ်းပေးလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးက “ အိအိစိုး၊ ဒါဘာအတွက် သုံးတာလဲ သိလား”
“ ဟို…ခြောက်နေရင် သုံးဖို့ လို့ ရေးထားတာ” “KY Gel က vaginal dryness အတွက်လို့ဆိုပေမဲ့ အဓိက ကတော့ သူ့ကို anal sex မှာ lube အနေနဲ့ အများဆုံးသုံးတာ” ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် နန်းအိအိစိုး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားပါသည်။ Anal sex ဆိုတာက အနောက်ဘက်ကို ပြောတာ။
အဲဒီအတွက် သုံးတဲ့ ချောဆီပေါ့။ စစချင်းအတွေ့အကြုံကို ဒီနေရာနဲ့ စရလိမ့်မယ်လို့ လုံးဝမတွေးမိဖူးပါ။ စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ကျောထဲ စိမ့်လာသည်။ ရှေ့မှာကွယ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်က အလိုလိုနေရင်း နောက်ကိုရောက်သွားပြီး မိမိရဲ့ အနောက်ဘက်ကို ဖုံးနေမိသည်။ ခုနတုန်းက ကြုံတွေ့ ခံစားထားရတဲ့ သာယာကြည်နူးမှုတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်း မသိတော့။ စိုးရိမ်စိတ်တွေပေါ်လာသည်။ ကြောက်စိတ်လေးလည်းဝင်လာသည်။ အိမ်ပေါ်တက်လာပြီးတဲ့နောက် ထွက်ပြေးချင်စိတ်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ် ပေါ်လာမိသည်။ ဒီနေရာလေးတော့ ချမ်းသာပေးပါဆိုတဲ့ တောင်းပန် အသနားခံတဲ့ အကြည့်နဲ့ အစ်ကိုကြီးကို မော့ ကြည့်လိုက်သည်။
စိုးရိမ် ကြောက်လန့်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ မော့ကြည့်လာတဲ့ နန်းအိအိစိုး။ ဘာမှ လက်တွေ့မကြုံဖူးတော့ ဒီလို ဖြစ်မှာပေါ့လေ။ ကိုဇော်အနေနဲ့ နောက်ဘက်ကို စမ်းကြည့်ချင်နေတာကြာပြီ။ တစ်ခါက ဒီ gel ဗူးတွေယူလာပြီး သက်ကို စမ်းကြည့်ဖို့ စကားစတော့ အိမ်ထောင်သက်လေး တော်တော်ရနေပြီဖြစ်တဲ့ သက် ကတောင် လက်မခံနိုင်သေး။ သက် ရဲ့ အနောက်ဘက်က ဒီလိုကိစ္စ အတွက်တော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူး ဆိုပြီးငြင်းခဲ့သည်။ အိပ်မက်ထဲတောင် ထည့်မမက်နဲ့လို့ ပြောခဲ့သေးသည်။ အိပ်မက်တောင် မက်လို့မရဘူးလားလို့ ဆက်မေးတော့ သက် နဲ့ ကိုဇော် က အိပ်ယာတစ်ခုတည်း အတူအိပ်တာလေ။ ကိုဇော်အိပ်မက်ထဲမှာ ဒါမျိုးတွေ မက်နေ၊ တကယ်ထင်ပြီး ဘေးမှာအိပ်တဲ့ သက်ကို စမ်းလိုက်မှဖြင့် ဆိုပြီး သက်က မလိုက်လျောခဲ့။့ ကိုဇော်လည်း ဒီအကြောင်းကို ဆက်မဆွေးနွေးေတော့။ သက်မလုပ်ချင်တာ ဘာမှမလုပ်ခိုင်းဘူးလို့ ကတိပေးခဲ့တာမို့ ဒီ gel နှစ်ဗူးက ဆေးဗီရို နောက်ထဲမှာ သိမ်းထားခဲ့ရတာကြာပြီ။
“နှစ်ယောက် ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာက တစ်ဖက်သတ် ကိုယ့်ဆန္ဒရှိသလို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ဖို့ မသင့်တော်တဲ့ ကိစ္စပါ။ နှစ်ယောက်စလုံး သာယာမှုကို ခံစားနိုင်မှ၊ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုကို ရမှ အဓိပ္ပာယ်ရှိမှာပေါ့။ ကိုယ့်အလိုပြည့်ရင် ပြီးရောဆိုပြီး ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က မလုပ်ချင်တာကိုတော့ အတင်းအကြပ် မလုပ်ခိုင်းပါဘူး။ အခုအခြေအနေမှာ ရပ်လိုက်ဖို့ ခက်ပေမဲ့ အိအိစိုး လက်မခံနိုင်ရင်တော့ ဘာမှဆက်မလုပ်ပါဘူး”
ဘာမှမပြောဘဲ ရှေ့ဆက်ရင်လည်း မိမိက ငြင်းဆန်မှာမဟုတ်ပေမဲ့ ခုတော့ အစ်ကိုကြီးက အေးအေးသက်သာ ပြောနေသည်။ မိမိအနေနဲ့လည်း ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မရပ်ချင်ပါ။ မိမိက တစ်ခေါက် ကျေနပ်မှုကို ရရှိခံစားခဲ့ရပေမဲ့ ဒီလောက်နဲ့လည်း မတင်းတိမ်ချင်သေးပါ။ နောက်ပြီးတော့ ခုနက အစ်ကိုကြီးပြောခဲ့သလို နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုရဖို့ အစ်ကိုကြီး ဆန္ဒလည်း ပြည့်စေချင်သည်။ ဒါပေမဲ့ ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ မိမိရဲ့ပစ္စည်းကို ဒီအတိုင်းထားပြီး ဘာလို့ နောက်ဘက်ကို အစ်ကိုကြီးက စချင်တာပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားနေမိသည်။
“အိအိစိုး၊ နင်လည်း တစ်ချိန်ချိန်မှာ အိမ်ထောင်ဖက် ဘဝခရီးဖော်နဲ့ တွေ့မှာပါ။ အဲဒီအခါကျရင် နင့်ရဲ့ တန်ဖိုးထားအပ်တဲ့ ရတနာလေးက တစ်ခြားသူရဲ့ ပစ္စည်း ထည့်သွင်းဆက်ဆံပြီးသား မဖြစ်စေချင်ဘူး။ နောက် နင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံလေးကတောင် အနမ်းခံရပြီးသား မဖြစ်စေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ခုနက တစ်ကိုယ်လုံး နမ်းတာတောင် နှုတ်ခမ်းအစုံကိုတော့ မနမ်းဘဲချန်ထားပေးခဲ့တာ။ အဲဒီလိုပဲ ရှေ့ဘက်ကိုလည်း ဆက်ဆံမှာ မဟုတ်ဘူး။”
အစ်ကိုကြီးက ဒါမျိုးတွေတွေးလို့ ခုနက မိမိကို နှုတ်ခမ်းချင်း မနမ်းခဲ့တာကိုး။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ စေတနာက နန်းအိအိစိုး အတွက် နောက်ပေါက်က ရှောင်လို့ မလွတ်တော့ သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ်တဲ့ စိတ်က လျော့မသွားသေးတော့ ဖတ်ဖူး မှတ်ဖူးတာလေး ရှိတာကို ပြန်မေးလိုက်မိသည်။
“တအားနာတာဆို” “ Anal sex မှာ အရေးကြီးတာက အလောတကြီး မလုပ်ရဘူး၊ အချိန်တော်တော်လေးပေးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားရမှာ။ နှစ်ယောက်လုံး relax ဖြစ်နေဖို့လည်း လိုတယ်။ စိတ်တွေတင်းကြပ်နေရင်တော့ မကောင်းဘူးပေါ့။ အရေးအကြီးဆုံးက lube ကို များများသုံးပေးရမယ်။ နောက် မိန်းကလေးကလည်း control လုပ်ခွင့် ရှိရမှာပေါ့။ နေရတာ သိပ်ခက်တယ်ဆိုရင်လည်း ရပ်ခိုင်းလို့ ရရမယ်။ ဂရုစိုက်ရမဲ့ဟာတွေကို သတိထားပေးရင် ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နာတာ၊ ထိခိုက်တာတွေ မရှိပါဘူး။ လုံးဝမနာဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်။ ဒါပေမဲ့ ခံစားရတဲ့ နာကျင်မှုက တခြားဟာတွေနဲ့ တူမှာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ တွဲပြီး သာယာကြည်နူးမှုတွေလည်း ရမှာပါ။ သေချာတာက ထူးခြားတဲ့ အတွေ့အကြုံ နဲ့ ခံစားမှုအသစ်တွေတော့ ရလိမ့်မယ်။”
ခါတိုင်းဆိုရင် အစ်ကိုကြီးက မိမိကို ဒီလောက်စကားများများ မပြောပါ။ ခုတော့ သေချာရှင်းပြနေသည်။ အစ်ကိုကြီး အမှန်အတိုင်းပြောနေတယ်ဆိုတာ နန်းအိအိစိုး လုံးဝယုံကြည်သည်။ နာကျင်မှုရှိပေမဲ့ ထူးခြားတဲ့ ကြည်နူးစရာ ခံစားမှုတဲ့။ နယ်ပယ်သစ်တစ်ခု၊ အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခုဆိုတော့ သွားချင်လာသည်။ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ရှိခဲ့ပေမဲ့ ဦးဆောင်သွားမဲ့သူက မိမိ ယုံကြည်စိတ်ချနိုင်တဲ့ အစ်ကိုကြီးဖြစ်နေတဲ့အတွက် ရဲရဲကြီး လျှောက်လှမ်းလိုက်မည်။ ဒီတစ်ခါ အစ်ကိုကြီးကို နန်းအိအိစိုး မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ခေါင်းလေးကို အသာငြိမ့်လိုက်မိသည်။
“ဧည့်သည်ထားတဲ့ အခန်းကို ပြင်ထားတယ်။ ရေအရင်သွားချိုးလိုက်နော်”
နန်းအိအိစိုး ရေချိုးပြီးတော့ ကိုယ်မှာ တဘက်ကို ပတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေသည့် အစ်ကိုကြီး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို ကုတင်ပေါ် ဖက်လှဲလိုက်ရင်း တဘက်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ခွာချလိုက်သည်။ နောက်ကနေ ဖက်ရင်း လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်တလျှောက် ဖွဖွလေးနမ်းနေသည်။ ခဏကြာတော့ နန်းအိအိစိုးကို ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်အနေအထား ပြောင်းပေးလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း ခေါင်းအုံးလေးကို ဖက်ပြီး ရှေ့ဆက်ကြုံလာမှာတွေကို စောင့်နေမိသည်။
မှောက်ရက်အနေအထား ရောက်သွားတော့ စတော့မယ်ထင်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာသလို တင်းကြပ်လာသလို ဖြစ်သွားလို့ ခေါင်းအုံးကို တင်းတင်း ဖက်လိုက်မိပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကိုသာ လက်လေးနဲ့ အသာအယာ ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ နို့လေးကို အသာ ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူ တင်းတင်းလုံးလုံးလေးတွေကိုပါ ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်ရင်း နှိပ်ပေးနေတော့ နန်းအိအိစိုး ရင်ခုန်သံတွေ ပိုမြန်လာသည်။ U.S. က စိတ်ကူးယဉ် ကာတွန်းသရုပ်ဆောင် Fry ပြောသွားတာ သတိရမိသည်။ If you can’t resist rape, lie down and enjoy it တဲ့။ အဲဒီတုန်းက သူတို့ဆီမှာတောင် တော်တော်ပွက်လောရိုက်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဝေဖန်ခံခဲ့ရသည်။ ခု နန်းအိအိစိုးက အခြေအနေချင်း မတူပါ။ မိမိက အလိုတူ အလိုပါ။ အဲဒီတော့ lie down and enjoy လိုက်တော့မယ်။ စိတ်ကိုလုံးလုံး လျှော့ထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး ကိုင်တွယ် ပွတ်သတ် နှိပ်နယ်ပေးတာတွေကို မှိန်းပြီး အပြည့်အဝ အရသာခံနေလိုက်သည်။
နန်းအိအိစိုး စိတ်လျှော့ထားပြီး အထိအတွေ့ တွေကို ခံစား သာယာနေမှန်း အစ်ကိုကြီးလည်း ရိပ်မိသည် ထင်ပါရဲ့။ ရှေ့တစ်ဆင့် တိုးဖို့ စကားစလာသည်။
“ခု လက်ချောင်းလေး တစ်ချောင်း စ ထည့်ကြည့်မယ်။ ဘယ်အချိန်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဆင်မပြေဘူး၊ နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းဘူးဆိုရင် ရပ်လိုက်ဖို့ ချက်ချင်းပြော”
“ဟုတ်”
ဘေးနားမှာ လှုပ်ရှားသံလေးတွေကြားလို့ အစ်ကိုကြီး ဘာတွေများလုပ်တာလဲ ဆိုပြီး ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်တော့ condom ဖောက်နေတာ။ လက်ချောင်းကို condom စွပ် KY Gel ဘူး ဖွင့်ပြီး gel တွေ လူးနေသည်။ Gel လူး၊ condom စွပ်ထားတဲ့ လက်ချောင်းလေး မိမိရဲ့ အဝကို လာထိတာ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထဲကိုဝင်လာတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။ နည်းနည်းလေး ဝင်လာပြီးတော့ ရပ်သွားသည်။
“လက်တစ်ဆစ် အရင်ထည့်ထားတယ်။ အဲဒီအတွင်းပိုင်းက ကြွက်သားတွေကို တင်းလိုက် လျှော့လိုက် စမ်းကြည့်လိုက်”
နန်းအိအိစိုးလည်း ပြောသည့်အတိုင်း အထဲဝင်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတဝိုက်ကိုယ့် ကိုယ်အတွင်းပိုင်းက ကြွက်သားတွေကို ညှစ်လိုက် လျှော့လိုက်လုပ်ကြည့်သည်။ တင်းလိုက်တော့ လက်ချောင်းလေးကို ညှစ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး စေးစေးပိုင်ပိုင်လေး နေလို့တစ်မျိုး ကောင်းသည်။ လျှော့လိုက်တော့ ဟာတာတာလေးဖြစ်သွားသည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း လက်ချောင်းလေးကို အသာအယာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်၊ ဘေးကို ဝေ့ကစားလိုက်လုပ်ပေးသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း အတွင်းပိုင်း ကြွက်သားတွေကို တင်းတာ လျှော့တာတွေ အကြိမ် တော်တော်များများလေး စမ်းလိုက်တော့ ကိုယ့် ကိုယ်တွင်း လမ်းကြောင်းကို အကျဉ်း အကျယ် လိုသလို နည်းနည်းတော့ ထိန်းပေးနိုင်သလိုလေး လုပ်တတ်လာသည်။
နည်းနည်းအသားကျလာတော့ အစ်ကိုကြီးက လက်ချောင်းနှစ်ချောင်း သွင်းသည်။ ပို ကြီးလာပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက စိတ်ကိုလည်း ဖြေလျှော့၊ ကြွက်သားတွေကိုလည်း အလိုက်သင့် လျှော့ ပေးနိုင်တော့ ပြ ဿ နာ မရှိ။ အ ဆင်ပြေပြေ ဝင်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးက လက်နှစ်ချောင်းပူးလေးနဲ့ အတွင်းမှာ လှည့်ကစားပေးနေသလို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်ကိုလည်း မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးနေသည်။ တစ်ကယ့် ပစ္စည်း မထည့်ခင် နန်းအိအိစိုးရဲ့ နောက်ပေါက်ကို အသားကျအောင် ကျင့်ပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးအတွက်တော့ လက်တစ်ဆစ်ချင်း၊ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းချင်း၊ Gel တွေ ကောင်းကောင်းလိမ်းပြီး အချိန်ယူ သွင်းထုတ် ဆော့ကစားပေးနေတာမို့ အေးအေးဆေးဆေး နှင့် သက်တောင့်သက်သာ ရှိပါသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်း အစစ်ကို လက်ခံဖို့ လိုတာထက်ကို ပိုပြီး အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။….(အပိုင်း၂ မျှော်)
Zawgyi
ကိုႀကီးဖြင့္လိုက္တဲ့ က်မရဲ႕ ခေရေလး
ဒီၿမိဳ႕ေလးသို႔ ေဒါက္တာ သင့္ေဇာ္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ တာဝန္က်လာသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္၍ သုံးႏွစ္ထဲ ေရာက္လာၿပီ။ ၿမိဳ႕က သိပ္မႀကီးလွေပမဲ့ ေဆး႐ုံက ကုတင္ ၁၀၀ ျဖစ္၍ အထူးကုဆရာဝန္မ်ား ရွိ၏။ ေဒါက္တာသင့္ေဇာ္က အေထြေထြခြဲစိတ္အထူးကု၊ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ သားဖြားမီးယပ္၊ ေမ့ေဆး နဲ႔ ဓာတ္မွန္ အထူးကုတို႔သာ ရွိသည္။ OG ေဒါက္တာေမသူ က သူ႔ခင္ပြန္းနဲ႔ ကြဲေနသူမို႔ တစ္ေယာက္တည္းသမား၊ က်န္ အထူးကု ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မိသားစုႏွင့္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြနဲ႔ နည္းနည္းေဝးၿပီး ေဘးပတ္ဝန္းက်င္႐ြာေတြကပါလာၾကေတာ့ လူနာေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။
ေဒါက္တာသင့္ေဇာ္ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ဘဝမွာ သူနာျပဳသင္တန္းဆင္း ေအးသက္ခိုင္ ႏွင့္ တာဝန္က် ေဆး႐ုံမွာေတြ႕ၿပီး ေမတၱာမွ်ၾကသည္။ ေဒါက္တာသင့္ေဇာ္ အစိုးရအလုပ္မရခင္ျပင္ပအထူးကု ေဆး႐ုံမွာလုပ္ေတာ့လည္း ေအးသက္ခိုင္ ညဖက္ special nurse ဝင္လုပ္သည့္ေဆး႐ုံမွာ အတူတူပင္။ ေဒါက္တာသင့္ေဇာ္ အေထြေထြခြဲစိတ္ အထူးကုျဖစ္ေတာ့ ေအးသက္ခိုင္လည္း အလုပ္ထြက္၍ ခင္ပြန္း တာဝန္က်ရာ ၿမိ့ု ေတြ အတူလိုက္ေန၏။ သူနာျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အျပင္ေဆးခန္းမွာ ဝင္ကူ၏။
ဖုန္းလာ၍ ေအးသက္ခိုင္ ထူးလိုက္သည္။
”ဟယ္လို“
“မမ၊ ဆရာႀကီး က accident တစ္ခုက အေရးေပၚလူနာေတြ ေရာက္လာလို႔ ေန႔လည္ ထမင္းျပန္မစားေတာ့ဘူးတဲ့ ရွင့္“
“ေအး၊ ခဏေန ခ်ိဳင့္လာပို႔ေပးလိုက္မယ္“
Ward ထဲက ဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္မည္။ ကိုေဇာ္ က ပုံမွန္ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ ေက်ာ္ရင္ အိမ္ျပန္ ထမင္းစား၏။ ခုလို အေရးေပၚရွိရင္ ေဆး႐ုံကို ခ်ိဳင့္ပို႔ေပးရသည္။ ဆရာမေတြကေတာ့ ခ်ိဳင့္အၿမဲ ထည့္လာၿပီး ေဆး႐ုံမွာပဲ စားၾက၏။ ေအးသက္ခိုင္ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ ႏွင့္ ေဆး႐ုံပို႔ရန္ျပင္ဆင္လိုက္၏။ ဒီလိုအလုပ္မ်ားတဲ့ေန႔ဆိုရင္ ေန႔လည္စာကို ကိုေဇာ္က ဆရာမေတြ၊ လက္ေထာက္ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ ဘဲ စုၿပီး ဟင္းခ်ိဳင့္ေတြ ပုံကာ အတူစားၾက၏။ အျခားသူေတြ အတြက္ပါဆိုေတာ့ ဟင္းကို မ်ားမ်ားထည့္ေပးလိုက္၏။ အထူသျဖင့္ အသားဟင္း။ ဆရာမေတြခ်ိဳင့္က အသားဟင္းပါတာ နည္းတယ္ေလ၊ ကိုယ္လည္း nurse လုပ္ဖူးေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာသည္။ ေဆး႐ုံအဝင္ဝ ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေမသူ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည္။ ကိုယ္ကအဝင္ သူကအထြက္။
ကိုေဇာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လည္းျဖစ္၊ အျပင္ေဆးခန္းကလည္း ကပ္လ်က္ ဆိုေတာ့ ခဏခဏလည္းေတြ႕ေနရ၊ ကိုယ့္ထက္လည္း အသက္ ငါးႏွစ္ေလာက္၊ ကိုေဇာ္ထက္ တစ္ႏွစ္ပိုႀကီးေတာ့ ေအးသက္ခိုင္ကဘဲ အရင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“မမ ထမင္းစားျပန္ေတာ့မလို႔လား၊”
ေရွ႕မွာေတာ့သူမ်ားေတြလိုဘဲ မမ ေခၚလိုက္သည္။ အျခားေနရာေတြမွာ သူ႔အေၾကာင္းေျပာရင္ေတာ့ ေဒၚေမသူ လို႔ဘဲ ေအးသက္ခိုင္သုံးသည္။
“ဟုတ္တယ္ သက္၊ အလုပ္လဲမရွိေတာ့တာနဲ႔၊ ကိုေဇာ္တို႔ေတာ့ ဒီေန႔ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားေနတယ္၊”
အဲတာေတြ မုန္းတာ။ ကိုေဇာ့္ကို သက္ေခၚသလို ကိုေဇာ္ လို႔ေခၚသည္။ သူမ်ားေတြလို ဆရာႀကီး မေခၚခ်င္ရင္ေတာင္ ဆရာလို႔ ေခၚေခၚ၊ ကိုသင့္ေဇာ္ ေခၚေခၚေပါ့။ ကိုေဇာ့္ ကို ဒီအေၾကာင္းတစ္ခါ ေျပာေတာ့ ကိုေဇာ္က သူ႔ ေဒၚေမသူဘက္က။
“သက္ ကလဲကြာ၊ သူ ေခၚခ်င္သလိုေခၚေပါ့၊ ကိုယ္ကဒီလိုမေခၚပါနဲ႔လို႔ ေျပာလို႔မွ မရတာ၊ သက္ မႀကိဳက္ရင္ သက္ ကေျပာင္းေခၚေပါ့။ ရည္းစားဘဝကတည္းက ကိုေဇာ္ ခ်ည္းေခၚလာတာ၊ လင္မယားျဖစ္တာ ဘဲ ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ၊ ကိုကို တို႔၊ အခ်စ္ တို႔၊ ဒါလင္ တို႔ တစ္ခုခု စမ္း ေျပာင္းေခၚ ၾကည့္ပါလား၊” ကိုေဇာ့္စကားဆုံးတာနဲ႔ “ေဩာ္၊ သူ႔ ဘက္ လိုက္တာေပါ့၊ ေျပာင္းေတာ့မေခၚဘူး၊ ဒါပဲရမယ္” လို႔ စိတ္တိုတိုနဲ႔ေျပာၿပီး ကိုေဇာ့္ ဗိုက္ေခါက္ကို ဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္သည္။
သက္ ကိုေဇာ္ကို မေက်နပ္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းေျပာ ခ်က္ခ်င္းလုပ္သည္။ ဗိုက္ဆြဲလိမ္ရင္ ကိုေဇာ္ ေျပာတာကို မႀကိဳက္သလို လက္လဲမခံႏိုင္လို႔။ မႀကိဳက္ေပမဲ့ ကိုေဇာ္ေျပာတာေတြက အမွန္ျဖစ္တယ္လို႔ လက္ခံရင္ေတာ့ ကိုေဇာ့္ ေပါင္တြင္းေၾကာကို ဆြဲလိမ္သည္။ ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာေပၚ မူတည္ၿပီး အသာဆြဲလိမ္တာရွိသလို တကယ္နာေအာင္ ဆြဲတာလည္းရွိ၏။ ဘယ္လိုဘဲဆြဲဆြဲ သက္ က ကိုေဇာ့္ ေပါင္ရင္းနားဆြဲတာဆိုေတာ့ သြားရာလမ္းေၾကာင္းမွာ လက္က ကိုေဇာ့္ေပါင္ၾကားက အတံေကာ ဥ ေကာ လက္နဲ႔ ထိ၊ပြတ္ ေဆာ့ကစားသြားစၿမဲ။ ကိုေဇာ္ ကေတာ့ သက္ကို ကလိရ စရတာကိုေပ်ာ္သည္။
သက္နဲ႔ကိုေဇာ္ ဆက္ဆံေရးက တျခား ဆရာဝန္နဲ႔ သူနာျပဳ လင္မယားေတြနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္း ကြာလိမ့္မည္။ သက္က ကိုေဇာ္နဲ႔ ေမတၱာရွိကတည္းက ဘာလုပ္လုပ္ ကိုေဇာ္ကို ဦးစားေပး စဥ္းစားလုပ္မွန္း ကိုေဇာ္သိသည္။ ကိုေဇာ္ကလည္း သက္ကို အထူး တန္ဖိုးထားသည္။ အေလးထားသည္။ သက္ နဲ႔ ကိုေဇာ္ စေတြ႕ေတာ့ သက္က ေဆး႐ုံမွာ အငယ္ဆုံး၊ အေခ်ာဆုံး။ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္တဲ့ အသားအေရ၊ နက္ေမွာင္ေျဖာင့္ဆင္းတဲ့ ဆံေကသာ၊ မ်က္ႏွာကလည္း ေခ်ာေမာလွပလြန္းသလို body ကလည္း သူ႔ အရပ္ ၅ေပ၅ နဲ႔ လိုက္ဖက္စြာပင္ ေတာင့္တင္းလွပ အခ်ိဳးအစားက်သည္။ သက္ေမတၱာကို လိုခ်င္သူေတြေကာ၊ သက္ကို အေပ်ာ္ႀကံခ်င္သူေတြပါဝိုင္းဝိုင္းလည္ခဲ့သည္။ ေဆး႐ုံလာတဲ့ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝ သူေတြ၊ ဆရာဝန္ႀကီးေတြကအစ ဆရာဝန္လတ္ ဆရာဝန္ငယ္ေတြ သာမက ေဆးေက်ာင္းသားေတြ အဆုံး။ ဆရာဝန္မေလးေတြ၊ ေဆးေက်ာင္းသူေတြ မနာလိုေလာက္ေအာင္ သူတို႔ေတြထက္ပင္ popular ျဖစ္တဲ့သူ။
ေ႐ြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးထဲကမွ သက္ က ကိုေဇာ္ ႏွင့္ တြဲခဲ့သည္။ သက္ က ကိုေဇာ္ရဲ႕ အခ်စ္ဦး ျဖစ္သလို သက္ လည္း ကိုေဇာ္ နဲ႔မွ အခ်စ္ကို စေတြ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သက္က ဝါသနာပါလို႔ သူနာျပဳ လုပ္တာ၊ မိဘေတြက ေခ်ာင္လည္သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္က၊ လိေမၼာ္ၿခံ၊ လက္ဖက္ၿခံေတြရွိသည္။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ဆိုၿပီး ၿခံႏွစ္ၿခံ ေပးၿပီး ႏွစ္တိုင္း ရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ သားသမီးေတြကို ခြဲေပးသည္။ ကိုေဇာ္ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖဆုံးသည္။ အေမကေတာသူ၊ ဆင္းရဲသည္။ ကိုေဇာ့္အေဖဘက္ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက အေမကိုသေဘာမတူူ၊ အေမက ကိုေဇာ့္ပညာေရးကို ငဲ့ၿပီး အေဖ့မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ နဲ႔ဘဲ သည္းခံၿပီး စိတ္ဆင္းရဲစြာ ေနလာခဲ့ရသည္။ ကိုေဇာ္ ကို ပညာေရးသာ ဂ႐ုစိုက္ခိုင္းသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဆိုရင္လည္း အေမ့ဆီ လာမေနခိုင္း၊ ကိုေဇာ္က လည္း ကိုးတန္း ဆယ္တန္းေတြ ဂိုက္လိုက္ၿပီး ေငြရွာသည္။ အေမ လူပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းတာ၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းတာ၊ အေဖ့အမ်ိဳးေတြက လစ္လ်ဴ ရႈ ထားတာေတြ၊ ေဆးကုမေပးတာေတြ ကိုေဇာ္မသိခဲ့။ ကိုေဇာ္ ေဟာက္စ္ စဆင္းခ်ိန္ အေမ ဆုံးလို႔ ျပန္သြားေတာ့မွ သူမ်ားေတြက တစ္ဆင့္ အေမ့ အေၾကာင္းေတြ စုံစုံလင္လင္ သိရသည္။ အေမ ရက္လည္ၿပီး ကတည္းက အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကိုေဇာ္ အဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့။
အေမ့အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေဇာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ အားေပးသူက သူနာျပဳ ဆရာမေလး ေအးသက္ခိုင္။ ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားသည္။ ကိုေဇာ္ လိုသမွ် သက္ က စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာသာမက ႐ုပ္ပစၥည္းပိုင္းဆိုင္ရာပါ အစစ အရာရာ ပံ့ပိုးေပးသည္။ အလုပ္မရခင္ကာလအစ၊ ဆရာဝန္ေပါက္စဘဝအလယ္၊ေနာက္ဆုံး ဘြဲ႕လြန္တက္ခ်ိန္အထိ။ ခုေတာ့ ကိုေဇာ္ အေထြေထြခြဲစိတ္အထူးကုျဖစ္ေနၿပီ။
“မနက္ျဖန္ ေတာင္ႀကီး သြားၾကမလို႔ဆို”
ေဒၚေမသူ က ေမးလိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္ မမ၊ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ wedding ရွိလို႔၊ မမ ဘာမွာအုန္းမလဲ။”
“မွာစရာ မရွိပါဘူး သက္ရယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုေဇာ္တို႔ က ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္မ်ားေနတာ ဆိုေတာ့ သူေတာင္ လိုက္ႏိုင္ပါေတာ့မလား ”
“မလိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သက္ တစ္ေယာက္တည္း သြားရေတာ့မွာေပါ့ မမ၊ ဟိုကလည္း အရမ္းခင္တာဆိုေတာ့၊ ကိုေဇာ့္ အတြက္က အလုပ္က ပိုအေရးႀကီးတာပဲေလ”
“ဟုတ္လို႔လား သက္ရဲ႕၊ ေဆး႐ုံမွာ ေျပာေနၾကတာေတာ့ ဆရာႀကီးအတြက္ ပထမ က မမသက္ ဆိုၿပီးေတာ့၊ သက္ နဲ႔ စကားေကာင္းေနလိုက္တာ၊ သြားလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္၊ lunch ၿပီးရင္ ေဆးခန္း သြားရ အုန္းမွာေလ၊ မမ လူနာေတြက ေဘး႐ြာေတြကပါေတာ့ ညဖက္ပဲ ဆိုရင္ အဆင္မေျပမွာစိုးလို႔ ေန႔ခင္းပါ ထိုင္ေပးေနရတယ္”
ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ႐ုံးဖြင့္ရက္ ေန႔လည္ အျပင္ထြက္ၿပီး ေဆးခန္း မထိုင္ဖို႔ ေျပာထားတယ္ဆိုတာနဲ႔ ကိုေဇာ္ လည္း စေန၊တနဂၤေႏြ ေတာ့ ေန႔ဖက္ ဖြင့္ၿပီး ၾကားရက္ဆိုရင္ ညဖက္သာ ေဆးခန္းထိုင္သည္။ ခရမ္းေရာင္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ ဝတ္ထားၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္သံ တခြပ္ခြပ္ႏွင့္ ထြက္သြားေသာ ေဒၚေမသူ႔ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း ေအးသက္ခိုင္ စဥ္းစားခန္း ဝင္ေနမိသည္။ ေဒၚေမသူ က အရပ္ ၅ေပရ ေလာက္ရွိမည္။ အသား နည္းနည္း ညိဳေပမဲ့ အခု အနီးကပ္ ၾကည့္ေတာ့ အသားအေရကႏူးညံ့ေခ်ာေမြ႕ေန၏။ မ်က္လုံးအစုံက လည္းထူးျခားသည္။ ဆန႔္က်င္ဖက္ လိင္အတြက္ေတာ့ ႐ႊန္းလဲ့ေတာက္ပသည္လို႔ ထင္ရမည္။ ေအးသက္ခိုင္ ကေတာ့ ကလက္သည္ လို႔ ထင္သည္။ ကျပားဆိုေတာ့ ႏွာတံေပၚ ၿပီး၊ ႐ုပ္က သိပ္ေခ်ာတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ေပမဲ့ ၾကည့္လို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုေကာင္းသည္။ ေနာက္ ရင္ေတြ တင္ေတြလည္း ႀကီးသည္။ sexy ျဖစ္တဲ့႐ုပ္မ်ိဳး၊ ေယာက္်ားေတြကို ေကာင္းေကာင္းဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ႐ုပ္မ်ိဳး။
Ward ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကိုေဇာ္တို႔ ခြဲခန္း က မထြက္လာႏိုင္ေသး။ ဆရာမေလး အေျပာအရလည္း စိုးရိမ္ရတဲ့ အေျခအေနရွိသူေတြပါတာဆိုေတာ့ ေဒၚေမသူ ေျပာသလို မနက္ျဖန္ ကိုေဇာ္ ေတာင္ႀကီး လိုက္ဖို႔ လြယ္မည္မထင္။ ဒီေန႔ က ေသာၾကာ။ အစကေတာ့ စေနထြက္၊ တနဂၤေႏြ မဂၤလာေဆာင္ဝင္၊ တနလၤာ ည ျပန္လာရင္ ဒီကို အဂၤ ါ ေန႔လည္ဆို ျပန္ေရာက္ၿပီ။ ေဆး႐ုံအုပ္နဲ႔လည္း တနလၤာ၊ အဂၤ ါ ခြင့္ ႏွစ္ရက္ယူဖို႔ ညႇိၿပီးသား။ ကိုယ္ ခြင့္ယူၿပီး ခရီးသြားတုန္း ေရာက္လာတဲ့ လူနာေတြအတြက္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေပမဲ့ ကိုယ္ကုထားၿပီး စိတ္မခ်ရေသးခင္ ထြက္သြားလို႔ကေတာ့ မျဖစ္။ ခ်ိဳင့္ ထားခဲ့ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သင္းသင္း ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ေတာင္ႀကီး သြားဖို႔ ကိစၥ ျပန္ စီစဥ္သည္။
ေအးသက္ခိုင္၊ သင္းသင္းေထြး နဲ႔ ေဝေဝ တို႔က သင္တန္းမွာေကာ၊ အလုပ္မွာေကာ အတူဆုံၿပီး အရမ္းခင္ၾကတဲ့သူေတြ။ သင္းသင္း က မန ၱေလး မွာ ကိုထင္ေအာင္ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည္။ ေဝေဝ က အခု အသက္ သုံးဆယ္ နီးမွ ေတာင္ႀကီး မွာ မဂၤလာေဆာင္ မွာမို႔ မန ၱေလး က သင္းသင္း နဲ႔ ခ်ိန္းၿပီး အတူတူ သြားၾကမလို႔။ သင္းသင္း လည္း တစ္ေယာက္တည္း သြားမွာ၊ ကိုထင္ေအာင္ က ခေလး ေက်ာင္းမပိတ္လို႔ ေနခဲ့ရမည္။ သင္းသင္း နဲ႔ က မျပတ္ ဆက္သြယ္ျဖစ္သည္။ သင္းသင္း နဲ႔ ေအးသက္ခိုင္ က ႏွစ္ေယာက္စပ္ၿပီး အိမ္ေျမ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ေနတာ။ သင္းသင္း ကေတာ့ ေဗဒင္ေတြ ယၾတာ ေတြ အကုန္ေမး အကုန္လုပ္သည္။ သင္းသင္း နဲ႔ ေအးသက္ခိုင္ က ေသာၾကာ နဲ႔ တနဂၤေႏြ မို႔ ကံစပ္တယ္လို႔ ဆရာ တစ္ေယာက္ က ေျပာဖူးသည္။ အဲတာေၾကာင့္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိ၊ အေရာင္းအဝယ္ေတြ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပေနသည္။
သင္းသင္း နဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ အရင္အပတ္က သင္းသင္း နဲ႔ ေျပာခဲ့ တာေတြ ျပန္ၾကားေယာင္ ေနမိသည္။ အဓိက ကေတာ့ ဒီေန႔ ေဒၚေမသူ ကိုေတြ႕ခဲ့လို႔။
“သက္၊ ကိုယ့္ေယာက္်ားက ေအးတယ္ဆိုၿပီး ဒီအတိုင္းေတာ့ သိပ္လြတ္မထားနဲ႔၊ အၿမဲတမ္း ဂ႐ုေတာ့ စိုက္ထား”
“ကိုေဇာ္က ႐ိုးပါတယ္”
“သူက႐ိုးေပမဲ့ ေကာင္မေလး က သူ႔ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ခုေခတ္ ေကာင္မေလးေတြက ခပ္ကဲကဲ ရယ္”
“သင္းကလဲကြာ၊ ဘာလဲ၊ ကိုထင္ေအာင္ႀကီး အစြမ္းျပေနၿပီလား”
“ကိုထင္ေအာင္ က ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ သူ႔ေဘးမွာ all clear၊ သက္ လူ ကသာ ဆရာဝန္မေလးေတြ၊ ဆရာမေလးေတြ၊ လူနာမေလးေတြ နဲ႔ ေန႔တိုင္းေတြ႕ေနရမွာေလ”
“ကိုေဇာ္နဲ႔ ယူတာ ခုနစ္ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီ၊ ဘာမွ မွ မျဖစ္ခဲ့တာ”
“အဲလိုၾကာသြားတာေေတြက ပိုေၾကာက္ရတယ္၊ သူတို႔ ေယာက္်ားေတြေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား၊ ေန႔တိုင္း ၾကက္သားဟင္း စားေနရရင္ေတာင္ တစ္ခါတေလ ဝက္သားဟင္း တို႔ ပဲ ဟင္းတို႔ ေျပာင္းစားခ်င္တယ္ ဆိုတာေလ၊ သင္း က ႀကဳံ လို႔ ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာပါ”
အဲဒီတုန္းက အင္းပါ လို႔ စိတ္မပါတပါ အဆုံးသတ္ခဲ့ေပမဲ့ ခုေတာ့ ျပန္ ေတြးေနမိသည္။
ေဒၚေမသူ က ဝက္သားဟင္းလား၊ ပဲဟင္းလား။
အေရးႀကီးလူနာေတြ ထားသြားလို႔ မရတာ သက္ က သေဘာေပါက္သည္။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ လာရင္ ကိုေဇာ့္စိတ္တိုင္းက်။ အျပင္ေဆးခန္းမွာ ဆိုရင္လည္း သင့္႐ုံသာယူသည္။ မတတ္ႏိုင္ရင္ ေဆး႐ုံ တက္ခိုင္းသည္။ ေဆး႐ုံမွာ မျပည့္စုံသူ ေတြကို ကူညီေပးေနတဲ့ ေစတနာရွင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ရွိတယ္ေလ။ အရင္ ၿမိဳ႕တုန္းကေတာ့ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးတဲ့လူေတြကို အခမဲ့ ကုေပးခဲ့ဖူးသည္။ အဲဒီမွာ ျပႆ နာက ေရာဂါေပ်ာက္ေတာ့ လူႀကီးေတြက သူတို႔ သားသမီးေတြကို သြားကန္ေတာ့ ခိုင္းသည္။ လာကန္ေတာ့တဲ့ ပစၥည္းတန္ဖိုးက ကိုယ္ ယူမဲ့ ေဆးကုခထက္မ်ားေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ အခမဲ့ မျဖစ္ေတာ့။ စတိေတာ့ ယူေပး ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ခုထိေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ကုသိုလ္ျဖစ္ ကုေပးေနတုန္း။ ကိုယ္က ေစတနာ အျပည့္နဲ႔ ေငြမ်က္ႏွာ မၾကည့္ဘဲ ကုေပးေတာ့ ေရာဂါေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ လူနာေတြ၊ လူနာရွင္ေတြက တတ္ႏိုင္သလို လာ ကန္ေတာ့ၾကသည္။ ဒါကလုံးဝ ျငင္းလို႔မရ။ ႐ြာထြက္ စားစရာေတြ၊ တန္ဖိုးမမ်ား လွတာ ေတြ ကေန တန္ဖိုးႀကီး ပစၥည္းေတြအထိ သူတို႔တတ္ႏိုင္သေ႐ြ႕။ အိမ္မွာ စားစရာ သုံးစရာကေတာ့ အလွ်ံပယ္။
ညေန ကိုေဇာ္ျပန္လာေတာ့ မနက္ျဖန္ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာသည္။
“ေန႔လည္ ခ်ိဳင့္လာပို႔တုန္းကရင္း ကိုေဇာ္ မလိုက္ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ေဒၚေမသူက သက္ကို ေျပာခဲ့ ၿပီးသား”
ကိုေဇာ့္ကို ေဒၚေမသူ ဂ႐ုတစိုက္ရွိလွတာကို သက္ သတိထားမိေၾကာင္း မသိမသာ အသိေပး လိုက္၏။
“ေန႔လည္က ေဆး႐ုံတစ္ခုလုံးရႈပ္ေနတာဆိုေတာ့ သူလည္းခန႔္မွန္းမိမွာေပါ့ေလ၊ သက္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနရင္ အိအိစိုး ေခၚသြားပါလား၊ သုံးေလးရက္ကေတာ့ ႀကဳံသလို စားလို႔ရပါတယ္၊ ေဆးခန္းအတြက္လည္း ေဆး႐ုံက nurse တစ္ေယာက္ေခၚထားရင္ ျဖစ္ပါတယ္”
“သက္ က အဆင္ေျပပါတယ္၊ မႏၲေလးးေရာက္ရင္ သင္းသင္းလည္း ရွိၿပီ၊ ကိုထင္ေအာင္ လည္း မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားမယ္ေလ”
ကိုေဇာ္နဲ႔သက္ လက္ထပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း သက္ဇာတိၿမိဳ႕သြားလည္သည္။ သက္ ေရာက္တယ္ၾကားေတာ့ သက္ ေက်ာင္းေနဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း နန္းခင္တင့္ သူ႔႐ြာကေန လာၿပီး သက္ကို အကူအညီ ေတာင္းသည္။ ငယ္ငယ္ကရင္း အေဖမရွိတဲ့ သူ႔ ဝမ္းကြဲ ညီမေလး နန္းအိအိစိုး၊ အခု အေမက ဆုံးသြားျပန္သည္။ အသက္က ၁၂ႏွစ္၊ ေျခာက္တန္း ေအာင္ထားသည္။ နန္းခင္တင့္က အိမ္ေထာင္က်တာေစာေတာ့ ကေလးသုံးေယာက္နဲ႔ မို႔ သူလည္းေခၚမထားႏိုင္။ မိန္းခေလးလည္းျဖစ္၊ ခိုင္းေကာင္းတဲ့ အ႐ြယ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္အမ်ိဳးကမွ တာဝန္မယူခ်င္။ ေတာ႐ြာအေနနဲ႔ စာေတာ္တဲ့ ကေလးျဖစ္ေနေတာ့ နန္းခင္တင့္ က သူ႔ဝမ္းကြဲ ညီမေလးကို ပညာဆက္သင္ေစခ်င္သည္။
ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ အျဖစ္ သက္ အိမ္မွာ ေခၚထားၿပီး ေက်ာင္းထားေပးဖို႔။ ကိုေဇာ္ကိုေမးေတာ့ သက္ သေဘာဆိုတာနဲ႔ မႏၲေလး ေခၚလာ ခဲ့သည္။ အိမ္နားကေက်ာင္းမွာ ထားေပးသည္။ နန္းခင္တင့္ကို အစကတည္းက ရွင္းေအာင္ေတာ့ ေျပာထားသည္။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဝမ္းကြဲညီမကို အိမ္ေခၚထားတာ၊ ဒီကေလးမကိုေမြးစားတာ လုံးဝ မဟုတ္ဘူးလို႔။ သက္ ဒီလိုေျပာရတာက သက္တို႔က ခုမွ အိမ္ေထာင္က်တာ၊ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးေတြ ရခ်င္သည္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ေထာင္သက္ ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာ တာေတာင္ ကေလး မရေသး။ မသိသူေတြက နန္းအိအိစိုးကို သက္ ရဲ႕ ညီမအရင္းထင္သည္။ သိသူ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်က်ခ်င္း ဒီကေလးမေလး ကို အိမ္ေခၚလာလို႔ ကေလးမရတာလို႔ေျပာေပမဲ့ သက္ ေကာ ကိုေဇာ္ေကာ ဒါကိုေတာ့ လက္မခံ၊ မယုံ။
သက္ တို႔က နန္းအိအိစိုးကို ညီမအရင္းလိုပဲ သေဘာထားပါသည္။ ကိုးတန္း တက္ရမဲ့ ႏွစ္ ကိုေဇာ္ နယ္ေျပာင္းရေတာ့ နယ္ကို ေခၚမသြားဘဲ နာမည္ႀကီး ေဘာ္ဒါ တစ္ခုမွာ ထားေပး၏။ နန္းအိအိစိုး ကလည္း လိမၼာၿပီး စာႀကိဳးစား၏။ ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေလးခုနဲ႔ ေအာင္ေပမဲ့ မိန္းခေလး ဆိုေတာ့ ေဆးေက်ာင္းမမွီခဲ့၊ သြား ကိုလည္း တစ္မွတ္နဲ႔ ကပ္လြဲခဲ့သည္။ ဒီႏွစ္ခု မရေတာ့ တစ္ျခားဘာသာေတြ ယူခိုင္းေပမဲ့ အေဝးသင္ အဂၤလိပ္ ပဲ တက္ၿပီး သက္ ကိုလိုက္ကူသည္။ ခု ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေရာက္ေနသလို အိမ္ထိန္း ခ်က္ျပဳတ္ ေဆးခန္းကူ တာေတြလည္း သက္ နားကေန ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တတ္ေနၿပီ။ သက္ ကိစၥရွိလို႔ ခရီး ထြက္တိုင္း အိမ္မွာ စိတ္ခ်လက္ခ် လက္လႊဲ ႏိုင္ၿပီ။ သက္ က သင္းသင္း နဲ႔ အိမ္ေျမ ဝယ္ေရာင္း လုပ္ ေနေတာ့ မႏၲေလး ခဏခဏ ဆင္းျဖစ္သည္။ အရင္ၿမိဳ႕တုန္းက ဘာမွမျဖစ္။ ခု ေဒၚေမသူ နဲ႔ေတြ႕တာ ၾကာ လာေတာ့ သက္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။
ညစာစားၿပီး ေဆးခန္းသြားၾကသည္။ အေစာင့္ေကာင္ေလးက တံခါး ႀကိဳ ဖြင့္ထားလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ လူနာ သုံးေလးေယာက္ေတာ့ ရွိေနသည္။ ကားရပ္လိုက္တာနဲ႔ နန္းအိအိစိုးက ေဆးအိပ္ယူၿပီး ေဆးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ လုပ္စရာရွိတာေတြ ႀကိဳ လုပ္ထားေတာ့မည္။ ကိုေဇာ္ နဲ႔ သက္ ကားေပၚကဆင္းလာခ်ိန္ မွာ ေဘးခန္းက ေဒၚေမသူတို႔ ေဆးခန္းပိတ္ေနၿပီ။ ေဒၚေမသူ က ေန႔လည္ လည္းဖြင့္၊ ည လည္း ေစာဖြင့္ေတာ့ ကိုေဇာ္တို႔ နဲ႔ အဖြင့္ အပိတ္ အၿမဲလိုလို ဆုံျဖစ္ၾကသည္။
“မမ၊ သိမ္းၿပီလား”
သက္ က အရင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္ သက္၊ ကိုေဇာ္- သြားႏွင့္ေတာ့မယ္၊ ဟိုမွာ ကိုေဇာ့္ လူနာေတြ ေစာင့္ေနၿပီ”
ေရွ႕ကျဖတ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ဆီ ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ေဒၚေမသူ႔ ကို သက္ ေနာက္ ကေန ၾကည့္ေနမိသည္။ အရပ္ျမင့္ေပမဲ့ သူ႔အရပ္နဲ႔လိုက္ဖက္ညီစြာ အခ်ိဳးအစားက်တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ သြားလို႔ နိမ့္တုံျမင့္တုံ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚေမသူ႔ တင္ပါးဆုံကိုၾကည့္ရင္း အသက္ ၃၅ ဆိုေပမဲ့ တင္ ေတြက ေတာင့္တင္းလွပ စြဲမက္ဖြယ္ျဖစ္ေနဆဲလို႔ မွတ္ခ်က္ခ် မိသည္။ ဝတ္ထားတဲ့ ထဘီ အစိမ္းႏုေရာင္ ကလည္း ပါးပါးအိအိေလးမို႔ ေဒၚေမသူ႔ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ပိုေပၚလြင္ေစသည္။ ဆိုင္ကယ္ေပၚ တက္ ထိုင္လိုက္ေတာ့ တင္ထြားထြားေလးက ေဘးကိုအိကားသြားသည္။ သက္ ေဘးက ကိုေဇာ္ ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုေဇာ့္ အၾကည့္ကလည္း အဲဒီေရာက္ေနတာ။ သက္ မ်က္ေစာင္းထိုး လိုက္သည္။ အျပင္မွာျဖစ္ေနလို႔။ အိမ္မွာဆို ဗိုက္ေခါက္ဆြဲလိမ္ လိုက္ၿပီ။
ေဆခန္းအျပန္ ေဆး႐ုံဝင္ၿပီး ေန႔လည္က အေရးေပၚခြဲထားရတဲ့ လူနာေတြ အေျခအေန ဝင္ၾကည့္၊ မွာစရာရွိတာ မွာၿပီးမွ ျပန္လာတာမို႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ည ဆယ္နာရွိေနၿပီ။ သက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ကိုေဇာ္ကေတာ့ ညဖက္ျပန္လာရင္ internet ဝင္ျဖစ္သည္။ အိမ္မွာ adsl line တပ္ထားသည္။ လူနာေဟာင္း တစ္ေယာက္က ဒီၿမိဳ႕မွာ public access center ဖြင့္လာတာၾကာၿပီ။ ခုေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ internet သုံးတာ မ်ားလာေတာ့ အလုပ္က အဆင္မေျပေတာ့။ ဆိုင္ပိတ္ၿပီး ပစၥည္းေတြကို net game ဆိုင္ကို တစ္ဝက္ေဈး နဲ႔ေရာင္းသည္။ adsl line ကိုေတာ့ ဝယ္မဲ့သူမရွိ။ သူကလည္း ရန္ကုန္ေျပာင္းေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ဆရာ့ကို လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အိမ္မွာ လာဆင္သည္။ ကိုေဇာ္ အလကား မယူပါ။ သူ တျခား စက္ေတြေရာင္းသလိုပဲ ကြန္ျပဴ တာ သုံးလုံးအတြက္ တစ္ဝက္ေဈး အတင္းေပးလိုက္သည္။ server အထိုင္ အျဖစ္သုံးတဲ့ laptop ကို ကိုေဇာ္ ကိုင္ၿပီး အေပၚထပ္မွာ သက္ သုံးဖို႔ နဲ႔ ေအာက္ထပ္ မွာ နန္းအိအိစိုး အတြက္ desktop တစ္လုံးစီ ဆင္ခိုင္းလိုက္သည္။
ကိုေဇာ္က internet ကို အေထြေထြသတင္းၾကည့္၊ ေနာက္ဆုံးေပၚ ေဆးပညာ သတင္း ေတြေလ့လာ၊ ေနာက္ မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အျပင္ ဆရာေတြနဲ႔ပါ ဆက္သြယ္တာ၊ အႀကံေတာင္းတာ၊ တိုင္ပင္တာေတြ လုပ္သည္။ သက္ ကေတာ့ သင္းသင္း နဲ႔ အိမ္ပုံ၊ေျမကြက္ပုံ ေတြ ပို႔တာရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ chatting ရယ္ေေပါ့။ နန္းအိအိစိုး အတြက္လည္း သူ႔ assignment ေတြလုပ္လို႔ လိုရင္ reference လုပ္ဖို႔၊ ေနာက္ ေလ့လာခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ အသစ္ေတြ ေလ့လာခ်င္ရင္ ေလ့လာဖို႔၊ ဗဟုသုတ ရွာဖို႔ ဆိုၿပီး သူ႔အခန္းထဲ စက္တစ္လုံး ဆင္ေပးထားသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီ။ mail ပဲ စစ္ေတာ့မည္။
ေရွးအိႏၵိယ စာေပပညာရွင္ Chanakya ေျပာဖူးတာရွိသည္။
“ A good wife is one who serves her husband in the morning like a mother does, loves him in the day like a sister does and pleases him like a prostitute in the night.”
သက္ က ကိုေဇာ့္ အတြက္ မနက္ပိုင္းသာမက ေန႔လည္ ႏွင့္ ည ပါ အေမ တစ္ေယာက္လို ေကာင္းမြန္ ျပည့္စုံစြာ စီစဥ္ေကြၽးေမြးပါသည္။ ေမာင္ႏွမလိုသာမက သူငယ္ခ်င္းလိုပါ အၿမဲတမ္း ခ်စ္ခင္ၿပီး တိုင္ပင္လို႔လည္း ရပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ prostitute ဆိုတာ ေငြနဲ႔ ကာမ လဲတာပါ။ သက္ က ကိုယ့္ ေယာက္်ားကို ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ျပဳစု ဆက္ဆံသည္မွာ ညဖက္သာမဟုတ္။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ကိုေဇာ္ ျပန္ လာရင္း ဆႏၵရွိလို႔ သက္ ေရ တစ္ေခါက္ေလာက္ ဆိုရင္ သက္ က တစ္ကိုယ္လုံး ခြၽတ္ၿပီးသား။ ကိုေဇာ္ က သက္ မလုပ္ခ်င္တာ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုဘူး လို႔ အၿမဲေျပာေပမဲ့ သက္ ကေတာ့ ကိုေဇာ္ က လိုခ်င္ရင္ အၿမဲတမ္း အဆင္သင့္။
ကိုေဇာ္ ထိုင္ရာက ထၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သက္ က ပန္းႏုေရာင္ အက်ၤ ီနဲ႔ ဒူးဖုံး႐ုံ ေဘာင္းဘီေလး ဝတ္ၿပီး ကိုေဇာ္ ကို ၾကည့္ေနသည္။ မနက္ျဖန္ သက္ ခရီးသြားမွာဆိုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ အခ်စ္ပြဲ ႏႊဲရအုန္းမည္။
ကိုေဇာ္ နဲ႔ သက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ခရီးထြက္ရင္ မသြားခင္ညေတာ့ သူတို႔လင္မယား တစ္နည္းနည္းႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ ဝင္ၾကသည္။ ဒီအစဥ္အလာက အိမ္ေထာင္သက္ ခုနစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါမွ မပ်က္ခဲ့။ ကိုေဇာ္ က သက္ ကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ရင္း သက္ ပါးျပင္ ျဖဴျဖဴ ႏုႏု ေလးကို နမ္းကာ “သက္၊ မနက္ေစာေစာ သြားရမွာ မဟုတ္လား” လို႔ ေမးလိုက္သည္။ “အင္းပါ၊ ဒီေန႔ ဘာေန႔လဲ ၾကည့္လိုက္အုန္း၊ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ေရအရင္ ခ်ိဳး လိုက္ေတာ့ေနာ္” ျပကၡဒိန္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဒီရက္ေတြက သက္ ရဲ႕ period မွန္းသတိရမိသည္။ သက္ ရဲ႕ ေနာက္ ပါးတစ္ဖက္ကို နမ္းၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ကိုေဇာ္ ဝင္သြားေတာ့သည္။
ေရခ်ိဳးရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ စဥ္းစားခန္း ဝင္ေနမိသည္။ ခ်စ္သူေတြဘဝမွာ ဖက္တာ၊နမ္းတာ အေပၚယံေလာက္သာ သက္ က ခြင့္ျပဳေပမဲ့ လက္ထပ္တဲ့ေန႔ကစ၍ ကိုေဇာ္ စိတ္တိုင္းက်။ သက္ ဘဝမွာ ဘယ္ေယာက္်ားမွ မရွိခဲ့တာ ကိုေဇာ္သိသည္။ ကိုယ္ကလည္း ဘယ္မွာမွ အေပ်ာ္မရွာခဲ့ဖူး။ မဂၤလာဦးညက သက္ ကို တစ္ကိုယ္လုံးခြၽတ္ၿပီး သက္ ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေခါင္းကေန ေျခဖ်ားထိ ေနရာလပ္မက်န္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နမ္းခဲ့သည္။ ဒါက ကိုေဇာ္ရဲ႕ ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵ။ ကိုယ့္ fantasies ထဲက တစ္ခု။ အပ်ိဳစင္သက္ ရဲ႕ ကိုယ္မွာ ကိုေဇာ္ မျမင္ဖူး မနမ္းဖူးခဲ့တဲ့ ေနရာ မရွိခ်င္လို႔ပါ ဆိုေတာ့ ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အရမ္းရွက္ေနေပမဲ့ သက္ က ခြင့္ျပဳခဲ့၏။ သာယာၾကည္ႏူး ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ အနမ္းခံခဲ့သည္။ ကိုေဇာ္အတြက္ကေတာ့ a dream come true ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္မႀကဳံႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီရက္ေတြတုန္းက မိုးလင္းတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား စား၊ ကာမ၊ အိပ္ ဒီသုံးခုနဲ႔ တစ္ေနကုန္ လည္ပတ္ေနသည္။ ပထမေန႔ ကတည္းက ကိုေဇာ္ သက္ ကို ပါးစပ္နဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ သက္ အတြက္ေတာ့ oral sex ကို လုပ္ေပးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ယူ ရသည္။ သက္ ရာသီလာခ်ိန္တို႔၊ မအီမသာျဖစ္ခ်ိန္၊ ပင္ပန္းေနခ်ိန္ေတြမွာ ကိုေဇာ္တင္းေနရင္ သက္ က သူ႔ရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ လက္အစုံေလးနဲ႔သာ ကိုေဇာ့္ ကို ႏွိပ္နယ္၊ ပြတ္သတ္ၿပီး masturbate ေပးသည္။ ကိုေဇာ္ကလည္း သက္ မလုပ္ခ်င္တာ ဘာမွလုပ္ဖို႔မလိုဘူးလို႔ အၿမဲေျပာေပမဲ့ အိမ္ေထာင္သက္ေလး ရလာေတာ့ သက္ oral ကို စမ္းပါသည္။
အစပိုင္းေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပါ့။ သက္ သြားနဲ႔ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းကို ကိုက္မိလို႔ ေအာ္ရတာလည္းရွိခဲ့သည္။ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္း နဲ႔ သက္ အာေခါင္ကို ထိုးမိလို႔ ေနာက္ရက္ထိ သက္ နာေနတာလည္း ရွိခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သက္ ေကာင္းေကာင္း ကြၽမ္းက်င္သြားၿပီ။ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္း တစ္ေခ်ာင္းလုံး ပါးစပ္ထဲ အဆင္ေျပေျပ ထည့္ႏိုင္ၿပီ။ ကိုက္မိတယ္ ဆိုရင္လည္း မေတာ္တဆ မဟုတ္။ သက္ က တမင္သက္သက္လုပ္တာ။
သက္ စုပ္တတ္သြားေတာ့ ဒုကၡေရာက္တာက ကိုေဇာ္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ကိုေဇာ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔မၿပီး။ သက္ ကို ပုံမွန္ဆက္ဆံရင္ အၾကာႀကီးဆက္ဆံႏိုင္သည္။ သက္ ေတာင္ အရင္ၿပီးသြားတတ္လို႔ အတူတူၿပီးခ်င္ရင္ ေတာ္ေတာ္ ညႇိယူ ရသည္။ ဒါမွမဟုတ္ သက္ ေနာက္တစ္ခါၿပီးတဲ့အခါမွ အတူၿပီးၾကသည္။ သက္ လက္နဲ႔ masturbate လုပ္ေပးရင္လည္း ႏူးညံ့တဲ့ သက္ ရဲ႕ လက္အစုံက စုန္ဆန္ လွည့္ပတ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဆာ့ကစားကစား အၾကာႀကီး လုပ္ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းက သက္ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြားၿပီး သက္ရဲ႕လွ်ာ၊ ႏႈတ္ခမ္းအစုံ တို႔နဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ ၾကာၾကာေတာင့္ မခံႏိုင္။ ခဏေလးနဲ႔ ၿပီးသြားသည္။ သက္ အစုပ္ ေတာ္လြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္။
သက္ oral စစမ္းခါစ ကတည္းက ကိုေဇာ့္ပစၥည္း သက္ ပါးစပ္ ထဲေရာက္တာနဲ႔ အလံျဖဴ ေထာင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ခုအခ်ိန္ထိ သက္ ပါးစပ္နဲ႔ ဆက္ဆံေပးရင္ ကိုေဇာ္ ၿပီးတာ ျမန္ေနတုန္း။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ဆို မၿပီးႏိုင္လို႔ foreplay ကို ပါးစပ္နဲ႔ စၿပီး ေနာက္မွ ပုံမွန္ဆက္ဆံတာနဲ႔ အဆုံးသတ္တာ။ ကိုေဇာ္ က ေျပာင္းျပန္။ မၿပီးခ်င္ခင္ ထြက္တယ္လို႔ ဆိုရေအာင္ကလည္း သက္ကိုပုံမွန္ဆက္ဆံရင္ အၾကာႀကီးမွ ၿပီးတာေလ။ ၿပီးခါနီးတဲ့အခါ တျခားကိုအာ႐ုံေျပာင္းရင္ နည္းနည္းပိုၾကာႏိုင္တယ္ဆိုေပမဲ့ သက္ က ကိုယ့္ကို စုပ္ေပးေနခ်ိန္မွာ ကိုေဇာ္အာ႐ုံေျပာင္းဖို႔ စိတ္မကူးခဲ့ဖူးပါ။ သက္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ အနမ္း အလ်က္ အစုပ္ေတြကို အျပည့္အဝ ခံစားေနမိသည္သာ။ အသက္ရႉတဲ့ rhythm ကို ထိန္းၿပီး ႏွလုံးခုန္ႏႈန္း ေႏွးသြားေအာင္လုပ္ရင္ နည္းနည္းပိုၾကာ ႏိုင္တယ္ ဆိုေပမဲ့ သက္ ပါးစပ္ထဲ ကိုယ့္ဟာ ေရာက္သြားတာနဲ႔ ရင္ခုန္တာက မျမန္ဘဲ မေနႏိုင္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၿပီးတာၾကာၾကာ မၾကာၾကာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သာယာၾကည္ႏူး ေက်နပ္ေနၾကေတာ့ ဒါကအေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥမဟုတ္။ စိတ္နဲ႔ ဆိုင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သက္ကို ကိုေဇာ္က great respect မို႔ သက္ ပါးစပ္ထဲမွာ ၾကာၾကာ မထည့္ ထားခ်င္တာလား။ ဒါဆို တျခားမိန္းမေတြ ပါးစပ္ထဲဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ မမေမသူက စုပ္ေပးရင္ေကာ ၿပီးတာ ျမန္မွာလား။ အၾကာႀကီး အစုပ္ခံႏိုင္မလား။ စမ္းခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့….. အေထြေထြခြဲစိတ္ နဲ႔ OG က အလုပ္သေဘာအရ ပတ္သက္ေနရသည္။ မမေမသူ သူ႔လူနာေတြကို ဗိုက္ခြဲရင္း အူကပ္တာတို႔၊ OG အပိုင္းထက္ ေက်ာ္တာတို႔၊ အေရးေပၚအေျခအေနတို႔နဲ႔ ႀကဳံလာရင္ ကိုေဇာ္တို႔ကို လွမ္း ေခၚရသည္။ တစ္ခါတေလ အသည္းအသန္မို႔ အေျပးအလႊား သြားကူေပးရသည္။ ဗိုက္ခြဲေမြးတဲ့မိခင္ေလာင္းက အူအတက္ပါ ျဖတ္ခ်င္တယ္လို႔ ႀကိဳေျပာထားရင္လည္း ကိုယ္တိုင္မလုပ္၊ လက္ေထာက္ကိုမခိုင္း၊ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာလို အေထြေထြ ခြဲစိတ္ ျဖစ္တဲ့ ကိုေဇာ့္ကို ေခၚသည္။
အဲဒီေတာ့ ပိုရင္းႏွီးလာၾကသည္။ မနက္ျဖန္လည္း အူအတက္ လာျဖတ္ေပးဖို႔ ေျပာထားေသးသည္။ အလုပ္ထဲမွာေတာ့ ကိုေဇာ္က လုံးဝ ျပတ္သားပါသည္။ လုံးဝ စည္းရွိပါသည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြနဲ႔ေကာ၊ လူနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေကာ ဘာအပိုစိတ္မွ မရွိ။ ကင္းရွင္းသည္။ ကိုယ့္အလုပ္ကို ေစတနာအျပည့္နဲ႔ လုပ္သည္။ ဒါေပမဲ့ မမ ရဲ႕ အေျပာအဆို အျပဳအမူေတြကလည္း ကိုေဇာ့္ကို ဖိတ္ေခၚေနသေယာင္ ကိုေဇာ္ခံစားမိသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္က မမအိမ္မွာ မမ ၃၄ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ ဆြမ္းကပ္ေတာ့လည္း သက္ပါတာေတာင္ မမက ကိုေဇာ္ကို ေနရာေပးလြန္းေနသည္။ အေရးေပးလြန္းေနသည္။ သက္က မိန္းမအခ်င္းခ်င္း ဆိုေတာ့ ရိပ္မိမည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီရက္ပိုင္း သက္ စကားေျပာရင္ အေႏွာင့္အသြား မလြတ္ခ်င္။ မမက ကိုေဇာ္ထက္ အသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ႀကီးေပမဲ့ ဒီတေလာ seminar ေတြမွာ ျပန္ေတြ႕ေနတဲ့ ကိုေဇာ့္ same batch ႐ြယ္တူ ဆရာဝန္မေတြထက္ မမက ပိုငယ္ ပိုႏုေနသည္။ ပိုလည္းလွေနသည္။ ညေနကလည္း မမကို ေနာက္က ၾကည့္ေနမိသည္။ သက္လည္း သတိထားမိသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္။ အရပ္လည္းျမင့္ေတာ့ model show ေလွ်ာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းမည္။ Fashion အေနနဲ႔ ဘာအဝတ္မွ ဝတ္ဖို႔မလိုပါ။ High heels ေလး တရံ စီးထားရင္ ရၿပီ။ ထဘီ ဝတ္ထားရင္ေတာင္ မမရဲ႕တင္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတာ၊ ဘာမွမဝတ္ထားဘူး ဆိုရင္ေတာ့………ကိုယ့္စိတ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ ေနမိပါလိမ့္။ မဟုတ္တဲ့ အေတြးေတြ အရမ္း ဝင္ေနပါလား။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ စဥ္းစားေနတာ သက္ သိသြားလို႔ကေတာ့ မိုးၿပိဳလိမ့္မည္။ အိပ္မက္ထဲေတာင္ မမက္နဲ႔လို႔ ေျပာအုန္းမည္။ ေရခ်ိဳးေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားၿပီ။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း အထူးသန႔္ရွင္းေနၿပီ။ သက္ ေစာင့္ေနေတာ့မည္ေပါ့။
ကိုေဇာ္ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ သက္ ကို အသာအယာ ဖက္ရင္း သက္ ရဲ႕ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ ဆံေကသာ ေတြကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္သည္။ သက္ က ကိုေဇာ္ကို၊ အခန္းထဲမွာ laptop ကိုင္တာတဲ့အခါ၊ စာဖတ္တဲ့အခါ တို႔မွာ သုံးတဲ့ သားေရဆုံလည္ခုံေပၚ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကိုေဇာ့္ ဆံပင္ေတြကို hair dryer နဲ႔ မႈတ္ေပးသည္။ ကိုေဇာ္က ထိုင္ေနရင္း ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေဘးနည္းနည္းကားထားၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္း အေနအထားကေန သက္ ရဲ႕ ဖင္တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ကို သိုင္းဖက္ ကိုင္တြယ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ပိုနီးကပ္သြားေအာင္ သက္ ကို ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ သက္ ညဝတ္အက်ႌက ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ေန၏။ သက္ရဲ႕ ျဖဴေဖြး လုံးဝန္း တင္းရင္းတဲ့ ရင္သားႏွစ္မႊာက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပၚလာပါေတာ့သည္။ သက္ ဘရာစီယာ ဝတ္မထားပါ။ သက္ရဲ႕ ညဝတ္အက်ႌကို ခြၽတ္ေတာ့လည္း သက္ က အလိုက္သင့္ပင္၊ ေခါင္းမႈတ္ေပးတာမပ်က္။ ကိုေဇာ္ မ်က္ႏွာကို သက္ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးမွာအပ္ရင္း သက္ ခ်က္တဝိုက္ကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ရစ္ပတ္ေဆာ့ကစားေန၏။ သက္ ဗိုက္သားျဖဴျဖဴႏုႏုေလးေတြကို နမ္းလိုက္၊ လွ်ာနဲ႔ လ်က္လိုက္ လုပ္ေနရင္း လက္ေတြကေတာ့ သက္ရဲ႕ တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိလွတဲ့ ဖင္လုံးလုံးေလးေတြကို တစ္ဖက္တစ္လုံးစီ ကိုင္ညႇွစ္ ပြတ္သတ္ေပးေနမိ၏။ သက္ရဲ႕ တင္ ေတြက ခုထိ တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိေနဆဲပါ။ လပ္ထပ္စ ကတည္းက ကိုင္လာ ညႇစ္လာ ေဆာ့လာခဲ့တာ ခုထိ မဝႏိုင္ေသး။ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုင္လို႔ေကာင္းတုန္း၊ ညႇစ္လို႔ေကာင္းတုန္း။
ကိုေဇာ္ ဆုံလည္ခုံရဲ႕ အျမင့္ကို adjust လုပ္လိုက္သည္။ ကိုေဇာ္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံ နဲ႔ သက္ ႏို႔ ႏွစ္လုံးက တစ္တန္းတည္း ျဖစ္သြားၿပီ။ ကိုေဇာ္ ညာဘက္လက္ကို သက္ ဘယ္ဘက္ ႏို႔ ေပၚတင္ၿပီး ႏို႔ တစ္လုံးလုံးကို အသာအယာေလး ဖ်စ္ညႇစ္ ေပးေနသည္။ ဘယ္ဘက္လက္ကေတာ့ သက္ရဲ႕ တင္ကို သိုင္းဖက္ကိုင္တြယ္ထားဆဲပါ။ သက္ ႏို႔ေလးေတြကလည္း တင္းတင္းရင္းရင္း နဲ႔ ကိုင္လို႔ ေကာင္းလွသည္။ ဖင္ ကို ကိုင္တဲ့ အရသာနဲ႔ ႏို႔ကို ကိုင္ရတာ မတူေပမဲ့ ႏွစ္ခုစလုံးက ကိုင္လို႔ ညႇစ္လို႔ ေကာင္းလွတာကေတာ့ အမွန္။ သက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ပါးအပ္ကာ သက္ ရဲ႕ ေမႊးႀကိဳင္တဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔ ေလးကို ရႈိက္ရႉလိုက္သည္။ ကိုေဇာ့္ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ သက္ရဲ႕ ညာဘက္ႏို႔သီးေခါင္းေဘး တဝိုက္ကို တို႔လိုက္ လ်က္လိုက္ ဆယ္ခါေလာက္လုပ္ၿပီး သက္ရဲ႕ ပန္းႏုေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းအစုံနဲ႔ ငုံၿပီး အသံျမည္ေအာင္ အၾကာႀကီး ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ သက္က ေခါင္းမႈတ္ေပးေနတာေတာင္ ခဏတာတန႔္သြားၿပီး အသက္ရႉသံ အနည္းငယ္ျပင္းသြားသည္။ ကိုေဇာ္ လက္ေတြကို ဘက္ေျပာင္းကိုင္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါ ကိုေဇာ္ ပါးစပ္က သက္ ဘယ္ဘက္ႏို႔ဆီသို႔။ လ်က္တာ စုပ္တာေတြမလုပ္ဘဲ သက္ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို သြားနဲ႔ဖိကိုက္လိုက္သည္။
“အား”
လွ်ာနဲ႔ လာလ်က္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္း နာေအာင္ အကိုက္ခံလိုက္ရ၍ သက္ ကိုယ္လုံးေလးတြန႔္သြားသည္။ ငုံ႔ၾကည့္လာေသာ သက္ ကို ကိုေဇာ္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ သက္က မ်က္ႏွာတည္တည္ႏွင့္ ေျပာသည္။
“မွတ္ထား၊ ျပန္ကိုက္မွာ” သက္ hair dryer ကို ပိတ္၍ စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ကိုေဇာ္ကို မထူလိုက္ၿပီး ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ကိုေဇာ္ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ ကိုေဇာ္ကလည္း သက္ကို ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။ သက္ က ကိုေဇာ္ လည္ပင္းတဝိုက္ ညင္ညင္သာသာေလး လိုက္နမ္းေနသည္။ ကိုေဇာ့္ နားဖ်ားေလးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ငုံလိုက္ၿပီး အသာေလးကိုက္လိုက္သည္။ ရင္ဘတ္တဝိုက္ ဖြဖြေလး လိုက္နမ္းျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုေဇာ္လုပ္ခဲ့ သလို ႏို႔သီးေခါင္းေဘး ဆယ္ခါေလာက္ လ်က္လိုက္ နမ္းလိုက္ လုပ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းကို ကိုက္လိုက္သည္။ ခုန နားဖ်ားေလးကို ကိုက္တုန္းကထက္ အားပိုပါေတာ့ ကိုေဇာ္လည္း တြန႔္သြားသည္။ သက္ ကိုေဇာ့္ခါးမွာ ပတ္ထားတဲ့ ပဝါကို ေျဖၿပီး ကုတင္ေပၚပစ္တင္လိုက္ကာ ခုံေပၚထိုင္၍ ခုံကို အနိမ့္ဆုံး ခ်လိုက္ေတာ့ သက္မ်က္ႏွာက ကိုေဇာ့္ ခါးေအာက္နားမွာ။
“ဒီတစ္ခါ အကိုက္ခံမဲ့ ေနရာကို ေ႐ြးခြင့္ေပးမယ္”
ေမာ့ၿပီး ၿပဳံးၿပဳံးေလးႏွင့္ သက္ကေျပာသည္။ သက္ ပါးစပ္က ကိုေဇာ့္ ေပါင္ၾကားတဝိုက္ဝဲေနေလၿပီ။ တစ္ခါထက္ တစ္ခါ အားက ပိုျပင္းလာမွာဆိုေတာ့ အေရွ႕ဘက္ေတာ့မျဖစ္။ ကိုေဇာ္ ကိုယ္လုံးကို အျမန္လွည့္ေပးလိုက္သည္။ သက္ ကိုေဇာ့္တင္ပါးကို အားရပါးရကိုက္လိုက္သည္။
“အ….”
ၾကည့္စရာမလို။ ေသြးထြက္တာ။ေပါက္တာတို႔မျဖစ္ေပမဲ့ သက္ သြားရာကေတာ့ေကာင္းေကာင္းထင္ေနေတာ့မည္။ ကိုက္ထားတဲ့ေနရာကို သက္က ဖြဖြေလးနမ္းၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ လက္ေလးနဲ႔ အသာအယာ ပြတ္ေပး၏။ ကိုေဇာ္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္ေအာင္ သက္က လွည့္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေသာသက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ကိုေဇာ့္ ပစၥည္း ထိပ္ပိုင္းကို ငုံလိုက္သည္။ သက္ လႊတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ အာေငြ႕ေလးက ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းထိပ္ကို ေလေျပေႏြးေလးလို လာတိုက္ခတ္သည္။ ထိပ္ပိုင္းကို ငုံထားရင္း သက္လွ်ာဖ်ားေလးကလည္း ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းထိပ္ပိုင္းရဲ႕ ေအာက္ဘက္ျခမ္းကို လ်က္ ေပးေနသည္။ ဖြဖြေလးလုပ္လိုက္၊ ဖိလိုက္၊ ကန႔္လန႔္ ေဒါင္လိုက္ အဝိုင္းလိုက္ အမ်ိဳးစုံေအာင္ လ်က္ေပးၿပီး ထိပ္ပိုင္း တစ္ခုလုံးကိုလည္း ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ငုံစုပ္ေပးေနေတာ့ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာင့္တင္း မာေက်ာ ေထာင္မတ္ လာပါေတာ့သည္။ ေတာင္ေနတဲ့ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းကို သက္က ႏူးညံ့တဲ့လက္ေလးနဲ႔ ကိုင္ေပးထားၿပီး သက္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ကိုေဇာ့္ေပါင္အတြင္းဘက္ေတြကို လိုက္နမ္း၏။
သက္ လွ်ာဖ်ားေလးက ကိုေဇာ့္ေပါင္ၾကား ဥေအာက္ပိုင္းကို လ်က္ေပးေနျပန္ရာ ကိုေဇာ္ကေတာ့ သက္ ဆံေကသာေတြကိုဖြလိုက္ သက္ ေက်ာျပင္ေလးကိုပြတ္လိုက္ သက္ႏို႔ကို ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေနမိေတာ့သည္။ ကိုေဇာ့္ ဥတစ္လုံးကို သက္က ပါးစပ္နဲ႔ ငုံလိုက္ၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ အသံျမည္ေအာင္ စုပ္ေပး ျပန္ရာ ကိုေဇာ္ကေတာ့ မွိန္းၿပီး အရသာခံ ေနေတာ့သည္။ ခဏေနေတာ့ ေနာက္ဥတစ္လုံးကို ေျပာင္းစုပ္ေပးျပန္သည္။ သက္ လွ်ာက ေတာင့္မာေနတဲ့ ကိုေဇာ့္အတံ ေအာက္ပိုင္းတေလွ်ာက္ လ်က္ေပးျပန္၏။ အတက္အဆင္းကို ေႏွးလိုက္ျမန္လိုက္။ ကိုေဇာ္စိတ္ေတြလည္း လႈပ္ရွားေနလွၿပီ။ ကိုေဇာ့္လက္ေတြက သက္ႏို႔ေတြကို တစ္ဘက္တစ္လုံးစီ တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္ ထားသည္။ သက္ က ကိုေဇာ့္ ပစၥည္း တစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ငုံလိုက္သည္။ စိုစြတ္ႏူးညံ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ထက္ေအာက္စုန္ဆန္ လႈပ္ရွားၿပီး စုပ္ေပးျပန္ပါသည္။ Speed ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလိုက္၊ ခဏနားလိုက္။ ပါးစပ္ထဲ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းကို ငုံထားေနတဲ့ ၾကားထဲမွာ သက္ လွ်ာကလည္း ဝင္လ်က္ေပးေနျပန္ရာ ကိုေဇာ္ၾကာၾကာေတာင့္ မခံႏိုင္ေတာ့မွန္းသိသည္။ တျခားကို စဥ္းစားဖို႔ဆိုေတာ့ မမေမသူက စိတ္ကူးထဲ ဝင္လာျပန္သည္။ ဆုံလာၾကတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာမွ မမေမသူ ပိုၾကည့္ေကာင္းလာ သလိုပဲ။
ဒါမွမဟုတ္ ခုမွ ဂ႐ုစိုက္မိတာလား။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေအာက္မွာက သက္။ အာ႐ုံက သက္စုပ္ေပးေနတာကို ျပန္ခံစားလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ေကာင္က သစၥာေဖာက္ေတာ့သည္။ ကိုေဇာ္ ထြက္ေတာ့မွာကို အခ်က္ျပတဲ့ အေနနဲ႔ သက္ ႏို႔သီးေခါင္းေလး ေတြကို လက္မနဲ႔လက္ညႇိဳးၾကား ဖိညႇစ္လိုက္သည္။ သက္ လက္တစ္ဘက္က ကိုေဇာ့္ ဥႏွစ္လုံးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ညင္ညင္သာေလး ႏွိပ္ေပးေနကာ ေနာက္ လက္တစ္ဘက္ရဲ႕ လက္မနဲ႔ လက္ညႇိဳးက ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းအရင္းကို ပတ္ကာ ကိုင္လိုက္သည္။ သက္ပါးစပ္ကေတာ့ အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး ထက္ေအာက္လႈပ္ရွား မနားတမ္း စုပ္ပြတ္ေပးေနရာ ကိုေဇာ္လည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သက္ ပါးစပ္ထဲ လႊတ္ထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ သက္က ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းစိၿပီး ကိုေဇာ့္ ပစၥည္း အေပၚပိုင္း သုံးပုံတစ္ပုံ ေလာက္ကို ငုံထား၏။
အရင္းကိုေတာ့ သက္ လက္မနဲ႔ လက္ညႇိဳးက ျဖည္းညႇင္းစြာ ပြတ္တိုက္ေပးေနၿပီး သက္ရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ ေနာက္လက္တစ္ဘက္ကေတာ့ ကိုေဇာ့္ ဥႏွစ္လုံးကို အသာအယာ ညႇစ္ေပး ေနေတာ့သည္။ အရည္ေတြကုန္ၿပီး ကိုေဇာ့္ ပစၥည္း စေပ်ာ့က်လာေတာ့ သက္က ေဘးက tissue ဘူး ထဲက tissue paper ေတြ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းကို သုတ္ေပးရင္း ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္သည္။ သက္ ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္ကိုလည္း သုတ္လိုက္သည္။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ သက္က Kleenex Tissue ပဲ သုံးသည္။ ႏူးညံ့ၿပီး သုတ္ရတာအဆင္ေျပလို႔။ အထူးကုျဖစ္ၿပီး နယ္ထြက္ေတာ့ ကိုယ့္ speciality မွာ ကိုယ္က ဘုရင္။ ေဆး promotional tissue ဗူး ေတြကမ်ားေတာ့ ရွိတာပဲသုံးေတာ့သည္။ သက္ ကိုေဇာ့္အရည္ေတြကို ငုံထားရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ကိုေဇာ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ လိုက္ဝင္သြားေတာ့ သက္ ေဆးေၾကာသန႔္စင္ၿပီးေနၿပီ။ ကိုေဇာ့္ ပစၥည္းကို သက္ က ေရေဆးေပးၿပီး ေျခာက္သြားေအာင္ သုတ္ေပးသည္။ သက္ မ်က္ႏွာေလးက ကိုေဇာ့္ ေပါင္ၾကား တစ္ခ်က္ေဝ့ ဝင္လာၿပီး ကိုေဇာ့္ကို က်ီစယ္လိုက္ေသးသည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ second round ေတြ ရွိတတ္ေပမဲ့ မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာ သက္ ခရီးထြက္မွာဆိုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ အိပ္ယာဝင္ၾကေတာ့မည္။
သက္ မနက္ေစာေစာ မႏၲေလးသြားၿပီ။ စေနေန႔ ဆိုေတာ့ အျပင္ေဆးခန္းမွာ လာအပ္ထားတဲ့ minor case ေတြ လုပ္ၿပီး ေဆး႐ုံဝင္စစ္။ ေနာက္ မမေမသူ ေျပာထားတဲ့ အူအတက္ ဝင္ျဖတ္ေပးေပါ့။ ခြဲခန္းထဲကေန အတူထြက္လာၾကၿပီး အဝမွာ မမက ႏွစ္ကိုယ္ၾကား “ကိုေဇာ္ ေန႔လည္စာ ဘာစားခ်င္လဲ၊ မမ လိုက္ေကြၽးမယ္ေလ။” စားခ်င္တာလည္းရွိ၊ မမကိုေကြၽးခ်င္တာလည္း ရွိေပမဲ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါ။
“ရၿပီ မမ၊ အိမ္မွာ သက္ စီစဥ္ထားခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္” အစက ကိုေဇာ္မလိုက္ျဖစ္ရင္ နန္းအိအိစိုးကို ေခၚသြားမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးေပမဲ့ သြားခါနီး တကယ္ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ သက္က တစ္ေယာက္တည္း သြားခဲ့သည္။ ခါတိုင္း သက္ ကိုေဇာ့္ကို သဝန္တိုတာတို႔ မယုံသကၤာတို႔ မျဖစ္ဖူးေပမဲ့ မမေမသူ နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားသည္။ ကိုေဇာ့္ စိတ္ထဲ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ ေတြးေနတာ ရိပ္မိလို႔လား။ ခုလည္း နန္းအိအိစိုးကို ထားသြားခဲ့သည္။ ကိုေဇာ္စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္မရေအာင္။ မမနဲ႔ စိတ္မခ်တာ ေသခ်ာသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ နန္းအိအိစိုးက “အစ္ကိုႀကီး၊ မႏၲေလးက ပို႔လိုက္တာ ဆိုၿပီး ဖရဲသီးႏွစ္လုံးနဲ႔ ေဆးဘူးေလးတစ္ဘူး ေရာက္ေနတယ္၊ ပို႔တဲ့သူ နာမည္ေတာ့ မပါဘူး”ဖရဲသီးက အေသးတစ္လုံး၊ အႀကီးတစ္လုံး။ စကၠဴဘူးေလးကေတာ့ tape ေတြနဲ႔ ပတ္ပိတ္ထားၿပီး ကိုေဇာ့္ လိပ္စာေရးထားသည္။ ဗိုလ္ေကာင္း ပို႔လိုက္တာေတြေတာင္ ေရာက္လာၿပီပဲ။
“ေဆးဘူးကို အေပၚထပ္ tv ေဘးမွာ သြားထားလိုက္၊ ဖရဲသီးက ေသးတဲ့အလုံးခြဲၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထား၊ ညစာစားၿပီးမွ စားတာေပါ့” ေဆးခန္းက ညေနသုံးနာရီခြဲဆိုေတာ့ ေန႔လည္စာစားၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ပိုေနေသးသည္။ ဗိုလ္ေကာင္းက ပစၥည္းေတြပို႔မွာကို email နဲ႔ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ၿပီးသား။ ေရာက္လာၿပီဆိုတာ email ျပန္ပို႔ရင္း ဗိုလ္ေကာင္းအေၾကာင္း စဥ္းစားခန္းဝင္ေနမိသည္။ ဗိုလ္ေကာင္းဆိုတာ ကိုေဇာ္တို႔က အကိုႀကီးလိုတစ္မ်ိဳး၊ ဆရာလိုတစ္သြယ္၊ ေလးစားခ်စ္ခင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္တင္ထားတဲ့ ေဒါက္တာေကာင္းလွ်ံ။ ကိုေဇာ္တို႔ထက္ အသက္ေကာ၊အတန္းေကာ ပိုႀကီးသည္။ ေဆး႐ုံႀကီးတို႔၊ private school တို႔မွာ တာဝန္ခံဆရာႀကီးေတြကို ေရွ႕က ဗိုလ္တပ္ေခၚသလို ကိုေဇာ္တို႔တစ္ဖြဲ႕လုံးကလည္း ကိုေကာင္းလွ်ံကို ဗိုလ္တပ္ၿပီး ဗိုလ္ေကာင္းလို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ ဗိုလ္ေကာင္းက နယ္ကေပမဲ့ မိဘဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ ခ်မ္းသာသည္။ ဗိုလ္ေကာင္းရဲ႕ အဘိုးက မိသားစုထဲ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵ အထူးျပင္းျပေပမဲ့ ဘယ္သား ဘယ္ေျမးမွ မျဖစ္ခဲ့။
ဗိုလ္ေကာင္းက စာေတာ္သလို အဘိုးကလည္းသိပ္ခ်စ္တဲ့ေျမးဆိုေတာ့ အဘိုးဆႏၵ ျပည့္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ ပထမအႀကိမ္ ဆယ္တန္းေျဖေတာ့ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ အက်ခံၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္ ဂုဏ္ထူး ငါးဘာသာနဲ႔ ေအာင္ခဲ့သည္။ ေအာင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ရည္းစားကို ခိုးေျပးခဲ့သည္။ အဲဒီအခ်ိန္က မမထိုက္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသး။ ႏွစ္ဖက္လူႀကီးေတြက ရင္းႏွီးလြန္းလို႔ ျပ ႆ နာ မျဖစ္ခဲ့။ လက္ထပ္ ေပးခဲ့ေပမဲ့ ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ မႏၲေလးကိုေတာ့ မမထိုက္ကို လိုက္ေနခြင့္မေပး။ နယ္မွာပဲေန။ ေက်ာင္းအားရင္ ဗိုလ္ေကာင္း ျပန္လာ။ လက္ထပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ သားေလးတစ္ေယာက္ ေမြးသည္။ ဗိုလ္ေကာင္းတို႔က မႏၲေလးမွာ အိမ္ႀကီးေတြ ရွိေပမဲ့ သြားမေန။ အဌားခ်ထားၿပီး အေဆာင္မွာ ကိုေဇာ္တို႔နဲ႔ လာေနသည္။ ေခ်ာင္လည္သူဆိုေတာ့ အေကြၽးအေမြး အေပးအကမ္းလည္း ရက္ေရာသည္။ မိန္မနဲ႔၊ ကေလးနဲ႔။ လူကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနသူဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာလည္း အၾကာႀကီးေနသြားသည္။
ေဆးခြင့္တင္လိုက္၊ စာေမးပြဲက်လိုက္၊ ျပန္ေျဖလိုက္နဲ႔။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ေကာင္းက အဘိုးဆႏၵ ျပည့္ေအာင္ေတာ့ လုပ္သည္။ ေက်ာင္းထုတ္ခံရတဲ့ အဆင့္ထိ မေရာက္ခဲ့။ ကိုေဇာ္တို႔ထက္ တစ္ႏွစ္ပဲ ေစာၿပီး ဆရာဝန္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ေကာင္း အဘိုးက ဆုခ်တဲ့အေနနဲ႔ မႏၲေလးမွာရွိတဲ့ သူပိုင္ေျမကြက္က်ယ္ႀကီးကို ေဆး႐ုံ ေဆာက္ေပးခဲ့သည္။ ပစၥည္းအစုံျဖည့္ေပးခဲ့သည္။ ေကာင္းထိုက္ေဆး႐ုံ ဆိုၿပီး ဗိုလ္ေကာင္းနဲ႔ မမထိုက္ကို အပိုင္ေပးခဲ့သည္။ ခုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသား ေကာင္းထိုက္ ေတာင္ Final PartII ေရာက္ေနၿပီ။ သားက စာေတာ္ၿပီး တစ္ႏွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္ ေအာင္သည္။ ေအးေအးေဆးေဆးလည္းေနသည္။ အေဖနဲ႔ မတူ။ ဗိုလ္ေကာင္းကေတာ့ မိန္းမရွိတာေတာင္ ကိုေဇာ္တို႔နဲ႔ အေဆာင္ေနတုန္းက အျပင္ထြက္ရွာသည္။ က်န္တဲ့ သူေတြကိုလည္း နည္းေပး လမ္းၫႊန္သည္။ ဘယ္မွာဘာရွိသည္။ ဘယ္ပစၥည္းက ေကာင္းသည္။ က်န္းမာေရးေတာ့ ဂ႐ုစိုက္။ အကာအကြယ္ေတာ့ မေမ့ဖို႔။ မမထိုက္က ငယ္ငယ္ႏုႏုေခ်ာေခ်ာေလး။ သားတစ္ေယာက္ အေမလို႔မထင္ရ။ ကိုေဇာ္က ဗိုလ္ေကာင္းကို “မမထိုက္က ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတာ ဘာလို႔ အျပင္သြားေသးတာလဲ” လို႔ေမးဖူးသည္။
“ထိုက္ က ငါ့နား အၿမဲရွိတာမွမဟုတ္တာ။ ငါ့ေျပာင္း မပိတ္ေအာင္ မွန္မွန္ run ေပးရတယ္” လို႔ ဆင္ေျခေပးခဲ့သည္။ “style မတူတာေလးေတြလည္း စမ္းၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ေလ” လို႔ေျပာခဲ့သည္။ ခ်မ္းသာေပမဲ့ အငယ္ မထားလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ဗိုလ္ေကာင္း ေက်းဇူးေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္းေတြထဲမွာ ကိုေဇာ္က လြဲရင္ က်န္တဲ့သူ အားလုံးက အနည္းဆုံး တစ္ေခါက္ေတာ့ သြားစမ္းဖူးၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ ဗိုလ္ေကာင္းက ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ စားေကာင္း ေသာက္ေကာင္း အကုန္ႀကိဳက္ၿပီး စားေသာက္တာမွန္သမွ် သူ တကာခံေပမဲ့ အေပ်ာ္အပါးလိုက္တာေတာ့ ကိုယ့္စားရိတ္ ကိုယ္ရွင္းခိုင္းသည္။ “မင္းတို႔ ဖာခ်တာေတာ့ ငါမေပးႏိုင္ဘူး” လို႔ ေျပာသည္။ ဗိုလ္ေကာင္း စည္း႐ုံးလို႔မရတာက ကိုေဇာ္တစ္ေယာက္တည္း။ ဘယ္လိုဆြယ္ဆြယ္ ကိုေဇာ္မလိုက္။ ေနာက္ေတာ့ ဗိုလ္ေကာင္း တစ္ထစ္ေလွ်ာ့သည္။ ကိုေဇာ္ သြားလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေၾကးႀကီးႀကီး သူထုတ္မည္ေပါ့။ ဒါလည္းမေအာင္ျမင္။ ေနာက္ဆုံး ကိုေဇာ့္ကို ပါေအာင္ေခၚသြားတဲ့သူ အတြက္ပါ ရွင္းေပးမယ္ဆိုတာေတာင္ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကမွ ကိုေဇာ့္ကို လိုက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကိုေဇာ္ ကိုယ့္ရဲ႕မျပည့္စုံတဲ့ဘဝ ကိုယ္သိသည္။ မုဆိုးမအေမကိုလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ သက္နဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေတာ့လည္း “ငါအခန္းစီစဥ္ေပးမယ္၊ မင္းေကာင္မေလးကို ရေအာင္ေခၚခဲ့” လို႔ေျပာေပမဲ့ ကိုေဇာ္တို႔က ေစာင့္ထိန္းခဲ့ပါသည္။ “ငါ့တပည့္ေတြထဲမွာ မင္းကအညံ့ဆုံး” လို႔ အမ်ားေရွ႕မွာေျပာေပမဲ့ အားလုံးထဲမွာ ဗိုလ္ေကာင္းက ကိုေဇာ္ကို အခင္ဆုံး။ သံေယာဇဥ္အရွိဆုံး။ ခုေတာ့ သက္ နဲ႔ မမထိုက္ ကလည္း အလြန္ ခင္မင္ရင္းႏွီးၿပီး အဆက္အသြယ္ ပုံမွန္ရွိေနသည္။ ခုလို ႀကဳံတာေလးေတြ အျပန္အလွန္ ပို႔ေပးေနၾကသည္။
တစ္ေယာက္တည္း computer သုံးေနရင္း စက္ေတြလာဆင္တုန္းက ကိုဝင္း ေျပာခဲ့တာေတြ ျပန္သတိရလာသည္။ “ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ဒီ laptop က ဆိုင္မွာ server အေနနဲ႔ သုံးတာ၊ tracking software ေတြလည္း ထည့္ထားတယ္၊ ဆရာ ဒီလိုဝင္၊ ဒီကေနဆိုရင္ တျခားစက္ေတြ ဘယ္ site ေတြဝင္ထားတာတို႔၊ browsed history တို႔ကို ၾကည့္လို႔ရတယ္” “မင္းကလည္းကြာ၊ တျခားစက္သုံးမွာက ငါ့မိန္းမေလ၊ မင္းဆိုင္မွာတုန္းကလို သိတဲ့သူေကာ မသိတဲ့သူေကာ လူစုံလာတာမွ မဟုတ္တာ။ အိမ္မွာ ဒါေတြမလိုပါဘူး” “ေၾသာ္၊ ဆရာကလည္း၊ တစ္ခါတေလက်ေတာ့ ဆရာကေတာ္ ဘာစိတ္ဝင္စားတယ္၊ ဘာလိုခ်င္တယ္ သိထားရင္ ဆရာက ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔ရတာေပါ့”
သူတစ္ပါး privacy ေတြဆိုေတာ့ ၾကည့္ဖို႔မသင့္မွန္း သိေပမဲ့ သက္လည္းမရွိတုန္း၊ ဒီတေလာ သက္ က သူ႔ကို မမေမသူနဲ႔ နည္းနည္း သံသယ ဝင္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနေတာ့ သက္ ထူးထူးျခားျခား စိတ္ကူး တာေတြမ်ား ရွိေလမလားဆိုၿပီး ကိုဝင္း သင္ေပးခဲ့သလို လိုက္စမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ ဟိုဝင္ ဒီၾကည့္ လုပ္ေနရင္း စိတ္ဝင္းစားစရာေတြ ေတြ႕လာေတာ့ ဆက္ၾကည့္ေနမိလိုက္တာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားသည္။ နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သုံးနာရီဆယ့္ငါး။ ေဆးခန္းသြား ရေတာ့မည္။ အဝတ္လဲ၊ ယူစရာရွိတာ ယူၿပီး ေအာက္ဆင္း လိုက္ေတာ့ နန္းအိအိစိုးက အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနသည္။
ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း မမေမသူ အျပန္နဲ႔ ဆုံျဖစ္ျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပဳံးၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ နန္းအိအိစိုးက ေရာက္တာနဲ႔ ေဆးခန္းထဲဝင္ၿပီး လိုတာေတြႀကိဳ ျပင္ဆင္ထားသည္။ ဒီေန႔ ေကာင္မေလးက အထဲမဝင္ဘဲ ကိုေဇာ့္ေနာက္နားမွာ ရပ္ေစာင့္ေနေတာ့ စိတ္ထဲ ေထာင္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ သက္ ခ်န္ထားေပးခဲ့တဲ့ တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ေနသည္ေပါ့။ မမ နဲ႔ စကားမ်ားမ်ား မေျပာျဖစ္ေတာ့။ ေဆးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အပိုစကားမေျပာ။ မ်က္ႏွာတင္းတင္းနဲ႔ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီး ျပန္လာသည္။ ဒီညေနပိုင္း စိတ္နည္းနည္းတိုေနသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ နန္းအိအိစိုးက ညစာ ငါးကို ဘယ္လိုခ်က္စားမလဲေမးေတာ့ ေၾကာ္လိုက္ လို႔ တိုတိုေျပာၿပီး အေပၚထပ္ တက္လာလိုက္သည္။
နန္းအိအိစိုးလည္း အရန္ဟင္းေတြ အရင္ျပင္ဆင္ၿပီး ငါးေၾကာ္ ကာ ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ညစာအတြက္ ပန္းကန္ေတြထုတ္ေနရင္း ေန႔လည္ ေဆးခန္းက အေၾကာင္းေတြျပန္စဥ္းစားမိေနသည္။ အစ္ကိုႀကီး နဲ႔ ေဒၚေမသူ တို႔ ေဆးခန္းေရွ႕ ဆုံတုန္း ရပ္ၿပီး checking လုပ္သလို ျဖစ္သြားတာကို အစ္ကိုႀကီး စိတ္ဆိုးသြားပုံရသည္။ ေဆးခန္းထဲမွာ အစ္ကိုႀကီး ဒီေလာက္ မ်က္ႏွာတည္တာတစ္ခါမွ မႀကဳံဖူး။ မမသက္က အစ္ကိုႀကီး လိုက္လိုက္ မလိုက္လိုက္ သူ႔ကို ေတာင္ႀကီးေခၚသြားမယ္ေျပာခဲ့ၿပီးသား။ ခု ထားခဲ့တာက ေဒၚေမသူကို အဟန႔္ျဖစ္ေအာင္ ဆိုတာ မမသက္ မေျပာေပမဲ့ သေဘာေပါက္ၿပီးသားေလ။ စိတ္ကလည္း ဟိုဟိုဒီဒီေတြးေနရင္း ပန္းကန္ေတြကို အျမန္ထုတ္လိုက္တာဆိုေတာ့ လက္က ႐ုတ္တရက္ ေခ်ာ္သြားၿပီး ပန္းကန္ေတြ ေအာက္က်ကြဲသြားသည္။ နန္းအိအိစိုး ေခါင္းနားပန္း ႀကီးသြား၏။
ပန္းကန္ေတြက်ကြဲတာ အစ္ကိုႀကီးမႀကိဳက္လို႔ သတိထားကိုင္ဖို႔ မမသက္ေျပာဖူးသည္။ မမသက္ တစ္ခါက်ကြဲတုန္းက နန္းအိအိစိုးက အသံၾကားလို႔ အခန္းထဲက ထြက္သြား ၾကည့္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက မမသက္ကို နား႐ြက္ဆြဲၿပီး ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းေနသည္။ မမသက္ ပါးစပ္ကလည္း လုပ္ၿပီးတဲ့အေခါက္ကို တိုးတိုးေလး ႐ြတ္ေနသည္။ နန္းအိအိစိုး လည္း စိတ္ဝင္းစားလို႔ မသိေအာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး နားေထာင္ေနမိသည္။ ထိုင္ထအခါ ၂၀။ ဒါ ပထမ အေခါက္မို႔လို႔၊ ေနာက္တစ္ခါဆို ဒီထက္ ပိုမယ္ လို႔ အစ္ကိုႀကီးကေျပာေတာ့ မမသက္က ဘယ္လိုပိုမွာလဲ ျပန္ေမးတယ္။ အခါေလးဆယ္လုပ္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီအတိုင္းမဟုတ္ဘူး၊ Nude လုပ္ရမွာ လို႔ အစ္ကိုႀကီးကေျပာေတာ့ မမသက္က ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ခုေတာင္ ထပ္ခြဲခ်င္လာၿပီ လို႔ေျပာရင္း အစ္ကိုႀကီး ရင္ခြင္ထဲဝင္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ၿပီး နမ္းေနၾကေတာ့ နန္းအိအိစိုး လည္း အသာေလးျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
ပန္းကန္ကြဲေတြကို သိမ္းဆည္းၿပီးမွ အစ္ကိုႀကီး အေပၚထပ္က ဆင္းလာသည္။ အစ္ကိုႀကီး က wireless headphones တပ္ထားသည္။ အေပၚမွာ tv ၾကည့္ေနတာျဖစ္မည္။ အိမ္မွာက tv ၾကည့္ရင္ ေဘးလူ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္ရင္ headphones တပ္ၾကည့္သည္။ wireless ဆိုေတာ့ တပ္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနလည္း အသံၾကားရသည္။ Headphones က သုံးခုရွိေတာ့ အဆင္ေျပသည္။ အသံနားေထာင္ခ်င္ရင္ ေကာက္တပ္လိုက္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အ႐ုပ္ပဲျမင္ရမည္။
“ညစာကို အေပၚထပ္မွာျပင္လိုက္” လို႔ေျပာၿပီး အေပၚျပန္တက္သြားသည္။ Live ထုတ္လႊင့္တာတို႔၊ တျခားစိတ္ဝင္စားစရာ အစီအစဥ္တို႔ရွိရင္ ဒီလို အေပၚထပ္မွာ tv ၾကည့္ရင္း ညစာစားေနၾကဆိုေတာ့ နန္းအိအိစိုး လည္း ညစာကို အေပၚထပ္မွာ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးက ပုံမွန္သတင္းၾကည့္ေနတာ။ အားလုံးျပင္ၿပီး စားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက “အိအိစိုး၊ ေန႔လည္က ပို႔လာတဲ့ ေဆးဘူးထဲမွာ dvd ေခြေတြရွိတယ္။ အဲဒီအထဲက တစ္ကားဖြင့္လိုက္” လို႔ေျပာလို႔ tv ေဘးသြားၿပီး ေန႔လည္က ထားထားတဲ့ဘူးက tape ေတြကိုခြာၿပီး ဘူးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ အထဲမွာ ပလပ္စတစ္ အိပ္အေနာက္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ dvd အခ်ပ္သုံးခ်ပ္။ ထုတ္လိုက္ေတာ့ အေပၚဆုံးအခ်ပ္ cover ပုံကို ျမင္တာနဲ႔ နန္းအိအိစိုး မ်က္လုံးေတြျပာသြားသည္။ ဆရာဝန္နဲ႔ nurse နဲ႔ ပုံ၊ ဒါေပမဲ့ nurse က အေပၚပိုင္းဘာအဝတ္မွ မပါေတာ့ သူ႔ ႏို႔ႀကီးႀကီးေတြက အထင္းသား။ ဘာကားလည္းဆိုတာ ေျပာဖို႔မလို၊ ပုံၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိသည္။ ေနာက္တစ္ခ်ပ္ကေတာ့ ဂ်ပန္ကားနဲ႔တူသည္။ မင္းသားေကာ မင္းသမီးေကာ အေပၚပိုင္း အဝတ္မပါ။ ေန႔လည္က အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ေဒၚေမသူနား ရပ္ၿပီး လူစြာလုပ္သလို ျဖစ္မိလို႔ အစ္ကိုႀကီးက ဒီလိုျပန္လုပ္တာလား၊ ပန္းကန္ေတြက်ကြဲလို႔ အျပစ္ေပးတာလားလို႔ ေတြးမိေနတုန္း အစ္ကိုႀကီး ေျပာလိုက္သည္။
“နင္က လူႀကီးသိပ္ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား၊ လူႀကီးကိစၥလည္း ဝင္ပါခ်င္တယ္။ ေက်ာင္းစာလုပ္ဖို႔၊ ဗဟုသုတရွာဖို႔ internet ခ်ိတ္ေပးထားေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္လလုံးလည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ 18+ site ေတြပဲဝင္ၾကည့္ေနတယ္။ ေန႔လည္ကလည္း တစ္ခ်ိန္လုံးအဲဒီ site ေတြဝင္ၿပီး ၾကည့္ေန၊ chat ေန၊ down ေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္႐ြေနတယ္မဟုတ္လား။ Net က down တဲ့ file ေသးေသးေတြ ၾကည့္မေနနဲ႔ေတာ့၊ ဒီမွာ screen ႀကီးႀကီးနဲ႔ blu-ray ေခြၾကည့္” သူ 18+ ေတြဝင္ေနတာ အစ္ကိုႀကီး သိသြားတာပါလား။ Adsl က လေပးဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္သုံးသုံး fixed rate ပဲေပးရေတာ့ နန္းအိအိစိုးလည္း ဖုန္းနဲ႔မသုံးေတာ့။ Adsl internet က အစ္ကိုႀကီး စက္ ကေနျပန္ခြဲထားတာဆိုေတာ့ နန္းအိအိစိုး ဘာေတြ ဝင္ထားသလဲဆိုတာ အစ္ကိုႀကီး အကုန္သိသြားၿပီေပါ့။ နန္းအိအိစိုး တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖစ္သြားသည္။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ တစ္ကားဖြင့္လိုက္” နန္းအိအိစိုး ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေနသည္။ ဂ်ပန္ကားဆိုရင္ ဟိုေနရာေတြကို computer effect နဲ႔ ဖုံးထားတတ္လို႔ ဂ်ပန္ကားကိုပဲ dvd စက္ထဲ အျမန္ထည့္ကာ ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဘာေတြလုပ္ေနမိမွန္းေတာင္ သတိမထားမိေတာ့ပါ။ ထမင္းစားပြဲမွာ ထိုင္ရင္း ေခါင္းငုံ႔စားေနမိသည္။ ဟင္းခြက္ေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလယ္က ငါးေၾကာ္။ စာသားတစ္ခု ေခါင္းထဲဝင္လာသည္။
“ငါးေၾကာ္ မႀကိဳက္ ေၾကာင္မိုက္”
ဒါဆို အစ္ကိုႀကီးသာ ေၾကာင္မိုက္ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္……. ရွက္ရွက္နဲ႔ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ထမင္းစားေနရင္း ဖြင့္ထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ခိုးၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလး ေပၚလာသည္။ မသိမသာ မ်က္လႊာေလးပင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မင္းသမီးကို မင္းသားက အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေနတဲ့အခန္း။ ခြၽတ္ရင္း ခြၽတ္ရင္း မင္းသမီးကိုယ္ေပၚမွာ ဘာမွမက်န္ေတာ့။ ဂ်ပန္မင္းသမီးေလးက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ ႏုပ်ိဳလွပၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလည္း အခ်ိဳးအစားက်သည္။ ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ သစ္သီးပန္းကန္တစ္ခ်ပ္။ မင္းသမီးက ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ေရွ႕ဆက္လာမည့္ အခန္းကို နန္းအိအိစိုး မၾကည့္ရဲေတာ့။ ေခါင္းျပန္ငုံ႔လိုက္သည္။ ေဘးမွာ အစ္ကိုႀကီး ရွိေနတယ္ေလ။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုရင္ေတာ့ ဆက္ၾကည့္ျဖစ္ေနမလား မေျပာတတ္ပါ။
ထမင္းတစ္ပန္းကန္ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းလည္း မသိ။ အစ္ကိုႀကီးလည္း စားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ထမင္းပြဲကို သိမ္းေနမိသည္။ ေတာ္ပါေသးသည္။ အစ္ကိုႀကီးက headphones တပ္ၿပီးၾကည့္လို႔။ ဒီအတိုင္းၾကည့္လို႔ အသံေတြၾကားေနရရင္ ဘယ္လိုေနရမွန္းေတာင္ သိေတာ့မည္မဟုတ္။ သိမ္းၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းေတာ့ “ဖရဲသီး ပန္းကန္ အေပၚယူခဲ့” လို႔ အစ္ကိုႀကီးက ေျပာလိုက္ျပန္ပါသည္။
သက္ နဲ႔ နန္းအိအိစိုး အတူ ေတာင္ႀကီး သြားျဖစ္ရင္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့လို႔ကေတာ့ မမေမသူကို ေရွာင္လႊဲရခက္မည္ကို ကိုေဇာ္ ကိုယ္တိုင္သိေနသည္။ မမေမသူကလည္း သိသိသာသာႀကီးကို လမ္းဖြင့္ ေပးေနတာဆိုေတာ့။ မထင္ဘဲ နန္းအိအိစိုးက က်န္ခဲ့သည္။ ေန႔လည္ internet ဝင္ရင္း သက္ history ေတြလိုက္ၾကည့္တာ ဘာမွထူးျခားတာ မရွိေပမဲ့ နန္းအိအိစိုး ကို အမွတ္မထင္ စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီကေလးမေလးက 18+ ေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဝင္ေနတာ သိလိုက္ရ၏။ အပ်ိဳျဖစ္ခါစ စိတ္ကစားတဲ့အ႐ြယ္၊ ရည္းစားလည္းမရွိ၊ အိမ္နဲ႔ ေဆးခန္း ပဲ သြားလာေနရလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သက္ ျပန္လာရင္ေတာ့ အသိေပးလိုက္မယ္လို႔သာ စိတ္ကူးခဲ့သည္။ ညေနခင္း ေဆးခန္းေရွ႕ မမေမသူနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ လူတတ္လုပ္ၿပီး အနားမွာ လာရပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က စိတ္တိုၿပီး နားရင္း ႐ိုက္လိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္။ ေဆးခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့မွ သတိထားမိသည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး ကိုယ္က ကေလးေလးလို႔ ထင္ခဲ့သူက အပ်ိဳေခ်ာေလး ျဖစ္ေနၿပီ။ ႏူးညံ့ေဖြးဥေနတဲ့ အသားအေရ၊ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္စလုံးမွာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းတဲ့မ်က္ႏွာ၊ မမေမသူတို႔လို အဖြံ႕အထြားစားႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အခ်ိဳးအစားက်စြာ လွလွပပ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းရွိတဲ့ ကိုယ္လုံးေလး။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ရဲ႕ အဖြံ႕ၿဖိဳးဆုံး၊ အလွပဆုံးအခ်ိန္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ေန႔လည္က ေရာက္ေနတဲ့ ဗိုလ္ေကာင္းပို႔ထားတဲ့ dvd ေခြေတြက အဆင္သင့္။ ဘာကားေတြ ဆိုတာ ဗိုလ္ေကာင္းက trailer ေတြကို email နဲ႔ ႀကိဳပို႔ေပးၿပီးသား။
အမွန္ေတာ့ နန္းအိအိစိုး 18+ ေတြ ဝင္ေနတာလည္း အျပစ္ႀကီးတစ္ခု မဟုတ္ပါ။ မမေမသူ နဲ႔ သူ႔နား လာရပ္ေစာင့္တာလည္း သက္ ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ကိုယ္စား လုပ္ေပးျခင္းသာ။ ပန္းကန္ေတြက်ကြဲတာလည္း အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥမဟုတ္။ သက္ က်ကြဲတုန္းက ကိုယ္က ကစားခ်င္လို႔သာ ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းခဲ့တာပါ။ ဒီကေလးမေလးက ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ကတည္းက ကိုယ့္ကို မွီခိုႀကီးျပင္းလာခဲ့သူ။ ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး လိမၼာတဲ့သူ။ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳး ကိုယ္ကမလုပ္သင့္မွန္း သိေပမဲ့ ကိုေဇာ့္ စိတ္ေတြက ေဖာက္ျပန္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ နန္းအိအိစိုးသာ အိမ္မွာ မက်န္ခဲ့ရင္ မမေမသူနဲ႔ တစ္ပြဲ၊ ႏွစ္ပြဲေလာက္ အကဲစမ္းဖို႔ အခြင့္အေရး ရႏိုင္မွာကို နန္းအိအိစိုး ရွိေနလို႔ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ၿပီး ကေလးမေလးကို မဆီမဆိုင္ ေဒါသထြက္ကာ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ေနမိတာပါ။ လူနာေတြ အေပၚ ေစတနာထားေသာ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြအေပၚ မွ်တစြာဆက္ဆံေသာ၊ ဇနီးအေပၚ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေသာ ေဒါက္တာသင့္ေဇာ္။ ရွိတဲ့ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ အခြင့္အေရးရေတာ့ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေပၚလာသည္။ မိမိကလည္း သာမန္လူ တစ္ေယာက္သာ။ မေကာင္းမွန္း၊ မလုပ္သင့္မွန္း သိေနလ်က္ကပင္ ေနာက္မဆုတ္ႏိုင္။ ကိုယ့္ရဲ႕ dark side က လႊမ္းမိုးသြားေလၿပီ။
နန္းအိအိစိုးကိုေတာ့ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ေအာက္ထပ္
ဆင္းၿပီး ဖရဲသီး သြားယူဖို႔။ ဆင္းသြားၿပီး ျပန္မတက္လာရင္လည္းရပါသည္။ ကိုယ္ကေတာ့ ေအာက္ထိလိုက္ၿပီးေတာ့ အတင္းႀကံလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေအာက္ေရာက္လို႔ သတိရၿပီး သက္ ကို ဖုန္းဆက္တိုင္လို႔လည္း ရပါသည္။ ကိုေဇာ္က သက္ မသိမွ ဆက္သြားရဲမွာပါ။ သက္ သိတာနဲ႔ game over ျဖစ္သြားပါၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ကေလးမက ဒီေလာက္စိတ္ကစားေနမွေတာ့ ဖတ္ထားၾကည့္ထားတာေတြကို လက္ေတြ႕ စမ္းခ်င္ေနလိမ့္မည္။ ခုနတုန္းကလည္း တစ္ခ်က္ေမာ့ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ကိုခိုးၾကည့္ လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ ေတာင္းဆိုေနသူကလည္း သူမ ေလးစားခ်စ္ခင္ေနၿပီး ေက်းဇူးရွိသူလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူ။ အဲဒီေတာ့ နန္းအိအိစိုး ျပန္တက္လာမည္လို႔ တထစ္ခ် ယုံၾကည္ေနမိသည္။ အိမ္ေခၚလာတုန္းကလည္း ကိုယ္က ေခၚခ်င္လို႔ ေခၚခဲ့တာ။ ေက်းဇူးရွိတယ္လို႔ေတာင္ နန္းအိအိစိုးကို မထင္ေစခ်င္။
ဒီလိုအေျခအေနထိ ေရာက္လာမယ္ လို႔လည္း ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးခဲ့ဖူးေပမဲ့ ခုေတာ့ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ သက္ နဲ႔ စမ္းဖူးခဲ့တာေတြလည္း ျပန္လုပ္ၾကည့္ခ်င္ေနသည္။ သက္ နဲ႔ မလုပ္ဖူးတာေတြလည္း စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနမိသည္။
တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ ကိုယ္ နဲ႔ သက္ တို႔ ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲေတာ့ မျဖစ္။ သက္ မရွိတုန္း သက္အခန္းထဲေတာ့ တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ ေခၚမဝင္ႏိုင္ပါ။ အဲဒါကိုေတာ့ လုံးဝမလုပ္ႏိုင္။ အေပၚထပ္မွာ ေဆြမ်ိဳးဧည့္သည္ေတြ လာရင္ ေပးေနတဲ့ အိပ္ခန္းအပိုရွိသည္။ ကိုေဇာ္ အဲဒီအခန္းထဲဝင္ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ထားၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္။
နန္းအိအိစိုး ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ ဖရဲသီး ပန္းကန္ယူၿပီး ျပန္တက္သြားရင္ ဂ်ပန္မင္းသမီးလိုျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာသည္။ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာလည္း ေဘးမွာ အသီးပန္းကန္ တစ္ခ်ပ္ ခ်ထားတာ ျမင္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္မင္းသမီး နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ဘယ္သူ ပိုၾကည့္ ေကာင္းသလဲ စိတ္ထဲ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္လုံး ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ေနက်ဆိုေတာ့ မိမိကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ဂ်ပန္မင္းသမီးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းၿပိဳင္ႏိုင္မွန္းသိသည္။ ႐ုပ္ရည္လည္း နန္းအိအိစိုးက ေဘာ္ဒါတုန္းက ဆိုရင္ အေဆာင္အတူေနေကာ၊ day ေက်ာင္းသူေတြကပါ ကိုရီးယား မင္းသမီးနဲ႔တူတယ္၊ အရမ္းေခ်ာတယ္လို႔ ဝိုင္းေျပာတာခံရတဲ့သူ။ ဂ်ပန္မင္းသမီးေလးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ငယ္တယ္ေခ်ာတယ္ေတာင့္တယ္ေျပာေျပာ သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းေတြကေတာ့ နည္းနည္းႀကီးေနသည္။ အဲဒါက ႏို႔သီးေခါင္းကို ေတာ္ေတာ္ အစုပ္ခံရၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့သေဘာ။ မိမိကေတာ့ အပ်ိဳစင္။ ဇာတ္လမ္းေတြဖတ္၊ အပိုင္းတိုေလးေတြ ၾကည့္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္လုံးကို လက္နဲ႔ အသာအယာ ပြတ္သတ္ေပး႐ုံေလာက္သာ လုပ္ဖူးသည္။ ခပ္တင္းတင္းေတာင္ မကိုင္ မညႇစ္ဖူးေသးပါ။
တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ခ်စ္သူေတြ႕မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ဖက္တာ၊ နမ္းတာ၊ ဆက္ဆံတာေတြက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ႀကဳံမယ္ဆိုတာလည္း သိၿပီးသားပါ။ ဘယ္လို ေယာက်္ားမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕မလဲ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ဘယ္လိုလူလဲ၊ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ဆိုတာေတြ စိတ္ကူးထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ စဥ္းစားေနေပမဲ့ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္နဲ႔ ပထမဆုံးအေတြ႕အႀကဳံကို အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ျဖစ္မယ္လို႔ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးမိခဲ့။ အိမ္ေပၚျပန္မတက္ဘဲ ေရွာင္ေျပးရမလား။ ခု ေအာက္ထပ္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ ေၾကာက္တဲ့စိတ္လည္း လုံးဝမရွိေတာ့။ ထြက္ေျပးခ်င္ စိတ္လည္းမရွိ။ မမသက္ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။ Mobile phone က ေဘးမွာ။ One touch နဲ႔ မမသက္ဆီ ေရာက္သြားမွာ။ ခရီးသြားေနတဲ့ မမသက္ကိုလည္း အေႏွာင့္အယွက္ မေပးခ်င္ပါ။ ခုကိုင္ေနတဲ့ note 3 ကလည္း အစ္ကိုႀကီးကို လာကန္ေတာ့ထားတာ။ အစ္ကိုႀကီးက အေဟာင္းဆက္ကိုင္ၿပီး သူ႔ကိုအသစ္ေပးသုံးခဲ့သည္။
အစ္ကိုႀကီး နဲ႔ မမသက္ တို႔ဆီ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ နန္းအိအိစိုးဘဝ အစစအရာရာ အဆင္ေျပ ျပည့္စုံခဲ့သည္။ သာယာေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့သည္။ နန္းအိအိစိုးကိုယ္တိုင္လည္း မေရာက္ဖူးတဲ့ နယ္ပယ္သစ္ကို သြားၾကည့္ခ်င္သည္။ မႀကဳံဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံသစ္ေတြ ရခ်င္သည္။ ဒီကိစၥေတြက တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ႀကဳံရမည္။ အဲဒါေတြရဲ႕ ပထမဆုံးက တစ္ျခားသူတစ္ဦးမျဖစ္ဘဲ အစ္ကိုႀကီး နဲ႔ဆိုရင္ နန္းအိအိစိုး ဘာမွျငင္းစရာမရွိပါ။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ လႈိက္လွဲၾကည္ျဖဴပါသည္။ တျခားဘာကိုမွ ထပ္မစဥ္းစားေတာ့။ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္၍ ေန႔လည္ကတည္းက အခြံေတြ၊ အေစ့ေတြဖယ္ထားၿပီး အေနေတာ္ အတုံးေလးေတြတုံးထားတဲ့ အဝါေရာင္ဖရဲသီးေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္ကိုယူလိုက္သည္။ ေလွကားရင္း၌ စီးထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ ကတၱီပါဖိနပ္ကိုခြၽတ္ၿပီး အေပၚထပ္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း တက္သြားလိုက္ပါေတာ့သည္။
အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ tv ပိတ္ထားၿပီးၿပီ။ ဖရဲသီးပန္းကန္ကို အစ္ကိုႀကီးေရွ႕က စားပြဲပုေလးေပၚ တင္လိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးကိုေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မၾကည့္ရဲေသးပါ။ ေခါင္းေလးငုံ႔၍ ေကာ္ေဇာေပၚပဲ ထိုင္လိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးက စေျပာပါသည္။ “တ႐ုတ္ျပည္မွာေတာ့ ဖရဲသီးအနီကိုပဲ စားၾကတာမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေအးခံၿပီး ညစာစားၿပီးမွ စားရင္လည္း က်န္းမာေရးအတြက္ မေကာင္းဘူး လို႔ ထင္ၾကတယ္။”
ခုဟာက ဖရဲသီးအဝါ၊ ၿပီးေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္လာတာ။ “ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ အဝါေရာင္ကို ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ စားၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျပာၾက လုပ္ေနၾကတာလည္း တစ္ခုရွိတယ္။ သစ္သီးေတြကို birthday suit နဲ႔ မိန္းကေလးရဲ႕ ဗိုက္ေပၚတင္ၿပီးစားရင္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီၫြတ္တယ္တဲ့”
Birthday suit ဆိုေတာ့…
Birthday က ေမြးဖြားတဲ့ေန႔၊ suit က ဝတ္စုံ။ ေမြးေမြးခ်င္းေန႔တုန္းကေတာ့ ဘာဝတ္စုံမွ ပါတာမွမဟုတ္တာ။ ဒါဆိုရင္ birthday suit နဲ႔ မိန္းကေလးဆိုေတာ့ ခုနက ဂ်ပန္မင္းသမီးေလးလိုေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဗိုက္ေပၚအသီးတင္ၿပီးစားမွာ။ ခုဒီမွာရွိတဲ့ ဖရဲသီးအဝါကလည္း အေအးခံထားတာ။ ဂ်ပန္နည္းနဲ႔ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီၫြတ္ေအာင္ စားမယ္ဆိုရင္။ နန္းအိအိစိုး ဆက္ မေတြးရဲပါ။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ျဖဴေဖြးေသာ ပါးျပင္ေလးေတြက နီေရာင္သမ္းသြားျပန္ပါသည္။
ကိုေဇာ္ နန္းအိအိစိုးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ရွက္ေနသည္မို႔ ေခါင္းေလးကိုငုံ႔ထားသည္။ စိတ္လႈပ္ရွား ေနေတာ့ သူ႔လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ပူးၿပီးစုပ္ကိုင္ထားသည္။ စိတ္ထဲလည္း တင္းၾကပ္ေနမႈေတြေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုေဇာ္သိပါသည္။ နန္းအိအိစိုး အေပၚထပ္ျပန္တက္လာ ကတည္းက မိမိ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ လိုက္ေတာ့မည္ဆိုတာ။ ေယာဂ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ရင္ သုံးတဲ့ ေယာဂဖ်ာကို ေကာ္ေဇာေပၚ ခင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မွီအုံးေလး တစ္ခုကိုလည္း ေယာဂဖ်ာေပၚ ခ်ထားလိုက္သည္။
ကိုေဇာ္က သက္ကို ေျပာထားတာေတြရွိသည္။ ဆံပင္ အတိုမႀကိဳက္၊ ေဆးမဆိုးရ၊ မေကာက္ရ။ ေျခသည္းလက္သည္းကိုလည္း ႀကိဳက္ရာအေရာင္ ဆိုးလို႔ရေပမဲ့ ဒီဇိုင္းပုံေဖာ္ထားတာေတြကို ၾကည့္လို႔မရ။ စကပ္တိုေတြ ဝတ္တာလည္းခြင့္မျပဳ။ နန္းအိအိစိုးလည္း သက္ဆီက ကိုေဇာ္မႀကိဳက္တာေတြကို သိထားေတာ့ ဝတ္စားေနထိုင္တာေတြက ဒီေဘာင္အတြင္းပဲ ျဖစ္ေနသည္။ နက္ေမွာင္ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံေကသာေတြကိုေတာ့ ေရာင္စုံ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေလးနဲ႔ စုစည္းထားသည္။ နီနီရဲရဲေလး ဆိုးထားတဲ့ ေျခသည္းလက္သည္းေတြကလည္း နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ျဖဴေဖြးေသာ အသားနဲ႔ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွသည္။ အိမ္မွာဆိုေတာ့ နန္းအိအိစိုးက နက္ျပာေရာင္ အကြက္ေလးေတြနဲ႔ ရွပ္ပုံစံ ခ်ည္သားအက်ႌေလးနဲ႔ အျဖဴေပၚအနက္ပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ ထဘီေလး သာ ဝတ္ထားသည္။ အျဖဴေပၚ အနက္ပြင့္ေလးေတြ…. ခုလည္း အျဖဴေပၚအနက္စြန္းထင္းမည့္ ကိစၥကို လုပ္ေနမိေလၿပီ။ ပညာတတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္လွ်င္ ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။ (ပညာတတ္ပဲ ဆိုပါေတာ့၊ ဘြဲ႕လြန္လည္းရၿပီးၿပီ၊ ပါရဂူဘြဲ႕ ဝင္ခြင့္ေတာင္ ေျဖရေတာ့မည့္သူ။) မေကာင္းမွန္း မလုပ္သင့္မွန္း မသိ၍ မဟုတ္။ သိေနလ်က္ကပင္ မိမိ လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဖို႔ ေရွ႕ဆက္ေနျခင္းသာ။
ကိုေဇာ္ နန္းအိအိစိုးေရွ႕ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ အက်ႌ ၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး ျဖဳတ္ကာ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ပါသည္။ နန္းအိအိစိုးက ေခါင္းေလးသာ ငုံ႔ေနသည္။ ကိုေဇာ္ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ အသားေရာင္ ဘရာစီယာကိုပါ လ်င္ျမန္စြာ ခြၽတ္လိုက္ပါသည္။ နန္းအိအိစိုးလည္း သတိရလာၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕တြင္ယွက္၍ ရင္သားႏွစ္မႊာကို ဖုံးကြယ္လိုက္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကိုေဇာ္ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေတြ႕ျမင္လိုက္ပါသည္။ အထိအေတြ႕ မရွိေသးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးဆိုေတာ့ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ျဖဴေဖြးေသာ ရင္သားအစုံက သိပ္မဖြံံၿဖိဳးေသးေပမဲ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသည့္ အေနေတာ္အ႐ြယ္ေလးျဖစ္သည္။ ကိုေဇာ့္အႀကိဳက္ပင္။ ကိုေဇာ္က ရင္သားေတြ သိပ္ႀကီးလြန္းတဲ့သူကို မႀကိဳက္။ တင္ ကေတာ့ ကန႔္သတ္ခ်က္မရွိ။ ႀကီးခ်င္သေလာက္ႀကီးလို႔ရသည္။ တင္းတင္းရင္းရင္းေလးနဲ႔ လွလွပပ အခ်ိဳးက်ဖို႔ပဲလိုသည္။ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေလးကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နန္းအိအိစိုးကို ေဖးမထိန္းကိုင္လိုက္ကာ မွီအုံးေလးေပၚ ေခါင္းတင္၍ ခင္းထားတဲ့ ဖ်ာေပၚ ပက္လက္ အေနအထား လဲေလ်ာင္းေစလိုက္သည္။
နန္းအိအိစိုး မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္မၾကည့္ရဲေသးပါ။ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံရမွာကို မဝံ့ရဲေသး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အေျခအေနလည္းကိုယ္သိသည္။ ေနာက္တစ္ဆင့္ဆိုရင္ ဘာလာမလဲဆိုတာ။ စိတ္ထဲက အစ္ကိုႀကီးရယ္ topless နဲ႔ပဲ ေတာ္ပါေတာ့။ အိအိစိုး ရွက္လွပါၿပီ၊ က်န္တာေတြေတာ့ ခ်န္ထားေပးပါ လို႔ ေျပာေနမိေပမဲ့ ႏႈတ္ကေတာ့ ဘာသံမွ မထြက္မိ။ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ႐ုန္းကန္ျငင္းဆန္မႈ အလ်ဥ္းမရွိ။ မသိစိတ္က ေရွ႕ဆက္လာမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတာလား။ ခါးမွာ ဝတ္ထားတဲ့ ထဘီေလးက ေျပေလ်ာ့သြားတာ၊ မိမိကိုယ္နဲ႔ ေဝးကြာသြားတာကို သိလိုက္သည္။ မိမိရဲ႕ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြကို ေလေအးေလး တိုက္ေနတာကို ခံစားေနမိတုန္းမွာပဲ ေနာက္ဆုံးက်န္တဲ့ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ အသားေရာင္ panties ေလးက အစ္ကိုႀကီးလက္ထဲ ပါသြားခဲ့ေလၿပီ။ အျပည့္အဝ လုံၿခဳံေအာင္ ဖုံးမထားႏိုင္မွန္း သိေပမဲ့ နန္းအိအိစိုး မိမိရဲ႕ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို စိထားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို အေပၚမွာ အုပ္ထားမိလိုက္ပါသည္။
ဗိုက္ေပၚမွာ ေအးတဲ့အထိအေတြ႕ေတြ ခံစားရေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက ဖရဲသီးေတြကို စီေနမွန္းသိလိုက္သည္။ ေနာက္ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ဖရဲသီးတုံးေလးေရာက္လာသည္။ အစ္ကိုႀကီးက ခြံ႕ေကြၽးေနတာပါလား။ နန္းအိအိစိုး ပါးစပ္ကိုအသာေလးဟေပးလိုက္သည္။ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ အစာစားဖို႔ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူး ထင္ေပမဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူ စားလို႔ရ၏။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္တုံးစားၿပီးေတာ့ တင္းၾကပ္ေနတာေတြလည္း အနည္းငယ္ ေလ်ာ့သြားသည္။ ရင္သားေတြကို ကြယ္ထားတဲ့ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ လက္ကို အစ္ကိုႀကီးက အသာအယာကိုင္၍ ေဘးဖယ္လိုက္သည္။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေဘးတဝိုက္ ဖရဲသီးတုံးေလး ပြတ္သတ္ ေ႐ြ႕ရွားေနျပန္ပါသည္။ ဒီတစ္တုံးကိုေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက စားလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္တုံးလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ ႏို႔တစ္ဖက္ ကိုေျပာင္းၿပီး ဖရဲသီးတုံးေလးေတြနဲ႔ ပြတ္လိုက္၊ နန္းအိအိစိုးကိုလည္း ေကြၽး၊ အစ္ကိုႀကီး ကိုယ္တိုင္လည္းစားလိုက္ လုပ္ေနသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္လွည့္စီ စားေနၾကတာဆိုေတာ့ ဖရဲသီးေတြလည္း ကုန္သြားၿပီ။ နန္းအိအိစိုး စိတ္ထဲ တင္းၾကပ္ေနတာေတြလည္း လုံးဝမရွိေတာ့။ အစ္ကိုႀကီး ဘာ ဆက္လုပ္မလဲ ဆိုတာကိုပဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိေတာ့၏။
အစ္ကိုႀကီး ေဘးကေနထသြားေတာ့ ဘယ္မ်ားသြားတာပါလိမ့္ဆိုၿပီး ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီး ၾကည့္လိုက္၏။ အေပၚထပ္မွာ ထားတဲ့ ေရခဲေသတၱာ အေသးေလးကို ဖြင့္ၿပီး ေရခဲတုံးေတြ ယူေနတာ ေတြ႕လိုက္သည္။ ေနာက္ snow towel ေတြကို ထုတ္ေနတာ။ နန္းအိအိစိုး မ်က္စိကို ျပန္မွိတ္လိုက္သည္။ လက္ေတြကိုေတာ့ ရင္သားေပၚတစ္ဖက္၊ ခါးေအာက္မွာတစ္ဖက္ တင္ထားလိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးက ေဘးမွာျပန္လာထိုင္၏။ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကြယ္ထားေပမဲ့ လြတ္တဲ့ေနရာေတြရွိတဲ့ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ႏို႔ေလးကို ေရခဲတုံးေအးေအးေလးက ဖိလိုက္ ပြတ္လိုက္ လုပ္တဲ့အခါ နန္းအိအိစိုး လန႔္သြားၿပီး ဆတ္ကနဲေတာ့ တြန႔္သြား၏။ စိတ္ထဲကေတာ့ ေပ်ာ္သလိုလို ၾကည္ႏူးသလိုလိုနဲ႔။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ မေဖာ္ျပပါ။ ရွက္ေနေၾကာက္ေနသလိုပဲ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ေရခဲတုံးေလးက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ခ်က္ေလးကို ကလိၿပီးေတာ့ ဗိုက္ေပၚတစ္ဝိုက္ ေ႐ြ႕ရွားေနျပန္သည္။ ခပ္စိုစိုေလး ျဖစ္သြားေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက towel ေလးနဲ႔ သုတ္ေပးသည္။ ခုနက ဖရဲသီးေတြတင္ထားေတာ့ ကပ္စီးစီးေလး ျဖစ္ေနတာကို သန႔္ေပးေနတာပါလား။ ေရခဲတုံးေလးက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေပါင္အတြင္းဖက္ကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေအာက္ဖက္သို႔ ဆင္းသြားျပန္သည္။ ေပါင္၊ ေျခသလုံးကေန ေျခဖမိုးထိ။
ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုး မထင္ထားတာကို လုပ္ျပန္သည္။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေျခေထာက္ေလးကို အသာအယာကိုင္ၿပီး နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေျခဖဝါးေလးကို towel ေလးနဲ႔ သန႔္ရွင္းေအာင္ သုတ္ေပးေနသည္။ အိမ္အေပၚထပ္မွာ ေကာ္ေဇာခင္းထား၍ ဖိနပ္မစီးေတာ့ နန္းအိအိစိုးေျခဖဝါးေလးေတြကေတာ့ ေပေနမွာေပါ့ေလ။ ဒါကို အစ္ကိုႀကီးက သန႔္စင္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ။ ေရခဲတုံးေလးနဲ႔ စိုေအာင္ပြတ္လိုက္ towel နဲ႔ သုတ္ေပးလိုက္နဲ႔ နန္းအိအိစိုး ရဲ႕ ေျခဖဝါး ႏွစ္ဖက္စလုံးလည္း သန႔္ရွင္းသြားေလၿပီ။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ျဖဴေဖြးလွပတဲ့ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကိုလည္း towel နဲ႔ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းသုတ္ေပးသည္။ နန္းအိအိစိုးက ဘုန္းနိမ့္မယ္၊ ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ လို႔လည္းမေျပာမိ။ စိတ္ထဲကေတာ့ သာယာေက်နပ္ေနသည္။ တစ္ခုကိုပဲ ရွက္ေနမိသည္။ မိမိ ရဲ႕ပစၥည္း၊ ရတနာေလးက အရည္ေတြနဲ႔ စိုစိစိေလး ျဖစ္လာတာကို။
နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ဆံေကသာေတြကို ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံက ဖြဖြေလး လိုက္နမ္းေနတာကို ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။ ေနာက္ ပါးျပင္ ႏုႏုေလးေတြထဲ တိုးဝင္ရႈိက္လိုက္တဲ့ အစ္ကိုႀကီး ရဲ႕ႏွာေခါင္း။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ နား႐ြက္ေလး ေတြကိုလည္း အစ္ကိုႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ စုပ္လိုက္၊ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ တို႔လိုက္ ေဆာ့ကစားေနျပန္သည္။ ႏွာေခါင္းခ်င္း ပြတ္တိုက္မိၿပီးတဲ့ေနာက္ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ႏွာေခါင္း၊ နဖူး၊ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ နဲ႔ ေမးေစ့ေလးေတြကိုပါ အသာအယာ လိုက္နမ္းေနျပန္ပါသည္။ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားဆဲ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ မ်က္ခြံေလးေတြကို အသာအယာ ဆက္တိုက္ အနမ္းခံရၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းအိအိစိုး မ်က္လုံးဆက္မမွိတ္ႏိုင္ေတာ့။ အလြန္အမင္း သာယာေနသလို စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ရင္ခုန္သံေတြလည္း တအားျမန္ေနသည္။ အနမ္းခံ႐ုံႏွင့္ အားမရေတာ့။ ကိုယ္ကျပန္နမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာသည္။ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ျပန္ဖက္နမ္းဖို႔ လုပ္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုး လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို နမ္းေနျပန္သည္။ လွမ္းဖက္ဖို႔ လုပ္လိုက္တဲ့ နန္းအိအိစိုးလက္ကို အစ္ကိုႀကီးက အသာအယာကိုၿပီး ေနရာမလပ္ နမ္းလိုက္၊ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ တို႔လိုက္၊ လ်က္လိုက္ လုပ္ေနသည္။
နန္းအိအိစိုး ရွက္တဲ့စိတ္လည္း လုံးဝမရွိေတာ့။ အထိအေတြ႕ေတြ အနမ္းခံရတာေတြကို ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ခံစားေနမိသည္။ ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ အေနအထားကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ sport shirt ကို ဘယ္အခ်ိန္က ခြၽတ္ထားမွန္းမသိ။ အေပၚပိုင္းေတာ့ ဘာမွဝတ္မထားေတာ့။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ရင္သားႏွစ္မႊာကိုလည္း လွ်ာေလးနဲ႔လ်က္ၿပီး ဖြဖြေလး လိုက္နမ္းေနျပန္ပါသည္။ လက္နဲ႔လည္း ႏို႔ကို အသာအယာ ကိုင္ညႇစ္လိုက္ေသးသည္။ ဖတ္ဖူး ၾကည့္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြလို ႏို႔ကို တင္းတင္းကိုင္ညႇစ္ နမ္းစုပ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမဲ့ ခုလို ဖြဖြနဲ႔ အသာအယာေလးကလည္း နန္းအိအိစိုးစိတ္ကို ေကာင္းေကာင္းလႈပ္ရွားေစၿပီး ခံစားရတာလည္း ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ဆက္ၿပီး အနမ္းခံရတာကေတာ့ နန္းအိအိစိုး ဗိုက္သားျဖဴျဖဴႏုႏုေလး နဲ႔ ခ်က္တစ္ဝိုက္။
နန္းအိအိစိုး သတိထားမိလိုက္တာက အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုး ကိုယ္လုံးကို ေနရာလပ္ မက်န္သေလာက္ နီးပါး နမ္းေနတာ။ ခု ခါးထိေရာက္ၿပီ။ နမ္းဖို႔က်န္ခဲ့တာက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ပက္လက္အိပ္ေနလို႔ နမ္းလို႔မရေသးတဲ့ ေက်ာျပင္သာ။ အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေျခဖမိုးေလးကို စနမ္းလိုက္ေတာ့ နန္းအိအိစိုး တကယ္ကို အံ့ၾသတုန္လႈပ္မိပါသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေျခဖဝါးေလးကို ဆက္ နမ္းျပန္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ခုနတုန္းက ေသခ်ာ သန႔္ရွင္းေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ အသားအေရက ေခ်ာေမြ႕ ႏူးညံ့လွသည့္ အတြက္ ေျခဖဝါးေလးေတြကလည္း ႏုႏုအိအိေလး။ အဲဒါကို အနမ္းခံရတဲ့ အရသာကို ဘယ္လို အတိအက် ေျပာရမွန္း မသိေပမဲ့ ခံစားရတာေတာ့ ေကာင္းလွသည္။ အစ္ကိုႀကီးကို ဒီလို အၾကာႀကီး ဆက္နမ္းေနေစခ်င္ေပမဲ့ ႏႈတ္ကေတာ့ ေျပာမရဲပါ။ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလး ေတြကိုလည္း တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း ငုံစုပ္ေပးခံရျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ နန္းအိအိစိုးကို ေဘးေစာင္းေလး ျဖစ္ေအာင္ အသာထိန္းလွည့္လိုက္ၿပီး နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေက်ာျပင္ေတြကို လိုက္နမ္းရင္း တဆက္တည္း နန္းအိအိစိုးရဲ႕ တင္ေတြကိုပါ အနမ္းခံလိုက္ရပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုး ေက်ာျပင္ေနရာေလာက္မွာ မွီအုံးေလး ေနာက္တစ္လုံးခု၍ နန္းအိအိစိုးကို ပက္လက္အေနအထား ျပန္ပို႔လိုက္ပါသည္။
အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ၿပီး ေျခေထာက္ေတြကို အနည္းငယ္ ဟကာ ၾကားထဲ ဝင္ၿပီး နန္းအိအိစိုးေျခသလုံးသားေတြကို ဖက္နမ္းျပန္သည္။ နန္းအိအိစိုးက ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ အေနအထား တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ဘာအဝတ္အစားမွမက်န္၊ ေခါင္းနဲ႔ ကိုယ္အေပၚပိုင္းေအာက္ မွာလည္း မွီအုံးေလးေတြ ခုထားတာ ဆိုေတာ့ ၾကားထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အစ္ကိုႀကီး အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ အမ်ိဳုးသမီးမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးအထားဆုံး အဖုံးကြယ္ဆုံးေသာ အေရွ႕၊အေနာက္ ႏွစ္ဖက္စလုံးကို အနီးကပ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေန ေတြ႕ေနၿပီေပါ့။ စာအုပ္ေဟာင္း တစ္အုပ္မွာ ဖတ္ဖူးတာ ရွိသည္။ ခ်စ္သူစုံတြဲေတြက သမီးရည္းစား ဘဝမွာ အခ်စ္ ကုန္တယ္၊ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝမွာ အရွက္ကုန္တယ္တဲ့။ ခုေခတ္က အရင္တုန္းကလို မဟုတ္ေတာ့ေပမဲ့ မိမိ အေျခအေနက ဘာဘဝမွ မဟုတ္ဘဲ ရွက္ဖို႔မက်န္ေတာ့သလို ျဖစ္ေနၿပီ။ အဝတ္ေတြ အကုန္အခြၽတ္ခံရၿပီး ဖရဲသီးကို ဗိုက္ေပၚတင္ၿပီး စားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း တစ္ကိုယ္လုံး ထိေတြ႕ ပြတ္သတ္ ခံရသည္။ အနမ္းခံရသည္။ လွ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးတာခံရသည္။ ရွက္ဖို႔ မက်န္ေတာ့ဘူး ဆိုေပမဲ့ ရွက္တာေတာ့ ရွက္တာေပါ့။ တခ်ိန္တည္းမွာ မိမိရဲ႕ လွပတဲ့ခႏၺာကိုယ္ကို ေပးၾကည့္ရတဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။ ခံစားေနရတာေတြ အတြက္လည္း အလြန္သာယာတဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္ေနသည္။ တကယ့္ကို ေနမထိ ထိုင္မသာ။ ကိုယ့္ကို ဖက္ေန နမ္းေနတာကို ျပန္လည္ တုန႔္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာသည္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ လက္ရွိ အေနအထားက ဘာမွျပန္မလုပ္ႏိုင္။
တစ္ဆင့္တက္လာၿပီး နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေပါင္အတြင္းသားေလးေတြကို ဖက္နမ္းေနခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းအိအိစိုး လည္း လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေခါင္းကို ကိုင္ထားမိလိုက္သည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ့္ ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေနတဲ့ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ေပၚဝိုက္တင္ၿပီး ပြတ္သတ္ေပးေနမိသည္။ ေပါင္အတြင္းပိုင္းကို နမ္းေပးတာ၊ လ်က္ေပးတာ၊ ႏႈတ္ခမ္းအစုံနဲ႔ စုပ္ေပးတာၾကာလာေတာ့ နန္းအိအိစိုးလည္း ကိုယ့္ေပါင္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပြတ္ေပးတာ ညႇပ္ေပးတာေတြ အလိုလို တုန႔္ျပန္ေနမိသည္။ လက္ကလည္း အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေခါင္းကို ညႇစ္ကိုင္လိုက္၊ ဆံပင္ေတြၾကားထဲ ထိုးေဆာ့လိုက္ လုပ္ေနမိသည္။
မိမိရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အစ္ကိုႀကီးက လွ်ာနဲ႔ ထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ ညႇင္သာစြာ လ်က္ေပးေနျပန္ပါသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ မိမိရဲ႕ ေပါင္ေတြကို အနည္းငယ္ထပ္ခ်ဲလိုက္ၿပီး အသာအယာဟကာ မိမိရဲ႕ အတြင္းသားေတြကို နမ္းလိုက္၊ စုပ္လိုက္၊ လ်က္လိုက္ လုပ္ေပးေနပါသည္။ ခုလိုထိေတြ႕ခံစားေနရတာ အရမ္းေကာင္းပါသည္။ ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္လွပါသည္။
မိမိတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္ခါလႈပ္ရွား ေနတာက ႐ုန္းထြက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္။ ခုလိုလုပ္ေပးေနတာ၊ ႀကဳံေတြ႕ေနရတာေတြ ရပ္သြားမွာေတာင္ စိုးရိမ္ေနမိသည္။ မိမိရဲ႕ အေစ့တဝိုက္ကို ငုံၿပီး စုပ္ေပးေန႐ုံမက လွ်ာနဲ႔ပါ အေစ့ကို လ်က္လ်က္ေပး ေနေတာ့ ခံစားလို႔အရမ္းေကာင္းၿပီး ၾကည္ႏူးလွပါသည္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတဝိုက္ ဆက္တိုက္ စုပ္တာ လ်က္တာေတြခံရေတာ့ နန္းအိအိစိုး တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုေနရမွန္းမသိေတာ့။ ရင္ခုန္သံေတြလည္း ျမန္သထက္ျမန္လာသည္။ စိတ္လည္း အရမ္းလႈပ္ရွားေနသည္။ အသက္ရႉသံေတြလည္း ျပင္းလာသည္။ မိမိတစ္ကိုယ္လုံး အတြင္းပိုင္းေကာ အျပင္ပိုင္းပါ တင္းၾကပ္လာၿပီး ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မယ္လို႔ ေတာင္ ထင္မိသည္။ အစ္ကိုႀကီးကလည္း ခုမွ စုပ္ေပးတာ ပိုျမန္လာသည္။ မိမိ ကိုယ္မွ တစ္ခုခု လႊတ္ထုတ္ေတာ့မည္ကို ခံစားေနမိသည္။ အစ္ကိုႀကီးက ေပါင္ၾကားထဲမွာ ရွိေနတုန္းဆိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေအာင့္ထားေပမဲ့ ၾကာရွည္ မျဖစ္ႏိုင္။ အစ္ကိုႀကီးကို အေပၚဖက္ ဆြဲေခၚလိုက္သည္။ ေဘးကို အစ္ကိုႀကီး ေရာက္လာၿပီး မိမိကို သိုင္းဖက္ထားတုန္းမွာ မိမိတစ္ကိုယ္လုံးက တုန္ခါေနၿပီ။
ဘယ္တုန္းကမွ မႀကဳံဘူးခဲ့သလို ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိတဲ့ ထူးထူးျခားျခား ေကာင္းမြန္လွတဲ့ ခံစားမႈအသစ္တစ္ခု ကို ႀကဳံေတြ႕ ခံစားလိုက္ရသည္။ မိမိရဲ႕ တင္းၾကပ္ေနတာေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း ေျပေလ်ာ့သြားၿပီ။ တအားခုန္ေနတဲ့ ႏွလုံးခုန္မႈကလည္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပုံမွန္ျဖစ္လာၿပီ။ ႏြမ္းနယ္သြားသလို ရွိေပမဲ့ ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး သာယာၾကည္ႏူးမႈကေတာ့ အျပည့္။ အစ္ကိုႀကီးက ေဘးမွာ လဲေလ်ာင္းေနၿပီး ေနာက္က အသာအယာဖက္ထားေတာ့ နန္းအိအိစိုးလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး ဆက္ေနၿပီး ေလာေလာလတ္လတ္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာေတြကို ျပန္လည္ေတြးေတာ ခံစားေနမိပါေတာ့သည္။
နားေနတာေတာင္ အတန္ၾကာသြားၿပီပဲ။ အစ္ကိုႀကီးက ေဘးကထသြားၿပီး ဆိုဖာေပၚသြားထိုင္လိုက္သည္။
“အိအိစိုး၊ အိပ္ခန္းထဲက ေဆးဗီ႐ို ေအာက္ဆုံးဆင့္ ဘယ္ဘက္ေနာက္မွာရွိတဲ့ KY Brand ဆိုတဲ့ ေဆးဗူးေတြ သြားယူလာခဲ့” အိအိစိုးလည္း လဲေလ်ာင္းေနရာမွထၿပီး အစ္ကိုႀကီးတို႔အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားလိုက္သည္။ မမသက္ နဲ႔ အိမ္သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ရင္ ဝင္ဖူးေနက်ဆိုေတာ့ ဘယ္မွာဘာရွိတာကိုသိၿပီးသား။ ေဆးဗီ႐ိုေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ် လိုက္ၿပီး တံခါးကိုဖြင့္၊ ေအာက္ဆုံးဆင့္ ဘယ္ဘက္ေနာက္က ေဆးဗူးေတြကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ K Y BRAND JELLY။ Johnson & Johnson ကထုတ္တာ။ Personal Lubricant တဲ့။ ကိုယ္ ေျခာက္ေသြ႕ရင္သုံးဖို႔ လို႔ ေရးထားတာ။ သြားတိုက္ေဆးလို ဗူးႀကီး ႏွစ္ဗူး။ ဗီ႐ိုတံခါးကိုျပန္ပိတ္၊ လက္တစ္ဖက္ကို ေဆးတစ္ဗူးစီ ကိုင္၊ ထိုင္ရာကထၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကို လွည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုဖာေပၚထိုင္ၿပီး မိမိကို ၾကည့္ေနတဲ့ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည္။
နန္းအိအိစိုးက အခန္းတံခါးမပိတ္မိခဲ့။ မိမိ ေလွ်ာက္ဝင္လာတဲ့ လမ္းေၾကာင္း၊ အခန္းတံခါးေပါက္နဲ႔ ေဆးဗီ႐ို ေနရာက အစ္ကိုႀကီး ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ တစ္တန္းတည္း။ ဒါဆို ခုနတုန္းက မိမိ အခန္းထဲဝင္သြားတုန္းက အစ္ကိုႀကီးက မိမိရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကို ထိုင္ၾကည့္ေနတာေပါ့။ လမ္းေလွ်ာက္သြား ေနတုန္း အခ်က္က်က် ေဝ့ရမ္းလႈပ္ခါေနမဲ့ မိမိရဲ႕ တင္သားေတြကိုလည္း အဖုံးအကြယ္ မရွိျမင္ေနသည္ေပါ့။ မႀကဳံဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ထူးဆန္းၿပီး သာယာမိန္းေမာဖြယ္ ခံစားမႈေတြေၾကာင့္ ဘာမွေကာင္းေကာင္း မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့။ အခုမွ မိမိကိုယ္ေပၚ ဘာမွ မဝတ္ထားမွန္း ျပန္သတိထားမိၿပီး အရမ္း ရွက္မိျပန္သည္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကိုက ဘာအဝတ္မွျပန္မဝတ္မိဘဲ ဒီအတိုင္းထလာမိခဲ့တာကိုး။
ခုအျပန္ဆိုရင္လည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။ Full frontal nudity ျဖစ္ေနၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က နာမည္ႀကီး Hollywood သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြရဲ႕ full frontal nudity scene ေတြကို net ထဲကေန ၾကည့္ခဲ့သည္။ ခုေတာ့ ကိုယ္ကျပန္အၾကည့္ ခံရေတာ့မည္။ ခ်က္ခ်င္းကို ဝဋ္လည္တာလို႔ေတြးမိၿပီး ၿပဳံးမိသည္။ မလုံမွန္းသိေပမဲ့ လက္တစ္ဖက္ကအေပၚပိုင္း၊ေနာက္တစ္ဖက္ကေအာက္ပိုင္းကို ကြယ္ၿပီး အစ္ကိုႀကီးေဘးနား ျပန္လာလိုက္သည္။ ေဆးဗူးေတြကို လွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက “ အိအိစိုး၊ ဒါဘာအတြက္ သုံးတာလဲ သိလား”
“ ဟို…ေျခာက္ေနရင္ သုံးဖို႔ လို႔ ေရးထားတာ” “KY Gel က vaginal dryness အတြက္လို႔ဆိုေပမဲ့ အဓိက ကေတာ့ သူ႔ကို anal sex မွာ lube အေနနဲ႔ အမ်ားဆုံးသုံးတာ” ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားေၾကာင့္ နန္းအိအိစိုး ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္သြားပါသည္။ Anal sex ဆိုတာက အေနာက္ဘက္ကို ေျပာတာ။
အဲဒီအတြက္ သုံးတဲ့ ေခ်ာဆီေပါ့။ စစခ်င္းအေတြ႕အႀကဳံကို ဒီေနရာနဲ႔ စရလိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝမေတြးမိဖူးပါ။ စဥ္းစားမိလိုက္တာနဲ႔ ေက်ာထဲ စိမ့္လာသည္။ ေရွ႕မွာကြယ္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က အလိုလိုေနရင္း ေနာက္ကိုေရာက္သြားၿပီး မိမိရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကို ဖုံးေနမိသည္။ ခုနတုန္းက ႀကဳံေတြ႕ ခံစားထားရတဲ့ သာယာၾကည္ႏူးမႈေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္မွန္း မသိေတာ့။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြေပၚလာသည္။ ေၾကာက္စိတ္ေလးလည္းဝင္လာသည္။ အိမ္ေပၚတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္လည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေပၚလာမိသည္။ ဒီေနရာေလးေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါဆိုတဲ့ ေတာင္းပန္ အသနားခံတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ အစ္ကိုႀကီးကို ေမာ့ ၾကည့္လိုက္သည္။
စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန႔္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ နန္းအိအိစိုး။ ဘာမွ လက္ေတြ႕မႀကဳံဖူးေတာ့ ဒီလို ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။ ကိုေဇာ္အေနနဲ႔ ေနာက္ဘက္ကို စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ တစ္ခါက ဒီ gel ဗူးေတြယူလာၿပီး သက္ကို စမ္းၾကည့္ဖို႔ စကားစေတာ့ အိမ္ေထာင္သက္ေလး ေတာ္ေတာ္ရေနၿပီျဖစ္တဲ့ သက္ ကေတာင္ လက္မခံႏိုင္ေသး။ သက္ ရဲ႕ အေနာက္ဘက္က ဒီလိုကိစၥ အတြက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး ဆိုၿပီးျငင္းခဲ့သည္။ အိပ္မက္ထဲေတာင္ ထည့္မမက္နဲ႔လို႔ ေျပာခဲ့ေသးသည္။ အိပ္မက္ေတာင္ မက္လို႔မရဘူးလားလို႔ ဆက္ေမးေတာ့ သက္ နဲ႔ ကိုေဇာ္ က အိပ္ယာတစ္ခုတည္း အတူအိပ္တာေလ။ ကိုေဇာ္အိပ္မက္ထဲမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ မက္ေန၊ တကယ္ထင္ၿပီး ေဘးမွာအိပ္တဲ့ သက္ကို စမ္းလိုက္မွျဖင့္ ဆိုၿပီး သက္က မလိုက္ေလ်ာခဲ့။့ ကိုေဇာ္လည္း ဒီအေၾကာင္းကို ဆက္မေဆြးေႏြးေေတာ့။ သက္မလုပ္ခ်င္တာ ဘာမွမလုပ္ခိုင္းဘူးလို႔ ကတိေပးခဲ့တာမို႔ ဒီ gel ႏွစ္ဗူးက ေဆးဗီ႐ို ေနာက္ထဲမွာ သိမ္းထားခဲ့ရတာၾကာၿပီ။
“ႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာက တစ္ဖက္သတ္ ကိုယ့္ဆႏၵရွိသလို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ ကိစၥပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး သာယာမႈကို ခံစားႏိုင္မွ၊ ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ရမွ အဓိပၸာယ္ရွိမွာေပါ့။ ကိုယ့္အလိုျပည့္ရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က မလုပ္ခ်င္တာကိုေတာ့ အတင္းအၾကပ္ မလုပ္ခိုင္းပါဘူး။ အခုအေျခအေနမွာ ရပ္လိုက္ဖို႔ ခက္ေပမဲ့ အိအိစိုး လက္မခံႏိုင္ရင္ေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္ပါဘူး”
ဘာမွမေျပာဘဲ ေရွ႕ဆက္ရင္လည္း မိမိက ျငင္းဆန္မွာမဟုတ္ေပမဲ့ ခုေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက ေအးေအးသက္သာ ေျပာေနသည္။ မိမိအေနနဲ႔လည္း ဒီအတိုင္းႀကီးေတာ့ မရပ္ခ်င္ပါ။ မိမိက တစ္ေခါက္ ေက်နပ္မႈကို ရရွိခံစားခဲ့ရေပမဲ့ ဒီေလာက္နဲ႔လည္း မတင္းတိမ္ခ်င္ေသးပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခုနက အစ္ကိုႀကီးေျပာခဲ့သလို ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈရဖို႔ အစ္ကိုႀကီး ဆႏၵလည္း ျပည့္ေစခ်င္သည္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ မိမိရဲ႕ပစၥည္းကို ဒီအတိုင္းထားၿပီး ဘာလို႔ ေနာက္ဘက္ကို အစ္ကိုႀကီးက စခ်င္တာပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားေနမိသည္။
“အိအိစိုး၊ နင္လည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ဖက္ ဘဝခရီးေဖာ္နဲ႔ ေတြ႕မွာပါ။ အဲဒီအခါက်ရင္ နင့္ရဲ႕ တန္ဖိုးထားအပ္တဲ့ ရတနာေလးက တစ္ျခားသူရဲ႕ ပစၥည္း ထည့္သြင္းဆက္ဆံၿပီးသား မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ေနာက္ နင့္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအစုံေလးကေတာင္ အနမ္းခံရၿပီးသား မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခုနက တစ္ကိုယ္လုံး နမ္းတာေတာင္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုေတာ့ မနမ္းဘဲခ်န္ထားေပးခဲ့တာ။ အဲဒီလိုပဲ ေရွ႕ဘက္ကိုလည္း ဆက္ဆံမွာ မဟုတ္ဘူး။”
အစ္ကိုႀကီးက ဒါမ်ိဳးေတြေတြးလို႔ ခုနက မိမိကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း မနမ္းခဲ့တာကိုး။ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေစတနာက နန္းအိအိစိုး အတြက္ ေနာက္ေပါက္က ေရွာင္လို႔ မလြတ္ေတာ့ သလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမဲ့ စိုးရိမ္တဲ့ စိတ္က ေလ်ာ့မသြားေသးေတာ့ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးတာေလး ရွိတာကို ျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
“တအားနာတာဆို” “ Anal sex မွာ အေရးႀကီးတာက အေလာတႀကီး မလုပ္ရဘူး၊ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးေပးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားရမွာ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး relax ျဖစ္ေနဖို႔လည္း လိုတယ္။ စိတ္ေတြတင္းၾကပ္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ အေရးအႀကီးဆုံးက lube ကို မ်ားမ်ားသုံးေပးရမယ္။ ေနာက္ မိန္းကေလးကလည္း control လုပ္ခြင့္ ရွိရမွာေပါ့။ ေနရတာ သိပ္ခက္တယ္ဆိုရင္လည္း ရပ္ခိုင္းလို႔ ရရမယ္။ ဂ႐ုစိုက္ရမဲ့ဟာေတြကို သတိထားေပးရင္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နာတာ၊ ထိခိုက္တာေတြ မရွိပါဘူး။ လုံးဝမနာဘူးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ခံစားရတဲ့ နာက်င္မႈက တျခားဟာေတြနဲ႔ တူမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ တြဲၿပီး သာယာၾကည္ႏူးမႈေတြလည္း ရမွာပါ။ ေသခ်ာတာက ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံ နဲ႔ ခံစားမႈအသစ္ေတြေတာ့ ရလိမ့္မယ္။”
ခါတိုင္းဆိုရင္ အစ္ကိုႀကီးက မိမိကို ဒီေလာက္စကားမ်ားမ်ား မေျပာပါ။ ခုေတာ့ ေသခ်ာရွင္းျပေနသည္။ အစ္ကိုႀကီး အမွန္အတိုင္းေျပာေနတယ္ဆိုတာ နန္းအိအိစိုး လုံးဝယုံၾကည္သည္။ နာက်င္မႈရွိေပမဲ့ ထူးျခားတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာ ခံစားမႈတဲ့။ နယ္ပယ္သစ္တစ္ခု၊ အေတြ႕အႀကဳံသစ္တစ္ခုဆိုေတာ့ သြားခ်င္လာသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ရွိခဲ့ေပမဲ့ ဦးေဆာင္သြားမဲ့သူက မိမိ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္တဲ့ အစ္ကိုႀကီးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရဲရဲႀကီး ေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္မည္။ ဒီတစ္ခါ အစ္ကိုႀကီးကို နန္းအိအိစိုး ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေခါင္းေလးကို အသာၿငိမ့္လိုက္မိသည္။
“ဧည့္သည္ထားတဲ့ အခန္းကို ျပင္ထားတယ္။ ေရအရင္သြားခ်ိဳးလိုက္ေနာ္”
နန္းအိအိစိုး ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ကိုယ္မွာ တဘက္ကို ပတ္ကာ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာသည္။ ကုတင္ေပၚ ထိုင္ေနသည့္ အစ္ကိုႀကီး ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုးကို ကုတင္ေပၚ ဖက္လွဲလိုက္ရင္း တဘက္ကိုပါ တစ္ခါတည္း ခြာခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ကေန ဖက္ရင္း လက္ေတြက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ရင္သားႏွစ္မႊာကို အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေက်ာျပင္တေလွ်ာက္ ဖြဖြေလးနမ္းေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ နန္းအိအိစိုးကို ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ရက္အေနအထား ေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ နန္းအိအိစိုးလည္း ေခါင္းအုံးေလးကို ဖက္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ႀကဳံလာမွာေတြကို ေစာင့္ေနမိသည္။
ေမွာက္ရက္အေနအထား ေရာက္သြားေတာ့ စေတာ့မယ္ထင္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားလာသလို တင္းၾကပ္လာသလို ျဖစ္သြားလို႔ ေခါင္းအုံးကို တင္းတင္း ဖက္လိုက္မိေပမဲ့ အစ္ကိုႀကီးက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြကိုသာ လက္ေလးနဲ႔ အသာအယာ ပြတ္သတ္ေပးေနသည္။ ေပါင္အတြင္းသားေလးေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္၊ ႏို႔ေလးကို အသာ ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေပးေနရာက နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ဖင္ျဖဴျဖဴ တင္းတင္းလုံးလုံးေလးေတြကိုပါ ပြတ္သတ္ကိုင္တြယ္ရင္း ႏွိပ္ေပးေနေတာ့ နန္းအိအိစိုး ရင္ခုန္သံေတြ ပိုျမန္လာသည္။ U.S. က စိတ္ကူးယဥ္ ကာတြန္းသ႐ုပ္ေဆာင္ Fry ေျပာသြားတာ သတိရမိသည္။ If you can’t resist rape, lie down and enjoy it တဲ့။ အဲဒီတုန္းက သူတို႔ဆီမွာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ပြက္ေလာ႐ိုက္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေဝဖန္ခံခဲ့ရသည္။ ခု နန္းအိအိစိုးက အေျခအေနခ်င္း မတူပါ။ မိမိက အလိုတူ အလိုပါ။ အဲဒီေတာ့ lie down and enjoy လိုက္ေတာ့မယ္။ စိတ္ကိုလုံးလုံး ေလွ်ာ့ထားလိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီး ကိုင္တြယ္ ပြတ္သတ္ ႏွိပ္နယ္ေပးတာေတြကို မွိန္းၿပီး အျပည့္အဝ အရသာခံေနလိုက္သည္။
နန္းအိအိစိုး စိတ္ေလွ်ာ့ထားၿပီး အထိအေတြ႕ ေတြကို ခံစား သာယာေနမွန္း အစ္ကိုႀကီးလည္း ရိပ္မိသည္ ထင္ပါရဲ႕။ ေရွ႕တစ္ဆင့္ တိုးဖို႔ စကားစလာသည္။
“ခု လက္ေခ်ာင္းေလး တစ္ေခ်ာင္း စ ထည့္ၾကည့္မယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္မေျပဘူး၊ ေနလို႔ထိုင္လို႔ မေကာင္းဘူးဆိုရင္ ရပ္လိုက္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပာ”
“ဟုတ္”
ေဘးနားမွာ လႈပ္ရွားသံေလးေတြၾကားလို႔ အစ္ကိုႀကီး ဘာေတြမ်ားလုပ္တာလဲ ဆိုၿပီး ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ condom ေဖာက္ေနတာ။ လက္ေခ်ာင္းကို condom စြပ္ KY Gel ဘူး ဖြင့္ၿပီး gel ေတြ လူးေနသည္။ Gel လူး၊ condom စြပ္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလး မိမိရဲ႕ အဝကို လာထိတာ၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အထဲကိုဝင္လာတာကို ခံစားမိလိုက္သည္။ နည္းနည္းေလး ဝင္လာၿပီးေတာ့ ရပ္သြားသည္။
“လက္တစ္ဆစ္ အရင္ထည့္ထားတယ္။ အဲဒီအတြင္းပိုင္းက ႂကြက္သားေတြကို တင္းလိုက္ ေလွ်ာ့လိုက္ စမ္းၾကည့္လိုက္”
နန္းအိအိစိုးလည္း ေျပာသည့္အတိုင္း အထဲဝင္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးတဝိုက္ကိုယ့္ ကိုယ္အတြင္းပိုင္းက ႂကြက္သားေတြကို ညႇစ္လိုက္ ေလွ်ာ့လိုက္လုပ္ၾကည့္သည္။ တင္းလိုက္ေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလးကို ညႇစ္လိုက္သလိုျဖစ္သြားၿပီး ေစးေစးပိုင္ပိုင္ေလး ေနလို႔တစ္မ်ိဳး ေကာင္းသည္။ ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့ ဟာတာတာေလးျဖစ္သြားသည္။ အစ္ကိုႀကီးကလည္း လက္ေခ်ာင္းေလးကို အသာအယာ ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္၊ ေဘးကို ေဝ့ကစားလိုက္လုပ္ေပးသည္။ နန္းအိအိစိုးလည္း အတြင္းပိုင္း ႂကြက္သားေတြကို တင္းတာ ေလွ်ာ့တာေတြ အႀကိမ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလး စမ္းလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ ကိုယ္တြင္း လမ္းေၾကာင္းကို အက်ဥ္း အက်ယ္ လိုသလို နည္းနည္းေတာ့ ထိန္းေပးႏိုင္သလိုေလး လုပ္တတ္လာသည္။
နည္းနည္းအသားက်လာေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း သြင္းသည္။ ပို ႀကီးလာေပမဲ့ နန္းအိအိစိုးက စိတ္ကိုလည္း ေျဖေလွ်ာ့၊ ႂကြက္သားေတြကိုလည္း အလိုက္သင့္ ေလွ်ာ့ ေပးႏိုင္ေတာ့ ျပ ႆ နာ မရွိ။ အ ဆင္ေျပေျပ ဝင္လာသည္။ အစ္ကိုႀကီးက လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးေလးနဲ႔ အတြင္းမွာ လွည့္ကစားေပးေနသလို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသြင္းအထုတ္ကိုလည္း မွန္မွန္ေလး လုပ္ေပးေနသည္။ တစ္ကယ့္ ပစၥည္း မထည့္ခင္ နန္းအိအိစိုးရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကို အသားက်ေအာင္ က်င့္ေပးေနသည္။ နန္းအိအိစိုးအတြက္ေတာ့ လက္တစ္ဆစ္ခ်င္း၊ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းခ်င္း၊ Gel ေတြ ေကာင္းေကာင္းလိမ္းၿပီး အခ်ိန္ယူ သြင္းထုတ္ ေဆာ့ကစားေပးေနတာမို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ႏွင့္ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိပါသည္။ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ပစၥည္း အစစ္ကို လက္ခံဖို႔ လိုတာထက္ကို ပိုၿပီး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။….(အပိုင္း၂ ေမွ်ာ္)