Unicode
ညအမှောင်က ကြီးစိုးနေသည့်အပြင် တိတ်ဆိတ်နေသည့်အတွက် ပိုးလေး ရင်ထဲ ကြောက်ရွံ့လာသည်။ ပိုးလေး ဒီအချိန်မှ အလုပ်ပြန်ရသည့်အတွက် မန်နေဂျာကို စိတ်တိုမိသည်။ ပုံမှန် (၇းဝဝ) အလုပ်ချိန်ကို အရေးကြီးသည်ဆို၍ ပြီးသည်အထိ လုပ်ပေးရန် ပြောသဖြင့် လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ အခုမှပြီးသွား၍ နာရီကြည့်လိုက်တော့ (၁၂း၄၈)။
မန်နေဂျာမှ အိပ်ရန်ပြောသော်လည်း ပိုးလေး မအိပ်ရဲ။ ဒီလူကြီးက နှာဘူးကြီးဟု သူငယ်ချင်း ခိုင်သူဇာ က ပြောဖူးသည်။ ထို့အပြင် ပိုးလေးကိုလည်း တဏှာမျက်လုံးများဖြင့် ခဏခဏ ကြည့်သည်လေ။ ထို့ကြောင့် ပြန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပိုးလေးတို့အိမ်က မဝေးပါ။ ကားမှတ်တိုင် တစ်တိုင်စာလောက်သာ ဝေးသည်။ သို့သော် လူပြတ်သည်။ နေ့ခင်းပိုင်းတောင် လူသွားလူလာ သိပ်မရှိ။ ည (၁းဝဝ) ဆိုတော့ ပြောဖွယ်ရာမရှိ။ အမှောင်ထုအတွင်း လမ်းလျှောက်ရင်း စိတ်ခြောက်ခြားလာသည်။ အသံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း မည်သူမျှမရှိ။ ကြောက်စိတ်က ပိုမိုကြီးစိုးလာလေသည်။
“ဒုတ်.. အင့်”
အချိန်က ၃ စက္ကန့်လောက်သာ။ ပိုးလေးခေါင်းကို မာကျောသော အရာတစ်ခု ပြင်းထန်စွာ ကျရောက်လာကာ မေ့မျှောသွားပါတော့သည်။
———————————————-
ပိုးလေး သတိရရခြင်း ပထမဆုံးအသိက ခေါင်းမူးနေခြင်းနှင့် မဲမှောင်နေခြင်းသာ။ လက်ကိုလှုပ်ကြည့်မိတော့ လှုပ်၍မရ။ လက်နောက်ပြန် ကြိုးတုပ်ခံထားရမှန်း သိလိုက်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်သော်လည်း ဖွင့်မရ၊ အဝတ်မည်းနှင့် ပိတ်ချည်ထားသည်။ ခြေထောက်ကိုလည်း ချည်ထားသည်။ ပါးစပ်တော့ ပိတ်မထားပါ။ အော်ဟစ်ရန် စိတ်ကူးမိသော်လည်း ဘယ်ကိုရောက်နေမှန်း မသိသဖြင့် မအော်ဖြစ်လိုက်။ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်ဟု တွေးမိသည်။
မိမိ အခုရောက်နေသော နေရာမှာ ဘယ်နေရာနည်း။ အနည်းငယ် လှုပ်နေသဖြင့် မြေပေါ်တွင် မဟုတ်မှန်း သိသည်။ လှိုင်းစီးနေရသလို ခံစားမိသောကြောင့် သင်္ဘောပေါ်တွင်လားဟု ထင်မိသည်။
“ကျွီ…..”
တံခါးဖွင့်သံကြားရသဖြင့် လန့်သွားသည်။ လူတစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည်။
“ဟေ့.. မင်းနိုးနေပြီလား၊ ဗိုက်ဆာနေလား”
မေးခွန်း နှစ်ခု။ ပထမမေးခွန်းက ဖြေစရာမလိုတာမို့ နောက်မေးခွန်းကိုသာ ဖြေလိုက်သည်။
“အင်း..ဆာတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်မ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ..”
အဖြေသာမက မေးခွန်းကိုပါ ပြန်မေးလိုက်သည်။
“မင်းအခု သင်္ဘောပေါ်မှာ၊ သွားရမှာက ဂျပန်နိုင်ငံကို၊။ မင်းမေ့နေတာ ၂ရက်ရှိပြီ၊ ခဏစောင့် စားစရာ ယူလာပေးမယ်”
ထိုလူကပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားသည်။ သူမခေါင်းထဲ မေးခွန်းများစွာနှင့် ကျန်ရစ်သည်။ ငါ့ကို ဘာလုပ်ဖို့ ဖမ်းထားတာလဲ။ ဂျပန်နိုင်ငံထိတောင် ခေါ်လာတာ အကောင်းတော့ မဟုတ်နိုင်မှန်းသိသည်။ ခဏကြာတော့ ခြေသံနှင့်အတူ
“မင်းဟာမင်း စားလို့မရဘူး၊ ငါခွံ့ကျွေးမယ်။ စကားမများနဲ့.. ဘာမှမမေးနဲ့။ ငါကမင်းကို ပို့ပေးရတာကလွဲရင် ဘာမှမသိဘူး။ သိလည်းမသိချင်ဘူး”
စကားသံက ပြတ်သည်။ ဘာမှ နောက်ထပ် မပြောတော့ ။ ခဏနေတော့ မိမိကို ဆွဲထူပေးသည်။ မိမိထိုင်လျက် ဖြစ်သွားတော့ ပါးစပ်ဝသို့ တစ်ခုခု လာတေ့ပေးသည်။
“စားလိုက် ပေါင်မုန့်”
ဟုသာ ပြောသည်။ ပိုးလေးလည်း ဗိုက်ဆာနေ၍ စားလိုက်သည်။ ပေါင်မုန့်ကုန်သွားတော့ ရေတစ်ခွက် တိုက်သည်။
“မင်းအတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး”
ဟု ပြောသံကြားပြီး နှာခေါင်းဝတွင် စူးစူးဝါးဝါး အနံ့ကြီး ဝင်လာကာ လောကကြီးနှင့် အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားပါတော့သည်။
———————————————-
ကျွန်မ သတိပြန်ရရခြင်း ခံစားလိုက်မိတာက အလင်းရောင်ဖြစ်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။ ကျိန်းစပ်နေသဖြင့် ပြန်မှိတ်လိုက်မိသည်။ နောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။
သူမရောက်နေတာက အခန်းထဲမှာ။ အခန်းဆိုတာထက် အလုံပိတ်ထားသော သေတ္တာအကြီးစားပုံစံ။ ပတ်ပတ်လည် နံရံများသာ ကာရံထားပြီး ထောင့်တစ်နေရာတွင် တံခါးပေါက်တစ်ခု။ တံခါးဟုသာ ပြောရသော်လည်း အပေါက်က ပေါင်လည်လောက်သာ မြင့်သည်။ မိမိခန္ဓာကိုယ်တွင် အလုပ်ယူနီဖောင်းဖြစ်သော စကပ်အကြပ်က ပေါင်ရင်းမရောက်တရောက် တွန့်တက်နေသည်။ အပေါ်ပိုင်းက မိန်းကလေးရှပ်အင်္ကျီ ကိုယ်ကြပ်နှင့်၊ အပေါ်ရုံ ကုတ်မရှိတော့။ အချည်အနှောင်တော့ ဘာမှမရှိ။
မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်တော့ အခန်းထောင့် တစ်နေရာမှ ကင်မရာကို မြင်သည်။ CCTV ကင်မရာလေး။ ဒါဆိုပိုးလေး သတိရတာ သိပြီပေါ့။ အတွေးပင် မဆုံးလိုက်၊ တံခါးပွင့်သွားပြီး အမိန့်ပေးသံတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။
“ကောင်မလေး.. သတိရရင် အပြင်ထွက်ခဲ့..”
အသံက မာထန်နေသည်။ မြန်မာမိန်းမတစ်ယောက်၏ စကားသံ ပီသစွာ ကြားလိုက်ရ၍ အားအနည်းငယ်တက်သွားသည်။ သို့သော် ကြာရှည်တော့ မဟုတ်
“မကြားဘူးလား။ မြန်မြန်လာစမ်း.. အသားနာချင်လို့လား..”
ဟု ပြောလိုက်ခြင်းကြောင့် အမြန်ထလိုက်ပြီး တံခါးနား လျှောက်သွားလိုက်သည်။ တံခါးဆီရောက်တော့ လေးဘက်ကုန်းပြီး အပြင်တိုးထွက်လိုက်သည်။
“ရွှမ်း..အား..အမလေး..”
အပြင်ဘက်သို့ တကိုယ်လုံးပင် မရောက်သေး၊ ကျောပြင်သို့ ကျရောက်လာသော ရိုက်ချက်ကြောင့် လန့်ဖျန့်သွားသလို ကျောတွင်လည်း ပူခနဲ ခံစားမှုနှင့်အတူ နာကျင်သွားသည်။
“ဒီမှာ အမိန့်မနာခံရင် ဒီလိုပဲခံစားရမယ်။ ဒါက အမြည်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ကြားလား..”
ဟူသော အသံကို တဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသည်။ လူက အပြင်ရောက်သွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်။
“ရွှမ်း..အ..”
“ဖြေလေ..မကြားဘူးလား..”
စကားသံနှင့်အတူ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်က ကျောပေါ်ရောက်လာ၍ ကမန်းကတန်း ဖြေလိုက်ရသည်။
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့.. ကြားပါတယ်ရှင့်..”
“အဲ့လို လိမ္မာစမ်းပါ..ငါ့နောက် လိုက်လာခဲ့..”
ဟု ပြောကာ လှည့်ထွက်သွားသော မိန်းမ၏နောက်မှ လိုက်သွားလိုက်သည်။ အခန်းတစ်ခုရှေ့အရောက် ခြေလှမ်းများရပ်သွားကာ သူမဘက်လှည့်ရင်…
“ အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး အထဲဝင်သွားလိုက်။ မင်းကို ရေချိုးပေးမယ်..”
ဟု ပြောကာ တံခါးဖွင့်နေသည်။ သူမလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်သည်။ မိမိမှာ အခု အသက် ၂၂ နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း လိင်မှုကိစ္စမှာ အတွေ့အကြုံနည်းသည်။ သုံးလေးခါသာ အလိုးခံဖူးသေးသည်။ ထို့ကြောင့် အပျိုစင်လေးလို လှပနေသည်။
ရင်သားမှာ ၃၄ လက်မ ရှိ၍ ဖွံ့ထွားသည်။ သို့သော် တင်းရင်းနေတုန်း။ ခါးမှာလည်း ၂၃ လက်မဖြစ်၍ သေးကျဉ်သည်။ တင် ၃၆ ကလည်း ယောက်ျားလေးများအတွက် မက်မောစရာ ဖြစ်နေသည်။ ပိုးလေးရှက်သော်လည်း ကြာပွတ်နှင့် အရိုက်ခံရမှာကြောက်၍ အထွန့်မတက်ရဲပေ။
“မင်းက လှသားပဲ၊ ကဲ.. အထဲဝင်။ အဝတ်တွေ ငါ့ကိုပေး..”
ဟု ဆိုသဖြင့် အဝတ်များပေးကာ အထဲသို့ မရဲတရဲ ဝင်လိုက်သည်။ လက်ကတော့ အမွှေးနုနုလေးများ ပေါက်ကာစ အဖုတ်လေးကိုတဖက်၊ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် လုံးဝန်းကာ ဖြူဖွေးနေသော နို့နှစ်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်မိသည်။ အထဲတွင် ရေပိုက်များမှလွဲ၍ ဘာမျှမရှိ။ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။ အတွင်းခံ ပင်တီအနက်ရောင်လေးမှ လွဲ၍ ဘာမှမပါ။ လက်တွင်လည်း သံကြိုးနှင့်။ သို့သော် သံကြိုးမှာ တဖက်နှင့်တဖက်အဆက်မှာ ရှည်သဖြင့် လွတ်လပ်စွာ လှုပ်ရှားနိုင်သည်။ ထိုသံကြိုးမှာ ခြေထောက်မှ သံကြိုးနှင့် ဆက်ထားပြန်သည်။ ခြေထောက်မှ သံကြိုးမှာလည်း လက်ကဲ့သို့ပင်ဖြစ်၍ လမ်းလျှောက်လို့ရသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင်တော့ အရှိုးရာများ ပြည့်နေသည်။ ပါးစပ်မပိတ်ထားသော်လည်း တစ်ခွန်းမှ မပြော၊ မျက်လုံးကတော့ စိတ်မကောင်းဟု ပြောနေသယောင်…။ အကဲခတ်၍ မဆုံးမီ ပထမမိန်းမ ဝင်လာကာ
“ဘာလုပ်နေတာလဲ ရေချိုးပေးလိုက်လေ။ နင်က ဒီလောက်ရိုက်တာတောင် အသုံးကျမလာဘူး။ ညကြရင် အပြစ်ပေးရမယ်.. ရွှမ်း.. ရွှမ်း”
ပြောလည်းပြော၊ ရိုက်လည်းရိုက်လိုက်သဖြင့် ကောင်မလေး အော်သံနှင့်အတူ ရေပိုက်ကို ကမန်းကတန်း ကိုင်လိုက်သည်။
“အား..ကြောက်ပါပြီ၊ အပြစ်တော့မပေးပါနဲ့၊ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း သေချာလုပ်ပါ့မယ်ရှင့်..”
မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ တောင်းပန်နေသည်။ လက်ကလည်း ရေပိုက်ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ခလုတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်သည်။ ရေပိုက်မှ ရေများ ပန်းထွက်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အေးသွားသည်။ ရေချိုးပြီးသောအခါ မိန်းမကြီးက တဘက်တစ်ထည်ပစ်ပေးကာ
“မင်းသွားတော့.. လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်၊ ပြီးရင် ကြမ်းတိုက်ထား၊ အပြစ်ပေးမခံချင်ရင် ကြမ်းသေချာတိုက်၊ မပြောင်ရင်တော့ သေဖို့သာပြင်ထား..”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ကောင်မလေးခင်မျာ မျက်နှာငယ်ကလေးနှင့် ထွက်သွားသည်။
“မင်းကတော့ သခင်ကြီးနဲ့ သွားတွေ့ရမယ်..”
ဟု ပြောကာ အဝတ်များကမ်းပေးသည်။ ပိုးလေးလည်း အဝတ်များယူကာ ပင်တီကိုရှာလိုက်သော်လည်း ပင်တီနှင့်ဘရာစီယာကို မတွေ့သဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“အတွင်းခံတွေရောဟင်.. ပြီးတော့ ကျွန်မ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ၊ သခင်ကြီးကရော ဘယ်သူလဲ၊ ကျွန်မကို ဘာလို့ဖမ်းထားတာလဲ..”
သိချင်တာတွေ မေးလိုက်မိသည်။ ဦးနှောက်ထဲ မေးခွန်းများနှင့် ပြည့်နေပေမဲ့ ရုတ်တရက် ဘာမေးရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။
“အတွင်းခံဝတ်စရာ မလိုဘူး.. ပေးတာကိုဝတ်။ မင်းရောက်နေတာက ဂျပန်နိုင်ငံက မြေအောက်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ၊ ထွက်ပြေးဖို့တော့ ယောင်လို့တောင် စိတ်မကူးနဲ့..။ မြေပြင်ပေါ် ရောက်ရင်တောင် ၅ မိုင်ပတ်လည်အတွင်း သခင်ကြီးတပည့်တွေပဲ ရှိတယ်။ သူတို့ဆီရောက်လို့ကတော့ မသေမရှင် ဖြစ်သွားမယ်။ ငါ့နာမည်က မေစီ။ မင်းတို့ကို လိမ္မာအောင် သင်ပေးတဲ့သူပေါ့။ သခင်ကြီးဆိုတာ ယာကူဇာဂိုဏ်းက ဂိုဏ်းခွဲမှူးတစ်ယောက်။ နာမည်တော့ မင်းသိစရာမလိုဘူး။ မင်းကို လေ့ကျင့်ပေးပြီးရင် လိင်ကျွန်အနေနဲ့ ရောင်းစားဖို့။ အခုတော့ သခင်ကြီး လိုးတာကို အရင်ခံရမယ်..”
ပိုးလေး ကြားလိုက်ရသည်က မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သော အသံဟုပင် ထင်သွားသည်။ အလိုးခံဖို့ ရေချိုးရသည်။ ပြီးရင် အလိုးခံဖို့ ရောင်းစားမည်။ အလိုးခံဖို့ လေ့ကျင့်ပေးဦးမယ်တဲ့..။ ဘယ်လို လေ့ကျင့်ပေးမှာလဲ မသိ။ အတွေးများနှင့်အတူ အဖုတ်ထဲတွင်လည်း ရွှစိထသွားသည်။
အတွေးပင် မဆုံးလိုက်။ မေစီဟုခေါ်သော မိန်းမက ကြိုးတစ်ချောင်းယူလာကာ ပိုးလေးလက်ကို နောက်ပြန်ချည်နှောင်လိုက်သည်။ ပူးချည်သည် မဟုတ်။ လက်တစ်ဖက်သာချည်ပြီး ကြိုးစကို ခါးတွင် ပတ်လိုက်သည်။ တစ်ပတ်ပြည့်သွားမှ ချည်ထားသောလက်ကို တင်ပါးပေါ် ခါးတွင် နေရာချကာ နောက်တစ်ဖက်ကို နောက်တင်ပါးတစ်ခြမ်းပေါ်တွင် တင်၍ ချည်နှောင်သည်။ နောက်ကြိုးတစ်ချောင်းယူ၍ ဒူးဆစ်အပေါ် ပေါင်တွင် ချည်သည်။ အတင်း ဆွဲလိုက်သဖြင့် ပေါင်ပင် နာသွားသည်။ ပိုးလေး ငိုချင်စိတ်နဲ့အတူ မျက်ရည်များ စီးကျလာကာ ရှိုက်သံများပါ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“ဟင့်.. ဟင့်..”
“ဟိတ်.. ငိုမနေနဲ့၊ ငိုသံ နောက်ထပ်ထွက်လာရင် ရိုက်ခံရမယ်..”
ပြောလည်းပြော ခွေးလည်ပတ်တစ်ခုကိုလည်း ပိုးလေး လည်ပင်းတွင် ပတ်နေသည်။ မငိုနဲ့ဟုပြောမှ ပိုငိုချင်လာ၍ ရှိုက်သံလည်း ကျယ်သွားသည်။
“မငိုနဲ့ဆိုမှ အသံပိုထွက်လာပါလား.. ငါ့ကိုရွဲ့တာပေါ့..ဟင်။ ကဲဟာ.. ရွှမ်း.. ရွှမ်း…”
“အား..သေပါပြီ….. မရိုက်ပါနဲ့တော့၊ နာလို့ပါ.. အား.. အ.. အ.. တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်… အ.. အီး..”
“ငိုသံထပ်ထွက်ရင် သေမယ်..”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့..”
ကြာပွတ်ရိုက်ချက် ၅ ချက်လောက် ခံလိုက်ရ၍ ပိုးလေး အတော်နာသွားသည်။ နောက်ထပ် အရိုက်ခံရမည်ကို ကြောက်ကာ အမြန်ပင် တောင်းပန်နေသည်။ ငိုသံထပ်မထွက်ရဲသော်လည်း မျက်ရည်များက ကျနေဆဲသာ။
မေစီက လည်ပတ်ကြိုးကိုဆွဲကာ ထွက်သွားသည်။ ပိုးလေးလည်း နောက်မှ အမြန်လိုက်ရသည်။ ပေါင်ဖျားတွင် ကြိုးတုပ်ခံထားရ၍ မလဲအောင် သတိထားနေရ၍ လည်ပတ်ကြိုးက တင်းတင်းသွားသည်။
အခန်းအတွင်း လူတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်မကြီး၊ ၃၅ နှစ်လောက်သာ ရှိမည်။ မျက်နှာကတော့ တည်တည်ပင်။ သို့သော် ကြောက်မက်ဖွယ် အသွင်ဆောင်နေသည်။
“သခင်ကြီး.. ကောင်မလေးရောက်ပါပြီ..”
သခင်ကြီးဆိုသူက မေစီကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး
“ကြာလိုက်တာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ အသံက မမာ၊ ပျော့သည်လည်း မဟုတ်။ သြဇာသံ ပါသည်။ အခန်းတွင်း ဟိန်းသွားသလို မေစီမှာ တုန်သွားသည်။ ချက်ချင်း ဒူးထောက်ကာ
“ဟို.. ဟို.. နည်းနည်းကလန်နေလို့ ကြာသွားပါရှင့်..”
မေစီအသက်မှာ ၄ဝ ဝန်းကျင်လောက်ရှိမည်။ စောစောတုန်းက ကျားမတစ်ကောင်လို ရဲရင့်သလောက်၊ အခုကြတော့ ယုန်တစ်ကောင်လို ဖြစ်သွားသော မေစီကိုကြည့်ရင်း ပိုးလေးမှာ သခင်ကြီးဆိုသူ မည်မျှအာဏာရှိပြီး ရက်စက်တက်သည်ကို တွေးကာ လန့်သွားသည်။ သခင်ကြီးဆိုသူကို အစက ဂျပန်လူမျိုးဟု ထင်မိသော်လည်း မြန်မာစကားသံ ပီပီသသက မြန်မာဖြစ်ကြောင်း သက်သေခံနေပါသည်။
“မင်းအပြစ် မင်းသိလား”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ရှင့်..”
“အပြစ်သိရင် အပြစ်ဒဏ်ခံလေ”
“ဟုတ်ကဲ့.. ဟုတ်..”
မေစီမှာ အသံပင် မမှန်။ ဟုတ်.. ဟုတ်သာ ပြောရင်း လက်ထဲက ကြာပွတ်ကို ဒူးထောက်သွားကာ သခင်ကြီးကို ပေးလိုက်ပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာသည်။ နေရာပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုယ့်ပါးကို ရိုက်နေသည်။ ပိုးလေးလည်း ကြောက်ကြောက်နှင့် လှုပ်ပင်မလှုပ်ဝံ့။ မေစီမှာ ပါးပေါ်တွင် လက်ရာများထပ်ကာ ပါးစပ်ထောင့်မှ သွေးများပင် ထွက်လာသော်လည်း မရပ်ဝံ့။ အတော်ကြာမှ သခင်ကြီးဆိုသူက လက်ကာပြလိုက်သည်။
“တော်တော့.. မင်းလည်း ပင်ပန်းနေပြီ။ နောက်မဖြစ်စေနဲ့”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. သခင်ကြီး..”
မေစီမှာ အခုမှ အသက်ရှူချောင်သွားသလိုဖြစ်ကာ သက်ပြင်းချရင်း နှုတ်ခမ်းမှ သွေးများ သုတ်လိုက်သည်။
“ မင်းနာမည်…”
“ပိုးသားပါ..”
“အသက်က”
“၂၂ ရှိပါပြီ..”
“အလုပ်အကိုင်”
“——ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်ပါတယ်”
“အလိုးခံဖူးတယ်ဟုတ်.. ဘယ်နှခါလောက်ခံဖူးလဲ”
“ခံ.. ခံဖူးပါတယ်.. ၃-၄ ခါလောက်..”
ပိုးလေးမှာ ရှက်ရှက်နှင့် ဖြေနေရသည်။ သခင်ကြီးဆိုသူမှာ အခုချိန်ထိ လက်ဖျားနှင့်ပင် မတို့သေး။ ပိုးလေးမှာသာ ကြောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
“စောက်ဖုတ်ကို မြင်ရအောင် စကပ်ကို ဆွဲတင်လိုက်”
အခုမှ ပိုးလေးသိသည်။ ကြိုးကို ခါးတွင် ချည်ထားသည်မှာ စကတ်ကို မိမိဘာသာ ဆွဲလှန်ရန် ဖြစ်ကြောင်း။ သိရုံနှင့်မပြီး ဆွဲတင်နေရသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကိုယ့်ဖင်ကို လှန်နေရသည် ဆိုသည့်အသိဖြင့် ရှက်စိတ် ကြီးစိုးလာပြန်သည်။ ရှက်စိတ်က မွှန်လာသဖြင့် လက်က နှေးသွားသည်။
“ရွှမ်း.. အမလေး..”
သခင်ကြီး၏ ပထမဆုံးရိုက်ချက်။ ပိုးလေး အင်္ကျီပင် ပြဲသွားကာ ဘယ်ဘက်နို့အုံပေါ်တွင် အနီရောင် အစင်းလေး ထင်သွားသည်။ သွေးပင် စို့သွားအောင် ပြင်းထန်လှ၍ မျက်ရည်များကျလာကာ စကပ်ကို အမြန်ဆွဲတင်လိုက်မိသည်။
“မင်း စောက်ဖုတ်က ဖောင်းနေတာပဲ၊ အမွှေးရိတ်ထားတာလား”
“ဟုတ်.. ရိတ်ထားပါတယ်”
အရိုက်ခံရမည်ကိုကြောက်၍ အမြန်ဖြေလိုက်ရင်း ရှက်စိတ်ကလည်း စိုးမိုးသွားပြန်သည်။
“ဟိုဘက်လှည့်လိုက်.. ဖင်ကြည့်ချင်တယ်”
ဖင်လှည့်လိုက်ရပြန်သည်။ ကုန်းခိုင်းသဖြင့် ကုန်းပြလိုက်ရသည်။
“ဒီကိုလာ.. ဒူးထောက်ပြီး ငါ့လီးကို စုပ်ပေး။ ဖင်ကို ကော့ထား”
ဟု ပြောရင်း သခင်ကြီးဆိုသူက ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ကာ လီးကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ ဒူးထောက်ထားရ၍ လီးက မျက်နှာနှင့် တန်းနေသည်။ နည်းတာကြီး မဟုတ်၊ လုံးပတ်က ယောက်ျားတစ်ကိုင်စာလောက်ရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခန့်။ ဒါတောင် ဇစ်ပေါက်မှ ထုတ်ထားသလောက်ဖြစ်၍ အရင်းမှဆို ၈ လက်မခန့်ရှိမည်။
ပိုးလေးမှာ လီးတခါမှ မစုပ်ဖူး၍ ရွံ့နေသည်။ သို့ပေမဲ့ ကြာပွတ်က ကော့ထားသော ဖင်ပြောင်ပေါ် ကျလာတော့ နာကျင်သွား၍ အသက်အောင့်ကာ စုပ်လိုက်ရသည်။ သခင်ကြီးက ပိုးလေးဆံပင်ကိုဆွဲ ပါးစပ်ကို လိုးနေသဖြင့် ပိုးလေး အသက်ပင် မရှူနိုင်။ အာခေါင်ကို လာထောက်တော့ အန်ချင်လာသည်။
“ဝူ့…အု..အု..”
ပါးစပ်အပြည့် လီးစုပ်ထားရပြန်တော့ အန်၍လည်းမရ။ ပိုးလေး ငိုပါပြီ။ တအောင့်လောက်နေတော့ ဆံပင်ဆွဲမကာ လိုးရပ်လိုက်ရင်း…
“ကုတင်ပေါ်သွားပြီး ဖင်ကုန်းထားစမ်း”
ဟု ပြောသည်။ ပိုးလေးလည်း အရိုက်ခံရမှာကြောက်၍ ပြောသည့်အတိုင်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ကုန်းထားလိုက်သည်။ လက်ကို ချည်ထားသောကြောင့် ဖင်ပူးတောင်းထောင်သလို ဖြစ်နေသည်။ ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ပြူထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း…
“နင့်စောက်စိ တောင်နေတယ် မဟုတ်လား.. အလိုးခံချင်နေတယ်ဟုတ်”
ဟု မေးလိုက်ရာ ပိုးလေး အမြန်ငြင်းလိုက်သည်။
“မဟုတ်ပါဘူးရှင့်..”
ပိုးလေးက ရိုးသားစွာ ဖြေလိုက်သော်လည်း လိုချင်သည့်အဖြေ မဟုတ်၍ ဒေါသထွက်သွားတာက သခင်ကြီး ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်လုံး ငြိမ်နေသော မေစီက အခုမှအမြန်လာပြီး ကြာပွတ်ကို ယူကာ ပိုးလေးဖင်ကို ရိုက်ရင်း…
“ရွှမ်း… ကောင်မ.. ဒီမှာ မေးသမျှမေးခွန်းတိုင်း ငြင်းဆန်တဲ့အဖြေ မဖြစ်ရဘူး။ နားလည်လား ရွှမ်.. ရွှမ်း….”
“အား…. ဟုတ်.. ဟုတ်..”
ပိုးလေးမှာ ဖင်ထောင်ထား၍ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်မှာ အဖုတ်အနားသားလေးပါ ထိသွားသောကြောင့် အသည်းခိုက်အောင် နာကျင်သွားသည်။
“ပြန်ဖြေစမ်း..”
“ဟုတ်.. ခံ.. ခံချင်ပါတယ်..”
“သေချာဖြေလေ မေးတာကို သေချာဖြေ”
သခင်ကြီးမှာ မေစီကို နောက်ဆုတ်ခိုင်းလိုက်ရင် ပိုးလေးဖင်ကို လက်ဝါးနှင့် ရိုက်ချလိုက်သည်။
“ဟုတ်.. စောက်စိတောင်ပြီး အလိုးခံချင်နေပါတယ်.. ဟင့်..”
ငိုသံစွက်ပြီးပြောသော ပိုးလေးကို ကြည့်ကာ…
“ထားလိုက်တော့.. နောက်ဆို လိုးပေးဖို့ စိတ်ပါလက်ပါ တောင်းပန်လာမယ်”
လို့ပြောရင်း အဖုတ်ဝတွင် လီးတေ့ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှုးနပ်မှုမရှိသည့်အပြင် ကြိုးတုပ်ထား၍ စိနေသော အဖုတ်ကို အစိမ်းလိုက် လိုးခံရခြင်းကြောင့် ပိုးလေး အတော်နာသွားသလို အော်ရင်း ဖင်မှာ အရှေ့သို့ ရုန်းလိုက်မိသည်။
သခင်ကြီးက ခါးကို ဖမ်းထားသောကြောင့် ရုန်းမရ။ လီးထိပ်ပင် နာကျင်သွား၍ တစ်ချက် ရပ်လိုက်သည်။ တဝက်သာ ဝင်သေးသည်မို့ ဆက်ထိုးရန် အားယူကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“အမလေး.. သေပါပြီ.. မလုပ်ပါနဲ့တော့။ အရမ်းနာလို့ပါ..”
ပိုးလေးအော်သံမှာ သခင်ကြီးအတွက် လိင်စိတ်ပိုကြွစေသည်ဖြစ်၍ ဆောင့်လိုးချက်များ ပြင်းလာသည်။ သိပ်တော့မကြာ၊ စောက်ဖုတ်ကလည်း ဆွဲညှစ်၊ အော်သံတွေကလည်းမစဲ၊ ငိုသံလေးနှင့်ဖြစ်၍ မကြာခင် လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။
———————————————-
ပိုးလေး အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ မည်မျှကြာသွားသည်မသိ။ အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် မိမိဘဝကို ပြန်စဉ်းစားကာ မျက်ရည်များ ကျလာသည်။ မိမိမှာ တစ်ယောက်တည်းသမား၊ ငယ်စဉ်ကပင် မိဘများ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူမှ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ထားသဖြင့် ဒီလို —– ကုမ္ပဏီတွင် လက်ထောက်မန်နေဂျာ ဖြစ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အဒေါ်ရှိရာရွာကို ဒီနှစ် သင်္ကြန်ပိတ်ရက် ပြန်မည်ဟု စိတ်ကူးထားခဲ့သမျှ အခုတော့… ဟင့်.. ဟင့်။
ပိုးလေး တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာသည်။ အခု မိမိမှာ ထားရာနေ၊ စေရာသွား၊ ခိုင်းတာလုပ်၊ ကျွေးတာစား ဘဝ မဟုတ်လား။ အတွေးကမ္ဘာထဲ ချာချာလည်နေစဉ် အန်တီမေစီ၏အသံက သူမကို လက်ရှိဘဝထဲ ပြန်ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။
“ပိုးသား၊ မင်းကို ဒီနေ့ ပုံစံသွင်းမယ်။ ငါ့အမိန့်နာခံရင် မင်းသက်သာမယ်၊ ကာမအရသာကိုလည်း ခံစားရမယ်၊ အဲ့လိုမှ မဟုတ်ရင်တော့… ရွှမ်း”
ကြာပွတ်ကို လေထဲမှာ လွှဲလိုက်သည်။
“ကဲ.. လာ လိုက်ခဲ့..”
ဟု ပြောရင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။ ပုံစံသွင်းမည်ဆို၍ ပိုးလေး ကြောက်ပါသည်။ ပုံစံသွင်းမခံရင် အရိုက်ခံရမဲ့ ကြာပွတ်ကို ပိုကြောက်နေသည့်အတွက် တိတ်ဆိတ်စွာပင် လိုက်သွားလိုက်သည်။ ပိုးလေးကို ချည်နှောင်ထားမှုများ မရှိတော့သည့်အတွက် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် အခန်းများ ဖြတ်ကျော်ကာ အခန်းကျယ်တစ်ခုအတွင်း ရောက်ရှိသွားလေသည်။
အခန်းတွင်း ယောက်ျားတစ်ယောက် ရှိနေသော်လည်း မျက်နှာကို မမြင်စေရန် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသည်။
“ကျားကြီး.. ကောင်မလေးကို နိဗ္ဗာန်ပို့ပေးလိုက်။ ငြင်ငြင်သာသာလုပ်နော်.. သူက လိမ္မာတယ်..”
ကျားကြီးဆိုသူက ဘာမှပြန်မပြော၊ ခေါင်းသာ တစ်ချက် ဆတ်ပြသည်။ ပိုးလေးမှာ ကြောက်လန့်နေသော်လည်း ရင်ထဲတွင် ပူလောင်နေသည်။ ကျားကြီးက ပိုးလေးကို ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ခိုင်းကာ စားပွဲပေါ်မှ ဆေးထိုးအပ်ကို ယူလိုက်ရင်း
“ငြိမ်ငြိမ်နေနော်.. မလှုပ်နဲ့”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ကျားကြီးဆိုသူ၏အသံမှာ နာမည်နှင့် မလိုက်အောင် နူးညံ့လှသည်ဟု ပိုးလေး ထင်လိုက်မိသည်။ ပိုးလေး လက်ကိုဆွဲ၊ အရက်ပြန်ဆွတ်ထားသော ဂွမ်းနှင့် ပွတ်ပေးလိုက်ရင်း ဆေးထိုးလိုက်သည်။ ပိုးလေးဦးနှောက်အတွင်း လက်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ
“အဲ့ဒါ ဘာတွေလဲဟင် ဘိန်းဖြူတွေလား..”
ဟုမေးလိုက်သည် ။ ဘိန်းဖြူတော့ ပိုးလေးကြောက်သည်။ ရုပ်ရှင်ထဲတွင် လူဆိုးတွေက ကောင်မလေးတွေကို ဘိန်းဖြူထိုးပေးလိုက်ရင် ကောင်မလေးမှာ ဘိန်းဖြူတစ်ခုသာ အသိရှိတော့သည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်သွားတာ ကြည့်ဖူးသည်။
“ဘိန်း မဟုတ်ပါဘူး.. စိတ်ကြွဆေးပါ။ မင်းအတွက် အထောက်အကူဖြစ်မှာပါ”
ပိုးလေး ရင်မောရပြန်ပါသည်။ ခဏကြာတော့
“ပိုးလေး အဝတ်တွေချွတ်လိုက်နော်.. မကြောက်နဲ့”
ဟု ပြောကာ ပိုးလေးအဝတ်များကို ချွတ်လေသည်။ ပိုးလေးမှာ စိတ်ကြွဆေးအစွမ်းကလည်း စပြနေပြီဖြစ်၍ အသိများ ဝေဝါးစပြုနေရာ ငြင်းဖို့လည်း သတိမရ၊ ရှက်စိတ်လည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်သည်။ ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ အဖုတ်အတွင်း ယားယံသလို ဖြစ်လာသည်။ ထိုသူကလည်း အထာသိဖြစ်၍ ကောင်မလေး ခံချင်လာပြီမှန်း သိသည်။ ထိုကြောင့် သူ၏ဘောင်းဘီချွတ်ကာ လီးကို ပိုးလေးမြင်အောင် တမင်ကိုင်ပြနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပိုးလေးနို့ကို တစ်လှည့်စီ ညှစ်ပေးလိုက်သည်။
ပိုးလေးမှာ အသိစိတ်အတွင်း အလိုးခံချင်စိတ် တစ်ခုမှလွဲ၍ တခြားမသိတော့။ မျက်စိရှေ့မှာလည်း လီးတစ်ချောင်း မြင်နေရကာ ထိုလီးကြီးဖြင့် လိုးခံချင်နေသည်။
“အင်း..ဟင့်..အင့် အင့်…”
ပိုးလေးမှာ ကာမစိတ်ပြင်းထန်လာကာ ငြီးသံများပင် ထွက်လာသည်။ ပါးစပ်မှလည်း
“ပိုးလေးကို လိုးပါတော့.. ခံချင်နေလို့ပါရှင်၊ မြန်မြန် လိုးပေးပါတော့..”
ဟုပင် တောင်းပန်နေမိသည်။ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက ပိုးလေးကို ကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားကာ ပက်လက်နေ၊ ပေါင်ကားထားခိုင်းရင်း စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးနေသည်။ ပိုးလေးစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတော့ နဂိုကတည်းက စိတ်ထနေရာ စောက်ရည်များမှာ ရွှဲနစ်လာသည်။
“ပိုးလေး အရမ်းခံချင်နေပြီ လိုးတော့လေ… လိုးပါတော့..”
ပိုးလေးမှာ အလိုးမခံရရင် သေတော့မည့်လူလို လိုးဖို့ တောင်းပန်နေသည်။ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက
“ငါ့နာမည်က ထွန်းထွန်းလို့ခေါ်တယ်။ မင်း အလိုးခံချင်လို့ တောင်းပန်နေတဲ့လူ နာမည်တောင် မသိဘဲ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့”
လို့ပြောရင်း ပိုးလေး စောက်စိလေးကို လက်ထိပ်လေးနှင့် တောက်ကစားနေသည်။ ပိုးလေးမှာ စောက်စိမှပေးသော ခံစားမှုကြောင့် တွန့်တွန့်သွားကာ ထွန်းထွန်းဆိုသူပြောသော ရင့်ရင့်သီးသီး စကားများကို အလေးယူ မစဉ်းစား၊ သူမ စဉ်းစားမိသည်က လိုးခံရဖို့သာ။
“ကိုထွန်းထွန်းရယ်.. ပိုးလေးကို လိုးပေးပါတော့နော်၊ ပိုးလေး လိုးခံပါရစေနော်..”
ဟုသာ တောင်းပန်နေမိသည်။
“အင်း.. မင်းက တောင်းပန်နေမှတော့ လိုးရတော့မှာပေါ့”
ဟု ပြောရင်း လီးထိပ်ကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ လိုးပါတော့သည်။ ထွန်းထွန်းမှာ လုပ်နေကြမို့ သုတ်ထိန်းနိုင်သည်။
“ပိုးလေး မင်းဘယ်နှစ်ခါပြီးပြီလဲ”
လိုးရင်း မေးလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းမှာ ပိုးလေး ၅ ခါလောက် ပြီးသွားပြီမှန်းသိသည်။ သို့သော် စိတ်ကြွဆေး အရှိန်ကုန်တော့မည်ကို သိ၍ တမင်မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပိုးလေးမှာလည်း အသိတရားများ ပြန်ဝင်လာခါစဖြစ်၍ ရှက်စိတ်လည်း ပေါ်လာသည်။
“၅.. ၅ ခါလောက် ပြီးသွားပါပြီ..”
ရှက်စိတ်ကြောင့် စကားထစ်သွားသည်။
“ငါမောနေပြီ၊ မင်းအပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးဦး”
ဟု ပြောကာ ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ ရှက်လည်းရှက်သည်၊ အမှန်ပြောရရင် ခံလို့လည်း ကောင်းနေသည်။ ဆေးကြောင့်တော့ မဟုတ်၊ ဆေးရှိန်ကုန်သွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဆက်ခံချင်နေသည်။ ဒါကြောင့် ထွန်းထွန်းပြောသည့်အတိုင်း အပေါ်မှခွထိုင်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည်။
ထွန်းထွန်းကလည်း ပိုးလေး စောက်စိလေးကို ပွတ်လိုက်၊ နို့ကိုကိုင်လိုက်နှင့် ဇိမ်ယူလိုးသည်။ စောက်စိနှင့် နို့ကိုကိုင်ပေးတော့ ပိုးလေး ခံကောင်းကောင်းနှင့် ဆောင့်ချက်များ ပြင်းလာကာ ငြီးသံပင် ထွက်နေသည်။
“အင်းး ဟင်းးး..”
ထွန်းထွန်းမှာ လီးကြောများတင်းလာကာ ပြီးချင်လာ၍ အောက်မှ ကော့ကော့ပြီးဆောင့်၊ လက်ကလည်း ပိုးလေးခါးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်ချလိုက်ရာ… လီးမှာ လရည်များ ပန်းထွက်သွားသည်။ ပိုးလေးလည်း ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ လရည်များကြောင့် ပြီးသွားကာ ထွန်းထွန်းပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်သည်။
———————————————
ပိုးလေးမှာ ကာမအရသာကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားလိုက်ရသည်။ ချစ်သူနှင့် လိုးဖူးသော်လည်း ကာမစည်းစိမ် မခံစားခဲ့ရ။ ချစ်သူမှာ သူဖာသာသူပြီးရန်သာ အားထုတ်ပြီး ခဏသာကြာသည်မို့ ပိုးလေးမှာ ရွရုံသာရွပြီး ဘာမှန်းမသိလိုက်။ အခုမှ ကာမအရသာကောင်းမှန်း သိလိုက်သည်။ ရိုင်းရိုင်းပြောလျှင် လိုးခံရတာ ကောင်းမှန်းသိသွားသည်။ နောက်တစ်ကြိမ် ခံချင်သေးသော်လည်း မေစီဟုခေါ်သော မိန်းမမှ
“ကောင်မ.. ပြီးရင်လည်း ဇိမ်ခံမနေနဲ့…. မင်းကို ဇိမ်လာခံခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူး”
ပြောရင်း ပိုးလေးလည်ပင်းမှ ခွေးလည်ပတ်ကိုကိုင်ကာ ဆွဲသဖြင့် ပိုးလေးမှာ ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အင်္ကျီများယူ၍ ပါသွားသည်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်မှ အဝတ်များဝတ်ရင်း မိမိ၏ ရှေ့အနာဂတ်အရေး တွေးရင်း ရင်မောရသည်။ တွေးရင်း မိမိကို လိုးခဲ့သည်ကို တွေးမိပြန်တော့ ရင်ဖိုသလို၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း စိုစိစိ ဖြစ်လာပြန်သည်။ မိမိကို လိင်ကျွန်အဖြစ် ရောင်းစားရန် လေ့ကျင်နေသည်ဟု တွေးမိပြန်တော့ ယူကြုံးမရလည်းဖြစ် ကြောက်လည်း ကြောက်လာသည်။
နေ့ခင်း၊ ညနေ၊ ည အချိန်တွေ ကုန်လာသည်အထိ ထမင်းလာပို့သည်မှအပ ဘာမှ မထူးခြား။ ဒီနေရာတွင် မိမိရယ် မေစီရယ် ထွန်းထွန်းဆိုသည့်သူရယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ် သခင်ကြီးဆိုသူမှအပ တခြားသူများကိုမတွေ့။ ထမင်းလာပို့သည်မှာလည်း ကောင်မလေးသာဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ သံကြိုးနှင့် ကြမ်းပွတ်သံကြောင့် ခန့်မှန်းမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ထမင်းပန်ကန်နှင့်အတူ ရေတစ်ခွက်ပါပေးသည်။ ရေခွက်မှာ အကြီးမို့လိုသာ တော်သည်။ ပိုးလေးမှာ ရင်တုန် ရင်ပူနေ၍ ရေသာဖိသောက်နေမိလေသည်။ ရေသောက်များခြင်း၏ ဆိုးကျိုးကိုတော့ အခုမှ သိလေပြီ။ အကြောင်းမှာ သေးပေါက်ချင်၍ ဖြစ်သည်။
ပိုးလေး အခန်းတွင်း လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထမင်းပန်းကန်နှင့် ရေခွက်မှလွဲ၍ ဘာဆိုဘာမျှမရှိ။ ဒုက္ခဟု ရေရွတ်ရင်း တံခါးနားလျှောက်သွားကာ လှမ်းအော်ကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းတွင်း၌ မိမိအသံသာ ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။ အခန်းအပြင်ဘက်မှာတော့ ဘာမှထူးမလာ တိတ်ဆိတ်မြဲ။
သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်လာသည်။ မထူးတော့ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး အခန်းထောင့်သို့သွားကာ စကပ်မပြီး ပေါက်ချလိုက်သည်။
ညက နက်သည်ထက် နက်လာသည်။ ပိုးလေး အိပ်မပျော်။ သေးနံ့က နှာခေါင်းထဲ စူးစူးဝါးဝါး။ ခေါင်းပင် ကိုက်လာသည်။ အလုံခန်းဖြစ်၍ အနံ့က လှိုင်နေလေသည်။ အချိန်များ ကုန်ဆုံးလာသည်မှာ မိုးလင်းတော့မည်ကို ပိုးလေး သိလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ မိုးလင်းသည်နှင့် ဗိုက်နာကာ အိမ်သာတက်နေကြမို့ သိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ မနေ့ကတော့ မမေစီမှ လာခေါ်သည်မို့ အိမ်သာတက်ရန် ခွင့်တောင်းလိုက်၍ အဆင်ပြေသည်။ ဒီနေ့လည်း လာခေါ်မည် အထင်နှင့် အောင့်ထားလိုက်သည်။
ပိုးလေး မအောင့်နိုင်တော့။ ဗိုက်ကအတော်နာလာ၍ ဇောချွေးများပင် ကျလာသည်။ အပြင်မှလည်း ဘာမှထူးခြားမလာ။ လှမ်းခေါ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း တိတ်ဆိတ်မြဲ။ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး ညကသေးပေါက်ထားသော နေရာတွင်ပင် ပါချလိုက်လေတော့သည်။
နောက်တစ်နာရီခန့်အကြာ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ ပိုးလေးတစ်ယောက် လှဲနေရာမှ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မမေစီ ကြာပွတ်ကိုင်ကာ ဝင်လာသည်။ မေစီနောက်တွင် ဟိုနေ့က ကောင်မလေး သံကြိုးများကိုင်ကာ ဝင်လာသည်။
“ သူ့ကို သံကြိုးတွေ ချိတ်ပေးလိုက်…။ ငါသိသားပဲ.. မင်း အညစ်အကြေးတွေ စွန့်မယ်ဆိုတာ..။ ဒီနေ့ မင်းကို ကျွန်သင်တန်းပေးမယ်… နားလည်လား..”
“ဟုတ်ကဲ့”
မေစီမှာ နောက်မှ ကောင်မလေးအား ခိုင်းရင်း ပိုးလေးကိုပါ ပြောလိုက်သည်။ ပိုးလေးမှာ ဟုတ်ကဲ့ဟုသာ ပြောရင်း ကောင်မလေးလုပ်သမျှခံရင်း ကြည့်နေသည်။ ခဏကြာတော့ သံကြိုးများ ပိုးလေးကိုယ်ပေါ်တွင် နေရာကျသွားသည်။ လက်နှစ်ဖက် ခြေနှစ်ဖက်ကို သံကြိုးတစ်ချောင်းစီဖြင့် ခတ်ထားပြီး သံကြိုးတစ်ချောင်းမှာ လည်ပင်းကို ပတ်ကာ ရှေ့တွင် သော့ခလောက် ခတ်ထားသည်။ ထိုသံကြိုးမှ တစ်စကို လက်မှ သံကြိုး၊ ထိုမှ ခြေထောက်ရှိသံကြိုးတို့ကို တစ်ဆက်တည်း ဆက်ထားရာ ပိုးလေးမှာ လက်က အပေါ်မြှောက်မရ အောက်ချလို့မရ အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။
“ မင်းအညစ်အကြေးတွေ အရင်ရှင်း၊ ပြီးရင် အခန်းတွေအားလုံး ကြမ်းတိုက်ရမယ်…။ အချိန် သတ်မှတ်ပေးမယ်..။ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်း ပြီးရမယ်။ သေချာရမယ်။ မပြီးရင် ကျော်သွားတဲ့ အချိန်အတွက် ၁ မိနစ်ကို ၁ ချက်နှုန်း ကြာပွတ်စာကျွေးမယ်…။ မသေချာဘူးဆိုရင်တော့ အချက် ၃၀။ ကိုယ်တုံးလုံး လုပ်ရမယ်။ ဟိုကောင်မ နင်က နေရာနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ပြပေးလိုက်။ နင်လုံးဝ မကူညီရဘူး…။ ကူညီရင် နင်က အချက် ၁၀၀ ပဲ။ ကဲစတော့ … ”
ဟုပြောကာ မေစီမှာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကောင်မလေးက ပိုးလေးအင်္ကျီကို အရင်ချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်သင်တန်း စလေသည်။…
ပိုးလေးမှာ လည်ပင်းသံကြိုးနှင့် လက်ကို တွဲထား၍ ဒူးထောက်ကာ ကြမ်းတိုက်ခြင်း လုပ်ရသည်။ ထို့နေ့ ပိုးလေး ငရဲကျလေသည်….။ ချီးပါ သေးပေါက်ထားသော အခန်းကို ရှင်း၊ ကြမ်းတိုက်၊ ဖိနပ်တိုက်၊ စသည့် ညစ်ပတ်သော အရာများကို ဖင်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် ကုန်းကာ လုပ်ရသည်။ ဒီတော့မှ ပိုးလေးသိသည်မှာ အခြားမိန်းကလေး ၄-၅ ယောက်လည်း ရှိ၍ သူတို့လည်း မိမိနှင့် ဘဝတူတွေမှန်း သိရသည်။
တစ်နေကုန် ချွေးမြေကျ လုပ်သော်လည်း သတ်မှတ်ချိန်ထက် ၁၈ မိနစ် ပိုသွားသည်ဆို၍ ၁၈ ချက်၊ ကြမ်းများမပြောင်၍ ၃၀… စုစုပေါင်း ၄၈ ချက်ကို ခြေကား လက်ကား ချည်နှောင်၍ အရိုက်ခံရသည်။ ပိုးလေးတစ်ကိုယ်လုံး ကြာပွတ်ရာများ သွေးများစို့နေအောင် ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရကာ တစ်နေ့ ကုန်သွားလေတောသည်။
———————————————
ပိုးလေး ထိုည ပင်ပန်းမှုဒဏ်၊ နှိပ်စက်ခံရမှု ဒဏ်တို့ကြောင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပင် အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက်စောစော ပိုးလေးပင်မနိုးသေး မေစီတစ်ယောက် ပိုးလေးထားရာ အခန်းသို့ ဝင်လာသည်။
“ ဟိတ်.. ကောင်မ ထစမ်း..”
ဟု ပြောလည်းပြော ခြေထောက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကန်လိုက်သည်။ အကန်ခံလိုက်ရသဖြင့် ပိုးလေးတစ်ယောက် လန့်နိုးသွားသည်။ ကမန်းကတန်း ထပြီး မေစီကိုကြည့်လိုက်ရာ လက်ကိုင်ပါသော သံပုံးတစ်ပုံးကို ပိုးလေးလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ကာ
“ နင် ဒီထဲမှာပဲ ချီးပါ သေးပေါက်လုပ်… ကြမ်း ညစ်ပတ်တယ်… ကြားလား..”
“ ဟုတ်ကဲ့… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
မေစီ အမေးကို ပိုးလေး ဖြေလိုက်ပြီး ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပါ ပြောလိုက်သည်။ ပိုးလေး တကယ်ပင် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ မိမိလည်း ကြမ်းပေါ်တွင် ချီးပါ သေးပေါက် မလုပ်ချင်…။ မိမိ နေရသည်က လေလုံခန်း…။ အနံ့ဆိုးဆိုးတွေက အပြင်မထွက်..။ အပြင်မထွက်သည်ထက်ပင် … မိမိစွန့်ထားသည်များကို ပြန်မြင်နေရသည်မှာ အော့အန်ချင်စိတ်ပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်ဆိုးရွားသည်…။ ထို့ကြောင့် သံရေပုံး ပေးခြင်းကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်သွားကာ မိမိကို နှိပ်စက်ထားသည်ကိုပင် မေ့သွားကာ ကျေးဇူးစကားဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
နိုးသွားသည့်အတွက် ပိုးလေး ပြန်အိပ်မပျော်တော့။ ခဏအကြာ ပိုးလေးဗိုက်နာလာ၍ ရေပုံးဆီသွားကာ အလေးစွန့်သည်။
“ ရှီး.ရှီး.ရှီး………”
ပိုးလေး သေးပေါက်သံက အလုံခန်းလည်းဖြစ် သံပုံးလည်း ဖြစ်၍ အသံအတော်လေး ကျယ်သွားသည်။ ပိုးလေး ရုတ်တရက်ဖြစ်၍ ထွက်ခါစပင် ရပ်မိသွားသည်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင် ပြန်လွှတ်သည်။ ကျင့်သားမဖြစ်၍ တွန့်သွားပြန်သည်။ နောက်မှ စိတ်လျှော့ကာ အကုန်လွှတ်လိုက်သည်။ (မိတ်ဆွေတို့လည်း ဖြစ်ဖူးမှာပါ… တွန့်တွန့်သွားတာလေ။ စကားကြွင်း)
တစ်နာရီခန့် အကြာမှ မနက်စာနှင့် ရေ လာပို့သည်။ တစ်မနက်လုံး ပိုးလေး ဘယ်အချိန်ခေါ်၍ နှိပ်စက်မလဲ တွေးရင်း ဂနာမငြိမ် နေ့ခင်းပိုင်းပင် ရောက်လာသည်။ မည်သူမှ လာမခေါ်၍ ဒီနေ့ ပေးနားထား၍ နောက်နေ့မှ ပေါင်းနှိပ်စက်မည်လားတွေးရင်း လန့်နေသည်။
နေ့လည်လောက်တွင် ကောင်မလေးတစ်ယောက် ထမင်းလာပို့သည်။ ထိုကောင်မလေးကို ပိုးလေး သိသည်။ မနေ့က မိမိထမင်းပို့ပေးခဲ့ရသော ကောင်မလေး ဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးက ထမင်းပို့ရင်း ပိုးလေးအား လက်ယက်ခေါ်သည်။ ပိုးလေး အနားရောက်သွားသောအခါ
“ အစ်မက အသစ်နဲ့ တူတယ်..။ ခိုင်.. အစ်မကို မနေ့ကမှတွေ့လို့… ”
ဟု တိုးတိုးလေး မေးသည်။ ပိုးလေး ဝမ်းသာသွားသည်။ ပိုးလေး စရောက်သည့် အချိန်မှစ၍ မေစီ၊ သခင်ကြီးဆိုသူ၊ ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့သော ကောင်မလေးနှင့် ထွန်းထွန်းဟုခေါ်သော မျက်နှာဖုံးနှင့် လူတို့သာ စကားပြောဖူးသည်။ သခင်ကြီးဆိုသူကလည်း မိမိကို လိုးရန် စောက်ဖုတ် ပါးစပ်ပါသည့် အရုပ်ကဲ့သို့ “လီးစုပ် ဖင်ကုန်း” စသည့် သံပတ်ပေးသော စကားသာပြောသည်။ မေစီဆိုလည်း “ဟိုလိုလုပ်စမ်း၊ ဒီဟာလုပ်စမ်း၊ ကြာပွတ်စာမိချင်လား” ဖြင့် ကျွန် မ တစ်ယောက်လိုသာ ဆက်ဆံလေသည်။ ကောင်မလေးမှာလည်း မေစီ ပြောခိုင်းသည့်စကားမှလွဲ၍ ပိုမပြော..။ မေစီအား အလွန်ကြောက်ပုံရသည်။
ကြောက်မည်ဆိုလည်း ကြောက်စရာ။ မနေ့တနေ့ကမှ ရောက်သည့် ပိုးလေးပင် မနေ့ကတစ်ရက် နှိပ်စက်ခံရရုံဖြင့် တွေ့ပင်မတွေ့ရဲတော့….။ သွေးထွက်အောင် အရိုက်ခံခဲ့ရသည့် ဖင်မှာ အရှိုးရာများ ထပ်ခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။ ထွန်းထွန်းဆိုလည်း စိတ်ကြွဆေး အစွမ်းဖြင့် ပိုလေးမှ လိုးပေးရန် တောင်းဆိုသည်မှလွဲ၍ မပြောဖူး။
“ဟုတ်တယ် ညီမလေး”
ပိုးလေး လေသံဖြင့် ဖြေသည်။
“ညီမနာမည်က ဝါဝါခိုင်.. အစ်မကရော..”
“ပိုးသားပါ …။ ညီမ အဖမ်းခံရတာ ကြာပြီလား…။ ညီမသိတာတွေ ပြောပြပါလား ..”
ပိုးလေး သိချင်တာ မမေးတော့။ မေးလည်း မထူး။ ကောင်မလေး သိသမျှ ပြောပြရန်သာ တောင်းဆိုလိုက်သည်။
“ ညီမ ဒီရောက်တာ ၂ ပတ်ရှိပြီ အစ်မ…။ ဒီကိုရောက်တာ ငရဲရောက်တာနဲ့ အတူတူပဲ။ တစ်နေ့တစ်မျိုး နှိပ်စက်တယ်…။ ဟို မိစ္တာမကြီးက အရမ်းရက်စက်တယ်…။ ညီမရောက်ကတည်းက အခုထိ အဲ့မိစ္တာမ ရိုက်တာ မခံရတဲ့နေ့ မရှိဘူး…။ ဟိုကောင်မလေးဆို ဟိုတစ်ခါက ရိုက်တာမှ ကြောက်စရာကြီး။ ကောင်မလေး လက်နှစ်ဖက်ကို တိုင်လုံးနဲ့ကားချည်ပြီး လေထဲဆွဲထားတာ…။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုလည်း တုတ်ချောင်းခံပြီး ကားချည်ထားသေးတယ်….။ မလည်အောင် တုတ်ချောင်းကို တိုင်နဲ့ တွဲချည်ပြီး ရိုက်တာ …။ ဘယ်ကိုရိုက်တာ ထင်လဲ ….။ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်ကို အောက်ကနေ ရာဘာအပြားထိပ်မှာ တပ်ထားတဲ့ တုတ်နဲ့….။ ကောင်မလေးခင်မျာ တစ်ချက်ရိုက်တိုင်း.. အော်အော်ပြီး ငိုတာ…။ ပေါင်ကားထားရတော့ အဖုတ်က ဖြဲထားသလိုဖြစ်..။ ဒီတော့ အစိလေးက ပြူနေတယ်လေ….။ ရိုက်တာ အစိထိတော့ နာလိုက်မယ် ဖြစ်ချင်း ….။ ခိုင် ကြောက်ပြီး သေးပါထွက်တယ် ….။ ကောင်မလေးဆို သေးထွက်တာ မေစီပါကိုပါ စိုသွားတယ်…။ ဒါကြောင့် ပိုရိုက်တာ ဖြစ်မယ်..။ အဲ့တုန်းက ဖမ်းထားခံရတဲ့ ကောင်မလေးတွေ အကုန်လုံးကို ပြောစကားနားမထောင်ရင် ဘယ်လိုအပြစ်ပေးမလဲဆိုတာ ကြည့်ထားကြ ဆိုပြီး အားလုံးကို ကြည့်ခိုင်းတာ..။ ဘယ်နှစ်ချက်ရှိပြီ ဆိုတာပါ ရေခိုင်းသေးတယ်…။ အဖုတ်က်ုပဲ ၂၅ ချက်၊ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ၂၅ ချက်၊ ခြေသလုံးတစ်ဖက် ၂၅ ချက်၊ ဖင်ကို အချက် ၅၀၊ တုတ်နဲ့ ကျောကိုကြ ကြာပွတ်နဲ့ ၃၀…။ မိုးလင်းက စရိုက်တာ နေ့လည်ထိပဲ….။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို ဒူးထောက်ခိုင်းထားတာ။ ဘယ်အချိန်မှ နားရလည်း မသိဘူး…။ မနက်စာလည်း မကျွေးဘူး….။ ကောင်မလေး ၂ ရက်လောက် ပျောက်သွားတယ်…”
ပိုးလေး အရမ်းလန့်သွားသည် …။ ဒီနေ့ မိမိကို နားခိုင်းပြီး နောက်နေ့မှ အဲ့လိုရိုက်ဖို့လားဟု တွေးကာ တုန်သွားတော့ ခိုင်က
“ ဘာဖြစ်တာလဲ အစ်မ”
ဟုမေးသည်။ ပိုးလေးလည်း ဒီနေ့ မိမိကို ဘာမှ မလုပ်သေးကြောင်း၊ နောက်မှ ခုဏကလို ရိုက်မှာလားလို့ တွေးမိလို့ ဟုပြောပြရာ ခိုင်က
“မဖြစ်နိုင်ဘူး အစ်မ။ ခိုင်ရောက်ကတည်းက အဲ့လို မရိုက်ဘူး… ”
ဟုပြောမှ စိတ်သက်သာရရသည်။ သို့သော် လုံးဝတော့ အကြောက်မပြေသေး။ ခိုင်က ဆက်ပြောသည်။
“ ခိုင်ကြားတာ ခိုင်တို့ကို ရောင်းတော့မယ်တဲ့။ ဒီရက်ပိုင်းထဲမှာလို့ ကြားတယ်”
ပိုးလေး သိပြီးသား ဖြစ်သော်လည်း ဒီလောက်မြန်မယ် မထင်ခဲ့..။
“ဘယ်လို ရောင်းမှာလဲ ဟင် ညီမ”
“ခိုင်တို့ကို စင်ပေါ်တင်ပြီး ဝယ်သူတွေ လုပ်ခိုင်းတာကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လုပ်ပြခိုင်းတယ် …။ ဝယ်သူက ကြိုက်တဲ့သူဝယ် ……။ နောက်ဆုံး ဝယ်မဲ့သူ မရှိတဲ့အထိ ရောင်းတယ်တဲ့”
“ညီမကို ဘယ်သူပြောပြတာလဲ”
ပိုးလေးမှာ “တဲ့” ဆိုသောကြောင့် တစ်ယောက်ယောက် ပြောပြသည်ကို သိ၍ မေးလိုက်သည်။
“ ဟိုဘက်မှာ အစ်မတစ်ယောက် ရှိတယ် …။ သူက အရင်တစ်ခါ ရောင်းတုန်းက ဘယ်သူမှ မဝယ်လို့ ကျန်ခဲ့တာတဲ့။ သူပြောပြတာ”
ပိုးလေးမှ ဝယ်တာ ဘယ်သူတွေလဲ မေးရန် ပြင်လိုက်စဉ်
“ အစ်မ ခိုင်းသွားတော့မယ်.. တော်ကြာ ကြာလို့ဆိုပြီး ရိုက်ဦးမယ်”
ဟုပြောကာ ကမန်းကတန်း ထွက်သွား၍ မမေးလိုက်ရ။ ပိုးလေး ထမင်းစားပြီး ဟိုးတွေး ဒီတွေးနှင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။ ပိုးလေးနိုးတော့ ထမင်းပန်းကန်တွေ့သည်။ ဘယ်တုန်းက ထမင်းလာပို့သွားသည်ပင် မသိလိုက်။ ထပြီး ရေသောက် သေးပေါက်လုပ်ပြီး အညောင်းပြေ လမ်းလျှောက်နေလိုက်သည်။ အတော်ကြာမှ “အားရှိအောင် ထမင်းစားမှ” ဟု ရေရွတ်ကာ ထမင်းစားလေသည်။ ဒီနေ့တော့ ဘာမှ မလုပ်လောက်တော့ပါဘူးဟု စိတ်ဒုံးဒုံးချလိုက်သည်။
———————————————
အချိန်က ဝေလီဝေလင်း…. ပိုးလေး အိပ်ပျော်နေသော ကာလ….။
“ရွှမ်း….”
ကြာပွတ်ရိုက်ချက်က ပိုးလေးကျောပေါ် ကျရောက်လာသည်။ ပိုးလေး အလန့်တကြား ကုန်းထပြီး မော့ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီမေစီ ကြာပွတ်ကိုကိုင်ကာ ပိုးလေးကို ကြည့်နေသည်။
“ကဲ… ကောင်မလေး ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့….. ဟုတ်လား…. ထစမ်း….. လာ ငါ့နောက်က လိုက်ခဲ့…”
“ဟုတ်ကဲ့…..”
ပိုးလေး အိပ်နေရာမှ ထကာ အန်တီမေစီ ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်သွားသည်။ အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲ အရောက်… ရုတ်တရက် မီးများ လင်းထိန်သွား၍ ပိုးလေး မျက်လုံးကျိန်းသွားကာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကြာတော့ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးများကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်သည်။
ပိုးလေး မျက်လုံးအနည်းငယ် ပြူးကျယ်သွားသည်။ ဟုတ်သည်လေ မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော လူလေးယောက်က မိမိရှေ့မှာ ထိုင်နေသည်။ မိမိမှာ အဝတ်မပါ…။ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နှင့်ဆိုတော့ အတော်ရှက်ဖို့ ကောင်းနေသည်။
အန်တီမေစီက ထိုင်ခုံတစ်ခုမှာ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ထိုင်ခုံမှာ အောက်မှ အပေါက်ဖောက်ထားသည်။ အပေါက်မှာ လီးတုတစ်ချောင်း တပ်ထားသည်။ လီးတုမှာ မော်တာနှင့် တွဲထားသည်။ ပိုးလေး ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ အန်တီမေစီက ထိုင်ခုံနှင့် ပိုးလေးကို တွဲချည်သည်။ လက်နောက်ပြန် ထိုင်ခုံ အောက်ခြေနှင့် ချည်၍ ခြေထောက်ကို ကားကာ ဒူးကိုကွေးစေ၍ ခြေချင်းဝတ်ကို ချည်နှောင်ပြီး ကျန်ကြိုးစကို ထိုင်ခုံနောက်မှီကို ဆွဲချည်လိုက်ရာ ပိုးလေးခြေအစုံမှာ ကြမ်းပြင်နှင့် မထိတော့ဘဲ ခါးကော့ထားသည့်ပုံစံ ဖြစ်သွားသည်။
မော်တာတပ် လီးတုက ပိုးလေး အဖုတ်ထဲ၌ ပြည့်ကြပ်နေသည်။ ထို့နောက် အန်တီမေစီက လက်ကိုင်ပါ ထိပ်ဘုလုံးနှင့် တုန်ခါစက်လေးကို ပိုလေး အဖုတ်အောက် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ပိုးလေး တွန့်သွားပေမဲ့ ကြိုးက တင်းလွန်၍ လှုပ်မရပေ….။ တုန်ခါဘုလုံးလေးက ပိုးလေး အစိကို မိမိရရ ထိကပ်နေသည်။ မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် လူတွေမှာ ပိုးလေးကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသည်။ အန်တီမေစီက တုန်ခါစက်မှ ခလုတ်လေးကို နှိပ်လိုက်ရာ
“တွီ…..တွီ…..အ….”
တုန်ခါသံနှင့်အတူ… ပိုးလေး ငြီးငြူသံက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ အန်တီမေစီက လီးတု တပ်ဆင်ထားသော မော်တာခလုတ်ကိုပါ ဖွင့်လိုက်ရာ ပိုးလေးမှာ ကာမစည်းစိမ် ရရှိသွားသည်။
အချိန်က ခဏလေး…။ သို့သော် ပိုးလေးမှာ တုန်စက်ဒဏ်ကြောင့် အတော်ပင် ကောင်းနေရာ ခြေလက်များပင် တောင့်တင်းလာပြီး…..
“အား… ဟ.. ဟ အာ့.. တော်ပါတော့ ရပ်ပေးပါတော့… မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ…. အင့်.. ဟင်….”
ပိုးလေး တောင်းပန်သံကြောင့် မေစီ အပြုံးတစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး… လီးတုတပ်မော်တာကို ရပ်ကာ လီးတုကို ပိုးလေး အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ တုန်ခါစက်ကိုတော့ မပိတ်ဘဲ တုန်ခါသည့် အရှိန်ကို ပိုမြှင့်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။
“ဝီ…ဝီ…ဝီ…”
တုန်ခါသံက အသံပိုကျယ်လောင်လာသလို ပိုးလေး ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပိုတွန့်လိမ်သွားသည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်း ထိုင်ခုံအပေါက်မှ အောက်သို့ ကျနေရာ ကြမ်းပြင်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသည်။
“အ… ဟ.. ဟင့်.. ဟင့်… သေပါပြီ ရှင်…။ လိုးပါတော့။ ပိုးလေးကို လိုးပေးပါတော့နော်…။ အဖုတ်ထဲမှာ အရမ်းယားနေပြီ…. လိုးပါတော့….”
ပိုးလေး အသဲအသန်ပင် လိုးရန် တောင်းပန်နေတော့သည်။ ပိုးလေးကို တမင်ပင် နှိပ်စက်ထားခြင်းဖြစ်၍ ရပ်ပေးဖို့တော့ မစဉ်းစားပဲ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ပိုးလေး အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရွှဲရွှဲစိနေပြီး… ပိုးလေးမှာ အော်ပင်မအော်နိုင်တော့…..။ ကာမပန်းတိုင်သို့ အကြိမ်ကြိမ် တက်လှမ်းပြီး ဖြစ်သော်လည်း ကာမအရှိန်က လျော့မသွားပဲ ပို၍သာ တိုးလာသည်။..
“ရပ်ပေးပါတော့… နော်..။ ပိုးလေး အရမ်းအလိုးခံချင်နေပါပြီ….. ခိုင်းတာလုပ်ပါ့မယ်… ရပ်ပေးပါတော့… နော်..”
“မင်းပြောသလို ခိုင်းတာလုပ်မယ်ဆိုရင် ရပ်ပေးမယ်…။ ဒါပေမဲ့ အာခံရင်တော့ ဒီထက်ပိုခံစားရမယ်… ကြားလား… ကောင်မ..”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့… ခိုင်းတာလုပ်ပါ့မယ်… အာ… အာမခံပါဘူး..”
အန်တီမေစီ ခလုတ်ပိတ်ပြီး ကြိုးများကို ဖြေပေးလိုက်သည်။ ပိုးလေး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သော်လည်း ခြေထောက်မှာ ပျော့ခွေကာ ကြမ်းပြင်သို့ ပုံလျက်သား လဲကျသွားသည်။ အဖုတ်ရည်များစွာ ထွက်ထား၍ အားကုန်သလို ဖြစ်နေသည်။
“ကောင်မ အနားယူမနေနဲ့ ထစမ်း…. လေးဘက်ထောက်ပြီး ဟိုက လည်ပတ်ကို သွားယူလာခဲ့…”
ပိုးလေး အနိုင်နိုင်ပင် လေးဘက်ထောက်ပြီး ခွေးလည်ပတ်လေး ရှိရာသို့ သွားရသည်။ လည်ပတ်လေးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပြန်လှည့်လိုက်သည်နှင့်….
“ဟိတ်… ခွေးမ… နင့်ကို လက်နဲ့ ကိုင်လာခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူး.. ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ချည်လာခဲ့စမ်း…”
ပိုးလေး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်လိုက်သည်ကို ကြမ်းပေါ် ပြန်ချခိုင်းကာ ကုန်းကိုက်ခိုင်းသည်။ ပိုးလေးလည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်း ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာ ယူလာပေးလိုက်သည်။ အန်တီမေစီက ပိုးလေး ယူလာပေးသော လည်ပတ်ကို ပိုးလေးလည်ပင်းတွင် တပ်ပေးပြီး သံကြိုးဖြင့် ချိတ်ကာ သံကြိုးကို ဆွဲပြီး ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အခန်းကို ပတ်ပြီး ကြိုးဆွဲကာ လျှောက်သွားသည်။ ပိုးလေးလည်း ကြိုးဆွဲရာနောက်သို့ ခွေးတစ်ကောင်လို လေးဘက်ထောက်လေး လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ကြိုးကို ဆွဲသွားနေရာမှ မျက်နှာဖုံးစွပ် လူများဆီသို့ ဦးတည်သွားကာ….
“ခွေးမ သူတို့ကို လီးစုပ်ပေးလိုက်…. သေချာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် စုပ်နော် သွားနဲ့ မထိစေနဲ့…”
ပိုးလေးတစ်ယောက် အန်တီမေစီ စကားအတိုင်း မျက်နှာဖုံးစွပ် လူနှစ်ယောက်ရှေ့ လေးဘက်ထောက်ကာ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်၍ လီးကုန်းစုပ်ပေးလေသည်။ အတန်ကြာ စုပ်ပေးပြီး လီးတောင်လာသောအခါ ခုံပေါ်တွင် ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်မှ လိုးသည်။ အခြားတစ်ယောက်က ထလာပြီး ပိုးလေးရှေ့တွင် ဇစ်ဖြုတ်ပြီး စုပ်ခိုင်းပြန်သည်။ ထိုလူ လီးတောင်လာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ပိုးလေးကို အပေါ်မှ တက်ထိုင်းခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ လှဲအိပ်ခိုင်းကာ နောက်တစ်ယောက်က နောက်မှ ဖင်ကို လိုးသည်။ ကျန်တစ်ယောက်က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက်က ဂွင်းထုခိုင်းသည်။
ပိုးလေးမှာ စောက်ဖုတ်၊ ဖင်၊ ပါးစပ်၊ လက် တစ်ခုမှ မအားရအောင် လုပ်ပေးရသည်။ ပိုးလေးမှာ အရှင်လတ်လတ် ငရဲခံနေရသည်။ လိုးသည်မှာလည်း ကိုယ့်ဆန္ဒပြည့်အောင်သာ လိုး၍ ပိုးလေးမှာ ဆန္ဒမပြည့်ဝရုံမက ခံစားချက် နည်းနည်းလေးပင် မရှိ….။ မုဒိမ်းကျင့်ခံသက်သက်သာ ဖြစ်နေရသည်။ ဒါကြောင့် ထိုဘဝငရဲမှ လွတ်မြောက်လိုစိတ်သာ ဖြစ်နေလေတော့သည်။
လိုးပြီးတော့ သုတ်ရည်များကို ပါးစပ်ဟခိုင်းကာ ပန်းလွှတ်သည်။ မမြိုချခိုင်း၍ ပါးစပ်မှ လျှံကျလာသော သုတ်ရည်များက တစ်ကိုယ်လုံး စီးကျနေသည်။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလည်း သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသည်။
ပိုးလေးမှာ သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသည့်အတိုင်းပင် ထိုင်ခိုင်းထား၍ ထိုင်နေရသည်။ သုတ်လည်းမသုတ်ခိုင်း ရေလည်းမဆေးခိုင်းဘဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အဖုတ်ဖြဲခိုင်းထားသည်။
အတော်ကြာတော့ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူများက သေးဖြင့် ဝိုင်းပန်းကြသည်။ ပြီးတော့ ခွေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပေါင်မုန့်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချကာ စားခိုင်းသည်။ ပါးစပ်ဖြင့်သာ ကိုက်စားရပြီး လက်ဖြင့် မကိုင်ခိုင်းပေ။
ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး နှိပ်စက်ပြီး ညနက်မှ အိပ်ရသည်။ မိုးလင်းတော့ ဝိုင်းလိုးကြပြန်သည်။ တစ်မနက်လုံး လိုးပြီး နေ့ခင်းကြတော့ ခွေးကဲ့သို့ နှိပ်စက်သည်။ ညနေရောက်ပြန်တော့ နောက်တစ်ကြိမ် လိုးကျပြန်သည်။
ပိုးလေးစိတ်ထဲဝယ် နောက်နေ့ လိင်ကျွန်ရောင်းသောအခါ မိမိကို ဝယ်ချင်အောင် စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြတော့မည်ဟုသာ တွေးနေမိသည်။ ထိုမှသာ မိမိမှာ ဒီဘဝငရဲမှ လွတ်မြောက်နိုင်တော့မည်ဟု သိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။
သို့သော် ပိုးလေးမသိသည်က မိမိကို ဝယ်သောသူက မည်မျှရက်စက်တတ်သည်ကိုပင် ဖြစ်လေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
ေရာင္စားခံလိုက္ရတဲ့ အပ်ိဳစင္မေလး
ညအေမွာင္က ႀကီးစိုးေနသည့္အျပင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္အတြက္ ပိုးေလး ရင္ထဲ ေၾကာက္ရြံ့လာသည္။ ပိုးေလး ဒီအခ်ိန္မွ အလုပ္ျပန္ရသည့္အတြက္ မန္ေနဂ်ာကို စိတ္တိုမိသည္။ ပုံမွန္ (၇းဝဝ) အလုပ္ခ်ိန္ကို အေရးႀကီးသည္ဆို၍ ၿပီးသည္အထိ လုပ္ေပးရန္ ေျပာသျဖင့္ လုပ္ေပးခဲ့ရသည္။ အခုမွၿပီးသြား၍ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ (၁၂း၄၈)။
မန္ေနဂ်ာမွ အိပ္ရန္ေျပာေသာ္လည္း ပိုးေလး မအိပ္ရဲ။ ဒီလူႀကီးက ႏွာဘူးႀကီးဟု သူငယ္ခ်င္း ခိုင္သူဇာ က ေျပာဖူးသည္။ ထို႔အျပင္ ပိုးေလးကိုလည္း တဏွာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ခဏခဏ ၾကည့္သည္ေလ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ပိုးေလးတို႔အိမ္က မေဝးပါ။ ကားမွတ္တိုင္ တစ္တိုင္စာေလာက္သာ ေဝးသည္။ သို႔ေသာ္ လူျပတ္သည္။ ေန႔ခင္းပိုင္းေတာင္ လူသြားလူလာ သိပ္မရွိ။ ည (၁းဝဝ) ဆိုေတာ့ ေျပာဖြယ္ရာမရွိ။ အေမွာင္ထုအတြင္း လမ္းေလၽွာက္ရင္း စိတ္ေျခာက္ျခားလာသည္။ အသံၾကား၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း မည္သူမၽွမရွိ။ ေၾကာက္စိတ္က ပိုမိုႀကီးစိုးလာေလသည္။
“ဒုတ္.. အင့္”
အခ်ိန္က ၃ စကၠန႔္ေလာက္သာ။ ပိုးေလးေခါင္းကို မာေက်ာေသာ အရာတစ္ခု ျပင္းထန္စြာ က်ေရာက္လာကာ ေမ့ေမၽွာသြားပါေတာ့သည္။
———————————————-
ပိုးေလး သတိရရျခင္း ပထမဆုံးအသိက ေခါင္းမူးေနျခင္းႏွင့္ မဲေမွာင္ေနျခင္းသာ။ လက္ကိုလွုပ္ၾကည့္မိေတာ့ လွုပ္၍မရ။ လက္ေနာက္ျပန္ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရမွန္း သိလိုက္သည္။ မ်က္လုံးဖြင့္ေသာ္လည္း ဖြင့္မရ၊ အဝတ္မည္းႏွင့္ ပိတ္ခ်ည္ထားသည္။ ေျခေထာက္ကိုလည္း ခ်ည္ထားသည္။ ပါးစပ္ေတာ့ ပိတ္မထားပါ။ ေအာ္ဟစ္ရန္ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း ဘယ္ကိုေရာက္ေနမွန္း မသိသျဖင့္ မေအာ္ျဖစ္လိုက္။ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္ဟု ေတြးမိသည္။
မိမိ အခုေရာက္ေနေသာ ေနရာမွာ ဘယ္ေနရာနည္း။ အနည္းငယ္ လွုပ္ေနသျဖင့္ ေျမေပၚတြင္ မဟုတ္မွန္း သိသည္။ လွိုင္းစီးေနရသလို ခံစားမိေသာေၾကာင့္ သေဘၤာေပၚတြင္လားဟု ထင္မိသည္။
“ကၽြီ…..”
တံခါးဖြင့္သံၾကားရသျဖင့္ လန႔္သြားသည္။ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလၽွာက္ဝင္လာသည္။
“ေဟ့.. မင္းနိုးေနၿပီလား၊ ဗိုက္ဆာေနလား”
ေမးခြန္း ႏွစ္ခု။ ပထမေမးခြန္းက ေျဖစရာမလိုတာမို႔ ေနာက္ေမးခြန္းကိုသာ ေျဖလိုက္သည္။
“အင္း..ဆာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ..”
အေျဖသာမက ေမးခြန္းကိုပါ ျပန္ေမးလိုက္သည္။
“မင္းအခု သေဘၤာေပၚမွာ၊ သြားရမွာက ဂ်ပန္နိုင္ငံကို၊။ မင္းေမ့ေနတာ ၂ရက္ရွိၿပီ၊ ခဏေစာင့္ စားစရာ ယူလာေပးမယ္”
ထိုလူကေျပာၿပီး အျပင္ထြက္သြားသည္။ သူမေခါင္းထဲ ေမးခြန္းမ်ားစြာႏွင့္ က်န္ရစ္သည္။ ငါ့ကို ဘာလုပ္ဖို႔ ဖမ္းထားတာလဲ။ ဂ်ပန္နိုင္ငံထိေတာင္ ေခၚလာတာ အေကာင္းေတာ့ မဟုတ္နိုင္မွန္းသိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေျခသံႏွင့္အတူ
“မင္းဟာမင္း စားလို႔မရဘူး၊ ငါခြံ့ေကၽြးမယ္။ စကားမမ်ားနဲ႔.. ဘာမွမေမးနဲ႔။ ငါကမင္းကို ပို႔ေပးရတာကလြဲရင္ ဘာမွမသိဘူး။ သိလည္းမသိခ်င္ဘူး”
စကားသံက ျပတ္သည္။ ဘာမွ ေနာက္ထပ္ မေျပာေတာ့ ။ ခဏေနေတာ့ မိမိကို ဆြဲထူေပးသည္။ မိမိထိုင္လ်က္ ျဖစ္သြားေတာ့ ပါးစပ္ဝသို႔ တစ္ခုခု လာေတ့ေပးသည္။
“စားလိုက္ ေပါင္မုန႔္”
ဟုသာ ေျပာသည္။ ပိုးေလးလည္း ဗိုက္ဆာေန၍ စားလိုက္သည္။ ေပါင္မုန႔္ကုန္သြားေတာ့ ေရတစ္ခြက္ တိုက္သည္။
“မင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး”
ဟု ေျပာသံၾကားၿပီး ႏွာေခါင္းဝတြင္ စူးစူးဝါးဝါး အနံ့ႀကီး ဝင္လာကာ ေလာကႀကီးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားပါေတာ့သည္။
———————————————-
ကၽြန္မ သတိျပန္ရရျခင္း ခံစားလိုက္မိတာက အလင္းေရာင္ျဖစ္သည္။ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္သည္။ က်ိန္းစပ္ေနသျဖင့္ ျပန္မွိတ္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဖြင့္လိုက္သည္။
သူမေရာက္ေနတာက အခန္းထဲမွာ။ အခန္းဆိုတာထက္ အလုံပိတ္ထားေသာ ေသတၱာအႀကီးစားပုံစံ။ ပတ္ပတ္လည္ နံရံမ်ားသာ ကာရံထားၿပီး ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ တံခါးေပါက္တစ္ခု။ တံခါးဟုသာ ေျပာရေသာ္လည္း အေပါက္က ေပါင္လည္ေလာက္သာ ျမင့္သည္။ မိမိခႏၶာကိုယ္တြင္ အလုပ္ယူနီေဖာင္းျဖစ္ေသာ စကပ္အၾကပ္က ေပါင္ရင္းမေရာက္တေရာက္ တြန႔္တက္ေနသည္။ အေပၚပိုင္းက မိန္းကေလးရွပ္အကၤ်ီ ကိုယ္ၾကပ္ႏွင့္၊ အေပၚ႐ုံ ကုတ္မရွိေတာ့။ အခ်ည္အေႏွာင္ေတာ့ ဘာမွမရွိ။
မ်က္လုံးကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းေထာင့္ တစ္ေနရာမွ ကင္မရာကို ျမင္သည္။ CCTV ကင္မရာေလး။ ဒါဆိုပိုးေလး သတိရတာ သိၿပီေပါ့။ အေတြးပင္ မဆုံးလိုက္၊ တံခါးပြင့္သြားၿပီး အမိန႔္ေပးသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္။
“ေကာင္မေလး.. သတိရရင္ အျပင္ထြက္ခဲ့..”
အသံက မာထန္ေနသည္။ ျမန္မာမိန္းမတစ္ေယာက္၏ စကားသံ ပီသစြာ ၾကားလိုက္ရ၍ အားအနည္းငယ္တက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာရွည္ေတာ့ မဟုတ္
“မၾကားဘူးလား။ ျမန္ျမန္လာစမ္း.. အသားနာခ်င္လို႔လား..”
ဟု ေျပာလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အျမန္ထလိုက္ၿပီး တံခါးနား ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။ တံခါးဆီေရာက္ေတာ့ ေလးဘက္ကုန္းၿပီး အျပင္တိုးထြက္လိုက္သည္။
“ရႊမ္း..အား..အမေလး..”
အျပင္ဘက္သို႔ တကိုယ္လုံးပင္ မေရာက္ေသး၊ ေက်ာျပင္သို႔ က်ေရာက္လာေသာ ရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ လန႔္ဖ်န႔္သြားသလို ေက်ာတြင္လည္း ပူခနဲ ခံစားမွုႏွင့္အတူ နာက်င္သြားသည္။
“ဒီမွာ အမိန႔္မနာခံရင္ ဒီလိုပဲခံစားရမယ္။ ဒါက အျမည္းပဲ ရွိေသးတယ္။ ၾကားလား..”
ဟူေသာ အသံကို တဆက္တည္း ၾကားလိုက္ရသည္။ လူက အျပင္ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားသည္။
“ရႊမ္း..အ..”
“ေျဖေလ..မၾကားဘူးလား..”
စကားသံႏွင့္အတူ ၾကာပြတ္ရိုက္ခ်က္က ေက်ာေပၚေရာက္လာ၍ ကမန္းကတန္း ေျဖလိုက္ရသည္။
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့.. ၾကားပါတယ္ရွင့္..”
“အဲ့လို လိမၼာစမ္းပါ..ငါ့ေနာက္ လိုက္လာခဲ့..”
ဟု ေျပာကာ လွည့္ထြက္သြားေသာ မိန္းမ၏ေနာက္မွ လိုက္သြားလိုက္သည္။ အခန္းတစ္ခုေရွ႕အေရာက္ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္သြားကာ သူမဘက္လွည့္ရင္…
“ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ၿပီး အထဲဝင္သြားလိုက္။ မင္းကို ေရခ်ိဳးေပးမယ္..”
ဟု ေျပာကာ တံခါးဖြင့္ေနသည္။ သူမလည္း အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္သည္။ မိမိမွာ အခု အသက္ ၂၂ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လိင္မွုကိစၥမွာ အေတြ႕အၾကဳံနည္းသည္။ သုံးေလးခါသာ အလိုးခံဖူးေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳစင္ေလးလို လွပေနသည္။
ရင္သားမွာ ၃၄ လက္မ ရွိ၍ ဖြံ့ထြားသည္။ သို႔ေသာ္ တင္းရင္းေနတုန္း။ ခါးမွာလည္း ၂၃ လက္မျဖစ္၍ ေသးက်ဥ္သည္။ တင္ ၃၆ ကလည္း ေယာက္်ားေလးမ်ားအတြက္ မက္ေမာစရာ ျဖစ္ေနသည္။ ပိုးေလးရွက္ေသာ္လည္း ၾကာပြတ္ႏွင့္ အရိုက္ခံရမွာေၾကာက္၍ အထြန႔္မတက္ရဲေပ။
“မင္းက လွသားပဲ၊ ကဲ.. အထဲဝင္။ အဝတ္ေတြ ငါ့ကိုေပး..”
ဟု ဆိုသျဖင့္ အဝတ္မ်ားေပးကာ အထဲသို႔ မရဲတရဲ ဝင္လိုက္သည္။ လက္ကေတာ့ အေမႊးႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ကာစ အဖုတ္ေလးကိုတဖက္၊ တင္းတင္းရင္းရင္းႏွင့္ လုံးဝန္းကာ ျဖဴေဖြးေနေသာ နို႔ႏွစ္လုံးကို အုပ္ထားလိုက္မိသည္။ အထဲတြင္ ေရပိုက္မ်ားမွလြဲ၍ ဘာမၽွမရွိ။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္။ အတြင္းခံ ပင္တီအနက္ေရာင္ေလးမွ လြဲ၍ ဘာမွမပါ။ လက္တြင္လည္း သံႀကိဳးႏွင့္။ သို႔ေသာ္ သံႀကိဳးမွာ တဖက္ႏွင့္တဖက္အဆက္မွာ ရွည္သျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ လွုပ္ရွားနိုင္သည္။ ထိုသံႀကိဳးမွာ ေျခေထာက္မွ သံႀကိဳးႏွင့္ ဆက္ထားျပန္သည္။ ေျခေထာက္မွ သံႀကိဳးမွာလည္း လက္ကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္၍ လမ္းေလၽွာက္လို႔ရသည္။
ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ေတာ့ အရွိုးရာမ်ား ျပည့္ေနသည္။ ပါးစပ္မပိတ္ထားေသာ္လည္း တစ္ခြန္းမွ မေျပာ၊ မ်က္လုံးကေတာ့ စိတ္မေကာင္းဟု ေျပာေနသေယာင္…။ အကဲခတ္၍ မဆုံးမီ ပထမမိန္းမ ဝင္လာကာ
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေရခ်ိဳးေပးလိုက္ေလ။ နင္က ဒီေလာက္ရိုက္တာေတာင္ အသုံးက်မလာဘူး။ ညၾကရင္ အျပစ္ေပးရမယ္.. ရႊမ္း.. ရႊမ္း”
ေျပာလည္းေျပာ၊ ရိုက္လည္းရိုက္လိုက္သျဖင့္ ေကာင္မေလး ေအာ္သံႏွင့္အတူ ေရပိုက္ကို ကမန္းကတန္း ကိုင္လိုက္သည္။
“အား..ေၾကာက္ပါၿပီ၊ အျပစ္ေတာ့မေပးပါနဲ႔၊ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေသခ်ာလုပ္ပါ့မယ္ရွင့္..”
မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာကာ ေတာင္းပန္ေနသည္။ လက္ကလည္း ေရပိုက္ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ခလုတ္တစ္ခုကို ႏွိပ္လိုက္သည္။ ေရပိုက္မွ ေရမ်ား ပန္းထြက္လာကာ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ေအးသြားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေသာအခါ မိန္းမႀကီးက တဘက္တစ္ထည္ပစ္ေပးကာ
“မင္းသြားေတာ့.. လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္၊ ၿပီးရင္ ၾကမ္းတိုက္ထား၊ အျပစ္ေပးမခံခ်င္ရင္ ၾကမ္းေသခ်ာတိုက္၊ မေျပာင္ရင္ေတာ့ ေသဖို႔သာျပင္ထား..”
ဟု ေျပာလိုက္သျဖင့္ ေကာင္မေလးခင္မ်ာ မ်က္ႏွာငယ္ကေလးႏွင့္ ထြက္သြားသည္။
“မင္းကေတာ့ သခင္ႀကီးနဲ႔ သြားေတြ႕ရမယ္..”
ဟု ေျပာကာ အဝတ္မ်ားကမ္းေပးသည္။ ပိုးေလးလည္း အဝတ္မ်ားယူကာ ပင္တီကိုရွာလိုက္ေသာ္လည္း ပင္တီႏွင့္ဘရာစီယာကို မေတြ႕သျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
“အတြင္းခံေတြေရာဟင္.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ၊ သခင္ႀကီးကေရာ ဘယ္သူလဲ၊ ကၽြန္မကို ဘာလို႔ဖမ္းထားတာလဲ..”
သိခ်င္တာေတြ ေမးလိုက္မိသည္။ ဦးေႏွာက္ထဲ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေပမဲ့ ႐ုတ္တရက္ ဘာေမးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။
“အတြင္းခံဝတ္စရာ မလိုဘူး.. ေပးတာကိုဝတ္။ မင္းေရာက္ေနတာက ဂ်ပန္နိုင္ငံက ေျမေအာက္ခန္းတစ္ခုထဲမွာ၊ ထြက္ေျပးဖို႔ေတာ့ ေယာင္လို႔ေတာင္ စိတ္မကူးနဲ႔..။ ေျမျပင္ေပၚ ေရာက္ရင္ေတာင္ ၅ မိုင္ပတ္လည္အတြင္း သခင္ႀကီးတပည့္ေတြပဲ ရွိတယ္။ သူတို႔ဆီေရာက္လို႔ကေတာ့ မေသမရွင္ ျဖစ္သြားမယ္။ ငါ့နာမည္က ေမစီ။ မင္းတို႔ကို လိမၼာေအာင္ သင္ေပးတဲ့သူေပါ့။ သခင္ႀကီးဆိုတာ ယာကူဇာဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းခြဲမွူးတစ္ေယာက္။ နာမည္ေတာ့ မင္းသိစရာမလိုဘူး။ မင္းကို ေလ့က်င့္ေပးၿပီးရင္ လိင္ကၽြန္အေနနဲ႔ ေရာင္းစားဖို႔။ အခုေတာ့ သခင္ႀကီး လိုးတာကို အရင္ခံရမယ္..”
ပိုးေလး ၾကားလိုက္ရသည္က မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္ေသာ အသံဟုပင္ ထင္သြားသည္။ အလိုးခံဖို႔ ေရခ်ိဳးရသည္။ ၿပီးရင္ အလိုးခံဖို႔ ေရာင္းစားမည္။ အလိုးခံဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးဦးမယ္တဲ့..။ ဘယ္လို ေလ့က်င့္ေပးမွာလဲ မသိ။ အေတြးမ်ားႏွင့္အတူ အဖုတ္ထဲတြင္လည္း ရႊစိထသြားသည္။
အေတြးပင္ မဆုံးလိုက္။ ေမစီဟုေခၚေသာ မိန္းမက ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းယူလာကာ ပိုးေလးလက္ကို ေနာက္ျပန္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္။ ပူးခ်ည္သည္ မဟုတ္။ လက္တစ္ဖက္သာခ်ည္ၿပီး ႀကိဳးစကို ခါးတြင္ ပတ္လိုက္သည္။ တစ္ပတ္ျပည့္သြားမွ ခ်ည္ထားေသာလက္ကို တင္ပါးေပၚ ခါးတြင္ ေနရာခ်ကာ ေနာက္တစ္ဖက္ကို ေနာက္တင္ပါးတစ္ျခမ္းေပၚတြင္ တင္၍ ခ်ည္ေႏွာင္သည္။ ေနာက္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းယူ၍ ဒူးဆစ္အေပၚ ေပါင္တြင္ ခ်ည္သည္။ အတင္း ဆြဲလိုက္သျဖင့္ ေပါင္ပင္ နာသြားသည္။ ပိုးေလး ငိုခ်င္စိတ္နဲ႔အတူ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာကာ ရွိုက္သံမ်ားပါ ထြက္ေပၚလာေလသည္။
“ဟင့္.. ဟင့္..”
“ဟိတ္.. ငိုမေနနဲ႔၊ ငိုသံ ေနာက္ထပ္ထြက္လာရင္ ရိုက္ခံရမယ္..”
ေျပာလည္းေျပာ ေခြးလည္ပတ္တစ္ခုကိုလည္း ပိုးေလး လည္ပင္းတြင္ ပတ္ေနသည္။ မငိုနဲ႔ဟုေျပာမွ ပိုငိုခ်င္လာ၍ ရွိုက္သံလည္း က်ယ္သြားသည္။
“မငိုနဲ႔ဆိုမွ အသံပိုထြက္လာပါလား.. ငါ့ကိုရြဲ႕တာေပါ့..ဟင္။ ကဲဟာ.. ရႊမ္း.. ရႊမ္း…”
“အား..ေသပါၿပီ….. မရိုက္ပါနဲ႔ေတာ့၊ နာလို႔ပါ.. အား.. အ.. အ.. ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္… အ.. အီး..”
“ငိုသံထပ္ထြက္ရင္ ေသမယ္..”
“ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့..”
ၾကာပြတ္ရိုက္ခ်က္ ၅ ခ်က္ေလာက္ ခံလိုက္ရ၍ ပိုးေလး အေတာ္နာသြားသည္။ ေနာက္ထပ္ အရိုက္ခံရမည္ကို ေၾကာက္ကာ အျမန္ပင္ ေတာင္းပန္ေနသည္။ ငိုသံထပ္မထြက္ရဲေသာ္လည္း မ်က္ရည္မ်ားက က်ေနဆဲသာ။
ေမစီက လည္ပတ္ႀကိဳးကိုဆြဲကာ ထြက္သြားသည္။ ပိုးေလးလည္း ေနာက္မွ အျမန္လိုက္ရသည္။ ေပါင္ဖ်ားတြင္ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရ၍ မလဲေအာင္ သတိထားေနရ၍ လည္ပတ္ႀကိဳးက တင္းတင္းသြားသည္။
အခန္းအတြင္း လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနသည္။ အသက္မႀကီး၊ ၃၅ ႏွစ္ေလာက္သာ ရွိမည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ တည္တည္ပင္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္။
“သခင္ႀကီး.. ေကာင္မေလးေရာက္ပါၿပီ..”
သခင္ႀကီးဆိုသူက ေမစီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
“ၾကာလိုက္တာ”
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ အသံက မမာ၊ ေပ်ာ့သည္လည္း မဟုတ္။ ၾသဇာသံ ပါသည္။ အခန္းတြင္း ဟိန္းသြားသလို ေမစီမွာ တုန္သြားသည္။ ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ကာ
“ဟို.. ဟို.. နည္းနည္းကလန္ေနလို႔ ၾကာသြားပါရွင့္..”
ေမစီအသက္မွာ ၄ဝ ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိမည္။ ေစာေစာတုန္းက က်ားမတစ္ေကာင္လို ရဲရင့္သေလာက္၊ အခုၾကေတာ့ ယုန္တစ္ေကာင္လို ျဖစ္သြားေသာ ေမစီကိုၾကည့္ရင္း ပိုးေလးမွာ သခင္ႀကီးဆိုသူ မည္မၽွအာဏာရွိၿပီး ရက္စက္တက္သည္ကို ေတြးကာ လန႔္သြားသည္။ သခင္ႀကီးဆိုသူကို အစက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးဟု ထင္မိေသာ္လည္း ျမန္မာစကားသံ ပီပီသသက ျမန္မာျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံေနပါသည္။
“မင္းအျပစ္ မင္းသိလား”
“ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္ရွင့္..”
“အျပစ္သိရင္ အျပစ္ဒဏ္ခံေလ”
“ဟုတ္ကဲ့.. ဟုတ္..”
ေမစီမွာ အသံပင္ မမွန္။ ဟုတ္.. ဟုတ္သာ ေျပာရင္း လက္ထဲက ၾကာပြတ္ကို ဒူးေထာက္သြားကာ သခင္ႀကီးကို ေပးလိုက္ၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာသည္။ ေနရာျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုယ့္ပါးကို ရိုက္ေနသည္။ ပိုးေလးလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ လွုပ္ပင္မလွုပ္ဝံ့။ ေမစီမွာ ပါးေပၚတြင္ လက္ရာမ်ားထပ္ကာ ပါးစပ္ေထာင့္မွ ေသြးမ်ားပင္ ထြက္လာေသာ္လည္း မရပ္ဝံ့။ အေတာ္ၾကာမွ သခင္ႀကီးဆိုသူက လက္ကာျပလိုက္သည္။
“ေတာ္ေတာ့.. မင္းလည္း ပင္ပန္းေနၿပီ။ ေနာက္မျဖစ္ေစနဲ႔”
“ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. သခင္ႀကီး..”
ေမစီမွာ အခုမွ အသက္ရွူေခ်ာင္သြားသလိုျဖစ္ကာ သက္ျပင္းခ်ရင္း ႏွုတ္ခမ္းမွ ေသြးမ်ား သုတ္လိုက္သည္။
“ မင္းနာမည္…”
“ပိုးသားပါ..”
“အသက္က”
“၂၂ ရွိပါၿပီ..”
“အလုပ္အကိုင္”
“——ကုမၸဏီမွာ လုပ္ပါတယ္”
“အလိုးခံဖူးတယ္ဟုတ္.. ဘယ္ႏွခါေလာက္ခံဖူးလဲ”
“ခံ.. ခံဖူးပါတယ္.. ၃-၄ ခါေလာက္..”
ပိုးေလးမွာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေျဖေနရသည္။ သခင္ႀကီးဆိုသူမွာ အခုခ်ိန္ထိ လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ မတို႔ေသး။ ပိုးေလးမွာသာ ေၾကာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
“ေစာက္ဖုတ္ကို ျမင္ရေအာင္ စကပ္ကို ဆြဲတင္လိုက္”
အခုမွ ပိုးေလးသိသည္။ ႀကိဳးကို ခါးတြင္ ခ်ည္ထားသည္မွာ စကတ္ကို မိမိဘာသာ ဆြဲလွန္ရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ သိ႐ုံႏွင့္မၿပီး ဆြဲတင္ေနရသည္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကိုယ့္ဖင္ကို လွန္ေနရသည္ ဆိုသည့္အသိျဖင့္ ရွက္စိတ္ ႀကီးစိုးလာျပန္သည္။ ရွက္စိတ္က မႊန္လာသျဖင့္ လက္က ေႏွးသြားသည္။
“ရႊမ္း.. အမေလး..”
သခင္ႀကီး၏ ပထမဆုံးရိုက္ခ်က္။ ပိုးေလး အကၤ်ီပင္ ျပဲသြားကာ ဘယ္ဘက္နို႔အုံေပၚတြင္ အနီေရာင္ အစင္းေလး ထင္သြားသည္။ ေသြးပင္ စို႔သြားေအာင္ ျပင္းထန္လွ၍ မ်က္ရည္မ်ားက်လာကာ စကပ္ကို အျမန္ဆြဲတင္လိုက္မိသည္။
“မင္း ေစာက္ဖုတ္က ေဖာင္းေနတာပဲ၊ အေမႊးရိတ္ထားတာလား”
“ဟုတ္.. ရိတ္ထားပါတယ္”
အရိုက္ခံရမည္ကိုေၾကာက္၍ အျမန္ေျဖလိုက္ရင္း ရွက္စိတ္ကလည္း စိုးမိုးသြားျပန္သည္။
“ဟိုဘက္လွည့္လိုက္.. ဖင္ၾကည့္ခ်င္တယ္”
ဖင္လွည့္လိုက္ရျပန္သည္။ ကုန္းခိုင္းသျဖင့္ ကုန္းျပလိုက္ရသည္။
“ဒီကိုလာ.. ဒူးေထာက္ၿပီး ငါ့လီးကို စုပ္ေပး။ ဖင္ကို ေကာ့ထား”
ဟု ေျပာရင္း သခင္ႀကီးဆိုသူက ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖဳတ္ကာ လီးႀကီးကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ပိုးေလးမွာ ဒူးေထာက္ထားရ၍ လီးက မ်က္ႏွာႏွင့္ တန္းေနသည္။ နည္းတာႀကီး မဟုတ္၊ လုံးပတ္က ေယာက္်ားတစ္ကိုင္စာေလာက္ရွိၿပီး အရွည္က ၇ လက္မခန႔္။ ဒါေတာင္ ဇစ္ေပါက္မွ ထုတ္ထားသေလာက္ျဖစ္၍ အရင္းမွဆို ၈ လက္မခန႔္ရွိမည္။
ပိုးေလးမွာ လီးတခါမွ မစုပ္ဖူး၍ ရြံ့ေနသည္။ သို႔ေပမဲ့ ၾကာပြတ္က ေကာ့ထားေသာ ဖင္ေျပာင္ေပၚ က်လာေတာ့ နာက်င္သြား၍ အသက္ေအာင့္ကာ စုပ္လိုက္ရသည္။ သခင္ႀကီးက ပိုးေလးဆံပင္ကိုဆြဲ ပါးစပ္ကို လိုးေနသျဖင့္ ပိုးေလး အသက္ပင္ မရွူနိုင္။ အာေခါင္ကို လာေထာက္ေတာ့ အန္ခ်င္လာသည္။
“ဝူ႔…အု..အု..”
ပါးစပ္အျပည့္ လီးစုပ္ထားရျပန္ေတာ့ အန္၍လည္းမရ။ ပိုးေလး ငိုပါၿပီ။ တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ ဆံပင္ဆြဲမကာ လိုးရပ္လိုက္ရင္း…
“ကုတင္ေပၚသြားၿပီး ဖင္ကုန္းထားစမ္း”
ဟု ေျပာသည္။ ပိုးေလးလည္း အရိုက္ခံရမွာေၾကာက္၍ ေျပာသည့္အတိုင္း ကုတင္ေပၚတက္ကာ ကုန္းထားလိုက္သည္။ လက္ကို ခ်ည္ထားေသာေၾကာင့္ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ဖင္ၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး ျပဴထြက္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း…
“နင့္ေစာက္စိ ေတာင္ေနတယ္ မဟုတ္လား.. အလိုးခံခ်င္ေနတယ္ဟုတ္”
ဟု ေမးလိုက္ရာ ပိုးေလး အျမန္ျငင္းလိုက္သည္။
“မဟုတ္ပါဘူးရွင့္..”
ပိုးေလးက ရိုးသားစြာ ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း လိုခ်င္သည့္အေၿဖ မဟုတ္၍ ေဒါသထြက္သြားတာက သခင္ႀကီး ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး ၿငိမ္ေနေသာ ေမစီက အခုမွအျမန္လာၿပီး ၾကာပြတ္ကို ယူကာ ပိုးေလးဖင္ကို ရိုက္ရင္း…
“ရႊမ္း… ေကာင္မ.. ဒီမွာ ေမးသမၽွေမးခြန္းတိုင္း ျငင္းဆန္တဲ့အေၿဖ မျဖစ္ရဘူး။ နားလည္လား ရႊမ္.. ရႊမ္း….”
“အား…. ဟုတ္.. ဟုတ္..”
ပိုးေလးမွာ ဖင္ေထာင္ထား၍ ၾကာပြတ္ရိုက္ခ်က္မွာ အဖုတ္အနားသားေလးပါ ထိသြားေသာေၾကာင့္ အသည္းခိုက္ေအာင္ နာက်င္သြားသည္။
“ျပန္ေျဖစမ္း..”
“ဟုတ္.. ခံ.. ခံခ်င္ပါတယ္..”
“ေသခ်ာေျဖေလ ေမးတာကို ေသခ်ာေျဖ”
သခင္ႀကီးမွာ ေမစီကို ေနာက္ဆုတ္ခိုင္းလိုက္ရင္ ပိုးေလးဖင္ကို လက္ဝါးႏွင့္ ရိုက္ခ်လိုက္သည္။
“ဟုတ္.. ေစာက္စိေတာင္ၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနပါတယ္.. ဟင့္..”
ငိုသံစြက္ၿပီးေျပာေသာ ပိုးေလးကို ၾကည့္ကာ…
“ထားလိုက္ေတာ့.. ေနာက္ဆို လိုးေပးဖို႔ စိတ္ပါလက္ပါ ေတာင္းပန္လာမယ္”
လို႔ေျပာရင္း အဖုတ္ဝတြင္ လီးေတ့ကာ အားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ ႏွုးနပ္မွုမရွိသည့္အျပင္ ႀကိဳးတုပ္ထား၍ စိေနေသာ အဖုတ္ကို အစိမ္းလိုက္ လိုးခံရျခင္းေၾကာင့္ ပိုးေလး အေတာ္နာသြားသလို ေအာ္ရင္း ဖင္မွာ အေရွ႕သို႔ ႐ုန္းလိုက္မိသည္။
သခင္ႀကီးက ခါးကို ဖမ္းထားေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းမရ။ လီးထိပ္ပင္ နာက်င္သြား၍ တစ္ခ်က္ ရပ္လိုက္သည္။ တဝက္သာ ဝင္ေသးသည္မို႔ ဆက္ထိုးရန္ အားယူကာ ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။
“အမေလး.. ေသပါၿပီ.. မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။ အရမ္းနာလို႔ပါ..”
ပိုးေလးေအာ္သံမွာ သခင္ႀကီးအတြက္ လိင္စိတ္ပိုႂကြေစသည္ျဖစ္၍ ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ား ျပင္းလာသည္။ သိပ္ေတာ့မၾကာ၊ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ဆြဲညႇစ္၊ ေအာ္သံေတြကလည္းမစဲ၊ ငိုသံေလးႏွင့္ျဖစ္၍ မၾကာခင္ လီးထိပ္မွ လရည္မ်ား ပန္းထြက္လာေတာ့သည္။
———————————————-
ပိုးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မွာ မည္မၽွၾကာသြားသည္မသိ။ အိပ္ယာနိုးသည္ႏွင့္ မိမိဘဝကို ျပန္စဥ္းစားကာ မ်က္ရည္မ်ား က်လာသည္။ မိမိမွာ တစ္ေယာက္တည္းသမား၊ ငယ္စဥ္ကပင္ မိဘမ်ား ဆုံးပါးသြားခဲ့သည္။ အေဒၚျဖစ္သူမွ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ထားသျဖင့္ ဒီလို —– ကုမၸဏီတြင္ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အေဒၚရွိရာရြာကို ဒီႏွစ္ သၾကၤန္ပိတ္ရက္ ျပန္မည္ဟု စိတ္ကူးထားခဲ့သမၽွ အခုေတာ့… ဟင့္.. ဟင့္။
ပိုးေလး ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာသည္။ အခု မိမိမွာ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ေကၽြးတာစား ဘဝ မဟုတ္လား။ အေတြးကမၻာထဲ ခ်ာခ်ာလည္ေနစဥ္ အန္တီေမစီ၏အသံက သူမကို လက္ရွိဘဝထဲ ျပန္ဆြဲေခၚလိုက္သည္။
“ပိုးသား၊ မင္းကို ဒီေန႔ ပုံစံသြင္းမယ္။ ငါ့အမိန႔္နာခံရင္ မင္းသက္သာမယ္၊ ကာမအရသာကိုလည္း ခံစားရမယ္၊ အဲ့လိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့… ရႊမ္း”
ၾကာပြတ္ကို ေလထဲမွာ လႊဲလိုက္သည္။
“ကဲ.. လာ လိုက္ခဲ့..”
ဟု ေျပာရင္း လွည့္ထြက္သြားသည္။ ပုံစံသြင္းမည္ဆို၍ ပိုးေလး ေၾကာက္ပါသည္။ ပုံစံသြင္းမခံရင္ အရိုက္ခံရမဲ့ ၾကာပြတ္ကို ပိုေၾကာက္ေနသည့္အတြက္ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ လိုက္သြားလိုက္သည္။ ပိုးေလးကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားမွုမ်ား မရွိေတာ့သည့္အတြက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ အခန္းမ်ား ျဖတ္ေက်ာ္ကာ အခန္းက်ယ္တစ္ခုအတြင္း ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
အခန္းတြင္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ရွိေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကို မျမင္ေစရန္ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားသည္။
“က်ားႀကီး.. ေကာင္မေလးကို နိဗၺာန္ပို႔ေပးလိုက္။ ျငင္ျငင္သာသာလုပ္ေနာ္.. သူက လိမၼာတယ္..”
က်ားႀကီးဆိုသူက ဘာမွျပန္မေျပာ၊ ေခါင္းသာ တစ္ခ်က္ ဆတ္ျပသည္။ ပိုးေလးမွာ ေၾကာက္လန႔္ေနေသာ္လည္း ရင္ထဲတြင္ ပူေလာင္ေနသည္။ က်ားႀကီးက ပိုးေလးကို ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ခိုင္းကာ စားပြဲေပၚမွ ေဆးထိုးအပ္ကို ယူလိုက္ရင္း
“ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္.. မလွုပ္နဲ႔”
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ က်ားႀကီးဆိုသူ၏အသံမွာ နာမည္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ႏူးညံ့လွသည္ဟု ပိုးေလး ထင္လိုက္မိသည္။ ပိုးေလး လက္ကိုဆြဲ၊ အရက္ျပန္ဆြတ္ထားေသာ ဂြမ္းႏွင့္ ပြတ္ေပးလိုက္ရင္း ေဆးထိုးလိုက္သည္။ ပိုးေလးဦးေႏွာက္အတြင္း လက္ခနဲ ျဖစ္သြားကာ
“အဲ့ဒါ ဘာေတြလဲဟင္ ဘိန္းျဖဴေတြလား..”
ဟုေမးလိုက္သည္ ။ ဘိန္းျဖဴေတာ့ ပိုးေလးေၾကာက္သည္။ ႐ုပ္ရွင္ထဲတြင္ လူဆိုးေတြက ေကာင္မေလးေတြကို ဘိန္းျဖဴထိုးေပးလိုက္ရင္ ေကာင္မေလးမွာ ဘိန္းျဖဴတစ္ခုသာ အသိရွိေတာ့သည့္ ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္သြားတာ ၾကည့္ဖူးသည္။
“ဘိန္း မဟုတ္ပါဘူး.. စိတ္ႂကြေဆးပါ။ မင္းအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္မွာပါ”
ပိုးေလး ရင္ေမာရျပန္ပါသည္။ ခဏၾကာေတာ့
“ပိုးေလး အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္ေနာ္.. မေၾကာက္နဲ႔”
ဟု ေျပာကာ ပိုးေလးအဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ေလသည္။ ပိုးေလးမွာ စိတ္ႂကြေဆးအစြမ္းကလည္း စျပေနၿပီျဖစ္၍ အသိမ်ား ေဝဝါးစျပဳေနရာ ျငင္းဖို႔လည္း သတိမရ၊ ရွက္စိတ္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ကာ အဖုတ္အတြင္း ယားယံသလို ျဖစ္လာသည္။ ထိုသူကလည္း အထာသိျဖစ္၍ ေကာင္မေလး ခံခ်င္လာၿပီမွန္း သိသည္။ ထိုေၾကာင့္ သူ၏ေဘာင္းဘီခၽြတ္ကာ လီးကို ပိုးေလးျမင္ေအာင္ တမင္ကိုင္ျပေနသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ပိုးေလးနို႔ကို တစ္လွည့္စီ ညႇစ္ေပးလိုက္သည္။
ပိုးေလးမွာ အသိစိတ္အတြင္း အလိုးခံခ်င္စိတ္ တစ္ခုမွလြဲ၍ တျခားမသိေတာ့။ မ်က္စိေရွ႕မွာလည္း လီးတစ္ေခ်ာင္း ျမင္ေနရကာ ထိုလီးႀကီးျဖင့္ လိုးခံခ်င္ေနသည္။
“အင္း..ဟင့္..အင့္ အင့္…”
ပိုးေလးမွာ ကာမစိတ္ျပင္းထန္လာကာ ၿငီးသံမ်ားပင္ ထြက္လာသည္။ ပါးစပ္မွလည္း
“ပိုးေလးကို လိုးပါေတာ့.. ခံခ်င္ေနလို႔ပါရွင္၊ ျမန္ျမန္ လိုးေပးပါေတာ့..”
ဟုပင္ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူက ပိုးေလးကို ကုတင္ေပၚေခၚသြားကာ ပက္လက္ေန၊ ေပါင္ကားထားခိုင္းရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွင့္ ပြတ္ေပးေနသည္။ ပိုးေလးေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေပးေနေတာ့ နဂိုကတည္းက စိတ္ထေနရာ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ ရႊဲနစ္လာသည္။
“ပိုးေလး အရမ္းခံခ်င္ေနၿပီ လိုးေတာ့ေလ… လိုးပါေတာ့..”
ပိုးေလးမွာ အလိုးမခံရရင္ ေသေတာ့မည့္လူလို လိုးဖို႔ ေတာင္းပန္ေနသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူက
“ငါ့နာမည္က ထြန္းထြန္းလို႔ေခၚတယ္။ မင္း အလိုးခံခ်င္လို႔ ေတာင္းပန္ေနတဲ့လူ နာမည္ေတာင္ မသိဘဲ ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔”
လို႔ေျပာရင္း ပိုးေလး ေစာက္စိေလးကို လက္ထိပ္ေလးႏွင့္ ေတာက္ကစားေနသည္။ ပိုးေလးမွာ ေစာက္စိမွေပးေသာ ခံစားမွုေၾကာင့္ တြန႔္တြန႔္သြားကာ ထြန္းထြန္းဆိုသူေျပာေသာ ရင့္ရင့္သီးသီး စကားမ်ားကို အေလးယူ မစဥ္းစား၊ သူမ စဥ္းစားမိသည္က လိုးခံရဖို႔သာ။
“ကိုထြန္းထြန္းရယ္.. ပိုးေလးကို လိုးေပးပါေတာ့ေနာ္၊ ပိုးေလး လိုးခံပါရေစေနာ္..”
ဟုသာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။
“အင္း.. မင္းက ေတာင္းပန္ေနမွေတာ့ လိုးရေတာ့မွာေပါ့”
ဟု ေျပာရင္း လီးထိပ္ကို ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းမွာ လုပ္ေနၾကမို႔ သုတ္ထိန္းနိုင္သည္။
“ပိုးေလး မင္းဘယ္ႏွစ္ခါၿပီးၿပီလဲ”
လိုးရင္း ေမးလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းမွာ ပိုးေလး ၅ ခါေလာက္ ၿပီးသြားၿပီမွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ႂကြေဆး အရွိန္ကုန္ေတာ့မည္ကို သိ၍ တမင္ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပိုးေလးမွာလည္း အသိတရားမ်ား ျပန္ဝင္လာခါစျဖစ္၍ ရွက္စိတ္လည္း ေပၚလာသည္။
“၅.. ၅ ခါေလာက္ ၿပီးသြားပါၿပီ..”
ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ စကားထစ္သြားသည္။
“ငါေမာေနၿပီ၊ မင္းအေပၚကေန တက္ေဆာင့္ေပးဦး”
ဟု ေျပာကာ ပက္လက္အိပ္ခ်လိုက္သည္။ ပိုးေလးမွာ ရွက္လည္းရွက္သည္၊ အမွန္ေျပာရရင္ ခံလို႔လည္း ေကာင္းေနသည္။ ေဆးေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္၊ ေဆးရွိန္ကုန္သြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆက္ခံခ်င္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းေျပာသည့္အတိုင္း အေပၚမွခြထိုင္ကာ ေဆာင့္ေပးေနသည္။
ထြန္းထြန္းကလည္း ပိုးေလး ေစာက္စိေလးကို ပြတ္လိုက္၊ နို႔ကိုကိုင္လိုက္ႏွင့္ ဇိမ္ယူလိုးသည္။ ေစာက္စိႏွင့္ နို႔ကိုကိုင္ေပးေတာ့ ပိုးေလး ခံေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ျပင္းလာကာ ၿငီးသံပင္ ထြက္ေနသည္။
“အင္းး ဟင္းးး..”
ထြန္းထြန္းမွာ လီးေၾကာမ်ားတင္းလာကာ ၿပီးခ်င္လာ၍ ေအာက္မွ ေကာ့ေကာ့ၿပီးေဆာင့္၊ လက္ကလည္း ပိုးေလးခါးကိုကိုင္ကာ ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ… လီးမွာ လရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားသည္။ ပိုးေလးလည္း ျပင္းထန္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အတူ လရည္မ်ားေၾကာင့္ ၿပီးသြားကာ ထြန္းထြန္းေပၚ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။
———————————————
ပိုးေလးမွာ ကာမအရသာကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ လိုးဖူးေသာ္လည္း ကာမစည္းစိမ္ မခံစားခဲ့ရ။ ခ်စ္သူမွာ သူဖာသာသူၿပီးရန္သာ အားထုတ္ၿပီး ခဏသာၾကာသည္မို႔ ပိုးေလးမွာ ရြ႐ုံသာရြၿပီး ဘာမွန္းမသိလိုက္။ အခုမွ ကာမအရသာေကာင္းမွန္း သိလိုက္သည္။ ရိုင္းရိုင္းေျပာလၽွင္ လိုးခံရတာ ေကာင္းမွန္းသိသြားသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခံခ်င္ေသးေသာ္လည္း ေမစီဟုေခၚေသာ မိန္းမမွ
“ေကာင္မ.. ၿပီးရင္လည္း ဇိမ္ခံမေနနဲ႔…. မင္းကို ဇိမ္လာခံခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး”
ေျပာရင္း ပိုးေလးလည္ပင္းမွ ေခြးလည္ပတ္ကိုကိုင္ကာ ဆြဲသျဖင့္ ပိုးေလးမွာ ကမန္းကတန္း ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ အကၤ်ီမ်ားယူ၍ ပါသြားသည္။ အခန္းထဲျပန္ေရာက္မွ အဝတ္မ်ားဝတ္ရင္း မိမိ၏ ေရွ႕အနာဂတ္အေရး ေတြးရင္း ရင္ေမာရသည္။ ေတြးရင္း မိမိကို လိုးခဲ့သည္ကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ ရင္ဖိုသလို၊ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွလည္း စိုစိစိ ျဖစ္လာျပန္သည္။ မိမိကို လိင္ကၽြန္အျဖစ္ ေရာင္းစားရန္ ေလ့က်င္ေနသည္ဟု ေတြးမိျပန္ေတာ့ ယူၾကဳံးမရလည္းျဖစ္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္လာသည္။
ေန႔ခင္း၊ ညေန၊ ည အခ်ိန္ေတြ ကုန္လာသည္အထိ ထမင္းလာပို႔သည္မွအပ ဘာမွ မထူးျခား။ ဒီေနရာတြင္ မိမိရယ္ ေမစီရယ္ ထြန္းထြန္းဆိုသည့္သူရယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္ သခင္ႀကီးဆိုသူမွအပ တျခားသူမ်ားကိုမေတြ႕။ ထမင္းလာပို႔သည္မွာလည္း ေကာင္မေလးသာျဖစ္မည္ဟု ခန႔္မွန္းမိသည္။ သံႀကိဳးႏွင့္ ၾကမ္းပြတ္သံေၾကာင့္ ခန႔္မွန္းမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထမင္းပန္ကန္ႏွင့္အတူ ေရတစ္ခြက္ပါေပးသည္။ ေရခြက္မွာ အႀကီးမို႔လိုသာ ေတာ္သည္။ ပိုးေလးမွာ ရင္တုန္ ရင္ပူေန၍ ေရသာဖိေသာက္ေနမိေလသည္။ ေရေသာက္မ်ားျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးကိုေတာ့ အခုမွ သိေလၿပီ။ အေၾကာင္းမွာ ေသးေပါက္ခ်င္၍ ျဖစ္သည္။
ပိုးေလး အခန္းတြင္း လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထမင္းပန္းကန္ႏွင့္ ေရခြက္မွလြဲ၍ ဘာဆိုဘာမၽွမရွိ။ ဒုကၡဟု ေရရြတ္ရင္း တံခါးနားေလၽွာက္သြားကာ လွမ္းေအာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ အခန္းတြင္း၌ မိမိအသံသာ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ အခန္းအျပင္ဘက္မွာေတာ့ ဘာမွထူးမလာ တိတ္ဆိတ္ျမဲ။
ေသးကလည္း အရမ္းေပါက္ခ်င္လာသည္။ မထူးေတာ့ မေအာင့္နိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး အခန္းေထာင့္သို႔သြားကာ စကပ္မၿပီး ေပါက္ခ်လိုက္သည္။
ညက နက္သည္ထက္ နက္လာသည္။ ပိုးေလး အိပ္မေပ်ာ္။ ေသးနံ့က ႏွာေခါင္းထဲ စူးစူးဝါးဝါး။ ေခါင္းပင္ ကိုက္လာသည္။ အလုံခန္းျဖစ္၍ အနံ့က လွိုင္ေနေလသည္။ အခ်ိန္မ်ား ကုန္ဆုံးလာသည္မွာ မိုးလင္းေတာ့မည္ကို ပိုးေလး သိလိုက္သည္။ ပိုးေလးမွာ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ဗိုက္နာကာ အိမ္သာတက္ေနၾကမို႔ သိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မေန႔ကေတာ့ မေမစီမွ လာေခၚသည္မို႔ အိမ္သာတက္ရန္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္၍ အဆင္ေျပသည္။ ဒီေန႔လည္း လာေခၚမည္ အထင္ႏွင့္ ေအာင့္ထားလိုက္သည္။
ပိုးေလး မေအာင့္နိုင္ေတာ့။ ဗိုက္ကအေတာ္နာလာ၍ ေဇာေခၽြးမ်ားပင္ က်လာသည္။ အျပင္မွလည္း ဘာမွထူးျခားမလာ။ လွမ္းေခၚၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း တိတ္ဆိတ္ျမဲ။ မေအာင့္နိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး ညကေသးေပါက္ထားေသာ ေနရာတြင္ပင္ ပါခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္နာရီခန႔္အၾကာ တံခါးဖြင့္သံၾကား၍ ပိုးေလးတစ္ေယာက္ လွဲေနရာမွ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မေမစီ ၾကာပြတ္ကိုင္ကာ ဝင္လာသည္။ ေမစီေနာက္တြင္ ဟိုေန႔က ေကာင္မေလး သံႀကိဳးမ်ားကိုင္ကာ ဝင္လာသည္။
“ သူ႔ကို သံႀကိဳးေတြ ခ်ိတ္ေပးလိုက္…။ ငါသိသားပဲ.. မင္း အညစ္အေၾကးေတြ စြန႔္မယ္ဆိုတာ..။ ဒီေန႔ မင္းကို ကၽြန္သင္တန္းေပးမယ္… နားလည္လား..”
“ဟုတ္ကဲ့”
ေမစီမွာ ေနာက္မွ ေကာင္မေလးအား ခိုင္းရင္း ပိုးေလးကိုပါ ေျပာလိုက္သည္။ ပိုးေလးမွာ ဟုတ္ကဲ့ဟုသာ ေျပာရင္း ေကာင္မေလးလုပ္သမၽွခံရင္း ၾကည့္ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ သံႀကိဳးမ်ား ပိုးေလးကိုယ္ေပၚတြင္ ေနရာက်သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခႏွစ္ဖက္ကို သံႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းစီျဖင့္ ခတ္ထားၿပီး သံႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွာ လည္ပင္းကို ပတ္ကာ ေရွ႕တြင္ ေသာ့ခေလာက္ ခတ္ထားသည္။ ထိုသံႀကိဳးမွ တစ္စကို လက္မွ သံႀကိဳး၊ ထိုမွ ေျခေထာက္ရွိသံႀကိဳးတို႔ကို တစ္ဆက္တည္း ဆက္ထားရာ ပိုးေလးမွာ လက္က အေပၚေျမႇာက္မရ ေအာက္ခ်လို႔မရ အေနအထား ျဖစ္သြားသည္။
“ မင္းအညစ္အေၾကးေတြ အရင္ရွင္း၊ ၿပီးရင္ အခန္းေတြအားလုံး ၾကမ္းတိုက္ရမယ္…။ အခ်ိန္ သတ္မွတ္ေပးမယ္..။ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္း ၿပီးရမယ္။ ေသခ်ာရမယ္။ မၿပီးရင္ ေက်ာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္အတြက္ ၁ မိနစ္ကို ၁ ခ်က္ႏွုန္း ၾကာပြတ္စာေကၽြးမယ္…။ မေသခ်ာဘူးဆိုရင္ေတာ့ အခ်က္ ၃၀။ ကိုယ္တုံးလုံး လုပ္ရမယ္။ ဟိုေကာင္မ နင္က ေနရာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ျပေပးလိုက္။ နင္လုံးဝ မကူညီရဘူး…။ ကူညီရင္ နင္က အခ်က္ ၁၀၀ ပဲ။ ကဲစေတာ့ … ”
ဟုေျပာကာ ေမစီမွာ လွည့္ထြက္သြားသည္။ ေကာင္မေလးက ပိုးေလးအကၤ်ီကို အရင္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္သင္တန္း စေလသည္။…
ပိုးေလးမွာ လည္ပင္းသံႀကိဳးႏွင့္ လက္ကို တြဲထား၍ ဒူးေထာက္ကာ ၾကမ္းတိုက္ျခင္း လုပ္ရသည္။ ထို႔ေန႔ ပိုးေလး ငရဲက်ေလသည္….။ ခ်ီးပါ ေသးေပါက္ထားေသာ အခန္းကို ရွင္း၊ ၾကမ္းတိုက္၊ ဖိနပ္တိုက္၊ စသည့္ ညစ္ပတ္ေသာ အရာမ်ားကို ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ ကုန္းကာ လုပ္ရသည္။ ဒီေတာ့မွ ပိုးေလးသိသည္မွာ အျခားမိန္းကေလး ၄-၅ ေယာက္လည္း ရွိ၍ သူတို႔လည္း မိမိႏွင့္ ဘဝတူေတြမွန္း သိရသည္။
တစ္ေနကုန္ ေခၽြးေျမက် လုပ္ေသာ္လည္း သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ၁၈ မိနစ္ ပိုသြားသည္ဆို၍ ၁၈ ခ်က္၊ ၾကမ္းမ်ားမေျပာင္၍ ၃၀… စုစုေပါင္း ၄၈ ခ်က္ကို ေျခကား လက္ကား ခ်ည္ေႏွာင္၍ အရိုက္ခံရသည္။ ပိုးေလးတစ္ကိုယ္လုံး ၾကာပြတ္ရာမ်ား ေသြးမ်ားစို႔ေနေအာင္ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရကာ တစ္ေန႔ ကုန္သြားေလေတာသည္။
———————————————
ပိုးေလး ထိုည ပင္ပန္းမွုဒဏ္၊ ႏွိပ္စက္ခံရမွု ဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မနက္ေစာေစာ ပိုးေလးပင္မနိုးေသး ေမစီတစ္ေယာက္ ပိုးေလးထားရာ အခန္းသို႔ ဝင္လာသည္။
“ ဟိတ္.. ေကာင္မ ထစမ္း..”
ဟု ေျပာလည္းေျပာ ေျခေထာက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကန္လိုက္သည္။ အကန္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ပိုးေလးတစ္ေယာက္ လန႔္နိုးသြားသည္။ ကမန္းကတန္း ထၿပီး ေမစီကိုၾကည့္လိုက္ရာ လက္ကိုင္ပါေသာ သံပုံးတစ္ပုံးကို ပိုးေလးလက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ကာ
“ နင္ ဒီထဲမွာပဲ ခ်ီးပါ ေသးေပါက္လုပ္… ၾကမ္း ညစ္ပတ္တယ္… ၾကားလား..”
“ ဟုတ္ကဲ့… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ေမစီ အေမးကို ပိုးေလး ေျဖလိုက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ ေျပာလိုက္သည္။ ပိုးေလး တကယ္ပင္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ မိမိလည္း ၾကမ္းေပၚတြင္ ခ်ီးပါ ေသးေပါက္ မလုပ္ခ်င္…။ မိမိ ေနရသည္က ေလလုံခန္း…။ အနံ့ဆိုးဆိုးေတြက အျပင္မထြက္..။ အျပင္မထြက္သည္ထက္ပင္ … မိမိစြန႔္ထားသည္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေနရသည္မွာ ေအာ့အန္ခ်င္စိတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ တကယ္ဆိုးရြားသည္…။ ထို႔ေၾကာင့္ သံေရပုံး ေပးျခင္းကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္သြားကာ မိမိကို ႏွိပ္စက္ထားသည္ကိုပင္ ေမ့သြားကာ ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
နိုးသြားသည့္အတြက္ ပိုးေလး ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့။ ခဏအၾကာ ပိုးေလးဗိုက္နာလာ၍ ေရပုံးဆီသြားကာ အေလးစြန႔္သည္။
“ ရွီး.ရွီး.ရွီး………”
ပိုးေလး ေသးေပါက္သံက အလုံခန္းလည္းျဖစ္ သံပုံးလည္း ျဖစ္၍ အသံအေတာ္ေလး က်ယ္သြားသည္။ ပိုးေလး ႐ုတ္တရက္ျဖစ္၍ ထြက္ခါစပင္ ရပ္မိသြားသည္။ ၿပီးမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္ ျပန္လႊတ္သည္။ က်င့္သားမျဖစ္၍ တြန႔္သြားျပန္သည္။ ေနာက္မွ စိတ္ေလၽွာ့ကာ အကုန္လႊတ္လိုက္သည္။ (မိတ္ေဆြတို႔လည္း ျဖစ္ဖူးမွာပါ… တြန႔္တြန႔္သြားတာေလ။ စကားႂကြင္း)
တစ္နာရီခန႔္ အၾကာမွ မနက္စာႏွင့္ ေရ လာပို႔သည္။ တစ္မနက္လုံး ပိုးေလး ဘယ္အခ်ိန္ေခၚ၍ ႏွိပ္စက္မလဲ ေတြးရင္း ဂနာမၿငိမ္ ေန႔ခင္းပိုင္းပင္ ေရာက္လာသည္။ မည္သူမွ လာမေခၚ၍ ဒီေန႔ ေပးနားထား၍ ေနာက္ေန႔မွ ေပါင္းႏွိပ္စက္မည္လားေတြးရင္း လန႔္ေနသည္။
ေန႔လည္ေလာက္တြင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထမင္းလာပို႔သည္။ ထိုေကာင္မေလးကို ပိုးေလး သိသည္။ မေန႔က မိမိထမင္းပို႔ေပးခဲ့ရေသာ ေကာင္မေလး ျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးက ထမင္းပို႔ရင္း ပိုးေလးအား လက္ယက္ေခၚသည္။ ပိုးေလး အနားေရာက္သြားေသာအခါ
“ အစ္မက အသစ္နဲ႔ တူတယ္..။ ခိုင္.. အစ္မကို မေန႔ကမွေတြ႕လို႔… ”
ဟု တိုးတိုးေလး ေမးသည္။ ပိုးေလး ဝမ္းသာသြားသည္။ ပိုးေလး စေရာက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ေမစီ၊ သခင္ႀကီးဆိုသူ၊ ပထမဆုံးေတြ႕ခဲ့ေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ထြန္းထြန္းဟုေခၚေသာ မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ လူတို႔သာ စကားေျပာဖူးသည္။ သခင္ႀကီးဆိုသူကလည္း မိမိကို လိုးရန္ ေစာက္ဖုတ္ ပါးစပ္ပါသည့္ အ႐ုပ္ကဲ့သို႔ “လီးစုပ္ ဖင္ကုန္း” စသည့္ သံပတ္ေပးေသာ စကားသာေျပာသည္။ ေမစီဆိုလည္း “ဟိုလိုလုပ္စမ္း၊ ဒီဟာလုပ္စမ္း၊ ၾကာပြတ္စာမိခ်င္လား” ျဖင့္ ကၽြန္ မ တစ္ေယာက္လိုသာ ဆက္ဆံေလသည္။ ေကာင္မေလးမွာလည္း ေမစီ ေျပာခိုင္းသည့္စကားမွလြဲ၍ ပိုမေျပာ..။ ေမစီအား အလြန္ေၾကာက္ပုံရသည္။
ေၾကာက္မည္ဆိုလည္း ေၾကာက္စရာ။ မေန႔တေန႔ကမွ ေရာက္သည့္ ပိုးေလးပင္ မေန႔ကတစ္ရက္ ႏွိပ္စက္ခံရ႐ုံျဖင့္ ေတြ႕ပင္မေတြ႕ရဲေတာ့….။ ေသြးထြက္ေအာင္ အရိုက္ခံခဲ့ရသည့္ ဖင္မွာ အရွိုးရာမ်ား ထပ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္လား။ ထြန္းထြန္းဆိုလည္း စိတ္ႂကြေဆး အစြမ္းျဖင့္ ပိုေလးမွ လိုးေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္မွလြဲ၍ မေျပာဖူး။
“ဟုတ္တယ္ ညီမေလး”
ပိုးေလး ေလသံျဖင့္ ေျဖသည္။
“ညီမနာမည္က ဝါဝါခိုင္.. အစ္မကေရာ..”
“ပိုးသားပါ …။ ညီမ အဖမ္းခံရတာ ၾကာၿပီလား…။ ညီမသိတာေတြ ေျပာျပပါလား ..”
ပိုးေလး သိခ်င္တာ မေမးေတာ့။ ေမးလည္း မထူး။ ေကာင္မေလး သိသမၽွ ေျပာျပရန္သာ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
“ ညီမ ဒီေရာက္တာ ၂ ပတ္ရွိၿပီ အစ္မ…။ ဒီကိုေရာက္တာ ငရဲေရာက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး ႏွိပ္စက္တယ္…။ ဟို မိစၲာမႀကီးက အရမ္းရက္စက္တယ္…။ ညီမေရာက္ကတည္းက အခုထိ အဲ့မိစၲာမ ရိုက္တာ မခံရတဲ့ေန႔ မရွိဘူး…။ ဟိုေကာင္မေလးဆို ဟိုတစ္ခါက ရိုက္တာမွ ေၾကာက္စရာႀကီး။ ေကာင္မေလး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တိုင္လုံးနဲ႔ကားခ်ည္ၿပီး ေလထဲဆြဲထားတာ…။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း တုတ္ေခ်ာင္းခံၿပီး ကားခ်ည္ထားေသးတယ္….။ မလည္ေအာင္ တုတ္ေခ်ာင္းကို တိုင္နဲ႔ တြဲခ်ည္ၿပီး ရိုက္တာ …။ ဘယ္ကိုရိုက္တာ ထင္လဲ ….။ ေကာင္မေလးရဲ့ အဖုတ္ကို ေအာက္ကေန ရာဘာအျပားထိပ္မွာ တပ္ထားတဲ့ တုတ္နဲ႔….။ ေကာင္မေလးခင္မ်ာ တစ္ခ်က္ရိုက္တိုင္း.. ေအာ္ေအာ္ၿပီး ငိုတာ…။ ေပါင္ကားထားရေတာ့ အဖုတ္က ျဖဲထားသလိုျဖစ္..။ ဒီေတာ့ အစိေလးက ျပဴေနတယ္ေလ….။ ရိုက္တာ အစိထိေတာ့ နာလိုက္မယ္ ျဖစ္ခ်င္း ….။ ခိုင္ ေၾကာက္ၿပီး ေသးပါထြက္တယ္ ….။ ေကာင္မေလးဆို ေသးထြက္တာ ေမစီပါကိုပါ စိုသြားတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ ပိုရိုက္တာ ျဖစ္မယ္..။ အဲ့တုန္းက ဖမ္းထားခံရတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ အကုန္လုံးကို ေျပာစကားနားမေထာင္ရင္ ဘယ္လိုအျပစ္ေပးမလဲဆိုတာ ၾကည့္ထားၾက ဆိုၿပီး အားလုံးကို ၾကည့္ခိုင္းတာ..။ ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ရွိၿပီ ဆိုတာပါ ေရခိုင္းေသးတယ္…။ အဖုတ္က္ုပဲ ၂၅ ခ်က္၊ ေပါင္တစ္ဖက္ကို ၂၅ ခ်က္၊ ေျခသလုံးတစ္ဖက္ ၂၅ ခ်က္၊ ဖင္ကို အခ်က္ ၅၀၊ တုတ္နဲ႔ ေက်ာကိုၾက ၾကာပြတ္နဲ႔ ၃၀…။ မိုးလင္းက စရိုက္တာ ေန႔လည္ထိပဲ….။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ဒူးေထာက္ခိုင္းထားတာ။ ဘယ္အခ်ိန္မွ နားရလည္း မသိဘူး…။ မနက္စာလည္း မေကၽြးဘူး….။ ေကာင္မေလး ၂ ရက္ေလာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္…”
ပိုးေလး အရမ္းလန႔္သြားသည္ …။ ဒီေန႔ မိမိကို နားခိုင္းၿပီး ေနာက္ေန႔မွ အဲ့လိုရိုက္ဖို႔လားဟု ေတြးကာ တုန္သြားေတာ့ ခိုင္က
“ ဘာျဖစ္တာလဲ အစ္မ”
ဟုေမးသည္။ ပိုးေလးလည္း ဒီေန႔ မိမိကို ဘာမွ မလုပ္ေသးေၾကာင္း၊ ေနာက္မွ ခုဏကလို ရိုက္မွာလားလို႔ ေတြးမိလို႔ ဟုေျပာျပရာ ခိုင္က
“မျဖစ္နိုင္ဘူး အစ္မ။ ခိုင္ေရာက္ကတည္းက အဲ့လို မရိုက္ဘူး… ”
ဟုေျပာမွ စိတ္သက္သာရရသည္။ သို႔ေသာ္ လုံးဝေတာ့ အေၾကာက္မေျပေသး။ ခိုင္က ဆက္ေျပာသည္။
“ ခိုင္ၾကားတာ ခိုင္တို႔ကို ေရာင္းေတာ့မယ္တဲ့။ ဒီရက္ပိုင္းထဲမွာလို႔ ၾကားတယ္”
ပိုးေလး သိၿပီးသား ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေလာက္ျမန္မယ္ မထင္ခဲ့..။
“ဘယ္လို ေရာင္းမွာလဲ ဟင္ ညီမ”
“ခိုင္တို႔ကို စင္ေပၚတင္ၿပီး ဝယ္သူေတြ လုပ္ခိုင္းတာကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လုပ္ျပခိုင္းတယ္ …။ ဝယ္သူက ႀကိဳက္တဲ့သူဝယ္ ……။ ေနာက္ဆုံး ဝယ္မဲ့သူ မရွိတဲ့အထိ ေရာင္းတယ္တဲ့”
“ညီမကို ဘယ္သူေျပာျပတာလဲ”
ပိုးေလးမွာ “တဲ့” ဆိုေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေျပာျပသည္ကို သိ၍ ေမးလိုက္သည္။
“ ဟိုဘက္မွာ အစ္မတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ …။ သူက အရင္တစ္ခါ ေရာင္းတုန္းက ဘယ္သူမွ မဝယ္လို႔ က်န္ခဲ့တာတဲ့။ သူေျပာျပတာ”
ပိုးေလးမွ ဝယ္တာ ဘယ္သူေတြလဲ ေမးရန္ ျပင္လိုက္စဥ္
“ အစ္မ ခိုင္းသြားေတာ့မယ္.. ေတာ္ၾကာ ၾကာလို႔ဆိုၿပီး ရိုက္ဦးမယ္”
ဟုေျပာကာ ကမန္းကတန္း ထြက္သြား၍ မေမးလိုက္ရ။ ပိုးေလး ထမင္းစားၿပီး ဟိုးေတြး ဒီေတြးႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ပိုးေလးနိုးေတာ့ ထမင္းပန္းကန္ေတြ႕သည္။ ဘယ္တုန္းက ထမင္းလာပို႔သြားသည္ပင္ မသိလိုက္။ ထၿပီး ေရေသာက္ ေသးေပါက္လုပ္ၿပီး အေညာင္းေၿပ လမ္းေလၽွာက္ေနလိုက္သည္။ အေတာ္ၾကာမွ “အားရွိေအာင္ ထမင္းစားမွ” ဟု ေရရြတ္ကာ ထမင္းစားေလသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ေလာက္ေတာ့ပါဘူးဟု စိတ္ဒုံးဒုံးခ်လိုက္သည္။
———————————————
အခ်ိန္က ေဝလီေဝလင္း…. ပိုးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကာလ….။
“ရႊမ္း….”
ၾကာပြတ္ရိုက္ခ်က္က ပိုးေလးေက်ာေပၚ က်ေရာက္လာသည္။ ပိုးေလး အလန႔္တၾကား ကုန္းထၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီေမစီ ၾကာပြတ္ကိုကိုင္ကာ ပိုးေလးကို ၾကည့္ေနသည္။
“ကဲ… ေကာင္မေလး ဇိမ္က်ေနတယ္ေပါ့….. ဟုတ္လား…. ထစမ္း….. လာ ငါ့ေနာက္က လိုက္ခဲ့…”
“ဟုတ္ကဲ့…..”
ပိုးေလး အိပ္ေနရာမွ ထကာ အန္တီေမစီ ေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္သြားသည္။ အခန္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုထဲ အေရာက္… ႐ုတ္တရက္ မီးမ်ား လင္းထိန္သြား၍ ပိုးေလး မ်က္လုံးက်ိန္းသြားကာ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္သည္။ စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ၾကာေတာ့ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လိုက္သည္။
ပိုးေလး မ်က္လုံးအနည္းငယ္ ျပဴးက်ယ္သြားသည္။ ဟုတ္သည္ေလ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားေသာ လူေလးေယာက္က မိမိေရွ႕မွာ ထိုင္ေနသည္။ မိမိမွာ အဝတ္မပါ…။ ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္ႏွင့္ဆိုေတာ့ အေတာ္ရွက္ဖို႔ ေကာင္းေနသည္။
အန္တီေမစီက ထိုင္ခုံတစ္ခုမွာ ထိုင္ခိုင္းသည္။ ထိုင္ခုံမွာ ေအာက္မွ အေပါက္ေဖာက္ထားသည္။ အေပါက္မွာ လီးတုတစ္ေခ်ာင္း တပ္ထားသည္။ လီးတုမွာ ေမာ္တာႏွင့္ တြဲထားသည္။ ပိုးေလး ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္လိုက္သည္။ အန္တီေမစီက ထိုင္ခုံႏွင့္ ပိုးေလးကို တြဲခ်ည္သည္။ လက္ေနာက္ျပန္ ထိုင္ခုံ ေအာက္ေျခႏွင့္ ခ်ည္၍ ေျခေထာက္ကို ကားကာ ဒူးကိုေကြးေစ၍ ေျခခ်င္းဝတ္ကို ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး က်န္ႀကိဳးစကို ထိုင္ခုံေနာက္မွီကို ဆြဲခ်ည္လိုက္ရာ ပိုးေလးေျခအစုံမွာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ မထိေတာ့ဘဲ ခါးေကာ့ထားသည့္ပုံစံ ျဖစ္သြားသည္။
ေမာ္တာတပ္ လီးတုက ပိုးေလး အဖုတ္ထဲ၌ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အန္တီေမစီက လက္ကိုင္ပါ ထိပ္ဘုလုံးႏွင့္ တုန္ခါစက္ေလးကို ပိုေလး အဖုတ္ေအာက္ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ပိုးေလး တြန႔္သြားေပမဲ့ ႀကိဳးက တင္းလြန္၍ လွုပ္မရေပ….။ တုန္ခါဘုလုံးေလးက ပိုးေလး အစိကို မိမိရရ ထိကပ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ႏွင့္ လူေတြမွာ ပိုးေလးကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အန္တီေမစီက တုန္ခါစက္မွ ခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္ရာ
“တြီ…..တြီ…..အ….”
တုန္ခါသံႏွင့္အတူ… ပိုးေလး ၿငီးျငဴသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ အန္တီေမစီက လီးတု တပ္ဆင္ထားေသာ ေမာ္တာခလုတ္ကိုပါ ဖြင့္လိုက္ရာ ပိုးေလးမွာ ကာမစည္းစိမ္ ရရွိသြားသည္။
အခ်ိန္က ခဏေလး…။ သို႔ေသာ္ ပိုးေလးမွာ တုန္စက္ဒဏ္ေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ ေကာင္းေနရာ ေျခလက္မ်ားပင္ ေတာင့္တင္းလာၿပီး…..
“အား… ဟ.. ဟ အာ့.. ေတာ္ပါေတာ့ ရပ္ေပးပါေတာ့… မခံစားနိုင္ေတာ့လို႔ပါ…. အင့္.. ဟင္….”
ပိုးေလး ေတာင္းပန္သံေၾကာင့္ ေမစီ အျပဳံးတစ္ခ်က္ ျပဳံးလိုက္ၿပီး… လီးတုတပ္ေမာ္တာကို ရပ္ကာ လီးတုကို ပိုးေလး အဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ တုန္ခါစက္ကိုေတာ့ မပိတ္ဘဲ တုန္ခါသည့္ အရွိန္ကို ပိုျမႇင့္သည့္ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္သည္။
“ဝီ…ဝီ…ဝီ…”
တုန္ခါသံက အသံပိုက်ယ္ေလာင္လာသလို ပိုးေလး ခႏၶာကိုယ္မွာ ပိုတြန႔္လိမ္သြားသည္။ အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားလည္း ထိုင္ခုံအေပါက္မွ ေအာက္သို႔ က်ေနရာ ၾကမ္းျပင္မွာ ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနသည္။
“အ… ဟ.. ဟင့္.. ဟင့္… ေသပါၿပီ ရွင္…။ လိုးပါေတာ့။ ပိုးေလးကို လိုးေပးပါေတာ့ေနာ္…။ အဖုတ္ထဲမွာ အရမ္းယားေနၿပီ…. လိုးပါေတာ့….”
ပိုးေလး အသဲအသန္ပင္ လိုးရန္ ေတာင္းပန္ေနေတာ့သည္။ ပိုးေလးကို တမင္ပင္ ႏွိပ္စက္ထားျခင္းျဖစ္၍ ရပ္ေပးဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ပိုးေလး အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ရႊဲရႊဲစိေနၿပီး… ပိုးေလးမွာ ေအာ္ပင္မေအာ္နိုင္ေတာ့…..။ ကာမပန္းတိုင္သို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ တက္လွမ္းၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ကာမအရွိန္က ေလ်ာ့မသြားပဲ ပို၍သာ တိုးလာသည္။..
“ရပ္ေပးပါေတာ့… ေနာ္..။ ပိုးေလး အရမ္းအလိုးခံခ်င္ေနပါၿပီ….. ခိုင္းတာလုပ္ပါ့မယ္… ရပ္ေပးပါေတာ့… ေနာ္..”
“မင္းေျပာသလို ခိုင္းတာလုပ္မယ္ဆိုရင္ ရပ္ေပးမယ္…။ ဒါေပမဲ့ အာခံရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုခံစားရမယ္… ၾကားလား… ေကာင္မ..”
“ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့… ခိုင္းတာလုပ္ပါ့မယ္… အာ… အာမခံပါဘူး..”
အန္တီေမစီ ခလုတ္ပိတ္ၿပီး ႀကိဳးမ်ားကို ေျဖေပးလိုက္သည္။ ပိုးေလး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေသာ္လည္း ေျခေထာက္မွာ ေပ်ာ့ေခြကာ ၾကမ္းျပင္သို႔ ပုံလ်က္သား လဲက်သြားသည္။ အဖုတ္ရည္မ်ားစြာ ထြက္ထား၍ အားကုန္သလို ျဖစ္ေနသည္။
“ေကာင္မ အနားယူမေနနဲ႔ ထစမ္း…. ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ဟိုက လည္ပတ္ကို သြားယူလာခဲ့…”
ပိုးေလး အနိုင္နိုင္ပင္ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေခြးလည္ပတ္ေလး ရွိရာသို႔ သြားရသည္။ လည္ပတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ျပန္လွည့္လိုက္သည္ႏွင့္….
“ဟိတ္… ေခြးမ… နင့္ကို လက္နဲ႔ ကိုင္လာခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး.. ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ခ်ည္လာခဲ့စမ္း…”
ပိုးေလး ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္လိုက္သည္ကို ၾကမ္းေပၚ ျပန္ခ်ခိုင္းကာ ကုန္းကိုက္ခိုင္းသည္။ ပိုးေလးလည္း ခိုင္းသည့္အတိုင္း ပါးစပ္ျဖင့္ ကိုက္ကာ ယူလာေပးလိုက္သည္။ အန္တီေမစီက ပိုးေလး ယူလာေပးေသာ လည္ပတ္ကို ပိုးေလးလည္ပင္းတြင္ တပ္ေပးၿပီး သံႀကိဳးျဖင့္ ခ်ိတ္ကာ သံႀကိဳးကို ဆြဲၿပီး ထရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းကို ပတ္ၿပီး ႀကိဳးဆြဲကာ ေလၽွာက္သြားသည္။ ပိုးေလးလည္း ႀကိဳးဆြဲရာေနာက္သို႔ ေခြးတစ္ေကာင္လို ေလးဘက္ေထာက္ေလး လိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ႀကိဳးကို ဆြဲသြားေနရာမွ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူမ်ားဆီသို႔ ဦးတည္သြားကာ….
“ေခြးမ သူတို႔ကို လီးစုပ္ေပးလိုက္…. ေသခ်ာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စုပ္ေနာ္ သြားနဲ႔ မထိေစနဲ႔…”
ပိုးေလးတစ္ေယာက္ အန္တီေမစီ စကားအတိုင္း မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူႏွစ္ေယာက္ေရွ႕ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္၍ လီးကုန္းစုပ္ေပးေလသည္။ အတန္ၾကာ စုပ္ေပးၿပီး လီးေတာင္လာေသာအခါ ခုံေပၚတြင္ ကုန္းခိုင္းၿပီး အေနာက္မွ လိုးသည္။ အျခားတစ္ေယာက္က ထလာၿပီး ပိုးေလးေရွ႕တြင္ ဇစ္ျဖဳတ္ၿပီး စုပ္ခိုင္းျပန္သည္။ ထိုလူ လီးေတာင္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္အိပ္ၿပီး ပိုးေလးကို အေပၚမွ တက္ထိုင္းခိုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ လွဲအိပ္ခိုင္းကာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေနာက္မွ ဖင္ကို လိုးသည္။ က်န္တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဂြင္းထုခိုင္းသည္။
ပိုးေလးမွာ ေစာက္ဖုတ္၊ ဖင္၊ ပါးစပ္၊ လက္ တစ္ခုမွ မအားရေအာင္ လုပ္ေပးရသည္။ ပိုးေလးမွာ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခံေနရသည္။ လိုးသည္မွာလည္း ကိုယ့္ဆႏၵျပည့္ေအာင္သာ လိုး၍ ပိုးေလးမွာ ဆႏၵမျပည့္ဝ႐ုံမက ခံစားခ်က္ နည္းနည္းေလးပင္ မရွိ….။ မုဒိမ္းက်င့္ခံသက္သက္သာ ျဖစ္ေနရသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုဘဝငရဲမွ လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္သာ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
လိုးၿပီးေတာ့ သုတ္ရည္မ်ားကို ပါးစပ္ဟခိုင္းကာ ပန္းလႊတ္သည္။ မၿမိဳခ်ခိုင္း၍ ပါးစပ္မွ လၽွံက်လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားက တစ္ကိုယ္လုံး စီးက်ေနသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးလည္း သုတ္ရည္မ်ား ေပက်ံေနသည္။
ပိုးေလးမွာ သုတ္ရည္မ်ား ေပက်ံေနသည့္အတိုင္းပင္ ထိုင္ခိုင္းထား၍ ထိုင္ေနရသည္။ သုတ္လည္းမသုတ္ခိုင္း ေရလည္းမေဆးခိုင္းဘဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ အဖုတ္ျဖဲခိုင္းထားသည္။
အေတာ္ၾကာေတာ့ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူမ်ားက ေသးျဖင့္ ဝိုင္းပန္းၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ေပါင္မုန႔္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်ကာ စားခိုင္းသည္။ ပါးစပ္ျဖင့္သာ ကိုက္စားရၿပီး လက္ျဖင့္ မကိုင္ခိုင္းေပ။
ထိုေန႔တစ္ေန႔လုံး ႏွိပ္စက္ၿပီး ညနက္မွ အိပ္ရသည္။ မိုးလင္းေတာ့ ဝိုင္းလိုးၾကျပန္သည္။ တစ္မနက္လုံး လိုးၿပီး ေန႔ခင္းၾကေတာ့ ေခြးကဲ့သို႔ ႏွိပ္စက္သည္။ ညေနေရာက္ျပန္ေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လိုးက်ျပန္သည္။
ပိုးေလးစိတ္ထဲဝယ္ ေနာက္ေန႔ လိင္ကၽြန္ေရာင္းေသာအခါ မိမိကို ဝယ္ခ်င္ေအာင္ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ျပေတာ့မည္ဟုသာ ေတြးေနမိသည္။ ထိုမွသာ မိမိမွာ ဒီဘဝငရဲမွ လြတ္ေျမာက္နိုင္ေတာ့မည္ဟု သိေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ ပိုးေလးမသိသည္က မိမိကို ဝယ္ေသာသူက မည္မၽွရက္စက္တတ္သည္ကိုပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ
