မြင်းလောက်ရှိတဲ့ ပစ္စည်းကို ကုန်းလိုက်ရတဲ့ မထားခင်

Unicode

အချိန်မှာ 1938 ခုနှစ် ဖြစ်ပေသည်။

ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်ကြီး ရန်ကုန်မြို့တော် သို့ချီတက်သွားသည်မှာ ရက်သတ္တပတ်ပင် ပြည့်မြောက်ခဲ့သည့် အချိန်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေ မြို့တော်၏ အရှေ့ဖျား ရွာစုလေးဝယ် တပ်မတော်ကြီးနှင့် တပါတည်း ချီတက်သွားကြပြီဖြစ်သော အိမ်ရှင်ယောက်ျားများ မရှိသလောက်ပင် ဖြစ်သဖြင့် မိန်းမသား ချည်းသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီဖြစ်ရကား ခြောက်သွေ့၍ နေပေသည်။ ရွာဖျားထိပ်တွင် အထီးကျန်ဘဝ ပမာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် တဲငယ် တစ်လုံးအတွင်းဝယ် တစ်ချက် တစ်ချက် ဝှေ့ယမ်းတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေ၏ လှုပ်ရှုားမှုကြောင့် လင်းတခါ မှုံတလှည့်ဖြင့် ညိမ်းလုညိမ်းဆဲ မီးရောင်အောက်တွင် ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကြောင့် မချိမဆံ ညဉ်းညူ နေသည့် လူမမာ၏ ဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်တွင် စိုးရိမ်ခြင်း ကြီးစွာဖြင့် ကြည့်နေသည့် အသက် ၃၅ နှစ် မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အသက် ၁၇ နှစ်ခန့် မိန်းမပျိုလေး တစ်ယောက်တို့ ဖြစ်ကြသည်။

“ကိုထွန်းခင် ရှင်တော်တော်ဘဲ အခံရခက်နေသလားဟင် “

ထိုလူမမာ၏ ဇနီးက ဘေးမှာစောင့်၍ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဂရုဏာသက်စွာ မေးမြန်းလိုက်ခြင်းဖြစ်ပေသည်။

“အေးကွယ်….. ငါ့ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆန်နေတာပဲ ထားခင်ရယ် ”

လူမမာသည် လွန်စွာအားအင် ရုတ်လျော့သော လေသံဖြင့် ဖြေကြား၏ ။

“ဟုတ်မှာပဲ နှင်းဥ ရယ် ၊ သူ့ခမျာ ဘာမှမစားနိုင်တာ ၃-၄ ရက်ရှိနေပြီ ဒီတော့ ဘယ်မှာ နေသာထိုင်သာ ရှိပါ့မလဲ ”

မိခင်လုပ်သူက ဖခင်လူမမာအား ဂရုဏာ သက်ဖွယ် စကားပြောကြားနေသည်ကို မျက်ရည်ဝိုင်း၍ နားထောင်နေရှာသည့် မိန်းမပျိုလေးမှာ ဖခင်လူမမာအားတလှည့် မိခင်အားတလှည့်ကြည့်ကာ မိမိတို့၏ ဘဝကို စဉ်းစားမိကာ ကြေကွဲဝမ်းနည်းနေမိပေသည်။

သူမအဖို့ ဝမ်းနည်းမည်ဆိုက ဝမ်းနည်းထိုက်ပေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူမဖခင် ကျန်းမာစဉ်က ရိုးသားကြိုးပန်းစွာ လယ်သူရင်းငှား အဖြစ် တမိုးလောက် အပင်ပန်းခံ၍ လုပ်လိုက်ပါက ကြွယ်ဝချမ်းသာ၍ မလာသော်လည်း အငတ်ငတ် အပြတ်ပြတ် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ယခုတော့မူ မိမိဖခင် အိပ်ယာထက် ဘုန်းဘုန်းလဲသည်နှင့် စားရမဲ့ ဘဝသို့ တမဟုတ်ချင်း ရောက်ခဲ့ရပေသည် ။ အနှီသို့ အငတ်ဘေးပြသနာနှင့် ရင်ဆိုင်ရခြင်းမှာလည်း မမျှတသော ဝင်ငွေဖြင့် လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း စားရင်းသောက်ရင်း စုဆောင်းရန်ဟူ၍ ငွေပိုငွေလျှံ တပြားတချပ်မှမကျန်ရှိပေ။

သူတို့ အိမ်ထောင်စုလေး၏ ရင်ဆိုင်ရမည့် ပြသနာမှာ အငတ်ဘေးနှင့် အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်သည့် ကိုထွန်းခင်အား ဆေးဝါးကုသရန် ဖြစ်ပေသည်။ သို့ပါသော်လည်း ပြေးရန်လည်း မြေမရှိ ၊ ပေးရန်လည်းငွေမရှိ ဆိုသကဲ့သို့ ဆေးဝါးကုသရန်ဝေးစွ ၊ စားရန် ဆန်နှင့်ငါးပိလေး မျှပင် မရှိရှာကြပေ ။

“သမီးရယ် … ညီးအဖေကို ဆန်ပြုတ်လေးဖြစ်ဖြစ် တိုက်ရအောင်ကွယ်”

သမီးဖြစ်သူက မီးဖိုချောင်ဘက်သို့ ထထွက်သွားသည်ကို မထားခင်သည် နောက်မှလိုက်လာရင်း လူမမာ မကြားစေရန် လေသံဖြင့်

“သမီး ဆန်အိုးထဲမှာ ဆန်လည်း တစ်စေ့မှ မရှိတော့ဘူး။ ငါ အရီးမှုံတို့ဆီသွားပြီး တစ်ခွက်လောက် ချေးကြည့်ဦးမယ် ”

ဟုပြောကာ အိမ်မှထွက်ခဲ့ပေသည်။ အမှန်မှာ မထားခင်သည် အရီးမှုံထံမှ ဆန်တခွက် ချေးမည်ဟူ ၍သာ ထွက်ခွာလာရသော်လည်း အရီးမှုံမှာ မုဆိုးမ တစ်ယောက်မျှသာ ဖြစ်ချေသည် ၊၊ အခန့်ပင် အရီးမှုံအား တဲရှေ့တွင် တွေ့ရသဖြင့်

“အရီးမှုံ ဆန်ရှိသေးရင် တစ်ခွက်လောက် ချေးပါဦး၊ ကိုထွန်းခင်လဲ အိပ်ယာက မထနိုင်သေးဘူး အရီးမှုံ”

ဟု မထားခင်သည် မျှော်လင့်ကြီးစွာ ဖြင့်ချေးငှားလိုက်ပေသည် ၊၊

“အဲဒါမှ ဒုက္ခဘဲ ထားခင်ရယ် ငါလဲမနေ့ကတည်းက ညီးကို ဆန်နှစ်ခွက်ပေးပြီး ကျန်တဲ့ဆန်လေး ချက်စားလိုက်လို့ ကုန်ပါပြီကော”

အဖွားအို စိတ်ပျက်လက်ပျက် ညီးတွားလိုက်သည်။ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ထားခင်မှာ နားထောင်နေမိ၏။ သူမ မျှော်လင့်ကြီးစွာဖြင့် ချေးမည်ဟု ရည်မှန်းထားခဲ့သည့် အရီးမှုံပင် ငတ်ပြတ်ခြင်းဘေးဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရပါပြီကော၊၊

အရီးမှုံထံမှ မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့သဖြင့် မထားခင်သည် ရွာလယ်ပိုင်းမှ ရေနံအလုပ်သမားကြီး ကိုနေဝင်းတို့ အိမ်ဘက်သို့ လှည့်လာခဲ့ပြန်ရ၏။ အချေးအငှား လာရောက်ရသူ မထားခင်မှာ ကလေးများ ငိုယိုရိုက်နှက်သံနှင့်အတူ ကိုနေဝင်း၏မယား မလှ ၏ ကြိမ်ဆဲသံကိုပါ ကြားနေရသဖြင့် ကမ္ဘာမီးလောင်ရသည့်အထဲ ဆီမီးဝင်မတောက်ချင်သဖြင့် ပြန်လှည့်ခဲ့ရပေသည်။ သူမ အဖို့ တစ်ခွက်မျှသော ဆန်ရရှိရေးအတွက် မျှော်လင့်ချက်ကား ကုန်ဆုံးခဲ့ချေပြီ၊၊

ဆန်-ထင်း-ကျွန်းသစ်နှင့် မြေထွက် သဘာဝပစ္စည်းများ ပြည့်ဝ ကုန်လုံသည် ဆိုသည့် ဆောင်ပုဒ်မှာ မထားခင် ကဲ့သို့သော လူတန်းစားများအတွက် ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော ပုံပြင်တစ်ခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေပေ၏။ နေထွက်မှနေဝင် ၊ နွားနှင့်အတူ ရုန်းကာ ပင်ပန်းကြီးစွာဖြင့် လုပ်ကိုင်ရှာဖွေခဲ့ရသူ အလုပ်ကြမ်းသမားကြီး ကိုထွန်းခင်မှာ သူ၏ အိမ်ထောင်အတွက် မငတ်ရုံသာ ရှာဖွေကျွေးမွေးနိုင်ခဲ့၏။ ယခုကဲ့သို့ အိပ်ရာထက်တွင် လူမမာကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် ဘုန်းဘုန်းလဲရသည့် အချိန်တွင်မူ စားစရာဟူ၍ ဆန်စေ့တစ်စေ့မျှပင် မရှိရှာတော့ပေ၊၊

ချေးငှားမည့်သူ ကယ်တင်ရှင်ဟူ၍ ရွာထဲတွင် မရှိသလောက်ရှားပေသည် ၊၊ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အများစု လူဦးရေမှာ ရေနံစက်ပေါ် မှီခိုနေကြသူများဖြစ်၍ ယခုကဲ့သို့ ရေနံမြေသပိတ်ကြီး ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သောအခါ သူတို့အားလုံးသည် ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်သားများအဖြစ် ကူးပြောင်းလာရပေသည်၊၊

နိုင်ငံရေး တရပ်အနေဖြင့် အောင်မြင်မှု ဖြစ်သော်လည်း ယင်းတို့၏ ဝမ်းရေးမှာမူ ကျဆုံးနေရပေပြီ ၊၊ ရေနံမြေရှိ အလုပ်သမားများ၏ သားငယ် သမီးငယ်နှင့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမသားများ၏ ငတ်မွတ် ငိုယိုညီးတွား နေကြသည့် အသံသည် အဝီစီ ပွက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေပေသည်။ ရွာတဘက်များမှ တဘက်ဖျားသို့ ရောက်သည့်တိုင် ဆန်ချေးငှားမည့်သူအား မျှော်လေတိုင်း ဝေးခဲ့သည့် မထားခင် ခင်မျာမှာ အိမ်ဘက်သို့ တပ်ဆုတ်ရမလို ဖြစ်နေ၏ ၊၊ သို့ပါသော်လည်း သူမအဖို့ အိမ်သို့ လက်ချည်းသက်သက် ပြန်ရမည်ကို သေရမလောက် ကြောက်ရွံ့လာခဲ့ပေသည်၊၊

အစားအစာဟူ၍ တစ်စက်မျှ မရှိရှာသော ခင်ပွန်းသည် ကိုထွန်းခင်၏ မချိတင်ကဲ ညီးညူသံသည် သူမ၏ ရင်အား ကွဲစေမတတ် ဖြစ်မိ၏ ၊၊ ထို့ပြင် စားနိုင်သောက်နိုင် အပျိုရွယ်လေး နှင်းဥမှာလည်း ထမင်းမစားရ၍ အဘယ်မှ ဆာလောင်နေမည်ကို တွေးမိသေး၏ ၊၊

ရွာစွန်တောင်ပိုင်းသို့ ရောက်လာခဲ့သော မထားခင်၏ ခြေလှမ်းသည် ခန့်ညားသော အိမ်တစ်ဆောင်ရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ တန့်သွားပေသည်၊၊ သူမအနေဖြင့် နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်ပင် ဖြစ်ပေသည်၊၊ သို့ဖြင့် သူမသည် အိမ်ဝင်းထဲသို့ မရဲတရဲ လှမ်းဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဝင်းခံတံခါးမှာ အတွင်းမှ ပိတ်ထားသဖြင့် လှမ်း၍ခေါ်သဖြင့် အထဲမှ ကုလားလေးတစ်ယောက် လာဖွင့်ပေးပေသည်၊၊

“ဟဲ့… ကောင်လေး ၊ အာမက်ရှိသလား”

“ရှိတယ် .. အစ်မ”

“ငါသူနဲ့ တွေ့ချင်တယ်”

ဟုပြောကာ ခြံဝင်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ပေသည် ၊၊ သူမ ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သောအခါ အသားမဲမဲ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကုလားတစ်ယောက် အတွင်းခန်းမှ ထွက်လာ၏ ၊၊

“သြော် … အစ်မကြီးပါလား ၊ ဘာကိစ္စပါလဲ”

“သြော် …. အင်း…. ကိစ္စရှိလို့ပေါ့ အာမက်ရယ် ၊ မင်းအစ်ကိုလည်း တော်တော်မမာနေဘူး၊ အဲဒါ ဒို့များကို ငွေလေးဘာလေး ချေးစမ်းပါဦး၊ မင်းအစ်ကို အလုပ်ဝင်ဝင်ချင်း ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်”

မထားခင်သည် မျှော်လင့်ကြီးစွာဖြင့် အခန့်သား ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော အာမက်အား တောင်းပန်လိုက်သည်၊၊

“ကျတော် အစ်မကြီးကို ကူညီချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အလုပ်အကိုင်တွေက မကောင်းဘူးဆိုတာ အစ်မကြီးလည်း သိသားဘဲ”

ရေနံမြေမြို့တော်သို့ လူမှန်းသိသည့် အရွယ်မှ ရောက်ကာ ငွေတိုးချခြင်းဖြင့် ကြီးပွားလာခဲ့သော ခေါ်တောပေါက် အာမက်သည် မြန်မာရည်လည်စွာ ဆင်ဝှေ့ရန်ရှောင် ငြင်းလိုက်ပေသည်။

“အေးပါဟယ် .. အာမက်ရယ် ၊ ငါလဲသိပါတယ် ၊ ခက်တာက မင်းအကိုကြောင့်ပါဟယ် များများလည်း မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဆီဖိုး ဆန်ဖိုး လောက်ပါဘဲ”

“ခက်တယ် … .အစ်မကြီး အခုသပိတ်မှောက်လို့ ကျတော် ငွေနှစ်ထောင်လောက် ဆုံးနေတယ် ၊ ဒါကြောင့်ပါ အရင်က ကျတော် ငြင်းဖူးလို့လား”

ခက်သည် ယခုမှခက်သည် ၊ မထားခင်အဖို့ လဲ၍ သာ သေလိုက်ချင်၏ ။ တဖက်တွင် စီးပွားပျက်ကပ်ခေတ် အခြားတဖက်တွင် လူမမာ လင်သား ၊ အဘယ်ကဲ့သို့ ဆန်ဘိုးလေးလောက်ကိုပင် ရှာဖွေရမည်နည်း ၊ ယောကျ်ားသား ဖြစ်ခဲ့ပါမူ ၊၊ အားနွဲ့သော မိန်းမသား

“အာမက်ရယ် အစ်မကိုတော့ ဒီတခါကြည့်ပါဦး ဟယ်”

ဟု မျက်ရည်ဝိုင်း၍ ပြောရှာပေသည် ။ အာမက်သည် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းတွင် ခေါက်တုန့် ခေါက်ပြန်လျှောက်နေ၏ ။

“ကျတော် မတက်နိုင်လို့ပါ အစ်မကြီးရယ်”

မထားခင် အဖို့ကား မျှော်လင့်ချက် ကုန်ဆုံးခဲ့ပေပြီ ။ စိတ်ပျက်စွာဖြင့် ထိုင်ငိုင်နေသော မထားခင်သည် အိမ်ပြန်တော့မည်ဟု ထလိုက်သည် ။ ထိုအချိန်တွင် ခန်းစီးအားမ၍ ထွက်လာသော မုတ်ဆိတ် ဗရဗွဖြင့် ခေါ်တော ကုလား ထွက်လာသည်ကို တစ်ချက်မျှ ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ထိုကုလားမှာ အသက် ၄၀ ခန့်ရှိ၍ အာမက်ကဲ့သို့ပင် မျက်နှာလည်း ဆင်၍ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်၏ ။ ထိုကုလားကပင် အာမက်အား ယင်းတို့ ဘာသာစကားဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်ကို ခေတ္တမျှ နားထောင်ပြီး

“အစ်မကြီး ခဏနေဦး”

ဟု လှမ်း၍ ဟန့်တားလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ပြန်၍ ထိုင်ရပေသည် ။

“ဒါ ကျတော့် ဦးလေးပဲ … အစ်မကြီး ၊ သူမနေ့က မှ ဘင်္ဂလားက ရောက်တယ် ၊ အဲဒါ သူကပြောတယ်”

“ဘာပြောသလဲ အာမက်ရယ်”

“အစ်မကြီးကို ပြောရမှာခက်တယ် အစ်မကြီး ၊ ဒါပေမယ့် ကျတော့် ဦးလေးက အစ်မကြီးကို အင်မတန် သနားလို့ ပြောခိုင်းနေတယ်”

“ဘာများ လဲကွယ် အာမက်ရယ် ပြောစမ်းပါဦး ”

အာမက်သည် တစ်ချက်မျှ တွေဝေသွားပြီး ဆက်၍

“ကျတော်ပြောတာ စိတ်မဆိုးရင်တော့ ကျတော်ပြောပြပါ့မယ် နောက်ပြီး ကျတော်ပြောတာကို ကျတော်ရယ် ဦးလေးရယ် အစ်မကြီးရယ် ဒီသုံးယောက်ပဲ သိစေချင်ပါတယ်”

ယခုကဲ့သို့ လျှိူ့ဝှက်ရမည့် အကြောင်းအရင်း ရှိနေသည့် လုပ်ငန်းဟူ၍ သိရှိလာသော မထားခင်သည် မျက်လုံးပြူးရပြန်၏ ။

“ဘယ်လို အကြောင်းအခင်းများလဲကွယ်၊ မင်းပြောတဲ့ ကိစ္စက အစိုးရ မင်းဘေး မကင်းတဲ့ ဟာများလား”

အာမက်သည် ရိုးသားလှသော မထားခင်အား ကြည့်၍ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်သွမ်းလိုက်ရင်း

“ကျတော် ပြောတာက ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်ဖို့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကဲ အစ်မကြီး စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ၊ ကျတော့် ဦးလေးက … ဟဲဟဲ.. အစ်မကြီးကို မြင်မြင်ချင်း မျက်စေ့ကျလို့ ပြောပေးပါတဲ့”

မထားခင်သည် အာမက်ပြောစကား ကြားလိုက်ရသည်မှာ နွေခေါင်ခေါင် လျှပ်လက်၍ မိုးကြိုးပစ်လိုက်သည်ဟု ထင်မိပေ၏ ။ သူမ တကိုယ်လုံးမှာ ဒေါသဖြင့် တုန်လှုပ်နေရှာ၏ ။

“ဘာ ဘာပြောတယ် ၊ အာမက် နင်… နင်သိတယ် မဟုတ်လား ငါ့ဟာ လင်နဲ့သားနဲ့ ဆိုတာ”

မထားခင်မှာ ဒေါသဖြစ်လွန်းသဖြင့် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ရန်တွေ့မိ၏ ။

“အစ်မကြီးကို စိတ်မဆိုးဘို့ ကျတော် အစကတည်းက တောင်းပန်ထားတယ် ၊ ဒါအစ်မကြီးစဉ်းစားဖို့ပါ ၊ အခုအစ်ကိုမမာဘူးဆိုလို့ ကျတော်က ကြားက ဝင်ပြောမိတာ ၊ အခုကိစ္စက အစ်မကြီးသာ ဦးလေးပြောသလို နားထောင်မယ်ဆိုရင် အစ်မကြီးရဲ့ အိမ်ထောင် ကောင်းစားဘို့ပဲလေ၊ အစ်ကို့ကိုဆေးကုဖို့ ငွေရမယ် ၊ အစ်မကြီးဟာ အိမ်ထောင်သည် ၊ မိခင်တယောက်ပဲ ဦးလေးပြောတာ နားထောင်လို့တော့ ဘာမှနစ်နာဖို့ မရှိဘူး ၊ဒါကြောင့် ကျတော်ပြောတာ လူသိခံဘို့ မလိုဘူးလို့”

သွက်လိုက်စွာ မြန်မာစကားဖြင့် တတွတ်တွတ် ပြောနေရှာသည့် အာမက်၏ စကားများကို မထားခင်သည် နားထောင်နေမိ၏ ၊၊ ထိုသို့ နားထောင်ရင်း မျက်ရည်များကလည်း တပေါက်ပေါက် ကျဆင်းနေပေသည် ။ ယခုလို အချိန်မျိုးတွင် ယခုကဲ့သို့ အပြောခံရခြင်းသည် အလွန် စိတ်ထိခိုက်မိ၏ ။ လူသိရှင်ကြား စော်ကားမှုအား တိုင်ကြားပါက မိမိသာ အစော်ကားခံရသဖြင့် အရှက်ကွဲရပေမည် ။

ထို့ပြင် အိပ်ယာထက်တွင် ငတ်ပြတ်နေသော လူမမာသည် ၊ လင်သား ၊ မိမိတို့၏ အငတ်ပြသနာအား လွတ်ကင်း လွတ်မြောက်ရန်မှာ အခြားသောနည်းဖြင့် ရွှေပြည်တော် မျှော်လေတိုင်းဝေးသာ ဖြစ်ပေ၏ ။ အထူးသဖြင့် သူမ၏ စိတ်ကို ပိုမို ထိခိုက်စေသည်မှာ သူမ၏ ချစ်လင် ကိုထွန်းခင် အတွက်သာ ဖြစ်ပေသည် ။ လူလားမြောက်၍ အရွယ် ရောက်ကာ မိမိနှင့် ပုဆိုးတန်းတင် အကြင်လင်မယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းလာသည့်အချိန်မှ ယခုတိုင် ရိုးသားစွာ လုပ်ကိုင်ရှာဖွေ ကျွေးမွေးလာသော ကျေးဇူးရှင်လင်သား ၊ သစ္စာရှိချစ်လင်အား မမာကျန်းသော အချိန်တွင် အသက်ဆုံးရှုံး ခံစေရမည်မှာ သူမအဘို့ တာဝန်မကင်းပေ ။

သို့ဖြစ်၍ သူမအဘို့ အာမက် ပြောသလို လိုက်နာရမည်ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေ၏ ။ လူရည်ပါးနပ်လှသော အာမက်သည် မိမိ၏ ပစ်ကွင်းသို့ မထားခင်တစ်ယောက် ယိမ်းယိုင် ဝင်ရှာလာသည့် အရိပ်အယောင်ကို တွေ့ရှိလျှင်ပင်

“အစ်မကြီးကို ကျတော် ခင်လို့ပြောနေတယ် ဆိုတာ ယုံစမ်းပါ ၊ အခုကိစ္စကို ဘယ်သူမှ သိဘို့မလိုဘူး ။ နောက်ပြီး အစ်မကြီးက အပျိုရွယ်လေးလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒီတော့ ဦးလေး အလိုကို လိုက်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ အစ်မကြီး အိမ်ထောင်ရေးဟာ အဆင်ပြေပါလိမ့်မယ်”

မထားခင်အဘို့ အခြားရိုးသားသော နည်းဖြင့် လိုနေသော ငွေနှင့် အစားအစာရရှိရန်မှာ မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့ပေ ။ မိမိ၏ ခန္ဒာကိုယ်အား အညစ်စွန်းခံ လိုက်ခြင်းဖြင့် မိမိချစ်လင်၏ အသက်အား ကယ်တင်နိုင်ပေမည်။ သူမ ယခုကဲ့သို့ ငိုင်နေခြင်းသည် မိမိ၏ ဆင်လိုက်သော အကွက်ထဲသို့ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး မိနေပြီဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သော အာမက်သည် သူ၏ ဦးလေးအား မျက်စိမှတ်ပြကာ

“ကဲ အစ်မကြီး အချိန်ကုန်လို့ အစ်ကို့အတွက် စိတ်မချရဖြစ်နေမယ် သီးလေးနဲ့ အိမ်ထဲ ခဏလေး လိုက်သွားလိုက်နော်”

အာမက်သည် ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ပေါ်မှ ခြံထဲသို့ ရှောင်၍ ဆင်းသွား၏ ။ အာမက်ခြံထဲ ဆင်းသွားသည်နှင့် သူ၏ ဦးလေးသည် မထားခင် ထိုင်နေရာသို့ ချဉ်းကပ်လာကာ………

“ချိတ်မချိုးပါနဲ့ ချနော် ခင်ဗျားကို သနားတယ် ၊ ချိတယ်”

ဟုပြောကာ မထားခင် ၏ လက်မောင်းအား ဆုတ်ကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်၏ ။ မထားခင်သည် ရှက်ခြင်း ၊ ဒေါသထွက်ခြင်းနှင့် ယူကြုံးမရ ဖြစ်ခြင်းတို့ကြောင့် မျက်နှာ လက်ဝါးနှင့်အုပ်ကာ ရှိုက်ကာငိုကြွေးမိ၏ ။ ငိုကြွေးရင်းဖြင့် သူမသည် ခေါ်တော ကုလားကြီး၏ ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါခဲ့ရ၏ ။ လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်၍ ငိုကြွေးနေသဖြင့် သူမအား အဘယ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာသည်ကိုပင် မမြင်ရသော်လည်း သူမအား ဆွဲ၍ ထိုင်ခိုင်းလိုက်မှပင် လက်ကိုဖယ်၍ ကြည့်ရှုမိ၏ ။ ခန့်ညားခိုင်ခန့်လှသည့် ကုတင်နှင့် တောင်ဆုပ်မျှ ထူထဲသော မှို့ယာ အခင်းအကျင်းများကို အံ့သြစွာ တွေ့ရပေသည် ။

သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာ နတ်ဝင်သူပမာ တုန်လှုပ် နေ၍ အသိစိတ်မှာလည်း အိပ်မက်ထဲ လမ်းလျှောက်နေရသူကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏ ။ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လွန်းသဖြင့် မထားခင်သည် ကုတင်ပေါ်တွင် တစောင်းလှဲကာ မျက်နှာအုပ်၍ ငိုကြွေးပြန်တော့သည် ။ အတန်ကြာ ငိုကြွေးပြီး၍ ရှိုက်နေစဉ် သူမ၏ ဂုတ် ပေါ်တွင် ယားကျိကျိရှိသည်နှင့် မျက်နှာမော်ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမ၏ ဦးခေါင်းတည့်တည့်အား မိုးကြိုးပစ်ခွင်းခံလိုက်ရသကဲ့သို့ များစွာ တုန်လှုပ်မိ၏။

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အဝတ်ဟူ၍ ဗလာနတ္တိဖြင့် မားမားကြီးရပ်ကာ သူမ၏ ဂုတ်အား နမ်းရန် ငုံနေသော ကုလားကြီးအား တွေ့ရှိရသောကြောင့် ဖြစ်၏ ။ အထူးသဖြင့် သူမအား အလွန်တုန်လှုပ်စေသော အရာမှာ သူမ၏ မျက်နှာနှင့် နီးကပ်နေသည့် တောင်းတင်းလှသော ပေါင်ဂွဆုံရှိ အမွှေးပလပွ အလည်မှ ငေါ့ငေါ့နှင့် အစွမ်းကုန် တောင်လျက်ရှိသော မြင်း၏ တန်ဆာပမာ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားလှသော လီးချောင်းကြီးသာ ဖြစ်ပေသည်။

သူမအဘို့ ကိုထွန်းခင်နှင့် အကြင်လင်မယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းကာ သမီးနှင်းဥလေးကို မွေးဖွား၍ အပျိုအရွယ် ရောက်လာခဲ့သည့်တိုင် ကိုထွန်းခင်၏ တန်ဆာခေါ် လီးအား သေချာ တခါမှ မကြည့်ခဲ့မိပေ။ ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် အကြင်လင်မယားအဖြစ် အတူအိပ်ချိန်တွင် မီးခွက်မှုတ်၍ အိပ်လေ့ရှိခဲ့သည် ။ ထို့ကြောင့် မိမိလင်သား ကိုထွန်းခင်က အပေါ်မှခွ၍ မိမိအခေါင်းထဲသို့ သွင်းလိုက်ခြင်း၊ ညှောင့်ခြင်းကိုခံကာ မိမိပါ ကိစ္စပြီးစီးခဲ့သည်သာ ဖြစ်ခဲ့၏။

ယခုကဲ့သို့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းလှသည့် ငပဲကြီးအား တွေ့ရှိလိုက်ရသော မထားခင်သည် ယင်းမျှ ကြီးမားလှသည့် လီးချောင်းကြီးသည် မိမိ၏ ပေါင်ရင်း ခွဆုံရှိ စောက်ခေါင်းလေးအား အဘယ်ကဲ့သို့ ဝင်နိုင်မည်နည်းဟု အတွေးရောက်မိ၏။ သူမ၏ အတွေးထဲတွင် စမ်းတဝါးဝါးနှင့် ချစ်ခဲ့ ၊ လိုးခဲ့ ၊ ညှောင့်ခဲ့ သည့် မိမိ၏ လင်တော်မောင် ကိုထွန်းခင်၏ ငပဲထက် ကုလားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ နှစ်ဆမျှပို၍ ကြီးမား ရှည်လျားသည် ဟူ၍ သိခဲ့ပါမူ အိမ်ထဲမှ ထွက်ပြေးမည်လော မပြောတတ်ပေ …….။

ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မတ်မတ်ရပ်ကာ ကြည့်နေသည့် ကုလားကြီးသည် မထားခင်၏ အနားသို့ ပိုမိုတိုးကပ်လာကာ သူမအား ပွေ့ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တွန်းလှဲလိုက်၏ ။ မထားခင်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်၍ လဲသွားသည်နှင့် ကုလားကြီးသည် သူမ၏ ထမီအား အောက်မှပင့်၍ လှန်လိုက်သည် ။

မထားခင်သည် ရုတ်တရက်မို့ “အို” ဟူ၍ ထမီကို ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားရှာသေးသည် ။ သို့သော် သူမ နောက်ကျခဲ့လေပြီ ။ သူမ၏ ထမီမှာ ရင်ဝပေါ်သို့ ရောက်ကာ ဖြောင့်တန်း ဖြူဖွေးသော ပေါင်တွင်းသားများမှာ နှစ်လိုဖွယ်ရာ တုပ်တုပ်ခဲခဲနှင့် ပေါင်ဂွဆုံအလယ် ဗဟိုတွင်မူ အမွှေးဖုံးအုပ်ကာ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်မှာ အပေါ်မှစီး၍ နီးကပ်စွာ ငုံ့ ကြည့် နေသည့် ကုလားအား သွားရေတမြားမြား ကျစေ၏။

ခေါ်တောကုလား ဖြစ်ရသည့်အပြင် မြင်တွေ့နေရသော မုန့်ပေါင်းပမာ ဖောင်းကြွ နေသည့် စောက်ခုံမှာ မက်မောစရာ ဖြစ်ရကား ကုလား၏ မျက်နှာမှာ မထားခင်၏ ပေါင်ဂွ ဆုံသို့ တစထက်တစ နီးကပ်လာကာ နောက်ဆုံးတွင် သူ၏ မုတ်ဆိတ်မွှေးများသည် မထားခင်၏ စောက်မွှေးများဖြင့် ရောထွေးသွားကာ တက်ကြွလာသော ကာမအရှိန်ကြောင့် တဆပ်ဆပ် တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းမဲကြီးသည် ပေါင်စေ့ထားသဖြင့် အကွဲရာလေးမျှသာ ပေါ်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ကြားလေးပေါ်တွင် ဂဟေဆက်မိလျက်သား ဖြစ်သွား၏ ။

မထားခင်အဘို့ ကိုထွန်းခင်က မည်သည့်အခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးသဖြင့် ယောင်ယမ်းကာ “အို” ဟူ၍ လွှတ်ခနဲ ထွက်သွား၍ ကုလားကြီး၏ မျက်နှာကို တွန်းပစ်မိ၏ ။ သို့သော် တဏှာ၏ ကျေးကျွန်ဖြစ်နေသည့် ကုလားသည် မထားခင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား ဆွဲယူလိုက်ကာ တဘက်တချက်သို့ ဆွဲဟ လိုက်၏ ။

ပြဲပြဲလန်ကာ အတွင်းသား နီနီရဲရဲ ဖြင့် ပွင့်အာနေသော မထားခင်၏ စောက်ဖုတ်အား မျက်နှာအပ်၏ အကွဲကြားအတွင်းသို့ လျှာစောင်းထိုးတော့၏ ။တစထက်တစ လျှာဖြင့်လျက်သည်မှာ ကြမ်းလာ၏ ။ တချက်တချက် ပွင့်အာနေသော အခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖျား ထိုးသွင်းကလိ ပေးနေ၏ ။ တခါတရံ မာကြော၍ ထောင်နေသော ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးအား စုတ်၍ ပေးသေး၏ ။

လင်သားအပေါ် သစ္စာ ရှိလှသော မထားခင်သည် တဏှာကြီးလှသော ခေါ်တောကုလား၏ လျှာဖျားဒဏ်ကို တာရှည်ခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ ။ သူမ၏ လျို့ဝှက်စွာ ငုတ်လျှိုးနေသော တဏှာရာဂ စိတ်များမှာ ယခုကဲ့သို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အနှိုးအဆွ ခံလိုက်ရသဖြင့် ဒီရေပမာ တရိပ်ရိပ်တက်လာပေပြီ ။ကိုထွန်းခင် အဖို့ ယခုကဲ့သို့ ခေါ်တောကုလား ပြုသကဲ့သို့ ပြုရမည်မှာ ဘယ်ကဲ့သို့မျှ မဖြစ်နိုင်ပေ ။

မိန်းမတန်ဆာခေါ်စောက်ပတ်မှာ အလွန်ညစ်ပတ် သည့်အရာဟူ၍ အများက နားလည်ထားကြ၏ ။ လက်နှင့် သေသေချာချာ ကိုင်ရမည်ကိုပင် ရွံ့ရှာကြ ၏ ။ ထို့ကြောင့်ပင် ကိုထွန်းခင်သည် မထားခင်အား ပါးနမ်းခြင်းမှ လွဲ၍ အပေါ်မှ တက်ကာ ညောင့်ခြင်းကိုသာ ပြုခဲ့၏ ။

ကြာတော့လည်း မထားခင်သည် ကုလား၏ လျှာဖျား အထိုးအဆွကို သာယာရစ်မူးလာသည် ဆိုလျှင်ပင် သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တဏှာ ရေကြည်တို့သည် တစိမ့်စိမ့် စီးဆင်းလာပေ၏။ သူမ၏ တဏှာရေကြည် အရသာကို ခံမိသော ကုလားသည် သူမ၏ တင်ပါးဆုံအား ကုတင်စောင်းတွင် အသေအချာ တင်၍ ခြေများကိုကား၍ မကာ သူ၏ ပုခုံးပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။ ထိုအနေအထားမှာ သူမ၏ ပေါင်ဂွ ဆုံတွင် ပုန်းအောင်းနေသော စောက်ဖုတ်အား အစွမ်းကုန် ပေါ်လွင်စေရုံသာမက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ရဲရဲကိုပင် အစွမ်းကုန် ဟပေးနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေစေ၏။

အနေအထားမှန်ကာ ပြဲပြဲလန်နေသော နီတာတာစောက်ဖုတ်အား အသေအချာ အားရပါးရ ကြည့်ပြီးသော် ကုလားသည် သူ၏ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မတ်မတ်ထောင်ကာ တဆတ်ဆတ် ထောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသေအချာ ဆုပ်ကိုင်ကာ အရည်ကြည်ဖြင့်စွတ်စိုကာ ထိပ်ဝလန်နေသော ဒစ်တုတ်ကြီးကို အသေအချာချိန်၍ ပြဲအာနေသော မထားခင်၏ အခေါင်းဝတွင် တေ့ပေးလိုက်၏ ။ ပူနွေးနေသော ကုလားဒစ်ကြီး၏ အထိအတွေ့ခံလိုက်ရသော မထားခင်သည် တွန့်သွား၏။

ကြာမြင့်စွာ အချိန်ဆွဲထားလျှင် မဖြစ်သဖြင့် ကုလားသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို မိမိရရ ပုခုံးပေါ်တွင် ထမ်း၍ သူမ၏ ဘေးတဘက်တချက်မှ လက်လျှိူကာ သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တင်ပါးကို အားယူရင်း နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်၍ အရှိန် ခပ်ပြင်းပြင်းဖြင့် ရှေ့သို့ ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သည်တွင် ..

“အမလေး … အမေရဲ့ … သေပါပြီ”

ဟူသော မထားခင်၏ အသံစူးစူးဝါးဝါးကြားမှ

“ဖောက် ဖျစ် ဖွတ် ”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ မြင်းလီးကြီးမျှ ကြီးမားလှသော ကုလားကြီး၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှာ သူမ၏ နီတာတာ အတွင်းသားလေးများကို ဖောက်ထွင်းကာ တချိန်က ကိုထွန်းခင်၏ သုတ်ရည်ကို ထိန်းသိမ်း၍ နှင်းဥ ဆိုသည့် ကလေးပေါက်ဖွားပေးခဲ့သည့် သားအိမ်အတွင်းသို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားပေပြီ။

မထားခင်သည် ကုလား၏ လီးဒဏ်အား မချိမဆန့် ခံလိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ ပါးပြင်ပေါ်ဝယ် မျက်ရည်များ လိမ့်၍ ဆင်းလာခဲ့၏ ။ သူမစောက်ခေါင်း တလျှောက်လုံးမှာ သူ၏ လီးချောင်းကြီးဖြင့် ပြည့်ကြပ်နေသည့်အပြင် သူမ၏ ရင်ခေါင်း တစ်ခုလုံးပင် ပြည့်နေသည်ဟု ထင်ရ၏။ အသဲခိုက်အောင် နာသွားကြောင်း သိရသော ကုလားသည် ခဏတာမျှ သူ၏ ငပဲအား အတွင်းတွင် စိမ်ထား၍ တဖြည်းဖြည်း ပြန်၍ ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ မထားခင်သည် နာကျင်ခြင်း ဝေဒနာကို သူမ၏ အခေါင်းတွင်းမှ ပြန်လည်ခံစားနေရသဖြင့်

“ဟဲ့…. မအေလိုး ကုလားရဲ့ ငါတော့သေတော့မယ်ဟဲ့…..”

ဟု အော်ဟစ် ကြိမ်ဆဲမိ၏ ။ မထားခင်အား ကြေးစား ဖာတစ်ယောက်ကဲ့သို့ အထင်ရောက်နေသည့် ကုလားသည် မိမိအား ဆဲသည်ကို ဒေါသဖြစ်လာသဖြင့် မည်သို့မှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ကြပ်ကြပ်တီးတီး ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ အထဲဝင်နေသော သူ၏လီးအား ပြန်၍ ဒစ်အရင်းထိ ဆွဲနုတ်ကာ အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်၍ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့၏။

“အမလေး အမေရဲ့ သေပါပြီတော့ ဟီးဟီး”

မိမိ အခေါင်းအတွင်းသို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်ရောက်လာသော လီးကြီး၏ ဒဏ်ကို ခံလိုက်ရပြန်သဖြင့် မထားခင်သည် ငယ်သံပါအောင် အော်မိပြန်၏။ ထိုအချက်မှ အစပြု၍ ကုလားသည် သူမအား မညှာမတာ ညောင့်တော့၏ ။

ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ အတွင်းသား နီတာရဲ လေးမှာ ဒစ်ပြဲကြီး အတွင်းသို့ဝင်လျင် အတွင်းသို့ ပြွတ်သိပ်စုသွားပြီး ပြန်၍ ဆွဲထုတ်လျှင် အာပြဲကာ ဒစ်နှင့်အတူကြွ၍ ဆူဟဟ ဖြစ်လာ၏။ တစထက်တစ ကုလားသည် အဆောင့်အထိုး ကြမ်းလာသည်နှင့်အတူ မထားခင်၏ ကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုသံများ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်လာတော့သည်။

သူမ အံ့သြမိသည်မှာ ကိုထွန်းခင်သည် သူမအား လိုးခဲ့သမျှတွင် သူမ အပျိုစင်ဘဝဖြင့် အစပထမ ခံရသည့် ညတုန်းကသာ နာ၍ ကြည်ကြပ်တီးတီး ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံရ၏ ။ ထို့နောက်တွင်မူ တဖြည်းဖြည်း ပြည့်ဝမှု မရှိခဲ့ ။ နှင်းဥအား မွေးဖွားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကိုထွန်းခင်နှင့် ကာမစပ်ယှက် ရသည်မှာ သာ၍ပင် စီးစီးလုံးလုံး မရှိတော့ပေ။

အမှန်မှာ ကလေးမွေးလိုက်ရသဖြင့် အတွင်းသားများ လျော့ရဲလာသဖြင့် စောက်ခေါင်းမှာ ကျယ်လာ ၏။ သူမ၏ စောက်ခေါင်း ကျယ်လာသကဲ့သို့ ကိုထွန်းခင်၏ လီးမှာ ပိုမကြီးလာ။ ထိုကဲ့သို့ မကြီးလာရုံသာမက ကျန်းမာရေးမှာ တဘက်က ထိခိုက်လာသဖြင့် သူမအား မဆောင့်နိုင် ၊ မညှောင့်နိုင် မလိုးနိုင်သည်မှာ အတော်ကြာခဲ့ပေပြီ ။ ကိုထွန်းခင်သည် ကျန်းမာရေးကြောင့် ကာမရာဂ စိတ်များ ရုတ်လျော့ နေသော်လည်း ကျန်းမာရေး ပြည့်ဝ၍ အသက်ငယ်သေးသော မထားခင်အဘို့ လင်သား မမာမကျန်း ရှိနေစဉ် စိတ်လက်မကောင်းဖြစ်ကာ သူမ၏ တဏှာစိတ်မှာ မီးခဲပြာဖုံးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏ ။

ယခုကဲ့သို့ ခေါ်တောကုလားရဲ့ အပြုအစု အနှိုးအဆွတွင် အစွမ်းကုန် စိတ်တက်ကြွလာကာ ပြည့်ပြည့်ဝ၀ စီးစီးလုံးလုံး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အဆောင့်အထိုး အညှောင့်တို့ကို လီးကြီးကြီးနှင့် ခံနေရသည်မို့ သူမအဘို့ လောကကြီးကို မေ့နေပေတော့သည်။

ကုတင်စွန်းတွင် တင်ပါးထား၍ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးထက်တွင် လျှိုထမ်းကာ သူမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှောင့်နေသော ကုလားသည် အောက်မှခံနေသာ မထားခင်က တစတစ ကော့၍ကော့၍ ပေးလာသဖြင့်

“ဖျစ်..ဖွတ်.. .ဖတ်…ဖစ်….ဖွတ် …. ဖတ် ”

ဟူသော အသံများ ဖုံးလွှမ်းသွားသည် အထိ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ညောင့်လိုးရင်း သူတို့နှစ်ဦးပြိုင်တူ ကာမ စည်းစိမ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ အရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့၏။

တခဏမျှ နှစ်ဦးသာ မှိန်းနေကာ ကုလားကြီးသည် လီးချောင်းကြီးအား တဖြည်းဖြည်း ဆွဲနုတ်လိုက်သဖြင့် “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အရေများရွှဲကာ မဲမဲပြောင်နေသာ ငပဲကြီးမှာ တရမ်းရမ်းနှင့် ထွက်လာတော့သည် ။ မထားခင်သည် အနည်းငယ်မျှ ကုတင်ပေါ်တွင် မှီန်းနေပြီး ထမီကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ အခန်းသို့ ထွက်လာ၏။

သူမနှင့် သူ၏ ဦးလေး ကုလားကြီးတို့ နှစ်ပါး သွား နေကြပုံ အလုံးစုံကို အစအဆုံး ချောင်းကြည့်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်နေသော အာမက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးနေသဖြင့် မထားခင် မျက်နှာပူမိ၏ ။

“ရော့… အစ်မကြီး ကျတော့် ကတိအတိုင်း အစ်မကြီးကို ကူညီတာ”

အာမက်ပေးသော ငွေအထပ်အား မထားခင်သည် လှမ်းယူရင်း ရေတွက်ကြည့်ရာ ငွေသုံးဆယ် ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုထွန်းခင်ကို ပြုစုရန် လုံလောက်သဖြင့် ဝမ်းသာမိ၏ ။ ငွေရရှိသဖြင့် သူမသည် အာမက်အား နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့တော့ ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အာမက်၏ ဦးလေးအား ပျော်တော်ဆက်၍ ရခဲ့သော ငွေသုံးဆယ်မှာ တစ်လပင် မသုံးလိုက်ရပေ ။ ကိုထွန်းခင် ရောဂါမှာ တီဘီခေါ် အဆုတ်နာ ရောဂါဖြစ်သဖြင့် လုံးဝပျောက်ကင်းမသွား ၊ သက်သာရုံမျှသာ ဖြစ်၏ ။ မထားခင်တို့၏ အိမ်ထောင်တွင် ဦးစီးအားကိုးရာ ကိုထွန်းခင်သာ ဖြစ်၏ ။ ယခုကဲ့သို့ ကိုထွန်းခင်တစ်ယောက် ဘုန်းဘုန်းလဲသည့် အချိန်တွင် အားကိုးရာမဲ့ ဖြစ်လာ၏ ။ ပို၍ ကံဆိုးခြင်းကတော့ ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးပျက်ကပ်နှင့် ရေနံမြေသပိတ် အမှောင့်ပရောဂသည် ဝိုင်းကူ၍ နှိပ်စက်နေကြပေ ၏။

လက်ကျန် စာရင်းပိတ် အဖြစ် သုံးမူးသော ငွေကို လက်တွင်ဆုပ်ကာ ငိုင်နေသော မထားခင် ယနေ့ စားရန်ကို ထိုငွေသုံးမူးဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်သော်လည်း မနက်ဖြန် စားရန် အဘယ်သို့ ကြံဖန်ရမည်နည်း။ အစရှိနောက်နောင် ဆိုသကဲ့သို့ အာမက်တို့ထံ သွားရန်မှာလည်း တစထက်တစ မိမိဘဝကို နစ်မွန်းစေ မည့် အလုပ်ဖြစ်၏ ။ “ပုတ်လျှင်ပေါ် ဟုတ်လျှင်ကျော်” ဆိုသကဲ့သို့ မိမိ၏ လျို့ဝှက်ထားသော ကိစ္စသာ တစ်နေ့ ဗူးပေါ်သလို ပေါ်ခဲ့ပါက မိမိတစ်ယောက်သာမဟုတ် သမီးပျို နှင်းဥလေး၏ ဘဝကိုနစ်နာပေတော့မည် ။ သို့ပါသော်လည်း တဘက် က ဝမ်းရေးနှင့် လင်သည်၏ ကျန်းမာရေး ၊ ခက်သည် အခုမှ အလွန်ပင်ခက်၏။

မထားခင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ သတ်၍သာ သေလိုက်ချင်၏ ။ မိမိကိုယ်မိမိ သတ်သေရန်ပင် အသေမဖြောင့် ၊ တနုံနုံ စဉ်းစားရင်း တစ်နေ့သာ ကုန်ဆုံးပြန်၏ ။ နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင် လက်ထဲတွင် ကြေးနီပြား တစ်ပြားတစ်ချပ်မျှပင် မကျန်တော့သည်ကို ရင်ဆိုင်နေရသော မထားခင်မှာ ရူးမတက်ဖြစ်နေ၏ ။

“မေမေ ဆန်ကုန်နေတယ် နှင်းဥ သွားဝယ်ရမလားဟင်….”

ဘာမျှမသိရှာသော သမီးလေး လာမပြောခင် မထားခင်မှာ တစ်ခုခု လုပ်ရကိုင်ရမည်ကို ဆုံးဖြတ်ရပေတော့မည် ။ မတက်သာသည့်အဆုံး မထားခင်သည် အာမက်အား အသနားခံကာ ငွေတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့၏ ။ လမ်းတလျှောက်လုံး အရင်တစ်ခါက အာမက်၏ ဦးလေး မိမိအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးညှောင့်ခဲ့ပုံကို စဉ်းစားရင်း တုန်လှုပ်မိ၏ ။ ယခုအခါတော့ ထိုကဲ့သို့ အနစ်မွန်းမခံ ၊ ငွေကိုသာ အတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ထပ်တလဲလဲ ဆုံးဖြတ်မိ၏။

အိမ်ကြီးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်နှင့် အာမက်၏ ပြုံးဖြီးနေသော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရ၏ ။ အာမက်သည် မထားခင်အား ပြာပြာသလဲ ဧည့်ခန်းတွင် အထိုင်ခိုင်းရင်း

“ဘာကိစ္စရှိလဲ အစ်မကြီး”

ဟု စတင်မေးလေသည် ။

“အာမက်ရယ် ငါ့ကို ငွေနည်းနည်း လှည့်စမ်းပါဦး ဟယ် ”

“သြော် အစ်မကြီး ငွေလိုနေလို့လား ခက်တာက ကျတော့် ဦးလေး ရန်ကုန်မှာ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ သွားတယ်”

မထားခင်အဖို့ ကုလားကြီး မရှိကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းသာသွားမိသည် ။

“အာမက်ရယ် ငါ့ကို ငွေတိုးနဲ့ ချေးပါဟယ်”

“ငွေတိုးနဲ့ဟုတ်လား အစ်မ ငွေတိုးနဲ့ ချေးဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး၊ ငွေတိုးချတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်လောက်မှ ပေးတာ ။ အခုအစ်မကို ပေးတယ်ထား၊ အစ်မငွေပြန်ဆပ်မှာက အစ်ကိုအလုပ်လုပ်နိုင်မှ၊ အစ်ကိုက ဘယ်တော့ ကျန်းမာပြီး ဘယ်တော့ အလုပ်လုပ်နိုင်မလဲ ၊ ဘာမှ အာမခံချက်မရှိဘူး ၊ ဒီတော့ ဒီလိုလုပ်လေ ၊ အရင်ဦးလေးနဲ့ အစ်မ အလုပ်လုပ်ကြသလို အခုကျတော်နဲ့ အလုပ်လုပ်ကြရအောင်”

အာမက်သည် မြန်မာစကား အပြောအဆိုတွင် လည်ပတ်လှသည် ။ ပါးနပ်သည်။ မထားခင်မှာ ငိုင်ရပြန်ပေသည် ။

“ဘာများ ဒီလောက် စဉ်းစားနေရသလဲ အစ်မကြီးရဲ့ အကြောင်းက သိပ်မထူးပါဘူး ၊ လာပါအစ်မရဲ့ ကျတော်က ဦးလေးထက် သာရပါစေမယ်.. ဟဲ.. ဟဲ .. ဟဲ”

ဟု ပြုံးဖြီးဖြီးပြောရင်း မထားခင်အား အတွင်းခန်းသို့ ဆွဲခေါ်ခဲ့တော့၏ ။ မထားခင်သည် ဆုပ်ကန်ဆုပ်ကန်ဖြင့်သာ ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်ခဲ့ရပြန်ပါသည် ။

အာမက်သည် မထားခင်နှင့် ယှဉ်ပြိုင်၍ ကုတင်ထက်တွင်ထိုင်၍ မထားခင်အား ပွေ့ဖက်ကာ သူ၏ နှုတ်ခမ်းမဲကြီးဖြင့် မထားခင်၏ နှုတ်ခမ်းအား အင်္ဂလိပ်မင်းသားစတိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပစ်လိုက်၏ ။ နမ်းရုံသာ အနမ်းခံခဲ့ဘူး၍ နှုတ်ခမ်းအစုပ်မခံဘူးသော မထားခင်မှာ တစ်မျိုးအတွေ့ထူးရပြန်၏။

နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နေစဉ် အာမက်သည် သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို မသိမသာ တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘော်လီဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်လိုက်သောအခါ ဝင်းဝါ၍ ပြည့်ဖြိုးသော ရင်သားတွဲတွဲကြီးမှာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။ အင်္ကျီနှင့်ဘော်လီ မရှိတော့သဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေသော မထားခင်အား ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ကာ ဆပ်ကနဲ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သဖြင့် မထားခင်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရပေသည်။

မထားခင်မှာ ရှက်လှသဖြင့် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထား၏ ။ သားကောင်အား မစားမသောက်ခင် ဖမ်းကစားသော ကျားကဲ့သို့ အာမက်သည် မထားခင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ချေ၏ ။ ပါးစပ်ဖြင့် နို့သီးခေါင်းမဲမဲကြီးကို စုပ်ပေး၏ ။

“အို… ယားတယ်… အာမက်ရယ်”

မထားခင်က အာမက်၏ မျက်နှာအား တွန်းပစ်လိုက်၏ ။ အာမက်က အခြားတဖက်မှ နှိုးဆွပြန်၏ ။ အမွှေးအမျှင်များဖြင့် ဖုံးအုပ်ကာ ကြွကြွရွရွ ကြီး ဖောင်းကြွနေသော မထားခင်ရဲ့ မုန့်ပေါင်းသဏ္ဏာန် စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖဝါးနှင့် ခပ်ကြွကြွလေး ပွတ်ပေးလိုက်ကာ အကွဲကြောင်းထိပ်မှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်စေ့ နီနီရဲရဲလေးအား လက်ကြားတွင် ညှပ်၍ ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ ထိုမှတဆင့်တက်၍ အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ လက်ညှိုးနှစ်ချောင်းထိုးကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို မွှေပေးလိုက်သည်။

“အာမက် နင်ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲဟယ်”

ဟု မထားခင်က ဟန့်တားလိုက်သည် ။

လက်ညှိုးနှင့် စောက်ခေါင်းတွင်း ထိုး၍ကလိပေးနေသော အာမက်သည် သူ၏ လက်ညှိုးတွင် မထားခင်၏ ရှေ့ပြေး တဏှာရေကြည်များ စိုစိုစွတ်စွတ် တွေ့ထိမိသောအခါ ကုတင်ပေါ်သို့တက်၍ မထားခင်အား ဆွဲထူလိုက်၏ ။

“မရှက်ပါနဲ့ အစ်မရယ် ဖယ်စမ်းပါ ဒီလက်ကြီးက”

ဟု ပြော၍ မျက်နှာပေါ်တွင် ဖုံးအုပ်ထားသော မထားခင်၏ လက်များကို ဖယ်ချလိုက်၏ ။

“ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ဦးမှာလဲ အာမက်ရယ်”

မထားခင်သည် အာမက်နှင့်ယှဉ်၍ ကြမ်းပေါ်တွင် ရပ်နေ၏ ။ အာမက်သည် သူ၏ အဝတ်များကို တစ်ထည်ချင်း ချွတ်၍ ချလိုက်သည်တွင် နောက်ဆုံး အမွှေးများပြောင်အောင် ရိတ်ထားသဖြင့် ဘွားဘွားကြီးပေါ်လွင်ကာ တဆပ်ဆပ် တောင်နေသော မြင်းလီးသမျှ ကြီး၍ ထိပ်လန်နေသည့် လီးချောင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

“ကဲ…. အစ်မကြီး မရှက်ပါနဲ့တော့ဗျာ ကျတော်အစ်မကြီး အဖုတ်က အမွှေးတွေ ရိပ်ပေးမယ် ဒီကုလား ထိုင်ပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်”

ဟု ခိုင်းသဖြင့် မထားခင်သည် ရှက်သဖြင့်

ရုန်းရင်းကန်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ရသည့် အခြေအနေ ရောက်ရပေသည်။ အာမက်သည် သူမ၏ အရှေ့တည့်တည့်တွင် ထိုင်၍ မုတ်ဆိပ်ရိပ်ဓားဖြင့် အသေအချာ ရိပ်ပေးလိုက်သည်တွင် တခဏခြင်း ပြောင်တလင်းခါသွား၏ ။ အမွှေးအမျှင်များ ဗလာကျင်းသွားသဖြင့် သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဝင်းနေ၍ အကွဲကြောင်းအတွင်းမှ အသားနုလေးနှင့် အစေ့မှာ ရဲရဲနီနေ၏။

အာမက်သည် ရေဇလုံထဲမှ ရေနှင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံး အတွင်းအပြင်ကို သေသေချာချာ ဆေးကြော သုတ်သင်ပေးလိုက်ပြီး သူမအား ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် အိပ်စေ၏။ ထို့နောက် အာမက်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ မထားခင်နှင့် ခြေပြန် ခေါင်းပြန် လှဲချလိုက်ကာ…..

“ကဲ အစ်မ ဘာမှရွံ့စရာ မရှိဘူး ၊ အစ်မရဲ့ အဖုတ် ကို ကျတော်က ပါးစပ်နဲ့ လျက်သလို ကျတော့်လီးကိုလည်း စုပ်ပေးပါ ၊ ကျတော် အစ်မကို ငွေတစ်ရာပေးမယ်”

မထားခင်မှာ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးကို

မိမိပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရမည်ကို ရွံ့ရှာမိ၏ ။ သို့ပါသော်လည်း သူမ ရှောင်ဖယ်ငြင်းဆန်ရန် မပြုခင်ပင် အာမက်သည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းဝသို့ ပြဲလန်နေသည့် ဒစ်ကြီးအား တေ့ပြီးသား ဖြစ်နေ၏ ။

“စုပ်ပါဗျာ အစ်မရာ ငွေတစ်ရာဆိုတာ နည်းလို့လား ကဲနောက်ထပ် တစ်ဆယ် တိုးပေးပါ့မယ် ဟစမ်းဗျာ ခင်ဗျား ပါးစပ်ကို”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို အာမက်သည် မထားခင်၏ ပါးစပ်အား အတင်းဟခိုင်း၍ သူ၏ ဒစ်ကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်၏ ။

မထူးတော့ပြီဟု သဘောထားမိသော မထားခင် သည် တဝက်မျှ မိမိပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော အာမက်၏ လိင်ချောင်းကို မသိမသာ တစစစမ်းကြည့်လိုက်မိ၏ ။ အာမက်သည် ကျေနပ်သွားကာ

မထားခင်၏ ခြေရင်းဘက်သို့ ခေါင်းပြန်လှဲ့ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ထားလိုက်ပြီး ဟပြဲသွားသော နီတာတာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖျား ထိုးထည့်လိုက်၏ ။

အာမက်သည် မထားခင်၏ အမွှေးအမျှင် ကင်းစင်ကာ ပြောင်ချောနေသော စောက်ခုံတပြင်လုံးကို လျှာဖြင့်လျက်ခြင်း၊ ဟပြဲပြဲ ဖြစ်နေသော အခေါင်းတွင်းသို့ လျှာထိုးကာ ကလိခြင်း၊ အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ရသာဖူးခေါ် ကာမစက်ခလုတ်အား နှုတ်ခမ်းကြားတွင်ထား၍ စုပ်ယူခြင်းဖြင့် အစွမ်းကုန် ကြဲလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်နေပြီး သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သံမဏီချောင်းကဲ့သို့ မာကြော၍ ကြီးထွားလှသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေ၏ ။

မကြာလှပါ အာမက် လျှာဖြင့် ထိုးဆွနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များ ပွက်၍ ပွက်၍ ထွက်လာသည်ကို အာမက်က စုပ်၍ စုပ်၍ ယူလိုက်သလို မထားခင်၏ ပါးစပ်တွင် ပြည့်ကြပ်နေသည့် အာမက်၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှ ပန်း၍ ပန်း၍ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များကို မထားခင်သည် မျိုချလိုက်၏။

ထို့နောက် သူတို့နှစ်ဦးသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ အမောဖြေနေ၏ ။

“အာမက် မင်းပြီးရင် အစ်မပြန်မယ်”

မထားခင်သည် ပြန်ရန် ဟန်ပြင်၏ ။ အာမက်က လှမ်းဆွဲ၍ သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းတွင် မထားခင်အား ထား၍

“ဘယ်ကလာ ပြီးရဦးမှာလဲ အစ်မရယ် ၊ အခုမှ အလုပ်လုပ်မလို့”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို မထားခင်အား ကုတင်ဖြတ်၍ အိပ်စေကာ သူမ၏ တင်ပါးကို ကုတင်စွန်းတွင် သေသေချာချာ တင်လိုက်၏ ။ ကုတင်အောက်တွင် တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်များကို အာမက်သည် ပုခုံးပေါ်သို့ လှမ်းတင်လိုက်ရင်း တစထက်တစ ပြန်တောင်လာသော ငပဲကြီးကို ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင် တေ့လိုက်၏။

သူသည် သူ၏ တုတ်ခိုင်ကြီးမားကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာကာ ရဲရဲနီနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ချက်ခြင်း မထိုးသွင်းပေ ။ ပြဲပြဲလန်နေသော အပေါက်ဝ၏ အပေါ်တွင် မတ်မတ်ထောင်နေသော နီတာတာ ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးကို သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးဖြင့် ပွတ်၍ ပွတ်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် မထားခင်သည်

“အင်… အင်..”

ဟူ၍ ညီးတွားရင်း သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာ၏ ။ သို့တိုင်အောင် အာမက်သည် သူ၏ လီးကြီးအတွင်းသို့ မထည့်သေးဘဲ ပွင့်အာနေသော နီတာတာ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို သူ၏ ဒစ်လုံးကြီးဖြင့် မွှေပေးလိုက်၏ ။

“အာမက်… အာမက်.. မင်း…မင်း.. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲဟင်… မင်း.. အို… ငါ့ အသဲနှလုံးတွေ ဘလောင်ဆန်နေပြီ… ဟင်း… ဟင်း…”

မထားခင်၏ ညုသံ ပေါ်ထွက်လာသည့်တိုင် အာမက်သည် မလိုးသွင်းသေးပေ။ ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင်သာ သူ၏ ဒစ်ကြီးနှင့် မွှေနှောက်ပေးနေ၏ ။ တချက်တချက် သူ၏ ဒစ်လံကြီးကို ရမက်စိတ်ဖြင့် အစွမ်းကုန် ထနေသော နီရဲရဲ အစေ့ကလေးအား ထိတချက် မထိတချက် ကလိပေးလိုက်သည်။

“အာမက်ရယ် … မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ…. မင်းရဲ့ … မင်းရဲ့ လီးကြီးကို… ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့လား…. ဟင်း..ဟင်း”

တဟင်းဟင်းဖြင့် အဖျားတက်သကဲ့သို့ တဏှာရှိန်တက်နေသော မထားခင်၏ ပေါင်များကို ခပ်ကားကားမ၍ ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ သူမ၏ ပခုံးကို အားရပါးရဆွဲပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်သော အာမက်၏ ကြီးမားလှသော လီးကြီးသည် ပြဲအာနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့

“ဖောက်…. ဖစ်…..ဖျစ်……ဖွတ်”

ဟူသော အသံစုံနှင့် ဝင်သွားသလို

“အမလေး… အမေရဲ့ ”

ဟု မထားခင် အော်လိုက်မိသည်။

“ဘာဖြစ်သွားလဲ … အစ်မ… ဟင်”

အာမက်က လန့်ဖြန့်ကာ မေးလိုက်၏ ။

“ရက်စက်ပါ့ အာမက်ရယ် မင်းရဲ့ မြင်းလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဒီလို တအားဆောင့်လိုက်တော့ ငါ့သားအိမ် ကွဲသွားမှာပေါ့”

အာမက်သည် မထားခင် အနာသက်သာစေရန် ခဏမျှ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထည့်ထားပြီး တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်၏ ။ သုံးပုံ နှစ်ပုံ ခန့်ဆွဲနှုတ်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆယ်ချက်ခန့် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသော အခါ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စီးလာသော ကာမရှေ့ပြေးအရေကြည်တို့ကြောင့် “ရှော” ကနဲ “ရှော” ကနဲဝင်သွား၏ ။

သွက်လာသည်နှင့် အမျှ “စွပ်..ဖွတ် …ဖတ် .စွတ် … ဖွတ်…ဖတ် ” ဟူသော အခေါင်းအတွင်းသို့ လီးချောင်းဝင်သံမှာ အခန်းတွင်းဝယ် အချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

မထားခင်၏ စိတ်တွင် အာမက်၏ ဦးလေးသည် ငပဲကြီးရာတွင် အာမက်လောက်ပင် ကြီးသော်လည်း အဆောင့်အညှောင့် အလိုးတွင်မူ အာမက်လောက် ဆောင့်အား ညှောင့်အား မသွက်လှဟု မှတ်ချက်ချမိ၏ ။ သူမ၏ စောက်ခေါင်း တလျှောက် သားအိမ်ဝတိုင် ပြည့်ကြပ်စွာ သွတ်သွင်းထားသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးသည် ခပ်သွက်သွက် ဝင်ထွက်နေရာ သူမ၏ အတွင်းသားနုနုလေးကို ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် မထားခင်သည် “အင်း… အင်း…” နှင့် ညီးညူစပြုလာပြန်၏။

အာမက်သည် ဆယ့်ငါးချက်ခန့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ကာ အရှိန်အနည်းငယ် လျှော့၍ တချက်ခြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အရှိန်လျော့သွားချိန်တွင် မထားခင်က အောက်က စကောဝိုင်း၍ တမျိုး ၊ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို မြောက်၍တဖုံ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်မှုကို တောင်းတပြန်တော့လည်း အာမက်သည် မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့……..

“အင့်……ဖွတ်….. ဖတ်……. ဖွတ်……. ဖတ်….. အင့်”

ဟူ၍ တစ်ခန်းလုံး မြည်ဟီးလာ၏ ။

မထားခင်အဖို့ ကိုထွန်းခင်အား သစ္စာဖောက်ရခြင်း အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲရ၏ ။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ စီးပွားရေးကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ငတ်ပြတ်မှု ဒဏ်ကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ကိုထွန်းခင်၏ အသက်တစ်ချောင်း ကယ်လိုခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

မထားခင်သည် သူမရဲ့ လင်ကို ချစ်သည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုထွန်းခင်မှလွဲ၍ မည်သူ့ကိုမှ စိတ်နှင့်ပင် မပြစ်မှားခဲ့ ။ ကိုထွန်းခင်က သူမအား ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် အနှိုးအဆွ မကျွမ်းကျင်သော်လည်း ချစ်လင်ဖြစ်သည်က တကြောင်း၊ အပျိုရည် တက်ကြွချိန် ဖြစ်သည်ကတကြောင်းကြောင့် ကိုထွန်းခင် တက်ညှောင့်တိုင်း ပြီးသည်က အမှန်ပင် ၊ ကာမစိတ် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ သုတ်ရည် ပန်းထွက်လာသည်နှင့် ပြီးစီးသည် ဟု သူမ ထင်မှတ်ခဲ့သည်။

ကိုထွန်းခင်နှင့် ပေါင်းလာသည့် နေ့မှစ၍ ယနေ့တိုင် ညတိုင်း မီးခွက်မှုတ်လိုက်ကာ ခြင်ထောင်ထဲသို့ လင်မယား ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လျှင် ကိုထွန်းခင်က သူမအား ပွေ့ဖက်၍ နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကားခိုင်းကာ တက်၍ ညှောင့်လိုးတော့သည် ။ ကြာကြာညှောင့်တော့ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ သုတ်ရည်များမှာ ထွက်၍ ကိစ္စပြီးစီးပြီဟု ကျေနပ်ခဲ့ကြသည်။

အမှန်အားဖြင့် အမှောင်တွင်းမှ ကာမစစ်ပွဲသည် ဂွင်းတိုက် လက်ညိုးထိုး၍ ကာမ အာသီသ ဖြေဖျောက် ခြင်းနှင့် မည်သို့မျှ မခြားကြောင်း သူတို့မသိခဲ့ပေ ။ မိဘမောင်ဘွားတို့ကြောင့် ဆိုပါက လင်နှင့်မယား အိပ်ရန် သီးသန့်ခန်း ရှိသင့်၏ ။ အကယ်၍ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် မီးခွက်မှုတ်သည် ဆိုပါက ထိုမျှ ရှက်ကြောက်နေလျှင် လင်မယူ သားမယူပဲ ဘုန်းကြီး မယ်သီလရှင်သာ ဝတ်ကြရန် တိုက်တွန်းချင်ပါသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အမှောင်နှင့်မဲမဲတွင် ကိုယ့်ချစ်သူ၏ မျက်နှာကိုမျှ မမြင်ရဘဲ အရမ်းချစ်၊ အကန်းချစ်သာ မှန်းဆ၍ ချစ်ရ၏။ စာကြောင်း စပ်မိ၍ စာရေးသူ ကြားဘူးသော တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှာ….

ယခင်မြန်မာပြည်တွင် အင်္ဂလိပ်များ အုပ်စိုးစဉ်က ရန်ကုန်မြို့ အလယ်ပိုင်းတွင် ဖာများ အလွန်ပေါ၏ ။ အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလွန်ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော ကြေးနည်း အတန်းအစား တစ်ခုမှာ…. “မီးခွက် ထွန်းလျှင် တစ်ကျပ်…. မီးခွက် မထွန်း ငါးမူး ” ဆိုသည့် အတန်းအစား ပင်ရှိ၏ ။

မီးခွက်မှုတ်ထားသဖြင့် အမှောင်ထဲတွင် မိမိငပဲသည် အဘယ်အပေါက်ထဲ ဝင်သည်ကိုမျှ မသိရပေ။

ထို့ကြောင့် အလင်းရောင်သည် ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် လိုအပ်၏ ။ မိမိချစ်သူ၏ မျက်နှာအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရသည်မှာ အရသာ တမျိုးပင် ။

ထို့ပြင် ချစ်သူ၏ ရင်သားမို့မို့ ၊ ဆီးခုံမို့မို့နှင့် အတွင်းသား နီတာတာလေးတို့ကို မြင်တွေ့ရသဖြင့် ကာမစိတ် အဟုတ်သည် ပြည့်ဝစေ၏ ။ ပါးမို့မို့ဖောင်းဖောင်းမှ ထုံသင်းသော သနပ်ခါးနှင့် ပေါင်ဒါ သင်းသင်း ရနံ့လေးတို့သည်လည်း စစ်ကူဖြည့်ပေး၏။

နူးညံ့သော ရင်သားအစုံ ၊ ပေါင်ရင်းရှိ ဖောင်းမို့မို့ မုန့်ပေါင်း အတွင်းရှိ အသားနုနှင့် အသားတက် အစေ့လေးတို့၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့….

“မောင်…. မောင် …ခင်ရဲ့ အသက်မောင်ရယ် … ဟင်း ဟင်း…” ဟူသော ကြူသံလေးများနှင့် “ဖျစ်..ဖျစ်… ဖွတ်…ဖွတ်…ဖတ်. .ဖတ်” ဟူသော ကာမ ရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် စီးဝါးလိုက်သံလေးများမှာ နားသောကဆင်စရာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် ကာမရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်း မရှိရန် အထူးလိုအပ်၏ ။ လင်နှင့်မယား ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ခြင်း မိမိတို့ ကာမစပ်ယှက်သည်ကို

တခြားသူများ သိရှိကြမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းတို့သည် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေ၍ ပြည့်ပြည့် ၀၀ ကာမစည်းစိမ် မခံစားရပေ ။ ထို့ကြောင့် ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားလိုပါက လုံလောက်သော အလင်းရောင် ရှက်ကြောက်ခြင်း မရှိမှုတို့ကို အလွန်လိုအပ်၏ ။

အာမက်သည် မထားခင်အား မညှာမတာ တစထက်တစ ကြမ်းကြမ်းလာခဲ့ရာ မထားခင်မှာ အောက်မှ ကော့၍ ကော့၍ တမျိုး ၊ စကောဝိုင်းတိုက်၍တဖုံ အောက်ပေး ကောင်းကောင်းဖြင့် ကြုံး၍ ခံရင်း

“အင်း…အင်း …ကျွတ် ….ကျွတ်”

ဟူ၍ ညဉ်းတွားနေ၏ ။

“အစ်မကြီး …အစ်မကြီး… ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်..”

ဟု အာမက်သည် ဆောင့်နေရာမှ ရပ်နားရင်း မေးလိုက်၏ ။

“ဘာ….ဘာမှမဖြစ်ဘူး………အာမက် …ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ”

ဟု မထားခင် တဏှာသံပါပါဖြင့် ပြောလိုက်ရာ အာမက်သည် အစွမ်းကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် “အင်” ဟူ၍ သူမ၏

ပါးစပ်မှ ထွက်သွားသလို “စွပ်” ဟူ၍ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှ ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားသကဲ့သို့ “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးတန်ကြီးမှာ

အပြင်သို့ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

စစ်ပွဲတွင် စက်သေနတ် သမားက ရန်သူတပ်တွင်းသို့အဆက်မပြတ် ပစ်သွင်းသကဲ့သို့ အာမက်၏ ကြီးမားလှသော သံမဏိ လီးချောင်းကြီးမှာ ပြဲပြဲလန်၍ ပွင့်အာနေသော မထားခင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပစ်၍ ပစ်၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်မှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ထိဝင်၍ သွားရကာ မထားခင်သည် “အင့်… အင့် ..”ဟူသော ညဉ်းသံဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွား၏ ။

အာမက်မှာ ဒုတိယတစ်ချီ တက်သုတ်ရိုက်နေရသဖြင့် မထားခင်နှင့်အတူ မပြီးခဲ့ပေ။ ဖြေးဖြေး တစ်ခါ ကြမ်းကြမ်းတစ်လှည့် အမျိုးမျိုး ချဲ့၍ ချဲ့၍ လိုးပါသော်လည်း မပြီးနိုင်သေးပေ ။

“အာမက် … မပြီးသေးဘူးလား.. ငါညောင်းလှပြီကွာ…”

မထားခင်က ညောင်းသည်ဟု ညဉ်းညူသဖြင့် အာမက်သည် ရပ်နားလိုက်ကာ

“ကဲ အစ်မညောင်းရင် ကျတော် ပြသလိုလုပ်”

ဟုပြောကာ သူမအား ကုတင်တွင်ဖြတ်၍ မှောက်စေ၍ ကုတင်အောက်ကြမ်းပေါ်တွင်ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ကား၍ ရပ်စေ၏ ။ ထိုအနေအထားမှာ ဖြူဖွေးသော သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးကြားမှ ပြူးအာထွက်နေသော စောက်ပတ်မှာ အာမက်အား တမျိုးစိတ်တက်ကြွစေ၏ ။

စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးအား တေ့လိုက်ကာ တွဲလောင်းကျနေသော နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရဆွဲ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်တွင်

“ဘွတ်”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားသဖြင့်

“အမလေး … .အာမက်…နာတယ် ”

ဟု ညဉ်းတွားမိ၏ ။

အာမက်သည် ခနမျှ နားလိုက်ပြီး ခပ်ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေး၏ ။ မထားခင် ခံနိုင်ရည်ရှိလာသော အခါ သူသည် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးလိုက်သည်တွင် …….

“ဘွတ်……စွပ်…..ဘွတ်”

ဟူ၍ စောက်ခေါင်းလှိုဏ်သံမှာ အခန်းတစ်ခုလုံးမြည်ဟီးနေတော့၏ ။ တစထက်တစ အဆောင့် အလိုး အညှောင့်ကြမ်းသကဲ့သို့ မထားခင်မှာ ပြန်လည် စိတ်တက်ကြွလာရကာ သူမ၏ ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများက မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ အဆောင့် …. အညှောင့်…အလိုး သွက်လက်လာကြပြီး မကြာမှီ အချိန်အတွင်းမှာပင် အထွပ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။

Zawgyi

ျမင္းေလာက္ရွိတဲ့ ပစၥည္းကို ကုန္းလိုက္ရတဲ့ မထားခင္

အခ်ိန္မွာ 1938 ခုႏွစ္ ျဖစ္ေပသည္။

ေရနံေျမသပိတ္ တပ္မေတာ္ႀကီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ သို႔ခ်ီတက္သြားသည္မွာ ရက္သတၱပတ္ပင္ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ေရနံေၿမ ၿမိဳ႕ေတာ္၏ အေရွ႕ဖ်ား ရြာစုေလးဝယ္ တပ္မေတာ္ႀကီးႏွင့္ တပါတည္း ခ်ီတက္သြားၾကၿပီျဖစ္ေသာ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားမ်ား မရွိသေလာက္ပင္ ျဖစ္သျဖင့္ မိန္းမသား ခ်ည္းသာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီျဖစ္ရကား ေျခာက္ေသြ႕၍ ေနေပသည္။

ရြာဖ်ားထိပ္တြင္ အထီးက်န္ဘဝ ပမာ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ တဲငယ္ တစ္လုံးအတြင္းဝယ္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေဝွ႕ယမ္းတိုက္ခတ္လိုက္သည့္ ေလ၏ လွုပ္ရွုားမွုေၾကာင့္ လင္းတခါ မွုံတလွည့္ျဖင့္ ညိမ္းလုညိမ္းဆဲ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာေၾကာင့္ မခ်ိမဆံ ညဥ္းညဴ ေနသည့္ လူမမာ၏ ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္တြင္ စိုးရိမ္ျခင္း ႀကီးစြာျဖင့္ ၾကည့္ေနသည့္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ခန႔္ မိန္းမပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

“ကိုထြန္းခင္ ရွင္ေတာ္ေတာ္ဘဲ အခံရခက္ေနသလားဟင္ “

ထိုလူမမာ၏ ဇနီးက ေဘးမွာေစာင့္၍ ထိုင္ၾကည့္ရင္း ဂ႐ုဏာသက္စြာ ေမးျမန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။

“ေအးကြယ္….. ငါ့ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ဆန္ေနတာပဲ ထားခင္ရယ္ ”

လူမမာသည္ လြန္စြာအားအင္ ႐ုတ္ေလ်ာ့ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျဖၾကား၏ ။

“ဟုတ္မွာပဲ ႏွင္းဥ ရယ္ ၊ သူ႔ခမ်ာ ဘာမွမစားနိုင္တာ ၃-၄ ရက္ရွိေနၿပီ ဒီေတာ့ ဘယ္မွာ ေနသာထိုင္သာ ရွိပါ့မလဲ ”

မိခင္လုပ္သူက ဖခင္လူမမာအား ဂ႐ုဏာ သက္ဖြယ္ စကားေျပာၾကားေနသည္ကို မ်က္ရည္ဝိုင္း၍ နားေထာင္ေနရွာသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလးမွာ ဖခင္လူမမာအားတလွည့္ မိခင္အားတလွည့္ၾကည့္ကာ မိမိတို႔၏ ဘဝကို စဥ္းစားမိကာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေနမိေပသည္။

သူမအဖို႔ ဝမ္းနည္းမည္ဆိုက ဝမ္းနည္းထိုက္ေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမဖခင္ က်န္းမာစဥ္က ရိုးသားႀကိဳးပန္းစြာ လယ္သူရင္းငွား အျဖစ္ တမိုးေလာက္ အပင္ပန္းခံ၍ လုပ္လိုက္ပါက ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာ၍ မလာေသာ္လည္း အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ မျဖစ္နိုင္ေပ။ ယခုေတာ့မူ မိမိဖခင္ အိပ္ယာထက္ ဘုန္းဘုန္းလဲသည္ႏွင့္ စားရမဲ့ ဘဝသို႔ တမဟုတ္ခ်င္း ေရာက္ခဲ့ရေပသည္ ။ အႏွီသို႔ အငတ္ေဘးျပသနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရျခင္းမွာလည္း မမၽွတေသာ ဝင္ေငြျဖင့္ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း စားရင္းေသာက္ရင္း စုေဆာင္းရန္ဟူ၍ ေငြပိုေငြလၽွံ တျပားတခ်ပ္မွမက်န္ရွိေပ။

သူတို႔ အိမ္ေထာင္စုေလး၏ ရင္ဆိုင္ရမည့္ ျပသနာမွာ အငတ္ေဘးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ျဖစ္သည့္ ကိုထြန္းခင္အား ေဆးဝါးကုသရန္ ျဖစ္ေပသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ေျပးရန္လည္း ေျမမရွိ ၊ ေပးရန္လည္းေငြမရွိ ဆိုသကဲ့သို႔ ေဆးဝါးကုသရန္ေဝးစြ ၊ စားရန္ ဆန္ႏွင့္ငါးပိေလး မၽွပင္ မရွိရွာၾကေပ ။

“သမီးရယ္ … ညီးအေဖကို ဆန္ျပဳတ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ရေအာင္ကြယ္”

သမီးျဖစ္သူက မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႔ ထထြက္သြားသည္ကို မထားခင္သည္ ေနာက္မွလိုက္လာရင္း လူမမာ မၾကားေစရန္ ေလသံျဖင့္

“သမီး ဆန္အိုးထဲမွာ ဆန္လည္း တစ္ေစ့မွ မရွိေတာ့ဘူး။ ငါ အရီးမွုံတို႔ဆီသြားၿပီး တစ္ခြက္ေလာက္ ေခ်းၾကည့္ဦးမယ္ ”

ဟုေျပာကာ အိမ္မွထြက္ခဲ့ေပသည္။ အမွန္မွာ မထားခင္သည္ အရီးမွုံထံမွ ဆန္တခြက္ ေခ်းမည္ဟူ ၍သာ ထြက္ခြာလာရေသာ္လည္း အရီးမွုံမွာ မုဆိုးမ တစ္ေယာက္မၽွသာ ျဖစ္ေခ်သည္ ၊၊ အခန႔္ပင္ အရီးမွုံအား တဲေရွ႕တြင္ ေတြ႕ရသျဖင့္

“အရီးမွုံ ဆန္ရွိေသးရင္ တစ္ခြက္ေလာက္ ေခ်းပါဦး၊ ကိုထြန္းခင္လဲ အိပ္ယာက မထနိုင္ေသးဘူး အရီးမွုံ”

ဟု မထားခင္သည္ ေမၽွာ္လင့္ႀကီးစြာ ျဖင့္ေခ်းငွားလိုက္ေပသည္ ၊၊

“အဲဒါမွ ဒုကၡဘဲ ထားခင္ရယ္ ငါလဲမေန႔ကတည္းက ညီးကို ဆန္ႏွစ္ခြက္ေပးၿပီး က်န္တဲ့ဆန္ေလး ခ်က္စားလိုက္လို႔ ကုန္ပါၿပီေကာ”

အဖြားအို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညီးတြားလိုက္သည္။ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ထားခင္မွာ နားေထာင္ေနမိ၏။ သူမ ေမၽွာ္လင့္ႀကီးစြာျဖင့္ ေခ်းမည္ဟု ရည္မွန္းထားခဲ့သည့္ အရီးမွုံပင္ ငတ္ျပတ္ျခင္းေဘးျဖင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီေကာ၊၊

အရီးမွုံထံမွ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့သျဖင့္ မထားခင္သည္ ရြာလယ္ပိုင္းမွ ေရနံအလုပ္သမားႀကီး ကိုေနဝင္းတို႔ အိမ္ဘက္သို႔ လွည့္လာခဲ့ျပန္ရ၏။ အေခ်းအငွား လာေရာက္ရသူ မထားခင္မွာ ကေလးမ်ား ငိုယိုရိုက္ႏွက္သံႏွင့္အတူ ကိုေနဝင္း၏မယား မလွ ၏ ႀကိမ္ဆဲသံကိုပါ ၾကားေနရသျဖင့္ ကမၻာမီးေလာင္ရသည့္အထဲ ဆီမီးဝင္မေတာက္ခ်င္သျဖင့္ ျပန္လွည့္ခဲ့ရေပသည္။ သူမ အဖို႔ တစ္ခြက္မၽွေသာ ဆန္ရရွိေရးအတြက္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကား ကုန္ဆုံးခဲ့ေခ်ၿပီ၊၊

ဆန္-ထင္း-ကၽြန္းသစ္ႏွင့္ ေျမထြက္ သဘာဝပစၥည္းမ်ား ျပည့္ဝ ကုန္လုံသည္ ဆိုသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မွာ မထားခင္ ကဲ့သို႔ေသာ လူတန္းစားမ်ားအတြက္ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ပုံျပင္တစ္ခုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပ၏။ ေနထြက္မွေနဝင္ ၊ ႏြားႏွင့္အတူ ႐ုန္းကာ ပင္ပန္းႀကီးစြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြခဲ့ရသူ အလုပ္ၾကမ္းသမားႀကီး ကိုထြန္းခင္မွာ သူ၏ အိမ္ေထာင္အတြက္ မငတ္႐ုံသာ ရွာေဖြေကၽြးေမြးနိုင္ခဲ့၏။ ယခုကဲ့သို႔ အိပ္ရာထက္တြင္ လူမမာႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဘုန္းဘုန္းလဲရသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ စားစရာဟူ၍ ဆန္ေစ့တစ္ေစ့မၽွပင္ မရွိရွာေတာ့ေပ၊၊

ေခ်းငွားမည့္သူ ကယ္တင္ရွင္ဟူ၍ ရြာထဲတြင္ မရွိသေလာက္ရွားေပသည္ ၊၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အမ်ားစု လူဦးေရမွာ ေရနံစက္ေပၚ မွီခိုေနၾကသူမ်ားျဖစ္၍ ယခုကဲ့သို႔ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာအခါ သူတို႔အားလုံးသည္ ေရနံေျမသပိတ္ တပ္မေတာ္သားမ်ားအျဖစ္ ကူးေျပာင္းလာရေပသည္၊၊

နိုင္ငံေရး တရပ္အေနျဖင့္ ေအာင္ျမင္မွု ျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းတို႔၏ ဝမ္းေရးမွာမူ က်ဆုံးေနရေပၿပီ ၊၊ ေရနံေျမရွိ အလုပ္သမားမ်ား၏ သားငယ္ သမီးငယ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမသားမ်ား၏ ငတ္မြတ္ ငိုယိုညီးတြား ေနၾကသည့္ အသံသည္ အဝီစီ ပြက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပသည္။ ရြာတဘက္မ်ားမွ တဘက္ဖ်ားသို႔ ေရာက္သည့္တိုင္ ဆန္ေခ်းငွားမည့္သူအား ေမၽွာ္ေလတိုင္း ေဝးခဲ့သည့္ မထားခင္ ခင္မ်ာမွာ အိမ္ဘက္သို႔ တပ္ဆုတ္ရမလို ျဖစ္ေန၏ ၊၊ သို႔ပါေသာ္လည္း သူမအဖို႔ အိမ္သို႔ လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျပန္ရမည္ကို ေသရမေလာက္ ေၾကာက္ရြံ့လာခဲ့ေပသည္၊၊

အစားအစာဟူ၍ တစ္စက္မၽွ မရွိရွာေသာ ခင္ပြန္းသည္ ကိုထြန္းခင္၏ မခ်ိတင္ကဲ ညီးညဴသံသည္ သူမ၏ ရင္အား ကြဲေစမတတ္ ျဖစ္မိ၏ ၊၊ ထို႔ျပင္ စားနိုင္ေသာက္နိုင္ အပ်ိဳရြယ္ေလး ႏွင္းဥမွာလည္း ထမင္းမစားရ၍ အဘယ္မွ ဆာေလာင္ေနမည္ကို ေတြးမိေသး၏ ၊၊

ရြာစြန္ေတာင္ပိုင္းသို႔ ေရာက္လာခဲ့ေသာ မထားခင္၏ ေျခလွမ္းသည္ ခန႔္ညားေသာ အိမ္တစ္ေဆာင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ေသာအခါ တန႔္သြားေပသည္၊၊ သူမအေနျဖင့္ ေနာက္ဆုံးေမၽွာ္လင့္ခ်က္ပင္ ျဖစ္ေပသည္၊၊ သို႔ျဖင့္ သူမသည္ အိမ္ဝင္းထဲသို႔ မရဲတရဲ လွမ္းဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ဝင္းခံတံခါးမွာ အတြင္းမွ ပိတ္ထားသျဖင့္ လွမ္း၍ေခၚသျဖင့္ အထဲမွ ကုလားေလးတစ္ေယာက္ လာဖြင့္ေပးေပသည္၊၊

“ဟဲ့… ေကာင္ေလး ၊ အာမက္ရွိသလား”

“ရွိတယ္ .. အစ္မ”

“ငါသူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္”

ဟုေျပာကာ ၿခံဝင္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ေပသည္ ၊၊ သူမ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အသားမဲမဲ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ကုလားတစ္ေယာက္ အတြင္းခန္းမွ ထြက္လာ၏ ၊၊

“ေၾသာ္ … အစ္မႀကီးပါလား ၊ ဘာကိစၥပါလဲ”

“ေၾသာ္ …. အင္း…. ကိစၥရွိလို႔ေပါ့ အာမက္ရယ္ ၊ မင္းအစ္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္မမာေနဘူး၊ အဲဒါ ဒို႔မ်ားကို ေငြေလးဘာေလး ေခ်းစမ္းပါဦး၊ မင္းအစ္ကို အလုပ္ဝင္ဝင္ခ်င္း ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္”

မထားခင္သည္ ေမၽွာ္လင့္ႀကီးစြာျဖင့္ အခန႔္သား ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ အာမက္အား ေတာင္းပန္လိုက္သည္၊၊

“က်ေတာ္ အစ္မႀကီးကို ကူညီခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အလုပ္အကိုင္ေတြက မေကာင္းဘူးဆိုတာ အစ္မႀကီးလည္း သိသားဘဲ”

ေရနံေျမၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ လူမွန္းသိသည့္ အရြယ္မွ ေရာက္ကာ ေငြတိုးခ်ျခင္းျဖင့္ ႀကီးပြားလာခဲ့ေသာ ေခၚေတာေပါက္ အာမက္သည္ ျမန္မာရည္လည္စြာ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေရွာင္ ျငင္းလိုက္ေပသည္။

“ေအးပါဟယ္ .. အာမက္ရယ္ ၊ ငါလဲသိပါတယ္ ၊ ခက္တာက မင္းအကိုေၾကာင့္ပါဟယ္ မ်ားမ်ားလည္း မဟုတ္ပါဘူး ၊ ဆီဖိုး ဆန္ဖိုး ေလာက္ပါဘဲ”

“ခက္တယ္ … .အစ္မႀကီး အခုသပိတ္ေမွာက္လို႔ က်ေတာ္ ေငြႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ဆုံးေနတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ပါ အရင္က က်ေတာ္ ျငင္းဖူးလို႔လား”

ခက္သည္ ယခုမွခက္သည္ ၊ မထားခင္အဖို႔ လဲ၍ သာ ေသလိုက္ခ်င္၏ ။ တဖက္တြင္ စီးပြားပ်က္ကပ္ေခတ္ အျခားတဖက္တြင္ လူမမာ လင္သား ၊ အဘယ္ကဲ့သို႔ ဆန္ဘိုးေလးေလာက္ကိုပင္ ရွာေဖြရမည္နည္း ၊ ေယာက်္ားသား ျဖစ္ခဲ့ပါမူ ၊၊ အားႏြဲ႕ေသာ မိန္းမသား

“အာမက္ရယ္ အစ္မကိုေတာ့ ဒီတခါၾကည့္ပါဦး ဟယ္”

ဟု မ်က္ရည္ဝိုင္း၍ ေျပာရွာေပသည္ ။ အာမက္သည္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ ေခါက္တုန႔္ ေခါက္ျပန္ေလၽွာက္ေန၏ ။

“က်ေတာ္ မတက္နိုင္လို႔ပါ အစ္မႀကီးရယ္”

မထားခင္ အဖို႔ကား ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ကုန္ဆုံးခဲ့ေပၿပီ ။ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ထိုင္ငိုင္ေနေသာ မထားခင္သည္ အိမ္ျပန္ေတာ့မည္ဟု ထလိုက္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ခန္းစီးအားမ၍ ထြက္လာေသာ မုတ္ဆိတ္ ဗရဗြျဖင့္ ေခၚေတာ ကုလား ထြက္လာသည္ကို တစ္ခ်က္မၽွ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။ ထိုကုလားမွာ အသက္ ၄၀ ခန႔္ရွိ၍ အာမက္ကဲ့သို႔ပင္ မ်က္ႏွာလည္း ဆင္၍ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ျဖစ္၏ ။ ထိုကုလားကပင္ အာမက္အား ယင္းတို႔ ဘာသာစကားျဖင့္ လွမ္းေျပာလိုက္သည္ကို ေခတၱမၽွ နားေထာင္ၿပီး

“အစ္မႀကီး ခဏေနဦး”

ဟု လွမ္း၍ ဟန႔္တားလိုက္သျဖင့္ မထားခင္မွာ ျပန္၍ ထိုင္ရေပသည္ ။

“ဒါ က်ေတာ့္ ဦးေလးပဲ … အစ္မႀကီး ၊ သူမေန႔က မွ ဘဂၤလားက ေရာက္တယ္ ၊ အဲဒါ သူကေျပာတယ္”

“ဘာေျပာသလဲ အာမက္ရယ္”

“အစ္မႀကီးကို ေျပာရမွာခက္တယ္ အစ္မႀကီး ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ့္ ဦးေလးက အစ္မႀကီးကို အင္မတန္ သနားလို႔ ေျပာခိုင္းေနတယ္”

“ဘာမ်ား လဲကြယ္ အာမက္ရယ္ ေျပာစမ္းပါဦး ”

အာမက္သည္ တစ္ခ်က္မၽွ ေတြေဝသြားၿပီး ဆက္၍

“က်ေတာ္ေျပာတာ စိတ္မဆိုးရင္ေတာ့ က်ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္ ေနာက္ၿပီး က်ေတာ္ေျပာတာကို က်ေတာ္ရယ္ ဦးေလးရယ္ အစ္မႀကီးရယ္ ဒီသုံးေယာက္ပဲ သိေစခ်င္ပါတယ္”

ယခုကဲ့သို႔ လၽွိဴ႕ဝွက္ရမည့္ အေၾကာင္းအရင္း ရွိေနသည့္ လုပ္ငန္းဟူ၍ သိရွိလာေသာ မထားခင္သည္ မ်က္လုံးျပဴးရျပန္၏ ။

“ဘယ္လို အေၾကာင္းအခင္းမ်ားလဲကြယ္၊ မင္းေျပာတဲ့ ကိစၥက အစိုးရ မင္းေဘး မကင္းတဲ့ ဟာမ်ားလား”

အာမက္သည္ ရိုးသားလွေသာ မထားခင္အား ၾကည့္၍ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္သြမ္းလိုက္ရင္း

“က်ေတာ္ ေျပာတာက ရာဇဝတ္မွုက်ဴးလြန္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကဲ အစ္မႀကီး စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ၊ က်ေတာ့္ ဦးေလးက … ဟဲဟဲ.. အစ္မႀကီးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မ်က္ေစ့က်လို႔ ေျပာေပးပါတဲ့”

မထားခင္သည္ အာမက္ေျပာစကား ၾကားလိုက္ရသည္မွာ ေႏြေခါင္ေခါင္ လၽွပ္လက္၍ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သည္ဟု ထင္မိေပ၏ ။ သူမ တကိုယ္လုံးမွာ ေဒါသျဖင့္ တုန္လွုပ္ေနရွာ၏ ။

“ဘာ ဘာေျပာတယ္ ၊ အာမက္ နင္… နင္သိတယ္ မဟုတ္လား ငါ့ဟာ လင္နဲ႔သားနဲ႔ ဆိုတာ”

မထားခင္မွာ ေဒါသျဖစ္လြန္းသျဖင့္ အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ရန္ေတြ႕မိ၏ ။

“အစ္မႀကီးကို စိတ္မဆိုးဘို႔ က်ေတာ္ အစကတည္းက ေတာင္းပန္ထားတယ္ ၊ ဒါအစ္မႀကီးစဥ္းစားဖို႔ပါ ၊ အခုအစ္ကိုမမာဘူးဆိုလို႔ က်ေတာ္က ၾကားက ဝင္ေျပာမိတာ ၊ အခုကိစၥက အစ္မႀကီးသာ ဦးေလးေျပာသလို နားေထာင္မယ္ဆိုရင္ အစ္မႀကီးရဲ့ အိမ္ေထာင္ ေကာင္းစားဘို႔ပဲေလ၊ အစ္ကို႔ကိုေဆးကုဖို႔ ေငြရမယ္ ၊ အစ္မႀကီးဟာ အိမ္ေထာင္သည္ ၊ မိခင္တေယာက္ပဲ ဦးေလးေျပာတာ နားေထာင္လို႔ေတာ့ ဘာမွနစ္နာဖို႔ မရွိဘူး ၊ဒါေၾကာင့္ က်ေတာ္ေျပာတာ လူသိခံဘို႔ မလိုဘူးလို႔”

သြက္လိုက္စြာ ျမန္မာစကားျဖင့္ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနရွာသည့္ အာမက္၏ စကားမ်ားကို မထားခင္သည္ နားေထာင္ေနမိ၏ ၊၊ ထိုသို႔ နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္မ်ားကလည္း တေပါက္ေပါက္ က်ဆင္းေနေပသည္ ။ ယခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ယခုကဲ့သို႔ အေျပာခံရျခင္းသည္ အလြန္ စိတ္ထိခိုက္မိ၏ ။ လူသိရွင္ၾကား ေစာ္ကားမွုအား တိုင္ၾကားပါက မိမိသာ အေစာ္ကားခံရသျဖင့္ အရွက္ကြဲရေပမည္ ။

ထို႔ျပင္ အိပ္ယာထက္တြင္ ငတ္ျပတ္ေနေသာ လူမမာသည္ ၊ လင္သား ၊ မိမိတို႔၏ အငတ္ျပသနာအား လြတ္ကင္း လြတ္ေျမာက္ရန္မွာ အျခားေသာနည္းျဖင့္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမၽွာ္ေလတိုင္းေဝးသာ ျဖစ္ေပ၏ ။ အထူးသျဖင့္ သူမ၏ စိတ္ကို ပိုမို ထိခိုက္ေစသည္မွာ သူမ၏ ခ်စ္လင္ ကိုထြန္းခင္ အတြက္သာ ျဖစ္ေပသည္ ။ လူလားေျမာက္၍ အရြယ္ ေရာက္ကာ မိမိႏွင့္ ပုဆိုးတန္းတင္ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းလာသည့္အခ်ိန္မွ ယခုတိုင္ ရိုးသားစြာ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးလာေသာ ေက်းဇူးရွင္လင္သား ၊ သစၥာရွိခ်စ္လင္အား မမာက်န္းေသာ အခ်ိန္တြင္ အသက္ဆုံးရွုံး ခံေစရမည္မွာ သူမအဘို႔ တာဝန္မကင္းေပ ။

သို႔ျဖစ္၍ သူမအဘို႔ အာမက္ ေျပာသလို လိုက္နာရမည္ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေန၏ ။ လူရည္ပါးနပ္လွေသာ အာမက္သည္ မိမိ၏ ပစ္ကြင္းသို႔ မထားခင္တစ္ေယာက္ ယိမ္းယိုင္ ဝင္ရွာလာသည့္ အရိပ္အေယာင္ကို ေတြ႕ရွိလၽွင္ပင္

“အစ္မႀကီးကို က်ေတာ္ ခင္လို႔ေျပာေနတယ္ ဆိုတာ ယုံစမ္းပါ ၊ အခုကိစၥကို ဘယ္သူမွ သိဘို႔မလိုဘူး ။ ေနာက္ၿပီး အစ္မႀကီးက အပ်ိဳရြယ္ေလးလဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ ဦးေလး အလိုကို လိုက္ေပးလိုက္႐ုံနဲ႔ အစ္မႀကီး အိမ္ေထာင္ေရးဟာ အဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္”

မထားခင္အဘို႔ အျခားရိုးသားေသာ နည္းျဖင့္ လိုေနေသာ ေငြႏွင့္ အစားအစာရရွိရန္မွာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ေပ ။ မိမိ၏ ခႏၵာကိုယ္အား အညစ္စြန္းခံ လိုက္ျခင္းျဖင့္ မိမိခ်စ္လင္၏ အသက္အား ကယ္တင္နိုင္ေပမည္။ သူမ ယခုကဲ့သို႔ ငိုင္ေနျခင္းသည္ မိမိ၏ ဆင္လိုက္ေသာ အကြက္ထဲသို႔ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ႀကီး မိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္ေသာ အာမက္သည္ သူ၏ ဦးေလးအား မ်က္စိမွတ္ျပကာ

“ကဲ အစ္မႀကီး အခ်ိန္ကုန္လို႔ အစ္ကို႔အတြက္ စိတ္မခ်ရျဖစ္ေနမယ္ သီးေလးနဲ႔ အိမ္ထဲ ခဏေလး လိုက္သြားလိုက္ေနာ္”

အာမက္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ္ေပၚမွ ၿခံထဲသို႔ ေရွာင္၍ ဆင္းသြား၏ ။ အာမက္ၿခံထဲ ဆင္းသြားသည္ႏွင့္ သူ၏ ဦးေလးသည္ မထားခင္ ထိုင္ေနရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာကာ………

“ခ်ိတ္မခ်ိဳးပါနဲ႔ ခ်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို သနားတယ္ ၊ ခ်ိတယ္”

ဟုေျပာကာ မထားခင္ ၏ လက္ေမာင္းအား ဆုတ္ကိုင္ကာ ဆြဲထူလိုက္၏ ။ မထားခင္သည္ ရွက္ျခင္း ၊ ေဒါသထြက္ျခင္းႏွင့္ ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ လက္ဝါးႏွင့္အုပ္ကာ ရွိုက္ကာငိုေႂကြးမိ၏ ။ ငိုေႂကြးရင္းျဖင့္ သူမသည္ ေခၚေတာ ကုလားႀကီး၏ ေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ပါခဲ့ရ၏ ။ လက္ဖဝါးႏွင့္ အုပ္၍ ငိုေႂကြးေနသျဖင့္ သူမအား အဘယ္သို႔ ေခၚေဆာင္လာသည္ကိုပင္ မျမင္ရေသာ္လည္း သူမအား ဆြဲ၍ ထိုင္ခိုင္းလိုက္မွပင္ လက္ကိုဖယ္၍ ၾကည့္ရွုမိ၏ ။ ခန႔္ညားခိုင္ခန႔္လွသည့္ ကုတင္ႏွင့္ ေတာင္ဆုပ္မၽွ ထူထဲေသာ မွို႔ယာ အခင္းအက်င္းမ်ားကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရေပသည္ ။

သူမ၏ တကိုယ္လုံးမွာ နတ္ဝင္သူပမာ တုန္လွုပ္ ေန၍ အသိစိတ္မွာလည္း အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလၽွာက္ေနရသူကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏ ။ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္လြန္းသျဖင့္ မထားခင္သည္ ကုတင္ေပၚတြင္ တေစာင္းလွဲကာ မ်က္ႏွာအုပ္၍ ငိုေႂကြးျပန္ေတာ့သည္ ။ အတန္ၾကာ ငိုေႂကြးၿပီး၍ ရွိုက္ေနစဥ္ သူမ၏ ဂုတ္ ေပၚတြင္ ယားက်ိက်ိရွိသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေမာ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူမ၏ ဦးေခါင္းတည့္တည့္အား မိုးႀကိဳးပစ္ခြင္းခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ မ်ားစြာ တုန္လွုပ္မိ၏။

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဝတ္ဟူ၍ ဗလာနတၱိျဖင့္ မားမားႀကီးရပ္ကာ သူမ၏ ဂုတ္အား နမ္းရန္ ငုံေနေသာ ကုလားႀကီးအား ေတြ႕ရွိရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ အထူးသျဖင့္ သူမအား အလြန္တုန္လွုပ္ေစေသာ အရာမွာ သူမ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ နီးကပ္ေနသည့္ ေတာင္းတင္းလွေသာ ေပါင္ဂြဆုံရွိ အေမႊးပလပြ အလည္မွ ေငါ့ေငါ့ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ ေတာင္လ်က္ရွိေသာ ျမင္း၏ တန္ဆာပမာ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ ရွည္လ်ားလွေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးသာ ျဖစ္ေပသည္။

သူမအဘို႔ ကိုထြန္းခင္ႏွင့္ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းကာ သမီးႏွင္းဥေလးကို ေမြးဖြား၍ အပ်ိဳအရြယ္ ေရာက္လာခဲ့သည့္တိုင္ ကိုထြန္းခင္၏ တန္ဆာေခၚ လီးအား ေသခ်ာ တခါမွ မၾကည့္ခဲ့မိေပ။ ရွက္ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အတူအိပ္ခ်ိန္တြင္ မီးခြက္မွုတ္၍ အိပ္ေလ့ရွိခဲ့သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိလင္သား ကိုထြန္းခင္က အေပၚမွခြ၍ မိမိအေခါင္းထဲသို႔ သြင္းလိုက္ျခင္း၊ ေညႇာင့္ျခင္းကိုခံကာ မိမိပါ ကိစၥၿပီးစီးခဲ့သည္သာ ျဖစ္ခဲ့၏။

ယခုကဲ့သို႔ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ ထြားႀကိဳင္းလွသည့္ ငပဲႀကီးအား ေတြ႕ရွိလိုက္ရေသာ မထားခင္သည္ ယင္းမၽွ ႀကီးမားလွသည့္ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ မိမိ၏ ေပါင္ရင္း ခြဆုံရွိ ေစာက္ေခါင္းေလးအား အဘယ္ကဲ့သို႔ ဝင္နိုင္မည္နည္းဟု အေတြးေရာက္မိ၏။ သူမ၏ အေတြးထဲတြင္ စမ္းတဝါးဝါးႏွင့္ ခ်စ္ခဲ့ ၊ လိုးခဲ့ ၊ ေညႇာင့္ခဲ့ သည့္ မိမိ၏ လင္ေတာ္ေမာင္ ကိုထြန္းခင္၏ ငပဲထက္ ကုလားႀကီး၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ႏွစ္ဆမၽွပို၍ ႀကီးမား ရွည္လ်ားသည္ ဟူ၍ သိခဲ့ပါမူ အိမ္ထဲမွ ထြက္ေျပးမည္ေလာ မေျပာတတ္ေပ …….။

ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ မတ္မတ္ရပ္ကာ ၾကည့္ေနသည့္ ကုလားႀကီးသည္ မထားခင္၏ အနားသို႔ ပိုမိုတိုးကပ္လာကာ သူမအား ေပြ႕ဖက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ တြန္းလွဲလိုက္၏ ။ မထားခင္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လန္၍ လဲသြားသည္ႏွင့္ ကုလားႀကီးသည္ သူမ၏ ထမီအား ေအာက္မွပင့္၍ လွန္လိုက္သည္ ။

မထားခင္သည္ ႐ုတ္တရက္မို႔ “အို” ဟူ၍ ထမီကို ျပန္ဖုံးရန္ ႀကိဳးစားရွာေသးသည္ ။ သို႔ေသာ္ သူမ ေနာက္က်ခဲ့ေလၿပီ ။ သူမ၏ ထမီမွာ ရင္ဝေပၚသို႔ ေရာက္ကာ ေျဖာင့္တန္း ျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တြင္းသားမ်ားမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ တုပ္တုပ္ခဲခဲႏွင့္ ေပါင္ဂြဆုံအလယ္ ဗဟိုတြင္မူ အေမႊးဖုံးအုပ္ကာ ေဖာင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္မွာ အေပၚမွစီး၍ နီးကပ္စြာ ငုံ႔ ၾကည့္ ေနသည့္ ကုလားအား သြားေရတျမားျမား က်ေစ၏။

ေခၚေတာကုလား ျဖစ္ရသည့္အျပင္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ မုန႔္ေပါင္းပမာ ေဖာင္းႂကြ ေနသည့္ ေစာက္ခုံမွာ မက္ေမာစရာ ျဖစ္ရကား ကုလား၏ မ်က္ႏွာမွာ မထားခင္၏ ေပါင္ဂြ ဆုံသို႔ တစထက္တစ နီးကပ္လာကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ၏ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမ်ားသည္ မထားခင္၏ ေစာက္ေမႊးမ်ားျဖင့္ ေရာေထြးသြားကာ တက္ႂကြလာေသာ ကာမအရွိန္ေၾကာင့္ တဆပ္ဆပ္ တုန္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းမဲႀကီးသည္ ေပါင္ေစ့ထားသျဖင့္ အကြဲရာေလးမၽွသာ ေပၚေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ၾကားေလးေပၚတြင္ ဂေဟဆက္မိလ်က္သား ျဖစ္သြား၏ ။

မထားခင္အဘို႔ ကိုထြန္းခင္က မည္သည့္အခါမွ မလုပ္ခဲ့ဘူးသျဖင့္ ေယာင္ယမ္းကာ “အို” ဟူ၍ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြား၍ ကုလားႀကီး၏ မ်က္ႏွာကို တြန္းပစ္မိ၏ ။ သို႔ေသာ္ တဏွာ၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေနသည့္ ကုလားသည္ မထားခင္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးအား ဆြဲယူလိုက္ကာ တဘက္တခ်က္သို႔ ဆြဲဟ လိုက္၏ ။

ျပဲျပဲလန္ကာ အတြင္းသား နီနီရဲရဲ ျဖင့္ ပြင့္အာေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ဖုတ္အား မ်က္ႏွာအပ္၏ အကြဲၾကားအတြင္းသို႔ လၽွာေစာင္းထိုးေတာ့၏ ။တစထက္တစ လၽွာျဖင့္လ်က္သည္မွာ ၾကမ္းလာ၏ ။ တခ်က္တခ်က္ ပြင့္အာေနေသာ အေခါင္းအတြင္းသို႔ လၽွာဖ်ား ထိုးသြင္းကလိ ေပးေန၏ ။ တခါတရံ မာေၾကာ၍ ေထာင္ေနေသာ ရသာဖူးေခၚ ေစာက္ေစ့ေလးအား စုတ္၍ ေပးေသး၏ ။

လင္သားအေပၚ သစၥာ ရွိလွေသာ မထားခင္သည္ တဏွာႀကီးလွေသာ ေခၚေတာကုလား၏ လၽွာဖ်ားဒဏ္ကို တာရွည္ခံနိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေပ ။ သူမ၏ လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ငုတ္လၽွိုးေနေသာ တဏွာရာဂ စိတ္မ်ားမွာ ယခုကဲ့သို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အႏွိုးအဆြ ခံလိုက္ရသျဖင့္ ဒီေရပမာ တရိပ္ရိပ္တက္လာေပၿပီ ။ကိုထြန္းခင္ အဖို႔ ယခုကဲ့သို႔ ေခၚေတာကုလား ျပဳသကဲ့သို႔ ျပဳရမည္မွာ ဘယ္ကဲ့သို႔မၽွ မျဖစ္နိုင္ေပ ။

မိန္းမတန္ဆာေခၚေစာက္ပတ္မွာ အလြန္ညစ္ပတ္ သည့္အရာဟူ၍ အမ်ားက နားလည္ထားၾက၏ ။ လက္ႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ရမည္ကိုပင္ ရြံ့ရွာၾက ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကိုထြန္းခင္သည္ မထားခင္အား ပါးနမ္းျခင္းမွ လြဲ၍ အေပၚမွ တက္ကာ ေညာင့္ျခင္းကိုသာ ျပဳခဲ့၏ ။

ၾကာေတာ့လည္း မထားခင္သည္ ကုလား၏ လၽွာဖ်ား အထိုးအဆြကို သာယာရစ္မူးလာသည္ ဆိုလၽွင္ပင္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ တဏွာ ေရၾကည္တို႔သည္ တစိမ့္စိမ့္ စီးဆင္းလာေပ၏။ သူမ၏ တဏွာေရၾကည္ အရသာကို ခံမိေသာ ကုလားသည္ သူမ၏ တင္ပါးဆုံအား ကုတင္ေစာင္းတြင္ အေသအခ်ာ တင္၍ ေျခမ်ားကိုကား၍ မကာ သူ၏ ပုခုံးေပၚသို႔ တင္လိုက္၏ ။ ထိုအေနအထားမွာ သူမ၏ ေပါင္ဂြ ဆုံတြင္ ပုန္းေအာင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အား အစြမ္းကုန္ ေပၚလြင္ေစ႐ုံသာမက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ရဲရဲကိုပင္ အစြမ္းကုန္ ဟေပးေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေစ၏။

အေနအထားမွန္ကာ ျပဲျပဲလန္ေနေသာ နီတာတာေစာက္ဖုတ္အား အေသအခ်ာ အားရပါးရ ၾကည့္ၿပီးေသာ္ ကုလားသည္ သူ၏ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မတ္မတ္ေထာင္ကာ တဆတ္ဆတ္ ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အေသအခ်ာ ဆုပ္ကိုင္ကာ အရည္ၾကည္ျဖင့္စြတ္စိုကာ ထိပ္ဝလန္ေနေသာ ဒစ္တုတ္ႀကီးကို အေသအခ်ာခ်ိန္၍ ျပဲအာေနေသာ မထားခင္၏ အေခါင္းဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္၏ ။ ပူေႏြးေနေသာ ကုလားဒစ္ႀကီး၏ အထိအေတြ႕ခံလိုက္ရေသာ မထားခင္သည္ တြန႔္သြား၏။

ၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ဆြဲထားလၽွင္ မျဖစ္သျဖင့္ ကုလားသည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို မိမိရရ ပုခုံးေပၚတြင္ ထမ္း၍ သူမ၏ ေဘးတဘက္တခ်က္မွ လက္လၽွိဴကာ သူမ၏ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တင္ပါးကို အားယူရင္း ေနာက္အနည္းငယ္ဆုတ္၍ အရွိန္ ခပ္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ေရွ႕သို႔ ေဆာင့္၍ သြင္းလိုက္သည္တြင္ ..

“အမေလး … အေမရဲ့ … ေသပါၿပီ”

ဟူေသာ မထားခင္၏ အသံစူးစူးဝါးဝါးၾကားမွ

“ေဖာက္ ဖ်စ္ ဖြတ္ ”

ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ျမင္းလီးႀကီးမၽွ ႀကီးမားလွေသာ ကုလားႀကီး၏ ဒစ္ျပဲႀကီးမွာ သူမ၏ နီတာတာ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ေဖာက္ထြင္းကာ တခ်ိန္က ကိုထြန္းခင္၏ သုတ္ရည္ကို ထိန္းသိမ္း၍ ႏွင္းဥ ဆိုသည့္ ကေလးေပါက္ဖြားေပးခဲ့သည့္ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ဒုတ္ဒုတ္ ဝင္သြားေပၿပီ။

မထားခင္သည္ ကုလား၏ လီးဒဏ္အား မခ်ိမဆန႔္ ခံလိုက္ရသျဖင့္ သူမ၏ ပါးျပင္ေပၚဝယ္ မ်က္ရည္မ်ား လိမ့္၍ ဆင္းလာခဲ့၏ ။ သူမေစာက္ေခါင္း တေလၽွာက္လုံးမွာ သူ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ ျပည့္ၾကပ္ေနသည့္အျပင္ သူမ၏ ရင္ေခါင္း တစ္ခုလုံးပင္ ျပည့္ေနသည္ဟု ထင္ရ၏။ အသဲခိုက္ေအာင္ နာသြားေၾကာင္း သိရေသာ ကုလားသည္ ခဏတာမၽွ သူ၏ ငပဲအား အတြင္းတြင္ စိမ္ထား၍ တျဖည္းျဖည္း ျပန္၍ ဆြဲခၽြတ္လိုက္၏။ မထားခင္သည္ နာက်င္ျခင္း ေဝဒနာကို သူမ၏ အေခါင္းတြင္းမွ ျပန္လည္ခံစားေနရသျဖင့္

“ဟဲ့…. မေအလိုး ကုလားရဲ့ ငါေတာ့ေသေတာ့မယ္ဟဲ့…..”

ဟု ေအာ္ဟစ္ ႀကိမ္ဆဲမိ၏ ။ မထားခင္အား ေၾကးစား ဖာတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ အထင္ေရာက္ေနသည့္ ကုလားသည္ မိမိအား ဆဲသည္ကို ေဒါသျဖစ္လာသျဖင့္ မည္သို႔မွ ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ၾကပ္ၾကပ္တီးတီး ဆုပ္ကိုင္ထားသကဲ့သို႔ အထဲဝင္ေနေသာ သူ၏လီးအား ျပန္၍ ဒစ္အရင္းထိ ဆြဲႏုတ္ကာ အရွိန္ခပ္ျပင္းျပင္း ျပန္၍ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေတာ့၏။

“အမေလး အေမရဲ့ ေသပါၿပီေတာ့ ဟီးဟီး”

မိမိ အေခါင္းအတြင္းသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာေသာ လီးႀကီး၏ ဒဏ္ကို ခံလိုက္ရျပန္သျဖင့္ မထားခင္သည္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္မိျပန္၏။ ထိုအခ်က္မွ အစျပဳ၍ ကုလားသည္ သူမအား မညႇာမတာ ေညာင့္ေတာ့၏ ။

ျပဲျပဲလန္ေနေသာ သူမ၏ အတြင္းသား နီတာရဲ ေလးမွာ ဒစ္ျပဲႀကီး အတြင္းသို႔ဝင္လ်င္ အတြင္းသို႔ ႁပြတ္သိပ္စုသြားၿပီး ျပန္၍ ဆြဲထုတ္လၽွင္ အာျပဲကာ ဒစ္ႏွင့္အတူႂကြ၍ ဆူဟဟ ျဖစ္လာ၏။ တစထက္တစ ကုလားသည္ အေဆာင့္အထိုး ၾကမ္းလာသည္ႏွင့္အတူ မထားခင္၏ ႀကိမ္းေမာင္းဆဲဆိုသံမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္လာေတာ့သည္။

သူမ အံ့ၾသမိသည္မွာ ကိုထြန္းခင္သည္ သူမအား လိုးခဲ့သမၽွတြင္ သူမ အပ်ိဳစင္ဘဝျဖင့္ အစပထမ ခံရသည့္ ညတုန္းကသာ နာ၍ ၾကည္ၾကပ္တီးတီး ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံရ၏ ။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ တျဖည္းျဖည္း ျပည့္ဝမွု မရွိခဲ့ ။ ႏွင္းဥအား ေမြးဖြားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုထြန္းခင္ႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ ရသည္မွာ သာ၍ပင္ စီးစီးလုံးလုံး မရွိေတာ့ေပ။

အမွန္မွာ ကေလးေမြးလိုက္ရသျဖင့္ အတြင္းသားမ်ား ေလ်ာ့ရဲလာသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းမွာ က်ယ္လာ ၏။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္း က်ယ္လာသကဲ့သို႔ ကိုထြန္းခင္၏ လီးမွာ ပိုမႀကီးလာ။ ထိုကဲ့သို႔ မႀကီးလာ႐ုံသာမက က်န္းမာေရးမွာ တဘက္က ထိခိုက္လာသျဖင့္ သူမအား မေဆာင့္နိုင္ ၊ မေညႇာင့္နိုင္ မလိုးနိုင္သည္မွာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပၿပီ ။ ကိုထြန္းခင္သည္ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ကာမရာဂ စိတ္မ်ား ႐ုတ္ေလ်ာ့ ေနေသာ္လည္း က်န္းမာေရး ျပည့္ဝ၍ အသက္ငယ္ေသးေသာ မထားခင္အဘို႔ လင္သား မမာမက်န္း ရွိေနစဥ္ စိတ္လက္မေကာင္းျဖစ္ကာ သူမ၏ တဏွာစိတ္မွာ မီးခဲျပာဖုံးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏ ။

ယခုကဲ့သို႔ ေခၚေတာကုလားရဲ့ အျပဳအစု အႏွိုးအဆြတြင္ အစြမ္းကုန္ စိတ္တက္ႂကြလာကာ ျပည့္ျပည့္ဝ၀ စီးစီးလုံးလုံး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အေဆာင့္အထိုး အေညႇာင့္တို႔ကို လီးႀကီးႀကီးႏွင့္ ခံေနရသည္မို႔ သူမအဘို႔ ေလာကႀကီးကို ေမ့ေနေပေတာ့သည္။

ကုတင္စြန္းတြင္ တင္ပါးထား၍ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပုခုံးထက္တြင္ လၽွိုထမ္းကာ သူမရဲ့ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး စက္ေသနတ္ပစ္သကဲ့သို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေညႇာင့္ေနေသာ ကုလားသည္ ေအာက္မွခံေနသာ မထားခင္က တစတစ ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးလာသျဖင့္

“ဖ်စ္..ဖြတ္.. .ဖတ္…ဖစ္….ဖြတ္ …. ဖတ္ ”

ဟူေသာ အသံမ်ား ဖုံးလႊမ္းသြားသည္ အထိ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေညာင့္လိုးရင္း သူတို႔ႏွစ္ဦးၿပိဳင္တူ ကာမ စည္းစိမ္ အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ကာ အရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့၏။

တခဏမၽွ ႏွစ္ဦးသာ မွိန္းေနကာ ကုလားႀကီးသည္ လီးေခ်ာင္းႀကီးအား တျဖည္းျဖည္း ဆြဲႏုတ္လိုက္သျဖင့္ “ဖြတ္ ” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ အေရမ်ားရႊဲကာ မဲမဲေျပာင္ေနသာ ငပဲႀကီးမွာ တရမ္းရမ္းႏွင့္ ထြက္လာေတာ့သည္ ။ မထားခင္သည္ အနည္းငယ္မၽွ ကုတင္ေပၚတြင္ မွီန္းေနၿပီး ထမီကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ကာ အိမ္ေရွ႕ အခန္းသို႔ ထြက္လာ၏။

သူမႏွင့္ သူ၏ ဦးေလး ကုလားႀကီးတို႔ ႏွစ္ပါး သြား ေနၾကပုံ အလုံးစုံကို အစအဆုံး ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ျပန္ထိုင္ေနေသာ အာမက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုးေနသျဖင့္ မထားခင္ မ်က္ႏွာပူမိ၏ ။

“ေရာ့… အစ္မႀကီး က်ေတာ့္ ကတိအတိုင္း အစ္မႀကီးကို ကူညီတာ”

အာမက္ေပးေသာ ေငြအထပ္အား မထားခင္သည္ လွမ္းယူရင္း ေရတြက္ၾကည့္ရာ ေငြသုံးဆယ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိုထြန္းခင္ကို ျပဳစုရန္ လုံေလာက္သျဖင့္ ဝမ္းသာမိ၏ ။ ေငြရရွိသျဖင့္ သူမသည္ အာမက္အား ႏွုတ္ဆက္ကာ အိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေတာ့ ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အာမက္၏ ဦးေလးအား ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္၍ ရခဲ့ေသာ ေငြသုံးဆယ္မွာ တစ္လပင္ မသုံးလိုက္ရေပ ။ ကိုထြန္းခင္ ေရာဂါမွာ တီဘီေခၚ အဆုတ္နာ ေရာဂါျဖစ္သျဖင့္ လုံးဝေပ်ာက္ကင္းမသြား ၊ သက္သာ႐ုံမၽွသာ ျဖစ္၏ ။ မထားခင္တို႔၏ အိမ္ေထာင္တြင္ ဦးစီးအားကိုးရာ ကိုထြန္းခင္သာ ျဖစ္၏ ။ ယခုကဲ့သို႔ ကိုထြန္းခင္တစ္ေယာက္ ဘုန္းဘုန္းလဲသည့္ အခ်ိန္တြင္ အားကိုးရာမဲ့ ျဖစ္လာ၏ ။ ပို၍ ကံဆိုးျခင္းကေတာ့ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ႏွင့္ ေရနံေျမသပိတ္ အေမွာင့္ပေရာဂသည္ ဝိုင္းကူ၍ ႏွိပ္စက္ေနၾကေပ ၏။

လက္က်န္ စာရင္းပိတ္ အျဖစ္ သုံးမူးေသာ ေငြကို လက္တြင္ဆုပ္ကာ ငိုင္ေနေသာ မထားခင္ ယေန႔ စားရန္ကို ထိုေငြသုံးမူးျဖင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ေသာ္လည္း မနက္ျဖန္ စားရန္ အဘယ္သို႔ ႀကံဖန္ရမည္နည္း။ အစရွိေနာက္ေနာင္ ဆိုသကဲ့သို႔ အာမက္တို႔ထံ သြားရန္မွာလည္း တစထက္တစ မိမိဘဝကို နစ္မြန္းေစ မည့္ အလုပ္ျဖစ္၏ ။ “ပုတ္လၽွင္ေပၚ ဟုတ္လၽွင္ေက်ာ္” ဆိုသကဲ့သို႔ မိမိ၏ လ်ိဳ႕ဝွက္ထားေသာ ကိစၥသာ တစ္ေန႔ ဗူးေပၚသလို ေပၚခဲ့ပါက မိမိတစ္ေယာက္သာမဟုတ္ သမီးပ်ိဳ ႏွင္းဥေလး၏ ဘဝကိုနစ္နာေပေတာ့မည္ ။ သို႔ပါေသာ္လည္း တဘက္ က ဝမ္းေရးႏွင့္ လင္သည္၏ က်န္းမာေရး ၊ ခက္သည္ အခုမွ အလြန္ပင္ခက္၏။

မထားခင္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္၍သာ ေသလိုက္ခ်င္၏ ။ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသရန္ပင္ အေသမေျဖာင့္ ၊ တႏုံႏုံ စဥ္းစားရင္း တစ္ေန႔သာ ကုန္ဆုံးျပန္၏ ။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ လက္ထဲတြင္ ေၾကးနီျပား တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မၽွပင္ မက်န္ေတာ့သည္ကို ရင္ဆိုင္ေနရေသာ မထားခင္မွာ ႐ူးမတက္ျဖစ္ေန၏ ။

“ေမေမ ဆန္ကုန္ေနတယ္ ႏွင္းဥ သြားဝယ္ရမလားဟင္….”

ဘာမၽွမသိရွာေသာ သမီးေလး လာမေျပာခင္ မထားခင္မွာ တစ္ခုခု လုပ္ရကိုင္ရမည္ကို ဆုံးျဖတ္ရေပေတာ့မည္ ။ မတက္သာသည့္အဆုံး မထားခင္သည္ အာမက္အား အသနားခံကာ ေငြတိုးႏွင့္ ေခ်းမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၿပီး အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့၏ ။ လမ္းတေလၽွာက္လုံး အရင္တစ္ခါက အာမက္၏ ဦးေလး မိမိအား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေညႇာင့္ခဲ့ပုံကို စဥ္းစားရင္း တုန္လွုပ္မိ၏ ။ ယခုအခါေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ အနစ္မြန္းမခံ ၊ ေငြကိုသာ အတိုးႏွင့္ ေခ်းမည္ဟု ထပ္တလဲလဲ ဆုံးျဖတ္မိ၏။

အိမ္ႀကီးေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အာမက္၏ ျပဳံးၿဖီးေနေသာ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရ၏ ။ အာမက္သည္ မထားခင္အား ျပာျပာသလဲ ဧည့္ခန္းတြင္ အထိုင္ခိုင္းရင္း

“ဘာကိစၥရွိလဲ အစ္မႀကီး”

ဟု စတင္ေမးေလသည္ ။

“အာမက္ရယ္ ငါ့ကို ေငြနည္းနည္း လွည့္စမ္းပါဦး ဟယ္ ”

“ေၾသာ္ အစ္မႀကီး ေငြလိုေနလို႔လား ခက္တာက က်ေတာ့္ ဦးေလး ရန္ကုန္မွာ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ သြားတယ္”

မထားခင္အဖို႔ ကုလားႀကီး မရွိေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရသျဖင့္ ဝမ္းသာသြားမိသည္ ။

“အာမက္ရယ္ ငါ့ကို ေငြတိုးနဲ႔ ေခ်းပါဟယ္”

“ေငြတိုးနဲ႔ဟုတ္လား အစ္မ ေငြတိုးနဲ႔ ေခ်းဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး၊ ေငြတိုးခ်တယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္ေလာက္မွ ေပးတာ ။ အခုအစ္မကို ေပးတယ္ထား၊ အစ္မေငြျပန္ဆပ္မွာက အစ္ကိုအလုပ္လုပ္နိုင္မွ၊ အစ္ကိုက ဘယ္ေတာ့ က်န္းမာၿပီး ဘယ္ေတာ့ အလုပ္လုပ္နိုင္မလဲ ၊ ဘာမွ အာမခံခ်က္မရွိဘူး ၊ ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္ေလ ၊ အရင္ဦးေလးနဲ႔ အစ္မ အလုပ္လုပ္ၾကသလို အခုက်ေတာ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကရေအာင္”

အာမက္သည္ ျမန္မာစကား အေျပာအဆိုတြင္ လည္ပတ္လွသည္ ။ ပါးနပ္သည္။ မထားခင္မွာ ငိုင္ရျပန္ေပသည္ ။

“ဘာမ်ား ဒီေလာက္ စဥ္းစားေနရသလဲ အစ္မႀကီးရဲ့ အေၾကာင္းက သိပ္မထူးပါဘူး ၊ လာပါအစ္မရဲ့ က်ေတာ္က ဦးေလးထက္ သာရပါေစမယ္.. ဟဲ.. ဟဲ .. ဟဲ”

ဟု ျပဳံးၿဖီးၿဖီးေျပာရင္း မထားခင္အား အတြင္းခန္းသို႔ ဆြဲေခၚခဲ့ေတာ့၏ ။ မထားခင္သည္ ဆုပ္ကန္ဆုပ္ကန္ျဖင့္သာ ကုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္ခဲ့ရျပန္ပါသည္ ။

အာမက္သည္ မထားခင္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ ကုတင္ထက္တြင္ထိုင္၍ မထားခင္အား ေပြ႕ဖက္ကာ သူ၏ ႏွုတ္ခမ္းမဲႀကီးျဖင့္ မထားခင္၏ ႏွုတ္ခမ္းအား အဂၤလိပ္မင္းသားစတိုင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စုပ္ပစ္လိုက္၏ ။ နမ္း႐ုံသာ အနမ္းခံခဲ့ဘူး၍ ႏွုတ္ခမ္းအစုပ္မခံဘူးေသာ မထားခင္မွာ တစ္မ်ိဳးအေတြ႕ထူးရျပန္၏။

ႏွုတ္ခမ္းျခင္း စုပ္ေနစဥ္ အာမက္သည္ သူမ၏ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို မသိမသာ တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ၿပီး ေဘာ္လီဂ်ိတ္ကိုပါ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေသာအခါ ဝင္းဝါ၍ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ ရင္သားတြဲတြဲႀကီးမွာ ေပၚထြက္လာ၏ ။ အကၤ်ီႏွင့္ေဘာ္လီ မရွိေတာ့သျဖင့္ အေပၚပိုင္း ဗလာျဖစ္ေနေသာ မထားခင္အား ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္ကာ ဆပ္ကနဲ ထမီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ျပန္သျဖင့္ မထားခင္မွာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားရေပသည္။

မထားခင္မွာ ရွက္လွသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထား၏ ။ သားေကာင္အား မစားမေသာက္ခင္ ဖမ္းကစားေသာ က်ားကဲ့သို႔ အာမက္သည္ မထားခင္၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ေခ်၏ ။ ပါးစပ္ျဖင့္ နို႔သီးေခါင္းမဲမဲႀကီးကို စုပ္ေပး၏ ။

“အို… ယားတယ္… အာမက္ရယ္”

မထားခင္က အာမက္၏ မ်က္ႏွာအား တြန္းပစ္လိုက္၏ ။ အာမက္က အျခားတဖက္မွ ႏွိုးဆြျပန္၏ ။ အေမႊးအမၽွင္မ်ားျဖင့္ ဖုံးအုပ္ကာ ႂကြႂကြရြရြ ႀကီး ေဖာင္းႂကြေနေသာ မထားခင္ရဲ့ မုန႔္ေပါင္းသဏၰာန္ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား လက္ဖဝါးႏွင့္ ခပ္ႂကြႂကြေလး ပြတ္ေပးလိုက္ကာ အကြဲေၾကာင္းထိပ္မွ ျပဴးထြက္ေနသည့္ ေစာက္ေစ့ နီနီရဲရဲေလးအား လက္ၾကားတြင္ ညႇပ္၍ ပြတ္ေပးလိုက္၏ ။ ထိုမွတဆင့္တက္၍ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ လက္ညႇိုးႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးကာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားကို ေမႊေပးလိုက္သည္။

“အာမက္ နင္ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ေနတာလဲဟယ္”

ဟု မထားခင္က ဟန႔္တားလိုက္သည္ ။

လက္ညႇိုးႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းတြင္း ထိုး၍ကလိေပးေနေသာ အာမက္သည္ သူ၏ လက္ညႇိုးတြင္ မထားခင္၏ ေရွ႕ေျပး တဏွာေရၾကည္မ်ား စိုစိုစြတ္စြတ္ ေတြ႕ထိမိေသာအခါ ကုတင္ေပၚသို႔တက္၍ မထားခင္အား ဆြဲထူလိုက္၏ ။

“မရွက္ပါနဲ႔ အစ္မရယ္ ဖယ္စမ္းပါ ဒီလက္ႀကီးက”

ဟု ေျပာ၍ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဖုံးအုပ္ထားေသာ မထားခင္၏ လက္မ်ားကို ဖယ္ခ်လိုက္၏ ။

“ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ဦးမွာလဲ အာမက္ရယ္”

မထားခင္သည္ အာမက္ႏွင့္ယွဥ္၍ ၾကမ္းေပၚတြင္ ရပ္ေန၏ ။ အာမက္သည္ သူ၏ အဝတ္မ်ားကို တစ္ထည္ခ်င္း ခၽြတ္၍ ခ်လိုက္သည္တြင္ ေနာက္ဆုံး အေမႊးမ်ားေျပာင္ေအာင္ ရိတ္ထားသျဖင့္ ဘြားဘြားႀကီးေပၚလြင္ကာ တဆပ္ဆပ္ ေတာင္ေနေသာ ျမင္းလီးသမၽွ ႀကီး၍ ထိပ္လန္ေနသည့္ လီးေခ်ာင္းႀကီး ေပၚထြက္လာ၏ ။

“ကဲ…. အစ္မႀကီး မရွက္ပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ က်ေတာ္အစ္မႀကီး အဖုတ္က အေမႊးေတြ ရိပ္ေပးမယ္ ဒီကုလား ထိုင္ေပၚတက္ၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္”

ဟု ခိုင္းသျဖင့္ မထားခင္သည္ ရွက္သျဖင့္
႐ုန္းရင္းကန္ရင္း ကုလားထိုင္ေပၚ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္ရသည့္ အေျခအေန ေရာက္ရေပသည္။ အာမက္သည္ သူမ၏ အေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ထိုင္၍ မုတ္ဆိပ္ရိပ္ဓားျဖင့္ အေသအခ်ာ ရိပ္ေပးလိုက္သည္တြင္ တခဏျခင္း ေျပာင္တလင္းခါသြား၏ ။ အေမႊးအမၽွင္မ်ား ဗလာက်င္းသြားသျဖင့္ သူ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဝင္းေန၍ အကြဲေၾကာင္းအတြင္းမွ အသားႏုေလးႏွင့္ အေစ့မွာ ရဲရဲနီေန၏။

အာမက္သည္ ေရဇလုံထဲမွ ေရႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ တစ္ခုလုံး အတြင္းအျပင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ေပးလိုက္ၿပီး သူမအား ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ အိပ္ေစ၏။ ထို႔ေနာက္ အာမက္သည္ ကုတင္ေပၚသို႔ တက္ကာ မထားခင္ႏွင့္ ေျချပန္ ေခါင္းျပန္ လွဲခ်လိုက္ကာ…..

“ကဲ အစ္မ ဘာမွရြံ့စရာ မရွိဘူး ၊ အစ္မရဲ့ အဖုတ္ ကို က်ေတာ္က ပါးစပ္နဲ႔ လ်က္သလို က်ေတာ့္လီးကိုလည္း စုပ္ေပးပါ ၊ က်ေတာ္ အစ္မကို ေငြတစ္ရာေပးမယ္”

မထားခင္မွာ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို
မိမိပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ရမည္ကို ရြံ့ရွာမိ၏ ။ သို႔ပါေသာ္လည္း သူမ ေရွာင္ဖယ္ျငင္းဆန္ရန္ မျပဳခင္ပင္ အာမက္သည္ သူ၏ ႏွုတ္ခမ္းဝသို႔ ျပဲလန္ေနသည့္ ဒစ္ႀကီးအား ေတ့ၿပီးသား ျဖစ္ေန၏ ။

“စုပ္ပါဗ်ာ အစ္မရာ ေငြတစ္ရာဆိုတာ နည္းလို႔လား ကဲေနာက္ထပ္ တစ္ဆယ္ တိုးေပးပါ့မယ္ ဟစမ္းဗ်ာ ခင္ဗ်ား ပါးစပ္ကို”

ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို အာမက္သည္ မထားခင္၏ ပါးစပ္အား အတင္းဟခိုင္း၍ သူ၏ ဒစ္ႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္၏ ။

မထူးေတာ့ၿပီဟု သေဘာထားမိေသာ မထားခင္ သည္ တဝက္မၽွ မိမိပါးစပ္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာေသာ အာမက္၏ လိင္ေခ်ာင္းကို မသိမသာ တစစစမ္းၾကည့္လိုက္မိ၏ ။ အာမက္သည္ ေက်နပ္သြားကာ
မထားခင္၏ ေျခရင္းဘက္သို႔ ေခါင္းျပန္လွဲ႕ကာ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခပ္ကားကား ထားလိုက္ၿပီး ဟျပဲသြားေသာ နီတာတာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လၽွာဖ်ား ထိုးထည့္လိုက္၏ ။

အာမက္သည္ မထားခင္၏ အေမႊးအမၽွင္ ကင္းစင္ကာ ေျပာင္ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ခုံတျပင္လုံးကို လၽွာျဖင့္လ်က္ျခင္း၊ ဟျပဲျပဲ ျဖစ္ေနေသာ အေခါင္းတြင္းသို႔ လၽွာထိုးကာ ကလိျခင္း၊ အကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ရသာဖူးေခၚ ကာမစက္ခလုတ္အား ႏွုတ္ခမ္းၾကားတြင္ထား၍ စုပ္ယူျခင္းျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ၾကဲလိုက္သျဖင့္ မထားခင္မွာ ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္ ျဖစ္ေနၿပီး သူ၏ ပါးစပ္ထဲမွ သံမဏီေခ်ာင္းကဲ့သို႔ မာေၾကာ၍ ႀကီးထြားလွေသာ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးအား တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ေန၏ ။

မၾကာလွပါ အာမက္ လၽွာျဖင့္ ထိုးဆြေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ အရည္မ်ား ပြက္၍ ပြက္၍ ထြက္လာသည္ကို အာမက္က စုပ္၍ စုပ္၍ ယူလိုက္သလို မထားခင္၏ ပါးစပ္တြင္ ျပည့္ၾကပ္ေနသည့္ အာမက္၏ ဒစ္ျပဲႀကီးမွ ပန္း၍ ပန္း၍ ထြက္လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို မထားခင္သည္ မ်ိဳခ်လိုက္၏။

ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္၍ အေမာေျဖေန၏ ။

“အာမက္ မင္းၿပီးရင္ အစ္မျပန္မယ္”

မထားခင္သည္ ျပန္ရန္ ဟန္ျပင္၏ ။ အာမက္က လွမ္းဆြဲ၍ သူ၏ ရင္ခြင္တြင္းတြင္ မထားခင္အား ထား၍

“ဘယ္ကလာ ၿပီးရဦးမွာလဲ အစ္မရယ္ ၊ အခုမွ အလုပ္လုပ္မလို႔”

ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို မထားခင္အား ကုတင္ျဖတ္၍ အိပ္ေစကာ သူမ၏ တင္ပါးကို ကုတင္စြန္းတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ တင္လိုက္၏ ။ ကုတင္ေအာက္တြင္ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္မ်ားကို အာမက္သည္ ပုခုံးေပၚသို႔ လွမ္းတင္လိုက္ရင္း တစထက္တစ ျပန္ေတာင္လာေသာ ငပဲႀကီးကို ပြင့္အာေနေသာ အေခါင္းေပါက္ဝတြင္ ေတ့လိုက္၏။

သူသည္ သူ၏ တုတ္ခိုင္ႀကီးမားကာ ျပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို ပြင့္အာကာ ရဲရဲနီေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခ်က္ျခင္း မထိုးသြင္းေပ ။ ျပဲျပဲလန္ေနေသာ အေပါက္ဝ၏ အေပၚတြင္ မတ္မတ္ေထာင္ေနေသာ နီတာတာ ရသာဖူးေခၚ ေစာက္ေစ့ေလးကို သူ၏ ဒစ္ျပဲႀကီးျဖင့္ ပြတ္၍ ပြတ္၍ ေပးလိုက္သည္တြင္ မထားခင္သည္

“အင္… အင္..”

ဟူ၍ ညီးတြားရင္း သူမ၏ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးလာ၏ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အာမက္သည္ သူ၏ လီးႀကီးအတြင္းသို႔ မထည့္ေသးဘဲ ပြင့္အာေနေသာ နီတာတာ အတြင္းႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားကို သူ၏ ဒစ္လုံးႀကီးျဖင့္ ေမႊေပးလိုက္၏ ။

“အာမက္… အာမက္.. မင္း…မင္း.. ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲဟင္… မင္း.. အို… ငါ့ အသဲႏွလုံးေတြ ဘေလာင္ဆန္ေနၿပီ… ဟင္း… ဟင္း…”

မထားခင္၏ ညဳသံ ေပၚထြက္လာသည့္တိုင္ အာမက္သည္ မလိုးသြင္းေသးေပ။ ပြင့္အာေနေသာ အေခါင္းေပါက္ဝတြင္သာ သူ၏ ဒစ္ႀကီးႏွင့္ ေမႊေႏွာက္ေပးေန၏ ။ တခ်က္တခ်က္ သူ၏ ဒစ္လံႀကီးကို ရမက္စိတ္ျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ထေနေသာ နီရဲရဲ အေစ့ကေလးအား ထိတခ်က္ မထိတခ်က္ ကလိေပးလိုက္သည္။

“အာမက္ရယ္ … မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ…. မင္းရဲ့ … မင္းရဲ့ လီးႀကီးကို… ထိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့လား…. ဟင္း..ဟင္း”

တဟင္းဟင္းျဖင့္ အဖ်ားတက္သကဲ့သို႔ တဏွာရွိန္တက္ေနေသာ မထားခင္၏ ေပါင္မ်ားကို ခပ္ကားကားမ၍ ပခုံးေပၚထမ္းကာ သူမ၏ ပခုံးကို အားရပါးရဆြဲၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသာ အာမက္၏ ႀကီးမားလွေသာ လီးႀကီးသည္ ျပဲအာေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔

“ေဖာက္…. ဖစ္…..ဖ်စ္……ဖြတ္”

ဟူေသာ အသံစုံႏွင့္ ဝင္သြားသလို

“အမေလး… အေမရဲ့ ”

ဟု မထားခင္ ေအာ္လိုက္မိသည္။

“ဘာျဖစ္သြားလဲ … အစ္မ… ဟင္”

အာမက္က လန႔္ျဖန႔္ကာ ေမးလိုက္၏ ။

“ရက္စက္ပါ့ အာမက္ရယ္ မင္းရဲ့ ျမင္းေလာက္ႀကီးတဲ့ လီးႀကီးနဲ႔ ဒီလို တအားေဆာင့္လိုက္ေတာ့ ငါ့သားအိမ္ ကြဲသြားမွာေပါ့”

အာမက္သည္ မထားခင္ အနာသက္သာေစရန္ ခဏမၽွ သူ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ထည့္ထားၿပီး တျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆြဲႏွုတ္လိုက္၏ ။ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံ ခန႔္ဆြဲႏွုတ္ၿပီး ခပ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္သြင္းလိုက္ျပန္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဆယ္ခ်က္ခန႔္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေသာ အခါ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ စီးလာေသာ ကာမေရွ႕ေျပးအေရၾကည္တို႔ေၾကာင့္ “ေရွာ” ကနဲ “ေရွာ” ကနဲဝင္သြား၏ ။

သြက္လာသည္ႏွင့္ အမၽွ “စြပ္..ဖြတ္ …ဖတ္ .စြတ္ … ဖြတ္…ဖတ္ ” ဟူေသာ အေခါင္းအတြင္းသို႔ လီးေခ်ာင္းဝင္သံမွာ အခန္းတြင္းဝယ္ အခ်က္က်က် ေပၚထြက္လာ၏ ။

မထားခင္၏ စိတ္တြင္ အာမက္၏ ဦးေလးသည္ ငပဲႀကီးရာတြင္ အာမက္ေလာက္ပင္ ႀကီးေသာ္လည္း အေဆာင့္အေညႇာင့္ အလိုးတြင္မူ အာမက္ေလာက္ ေဆာင့္အား ေညႇာင့္အား မသြက္လွဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိ၏ ။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္း တေလၽွာက္ သားအိမ္ဝတိုင္ ျပည့္ၾကပ္စြာ သြတ္သြင္းထားေသာ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ခပ္သြက္သြက္ ဝင္ထြက္ေနရာ သူမ၏ အတြင္းသားႏုႏုေလးကို ပြတ္တိုက္ေနသျဖင့္ မထားခင္သည္ “အင္း… အင္း…” ႏွင့္ ညီးညဴစျပဳလာျပန္၏။

အာမက္သည္ ဆယ့္ငါးခ်က္ခန႔္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေပးလိုက္ကာ အရွိန္အနည္းငယ္ ေလၽွာ့၍ တခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အရွိန္ေလ်ာ့သြားခ်ိန္တြင္ မထားခင္က ေအာက္က စေကာဝိုင္း၍ တမ်ိဳး ၊ သူမ၏ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေျမာက္၍တဖုံ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္မွုကို ေတာင္းတျပန္ေတာ့လည္း အာမက္သည္ မညႇာမတာပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့……..

“အင့္……ဖြတ္….. ဖတ္……. ဖြတ္……. ဖတ္….. အင့္”

ဟူ၍ တစ္ခန္းလုံး ျမည္ဟီးလာ၏ ။

မထားခင္အဖို႔ ကိုထြန္းခင္အား သစၥာေဖာက္ရျခင္း အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲရ၏ ။ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ ငတ္ျပတ္မွု ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ ကိုထြန္းခင္၏ အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကယ္လိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

မထားခင္သည္ သူမရဲ့ လင္ကို ခ်စ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကိုထြန္းခင္မွလြဲ၍ မည္သူ႔ကိုမွ စိတ္ႏွင့္ပင္ မျပစ္မွားခဲ့ ။ ကိုထြန္းခင္က သူမအား ကာမရာဂ စပ္ယွက္ရာတြင္ အႏွိုးအဆြ မကၽြမ္းက်င္ေသာ္လည္း ခ်စ္လင္ျဖစ္သည္က တေၾကာင္း၊ အပ်ိဳရည္ တက္ႂကြခ်ိန္ ျဖစ္သည္ကတေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုထြန္းခင္ တက္ေညႇာင့္တိုင္း ၿပီးသည္က အမွန္ပင္ ၊ ကာမစိတ္ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ သုတ္ရည္ ပန္းထြက္လာသည္ႏွင့္ ၿပီးစီးသည္ ဟု သူမ ထင္မွတ္ခဲ့သည္။

ကိုထြန္းခင္ႏွင့္ ေပါင္းလာသည့္ ေန႔မွစ၍ ယေန႔တိုင္ ညတိုင္း မီးခြက္မွုတ္လိုက္ကာ ျခင္ေထာင္ထဲသို႔ လင္မယား ဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ျခင္ေထာင္ထဲေရာက္လၽွင္ ကိုထြန္းခင္က သူမအား ေပြ႕ဖက္၍ နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ကားခိုင္းကာ တက္၍ ေညႇာင့္လိုးေတာ့သည္ ။ ၾကာၾကာေညႇာင့္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံး၏ သုတ္ရည္မ်ားမွာ ထြက္၍ ကိစၥၿပီးစီးၿပီဟု ေက်နပ္ခဲ့ၾကသည္။

အမွန္အားျဖင့္ အေမွာင္တြင္းမွ ကာမစစ္ပြဲသည္ ဂြင္းတိုက္ လက္ညိဳးထိုး၍ ကာမ အာသီသ ေျဖေဖ်ာက္ ျခင္းႏွင့္ မည္သို႔မၽွ မျခားေၾကာင္း သူတို႔မသိခဲ့ေပ ။ မိဘေမာင္ဘြားတို႔ေၾကာင့္ ဆိုပါက လင္ႏွင့္မယား အိပ္ရန္ သီးသန႔္ခန္း ရွိသင့္၏ ။ အကယ္၍ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရွက္ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မီးခြက္မွုတ္သည္ ဆိုပါက ထိုမၽွ ရွက္ေၾကာက္ေနလၽွင္ လင္မယူ သားမယူပဲ ဘုန္းႀကီး မယ္သီလရွင္သာ ဝတ္ၾကရန္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေမွာင္ႏွင့္မဲမဲတြင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၏ မ်က္ႏွာကိုမၽွ မျမင္ရဘဲ အရမ္းခ်စ္၊ အကန္းခ်စ္သာ မွန္းဆ၍ ခ်စ္ရ၏။ စာေၾကာင္း စပ္မိ၍ စာေရးသူ ၾကားဘူးေသာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွာ….

ယခင္ျမန္မာျပည္တြင္ အဂၤလိပ္မ်ား အုပ္စိုးစဥ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အလယ္ပိုင္းတြင္ ဖာမ်ား အလြန္ေပါ၏ ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အလြန္ရယ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေၾကးနည္း အတန္းအစား တစ္ခုမွာ…. “မီးခြက္ ထြန္းလၽွင္ တစ္က်ပ္…. မီးခြက္ မထြန္း ငါးမူး ” ဆိုသည့္ အတန္းအစား ပင္ရွိ၏ ။

မီးခြက္မွုတ္ထားသျဖင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ မိမိငပဲသည္ အဘယ္အေပါက္ထဲ ဝင္သည္ကိုမၽွ မသိရေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ အလင္းေရာင္သည္ ကာမရာဂ စပ္ယွက္ရာတြင္ လိုအပ္၏ ။ မိမိခ်စ္သူ၏ မ်က္ႏွာအား တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ရသည္မွာ အရသာ တမ်ိဳးပင္ ။

ထို႔ျပင္ ခ်စ္သူ၏ ရင္သားမို႔မို႔ ၊ ဆီးခုံမို႔မို႔ႏွင့္ အတြင္းသား နီတာတာေလးတို႔ကို ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ ကာမစိတ္ အဟုတ္သည္ ျပည့္ဝေစ၏ ။ ပါးမို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းမွ ထုံသင္းေသာ သနပ္ခါးႏွင့္ ေပါင္ဒါ သင္းသင္း ရနံ့ေလးတို႔သည္လည္း စစ္ကူျဖည့္ေပး၏။

ႏူးညံ့ေသာ ရင္သားအစုံ ၊ ေပါင္ရင္းရွိ ေဖာင္းမို႔မို႔ မုန႔္ေပါင္း အတြင္းရွိ အသားႏုႏွင့္ အသားတက္ အေစ့ေလးတို႔၏ ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕….
“ေမာင္…. ေမာင္ …ခင္ရဲ့ အသက္ေမာင္ရယ္ … ဟင္း ဟင္း…” ဟူေသာ ၾကဴသံေလးမ်ားႏွင့္ “ဖ်စ္..ဖ်စ္… ဖြတ္…ဖြတ္…ဖတ္. .ဖတ္” ဟူေသာ ကာမ ရာဂ စက္ယွက္ရာတြင္ စီးဝါးလိုက္သံေလးမ်ားမွာ နားေသာကဆင္စရာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ကာမရာဂ စက္ယွက္ရာတြင္ ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္း မရွိရန္ အထူးလိုအပ္၏ ။ လင္ႏွင့္မယား ကာမစပ္ယွက္ရာတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရွက္ေၾကာက္ျခင္း မိမိတို႔ ကာမစပ္ယွက္သည္ကို
တျခားသူမ်ား သိရွိၾကမည္ကို ေၾကာက္ရြံ့ျခင္းတို႔သည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစ၍ ျပည့္ျပည့္ ၀၀ ကာမစည္းစိမ္ မခံစားရေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမစည္းစိမ္ အျပည့္အဝ ခံစားလိုပါက လုံေလာက္ေသာ အလင္းေရာင္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း မရွိမွုတို႔ကို အလြန္လိုအပ္၏ ။

အာမက္သည္ မထားခင္အား မညႇာမတာ တစထက္တစ ၾကမ္းၾကမ္းလာခဲ့ရာ မထားခင္မွာ ေအာက္မွ ေကာ့၍ ေကာ့၍ တမ်ိဳး ၊ စေကာဝိုင္းတိုက္၍တဖုံ ေအာက္ေပး ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ၾကဳံး၍ ခံရင္း

“အင္း…အင္း …ကၽြတ္ ….ကၽြတ္”

ဟူ၍ ညဥ္းတြားေန၏ ။

“အစ္မႀကီး …အစ္မႀကီး… ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္..”

ဟု အာမက္သည္ ေဆာင့္ေနရာမွ ရပ္နားရင္း ေမးလိုက္၏ ။

“ဘာ….ဘာမွမျဖစ္ဘူး………အာမက္ …ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ”

ဟု မထားခင္ တဏွာသံပါပါျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ အာမက္သည္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ေပးလိုက္သည္တြင္ “အင္” ဟူ၍ သူမ၏
ပါးစပ္မွ ထြက္သြားသလို “စြပ္” ဟူ၍ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွ ျပဲျပဲလန္ေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္သြားသကဲ့သို႔ “ဖြတ္ ” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ အာမက္၏ လီးတန္ႀကီးမွာ
အျပင္သို႔ေပၚထြက္လာ၏ ။

စစ္ပြဲတြင္ စက္ေသနတ္ သမားက ရန္သူတပ္တြင္းသို႔အဆက္မျပတ္ ပစ္သြင္းသကဲ့သို႔ အာမက္၏ ႀကီးမားလွေသာ သံမဏိ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ျပဲျပဲလန္၍ ပြင့္အာေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ပစ္၍ ပစ္၍ လိုးသြင္းလိုက္သည္မွာ သူမ၏ သားအိမ္သို႔ ဒုတ္ဒုတ္ ထိဝင္၍ သြားရကာ မထားခင္သည္ “အင့္… အင့္ ..”ဟူေသာ ညဥ္းသံျဖင့္ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြား၏ ။

အာမက္မွာ ဒုတိယတစ္ခ်ီ တက္သုတ္ရိုက္ေနရသျဖင့္ မထားခင္ႏွင့္အတူ မၿပီးခဲ့ေပ။ ေျဖးေျဖး တစ္ခါ ၾကမ္းၾကမ္းတစ္လွည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ဲ႕၍ ခ်ဲ႕၍ လိုးပါေသာ္လည္း မၿပီးနိုင္ေသးေပ ။

“အာမက္ … မၿပီးေသးဘူးလား.. ငါေညာင္းလွၿပီကြာ…”

မထားခင္က ေညာင္းသည္ဟု ညဥ္းညဴသျဖင့္ အာမက္သည္ ရပ္နားလိုက္ကာ

“ကဲ အစ္မေညာင္းရင္ က်ေတာ္ ျပသလိုလုပ္”

ဟုေျပာကာ သူမအား ကုတင္တြင္ျဖတ္၍ ေမွာက္ေစ၍ ကုတင္ေအာက္ၾကမ္းေပၚတြင္ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို ကား၍ ရပ္ေစ၏ ။ ထိုအေနအထားမွာ ျဖဴေဖြးေသာ သူမ၏ ဖင္တုံးႀကီးၾကားမွ ျပဴးအာထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္မွာ အာမက္အား တမ်ိဳးစိတ္တက္ႂကြေစ၏ ။

ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ သူ၏ ဒစ္ျပဲႀကီးအား ေတ့လိုက္ကာ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ နို႔ႏွစ္လုံးကို အားပါးတရဆြဲ၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္တြင္

“ဘြတ္”

ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ သူမ၏ သားအိမ္သို႔ ဒုတ္ဒုတ္ ဝင္သြားသျဖင့္

“အမေလး … .အာမက္…နာတယ္ ”

ဟု ညဥ္းတြားမိ၏ ။

အာမက္သည္ ခနမၽွ နားလိုက္ၿပီး ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္း ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ေပး၏ ။ မထားခင္ ခံနိုင္ရည္ရွိလာေသာ အခါ သူသည္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္ေပးလိုက္သည္တြင္ …….

“ဘြတ္……စြပ္…..ဘြတ္”

ဟူ၍ ေစာက္ေခါင္းလွိုဏ္သံမွာ အခန္းတစ္ခုလုံးျမည္ဟီးေနေတာ့၏ ။ တစထက္တစ အေဆာင့္ အလိုး အေညႇာင့္ၾကမ္းသကဲ့သို႔ မထားခင္မွာ ျပန္လည္ စိတ္တက္ႂကြလာရကာ သူမ၏ ဖင္တုံးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားက ေျမႇာက္ကာ ေျမႇာက္ကာ အေဆာင့္ …. အေညႇာင့္…အလိုး သြက္လက္လာၾကၿပီး မၾကာမွီ အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ အထြပ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေလေတာ့သည္။