မွေးပြီးစားတဲ့ တီလေး

Unicode

*တီလေး လေးဖက်ပြန်ကုန်းပေး၏ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း*

“မောင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ ချစ်ကို ငြီးငွေ့လာလို့ မောင် နောက်တစ်ယောက် လိုချင်နေတာလား” “မဟုတ်ပါဘူးချစ်ရဲ့။ မောင့်မှာ ချစ်တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာလေ” “အဲ့ဒါကို မောင်က ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်မိန်းမကို သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ ပေးအိပ်မှာလဲ” “မဟုတ်ဖူးလေ ချစ်ရဲ့။ မောင်က ကြည့်ချင်တာလေ” “အဲ့ဒါဆို ချစ်ကို တန်ဖိုးမထားတဲ့သဘောလား” “မဟုတ်ပါဘူး ချစ်ရာ” “တော်ပြီ အဲ့ဒါဆို ဆက်မပြောနဲ့တော့” “ဟာ ချစ်ရာ” လင်းသူ စိတ်ပျက်စွာ ခေါင်းခါရမ်းရင်း ဧည့်ခန်းမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ အကွက်ရွေ့သမျှ အောင်မြင်ပြီဟု ယူဆထားရာမှ မှန်းချက်နှင့် နမ်းထွက်က မကိုက်။ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ငေးမှိုင်၍သာ နေလေသည်။

မိုးငယ်မှာ ဒေါသလည်းထွက်မိသလို ဝမ်းလည်းနည်းမိလေသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ့်မိန်းမကို သူတစ်ပါးနဲ့ ပေးလိုးရအောင် လင်းသူရူးနေပြီလားမသိ။ ဖြစ်နိုင်တာက နောက်မိန်းမယူချင်လို့ ဉာဏ်ဆင်နေတာပဲဖြစ်ရမည်ဟု ယူဆမိလေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ပြီးနောက် အခန်းထဲဝင်ကာ ငိုကြွေးမိလေသည်။

ဧည်းခန်းထဲမှာ ထိုင်နေသော လင်းသူသည် အိပ်ခန်းထဲမှ အသံကြားရသဖြင့် အခန်းထဲဝင်လာလေသည်။ ငိုနေသော မိုးငယ်၏ လက်မောင်းအား အသာကိုင်ကာ “ချစ်ရာ ဘာတွေ ဝမ်းနည်းနေတာလဲကွာ” “မောင် မောင် ချစ်ကို လုံးဝ မသတီတော့ဘူးလားဟင်” “ဟာ ချစ်ရာ မောင်ပြောတာကို သေချာနားထောင်ပါကွာ မောင်ရှင်းပြမယ်။ ကပ္ပတိန်လင်းသူရဲ့ ဇနီးဟာ မိုးငယ်တစ်ယောက်ထဲပါပဲ သဘောပေါက်လား။ မောင်ရဲ့ချစ်သူက မိုးငယ်ဆိုတဲ့ ဟောဒီက ချစ်ပါ” “ဒါဆိုမောင်က ချစ်ကို…” လင်းသူက မိုးငယ်ပါးစပ်ကို အသာလှမ်းပိတ်ကာ မိုးငယ်ပါးနှစ်ဖက်ကို တယုတယကိုင်ကာ ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့သော မျက်လုံးစုံဖြင့် မိုးငယ်မျက်လုံးလေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း “ချစ်ကို မောင်အရမ်းချစ်ပါတယ်။ အခု မောင် ချစ်ကို စောဗညားနဲ့ လိုးစေချင်တာ မောင်ကြိုက်တဲ့ ဆက်စ်ခံစားမှုတစ်ခုပါ။ ကပ်ကိုးလို့ခေါ်တယ် ချစ်ရဲ့” “အဲ့ဒါက ဘယ်လိုလဲ ဟင်” “ကပ်ကိုးဆိုတာ ကိုယ်ရဲ့ချစ်သူကို သူတပါးနဲ့ ပေးနေပြီး ချစ်သူရဲ့ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို ကြည့်ရှုပြီး သာယာတာပါ” “အဲ့ဒါဆို မောင်က ချစ်အဲ့လိုလုပ်ပေးမှ မောင်က စိတ်ချမ်းသာမှာလား” “ဟုတ်တယ်ချစ်။ ချစ်လုပ်မပေးချင်ဘူးလားဟင်” မိုးငယ် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပါသည်။ ရစဉ်အခါမှစ၍ ယခုအချိန်ထိ သားမှတ်မှတ် မယားမှတ်မှတ် ရှာဖွေကျွေးမွေးကာ လင့်ဝတ္တရားကျေပွန်သော လင်တော်မောင် စိတ်ချမ်းသာစေရေးမှာ မိုးငယ်၏ အရေးကြီးသော ကိစ္စရပ်ဖြစ်သလို သူ၏ မေတ္တာ၊ စေတနာနှင့် စိတ်သဘောထားမှန်ကန်မှုကြောင့် လင်းသူသည်လည်း သူ့အပေါ် အချစ်စစ် အချစ်မှန် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်နေမိလေသည်။

ပြီးတော့ မိန်းမတို့သဘာဝ မိမိ၏ယောက်ျားတွေအပေါ် ဘယ်လောက် လွှမ်းမိုးဖျားယောင်းနိုင်သည် ဆိုသည့် မိန်းမမာယာ အစွမ်းအစကိုလည်း စမ်းချင်စိတ်လေးလည်း ပေါ်လာလေသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် လင်းသူအား “မောင် စိတ်ချမ်းသာအောင် ချစ်လုပ်ပေးပါ့မယ်” “ဟေး ဒါမှ မောင့်ချစ်လေး” ဟုဆိုကာ လင်းသူက မိုးငယ်နဖူးလေးအား နမ်းလိုက်လေသည်။ စောဗညားတစ်ယောက် ကျောင်းမှ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဒီနေ့ သူအူမြူးနေလေသည်။ ကျောင်းမှ သူကြိတ်ခိုက်နေသော ကောင်မလေးအား ကူညီပေးလိုက်ရခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ စောဗညားသည် သာမာန် အလယ်အလတ် ကျောင်းသားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်လေသည်။ ချမ်းသာသော အသိုင်းအဝိုင်းမှ သားသမီးများကဲ့သို့ ရုပ်ရှိရေလျှံ ကျောင်းသားမျိုး မဟုတ်ပါ။ ထို့အတွက်ကြောင့်လည်း ဒိတ်ဒိတ်ကျဲဆော်မျိုးကို မမှန်းပဲ သူလိုကိုယ်လိုထဲကပဲ အောက်သက်ကျေသော မိန်းကလေးမျိုးကိုသာ မှန်းလေသည်။

စောဗညားတစ်ယောက် ကျောင်းဆင်းချိန် အိမ်ပြန်ရန် အတန်းထဲမှထွက်လာကာ အိမ်ပြန်ရန် ကားဂိတ်သို့ အေးဆေးစွာ လမ်းလျှောက်လာခဲ့လေသည်။ နေဝင်း၊ စန်းယုနှင့် စိန်လွင်တို့က ဂိမ်းကစားဖို့ ခေါ်သော်လည်း ဒီနေ့တော့ စောစောပြန်ချင်သောကြောင့် မလိုက်တော့ဘူးဟု ငြင်းလွှတ်လိုက်လေသည်။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် လမ်းလျှောက်လာစဉ် “အမလေး ! ! ! ! အမေ့ ! ! ! !” ဟူသော သူ၏ အနောက်မှ အလန့်တကြားအော်သံ ကြားလိုက်ရကာ သူ၏ လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကြိုးသည်လည်း တင်းခနဲ့ဖြစ်ပြီး သူလည်း ပက်လက်လဲကျသွားလေသည်။ တောက်!!!… နာလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း…။ ဒေါသလည်း ထွက်လာသည်မို့ ရန်တွေ့ရန် ကြည့်လိုက်တော့ ခလုတ်တိုက်လဲကာ ဆွဲမိဆွဲရာ သူ့လွယ်အိတ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သူကား… မုတ်သုန်။ သာမာန်ရွက်ကြမ်းရေကျို ရုပ်ရည်ရှိသော်လည်း သူ့အဆင်လေးနဲ့သူ လှအောင်ဝတ်တတ်သော ကောင်မလေးတစ်ယောက်။ သူ စိတ်ဝင်စားမိသော ကောင်မလေး။ “အား ကျွတ် ကျွတ် နာလိုက်တာ မတော်လို့ပါနော် ကျမတောင်းပန်ပါတယ်ရှင်” “ကျွတ် ကျွတ် ရပါတယ်ဗျာ တစ်တန်းထဲ သူငယ်ချင်းတွေပဲ။ ကိုယ်ကတောင် စောင့်ရှောက်ရဦးမှာပါ” “ဟာ သွားပါပြီ” သူမထံမှ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေသော ညီးညူ သံတစ်ခု ထွက်လာလေသည်။ သူကိုတော့မကြည့် ရှက်နေပုံလည်းရလေသည်။

သူကပဲစ၍ “ဖိနပ်ပြတ်သွားတယ်နဲ့ တူတယ်။ ကိုယ် ဘာကူညီပေးရမလဲ” “ရပါတယ်” “ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်မှာလဲ။ ကိုယ့်ဖိနပ်စီးသွားလိုက်ပါ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖိနပ်မပါတာထက် ယောက်ျားတစ်ယောက် ဖိနပ်မပါတာ တော်ပါသေးတယ်။ ယူလိုက်ပါနော်” “ဟုတ် ကျေးဇူးပါပဲ။ ကျမ မနက်ဖြန် ပြန်ယူလာပေးပါ့မယ်” “ဟုတ် ရပါတယ်ဗျာ” မုတ်သုန်က ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ ထွက်သွားလေသည်။ ဖိနပ်မပါ ခြေဗလာဖြစ်သွားသော သူက ကန်တင်းသို့ အပြေးလာခဲ့လေသည်။ ကန်တင်းသို့ရောက်သောအခါ ကိုရှမ်းကြီးဆိုင်သို့ သွားလေသည်။ ကိုရှမ်းကြီးဆိုင်သည် သူတို့အမြဲစားနေကြဆိုင်ဖြစ်ပြီး မိသားစုလိုပါ ရင်းနှီးနေသော ဆိုင်ဖြစ်လေသည်။ ဆိုင်ထဲဝင်ဝင်ချင်းပင် ကိုရှမ်းကြီးက ဆီးကြို၍ “စောကြီး ဘာဖြစ်လာတာလဲ” “ကိုကြီး ကျနော့်ကို ဖိနပ်တစ်ရံလောက် ငှားပေးပါဗျာ” “ဟ ငါ့ကောင် ဖိနပ်ပြတ်သွားလို့လား” “ကျနော့်ကောင်မလေးဖိနပ် ပြတ်သွားတာပါ” “အော် အေး ရော့ ငါ့ကောင် ဒီမှာ ငါ ဟိုတနေ့ကမှ အသစ်တရံ ဝယ်ထားတာ။ မင်းနဲ့ငါ ဆိုဒ်သိပ်မကွာဘူး တော်သေးတယ်။ ရော့ဒီမှာ စီးသွားပေတော့” “ဟုတ် ကျေးဇူးပါ ကိုကြီး” ဟုပြောကာ ကိုရှမ်းကြီးဆိုင်မှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

စောဗညား တိုက်ခန်းလှေကားအတိုင်း တက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ တစ်ယောက်မှ ရှိမနေ။ တီလေး အခန်းထဲ အိပ်နေတာဖြစ်မည်။ သူလည်း အဝတ်အစားလဲရန် အခန်းဆီသို့ လာခဲ့လိုက်လေသည်။ အဝတ်လဲကာ အိမ်ရှေ့မှာ စာဖတ်ရန် ဝထ္ထုတစ်အုပ်ယူကာ ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်ပြီး ခဏနေတော့ တီလေးက သူ့အခန်းထဲမှ ထွက်လာလေသည်။ တီလေးက ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘောင်းဘီတိုဝမ်းကွာတဝတ်ကာ အပေါ်က ဂျိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ် ဝတ်ထားလေသည်။ “သားလည်း ပြန်ရောက်ပြီကိုး” “ဟုတ် တီလေး” “အေး တီလေး အခု အေရိုးဗစ် ကမလို့ကွ” “ကောင်းပါတယ် တီလေး” တီလေးအား အလိုက်သင့်ပြန်ပြောကာ စာဆက်ဖတ်နေလိုက်လေသည်။ တီလေးကတော့ သူ့ဖုန်းထဲက သီချင်းဖွင့်ကာ ကနေလေသည်။ စောဗညားမှာ အစက စာပဲဖတ်နေမိသော်လည်း ကနေသော တီလေးအား အမှတ်မထင် ကြည့်မိသောအခါ ငေးမောသွားရလေသည်။ အနက်ရောင်ဝမ်းဆက် ဂျိုင်းပြတ် စွပ်ကျယ်နှင့် ဘောင်းဘီတိုဝမ်းကွာတ ဝတ်ထားကာ သေးကျင်သောခါး၊ စွင့်ကားနေသော်လည်း မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသောဖင်၊ ထူထဲကာ ဖူးနေသောနှုတ်ခမ်း၊ အရည်လဲ့ကာ ရုတ်တရက်ကြည့်ပါက ကြာကြည့်လို အကြည့်မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားသော မျက်လုံး၊ အဆီပိုမရှိ ချပ်ကပ်နေသော ဝမ်းဗိုက်၊ တောင်ပူဆာလို့ မို့မောက်နေသော ရင်သားအစုံနှင့် ကျော့ရှင်း ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တံများဖြင့် ဆုတောင်းကောင်းခဲ့သော တီလေးသည် ဒီနေ့ အပျိုလေးများနှင့် အလှချင်းယှဉ်နိုင်ပေသည်။

တီလေးက တည်ငြိမ်မှုပါ ဖြည့်စွက်ထားသောကြောင့် ပို၍ ဆွဲဆောင်နိုင်ပေသည်ဟု စောဗညား ထင်မိလေသည်။ သူတဖက်သတ် ချစ်နေရသော မုတ်သုန်နှင့် အလှချင်းယှဉ်ပါက မုတ်သုန် အပြတ်အသတ် ကျန်ခဲ့ပေလိမ့်မည်။ အခုလည်း ကြည့်ပါဦး။ စည်းချက်ညီညီ ကနေသော တီလေး၏ အလှများကိုကြည့်ရင်း အောက်က နဂါးက မာန်ဖီလာလေသည်။ စာအုပ်ကို ကောင်းကောင်ဖတ်မရပဲ စာဖတ်သလိုနှင့် တီလေး၏ ကကြိုးကကွက်ကိုသာ ငမ်းလေတော့သည်။ ကနေသော မိုးငယ်မှာ စောဗညား၏ ဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ကာ မသိချင်ယေင်ဆောင်၍ ဆက်လက်ကပြနေလေသည်။ မိမိထက် အများကြီး အသက်ငယ်သော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကစားနေရသည်ကိုလည်း သဘောကျမိလေသည်။ ခဏကြာသောအခါ စောဗညားမှာ ဆက်ကြည့်မနေတော့ပဲ သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ စောဗညားမှာ သက်ပြင်း အခါခါချရင်း ခေါင်းခါရမ်းမိလေသည်။ အရိပ်နေနေ အခက်ချိုးချိုး အလုပ်မျိုး သူမလုပ်ချင်ပါ။ ထကြွနေသော စိတ်ကို ဖြေဖျောက်ရန် ဖုန်းထုတ်ကာ အောကားတစ်ကားကြည့်ရင်း ငါးဦးကော်မတီကို အလုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ပြီးခါနီးအချိန်မှာတော့ ဖုန်းပေါ်က အောကားပျောက်ကာ တီလေး၏ ကကြိုးကကွက်ကိုသာ မြင်ယောင်မိသည်မှာ သူ၏စိတ်ကို မထိန်းနိုင်သော လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိလေသည်။

မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်နုနု၏ နွေးထွေးမှုအောက်ဝယ် လောကကြီးတစ်ခုလုံး သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေလေသည်။ စောဗညားသည်လည်း မနက်ခင်း ရေချိုးပြီး နှုတ်ခမ်းမွေး၊ မုတ်ဆိတ်မွေး ရိတ်သင်ရှင်းလင်းကာ After Shape ပွတ်၊ ရံဖန်ရံခါမှ ထုတ်ဆွတ်လေ့ရှိသည့် Secret ရေမွှေးကိုဆွတ်ကာ တက်ကြွသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ကျောင်းသို့လာခဲ့လေသည်။ ချစ်ရသူနှင့် ဇာတ်လမ်းဆက်ရန် အကြောင်းအရာရပြီ ဖြစ်၍လည်း အပျော်ကြီး ပျော်နေလေသည်။ စောဗညား ကျောင်းသို့ဝင်စမှာပင် မိုးသားများ တလိပ်လိပ်တက်ကာ အုံမှိုင်းလာလေသည်။ ကန်တင်းရောက်ခါနီးတော့ မိုးမွားလေးများ ကျလာလေသည်။ ကန်တင်းရောက်တော့… “စောဗညား စောဗညားရေ” သူ့နာမည်ခေါ်သံ ကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်တော့… မုတ်သုန်နှင့် ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ သူတို့ဝိုင်းရှိရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။ “ထိုင်ပါ စောဗညား။ ဒါက ငါ့ရဲ့ချစ်သူ ကိုနိုင်မင်းခန့်တဲ့။ ဆေးဝါးကျွမ်းကျင်ကလေ။ နင့်ကို ကျေးဇူးတင်စကား ပြောပါရစေဆိုပြီး လိုက်လာတာ” “တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုစောဗညား။ ကျနော် နိုင်မင်းခန့်ပါ။ မနေ့က မုတ်သုန်ကို ကူညီတဲ့အတွက်လည်း ကျေးဇူးပါဗျာ။ နောက်လည်း စောင့်ရှောက်ပေးပါခင်ဗျာ” ကမ်းပေးလာသောလက်ကို ဆွဲယူနှုတ်ဆက်ရင်း ခြောက်ကပ်ကပ်အသံဖြင့် ပြန်ပြောမိလေသည်။ ပြောသာပြောနေရသော်လည်း စောဗညားတစ်ယောက် စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုသာ လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။ မစရသေးခင်မှာပင် ကွဲကြေခဲ့ရသော သူ၏ အချစ်ရေး ကံတရားကိုသာ ဝမ်းနည်းမိလေသည်။

“စောဗညား ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ နင့်ကိုကြည့်ရတာ သိပ်မလန်းဘူးဟာ” “ဟုတ်တယ် ငါသိပ်နေမကောင်းလို့ပါ မုတ်သုန်” “ဪ… အေး ရာသီဥတုကလည်း သိပ်မမှန်ဘူး အတန်းချိန်နီးပြီ သွားကြစို့” “ငါမလိုက်သေးဘူးဟာ ဟိုကောင်တွေကို စောင့်ဦးမယ်” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားပြီ။ ကိုခန့် မုတ်သုန်သွားတော့မယ်” “သွားလေ မုတ်သုန်။ ကိုလည်း ပြန်တော့မယ်။ ခွင့်ပြုပါဦး ကိုဗညား။ အစ်ကို့ညီမကို စောင့်ရှောက်ပေးပါဦးဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုနိုင်မင်းခန့်။ တစ်မေဂျာထဲ တစ်ခန်းထဲ မောင်နှမတွေပဲဗျာ။ အခုလိုပြောတော့ ပိုဂရုပြုရမှာပေါ့ဗျာ” အချစ်ကံခေလို့ ဒီဘဝ ဝေးခဲ့ကြလေပြီ။ နာကျင်နေသော နှလုံးသား၊ မစခင်က လွမ်းရတဲ့ အဆွေးဇာတ်လမ်းအတွက် စောဗညားတစ်ယောက် ယခုအချိန်ဝယ် ဘာကိုမှ ဖက်တွယ်မထားပဲ ရေစုန်မျှောချင်သော ဆန္ဒသာ ရှိလေတော့သည်။ ကျပြီးရင်းကျနေသော စိတ်ဓာတ်ကို အနိုင်နိုင်ထိန်းရင်း စိတ်နှင့်လူမကပ်ပဲ အတန်းဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ စာသင်နေရသော်လည်း စာထဲစိတ်မပါ မှိုင်တွေငေးမောလျက်သာ ရှိလေသည်။

ကျောင်းမှပြန်လာကာ အိမ်သို့ရောက်လာသော်လည်း အခန်းထဲတွင်သာ အောင်းလျက်ရှိလေသည်။ မိုးငယ်မှာ အကလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သောအချိန် စောဗညား ထွက်မလာသောအခါမှ အခန်းအောင်းနေသည်ကို သတိပြုမိလေသည်။ ဒီကလေး တစ်ခုခုတော့ ထူးနေပြီဟု ယူဆမိလေသည်။ ထိုကြောင့် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး အဝတ်စားလဲသောအချိန် စကပ်ကို အရင်ဝတ်ပြီး အပေါ်ပိုင်းဗလာထားကာ စောဗညားအား အော်ခေါ်လိုက်လေသည်။ “ဗညားရေ သား ဗညားရေ” “ဗျာ တီလေး” “သားရေ တီလေး အခန်းထဲ ခဏလာခဲ့ပါဦး” “ဟုတ် တီလေး လာပြီ” စောဗညား ပြန်အော်ပြောရင်း တီလေး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ စောဗညားတစ်ယောက် အသက်ရှူမှားမတတ် ဖြစ်သွားလေသည်။ ကြည့်ပါဦး။ တီလေးက အောက်မှာ စကပ်ဝတ်ထား၍ အပေါ်ပိုင်းက ဗလာကျင်းထားလေသည်။ တီလေးသည် အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း လုံးဝန်းလျက်ရှိနေသေးသည့် ရင်သားအစုံမှာ မို့မို့မောက်မောက်နှင့်တင်းတင်းရင်းရင်းပင် ရှိနေသေးလေသည်။ တီလေးက ငေးကြည့်လျက်ရှိသော သူ့အား အသာပြုံးကြည့်လျက် “သား တီလေးကို ဒီဘရာဇီယာချိတ်လေး ကူတပ်ပေးစမ်းပါ” “ဟုတ် ဟုတ် တီလေး” သူက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသော်လည်း တီလေးက ဘာမှမဖြစ်သလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အေးဆေးစွာ ပြောနေလေသည်။ ရင်သား တဝက်သာဖုံးသော အနက်ရောင် ဘရာဇီယာလေးကိုယူကာ လက်နှစ်ဖက်လျှိုလျက် သူ့အား ချိတ်တပ်ခိုင်းလေသည်။

“သား အတွင်းဘက်က အစွန်ဆုံးချိတ်ကို ချိတ်ပေးနော်” “ဟုတ် တီလေး” “သား ဒီဘရာနဲ့ တီလေး လိုက်ရဲ့လား” “ဟုတ် လိုက် လိုက်ပါတယ် တီလေး” “သား နေမကောင်းဘူးလား။ ဒီနေ့ သားကိုကြည့်ရတာ မလန်းဘူး” “ကောင်းပါတယ် တီလေး” “ဘာလဲ အဲ့ဒါဆို ရည်းစားပူမိနေတာလား။ ရည်းစားတွေ ဘာတွေ ရပြီလား” “မဟုတ်ပါဘူး တီလေး။ ရည်းစားလည်း မရှိပါဘူး။ နည်းနည်းပင်ပန်းနေလို့ပါ တီလေးရဲ့” “အေး ပညာသင်နေတုန်း အချစ်ရေးခေါက်ထားလိုက်။ စီးပွားဥစ္စာပြည့်စုံမှ အချစ်ရေးဆိုတာ သာယာတာကွ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး” “အေး သား လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့။ တီလေးလည်း ဟင်းတွေ နွေးထားလိုက်ဦးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး”ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ထွက်သွားသော စောဗညား ကျောပြင်အား မှန်ထဲမှ ကြည့်ကာ မိုးငယ်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ကာ ပြုံးလိုက်ပါတော့သည်။

စောဗညားမှာ ဝမ်းနည်းတာလား ဝမ်းသာတာလား ဘာမှန်းမသိသော အမျိုးအမည်မသိ ခံစားမှုတစ်ခုကို ခံစားရင်း ရင်တလှပ်လှပ်တုန်ကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ ရင်သားကို ပထမဆုံး ရှင်းလင်းစွာ အပြင်မှာ မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ စောဗညားမှာ ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေလေသည်။ မုတ်သုန်ကြောင့် အသဲကွဲဝေဒနာမှာလည်း ဘာမှန်းမသိတော့။ နှုတ်ခမ်းထူထူ၊ မျက်လုံးမှေးမှေး၊ နှာတံစင်းစင်း၊ မျက်နှာရှည်ရှည်ဖြင့် ဆွဲဆောင်အားကောင်းလှသော တီလေး၏ လူတွေသိသော အလှတရားနှင့် ရင်သားတင်းတင်းနှင့် စို့ချင်စရာကောင်းသော ချွန်ထွက်နေသည့် နို့သီးနီနီလေးများ၏ လျှို့ဝှက်သော အလှတရားတို့က သူ၏ အသဲကွဲကာ ငေးမှိုင်လျက်ရှိသော လွမ်းဆွေးမှု ဈာန်တရားတို့ကို လျော့ကျ ပျောက်ကွယ်စေနိုင်လေသည်။ တီလေး၏ ရုပ်ပုံလွှာကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ တရိပ်ရိပ်တက်လာသော ရမက်ဇောများ၏ သင်္ကေတအဖြစ် တင်းမာနေသော လီးကြီးအား ပျော့ပျောင်းလာစေရန် လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးနေမိတော့လေသည်။

ထိုနေ့မှစ၍ တီလေးက သူအား အမြဲလိုလို ဘရာဇီယာချိတ် တပ်ခိုင်းလေသည်။ တခါတရံ သူနှင့်လိုက်ဖက်သော ဘရာဇီယာအရောင်ကို ရွေးခိုင်းသေးသည်။ တီလေးကား သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို စောဗညား မမြင်မြင်အောင် ပြလေသည်။ စောဗညားအဖို့ကား နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေ ဖြစ်နေချေပြီ။ တီလေးမှ တီလေးဖြစ်ကာ မုတ်သုန်ကိုလည်း သတိရဖို့နေနေသာသာ အတွေးထဲတောင် မရှိတော့။ တီလေး၏ ဝတ်ပြီးသား ပင်တီလေးများကို အမြတ်တနိုး ရှူတတ်လာသည်။ တီလေး၏အနံ့ရတာနဲ့ အောက်ကလီးကလည်း ဖြောင်းခနဲ့နေအောင် ထလာတတ်လေပြီ။ တီလေးပင်တီပေါ်သို့ သူ၏ သုတ်ရည် ဖြူဖြူလေးများကိုလည်း ချန်ထားခဲ့ခြင်းဖြင့် အချစ်၏ ကြည်နူးမှု ရသတစ်မျိုးကို ခံစားရယူတတ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ကတော့ စောဗညား သူ့အလှမှာ ယစ်မူးနေသည်ကို ကြည့်ကာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေလေသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသော သူ့လို အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်အဖို့ ကိုယ့်အသက်ထက် ၂ ဆနီးပါး ငယ်ရွယ်သော ကောင်လေးတစ်ယောက်အား ညို့ယူဖမ်းစားနိုင်သည်မှာ လက်မထောင်ချင်စရာပင် ဖြစ်ပါသည်။

ဒီနေ့လည်း အဝတ်တွေလျှော်ရန် အဝတ်များလိုက် စုသောအခါ သူ၏ မီးခိုးရောင်ပင်တီလေး ပျောက်နေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ လိုက်ရှာသော်လည်း မတွေ့။ ဒီဘက်ရက်များတွင် သူမပင်တီများ ပျောက်နေတတ်သလို ပြန်တွေ့လျှင်လည်း ပင်တီပေါ်မှာ အစွန်းအကွက်လေးများ ပေကျံနေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ကာ အ တွေ့အကြုံရှိသော သူမအဖို့ ထိုအစွန်းကွက် တွေကို မြင် ရုံဖြင့် ယောက်ျားတ စ်ယောက် ရဲ့သုတ် ရည်
တွေဆိုတာ မေးစရာမလို တပ် အပ် သိ နေသည် ။ ထိုထက် ထပ်စဉ်းစားပါက လင်းသူနှင့် စောဗညား နှစ်ယောက်တွင် ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့ အဖြေရပြီး ဖြစ်လေသည် ။ သေချာသထက် သေချာအောင် စောဗညားအခန်းထဲဝင်ကာ ခေါင်းအုံးဖယ်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ၏ မီးခိုးရောင်ပင်တီလေးက အခန့်သားရှိနေသည်ကို တွေ့ရသည့်နောက် သူမရွှေ့သည့် အကွက်ထဲ ဝင်လာပြီဟု တွေးမိရင်း ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ အဝတ်များစုယူကာ အဝတ်လျှော်စက်ထဲထည့်ကာ လှည့်လိုက်လေသည်။

မိုးငယ်တစ်ယောက် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီးသောအခါ ခနးဏနား၍ ရေချိုးရန် ထမိန်ရင်လျားကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ စောဗညားက ဧည့်ခန်းတွင် စာထိုင်ဖတ်နေလေသည်။ သူမ အခန်းထဲမှထွက်တော့ လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ကောင်လေး သူမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှတွေကို ကြည့်နေမည်ဆိုတာ သိထားသည်နှင့် သူမ၏ဖင်တွေကို တစ်လုံးခြင်း တုန်ခါစေအောင် ဖြေးညင်းစွာလျှောက်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲတွင် ခဏကြာသောအခါ အသာပြန်ထွက်၍ သူမအခန်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ စောဗညားက သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေပြီ။ အဝတ်ခြင်းထဲ ကြည့်သောအခါ သူမချွတ်ထားခဲ့သော ပန်းရောင်ပင်တီလေး မရှိတော့ပဲ အရည်ကွက်နေသော မီးခိုးရောင်ပင်တီလေး ပြန်ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ သူမက အင်္ကျီကောက်ဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့ပြီး စောဗညားအခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်လေသည်။ စောဗညားက ချက်ချင်းတံခါးမဖွင့်ဘဲ ခဏအကြာမှသာ မလုံမလဲ မျက်နှာဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးလေသည်။ သူမက အခန်းထဲသို့ ဝင် လိုက် ပြီး စကားမရှိ စကားရှာပြောလေသည်။

“သား ကျောင်းမှာ စာလိုက် နိုင် ရဲ့လား” “ဟုတ် လိုက် နိုင် ပါတယ် တီလေး” မိုးငယ်က ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စောဗညားကုတင် ဆီသွားကာ ကုတင် ပေါ်ထိုင်လိုက်ရင်း ခေါင်းအုံးကို မယူလိုက် သောအခါ သူမချွတ်ထားခဲ့ သော ပန်းရောင်ပင် တီလေးက ဘွားခနဲ့ ပေါ်လာ လေသည် ။ ကုတင်ဘေးမှာ လာရပ်နေသော စောဗညားမှာ မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ကြည့်နေလေသည်။ မိုးငယ်က ပင်တီကို ကောက် ယူလိုက် ပြီး “တီလေးပင်တီက ဘာကိစ္စနဲ့ သားရဲ့ ခေါင်းအုံးအောက် ရောက် နေရတာလဲ။ တီလေးကို အမှန်အတိုင်း ပြောစမ်း” “သား မလိမ် ပါဘူး တီလေး။ သား တီလေး ပင်တီကို နမ်းဖို့ ယူမိပါတယ်။ အဲ့လိုမနမ်းရရင် မနေနိုင်လို့ပါ တီလေး” “ဘာဖြစ်လို့ နမ်းချင်တာလဲကွ” “တီလေးကို ချစ်နေမိလို့ပါ” “သားက စာသင်ရမယ့်အချိန်လေ။ အချစ်ရေးကို စိတ်ထဲ မထည့်နဲ့ဦးလေ။ တီလေးစကား နားထောင်မှာလား” “ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး။ သား တီလေးစကား နားထောင်ပါ့မယ်” “လိမ္မာလိုက်တဲ့ ငါ့တူလေးကို တီလေးက ဆုချရမှာပေါ့ကွာ။ လာ ရှေ့တိုးခဲ့စမ်း သားလေး” မိုးငယ်က မဝံ့မရဲ တိုးလာသော စောဗညား၏ ပုဆိုးအား ခါးပုံစမှကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ စောဗညားက အံ့အားတသင့်ကြီး ကြည့်နေလေသည်။

မိုးငယ်က တွဲလောင်းကျနေသော စောဗညား၏ ဂွေးစိနှစ်လုံးအား လက်ဖြင့် အသာဖွဖွလေးကိုင်ကာ ကစားပေးနေလေသည်။ မတောင့်တတောင် ဖြစ်နေသော စောဗညားလီးကြီးမှာ မာန်ဖီကာ ထောင်မတ်လာလေတော့သည်။ မိုးငယ်က စောဗညားလီးအား အသာကိုက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဖြေးဖြေးလေးလုပ်ပေးနေရင်း “သားရဲ့ အချစ်ရေးကိစ္စကို တီလေးက လုပ်ပေးမယ်။ သားက စာကြိုးစားရမယ်နော်” “ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး” “ဒါမှ ငါ့တူလေး” ဟု ပြောပြောဆိုဆို မိုးငယ်က ကုတင်ပေါ်မှ အသာလျှောဆင်းကာ ဒူးအသာထောက်လျက် စောဗညားလီးကြီးအား စုပ်လိုက်ပါတော့လေသည်။ စောဗညားမှာ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သွားလေသည်။ ကိုယ့်ဖာသာ ဂွင်းထုတာနှင့် ဘာမှမဆိုင် တခြားစီ ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်က ထိပ်ဖူးလေးကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ စုပ်ပေးလေသည်။

“အား… အ… အား… တီ… တီလေး… ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ တီလေး” မိုးငယ်က လီးထိပ်ဖျားလေးကို အသာစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းထုပေးနေသလို တစ်ဖက်က ဥနှစ်လုံးကို ယွယွလေး ကစားပေးနေရာ စောဗညားမှာ အကောင်းကြီးကောင်းနေကာ ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲ တဟင်းဟင်း ညီးညူကာ ပြီးသွားလေသည်။ စောဗညားက ပြီးတော့မည်ဟု ပြောသော်လည်း မိုးငယ်က အစုပ်မရပ်ပဲ ဆက်စုပ်ပေးနေလေရာ လရည်များကို မိုးငယ်ပါးစပ်အတွင်းသို့ ပန်းထုတ်ပစ်မိလေတော့သည်။ မိုးငယ်က လီးစုပ်ရတာ ကြိုက်သလို လရည်သောက်ရတာကိုလည်း နှစ်သက်လေသည်။ လရည်များ ကုန်စင်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ပြီးမှ လွတ်ပေးလိုက်လေရာ လူပျိုရိုင်းလေး စောဗညားမှာ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်နေတော့သည်။

“ကောင်းလိုက်တာ တီလေးရာ” “ကောင်းရမယ်လေ။ တီလေးလုပ်ပေးတာ မကောင်းဘူးဆိုတာ ရှိလို့လား” “မရှိပါဘူး တီလေး” “အာ တီလေးပါးစပ်က သားအရည်းတွေနဲ့လေ မနမ်းပါနဲ့ဦး” “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သားနမ်းပါရစေ တီလေး။ သားလေ တီလေးကို အရမ်းချစ်မိသွားပြီး။ တီလေးစကားကို နားထောင်ပါ့မယ်” စောဗညားက ပြောပြောဆိုဆို တီလေးကို ခါးမှဆွဲဖက်ကာ တီလေး၏ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေးအား နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းရင်း စောဗညား၏ လီးကြီးအား ပွတ်ပေးနေလေသည်။ စောဗညားက နမ်းနေရင်း မိုးငယ်အင်္ကျီကို ချွတ်ရန် လက်လှမ်းသောအခါ မိုးငယ်က လက်တွေကို ဖယ်ချရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းခွာကာ “နေဦးလေ ဆရာလေးရဲ့ ဆန္ဒတွေ မစောပါနဲ့ဦး။ မင်းရဲ့လေးလေး ပြန်လာခါနီးပြီ။ တီလေး ရေချိုးပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်လိုက်ဦးမယ်။ ညကြရင် မင်းလေးလေး အိပ်ပြီဆို တီလေး သားဆီလာခဲ့မယ်နော်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး။ သား စောင့်နေပါ့မယ်” သူ့ကို ချစ်ရည်ရွှန်းသော အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော စောဗညား၏ နှုတ်ခမ်းအား အသာနမ်းကာ မိုးငယ်တစ်ယောက် ရေချိုးရန် ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

မိုးငယ် အဝတ်စားလဲနေတုန်း လင်းသူ ပြန်ရောက်လာလေသည်။ လင်းသူက သူ့သူငယ်ချင်း အင်ဂျင်နီယာချုပ် လောစံ ပြန်ရောက်နေသည်ဆို၍ သွားတွေ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူနဲ့ လောစံက သင်္ဘောသား သင်တန်းတုန်းကလည်း အတူတူ၊ သင်္ဘောစတက်တော့လည်း အတူတူ၊ သူက ရေကြောင်းပညာ အဓိကလေ့လာခဲ့သလို စက်မှုနည်းပညာရပ်ကို ဝါသနာပါသော လောစံက အင်ဂျင်နီယာ စက်ခန်းပိုင်းကို လေ့လာသင်ယူလေသည်။ ကြိုးစားမှု၊ စိတ်အားထက်သန်မှုတို့ကြောင့် သူက ကပ္ပတိန်ဖြစ်လာသလို လောစံသည်လည်း စက်ချုပ် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ လောစံက သူအခု တက်နေသော သင်္ဘောမှ သူကြီးနှင့် အဆင်မပြေသောကြောင့် သင်္ဘောအသစ် ရှာနေလေသည်။ “ဟေး လင်းသူ မတွေ့တာ တော်တော်ကြီးကို ကြာပြီကွာ” “ကြာဆို မင်းနဲ့ငါနဲ့ မတွေ့တာ Oxy မှာ ငါ့ကို လက်ထောက်ကပ္ပတိန်အဖြစ် ပရိုမိုးရှင်းပေးကတည်းကပဲလေကွာ” “အေး မင်း လက်ထောက်ကပ္ပတိန်ဖြစ်ပြီး သိပ်မကြာဘူး ငါလည်း Assistant အင်ဂျင်နီယာချုပ်နဲ့ Welo ကို ပြောင်းရတယ်။ အဲ့မှာပဲ အင်ဂျင်နီယာချုပ် ဖြစ်ပြီးမှ အခုသင်္ဘောကိုရောက်တာ” “ငါက Oxy ကနေ B-Latt မှာ တော်တော်ကြာတယ်။ အဲ့ကနေ Hentasy ရောက်မှ ကပ္ပတိန်ဖြစ်တာ။ ပြီးမှ အခု သင်္ဘောရောက်တာ။ ဒီသင်္ဘောကတော့ အဆင်ပြေတယ်ကွာ။ စာချုပ်ကို သူတို့ဘက်က ဘာမှမပြောဘူး။ ကိုယ့်ဘက်က မတိုးမှပဲကွာ ဘာလိုလို အကုန်ချက်ချင်းဖြည့်ပေးတယ်။ ကိုယ်သာမှန်မှန်လုပ် အေးဆေးပဲကွ” “ငါ အခု သင်္ဘောပြောင်းမလို့ကွ။ မင်းကုမ္မဏီမှာ ခေါ်ဖို့ရှိရင် ငါ့ကိုပြောစမ်းပါ” “အေး အဲ့ဒါဆို အတော်ပဲကွ။ အခု ငါ့သင်္ဘောက အင်ဂျင်နီယာချုပ်က ထွက်သွားပြီ။ မင်းလာရင် ကောင်းတာပေါ့ကွ။ လူခေါ်ပြီးရင်တော့ မသိဘူးနော်။ သူတို့ရုံးခွဲ ဒီမှာရှိတယ်ကွ သွားမေးမယ်” “အဲ့ဒါဆို ထမင်းစားပြီးမှ သွားမယ်ကွာ။ ဒီနေ့ ငါ့အိမ်မှာ ထမင်းလိုက်စားကွာ” “အေး ကောင်းတာပေါ့ကွ ဟား ဟား ဟား ဟား”။

“ကိုလင်းသူ ထည့်စားပါနော် အားမနာပါနဲ့ ကိုယ့်အိမ်လို သဘောထားစားပါရှင်” “ဟုတ် စားပါတယ်ဗျာ။ မခင်မမ ဟင်းချက်ကောင်းတယ်ဗျာ” ပါးစပ်က အဲ့လို ထုတ်ပြောလိုက်ရသော်လည်းလင်းသူ စိတ်ထဲတွင်မူ “ကိုယ့်မိန်းမလို သဘောထား လိုးချင်တာ” ဟူ၍ပင် ဖြစ်လေသည်။ လောစံက ထမင်းစားရန် သူ့အိမ်သို့ခေါ်လေရာ အိမ်တွင် လောစံမိန်းမ ခင်မမကို မြင်မြင်ချင်း လင်းသူမှာ ချစ်ဗျူဟာခင်းချင်စိတ်ပင် ပေါ်လာလေတော့သည်။ လောစံက ရှမ်းလူမျိုး ကပြားဖြစ်ကာ ခင်မမကလည်း ရှမ်းတရုတ်သွေးများသူ ဖြစ်သောကြောင့် ရုတ်တရက်ဆိုပါက တရုတ်မတစ်ယောက်အလား ထင်မှတ်မှားရကာ ရုပ်ရည်က ချောမောလှပ၍ ဘော်ဒီကလည်း အခုခေတ်စားနေသော မော်ဒယ် နန်းမွေစံလို ကမ္ဘာကျော်မင်းသမီး ဂျနီဖာလိုပက်စ်တို့လို တောာင့်တောင့်ထွားထွားကြီး ဖြစ်လေသည်။ အလှအပကြွယ်ဝသော မိန်းမချောအများစု ပိုင်ဆိုင်ရတတ်သော “အိပ်စားခံ” ဘဝရရှိထားသော လက္ခဏာအဖြစ် နုဖတ်ပြီး ဖြူဝင်းနေကာ အကြောစိမ်းလေးများ ယှက်သန်းနေလေသည်။

လင်းသူကို ပိုပြီး အသဲယားစေသည်က ခင်မမ၏ ဖူးစိုနေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလေး၏ အပေါ်ဝယ် ရေးရေးလေးပေါက်နေသော နှုတ်ခမ်းမွှေးလေးများပင် ဖြစ်လေသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးပါသော မိန်းမများသည် ဟော်မုန်းများပြားခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကာ တဏှာရာဂကို တခြားမိန်းမများထက် ပို၍စွဲလန်းနှစ်ခြိုက်တတ်ကြသည်ဟု ကြားဖူးထားသောကြောင့် ပိုစိတ်ဝင်စားမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အခုထမင်းစားနေရင်းဖြင့် ခင်မမကို မရိုးသားတဲ့စိတ်၊ တပ်မက်တဲ့ အကြည့်ရိုင်းတွေနဲ့ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ပစ်မှားနေမိလေသည်။ လောစံက သတိပြုမိပုံမရ။ ခင်မမကတော့ သူ့အကြည့်တွေကို တကယ်ပဲမသိတာလား၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်တာပဲလား၊ ဘာမှန်းမသိရပေမယ့် ခင်မမပုံစံက သူမ၏ အလှအပများကို သူ့အား သေချာပြနေသည့်အလား ရှိလေသည်။ လင်းသူမှာ ထမင်းစားနေသော်လည်း ကာမစိတ်များ နိုးကြားလာကာ အောက်ကနဂါးကလည်း မာန်ထောင်ချင်လာလေသည်။ ထမင်းစားပြီးသောအခါ ထမင်းပန်းကန်ကို ခင်မမက ထားခဲ့ပါ ဟုဆိုက မတ်တပ်ထ၍ လှမ်းယူလေရာ ခင်မမဝတ်ထားသော စပန့်အင်္ကျီ အပျော့လေးက လျှောကျ၍ ဟသွားကာ ဘရာဇီယာအနက်ရောင်က ဖုံးသည်ဆိုရုံသာ ဖုံးထားသော ခင်မမရင်သားများကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ လင်းသူမှာ သက်ပြင်းသာ ချလိုက်ရလေသည်။

“အဲ့ဒါဆို သူငယ်ချင်း သွားကြမလား” “အေး သွားမယ်လေ။ လိုရမယ်ရ မင်းရဲ့ မှတ်ပုံတင်၊ သန်းခေါင်စာရင်း၊ နိုင်ငံကူးလက်မှတ်နဲ့ တခြား ကိုယ်ရေးအချက်လက်နဲ့ ဆိုင်တဲ့ဟာတွေ အကုန်ယူခဲ့ကွာ” “အေး သူငယ်ချင်း အဆင်သင့်ပါပဲကွာ။ ခင်ရေ ကိုယ်ပေးထားတဲ့ ဖိုင်အစိမ်းရောင်လေး ပေးလိုက်စမ်းပါ” ခင်မမ လာပေးသော ဖိုင်ကိုယူကာ လင်းသူနှင့် လောစံလည်း လင်းသူ၏ သင်္ဘောကုမ္မဏီရုံးခွဲသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ရုံးခွဲသို့ရောက်သောအခါ လင်းသူက အကျိုးအကြာင်းပြောပြ၍ လောစံ၏ ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းများကို ပေးလိုက်လေသည်။ တပါထဲ သူနှင့် သင်္ဘောအတူတူတက်ဖူးသော မှတ်တမ်းနှင့် ဝန်ထမ်းကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်းကိုပါ ထောက်ခံပေးလိုက်လေသည်။ ရုံးခွဲမန်နေဂျာက မနက်ဖြန်တွင် ရုံးချုပ်သို့ တင်ပြပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ လင်းသူထောက်ခံချက်လည်း ပါသောကြောင့် အဆင်ပြေမည်မှာ သေချာသလောက်ပင်ရှိပါကြောင်း၊ နောက်တစ်ပတ်နေလျှင် အကြောင်းပြန်မည်ဖြစ်၍ လာခဲ့ပါရန် ပြောလေသည်။ လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆို၍ လင်းသူနှင့် လောစံလည်း ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ထိုနောက် လောစံက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရန် အကြိမ်ကြိမ် ပြောသော်လည်း လင်းသူက ငြင်းကာ အိမ်သို့သာ ပြန်ခဲ့လေသည်။ ခင်မမကြောင့် ဖြစ်ပေါ်နေသော တဏှာရာဂသွေးသား တင်းမာမှုများကို မိုးငယ်နှင့် ဖြေရှင်းရဦးမည် ဖြစ်လေသည်။

“မောင် ပြန်လာပြီလား” “အေး ချစ်ရေ ပြန်လာပြီ။ ချစ် အင်္ကျီမဝတ်နဲ့ဦးကွာ” “ဟွန်း လာ မလာသေးဘူး ဒါပဲ” “ဒါစရာလည်း ဒီတစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ ဟဲ ဟဲ ဟဲ” “မောင်နော် သူ့စိတ်ကြိုက်နေပေးနေတာ ယီးတီးယားတား မလုပ်နဲ့နော်။ လူသတ်ပြီး ထောင်ထဲဝင်ပစ်လိုက်မယ်” “ဟိုး ဟိုးဒေါသချည်းပဲ။ ချစ်ကလည်းကွာ အဲ့လိုကြီးမပြောပါနဲ့။ ကိုယ့်မှာ ပင်လယ်ထဲရောက်နေရင် ချစ်ကို လွမ်းနေရတာပါကွာ” “ကဲပါ လာ လာ မောင်လာလေ” မိုးငယ်က ပြောပြောဆိုဆို ရေသနုတ်ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော မိုးငယ်က လင်းသူအား တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း လင်းသူ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပေးနေလေသည်။ ကြယ်သီးများကုန်သောအခါ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ပုဆိုးမှာ အောက်သို့ ဂွင်းလုံးပုံသွားလေသည်။ လင်းသူက အင်္ကျီလက်ကို ဆွဲထုတ်ကာ ချွတ်လိုက်လေသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားသော လင်းသူက မိုးငယ်အားဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း တုန့်ပြန်နမ်းရင်း ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လာကြလေသည်။ အောက်မှ လင်းသူ၏လီးကြီးက ဒေါသထွက် မာန်ဖီနေသည့် နဂါးတစ်ကောင်အလား တင်းမာထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။

လင်းသူမှာ ခင်မမကိုမြင်ယောင်ရင်း မိုးငယ်အား နမ်းလေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် စိတ်ထနေသော ခင်ပွန်းသည် ကြွသထက်ကြွအောင် တုန့်ပြန်နမ်းရင်း လင်းသူ၏လီးကြီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဥနှစ်လုံးကို နယ်ပေးနေလေရာ လင်းသူမှာ လီးထိပ်ဆီမှ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။ ကုတင်အစွန်းရောက်သောအခါ လင်းသူက မိုးငယ်အား တွန်းလှဲမည်ပြုရာ မိုးငယ်က အတွန်းမခံပဲ လင်းသူအား တွန်းလှဲလေသည်။ အပေါ်စီးက မဆက်ဆံရလည်း ဘာမှမဖြစ်သော လင်းသူက အောက်ကနေ ဆက်ဆံရန်အတွက် အတွန်းခံကာ ပက်လက်လန် လှဲချလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က အပေါ်ကနေ တက်ခွကာ သူ့စောက်ပတ်နှင့် လင်းသူလီးကို တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာလည်း စောဗညားနှင့် ပလူးထားသော အရှိန်ကြောင့် စောက်ရည်များက ရွှဲနေလေရာ လင်းသူလီးကြီးက သူစောက်ပတ်အတွင်းသို့ ကြပ်ခြင်းနာခြင်းမရှိပဲ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်သွားလေသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင် အသာညှောင့်ပေးကာ နှဲ့သွင်းနေလေသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီဆိုတော့မှ အပေါ်ကနေဖိကာ ခါးကို အသာကျိတ်လှုပ်ပေးနေရင်း “မောင် ချစ်ပြောစရာရှိလို့” “ဟာ ချစ်က ဘာပြောမှာလဲ၊ ဒီမှာ ကောင်းနေတဲ့ဟာကို” ဖီးအောက်သွားသော အသံဖြင့် စူစောင့်ပြောနေသော လင်းသူကို မိုးငယ်က ပြုံးစိပြုံးစိလုပ်ကာ ကြည့်နေလေသည်။

“ဘာပြောမှာလဲ ချစ်ရဲ့ ပြောလေ” “ချစ် ဒီနေ့ည စောဗညားနဲ့ လိုးမလို့” လင်းသူမှာ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ ရင်ခုန်နှုန်းမြန်ကာ တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာလေသည်။ သိချင်စိတ်လည်း ပြင်းပြလာသောကြောင့် “ချစ် အစကနေ ပြောပြကွာ။ မောင် အစအဆုံး သိချင်တယ်” “ဒီလိုမောင်ရဲ့…” ဟု အစချီကာ မိုးငယ်က သူစောဗညားကို စပြီး ကလိပုံ၊ သူ့အလှအပများကို ပြသပုံ၊ စောဗညားက အရှိန်တက်ကာ သူ့ပင်တီများကို ခိုးယူ နမ်းရှုံ့ပုံ၊ သူက အမိဖမ်းကာ သူ့စကားနားထောင်အောင် ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းပုံများကို အစအဆုံး ပြန်ပြောပြလေသည်။ ပြောနေရင်းဖြင့် လင်းသူလီးကြီး အဆုံးထိဝင်နေသော သူ့စောက်ပတ်ကိုလည်း အသာလေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် ညှောင့်ပေးနေလေသည်။

လင်းသူမှာ နားထောင်နေရင်း ပျော်သောစိတ် တက်ကြွလာသော ရာဂစိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ပြီးချင်လာလေသည်။ လင်းသူ မထိန်းနိုင်ပဲ လွှတ်ထွက်သွားတော့မည်ကို သိနေသော မိုးငယ်က ညှောင့်ပေးနေခြင်းကိုရပ်၍ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်လှုပ်ကာ “ပြောစမ်း မောင်ပြောစမ်း။ ကြိုက်လား စောဗညားနဲ့ ချစ်တို့ မောင့်ရှေ့မှာလိုးမှာ ကြည့်ချင်လား” ဟု မေးလေသည်။ လင်းသူမှာ အထိအတွေခံစားမှု အပေါ် သာယာနေကာ ပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေရာမှ မိုးငယ်၏ ရုတ်တရက် ကိုင်လှုပ်မေးမြန်းမှုကြောင့် သာယာနေမှုများ ပျောက်သွားလေသည်။ မေးနေသော စောဗညားနဲ့ လိုးမည့်အကြောင်းကို စဉ်းစားမိသောအခါ ရာဂလိုမီးများက တောက်လောင်လာလေသည်။

“ကြိုက်တယ် မြင်ချင်တယ် ကြည့်မယ်။ ချစ်ကို မောင် ပြောစရာရှိတယ်။ ချစ် မောင့်ကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်” “ပြောပါမောင် ချစ် စိတ်မဆိုးပါဘူး” “မောင်လေ လောစံမိန်းမ ခင်မမကို ကြိုက်တယ်”“ခင်မမက ဘယ်လိုပုံစံလဲ မောင်ရဲ့ ပြောပြပါဦး” “ခင်မမက ဂျနီဖာလိုပက်စ်လိုပဲ တောင့်တယ်”“ခင်မမက မောင့်ကို ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်” “ကိုလင်းသူလို့ပဲခေါ်တယ် ချစ်ရဲ့ ဘာလို့လဲဟင်” “ကိုလင်းရဲ့လီးကြီးက ခင့်ယောက်ျား လောစံထက်ကြီးတာပဲ။ ခင့်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ။ ခင်လေ ကိုလင်းကို စွဲနေမိပြီ” လင်းသူမှာ မိုးငယ်ပြောစကားကြားပြီး ရင်ထဲတွင် တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားလေသည်။ မိုးငယ်က သူ့ကို ခင်မမပုံစံပြောကာ ပြုစုပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က ပြောလည်းပြော ခါးကိုလည်း ဖြေးဖြေးချင်းလှုပ်ကာ အသာပြန်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။

“ကိုလင်းက သိပ်လုပ်တတ်တာပဲ။ ခင်ဖြင့် အသဲထဲကို ခိုက်သွားတာပဲ။ ကိုလင်းမိန်းမကို ကိုလောနဲ့ ပေးလိုးလိုက်နော်။ ခင်တို့နှစ်တွဲ လဲစားရအောင်နော် ကိုလင်း” “ကောင်းတယ် လဲစားမယ်။ ခင်ရေ ခင့်ကို ကိုလင်းမိန်းမရှေ့မှာ လိုးချင်တယ်။ အခု ခင့်ကို ကိုလင်း လိုးမယ်နော်” “လိုး ကိုလင်း အားရပါးရလိုး။ အပေါ်ကနေ ဆောင့်မလား” “အင်း ကိုလင်း အပေါ်ကနေ ဆောင့်မယ်နော်” လင်းသူက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မိုးငယ်အား လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖက်ပြီး တစ်ပတ်လှိမ့်ချလိုက်ရာ မိုးငယ်က အောက်က၊ လင်းသူက အပေါ်က ဖြစ်သွားလေသည်။ အပေါ်ရောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ရမ္မက်ထန်နေသော လင်းသူသည် တရူးရူးဖြင့် အသက်ရှူသံများပြင်းကာ မိုးငယ် စောက်ပတ်ထဲရှိ သူ့လီးတန်ကြီးကို တဖန်းဖန်းဖြင့် အပြင်းအထန် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ မိုးငယ်မှာလည်း ကြုံနေရသော အခြေအနေများနှင့် ပြောဆိုထားသော စကားများကြောင့် ဖီးတက်လာပြီး အသံထွက်အောင်ညီးညူလျက် အောက်မှ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးလေသည်။

လင်းသူမှာ အားထည့်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လေရာ ဆီးခုံချင်းရိုက်ခတ်သံများပင် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကြားနေရလေသည်။ သိပ်အကြာကြီး မဆောင့်ရပဲ လင်းသူလီးကြီးက မိုးငယ် စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖောင်းပွလာပြီး တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သောအချိန်ဝယ် မိုးငယ်မှာလည်း မိုးငယ်မှာလည်း တကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်သွားပြီး “အားး… မောင်… အားးး.. ပြီး.. ပြီးပြီ… အားး ရှီးးးး” စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပွစိပွစိဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ လင်းသူမှာ မိုးငယ်အား တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းလိုက်လေတော့သည်။

ည ၁ဝ နာရီအချိန်တွင် မိုးငယ်က လှဲနေရာမှထ၍ အင်္ကျီချွတ်လေရာ လင်းသူက “ချစ် သွားတော့မလို့လား။ တစ်ခါထဲ ချွတ်သွားမှာလား” “အင်း ဟုတ်တယ် သွားတော့မယ်။ မောင် ခဏနေရင် လိုက်ခဲ့။ မထူးလည်း ဟိုရောက်ရင် ချွတ်ရမှာပဲဟာ။ အခုကတည်းက တစ်ခါထဲ ချွတ်သွားလိုက်တော့မယ်” ဟုပြော၍ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ စောဗညားအခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ စောဗညားမှာ ညဦးကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားကာ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေမိလေသည်။ တီလေး လာမှလာပါ့မလားဟုလည်း စိုးရိမ်စိတ်ကလည်း ဖြစ်နေမိလေသည်။ ၁ဝ နာရီထိုးသောအခါ အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ကာ တီလေးမိုးငယ်က ဝင်လာလေသည်။ တီလေးပုံစံက စောဗညား ဘာမှမပြောနိုင်အောင် ဆွံ့အသွားရလေသည်။ တီလေးကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်မျှင်တစ်မျှင်တောင် မရှိ။ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဝင်လာသော တီလေးကို ကြောင်ကြည့်နေမိလေသည်။

တီလေးက ဘာမှမပြောပဲ သူ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ကာ သူ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်၍ နှုတ်ခမ်းများအား နမ်းစုပ်ပါတော့သည်။ ထိုအချိန်ကြမှ စောဗညားလည်း သတိဝင်ကာ တုန့်ပြန်၍ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်။ နမ်းနေရင်းဖြင့် တီလေးက သူ့ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပေးလေသည်။ လင်းသူမှာ မိုးငယ်ထွက်သွားပြီး တအောင့်နေတော့ စောဗညာအခန်းဆီသွားကာ အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းဖို့ စိုင်းပြင်းနေသော မဟေသီကို မြင်ရလေတော့သည်။ စောဗညားကို အင်္ကျီကြယ်သီးဖြုတ်ပေးကာ အငမ်းမရ နမ်းနေသော မြင်ကွင်းမှာ လင်းသူ အမြင်ချင်ဆုံးသော မြင်ကွင်းဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း၌ရှိသော တဏှာပိုးများ သောင်းကျန်းလာကာ သွေးသားများ ဆူပွက်လာလေသည်။ မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းက သူ့ကို စိတ်တွေထကာ အပြတ်ထန်စေသည်။

ကြည့်ပါဦး။ မိုးငယ်က စောဗညားကို အင်္ကျီကြယ်သီး ဖြုတ်ပေးပြီး လုံချည်ကိုပါ ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညားကို တွန်းလှဲပြီနောက် အခန်းတံခါးဆီသို့ စောင်းငဲ့ကြည့်လေရာ တံခါးအသာဟထားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ လင်းသူ ရောက်နေပြီကို သဘောပေါက်လိုက်ရင်း စောဗညား မျက်နှာပေါ် တက်ခွလိုက်လေရာ မိုးငယ် စောက်ပတ်အနံ့သာ ရှူရသေးသော စောဗညားမှာ ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားလေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညား ဘာဂျာကို အရသာခံရင်း လင်းသူရှိရာ အခန်းပေါက်သို့ ကြာကြည့်လေး တစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြုံးပြရင်း စောဗညားလီးကိုကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း စုပ်လေတော့သည်။ စောဗညားမှာ တီလေးက သူ့ကိုတွန်းလှဲပြီးနောက် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ ကြောင်နေစဉ်မှာပင် သူ့စိတ်ကူးထဲမှာ ရူးခဲ့ရသော တီလေးရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ ထိလုနီးပါး အနေအထားမှာ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ထောင်းခနဲ ဝင်လာသော တီလေး၏ စောက်ပတ်အနံ့ကြောင့် စိတ်ကြွသထက်ကြွကာ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးကို အားရပါးရ ထပ်ရှူလိုက်သည်။ ရှူရုံနဲ့ အားမရတော့ပဲ လျှာနဲ့ ယက်ပေးလေတော့သည်။ တီလေးရဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူများကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို အငမ်းမရ ယက်လေသည်။ အကွဲကြောင်းထိပ်မှာရှိသော စောက်စိချွန်ချွန်လေးကို လျှာနဲ့ ကလိပေးလေသည်။ တီလေးပေါင်နှစ်ချောင်းက ခါရမ်းတုန်ခါနေကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ စစုပ်ပေးလေသည်။

စောဗညားမှာ တကိုယ်လုံး ငြိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ လီးထိပ်မှစသော အရသာက တကိုယ်လုံးပြန့်နှံ့ကာ ကျင်ခနဲ့ပင် ဖြစ်သွားလေသည်။ တီလေးက လီးကို လက်ဖြင့်ကစားရင်း ထိပ်ဖျားလေးကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးနေလေသည်။ တီလေးစောက်ရည်တွေကလည်း ရွှဲနေအောင် ထွက်လာလေသည်။ ခဏအကြာ တီလေးက လီးစုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်မှလည်း ထလိုက်လေသည်။ “တီလေး” “သား တီလေးတို့ လိုးရအောင်လေ။ သား ပက်လက်ပဲအိပ်နေ။ တီလေး ပြုစုပေးမယ်” ဟု ပြောကာ သူ့အားပြုံးပြလျက် ပါးလေးတစ်ဖက်ကို အသာနမ်းသွားလေသည်။ စောဗညားမှာ ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ကြည်နူးမိလေသည်။ တီလေးကို ပိုချစ်သွားမိလေသည်။ သူ့အား ကာမတဏှာအတွက် သက်သက်မဟုတ်ပဲ ချစ်သူလို သဘောထားကြောင်း ပြသလိုက်သည်ပင် ဖြစ်တော့သည်။ မိုးငယ်က စောဗညားကို သေချာနမ်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ လူတို့တွင် ကိုယ်ပိုင်ခံစားချက် ကိုယ်စီရှိလေသည်။ ကိုယ့်အထင်အမြင်နှင့် တုန့်ပြန်ဆက်ဆံသည်ထက် ကိုယ်ချင်းစာတရားထားကာ သူ့နေရာမှာ ဝင်ရောက်ခံစားကာ တုန့်ပြန်ဆက်ဆံတာ ပို၍အဆင်ပြေမည်ဟု သူ ယုံကြည်ထားမိလေသည်။ အပွင့်လင်းဆုံးဆိုရပါလျှင် စောဗညား၏ လူပျိုဘဝကို သူတို့လင်မယား သာယာမှုအတွက် အသုံးချခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကာမတဏှာချည်း သက်သက်သာဆိုပါက စောဗညားအတွက် မျှတမှုမရှိပါပဲ တဖက်စောင်းနင်း ဖြစ်နေပါလိမ့်မည်။ စောဗညားကို ချစ်ခင်ကြင်နာမှုအပြင် သူတို့မိသားစုဝင်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုပါမှ စောဗညားအတွက် မျှတမှုရှိမည် ဖြစ်လေသည်။ လင်းသူကလည်း သူ့အယူအဆကို လက်ခံသဘောတူပါသည်။

မိုးငယ်က အခန်းတံခါးဆီသို့ မျက်နှာမူကာ စောဗညားကိုကျောပေးရင်း စောဗညားလီးကြီးပေါ်သို့ အသာထိုင်ချလေသည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသောကြောင့် လီးကြီးက လျှောခနဲ့ ဝင်လာလေသည်။ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားအောင် ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့သွင်းလေသည်။ တဆုံးဝင်ပြီဆိုတော့မှ မိုးငယ်က ပြန်မကြွသေးပဲ ခါးလေးလှုပ်ကာ ကျိတ်လိုးလေး လိုးနေရင်း လင်းသူဆီသို့ မျက်နှာမူကာ သူ့လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ပြနေလေသည်။ လင်းသူမှာ အရှင်လတ်လတ် မြင်နေရသော မယားဖြစ်သူ၏ လိုးပွဲကိုကြည့်ကာ ထန်သထက်ထန်ကာ သူပါ ဝင်လိုးချင်လာလေသည်။ မိုးငယ်က ပါးစပ်ထဲ လက်ခယ်ထည့်ကာ စုပ်ပြနေလေသည်။ လင်းသူမှာ ကာမစိတ်များ နိုးကြားသထက် နိုးကြားလာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် မိုးငယ်က ရှေ့သို့ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုနောက်ပစ် ဒူးထောက်ရင်း ခါးကိုကစားကာ စောဗညားလီးကြီးအား အပေါ်စီးမှ ခံနေလေသည်။ မျက်စိမှိတ်ကာ ဖိလိုက်ကြွလိုက်လုပ်ရင်း ကာမအရသာ ခံစားနေသော မိုးငယ်ကိုကြည့်ရင်း လင်းသူမှာ ထိန်းမထားနိုင်တော့ပါ။ အင်္ကျီလုံချည်ချွတ်ထားခဲ့ကာ အခန်းတံခါး အသာဖွင့်၍ ဝင်လာလေသည်။ ကုတင်နားရောက်တော့ မိုးငယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ညိုးဖြင့် ထိလိုက်တော့ မိုးငယ်မှာ ဆတ်ခနဲ့ တုန်သွားကာ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လေသည်။ သူ့ကိုမြင်တော့

“ဟွန်း မဝင်ခဲ့နဲ့လို့ သေချာပြောထားတာကို” စောဗညားမှာ ပက်လက်အိပ်ရင်း မျက်လုံးမှိတ် ဇိမ်ခံနေရာမှ တီလေးအသံ ကြားလိုက်ရသောအခါ မျက်စိဖွင့်ကြည့်မိလေသည်။ ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ပျာယာခတ်သွားမိလေသည်။ အန်ကယ်လင်းသူ မိသွားလေပြီ။ သို့သော် တီလေးနှင့် အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေသော စကားများကြောင့် စိတ်သက်သာရာရလေသည်။ “ချစ်ကလည်းကွာ မောင် မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ။ မထူးလည်း နောက်သိမှာပဲဟာကို” “ဘာမှန်းလဲမသိဘူး ဒီအတိုင်းချည်းပဲ” “ကဲပါ လာပါ ဆက်ကြမယ်လေ။ ဗညား အဆင်ပြေလား” “ဟုတ် … ဟုတ် လေးလေး” “ကလေးကို သွားမေးနေသေးတယ် ကြောက်နေမှာပေါ့။ မောင်ဟာလေ” “မကြောက်နဲ့ ဗညား။ လေးလေး သင်္ဘောတက်ရင် မင်းပဲ မင်းတီလေးကို စောင့်ရှောက်ရမှာ” “ဟုတ် လေးလေး။ သားအပေါ်မှာ လေးလေးနဲ့ တီလေးရဲ့ ကျေးဇူးတွေ အများကြီးရှိပါတယ်” “ထားလိုက်ပါ အဲ့ဒါတွေ စိတ်ထဲထည့်မနေနဲ့။ သားကို လေးလေးတို့က အမွေစားအမွေခံအနေနဲ့ မွေးစားမှာ နေမှာလား။ မင်းရဲ့ မိဘတွေကိုလည်း မင်းလုပ်ကျွေး။ လေးလေးတို့နဲ့လည်းနေ။ နေမှာလား” “ဟုတ် လေးလေး။ လေးလေးနဲ့ တီလေး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ်” “တွေ့လား ချစ် မောင်ပြောပါတယ် ဗညားက နားလည်မှာပါလို့” မိုးငယ်က မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာ ထရပ်လိုက်လေသည်။ စောဗညားလီးကြီးက မတောင့်တတောင် အနေအထားဖြင့် မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာလေသည်။

မိုးငယ်က ပက်လက်လန်၍ အိပ်ကာ စောဗညားအား “သား အပေါ်ကနေ တက်လုပ်ပေးတော့။ မောင့်လီး စုပ်ချင်တယ်” စောဗညားမှာ တက်ကြွနေသော စိတ်များပျောက်ကာ တောင်နေသောလီး ပျော့ချင်ချင်ဖြစ်နေရာမှ တီလေးအား အပေါ်မှ လိုးရမည်ဆိုသောအခါ ကာမစိတ်များ ပြန်လည်တက်ကြွလာလေသည်။ လီးကြီးကလည်း ဖြောင်းခနဲ့ ထောင်ထလာလေသည်။ စောဗညားက မိုးငယ်ပေါင်များကို အသာဖြဲကာ ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူ၍ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာ နွေးနေသော လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားမိပြီး စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြစ်လာကာ တစုံတခုကို တောင့်တလာလေသည်။ စောဗညားက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ သူ့လီးကို မိုးငယ်စောက်ပတ်အတွင်း ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလေတော့သည်။ အသာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ သွင်းရင်းဖြင့် လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ စောဗညားက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်ကာ မိုးငယ်အား လိုးနေချိန်တွင် မိုးငယ်က လင်တော်မောင် လင်းသူလီးအား စုပ်ပေးရင်း ဥနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် အသာလေး ခပ်ဖွဖွကိုင်ကာ ဆော့ပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ ပါးစပ်နှင့် စောက်ပတ် တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရလေသည်။ ခံစားနေရသည့် အရသာကလည်း ဘာနှင့်မှမတူ အပြတ်ဟော့နေပြီး တဏှာစိတ်များ အထူးတက်ကြွနေကာ ယောက်ျားနှစ်ယောက် လီးနှစ်ချောင်းအား သူတစ်ယောက်ထဲက ထိန်းထားနိုင်ခြင်းအပေါ် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လျက်ရှိလေသည်။

လင်းသူမှာ သူဒါရိုက်တာလုပ်ရွှေ့ခဲ့သော အကွက်များ၏ အောင်မြင်မှု အသီးအပွင့်များကို မြင်ရပြီး ပျော်ရွှင်နေကာ မယားဖြစ်သူ၏ လီးစုပ်ရင်း ဥကိုင်ကစားပေးနေသော အရသာကို ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် ခံစားလျက်ရှိလေသည်။ စောဗညားက လီးဝင်လီးထွက် ချောလာသောအခါ စက်သေနတ်ပစ်သလို အသားကုန် ဆောင့်လိုး နေသလို ပြင်းထန်သွက်လက်အားပါသော ဆောင့်ချက် လိုးချက်များ၏ ခံစားမှု ဒီဂရီအတိုင်း မိုးငယ်က လင်းသူလီးကို အားရပါးရ ဆွဲစုပ်ပေးနေလေသည်။ မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပိုလိုက်လာကာ တကိုယ်လုံး တဆတ် ဆတ် တုန်လာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် “ချစ် မောင် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်” ဟူသော လင်းသူ၏ စကားသံက စောဗညားနှင့် မိုးငယ်အား ပြီးချင်ရက်နှင့် လက်တို့ဖြစ်သွားစေလေသည်။ မိုးငယ်က ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ကာ ဥကို ဆက်၍ ကစားပေးနေလေသည်။ လင်းသူမှာ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မိုးငယ်ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားချိန်မှာပင် စောဗညားကလည်း သူ၏လီးကြီးထဲမှ သုတ်ရည်များကို မိုးငယ်စောက်ပတ်အတွင်း အရှိန် ပြင်းစွာ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်က အားကျမခံ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသော လင်တော်မောင်၏ သုတ်ရည်များကို မြတ်နိုးစွာ သောက်မျိုရင်း စောဗညားလီးအား ဆွဲညစ်ကာ စောက်ရေများ တဖြန်းဖြန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားလေတော့သည်။ သုံးယောက်သား ခဏအနားယူကာ ရေချိုးခန်းသို့သွားကာ ရေဆေးကြလေသည်။ စောင့်စည်းမှု တံတိုင်းများ ပြိုပျက်၍ ပွင့်လင်းခဲ့ပြီဖြစ်လေရာ လင်းသူက သိမ်းထားသော အပြာကားများထုတ်ကာ သုံးယောက်သား အတူကြည့်ကြကာ ကြိုက်သော ပုံစံများတွေ့လျှင် စမ်းကြည့်ကြလေသည်။

ထိုညမှ အစပြုကာ စောဗညား၏ဘဝသည် တဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲခဲ့ရလေသည်။ နောက်နေ့တွင် လင်းသူနှင့် မိုးငယ်က စောဗညားမိဘများကို ဆက်သွယ်ကာ အမွေစားအမွေခံဣထိမသားအဖြစ် မွေးစားလိုကြောင်း ပြောဆိုကာ စာချုပ်စာတမ်းဖြင့် မွေးစားလိုက်လေသည်။ စောဗညားအဖို့ လင်းသူရှိသည့်ရက်များတွင် သုံးယောက်သားပတ်လည် ပျော်ပွဲကြီး ဆင်နွဲလေသည်။ လင်းသူ သင်္ဘောတက်နေသည့် ကာလတွင် စောဗညားသည် မိုးငယ်၏ အတူနေယောက်ျား ဖြစ်လေတော့သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လို လိုးရသည်၊ သုတ်ဘယ်လို ထိန်းရသည်၊ ဘာတွေလုပ်ပေးရင် မိန်းမများ ကြိုက်တတ်သည်ဆိုသည့် အချစ်ပညာ ဗဟုသုတများကို မိုးငယ်က ကောင်းကောင်း သင်ကြားပေးလေသည်။ လင်းသူကတော့ သင်္ဘောတက်နေချိန်ဝယ် မိန်းမအတွက် ယုံကြည်စိတ်ချရပြီမို့ အလုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် လုပ်နိုင်လေပြီ။ အင်တာနက်လိုင်းမိသည့် အချိန်များတွင် စောဗညားနှင့် မိုးငယ် ရှိနေပါက video call နှင့် လိုးပြသည်ကိုကြည့်ရင်း ဂွင်းထုကျေနပ်မှု ရလေသည်။ မိုးငယ်အဖို့ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် အတူနေနေရသည့်အတွက် ကာမရာဂစိတ်ချမ်းသာမှုမှာ အတိုင်းထက်အလွန် ဖြစ်လေသည်။ စောဗညားအဖို့ကတော့ မွေးပြီးမှ အစားခံရတာ မဟုတ်ပဲ၊ စာပြီးမှ အမွေးခံရတာကို တွေးမိလေတိုင်း ပြုံးရသည်မှာ ချိုမြိန်သော သုခတစ်ခုပင် ဖြစ်လေတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

“ေမာင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ခ်စ္ကို ၿငီးေငြ႕လာလို႔ ေမာင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ လိုခ်င္ေနတာလား” “မဟုတ္ပါဘူးခ်စ္ရဲ႕။ ေမာင့္မွာ ခ်စ္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာေလ” “အဲ့ဒါကို ေမာင္က ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္မိန္းမကို သူစိမ္းေယာက္်ားနဲ႔ ေပးအိပ္မွာလဲ” “မဟုတ္ဖူးေလ ခ်စ္ရဲ႕။ ေမာင္က ၾကည့္ခ်င္တာေလ” “အဲ့ဒါဆို ခ်စ္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့သေဘာလား” “မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္ရာ” “ေတာ္ၿပီ အဲ့ဒါဆို ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့” “ဟာ ခ်စ္ရာ” လင္းသူ စိတ္ပ်က္စြာ ေခါင္းခါရမ္းရင္း ဧည့္ခန္းမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ အကြက္ေ႐ြ႕သမွ် ေအာင္ျမင္ၿပီဟု ယူဆထားရာမွ မွန္းခ်က္ႏွင့္ နမ္းထြက္က မကိုက္။ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေငးမႈိင္၍သာ ေနေလသည္။

မိုးငယ္မွာ ေဒါသလည္းထြက္မိသလို ဝမ္းလည္းနည္းမိေလသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ့္မိန္းမကို သူတစ္ပါးနဲ႔ ေပးလိုးရေအာင္ လင္းသူ႐ူးေနၿပီလားမသိ။ ျဖစ္ႏိုင္တာက ေနာက္မိန္းမယူခ်င္လို႔ ဉာဏ္ဆင္ေနတာပဲျဖစ္ရမည္ဟု ယူဆမိေလသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ အခန္းထဲဝင္ကာ ငိုေႂကြးမိေလသည္။

ဧည္းခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနေသာ လင္းသူသည္ အိပ္ခန္းထဲမွ အသံၾကားရသျဖင့္ အခန္းထဲဝင္လာေလသည္။ ငိုေနေသာ မိုးငယ္၏ လက္ေမာင္းအား အသာကိုင္ကာ “ခ်စ္ရာ ဘာေတြ ဝမ္းနည္းေနတာလဲကြာ” “ေမာင္ ေမာင္ ခ်စ္ကို လုံးဝ မသတီေတာ့ဘူးလားဟင္” “ဟာ ခ်စ္ရာ ေမာင္ေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ပါကြာ ေမာင္ရွင္းျပမယ္။ ကပၸတိန္လင္းသူရဲ႕ ဇနီးဟာ မိုးငယ္တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ သေဘာေပါက္လား။ ေမာင္ရဲ႕ခ်စ္သူက မိုးငယ္ဆိုတဲ့ ေဟာဒီက ခ်စ္ပါ” “ဒါဆိုေမာင္က ခ်စ္ကို…” လင္းသူက မိုးငယ္ပါးစပ္ကို အသာလွမ္းပိတ္ကာ မိုးငယ္ပါးႏွစ္ဖက္ကို တယုတယကိုင္ကာ ခ်စ္ရည္႐ႊန္းလဲ့ေသာ မ်က္လုံးစုံျဖင့္ မိုးငယ္မ်က္လုံးေလးအား စိုက္ၾကည့္ရင္း “ခ်စ္ကို ေမာင္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ အခု ေမာင္ ခ်စ္ကို ေစာဗညားနဲ႔ လိုးေစခ်င္တာ ေမာင္ႀကိဳက္တဲ့ ဆက္စ္ခံစားမႈတစ္ခုပါ။ ကပ္ကိုးလို႔ေခၚတယ္ ခ်စ္ရဲ႕” “အဲ့ဒါက ဘယ္လိုလဲ ဟင္” “ကပ္ကိုးဆိုတာ ကိုယ္ရဲ႕ခ်စ္သူကို သူတပါးနဲ႔ ေပးေနၿပီး ခ်စ္သူရဲ႕ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ရမၼက္ဆႏၵေတြကို ၾကည့္ရႈၿပီး သာယာတာပါ” “အဲ့ဒါဆို ေမာင္က ခ်စ္အဲ့လိုလုပ္ေပးမွ ေမာင္က စိတ္ခ်မ္းသာမွာလား” “ဟုတ္တယ္ခ်စ္။ ခ်စ္လုပ္မေပးခ်င္ဘူးလားဟင္” မိုးငယ္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္။ ရစဥ္အခါမွစ၍ ယခုအခ်ိန္ထိ သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ ရွာေဖြေကြၽးေမြးကာ လင့္ဝတၱရားေက်ပြန္ေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစေရးမွာ မိုးငယ္၏ အေရးႀကီးေသာ ကိစၥရပ္ျဖစ္သလို သူ၏ ေမတၱာ၊ ေစတနာႏွင့္ စိတ္သေဘာထားမွန္ကန္မႈေၾကာင့္ လင္းသူသည္လည္း သူ႔အေပၚ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ေနမိေလသည္။

ၿပီးေတာ့ မိန္းမတို႔သဘာဝ မိမိ၏ေယာက္်ားေတြအေပၚ ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းမိုးဖ်ားေယာင္းႏိုင္သည္ ဆိုသည့္ မိန္းမမာယာ အစြမ္းအစကိုလည္း စမ္းခ်င္စိတ္ေလးလည္း ေပၚလာေလသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လင္းသူအား “ေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ခ်စ္လုပ္ေပးပါ့မယ္” “ေဟး ဒါမွ ေမာင့္ခ်စ္ေလး” ဟုဆိုကာ လင္းသူက မိုးငယ္နဖူးေလးအား နမ္းလိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းမွ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ဒီေန႔ သူအူျမဴးေနေလသည္။ ေက်ာင္းမွ သူႀကိတ္ခိုက္ေနေသာ ေကာင္မေလးအား ကူညီေပးလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ေစာဗညားသည္ သာမာန္ အလယ္အလတ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝိုင္းမွ သားသမီးမ်ားကဲ့သို႔ ႐ုပ္ရွိေရလွ်ံ ေက်ာင္းသားမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဒိတ္ဒိတ္က်ဲေဆာ္မ်ိဳးကို မမွန္းပဲ သူလိုကိုယ္လိုထဲကပဲ ေအာက္သက္ေက်ေသာ မိန္းကေလးမ်ိဳးကိုသာ မွန္းေလသည္။

ေစာဗညားတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အိမ္ျပန္ရန္ အတန္းထဲမွထြက္လာကာ အိမ္ျပန္ရန္ ကားဂိတ္သို႔ ေအးေဆးစြာ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။ ေနဝင္း၊ စန္းယုႏွင့္ စိန္လြင္တို႔က ဂိမ္းကစားဖို႔ ေခၚေသာ္လည္း ဒီေန႔ေတာ့ ေစာေစာျပန္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ မလိုက္ေတာ့ဘူးဟု ျငင္းလႊတ္လိုက္ေလသည္။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ လမ္းေလွ်ာက္လာစဥ္ “အမေလး ! ! ! ! အေမ့ ! ! ! !” ဟူေသာ သူ၏ အေနာက္မွ အလန႔္တၾကားေအာ္သံ ၾကားလိုက္ရကာ သူ၏ လြယ္ထားေသာ လြယ္အိတ္ႀကိဳးသည္လည္း တင္းခနဲ႔ျဖစ္ၿပီး သူလည္း ပက္လက္လဲက်သြားေလသည္။ ေတာက္!!!… နာလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း…။ ေဒါသလည္း ထြက္လာသည္မို႔ ရန္ေတြ႕ရန္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခလုတ္တိုက္လဲကာ ဆြဲမိဆြဲရာ သူ႔လြယ္အိတ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သူကား… မုတ္သုန္။ သာမာန္႐ြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ ႐ုပ္ရည္ရွိေသာ္လည္း သူ႔အဆင္ေလးနဲ႔သူ လွေအာင္ဝတ္တတ္ေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ သူ စိတ္ဝင္စားမိေသာ ေကာင္မေလး။ “အား ကြၽတ္ ကြၽတ္ နာလိုက္တာ မေတာ္လို႔ပါေနာ္ က်မေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္” “ကြၽတ္ ကြၽတ္ ရပါတယ္ဗ်ာ တစ္တန္းထဲ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ။ ကိုယ္ကေတာင္ ေစာင့္ေရွာက္ရဦးမွာပါ” “ဟာ သြားပါၿပီ” သူမထံမွ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနေသာ ညီးညဴ သံတစ္ခု ထြက္လာေလသည္။ သူကိုေတာ့မၾကည့္ ရွက္ေနပုံလည္းရေလသည္။

သူကပဲစ၍ “ဖိနပ္ျပတ္သြားတယ္နဲ႔ တူတယ္။ ကိုယ္ ဘာကူညီေပးရမလဲ” “ရပါတယ္” “ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္မွာလဲ။ ကိုယ့္ဖိနပ္စီးသြားလိုက္ပါ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ဖိနပ္မပါတာထက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ဖိနပ္မပါတာ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ယူလိုက္ပါေနာ္” “ဟုတ္ ေက်းဇူးပါပဲ။ က်မ မနက္ျဖန္ ျပန္ယူလာေပးပါ့မယ္” “ဟုတ္ ရပါတယ္ဗ်ာ” မုတ္သုန္က ေက်းဇူးတင္စကားေျပာကာ ထြက္သြားေလသည္။ ဖိနပ္မပါ ေျခဗလာျဖစ္သြားေသာ သူက ကန္တင္းသို႔ အေျပးလာခဲ့ေလသည္။ ကန္တင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ကိုရွမ္းႀကီးဆိုင္သို႔ သြားေလသည္။ ကိုရွမ္းႀကီးဆိုင္သည္ သူတို႔အၿမဲစားေနၾကဆိုင္ျဖစ္ၿပီး မိသားစုလိုပါ ရင္းႏွီးေနေသာ ဆိုင္ျဖစ္ေလသည္။ ဆိုင္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းပင္ ကိုရွမ္းႀကီးက ဆီးႀကိဳ၍ “ေစာႀကီး ဘာျဖစ္လာတာလဲ” “ကိုႀကီး က်ေနာ့္ကို ဖိနပ္တစ္ရံေလာက္ ငွားေပးပါဗ်ာ” “ဟ ငါ့ေကာင္ ဖိနပ္ျပတ္သြားလို႔လား” “က်ေနာ့္ေကာင္မေလးဖိနပ္ ျပတ္သြားတာပါ” “ေအာ္ ေအး ေရာ့ ငါ့ေကာင္ ဒီမွာ ငါ ဟိုတေန႔ကမွ အသစ္တရံ ဝယ္ထားတာ။ မင္းနဲ႔ငါ ဆိုဒ္သိပ္မကြာဘူး ေတာ္ေသးတယ္။ ေရာ့ဒီမွာ စီးသြားေပေတာ့” “ဟုတ္ ေက်းဇူးပါ ကိုႀကီး” ဟုေျပာကာ ကိုရွမ္းႀကီးဆိုင္မွ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

ေစာဗညား တိုက္ခန္းေလွကားအတိုင္း တက္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္ခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ ရွိမေန။ တီေလး အခန္းထဲ အိပ္ေနတာျဖစ္မည္။ သူလည္း အဝတ္အစားလဲရန္ အခန္းဆီသို႔ လာခဲ့လိုက္ေလသည္။ အဝတ္လဲကာ အိမ္ေရွ႕မွာ စာဖတ္ရန္ ဝထၳဳတစ္အုပ္ယူကာ ဧည့္ခန္းထဲ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ၿပီး ခဏေနေတာ့ တီေလးက သူ႔အခန္းထဲမွ ထြက္လာေလသည္။ တီေလးက ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေဘာင္းဘီတိုဝမ္းကြာတဝတ္ကာ အေပၚက ဂ်ိဳင္းျပတ္စြပ္က်ယ္ ဝတ္ထားေလသည္။ “သားလည္း ျပန္ေရာက္ၿပီကိုး” “ဟုတ္ တီေလး” “ေအး တီေလး အခု ေအ႐ိုးဗစ္ ကမလို႔ကြ” “ေကာင္းပါတယ္ တီေလး” တီေလးအား အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာကာ စာဆက္ဖတ္ေနလိုက္ေလသည္။ တီေလးကေတာ့ သူ႔ဖုန္းထဲက သီခ်င္းဖြင့္ကာ ကေနေလသည္။ ေစာဗညားမွာ အစက စာပဲဖတ္ေနမိေသာ္လည္း ကေနေသာ တီေလးအား အမွတ္မထင္ ၾကည့္မိေသာအခါ ေငးေမာသြားရေလသည္။ အနက္ေရာင္ဝမ္းဆက္ ဂ်ိဳင္းျပတ္ စြပ္က်ယ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုဝမ္းကြာတ ဝတ္ထားကာ ေသးက်င္ေသာခါး၊ စြင့္ကားေနေသာ္လည္း မႀကီးလြန္း မေသးလြန္းေသာဖင္၊ ထူထဲကာ ဖူးေနေသာႏႈတ္ခမ္း၊ အရည္လဲ့ကာ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ပါက ၾကာၾကည့္လို အၾကည့္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ မ်က္လုံး၊ အဆီပိုမရွိ ခ်ပ္ကပ္ေနေသာ ဝမ္းဗိုက္၊ ေတာင္ပူဆာလို႔ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားအစုံႏွင့္ ေက်ာ့ရွင္း ေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တံမ်ားျဖင့္ ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ့ေသာ တီေလးသည္ ဒီေန႔ အပ်ိဳေလးမ်ားႏွင့္ အလွခ်င္းယွဥ္ႏိုင္ေပသည္။

တီေလးက တည္ၿငိမ္မႈပါ ျဖည့္စြက္ထားေသာေၾကာင့္ ပို၍ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေပသည္ဟု ေစာဗညား ထင္မိေလသည္။ သူတဖက္သတ္ ခ်စ္ေနရေသာ မုတ္သုန္ႏွင့္ အလွခ်င္းယွဥ္ပါက မုတ္သုန္ အျပတ္အသတ္ က်န္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။ အခုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ စည္းခ်က္ညီညီ ကေနေသာ တီေလး၏ အလွမ်ားကိုၾကည့္ရင္း ေအာက္က နဂါးက မာန္ဖီလာေလသည္။ စာအုပ္ကို ေကာင္းေကာင္ဖတ္မရပဲ စာဖတ္သလိုႏွင့္ တီေလး၏ ကႀကိဳးကကြက္ကိုသာ ငမ္းေလေတာ့သည္။ ကေနေသာ မိုးငယ္မွာ ေစာဗညား၏ ျဖစ္ေနပုံကိုၾကည့္ကာ မသိခ်င္ေယင္ေဆာင္၍ ဆက္လက္ကျပေနေလသည္။ မိမိထက္ အမ်ားႀကီး အသက္ငယ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ကစားေနရသည္ကိုလည္း သေဘာက်မိေလသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ ေစာဗညားမွာ ဆက္ၾကည့္မေနေတာ့ပဲ သူ႔အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ေစာဗညားမွာ သက္ျပင္း အခါခါခ်ရင္း ေခါင္းခါရမ္းမိေလသည္။ အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး အလုပ္မ်ိဳး သူမလုပ္ခ်င္ပါ။ ထႂကြေနေသာ စိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ရန္ ဖုန္းထုတ္ကာ ေအာကားတစ္ကားၾကည့္ရင္း ငါးဦးေကာ္မတီကို အလုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ၿပီးခါနီးအခ်ိန္မွာေတာ့ ဖုန္းေပၚက ေအာကားေပ်ာက္ကာ တီေလး၏ ကႀကိဳးကကြက္ကိုသာ ျမင္ေယာင္မိသည္မွာ သူ၏စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေသာ လကၡဏာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိေလသည္။

မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ႏုႏု၏ ေႏြးေထြးမႈေအာက္ဝယ္ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ ေစာဗညားသည္လည္း မနက္ခင္း ေရခ်ိဳးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေမြး၊ မုတ္ဆိတ္ေမြး ရိတ္သင္ရွင္းလင္းကာ After Shape ပြတ္၊ ရံဖန္ရံခါမွ ထုတ္ဆြတ္ေလ့ရွိသည့္ Secret ေရေမႊးကိုဆြတ္ကာ တက္ႂကြေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေက်ာင္းသို႔လာခဲ့ေလသည္။ ခ်စ္ရသူႏွင့္ ဇာတ္လမ္းဆက္ရန္ အေၾကာင္းအရာရၿပီ ျဖစ္၍လည္း အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနေလသည္။ ေစာဗညား ေက်ာင္းသို႔ဝင္စမွာပင္ မိုးသားမ်ား တလိပ္လိပ္တက္ကာ အုံမႈိင္းလာေလသည္။ ကန္တင္းေရာက္ခါနီးေတာ့ မိုးမြားေလးမ်ား က်လာေလသည္။ ကန္တင္းေရာက္ေတာ့… “ေစာဗညား ေစာဗညားေရ” သူ႔နာမည္ေခၚသံ ၾကားသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ေတာ့… မုတ္သုန္ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္ခပ္သန႔္သန႔္ လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ သူတို႔ဝိုင္းရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေလသည္။ “ထိုင္ပါ ေစာဗညား။ ဒါက ငါ့ရဲ႕ခ်စ္သူ ကိုႏိုင္မင္းခန႔္တဲ့။ ေဆးဝါးကြၽမ္းက်င္ကေလ။ နင့္ကို ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာပါရေစဆိုၿပီး လိုက္လာတာ” “ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ကိုေစာဗညား။ က်ေနာ္ ႏိုင္မင္းခန႔္ပါ။ မေန႔က မုတ္သုန္ကို ကူညီတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါဗ်ာ။ ေနာက္လည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါခင္ဗ်ာ” ကမ္းေပးလာေသာလက္ကို ဆြဲယူႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျခာက္ကပ္ကပ္အသံျဖင့္ ျပန္ေျပာမိေလသည္။ ေျပာသာေျပာေနရေသာ္လည္း ေစာဗညားတစ္ေယာက္ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုသာ လႈပ္ရွားေနမိေလသည္။ မစရေသးခင္မွာပင္ ကြဲေၾကခဲ့ရေသာ သူ၏ အခ်စ္ေရး ကံတရားကိုသာ ဝမ္းနည္းမိေလသည္။

“ေစာဗညား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ နင့္ကိုၾကည့္ရတာ သိပ္မလန္းဘူးဟာ” “ဟုတ္တယ္ ငါသိပ္ေနမေကာင္းလို႔ပါ မုတ္သုန္” “ဪ… ေအး ရာသီဥတုကလည္း သိပ္မမွန္ဘူး အတန္းခ်ိန္နီးၿပီ သြားၾကစို႔” “ငါမလိုက္ေသးဘူးဟာ ဟိုေကာင္ေတြကို ေစာင့္ဦးမယ္” “အဲ့ဒါဆို ငါသြားၿပီ။ ကိုခန႔္ မုတ္သုန္သြားေတာ့မယ္” “သြားေလ မုတ္သုန္။ ကိုလည္း ျပန္ေတာ့မယ္။ ခြင့္ျပဳပါဦး ကိုဗညား။ အစ္ကို႔ညီမကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦးဗ်ာ” “ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုႏိုင္မင္းခန႔္။ တစ္ေမဂ်ာထဲ တစ္ခန္းထဲ ေမာင္ႏွမေတြပဲဗ်ာ။ အခုလိုေျပာေတာ့ ပိုဂ႐ုျပဳရမွာေပါ့ဗ်ာ” အခ်စ္ကံေခလို႔ ဒီဘဝ ေဝးခဲ့ၾကေလၿပီ။ နာက်င္ေနေသာ ႏွလုံးသား၊ မစခင္က လြမ္းရတဲ့ အေဆြးဇာတ္လမ္းအတြက္ ေစာဗညားတစ္ေယာက္ ယခုအခ်ိန္ဝယ္ ဘာကိုမွ ဖက္တြယ္မထားပဲ ေရစုန္ေမွ်ာခ်င္ေသာ ဆႏၵသာ ရွိေလေတာ့သည္။ က်ၿပီးရင္းက်ေနေသာ စိတ္ဓာတ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း စိတ္ႏွင့္လူမကပ္ပဲ အတန္းဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။ စာသင္ေနရေသာ္လည္း စာထဲစိတ္မပါ မႈိင္ေတြေငးေမာလ်က္သာ ရွိေလသည္။

ေက်ာင္းမွျပန္လာကာ အိမ္သို႔ေရာက္လာေသာ္လည္း အခန္းထဲတြင္သာ ေအာင္းလ်က္ရွိေလသည္။ မိုးငယ္မွာ အကေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေသာအခ်ိန္ ေစာဗညား ထြက္မလာေသာအခါမွ အခန္းေအာင္းေနသည္ကို သတိျပဳမိေလသည္။ ဒီကေလး တစ္ခုခုေတာ့ ထူးေနၿပီဟု ယူဆမိေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီး အဝတ္စားလဲေသာအခ်ိန္ စကပ္ကို အရင္ဝတ္ၿပီး အေပၚပိုင္းဗလာထားကာ ေစာဗညားအား ေအာ္ေခၚလိုက္ေလသည္။ “ဗညားေရ သား ဗညားေရ” “ဗ်ာ တီေလး” “သားေရ တီေလး အခန္းထဲ ခဏလာခဲ့ပါဦး” “ဟုတ္ တီေလး လာၿပီ” ေစာဗညား ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း တီေလး အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ေစာဗညားတစ္ေယာက္ အသက္ရႉမွားမတတ္ ျဖစ္သြားေလသည္။ ၾကည့္ပါဦး။ တီေလးက ေအာက္မွာ စကပ္ဝတ္ထား၍ အေပၚပိုင္းက ဗလာက်င္းထားေလသည္။ တီေလးသည္ အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လုံးဝန္းလ်က္ရွိေနေသးသည့္ ရင္သားအစုံမွာ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ႏွင့္တင္းတင္းရင္းရင္းပင္ ရွိေနေသးေလသည္။ တီေလးက ေငးၾကည့္လ်က္ရွိေသာ သူ႔အား အသာၿပဳံးၾကည့္လ်က္ “သား တီေလးကို ဒီဘရာဇီယာခ်ိတ္ေလး ကူတပ္ေပးစမ္းပါ” “ဟုတ္ ဟုတ္ တီေလး” သူက အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း တီေလးက ဘာမွမျဖစ္သလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေအးေဆးစြာ ေျပာေနေလသည္။ ရင္သား တဝက္သာဖုံးေသာ အနက္ေရာင္ ဘရာဇီယာေလးကိုယူကာ လက္ႏွစ္ဖက္လွ်ိဳလ်က္ သူ႔အား ခ်ိတ္တပ္ခိုင္းေလသည္။

“သား အတြင္းဘက္က အစြန္ဆုံးခ်ိတ္ကို ခ်ိတ္ေပးေနာ္” “ဟုတ္ တီေလး” “သား ဒီဘရာနဲ႔ တီေလး လိုက္ရဲ႕လား” “ဟုတ္ လိုက္ လိုက္ပါတယ္ တီေလး” “သား ေနမေကာင္းဘူးလား။ ဒီေန႔ သားကိုၾကည့္ရတာ မလန္းဘူး” “ေကာင္းပါတယ္ တီေလး” “ဘာလဲ အဲ့ဒါဆို ရည္းစားပူမိေနတာလား။ ရည္းစားေတြ ဘာေတြ ရၿပီလား” “မဟုတ္ပါဘူး တီေလး။ ရည္းစားလည္း မရွိပါဘူး။ နည္းနည္းပင္ပန္းေနလို႔ပါ တီေလးရဲ႕” “ေအး ပညာသင္ေနတုန္း အခ်စ္ေရးေခါက္ထားလိုက္။ စီးပြားဥစၥာျပည့္စုံမွ အခ်စ္ေရးဆိုတာ သာယာတာကြ” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး” “ေအး သား လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ေတာ့။ တီေလးလည္း ဟင္းေတြ ေႏြးထားလိုက္ဦးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး”ကတုန္ကယင္ျဖစ္ကာ ထြက္သြားေသာ ေစာဗညား ေက်ာျပင္အား မွန္ထဲမွ ၾကည့္ကာ မိုးငယ္တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန႔္ကာ ၿပဳံးလိုက္ပါေတာ့သည္။

ေစာဗညားမွာ ဝမ္းနည္းတာလား ဝမ္းသာတာလား ဘာမွန္းမသိေသာ အမ်ိဳးအမည္မသိ ခံစားမႈတစ္ခုကို ခံစားရင္း ရင္တလွပ္လွပ္တုန္ကာ သူ႔အခန္းထဲသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ရင္သားကို ပထမဆုံး ရွင္းလင္းစြာ အျပင္မွာ ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေစာဗညားမွာ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနေလသည္။ မုတ္သုန္ေၾကာင့္ အသဲကြဲေဝဒနာမွာလည္း ဘာမွန္းမသိေတာ့။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူ၊ မ်က္လုံးေမွးေမွး၊ ႏွာတံစင္းစင္း၊ မ်က္ႏွာရွည္ရွည္ျဖင့္ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းလွေသာ တီေလး၏ လူေတြသိေသာ အလွတရားႏွင့္ ရင္သားတင္းတင္းႏွင့္ စို႔ခ်င္စရာေကာင္းေသာ ခြၽန္ထြက္ေနသည့္ ႏို႔သီးနီနီေလးမ်ား၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ အလွတရားတို႔က သူ၏ အသဲကြဲကာ ေငးမႈိင္လ်က္ရွိေသာ လြမ္းေဆြးမႈ ဈာန္တရားတို႔ကို ေလ်ာ့က် ေပ်ာက္ကြယ္ေစႏိုင္ေလသည္။ တီေလး၏ ႐ုပ္ပုံလႊာကို ျပန္ျမင္ေယာင္ကာ တရိပ္ရိပ္တက္လာေသာ ရမက္ေဇာမ်ား၏ သေကၤတအျဖစ္ တင္းမာေနေသာ လီးႀကီးအား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာေစရန္ လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ တစ္ခ်က္ျခင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ကစားေပးေနမိေတာ့ေလသည္။

ထိုေန႔မွစ၍ တီေလးက သူအား အၿမဲလိုလို ဘရာဇီယာခ်ိတ္ တပ္ခိုင္းေလသည္။ တခါတရံ သူႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာ ဘရာဇီယာအေရာင္ကို ေ႐ြးခိုင္းေသးသည္။ တီေလးကား သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ေစာဗညား မျမင္ျမင္ေအာင္ ျပေလသည္။ ေစာဗညားအဖို႔ကား ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလ ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ တီေလးမွ တီေလးျဖစ္ကာ မုတ္သုန္ကိုလည္း သတိရဖို႔ေနေနသာသာ အေတြးထဲေတာင္ မရွိေတာ့။ တီေလး၏ ဝတ္ၿပီးသား ပင္တီေလးမ်ားကို အျမတ္တႏိုး ရႉတတ္လာသည္။ တီေလး၏အနံ႔ရတာနဲ႔ ေအာက္ကလီးကလည္း ေျဖာင္းခနဲ႔ေနေအာင္ ထလာတတ္ေလၿပီ။ တီေလးပင္တီေပၚသို႔ သူ၏ သုတ္ရည္ ျဖဴျဖဴေလးမ်ားကိုလည္း ခ်န္ထားခဲ့ျခင္းျဖင့္ အခ်စ္၏ ၾကည္ႏူးမႈ ရသတစ္မ်ိဳးကို ခံစားရယူတတ္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္ကေတာ့ ေစာဗညား သူ႔အလွမွာ ယစ္မူးေနသည္ကို ၾကည့္ကာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနေလသည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေသာ သူ႔လို အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္အဖို႔ ကိုယ့္အသက္ထက္ ၂ ဆနီးပါး ငယ္႐ြယ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အား ညိဳ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္သည္မွာ လက္မေထာင္ခ်င္စရာပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဒီေန႔လည္း အဝတ္ေတြေလွ်ာ္ရန္ အဝတ္မ်ားလိုက္ စုေသာအခါ သူ၏ မီးခိုးေရာင္ပင္တီေလး ေပ်ာက္ေနသည္ကို သတိထားမိေလသည္။ လိုက္ရွာေသာ္လည္း မေတြ႕။ ဒီဘက္ရက္မ်ားတြင္ သူမပင္တီမ်ား ေပ်ာက္ေနတတ္သလို ျပန္ေတြ႕လွ်င္လည္း ပင္တီေပၚမွာ အစြန္းအကြက္ေလးမ်ား ေပက်ံေနသည္ကို သတိထားမိေလသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ကာ အ ေတြ႕အႀကဳံရွိေသာ သူမအဖို႔ ထိုအစြန္းကြက္ ေတြကို ျမင္ ႐ုံျဖင့္ ေယာက္်ားတ စ္ေယာက္ ရဲ႕သုတ္ ရည္
ေတြဆိုတာ ေမးစရာမလို တပ္ အပ္ သိ ေနသည္ ။ ထိုထက္ ထပ္စဥ္းစားပါက လင္းသူႏွင့္ ေစာဗညား ႏွစ္ေယာက္တြင္ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲဆိုတာ စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ အေျဖရၿပီး ျဖစ္ေလသည္ ။ ေသခ်ာသထက္ ေသခ်ာေအာင္ ေစာဗညားအခန္းထဲဝင္ကာ ေခါင္းအုံးဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ၏ မီးခိုးေရာင္ပင္တီေလးက အခန႔္သားရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသည့္ေနာက္ သူမေ႐ႊ႕သည့္ အကြက္ထဲ ဝင္လာၿပီဟု ေတြးမိရင္း ၿပဳံးလိုက္မိေလသည္။ အဝတ္မ်ားစုယူကာ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ကာ လွည့္လိုက္ေလသည္။

မိုးငယ္တစ္ေယာက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးေသာအခါ ခနးဏနား၍ ေရခ်ိဳးရန္ ထမိန္ရင္လ်ားကာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေစာဗညားက ဧည့္ခန္းတြင္ စာထိုင္ဖတ္ေနေလသည္။ သူမ အခန္းထဲမွထြက္ေတာ့ လွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ေကာင္ေလး သူမရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွေတြကို ၾကည့္ေနမည္ဆိုတာ သိထားသည္ႏွင့္ သူမ၏ဖင္ေတြကို တစ္လုံးျခင္း တုန္ခါေစေအာင္ ေျဖးညင္းစြာေလွ်ာက္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ခဏၾကာေသာအခါ အသာျပန္ထြက္၍ သူမအခန္ထဲသို႔ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ ေစာဗညားက သူ႔အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလၿပီ။ အဝတ္ျခင္းထဲ ၾကည့္ေသာအခါ သူမခြၽတ္ထားခဲ့ေသာ ပန္းေရာင္ပင္တီေလး မရွိေတာ့ပဲ အရည္ကြက္ေနေသာ မီးခိုးေရာင္ပင္တီေလး ျပန္ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ သူမက အက်ႌေကာက္ဝတ္ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္ခဲ့ၿပီး ေစာဗညားအခန္းတံခါးကို ေခါက္လိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားက ခ်က္ခ်င္းတံခါးမဖြင့္ဘဲ ခဏအၾကာမွသာ မလုံမလဲ မ်က္ႏွာျဖင့္ တံခါးလာဖြင့္ေပးေလသည္။ သူမက အခန္းထဲသို႔ ဝင္ လိုက္ ၿပီး စကားမရွိ စကားရွာေျပာေလသည္။

“သား ေက်ာင္းမွာ စာလိုက္ ႏိုင္ ရဲ႕လား” “ဟုတ္ လိုက္ ႏိုင္ ပါတယ္ တီေလး” မိုးငယ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေစာဗညားကုတင္ ဆီသြားကာ ကုတင္ ေပၚထိုင္လိုက္ရင္း ေခါင္းအုံးကို မယူလိုက္ ေသာအခါ သူမခြၽတ္ထားခဲ့ ေသာ ပန္းေရာင္ပင္ တီေလးက ဘြားခနဲ႔ ေပၚလာ ေလသည္ ။ ကုတင္ေဘးမွာ လာရပ္ေနေသာ ေစာဗညားမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။ မိုးငယ္က ပင္တီကို ေကာက္ ယူလိုက္ ၿပီး “တီေလးပင္တီက ဘာကိစၥနဲ႔ သားရဲ႕ ေခါင္းအုံးေအာက္ ေရာက္ ေနရတာလဲ။ တီေလးကို အမွန္အတိုင္း ေျပာစမ္း” “သား မလိမ္ ပါဘူး တီေလး။ သား တီေလး ပင္တီကို နမ္းဖို႔ ယူမိပါတယ္။ အဲ့လိုမနမ္းရရင္ မေနႏိုင္လို႔ပါ တီေလး” “ဘာျဖစ္လို႔ နမ္းခ်င္တာလဲကြ” “တီေလးကို ခ်စ္ေနမိလို႔ပါ” “သားက စာသင္ရမယ့္အခ်ိန္ေလ။ အခ်စ္ေရးကို စိတ္ထဲ မထည့္နဲ႔ဦးေလ။ တီေလးစကား နားေထာင္မွာလား” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး။ သား တီေလးစကား နားေထာင္ပါ့မယ္” “လိမၼာလိုက္တဲ့ ငါ့တူေလးကို တီေလးက ဆုခ်ရမွာေပါ့ကြာ။ လာ ေရွ႕တိုးခဲ့စမ္း သားေလး” မိုးငယ္က မဝံ့မရဲ တိုးလာေသာ ေစာဗညား၏ ပုဆိုးအား ခါးပုံစမွကိုင္ကာ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားက အံ့အားတသင့္ႀကီး ၾကည့္ေနေလသည္။

မိုးငယ္က တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ေစာဗညား၏ ေဂြးစိႏွစ္လုံးအား လက္ျဖင့္ အသာဖြဖြေလးကိုင္ကာ ကစားေပးေနေလသည္။ မေတာင့္တေတာင္ ျဖစ္ေနေသာ ေစာဗညားလီးႀကီးမွာ မာန္ဖီကာ ေထာင္မတ္လာေလေတာ့သည္။ မိုးငယ္က ေစာဗညားလီးအား အသာကိုက္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ေျဖးေျဖးေလးလုပ္ေပးေနရင္း “သားရဲ႕ အခ်စ္ေရးကိစၥကို တီေလးက လုပ္ေပးမယ္။ သားက စာႀကိဳးစားရမယ္ေနာ္” “ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး” “ဒါမွ ငါ့တူေလး” ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို မိုးငယ္က ကုတင္ေပၚမွ အသာေလွ်ာဆင္းကာ ဒူးအသာေထာက္လ်က္ ေစာဗညားလီးႀကီးအား စုပ္လိုက္ပါေတာ့ေလသည္။ ေစာဗညားမွာ အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္သြားေလသည္။ ကိုယ့္ဖာသာ ဂြင္းထုတာႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ တျခားစီ ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္က ထိပ္ဖူးေလးကို လွ်ာျဖင့္ယက္ကာ စုပ္ေပးေလသည္။

“အား… အ… အား… တီ… တီေလး… ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ တီေလး” မိုးငယ္က လီးထိပ္ဖ်ားေလးကို အသာစုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ဂြင္းထုေပးေနသလို တစ္ဖက္က ဥႏွစ္လုံးကို ယြယြေလး ကစားေပးေနရာ ေစာဗညားမွာ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနကာ ၾကာၾကာမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ တဟင္းဟင္း ညီးညဴကာ ၿပီးသြားေလသည္။ ေစာဗညားက ၿပီးေတာ့မည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း မိုးငယ္က အစုပ္မရပ္ပဲ ဆက္စုပ္ေပးေနေလရာ လရည္မ်ားကို မိုးငယ္ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ပန္းထုတ္ပစ္မိေလေတာ့သည္။ မိုးငယ္က လီးစုပ္ရတာ ႀကိဳက္သလို လရည္ေသာက္ရတာကိုလည္း ႏွစ္သက္ေလသည္။ လရည္မ်ား ကုန္စင္ေအာင္ ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္ၿပီးမွ လြတ္ေပးလိုက္ေလရာ လူပ်ိဳ႐ိုင္းေလး ေစာဗညားမွာ အ႐ူးအမဲသားေကြၽးသလို ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

“ေကာင္းလိုက္တာ တီေလးရာ” “ေကာင္းရမယ္ေလ။ တီေလးလုပ္ေပးတာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ရွိလို႔လား” “မရွိပါဘူး တီေလး” “အာ တီေလးပါးစပ္က သားအရည္းေတြနဲ႔ေလ မနမ္းပါနဲ႔ဦး” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သားနမ္းပါရေစ တီေလး။ သားေလ တီေလးကို အရမ္းခ်စ္မိသြားၿပီး။ တီေလးစကားကို နားေထာင္ပါ့မယ္” ေစာဗညားက ေျပာေျပာဆိုဆို တီေလးကို ခါးမွဆြဲဖက္ကာ တီေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူၿပဲၿပဲေလးအား နမ္းစုပ္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ကလည္း အလိုက္သင့္ျပန္နမ္းရင္း ေစာဗညား၏ လီးႀကီးအား ပြတ္ေပးေနေလသည္။ ေစာဗညားက နမ္းေနရင္း မိုးငယ္အက်ႌကို ခြၽတ္ရန္ လက္လွမ္းေသာအခါ မိုးငယ္က လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာကာ “ေနဦးေလ ဆရာေလးရဲ႕ ဆႏၵေတြ မေစာပါနဲ႔ဦး။ မင္းရဲ႕ေလးေလး ျပန္လာခါနီးၿပီ။ တီေလး ေရခ်ိဳးၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္လိုက္ဦးမယ္။ ညၾကရင္ မင္းေလးေလး အိပ္ၿပီဆို တီေလး သားဆီလာခဲ့မယ္ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး။ သား ေစာင့္ေနပါ့မယ္” သူ႔ကို ခ်စ္ရည္႐ႊန္းေသာ အၾကည့္ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေစာဗညား၏ ႏႈတ္ခမ္းအား အသာနမ္းကာ မိုးငယ္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးရန္ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

မိုးငယ္ အဝတ္စားလဲေနတုန္း လင္းသူ ျပန္ေရာက္လာေလသည္။ လင္းသူက သူ႔သူငယ္ခ်င္း အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ ေလာစံ ျပန္ေရာက္ေနသည္ဆို၍ သြားေတြ႕ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူနဲ႔ ေလာစံက သေဘၤာသား သင္တန္းတုန္းကလည္း အတူတူ၊ သေဘၤာစတက္ေတာ့လည္း အတူတူ၊ သူက ေရေၾကာင္းပညာ အဓိကေလ့လာခဲ့သလို စက္မႈနည္းပညာရပ္ကို ဝါသနာပါေသာ ေလာစံက အင္ဂ်င္နီယာ စက္ခန္းပိုင္းကို ေလ့လာသင္ယူေလသည္။ ႀကိဳးစားမႈ၊ စိတ္အားထက္သန္မႈတို႔ေၾကာင့္ သူက ကပၸတိန္ျဖစ္လာသလို ေလာစံသည္လည္း စက္ခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။ ေလာစံက သူအခု တက္ေနေသာ သေဘၤာမွ သူႀကီးႏွင့္ အဆင္မေျပေသာေၾကာင့္ သေဘၤာအသစ္ ရွာေနေလသည္။ “ေဟး လင္းသူ မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ၾကာၿပီကြာ” “ၾကာဆို မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ မေတြ႕တာ Oxy မွာ ငါ့ကို လက္ေထာက္ကပၸတိန္အျဖစ္ ပ႐ိုမိုးရွင္းေပးကတည္းကပဲေလကြာ” “ေအး မင္း လက္ေထာက္ကပၸတိန္ျဖစ္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး ငါလည္း Assistant အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္နဲ႔ Welo ကို ေျပာင္းရတယ္။ အဲ့မွာပဲ အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ ျဖစ္ၿပီးမွ အခုသေဘၤာကိုေရာက္တာ” “ငါက Oxy ကေန B-Latt မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ အဲ့ကေန Hentasy ေရာက္မွ ကပၸတိန္ျဖစ္တာ။ ၿပီးမွ အခု သေဘၤာေရာက္တာ။ ဒီသေဘၤာကေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ကြာ။ စာခ်ဳပ္ကို သူတို႔ဘက္က ဘာမွမေျပာဘူး။ ကိုယ့္ဘက္က မတိုးမွပဲကြာ ဘာလိုလို အကုန္ခ်က္ခ်င္းျဖည့္ေပးတယ္။ ကိုယ္သာမွန္မွန္လုပ္ ေအးေဆးပဲကြ” “ငါ အခု သေဘၤာေျပာင္းမလို႔ကြ။ မင္းကုမၼဏီမွာ ေခၚဖို႔ရွိရင္ ငါ့ကိုေျပာစမ္းပါ” “ေအး အဲ့ဒါဆို အေတာ္ပဲကြ။ အခု ငါ့သေဘၤာက အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္က ထြက္သြားၿပီ။ မင္းလာရင္ ေကာင္းတာေပါ့ကြ။ လူေခၚၿပီးရင္ေတာ့ မသိဘူးေနာ္။ သူတို႔႐ုံးခြဲ ဒီမွာရွိတယ္ကြ သြားေမးမယ္” “အဲ့ဒါဆို ထမင္းစားၿပီးမွ သြားမယ္ကြာ။ ဒီေန႔ ငါ့အိမ္မွာ ထမင္းလိုက္စားကြာ” “ေအး ေကာင္းတာေပါ့ကြ ဟား ဟား ဟား ဟား”။

“ကိုလင္းသူ ထည့္စားပါေနာ္ အားမနာပါနဲ႔ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားစားပါရွင္” “ဟုတ္ စားပါတယ္ဗ်ာ။ မခင္မမ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ” ပါးစပ္က အဲ့လို ထုတ္ေျပာလိုက္ရေသာ္လည္းလင္းသူ စိတ္ထဲတြင္မူ “ကိုယ့္မိန္းမလို သေဘာထား လိုးခ်င္တာ” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေလာစံက ထမင္းစားရန္ သူ႔အိမ္သို႔ေခၚေလရာ အိမ္တြင္ ေလာစံမိန္းမ ခင္မမကို ျမင္ျမင္ခ်င္း လင္းသူမွာ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းခ်င္စိတ္ပင္ ေပၚလာေလေတာ့သည္။ ေလာစံက ရွမ္းလူမ်ိဳး ကျပားျဖစ္ကာ ခင္မမကလည္း ရွမ္းတ႐ုတ္ေသြးမ်ားသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ဆိုပါက တ႐ုတ္မတစ္ေယာက္အလား ထင္မွတ္မွားရကာ ႐ုပ္ရည္က ေခ်ာေမာလွပ၍ ေဘာ္ဒီကလည္း အခုေခတ္စားေနေသာ ေမာ္ဒယ္ နန္းေမြစံလို ကမာၻေက်ာ္မင္းသမီး ဂ်နီဖာလိုပက္စ္တို႔လို ေတာာင့္ေတာင့္ထြားထြားႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ အလွအပႂကြယ္ဝေသာ မိန္းမေခ်ာအမ်ားစု ပိုင္ဆိုင္ရတတ္ေသာ “အိပ္စားခံ” ဘဝရရွိထားေသာ လကၡဏာအျဖစ္ ႏုဖတ္ၿပီး ျဖဴဝင္းေနကာ အေၾကာစိမ္းေလးမ်ား ယွက္သန္းေနေလသည္။

လင္းသူကို ပိုၿပီး အသဲယားေစသည္က ခင္မမ၏ ဖူးစိုေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလး၏ အေပၚဝယ္ ေရးေရးေလးေပါက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေလးမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးပါေသာ မိန္းမမ်ားသည္ ေဟာ္မုန္းမ်ားျပားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ကာ တဏွာရာဂကို တျခားမိန္းမမ်ားထက္ ပို၍စြဲလန္းႏွစ္ၿခိဳက္တတ္ၾကသည္ဟု ၾကားဖူးထားေသာေၾကာင့္ ပိုစိတ္ဝင္စားမိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း အခုထမင္းစားေနရင္းျဖင့္ ခင္မမကို မ႐ိုးသားတဲ့စိတ္၊ တပ္မက္တဲ့ အၾကည့္႐ိုင္းေတြနဲ႔ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ပစ္မွားေနမိေလသည္။ ေလာစံက သတိျပဳမိပုံမရ။ ခင္မမကေတာ့ သူ႔အၾကည့္ေတြကို တကယ္ပဲမသိတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာပဲလား၊ ဘာမွန္းမသိရေပမယ့္ ခင္မမပုံစံက သူမ၏ အလွအပမ်ားကို သူ႔အား ေသခ်ာျပေနသည့္အလား ရွိေလသည္။ လင္းသူမွာ ထမင္းစားေနေသာ္လည္း ကာမစိတ္မ်ား ႏိုးၾကားလာကာ ေအာက္ကနဂါးကလည္း မာန္ေထာင္ခ်င္လာေလသည္။ ထမင္းစားၿပီးေသာအခါ ထမင္းပန္းကန္ကို ခင္မမက ထားခဲ့ပါ ဟုဆိုက မတ္တပ္ထ၍ လွမ္းယူေလရာ ခင္မမဝတ္ထားေသာ စပန႔္အက်ႌ အေပ်ာ့ေလးက ေလွ်ာက်၍ ဟသြားကာ ဘရာဇီယာအနက္ေရာင္က ဖုံးသည္ဆို႐ုံသာ ဖုံးထားေသာ ခင္မမရင္သားမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ လင္းသူမွာ သက္ျပင္းသာ ခ်လိုက္ရေလသည္။

“အဲ့ဒါဆို သူငယ္ခ်င္း သြားၾကမလား” “ေအး သြားမယ္ေလ။ လိုရမယ္ရ မင္းရဲ႕ မွတ္ပုံတင္၊ သန္းေခါင္စာရင္း၊ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္နဲ႔ တျခား ကိုယ္ေရးအခ်က္လက္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ဟာေတြ အကုန္ယူခဲ့ကြာ” “ေအး သူငယ္ခ်င္း အဆင္သင့္ပါပဲကြာ။ ခင္ေရ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ ဖိုင္အစိမ္းေရာင္ေလး ေပးလိုက္စမ္းပါ” ခင္မမ လာေပးေသာ ဖိုင္ကိုယူကာ လင္းသူႏွင့္ ေလာစံလည္း လင္းသူ၏ သေဘၤာကုမၼဏီ႐ုံးခြဲသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ႐ုံးခြဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ လင္းသူက အက်ိဳးအၾကာင္းေျပာျပ၍ ေလာစံ၏ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းမ်ားကို ေပးလိုက္ေလသည္။ တပါထဲ သူႏွင့္ သေဘၤာအတူတူတက္ဖူးေသာ မွတ္တမ္းႏွင့္ ဝန္ထမ္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုပါ ေထာက္ခံေပးလိုက္ေလသည္။ ႐ုံးခြဲမန္ေနဂ်ာက မနက္ျဖန္တြင္ ႐ုံးခ်ဳပ္သို႔ တင္ျပေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လင္းသူေထာက္ခံခ်က္လည္း ပါေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပမည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပင္ရွိပါေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ပတ္ေနလွ်င္ အေၾကာင္းျပန္မည္ျဖစ္၍ လာခဲ့ပါရန္ ေျပာေလသည္။ လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆို၍ လင္းသူႏွင့္ ေလာစံလည္း ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုေနာက္ ေလာစံက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာေသာ္လည္း လင္းသူက ျငင္းကာ အိမ္သို႔သာ ျပန္ခဲ့ေလသည္။ ခင္မမေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ တဏွာရာဂေသြးသား တင္းမာမႈမ်ားကို မိုးငယ္ႏွင့္ ေျဖရွင္းရဦးမည္ ျဖစ္ေလသည္။

“ေမာင္ ျပန္လာၿပီလား” “ေအး ခ်စ္ေရ ျပန္လာၿပီ။ ခ်စ္ အက်ႌမဝတ္နဲ႔ဦးကြာ” “ဟြန္း လာ မလာေသးဘူး ဒါပဲ” “ဒါစရာလည္း ဒီတစ္ေယာက္ပဲရွိတာေလ ဟဲ ဟဲ ဟဲ” “ေမာင္ေနာ္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ေနေပးေနတာ ယီးတီးယားတား မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ လူသတ္ၿပီး ေထာင္ထဲဝင္ပစ္လိုက္မယ္” “ဟိုး ဟိုးေဒါသခ်ည္းပဲ။ ခ်စ္ကလည္းကြာ အဲ့လိုႀကီးမေျပာပါနဲ႔။ ကိုယ့္မွာ ပင္လယ္ထဲေရာက္ေနရင္ ခ်စ္ကို လြမ္းေနရတာပါကြာ” “ကဲပါ လာ လာ ေမာင္လာေလ” မိုးငယ္က ေျပာေျပာဆိုဆို ေရသႏုတ္ထမိန္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေသာ မိုးငယ္က လင္းသူအား တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း လင္းသူ ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးေနေလသည္။ ၾကယ္သီးမ်ားကုန္ေသာအခါ ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ရာ ပုဆိုးမွာ ေအာက္သို႔ ဂြင္းလုံးပုံသြားေလသည္။ လင္းသူက အက်ႌလက္ကို ဆြဲထုတ္ကာ ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္သြားေသာ လင္းသူက မိုးငယ္အားဆြဲဖက္ကာ အငမ္းမရ နမ္းေလသည္။ မိုးငယ္ကလည္း တုန႔္ျပန္နမ္းရင္း ကုတင္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာၾကေလသည္။ ေအာက္မွ လင္းသူ၏လီးႀကီးက ေဒါသထြက္ မာန္ဖီေနသည့္ နဂါးတစ္ေကာင္အလား တင္းမာေထာင္မတ္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။

လင္းသူမွာ ခင္မမကိုျမင္ေယာင္ရင္း မိုးငယ္အား နမ္းေလသည္။ မိုးငယ္ကလည္း အလိုက္သိစြာျဖင့္ စိတ္ထေနေသာ ခင္ပြန္းသည္ ႂကြသထက္ႂကြေအာင္ တုန႔္ျပန္နမ္းရင္း လင္းသူ၏လီးႀကီးအား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးေနေလသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဥႏွစ္လုံးကို နယ္ေပးေနေလရာ လင္းသူမွာ လီးထိပ္ဆီမွ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာေလသည္။ ကုတင္အစြန္းေရာက္ေသာအခါ လင္းသူက မိုးငယ္အား တြန္းလွဲမည္ျပဳရာ မိုးငယ္က အတြန္းမခံပဲ လင္းသူအား တြန္းလွဲေလသည္။ အေပၚစီးက မဆက္ဆံရလည္း ဘာမွမျဖစ္ေသာ လင္းသူက ေအာက္ကေန ဆက္ဆံရန္အတြက္ အတြန္းခံကာ ပက္လက္လန္ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္က အေပၚကေန တက္ခြကာ သူ႔ေစာက္ပတ္ႏွင့္ လင္းသူလီးကို ေတ့ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္မွာလည္း ေစာဗညားႏွင့္ ပလူးထားေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ ေစာက္ရည္မ်ားက ႐ႊဲေနေလရာ လင္းသူလီးႀကီးက သူေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ ၾကပ္ျခင္းနာျခင္းမရွိပဲ ေလွ်ာေလွ်ာရႉရႉ ဝင္သြားေလသည္။ လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္ အသာေညႇာင့္ေပးကာ ႏွဲ႔သြင္းေနေလသည္။ လီးတဆုံးဝင္သြားၿပီဆိုေတာ့မွ အေပၚကေနဖိကာ ခါးကို အသာက်ိတ္လႈပ္ေပးေနရင္း “ေမာင္ ခ်စ္ေျပာစရာရွိလို႔” “ဟာ ခ်စ္က ဘာေျပာမွာလဲ၊ ဒီမွာ ေကာင္းေနတဲ့ဟာကို” ဖီးေအာက္သြားေသာ အသံျဖင့္ စူေစာင့္ေျပာေနေသာ လင္းသူကို မိုးငယ္က ၿပဳံးစိၿပဳံးစိလုပ္ကာ ၾကည့္ေနေလသည္။

“ဘာေျပာမွာလဲ ခ်စ္ရဲ႕ ေျပာေလ” “ခ်စ္ ဒီေန႔ည ေစာဗညားနဲ႔ လိုးမလို႔” လင္းသူမွာ တင္းခနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။ ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္ကာ တလွပ္လွပ္ ျဖစ္လာေလသည္။ သိခ်င္စိတ္လည္း ျပင္းျပလာေသာေၾကာင့္ “ခ်စ္ အစကေန ေျပာျပကြာ။ ေမာင္ အစအဆုံး သိခ်င္တယ္” “ဒီလိုေမာင္ရဲ႕…” ဟု အစခ်ီကာ မိုးငယ္က သူေစာဗညားကို စၿပီး ကလိပုံ၊ သူ႔အလွအပမ်ားကို ျပသပုံ၊ ေစာဗညားက အရွိန္တက္ကာ သူ႔ပင္တီမ်ားကို ခိုးယူ နမ္းရႈံ႕ပုံ၊ သူက အမိဖမ္းကာ သူ႔စကားနားေထာင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ သိမ္းသြင္းပုံမ်ားကို အစအဆုံး ျပန္ေျပာျပေလသည္။ ေျပာေနရင္းျဖင့္ လင္းသူလီးႀကီး အဆုံးထိဝင္ေနေသာ သူ႔ေစာက္ပတ္ကိုလည္း အသာေလး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ျဖင့္ ေညႇာင့္ေပးေနေလသည္။

လင္းသူမွာ နားေထာင္ေနရင္း ေပ်ာ္ေသာစိတ္ တက္ႂကြလာေသာ ရာဂစိတ္လႈပ္ရွားမႈတို႔ျဖင့္ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ကာ ၿပီးခ်င္လာေလသည္။ လင္းသူ မထိန္းႏိုင္ပဲ လႊတ္ထြက္သြားေတာ့မည္ကို သိေနေသာ မိုးငယ္က ေညႇာင့္ေပးေနျခင္းကိုရပ္၍ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္လႈပ္ကာ “ေျပာစမ္း ေမာင္ေျပာစမ္း။ ႀကိဳက္လား ေစာဗညားနဲ႔ ခ်စ္တို႔ ေမာင့္ေရွ႕မွာလိုးမွာ ၾကည့္ခ်င္လား” ဟု ေမးေလသည္။ လင္းသူမွာ အထိအေတြခံစားမႈ အေပၚ သာယာေနကာ ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနရာမွ မိုးငယ္၏ ႐ုတ္တရက္ ကိုင္လႈပ္ေမးျမန္းမႈေၾကာင့္ သာယာေနမႈမ်ား ေပ်ာက္သြားေလသည္။ ေမးေနေသာ ေစာဗညားနဲ႔ လိုးမည့္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေသာအခါ ရာဂလိုမီးမ်ားက ေတာက္ေလာင္လာေလသည္။

“ႀကိဳက္တယ္ ျမင္ခ်င္တယ္ ၾကည့္မယ္။ ခ်စ္ကို ေမာင္ ေျပာစရာရွိတယ္။ ခ်စ္ ေမာင့္ကို စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္” “ေျပာပါေမာင္ ခ်စ္ စိတ္မဆိုးပါဘူး” “ေမာင္ေလ ေလာစံမိန္းမ ခင္မမကို ႀကိဳက္တယ္”“ခင္မမက ဘယ္လိုပုံစံလဲ ေမာင္ရဲ႕ ေျပာျပပါဦး” “ခင္မမက ဂ်နီဖာလိုပက္စ္လိုပဲ ေတာင့္တယ္”“ခင္မမက ေမာင့္ကို ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္” “ကိုလင္းသူလို႔ပဲေခၚတယ္ ခ်စ္ရဲ႕ ဘာလို႔လဲဟင္” “ကိုလင္းရဲ႕လီးႀကီးက ခင့္ေယာက္်ား ေလာစံထက္ႀကီးတာပဲ။ ခင့္ထဲမွာ ျပည့္သိပ္ေနတာပဲ။ ခင္ေလ ကိုလင္းကို စြဲေနမိၿပီ” လင္းသူမွာ မိုးငယ္ေျပာစကားၾကားၿပီး ရင္ထဲတြင္ တဒိန္းဒိန္း ခုန္သြားေလသည္။ မိုးငယ္က သူ႔ကို ခင္မမပုံစံေျပာကာ ျပဳစုၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္က ေျပာလည္းေျပာ ခါးကိုလည္း ေျဖးေျဖးခ်င္းလႈပ္ကာ အသာျပန္ေညႇာင့္ေပးေနေလသည္။

“ကိုလင္းက သိပ္လုပ္တတ္တာပဲ။ ခင္ျဖင့္ အသဲထဲကို ခိုက္သြားတာပဲ။ ကိုလင္းမိန္းမကို ကိုေလာနဲ႔ ေပးလိုးလိုက္ေနာ္။ ခင္တို႔ႏွစ္တြဲ လဲစားရေအာင္ေနာ္ ကိုလင္း” “ေကာင္းတယ္ လဲစားမယ္။ ခင္ေရ ခင့္ကို ကိုလင္းမိန္းမေရွ႕မွာ လိုးခ်င္တယ္။ အခု ခင့္ကို ကိုလင္း လိုးမယ္ေနာ္” “လိုး ကိုလင္း အားရပါးရလိုး။ အေပၚကေန ေဆာင့္မလား” “အင္း ကိုလင္း အေပၚကေန ေဆာင့္မယ္ေနာ္” လင္းသူက ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မိုးငယ္အား လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဖက္ၿပီး တစ္ပတ္လွိမ့္ခ်လိုက္ရာ မိုးငယ္က ေအာက္က၊ လင္းသူက အေပၚက ျဖစ္သြားေလသည္။ အေပၚေရာက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ရမၼက္ထန္ေနေသာ လင္းသူသည္ တ႐ူး႐ူးျဖင့္ အသက္ရႉသံမ်ားျပင္းကာ မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္ထဲရွိ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို တဖန္းဖန္းျဖင့္ အျပင္းအထန္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ မိုးငယ္မွာလည္း ႀကဳံေနရေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ေျပာဆိုထားေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ဖီးတက္လာၿပီး အသံထြက္ေအာင္ညီးညဴလ်က္ ေအာက္မွ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးေလသည္။

လင္းသူမွာ အားထည့္၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေလရာ ဆီးခုံခ်င္း႐ိုက္ခတ္သံမ်ားပင္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ၾကားေနရေလသည္။ သိပ္အၾကာႀကီး မေဆာင့္ရပဲ လင္းသူလီးႀကီးက မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ေဖာင္းပြလာၿပီး တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေသာအခ်ိန္ဝယ္ မိုးငယ္မွာလည္း မိုးငယ္မွာလည္း တကိုယ္လုံး က်ဥ္တက္သြားၿပီး “အားး… ေမာင္… အားးး.. ၿပီး.. ၿပီးၿပီ… အားး ရွီးးးး” ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ပြစိပြစိျဖစ္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ လင္းသူမွာ မိုးငယ္အား တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းလိုက္ေလေတာ့သည္။

ည ၁ဝ နာရီအခ်ိန္တြင္ မိုးငယ္က လွဲေနရာမွထ၍ အက်ႌခြၽတ္ေလရာ လင္းသူက “ခ်စ္ သြားေတာ့မလို႔လား။ တစ္ခါထဲ ခြၽတ္သြားမွာလား” “အင္း ဟုတ္တယ္ သြားေတာ့မယ္။ ေမာင္ ခဏေနရင္ လိုက္ခဲ့။ မထူးလည္း ဟိုေရာက္ရင္ ခြၽတ္ရမွာပဲဟာ။ အခုကတည္းက တစ္ခါထဲ ခြၽတ္သြားလိုက္ေတာ့မယ္” ဟုေျပာ၍ ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ကာ ေစာဗညားအခန္းဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေစာဗညားမွာ ညဦးကတည္းက စိတ္လႈပ္ရွားကာ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနမိေလသည္။ တီေလး လာမွလာပါ့မလားဟုလည္း စိုးရိမ္စိတ္ကလည္း ျဖစ္ေနမိေလသည္။ ၁ဝ နာရီထိုးေသာအခါ အခန္းတံခါး အသာဖြင့္ကာ တီေလးမိုးငယ္က ဝင္လာေလသည္။ တီေလးပုံစံက ေစာဗညား ဘာမွမေျပာႏိုင္ေအာင္ ဆြံ႕အသြားရေလသည္။ တီေလးကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္မွ်င္တစ္မွ်င္ေတာင္ မရွိ။ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီး ဝင္လာေသာ တီေလးကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိေလသည္။

တီေလးက ဘာမွမေျပာပဲ သူ႔ေဘးမွာဝင္ထိုင္ကာ သူ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္၍ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား နမ္းစုပ္ပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ၾကမွ ေစာဗညားလည္း သတိဝင္ကာ တုန႔္ျပန္၍ အငမ္းမရ နမ္းေလသည္။ နမ္းေနရင္းျဖင့္ တီေလးက သူ႔ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေပးေလသည္။ လင္းသူမွာ မိုးငယ္ထြက္သြားၿပီး တေအာင့္ေနေတာ့ ေစာဗညာအခန္းဆီသြားကာ အခန္းတံခါး အသာဟၾကည့္ေတာ့ ခ်စ္ဗ်ဴဟာက်င္းဖို႔ စိုင္းျပင္းေနေသာ မေဟသီကို ျမင္ရေလေတာ့သည္။ ေစာဗညားကို အက်ႌၾကယ္သီးျဖဳတ္ေပးကာ အငမ္းမရ နမ္းေနေသာ ျမင္ကြင္းမွာ လင္းသူ အျမင္ခ်င္ဆုံးေသာ ျမင္ကြင္းျဖစ္ကာ ခႏၶာကိုယ္တြင္း၌ရွိေသာ တဏွာပိုးမ်ား ေသာင္းက်န္းလာကာ ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္လာေလသည္။ ျမင္ေနရသည့္ ျမင္ကြင္းက သူ႔ကို စိတ္ေတြထကာ အျပတ္ထန္ေစသည္။

ၾကည့္ပါဦး။ မိုးငယ္က ေစာဗညားကို အက်ႌၾကယ္သီး ျဖဳတ္ေပးၿပီး လုံခ်ည္ကိုပါ ဆြဲခြၽတ္ကာ ကုတင္ေပၚ တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္က ေစာဗညားကို တြန္းလွဲၿပီေနာက္ အခန္းတံခါးဆီသို႔ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေလရာ တံခါးအသာဟထားသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ လင္းသူ ေရာက္ေနၿပီကို သေဘာေပါက္လိုက္ရင္း ေစာဗညား မ်က္ႏွာေပၚ တက္ခြလိုက္ေလရာ မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္အနံ႔သာ ရႉရေသးေသာ ေစာဗညားမွာ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္သြားေလသည္။ မိုးငယ္က ေစာဗညား ဘာဂ်ာကို အရသာခံရင္း လင္းသူရွိရာ အခန္းေပါက္သို႔ ၾကာၾကည့္ေလး တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ၿပဳံးျပရင္း ေစာဗညားလီးကိုကိုင္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း စုပ္ေလေတာ့သည္။ ေစာဗညားမွာ တီေလးက သူ႔ကိုတြန္းလွဲၿပီးေနာက္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ ေၾကာင္ေနစဥ္မွာပင္ သူ႔စိတ္ကူးထဲမွာ ႐ူးခဲ့ရေသာ တီေလးရဲ႕ ေစာက္ပတ္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚသို႔ ထိလုနီးပါး အေနအထားမွာ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ေထာင္းခနဲ ဝင္လာေသာ တီေလး၏ ေစာက္ပတ္အနံ႔ေၾကာင့္ စိတ္ႂကြသထက္ႂကြကာ နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို အားရပါးရ ထပ္ရႉလိုက္သည္။ ရႉ႐ုံနဲ႔ အားမရေတာ့ပဲ လွ်ာနဲ႔ ယက္ေပးေလေတာ့သည္။ တီေလးရဲ႕ ေပါင္ျဖဴျဖဴမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို အငမ္းမရ ယက္ေလသည္။ အကြဲေၾကာင္းထိပ္မွာရွိေသာ ေစာက္စိခြၽန္ခြၽန္ေလးကို လွ်ာနဲ႔ ကလိေပးေလသည္။ တီေလးေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ခါရမ္းတုန္ခါေနကာ သူ႔လီးကို ကိုင္ကာ စစုပ္ေပးေလသည္။

ေစာဗညားမွာ တကိုယ္လုံး ၿငိမ့္ခနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။ လီးထိပ္မွစေသာ အရသာက တကိုယ္လုံးျပန႔္ႏွံ႔ကာ က်င္ခနဲ႔ပင္ ျဖစ္သြားေလသည္။ တီေလးက လီးကို လက္ျဖင့္ကစားရင္း ထိပ္ဖ်ားေလးကို လွ်ာျဖင့္ ယက္ေပးေနေလသည္။ တီေလးေစာက္ရည္ေတြကလည္း ႐ႊဲေနေအာင္ ထြက္လာေလသည္။ ခဏအၾကာ တီေလးက လီးစုပ္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွလည္း ထလိုက္ေလသည္။ “တီေလး” “သား တီေလးတို႔ လိုးရေအာင္ေလ။ သား ပက္လက္ပဲအိပ္ေန။ တီေလး ျပဳစုေပးမယ္” ဟု ေျပာကာ သူ႔အားၿပဳံးျပလ်က္ ပါးေလးတစ္ဖက္ကို အသာနမ္းသြားေလသည္။ ေစာဗညားမွာ ရင္ထဲ တသိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္ ၾကည္ႏူးမိေလသည္။ တီေလးကို ပိုခ်စ္သြားမိေလသည္။ သူ႔အား ကာမတဏွာအတြက္ သက္သက္မဟုတ္ပဲ ခ်စ္သူလို သေဘာထားေၾကာင္း ျပသလိုက္သည္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မိုးငယ္က ေစာဗညားကို ေသခ်ာနမ္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ လူတို႔တြင္ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ ကိုယ္စီရွိေလသည္။ ကိုယ့္အထင္အျမင္ႏွင့္ တုန႔္ျပန္ဆက္ဆံသည္ထက္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားထားကာ သူ႔ေနရာမွာ ဝင္ေရာက္ခံစားကာ တုန႔္ျပန္ဆက္ဆံတာ ပို၍အဆင္ေျပမည္ဟု သူ ယုံၾကည္ထားမိေလသည္။ အပြင့္လင္းဆုံးဆိုရပါလွ်င္ ေစာဗညား၏ လူပ်ိဳဘဝကို သူတို႔လင္မယား သာယာမႈအတြက္ အသုံးခ်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကာမတဏွာခ်ည္း သက္သက္သာဆိုပါက ေစာဗညားအတြက္ မွ်တမႈမရွိပါပဲ တဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ ေစာဗညားကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈအျပင္ သူတို႔မိသားစုဝင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါမွ ေစာဗညားအတြက္ မွ်တမႈရွိမည္ ျဖစ္ေလသည္။ လင္းသူကလည္း သူ႔အယူအဆကို လက္ခံသေဘာတူပါသည္။

မိုးငယ္က အခန္းတံခါးဆီသို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ေစာဗညားကိုေက်ာေပးရင္း ေစာဗညားလီးႀကီးေပၚသို႔ အသာထိုင္ခ်ေလသည္။ ေစာက္ရည္မ်ား ႐ႊဲေနေသာေၾကာင့္ လီးႀကီးက ေလွ်ာခနဲ႔ ဝင္လာေလသည္။ လီးႀကီး တဆုံးဝင္သြားေအာင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ႏွဲ႔သြင္းေလသည္။ တဆုံးဝင္ၿပီဆိုေတာ့မွ မိုးငယ္က ျပန္မႂကြေသးပဲ ခါးေလးလႈပ္ကာ က်ိတ္လိုးေလး လိုးေနရင္း လင္းသူဆီသို႔ မ်က္ႏွာမူကာ သူ႔လက္ခလယ္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ စုပ္ျပေနေလသည္။ လင္းသူမွာ အရွင္လတ္လတ္ ျမင္ေနရေသာ မယားျဖစ္သူ၏ လိုးပြဲကိုၾကည့္ကာ ထန္သထက္ထန္ကာ သူပါ ဝင္လိုးခ်င္လာေလသည္။ မိုးငယ္က ပါးစပ္ထဲ လက္ခယ္ထည့္ကာ စုပ္ျပေနေလသည္။ လင္းသူမွာ ကာမစိတ္မ်ား ႏိုးၾကားသထက္ ႏိုးၾကားလာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးငယ္က ေရွ႕သို႔ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ကိုေနာက္ပစ္ ဒူးေထာက္ရင္း ခါးကိုကစားကာ ေစာဗညားလီးႀကီးအား အေပၚစီးမွ ခံေနေလသည္။ မ်က္စိမွိတ္ကာ ဖိလိုက္ႂကြလိုက္လုပ္ရင္း ကာမအရသာ ခံစားေနေသာ မိုးငယ္ကိုၾကည့္ရင္း လင္းသူမွာ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ပါ။ အက်ႌလုံခ်ည္ခြၽတ္ထားခဲ့ကာ အခန္းတံခါး အသာဖြင့္၍ ဝင္လာေလသည္။ ကုတင္နားေရာက္ေတာ့ မိုးငယ္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိဳးျဖင့္ ထိလိုက္ေတာ့ မိုးငယ္မွာ ဆတ္ခနဲ႔ တုန္သြားကာ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ေလသည္။ သူ႔ကိုျမင္ေတာ့

“ဟြန္း မဝင္ခဲ့နဲ႔လို႔ ေသခ်ာေျပာထားတာကို” ေစာဗညားမွာ ပက္လက္အိပ္ရင္း မ်က္လုံးမွိတ္ ဇိမ္ခံေနရာမွ တီေလးအသံ ၾကားလိုက္ရေသာအခါ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္မိေလသည္။ ေခါင္းနပန္းႀကီးကာ ပ်ာယာခတ္သြားမိေလသည္။ အန္ကယ္လင္းသူ မိသြားေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ တီေလးႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုေနေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ စိတ္သက္သာရာရေလသည္။ “ခ်စ္ကလည္းကြာ ေမာင္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ။ မထူးလည္း ေနာက္သိမွာပဲဟာကို” “ဘာမွန္းလဲမသိဘူး ဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ” “ကဲပါ လာပါ ဆက္ၾကမယ္ေလ။ ဗညား အဆင္ေျပလား” “ဟုတ္ … ဟုတ္ ေလးေလး” “ကေလးကို သြားေမးေနေသးတယ္ ေၾကာက္ေနမွာေပါ့။ ေမာင္ဟာေလ” “မေၾကာက္နဲ႔ ဗညား။ ေလးေလး သေဘၤာတက္ရင္ မင္းပဲ မင္းတီေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ” “ဟုတ္ ေလးေလး။ သားအေပၚမွာ ေလးေလးနဲ႔ တီေလးရဲ႕ ေက်းဇူးေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္” “ထားလိုက္ပါ အဲ့ဒါေတြ စိတ္ထဲထည့္မေနနဲ႔။ သားကို ေလးေလးတို႔က အေမြစားအေမြခံအေနနဲ႔ ေမြးစားမွာ ေနမွာလား။ မင္းရဲ႕ မိဘေတြကိုလည္း မင္းလုပ္ေကြၽး။ ေလးေလးတို႔နဲ႔လည္းေန။ ေနမွာလား” “ဟုတ္ ေလးေလး။ ေလးေလးနဲ႔ တီေလး စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရပါမယ္” “ေတြ႕လား ခ်စ္ ေမာင္ေျပာပါတယ္ ဗညားက နားလည္မွာပါလို႔” မိုးငယ္က မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးကာ ထရပ္လိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားလီးႀကီးက မေတာင့္တေတာင္ အေနအထားျဖင့္ မိုးငယ္ေစာက္ပတ္ထဲမွ ကြၽတ္ထြက္လာေလသည္။

မိုးငယ္က ပက္လက္လန္၍ အိပ္ကာ ေစာဗညားအား “သား အေပၚကေန တက္လုပ္ေပးေတာ့။ ေမာင့္လီး စုပ္ခ်င္တယ္” ေစာဗညားမွာ တက္ႂကြေနေသာ စိတ္မ်ားေပ်ာက္ကာ ေတာင္ေနေသာလီး ေပ်ာ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနရာမွ တီေလးအား အေပၚမွ လိုးရမည္ဆိုေသာအခါ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္တက္ႂကြလာေလသည္။ လီးႀကီးကလည္း ေျဖာင္းခနဲ႔ ေထာင္ထလာေလသည္။ ေစာဗညားက မိုးငယ္ေပါင္မ်ားကို အသာၿဖဲကာ ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူ၍ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္မွာ ေႏြးေနေသာ လီးအထိအေတြ႕ကို ခံစားမိၿပီး ေစာက္ပတ္အတြင္းထဲမွ တဆစ္ဆစ္ျဖစ္လာကာ တစုံတခုကို ေတာင့္တလာေလသည္။ ေစာဗညားက ခါးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ႏွဲ႔ကာ သူ႔လီးကို မိုးငယ္ေစာက္ပတ္အတြင္း ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းေလေတာ့သည္။ အသာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ကာ သြင္းရင္းျဖင့္ လီးႀကီးက အဆုံးထိ ဝင္သြားေလသည္။ ေစာဗညားက အထုတ္အသြင္း ေျဖးေျဖးျခင္း လုပ္ကာ မိုးငယ္အား လိုးေနခ်ိန္တြင္ မိုးငယ္က လင္ေတာ္ေမာင္ လင္းသူလီးအား စုပ္ေပးရင္း ဥႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ အသာေလး ခပ္ဖြဖြကိုင္ကာ ေဆာ့ေပးေနေလသည္။ မိုးငယ္မွာ ပါးစပ္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ တၿပိဳင္ထဲ အလိုးခံေနရေလသည္။ ခံစားေနရသည့္ အရသာကလည္း ဘာႏွင့္မွမတူ အျပတ္ေဟာ့ေနၿပီး တဏွာစိတ္မ်ား အထူးတက္ႂကြေနကာ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းအား သူတစ္ေယာက္ထဲက ထိန္းထားႏိုင္ျခင္းအေပၚ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္လ်က္ရွိေလသည္။

လင္းသူမွာ သူဒါ႐ိုက္တာလုပ္ေ႐ႊ႕ခဲ့ေသာ အကြက္မ်ား၏ ေအာင္ျမင္မႈ အသီးအပြင့္မ်ားကို ျမင္ရၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနကာ မယားျဖစ္သူ၏ လီးစုပ္ရင္း ဥကိုင္ကစားေပးေနေသာ အရသာကို ေခါင္းတရမ္းရမ္းျဖင့္ ခံစားလ်က္ရွိေလသည္။ ေစာဗညားက လီးဝင္လီးထြက္ ေခ်ာလာေသာအခါ စက္ေသနတ္ပစ္သလို အသားကုန္ ေဆာင့္လိုး ေနသလို ျပင္းထန္သြက္လက္အားပါေသာ ေဆာင့္ခ်က္ လိုးခ်က္မ်ား၏ ခံစားမႈ ဒီဂရီအတိုင္း မိုးငယ္က လင္းသူလီးကို အားရပါးရ ဆြဲစုပ္ေပးေနေလသည္။ မိုးငယ္ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား ပိုလိုက္လာကာ တကိုယ္လုံး တဆတ္ ဆတ္ တုန္လာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ “ခ်စ္ ေမာင္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ၿပီးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” ဟူေသာ လင္းသူ၏ စကားသံက ေစာဗညားႏွင့္ မိုးငယ္အား ၿပီးခ်င္ရက္ႏွင့္ လက္တို႔ျဖစ္သြားေစေလသည္။ မိုးငယ္က ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္ကာ ဥကို ဆက္၍ ကစားေပးေနေလသည္။ လင္းသူမွာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ မိုးငယ္ပါးစပ္ထဲ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထည့္ကာ ၿပီးသြားခ်ိန္မွာပင္ ေစာဗညားကလည္း သူ၏လီးႀကီးထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားကို မိုးငယ္ေစာက္ပတ္အတြင္း အရွိန္ ျပင္းစြာ ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္က အားက်မခံ ပါးစပ္ထဲဝင္လာေသာ လင္ေတာ္ေမာင္၏ သုတ္ရည္မ်ားကို ျမတ္ႏိုးစြာ ေသာက္မ်ိဳရင္း ေစာဗညားလီးအား ဆြဲညစ္ကာ ေစာက္ေရမ်ား တျဖန္းျဖန္းထြက္ရင္း ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ သုံးေယာက္သား ခဏအနားယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔သြားကာ ေရေဆးၾကေလသည္။ ေစာင့္စည္းမႈ တံတိုင္းမ်ား ၿပိဳပ်က္၍ ပြင့္လင္းခဲ့ၿပီျဖစ္ေလရာ လင္းသူက သိမ္းထားေသာ အျပာကားမ်ားထုတ္ကာ သုံးေယာက္သား အတူၾကည့္ၾကကာ ႀကိဳက္ေသာ ပုံစံမ်ားေတြ႕လွ်င္ စမ္းၾကည့္ၾကေလသည္။

ထိုညမွ အစျပဳကာ ေစာဗညား၏ဘဝသည္ တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲခဲ့ရေလသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ လင္းသူႏွင့္ မိုးငယ္က ေစာဗညားမိဘမ်ားကို ဆက္သြယ္ကာ အေမြစားအေမြခံဣထိမသားအျဖစ္ ေမြးစားလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုကာ စာခ်ဳပ္စာတမ္းျဖင့္ ေမြးစားလိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားအဖို႔ လင္းသူရွိသည့္ရက္မ်ားတြင္ သုံးေယာက္သားပတ္လည္ ေပ်ာ္ပြဲႀကီး ဆင္ႏြဲေလသည္။ လင္းသူ သေဘၤာတက္ေနသည့္ ကာလတြင္ ေစာဗညားသည္ မိုးငယ္၏ အတူေနေယာက္်ား ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို လိုးရသည္၊ သုတ္ဘယ္လို ထိန္းရသည္၊ ဘာေတြလုပ္ေပးရင္ မိန္းမမ်ား ႀကိဳက္တတ္သည္ဆိုသည့္ အခ်စ္ပညာ ဗဟုသုတမ်ားကို မိုးငယ္က ေကာင္းေကာင္း သင္ၾကားေပးေလသည္။ လင္းသူကေတာ့ သေဘၤာတက္ေနခ်ိန္ဝယ္ မိန္းမအတြက္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရၿပီမို႔ အလုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လုပ္ႏိုင္ေလၿပီ။ အင္တာနက္လိုင္းမိသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေစာဗညားႏွင့္ မိုးငယ္ ရွိေနပါက video call ႏွင့္ လိုးျပသည္ကိုၾကည့္ရင္း ဂြင္းထုေက်နပ္မႈ ရေလသည္။ မိုးငယ္အဖို႔ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနေနရသည့္အတြက္ ကာမရာဂစိတ္ခ်မ္းသာမႈမွာ အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေလသည္။ ေစာဗညားအဖို႔ကေတာ့ ေမြးၿပီးမွ အစားခံရတာ မဟုတ္ပဲ၊ စာၿပီးမွ အေမြးခံရတာကို ေတြးမိေလတိုင္း ၿပဳံးရသည္မွာ ခ်ိဳၿမိန္ေသာ သုခတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။…ၿပီး