ယောက္ခထီးရဲ့ စံချိန်မှီ ရွှေဂျိုးကြီးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ချွေးမလေး

Unicode

ငပလီမှာ ရိုက်ထားသော ရေစိုနေသော ဂျင်းဘောင်ဘီတို အပြာလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်က မြင်သူတိုင်း ငေးရက်စရာ။ ရေတွေ ရွှဲနေသော အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည် အပါးလေးအောက်က ရင်သားကြီးနှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကား တင်းရင်းလျှက်။ လှလိုက်တာ ခင်မာလာရယ်။ မနေ့တနေ့က facebook ပေါ် တင်ထားသော ချွေးမနဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ Honeymoon photo ဓာတ်ပုံများကို ဦးမောင် အငမ်းမရကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာ ချွေးမလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ပြစ်မှားနေမိတော့သည်။ ချွေးမလေး ခင်မာလာကို ဦးမောင် စိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေမိသည်မှာ အခုချိန်က ပထမဆုံး မဟုတ်ပါ။ သားဖြစ်သူ အောင်မျိုးက ခင်မာလာကို ယခု တိုက်ခန်းသို့ စတင်ခေါ်ဆောင်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမောင်နှင့် စတင် မိတ်ဆက်ပေးသည့် နေ့ကတည်းကဟု ဆိုရမည်။

အဲဒီတုန်းက ခင်မာလာက စကပ်တိုလေး၊ အင်္ကျီလက်ပြတ်တိုလေး ဝတ်လာသည်။ ဖွေးဥနေသော သူမ၏ ပေါင်တံလေးများနှင့် သွေးကြောစိမ်းလေးများ သန်းနေသော လက်မောင်းဖြူဖြူဥလေးကို ကြည့်ရင်း ဦးမောင်၏ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးကြားမှ ပြူးထွက်လာခဲ့သေးသည်။ ဦးမောင်လည်း အဲဒီတုန်းက ခင်မာလာနှင့် ကမန်းကတမ်း စကားဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အမြန်ပြေးခဲ့ရသေးသည် မဟုတ်ပါလား။ ဦးမောင်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်ကတည်းက မိန်းမဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားသဖြင့် တစ်ဦးတည်းသော သားနှင့် နှစ်ယောက်တည်း ဤတိုက်ခန်းလေးထဲမှာ နေလာကြရသည်။ အခုတော့ ချွေးမငယ်လေး ရောက်လာသဖြင့် သုံးယောက်ပေါ့လေ။ သုံးယောက်သာ ဆိုသော်လည်း သင်္ဘောသားဖြစ်သူ သားငယ်မှာ နောက်တစ်ရက်နှစ်ရက်ဆို သင်္ဘောတက် လိုက်သွားလျှင် သူနှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးသာ နှစ်ယောက်တည်း တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ ကျန်ရစ်ရတော့မည်။ အသားအရည်မှာ ဖြူဖွေး အိစက်လှသော လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမချောကြီးမှာ အသက်က အခုမှ ၁၉ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ မွန်ကရင်စပ်သူဖြစ်သည်။ ကျောင်းက နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေပြီးကာစသာ။ သားဖြစ်သူ အောင်မျိုးက ၂၂ နှစ်။ သားဖြစ်သူက သူသင်္ဘောပေါ် မတက်ခင် ယောက်ျားသားများ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသော အလှပဂေး ခင်မာလာလေးကို စိတ်မချသောကြောင့် အခုလို စောစောစီးစီး လက်ထပ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ခင်မာလာမှာ အသက်က ၁၉ နှစ်ဆိုသည်နှင့်အညီ ပျိုမျှစ်လတ်ဆတ်မှုကအပြည့်။ တင်သားများကတောင့်တောင့်တင်းတင်း ပြည့်ဖောင်းလျက်၊ ရင်သားနှစ်ဖက်ကြီးက ဆူဆူဖြိုးဖြိုး လုံးလုံးအိအိနှင့် ရှေ့ကပဲကြည့်ကြည့် နောက်ကပဲ ငမ်းငမ်း မျက်စိက မခွာနိုင်အောင် လှရက်လွန်းသူဟု ဆိုရမည်။ ဒါကြောင့်လည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းတုန်းက အီကိုမေဂျာ queen အဖြစ် သုံးနှစ်ဆက် ရွေးခံရရုံမက တစ်ကျောင်းလုံး၏ အလှဆုံး University Queen အဖြစ်ပါ နှစ်နှစ်ဆက် အရွေးခံရသည်အထိ ကိုယ်လုံးအလှအပရော၊ မျက်နှာအလှအပရော အပြစ်ဆိုဖွယ်ရာမရှိသည့် ချွေးမလေးပင်။“အဖေ၊ ညလည်းနက်လှပြီ။ အိပ်တော့လေ။ သမီးလည်း အခုမှ ရေချိုးပြီးတာ။ သမီးတို့ အိပ်တော့ မယ်နော်….”  သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်ပတ် တဘက်လေးပတ်ပြီး ပြောနေသော ချွေးမလေး ခင်မာလာ…..။ ဦးမောင်လည်း ယမင်းအကြောင်း တွေးနေရာမှ ရုတ်တရက် လန့်သွားသည်။

“ အော်…အေး…အေး သမီးလေး။ အဖေလည်း အိပ်တော့မယ်။ ဒါနဲ့ သားရော” “ အဖေ့သားက အိပ်ယာထဲမှာ စောင့်နေတယ် အဖေရဲ့” ဟု ပန်းနုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို စူတူတူလုပ်ရင်း ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်ကို အဖြူရောင် တဘက်စည်းထားသော ချွေးမလေး၏ ဖြူးဖွေးအိစက်နေသော နောက်ကျောအလှ၊ ဆံပင်ကို ထုံးကာပင့်တင်ထား၍ မြင်နေရသော ပခုံးနှစ်ဖက် အလှ၊ ပြည့်တင်း ဖောင်းကားနေသော တင်ပါးအလှ၊ ရေစက်တွေ စီးနေတဲ့ ချောမွတ်နေသော ခြေသလုံးအလှ၊ အခန်းဝမှာ သမင်လည်ပြန်လေးနဲ့ မခို့တရို့ ကြည့်သွားတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ချွေးမ။

ချွေးမလေးမှာ သားငယ်နှင့် မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ဒီတိုက်ခန်းကို လေးငါးခေါက်မက လာလည်ဖူးသည်။ အဲဒီတုန်းကတည်းက ဦးမောင်မှာ ချွေးမလောင်းလေးကို မသိမသာ ခိုးငမ်းခဲ့ဖူးသည်။ သူ့ကို ယောကျ်ားတိုင်း ငမ်းလည်းငမ်းချင်စရာပဲလေ။ ဒူးပေါ် စကပ်တိုလေး ဝတ်လာလိုက် ၊ လက်ပြတ် ကြိုးတိုင်းလေးတွေ ဝတ်လာလိုက်နှင့် လှချင်တိုင်း လှနေတတ်သည်။ ဖွေးဥပြီး အစိမ်းနုရောင်လေးတွေ သန်းနေတတ်သော ခြေသလုံးက အထင်သား ၊ ပင့်ချီထားတတ်သော ဆံနွယ်စတွေ အောက်က အမွေးနုနုလေးတွေ လှုပ်ခါနေတဲ့ ဖြူဝါရောင် လည်သားနဲ့ ကုပ်သားအလှ…၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း အားပါးတရ နမ်းရှိုက်ပစ်ချင်စရာ။ ချွေးမလောင်းလေးနှင့် စကားပြောတိုင်း လှုပ်ရှားနေသောစိတ်ကို မနည်းထိန်းရင်း အသံငြိမ်အောင် ပြောယူရတဲ့အထိ ဦးမောင်သည် ခင်မာလာလေးအပေါ် ကြွေခဲ့ရသည်။ ခင်မာလာ တိုက်ခန်းကနေ အလည်ပြန်သွားတိုင်း ဦးမောင်ခင်ဗျာ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ လရည်တွေ ထုတ်ယူရတဲ့ အထိကို ခင်မာလာကို မက်မောခဲ့ရသည်။

သူ့အခန်းနှင့် သူ့သားအခန်းက ကပ်လျက်၊ သုံးထပ်သားလေးသာ ခြားသည်။ သုံးထပ်သားကလည်း အပေါက် အပေါက်တွေက အများကြီး။ သားငယ် မင်္ဂလာမဆောင်ခင်ကပဲ ကြည့်ကောင်းအောင် စက္ကူတွေနဲ့ ကပ်ဖာထားရသည်။ ဒီတော့ စက္ကူကို မျက်စိတစ်ပေါက်စာလောက် ဖောက်လိုက်ရင်ပဲ ဦးမောင်တစ်ယောက် တဖက်ခန်းကို လှမ်းမြင်နိုင်သည်။ တမြန်နေ့ကပဲ သားအခန်းထဲကို ညအိပ်မီး ဆင်ပေးထားသေးသည်။ တကယ်တော့ ညအိပ်မီးက ဦးမောင် ချောင်းကြည့်ရင် သားနှင့်ချွေးမကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်ဖို့ ဦးမောင်ဉာဏ်များခြင်းပင်။ သူ့သားကိုမြင်တာ မမြင်တာ အရေးမကြီး။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးရဲ့ အလှတရားကို ပြက်ပြက်ထင်းထင်းကြီး ကြည့်ရမြင်ရ ငမ်းရဖို့သာအဓိက….။ ပြီးတော့ ကောင်းခန်းများတွေ့လျှင် ဖုန်းနှင့် ဗီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်ရုံ။ ဒါမှလည်း သူ့သားနှင့် ချွေးမလိုးနေသော ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း ဦးမောင်တစ်ယောက် မကြာမကြာ ဂွင်းထုကာ အာသာဖြေလို့ရပေမည် မဟုတ်လား။ ဦးမောင် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် သူ့အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ဖုန်း ဗီဒီယို ကင်မရာကို အသင့်ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ တုန်ရီနေသော လက်များဖြင့် စက္ကူပေါက်ကို ဖောက်ကာ ချောင်းမြောင်းရေးနှင့် ရိုက်ကူးရေး အလုပ်ကို စလုပ်တော့သည်။

သားငယ်အခန်းထဲမှာတော့ ညအိပ်မီးထွန်းထားသည်။ သားငယ်က အိပ်ယာပေါ်လှဲလျက် သူ့ဇနီးလေးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ချွေးမလေးက သူမပတ်ထားသော တဘက်ဖြူကြီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲချလိုက်လေသည်။ တင်ပါးနှစ်ဖက်အလှတရားမှာ အံ့မခန်းပင်။ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းလွန်းသည်။ ဆူဖြိုးမောက်နေသော တင်ပါးနှင့် ပေါင်တံတလျှောက်ကို အငမ်းမရ မျက်တောင်မခတ် ဦးမောင် ကြည့်နေမိသည်။ ဗီဒီယို ကင်မရာကို လည်း အလွတ်မပေး။အသက်၁၉ နှစ်အရွယ်ရဲ့ ပျိုမြစ်ဆဲ၊ လတ်ဆတ်ဆဲ၊ လန်းဆန်းဆဲ ၊ တောင့်တင်းဆဲ၊ အနံ့သင်းဆဲ၊ကြွကြွရွရွ…. အလှတရားပါတကား….။ အော်… ချွေးမလေးရယ်… လှလိုက်တာ….. နှုတ်ခမ်ပါးပါးလေး… ပါးဖောင်းဖောင်းလေး….. အိုးကားကားလေး.. နို့တင်းတင်းလေး……. ယမင်းဆိုတဲ့ သမီးအလိမ္မာ… ချွေးမေချောလေး……. လှချင်တိုင်းလှနေလိုက်တာ……. သမီးလေးရယ်….။ ဒီညတော့ သားငယ်နှင့် ဦးမောင် နေရာချင်း လဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်သည်။ ခင်မာလာလေးရဲ့ အသားများက တင်းရင်း ဖွေးဥနေသည်။ ၁၉ နှစ်ဟူသော အရွယ်ကောင်း၏ အလှတရားနှင့် ပြည့်စုံလှသည်။ လုံးအိ ဖြိုးမောက်နေသော ရင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးမှာ ဆုပ်နယ်ပြီး စို့ပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။

သားဖြစ်သူလည်း မနေနိုင်တော့။ အိပ်ယာမှ ထပြီး ခင်မာလာလေးကို လက်မောင်းမှ ဆွဲကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချ ခိုင်းလိုက်သည်။ ခင်မာလာလေး ကိုယ်ပေါ်ကနေ နို့သီးစိမ်းစိမ်းလေးအား အားရပါးရ စုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်မှာလည်း အခြားရင်သား တစ်ဖက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ဆုပ်ချေ နှယ်ပေးနေသည်။ အောင်မျိုးက သူ့ညအိပ်ဝတ်ဘောင်းဘီကို နို့စို့ရင်း တန်းလန်းပင် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နို့စို့နေသော တပြွတ်ပြွတ် အသံမှာ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ “ကိုရေ…. ဖြည်းဖြည်း စို့ပါလို့ဆို…. ဟိုဖက်မှာ အဖေကြားသွားမှဖြင့် အားနားစရာကြီး” အောင်မျိုးကတော့ အရှိန်မလျှော့ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ကို ဆက်စို့နေသည်။ ဖခင်ကြီး ဦးမောင်ကြားအောင်ပင် တမင် အသံမြည်အောင် လုပ်နေသလား ထင်ရသည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးမောင်း၏ ငယ်ပါမှာ အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်လာသည်။ အောင်မျိုးက “ယမင်းရေ….. ကိုယ့်ကို မင်းနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်ပေးပါဦး…” အောင်မျိုးက ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။ အလိုက်သိသော ခင်မာလာလေးက အောင်မျိုး၏ ထောင်မတ်နေသော လပြွတ်ကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးနေရှာသည်။ အောင်မျိုးလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ သက်ပြင်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ချနေသည်။ ခင်မာလာလေးမှာ ဖင်နှစ်ဖက်ထောင်ပြီး လီးစုပ်ပေးနေတာကြောင့် သူ၏ တင်ပါးအလှကို ဦးမောင် အမိအရ ကင်မရာ ဖမ်းထားနိုင်လိုက်သည်။

“ ကိုရေ… မောပြီကွာ… ကို့အလှည့်နော်….”  အလိုက်တသင့် ကျောလှဲရင်း ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ ချွေးမလေး။ အောင်မျိုးက ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ခင်မာလာပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “ အင်းးးးးး”  “ ကောင်းလား…..ချစ်ရေ….” “ အင်း….ကောင်းတယ်….ကိုရော…”  “ အင်း…..”  တရပ်စပ် ဖြေးဖြေးချင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေသော အောင်မျိုးကို မြင်နေရသည်။ သူ့ချွေးမလေးမှာ ပက်လက်အနေအထားမှာတောင် သူ့ရဲ့ ရင်သားကြီးများမှာ အထင်းသားကြီး ပြူးထွက်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ အတော်ကို ကြီးတာပဲ။ အရည်များ တစက်စက်ကျနေသော လပြွတ်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း “ကို…ပြီးပြီ ချစ်ရေ…..” “မြန်လိုက်တာနော်….. အင်းပါ…. ကိုလည်း ပင်ပန်းရောပေါ့… ကိုလည်းနားတော့နော်…. အိပ်ပြီ ကိုရေ…” စိတ်သာလျှော့လိုက်ရတာ ခင်မာလာခင်ဗျာ အာသာမပြေပါ။

နောက်တစ်နေ့…..ထုံးစံအတိုင်း ချွေးမလေးမှာ ဆံနွယ်တွေကို အနောက်ဖက်စုကာ အကုန်ပင့်တင်ထားသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေပုံ အပြာနုရောင် ဂါဝန် ဝမ်းဆက်ရှည်ကို ဝတ်ထားသည်။ အသားလေးက ဖြူဖြူ ဂါဝန်ပါးပါးလေးက အပြာရောင်ဆိုတော့ အိမ်နေဝတ်ပေမယ့် ကြည့်ကောင်းလွန်းသည်။ ဂါဝန်က ပါးပြီး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် fit size ကွက်တိ ကိုယ်ကြပ်လိုဖြစ်နေတော့ မနေ့ညက မြင်ခဲ့ရသော နို့သီးခေါင်းလေးမှာ အထင်းသားမြင်နေရသည်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ ဘော်လီလည်း မခံထားပေ။ ရင်က နည်းနည်းတော့ ဟိုက်သည်။ ရင်သားများ၏ အပေါ်ယံ အိစက်နေသော အစိတ်အပိုင်း အချို့ကိုပင် လှမ်းမြင်နေရသည်။ ငမ်းနေရင်း ဦးမောင် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာသည်။ “အဖေ….အဖေ…အဖေ” “ ဟေ…ဘာတုန်း သားရဲ့” သားဖြစ်သူက သူ့နောက်ကျောဖက်မှ လှမ်းခေါ်နေသောကြောင့် ဦးမောင်လည်း အလန့်တကြားဖြစ်ကာ မျက်လွှာလေးချပြီး ခုန်နေသော နှလုံးတွေကို ငြိမ်သွားအောင် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလုပ်လိုက်ရသည်။

“ အဖေ ခဏနေ အဖေ့ကို နှိပ်ပေးမလို့လေ” “အေး…ကောင်းသားပဲ….သားရဲ့…” “ခင်ရေ……. ပန်းကန်ဆေးပြီးရင် အဖေ့ကို နင်းပေး နှိပ်ပေးကြရအောင်လေ…။ အရင်ကတော့ ကို မကြာမကြာ အဖေ့ကို နှိပ်ပေးနေကြလေ…။ ခင်ပါ နောက်ဆို နှိပ်ပေးဖြစ်အောင်ပါ…” “ ရတယ်လေ… ကို… အဖေ့ကို လုပ်ပေးကြတာပေါ့” ဒီလိုနှင့် ဦးမောင်တစ်ယောက် သူ့အိပ်ရာထဲ အသာလေး မှောက်လျက်လှဲနေတုန်း သားက နောက်ကျောကို ထုနှိပ်ပေးသည်။ ချွေးမလေးက ပေါင်တွေကို သူ့တံတောင်နှင့် ဖိနှိပ်ပေးသည်။ “ခင်ရေ…. နောက်ဆို အဖေ့ကို ကိုမရှိလည်း လာလာနှိပ်ပေးရမယ်နော်….။ အရင်ကတော့ ကိုပဲ လုပ်ပေးနေတာလေ။ ကိုမရှိရင် ချစ်ပဲ အဖေ့ကို ပြုစုရမှာနော်…” “အေးပါ ကိုရဲ့။ စိတ်ချပါ”  ချွေးမလေးက မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း နှုတ်ခမ်းဆူပြသည်။

“ အဖေရော… သမီးနှိပ်ပေးတာ သဘောကျရဲ့လား ဟင်” “ ဟာ… ကောင်းပါ့ သမီးရေ… နောက်ဆို ငါ့သမီးပဲ အားကိုးရတော့မှာ” “ကို… ရေသွားချိုးနှင့်ဦးမယ်နော်…။ အဖေ့ကို ဆက်နှိပ်ထားပေးဦးနော်.. ရေချိုးပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်” “ဟုတ်ပြီ…. ကိုရေ….” အလိုက်သိလိုက်တဲ့ သား။ မွေးရကျိုး နပ်ပါပေ့ကွာ။ အစောကတည်းက အိမ်ထောင်ချပေးထားရမှာဟု ဦးမောင် တွေးရင်း ကြည်နူးနေမိသည်။ သား အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ ဦးမောင်လည်း မှောက်လျက်လှဲနေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

“ သမီး ဒီရှေ့ပေါင်သားတွေကို နှိပ်ပေးပါဦး သမီးလက်လေးနဲ့… အမလေး…. ညောင်းလွန်းလို့။ တံထောင်နဲ့ မထုနဲ့နော်… လက်လေးနဲ့ပဲ သမီးအားရှိသလောက်လေး ဆုပ်ပေး…. အေး… ဟုတ်ပြီ သမီး…. အမလေးလေး… ကောင်းလိုက်တာ… သမီးရယ်…” ဦးမောင်မှာ စောစောက ဂျိုင်းပြတ် ဂါဝန်ပြာလေးနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေသော ချွေးမလေး။ ချွေးမလေးကို အခုလို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲရင်း သူ့ အလှတရားကို ရှုစားရမယ်လို့ပင် စိတ်မကူးခဲ့။ ပေါင်တံလေးမှာ ဦးမောင်နှင့် လက်တစ်ကမ်းပင်မရှိ။ ချွေးမလေးကသာ သူ့ပေါင်ကို နှိပ်နယ်ပေးနေရှာသည်။ ဦးမောင်လည်း အပြန်အလှန် သူ့ချွေးမလေးပေါင်တံကို နှိပ်ပေးချင်လှသည်။ ပေါင်ကို နှိပ်ပေးနေတုန်း မပြောမဆိုနှင့် ရုတ်တရက် ခြေသလုံးသို့ ရွှေ့ပြောင်းနှိပ်နေသဖြင့် ဦးမောင်က လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

အမယ်လေးးး…. သောက်ရှက်တွေတော့ ကွဲပါပြီ။ သူ့ဂွေးတံကြီးမှာ လက်တစ်ထွာလောက် မြှောက်တက်လာသောကြောင့် ချွေးမလေးက မျက်နှာလွဲကာ ခြေသလုံးဖက် ပြောင်းပြီး နှိပ်ပေးနေခြင်းပင်။ ဦးမောင်လည်း ကဗျာကယာ ခေါင်းရင်းဘေးက ခေါင်းအုံးအပို တစ်လုံးကို သူ့လီးတံကြီးကို ဖုံးထားလိုက်ရသည်။ ချွေးမလေးမှာ ဖောင်းအိနေသော ပါးဖောင်းလေးနှစ်ဖက်မှာ ရှက်လွန်း၍လားမသိ ပန်းနုရောင်ပင် သန်းနေတော့သည်။ ဦးမောင်လည်း မျက်နှာပူလှသည်။“အေး… သမီး… အဖေ့ ခြေဖဝါးလေးရော နှိပ်ပေးပါဦးနော်” နူးညံ့ပျော့ပျောင်းလှသော လက်ဖဝါးနု၏ တိုက်ရိုက် အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးမောင်မှာ လိုးချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။ သေးသွယ်သော လက်ချောင်းလေများက ခြေဖမိုးနှင့် ခြေဖဝါး တလျှောက် အသာအယာလေး ပြေးလွှားနေသည်ကို ဦးမောင် အသာအယာကြီး သာယာနေခဲ့သည်။

နောက်တစ်နေ့….. “ အဖေ ထတော့ ၊ မနက်စာတောင် လုပ်ပြီးနေပြီ” ချွေးမလေးက အခန်းထဲ ဝင်လာနိုးမှပဲ မနေ့က သူ ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိပေ။ “ အေး…သမီး၊ ထပြီနော်” သူ့လိင်တံကြီးကို စမ်းမိမှပဲ စိုစိုစိစိ ဖြစ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ မနေ့ညက အိပ်မက်ထဲမှာ သူ့ချွေးမလေးကို ဦးမောင် စိတ်ရှိလက်ရှိ ပေါင်ဖြဲ လိုးရသည်ဟု အိမ်မက်ပင် မက်ခဲ့သေးသည်။ အခု ဒီမနက်ရောက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးမှာ လရည်ကွက်တွေ စွန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငါ့ကို ဆွဲဆောင်နိုင်လှချည်လား ချွေးမလေးရယ်ဟု တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ မနက်စာစားပြီး အိပ်ရာထဲ လာလှဲရင်း ဖုန်းတစ်လုံးနှင့် ဖေ့စ်ဘွတ်ပွတ်နေစဉ် တံမြက်စည်း တစ်ချောင်းကိုင်ကာ ချွေးမလေးက ဝင်လာပြန်သည်။ “ အဖေ၊ အခန်းတံမြက်စည်း လှဲပေးမလို့ပါ၊ အဖေ ဖုန်မရှူချင်ရင် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏသွားနေပါလား” “ အော်….ရပါတယ် သမီးရဲ့။ အဖေဒီမှာပဲ လှဲနေမယ်၊ သမီးလုပ်စရာရှိသာ တာလုပ်သွားနော်” ပေါင်တဝက်ပေါ် အနက်ရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီတို အကြပ်လေး ဝတ်ထားပုံလေးက ဦးမောင်ကို ခါတိုင်းနေ့များနှင့်မတူ တစ်မျိုးဆွဲဆောင်နေသည်။ ဦးမောင်ဖက်ကို တခါတခါ ကုန်းကုန်းပြီး တံမြက်စည်း လှဲပြနေသည်ကလည်း အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ ဦးမောင်က ဖုန်းပေါ် အာရုံမရှိတော့။ ချွေးမလေး၏ တင်သား၊ ပေါင်သား အလှတွေကနေ မျက်စိက မခွာနိုင် ဖြစ်သွားသည်။

သွေးကြော စိမ်းလေးများ ထင်းနေသော ပေါင်တံ ဖြူလေးများနှင့် အိထွက်နေသော တင်သားလေးများမှာ ဆွဲဆုပ်ပြီး ပွတ်နယ်လိုက်ချင်စရာ ကောင်းနေတော့သည်။ အင်္ကျီလေးက ကိုယ်ကြပ် စပို့ရှပ် လက်တို အနီရောင်လေးနဲ့။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘော်လီဝတ်မထားတာကို ဦးမောင်သိသည်။

ရုတ်တရက် ဦးမောင်၏ ခါးပိုင်း ဂွေးစိရှိရာ နေရာကို ခင်မာလာ၏ အကြည့်က ရောက်သွားသည်။ ခင်မာလာမှာ မျက်လုံး အဝိုင်းသားနှင့် ရပ်ကြည့်နေသည်။ ဒီအချိန်မှ ဦးမောင်လည်း သူ့ဟာသူ ပြန်ငုံ့ကြည့်မှပဲ လီးတံကြီးက ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ပုဆိုးဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့သည်။ ဦးမောင်လည်း ကဗျာကယာထပြီး ဧည့်ခန်းထဲ အမြန်ပြေးရတော့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်ကာမှ ဦးမောင် စိတ်ကို မနည်းထိန်းရင်း သက်ပြင်းကြီးချလိုက်မိသည်။ ယောက္ခထီးကြီး ဦးမောင် သူ့အပေါ်မရိုးသားသည်ကို ခင်မာလာသိနေသည်။ စတွေ့တဲ့ နေ့ကတည်းက ယောက္ခထီး ဦးမောင်၏ အကြည့်တွေကို သူ မကြိုက်။ ရှေ့တည့်တည့်က စကားပြောရင် သူ့ရင်သားတွေကိုသာ အငမ်းမရ လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတတ်သည်။ နောက်ကျောပေးနေရင်လည်း သူ့တင်ပါးကို ကြည့်နေတတ်သည်ကို စိတ်ထဲကနေ ရိပ်မိနေသည်။ သို့သော် ခင်မာလာ၏ ချစ်လှစွာသော ကိုအောင်မျိုး၏ ချစ်ဖခင်ဖြစ်နေတော့ သူ အတတ်နိုင်ဆုံး အဆင်ပြေအောင် ဆက်ဆံချင်သည်။ တချိန်ကျရင် ဦးမောင်လည်း သူ့ကို ကြည့်ရင်း ရိုးသွားမှာပါဟုသာ စိတ်ထဲက တွက်ထားခဲ့သည်။

မနေ့ကလည်း အခန်းထဲ နှိပ်ပေးနေတုန်း သူ့လီးကြီး ထောင်မတ်လာသည်မှာ ကြောက်စရာ။ အခုလည်း သူကျောပေး တံမြက်စည်းလှဲနေရင်း စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး မလုံမလဲ ခံစားရလာ၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂွေးထောင်နေသော ယောက္ခထီး၏ အကြည့်ရိုင်းများကို မြင်ခဲ့ရပြန်သည်။ ကိုမျိုး ရှိလို့သာ တော်သေးသည် ဟုတွေးမိသည်။ မနက်ဖြန် ယောကျ်ားဖြစ်သူ ကိုမျိုး သင်္ဘောတက်သွားလျှင် သူ့ယောက္ခထီးနှင့် နှစ်ယောက်တည်း ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမလဲ မသိတော့။ အမေ့အိမ်ကိုလည်း မပြန်ချင်။ အမေနှင့် အဖေက အစကတည်းက ကိုမျိုးနှင့် သဘောမတူခဲ့။ သူက ခေါင်းမာမာနှင့် လက်ထပ်ခဲ့တာမို့ အဖေနှင့် အမေကလည်း ယမင်းကို အမြင်မကြည် ဖြစ်နေကြဆဲပင်။ အခုလို လက်ထပ်ပြီးကာမှ တပတ်ပင်မရှိသေးဘဲ အိမ်ပြန်သွားလို့ကတော့ ငါတို့ ပြောတယ်မလား ဆိုတဲ့ အကြည့်တွေကို သူရင်မဆိုင်ချင်။

သူ့အဖေ ဘယ်လောက်ဏှာကြီးလဲဆိုတာကို သားဖြစ်သူ အောင်မျိုး အသိဆုံးပင်။ ဦးမောင်သည် သားဖြစ်သူ အောင်မျိုးရှေ့မှာပင် မရှောင် အပြာကားများကြည့်ပြီး မိန်းမများ၏ အချိုးအစားတို့ကို ဝေဖန်တတ်သူ မဟုတ်ပါလား။ တခါတလေ သားဖြစ်သူကိုပင် သူနှင့် အတူကြည့်ဖို့ အပါခေါ်တတ်သေးသူပင်။ အမေ မရှိတော့တဲ့ လေးနှစ်အတွင်း ဖခင်မှာ အပြာကားလေးကြည့်လိုက် ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့် နေခဲ့သည်ကို အောင်မျိုး အသိဆုံးပင်။ ဖခင်ဖြစ်သူကို အောင်မျိုး သနားသည်။ တခါတခါ သူ့ဖခင် ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို သုံးထပ်သား နံရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရင်း တွေ့မိတတ်သည်။ အဖေ့ဘဝနှင့် ဆာလောင်တပ်မက်နေမှုကို သားဖြစ်သူအနေနှင့် ကရုဏာသက်မိသည်။ သူ့အဖေ စိတ်ဝင်စားသော မိန်းမများမှာလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းများသာ ဖြစ်နေတတ်သည်။ အခုလည်း သူ့ဇနီးအပေါ် ကြည့်သော အဖေ့မျက်လုံးများမှာ သမီးတစ်ယောက်ကို ကြည့်သော မျက်လုံးမဟုတ်။ အဖေ ယမင်းအား ခိုးငမ်းနေတာကို မကြာကြာ မြင်ခဲ့သည်။

သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ အနှစ်နှစ် အလလ ဆာလောင်နေသော ဖခင်ရဲ့ ဆန္ဒကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်သည်။ ဒီလို ဖိုမကိစ္စကလည်း အဖေနှင့်သားကြားမှာ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ကြီး လမ်းကြောင်းခင်းထားတာက မကောင်း။ မသိမသာလေး လမ်းခင်းထားပေးရုံသာ အောင်မျိုးလည်း တတ်နိုင်ပေမည်။ အောင်မျိုးလည်း ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ သင်္ဘောစတက်တော့မယ် ဆိုတော့ကာ အဖေတောင့်တ ဆာလောင်နေသော အရာကို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဇနီးလေးက ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တော့မလား ဆိုတာတော့ မသေချာပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူလည်း မနက်ဖြန် သင်္ဘောတက်ရတော့မည်၊ ခင်မာလာနှင့် ဖခင်ဦးမောင်တို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေပြေလည်လည် ပိုဖြစ်လာမည်ဟု သူမျှော်လင့်ပါသည်။

နောက်တစ်နေ့… “အဖေ… သားသွားပြီနော်….။ ယမင်းရေ… အဖေ့ကို ကိုမရှိတုန်း ကို့အစား ဂရုစိုက်ပေးပါကွာ…။ ညတိုင်း အဖေ့ကို နှိပ်ပေးလိုက်ဦးနော်….” အောင်မျိုး ဇနီးနှင့်ဖခင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ တိုက်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။ ထမင်းစားပြီး အချိုပွဲတည်းနေတုန်း ချွေးမလေးက ဘေစင်မှာ ပန်းကန်တွေ သွားဆေးနေသည်။ ချွေးလေးများစို့နေသော ဂါဝန်အပြာနုနုလေး အောက်က နောက်ကျောအလှနှင့် ဆံပင်တွေ ပင့်တင်ထားသော ကုတ်သားနုနုလေးပေါ်က ချွေးစလေးများကို လျှာဖြင့် သပ်ပေးလိုက်ချင်သည်။ သူစားနေသော အချိုပွဲနှင့် ယမင်း၏ ကုတ်သားပေါ်က ချွေးစလေးများ လဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်တော့သည်။ တင်သားနှစ်ဖက်ကြား ညှပ်နေသော ဂါဝန်ပြာနုနုလေးကလည်း အသည်းယားချင်စရာ ကောင်းနေလေသည်။ 

ပန်းကန်တွေ အားရပါးရပွတ်တိုင်း မသိမသာ ယိမ်းထိုးနေသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်က ပင်လယ်ပြာ ရေလှိုင်းများမှာ လှိုင်းများ ထနေသလားပင် မြင်ယောင်မိသည်။ လိုးချင်လိုက်တာ ချွေးမလေးရယ်။ အမှန်ပြောရင် ဦးမောင်လည်း သူ့ချွေးမ ယမင်းကို လိုးပစ်ချင်နေတာ စမြင်ကတည်းကပင် မဟုတ်ပါလား။ အကယ်လို့များ သူ့ချွေးမသာ ရေလာမြောင်းပေးဖြစ်ဖြစ် အထာလေးဖြစ်ဖြစ် ပေးလာရင် သူ့ဖက်က လုပ်ဖြစ်ဖြစ်အောင် လုပ်မည်ဟုလည်း အကြိမ်ကြိမ် တွေးနေခဲ့တာ များလှပြီ။ ခင်မာလာလည်း ပန်းကန်များ ဆေးကြောပြီးနောက် ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ် လှဲနေလိုက်သည်။ မျက်စိလေးမှေးကာ လင်ဖြစ်သူ ကိုမျိုးကို လွမ်းနေမိသည်။ အိပ်ခန်းထဲလည်း မဝင်ချင်..။ အခန်းထဲဝင်မိလျှင် ကိုမျိုးကို လွမ်းကာ ငိုမိမှာ သေချာသည်။

အချိန်က ညနေ ၇:၄၀။ အသံတွေက လမ်းမပေါ်က ကားသံအချို့သာ ကြားနေရသည်။ “သမီးရေ… အဖေ့ကို လာနှိပ်ပေးပါဦးကွာ… ခဏပေါ့” ယောက္ခထီး ဦးမောင်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ အခုတော့ ဦးမောင်နှင့် ခင်မာလာ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်တည်းပင်။ အစာပြတ်နေသော ကျားလှောင်အိမ်ထဲ သမင်တစ်ကောင် ဝင်လာပါက ဒီအတိုင်းတော့ လွတ်ပေးရိုး ထုံးစံဆိုတာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။ ဒီအချိန် အကြမ်းဖက်ပြီး အတင်းဝင်လုံးပါက လိုးဖြစ်သွားမည်မှာ သေချာသလောက်ပင်။ ဦးမောင် ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာသည်။ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း မြည်ဟီးလာသည်။ “ ဟင်…… အမလေးတော့။ အဖေ သမီးသွားတော့မယ်….” “ဘာလို့လဲ သမီး”အသံတွေ ကတုန်ကယင်နှင့် ဦးမောင် မေးလိုက်မိသည်။ ဟိုက်ရှားပါး… သူ့လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်ကို သူကိုယ်တိုင် အလန့်တကြား ဖြစ်သွားမိသည်။ ဒါကြောင့် ချွေးမလေးက ကုတင်ပေါ်မှဆင်းရန် ပြင်နေသည်။ အရှက်တော့ကွဲပြီ။ အရှက်ကွဲလက်စနဲ့ မထူးတော့ တခါတည်းသာ ချွေးမလေးကို ကြုံးထည့်တော့မည်။ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ချွေးမလေးက သူ့ကိုမြင်တိုင်း အနေကြပ်နေမှာ ဖြစ်သလို သူလည်း မျက်နှာပူလှသည်။

ဦးမောင်သည် ဖွေးဥနေသော ယမင်း၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲထားလိုက်သည်။ “ အို… ဘာလုပ်တာလဲ၊ လွှတ်နော်၊ ကိုနဲ့တိုင်ပြောမှာ” ကဲ…. မထူးတော့ပေ။ ခင်မာလာ၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်လုံးကိုပါ အတင်းချူပ်ထားပြီး အိပ်ရာပေါ် တွန်းဖိထားလိုက်သည်။ ခင်မာလာ၏ ဗိုက်ပေါ်ကိုလည်း တက်ခွထားလိုက်သည်။ ချွေးမလေး၏ ပင့်ချည်ထားသော ဆံနွယ်များမှာ ပြေလျော့ကျကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖြန့်ကျဲနေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ချွေးမလေးက မျက်ရည်ဝိုင်းလေးနှင့် “မလုပ်ပါနဲ့နော်၊ တောင်းပန်ပါတယ်” ချစ်စဖွယ် ကလေးတစ်ယောက်လို သူတောင်းပန်ပုံကြောင့် ဦးမောင်မှာ လတံကြီး ပိုထောင်မတ်လာသည်။ အတင်းရုန်းနေသောကြောင့် ဂါဝန်မှ ပခုံးဆွဲ ကြိုးစလေးမှာ သူ့ဘယ်ဖက် လက်မောင်းထိအောင် လျော့ကျလာသည်။ ထိုအခါ ဖွေးဥနေသော ဘယ်ဖက်ရင်သားမှ နို့သီးခေါင်း စိမ်းစိမ်းလေးကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်။ ဦးမောင် အလွတ်မပေးနိုင်ပါ။ မြင်ကတည်းက စို့ချင်နေသော ရင်သားကြီးမှာ သူရှေ့မှောက် ရောက်လို့လာပြီ။ ဦးမောင် အငမ်းမရ စို့ပစ်လိုက်သည်။

“ အ… မလုပ်ပါနဲ့…. တောင်းပန်ပါတယ်…. အဖေ… အ…. အ” ပန်းနုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ခင်မာလာကတော့ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေသည်။ အမွေးရေးရေးလေး ပေါ်နေသော လည်ပင်းဖွေးလေးကိုပါ လျှာနှင့် သပ်ပစ်လိုက်သည်။ လီးကလည်း အတော် ထောင်မတ်ပြီး လရည်များမှာလည်း တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေသည်ကို ဦးမောင် သတိထားမိလိုက်သည်။ ကဲ…..ကြာတယ်…။ သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ရင်း အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အတင်းကြီးပေါင်ကို စေ့ထားသည်။ ဦးမောင် စားပွဲပေါ်က မုတ်ဆိတ်ညှပ် ကပ်ကြေး အသေးလေးကို လှမ်းတွေ့လိုက်သဖြင့် ကုတင်ပေါ်ကနေပဲ လှမ်းယူလိုက်သည်။ “ ငြိမ်ငြိမ်နေ၊ မင်းလည်းပင်တွေကို ဖောက်ပစ်လိုက်မယ်၊ နားလည်လား။ ငါ အခု မင်းကို အရမ်းဆာလောင်နေတာ။ အသာလေးငြိမ်ပေး။ မဟုတ်လို့ကတော့ မင်းလည်းသေ၊ ငါလည်း ထောင်ထဲနေရမယ်။ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်။ ငြိမ်ငြိမ်နေပါ။ မင်းအသားတွေ ပဲ့မသွားစေရပါဘူး၊ မနာကျင်စေရဘူး” ချွေးမလေးမှာ မျက်ရည်များ နားထင်သို့ စီးကျကုန်သည်။ ပါးဖောင်ဖောင်းလေး နှစ်ဖက်မှာလည်း နီရဲလို့နေသည်။ ဦးမောင် ကပ်ကြေးလေး လှမ်းယူပြီး ခြိမ်းခြောက်လိုက်တာ အလုပ်ဖြစ်သွားသည်ဟု ဆိုရမည်။ ဦးမောင် အသာအယာပဲ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ပေါင်ကို အနေတော်လောက် ချဲ့ပစ်လိုက်သည်။

အဖုတ်လေး၏ နှုတ်ခမ်းသားမှာ နီကျင်ကျင်အရောင်။ ဦးမောင် ညာဖက်လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ပြီး မွေပစ်လိုက်သည်။ “ဟင်းးးး….. အင်းးးးးး….. အ….. အ… အင်းး…. ဟင်းးးးး… အာ…. အင်းးး” ချွေးမလေးမှာ အခုမှပဲ မျက်လုံးလေးများမှေးကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ သူ့အပေါ် နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျှာဖျားလေး ထုတ်ပြီး အရသာခံ သပ်နေသည်။ လျှာဖျားလေး ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမောင် မနေနိုင်တော့။ ခင်မလာ၏ လျှာနှင့် ဦးမောင်လျှာတို့ အထိအတွေ့ချင်း ဖလှယ်ကြသည်။ စောစောက ဘယ်ပြန်ညာပြန်ယိမ်းထိုး ငြင်းဆန်နေသော ခင်မာလာ၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ ဦးမောင် လျှာဖျား၏ ချည်နှောင်မှုအောက်ကို အသာအယာ ဝပ်စင်းခတွားကြကုန်ပြီ။

ချွေးမလေး၏ သာယာမှု အရှိန်ကောင်းလာနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်၏ စေစားမှု ဦးဆောင်မှုအောက်သို့ တကောက်ကောက်ပါအောင် မျောပါနေမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဦးမောင်၏ လက်ချောင်းများ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။ အားလုံး အသင့်အနေထားကို ရောက်နေလေပြီ။ ဖွေးဥနေသော ပေါင်နှစ်ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးကို လိုးရမှာကိုပင် အားနာသလို ဖြစ်မိသွားသည်။ ဦးမောင် ပုဆိုးပင် ချွတ်စရာမလိုတော့။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ကျွတ်နေမှန်းမသိ။ ပုဆိုးကွင်းက ဒူးရောက်နေပြီ။ ချွေးမလေးကလည်း အနေတော် ဒူးထောင်ပြီး ကားထားဆဲပင်။ ဖြူအိနေသော ပေါင်အတွင်းပိုင်း နှစ်ဖက်ပေါ်မှာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ထင်းနေသည်မှာ အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ မည်းချိတ်နေသော သူ့ လပြွတ်ကြီးကို ချွေးမလေး အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်ရမှာကိုပင် အားနာမိသလို ဖြစ်မိသည်။ အဖုတ်ပေါက်ဝကို လပြွတ်ထိပ်ဖျားလေးနှင့် နည်းနည်း တေ့ထားကာ အချိန်ဆ ယူလိုက်သည်။ ဦးမောင် ရင်တွေ လှုပ်ရှားပြီး မွန်ထူနေသည်။ လေးလက်မခွဲလောက်ရှိသော လပြွတ်ကို ချွေးမချောလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။

“ အား……. အင်းးးး”  ချွေးမလေးမှာ မျက်လုံးများကို မှိတ်ပြီး သူ၏ ပန်းနုရောင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားတက်ပါသော သွားလေးနှင့် ကိုက်ရင်း ငြီးနေပုံမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။ လီးတဝက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက် အဆုံးထိ ဆောင့်ချလိုက်နှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသာအယာ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက ကျဉ်းနေသေးသည်။ လပြွတ်ဝင်တဲ့ အကြိမ်ရေ နည်းသေးတာကို သက်သေပြနေခြင်းပင်။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်မှာ လတ်ဆတ်နေဆဲဟု ဆိုရမည်။ ဦးမောင်၏ လပြွတ်တစ်ခုလုံးလည်း ခင်မာလာ၏ စောက်စိရည်များဖြင့် ရွှဲနှစ်ကုန်တော့သည်။ ချွေးမလေး၏ စောက်စိရည်များကြောင့် ဦးမောင်၏ လပြွတ်ကြီးမှာလည်း ပူပူနွေးနွေး ချိုမြိန်လတ်ဆတ်သော အရသာ အထိအတွေ့ကို အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်ရသည်။ လပြွတ်ကြီးက အရည်လျှံနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို နာနာလေး ထောင်းပေးနေတာကြောင့် အသံများက တပြွတ်ပြွတ် မြည်နေတော့သည်။ လပြွတ်မဝင်ခင်ကတော့ အတင်းရုန်းကန်နေသည်…။ အခုတော့လည်း သူပဲ မဟုတ်သလိုလိုနှင့်….။ မျက်လုံးလေး မှိန်းရင်း… တိုးတိုးလေး ငြီးတွားရင်း…. သာယာချင်တိုင်း သာယာနေလိုက်တဲ့ ချွေးမလေး… …..။ ရမက်စိတ်များနှင့် သာယာမှု အထွတ်ထိပ်ကို တက်လှမ်းနေသော ချွေးမလေး၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရင်းနှင့် ဦးမောင်၏ လီးကြီးမှာ ပိုပို တောင့်တင်း မာတောင်လာတော့သည်။ ခင်မာလာ၏ သေးသွယ်သော နှာခေါင်းဖျားထိပ်၌ ချွေးစက်လေးများ နေရာယူလာကြသည်။ နှာဖူးလေးမှာလည်း ချွေးဆီများ ကပ်ငြိလာနေသည်။ ဦးမောင်၏ ကျောပြင်တစ်ခုလုံးနှင့် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း ချွေးစေးများဖြင့် တဝင်းဝင်း ဖြစ်လာသည်။

ခင်မာလာခင်ဗျာ ရုန်းမထွက်နိုင်တော့….။ သူ့ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေလည်း တစိမ့်စိမ့် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်လာသည်ကို ခင်မာလာကိုယ်တိုင် သိနေပါသည်။ ဒီအရသာကို ခင်မာလာမက်မောပါသည်ဟု မရှက်တမ်း ဝန်ခံလိုက်ချင်သည်။ သူ၏ စောက်စိရည်များမှာ အဖုတ်တွင်းမှ လျှံ၍ သူ့တင်ပါးဆီသို့ စီးနေသည်ကိုပါ ခံစားနေရသည်။ “ အင်းးးး အင်းးးး “ “ ကောင်းလား….သမီးရေ…” ချွေးမလေးက မဖြေ။ ဦးမောင်၏ မေးသံကို ကြားသော်လည်း သူမဖြေချင်….။ အခုချိန်မှာ ဦးမောင်၏ လပြွတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲမှ ပြန်နှုတ်သွားမှာကိုလည်း ခင်မာလာ မလိုလားပေ။ ယောက္ခထီးကို သူ သာယာတပ်မက်နေကြောင်းလည်း ပြောပြချင်နေသည်။ မိန်းမတို့ မာယာဆိုတဲ့ အတိုင်း… ဦးမောင်ကို သွယ်ဝိုက်ကာ အချက်ပြလိုက်သည်။ ခင်မာလာက သူ၏စောက်စိ အတွင်းကြွက်သားများနှင့် ဦးမောင်၏ လီးတံကြီးကို ဆွဲညှစ်ထားလိုက်သည်။အတွင်းကြွက်သားများနှင့် ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးကို ညှစ်ပေးလိုက် ဖြည်ပေးလိုက် ကစားပြလိုက်သည်။

“အားးး… ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ သမီး… အင်းးး….. ကျွတ် ကျွတ်” ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးမှာ ကိုမျိုးထက် ပိုရှည်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ ဒါကြောင့်လားမသိ…. သူ့စောက်ဖုတ် အတွင်းပိုင်းထိကို ယောက္ခထီးက လီးရှည်ကြီးဖြင့် ထိထိမိမိကို ဝင်မွှေပေးနိုင်သည်။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရလျှင် ကိုမျိုးနှင့်တုန်းက တစ်ခါမှ ဒီလောက် စောက်ရည်တွေ စိမ့်မထွက်ဘူးသလို သာယာမှုလည်း အခုလောက် မရခဲ့ပဲ ယောက္ခထီးက သူ့လီးရှည်ကြီးဖြင့် ခင်မာလာ၏ ရမက်စိတ်ကို အဆုံးထိ ဆွပေးနိုင်ခဲ့သည်။ စောက်စိရည်များလည်း အဖုတ်ထဲမှာ ရွှဲရွှဲစိုကာ လျှံကာ ထွက်ကုန်ကြပြီ။ ကိုမျိုးနဲ့ဆို ခင်မာလာမှာ တစ်ကြိမ်တောင် မပြီးသည်က ခပ်များများပင်။ ကာမဆက်ဆံတဲ့ အရသာဆိုတာကို ယောက္ခထီး၏ လပြွတ်ရှည်ကြီးကြောင့် ခင်မာလာ ကောင်းကောင်း သိခွင့် စားသုံးခွင့် ရလိုက်သည်။ အခုချိန် အလိုးခံနေတုန်း တန်းလန်းမှာပင် သုံးကြိမ်ပြီးသွားပြီလေ။ နောက် စတုတ္ထအကြိမ် ကာမအထွတ်ထိပ် ရောက်ဖို့ကို ယောက္ခမနှင့် ကာမ ခရီးတိုလေးကို ဆက်သွားချင်သေးသည်။

အခု ယောက္ခမကြီးက ပေးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ ဒီလို အရသာမျိုးကို နောက်များမှာလည်း ထပ်လိုချင်မိနေ၏။ ခင်မာလာလည်း သူ့ယောက္ခထီးကြီးကို သူဒီထက်ပို ဆာလှောင်တောင့်တသေးကြောင်းနှင့် ကိစ္စမပြီးချင်သေးကြောင်း အချက်ထပ်ပြလိုက်သည်။ ဝမ်းဗိုက်သားနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အလိုက်တသင့်လေး ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးက အဆောင့် ချွေးမလေးက အကော့…. ဟန်ချက် ညီညီ လှုပ်ရှားနေကြသည်။ နည်းနည်းမောလာတာကြောင့် ကော့ပေးနေတာတွေကို ရပ်ပြီး ထောင်ထားတဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ပြီး ယောက္ခထီး၏ မည်းပြောင်ပြောင် တင်ပါးကြီးကို ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲချိတ်ထားလိုက်သည်။ လှုပ်ရှားနေသော ယောက္ခထီး၏ တင်ပါးမည်းကြီးမှာ ခင်မာလာ၏ လုံးသွယ်သော ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးများ အောက်မှာ စုန်ချည် ဆန်ချည် ပြေးလွှားနေတော့သည်။

“ အိုးးး… ကောင်းလိုက်တာ…. ကောင်းလိုက်တာ…. အရမ်းကြိုက်တယ်” ခင်မာလာမှာ ချစ်စရာ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် နှုတ်မှ လွှတ်ခနဲ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ အတော်လည်း ထန်တဲ့ ချွေးမချောလေးပဲဟု လိုးနေရင်း ဦးမောင်တွေးနေမိသည်။ ရွှဲစိုပြီး ညစ်အားကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးပိုင်ရှင် ချွေးမလေးကို ဘာနှင့်မှ မလဲပစ်နိုင်တော့ပါ။ “ အားးး… ပြီးတော့မယ် … အရည်တွေ လွှတ်လိုက်တော့မယ်နော်… သမီး…။ အဆင်ပြေလား သမီး….. အဆင်ပြေပါတယ်နော်…. “ ပြောရမယ်ဆို ခင်မာလာ မတော်ချင်သေးပါ….။ ထပ်ပြီး လပြွတ်ရှည်ကြီး သူ့အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတဲ့ အရသာကြီးကို ခံချင်သေးသည်။ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်မှေးမှေးလေးနှင့် ယောက္ခထီးကြီးကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးမှာ ဇောချွေးတွေက သူ့မျက်နှာမည်းကြီး တစ်ခုလုံး ဝင်းနေသည်။ မောဟိုက်နေသော ယောက္ခထီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း အားနာမိသည်။ “အင်း…. ပြေတယ်… အဖေ… အရည်တွေ လွှတ်လိုက်နော်… အဖေ… အ…. အ” ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့် ခင်မာလာ၏ အကျင့်လေးအတိုင်း အောက်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကလေးလေးသဖွယ် ကိုက်ဖိထားလိုက်သည်။ ဦးမောင်လည်း ခပ်မြန်မြန်လေး အရှိန်ဖြင့် တရပ်စပ် မညှာတမ်း ဆောင့်ထိုးတော့သည်။ စောက်ရည်များမှာ လီးတံရှည်ကြီးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထိုးနေတာမို့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ထွက်လာပြန်သည်။

“အ… အ… အ…. ဟင်းးးး.. အ.. ကောင်းလိုက်တာ… အဖေရယ်…. အားး… ဟင်းးးးး” ခင်မာလာလည်း အခုမှပဲ ကာမ အထွတ်ထိပ်ကို ရောက်ကာ စတုတ္ထအကြိမ် ပြီးသွားခဲ့ပြန်သည်။ ဦးမောင်၏ သုတ်ရည်များလည်း လပြွတ်ဝဆီသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် စီးလာကုန်ကြပြီ။ ဦးမောင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတော့သည်။ လပြွတ်တံထဲကနေ သုတ်ရည်များ ထွက်သွားသော အရသာထူးကြီးကို အားပါးတရ ထိတွေ့ခံစားလိုက်သည်။ သူ့လီးတစ်ခုလုံးမှာ ချွေးမလေး၏ စောက်ရည်များရော၊ သူ့ သုတ်ရည်များပါ အပြွတ်လိုက် အခဲလိုက် ကပ်ကုန်တော့သည်။ အဖုတ်တွင်းသို့ နွေးထွေးသော သုတ်ရည်လေးများ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အင်နှင့်အားနှင့် ဝင်လာနေတာကို ခင်မာလာ ခံစားလိုက်မိသည်။ သုတ်ရည်လေးများ အဖုတ်တွင်းထဲထိ စီးဝင်သွားသော အရသာမှာလည်း တစ်မျိုးတစ်မည် ချိုမြိန်လှသည်။ အခုလို သုတ်ရည်အများအပြား သူ့အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်ကို ခင်မာလာ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါ။ ယောက္ခထီးကြီးကြောင့်သာ ဒီလို အရသာထူးတွေ ကြုံခွင့် ခံစားခွင့် ရခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား…..။

ဦးမောင်လည်း မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက အငတ်ငတ် အပြတ်ပြတ် ဖြစ်ခဲ့ရသော ဆာလှောင်မွတ်သိပ်မှုကို အသားဖြူဖြူ တင်တောင့်တောင့် နို့ကြီးကြီး ချွေးမလေးကြောင့်သာ အာသာပြေခွင့်ရခဲ့သည်။ လပြွတ်ကြီးလည်း ၂ လက်မလောက်ထိ ပြန်ကျုံ့သွားတော့သည်။ သို့သော် သုတ်ရည်များမှာ လပြွတ်ထိပ်မှ တစက်စက်ကျကောင်းတုန်း ရှိသေးသည်။ အိပ်ယာမှာလည်း ယောက္ခထီး၏ သုတ်ရည်များကြောင့် ဟိုတစ်ကွက် ဒီတစ်ကွက် ပေကျန်ကုန်၏။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်တွင်းမှ သုတ်ရည်များမှာလည်း ပြန်လျှံထွက်ကာ အိပ်ယာခင်း၌ အိုင်ကွက်ငယ်လေး ဖြစ်နေလေပြီ။ “ အဖေ အိပ်တော့မယ် သမီးရေ” ခင်မာလာလည်း ကုန်းရုန်းထကာ ဒူးထထောက်လိုက်သည်။ သူ့ပေါင်အတွင်းခြမ်း နှစ်ဖက်လုံး သုတ်ရည်များ ချောင်းစီးကုန်ကြ၏။ ဒူးထောက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဆူထားပုံမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းသလို နို့ဖွေးဖွေးကြီးများ တင်းတင်းရင်းရင်း တွဲနေတာလေးက ရှုမငြီးပုံရိပ်ပင်။ ဗိုက်သားတဝိုက်မှာ လုံးကာ လိမ့်နေသော ဂါဝန်ပါးလေး၏ ပခုံးကြိုးသိုင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး လက်ဝဲဘက် အစွန်နားသို့ လေးဖက်ထောက် သွားကာ ယောက္ခထီးဖက်ကျောပေးရင်း လှဲအိပ်နေလိုက်သည်။ ဂါဝန်ပြာလေး၏ အောက်စများက ပေါင်တဝက်လောက်သာ ဖုံးထားသဖြင့် ဖြူနုနေသော အနောက်ပိုင်း ပေါင်သားလေးနှင့် သွယ်လျသော ခြေသလုံးတို့မှာ ရင်ဖိုစရာ။ ဦးမောင်လည်း သားဖြစ်သူ အိပ်ခဲ့သော နေရာမှာပဲ ကျောဆန့်ရင်း ချွေးမလေး၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ရင်တလျှပ်လျှပ်နှင့် ကြည့်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

“ဟင့်….ဟင့်…ဟင့်…ရှလွှတ်” ငိုသံတွေ နားထဲကြားနေရသဖြင့် ဦးမောင် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ နာရီလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၇ နာရီ ၁၀ မိနစ်ပင် ရှိနေပြီ။ တစ်ညလုံး အိပ်ကောင်းကောင်းဖြင့် အိပ်လိုက်ရာ ငိုသံတွေ ကြားမှပဲ ဦးမောင် နိုးလာတော့သည်။ ချွေးမလေး ခင်မာလာ ငိုနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဖွေးဥနေသော လက်ဖျံ သေးသေးသွယ်လေးကို ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် တင်၍ ယူကျုံးမရတဲ့ ခံစားချက်တို့ဖြင့် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေမိသည်။ အိမ်မက်သာ ဖြစ်ခွင့်ရပါက အိမ်မက်သာ ဖြစ်လိုက်ချင်သည်။ ရှက်လည်းရှက်မိသည်။ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်လို့ တင်ရမှန်း မသိ။ “ သမီး…. အဖေ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ…။ သမီးရဲ့ အလှတွေအောက်က အဖေ မရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့တာပါ သမီးရယ်…။ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိ စကားလည်း ရှိတယ်လေ… သမီးရဲ့။ အဲဒီစကားအတိုင်း သမီးနဲ့ အခုလို ဖြစ်သွားခဲ့တာပါ သမီး…။” ဦးမောင် ချွေးမလေး အနီးတိုးရင်း ခေါင်းကို အသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ခင်မာလာ၏ နူးအိနေသော ဆံနွယ်လေးများကို အသာအယာ စုပြီး ဘယ်ဖက်တစ်ခြမ်းသို့ ပို့ပေးလိုက်မိသည်။ မွေးညှင်းနုလေးများ ဖွေးဥနေသော ဂုတ်သားလေးပေါ်တွင် ဝဲပျံနေကြသည်။ ဦးမောင် စိတ်ရိုင်းတွေ ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

“ ဟင့်…. ဟင့်… အဖေ့သား ကိုမျိုးကို ဘယ်လို မျက်နှာပြရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး…. ဟင့်…. ဟင့် သေတာ သေလိုက်ချင်တယ်…” ချွေးမလေးက မျက်နှာလေးမော့ကာ တရှုတ်ရှုတ် ငိုညဉ်းပြနေသည်။ ချွေးမလေး၏ မျက်နှာ ဖွေးဖွေးနုနုလေးပေါ်မှာ ပန်းရောင်သန်းနေပုံကို ကြည့်ပြီး ဦးမောင်လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်လာတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ အိစက်နေသော မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေး ဖမ်းဆုပ်ပြီး သူ့မျက်နှာဖက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်လိုက်သည်။ ချွေးမလေးက မကြည့်ရဲ၊ မျက်လွှာကို အောက်စိုက်ထားသည်။ “ သမီး…. သမီးကို ချစ်တယ်…. အရမ်းချစ်တယ်။ သမီးကို အချစ်ဆုံးပဲ။ သမီးနဲ့ တစ်သက်လုံး အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေသွားလို့ရတယ်… သမီး။ ဘာမှ တွေးပူမနေနဲ့။ အဖေတို့နှစ်ယောက်က ဘာမှ မပြောဘဲနေရင် ဘယ်သူမှလည်း သိမှာမဟုတ်ဘူး။ တိုက်ခန်းထဲမှာလည်း တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ….” ယောက္ခထီးကြီး ပြောတာလည်း ဟုတ်သလိုတော့ရှိသည်။ ဒီအိမ်မှာက ယောက္ခထီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းရယ်…။ ကိုမျိုးကလည်း အနည်းဆုံး ၆ လတောင်ကြာမည်။ ယောက္ခထီးဆီမှာ တိုက်ခန်းအပိုင်၊ Taxi တစ်စီးအပိုင်၊ ဘဏ်မှာ စုထားတာကလည်း ရှိတယ်ဆိုတော့ ပူစရာသိပ်မရှိ။ ခင်မာလာလည်း တွေးရင်း နည်းနည်းတော့ စိတ်ပူလျော့သွားသလို ဖြစ်သွားသည်။

နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ပါးလေးကို ဖောင်းဖောင်းလေးလုပ်ပြီး ယောက္ခထီးကြီးကို မျက်တောင်လေး အသာပင့်ကာ တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ချွေးမလေး…..။ ချွေးမလေး၏ အကြည့်တစ်ချက်ကြောင့် ဦးမောင်မှာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရသည်။ ချွေးမလေး၏ လည်ဟိုက်နေသော ရင်အုံအပေါ်ပိုင်းကို ကြည့်ပြီး ဦးမောင် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွသောင်းကျန်လာပြန်သည်။ လီးချောင်းကြီးမှာ ပိုပြီး ထောင်မတ်လာရသည်။ ဦးမောင် မျက်နှာကို ရှေ့တိုးကာ ချွေးမလေး၏ ဆူနေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်သည်။ ချွေးမလေးကလည်း အလိုက်တသိ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟပေးလိုက်၏။ လျှာချင်းလျှာ ကူးလူးဆက်ဆံကြတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ အသက်ရှူသံများ အခန်းထဲမှာ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ချွေးမလေး၏ သွားရည်စလေးများ ဘေးနှုတ်ခမ်းစွန်းတစ်ဖက်မှ နည်းနည်းစီးကျလာသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ရမ္မက်စိတ်ပြင်းလာကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူ မျှစွာဖြင့် ဟန်ချက်ညီညီ လျှာချင်းလျှာ မွေနှောက် ကစားနေကြသည်။ ခင်မာလာ၏လက်တဖက်မှာ ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးကို အသာအယာ ညှစ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သားဆီမှ သက်ပြင်းသံများလည်း တိုးငြီးစွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ခင်မာလာလည်း ယောက္ခထီး၏ လီးအားစုပ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာမိသည်။ သူ့ကို သူလည်း ဘာဖြစ်မှန်း ယမင်း မသိတော့ပါ။ သိလည်း မသိချင်တော့ပါ။ သူ့ စောက်ရည်များ စို့တက်လာသည်ကို ယမင်းခံစားလိုက်မိသည်။ ယောက္ခထီးကို ပက်လက်လှန်အနေအထားဖြစ်အောင် တွန်းလှဲလိုက်ရင်း ယောက္ခထီး၏ လီးတံရှည်ကြီးကို သူ့ဖင်နှစ်ဖက်ကုန်းကာ မြိန်ရေယှက်ရေ လျက်ပေးလိုက် စုပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ “ အား… ကောင်းလိုက်တာ… သမီးရယ်…. အ… အား” ဒီလိုနှင့် သူတို့ နှစ်ဦးသား ချစ်ရမ္မက်စခန်းကို တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ဖွင့်လှစ်ခဲ့ကြလေတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

ငပလီမွာ ႐ိုက္ထားေသာ ေရစိုေနေသာ ဂ်င္းေဘာင္ဘီတို အျပာေလးႏွင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေပါင္တံေလးႏွစ္ဖက္က ျမင္သူတိုင္း ေငးရက္စရာ။ ေရေတြ ႐ႊဲေနေသာ အျဖဴေရာင္ ရွပ္အက်ႌလက္ရွည္ အပါးေလးေအာက္က ရင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္မွာ ေဖာင္းကား တင္းရင္းလွ်က္။ လွလိုက္တာ ခင္မာလာရယ္။ မေန႔တေန႔က facebook ေပၚ တင္ထားေသာ ေခြၽးမနဲ႔ သားျဖစ္သူရဲ႕ Honeymoon photo ဓာတ္ပုံမ်ားကို ဦးေမာင္ အငမ္းမရၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ေခြၽးမေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပစ္မွားေနမိေတာ့သည္။ ေခြၽးမေလး ခင္မာလာကို ဦးေမာင္ စိတ္နဲ႔ျပစ္မွားေနမိသည္မွာ အခုခ်ိန္က ပထမဆုံး မဟုတ္ပါ။ သားျဖစ္သူ ေအာင္မ်ိဳးက ခင္မာလာကို ယခု တိုက္ခန္းသို႔ စတင္ေခၚေဆာင္ကာ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးေမာင္ႏွင့္ စတင္ မိတ္ဆက္ေပးသည့္ ေန႔ကတည္းကဟု ဆိုရမည္။

အဲဒီတုန္းက ခင္မာလာက စကပ္တိုေလး၊ အက်ႌလက္ျပတ္တိုေလး ဝတ္လာသည္။ ေဖြးဥေနေသာ သူမ၏ ေပါင္တံေလးမ်ားႏွင့္ ေသြးေၾကာစိမ္းေလးမ်ား သန္းေနေသာ လက္ေမာင္းျဖဴျဖဴဥေလးကို ၾကည့္ရင္း ဦးေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ ပုဆိုးၾကားမွ ျပဴးထြက္လာခဲ့ေသးသည္။ ဦးေမာင္လည္း အဲဒီတုန္းက ခင္မာလာႏွင့္ ကမန္းကတမ္း စကားျဖတ္ကာ အိပ္ခန္းထဲ အျမန္ေျပးခဲ့ရေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဦးေမာင္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ကတည္းက မိန္းမျဖစ္သူ ဆုံးပါးသြားသျဖင့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သားႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ဤတိုက္ခန္းေလးထဲမွာ ေနလာၾကရသည္။ အခုေတာ့ ေခြၽးမငယ္ေလး ေရာက္လာသျဖင့္ သုံးေယာက္ေပါ့ေလ။ သုံးေယာက္သာ ဆိုေသာ္လည္း သေဘၤာသားျဖစ္သူ သားငယ္မွာ ေနာက္တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆို သေဘၤာတက္ လိုက္သြားလွ်င္ သူႏွင့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေခြၽးမေလးသာ ႏွစ္ေယာက္တည္း တိုက္ခန္းေလးထဲမွာ က်န္ရစ္ရေတာ့မည္။ အသားအရည္မွာ ျဖဴေဖြး အိစက္လွေသာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေခြၽးမေခ်ာႀကီးမွာ အသက္က အခုမွ ၁၉ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ မြန္ကရင္စပ္သူျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းက ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေျဖၿပီးကာစသာ။ သားျဖစ္သူ ေအာင္မ်ိဳးက ၂၂ ႏွစ္။ သားျဖစ္သူက သူသေဘၤာေပၚ မတက္ခင္ ေယာက္်ားသားမ်ား ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနေသာ အလွပေဂး ခင္မာလာေလးကို စိတ္မခ်ေသာေၾကာင့္ အခုလို ေစာေစာစီးစီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ခင္မာလာမွာ အသက္က ၁၉ ႏွစ္ဆိုသည္ႏွင့္အညီ ပ်ိဳမွ်စ္လတ္ဆတ္မႈကအျပည့္။ တင္သားမ်ားကေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ျပည့္ေဖာင္းလ်က္၊ ရင္သားႏွစ္ဖက္ႀကီးက ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး လုံးလုံးအိအိႏွင့္ ေရွ႕ကပဲၾကည့္ၾကည့္ ေနာက္ကပဲ ငမ္းငမ္း မ်က္စိက မခြာႏိုင္ေအာင္ လွရက္လြန္းသူဟု ဆိုရမည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတုန္းက အီကိုေမဂ်ာ queen အျဖစ္ သုံးႏွစ္ဆက္ ေ႐ြးခံရ႐ုံမက တစ္ေက်ာင္းလုံး၏ အလွဆုံး University Queen အျဖစ္ပါ ႏွစ္ႏွစ္ဆက္ အေ႐ြးခံရသည္အထိ ကိုယ္လုံးအလွအပေရာ၊ မ်က္ႏွာအလွအပေရာ အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမရွိသည့္ ေခြၽးမေလးပင္။“အေဖ၊ ညလည္းနက္လွၿပီ။ အိပ္ေတာ့ေလ။ သမီးလည္း အခုမွ ေရခ်ိဳးၿပီးတာ။ သမီးတို႔ အိပ္ေတာ့ မယ္ေနာ္….”  သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုယ္ပတ္ တဘက္ေလးပတ္ၿပီး ေျပာေနေသာ ေခြၽးမေလး ခင္မာလာ…..။ ဦးေမာင္လည္း ယမင္းအေၾကာင္း ေတြးေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားသည္။

“ ေအာ္…ေအး…ေအး သမီးေလး။ အေဖလည္း အိပ္ေတာ့မယ္။ ဒါနဲ႔ သားေရာ” “ အေဖ့သားက အိပ္ယာထဲမွာ ေစာင့္ေနတယ္ အေဖရဲ႕” ဟု ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို စူတူတူလုပ္ရင္း ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုယ္လုံးေပၚကို အျဖဴေရာင္ တဘက္စည္းထားေသာ ေခြၽးမေလး၏ ျဖဴးေဖြးအိစက္ေနေသာ ေနာက္ေက်ာအလွ၊ ဆံပင္ကို ထုံးကာပင့္တင္ထား၍ ျမင္ေနရေသာ ပခုံးႏွစ္ဖက္ အလွ၊ ျပည့္တင္း ေဖာင္းကားေနေသာ တင္ပါးအလွ၊ ေရစက္ေတြ စီးေနတဲ့ ေခ်ာမြတ္ေနေသာ ေျခသလုံးအလွ၊ အခန္းဝမွာ သမင္လည္ျပန္ေလးနဲ႔ မခို႔တ႐ို႕ ၾကည့္သြားတဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ေခြၽးမ။

ေခြၽးမေလးမွာ သားငယ္ႏွင့္ မဂၤလာမေဆာင္ခင္ ဒီတိုက္ခန္းကို ေလးငါးေခါက္မက လာလည္ဖူးသည္။ အဲဒီတုန္းကတည္းက ဦးေမာင္မွာ ေခြၽးမေလာင္းေလးကို မသိမသာ ခိုးငမ္းခဲ့ဖူးသည္။ သူ႔ကို ေယာက်္ားတိုင္း ငမ္းလည္းငမ္းခ်င္စရာပဲေလ။ ဒူးေပၚ စကပ္တိုေလး ဝတ္လာလိုက္ ၊ လက္ျပတ္ ႀကိဳးတိုင္းေလးေတြ ဝတ္လာလိုက္ႏွင့္ လွခ်င္တိုင္း လွေနတတ္သည္။ ေဖြးဥၿပီး အစိမ္းႏုေရာင္ေလးေတြ သန္းေနတတ္ေသာ ေျခသလုံးက အထင္သား ၊ ပင့္ခ်ီထားတတ္ေသာ ဆံႏြယ္စေတြ ေအာက္က အေမြးႏုႏုေလးေတြ လႈပ္ခါေနတဲ့ ျဖဴဝါေရာင္ လည္သားနဲ႔ ကုပ္သားအလွ…၊ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး လက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း အားပါးတရ နမ္းရႈိက္ပစ္ခ်င္စရာ။ ေခြၽးမေလာင္းေလးႏွင့္ စကားေျပာတိုင္း လႈပ္ရွားေနေသာစိတ္ကို မနည္းထိန္းရင္း အသံၿငိမ္ေအာင္ ေျပာယူရတဲ့အထိ ဦးေမာင္သည္ ခင္မာလာေလးအေပၚ ေႂကြခဲ့ရသည္။ ခင္မာလာ တိုက္ခန္းကေန အလည္ျပန္သြားတိုင္း ဦးေမာင္ခင္ဗ်ာ အိပ္ခန္းထဲဝင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ကာ လရည္ေတြ ထုတ္ယူရတဲ့ အထိကို ခင္မာလာကို မက္ေမာခဲ့ရသည္။

သူ႔အခန္းႏွင့္ သူ႔သားအခန္းက ကပ္လ်က္၊ သုံးထပ္သားေလးသာ ျခားသည္။ သုံးထပ္သားကလည္း အေပါက္ အေပါက္ေတြက အမ်ားႀကီး။ သားငယ္ မဂၤလာမေဆာင္ခင္ကပဲ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ စကၠဴေတြနဲ႔ ကပ္ဖာထားရသည္။ ဒီေတာ့ စကၠဴကို မ်က္စိတစ္ေပါက္စာေလာက္ ေဖာက္လိုက္ရင္ပဲ ဦးေမာင္တစ္ေယာက္ တဖက္ခန္းကို လွမ္းျမင္ႏိုင္သည္။ တျမန္ေန႔ကပဲ သားအခန္းထဲကို ညအိပ္မီး ဆင္ေပးထားေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ ညအိပ္မီးက ဦးေမာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္ သားႏွင့္ေခြၽးမကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ႏိုင္ဖို႔ ဦးေမာင္ဉာဏ္မ်ားျခင္းပင္။ သူ႔သားကိုျမင္တာ မျမင္တာ အေရးမႀကီး။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေခြၽးမေလးရဲ႕ အလွတရားကို ျပက္ျပက္ထင္းထင္းႀကီး ၾကည့္ရျမင္ရ ငမ္းရဖို႔သာအဓိက….။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္းခန္းမ်ားေတြ႕လွ်င္ ဖုန္းႏွင့္ ဗီဒီယို ႐ိုက္ထားလိုက္႐ုံ။ ဒါမွလည္း သူ႔သားႏွင့္ ေခြၽးမလိုးေနေသာ ဗြီဒီယိုဖိုင္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း ဦးေမာင္တစ္ေယာက္ မၾကာမၾကာ ဂြင္းထုကာ အာသာေျဖလို႔ရေပမည္ မဟုတ္လား။ ဦးေမာင္ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္တာႏွင့္ သူ႔အခန္းမီးကို ပိတ္လိုက္သည္။ ဖုန္း ဗီဒီယို ကင္မရာကို အသင့္ဖြင့္ထားလိုက္သည္။ တုန္ရီေနေသာ လက္မ်ားျဖင့္ စကၠဴေပါက္ကို ေဖာက္ကာ ေခ်ာင္းေျမာင္းေရးႏွင့္ ႐ိုက္ကူးေရး အလုပ္ကို စလုပ္ေတာ့သည္။

သားငယ္အခန္းထဲမွာေတာ့ ညအိပ္မီးထြန္းထားသည္။ သားငယ္က အိပ္ယာေပၚလွဲလ်က္ သူ႔ဇနီးေလးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္။ ေခြၽးမေလးက သူမပတ္ထားေသာ တဘက္ျဖဴႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။ တင္ပါးႏွစ္ဖက္အလွတရားမွာ အံ့မခန္းပင္။ ႀကံ့ခိုင္ေတာင့္တင္းလြန္းသည္။ ဆူၿဖိဳးေမာက္ေနေသာ တင္ပါးႏွင့္ ေပါင္တံတေလွ်ာက္ကို အငမ္းမရ မ်က္ေတာင္မခတ္ ဦးေမာင္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဗီဒီယို ကင္မရာကို လည္း အလြတ္မေပး။အသက္၁၉ ႏွစ္အ႐ြယ္ရဲ႕ ပ်ိဳျမစ္ဆဲ၊ လတ္ဆတ္ဆဲ၊ လန္းဆန္းဆဲ ၊ ေတာင့္တင္းဆဲ၊ အနံ႔သင္းဆဲ၊ႂကြႂကြ႐ြ႐ြ…. အလွတရားပါတကား….။ ေအာ္… ေခြၽးမေလးရယ္… လွလိုက္တာ….. ႏႈတ္ခမ္ပါးပါးေလး… ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလး….. အိုးကားကားေလး.. ႏို႔တင္းတင္းေလး……. ယမင္းဆိုတဲ့ သမီးအလိမၼာ… ေခြၽးေမေခ်ာေလး……. လွခ်င္တိုင္းလွေနလိုက္တာ……. သမီးေလးရယ္….။ ဒီညေတာ့ သားငယ္ႏွင့္ ဦးေမာင္ ေနရာခ်င္း လဲလို႔ရရင္ လဲလိုက္ခ်င္သည္။ ခင္မာလာေလးရဲ႕ အသားမ်ားက တင္းရင္း ေဖြးဥေနသည္။ ၁၉ ႏွစ္ဟူေသာ အ႐ြယ္ေကာင္း၏ အလွတရားႏွင့္ ျပည့္စုံလွသည္။ လုံးအိ ၿဖိဳးေမာက္ေနေသာ ရင္သားေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ဆုပ္နယ္ၿပီး စို႔ပစ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွသည္။

သားျဖစ္သူလည္း မေနႏိုင္ေတာ့။ အိပ္ယာမွ ထၿပီး ခင္မာလာေလးကို လက္ေမာင္းမွ ဆြဲကာ အိပ္ယာေပၚလွဲခ် ခိုင္းလိုက္သည္။ ခင္မာလာေလး ကိုယ္ေပၚကေန ႏို႔သီးစိမ္းစိမ္းေလးအား အားရပါးရ စုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္မွာလည္း အျခားရင္သား တစ္ဖက္ကို စိတ္တိုင္းက် ဆုပ္ေခ် ႏွယ္ေပးေနသည္။ ေအာင္မ်ိဳးက သူ႔ညအိပ္ဝတ္ေဘာင္းဘီကို ႏို႔စို႔ရင္း တန္းလန္းပင္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ႏို႔စို႔ေနေသာ တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံမွာ အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ “ကိုေရ…. ျဖည္းျဖည္း စို႔ပါလို႔ဆို…. ဟိုဖက္မွာ အေဖၾကားသြားမွျဖင့္ အားနားစရာႀကီး” ေအာင္မ်ိဳးကေတာ့ အရွိန္မေလွ်ာ့ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ကို ဆက္စို႔ေနသည္။ ဖခင္ႀကီး ဦးေမာင္ၾကားေအာင္ပင္ တမင္ အသံျမည္ေအာင္ လုပ္ေနသလား ထင္ရသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ဦးေမာင္း၏ ငယ္ပါမွာ အစြမ္းကုန္ ေထာင္မတ္လာသည္။ ေအာင္မ်ိဳးက “ယမင္းေရ….. ကိုယ့္ကို မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ စုပ္ေပးပါဦး…” ေအာင္မ်ိဳးက ေျပာေျပာဆိုဆို ကုတင္ေပၚ ျပန္လွဲေနလိုက္သည္။ အလိုက္သိေသာ ခင္မာလာေလးက ေအာင္မ်ိဳး၏ ေထာင္မတ္ေနေသာ လႁပြတ္ႀကီးကို အားပါးတရ စုပ္ေပးေနရွာသည္။ ေအာင္မ်ိဳးလည္း တဟင္းဟင္းနဲ႔ သက္ျပင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ေနသည္။ ခင္မာလာေလးမွာ ဖင္ႏွစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး လီးစုပ္ေပးေနတာေၾကာင့္ သူ၏ တင္ပါးအလွကို ဦးေမာင္ အမိအရ ကင္မရာ ဖမ္းထားႏိုင္လိုက္သည္။

“ ကိုေရ… ေမာၿပီကြာ… ကို႔အလွည့္ေနာ္….”  အလိုက္တသင့္ ေက်ာလွဲရင္း ဒူးေထာင္ ေပါင္ကားေပးထားတဲ့ ေခြၽးမေလး။ ေအာင္မ်ိဳးက ေထာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ခင္မာလာေပါင္ၾကားထဲ ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ “ အင္းးးးးး”  “ ေကာင္းလား…..ခ်စ္ေရ….” “ အင္း….ေကာင္းတယ္….ကိုေရာ…”  “ အင္း…..”  တရပ္စပ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္ေနေသာ ေအာင္မ်ိဳးကို ျမင္ေနရသည္။ သူ႔ေခြၽးမေလးမွာ ပက္လက္အေနအထားမွာေတာင္ သူ႔ရဲ႕ ရင္သားႀကီးမ်ားမွာ အထင္းသားႀကီး ျပဴးထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။ အေတာ္ကို ႀကီးတာပဲ။ အရည္မ်ား တစက္စက္က်ေနေသာ လႁပြတ္ႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္း “ကို…ၿပီးၿပီ ခ်စ္ေရ…..” “ျမန္လိုက္တာေနာ္….. အင္းပါ…. ကိုလည္း ပင္ပန္းေရာေပါ့… ကိုလည္းနားေတာ့ေနာ္…. အိပ္ၿပီ ကိုေရ…” စိတ္သာေလွ်ာ့လိုက္ရတာ ခင္မာလာခင္ဗ်ာ အာသာမေျပပါ။

ေနာက္တစ္ေန႔…..ထုံးစံအတိုင္း ေခြၽးမေလးမွာ ဆံႏြယ္ေတြကို အေနာက္ဖက္စုကာ အကုန္ပင့္တင္ထားသည္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခပုံ အျပာႏုေရာင္ ဂါဝန္ ဝမ္းဆက္ရွည္ကို ဝတ္ထားသည္။ အသားေလးက ျဖဴျဖဴ ဂါဝန္ပါးပါးေလးက အျပာေရာင္ဆိုေတာ့ အိမ္ေနဝတ္ေပမယ့္ ၾကည့္ေကာင္းလြန္းသည္။ ဂါဝန္က ပါးၿပီး ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ fit size ကြက္တိ ကိုယ္ၾကပ္လိုျဖစ္ေနေတာ့ မေန႔ညက ျမင္ခဲ့ရေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမွာ အထင္းသားျမင္ေနရသည္။ အိမ္ေနရင္းဆိုေတာ့ ေဘာ္လီလည္း မခံထားေပ။ ရင္က နည္းနည္းေတာ့ ဟိုက္သည္။ ရင္သားမ်ား၏ အေပၚယံ အိစက္ေနေသာ အစိတ္အပိုင္း အခ်ိဳ႕ကိုပင္ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ ငမ္းေနရင္း ဦးေမာင္ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာသည္။ “အေဖ….အေဖ…အေဖ” “ ေဟ…ဘာတုန္း သားရဲ႕” သားျဖစ္သူက သူ႔ေနာက္ေက်ာဖက္မွ လွမ္းေခၚေနေသာေၾကာင့္ ဦးေမာင္လည္း အလန႔္တၾကားျဖစ္ကာ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီး ခုန္ေနေသာ ႏွလုံးေတြကို ၿငိမ္သြားေအာင္ အသက္ျပင္းျပင္း ရႉသြင္းလုပ္လိုက္ရသည္။

“ အေဖ ခဏေန အေဖ့ကို ႏွိပ္ေပးမလို႔ေလ” “ေအး…ေကာင္းသားပဲ….သားရဲ႕…” “ခင္ေရ……. ပန္းကန္ေဆးၿပီးရင္ အေဖ့ကို နင္းေပး ႏွိပ္ေပးၾကရေအာင္ေလ…။ အရင္ကေတာ့ ကို မၾကာမၾကာ အေဖ့ကို ႏွိပ္ေပးေနၾကေလ…။ ခင္ပါ ေနာက္ဆို ႏွိပ္ေပးျဖစ္ေအာင္ပါ…” “ ရတယ္ေလ… ကို… အေဖ့ကို လုပ္ေပးၾကတာေပါ့” ဒီလိုႏွင့္ ဦးေမာင္တစ္ေယာက္ သူ႔အိပ္ရာထဲ အသာေလး ေမွာက္လ်က္လွဲေနတုန္း သားက ေနာက္ေက်ာကို ထုႏွိပ္ေပးသည္။ ေခြၽးမေလးက ေပါင္ေတြကို သူ႔တံေတာင္ႏွင့္ ဖိႏွိပ္ေပးသည္။ “ခင္ေရ…. ေနာက္ဆို အေဖ့ကို ကိုမရွိလည္း လာလာႏွိပ္ေပးရမယ္ေနာ္….။ အရင္ကေတာ့ ကိုပဲ လုပ္ေပးေနတာေလ။ ကိုမရွိရင္ ခ်စ္ပဲ အေဖ့ကို ျပဳစုရမွာေနာ္…” “ေအးပါ ကိုရဲ႕။ စိတ္ခ်ပါ”  ေခြၽးမေလးက မ်က္ေစာင္းေလးထိုးရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆူျပသည္။

“ အေဖေရာ… သမီးႏွိပ္ေပးတာ သေဘာက်ရဲ႕လား ဟင္” “ ဟာ… ေကာင္းပါ့ သမီးေရ… ေနာက္ဆို ငါ့သမီးပဲ အားကိုးရေတာ့မွာ” “ကို… ေရသြားခ်ိဳးႏွင့္ဦးမယ္ေနာ္…။ အေဖ့ကို ဆက္ႏွိပ္ထားေပးဦးေနာ္.. ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္လာခဲ့မယ္” “ဟုတ္ၿပီ…. ကိုေရ….” အလိုက္သိလိုက္တဲ့ သား။ ေမြးရက်ိဳး နပ္ပါေပ့ကြာ။ အေစာကတည္းက အိမ္ေထာင္ခ်ေပးထားရမွာဟု ဦးေမာင္ ေတြးရင္း ၾကည္ႏူးေနမိသည္။ သား အခန္းျပင္ထြက္သြားေတာ့ ဦးေမာင္လည္း ေမွာက္လ်က္လွဲေနရာမွ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။

“ သမီး ဒီေရွ႕ေပါင္သားေတြကို ႏွိပ္ေပးပါဦး သမီးလက္ေလးနဲ႔… အမေလး…. ေညာင္းလြန္းလို႔။ တံေထာင္နဲ႔ မထုနဲ႔ေနာ္… လက္ေလးနဲ႔ပဲ သမီးအားရွိသေလာက္ေလး ဆုပ္ေပး…. ေအး… ဟုတ္ၿပီ သမီး…. အမေလးေလး… ေကာင္းလိုက္တာ… သမီးရယ္…” ဦးေမာင္မွာ ေစာေစာက ဂ်ိဳင္းျပတ္ ဂါဝန္ျပာေလးနဲ႔ လွခ်င္တိုင္း လွေနေသာ ေခြၽးမေလး။ ေခြၽးမေလးကို အခုလို ကုတင္ေပၚမွာ လွဲရင္း သူ႔ အလွတရားကို ရႈစားရမယ္လို႔ပင္ စိတ္မကူးခဲ့။ ေပါင္တံေလးမွာ ဦးေမာင္ႏွင့္ လက္တစ္ကမ္းပင္မရွိ။ ေခြၽးမေလးကသာ သူ႔ေပါင္ကို ႏွိပ္နယ္ေပးေနရွာသည္။ ဦးေမာင္လည္း အျပန္အလွန္ သူ႔ေခြၽးမေလးေပါင္တံကို ႏွိပ္ေပးခ်င္လွသည္။ ေပါင္ကို ႏွိပ္ေပးေနတုန္း မေျပာမဆိုႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ ေျခသလုံးသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းႏွိပ္ေနသျဖင့္ ဦးေမာင္က လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။

အမယ္ေလးးး…. ေသာက္ရွက္ေတြေတာ့ ကြဲပါၿပီ။ သူ႔ေဂြးတံႀကီးမွာ လက္တစ္ထြာေလာက္ ေျမႇာက္တက္လာေသာေၾကာင့္ ေခြၽးမေလးက မ်က္ႏွာလြဲကာ ေျခသလုံးဖက္ ေျပာင္းၿပီး ႏွိပ္ေပးေနျခင္းပင္။ ဦးေမာင္လည္း ကဗ်ာကယာ ေခါင္းရင္းေဘးက ေခါင္းအုံးအပို တစ္လုံးကို သူ႔လီးတံႀကီးကို ဖုံးထားလိုက္ရသည္။ ေခြၽးမေလးမွာ ေဖာင္းအိေနေသာ ပါးေဖာင္းေလးႏွစ္ဖက္မွာ ရွက္လြန္း၍လားမသိ ပန္းႏုေရာင္ပင္ သန္းေနေတာ့သည္။ ဦးေမာင္လည္း မ်က္ႏွာပူလွသည္။“ေအး… သမီး… အေဖ့ ေျခဖဝါးေလးေရာ ႏွိပ္ေပးပါဦးေနာ္” ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလွေသာ လက္ဖဝါးႏု၏ တိုက္႐ိုက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ဦးေမာင္မွာ လိုးခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရသည္။ ေသးသြယ္ေသာ လက္ေခ်ာင္းေလမ်ားက ေျခဖမိုးႏွင့္ ေျခဖဝါး တေလွ်ာက္ အသာအယာေလး ေျပးလႊားေနသည္ကို ဦးေမာင္ အသာအယာႀကီး သာယာေနခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔….. “ အေဖ ထေတာ့ ၊ မနက္စာေတာင္ လုပ္ၿပီးေနၿပီ” ေခြၽးမေလးက အခန္းထဲ ဝင္လာႏိုးမွပဲ မေန႔က သူ ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ မသိေပ။ “ ေအး…သမီး၊ ထၿပီေနာ္” သူ႔လိင္တံႀကီးကို စမ္းမိမွပဲ စိုစိုစိစိ ျဖစ္ေနသည္ကို သိလိုက္သည္။ မေန႔ညက အိပ္မက္ထဲမွာ သူ႔ေခြၽးမေလးကို ဦးေမာင္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပါင္ၿဖဲ လိုးရသည္ဟု အိမ္မက္ပင္ မက္ခဲ့ေသးသည္။ အခု ဒီမနက္ေရာက္ေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးမွာ လရည္ကြက္ေတြ စြန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ငါ့ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လွခ်ည္လား ေခြၽးမေလးရယ္ဟု တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။ မနက္စာစားၿပီး အိပ္ရာထဲ လာလွဲရင္း ဖုန္းတစ္လုံးႏွင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ပြတ္ေနစဥ္ တံျမက္စည္း တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ေခြၽးမေလးက ဝင္လာျပန္သည္။ “ အေဖ၊ အခန္းတံျမက္စည္း လွဲေပးမလို႔ပါ၊ အေဖ ဖုန္မရႉခ်င္ရင္ ဧည့္ခန္းထဲ ခဏသြားေနပါလား” “ ေအာ္….ရပါတယ္ သမီးရဲ႕။ အေဖဒီမွာပဲ လွဲေနမယ္၊ သမီးလုပ္စရာရွိသာ တာလုပ္သြားေနာ္” ေပါင္တဝက္ေပၚ အနက္ေရာင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတို အၾကပ္ေလး ဝတ္ထားပုံေလးက ဦးေမာင္ကို ခါတိုင္းေန႔မ်ားႏွင့္မတူ တစ္မ်ိဳးဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ဦးေမာင္ဖက္ကို တခါတခါ ကုန္းကုန္းၿပီး တံျမက္စည္း လွဲျပေနသည္ကလည္း အသည္းယားစရာေကာင္းလွသည္။ ဦးေမာင္က ဖုန္းေပၚ အာ႐ုံမရွိေတာ့။ ေခြၽးမေလး၏ တင္သား၊ ေပါင္သား အလွေတြကေန မ်က္စိက မခြာႏိုင္ ျဖစ္သြားသည္။

ေသြးေၾကာ စိမ္းေလးမ်ား ထင္းေနေသာ ေပါင္တံ ျဖဴေလးမ်ားႏွင့္ အိထြက္ေနေသာ တင္သားေလးမ်ားမွာ ဆြဲဆုပ္ၿပီး ပြတ္နယ္လိုက္ခ်င္စရာ ေကာင္းေနေတာ့သည္။ အက်ႌေလးက ကိုယ္ၾကပ္ စပို႔ရွပ္ လက္တို အနီေရာင္ေလးနဲ႔။ အိမ္ေနရင္းမို႔ ေဘာ္လီဝတ္မထားတာကို ဦးေမာင္သိသည္။

႐ုတ္တရက္ ဦးေမာင္၏ ခါးပိုင္း ေဂြးစိရွိရာ ေနရာကို ခင္မာလာ၏ အၾကည့္က ေရာက္သြားသည္။ ခင္မာလာမွာ မ်က္လုံး အဝိုင္းသားႏွင့္ ရပ္ၾကည့္ေနသည္။ ဒီအခ်ိန္မွ ဦးေမာင္လည္း သူ႔ဟာသူ ျပန္ငုံ႔ၾကည့္မွပဲ လီးတံႀကီးက ေထာင္မတ္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ပုဆိုးဝတ္ထားလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ဦးေမာင္လည္း ကဗ်ာကယာထၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ အျမန္ေျပးရေတာ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ကာမွ ဦးေမာင္ စိတ္ကို မနည္းထိန္းရင္း သက္ျပင္းႀကီးခ်လိုက္မိသည္။ ေယာကၡထီးႀကီး ဦးေမာင္ သူ႔အေပၚမ႐ိုးသားသည္ကို ခင္မာလာသိေနသည္။ စေတြ႕တဲ့ ေန႔ကတည္းက ေယာကၡထီး ဦးေမာင္၏ အၾကည့္ေတြကို သူ မႀကိဳက္။ ေရွ႕တည့္တည့္က စကားေျပာရင္ သူ႔ရင္သားေတြကိုသာ အငမ္းမရ လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနတတ္သည္။ ေနာက္ေက်ာေပးေနရင္လည္း သူ႔တင္ပါးကို ၾကည့္ေနတတ္သည္ကို စိတ္ထဲကေန ရိပ္မိေနသည္။ သို႔ေသာ္ ခင္မာလာ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ကိုေအာင္မ်ိဳး၏ ခ်စ္ဖခင္ျဖစ္ေနေတာ့ သူ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံခ်င္သည္။ တခ်ိန္က်ရင္ ဦးေမာင္လည္း သူ႔ကို ၾကည့္ရင္း ႐ိုးသြားမွာပါဟုသာ စိတ္ထဲက တြက္ထားခဲ့သည္။

မေန႔ကလည္း အခန္းထဲ ႏွိပ္ေပးေနတုန္း သူ႔လီးႀကီး ေထာင္မတ္လာသည္မွာ ေၾကာက္စရာ။ အခုလည္း သူေက်ာေပး တံျမက္စည္းလွဲေနရင္း စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီး မလုံမလဲ ခံစားရလာ၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဂြးေထာင္ေနေသာ ေယာကၡထီး၏ အၾကည့္႐ိုင္းမ်ားကို ျမင္ခဲ့ရျပန္သည္။ ကိုမ်ိဳး ရွိလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္ ဟုေတြးမိသည္။ မနက္ျဖန္ ေယာက်္ားျဖစ္သူ ကိုမ်ိဳး သေဘၤာတက္သြားလွ်င္ သူ႔ေယာကၡထီးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္ရမလဲ မသိေတာ့။ အေမ့အိမ္ကိုလည္း မျပန္ခ်င္။ အေမႏွင့္ အေဖက အစကတည္းက ကိုမ်ိဳးႏွင့္ သေဘာမတူခဲ့။ သူက ေခါင္းမာမာႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့တာမို႔ အေဖႏွင့္ အေမကလည္း ယမင္းကို အျမင္မၾကည္ ျဖစ္ေနၾကဆဲပင္။ အခုလို လက္ထပ္ၿပီးကာမွ တပတ္ပင္မရွိေသးဘဲ အိမ္ျပန္သြားလို႔ကေတာ့ ငါတို႔ ေျပာတယ္မလား ဆိုတဲ့ အၾကည့္ေတြကို သူရင္မဆိုင္ခ်င္။

သူ႔အေဖ ဘယ္ေလာက္ဏွာႀကီးလဲဆိုတာကို သားျဖစ္သူ ေအာင္မ်ိဳး အသိဆုံးပင္။ ဦးေမာင္သည္ သားျဖစ္သူ ေအာင္မ်ိဳးေရွ႕မွာပင္ မေရွာင္ အျပာကားမ်ားၾကည့္ၿပီး မိန္းမမ်ား၏ အခ်ိဳးအစားတို႔ကို ေဝဖန္တတ္သူ မဟုတ္ပါလား။ တခါတေလ သားျဖစ္သူကိုပင္ သူႏွင့္ အတူၾကည့္ဖို႔ အပါေခၚတတ္ေသးသူပင္။ အေမ မရွိေတာ့တဲ့ ေလးႏွစ္အတြင္း ဖခင္မွာ အျပာကားေလးၾကည့္လိုက္ ဂြင္းတိုက္လိုက္ႏွင့္ ေနခဲ့သည္ကို ေအာင္မ်ိဳး အသိဆုံးပင္။ ဖခင္ျဖစ္သူကို ေအာင္မ်ိဳး သနားသည္။ တခါတခါ သူ႔ဖခင္ ဂြင္းတိုက္ေနသည္ကို သုံးထပ္သား နံရံေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ေတြ႕မိတတ္သည္။ အေဖ့ဘဝႏွင့္ ဆာေလာင္တပ္မက္ေနမႈကို သားျဖစ္သူအေနႏွင့္ က႐ုဏာသက္မိသည္။ သူ႔အေဖ စိတ္ဝင္စားေသာ မိန္းမမ်ားမွာလည္း ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းမ်ားသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အခုလည္း သူ႔ဇနီးအေပၚ ၾကည့္ေသာ အေဖ့မ်က္လုံးမ်ားမွာ သမီးတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေသာ မ်က္လုံးမဟုတ္။ အေဖ ယမင္းအား ခိုးငမ္းေနတာကို မၾကာၾကာ ျမင္ခဲ့သည္။

သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ဆာေလာင္ေနေသာ ဖခင္ရဲ႕ ဆႏၵကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္သည္။ ဒီလို ဖိုမကိစၥကလည္း အေဖႏွင့္သားၾကားမွာ ထင္ထင္ေပၚေပၚႀကီး လမ္းေၾကာင္းခင္းထားတာက မေကာင္း။ မသိမသာေလး လမ္းခင္းထားေပး႐ုံသာ ေအာင္မ်ိဳးလည္း တတ္ႏိုင္ေပမည္။ ေအာင္မ်ိဳးလည္း ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ သေဘၤာစတက္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ကာ အေဖေတာင့္တ ဆာေလာင္ေနေသာ အရာကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ဇနီးေလးက ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေတာ့မလား ဆိုတာေတာ့ မေသခ်ာေပ။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သူလည္း မနက္ျဖန္ သေဘၤာတက္ရေတာ့မည္၊ ခင္မာလာႏွင့္ ဖခင္ဦးေမာင္တို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပေျပလည္လည္ ပိုျဖစ္လာမည္ဟု သူေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔… “အေဖ… သားသြားၿပီေနာ္….။ ယမင္းေရ… အေဖ့ကို ကိုမရွိတုန္း ကို႔အစား ဂ႐ုစိုက္ေပးပါကြာ…။ ညတိုင္း အေဖ့ကို ႏွိပ္ေပးလိုက္ဦးေနာ္….” ေအာင္မ်ိဳး ဇနီးႏွင့္ဖခင္ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ တိုက္ခန္းထဲမွ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ ထမင္းစားၿပီး အခ်ိဳပြဲတည္းေနတုန္း ေခြၽးမေလးက ေဘစင္မွာ ပန္းကန္ေတြ သြားေဆးေနသည္။ ေခြၽးေလးမ်ားစို႔ေနေသာ ဂါဝန္အျပာႏုႏုေလး ေအာက္က ေနာက္ေက်ာအလွႏွင့္ ဆံပင္ေတြ ပင့္တင္ထားေသာ ကုတ္သားႏုႏုေလးေပၚက ေခြၽးစေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ သပ္ေပးလိုက္ခ်င္သည္။ သူစားေနေသာ အခ်ိဳပြဲႏွင့္ ယမင္း၏ ကုတ္သားေပၚက ေခြၽးစေလးမ်ား လဲလို႔ရရင္ လဲလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ တင္သားႏွစ္ဖက္ၾကား ညႇပ္ေနေသာ ဂါဝန္ျပာႏုႏုေလးကလည္း အသည္းယားခ်င္စရာ ေကာင္းေနေလသည္။ 

ပန္းကန္ေတြ အားရပါးရပြတ္တိုင္း မသိမသာ ယိမ္းထိုးေနေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ေပၚက ပင္လယ္ျပာ ေရလႈိင္းမ်ားမွာ လႈိင္းမ်ား ထေနသလားပင္ ျမင္ေယာင္မိသည္။ လိုးခ်င္လိုက္တာ ေခြၽးမေလးရယ္။ အမွန္ေျပာရင္ ဦးေမာင္လည္း သူ႔ေခြၽးမ ယမင္းကို လိုးပစ္ခ်င္ေနတာ စျမင္ကတည္းကပင္ မဟုတ္ပါလား။ အကယ္လို႔မ်ား သူ႔ေခြၽးမသာ ေရလာေျမာင္းေပးျဖစ္ျဖစ္ အထာေလးျဖစ္ျဖစ္ ေပးလာရင္ သူ႔ဖက္က လုပ္ျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မည္ဟုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတြးေနခဲ့တာ မ်ားလွၿပီ။ ခင္မာလာလည္း ပန္းကန္မ်ား ေဆးေၾကာၿပီးေနာက္ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚ လွဲေနလိုက္သည္။ မ်က္စိေလးေမွးကာ လင္ျဖစ္သူ ကိုမ်ိဳးကို လြမ္းေနမိသည္။ အိပ္ခန္းထဲလည္း မဝင္ခ်င္..။ အခန္းထဲဝင္မိလွ်င္ ကိုမ်ိဳးကို လြမ္းကာ ငိုမိမွာ ေသခ်ာသည္။

အခ်ိန္က ညေန ၇:၄၀။ အသံေတြက လမ္းမေပၚက ကားသံအခ်ိဳ႕သာ ၾကားေနရသည္။ “သမီးေရ… အေဖ့ကို လာႏွိပ္ေပးပါဦးကြာ… ခဏေပါ့” ေယာကၡထီး ဦးေမာင္၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အခုေတာ့ ဦးေမာင္ႏွင့္ ခင္မာလာ ကုတင္ေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းပင္။ အစာျပတ္ေနေသာ က်ားေလွာင္အိမ္ထဲ သမင္တစ္ေကာင္ ဝင္လာပါက ဒီအတိုင္းေတာ့ လြတ္ေပး႐ိုး ထုံးစံဆိုတာ မရွိဘူး မဟုတ္လား။ ဒီအခ်ိန္ အၾကမ္းဖက္ၿပီး အတင္းဝင္လုံးပါက လိုးျဖစ္သြားမည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပင္။ ဦးေမာင္ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာသည္။ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ျမည္ဟီးလာသည္။ “ ဟင္…… အမေလးေတာ့။ အေဖ သမီးသြားေတာ့မယ္….” “ဘာလို႔လဲ သမီး”အသံေတြ ကတုန္ကယင္ႏွင့္ ဦးေမာင္ ေမးလိုက္မိသည္။ ဟိုက္ရွားပါး… သူ႔လီးႀကီးမွာ ေထာင္မတ္ေနသည္ကို သူကိုယ္တိုင္ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားမိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေခြၽးမေလးက ကုတင္ေပၚမွဆင္းရန္ ျပင္ေနသည္။ အရွက္ေတာ့ကြဲၿပီ။ အရွက္ကြဲလက္စနဲ႔ မထူးေတာ့ တခါတည္းသာ ေခြၽးမေလးကို ႀကဳံးထည့္ေတာ့မည္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ေခြၽးမေလးက သူ႔ကိုျမင္တိုင္း အေနၾကပ္ေနမွာ ျဖစ္သလို သူလည္း မ်က္ႏွာပူလွသည္။

ဦးေမာင္သည္ ေဖြးဥေနေသာ ယမင္း၏ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို အတင္းဆြဲထားလိုက္သည္။ “ အို… ဘာလုပ္တာလဲ၊ လႊတ္ေနာ္၊ ကိုနဲ႔တိုင္ေျပာမွာ” ကဲ…. မထူးေတာ့ေပ။ ခင္မာလာ၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္လုံးကိုပါ အတင္းခ်ဴပ္ထားၿပီး အိပ္ရာေပၚ တြန္းဖိထားလိုက္သည္။ ခင္မာလာ၏ ဗိုက္ေပၚကိုလည္း တက္ခြထားလိုက္သည္။ ေခြၽးမေလး၏ ပင့္ခ်ည္ထားေသာ ဆံႏြယ္မ်ားမွာ ေျပေလ်ာ့က်ကာ အိပ္ရာေပၚမွာ ျဖန႔္က်ဲေနေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ ေခြၽးမေလးက မ်က္ရည္ဝိုင္းေလးႏွင့္ “မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္” ခ်စ္စဖြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္လို သူေတာင္းပန္ပုံေၾကာင့္ ဦးေမာင္မွာ လတံႀကီး ပိုေထာင္မတ္လာသည္။ အတင္း႐ုန္းေနေသာေၾကာင့္ ဂါဝန္မွ ပခုံးဆြဲ ႀကိဳးစေလးမွာ သူ႔ဘယ္ဖက္ လက္ေမာင္းထိေအာင္ ေလ်ာ့က်လာသည္။ ထိုအခါ ေဖြးဥေနေသာ ဘယ္ဖက္ရင္သားမွ ႏို႔သီးေခါင္း စိမ္းစိမ္းေလးကိုပါ ျမင္လိုက္ရသည္။ ဦးေမာင္ အလြတ္မေပးႏိုင္ပါ။ ျမင္ကတည္းက စို႔ခ်င္ေနေသာ ရင္သားႀကီးမွာ သူေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္လို႔လာၿပီ။ ဦးေမာင္ အငမ္းမရ စို႔ပစ္လိုက္သည္။

“ အ… မလုပ္ပါနဲ႔…. ေတာင္းပန္ပါတယ္…. အေဖ… အ…. အ” ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ဆြဲစုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။ ခင္မာလာကေတာ့ ေခါင္းကို ခါရမ္းေနသည္။ အေမြးေရးေရးေလး ေပၚေနေသာ လည္ပင္းေဖြးေလးကိုပါ လွ်ာႏွင့္ သပ္ပစ္လိုက္သည္။ လီးကလည္း အေတာ္ ေထာင္မတ္ၿပီး လရည္မ်ားမွာလည္း တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ေနသည္ကို ဦးေမာင္ သတိထားမိလိုက္သည္။ ကဲ…..ၾကာတယ္…။ သူ႔ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္ရင္း အတြင္းခံကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ အတင္းႀကီးေပါင္ကို ေစ့ထားသည္။ ဦးေမာင္ စားပြဲေပၚက မုတ္ဆိတ္ညႇပ္ ကပ္ေၾကး အေသးေလးကို လွမ္းေတြ႕လိုက္သျဖင့္ ကုတင္ေပၚကေနပဲ လွမ္းယူလိုက္သည္။ “ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ မင္းလည္းပင္ေတြကို ေဖာက္ပစ္လိုက္မယ္၊ နားလည္လား။ ငါ အခု မင္းကို အရမ္းဆာေလာင္ေနတာ။ အသာေလးၿငိမ္ေပး။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းလည္းေသ၊ ငါလည္း ေထာင္ထဲေနရမယ္။ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါ။ မင္းအသားေတြ ပဲ့မသြားေစရပါဘူး၊ မနာက်င္ေစရဘူး” ေခြၽးမေလးမွာ မ်က္ရည္မ်ား နားထင္သို႔ စီးက်ကုန္သည္။ ပါးေဖာင္ေဖာင္းေလး ႏွစ္ဖက္မွာလည္း နီရဲလို႔ေနသည္။ ဦးေမာင္ ကပ္ေၾကးေလး လွမ္းယူၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာ အလုပ္ျဖစ္သြားသည္ဟု ဆိုရမည္။ ဦးေမာင္ အသာအယာပဲ သူ႔ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ၿပီး ေပါင္ကို အေနေတာ္ေလာက္ ခ်ဲ႕ပစ္လိုက္သည္။

အဖုတ္ေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းသားမွာ နီက်င္က်င္အေရာင္။ ဦးေမာင္ ညာဖက္လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အဆုံးထိ ထိုးထည့္ၿပီး ေမြပစ္လိုက္သည္။ “ဟင္းးးး….. အင္းးးးးး….. အ….. အ… အင္းး…. ဟင္းးးးး… အာ…. အင္းးး” ေခြၽးမေလးမွာ အခုမွပဲ မ်က္လုံးေလးမ်ားေမွးကာ ၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ သူ႔အေပၚ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို လွ်ာဖ်ားေလး ထုတ္ၿပီး အရသာခံ သပ္ေနသည္။ လွ်ာဖ်ားေလး ထြက္လာသည္ကို ၾကည့္ရင္း ဦးေမာင္ မေနႏိုင္ေတာ့။ ခင္မလာ၏ လွ်ာႏွင့္ ဦးေမာင္လွ်ာတို႔ အထိအေတြ႕ခ်င္း ဖလွယ္ၾကသည္။ ေစာေစာက ဘယ္ျပန္ညာျပန္ယိမ္းထိုး ျငင္းဆန္ေနေသာ ခင္မာလာ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ ဦးေမာင္ လွ်ာဖ်ား၏ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေအာက္ကို အသာအယာ ဝပ္စင္းခတြားၾကကုန္ၿပီ။

ေခြၽးမေလး၏ သာယာမႈ အရွိန္ေကာင္းလာေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္၏ ေစစားမႈ ဦးေဆာင္မႈေအာက္သို႔ တေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ ေမ်ာပါေနမိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ား တျဖည္းျဖည္း စိမ့္ထြက္လာသည္။ ဦးေမာင္၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနၿပီ။ အားလုံး အသင့္အေနထားကို ေရာက္ေနေလၿပီ။ ေဖြးဥေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ေလးကို လိုးရမွာကိုပင္ အားနာသလို ျဖစ္မိသြားသည္။ ဦးေမာင္ ပုဆိုးပင္ ခြၽတ္စရာမလိုေတာ့။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ကြၽတ္ေနမွန္းမသိ။ ပုဆိုးကြင္းက ဒူးေရာက္ေနၿပီ။ ေခြၽးမေလးကလည္း အေနေတာ္ ဒူးေထာင္ၿပီး ကားထားဆဲပင္။ ျဖဴအိေနေသာ ေပါင္အတြင္းပိုင္း ႏွစ္ဖက္ေပၚမွာ ေသြးေၾကာစိမ္းေလးမ်ား ထင္းေနသည္မွာ အသည္းယားစရာေကာင္းလွသည္။ မည္းခ်ိတ္ေနေသာ သူ႔ လႁပြတ္ႀကီးကို ေခြၽးမေလး အဖုတ္ထဲသို႔ ထည့္ရမွာကိုပင္ အားနာမိသလို ျဖစ္မိသည္။ အဖုတ္ေပါက္ဝကို လႁပြတ္ထိပ္ဖ်ားေလးႏွင့္ နည္းနည္း ေတ့ထားကာ အခ်ိန္ဆ ယူလိုက္သည္။ ဦးေမာင္ ရင္ေတြ လႈပ္ရွားၿပီး မြန္ထူေနသည္။ ေလးလက္မခြဲေလာက္ရွိေသာ လႁပြတ္ကို ေခြၽးမေခ်ာေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္သည္။

“ အား……. အင္းးးး”  ေခြၽးမေလးမွာ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ၿပီး သူ၏ ပန္းႏုေရာင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သြားတက္ပါေသာ သြားေလးႏွင့္ ကိုက္ရင္း ၿငီးေနပုံမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနသည္။ လီးတဝက္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ အဆုံးထိ ေဆာင့္ခ်လိုက္ႏွင့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေခြၽးမေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသာအယာ ဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္။ ေခြၽးမေလး၏ အဖုတ္အတြင္းပိုင္းက က်ဥ္းေနေသးသည္။ လႁပြတ္ဝင္တဲ့ အႀကိမ္ေရ နည္းေသးတာကို သက္ေသျပေနျခင္းပင္။ ေခြၽးမေလး၏ အဖုတ္မွာ လတ္ဆတ္ေနဆဲဟု ဆိုရမည္။ ဦးေမာင္၏ လႁပြတ္တစ္ခုလုံးလည္း ခင္မာလာ၏ ေစာက္စိရည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊဲႏွစ္ကုန္ေတာ့သည္။ ေခြၽးမေလး၏ ေစာက္စိရည္မ်ားေၾကာင့္ ဦးေမာင္၏ လႁပြတ္ႀကီးမွာလည္း ပူပူေႏြးေႏြး ခ်ိဳၿမိန္လတ္ဆတ္ေသာ အရသာ အထိအေတြ႕ကို အျပည့္အဝ ခံစားလိုက္ရသည္။ လႁပြတ္ႀကီးက အရည္လွ်ံေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို နာနာေလး ေထာင္းေပးေနတာေၾကာင့္ အသံမ်ားက တႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္ေနေတာ့သည္။ လႁပြတ္မဝင္ခင္ကေတာ့ အတင္း႐ုန္းကန္ေနသည္…။ အခုေတာ့လည္း သူပဲ မဟုတ္သလိုလိုႏွင့္….။ မ်က္လုံးေလး မွိန္းရင္း… တိုးတိုးေလး ၿငီးတြားရင္း…. သာယာခ်င္တိုင္း သာယာေနလိုက္တဲ့ ေခြၽးမေလး… …..။ ရမက္စိတ္မ်ားႏွင့္ သာယာမႈ အထြတ္ထိပ္ကို တက္လွမ္းေနေသာ ေခြၽးမေလး၏ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း လိုးရင္းႏွင့္ ဦးေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ ပိုပို ေတာင့္တင္း မာေတာင္လာေတာ့သည္။ ခင္မာလာ၏ ေသးသြယ္ေသာ ႏွာေခါင္းဖ်ားထိပ္၌ ေခြၽးစက္ေလးမ်ား ေနရာယူလာၾကသည္။ ႏွာဖူးေလးမွာလည္း ေခြၽးဆီမ်ား ကပ္ၿငိလာေနသည္။ ဦးေမာင္၏ ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံးႏွင့္ ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးလည္း ေခြၽးေစးမ်ားျဖင့္ တဝင္းဝင္း ျဖစ္လာသည္။

ခင္မာလာခင္ဗ်ာ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့….။ သူ႔ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြလည္း တစိမ့္စိမ့္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္လာသည္ကို ခင္မာလာကိုယ္တိုင္ သိေနပါသည္။ ဒီအရသာကို ခင္မာလာမက္ေမာပါသည္ဟု မရွက္တမ္း ဝန္ခံလိုက္ခ်င္သည္။ သူ၏ ေစာက္စိရည္မ်ားမွာ အဖုတ္တြင္းမွ လွ်ံ၍ သူ႔တင္ပါးဆီသို႔ စီးေနသည္ကိုပါ ခံစားေနရသည္။ “ အင္းးးး အင္းးးး “ “ ေကာင္းလား….သမီးေရ…” ေခြၽးမေလးက မေျဖ။ ဦးေမာင္၏ ေမးသံကို ၾကားေသာ္လည္း သူမေျဖခ်င္….။ အခုခ်ိန္မွာ ဦးေမာင္၏ လႁပြတ္ႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲမွ ျပန္ႏႈတ္သြားမွာကိုလည္း ခင္မာလာ မလိုလားေပ။ ေယာကၡထီးကို သူ သာယာတပ္မက္ေနေၾကာင္းလည္း ေျပာျပခ်င္ေနသည္။ မိန္းမတို႔ မာယာဆိုတဲ့ အတိုင္း… ဦးေမာင္ကို သြယ္ဝိုက္ကာ အခ်က္ျပလိုက္သည္။ ခင္မာလာက သူ၏ေစာက္စိ အတြင္းႂကြက္သားမ်ားႏွင့္ ဦးေမာင္၏ လီးတံႀကီးကို ဆြဲညႇစ္ထားလိုက္သည္။အတြင္းႂကြက္သားမ်ားႏွင့္ ေယာကၡထီး၏ လီးႀကီးကို ညႇစ္ေပးလိုက္ ျဖည္ေပးလိုက္ ကစားျပလိုက္သည္။

“အားးး… ေကာင္းလိုက္တာ သမီးေလးရယ္… ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ သမီး… အင္းးး….. ကြၽတ္ ကြၽတ္” ေယာကၡထီး၏ လီးႀကီးမွာ ကိုမ်ိဳးထက္ ပိုရွည္သည္ဟု ခံစားမိသည္။ ဒါေၾကာင့္လားမသိ…. သူ႔ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းပိုင္းထိကို ေယာကၡထီးက လီးရွည္ႀကီးျဖင့္ ထိထိမိမိကို ဝင္ေမႊေပးႏိုင္သည္။ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရလွ်င္ ကိုမ်ိဳးႏွင့္တုန္းက တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ ေစာက္ရည္ေတြ စိမ့္မထြက္ဘူးသလို သာယာမႈလည္း အခုေလာက္ မရခဲ့ပဲ ေယာကၡထီးက သူ႔လီးရွည္ႀကီးျဖင့္ ခင္မာလာ၏ ရမက္စိတ္ကို အဆုံးထိ ဆြေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ေစာက္စိရည္မ်ားလည္း အဖုတ္ထဲမွာ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ လွ်ံကာ ထြက္ကုန္ၾကၿပီ။ ကိုမ်ိဳးနဲ႔ဆို ခင္မာလာမွာ တစ္ႀကိမ္ေတာင္ မၿပီးသည္က ခပ္မ်ားမ်ားပင္။ ကာမဆက္ဆံတဲ့ အရသာဆိုတာကို ေယာကၡထီး၏ လႁပြတ္ရွည္ႀကီးေၾကာင့္ ခင္မာလာ ေကာင္းေကာင္း သိခြင့္ စားသုံးခြင့္ ရလိုက္သည္။ အခုခ်ိန္ အလိုးခံေနတုန္း တန္းလန္းမွာပင္ သုံးႀကိမ္ၿပီးသြားၿပီေလ။ ေနာက္ စတုတၳအႀကိမ္ ကာမအထြတ္ထိပ္ ေရာက္ဖို႔ကို ေယာကၡမႏွင့္ ကာမ ခရီးတိုေလးကို ဆက္သြားခ်င္ေသးသည္။

အခု ေယာကၡမႀကီးက ေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ဒီလို အရသာမ်ိဳးကို ေနာက္မ်ားမွာလည္း ထပ္လိုခ်င္မိေန၏။ ခင္မာလာလည္း သူ႔ေယာကၡထီးႀကီးကို သူဒီထက္ပို ဆာေလွာင္ေတာင့္တေသးေၾကာင္းႏွင့္ ကိစၥမၿပီးခ်င္ေသးေၾကာင္း အခ်က္ထပ္ျပလိုက္သည္။ ဝမ္းဗိုက္သားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အလိုက္တသင့္ေလး ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ ေယာကၡထီးႀကီးက အေဆာင့္ ေခြၽးမေလးက အေကာ့…. ဟန္ခ်က္ ညီညီ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ နည္းနည္းေမာလာတာေၾကာင့္ ေကာ့ေပးေနတာေတြကို ရပ္ၿပီး ေထာင္ထားတဲ့ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ေယာကၡထီး၏ မည္းေျပာင္ေျပာင္ တင္ပါးႀကီးကို ေျခသလုံးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ လႈပ္ရွားေနေသာ ေယာကၡထီး၏ တင္ပါးမည္းႀကီးမွာ ခင္မာလာ၏ လုံးသြယ္ေသာ ေျခသလုံးျဖဴျဖဴေလးမ်ား ေအာက္မွာ စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ ေျပးလႊားေနေတာ့သည္။

“ အိုးးး… ေကာင္းလိုက္တာ…. ေကာင္းလိုက္တာ…. အရမ္းႀကိဳက္တယ္” ခင္မာလာမွာ ခ်စ္စရာ အသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ႏႈတ္မွ လႊတ္ခနဲ ေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။ အေတာ္လည္း ထန္တဲ့ ေခြၽးမေခ်ာေလးပဲဟု လိုးေနရင္း ဦးေမာင္ေတြးေနမိသည္။ ႐ႊဲစိုၿပီး ညစ္အားေကာင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကေလးပိုင္ရွင္ ေခြၽးမေလးကို ဘာႏွင့္မွ မလဲပစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ “ အားးး… ၿပီးေတာ့မယ္ … အရည္ေတြ လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္… သမီး…။ အဆင္ေျပလား သမီး….. အဆင္ေျပပါတယ္ေနာ္…. “ ေျပာရမယ္ဆို ခင္မာလာ မေတာ္ခ်င္ေသးပါ….။ ထပ္ၿပီး လႁပြတ္ရွည္ႀကီး သူ႔အဖုတ္ထဲ စိမ္ထားတဲ့ အရသာႀကီးကို ခံခ်င္ေသးသည္။ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ေမွးေမွးေလးႏွင့္ ေယာကၡထီးႀကီးကို လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေယာကၡထီးႀကီးမွာ ေဇာေခြၽးေတြက သူ႔မ်က္ႏွာမည္းႀကီး တစ္ခုလုံး ဝင္းေနသည္။ ေမာဟိုက္ေနေသာ ေယာကၡထီးကို လွမ္းၾကည့္ရင္း အားနာမိသည္။ “အင္း…. ေျပတယ္… အေဖ… အရည္ေတြ လႊတ္လိုက္ေနာ္… အေဖ… အ…. အ” ေျပာရင္းဆိုရင္းႏွင့္ ခင္မာလာ၏ အက်င့္ေလးအတိုင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ကေလးေလးသဖြယ္ ကိုက္ဖိထားလိုက္သည္။ ဦးေမာင္လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလး အရွိန္ျဖင့္ တရပ္စပ္ မညႇာတမ္း ေဆာင့္ထိုးေတာ့သည္။ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ လီးတံရွည္ႀကီးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထိုးေနတာမို႔ တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံေတြ ထြက္လာျပန္သည္။

“အ… အ… အ…. ဟင္းးးး.. အ.. ေကာင္းလိုက္တာ… အေဖရယ္…. အားး… ဟင္းးးးး” ခင္မာလာလည္း အခုမွပဲ ကာမ အထြတ္ထိပ္ကို ေရာက္ကာ စတုတၳအႀကိမ္ ၿပီးသြားခဲ့ျပန္သည္။ ဦးေမာင္၏ သုတ္ရည္မ်ားလည္း လႁပြတ္ဝဆီသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ စီးလာကုန္ၾကၿပီ။ ဦးေမာင္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားေတာ့သည္။ လႁပြတ္တံထဲကေန သုတ္ရည္မ်ား ထြက္သြားေသာ အရသာထူးႀကီးကို အားပါးတရ ထိေတြ႕ခံစားလိုက္သည္။ သူ႔လီးတစ္ခုလုံးမွာ ေခြၽးမေလး၏ ေစာက္ရည္မ်ားေရာ၊ သူ႔ သုတ္ရည္မ်ားပါ အႁပြတ္လိုက္ အခဲလိုက္ ကပ္ကုန္ေတာ့သည္။ အဖုတ္တြင္းသို႔ ေႏြးေထြးေသာ သုတ္ရည္ေလးမ်ား အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ဝင္လာေနတာကို ခင္မာလာ ခံစားလိုက္မိသည္။ သုတ္ရည္ေလးမ်ား အဖုတ္တြင္းထဲထိ စီးဝင္သြားေသာ အရသာမွာလည္း တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ခ်ိဳၿမိန္လွသည္။ အခုလို သုတ္ရည္အမ်ားအျပား သူ႔အဖုတ္ထဲ ဝင္သြားသည္ကို ခင္မာလာ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးပါ။ ေယာကၡထီးႀကီးေၾကာင့္သာ ဒီလို အရသာထူးေတြ ႀကဳံခြင့္ ခံစားခြင့္ ရခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား…..။

ဦးေမာင္လည္း မိန္းမဆုံးၿပီးကတည္းက အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ဆာေလွာင္မြတ္သိပ္မႈကို အသားျဖဴျဖဴ တင္ေတာင့္ေတာင့္ ႏို႔ႀကီးႀကီး ေခြၽးမေလးေၾကာင့္သာ အာသာေျပခြင့္ရခဲ့သည္။ လႁပြတ္ႀကီးလည္း ၂ လက္မေလာက္ထိ ျပန္က်ဳံ႕သြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သုတ္ရည္မ်ားမွာ လႁပြတ္ထိပ္မွ တစက္စက္က်ေကာင္းတုန္း ရွိေသးသည္။ အိပ္ယာမွာလည္း ေယာကၡထီး၏ သုတ္ရည္မ်ားေၾကာင့္ ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ေပက်န္ကုန္၏။ ေခြၽးမေလး၏ အဖုတ္တြင္းမွ သုတ္ရည္မ်ားမွာလည္း ျပန္လွ်ံထြက္ကာ အိပ္ယာခင္း၌ အိုင္ကြက္ငယ္ေလး ျဖစ္ေနေလၿပီ။ “ အေဖ အိပ္ေတာ့မယ္ သမီးေရ” ခင္မာလာလည္း ကုန္း႐ုန္းထကာ ဒူးထေထာက္လိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္အတြင္းျခမ္း ႏွစ္ဖက္လုံး သုတ္ရည္မ်ား ေခ်ာင္းစီးကုန္ၾက၏။ ဒူးေထာက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ဆူထားပုံမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းသလို ႏို႔ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား တင္းတင္းရင္းရင္း တြဲေနတာေလးက ရႈမၿငီးပုံရိပ္ပင္။ ဗိုက္သားတဝိုက္မွာ လုံးကာ လိမ့္ေနေသာ ဂါဝန္ပါးေလး၏ ပခုံးႀကိဳးသိုင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး လက္ဝဲဘက္ အစြန္နားသို႔ ေလးဖက္ေထာက္ သြားကာ ေယာကၡထီးဖက္ေက်ာေပးရင္း လွဲအိပ္ေနလိုက္သည္။ ဂါဝန္ျပာေလး၏ ေအာက္စမ်ားက ေပါင္တဝက္ေလာက္သာ ဖုံးထားသျဖင့္ ျဖဴႏုေနေသာ အေနာက္ပိုင္း ေပါင္သားေလးႏွင့္ သြယ္လ်ေသာ ေျခသလုံးတို႔မွာ ရင္ဖိုစရာ။ ဦးေမာင္လည္း သားျဖစ္သူ အိပ္ခဲ့ေသာ ေနရာမွာပဲ ေက်ာဆန႔္ရင္း ေခြၽးမေလး၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ရင္တလွ်ပ္လွ်ပ္ႏွင့္ ၾကည့္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

“ဟင့္….ဟင့္…ဟင့္…ရွလႊတ္” ငိုသံေတြ နားထဲၾကားေနရသျဖင့္ ဦးေမာင္ အိပ္ယာမွ ႏိုးလာသည္။ နာရီလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီ ၁၀ မိနစ္ပင္ ရွိေနၿပီ။ တစ္ညလုံး အိပ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ အိပ္လိုက္ရာ ငိုသံေတြ ၾကားမွပဲ ဦးေမာင္ ႏိုးလာေတာ့သည္။ ေခြၽးမေလး ခင္မာလာ ငိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဖြးဥေနေသာ လက္ဖ်ံ ေသးေသးသြယ္ေလးကို ေထာင္ထားေသာ ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚ တင္၍ ယူက်ဳံးမရတဲ့ ခံစားခ်က္တို႔ျဖင့္ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ငိုေနမိသည္။ အိမ္မက္သာ ျဖစ္ခြင့္ရပါက အိမ္မက္သာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္သည္။ ရွက္လည္းရွက္မိသည္။ ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္လို႔ တင္ရမွန္း မသိ။ “ သမီး…. အေဖ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ…။ သမီးရဲ႕ အလွေတြေအာက္က အေဖ မ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့တာပါ သမီးရယ္…။ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိ၊ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္းၿငိ စကားလည္း ရွိတယ္ေလ… သမီးရဲ႕။ အဲဒီစကားအတိုင္း သမီးနဲ႔ အခုလို ျဖစ္သြားခဲ့တာပါ သမီး…။” ဦးေမာင္ ေခြၽးမေလး အနီးတိုးရင္း ေခါင္းကို အသာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ခင္မာလာ၏ ႏူးအိေနေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို အသာအယာ စုၿပီး ဘယ္ဖက္တစ္ျခမ္းသို႔ ပို႔ေပးလိုက္မိသည္။ ေမြးညႇင္းႏုေလးမ်ား ေဖြးဥေနေသာ ဂုတ္သားေလးေပၚတြင္ ဝဲပ်ံေနၾကသည္။ ဦးေမာင္ စိတ္႐ိုင္းေတြ ျပန္ဝင္လာျပန္သည္။

“ ဟင့္…. ဟင့္… အေဖ့သား ကိုမ်ိဳးကို ဘယ္လို မ်က္ႏွာျပရမလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး…. ဟင့္…. ဟင့္ ေသတာ ေသလိုက္ခ်င္တယ္…” ေခြၽးမေလးက မ်က္ႏွာေလးေမာ့ကာ တရႈတ္ရႈတ္ ငိုညဥ္းျပေနသည္။ ေခြၽးမေလး၏ မ်က္ႏွာ ေဖြးေဖြးႏုႏုေလးေပၚမွာ ပန္းေရာင္သန္းေနပုံကို ၾကည့္ၿပီး ဦးေမာင္လီးမွာ တျဖည္းျဖည္း ေထာင္လာေတာ့သည္။ ေခြၽးမေလး၏ အိစက္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသာေလး ဖမ္းဆုပ္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာဖက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္လိုက္သည္။ ေခြၽးမေလးက မၾကည့္ရဲ၊ မ်က္လႊာကို ေအာက္စိုက္ထားသည္။ “ သမီး…. သမီးကို ခ်စ္တယ္…. အရမ္းခ်စ္တယ္။ သမီးကို အခ်စ္ဆုံးပဲ။ သမီးနဲ႔ တစ္သက္လုံး အတူတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ေနသြားလို႔ရတယ္… သမီး။ ဘာမွ ေတြးပူမေနနဲ႔။ အေဖတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာမွ မေျပာဘဲေနရင္ ဘယ္သူမွလည္း သိမွာမဟုတ္ဘူး။ တိုက္ခန္းထဲမွာလည္း တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာ….” ေယာကၡထီးႀကီး ေျပာတာလည္း ဟုတ္သလိုေတာ့ရွိသည္။ ဒီအိမ္မွာက ေယာကၡထီးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းရယ္…။ ကိုမ်ိဳးကလည္း အနည္းဆုံး ၆ လေတာင္ၾကာမည္။ ေယာကၡထီးဆီမွာ တိုက္ခန္းအပိုင္၊ Taxi တစ္စီးအပိုင္၊ ဘဏ္မွာ စုထားတာကလည္း ရွိတယ္ဆိုေတာ့ ပူစရာသိပ္မရွိ။ ခင္မာလာလည္း ေတြးရင္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပူေလ်ာ့သြားသလို ျဖစ္သြားသည္။

ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာ ပါးေလးကို ေဖာင္းေဖာင္းေလးလုပ္ၿပီး ေယာကၡထီးႀကီးကို မ်က္ေတာင္ေလး အသာပင့္ကာ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ေခြၽးမေလး…..။ ေခြၽးမေလး၏ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဦးေမာင္မွာ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာရသည္။ ေခြၽးမေလး၏ လည္ဟိုက္ေနေသာ ရင္အုံအေပၚပိုင္းကို ၾကည့္ၿပီး ဦးေမာင္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထႂကြေသာင္းက်န္လာျပန္သည္။ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ပိုၿပီး ေထာင္မတ္လာရသည္။ ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ေရွ႕တိုးကာ ေခြၽးမေလး၏ ဆူေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ဆြဲနမ္းပစ္လိုက္သည္။ ေခြၽးမေလးကလည္း အလိုက္တသိ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဟေပးလိုက္၏။ လွ်ာခ်င္းလွ်ာ ကူးလူးဆက္ဆံၾကေတာ့သည္။ ေခြၽးမေလး၏ အသက္ရႉသံမ်ား အခန္းထဲမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ေခြၽးမေလး၏ သြားရည္စေလးမ်ား ေဘးႏႈတ္ခမ္းစြန္းတစ္ဖက္မွ နည္းနည္းစီးက်လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရမၼက္စိတ္ျပင္းလာၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူ မွ်စြာျဖင့္ ဟန္ခ်က္ညီညီ လွ်ာခ်င္းလွ်ာ ေမြေႏွာက္ ကစားေနၾကသည္။ ခင္မာလာ၏လက္တဖက္မွာ ဦးေမာင္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အသာအယာ ညႇစ္ေပးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားဆီမွ သက္ျပင္းသံမ်ားလည္း တိုးၿငီးစြာ ထြက္ေပၚေနသည္။ ခင္မာလာလည္း ေယာကၡထီး၏ လီးအားစုပ္ခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာမိသည္။ သူ႔ကို သူလည္း ဘာျဖစ္မွန္း ယမင္း မသိေတာ့ပါ။ သိလည္း မသိခ်င္ေတာ့ပါ။ သူ႔ ေစာက္ရည္မ်ား စို႔တက္လာသည္ကို ယမင္းခံစားလိုက္မိသည္။ ေယာကၡထီးကို ပက္လက္လွန္အေနအထားျဖစ္ေအာင္ တြန္းလွဲလိုက္ရင္း ေယာကၡထီး၏ လီးတံရွည္ႀကီးကို သူ႔ဖင္ႏွစ္ဖက္ကုန္းကာ ၿမိန္ေရယွက္ေရ လ်က္ေပးလိုက္ စုပ္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ “ အား… ေကာင္းလိုက္တာ… သမီးရယ္…. အ… အား” ဒီလိုႏွင့္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးသား ခ်စ္ရမၼက္စခန္းကို တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။…ၿပီး