Month: October 2023

Unicode (မင့်ဟာကြီး ငါ့အခေါင်းထဲမှာ ပြည့်နေတာပဲ)၏ အပိုင်းဆက် လောဘွယ်ကြီး တဟားဟား အော်ရယ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည် ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ကျူးကျော်ကို သူ့ပစ္စတိုနဲ့ ချိန်ထားနေဆဲဘဲ ။ သိုးထိန်းသည် သူ့လူတွေနဲ့ လောဘွယ်တို့ ပိုင်နက် နယ်မြေထဲကို ထိုးဖေါက် ဝင်ရောက်သွားသည် ။ သိုးထိန်းနဲ့ အဖွဲ့သည် ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးနဲ့ ကျူးကျော်ကို အချိန်မှီ ကယ်တင်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးတာကြောင့် ကား လမ်းပေါက်သလောက် ကားနဲ့သွားကြပြီး ကားလမ်းမရှိတော့တဲ့နေရာကစပြီး ခြေလျင် တောတိုးတောင်တက်လုပ်ကြသည် ။ သူတို့အားလုံးကျည်ကာဂျက်ကက်တွေဝတ်ထားကြသလို အကောင်းဆုံးသေနတ်အသစ်ချပ်ချွတ်တွေ..အသံထိန်းပြောင်းတွေ.. ခေတ်မှီစက်ကရိယာ ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဗုံးတွေ တပ်ဆင်ကိုင်ဆောင်ထားကြသည် ။ ပေါ့ပါးမြန်ဆန်တဲ့ သူ့အဖွဲ့ထဲက ရှေ့ပြေးနှစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်တို့ သူ့ဆီကို ပြန်ပြေးလာပြီး “…

Read More “ဖြည်းဖြည်း ပြဲသွားဦးမယ်” »

Unicode (အရမ်းမသွင်းနဲ့လေ.. အာခေါင် လာထိုးမိတယ်)၏ အပိုင်းဆက် မင်းကျော်နိုင် ဝက်ဆိုက်လင့်တွေပေးမယ် ပြောထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်…..။ မင်းကျော်နိုင်က နိုက်ရှစ်သမားမို့ မနက်ကပြန်လာပြီး နေ့လည်စာ ခင်မောင်ဝင်းနဲ့ စားပြီး အိပ်နေရာကနေထ ရေမိုးချိုးပြီး ခင်မောင်ဝင်းအခန်းထဲ ကြည့်လိုက်ရာ… “ဒေါက်တာကြီး နောက်ထပ် ဆေးခန်းလိပ်စာလေးတွေ ပေးပါဦး….“ ခင်မောင်ဝင်း အာလေးလျှာလေးဖြင့် မင်းကျော်နိုင်ကို မေးလိုက်သည်…။ “ဟာ မင်းကလည်း တစ်နေကုန်သောက်နေတာလားဟ…. သေတော့မှာပဲ….။ မင်းကွာ စလုံးလာပြီး အရက်လာသောက်တာလားကွာ….. မင်းကိုမင်းလည်း ထိန်းပါဦး….။ လင့်ခ်တွေ ငါ့မက်ဆေ့က ပို့လိုက်မယ်….။ ဟေ့ကောင် မင်း ဒီအတိုင်းထတော့မသွားနဲ့ မူးမူးနဲ့ လျှောက်သွားရင် မင်းကိုဆွဲစိခံရမယ်….။ ငါပြောမယ် သောက်ချင်ရင် ပြန်လာမှသောက်….“ “အေးပါဟ“ “မင်း အပြင်သွားတတ်တာ သေချာရဲ့လား… ဟေ့ကောင် လမ်းပျောက်ရင် တက္ကစီစီးပြီးသာ သွား…

Read More “ပြည့်သိပ်သွားတာပဲ မောင်မောင်ရယ်… အားနဲ့လုပ်” »

Unicode ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်မိသည် နှင့် ကိုရင်ကြီး ကို အရင်တွေ့ရသည်။ “ဒီသားအဖ ဆရာတော်ဆီ လာတာလား” ကိုရင်ကြီး၏ အမေးကို ရွှေရ အဖေက “အေး၊ဟုတ်တယ်၊ငပေါ်ရေ၊ဆရာတော် ကြိမ်းနေသလား”     “ဆွမ်းစားပြီးစ မှာတော့ကြိမ်း ထင်ပါရဲ့၊အခုလောက်ဆို နိုးလောက်ပါပြီ အကိုရာ၊တက်သာသွားလိုက်ပါ” ကိုရင်ကြီး က ရွှေရ အဖေရဲ့ညီတစ်ဝမ်းကွဲ၊ဒါကြောင့် အကိုလို့ခေါ်တာ၊ကိုရင်ကြီးတင် မကပါဘူး ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကလဲ ရွှေရ အဖေရဲ့ဦးလေးတစ်ဝမ်းကွဲမို့ ရွှေရ ရဲ့အဖိုးလေးတော်တယ်လေ။ တောရွာမှာဆိုတော့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အမျိုးလှည့်ပတ်တော်နေကြတာ။ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းပေါ်ရောက်တော့ ဆရာတော်က စာဖတ်နေရာက လှမ်းကြည့်ပြီး “ဟ! ရွှေရကြီး၊ကျောင်းပိတ်လို့ပြန်လာတာပေါ့၊ဟုတ်လား” “တင်ပါ၊တနေ့ကဘဲ စာမေးပွဲ ပြီးတာဘုရား၊မနေ့ညနေက ပြန်ရောက်တာ၊အဲဒါ နွေကျောင်းပိတ်တုန်း ဘယ်မှ မလယ်စေချင်လို့အရှင်ဘုရားဆီအပ်ပြီး ဗေဒင်လေး၊လက္ခဏာလေး တတ်အောင် သင်ခိုင်းမလားလို့ဘုရား”…

Read More “ယတြာအချေကောင်းလို့ လေးဖက်ကုန်းလိုက်ရတဲ့ အရာရှိကတော်” »

Unicode (ဗေဒင်ဆရာကို ကုန်းတဲ့ သူဌေးကတော်)၏ အပိုင်းဆက် လင်းတစ်ယောက် ငုံပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ သေချာလေး လုပ်ပေးနေသည်ကို ငုံကြည့်နေတဲ့ ခင်မောင်ဝင်းစိတ်ထဲ ဘာလို့ တက္ကသိုလ်တုန်းက အချစ်ဦးမဟုတ်ပေမယ့် အချစ်နဲ့ဆက်နွယ်နေသည့် အနမ်း အတွေ့ အလွမ်း အဆွေးတွေအပြင် အမုန်းတရားတွေအဖြစ် တစ်ခုချင်းဆီ သင်ပြပေးသွားတဲ့ သဇင်ဝင်းကို သွားပြီး အမှတ်ရနေသည်ကို သူနားမလည်…။ အမူအရာလေးတွေ စကားပြောဟန်လေးတွေ တစ်ခါတစ်လေ မျက်စောင်းထိုးတာလေးတွေက သွားတက်လေးနဲ့ မေးချွန်ချွန်လေးကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သဇင်ဝင်းပဲ။ ခင်မောင်ဝင်းအတွေးတွေကို မောင်းထုတ်လိုက်သည်…….။ လင်းကို ဆွဲထူလိုက်သည်….။ လင်း တံဒေါင်နှစ်ဖက် ခင်မောင်ဝင်း ပေါင်ပေါ် ထောက်လျှက်သားလေးနဲ့ ခင်မောင်ဝင်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်…။ ခင်မောင်ဝင်းလက်ကတော့ လင်းရဲ့ ပုခုံး ကျောပြင် ခါးနဲ့ တင်ပါးလေးပေါ်က ရေစက်လေးတွေကို သပ်ချပေးပြီး လင်းပါးလေးကို…

Read More “အရမ်းမသွင်းနဲ့လေ… အာခေါင်လာထိုးမိတယ်” »

Unicode စမ်းချောင်း မကြီးကြီးလမ်းထောင့်ရှိ လဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ကိုခင်မောင်ဝင်းတစ်ယောက် ဘောလုံးဂျာနယ်ကို ခြေချိတ်ထိုင်ကာ ဖတ်နေသည်…..။ ထိုစဉ် မှာထားသည့် မုန့်ဟင်းခါး မန္တလေးပဲကြော်နှင့် လဘက်ရည် တိုင်ကီတစ်ခွက် လာချပေးစဉ် ရူဘီ တစ်ပွဲပါ ထပ်မှာလိုက်သည်……။ “ကိုခင်မောင်ဝင်း စောကြီးပါလားဗျ…။ ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးလား“ တစ်လမ်းထဲနေ မျိုးညွှန့်မှာ ခင်မောင်ဝင်းကိုမေးရင်း စာပွဲတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်…. “အလုပ်ပြုတ်သွားပြီ…သွားဖို့မလိုတော့ဘူး….“ “ဟာ ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း… အလုပ်ကအဆင်ပြေတယ်ဆို…“ “ပြေပါတယ်… ဒီလိုပါပဲ သူဌေးကတော် ဖြုတ်လိုက်တာပါ…“ “ခင်များ ဘာသွားလုပ်လို့လဲ…“ ခင်မောင်ဝင်း ပြောမလိုပြင်ပြီးကာမှ မပြောတော့ပါဘူးတွေးကာ… “ဒီလိုပါပဲကွာ…“ မပြောချင်လေ ပိုသိချင်လေမို့ မျိုးညွှန့်က ထပ်မေးလေသည်….။ “လုပ်ပါဗျ ပြောစမ်းဘာ… နားထောင်ရတာတာပေါ့…။ ဟေ့ညီလေး လဘက်ရည် ပုံမှန်တစ်ခွက်“ ခင်မောင်ဝင်းအားမေးရင်း အနားဖြတ်သွားသည့် စားပွဲထိုးလေးအား လဘက်ရည်မှာလိုက်လေသည်…။…

Read More “ဗေဒင်ဆရာကို ကုန်းတဲ့ သူဌေးကတော်” »

Unicode (ပထွေးဖွင့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ပါကင်လေး)၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ညို့ပေါင်နှစ်လုံးကို ထမ်းလို့ အားရပါးရဆောင့်ပါတော့တယ်။ ညို့ မခံနိုင်တော့ပါဘူး အကြောတွေ ဆွဲသလို ထွန့်ထွန့်လူးပြီး တချီပြီးသွားတော့တယ်၊ ဖေဖေကျော်လည်း လွှတ်လိုက်တယ်ထင်တယ် ညို့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လရေပူပူနွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်တာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံလိုက်ရတယ်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် အဲဒါမျိုးလေးကို ဖေဖေကျော် လွမ်းနေရတာ” …………………………………………………………………………………………. ညိုတို့ တချီပြီးသွားတော့ ဖေဖေကျော်က ညို့ကို အသာလေး ထွေးဖက်ထားသလို၊ ညိုကလည်း ဖေဖေကျော့်ရင်ခွင်ကြီးထဲ တိုးခွေ့ ပြီး ဝင်နေမိတယ်။ ညို့လက်ကလေးတွေက ဖေဖေကျော့် ခါးကို သိုင်းဖက်ထားမိတယ်။ ညို့ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်အချစ်ဦး ရင်ခွင်ငွေ့ ကို လှုံနေရသလိုပဲ လို့ ခံစား နေမိတယ်။…

Read More “ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ဆိုတော့ အရေတော့ ရွဲတာပေါ့” »

Unicode ညို ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်နေတယ်။ မောင့်ကို လည်း ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိဘူး။ စိတ်တွေရှုတ်ထွေးနေတယ်။ ဒီနွေကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ က ညို့စိတ်ရောကိုယ်ကိုရော ပရက်ရှာဖြစ်နေရတယ်။ ညို နဲ့ မောင် နဲ့က ဟိုက်စကူးကျောင်းသား ကထဲက သူငယ်ချင်းဖြစ်လာကြတာ၊ နောက် တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း ဆက်တွဲဖြစ်၊ စာအတူတူလုပ်ဖြစ်ရင်းက မှ ရီးစားဘဝကို ရောက်ခဲ့ကြတာ။ အခု နှစ်ယောက်စလုံး က တက္ကသိုလ်မှာ နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်နေကြပြီ ဆိုတော့ ညိုတို့ အနာဂါတ်က အလင်းရောင်လေး မြင်နေရပြီလေ။ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်မယ်လို့ပြောတယ်။ ညိုက တော့ မသွားချင်ဘူး။ ညို့မှာ နိုင်ငံခြား သွားဖို့ နေနေသာသာ အခု ကျောင်းတက်တာတောင်မှ ဖေဖေကျော့် ကျေးဇူးကြောင့်လို့ ပြောရမယ်။ ဖေဖေကျော်…

Read More “ပထွေးဖွင့်လိိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ပါကင်လေး” »

Unicode ကျမကို ရွာက လူတွေကတော့ မမတင်လို့ ခေါ်ကြတယ် ကျမက ကျမယောင်္ကျား ကိုမြမောင်သေသွားပြီး ကတည်းက တခုလပ်ဆိုတဲ့ အထီးကျန်ဘဝကိုခံယူထားတဲ့သူပါ ကျမအသက်က 38နှစ်စွန်းရုံ ဘဲရှိသေးတယ် တင်တင်လှဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း ကျမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပုရိသယောင်္ကျားတွေ ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချနေကြတာကျမသိတာပေါ့ ဘဝကို မကြောင့်မကျ မတောင့်မတဘဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာကြောင့် အရွယ်ကလည်းတင် ရုပ်ရည်ကလည်းအလှကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်ထင်တယ် တခုလပ်ဖြစ်တာတောင် ယောင်္ကျားတွေရဲ့ ချစ်ရေးဆိုခြင်း အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရသူပါ ဒါပေမဲ့ ကျမအားလုံးကို ရှိတယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး ပြီးတော့ ကျမကငွေတိုးချည်းစားတဲ့သူလေ ကျမအလုပ်က အားရင်အလှပြင်ပြီး အရက်သမား ခေါင်းကြီးနဲ့ သန့်ဇင် တို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး အတိုးတောင်းရုံဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုရလာတဲ့ငွေထဲက အရက်ဖိုးပေးလိုက်ရင်ပျော်လို့ ဒါတောင်အဲ့ နှစ်ကောင်က အမဲရိုးနှယ် ဟင်းအိုးမှအားမနာ ကျမကိုတောင်ကြံချင်နေကြတယ် အင်းပြောရအုံးမယ် တနေ့ကျမ…

Read More “မောင်လေး ထည့်လိုက်တော့နော်…အားး” »

Unicode (ဘာဂျာကောင်းတဲ့ မောင်၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) “မောင်… မနွယ်ကို ဘယ်ခေါ်လာတာလဲ… မောင်… နော်…“ “လာပါ ..မနွယ်ရဲ့ … မောင့်သူငယ်ချင်းနဲ့ ခနဝင်တွေ့ယုံပါ.. အ.. ဟီး…“ “မောင်..နော်.. မနွယ်တော့ မယုံဘူး…“ နွယ်နွယ်အေးသည် မယုံဘူးလို့သာ ပြောသော်လည်း စိုးဝင်းက လက်ကိုဆွဲထားသည်ကိုတော့ မဖြုတ်ချေ။ စိုးဝင်းက ရှေ့ကနေဆက်၍ လှမ်းတက်သွားသည်တွင် သူမကလည်း နောက်ကပါလာသည်။ စိုးဝင်းက ခပ်မြန်မြန်ဆွဲခေါ်နေသည့်အပြင် လှေကားထစ်က သုံးထပ်လောက် တက်လိုက်ရသဖြင့် အနည်းငယ်မောသလို ဖြစ်သည်။ လမ်းတလျှောက် လှုပ်ရှားနေသည့် စိတ်အခံနှင့် ရင်တွေပင် တလှပ်လှပ်ဖြစ်သည်။ စိုးဝင်းနှင့် နွယ်နွယ်အေးသည် ပန်းခြံလေးထဲတွင်တွေ့ပြီး ငါးရက်အကြာတွင် ပြန်ချိန်းတွေ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲ သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဖြစ်ကြသော်လည်း အချိန်က ခနသာ။ နွယ်နွယ်အေးကမူ…

Read More ““အယ်… အကြီးကြီးပဲနော်… ဆန့်ပါ့မလား … မောင်…“” »

Unicode စိုးဝင်းတို့သည် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေးအတွင်းတွင် ထိုင်ကာ စကားပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ စကားပြောသည်ဆိုတာထက် သူပြောတာကို ကျန်သူများက ထိုင်နားထောင်သည်ဟု ပြောရင် ပိုမှန်မည်။ ထိုင်နေသူတွေကတော့ တခြားသူများမဟုတ်။ သူနှင့် ခင်နေသည့် ရပ်ကွက်ကလူတွေ ဖြစ်သည်။ အကြော်ဖိုနှင့် နီးသည့် နေရာတွင် သူတို့ထိုင်နေကြပြီး.. ဝိုင်းထဲတွင် ရှိနေသည့် ကျန်သူလူနှစ်ယောက်ကတော့ ကိုမားဆိုးနှင့် ကိုဗတို့ ဖြစ်သည်။ စိုးဝင်းသည် သူတို့ဆိုင်ကို အမြဲလာပြီး ထိုင်နေကြသူများထဲမှ ကိုမိုးကြိုး၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒီနှစ်ယောက်နှင့် အတော်ခင်နေသဖြင့် အခုလို နေ့လယ်ဘက် လူရှင်းချိန်တွင် သူ့အကြောင်းကို ရင်ဖွင့်ချင်းဖြစ်သည်။ “ဒီမှာ.. ငါ့ညီ…“ ကိုမားဆိုး၏ အသံက ထွက်လာသည်။ သေချာပါပြီ.. ဒါမျိုးလေသံ စလိုက်ရင်ဖြင့်… သူက ဥပမာဥပမေးတွေနဲ့ လာတော့မှာ…။ စိုးဝင်းတွေးတာမှ မဆုံးသေး။ ကိုမားဆိုး၏…

Read More “ဘာဂျာကောင်းတဲ့ မောင်(တတိယပိုင်း)” »