ယတြာအချေကောင်းလို့ လေးဖက်ကုန်းလိုက်ရတဲ့ အရာရှိကတော်

Unicode

ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်မိသည် နှင့် ကိုရင်ကြီး ကို အရင်တွေ့ရသည်။

“ဒီသားအဖ ဆရာတော်ဆီ လာတာလား” ကိုရင်ကြီး၏ အမေးကို ရွှေရ အဖေက

“အေး၊ဟုတ်တယ်၊ငပေါ်ရေ၊ဆရာတော် ကြိမ်းနေသလား”    

“ဆွမ်းစားပြီးစ မှာတော့ကြိမ်း ထင်ပါရဲ့၊အခုလောက်ဆို နိုးလောက်ပါပြီ အကိုရာ၊တက်သာသွားလိုက်ပါ”

ကိုရင်ကြီး က ရွှေရ အဖေရဲ့ညီတစ်ဝမ်းကွဲ၊ဒါကြောင့် အကိုလို့ခေါ်တာ၊ကိုရင်ကြီးတင် မကပါဘူး ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကလဲ ရွှေရ အဖေရဲ့ဦးလေးတစ်ဝမ်းကွဲမို့ ရွှေရ ရဲ့အဖိုးလေးတော်တယ်လေ။ တောရွာမှာဆိုတော့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အမျိုးလှည့်ပတ်တော်နေကြတာ။ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းပေါ်ရောက်တော့ ဆရာတော်က စာဖတ်နေရာက လှမ်းကြည့်ပြီး

“ဟ! ရွှေရကြီး၊ကျောင်းပိတ်လို့ပြန်လာတာပေါ့၊ဟုတ်လား”

“တင်ပါ၊တနေ့ကဘဲ စာမေးပွဲ ပြီးတာဘုရား၊မနေ့ညနေက ပြန်ရောက်တာ၊အဲဒါ နွေကျောင်းပိတ်တုန်း ဘယ်မှ မလယ်စေချင်လို့အရှင်ဘုရားဆီအပ်ပြီး ဗေဒင်လေး၊လက္ခဏာလေး တတ်အောင် သင်ခိုင်းမလားလို့ဘုရား”

ရွှေရ အဖေရဲ့စကားကြားတော့ ဆရာတော်က   “ဟာ၊ငါ အခု ဗေဒင်၊လက္ခဏာ မဟောတော့ဘူး၊သင်လဲ မသင်ပေးတော့ဘူး၊ပရိယတ္တိ ဘဲလုပ်တော့တယ်၊အသက်လဲထောက်လာပြီကွာ၊သံသရာမှာ ကိုယ့်အတွက် ပါအောင် ကျင့်ရတော့မယ်၊လောကီရေးရာ မလုပ်တော့ဘူးကွာ၊အဲ-မင်း သားကို ငပေါ် လက် အပ်လိုက်ပါလား” ဆရာတော်က ဗေဒင် လက္ခဏာ အလုပ်ကို စွန့်လွတ်လိုက်လို့သူကိုယ်တိုင် မသင်ပြပေမဲ့လဲ ဆွေမျိုးဆိုတဲ့သံယောဇဉ် ကြောင့် ကိုရင်ကြီး ငပေါ်ဆီအပ်ပြီး သင်ဖို့ပြောတာ။

“ဒါနဲ့ နေပါဦး၊ရွှေရ က အခု(၁၀)တန်းဖြေတာမဟုတ်လား၊စာမေးပွဲအောင်ခဲ့ရင် ဘာလုပ်ကြမယ် စိတ်ကူးထားလဲ” ဆရာတော် အမေးကို “အောင်ခဲ့ရင်တော့သူ့ဦးလေး ကိုကံပေး က မန္တလေးမှာရှိတယ်၊သူ့ဆီမှာ နေပြီး တက္ကသိုလ်တက်ရမယ် ပြောတာဘဲ ဘုရား”

ဦးကံပေး က ရွှေရ အမေရဲ့အကိုအရင်း၊ဆည်မြောင်းဝန်ထောက်၊မန္တလေးမှာတာဝန်ကျနေတာ။ ဒီလိုနဲ့ ရွှေရ တစ်ယောက် (၁၀)တန်းစာမေးပွဲကြီးဖြေအပြီးမှာ ရွာဦးကျောင်းက ကိုရင်ကြီးငပေါ်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော စာသင်သားတပည့်ဖြစ်ခဲ့တာပါဘဲ။

ကိုရင်ကြီး ငပေါ် က ငယ်ငယ်က လူရှုတ်လူပွေ၊ ကားစပယ်ရာဘဝနဲ့ ဟိုးကချင်ပြည်၊ ချင်းတောင် နာဂနယ်မြေတွေအထိ ရောက်ဘူးတာ၊ မိန်းမတွေကလဲ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာ သူကိုယ်တိုင် မရေတွက်နိုင်ဘူးဆိုဘဲ။ ရောက်လေရာရာမှာ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်ပါချင်တဲ့ဗီဇကြောင့် သူမလုပ်ဖူးတာ၊သူမတတ်တာ။သူမသိတာ မရှိဘူးဆိုဘဲ။ ဟုတ်/မဟုတ်တော့မပြောတတ်ဘူး။ ကချင်ပြည်နယ်မှာ နေခဲ့တုန်းက K.I.A တပ်ထဲမှာတောင် စစ်မှုထမ်းခဲ့ဘူးတယ်ဆိုဘဲ။ နောက် ငှက်ဖျားအကြီးအကျယ်ဖျားပြီး ငှက်ဖျားပိုးက ဦးဏှောက်ထဲရောက်လို့ ရူးသလိုလိုဖြစ်တာနဲ့ရွာပြန်ရောက်လာတာ။ တစ်ယောက်ထဲပါ၊ မိန်းမ ပါမလာပါဘူး၊ ဘယ် အရူးပါဆို၊ မိန်းမက ပစ်ပြေးပြီပေါ့။ ဦးလေးတော်တဲ့ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးက ပဥွင်းဝတ်ပေးချင်ပေမဲ့လူကောင်းလို့ပြောမရလို့၊ အာပတ်သင့်နေမယ်ဆိုပြီး ကိုရင်ကြီးဘဲဝတ်ခိုင်းထားတာ။ ရွှေရ အဖေကတော့ သူ့သားကို ကျောင်းပိတ်ရက် စိတ် မလေရအောင် ရိုးရာဗေဒင်လေး လက္ခဏာလေး တတ်အောင် ကိုရင်ကြီးဆီ အပ်တာပါ။ ဒါပေမဲ့ရွှေရ တကယ်တမ်းတတ်မြောက်သွားတာက ဗေဒင် လက္ခဏာ မဟုတ်ဘဲ ကာမသျှတ္တရပညာပါဘဲ။

ကိုရင်ငပေါ် က ငယ်ကတည်းက လူရှုတ်လေ။ နေရာတကာ သိချင် တတ်ချင်စိတ်က ရှိတော့ကာ ရှေးဟောင်းပေစာတို့၊ ဆေးကျမ်း၊ လောကဓါတ်ကျမ်း၊ တွေ့ရာမြင်ရာ ဖတ်တာ၊ ဆေးဆရာ၊ ဗိန္ဒောဆရာ။ ပယောဂကုဆရာ၊ ဆရာမှန်သမျှ တစ်ယောက်မှ အလွတ်မပေး၊ တပည့်ခံပြီး ပညာယူတာ။ ဆရာတွေကလဲ ခိုင်းကောင်းပြီး ဖင်ပေါ့လို့ သူ့ကိုတပည့်အဖြစ်လက်ခံ သင်ပေးကြတယ်လေ။ ကိုရင်ငပေါ် က သူ့အလှည့်ကျတော့လဲ ဆရာစားမချန်ပါဘူး။ ရွှေရ ကို သူတတ်တဲ့ပညာတွေ အိတ်သွန်ဖာမှောက်သင်ပေးတာပါ။

ကိုရင်ငပေါ် ရွှေရ ကို သင်ပေးတဲ့ပညာရပ်တွေကို အသာထား၊ ရွှေရ ကိုဖတ်ခိုင်းတဲ့စာအုပ်တွေကိုက တော်ရုံလူ ဖတ်ဘူးဖို့မပြောနဲ့ ၊ကြားတောင်ကြားဘူးမယ်မထင်၊ စစ်ကိုင်းဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားပြုစုတော်မူတဲ့ (အာယုဝဏ္ဏ ဘေသဇ္ဇ) ဆေးကျမ်းကြီးထဲက ဓါတ်ကြီးလေးပါးစုဝေးပုံ၊ ဓါတ်ကြီးလေးပါးကနေပြီးတော့ ဓါတ်ကြီးတစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး ပွါးများပုံ၊ ဓါတ်ကြီးများရဲ့ဖောက်ပြန်မှု၊ အဲဒီဖောက်ပြန်မှုတွေဟာ သီတ နဲ့ဥဏ နှစ်ပါးပေါ်မှာ မူတည်ပုံ။ နန်းတွင်းသမားတော်များ လက်သုံးဆေးကျမ်းထဲက နာနနယ သုဂန္တ၊ ဒိဌကမ္မ သမန္န၊ ဒက္ခ၊ မာဇ္ဇသီဃံ၊ ပရပသန္န၊ သူရ၊ ပဋိသန္နိ ညာဏ၊ ပစ္စု  ပ္ပန္န၊ သုဘာသိတာ၊ ဥသာယ။ဒဗ္ဗ  စတဲ့ သမားအင်္ဂါဆယ့်နှစ်ပါး ကို မှတ်မိတဲ့အထိ အခေါက်ခေါက်အခါခါ ဖတ်ရတာ။ ကာမသျှတ္တရကျမ်းထဲက  (ရွှေဂဋ္ဌုန်ရက်တွင်း၊ လယ်ပင်း၌မှတ်ပါ၊သားမြတ်ကင်းဝင်းပဒါ၊ တနင်္လာငွေကျား၊နှုတ်ဆီးစပ် အထက်ခေါ်သည်၊ချက်တော်မှာ ခြင်္သေ့နှင့်ညား။ ပသာဝယောနိအိမ်မှာ၊ဆင်နာဂိန်ပျော်ပါး၊ ခင်ညာစိန် ခက်ပတ္တမြားရယ်က၊ကြွက်မမှားကျောနေ။ ပိဒုန်းရောင်ကေသီမြတ်မှာတော့၊ ရွှေဖူးနတ်ရက်မှတ်မသွေ။ ပြည်ဘောဂနဂါးမြွေမှာ၊ မမှားစေလက်ခြားပ။ သက်ထားမေကညာ စိတ်ဓါတ်တည်ရာ ၊ချိပ်စပ်သို့ကြည်စရာ မဒီမြာ ချစ်ဆုံးပလေး) ဆိုတဲ့နေ့အလိုက် မိန်းမတို့ရဲ့ရာဂစိတ်တည်နေပုံ စတာတွေ။ (အကြင်မိန်းမသည် နားရင်း၌နားရိပ်ခိုအံ့၊ျွှည့်ရှင်ရှိမူ။ အင်္ဂါဇာတ်၌ မှဲ့ရှင်ရှိမူ ထိုမိန်းမသည် ကာမဂုဏ်ကြူးသည်ဖြစ်ကာ လျှပ်ပေါ်လော်လီတတ်၏။ သူ့လင်သားကို ဖျက်ဆီးတတ်၊ မြင်မြင်ရာရာ ယောက်ကျားကို တပ်မက်တတ်၏။ ပရိယာယ် မာယာများ၏။ ထိုမိန်းမကား မိန်းမယုတ်တည်း) စတဲ့စာတွေကို အာဂုံဆောင်ရတာ။ ဒါတင်မက၊ကိုရင်ငပေါ် က သူ့ညီကို လက်တွေ့ကာမအားကောင်းစေတဲ့ဆေးနည်းတွေ၊ မိန်းမတွေ စွဲမက်စေတဲ့ ပီယဆေးဝါးဂါတာတွေ စီမံပေးခဲ့သေးတာ။ ပီယဆေးဆိုတာ ရွှေရ သိပ်မယုံပေမဲ့ ကိုရင်ငပေါ် စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့ မငြင်းဆန်ဝံ့ဘဲ လိုက်လုပ်ခဲ့ရတာ။

“မိန်းမဆိုတဲ့အမျိုးက မင်းသားကြီးခင်မောင်ရင် ဆိုခဲ့သလို လှေနဲ့မြင်း ပမာညီတဲ့ကွာ၊ ပဲ့ကိုင်တတ်ရင် ကိုင်တတ်သလို ပြေးတာ၊ စီးတဲ့လူ ညံ့လို့ကတော့ ထင်ရာစိုင်းပါလိမ့်မယ်ဗျား” ကိုရင် ငပေါ် က ရွှေရကို ရှင်းပြနေတာ။ ရွှေရ ပီယဆေး မထိုးချင်ဘူးပြောလို့။ “ကိုရင်က မိန်းမအကြောင်းပြောရအောင် မိန်းမလဲ မရှိဘဲနဲ့” ရွှေရ ကသူ့ဦးလေး မို့ မကြောက်ဘူးလေ။ ပြန်ပြောရဲတယ်။

“အံမယ်ကွာ မင်းကလဲ၊ ငါက အခုမှသာ ရွာပြန်လာမှာမို့ဆရာတော်ကိုကြောက်လို့မိန်းမတွေ ကွာထားခဲ့တာ မိန်းမတွေများ နဲပေါင်ဗျာ၊ စလေ ဦးပုည ရေးသလို (အချော အနု၊မပု မမြင့်၊ အခန့်သင့်ကလေး၊ သေးသေး သွယ်သွယ်၊ သပြေရို့အရွယ်၊ မငယ်လွန်း မကြီးလွန်း၊ ဇွန်းခြစ်တမျိုး၊ အထိုးခံအုန်းသီး၊ ဘုန်းကြီးကြိုက် မင်းကြိုက် ကာလသားများနှင့် လားလားမျှ မထိုက်၊ ဗျာဆံဝိုက် ဗျာဆံခါ၊ အပျိုတွေ လာလွန်းလို့ ၊ဆရာတော် ကျောင်းပေါ်က ကြိမ်ဆော်ရွှေ့ ချရသေးသည်)ကွာ၊ စားရလွန်းလို့အီမုန်းသွားထင်ပါရဲ့ ရွှေရ ရာ၊ မိန်းမဆို လှည့်တောင် မကြည့်ချင်တော့ဘူး”

“အေးလေ၊ကိုရင်ပြောသလို လှည့်မကြည့်ချင်လဲ မကြည့်နဲ့တော့ပေါ့၊ဘာပြုလို့ကျွန်တော်ကို ပီယဆေးထိုးရမှာလဲ”

“ဟ ရွှေရ ရ၊ငါ့တူ၊ မင်းက ငါတို့လို မာတုကာ မတွေနဲ့ဝေးရာ ဘုန်းကြီးကျောင်းလာနေမှာလား၊ မင်းက ခေတ်ပညာ သင်ရဦးမယ် ၊မင်းအဖေ ဟိုတရက်က ပြောသွားတာလေကွာ၊ မင်းဦးလေး ဦးကံပေး က ကျောင်းထားပေးမယ်ဆို။ မင်းအဖေ အမေ က မင်းကို တောမှာ ပင်ပင်ပန်းပန်း လယ်လုပ်စားစေချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းကိုမွေးကာနီး မင်းအမေ တောထဲ ထင်းခွေရင်း ရွှေထုတ်ကောက်ရလို့မင်းကို ရွှေရ လို့နံမည်ပေးထားတာ။ ဘုန်းကံရှိမဲ့သားဆိုပြီး မင်းကို မြို့မှာကျောင်းထားပေးတာလေ၊”

“ဘာဆိုင်လို့လဲ ကိုရင်ရ”

“ဆိုင်ပါသကော ရွှေရ ရယ်၊ မင်းက ပညာတွေသင်၊ မင်းဦးလေး ဦးကံပေး လို မင်းမှုထမ်းလုပ်၊ မိန်းမယူ ကလေးတွေမွေး၊ လူတွေလုပ်ကြတဲ့လူ့ဝတ္တရားကြီးဆိုတာနဲ့ကင်းလို့မှ မရတာ၊ မကင်းနိုင်အတူတူ ကိုယ့်ဘက်က အခံလေးရှိတော့ အတိုက်အခိုက်တွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိတာပေါ့ကွာ”

ဒါနဲ့ ရွှေရ လဲ ကိုရင်ငပေါ် ကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ဘဲ မိနိးမတွေစွဲမက်စေတယ်ဆိုတဲ့ ပီယဆေးတွေ အထိုးခံရ၊သူ့ ယောကျ်ားတန်ဆာ ကြီးထွားဖို့ဆိုပြီး ဖော်ပေးတဲ့ဆေးပူတွေကိုလိမ်းရနဲ့။

 (ဥုံ။ဝေ, ဒါ , သာ , ကု , ကု , သာ , ဒါ , ဝေ ,

  ဒါ , ယ , သာ ,  တ , တ , သာ , ယ , ဒါ ၊

  သာ , သာ , ဒိ , ကု , ကု ,ဒိ , သာ , သာ ၊

  ကု , ဓ , ဗု , ကု , ကု , ဗု , ဓ , ကု ။  ။)     

ကိုရင်ငပေါ် ဒူးပဆစ်တုပ် ထိုင်နေသော မိန်းမအရုပ်ကို ရွှေရ ရဲ့ငယ်ပါပစ္စည်းနဲ့တေ့ပေးပြီးဂါထာ ရွတ်ဆိုနေတာပါ။ အရုပ်က ထဘီရင်လျားထားပြီး သားမြတ်ပုံစံထုထားတာ။ ၊နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပေါ်နေစေရမယ်။ သန=ချေခြင်း၊ သိဒ္ဓိတင်ခြင်း၊ စတာတွေက ဘုရားမီးပူဇော်၊သီလယူ၊ သစ္စာဆို စတာတွေလုပ်ပြီးမှ ဂါထာမန်းမှုတ်ရတာ ကိုရင်အပြောကတော့ ဒီ ဆေးက သာမန်ပီယဆေး မဟုတ်ဘူး၊ လာဘ်လာဘပေါများစေတယ် စီးပါွးဥစ္စာတိုးတက်စေတယ်တဲ့လေ။

နောက်လိင်အင်္ဂါကို ကြီးထွားစေတဲ့ဆေးတွေဖော်ပေးပြီး လိမ်းခိုင်းတာ။ ခွေးလှေးယားမြစ်နဲ့ခွေးလှေးသီးအဆံ ကို အိုးကင်းပူတိုက်ပြီး အမှုံ့ကြိတ်သောက်ရတာ၊ ကျားလက်ဝါးဆိုတဲ့နွယ်ပင်ကို ထုထောင်းပြီး အရက်နဲ့ စိမ်ထားပြီးသောက်ရတာ၊ နန်းလုံးကြိုင်မြစ်ကို ဆန်ဆေးရေနဲ့ပြစ်ပြစ်သွေးပြီး လိမ်းရတာ စသဖြင့် စုံလို့ပါဘဲ။ သူကပြောသေးတာ။

“ရွှေရ ငါ့တူ၊ မိန်းမဆိုတဲ့အမျိုးက ရမက်ကြီးတတ်တဲ့အမျိုး၊ သူတို့အလို မပြည့်ခဲ့ရင် လင်ငယ်နေတတ်တယ်။ မိန်းမလင်ငယ်နေရင် ယောကျ်ား ဂုဏ်သိက္ခာကျတာရယ် ၊စီးပါွးပျက်တတ်တာရယ်၊ ဖြစ်တာ၊ အဆိုးဆုံးကတော့ လူတကာက ကိုယ့်ကို ကိုယ့်မိန်းမကို နိုင်အောင် မလိုးနိုင်လို့သူများတက်လိုးသွားတာ လို့အထင်သေးကြတာကွ။ ဒီတော့လူ့လောကမှာ မိန်းမယူပြီးရင်တော့မိန်းမကို ပိပြားြင်မ်တုပ်နေအောင်သာ လိုးပေတော့မောင်၊ (မိစ္ဆာလိုကြူးး၊ လင်ကုန်ကူးသည်၊ ညစ်ညူးစာရီ၊ အလဇ္ဇီဖြင့်၊ ဒုသာီက္ကတ္ထိ၊ မျိုးဇာတိတို့၊ မိမိကိုယ်ကို ၊စိတ်အလိုတိုင်း ထိုထိုယောက်ကျား၊ တပ်ရာများနှင့်၊ လိုက်စားနှံလိုက်မည်သာကို) တဲ့ကွ။ မိန်းမတွေအကြောင်း ရှေးကရေးထားတာတွေ အများကြီးပါ။ နောက်ရှိသေး၊ (ကိလေသာဟူ၊ မိုက်သွေးဆူက၊ လူသောခွေးသော ကျေးကျွန်သောဟု၊ သဘောမတင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊ မျိုးမစောင့်ဘူး) ဆိုတာတွေ၊ မာဃဒေဝ လင်္ကာကွာ မာန်လည်ဆရာတော်ကြီး ရေးခဲ့တာ”

ကိုရင်ငပေါ် ပြောပုံနဲ့ မိန်းမတောင် မယူရဲဘဲ ကိုယ့်ဂွေးကို ကိုယ် တူနဲ့ထု သတ်သေဖို့ဘဲကောင်းတော့တာ။ ပြီး မိန်းမတွေရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍန်၊ (အကြင်မိန်းမ၊ ကိုယ်ပြင်လ ျရွှေ့၊ သြရတင့်ထွား၊ ခါးစဉ်းတင်ကျယ်၊ ထုအထယ်ဖြင့်၊ လူ့နှယ် မက၊ နတ်မမျှဟု၊ အလှခေါင်ထွတ်) မိန်းမဆိုတာ ခါးသေး ၊နို့အုံထွား ၊ဖင်ကားမှ မြတ်ဆိုကိုး။ ဒီလိုနဲ့ မတ်လဆန်း (၁၀)တန်း ဖြေပြီးကတည်းက ကိုရင်ငပေါ်ဆီမှာ စာဝါလိုက်ခဲ့တဲ့ ရွှေရ။ ဇွန်လထဲ စာမေးပွဲအောင်စာရင်းတွေထွက်၊ စာမေးပွဲအောင်လို့ ၊စက်တင်ဘာလဆန်းမှာ သူ့ဦးကြီး ဦးကံပေးတို့အိမ်မှာနေပြီး မန္တလေးတက္ကသိုလ် တက်ရပါပြီ။  

ဦးကံပေး က ရွှေရ အမေရဲ့အကိုအကြီးဆုံး၊ အင်းစိန် G.T.I က မြို့ပြအင်ဂျင်နီယာနဲ့ကျောင်းပြီး ပြီးတော့ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနမှာအလုပ်ဝင်တာ၊ စ စချင်း အရပ်ခေါ် လမ်းဗိုလ်ပေါ့လေ၊ ရွှေရ တို့နယ်မှာကတော့ ဆည်မြောင်းဘက်က အင်ဂျင်နီယာတွေကို မူးဗိုလ်တို့၊ မူးဝန်ထောက်တို့ခေါ်ကြတာ။ ဟို အင်္ဂလိပ် ခေတ်တုန်းကတော့ ဗမာပြည်မှာ ရွှေဘိုနယ် မူးမြစ်ကိုဖြတ်ပိတ်ထားတဲ့ ကာဘိုးဆည်က အကြီးဆုံးမို့ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနဆိုရင် မူးလို့ဘဲ သိကြတာ။ အခု ဦးကံပေးက အရပ်ခေါ် ဝန်ထောက်ဆိုတဲ့ A.E အဆင့်။ အသက်က (၅၀)နဲနဲကျော်ပြီ။ ၊မကြာခင်တော့အရေးပိုင် E.E ဖြစ်မယ်လို့ထင်ရတာဘဲ။ သူတို့ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနက ဝန်ထောက်ကျောင်းဆင်းလို့ ခါ်တဲ့တက္ကသိုလ်က B.Sc အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရတဲ့လူနဲ့Ranker လို့ခေါ်တဲ့G.T.I ဒီပလိုမာလက်မှတ်ရ ဝန်ထမ်းတွေကို သူ့အချိုးနဲ့သူ ရာထူးတိုးပေးတဲ့မူ ရှိတယ်။ E.E အဆင့်မှာ B.Sc အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ ကဘယ်နှစ်ဦး၊ G.T.I ranker ကဘယ်နှစ်ဦး အတိအကျခွဲထားပြီးသား၊ ranker E.E တစ်ယောက် ပင်စင်သွား၊ ဒါမှမဟုတ် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရင် သူ့နေရာကို ranker A.E ထဲကဘဲ ရာထူးတိုးပေးရတာ။

ဦးကံပေးမိန်းမက လမ်းဗိုလ်ဘဝမှာ ရခဲ့တာ။ ဒါ်အေးယူတဲ့။ မိန်းမက ဖြူဖြူ ၀၀၊ ခန့်ခန့်၊ အရာရှိကတော်မို့ ခြေမွေးမီးမလောင်၊ လက်မွေးမီးမလောင်၊ အိမ်မှာ အခိုင်းအစေ၊ တပည့်တပန်းတွေနဲ့နေရတာဆိုတော့ အသားအရေကစ နူးညံ့ချောမွတ်နေတာ။ အသက်ကတော့ ဦးကံပေးထက် ငယ်မယ်။ ၊ရှိလှမှ (၄၁-၄၂)ပေါ့။ သူတို့မှာက သားယောက်ကျားလေးမရှိဘူး။ ၊သမီးတွေချည်း (၄)ယောက်တောင် မွေးထားတာ။ ၊ဒုတိယသမီးက ရွှေရ နဲ့ရွယ်တူ။ (၁၈)နှစ်ထဲမှာ။ အကြီးဆုံးက အသက်(၂၁)နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ သူ့ ယောကျ်ားက ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်။ အလုပ်မရှိ ယောက္ခမအိမ် ကပ်စားနေတာ။

ကျန်သမီးနှစ်ယောက် ကတော့(၁၅)နှစ် ၊(၁၂)နှစ်စီ။ ဒေါ်အေးယူရော၊ သမီးတွေရော အားလုံးက ဘဝင်တွေ။ သမီးတွေကဆို ရွှေရ ကို သူတို့အကိုဝမ်းကွဲ ဆိုတာတောင် ဘေးဘီမှာ သိပ်ပြောချင်တာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ နံမည်တွေက ရှိတော့ရှိမယ်။ အိမ်မှာတော့မအဲ ၊မပဲ၊ မဗျဲ၊ အငယ်ဆုံးလေးကျတော့ ပြောင်းသွားတာ မဂွမ်းတဲ့။ ဒါပေမဲ့ဒေါ်အေးယူအပါအဝင် သမီး(၄)ယောက်စလုံး ရွှေရ အမေကိုတော့ ကြောက်ကြတယ်။ ရွှေရ အမေက ဦးကံပေးရဲ့နှမ အငယ်ဆုံး။ အသက်ကလဲကွာတယ်။ ၊ပြီးတော့ဦးကံပေး G.T.I တက်တော့ကျောင်းစရိတ်ကို ကျန်တဲ့မောင်နှမတွေက ကုန်းရုန်းရှာဖွေပြီးပို့ပေးရတာ။ ရွှေရ အမေက ဒီတုန်းက အပျိုပေါက်ကလေး။ ကောက်စိုက်၊ ပဲနှုတ်၊ ပေါင်းသင် စတဲ့လယ်ကူလီ အလုပ်တွေ လုပ်ပြီး ရလာတဲ့ပိုက်ဆံကို သူ့အတွက် ဘာမှမသုံးဘဲ အကိုကြီးကို ထောက်ပံ့ခဲ့တာလေ။ ဒီတော့ဦးကံပေးကလဲ နှမအငယ်ဆုံးကို ချစ်တော့တာပေါ့။ အစစ အရာရာ ရွှေရ အမေ လိုချင်တာမှန်သမျှ  မရ မရှိစေရဘူး။ အဖေကြီးကိုယ်တိုင်က အရေးပေးတယ် ဆိုတော့သမီးတွေရော ယောင်းမဖြစ်သူကပါ ဘာပြောရဲတော့မှာလဲ။

ဒီလိုနဲ့ရွှေရ တစ်ယောက် ပထမနှစ် ၊နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေပြီး နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ရွာကိုပြန်။ ဒုတိယနှစ်ဝက် ကျောင်းဖွင့်ချိန် ဇွန်၊ ဇူလှိုင်လမှာတော့အပြောင်းအလဲနဲ့ကြုံတွေ့ရပါတော့တယ်။ ဖြစ်ပုံက-ဦးကံပေး ကျန်းမာရေးက ချူ ချာလာတယ်။ ကြီးကြီးမားမား ဖျားတာနာတာ မဖြစ်ပေမဲ့လဲ မောမောလာတယ်။ ဆရာဝန်တွေပြကြည့်တော့လဲ ရေရေရာရာ ရောဂါအမည်တပ်လို့က မရ။ တိုင်းရင်းဆေးဆရာ တစ်ယောက်က မြစ်ခြောက်နာလို့ပြောလိုပြော၊ ဗိန္ဒောဆရာတစ်ယောက်က ရိုးတွင်းခြင်ဆီခန်းတဲ့ရောဂါလို့ပြောလိုပြော၊ ပြီးတော့ ဘူးလေးရာ ဖရုံဆင့် ဆိုသလို လုပ်ငန်းခွင်ထဲမှာကလဲ ပြဿ    နာလေးတွေနဲ့၊ တကယ်ဆို ဦးကံပေး က ဒီဘက်ဂျက်ပိတ်မှာE.E ဖြစ်ရမှာ။ ၊သူတို့ ranker တစ်နေရာ လွတ်နေတာ။ ဒါကို ဦးကံပေး မရဘဲ သူ့ထက် ဝါနုတဲ့ranker A.E တစ်ယောက်က ကျော်တက်သွားတာ။ ဒီတော့မိန်းမပီပီ ဒေါ်အေးယူ က သူတို့လင်မယား ချည်းကပ်ကိုးကွယ်နေတဲ့ဘိုးတော်ကြီးကို အပူကပ်ပါလေရော။ ရွှေရ တောပြန်နေတုန်း နွေကျောင်းပိတ်ရက်မှာဖြစ်နေတာ။

ဘိုးတော်က ဇာတာတွေ ဘာတွေနဲ့ဗေဒင်တွက်ချက်ပြီး (ဦးကံပေး အညံ့ ထဲရောက်နေတယ်။ အသက်အန္တရာယ် တောင်ရှိတယ် ၊ဒေါ်အေးယူရဲ့ဇာတာခွင်က စိုးနေလို့တတ်နိုင်ရင် လင်မယား ယာယီကွာရှင်းကြရင် ကောင်းတယ်၊ ဒေါ်အေးယူရဲ့လင် သေကိန်းမြင်လို့လင်ပြောင်းလို့ရရင် ခဏဖြစ်ဖြစ် ပြောင်းပါ) ဆိုဘဲ။

“မင်းကတော်ကြီးက တနင်္ဂနွေ သမီးဆိုတော့နေ့နာမ်အရ ဝန်ထောက်မင်းကို စိုးမိုးနေတာ။ ဝန်ထောက်မင်းက တနင်္လာသား၊ ကျား၊ အခုဟာက သေချင်တဲ့ကျား တောပြောင်း ဆိုသလို ဝန်ထောက်မင်း သေကိန်းရှိနေတာ၊ ဒီတော့ မင်းကတော်ကြီး ဝန်ထောက်မင်းနဲ့ယာယီသဘော ကွာရှင်းမှရမယ်၊ နို့မို့ရင်တော့ရှင်ကွဲမကွဲဘူး ဆိုရင် သေကွဲ ကွဲမဲ့ သဘောဗျာ”

ဒေါ်အေးယူ စဉ်းစားရပြီ။ သမီး(၄)ယောက်က တစ်ယောက်မှ လက်မလွှတ်ရသေး ၊ဦးကံပေး သေလို့မဖြစ်သေး။ ဘိုးတော်ပြောတဲ့ ယတြာချေဆိုလဲ ချေရတော့မှာဘဲ။

“အဖေကြီးရယ်၊ သမီးတော်ကို ကောင်းမယ်ထင်တာသာ ဆောင်ရွက်ပေးပါတော့”

“ဟုတ်ပြီ၊ မင်းကတော်ကြီးရဲ့လက်ရှိဇာတာခွင်က ဘီလူးဖြစ်နေတယ်၊ လူသားစားမှရပ်မယ်၊ ဝန်ထောက်မင်းနဲ့ ယာယီကွာရှင်းပြီး နောက်ယောင်္ကျားတစ်ယောက် ယူရမယ်၊ ယူရမဲ့နောက်ယောင်္ကျားက (ဓမ္မ သောက အင်းဝရာဇာ) ဆိုတဲ့တေးထပ်အရ တနင်္ဂနွေသမီး-အင်း-ရဲ့ရန်ဘက်က ဝ-ဗုဒ္ဓဟူး။ တတ်နိုင်ရင် မင်းကတော်ကြီး ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပါ”

“ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့က ဘယ်လောက်ထိကြာကြာ ပေါင်းရမှာလဲ အဖေကြီး”

“အင်း၊နေဦးကွာ” 

ဘိုးတော် ဟိုတွက် ဒီတွက် တွက်ချက်ပြီး “မကြာဘူး၊ ဝါတွင်း(၃)လလောက်ဘဲ ဗုဒ္ဓဟူးသားလင်ငယ်နဲ့ပေါင်း၊ ဝါကျွတ်တာနဲ့ ဝန်ထောက်မင်းရဲ့အညံ့တွေ ကျွတ်ကျွတ်လွတ်လွတ်ဖြစ်သွားလိမ်ုမယ်၊ တစ်ခုတော့ရှိတယ် မင်းကတော်ကြီးရေ၊ ဒီကိစ္စက ဝန်ထောက်မင်း သဘောတူမှလုပ်နော်၊ မင်းကတော်ကြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောနဲ့တော့မလုပ်ပါနဲ့၊ ဝန်ထောက်မင်း သဘောတူလို့ရှိရင် ဝါမဝင်ခင် နောက်ဆုံး စနေနေ့ည(၁၂)နာရီ သန်းခေါင်မတိုင်မီ မင်းကတော်နဲ့ဗုဒ္ဓဟူးသား လင်မယားအရာမြောက်ပြီးဖြစ်ရမှာ၊ ဘယ်နည်းနဲ့မှ တနင်္ဂနွေနေ့အထိ ကူးလို့မရဘူး၊ ကျားနဲ့ဆင် လယ်ပြင်မှာတွေ့ကြတော့ကျားအသက်ကို ကယ်ဖို့ရာ (ဆင်ကြီး ဂဋ္ဌုန်ချီ )ကိန်း သဘောမျိုး မင်းကတော်ကြီးရေ၊ သဘောပေါက်တော့ဗျာ”

ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရ ပြန်ရောက်တော့သူတို့ဝယ်ထားတဲ့နန်းရှေ့ခြံထဲက အိမ်လေးကို ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် ရွှေရ ကို အဖော်လုပ်ပြီး ဝါမဝင်ခင် ပြောင်းရွှေ့လာပါတယ်။ အိမ်မှာကတော့ဦးကံပေးနဲ့သမီး(၄)ယောက်၊ သမက်နဲ့ ထမင်းချက်အိမ်အကူ အသက်(၄၀)လောက် ဆွေမျိုးနီးစပ် မိန်းမတစ်ယောက် ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

ဝါမဝင်ခင် တစ်ပတ်လောက် အလိုကတည်းက ရွှေရ က နန်းရှေ့ခြံထဲ အရင်ပြောင်းနှင့်တာပါ။ ခြံက ပေ(၂၀၀) ပတ်လယ်လောက်ကျယ်ပြီး သီးပင်စားပင်တွေနဲ့အုပ်ဆိုင်းနေတာ။ အဲဒီအချိန်က နန်းရှေ့မှာက လူနေကျဲသေးတယ်။ ခြံစိုက်စားတဲ့လူတွေလောက်နေကြတာ။ ဦးကံပေး ကလဲ ဘာရယ်မဟုတ်၊ ငွေပိုငွေလျံလေးရှိလို့ဝယ်ထားတာ။ ဆည်မြောင်းဝန်ထောက် ဆိုတော့လည်း ခြံဝယ်ထားပြီး နံကပ်တိုက်လေးတစ်လုံးလောက် ဆောက်ရတာ ဘာမှ မခက်ခဲဘူးလေ။  အောက်က လမ်းဗိုလ်တွေက ဋ္ဌာနက ပိုလျံပစ္စည်း surplus တွေနဲ့ဆောက်ပေးကြတာ။ ဦးကံပေးက မင်းမှုထမ်း ကမ်းနားသစ်ပင် ဆိုသလို မတော်တဆများ အလုပ်က နားခဲ့ရရင် နေထိုင်စရာလေး အရံသင့်ဖြစ်တာပေါ့ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ဝယ်ထားတာပါ။ အရင်ကတော့ဦးကံပေးရဲ့တပည့် ဘင်ခေါင်း အဖိုးကြီးတစ်ယောက် ခြံစောင့်ပေးတယ်။ (ဘင်ခေါင်းဆိုတာ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနအခေါ်ပါ။ တူးမြောင်းတွေ ထိန်းသိမ်းရတဲ့အလုပ်သမား ဘင်သားတွေရဲ့ခေါင်း၊ အလုပ်သမားခေါင်းပါ) အခုရွှေရတို့ပြောင်းနေတော့မယ် ဆိုတော့ ဘင်ခေါင်းအဖိုးကြီးက သူ့အရင်နေခဲ့တဲ့မြောင်းဘောင်ပေါ်က အစောင့်အိမ်လေးကို ပြန်သွားပေါ့။ လိုအပ်တဲ့ကုတင်၊ စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်၊ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို Isuzu Tipper ကားကြီးနဲ့တင်ယူခဲ့တာ။ ရွှေရ က အင်္ဂါနေ့ကကြိုပြောင်းလာပြီး ပစ္စည်းတွေနေရာ ချရတယ်။ ဒေါ်အေးယူက စနေနေ့မနက်ခင်းကျမှ အိမ်ကဂျစ်ကားနဲ့လာတာ။ ဘိုးတော်ဟောထားတဲ့အတိုင်း သံယောဇဉ်ဖြတ်ထားရမယ်ဆိုလို့ဦးကံပေးရော၊ သမီးတွေရော ပါမလာကြဘူး။ ကားသမားတစ်ယောက်ထဲလိုက်ပို့ပြီးချက်ချင်းပြန်သွားတာ။

ဦးကံပေးသဘောဆိုရင်ဖြင့် ဒီကိစ္စကိုသိပ်မလုပ်ချင်ဘူး။ မိန်းမကို နောက်လင်ပေးစားရမှာသိပ်မနှမြောပါဘူး၊ ငယ်တော့တဲ့အရွယ်တွေလဲမဟုတ်။ ဒါပေမဲ့မိန်းမပြောလာတဲ့ နောက်လင် ဗုဒ္ဓဟူးသားဆိုတာ သူ့တူရွှေရ ဆိုတော့ မဖြစ်ဘူးပေါ့။ သူ့နှမ မျက်နှာ ဘယ်လိုကြည့်ရပါ့မလဲပေါ့။ ဒါပေမဲ့ဘိုးတော်ရဲ့ခြောက်လုံးမြှောက်လုံးတွေရယ်၊ မိန်းမက နေ့နေ့ညည သမီးတွေရဲ့ရှေ့ရေး ဆိုပြီးပြော ပြောနေတော့နောက်ဆုံးဦးကံပေး မိန်းမသဘောအတိုင်း ကြည့်လုပ် ခွင့်ပြုလိုက်ရတာ။

လိုက်ပို့တဲ့ကားသမားပြန်သွားပြီး ဝင်းတံခါးသော့ခတ်ပြီးတာနဲ့ ဒေါ်အေးယူ ဆင်ကြီးဂဋ္ဌုန်ချီ  မယ့် ဇာတ်ကွက်ဖော်ပြီ။ ဝတ်လာတဲ့အဝတ်အစားသစ်တွေကိုချွတ်၊ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့အဝတ်ဟောင်းတွေနဲ့လဲတယ်။ အောက်ခံဘော်လီ မဝတ်တော့ဘဲ အပေါ်က ဘလောက်အင်္ကျီ ပွပွကိုဝတ်လိုက်တယ်။ အမှန်ကတော့ အခုမှ နေ့ခင်း (၂)နာရီ ရှိသေးတာ။ တခြားဘာအလုပ်မှမရှိတော့လို့ ဒေါ်အေးယူ အစပျိုးတော့တာ။ ဒီအချိန်မှာ ရွှေရ က သူနေရမယ့် အိမ်ရှေ့ဝရံတာက ကွပ်ပစ်ပေါ်လှဲနေတာ။ ဒါကို ဒေါ်အေးယူက သူ့အိပ်ခန်းထဲကနေပြီး “ရွှေရ ရေ၊ခဏလာဦးဟေ့” ရွှေရ ရောက်လာတော့ ဒေါ်အေးယူ က သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ၊ ရွှေရက ကုတင်ဘေးမှာရပ်နေတယ်။ 

“လာ၊ဒီမှာထိုင်” ဒေါ်အေးယူက ရွှေရ ကို သူ့ဘေး အိပ်ရာပေါ်မှာအထိုင်ခိုင်းလို့ ရွှေရ ဝင်ထိုင်တယ်။ “ညီး ဒီမှာ ဂျီးဒေါ်နဲ့အတူလာနေတာ ဘာအတွက်ဆိုတာ သိတယ်နော်” ဒေါ်အေးယူ စပြီး စစ်မောင်းသံပေးပါပြီ။ သူက သမီးတွေချည်း မွေးထားတော့ ရွှေရကို သူ့သမီးတွေနဲ့ပြောသလိုမျိုး ညီး လို့ပြောတာ။ ရွှေရ လူအ မှမဟုတ်တာ ဘိုးတော်က ဘယ်လိုအကွက်ဆင် ခဲ့သလဲသိတာပေါ့။ ဒါကြောင့် “ဟုတ်ကဲ့၊သိပါတယ်၊ ဂျီးဒေါ်နဲ့လင်မယားလိုနေဖို့” အမှန်အတိုင်းဘဲပြောလိုက်တယ်။

“လင်မယားလိုနေဖို့၊ လင်မယားတွေ ဘယ်လိုနေကြတယ်ဆိုတာကော သိလို့လား” ဒေါ်အေးယူ ဒီစကားကိုပြောရင်း ရွှေရ ရဲ့လက်ကိုသူ့လက်နဲ့ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ထားပေးပါတယ်။ “ဟုတ်ကဲ့၊သိပါတယ်” ရွှေရ အချဉ်မဟုတ်။ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့စာဝါမလိုက်ခင်ကတည်းက မြို့မှာ(၁၀)တန်း တက်နေတုန်းက အရံမီးသတ်တပ်ဖွဲ့မှာသူ့တပ်စုမှုးနဲ့အတူ မီးကင်းလှဲ့ရတာ၊ သူ့တပ်စုမှုးက ကျောင်းကသူတို့ရဲ့ ကာယဆရာ။ ဘောလုံးနည်းပြဆရာ၊ ဆရာက ဈေးထိပ်လက္ဘရည်ဆိုင်က တရုတ်မကြီးနဲ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်နေတာ။ တရုတ်မကြီးက အသက်(၄၀)ကျော်၊ သူ့လင်တရုတ်ကြီးက အသက်(၅၀)လောက်၊ တရုတ်ကြီးက သားကြောဖြတ်တာ အကြောမလွတ်လို့ပန်းသေသွားတယ်ဆိုလား၊ အဲဒါ တရုတ်မကြီးက ရွှေရ ဆရာနဲ့နောက်မီးလင်းတာ။ တရုတ်ကြီးက ဘိန်းစားလည်း ဘိန်းစားမို့ည တိုင်း ဘိန်းခန်းကို ပုံမှန်သွားနေကျ။ လူမြင်ကောင်းအောင် ရွှေရ တို့ ဆရာတပည့် မီးကင်း တစ်ပတ်လောက်လှဲ့မောင်းခတ်ပြီးရင် ဆရာက တရုတ်မကြီးဆီဝင်ပြီး ညစာ စားတတ်တာ။ရွှေရ အဖို့ လမ်းပေါ်ချန်နေခဲ့ရင်လဲ လူတွေမြင်မှာမို့လက္ဘရည်ဆိုင်ဘေး ထင်းထားတဲ့အဖီလေးမှာ ဝင်နေရင်း အလကားနေ အလကား၊ အားနေတာမို့ဆရာနဲ့တရုတ်မကြီး မောင်းတီးကြတာကို ချောင်းပြီးကြည့်နေကျ။

 “သိရင်လဲ လုပ်လေကွယ်” ဒေါ်အေးယူ ပြောသာပြောရတာ၊ သူလဲ ယောက်ကျားဘက်က တူဆိုတော့ ဘလိုင်းကြီး ထဘီလှန်မပေးရဲဘူး။ ရွှေရ ကသူ့ဆရာ လုပ်တာမြင်ဘူးလို့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်နေတဲ့သူ့လက်နဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့နို့အုံကြီးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ရွှေရ သူ့နို့အုံကို ကိုင်တဲ့အခါကျမှ ဒေါ်အေးယူ စိတ်ရဲလာပြီး သူ့ရဲ့ဘလောက်အင်္ကျီကို အပေါ်ဆွဲလှန်ပေးလိုက်တာ။ ၊နို့အုံကြီးက ကျွဲကောသီးကြီးအလား ပြူ းပြူ းကြီးပေါ်လာပါတယ်။ ဆရာနဲ့တရုတ်မကြီးတုန်းက မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ အဝေးက ချောင်းကြည့်ရတာမို့ တရုတ်မကြီးနို့ ဘယ်လောက်ကြီးမှန်း မတွေ့ရပါ။ အခု ဂျီးဒေါ်ဒေါ်အေးယူရဲ့နို့ကြီးတွေက လူဝသလောက် ကြီးပါတယ်။ သမီး(၄)ယောက်မွေးပြီးသားမို့နို့တွေက ကြီးပေမဲ့တင်းတင်းရင်းရင်းတော့မဟုတ်။ နဲနဲ တွဲချင်နေပြီ၊ အရမ်းကြီးတော့မတွဲသေး။ နို့သီးခေါင်းတွေက မဲနက်နေပြီး ရွှေရ လက်မတွေလောက်နီးနီး တုတ်တုတ်ခဲခဲတွေ။ ရွှေရ က နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ညှစ်ဆွဲပြီး နို့အုံကြီးကို နယ်ချေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူ က ရွှေရ ရဲ့ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်တာ၊ လီးက တောင်နေပြီ ၊ဒေါ်အေးယူ အကြံအောင်တော့မယ်၊ ဒါနဲ့ လီးကိုလက်နဲ့ ဆုတ်သပ်ပေးရင်း

 “လုပ်ချင်ရင် လုပ်တော့လေ”  ပြောရင်း ဒေါ်အေးယူ ထဘီကို ခါးအထိ လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။  စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖြူ ဖွေးကြီးမားလှတဲ့ဖင်လုံးကြီးနဲ့ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကြားက ဖောင်းကြွခုန်းထနေပါတယ်။ ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူကိုယ်ပေါ် ဝမ်လျားမှောက်ပြီးနို့အုံကြီးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစို့ ၊စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အတော်ကြီးတဲ့အပြင်အသားတွေက ထူထဲကာ ဖောင်းကြွအိစက်နေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူက လီးချောင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး ပေးပါတယ်။ ယောကျ်ား ကျန်းမာရေး မကောင်းတာ (၆)လကျော် အလိုးမခံရတာ ကြာပြီမို့ရွှေရ လက်နဲ့ကိုင်ကတည်းက ဒေါ်အေးယူ စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ရွဲနေပြီ။ ရွှေရ လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ ကလေး(၄) ယောက်တောင် ထွက်ထားတဲ့အခေါင်းဘဲလေ ကျယ်နေပြီပေါ့။ လီးက တဝက်လောက်အထိ ရှောကနဲဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်အေးယူအဖို့စနေနေ့ည သန်းခေါင် မတိုင်ခင် ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့လင်မယားအရာ မြောက်ပြီမို့စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားပြီ။

ဒါနဲ့ရွှေရ ရဲ့ လည်ပင်းကိုဆွဲယူရင်း ဖင်အနေအထားကို ပြသင်ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရ နောက်တချီထပ်ထိုးတာ လီး အဆုံးထိ ဝင်ရော။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ဆောင့်ချက်တွေကို အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ခံပေးပါတယ်။ ရွှေရ လီးက သိပ်တော့မငယ်ပါဘူး။ ပြောရရင် ဦးကံပေး ဟာထက်တောင်ကြီးမှာပါ။ ဒေါ်အေးယူကိုက အပေါက်ကျယ်နေပြီကိုး။ ရွှေရကတော့စာတွေ့သာမက သူ့ဆရာနဲ့တရုတ်မကြီးတို့ရဲ့ live show ကို ကြည့်ဘူးထားလို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ဆိုပေမဲ့ပရမ်းပတာမဖြစ်ဘူး။ စည်းချက်ကျကျ လုပ်သွားတာ၊ဒေါ်အေးယူတောင် အရသာတွေရပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကို ပင့်တင်ပေးနေပြီ။ စကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ရွဲနေလို့ လိုးရင်း လိုးရင်း အရည်တွေက ဒေါ်အေးယူ အခေါင်းထဲက အောက်ကိုစီးကျနေပြီး ပြွတ်-ဖတ်-ဘွတ်- အသံထွက်လာပြီ။

“အင်း-အာ-ရွှေရ ရယ်၊ဖြေးဖြေးကွယ်၊” ဒေါ်အေးယူ ရွှေရကို ဖက်ထားရင်းပြောတာ။ ဒါပေမဲ့ရွှေရ ကတော့ ဘာမှမကြားတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ ဖြေးဖြေး ပြောတာလဲမရ။ သူ့ဖင်ကြီး ကြွကြွပြီး ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ ၁၀–၁၂  ချက် လောက်မှာ လီးက အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရ ပြီးသွားလို့ အရည်ပန်းထုတ်လိုက်တာ သိ သိချင်း “ဟူး” ကနဲ သက်ပြင်းချကာ စိတ်လျော့လိုက်ပါတယ်။ ဘာမှအရသာ မရှိလိုက်။ ကောင်းတော့မယ်ရှိသေး ၊ရွှေရ ကပြီးသွားပြီ၊ အေးလေ၊ လူပျိုဆိုတော့လည်း ဘယ်ထိန်း နိုင်ပါ့မလဲ။ နောက်ကျမှ အလေ့အကျင့်ရမှ ကောင်းကောင်းခံရမယ်လို့တွေးပြီး “ပြီးရင်လဲ ဖယ်ပေးဦးကွယ်၊ ရေသွားဆေးကြရအောင်” ဒေါ်အေးယူပြောတာနဲ့ ရွှေရ အပေါ်က ဖယ်ပေးတယ်။ နောက် နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ဆေးကြောကြတယ်။ ဆေးကြောတယ်ဆိုပေမဲ့ဒေါ်အေးယူက နဲနဲတော့ ရှက်နေသေးလို့အတူတူ မဝင်ဘဲ ရွှေရ ဆေးပြီးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်တာ။

 အပြင်ပြန်ရောက်ကြတော့ ရွှေရ က “ဂျီးဒေါ်ကြီး ကျွန်တော် ထပ်လုပ်ဦးမယ်” ဆိုပြီး ဒေါ်အေးယူကြီးကို ဆွဲဖက်၊ပါးတွေနမ်း ၊နီု့တွေကိုင်တာ။

“ရွှေရ ရယ်၊အခုလေးတင် တခါလုပ်ထားတာ၊မောနေမယ်၊ညကျမှ လုပ်ရအောင်”

“မမောပါဘူး ဂျီးဒေါ်ရာ၊ကျွန်တော် မဝသေးလို့”

“ထမင်းချက်ရဦးမယ် ရွှေရရယ်၊ ဆက်တိုက်ကြီးဆိုတော့ အရသာလဲမရှီပါဘူး၊ ညကျမှ ဂျီးဒေါ် မင်းကို ကောင်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရတယ် ဆိုတာပြပေးမယ် နော် အခုတော့နားကြရအောင်၊ ဂျီးဒေါ် မောလို့ပါကွယ်” ဒေါ်အေးယူ ရွှေရကို ဖြောင်းဖြပြောတော့ ရွှေရလဲ “ဟုတ်”လို့ပြောပြီး ဒေါ်အေးယူ ထမင်းအိုးတည် နေတုန်း ခုနက လိုးခဲ့ကြတဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ ရွှေရ တခူးခူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားလေရဲ့။      

ညစာကို (၅)နာရီလောက်မှာစားကြပြီး ဒေါ်အေးယူအားပြီ။ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို ရွှေရအကုန်သယ်ပြီး ဆေးကြောတာ။ သူကရွာမှာနေကတဲက ဘုန်းကြီးကျောင်းသားမို့အကျင့်ရနေပြီ။ ပြီးသူက အခုမှသာ ဒေါ်အေးယူကြီးနဲ့ညားတာလေ။ ဒီအိမ်ရောက်ကတဲက ထမင်းစားပြီးရင် ကိုယ့်ပန်းကန် ကိုယ်ဆေးနေကျ။ ရွှေရပန်းကန်ဆေးနေတုန်း ဒေါ်အေးယူ ညကျ ရွှေရနဲ့ပွဲကဖို့စဉ်းစားပြီ။ ၊ကောင်လေးကသူ့ဒုတိယသမီးမပဲနဲ့မှ ရွယ်တူ။ မအဲထက်တောင်ငယ်တာ။ ဒါပေမဲ့ကောင်လေးလီးက စံချိန်မီရုံမက ပိုတောင်နေတယ်။ သူ အပေါက်ကျယ် နေတာတောင် နေ့လယ်ကခံရတာ ခဏလေးမို့သာ။ တော်တော်ကောင်းတာဘဲ။ ပထမဆုံးမို့သာ ကောင်လေး မထိန်းနိုင်လို့ခဏနဲ့အရည်ထွက်တာ။ ထိန်းများထိန်းနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင်။ တွေးရင်းနဲ့ဒေါ်အေးယူအဖုတ်က စိမ့်ကနဲ အရည်စို့လာတယ်။ အင်း ငါလဲ ယောကျ်ား အလိုးမခံဘူးတာကျနေတာဘဲ၊ အသက်တောင် (၄၀)ကျော်နေပြီ သမီးတွေတောင် (၄)ယောက်မွေးပြီးပြီ၊ ဒါတောင် အခုရွှေရနဲ့လိုးတာတွေးမိရုံနဲ့အရည်စိုတာ ဟုတ်တော့ မဟုတ်သေးဘူး။ ငါ တဏှာပေမ စိတ်တွေ တအားများနေပြီလား။ ဒေါ်အေးယူတွေးရင်း ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်၊ ထဘီကိုချွတ်ပြီး ရေခပ်ချိုး၊ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ် အကျင့်ပါနေတာ အဖုတ်ကိုဆေးကြောရင်း လက်နဲ့ကလိုင်းပေးတာ၊ ဦးကံပေး ကျန်းမာရေးမကောင်းတော့တဲ့(၆)လလောက်ကစပြီး ကောင်းကောင်းအလိုးမခံရတာနဲ့အခုလိုရေချိုးရင်း အဖုတ်ကိုကရိုင်းနေကျ။ မေ့လျော့ပြီး အဖုတ်ကိုလက်ညှို း ထိုးထည့်ပြီးမှ သတိရလာလို့ပြုံးမိသေး၊ (ညကျ အဝစားရတော့မှာဘဲကွယ်၊ လက်ညှို းမလိုတော့ပါဘူး)။ ဒီလို ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ရေချိုးပြီးသွားတာနဲ့အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်၊ သနပ်ခါးလိမ်း၊ အမွေးနံ့သာလူးရတယ်။ ပြီးမှ ရွှေရကို (ရေချိုးတော့လေ) လို့ လောဆော်ရတယ်။ ရွှေရ ရေချိုးပြီးတော့ည(၈)နာရီရှိပြီ။

လူပြတ်တဲ့ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလေ။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရတို့တူအရီးနှစ်ယောက်တည်း။ တူအရီးဆိုပေမဲ့နေ့လယ်ကမှ လောလောလတ်လတ် လိုးထားကြတဲ့လင်မယား အသစ်ကျပ်ချွတ်။ ဒီတော့ နှစ်ယောက်သား ဟန်လုပ်မနေအားဘူး။ ဒေါ်အေးယူအိပ်မဲ့ကုတင်အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေကြပြီ။ ကုတင်အစွန်းမှာ နှစ်ယောက်အတူ ထိုင်နေရာက ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူရဲ့ခါးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတာ။ သားအရွယ် ယောကျာ်း ဘက်ကတူဆိုတော့ ဒေါ်အေးယူ မေ့ပြီးရှက်လို့လား ဘာလားမသိ၊ ခါးတချက်တော့တွန့်သွားသေးတာ၊ နောက်မှ ရွှေရနဲ့က ညားတောင်ပြီးပြီဘဲလို့သတိရလို့ရွှေရ ကျောကိုပြန်ဖက်ပြီး ပါးကိုအလိုက်သင့်မော့ပေးတယ်။

သားအမိအရွယ်မို့ရွှေရ နုတ်ခမ်းစုတ်တာ မလုပ်ပါ။ မလုပ်တတ်တာလား၊ မလုပ်ချင်တာလားတော့မသိ။ ဒေါ်အေးယူကတော့ယောက်ကျားနဲ့ရကတည်းက နုတ်ခမ်းစုတ် ခံနေကျမို့စုတ်စေချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ပါးစပ်ကတော့ပြောမထွက်ဘူး။ ရွှေရ ကတောသား၊ မိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ့ပုံစံ။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ပါးကို ဟိုဘက်ဒီဘက် တလှဲ့စီနမ်းရင်း လက်ကလဲ နို့အုံကြီးကို နယ်ပွတ်နေလေရဲ့။ ဒါနဲ့ဒေါ်အေးယူ ဝတ်ထားတဲ့ရှေ့ခွဲ ဘလောက်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကြယ်သီးအားလုံးကျွတ်တဲ့အခါ အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်တာ ၊နို့အုံကြီးနှစ်လုံး

လွတ်လွတ်ကင်းကင်း ဖြစ်သွားပြီး ရွှေရအကြိုက် ဖြစ်သွားပါလေရော။

ဒေါ်အေးယူ ကုတင်ပေါ် တစောင်းထိုင်နေရာက ဗြုံးကနဲ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးက တပ်မက်စဘွယ် တောင်ပူစာလိုပေါ်နေတာ။ နဲတဲ့နို့ကြီးတွေမဟုတ်။ သက်လတ်ပိုင်းလူငယ်တွေ ဆော့ကစားကြတဲ့ ရာဘာဘောလုံးလောက်ရှိမယ်။ ဒေါ်အေးယူက အသားဖြူတော့နို့ကြီးတွေကလည်း ဖြူဖွေးနေတာ။ ၊နို့သီးခေါင်း တွေကလွဲလို့ပေါ့။ နို့သိးခေါင်းတွေကတော့ကလေးတွေနို့တိုက်ခဲ့ရတာမို့ထိပ်ကအမဲရောင်ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအပေါ်လှဲချမယ်လုပ်တော့ ဒေါ်အေးယူက “ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ”တဲ့။ 

ရွှေရ သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ အပေါ်က နဂိုကတဲက အင်္က ျီ မဝတ်ဘူး၊ ဝါဝင်ကာနီး မန္တလေးရာသီဥတုက ပူတယ်လေ။ ဒေါ်အေးယူ ထဘီကို ခါးအထိဆွဲလှန်ပေးလိုက်တယ်။ “ထဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား ဂျီးဒေါ်” ရွှေရက တောင်းဆိုတာ။ လိုးပြီးကြလို့လင်မယားဖြစ်နေပြီ ဆိုပေမဲ့အခေါ်အဝေါ်က ပြောင်းလို့ မရသေးဘူး။ ဂျီးဒေါ် ခေါ်တာကနှုတ်က ျို းနေပြီ။ ဒေါ်အေးယူက

“အာကွာ၊ ရှက်ပါတယ်ရွှေရရယ်၊ မချွတ်ချင်ပါဘူး ဒီတိုင်းလှန်လိုးလည်း ရတာဘဲဟာ”

“ရတာတော့ရတာပေါ့ဂျီးဒေါ်ရဲ့။ ဒါပေမဲ့အဝတ်ဗလာတုံးလုံး လိုးတာက ပိုပြီးလွတ်လပ်တယ်

 ရွှေရ ကထဘီချွတ်ဖို့ဆွယ်တရားဟောတာ။

 “အံမယ်တော်၊ကျုပ် ကိုကံပေးနဲ့တသက်လုံး လိုးလာတာ ဒီလိုပါဘဲ၊ ထဘီချွတ်ပြီးတခါမှ မလိုးဖူးပါဘူး ညီးက ထဘီချွတ်လိုးတာ ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ ဘယ်မိန်းမကိုများလိုးခဲ့ဘူးလို့လဲ”

ဒေါ်အေးယူ ထဘီမချွတ်ချင်တာနဲ့ရွှေရကို မေးခွန်းပြန်မေးရင်း လီးကိုလက်နဲ့ဆွပေးနေပြီ။

“ဘယ်သူ့မှမလိုးဖူးပါဘူးဂျီးဒေါ်ရယ်၊ စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဖူးတာပါ၊ ကျွန်တော် လိုးဖူးဘို့နေနေသာသာ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုတောင် အခုမှဂျီးဒေါ်ကြီးဟာ စမြင်ဖူးတာ”   

 ဟုတ်/မဟုတ်တော့မသိရပေမဲ့ရွှေရ အပြောကြောင့် ဒေါ်အေးယူ နဲနဲစိတ်ပြေသွားတယ်။

“ကဲ၊ဒီညတော့ဒီအတိုင်းဘဲလိုးတော့၊ နောက်ညတွေကျ ထဘီချွတ်ပေးမယ်” ပြောပြီး ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဆုတ်နယ်မှုကြောင့် ရွှေရရဲ့လီးကြီး တောင့်တက်နေတာ၊ ဒေါ်အေးယူ လက်ဖဝါးနဲ့တောင် မဆန့်ချင်တော့ဘူး။ ဒေါ်အေးယူလဲ စိတ်တွေဘယ်လောက်တောင် ပါနေသလဲမသိ၊ အဖုတ်မှာရွစိရွစိဖြစ်နေပြီ။ ဒါနဲ့  ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုထောင်ထားလိုက် တယ်။ ရွှေရ လိုးမယ်ဆို အရံသင့်ဖြစ်တောင်။

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူတယ်။ လီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ထားပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်နဲ့စမ်းကြည့်တာ။ အရည်တွေစိုနေပြီ။ ဒေါ်အေးယူရဲ့စောက်ဖုတ်က အုံကြီးတယ်လို့ပြောရမယ်။ စောက်မွေးအုံကြီးနဲ့အတူ ဖောင်းကြွနေတာ။ စောက်မွေးတွေကလည်း မဲမှောင်နေတာ စောက်ပပ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက အထူ  ကြီးတွေ ။ ဒါပေမဲ့အပြင်ကိုလန်ထွက်နေပြီ။ အစိကလဲ ပြူ းပြူ းကြီး အပြင်ကိုတောင် ပဲကြီးစေ့ တစ်စေ့လို ပြူ ထွက်နေတာ။ ရွှေရ အဖုတ်ကို သုတေသနလုပ်နေတာ၊ တော်တော်နဲ့ထိုးမသွင်းဘူး။ဒေါ်အေးယူ စိတ်ပါနေပါတယ်ဆိုမှ သေနာကောင်ကအချိန်ဆွဲနေသေး။

   “ဟဲ့ဘာကသိုင်းရှုနေပြန်ပြီလဲ၊ လိုးမဲ့ဟာ လိုးတာ မဟုတ်ဖူး”

   “မမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာပါ ဂျီးဒေါ်ရယ်”

   “နေ့လယ်ကလဲ တွေ့ဖူးပြီးသားကို၊ တကတဲ၊ ကဲ-လိုးမှာသာလိုး၊ ကြည့်ချင်ရင် နောက်မှ အားပါးတရကြည့်”

ဒေါ်အေးယူစိတ်မရှည်သလို ပြောတော့မှ ရွှေရ လီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းတယ်။ အရည်ရွဲနေပြီမို့လီးက အထဲကို အထစ်အငေါ့မရှိ ဝင်သွားတယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ့ရွှေရ နေ့ခင်းကလို တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုးတော့တာ “ဟဲ့၊မှန်မှန်လေး ဆောင့်ဟဲ့၊ တအားကြီးမမြန်နဲ့။ မောနေမယ်၊ဖြေးဖြေး-ဖြေးဖြေး” ဒေါ်အေးယူ နေ့လယ်ကလို ရွှေရ ခဏလေးနဲ့ပြီးသွားမှာစိုးလို့ပါးစပ်က-ဖြေးဖြေး-လို့ပြောရင်း အောက်ကနေ အလိုက်သင့် နေရာယူ ခံတာပါ။ အသက်(၄၀)ကျော် အရွယ်ကောင်းမို့လီးဝင်တာနဲနဲကြာလာတော့ဒေါ်အေးယူ ကာမအရသာ စတင်ခံစားနေပြီ။ စောက်ခေါင်းသားတွေပွစိ ပွစိ ဖြစ်လာပြီး အရည်တွေစိမ့်ထွက် ယားယံလာတာ။ ဒေါ်အေးယူက အသားဖြူလို့ အရည်ရွမ်းထင်ပါရဲ့။ လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်း “စွတ်-စွတ်-ဖတ်-ဖတ်” အသံတွေ ပုံမှန်ထွက်နေတာ။ 

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ခါးကိုဖက်ပြီး ရွှေရဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ကိုအချက်ကျကျ ကော့ကော့တင်ပေးနေတာ။ ရွှေရအဖို့နေ့ခင်းကနဲ့တခြားစီဘဲ။ ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ၊ ဒီလိုကောင်းလို့လဲ သူ့ဆရာ တရုတ်မအဖွါးကြီးကို လင်ကြီးအလစ်မှာ သွား သွား လိုးနေတာကိုးလို့ တွေးမိသေး။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကြီး အပေါ်က ဆောင့်လိုးရင်း ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့ကာမသျှတ္တရ သင်ခန်းစာတွေကို ပြန်တွေးနေတာ။ နောက်တခါ ဘယ်လိုအနေအထားနဲ့လိုးရရင် ကောင်းမလဲပေါ့။ ဒီလို ဟိုတွေး ဒီတွေး အတွေးတွေ တောရောက် တောင်ရောက်ဆိုတော့မပြီးနိုင်ဘဲကြာနေရော။ ရွှေရ မပြီးနိုင်လေ ဒေါ်အေးယူကြီးအဖို့ ကောင်းလေဘဲ။ ဦးကံပေးနဲ့အတူ မလိုးရတာ(၆)လကျော်ပြီ၊ အခုရွှေရလို အားကောင်းမောင်းသန် လူပျိုလေးနဲ့ဘာကိုမှ မပူရမပင်ရ။ အလိုးခံရတော့မကောင်းဘဲနေပါတော့မလား။

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့အလိုးအဆောင့်တွေကို “အီး-အင်း-အား-အို့-အင်”လို့ ပါးစပ်ကငြီးငြူ သံပေးရင်း အရသာယူ။ ရွှေရရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အားယူကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကြီးမြှောက် မြှောက် ကော့ပေးတာ။ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံးလဲ နီရဲပြီး ပြဲအာနေတယ်။ “ဖွတ်-ဖွတ်-ဖွတ်-ဒုတ်-ဒုတ်-ပြွတ်-ပြွတ်”အသံစုံတွေ။  ဒီတခါတော့ ရွှေရ အချိန်တော်တော်ကြာတယ်။ နေ့ခင်းကတစ်ခါလိုးထားလို့လားမသိ။ ဒါမှမဟုတ် အခုမှ သူ့ဆရာ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့နည်းနိသာယ တွေကို သတိရလို့ထုတ်သုံးနေတာလားမသိ။ (၁၀)မိနစ်ကျော်လာတဲ့အထိ ဆောင့်ကောင်းတုန်း။ ဒေါ်အေးယူ အရည်တွေပန်းပြီး ပြီးသွားတာကြာပြီ။ အခုတောင် နောက်တကြော့ပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေပြန်ပြီ။

 ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူကြီး ပြီးသွားပြီဆိုတာ မသိလိုက်။ အတွေ့အကြုံမှ မရှိတာကိုး။ ဒီတော့ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့သြဝါဒအတိုင်း (မိန်းမများငြိမ်ဝပ်ပိပြားနေအောင် သူတို့ကျေနပ်တဲ့အထိ လိုးပေးရတာမောင်) ဒေါ်အေးယူကြီးသူ့ကို ကျေနပ်အောင် အားတင်းပြီးဆောင့်လိုးနေတာ။ လိုးရင်းလိုးရင်း ဒေါ်အေးယူကြီးကြည့်ရတာ “အင်း-အင်း-အီး-အာ” အသံတွေ မပီမသထွက်နေပြီး ဖင်ကော့တင်ပေးတာကလဲ တဖြေးဖြေးအရှိန်ပျော့ လာလို့ ပြီးလောက်ပါပြီ ဆိုပြီး ရွှေရ စိတ်လျော့လိုက်တာ လီးက အရည်တွေ မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းက ပရက်ရှာနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်သလို စောက်ခေါင်းထဲ အပြည့်တိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။ လီးအရည်တွေပန်းထွက်တာနဲ့ပြိုင်တူ ရွှေရ လည်း ဖလက်ပြပြီး ဒေါ်အေးယူ ဗိုက်ပေါ်မှောက်ကျသွားတာ ဒေါ်အေးယူက အလိုက်တသင့် ဖက်ထားပေးလေရဲ့။  

မင်္ဂလာဦးညဘဲ ထားပါတော့လေ။ မင်္ဂလာဆောင်တာ / မဆောင်တာ။ လူပျို / အပျို ဟုတ်တာ / မဟုတ်တာတွေ အသာထား၊ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူက အခုမှစပြီးလိုးကြရတဲ့လင်မယားမို့ ဒီစနေနေ့ညက သူတို့အတွက် မင်္ဂလာဦးညပေါ့။ တချို့လင်မယားတွေဆိုရင် မင်္ဂလာဦးညမှာ မိုးလင်းတဲ့အထိ မအိပ်ဘဲ တညလုံး လိုးကြဆိုဘဲ။ ဒေါ်အေးယူတောင် ဦးကံပေးနဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာမနက် (၃) နာရီမှအိပ်ရတာ။ ဆက်တိုက် လိုးနေရလို့ မဟုတ်ပါ။ ဦးကံပေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေက bachelor night လုပ်ကြတာ ညသန်းကောင်ကျော်မှ လူစုကွဲတာ။ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်တော့ ည (၁) နာရီထိုးပြီ၊ ရကာစ ရှက်နေကြလို့ဟိုလိုလို ဒီယောင်ယောင် လုပ်နေကြတာက နာရီဝက်လောက်ကြာတယ်။ ဒီတော့ မနက် (၃) နာရီမှအိပ်ရတာဆိုပေမဲ့ နှစ်ယောက်သား လိုးရတဲ့အချိန်က တစ်နာရီတောင် မပြည့်ချင်ဘူး။ မှတ်မှတ်ရရ တစ်ချီထဲ။ အခုရွှေရနဲ့ကျတော့ ည (၁၂) နာရီမတိုင်ခင် လင်မယားအရာ မြောက်ရမယ်ပြောထားလို့ ဝိရိယလွန်ပြီး ကဲလိုက်ကြတာ ည (၉) နာရီမှာ နှစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီ။ 

နောက်ထပ်ရွှေရက နှစ်ချီထပ်လိုးတယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲယတြာ ချေတာဘဲလို့စိတ်ထဲမရှိတော့ဘူး။ ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ လိုးကြပြီဆိုမှတော့ ဝတ္တရားအရမို့ပါဆိုတာ ညာတာ။ ဖာသယ်မတွေတောင် ပိုက်ဆံရလို့ခံရင်း တခါတလေ စိတ်ပါလာကြသေးတာ။ အခုဒေါ်အေးယူအဖြစ်က ယောင်္ကျားနဲ့  အတူမနေရတာ (၆) လကျော်၊ အသက် (၄၀) ကျော်ရုံလေးဘဲ ရှိသေးတဲ့ အရွယ်ကောင်းမိန်းမ၊ ပြီး လင်ကြီးဖြစ်တဲ့သူ ကိုယ်တိုင်က သဘောတူ ခွင့်ပေးထားတဲ့ယောင်္ကျားရဲ့ တူအရင်း၊ ကိုယ့်သား အရွယ်လေးနဲ့လေ။ ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ကောင်းလွန်းလို့” ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရွှေရရယ် တအားဆောင့်ပါဟဲ့” လို့ ပါးစပ်ကထုတ်ဖော်ပြရတဲ့အထိပါဘဲ။ ပြီးတော့လဲ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ကော့တင်၊ စကောဝိုင်းလှုပ်ရမ်းပေးရင်း နှစ်ချီလုံး ပြီးသွားခဲ့တာ။ ရွှေရက နောက်နှစ်ချီလုံး ဘာမှ အဆန်းမထွင်ဘဲလှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံနဲ့ဘဲ လိုးတာ။ နောက်ရက်က တနင်္ဂနွေနေ့လေ၊ ကျောင်းမသွားရဘူး၊ မနက်ဈေးကို ရွှေရသွားပြီး ဟင်းချက်စရာဝယ်၊ နှစ်ယောက်သား ချက်ပြုတ်စားသောက်ပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့တာ။ 

ဒီကနေ့တော့ ရွှေရ ထဘီချွတ်တာ ဒေါ်အေးယူမကန့်ကွက်တော့ဘူး။ အရှက်ကုန်ပြီလေ။ မနေ့က (၄) ချီတောင် ခံထားရတာ၊ သူ့မယားဖြစ်မှတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်တာ လုပ်တော့။ ရွှေရက နှစ်ယောက်သား ကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်နေရာက ဒေါ်အေးယူကြီးကို အိပ်ရာပေါ်လှဲပေးလိုက်တယ်။ အဝတ်အစားက နှစ်ယောက်လုံး ချွတ်ထားပြီးသား။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရလှဲပေးတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ခါးကကုတင်အစွန်းမှာ၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက် တွဲလဲကျနေတာ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးတဲ့ သလုံး သား နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြောက်ပြီး ခြေဖဝါးတွေကို အိပ်ရာပေါ် ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးပေါင်နှစ်ချောင်း ဖြဲပေးထားတာ၊ အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားရတဲ့ ပေါင်ခြံသား မှာတော့ အရည်တွေ ပြောင်လက် နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲလန်နေပြီ။ ရွှေရ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပြဲအာလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ထားတယ်၊ ပြီးဒေါ်အေးယူရဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း လီးထိုးသွင်းတော့ “အား အင်း အဟင့် အင့်” ဒေါ်အေးယူ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။ ဒီကောင်လေး လိုးတော့ မယ်ဆိုတာ သိနေတာဘဲ၊ ဒါတောင် လီးဝင်တော့ မအောင့်နိုင်ဘဲ အသံထွက်သေးတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ရှက်မိသေး။ ရွှေရက ဒေါ်အေးယူရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို စုကိုင်ပြီး ဖိပြီးဆောင့်လိုးနေတာ။

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ်တူရဲ့၊ အောက်ကနေပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက် ပင့်တင်ပေးလေရဲ့။ ရွှေရလီးကြီးကို ဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်က ခွက်ဝင်သွားတာ။ ရွှေရက ကနေ့အတွက် ပထမဆုံးလိုးတာ ဖြစ်လို့ အားကောင်းနေတာ၊ ဆောင့်တာ မှ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဘဲ။ ဒေါ်အေးယူကလဲ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အပြိုင် စည်းဝါးကိုက်အောင် အောက်ကနေ ခါးကို ကော့ပေးနေတာ။ ဆောင့်အား မပြင်းတယ် ပြင်းတယ် ကုတင်တောင် တကျွီကျွီမည်ပြီး လှုပ်ခါနေတာ။ ရွှေရရဲ့ အားပါတဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ဒေါ်အေးယူအဖို့ ဦးကံပေးနဲ့ အနှစ် (၂၀) ကျော်လိုးခဲ့တာတွေ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်တာဘဲ။ ဦးကံပေးနဲ့က ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ ကောင်းခဲ့တာတွေက မမှတ်မိတော့။ ရွှေရရဲ့ လိုးချက်တွေက ဒေါ်အေးယူကို မိန်းမောသွားစေတာ။ အစကတော့ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ လက်တွေ၊ ပခုန်းတွေ ကိုင်ပြီးဖင်ကော့နေတာ၊ ကြာလာလို့ အရသာရှိလာတာလေ။

လက်နှစ်ဘက်က ဘေးဘက်လျောကျလာပြီး ဖင်ကော့ဘို့နေနေသာသာ “အင် အ အာ အ အ”လေသံလောက်ဘဲ ထွက်နိုင်တော့တာ။ ရွှေရ မပြီးခင် ဒေါ်အေးယူပြီးသွားတာ၊ ဟန်တောင် မလုပ်နိုင်ဘူး၊ တခါထဲ ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွားတယ်။ ရွှေရလဲဘာထူးမှာလဲ၊ အရည်ပန်းထုတ်တာတောင် မပြီးချင်သေးဘူး၊ လူက ဒေါ်အေးယူပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး ဝက်မှေး မှေးနေလေရဲ့။ နေ့ခင်းတချီလိုးပြီးကြတော့ နှစ်ယောက်သား တရေးတမောအိပ်ကြတာ၊ မအိပ်လို့ကလဲမဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီလောက်ပွဲကြမ်းကြမှတော့ အားကုန်ပြီ။ ဒေါ်အေးယူကုတင်က တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေ။ လိုးရင်သာကောင်းတာ၊ နှစ်ယောက် အတူ အိပ်ဖို့တော့ ကျဉ်းတယ်။ ရွှေရက အိပ်ရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်တတ်တာ။ ဒါကြောင့် လိုးပြီးတဲ့အခါ ရွှေရ ဝရံတာက သူ့ကွတ်ပျစ်လေးဆီပြန်လာအိပ်တယ်။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ အတူမအိပ်ဘူး။ ရွှေရအိပ်ရာနိုးတော့ ဒေါ်အေးယူမနိုးသေးဘူး။ တော်တော်ပင်ပန်းသွားတာ၊ ရွှေရက လူငယ်မို့ တော်ရုံ အပန်းခံနိုင်တာ၊ ဒေါ်အေးယူက (၄၀) ကျော်ပြီမို့ ရွှေရ ပက်ပက်စက်စက်လိုးတာ ခံလိုက်ရလို့ ဖလက်ပြသွားဟန်တူရဲ့။ 

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအိပ်နေတုန်း ကို ရင်ငပေါ်ဆီက သူကူးယူလာတဲ့ ကာမသျှတ္တရနည်းပညာပုံတွေကို ပြန်လေ့လာတယ်။ ကို ရင်ငပေါ်က စာမျက်နှာ (၄၀၀) ပါတဲ့ ဂျပ်ထူဗလာစာအုပ်တွေနဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းက သူဝါသနာအရ စုဆောင်းထားတဲ့ ဗဟုသုတတွေရေးမှတ်ထားတာ။ အဲဒီလိုစာအုပ်တွေ (၁၀) အုပ်မကဘူး။ ရွှေရ ကို သင်ပေးရင်း တချို့ဟာတွေကို အကူးခိုင်းတာ။ ကို ရင်ငပေါ်ရဲ့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ပယောဂကုနည်း၊ လက်တွေ့ပီယသျှို ပညာ၊ တိုင်း ရင်း ဆေးနည်းများ၊ ကာမသျှတ္တရ၊ ရုပ်ပိုင်းသျှတ္တရ၊ အကုန်ပါတာ။ ပဒုမ္မနီ၊ စိတ္တရနီ၊ သင်္ခနီ၊ ဟတ္ထနီ စတဲ့မိန်းမ (၄) မျိုး၊ ဒီမိန်းမတွေကို ဘယ်လို လိုးရမယ်၊ ဘယ်ရက်တွေမှာ မိန်းမရဲ့ ကာမစိတ်က ဘယ်နေရာမှာ စသဖြင့်။ ရွှေရ အကုန်လုံး တော့ ဘယ်ကူးနိုင်ပါ့မလဲ။ နဲတာတွေမှမဟုတ်တာ။ ကိုယ်လိုချင်တာလောက်ကူးလာတာ။ အဓိကကတော့ ပေါင်တင်၊ နောက်ပြန်ဆောင့်၊ မှောက်ထိုး၊ ကုန်းတိုက်၊ လက်ဒူးတင်၊ နွားတက်၊ ပခုံးတင်ပခုံးထမ်း၊ တစ်တီတူးထောင်၊ ဘေးစောင်း၊ အကွဲအင်္ဂါ၊ အကော့အင်္ဂါ၊ ပက်လက်စင်း စတဲ့လိုးနည်းတွေကို ပုံကြမ်းနဲ့ဆွဲပြီးပြထားတာတွေကို ကူးထားတာ။ အစကတော့ မိန်းမရတဲ့အခါအသုံးဝင်လိုဝင်ငြားပေါ့။ အခုမှတကဲ့အဖိုးတန်ဖြစ်တော့တာ။ ကို ရင်ငပေါ်ရဲ့ လက်ချာတွေက နှစ်တောင် မကူးဘူး။ အသုံးတည့်နေပြီ။ ဒေါ်အေးယူကြီးတော့ အီဝအောင်ခံတော့။ 

ညနေပိုင်း ဒေါ်အေးယူနိုးလာတော့ ထမင်းချက်ရင်း ရွှေရ ကူးလာတဲ့သူ့စာအုပ်ကြီးဖွင့်ပြီးဒေါ်အေးယူကို ထပ်ဆင့် ပညာပို့ချပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ဒေါ်အေးယူက မိန်းမလေ။ ယောင်္ကျားလိုးခဲ့ရင်သာ မရှက်မကြောက်ခံရဲတာ၊ အခုလို လိုးတာ မဟုတ်ဘဲ ပုံစံတွေနဲ့ဘယ်လိုပုံ လိုးမယ်၊ ဒီလိုပုံ ခံပေးနော် ပြောလာတာ ကတော့ ဘယ်နားထောင်ချင်ပါ့မလဲ၊ ရှက်တာပေါ့။ ဒါနဲ့ဘဲ “ ဟယ်၊ ငါ့ကို လာပြမနေစမ်းနဲ့။ ရှက်စရာတွေ၊ ညီးလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်၊ သဘော” လို့blank cheque ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ညကျတော့ ဒေါ်အေးယူ သူ့စကားနဲ့သူ မငြင်းနိုင်တော့ဘူး။ ရွှေရ စာအုပ်ထဲကကူးထားတဲ့ ပုံစံတွေထဲက အရမ်းသဘောကျနေတဲ့ နွားတက် လိုးနည်းနဲ့ ဒေါ်အေးယူကြီးကို လိုးတော့တာ ပါဘဲ။

ထုံးစံအတိုင်း ညနေစာ စားသောက်၊ ရေမိုးချိုး၊ အမွေးနံ့သာလိမ်းကျန်ပြီးတော့ လုပ်စရာက တစ်ခုဘဲ ကျန်တော့တယ်။ ရွှေရ ကတော့ သူ့ကွတ်ပြစ်မှာမှောက်အိပ်ရင်း သူ့ရဲ့ မဟာအဖိုးတန်ဘုတ်အုပ်ကြီးထဲက နည်းပညာတွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပြန်နွေးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူကလှမ်းပြီး “ဟဲ့ ဘာလုပ်နေတာ လဲ၊ လာလေ” လို့မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ခေါ်မှ ထလာတာ။ ဒေါ်အေးယူကအင်္ကျီ၊ ထဘီကို တခါထဲ ချွတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ မထူးဘူးလေ၊ တော်ကြာရင် လိုးတော့မဲ့ဟာ၊ ရွှေရက အဝတ်မပါ ဗလာတုံးလုံး လိုးပါမယ် ပြောထားပြီးသား၊ တော်ကြာ အိပ်ရာကတခါပြန်ထပြီး ချွတ်နေရလိမ့်မယ်။ ဒေါ်အေးယူ ယောင်္ကျားနဲ့ ဘယ်တုန်းကမှ တုံးလုံး မခံခဲ့ဖူးဘူး။ အပေါ်အင်္ကျီ မပါပေမဲ့လို့ ထဘီတော့ အမြဲပါတယ်။ ဖင်ပေါ် အဖုတ်ပေါ်၊ ဒူးထောင်ပေါင်ကား နေပေမဲ့ခါးမှာထဘီစွပ်ရက်ရှိနေတာ။ လင်မယားရကာစက ဦးကံပေးက လမ်းဗိုလ်အဆင့်၊ အရာရှိအဆင့် မဟုတ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ ထိန်းသိမ်းရေးဆိုတဲ့မြို့တွေမှာ နေရတဲ့ဝန်ထမ်း မဟုတ်ဘူး။ တည်ဆောက်ရေးလို့ခေါ်တဲ့ ဆည်မြောင်းတာ တမံအသစ်တွေ ဆောက်ရတဲ့စီမံကိန်းတွေမှာတာဝန်ကျတာ။ ဆည်မြောင်းတည်ဆောက်ရေးစီမံကိန်းဆိုတာ လူမနီး သူမနီး တောတောင်လျှိုမြောင် ချောင်းပိတ်မြောင်းပိတ်ပြီး ဆည်တွေဆောက်ရတာ။ စီမံကိန်းပြီးရင် တခြားနေရာ ရွှေ့ရတာ။ ဒီတော့ တည်ဆောက်ရေးကာလမှာ သူတို့ဆည်မြောင်းဝန်ထမ်းတွေနေရတာက ယာယီအိမ်တွေ။ မြောတိုင်ထူ၊ ဝါးကပ်မိုး၊ ဝါးထရံကာ တဲသာသာ အိမ်လေးတွေ။ ဒါတောင် A.E နဲ့အထက်အရာ ရှိအဆင့်တွေမှ လုံးချင်းအိမ်ရတာ။ လမ်းဗိုလ်အဆင့်တွေကျ (၄) ခန်းတွဲတန်းလျားက အခန်းမှာနေရတာ။ ဆိုလိုတာ က ဒေါ်အေးယူ ဦးကံပေးနဲ့ရကာစ တန်းလျားက အခန်းမှာနေခဲ့ရတာ။ တန်းလျားဆိုတော့ မလွတ်လပ်တဲ့အပြင် ဝါးထရံကာမို့ ဒေါ်အေးယူ နောက်ကျောမလုံချင်ဘူး။ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနကလည်း လူစုံတယ်။ သူတို့လို အင်ဂျင်နီယာဝန်ထမ်းတွေက သိပ်အမြင့်ကြီးမဟုတ်တောင် အောက်တန်းမကျဘူး။ လူတိုင်းက အနည်းဆုံး A.G.T.I အောင်ပြီးသား လူတွေ။ ဒါပေမဲ့ အတူတွဲလုပ်နေရတဲ့ ယန္တရားစက်ကြီးအဖွဲ့က စက်မောင်း၊ ယာဉ်မောင်း၊ စပါယ်ရာ၊ စတာတွေက လူရှုတ်တွေ၊ အောက်တန်းကျတဲ့ လူတွေ၊ စက်မောင်းဒီဇယ်ဆီကို ခိုးထုတ်ရောင်းစားပြီး အရက်သောက်၊ ဖဲရိုက်၊ မိန်းမ လိုက်စားကြတဲ့လူတွေ၊ ဒီလိုလူတွေက စိတ်ဓါတ် အောက်တန်းကျတော့ ညညမှာ လင်မယားတွေအိပ်ကြတဲ့ အခန်းကို ချောင်းကြည့်တတ်တယ်ဆိုဘဲ။ ဦးကံပေးက ပြောတာ။ 

သူတို့က A.E/E.E စတဲ့အရာ ရှိတွေလောက်ဘဲ ကြောက်တာ၊ လမ်းဗိုလ်လောက်ဆိုရင် ခွါရာတိုင်း ချင်ကြတာ။ ဒါကြောင့်မို့ လင်ရပြီး တောထဲလိုက်နေတော့ ညညလင်မယားလိုးကြတဲ့အခါ မီးတွေအကုန်မှိတ်၊ အင်္ကျီလောက်သာချွတ်ပေးပြီး ထဘီကို လှန်တင်ရုံလှန်တင်ပေးတာ။ ဦးကံပေးကလဲ နေရတဲ့အခြေအနေအရ ဒိထက်ပိုပြီး မတောင်းဆိုခဲ့ဘူး။ နောက်ထိန်းသိမ်းရေးတာဝန်နဲ့မြို့မှာနေရတော့ သမီးတွေ တစ်ယောက်က နှစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်က သုံးယောက် စသဖြင့်ဖြစ်လာတော့ အဖေ အမေ အနေကြုံ့ရော။ ဒါနဲ့ဘဲ အသက် (၄၀) သာကျော်လာ၊ အိမ်ထောင်သက်သာ အနှစ် (၂၀) ကျော်လာတာ၊ ဒေါ်အေးယူအဖို့ တခါမှ ထဘီချွတ်ပေးပြီး အလိုးခံရတယ်ဆိုတာ မကြုံဘူးပါ။ 

ဒေါ်အေးယူ အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ဝမ်းလျားမှောက် အိပ်နေတာ။ တုန်းလုံး ကြီးဆိုတော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေရမှာ စိတ်မရဲဘူးလေ။ ရွှေရ ရောက်လာပြီးဒေါ်အေးယူကို ကြည့်တယ်။ ဝမ်းလျားမှောက် အိပ်နေတာမို့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုက အပေါ်ကို ကောက်ချိတ်နေတာ အားရစရာ။ ဒေါ်အေးယူက အသက် (၄၀) ကျော်လာကတည်းက ခါးတုတ်လာပြီး ဖင်တွေပိုကြီးလာတယ်။ သမီးအငယ်ဆုံးကလဲ (၁၂) နှစ်ရှိပြီမို့ နောက်ထပ်ကလေးလဲ မရနိုင်တော့လို့ လူက စည်းစိမ်ယစ်ပြီး ဝလာတာ။ သူများယောင်္ကျားတွေဆိုရင် “မိန်းမကို ဝိတ်ထိန်းပါဦးကွာ” ပြောကြပေမဲ့ ဦးကံပေးက လူအေးဆိုတော့ မိန်းမ ဝတုတ်ပြ ဲဖြစ်လာတာ ကို ဘာမှမပြောပါ။ 

“ဂျီးဒေါ်ကြီး၊ ဖင်ကုန်းလိုးမယ်နော်” ရွှေရ အနားရောက်လာပြီး ဝမ်းလျားမှောက်အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေမြင်တာ နဲ့ဖင်ကုန်းလိုးမယ ်ဖြစ်သွားပြီ။ “အာ ရိုးရိုးလိုးပါရွှေရရယ်၊ အဆန်းအပြားတွေ ဂျီးဒေါ် မလုပ်တတ်ပါဘူး” ဒေါ်အေးယူကငြင်းတယ်။ “ဒါကြောင့် နေ့လယ်က ကျွန်တော်ပုံတွေလာပြတာလေ၊ ဂျီးဒေါ်ဘဲ ညီးလုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သဘောဘဲ ဆို” ရွှေရ အပိုင်ချည်တယ်။ “ကဲ ကဲ သဘော သဘော” ဒေါ်အေးယူခွင့်ပြု လိုက်ရတယ်။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ခါးကို ဆွဲထူပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ပြပေးတဲ့ပုံစံအတိုင်း အိပ်ရာပေါ်ဒူးတုတ်၊ ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်မျက်နှာအပ်၊ ကုန်းပေးလိုက်တာ၊ လုပ်နေကျမဟုတ်လို့ ကျောကုန်းကြီးကအပေါ်ဘက် တက်နေတယ်။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ကျောကုန်းကို လက်နဲ့ဖိချ၊ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆွဲမြှောက် မ ယူ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ကြား ကနေ နောက်ကို ပြူထွက်နေတာ။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ကုတ် ပင့်တင်ပြီးအခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်း ကလိလိုက်ပါတယ်။ “ အိုး အာမေ့” ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်အေးယူ လန့်သွားတာ။ လန့်သာလန့်တာ၊ ရွှေရ လက်ထိုးဒဏ်ကြောင့် အဖုတ်က အရည်စို့လာပြီ။ ရွှေရ အရည်စို့လာတာ သိတယ်။ သူ့လက်မှာ စိုလာတာ ကိုး။ ဒါနဲ့ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်နောက်မှာ နေရာဝင်ယူပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာအလျားလိုက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်။ 

ရွှေရရဲ့ တောင့်တင်းနေတဲ့လီးကြီးသူ့ရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လာထိတော့ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် သွေးဆူလာပြီး စောက်ခေါင်းတွင်းက အရည်တွေဒလဟော ထွက်လာတော့တာ။ ရွှေရက လီးကို ပွတ်ဆွဲလေ၊ ဒေါ်အေးယူ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါနေရတယ်။ ရွှေရ ဖင်ကြီး ယမ်းခါနေတဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ စောက်ခေါင်းဝကို မှန်းထောက်ချိန်အပြီး ဖင်ကို ကြွကာ ခါးကို နွဲ့ပြီးဖိသိပ်သွင်းလိုက်တာ “ပြလွတ် စွတ် စွတ် အင့် ဘွတ်” အရည်တွေစိုရွဲနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သွားတော့” ပြလွတ်” ဆိုတဲ့အသံ ထွက်လာတာ။ လီးကို ဆက်ထိုးတဲ့အခါ “စွတ် စွတ်” အသံထွက်တာ၊ လီးကို အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းတဲ့အခါ ဒေါ်အေးယူကြီး ရှေ့ကို ငိုက်ကျသွားတာ “အင့် “ကနဲနေတာ ပါဘဲ။ ရွှေရ လီးကို ဆောင့်ထိုးတာ စောက်ခေါင်းထဲကလေတွေအန်ထွက်လာတာ “ဘွတ် “လို့တောင် မြည်ပါတယ်။ လိုးရင်း လိုးရင်း ဒေါ်အေးယူရှေ့ကို ငိုက် ငိုက် ပါသွားတာ၊ ခေါင်းကလဲ အောက်စိုက်နေပြီ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်လုံး ဖွေးဖွေးသားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီးဆောင့် ဆောင့်ပေးနေတာ။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလွန်းတော့ ဒေါ်အေးယူ ပါးစပ်ကို ဟ၊ ခေါင်းကို မော့၊ ဖင်ကို ကော့နေတာဘဲ။ ရွှေရက ဖင်တုန်းတွေကို ကိုင်ပြီးဆောင့်လိုက်၊ တခါတလေ နို့အုံကြီးတွေကို လက်နဲ့လှမ်းဆွဲပြီးကိုင်ဆွဲလိုက်နဲ့။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။ အချက် (၅၀)လောက်ရှိပြီ၊ ဒေါ်အေးယူ ဖင်ကို ပိုကောက်ပေးထားရင်း နောက်ကို ပြန် ပြန်ပြီး ဆောင့်ပေးပါတယ်။ back reaction ပေါ့။ ဒီလို back reaction ပြန်ပေးရင်း ဒေါ်အေးယူရဲ့ တင်ပါးတွေ ခွက်ဝင်ပြီး ငြိမ်ကျ သွားပါတော့တယ်။ 

ဒေါ်အေးယူ ငြိမ်ကျသွားပြီး ရွှေရလဲ စိတ်ကိုလျော့လိုက်တာ လီးကအရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။ ရွှေရ လီးကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်အေးယူကို အသာထိန်းကိုင်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲချ ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက်လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးရလို့ ဒူးဂေါင်းတွေတဇတ်ဇတ်နဲ့။ ရွှေရ အသာလှဲချပေးတဲ့အတိုင်း ဘေးတစောင်းလေး လှဲအိပ်နေတာ၊ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေက ပြန်အန်ထွက်ကျနေလေရဲ့။ ဒီတခါတော့ ဒေါ်အေးယူတင်မကပါဘူး၊ ရွှေရလဲ တော်တော် အီဆိမ့်သွားပါတယ်။ ဒီညအဖို့ ဒါလောက်နဲ့ပွဲပြီးသွားတာ။ နောက်တစ်ခေါက် မလုပ်နိုင်ကြတော့ဘူး။ 

ကျောင်းဖွင့်ရက်တွေမှာတော့ ရွှေရ မနက်စောစောအိပ်ရာထပြီး ထမင်းတစ်အိုးတည်ရတယ်။ ဟင်းကတော့ မနေ့ညကတည်းက ချက်ထားပြီးသား။ ဒေါ်အေးယူကြီးက အသက်အရွယ်ကလဲရ၊ ပြီးအရာ ရှိကတော်ဖြစ်ကတည်းက မီးဖိုချောင်မဝင်ရတော့ဘူးလေ၊ အကျင့်ပျက်နေပြီ၊ ဒီတော့ ချက်ပြုတ်ရေးက ရွှေရတာဝန်ပေါ့။ ညနေကျောင်းဆင်းတော့လဲ ရွှေရ ကတခါထဲ ဈေးဝင်ပြီး ဟင်းချက်စရာသယ်လာတာ။ ဒါတွေက ရွှေရအဖို့ (၁၀) တန်းတက်ကတည်းက လုပ်နေကျအလုပ်တွေ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူ နှစ်ယောက်သား မီးဖိုဝင်၊ ချက်ပြုတ်၊ စားသောက်၊ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြော၊ ပြီးရင်အားပြီ၊ ဒါတွေက နေ့တဓူဝ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် အပြောင်းအလဲမရှိ၊ ပုံမှန်အလုပ်တွေ၊ အဲ ပြောင်းလဲတာ ညမှာ စောစောအိပ်ရာဝင်မလား၊ နောက်ကျမှ အိပ်ရာဝင်မလား။ ရွှေရ ကျောင်းသင်ခန်းစာ၊ အိမ်စာ ပါလာခဲ့ရင် နောက်ကျမှ အိပ်ရာဝင်၊ ရွှေရ ဝရံတာ ကသူ့ရဲ့ စာကြည့်စားပွဲမှာ ကျောင်းစာလုပ်နေတဲ့အချိန် ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲမှာမှေးချင်မှေးနေ၊ ဒါမှမဟုတ် ရွှေရပေးထားတဲ့ အပြာစာအုပ် (အဲဒီခေတ်က ၁၈+စာအုပ်တွေက စာမျက်နှာ (၄၀) ဝန်းကျင်ဘဲ ရှိတာ၊ ပါးပါးလေးတွေ၊ ဈေးချိုညဈေးတန်းမှာ အလွယ်တကူ ဝယ်လို့ရတယ်။ ရေးသူတွေက ဖိုးထူး၊ စံပေါ၊ ပိုင်းလော့ စသဖြင့်) ကို ဖတ်ချင်ဖတ်နေ။ 

တခါတလေ စာအုပ်ကကောင်းလွန်းလို့ ဒေါ်အေးယူကြီး ရွှေရ ကျောင်းစာပြီးတဲ့အချိန်အထိ မစောင့်နိုင်ဘဲ (စိတ်ကတအားထန်နေပြီလေ) “ဟဲ့၊ ညီးဟာက မပြီးသေးဘူးလား၊ ငါအိပ်ချင်လှပြီ” လို့ပြောတာ။ အိပ်ချင်လှပြီ ဆိုတာ ခံချင်လှပြီလို့ ပြောတာလေ။ ဒီလိုဒေါ်အေးယူ ပြောလာပြီဆို ကျောင်းစာ ပြီး/မပြီး ရွှေရ ပစ်ထားလိုက်ပြီ။ ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေအစား ကာမသင်ခန်းစာလက်တွေ့ ပို့ချချက်လုပ်ရတာ။ ပရက်တီကယ် ဒါမှမဟုတ် ကြူတိုရီရယ် ဘယ်လိုခေါ်ရမယ်တောင် မသိဘူး။ ကာမသင်တန်းစာ လက်တွေ့ ပို့ချရတယ်ဆိုတာ အဟုတ်ပါ။ ဒေါ်အေးယူက လင်ရပြီးကလေး (၄) ယောက်သာ မွေးထားတာ၊ ဒီဘာသာရပ်မှာတော့ မူလတန်းအဆင့်ဘဲ။ ရွှေရက (လေ့ကျင့်ရင်း ကုန်ထုတ်၊ ကုန်ထုတ်ရင်း လေ့ကျင့် ဆိုသလို တတ်အောင် သင်ပေး ပြပေးပြီး လိုးရတာ။ တနင်္လာက သောကြာအထိ ညစဉ် ပုံမှန်တစ်ပွဲ၊ တချို့ညမှာ နှစ်ပွဲစားနေဝါးနေကြတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ဦးကံပေးနဲ့နှစ် (၂၀) ကျော် သင်လို့ရတာထက် ရွှေရနဲ့ တစ်ပတ်သင်လို့ရတာ က ပိုပြီး တတ်မြောက်နေပါလားလို့သိရတာ။ 

စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာတော့ တနေ့ခင်းလုံး ဘာအလုပ်မှမရှိတာ၊ ရှိတဲ့အလုပ် လုပ်ကြရတာ ပေါ့။ ဝါဝင်ပြီးတစ်လလောက်အထိ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူ နှစ်ယောက်သား အပူအပင်မရှိ နေလာကြတာ။ ဒါပေမဲ့ (၄၀) ကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် ရွှေရနဲ့နေ့နေ့ညည မနားတမ်းလိုးကြတာ ပင်ပန်းတဲ့ဒဏ်ကြောင့် နဲနဲပါးပါး ဖျားတာ နာတာ၊ ကိုက်တာ ခဲတာ ဖြစ်လာတယ်။ အသက်အရွယ်အရ သွေးဆုံးကာနီးလို့လဲ ဖြစ်တတ်တယ်လို့ ဒေါ်အေးယူက ရွှေရကို စိတ်မပူအောင် ပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း နေထိုင်မကောင်းဖြစ်လာတော့ ဒေါ်အေးယူ နေ့လယ်နေ့ခင်း ရွှေရ ကျောင်းသွားတဲ့အချိန် အိမ်မှာ လူပိုလေးတစ်ယောက်တော့ရှိမှဆိုပြီး စိန်ပန်းရပ်ထဲမှာနေတဲ့ သူ့ညီမတစ်ဝမ်းကွဲကို အိမ်မှာ ခေတ္တခဏ လာနေပေးဖို့ စာရေးပြီး ရွှေရကို အပို့ခိုင်းပါတော့တယ်။ 

ဒေါ်အေးယူရဲ့ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲက မအေးကြည်တဲ့။ အသက် (၃၃) နှစ်လောက်ရှိမယ်။ ကလေး (၃) ယောက်အမေ၊ သူ့ယောင်္ကျား တရုတ်ကြီးက သူ့ထက်အသက်အမျာကြီး ကြီးတာ။ တရုတ်ကြီးအမည်က ဦးရှန်ကွေ့တဲ့။ မအေးကြည် အမေထက်တောင် ကြီးသေးတာ။ ဦးရှန်ကွေ့အသက်က အခုဆို (၆၀) ရှိပြီ။ ဇာတ်လမ်းကဒီလို။ ဦးရှန်ကွေ့က အရင်ကသူတို့မြို့က တစ်ခုတည်းသော ခေါက်ဆွဲဆိုင်ပိုင်ရှင်၊ မအေးကြည်တို့က ဆင်းရဲတော့ ခေါက်ဆွဲဆိုင်မှာ ရေထမ်း၊ ထင်းခွဲ၊ ပန်းကန်ဆေး စတဲ့ အလုပ်တွေကို ကူညီလုပ်ပေးရတာ။ တော မြို့လေးမို့ သိပ်လဲ ရောင်းအားမကောင်းတော့ လစာရယ်လို့လဲ သတ်သတ်မှတ်မှတ်မရပါဘူး။ မုန့်ဘိုးပဲဘိုး သဘောပါ။ ကြမ္မာငင်ချင်တော့ ဦးရှန်ကွေ့ရဲ့ မိန်းမ တရုတ်မကြီး ဘုန်းကြီးပျံပွဲ လာကတည်း့ဇာတ်ပွဲကို (၂) ည မိုးအလင်းကြည့်လိုက်တာ အအေးမိ ဖျားနာပြီး သေပါလေရော။ မိန်းမကြီးသေတော့ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးအသက်က (၄၄) နှစ်ဘဲ ရှိသေးတာ။ အရွယ်ကောင်း၊ သန်တုန်းမြန်တုန်း။ သား သမီးကလဲ မရှိတော့ အထီးကျန်ပေါ့လေ။ 

ဒီမှာတင် ကျုပ်တို့ရွှေဗမာတွေရဲ့ စောက်ကျင့်အတိုင်း နောက်မိန်းမယူဖို့ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကို မြှောက်ပေးကြတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ မအေးကြည်လေးက (၁၇) နှစ်အပျို ပေါက်ကလေး။ ရပ်ရွာလူကြီးတွေက အဖေမရှိတော့ တဲ့မုဆိုးမသမီး မအေးကြည်ကို မုဆိုးဖို တရုတ်ကြီးဦးရှန်ကွေ့နဲ့ စပ်ဟပ် ပေးစားလိုက်ကြတာ။ အရင်မယားကြီးနဲ့ သားသမီးမရခဲ့တဲ့ဦးရှန်ကွေ့ မအေးကြည်နဲ့ရပြီး ကလေးတွေ ပါွးစီးလိုက်တာ (၃) ယောက်၊ ဒါတောင် မအေးကြည်က မမွေးတော့ အောင်နှိပ်ထားလို့တဲ့။ အခုတော့ သမီး အကြီးဆုံးက (၁၄) နှစ်၊ အလတ်ကောင်က (၁၁) နှစ်၊ အငယ်ဆုံးသမီး (၈) နှစ်ရှိနေပြီ။ မအေးကြည်နဲ့ရပြီး သူတို့မြို့မှာက ဆက်နေလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ သောင်းကျန်းသူတွေကြောက်ရ၊ ဒီဘက်က လက်နက်ကိုင်တွေ ကြောက်ရနဲ့၊ ပြီးတော့ ဦးရှန်ကွေ့က တရုတ်မို့ ပိုပြီး အနိုင်ကျင့်လာကြတာ။ စီးပွါးရှာလို့ကလဲ အဆင် မပြည့်ချင်တော့တာနဲ့ ဦးရှန်ကွေ့မအေးကြည်လင်မယား ရှိပစ္စည်းတွေ ထုခွဲရောင်းချ မန္တလေး ပိုက်ကျုံးဘက်မှာ ဘဲ တွေမွေး၊ သားရေနယ် လုပ်ငန်းလုပ်နေကြတာ။ သိပ်ပြီးစီးပွါးဖြစ်လှတယ် မဟုတ်ပါဘူး၊ ရရ စားစားပါ။ ငွေကြေး မပြေလည်တိုင်း အမဝမ်းကွဲ ဒေါ်အေးယူဆီ လာ လာပြီး အကူအညီတောင်းနေရတာ။ ကျေးဇူးရှိတယ်လေ။ အခု ဒေါ်အေးယူက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ခေတ္တ ခဏ လာနေပေးပါလို့ စာရေးခေါ်တော့ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကပါ “လိုက်တွား၊ လိုက်တွား“ လို့ တိုက်တွန်းတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ကို တပါထဲ ခေါ်လာလို့ ဘယ်ရပါ့မလဲ။ သူကကျောင်းတက်ရဦးမှာလေ။ မအေးကြည် သူ့ဖာသာသူ သွားလိမ့်မပေါ့။ သူလဲနန်းရှေ့ကခြံကို သိနေတာဘဲ ဟာ။ 

ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ မအေးကြည် ရောက်နေနှင့်ပြီ။ မအေးကြည် ရောက်လာလို့ ဒေါ်အေးယူအတွက် တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းစရာ အဆင်ပြည့်ပေမဲ့ ရွှေရနဲ့ လင်မယားလိုနေဖို့ နဲနဲကြပ်သွားတယ်။ အရင်ကတော့ သူနဲ့ရွှေရ နှစ်ယောက်ထဲမို့ နေချင်သလိုနေ၊ လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာရင် နေ့ခင်း ညလယ် အချိန်မရွှေး လိုးကြတာ။ အခုတော့ ပူးပူးကပ်ကပ် နေလို့လဲမရ။ ညကျတော့ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူကုတင်မှာ အိပ်တယ်။ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေမဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက် တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့အိပ်တတ်ရင် ရတယ်လေ။ ပထမတစ်ညနှစ်ညတော့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တတိယညလောက် ကျတော့ ရွှေရရော၊ ဒေါ်အေးယူရော နှစ်ယောက်စလုံး နေလို့ထိုင်လို့မရ ဖြစ်လာတာ။ ဟိုဒင်းဟိုဟာ လုပ်ချင်ခံချင်စိတ်တွေက တားမနိုင် ဆီးမရ ဖြစ်ကြပြီ။ ဒေါ်အေးယူက မိန်းမလဲမိန်းမ၊ လူကြီးလဲလူကြီးမို့  သိက္ခာ ထိန်းနေသေးတာ၊ ရွှေရ ကတော့ ပျာယောင်ခတ်နေတာဘဲ။ ညအိပ်ရာမဝင်ခင် မအေးကြည် ရေအိမ်ဝင်နေတုန်း ရွှေရ ကဒေါ်အေးယူကို ညကျ သူ့ဆီကို လာဖို့ပြောတော့ ဒေါ်အေးယူ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ 

ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့် အိပ်မရဖြစ်နေတယ်။ ရွှေရဆီ ဘယ်လိုသွားရမလဲ အကြံထုတ်နေတာ။ ရွှေရတင်မကဘူး။ သူလဲဘဲ အလိုးခံချင်လှပြီ။ ဦးကံပေးနဲ့တုန်းက (၆) လလောက်အထိ အပြတ်ခံနိုင်ခဲ့ပေမဲ့၊ လတ်တလော ရွှေရနဲ့ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့အပြတ်မဃ့နိုင်ဘူး။ အိပ်ရာထဲ လူးလိမ့်ပြီး မအေးကြည် အိပ်ပျော်မဲ့အချိန်ကိုစောင့်တယ်။ ဒေါ်အေးယူကသာ စိတ်ပူတာ။ မအေးကြည်ကဖြင့် သူ့အမ ရွှေရနဲ့ ညားနေတာကို သိတယ်။ သိမှာပေါ့။ ဒေါ်အေးယူ သူ့ယောင်္ကျား ဦးကံပေးကို ဖြောင်းဖြစည်းရုံးတော့ ပြောနေဆိုနေတဲ့အသံတွေကို အိမ်ဖော်ထမင်းချက်မိန်းမက ရိုးတိုးရိပ်တိပ်ကြား လို့ သိနေတယ်။ သူကလဲဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တာမို့ ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရ နန်းရှေ့ခြံ သွားနေကြတည်း့အခါ မအေးကြည်အိမ်လာတုန်း ဒီအကြောင်းကို ပြောလိုက်တာ။ ဒါကြောင့်မအေးကြည်က မအိပ်သေးပေမဲ့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တာ။ နာရီဝက်တစ်နာရီအကြာမှာတော့ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာကထ၊ ကုတင်ပေါ်က အသံမထွက်အောင်ဖြေးဖြေးလေးဆင်းပြီး ရွှေရရှိရာ ဝရံတာ ဘက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ 

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရအိပ်နေတဲ့ကွတ်ပြစ်ဆီရောက်တော့ ကိုယ်တော်ချောက တခူးခူးနဲ့ဟောက်တောင် နေပြီ။ ဒါနဲ့ရွှေရဘေးမှာဝင်လှဲပြီး “ ရွှေရ ရွှေရ” လို့ လှုပ်ရင်း တိုးတိုးနှိုးရပါတယ်။ ရွှေရက အအိပ်တော့ ဆတ်တယ်။ ချက်ချင်းနှိုးလာပြီး ဒေါ်အေးယူမှန်းသိတာ နဲ့တပြိုင်နက် အပေါ်တက်ခွတော့တာဘဲ။ ဘာစကား မှမပြောတော့ဘူး။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရကို ပြန်ဖက်ပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွတ်ကြ၊ ကိုင်ကြ၊ နမ်းရှုံ့ကြ၊ စကား ပြောစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ နမ်းရင်း ရှုံ့ရင်း ရွှေရက ဒေါ်အေးယူရဲ့ အင်္ကျီ ကို ဆွဲလှန်၊ နို့အုံကြီးကို ဆွဲဆုတ်ကိုင်တယ်။ ဒေါ်အေးယူ ဖီလင်းကြွတက်ပြီး ရွှေရရဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ ထိုးသွင်းဆော့ကစားတယ်။ ရွှေရရဲ့ ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီးလီးကို ကိုင်ပြီးဆွပေးတယ်။ ခဏအကြာရွှေရက ထဘီကို ဆွဲလှန်တဲ့အခါ ဒေါ်အေးယူက ခါးအထ်လှန်တင်ပေးပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်လုံး ထောင်၊ ပေါင်နှစ်ဘက်ကား ပေးလိုက်တော့တယ်။ အချိန်ကုန်မခံတော့ဘူး။ ရွှေရက စောက်ခေါင်းပေါက်နေရာကို မှန်းပြီး လီးကို တေ့တယ်။ နဲနဲလွှဲနေတာမို့ ဒေါ်အေးယူက လီးကို လက်နဲ့က ိုင်၊ အပေါက်မှာတေ့ပေးတော့ ရွှေရကထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လိုးနေကျအပေါက်မို့ လီးကရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်အေးယူ “အီ “ လို့တိုးတိုးလေးညီးမိသေး။ 

ဒိနောက် ရွှေရက ဒေါ်အေးယူကြီးအပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်၊ ဘေးနှစ်ဘက်မှာလက်နဲ့ထောက်အားယူပြီး တချက်ချင်းမှန်မှန်လိုးပါတော့တယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရရဲ့ လက်မောင်းသား တွေကို အားပြုကိုင်ပြီး တတ်နိုင်သရွှေ့ အသံမထွက်စေရဘဲ ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ်။ အသံမထွက်ဖူးသာပြောတာ။ စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်ထွက်နေတဲ့ “ပလွတ် စွတ် ပြတ် ပွတ်” ဆိုတဲ့အသံတွေကတော့ ထွက်နေတာ ပေါ့လေ။ ခါတိုင်းလို အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်ပြီး မလိုးရလို့နဲ့တူတယ်။ ရွှေရ အရည်တော်တော်နဲ့ မထွက်ဘူး။ ခါတိုင်းထက် ပိုကြာနေတာ။ ရွှေရကြာတော့ ဒေါ်အေးယူအတွက် ဇိမ်ပေါ့။ ရွှေရကလ ဲနှစ်ရက်လောက် မလိုးဘဲ နားထားရလို့ အားတွေပြည့်နေပြီး လီးက အရင်ထက်တောင် ပိုကြီးနေသလို တင်းတင်းမာမာနဲ့ ဝင်ထွက်နေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ လီးကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ပါများတော့ ကောင်းအီစိမ့် သွားတဲ့အထိ အရသာတွေရပြီး ရွှေရရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ဆောင့်တဲ့အရှိန်နဲ့ အံကျဖြစ်အောင် အောက်ကဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက်ပင့်တင်ပေးနေတာ။ ရွှေရ လီးကို ပြန်အချွတ်မှာတော့ ဒေါ်အေးယူ ဖင်ကြောကို ရှုံ့၊ ဗိုက်သား ကို ရှပ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ပြီး ဆွဲချပေးတယ်။ နဲနဲကြာလာတော့ ဒေါ်အေးယူက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ယူဆွဲဖိ၊ အောက်က ဖင်ကော့တင် ပြီးအားပါးတရခံတာ။ ပြိုင်တူပြီးသွားကြပါလေရော။ 

အမှန်က ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူကသာ မသိတာ။ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကတည်းက သိတယ်။ သူ့အမ ဘယ်သွားမယ်ဆိုတာ။ ဒါကြောင့် ခဏအကြာမှာအိပ်ရာကထပြီး တိတ်တဆိတ် နောက်က လိုက်ချောင်းတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရ လိုးနေဆော်နေကြတာတွေ့တော့ အသာလေး ချောင်းကြည့်တာ။ အိမ်ထဲမှာ မီးထွန်းမထားပေမဲ့ အိမ်သာသွားလမ်းမှာ ထွန်းထားတဲ့မီးလုံး က မီးရောင်ကြောင့် ရွှေရနဲ့ ဒေါ်အေးယူတို့လိုးနေတာ ကို ဝိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ အသံတိတ်ကြိတ်ခံနေရင်း ပါးစပ်က “အီး” လို့အံကြိတ်ခံနေတာ မြင်နေရတော့ မအေးကြည် ပေါင်ကြားက စိုစိစိုစွတ်ဖြစ်လာပြီ။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါသလားမမေးနဲ့။ သူ့အမဆို တခါတလေ အင့်ကနဲ၊ အင့်ကနဲ အောက်ကို ပစ်ကျသွားတာ။

တကယ်တော့ မအေးကြည်ရဲ့ ဘဝက သနားစရာပါ။ ကိုယ့်အဖေအရွယ်ကြီးကို လင်အဖြစ် ယူထားရတာ။ လင်က အိုမင်းမစွမ်းဖြစ်တော့ သူ့မှာ တခြားရွယ်တူတန်းတူမိန်းမတွေလို ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝ၀ မခံစားရဘဲ ဆန္ဒတွေ မပြည့်ဖြစ်နေရတာ။ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးက မအေးကြည်နဲ့ရကာစ (၅) နှစ်လောက်တော့ ကောင်းကောင်း လိုးနိုင်ပါတယ်။ (၅) နှစ်နောက်ပိုင်းသက် (၅၀) ကျော်လာပြီး ဦးရှန်ကွေ့ကြီးခါး မသန်တော့ဘဲ အားမာန်လျော့ရပါပြီ။ ဒီအချိန် မအေးကြည်အသက်က (၂၅) နှစ်တောင် မရှိချင်သေးဘူး။ မအေးကြည် ဘယ်နေနိုင်မှာလဲ။ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကို မရမကအတင်းခွတက်၊ လီးကို ကိုင်ဆွ၊ နဲနဲတောင် လာပြီထင်ရင် အပေါ်ကတက်ညှောင့်တာ။ ဒါပေမဲ့မရပါဘူး။ ဒါနဲ့ဘဲ မအေးကြည် ဈေးသွားရင်း၊ဘဲ ဥပို့ရင်း၊ အပြင်မှာ ကြုံရာလူနဲ့ခိုးစားတော့တာပါဘဲ။ တစ်ယောက်တောင် မကပါဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့ အဆင်မပြည့်ဖြစ်လိုက်၊ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ထပ်ပြီးခိုးစားလိုက်နဲ့၊ အငယ်ဆုံးသမီးလေးရဲ့ အဖေက ကြုံရမ်းယောင်္ကျား (၃) ယောက်ထဲက ဘယ်သူမှန်း မသိရတော့ဘူး။ အခုလဲ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့ မအေးကြည် လင်မယားသာပြောတာ၊ တစ်အိပ်ရာထဲအတူမအိပ်တာ (၁၀) နှစ်ရှိပြီ။ အငယ်ဆုံးသမီးက သူ့သမီးမဟုတ်မှန်း ဦးရှန်ကွေ့သိတာပေါ့။ သိပေမဲ့ကိုယ်မွေးခဲ့တဲ့မီးလေ။ ဘယ်ကွာရှင်းလို့ဖြစ်မလဲ။ အကြီးနှစ်ယောက်က ရှိသေးတယ်။ 

မအေးကြည် ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးသွင်းနေတယ်။ အစိကို လက်နဲ့ချေမွပေးနေတာ။ ဒီအတိုင်းနေရင် မသိသာပေမဲ့ အခုလိုသူများတွေလိုးကြတာကို မြင်လိုက်ရတော့ မီးခဲပြာဖုံးငုတ်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေတားမနိုင်ဆီးမရ ပေါ်လာလေရဲ့။ ချောင်းကြည့်ရင်း ဒူးညောင်းလာလို့ အိပ်ရာဆီပြန်လာပြီး အိပ်ရာထဲမှာ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ဆွ ပွတ်သပ်ပြီး စိတ် ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေတော့တာ။ ဒေါ်အေးယူ ကိစ္စပြီးလို့ရေချိုးခန်းဝင်၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အိပ်ရာပေါ်ပြန်အရောက်၊ မအေးကြည်နိုးနေတာ တွေ့ရပြီး အမူအရာ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာ မြင်တော့ (ဒီကောင်မ ငါနဲ့ရွှေရလုပ်တာ တွေ့သွားပြီထင်တယ်) လို့တွေးမိပြီး၊ မနက်ကျရင် ဘယ်လို ဖုံးရဖိရပါ့မလဲ စဉ်းစားရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ မအေးကြည်ကတော့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ကြွတက်နေပြီး အိပ်လို့မရ ဖြစ်နေတာ။ 

ဒေါ်အေးယူ သူ့အိပ်ရာဆီပြန်သွားတဲ့အခါ ရွှေရသေးသွားပေါက်၊ လီးတံကြီးကို ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်သွားတာ။ အိပ်နေရင်း မဟုတ်တရုတ် အိပ်မက်တွေတောင် မက်လို့။ မက်တဲ့အိပ်မက်က မအေးကြည်ကို ဖင်ထောင်လိုးနေတာ တဲ့။ မအေးကြည်စောက်ဖုတ ်ပြဲပြဲကြီးထဲကို သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းတာ မအေးကြည်ခမြာ “အီး အီ အီး” လို့တောင် အော်နေရတယ်ဆိုဘဲ။ ရွှေရ လီးကြီးက မအေးကြည်ရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်လိုက်/ ထွက်လိုက်နဲ့ ရေနွေးငွေ့မီးရထားခေါင်းတွဲက မောင်းတံကြီးတွေနဲ့ နင်လား၊ ငါလားဘဲ။ ရွှေရ အားယူပြီးလီးကို ကော့ ကော့ထိုးပေးတာ၊ ပါးစပ်ကလဲ “အား အင့် အူး” ကနဲပေါ့လေ။ 

ရွှေရကသာအိပ်မက် မက်နေတာ။ အပြင်မှာ တကယ်ဖြစ်နေတာ က မအေးကြည်က ရွှေရကို တကယ် တက်လိုးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့လိုးပြီး အပြန်မှာ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ။ ပြန်ရောက်ပြီး နာရီဝက်တောင် မကြာဘူး။ ဒေါ်အေးယူက နဂိုကတည်းက ခေါင်းချတယ်ဆို အိပ်ပျော်တတ်တဲ့သူ။ မအေးကြည် အိပ်မရလို့တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေရာက ဒေါ်အေးယူကို လှမ်းကြည့်တာ၊ ဟောက်တောင် ဟောက်နေပြီ။ ဆင်အော်တောင် နိုးမဲ့သဘောမရှိ။ မအေးကြည် စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊ ဝရံတာ ဘက်ကို ခြေဖော့နင်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ပြီးဂွှေရရဲ့ ခြင်ထောင်ကို အသာ မ ပြီး ရွှေရဘေးမှာ တင်ပါးလွှဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ခါးမှာပြည့်ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို အောက်ဘက်ဆွဲချလိုက်တော့ ရွှေရလီးကြီးက ထောင်ထောင်မတ်မတ်ကြီး ဗိုက်ပေါ်မှာ အလံတိုင်လို ၉၀ ဒီဂရီဖြစ်နေတယ်။ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အိပ်မက်ထဲမှာ မအေးကြည်ကို လိုးနေတာကိုး။

 “နဲတာ ကြီးမဟုတ်ဘူး” မအေးကြည်တံတွေးမျိုချရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွပေးလိုက်တယ်။ ကိုင်လိုက်တဲ့လက်က တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေပေမဲ့ လက်ထဲကလီးကြီးကတော့ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာ။ ရွှေရက အိပ်ပျော်နေတာ ပေမဲ့ မိန်းမလိုးရတယ်ဆိုတဲ့ အိပ်မက် မက်နေတာ ရယ်၊ မအေးကြည်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတာရယ်၊ စုပေါင်းပြီး လီးက တဖြေးဖြေး ကြီးမားထွားကြိုင်း လာလိုက်တာ၊ “ဟယ် ပိုတောင် ကြီးလာပြီ“ လီးကို ကိုင်ပြီး မအေးကြည် တဏှာရမက်တွေ ပိုသောင်းကျန်း လာပါတယ်။ ယောင်္ကျားနဲ့ ကင်းကွာတာ ကြာပြီလေ။ လီးတန်ကြီး ကိုင်ထားရင်း မခံရတာ ကြာပြီမို့ ဆန္ဒရမက်တွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီ။ မအေးကြည် ရွှေရရဲ့ လီးကို ကိုင်နေရာက ဂွေးဥနှစ်လုံး ကို လက်ဖဝါးထဲထဲ့ပြီး ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်ပေးတာ၊ ဂွေးဥတွေက ရှုံ့လိုက်တွလိုက်နဲ့ လုံး တစ်နေတာဘဲ။ မအေးကြည် ထဘီကို ခါးအထိလိပ်တင်ပြီး ရွှေရရဲ့ ကိုယ်လုံး ကြီးပေါ်ကို ကားယားခွ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး တအိအိနဲ့ ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ လီးနဲ့မတွေ့ရတာ လချီကြာနေပြီမို့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်တာ နဲ့ဏှာစိတ်က ထိန်းမရတော့ဘူး။ ပြင်းထန်လှတဲ့တဏှာစိတ်ကြောင့် ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်တော့ဘဲ ရွှေရ လီးတန်ကြီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဖင်အုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖိဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ။ 

“ပြွတ် ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ပလွတ်” မအေးကြည်ကသာ သတိမထားမိလို့။ စောက်ခေါင်းထဲမှာက အရည်တွေ ရွှဲနေတာ ချောင်းစီးနေပြီ။ အရည်တွေကြောင့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်း အသံတွေ မြည်နေတာ။ မအေးကြည်က အပေါ်က သား ယားခွထိုင် ဆောင့်နေတာမို့ ဖင်ဆုံကြီးက ရွှေရရဲ့ ဆီးခုံကို ထိရိုက်နေတာ။ ဒီလောက်တောင် ကြမ်းနေမှတော့ ရွှေရ နိုးလာပြီပေါ့။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တက်ခွထိုင်ပြီး လှုပ်ရှားနေတာမို့ နိုး နိုးချင်းတော့ ဂျီးဒေါ် ဒေါ်အေးယူ ဆန္ဒ မပြည့်ဝသေးလို့ လာလိုးနေတယ်လို့ မှတ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဒေါ်အေးယူက ဝဝတုတ်တုတ်၊ ဒီလိုအပေါ်ကတက်ခွဖို့ဆိုတာ သူ့အဖို့ မလွယ်လောက်ဘူး။ ပြီးတော့ လဲ မအိပ်ခင် စောစောကမှ တစ်ချီတစ်မောင်း လိုးထားကြသေးတာ။ ရွှေရတွေးရင်း အထာပေါက်လာတယ်။ ဒီအိမ်မှာ သူ့အပြင် ရှိတာမှ မိန်းမနှစ်ယောက်ထဲ၊ ဒေါ်အေးယူ မဟုတ်ခဲ့ရင် မအေးကြည်ဘဲ ရှိတော့တာ။ သိလိုက်တာ နဲ့ရွှေရ သူ့အပေါ်မှာကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေတဲ့ မအေးကြည်ကို သိမ်းဖက်လိုက်ပြီး နို့နှစ်လုံး ကို ဆွဲကိုင်ချေမွ စို့တော့တာ ပါဘဲ။ 

မအေးကြည်လဲ ရွှေရ နိုးလာမှန်းသိပြီး မထူးတော့တာနဲ့ ဆက်လိုးတာ။ လီးတန်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးဝင်ဖို့ လက်တစ်ဆစ်အလိုမှာ ရွှေရက အောက်ကနေ ခါးကို ဆတ်ကနဲ ကော့တင်ပြီး လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “ဗြစ်” “အံမယ်လေး” လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးထိဝင်သွားလို့ မအေးကြည် လန့်အော်မိတာ။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး အဆုံးဝင်တာ နဲ့ မအေးကြည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး စကောဝိုင်းဝိုင်းပြီး နှဲ့နှဲ့ပြီး ပွတ်ပေးပါတယ်။ ပြီးမှ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ရွှေရ အပေါ် မှောက်ချကာ ဖင်ကြွပြီးတချက်ချင်းလိုးတာ။ ရွှေရကလဲ မအေးကြည်ရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို တစ်လုံး ကို ဆွဲဆုတ်နယ်၊ တစ်လုံး ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေတာ။ မအေးကြည်ကလဲ တချက်ချင်းလေးလေး မှန်မှန်လေး ငါးချက်ဆောင့်လိုက်၊ စောက်ပပ်ဝနဲ့ လီးအရင်း ကပ်ပြီး နှဲ့လိုက်နဲ့ လိုးနေတာ၊ ဆောင့်လိုးရင်း လိုးရင်း မအေးကြည် အိပ်ချင်လာပုံပေါ်တယ်။ ဆောင့်ချက်တွေနှေးလာပြီး အသက်ရှုသံက ပြင်းလာတယ်။ 

မောသံပေါက်လာလို့ ရွှေရ ဒီအတိုင်း ငြိမ်နေလို့မဖြစ်တော့ဘဲ မအေးကြည်ဆောင့်တဲ့အချက်အတိုင်း အောက်ကနေပြီး လီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ပင့်တင်ပေးရတယ်။ ရွှေရ ဒီလို အောက်ကကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးတဲ့အခါ မအေးကြည် တအင်းအင်းနဲ့ လေအံလာတဲ့အထိဖြစ်လာတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ခါးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ကိုင်ထားပြီး လီးနဲ့ဆီးစပ် ထိကပ်မိတဲ့အထိကော့တင်ပြီး “မြဲမြဲကိုင်ထား” ပြောပြီး မအေးကြည်ကို ဘေးဘက်ဆွဲချ၊ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တာ၊ မအေးကြည်ကလဲ အထာပေါက်တယ်။ အတွေ့အကြုံကများလှပြီဲ။ အိပ်ရာခင်းနဲ့ကျောထိတာ နဲ့တပြိုင်နက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပေးလိုက်တာ၊ ရွှေရ ထောင်ထားတဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တာ နဲ့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံ အနေအထား ရပြီ။ ရွှေရ အိပ်ချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး။ အိပ်ရေးလဲဝသွားပြီ။ မအေးကြည်ရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အားယူဆုတ်ကိုင်ပြီး လီးကို တချက်ပြီးတချက် အားရပါးရ ဆောင့် လိုးတော့တာ။ မအေးကြည်လဲ အခုမှဘဲ အရသာအပြည့်ရတော့တယ်။ ရွှေရလိုးချက်ကတော့ အောချလောက်တယ်။ စောစောက ဒေါ်အေးယူကို တချီလိုးထားရလို့အခုအချီမှာ တော်တော်နဲ့အရည်မထွက်ဘူး။ ရွှေရ ကြာလေ မအေးကြည်အတွက် အရသာရလေ။ 

“အာ အူး အိုး ကောင်းလှပါလားကွာ အင်“ မအေးကြည် တအားကြီးအသံမကျယ်ပေမဲ့ ပါးစပ်က ကောင်းလို့ အရသာရနေလို့ ထိန်းမရဘဲ ထွက်တဲ့အသံတွေပါ။ ရွှေရကတော့ မနားတမ်း သုတ်ချေတင်တဲ့အနေနဲ့ ဖင်ကို ကြွကြွပြီးဒလစပ် လိုးတော့တာ။ မအေးကြည်လဲ ကောင်းလွန်းလို့ပါးစပ်က “အူး အီး” အော်ရင်း အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပါတော့တယ်။ ရွှေရလဲ ဘယ်လောက်အထိ ပင်ပန်းသွားတယ်မသိ၊ ရေတောင် သွားမဆေးနိုင်တော့ဘဲ တခါထဲပြန်အိပ်သွားပါတယ်။ မအေးကြည်လဲ ဒရီးဒရိုင်နဲ့အီမ်သာပြည့်း၊ ကပြာကရာ ရေဆေးပြီး ဒေါ်အေးယူဘေးမှာ ခွေခွေလေးဝင်အိပ်လိုက်တာ သူ့ဆန္ဒပြည့်သွားလို့နဲ့တူပါရဲ့၊ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်အေးယူ ဖျားနေပြီ။ နဂိုက ဖျားထားတာ က ပျောက်တာ မှတစ်ရက်နှစ်ရက် ရှိသေးတာ၊ ရွှေရ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နဲ့ မနေ့ညကဆော်လိုက်တာ ပန်းသွားလို့လား၊ လီးဒဏ် မခံနိုင်သေးလို့လား၊ ဘယ်လိုလဲတော့ မသိ။ ပြန်ဖျားလာရော။ ဒါနဲ့ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကို ဆေးခန်းပို့ဖို့ ဆိုက်ကား ခေါ်ပြီးလိုက်ပို့ရတယ်။ ကျောင်းပြီးကာစ ဆရာဝန်ပေါက်စလေး ထိုင်တဲ့ဆေးခန်းက ရွှေရတို့ခြံနဲ့ သိပ်မဝေးလှပါဘူး။ ဆရာဝန်က ဒေါ်အေးယူကို စမ်းသပ်၊ ဆေးထိုးပေးပြီး၊ သောက်ဆေးတွေ ပေးပါတယ်။ သောက်ဆေးတွေထဲမှာ ည (၉) နာရီမှာသောက်ရမဲ့ဆေးအတွဲမှာ အိပ်ဆေး ထဲ့ပေးထားတယ်၊ အိပ်ရေးပျက်လို့ဖျားတာ၊ အိပ်ရေးဝဝအိပ်ပါ လို့ ဆရာဝန်က ပြောပါတယ်။ မနက်ဖန်လဲ တစ်ခေါက်လာပြဦးလို့ မှာပါတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဒေါ်အေးယူကို ကာဖီနဲ့မုန့်ကျွေးပြီး အိပ်ရာမှာလှဲနေ စေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲလှဲနေပြီး မအေးကြည်က နောက်ဖေးမှာ ပန်းကန်ဆေး၊ ရေနွေးတည် စတာတွေလုပ်နေတာ။ 

ရွှေရ မအေးကြည်ဆီကပ်ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပါတယ်။ “လေးကြည်၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးကို ညမှာ တိုက်ရမဲ့ဆေးထဲမှာ အိပ်ဆေးပါတယ်၊ အဲဒါ ညကျရင်လေးကြည် ကျွန်တော့်ဆီလာခဲ့နော်” “ဟယ်၊ ကောင်းပါ့မလားရွှေရရယ်၊ မမ ကနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အထဲ၊ သိသွားရင် ပိုဆိုးနေမယ်” အမှန်က မအေးကြည် မူနေတာပါ။ ဘယ် မနေချင်ဘဲ ရှိပါ့မလဲ။ ငတ်ပြတ်နေတာ ကြာပြီဘဲ ဟာ၊ အခုဟာက တမင် အထာပြတာ။ ရွှေရကလဲ ဒါကို သိတယ်။ “ဖြစ်ပါတယ်လေးကြည်ရယ်၊ ဆရာဝန်က သေသေချာချာ မှာလိုက်တာ ပါ၊ ဒီအိပ်ဆေးက နဲနဲတော့ ပြင်းတယ်၊ ည (၉) နာရီလောက်မှာ သောက်လိုက်ရင် မနက် (၆) နာရီလောက်အထိ အိပ်လိမ့်မယ်၊ ကြောက်စရာမလိုဘူး၊ အိပ်ပေစေ တဲ့” ဒါနဲ့ဘဲ ည (၉) နာရီ ဒေါ်အေးယူကို ဆေးတိုက်ပါတယ်။ ဆရာဝန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပါဘဲ။ ဆေးသောက်ပြီး နာရီဝက်လောက်အတွင်းမှာ ဒေါ်အေးယူ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာတာ နဲ့ ရွှေရ မအေးကြည်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး “ O.K ရပြီ “ လို့ပြောတော့ မအေးကြည်က မျက်စောင်းထိုးတဲ့ပြီး “ဘာ အိုကေတာ လဲ၊ သွား ကိုယ့်ဖာသာ အိပ်ချေ” ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး အပြင်ထွက်လာတယ်။ မအေးကြည်လဲ ဟန်ဆောင်ရုန်းလေး ရုန်းရင်း 

“ရွှေရရယ်၊ မင်းကကွာ၊ ခဏနေပါဦး” 

“ဟာလေးကြည်ကလဲ၊ (၁၀) နာရီထိုးတော့ မယ်၊ မနက်ကျ ကျောင်းသွားရဦးမှာ” 

ရွှေရ မအေးကြည်ကို ပြောလဲပြော၊ ဆွဲလဲဆွဲခေါ်လာပါတယ်။ မအေးကြည် ပြောသာပြောနေတာ။ သူလဲ ခံချင်လှပြီ။ ရှက်နေလို့သာ။ ဝရံတာ ရွှေရ အိပ်တဲ့ကွတ်ပြစ်ဆီ ရောက်တော့ ရွှေရ မအေးကြည်ကို ဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ပါတယ်။ မအေးကြည်က မျက်နှာကို မော့ပေးပြီး နုတ်ခမ်းကို အလိုက်သင့် စူထားပေးပါတယ်။ အိမ်သာသွားလမ်းမှာ ထွန်းထားတဲ့မီးလုံး ရဲ့ အလင်းရောင်က ဝရံတာ အထိခပ်မှိန်မှိန် လင်းနေတာမို့ မအေးကြည် မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ရွှေရရဲ့ အနမ်းမှာ မိန်းမောနေတာ မြင်နေရတယ်။ ဝရံတာ က ဆည်မြောင်း A.E အိမ်မို့ ထင်ပါရဲ့။ ၂ လက္မx၁ လက္မ သစ်သား ချောင်းတွေနဲ့ ရာဇမတ်ကွက် ကာထားတာ၊ လေဝင်လေထွက်လဲရ၊ အလင်းရောင်လဲရတယ်။ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူလောက်မဝပေမဲ့ သူလဲ နဲနဲတော့ ဝတဲ့စာရင်း ဝင်နေပြီ။ အသက်က (၃၃) နှစ်ကျော်ဆိုတော့ ခါးတုတ်၊ ဗိုက်ခေါက်ထူ၊ နို့တွဲ၊ ဖင်ရွှဲ ဖြစ်နေပါပြီ။ ကံကောင်းတာ တစ်ခုက မအေးကြည်က အရပ်ပုတော့ သာမန်ကြည့်ရင် ဖင်တွေရင်တွေ ကျန်သေးတယ်လို့ ထင်ရတာပါ။ ဒေါ်အေးယူကတော့ ဒေါင်ကောင်းကောင်းမို့ ဖင်တွေရင်တွေက အရှီထက် ပိုတယ်လို့ထင်ရတာ။ မအေးကြည် ကဒေါ်အေးယူလို အသား မဖြူဘူး။ ညိုတယ်။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီး ချွတ်တယ်။ မအေးကြည်ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးပြီး တခါထဲ အောက်ခံဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးတယ်။ 

မအေးကြည်ရဲ့ နို့က ဒေါ်အေးယူလောက်မကြီးပေမဲ့ ငယ်တော့ မငယ်လှဘူး။ ဒါပေမဲ့နဲနဲတော့ တွဲကျနေပြီ။ ရွှေရ နို့တစ်လုံး ကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ချေမွ လုပ်ပေးတော့ မအေးကြည် ခါးကော့တက်လာပြီး နို့သီးခေါင်းက ချွန်ထွက်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေက ကလေးအမေမို့ ညိုမဲနေတယ်။ ကြည့်လို့တော့ မလှဘူး။ အခု ရွှေရ က မေတ္တာစိတ်မှမဟုတ်တာ၊ တဏှာရာဂစိတ်နဲ့မို့ နို့သီးခေါင်းမဲတာ၊ ညိုတာ ဂရုမစိုက်၊ အဓိကကိုဘဲ စိတ်ထဲနှစ်ထားတာ။ ရွှေရက နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးချေလိုက်၊ ပါးစပ်ကကုန်းစို့လိုက် ဆက်တိုက် မနားတမ်းလုပ်နေတာ၊ မအေးကြည်ရဲ့ ခံချင်စိတ်တွေတားလို့ဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ သူ့အရွယ်က မိန်းမတွေအဖို့ ဏှာအထန်ဆုံး အရွယ်လေ။ မိန်းမတွေ (အထူးသဖြင့်ယောင်္ကျားရဘူးပြီးသား ) ရဲ့ တဏှာရာဂစိတ်က အသက် (၂၀) ကစလာတာ၊ အသက (၃၀) ကျော် (၃၅)လောက်မှာ အမြင့်ဆုံးရေဆူမှတ်ကို ရောက်တယ်တဲ့။ (၄၀) ကျော်သွားရင်တော့ တဖြေးဖြေး တဏှာစိတ်ရော့ကျ သွားတတ်တယ်လို့ ကို ရင်ငပေါ်ဆီကကူးယူခဲ့တဲ့စာတွေထဲမှာ ပါတာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ရွှေရ လက်တွေ့ မြင်နေရတာ ဒေါ်အေးယူ အသက် (၄၀) ကျော်နေပါပြီ၊ ထန်နေတုန်းပါ။ 

ရွှေရရဲ့ လက်ကမြင်းမှုတွေ၊ ပါးစပ်သရမ်းမှုတွေကြောင့် မအေးကြည် အောင့်လို့ မရချင်တော့ဘူး။ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်စပြုနေပြီ၊ ဒါကြောင့် ရျွေရ ဖက်ထားတာ ကို အသာရုန်းထွက်ရင်း “လုပ်ကြရအောင်ကွယ်” ပြောပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာပေါ် ရောက်တာနဲ့ မအေးကြည် သူ့ရဲ့ ထဘီကို ချွတ်ပြီး ခြေထောက်ကတဆင့် ကွတ်ပြစ်အောက်ကို ကန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်နခမ်းသား တွေက ထူထူပွပွဖြစ်ပြီး အညို ရောင်သန်းနေပါတယ်။ စောက်မွေးတွေက သိပ်ပြီးမထူပေမဲ့လိမ်ကောက်နေတာ။ ရှည်တော့ ရှည်တယ်။ စောက်ပပ်ကတော့ ပြဲအာနေပြီ။ ကလေး (၃) ယောက်မွေးထားတဲ့အပြင် ဦးရှန်ကွေ့အပြင် တွေ့ကရာယောင်္ကျားတွေနဲ့ ရှုတ်ခဲ့ဘူးတာမို့ စောက်ဖုတ်အနေအထားက ပျက်စီးပြီလို့ ပြောရင်ရတယ်။ ရွှေရ သာမန်ဆိုရင် မအေးကြည်ကို စိတ်ပါမိမယ်လို့ မထင်ပါ။ အခုတော့ တစ်အိမ်ထဲအတူနေ နေရပြီး ဒေါ်အေးယူက ဖျားနေလို့၊ တခြား ဘယ်သူမှမရှိတာ။ ဒါကြောင့်မအေးကြည်ကို စိတ်ပါသွားတာ။ ရွှေရ သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး မအေးကြည်အပေါ် မှောက်လိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်က ရျွေရကို ဆီးကြိုဖက်ပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်လုံး ကို ထောင်၊ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပေးလိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ ပုံစံကျ အနေအထားကြောင့် ရွှေရ လီးက စောက်ဖုတ်ဝမှာ အံကျ ထိသွားပြီ။ 

မအေးကြည် ဟန်လုပ်မနေ။ လီးကို လက်နဲ့စမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရ လဲ မအေးကြည် ဏှာထနေတပြီ၊ ခံချင်နေပြီ ဆိုတာ သိလို့တခါထဲလီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “ဘွတ်” ဆိုပြီး လီးက တဝက်လောက် ဝင်သွားပါတယ်။ မအေးကြည် လီးဝင်တာ နဲ့သူ့ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲယူပြီး ရွှေရရဲ့ ပခုံးတွေပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ရွှေရ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိတယ်။ သူလေ့လာဘူးသမျှ၊ အခု မအေးကြည်ခံနေတဲ့အနေအထားက ပခုံးတင် ပခုံးထမ်း လိုးရမဲ့အနေအထား။ ဒါကြောင့်ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို တီန်းတင်လိုက်တယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ ဒူးနှစ်လုံး ပခုံးအထိကပ်သွားအောင် တွန်းတင်ပေးလိုက်တာ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်က ဂဟေဆော်တွဲထားတဲ့အလား ထိကပ်နေတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ပခုံးတွေအောက် လက်လျှို သွင်းကိုင်ပြီး အားယူကာ ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလိုးနည်းက လီးနဲ့စောက်ပပ် အဝင်များပြီး အဆုံးအထိ လီးကရောက်တော့ မိန်းမအဖို့ အရသာ ပိုရတတ်တာ။ တချို့ယောင်္ကျားတွေက မိန်းမရဲ့ ခြေထောက်ကို ပခုံးနဲ့ထမ်းထားရလို့ ဘုန်းနိမ့်မယ်ဆိုပြီး ဒီနည်းကို မလုပ်ချင်ကြဘူး။ ရွှေရလဲ အခုမအေးကြည်က အနေအထား ပြင်ပေးလို့ ဟုတ်မလားဆိုပြီးလုပ်ကြည့်တာ မှန်သွားတယ်။ 

“ အိ အီ အီး အင် ကောင်းတယ်ရွှေရရယ်” ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မအေးကြည် ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး။ အရမ်းကို ကောင်းနေတာ။ ရွှေရဆိုတဲ့ကောင်၊ လူကအသက်ဖြင့် ဘာရှိဦးမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့လိုးချက်တွေက ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျွမ်းလဲကျွမ်းတယ်၊ ဧကန်တ မမ သင်ပေးထားတယ်နဲ့တူရဲ့၊ မအေးကြည် အောက်ကအရသာခံရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးနေတာ။ ရွှေရလဲ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ဆေးတန်ခိုးနဲ့ မနိုးဘူးဆိုတာ သိလို့စိတ်ချလက်ချ အားပါးတရကို ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ။ တခါတလေ ဆောင့်လိုက်တာ မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး နှစ်ခြမ်းတောင် အိပ်ရာပေါ် ပိ ပိကျသွားတာ။ မအေးကြည်အတွက် ကတော့ ရွှေရ အားနဲ့မာန်နဲ့လိုးလေ၊ ကောင်းလေပါ။ သူ့အနေနဲ့အခုလို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်လေးနဲ့လိုးရတာ ပထမဆုံးပါ။ အရင်လိုးဘူးတဲ့ ယောင်္ကျားတွေအားလုံး သူ့ထက်ကြီးတဲ့လူတွေ ချည်ူပါဘဲ။းါကြောင့် မအေးကြည် စိတ်ပါလက်ပါကို အရသာယူပြီးခံနေတာ။ 

“ပြွတ် ဘတ် ဘွတ် ပြွတ် ဘတ် ဘွတ်” လိုးချိန်ကြာလာတာ နဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်လိုက်လာပြီး အသံတွေ ထွက်လာပြီ။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်ချိန် ပြွတ်၊ ဂွေးစိနှစ်လုံး က မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ကို သွားရိုက်မိလို့ ဘတ်၊ လီး စောက်ခေါင်းထဲကပြန်အထွက်မှာ လေအံထွက်လို့ ဘွတ်၊ “ရွှေရရယ်၊ လေးလေးကို ပစ်မထားနဲ့ဟယ်၊ အာ ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ အံမယ်လေးလေး၊ ရွှေရရဲ့ ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်” မအေးကြည် ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ကြီးကော့တင်ပေးရင်း အော်နေတာ။ စောက်ဖုတ်နခမ်းသား တွေက ပွစိပွစိ နဲ့ငါးပါးဟပ်ဖြစ်နေပြီ။ အရည်တွေကလဲ ဖင်ကြား ထဲကတဆင့် အိပ်ရာခင်းပေါ်တောင် ရွှဲစိုနေပြီ။ ရွှေရ တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ မအေးကြည် အော်ရင်း ကော့ရင်း တဖြေးဖြေး အသံတိုး တိုးသွားပြီး ပါးစပ်ကလေး ဟကာ ဟကာ ဖင်ကို မကော့နိုင်တော့ဘဲ လှုပ်ယမ်းရုံ လှုပ်ယမ်းနိုင်တော့တာ။ 

ရွှေရလဲတဖြေးဖြေးဆောင့်ချတာ နှေးကွေးလာပြီး တချက်ချင်းသာ မှန်မှန်လေးဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း လီးကအရည်တွေ ပန်းလဲအထွက်၊ မအေးကြည်က ရွှေရပခုံးတွေပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ရွှေရ ကျောကုန်းကို ဖက်င်္ပြးသူ့အပေါ် မှောက်စေလိုက်တာ၊ တကဲ့အချိန်ကိုက် ကွက်တိပါဘဲ။ ရွှေရ မအေးကြည်က ကျောကို ဖက်ပြီးဆွဲအချ၊ လီးအရည်က ထွက်စမို့ မအေးကြည်အပေါ် မှောက်အိပ်ရင်း လီးကအရည်တွေ စောက်ခေါင်းအဆုံးအထိ အရောက် ပန်းထုတ်လိုက်တာ မအေးကြည်အဖို့ ပူနွေးသွားပြီး အရသာ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သွားပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကမြင်းကြောထပြီးနောက် ဆေးကြောသန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြရင်း ရွှေရခေါင်းထဲ အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတယ်။ 

“လေးကြည်၊ ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ အိပ်လိုက်၊ ကျွန်တော်ဂျီးဒေါ်ကြီးနားမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ အိပ်လိုက်မယ်” 

“ဟယ်၊ ဘာပြုလို့လဲ၊ နှစ်ယောက်အတူအိပ်လဲ ရပါတယ်၊ မင်းအိပ်ရာက ကျယ်သားဘဲ ” 

မအေးကြည်က ရွှေရနဲ့အတူ ဖက်အိပ်ချင်နေတာ။ လိုးတာ ခံတာက တပိုင်း၊ သူ့အနေနဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ အတူ ဖက်မအိပ်ရတာ နှစ်အတော်လေးကြာနေပြီ။ တတ်နိုင်ရင်ရွှေရလို လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပစ်လိုက်ချင်တာ။ ရွှေရကို ကျောပေး၊ ဖင်ကို နောက်ကို ပစ်ကောက်ပေးထားရင်း ရွှေရရဲ့ လက်တွေကို ဆွဲယူ၊ နို့အုံတွေပေါ်တင်ထားပေးပြီး အပူအပင်မရှိ အိပ်လိုက်ရရင်၊ အရသာရှိလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း။ ဒါပေမဲ့ရွှေရက အင်မတန်ကွက်ကျော်မြင်တတ်တဲ့ကောင်။ မအေးကြည်အတွေးက မိန်းမတွက် တွက် တဲ့အတွေး။ ဒါ့ကြောင့် “ဟင့်အင်းလေးကြည်၊ လေးကြည်တစ်ယောက်ထဲအိပ်၊ ကျွန်တော် ဂျီးဒေါ်ကြီးအနားမှာဘဲ အိပ်မယ်“ မအေးကြည် ကြည့်ရတာ သိပ်ပြီး ကျေနပ်ချင်ပုံမရဘူး။ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ စူပုတ်နေပြီး “ဒါဆိုပြီးရော၊ သဘော၊ သဘော” ရွှေရက ရှင်းပြရတယ်။ ရွှေရရှင်းပြတော့ မှ မအေးကြည် သဘောပေါက် လက်ခံသွားတာ။ 

မနက် ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာကနိုးလာတော့ ရွှေရက သူ့ကုတင်နားမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ အိပ်နေတာ ကိုတွေ့ရတော့ မေးတယ်။ “ဟင်၊ ညီး ဘယ်လိုအိပ်တာ လဲ၊ အေးကြည်ရော” “လေးကြည် ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ အိပ်နေတယ်။ ဂျီးဒေါ်ကြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်လို့ရအောင် လေးကြည်ကို ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ ပေးအိပ်ခိုင်းလိုက်တာ၊ ဂျီးဒေါ် သက်သာရဲ့ လား” ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအမေးကို ပြန်ဖြေရင်း တလက်စထဲ ပြန်မေးတာ။ ဒေါ်အေးယူ (ည သူအိပ်မောကျနေတုန်း ရွှေရနဲ့မအေးကြည် နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေမှာဘဲ တွက်ထားတာ ) ရွှေရအပေါ် နဲနဲတော့ စိတ်ချသွားတယ်။ “သက်သာပါတယ်ကွာ၊ ညိးကျောင်းတက်ရဦးမှာ မဟုတ်လား၊ သွားသာသွားပါ” ဒါနဲ့ရွှေရ ကျောင်းသွားပါတယ်။ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲကျန်မှ ဒေါ်အေးယူက မအေးကြည်ကို စစ်ကြောရေး ဝင်တော့တာ ပါဘဲ။ 

“ညီးတို့ညက ဘယ်နှစ်နာရီမှ အိပ်ကြလဲ” “မမ အိပ်ပြီး ဘာမကြာပါဘဲ၊ ရွှေရကလေးကြည် အိပ်ချင်ရင် ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာသွားအိပ်ချေ၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးဖျားနေတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပါစေလို့ပြောတာ နဲ့ ကျမ သူ့အိပ်ရာသွားအိပ်တာ”  မအေးကြည် တုံ့နှေးမနေဘဲ သွက်သွက်လက်လက် ပြန်ဖြေတယ်။ ဖြေနိုင်မှာပေါ့၊ ရွှေရက ညကတည်းက ဒီလိုမျိုးမေးလာနိုင်တယ်၊ မေးလာခဲ့ရင် ဒီလိုဖြေလို့သင်ထားပြီးသား။ အခု ဒေါ်အေးယူက ရွှေရ တွက် ထားတဲ့အတိုင်း မေးလာတော့ မအေးကြည် ရွှေရကို အထင်ကြီးသွားတယ်။ ဒိကောင်လေး တော်တော် ကွက်ကျော်မြင်တတ်တယ်ပေါ့။ ဒေါ်အေးယူက သူနဲ့ရွှေရအကြောင်း မအေးကြည်ကို ပြောရကောင်းနိုးနိုး၊ မပြောဘဲ ထားရ ကောင်းနိုးနိုး ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပြီး နောက်ဆုံးမှာ မပြောတာ ကောင်းပါတယ်လေ လို့တွေးပြီး မပြောတော့ပါ။ 

ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ မနေ့ကလိုဘဲ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူက ဆရာဝန်ကို “ဆရာရယ်၊ ကျမကို အိပ်ဆေး မပေးဘဲ မရဘူးလား” အမှန်က ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့မအေးကြည်ကို ည ည စိတ်မချတာ။ “ဘာပြုလို့လဲဒေါ်ဒေါ်၊ အိပ်ရာထ နေလို့မကောင်းလို့များလား၊ အိပ်ဆေးပေးရတာ ဒေါ်ဒေါ်အိပ်ရေးပျက်တာ များနေလို့ပေးတာပါ။ ဆေးပတ်လယ်အောင် မနက်ဖန်တစ်ရက်တော့ ထပ်ပေးမှဖြစ်မယ် ဒေါ်ဒေါ်ရေ” ဆရာဝန်က သဘောပေါက်အောင်ရှင်းပြတော့လဲ ဒေါ်အေးယူ မငြင်းဆန်နိုင်ပါ။ ဒိတော့ မနေ့ညကအတိုင်း (၉) နာရီခွဲကျော်ကျော်မှာ ဒေါ်အေးယူ အိပ်မောကျသွားပါပြီ။ ဒေါ်အေးယူအိပ်သွားတဲ့အခါ မအေးကြည်က ပြီတီတီမျက်နှာထားနဲ့” ဒီညလဲ ပွဲတော်တယ်ဦးမှာဘဲ လား ကိုယ်တော်” လို့စပါတယ်။ ရွှေရ ဘာစကား မှ ပြန်ပြောမနေဘဲ မအေးကြည်ကို နောက်ကနေဆွဲဖက်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို ဆုတ်နယ်တော့တာ ပါဘဲ။ မအေးကြည်ကလဲသိပြိးသားလေ။ အောက်ခံဘရာစီယာတောင် ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ရွှေရက နို့နှစ်လုံး ကို လက်နဲ့စိမ်ပြည့်နပြည့် ဆုတ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါ ပွတ်ချေပေးနေတာ။ မအေးကြည် လက်နှစ်ဘက်နောက်ပြန်ပစ်၊ ရွှေရရဲ့ လယ်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို နောက်ပစ်ကော့ပေးထားပါတယ်။ ဖင်ကော့ပေးထားတာ က ဒိတိုင်း နေတာမဟုတ်၊ ဖင်ကို လှုပ်ရမ်းပြီး ရွှေရရဲ့ လီးကို သူ့ဖင်ကြီးနဲ့နှဲု့နှဲု့ပေးနေတာ။ 

ခဏကြာတော့ မအေးကြည်ဖင်နဲ့ပွတ်ပြီးနှဲု့တဲ့ဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့ လို့လီးကြီးက ၉၀ ဒီဂရီ တောင် နေပြီ။ ဖင်ကို လီးကြီးလာထောက်နေတာ အတော်ကို မာနေပြီဆိုတာ သိလို့ “မနေနိုင်တော့ ရင်လဲ လိုးတော့လေ” ပြောပြီး ထဘီကို ခါးကချွတ်ပေးပါတယ်။ ရွှေရလဲ သူ့အဝတ်တွေအားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး “လေးကြည် ဖင်ကုန်းလိုးရအောင်” “နေဦး၊ တော်ကြာမှ ဖင်ကုန်းလုပ်” မအေးကြည်ကပြောရင်း ကွတ်ပြစ်အစွန်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ တင်ပါးဖုံးနေတဲ့ညဝတ်ဘလောက်အင်္ကျီ အောက်အနားစကို နို့ပေါ်တဲ့အထိ အပေါ်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲတင်၊ ခြေဖဝါးနှစ်ဘက်ကို ကွတ်ပြစ်ဘောင်ပေါ်မှာ အလိုက်သင့် တင်ထားလိုက်တာ။ ပေါင်ရင်း ဂွဆုံက စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြဲအာနေပြီ။ မအေးကြည်က အသား ညိုတဲ့အတွက် စောက်ဖုတ်က အမဲရောင်ဘက် ပိုရောက်နေတာ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေက ဘာအရောင်ဆိုတာ တော့ ညမီးရောင်နဲ့ သိပ်ပြီးမမြင်ရပါဘူး။ စောက်ပပ် အတော်လေးပြဲနေတာ ကိုတော့ မြင်နေရတယ်။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကြား ဝင်ရပ်ပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး အပေါ်အောက် ၄/၅/၆ ခါ ပွတ်ဆွလိုက်တယ်။ စောက်ပပ်နခမ်းသား တွေက လီးနဲ့လဲတွေ့ရော၊ တခါထဲ တင်းမာလာပြီး အရည်စိမ့်ထွက်လာတာပါဘဲ။ မအေးကြည် လီးကို လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ပြီး ၃/၄ ချက်ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

ရွှေရ ခါးကို နောက်ဆုတ်အားယူပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ လီးကရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားပြီး ရွှေရလဲ အိပ်ရာပေါ်လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြွကြွပြီးလိုးပါတော့တယ်။ မအေးကြည်လဲ ရွှေရရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေဖဝါးတွေနဲ့ကွတ်ပြစ်ဘောင်ကို ထောက်ကန် ကန်ပြီး ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်သား နေရာယူပုံ အံကျ fit size ဖြစ်နေလို့လီးကစောက်ခေါင်းထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်/ထွက်နေလေရဲ့။ “ဝူး ဟဲ ရှုး ရှဲ ဝူး” ရွှေရရဲ့ အားပါးတရဆောင့်လိုးရင်း အသက်ရှုသံ။ “အီး အူး အင် အ အာ အီး” မအေးကြည် ဖင်ကော့တင်ရင်း၊ ပါးစပ်ကအားယူနေတာ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်” လိုးရင်း လိုးရင်း အရည်တွေရွှဲလာလို့ အသံထွက်လာတာ။ ရွှေရ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ (၁၀) မိနစ်လောက်မှာ အချက် (၅၀) တော့ ကျော်မယ်။ မအေးကြည် ခံလို့ အရမ်းကောင်းနေတာ မျက်လုံး တွေတောင် ပိတ်ထားလေရဲ့။ ဒီအချိန်မှာ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေက ကွတ်ပြစ်ဘောင်ပေါ်မှာမရှိတော့ဘူး။ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ထားပြီးပြီ။ မအေးကြည်က သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ယူပြီး ဖင်ကို ကော့တင်ပေးတာ။ ဒီလိုနှစ်ယောက်သား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်မြန်မြန် လိုးလိုက်ကြတာ နောက် (၅) မိနစ်လောက်မှာ မအေးကြည် စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ အဆက်မပြတ်စီးကျလာပြီး ငြိမ်ကျသွားတာပါဘဲ။ ရွှေရလဲ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ဘဲ အရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။ 

ရွှေရ မကျေနပ်ပါ။ ဖင်ကုန်းလိုးရင်း ပြီးချင်တာ ကို အရည်ထွက်သွားလို့စိတ်တိုသွားတယ်။ ဒါကြောင့် ခါတိုင်း လို မအေးကြည်အပေါ်မှာ မှေးမနေတော့ဘဲ ချက်ချင်းခွါလိုက်ပြီး “လေးကြည်၊ ဒီအတိုင်း ခဏနား၊ ပြီးရင်ဖင်ကုန်းလိုးမယ်” မအေးကြည် ဘာစကား မှ ပြန်မပြောနိုင်၊ မောနေတာ၊ ရွှေရ အပြင်ထွက်၊ ပေပွနေတဲ့လီးကို ရေဆေးတယ်။ သောက်ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ပြီး မအေးကြည်အတွက် ပါ ရေတစ်ခွက် ခပ်ယူလာပေးခဲ့တယ်။ ရွှေရပြန်ရောက်တဲ့အထိ မအေးကြည် မလှုပ်နိုင်သေးဘူး။ ကွတ်ပြစ်အစွန်းမှာ ဘေးတိုက်တစောင်း ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာ၊ ဖငကြား ကစောက်ဖုတ်ပြူးထွက်နေတယ်။ “လေးကြည်၊ ရပြီလား၊ ကျွန်တော်လိုးချင်ပြီ” ရွှေရ စကား အဆုံးမှာ မအေးကြည် ဘာစကား မှပြန်မပြောပေမဲ့ ထပြီး ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်မွှာက ညိုမဲမဲ၊ ရွှေရ အချိန်မဆွဲဘဲ လီးကို တေ့ပြီးသွင်းတာဘဲ။ စောစောအချီက အရည်တွေကြောင့် လီးက ရှောကနဲဝင်သွားတာ၊ ရွှေရ လီးကို ပြန်အနုတ် “ဘွတ် ဘူ ဘူ ဘွတ်” အသံတွေနဲ့ပြန်ထွက်လာတာ။ ရွှေရ စောစောက ရေဆေးထားပေမဲ့ မအေးကြည်ရဲ့ အဖုတ်က ရေမဆေးရသေးလို့ စောက်ခေါင်းထဲမှာရှိနေတဲ့အရည်တွေ လီးမှာလာပေနေတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကို တချက်ချင်းဆောင့်လိုက်၊ ၄/၅ ချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ လိုးတော့တာဘဲ။ 

မအေးကြည် စောစောကမှ တချီပြီးထားတာ ပေမဲ့ အခုလဲ ကောင်းနေပြန်ပြီ။ ဒါကြောင့် အိပ်ရာကို တတောင် နဲ့ထောက်အားယူပြီး ဖင်ကို နောက်ပြန် ပြန် ဆောင့်ပေးပါတယ်။ စောစောကတချီ အရည်ထွက်ထားလို့ ဒီတခါတော့ ကြာတယ်။ “ဘွတ် ဘွတ် ဘူ ဘွတ် ဘလပ် ဘလပ်” ရွှေရဆောင့်လိုက်တော့ ဂွေးအုနှစ်လုံး က မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ကို သွားရိုက်တာ။ ဘလပ် ဘလပ် နဲ့။ မအေးကြည် သိပ်တောင် အသံမထွက်နိုင်တော့ဘူး။ နှစ်ချီဆက်တိုက်မို့ မောလဲမောနေပြီ။ ရွှေရ ပြီးအောင်သာ အောက်က အလိုက်သင့် မှေးခံပေးနေတာ။ ရွှေရကတော့ မအေးကြည် ဖလက်ပြနေတာ ဘယ်သိပါ့မလဲ။ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးနေတာ၊ မိနစ် (၂၀)လောက်မှ အရည်တွေ မပန်းချင် ပန်းချင်နဲ့ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ရွှေရ လီးလဲချွတ်လိုက်ရော၊ မအေးကြည် အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျ သွားပါတော့တယ်။ 

နောက်တညမှာလဲ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ဆေး ဆက်သောက်အိပ်ရလို့ ရွှေရ မအေးကြည်အပေါ် တက်မှောက်ကြိတ်နေရဆဲပါ။ ဒါပေမဲ့ (၃) ညဆက်မို့ ခါတိုင်း ရက်တွေလောက် ရွှေရ မရုန်းနိုင်တော့ ပါဘူး။ ပထမပိုင်းလောက်သာ ဒေါသဟုန်နဲ့မာန်သွင်းပြီးဆောင့်နေတာ၊ ဖြေးဖြေးလူက စိတ်သာရှိပြီး ကိုယ်က ပျော့လာပြီ။ မအေးကြည်ကတော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့မိန်းမဘဲလေ။ ရွှေရ စမှောက်ပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပြီ ဆိုကတည်းက ဈန်ဝင်ပြီးအရသာကို မရ ရအောင် ခံယူတာ။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အံကျ အောက်က အလိုက်သင့် ပင့်တင်ကော့ပေးရင်း အဖုတ်က တဖြေးဖြေး ကောင်းလာတာ။ နောက်ပိုင်း ရွှေရ ဆောင့်နေတဲ့အရှိန်ကိုလျှော့ချ လိုက်တဲ့အခါ မအေးကြည်က ပြီးကာနီးနေလို့ စိတ်ကို အတင်း မွေးပြီး မပြီး ပြီးအောင် ညှစ်ယူတာ။ မအေးကြည် ပြီးသွားလို့ပျော့သွားချိန်မှာ ရွှေရ မအေးကြည်အပေါ် ဝက်မှေးလေးမှေးရင်း တချက်ချင်း ကညှော့နေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမကအရင်ပြီးထားနှင့်လို့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ စိုနေတာ နဲ့ ရွှေရ အသာလေး လီးနဲ့အဖုတ် ပွတ်ဆွဲလေး ဆွဲလိုးနေတာတောင် ချော်တေလိုက်နေသေး။ 

နောက်ရက်မှာ ဒေါ်အေးယူ အရှင်းမပျောက်သေးတောင်မှ နဲနဲ သက်သာလာပါတယ်။ အဖျားသက်သာလာပေမဲ့ နလံထစမို့၊ ပြီးမအေးကြည်လဲ ရှိနေသေးလို့ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့ အတူမနေနိုင်ပါဘူး။ ခပ်တန်းတန်နေရတာ။ နောက် (၄) ရက်လောက်မှ မအေးကြည် ပြန်တာ။ သူ့မှာလဲ ကလေးတွေနဲ့ အိမ်ကို စိတ်မချဘူးလေ။ သူကပြန်ကာနီး ရွှေရကို တိုးတိုးလေး “မင်း ကျောင်းက စောစောဆင်းလို့ရရင် လေးကြည်ဆီ လှည့်ဝင်လာခဲ့”  “ဝင်ပြီး ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ၊ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့”  “အော်၊ ငါ့တူရယ်၊ လေးကြည်တာ ဝန်ထားပါ၊လေးကြည်က ဖြစ်နိုင်လို့ခေါ်တာ ပေါ့” မအေးကြည် ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူတို့ နဂိုအနေအထား ပြန်ရောက်သွားပါတယ်။ ညတိုင်း လိုးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ရောက်ကာစ ပထမလလိုတော့ မကြမ်းတော့ဘူး။ တစ်ညမှ တစ်ချီလောက်ဘဲ လိုးဖြစ်တာ။ တခါတလေ သောကြာနေ့ည၊ စနေနေ့ညလောက်ကျရင်တော့ နဲနဲအချိန်ပိုရလို့ နှစ်ချီအထိ လိုးဖြစ်တယ်။ ဒေါ်အေးယူကြီးလဲ ကာမအရသာ အပြည့်အဝ ခံစားရလို့နဲ့တူပါရဲ့။ အသား အရေ ပိုပြီးစိုပြည့်လာသလို ပိုပြီးဝလာသလိုဘဲ။ ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့အုံကြီးတွေ ပိုပြီးကြီးလာ၊ တင်းလာတယ်လို့ရွှေရ ကတောင် ပြောမိသေး။ 

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကြီးကို ည ညမှာ မှန်မှန်လိုးနေရတာ တောင် တစ်ပတ်မှာ နှစ်ရက်လောက် ကျောင်းကနေ လစ် လစ်ပြီး မအေးကြည်ဆီ သွားလိုးသေးတာ။ ရွှေရ တက်နေတာက တက္ကသိုလ်လေ။ ကျောင်းတက်ချင်တက်၊ မတက်ချင်နေ၊ ကိုယ့်သဘော။ ရွှေရ ကအရမ်းကာရောတော့ မလုပ်ပါဘူး။ အင်္ဂ ါ နဲ့ကြာသောပတေး နေ့တွေမှာ ညနေပိုင်း ကျောင်းမတက်တော့ဘဲ မအေးကြည်ဆီ သင်တန်း သွားတက်တယ်။ ရွှေရ က အရာရာကို စနစ်တကျ တွက် ချက်လုပ်တဲ့ကောင်။ သူက ဒေါ်အေးယူ ကို စနေ၊ တနင်္ဂနွေ ညတွေမှာ နှစ်ခါစီ လိုးပေးရတာမို့ တနင်္လာနေ့မှာ အားမွေး၊ အင်္ဂ ါနေ့မှ မအေးကြည်ဆီလာတာ။ အလားတူ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ တစ်ခေါက်ထပ်လာတာ။ လူက (၁၈) နှစ်ကျော်ကျော် (၁၉) နှစ်သား အားကောင်း မောင်းသန်တဲ့အရွယ်မို့သာ၊ ပြီးတော့ ကို ရင်ငပေါ်ဆီက ရခဲ့တဲ့မြန်မာ့ရိုးရာ ဆေးစွမ်းကောင်းတွေ (ကို ရင်ငပေါ် ပေးလိုက်တာတွေ ကုန်လို့နောက်ထပ် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဖော်စားရတာ ) ကြောင့်သာ တော်တော့တယ်။ ရွှေရ သူတက်နေတဲ့ပထမနှစ် အတန်းတင်စာမေးပွဲ ဇူလိုင်လထဲ ဖြေရတာ၊ စာမေးပွဲဖြေပြီး နွေတုန်းကလို ရွာမပြန်နိုင်တော့ဘဲ ဒေါ်အေးယူနဲ့ နန်းရှေ့ခြံထဲမှာ တစ်ဝါတွင်းလုံး နေရတာ ပါဘဲ။ 

ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူ တို့ကိုးကွယ်တဲ့ ဘိုးတော်ဆိုတဲ့လူကလဲ တော်ချက်ဗျာ။ အကြား အမြင်များ ရနေလေရော့သလား အောင်းမေ့ရတယ်။ သီတင်းကျွတ်လဆန်း (၁၀) ရက်နေ့မှာ ဦးကံပေး E.E ရာထူးတိုးတဲ့အမိန့်စာ ထွက်လာပါတယ်။ မော်လမြိုင်ကို ပြောင်းရတာ။ အမိန့်စာ ၇ ရချင်း သမက်လုပ်တဲ့သူက ဒေါ်အေးယူဆီ လာပြီးအကြောင်းကြားတာ။ မန္တလေးက A.E အလုပ်တာ ဝန်တွေကို သီတင်းကျွတ် လပြည့်နေ့မှာ အပြီးလွှဲပြီး လဆုတ် (၂) ရက်နေ့ ပြောင်းကြမယ်။ ဒေါ်အေးယူက ဗေဒင်ကိန်းခမ်းအရ အရင် သူဆင်းလာတဲ့ ဋ္ဌာနပိုင် ဝန်ထမ်းအိမ်ကို ပြန်မသွားတော့ဘဲနန်းရှေ့ခြံကနေ တခါထဲ ဘူတာကို ဆင်းပြီး ရထားစီးရမယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ဦးကံပေးကစီစဉ်တာ။ သူ့အသက်ကလဲ ပင်စင်ယူရမဲ့ အရွယ်နီးနေပြီ။ E.E လဲဖြစ်ပြိမို့ ပင်စင်ယူပြီးရင် အခြေချရအောင် နန်းရှေ့ခြံထဲမှာ တိုက်ဆောက်တော့မယ်။ 

ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနက လူတွေ တိုက်ဆောက်ရတာ အိမ်ဆောက်ရတာ လွယ်တယ်။ ဘိလပ်မြေ၊ သံချောင်း၊ သွပ်ပြားစတဲ့အဓိက ကျတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ပိုလျှံစာရင်း ကနေ ယူပြီး ဆောက်လို့ရတယ်။ E.Eလောက်အဆင့် ရောက်ပြီဆိုရင် တင်္စပြည်လုံး မှာရှိတဲ E.E အချင်းချင်း ပစ္စည်းချင်း ဖလှယ်လို့ရတယ်။ ဦးကံပေး မန္တလေးမှာတိုက်ဆောက်ဖို့ ဘိလပ်မြေကို မော်လမြိုင်ကနေ ပို့ပေးစရာမလိုဘူး။ မန္တလေး E.E ဆီကနေ ထုတ်ယူပြီး Stock Transfer (လွှဲပြောင်းစာရင်း ) နဲ့မော်လမြိုင် E.E စတိုးစာရင်း မှာ အရပြ။ ပြီးရင် ကိုယ့် A.Eတွေ၊ S.A.E (လမ်းဗိုလ်) တွေနဲ့ညှီပြီး စာရင်း ရှင်းရုံဘဲ။ ဒါကြောင့် ဦးကံပေးက သူ့သမီးကြီးကို မော်လမြိုင်ကို ခေါ်မသွားတော့ဘဲ မန္တလေးမှာ ထားခဲ့မယ်။ တိုက်ဆောက်ဖို့မန္တလေးက တပည့်တွေ က စီစဉ်ပေးမယ်။ အုတ်၊ ဘိလပ်မြေ၊ သံချောင်းလုံး စတာတွေ ခြံထဲမှာ စုပုံပြီးထားရမှာရယ်၊ ဆောက်နေတုန်း အလုပ်သမားတွေ ရှင်းပေးရမဲ့ ငွေကြေးကိစ္စတွေရယ်ကြောင့် သမီးကြီးမိသား စုကို ထားခဲ့မယ်။ သမက်ကတော့ မန္တလေး မော်လမြိုင် သွားချည်ပြန်ချည်နဲ့ မှောင်ခိုကုန်ကူးရင်း အိမ်တွက် လိုတဲ့ပစ္စည်းကို ဦးကံပေး စီစဉ်ပေးတဲ့အတိုင်း ချိတ်ဆက်ရယူရမယ်။ 

နောက်ဦးကံပေး စဉ်းစားတာက ရွှေရ အတွက်။ ဦးကံပေးက သူ့နှမလေးအတွက် သူ့မှာတာ ဝန်ရှိတယ်လို့ ခံယူထားတာ။ ရွှေရကို ကျောင်းမပြီးမချင်း သူတာ ဝန်ယူမယ် ပြောပြီးသား။ ငွေကြေးထောက်ပံ့ပြီး ဘော်ဒါဆောင်မှာ ထားခဲ့ရင်တော့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးကံပေးက စိတ်မချဘူး။ သူတူလေး အပေါင်းအသင်းစုံပြီး ပျက်စီးသွားမှာ စိုးရိမ်တယ်။ ဒါကြောင့် ရွှေရအဖို့လဲ စိတ်ချရ၊ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ကျန်ခဲ့မဲ့သမီးကြီးအတွက်လဲ အဖော်ရအောင် အခုလိုစီစဉ်လိုက်တာ။ ဒီတော့ မှ ဒေါ်အေးယူက ရွှေရကို ဖွင်ုပြောတာ။ သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီတဲ့။ အငယ်ဆုံး မဂွမ်းတောင် (၁၂) နှစ်ရှိနေပြီမို့ မရလောက်တော့ဘူး ထင်နေတာ တဲ့။ ဦးကံပေးနဲ့ကလဲ မနေရတလှည့်၊ နေရတလှည့်မို့၊ ပြီးနေတော့ လဲ စိတ်ပါလက်ပါ မဖြစ်တဲ့အခေါက်တွေ များနေလို့မကပ်တာနေမှာ။ ဒီတော့ မရနိုင်တော့ဘူး၊ သွေးဆုံးပြီဆိုပြီး ပေါ့နေလိုက်တာ၊ အခု ရွှေရနဲ့ အတူနေရတော့၊ စိတ်ကလဲပါ၊ ရွှေရက အားကောင်းတဲ့အရွယ်မို့ အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့သုတ်ပိုးက ဟိုး အတွင်းပိုင်းထဲအထိ ရောက်သွားတာ နဲ့တူတယ်၊ သွေးမပေါ်တာ (၂) လကျော်ပြီ၊ ဟိုတလောက ဖျားလိုက်နာလိုက်ဖြစ်တာကလဲ ဧကန်တ ကိုယ်ဝန်ကပ်လို့ နေမှာတဲ့။ နောက်ဆုံး ဒေါ်အေးယူက ဘာပြောလဲဆိုတော့ “ဗိုက်ကြီးလာတော့လဲ မွေးရမှာပေါ့ ရွှေရရယ်။ ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ရင် ကောင်းမှာ။ ငါ တို့အိမ်မှာက သား ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်မှ မရှိသေးတာ၊ သားလေးမွေးရင် ညီးလဲ (၁၉) နှစ်နဲ့ကလေးအဖေဖြစ်ရော။ 

သီတင်းကျွတ်လဆုတ် (၂) ရက်နေ့မှာ ညရထားနဲ့ ဦးကံပေး+ဒေါ်အေးယူတို့လင်မယား၊ သမီး (၃) ယောက်၊ မပဲ၊ မဗျဲ၊ မဂွမ်း၊ ထမင်းချက်အိမ်ဖော်မိန်းမတို့ ပြောင်းရွှေ့သွားပါတယ်။ သမက်လုပ်တဲ့လူက တရက်ကြိုပြီး အိမ်ထောင်ပရိဘောဂအကြီးတွေနဲ့သွားနှင့်ပါပြီ။ နန်းရှေ့အိမ်မှာတော့လောလောဆယ် ရွှေရရဲ့ အမဝမ်းကွဲ မအဲနဲ့တနှစ်ခွဲသာသာ နို့စို့သမီးလေးသာ ကျန်ရစ်ပါတယ်။ သီတင်းကျွတ်လဆုတ် ဒေါ်အေးယူ ပြောင်းသွားပြီး ရွှေရ မအေးကြည်ဆီ ခါတိုင်း လိုဘဲ တစ်ပတ် (၂) ရက် ပုံမှန်သွားနေတာ တန်ဆောင်တိုင် ပွဲတော်ညမှာတော့ မီးထွန်းပွဲလိုက်ကြည့်ကြရင်း မအေးကြည်က ရွှေရကို စကား တစ်ခွန်းပြောလိုက်တယ်။ “ငါ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ” 

မအေးကြည်ရဲ့ စကား ကြား တော့ ရွှေရ အတော်စိတ်ညစ်သွားတယ်။ ဟိုလကမှ ဒေါ်အေးယူက ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အကြောင်း ပြောပြခဲ့တာတောင် ဘာတွေဆက်ဖြစ်ကုန်မလဲ တွေးနေတာ။ အခု မအေးကြည်က ပြောလိုက်တော့ ပိုပြီးစိတ်ညစ်သွားတယ်။ ဒေါ်အေးယူနဲ့က တော့ သောကရောက်စရာ သိပ်မရှိဘူး။ ဦးကြီးဦးကံပေး ကိုယ်တိုင်က သဘောတူပြီး အတူနေခိုင်းတာလေ။ အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ နှစ်ယောက်အတူ နေပြီဆိုမှတော့ ဗိုက်ကြီးတာ ဘာဆန်းလို့လဲ။ သူ့ဖာသာ မော်လမြိုင်မှာ မွေးလိမ့်မယ်ပေါ့။ ဦးကံပေးနဲ့က လင်မယားဆိုတာ လူတိုင်း သိနေတာ။ တခြားမြို့မှာ ရွှေရနဲ့ရတဲ့ဗိုက်ပါလို့ ဘယ်သူသိမှာလဲ။ မအေးကြည်ရဲ့ ဗိုက်က ပြသာနာဖြစ်လာနိုင်တယ်။ မအေးကြည်ပြောတာ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့သူ အတူမနေတာ နှစ်ပေါက်ပြီတဲ့။ ပြီးဦးရှန်ကွေ့ကြီးက လုံး ၀ မရတော့ဘူးတဲ့။ ပန်းသေသွားပြီတဲ့။ ဒါဆို အခု ဒီဗိုက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ လို့မေးတော့ မအေးကြည်က ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ “အဖိုးကြီးနဲ့ကွာပြီး မင်းနဲ့ငါ ယူလိုက်ရမှာပေါ့” လို့ပြောတာ နဲ့ရွှေရ စိတ်ညစ်ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မအဲတို့လင်မယား ရန်ဖြစ်နေကြတာ နဲ့တိုးတယ်။ မအဲယောင်္ကျားက အလုပ်သာ မယ်မယ်ရရ မရှိတာ။ လူက A.E သမက်ဆိုပြီး ဘဝင်ကိုင်နေတာ။ အခု ယောက္ခမက E.E ဖြစ်တော့ ပိုဆိုးတာ ပေါ့။ ဟိုတုန်းကတည်းက လုပ်ငန်းခွင်ထဲက ပန်းရံခကြွေးမလေးတွေ၊ အရပ်ထဲက ပန်းသယ်မလေးတွေ၊ နဲ့ပရောပရီနေတာ။ အခု ယောက္ခမ ခိုင်းလို့မန္တလေး မော်လမြိုင် မှောင်ခိုကုန် ကူးရတော့ လက်ထဲ ငွေရွှင်ပြီမို့ ပိုပြီးဆိုးလာတာ။ ကနေ့တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်၊ အလုပ်ပိတ်လို့တနေကုန် ပန်းရံခကြွေးမလေးနဲ့ လယ်နေတာ အခုလေးတင် ပြန်ရောက်တာ။ ဒါကြောင့် လင်မယား စကား များရန်ဖြစ်ကြတာ။ “နင်က ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်တောင် မရပ်နိုင်သေးဘဲ ယောက္ခမဆီမှာ ကပ်စားနေရတာ၊ သမီးနဲ့မယားကို တောင် ဝအောင်ရှာမကျွေးနိုင်ဘဲ လီးကတောင် ချင်သေးတယ်”  မအဲ က သူ့လင်ကို ဆူဆဲပြောတယ်။ “ဟ ငါလဲ အလသား နေ နေတာ မဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်းအဖေ ခိုင်းတာ လုပ်ပေးနေတာ မတွေ့ဘူးလား” လင်မယားနှစ်ယောက် စကား များကြရင်း လက်ပါလာချင်ကြတယ်။ ပုခက်ထဲက ကလေးငိုတာ ကို တောင် မကြား ကြဘူး။ ရွှေရ လင်မယားကြား ဝင်မပါချင်တာ နဲ့ ငိုနေတဲ့ တူမလေးကို ကောက်ချီပွေ့ခဲ့ပြီး ခြံထဲဆင်းလာခဲ့တယ်။ 

ခဏကြာတော့ မအဲတို့လင်မယား စကား နဲ ရန်စဲ တိတ်သွားကြတယ်။ မအဲက “ဒီလောက်တောင် ရှိတာ၊ နင့်မယားငယ်အိမ် သွားနေချည်” လို့မောင်းချတာ၊ ယောင်္ကျားကလဲ မာနနဲ့လေ” အေး၊ သွားမယ်၊ သွားတယ်” ပြောပြီး အိမ်ကဆင်းသွားတယ်။ သွေးပူနေတုန်းမို့ နှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ်အမှန်လို့ ထင်ကြတာ။ “နင်ကလဲ တနေကုန် ဘယ်ပျောက်နေတာ လဲ” ကုလားမနိုင် ရခိုင်မဲ ပြီ။ လင်လုပ်တဲ့သူ အိမ်ကဆင်းသွားတာ နဲ့ မအဲ ရွှေရကို မာန်တာလေ။ သူက ရွှေရထက် (၃) နှစ်ကြီးတာ ဆိုတော့ အမကြီးပေါ့။ “သူငယ်ချင်းတွေနဲ့စစ်ကိုင်းတောင် သွားတာ ပါဟာ” ပြောမဲ့သာပြောတာ။ ရွှေရ က သူ့ဖာသာသူ နေတတ်တယ်။ အခုလဲ အမဖြစ်တဲ့သူ လင်မယား စကား များလို့သူ့ကို အလကား နေအလကား ရစ်နေမှန်းသိတယ်။ ဒါကြောင့် “ကဲပါဟာ၊ စိတ်တိုမနေပါနဲ့တော့၊ ရေချိုးမယ်ဆိုလဲ ချိုးတော့၊ ထမင်းစားကြရအောင်” ရွှေရ ပြောတာ မှန်နေလို့မအဲ စိတ်ပြည့်ပြီး ရေချိုးဖို့လုပ်တယ်။ ကလေးကတော့ ရွှေရ လက်ပေါ်မှာ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေရှိပေမဲ့ မန္တလေးဆောင်းတွင်း ညနေမှာ ညသိပ်ရေကို မချိုးနိုင်ဘူး။ တအားအေးတာ။ ဒါကြောင့် ခြံထဲကရေတွင်းကရေကို ခပ်ချိုးရမှာ။ မအဲ ထဘီရင်လျားနဲ့ ခြံထဲဆင်းသွားတယ်။ ရျွှေရကလွှဲပြီး တခြားဘယ်သူမှမရှိလို့အပေါ်က တဘက်တောင် ပါ မလာဘူး။ ကလေးက သူ့အမေကို မြင်တော့ ရွှေရလက်ပေါ်ကနေပြီး “မေး မေ့” ဆိုပြီးသူ့အမေဆီ လိုက်ချင်တာ။ အမေကမခေါ်တော့ ငိုပြီ။ ဒါနဲ့ရွှေရက “ကဲပါ ကလေးခေါ်ပါဦး၊ ငါ ရေဆွဲပေးပါ့မယ်” ပြောပြီး ကလေးကို မအဲလက်ထဲထည့်၊ ခြံထဲလိုက်ပြီး ရေတွင်းကရေကို ရေငှင်ပုံးနဲ့ဆွဲငှင်ပြီး ဘေးမှာရှိတဲ့ စဉ့်အိုးထဲကို လောင်းထည့်ပေးပါတယ်။ 

စဉ့်အိုးအပြည့် ရေဖြေ့ပေးပြီး “ကဲ၊ ရပြီ၊ ချိုးတော့” ပြောပြီး ကလေးကို ပြန်ယူတာ၊ ကလေးက သူ့အမေဆီက ပြန်မလိုက်ချင်လို့ ငိုပါလေရော။ ရွှေရ အတင်းခေါ်တော့ ပိုပြီး ငိုလာတာ။ မတတ်နိုင်တော့တာ နဲ့ မအဲက “ဟယ်၊ ကဲကဲ၊ မေမေ ဘယ်မှ မသွားဘူး၊ ရှိတယ်၊ မငိုနဲ့၊ တိတ် တိတ်” ပြောပြီး ရွှေရကို အနားမှာဘဲ ကလေးချီရင်း နေခိုင်းတယ်။ မအဲ ရေတွင်းဘေးကြိုးတန်းမှာ လှမ်းထားတဲ့ ရေလဲထဘီ အဟောင်းကို လဲဝတ်တယ်။ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ရင်လျားလိုက်တာ နို့အုံအပေါ်ပိုင်း တဝက်လောက်က ပေါ်နေတယ်။ မအဲ စဉ့်အိုးထဲကရေကို ခပ်ချိုးပြီ။ နဲနဲအေးလာပြီမို့ အချိန်မဆွဲဘဲ ခပ်သုတ်သုတ် လောင်းချိုးရင်း အတွင်းသားတွေ ရေထိအောင် ထဘီရင်လျားကိုလျော့ဖြေပြီး ချိုးတာ။ နို့အုံက တခါတလေ အားလုံး နီးပါးလောက် ပေါ်လာတာ။ ပြီးတော့ တခါတလေ ကျောဘက် လှည့်ချိုးလိုက်ရင် ထဘီလျောပြီး ဖင်တဝက်လောက်အထိ မြင်နေရတာ။ ရေလဲထဘီဆိုတော့ ဟောင်းနွမ်း စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့ ထဘီဘဲလေ။ ပါးချိပြီး အပေါက်ကလေးတွေလဲ ရှိနေတာ၊ ရွှေရ မမြင်ချင်အဆုံးဘဲ။ 

မအဲကတော့ အိမ်ထောင်သယ် ကလေးအမေ၊ ပြီးတော့ ရွှေရ ဆိုတာ ကလဲ တစိမ်းမဟုတ်ဘူးဆိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ ချိုးနေတာ။ ကျောပေးထိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက် ချေးတွန်းနေတာ။ ထဘီကို ပေါင်လယ်အထိ မ တင်ပြီး ချေးတွန်းသေးတာ။ မအဲရဲ့ အဓိက အစိတ်အပိုင်းတွေကို မမြင်ရပေမဲ့ နောက်ဘက်ခါးစပ်အထိနဲ့ပေါင်လယ်လောက်အထိ မြင်နေရတာ။ မအဲက အမေတူတယ်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက် အသား ဖြူတာ ကအစ ဒေါ်အေးယူ အတိုင်းဘဲ။ ရွှေရ မအဲ ရေချိုးတာ ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်အေးယူနဲ့ အတူနေခဲ့ရတာတွေ ပြန်သတိရလာတယ်။ သတိရလာတာ နဲ့အမျှ ညီတော်မောင်က ထောင်ချင်လာတာ။ ရွှေရလက်ပေါ်က ကလေးက အငြိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ တအီအီ ငိုနေတာ။ မအဲက ရေချိုးရင်း “ဟေ သမီး မေမေရှိတယ်လေ ငိုနဲ့နော်” ချော့မြူ အသံပေးရင်း ကြည့်လိုက်တော့၊ ရွှေရရဲ့ မြွေကြီးပါးပျဉ်းထောင်နေတာ ကို သွားတွေ့ရော။ ရွှေရဝတ်ထားတာ က အိန္ဒိယကလာတဲ့ ကုလားပလေကပ်လုံချည်မို့ ပါးပါးလေးရယ်။ ညနေစောင်း နေရောင်အောက်မှာ မမြင်ချင်အဆုံး။ ဒီကြား ထဲ ပစ္စည်းက (ပစ်ခတ်ရန်အသင့်) အနေအထားမို့ ပိုပြီးတော့ တောင် မြင်နေရတာ။ 

မအဲ မသိမသာ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ သူရေချိုးတာ ကို ကြည့်ပြီး ရွှေရတော့ လောင်တီးနေပြီပေါ့လို့။ ဒါကို သိလို့ မအဲ ပိုလို့ဖော်လာတယ်။ ထဘီကို ခါးလောက်နီးပါး ဖြေပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ ပေါင်အရင်း ရောက်လုနီး ဆွဲတင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ သူက ကလေး တစ်ယောက်နဲ့တခြမ်းဘဲ မွေးရသေးတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်က သိပ်မပျက်စီးသေးဘူး။ ကျန်သင့်သလောက်တော့ ကျန်သေးတယ်။ ရွှေရ မအဲ သူ့ကို တမင်လုပ်ပြနေတယ် ဆိုတာ သိတယ်။ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ လိုးခဲ့ဘူးပြီးသားဘဲလေ၊ ဘယ် အ မလဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ဝမ်းကွဲအမဆိုတာ ကို မေ့ထားပြီး ပေါ်တာ မှန်သရွှေ့ အကုန်ကြည့်တော့တာ။ မအဲရဲ့ ပေါင်တွေက ဖြူဖွေးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူပေါင်လောက် မကြီးဘဲ အနေတော် လုံး ကျစ်နေတာ။ ခါးက သိပ်မသေးပေမဲ့ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်မတုတ်သေးဘူး။ အင်း ဖင်ကတော့ မလှဘူး။ မအဲဖင်က ဖင်ပြားအမျိုးအစား၊ ဖင်လုံး မဟုတ်တော့ ကြီးသာကြီးတာ၊ နောက်ဘက်ကို ကောက်မနေဘူး။ ဒါကျတော့ ဒေါ်အေးယူကို မမှီဘူး။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်က နောက်ဘက်ကို ပစ်ကောက်နေတာ။ 

ရေချိုးပြီး ရေလဲထဘီနဲ့ထဘီအသစ်ကို လှယ်ဝတ်တော့ လဲ မအဲက ပညာပြပြီ။ ထဘီအသစ်ကို ခေါင်းပေါ်က စွပ်လိုက်ပြီး အောက်ကို ဆွဲယူတဲ့အခါ ခါးအထိမရောက်သေးဘဲ ရေလဲထဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တာ ပေါင်ကြား က ပစ္စည်း ထင်းထင်းကြီးမဟုတ်တောင် ဝိုးတဝါး ပေါ်သွားတာ။ “နင်ကလဲဟာ၊ အဝတ်လဲတာ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းဘဲ ” ရွှေရကပြောတော့ “နင် ဘာပြုလို့ကြည့်တာ လဲ၊ မျက်နှာ ဟိုဘက်လွှဲထားပေ ါဟ” မအဲက ဂရုမစိုက်သလိုပြန်ပြောတာ။ “မကြည့်ဘဲ မြင်နေရတာ ဟ၊ နင့်ဟာက လွန်တယ်” “ဘယ်ဟာတွေကများ လွန်တာ လဲဟယ်၊ နင်ကလဲ လူပျိုလေးကျလို့၊ ဝါတွင်းတတွင်းလုံး အမေနဲ့ညားနေပြီးသား ကို” မအဲ သူသိတာ ကို ဖွင့်ချလိုက်တော့ ရွှေရ အံ့သြသွားတယ်။ လန့်တော့ မလန့်ပါဘူး။ တိတ်တခိုးညားတာ မှမဟုတ်တာ။ သူ့လင်ကြီးရဲ့ သဘောတူညီချက်နဲ့ညားတာဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မအဲ ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲပေါ့။ ဒီလောက်အထိတော့ ဒေါ်အေးယူရော၊ ဦးကံပေးပါ မပြောလောက်ပေဘူး။ 

“နင်ကလဲ လုပ်ပြီ၊ ဂျီးဒေါ် အဖော်မရှိလို့ ငါ နေပေးရတာ၊ မဟုတ်တရုတ်” ရျွှေရ မိုးကြိုးပစ် ထန်းလက်နဲ့ ကာတာ။ “အေးပါ၊ ပြီးမှ ငါပြောပါ့မယ်” မအဲ ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ထဲဝင်သွားတာ နဲ့ ရွှေရ လဲ နောက်က ကလေးချီရင်း လိုက်ဝင်ရပါတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ မအဲ သနပ်ခါးလိမ်းတယ်။ မှန်တင်ခုံရယ်လို့ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ကြမ်းပေါ် ကျောက်ပျဉ်နဲ့ မှန်တစ်ချပ်ထောင်ထားတာဘဲ ရှိတဲ့နေရာမှာ လိမ်းရတာ။ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ရွှေရ မြင်နေရတာ။ တံခါးပိတ်ရင်တော့ ရတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မထူးတော့ဘူးလေ။ စောစော ရေချိုးတုန်းကလဲ ပြထားပြီးသား၊ ဒါကြောင့် မအဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ ထဘီပေါင်လယ်အထိ မ တင်ပြီး သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းတော့တာ။ ရွှေရလဲ ပြတဲ့လူကတောင် ပြနေတာ၊ အဝကြည့်မယ်ကွာ ဆိုပြီး မျက်တောင် မခတ်တမ်း ကြည့်တော့တာ။ 

“ရွှေရ၊ နင် အမေ့ ကို သတိရနေတာ လား” မအဲက စကား အစကို ပြန်ဖော်လာတယ်။ ရွှေရ စဉ်းစားပြီး ပြန်မေးလိုက်တာ။ 

“မအဲ၊ နင် ငါနဲ့ဂျီးဒေါ်ကြီး ညားတယ်လို့ ဘာလို့ပြောတာ လဲ၊ နင်က သိလို့လား” 

“သိတာ ပေါ့ဟ၊ အမေက ဗေဒင်ဟောတဲ့ကိစ္စ အဖေ့ကို ပြောနေတာ။ ငါကြားတာ ပေါ့” 

“အေးကွာ၊ ဦးကြီး အသက်အန္တရာယ်ရှိတယ်၊ ယတြာ ချေဖို့ ဂျီးဒေါ်ကြီးနဲ့အတူ သွားနေပေးပါ လို့ ဦးကြီးကိုယ်တိုင် ပြောလို့ပါ” 

“အေးပါ၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ အဖေကိုယ်တိုင် ခွင့်ပေးတာပါ။ ပြီး အမေလဲ သဘောတူလို့ပါ၊ ဒါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ ငါက စတာ ပါ” မအဲက ပြောရင်း ပေါင်လယ်ရောက်နေတဲ့ ထဘီကို ပြန်ဖုံးပြီး ရင်လွှားထားတဲ့ထဘီစကို ဖြုတ်ချလိုက်တာ၊ နို့နှစ်လုံး ပေါ်လာပါလေရော။ မအဲက ခပ်အေးအေးဘဲ 

“နင်လဲ အမေနဲ့ညားပြီးသားဘဲ ဟာ၊ မြင်ဘူးပြီးသားဘဲ၊ နော” 

တကယ်တမ်း ရွှေရ မသီလို့သာပါ။ ရွာမှာတုန်းက ကို ရင်ငပေါ် သူ့ကို ထိုးပေးလိုက်တဲ့ပီယဆေးက အတော်လေးစွမ်းတာ။ မိန်းမရဲ့ အဝတ်အစား တစ်ခုခုကို ရွှေရရဲ့ လီးနဲ့ထိမိလိုက်ရင် ဆေးတန်ခိုးပြတာ။ အထူးသဖြင့် စောက်ဖုတ်နဲ့ထိရတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီဆို ပိုစွမ်းသေး။ ရွှေရ ဘာရယ်မဟုတ်၊ မနေ့က မအဲရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို လက်ဆော့ပြီးလီးမှာပတ်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်မိတာ ကနေ့ မအဲ ရွှေရအပေါ် စိတ်တွေကစားလာပြီး သရိုးသရီဖြစ်လာတော့တာ။ နောက်တစ်ခုက မအဲက ကြည့်ရင်သာ ရိုးရိုးကုတ်ကုတ်လေး၊ ဒါပေမဲ့ ဏှာအရမ်းကြီးတာ။ အခုယူထားတဲ့ ယောင်္ကျားအရင် တစ်ယောက် ကတည်းက အပျိုရည်ပျက်ခဲ့တာ။ ဒီရည်းစားဦးက လူပျိုမဟုတ်ဘူး။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအဖေ၊ မအဲရဲ့ ကျူရှင်ဆရာ။ ဒီတုန်းက မအဲအသက် (၁၈) နှစ်ထဲဝင်ကာစရှိသေးတာ။ ရူးရူးမိုက်မိုက်အရွယ်၊ ဆရာကလဲ ဂုဏ်သိက္ခာ မစောင့်စည်းတဲ့ ဆရာယုတ်၊ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ ဆရာက သူ့အပြစ်မဟုတ်သလိုနဲ့ ရှောင်သွားတယ်။ 

ဒီတော့ မအဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပေးတဲ့ အကြံအတိုင်း အခုလက်ရှိလင်ကို ဖမ်းယူလိုက်တာ။ ဒီကောင်ကလဲ ဂျလေဘီပါ။ ဘာမှ အလုပ်ရှိတာ မဟုတ်၊ ဦးကံပေးရဲ့ အောက်က အလုပ်ကြပ်တစ်ယောက်ရဲ့ သား၊ A.E သမီးက အထာပေးတာ ကို အဟုတ်မှတ်ပြီး “တယ်စွန်တဲ့ငါ ပါလား” ဆိုပြီး မအဲကို ခိုးတာ။ ရပြီး (၈) လအကြာ မအဲ သား ဦးလေးမွေးမှ ဒီကောင် နွားမရွံ့ပိတ် အရောင်းခံရမှန်း ရိပ်မိတာ။ မအဲ တင်ပါးဆုံ အရိုးခွင်က ကျဉ်းလို့တဲ့၊ ကလေးကို ပုံမှန်မွေးလို့ မရဘူး၊ ဗိုက်ခွဲမွေးရတာ။ တစ်ခုကောင်းသွားတာ က ဒီကလေးက (၃) လသား အရွယ်မှာ ဆုံးသွားတယ်။ နောက် အခု သမီးကို မွေးတာ။ သမီးကို ဗိုက်ခွဲမွေးပြီး သူ့ယောင်္ကျားကို ဆရာဝန်ကြီးတွေက သား ကြောဖြတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဘာပြုလို့လဲဆို ဗိုက်ခွဲမွေးရတဲ့မိန်းမက (၃) ခါအထိတော့ ခွဲလို့ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အန္တရာယ်များတယ်ပေါ့။ ဒါကြောင့် အခု မအဲ (၂) ကြိမ်မြောက်ဗိုက်ခွဲပြီး စိတ်ချရအောင်ဆိုပြီး သား ကြောဖြတ်တာ။ အဲဒီခေတ်က မိန်းမကို သား ကြောဖြတ်ရတာ အခက်အခဲရှိတယ်။ ဒါကြောင့် လွယ်ရာ ယောင်္ကျားကို ဖြတ်ပေးတာ။ 

နဂိုကတည်းက ရှုတ်ချင်ပွေချင်တဲ့ မအဲလင် သားကြောဖြတ်ပြီးတယ်ဆိုရင်ဘဲ နောက်ကြောင်းအေးပြီးဆိုပြီး ပိုရှုတ်လာတော့တာ။ အခု နန်းရှေ့ခြံကို ရောက်လာတာ မကြာသေးလို့သာ။ မအဲတို့လင်မယားက ဟိုဘက်အိမ်မှာကတည်းက အိမ်တွင်းရေးပြသာနာ ရှုတ်နေပြီးသား။ ယောင်္ကျားက မအဲသူ့ကို နွားမရွံ့ပိတ် ညာတာ ခံရတယ်ဆိုပြီး မကျေနပ်ဘူး။ ကွာဖို့ကျတော့ လဲ သူ့အဖေက ဦးကံပေးရဲ့ လက်အောက်ဝန်ထမ်းမို့ မလုပ်ရဲ။ ဟန်မပျက်သာ ပေါင်းနေတာ၊ လင်မယားက တစ်လနေလို့တစ်ကြိမ် မနေဖြစ်ကြဘူး။ ယောင်္ကျားက ဘာအရေးလဲ၊ အပြင်မှာဝယ်စား။ မအဲသာ ဒုက္ခရောက်နေတာ။ အပျို တုန်းကသာ အခွင့်သာလို့ ဆရာနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာ၊ အခု အိမ်ထောင်သယ် ကလေးအမေဘဝမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရှာရမှာလဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင် တံတွေးခွက်မှာမျောသွားမယ်။ အဖေ အမေတို့နဲ့ အတူနေရတုန်းက မအဲ သမီးလေးလဲရှိတော့ တော်သေးတယ်။ ကြွနေတဲ့စိတ်ကို ချိုးနှိမ်ထားလို့ ရသေးတယ်။ အခု ဒီရောက်လာတော့၊ ခြံဝင်းကြီးတစ်ခုလုံး မှာ နေ့ခင်းဆို သူတို့သား အမိလေး နှစ်ယောက်ထဲတင်။ ရွှေရက တနေကုန်ကျောင်းသွားနေပြီး ညနေကျမှ ပြန်ရောက်တာ။ လင် လုပ်တဲ့သူကလဲ မော်လမြိုင်နဲ့ မှောင်ခိုကုန် ရောင်းဝယ်သွားလာနေတာ။ အိမ်မှာနေရတယ် မရှိ။ မန္တလေးပြန်ရောက်တဲ့ရက်တွေဆိုလဲ သူ့မှောင်ခိုချဘက် ကောင်မတွေနဲ့တရုံးရုံး သွားလာနေတာ။ ဒီတော့ မအဲ စိတ်လေပြီပေါ့။ 

ရွှေရနဲ့က တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ နေရတာ။ မောင်နှမတစ်ဝမ်းကွဲပေမဲ့ သူ့အမေနဲ့ ညားထားပြီးသား ဆိုတာ သိနေတော့ မအဲ ရွှေရအပေါ်စိတ်ပါနေတာ မဆန်းလှပါ။ မအဲကလဲ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးထားတာ၊ အခုမှ (၂၂) နှစ် ရှိသေးတာ။ ပြီး ပြောခဲ့သလို ရွှေရရဲ့ ပီယဆေး ဟုတ်မလားဘဲ။ ထားပါ၊ ဒါတော့ အတိအကျ ပြောမရ။ မအဲ သနပ်ခါးလိမ်းတာကို လက်စသတ်လိုက်တယ်။ ထိုင်ရာကထပြီး အဝတ် မလဲသေးဘဲ ထဘီရင်လျှား နဲ့

“ကလေး ငါ့ပေးဟာ၊ ထမင်းစားကြရအောင်၊ ပြင်လိုက်တော့” 

“နင့်ယောင်္ကျား မစောင့်တော့ဘူးလား” 

“နင်ကလဲဟာ၊ သိသား နဲ့ မေးမနေပါနဲ့၊ ဒီကောင် ညပြန်အိပ်မှာ မဟုတ်ဖူး၊ သူ့မှောင်ခိုမတွေဆီသွားအိပ်ပြီး မနက် တခါထဲ ဘူတာ ဆင်းမှာ” 

မအဲပြောတာ မှန်ပါတယ်။ သူတို့မှောင်ခိုအဖွဲ့က မန္တလေးက မနက်စောစောရထားနဲ့လိုက်၊ ပဲခူးဘူတာ မှာဆင်း၊ မော်လမြိုင်ကို ဆက်လိုက်သွား၊ နောက်တစ်ရက်မှာ မော်လမြိုင် ပဲခူး မန္တလေး ပြန်လာ၊ ဒီလို ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် သွားနေရတာ၊ တစ်ခေါက် အမြတ်က ဘာမှများတာ မဟုတ်ဘူး။ ခေါက်ရေများများရမှ တွက် ခြေကိုက်တာ။ ညစာထမင်းစားပြီးတဲ့နောက် သူတို့နှစ်ယောက် တသီးတခြားစီ ကိုယ့်နေရာ ကိုယ်နေကြရင်း အတွေးကိုယ်စီ တွေးနေကြလေရဲ့။ ရွှေရက သူ့နေရာ ဝရံတာက ကွတ်ပြစ်မှာ။ မအဲက အိပ်ခန်းထဲမှာ။ ရွှေရ ညနေက မအဲ သူ့ကို မမြင် မြင်အောင် ဖော်ပြတာ ကို ရိပ်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူနဲ့ ဂျီးဒေါ်ကြီး ညားကြတာ ကို သူသိတယ်လို့ ပြောသေးတယ်။ ဒီလောက် အရိပ်ပြလို့မှ အကောင် မထင်တတ်ရင် ရွှေရ ကိုယ့်ဂွေးကို တူနဲ့ထုပြီး သေဖို့ဘဲ ကောင်းတော့တယ်။ ပြီးတော့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ အကြာကြီးညားလာတဲ့လူ၊ မိန်းမက အထာပေးတဲ့နောက် လီးတောင် လာပြီပေါ့။ ရွှေရ မအဲကို လိုးချင်လာပြီ၊ လိုးဖို့လဲ အခြေအနေက ပေးနေတယ်ဆိုတာ သိတယ်။ မိန်းမဆိုတာ ရေလာမြောင်းပေး လုပ်တတ်တာလောက် ရှိတာ၊ ရေစီးဝင်ဖို့က ယောင်္ကျားတာ ဝန်။ ရွှေရ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး မအဲ ရှိနေတဲ့ အခန်းကို သွားပါတော့တယ်။ 

မအဲက ဒီအချိန်မှာ ကလေးကို နို့တိုက်ရင်း သိပ်နေတယ်။ သူလဲ သူ့အတွေးနဲ့သူ။ ရွှေရကို တော့ မီးစိမ်း ပြလိုက်တာဘဲ၊ ငနာ သဘောတော့ ပေါက်မှာပါ။ လူပျိုမှ မဟုတ်တာ၊ အမေနဲ့ညားပြီးသား၊ သဘောပေါက်လို့ စလာရင်တော့ ဘာမှ ဟန်ဆောင်မူနေစရာ မလိုဘူး၊ အိမ်မှာလဲ ဘယ်သူမှမရှိတာ။ ငါလဲ လင်ရှိတယ်သာပြောတာ၊ လင့်အရသာ ဘယ်မှာရလို့လဲ၊ မုဆိုးမသာသာရယ်။ ရွှေရနဲ့နေလို့ အပြစ်တော့ မဖြစ်လောက်ပါဘူး။ လူတွေမသိလောက်ပါဘူး။ တို့နှစ်ယောက်ဘဲ သိမှာပါ။ စသဖြင့်တွေးနေတာ။ “မအဲ” ရွှေရ မအဲအခန်းထဲ ရောက်လာပြီ။ မအဲရဲ့ ကုတင် နားမှာရပ်ရင်း အသံပြုတာ။ “အင် ရွှေရ၊ ထိုင်လေဟာ” မအဲကလဲ စောင့်နေတာလေ။ ရွှေရ ထိုင်လို့ရအောင် ကိုယ်ကို ဟိုဘက်နဲနဲ ရွှေ့ပေးတယ်။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ဘေး ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။ မအဲက ဘေးစောင်းအိပ်ပြိး ကလေးနို့တိုက်နေတာမို့ နို့နှစ်လုံး က ပေါ်နေတယ်။ ဖင်ကြီးကလဲ အပေါ်ဘက်ကို တက်နေတာ။ မအဲက ဖင်ပြားပေမဲ့ကြီးတယ်။ လှသာမလှတာ။ ဖင်ကကြီးတော့ အခုလို ဘေးစောင်းအိပ်တဲ့အခါ သိပ်သိသာတယ် ဖင်တုန်းကြိးက အယ်ထွက်နေတာ။ 

“မအဲ” “ ဟာ ဘာလဲ ပြောစရာရှိပြောလေ” ရွှေရ ဘယ်ကဘယ်လို အစပျိုးရမယ် မသိလို့ ခေါ်တာ၊ မအဲကလဲ စိတ်မရှည်တဲ့ပုံ ပြန်ထူးတာ။ ရွှေရ ဘာစကား မှ မပြောတော့ဘူး။ ပြောစရာလဲ မလိုဘူးလို့တွက် လိုက်တယ်။ မအဲရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တော့တာဘဲ။ မအဲ မငြင်းဘဲ ငြိမ်ခံနေတာ၊ ရွှေရ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ကိုင်ပြီးနယ်လိုက်၊ လွတ်နေတဲ့နို့တစ်လုံး ကို ဆုတ်နယ်လိုက်ပေါ့။ နို့ကို ကိုင်တော့ မအဲက “ကလေးသွားမထိနဲ့နော်၊ လန့်နိုးလာဦးမယ်” ပြောပြီး ရွှေရရဲ့ လက်ကို လာကိုင်တယ်။ ရွှေရ ဖင်ကို ပွတ်လိုက်၊ ချေမွလိုက် လုပ်ရင်း ထဘီကို အပေါ် တဖြေးဖြေး ဆွဲတင်လာတယ်။ မအဲက ခြေထောက်တွေကို အသာကြွပေးလို့ ထဘီကို ခါးပေါ် ဆွဲလှန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လှန်ပြီးတာ နဲ့ရွှေရ မအဲရဲ့ ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တော့တာ။ မအဲက ရွှေရ ကိုင်လို့ကောင်းအောင် အပေါ်ဘက်က ပေါင်ကို ကြွပေးထားတာ။ ဘယ်တုန်းကတည်းက စိတ်ပါနေသလဲမသိ၊ မအဲအဖုတ် အရည်တောင် စိုနေပြီ။ မအဲက အမွေးအမင် လုံး ဝမရှိ၊ ပြောင်ရှင်းနေတာ။ ရွှေရ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျောက် လက်နဲ့ ထိုးစမ်းပြီး အစိကိုတွေ့တော့ လက်မ လက်ညှိုး ညှပ်ပြီး ချေပေးလိုက်တာ မအဲ “အွန့်” ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဖင်ကြွတက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ရွှေရ လက်ချောင်းတွေဆီ ပိုများလာတာ။ 

“ကလေး အိပ်ပြီလား” ရွှေရလေသံလေးနဲ့မေးတာ။ 

“ကောင်းကောင်း မအိပ်ပျော်သေးဘူး၊ နင် လုပ်ချင်လှပြီလား” မအဲကလဲ တိုးတိုးလေးဖြေတာ။ 

“အင်း “ ရွှေရ ပြန်ပြောတော့ 

“ဒါဆိုလဲ နောက်က ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းဟာ “ မအဲက ပြောပြီး အပေါ်ကပေါင်ကို မြှောက်ပေးထားတယ်။ 

ရွှေရ မအဲရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှာ ဝင်အိပ်ပြီး လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ဝ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ မအဲက လက်နောက်ပြန်ပစ်ပြီး လီးကို စမ်းကိုင်တယ်၊ ကိုင်ပြီးတာ နဲ့သူ့အပေါက်နဲ့ တေ့ပေးထားတာ။ ရွှေရ နောက်ကို နဲနဲ အားယူပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ “အာ၊ ရွှေရရယ်၊ အီး” မအဲ အသံထွက်လာတယ်။ လီးက ဝဝ်တော့ ဝင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြပ်ကြပ်တဲတဲ ဝင်နေတာ။ ရွှေရ အံ့သြသွားတာ။ သူအရင်က လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်တို့နဲ့ တခြားစီ၊ အခု မအဲစောက်ခေါင်းပေါက်က တော်တော်ကျဉ်းနေတာ။ အရည်စိုရွှဲနေတာ တောင် လီးက ဒစ်လောက်ဘဲ ဝင်သေးတာ။ ရွှေရ ဖင်ကို နောက်ပြန်ပြီး လီးကို ထပ်ထိုးသွင်းတော့ လီးက တအိအိ နဲ့ဝင်သွားပြီး မအဲလဲ “အင်း အား နာတယ်ကွယ်၊ ဖြေးဖြေး” ပြောပါတယ်။ 

ဖြေးဖြေးချင်းလိုးသွင်းတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးအထိ ဝင်သွားပါပြီ။ ဒီတော့ မှ ရွှေရ မအဲရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်။ အပေါက်က ကြပ်နေလို့လီးက စောက်ပပ်နခမ်းသား တွေနဲ့ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတာ အရမ်းကောင်းတာ ပါဘဲ။ ၄/၅/၁၀ ချက်လောက် လိုးပြီးတော့ စောက်ရည်တွေ ပိုရွှဲလာလို့ စောစောကလောက် မကြပ်တော့ ပေမဲ့နဲနဲတော့ ကြပ်နေတုန်းပါ။ မအဲ တခါတခါ ဖင်ကို နောက်ကို ပစ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကလေးက ရင်ခွင်ထဲမှာမို့ သိပ်ပြီးလှုပ်လို့မရ ဖြစ်နေတယ်။ ခဏကြာတော့ မအဲက “ကလေးအိပ်သွားပြီ၊ ခဏချွတ်လိုက်ဦး” ပြောတာ နဲ့ ရွှေရ လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ ပလွတ် ဆိုပြီး လီးက စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲလို့။ လီးကျွတ် ကျွတ်ချင်း မအဲ က အိပ်ရာကနေရာနဲနဲ ရွှေ့လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ အမွေးတပင်မှမရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လိပ်ခုန်းပုံစံ ခုံးကြွဖောင်းမို့ နေပြီး အညိုရောင်နခမ်းသား နှစ်ဘက်က အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတာ ပါ။

“ရွှေရရယ်၊ တအားကြီးမဆောင့်နဲ့ဟာ၊ နင့်ဟာကြီးက ကြီးတယ်” ရွှေရ မအဲရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေချာ ငုံ့ကြည့်တာ။ ဖြူဝင်းတဲ့ဝမ်းဗိုက်သား၊ ပေါင်နှစ်ဘက်နဲ့ ပေါင်ခွစုံနေရာမှာ အမွေးရိတ်ထားလို့ြ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ နီညိုညိုအကွဲကြောင်းကြီးက ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကြီးအလယ်မှာ ထင်းထင်းကြီး၊ ရွှေရ မျက်နှာကို ငုံ့နေရာက ပြန်မတ်တဲ့အခါ “အားရအောင်ကြည့်ပြီးပြီလား” မေးရင်း စောက်ဖုတ်က အရည်တွေကို ထဘီနဲ့သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့” ခဏနေပါဦးကွာ၊ ငါ ရှုရှု ပေါက်ချင်လှပါပြီ” ပြောပြီး အိပ်ရာပေါ်က ကပြာကရာ ဆင်းပြေးပါတော့တယ်။ ရွှေရလဲ မအဲရှုရှုပေါက်ဆိုမှ သူပါပေါက်ချင်စိတ် ပေါ်လာလို့ မအဲနောက် လိုက်သွားပါတယ်။ မအဲက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်နေလို့ရွှေရ အိမ်သာထဲဝင်ပေါက်ပြီး လီးကို ရေဆေးလိုက်ပါတယ်။ ရွှေရ အိမ်သာထဲကထွက်တဲ့အထိ မအဲထွက်မလာသေးလို့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ မအဲထွက်လာမှ နျစ်ယောက်အတူ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကြပြီး

“နင်ကလဲ ဘယ်တုန်းကတည်းက အောင့်ထားတာ လဲ၊ ရှုရှု ပေါက်တာ ကြာလိုက်တာ” 

“ဟယ်၊ ရေချိုးပြီးကတည်းက ပေါက်ချင်နေတာ၊ ရှုရှုပေါက်တာ ဒီလောက်မကြာပါဘူးဟာ၊ ရေဆေးနေလို့ပါ” မအဲကပြောရင်း ရေအနည်းငယ်စိုနေတဲ့ထဘီကို ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ပြီး ခြေထောက်နဲ့ ကန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီး အိပ်ရာပေါ်တက်လှဲလိုက်တာ။ ရွှေရ မအဲနည်းတူ ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်က ကျော်ချွတ်လိုက်ပြီး မအဲရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူ ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မအဲက ရွှေရကို ပြုံးကြည့်ပြီး ရွှေရရဲ့ နုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြား ထဲ ထဲ့လိုက်ပါတယ်။ ရွှေရ သိလိုက်ပြီ။ မအဲ သူ့ကို ဘာဂျာ မှုတ်ခိုင်းနေပြီဆိုတာ။ ဒေါ်အေးယူရော၊ မအေးကြည်ပါ ခုလိုအလုပ်မခိုင်းခဲ့ဘူးပါ။ ရှေးမိန်းမတွေမို့ လုပ်ရကောင်းမှန်းလဲ သိမယ်မထင်ပါ။ မအဲကတော့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ဘာဂျာမှုတ်တာ ကို သိထားထင်ပါရဲ့။ ရွှေရ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး မအဲပေါင်ကြား တိုးဝင်လိုက်တယ်။ မအဲက မျက်စိမှိတ်ထားပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စောက်ပပ်ကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲပေးထားတာ။ 

ရွှေရ လျှာထုတ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရက်ပေးလိုက်တာ မအဲ ဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်ကကြွတက်လာတယ်။ ရွှေရက လျှာကို ရှည်နိုင်သလောက် ရှည်အောင်ထုတ်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲထိ ထိုးသွင်းတာ မအဲ ကော့လန်နေတာဘဲ။ ရွှေရက ရက်ရင်း ထိုးရင်း လက်နဲ့လဲ စောက်စိကို ကိုင်ညှစ် ပေးနေတာလေ။ မအဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက အရည်တွေဆိုတာ တမံကျိုးသလိုဘဲ။ နောက်တော့ မအဲ မရတော့ဘူးထင်တယ်။ “ရပြီရွှေရရေ၊ နင်ဖယ်ဦး၊ ငါ နင့်ကို တလှည့်ပြန်လုပ်ပေးမယ်” ပြော ပြောဆိုဆို မအဲ ရွှေရကို တွန်းထုတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းထပြီး ရွှေရရဲ့ လီးကို ဆွဲကိုင် စုတ်တော့တာ ပါဘဲ။ စုတ်တာ မှ အားပါးတရကို စုတ်တာ။ တခါမှလီးစုတ်တာ မခံရဘူးလို့ရွှေရ အနေခက်နေလေရဲ့။ မအဲကလ ဲကြမ်းသလားမမေးနဲ့။ လီးကို ငှက်ပျောသီးများ မှတ်နေလေရော့သလားဘဲ။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ဆုတ်ဆွဲပြီး တပြွတ်ပြွတ် မည်အောင်စုတ်နေတာ။ ထိပ်ကအရေပြားကို လက်နဲ့ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်အမြောင်းတွေကြား လျှာနဲ့က လိတာ၊ ရွှေရ ကော့တက်သွားတဲ့အထိဘဲ။ 

မအဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးမှ လီးစုတ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ရွှေရအပေါ် တက်ခွတယ်။ လက်တစ်ဘက်နဲ့ လီးကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ် နခမ်းသားတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲတယ်။ ၄/၅ ခါလောက် ပွတ်ဆွဲတော့ လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းကအရည်တွေကူးပြီး စိုရွှဲသွားတယ်။ ဒီတော့ မှ မအဲ ဖင်ကို အသာကြွပြီး ထိုင်ချလိုက်တာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံဝင်သွားတာ၊ မအဲ “ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်” နဲ့ညီးနေရတယ်။ မျက်နှာလဲရှုံ့မဲ့နေတာ။ “ကျွတ် ကြီးလိုက်တာ ကွာ” မအဲ ညီးညူရင်း တဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချတယ်။ မအဲ ညည်းမယ်ဆိုလဲ ညည်းစရာ။ စောက်ခေါင်းပေါက်က လီးနဲ့မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေတာ။ ရွှေရလီးက ကြီးတာ တော့ ကြီးပါတယ်။ ရွာမှာတုန်းက ကို ရင်ငပေါ် ဖော်ပေးတဲ့ ဆေးတွေလိမ်း၊ အကြောဆေးတွေ ကြိုသောက်လုပ်လာတဲ့ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေပေါ့။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ မအေးကြည်တုန်းကတော့ ကလေးတွေ အများကြီးမွေးထားတာမို့ အပေါက်ကျယ်နေပြီမို့ အဆင်ပြည့်ခဲ့ ပုံရပါတယ်။ အခု မအဲကျ ကလေးတစ်ယောက်ဘဲ မွေးထားလို့ နေမှာလို့ထင်တာ။ 

“နင့်အပေါက်ကို က ကျဉ်းနေတာ ပါမအဲရာ၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးနဲ့တုန်းက ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး” 

“နင်ကပြောရောမယ်၊ နင့်မယားကြီးက သမီး (၄) ယောက်မွေးထားတာ အပေါက်ကျယ်ပြီပေါ့၊ ငါက ဗိုက်ခွဲ မွေးထားရတာ၊ အပေါက်က နဂိုအတိုင်း Original ရှိသေးတာ” 

ရွှေရ ဒီတော့ မှ မအဲအပေါက် ဘာကြောင့်ဒီလောက် ကျဉ်းနေတယ်ဆိုတာ သိရတာ။ မအဲက ရှုံ့မဲ့ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဘက် ကား နိုင်သမျှကားပြီး ထိုင်ချတာ နောက်ဆုံး လီးအဆုံးဝင်သွားချိန်မှာ မအဲတကိုယ်လုံး ချွေးတွေပြန်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်နေတယ်။ ချွေးတွေစိုရွှဲလာလို့မအဲ သူ့အင်္ကျီ ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အံကို ကြိတ်၊ ဖင်ကို ကြွကြွပြီး အပေါ်ကနေ လိုးတော့တာ။ သူ့လင်နဲ့တုန်းက ရှောရှောရှုရှုဖြစ်တဲ့ စောက်ခေါင်းက ရွှေရလီးနဲ့ကျမှ ကြပ်လိုက်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲကို သပ်ကြီးနဲ့ ရိုက်သွင်းထားသလား လို့တောင် ထင်ရတာ။ အပေါ်ကနေ ကုန်းကာကြွကာ လိုးပေးနေတာမို့ မအဲရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး က ခုန်ပေါက်နေတယ်။ နို့အုံအဖျားပိုင်းက အထက်ဘက်ကို ငှက်ပျောဖူးလို တင်းရင်း ချွန်တက်နေပြီး ကလေးနို့တိုက်တုန်းမို့ နီု့သီးခေါင်းတွေက အညို ရောင်ဘက်ရောက်ပြီး စူထွက်ဖောင်းမို့ နေလေရဲ့။ အသက်ကလဲငယ်၊ ကလေးအမေလဲဖြစ်၊ သွေးသား ဆူဖြိုးပြီး တဏှာရာဂထန်တဲ့ မိန်းမမို့ နို့အုံတွေက ခေါမခေတ် ဗိနပ်နတ်သမီးရုပ်ထုအတိုင်းဘဲ ရွှေရ ထင်တာ။

မအဲ အရမ်းကြီးဆောင့်မချရဲဘူး။ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဖင်ကြွပြီးညှေင့်လိုးတာ။ အမှန်က ရွှေရက အပေါ်က တက်လိုးရမှာ။ မအဲက လီးကို စုတ်လိုက်ကတည်းက လီးကြီးက တအားကြီးနေမှန်းသိလို့ တော်ကြာ ရွှေရက မညှာမတာ အားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်လို့ ပြဲကွဲကုန်မှဖြင့် ကျော်မကောင်း ကြား မကောင်းဖြစ်ခြေရဲ့ ဆိုပြီး သူအပေါ်က တက်လိုးခဲ့တာ။ အပေါ်ကတက်လိုးတာ မှန်တယ်၊ အခုတောင် မနဲ တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေရတာ။ သူက ကလေးကို ဗိုက်ခွဲမွေးထားရတာမို့ အပေါက်က အပျိုစင်အပေါက် ဖြစ်နေတာ။ သူ့အရင် ဆရာရော၊ လက်ရှိလင်ရော နှစ်ယောက်လုံး လီးတွေက ကလေးလီးသာသာရယ်။ ရွှေရလီးနဲ့ဆို သား အဖအရွယ်။ မအဲ ရွှေရနဲ့လိုးရတာ ကို အားအတော်ရတာ။ အခုလို ဖြေးဖြေးချင်းလိုးနေတာ တောင် အရည်တွေရွှဲစိုလာပြီ။ မအဲ အပေါ်က တက်လုပ်နေတာ ဆိုပေမဲ့ ရွှေရလဲ အအားမနေရပါဘူး။ အောက်ကနေ မအဲရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့က ိုင်ပြီး အားယူကော့ပေးနေတာပါ။ စောစောတုန်းက ကလေးနို့တိုက်နေတုန်းက မအဲနောက်ကနေ လိုးတုန်းကတည်းက ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ချင်နေတာ။ လက်လှည့်မသင့်လို့။ အခုကျ ဟန်ကို ကျလို့။ မအဲ လိုးရင်း လိုးရင်း မောလာပုံရတယ်။ မတ်မတ် ထိုင်နေရာကနေ ရွှေရရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို အသာကြွလိုးတော့တာ၊ သိပ်ပြီးအားမပါတော့ဘူး။ 

“မအဲ၊ ရသေးလား၊ မရရင်လဲ ငါ အပေါ်ကလိုးပေးမယ်” ရွှေရမေးတဲ့အခါ မအဲ “အင်း” လို့ပြန်ဖြေပြီး ရွှေရအပေါ်ကနေ ဘေးဘက်ဆင်းပေးပါတယ်။ မအဲလဲဖယ်ရော၊ ရွှေရ မအဲအပေါ်တက်ခွတာ၊ မအဲက တခါထဲ ဒူးထောင် ပေါင်သား ပေးထားပြီ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး လီးကို နှဲ့ပြီးသွင်းယူတယ်။ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပြီမို့ စောစောကလို ကြပ်တီးမနေတော့ဘဲ အဝင်အထွက်ကောင်းလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ရွှေရ စကား မပြောတော့ဘဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။ မအဲလဲ အခုကျ ဟန်တောင် လုပ်မနေပါဘူး။ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အရသာယူပါတော့တယ်။ 

 “အီး အိ အ “ရွှေရဆောင့်လိုက်တိုင်း မအဲ ဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်အိ အိကျသွားရင်း ပါးစပ်က အသံထွက်လာတာပါ။ မအဲအပေါက်က လီးနဲ့စာရင်ကျဉ်းနေလို့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်တို့တုန်းကလို “ပလွတ် ပြွတ် ဘွတ်” ဆိုတဲ့အသံတွေ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်မလာပါ။ ရွှေရ ဆောင့်ကောင်း ကောင်းနဲ့ဆောင့်လိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချက်တောင် ရှိသွားမှန်း မသိတော့ဘဲ မအဲ “အားးး” လို့ အသံရှည်ထွက်လာပြီး ငြိမ်ကျပျော့ခွေသွားတော့ မှ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရလို့ရွှေရ စိတ်လျော့ကာ အရည်ကို ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား တော်တော်နဲ့ မထနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် မှိန်းနေရပါတယ်။ (၁၅) မိနစ်လောက်အထိ မှိန်းပြီးမှ ထနိုင်ကြတာပါ။ မောတော့ မောတာ ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဆိုသလို မအဲက “ရွှေရ၊ ငါတို့မအိပ်သေးဘူးနော်၊ ထပ်လိုးဦးမှာ” မအဲ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက်အသွား ရွှေရကို ပြောသွားတာ။ ရွှေရ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ “အေးပါ၊ ရပါတယ်၊ တစ်ညလုံး လိုးပေးပါ့မယ်၊ နင်သာတော်ကြာ ကြောက်ပါပြီ မလုပ်နဲ့” 

မအဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ရွှေရ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပါတယ်။ ဒီတခါလဲ မှုတ်ကြ စုတ်ကြဦးမှာမို့ လီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာဆေးပေး ပါတယ်။ စောစောအချီက မအဲရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ပေကြံနေတဲ့ လီးကြီး ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာပွတ်သပ်ဆေးကြော ပေးလိုက်တော့ သန့်ရှင်းသွားတဲ့ပြင် အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ နောက်အချီအတွက် အားယူနေတဲ့အလား တောင် နေတာ။ မအဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ကို စောင့်နေတာ။ ကလေးကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်း။ “နင် အမွေးတွေ ဘာပြုလို့ ရိတ်ထားတာ လဲ” “ရိတ်ချင်လို့ရိတ်တာ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ဗိုက်ခွဲတာ” 

မအဲက စကား ပြောနေရာက သူ့အင်္ကျီ နဲ့ထဘီကို ထချွတ်တယ်။ တကိုယ်လုံး အဝတ်မပါ ဗလာနတ္တိ၊ မအဲ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က ကလေးအမေ လို့တောင် မထင်ရဘူး။ မအဲက သူ့အမေလောက် အရပ်မမြင့်တော့ နဲနဲဝတယ် ထင်ရပေမဲ့ အခုလို ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ မြင်ရတော့ မှ သိပ်မဝမှန်း သိတာ။ နို့တွေက ပင်ကိုယ်ကြီး ဖြစ်ပုံမရ၊ ကလေးနို့တိုက်နေလို့ နို့ရည်တေ ွပြည့်နေလို့ ကြီးနေပုံပါဘဲ။ ကလေး နို့တိုက်နေဆဲမို့ ထင်ပါ့။ နို့သီးခေါင်းတွေက တင်းပြီး မဲနက်နေတယ်။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ နို့သီးခေါင်းလောက် မကြီးပေမဲ့ မအေးကြည်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းထက်တော့ ပိုကြီးတယ်။ မအဲက ဖင်ကတော့ အတော်ကြီးတာ၊ ဖင်လုံး မဟုတ်ဘဲ ဖင်ပြားဖြစ်နေတာ တခုဘဲ ပြောစရာရှိတာ၊ အရွယ်ကတော့ တော်ရုံမိန်းမတွေမှာ မရှိတဲ့ဖင်အရွယ်အစား။ အခုလို အဝတ်မကပ်ဘဲ မြင်ရတော့ မှ မအဲရဲ့ ဖင် ကြီးမှန်းသိသာတာ။ 

ရွှေရ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး မအဲအနားသွားရပ်တယ်။ အင်္ကျီ ကတော့ အစကတည်းက ပြန်ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ မအဲ ရွှေရရဲ့ လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာအယာ ရှေ့တိုးနောက်ငှင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ရွှေရလီးက ပုံမှန်ဆို (၅) လက္မအရှည်ရှိတာ ပေမဲ့တောင် လာရင် (၆) လက္မခွဲလောက ်ရှိတတ်တာ။ မအဲ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ဆွပေးတော့ လီးက တောင် စပြုလာပြီ။ “နင့်ဟာကြီးက အတော်ကြီးတာဘဲ ” မအဲက လီးကို ဆွပေးရင်း ပြောပါတယ်” “ပုံမှန်ပါကွာ၊ အရမ်းကြီး မကြီးပါဘူး” ရွှေရက မအဲ ပခုံးတွေပေါ် လက်တင်ထားပြီး ကိုယ်ကို မတ်မတ်ထား၊ အရည်မထွက်ဖို့ တင်းခံနေတာ၊ “ကြီးပါတယ်ဟာ၊ နင်ကသာ မကြီးဘူးပြောနေတာ၊ ငါ ဖြင့် ကွဲပြဲပြီတောင် မှတ်တာ” “နင့်ယောင်္ကျားလီးက မကြီးဘူးလား” ရွှေရ တမင် မေးတာပါ။ အခုလို အပေါက်ကျဉ်းနေု့အရ မအဲလင်ရဲ့ လီးက လူစဉ်မှီပုံ မရပါ။ “ဘယ်ကလာ တခြားစီဘဲ၊ နင့်တဝက်လောက်ရှိမှာ၊ ပဲမြစ်လေး ကျနေတာဘဲ ” မအဲ ရယ်ပြီးပြောတာ။ အဟုတ်လဲအဟုတ်ပါ၊ မအဲရဲ့ လင်ရဲ့ လီးက သေးသေးလေးပါ၊ ပဲမြစ်လေးကျနေတာဘဲ လို့ပြောတာ မလွန်ပါဘူး။ နောက် မအဲ ရယ်တာ က သတိရလို့ပါ။ ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့ရတဲ့ဆရာ၊ ဘာထူးမှာလဲ၊ သူ့လီးကလဲ ပဲမြစ်သာသာရယ်။ အပျိုစစ်စစ်လေး၊ ပထမဆုံး အဖောက်ခံရလို့သာ နာတာ၊ အခု ရွှေရလီးကို မြင်မှ အရင်နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးတွေက ကလေးလီးသာသာ ကစားစရာလောက်ဘဲ ရှိတာ။ 

မအဲ လီးကို အားပါးတရ စုတ်နေတာ။ လီးထိပ်ကအရေခွံကို ဆွဲဖယ်ပြီး ဒစ်ကို ဖော်လိုက်တယ်။ ဒစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ဒစ်အောက်ခြေပတ်လည် မြောင်းတွေကို လျှာနဲ့ရက်ပေးတာ။ ရွှေရ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ကော့တက်သွားတယ်။ မအဲ သူ့လင်နဲ့ဘယ်လိုဆိုတာ မသိပေမဲ့ရွှေရကို စုတ်နေတာ မရွံမရှာဘဲ။ မအဲပါးစပ်က တံတွေးတွေနဲ့လီးကရွှဲစိုနေပြီ။ ရွှေရ တင်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ ကြာရင်အရည်ထွက်လိမ့်မယ်။ ဒါနဲ့ “မအဲ၊ တော် တော့ ဟ၊ အရည်ထွက်ကုန်တော့ မယ်” ရွှေရ ပြောမှ မအဲက လီးစုတ်နေတာ ကို ရပ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောင်ပေးထားတယ်။ သူ့အလှည့်ပြီး ကိုယ့်အလှည့်လေ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ပေါင်ကြား ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပါတော့တယ်။ စောစောတချီ ရက်ပေးပြီးပြီမို့ မအဲအကြောင်း သိနေပြီလေ။ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက် အထဲထိ ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မအဲခမြာ ဟန်မလုပ်နိုင်ဘဲ ဖင်ကြီးကြွတက်သွားတာ။ ရွှေရက စောက်ခေါင်းပေါက် အထက်နားလောက်ကို မှန်းပြီး လျှာကို စောက်စိ ထိမိတဲ့အထိ ရက်ပေးပါတယ်။ မအဲရဲ့ စောက်စိက ရွှေရရဲ့ လျှာ အတွေ့အထိမှာ တင်းရင်း နေတာ ပါဘဲ။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲကျလာတာ အောက်ဘက် ဖင်ကွဲကြားထဲအထိ စီးကျနေပါပြီ။ မအဲလဲ အတော် အရသာ ရနေု့ပါ။ 

ဒါနဲ့ရွှေရက “မအဲ၊ တို့လေးဘက်ကုန်း လိုးရအောင်“ မအဲ ပက်လက်လှန် အိပ်နေရာက ချက်ချင်းထပြီး လေးဘက် ထောက်ပေးပါတယ်။ သူ့လင်နဲ့တုန်းကလဲ လေးဘက်ထောက် လိုးဘူးတာမို့ မအဲအတွက် ဖင်ကုန်းပေးရတာ အဆန်းမဟုတ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ သူ့လင်နဲ့တုန်းက မအဲရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကကြီးပြီး လီးက သေးနေတိုနေလို့ထင်ပါရဲ့။ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးအထိမရောက်လို့ ဘာအရသာမှ မအဲ မရခဲ့ဘူးပါ။ ရွှေရက နောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲကုတ်လိုက်တာ မအဲ ခါး တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး ဖင်ရမ်းသွားတယ်။ ရွှေရက လီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တော့ မအဲက ဖင်ဆုံကြီးကို အပေါ်ကို ပင့်တင်ပြီး နောက်ဘက်ကို ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရက ပထမတော့ တရစ်ချင်း ဝက်အူရစ်လှည့်သွင်းမလို့ပါ။ မအဲ အခုလို ဖင်ကြီးနောက်ဘက် ပစ်တင်ပေးတဲ့အခါ စိတ်ပါလာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိဆောင့်လိုက်တာ တချက်ထဲနဲ့ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးမြုတ်ဝင်သွားပါလေရော။ 

“အား ရွှေရရယ်၊ ကြမ်းလှပါလားကွာ” သူ့လင်နဲ့လေးဘက်ထောက် ကုန်းဘူးပေမဲ့အဲဒီတုန်းက အဝင်မနက်ဘူး၊ အခုရွှေရ လီးကြီးက ပိုပြီးအဝင်နက်တဲ့အပြင် သား အိမ်ကိုတောင် ထောက်နေတာ။ ကောင်းပေမဲ့ အောင့်သွားတာ။ မအဲ ယောင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါလိုက်မိတယ်။ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးဝင်နေပြီမို့ မအဲ ဖင်ကြီးယမ်းခါလိုက်တာ နဲ့ လီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းနံရံတွေကို ဘယ်/ညာ ထိုးနှဲ့လိုက်သလိုဖြစ်ပြီး မအဲအတွက် ပိုပြီးကောင်းလာတာ။ လေးဘက်ကုန်းထားလို့ လီးနဲ့စောက်စိက အံကျ ထိကပ်နေတာ။ ရွှေရ အဆောင့်နဲ့ မအဲ ဖင် နောက်ပြန်ပြီးအပစ် ဆုံမိတဲ့အခါ လီးက စောက်စိကို ဖိကြိတ်ပွတ်မိပြီး မအဲ ဒူးတွေ ခွေညွတ်မတတ် ယိမ်းထိုးသွားတာ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့အားပါးတရ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးတာ၊ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလွန်းလို့မအဲ “အင့် အီး အား အွန့်” ဆိုတဲ့ ညီးသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ရွှေရ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်သွင်းနေတာ၊ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကုန်းထားပေးတဲ့ မအဲဖင်ကြီး ထိမိရိုက်မိသွားလို့ တင်ပါးသား ကြီးတွေ သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ တုန်ခါ နေပါတယ်။ ဖင်ဆုံကကြီးပြီး ပြည့်ဖြိုးထွားကြိုင်းနေတာမို့ ဖင်သားကြီးတွေ တုန်ခါသွားတာ အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာပါ။ ရွှေရ လိုးနေရင်း က မအဲရဲ့ ခါးကို လက်နဲ့ဖိချ ပေးလိုက်ပါတယ်။ မအဲရဲ့ ခါးက ပိုကော့လာပြီး ဖင်ဆုံကြီးက ပိုပြီးထောင်တက် လာပါတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးနေတဲ့ လီးကလဲ ပိုပြီးအဝင်နက်လာသလို မအဲအဖို့ ပို ပိုပြီးကောင်းလာနေပါတယ်။ 

ရွှေရ မအဲကို ညှာမနေတော့ ပါဘူး။ ပြီးချင်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့် “မအဲ၊ ငါ အပြီးလိုးတော့ မယ်နော် “ ပြောရင်း ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့် လိုးပါပြီ။ မအဲ ရွှေရ အဆောင့်နဲ့ အံကျ ဖင်ကြီးကို နောက်ဘက် မြှောက်တင် ယမ်ခါပေးနေပါတယ်။ မအဲ ရော ရွှေရ ပါ နှစ်ယောက်စလုံး “အား အား အူး အူး အင့် အင် အီး” အသံစုံထွက်နေကြပြီ။ နှစ်ယောက်လုံး ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေမှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီမို့ “ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ် ဘွတ် ပတ် ဘတ်” ဆိုတဲ့ လီးဝင်သံ/ထွက်သံ။ စောက်ခေါင်းပေါက်က လေအံထွက်တဲ့အသံ။ လပြွတ်ဂွေးစေ့ နှစ်လုံး က မအဲ ဖင်ဆုံကြီးကို သွားရိုက်မိတဲ့အသံ။ အသံတွေက စုပေါင်းပြီး သံစုံတီးဝိုင်းသဘွယ် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ ကြာတာကတော့ တော်တော်ကြာပါတယ်။ ဒုတိယအချီမို့ နှစ်ယောက်သား မပြီးနိုင် မစီးနိုင် ဆော်လိုက်ကြတာ၊ နောက်ဆုံး ကုတင်က လှုပ်ခါရမ်းတာ ကြမ်းသွားတာ နဲ့ ကလေးနိုးလာလို့ ကမန်းကတန်း အပြီးသတ်လိုက်ရတယ်။ ဒါတောင် မအဲ က “နေပေစေ၊ ရတယ်၊ ရွှေရ၊ လိုး၊ လိုး၊ ပြီးကာနီးပြီ၊ ဆက်လိုး၊ ဆက်လိုး” လို့ အတင်းခိုင်းလို့ ရွှေရ ကလေးငိုနေတာ တောင် မရပ်ဘဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ လီးကအရည်တွေ အရှိန်နဲ့ ပန်းထွက်သွားသလို မအဲလဲ အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျ သွားပါတော့တယ်။ ဒီလောက်အထိ မောဟိုက်နေရတဲ့ကြား ထဲ မအဲ က “ကောင်းလှပါလား ရွှေရရယ်” 

အစရှိ အနောင်နောင် ဆိုသလို ရွှေရနဲ့မအဲ တကယ့် လင်မယားလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ မအဲ သူ့လင်နဲ့က တစ်လမှ တစ်ခါလောက်ဖြစ်တာတဲ့။ ပြီးအတူနေရတဲ့ရက်ကလဲ ဘာမှ မရှိ။ မအဲလင်က ခရီးသွားရက်က များနေတာ။ ရွှေရနဲ့က ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ နေ့တဓူဝ နှစ်ယောက်ထဲ နေကြရတာမို့ ညားကာစလင်မယားလို ညတိုင်း လိုးကြတာ။ ရွှေရကလဲ (အမဲသား စားဘူးလို့တွေ့တဲ့နွားလက်ညှိုးထိုး) ဆိုတာ မျိုး၊ မအဲကလည်း (ကောင်းမှန်းသိ သာအိတစိုစို) ဆိုတာမျိုး၊ အဆီးအတားမရှိ၊ လွတ်လပ်နေကြတော့၊ ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းနေကြတော့တာ။ မအဲနဲ့ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ရွှေရ မအေးကြည်ဆီ လုံး ဝမသွားတော့ဘူး။ မအေးကြည်ကတော့ (ဒီကောင်လေး၊ ငါဗိုက်ကြီးတာ နဲ့ယူရမှာကြောက်ပြီး မလာတော့တာ နေမှာ) လို့ဘဲ တွေးတာပါ။ တခြားဘာတွေးနေမှာလဲ။ အမှန်က မအေးကြည်က ရွှေရကို စလိုက်တာပါ။ ကိုယ်ဝန်ရှိတာ တော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရွှေရနဲ့ရတာပါလို့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ၊ တစ်ယောက် ယောက်ကို လွှဲပြောမှာပေါ့။ အရင်ကလဲ ဒီလိုဘဲ နောက်ဆုံးမွေးတဲ့ ကလေးအဖေအရင်း ဘယ်သူဆိုတာ ဦးရှန်ကွေ့မသိ။ အခုလဲ ရွှေရနဲ့ပါလို့ပြောလဲ ရပါတယ်။ ဦးရှန်ကွေ့က မအေးကြည်အပေါ် ခွင့်လွတ်ပြီးသား။ သမီးအရွယ်မိန်းမကို ယူထားတဲ့ သူ့အပြစ်ကို သူသိတယ်လေ။ သူကမှ မိန်းမအလိုပြည့်အောင် လိုးမပေးနိုင်တော့တာ ကိုး။ ဦးရှန်ကွေ့က တရုတ်သာပြောတာ၊ အင်မတန် စိတ်ထားပြည့်ဝတဲ့လူ၊ သူက အသက် (၆၀) ကျော်ပြီ၊ သေမယ့်ရက်နီးပြီ၊ သား သမီးလေးတွေ စိတ်အားမငယ်ဖို့အတွက် ဘဲ ကြည့်တော့တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မအေးကြည် လင်ငယ်နေတာ နေချင်သလောက်နေ၊ ဘိုက်တော့ မကြီနဲ့၊ အိမ်ကို တော့ ပြန်လာ၊ ဒီလို ခွင့်ပေးထားတာ။ 

မအေးကြည်ကိုယ်ဝန်က (၃) လဘဲ ရှိသေးတာပါ။ ဗိုက်က မပေါ်သေးပါဘူး။ မအေးကြည် ရွှေရကို မျှော်တာ ပေါ့။ ခံချင်စိတ်လဲရှိနေတယ်။ ဒါနဲ့ တစ်ရက်မှာ မအေးကြည် နန်းရှေ့ခြံကို သွားတယ်။ ရွှေရကိုတွေ့ချင်လို့၊ စကား ပြောချင်လို့သာ သွားရတာ၊ မအေးကြည်က မအဲနဲ့ သိပ်တည့်တာမဟုတ်ဘူး။ မအဲက ဘဝင်ရယ်။ မအေးကြည် နန်းရှေ့ခြံရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်း မအဲက ဟက်ဟက်ပက်ပက်မရှိ။ ရွှေရက ပျူပျူငှါငှါတော့ ရှိပါတယ်။ မအဲက အနားကမခွါလို့ ပြောစရာစကား တွေ မပြောခဲ့ရဘူး။ ဒါနဲ့ရွှေရကို “မင်းဦးကြီး ဦးရှန်ကွေ့ကတောင် မင်းမလာတာ ကြာလို့တဲ့၊ မေးနေသေးတယ်” လို့ တဘက်လှည့် မှာခဲ့ရတယ်။ ဒီတော့ မှ ကို ရွှေ ရွှေရ ခြေဦးလှည့်တော်မူတယ်။ ရွှေရ ရောက်လာတော့ မအေးကြည်က (ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး၊ ဦးရှန်ကွေ့ကလဲ ဗိုက်အကြောင်း ဘာမှ မေးတာ မဟုတ်၊ ခါတိုင်း လိုဘဲ လာပေးပါ) ပြောပြီး မြူဆွယ်တာနဲ့ ရွှေရ မအေးကြည်နဲ့ နောက်ထပ် (၂) လလောက် ထပ် လိုးဖြစ်ကြသေးတယ်။ မအေးကြည်ဗိုက် (၅) လအရ၊ လိုးရမှာ သိပ်ပြီး စိတ်မပါတော့တာ ရယ်၊ မအဲရဲ့ ဗိုက်ပြသာနာက ဖြစ်လာပြန်တော့ ရွှေရ ခေါင်းခြောက်ရပြန်ပြီ။ 

ရွှေရနဲ့မအဲနဲ့က တစ်အိမ်ထဲအတူနေပြီး နေ့နေ့ည ည လိုးနေကြတာလေ။ ဒီတော့ ဗိုက်ထွက်ပြီပေါ့။ အမှန်က မအဲ ပေါ့ဆတာပါ။ သူ့လင်က သား ကြောဖြတ်ထားတာ သူသိနေတာဘဲ၊ ရွှေရနဲ့နေမယ်ဆိုရင် ကြိုကြိုတင်တင် တားဆေးလေး ဘာလေး သောက်လို့၊ ထိုးလို့လုပ်ပါလား၊ ဘာမှ ကြိုလုပ်မထားတော့ အခုရွှေရနဲ့လိုးပြီး (၃) လမှာ ဗိုက်ကြီးပြီ။ ပြီးခဲ့တဲ့လက ရာသီမပေါ်ဘဲ နေတာ၊ တခါတလေ ထိန်တာ များလားဆိုပြီး စောင့်ကြည့်တာ၊ အခုလလဲ မပေါ်ဘူးဆိုမှ သေချာပြီ၊ ဗိုက်ကြီးပြီပေါ့။ ရွှေရ ခေါင်း ဆင်နင်ပြီ။ ဘာလုပ်ကြရမလဲ။ မအဲက တစွတ်ထိုးရယ်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်ချမယ်၊ ဘယ်မှာ ဖျက်ပေးတဲ့လူရှိလဲ၊ ရွှေရကို စုံစမ်းခိုင်းတယ်။ စုံစမ်းတာ လဲ သိုသိုသိပ်သိပ်လုပ်၊ သူ့လင်ဘက်က အမျိုးတွေ သိသွားမယ်၊ ကြောက်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်က အမှားလုပ်ထားတော့ အောက်စည်း ရောက်သွားမှာစိုးလို့။ ပြီး သိသွားရင် ရွှေရကို ရိုက်ကြပုတ်ကြ၊ မယားခိုးမှုနဲ့တရားစွဲ ဘာညာတွေ ရှုပ်ကုန်မှာမို့။ မအဲ နောက်ဆုံး ဘာပြောလဲဆိုတော့ “ဘယ်မှာမှ ဖျက်ပေးတဲ့လူ မတွေ့ရင် ဘာဖြစ်ဖြစ် မွေးမယ်ကွာ” 

ရွှေရ ဟိုမေး ဒီမေး ကိုယ်ဝန်ဖျက်တဲ့နေရာ စုံစမ်းရတယ်။ တက္ကသိုလ်က အပေါင်းအသင်းတွေကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင် အကူအညီတောင်းတော့ ဆူလိုက်ဆဲလိုက်ကြတာ မိုးမွန်သွားတာဘဲ။ “ရွှေရရာ၊ မင်းကလဲ၊ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဒီလောက်ဆေးတွေ၊ အကာအကွယ်တွေ တပုံတခေါင်းကြီးရှိနေတာ၊ ဗိုက်ကြီးရတယ်လို့ကွာ၊ မင်းလဲငညံ့၊ မင်းကောင်မလဲ အူတူတူဘဲ၊ ဒါမျိုးက ကြိုတင်ကာကွယ်တာ အကောင်းဆုံး၊ ဖြစ်လာပြီဆိုရင် ဖျက်ချတာ အန္တရာယ်တအားများတာ၊ လပြွတ်လို့ဘဲ” သူငယ်ချင်းတွေက ဂရုနာဒေါသနဲ့ ဆူဆဲကြပေမဲ့ ဟိုစုံစမ်း၊ ဒီစုံစမ်း လိုက်လုပ်ပေးပါတယ်။ မအဲဗိုက်ပြသာနာ စုံစမ်းရင်း ရွှေရ နောင်ဗိုက်မကြီးအောင် ဘယ်ဆေးကို ဆောင်၊ ဘယ်လိုအကာအကွယ် (အစွပ် F.L) သုံးရမယ် ဆိုတာတွေ နားလယ်လာပါတယ်။ ပြသာနာဆိုတာ မဖြစ်ရင်အကောင်းဆုံးဘဲ။ ဖြစ်လာရင် တော်တော်စိတ်ညစ်ရတာပါ။ အခုလဲ မအဲ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချဖို့က လုပ်ပေးမဲ့လူကို ရှာရတာကိုက တဒုက္ခ၊ ဒါမျိုးက ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်လုပ်ကြတာ မှ မဟုတ်တာ။ 

မအဲက “ရွှေရရေ၊ တို့ဒေါ်လေး မအေးကြည်ကို မေးမြန်းကြည့်ကြရင် ကောင်းမလား၊ သူတို့ စိန်ပန်းဘက်ကတော့ ပျံကျတွေများတယ်ဟ၊ ဂေါဝိန်မြစ်ကမ်းဘက်မှာ ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေ လုပ်ပေးတယ်လို့ တခါက ဒေါ်လေးပြောဘူးတယ်” ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရနဲ့မအဲ မတတ်သာတဲ့အဆုံး မအေးကြည်ကို ဖွင့်ပြောပြီး အကူအညီ တောင်းရတယ်။ မအေးကြည် ရွှေရကို မျက်လုံး ပြူးကြည့်ပြီး မကျေမနပ်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့သူက အကြီးလေ။ ပြီး ဒေါ်အေးယူ ကျေးဇူးရှိတယ်မို့လား။ မအေးကြည် အဆက်အသွယ်နဲ့ ဖျက်ပေးမဲ့ မိန်းမကြီးတစ်ဦးကို ချိတ်မိပါတော့တယ်။ အဲဒီမိန်းမနဲ့ ဈေးစကား ပြောကြပြီး ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်မှာ လုပ်ငန်း လုပ်ကြမယ်ဆိုတာ ညှိနှိုင်းကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူမိုက်ကံကောင်း ပြောရမလား၊ ရှေးဘဝက ကုသိုလ်ကံ အကျိုးပေးကောင်းလို့ပါ ပြောရမလားဘဲ။ မအဲယောင်္ကျား မော်လမြိုင်က မှောင်ခိုကုန်ကူးတဲ့အပြန်ခရီးမှာ သား မှောက်ပြီး သေသွားပါလေရော။ ဖြစ်ပုံက လမ်းမှာ ရှာဖွေရေးတွေတအား တင်းကြပ်နေလို့ သူတို့အဖွဲ့ခါတိုင်းလို မီးရထားနဲ့မပြန်ဘဲ မော်တော်ကား နဲ့ပြန်လာကြတာ၊ ဘီးလင်းနားမှာ သင်္ကြန်နားနီးလို့ ရေပက်ကြတာကို ကားသမားကရှောင်ပြီးမောင်းလိုက်တာ၊ တစ်ဘက်ယာဉ်ကြောကလာနေတဲ့ ကုန်ကား ကြီးတစ်စင်းနဲ့ ခေါင်းချင်းဆိုင် တိုက်မိရာက မအဲယောင်္ကျား အပါအဝင် (၃) ယောက်ပွဲချင်းပြီးသေတာ။ သတင်းရရချင်း ကောင်းတော့ မကောင်းပါဘူး။ ရွှေရရော မအဲပါ မပျော်တောင် မှ စိတ်ပေါ့သွားတာ အမှန်ပါဘဲ။ 

မအဲယောင်္ကျားကို ဘီးလင်းမှာဘဲ သဂြိုင်္ပါတယ်။ မအဲကတော့ ဝတ္တရားလေ၊ ဘီးလင်းကို သူ့ယောက္ခမတွေနဲ့ လိုက်သွားရတာပေါ့။ ရွှေရ သူ့မယားကြာခိုပြီး သူ့လင်သေတော့ ကြောက်တတ်လိုက်တာ ခြံထဲတစ်ယောက်ထဲ မနေရဲလို့ သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်အိပ်ရတယ်။ မအဲ အဲဒီက မော်လမြိုင် သူ့မိဘတွေဆီမှာ တစ်လလောက်နေပါတယ်။ တစ်လကျော်လာတော့ မအဲ မနေတတ်တော့ဘူး။ ရွှေရကို သတိရလာတယ်။ ဒေါ်အေးယူကလဲ မိန်းမအချင်းချင်း သိတာ ပေါ့။ မအဲ ခါးက သေချာကြည့်ရင် တုတ်နေတာတွေ့ရတယ်။ ဒေါ်အေးယူ သား အမိချင်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် မေးမြန်းတဲ့အခါ မအဲကလဲ အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တစ်လကျော်ပြီးနောက် ဒေါ်အေးယူ ကိုယ်တိုင် မအဲကို မန္တလေးကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဒေါ်အေးယူ ကိုယ်ဝန် (၈) လထဲရောက်နေပြီမို့ ဗိုက်ကြီး တကားကား နဲ့ပေါ့။ ရွှေရနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတုန်း ရွှေရဗိုက်ကို ဆွဲလိမ်ရင်း “သေနာကောင်၊ အမေတင် အားမရလို့သမီးပါ တက်လိုးတာ လား” တဲ့။ 

ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ ပါ၊ ဒေါ်အေးယူက သမီးဘဲ။ ဘယ်ဥပေက္ခာပြု လို့ရပါ့မလဲ။ မအဲကိုယ်ဝန်က (၄) လထဲရောက်နေပြီမို့၊ အကြီးမလေးကလဲ လက်မလွှတ်ရသေးတာမို့ မော်လမြိုင်အပြန်မှာ ထမင်းချက် မိန်းမကို ခေါ်မသွားတော့ဘဲ မန္တလေးမှာ ထားရစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့ ဦးကံပေးက E.E ဆိုတော့ ခိုင်းစရာ တပည့်တပန်းတွေ ပေါပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့မန္တလေး နန်းရှေ့ခြံကြီးထဲမှာ ရွှေရ၊ မအဲတို့သား အမိ၊ ထမင်းချက်မိန်းမဖော်နဲ့ အတူနေကြရပါတော့တယ်။ ဒိမိန်းမကလဲ တစိမ်းတော့မဟုတ်ပါ။ ဦးကံပေးဘက်က နှမ (၃) ဝမ်းကွဲတော်ပါတယ်။ ဦးကံပေးနဲ့ ရွှေရအမေက မောင်နှမအရင်းမို့ ထမင်းချက်မိန်းမက ရွှေရရဲ့ အဒေါ် (၃) ဝမ်းကွဲတော်တာ ပေါ့ခင်ဗျား။ အားလုံး ကောင်းပါသည်ခင်ဗျား အကျဉ်းထောင်တွေမှာ အော်သလိုပါဘဲ။ နန်းရှေ့ခြံပြန်ရောက်တော့ ရွှေရနဲ့မအဲတို့အတွက် ဘာကို မှအနှောင့်အယှက် မရှိတော့ ပါဘူး။ မအဲလဲ တရားဝင်မုဆိုးမ ဖြစ်သွားပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ကလဲ (၄) လသာရှိသေးလို့ နှစ်ယောက်သား မိုးမမြင်လေမမြင် ကဲချက်က ထမင်းချက်တဲ့မိန်းမတောင် နေရထိုင်ရ ခက်လာပါတယ်။ ရွှေရနဲ့မအဲက ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တာ နဲ့အခန်းထဲမှာ ဖက်လိုက်၊ နမ်းလိုက် ရကာစလင်မယားထက်တောင် ဆိုးသေး။ အထက်ကပြောပြီးခဲ့သလို၊ မအဲက ဏှာအတော်ထန်တဲ့မိန်းမ၊ ရွှေရလို လိုးအားသန်တဲ့လူကို ရလိုက်တာ မအဲအတွက် တကဲ့ထီဆုကြီး ပေါက်တာပါ။ အရင်လင်နဲ့တုန်းက မရခဲ့တဲ့ ကာမအရသာထူးတွေ ပြည့်ပြည့်ဝ၀ ကို ရနေတာ။ ညဆိုလဲ သမီးဖြစ်သူကို မအိပ်ချင်သေးလဲ အစောကြီးသိပ်ပြီး၊ နှစ်ယောက်သား ပွဲကြမ်းကြတာ၊ အသံဗလံတွေ မကြား ချင်ဘဲ ကြား နေရတယ်။ 

ထမင်းချက်မိန်းမ (နံမည်တော့ ထားပါ၊ အခု မှတ်ရလွယ်အောင် ဒေါ်လေး လို့သတ်မှတ်ပါ့မယ်) က ပတ်ဝန်းကျင်မှာသာ အပျိုကြီးလို့ပြောတာ၊ တကယ်တမ်း သူ့မှာလဲ အတွေ့အကြုံက မနည်းဘူး။ လင်ရယ်လို့ တရားဝင်သာ မရခဲ့ဘူးတာ ယောင်္ကျား (၃) ယောက်နဲ့ ပတ်သက်ဘူးတယ်။ အပျိုရည် ပျက်တာ ကလဲ (**) နှစ်သမီးမှာ၊ သူ့အပြစ်တော့ မဟုတ်ပါ။ အရင်းရှင်စနစ်ဆိုးကြီး အောက်မှာ၊ ဖောက်ပြန်တဲ့ ဓနရှင်လူတန်းစားတွေရဲ့ စနက်ပေါ့။ သူဋ္ဌေးအိမ် တစ်အိမ်မှာ အိမ်ဖော်လုပ်နေတဲ့အခိုက် အိမ်ကြီးရှင်သူဋ္ဌေးက ကျုံးသွင်းပြီး ဖျက်ဆီးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန်းက မလယ်မဝယ်၊ အသက်ကလဲ ငယ်သေးတာမို့၊ ခေါင်းငြိမ့်ခဲ့ရတာ။ သူဋ္ဌေးက သိပ်တော့ အသက်မကြီးသေးပါဘူး။ (၄၀) ကျော်လောက်ပါ။ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူဋ္ဌေးကတော်က ချော့မော့ဖျောင်းဖျပြီး ဆေးပူတွေတိုက်၊ အနှိပ်သယ်နဲ့နှိပ်ပေးပြီး ဖျက်ချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးလဲပြီးရော ငွေပေးပြီးရွာကို ပြန်လွတ်လိုက်တာ။ 

ရွာပြန်ရောက်တော့ ကောက်စိုက်၊ ပေါင်းသင်၊ မြေပဲနှုတ်၊ စတဲ့ကြုံရာကျဘမ်း အလုပ်တွေလုပ်ရင်း သက်တူရွယ်တူ တစ်ယောက်နဲ့ ရီးစားဖြစ်ရော၊ ရီးစားဖြစ်တဲ့လူက ရွာမှာတော့ ကြေးရတတ်ရဲ့ သား၊ မြို့မှာကျောင်းတက်နေတဲ့သူ၊ နွေကျောင်းပိတ်ရွာပြန်လာတုန်း ဖြစ်ကြတာ။ ရီးစားသက်တမ်း ဘာမှမကြာလိုက်ပေမဲ့၊ သူကလဲ သူဋ္ဌေးက သင်ကြား ပေးလိုက်လို့ဒီဘက်မှာ အစိမ်းမဟုတ်တော့ဘူး။ ဟိုကောင်ကလဲ မြို့မှာကျောင်းသွားတက်နေတဲ့ တောသူဋ္ဌေးသား၊ သူတို့ခေတ်ထုံးစံ၊ အတတ်ကောင်းမှန်သမျှ တတ်ပြီးသား။ ဒီတော့ သမီးရီးစားဖြစ်ပြီး (၃) ရက်တောင် မကြာဘူး။ လိုးကြပြီ။ တခုကောင်းတာ က ဒီကောင်က မြို့မှာနေလို့ ဗဟုသုတရှိပုံရတယ်။ အရည်ကို ဘယ်တော့ မှ အထဲကို မပန်းဘူး။ ပြီးကာနီးရင် အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အရည်ထုတ်တာ။ ဒီတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ဒီကောင် မြို့ပြန်သွားတဲ့အခါ အေးအေးဆေးဆေးဘဲ။ ဒီကောင်ဆီက အများကြီးမဟုတ်တောင် ငွေနဲနဲပါးပါး ရလိုက်ပါတယ်။ ကျောင်းပြန်သွားကာနီးမှာ ဒီကောင်ကပြောသွားတာ။ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာရင် တောင်းရမ်းယူပါမယ်တဲ့။ အလကား၊ ကျောင်းပြန်ရောက်ပြီး ဘာမကြာ၊ ဝါတွင်းကြီး၊ မြို့က ဈေးရောင်းတဲ့ တခုလပ်မနဲ့ ညားတာ ပါဘဲ။ 

ဒီလိုဖြစ်ပြီး သူရွာမှာ မနေချင်တော့ဘူး။ ရွာမှာက သူနဲ့ဒီကောင် သမီးရီးစားဖြစ်ကြတာ၊ လိုးကြတာ သိနေကြတာ၊ ရှက်တာပေါ့။ ဒါနဲ့အမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နဲ့ ရွှေတောတက်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ ဈေးရောင်းရင်း သူ့ထက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးမဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပြန်တယ်။ ဒီလူက လူကောင်းပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နားလယ်မှုရှိပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ပြီး ငွေစုကြပါတယ်။ ကြမ္မာငှင်ချင်တော့ ငှက်ဖျားမိပြီး ကွယ်လွန်သွားရှာပါတယ်။ ဒိနောက်တော့ သူ့မှာ လင်ရမဲ့ဇာတာ မပါလို့ဘဲ ဆိုပြီး အကိုဝမ်းကွဲ ဦးကံပေးဆီ ရောက်ရှိသောင်တင် နေတော့တာ။ ဦးကံပေးအိမ် ရောက်စက သူ့အသက် (၂၂) နှစ်ရှိသေးတာ။ အခု မအဲအရွယ်ပေါ့။ မအဲမှ အဲဒီတုန်းက (၇) နှစ်လားရှိသေးတာ၊ မပဲက (၄) နှစ်၊ မဗျဲကနို့စို့လေး (၁) နှစ်၊ မဂွမ်းမမွေးသေးဘူး။ ကလေးမတွေအားလုံး သူ့လက်ပေါ်ကြီးခဲ့တာ။ 

ယောက်မဖြစ်တဲ့ဒေါ်အေးယူက ထားခဲ့လို့သာ၊ နေရတာ မျက်စိနောက်တယ်။ မအဲကို လဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေလာတာမို့ ချစ်ပါတယ်။ မအဲရဲ့ သမီးလေးကလဲ ကိုယ့်မျက်စိအောက်မှာ မွေးထားတာမို့ သဲသဲလှုပ်ချစ်ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မအဲတို့နေပုံထိုင်ပုံက လွန်လွန်းတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို အားနာဖို့ကောင်းတယ်။ ရွှေရဆိုတဲ့အကောင်ကလဲ တစိမ်း မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့အမေနဲ့ ညီအမမို့ တူတော်သေးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီနှစ်ယောက် နေပုံက အဒေါ်အပျိုကြီးရဲ့ စိတ်ကို သရိုးသရီ ဖြစ်စေပါတယ်။ အပျိုကြီးဆိုပေမဲ့ယောင်္ကျားနဲ့တွေ့ဘူးထိဘူးသား ကိုး။ 

ဒေါ်လေးက ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် မကြီးလှပါ။ ခပ်ပါးပါးဘဲ ရှိတာ။ အရပ်ကတော့ အနေတော်၊ ၅ ပေ ၂ လက္မ ရှိပါတယ်။ ဖင်တွေရင်တွေက သာမန်မိန်းမ တစ်ယောက်လောက်တော့ ရှိမှာပါ။ ကြီးတော့ မကြီးပါဘူး။ ဒေါ်လေးရောက်လာကာစမှာ ရွှေရနဲ့မအဲ ကဲနေကြရလို့ဒေါ်လေးကို ရွှေရ သတိထားတောင် မကြည့်မိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့မအဲဗိုက်က တနေ့တခြား ပို ပိုရင့်လာပြီး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရတော့ မဲ့အချိန်မှာ ရွှေရမျက်လုံး တွေအကြည့်က ဒေါ်လေးဆီ ရောက်လာပါတော့တယ်။ အိမ်လေးကလဲ နေဖြစ်ရုံ ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ငယ်လေး၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်၊ ဖင်ချင်းပေါက် နေရတာ၊ အိမ်ထဲသွားရင်း လာရင်း ထိမိ တိုက်မိနဲ့။ ဒေါ်လေးတော့ မပြောတတ်၊ ရွှေရ ကတော့ ဒေါ်လေးကို ချချင်လာပြီ၊ မအဲနဲ့က လိုးလို့ မဖြစ်တော့ဘူးလေ။ ရွှေရနည်းတူ၊ ဒေါ်လေးလဲ ဘာထူးမှာလဲ။ ရွှေရနဲ့မအဲ ပလူးပလဲ နေကြတာတွေ့နေမြင်နေ ကတည်းက ဒေါ်လေးစိတ်တွေ ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေပြီ။ အရွယ်ကောင်းတုန်းက ခံစားရဘူးတဲ့ ကာမအရသာကို ပြန်တမ်းတလာတယ်။ အသက် (၂၁) နှစ်မှာ ယူမယ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ထားတဲ့လူ ငှက်ဖျားနဲ့ဆုံးပြီးကတည်းက ယောင်္ကျားနဲ့မထိတွေ့ရတာ (၁၆) နှစ်ရှိနေပြီ။ ဒီကြား ထဲ ရွှေရဆိုတဲ့ကောင်က ဝတ်လိုက်ရင် ကုလားပုဆိုးချည်းဘဲ။ ပုဆိုးက ပါးတော့ မကြည့်ချင် မြင်နေရ ဆိုသလို စားဘူးတဲ့အချောင်းကြီး၊ ဒေါ်လေး မော်လမြိုင်သာ ပြန်ပြေးချင်တော့တယ်။ 

ကနေ့မအဲက ဗိုက်ပြဖို့ဆေးရုံကြီးသွားရတယ်။ သူ့ဗိုက်က သာမန်မဟုတ်ဘဲ ခွဲစိတ်မွေးရမှာမို့ ဆေးရုံကြီးက အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတွေ သွားပြရတာ။ ဗိုက်ကြီးသယ်မ စက်ဘီးနဲ့လဲမဖြစ်လို့ ဆိုကကား နဲ့သွားတာ။ ရွှေရကတော့ သမီးနဲ့အတူ အိမ်စောင့်နေခဲ့တာ။ အခု သမီးကအိပ်နေပြီ။ ခဏနေတော့ ဒေါ်လေး ဈေးကပြန်လာတယ်။ ရောက် ရောက်ချင်း ဈေးခြင်းတောင်းကို ချပြီး ထဘီကို အရင်လဲတယ်။ ဈေးသွားရင်း ဝတ်တဲ့ထဘီက ချွေးစိုနေပြီမို့ အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ ထဘီဟောင်းနဲ့ လဲဝတ်တာ။ လဲတဲ့ထဘီကို ကြိုးတန်းမှာ ပြန်လှမ်းတယ်။ အတွင်းခံဘော်လီအင်္ကျီ ဂျိတ်ကို လက်နောက်ပြန်နဲ့ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ထဘီကို ရင်မလျားသေးဘူး။ ဒီအတိုင်း ထားရာက အိမ်နေရင်း ဝတ်နေကျ ဘရာစီယာကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ သူ အဝတ်အစားလဲရတဲ့နေရာက နောက်ဖေးမီးဖိုဘက်အထွက် တံခါးပေါက်ဘေးက ထောင့်နေရာမှာ။ ထဘီတန်းက အဲဒီနေဂာမှာရှိတာ။ ရွှေရ ဒါကို မြင်တော့ ကပြာကရာသွားပြီး ဝတ်မလို့ ဟန်ပြင်နေတဲ့ ဘရာစီယာကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး နို့အုံတွေကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်တော့တာ ပါဘဲ။ 

(ရွှေရ အထင်) အပျို ကြီး နို့အုံကို ကိုင်ဆုပ်ခံလိုက်ရလို့ ပြာယာခပ်သွားပုံပါဘဲ။ ”ဟဲ့ ဟဲ့” အော်ပြီး လွတ်လိုလွတ်ငြား ရုန်းပါတယ်။ ရွှေရ ကျန်လက်တစ်ဘက်နဲ့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်တာ၊ ကျွတ်ကျ လာပါတော့တယ်။ အပျိုကြီး လှမ်းဆွဲပေမဲ့ မမီတော့ဘဲ ထဘီက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလုံး ကျွတ်ပုံသွားပါတယ်။ အပျိုကြီးတကိုယ်လုံး အဝတ်အစား လုံဝ မရှိတော့ ပါဘူး။ ရွှေရ အပျိုကြီးကို ပွေ့ပြီး အခန်းထဲက မအဲရဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်ပါတယ်။ အပျိုကြီးက ခပ်ပိန်ပိန်မို့ ရွှေရအဖို့ ပွေ့ရတာ မခက်ပါဘူး။ ကုတင်ပေါ် ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချ ထိုင်နေတဲ့ အပျိုကြီးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ရွှေရ ဆွဲဖြဲ လိုက်ပါတယ်။ အပျိုကြီးက ရှက်လို့သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ဖုံးအုပ်ထားပါတယ်။ ရွှေရ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဖောင်းကြွတင်းမောက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်ပါတယ်။ စောက်မွေး နုနုပျော့ပျော့တွေ ဆီးစပ်အရင်းပိုင်းနားမှာ ထူထပ်စွာ ပေါက်နေတဲ့အပြင် စောက်ပပ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ဘက်အပေါ်မှာလဲ ခပ်ကျဲကျဲပေါက်နေပါတယ်။ စောက်မွေးတွေက ရှည်ပေမဲ့ ကြမ်းတမ်းမှုမရှိဘဲ ပျော့နေတာ။ ထိုးထိုးထောင်ထောင်မဖြစ်ဘဲ စောက်ပပ်ကြီးပေါ် ပိပိပြားပြား ကျနေတာပါ။ စောက်စိကတော့ စောက်ပပ် အလယ်လောက်မှာ ပြူတစ်ထွက်နေတာ ငေါက်တောက်ကြီး တောင်နေပါတယ်။ 

ရွှေရ အညို ရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ် နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သေချာဖြဲလိုက်တယ်။ ဒီအခါ နီရဲရွှဲစိုနေတဲ့ စောက်ပပ်အတွင်းသား နုနုတွေ ပြူတစ် ထွက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်က အရည် လေးတွေတောင် စိုနေပြီ။ ရွှေရ သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးအနား တိုးကပ်ပြီး လျှာဖျားနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ စောစောက ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်လုပ်နေတဲ့ အပျိုကြီး ရွှေရရဲ့ ကြမ်းရှပူနွေးတဲ့ လျှာအတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ကို ထောက်ပြီး ရင်ကို မော့၊ ခါးကို ကော့ပေးပါတော့တယ်။ ကြမ်းရှတဲ့လျှာဖျား နွေးနွေးကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပွတ်ဆွဲမွေဆွ ရက်ပေးတဲ့အခါ တကိုယ်လုံး ရှိရှိသမျှ ကာမ အကြောတွေကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး အပျိုကြီး မျက်နှာတခုလုံး အနေခက်လို့ ရှုံ့မဲ့နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တွန့်လိမ်ကော့ပျံ နေပါတယ်။

“ပလပ် ပလပ် ပြတ် ဗျစ်” ရွှေရ အဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးရင်း အစိကို ပါ ဆွဲစုတ်လိုက်တော့ “အာ အီး အင့် အား” အပျိုကြီး တကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးကာ အသည်းအထန် ညည်းးညူ လာပါတယ်။ နို့နှစ်လုံး ကလဲ အနည်းငယ် တင်းလာပြီ။ ရွှေရ စောက်ခေါင်းပတ်လည်မှာရှိတဲ့ အတွင်းသား နုနုတွေကို “ရှလွတ်” ကနဲ စုတ်ယူလိုက်တာ “အား အာ အီးလေးလေး၊ ကျွတ် ကျွတ်” အပျိုကြီး ကော့တက်သွားပါတယ်။ အရည်တွေလဲ ပစ်ကနဲ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်ကျလာတယ်။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်ကြီး အလယ်ခေါင်မှာ ဖြဲထားတဲ့သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထိပ်နားအထိ ပို့ပြီး သေသေချာချာဖြဲကြည့် လိုက်တော့ နီညို ရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်စိငုတ်ကြီး ပြူးထွက်နေတာတွေ့ရပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိငုတ်ကြီးကို လျှာဖျားထိပ်နဲ့ ထိုးကြည့်တဲ့အခါ အပျိုကြီးတကိုယ်လုံး အကြောမှန်သမျှ ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ချိုချင်စုတ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်ပေးလိုက်တာ အပျိုကြီး ငရံ့ပြာလူး ဆတ်စလူးခါသွားပြီး ပါးစပ်က “အင် အာ အူး အီး” ညည်းသံပေါ်လာပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိကို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ငုံလိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ အပျိုကြီး ခေါင်းကို နောက်ပြန် မော့ထားရင်း၊ ပါးစပ်က ဟပြီး အသက်ရှုနေရသလို၊ နီု့အုံနှစ်မြွှာကလဲ ဖားဖိုထိုးနေသလို နိမ့်/မြင့် လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ နောက်တော့ အပျိုကြီး ပျော့ခွေသွားကာ တချီပြီးသွားပုံရပြီး အိပ်ရာပေါ် လဲကျသွားပါတော့တယ်။ 

ရွှေရ အပျိုကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ကုန်းမှုတ်နေရာက ကပြာကရာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး အပျိုကြီးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲကာ ရင်ဘတ်အထိ တွန်းဖိလိုက်ပါတယ်။ ပြီးလီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ စောက်စိကို ပွတ်ထိုးလိုက်တာ “အမလေးလေး အား ရှီး” အပျိုကြီး ကော့တက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက ပွင့်အန်ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖောင်းကြွလာပါတယ်။ ရွှေရ လီးကို လက်နဲ့သေသေချာချာကိုင်၊ စောက်စိကို ဖိပြီး နှိပ်သွင်းလိုက်တာ “ဖလွတ်” ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းထဲ နစ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ အပျိုကြီးရဲ့ ဒူးဂေါင်းနှစ်ဘက်က ရင်ဘတ်ပေါ်ထိရောက်နေလို့ ဖင်က အိပ်ရာပေါ်မှာ ကြွတက်နေပါတယ်။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်အပေါ် လီးကို အတည့်ဝင်အောင် ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်။ အပျိုကြီးလဲ မရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကာမအရသာထူးကို ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ ခံစားပါတော့တယ်။ စေက်ခေါင်းက ရွှေရ လီးနဲ့ဆို အတော်ကြပ်နေလို့ အပျိုကြီး နဲနဲတော့ ခံရခက်နေတာ။ “အာ ရွှေရရယ်၊ တအားကြီး မလုပ်ပါနဲ့ဟာ၊ နဲနဲလျော့ပါဦး” အပျိုကြီး တောင်းပန်နေတာပါ။ ကြပ်သာကြပ်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲမှာက အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပါတယ်။ အပေါက်က ကျဉ်းနေလို့အသံတော့ မထွက်ပါ။ 

ရွှေရ ပထမတော့ မှန်မှန်လေး လိုးပေးနေပါတယ်။ အပျိုကြီးလဲ ရွှေရ လက်ကို အားပြုကိုင်ပြီး ဖင်ကို တချက်တချက် ကော့တင်ပေးရှာပါတယ်။ အရမ်းကြီး သိသိသာသာတော့ ကော့မတင်ရဲဘူးထင်ပါတယ်။ အခုမှ အစဆိုတော့ ရှက်နေတာပါ။ အပေါက်ကျဉ်းလို့လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလို့ ရွှေရ အချိန်ကြာကြာ မလိုးနိုင်ဘဲ ခဏလေးနဲ့ အရည်ထွက်ချင်လာပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ရွှေရ လည်သွားပြီ။ ဒါကြောင့် လီးကို ကပြာကရာ ဆွဲနုတ်ပြီး အပြင်မှာ အရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ရွှေရ အရည်တွေ အပြင်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး အပျိုကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ သူလဲ ပြီးတဲ့ပုံပါဘဲ။ “ဒေါ်လေးရယ်၊ ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ လို့ပါ” ရွှေရ ခေါင်းခေါက်ပြီးမှ ကန်တော့ ပါ လုပ်နေသေး။ “တောင်းပန်မနေပါနဲ့ရွှေရရယ်၊ ဒေါ်လေးလဲ မင်းကို သဘောကျလို့မငြင်းတာ ပေါ့၊ မအဲတော့ မသိစေနဲ့နော်” 

ဒိနောက်မှာ ရွှေရ ဒေါ်လေးနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို စခန်းသွားကြပါတယ်။ ဒေါ်လေးက အရင်ကဖြစ်ခဲ့တာတွေ ရွှေရကို ဝန်ခံပါတယ်။ ဘာပြုလဲဆိုတော့ ရွှေရက ဒေါ်လေးကို သူအနိုင်ကျင့်မိတာဘဲလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး လက်ထပ်ယူပါမယ် ပြောနေလို့၊ ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူတို့ ကျေးဇူးကို ထောက်ထားပြီး (သူ အပျို မဟုတ်တော့ တဲ့အကြောင်း၊ အရင်က ဒီလိုမျိုးယောင်္ကျား ၃ ယောက်နဲ့နေခဲ့ဘူးကြောင်း၊ ဒါကြောင့် သူ့ကို ညှာမနေဘဲ မအဲကို သာ တရားဝင်လက်ထပ်ယူဖို့) ငြင်းဆန်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရနဲ့မအဲ ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူတို့ကို အသိပေးပြီး တရားဝင် လက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ မအဲနဲ့လက်ထပ်ပြီးတာ နဲ့ဒေါ်လေး ရွှေရတို့နဲ့ အတူမနေတော့ဘဲ မော်လမြိုင်ကို ပြန်လိုက်သွားပါတော့တယ်။ ပြန်သွားပြီး ဘာမကြာ ဒေါ်လေး ဦးကံပေးရဲ့ လက်အောက်က မုဆိုးဖို မြောင်းအင်စပက်တော် တစ်ယောက်နဲ့ ယူသွားပါတော့တယ်။ ဇာတ်လမ်းရှုတ်နေမှာစိုးလို့ အပြီး ဖြတ်သွားတာပါ။ 

ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှုးက ရွေးကောက်ပွဲ မဲစာရင်း တွေ မြို့နယ်ကော်မရှင်ရုံးကို သွားပို့ရာမှာ ဖိုးခင်ကို အဖော်ခေါ်ပါတယ်။ သူနဲ့ဖိုးခင်က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ အနိုင်ကျင့်နေကျလူမို့ ခေါ်တာပါ။ ဖိုးခင်ကလဲ သူကြီးနဲ့ပေါင်းပြီး ဆယ်အိမ်ခေါင်း +ီးထင် ဆိုတဲ့လူစားမို့ မငြီးမငြူ လိုက်တာပါ။ မြို့ရောက်လို့ ကော်မရှင်ရုံးမှာ စာရင်း ဇယားစာရွက်တွေပေးပြီး ပြန်မယ်အလုပ်မှာ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌက အနီးနားက ရွာဥက္ကဋ္ဌတစ်ယောက်ဆီ စာရွက်စာတမ်းတချို့ ပေးလိုက်စရာရှိလို့ ခဏစောင့်ပေးပါ မေတ္တာရပ်ခံတာ နဲ့ စောင့်နေတုန်း စိတ်ဝင်စားစရာ သွားကြုံရတာပါ။ ကော်မရှင်ရုံးက စာရေးလေးတွေ မဲစာရင်း ပြုစုနေတာ ကို ကြားလိုက်ရတာမို့ပါ။ တစ်ယောက်က ဖတ်ပြတာ ကို နောက်တစ်ယောက်က ကွန်ပြူတာ စာရိုက်နေကြတာ။ 

စဉ် (၄၀) ဦးရွှေရ ကျား ၅၄ နှစ် (ဘ) ဦးပတ်တီး (မိ) ဒေါ်ကော့

စဉ် (၄၁) ဦးရွှေဘော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်ကြီး ကျား ၃၅ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ်အေးယူ

စဉ် (၄၂) ဦးရွှေလှော် (ခေ) ဂဋ္ဌုန်ငယ်

“ရွှေဘော်လား၊ ရွှေလှော်လား” မှားတယ်ထင်လို့ ကွန်ပြူတာ ရိုက်နေတဲ့ စာရေးက မရိုက်သေးဘဲ သေချာအောင် မေးတာ။ “မဟုတ်ဘူး၊ ပထမ ရွှေဘော်၊ နောက်ဟာက ရွှေလှော်၊ တစ်ယောက်စီ” မဲစာရင်း ဖတ်ပြတဲ့ စာရေးက ပြန်ဖြေတာ။ 

စဉ် (၄၂) ဦးရွှေလှော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်ငယ် ကျား ၃၅ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ်အေးကြည်

စဉ် (၄၃) ဦးရွှေမော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်လေး ကျား ၃၄ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ် တင်တင်နွယ်

“ဘာနံမည်တွေလဲ မသိပါဘူး၊ ဂဋ္ဌုန်ကြီးရော၊ ဂဋ္ဌုန်လေးရော၊ ရှုတ်နေတာဘဲ” ကွန်ပြူတာ ရိုက်တဲ့ စာရေးက ရယ်ရင်း ပြောတယ်။ ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေကြတဲ့ ဖိုးခင်နဲ့ သူကြီး (ဖိုးခင်တို့ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှုး)လဲ ရယ်တာ ပေါ့။ ဒီတော့ မှ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ က “မရယ်ကြနဲ့ဗျ။ ဦးရွှေရဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုယ်ကြီးက (ရွှေရ နှင့်သား များ သတ္တုတူးဖော်ရေးကုမ္မဏီ) ဆိုပြီး ဒီနယ်မှာ တန်စတင်သတ္တု အကြီးအကျယ်လာပြီးတူးနေတာ။ အခုဟာက မဲပေးဖို့ မန္တလေးမပြန်ချင်တာနဲ့ ဒီမှာပုံစံ (၃) နဲ့စာရင်း လာတင်တာ” “ရယ်တာ တခြား မဟုတ်ဘူး ဥက္ကဋ္ဌကြီးရဲ့၊ ဦးရွှေရ သား (၃) ယောက်က အမေနံမည်တွေက တစ်ယောက်စီ၊ ပြီးတော့ တစ်ယောက်အသက်နဲ့ နောက်တစ်ယောက် အသက်ကလဲ အတူတူမို့” ဖိုးခင်စကား အဆုံးမှာ ဥက္ကဋ္ဌက “မိန်းမတစ်ယောက်စီက မွေးတာဗျ။ ခင်ဗျားစိတ်ဝင်စားရင် ကျွန်တော် ဦးရွှေရနဲ့ခင်ပါတယ်။ သူ့ရုံးကို လိုက်ပို့ပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်” 

ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ ပြောတော့ ဖိုးခင် ဦးရွှေရကိုတွေ့ဘူးချင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် “သူကြီး၊ မင်းပြန်ရင်ပြန်နှင့်၊ ငါတော့ ဦးရွှေရနဲ့တွေ့ပြီး စကား စမြည်ပြောဦးမယ်” နေ့ခင်းထမင်းစား ရုံးဆင်းကြတော့ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌက ဖိုးခင်ကို ဦးရွှေရ ရှိနေတဲ့ကုမ္မဏီရုံးခန်းကို လိုက်ပို့ပေးပြီး တခါထဲ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဦးရွှေရကလဲ ဖိုးခင်ကို ဖော်ဖော်ရွေရွေပါ။ သူက ဖိုးခင်ထက် (၁၀) နှစ်ကျော်ကြီးတာမို့ ဖိုးခင်က အကို ကြီးလို့ခေါ်ပါတယ်။ “ကျွန်တော် ရုံးမှာ နံမည်တွေ ကြား လိုက်ကတည်းက အကို ကြီးကို စိတ်ဝင်စားသွားတာ၊ နံမည်တွေက အဆန်းဖြစ်နေလို့” “အေးဗျ၊ နံမည်တွေက ဆန်းဆို၊ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကလဲ လူတကာနဲ့မတူဘဲ ကိုး ကို ဖိုးခင်ရယ်” ဦးရွှေရ ကပြောပါတယ်။ “အကို ကြီးရယ်၊ ကျွန်တော်က ဒိုးပင်ဖိုးခင် ဆိုပြီး အွန်လိုင်းမှာ စာလေးဘာလေး ရေးပါတယ်။ အကို ကြီးဘဝကို သိခွင့်ရှိမယ်ဆို သိလိုပါတယ်” “သိချင်ရင် ရပါတယ်ဗျာ၊ ဖုံးကွယ်စရာမရှိပါဘူး။ ကို ဖိုးခင် အချိန်ပေးနိုင်ရင် ပြောပြပါ့မယ်” 

ဦးရွှေရကြီးက ဖိုးခင်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် သူ့ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပြန်ပြောင်းပြောပြလို့ အခုလို အချစ်တက္ကသိုလ် မှာ ဖိုးခင် ရေးတင်နိုင်တာပါ။ အဲဒီနေ့က ဦးရွှေရကြီးနဲ့ဖိုးခင် နေ့ခင်း (၁၂) နာရီက စပြီးစကား ပြောကြတာ ညနေ (၅) နာရီအထိဘဲ။ ဖိုးခင်ပြန်ကာနီးမှာ အသက် (၄၀) ဝန်းကျင် မိန်းမတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး “ဦးလေး၊ ရေချိုးတော့လေ၊ ထမင်းစားကြရအောင်” မိန်းမက ခန့်ခန့်ချောချောပါ။ ဦးလေးလို့ခေါ်ပေမဲ့ တူမတော့ မဟုတ်လောက်ဖူး၊ ပြောနေဆိုနေပုံက တမျိုးဘဲမို့ ဖိုးခင်က “ကဲ အကို ကြီးရေ၊ ပြန်ပါဦးမယ်၊ အကို ကြီးတူမက လာပြောနေပြီ” ဖိုးခင် ဘာကို ဆိုလိုတာ ဦးရွှေရကြီးက ရိပ်မိတယ်ဗျ။ ပြုံးပြီး “တူမ မဟုတ်ပါဘူး ကို ဖိုးခင်ရဲ့၊ မယားပါ” “ဗျာ” ဖိုးခင် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။ “သူက မအဲရဲ့ သမီးလေ၊ မအဲက ဆုံးကာနီးမှာ တခြားနောက်မိန်းမ မယူရဘူး၊ သူ့သမီးနဲ့ဘဲ ပြန်ယူရမယ်လို့ အတင်း ကတိတောင်းလို့” မအဲဆိုမှ ဖိုးခင်သတိရပြီး “အော် ဒါနဲ့အကို ကြီး၊ မအဲနဲ့သား တစ်ယောက် ရသေးတယ်လေ၊ သူ့နံမည်က” “ရွှေမော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်လေးလေ၊ မအဲနံမည်အရင်း က တင်တင်နွယ်” 

ဖိုးခင် ဦးရွှေရ ဆီကအပြန်မှာတွေးစရာတွေ တပုံတပင်ကြီးနဲ့ပါ။ ဂဋ္ဌုန်ညီအကို (၃) ယောက်က ဦးရွှေရရဲ့ သားတွေချည်းမို့ ညီအကို တော်ကြတယ်။ ဂဋ္ဌုန်ကြီး၊ ဂဋ္ဌုန်ငယ် တို့ရဲ့ အမေတွေက ညီအမဝမ်းကွဲမို့ သူတို့ချင်း ညီအကို ဝမ်းကွဲတော်ကြတယ်။ ဂဋ္ဌုန်ကြီးအမေက ဒေါ်အေးယူမို့ ဂဋ္ဌုန်ကြီးနဲ့ မအဲက မောင်နှမ တော်တယ်။ ဒိဆို ဂဋ္ဌုန်ကြီးနဲ့မအဲကမွေးတဲ့ ဂဋ္ဌုန်လေး တူအရီး တော်ပြန်ရော။ ပိုဆိုးတာ က မအဲရဲ့ သမီးကို ဦးရွှေရကြီးက နောက်ဆုံးမယားအဖြစ် ယူထားပြန်တော့ ဂဋ္ဌုန်ကြီးက တူမတော်တဲ့မိထွေးကို အမေလေး လို့ခေါ်ဖို့ရာ၊ ဂဋ္ဌုန်လေးက အမတော်တဲ့မိထွေးကို အမေလေး လို့ခေါ်ဖို့ရာ၊ လွယ်တော့ မလွယ်လောက်ဘူး နော။ ဘယ်လို ခေါ်ကြရင်ကောင်းမလဲ။ …ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ယၾတာအေခ်ေကာင္းလို႔ ေလးဖက္ကုန္းလိုက္ရတဲ့ အရာရွိကေတာ္

ေ႐ႊရ တို႔သားအဖ ေက်ာင္းဝန္းထဲ ဝင္မိသည္ ႏွင့္ ကိုရင္ႀကီး ကို အရင္ေတြ႕ရသည္။

“ဒီသားအဖ ဆရာေတာ္ဆီ လာတာလား” ကိုရင္ႀကီး၏ အေမးကို ေ႐ႊရ အေဖက
“ေအး၊ဟုတ္တယ္၊ငေပၚေရ၊ဆရာေတာ္ ႀကိမ္းေနသလား”
“ဆြမ္းစားၿပီးစ မွာေတာ့ႀကိမ္း ထင္ပါရဲ႕၊အခုေလာက္ဆို ႏိုးေလာက္ပါၿပီ အကိုရာ၊တက္သာသြားလိုက္ပါ”

ကိုရင္ႀကီး က ေ႐ႊရ အေဖရဲ႕ညီတစ္ဝမ္းကြဲ၊ဒါေၾကာင့္ အကိုလို႔ေခၚတာ၊ကိုရင္ႀကီးတင္ မကပါဘူး ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကလဲ ေ႐ႊရ အေဖရဲ႕ဦးေလးတစ္ဝမ္းကြဲမို႔ ေ႐ႊရ ရဲ႕အဖိုးေလးေတာ္တယ္ေလ။ ေတာ႐ြာမွာဆိုေတာ့တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အမ်ိဳးလွည့္ပတ္ေတာ္ေနၾကတာ။ေ႐ႊရ တို႔သားအဖ ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က စာဖတ္ေနရာက လွမ္းၾကည့္ၿပီး

“ဟ! ေ႐ႊရႀကီး၊ေက်ာင္းပိတ္လို႔ျပန္လာတာေပါ့၊ဟုတ္လား”
“တင္ပါ၊တေန႔ကဘဲ စာေမးပြဲ ၿပီးတာဘုရား၊မေန႔ညေနက ျပန္ေရာက္တာ၊အဲဒါ ေႏြေက်ာင္းပိတ္တုန္း ဘယ္မွ မလယ္ေစခ်င္လို႔အရွင္ဘုရားဆီအပ္ၿပီး ေဗဒင္ေလး၊လကၡဏာေလး တတ္ေအာင္ သင္ခိုင္းမလားလို႔ဘုရား”

ေ႐ႊရ အေဖရဲ႕စကားၾကားေတာ့ ဆရာေတာ္က “ဟာ၊ငါ အခု ေဗဒင္၊လကၡဏာ မေဟာေတာ့ဘူး၊သင္လဲ မသင္ေပးေတာ့ဘူး၊ပရိယတၱိ ဘဲလုပ္ေတာ့တယ္၊အသက္လဲေထာက္လာၿပီကြာ၊သံသရာမွာ ကိုယ့္အတြက္ ပါေအာင္ က်င့္ရေတာ့မယ္၊ေလာကီေရးရာ မလုပ္ေတာ့ဘူးကြာ၊အဲ-မင္း သားကို ငေပၚ လက္ အပ္လိုက္ပါလား” ဆရာေတာ္က ေဗဒင္ လကၡဏာ အလုပ္ကို စြန႔္လြတ္လိုက္လို႔သူကိုယ္တိုင္ မသင္ျပေပမဲ့လဲ ေဆြမ်ိဳးဆိုတဲ့သံေယာဇဥ္ ေၾကာင့္ ကိုရင္ႀကီး ငေပၚဆီအပ္ၿပီး သင္ဖို႔ေျပာတာ။

“ဒါနဲ႔ ေနပါဦး၊ေ႐ႊရ က အခု(၁၀)တန္းေျဖတာမဟုတ္လား၊စာေမးပြဲေအာင္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္ၾကမယ္ စိတ္ကူးထားလဲ” ဆရာေတာ္ အေမးကို “ေအာင္ခဲ့ရင္ေတာ့သူ႔ဦးေလး ကိုကံေပး က မႏၲေလးမွာရွိတယ္၊သူ႔ဆီမွာ ေနၿပီး တကၠသိုလ္တက္ရမယ္ ေျပာတာဘဲ ဘုရား”

ဦးကံေပး က ေ႐ႊရ အေမရဲ႕အကိုအရင္း၊ဆည္ေျမာင္းဝန္ေထာက္၊မႏၲေလးမွာတာဝန္က်ေနတာ။ ဒီလိုနဲ႔ ေ႐ႊရ တစ္ေယာက္ (၁၀)တန္းစာေမးပြဲႀကီးေျဖအၿပီးမွာ ႐ြာဦးေက်ာင္းက ကိုရင္ႀကီးငေပၚရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ စာသင္သားတပည့္ျဖစ္ခဲ့တာပါဘဲ။

ကိုရင္ႀကီး ငေပၚ က ငယ္ငယ္က လူရႈတ္လူေပြ၊ ကားစပယ္ရာဘဝနဲ႔ ဟိုးကခ်င္ျပည္၊ ခ်င္းေတာင္ နာဂနယ္ေျမေတြအထိ ေရာက္ဘူးတာ၊ မိန္းမေတြကလဲ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္ မေရတြက္ႏိုင္ဘူးဆိုဘဲ။ ေရာက္ေလရာရာမွာ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ပါခ်င္တဲ့ဗီဇေၾကာင့္ သူမလုပ္ဖူးတာ၊သူမတတ္တာ။သူမသိတာ မရွိဘူးဆိုဘဲ။ ဟုတ္/မဟုတ္ေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ေနခဲ့တုန္းက K.I.A တပ္ထဲမွာေတာင္ စစ္မႈထမ္းခဲ့ဘူးတယ္ဆိုဘဲ။ ေနာက္ ငွက္ဖ်ားအႀကီးအက်ယ္ဖ်ားၿပီး ငွက္ဖ်ားပိုးက ဦးေဏွာက္ထဲေရာက္လို႔ ႐ူးသလိုလိုျဖစ္တာနဲ႔႐ြာျပန္ေရာက္လာတာ။ တစ္ေယာက္ထဲပါ၊ မိန္းမ ပါမလာပါဘူး၊ ဘယ္ အ႐ူးပါဆို၊ မိန္းမက ပစ္ေျပးၿပီေပါ့။ ဦးေလးေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးက ပဥြင္းဝတ္ေပးခ်င္ေပမဲ့လူေကာင္းလို႔ေျပာမရလို႔၊ အာပတ္သင့္ေနမယ္ဆိုၿပီး ကိုရင္ႀကီးဘဲဝတ္ခိုင္းထားတာ။ ေ႐ႊရ အေဖကေတာ့ သူ႔သားကို ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စိတ္ မေလရေအာင္ ႐ိုးရာေဗဒင္ေလး လကၡဏာေလး တတ္ေအာင္ ကိုရင္ႀကီးဆီ အပ္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ေ႐ႊရ တကယ္တမ္းတတ္ေျမာက္သြားတာက ေဗဒင္ လကၡဏာ မဟုတ္ဘဲ ကာမသွ်တၱရပညာပါဘဲ။

ကိုရင္ငေပၚ က ငယ္ကတည္းက လူရႈတ္ေလ။ ေနရာတကာ သိခ်င္ တတ္ခ်င္စိတ္က ရွိေတာ့ကာ ေရွးေဟာင္းေပစာတို႔၊ ေဆးက်မ္း၊ ေလာကဓါတ္က်မ္း၊ ေတြ႕ရာျမင္ရာ ဖတ္တာ၊ ေဆးဆရာ၊ ဗိေႏၵာဆရာ။ ပေယာဂကုဆရာ၊ ဆရာမွန္သမွ် တစ္ေယာက္မွ အလြတ္မေပး၊ တပည့္ခံၿပီး ပညာယူတာ။ ဆရာေတြကလဲ ခိုင္းေကာင္းၿပီး ဖင္ေပါ့လို႔ သူ႔ကိုတပည့္အျဖစ္လက္ခံ သင္ေပးၾကတယ္ေလ။ ကိုရင္ငေပၚ က သူ႔အလွည့္က်ေတာ့လဲ ဆရာစားမခ်န္ပါဘူး။ ေ႐ႊရ ကို သူတတ္တဲ့ပညာေတြ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္သင္ေပးတာပါ။

ကိုရင္ငေပၚ ေ႐ႊရ ကို သင္ေပးတဲ့ပညာရပ္ေတြကို အသာထား၊ ေ႐ႊရ ကိုဖတ္ခိုင္းတဲ့စာအုပ္ေတြကိုက ေတာ္႐ုံလူ ဖတ္ဘူးဖို႔မေျပာနဲ႔ ၊ၾကားေတာင္ၾကားဘူးမယ္မထင္၊ စစ္ကိုင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားျပဳစုေတာ္မူတဲ့ (အာယုဝဏၰ ေဘသဇၨ) ေဆးက်မ္းႀကီးထဲက ဓါတ္ႀကီးေလးပါးစုေဝးပုံ၊ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကေနၿပီးေတာ့ ဓါတ္ႀကီးတစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး ပြါးမ်ားပုံ၊ ဓါတ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ေဖာက္ျပန္မႈ၊ အဲဒီေဖာက္ျပန္မႈေတြဟာ သီတ နဲ႔ဥဏ ႏွစ္ပါးေပၚမွာ မူတည္ပုံ။ နန္းတြင္းသမားေတာ္မ်ား လက္သုံးေဆးက်မ္းထဲက နာနနယ သုဂႏၲ၊ ဒိဌကမၼ သမႏၷ၊ ဒကၡ၊ မာဇၨသီဃံ၊ ပရပသႏၷ၊ သူရ၊ ပဋိသႏၷိ ညာဏ၊ ပစၥဳ ပၸႏၷ၊ သုဘာသိတာ၊ ဥသာယ။ဒဗၺ စတဲ့ သမားအဂၤါဆယ့္ႏွစ္ပါး ကို မွတ္မိတဲ့အထိ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ဖတ္ရတာ။ ကာမသွ်တၱရက်မ္းထဲက (ေ႐ႊဂ႒ဳန္ရက္တြင္း၊ လယ္ပင္း၌မွတ္ပါ၊သားျမတ္ကင္းဝင္းပဒါ၊ တနလၤာေငြက်ား၊ႏႈတ္ဆီးစပ္ အထက္ေခၚသည္၊ခ်က္ေတာ္မွာ ျခေသၤ့ႏွင့္ညား။ ပသာဝေယာနိအိမ္မွာ၊ဆင္နာဂိန္ေပ်ာ္ပါး၊ ခင္ညာစိန္ ခက္ပတၱျမားရယ္က၊ႂကြက္မမွားေက်ာေန။ ပိဒုန္းေရာင္ေကသီျမတ္မွာေတာ့၊ ေ႐ႊဖူးနတ္ရက္မွတ္မေသြ။ ျပည္ေဘာဂနဂါးေႁမြမွာ၊ မမွားေစလက္ျခားပ။ သက္ထားေမကညာ စိတ္ဓါတ္တည္ရာ ၊ခ်ိပ္စပ္သို႔ၾကည္စရာ မဒီျမာ ခ်စ္ဆုံးပေလး) ဆိုတဲ့ေန႔အလိုက္ မိန္းမတို႔ရဲ႕ရာဂစိတ္တည္ေနပုံ စတာေတြ။ (အၾကင္မိန္းမသည္ နားရင္း၌နားရိပ္ခိုအံ့၊ႊၽည့္ရွင္ရွိမူ။ အဂၤါဇာတ္၌ မွဲ႔ရွင္ရွိမူ ထိုမိန္းမသည္ ကာမဂုဏ္ၾကဴးသည္ျဖစ္ကာ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီတတ္၏။ သူ႔လင္သားကို ဖ်က္ဆီးတတ္၊ ျမင္ျမင္ရာရာ ေယာက္က်ားကို တပ္မက္တတ္၏။ ပရိယာယ္ မာယာမ်ား၏။ ထိုမိန္းမကား မိန္းမယုတ္တည္း) စတဲ့စာေတြကို အာဂုံေဆာင္ရတာ။ ဒါတင္မက၊ကိုရင္ငေပၚ က သူ႔ညီကို လက္ေတြ႕ကာမအားေကာင္းေစတဲ့ေဆးနည္းေတြ၊ မိန္းမေတြ စြဲမက္ေစတဲ့ ပီယေဆးဝါးဂါတာေတြ စီမံေပးခဲ့ေသးတာ။ ပီယေဆးဆိုတာ ေ႐ႊရ သိပ္မယုံေပမဲ့ ကိုရင္ငေပၚ စိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္လို႔ မျငင္းဆန္ဝံ့ဘဲ လိုက္လုပ္ခဲ့ရတာ။

“မိန္းမဆိုတဲ့အမ်ိဳးက မင္းသားႀကီးခင္ေမာင္ရင္ ဆိုခဲ့သလို ေလွနဲ႔ျမင္း ပမာညီတဲ့ကြာ၊ ပဲ့ကိုင္တတ္ရင္ ကိုင္တတ္သလို ေျပးတာ၊ စီးတဲ့လူ ညံ့လို႔ကေတာ့ ထင္ရာစိုင္းပါလိမ့္မယ္ဗ်ား” ကိုရင္ ငေပၚ က ေ႐ႊရကို ရွင္းျပေနတာ။ ေ႐ႊရ ပီယေဆး မထိုးခ်င္ဘူးေျပာလို႔။ “ကိုရင္က မိန္းမအေၾကာင္းေျပာရေအာင္ မိန္းမလဲ မရွိဘဲနဲ႔” ေ႐ႊရ ကသူ႔ဦးေလး မို႔ မေၾကာက္ဘူးေလ။ ျပန္ေျပာရဲတယ္။

“အံမယ္ကြာ မင္းကလဲ၊ ငါက အခုမွသာ ႐ြာျပန္လာမွာမို႔ဆရာေတာ္ကိုေၾကာက္လို႔မိန္းမေတြ ကြာထားခဲ့တာ မိန္းမေတြမ်ား နဲေပါင္ဗ်ာ၊ စေလ ဦးပုည ေရးသလို (အေခ်ာ အႏု၊မပု မျမင့္၊ အခန႔္သင့္ကေလး၊ ေသးေသး သြယ္သြယ္၊ သေျပ႐ို႕အ႐ြယ္၊ မငယ္လြန္း မႀကီးလြန္း၊ ဇြန္းျခစ္တမ်ိဳး၊ အထိုးခံအုန္းသီး၊ ဘုန္းႀကီးႀကိဳက္ မင္းႀကိဳက္ ကာလသားမ်ားႏွင့္ လားလားမွ် မထိုက္၊ ဗ်ာဆံဝိုက္ ဗ်ာဆံခါ၊ အပ်ိဳေတြ လာလြန္းလို႔ ၊ဆရာေတာ္ ေက်ာင္းေပၚက ႀကိမ္ေဆာ္ေ႐ႊ႕ ခ်ရေသးသည္)ကြာ၊ စားရလြန္းလို႔အီမုန္းသြားထင္ပါရဲ႕ ေ႐ႊရ ရာ၊ မိန္းမဆို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး”
“ေအးေလ၊ကိုရင္ေျပာသလို လွည့္မၾကည့္ခ်င္လဲ မၾကည့္နဲ႔ေတာ့ေပါ့၊ဘာျပဳလို႔ကြၽန္ေတာ္ကို ပီယေဆးထိုးရမွာလဲ”
“ဟ ေ႐ႊရ ရ၊ငါ့တူ၊ မင္းက ငါတို႔လို မာတုကာ မေတြနဲ႔ေဝးရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလာေနမွာလား၊ မင္းက ေခတ္ပညာ သင္ရဦးမယ္ ၊မင္းအေဖ ဟိုတရက္က ေျပာသြားတာေလကြာ၊ မင္းဦးေလး ဦးကံေပး က ေက်ာင္းထားေပးမယ္ဆို။ မင္းအေဖ အေမ က မင္းကို ေတာမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း လယ္လုပ္စားေစခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းကိုေမြးကာနီး မင္းအေမ ေတာထဲ ထင္းေခြရင္း ေ႐ႊထုတ္ေကာက္ရလို႔မင္းကို ေ႐ႊရ လို႔နံမည္ေပးထားတာ။ ဘုန္းကံရွိမဲ့သားဆိုၿပီး မင္းကို ၿမိဳ႕မွာေက်ာင္းထားေပးတာေလ၊”
“ဘာဆိုင္လို႔လဲ ကိုရင္ရ”
“ဆိုင္ပါသေကာ ေ႐ႊရ ရယ္၊ မင္းက ပညာေတြသင္၊ မင္းဦးေလး ဦးကံေပး လို မင္းမႈထမ္းလုပ္၊ မိန္းမယူ ကေလးေတြေမြး၊ လူေတြလုပ္ၾကတဲ့လူ႔ဝတၱရားႀကီးဆိုတာနဲ႔ကင္းလို႔မွ မရတာ၊ မကင္းႏိုင္အတူတူ ကိုယ့္ဘက္က အခံေလးရွိေတာ့ အတိုက္အခိုက္ေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတာေပါ့ကြာ”

ဒါနဲ႔ ေ႐ႊရ လဲ ကိုရင္ငေပၚ ကို မျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိနိးမေတြစြဲမက္ေစတယ္ဆိုတဲ့ ပီယေဆးေတြ အထိုးခံရ၊သူ႔ ေယာက်္ားတန္ဆာ ႀကီးထြားဖို႔ဆိုၿပီး ေဖာ္ေပးတဲ့ေဆးပူေတြကိုလိမ္းရနဲ႔။

(ဥဳံ။ေဝ, ဒါ , သာ , ကု , ကု , သာ , ဒါ , ေဝ ,
ဒါ , ယ , သာ , တ , တ , သာ , ယ , ဒါ ၊
သာ , သာ , ဒိ , ကု , ကု ,ဒိ , သာ , သာ ၊
ကု , ဓ , ဗု , ကု , ကု , ဗု , ဓ , ကု ။ ။)

ကိုရင္ငေပၚ ဒူးပဆစ္တုပ္ ထိုင္ေနေသာ မိန္းမအ႐ုပ္ကို ေ႐ႊရ ရဲ႕ငယ္ပါပစၥည္းနဲ႔ေတ့ေပးၿပီးဂါထာ ႐ြတ္ဆိုေနတာပါ။ အ႐ုပ္က ထဘီရင္လ်ားထားၿပီး သားျမတ္ပုံစံထုထားတာ။ ၊ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခု ေပၚေနေစရမယ္။ သန=ေခ်ျခင္း၊ သိဒၶိတင္ျခင္း၊ စတာေတြက ဘုရားမီးပူေဇာ္၊သီလယူ၊ သစၥာဆို စတာေတြလုပ္ၿပီးမွ ဂါထာမန္းမႈတ္ရတာ ကိုရင္အေျပာကေတာ့ ဒီ ေဆးက သာမန္ပီယေဆး မဟုတ္ဘူး၊ လာဘ္လာဘေပါမ်ားေစတယ္ စီးပါြးဥစၥာတိုးတက္ေစတယ္တဲ့ေလ။

ေနာက္လိင္အဂၤါကို ႀကီးထြားေစတဲ့ေဆးေတြေဖာ္ေပးၿပီး လိမ္းခိုင္းတာ။ ေခြးေလွးယားျမစ္နဲ႔ေခြးေလွးသီးအဆံ ကို အိုးကင္းပူတိုက္ၿပီး အမႈံ႕ႀကိတ္ေသာက္ရတာ၊ က်ားလက္ဝါးဆိုတဲ့ႏြယ္ပင္ကို ထုေထာင္းၿပီး အရက္နဲ႔ စိမ္ထားၿပီးေသာက္ရတာ၊ နန္းလုံးႀကိဳင္ျမစ္ကို ဆန္ေဆးေရနဲ႔ျပစ္ျပစ္ေသြးၿပီး လိမ္းရတာ စသျဖင့္ စုံလို႔ပါဘဲ။ သူကေျပာေသးတာ။

“ေ႐ႊရ ငါ့တူ၊ မိန္းမဆိုတဲ့အမ်ိဳးက ရမက္ႀကီးတတ္တဲ့အမ်ိဳး၊ သူတို႔အလို မျပည့္ခဲ့ရင္ လင္ငယ္ေနတတ္တယ္။ မိန္းမလင္ငယ္ေနရင္ ေယာက်္ား ဂုဏ္သိကၡာက်တာရယ္ ၊စီးပါြးပ်က္တတ္တာရယ္၊ ျဖစ္တာ၊ အဆိုးဆုံးကေတာ့ လူတကာက ကိုယ့္ကို ကိုယ့္မိန္းမကို ႏိုင္ေအာင္ မလိုးႏိုင္လို႔သူမ်ားတက္လိုးသြားတာ လို႔အထင္ေသးၾကတာကြ။ ဒီေတာ့လူ႔ေလာကမွာ မိန္းမယူၿပီးရင္ေတာ့မိန္းမကို ပိျပားျင္မ္တုပ္ေနေအာင္သာ လိုးေပေတာ့ေမာင္၊ (မိစာၦလိုၾကဴးး၊ လင္ကုန္ကူးသည္၊ ညစ္ညဴးစာရီ၊ အလဇၨီျဖင့္၊ ဒုသာီကၠတၳိ၊ မ်ိဳးဇာတိတို႔၊ မိမိကိုယ္ကို ၊စိတ္အလိုတိုင္း ထိုထိုေယာက္က်ား၊ တပ္ရာမ်ားႏွင့္၊ လိုက္စားႏွံလိုက္မည္သာကို) တဲ့ကြ။ မိန္းမေတြအေၾကာင္း ေရွးကေရးထားတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေနာက္ရွိေသး၊ (ကိေလသာဟူ၊ မိုက္ေသြးဆူက၊ လူေသာေခြးေသာ ေက်းကြၽန္ေသာဟု၊ သေဘာမတင္၊ မဆင္ျခင္ဘဲ၊ အျမင္မေျဖာင့္၊ မ်ိဳးမေစာင့္ဘူး) ဆိုတာေတြ၊ မာဃေဒဝ လကၤာကြာ မာန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးခဲ့တာ”

ကိုရင္ငေပၚ ေျပာပုံနဲ႔ မိန္းမေတာင္ မယူရဲဘဲ ကိုယ့္ေဂြးကို ကိုယ္ တူနဲ႔ထု သတ္ေသဖို႔ဘဲေကာင္းေတာ့တာ။ ၿပီး မိန္းမေတြရဲ႕ပုံပန္းသ႑န္၊ (အၾကင္မိန္းမ၊ ကိုယ္ျပင္လ ်ေ႐ႊ႕၊ ၾသရတင့္ထြား၊ ခါးစဥ္းတင္က်ယ္၊ ထုအထယ္ျဖင့္၊ လူ႔ႏွယ္ မက၊ နတ္မမွ်ဟု၊ အလွေခါင္ထြတ္) မိန္းမဆိုတာ ခါးေသး ၊ႏို႔အုံထြား ၊ဖင္ကားမွ ျမတ္ဆိုကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ မတ္လဆန္း (၁၀)တန္း ေျဖၿပီးကတည္းက ကိုရင္ငေပၚဆီမွာ စာဝါလိုက္ခဲ့တဲ့ ေ႐ႊရ။ ဇြန္လထဲ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းေတြထြက္၊ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ၊စက္တင္ဘာလဆန္းမွာ သူ႔ဦးႀကီး ဦးကံေပးတို႔အိမ္မွာေနၿပီး မႏၲေလးတကၠသိုလ္ တက္ရပါၿပီ။

ဦးကံေပး က ေ႐ႊရ အေမရဲ႕အကိုအႀကီးဆုံး၊ အင္းစိန္ G.T.I က ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ေက်ာင္းၿပီး ၿပီးေတာ့ ဆည္ေျမာင္း႒ာနမွာအလုပ္ဝင္တာ၊ စ စခ်င္း အရပ္ေခၚ လမ္းဗိုလ္ေပါ့ေလ၊ ေ႐ႊရ တို႔နယ္မွာကေတာ့ ဆည္ေျမာင္းဘက္က အင္ဂ်င္နီယာေတြကို မူးဗိုလ္တို႔၊ မူးဝန္ေထာက္တို႔ေခၚၾကတာ။ ဟို အဂၤလိပ္ ေခတ္တုန္းကေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ေ႐ႊဘိုနယ္ မူးျမစ္ကိုျဖတ္ပိတ္ထားတဲ့ ကာဘိုးဆည္က အႀကီးဆုံးမို႔ ဆည္ေျမာင္း႒ာနဆိုရင္ မူးလို႔ဘဲ သိၾကတာ။ အခု ဦးကံေပးက အရပ္ေခၚ ဝန္ေထာက္ဆိုတဲ့ A.E အဆင့္။ အသက္က (၅၀)နဲနဲေက်ာ္ၿပီ။ ၊မၾကာခင္ေတာ့အေရးပိုင္ E.E ျဖစ္မယ္လို႔ထင္ရတာဘဲ။ သူတို႔ဆည္ေျမာင္း႒ာနက ဝန္ေထာက္ေက်ာင္းဆင္းလို႔ ခၚတဲ့တကၠသိုလ္က B.Sc အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရတဲ့လူနဲ႔Ranker လို႔ေခၚတဲ့G.T.I ဒီပလိုမာလက္မွတ္ရ ဝန္ထမ္းေတြကို သူ႔အခ်ိဳးနဲ႔သူ ရာထူးတိုးေပးတဲ့မူ ရွိတယ္။ E.E အဆင့္မွာ B.Sc အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရ ကဘယ္ႏွစ္ဦး၊ G.T.I ranker ကဘယ္ႏွစ္ဦး အတိအက်ခြဲထားၿပီးသား၊ ranker E.E တစ္ေယာက္ ပင္စင္သြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရင္ သူ႔ေနရာကို ranker A.E ထဲကဘဲ ရာထူးတိုးေပးရတာ။

ဦးကံေပးမိန္းမက လမ္းဗိုလ္ဘဝမွာ ရခဲ့တာ။ ဒၚေအးယူတဲ့။ မိန္းမက ျဖဴျဖဴ ၀၀၊ ခန႔္ခန႔္၊ အရာရွိကေတာ္မို႔ ေျခေမြးမီးမေလာင္၊ လက္ေမြးမီးမေလာင္၊ အိမ္မွာ အခိုင္းအေစ၊ တပည့္တပန္းေတြနဲ႔ေနရတာဆိုေတာ့ အသားအေရကစ ႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္ေနတာ။ အသက္ကေတာ့ ဦးကံေပးထက္ ငယ္မယ္။ ၊ရွိလွမွ (၄၁-၄၂)ေပါ့။ သူတို႔မွာက သားေယာက္က်ားေလးမရွိဘူး။ ၊သမီးေတြခ်ည္း (၄)ေယာက္ေတာင္ ေမြးထားတာ။ ၊ဒုတိယသမီးက ေ႐ႊရ နဲ႔႐ြယ္တူ။ (၁၈)ႏွစ္ထဲမွာ။ အႀကီးဆုံးက အသက္(၂၁)ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ။ သူ႔ ေယာက်္ားက ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္။ အလုပ္မရွိ ေယာကၡမအိမ္ ကပ္စားေနတာ။

က်န္သမီးႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့(၁၅)ႏွစ္ ၊(၁၂)ႏွစ္စီ။ ေဒၚေအးယူေရာ၊ သမီးေတြေရာ အားလုံးက ဘဝင္ေတြ။ သမီးေတြကဆို ေ႐ႊရ ကို သူတို႔အကိုဝမ္းကြဲ ဆိုတာေတာင္ ေဘးဘီမွာ သိပ္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ နံမည္ေတြက ရွိေတာ့ရွိမယ္။ အိမ္မွာေတာ့မအဲ ၊မပဲ၊ မဗ်ဲ၊ အငယ္ဆုံးေလးက်ေတာ့ ေျပာင္းသြားတာ မဂြမ္းတဲ့။ ဒါေပမဲ့ေဒၚေအးယူအပါအဝင္ သမီး(၄)ေယာက္စလုံး ေ႐ႊရ အေမကိုေတာ့ ေၾကာက္ၾကတယ္။ ေ႐ႊရ အေမက ဦးကံေပးရဲ႕ႏွမ အငယ္ဆုံး။ အသက္ကလဲကြာတယ္။ ၊ၿပီးေတာ့ဦးကံေပး G.T.I တက္ေတာ့ေက်ာင္းစရိတ္ကို က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြက ကုန္း႐ုန္းရွာေဖြၿပီးပို႔ေပးရတာ။ ေ႐ႊရ အေမက ဒီတုန္းက အပ်ိဳေပါက္ကေလး။ ေကာက္စိုက္၊ ပဲႏႈတ္၊ ေပါင္းသင္ စတဲ့လယ္ကူလီ အလုပ္ေတြ လုပ္ၿပီး ရလာတဲ့ပိုက္ဆံကို သူ႔အတြက္ ဘာမွမသုံးဘဲ အကိုႀကီးကို ေထာက္ပံ့ခဲ့တာေလ။ ဒီေတာ့ဦးကံေပးကလဲ ႏွမအငယ္ဆုံးကို ခ်စ္ေတာ့တာေပါ့။ အစစ အရာရာ ေ႐ႊရ အေမ လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မရ မရွိေစရဘူး။ အေဖႀကီးကိုယ္တိုင္က အေရးေပးတယ္ ဆိုေတာ့သမီးေတြေရာ ေယာင္းမျဖစ္သူကပါ ဘာေျပာရဲေတာ့မွာလဲ။

ဒီလိုနဲ႔ေ႐ႊရ တစ္ေယာက္ ပထမႏွစ္ ၊ႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲေျဖၿပီး ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ႐ြာကိုျပန္။ ဒုတိယႏွစ္ဝက္ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ဇြန္၊ ဇူလႈိင္လမွာေတာ့အေျပာင္းအလဲနဲ႔ႀကဳံေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။ ျဖစ္ပုံက-ဦးကံေပး က်န္းမာေရးက ခ်ဴ ခ်ာလာတယ္။ ႀကီးႀကီးမားမား ဖ်ားတာနာတာ မျဖစ္ေပမဲ့လဲ ေမာေမာလာတယ္။ ဆရာဝန္ေတြျပၾကည့္ေတာ့လဲ ေရေရရာရာ ေရာဂါအမည္တပ္လို႔က မရ။ တိုင္းရင္းေဆးဆရာ တစ္ေယာက္က ျမစ္ေျခာက္နာလို႔ေျပာလိုေျပာ၊ ဗိေႏၵာဆရာတစ္ေယာက္က ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီခန္းတဲ့ေရာဂါလို႔ေျပာလိုေျပာ၊ ၿပီးေတာ့ ဘူးေလးရာ ဖ႐ုံဆင့္ ဆိုသလို လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာကလဲ ျပႆ နာေလးေတြနဲ႔၊ တကယ္ဆို ဦးကံေပး က ဒီဘက္ဂ်က္ပိတ္မွာE.E ျဖစ္ရမွာ။ ၊သူတို႔ ranker တစ္ေနရာ လြတ္ေနတာ။ ဒါကို ဦးကံေပး မရဘဲ သူ႔ထက္ ဝါႏုတဲ့ranker A.E တစ္ေယာက္က ေက်ာ္တက္သြားတာ။ ဒီေတာ့မိန္းမပီပီ ေဒၚေအးယူ က သူတို႔လင္မယား ခ်ည္းကပ္ကိုးကြယ္ေနတဲ့ဘိုးေတာ္ႀကီးကို အပူကပ္ပါေလေရာ။ ေ႐ႊရ ေတာျပန္ေနတုန္း ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာျဖစ္ေနတာ။

ဘိုးေတာ္က ဇာတာေတြ ဘာေတြနဲ႔ေဗဒင္တြက္ခ်က္ၿပီး (ဦးကံေပး အညံ့ ထဲေရာက္ေနတယ္။ အသက္အႏၲရာယ္ ေတာင္ရွိတယ္ ၊ေဒၚေအးယူရဲ႕ဇာတာခြင္က စိုးေနလို႔တတ္ႏိုင္ရင္ လင္မယား ယာယီကြာရွင္းၾကရင္ ေကာင္းတယ္၊ ေဒၚေအးယူရဲ႕လင္ ေသကိန္းျမင္လို႔လင္ေျပာင္းလို႔ရရင္ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္းပါ) ဆိုဘဲ။

“မင္းကေတာ္ႀကီးက တနဂၤေႏြ သမီးဆိုေတာ့ေန႔နာမ္အရ ဝန္ေထာက္မင္းကို စိုးမိုးေနတာ။ ဝန္ေထာက္မင္းက တနလၤာသား၊ က်ား၊ အခုဟာက ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္း ဆိုသလို ဝန္ေထာက္မင္း ေသကိန္းရွိေနတာ၊ ဒီေတာ့ မင္းကေတာ္ႀကီး ဝန္ေထာက္မင္းနဲ႔ယာယီသေဘာ ကြာရွင္းမွရမယ္၊ ႏို႔မို႔ရင္ေတာ့ရွင္ကြဲမကြဲဘူး ဆိုရင္ ေသကြဲ ကြဲမဲ့ သေဘာဗ်ာ”

ေဒၚေအးယူ စဥ္းစားရၿပီ။ သမီး(၄)ေယာက္က တစ္ေယာက္မွ လက္မလႊတ္ရေသး ၊ဦးကံေပး ေသလို႔မျဖစ္ေသး။ ဘိုးေတာ္ေျပာတဲ့ ယၾတာေခ်ဆိုလဲ ေခ်ရေတာ့မွာဘဲ။

“အေဖႀကီးရယ္၊ သမီးေတာ္ကို ေကာင္းမယ္ထင္တာသာ ေဆာင္႐ြက္ေပးပါေတာ့”
“ဟုတ္ၿပီ၊ မင္းကေတာ္ႀကီးရဲ႕လက္ရွိဇာတာခြင္က ဘီလူးျဖစ္ေနတယ္၊ လူသားစားမွရပ္မယ္၊ ဝန္ေထာက္မင္းနဲ႔ ယာယီကြာရွင္းၿပီး ေနာက္ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ယူရမယ္၊ ယူရမဲ့ေနာက္ေယာက်ၤားက (ဓမၼ ေသာက အင္းဝရာဇာ) ဆိုတဲ့ေတးထပ္အရ တနဂၤေႏြသမီး-အင္း-ရဲ႕ရန္ဘက္က ဝ-ဗုဒၶဟူး။ တတ္ႏိုင္ရင္ မင္းကေတာ္ႀကီး ဗုဒၶဟူးသားနဲ႔ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ပါ”
“ဗုဒၶဟူးသားနဲ႔က ဘယ္ေလာက္ထိၾကာၾကာ ေပါင္းရမွာလဲ အေဖႀကီး”
“အင္း၊ေနဦးကြာ”

ဘိုးေတာ္ ဟိုတြက္ ဒီတြက္ တြက္ခ်က္ၿပီး “မၾကာဘူး၊ ဝါတြင္း(၃)လေလာက္ဘဲ ဗုဒၶဟူးသားလင္ငယ္နဲ႔ေပါင္း၊ ဝါကြၽတ္တာနဲ႔ ဝန္ေထာက္မင္းရဲ႕အညံ့ေတြ ကြၽတ္ကြၽတ္လြတ္လြတ္ျဖစ္သြားလိမ္ုမယ္၊ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ မင္းကေတာ္ႀကီးေရ၊ ဒီကိစၥက ဝန္ေထာက္မင္း သေဘာတူမွလုပ္ေနာ္၊ မင္းကေတာ္ႀကီး တစ္ေယာက္ထဲ သေဘာနဲ႔ေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔၊ ဝန္ေထာက္မင္း သေဘာတူလို႔ရွိရင္ ဝါမဝင္ခင္ ေနာက္ဆုံး စေနေန႔ည(၁၂)နာရီ သန္းေခါင္မတိုင္မီ မင္းကေတာ္နဲ႔ဗုဒၶဟူးသား လင္မယားအရာေျမာက္ၿပီးျဖစ္ရမွာ၊ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တနဂၤေႏြေန႔အထိ ကူးလို႔မရဘူး၊ က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႕ၾကေတာ့က်ားအသက္ကို ကယ္ဖို႔ရာ (ဆင္ႀကီး ဂ႒ဳန္ခ်ီ )ကိန္း သေဘာမ်ိဳး မင္းကေတာ္ႀကီးေရ၊ သေဘာေပါက္ေတာ့ဗ်ာ”

ဒါနဲ႔ဘဲ ေ႐ႊရ ျပန္ေရာက္ေတာ့သူတို႔ဝယ္ထားတဲ့နန္းေရွ႕ၿခံထဲက အိမ္ေလးကို ေဒၚေအးယူတစ္ေယာက္ ေ႐ႊရ ကို အေဖာ္လုပ္ၿပီး ဝါမဝင္ခင္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာပါတယ္။ အိမ္မွာကေတာ့ဦးကံေပးနဲ႔သမီး(၄)ေယာက္၊ သမက္နဲ႔ ထမင္းခ်က္အိမ္အကူ အသက္(၄၀)ေလာက္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့ပါတယ္။

ဝါမဝင္ခင္ တစ္ပတ္ေလာက္ အလိုကတည္းက ေ႐ႊရ က နန္းေရွ႕ၿခံထဲ အရင္ေျပာင္းႏွင့္တာပါ။ ၿခံက ေပ(၂၀၀) ပတ္လယ္ေလာက္က်ယ္ၿပီး သီးပင္စားပင္ေတြနဲ႔အုပ္ဆိုင္းေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္က နန္းေရွ႕မွာက လူေနက်ဲေသးတယ္။ ၿခံစိုက္စားတဲ့လူေတြေလာက္ေနၾကတာ။ ဦးကံေပး ကလဲ ဘာရယ္မဟုတ္၊ ေငြပိုေငြလ်ံေလးရွိလို႔ဝယ္ထားတာ။ ဆည္ေျမာင္းဝန္ေထာက္ ဆိုေတာ့လည္း ၿခံဝယ္ထားၿပီး နံကပ္တိုက္ေလးတစ္လုံးေလာက္ ေဆာက္ရတာ ဘာမွ မခက္ခဲဘူးေလ။ ေအာက္က လမ္းဗိုလ္ေတြက ႒ာနက ပိုလ်ံပစၥည္း surplus ေတြနဲ႔ေဆာက္ေပးၾကတာ။ ဦးကံေပးက မင္းမႈထမ္း ကမ္းနားသစ္ပင္ ဆိုသလို မေတာ္တဆမ်ား အလုပ္က နားခဲ့ရရင္ ေနထိုင္စရာေလး အရံသင့္ျဖစ္တာေပါ့ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ဝယ္ထားတာပါ။ အရင္ကေတာ့ဦးကံေပးရဲ႕တပည့္ ဘင္ေခါင္း အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ၿခံေစာင့္ေပးတယ္။ (ဘင္ေခါင္းဆိုတာ ဆည္ေျမာင္း႒ာနအေခၚပါ။ တူးေျမာင္းေတြ ထိန္းသိမ္းရတဲ့အလုပ္သမား ဘင္သားေတြရဲ႕ေခါင္း၊ အလုပ္သမားေခါင္းပါ) အခုေ႐ႊရတို႔ေျပာင္းေနေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ဘင္ေခါင္းအဖိုးႀကီးက သူ႔အရင္ေနခဲ့တဲ့ေျမာင္းေဘာင္ေပၚက အေစာင့္အိမ္ေလးကို ျပန္သြားေပါ့။ လိုအပ္တဲ့ကုတင္၊ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္၊ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြကို Isuzu Tipper ကားႀကီးနဲ႔တင္ယူခဲ့တာ။ ေ႐ႊရ က အဂၤါေန႔ကႀကိဳေျပာင္းလာၿပီး ပစၥည္းေတြေနရာ ခ်ရတယ္။ ေဒၚေအးယူက စေနေန႔မနက္ခင္းက်မွ အိမ္ကဂ်စ္ကားနဲ႔လာတာ။ ဘိုးေတာ္ေဟာထားတဲ့အတိုင္း သံေယာဇဥ္ျဖတ္ထားရမယ္ဆိုလို႔ဦးကံေပးေရာ၊ သမီးေတြေရာ ပါမလာၾကဘူး။ ကားသမားတစ္ေယာက္ထဲလိုက္ပို႔ၿပီးခ်က္ခ်င္းျပန္သြားတာ။

ဦးကံေပးသေဘာဆိုရင္ျဖင့္ ဒီကိစၥကိုသိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ မိန္းမကို ေနာက္လင္ေပးစားရမွာသိပ္မႏွေျမာပါဘူး၊ ငယ္ေတာ့တဲ့အ႐ြယ္ေတြလဲမဟုတ္။ ဒါေပမဲ့မိန္းမေျပာလာတဲ့ ေနာက္လင္ ဗုဒၶဟူးသားဆိုတာ သူ႔တူေ႐ႊရ ဆိုေတာ့ မျဖစ္ဘူးေပါ့။ သူ႔ႏွမ မ်က္ႏွာ ဘယ္လိုၾကည့္ရပါ့မလဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ဘိုးေတာ္ရဲ႕ေျခာက္လုံးေျမႇာက္လုံးေတြရယ္၊ မိန္းမက ေန႔ေန႔ညည သမီးေတြရဲ႕ေရွ႕ေရး ဆိုၿပီးေျပာ ေျပာေနေတာ့ေနာက္ဆုံးဦးကံေပး မိန္းမသေဘာအတိုင္း ၾကည့္လုပ္ ခြင့္ျပဳလိုက္ရတာ။

လိုက္ပို႔တဲ့ကားသမားျပန္သြားၿပီး ဝင္းတံခါးေသာ့ခတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေဒၚေအးယူ ဆင္ႀကီးဂ႒ဳန္ခ်ီ မယ့္ ဇာတ္ကြက္ေဖာ္ၿပီ။ ဝတ္လာတဲ့အဝတ္အစားသစ္ေတြကိုခြၽတ္၊ အိမ္ေနရင္းဝတ္တဲ့အဝတ္ေဟာင္းေတြနဲ႔လဲတယ္။ ေအာက္ခံေဘာ္လီ မဝတ္ေတာ့ဘဲ အေပၚက ဘေလာက္အက်ႌ ပြပြကိုဝတ္လိုက္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ အခုမွ ေန႔ခင္း (၂)နာရီ ရွိေသးတာ။ တျခားဘာအလုပ္မွမရွိေတာ့လို႔ ေဒၚေအးယူ အစပ်ိဳးေတာ့တာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေ႐ႊရ က သူေနရမယ့္ အိမ္ေရွ႕ဝရံတာက ကြပ္ပစ္ေပၚလွဲေနတာ။ ဒါကို ေဒၚေအးယူက သူ႔အိပ္ခန္းထဲကေနၿပီး “ေ႐ႊရ ေရ၊ခဏလာဦးေဟ့” ေ႐ႊရ ေရာက္လာေတာ့ ေဒၚေအးယူ က သူ႔အိပ္ရာေပၚမွာ၊ ေ႐ႊရက ကုတင္ေဘးမွာရပ္ေနတယ္။

“လာ၊ဒီမွာထိုင္” ေဒၚေအးယူက ေ႐ႊရ ကို သူ႔ေဘး အိပ္ရာေပၚမွာအထိုင္ခိုင္းလို႔ ေ႐ႊရ ဝင္ထိုင္တယ္။ “ညီး ဒီမွာ ဂ်ီးေဒၚနဲ႔အတူလာေနတာ ဘာအတြက္ဆိုတာ သိတယ္ေနာ္” ေဒၚေအးယူ စၿပီး စစ္ေမာင္းသံေပးပါၿပီ။ သူက သမီးေတြခ်ည္း ေမြးထားေတာ့ ေ႐ႊရကို သူ႔သမီးေတြနဲ႔ေျပာသလိုမ်ိဳး ညီး လို႔ေျပာတာ။ ေ႐ႊရ လူအ မွမဟုတ္တာ ဘိုးေတာ္က ဘယ္လိုအကြက္ဆင္ ခဲ့သလဲသိတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ “ဟုတ္ကဲ့၊သိပါတယ္၊ ဂ်ီးေဒၚနဲ႔လင္မယားလိုေနဖို႔” အမွန္အတိုင္းဘဲေျပာလိုက္တယ္။

“လင္မယားလိုေနဖို႔၊ လင္မယားေတြ ဘယ္လိုေနၾကတယ္ဆိုတာေကာ သိလို႔လား” ေဒၚေအးယူ ဒီစကားကိုေျပာရင္း ေ႐ႊရ ရဲ႕လက္ကိုသူ႔လက္နဲ႔ဆြဲယူၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ထားေပးပါတယ္။ “ဟုတ္ကဲ့၊သိပါတယ္” ေ႐ႊရ အခ်ဥ္မဟုတ္။ ကိုရင္ငေပၚရဲ႕စာဝါမလိုက္ခင္ကတည္းက ၿမိဳ႕မွာ(၁၀)တန္း တက္ေနတုန္းက အရံမီးသတ္တပ္ဖြဲ႕မွာသူ႔တပ္စုမႈးနဲ႔အတူ မီးကင္းလွဲ႔ရတာ၊ သူ႔တပ္စုမႈးက ေက်ာင္းကသူတို႔ရဲ႕ ကာယဆရာ။ ေဘာလုံးနည္းျပဆရာ၊ ဆရာက ေဈးထိပ္လကၻရည္ဆိုင္က တ႐ုတ္မႀကီးနဲ႔ဇာတ္လမ္းရႈတ္ေနတာ။ တ႐ုတ္မႀကီးက အသက္(၄၀)ေက်ာ္၊ သူ႔လင္တ႐ုတ္ႀကီးက အသက္(၅၀)ေလာက္၊ တ႐ုတ္ႀကီးက သားေၾကာျဖတ္တာ အေၾကာမလြတ္လို႔ပန္းေသသြားတယ္ဆိုလား၊ အဲဒါ တ႐ုတ္မႀကီးက ေ႐ႊရ ဆရာနဲ႔ေနာက္မီးလင္းတာ။ တ႐ုတ္ႀကီးက ဘိန္းစားလည္း ဘိန္းစားမို႔ည တိုင္း ဘိန္းခန္းကို ပုံမွန္သြားေနက်။ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ေ႐ႊရ တို႔ ဆရာတပည့္ မီးကင္း တစ္ပတ္ေလာက္လွဲ႔ေမာင္းခတ္ၿပီးရင္ ဆရာက တ႐ုတ္မႀကီးဆီဝင္ၿပီး ညစာ စားတတ္တာ။ေ႐ႊရ အဖို႔ လမ္းေပၚခ်န္ေနခဲ့ရင္လဲ လူေတြျမင္မွာမို႔လကၻရည္ဆိုင္ေဘး ထင္းထားတဲ့အဖီေလးမွာ ဝင္ေနရင္း အလကားေန အလကား၊ အားေနတာမို႔ဆရာနဲ႔တ႐ုတ္မႀကီး ေမာင္းတီးၾကတာကို ေခ်ာင္းၿပီးၾကည့္ေနက်။

“သိရင္လဲ လုပ္ေလကြယ္” ေဒၚေအးယူ ေျပာသာေျပာရတာ၊ သူလဲ ေယာက္က်ားဘက္က တူဆိုေတာ့ ဘလိုင္းႀကီး ထဘီလွန္မေပးရဲဘူး။ ေ႐ႊရ ကသူ႔ဆရာ လုပ္တာျမင္ဘူးလို႔ ေဒၚေအးယူရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚေရာက္ေနတဲ့သူ႔လက္နဲ႔ ေဒၚေအးယူရဲ႕ႏို႔အုံႀကီးကို ကိုင္လိုက္တယ္။ ေ႐ႊရ သူ႔ႏို႔အုံကို ကိုင္တဲ့အခါက်မွ ေဒၚေအးယူ စိတ္ရဲလာၿပီး သူ႔ရဲ႕ဘေလာက္အက်ႌကို အေပၚဆြဲလွန္ေပးလိုက္တာ။ ၊ႏို႔အုံႀကီးက ကြၽဲေကာသီးႀကီးအလား ျပဴ းျပဴ းႀကီးေပၚလာပါတယ္။ ဆရာနဲ႔တ႐ုတ္မႀကီးတုန္းက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ အေဝးက ေခ်ာင္းၾကည့္ရတာမို႔ တ႐ုတ္မႀကီးႏို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမွန္း မေတြ႕ရပါ။ အခု ဂ်ီးေဒၚေဒၚေအးယူရဲ႕ႏို႔ႀကီးေတြက လူဝသေလာက္ ႀကီးပါတယ္။ သမီး(၄)ေယာက္ေမြးၿပီးသားမို႔ႏို႔ေတြက ႀကီးေပမဲ့တင္းတင္းရင္းရင္းေတာ့မဟုတ္။ နဲနဲ တြဲခ်င္ေနၿပီ၊ အရမ္းႀကီးေတာ့မတြဲေသး။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြက မဲနက္ေနၿပီး ေ႐ႊရ လက္မေတြေလာက္နီးနီး တုတ္တုတ္ခဲခဲေတြ။ ေ႐ႊရ က ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို လက္နဲ႔ညႇစ္ဆြဲၿပီး ႏို႔အုံႀကီးကို နယ္ေခ်ပါတယ္။ ေဒၚေအးယူ က ေ႐ႊရ ရဲ႕ေပါင္ၾကား လက္ႏႈိက္ၿပီး လီးကိုကိုင္တာ၊ လီးက ေတာင္ေနၿပီ ၊ေဒၚေအးယူ အႀကံေအာင္ေတာ့မယ္၊ ဒါနဲ႔ လီးကိုလက္နဲ႔ ဆုတ္သပ္ေပးရင္း

“လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ေတာ့ေလ” ေျပာရင္း ေဒၚေအးယူ ထဘီကို ခါးအထိ လွန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျဖဴ ေဖြးႀကီးမားလွတဲ့ဖင္လုံးႀကီးနဲ႔ေပါင္ႀကီးႏွစ္ခုၾကားက ေဖာင္းႂကြခုန္းထေနပါတယ္။ ေ႐ႊရ က ေဒၚေအးယူကိုယ္ေပၚ ဝမ္လ်ားေမွာက္ၿပီးႏို႔အုံႀကီးေတြကို ပါးစပ္နဲ႔ကုန္းစို႔ ၊ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးနဲ႔ အုပ္ကိုင္ပါတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အေတာ္ႀကီးတဲ့အျပင္အသားေတြက ထူထဲကာ ေဖာင္းႂကြအိစက္ေနပါတယ္။ ေဒၚေအးယူက လီးေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝမွာေတ့ၿပီး ေပးပါတယ္။ ေယာက်္ား က်န္းမာေရး မေကာင္းတာ (၆)လေက်ာ္ အလိုးမခံရတာ ၾကာၿပီမို႔ေ႐ႊရ လက္နဲ႔ကိုင္ကတည္းက ေဒၚေအးယူ ေစာက္ေခါင္းထဲ အရည္႐ြဲေနၿပီ။ ေ႐ႊရ လီးကို ထိုးသြင္းပါတယ္။ ကေလး(၄) ေယာက္ေတာင္ ထြက္ထားတဲ့အေခါင္းဘဲေလ က်ယ္ေနၿပီေပါ့။ လီးက တဝက္ေလာက္အထိ ေရွာကနဲဝင္သြားတာ၊ ေဒၚေအးယူအဖို႔စေနေန႔ည သန္းေခါင္ မတိုင္ခင္ ဗုဒၶဟူးသားနဲ႔လင္မယားအရာ ေျမာက္ၿပီမို႔စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားၿပီ။

ဒါနဲ႔ေ႐ႊရ ရဲ႕ လည္ပင္းကိုဆြဲယူရင္း ဖင္အေနအထားကို ျပသင္ေပးလိုက္တယ္။ ေ႐ႊရ ေနာက္တခ်ီထပ္ထိုးတာ လီး အဆုံးထိ ဝင္ေရာ။ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ ခံေပးပါတယ္။ ေ႐ႊရ လီးက သိပ္ေတာ့မငယ္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ ဦးကံေပး ဟာထက္ေတာင္ႀကီးမွာပါ။ ေဒၚေအးယူကိုက အေပါက္က်ယ္ေနၿပီကိုး။ ေ႐ႊရကေတာ့စာေတြ႕သာမက သူ႔ဆရာနဲ႔တ႐ုတ္မႀကီးတို႔ရဲ႕ live show ကို ၾကည့္ဘူးထားလို႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဆိုေပမဲ့ပရမ္းပတာမျဖစ္ဘူး။ စည္းခ်က္က်က် လုပ္သြားတာ၊ေဒၚေအးယူေတာင္ အရသာေတြရၿပီး ေအာက္ကေန ဖင္ကို ပင့္တင္ေပးေနၿပီ။ စကတည္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ အရည္႐ြဲေနလို႔ လိုးရင္း လိုးရင္း အရည္ေတြက ေဒၚေအးယူ အေခါင္းထဲက ေအာက္ကိုစီးက်ေနၿပီး ႁပြတ္-ဖတ္-ဘြတ္- အသံထြက္လာၿပီ။

“အင္း-အာ-ေ႐ႊရ ရယ္၊ေျဖးေျဖးကြယ္၊” ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရကို ဖက္ထားရင္းေျပာတာ။ ဒါေပမဲ့ေ႐ႊရ ကေတာ့ ဘာမွမၾကားေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ ေျဖးေျဖး ေျပာတာလဲမရ။ သူ႔ဖင္ႀကီး ႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးလိုက္တာ ၁၀–၁၂ ခ်က္ ေလာက္မွာ လီးက အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါတယ္။ ေဒၚေအးယူလဲ ေ႐ႊရ ၿပီးသြားလို႔ အရည္ပန္းထုတ္လိုက္တာ သိ သိခ်င္း “ဟူး” ကနဲ သက္ျပင္းခ်ကာ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ပါတယ္။ ဘာမွအရသာ မရွိလိုက္။ ေကာင္းေတာ့မယ္ရွိေသး ၊ေ႐ႊရ ကၿပီးသြားၿပီ၊ ေအးေလ၊ လူပ်ိဳဆိုေတာ့လည္း ဘယ္ထိန္း ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေနာက္က်မွ အေလ့အက်င့္ရမွ ေကာင္းေကာင္းခံရမယ္လို႔ေတြးၿပီး “ၿပီးရင္လဲ ဖယ္ေပးဦးကြယ္၊ ေရသြားေဆးၾကရေအာင္” ေဒၚေအးယူေျပာတာနဲ႔ ေ႐ႊရ အေပၚက ဖယ္ေပးတယ္။ ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ၿပီး ေဆးေၾကာၾကတယ္။ ေဆးေၾကာတယ္ဆိုေပမဲ့ေဒၚေအးယူက နဲနဲေတာ့ ရွက္ေနေသးလို႔အတူတူ မဝင္ဘဲ ေ႐ႊရ ေဆးၿပီးမွ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္တာ။

အျပင္ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ေ႐ႊရ က “ဂ်ီးေဒၚႀကီး ကြၽန္ေတာ္ ထပ္လုပ္ဦးမယ္” ဆိုၿပီး ေဒၚေအးယူႀကီးကို ဆြဲဖက္၊ပါးေတြနမ္း ၊ႏီု႔ေတြကိုင္တာ။

“ေ႐ႊရ ရယ္၊အခုေလးတင္ တခါလုပ္ထားတာ၊ေမာေနမယ္၊ညက်မွ လုပ္ရေအာင္”
“မေမာပါဘူး ဂ်ီးေဒၚရာ၊ကြၽန္ေတာ္ မဝေသးလို႔”
“ထမင္းခ်က္ရဦးမယ္ ေ႐ႊရရယ္၊ ဆက္တိုက္ႀကီးဆိုေတာ့ အရသာလဲမရွီပါဘူး၊ ညက်မွ ဂ်ီးေဒၚ မင္းကို ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္ ဆိုတာျပေပးမယ္ ေနာ္ အခုေတာ့နားၾကရေအာင္၊ ဂ်ီးေဒၚ ေမာလို႔ပါကြယ္” ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရကို ေျဖာင္းျဖေျပာေတာ့ ေ႐ႊရလဲ “ဟုတ္”လို႔ေျပာၿပီး ေဒၚေအးယူ ထမင္းအိုးတည္ ေနတုန္း ခုနက လိုးခဲ့ၾကတဲ့အိပ္ရာေပၚမွာ ေ႐ႊရ တခူးခူးနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားေလရဲ႕။

ညစာကို (၅)နာရီေလာက္မွာစားၾကၿပီး ေဒၚေအးယူအားၿပီ။ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြကို ေ႐ႊရအကုန္သယ္ၿပီး ေဆးေၾကာတာ။ သူက႐ြာမွာေနကတဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားမို႔အက်င့္ရေနၿပီ။ ၿပီးသူက အခုမွသာ ေဒၚေအးယူႀကီးနဲ႔ညားတာေလ။ ဒီအိမ္ေရာက္ကတဲက ထမင္းစားၿပီးရင္ ကိုယ့္ပန္းကန္ ကိုယ္ေဆးေနက်။ ေ႐ႊရပန္းကန္ေဆးေနတုန္း ေဒၚေအးယူ ညက် ေ႐ႊရနဲ႔ပြဲကဖို႔စဥ္းစားၿပီ။ ၊ေကာင္ေလးကသူ႔ဒုတိယသမီးမပဲနဲ႔မွ ႐ြယ္တူ။ မအဲထက္ေတာင္ငယ္တာ။ ဒါေပမဲ့ေကာင္ေလးလီးက စံခ်ိန္မီ႐ုံမက ပိုေတာင္ေနတယ္။ သူ အေပါက္က်ယ္ ေနတာေတာင္ ေန႔လယ္ကခံရတာ ခဏေလးမို႔သာ။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာဘဲ။ ပထမဆုံးမို႔သာ ေကာင္ေလး မထိန္းႏိုင္လို႔ခဏနဲ႔အရည္ထြက္တာ။ ထိန္းမ်ားထိန္းႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္။ ေတြးရင္းနဲ႔ေဒၚေအးယူအဖုတ္က စိမ့္ကနဲ အရည္စို႔လာတယ္။ အင္း ငါလဲ ေယာက်္ား အလိုးမခံဘူးတာက်ေနတာဘဲ၊ အသက္ေတာင္ (၄၀)ေက်ာ္ေနၿပီ သမီးေတြေတာင္ (၄)ေယာက္ေမြးၿပီးၿပီ၊ ဒါေတာင္ အခုေ႐ႊရနဲ႔လိုးတာေတြးမိ႐ုံနဲ႔အရည္စိုတာ ဟုတ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ငါ တဏွာေပမ စိတ္ေတြ တအားမ်ားေနၿပီလား။ ေဒၚေအးယူေတြးရင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လာတယ္။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္၊ ထဘီကိုခြၽတ္ၿပီး ေရခပ္ခ်ိဳး၊ ဆပ္ျပာတိုက္ရင္း ဘာရယ္မဟုတ္ အက်င့္ပါေနတာ အဖုတ္ကိုေဆးေၾကာရင္း လက္နဲ႔ကလိုင္းေပးတာ၊ ဦးကံေပး က်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့တဲ့(၆)လေလာက္ကစၿပီး ေကာင္းေကာင္းအလိုးမခံရတာနဲ႔အခုလိုေရခ်ိဳးရင္း အဖုတ္ကိုက႐ိုင္းေနက်။ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး အဖုတ္ကိုလက္ညႇိဳ း ထိုးထည့္ၿပီးမွ သတိရလာလို႔ၿပဳံးမိေသး၊ (ညက် အဝစားရေတာ့မွာဘဲကြယ္၊ လက္ညႇိဳ းမလိုေတာ့ပါဘူး)။ ဒီလို ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ေရခ်ိဳးၿပီးသြားတာနဲ႔အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ အေမြးနံ႔သာလူးရတယ္။ ၿပီးမွ ေ႐ႊရကို (ေရခ်ိဳးေတာ့ေလ) လို႔ ေလာေဆာ္ရတယ္။ ေ႐ႊရ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ည(၈)နာရီရွိၿပီ။

လူျပတ္တဲ့ၿခံဝင္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးေလ။ ေဒၚေအးယူနဲ႔ေ႐ႊရတို႔တူအရီးႏွစ္ေယာက္တည္း။ တူအရီးဆိုေပမဲ့ေန႔လယ္ကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ လိုးထားၾကတဲ့လင္မယား အသစ္က်ပ္ခြၽတ္။ ဒီေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဟန္လုပ္မေနအားဘူး။ ေဒၚေအးယူအိပ္မဲ့ကုတင္အိပ္ရာေပၚေရာက္ေနၾကၿပီ။ ကုတင္အစြန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထိုင္ေနရာက ေ႐ႊရ က ေဒၚေအးယူရဲ႕ခါးကိုဖက္ၿပီး ပါးကိုနမ္းတာ။ သားအ႐ြယ္ ေယာက်ာ္း ဘက္ကတူဆိုေတာ့ ေဒၚေအးယူ ေမ့ၿပီးရွက္လို႔လား ဘာလားမသိ၊ ခါးတခ်က္ေတာ့တြန႔္သြားေသးတာ၊ ေနာက္မွ ေ႐ႊရနဲ႔က ညားေတာင္ၿပီးၿပီဘဲလို႔သတိရလို႔ေ႐ႊရ ေက်ာကိုျပန္ဖက္ၿပီး ပါးကိုအလိုက္သင့္ေမာ့ေပးတယ္။

သားအမိအ႐ြယ္မို႔ေ႐ႊရ ႏုတ္ခမ္းစုတ္တာ မလုပ္ပါ။ မလုပ္တတ္တာလား၊ မလုပ္ခ်င္တာလားေတာ့မသိ။ ေဒၚေအးယူကေတာ့ေယာက္က်ားနဲ႔ရကတည္းက ႏုတ္ခမ္းစုတ္ ခံေနက်မို႔စုတ္ေစခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ပါးစပ္ကေတာ့ေျပာမထြက္ဘူး။ ေ႐ႊရ ကေတာသား၊ မိန္းမ မျမင္ဘူးတဲ့ပုံစံ။ ေဒၚေအးယူရဲ႕ပါးကို ဟိုဘက္ဒီဘက္ တလွဲ႔စီနမ္းရင္း လက္ကလဲ ႏို႔အုံႀကီးကို နယ္ပြတ္ေနေလရဲ႕။ ဒါနဲ႔ေဒၚေအးယူ ဝတ္ထားတဲ့ေရွ႕ခြဲ ဘေလာက္အက်ႌ ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္။ ၾကယ္သီးအားလုံးကြၽတ္တဲ့အခါ အက်ႌကို ခြၽတ္ေပးလိုက္တာ ၊ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံး
လြတ္လြတ္ကင္းကင္း ျဖစ္သြားၿပီး ေ႐ႊရအႀကိဳက္ ျဖစ္သြားပါေလေရာ။

ေဒၚေအးယူ ကုတင္ေပၚ တေစာင္းထိုင္ေနရာက ၿဗဳံးကနဲ ပက္လက္လွန္လိုက္တယ္။ ႏို႔အုံႀကီးက တပ္မက္စဘြယ္ ေတာင္ပူစာလိုေပၚေနတာ။ နဲတဲ့ႏို႔ႀကီးေတြမဟုတ္။ သက္လတ္ပိုင္းလူငယ္ေတြ ေဆာ့ကစားၾကတဲ့ ရာဘာေဘာလုံးေလာက္ရွိမယ္။ ေဒၚေအးယူက အသားျဖဴေတာ့ႏို႔ႀကီးေတြကလည္း ျဖဴေဖြးေနတာ။ ၊ႏို႔သီးေခါင္း ေတြကလြဲလို႔ေပါ့။ ႏို႔သိးေခါင္းေတြကေတာ့ကေလးေတြႏို႔တိုက္ခဲ့ရတာမို႔ထိပ္ကအမဲေရာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူအေပၚလွဲခ်မယ္လုပ္ေတာ့ ေဒၚေအးယူက “ပုဆိုးခြၽတ္လိုက္ေလ”တဲ့။

ေ႐ႊရ သူ႔ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚေက်ာ္ၿပီး ခြၽတ္လိုက္တယ္။ အေပၚက နဂိုကတဲက အကၤ ်ီ မဝတ္ဘူး၊ ဝါဝင္ကာနီး မႏၲေလးရာသီဥတုက ပူတယ္ေလ။ ေဒၚေအးယူ ထဘီကို ခါးအထိဆြဲလွန္ေပးလိုက္တယ္။ “ထဘီ ခြၽတ္လိုက္ပါလား ဂ်ီးေဒၚ” ေ႐ႊရက ေတာင္းဆိုတာ။ လိုးၿပီးၾကလို႔လင္မယားျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေပမဲ့အေခၚအေဝၚက ေျပာင္းလို႔ မရေသးဘူး။ ဂ်ီးေဒၚ ေခၚတာကႏႈတ္က ်ိဳ းေနၿပီ။ ေဒၚေအးယူက

“အာကြာ၊ ရွက္ပါတယ္ေ႐ႊရရယ္၊ မခြၽတ္ခ်င္ပါဘူး ဒီတိုင္းလွန္လိုးလည္း ရတာဘဲဟာ”
“ရတာေတာ့ရတာေပါ့ဂ်ီးေဒၚရဲ႕။ ဒါေပမဲ့အဝတ္ဗလာတုံးလုံး လိုးတာက ပိုၿပီးလြတ္လပ္တယ္

ေ႐ႊရ ကထဘီခြၽတ္ဖို႔ဆြယ္တရားေဟာတာ။

“အံမယ္ေတာ္၊က်ဳပ္ ကိုကံေပးနဲ႔တသက္လုံး လိုးလာတာ ဒီလိုပါဘဲ၊ ထဘီခြၽတ္ၿပီးတခါမွ မလိုးဖူးပါဘူး ညီးက ထဘီခြၽတ္လိုးတာ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္မိန္းမကိုမ်ားလိုးခဲ့ဘူးလို႔လဲ”

ေဒၚေအးယူ ထဘီမခြၽတ္ခ်င္တာနဲ႔ေ႐ႊရကို ေမးခြန္းျပန္ေမးရင္း လီးကိုလက္နဲ႔ဆြေပးေနၿပီ။

“ဘယ္သူ႔မွမလိုးဖူးပါဘူးဂ်ီးေဒၚရယ္၊ စာအုပ္ေတြထဲဖတ္ဖူးတာပါ၊ ကြၽန္ေတာ္ လိုးဖူးဘို႔ေနေနသာသာ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကိုေတာင္ အခုမွဂ်ီးေဒၚႀကီးဟာ စျမင္ဖူးတာ”

ဟုတ္/မဟုတ္ေတာ့မသိရေပမဲ့ေ႐ႊရ အေျပာေၾကာင့္ ေဒၚေအးယူ နဲနဲစိတ္ေျပသြားတယ္။

“ကဲ၊ဒီညေတာ့ဒီအတိုင္းဘဲလိုးေတာ့၊ ေနာက္ညေတြက် ထဘီခြၽတ္ေပးမယ္” ေျပာၿပီး ေဒၚေအးယူရဲ႕ ဆုတ္နယ္မႈေၾကာင့္ ေ႐ႊရရဲ႕လီးႀကီး ေတာင့္တက္ေနတာ၊ ေဒၚေအးယူ လက္ဖဝါးနဲ႔ေတာင္ မဆန႔္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဒၚေအးယူလဲ စိတ္ေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပါေနသလဲမသိ၊ အဖုတ္မွာ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္ထားလိုက္ တယ္။ ေ႐ႊရ လိုးမယ္ဆို အရံသင့္ျဖစ္ေတာင္။

ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူရဲ႕ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာဝင္ယူတယ္။ လီးကို ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့ထားၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လက္နဲ႔စမ္းၾကည့္တာ။ အရည္ေတြစိုေနၿပီ။ ေဒၚေအးယူရဲ႕ေစာက္ဖုတ္က အုံႀကီးတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ေစာက္ေမြးအုံႀကီးနဲ႔အတူ ေဖာင္းႂကြေနတာ။ ေစာက္ေမြးေတြကလည္း မဲေမွာင္ေနတာ ေစာက္ပပ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက အထူ ႀကီးေတြ ။ ဒါေပမဲ့အျပင္ကိုလန္ထြက္ေနၿပီ။ အစိကလဲ ျပဴ းျပဴ းႀကီး အျပင္ကိုေတာင္ ပဲႀကီးေစ့ တစ္ေစ့လို ျပဴ ထြက္ေနတာ။ ေ႐ႊရ အဖုတ္ကို သုေတသနလုပ္ေနတာ၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ထိုးမသြင္းဘူး။ေဒၚေအးယူ စိတ္ပါေနပါတယ္ဆိုမွ ေသနာေကာင္ကအခ်ိန္ဆြဲေနေသး။

“ဟဲ့ဘာကသိုင္းရႈေနျပန္ၿပီလဲ၊ လိုးမဲ့ဟာ လိုးတာ မဟုတ္ဖူး”
“မျမင္ဖူးလို႔ၾကည့္ေနတာပါ ဂ်ီးေဒၚရယ္”
“ေန႔လယ္ကလဲ ေတြ႕ဖူးၿပီးသားကို၊ တကတဲ၊ ကဲ-လိုးမွာသာလိုး၊ ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနာက္မွ အားပါးတရၾကည့္”

ေဒၚေအးယူစိတ္မရွည္သလို ေျပာေတာ့မွ ေ႐ႊရ လီးကို အဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းတယ္။ အရည္႐ြဲေနၿပီမို႔လီးက အထဲကို အထစ္အေငါ့မရွိ ဝင္သြားတယ္။ လီးဝင္သြားတာနဲ႔ေ႐ႊရ ေန႔ခင္းကလို တခ်က္ၿပီးတခ်က္ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာ “ဟဲ့၊မွန္မွန္ေလး ေဆာင့္ဟဲ့၊ တအားႀကီးမျမန္နဲ႔။ ေမာေနမယ္၊ေျဖးေျဖး-ေျဖးေျဖး” ေဒၚေအးယူ ေန႔လယ္ကလို ေ႐ႊရ ခဏေလးနဲ႔ၿပီးသြားမွာစိုးလို႔ပါးစပ္က-ေျဖးေျဖး-လို႔ေျပာရင္း ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ ေနရာယူ ခံတာပါ။ အသက္(၄၀)ေက်ာ္ အ႐ြယ္ေကာင္းမို႔လီးဝင္တာနဲနဲၾကာလာေတာ့ေဒၚေအးယူ ကာမအရသာ စတင္ခံစားေနၿပီ။ ေစာက္ေခါင္းသားေတြပြစိ ပြစိ ျဖစ္လာၿပီး အရည္ေတြစိမ့္ထြက္ ယားယံလာတာ။ ေဒၚေအးယူက အသားျဖဴလို႔ အရည္႐ြမ္းထင္ပါရဲ႕။ လီးႀကီးဝင္ထြက္တိုင္း “စြတ္-စြတ္-ဖတ္-ဖတ္” အသံေတြ ပုံမွန္ထြက္ေနတာ။

ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရ ခါးကိုဖက္ၿပီး ေ႐ႊရေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖင္ကိုအခ်က္က်က် ေကာ့ေကာ့တင္ေပးေနတာ။ ေ႐ႊရအဖို႔ေန႔ခင္းကနဲ႔တျခားစီဘဲ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့အရသာ၊ ဒီလိုေကာင္းလို႔လဲ သူ႔ဆရာ တ႐ုတ္မအဖြါးႀကီးကို လင္ႀကီးအလစ္မွာ သြား သြား လိုးေနတာကိုးလို႔ ေတြးမိေသး။ ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူႀကီး အေပၚက ေဆာင့္လိုးရင္း ကိုရင္ငေပၚရဲ႕ကာမသွ်တၱရ သင္ခန္းစာေတြကို ျပန္ေတြးေနတာ။ ေနာက္တခါ ဘယ္လိုအေနအထားနဲ႔လိုးရရင္ ေကာင္းမလဲေပါ့။ ဒီလို ဟိုေတြး ဒီေတြး အေတြးေတြ ေတာေရာက္ ေတာင္ေရာက္ဆိုေတာ့မၿပီးႏိုင္ဘဲၾကာေနေရာ။ ေ႐ႊရ မၿပီးႏိုင္ေလ ေဒၚေအးယူႀကီးအဖို႔ ေကာင္းေလဘဲ။ ဦးကံေပးနဲ႔အတူ မလိုးရတာ(၆)လေက်ာ္ၿပီ၊ အခုေ႐ႊရလို အားေကာင္းေမာင္းသန္ လူပ်ိဳေလးနဲ႔ဘာကိုမွ မပူရမပင္ရ။ အလိုးခံရေတာ့မေကာင္းဘဲေနပါေတာ့မလား။

ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရရဲ႕အလိုးအေဆာင့္ေတြကို “အီး-အင္း-အား-အို႔-အင္”လို႔ ပါးစပ္ကၿငီးျငဴ သံေပးရင္း အရသာယူ။ ေ႐ႊရရဲ႕လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ကို အားယူကိုင္ၿပီး ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးေျမႇာက္ ေျမႇာက္ ေကာ့ေပးတာ။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တစ္ခုလုံးလဲ နီရဲၿပီး ၿပဲအာေနတယ္။ “ဖြတ္-ဖြတ္-ဖြတ္-ဒုတ္-ဒုတ္-ႁပြတ္-ႁပြတ္”အသံစုံေတြ။ ဒီတခါေတာ့ ေ႐ႊရ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ ေန႔ခင္းကတစ္ခါလိုးထားလို႔လားမသိ။ ဒါမွမဟုတ္ အခုမွ သူ႔ဆရာ ကိုရင္ငေပၚရဲ႕နည္းနိသာယ ေတြကို သတိရလို႔ထုတ္သုံးေနတာလားမသိ။ (၁၀)မိနစ္ေက်ာ္လာတဲ့အထိ ေဆာင့္ေကာင္းတုန္း။ ေဒၚေအးယူ အရည္ေတြပန္းၿပီး ၿပီးသြားတာၾကာၿပီ။ အခုေတာင္ ေနာက္တေၾကာ့ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။

ေ႐ႊရ က ေဒၚေအးယူႀကီး ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ မသိလိုက္။ အေတြ႕အႀကဳံမွ မရွိတာကိုး။ ဒီေတာ့ ကိုရင္ငေပၚရဲ႕ၾသဝါဒအတိုင္း (မိန္းမမ်ားၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေနေအာင္ သူတို႔ေက်နပ္တဲ့အထိ လိုးေပးရတာေမာင္) ေဒၚေအးယူႀကီးသူ႔ကို ေက်နပ္ေအာင္ အားတင္းၿပီးေဆာင့္လိုးေနတာ။ လိုးရင္းလိုးရင္း ေဒၚေအးယူႀကီးၾကည့္ရတာ “အင္း-အင္း-အီး-အာ” အသံေတြ မပီမသထြက္ေနၿပီး ဖင္ေကာ့တင္ေပးတာကလဲ တေျဖးေျဖးအရွိန္ေပ်ာ့ လာလို႔ ၿပီးေလာက္ပါၿပီ ဆိုၿပီး ေ႐ႊရ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္တာ လီးက အရည္ေတြ မီးသတ္ပိုက္ေခါင္းက ပရက္ရွာနဲ႔ ပန္းထုတ္လိုက္သလို ေစာက္ေခါင္းထဲ အျပည့္တိုးဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ လီးအရည္ေတြပန္းထြက္တာနဲ႔ၿပိဳင္တူ ေ႐ႊရ လည္း ဖလက္ျပၿပီး ေဒၚေအးယူ ဗိုက္ေပၚေမွာက္က်သြားတာ ေဒၚေအးယူက အလိုက္တသင့္ ဖက္ထားေပးေလရဲ႕။

မဂၤလာဦးညဘဲ ထားပါေတာ့ေလ။ မဂၤလာေဆာင္တာ / မေဆာင္တာ။ လူပ်ိဳ / အပ်ိဳ ဟုတ္တာ / မဟုတ္တာေတြ အသာထား၊ ေ႐ႊရနဲ႔ေဒၚေအးယူက အခုမွစၿပီးလိုးၾကရတဲ့လင္မယားမို႔ ဒီစေနေန႔ညက သူတို႔အတြက္ မဂၤလာဦးညေပါ့။ တခ်ိဳ႕လင္မယားေတြဆိုရင္ မဂၤလာဦးညမွာ မိုးလင္းတဲ့အထိ မအိပ္ဘဲ တညလုံး လိုးၾကဆိုဘဲ။ ေဒၚေအးယူေတာင္ ဦးကံေပးနဲ႔ မဂၤလာဦးညမွာမနက္ (၃) နာရီမွအိပ္ရတာ။ ဆက္တိုက္ လိုးေနရလို႔ မဟုတ္ပါ။ ဦးကံေပးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြက bachelor night လုပ္ၾကတာ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္မွ လူစုကြဲတာ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိပ္ရာဝင္ေတာ့ ည (၁) နာရီထိုးၿပီ၊ ရကာစ ရွက္ေနၾကလို႔ဟိုလိုလို ဒီေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနၾကတာက နာရီဝက္ေလာက္ၾကာတယ္။ ဒီေတာ့ မနက္ (၃) နာရီမွအိပ္ရတာဆိုေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္သား လိုးရတဲ့အခ်ိန္က တစ္နာရီေတာင္ မျပည့္ခ်င္ဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခ်ီထဲ။ အခုေ႐ႊရနဲ႔က်ေတာ့ ည (၁၂) နာရီမတိုင္ခင္ လင္မယားအရာ ေျမာက္ရမယ္ေျပာထားလို႔ ဝိရိယလြန္ၿပီး ကဲလိုက္ၾကတာ ည (၉) နာရီမွာ ႏွစ္ႀကိမ္ၿပီးသြားၿပီ။

ေနာက္ထပ္ေ႐ႊရက ႏွစ္ခ်ီထပ္လိုးတယ္။ ေဒၚေအးယူလဲယၾတာ ေခ်တာဘဲလို႔စိတ္ထဲမရွိေတာ့ဘူး။ ေယာက်ၤားနဲ႔မိန္းမ လိုးၾကၿပီဆိုမွေတာ့ ဝတၱရားအရမို႔ပါဆိုတာ ညာတာ။ ဖာသယ္မေတြေတာင္ ပိုက္ဆံရလို႔ခံရင္း တခါတေလ စိတ္ပါလာၾကေသးတာ။ အခုေဒၚေအးယူအျဖစ္က ေယာက်ၤားနဲ႔ အတူမေနရတာ (၆) လေက်ာ္၊ အသက္ (၄၀) ေက်ာ္႐ုံေလးဘဲ ရွိေသးတဲ့ အ႐ြယ္ေကာင္းမိန္းမ၊ ၿပီး လင္ႀကီးျဖစ္တဲ့သူ ကိုယ္တိုင္က သေဘာတူ ခြင့္ေပးထားတဲ့ေယာက်ၤားရဲ႕ တူအရင္း၊ ကိုယ့္သား အ႐ြယ္ေလးနဲ႔ေလ။ ဟန္ေဆာင္လို႔ကိုမရတာ၊ ေဒၚေအးယူ ေကာင္းလြန္းလို႔” ေကာင္းတယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ေ႐ႊရရယ္ တအားေဆာင့္ပါဟဲ့” လို႔ ပါးစပ္ကထုတ္ေဖာ္ျပရတဲ့အထိပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့လဲ ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးေကာ့ေကာ့တင္၊ စေကာဝိုင္းလႈပ္ရမ္းေပးရင္း ႏွစ္ခ်ီလုံး ၿပီးသြားခဲ့တာ။ ေ႐ႊရက ေနာက္ႏွစ္ခ်ီလုံး ဘာမွ အဆန္းမထြင္ဘဲေလွႀကီးထိုး ႐ိုး႐ိုးပုံစံနဲ႔ဘဲ လိုးတာ။ ေနာက္ရက္က တနဂၤေႏြေန႔ေလ၊ ေက်ာင္းမသြားရဘူး၊ မနက္ေဈးကို ေ႐ႊရသြားၿပီး ဟင္းခ်က္စရာဝယ္၊ ႏွစ္ေယာက္သား ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာေပၚေရာက္ေတာ့တာ။

ဒီကေန႔ေတာ့ ေ႐ႊရ ထဘီခြၽတ္တာ ေဒၚေအးယူမကန႔္ကြက္ေတာ့ဘူး။ အရွက္ကုန္ၿပီေလ။ မေန႔က (၄) ခ်ီေတာင္ ခံထားရတာ၊ သူ႔မယားျဖစ္မွေတာ့ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေတာ့။ ေ႐ႊရက ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္စြန္းမွာ ထိုင္ေနရာက ေဒၚေအးယူႀကီးကို အိပ္ရာေပၚလွဲေပးလိုက္တယ္။ အဝတ္အစားက ႏွစ္ေယာက္လုံး ခြၽတ္ထားၿပီးသား။ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရလွဲေပးတဲ့အတိုင္း ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ခါးကကုတင္အစြန္းမွာ၊ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ကုတင္ေအာက္ တြဲလဲက်ေနတာ။ ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူရဲ႕ လုံးက်စ္ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ သလုံး သား ႏွစ္ဘက္ကို ကိုင္ၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေျမာက္ၿပီး ေျခဖဝါးေတြကို အိပ္ရာေပၚ ခ်ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ၿဖဲေပးထားတာ၊ အစြမ္းကုန္ၿဖဲေပးထားရတဲ့ ေပါင္ၿခံသား မွာေတာ့ အရည္ေတြ ေျပာင္လက္ ေနတဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ၿပဲလန္ေနၿပီ။ ေ႐ႊရ လီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ၿပဲအာလာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာေတ့ထားတယ္၊ ၿပီးေဒၚေအးယူရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို လက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ရင္း လီးထိုးသြင္းေတာ့ “အား အင္း အဟင့္ အင့္” ေဒၚေအးယူ အသံေတြေတာင္ ထြက္လို႔။ ဒီေကာင္ေလး လိုးေတာ့ မယ္ဆိုတာ သိေနတာဘဲ၊ ဒါေတာင္ လီးဝင္ေတာ့ မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ အသံထြက္ေသးတာ၊ ေဒၚေအးယူ ရွက္မိေသး။ ေ႐ႊရက ေဒၚေအးယူရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံး ကို စုကိုင္ၿပီး ဖိၿပီးေဆာင့္လိုးေနတာ။

ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရရဲ႕ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာတယ္တူရဲ႕၊ ေအာက္ကေနၿပီး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေျမႇာက္ ပင့္တင္ေပးေလရဲ႕။ ေ႐ႊရလီးႀကီးကို ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္က ခြက္ဝင္သြားတာ။ ေ႐ႊရက ကေန႔အတြက္ ပထမဆုံးလိုးတာ ျဖစ္လို႔ အားေကာင္းေနတာ၊ ေဆာင့္တာ မွ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ဘဲ။ ေဒၚေအးယူကလဲ ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အၿပိဳင္ စည္းဝါးကိုက္ေအာင္ ေအာက္ကေန ခါးကို ေကာ့ေပးေနတာ။ ေဆာင့္အား မျပင္းတယ္ ျပင္းတယ္ ကုတင္ေတာင္ တကြၽီကြၽီမည္ၿပီး လႈပ္ခါေနတာ။ ေ႐ႊရရဲ႕ အားပါတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေဒၚေအးယူအဖို႔ ဦးကံေပးနဲ႔ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္လိုးခဲ့တာေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္တာဘဲ။ ဦးကံေပးနဲ႔က ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ ေကာင္းခဲ့တာေတြက မမွတ္မိေတာ့။ ေ႐ႊရရဲ႕ လိုးခ်က္ေတြက ေဒၚေအးယူကို မိန္းေမာသြားေစတာ။ အစကေတာ့ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရ လက္ေတြ၊ ပခုန္းေတြ ကိုင္ၿပီးဖင္ေကာ့ေနတာ၊ ၾကာလာလို႔ အရသာရွိလာတာေလ။

လက္ႏွစ္ဘက္က ေဘးဘက္ေလ်ာက်လာၿပီး ဖင္ေကာ့ဘို႔ေနေနသာသာ “အင္ အ အာ အ အ”ေလသံေလာက္ဘဲ ထြက္ႏိုင္ေတာ့တာ။ ေ႐ႊရ မၿပီးခင္ ေဒၚေအးယူၿပီးသြားတာ၊ ဟန္ေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ တခါထဲ ေျခပစ္လက္ပစ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေ႐ႊရလဲဘာထူးမွာလဲ၊ အရည္ပန္းထုတ္တာေတာင္ မၿပီးခ်င္ေသးဘူး၊ လူက ေဒၚေအးယူေပၚေခါင္းတင္ၿပီး ဝက္ေမွး ေမွးေနေလရဲ႕။ ေန႔ခင္းတခ်ီလိုးၿပီးၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တေရးတေမာအိပ္ၾကတာ၊ မအိပ္လို႔ကလဲမျဖစ္ဘူးေလ။ ဒီေလာက္ပြဲၾကမ္းၾကမွေတာ့ အားကုန္ၿပီ။ ေဒၚေအးယူကုတင္က တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေလ။ လိုးရင္သာေကာင္းတာ၊ ႏွစ္ေယာက္ အတူ အိပ္ဖို႔ေတာ့ က်ဥ္းတယ္။ ေ႐ႊရက အိပ္ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အိပ္တတ္တာ။ ဒါေၾကာင့္ လိုးၿပီးတဲ့အခါ ေ႐ႊရ ဝရံတာက သူ႔ကြတ္ပ်စ္ေလးဆီျပန္လာအိပ္တယ္။ ေဒၚေအးယူနဲ႔ အတူမအိပ္ဘူး။ ေ႐ႊရအိပ္ရာႏိုးေတာ့ ေဒၚေအးယူမႏိုးေသးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားတာ၊ ေ႐ႊရက လူငယ္မို႔ ေတာ္႐ုံ အပန္းခံႏိုင္တာ၊ ေဒၚေအးယူက (၄၀) ေက်ာ္ၿပီမို႔ ေ႐ႊရ ပက္ပက္စက္စက္လိုးတာ ခံလိုက္ရလို႔ ဖလက္ျပသြားဟန္တူရဲ႕။

ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူအိပ္ေနတုန္း ကို ရင္ငေပၚဆီက သူကူးယူလာတဲ့ ကာမသွ်တၱရနည္းပညာပုံေတြကို ျပန္ေလ့လာတယ္။ ကို ရင္ငေပၚက စာမ်က္ႏွာ (၄၀၀) ပါတဲ့ ဂ်ပ္ထူဗလာစာအုပ္ေတြနဲ႔ငယ္ငယ္ကတည္းက သူဝါသနာအရ စုေဆာင္းထားတဲ့ ဗဟုသုတေတြေရးမွတ္ထားတာ။ အဲဒီလိုစာအုပ္ေတြ (၁၀) အုပ္မကဘူး။ ေ႐ႊရ ကို သင္ေပးရင္း တခ်ိဳ႕ဟာေတြကို အကူးခိုင္းတာ။ ကို ရင္ငေပၚရဲ႕ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ပေယာဂကုနည္း၊ လက္ေတြ႕ပီယသွ်ိဳ ပညာ၊ တိုင္း ရင္း ေဆးနည္းမ်ား၊ ကာမသွ်တၱရ၊ ႐ုပ္ပိုင္းသွ်တၱရ၊ အကုန္ပါတာ။ ပဒုမၼနီ၊ စိတၱရနီ၊ သခၤနီ၊ ဟတၳနီ စတဲ့မိန္းမ (၄) မ်ိဳး၊ ဒီမိန္းမေတြကို ဘယ္လို လိုးရမယ္၊ ဘယ္ရက္ေတြမွာ မိန္းမရဲ႕ ကာမစိတ္က ဘယ္ေနရာမွာ စသျဖင့္။ ေ႐ႊရ အကုန္လုံး ေတာ့ ဘယ္ကူးႏိုင္ပါ့မလဲ။ နဲတာေတြမွမဟုတ္တာ။ ကိုယ္လိုခ်င္တာေလာက္ကူးလာတာ။ အဓိကကေတာ့ ေပါင္တင္၊ ေနာက္ျပန္ေဆာင့္၊ ေမွာက္ထိုး၊ ကုန္းတိုက္၊ လက္ဒူးတင္၊ ႏြားတက္၊ ပခုံးတင္ပခုံးထမ္း၊ တစ္တီတူးေထာင္၊ ေဘးေစာင္း၊ အကြဲအဂၤါ၊ အေကာ့အဂၤါ၊ ပက္လက္စင္း စတဲ့လိုးနည္းေတြကို ပုံၾကမ္းနဲ႔ဆြဲၿပီးျပထားတာေတြကို ကူးထားတာ။ အစကေတာ့ မိန္းမရတဲ့အခါအသုံးဝင္လိုဝင္ျငားေပါ့။ အခုမွတကဲ့အဖိုးတန္ျဖစ္ေတာ့တာ။ ကို ရင္ငေပၚရဲ႕ လက္ခ်ာေတြက ႏွစ္ေတာင္ မကူးဘူး။ အသုံးတည့္ေနၿပီ။ ေဒၚေအးယူႀကီးေတာ့ အီဝေအာင္ခံေတာ့။

ညေနပိုင္း ေဒၚေအးယူႏိုးလာေတာ့ ထမင္းခ်က္ရင္း ေ႐ႊရ ကူးလာတဲ့သူ႔စာအုပ္ႀကီးဖြင့္ၿပီးေဒၚေအးယူကို ထပ္ဆင့္ ပညာပို႔ခ်ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေဒၚေအးယူက မိန္းမေလ။ ေယာက်ၤားလိုးခဲ့ရင္သာ မရွက္မေၾကာက္ခံရဲတာ၊ အခုလို လိုးတာ မဟုတ္ဘဲ ပုံစံေတြနဲ႔ဘယ္လိုပုံ လိုးမယ္၊ ဒီလိုပုံ ခံေပးေနာ္ ေျပာလာတာ ကေတာ့ ဘယ္နားေထာင္ခ်င္ပါ့မလဲ၊ ရွက္တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ဘဲ “ ဟယ္၊ ငါ့ကို လာျပမေနစမ္းနဲ႔။ ရွက္စရာေတြ၊ ညီးလုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္၊ သေဘာ” လို႔blank cheque ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ညက်ေတာ့ ေဒၚေအးယူ သူ႔စကားနဲ႔သူ မျငင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေ႐ႊရ စာအုပ္ထဲကကူးထားတဲ့ ပုံစံေတြထဲက အရမ္းသေဘာက်ေနတဲ့ ႏြားတက္ လိုးနည္းနဲ႔ ေဒၚေအးယူႀကီးကို လိုးေတာ့တာ ပါဘဲ။

ထုံးစံအတိုင္း ညေနစာ စားေသာက္၊ ေရမိုးခ်ိဳး၊ အေမြးနံ႔သာလိမ္းက်န္ၿပီးေတာ့ လုပ္စရာက တစ္ခုဘဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရ ကေတာ့ သူ႔ကြတ္ျပစ္မွာေမွာက္အိပ္ရင္း သူ႔ရဲ႕ မဟာအဖိုးတန္ဘုတ္အုပ္ႀကီးထဲက နည္းပညာေတြကို ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ျပန္ေႏြးေနတာ။ ေဒၚေအးယူကလွမ္းၿပီး “ဟဲ့ ဘာလုပ္ေနတာ လဲ၊ လာေလ” လို႔မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ေခၚမွ ထလာတာ။ ေဒၚေအးယူကအက်ႌ၊ ထဘီကို တခါထဲ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်လိုက္တယ္။ မထူးဘူးေလ၊ ေတာ္ၾကာရင္ လိုးေတာ့မဲ့ဟာ၊ ေ႐ႊရက အဝတ္မပါ ဗလာတုံးလုံး လိုးပါမယ္ ေျပာထားၿပီးသား၊ ေတာ္ၾကာ အိပ္ရာကတခါျပန္ထၿပီး ခြၽတ္ေနရလိမ့္မယ္။ ေဒၚေအးယူ ေယာက်ၤားနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ တုံးလုံး မခံခဲ့ဖူးဘူး။ အေပၚအက်ႌ မပါေပမဲ့လို႔ ထဘီေတာ့ အၿမဲပါတယ္။ ဖင္ေပၚ အဖုတ္ေပၚ၊ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ေနေပမဲ့ခါးမွာထဘီစြပ္ရက္ရွိေနတာ။ လင္မယားရကာစက ဦးကံေပးက လမ္းဗိုလ္အဆင့္၊ အရာရွိအဆင့္ မဟုတ္ေသးဘူး။ ၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ေတြမွာ ေနရတဲ့ဝန္ထမ္း မဟုတ္ဘူး။ တည္ေဆာက္ေရးလို႔ေခၚတဲ့ ဆည္ေျမာင္းတာ တမံအသစ္ေတြ ေဆာက္ရတဲ့စီမံကိန္းေတြမွာတာဝန္က်တာ။ ဆည္ေျမာင္းတည္ေဆာက္ေရးစီမံကိန္းဆိုတာ လူမနီး သူမနီး ေတာေတာင္လွ်ိဳေျမာင္ ေခ်ာင္းပိတ္ေျမာင္းပိတ္ၿပီး ဆည္ေတြေဆာက္ရတာ။ စီမံကိန္းၿပီးရင္ တျခားေနရာ ေ႐ႊ႕ရတာ။ ဒီေတာ့ တည္ေဆာက္ေရးကာလမွာ သူတို႔ဆည္ေျမာင္းဝန္ထမ္းေတြေနရတာက ယာယီအိမ္ေတြ။ ေျမာတိုင္ထူ၊ ဝါးကပ္မိုး၊ ဝါးထရံကာ တဲသာသာ အိမ္ေလးေတြ။ ဒါေတာင္ A.E နဲ႔အထက္အရာ ရွိအဆင့္ေတြမွ လုံးခ်င္းအိမ္ရတာ။ လမ္းဗိုလ္အဆင့္ေတြက် (၄) ခန္းတြဲတန္းလ်ားက အခန္းမွာေနရတာ။ ဆိုလိုတာ က ေဒၚေအးယူ ဦးကံေပးနဲ႔ရကာစ တန္းလ်ားက အခန္းမွာေနခဲ့ရတာ။ တန္းလ်ားဆိုေတာ့ မလြတ္လပ္တဲ့အျပင္ ဝါးထရံကာမို႔ ေဒၚေအးယူ ေနာက္ေက်ာမလုံခ်င္ဘူး။ ဆည္ေျမာင္း႒ာနကလည္း လူစုံတယ္။ သူတို႔လို အင္ဂ်င္နီယာဝန္ထမ္းေတြက သိပ္အျမင့္ႀကီးမဟုတ္ေတာင္ ေအာက္တန္းမက်ဘူး။ လူတိုင္းက အနည္းဆုံး A.G.T.I ေအာင္ၿပီးသား လူေတြ။ ဒါေပမဲ့ အတူတြဲလုပ္ေနရတဲ့ ယႏၲရားစက္ႀကီးအဖြဲ႕က စက္ေမာင္း၊ ယာဥ္ေမာင္း၊ စပါယ္ရာ၊ စတာေတြက လူရႈတ္ေတြ၊ ေအာက္တန္းက်တဲ့ လူေတြ၊ စက္ေမာင္းဒီဇယ္ဆီကို ခိုးထုတ္ေရာင္းစားၿပီး အရက္ေသာက္၊ ဖဲ႐ိုက္၊ မိန္းမ လိုက္စားၾကတဲ့လူေတြ၊ ဒီလိုလူေတြက စိတ္ဓါတ္ ေအာက္တန္းက်ေတာ့ ညညမွာ လင္မယားေတြအိပ္ၾကတဲ့ အခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္တတ္တယ္ဆိုဘဲ။ ဦးကံေပးက ေျပာတာ။

သူတို႔က A.E/E.E စတဲ့အရာ ရွိေတြေလာက္ဘဲ ေၾကာက္တာ၊ လမ္းဗိုလ္ေလာက္ဆိုရင္ ခြါရာတိုင္း ခ်င္ၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ လင္ရၿပီး ေတာထဲလိုက္ေနေတာ့ ညညလင္မယားလိုးၾကတဲ့အခါ မီးေတြအကုန္မွိတ္၊ အက်ႌေလာက္သာခြၽတ္ေပးၿပီး ထဘီကို လွန္တင္႐ုံလွန္တင္ေပးတာ။ ဦးကံေပးကလဲ ေနရတဲ့အေျခအေနအရ ဒိထက္ပိုၿပီး မေတာင္းဆိုခဲ့ဘူး။ ေနာက္ထိန္းသိမ္းေရးတာဝန္နဲ႔ၿမိဳ႕မွာေနရေတာ့ သမီးေတြ တစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္က သုံးေယာက္ စသျဖင့္ျဖစ္လာေတာ့ အေဖ အေမ အေနႀကဳံ႕ေရာ။ ဒါနဲ႔ဘဲ အသက္ (၄၀) သာေက်ာ္လာ၊ အိမ္ေထာင္သက္သာ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္လာတာ၊ ေဒၚေအးယူအဖို႔ တခါမွ ထဘီခြၽတ္ေပးၿပီး အလိုးခံရတယ္ဆိုတာ မႀကဳံဘူးပါ။

ေဒၚေအးယူ အဝတ္ေတြအကုန္ခြၽတ္ၿပီး အိပ္ရာေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္ အိပ္ေနတာ။ တုန္းလုံး ႀကီးဆိုေတာ့ ပက္လက္လွန္အိပ္ေနရမွာ စိတ္မရဲဘူးေလ။ ေ႐ႊရ ေရာက္လာၿပီးေဒၚေအးယူကို ၾကည့္တယ္။ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ အိပ္ေနတာမို႔ ဖင္တုန္းႀကီးႏွစ္ခုက အေပၚကို ေကာက္ခ်ိတ္ေနတာ အားရစရာ။ ေဒၚေအးယူက အသက္ (၄၀) ေက်ာ္လာကတည္းက ခါးတုတ္လာၿပီး ဖင္ေတြပိုႀကီးလာတယ္။ သမီးအငယ္ဆုံးကလဲ (၁၂) ႏွစ္ရွိၿပီမို႔ ေနာက္ထပ္ကေလးလဲ မရႏိုင္ေတာ့လို႔ လူက စည္းစိမ္ယစ္ၿပီး ဝလာတာ။ သူမ်ားေယာက်ၤားေတြဆိုရင္ “မိန္းမကို ဝိတ္ထိန္းပါဦးကြာ” ေျပာၾကေပမဲ့ ဦးကံေပးက လူေအးဆိုေတာ့ မိန္းမ ဝတုတ္ျပ ဲျဖစ္လာတာ ကို ဘာမွမေျပာပါ။

“ဂ်ီးေဒၚႀကီး၊ ဖင္ကုန္းလိုးမယ္ေနာ္” ေ႐ႊရ အနားေရာက္လာၿပီး ဝမ္းလ်ားေမွာက္အိပ္ေနတဲ့ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ဖင္တုန္းႀကီးေတြျမင္တာ နဲ႔ဖင္ကုန္းလိုးမယ ္ျဖစ္သြားၿပီ။ “အာ ႐ိုး႐ိုးလိုးပါေ႐ႊရရယ္၊ အဆန္းအျပားေတြ ဂ်ီးေဒၚ မလုပ္တတ္ပါဘူး” ေဒၚေအးယူကျငင္းတယ္။ “ဒါေၾကာင့္ ေန႔လယ္က ကြၽန္ေတာ္ပုံေတြလာျပတာေလ၊ ဂ်ီးေဒၚဘဲ ညီးလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၊ သေဘာဘဲ ဆို” ေ႐ႊရ အပိုင္ခ်ည္တယ္။ “ကဲ ကဲ သေဘာ သေဘာ” ေဒၚေအးယူခြင့္ျပဳ လိုက္ရတယ္။ ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ခါးကို ဆြဲထူၿပီး ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္တယ္။ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရ ျပေပးတဲ့ပုံစံအတိုင္း အိပ္ရာေပၚဒူးတုတ္၊ ေခါင္းကို ေခါင္းအုံးေပၚမ်က္ႏွာအပ္၊ ကုန္းေပးလိုက္တာ၊ လုပ္ေနက်မဟုတ္လို႔ ေက်ာကုန္းႀကီးကအေပၚဘက္ တက္ေနတယ္။ ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ေက်ာကုန္းကို လက္နဲ႔ဖိခ်၊ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို ဆြဲေျမႇာက္ မ ယူ။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေပါင္ၾကား ကေန ေနာက္ကို ျပဴထြက္ေနတာ။ ေ႐ႊရ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္နဲ႔ကုတ္ ပင့္တင္ၿပီးအေခါင္းေပါက္ထဲ လက္ခလယ္နဲ႔ ထိုးသြင္း ကလိလိုက္ပါတယ္။ “ အိုး အာေမ့” ႐ုတ္တရက္မို႔ ေဒၚေအးယူ လန႔္သြားတာ။ လန႔္သာလန႔္တာ၊ ေ႐ႊရ လက္ထိုးဒဏ္ေၾကာင့္ အဖုတ္က အရည္စို႔လာၿပီ။ ေ႐ႊရ အရည္စို႔လာတာ သိတယ္။ သူ႔လက္မွာ စိုလာတာ ကိုး။ ဒါနဲ႔ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ဖင္ေနာက္မွာ ေနရာဝင္ယူၿပီး လီးကို ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းမွာအလ်ားလိုက္ ပြတ္ဆြဲေပးတယ္။

ေ႐ႊရရဲ႕ ေတာင့္တင္းေနတဲ့လီးႀကီးသူ႔ရဲ႕ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို လာထိေတာ့ ေဒၚေအးယူတစ္ေယာက္ ေသြးဆူလာၿပီး ေစာက္ေခါင္းတြင္းက အရည္ေတြဒလေဟာ ထြက္လာေတာ့တာ။ ေ႐ႊရက လီးကို ပြတ္ဆြဲေလ၊ ေဒၚေအးယူ ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးကို ယမ္းခါေနရတယ္။ ေ႐ႊရ ဖင္ႀကီး ယမ္းခါေနတဲ့ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းဝကို မွန္းေထာက္ခ်ိန္အၿပီး ဖင္ကို ႂကြကာ ခါးကို ႏြဲ႕ၿပီးဖိသိပ္သြင္းလိုက္တာ “ျပလြတ္ စြတ္ စြတ္ အင့္ ဘြတ္” အရည္ေတြစို႐ြဲေနတဲ့ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးဝင္သြားေတာ့” ျပလြတ္” ဆိုတဲ့အသံ ထြက္လာတာ။ လီးကို ဆက္ထိုးတဲ့အခါ “စြတ္ စြတ္” အသံထြက္တာ၊ လီးကို အားနဲ႔ ေဆာင့္သြင္းတဲ့အခါ ေဒၚေအးယူႀကီး ေရွ႕ကို ငိုက္က်သြားတာ “အင့္ “ကနဲေနတာ ပါဘဲ။ ေ႐ႊရ လီးကို ေဆာင့္ထိုးတာ ေစာက္ေခါင္းထဲကေလေတြအန္ထြက္လာတာ “ဘြတ္ “လို႔ေတာင္ ျမည္ပါတယ္။ လိုးရင္း လိုးရင္း ေဒၚေအးယူေရွ႕ကို ငိုက္ ငိုက္ ပါသြားတာ၊ ေခါင္းကလဲ ေအာက္စိုက္ေနၿပီ။ ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ဖင္လုံး ေဖြးေဖြးသားႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေဆာင့္ ေဆာင့္ေပးေနတာ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းလြန္းေတာ့ ေဒၚေအးယူ ပါးစပ္ကို ဟ၊ ေခါင္းကို ေမာ့၊ ဖင္ကို ေကာ့ေနတာဘဲ။ ေ႐ႊရက ဖင္တုန္းေတြကို ကိုင္ၿပီးေဆာင့္လိုက္၊ တခါတေလ ႏို႔အုံႀကီးေတြကို လက္နဲ႔လွမ္းဆြဲၿပီးကိုင္ဆြဲလိုက္နဲ႔။ ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာတယ္။ အခ်က္ (၅၀)ေလာက္ရွိၿပီ၊ ေဒၚေအးယူ ဖင္ကို ပိုေကာက္ေပးထားရင္း ေနာက္ကို ျပန္ ျပန္ၿပီး ေဆာင့္ေပးပါတယ္။ back reaction ေပါ့။ ဒီလို back reaction ျပန္ေပးရင္း ေဒၚေအးယူရဲ႕ တင္ပါးေတြ ခြက္ဝင္ၿပီး ၿငိမ္က် သြားပါေတာ့တယ္။

ေဒၚေအးယူ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ေ႐ႊရလဲ စိတ္ကိုေလ်ာ့လိုက္တာ လီးကအရည္ေတြ ထြက္သြားပါတယ္။ ေ႐ႊရ လီးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဒၚေအးယူကို အသာထိန္းကိုင္ၿပီး အိပ္ရာေပၚလွဲခ် ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေအးယူတစ္ေယာက္ေလးဘက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းေပးရလို႔ ဒူးေဂါင္းေတြတဇတ္ဇတ္နဲ႔။ ေ႐ႊရ အသာလွဲခ်ေပးတဲ့အတိုင္း ေဘးတေစာင္းေလး လွဲအိပ္ေနတာ၊ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြက ျပန္အန္ထြက္က်ေနေလရဲ႕။ ဒီတခါေတာ့ ေဒၚေအးယူတင္မကပါဘူး၊ ေ႐ႊရလဲ ေတာ္ေတာ္ အီဆိမ့္သြားပါတယ္။ ဒီညအဖို႔ ဒါေလာက္နဲ႔ပြဲၿပီးသြားတာ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။

ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြမွာေတာ့ ေ႐ႊရ မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထၿပီး ထမင္းတစ္အိုးတည္ရတယ္။ ဟင္းကေတာ့ မေန႔ညကတည္းက ခ်က္ထားၿပီးသား။ ေဒၚေအးယူႀကီးက အသက္အ႐ြယ္ကလဲရ၊ ၿပီးအရာ ရွိကေတာ္ျဖစ္ကတည္းက မီးဖိုေခ်ာင္မဝင္ရေတာ့ဘူးေလ၊ အက်င့္ပ်က္ေနၿပီ၊ ဒီေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ေရးက ေ႐ႊရတာဝန္ေပါ့။ ညေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့လဲ ေ႐ႊရ ကတခါထဲ ေဈးဝင္ၿပီး ဟင္းခ်က္စရာသယ္လာတာ။ ဒါေတြက ေ႐ႊရအဖို႔ (၁၀) တန္းတက္ကတည္းက လုပ္ေနက်အလုပ္ေတြ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေ႐ႊရနဲ႔ေဒၚေအးယူ ႏွစ္ေယာက္သား မီးဖိုဝင္၊ ခ်က္ျပဳတ္၊ စားေသာက္၊ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြေဆးေၾကာ၊ ၿပီးရင္အားၿပီ၊ ဒါေတြက ေန႔တဓူဝ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ အေျပာင္းအလဲမရွိ၊ ပုံမွန္အလုပ္ေတြ၊ အဲ ေျပာင္းလဲတာ ညမွာ ေစာေစာအိပ္ရာဝင္မလား၊ ေနာက္က်မွ အိပ္ရာဝင္မလား။ ေ႐ႊရ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ၊ အိမ္စာ ပါလာခဲ့ရင္ ေနာက္က်မွ အိပ္ရာဝင္၊ ေ႐ႊရ ဝရံတာ ကသူ႔ရဲ႕ စာၾကည့္စားပြဲမွာ ေက်ာင္းစာလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေအးယူ အိပ္ရာထဲမွာေမွးခ်င္ေမွးေန၊ ဒါမွမဟုတ္ ေ႐ႊရေပးထားတဲ့ အျပာစာအုပ္ (အဲဒီေခတ္က ၁၈+စာအုပ္ေတြက စာမ်က္ႏွာ (၄၀) ဝန္းက်င္ဘဲ ရွိတာ၊ ပါးပါးေလးေတြ၊ ေဈးခ်ိဳညေဈးတန္းမွာ အလြယ္တကူ ဝယ္လို႔ရတယ္။ ေရးသူေတြက ဖိုးထူး၊ စံေပါ၊ ပိုင္းေလာ့ စသျဖင့္) ကို ဖတ္ခ်င္ဖတ္ေန။

တခါတေလ စာအုပ္ကေကာင္းလြန္းလို႔ ေဒၚေအးယူႀကီး ေ႐ႊရ ေက်ာင္းစာၿပီးတဲ့အခ်ိန္အထိ မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ (စိတ္ကတအားထန္ေနၿပီေလ) “ဟဲ့၊ ညီးဟာက မၿပီးေသးဘူးလား၊ ငါအိပ္ခ်င္လွၿပီ” လို႔ေျပာတာ။ အိပ္ခ်င္လွၿပီ ဆိုတာ ခံခ်င္လွၿပီလို႔ ေျပာတာေလ။ ဒီလိုေဒၚေအးယူ ေျပာလာၿပီဆို ေက်ာင္းစာ ၿပီး/မၿပီး ေ႐ႊရ ပစ္ထားလိုက္ၿပီ။ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြအစား ကာမသင္ခန္းစာလက္ေတြ႕ ပို႔ခ်ခ်က္လုပ္ရတာ။ ပရက္တီကယ္ ဒါမွမဟုတ္ ၾကဴတိုရီရယ္ ဘယ္လိုေခၚရမယ္ေတာင္ မသိဘူး။ ကာမသင္တန္းစာ လက္ေတြ႕ ပို႔ခ်ရတယ္ဆိုတာ အဟုတ္ပါ။ ေဒၚေအးယူက လင္ရၿပီးကေလး (၄) ေယာက္သာ ေမြးထားတာ၊ ဒီဘာသာရပ္မွာေတာ့ မူလတန္းအဆင့္ဘဲ။ ေ႐ႊရက (ေလ့က်င့္ရင္း ကုန္ထုတ္၊ ကုန္ထုတ္ရင္း ေလ့က်င့္ ဆိုသလို တတ္ေအာင္ သင္ေပး ျပေပးၿပီး လိုးရတာ။ တနလၤာက ေသာၾကာအထိ ညစဥ္ ပုံမွန္တစ္ပြဲ၊ တခ်ိဳ႕ညမွာ ႏွစ္ပြဲစားေနဝါးေနၾကတာ၊ ေဒၚေအးယူ ဦးကံေပးနဲ႔ႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ သင္လို႔ရတာထက္ ေ႐ႊရနဲ႔ တစ္ပတ္သင္လို႔ရတာ က ပိုၿပီး တတ္ေျမာက္ေနပါလားလို႔သိရတာ။

စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာေတာ့ တေန႔ခင္းလုံး ဘာအလုပ္မွမရွိတာ၊ ရွိတဲ့အလုပ္ လုပ္ၾကရတာ ေပါ့။ ဝါဝင္ၿပီးတစ္လေလာက္အထိ ေ႐ႊရနဲ႔ေဒၚေအးယူ ႏွစ္ေယာက္သား အပူအပင္မရွိ ေနလာၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ (၄၀) ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအးယူတစ္ေယာက္ ေ႐ႊရနဲ႔ေန႔ေန႔ညည မနားတမ္းလိုးၾကတာ ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ နဲနဲပါးပါး ဖ်ားတာ နာတာ၊ ကိုက္တာ ခဲတာ ျဖစ္လာတယ္။ အသက္အ႐ြယ္အရ ေသြးဆုံးကာနီးလို႔လဲ ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ ေဒၚေအးယူက ေ႐ႊရကို စိတ္မပူေအာင္ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာေတာ့ ေဒၚေအးယူ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း ေ႐ႊရ ေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ အိမ္မွာ လူပိုေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိမွဆိုၿပီး စိန္ပန္းရပ္ထဲမွာေနတဲ့ သူ႔ညီမတစ္ဝမ္းကြဲကို အိမ္မွာ ေခတၱခဏ လာေနေပးဖို႔ စာေရးၿပီး ေ႐ႊရကို အပို႔ခိုင္းပါေတာ့တယ္။

ေဒၚေအးယူရဲ႕ ညီမတစ္ဝမ္းကြဲက မေအးၾကည္တဲ့။ အသက္ (၃၃) ႏွစ္ေလာက္ရွိမယ္။ ကေလး (၃) ေယာက္အေမ၊ သူ႔ေယာက်ၤား တ႐ုတ္ႀကီးက သူ႔ထက္အသက္အမ်ာႀကီး ႀကီးတာ။ တ႐ုတ္ႀကီးအမည္က ဦးရွန္ေကြ႕တဲ့။ မေအးၾကည္ အေမထက္ေတာင္ ႀကီးေသးတာ။ ဦးရွန္ေကြ႕အသက္က အခုဆို (၆၀) ရွိၿပီ။ ဇာတ္လမ္းကဒီလို။ ဦးရွန္ေကြ႕က အရင္ကသူတို႔ၿမိဳ႕က တစ္ခုတည္းေသာ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ပိုင္ရွင္၊ မေအးၾကည္တို႔က ဆင္းရဲေတာ့ ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ ေရထမ္း၊ ထင္းခြဲ၊ ပန္းကန္ေဆး စတဲ့ အလုပ္ေတြကို ကူညီလုပ္ေပးရတာ။ ေတာ ၿမိဳ႕ေလးမို႔ သိပ္လဲ ေရာင္းအားမေကာင္းေတာ့ လစာရယ္လို႔လဲ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရပါဘူး။ မုန႔္ဘိုးပဲဘိုး သေဘာပါ။ ၾကမၼာငင္ခ်င္ေတာ့ ဦးရွန္ေကြ႕ရဲ႕ မိန္းမ တ႐ုတ္မႀကီး ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲ လာကတည္း့ဇာတ္ပြဲကို (၂) ည မိုးအလင္းၾကည့္လိုက္တာ အေအးမိ ဖ်ားနာၿပီး ေသပါေလေရာ။ မိန္းမႀကီးေသေတာ့ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးအသက္က (၄၄) ႏွစ္ဘဲ ရွိေသးတာ။ အ႐ြယ္ေကာင္း၊ သန္တုန္းျမန္တုန္း။ သား သမီးကလဲ မရွိေတာ့ အထီးက်န္ေပါ့ေလ။

ဒီမွာတင္ က်ဳပ္တို႔ေ႐ႊဗမာေတြရဲ႕ ေစာက္က်င့္အတိုင္း ေနာက္မိန္းမယူဖို႔ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးကို ေျမႇာက္ေပးၾကတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေအးၾကည္ေလးက (၁၇) ႏွစ္အပ်ိဳ ေပါက္ကေလး။ ရပ္႐ြာလူႀကီးေတြက အေဖမရွိေတာ့ တဲ့မုဆိုးမသမီး မေအးၾကည္ကို မုဆိုးဖို တ႐ုတ္ႀကီးဦးရွန္ေကြ႕နဲ႔ စပ္ဟပ္ ေပးစားလိုက္ၾကတာ။ အရင္မယားႀကီးနဲ႔ သားသမီးမရခဲ့တဲ့ဦးရွန္ေကြ႕ မေအးၾကည္နဲ႔ရၿပီး ကေလးေတြ ပါြးစီးလိုက္တာ (၃) ေယာက္၊ ဒါေတာင္ မေအးၾကည္က မေမြးေတာ့ ေအာင္ႏွိပ္ထားလို႔တဲ့။ အခုေတာ့ သမီး အႀကီးဆုံးက (၁၄) ႏွစ္၊ အလတ္ေကာင္က (၁၁) ႏွစ္၊ အငယ္ဆုံးသမီး (၈) ႏွစ္ရွိေနၿပီ။ မေအးၾကည္နဲ႔ရၿပီး သူတို႔ၿမိဳ႕မွာက ဆက္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေသာင္းက်န္းသူေတြေၾကာက္ရ၊ ဒီဘက္က လက္နက္ကိုင္ေတြ ေၾကာက္ရနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ ဦးရွန္ေကြ႕က တ႐ုတ္မို႔ ပိုၿပီး အႏိုင္က်င့္လာၾကတာ။ စီးပြါးရွာလို႔ကလဲ အဆင္ မျပည့္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ဦးရွန္ေကြ႕မေအးၾကည္လင္မယား ရွိပစၥည္းေတြ ထုခြဲေရာင္းခ် မႏၲေလး ပိုက္က်ဳံးဘက္မွာ ဘဲ ေတြေမြး၊ သားေရနယ္ လုပ္ငန္းလုပ္ေနၾကတာ။ သိပ္ၿပီးစီးပြါးျဖစ္လွတယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရရ စားစားပါ။ ေငြေၾကး မေျပလည္တိုင္း အမဝမ္းကြဲ ေဒၚေအးယူဆီ လာ လာၿပီး အကူအညီေတာင္းေနရတာ။ ေက်းဇူးရွိတယ္ေလ။ အခု ေဒၚေအးယူက က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ေခတၱ ခဏ လာေနေပးပါလို႔ စာေရးေခၚေတာ့ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးကပါ “လိုက္တြား၊ လိုက္တြား“ လို႔ တိုက္တြန္းတာ။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ကို တပါထဲ ေခၚလာလို႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ။ သူကေက်ာင္းတက္ရဦးမွာေလ။ မေအးၾကည္ သူ႔ဖာသာသူ သြားလိမ့္မေပါ့။ သူလဲနန္းေရွ႕ကၿခံကို သိေနတာဘဲ ဟာ။

ညေန ေ႐ႊရ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ မေအးၾကည္ ေရာက္ေနႏွင့္ၿပီ။ မေအးၾကည္ ေရာက္လာလို႔ ေဒၚေအးယူအတြက္ ေတာက္တိုမယ္ရ ခိုင္းစရာ အဆင္ျပည့္ေပမဲ့ ေ႐ႊရနဲ႔ လင္မယားလိုေနဖို႔ နဲနဲၾကပ္သြားတယ္။ အရင္ကေတာ့ သူနဲ႔ေ႐ႊရ ႏွစ္ေယာက္ထဲမို႔ ေနခ်င္သလိုေန၊ လိုးခ်င္စိတ္ေပၚလာရင္ ေန႔ခင္း ညလယ္ အခ်ိန္မေ႐ႊး လိုးၾကတာ။ အခုေတာ့ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနလို႔လဲမရ။ ညက်ေတာ့ မေအးၾကည္က ေဒၚေအးယူကုတင္မွာ အိပ္တယ္။ တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေပမဲ့ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုးေဝွ႔ေဝွ႔အိပ္တတ္ရင္ ရတယ္ေလ။ ပထမတစ္ညႏွစ္ညေတာ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တတိယညေလာက္ က်ေတာ့ ေ႐ႊရေရာ၊ ေဒၚေအးယူေရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေနလို႔ထိုင္လို႔မရ ျဖစ္လာတာ။ ဟိုဒင္းဟိုဟာ လုပ္ခ်င္ခံခ်င္စိတ္ေတြက တားမႏိုင္ ဆီးမရ ျဖစ္ၾကၿပီ။ ေဒၚေအးယူက မိန္းမလဲမိန္းမ၊ လူႀကီးလဲလူႀကီးမို႔ သိကၡာ ထိန္းေနေသးတာ၊ ေ႐ႊရ ကေတာ့ ပ်ာေယာင္ခတ္ေနတာဘဲ။ ညအိပ္ရာမဝင္ခင္ မေအးၾကည္ ေရအိမ္ဝင္ေနတုန္း ေ႐ႊရ ကေဒၚေအးယူကို ညက် သူ႔ဆီကို လာဖို႔ေျပာေတာ့ ေဒၚေအးယူ ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္။

ေဒၚေအးယူ အိပ္ရာထဲ ဟိုလွိမ့္ ဒီလွိမ့္ အိပ္မရျဖစ္ေနတယ္။ ေ႐ႊရဆီ ဘယ္လိုသြားရမလဲ အႀကံထုတ္ေနတာ။ ေ႐ႊရတင္မကဘူး။ သူလဲဘဲ အလိုးခံခ်င္လွၿပီ။ ဦးကံေပးနဲ႔တုန္းက (၆) လေလာက္အထိ အျပတ္ခံႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ လတ္တေလာ ေ႐ႊရနဲ႔ခံရတာ ေကာင္းလြန္းလို႔အျပတ္မဃ့ႏိုင္ဘူး။ အိပ္ရာထဲ လူးလိမ့္ၿပီး မေအးၾကည္ အိပ္ေပ်ာ္မဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္တယ္။ ေဒၚေအးယူကသာ စိတ္ပူတာ။ မေအးၾကည္ကျဖင့္ သူ႔အမ ေ႐ႊရနဲ႔ ညားေနတာကို သိတယ္။ သိမွာေပါ့။ ေဒၚေအးယူ သူ႔ေယာက်ၤား ဦးကံေပးကို ေျဖာင္းျဖစည္း႐ုံးေတာ့ ေျပာေနဆိုေနတဲ့အသံေတြကို အိမ္ေဖာ္ထမင္းခ်က္မိန္းမက ႐ိုးတိုးရိပ္တိပ္ၾကား လို႔ သိေနတယ္။ သူကလဲေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္တာမို႔ ေဒၚေအးယူနဲ႔ေ႐ႊရ နန္းေရွ႕ၿခံ သြားေနၾကတည္း့အခါ မေအးၾကည္အိမ္လာတုန္း ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္တာ။ ဒါေၾကာင့္မေအးၾကည္က မအိပ္ေသးေပမဲ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္တာ။ နာရီဝက္တစ္နာရီအၾကာမွာေတာ့ ေဒၚေအးယူ အိပ္ရာကထ၊ ကုတင္ေပၚက အသံမထြက္ေအာင္ေျဖးေျဖးေလးဆင္းၿပီး ေ႐ႊရရွိရာ ဝရံတာ ဘက္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရအိပ္ေနတဲ့ကြတ္ျပစ္ဆီေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက တခူးခူးနဲ႔ေဟာက္ေတာင္ ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ေ႐ႊရေဘးမွာဝင္လွဲၿပီး “ ေ႐ႊရ ေ႐ႊရ” လို႔ လႈပ္ရင္း တိုးတိုးႏႈိးရပါတယ္။ ေ႐ႊရက အအိပ္ေတာ့ ဆတ္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းႏႈိးလာၿပီး ေဒၚေအးယူမွန္းသိတာ နဲ႔တၿပိဳင္နက္ အေပၚတက္ခြေတာ့တာဘဲ။ ဘာစကား မွမေျပာေတာ့ဘူး။ ေဒၚေအးယူလဲ ေ႐ႊရကို ျပန္ဖက္ၿပီးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပြတ္ၾက၊ ကိုင္ၾက၊ နမ္းရႈံ႕ၾက၊ စကား ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ နမ္းရင္း ရႈံ႕ရင္း ေ႐ႊရက ေဒၚေအးယူရဲ႕ အက်ႌ ကို ဆြဲလွန္၊ ႏို႔အုံႀကီးကို ဆြဲဆုတ္ကိုင္တယ္။ ေဒၚေအးယူ ဖီလင္းႂကြတက္ၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔ ထိုးသြင္းေဆာ့ကစားတယ္။ ေ႐ႊရရဲ႕ ေပါင္ၾကား လက္ႏႈိက္ၿပီးလီးကို ကိုင္ၿပီးဆြေပးတယ္။ ခဏအၾကာေ႐ႊရက ထဘီကို ဆြဲလွန္တဲ့အခါ ေဒၚေအးယူက ခါးအထ္လွန္တင္ေပးၿပီး တခါထဲ ဒူးႏွစ္လုံး ေထာင္၊ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကား ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ကုန္မခံေတာ့ဘူး။ ေ႐ႊရက ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေနရာကို မွန္းၿပီး လီးကို ေတ့တယ္။ နဲနဲလႊဲေနတာမို႔ ေဒၚေအးယူက လီးကို လက္နဲ႔က ိုင္၊ အေပါက္မွာေတ့ေပးေတာ့ ေ႐ႊရကထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ လိုးေနက်အေပါက္မို႔ လီးကေရွာေရွာရႈရႈ ဝင္သြားတာ၊ ေဒၚေအးယူ “အီ “ လို႔တိုးတိုးေလးညီးမိေသး။

ဒိေနာက္ ေ႐ႊရက ေဒၚေအးယူႀကီးအေပၚ ဝမ္းလ်ားေမွာက္၊ ေဘးႏွစ္ဘက္မွာလက္နဲ႔ေထာက္အားယူၿပီး တခ်က္ခ်င္းမွန္မွန္လိုးပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေအးယူလဲ ေ႐ႊရရဲ႕ လက္ေမာင္းသား ေတြကို အားျပဳကိုင္ၿပီး တတ္ႏိုင္သေ႐ႊ႕ အသံမထြက္ေစရဘဲ ဖင္ကို ေကာ့ ေကာ့တင္ေပးပါတယ္။ အသံမထြက္ဖူးသာေျပာတာ။ ေစာက္ေခါင္းထဲလီးဝင္ထြက္ေနတဲ့ “ပလြတ္ စြတ္ ျပတ္ ပြတ္” ဆိုတဲ့အသံေတြကေတာ့ ထြက္ေနတာ ေပါ့ေလ။ ခါတိုင္းလို အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေဆာင့္ၿပီး မလိုးရလို႔နဲ႔တူတယ္။ ေ႐ႊရ အရည္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထြက္ဘူး။ ခါတိုင္းထက္ ပိုၾကာေနတာ။ ေ႐ႊရၾကာေတာ့ ေဒၚေအးယူအတြက္ ဇိမ္ေပါ့။ ေ႐ႊရကလ ဲႏွစ္ရက္ေလာက္ မလိုးဘဲ နားထားရလို႔ အားေတြျပည့္ေနၿပီး လီးက အရင္ထက္ေတာင္ ပိုႀကီးေနသလို တင္းတင္းမာမာနဲ႔ ဝင္ထြက္ေနတာ။ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရရဲ႕ လီးႀကီးေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ပါမ်ားေတာ့ ေကာင္းအီစိမ့္ သြားတဲ့အထိ အရသာေတြရၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ ခါးကို ျပန္ဖက္ထားၿပီး ေဆာင့္တဲ့အရွိန္နဲ႔ အံက်ျဖစ္ေအာင္ ေအာက္ကဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေျမႇာက္ပင့္တင္ေပးေနတာ။ ေ႐ႊရ လီးကို ျပန္အခြၽတ္မွာေတာ့ ေဒၚေအးယူ ဖင္ေၾကာကို ရႈံ႕၊ ဗိုက္သား ကို ရွပ္ၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္ၿပီး ဆြဲခ်ေပးတယ္။ နဲနဲၾကာလာေတာ့ ေဒၚေအးယူက ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ ခါးကို ညႇပ္ယူဆြဲဖိ၊ ေအာက္က ဖင္ေကာ့တင္ ၿပီးအားပါးတရခံတာ။ ၿပိဳင္တူၿပီးသြားၾကပါေလေရာ။

အမွန္က ေ႐ႊရနဲ႔ေဒၚေအးယူကသာ မသိတာ။ မေအးၾကည္က ေဒၚေအးယူ ကုတင္ေပၚကဆင္းကတည္းက သိတယ္။ သူ႔အမ ဘယ္သြားမယ္ဆိုတာ။ ဒါေၾကာင့္ ခဏအၾကာမွာအိပ္ရာကထၿပီး တိတ္တဆိတ္ ေနာက္က လိုက္ေခ်ာင္းတာ။ ထင္တဲ့အတိုင္း ေဒၚေအးယူနဲ႔ေ႐ႊရ လိုးေနေဆာ္ေနၾကတာေတြ႕ေတာ့ အသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္တာ။ အိမ္ထဲမွာ မီးထြန္းမထားေပမဲ့ အိမ္သာသြားလမ္းမွာ ထြန္းထားတဲ့မီးလုံး က မီးေရာင္ေၾကာင့္ ေ႐ႊရနဲ႔ ေဒၚေအးယူတို႔လိုးေနတာ ကို ဝိုးတဝါးျမင္ေနရတယ္။ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ အသံတိတ္ႀကိတ္ခံေနရင္း ပါးစပ္က “အီး” လို႔အံႀကိတ္ခံေနတာ ျမင္ေနရေတာ့ မေအးၾကည္ ေပါင္ၾကားက စိုစိစိုစြတ္ျဖစ္လာၿပီ။ ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အားပါသလားမေမးနဲ႔။ သူ႔အမဆို တခါတေလ အင့္ကနဲ၊ အင့္ကနဲ ေအာက္ကို ပစ္က်သြားတာ။

တကယ္ေတာ့ မေအးၾကည္ရဲ႕ ဘဝက သနားစရာပါ။ ကိုယ့္အေဖအ႐ြယ္ႀကီးကို လင္အျဖစ္ ယူထားရတာ။ လင္က အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေတာ့ သူ႔မွာ တျခား႐ြယ္တူတန္းတူမိန္းမေတြလို ကာမအရသာကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ မခံစားရဘဲ ဆႏၵေတြ မျပည့္ျဖစ္ေနရတာ။ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးက မေအးၾကည္နဲ႔ရကာစ (၅) ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း လိုးႏိုင္ပါတယ္။ (၅) ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းသက္ (၅၀) ေက်ာ္လာၿပီး ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးခါး မသန္ေတာ့ဘဲ အားမာန္ေလ်ာ့ရပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ မေအးၾကည္အသက္က (၂၅) ႏွစ္ေတာင္ မရွိခ်င္ေသးဘူး။ မေအးၾကည္ ဘယ္ေနႏိုင္မွာလဲ။ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးကို မရမကအတင္းခြတက္၊ လီးကို ကိုင္ဆြ၊ နဲနဲေတာင္ လာၿပီထင္ရင္ အေပၚကတက္ေညႇာင့္တာ။ ဒါေပမဲ့မရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ဘဲ မေအးၾကည္ ေဈးသြားရင္း၊ဘဲ ဥပို႔ရင္း၊ အျပင္မွာ ႀကဳံရာလူနဲ႔ခိုးစားေတာ့တာပါဘဲ။ တစ္ေယာက္ေတာင္ မကပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ အဆင္မျပည့္ျဖစ္လိုက္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္ၿပီးခိုးစားလိုက္နဲ႔၊ အငယ္ဆုံးသမီးေလးရဲ႕ အေဖက ႀကဳံရမ္းေယာက်ၤား (၃) ေယာက္ထဲက ဘယ္သူမွန္း မသိရေတာ့ဘူး။ အခုလဲ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးနဲ႔ မေအးၾကည္ လင္မယားသာေျပာတာ၊ တစ္အိပ္ရာထဲအတူမအိပ္တာ (၁၀) ႏွစ္ရွိၿပီ။ အငယ္ဆုံးသမီးက သူ႔သမီးမဟုတ္မွန္း ဦးရွန္ေကြ႕သိတာေပါ့။ သိေပမဲ့ကိုယ္ေမြးခဲ့တဲ့မီးေလ။ ဘယ္ကြာရွင္းလို႔ျဖစ္မလဲ။ အႀကီးႏွစ္ေယာက္က ရွိေသးတယ္။

မေအးၾကည္ ေ႐ႊရနဲ႔ေဒၚေအးယူတို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ကိုယ့္အဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးသြင္းေနတယ္။ အစိကို လက္နဲ႔ေခ်မြေပးေနတာ။ ဒီအတိုင္းေနရင္ မသိသာေပမဲ့ အခုလိုသူမ်ားေတြလိုးၾကတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ မီးခဲျပာဖုံးငုတ္ေနတဲ့ ခံခ်င္စိတ္ေတြတားမႏိုင္ဆီးမရ ေပၚလာေလရဲ႕။ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ဒူးေညာင္းလာလို႔ အိပ္ရာဆီျပန္လာၿပီး အိပ္ရာထဲမွာ ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုင္ဆြ ပြတ္သပ္ၿပီး စိတ္ ကေယာက္ကယက္ ျဖစ္ေနေတာ့တာ။ ေဒၚေအးယူ ကိစၥၿပီးလို႔ေရခ်ိဳးခန္းဝင္၊ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္၊ အိပ္ရာေပၚျပန္အေရာက္၊ မေအးၾကည္ႏိုးေနတာ ေတြ႕ရၿပီး အမူအရာ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ (ဒီေကာင္မ ငါနဲ႔ေ႐ႊရလုပ္တာ ေတြ႕သြားၿပီထင္တယ္) လို႔ေတြးမိၿပီး၊ မနက္က်ရင္ ဘယ္လို ဖုံးရဖိရပါ့မလဲ စဥ္းစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။ မေအးၾကည္ကေတာ့ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ ႂကြတက္ေနၿပီး အိပ္လို႔မရ ျဖစ္ေနတာ။

ေဒၚေအးယူ သူ႔အိပ္ရာဆီျပန္သြားတဲ့အခါ ေ႐ႊရေသးသြားေပါက္၊ လီးတံႀကီးကို ေရေဆးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး အိပ္လိုက္တာ တခ်ိဳးထဲဘဲ။ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။ အိပ္ေနရင္း မဟုတ္တ႐ုတ္ အိပ္မက္ေတြေတာင္ မက္လို႔။ မက္တဲ့အိပ္မက္က မေအးၾကည္ကို ဖင္ေထာင္လိုးေနတာ တဲ့။ မေအးၾကည္ေစာက္ဖုတ ္ၿပဲၿပဲႀကီးထဲကို သူ႔လီးႀကီး ထိုးသြင္းတာ မေအးၾကည္ချမာ “အီး အီ အီး” လို႔ေတာင္ ေအာ္ေနရတယ္ဆိုဘဲ။ ေ႐ႊရ လီးႀကီးက မေအးၾကည္ရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ဝင္လိုက္/ ထြက္လိုက္နဲ႔ ေရေႏြးေငြ႕မီးရထားေခါင္းတြဲက ေမာင္းတံႀကီးေတြနဲ႔ နင္လား၊ ငါလားဘဲ။ ေ႐ႊရ အားယူၿပီးလီးကို ေကာ့ ေကာ့ထိုးေပးတာ၊ ပါးစပ္ကလဲ “အား အင့္ အူး” ကနဲေပါ့ေလ။

ေ႐ႊရကသာအိပ္မက္ မက္ေနတာ။ အျပင္မွာ တကယ္ျဖစ္ေနတာ က မေအးၾကည္က ေ႐ႊရကို တကယ္ တက္လိုးေနတာ။ ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရနဲ႔လိုးၿပီး အျပန္မွာ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။ ျပန္ေရာက္ၿပီး နာရီဝက္ေတာင္ မၾကာဘူး။ ေဒၚေအးယူက နဂိုကတည္းက ေခါင္းခ်တယ္ဆို အိပ္ေပ်ာ္တတ္တဲ့သူ။ မေအးၾကည္ အိပ္မရလို႔တလူးလူး တလိမ့္လိမ့္ျဖစ္ေနရာက ေဒၚေအးယူကို လွမ္းၾကည့္တာ၊ ေဟာက္ေတာင္ ေဟာက္ေနၿပီ။ ဆင္ေအာ္ေတာင္ ႏိုးမဲ့သေဘာမရွိ။ မေအးၾကည္ စိတ္ကို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚကဆင္း၊ ဝရံတာ ဘက္ကို ေျခေဖာ့နင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ၿပီးေဂႊရရဲ႕ ျခင္ေထာင္ကို အသာ မ ၿပီး ေ႐ႊရေဘးမွာ တင္ပါးလႊဲ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ ခါးမွာျပည့္က်ေနတဲ့ပုဆိုးကို ေအာက္ဘက္ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊရလီးႀကီးက ေထာင္ေထာင္မတ္မတ္ႀကီး ဗိုက္ေပၚမွာ အလံတိုင္လို ၉၀ ဒီဂရီျဖစ္ေနတယ္။ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အိပ္မက္ထဲမွာ မေအးၾကည္ကို လိုးေနတာကိုး။

“နဲတာ ႀကီးမဟုတ္ဘူး” မေအးၾကည္တံေတြးမ်ိဳခ်ရင္း လီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ဆြေပးလိုက္တယ္။ ကိုင္လိုက္တဲ့လက္က တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနေပမဲ့ လက္ထဲကလီးႀကီးကေတာ့ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ေသြးတိုးေနတာ။ ေ႐ႊရက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေပမဲ့ မိန္းမလိုးရတယ္ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ မက္ေနတာ ရယ္၊ မေအးၾကည္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေပးေနတာရယ္၊ စုေပါင္းၿပီး လီးက တေျဖးေျဖး ႀကီးမားထြားႀကိဳင္း လာလိုက္တာ၊ “ဟယ္ ပိုေတာင္ ႀကီးလာၿပီ“ လီးကို ကိုင္ၿပီး မေအးၾကည္ တဏွာရမက္ေတြ ပိုေသာင္းက်န္း လာပါတယ္။ ေယာက်ၤားနဲ႔ ကင္းကြာတာ ၾကာၿပီေလ။ လီးတန္ႀကီး ကိုင္ထားရင္း မခံရတာ ၾကာၿပီမို႔ ဆႏၵရမက္ေတြ ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနၿပီ။ မေအးၾကည္ ေ႐ႊရရဲ႕ လီးကို ကိုင္ေနရာက ေဂြးဥႏွစ္လုံး ကို လက္ဖဝါးထဲထဲ့ၿပီး ဖြဖြေလးဆုတ္ကိုင္ၿပီးပြတ္သပ္ေပးတာ၊ ေဂြးဥေတြက ရႈံ႕လိုက္တြလိုက္နဲ႔ လုံး တစ္ေနတာဘဲ။ မေအးၾကည္ ထဘီကို ခါးအထိလိပ္တင္ၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ ကိုယ္လုံး ႀကီးေပၚကို ကားယားခြ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္လိုက္တယ္။ လီးတန္ႀကီးကို လက္တစ္ဘက္နဲ႔ကိုင္၊ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီး တအိအိနဲ႔ ဖိထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ လီးနဲ႔မေတြ႕ရတာ လခ်ီၾကာေနၿပီမို႔ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးဝင္တာ နဲ႔ဏွာစိတ္က ထိန္းမရေတာ့ဘူး။ ျပင္းထန္လွတဲ့တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ ဘာမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေ႐ႊရ လီးတန္ႀကီးေပၚ ခြထိုင္ၿပီး ဖင္အုံႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဖိေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္တာ။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ျဗစ္ ျဗစ္ ပလြတ္” မေအးၾကည္ကသာ သတိမထားမိလို႔။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာက အရည္ေတြ ႐ႊဲေနတာ ေခ်ာင္းစီးေနၿပီ။ အရည္ေတြေၾကာင့္ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးဝင္တိုင္း ထြက္တိုင္း အသံေတြ ျမည္ေနတာ။ မေအးၾကည္က အေပၚက သား ယားခြထိုင္ ေဆာင့္ေနတာမို႔ ဖင္ဆုံႀကီးက ေ႐ႊရရဲ႕ ဆီးခုံကို ထိ႐ိုက္ေနတာ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကမ္းေနမွေတာ့ ေ႐ႊရ ႏိုးလာၿပီေပါ့။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚ တက္ခြထိုင္ၿပီး လႈပ္ရွားေနတာမို႔ ႏိုး ႏိုးခ်င္းေတာ့ ဂ်ီးေဒၚ ေဒၚေအးယူ ဆႏၵ မျပည့္ဝေသးလို႔ လာလိုးေနတယ္လို႔ မွတ္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေဒၚေအးယူက ဝဝတုတ္တုတ္၊ ဒီလိုအေပၚကတက္ခြဖို႔ဆိုတာ သူ႔အဖို႔ မလြယ္ေလာက္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ လဲ မအိပ္ခင္ ေစာေစာကမွ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း လိုးထားၾကေသးတာ။ ေ႐ႊရေတြးရင္း အထာေပါက္လာတယ္။ ဒီအိမ္မွာ သူ႔အျပင္ ရွိတာမွ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ထဲ၊ ေဒၚေအးယူ မဟုတ္ခဲ့ရင္ မေအးၾကည္ဘဲ ရွိေတာ့တာ။ သိလိုက္တာ နဲ႔ေ႐ႊရ သူ႔အေပၚမွာကုန္းကုန္းကြကြ ျဖစ္ေနတဲ့ မေအးၾကည္ကို သိမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လုံး ကို ဆြဲကိုင္ေခ်မြ စို႔ေတာ့တာ ပါဘဲ။

မေအးၾကည္လဲ ေ႐ႊရ ႏိုးလာမွန္းသိၿပီး မထူးေတာ့တာနဲ႔ ဆက္လိုးတာ။ လီးတန္ႀကီး ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးဝင္ဖို႔ လက္တစ္ဆစ္အလိုမွာ ေ႐ႊရက ေအာက္ကေန ခါးကို ဆတ္ကနဲ ေကာ့တင္ၿပီး လီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္တာ “ျဗစ္” “အံမယ္ေလး” လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲအဆုံးထိဝင္သြားလို႔ မေအးၾကည္ လန႔္ေအာ္မိတာ။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးတန္ႀကီးတစ္ခုလုံး အဆုံးဝင္တာ နဲ႔ မေအးၾကည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး စေကာဝိုင္းဝိုင္းၿပီး ႏွဲ႔ႏွဲ႔ၿပီး ပြတ္ေပးပါတယ္။ ၿပီးမွ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းကို ေ႐ႊရ အေပၚ ေမွာက္ခ်ကာ ဖင္ႂကြၿပီးတခ်က္ခ်င္းလိုးတာ။ ေ႐ႊရကလဲ မေအးၾကည္ရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံး ကို တစ္လုံး ကို ဆြဲဆုတ္နယ္၊ တစ္လုံး ကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔စို႔ေနတာ။ မေအးၾကည္ကလဲ တခ်က္ခ်င္းေလးေလး မွန္မွန္ေလး ငါးခ်က္ေဆာင့္လိုက္၊ ေစာက္ပပ္ဝနဲ႔ လီးအရင္း ကပ္ၿပီး ႏွဲ႔လိုက္နဲ႔ လိုးေနတာ၊ ေဆာင့္လိုးရင္း လိုးရင္း မေအးၾကည္ အိပ္ခ်င္လာပုံေပၚတယ္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေႏွးလာၿပီး အသက္ရႈသံက ျပင္းလာတယ္။

ေမာသံေပါက္လာလို႔ ေ႐ႊရ ဒီအတိုင္း ၿငိမ္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘဲ မေအးၾကည္ေဆာင့္တဲ့အခ်က္အတိုင္း ေအာက္ကေနၿပီး လီးကို ခပ္ျပင္းျပင္း ပင့္တင္ေပးရတယ္။ ေ႐ႊရ ဒီလို ေအာက္ကေကာ့ၿပီး ပင့္တင္ေပးတဲ့အခါ မေအးၾကည္ တအင္းအင္းနဲ႔ ေလအံလာတဲ့အထိျဖစ္လာတာ။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ခါးကို တင္းတင္းႀကီးဖက္ကိုင္ထားၿပီး လီးနဲ႔ဆီးစပ္ ထိကပ္မိတဲ့အထိေကာ့တင္ၿပီး “ၿမဲၿမဲကိုင္ထား” ေျပာၿပီး မေအးၾကည္ကို ေဘးဘက္ဆြဲခ်၊ အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္တာ၊ မေအးၾကည္ကလဲ အထာေပါက္တယ္။ အေတြ႕အႀကဳံကမ်ားလွၿပီဲ။ အိပ္ရာခင္းနဲ႔ေက်ာထိတာ နဲ႔တၿပိဳင္နက္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ေပးလိုက္တာ၊ ေ႐ႊရ ေထာင္ထားတဲ့ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္တာ နဲ႔ ေလွႀကီးထိုး ႐ိုး႐ိုးပုံစံ အေနအထား ရၿပီ။ ေ႐ႊရ အိပ္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။ အိပ္ေရးလဲဝသြားၿပီ။ မေအးၾကည္ရဲ႕ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ကို အားယူဆုတ္ကိုင္ၿပီး လီးကို တခ်က္ၿပီးတခ်က္ အားရပါးရ ေဆာင့္ လိုးေတာ့တာ။ မေအးၾကည္လဲ အခုမွဘဲ အရသာအျပည့္ရေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရလိုးခ်က္ကေတာ့ ေအာခ်ေလာက္တယ္။ ေစာေစာက ေဒၚေအးယူကို တခ်ီလိုးထားရလို႔အခုအခ်ီမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔အရည္မထြက္ဘူး။ ေ႐ႊရ ၾကာေလ မေအးၾကည္အတြက္ အရသာရေလ။

“အာ အူး အိုး ေကာင္းလွပါလားကြာ အင္“ မေအးၾကည္ တအားႀကီးအသံမက်ယ္ေပမဲ့ ပါးစပ္က ေကာင္းလို႔ အရသာရေနလို႔ ထိန္းမရဘဲ ထြက္တဲ့အသံေတြပါ။ ေ႐ႊရကေတာ့ မနားတမ္း သုတ္ေခ်တင္တဲ့အေနနဲ႔ ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီးဒလစပ္ လိုးေတာ့တာ။ မေအးၾကည္လဲ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါးစပ္က “အူး အီး” ေအာ္ရင္း အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရလဲ ဘယ္ေလာက္အထိ ပင္ပန္းသြားတယ္မသိ၊ ေရေတာင္ သြားမေဆးႏိုင္ေတာ့ဘဲ တခါထဲျပန္အိပ္သြားပါတယ္။ မေအးၾကည္လဲ ဒရီးဒ႐ိုင္နဲ႔အီမ္သာျပည့္း၊ ကျပာကရာ ေရေဆးၿပီး ေဒၚေအးယူေဘးမွာ ေခြေခြေလးဝင္အိပ္လိုက္တာ သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕၊ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။

ညေန ေ႐ႊရ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေအးယူ ဖ်ားေနၿပီ။ နဂိုက ဖ်ားထားတာ က ေပ်ာက္တာ မွတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ ရွိေသးတာ၊ ေ႐ႊရ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္နဲ႔ မေန႔ညကေဆာ္လိုက္တာ ပန္းသြားလို႔လား၊ လီးဒဏ္ မခံႏိုင္ေသးလို႔လား၊ ဘယ္လိုလဲေတာ့ မသိ။ ျပန္ဖ်ားလာေရာ။ ဒါနဲ႔ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူကို ေဆးခန္းပို႔ဖို႔ ဆိုက္ကား ေခၚၿပီးလိုက္ပို႔ရတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးကာစ ဆရာဝန္ေပါက္စေလး ထိုင္တဲ့ေဆးခန္းက ေ႐ႊရတို႔ၿခံနဲ႔ သိပ္မေဝးလွပါဘူး။ ဆရာဝန္က ေဒၚေအးယူကို စမ္းသပ္၊ ေဆးထိုးေပးၿပီး၊ ေသာက္ေဆးေတြ ေပးပါတယ္။ ေသာက္ေဆးေတြထဲမွာ ည (၉) နာရီမွာေသာက္ရမဲ့ေဆးအတြဲမွာ အိပ္ေဆး ထဲ့ေပးထားတယ္၊ အိပ္ေရးပ်က္လို႔ဖ်ားတာ၊ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ပါ လို႔ ဆရာဝန္က ေျပာပါတယ္။ မနက္ဖန္လဲ တစ္ေခါက္လာျပဦးလို႔ မွာပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ေဒၚေအးယူကို ကာဖီနဲ႔မုန႔္ေကြၽးၿပီး အိပ္ရာမွာလွဲေန ေစပါတယ္။ ေဒၚေအးယူ အိပ္ရာထဲလွဲေနၿပီး မေအးၾကည္က ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ေဆး၊ ေရေႏြးတည္ စတာေတြလုပ္ေနတာ။

ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ဆီကပ္ၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာပါတယ္။ “ေလးၾကည္၊ ဂ်ီးေဒၚႀကီးကို ညမွာ တိုက္ရမဲ့ေဆးထဲမွာ အိပ္ေဆးပါတယ္၊ အဲဒါ ညက်ရင္ေလးၾကည္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာခဲ့ေနာ္” “ဟယ္၊ ေကာင္းပါ့မလားေ႐ႊရရယ္၊ မမ ကေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့အထဲ၊ သိသြားရင္ ပိုဆိုးေနမယ္” အမွန္က မေအးၾကည္ မူေနတာပါ။ ဘယ္ မေနခ်င္ဘဲ ရွိပါ့မလဲ။ ငတ္ျပတ္ေနတာ ၾကာၿပီဘဲ ဟာ၊ အခုဟာက တမင္ အထာျပတာ။ ေ႐ႊရကလဲ ဒါကို သိတယ္။ “ျဖစ္ပါတယ္ေလးၾကည္ရယ္၊ ဆရာဝန္က ေသေသခ်ာခ်ာ မွာလိုက္တာ ပါ၊ ဒီအိပ္ေဆးက နဲနဲေတာ့ ျပင္းတယ္၊ ည (၉) နာရီေလာက္မွာ ေသာက္လိုက္ရင္ မနက္ (၆) နာရီေလာက္အထိ အိပ္လိမ့္မယ္၊ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး၊ အိပ္ေပေစ တဲ့” ဒါနဲ႔ဘဲ ည (၉) နာရီ ေဒၚေအးယူကို ေဆးတိုက္ပါတယ္။ ဆရာဝန္ေျပာတဲ့အတိုင္း ပါဘဲ။ ေဆးေသာက္ၿပီး နာရီဝက္ေလာက္အတြင္းမွာ ေဒၚေအးယူ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေအးယူ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ေသခ်ာတာ နဲ႔ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ကို ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး “ O.K ရၿပီ “ လို႔ေျပာေတာ့ မေအးၾကည္က မ်က္ေစာင္းထိုးတဲ့ၿပီး “ဘာ အိုေကတာ လဲ၊ သြား ကိုယ့္ဖာသာ အိပ္ေခ်” ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ရဲ႕ လက္ကို ဆြဲၿပီး အျပင္ထြက္လာတယ္။ မေအးၾကည္လဲ ဟန္ေဆာင္႐ုန္းေလး ႐ုန္းရင္း

“ေ႐ႊရရယ္၊ မင္းကကြာ၊ ခဏေနပါဦး”
“ဟာေလးၾကည္ကလဲ၊ (၁၀) နာရီထိုးေတာ့ မယ္၊ မနက္က် ေက်ာင္းသြားရဦးမွာ”

ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ကို ေျပာလဲေျပာ၊ ဆြဲလဲဆြဲေခၚလာပါတယ္။ မေအးၾကည္ ေျပာသာေျပာေနတာ။ သူလဲ ခံခ်င္လွၿပီ။ ရွက္ေနလို႔သာ။ ဝရံတာ ေ႐ႊရ အိပ္တဲ့ကြတ္ျပစ္ဆီ ေရာက္ေတာ့ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး ႏုတ္ခမ္းေတြကို ကစ္စုတ္ပါတယ္။ မေအးၾကည္က မ်က္ႏွာကို ေမာ့ေပးၿပီး ႏုတ္ခမ္းကို အလိုက္သင့္ စူထားေပးပါတယ္။ အိမ္သာသြားလမ္းမွာ ထြန္းထားတဲ့မီးလုံး ရဲ႕ အလင္းေရာင္က ဝရံတာ အထိခပ္မွိန္မွိန္ လင္းေနတာမို႔ မေအးၾကည္ မ်က္လုံး မွိတ္ၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ အနမ္းမွာ မိန္းေမာေနတာ ျမင္ေနရတယ္။ ဝရံတာ က ဆည္ေျမာင္း A.E အိမ္မို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ၂ လကၼx၁ လကၼ သစ္သား ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ရာဇမတ္ကြက္ ကာထားတာ၊ ေလဝင္ေလထြက္လဲရ၊ အလင္းေရာင္လဲရတယ္။ မေအးၾကည္က ေဒၚေအးယူေလာက္မဝေပမဲ့ သူလဲ နဲနဲေတာ့ ဝတဲ့စာရင္း ဝင္ေနၿပီ။ အသက္က (၃၃) ႏွစ္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ ခါးတုတ္၊ ဗိုက္ေခါက္ထူ၊ ႏို႔တြဲ၊ ဖင္႐ႊဲ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကံေကာင္းတာ တစ္ခုက မေအးၾကည္က အရပ္ပုေတာ့ သာမန္ၾကည့္ရင္ ဖင္ေတြရင္ေတြ က်န္ေသးတယ္လို႔ ထင္ရတာပါ။ ေဒၚေအးယူကေတာ့ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္းမို႔ ဖင္ေတြရင္ေတြက အရွီထက္ ပိုတယ္လို႔ထင္ရတာ။ မေအးၾကည္ ကေဒၚေအးယူလို အသား မျဖဴဘူး။ ညိဳတယ္။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ရဲ႕ အက်ႌ ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ၿပီး ခြၽတ္တယ္။ မေအးၾကည္ကိုယ္တိုင္ ခြၽတ္ေပးၿပီး တခါထဲ ေအာက္ခံဘရာစီယာကို ခြၽတ္ေပးတယ္။

မေအးၾကည္ရဲ႕ ႏို႔က ေဒၚေအးယူေလာက္မႀကီးေပမဲ့ ငယ္ေတာ့ မငယ္လွဘူး။ ဒါေပမဲ့နဲနဲေတာ့ တြဲက်ေနၿပီ။ ေ႐ႊရ ႏို႔တစ္လုံး ကို လက္နဲ႔ဆုတ္နယ္ေခ်မြ လုပ္ေပးေတာ့ မေအးၾကည္ ခါးေကာ့တက္လာၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းက ခြၽန္ထြက္လာတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြက ကေလးအေမမို႔ ညိဳမဲေနတယ္။ ၾကည့္လို႔ေတာ့ မလွဘူး။ အခု ေ႐ႊရ က ေမတၱာစိတ္မွမဟုတ္တာ၊ တဏွာရာဂစိတ္နဲ႔မို႔ ႏို႔သီးေခါင္းမဲတာ၊ ညိဳတာ ဂ႐ုမစိုက္၊ အဓိကကိုဘဲ စိတ္ထဲႏွစ္ထားတာ။ ေ႐ႊရက ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေခ်လိုက္၊ ပါးစပ္ကကုန္းစို႔လိုက္ ဆက္တိုက္ မနားတမ္းလုပ္ေနတာ၊ မေအးၾကည္ရဲ႕ ခံခ်င္စိတ္ေတြတားလို႔ဆီးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ သူ႔အ႐ြယ္က မိန္းမေတြအဖို႔ ဏွာအထန္ဆုံး အ႐ြယ္ေလ။ မိန္းမေတြ (အထူးသျဖင့္ေယာက်ၤားရဘူးၿပီးသား ) ရဲ႕ တဏွာရာဂစိတ္က အသက္ (၂၀) ကစလာတာ၊ အသက (၃၀) ေက်ာ္ (၃၅)ေလာက္မွာ အျမင့္ဆုံးေရဆူမွတ္ကို ေရာက္တယ္တဲ့။ (၄၀) ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ တေျဖးေျဖး တဏွာစိတ္ေရာ့က် သြားတတ္တယ္လို႔ ကို ရင္ငေပၚဆီကကူးယူခဲ့တဲ့စာေတြထဲမွာ ပါတာ၊ ဒါေပမဲ့ အခု ေ႐ႊရ လက္ေတြ႕ ျမင္ေနရတာ ေဒၚေအးယူ အသက္ (၄၀) ေက်ာ္ေနပါၿပီ၊ ထန္ေနတုန္းပါ။

ေ႐ႊရရဲ႕ လက္ကျမင္းမႈေတြ၊ ပါးစပ္သရမ္းမႈေတြေၾကာင့္ မေအးၾကည္ ေအာင့္လို႔ မရခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ထြက္စျပဳေနၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ေရြၽရ ဖက္ထားတာ ကို အသာ႐ုန္းထြက္ရင္း “လုပ္ၾကရေအာင္ကြယ္” ေျပာၿပီး အိပ္ရာေပၚ လွဲအိပ္လိုက္ပါတယ္။ အိပ္ရာေပၚ ေရာက္တာနဲ႔ မေအးၾကည္ သူ႔ရဲ႕ ထဘီကို ခြၽတ္ၿပီး ေျခေထာက္ကတဆင့္ ကြတ္ျပစ္ေအာက္ကို ကန္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ မေအးၾကည္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္နခမ္းသား ေတြက ထူထူပြပြျဖစ္ၿပီး အညိဳ ေရာင္သန္းေနပါတယ္။ ေစာက္ေမြးေတြက သိပ္ၿပီးမထူေပမဲ့လိမ္ေကာက္ေနတာ။ ရွည္ေတာ့ ရွည္တယ္။ ေစာက္ပပ္ကေတာ့ ၿပဲအာေနၿပီ။ ကေလး (၃) ေယာက္ေမြးထားတဲ့အျပင္ ဦးရွန္ေကြ႕အျပင္ ေတြ႕ကရာေယာက်ၤားေတြနဲ႔ ရႈတ္ခဲ့ဘူးတာမို႔ ေစာက္ဖုတ္အေနအထားက ပ်က္စီးၿပီလို႔ ေျပာရင္ရတယ္။ ေ႐ႊရ သာမန္ဆိုရင္ မေအးၾကည္ကို စိတ္ပါမိမယ္လို႔ မထင္ပါ။ အခုေတာ့ တစ္အိမ္ထဲအတူေန ေနရၿပီး ေဒၚေအးယူက ဖ်ားေနလို႔၊ တျခား ဘယ္သူမွမရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္မေအးၾကည္ကို စိတ္ပါသြားတာ။ ေ႐ႊရ သူ႔အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ၿပီး မေအးၾကည္အေပၚ ေမွာက္လိုက္ပါတယ္။ မေအးၾကည္က ေရြၽရကို ဆီးႀကိဳဖက္ၿပီး တခါထဲ ဒူးႏွစ္လုံး ကို ေထာင္၊ ေပါင္ႏွစ္လုံး ကို ၿဖဲကား ေပးလိုက္ပါတယ္။ မေအးၾကည္ရဲ႕ ပုံစံက် အေနအထားေၾကာင့္ ေ႐ႊရ လီးက ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ အံက် ထိသြားၿပီ။

မေအးၾကည္ ဟန္လုပ္မေန။ လီးကို လက္နဲ႔စမ္းကိုင္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္နဲ႔ ေတ့ေပးလိုက္တယ္။ ေ႐ႊရ လဲ မေအးၾကည္ ဏွာထေနတၿပီ၊ ခံခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာ သိလို႔တခါထဲလီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္တာ “ဘြတ္” ဆိုၿပီး လီးက တဝက္ေလာက္ ဝင္သြားပါတယ္။ မေအးၾကည္ လီးဝင္တာ နဲ႔သူ႔ရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚဆြဲယူၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ ပခုံးေတြေပၚ တင္လိုက္တယ္။ ေ႐ႊရ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိတယ္။ သူေလ့လာဘူးသမွ်၊ အခု မေအးၾကည္ခံေနတဲ့အေနအထားက ပခုံးတင္ ပခုံးထမ္း လိုးရမဲ့အေနအထား။ ဒါေၾကာင့္ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို တီန္းတင္လိုက္တယ္။ မေအးၾကည္ရဲ႕ ဒူးႏွစ္လုံး ပခုံးအထိကပ္သြားေအာင္ တြန္းတင္ေပးလိုက္တာ လီးနဲ႔ေစာက္ဖုတ္က ဂေဟေဆာ္တြဲထားတဲ့အလား ထိကပ္ေနတာ။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ရဲ႕ ပခုံးေတြေအာက္ လက္လွ်ိဳ သြင္းကိုင္ၿပီး အားယူကာ ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုးနည္းက လီးနဲ႔ေစာက္ပပ္ အဝင္မ်ားၿပီး အဆုံးအထိ လီးကေရာက္ေတာ့ မိန္းမအဖို႔ အရသာ ပိုရတတ္တာ။ တခ်ိဳ႕ေယာက်ၤားေတြက မိန္းမရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ပခုံးနဲ႔ထမ္းထားရလို႔ ဘုန္းနိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ဒီနည္းကို မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ ေ႐ႊရလဲ အခုမေအးၾကည္က အေနအထား ျပင္ေပးလို႔ ဟုတ္မလားဆိုၿပီးလုပ္ၾကည့္တာ မွန္သြားတယ္။

“ အိ အီ အီး အင္ ေကာင္းတယ္ေ႐ႊရရယ္” ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မေအးၾကည္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ အရမ္းကို ေကာင္းေနတာ။ ေ႐ႊရဆိုတဲ့ေကာင္၊ လူကအသက္ျဖင့္ ဘာရွိဦးမွာလဲ၊ ဒါေပမဲ့လိုးခ်က္ေတြက ေကာင္းလိုက္တာ၊ ကြၽမ္းလဲကြၽမ္းတယ္၊ ဧကန္တ မမ သင္ေပးထားတယ္နဲ႔တူရဲ႕၊ မေအးၾကည္ ေအာက္ကအရသာခံရင္း ေတြးမိေတြးရာ ေတြးေနတာ။ ေ႐ႊရလဲ ေဒၚေအးယူ အိပ္ေဆးတန္ခိုးနဲ႔ မႏိုးဘူးဆိုတာ သိလို႔စိတ္ခ်လက္ခ် အားပါးတရကို ေဆာင့္ ေဆာင့္လိုးတာ။ တခါတေလ ေဆာင့္လိုက္တာ မေအးၾကည္ရဲ႕ ဖင္ဆုံႀကီး ႏွစ္ျခမ္းေတာင္ အိပ္ရာေပၚ ပိ ပိက်သြားတာ။ မေအးၾကည္အတြက္ ကေတာ့ ေ႐ႊရ အားနဲ႔မာန္နဲ႔လိုးေလ၊ ေကာင္းေလပါ။ သူ႔အေနနဲ႔အခုလို ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ေကာင္ေလးနဲ႔လိုးရတာ ပထမဆုံးပါ။ အရင္လိုးဘူးတဲ့ ေယာက်ၤားေတြအားလုံး သူ႔ထက္ႀကီးတဲ့လူေတြ ခ်ည္ူပါဘဲ။းါေၾကာင့္ မေအးၾကည္ စိတ္ပါလက္ပါကို အရသာယူၿပီးခံေနတာ။

“ႁပြတ္ ဘတ္ ဘြတ္ ႁပြတ္ ဘတ္ ဘြတ္” လိုးခ်ိန္ၾကာလာတာ နဲ႔ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ အရည္လိုက္လာၿပီး အသံေတြ ထြက္လာၿပီ။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးဝင္ခ်ိန္ ႁပြတ္၊ ေဂြးစိႏွစ္လုံး က မေအးၾကည္ရဲ႕ ဖင္ကို သြား႐ိုက္မိလို႔ ဘတ္၊ လီး ေစာက္ေခါင္းထဲကျပန္အထြက္မွာ ေလအံထြက္လို႔ ဘြတ္၊ “ေ႐ႊရရယ္၊ ေလးေလးကို ပစ္မထားနဲ႔ဟယ္၊ အာ ေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္၊ အံမယ္ေလးေလး၊ ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ ေဆာင့္ တအားေဆာင့္” မေအးၾကည္ ေကာင္းလြန္းလို႔ ဖင္ႀကီးေကာ့တင္ေပးရင္း ေအာ္ေနတာ။ ေစာက္ဖုတ္နခမ္းသား ေတြက ပြစိပြစိ နဲ႔ငါးပါးဟပ္ျဖစ္ေနၿပီ။ အရည္ေတြကလဲ ဖင္ၾကား ထဲကတဆင့္ အိပ္ရာခင္းေပၚေတာင္ ႐ႊဲစိုေနၿပီ။ ေ႐ႊရ တခ်က္ၿပီးတခ်က္ ေဆာင့္ ေဆာင့္လိုးေပးတာ မေအးၾကည္ ေအာ္ရင္း ေကာ့ရင္း တေျဖးေျဖး အသံတိုး တိုးသြားၿပီး ပါးစပ္ကေလး ဟကာ ဟကာ ဖင္ကို မေကာ့ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လႈပ္ယမ္း႐ုံ လႈပ္ယမ္းႏိုင္ေတာ့တာ။

ေ႐ႊရလဲတေျဖးေျဖးေဆာင့္ခ်တာ ေႏွးေကြးလာၿပီး တခ်က္ခ်င္းသာ မွန္မွန္ေလးေဆာင့္ရင္း ေဆာင့္ရင္း လီးကအရည္ေတြ ပန္းလဲအထြက္၊ မေအးၾကည္က ေ႐ႊရပခုံးေတြေပၚ တင္ထားတဲ့ သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေအာက္ကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ေ႐ႊရ ေက်ာကုန္းကို ဖက္ျပၤးသူ႔အေပၚ ေမွာက္ေစလိုက္တာ၊ တကဲ့အခ်ိန္ကိုက္ ကြက္တိပါဘဲ။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္က ေက်ာကို ဖက္ၿပီးဆြဲအခ်၊ လီးအရည္က ထြက္စမို႔ မေအးၾကည္အေပၚ ေမွာက္အိပ္ရင္း လီးကအရည္ေတြ ေစာက္ေခါင္းအဆုံးအထိ အေရာက္ ပန္းထုတ္လိုက္တာ မေအးၾကည္အဖို႔ ပူေႏြးသြားၿပီး အရသာ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကျမင္းေၾကာထၿပီးေနာက္ ေဆးေၾကာသန႔္ရွင္းေရး လုပ္ၾကရင္း ေ႐ႊရေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခု ဝင္လာတယ္။

“ေလးၾကည္၊ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ရာမွာ အိပ္လိုက္၊ ကြၽန္ေတာ္ဂ်ီးေဒၚႀကီးနားမွာ ပက္လက္ကုလားထိုင္နဲ႔ အိပ္လိုက္မယ္”
“ဟယ္၊ ဘာျပဳလို႔လဲ၊ ႏွစ္ေယာက္အတူအိပ္လဲ ရပါတယ္၊ မင္းအိပ္ရာက က်ယ္သားဘဲ ”

မေအးၾကည္က ေ႐ႊရနဲ႔အတူ ဖက္အိပ္ခ်င္ေနတာ။ လိုးတာ ခံတာက တပိုင္း၊ သူ႔အေနနဲ႔ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ဖက္မအိပ္ရတာ ႏွစ္အေတာ္ေလးၾကာေနၿပီ။ တတ္ႏိုင္ရင္ေ႐ႊရလို လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ ေ႐ႊရကို ေက်ာေပး၊ ဖင္ကို ေနာက္ကို ပစ္ေကာက္ေပးထားရင္း ေ႐ႊရရဲ႕ လက္ေတြကို ဆြဲယူ၊ ႏို႔အုံေတြေပၚတင္ထားေပးၿပီး အပူအပင္မရွိ အိပ္လိုက္ရရင္၊ အရသာရွိလိုက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း။ ဒါေပမဲ့ေ႐ႊရက အင္မတန္ကြက္ေက်ာ္ျမင္တတ္တဲ့ေကာင္။ မေအးၾကည္အေတြးက မိန္းမတြက္ တြက္ တဲ့အေတြး။ ဒါ့ေၾကာင့္ “ဟင့္အင္းေလးၾကည္၊ ေလးၾကည္တစ္ေယာက္ထဲအိပ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ဂ်ီးေဒၚႀကီးအနားမွာဘဲ အိပ္မယ္“ မေအးၾကည္ ၾကည့္ရတာ သိပ္ၿပီး ေက်နပ္ခ်င္ပုံမရဘူး။ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ စူပုတ္ေနၿပီး “ဒါဆိုၿပီးေရာ၊ သေဘာ၊ သေဘာ” ေ႐ႊရက ရွင္းျပရတယ္။ ေ႐ႊရရွင္းျပေတာ့ မွ မေအးၾကည္ သေဘာေပါက္ လက္ခံသြားတာ။

မနက္ ေဒၚေအးယူ အိပ္ရာကႏိုးလာေတာ့ ေ႐ႊရက သူ႔ကုတင္နားမွာ ပက္လက္ကုလားထိုင္နဲ႔ အိပ္ေနတာ ကိုေတြ႕ရေတာ့ ေမးတယ္။ “ဟင္၊ ညီး ဘယ္လိုအိပ္တာ လဲ၊ ေအးၾကည္ေရာ” “ေလးၾကည္ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ရာမွာ အိပ္ေနတယ္။ ဂ်ီးေဒၚႀကီးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ အိပ္လို႔ရေအာင္ ေလးၾကည္ကို ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ရာမွာ ေပးအိပ္ခိုင္းလိုက္တာ၊ ဂ်ီးေဒၚ သက္သာရဲ႕ လား” ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူအေမးကို ျပန္ေျဖရင္း တလက္စထဲ ျပန္ေမးတာ။ ေဒၚေအးယူ (ည သူအိပ္ေမာက်ေနတုန္း ေ႐ႊရနဲ႔မေအးၾကည္ ႏွစ္ေယာက္သား ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနမွာဘဲ တြက္ထားတာ ) ေ႐ႊရအေပၚ နဲနဲေတာ့ စိတ္ခ်သြားတယ္။ “သက္သာပါတယ္ကြာ၊ ညိးေက်ာင္းတက္ရဦးမွာ မဟုတ္လား၊ သြားသာသြားပါ” ဒါနဲ႔ေ႐ႊရ ေက်ာင္းသြားပါတယ္။ အိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္မွ ေဒၚေအးယူက မေအးၾကည္ကို စစ္ေၾကာေရး ဝင္ေတာ့တာ ပါဘဲ။

“ညီးတို႔ညက ဘယ္ႏွစ္နာရီမွ အိပ္ၾကလဲ” “မမ အိပ္ၿပီး ဘာမၾကာပါဘဲ၊ ေ႐ႊရကေလးၾကည္ အိပ္ခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ရာမွာသြားအိပ္ေခ်၊ ဂ်ီးေဒၚႀကီးဖ်ားေနတာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပါေစလို႔ေျပာတာ နဲ႔ က်မ သူ႔အိပ္ရာသြားအိပ္တာ” မေအးၾကည္ တုံ႔ေႏွးမေနဘဲ သြက္သြက္လက္လက္ ျပန္ေျဖတယ္။ ေျဖႏိုင္မွာေပါ့၊ ေ႐ႊရက ညကတည္းက ဒီလိုမ်ိဳးေမးလာႏိုင္တယ္၊ ေမးလာခဲ့ရင္ ဒီလိုေျဖလို႔သင္ထားၿပီးသား။ အခု ေဒၚေအးယူက ေ႐ႊရ တြက္ ထားတဲ့အတိုင္း ေမးလာေတာ့ မေအးၾကည္ ေ႐ႊရကို အထင္ႀကီးသြားတယ္။ ဒိေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ ကြက္ေက်ာ္ျမင္တတ္တယ္ေပါ့။ ေဒၚေအးယူက သူနဲ႔ေ႐ႊရအေၾကာင္း မေအးၾကည္ကို ေျပာရေကာင္းႏိုးႏိုး၊ မေျပာဘဲ ထားရ ေကာင္းႏိုးႏိုး ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ မေျပာတာ ေကာင္းပါတယ္ေလ လို႔ေတြးၿပီး မေျပာေတာ့ပါ။

ေ႐ႊရ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေတာ့ မေန႔ကလိုဘဲ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ပါတယ္။ ေဒၚေအးယူက ဆရာဝန္ကို “ဆရာရယ္၊ က်မကို အိပ္ေဆး မေပးဘဲ မရဘူးလား” အမွန္က ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရနဲ႔မေအးၾကည္ကို ည ည စိတ္မခ်တာ။ “ဘာျပဳလို႔လဲေဒၚေဒၚ၊ အိပ္ရာထ ေနလို႔မေကာင္းလို႔မ်ားလား၊ အိပ္ေဆးေပးရတာ ေဒၚေဒၚအိပ္ေရးပ်က္တာ မ်ားေနလို႔ေပးတာပါ။ ေဆးပတ္လယ္ေအာင္ မနက္ဖန္တစ္ရက္ေတာ့ ထပ္ေပးမွျဖစ္မယ္ ေဒၚေဒၚေရ” ဆရာဝန္က သေဘာေပါက္ေအာင္ရွင္းျပေတာ့လဲ ေဒၚေအးယူ မျငင္းဆန္ႏိုင္ပါ။ ဒိေတာ့ မေန႔ညကအတိုင္း (၉) နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ေဒၚေအးယူ အိပ္ေမာက်သြားပါၿပီ။ ေဒၚေအးယူအိပ္သြားတဲ့အခါ မေအးၾကည္က ၿပီတီတီမ်က္ႏွာထားနဲ႔” ဒီညလဲ ပြဲေတာ္တယ္ဦးမွာဘဲ လား ကိုယ္ေတာ္” လို႔စပါတယ္။ ေ႐ႊရ ဘာစကား မွ ျပန္ေျပာမေနဘဲ မေအးၾကည္ကို ေနာက္ကေနဆြဲဖက္ၿပီး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ကို ဆုတ္နယ္ေတာ့တာ ပါဘဲ။ မေအးၾကည္ကလဲသိၿပိးသားေလ။ ေအာက္ခံဘရာစီယာေတာင္ ဝတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေ႐ႊရက ႏို႔ႏွစ္လုံး ကို လက္နဲ႔စိမ္ျပည့္နျပည့္ ဆုတ္နယ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပါ ပြတ္ေခ်ေပးေနတာ။ မေအးၾကည္ လက္ႏွစ္ဘက္ေနာက္ျပန္ပစ္၊ ေ႐ႊရရဲ႕ လယ္ဂုတ္ကို သိုင္းဖက္ကိုင္ရင္း ဖင္ကို ေနာက္ပစ္ေကာ့ေပးထားပါတယ္။ ဖင္ေကာ့ေပးထားတာ က ဒိတိုင္း ေနတာမဟုတ္၊ ဖင္ကို လႈပ္ရမ္းၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ လီးကို သူ႔ဖင္ႀကီးနဲ႔ႏွဲု႔ႏွဲု႔ေပးေနတာ။

ခဏၾကာေတာ့ မေအးၾကည္ဖင္နဲ႔ပြတ္ၿပီးႏွဲု႔တဲ့ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့ လို႔လီးႀကီးက ၉၀ ဒီဂရီ ေတာင္ ေနၿပီ။ ဖင္ကို လီးႀကီးလာေထာက္ေနတာ အေတာ္ကို မာေနၿပီဆိုတာ သိလို႔ “မေနႏိုင္ေတာ့ ရင္လဲ လိုးေတာ့ေလ” ေျပာၿပီး ထဘီကို ခါးကခြၽတ္ေပးပါတယ္။ ေ႐ႊရလဲ သူ႔အဝတ္ေတြအားလုံး ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး “ေလးၾကည္ ဖင္ကုန္းလိုးရေအာင္” “ေနဦး၊ ေတာ္ၾကာမွ ဖင္ကုန္းလုပ္” မေအးၾကည္ကေျပာရင္း ကြတ္ျပစ္အစြန္းမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ ္လွဲအိပ္လိုက္တယ္။ တင္ပါးဖုံးေနတဲ့ညဝတ္ဘေလာက္အက်ႌ ေအာက္အနားစကို ႏို႔ေပၚတဲ့အထိ အေပၚကို ဆြဲလွန္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚဆြဲတင္၊ ေျခဖဝါးႏွစ္ဘက္ကို ကြတ္ျပစ္ေဘာင္ေပၚမွာ အလိုက္သင့္ တင္ထားလိုက္တာ။ ေပါင္ရင္း ဂြဆုံက ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ၿပဲအာေနၿပီ။ မေအးၾကည္က အသား ညိဳတဲ့အတြက္ ေစာက္ဖုတ္က အမဲေရာင္ဘက္ ပိုေရာက္ေနတာ။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ေတြက ဘာအေရာင္ဆိုတာ ေတာ့ ညမီးေရာင္နဲ႔ သိပ္ၿပီးမျမင္ရပါဘူး။ ေစာက္ပပ္ အေတာ္ေလးၿပဲေနတာ ကိုေတာ့ ျမင္ေနရတယ္။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြၾကား ဝင္ရပ္ၿပီး လီးကို ေစာက္ေခါင္းဝမွာေတ့ၿပီး အေပၚေအာက္ ၄/၅/၆ ခါ ပြတ္ဆြလိုက္တယ္။ ေစာက္ပပ္နခမ္းသား ေတြက လီးနဲ႔လဲေတြ႕ေရာ၊ တခါထဲ တင္းမာလာၿပီး အရည္စိမ့္ထြက္လာတာပါဘဲ။ မေအးၾကည္ လီးကို လက္နဲ႔ဆြဲကိုင္ၿပီး ၃/၄ ခ်က္ဂြင္းတိုက္ေပးၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွာ ေတ့ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေ႐ႊရ ခါးကို ေနာက္ဆုတ္အားယူၿပီး လီးကို ထိုးသြင္းပါတယ္။ လီးကေရွာေရွာရႈရႈ ဝင္သြားၿပီး ေ႐ႊရလဲ အိပ္ရာေပၚလက္ေထာက္ကာ ဖင္ႂကြႂကြၿပီးလိုးပါေတာ့တယ္။ မေအးၾကည္လဲ ေ႐ႊရရဲ႕ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ကို ကိုင္ၿပီး ေျခဖဝါးေတြနဲ႔ကြတ္ျပစ္ေဘာင္ကို ေထာက္ကန္ ကန္ၿပီး ဖင္ကို ေကာ့ ေကာ့တင္ေပးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေနရာယူပုံ အံက် fit size ျဖစ္ေနလို႔လီးကေစာက္ေခါင္းထဲ အတားအဆီးမရွိ ဝင္/ထြက္ေနေလရဲ႕။ “ဝူး ဟဲ ရႈး ရွဲ ဝူး” ေ႐ႊရရဲ႕ အားပါးတရေဆာင့္လိုးရင္း အသက္ရႈသံ။ “အီး အူး အင္ အ အာ အီး” မေအးၾကည္ ဖင္ေကာ့တင္ရင္း၊ ပါးစပ္ကအားယူေနတာ။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ပလပ္ ပလပ္” လိုးရင္း လိုးရင္း အရည္ေတြ႐ႊဲလာလို႔ အသံထြက္လာတာ။ ေ႐ႊရ ေဆာင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဆာင့္လိုက္တာ (၁၀) မိနစ္ေလာက္မွာ အခ်က္ (၅၀) ေတာ့ ေက်ာ္မယ္။ မေအးၾကည္ ခံလို႔ အရမ္းေကာင္းေနတာ မ်က္လုံး ေတြေတာင္ ပိတ္ထားေလရဲ႕။ ဒီအခ်ိန္မွာ မေအးၾကည္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြက ကြတ္ျပစ္ေဘာင္ေပၚမွာမရွိေတာ့ဘူး။ ေ႐ႊရရဲ႕ ခါးကို ညႇပ္ထားၿပီးၿပီ။ မေအးၾကည္က သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေ႐ႊရရဲ႕ ခါးကို ညႇပ္ယူၿပီး ဖင္ကို ေကာ့တင္ေပးတာ။ ဒီလိုႏွစ္ေယာက္သား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ျမန္ျမန္ လိုးလိုက္ၾကတာ ေနာက္ (၅) မိနစ္ေလာက္မွာ မေအးၾကည္ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြ အဆက္မျပတ္စီးက်လာၿပီး ၿငိမ္က်သြားတာပါဘဲ။ ေ႐ႊရလဲ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့ဘဲ အရည္ေတြ ထြက္သြားပါတယ္။

ေ႐ႊရ မေက်နပ္ပါ။ ဖင္ကုန္းလိုးရင္း ၿပီးခ်င္တာ ကို အရည္ထြက္သြားလို႔စိတ္တိုသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခါတိုင္း လို မေအးၾကည္အေပၚမွာ ေမွးမေနေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္းခြါလိုက္ၿပီး “ေလးၾကည္၊ ဒီအတိုင္း ခဏနား၊ ၿပီးရင္ဖင္ကုန္းလိုးမယ္” မေအးၾကည္ ဘာစကား မွ ျပန္မေျပာႏိုင္၊ ေမာေနတာ၊ ေ႐ႊရ အျပင္ထြက္၊ ေပပြေနတဲ့လီးကို ေရေဆးတယ္။ ေသာက္ေရတစ္ခြက္ ခပ္ေသာက္ၿပီး မေအးၾကည္အတြက္ ပါ ေရတစ္ခြက္ ခပ္ယူလာေပးခဲ့တယ္။ ေ႐ႊရျပန္ေရာက္တဲ့အထိ မေအးၾကည္ မလႈပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ကြတ္ျပစ္အစြန္းမွာ ေဘးတိုက္တေစာင္း ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတာ၊ ဖငၾကား ကေစာက္ဖုတ္ျပဴးထြက္ေနတယ္။ “ေလးၾကည္၊ ရၿပီလား၊ ကြၽန္ေတာ္လိုးခ်င္ၿပီ” ေ႐ႊရ စကား အဆုံးမွာ မေအးၾကည္ ဘာစကား မွျပန္မေျပာေပမဲ့ ထၿပီး ဖင္ေထာင္ၿပီး ကုန္းေပးတယ္။ ဖင္ႀကီးႏွစ္မႊာက ညိဳမဲမဲ၊ ေ႐ႊရ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ လီးကို ေတ့ၿပီးသြင္းတာဘဲ။ ေစာေစာအခ်ီက အရည္ေတြေၾကာင့္ လီးက ေရွာကနဲဝင္သြားတာ၊ ေ႐ႊရ လီးကို ျပန္အႏုတ္ “ဘြတ္ ဘူ ဘူ ဘြတ္” အသံေတြနဲ႔ျပန္ထြက္လာတာ။ ေ႐ႊရ ေစာေစာက ေရေဆးထားေပမဲ့ မေအးၾကည္ရဲ႕ အဖုတ္က ေရမေဆးရေသးလို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာရွိေနတဲ့အရည္ေတြ လီးမွာလာေပေနတာ။ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ရဲ႕ ဖင္တုန္းႀကီးႏွစ္ခုကို လက္နဲ႔ဆုတ္ကိုင္ရင္း လီးကို တခ်က္ခ်င္းေဆာင့္လိုက္၊ ၄/၅ ခ်က္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ လိုးေတာ့တာဘဲ။

မေအးၾကည္ ေစာေစာကမွ တခ်ီၿပီးထားတာ ေပမဲ့ အခုလဲ ေကာင္းေနျပန္ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ရာကို တေတာင္ နဲ႔ေထာက္အားယူၿပီး ဖင္ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္ ေဆာင့္ေပးပါတယ္။ ေစာေစာကတခ်ီ အရည္ထြက္ထားလို႔ ဒီတခါေတာ့ ၾကာတယ္။ “ဘြတ္ ဘြတ္ ဘူ ဘြတ္ ဘလပ္ ဘလပ္” ေ႐ႊရေဆာင့္လိုက္ေတာ့ ေဂြးအုႏွစ္လုံး က မေအးၾကည္ရဲ႕ ဖင္ကို သြား႐ိုက္တာ။ ဘလပ္ ဘလပ္ နဲ႔။ မေအးၾကည္ သိပ္ေတာင္ အသံမထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္မို႔ ေမာလဲေမာေနၿပီ။ ေ႐ႊရ ၿပီးေအာင္သာ ေအာက္က အလိုက္သင့္ ေမွးခံေပးေနတာ။ ေ႐ႊရကေတာ့ မေအးၾကည္ ဖလက္ျပေနတာ ဘယ္သိပါ့မလဲ။ လိုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လိုးေနတာ၊ မိနစ္ (၂၀)ေလာက္မွ အရည္ေတြ မပန္းခ်င္ ပန္းခ်င္နဲ႔ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရ လီးလဲခြၽတ္လိုက္ေရာ၊ မေအးၾကည္ အိပ္ရာေပၚ ေမွာက္က် သြားပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တညမွာလဲ ေဒၚေအးယူ အိပ္ေဆး ဆက္ေသာက္အိပ္ရလို႔ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္အေပၚ တက္ေမွာက္ႀကိတ္ေနရဆဲပါ။ ဒါေပမဲ့ (၃) ညဆက္မို႔ ခါတိုင္း ရက္ေတြေလာက္ ေ႐ႊရ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။ ပထမပိုင္းေလာက္သာ ေဒါသဟုန္နဲ႔မာန္သြင္းၿပီးေဆာင့္ေနတာ၊ ေျဖးေျဖးလူက စိတ္သာရွိၿပီး ကိုယ္က ေပ်ာ့လာၿပီ။ မေအးၾကည္ကေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံ ရင့္ေနတဲ့မိန္းမဘဲေလ။ ေ႐ႊရ စေမွာက္ၿပီး လီးကို ထိုးသြင္းၿပီ ဆိုကတည္းက ဈန္ဝင္ၿပီးအရသာကို မရ ရေအာင္ ခံယူတာ။ ေ႐ႊရရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အံက် ေအာက္က အလိုက္သင့္ ပင့္တင္ေကာ့ေပးရင္း အဖုတ္က တေျဖးေျဖး ေကာင္းလာတာ။ ေနာက္ပိုင္း ေ႐ႊရ ေဆာင့္ေနတဲ့အရွိန္ကိုေလွ်ာ့ခ် လိုက္တဲ့အခါ မေအးၾကည္က ၿပီးကာနီးေနလို႔ စိတ္ကို အတင္း ေမြးၿပီး မၿပီး ၿပီးေအာင္ ညႇစ္ယူတာ။ မေအးၾကည္ ၿပီးသြားလို႔ေပ်ာ့သြားခ်ိန္မွာ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္အေပၚ ဝက္ေမွးေလးေမွးရင္း တခ်က္ခ်င္း ကေညႇာ့ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမကအရင္ၿပီးထားႏွင့္လို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြ စိုေနတာ နဲ႔ ေ႐ႊရ အသာေလး လီးနဲ႔အဖုတ္ ပြတ္ဆြဲေလး ဆြဲလိုးေနတာေတာင္ ေခ်ာ္ေတလိုက္ေနေသး။

ေနာက္ရက္မွာ ေဒၚေအးယူ အရွင္းမေပ်ာက္ေသးေတာင္မွ နဲနဲ သက္သာလာပါတယ္။ အဖ်ားသက္သာလာေပမဲ့ နလံထစမို႔၊ ၿပီးမေအးၾကည္လဲ ရွိေနေသးလို႔ေဒၚေအးယူ ေ႐ႊရနဲ႔ အတူမေနႏိုင္ပါဘူး။ ခပ္တန္းတန္ေနရတာ။ ေနာက္ (၄) ရက္ေလာက္မွ မေအးၾကည္ ျပန္တာ။ သူ႔မွာလဲ ကေလးေတြနဲ႔ အိမ္ကို စိတ္မခ်ဘူးေလ။ သူကျပန္ကာနီး ေ႐ႊရကို တိုးတိုးေလး “မင္း ေက်ာင္းက ေစာေစာဆင္းလို႔ရရင္ ေလးၾကည္ဆီ လွည့္ဝင္လာခဲ့” “ဝင္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲ၊ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးနဲ႔” “ေအာ္၊ ငါ့တူရယ္၊ ေလးၾကည္တာ ဝန္ထားပါ၊ေလးၾကည္က ျဖစ္ႏိုင္လို႔ေခၚတာ ေပါ့” မေအးၾကည္ ျပန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေ႐ႊရနဲ႔ေဒၚေအးယူတို႔ နဂိုအေနအထား ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ ညတိုင္း လိုးတာပါ။ ဒါေပမဲ့ေရာက္ကာစ ပထမလလိုေတာ့ မၾကမ္းေတာ့ဘူး။ တစ္ညမွ တစ္ခ်ီေလာက္ဘဲ လိုးျဖစ္တာ။ တခါတေလ ေသာၾကာေန႔ည၊ စေနေန႔ညေလာက္က်ရင္ေတာ့ နဲနဲအခ်ိန္ပိုရလို႔ ႏွစ္ခ်ီအထိ လိုးျဖစ္တယ္။ ေဒၚေအးယူႀကီးလဲ ကာမအရသာ အျပည့္အဝ ခံစားရလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕။ အသား အေရ ပိုၿပီးစိုျပည့္လာသလို ပိုၿပီးဝလာသလိုဘဲ။ ဖင္ႀကီးေတြ၊ ႏို႔အုံႀကီးေတြ ပိုၿပီးႀကီးလာ၊ တင္းလာတယ္လို႔ေ႐ႊရ ကေတာင္ ေျပာမိေသး။

ေ႐ႊရ ေဒၚေအးယူႀကီးကို ည ညမွာ မွန္မွန္လိုးေနရတာ ေတာင္ တစ္ပတ္မွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေက်ာင္းကေန လစ္ လစ္ၿပီး မေအးၾကည္ဆီ သြားလိုးေသးတာ။ ေ႐ႊရ တက္ေနတာက တကၠသိုလ္ေလ။ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တက္၊ မတက္ခ်င္ေန၊ ကိုယ့္သေဘာ။ ေ႐ႊရ ကအရမ္းကာေရာေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ အဂၤ ါ နဲ႔ၾကာေသာပေတး ေန႔ေတြမွာ ညေနပိုင္း ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘဲ မေအးၾကည္ဆီ သင္တန္း သြားတက္တယ္။ ေ႐ႊရ က အရာရာကို စနစ္တက် တြက္ ခ်က္လုပ္တဲ့ေကာင္။ သူက ေဒၚေအးယူ ကို စေန၊ တနဂၤေႏြ ညေတြမွာ ႏွစ္ခါစီ လိုးေပးရတာမို႔ တနလၤာေန႔မွာ အားေမြး၊ အဂၤ ါေန႔မွ မေအးၾကည္ဆီလာတာ။ အလားတူ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ တစ္ေခါက္ထပ္လာတာ။ လူက (၁၈) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ (၁၉) ႏွစ္သား အားေကာင္း ေမာင္းသန္တဲ့အ႐ြယ္မို႔သာ၊ ၿပီးေတာ့ ကို ရင္ငေပၚဆီက ရခဲ့တဲ့ျမန္မာ့႐ိုးရာ ေဆးစြမ္းေကာင္းေတြ (ကို ရင္ငေပၚ ေပးလိုက္တာေတြ ကုန္လို႔ေနာက္ထပ္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ေဖာ္စားရတာ ) ေၾကာင့္သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရ သူတက္ေနတဲ့ပထမႏွစ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲ ဇူလိုင္လထဲ ေျဖရတာ၊ စာေမးပြဲေျဖၿပီး ေႏြတုန္းကလို ႐ြာမျပန္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဒၚေအးယူနဲ႔ နန္းေရွ႕ၿခံထဲမွာ တစ္ဝါတြင္းလုံး ေနရတာ ပါဘဲ။

ဦးကံေပး ေဒၚေအးယူ တို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘိုးေတာ္ဆိုတဲ့လူကလဲ ေတာ္ခ်က္ဗ်ာ။ အၾကား အျမင္မ်ား ရေနေလေရာ့သလား ေအာင္းေမ့ရတယ္။ သီတင္းကြၽတ္လဆန္း (၁၀) ရက္ေန႔မွာ ဦးကံေပး E.E ရာထူးတိုးတဲ့အမိန႔္စာ ထြက္လာပါတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ကို ေျပာင္းရတာ။ အမိန႔္စာ ၇ ရခ်င္း သမက္လုပ္တဲ့သူက ေဒၚေအးယူဆီ လာၿပီးအေၾကာင္းၾကားတာ။ မႏၲေလးက A.E အလုပ္တာ ဝန္ေတြကို သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔မွာ အၿပီးလႊဲၿပီး လဆုတ္ (၂) ရက္ေန႔ ေျပာင္းၾကမယ္။ ေဒၚေအးယူက ေဗဒင္ကိန္းခမ္းအရ အရင္ သူဆင္းလာတဲ့ ႒ာနပိုင္ ဝန္ထမ္းအိမ္ကို ျပန္မသြားေတာ့ဘဲနန္းေရွ႕ၿခံကေန တခါထဲ ဘူတာကို ဆင္းၿပီး ရထားစီးရမယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဦးကံေပးကစီစဥ္တာ။ သူ႔အသက္ကလဲ ပင္စင္ယူရမဲ့ အ႐ြယ္နီးေနၿပီ။ E.E လဲျဖစ္ၿပိမို႔ ပင္စင္ယူၿပီးရင္ အေျခခ်ရေအာင္ နန္းေရွ႕ၿခံထဲမွာ တိုက္ေဆာက္ေတာ့မယ္။

ဆည္ေျမာင္း႒ာနက လူေတြ တိုက္ေဆာက္ရတာ အိမ္ေဆာက္ရတာ လြယ္တယ္။ ဘိလပ္ေျမ၊ သံေခ်ာင္း၊ သြပ္ျပားစတဲ့အဓိက က်တဲ့ပစၥည္းေတြကို ပိုလွ်ံစာရင္း ကေန ယူၿပီး ေဆာက္လို႔ရတယ္။ E.Eေလာက္အဆင့္ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ တစၤျပည္လုံး မွာရွိတဲ E.E အခ်င္းခ်င္း ပစၥည္းခ်င္း ဖလွယ္လို႔ရတယ္။ ဦးကံေပး မႏၲေလးမွာတိုက္ေဆာက္ဖို႔ ဘိလပ္ေျမကို ေမာ္လၿမိဳင္ကေန ပို႔ေပးစရာမလိုဘူး။ မႏၲေလး E.E ဆီကေန ထုတ္ယူၿပီး Stock Transfer (လႊဲေျပာင္းစာရင္း ) နဲ႔ေမာ္လၿမိဳင္ E.E စတိုးစာရင္း မွာ အရျပ။ ၿပီးရင္ ကိုယ့္ A.Eေတြ၊ S.A.E (လမ္းဗိုလ္) ေတြနဲ႔ညႇီၿပီး စာရင္း ရွင္း႐ုံဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးကံေပးက သူ႔သမီးႀကီးကို ေမာ္လၿမိဳင္ကို ေခၚမသြားေတာ့ဘဲ မႏၲေလးမွာ ထားခဲ့မယ္။ တိုက္ေဆာက္ဖို႔မႏၲေလးက တပည့္ေတြ က စီစဥ္ေပးမယ္။ အုတ္၊ ဘိလပ္ေျမ၊ သံေခ်ာင္းလုံး စတာေတြ ၿခံထဲမွာ စုပုံၿပီးထားရမွာရယ္၊ ေဆာက္ေနတုန္း အလုပ္သမားေတြ ရွင္းေပးရမဲ့ ေငြေၾကးကိစၥေတြရယ္ေၾကာင့္ သမီးႀကီးမိသား စုကို ထားခဲ့မယ္။ သမက္ကေတာ့ မႏၲေလး ေမာ္လၿမိဳင္ သြားခ်ည္ျပန္ခ်ည္နဲ႔ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးရင္း အိမ္တြက္ လိုတဲ့ပစၥည္းကို ဦးကံေပး စီစဥ္ေပးတဲ့အတိုင္း ခ်ိတ္ဆက္ရယူရမယ္။

ေနာက္ဦးကံေပး စဥ္းစားတာက ေ႐ႊရ အတြက္။ ဦးကံေပးက သူ႔ႏွမေလးအတြက္ သူ႔မွာတာ ဝန္ရွိတယ္လို႔ ခံယူထားတာ။ ေ႐ႊရကို ေက်ာင္းမၿပီးမခ်င္း သူတာ ဝန္ယူမယ္ ေျပာၿပီးသား။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ၿပီး ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ထားခဲ့ရင္ေတာ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးကံေပးက စိတ္မခ်ဘူး။ သူတူေလး အေပါင္းအသင္းစုံၿပီး ပ်က္စီးသြားမွာ စိုးရိမ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ႊရအဖို႔လဲ စိတ္ခ်ရ၊ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ က်န္ခဲ့မဲ့သမီးႀကီးအတြက္လဲ အေဖာ္ရေအာင္ အခုလိုစီစဥ္လိုက္တာ။ ဒီေတာ့ မွ ေဒၚေအးယူက ေ႐ႊရကို ဖြင္ုေျပာတာ။ သူ႔မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီတဲ့။ အငယ္ဆုံး မဂြမ္းေတာင္ (၁၂) ႏွစ္ရွိေနၿပီမို႔ မရေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္ေနတာ တဲ့။ ဦးကံေပးနဲ႔ကလဲ မေနရတလွည့္၊ ေနရတလွည့္မို႔၊ ၿပီးေနေတာ့ လဲ စိတ္ပါလက္ပါ မျဖစ္တဲ့အေခါက္ေတြ မ်ားေနလို႔မကပ္တာေနမွာ။ ဒီေတာ့ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေသြးဆုံးၿပီဆိုၿပီး ေပါ့ေနလိုက္တာ၊ အခု ေ႐ႊရနဲ႔ အတူေနရေတာ့၊ စိတ္ကလဲပါ၊ ေ႐ႊရက အားေကာင္းတဲ့အ႐ြယ္မို႔ အဖုတ္ထဲ ဝင္သြားတဲ့သုတ္ပိုးက ဟိုး အတြင္းပိုင္းထဲအထိ ေရာက္သြားတာ နဲ႔တူတယ္၊ ေသြးမေပၚတာ (၂) လေက်ာ္ၿပီ၊ ဟိုတေလာက ဖ်ားလိုက္နာလိုက္ျဖစ္တာကလဲ ဧကန္တ ကိုယ္ဝန္ကပ္လို႔ ေနမွာတဲ့။ ေနာက္ဆုံး ေဒၚေအးယူက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “ဗိုက္ႀကီးလာေတာ့လဲ ေမြးရမွာေပါ့ ေ႐ႊရရယ္။ ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာ။ ငါ တို႔အိမ္မွာက သား ေယာက်ၤားေလး တစ္ေယာက္မွ မရွိေသးတာ၊ သားေလးေမြးရင္ ညီးလဲ (၁၉) ႏွစ္နဲ႔ကေလးအေဖျဖစ္ေရာ။

သီတင္းကြၽတ္လဆုတ္ (၂) ရက္ေန႔မွာ ညရထားနဲ႔ ဦးကံေပး+ေဒၚေအးယူတို႔လင္မယား၊ သမီး (၃) ေယာက္၊ မပဲ၊ မဗ်ဲ၊ မဂြမ္း၊ ထမင္းခ်က္အိမ္ေဖာ္မိန္းမတို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားပါတယ္။ သမက္လုပ္တဲ့လူက တရက္ႀကိဳၿပီး အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂအႀကီးေတြနဲ႔သြားႏွင့္ပါၿပီ။ နန္းေရွ႕အိမ္မွာေတာ့ေလာေလာဆယ္ ေ႐ႊရရဲ႕ အမဝမ္းကြဲ မအဲနဲ႔တႏွစ္ခြဲသာသာ ႏို႔စို႔သမီးေလးသာ က်န္ရစ္ပါတယ္။ သီတင္းကြၽတ္လဆုတ္ ေဒၚေအးယူ ေျပာင္းသြားၿပီး ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ဆီ ခါတိုင္း လိုဘဲ တစ္ပတ္ (၂) ရက္ ပုံမွန္သြားေနတာ တန္ေဆာင္တိုင္ ပြဲေတာ္ညမွာေတာ့ မီးထြန္းပြဲလိုက္ၾကည့္ၾကရင္း မေအးၾကည္က ေ႐ႊရကို စကား တစ္ခြန္းေျပာလိုက္တယ္။ “ငါ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ”

မေအးၾကည္ရဲ႕ စကား ၾကား ေတာ့ ေ႐ႊရ အေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဟိုလကမွ ေဒၚေအးယူက ကိုယ္ဝန္ရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့တာေတာင္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္ကုန္မလဲ ေတြးေနတာ။ အခု မေအးၾကည္က ေျပာလိုက္ေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေဒၚေအးယူနဲ႔က ေတာ့ ေသာကေရာက္စရာ သိပ္မရွိဘူး။ ဦးႀကီးဦးကံေပး ကိုယ္တိုင္က သေဘာတူၿပီး အတူေနခိုင္းတာေလ။ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသား ေယာက်ၤားနဲ႔မိန္းမ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ဗိုက္ႀကီးတာ ဘာဆန္းလို႔လဲ။ သူ႔ဖာသာ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ေမြးလိမ့္မယ္ေပါ့။ ဦးကံေပးနဲ႔က လင္မယားဆိုတာ လူတိုင္း သိေနတာ။ တျခားၿမိဳ႕မွာ ေ႐ႊရနဲ႔ရတဲ့ဗိုက္ပါလို႔ ဘယ္သူသိမွာလဲ။ မေအးၾကည္ရဲ႕ ဗိုက္က ျပသာနာျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ မေအးၾကည္ေျပာတာ ဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးနဲ႔သူ အတူမေနတာ ႏွစ္ေပါက္ၿပီတဲ့။ ၿပီးဦးရွန္ေကြ႕ႀကီးက လုံး ၀ မရေတာ့ဘူးတဲ့။ ပန္းေသသြားၿပီတဲ့။ ဒါဆို အခု ဒီဗိုက္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ လို႔ေမးေတာ့ မေအးၾကည္က ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ “အဖိုးႀကီးနဲ႔ကြာၿပီး မင္းနဲ႔ငါ ယူလိုက္ရမွာေပါ့” လို႔ေျပာတာ နဲ႔ေ႐ႊရ စိတ္ညစ္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မအဲတို႔လင္မယား ရန္ျဖစ္ေနၾကတာ နဲ႔တိုးတယ္။ မအဲေယာက်ၤားက အလုပ္သာ မယ္မယ္ရရ မရွိတာ။ လူက A.E သမက္ဆိုၿပီး ဘဝင္ကိုင္ေနတာ။ အခု ေယာကၡမက E.E ျဖစ္ေတာ့ ပိုဆိုးတာ ေပါ့။ ဟိုတုန္းကတည္းက လုပ္ငန္းခြင္ထဲက ပန္းရံခေႂကြးမေလးေတြ၊ အရပ္ထဲက ပန္းသယ္မေလးေတြ၊ နဲ႔ပေရာပရီေနတာ။ အခု ေယာကၡမ ခိုင္းလို႔မႏၲေလး ေမာ္လၿမိဳင္ ေမွာင္ခိုကုန္ ကူးရေတာ့ လက္ထဲ ေငြ႐ႊင္ၿပီမို႔ ပိုၿပီးဆိုးလာတာ။ ကေန႔တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္၊ အလုပ္ပိတ္လို႔တေနကုန္ ပန္းရံခေႂကြးမေလးနဲ႔ လယ္ေနတာ အခုေလးတင္ ျပန္ေရာက္တာ။ ဒါေၾကာင့္ လင္မယား စကား မ်ားရန္ျဖစ္ၾကတာ။ “နင္က ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚေတာင္ မရပ္ႏိုင္ေသးဘဲ ေယာကၡမဆီမွာ ကပ္စားေနရတာ၊ သမီးနဲ႔မယားကို ေတာင္ ဝေအာင္ရွာမေကြၽးႏိုင္ဘဲ လီးကေတာင္ ခ်င္ေသးတယ္” မအဲ က သူ႔လင္ကို ဆူဆဲေျပာတယ္။ “ဟ ငါလဲ အလသား ေန ေနတာ မဟုတ္ဘူးကြ၊ မင္းအေဖ ခိုင္းတာ လုပ္ေပးေနတာ မေတြ႕ဘူးလား” လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကား မ်ားၾကရင္း လက္ပါလာခ်င္ၾကတယ္။ ပုခက္ထဲက ကေလးငိုတာ ကို ေတာင္ မၾကား ၾကဘူး။ ေ႐ႊရ လင္မယားၾကား ဝင္မပါခ်င္တာ နဲ႔ ငိုေနတဲ့ တူမေလးကို ေကာက္ခ်ီေပြ႕ခဲ့ၿပီး ၿခံထဲဆင္းလာခဲ့တယ္။

ခဏၾကာေတာ့ မအဲတို႔လင္မယား စကား နဲ ရန္စဲ တိတ္သြားၾကတယ္။ မအဲက “ဒီေလာက္ေတာင္ ရွိတာ၊ နင့္မယားငယ္အိမ္ သြားေနခ်ည္” လို႔ေမာင္းခ်တာ၊ ေယာက်ၤားကလဲ မာနနဲ႔ေလ” ေအး၊ သြားမယ္၊ သြားတယ္” ေျပာၿပီး အိမ္ကဆင္းသြားတယ္။ ေသြးပူေနတုန္းမို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ကိုယ္အမွန္လို႔ ထင္ၾကတာ။ “နင္ကလဲ တေနကုန္ ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာ လဲ” ကုလားမႏိုင္ ရခိုင္မဲ ၿပီ။ လင္လုပ္တဲ့သူ အိမ္ကဆင္းသြားတာ နဲ႔ မအဲ ေ႐ႊရကို မာန္တာေလ။ သူက ေ႐ႊရထက္ (၃) ႏွစ္ႀကီးတာ ဆိုေတာ့ အမႀကီးေပါ့။ “သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စစ္ကိုင္းေတာင္ သြားတာ ပါဟာ” ေျပာမဲ့သာေျပာတာ။ ေ႐ႊရ က သူ႔ဖာသာသူ ေနတတ္တယ္။ အခုလဲ အမျဖစ္တဲ့သူ လင္မယား စကား မ်ားလို႔သူ႔ကို အလကား ေနအလကား ရစ္ေနမွန္းသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ကဲပါဟာ၊ စိတ္တိုမေနပါနဲ႔ေတာ့၊ ေရခ်ိဳးမယ္ဆိုလဲ ခ်ိဳးေတာ့၊ ထမင္းစားၾကရေအာင္” ေ႐ႊရ ေျပာတာ မွန္ေနလို႔မအဲ စိတ္ျပည့္ၿပီး ေရခ်ိဳးဖို႔လုပ္တယ္။ ကေလးကေတာ့ ေ႐ႊရ လက္ေပၚမွာ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေရရွိေပမဲ့ မႏၲေလးေဆာင္းတြင္း ညေနမွာ ညသိပ္ေရကို မခ်ိဳးႏိုင္ဘူး။ တအားေအးတာ။ ဒါေၾကာင့္ ၿခံထဲကေရတြင္းကေရကို ခပ္ခ်ိဳးရမွာ။ မအဲ ထဘီရင္လ်ားနဲ႔ ၿခံထဲဆင္းသြားတယ္။ ရႊၽေရကလႊဲၿပီး တျခားဘယ္သူမွမရွိလို႔အေပၚက တဘက္ေတာင္ ပါ မလာဘူး။ ကေလးက သူ႔အေမကို ျမင္ေတာ့ ေ႐ႊရလက္ေပၚကေနၿပီး “ေမး ေမ့” ဆိုၿပီးသူ႔အေမဆီ လိုက္ခ်င္တာ။ အေမကမေခၚေတာ့ ငိုၿပီ။ ဒါနဲ႔ေ႐ႊရက “ကဲပါ ကေလးေခၚပါဦး၊ ငါ ေရဆြဲေပးပါ့မယ္” ေျပာၿပီး ကေလးကို မအဲလက္ထဲထည့္၊ ၿခံထဲလိုက္ၿပီး ေရတြင္းကေရကို ေရငွင္ပုံးနဲ႔ဆြဲငွင္ၿပီး ေဘးမွာရွိတဲ့ စဥ့္အိုးထဲကို ေလာင္းထည့္ေပးပါတယ္။

စဥ့္အိုးအျပည့္ ေရေျဖ့ေပးၿပီး “ကဲ၊ ရၿပီ၊ ခ်ိဳးေတာ့” ေျပာၿပီး ကေလးကို ျပန္ယူတာ၊ ကေလးက သူ႔အေမဆီက ျပန္မလိုက္ခ်င္လို႔ ငိုပါေလေရာ။ ေ႐ႊရ အတင္းေခၚေတာ့ ပိုၿပီး ငိုလာတာ။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တာ နဲ႔ မအဲက “ဟယ္၊ ကဲကဲ၊ ေမေမ ဘယ္မွ မသြားဘူး၊ ရွိတယ္၊ မငိုနဲ႔၊ တိတ္ တိတ္” ေျပာၿပီး ေ႐ႊရကို အနားမွာဘဲ ကေလးခ်ီရင္း ေနခိုင္းတယ္။ မအဲ ေရတြင္းေဘးႀကိဳးတန္းမွာ လွမ္းထားတဲ့ ေရလဲထဘီ အေဟာင္းကို လဲဝတ္တယ္။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ရင္လ်ားလိုက္တာ ႏို႔အုံအေပၚပိုင္း တဝက္ေလာက္က ေပၚေနတယ္။ မအဲ စဥ့္အိုးထဲကေရကို ခပ္ခ်ိဳးၿပီ။ နဲနဲေအးလာၿပီမို႔ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလာင္းခ်ိဳးရင္း အတြင္းသားေတြ ေရထိေအာင္ ထဘီရင္လ်ားကိုေလ်ာ့ေျဖၿပီး ခ်ိဳးတာ။ ႏို႔အုံက တခါတေလ အားလုံး နီးပါးေလာက္ ေပၚလာတာ။ ၿပီးေတာ့ တခါတေလ ေက်ာဘက္ လွည့္ခ်ိဳးလိုက္ရင္ ထဘီေလ်ာၿပီး ဖင္တဝက္ေလာက္အထိ ျမင္ေနရတာ။ ေရလဲထဘီဆိုေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ထဘီဘဲေလ။ ပါးခ်ိၿပီး အေပါက္ကေလးေတြလဲ ရွိေနတာ၊ ေ႐ႊရ မျမင္ခ်င္အဆုံးဘဲ။

မအဲကေတာ့ အိမ္ေထာင္သယ္ ကေလးအေမ၊ ၿပီးေတာ့ ေ႐ႊရ ဆိုတာ ကလဲ တစိမ္းမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဲ ခ်ိဳးေနတာ။ ေက်ာေပးထိုင္ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္ ေခ်းတြန္းေနတာ။ ထဘီကို ေပါင္လယ္အထိ မ တင္ၿပီး ေခ်းတြန္းေသးတာ။ မအဲရဲ႕ အဓိက အစိတ္အပိုင္းေတြကို မျမင္ရေပမဲ့ ေနာက္ဘက္ခါးစပ္အထိနဲ႔ေပါင္လယ္ေလာက္အထိ ျမင္ေနရတာ။ မအဲက အေမတူတယ္။ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္ အခ်ိဳးအဆက္ အသား ျဖဴတာ ကအစ ေဒၚေအးယူ အတိုင္းဘဲ။ ေ႐ႊရ မအဲ ေရခ်ိဳးတာ ကို ၾကည့္ရင္း ေဒၚေအးယူနဲ႔ အတူေနခဲ့ရတာေတြ ျပန္သတိရလာတယ္။ သတိရလာတာ နဲ႔အမွ် ညီေတာ္ေမာင္က ေထာင္ခ်င္လာတာ။ ေ႐ႊရလက္ေပၚက ကေလးက အၿငိမ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တအီအီ ငိုေနတာ။ မအဲက ေရခ်ိဳးရင္း “ေဟ သမီး ေမေမရွိတယ္ေလ ငိုနဲ႔ေနာ္” ေခ်ာ့ျမဴ အသံေပးရင္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ေ႐ႊရရဲ႕ ေႁမြႀကီးပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနတာ ကို သြားေတြ႕ေရာ။ ေ႐ႊရဝတ္ထားတာ က အိႏၵိယကလာတဲ့ ကုလားပေလကပ္လုံခ်ည္မို႔ ပါးပါးေလးရယ္။ ညေနေစာင္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ မျမင္ခ်င္အဆုံး။ ဒီၾကား ထဲ ပစၥည္းက (ပစ္ခတ္ရန္အသင့္) အေနအထားမို႔ ပိုၿပီးေတာ့ ေတာင္ ျမင္ေနရတာ။

မအဲ မသိမသာ ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။ သူေရခ်ိဳးတာ ကို ၾကည့္ၿပီး ေ႐ႊရေတာ့ ေလာင္တီးေနၿပီေပါ့လို႔။ ဒါကို သိလို႔ မအဲ ပိုလို႔ေဖာ္လာတယ္။ ထဘီကို ခါးေလာက္နီးပါး ေျဖၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္တယ္။ ေပါင္အရင္း ေရာက္လုနီး ဆြဲတင္ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္တယ္။ သူက ကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔တျခမ္းဘဲ ေမြးရေသးတာမို႔ ခႏၶာကိုယ္က သိပ္မပ်က္စီးေသးဘူး။ က်န္သင့္သေလာက္ေတာ့ က်န္ေသးတယ္။ ေ႐ႊရ မအဲ သူ႔ကို တမင္လုပ္ျပေနတယ္ ဆိုတာ သိတယ္။ ေဒၚေအးယူ၊ မေအးၾကည္၊ မိန္းမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လိုးခဲ့ဘူးၿပီးသားဘဲေလ၊ ဘယ္ အ မလဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဝမ္းကြဲအမဆိုတာ ကို ေမ့ထားၿပီး ေပၚတာ မွန္သေ႐ႊ႕ အကုန္ၾကည့္ေတာ့တာ။ မအဲရဲ႕ ေပါင္ေတြက ျဖဴေဖြးေနတာ။ ေဒၚေအးယူေပါင္ေလာက္ မႀကီးဘဲ အေနေတာ္ လုံး က်စ္ေနတာ။ ခါးက သိပ္မေသးေပမဲ့႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္မတုတ္ေသးဘူး။ အင္း ဖင္ကေတာ့ မလွဘူး။ မအဲဖင္က ဖင္ျပားအမ်ိဳးအစား၊ ဖင္လုံး မဟုတ္ေတာ့ ႀကီးသာႀကီးတာ၊ ေနာက္ဘက္ကို ေကာက္မေနဘူး။ ဒါက်ေတာ့ ေဒၚေအးယူကို မမွီဘူး။ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ဖင္က ေနာက္ဘက္ကို ပစ္ေကာက္ေနတာ။

ေရခ်ိဳးၿပီး ေရလဲထဘီနဲ႔ထဘီအသစ္ကို လွယ္ဝတ္ေတာ့ လဲ မအဲက ပညာျပၿပီ။ ထဘီအသစ္ကို ေခါင္းေပၚက စြပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ကို ဆြဲယူတဲ့အခါ ခါးအထိမေရာက္ေသးဘဲ ေရလဲထဘီကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တာ ေပါင္ၾကား က ပစၥည္း ထင္းထင္းႀကီးမဟုတ္ေတာင္ ဝိုးတဝါး ေပၚသြားတာ။ “နင္ကလဲဟာ၊ အဝတ္လဲတာ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းဘဲ ” ေ႐ႊရကေျပာေတာ့ “နင္ ဘာျပဳလို႔ၾကည့္တာ လဲ၊ မ်က္ႏွာ ဟိုဘက္လႊဲထားေပ ါဟ” မအဲက ဂ႐ုမစိုက္သလိုျပန္ေျပာတာ။ “မၾကည့္ဘဲ ျမင္ေနရတာ ဟ၊ နင့္ဟာက လြန္တယ္” “ဘယ္ဟာေတြကမ်ား လြန္တာ လဲဟယ္၊ နင္ကလဲ လူပ်ိဳေလးက်လို႔၊ ဝါတြင္းတတြင္းလုံး အေမနဲ႔ညားေနၿပီးသား ကို” မအဲ သူသိတာ ကို ဖြင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊရ အံ့ၾသသြားတယ္။ လန႔္ေတာ့ မလန႔္ပါဘူး။ တိတ္တခိုးညားတာ မွမဟုတ္တာ။ သူ႔လင္ႀကီးရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ညားတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ မအဲ ဘယ္လိုလုပ္ သိသလဲေပါ့။ ဒီေလာက္အထိေတာ့ ေဒၚေအးယူေရာ၊ ဦးကံေပးပါ မေျပာေလာက္ေပဘူး။

“နင္ကလဲ လုပ္ၿပီ၊ ဂ်ီးေဒၚ အေဖာ္မရွိလို႔ ငါ ေနေပးရတာ၊ မဟုတ္တ႐ုတ္” ရႊၽေရ မိုးႀကိဳးပစ္ ထန္းလက္နဲ႔ ကာတာ။ “ေအးပါ၊ ၿပီးမွ ငါေျပာပါ့မယ္” မအဲ ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ္ထဲဝင္သြားတာ နဲ႔ ေ႐ႊရ လဲ ေနာက္က ကေလးခ်ီရင္း လိုက္ဝင္ရပါတယ္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ မအဲ သနပ္ခါးလိမ္းတယ္။ မွန္တင္ခုံရယ္လို႔ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကမ္းေပၚ ေက်ာက္ပ်ဥ္နဲ႔ မွန္တစ္ခ်ပ္ေထာင္ထားတာဘဲ ရွိတဲ့ေနရာမွာ လိမ္းရတာ။ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေ႐ႊရ ျမင္ေနရတာ။ တံခါးပိတ္ရင္ေတာ့ ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မထူးေတာ့ဘူးေလ။ ေစာေစာ ေရခ်ိဳးတုန္းကလဲ ျပထားၿပီးသား၊ ဒါေၾကာင့္ မအဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဘဲ ထဘီေပါင္လယ္အထိ မ တင္ၿပီး သနပ္ခါး ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး လိမ္းေတာ့တာ။ ေ႐ႊရလဲ ျပတဲ့လူကေတာင္ ျပေနတာ၊ အဝၾကည့္မယ္ကြာ ဆိုၿပီး မ်က္ေတာင္ မခတ္တမ္း ၾကည့္ေတာ့တာ။

“ေ႐ႊရ၊ နင္ အေမ့ ကို သတိရေနတာ လား” မအဲက စကား အစကို ျပန္ေဖာ္လာတယ္။ ေ႐ႊရ စဥ္းစားၿပီး ျပန္ေမးလိုက္တာ။
“မအဲ၊ နင္ ငါနဲ႔ဂ်ီးေဒၚႀကီး ညားတယ္လို႔ ဘာလို႔ေျပာတာ လဲ၊ နင္က သိလို႔လား”
“သိတာ ေပါ့ဟ၊ အေမက ေဗဒင္ေဟာတဲ့ကိစၥ အေဖ့ကို ေျပာေနတာ။ ငါၾကားတာ ေပါ့”
“ေအးကြာ၊ ဦးႀကီး အသက္အႏၲရာယ္ရွိတယ္၊ ယၾတာ ေခ်ဖို႔ ဂ်ီးေဒၚႀကီးနဲ႔အတူ သြားေနေပးပါ လို႔ ဦးႀကီးကိုယ္တိုင္ ေျပာလို႔ပါ”
“ေအးပါ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ အေဖကိုယ္တိုင္ ခြင့္ေပးတာပါ။ ၿပီး အေမလဲ သေဘာတူလို႔ပါ၊ ဒါ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး၊ ငါက စတာ ပါ” မအဲက ေျပာရင္း ေပါင္လယ္ေရာက္ေနတဲ့ ထဘီကို ျပန္ဖုံးၿပီး ရင္လႊားထားတဲ့ထဘီစကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တာ၊ ႏို႔ႏွစ္လုံး ေပၚလာပါေလေရာ။ မအဲက ခပ္ေအးေအးဘဲ
“နင္လဲ အေမနဲ႔ညားၿပီးသားဘဲ ဟာ၊ ျမင္ဘူးၿပီးသားဘဲ၊ ေနာ”

တကယ္တမ္း ေ႐ႊရ မသီလို႔သာပါ။ ႐ြာမွာတုန္းက ကို ရင္ငေပၚ သူ႔ကို ထိုးေပးလိုက္တဲ့ပီယေဆးက အေတာ္ေလးစြမ္းတာ။ မိန္းမရဲ႕ အဝတ္အစား တစ္ခုခုကို ေ႐ႊရရဲ႕ လီးနဲ႔ထိမိလိုက္ရင္ ေဆးတန္ခိုးျပတာ။ အထူးသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ထိရတဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီဆို ပိုစြမ္းေသး။ ေ႐ႊရ ဘာရယ္မဟုတ္၊ မေန႔က မအဲရဲ႕ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကို လက္ေဆာ့ၿပီးလီးမွာပတ္ၿပီး ဂြင္းထုလိုက္မိတာ ကေန႔ မအဲ ေ႐ႊရအေပၚ စိတ္ေတြကစားလာၿပီး သ႐ိုးသရီျဖစ္လာေတာ့တာ။ ေနာက္တစ္ခုက မအဲက ၾကည့္ရင္သာ ႐ိုး႐ိုးကုတ္ကုတ္ေလး၊ ဒါေပမဲ့ ဏွာအရမ္းႀကီးတာ။ အခုယူထားတဲ့ ေယာက်ၤားအရင္ တစ္ေယာက္ ကတည္းက အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့တာ။ ဒီရည္းစားဦးက လူပ်ိဳမဟုတ္ဘူး။ အိမ္ေထာင္သည္ ကေလးအေဖ၊ မအဲရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာ။ ဒီတုန္းက မအဲအသက္ (၁၈) ႏွစ္ထဲဝင္ကာစရွိေသးတာ။ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္အ႐ြယ္၊ ဆရာကလဲ ဂုဏ္သိကၡာ မေစာင့္စည္းတဲ့ ဆရာယုတ္၊ ကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ ဆရာက သူ႔အျပစ္မဟုတ္သလိုနဲ႔ ေရွာင္သြားတယ္။

ဒီေတာ့ မအဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေပးတဲ့ အႀကံအတိုင္း အခုလက္ရွိလင္ကို ဖမ္းယူလိုက္တာ။ ဒီေကာင္ကလဲ ဂ်ေလဘီပါ။ ဘာမွ အလုပ္ရွိတာ မဟုတ္၊ ဦးကံေပးရဲ႕ ေအာက္က အလုပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သား၊ A.E သမီးက အထာေပးတာ ကို အဟုတ္မွတ္ၿပီး “တယ္စြန္တဲ့ငါ ပါလား” ဆိုၿပီး မအဲကို ခိုးတာ။ ရၿပီး (၈) လအၾကာ မအဲ သား ဦးေလးေမြးမွ ဒီေကာင္ ႏြားမ႐ြံ႕ပိတ္ အေရာင္းခံရမွန္း ရိပ္မိတာ။ မအဲ တင္ပါးဆုံ အ႐ိုးခြင္က က်ဥ္းလို႔တဲ့၊ ကေလးကို ပုံမွန္ေမြးလို႔ မရဘူး၊ ဗိုက္ခြဲေမြးရတာ။ တစ္ခုေကာင္းသြားတာ က ဒီကေလးက (၃) လသား အ႐ြယ္မွာ ဆုံးသြားတယ္။ ေနာက္ အခု သမီးကို ေမြးတာ။ သမီးကို ဗိုက္ခြဲေမြးၿပီး သူ႔ေယာက်ၤားကို ဆရာဝန္ႀကီးေတြက သား ေၾကာျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဘာျပဳလို႔လဲဆို ဗိုက္ခြဲေမြးရတဲ့မိန္းမက (၃) ခါအထိေတာ့ ခြဲလို႔ရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အခု မအဲ (၂) ႀကိမ္ေျမာက္ဗိုက္ခြဲၿပီး စိတ္ခ်ရေအာင္ဆိုၿပီး သား ေၾကာျဖတ္တာ။ အဲဒီေခတ္က မိန္းမကို သား ေၾကာျဖတ္ရတာ အခက္အခဲရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လြယ္ရာ ေယာက်ၤားကို ျဖတ္ေပးတာ။

နဂိုကတည္းက ရႈတ္ခ်င္ေပြခ်င္တဲ့ မအဲလင္ သားေၾကာျဖတ္ၿပီးတယ္ဆိုရင္ဘဲ ေနာက္ေၾကာင္းေအးၿပီးဆိုၿပီး ပိုရႈတ္လာေတာ့တာ။ အခု နန္းေရွ႕ၿခံကို ေရာက္လာတာ မၾကာေသးလို႔သာ။ မအဲတို႔လင္မယားက ဟိုဘက္အိမ္မွာကတည္းက အိမ္တြင္းေရးျပသာနာ ရႈတ္ေနၿပီးသား။ ေယာက်ၤားက မအဲသူ႔ကို ႏြားမ႐ြံ႕ပိတ္ ညာတာ ခံရတယ္ဆိုၿပီး မေက်နပ္ဘူး။ ကြာဖို႔က်ေတာ့ လဲ သူ႔အေဖက ဦးကံေပးရဲ႕ လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းမို႔ မလုပ္ရဲ။ ဟန္မပ်က္သာ ေပါင္းေနတာ၊ လင္မယားက တစ္လေနလို႔တစ္ႀကိမ္ မေနျဖစ္ၾကဘူး။ ေယာက်ၤားက ဘာအေရးလဲ၊ အျပင္မွာဝယ္စား။ မအဲသာ ဒုကၡေရာက္ေနတာ။ အပ်ိဳ တုန္းကသာ အခြင့္သာလို႔ ဆရာနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာ၊ အခု အိမ္ေထာင္သယ္ ကေလးအေမဘဝမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးရွာရမွာလဲ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ တံေတြးခြက္မွာေမ်ာသြားမယ္။ အေဖ အေမတို႔နဲ႔ အတူေနရတုန္းက မအဲ သမီးေလးလဲရွိေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။ ႂကြေနတဲ့စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ထားလို႔ ရေသးတယ္။ အခု ဒီေရာက္လာေတာ့၊ ၿခံဝင္းႀကီးတစ္ခုလုံး မွာ ေန႔ခင္းဆို သူတို႔သား အမိေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲတင္။ ေ႐ႊရက တေနကုန္ေက်ာင္းသြားေနၿပီး ညေနက်မွ ျပန္ေရာက္တာ။ လင္ လုပ္တဲ့သူကလဲ ေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ ေမွာင္ခိုကုန္ ေရာင္းဝယ္သြားလာေနတာ။ အိမ္မွာေနရတယ္ မရွိ။ မႏၲေလးျပန္ေရာက္တဲ့ရက္ေတြဆိုလဲ သူ႔ေမွာင္ခိုခ်ဘက္ ေကာင္မေတြနဲ႔တ႐ုံး႐ုံး သြားလာေနတာ။ ဒီေတာ့ မအဲ စိတ္ေလၿပီေပါ့။

ေ႐ႊရနဲ႔က တစ္အိမ္ထဲ အတူေန ေနရတာ။ ေမာင္ႏွမတစ္ဝမ္းကြဲေပမဲ့ သူ႔အေမနဲ႔ ညားထားၿပီးသား ဆိုတာ သိေနေတာ့ မအဲ ေ႐ႊရအေပၚစိတ္ပါေနတာ မဆန္းလွပါ။ မအဲကလဲ ကေလးႏွစ္ေယာက္သာ ေမြးထားတာ၊ အခုမွ (၂၂) ႏွစ္ ရွိေသးတာ။ ၿပီး ေျပာခဲ့သလို ေ႐ႊရရဲ႕ ပီယေဆး ဟုတ္မလားဘဲ။ ထားပါ၊ ဒါေတာ့ အတိအက် ေျပာမရ။ မအဲ သနပ္ခါးလိမ္းတာကို လက္စသတ္လိုက္တယ္။ ထိုင္ရာကထၿပီး အဝတ္ မလဲေသးဘဲ ထဘီရင္လွ်ား နဲ႔

“ကေလး ငါ့ေပးဟာ၊ ထမင္းစားၾကရေအာင္၊ ျပင္လိုက္ေတာ့”
“နင့္ေယာက်ၤား မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား”
“နင္ကလဲဟာ၊ သိသား နဲ႔ ေမးမေနပါနဲ႔၊ ဒီေကာင္ ညျပန္အိပ္မွာ မဟုတ္ဖူး၊ သူ႔ေမွာင္ခိုမေတြဆီသြားအိပ္ၿပီး မနက္ တခါထဲ ဘူတာ ဆင္းမွာ”

မအဲေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ သူတို႔ေမွာင္ခိုအဖြဲ႕က မႏၲေလးက မနက္ေစာေစာရထားနဲ႔လိုက္၊ ပဲခူးဘူတာ မွာဆင္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကို ဆက္လိုက္သြား၊ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ ပဲခူး မႏၲေလး ျပန္လာ၊ ဒီလို ေခါက္တုန႔္ေခါက္ျပန္ သြားေနရတာ၊ တစ္ေခါက္ အျမတ္က ဘာမွမ်ားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေခါက္ေရမ်ားမ်ားရမွ တြက္ ေျခကိုက္တာ။ ညစာထမင္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တသီးတျခားစီ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ေနၾကရင္း အေတြးကိုယ္စီ ေတြးေနၾကေလရဲ႕။ ေ႐ႊရက သူ႔ေနရာ ဝရံတာက ကြတ္ျပစ္မွာ။ မအဲက အိပ္ခန္းထဲမွာ။ ေ႐ႊရ ညေနက မအဲ သူ႔ကို မျမင္ ျမင္ေအာင္ ေဖာ္ျပတာ ကို ရိပ္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ ဂ်ီးေဒၚႀကီး ညားၾကတာ ကို သူသိတယ္လို႔ ေျပာေသးတယ္။ ဒီေလာက္ အရိပ္ျပလို႔မွ အေကာင္ မထင္တတ္ရင္ ေ႐ႊရ ကိုယ့္ေဂြးကို တူနဲ႔ထုၿပီး ေသဖို႔ဘဲ ေကာင္းေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအးယူ၊ မေအးၾကည္၊ မိန္းမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အၾကာႀကီးညားလာတဲ့လူ၊ မိန္းမက အထာေပးတဲ့ေနာက္ လီးေတာင္ လာၿပီေပါ့။ ေ႐ႊရ မအဲကို လိုးခ်င္လာၿပီ၊ လိုးဖို႔လဲ အေျခအေနက ေပးေနတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ မိန္းမဆိုတာ ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္တတ္တာေလာက္ ရွိတာ၊ ေရစီးဝင္ဖို႔က ေယာက်ၤားတာ ဝန္။ ေ႐ႊရ စိတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီး မအဲ ရွိေနတဲ့ အခန္းကို သြားပါေတာ့တယ္။

မအဲက ဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးကို ႏို႔တိုက္ရင္း သိပ္ေနတယ္။ သူလဲ သူ႔အေတြးနဲ႔သူ။ ေ႐ႊရကို ေတာ့ မီးစိမ္း ျပလိုက္တာဘဲ၊ ငနာ သေဘာေတာ့ ေပါက္မွာပါ။ လူပ်ိဳမွ မဟုတ္တာ၊ အေမနဲ႔ညားၿပီးသား၊ သေဘာေပါက္လို႔ စလာရင္ေတာ့ ဘာမွ ဟန္ေဆာင္မူေနစရာ မလိုဘူး၊ အိမ္မွာလဲ ဘယ္သူမွမရွိတာ။ ငါလဲ လင္ရွိတယ္သာေျပာတာ၊ လင့္အရသာ ဘယ္မွာရလို႔လဲ၊ မုဆိုးမသာသာရယ္။ ေ႐ႊရနဲ႔ေနလို႔ အျပစ္ေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး။ လူေတြမသိေလာက္ပါဘူး။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဲ သိမွာပါ။ စသျဖင့္ေတြးေနတာ။ “မအဲ” ေ႐ႊရ မအဲအခန္းထဲ ေရာက္လာၿပီ။ မအဲရဲ႕ ကုတင္ နားမွာရပ္ရင္း အသံျပဳတာ။ “အင္ ေ႐ႊရ၊ ထိုင္ေလဟာ” မအဲကလဲ ေစာင့္ေနတာေလ။ ေ႐ႊရ ထိုင္လို႔ရေအာင္ ကိုယ္ကို ဟိုဘက္နဲနဲ ေ႐ႊ႕ေပးတယ္။ ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ေဘး ကုတင္ေပၚ ဝင္ထိုင္တယ္။ မအဲက ေဘးေစာင္းအိပ္ၿပိး ကေလးႏို႔တိုက္ေနတာမို႔ ႏို႔ႏွစ္လုံး က ေပၚေနတယ္။ ဖင္ႀကီးကလဲ အေပၚဘက္ကို တက္ေနတာ။ မအဲက ဖင္ျပားေပမဲ့ႀကီးတယ္။ လွသာမလွတာ။ ဖင္ကႀကီးေတာ့ အခုလို ေဘးေစာင္းအိပ္တဲ့အခါ သိပ္သိသာတယ္ ဖင္တုန္းႀကိးက အယ္ထြက္ေနတာ။

“မအဲ” “ ဟာ ဘာလဲ ေျပာစရာရွိေျပာေလ” ေ႐ႊရ ဘယ္ကဘယ္လို အစပ်ိဳးရမယ္ မသိလို႔ ေခၚတာ၊ မအဲကလဲ စိတ္မရွည္တဲ့ပုံ ျပန္ထူးတာ။ ေ႐ႊရ ဘာစကား မွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ေျပာစရာလဲ မလိုဘူးလို႔တြက္ လိုက္တယ္။ မအဲရဲ႕ ဖင္တုန္းႀကီးႏွစ္ခုကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ေတာ့တာဘဲ။ မအဲ မျငင္းဘဲ ၿငိမ္ခံေနတာ၊ ေ႐ႊရ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို ကိုင္ၿပီးနယ္လိုက္၊ လြတ္ေနတဲ့ႏို႔တစ္လုံး ကို ဆုတ္နယ္လိုက္ေပါ့။ ႏို႔ကို ကိုင္ေတာ့ မအဲက “ကေလးသြားမထိနဲ႔ေနာ္၊ လန႔္ႏိုးလာဦးမယ္” ေျပာၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ လက္ကို လာကိုင္တယ္။ ေ႐ႊရ ဖင္ကို ပြတ္လိုက္၊ ေခ်မြလိုက္ လုပ္ရင္း ထဘီကို အေပၚ တေျဖးေျဖး ဆြဲတင္လာတယ္။ မအဲက ေျခေထာက္ေတြကို အသာႂကြေပးလို႔ ထဘီကို ခါးေပၚ ဆြဲလွန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လွန္ၿပီးတာ နဲ႔ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ေပါင္ၾကား လက္ႏႈိက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုင္ေတာ့တာ။ မအဲက ေ႐ႊရ ကိုင္လို႔ေကာင္းေအာင္ အေပၚဘက္က ေပါင္ကို ႂကြေပးထားတာ။ ဘယ္တုန္းကတည္းက စိတ္ပါေနသလဲမသိ၊ မအဲအဖုတ္ အရည္ေတာင္ စိုေနၿပီ။ မအဲက အေမြးအမင္ လုံး ဝမရွိ၊ ေျပာင္ရွင္းေနတာ။ ေ႐ႊရ အဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ လက္နဲ႔ ထိုးစမ္းၿပီး အစိကိုေတြ႕ေတာ့ လက္မ လက္ညႇိဳး ညႇပ္ၿပီး ေခ်ေပးလိုက္တာ မအဲ “အြန႔္” ကနဲ ျဖစ္ၿပီး ဖင္ႂကြတက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြ ေ႐ႊရ လက္ေခ်ာင္းေတြဆီ ပိုမ်ားလာတာ။

“ကေလး အိပ္ၿပီလား” ေ႐ႊရေလသံေလးနဲ႔ေမးတာ။
“ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ေပ်ာ္ေသးဘူး၊ နင္ လုပ္ခ်င္လွၿပီလား” မအဲကလဲ တိုးတိုးေလးေျဖတာ။
“အင္း “ ေ႐ႊရ ျပန္ေျပာေတာ့
“ဒါဆိုလဲ ေနာက္က ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းဟာ “ မအဲက ေျပာၿပီး အေပၚကေပါင္ကို ေျမႇာက္ေပးထားတယ္။
ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ဝင္အိပ္ၿပီး လီးနဲ႔ေစာက္ဖုတ္ဝ ေတ့ေပးလိုက္တယ္။ မအဲက လက္ေနာက္ျပန္ပစ္ၿပီး လီးကို စမ္းကိုင္တယ္၊ ကိုင္ၿပီးတာ နဲ႔သူ႔အေပါက္နဲ႔ ေတ့ေပးထားတာ။ ေ႐ႊရ ေနာက္ကို နဲနဲ အားယူၿပီး လီးကို ထိုးသြင္းပါတယ္။ “အာ၊ ေ႐ႊရရယ္၊ အီး” မအဲ အသံထြက္လာတယ္။ လီးက ဝဝ္ေတာ့ ဝင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ၾကပ္ၾကပ္တဲတဲ ဝင္ေနတာ။ ေ႐ႊရ အံ့ၾသသြားတာ။ သူအရင္က လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ေဒၚေအးယူ၊ မေအးၾကည္တို႔နဲ႔ တျခားစီ၊ အခု မအဲေစာက္ေခါင္းေပါက္က ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းေနတာ။ အရည္စို႐ႊဲေနတာ ေတာင္ လီးက ဒစ္ေလာက္ဘဲ ဝင္ေသးတာ။ ေ႐ႊရ ဖင္ကို ေနာက္ျပန္ၿပီး လီးကို ထပ္ထိုးသြင္းေတာ့ လီးက တအိအိ နဲ႔ဝင္သြားၿပီး မအဲလဲ “အင္း အား နာတယ္ကြယ္၊ ေျဖးေျဖး” ေျပာပါတယ္။

ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးသြင္းတာ လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးအထိ ဝင္သြားပါၿပီ။ ဒီေတာ့ မွ ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ခါးကို ဖက္ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုးေပးပါတယ္။ အေပါက္က ၾကပ္ေနလို႔လီးက ေစာက္ပပ္နခမ္းသား ေတြနဲ႔ပြတ္တိုက္ၿပီး ဝင္ထြက္ေနတာ အရမ္းေကာင္းတာ ပါဘဲ။ ၄/၅/၁၀ ခ်က္ေလာက္ လိုးၿပီးေတာ့ ေစာက္ရည္ေတြ ပို႐ႊဲလာလို႔ ေစာေစာကေလာက္ မၾကပ္ေတာ့ ေပမဲ့နဲနဲေတာ့ ၾကပ္ေနတုန္းပါ။ မအဲ တခါတခါ ဖင္ကို ေနာက္ကို ပစ္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးက ရင္ခြင္ထဲမွာမို႔ သိပ္ၿပီးလႈပ္လို႔မရ ျဖစ္ေနတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ မအဲက “ကေလးအိပ္သြားၿပီ၊ ခဏခြၽတ္လိုက္ဦး” ေျပာတာ နဲ႔ ေ႐ႊရ လီးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တာ ပလြတ္ ဆိုၿပီး လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲက ကြၽတ္ထြက္လာပါတယ္။ ေစာက္ရည္ေတြစို႐ႊဲလို႔။ လီးကြၽတ္ ကြၽတ္ခ်င္း မအဲ က အိပ္ရာကေနရာနဲနဲ ေ႐ႊ႕လိုက္ၿပီး ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ အေမြးတပင္မွမရွိတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက လိပ္ခုန္းပုံစံ ခုံးႂကြေဖာင္းမို႔ ေနၿပီး အညိဳေရာင္နခမ္းသား ႏွစ္ဘက္က အရည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္လက္ေနတာ ပါ။

“ေ႐ႊရရယ္၊ တအားႀကီးမေဆာင့္နဲ႔ဟာ၊ နင့္ဟာႀကီးက ႀကီးတယ္” ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို ေသခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္တာ။ ျဖဴဝင္းတဲ့ဝမ္းဗိုက္သား၊ ေပါင္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေပါင္ခြစုံေနရာမွာ အေမြးရိတ္ထားလို႔ျ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး၊ နီညိဳညိဳအကြဲေၾကာင္းႀကီးက ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းႀကီးအလယ္မွာ ထင္းထင္းႀကီး၊ ေ႐ႊရ မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ေနရာက ျပန္မတ္တဲ့အခါ “အားရေအာင္ၾကည့္ၿပီးၿပီလား” ေမးရင္း ေစာက္ဖုတ္က အရည္ေတြကို ထဘီနဲ႔သုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့” ခဏေနပါဦးကြာ၊ ငါ ရႈရႈ ေပါက္ခ်င္လွပါၿပီ” ေျပာၿပီး အိပ္ရာေပၚက ကျပာကရာ ဆင္းေျပးပါေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရလဲ မအဲရႈရႈေပါက္ဆိုမွ သူပါေပါက္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာလို႔ မအဲေနာက္ လိုက္သြားပါတယ္။ မအဲက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ေနလို႔ေ႐ႊရ အိမ္သာထဲဝင္ေပါက္ၿပီး လီးကို ေရေဆးလိုက္ပါတယ္။ ေ႐ႊရ အိမ္သာထဲကထြက္တဲ့အထိ မအဲထြက္မလာေသးလို႔ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ မအဲထြက္လာမွ န်စ္ေယာက္အတူ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္ၾကၿပီး

“နင္ကလဲ ဘယ္တုန္းကတည္းက ေအာင့္ထားတာ လဲ၊ ရႈရႈ ေပါက္တာ ၾကာလိုက္တာ”
“ဟယ္၊ ေရခ်ိဳးၿပီးကတည္းက ေပါက္ခ်င္ေနတာ၊ ရႈရႈေပါက္တာ ဒီေလာက္မၾကာပါဘူးဟာ၊ ေရေဆးေနလို႔ပါ” မအဲကေျပာရင္း ေရအနည္းငယ္စိုေနတဲ့ထဘီကို ကြင္းလုံးကြၽတ္ ခြၽတ္ၿပီး ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီး အိပ္ရာေပၚတက္လွဲလိုက္တာ။ ေ႐ႊရ မအဲနည္းတူ ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚက ေက်ာ္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး မအဲရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူ ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ မအဲက ေ႐ႊရကို ၿပဳံးၾကည့္ၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ ႏုတ္ခမ္းကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး ေခါင္းကို ဆြဲယူၿပီး ေပါင္ၾကား ထဲ ထဲ့လိုက္ပါတယ္။ ေ႐ႊရ သိလိုက္ၿပီ။ မအဲ သူ႔ကို ဘာဂ်ာ မႈတ္ခိုင္းေနၿပီဆိုတာ။ ေဒၚေအးယူေရာ၊ မေအးၾကည္ပါ ခုလိုအလုပ္မခိုင္းခဲ့ဘူးပါ။ ေရွးမိန္းမေတြမို႔ လုပ္ရေကာင္းမွန္းလဲ သိမယ္မထင္ပါ။ မအဲကေတာ့ ေခတ္လူငယ္ပီပီ ဘာဂ်ာမႈတ္တာ ကို သိထားထင္ပါရဲ႕။ ေ႐ႊရ ေခါင္းကို ငုံ႔ၿပီး မအဲေပါင္ၾကား တိုးဝင္လိုက္တယ္။ မအဲက မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေစာက္ပပ္ကို ၿပဲသထက္ၿပဲေအာင္ ၿဖဲေပးထားတာ။

ေ႐ႊရ လွ်ာထုတ္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရက္ေပးလိုက္တာ မအဲ ဖင္ႀကီး အိပ္ရာေပၚကႂကြတက္လာတယ္။ ေ႐ႊရက လွ်ာကို ရွည္ႏိုင္သေလာက္ ရွည္ေအာင္ထုတ္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းအထဲထိ ထိုးသြင္းတာ မအဲ ေကာ့လန္ေနတာဘဲ။ ေ႐ႊရက ရက္ရင္း ထိုးရင္း လက္နဲ႔လဲ ေစာက္စိကို ကိုင္ညႇစ္ ေပးေနတာေလ။ မအဲ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲက အရည္ေတြဆိုတာ တမံက်ိဳးသလိုဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ မအဲ မရေတာ့ဘူးထင္တယ္။ “ရၿပီေ႐ႊရေရ၊ နင္ဖယ္ဦး၊ ငါ နင့္ကို တလွည့္ျပန္လုပ္ေပးမယ္” ေျပာ ေျပာဆိုဆို မအဲ ေ႐ႊရကို တြန္းထုတ္ၿပီး အိပ္ရာေပၚ ေလးဘက္ကုန္းထၿပီး ေ႐ႊရရဲ႕ လီးကို ဆြဲကိုင္ စုတ္ေတာ့တာ ပါဘဲ။ စုတ္တာ မွ အားပါးတရကို စုတ္တာ။ တခါမွလီးစုတ္တာ မခံရဘူးလို႔ေ႐ႊရ အေနခက္ေနေလရဲ႕။ မအဲကလ ဲၾကမ္းသလားမေမးနဲ႔။ လီးကို ငွက္ေပ်ာသီးမ်ား မွတ္ေနေလေရာ့သလားဘဲ။ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကို ဆုတ္ဆြဲၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္ မည္ေအာင္စုတ္ေနတာ။ ထိပ္ကအေရျပားကို လက္နဲ႔ဆြဲလွန္ၿပီး ဒစ္အေျမာင္းေတြၾကား လွ်ာနဲ႔က လိတာ၊ ေ႐ႊရ ေကာ့တက္သြားတဲ့အထိဘဲ။

မအဲ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၿပီးမွ လီးစုတ္တာ ရပ္လိုက္ၿပီး ေ႐ႊရအေပၚ တက္ခြတယ္။ လက္တစ္ဘက္နဲ႔ လီးကို ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ၿပီး သူ႔ေစာက္ဖုတ္ နခမ္းသားေတြနဲ႔ ပြတ္ဆြဲတယ္။ ၄/၅ ခါေလာက္ ပြတ္ဆြဲေတာ့ လီးထိပ္မွာ ေစာက္ေခါင္းကအရည္ေတြကူးၿပီး စို႐ႊဲသြားတယ္။ ဒီေတာ့ မွ မအဲ ဖင္ကို အသာႂကြၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္တာ လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဒစ္ျမဳတ္႐ုံဝင္သြားတာ၊ မအဲ “ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္” နဲ႔ညီးေနရတယ္။ မ်က္ႏွာလဲရႈံ႕မဲ့ေနတာ။ “ကြၽတ္ ႀကီးလိုက္တာ ကြာ” မအဲ ညီးညဴရင္း တေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုင္ခ်တယ္။ မအဲ ညည္းမယ္ဆိုလဲ ညည္းစရာ။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္က လီးနဲ႔မဆန႔္မၿပဲ ျဖစ္ေနတာ။ ေ႐ႊရလီးက ႀကီးတာ ေတာ့ ႀကီးပါတယ္။ ႐ြာမွာတုန္းက ကို ရင္ငေပၚ ေဖာ္ေပးတဲ့ ေဆးေတြလိမ္း၊ အေၾကာေဆးေတြ ႀကိဳေသာက္လုပ္လာတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြေပါ့။ ေဒၚေအးယူနဲ႔ မေအးၾကည္တုန္းကေတာ့ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးေမြးထားတာမို႔ အေပါက္က်ယ္ေနၿပီမို႔ အဆင္ျပည့္ခဲ့ ပုံရပါတယ္။ အခု မအဲက် ကေလးတစ္ေယာက္ဘဲ ေမြးထားလို႔ ေနမွာလို႔ထင္တာ။

“နင့္အေပါက္ကို က က်ဥ္းေနတာ ပါမအဲရာ၊ ဂ်ီးေဒၚႀကီးနဲ႔တုန္းက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး”
“နင္ကေျပာေရာမယ္၊ နင့္မယားႀကီးက သမီး (၄) ေယာက္ေမြးထားတာ အေပါက္က်ယ္ၿပီေပါ့၊ ငါက ဗိုက္ခြဲ ေမြးထားရတာ၊ အေပါက္က နဂိုအတိုင္း Original ရွိေသးတာ”

ေ႐ႊရ ဒီေတာ့ မွ မအဲအေပါက္ ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ က်ဥ္းေနတယ္ဆိုတာ သိရတာ။ မအဲက ရႈံ႕မဲ့ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ ကား ႏိုင္သမွ်ကားၿပီး ထိုင္ခ်တာ ေနာက္ဆုံး လီးအဆုံးဝင္သြားခ်ိန္မွာ မအဲတကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြျပန္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္ေနတယ္။ ေခြၽးေတြစို႐ႊဲလာလို႔မအဲ သူ႔အက်ႌ ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ အံကို ႀကိတ္၊ ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး အေပၚကေန လိုးေတာ့တာ။ သူ႔လင္နဲ႔တုန္းက ေရွာေရွာရႈရႈျဖစ္တဲ့ ေစာက္ေခါင္းက ေ႐ႊရလီးနဲ႔က်မွ ၾကပ္လိုက္တာ၊ ေစာက္ေခါင္းထဲကို သပ္ႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္သြင္းထားသလား လို႔ေတာင္ ထင္ရတာ။ အေပၚကေန ကုန္းကာႂကြကာ လိုးေပးေနတာမို႔ မအဲရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး က ခုန္ေပါက္ေနတယ္။ ႏို႔အုံအဖ်ားပိုင္းက အထက္ဘက္ကို ငွက္ေပ်ာဖူးလို တင္းရင္း ခြၽန္တက္ေနၿပီး ကေလးႏို႔တိုက္တုန္းမို႔ ႏီု႔သီးေခါင္းေတြက အညိဳ ေရာင္ဘက္ေရာက္ၿပီး စူထြက္ေဖာင္းမို႔ ေနေလရဲ႕။ အသက္ကလဲငယ္၊ ကေလးအေမလဲျဖစ္၊ ေသြးသား ဆူၿဖိဳးၿပီး တဏွာရာဂထန္တဲ့ မိန္းမမို႔ ႏို႔အုံေတြက ေခါမေခတ္ ဗိနပ္နတ္သမီး႐ုပ္ထုအတိုင္းဘဲ ေ႐ႊရ ထင္တာ။

မအဲ အရမ္းႀကီးေဆာင့္မခ်ရဲဘူး။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ဖင္ႂကြၿပီးေညႇင့္လိုးတာ။ အမွန္က ေ႐ႊရက အေပၚက တက္လိုးရမွာ။ မအဲက လီးကို စုတ္လိုက္ကတည္းက လီးႀကီးက တအားႀကီးေနမွန္းသိလို႔ ေတာ္ၾကာ ေ႐ႊရက မညႇာမတာ အားကုန္ ေဆာင့္လိုးလိုက္လို႔ ၿပဲကြဲကုန္မွျဖင့္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကား မေကာင္းျဖစ္ေျခရဲ႕ ဆိုၿပီး သူအေပၚက တက္လိုးခဲ့တာ။ အေပၚကတက္လိုးတာ မွန္တယ္၊ အခုေတာင္ မနဲ တေျဖးေျဖး ထိုးသြင္းေနရတာ။ သူက ကေလးကို ဗိုက္ခြဲေမြးထားရတာမို႔ အေပါက္က အပ်ိဳစင္အေပါက္ ျဖစ္ေနတာ။ သူ႔အရင္ ဆရာေရာ၊ လက္ရွိလင္ေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး လီးေတြက ကေလးလီးသာသာရယ္။ ေ႐ႊရလီးနဲ႔ဆို သား အဖအ႐ြယ္။ မအဲ ေ႐ႊရနဲ႔လိုးရတာ ကို အားအေတာ္ရတာ။ အခုလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးေနတာ ေတာင္ အရည္ေတြ႐ႊဲစိုလာၿပီ။ မအဲ အေပၚက တက္လုပ္ေနတာ ဆိုေပမဲ့ ေ႐ႊရလဲ အအားမေနရပါဘူး။ ေအာက္ကေန မအဲရဲ႕ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔က ိုင္ၿပီး အားယူေကာ့ေပးေနတာပါ။ ေစာေစာတုန္းက ကေလးႏို႔တိုက္ေနတုန္းက မအဲေနာက္ကေန လိုးတုန္းကတည္းက ဖင္ႀကီးေတြကို ကိုင္ခ်င္ေနတာ။ လက္လွည့္မသင့္လို႔။ အခုက် ဟန္ကို က်လို႔။ မအဲ လိုးရင္း လိုးရင္း ေမာလာပုံရတယ္။ မတ္မတ္ ထိုင္ေနရာကေန ေ႐ႊရရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကို အသာႂကြလိုးေတာ့တာ၊ သိပ္ၿပီးအားမပါေတာ့ဘူး။

“မအဲ၊ ရေသးလား၊ မရရင္လဲ ငါ အေပၚကလိုးေပးမယ္” ေ႐ႊရေမးတဲ့အခါ မအဲ “အင္း” လို႔ျပန္ေျဖၿပီး ေ႐ႊရအေပၚကေန ေဘးဘက္ဆင္းေပးပါတယ္။ မအဲလဲဖယ္ေရာ၊ ေ႐ႊရ မအဲအေပၚတက္ခြတာ၊ မအဲက တခါထဲ ဒူးေထာင္ ေပါင္သား ေပးထားၿပီ။ ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ အဖုတ္ဝကို ေတ့ၿပီး လီးကို ႏွဲ႔ၿပီးသြင္းယူတယ္။ အရည္ေတြ ႐ႊဲစိုေနၿပီမို႔ ေစာေစာကလို ၾကပ္တီးမေနေတာ့ဘဲ အဝင္အထြက္ေကာင္းလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ႊရ စကား မေျပာေတာ့ဘဲ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးပါေတာ့တယ္။ မအဲလဲ အခုက် ဟန္ေတာင္ လုပ္မေနပါဘူး။ ေ႐ႊရရဲ႕ ခါးကို ဖက္ၿပီး ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး အရသာယူပါေတာ့တယ္။

“အီး အိ အ “ေ႐ႊရေဆာင့္လိုက္တိုင္း မအဲ ဖင္ႀကီး အိပ္ရာေပၚအိ အိက်သြားရင္း ပါးစပ္က အသံထြက္လာတာပါ။ မအဲအေပါက္က လီးနဲ႔စာရင္က်ဥ္းေနလို႔ ေဒၚေအးယူ၊ မေအးၾကည္တို႔တုန္းကလို “ပလြတ္ ႁပြတ္ ဘြတ္” ဆိုတဲ့အသံေတြ ေစာက္ေခါင္းထဲက ထြက္မလာပါ။ ေ႐ႊရ ေဆာင့္ေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ေဆာင့္လိုက္တာ ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေတာင္ ရွိသြားမွန္း မသိေတာ့ဘဲ မအဲ “အားးး” လို႔ အသံရွည္ထြက္လာၿပီး ၿငိမ္က်ေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့ မွ ၿပီးသြားမွန္း သိလိုက္ရလို႔ေ႐ႊရ စိတ္ေလ်ာ့ကာ အရည္ကို ပန္းထုတ္လိုက္ရပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထႏိုင္ဘဲ အိပ္ရာေပၚ မွိန္းေနရပါတယ္။ (၁၅) မိနစ္ေလာက္အထိ မွိန္းၿပီးမွ ထႏိုင္ၾကတာပါ။ ေမာေတာ့ ေမာတာ ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ဆိုသလို မအဲက “ေ႐ႊရ၊ ငါတို႔မအိပ္ေသးဘူးေနာ္၊ ထပ္လိုးဦးမွာ” မအဲ ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္အသြား ေ႐ႊရကို ေျပာသြားတာ။ ေ႐ႊရ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ “ေအးပါ၊ ရပါတယ္၊ တစ္ညလုံး လိုးေပးပါ့မယ္၊ နင္သာေတာ္ၾကာ ေၾကာက္ပါၿပီ မလုပ္နဲ႔”

မအဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေ႐ႊရ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ၿပီး သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ပါတယ္။ ဒီတခါလဲ မႈတ္ၾက စုတ္ၾကဦးမွာမို႔ လီးကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ေသခ်ာေဆးေပး ပါတယ္။ ေစာေစာအခ်ီက မအဲရဲ႕ အရည္ေတြနဲ႔ ေပႀကံေနတဲ့ လီးႀကီး ဆပ္ျပာနဲ႔ ေသခ်ာပြတ္သပ္ေဆးေၾကာ ေပးလိုက္ေတာ့ သန႔္ရွင္းသြားတဲ့ျပင္ အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔ ေနာက္အခ်ီအတြက္ အားယူေနတဲ့အလား ေတာင္ ေနတာ။ မအဲ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး သူ႔ကို ေစာင့္ေနတာ။ ကေလးကေတာ့ အိပ္ေကာင္းတုန္း။ “နင္ အေမြးေတြ ဘာျပဳလို႔ ရိတ္ထားတာ လဲ” “ရိတ္ခ်င္လို႔ရိတ္တာ မဟုတ္ဘူးဟ၊ ဗိုက္ခြဲတာ”

မအဲက စကား ေျပာေနရာက သူ႔အက်ႌ နဲ႔ထဘီကို ထခြၽတ္တယ္။ တကိုယ္လုံး အဝတ္မပါ ဗလာနတၱိ၊ မအဲ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္က ကေလးအေမ လို႔ေတာင္ မထင္ရဘူး။ မအဲက သူ႔အေမေလာက္ အရပ္မျမင့္ေတာ့ နဲနဲဝတယ္ ထင္ရေပမဲ့ အခုလို ကိုယ္တုံးလုံး နဲ႔ ျမင္ရေတာ့ မွ သိပ္မဝမွန္း သိတာ။ ႏို႔ေတြက ပင္ကိုယ္ႀကီး ျဖစ္ပုံမရ၊ ကေလးႏို႔တိုက္ေနလို႔ ႏို႔ရည္ေတ ြျပည့္ေနလို႔ ႀကီးေနပုံပါဘဲ။ ကေလး ႏို႔တိုက္ေနဆဲမို႔ ထင္ပါ့။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြက တင္းၿပီး မဲနက္ေနတယ္။ ေဒၚေအးယူရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလာက္ မႀကီးေပမဲ့ မေအးၾကည္ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းထက္ေတာ့ ပိုႀကီးတယ္။ မအဲက ဖင္ကေတာ့ အေတာ္ႀကီးတာ၊ ဖင္လုံး မဟုတ္ဘဲ ဖင္ျပားျဖစ္ေနတာ တခုဘဲ ေျပာစရာရွိတာ၊ အ႐ြယ္ကေတာ့ ေတာ္႐ုံမိန္းမေတြမွာ မရွိတဲ့ဖင္အ႐ြယ္အစား။ အခုလို အဝတ္မကပ္ဘဲ ျမင္ရေတာ့ မွ မအဲရဲ႕ ဖင္ ႀကီးမွန္းသိသာတာ။

ေ႐ႊရ သူ႔ပုဆိုးကို ခြၽတ္ၿပီး မအဲအနားသြားရပ္တယ္။ အက်ႌ ကေတာ့ အစကတည္းက ျပန္ဝတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ မအဲ ေ႐ႊရရဲ႕ လီးကို လက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အသာအယာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငွင္ ဂြင္းတိုက္ေပးေနတယ္။ ေ႐ႊရလီးက ပုံမွန္ဆို (၅) လကၼအရွည္ရွိတာ ေပမဲ့ေတာင္ လာရင္ (၆) လကၼခြဲေလာက ္ရွိတတ္တာ။ မအဲ လက္နဲ႔ဆုပ္ၿပီး ဆြေပးေတာ့ လီးက ေတာင္ စျပဳလာၿပီ။ “နင့္ဟာႀကီးက အေတာ္ႀကီးတာဘဲ ” မအဲက လီးကို ဆြေပးရင္း ေျပာပါတယ္” “ပုံမွန္ပါကြာ၊ အရမ္းႀကီး မႀကီးပါဘူး” ေ႐ႊရက မအဲ ပခုံးေတြေပၚ လက္တင္ထားၿပီး ကိုယ္ကို မတ္မတ္ထား၊ အရည္မထြက္ဖို႔ တင္းခံေနတာ၊ “ႀကီးပါတယ္ဟာ၊ နင္ကသာ မႀကီးဘူးေျပာေနတာ၊ ငါ ျဖင့္ ကြဲၿပဲၿပီေတာင္ မွတ္တာ” “နင့္ေယာက်ၤားလီးက မႀကီးဘူးလား” ေ႐ႊရ တမင္ ေမးတ

ပါ။ အခုလို အေပါက္က်ဥ္းေနု႔အရ မအဲလင္ရဲ႕ လီးက လူစဥ္မွီပုံ မရပါ။ “ဘယ္ကလာ တျခားစီဘဲ၊ နင့္တဝက္ေလာက္ရွိမွာ၊ ပဲျမစ္ေလး က်ေနတာဘဲ ” မအဲ ရယ္ၿပီးေျပာတာ။ အဟုတ္လဲအဟုတ္ပါ၊ မအဲရဲ႕ လင္ရဲ႕ လီးက ေသးေသးေလးပါ၊ ပဲျမစ္ေလးက်ေနတာဘဲ လို႔ေျပာတာ မလြန္ပါဘူး။ ေနာက္ မအဲ ရယ္တာ က သတိရလို႔ပါ။ ပထမဆုံးေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ဆရာ၊ ဘာထူးမွာလဲ၊ သူ႔လီးကလဲ ပဲျမစ္သာသာရယ္။ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလး၊ ပထမဆုံး အေဖာက္ခံရလို႔သာ နာတာ၊ အခု ေ႐ႊရလီးကို ျမင္မွ အရင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လီးေတြက ကေလးလီးသာသာ ကစားစရာေလာက္ဘဲ ရွိတာ။

မအဲ လီးကို အားပါးတရ စုတ္ေနတာ။ လီးထိပ္ကအေရခြံကို ဆြဲဖယ္ၿပီး ဒစ္ကို ေဖာ္လိုက္တယ္။ ဒစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ဒစ္ေအာက္ေျခပတ္လည္ ေျမာင္းေတြကို လွ်ာနဲ႔ရက္ေပးတာ။ ေ႐ႊရ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ေကာ့တက္သြားတယ္။ မအဲ သူ႔လင္နဲ႔ဘယ္လိုဆိုတာ မသိေပမဲ့ေ႐ႊရကို စုတ္ေနတာ မ႐ြံမရွာဘဲ။ မအဲပါးစပ္က တံေတြးေတြနဲ႔လီးက႐ႊဲစိုေနၿပီ။ ေ႐ႊရ တင္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၾကာရင္အရည္ထြက္လိမ့္မယ္။ ဒါနဲ႔ “မအဲ၊ ေတာ္ ေတာ့ ဟ၊ အရည္ထြက္ကုန္ေတာ့ မယ္” ေ႐ႊရ ေျပာမွ မအဲက လီးစုတ္ေနတာ ကို ရပ္ၿပီး အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္လွန္အိပ္လိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ဘက္ကို ေထာင္ေပးထားတယ္။ သူ႔အလွည့္ၿပီး ကိုယ့္အလွည့္ေလ။ ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ေပါင္ၾကား ထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ၿပီးေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ရက္ပါေတာ့တယ္။ ေစာေစာတခ်ီ ရက္ေပးၿပီးၿပီမို႔ မအဲအေၾကာင္း သိေနၿပီေလ။ ေစာက္ဖုတ္ႏုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို လက္နဲ႔ဆြဲၿဖဲၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္ အထဲထိ ရက္ေပးလိုက္တယ္။ မအဲချမာ ဟန္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ဖင္ႀကီးႂကြတက္သြားတာ။ ေ႐ႊရက ေစာက္ေခါင္းေပါက္ အထက္နားေလာက္ကို မွန္းၿပီး လွ်ာကို ေစာက္စိ ထိမိတဲ့အထိ ရက္ေပးပါတယ္။ မအဲရဲ႕ ေစာက္စိက ေ႐ႊရရဲ႕ လွ်ာ အေတြ႕အထိမွာ တင္းရင္း ေနတာ ပါဘဲ။ ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲက်လာတာ ေအာက္ဘက္ ဖင္ကြဲၾကားထဲအထိ စီးက်ေနပါၿပီ။ မအဲလဲ အေတာ္ အရသာ ရေနု႔ပါ။

ဒါနဲ႔ေ႐ႊရက “မအဲ၊ တို႔ေလးဘက္ကုန္း လိုးရေအာင္“ မအဲ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေနရာက ခ်က္ခ်င္းထၿပီး ေလးဘက္ ေထာက္ေပးပါတယ္။ သူ႔လင္နဲ႔တုန္းကလဲ ေလးဘက္ေထာက္ လိုးဘူးတာမို႔ မအဲအတြက္ ဖင္ကုန္းေပးရတာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔လင္နဲ႔တုန္းက မအဲရဲ႕ ဖင္ဆုံႀကီးကႀကီးၿပီး လီးက ေသးေနတိုေနလို႔ထင္ပါရဲ႕။ ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးအထိမေရာက္လို႔ ဘာအရသာမွ မအဲ မရခဲ့ဘူးပါ။ ေ႐ႊရက ေနာက္ကို ျပဴးထြက္ေနတဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ဆြဲကုတ္လိုက္တာ မအဲ ခါး တြန႔္ကနဲျဖစ္ၿပီး ဖင္ရမ္းသြားတယ္။ ေ႐ႊရက လီးကို အဖုတ္ဝမွာေတ့လိုက္ေတာ့ မအဲက ဖင္ဆုံႀကီးကို အေပၚကို ပင့္တင္ၿပီး ေနာက္ဘက္ကို ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ ေ႐ႊရက ပထမေတာ့ တရစ္ခ်င္း ဝက္အူရစ္လွည့္သြင္းမလို႔ပါ။ မအဲ အခုလို ဖင္ႀကီးေနာက္ဘက္ ပစ္တင္ေပးတဲ့အခါ စိတ္ပါလာၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိေဆာင့္လိုက္တာ တခ်က္ထဲနဲ႔ လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးျမဳတ္ဝင္သြားပါေလေရာ။

“အား ေ႐ႊရရယ္၊ ၾကမ္းလွပါလားကြာ” သူ႔လင္နဲ႔ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းဘူးေပမဲ့အဲဒီတုန္းက အဝင္မနက္ဘူး၊ အခုေ႐ႊရ လီးႀကီးက ပိုၿပီးအဝင္နက္တဲ့အျပင္ သား အိမ္ကိုေတာင္ ေထာက္ေနတာ။ ေကာင္းေပမဲ့ ေအာင့္သြားတာ။ မအဲ ေယာင္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ယမ္းခါလိုက္မိတယ္။ လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးဝင္ေနၿပီမို႔ မအဲ ဖင္ႀကီးယမ္းခါလိုက္တာ နဲ႔ လီးက ေစာက္ေခါင္း အတြင္းနံရံေတြကို ဘယ္/ညာ ထိုးႏွဲ႔လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး မအဲအတြက္ ပိုၿပီးေကာင္းလာတာ။ ေလးဘက္ကုန္းထားလို႔ လီးနဲ႔ေစာက္စိက အံက် ထိကပ္ေနတာ။ ေ႐ႊရ အေဆာင့္နဲ႔ မအဲ ဖင္ ေနာက္ျပန္ၿပီးအပစ္ ဆုံမိတဲ့အခါ လီးက ေစာက္စိကို ဖိႀကိတ္ပြတ္မိၿပီး မအဲ ဒူးေတြ ေခြၫြတ္မတတ္ ယိမ္းထိုးသြားတာ။ ေ႐ႊရ မအဲရဲ႕ ဖင္တုန္းႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔အားပါးတရ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးေပးတာ၊ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းလြန္းလို႔မအဲ “အင့္ အီး အား အြန႔္” ဆိုတဲ့ ညီးသံေတြ ထြက္လာတယ္။ ေ႐ႊရ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္သြင္းေနတာ၊ သူ႔ဆီးစပ္နဲ႔ ကုန္းထားေပးတဲ့ မအဲဖင္ႀကီး ထိမိ႐ိုက္မိသြားလို႔ တင္ပါးသား ႀကီးေတြ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ တုန္ခါ ေနပါတယ္။ ဖင္ဆုံကႀကီးၿပီး ျပည့္ၿဖိဳးထြားႀကိဳင္းေနတာမို႔ ဖင္သားႀကီးေတြ တုန္ခါသြားတာ အရမ္း ၾကည့္ေကာင္းတာပါ။ ေ႐ႊရ လိုးေနရင္း က မအဲရဲ႕ ခါးကို လက္နဲ႔ဖိခ် ေပးလိုက္ပါတယ္။ မအဲရဲ႕ ခါးက ပိုေကာ့လာၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးက ပိုၿပီးေထာင္တက္ လာပါတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေပးေနတဲ့ လီးကလဲ ပိုၿပီးအဝင္နက္လာသလို မအဲအဖို႔ ပို ပိုၿပီးေကာင္းလာေနပါတယ္။

ေ႐ႊရ မအဲကို ညႇာမေနေတာ့ ပါဘူး။ ၿပီးခ်င္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ “မအဲ၊ ငါ အၿပီးလိုးေတာ့ မယ္ေနာ္ “ ေျပာရင္း ဆက္တိုက္မနားတမ္း ေဆာင့္ လိုးပါၿပီ။ မအဲ ေ႐ႊရ အေဆာင့္နဲ႔ အံက် ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ဘက္ ေျမႇာက္တင္ ယမ္ခါေပးေနပါတယ္။ မအဲ ေရာ ေ႐ႊရ ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံး “အား အား အူး အူး အင့္ အင္ အီး” အသံစုံထြက္ေနၾကၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြမွာ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနၿပီမို႔ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ပတ္ ဘတ္” ဆိုတဲ့ လီးဝင္သံ/ထြက္သံ။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္က ေလအံထြက္တဲ့အသံ။ လႁပြတ္ေဂြးေစ့ ႏွစ္လုံး က မအဲ ဖင္ဆုံႀကီးကို သြား႐ိုက္မိတဲ့အသံ။ အသံေတြက စုေပါင္းၿပီး သံစုံတီးဝိုင္းသဘြယ္ ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ ၾကာတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ ဒုတိယအခ်ီမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ေဆာ္လိုက္ၾကတာ၊ ေနာက္ဆုံး ကုတင္က လႈပ္ခါရမ္းတာ ၾကမ္းသြားတာ နဲ႔ ကေလးႏိုးလာလို႔ ကမန္းကတန္း အၿပီးသတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ မအဲ က “ေနေပေစ၊ ရတယ္၊ ေ႐ႊရ၊ လိုး၊ လိုး၊ ၿပီးကာနီးၿပီ၊ ဆက္လိုး၊ ဆက္လိုး” လို႔ အတင္းခိုင္းလို႔ ေ႐ႊရ ကေလးငိုေနတာ ေတာင္ မရပ္ဘဲ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္တာ လီးကအရည္ေတြ အရွိန္နဲ႔ ပန္းထြက္သြားသလို မအဲလဲ အိပ္ရာေပၚ ေမွာက္က် သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီေလာက္အထိ ေမာဟိုက္ေနရတဲ့ၾကား ထဲ မအဲ က “ေကာင္းလွပါလား ေ႐ႊရရယ္”

အစရွိ အေနာင္ေနာင္ ဆိုသလို ေ႐ႊရနဲ႔မအဲ တကယ့္ လင္မယားလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ မအဲ သူ႔လင္နဲ႔က တစ္လမွ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္တာတဲ့။ ၿပီးအတူေနရတဲ့ရက္ကလဲ ဘာမွ မရွိ။ မအဲလင္က ခရီးသြားရက္က မ်ားေနတာ။ ေ႐ႊရနဲ႔က ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေန႔တဓူဝ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနၾကရတာမို႔ ညားကာစလင္မယားလို ညတိုင္း လိုးၾကတာ။ ေ႐ႊရကလဲ (အမဲသား စားဘူးလို႔ေတြ႕တဲ့ႏြားလက္ညႇိဳးထိုး) ဆိုတာ မ်ိဳး၊ မအဲကလည္း (ေကာင္းမွန္းသိ သာအိတစိုစို) ဆိုတာမ်ိဳး၊ အဆီးအတားမရွိ၊ လြတ္လပ္ေနၾကေတာ့၊ ၾကမ္းခ်င္တိုင္း ၾကမ္းေနၾကေတာ့တာ။ မအဲနဲ႔ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေ႐ႊရ မေအးၾကည္ဆီ လုံး ဝမသြားေတာ့ဘူး။ မေအးၾကည္ကေတာ့ (ဒီေကာင္ေလး၊ ငါဗိုက္ႀကီးတာ နဲ႔ယူရမွာေၾကာက္ၿပီး မလာေတာ့တာ ေနမွာ) လို႔ဘဲ ေတြးတာပါ။ တျခားဘာေတြးေနမွာလဲ။ အမွန္က မေအးၾကည္က ေ႐ႊရကို စလိုက္တာပါ။ ကိုယ္ဝန္ရွိတာ ေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေ႐ႊရနဲ႔ရတာပါလို႔ ဘယ္ေျပာပါ့မလဲ၊ တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို လႊဲေျပာမွာေပါ့။ အရင္ကလဲ ဒီလိုဘဲ ေနာက္ဆုံးေမြးတဲ့ ကေလးအေဖအရင္း ဘယ္သူဆိုတာ ဦးရွန္ေကြ႕မသိ။ အခုလဲ ေ႐ႊရနဲ႔ပါလို႔ေျပာလဲ ရပါတယ္။ ဦးရွန္ေကြ႕က မေအးၾကည္အေပၚ ခြင့္လြတ္ၿပီးသား။ သမီးအ႐ြယ္မိန္းမကို ယူထားတဲ့ သူ႔အျပစ္ကို သူသိတယ္ေလ။ သူကမွ မိန္းမအလိုျပည့္ေအာင္ လိုးမေပးႏိုင္ေတာ့တာ ကိုး။ ဦးရွန္ေကြ႕က တ႐ုတ္သာေျပာတာ၊ အင္မတန္ စိတ္ထားျပည့္ဝတဲ့လူ၊ သူက အသက္ (၆၀) ေက်ာ္ၿပီ၊ ေသမယ့္ရက္နီးၿပီ၊ သား သမီးေလးေတြ စိတ္အားမငယ္ဖို႔အတြက္ ဘဲ ၾကည့္ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မေအးၾကည္ လင္ငယ္ေနတာ ေနခ်င္သေလာက္ေန၊ ဘိုက္ေတာ့ မႀကီနဲ႔၊ အိမ္ကို ေတာ့ ျပန္လာ၊ ဒီလို ခြင့္ေပးထားတာ။

မေအးၾကည္ကိုယ္ဝန္က (၃) လဘဲ ရွိေသးတာပါ။ ဗိုက္က မေပၚေသးပါဘူး။ မေအးၾကည္ ေ႐ႊရကို ေမွ်ာ္တာ ေပါ့။ ခံခ်င္စိတ္လဲရွိေနတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ရက္မွာ မေအးၾကည္ နန္းေရွ႕ၿခံကို သြားတယ္။ ေ႐ႊရကိုေတြ႕ခ်င္လို႔၊ စကား ေျပာခ်င္လို႔သာ သြားရတာ၊ မေအးၾကည္က မအဲနဲ႔ သိပ္တည့္တာမဟုတ္ဘူး။ မအဲက ဘဝင္ရယ္။ မေအးၾကည္ နန္းေရွ႕ၿခံေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း မအဲက ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိ။ ေ႐ႊရက ပ်ဴပ်ဴငွါငွါေတာ့ ရွိပါတယ္။ မအဲက အနားကမခြါလို႔ ေျပာစရာစကား ေတြ မေျပာခဲ့ရဘူး။ ဒါနဲ႔ေ႐ႊရကို “မင္းဦးႀကီး ဦးရွန္ေကြ႕ကေတာင္ မင္းမလာတာ ၾကာလို႔တဲ့၊ ေမးေနေသးတယ္” လို႔ တဘက္လွည့္ မွာခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ မွ ကို ေ႐ႊ ေ႐ႊရ ေျခဦးလွည့္ေတာ္မူတယ္။ ေ႐ႊရ ေရာက္လာေတာ့ မေအးၾကည္က (ဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး၊ ဦးရွန္ေကြ႕ကလဲ ဗိုက္အေၾကာင္း ဘာမွ ေမးတာ မဟုတ္၊ ခါတိုင္း လိုဘဲ လာေပးပါ) ေျပာၿပီး ျမဴဆြယ္တာနဲ႔ ေ႐ႊရ မေအးၾကည္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ (၂) လေလာက္ ထပ္ လိုးျဖစ္ၾကေသးတယ္။ မေအးၾကည္ဗိုက္ (၅) လအရ၊ လိုးရမွာ သိပ္ၿပီး စိတ္မပါေတာ့တာ ရယ္၊ မအဲရဲ႕ ဗိုက္ျပသာနာက ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ေ႐ႊရ ေခါင္းေျခာက္ရျပန္ၿပီ။

ေ႐ႊရနဲ႔မအဲနဲ႔က တစ္အိမ္ထဲအတူေနၿပီး ေန႔ေန႔ည ည လိုးေနၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ ဗိုက္ထြက္ၿပီေပါ့။ အမွန္က မအဲ ေပါ့ဆတာပါ။ သူ႔လင္က သား ေၾကာျဖတ္ထားတာ သူသိေနတာဘဲ၊ ေ႐ႊရနဲ႔ေနမယ္ဆိုရင္ ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ တားေဆးေလး ဘာေလး ေသာက္လို႔၊ ထိုးလို႔လုပ္ပါလား၊ ဘာမွ ႀကိဳလုပ္မထားေတာ့ အခုေ႐ႊရနဲ႔လိုးၿပီး (၃) လမွာ ဗိုက္ႀကီးၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့လက ရာသီမေပၚဘဲ ေနတာ၊ တခါတေလ ထိန္တာ မ်ားလားဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္တာ၊ အခုလလဲ မေပၚဘူးဆိုမွ ေသခ်ာၿပီ၊ ဗိုက္ႀကီးၿပီေပါ့။ ေ႐ႊရ ေခါင္း ဆင္နင္ၿပီ။ ဘာလုပ္ၾကရမလဲ။ မအဲက တစြတ္ထိုးရယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ကိုယ္ဝန္ကို ဖ်က္ခ်မယ္၊ ဘယ္မွာ ဖ်က္ေပးတဲ့လူရွိလဲ၊ ေ႐ႊရကို စုံစမ္းခိုင္းတယ္။ စုံစမ္းတာ လဲ သိုသိုသိပ္သိပ္လုပ္၊ သူ႔လင္ဘက္က အမ်ိဳးေတြ သိသြားမယ္၊ ေၾကာက္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္က အမွားလုပ္ထားေတာ့ ေအာက္စည္း ေရာက္သြားမွာစိုးလို႔။ ၿပီး သိသြားရင္ ေ႐ႊရကို ႐ိုက္ၾကပုတ္ၾက၊ မယားခိုးမႈနဲ႔တရားစြဲ ဘာညာေတြ ရႈပ္ကုန္မွာမို႔။ မအဲ ေနာက္ဆုံး ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “ဘယ္မွာမွ ဖ်က္ေပးတဲ့လူ မေတြ႕ရင္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမြးမယ္ကြာ”

ေ႐ႊရ ဟိုေမး ဒီေမး ကိုယ္ဝန္ဖ်က္တဲ့ေနရာ စုံစမ္းရတယ္။ တကၠသိုလ္က အေပါင္းအသင္းေတြကို ဖြင့္ဟတိုင္ပင္ အကူအညီေတာင္းေတာ့ ဆူလိုက္ဆဲလိုက္ၾကတာ မိုးမြန္သြားတာဘဲ။ “ေ႐ႊရရာ၊ မင္းကလဲ၊ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ဒီေလာက္ေဆးေတြ၊ အကာအကြယ္ေတြ တပုံတေခါင္းႀကီးရွိေနတာ၊ ဗိုက္ႀကီးရတယ္လို႔ကြာ၊ မင္းလဲငညံ့၊ မင္းေကာင္မလဲ အူတူတူဘဲ၊ ဒါမ်ိဳးက ႀကိဳတင္ကာကြယ္တာ အေကာင္းဆုံး၊ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ဖ်က္ခ်တာ အႏၲရာယ္တအားမ်ားတာ၊ လႁပြတ္လို႔ဘဲ” သူငယ္ခ်င္းေတြက ဂ႐ုနာေဒါသနဲ႔ ဆူဆဲၾကေပမဲ့ ဟိုစုံစမ္း၊ ဒီစုံစမ္း လိုက္လုပ္ေပးပါတယ္။ မအဲဗိုက္ျပသာနာ စုံစမ္းရင္း ေ႐ႊရ ေနာင္ဗိုက္မႀကီးေအာင္ ဘယ္ေဆးကို ေဆာင္၊ ဘယ္လိုအကာအကြယ္ (အစြပ္ F.L) သုံးရမယ္ ဆိုတာေတြ နားလယ္လာပါတယ္။ ျပသာနာဆိုတာ မျဖစ္ရင္အေကာင္းဆုံးဘဲ။ ျဖစ္လာရင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရတာပါ။ အခုလဲ မအဲ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ဖို႔က လုပ္ေပးမဲ့လူကို ရွာရတာကိုက တဒုကၡ၊ ဒါမ်ိဳးက ေပၚေပၚထင္ထင္လုပ္ၾကတာ မွ မဟုတ္တာ။

မအဲက “ေ႐ႊရေရ၊ တို႔ေဒၚေလး မေအးၾကည္ကို ေမးျမန္းၾကည့္ၾကရင္ ေကာင္းမလား၊ သူတို႔ စိန္ပန္းဘက္ကေတာ့ ပ်ံက်ေတြမ်ားတယ္ဟ၊ ေဂါဝိန္ျမစ္ကမ္းဘက္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြ လုပ္ေပးတယ္လို႔ တခါက ေဒၚေလးေျပာဘူးတယ္” ဒါနဲ႔ဘဲ ေ႐ႊရနဲ႔မအဲ မတတ္သာတဲ့အဆုံး မေအးၾကည္ကို ဖြင့္ေျပာၿပီး အကူအညီ ေတာင္းရတယ္။ မေအးၾကည္ ေ႐ႊရကို မ်က္လုံး ျပဴးၾကည့္ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့သူက အႀကီးေလ။ ၿပီး ေဒၚေအးယူ ေက်းဇူးရွိတယ္မို႔လား။ မေအးၾကည္ အဆက္အသြယ္နဲ႔ ဖ်က္ေပးမဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးကို ခ်ိတ္မိပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမိန္းမနဲ႔ ေဈးစကား ေျပာၾကၿပီး ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္မွာ လုပ္ငန္း လုပ္ၾကမယ္ဆိုတာ ညႇိႏႈိင္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမိုက္ကံေကာင္း ေျပာရမလား၊ ေရွးဘဝက ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေကာင္းလို႔ပါ ေျပာရမလားဘဲ။ မအဲေယာက်ၤား ေမာ္လၿမိဳင္က ေမွာင္ခိုကုန္ကူးတဲ့အျပန္ခရီးမွာ သား ေမွာက္ၿပီး ေသသြားပါေလေရာ။ ျဖစ္ပုံက လမ္းမွာ ရွာေဖြေရးေတြတအား တင္းၾကပ္ေနလို႔ သူတို႔အဖြဲ႕ခါတိုင္းလို မီးရထားနဲ႔မျပန္ဘဲ ေမာ္ေတာ္ကား နဲ႔ျပန္လာၾကတာ၊ ဘီးလင္းနားမွာ သၾကၤန္နားနီးလို႔ ေရပက္ၾကတာကို ကားသမားကေရွာင္ၿပီးေမာင္းလိုက္တာ၊ တစ္ဘက္ယာဥ္ေၾကာကလာေနတဲ့ ကုန္ကား ႀကီးတစ္စင္းနဲ႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုက္မိရာက မအဲေယာက်ၤား အပါအဝင္ (၃) ေယာက္ပြဲခ်င္းၿပီးေသတာ။ သတင္းရရခ်င္း ေကာင္းေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ေ႐ႊရေရာ မအဲပါ မေပ်ာ္ေတာင္ မွ စိတ္ေပါ့သြားတာ အမွန္ပါဘဲ။

မအဲေယာက်ၤားကို ဘီးလင္းမွာဘဲ သၿဂိဳပၤါတယ္။ မအဲကေတာ့ ဝတၱရားေလ၊ ဘီးလင္းကို သူ႔ေယာကၡမေတြနဲ႔ လိုက္သြားရတာေပါ့။ ေ႐ႊရ သူ႔မယားၾကာခိုၿပီး သူ႔လင္ေသေတာ့ ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ ၿခံထဲတစ္ေယာက္ထဲ မေနရဲလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚအိပ္ရတယ္။ မအဲ အဲဒီက ေမာ္လၿမိဳင္ သူ႔မိဘေတြဆီမွာ တစ္လေလာက္ေနပါတယ္။ တစ္လေက်ာ္လာေတာ့ မအဲ မေနတတ္ေတာ့ဘူး။ ေ႐ႊရကို သတိရလာတယ္။ ေဒၚေအးယူကလဲ မိန္းမအခ်င္းခ်င္း သိတာ ေပါ့။ မအဲ ခါးက ေသခ်ာၾကည့္ရင္ တုတ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ ေဒၚေအးယူ သား အမိခ်င္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေမးျမန္းတဲ့အခါ မအဲကလဲ အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္လေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ေဒၚေအးယူ ကိုယ္တိုင္ မအဲကို မႏၲေလးကို ျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေဒၚေအးယူ ကိုယ္ဝန္ (၈) လထဲေရာက္ေနၿပီမို႔ ဗိုက္ႀကီး တကားကား နဲ႔ေပါ့။ ေ႐ႊရနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတုန္း ေ႐ႊရဗိုက္ကို ဆြဲလိမ္ရင္း “ေသနာေကာင္၊ အေမတင္ အားမရလို႔သမီးပါ တက္လိုးတာ လား” တဲ့။

ေျပာမဲ့သာ ေျပာရတာ ပါ၊ ေဒၚေအးယူက သမီးဘဲ။ ဘယ္ဥေပကၡာျပဳ လို႔ရပါ့မလဲ။ မအဲကိုယ္ဝန္က (၄) လထဲေရာက္ေနၿပီမို႔၊ အႀကီးမေလးကလဲ လက္မလႊတ္ရေသးတာမို႔ ေမာ္လၿမိဳင္အျပန္မွာ ထမင္းခ်က္ မိန္းမကို ေခၚမသြားေတာ့ဘဲ မႏၲေလးမွာ ထားရစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူကေတာ့ ဦးကံေပးက E.E ဆိုေတာ့ ခိုင္းစရာ တပည့္တပန္းေတြ ေပါပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔မႏၲေလး နန္းေရွ႕ၿခံႀကီးထဲမွာ ေ႐ႊရ၊ မအဲတို႔သား အမိ၊ ထမင္းခ်က္မိန္းမေဖာ္နဲ႔ အတူေနၾကရပါေတာ့တယ္။ ဒိမိန္းမကလဲ တစိမ္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဦးကံေပးဘက္က ႏွမ (၃) ဝမ္းကြဲေတာ္ပါတယ္။ ဦးကံေပးနဲ႔ ေ႐ႊရအေမက ေမာင္ႏွမအရင္းမို႔ ထမင္းခ်က္မိန္းမက ေ႐ႊရရဲ႕ အေဒၚ (၃) ဝမ္းကြဲေတာ္တာ ေပါ့ခင္ဗ်ား။ အားလုံး ေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ား အက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာ ေအာ္သလိုပါဘဲ။ နန္းေရွ႕ၿခံျပန္ေရာက္ေတာ့ ေ႐ႊရနဲ႔မအဲတို႔အတြက္ ဘာကို မွအေႏွာင့္အယွက္ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ မအဲလဲ တရားဝင္မုဆိုးမ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ကိုယ္ဝန္ကလဲ (၄) လသာရွိေသးလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မိုးမျမင္ေလမျမင္ ကဲခ်က္က ထမင္းခ်က္တဲ့မိန္းမေတာင္ ေနရထိုင္ရ ခက္လာပါတယ္။ ေ႐ႊရနဲ႔မအဲက ညေန ေ႐ႊရ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္တာ နဲ႔အခန္းထဲမွာ ဖက္လိုက္၊ နမ္းလိုက္ ရကာစလင္မယားထက္ေတာင္ ဆိုးေသး။ အထက္ကေျပာၿပီးခဲ့သလို၊ မအဲက ဏွာအေတာ္ထန္တဲ့မိန္းမ၊ ေ႐ႊရလို လိုးအားသန္တဲ့လူကို ရလိုက္တာ မအဲအတြက္ တကဲ့ထီဆုႀကီး ေပါက္တာပါ။ အရင္လင္နဲ႔တုန္းက မရခဲ့တဲ့ ကာမအရသာထူးေတြ ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ကို ရေနတာ။ ညဆိုလဲ သမီးျဖစ္သူကို မအိပ္ခ်င္ေသးလဲ အေစာႀကီးသိပ္ၿပီး၊ ႏွစ္ေယာက္သား ပြဲၾကမ္းၾကတာ၊ အသံဗလံေတြ မၾကား ခ်င္ဘဲ ၾကား ေနရတယ္။

ထမင္းခ်က္မိန္းမ (နံမည္ေတာ့ ထားပါ၊ အခု မွတ္ရလြယ္ေအာင္ ေဒၚေလး လို႔သတ္မွတ္ပါ့မယ္) က ပတ္ဝန္းက်င္မွာသာ အပ်ိဳႀကီးလို႔ေျပာတာ၊ တကယ္တမ္း သူ႔မွာလဲ အေတြ႕အႀကဳံက မနည္းဘူး။ လင္ရယ္လို႔ တရားဝင္သာ မရခဲ့ဘူးတာ ေယာက်ၤား (၃) ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ဘူးတယ္။ အပ်ိဳရည္ ပ်က္တာ ကလဲ (**) ႏွစ္သမီးမွာ၊ သူ႔အျပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အရင္းရွင္စနစ္ဆိုးႀကီး ေအာက္မွာ၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဓနရွင္လူတန္းစားေတြရဲ႕ စနက္ေပါ့။ သူေ႒းအိမ္ တစ္အိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ေနတဲ့အခိုက္ အိမ္ႀကီးရွင္သူေ႒းက က်ဳံးသြင္းၿပီး ဖ်က္ဆီးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းက မလယ္မဝယ္၊ အသက္ကလဲ ငယ္ေသးတာမို႔၊ ေခါင္းၿငိမ့္ခဲ့ရတာ။ သူေ႒းက သိပ္ေတာ့ အသက္မႀကီးေသးပါဘူး။ (၄၀) ေက်ာ္ေလာက္ပါ။ ကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ သူေ႒းကေတာ္က ေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး ေဆးပူေတြတိုက္၊ အႏွိပ္သယ္နဲ႔ႏွိပ္ေပးၿပီး ဖ်က္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးလဲၿပီးေရာ ေငြေပးၿပီး႐ြာကို ျပန္လြတ္လိုက္တာ။

႐ြာျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကာက္စိုက္၊ ေပါင္းသင္၊ ေျမပဲႏႈတ္၊ စတဲ့ႀကဳံရာက်ဘမ္း အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း သက္တူ႐ြယ္တူ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရီးစားျဖစ္ေရာ၊ ရီးစားျဖစ္တဲ့လူက ႐ြာမွာေတာ့ ေၾကးရတတ္ရဲ႕ သား၊ ၿမိဳ႕မွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူ၊ ေႏြေက်ာင္းပိတ္႐ြာျပန္လာတုန္း ျဖစ္ၾကတာ။ ရီးစားသက္တမ္း ဘာမွမၾကာလိုက္ေပမဲ့၊ သူကလဲ သူေ႒းက သင္ၾကား ေပးလိုက္လို႔ဒီဘက္မွာ အစိမ္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဟိုေကာင္ကလဲ ၿမိဳ႕မွာေက်ာင္းသြားတက္ေနတဲ့ ေတာသူေ႒းသား၊ သူတို႔ေခတ္ထုံးစံ၊ အတတ္ေကာင္းမွန္သမွ် တတ္ၿပီးသား။ ဒီေတာ့ သမီးရီးစားျဖစ္ၿပီး (၃) ရက္ေတာင္ မၾကာဘူး။ လိုးၾကၿပီ။ တခုေကာင္းတာ က ဒီေကာင္က ၿမိဳ႕မွာေနလို႔ ဗဟုသုတရွိပုံရတယ္။ အရည္ကို ဘယ္ေတာ့ မွ အထဲကို မပန္းဘူး။ ၿပီးကာနီးရင္ အျပင္ဆြဲထုတ္ၿပီးမွ အရည္ထုတ္တာ။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လို႔ ဒီေကာင္ ၿမိဳ႕ျပန္သြားတဲ့အခါ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ။ ဒီေကာင္ဆီက အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေတာင္ ေငြနဲနဲပါးပါး ရလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းျပန္သြားကာနီးမွာ ဒီေကာင္ကေျပာသြားတာ။ သီတင္းကြၽတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျပန္လာရင္ ေတာင္းရမ္းယူပါမယ္တဲ့။ အလကား၊ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ၿပီး ဘာမၾကာ၊ ဝါတြင္းႀကီး၊ ၿမိဳ႕က ေဈးေရာင္းတဲ့ တခုလပ္မနဲ႔ ညားတာ ပါဘဲ။

ဒီလိုျဖစ္ၿပီး သူ႐ြာမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႐ြာမွာက သူနဲ႔ဒီေကာင္ သမီးရီးစားျဖစ္ၾကတာ၊ လိုးၾကတာ သိေနၾကတာ၊ ရွက္တာေပါ့။ ဒါနဲ႔အမဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္နဲ႔ ေ႐ႊေတာတက္ၿပီး ေဈးေရာင္းတယ္။ ေဈးေရာင္းရင္း သူ႔ထက္ (၅) ႏွစ္ေလာက္ႀကီးမဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ျပန္တယ္။ ဒီလူက လူေကာင္းပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလယ္မႈရွိပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ဖို႔အထိ ရည္႐ြယ္ၿပီး ေငြစုၾကပါတယ္။ ၾကမၼာငွင္ခ်င္ေတာ့ ငွက္ဖ်ားမိၿပီး ကြယ္လြန္သြားရွာပါတယ္။ ဒိေနာက္ေတာ့ သူ႔မွာ လင္ရမဲ့ဇာတာ မပါလို႔ဘဲ ဆိုၿပီး အကိုဝမ္းကြဲ ဦးကံေပးဆီ ေရာက္ရွိေသာင္တင္ ေနေတာ့တာ။ ဦးကံေပးအိမ္ ေရာက္စက သူ႔အသက္ (၂၂) ႏွစ္ရွိေသးတာ။ အခု မအဲအ႐ြယ္ေပါ့။ မအဲမွ အဲဒီတုန္းက (၇) ႏွစ္လားရွိေသးတာ၊ မပဲက (၄) ႏွစ္၊ မဗ်ဲကႏို႔စို႔ေလး (၁) ႏွစ္၊ မဂြမ္းမေမြးေသးဘူး။ ကေလးမေတြအားလုံး သူ႔လက္ေပၚႀကီးခဲ့တာ။

ေယာက္မျဖစ္တဲ့ေဒၚေအးယူက ထားခဲ့လို႔သာ၊ ေနရတာ မ်က္စိေနာက္တယ္။ မအဲကို လဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူေနလာတာမို႔ ခ်စ္ပါတယ္။ မအဲရဲ႕ သမီးေလးကလဲ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ေမြးထားတာမို႔ သဲသဲလႈပ္ခ်စ္ရတာပါ။ ဒါေပမဲ့ မအဲတို႔ေနပုံထိုင္ပုံက လြန္လြန္းတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ သူ႔ကို အားနာဖို႔ေကာင္းတယ္။ ေ႐ႊရဆိုတဲ့အေကာင္ကလဲ တစိမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အေမနဲ႔ ညီအမမို႔ တူေတာ္ေသးတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေယာက္ ေနပုံက အေဒၚအပ်ိဳႀကီးရဲ႕ စိတ္ကို သ႐ိုးသရီ ျဖစ္ေစပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးဆိုေပမဲ့ေယာက်ၤားနဲ႔ေတြ႕ဘူးထိဘူးသား ကိုး။

ေဒၚေလးက ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္ မႀကီးလွပါ။ ခပ္ပါးပါးဘဲ ရွိတာ။ အရပ္ကေတာ့ အေနေတာ္၊ ၅ ေပ ၂ လကၼ ရွိပါတယ္။ ဖင္ေတြရင္ေတြက သာမန္မိန္းမ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိမွာပါ။ ႀကီးေတာ့ မႀကီးပါဘူး။ ေဒၚေလးေရာက္လာကာစမွာ ေ႐ႊရနဲ႔မအဲ ကဲေနၾကရလို႔ေဒၚေလးကို ေ႐ႊရ သတိထားေတာင္ မၾကည့္မိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့မအဲဗိုက္က တေန႔တျခား ပို ပိုရင့္လာၿပီး အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ရေတာ့ မဲ့အခ်ိန္မွာ ေ႐ႊရမ်က္လုံး ေတြအၾကည့္က ေဒၚေလးဆီ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အိမ္ေလးကလဲ ေနျဖစ္႐ုံ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ငယ္ေလး၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္၊ ဖင္ခ်င္းေပါက္ ေနရတာ၊ အိမ္ထဲသြားရင္း လာရင္း ထိမိ တိုက္မိနဲ႔။ ေဒၚေလးေတာ့ မေျပာတတ္၊ ေ႐ႊရ ကေတာ့ ေဒၚေလးကို ခ်ခ်င္လာၿပီ၊ မအဲနဲ႔က လိုးလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ ေ႐ႊရနည္းတူ၊ ေဒၚေလးလဲ ဘာထူးမွာလဲ။ ေ႐ႊရနဲ႔မအဲ ပလူးပလဲ ေနၾကတာေတြ႕ေနျမင္ေန ကတည္းက ေဒၚေလးစိတ္ေတြ ကေယာက္ကယက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ အ႐ြယ္ေကာင္းတုန္းက ခံစားရဘူးတဲ့ ကာမအရသာကို ျပန္တမ္းတလာတယ္။ အသက္ (၂၁) ႏွစ္မွာ ယူမယ္ဆိုၿပီး ရည္႐ြယ္ထားတဲ့လူ ငွက္ဖ်ားနဲ႔ဆုံးၿပီးကတည္းက ေယာက်ၤားနဲ႔မထိေတြ႕ရတာ (၁၆) ႏွစ္ရွိေနၿပီ။ ဒီၾကား ထဲ ေ႐ႊရဆိုတဲ့ေကာင္က ဝတ္လိုက္ရင္ ကုလားပုဆိုးခ်ည္းဘဲ။ ပုဆိုးက ပါးေတာ့ မၾကည့္ခ်င္ ျမင္ေနရ ဆိုသလို စားဘူးတဲ့အေခ်ာင္းႀကီး၊ ေဒၚေလး ေမာ္လၿမိဳင္သာ ျပန္ေျပးခ်င္ေတာ့တယ္။

ကေန႔မအဲက ဗိုက္ျပဖို႔ေဆး႐ုံႀကီးသြားရတယ္။ သူ႔ဗိုက္က သာမန္မဟုတ္ဘဲ ခြဲစိတ္ေမြးရမွာမို႔ ေဆး႐ုံႀကီးက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြ သြားျပရတာ။ ဗိုက္ႀကီးသယ္မ စက္ဘီးနဲ႔လဲမျဖစ္လို႔ ဆိုကကား နဲ႔သြားတာ။ ေ႐ႊရကေတာ့ သမီးနဲ႔အတူ အိမ္ေစာင့္ေနခဲ့တာ။ အခု သမီးကအိပ္ေနၿပီ။ ခဏေနေတာ့ ေဒၚေလး ေဈးကျပန္လာတယ္။ ေရာက္ ေရာက္ခ်င္း ေဈးျခင္းေတာင္းကို ခ်ၿပီး ထဘီကို အရင္လဲတယ္။ ေဈးသြားရင္း ဝတ္တဲ့ထဘီက ေခြၽးစိုေနၿပီမို႔ အိမ္ေနရင္း ဝတ္တဲ့ ထဘီေဟာင္းနဲ႔ လဲဝတ္တာ။ လဲတဲ့ထဘီကို ႀကိဳးတန္းမွာ ျပန္လွမ္းတယ္။ အတြင္းခံေဘာ္လီအက်ႌ ဂ်ိတ္ကို လက္ေနာက္ျပန္နဲ႔ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ထဘီကို ရင္မလ်ားေသးဘူး။ ဒီအတိုင္း ထားရာက အိမ္ေနရင္း ဝတ္ေနက် ဘရာစီယာကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ သူ အဝတ္အစားလဲရတဲ့ေနရာက ေနာက္ေဖးမီးဖိုဘက္အထြက္ တံခါးေပါက္ေဘးက ေထာင့္ေနရာမွာ။ ထဘီတန္းက အဲဒီေနဂာမွာရွိတာ။ ေ႐ႊရ ဒါကို ျမင္ေတာ့ ကျပာကရာသြားၿပီး ဝတ္မလို႔ ဟန္ျပင္ေနတဲ့ ဘရာစီယာကို ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ႏို႔အုံေတြကို လက္နဲ႔ဆုပ္နယ္ေတာ့တာ ပါဘဲ။

(ေ႐ႊရ အထင္) အပ်ိဳ ႀကီး ႏို႔အုံကို ကိုင္ဆုပ္ခံလိုက္ရလို႔ ျပာယာခပ္သြားပုံပါဘဲ။ ”ဟဲ့ ဟဲ့” ေအာ္ၿပီး လြတ္လိုလြတ္ျငား ႐ုန္းပါတယ္။ ေ႐ႊရ က်န္လက္တစ္ဘက္နဲ႔ ထဘီကို ဆြဲခြၽတ္တာ၊ ကြၽတ္က် လာပါေတာ့တယ္။ အပ်ိဳႀကီး လွမ္းဆြဲေပမဲ့ မမီေတာ့ဘဲ ထဘီက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကြင္းလုံး ကြၽတ္ပုံသြားပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးတကိုယ္လုံး အဝတ္အစား လုံဝ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ ေ႐ႊရ အပ်ိဳႀကီးကို ေပြ႕ၿပီး အခန္းထဲက မအဲရဲ႕ ကုတင္ေပၚ တင္ပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးက ခပ္ပိန္ပိန္မို႔ ေ႐ႊရအဖို႔ ေပြ႕ရတာ မခက္ပါဘူး။ ကုတင္ေပၚ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း တြဲေလာင္းခ် ထိုင္ေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို ေ႐ႊရ ဆြဲၿဖဲ လိုက္ပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးက ရွက္လို႔သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဝါးနဲ႔ ဖုံးအုပ္ထားပါတယ္။ ေ႐ႊရ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ေဖာင္းႂကြတင္းေမာက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ပါတယ္။ ေစာက္ေမြး ႏုႏုေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြ ဆီးစပ္အရင္းပိုင္းနားမွာ ထူထပ္စြာ ေပါက္ေနတဲ့အျပင္ ေစာက္ပပ္ႏုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဘက္အေပၚမွာလဲ ခပ္က်ဲက်ဲေပါက္ေနပါတယ္။ ေစာက္ေမြးေတြက ရွည္ေပမဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈမရွိဘဲ ေပ်ာ့ေနတာ။ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္မျဖစ္ဘဲ ေစာက္ပပ္ႀကီးေပၚ ပိပိျပားျပား က်ေနတာပါ။ ေစာက္စိကေတာ့ ေစာက္ပပ္ အလယ္ေလာက္မွာ ျပဴတစ္ထြက္ေနတာ ေငါက္ေတာက္ႀကီး ေတာင္ေနပါတယ္။

ေ႐ႊရ အညိဳ ေရာင္သမ္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ႏုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ေသခ်ာၿဖဲလိုက္တယ္။ ဒီအခါ နီရဲ႐ႊဲစိုေနတဲ့ ေစာက္ပပ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြ ျပဴတစ္ ထြက္လာတယ္။ ေစာက္ဖုတ္က အရည္ ေလးေတြေတာင္ စိုေနၿပီ။ ေ႐ႊရ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအနား တိုးကပ္ၿပီး လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။ ေစာေစာက ဘာမွမျဖစ္သလို ဟန္လုပ္ေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီး ေ႐ႊရရဲ႕ ၾကမ္းရွပူေႏြးတဲ့ လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ တကိုယ္လုံး ရွိန္းတိန္းတိန္းျဖစ္သြားၿပီး ကုတင္ေပၚ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ကို ေထာက္ၿပီး ရင္ကို ေမာ့၊ ခါးကို ေကာ့ေပးပါေတာ့တယ္။ ၾကမ္းရွတဲ့လွ်ာဖ်ား ေႏြးေႏြးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို ပြတ္ဆြဲေမြဆြ ရက္ေပးတဲ့အခါ တကိုယ္လုံး ရွိရွိသမွ် ကာမ အေၾကာေတြကို လႈပ္ႏႈိးလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး အပ်ိဳႀကီး မ်က္ႏွာတခုလုံး အေနခက္လို႔ ရႈံ႕မဲ့ေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကလဲ တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံ ေနပါတယ္။

“ပလပ္ ပလပ္ ျပတ္ ဗ်စ္” ေ႐ႊရ အဖုတ္ႀကီးကို ရက္ေပးရင္း အစိကို ပါ ဆြဲစုတ္လိုက္ေတာ့ “အာ အီး အင့္ အား” အပ်ိဳႀကီး တကိုယ္လုံး တြန႔္တြန႔္လူးကာ အသည္းအထန္ ညည္းးညဴ လာပါတယ္။ ႏို႔ႏွစ္လုံး ကလဲ အနည္းငယ္ တင္းလာၿပီ။ ေ႐ႊရ ေစာက္ေခါင္းပတ္လည္မွာရွိတဲ့ အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို “ရွလြတ္” ကနဲ စုတ္ယူလိုက္တာ “အား အာ အီးေလးေလး၊ ကြၽတ္ ကြၽတ္” အပ်ိဳႀကီး ေကာ့တက္သြားပါတယ္။ အရည္ေတြလဲ ပစ္ကနဲ ေစာက္ေခါင္းထဲက ထြက္က်လာတယ္။ ေ႐ႊရ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အလယ္ေခါင္မွာ ၿဖဲထားတဲ့သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းထိပ္နားအထိ ပို႔ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာၿဖဲၾကည့္ လိုက္ေတာ့ နီညိဳ ေရာင္သမ္းေနတဲ့ ေစာက္စိငုတ္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ေ႐ႊရ ေစာက္စိငုတ္ႀကီးကို လွ်ာဖ်ားထိပ္နဲ႔ ထိုးၾကည့္တဲ့အခါ အပ်ိဳႀကီးတကိုယ္လုံး အေၾကာမွန္သမွ် ၿဖိဳးကနဲ ဖ်င္းကနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေ႐ႊရ ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ခ်ိဳခ်င္စုတ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္စုတ္ေပးလိုက္တာ အပ်ိဳႀကီး ငရံ႕ျပာလူး ဆတ္စလူးခါသြားၿပီး ပါးစပ္က “အင္ အာ အူး အီး” ညည္းသံေပၚလာပါတယ္။ ေ႐ႊရ ေစာက္စိကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ငုံလိုက္ စုတ္လိုက္ လုပ္ေနတာ၊ အပ်ိဳႀကီး ေခါင္းကို ေနာက္ျပန္ ေမာ့ထားရင္း၊ ပါးစပ္က ဟၿပီး အသက္ရႈေနရသလို၊ ႏီု႔အုံႏွစ္ႁမႊာကလဲ ဖားဖိုထိုးေနသလို နိမ့္/ျမင့္ လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အပ်ိဳႀကီး ေပ်ာ့ေခြသြားကာ တခ်ီၿပီးသြားပုံရၿပီး အိပ္ရာေပၚ လဲက်သြားပါေတာ့တယ္။

ေ႐ႊရ အပ်ိဳႀကီးရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲ ကုန္းမႈတ္ေနရာက ကျပာကရာ မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး အပ်ိဳႀကီးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲၿဖဲကာ ရင္ဘတ္အထိ တြန္းဖိလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးလီးတန္ထိပ္ဖူးႀကီးနဲ႔ ေစာက္စိကို ပြတ္ထိုးလိုက္တာ “အမေလးေလး အား ရွီး” အပ်ိဳႀကီး ေကာ့တက္သြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ပြင့္အန္ေပါက္ကြဲလုမတတ္ ေဖာင္းႂကြလာပါတယ္။ ေ႐ႊရ လီးကို လက္နဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္၊ ေစာက္စိကို ဖိၿပီး ႏွိပ္သြင္းလိုက္တာ “ဖလြတ္” ဆိုၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းထဲ နစ္ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ အပ်ိဳႀကီးရဲ႕ ဒူးေဂါင္းႏွစ္ဘက္က ရင္ဘတ္ေပၚထိေရာက္ေနလို႔ ဖင္က အိပ္ရာေပၚမွာ ႂကြတက္ေနပါတယ္။ ေ႐ႊရ ေစာက္ဖုတ္အေပၚ လီးကို အတည့္ဝင္ေအာင္ ပင့္ပင့္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးလဲ မရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကာမအရသာထူးကို ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ခံစားပါေတာ့တယ္။ ေစက္ေခါင္းက ေ႐ႊရ လီးနဲ႔ဆို အေတာ္ၾကပ္ေနလို႔ အပ်ိဳႀကီး နဲနဲေတာ့ ခံရခက္ေနတာ။ “အာ ေ႐ႊရရယ္၊ တအားႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔ဟာ၊ နဲနဲေလ်ာ့ပါဦး” အပ်ိဳႀကီး ေတာင္းပန္ေနတာပါ။ ၾကပ္သာၾကပ္တာ၊ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာက အရည္ေတြ ႐ႊဲစိုေနပါတယ္။ အေပါက္က က်ဥ္းေနလို႔အသံေတာ့ မထြက္ပါ။

ေ႐ႊရ ပထမေတာ့ မွန္မွန္ေလး လိုးေပးေနပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးလဲ ေ႐ႊရ လက္ကို အားျပဳကိုင္ၿပီး ဖင္ကို တခ်က္တခ်က္ ေကာ့တင္ေပးရွာပါတယ္။ အရမ္းႀကီး သိသိသာသာေတာ့ ေကာ့မတင္ရဲဘူးထင္ပါတယ္။ အခုမွ အစဆိုေတာ့ ရွက္ေနတာပါ။ အေပါက္က်ဥ္းလို႔လိုးရတာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိလို႔ ေ႐ႊရ အခ်ိန္ၾကာၾကာ မလိုးႏိုင္ဘဲ ခဏေလးနဲ႔ အရည္ထြက္ခ်င္လာပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ေ႐ႊရ လည္သြားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ လီးကို ကျပာကရာ ဆြဲႏုတ္ၿပီး အျပင္မွာ အရည္ေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေ႐ႊရ အရည္ေတြ အျပင္မွာ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး အပ်ိဳႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူလဲ ၿပီးတဲ့ပုံပါဘဲ။ “ေဒၚေလးရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ လို႔ပါ” ေ႐ႊရ ေခါင္းေခါက္ၿပီးမွ ကန္ေတာ့ ပါ လုပ္ေနေသး။ “ေတာင္းပန္မေနပါနဲ႔ေ႐ႊရရယ္၊ ေဒၚေလးလဲ မင္းကို သေဘာက်လို႔မျငင္းတာ ေပါ့၊ မအဲေတာ့ မသိေစနဲ႔ေနာ္”

ဒိေနာက္မွာ ေ႐ႊရ ေဒၚေလးနဲ႔ လစ္ရင္လစ္သလို စခန္းသြားၾကပါတယ္။ ေဒၚေလးက အရင္ကျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေ႐ႊရကို ဝန္ခံပါတယ္။ ဘာျပဳလဲဆိုေတာ့ ေ႐ႊရက ေဒၚေလးကို သူအႏိုင္က်င့္မိတာဘဲလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး လက္ထပ္ယူပါမယ္ ေျပာေနလို႔၊ ဦးကံေပး ေဒၚေအးယူတို႔ ေက်းဇူးကို ေထာက္ထားၿပီး (သူ အပ်ိဳ မဟုတ္ေတာ့ တဲ့အေၾကာင္း၊ အရင္က ဒီလိုမ်ိဳးေယာက်ၤား ၃ ေယာက္နဲ႔ေနခဲ့ဘူးေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ညႇာမေနဘဲ မအဲကို သာ တရားဝင္လက္ထပ္ယူဖို႔) ျငင္းဆန္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ ေ႐ႊရနဲ႔မအဲ ဦးကံေပး ေဒၚေအးယူတို႔ကို အသိေပးၿပီး တရားဝင္ လက္ထပ္ယူခဲ့ပါတယ္။ မအဲနဲ႔လက္ထပ္ၿပီးတာ နဲ႔ေဒၚေလး ေ႐ႊရတို႔နဲ႔ အတူမေနေတာ့ဘဲ ေမာ္လၿမိဳင္ကို ျပန္လိုက္သြားပါေတာ့တယ္။ ျပန္သြားၿပီး ဘာမၾကာ ေဒၚေလး ဦးကံေပးရဲ႕ လက္ေအာက္က မုဆိုးဖို ေျမာင္းအင္စပက္ေတာ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ယူသြားပါေတာ့တယ္။ ဇာတ္လမ္းရႈတ္ေနမွာစိုးလို႔ အၿပီး ျဖတ္သြားတာပါ။

ေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဲစာရင္း ေတြ ၿမိဳ႕နယ္ေကာ္မရွင္႐ုံးကို သြားပို႔ရာမွာ ဖိုးခင္ကို အေဖာ္ေခၚပါတယ္။ သူနဲ႔ဖိုးခင္က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ အႏိုင္က်င့္ေနက်လူမို႔ ေခၚတာပါ။ ဖိုးခင္ကလဲ သူႀကီးနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဆယ္အိမ္ေခါင္း +ီးထင္ ဆိုတဲ့လူစားမို႔ မၿငီးမျငဴ လိုက္တာပါ။ ၿမိဳ႕ေရာက္လို႔ ေကာ္မရွင္႐ုံးမွာ စာရင္း ဇယားစာ႐ြက္ေတြေပးၿပီး ျပန္မယ္အလုပ္မွာ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒က အနီးနားက ႐ြာဥကၠ႒တစ္ေယာက္ဆီ စာ႐ြက္စာတမ္းတခ်ိဳ႕ ေပးလိုက္စရာရွိလို႔ ခဏေစာင့္ေပးပါ ေမတၱာရပ္ခံတာ နဲ႔ ေစာင့္ေနတုန္း စိတ္ဝင္စားစရာ သြားႀကဳံရတာပါ။ ေကာ္မရွင္႐ုံးက စာေရးေလးေတြ မဲစာရင္း ျပဳစုေနတာ ကို ၾကားလိုက္ရတာမို႔ပါ။ တစ္ေယာက္က ဖတ္ျပတာ ကို ေနာက္တစ္ေယာက္က ကြန္ျပဴတာ စာ႐ိုက္ေနၾကတာ။

စဥ္ (၄၀) ဦးေ႐ႊရ က်ား ၅၄ ႏွစ္ (ဘ) ဦးပတ္တီး (မိ) ေဒၚေကာ့
စဥ္ (၄၁) ဦးေ႐ႊေဘာ္ (ေခၚ) ဂ႒ဳန္ႀကီး က်ား ၃၅ ႏွစ္ (ဘ) ဦးေ႐ႊရ (မိ) ေဒၚေအးယူ
စဥ္ (၄၂) ဦးေ႐ႊေလွာ္ (ေခ) ဂ႒ဳန္ငယ္

“ေ႐ႊေဘာ္လား၊ ေ႐ႊေလွာ္လား” မွားတယ္ထင္လို႔ ကြန္ျပဴတာ ႐ိုက္ေနတဲ့ စာေရးက မ႐ိုက္ေသးဘဲ ေသခ်ာေအာင္ ေမးတာ။ “မဟုတ္ဘူး၊ ပထမ ေ႐ႊေဘာ္၊ ေနာက္ဟာက ေ႐ႊေလွာ္၊ တစ္ေယာက္စီ” မဲစာရင္း ဖတ္ျပတဲ့ စာေရးက ျပန္ေျဖတာ။

စဥ္ (၄၂) ဦးေ႐ႊေလွာ္ (ေခၚ) ဂ႒ဳန္ငယ္ က်ား ၃၅ ႏွစ္ (ဘ) ဦးေ႐ႊရ (မိ) ေဒၚေအးၾကည္
စဥ္ (၄၃) ဦးေ႐ႊေမာ္ (ေခၚ) ဂ႒ဳန္ေလး က်ား ၃၄ ႏွစ္ (ဘ) ဦးေ႐ႊရ (မိ) ေဒၚ တင္တင္ႏြယ္

“ဘာနံမည္ေတြလဲ မသိပါဘူး၊ ဂ႒ဳန္ႀကီးေရာ၊ ဂ႒ဳန္ေလးေရာ၊ ရႈတ္ေနတာဘဲ” ကြန္ျပဴတာ ႐ိုက္တဲ့ စာေရးက ရယ္ရင္း ေျပာတယ္။ ႐ုံးခန္းထဲမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဖိုးခင္နဲ႔ သူႀကီး (ဖိုးခင္တို႔ေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး)လဲ ရယ္တာ ေပါ့။ ဒီေတာ့ မွ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ က “မရယ္ၾကနဲ႔ဗ်။ ဦးေ႐ႊရဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳယ္ႀကီးက (ေ႐ႊရ ႏွင့္သား မ်ား သတၱဳတူးေဖာ္ေရးကုမၼဏီ) ဆိုၿပီး ဒီနယ္မွာ တန္စတင္သတၱဳ အႀကီးအက်ယ္လာၿပီးတူးေနတာ။ အခုဟာက မဲေပးဖို႔ မႏၲေလးမျပန္ခ်င္တာနဲ႔ ဒီမွာပုံစံ (၃) နဲ႔စာရင္း လာတင္တာ” “ရယ္တာ တျခား မဟုတ္ဘူး ဥကၠ႒ႀကီးရဲ႕၊ ဦးေ႐ႊရ သား (၃) ေယာက္က အေမနံမည္ေတြက တစ္ေယာက္စီ၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္အသက္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ အသက္ကလဲ အတူတူမို႔” ဖိုးခင္စကား အဆုံးမွာ ဥကၠ႒က “မိန္းမတစ္ေယာက္စီက ေမြးတာဗ်။ ခင္ဗ်ားစိတ္ဝင္စားရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဦးေ႐ႊရနဲ႔ခင္ပါတယ္။ သူ႔႐ုံးကို လိုက္ပို႔ၿပီး မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္”

ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ေျပာေတာ့ ဖိုးခင္ ဦးေ႐ႊရကိုေတြ႕ဘူးခ်င္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “သူႀကီး၊ မင္းျပန္ရင္ျပန္ႏွင့္၊ ငါေတာ့ ဦးေ႐ႊရနဲ႔ေတြ႕ၿပီး စကား စျမည္ေျပာဦးမယ္” ေန႔ခင္းထမင္းစား ႐ုံးဆင္းၾကေတာ့ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒က ဖိုးခင္ကို ဦးေ႐ႊရ ရွိေနတဲ့ကုမၼဏီ႐ုံးခန္းကို လိုက္ပို႔ေပးၿပီး တခါထဲ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဦးေ႐ႊရကလဲ ဖိုးခင္ကို ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြပါ။ သူက ဖိုးခင္ထက္ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးတာမို႔ ဖိုးခင္က အကို ႀကီးလို႔ေခၚပါတယ္။ “ကြၽန္ေတာ္ ႐ုံးမွာ နံမည္ေတြ ၾကား လိုက္ကတည္းက အကို ႀကီးကို စိတ္ဝင္စားသြားတာ၊ နံမည္ေတြက အဆန္းျဖစ္ေနလို႔” “ေအးဗ်၊ နံမည္ေတြက ဆန္းဆို၊ ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္ကလဲ လူတကာနဲ႔မတူဘဲ ကိုး ကို ဖိုးခင္ရယ္” ဦးေ႐ႊရ ကေျပာပါတယ္။ “အကို ႀကီးရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က ဒိုးပင္ဖိုးခင္ ဆိုၿပီး အြန္လိုင္းမွာ စာေလးဘာေလး ေရးပါတယ္။ အကို ႀကီးဘဝကို သိခြင့္ရွိမယ္ဆို သိလိုပါတယ္” “သိခ်င္ရင္ ရပါတယ္ဗ်ာ၊ ဖုံးကြယ္စရာမရွိပါဘူး။ ကို ဖိုးခင္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ရင္ ေျပာျပပါ့မယ္”

ဦးေ႐ႊရႀကီးက ဖိုးခင္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပလို႔ အခုလို အခ်စ္တကၠသိုလ္ မွာ ဖိုးခင္ ေရးတင္ႏိုင္တာပါ။ အဲဒီေန႔က ဦးေ႐ႊရႀကီးနဲ႔ဖိုးခင္ ေန႔ခင္း (၁၂) နာရီက စၿပီးစကား ေျပာၾကတာ ညေန (၅) နာရီအထိဘဲ။ ဖိုးခင္ျပန္ကာနီးမွာ အသက္ (၄၀) ဝန္းက်င္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး “ဦးေလး၊ ေရခ်ိဳးေတာ့ေလ၊ ထမင္းစားၾကရေအာင္” မိန္းမက ခန႔္ခန႔္ေခ်ာေခ်ာပါ။ ဦးေလးလို႔ေခၚေပမဲ့ တူမေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဖူး၊ ေျပာေနဆိုေနပုံက တမ်ိဳးဘဲမို႔ ဖိုးခင္က “ကဲ အကို ႀကီးေရ၊ ျပန္ပါဦးမယ္၊ အကို ႀကီးတူမက လာေျပာေနၿပီ” ဖိုးခင္ ဘာကို ဆိုလိုတာ ဦးေ႐ႊရႀကီးက ရိပ္မိတယ္ဗ်။ ၿပဳံးၿပီး “တူမ မဟုတ္ပါဘူး ကို ဖိုးခင္ရဲ႕၊ မယားပါ” “ဗ်ာ” ဖိုးခင္ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ “သူက မအဲရဲ႕ သမီးေလ၊ မအဲက ဆုံးကာနီးမွာ တျခားေနာက္မိန္းမ မယူရဘူး၊ သူ႔သမီးနဲ႔ဘဲ ျပန္ယူရမယ္လို႔ အတင္း ကတိေတာင္းလို႔” မအဲဆိုမွ ဖိုးခင္သတိရၿပီး “ေအာ္ ဒါနဲ႔အကို ႀကီး၊ မအဲနဲ႔သား တစ္ေယာက္ ရေသးတယ္ေလ၊ သူ႔နံမည္က” “ေ႐ႊေမာ္ (ေခၚ) ဂ႒ဳန္ေလးေလ၊ မအဲနံမည္အရင္း က တင္တင္ႏြယ္”

ဖိုးခင္ ဦးေ႐ႊရ ဆီကအျပန္မွာေတြးစရာေတြ တပုံတပင္ႀကီးနဲ႔ပါ။ ဂ႒ဳန္ညီအကို (၃) ေယာက္က ဦးေ႐ႊရရဲ႕ သားေတြခ်ည္းမို႔ ညီအကို ေတာ္ၾကတယ္။ ဂ႒ဳန္ႀကီး၊ ဂ႒ဳန္ငယ္ တို႔ရဲ႕ အေမေတြက ညီအမဝမ္းကြဲမို႔ သူတို႔ခ်င္း ညီအကို ဝမ္းကြဲေတာ္ၾကတယ္။ ဂ႒ဳန္ႀကီးအေမက ေဒၚေအးယူမို႔ ဂ႒ဳန္ႀကီးနဲ႔ မအဲက ေမာင္ႏွမ ေတာ္တယ္။ ဒိဆို ဂ႒ဳန္ႀကီးနဲ႔မအဲကေမြးတဲ့ ဂ႒ဳန္ေလး တူအရီး ေတာ္ျပန္ေရာ။ ပိုဆိုးတာ က မအဲရဲ႕ သမီးကို ဦးေ႐ႊရႀကီးက ေနာက္ဆုံးမယားအျဖစ္ ယူထားျပန္ေတာ့ ဂ႒ဳန္ႀကီးက တူမေတာ္တဲ့မိေထြးကို အေမေလး လို႔ေခၚဖို႔ရာ၊ ဂ႒ဳန္ေလးက အမေတာ္တဲ့မိေထြးကို အေမေလး လို႔ေခၚဖို႔ရာ၊ လြယ္ေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူး ေနာ။ ဘယ္လို ေခၚၾကရင္ေကာင္းမလဲ။ …ၿပီးပါၿပီ