ပထွေးဖွင့်လိိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ပါကင်လေး

Unicode

ညို ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်နေတယ်။ မောင့်ကို လည်း ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိဘူး။ စိတ်တွေရှုတ်ထွေးနေတယ်။ ဒီနွေကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ က ညို့စိတ်ရောကိုယ်ကိုရော ပရက်ရှာဖြစ်နေရတယ်။

ညို နဲ့ မောင် နဲ့က ဟိုက်စကူးကျောင်းသား ကထဲက သူငယ်ချင်းဖြစ်လာကြတာ၊ နောက် တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း ဆက်တွဲဖြစ်၊ စာအတူတူလုပ်ဖြစ်ရင်းက မှ ရီးစားဘဝကို ရောက်ခဲ့ကြတာ။ အခု နှစ်ယောက်စလုံး က တက္ကသိုလ်မှာ နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်နေကြပြီ ဆိုတော့ ညိုတို့ အနာဂါတ်က အလင်းရောင်လေး မြင်နေရပြီလေ။ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်မယ်လို့ပြောတယ်။

ညိုက တော့ မသွားချင်ဘူး။ ညို့မှာ နိုင်ငံခြား သွားဖို့ နေနေသာသာ အခု ကျောင်းတက်တာတောင်မှ ဖေဖေကျော့် ကျေးဇူးကြောင့်လို့ ပြောရမယ်။ ဖေဖေကျော် ဆိုတာက တကယ်တော့ မေမေ့ရဲ့ နောက်ယောက်ျား လေ။ ညို ဟိုက်စကူး အရောက်မှာပဲ ဖေဖေ က ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်တယ်ဆိုလား၊အဲဒါမျိုးနဲ့၊ ဆုံးသွားတယ်။ တကယ်က ဖေဖေက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတယ်။ သွေးတိုးတွေ ကိုလက်စထရောတွေ ရှိနေတာတောင် ဆေးလိပ်နဲ့ အရက်ကို မရှောင်ဘူး အလုပ်ကြောင့် ဆိုရှယ်ကြောင့်ဆိုပြီး အကြောင်းပြပြီး ဆက်လုပ်နေတာ ကြောင့်ပဲပေါ့။

မေမေ ကလည်း လခစားဘဝနဲ့အရွယ်က လည်းငယ်သေးတော့ တပင်လဲ တပင်ထူ ဆိုသလို ဖေဖေ့သူငယ်ချင်း လူပျိုကြီး ကိုကိုကျော့်ကို ယူလိုက်တယ်။ ကိုကိုကျော်က ပွဲရုံလုပ်ငန်းလုပ်နေတာဆိုတော့ ငွေရေးကြေးရေးလည်း အဆင်ပြေတယ်။ နောက် ဖေဖေ ရှိကတည်းက အိမ်မှာ ဝင်ထွက်နေတာဆိုတော့ ညိုတို့ နဲ့က မိသားစုလိုပဲ ဖြစ်နေတယ်။ နောက်တော့ မေမေ နဲ့ ညို့ ကို ဖေဖေကျော်က လိုလေသေးမရှိအောင်ထားတယ်။

ပထွေးနဲ့ မတူ အဖေအရင်းလို ဖြစ်နေတော့ ညိုတို့လည်း တကယ့်မိသားစုလေးလို ဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။ နောက်ပိုင်း သူ့ပွဲရုံလုပ်ငန်းက တိုးချဲ့လာလို့ မေမေ ပါ အလုပ်က ထွက်ပြီး ပွဲရုံတွေမှာ ကြီးကြပ်တဲ့ အလုပ်လုပ်လာရတယ်။ ဖေဖေကျော့် ပွဲရုံတွေက နယ်မြို့ကြီးတွေ မှာပါ ရှိတော့ ခရီး ခနခန ထွက်ကြရတာပေါ့။

ဒါပေမဲ့ ဘဝဆိုတာ ပျော်စရာကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေ ထဲက လို အမြဲ ပျော်စရာမကောင်းပါလားဆိုတာကို၊ နွေရာသီကျောင်းအားရက် အချိန် လေးအတွင်းမှာ ညို့ ဘဝ နဲ့ ရင်းပြီး အတွေ့အကြုံ ရခဲ့ရတော့တာပါပဲ။

အဲဒီနှစ် ညို့ ကျောင်းက ဖိုင်နယ် မပြီးခင်လေးမှာပဲ ဖေဖေကျော့် ရန်ကုန်က ပွဲရုံမှာ ငွေကြေး ပြဿနာတက်နေလို့ ဖေဖေကျော် အလုပ်ရှုတ်နေတာနဲ့ မန္တလေးက ပွဲရုံ ကိစ္စရှင်းဖို့ မေမေ က မန္တလေးကို ထွက်သွားရတယ်။ ညို စာမေးပွဲပြီးတော့ ဖေဖေကျော်က လည်း အလုပ်ကိစ္စ ပြဿနာရှင်းပြီးသွားပြီ ဆိုတော့ မေမေ ရှိရာကို လိုက်သွားကြတယ်။

ညိုလည်း စာမေးပွဲ က ပရက်ရှာတွေ ကြောင့် အခုမှ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပျော်ပါးရတော့မှာပေါ့လေ။ မန္တလေးရောက်တော့ မေမေ က ဖေဖေကျော့် အလုပ်ပြဿနာကို စိတ်ပူလို့ အဲဒီကိစ္စပြေလည်ရင် တရားစခန်းဝင်မယ်လို့ အဓိဌာန်ထားလို့ ဆိုပြီး စစ်ကိုင်းတော်ပေါ်က ကျောင်းတခုမှာ တရားဝင်မယ်တဲ့ ညို့ကိုပါ လိုက်ခဲ့မလားခေါ်တယ်။

ညိုက မန်းလေး သင်္ကြန်ပျော်ရမလားဆိုပြီး မောင် တားနေတဲ့ကြားက ထွက်လာတာဆိုတော့ မလိုက်ချင်တော့ဘူး။ မေမေ ကလည်း ပြောပါတယ်။ ဖေဖေကျော်က ပွဲရုံအလုပ်ရှိသေးတော့ လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးလည်ချင်ရင် ဖေဖေကျော် လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုတော့ အင်းဆိုပြီး မန္တလေးက ညိုတို့ အိမ်မှာပဲ နေခဲ့လိုက်တယ်။ ညိုတို့က မန္တလေးမှာ လည်း အိမ်တလုံးရှိတယ်လေ၊ မေမေ တို့ ဖေဖေတို့ အလုပ်ကိစ္စနဲ့လာရင် နေလို့ရအောင်၊ ညိုတို့ မရှိချိန် ဖေဖေကျော့်ပွဲရုံ က မျက်နှာလွဲ တယောက်က စောင့်နေပေးတယ်လေ။

အဲလိုနဲ့ သင်္ကြန်ရောက်တော့ ညို က ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး တကယ်က မန်းလေး မှာ ညိုက သူငယ်ချင်းမရှိဘူးလေ။ ဖေဖေကျော်က သူလိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုလို့လေ၊ တကယ်ပဲ အဲဒီနေ့မှာ ဖေဖေကျော့် မိတ်ဆွေ မိသားစု လားရှိုးဘက်က ဂျစ်ကားနဲ့ ဆင်းလာတယ်။ သူတို့က မိသားစု က သားသမီးသုံးယောက်။ မိန်းခလေး နှစ်ယောက် ယောက်ျားလေး တယောက် အဖေနဲ့ အမေ ပေါ့။ အဲဒီလူကြီးက ကားမောင်းတယ် သူ့မိန်းမနဲ့ သားသမီးတွေက မတ်တတ်ရပ်၊ ဖေဖေကျော်နဲ့ ညိုတို့လည်း မတ်တတ်ရပ်ပေါ့။ ပထမတော့ တစိမ်းတွေနဲ့ ဆိုတော့ ရှိန်နေသေးပေမဲ့ နောက်တော့ ရင်းနှီးသွားပြီး ပျော်စရာ အရမ်းကောင်းတာပဲ။

တခုပဲ အဲဒီ ကောင်လေးက ညို့နားကို မသိမသာကပ်တယ်။ ရေတအားပက်တဲ့ အချိန် ဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ ညို့ကို ကာပေးသလိုနဲ့ ညို့အသားကို ရအောင် ထိလာတယ်။ သူ့ညီမလေးတွေက လည်း ငယ်သေးတော့ သိပ်သတိထား မိပုံမရဘူး။ ဖေဖေကျော့်ကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်တော့လည်း ဖေဖေကျော်က ဟို အမျိုးသမီးနားမှာ ကပ်လို့၊ သူ့ယောက်ျားက ကားမောင်းနေတယ်လေ။ သူနဲ့ ဖေဖေကျော်နဲ့ က တခါနားတိုင်း သူတို့ ယူလာတဲ့ ဝီစကီပုလင်းထုတ်ထုတ်ပြီး မော့ကြတယ်လေ။

ဖေဖေကျော့် မျက်နှာကလည်း အရက်ကြောင့်လား နေရောင်ကြောင့်လားမသိ နီနေတယ်။ ညိုတို့က သဘက်တွေ ဦးထုပ်တွေ နဲ့ ဆိုတော့ ကားလေးပေါ်မှာ တယောက်နဲက တယောက် မျက်နှာလောက်ပဲ သေခြာမြင်ရတာ၊ ဒါပေမဲ့ ညို့ မျက်လုံးတွေ က ကြံကြံဖန်ဖန်ကို ဖေဖေကျော် ဟိုမိန်းမ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တာကို မြင်လိုက်မိသေးတယ်။ ညို့စိတ်ထဲမှာ တမျိုးပဲ ဖေဖေ့ကျော့်ကို ဒေါပွတာလား ၊ မေမေ့ကို နောက်ကျရင် ပြန်ပြောလိုက်ရမလား တအုံနွေးနွေးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ညို့နားကပ်နေတဲ့ ဟိုကောင်လေးက တမျိုးလေ များသောအားဖြင့် ဖေဖေကျော်တို့ကို မေ့နေပြီး ကိုယ့်အနားကပ်နေတဲ့ ကောင်လေးကို ပဲ သတိထားမိနေတယ်။

အခု နောက်ပိုင်းမှာ မောင်က လည်း နည်းနည်းကဲလာတယ်။ ညို နဲ့ မောင်နဲ့ အတူတူ တနေရာမှာ ထိုင်ကြရင် မောင့်လက်တွေက နည်းနည်းရဲလာပြီ။ ညို့ကိုလည်း ဟိုနေရာကိုင် ဒီနေရာကိုင်နဲ့၊ ညိုလည်း သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ ကိုယ်ပဲ၊ နည်းနည်းတော့ စိတ်ထတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ပါလေ ဆိုတဲ့ မေမေ့ ဆုံးမ စကားကြောင့် ညိုလည်းထိန်းထားရတာပေါ့။ အခု ဖေဖေကျော် ဟိုမိန်းမကြီးနား ကပ်ကပ်နေတာနဲ့၊ ဟိုကောင်လေး ညို့နားကပ်ကပ်နေတာက စိတ်ထဲ မှာ ဘာလိုလို ကြီး ဖြစ်နေလို့ ကို်ယ့်ကိုယ်ကိုတောင် နားမလည်အောင် ဖြစ်ရတယ်။

ညဘက်ကျတော့ အဲဒီ မိသားစုက ညိုတို့ အိမ်လိုက်အိပ်တယ်လေ။ ညိုတို့က ယာယီနယ်လာရင် နေတဲ့ အိမ်မို့ အိမ်က သိပ်လည်း အခန်းအများကြီးမရှိဘူး ဧည့်သည်ခန်းသေးသေးလေးကို သူတို့ ခလေးသုံးယောက် အိပ်ပြီး ညို့ အခန်းကို ဖေဖေကျော့် သူငယ်ချင်း လင်မယား အိပ်မယ်ပေါ့။ ဖေဖေကျော်က သူနဲ့ မေမေ နဲ့ အိပ်တဲ့ အခန်းမှာ ညို့ကို လာအိပ်ပေါ့။ သူက အခန်းထဲက ပက်လက်ကုလားထိုင် မှာ အိပ်မယ်ပေါ့။ ညို့ကို ဖေဖေကျော်ရဲ့ သမီးအရင်းလို့ပဲ လူတိုင်းက သိထားကြတော့ ဘာမှပြောစရာမရှိတဲ့ အစီအစဉ်ပေါ့။

တကယ်လည်းညအိပ်တော့ ညိုက မေမေတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တယောက်ထဲ ဖေဖေကျော်က ပက်လက် ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ဇက်ကျိုးပြီး တခေါခေါ ဖြစ်နေပြီ၊ ဖြစ်နေမှာပေါ့ နေ့ခင်းတနေ့ ခင်းလုံး ဟိုလူကြီးနဲ့ အရက်တွေ ချထားကြတာကိုး။ ညိုက ပထမ ဖေဖေ့ကျော့် ဟောက်သံနဲကရော ဒီနေ့ စိတ်တွေ က ထွေပြားနေတာနဲ့ ရော အိပ်မပျော်တော့ ဖေဖေကျော့်ဖြစ်နေပုံကြည့်ပြီးသနားသွားတယ် မနက်ကျရင်တော့ အုန်းလွဲနေတော့မှာပဲ ဆိုပြီး ဖေဖေကျော့်ကို လှုပ်နိုးလိုက်တယ်။

“.ဖေဖေကျော် ကုတင်ပေါ်မှာ လာအိပ် အဲဒီမှာဆို ဇက်နာတော့မယ်..”

“..အော် အင်းအင်း ..ရတယ် ညိုလေး ညိုလေးကျပ်နေလိမ့်မယ် အေးဆေးသွားအိပ်..”

“..ဟာ ရပါတယ်ဆို ကုတင်ကြီးက အကျယ်ကြီးဟာကို လာလာ..”

ညို အတင်းဆွဲခေါ်လို့ ဖေဖေကျော် ယိုင်တိယိုင်ထိုးနဲက ထလာပြီး ကုတင်ပေါ်မျာ ဘုန်းကနဲကို မှောက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားပြန်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ညိုလည်းအိပ်ယာရဲ့ တခြား တဖက်စွန်းမှာ သွားပြီး အသာလှဲလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး နေ့ခင်းက ပင်ပန်းထားတာနဲက မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

ညို့ကိုယ်ပေါ်မှာ လေးလေးကြီး ဖိမိနေတာမို့ ညိုအိပ်ယာက နိုးလာခဲ့တယ်။ အခန်းတခုလုံး မှောင်ပိန်းနေတယ်။ တကယ်က အဲလို မနိုးခင် ညိုအိပ်မက်မက်နေတာ။ ဘယ်ကနေဘယ်လို မောင်နဲ့ သွားတွေ့လည်းမသိဘူး၊ မောင်က ညို့ကို ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်ရင်းက ညို့စိတ်တွေထလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မောင်က ညို့ ပိပိလေးကို လာပြီးပွတ်နေတော့ ညိုမခံနိုင်တော့ဘူး ညိုမောင့်လက်ကို ဖယ်ဖြစ်ဖို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး မောင့် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟင်၊ ဟိုကောင်လေး ဖြစ်နေတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဟိုကောင်လေးကို တွန်းလွတ်ဖို့ ကြိုးစားရင်းနဲ့ ကောင်လေးက အတင်းဖိတော့ လန့်နိုးလာတာ၊ အခု ညို့ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း လေးလေးကြီးပိနေပြီး ညို့မျက်နှာ နားမှာ လေပူပူ မှုတ်ထုတ်နေတာ ညို့ ပါးစပ်တွေကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ပါးစပ်အစုံက အရက်နံ့တွေ ထွက်နေတယ်။ ဟင် ဖေဖေကျော်။ ညို တအားရုန်းမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်အချိန်ထဲက လန်တက်နေမှန်းမသိတဲ့ ညို့ ဂါဝန်နဲ့ ဘယ်အချိန်ထဲက ကျွတ်သွားမှန်းမသိတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ကြောင့် ညို့ ပိပိလေး အဝမှာ ပူပူနွေးနွေး အရာကြီးက ထိုးပွတ်နေတာ ကို ခံလိုက်ရတယ်။ ခုန က အိပ်မက်ကြောင့်လား၊ ညိုအိပ်နေတုံးဆွထားလို့လား မသိတော့ဘူး ညို့ပိပိလေး မှာလည်း အရည်တွေ စိုလို့။

“.ဖေဖေကျော် ဘယ်လို အု အု…”

ညို့ပါးစပ်က အသံဘယ်လိုမှ ထွက်လို့ မရတော့ပါဘူး၊ ဖေဖေကျော်ရဲ့ ပါးစပ်တွေက ညို့ပါးစပ်ကို ဖိကပ်ပြီး ညို့လျှာလေးကို အတင်းစုပ်ယူနေတယ်။ ဖေဖေကျော့် ဒူးကြီးနှစ်လုံးက ညို့ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဖြဲခွဲထားပြီး ညို့ပိပိအဝလေးထဲကို ပူပူနွေးနွေး အတန်ကြီးက တိုးဝင်နေပြီ။

“.အား…”

ညို နာလို့ ဖေဖေကျော့် ပါးစပ်ထဲကို အသံထွက်အောင် ငြီးလိုက်မိတယ်။ ညို ဘာလို့ တအားမအော်မိလည်း မသိပါဘူး။ မသိစိတ်က ညိုတို့ကို ဒီလို ပုံမျိုး သူများတွေ တွေ့သွားမှာ စိုးရိမ်မိနေလို့လား၊ ဖေဖေ့ကျော့် လီးကြီးက ညို့ ပိပိလေးထဲကို အတင်းတိုးဝင်လာခဲ့ပြီ။

ညို့ပိပိလေး မှာ အရည်လေးတွေ ရှိနေတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရတော့မယ်။ အား ညို့ဟာလေး ကွဲထွက်တော့မလိုပဲ။ ဖေဖေကျော်က အရမ်းဆောင့်မထိုးထည့်တာတောင် ကျေးဇူးတင်ရမလိုပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်သွင်းလိုက်တာ ညိုအသက်ရှုဖို့တောင်မေ့သွားတယ်။ ဖေဖေ့ကျော့် ဆီးခုံနဲ့ ညို့ဆီးခုံ နှစ်ခုတို့ ထိကပ်သွားမှ ဖေဖေ့ကျော့်ဟာကြီး ညို့ဟာလေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။အား ညို့တကိုယ်လုံးကို ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ။ မလှုပ်ရဲဘူး နာမှာ စိုးလို့။

ဖေဖေကျော်က လည်း ဒီအတိုင်းပဲ ဖိကပ်ထားပြီး မလှုပ်ပဲနဲ့ အကြာကြီးနေနေတယ်။ ညို့ဟာလေး အတွင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း နာတာ လျှော့လာသလိုပဲ ဖေဖေကျော် ရဲ့ အသာ မာကျစ်ကျစ်တွေနဲ့ ယောက်ျားကြီးတယောက်ရဲ့ အနံ့ နဲ့ အတွေ့အထိတွေက လည်း ညို့စိတ်တွေကို တမျိုး ဖြစ်စေခဲ့တယ်။

ညို့ဟာလေးထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသလိုပဲ ခံစားရတယ်။ ဖေဖေကျော်လည်း သိပုံပဲ သူ့ဟာကြီးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲထုပ်လိုက်တယ် ညို့အဖုတ်ဝနားက ထွက်ကာနီးကျတော့ ညို့ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားလို့ ဖေဖေကျော့်လက်မောင်းတွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ ဖေဖေကျော့်ကောင်ကြီးက ညို့ပိပိလေးထဲက မထွက်သွားပဲ အထဲကို ပြန်တိုးဝင်လာခဲ့တယ်။

……………………………………………………………………………………………………………….

“..အား…”

ညို့ ပိပိလေး ကို ပြည့်သိပ်သွားပြီး စပ်ဖြင်းဖြင်းလေး ရှတနဲက ဖြစ်သွားလို့ ညို့ပါးစပ်က အသံထွက်သွားမိတယ်။ ဖေဖေကျော့် လီးကြီးလည်းတုံ့ကနဲ ရပ်သွားပြီး ညို့ပါးစပ်လေးကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ လာငုံစုပ်တယ်။ ညို အသက်ရှုရကျပ်လို့ ခေါင်းကို တဖက်လှည့် လိုက်တော့ ညို့ လည်တိုင် တွေ နားရွက်ဖျားလေး တွေကို သူ့လျှာစိုစို နွေးနွေး ကြီးနဲ့ လာရက်ပေးနေတယ်။ ဘာလို့မှန်းမသိ၊ ညို့ကိုယ်လုံးလေး လည်းတချက်တုံ တက်သွားပြီး မှ ညို့ ကိုယ်လုံးလေး နည်းနည်း တောင့်တင်းနေတာလေး တွေ ပြေလျှော့သွားသလို၊ ညို့ပိပိလေးကလည်း အနာ သက်သာသွားတယ်။

“.အို..”

ဖေဖေကျော်က အခု တော့ သူ့ဟာကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ညို့ပိပိလေးထဲ ကို ထိုးသွင်းလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ညို့ပိပိလေး လဲ အတွင်းထဲက ယားကျိကျိလေး ဖြစ်လာတာနဲ့ အတော်လို ဖြစ်နေသလိုပဲ။ ညို့ဖင်ကြီးတွေ တောင် မသိမသာ ကြွပေးလိုက်မိတယ်။ ညို့စိတ်ပါလို့ မဟုတ်ဘူးထင်တယ်။ ညို့ သွေးသား ကိုယ်လုံးတွေက ညို့ကို သစ္စာဖေါက်နေကြတယ်။

ညို့ပိပိလေး ထဲက အရည်တွေ သူ့အလိုလို စိမ့်ထွက်လာတယ်။ ဖေဖေကျော့်ကောင်ကြီးက အခုတော့ ညို့ပိပလေးထဲကို မြန်မြန်ကြီး ဝင်ထွက်လုပ်နေတယ်။ ညို့ တကိုယ်လုံး လည်းပူနွေးလာတယ်။ ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး၊ ညို့ ပိပိလေး ဟိုးအတွင်းထဲက အရမ်းယားလာသလိုပဲ။

ညို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အလိုလို ကားပေးမိပြီး ညို့ဖင်ကြီးတွေကိုပါ မြှောက်မြှောက်ပေးနေမိတယ်။ နောက်တော့ ညို့လက်တွေက အိပ်ယာခင်းတွေကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲထားမိပြီး ညို့တကိုယ်လုံးလည်းတောင့်တင်းသွားတယ်။ ညို့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးနဲ့ ဖေဖေကျော့်ကို ညှပ်ထားမိတယ်။ ညို့ တကိုယ်လုံးကို လှိုင်းလုံးကြီးတွေ ဖြတ်ပြေးသွားလို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ခံစားနေရတယ်။

“.အို..”

ဖေဖေကျော်ရယ် ရပ်ပါတော့။ ဖေဖေကျော်က ခုထိ မရပ်သေးဘူး ညို့ပိပိလေး အတွင်းသားတွေက အထိမခံ နိုင်တော့ဘူးရယ်။ ဖေဖေကျော့် ဒစ်ကြီး တချက်ပွတ်လိုက်တိုင်း တုံတက်သွားပြီး ညို့တကိုယ်လုံးလည်း နူံးခွေသွားရတယ်။ ညိုမခံရပ်နိုင်တော့လို့ ဖေဖေကျော့် ကျောပြင်ကြီးကို ညို့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်လိုက်မိတယ်။

“..အာ့..”

ဖေဖေကျော် နာသွားလို့လားမသိ အသံလေးထွက်လာတယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ညို့ ပိပိလေးထဲ ပူပူနွေးနွေး အရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်တာခံလိုက်ရတယ်။ ညို့ ကိုယ်ကို ညိုမထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ဖေဖေကျော့်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဖက်ထားလိုက်မိတော့တယ်။

……………………………………………………………………………………………

ခနနေတော့ ဖေဖေကျော် လုံးဝငြိမ်ကျသွားတယ်။ နောက်တော့ ညို့ဘေးကို လှိမ့်ချပြီး ပက်လက်လှန်လျှက် နဲ့ငြိမ်သွားတယ်။ ဖေဖေကျော့် လိင်ချောင်းကြီး ညို့ပိပိလေးထဲက လျှောကနဲ ထွက်သွားတော့ ရင်ထဲမှာ ဟာကနဲ လိုပဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေကျော် တခေါခေါ နဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ညို့ပိပိလေး ထဲမျာ အရေတွေ စိုပွပြီး ကပ်စေးစေးဖြစ်နေတာ မနေတတ် တော့ အသာထ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ သွားပြီး ညို့ ပိပိလေးကို ရေ နဲ့ ဆေးလိုက်ရတယ်။ ပိပိလေး အထဲ မျာ စပ်ဖြင်းဖြင်းလေး ဖြစ်နေတယ်။ ညို့ အပေါက်လေးအတွင်းသားတွေ ရောင်နေသလိုပဲ ခံစားနေရတယ်။

အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ဖေဖေကျော် က ပုဆိုးလဲ မရှိ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေတော့ သူလီးကြီးက ပျော့ပြီး သေးသေးလေး ဖြစ်နေတယ်။ ခုန ညို့ကို လိုးတုန်းကနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်သလိုပဲ။ ညိုက မျက်စေ့ရှက်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ယူပြီး သူ့ခါးအောက်ပိုင်းကို ဖုံးပေးထားလိုက်တယ်။နာရီ ကြည့်လိုက်တော့လည်း မနက်တနာရီ ထိုးခါနိးပဲ ရှိသေးတယ် ဆိုတော့ ခုန ဖွင့်လိုက်တဲ့ မီးလုံးလေးကို ပြန်ပိတ်ပြီး မှောင်ပိန်းသွားတဲ့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖေဖေကျော်နဲ့ အဝေးဆုံး အစွန်းဘက်အခြမ်းမှာ စောင်ပါးလေးတထည်ခြုံပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ ပင်ပန်းလို့လားမသိဘူး။ ခနလေးပဲ အိပ်ပျော်သွားပြန်တယ်။

မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ အခန်းထဲမှာ အလင်းရောင် တောင် တော်တော်ရောက်နေပြီ။ ဖေဖေကျော် က အခန်းထဲမှာ မရှိတော့။ ညို့ တကိုယ်လုံးလည်း ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာကျင်နေသည်။ မနေ့က တနေ့လုံး ရေပက်ခံထွက်လည်တာ နဲ့ ညတုန်းက ..အို ညတုန်းက ဆိုတာကို တွေးလိုက်တော့ ညို့မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလာတယ်။ လောလောဆယ် ဘာမှ လုပ်မရသေးတာ ခန မေ့ထားလိုက်အုံး လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်တယ်။

မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီးတော့ မီးဖိုထဲမှာ ဧည့်သည်တွေရော ဖေဖေကျော်ရော ညို့ကို စောင့်နေကြတယ်။ မနက်စာ နန်းကြီးသုပ်တို့ လဘက်ရည်တို့ နဲ့ စုံနေတာပဲ။ သူတို့က စားရင်း သောက်ရင်း မနေ့က နေပက်ခံ အတွေ့အကြုံတွေ ပြောနေကြတယ်။ ဖေဖေကျော့် သူငယ်ချင်းက ညို့ကို ငြိမ်လှခြေလား ညို က စကားနည်းတယ်နော် ၊ ဒီနေ့ ဘယ်သွားချင်လဲ လို့ မေးလာပါတယ်။

ညိုက ဒီနေ့တော့ မလိုက်တော့ဘူး နေလည်းသိပ်မကောင်းလို့ နားအုန်းမယ်လို့။ဆိုတော့ သူတို့က အော် ဟုတ်လား၊ ဦးကျော် ကလည်း အလုပ်ရှိလို့ ဒီနေ့ မလိုက်နိုင်ဘူး ဆိုတော့ ငါတို့ချည်းသွားကြရမှာပေါ့တဲ့။ ဆိုတော့ ညို ဖေဖေကျော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ဖေဖေကျော် က ညို့ကို မျက်စေ့ချင်းမဆိုင်ဘူး။တဖက်ကို ကြည့်ရင်း ပြောနေတယ်။ ဟုတ်တယ် ဆောရီးကွာ ငါလက်ကျန်စာရင်းလေး တွေ ဖြတ်စရာရှိနေလို့တဲ့။ ညို ကဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ကိုယ်ပြောပြီးတဲ့ စကားလည်း ကိုယ်ပြန်ပြင်မပြောချင်တော့ဘူး၊ ဒီအိမ်မှာလည်း ဖေဖေကျော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မနေခဲ့ချင်ဘူး။ ခုမှတော့ မတတ်နိုင်တော့ဘူး။

ဧည့်သည်တွေ ထွက်သွားကြတော့ ညို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထွက်ထိုင်ပြီး စာအုပ်တအုပ်ကို ဖတ်သလို လုပ်နေလိုက်တယ်။ ဖေဖေကျော်က မရဲတရဲနဲ့၊

“ညိုလေး ဖေကျော် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အပြင်သွားလိုက်အုံးမယ်နော်၊ နေမကောင်းရင်၊ ဆေးသောက်မလား”

လို့ တံခါးဝနားက လှမ်းမေးတာကို ပြန်မကြည့်တော့ပဲ။

“ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

နောက်တော့ ဖေဖေကျော်ထွက်သွားတော့မှ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ထပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ညို့အခန်းထဲမှာက ဧည့်သည်တွေရဲ့ ပစ္စည်းတွေနဲ့မို့ ဖေဖေကျော်တို့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာပဲ လာလှဲနေလိုက်မိတယ်။ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ်ပြန်တွေးရင်းလည်း မျက်ရည်တွေ စို့လာတယ်။ မောင့်ကို သနားမိတယ်။ မောင်သိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာကိုတောင် ဆက်မစဉ်းစားရဲ တော့ဘူး။

နေလည်ခင်း ရေချိုတော့လည်း ညို့ပိပိလေးကို ထပ်ကာ တလဲလဲ ဆပ်ပြာတိုက် ရေဆေးလုပ်မိတယ်။ အထဲက နည်းနည်းလေး နာနေသေးတယ်။ စိတ်ထဲက မစဉ်းစားချင်ပဲနဲ့ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြန်တွေးနေမိတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဘာလို့ တအားအော်ပြီး ကန်ကျောက်မပြစ်မိတာလည်းဆိုတာ အပြစ်ပြန်တင်နေမိတယ်။ တနေ့လုံး နီးပါး ဘာလုပ်ရမလဲ ဆိုတာကို တွေးနေခဲ့ပေမဲ့ အဖြေထွက်မလာဘူး၊ အမေ စိတ်ဆင်းရဲမယ်။ နောက် ပထွေး ရဲ့ ရှိခဲ့ဘူးတဲ့ ကျေးဇူးတွေ။ နောက်ပြီး ကိုယ့်ရဲ့ သိက္ခာ၊ အပျိုရည်ပျက်သွားပြီ ဆိုတာ လူသိရှင်ကြားကြေငြာလိုက်သလိုဖြစ်မယ်။ နောက်ပြီးတော့ မောင်၊ မောင့်ကို ဘယ်လို ပြောမလဲ။ ညိုစိတ်ရှုတ်ရှုတ်နဲ့ အိပ်ယာထဲမှာပဲ ခွေနေမိတယ်။ ဖေဖေကျော်လည်း တနေ့လုံးပြန်မလာဘူး။

ညနေစောင်းကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်မှာ လူတွေ ပြန်ရောက်လာကြတယ် ဧည့်သည်တွေရော ဖေဖေကျော်ရော။ စားကြသောက်ကြနဲ့ ညိုလည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို နေမကောင်းသေးလို့ နားချင်သလိုပဲ အကြောင်းပြပြီး အိပ်ယာထဲ လှဲနေလိုက်တယ်။ ဒီညတော့ ဖေဖေကျော် အခန်းထဲတောင် ဝင်မလာဘူး။ ဘယ်မှာ သွားအိပ်နေလဲတော့ မသိဘူး။ ညိုရဲ့ ပူပန်တဲ့ စိတ်လေး နည်းနည်းလျှော့သွားသလိုပဲ။ အင်း၊ အခုလို ပုံနဲ့ဆို ဘယ်သူမှ သိစရာ အကြောင်းမရှိဘူး။ ဖေဖေကျော်နဲ့ ငါနဲ့ ပဲ ဒီကိစ္စကို သိတာပဲလေ။ ဆိုပြီး ထားလိုက်တော့တယ်။

နောက်နေ့ မနက်လည်း နေမကောင်းဘူး ဆိုပြီး နေခဲ့လိုက်တယ်။ ဖေဖေကျော်က တော့ သူတို့ ကားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ညို တယောက်ထဲ ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ နေလည်ခင်းရေချိုးတော့ ညို့ပိပိလေးကို ဆပ်ပြာတိုက် ရေဆေး လုပ်တယ်။ ပိပိလေးက နာတာ လုံးဝ မရှိတော့ဘူး။ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီ။ ညို့ ကို ဖေဖေကျော်ဘာမှ မပြောပဲ အဝေးက နေသာ စိုးရိမ်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ကြည့်နေတာ ကို သတိထားမိတယ်။ တခု နှစ်ရက်ကြာတော့ ညို ပြန်တွေးမိတယ်။ တကယ်တော့ ဖေဖေကျော့်အမှားကြီးပဲတော့ ၁၀ဝ ရာနှုံးပြောမရဘူး။

သူက မူးနေတာလဲ ပါတယ်။ နောက်ပြီး ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က လျှာရှည်ပြီးသူ့ကို ကုတင်ပေါ် သွားခေါ်ခဲ့တာလည်းပါတယ်။ ဆိုတော့ ကိုယ့်အပြစ်လည်း မကင်းဘူး။ ဖေဖေကျော် ညို့ကို လိုးတုန်း က ညိုကိုယ်တိုင်တောင် ဖေဖေကျော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး ကုတ်ခြစ်မိသေးတယ်မလား။အဲဒါတွေ ပြန်တွေးလိုက်တော့ ညို့ ပိပိလေးမှာ တမျိုး ဖြစ်လာတယ်။ ယားသလိုလို မျိုးလေး။ အဲဒါနဲ့ ညို့လက်ဖျားကလေးနဲ့ ဘောင်းဘီအောက်ကနေ ပိပိအကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရေလေး တွေ စိုနေတာတွေ့ရတယ်။

ညနေကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း လူတွေ ပြန်ရောက်လာကြပြီး တရုန်းရုန်းနဲ့ပေါ့ နေ့ခင်းဘက် ရေပက်ခံ အတွေ့အကြုံတွေ ပြန်ပြောကြဘာညာနဲ့။ ညို့ကိုလည်း ဘယ်လိုနေသေးသလဲ မေးတော့ သက်သာပါတယ်ပေါ့။ မနက်ဖြန် ရေပက်ခံမလိုက်ချင်ရင်လည်း နောက်ဆုံးညဆိုတော့မဏ္ဍပ်တွေက ကားတွေ ကို ဆုပေးတာ လိုက်ကြည့်ရင်လိုက်ခဲ့လေ ဆိုတော့ ညိုလည်း အင်းလို့ ဖြေလိုက်တယ်။

ညဘက်အိပ်တော့ ညိုတယောက်ထဲ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ အိပ်ရင်း အိပ်မပျော်ဘူး ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လူးလိမ့်နေမိတယ်။ နောက် ဖေဖေကျော်တယောက် ဘယ်မှာသွားအိပ်သလဲ ဆိုတာ စပ်စုချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်ပြီး ခြေသံလုံလုံနဲ့ လျှောက်ကြည့်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတဲ့ ဖေဖေကျော်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

နဂိုစိတ်နဲ့ အော်သူတော့ ညှောင်းနေတော့မှာပဲလို့ တွေးလိုက်မိပေမဲ့တခါသေဖူး ပျဉ်ဖိုးနားလည်သွားပြီမဟုတ်လား၊ သွား မဆွတော့ဘူး ကိုယ့်အခန်းဆီ ပဲ ကိုယ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ လမ်းမှာ ဧည့်သည်လင်မယား အိပ်တဲ့ ညို့အခန်းနားက ဖြတ်ပြန်လာတော့ အခန်းထဲက အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရတယ်။ ညို့ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ ညို့ခြေထောက်တွေက တံခါးနား ကပ်သွားမိတယ်။ အသက်က အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေနဲ့ ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် အသံတွေ ကြားရကထဲက ဘာလုပ်နေကြတယ်ဆိုတာ သိသာနေပါပြီ ။

ဒါပေမဲ့ တိတ်ဆိတ်မှုနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေ အကုန်အိပ်ပျော်နေကြတယ် ဆိုတဲ့ အသိက ညို့ကို အားတွန်းပေးနေတာနဲ့ တံခါးကို အသာလေးတွန်းလိုက်မိတယ်။ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတဲ့တံခါးက လက်နှစ်လုံးလောက်ဟသွားတာနဲ့ ကုတင်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရပါပြီ အခန်းထဲက ညမီးကို ထွန်းထားပေမဲ့ အမှောင်ထဲမှာကျတော့ တအားလင်းနေသလိုပါပဲ။ ညို စာအုပ်တွေထဲမှာသာ တွေ့ဘူးတဲ့ ပုံစံကို အခုမှ လက်တွေ့မြင်ဖူးရတော့တယ်။ ဒေါ့ကီစတိုင် ဆိုတာပေါ့။ မိန်းမ က လေးဘက်ထောက်ထားပြီး ယောက်ျားက အနောက်က နေလိုးနေတာ။ ညို့ ကိုယ့်ပိပိလေးကို ကိုယ်ပြန်စမ်းမိတယ်။ အကြောလေးတွေတောင် တွန့်သွားသလိုပဲ။

အဲဒီလူကြီးက သူ့မိန်းမ ခါးလေးကို ကိုင်ကိုင်ပြီး ဆောင့်နေလိုက်တာ ညို့ဒူးတွေတောင် ချောင်လာသလိုပဲ။ ခနလေးပဲ တော်ပြီ၊ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်တော့မယ် ဆိုပြီး တော့ ခြေထောက်က မရွေ့နိုင်ဘူး ကော်နဲ့ ကပ်ထားသလိုပဲ။အဲလိုနဲ့ ချောင်းကောင်းကောင်းနဲ့ ချောင်းနေတုန်း အသံတခုကြားလိုက် တာနဲ့ လန့်ဖြတ်ပြီး တော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်သုတ်ရတော့တာပေါ့။ နောက်လည်း လှည့်မကြည့်ရဲဘူး။ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်အမြန်ပြန်ဝင်ပြီးတော့မှ ခုနအသံက ကြောင်သံလား ဘာသံလဲ ဆိုတာကို တံခါးကြားက စပ်စုမိလိုက်တယ်။

ဟောတော့ ကံကောင်းတယ်။ ဖေဖေကျော်ပေါ့၊ ဘယ်တုံးက နိုးလာလဲ မသိဘူး။ ခုနက ညိုချောင်းခဲ့တဲ့ တံခါးကြားကနေ အထဲကို ချောင်းနေတယ်။ ချောင်းရင်းနဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက်ကို လည်း နိူက်နေတယ်။ ညိုချောင်းနေမိတာကိုရော ဖေဖေကျော် တွေ့သွားသေးလားမသိဘူး လို့တွေးမိပြီး မျက်နှာတခုလုံး ပူတက်လာတယ်။ တော်ပြီ၊ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှ ရတော့မယ်။ ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တက် စောင်ကို ခေါင်းမြီးခြုံ နေလိုက်တယ်။

………………………………………………………………………

အဲလို အိပ်ချင်ယာင်ဆောင်နေရင်းနဲ့ ခုနတုန်းက လင်မယားလိုးနေကြတာကို ပြန်တွေးပြီး ပိပိလေးက ယားလာတယ်။ လက်ကို ပေါင်ကြားလေးထဲအသာလျိုသွင်းရင်း ပိပိနှုတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိပ်ခန်းတံခါးက အသံတခုကြားလိုက်ရတော့ ညို့ ရင် ဒိန်းကနဲက ခုန်သွားတယ်။ အခန်းထဲကို တယောက်ယောက်ဝင်လာတာ သိလိုက်တယ်။ ဖေဖေကျော်ပဲ ဖြစ်မှာပဲလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ညိုဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ဒီတခါ ညို အော်လိုက်ရ မှာလား။ ကန်ထုတ်ပြစ်လိုက်ရမှာလား။

အဲဒါဆိုရင် တော့ လူသိရှင်ကြားဖြစ်ကုန်ပြီး ရုံးတွေ ဂါတ်တွေ ရောက်တော့မယ်။ မေမေ လည်းသိသွားပြီး စိတ်ဆင်းရဲရတော့မယ်။ မောင်လည်း ညိုအပျို စင်မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုတာ သိသွားတော့မယ်။ ညို့ခေါင်းထဲမှာ ဖြစ်လာနိုင်တဲ့ဟာတွေ စဉ်းစားရင် ချီတုံချတုံ နဲ့ ဘာလုပ်ရမယ် မသိတော့တဲ့ အချိန်မှာ ကုတင်က အိကနဲ ဖြစ်သွားတယ် တယောက်ယောက် ကုတင်ပေါ် တက်လာ ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ညို အသက်တောင် မရှုဖြစ်တော့ဘူး အသက်ကို အောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ အဲဒီလူကို ညိုက ကျောပေး အိပ်နေသလို ဖြစ်တာက ပဲ ကံကောင်းသလားမသိ။ညို ဇောချွေးတွေ ပျံပြီး စောင်ထဲမှာ လဲ မွန်းလာတယ်။

ညို့အနောက်မှာ ရောက်နေတဲ့သူက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတယ်ထင်တယ်၊ သူ့ရဲ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း ကို ကြားနေရနေတဲ့ နေရာကို မှန်းပြီး ပြောရရင် ညို့ တင်ပါး အနောက်နားလောက်မှာ သူထိုင်ပြီး ညို့ကို ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ ညို အိပ်ချင်ယောင် ဆက်ဆောင် နေလိုက်ဖို့ ပဲ လောလောဆယ် တွေးထားလိုက်တယ်။ အရမ်းဆိုးလာရင်တော့ ထထွက်သွားလိုက်မယ်ပေါ့။ နောက်ဖေးက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်နေလိုက်မယ်။ မနက် လူတွေ နိုးတဲ့ အချိန်ကျမှ ပြန်ထွက်လာမယ်ပေါ့။

အဲလို ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲ လျှောက် တွေးနေတုန်း ညို့ အောက်ပိုင်း လေတိုးပြီး အခန်းထဲက အဲယားကွန်း ကြောင့် အအေးဓါတ် ရုတ်တရက် ဝင်လာတယ်။ အဲဒီလူကြီး ညိုခြုံထားတဲ့ စောင်ကို လှန်ပြီး ခါးပေါ်တင်လိုက်တာဖြစ်မယ်။ ညို ဝတ်ထားတဲ့ ဒူးလောက် ဂါဝန်လေးပါ လှန်သွားပြီ ဒုက္ခပါပဲ။ ညိုအခုလှုပ်လိုက်ရင် အိပ်မပျော်နေဘူးဆိုတာလည်း သိသွားတော့မယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ထားတဲ့ ညို့ဖင်ကြီတွေ ကို သူကြည့်နေပြီထင်တယ်။ ရှက်လိုက်တာ။ ညို့ ပိပိလေး မှာ စိုနေတာ တွေ့သွားပြီပေါ့။

” အို..”

ညို့ အသံထွက်တော့ မလို့၊ ကိုယ့်နူတ်ခမ်းကိုယ် ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။ ညို့ပိပိလေးကို စိုတိုတို နွေးနွေးကြီးက လာထိသလို ညို့တင်သားတွေပေါ်မှာလည်း လေပူ မှုတ်သလို ခံစားရတော့ ၊ ညို့ပိပိလေးကို သူလျှာနဲ့ လာရက်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ညို့တကိုယ်လုံးလဲ ဖိန်းရှိန်းတက်သွားရတယ်။ ညိုတခါမှ မခံစားဖူးပေမဲ့ ညို့သူငယ်ချင်းတွေ နောက်နောက်နေကြတဲ့ ဘာဂျာမှုတ်တယ် ဆိုတာ မှန်းသိလိုက်တယ်။ ညို့ပိပိလေးကို လျှာကြီးနဲ့ ရက်နေပြီ။ ညိုတုံကနဲ ဖြစ်သွားတာနဲ့၊ ညို့ပေါင်တန်လေး တွေ မှာ ကြက်သည်ဖုလေးတွေ ထသွားတာနဲ့ ဆိုရင် သူ ၊ ညို နိုးနေတယ် ဆိုတာ သိနေလောက်ပြီ။ အို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ညို့ပေါင်တလုံးကို အသာလေးမလိုက်တယ်။ သူ့ရက်လို့လွယ်အောင်ထင်တယ်။

” အိုးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ညို့ဖင်လေးတောင် ကော့သွားမိတယ်။ သူ့လျှာအပြားကြီးနဲ့ ညို့ ပိပိနူတ်ခမ်းလေးတွေကို ရက်နေတာ၊ ညို့ အသွေးအသားတွေ ထဲမှာ စိမ့်နေတယ်။ အို သူ့လျှာကြီးက ညို့ပိပိနူတ်ခမ်းလေးတွေကို ထိုးခွဲပြီး ရက်နေတယ်။ အို ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် သူ့လျှာထိပ်က ညို့ အနောက် ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ထိုးလိုက် ရက်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ညို့ ပိပိလေး ထဲက အရည်တွေ တသွင်သွင် ကျနေပြီထင်တယ်။ ညိုရှက်လိုက်တာ။ ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ခု မှ တော့ မထူးတော့ဘူးထင်တယ်။ တနေ့တုန်းက ဖေဖေကျော် လိုးသလိုပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တော့မယ်။ အဲဒါဆိုရင် မနက်မိုးလင်းရင် လည်း ဘယ်သူမှ မသိနိုင်တော့ဘူးလေ။ တကယ်တော့ ညို့ဘာသာ ဆင်ခြေပေးနေမိတာလား မသိပါဘူး။ ညို့ပိပိလေးထဲက အရမ်းယားနေပြီရှင့်။ ဟိုနေ့ညက ဖေဖေကျော့် လီးကြီး ထိုးထည့်သလို တခုခု ထိုးထည့်ချင်စိတ်တွေ တအားပေါ်နေပြီ။

” အို ”

အဲလူကြီးက ဒီတိုင်း မလုပ်ဘူး၊ ညို့ပေါင်လုံး နှစ်ခုကို ကိုင်ပြီး ညို့ကို မှောက်ရက်ဖြစ်အောင် လှိမ့်ပြစ်လိုက်တယ်။ ညိုလည်း အလိုက်သင့်မှောက်ရက်လေး နေပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါကို သူက ခေါင်းအုံးတွေ ယူပြီး ညို့ ဘိုက်အောက်ကို လာခုတယ်။ ခုတော့ ညို့မျာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက်လေး ဖြစ်နေရပြီ၊ ဟော သူ့လျှာကြီး ပြန်လာပြန်ပြီ။ ဒီတခါတော့ သူ့လျှာကြီးက ညို့ ပိပိ နူတ်ခမ်းသားတွေ နဲ့ ညို့ ဖင်ဝလေးကို စုံဆန် ရက်ပေးနေတုန်း သူ့လက်ချောင်းတခုက ညို့ စေ့စေ့လေး နေရာကို လာပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ညိုမခံနိုင်တော့ဘူး။ ညို့ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး ညို့တကိုယ်လုံးလည်း ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်းနဲ့ လောကကြီးကိုတောင် မေ့သွားတယ်။

” အား……”

……………………………………………………………………………………

အဲလူကြီး တော်တော်ဆိုးတယ်။ အဲလောက်ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ရက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ ညို့ကို ပိုအရှက်ကုန်အောင် အနောက်က နေ ညို့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပြစ်လိုက်တယ်။ ညို့ ရဲ့ ပိပိလေး ဟတတ ဖြစ်သွားမျာ သေခြာတယ်။ညို ့ မျက်နှာအောက်က ခေါင်းအုံးကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။ အဲဒါမှ ပဲ အသံမထွက်တော့မှာလေ။ အို သူ့လျှာကြီးက ပိုဝင်လာတယ်။ ညို့စေ့စေ့လေးကို ပွတ်ခြေနေတဲ့ သူ့ လက်ချောင်းကြီးက လည်း တချက်လေးမှ မနားဘူး။

ညို့တကိုယ်လုံး တဆပ်ဆပ်တုန်လာပြီး ညို့ စေ့စေ့လေး မှာ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားလို့ ညို ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဖင်ကြီးတောင် ကော့ကနဲ ကြွပြီး သူ့လက်က နေလွတ်အောင် မလိုက်မိတယ်။ အင်း သူကတော့ ညိုအိပ်မပျော်ဘူး ဆိုတာ ရိပ်မိနေမှာပဲ မတတ်နိုင်ဘူး။ ညိုပါးစပ်က ဘာမှ ပြန်မပြော၊ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်မချင်းက ညို မသိဘူး ဆိုတာငြင်းလို့ရတာပဲ။ အဲလိုပဲ ဖြေတွေးနေလိုက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းရော လျှာစိုစိုကြီးရော ညို့ ပိပိလေးက ခွာသွားတော့ ဝမ်းသာသလို လို ဝမ်းနည်းသလိုလို ကြီးဘာမှန်းတော့ မသိဘူး။ သူ အနောက်ဖက်မှာ လှုပ်ရှားနေတာတော့ သိတယ်။

…………………………..

သူကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားမယ်ထင်မိတာ ညို့အမှားပဲ။ ညို့ပိပိလေး အဝကို ပူနွေးနွေး အတုံးကြီးတခု ဝင်လာပြီ။ အု။ ညိုသိလိုက်ပြီ လီးကြီး။ ဟိုတနေ့က ဖေဖေကျော့်လက်ချက်နဲ့ ညို လီးကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်တဲ့ အရသာကို သိခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။ အဲဒီတုန်းက နာခဲ့တဲ့ညို့ပိပိလေးက ခုတော့ သူမဟုတ်သလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေး ထဲက အရေတွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် ကျနေတယ်။ ညို မျက်လုံးကို ပဲ တင်းတင်းပိတ် ခေါင်းအုံးကို ပဲ ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝင်လာမဲ့ အချောင်းကြီးကို စော့်မျှော်နေမိတယ်။

“..အိ..”

ထိန်းထားတဲ့ ကြား ညို့လည်ချောင်းက အသံလေး တိုးတိုးထွက်သွားတယ်။ အဲလူကြီး အချောင်းကြီးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး တိုးဝင်လာတယ်။ ဟိုနေ့တုန်းက လိုတော့ မနာတော့ဘူး။ အရမ်း အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာ တမျိုးကို ခံစားနေရတယ်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်လာနေတယ်။ ဟော သူ့ဆီးခုံနဲ့ အမွှေးတွေ ညို့ဖင်မှာ လာဖိကပ်လိုက်တော့ သူ့အချောင်းကြီး ညို့ပိပိလေး ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ ဟိုနေ့ ကလို တအားအောင့်တာ မျိုး မခံစားရတော့ဘူး။

ဒါပေမဲ့ အဲလူကြီးက ခနနားပြီး သူ့ဟာကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ညို့ အတွင်းသားလေး တွေ ပါသွားသလိုပဲ။ အ သည်းယားလိုက်တာ။ နောက်တော့ ပြန်တိုးဝင်လာပြန်တယ်။ အဲဒီ တိုင်ပင်လေးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စိတ်လာတယ်။ အဲလူကြီးက အားမလို အားမရဖြစ်လာလို့လားမသိ၊ ညို့ခါးလေးကို ကိုင်မြှောက်လိုက်တယ်။ ညို့ကိုယ်လေးက အပေါ်မြှောက်သွားတယ်။ ညို့ဘိုက်နဲ့ အောက်က ခုထားတဲ့ ခေါင်းအုံးတွေ လွတ်သွားတယ်။

ညို့ကိုယ်က ကုန်းကုန်းကြီးဖြစ်နေလို့ သူက ညို့ခါးလေးကို တွန်းဖိလိုက်တော့ ညို့ဖင်ကြီးတွေ ကို အပေါ်ကော့ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ အခုတော ညို လေးဘက်ထောက်ကြီးဖြစ်နေပြီပေါ့။ ဟယ် အဲလူကြီး လည်လိုက်တာ ညို့ကို အလိုလိုနေရင်း ဒေါ့ကီပုံစံဖြစ်အောင် လုပ်ယူသွားလိုက်တာ။

ညို့ပိပိလေး ထဲက အရည်တွေ လည်း ပိုစိမ့်လာတယ်။ အဲလူကြီး လိုးနေတာကလည်း အသံတွေ အရမ်းမြည်လာသလိုပဲ အရည်သံတွေရယ် သူ့ပေါင်ခြံကြီးနဲ့ ညို့ ဖင်ဆုံကြီးတွေ ရိုက်နေတဲ့ အသံရယ်။ အို ညို ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမထားလိုက်မိပဲနဲ့ သူ့အတန်ကြီး အဆောင့်ကို ညို့ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကော့ ပေးနေမိပါလား။

ညို့တကိုယ်လုံးတုံခါပြီး ညိုတခါပြီးသွားပြန်ပြီ။ အို ညို့ ပိပိ အသားလေးတွေ က အထိမခံနိုင်တော့ဘူး။ ညို့ပိပိ အတွင်းသားလေး တွေ ဆန်းဆန်းတစ် ဖြစ်နေချိန်မှ အဲလူကြီးက အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်နေပြီ။ တော်သေးတယ် ခနနေတော့ သူလည်း အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းသွားပြီး ညို့ ပိပိလေးထဲ သူ့အရေပူပူနွေးနွေးတွေကို ပန်းထုတ်ပြစ်နေတာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ညို အိပ်ယာပေါ်မှောက်ရက် ပြန်ကျ သွားသလို သူ့ကိုယ်ကြီးက လည်း ညို့ကိုယ်လေး ပေါ် ပိလာတယ်။ ခနလောက် နေတော့ ညို့ကိုယ်ပေါ်မှာ အလေးကြီးမို့ ညို တတောင်နဲ့ တွက်ပြီး တွန်းပြစ်လိုက်မိတယ်။ အဲတော့ မှ သူညို့ပေါ်ကနေ လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။

“..ဟယ်..”

ညိုု့ ပိပိလေး ထဲက သူ့ဟာကြီးလျှောကနဲ ထွက်သွားတာ ညို့ရင်ထဲ ဟာကနဲ၊ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညို ဒီအတိုင်းလေးပဲ မှောက်နေလိုက်တော့တယ်။

“..ကောင်းလိုက်တာ ညိုလေးရယ်..”

တဲ့ ဘေးနားက ဖေဖေကျော်ရဲ့ တိုးတိုးလေး ငြီးသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ဟင် ဒီတခါလည်း ဖေဖေကျော်ပဲပေါ့။ ဒါဆိုရင် ဟိုနေ့က ဟာက မူးလို့ ထားလိုက်တော့ အခုက တော့ တမင်ကို လာလိုးတာပေါ့။ ညို ဒေါသတော့ ထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကရော အလိုတူ အလိုပါ မဟုတ်ဘူးလား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးမိလိုက်တယ်။ ဘာမှ မတုန့်ပြန်ပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ပဲ ကောင်းတော့မယ်လို့ တွေးပြီး ညို မလှုပ်မယှက်နဲ့ အဲဒီပုံအတိုင်း အိပ်ပြစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

…………………………………………………………………………………………

ညို့ ကိုယ်က အသုံးမကျတာ အဲလို ပြစ်စလက်ခတ် အိပ်ပြစ်လိုက်တဲ့ အကျိုး ပေါ့။ ညို့ ပေါင်သား တွေ မှာ အေးကနဲ ဖြစ်သွားလို့ ညို တရေးနိုးလာတယ်။ နိုးနိုးချင်းပဲ ချက်ချင်း သိလိုက်တယ် တယောက်ယောက်က ညို့ ပိပိလေး နဲ့ အနားတဝိုက်ကို ရေစို အဝတ်ပျော့ပျော့လေး တခုနဲ့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတာကို။ အပြင်ဘက်မှာလည်း အသံက တိတ်ဆိတ်နေပေမဲ့ တချက်တချက်မောင်းသွားတဲ့ကားသံ တချို့ကြောင့် မိုးတော့ စင်စင်မလင်းသေးဘူး ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ ညို့ ကို လုပ်ပေးနေတာ ဖေဖေကျော်ပဲ ဖြစ်မှာပဲ ဆိုတာ ညိုသိတယ်။ မထူးတော့တဲ့ဘဝမို့ ဒီအတိုင်းပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

ညို သူနဲ့လည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်ဘူးလေ။ ညို့ ပိပိလေး ရော ပေါင်ခွဆုံ၊ ညို့ဖင်ကြား၊ အကုန် သေသေခြာခြာ ကို ရေပတ်လေး နဲ့ သန့်ရှင်းလေး လုပ်ပေးနေတယ်။ အို ညို့ဘိုက်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးးလာခု ပြန်ပြီ။ ညို့ဖင်လေး ကုန်းကုန်းလေး ဖြစ်သွားတာနဲ့ ညို့ပေါင်လုံးတွေကို ဖြဲကားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်စိုလေးနဲ့ သေခြာသုတ်နေတယ် ညို့ ပိပိ နူတ်ခမ်းအဝလေးတွေကိုရောပေါ့။ တော်လောက်ပြီလို့ ညို့ စိတ်ထဲမှာ အော်နေမိတယ်။ ညို့ပိပိလေးက ညို ထိန်းထားတဲ့ ကြားက အရည်လေး တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီ။ သူ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေတာက ညို့ အစေ့လေးကို လည်း ခလုပ်တိုက်နေတာကိုးလို့။

အင်း တော်သေးတယ် ပြီးသွားပြီထင်တယ် အဝတ်ခြောက်ကလေးနဲက ဖွဖွလေး သုတ်ပေးနေတယ်။ အင်းသူထွက်သွားရင်တော့ ညို ဘောင်းဘီရှည်ယူဝတ်တော့မယ်။ ဒီတိုင်းမနေရဲ့တော့ဘူး။

“ဟင်.. အား..ရှီး..ကျွတ်စ်…”

လုပ်ပြန်ပြီ၊ သူလျှာကြီး၊ ပူနွေးနွေး စိုစိုကြီး။ ညို့ ပိပိလေးကို တအားကြီးပဲ။ ထန်းညှက်ခဲများ မှတ်နေလားမသိဘူး။ ရက်နေလိုက်တာ။ ညို့ဖင်လေးတောင် ကော့သွားတယ်။ အို့ ညို့ပိပိလေးက လည်း အလိုက်မသိဘူး၊ အရည်တွေ တတောက်တောက်ကျနေတယ်။ ညို့မျက်နှာကို ဒါးနဲ့ လှီးပြစ်ချင်လိုက်တာနော်။ ဟယ် ညို့တင်ပါးဆုံကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး ဖြဲနေတယ်။

ညို့ကို ဖင်ကြီးမ လို့ သူငယ်ချင်းတချို့က နောက်ကျတယ်။ ပြောလို့ ပြောတာတော့ မဟုတ်ဘူး ညို့ဖင်က ဟိုအဆိုတော် ဂျနီဖာလိုးပက်စ် လိုပဲ ခါးသေးပြီး အောက်မှာ စွံကား ပြီး ထွားထွားကြီးလေ။ အဲဒိ တင်သား လုံးကြီးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြဲနေတယ်။ ညို့ ဖင်ပေါက်ကလေးတောင် အေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အို့ ၊ သူ့လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ ညို့ဖင်ပေါက်ကလေးကို ထိုးနေတယ်၊ ယားလိုက်တာ။ ညို့ ကိုယ်လေးတောင် တုန်တက်သွားတယ်။ မရွံ မရှာရှင်။ ဖီလင်လေးက တမျိုးပဲ။ နောက်တော့ သူ့လက်ချောင်းတဖက်က ညို့အစေ့လေးကို လာပွတ်ပေးနေပြန်ပြီရှင်။ ညိုဖင်ကြီးတွေကို မယမ်းပြစ်မိအောင် သတိထားနေရတယ်။

နောက်လက်ချောင်းတဖက်လေးက ဘာစိုစိုရွဲရွဲ ရေတွေလဲ မသိ၊ ညို့ဖင်ပေါက်လေးကို လာတို့ပြီး အထဲ ကို ထိုးထည့်နေတယ်။ ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး။ ရေလိုလို ဆီလိုလို ထင်တယ်၊ သူ့လက်ချောင်းတချောင်းရဲ့ အဆစ်လေး တဆစ်လောက် ညို့ဖင်ပေါက်ဝကို အဝင်အထွက်လုပ်နေတယ်။ အဲဒီလက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ညို့ကိုကစားနေတာ ညိုမခံနိုင်တော့ဘူး ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရမ်းပေးနေမိပြီ။ ခနနေတော့ ညို့ အစေ့လေးပေါ်က လက်ကို ဖယ်သွားတယ်။

ညို့ဖင်ပေါက်လေးထဲက လက်ချောင်းကိုတော့ မဖယ်သေးဘူး။ သူနေရာရွေ့နေတာ သိတယ်။ ဟော ပူနွေးနွေး အတန်ကြီး။ သူ့လီးကြီးပဲပေါ့။ ညို့ ပိပိလေးထဲ ဝင်လာပြီ။ ညို့ပိပိလေးကလည်းနော်၊ အဲဒီလီးကြီးကို အသားကျနေသလိုပဲ အလိုက်သင့်လေး ဟပေးပြီး အဝင်ခံတယ်။ နောက်တော့ ဝင်ထွက်နေပြီပေါ့။

ဒီတခါကတော့ ညို့ ပိပိလေးထဲမှာ လီးကြီးက ဝင်ထွက်နေပြီး ညို့ဖင်ပေါက်လေးထဲ မှာ လက်ချောင်းတချောင်းက ဝင်ထွက်နေတယ်။ ညို့ဖင်ကြီးတွေ ကုန်းထလာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးနေမိမှန်းမသိတော့ပါဘူးရှင်။ ကာမ ဆန္ဒရမက်နောက်ကို လိုက်မိပြီပေါ့။ တော်တော်လေး အရှိန်ရလာတော့ ဖေဖေကျော်က ညို့ဖင်ပေါက်ထဲက လက်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး ညို့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရ ပါးရ ကို ဆောင့်ပါတော့တယ်ရှင်။

ညိုလည်း တအင်းအင်း အသံထွက်မိသလို။ သူ့ပေါင်ခြံနဲ့ ညို့ဖင်ကြီးတွေ တဖန်းဖန်းရိုက်တဲ့ အသံကလည်း အခန်းထဲမှာ ဆူနေတာပေါ့ရှင်။ ဒီတခါတော့ ညို့ အထွတ်အထိပ်ရောက်ဖို့ နည်းနည်းကြာပေမဲ့၊ ညို့ ပိပိ အတွင်းသားလေးတွေကို ဖေဖေကျော့် လီးတန်ကြီးက ဖိပွတ်နေတာကို ခံလို့ တအားကောင်းတာပဲရှင်။ ဖေဖေကျော်လည်း အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာပြီး တအားကုန်ဆောင့်လိုးနေတော့တာပါပဲ။ ဒီတခါ ကတော့ ညိုရော ဖေဖေကျော်ရော တပြိုင်နက် ကာမ အရသာ အကောင်းဆုံးအခြေကို တပြိုင်နက် ရောက်သွားရတော့တာပါပဲ ရှင်။

ဖေဖေကျော်က သူ့လရည်တွေကို ညို့ ပိပိလေးထဲမှာ ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ခန စိမ်ထားသေးတယ်။ နောက်တော့မှ ပျော့သွားတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ပလွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ညို့ဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲ နားလိုက်တယ်။ ညိုလည်း ဖင်ကုံးရက်ကလေး ခနနေပြီး မှ အိပ်ယာပေါ် အသာမှောက်ချလိုက်ပြီး အမောဖြေလိုက်ပါတယ်။ ခနနေလို့ ဖေဖေကျော့်ဟောက်သံ ထွက်လာတာနဲ့ ကမန်းကတန်းထပြီး နောက်ဖေး ကို ပြေးရပါတော့တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ သေးပေါက်ချရင်း ဆပ်ပြာ ရေတို့နဲ့ ပိပိလေးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတယ်။ ပိပိလေးက လုံးဝကို မနာတော့ပါဘူး။ အခု ဘယ်လိုမှ မနေတော့ဘူး ညို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အံ့ဩနေမိတယ်။

ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ အလိုးခံရတာကို အရသာ တွေ့နေပြီလား။ ကိုယ့်ပိပိလေးထဲကို လီးကြီးဝင်ထွက်နေတဲ့အချိန်မှာ ညို ဘာကိုမှ သတိမရပါလား။ မောင်၊ အို မောင့် ကို သတိရလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ညို့ မျက်ရည်တွေ စို့လာတယ်။ငါမကောင်းဘူး။ ငါမကောင်းတဲ့ မိန်းမ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင် မသိရင်တော့ ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေ လို့ တွေးရင်း ခေါင်းထဲက မောင် မသိစေရဘူးလို့ပဲ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။

……………………………………………………………………………………

တနေ့လုံးလိုလို ဖေဖေကျော်လည်း မရှိ အပြင်ထွက်နေတယ်။ ဧည့်သည်တွေက လည်း ထွက်သွားကြလို့ နေ့ခင်းဘက် ညို တော်တော်လေး ဝအောင် အိပ်လိုက်ရတယ်။ ညနေ ဘက်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဟိုနေ့က လို ကိုယ်တွေ လက်တွေ နာကျင်ကိုက်ခဲတာ လုံးဝ မရှိတော့ဘူး။ လူက လန်းဆန်းနေတယ်။ ညဘက် ဆုပေးမဏ္ဍပ် တွေ သွားကြည့်ကြမယ် ဆိုတဲ့ အစီစဉ်ရှိတာမို့ လူတွေ အကုန်လုံး စောစောပြန်လာကြတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ညနေစာလည်း အပြင်မျာ ထွက်စားမယ် ဆိုပြီး ထွက်လာကြတယ်။ ဧည့်သည်တွေ ဂျစ်ကားနဲ့ပဲပေါ့။

စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဖေဖေကျော်နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းက ဝီစကီမှာသောက်တယ်။ အန်တီက ဝိုင်မှာပြီး ညို့ကိုလည်း သောက်အုံးမလားမေးတယ်။ ညိုက ဖေဖေကျော့်ကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်တော့ သောက်လေ ညိုလေး သင်္ကြန်တွင်းပဲဟာ နည်းနည်းပါးပါးပေါ့။ သမီးမေမေ မသိစေရပါဘူး လို့ လှမ်းပြောတယ်။ သူ့စကားက အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွလို မျိုးမို့ ညို့ မျက်နှာရှိန်းကနဲ ဖြစ်ပြီး ခေါင်းငုံလိုက်မိတယ်။ အန်တီက ခေါင်းငြိမ့်တယ်မှတ်ပြီး ညို့အတွက်ပါ စပိုင်တလုံး မှာလိုက်တယ်။

တကယ်က ညိုက ဝိုင်တွေ ဘာတွေလည်း တခါမှ သောက်ဖူးတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ စမ်းကြည့်ချင်နေတာတော့ ကြာပြီ။ အခုက သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့ လူတွေ အကုန်လုံးက ပျော်ရွှင်လွတ်လပ်နေကြသလိုပဲမို့ ညိုကိုယ်တိုင်လည်း တခြားဟာတွေ မေ့ပြီး လတ်တလော အခြေအနေလေးမှာ ပျော်နေမိလို့ စမ်းသောက်ကြည့်မယ်လေလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ဖေဖေကျော့်ကို လည်း အရင်တုန်းကလို ကြောက်ရွှံ့ ရိုသေ စိတ်ကလေး လည်း နည်းနည်းတော့ လျှော့ သွားသလိုမို့ နည်းနည်း ရွဲ့ပြလိုက်ချင်တာလဲ ပါမလားမသိဘူး။

အဲလို အတတ်ဆန်းလိုက်လို့ ဝိုင်လေး ၂ လုံးလောက်ကုန်တော့ ညို နည်းနည်း ရီဝေဝေတောင် ဖြစ်နေပြီ။ စားသောက်ပြီးကြတော့ ဗိုက်တွေလည်း ပြည့်နေပြီ ဆိုတော့ ဒီနားက နီးနီးနားနား မဏ္ဍပ်ကို အရင်လမ်းလျှောက်သွားကြည့်ကြမယ်၊ နောက် ညောင်းတော့မှ ကားဆီ ပြန်လာပြီး တခြားမဏ္ဍပ်တွေကို လျှောက်ကြည့်ကြမယ်ဆိုပြီး မဏ္ဍပ်ရှိရာကို လျှောက်လာလိုက်ကြတယ်။ မဏ္ဍပ်နားမှာလည်း ရပ်ကြည့်နေကြတဲ့သူတွေ က အများကြီးပဲ၊ လေလေး ညို့မျက်နှာကို နည်းနည်းတိုက်လိုက်တော့ ညို ရီဝေဝေလေး ဖြစ်လာပြီး လူက ယိုင်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားတယ်။ ဖေဖေကျော်က ဘယ်ချိန်ထဲက ညို့ကို စောင့်ကြည့်နေလဲ မသိဘူး ချက်ချင်းပဲ ညို့ လက်မောင်းလေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းပေးလိုက်တယ်။ ညိုကို ဖြစ်ရဲ့လားလည်း မေးတယ်။

ညိုက ခပ်တည်တည်ပဲ ရပါတယ်၊ ဆိုပြီး နောက်လှည့်မကြည့်ပဲ မဏ္ဍပ်အပေါ်ကို မြင်ရနိုင်တဲ့ နေရာရောက်အောင် လူတွေ ကြားထဲ တိုးဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အနောက်က ဖေဖေကျော် ကပ်ပါလာတာတော့ သိတယ်လေ။ တနေရာရောက်တော့ ဆက်တိုးလို့ မရတော့ဘူး လူတွေက တအားပိတ်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ပုခုံးတွေ ကြားကနေ စင်မြင့်ကို လှမ်းမြင်နေရလို့ ညို က ရောက်တဲ့ နေရာမှာပဲ ရပ်လိုက်တယ်။ ဖေဖေကျော်က တော့ ညို့အနောက်မှာ ကပ်ရက်သားပေါ့၊ လူက လည်းကျပ်တော့ ညို့ကိုယ်လုံးလေးက ဖေဖေကျော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတာပေါ့။

နဂိုထဲက ဖင်ကြီးပြီး ဖင်ကောက်တဲ့ ညို က ဖေဖေကျော့် ရင်ဘတ်နဲ့ ညို့ကျောကို မထိအောင် ရှေ့ကို ရင်ကော့လိုက်တော့ ညို့ဖင်ကြီးက ဖေဖေကျော့် ရှေ့ပိုင်းကို သွားဖိနေတာပေါ့။ ဖေဖေ့ကျော် ရဲ့ ဟို ဟာကြီးက ညို့ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ ကွက်တိပဲ အမြှောင်းလိုက် လာဖိမိနေတော့တယ်။ သူ့ဟာကြီး လည်း တဖြည်းဖြည်းမာလာတာ ညို သိနေတယ်။ညိုကလည်း ဂါဝန်အရှည်ပေမဲ့ ရာသီဥတုက ပူတော့ အသားအရမ်းပျော့ပြီး ပါးတဲ့ ဂါဝန်ဝတ်လာလို့ ဖေဖေကျော့်ဟာကြီး နွေးနေတာတောင် ညို့ ဖင်သားတွေမှာ လာသိနေတယ်။

ဟိုဧည့်သည်တွေ လည်း လူကွဲသွားသလားမသိ အသံမကြား၊ လူလည်းမတွေ့ရတော့ဘူး။ ညိုလည်း စပိုင် အရှိန်နဲ့ ဘာမှကို ဂရုမစိုက်ချင်တော့ဘူး။ မဏ္ဍပ်ပေါ်က ဖြေဖျော်တာတွေကိုပဲ ကြည့်နေမိတယ်။ လူတွေကလည်း ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ့ ကြားထဲမျာ ဖေဖေကျော့်လက်ကြီးက ညို့ခါးလေးကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကျော့် ဟိုဟာကြီးက ညို့ ဖင်ကြားထဲ မှာ အရမ်းကို မာတင်းနေတာ က အနေရခက်လိုက်တာ။ ညို့ ပိပိလေးက လည်း အရည်တွေ စို့လာနေပြီ။ ဒုက္ခပါပဲ။

ဖေဖေကျော်က အခုတော့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ညို့ကို သူ့စော်များမှတ်နေလားမသိဘူး။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ခါးလေးကို ပတ်ဖက်ထားပြီး နောက်တဖက်က ညို့ ရင်အုံပေါ်မှာ လာတင်ထားပြီး ဖွဖွလေး ညှစ်နေတယ်။ ညို့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မာတောင်နေတာများ သူသိသွားမလား ညို ရှက်မိတယ်။ ညို့ ကိုယ်လုံးက ညို့ စိတ်နဲ့ သိပ် သဘောမတူတော့ဘူး၊ သူတို့ ဘာသာ သူတို့ တုန့်ပြန်နေကြတယ်။ အဲဒါကို ဖေဖေကျော်ပေါ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ညို့နားနားကပ်တိုးတိုးလေးနဲ့၊

“ညိုလေး မြင်ရရဲ့လား”

တဲ့ ညို က လည်း ဟန်မပျက်၊ အသံကတော့ နည်းနည်းတုံနေတယ်၊

“အင်း နည်းနည်းလေးတော့ကွယ်နေတယ်”

ဆိုတော့ မပြောမဆို ညို့ခါးလေး ကို ဖက်ပြီး မချီလိုက်တယ်။အို သူ့ဟာကြီးက ညို့ဖင်ကြားမှာ ပွတ်လို့ပေါ့။

“အို၊ မကောင်းပါဘူး ညို့ခါးလည်း နာတယ်၊ ပြန်ချပေးပါ ညို ခြေဖျားထောက်ကြည့်မှာပေါ့”

အဲလိုပြောလိုက်မှ သူက ပြန်ချပေးတယ် ဒါပေမဲ့ ညိုခြေဖျားထောက်လိုက်တော့ ညို့ဖင်က ပိုကော့ပေးလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး သူ့ဟာကြိးက ညို့ဖင်ကြားကနေ တိုးဝင်လာပြီး ညို့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ရောက်နေတယ်။ သူက ညို့ခါးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး သူနဲ့ ကပ်ထားတော့ တခြားလူတွေက တော့ မြင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ညို က အဲလိုလေးပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလို့ ထင်တယ် ဖေဖေကျော်က ညို့ ဂုတ်သားလေးကို မသိမသာ လာငုံ့နမ်းနေတယ်၊ သူ့နှာခေါင်းက လေက ညို့ လည်ဂုတ်လေးမှာ လာတိုးနေတာ သိတယ်။ ညို ပိပိလေး မှာလည်း အရည်တွေ တော်တော်ရွဲ နေပြီ။ နောက် ဖေဖေကျော်က ညို့ နားနားကပ်ပြီး၊

“ညိုလေး သမီး အိမ်ပြန်ရအောင်ကွာ ဖေဖေကျော် ညောင်းနေပြီ”

ညိုလည်းဘာလို့ ခေါင်းညိမ့်မိမှန်း မသိဘူး။ ညို့တို့ နှစ်ယောက် အပြင်ထွက်လာတော့ ဧည့်သည်တွေကို ခပ်လှမ်းလှမ်း လူအုပ်ထဲမှာ တွေ့ရတယ်။ ဖေဖေကျော်က သူတို့ကို ညို ခေါင်းမူးနေလို့ အိမ်ပြန်တော့ မယ် သူတို့နဲ့ မလိုက်တော့ဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူတို့က လိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောပေမဲ့ ဖေဖေကျော်က ရတယ် တက်စီ ငှားသွားမယ် လို့ ပြောပြီး ညိုတို့ နှစ်ယောက်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။

အိမ်ရောက်တော့၊ ညို က ရေချိုးခန်းဝင် မျက်နှာသစ်သွားတိုက် ခြေထောက်ဆေး၊ အင်း ညို့ဟာလေးလည်း ဆေးလိုက်တယ် အရည်တွေက ပင်တီမှာတောင် ကွက်နေပြီ ဆိုတော့ သန်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ညိုအိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဖေဖေကျော့်ကို မတွေ့ရတော့ ရင်ထဲ ဟာသလိုတော့ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါက ဘာလို့ အဲလိုဖြစ်စရာလား ဆိုပြီး ကိုယ်အိပ်နေကြဖက်မှာပဲ အသာလှဲပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ ညို ဘာသာ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ။ ညဝတ်အင်္ကျီကို ဘရာမပါ၊ ပင်တီ မဝတ်ပဲ ညဝတ်အင်္ကျီတထပ်ထဲနဲ့ စောင်လေး ခြုံပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာက အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားတော့ အေးနေတာကိုး။

ညို အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ၊ ကိုယ်ခန္ဓာက တခုခုကို တောင်းဆို နေသလိုပဲ။ ညိုတလူးလူး တလိမ့်လိမ့်နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ဖေဖေကျော် ဘယ်နားသွားအိပ်နေမယ်ဆိုတာတောင် သွားမစပ်စုတော့ဘူး။ သူ့ဘာသာ သွားနေပစေပေါ့။ ကိုယ့်မာနနဲ့ကိုယ်ပဲ သွားမကြည့်နိုင်ပေါင်လို့ ဒေါသလေး ဖြစ်နေမိပြီးမှ ၊ဟယ်ငါက အဲလို ဖြစ်စရာလား လို့ ပြန်တွေးမိပြန်ရော။

အဲလို ဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ ကုတင်က အိကနဲ ဖြစ်သွားတော့ ရင်လဲ ဒိတ်ကနဲ ခုံသွားတယ်။ တကယ်တမ်း ဖေဖေကျော် ရောက်လာပြီ ဆိုတော့လည်း ပျော်သွားသလိုလို၊ ကြောက်နေမိသလိုလို၊ ဘာကြီးမှန်းမသိ။ မျက်နှာလည်း ဘယ်လိုထားရမှန်းမသိတော့။ ထုံးစံအတိုင်းပဲ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ရတော့တာပေါ့။

ဖေဖေကျော်က ညို၊ ညိုလေး၊ သမီးလေး၊ စသဖြင့် တိုးတိုးလေး ခေါ်ပေမဲ့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မျက်လုံးကို ပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်မှာ အေးကနဲ ဖြစ်သွားတော့ ညို့ကိုယ်ပေါ်က စောင်ကို ဖယ်လိုက်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ နောက် တစောင်းလေး အိပ်နေတဲ့ ညို့ကိုကို ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင် ခါးနားကနေ အသာတွန်းလှန်လိုက်တယ်။

အို ညို ပက်လက်ကြီး မျက်လုံးက ပိတ်ထားပေမဲ့ တမျိုးကြီးပဲ။ ညဝတ်အင်္ကျီကလည်း ကြယ်သီးက သုံးလေးလုံးထဲ အောက်နားကလည်း ပေါင်ရင်းနားရောက်နေပြီ။ ရှက်စရာကြီး၊ ဒါပေမဲ့ အခုမှလည်း နိုးလို့ မဖြစ်တော့ဘူး ဆိုပြီး ဆက်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ အို ဘာလို့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေရတာလည်း၊ ညို့အရှက်တော့ ကုန်ပါပြီ အိပ်ယာပေါ်မျာ ပက်လက်ကြီး ညို့တကိုယ်လုံးလည်း အဝတ်အစားမရှိတော့ဘူး။

ညို့နို့သီးခေါင်းကလေးတောင် မာတာတာ ဖြစ်နေတယ်။ အို့၊ ဖေဖေကျော့် လျှာကြီး က နို့သီးခေါင်းလေးကို လာရက်တယ်။ ညို့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတောင် ထသွားတယ်။ အွန့် ညို့ခါးလေးတောင်ကော့သွားတယ် မကော့ခံနိုင်မလား ညို့ရဲ့ အပျိုနို့လေးကို သူက ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ စို့နေတာကိုး၊ ညို့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိမ့်ကျနေပြီကွာ၊ ညို့ပေါင်အတွင်းသားထဲကို တောင် စီးကျ သွားပြီ ထင်တယ်။ ဖေဖေကျော်မကောင်းဘူး၊ ညို့ နို့လေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့နေတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းမွှေးတွေက ညို့ရင်သားလေးတွေကို တချက်တချက် ခြစ်မိတာ ယားလိုက်တာ။ အင်းနောက်တော့ သူ့လျှာကြီးက ညို့ ဗိုက်သားလေးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီ။

အခုတော့ ညို့ ရင်သားတွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကြီးက ခု ညို့ ပိပိလေး ပေါ်မှာ၊ လျှာစိုစိုနွေးနွေးကြီးနဲ့ ညို့ ပိပိလေးကို တအားရက်နေတယ်။ အို ညို့ဖင်ကြီးတွေ အငြိမ်နေလို့ မရတော့ဘူး။ ကော့လိုက် ဘေးကို ရမ်းလိုက် လုပ်ပေးနေမိတယ်။ သူ့လျှာထိပ်ကလေးနဲ့လည်း ညို့ စေ့စေ့လေးကို ထိုးလိုက် ညို့ ပိပိ အတွင်းထဲကို ထိုးထည့်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ညို့ပိပိလေး အထဲက အရမ်းအရမ်းကို ယားလာပြီ။ ဖေဖေကျော် ညို့ကို ညှင်းဆဲနေတာလား။ ဖေဖေကျော့်ဟာကြီး ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့လို့ ညို့စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။ အပြင်မှာကတော့ ညို့မျက်လုံးတွေကို တင်းတင်း ပိတ်ထားပြီးတော့ ညို့ပါးစပ်ကတော့ အသံမထွက်မိအောင် ကိုယ့်နူတ်ခမ်းကို ကိုယ်ပြန်ကိုက်ထားမိတယ်။

ဖေဖေကျော့် ခေါင်းကြီးက ညို့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်နေတော့ ညို့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးထားရတာ ညှောင်းလာလို့ ညို ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်မိတယ်။ အဲဒါမှ တကယ့်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်သွားတော့တယ်။ ညို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ပုခုံးနဲ့ တွန်းထားပြီး ညို့ပိပိလေးကို အသားကုန် ရက်တော့တာပဲ။ အို့ ဖေဖေကျော်ရယ်။ သူ ဘယ်လို များ သောင်းကျန်းနေလဲ မသိဘူး။ ခနနေလို့ သူ့ပါးစပ် ညို့ပိပိလေး ကခွာသွားတော့ ညို့ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

ဒါပေမဲ့ ညို့ပိပိလေးက လိုချင်တဲ့ ဟာ လာတော့မယ်လေ ဆိုပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်မျှော်နေမိတယ်။ အို ဖေဖေကျော် ဘာတွေလုပ်နေလဲ မသိဘူး။ မွေ့ယာက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ညို့ခေါင်းရင်းနား သူရောက်လာတာသိလိုက်တယ်။ ညို့နူတ်ခမ်းနားမှာ ပူနွေးနွေးနဲ့ စိုစိစိ တခုလာထိတယ်။ အနံ့လေးလည်း ညှီစို့စို့ ရလိုက်တယ်။

ညို မသိမသာလေး မျက်လုံးလေးကို မှေးကြည့်လိုက်တော့ ဖေဖေကျော်ပေါ့။ သူ့အတန်ကြီး ကို ညို့ နူတ်ခမ်းဝ မှာ သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး တေ့နေတယ်။ နောက် သူ့ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ ညို့ နူတ်ခမ်း အဝကို ပွတ်နေတယ် ။ အရည်တွေလည်း စိုစိစိနဲ့ပေါ့။ ညို သူဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာကို ရိပ်မိနေတာမို့ နူတ်ခမ်းကို မသိမသာလေးဟပေးလိုက်တယ်။ ညိုလည်း စမ်းကြည့်ချင်နေတာလေ။ စာအုပ်တွေ ဓါတ်ပုံတွေ ထဲ မှာ သူများတွေ လုပ်ကြတာကို ဖတ်ဖူး မြင်ဖူးနေပေမဲ့ အခု က လက်တွေ့ တကယ်ကြုံရတော့တာလေ။

သူ့အတန်ကြီးက မာမာ ကြီးလိုပေမဲ့ ထိပ်ဖူးက ညို့နူတ်ခမ်းနဲ့ ထိတော့ ထိပ်ဖူး အသားလေးက အိအိလေးပဲ။ ညို့ နှုတ်ခမ်းကို အသာလေး ဟပေးလိုက်တော့ သူ့အတန်ကြီးက အထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ညို ချူပ် (choke) ဖြစ်မှာစိုးလို့ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စေ့လိုက်မိတယ်။ ဖေဖေကျော်ကလည်း ရောက်တဲ့ နေရာလေးမှာပဲ ရပ်လိုက်တယ်။ တော်သေးတယ် ဆက်မထိုးသွင်းလို့။

ဒါပေမဲ့ အဲလိုကြီးရပ်နေတော့လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ လို့ လျှာလေးနဲ့ တို့ကြည့်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေကျော် ဘယ်လိုများ လုပ်နေသလဲ ဆိုပြီး မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ညို့ ခေါင်းတဖက်တချက်မှာ ဒူးထောက်လို့ ကုတင်ခေါင်းရင်းက ခေါင်းမှီကို လက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ထားတာတွေ့ရတယ်။ ညို့ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းလေး စိတားတာ ဆိုတော့ ဖေဖေကျော်က သူ့အတန်ကြီးကို ညို့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်လေးပဲ ညို့အာခေါင်ကို မထိုးမိအောင် ဂရုစိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ ညို့ပါးစပ်ကို လိုးနေတာပဲပေါ့။

ညိုက နူတ်ခမ်းလေးကိုပဲ သူ့အတန်ကြီး ပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ထားပြီး ဒီအတိုင်းနေပေမဲ့ ညို့သွားရည်တွေက အလိုလိုထွက်လာတော့ ညို့ ပါးစပ်အပြင်ထွက်မကျရအောင် မျိုချရတယ်။ အဲဒီမှာ ဖေဖေကျော့်ထိပ်ဖူးကို စုပ်ပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အဲတော့လည်း လိုလီပေါ့လေး စုပ်ရသလိုမို့ ညိုလည်းစုပ်ပေးနေမိတော့တယ်။ ဖေဖေကျော့်အတန်ကြီးကလည်း အဝင်အထွက် လုပ်တာ နည်းနည်းမြန်လာတယ်။ ညိုလည်း ပါးစပ်ကို ဟထားရတာ အာတောင်ညောင်းလာတယ်။ တော်သေးတယ် ဖေဖေကျော်သူ့အတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ထလိုက်လို့။ အို ညို့ပိပိလေး အဝရောက်လာပြီ။

“..အိ……..”

ကောင်းလိုက်တာ ညို့ တကိုယ်လုံးကို သွေးတွေ တဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့ နွေးသွားတာပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီး ကို ထိုးဝင်လာတာ။ ညို့ပိပိလေးက လည်း ဖေဖေကျော့်အတန်ကြီးကို အသားကျသွားသလားမသိဘူး။ လုံးဝကို နာတာပြုတာ မရှိတော့ပဲ အရသာ တွေပဲ ခံစားနေရတော့တယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီး တော့ ညို့ကို အားကုန်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။

ညိုတို့ အိမ်ကို ဧည့်သည်တွေ ပြန်မရောက်သေးတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရတော့မယ် ဖေဖေကျော် ဆောင့်လိုးနေတဲ့ အသံက ဖေဖေကျော့်ပေါင်ခြံနဲ့ ညို့ပေါင်ခွဆုံ၊ တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံ၊ ဖေဖေကျော့်ဆောင့်အားကြောင့် လှုပ်နေတဲ့ ကုတင် တကျွိကျွိ အသံတို့က တော်တော့်ကို ကျယ်လောင်လွန်းလှပါတယ်။ ဒီတခါကတော့ ညိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြီးဖို့ တော်တော့်ကို ကြာပါတယ်။

ညို က အရင် ပြီးသွားတော့ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားတာနဲ့ ဖေဖေကျော်ကလည်း သူ့လရေပူပူနွေးနွေးတွေကို ညို့ပိပိလေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေကျော်က သူ့အတန်ကြီး လုံးဝ မပျော့သွား မခြင်း ဆက်တိုက် ဆောင့်နေရင်းမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်ကို နှေးပြီး ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ပေါင်လုံးတွေကို ပြန်ဆန့်စေပြီး သူ့အတန်ကြီးကိုတော့ညို့ ပိပိလေးထဲက ဆွဲမထုတ်ပဲ စိမ်ထားပါတယ်။ ပြီးတော့ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ဖက်ထားလိုက်ရင်း နှပ်နေပါတယ်။ နောက်တော့ ညိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံး နှစ်နှစ်ချိက်ချိုက် အိပ်မောကျသွားကြပါတော့တယ်။

ညိုတရေးနိုးလာတော့ အခန်းထဲမှာ မှောင်နေတယ် အခန်းအပြင်ဘက် တနေရာရာက မီးရောင်က တံခါးအောက် ကဝင်လာလို့ နည်းနည်းတော့ ဝိုးတဝါးမြင်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညို့ကိုယ်လုံးက ဖေဖေကျော်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ရှိနေသေးတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ကျောလေးကို ဖက်ထားတယ်။ ညို့လက်တွေကလည်း ဖေဖေကျော့်ခါးကို ဖက်ထားတယ်။ အဆိုးဆုံးက ညို့ပိပိလေးထဲ စိမ်ထားတဲ့ ဖေဖေကျော့်အချောင်းကြီးက မာတောင်နေပြီ။ အဲဒါကြောင့်များ ညို နိုးလာသလားမသိဘူး။ ဖေဖေကျော့် အသက်ရှုသံက ပုံမှန်ပဲ ဆိုတော့ သူလည်း အိပ်ပျော်နေတာ သေချာတယ်။

ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာကြီးက မာလာတော့ ညို့ဟာလေးထဲမှာ ပြည့်နှက်လာတာကြောင့် ညို နိုးလာတာပဲနေမယ်။ အဲဒီ့ အသိရယ်။ ဖေဖေကျော့် ကိုယ်လုံးမာကျစ်ကျစ်ရဲ့ အထိအတွေ့ရယ်။ ဖေဖေကျော့်ဆီက ခပ်ပြင်းပြင်း ချွေးနဲ့ အရက်ရောနေတဲ့ ယောက်ျားနံ့ ပြင်းပြင်းရယ်က ညို့ကို စိတ်ထဲ တမျိုးခံစားရပြီး ညို့ ပိပိလေးမှာ အရည်စို့လာခဲ့ရတယ်။ အို ညိုဘယ်လိုဖြစ်နေပြီလည်း၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ အရင်တုန်းက ဆို အဲလို အနံ့မျိုး အနားရောက်လာရင် အသက်အောင့်ထားတတ်တဲ့ညို၊ အခုတော့ စိတ်တွေ ထလာရပါလား။ ဖေဖေကျော်က တော့ အိပ်လို့ကောင်းနေတုန်း။

ညိုဖင်လေးကို အသာအနောက်ကို ကော့လိုက်တယ်။ ဖေဖေကျော့်လီးကြီး ညို့ပိပိလေးထဲက မထွက်သွားခင်ကလေးပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းမိတယ်။ အဲလို ဖြည်းဖြည်းချင်းရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တာ အရှိန်ရလာခဲ့တယ်။ ညို့ပိပိလေး အတွင်းထဲက အရမ်းကို ယားလာတယ်။ ညို ဖေဖေကျော့်ဒစ်ကြီးနဲ့ ဖိပွတ်မိတယ်။ နောက်တော့ ညို့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မြန်လာတယ်။အို ဖေဖေကျော် နိုးသွားတော့မယ် မတတ်နိုင်ဘူး၊

” အို့ အို့ အင့်အင့် ..”

” အီးးးးးးးးးးးးး”

ညို တချီပြီးသွားတယ်။ ဖေဖေကျော့် လီးကြီးက မာတင်းနေတုန်းရှိသေးတယ်။ ညို့ပိပိအတွင်းသားလေးတွေနဲ့ တအားဖိညစ်မိတယ်။ ညိုလည်း တကိုယ်လုံးပျော့ကျသွားရော ဖေဖေကျော်နိုးလာတယ်ထင်တယ်။ အို။

ညို့အတွင်းသားလေးတွေက အခုမှ ပြီးကာစမို့ စန်းစန်တင့်နေတုန်းရှိသေးတယ် ဖေဖေကျော်က နိုးလာပြီး စလှုပ်ရှားတော့တယ်၊ အို့ ညို့တကိုယ်လုံးကို တုန်ခါသွားရတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေကျော် ရဲ့ လိုးတဲ့ ရစ်သမ် မှန်လာတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့အပေါ်တက်လှိမ့်ပြီး အမြန်ဆောင့်တော့ ညိုလည်း ဖီးနောက်တခေါက် ပြန်တက်လာခဲ့တယ်။ ညို ဖေဖေကျော့်ခါးကို အတင်းဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ ဒီတခါလည်း နှစ်ယောက် ပြိုင်တူပြီးပြန်ပြီ။ အိုး ညို တကိုယ်လုံးကို နှုံးခွေ သွားတော့တာပဲ။

ပြီးသွားပေမဲ့ ညို ဖေဖေကျော့်ကို ခုထိ မျက်နှာလည်း မဆိုင်ရဲသေးဘူ။ စကားလည်း မပြောချင်ဘူး။ ညိုနိုးပြီး အရင်စလုပ်တယ် ဆိုတာလည်း ဖေဖေကျော် ရိပ်မိမှာပဲ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ ကို မပြောရဲ တာနဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်ပြီး ခါးကိုသာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်တွယ်ထားမိပါတော့တယ်။

တော်တော်လေး နားပြီးမှ ဖေဖေကျော်က သူ့ဟာကြီးကို ညို့ပိပိလေးထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ညိုနဲ့ ကိုယ်လုံးချင်းခွာလိုက်ပါတယ်။ ညို့ကို သူငုံ့ကြည့်နေမယ်ဆိုတာကို သိပေမဲ့ ညို မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေကျော် က ညို့ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ထ၊ ကြမ်းပေါ်မှာ ပုံကျနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းပြင်ကို ထွက်သွားပါတော့တယ်။

——————————————-

နောက်နေ့ သင်္ကြန်လည်း ပြီးပြီမို့ ဧည့်သည်တွေ လည်းပြန်သွားကြပြီ။ ညိုတို့ အိမ်လည်း ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်ပြီပေါ့နော်။ မနက်ဖြန် ဆိုရင် မေမေ့ကို တရားကျောင်းက သွားခေါ်ရတော့မယ်။ ညို့ ရင်မှာတော့ နည်းနည်းပေါ့သွားသလိုလို ၊ လွမ်းသလိုလို၊ ဘာကြီးမှန်းမသိဖြစ်နေတယ်။ တနေ့တာ အချိန်ကို စာအုပ်ပဲ ဖတ်ရင်း အချိန်ဖြုန်းနေမိတော့တယ်။ ဗိုက်ဆာရင် အစားထစားလိုက်၊ ပြီး ရင် ညို့အခန်းက ကုတင်ပေါ်မှာပဲ လှဲရင်း စာအုပ်လေး ဖတ်လိုက်၊ ငိုက်သွားရင် တရေးအိပ်လိုက်။ နဲ့။ ညနေစောင်းသွားတယ်။

ညနေစောင်းသွားတော့ ဖေဖေကျော် ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကုလားထမင်းဆိုင် သွားစားရအောင်တဲ့ ညို့ကို ပြောတော့ ညိုလည်း အင်္ကျီထမိန်လဲ ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတယ်၊ တကယ်တော့ ညိုက ကုလားထမင်းဟင်း ကို အရမ်းကြိုက်မှန်း ဖေဖေကျော်က သိလို့ သူ ညို့ကို တမင် လိုက်ပို့ပေးတဲ့သဘောပါ။ ညိုတို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် စေ့စေ့ မကြည့်ကြပဲနဲ့ တခြား အရေးမကြီး တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပဲ အလာပ သလာပ ပြောဆိုနေကြမိပါတယ်။ အဲဒီက အပြန်ဖာလူဒါဆိုင်ဝင်ပြီး ကူးဖီး တွေ စားရင်း ဗိုက်ပြည့် အီစိမ့်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာကြပါတယ်။

အိမ်ရောက်တော့ တီဗီခနတဖြုတ်ကြည့် ပြီး ခြေလက်ဆေးသန့်စင်ပြီး ညိုလည်း ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး၊ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့၊ တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့် ပေါ့။ ဘာကို လိုနေမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုလည်း မကျေနပ်ဘူး။ နည်းနည်းလည်း အိုက်စပ်စပ်ဖြစ်လာတာနဲ့ အတွင်းခံ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပါ ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အရင်က ညို့အဲလို တခါမှ မအိပ်ဖူးဘူး။ အပေါ်က ညဝတ်အင်္ကျီလေး ပါးပါးတထပ်ပဲ ဝတ်ပြီး မွေ့ယာပေါ်ပြန်လှဲရင်းက ဖက်လုံးကို ခွလိုက်တယ်။

ညို့အခန်းတံခါးကျွီကနဲ ပွင့်သွားသံကြားတော့ ညိုရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်တော့ အသက်ရှုမြန်လာတယ်။ ရင်ကတော့ တဒုံးဒုံး ပေါ့။ အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့သူ တောင် ကြားနေရမှာ စိုးနေမိတယ်။

အဲလူကြီးက ဒီတခါကျူးကျူးကျော်ကျော် ညို့အခန်းထဲ ဝင်လာပါလား။ ခါတိုင်းက သူတို့ အခန်းထဲ ညိုသွားအိပ်တာမို့ ထားလိုက်ပါတော့။ နောက်ပြီးအခု သမီးလေး၊ ညိုလေး အိပ်ပြီလား ဆိုပြီး အကဲစမ်းမေးခွန်းတောင်မမေး ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ ။ညိုမျက်လုံးလေးကို မဖွင့်ပဲ မှေးကြည့်လိုက်တယ်။ ညမီးရောင် အပြာလေးက မှောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ တအားလင်းနေသလို ဖြစ်နေတယ်။ ဖေဖေကျော်ပဲပေါ့။ဘယ်သူရှိမလဲ ဒီအိမ်မှာ၊ အပေါ်ပိုင်းက စွတ်ကျယ်နဲ့ အောက်က လုံခြည်ဝတ်ထားတယ်။

ဟောတော့ ညိုမျက်လုံလေး မှေးကြည့်နေတုန်းပဲ သူက ကုတင်နားရောက်တာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကြီးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ သူဟာကြီး။ ဟို ညို့ဟာလေးထဲကို ထိုးထည့်ပြီး လိုးလိုးနေတဲ့ ကောင်ကြီးက ထောင်မတ်လို့ ခေါင်းတယမ်းယမ်းနဲ့၊ ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်တော့ မွေ့ယာက အိကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့ဟာကြီးက အခန်းမျက်နာကျက်ပေါ်ကို ထောင်မတ်နေတယ်။ သူက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်တုံးလုံး တစောင်းထိုင်ရင်းနဲ့ ညို့တကိုယ်လုံးကို လေ့လာနေတယ်။ ညို မျက်စေ့ကို တင်းတင်းပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အို သူ့လက်ကြီးက ညို့ပေါင်သားလေးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ ညို့ကိုယ်လုံးက သွေးတွေလည်း ဆူနေပြီ။ ညို့ပိပိလေး ထဲမှာလည်း အရည်တွေ စိုနေပြီ။ ဖေဖေကျော်က လည်း ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ နေ့ခင်းဘက်ဆိုရင်တော့ အကောင်း၊ ညို့ကို တောင်စေ့စေ့မကြည့်၊ စကားမာမာ မပြော၊ ညဘက်ကျတော့ သူကဲပြီ။ ညိုကိုယ်တိုင်ကရော၊ဘာထူးလို့လဲ အခု လို အခြေအနေမျိုမှာ ထအော်ပြစ်ရမဲ့ အစား အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတာကရော၊ ပိုဆိုးတာက ညို့ပိပိလေး ထဲက စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေ။ ညိုတော့ ကိုယ့်ဘာသာ ရှက်မိတယ်။ အဲဒါကတော့ ဟန်ဆောင်လို့ မရပါလား။

ဘယ်အချိန်ထဲက ပေါင်လည်ထိလန်နေမှန်းမသိတဲ့ ညို့ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်ကနေ ဖေဖေကျော့် လက်ဖဝါးကြီးက တိုးဝင်လာတယ်။ ညို့ဖင်လုံးလုံးတွေ ပေါ်ရောက်ပြီး ပွတ်သတ်ရင်းက ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ မှောက်ရက်ဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး ညို့ဗိုက်အောက်ကို ဖက်လုံးခုပြီး ညို့ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ အို ။ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ညို့ ပိပိလေး နဲ့ စေ့စေ့လေးကို မွှေဆော့နေတယ်။ ညို့ဖင်ကြီးတွေ အငြိမ်နေမရအောင်ကို ဆွပေးနေတယ်။

နောက်တော့ သူရဲ့ ပူနွေးနွေး မာမာ လီးထိပ်ကြီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝင်လာတာ သိလိုက်တယ်။ ညို့လက်တွေက အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟာ ဖေဖေကျော်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို သူ့ဟာကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းနေရင်းက ညို့ဖင်ပေါက်လေးကို စိုစိုစွတ်စွတ်အရည်တွေညှစ်ထည့်ရင်း သူ့လက်ချောင်းတချောင်း ထိုးထည့်နေတယ်။ အား နာတယ်။ ညို အသံမထွက်မိအောင် ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။

ဖေဖေကျော့် အချောင်းကြီးကလည်း ညို့ ပိပိလေးထဲ မှာ ပြည့်နှစ်နေပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေရင်း ညို့ ဖင်ပေါက်လေးကို ချောဆီတွေနဲ့ ကစားနေတာ လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းစာလောက်ဝင်နေပြီ၊ ညို့ဖင်ပေါက်လေးမှာ နည်းနည်းနာတာလျှော့လာပြီး ဖီးကလေးကောင်းလာသလိုပဲ။ အို၊ ဖေဖေကျော့် အတန်ကြီး ညို့ပိပိလေးထဲက ထွက်သွားတော့ ညို့ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ညို့ ပိပိလေး အတွင်းထဲက လည်း အရမ်းကို တောင်းတနေပြီ။

ဒီလောက် အရှိန်ရနေမှ ဘာလို့ ဆွဲထုတ်သွားတာလဲ ကွာ၊ ညို့ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေလည်းထွက်သွားပြီ၊ ဖေဖေကျော် ဘာများ လုပ်အုံးမှာလည်း၊ ညို သိနေပြီ ထင်တယ်။ ဟော ညို့ဖင်ပေါက်အဝလေးကို ဖေဖေကျော့် အတန်ခေါင်းကြီးတိုးဝင်လာတယ်။ ညို ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။ အား နာတယ်၊နာတယ်၊ ဖေဖေကျော် မလုပ်ပါနဲ့၊ ညို့အသံတွေက ထုံးစံအတိုင်းပဲလေ ထွက်မလာဘူး၊ ပျောက်သွားတယ်။ ဖေဖေကျော့် ဟာကြီးက တစ်စို့စို့ကြီးနဲက ဝင်လာတယ်။ သူ့လက်ကလည်း ချောဆီတွေ အများကြီး ထပ်ညှစ်နေတာသိနေရတယ်။

ညို ကျိတ်မှိတ်ခံနေရတယ်။ ချွေးတွေ တောင် ပြန်နေတယ်။ ဖေဖေကျော်လည်း တလက်မချင်းဆီ ထိုးလိုက် ရပ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ သူ့ပေါင်က ချွေးတွေလည်း ညို့ပေါင်ပေါ်ကို လာပြီး စီးကပ်လာတယ်။ ညို စိတ်ကို လျှော့လိုက်တယ်။ ညို့ဖင်ဝလေးကိုလည်း တတ်နိုင်သလောက်လျှော့ပေးလိုက်မိတယ်။ မကြာခင်ပဲ ဖေဖေကျော့် အချောင်းကြီး ညို့ဖင်ပေါက်လေးထဲ တော်တော်ဝင်သွားတယ်ထင်တယ်။ ဖေဖေကျော့် လမွှေးတွေ ညို့ဖင်ကြီးတွေ မှာ လာပြီး ခြစ်မိနေတာ သိနေရသည်။

ညို နာတာကို ကျိတ်မှိတ်ခံနေမှန်းသိပုံရတယ်။ ဖေဖေကျော်က သူ့လီးကြီး ညို့ဖင်ပေါက်ထဲ စိမ်ထားရင်း ငြိမ်နေတယ် တော်တော်လေးကို ကြာတယ်။ ညို့ လက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲဆုပ်ထားတာတွေ နည်းနည်းလျှော့သွားမှ ဖေဖေကျော်က စပြီး အဝင်အထွက်လုပ်လာတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ ညို့ဖင်ကို လိုးနေတာပေါ့။ နောက်လက်တဖက်က လည်း ညို့စေ့စေ့လေးကို ပွတ်ပေးနေတော့ ညိုလည်းမနေနိုင်တော့ဘူး။ ညို့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေမိပြီလေ။

အို ညို့စေေ့စေ့လေး မှာ မခံနိုင်တော့ဘူး ကျင်တက်လာပြီ။

“အို….”

ညို ပြီးသွားပြီ။ ဖေဖေကျော်လည်း ပြီးသွားပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညို့ဖင်ထဲမှာ အရည်ပန်းထွက်တာ မခံစားရတော့ မသိဘူး။ နောက်မှ သူ အဖေါ်စွတ်ထားတာသိရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီး နည်းနည်းပျော့သွားတာတော့ သိတယ်။ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ သူညို့ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲပြီး အသက်ကိုပုံမှန်ဖြစ်အောင်ရှုနေတာ ညိုသိတယ်။ ညို ရေချိုးခန်းကို အမြန်ပြေးပြီး သန့်ရှင်းလေး လုပ်ချင်တာ အောင့်ထားရတယ်။ ညို သေးရော အီးရော ပါချင်နေတယ်လေ။ နောက်တော့ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ညို ကုတင်ပေါ်က ကမန်းကတန်းထပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ပြေးခဲ့တော့တယ်။

ညိုအိမ်သာထဲမှာ ထိုင် ရှုးပေါက်အီးပါတော့ ဖင်က နည်းနည်းစပ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာရည်နဲက ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲ ကို ပြန်သွားပြီး ဖေဖေကျော်နဲ့ ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ရမလဲ တွေးနေမိတယ်။ ညိုအိမ်သာထဲ ဘယ်လောက်ကြာအောင် ထိုင်နေမိလဲမသိဘူး တံခါးခေါက်သံ နဲ့ အတူ ဖေဖေကျော့် အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။

“ညိုလေး သမီး၊ ဘာလုပ်နေလဲ အိမ်သာထဲ မှာ အကြာကြီး။ ဖေဖေကျော် ရှုးပေါက်ချင်လို့”

တဲ့အဲဒါနဲ့ ညို လည်း စကားမပြောဘာမပြော၊ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်၊ ဖေဖေကျော့် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်ပဲနဲ့ ညို့အိပ်ခန်းရှိရာကို ပြေးထွက်ခဲ့တယ်။

………………………………………………………………………………….

အခန်းထဲ ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ညနက်နေပြီမို့ အဲယားကွန်းကလည်းတော်တော်လေး စိမ့်နေတာနဲ့ စောင်ဆွဲခြုံပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်။ အင်း ဒီညအဖို့တော့ ဒီလောက်ပဲ၊ ဖေဖေကျော်နဲ့ ဇာတ်လမ်းကလည်း ဒီတင်ပဲ ပြီးပြီပေါ့နော်။ မနက်ဖြန် မေမေ့ကို သွားကြို မေမေ သာ တအိမ်ထဲ ရှိရင်တော့ ဖေဖေကျော်လည်း အဲလို လာကဲ မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလို့ တွေးနေတုန်းပဲ အခန်းတံခါးပွင့်လာသံကြားရတယ်။

ဟင်။ ဖေဖေကျော် သူ့အခန်းသူပြန်မသွားပဲ ညို့အခန်းကိုလာပြန်ပြီ။ ဘာလာလုပ်တာလဲ။အဲယားကွန်းကြောင့်ပဲလား ညို့စိတ်ကြောင့်လားမသိ၊ ညို့ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာတယ်။ မွေယာ အိကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဖေဖေကျော်စောင်အောက်ဝင်လာတယ်။ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကနေဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်ထားတယ်။

သူ့ရင်ခွင်ကြီးက နွေးနေသလိုပဲ။ သူ့ရဲ့ ယောက်ျားကြီး ကိုယ်နံ့ တောင့်တင်းတဲ့ အသား တွေက ညိုနဲ့ ရင်းနှီးနေလို့ထင်တယ်၊ ညို အသက်ရှုမြန်နေတာတွေ နည်းနည်းလျှော့သွားတယ်။ ညို ကွန်ဖေါ့တေဘယ်ဖြစ်လာသလိုပဲ။ ညို့ကိုယ်လုံးလေး တင်းမာနေရာက ပြေလျှော့သလို ဖြစ်သွားတာကိုလည်း ဖေဖေကျော်က သိပုံရပါတယ်။ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲပြီး သူ့ဖက်လှည့်လိုက်တယ်။ ညိုလည်းသူ့ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းထိုး ဝင်လိုက်တယ်။ သူက ညို့ကျောလေးကို ပွတ်သတ်ပေးပြီးတင်းတင်းလေး ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ ခနလေးပဲ ညို ဖေဖေကျော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်မောကျသွားတော့တယ်။

ညိုတရေးနိုးတော့ ညို့နို့တွေ ကို ဖေဖေကျော်စို့နေတာ ခံစားနေရတယ်။ ညို့ပိပိလေးကလည်း အရေတွေ ရွဲနေပြီ။ ညို လက်တွေက ဖေဖေကျော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ထိုးဖွနေမိတယ်။

အဲဒီနေ့ မနက် ဖေဖေကျော် ညို့အခန်းထဲက ပြန်မထွက်ခင်ထိ ညို့ ကို နှစ်ချီတိတိလိုးသွားခဲ့တယ်။ အင်း ဖေဖေကျော်ကညို့ကို လိုးတယ်လို့ပြောရမှာလား။ ဖေဖေကျော်နဲ့ ညိုတို့နှစ်ယောက်လိုးကြတယ်လို့ပဲ ပြောရမလား။ ညိုတော့ မပြောတတ်တော့ဘူး။ ညိုသိတာကတော့ တချီပြီးသွားတိုင်း ညို က ဖေဖေကျော့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ဖေဖေကျော့် ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားမိတယ်ဆိုတာကိုပဲ။

…………………………………………………………………………………

မနက်ကျတော့ ဖေဖေကျော့် မိတ်ဆွေ တယောက်ရဲ့ ကားနဲ့ စစ်ကိုင်းချောင်က မေမေ တရားဝင်နေတဲ့နေရာ ကို ရောက်သွားကြတော့ မေမေ က အထုပ်အပိုးတွေတောင် အဆင်သင့် ပြင်ပြီးနေပြီ။ မေမေ က သမီး သင်္ကြန်တွင်း ပျော်ရရဲ့လား ဆိုတော့ ပျော်တယ်မေမေ ဆိုပြီး မေမေ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးခွေ့ဖက်ထားမိပါတယ်။ မေမေကတောင် သမီး ကို မတွေ့ရတာ ရက်ပိုင်းလေးပဲ ရှိသေးတယ် သမီးက အရမ်းကို လူကြီးဆန်သွားသလိုပဲတဲ့။ သမီးအပျို မဟုတ်တော့ဘူး မေမေ လို့ စိတ်ထဲက ပဲ ပြောနေမိတယ်။

မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေက အလိုလို လှိမ့်ဆင်းကျလာလို့ မေမေက အမလေး သမီးရယ် ခုမှ လာချွဲနေတယ်၊ မေမေ နဲ့တော့ တရားကျောင်းလိုက်မလာပဲနဲ့တဲ့။ မေမေ ကတော့ ထင်မှာ ငါ့သမီး ငါနဲ့ မခွဲစဖူးခွဲရလို့ မျက်ရည်ကျနေတယ်ပေါ့လေ။ ညို့စိတ်ထဲမှာက ညိုမကောင်းဘူး မေမေ၊ မေမေ တရားဝင်နေတုန်း မေမေ ယောက်ျားနဲ့ ညို လိုးနေကြတာလို့ ပြောနေမိတယ်။ခွင်လွှတ်ပါမေမေ။

နောက်တော့ အပြန်လမ်းမှာ မေမေကြိုက်တဲ့ မန္တလေး မြီးရှည် ဆိုင်ကောင်းကောင်းတခုကို ဝင်ပြီး စားကြတယ်။ နောက်အိမ်ပြန်လာပြီးတော့ ရန်ကုန်ပြန်ကြဖို့အတွက် သိမ်းကြဆည်းကြပေါ့။ ရန်ကုန် ကို ယူသွားဖို့ လက်ဆောင်ပေးဖို့ ပစ္စည်းတွေလည်းဝယ်ပေါ့။ အဲလိုနဲ့ တော်တော်လေး မိုးချူပ်မှ ညိုတို့တွေ အိပ်ယာဝင်ကြတော့တယ်။

ညဘက် ညိုလည်း ညို့အခန်းထဲမှာ ကိုယ့်အထုပ်တွေ ကိုယ်စနစ်တကျ ပြန်စီထည့်ပြီး တော့ နောက်ဖေးဘက်သွား ရေချိုးခန်းဝင် သန့်ရှင်းလေးလုပ်သွားတိုက် စသဖြင့် လုပ်ပေါ့။ ပြီးတော့ ညို့အိပ်ခန်းကို ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ မေမေတို့ အခန်းက မီးရောင်လဲ့လဲ့လေးက အပြင်က မှောင်နေတဲ့ ဟောဝေးလေးကို ဖြာကျနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ခြေသံဖွဖွလေးနင်းပြီး အခန်းတံခါးက နေအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။

” အို ”

ညို အသက်ရှုဖို့တောင်မေ့သွားတယ်။ ညို့မေမေ နဲ့ ဖေဖေကျော်ရယ်ပေါ့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့၊ ညို့ မေမေ က အသားဖြူတယ် ညိုက သာ အဖေ့ဘက်လိုက်လို့ အသားညိုနေတာ။ အဲတော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ က ဝင်းနေတာပဲ။ မေမေက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက်ကြီး မျက်နာကတော့ နံရံဘက်ကို လှည့်ထားတာမို့ အခန်းဝကို မမြင်ရဘူး။ ဖေဖေကျော်က တော့ အနောက်က ဒူးထောက်ရက်နဲ့ မေမေ့ကို ဆောင့်လိုးနေတယ်။

မေမေ့တင်ကြီးတွေက အကြီးကြီးပဲ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖေဖေကျော်ဆောင့်လိုက်တိုင်းတုံခါထွက်သွားတယ်။ ညို့ဖင်လည်းမေမေ့ဆီက အမွေရတာပေါ့ ဒါကြောင့် ညိုကလည်းဖင်လုံးကြီးပြီး တင်ကောက်နေတာလေ။ ဒါပေမဲ့ မေမေက အသက်လည်းရလာလို့ ညို့ထက် ပို တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အချိုးအဆစ်က ပြေပြစ်နေတုန်း။ အခု ဖေဖေကျော်က မေမေ့ဖင်တုံကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တဖန်းဖန် းဆောင့်နေတာ ညို့စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီးပဲ ညိုလဲ အဲလိုပုံမျိုးနဲ့ ဖေဖေကျော်လိုးတာခံခဲ့ရဘူးတယ်လေ၊ မေမေ ဘယ်လို ဖီးဖြစ်နေမလဲ ဆိုတာ ညိုခံစားလို့ရနေတယ်။

ဒါပေမဲ့ အခု အရမ်းကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်နေတာ မြင်ရတော့ ညို့တုံးက ဖေဖေကျော် ညှာခဲ့ပါလားလို့ ကောက်ချက်ချရမလို ဖြစ်နေတယ်။ သူတို့ လုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ညို့ပိပိလေး မှာ စိုလာတယ်။ညို ညဝတ်ဂါဝန်လေးအောက်လက်လျိုပြီး ညို့ပိပိလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ပွတ်လိုက်မိတယ်။ညို့ဒူးတွေတောင်မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ဖေဖေကျော် က မေမေ့ကို ဆောင့်လိုးနေရင်းက အခန်းဝဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တာတွေ့တယ်။ ညိုက မှောင်ထဲရပ်နေတာမို့ သူမမြင်နိုင်မှန်းသိပေမဲ့၊ နောက်ကို အသာလေးဆုပ်လိုက်မိတယ်။

သူ့ကြည့်ရတာ ညိုလာချောင်းမယ်လို့ မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ။ အဲဒါကြောင့်လည်း တံခါးကို တမင်ဟထားတာ ဖြစ်မှာပေါ့။ နောက် ဖေဖေကျော်အရှိန်ပြင်းလာပြီး တအားဆောင့်ထည့်လိုက်တာတွေ့ရတယ် နောက်မေမေ့ကျော်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တာတွေ့ရတော့ ဖေဖေကျော် သုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီ ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ ညို ကိုယ့်အိပ်ခန်းဘက်ကို ပြန်ပြေးလာခဲ့မိတယ်။ အခန်းထဲဝင်တော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အခန်းတံခါးကို ဂလန့်ထိုးပိတ်လိုက်မိတယ်။ ညို ကြောက်လို့လား၊ စိတ်ဆိုးလို့လား။ ဘာမှန်းတောင် ညို ကိုယ့်ကိုကိုယ်မသိတော့ဘူး။ ဒီညဖေဖေကျော် လာမှာကို မလိုလားတာပဲ သိတော့တယ်။

ညို အိပ်ယာပေါ်မှာ ညို့စေ့စေ့လေးကို တအားဖိပွတ်မိတယ်။ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ညိုလည်း စိတ်တွေ လျှော့သွားမှပဲ အိပ်ပျော်ခြင်းကို ရောက်သွားခဲ့ရတော့တယ်။

……………………………………………………………………………………

နောက်နေ့ မနက် လည်း ဈေးဝယ်ပဲ ထွက်ကြတယ်။ ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ အဲယားကွန်းကားက ညနေမှ ထွက်မှာ ဆိုတော့ လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ထပ်ဝယ်ကြ ကိုယ့်အထုပ်တွေထဲ ထည့်ကြပေါ့။ ညနေကျတော့ ရန်ကုန်အပြန် မေမေ့သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီးတယောက်ပါ ပါလာတယ်။ မေမေ တို့က ရှေ့ခုံမှာထိုင်၊ ညို နဲ့ မေမေ့သူငယ်ချင်းတို့က နောက်ခုံမှာ ထိုင်ကြတယ်။

ကားထွက်ပြီး လမ်းမှာ မေမေ ကသူ့သူငယ်ချင်းကို လှည့်လှည့်စကားပြော ညိုကလည်း စာအုပ်တအုပ်နဲ့၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်၊ ဖေဖေကျော်ကလည်း တီဗီကြည့်နေ၊ မေမေက သူ့သူငယ်ချင်းကို လှည့်လှည့်ပြီး စကားပြော၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ကလည်း စကားပြောလို့ မကုန်တော့ ဖေဖေကျော်က မေမေ့သူငယ်ချင်းကို သူနဲ့ နေရာလဲထိုင်ဖို့ပြောတော့ မေမေကလည်း သဘောတူတယ်လေ။ ညို့စိတ်ထဲမှာတော့ ဟောတော့် သေပါပြီ ဒုက္ခပါပဲ လို့ ဖြစ်မိတယ်။

ညိုက ပြတင်းပေါက်ဘက်က ခုံမှာ ထိုင်တယ်။ မေမေက ညို့အရှေ့တည့်တည့်ပြတင်း ပေါက်ဘေးမှာ ထိုင်တယ်။အဲတော့ သူတို့ချင်းနေရာလဲလိုက်တော့ မေမေ့ဘေးကို မေမေ့သူငယ်ချင်းရောက်သွားပြီး ညို့ဘေးကို ဖေဖေကျော်ရောက်လာတော့တာပေါ့။ အပြင်မှာလည်း မှောင်လာပြီး ကားပေါ်က မီးတွေလည်း မှိန်လိုက်ပြီ ဆိုတော့ ညိုလည်းစာအုပ်ကို သိမ်းပြီး အဲယားကွန်းက တအားအေးတာနဲ့ စောင်ခြုံပြီး ကွေးကွေးလေး မျက်လုံးပိတ်ပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်။

ဖေဖေကျော်လည်း စောင်ခြုံနဲ့ပေါ့။ နေရာပြောင်းထိုင်ပြီး လို့မှ ဆယ်မိနစ်ဆယ်ငါးမိနစ်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ညို့ ပေါင်ပေါ်ကို စောင်အောက်ထဲက တွားတွားဝင်လာတာကတော့ ဖေဖေကျော့်လက်ကြီးပေါ့။ ညိုက မေမေ နဲ့ ခရီးသွားမှာ မို့ မေမေ က အတိုအပြတ်တွေ ဝတ်တာ မကြိုက်ဘူး မဟုတ်လား အာ့ကြောင့် ထမိန်ဝတ်လာတာလေ။အခု တော့ အတော်ပဲ လို့ တွေးမိတယ် ထမိန်ဆို သူဘာမှ လုပ်မရဘူးပေါ့။

ဟယ်သူ့လက်ကြီးက ညို့ဗိုက်သားလေးတွေ ပေါ်ကနေ တွားတက်လာပြီး ညို့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေလာ ဆုပ်နှယ်နေတယ်။

ညိုလည်းဆိုးတယ်၊ အဲလို ဖွဖွလေးနှယ်ပေးနေတာကို သာယာနေမိသလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲ အရည်စိုလာပြီ။ ညိုဆက်ပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့သူ့လက်ကြီးက ညို့ဗိုက်သားနားပြန်ဆင်းသွားပြီး ညို့ထမိန်စကို အသာဆွဲပြီး ဖြည်နေတယ်။ စောင်အောက်မှာဆိုတော့ဘယ်သူမှ လည်း မမြင်ရဘူးလေ။ညိုက ကွေးကွေးလေး ပြတင်းပေါက်ဘက်ကို လှည့်နေလိုက်တော့ နည်းနည်းချောင်ပြီး ထမိန်ကလျှော့သွားတယ်။ အဲလိုပြေလျော့သွားတဲ့ထမိန်အောက်က နေ သူ့လက်ကြီးက တိုးဝင်လာပြီး ညို့ပင်တီအောက်ကို ပါတန်းဝင်သွားတယ်။

” အိ ”

ညို ရှက်လိုက်တာ ညို့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ ရွဲနေတာ သူသိသွားပြီပေါ့။ သူ့လက်ကြီးဝင်သာအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာဟပေးမိတာလည်းညိုပါပဲလေ။ ခုတော့ ညို့စေ့စေ့လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲကပွတ်ခြေ နေတာခံနေရပြီလေ။ နောက်ပြီး အာ့တာတင်မကဘူး ညို့ပိပိအခေါင်းထဲကို ပါသူ့လက်ချောင်းကြီး ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေသေးတယ်။ နောက်တခါ ညို့စေ့စေ့လေးပေါ်လာဖိပွတ်တော့ ညိုမခံနိုင်တော့ဘူး၊ စေ့စေ့လေးလည်း ကျင်ကနဲ ဖြစ်၊ ကိုယ်လုံးလေးလည်းဆတ်ကနဲ တုံသွားပြီး ညို ပြီးသွားတယ်။ အဲတော့မှ သူ့လက်ကြီး ပြန်ခွာသွားတယ်။ တော်သေးတယ် ရန်ကုန်ရောက်တဲ့ထိ နောက်ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူး။

……………………………………………………………………………………….

ရန်ကုန် ရောက်တော့လည်း မောင်က မရှိ။ မောင့်မိဘတွေ အမျိုးတွေနဲ့ မြောက်ဦးဘက် ဘုရားဖူး သွားကြတယ်တဲ့။ အဲတော့ အိမ်မှာ ညို့မောင်တဝမ်းကွဲ မော်လေး လို့ ညိုက ခေါ်တဲ့ ဝင်းမော်နဲ့ပဲ အဖေါ်လုပ်နေရတာပေါ့။ မောင်လေးက အခုကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင် ဆယ်တန်းတက်မှာလေ။ မေမေ့ညီမရဲ့ သား။ ၈ တန်းအောင်ပြီးတော့ နယ်ကနေ ညို တို့ အိမ်မှာ လာနေပြီး ကျောင်းတက်နေတာလေ။ ညိုပဲ စာပြပေး နေရတာ။ သူနဲ့ ပဲ ရှော့ပင်းသွား၊ ဟိုဟာ သွားစား ဒီဟာ သွားစား လုပ်နေရတာပေါ့။ မော်လေး နဲ့ အတူတူ ညိုစာပြပေးနေရတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်လည်း ညိုတို့ နဲ့တခါတလေ လိုက်လာတတ်တယ်။ မိုးဇော် တဲ့ အဲဒီကောင်လေးက မော်လေးတဲ့ တနှစ်လောက်ကြီးတယ်။ ပိုပြီး လူကြီးလည်းဆန်တယ်။

နောက်ပြီးတော့ အဲကောင်လေး ညို့ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်ကလည်း မရိုးသားတော့ဘူး။ အရင်ကထဲက ပဲလား၊ ညို အခု မှ သတိထားမိတာလား မသိဘူး။ ညို့ အတွေ့အကြုံတွေ ပြောင်းလဲခဲ့ရတဲ့ မန္တလေးသင်္ကြန် အပြီးမှာ ညို့စိတ်တွေကလည်း ပြောင်းလဲ ကုန်လို့လားမသိဘူး။ လူတွေကို သံသယစိတ်နဲ့ ကြည့်နေမိလို့လား။

ဒီကောင်လေး ပဲ ခုမှ လူကြီးစိတ်ဝင်လာလို့လားမသိ။ သူညို့ကို ခိုးခိုးပြီးကြည့်နေတာ ကို တွေ့ရတော့ ညို့ရင်တွေ တောင် နည်းနည်းတုံ မိသလို၊ စိတ်ထဲက လည်း သာယာမိသလိုပဲ။ အထူးသဖြင့် ညိုရှေ့က သွားနေတုန်း အနောက်ကနေ ညို့ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတာ ညိုက ရှေ့က မှန်ထဲမှာ မြင်နေရတယ်လေ။ အခု ရှော့ပင်းစင်တာတွေမှာ မှန်တွေက နေရာတကာရှိနေတာကို။ ညဘက်ရောက် လို့ အိပ်ယာထဲ ကျရင် တခါတလေ တခုခု လိုနေသလိုပဲ တွေးရင်း ဖက်လုံးကို ခွပြီး ညို့ ပေါက်ခွဆုံနဲ့ ဖိပွတ်မိတယ်။

အဲဒီအချိန်ကျရင် သင်္ကြန်တွင်း ညဘက်တွေမှာ ဖေဖေကျော်နဲ့ ခံစားရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာကျတော့ မိုးဇော်ရဲ့ မျက်နှာက ပေါ်ပေါ်လာတယ်။ ညို မကောင်းတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မကောင်းလူး သိရက်နဲ့ ခေါင်းအုံးလေးကို ဖိဖိပွတ်မိတယ်။

တခါတလေအားမရရင် လက်ကလေး ဘောင်းဘီအောက်ထည့်ပြီး စေ့စေ့လေးကို တအားဖိပွတ်မိတယ်။ နေ့ခင်းဘက် မော်လေးတို့ မိုးဇော်တို့ နဲ့ ရှောက်သွား ဖြစ်ရင် မော်လေး မမြင်အောင် မိုးဇော်ကို ညို့ အလှတွေကို မသိမသာပြမိတယ်။ ဥပမာ လည်ဟိုက်ဝတ်ထား တာနဲ့ မိုးဇော်ရှေ့ ငုံ့ပြမိတာမျိုး၊ မိုးဇော်ရှေ့ ခါးကိုင်းဖင်ကော့ ပြမိတာမျိုး။ အဲဒါကို သွားရည်တမြှားမြှားနဲ့ အကြည့်ခံရတော့ စိတ်တက်ကြွမိတာမျိုး တွေ ဖြစ်နေတယ်။

အဲလို ညဖက်ကျရင်လည်း စိတ်ကူးယာဉ် နေ့ဘက်ကျရင်လည်း ကောင်လေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေ တော့ ညို့စိတ်ထဲ ရင်းနှီးလာသလိုပဲ။ ကောင်လေးလည်း သူ့စိတ်ထဲ မှာ အဲလို ဖြစ်လာသလားမသိဘူး။ ညို့အနားကို ပိုပြီး ရဲရဲတင်းတင်းကပ်လာသလိုပဲ။

အဲလိုနဲ့ တနေ့တော့ အိမ်မှာ နေ့ခင်းဘက် မော်လေးနဲ့ မိုးဇော်တို့က ကွန်ပြူတာဂိမ်းဆော့နေကြပြီး ညိုက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တီဗီကြည့်နေတယ်။ နောက် တော့ ရေသောက်ချင်လို့ မီးဖိုချောင်ဘက်သွားရင်းနဲ့ မော်လေး အခန်းက ထွက်လာတဲ့ မိုးဇော်နဲ့ဟောဝေး မှာ ဆုံတယ်။ သူကလည်း အိမ်သာ သွားမလို့လားမသိထွက်လာတာပဲထင်တယ်။ ဟေးနင်တို့ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ဘာတွေ လုပ်နေကြတာလဲ မေးလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာက နီရဲသွားတယ်။ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး။

နောက်ရုတ်တရက်ကြီး ညို့ကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ညို့နူတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းလိုက်တယ်။ ညိုလည်း ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွား တော့ ခံလိုက်ရတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းစိုစို နဲ့ ညို့ပေါင်ရင်းကို လာထောက်လိုက်တဲ့မာမာအချောင်းကြီးကြောင့် ညိုတောင် ရုတ်တရက် ဒူးတွေ ညွတ်ခွေ မလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အသိစိတ်က ချက်ခြင်းဝင်လာပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ညို့လက်နှစ်ဖက်နဲက စုံတွန်းပြစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူနောက်ကို ယိုင်ကျသွားတယ်။ အနောက်ဖက်မှာ နံရံရှိနေလို့တော်သေးတယ် နို့မို့ သူဖင်ထိုင်ကျမှာ။

“မိုးဇော် နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ”

ညို့အသံက ဒေါသနဲ့ ရှက်တာနဲ့ ရောပြီးတုံခါနေတယ်။သူလည်း နောင်တရသွားသလိုပဲ မျက်နှာမှာ သွေးဆုတ်သွားတယ်။

“မမညို ဆောရီး ပါ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်လွတ်သွားလို့ပါ၊ မမညိုက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားရတာပါ”

“အဲဒါမျိုးက ဖြစ်စရာလား၊ မတော် မော်လေး ထွက်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“မော်လေးက ထွက်မလာပါဘူး သေခြာပါတယ်”

အဲလိုပြောတော့သူ့မျက်နှာက ပြုံယောင်သန်းသွားတာတွေ့ရတယ်။ ညိုလည်း စကားမှားသွားသလား မသိဘူး၊ ညိုပြောတဲ့ပုံက မော်လေး ထွက်လာမှာကြောက်လို့ ရုန်းလိုက်သလိုပဲ။ မော်လေးသာ မရှိဘူးဆိုရင်တော့ သူ့အလိုလိုက်လျှောမယ်ဆိုတဲ့ သဘောဖြစ်သွားလားမသိဘူး။ ညို ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံကြည်တော့တာနဲ့ ဧည့်ခန်းဘက်ကို ပြန်သွားတော့မယ်ဆိုပြီး ပြန်လှည့်အထွက်။

“အို…….အု..”

မိုးဇော်ရဲ့ နောက်တခါ ဝင်လုံးတာကို ခံလိုက်ရတယ်။ ဒီတခါတော့ ညို့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေတဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညို့ကျော ပြင်ကို နံရံနဲ့ကပ်သွားအောင်တွန်းလိုက်ပြီး ညို့လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ညို့ခေါင်းပေါ်က နံရံနဲ့ ထိနေအောင်ဖိကပ်ချူပ်ထားလိုက်တယ်။ နောက် ညို့မျက်နှာတခုလုံးကို နမ်းရှုံ့ပြီး ညို့နူတ်ခမ်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ်ပြီး အတင်းနမ်းတော့တာပဲ။ သူ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတခုလုံးနဲ့ ညို့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတခုလုံးကို ဖိကပ်ထားတော့ သူ့မာတောင်တောင် အကောင်ကြီးက ညို့ ဗိုက်ကလေးကို လာထောက်နေတယ်။

ညို့ တကိုယ်လုံး အားကုန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ညို ရုန်းဖို့ အားမရှိတော့ဘူး။ ညို့ပါးစပ်ထဲ တိုးထင်လာတဲ့ သူ့လျှာကြီးက ညို့ တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းထသွားစေတယ်။ အို ညို ဘာလို့ ပြန်စုပ်ပေးနေမိတာလည်း ၊ ညို့ဆီက တုန့်ပြန်အနမ်းရလို့ထင်တယ်၊ သူက ညို့လက်တွေကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ညို့ခါးလေးကို သူ့လက်တွေနဲ့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲဖက်လာတယ်။ ညို့လက်တွေကလည်း သူ့လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုထားမိတော့တယ်။ ညို့ဒူးတွေလည်းမခိုင်တော့ဘူးလေ။

…………………………………………………………………………………..

ညို့သွေးသားတွေက ညို့ကို ခိုင်းစေနေပြီလား၊ ညို ဒီကောင်လေးရဲ့ အထိအတွေ့ တွေကို တုန့်ပြန်နေမိတယ်။ ညို့ကိုယ် ညို မထိန်းလိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ ကောင်လေး ကညို့လက်ကို ဆွဲပြီး ညို့အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားတာခံလိုက်ရတယ်။

မိုးဇော်ကလည်း ခေသူမဟုတ်ပေမဲ့ ဖေဖေကျော်လောက်တော့ အတွေ့အကြုံမများတာ သေချာတယ်။ တချို့ ဟာတွေက အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ ညို ကိုယ်တိုင်က စိတ်ထဲမှာ တောင်းတနေလို့သာ ဖြစ်သွားရတယ်လို့ ပြောရတော့မှာပဲ။ ညိုသာ စိတ်မပါရင် အလုပ်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ညိုက သာ သူမရိပ်မိပေမဲ့ သူအဆင်ပြေအောင် အနေအထားလေးတွေ လုပ်ပေးလို့ ကုတင်ပေါ်မှာ အလိုက်သင့်အနေအထားဖြစ်သွားခဲ့ကြတာ။

နောက်တော့လည်း ကမူးရူးထိုးနဲ့ ညို့နူတ်ခမ်းတွေကိုနမ်း ၊ ညို့ရင်သားတွေကို လည်း အတင်းဆုပ်နှယ် လုပ်တော့တယ်။ ကို့လို့ကန့်လန့်နိုင်ပေမဲ့ ညို့အသွေးအသားတွေက တောင်းဆိုနေပြီ ဆိုတော့ ညိုကပဲ ထမိန်ကို မသိမသာ ဖြည်လျှော့ပြီး ပင်တီကိုပါ အသာတွန်းချလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လီးမာမာလေးက ညို့ပေါင်တွင်းတွေရော ဆီးခုံကို ပါ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ သူ့လီးထပ်က အရည်ကြည်တွေက ညို့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပေကုန်တယ်။ ညိုပဲ အပေါက်တည့်အောင် လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး တေ့ပေးလိုက်တော့မှ စွပ်ကနဲဝင်သွားတော့တယ်။

“အ…”

စောက်ကောင်လေး အပေါက်ဝတေ့ပြီးတာနဲ့ စွတ်ထိုးလိုက်တာ ညို့စောက်ခေါင်းထဲမှာတောင် နည်းနည်းနာသွားတယ်။ သူ့ဟာကြီးက တအားမကြီးလို့တော်တော့တယ်။ ဝင်ပြီးတာနဲ့ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ စစချင်း မှာ နည်းနည်းအောင့်သွားပေမဲ့ ညို့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေက စို နေပြီမို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပါတယ်။

သူ့ကောင်ကြီးက ညို့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းဖောင်းထွားလာပြီး သူ့အသက်ရှုသံတွေလည်းမြန်လာပါတယ်။ ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးက ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေညို့ အဖုတ်လေးထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ညို့မှာ အခုမှ အရသာ ကောင်းတုန်းရှိသေးတယ် သူ့လီးကြီးက နည်းနည်းပျော့သွားတော့ စိတ်တော့ နည်းနည်းလေသွားမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကြွရွနေတဲ့ ညို့ရဲ့ အသွေးအသားတွေကိုတော့ နည်းနည်းလေး အာသာပြေသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မိုးဇော်က ညို့ကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ မှိန်းနေပါတယ်။ ညိုက

“ဟေ့ မိုးဇော် တော်ကြာ မော်လေး နင့်ကို လိုက်ရှာနေအုံးမယ်”

“ဟင့်အင်း မရှာပါဘူး မမညို ဒီကောင် သူ့အခန်းထဲမှာ အောခွေ တွေ ကြည့်နေတာ ”

“တော် နင်တို့ တော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့ဟုတ်လား”

“ခိခိ မမညိုရာ ကျနော် မမညိုကို လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ အခုမှပဲ အခွင့်အရေးရတော့တယ်။ အရမ်းမိုက်တာပဲ”

“တော်စမ်းပါကွာ အခုက နင့်ကို ငါသနားလို့ ဒါနောက်ဆုံးပဲ နောက်တခါ မရတော့ဘူး အခုဖြစ်ခဲ့တာတွေ မေ့လိုက်တော့ဟုတ်လား”

“ဟာမမညို ကလည်း ဘယ်မေ့လို့ရမှာလဲဗျာ။ အခုက ကျနော်က မမညိုကို အရမ်းလုပ်ချင်နေတာမို့ ခနလေးနဲက ပြီးသွားတာပါ ဘယ်မှာ ဝအုံးမှာလဲ”

“အောင်မယ် နင့်ဘာသာ ဝတာ မဝတာ ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ”

“လုပ်ပါမမညိုရယ် ကျနော်က တကယ်ပြောတာပါ။ ကျနော့်ကို ဆက်သနားပါအုံး”

ကောင်လေးကလည်း အလည်လေးပဲ၊ ပတ်ချွဲနပ်ချွဲနဲ့၊ ခုလည်း ညို့ နို့တွေကို ကိုင်ဆော့ရင်းက ကုန်းစို့နေပြန်လို့ ညို့ ရဲ့ မပြည့်သေးတဲ့ ဆန္ဒတွေက ပြန်ထလာရပြန်ပြီပေါ့။ သူ့လီးကလည်း တဖြည်းဖြည်းမာလာတာ ညို့ပေါင်ကြားမှာ သိနေတယ်။ ညိုလည်းမထူးပြီမို့ မြန်မြန်ပြီးရအောင် သူ့လီးကြီး စေးကပ်ကပ်ကိုပဲ ကိုင်ပြီး လက်နဲ့ ဂွင်း တိုက်ပေးလိုက်တယ်။ ညို့လက်ထဲမှာပဲ သူ့လီးကြီးက ပြန်မာလာတယ်။

ဒီတခါတော့ သူ ပထမတချီထက် ကြာကြာလိုးနိုင်သလို ညိုလည်း သူနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပဲ ပြီးသွားတယ်။ ညိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးလဲ မောသွားကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ မော်လေး လာရှာနေမှာစိုးလို့ သူ့ကို ချော့ချက်ပြီး နှင်လွှတ်လိုက်ရတယ်။ ညို့ အသွေးအသား တောင်းတမှုကတော့ နည်းနည်းလေး လျှော့ကျသွားတယ်။ တဆက်ထဲပဲ မောင့်ကိုလည်း သတိရလိုက်မိတယ်။ ဒီတခါမောင်နဲ့ တွေ့ရင်တော့၊ မောင့် အလို လိုက်လိုက်တော့မယ်လို့။

…………………………………………………………………………………………….

မောင်နဲ့ တွေ့တော့လည်း ထင်သလောက် မဆိုးတော့ပါဘူး၊ ညို ထင်ထားသလို ဘာမှကို မျက်နှာအမူအယာလည်း အတင်းထိန်းစရာ မလိုတော့ဘူး၊ အမှားတခုလောက်လုပ်မိတဲ့သူက ကြောက်နေပေမဲ့ အမှားထပ်တလဲလဲ လုပ်နေတော့လည်း ယဉ်သွားသလိုပဲ ဆိုတာ အဲလိုများလားမသိပါဘူး။ခစ်ခစ်။

မောင်က လည်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ အလွမ်းသည်ရင်း နဲ့ သူလည်း ဘယ်သူတွေ မြှောက်ပေးလိုက် သလဲ မသိဘူး လက်စွမ်းထက်လာတယ်။ ညို့ကို လည်း ဟော်တယ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြရအောင် ပြောလာတယ်။ ညိုက လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ မောင် ညို ကြောက်တယ်နော် ဘာညာနဲ့ မောင် အတင်းဖြားယောင်းခေါ်လို့ ပါသွားရသလို နဲ့ လိုက်သွားခဲ့မိတော့တယ်။

မောင်လေ ဖြစ်လိုက်တာ တုံတုံရီရီ နဲ့ တကထဲ ပါပဲ၊ ခိုးချင်လိုက်တာလည်း ပြာလို့ လက်နှေးလိုက်တာကလည်း ခြာလို့ ဆိုသလိုပဲ။ ညို့ဘက်က ဒီလောက် လိုက်လိုက်လျှောလျှော နဲ့ တောင်မှ သူ့မှာ ညို့ကို ကုတင်ပေါ် မှာ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီ ပဲ ကျန်တော့ မှ အတင်း သွေးတွေ ပူထလာတော့တယ်။ ညိုလည်း ဘာမှ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေရတာ ပင်ပန်းလိုက်တာ မောင်ကလေ လီးက တောင်လာလိုက် ပြန်ပျော့သွားလိုက်နဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေလိုက်တာ၊ ညိုမသိမသာ လေး ကူညီပေးလို့သာ လီးက ညို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်တော့တယ်။

ဝင်လို့ သုံးလေးချက်ပဲ ဆောင့်ရသေးတယ် ၊ လရေတွေ ပန်းထွက် ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ မောင်က သူ့ကိုယ်သူလည်း သိတယ်ထင်တယ်၊ မျက်နှာကြီး နီပြီး ရှက်နေတယ်။ ညိုက သာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရေချိုးခန်းသွား ရေဆေးသလိုနဲ့ ကို့်စေ့စေ့လေးကို ဖိပွတ်ပြီး ပြီးအောင်လုပ်လိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ မောင်နဲ့ ညို နဲ့ ဖက်ပြီး တရေးအိပ်လိုက်ကြတယ်။ တရေးနိုးလာတော့ မောင့်ကောင်ကြီးက မာနေပြီ။ ဒိတခါတော့ သူ လည်း နည်းနည်း အထာသိသွားလို့ထင်တယ်၊ ချောချောချူချူပဲ ညို ပိပိလေးထဲ ဝင်လာတယ်။ နောက်တော့ စောစောက တချီပြီးထားလို့ ထင်တယ် နည်းနည်းကြာတယ်။

ညိုလည်း ကောင်းလာပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ မောင့်ကျောပြင်ကို ညို့လက်သည်းလေးနဲ့ ကုတ်ခြစ်လိုက်မိတယ်။ မောင်လည်း အဲဒီတော့မှ တအားကို ဆောင့်ပြီး ညို့ပိပိလေးထဲကို လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ မောင့်မျက်နှာက အခု မှ ငါကွ ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ပြုံးပြုံးကြီး ညို့ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက ညို့မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းရှုံ့ ပေးပါတယ်။

နောက်ပိုင်းတော့ မောင်နဲ့ ညို တို့ မကြာမကြာ ဟော်တယ် ကို သွားဖြစ်လာပါတယ်။ တခါတလေ မောင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိတဲ့ အချိန် ဆိုရင် မောင့်အိမ်လိုက်သွား ပြီး တော့ မောင် နဲ့ ညို တို့ရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို လွှတ်ပေးကြတော့တာပေါ့။ မောင်လည်း နောက်ပိုင်း တက်ကနစ်တွေ တိုးတက်လာပါတယ်။ ညို့ကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာရော ပုံစံမျိုးစုံ အသစ်အဆန်း စမ်းသပ်ချင်တာရော။

ညို့ကိုလည်း ပုလွေမှုတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလာလို့ ညိုလည်း လုပ်ပေးရပါတယ်။ အခုတော့ ညိုနဲ့ မောင်တို့က လင်မယား မကျတကျ အခြေအနေကို ရောက်နေကြပါပြီ။ ကျောင်းပြီး ကြရင် ညိုတို့ လက်ထပ်ဖို့ကို တိုင်ပင်ထားကြပါတယ်။ ညိုလည်း အခုမှ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူနဲ့ ချစ်ချင်သလို ချစ်နေရလို့ ကျေနပ်နေမိတယ်လို့ ထင်နေမိပါတယ်။ တခါတခါတော့လည်း ဖေဖေကျော် နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာလေး တွေ ပြန်သတိရမိနေသား။ ညိုရဲ့ ပထမဦးဆုံး ပန်းဦးပန်ခဲ့သူ ဆိုတော့လည်း ဘယ်အတွေ့အကြုံနဲ့ မှ နိုင်းယှဉ်လို့ မရနိုင်ဘူးလေ။ ညိုလည်း ကျောင်း နဲ့ ဒါမှ မဟုတ်ရင် မောင်နဲ့ ပဲ နေ့တဒူဝ လည်ပတ်နေတာမို့ ဖေဖေကျော် နဲ့လည်း သိပ်တောင် မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိ သလို ညို့ အိမ်တွင်းမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်းတောင် မှ ညို သတိမထားမိတာ၊ ဖြစ်ချင်တော့ တနေ့ မှာ ညို ပုံမှန်ဆို မရှိတတ်တဲ့ အချိန် အိမ်မှာရှိနေခဲ့ပြီး မထင်မှတ်တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို မျက်မြင်သက်သေ ဖြစ်လိုက်ရတာပါပဲ။

အဲဒီနေ့က ညို ဘာလို့ အိမ်ပြန်လာတာမှန်း တောင်ကိုယ့်ကိုယ်ကို မမှတ်မိ၊ ခါတိုင်းဒီအချိန် ဒီရက်မျိုး အိမ်မှာ မရှိဖူးဘူး ဆိုတာသာ ညိုသတိရမိတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အိမ်ရှေ့ ဘာဂျာတံခါးက လည်း သော့ပိတ်လို့၊ လမ်းက လည်း တိတ်ဆိတ်လို့ နေပူပြင်းလို့ ထင်ရဲ့၊ လမ်းဘေးဈေးသည်တွေတောင် သိပ်မတွေ့ရ၊ ညို က အမှုမဲ့ ပဲ တံခါးသော့ဖွင့်ဝင်၊ သော့ကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုယ့် အခန်းထဲကို အရင်ဆုံးဝင်ပြီး ပြန်မထွက်တော့ဘူး ဒီနေ့တော့ ခနနားအုံးမည်ဟု စဉ်းစား၊ အင်္ကျီအဝတ်အစား လဲမယ်ပေါ့၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ တဖက်ခန်းက အသံတခု ကြားလိုက်ရတယ်၊ အင် မော်လေး ဘယ်မှ မသွားဘူးလား ထူးထူးဆန်းဆန်းလို့ တွေးလိုက်မိသည်။

ဟိုကောင်လေး မိုးဇော်များ ရောက်နေသလား ပေါ့၊ မောင်နဲ့ ချစ်နေရတော့ မိုးဇော်တောင် မေ့နေပြီ အနားလာကပ်လဲ ညိုကမခံတော့ ညို့ကို လည်း အတင်း မဝင်ရဲ တော့ အီလည်လည် ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခန်းထဲက ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံက ညို့ စိတ်ထဲကို တမျိုး ဖြစ်သွားစေတယ်။ အဲဒီ အသံက ညို ကြားဖူးနေကြ အသံမို့ ဘာမှန်း စိတ်ထဲ မှာ ထင်နေတယ်။

အဲဒါနဲ့ တဖက်ခန်းကို ချောင်းလို့ ရမဲ့ အပေါက်ရှာတယ်။ သိပ်တော့ မခက်ပါဘူး အပေါက်တွေက သုံးလေးပေါက်တောင်တွေ့တယ်။ အပေါက်တခုက နေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့၊

“ဟောတော့”

တဖက်ခန်းမှာ ညိုထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ယောက်ျား တယောက်နဲ့ မိန်းမ တယောက် လိုးနေကြတာပေါ့။ မိန်းမ က အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီမချွတ်ထားဘူး၊ ထမိန်ပဲ ကြမ်းမှာ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျနေတာ၊ ကိုယ်လုံးက ထွားထွား ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်ပြီး ဝင်းနေတာပဲ၊ ညို့စိတ်ထဲ မြင်ဘူးသလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာကို မမြင်ရဘူး၊ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးနဲ့ မျက်နှာအပ်ထားတာကိုး၊ အနောက်က နေ မိန်းမကို ကောင်းကောင်းကြီးဆောင့်လိုးနေတာက တော့ မော်လေးပေါ့။ ဟွန့် ဒီကောင်လေး တောင် ဒါတွေ တတ်နေပါပေါ့လား။

ဘယ်က မိန်းမ အိမ်ခေါ်လာပြီးလုပ်နေတာလဲ ပေါ့လေ။ ညိုသိတလောက်က မော်လေးမှာ ရီးစားမှ မရှိတာ။ နောက်သူတို့ လိုးနေကြတာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းကြည့်နေရင်းက အောက်က မိန်းမ က ပြီးကာနီးထင်တယ်၊ ခေါင်းအုံးကနေ မျက်နှာကြွလိုက်ပြီး မော်လေးကို တခုခု လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီ မိန်းမ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရတော့။

………………………………….

“အို”

ညို အံ့သြသွားလိုက်တာ ဘယ်လိုမှ မဖေါ်ပြနိုင်အောင်ပါပဲ၊ခေါင်းထဲတောင် မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသလိုပဲ။ ဘယ်သူရမလဲ မေမေ ပေါ့။ ဒါကြောင့် အဲဒီဘော်ဒီကို တွေ့ဖူးပါတယ်လို့ ထင်နေတာ၊ မန္တလေး မှာတုံးက ဖေဖေကျော် မေမေ့ကို လိုးနေတုံး က ညိုချောင်းကြည့်ပြီးတွေ့ထားတာလေ။ မေမေ က ဘာလို့ သူ့တူ ကို အလိုးခံနေရတာတုံး၊ မော်လေးက ရော ကိုယ့်ကြီးဒေါ် အရင်းကြီးကို အားရပါးရ ဒေါ့ကီဆွဲနေတာပါလား။ ဘယ်တုံးထဲက ဖြစ်နေတာလဲ၊ ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ။ ညို ရင်တွေ ပူပြီး ခေါင်းတွေ နောက်လာခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ခံစားချက် တမျိုးက လည်း ညို့ ရင်ထဲမှာ ဝင်နေသလို ညို့ ညီမလေးမှာ လည်း အရေတွေ စို နေခဲ့ရပြီ။

မော်လေးရဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ချက်တွေ မေမေ့ရဲ့ ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီး တွေကို ကြည့်ရတာ အတိုင်အဖေါက်ညီလွန်းလို့ အောကားတွေထက်တောင် ကောင်းနေခဲ့ရတာပေါ့။ ညိုကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် သတိမထားမိပဲ၊ ထမိန်ကို ဖြည်ပြီး ပင်တီထဲ လက်ထည့်လို့ ပိပိလေးကို တအားပွတ်မိနေပြီကော။

မော်လေး တယောက် မေမေ့ကို အားအဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ချပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာပေါ်လဲကျသွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ ညိုလဲ ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ခွေခေါက်လှဲကျသွားပါတယ်။

အခု အချိန်မှတော့ ညို အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လို့လည်းမဖြစ်နိုင်တော့လို့ ကုတင်ရှိရာကို ဖြည်းဖြည်းလေး လျှောက်လာလိုက်ပြီး အသံမမြည်အောင် ကုတင်ပေါ်လှဲချပြီး နားနေလိုက်မိပါတော့တယ်။

ညို အိပ်ယာက နိုးလာတော့ ဆီးအရမ်းသွားချင်တာနဲ့ ကမန်းကတန်း မီးဖိုချောင်ဘက်သွား ပြီး အိမ်သာဘက်ကို သွားလိုက်ပါတယ်။ မီးဖိုထဲ မျာ စားစရာတခုကို ထိုင်စားနေတဲ့ မော်လေးကို တွေ့လိုက်ရမှ ရင်ကနဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ဒါပေမဲ့ သေးအရမ်းပေါက်ချင်တာနဲ့ အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး သေးထိုင်ပေါက်လိုက်ပါတယ်။ သေးပေါက်ရင်းနဲ့ မှ စဉ်းစားမိတာကတော့ ငါရှိနေတယ် ဆိုတာကို မော်လေး သိသွားပြီ။ ဘယ်လိုရှင်းရပါ့၊ မေမေရော အိမ်မှာ ရှိနေသေးတာလား။ မထူးပါဘူး ငါက အပြစ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ သူတို့က အပြစ်ရှိသူတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ရင်ဆိုင် လိုက်မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ညိုအိမ်သာထဲက ထွက်လာတော့ မော်လေးတယောက် မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးနဲ့၊

“မမညို နင်ဘယ်တုန်းက အိမ်ပြန်ရောက်လာတာလဲ”

လို့လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်၊ ညိုက သူ့ကို ပိုအရေးကြီးတာ ပြန်မေးလိုက်ပါတယ်။

“မေမေ အိမ်မှာရှိတုံးလား”

မော်လေး မျက်နှာမှာ သွေးလုံးဝ မရှိတော့ဘူး၊ ညို ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တယ် ဆိုတာတောင် ပြောစရာ မလိုတော့ဘူး သူသဘောပေါက်သွားပြီ မဟုတ်လား။

“ဟင့်အင်း၊ အလုပ်ပြန်သွားပြီ”

“နင်တို့က ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ၊ ငါက နင့်ကို လူပျိုတောင် မဖြစ်သေးဘူးထင်နေတာ”

“ဟာ မမညို ကလည်း မော်က ဆယ်တန်းတောင် ရောက်နေပြီဟာကို”

“အင်းပါ ထားပါတော့ နင် တို့ ဘယ်တုံးကထဲက ဖြစ်နေကြတာလဲ”

“မမညို ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့နော် ကြီးဝင်း အတွက်ရော မော့်အတွက်ရော မိသားစု အားလုံး ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေ တွေကြားမှာ မျက်နှာပြလို့ မရတော့ပဲ ဖြစ်သွားမယ်”

“အောင်မယ် အဲလို မှန်းသိရင် ဘာလို့ အစကထဲက လုပ်သလဲ၊ ပြောမှာသာ ပြောပြစမ်းပါ”

ညို က ပြောသာ ပြောတာ ညို နဲ့ ဖေဖေကျော့် အဖြစ်အပျက်ကိုလည်း မေမေ တို့ သိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ တချိန်က ညို့စိတ်ကို ဖိစီးနေခဲ့တာ မဟုတ်လား။

“မမညို ဘယ်သူ့မှ မပြောဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးရင် မော်ပြောပြမယ် “

“အောင်မယ် နင်က ငါ့ကို ဂတိတောင်းစရာမလိုပါဘူး၊ ငါကလည်း မေမေ့မျက်နှာ နဲ့ အရှက်ကို ခွဲပါ့မလား၊ ငါလည်းဗိုက်ဆာလာပြီ နင်ဘာစားနေတာလဲ၊ အင်း ငါ့ကို ဒီတေးပြောပြစမ်း ဘယ်က စဖြစ်တာလဲ၊ နင်တို့ ဘယ်နှစ်ခါတောင် ဖြစ်ပြီးပလဲ၊ ဘာမှ မလျိုထားနဲ့နော်”

ညိုလည်း ထမင်းပုဂံထဲ ထမင်းနည်းနည်းခူးလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ် က ဟင်းနည်းနည်းထည့်ပြီး စားဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ မော်လေးလည်း ခုမှ နည်းနည်း စိတ်ပေါ့ သွားသလို ဖြစ်သွားပြီး ညို့ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း သူနဲ့ မေမေ တို့ ဖြစ်သွားကြပုံကို ပြောပြပါတယ်။

အောက်မှာ မော်လေး ပြောတာကို သူ့ အပြောနဲ့ပဲ စာဖတ်သူတွေ ဖတ်ကောင်းအောင် ရေးပေးလိုက်ပါမယ်။

…………………………………………………………………………………………………………………………

ဝင်းမော် နှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းခိုင်

ကျွန်တော် နဲ့ ကြီးဝင်းတို့ ရဲ့ မထင်မှတ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်လောက်ကပါ၊ ကိုးတန်းကျောင်းသား ကျွန်တော် ဟာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အမျိုးသမီးတွေကို စိတ်ဝင်စားနေခဲ့ရတာကြာပါပြီ။ ကိုယ့်အနားပတ်ဝန်းကျင် က မိန်းမ ကြီးကြီးငယ်ငယ်ရွယ်တူ၊ အပျို လင်ရှိတခုလပ် ဘာကိုမှ မရှောင် မှန်းပြီးဂွင်းထု နေခဲ့တာ အခုဆိုရင် နှစ်နှစ်ကျော်သုံးနှစ်နီးပါး ဖြစ်နေလို့ လူတွေလည်းထပ်နေပါပြီ။ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး အဆိုကျော် မော်ဒယ်တွေ ဆိုတာကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကြီးဝင်း ဆိုတာက တော့ စိတ်ထဲမှာကို မရှိခဲ့တာပါ။ ဒါကလည်း ကိုးတန်းမတက်ခင် နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် ရွာကို ပြန်တော့ ပြောင်းလဲ ခဲ့ပါတော့တယ်။

အဲဒီ မတိုင်ခင် အင်းဆက် ဆိုတာတွေက စာအုပ်တွေ အွန်လိုင်းတွေမှာ ဖတ်ခဲ့ဘူးပေမဲ့လည်း စိတ်ကူးယဉ်တွေလို့ပဲ မှတ်ထားခဲ့ပါတယ်။ ဒီတခေါက် ရွာပြန်သွားပြီး တော့ ရွာက သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ထန်းရည်သောက်၊ ရှောက်သွား ရင်းက လိင်ကိစ္စ အကြောင်းတွေ ပြောကြတော့ ကျွန်တော်လည်း ဖတ်ဘူးတဲ့ အကြောင်းထဲက ဇာတ်လမ်းတွေ ပြောပြရင်း နိုင်ငံခြားမှာတော့ ဖြစ်နိုင်မယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ဆီမှာတော့ ဖြစ်နိုင်ဖို့ မလွယ်ကြောင်းဘာညာ အာမိတာပေါ့။နောက် တော့ အဲဒီဝိုင်းထဲမှာ ပါတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ အခင်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်း ချက်ကြီး က ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အချိန်ကျမှ အဲဒါတွေ ကျွန်တော်တို့ ဆီမှာလည်း ရှိကြောင်းနဲ့ ကျွန်တော်ဖတ်ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေအကြောင်းတွေ သူ့ကို ပြောပြခိုင်းပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်က လည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး မင်းက ဘာလို့ ပြောနိုင်ရတာလည်း မင်းအသိထဲမှာ ဖြစ်နေလို့လားလို့ မေးမိပါတယ်။ ဒီကောင်နဲ့ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ထဲက တယောက်ကို တယောက် ပွင့်ပွင်လင်းလင်း ပြောဆိုခဲ့တာမို့ ဘာမှ ဖုံးကွယ်စရာ မရှိပါ။ ဒါတောင် ချက်ကြီးက ကျွန်တော့်ကို မင်း ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးဆိုလို့ ကျွန်တော်က ဂတိပေးလိုက်မှ သူ ဒေါ်လေး ကျော့မေ ကို လိုးနေကြောင်းပြောပြပါတယ်။ ကျွန်တော်တောင် အတော် တုံလှုပ်သွားမိပါတယ်။ ဒေါ်လေး ကျော့မေ ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ကျွန်တော်တို့ကို ထိန်းလာခဲ့တဲ့ ချက်ကြီးအမေရဲ့ ညီမ ငယ် ဖြစ်ပါတယ်။

အသားဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ကိုယ်လုံးနည်းနည်းတုတ်တုတ် မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ရုပ်ရည်လည်း ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ဖြစ်ပါတယ်။ အိမ်ထောင် စောစောကျသွားပေမဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူက ပိုးထိလို့ ဆုံးသွားပြီး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမ ဖြစ်နေသူလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ချက်ကြီးက ၈တန်းလောက်ကထဲက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ လယ်အလုပ်ကို ဝင်လုပ်နေတာကြောင့် ကျွန်တော်တို့နဲ့ မတူပဲ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယောက်ျားကြီး တယောက်လို ဖြစ်နေပါပြီ။လူက ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်း၊ ဟော်မုန်းထနေချိန်၊ အနီးကပ်ရှိနေသူ၊ ယောက်ျားဆုံးသွားသဖြင့် သူတို့ နှင့် အတူလာနေသူ၊ ဒေါ်လေးကျော့မေ ရဲ့ ကိုယ်လုံး က သူ့ကို အမြဲ ဖမ်းစားနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ပြီး တခါတရံ သူတို့ သူဝရီး နှစ်ယောက်ထဲ လူသူမနီးတဲ့ လယ်ကွင်းတဲကလေးမှာ တရေးတမောအိပ်၊ ထမင်းစား ဖြင့် နေနေခဲ့ကြတော့ စိတ်တွေကလည်း ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်မို့ မသိမသာ ငြိနေကြပါတယ်။

အဲလိုနဲ့ တနေ့ နေ့လည်ဘက် လယ်တဲလေးမှာ တရေးတမောအိပ်နေကြရင်းက လီးတောင်နေတဲ့ ချက်ကြီးက ထမိန်လှန်ပြီးပေါင်သားဖွေးဖွေးတွေ ပေါ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးကျော့မေ ကို အတင်းကြံမိပါတယ်။ ဒေါ်လေးကျော့မေက လည်း ယောက်ျား ရဖူးပြီး အရသာ သိထားပြီးသူမို့ သူ့ဖက်က လည်းမသိမသာ စိတ်ဆန္ဒရှိနေတာကို ဖွင့်ထုတ်ဖို့ ချက်ကြီးကို လမ်းဖွင့်ပေးတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဘာကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီနေ့က စပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ အချစ်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ မသိအောင် လျို့ဝှက် ထားခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီအကြောင်းကို သိလိုက်ရတော့ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ တော်တော့်ကို ဖီးတက်သွားရပါတယ်။ အဲဒီမှာ ကြီးဝင်း က ကျွန်တော့် အတွေးထဲ မှာ၊ မှန်းတဲ့ထဲ မှာ ပါလာခဲ့ရပါတော့တယ်။

ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အိမ်မှာ ဦးဦးကျော်က အလုပ်ရှုတ်သလို ကြီးဝင်းက လည်း အလုပ်ရှုတ်ပါတယ်။ အဲတော့ သူက အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ ဟိုသွားဒီသွားဆိုရင် ကျွန်တော့်ကို ယောက်ျားသနာအနေနဲ့ အမြဲလိုလို ခေါ်သွားလေ့ရှိပါတယ်။ အထူး သဖြင့် ကျောင်းပိတ်ရက်တွေ ဆိုရင် နယ်တို့ ဘာတို့ ခရီးရှည်တွေကို လည်း လိုက်ရပါတယ်။ တူအရီး အရင်း ဆိုတဲ့ အကြောင်းနဲ့ တကယ်လို့ ညအိပ်ညနေသွားရတဲ့ ခရီးတွေမှာ ဟော်တယ်တို့ ဘာတို့ တည်းရင်လည်း တခန်းထဲ မှာ တည်းလေ့ရှိပါတယ်။ အရင်တုန်းက ဘာမှ စိတ်ထဲ မရှိတဲ့ ကျွန်တော်က အဲဒီတခေါက် ရွာက ပြန်လာပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ ကတော့ ကြီးဝင်းပဲ ဖြစ်ပါတော့တယ်။ ဘယ်တော့မှ မမုန်းနိုင်အောင် မှန်းခဲ့ပါတယ်။

အဲလို ကျွန်တော့်ဘက်က စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နေခဲ့ရတော့ ခရီးအတူသွားတိုင်း ကြီးဝင်း ကို အခြေအနေအမျိုးမျိုးထဲက နေခိုးကြည့်ချောင်းကြည့်ခဲ့မိပါတယ်။ တခါတလေ တည်းခိုးခန်းမှာ တခန်းထဲ အတူတည်းကြတာမို့ သူရေချိုးနေပြီ ဆိုရင်ရေချိုးခန်းထဲမှာ အခုလောက်ဆို ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေလောက်ပြီ ဆိုပြီး တွေးမိရင်း လီးကို ပွတ်သတ်မိနေပါတယ်။ ထုတော့ မထုရဲဘူး အခန်းထဲမှာ အနံ့ထွက်မှာစိုးလို့၊ ကိုယ်ရေချိုးတဲ့အလှည့်ကျမှ ထုဖြစ်ပါတယ်။ တခါတလေ ကြီးဝင်း အပြင်ထွက်သွားလို့ ကျွန်တော်တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တဲ့ အချိန် ဆို ကြီးဝင်းရဲ့ အဝတ်အိပ်ထဲ မှာ ဝတ်ပြီးသား လျှော်ဖို့ သတ်သတ်ခွဲထည့်ထားတဲ့ ပလတ်စတစ်အိပ်ထဲက အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ ဘရာဇီယာတို့ကို ထုတ်ပြီး နမ်းရှုရင်း ထုရတာလည်းအတော်အရသာ ရှိပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကြီးဝင်းကို လုပ်ချင်တဲ့ ရောဂါက တစထက် တစ ပိုပြင်းထန်လာရပါတယ်။

ကျွန်တော် ကြီးဝင်းနဲ့ လိုက်သွားတိုင်း တည်းခိုခန်းတွေက အမြဲတန်း ကုတင်နှစ်လုံးရှိတာမဟုတ်ပါ။ တခါတလေ ကင်းဆိုက် ကုတင်ကြီးတလုံးထဲ ရှိတာမျိုးတွေ လည်း အိပ်ခဲ့ဘူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရင်က နဲ့ မတူတော့တဲ့ ကျွန်တော့် အဖို့ တော့ အဲလို ကုတင်တလုံးထဲ ရှိတဲ့ အခန်းနဲ့ နေရတဲ့အခါ တညလုံး အိပ်မပျော်တော့ပါဘူး သိပ်လည်း မလူးလိမ့်ရဲပါဘူး။ အိပ်ယာထဲ သုတ်မလွှတ်မိအောင် မအိပ်ခင် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဂွင်းထုပြစ်ရပါတယ်။

အဲ ဖြစ်သွားတဲ့ နေ့က လည်း ကုတင်တလုံးထဲ ရှိတဲ့ အခန်းမှာ အိပ်ရတဲ့ ညပေါ့။ မြို့သေးသေးလေးတခုရဲ့ တည်းခိုခန်း၊ အဲဒီနေ့က ကြီးဝင်းလည်း ဝိုင်နည်းနည်းသောက်လာတယ်ထင်တယ်။ သူ့အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ညနေဘက်ထွက်သွားပြီး ပြန်လာတော့ မျက်နှာလေး နည်းနည်းနီလာတယ် အရက်နံ့နည်းနည်းရတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကုတင်က လေး နှစ်ယောက်အိပ်သာ ဆိုတယ် အကြီးကြီးမဟုတ်ဘူး နည်းနည်းသေးသလိုပဲ။ ရာသီကလည်း မိုးသည်းည၊ အားလုံးက တိုက်ဆိုင်နေတယ်။

ညအိပ်ရာ ဝင်တာနဲ့ ကို မိုးလေး အေးအေး နဲ့ ဆိုတော့ စောင်တခုထဲ အောက်မှာ ကြီးဝင်းက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားရင် အိပ်တယ်။ ကျွန်တော်ကသာ မာတောင်နေတဲ့လီးကြီးကို ကြီးဝင်းကိုယ်နဲ့ မထိမိရအောင် အနောက်ဖက်ကို ကော့ထားရတယ်။ နောက်တော့ ကြီးဝင်းက ကျွန်တော့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ် ဟောက်သံလေးတောင် တချက်တချက်ထွက်လာတယ်။ အဲတော့ တအားထန်နေပြီမို့ ကျွန်တော်လည်း အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကြီးဝင်း ဖင်ကြားကို ကျျွန်တော့် လီးကြီးကို အမြှောင်းလိုက် ထောက်ထားလိုက်တယ်။ ကြီးဝင်းက အသက်မှန်မှန်ရူအိပ်ပျော်နေသလို အပြင်ဘက်က သည်းသည်းမဲမဲ ရွာနေတဲ့ မိုးက လည်း ကိုယ်လှုပ်ရှားနေတာကို အကာကွယ်ပေးနေသလိုပဲ စိတ်ထဲ အလိုလို ထင်မိတယ်။ စိတ်ကလည်း ရလေလိုလေ ဆိုသလို မဟုတ်လား။

ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို အသာကန်ချွတ်လိုက်တယ် ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထလာတဲ့လီးကြီးကို ကြီးဝင်းဖင်ကြားပြန်ပွတ်နေလိုက်တယ်။ အဲလို ခနနေတော့ အားမရပြန်ဘူး အဲဒါနဲ့ စောင်အောက်ကနေ ခြေရင်းကို ကုန်းပြီး ကြီးဝင်းရဲ့ ထမိန် ကို အသာဆွဲပြီးလှန်တင်လာလိုက်တယ်။ ထမိန်က ကွင်းလုံးနီးပါးခါးပေါ်ရောက်တော့ ကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ပြန်ကပ်လိုက်တယ်။ အား အသားချင်းထိရတဲ့ အရသာက စိမ့်နေတာပဲ၊ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးက ကြီးဝင်းရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြားဝင်သွားတာ ဘယ်လိုမှ ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ အရသာပဲ။ အရသာရှိလွန်းလို့ မှိန်းနေပေမဲ့ ခနနေတော့ ထုံးစံအတိုင်း ပိုလိုချင်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့် ဖင်လေးကို ကော့ကာကော့ကာနဲ့ ကြီးဝင်းရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးပေးနေမိတယ်။ အဲဒီမှာ ကြီးဝင်းရဲ့ ဟောက်သံလေး ပျောက်သွားပြီး အသက်ရှုသံ မမှန်တော့ပဲ ကြီးဝင်းကိုယ်လေး နည်းနည်းတုံသွားတာ သတိထားလိုက်မိတော့ ကျွန်တော့် တကိုယ်လုံးလည်း အေးစက်သွားတယ်။ သေပြီပေါ့။

ကြီးဝင်းနိုးသွားပြီ ဆိုပြီး ညှောင့်လိုးနေတာလေးရပ်လိုက်တယ်။ ခုထိ ငါအိပ်ပျော်နေတယ်လို့ ဆင်ခြေပေးလို့ရတယ်လေ ဆိုပြီး အသာလေး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အခု အချိန်မှ ထမိန်ပြန်ဖုံး လုံချည်ပြန်ဖုံးဖို့လည်း သိပ်နောက်ကျနေပြီလေ။ ကျွန်တော်ငြိမ်နေပြီး ခနနေတော့ ကြီးဝင်း ကိုယ်ကို လှိမ့်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်လိုက်တာ သိတယ်။ ကျွန်တော် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး ဘုရားတနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမျှော်လင့်တဲ့ အဖြစ်အပျက်က ကြီးဝင်းရဲ့ ပေါင်ကြီးတလုံးက ကျွန်တော့် ခါးပေါ်ခွတင်လိုက်တာသိလိုက်ရသလို ကြီးဝင်းရဲ့ လက်တဖက်က ကျွန်တော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာလည်းခံလိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့် လီးကြီးမှာ စိုစိုစွတ်စွတ် နဲ့ နွေးနွေးထွေးထွေး အရသာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ ကြီးဝင်းက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်အဝမှ တေ့ပေးရင်း သူ့ခါးကို ကော့ပေးလိုက်တာပါပဲ။

အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို တဝက်လောက်ဝင်သွားတာဖြစ်ပါတယ်။ အဲလို အခြေအနေမှ တော့ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်ငြိမ်နေပါ့မလဲ ကျွန်တော့် ဖင်ကို ကော့ပြီးထိုးထည့်လိုက်တာ ကြီးဝင်းဆီက အင့်ကနဲ အသံလေး ထွက်လာသလို ကျွန်တော့်လီးကြီးကလည်း ကြီးဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်။ ကြီးဝင်းလက်တွေက အခုတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးကို သိုင်းဖက်လာပြီ ဆိုတော့ ဘာပြောစရာရှိမှာလည်း ကျွန်တော် ကြီးဝင်းပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ပါတယ်။ ကြီးဝင်းလည်း ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားပြီးတော့ ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ညှပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ခြေထောက်တွေကို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်က ကြီးဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲက ကျွန်တော့် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လို့ မကျွတ်တကျွတ် မှာပဲ ကြီးဝင်း ဖနောင့်နှစ်ဖက် က ကျွန်တော့်ဖင်ကို ချိတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ကျွန်တော် အရှိန်နဲ့ ဆောင့်လို့ ရအောင် အကူညီပေးတဲ့ သဘောပါပဲ။ မုန်ယိုနေတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ အပြင်က မိုးနဲ့ အပြိုင်၊ တအားကုန် ကြုံးဆောင့် ပေးနေမိပါတယ်။ ညအိပ်ယာမဝင်ခင် ကမှ ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းသွားထုထားတာမို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်သလို ကြီးဝင်းလည်းတော်တော်ကောင်းနေပုံရပါတယ် သူ့ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတွေတောင် ထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့် လရေတွေ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားချိန်မှာ သူလည်း ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် သူ့ကိုယ်လုံးလည်းတောင့်တင်းပြီး ကျွန်တော့်ကို လည်း အတင်း ဖျစ်ညှစ်ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒါက တော့ ကျွန်တော်နဲ့ ကြီးဝင်းရဲ့ ပထမဆုံး ဖြစ်သွားခဲ့ကြရတဲ့ ညလေးပေါ့ဗျာ။

………………………………………………………………………………..

ပထမအချီပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် စကားတခွန်းမှ မပြောမိကြပဲ မှိန်းနေကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးက နိုးနေတယ် ဆိုတာ တယောက်နဲ့ တယောက် သိနေကြပြီးသားပါ။ ကျွန်တော်ကသာ ကြီးဝင်းဘာပြောမလဲ မဆိုတာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်ပြီး အသာမှိန်းနေတာပါ။ ကြီးဝင်းဆီက ဘာမှ အသံထွက်မလာတော့ ကျွန်တော် နည်းနည်းလေး ရဲလာပါတယ်။ ကြီးဝင်း ရဲ့ ပေါင်သားလေးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အသာပွတ်မိပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်အမြဲတမ်းသွားရည်ယိုခဲ့ရဲ့ တဲ့ ကြီးဝင်းဖင်သားကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိပါတယ်။ ကိုယ့်ကြီးဒေါ် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားပြီး သူ့ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း လက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်လို့ ရနေတယ်ဆိုတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထ ပြီး လီးက မာလာပါတယ်။

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းထွားလာတဲ့ လီးကြီးကိုလည်း ကြီးဝင်းက သတိထားမိပါတယ်။ ငြီးသံလေး တိုးတိုးထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖက်လာပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းနောက်က ဆံပင်တွေကိုလည်း ကုတ်ဖွ ဆော့နေတယ်။ အဲလို ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း ရဲပြီပေါ့ဗျာ။ ကြီးဝင်းရဲ့ အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကိုလည်း ဂျိတ်ဖြုတ်အပေါ်ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ကြီးဝင်းရဲ့ ကွှဲကော်သီးနီးပါး နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်က တဖက်တလုံးဆီ ဆုပ်နှယ်ရင်း ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ် ကြီးတွေကို ကုံးစို့ လိုက်တယ်။ ကြီးဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပေးရင်း ကျွန်တော့်ကို လိုးဖို့ အချက်ပေးနေတော့ ကျွန်တော်လည်းဖင်ကို ကြွရင်း အသာလေး ညှောင့်လိုးနေလိုက်တယ်။

နောက်တော့ လီးကလည်း အစွမ်းကုန်မာလာပြီး လိုးရတာ အရှိန်ရလာတော့ နို့စို့တာကို ရပ်ပြီး ကြီးဝင်းပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကြီးဝင်း ခြေသလုံးကြီးတွေကို ကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး တော့ ကောင်းကောင်းဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။လက်နှစ်ဖက်က ကြီးဝင်း ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆွဲပြီးလိုးရလို့ အတော့်ကို အရသာရှိပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်က လည်း ဒီညအဖို့ သုံးချီမြှောက်မို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်ဖြစ်ရပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ကြီးဝင်း က ကျွန်တော့်လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲရင်း အီးးးးကနဲ အသံထွက်သွားတာမို့ သူပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းမောသွားတာနဲ့ မာတောင်တင်းနေတဲ့လီးကြီးကို ကြီးဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားပြီး ခနနားလိုက်ပါတယ်။ အဲတော့မှ ကြီးဝင်းက မျက်လုံးပွင့်လာပြီး၊

“သား မော်လေး နင်မပြီးသေးဘူးလား”

“ဟုတ် ကြီးဝင်း ကြီးဝင်းရော”

“ဟဲ့ ငါက နှစ်ခါတောင်ရှိပြီလေ၊ နင် အဆင်ပြေရဲ့လား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

“ကြီးဝင်း ကျွန်တော် ဒေါ့ကီ လုပ်လို့ရမလား”

ကြီးဝင်း က ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းလှလှလေးထိုးရင်း၊

“ဟွန့် သူ့ကို နည်းနည်းလေး ဖေဘာပေးလိုက်တာနဲ့ ဆိုးပြီ”

“ဟုတ်ပါဘူး ကြီးဝင်းရယ် ကြီဝင်း ရဲ့ တင်က အရမ်းလှလို့ပါ”

“အဲ့ဒါနဲ့ ဒေါ့ကီက ဘာဆိုင်လဲ”

“ဆိုင်တာပေါ့ ကြီးဝင်းရဲ့ အဲဒါမှ ကြီးဝင်းရဲ့ တင်အလှကို ကြည့်ပြီးသားက လိုးလို့ရမှာလေ”

“ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ လူကြီးကို လိုးမယ်ဘာမယ်နဲ့”

“ဟိဟိ ကြီးဝင်းကလည်း ကျွန်တော်တို့ လိုးးတောင် လိုးပြီးနေပြီဟာကိုပဲဟာ”

ကြီးဝင်းက ပြောသာပြောတာပါ အိပ်ယာက အသာ လူးလိမ့်ထလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ဖားယားကျနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို စုပြီး ပုခုံးတဖက်ပေါ်လွဲချလိုက်ရင်း လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးပါတယ်။ ဖင်ကောက်ပြီး ကားစွင့်နဲ့တဲ့ ကြီးဝင်းရဲ့ ဖင်ကြီးက အလွန်ကို လှပါတယ်။ ကြီးဝင်းရဲ့ ဖင်ကြား ပေါင်နှစ်ခု ကြားက စူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကလည်း အားရစရာကြီးပါပဲ၊ ကျွန်တော့် လီးကို အဲဒီ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အသာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။

“အိ……ကျွတ်စ်…….”

ကြီးဝင်းဆီက အခုမှ အသံထွက်ပြီးငြီးသံလေး ကြားရပါတယ်။ကျွန်တော့အတွက်ကလည်း ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ လောကစည်းဇိမ်ကို ရလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကြီးဝင်းရဲ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့တယ်။ဒီတခါလည်း တော်တော်နဲ့ မပြီးပါဘူး ဒါပေမဲ့ ကြီးဝင်းက ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေပြီး ကြီးဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲက အသားလေးတွေက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးက ယားလာပြီး လရေတွေ ကြီးဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီညက စပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ကြီးမေတို့ ဆက်ဆံရေးဟာ ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ပါတော့တယ်။ နယ်သွားပြီ ဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ဟာ လင်မယားလိုပါပဲ။ နောက်ပိုင်း အိမ်မှာတောင် လစ်ရင် လစ်သလို နိုက်ကိုင် ကစ်စ်ပေးနဲ့ နောက်ပိုင်း လိုးတဲ့အဆင့်တောင် ရောက်လာပါတယ်။ တခါတလေ နှစ်ယောက်စလုံးဆာရင် ချိန်းပြီး အပြင်ဟော်တယ်မှာတောင် သွားလိုးကြပါတယ်။ အိမ်မှာ အဆင်ပြေရင်တော့ အိမ်မှာပဲပေါ့။

………………………………………………………………………………..

မော်လေးက သူ့စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်ပြီး ညို့ကို မော့ကြည့်ပါတယ်။ ဘာပြောချင်သလဲ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ပေါ့။ ညိုကတော့ သူ့စကားနားထောင်ရင်းက ဖေဖေကျော်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတာတွေ နည်းနည်းပေါ့သွားသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မေမေ ကတောင် ဖေဖေ့ကျော့်အပေါ် သစွာဖေါက်ပြီး သူ့တူအရင်း မော်လေး နဲ့ ဖြစ်နေသေးတာ။ညိုက အဓမ္မကျင့်ခံရတာ၊ ကိုယ်လည်း ဖြားယောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ ဘယ်သူ့ကို မှ ဖွင့်မပြော၊ မတိုင်ခဲ့တာကတော့ ညို့အပြစ်ပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ စိတ်ထဲပေါ့သွားပါပြီ။ ဘာမှ အလေးနက်ထားစရာ မလိုပါဘူးလေ။ မေမေတို့ အိမ်ထောင်ပြိုကွဲအောင်လည်း ညိုမလုပ်ခဲ့ဘူး။ မေမေလည်းမော်လေးနဲ့ ဖြစ်ပေမဲ့ သူ့အိမ်ထောင်ကို မပျက်အောင် ဆက်ထိန်းထားတယ်။ အဲတော့ ဘာမှ ဖြစ်မလာတော့ဘူးပေါ့။

“အင်း ငါကတော့ မေမေ့ကို ပဲ အံ့သြတာပါ။ ဖေဖေကျော်က သူနဲ့ မအိပ်လို့လား နင်နဲ့ ဖြစ်ရအောင်”

“ဖေဖေကျော်က တော့ အိပ်ပါတယ်တဲ့ ကြီးဝင်းပြောတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ က အလုပ်များလို့ တခါတလေကျရင် မလုပ်ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာတယ်တဲ့။ နောက် မော် နဲ့ ဖြစ်သွားတော့ မော့်ဆီကလည်း ရနေတော့ ဖေဖေကျော် နဲ့ မလုပ်ဖြစ်တာကြာလို့ ဆာလာရင် မော့်ကို လှမ်းအချက်ပေးလိုက်တာပဲ။ များသောအားဖြင့်ကတော့ မော့်ဘက်က ဆာတာ များတာပါ။ မော်က သူတို့လို မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဘယ်သူနဲ့မှ စိတ်ဖြေစရာမှ မရှိတာ နောက် ကြီးဝင်းကလည်း အရမ်းတောင့်တော့ မော်က အမြဲလိုချင်နေတာ၊ဟီဟိ”

“ဟဲ့ နင်က စော်လေး ဘာလေးရှာထားပေါ့ဟာ၊ အဲဒါမှ အဆင်ပြေမှာပေါ့၊ မေမေ့ကို အမြဲ နင်လိုချင်တိုင်းလုပ်လို့မှ မရတာ”

“အင်းပါ မော်လည်း ကြိုးစားနေပါတယ်၊ ကြီးဝင်းကလည်း ပြောပါတယ်၊ စော်ထားဖို့”

အဲလို နဲ့ ညိုတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် နားလည်မှုရခဲ့ကြပါတယ်။ ညိုက မော်လေး အပေါ်မှာတော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မလာသလို၊ သူကလည်း ညို့ကို အဲလို စိတ်မျိုးမထားဘူးဆိုတာ သိရတော့ ညိုတို့ နှစ်ယောက်က ပိုပြီး ရင်းနှီးပွင့်လင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။

ညိုနဲ့ မောင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဘွဲ့ရပြီးတော့ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက် အလုပ်လုပ်မယ်ဆိုပြီး ပတ်စ်ပို့စ်တွေ ဘာတွေလျှောက် နောက် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စုံစမ်းနေပြီ။ ညိုက သာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသေးတာ၊ မောင်က နိုင်ငံခြားမထွက်ခင် စေ့စပ်သွားမယ်ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဘာလို့လဲ မသိညိုက စိတ်ထဲမှာ တွေးပြီး ကြောက်နေမိတယ်။ အယ်ဒီအာ ဆိုတဲ့ လောင်းဒစ်စတန့် ရီလေးရှင်းတွေက သိပ်မခံတတ်တာ ညို့ သူငယ်ချင်းတွေ ထဲမှာလည်းတွေ့ဖူးနေတယ်လေ။

အဲလို ညိုက စိုးရိမ်တယ် ဆိုတာ ပြောလိုက်မိတာနဲ့ မောင်က တခါထည်းလက်ထပ်မယ် လုပ်တော့တာပဲ။ ညိုက စိတ်ထဲ ချီတုံချတုံဖြစ်နေတုန်းပဲ မောင်က လျှောက်ပြီး သူ့မိဘတွေ၊ ညို့ မိဘတွေကို ပြောလိုက်တာ နဂိုထဲက သိပြီးသား သဘောတူပြီးသား ဆိုတော့ သူတို့က အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘူး ရက်ကောင်းရက်မြတ်တွေ ဗေဒင်မေးပြီး တခါထဲ လက်ထပ်ပေး လိုက်တော့တာပါပဲရှင်။ ညို့မှာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရပါပကောရှင်။

လက်ထပ်ပြီးတော့ လောလောဆယ် မောင်တို့ အိမ်မှာ လိုက်နေခဲ့ရတယ်။ မောင့်မိဘတွေက တော့ သဘောကောင်းပါတယ်။ သူတို့ အိမ်က လည်း အကျယ်ကြီး နှစ်ထပ် တိုက်အိမ်။ မောင်က သားအကြီးဆုံး နဲ့ သူ့ညီလေး တယောက်ရှိတယ် သူနဲ့ အသက်တော်တော်ကွာတယ်၊ ခုမှ ဆယ်တန်း ပဲ ရှိသေးတယ်။ မောင့်ဖေဖေ က အစိုးရဌာနကြီး တခုက အရာရှိ အကောင်ကြီးတယောက်ပေါ့။ မောင့် မေမေ ကလည်း အစိုးရဝန်ထမ်း အရာရှိတဦးပဲ ဆိုတော့ သူတို့ မိသားစု က အတော်အေးဆေးပါတယ်။ ပုံမှန်ရုံးချိန်ပဲ အိမ်က ထွက်သွားကြ ပြန်လာကြ၊ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်တဲ့ အဒေါ်ကြီးတယောက်၊ လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်၊ ကားဒရိုင်ဘာတယောက် ရှိတယ်။ ကားက နှစ်စီးရှိတယ်။

ညိုက အလုပ်ရှာမယ်ဆိုတော့ မောင်က ကန့်ကွက်တယ်၊ သူနိုင်ငံခြားမထွက်ခင် သူနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါအုံးတဲ့။ သူထွက်ပြီးမှ အလုပ်လုပ်ပါတဲ့။ ဆိုတော့ ညိုတို့ နှစ်ယောက် သူနိုင်ငံခြားထွက်မဲ့ အချိန်စောင့်ရင်း ဟိုလည်ဒီလည်၊ စားကြ သောက်ကြ၊ လိုးကြ၊ ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ရမဲ့ ကိစ္စက ဟိုဟာဒီဟာလေး ထစ်ငေါ့ပြီး နည်းနည်း အချိန်လေးကြာလာတော့ ညို ဒီတိုင်းနေရတာ ပျင်းလာတယ်။ မေမေ့ကို လည်း ပြောမိတော့ မေမေ က သူတို့ အလုပ်မှာ တကယ်က စာရင်းကိုင်လည်း လိုနေတယ် ညိုလည်း အီကိုက ဆင်းတာ ဆိုတော့ လုပ်မလား ဆိုတော့ လုပ်မယ်ဆိုပြီး လက်ခံလိုက်တယ်။

မောင်က လည်း ညို့ မိဘတွေ အလုပ်ထဲမှာပဲလေ၊ ညိုလည်းအပျင်းပြေတာပေါ့ ဆိုပြီး သဘောတူတယ်။ အဲဒါကြောင့် ညိုကို မနက်ဆို သူက ကားလေးနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတယ်။ ညိုက ဖေဖေကျော် တို့ ရဲ့ မိန်းအော့ဖစ်စ်မှာ ပဲ လုပ်ရတယ်လေ။ ဖေဖေကျော်နဲ့ကတော့ ညိုက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပါပြီ။ သူကလည်း ညို့ကို အရင်က အတိုင်းပဲ သမီးအရင်းလို ဂရုစိုက်သလို ညိုက လည်းဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို နေလိုက်တယ်။ တခါ တခါတော့လည်း သတိရမိသား၊ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ ဆိုတာက မေ့ဖို့ ခက်သားလားရှင်။ ဒါပေမဲ့ ခုက ကိုယ်လည်း အိမ်ထောင်နဲ့လေ ဆိုပြီး မေ့ထားလိုက်တော့တယ်။

နောက်တော့ အလုပ်ထဲမှာ တကယ်စိတ်ပါလာ ပြီး တော့ လုပ်ရတာ ပျော်လာခဲ့တယ်။ ဖေဖေကျော်က လခ ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကျော်နဲ့ မေမေ က သူတို့အတွက် အမွေခံက ညိုပဲ ဆိုတော့ ဒါတွေက ညို့စီးပွားပဲလို့ လဲ အမြဲတမ်းပြောနေတော့။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း လုပ်ရတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိနေသလိုပဲ။

အဲလို အသားကျလာပြီးမှ ပဲ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ အခွင့် အရေးရောက်လာတော့တယ်။ မောင် စထွက်ကာကစတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက အနာဂါတ်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပြီး သတိမထားမိပေ မဲ့နောက်နေ့မှာပဲ ညို နေရ ထိုင်ရတာ တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ မောင်ရှိနေတုန်းက ကိုယ့်အိမ်လိုဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ ညိုတယောက်ထဲ ကျတော့ တစိမ်းတွေကြား ရောက်နေသလို ခံစားနေရတယ်။ နောက်ပြီး ညဘက်အိပ်ယာဝင် တဲ့အခါတော့ အရင်က အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ညို၊ အခု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိလာတယ်။ အဲဒါကတော့ ညို့ ရဲ့ ရမက်ဆန္ဒ ပဲပေါ့။ မောင် က ညတိုင်း လိုလို အနည်းဆုံး တချီတော့ လိုးပေးနေခဲ့လို့ သာ ညို ကသတိမထားမိတာ အခုတော့ ညို တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့်နဲ့ အိပ်မပျော်တဲ့ ထိတောင် တခါတလေ ခံစားနေရတယ်။

နောက်ညိုကပဲ စိတ်ထင်လို့လားမသိဘူး။ မောင့် ဖေဖေ ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ညို့ ကိုယ်လုံးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ခိုးကြည့်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ တနေ့ သူ့ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားရင်း အမှတ်မထင် ရှေ့က အရိပ်ပြန်နေတဲ့ မှန်ထဲက နေ လှမ်းတွေ့လိုက်ရတော့ ညို ခြေလှမ်းတောင် မှားချင်သွားတယ်။ မောင့်ဖေဖေ ရယ်ပေါ့။ ညို့ တင်သား တွေကို စူးစူးရဲရဲ ကြီးကို သူ့ရဲ့ ကျွဲကော်ကိုင်းမျက်မှန်လေးထောင့်ကြီးကို ပင့်လို့ သေခြာကြည့်နေတယ်။ ညို့ ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ ညို့ ပေါင်ခွဆုံမှာလည်း စိုတိုတို လေး ဖြစ်သွားတယ်။ ညို့ ရဲ့ အဲဒီ တင်သားတွေကိုက မကောင်းတာပါ။ လုံးတစ်ပြီး ကောက်နေတော့ ယောက်ျားတွေက တချိန်လုံး အဲဒီ တင် ကိုပဲ လိုက်လိုက်ကြည့်နေကြတာ။

အဲဒီည ညိုအိပ်ယာထဲ ဝင်တော့ အိပ်ယာထဲမှာ လူးလိမ့်ရင်း ညို့ ပိပိလေးကို ကိုင်ပွတ်မိတယ်။ ညို့ အတွေးထဲမျာတော့ မောင့်ဖေဖေ ပေါ့။ မောင့်ဖေဖေ က မောင်နဲ့ ချွတ်စွတ်တူပြီးတော့ အရွယ်ရလာတော့ ခန့်ငြားလာတဲ့ ရုပ်ရည်ရှိတယ်။ လူက အသက်နဲ့ မလိုက်အောင်ကို ကျန်းမာပြီး တောင့်တောင့်တင်းတင်းလည်း ရှိတယ်။

ညဘက်ညဘက်ဆို မအိပ်ခင် ညိုတို့ က တီဗီကြည့်လေ့ရှိတယ်။ များသော အားဖြင့် မောင့်မေမေ ဒေါ်ခင်ခင်ထား ကညိုတို့ ကြည့်နေတုန်း ဘုရားခန်းဝင် ဘုရားရှစ်ခိုးတရားထိုင် ပြီး အိပ်ယာဝင်တယ်။ညိုနဲ့ မောင့်ဖေဖေ ဦးခင်မောင်ဦး တို့ ပဲ ကျန်လေ့ရှိတယ်။ ဘုရားခန်းက အပေါ်ထပ်မှာ ဆိုတော့ အောက်ထပ်မှာ ညိုတို့ နှစ်ယောက်ထဲ။ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီးနဲ့ အကူကောင်မလေးကတော့ မနက်အစောကြီးထရတာမို့ အစောကြီးထဲက အိပ်ယာဝင်သွားကြပြီလေ။

ပုံမှန် ဆို မေမေထား ဘုရားရှစ်ခိုးဖို့ တက်ပြီး ခနပဲ ညိုလည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ်တက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လှဲနေလိုက်တယ်၊ စာဖတ်ချင်ဖတ် မဖတ်ချင်လည်း ဒီဂျေပွတ်ပေါ့။ ညို့စိတ်တွေ ထွေပြားလာတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး မေမေထား ဘုရားရှစ်ခိုး တက်သွားလည်း ဖေဖေဦး နဲ့ အတူတူ တီဗီ အကြာကြီး ထိုင်ကြည့်နေမိတော့တယ်။

အဲလိုနဲ့ တနေ့ မေမေထား ဘုရားရှစ်ခိုးတော့မယ်လို့ တက်သွားပြီး တော့ ထုံးစံအတိုင်း တီဗီ ကြည့်နေတုန်း ဖေဖေကျော်က ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် နဲ့ စုပ်သတ်ပြီး သူ့လည်ဂုတ်ကို လက်တဖက်နဲ့ ညစ်နေတာတွေ့လို့၊

“ဖေဖေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဇက်ကြောတက်တာလား”

“အင်းဟုတ်တယ် ထင်တယ် သမီး လည်ကုတ်က တင်း တက်လာလို့”

“သမီး နည်းနည်း ဇက်ကြောဆွဲပေးရမလား၊ သမီး မေမေ့ကို လုပ်ပေးနေကြမို့ပါ”

“ဟုတ်လား သမီး အေး နည်းနည်း စမ်းကြည့်မယ်လေ သမီး ကို အားနာတယ်”

“အို ဒါများ ဖေဖေ ကလည်း ကိုယ့်သမီးပဲဟာ”

ညိုက ပဲ ချွေးမ ယောက်ခမ ဆက်ဆံရေးပေါ် ကျော်လိုက်မိတာလား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မသေခြာတော့ဘူး။ ဖေဖေဦး က သူထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာပေါ်က ထပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့ ညိုက သူ့နောက်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လည်ကုတ် ကို ညို့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဖိနှိပ်ပေးနေမိတယ်။

“အား ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် ဒီနားလေး”

ဖေဖေဦးက သူ့လက် နဲ့ ညို့ လက်ကလေးကို ကိုင်ပြီး သူလိုချင်တဲ့ နေရာကို တင်ပေးတော့ ညို့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာတယ်။ ညို့ ပေါင်လေးတွေက လည်း ဖေဖေဦး နံဘေးနဲ့ ထိလိုက် ကွာလိုက် နဲ့လေ။

အဲလိုလေး ခနနှိပ်နှယ်ပြီးတော့ ဖေဖေဦးက၊

“အင်း ကျေးဇူးပါပဲ သမီးရယ်၊ တော်ပါပြီ သမီးလက်ကလေးတွေက ပျော့မလိုလို နဲ့ နှိပ်တော့ ထိသားပဲ”

လို့ ပြောပြီး ညို့ဘက်ကို လှည့်လိုက်တယ်။ နောက် ညို့လက်ကလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ညို ရင်ထဲ တဒုံးဒုံးခုန်နေပြီလေ။ ဖေဖေဦးက ညို့လက်တွေကို မလွှတ်သေးပဲ ကိုင်ထားရင်းက ရှက်သွေးဖြန်းသွားတဲ့ ညို့မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ညို ဖေဖေဦးလက်ထဲက ညို့လက်တွေကို မရုန်းပဲ နဲ့ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ထားလိုက်မိတာ ညို့အပြစ်လား၊ ဖေဖေဦးရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံက ညို့ နဖူးပေါ်ကို ပထမကျလာတယ်။ နောက်တော့ ညို့ နှာခေါင်းလေး နဲ့ နောက် ညို့နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ပေါ့။

“အို ဖေဖေဦး မသင့်ဘူး ထင်..အု”

“ပြွတ်စ်”

ညို့စကားတောင် မဆုံးလိုက်ပါဘူး။ ဖေဖေဦးရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံက ညို့နူတ်ခမ်းတွေပေါ်ဖိကပ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စုပ်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ညို့တကိုယ်လုံးလဲ သွေတွေ ပူဆင်းသွားတယ်။

ညို့ကိုယ်လုံးလေးက ဖေဖေဦး ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော့ခွေသွားတယ်။ ဖေဖေဦးရဲ့ အနမ်းတွေက ညို့ တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းလေးတွေ တောင်ထစေတယ်။ ဖေဖေဦးလက်တွေက ညို့ ရင်သား လုံးလုံးလေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နှယ်နေတယ်၊ အို ညို့ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ မာနေတာကို သူသိနေပြီပေါ့။ ရှက်လိုက်တာ။ ဖေဖေဦးက ညို့ ခါးလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ပွေ့ချီပြီး နောက်တဖက်က ညို့ ဂါဝန်အောက်နားက နေတိုးဝင်လာပြီး ညို့ပေါင်ခွစုံ ပိပိနေရာလေးကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။ ညို့ အရေလေးတွေ နဲ့ စိုနေတဲ့ ပင်တီလေးပေါ်ကနေ သူ က ညို့စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ ညို အသက်ရှုမဝတော့ဘူး၊ ဖေဖေဦးလက်က ညို့ပင်တီ ခါးသားရေမြော့ကြိုးလေး အောက်ကနေ တိုးဝင်လာပြီး ညို့ပိပိလေး ရဲ့ နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ပွတ်လိုက်တော့ ညို့ကိုယ်လုံးလေး တုံသွားတယ်။

“ဒုန်..ခလွမ်”

အိမ်ပေါ်ထပ်က တခုခု တိုက်မိလိုက်သံကြောင့် ရုတ်တရက် သတိပြန်ဝင်လာလို့ ဖေဖေဦး ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စုံတွန်းပြစ်လိုက်ပြီး နောက်ဖေးခန်းဘက်ကို ပြေးဝင်လာခဲ့မိတယ်။ ညို ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ပြီး အသက်ကို မှန်မှန်ရူလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ရေကန်ထဲက ရေအေးအေးလေးကို ခပ်ပြီး မျက်နှာသစ် ခြေထောက်ဆေးလုပ်လိုက်တော့မှ လူလည်း နည်းနည်း တည်ငြိမ်သွားပြီး စိတ်ပြန်ကြည်သွားတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းကို ချောင်းကြည့်တော့ ဖေဖေဦးကို မတွေ့တော့ဘူး၊ တီဗီကတော့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပွင့်နေတာ တွေ့တာနဲ့ တီဗီပိတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖွနင်းတက်လာခဲ့တယ်။ အပေါ်ထပ်မှာလည်း အခန်းအပြင်ဘက်တွေမှာ လူရှင်းနေတာနဲ့ ညိုတို့ အခန်းကို ကမန်းကတမ်းပြေးဝင်ပြီး အထဲက ဂလန့် ချထားလိုက်မိတော့တယ်။

………………………………………………………………………………………

မနက်ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ထရေမိုးချိုးပြီးလို့ ဘရိတ်ဖတ်စ်စားတော့ ဖေဖေဦးက မေမေထား ရှိနေလို့လားမသိ ပုံမှန်ပဲ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ။ ညိုက တော့ ဒီပုံဆို မဖြစ်ဘူးလို့ တွေးမိလို့ မေမေထား ကိုပဲ ။

“မေမေထား သမီး ဒီဝိအန်း မေမေ တို့အိမ် မှာ သွားအိပ်လိုက်အုံးမယ်နော်၊ တနင်္လာနေ့ ညနေမှ အလုပ်ကတန်းပြန်လာခဲ့မယ်”

“အော် အေးအေး သမီးလည်း သမီးအမေတို့ နဲ့ တခါတလေ သွားနေပေါ့၊ သားမရှိတော့ သမီးလည်း ပျင်းမှာပဲ၊ အင်းအင်း၊ တနင်္လာနေ့ ညနေမှ တွေ့မယ်လေ၊ “

ဖေဖေဦး ကတော့ မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ မျက်ခုံးပင့်ပြီးတော့ ကြည့်နေတယ်။ ညိုက မျက်လုံးချင်း မဆုံတော့ဘူး၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မျက်လွှာချထားလိုက်မိတယ်။ ညို့ကိုယ်ညို လည်းမယုံတော့ဘူးလေ၊ မောင့်ကို သစ္စာမဖေါက်ချင်ဘူး ဖေါက်ခဲ့ရင်တောင်မှ မောင့်အဖေနဲ့တော့ မဖြစ်ချင်ဘူးလေ၊ ဒီနေ့ က သောကြာနေ့ ဆိုတော့ အနည်းဆုံး သုံးည တော့ ဝေးဝေးရှောင်နေလိုက်ဖြစ်မယ်။ တနင်္လာနေ့ ပြန်လာရင် ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လောက်ပြီပေါ့။ အဲဒါက ညို့အတွေး။

ညို အလုပ်ကို ရောက်တော့ ဖေဖေကျော်လည်း မရောက်သေး၊ မေမေ့လည်းမတွေ့ ဒါပေမဲ့ သူတို့က ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ဆိုတော့ ပုံမှန်အချိန်ရယ်လို့ မရှိဘူးလေ။ နေလည်လောက်ကျမှ ဖေဖေကျော်တယောက်ထဲ ပေါက်ချလာတယ်။ မေမေ့ကို မေးကြည့်တော့ အိမ်မှာတဲ့ ဆိုတာနဲ့ ညိုလည်း ဆက်မမေးတော့ဘူး၊ ဖေဖေကျော် က ခနပဲ နေပြီး အိမ်ပြန်မယ် ဆိုတော့ ညိုက မှာလိုက်တယ် မေမေ့ကို ပြောလိုက်ပါပေါ့၊ ညို ဒီဝိအန်း အိမ်မှာ ပြန်လာအိပ်မယ်လို့၊ ယောက်ခမ တွေကို ပြောလာခဲ့တယ်လို့၊ ဆိုတော့ ဖေဖေကျော့် မျက်လုံးတွေက တမျိုး ဖြစ်သွားသလိုပဲ၊ ပြီးမှ အင်း သူပြောလိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။

ညနေကျတော့ သောကြာနေ့လည်းဖြစ်တော့ အလုပ်က ဘီးဇီး ဖြစ်ပြီး အလုပ်ပြန်တဲ့ အချိန် နောက်ကျ၊ မောင့် အိမ်က ယူလာခဲ့တဲ့ ကားလေးကို မောင်းပြန်လာတော့ ကားတွေကလည်း သေချင်စော်နံလောက်အောင်ကျပ်၊ မေမေတို့ အိမ်ရောက်တော့ တော်တော်နုံးနေပြီ။

အိမ်ရောက်တော့ ဖေဖေကျော်ပဲ တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ မေမေရော ဆိုတော့ အရေးပေါ် အလုပ်ပေါ်လို့တဲ့ မော်လေး နဲ့ နှစ်ယောက် ထွက်သွားတယ်တဲ့ သမီးအတွက် ဟင်းတွေ ထားခဲ့တယ်တဲ့ တနင်္ဂနွေညပြန်လာမယ်တဲ့၊ သမီးလာအိပ်တဲ့ နေ့ မှ အလုပ်ပေါ်လို့ သွားရတာ စိတ်မကောင်းဘူးတဲ့ လို့ ပြောပါတယ်။ ညိုတွေးမိလိုက်တာကတော့ ဟင်း မေမေ ကတော့ လုပ်ပြီ၊ မော်လေး ကျောင်းပိတ်ရက် နဲ့ အကိုက် တနေရာကို သွားပြီး ချစ်စခန်းဖွင့်ကြပြီနဲ့ တူတယ်လို့ တွေးမိ လိုက်တယ်။

မေမေ နဲ့ မော်လေးတို့ ချစ်စခန်းဖွင့်တာကို ချောင်းကြည့်ထားမိတော့ အဲဒီပုံတွေ မျက်စေ့ထဲ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး သွေးတောင် နည်းနည်းပူသွားပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ဒီည ဖေဖေကျော်နဲ့ ညိုနဲ့ ဒီအိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေပြီ ဆိုတာ တွေးလိုက်မိတော့ ရင်ခုံသွားမိတယ်။ သေချင်တဲ့ ကျားတောပြောင်းများ ဖြစ်နေပလား။ အို ဒါပေမဲ့ အခုမှ ငါ မောင်တို့အိမ်လည်း ပြန်သွားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလေလို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။

…………………………………………………………………………………

ရေမိုးချိုး ပြီး တော့ လူလည်း ပြန်လန်းဆန်းသွား၊ ဘိုက်ကလည်း ဆာလာတော့ မေမေ ထားခဲ့တဲ့ ဟင်းတွေပြန်နွေး ဖေဖေကျော်လည်း ရေချိုးပြီးတော့ ပြင်ဆင်ပြီး စားကြတယ်။ မေမေ က ညိုကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းလေးတွေ သိတယ်လေ၊ အဲဒါလေး တွေ လုပ်ထားပေးခဲ့တော့ ထမင်းစားကလည်း မြိန်တယ်။ ဖေဖေကျော်က လည်း ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာလေးတလုံး ထုတ်သောက်တယ်၊ ညို့ကိုလည်းမေးပါတယ် သောက်အုံးမလားဆိုတော့ ဟင့်အင်းလို့ ပေါ့။

စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ပုဂံခွက်ယောက် တွေ သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင် တီဗီကြည့်ကြတယ်။ ညိုလည်း တွေးမိတယ်၊ အင်း ငါ့မှာ ဟို ဖေဖေဦးနဲ့ တီဗီကြည့်ရင်း ဇာတ်လမ်းက ရှုတ်ချင်လာလို့ ဒီအိမ်ပြန်လာတယ်၊ အခု ဖေဖေကျော်နဲ့ တီဗီကြည့်နေရပါလားပေါ့။ အဲဒါ လူက မနေနိုင်တော့ဘူး ဖေဖေကျော့်ကို အိပ်တော့မယ် ဆိုပြီး ညို့အခန်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေတို့က ညို့လာရင် အိပ်လို့ ရအောင် ညို့အခန်းကို ဒီတိုင်းလေး ပဲ ထားတယ်၊ ဆိုတော့ ညို့အတွက် ကတော့ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အပျို ဘဝ ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ၊ အခန်းတံခါးကို ဂလန့် ထိုး ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲလိုက်တယ်။

ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေး ပေမဲ့ အခန်းကလည်း ပိတ်ထားပြီးမို့ ဘရာဇီယာ နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ပါချွတ်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မနေ့ညက ဖေဖေဦး နဲ့ မတော်တဆ ကနေ ဖြစ်သွားပြီး ကံကောင်းလို့ နယ်မကျွံခဲ့တာကို ပြန်တွေးမိရင်း အရင်ဖေဖေကျော်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို တဆက်တည်းတွေးလိုက်မိတယ်။ မောင် နိုင်ငံခြားထွက်သွားတာလည်း အတော်လေး ကြာပြီ ဆိုတော့ ညို့ စိတ်ထဲမှာရော သွေးသားကရော တခုခု ဟာနေသလိုပဲ၊ အခုတောင် ဖေဖေကျော်နဲ့ တုန်းက ဟာ ပြန်တွေးမိပြီး ပိပိလေး မှာ စိုစိစိလေး ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်က နေ လက်လျိုပြီး စေ့စေ့လေးကို ပွတ်လိုက်တော့ လူတောင် တုံတက်သွားတယ်။ အင်း ငါတော့ ဒီဂျေပွတ်မှ ရတော့မယ်လို့လည်း ညို့ဘာသာ တွေးမိတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ၊

“ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်”

ဆိုတဲ့ တံခါးခေါက်သံကြောင့် ညိုလန့်သွားတယ်။ နောက်မှ အိမ်မှာ ဖေဖေကျော်ပဲ ရှိတယ်ဆိုတာ သတိရလို့၊

“ဖေဖေကျော် ဘာလဲဟင်”

“အော် ညိုလေး မအိပ်သေးရင် ဟို စတော်ဘယ်ရီ လက်ဖျော်လေး သောက်မလားလို့ ဖေဖေကျော် ခုပဲ ဖျော်ထားတာ လေး လာပေးတာ”

စတော်ဘယ်ရီ လက်ဖျော်ဆိုတာနဲ့ ညို တခြားဟာတွေ ခနမေ့သွားပြီး တံခါးကို ကမန်းကတန်း သွားဖွင့်လိုက်မိတယ်။ တံခါးဝမှာ ဖေဖေကျော် က ညို အရမ်းကြိုက်တဲ့ စတော်ဘယ်ရီ လက်ဖျော်ကို ဖန်ခွက် အရှည်ကြီးနဲ့ ယူလာပြီး ရပ်နေတယ်။

“သိုင်းကျူးပဲ ဖေဖေကျော်”

ဆိုပြီး ညို သူ့လက်ထဲက ဖန်ခွက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယူပြီး ညို့ကုတင်ဘေးက စားပွဲေလေးမှာတင်ဖို့ လှည့်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒါက ညို့အမှားလေ၊ ဖေဖေကျော် အနောက်ကနေလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတာကို သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ စားပွဲလေးပေါ်မျာ ဖန်ခွက်ကို ချပြီး နောက်လှည့်လိုက်တော့၊

“ဟင် ဖေဖေကျော်”

ဖေဖေကျော်က ညိုနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အရမ်းကို ကပ်နေပြီလေ။ ရုတ်တရက် အံ့သြသွားတဲ့ ညို့ကို ဖေဖေကျော်က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ညို့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ညို အစွမ်းကုန် ရုန်းပေမဲ့ ဖေဖေကျော့် လက်တွေက အရမ်းကို သန်လွန်းလှတယ်။ ညို့ပေါင်တန်အရင်းမှာ ထောက်နေတဲ့ ဖေဖေကျော့် ပုဆိုးအောက်က ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးက ကလည်း စောစောကလေးတင် စိတ်ထနေတဲ့ ညို့ကို အားအင်ကုန်ခန်းသွားစေတယ်။

ဖေဖေကျော့် လက်ဖဝါးတွေက ညို့ဖင်လုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နှယ်နေပြီး ဖေဖေကျော့် လျှာကြီးက ညို့ပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ညို့ အတွက် က ပြန်လမ်းမရှိတော့ဘူးလေ။ နွေရာသီမှာ အရမ်းကို ခြောက်သွေ့နေတဲ့ ကောက်ရိုးပုံပေါ်ကို မီးခြစ်ဆံတခု မီးခြစ်ပြီး ပြစ်ချလိုက်သလိုပဲ၊ ညို့ကာမ ဆန္ဓတွေက တဖျင်းဖျင်း နဲ့ ထတောက်ကုန်ကြပြီလေ။ ညို့ရဲ့ လက်တွေကလည်း ဖေဖေကျော့် လည်ကုတ်ကို တွယ်ဖက်ပြီး ညို့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ဖေဖေကျော့် လျှာကြီးကို ပြန်စုပ်ပေးနေမိပြီလေ။

ဖေဖေကျော်က ညို့ကို ကုတင်ရှိရာကိုအသာလေး တွန်းပေးလိုက်တော့ ညိုလည်း ကုတင်ပေါ်ကို အလိုက်သင့် လေးလှဲချလိုက်တော့တယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်ပြီးတော့ ညို့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ညို့ နို့တွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်ရင်းက ညို့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်တလှည့်စီ ငုံ့ပြီး စို့ပေးနေတယ်။ ညို့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက လည်း အရမ်းကို ထောင်မတ်တင်းမာနေပြီလေ။

နောက်ဖေဖေကျော့် လက်တဖက်က ညို့ပေါင်ခွဆုံကို ရောက်လာတော့ ညို အလိုလို ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားပေးမိတယ်။ ဖေဖေကျော့် လက်ချောင်းတွေက ညိုရဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ် မွှေနှောက် ဆော့ကစားနေပြီလေ။ ညို ခါးလေး ကော့ပြီး တွန့်လိမ်နေရပြီ ညို့ မျက်စေ့လေးကို တင်းတင်းလေး ပိတ်ထားမိပြီး ဖေဖေကျော့် လီးကြီးကို စောင့်မျှော်နေမိပြီ။

…………………………………………………………………………….

ဖေဖေကျော်က ညို့ပေါင်လုံးတွေကို သူ့ဒူးကြီးတွေ နဲ့ တဖက်တချက်တွန်းပြီး ဖြဲကားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ရဲ့ လီးကြီးကို ညို့စောက်ဖုတ်အဝလေးမျာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလာပါတော့တယ်။ အံဩစရာကောင်းလောက်အောင် ဖေဖေကျော်ရဲ့ လီးကြီးကို ညို့စောက်ဖုတ်လေးက မှတ်မိနေသလိုပဲ၊ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်တုံးက အလိုးခံခဲ့ရတာကို ပြန်သတိရသွားမိတယ်။ ညို့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဖေဖေကျော့် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။

သိပ်ဆိုးတဲ့ ဖေဖေကျော်လေ။သူ့လီးကြီးကို ညို့ဖုတ်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်ပြီး ညို့ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ကို ဖိကပ်ထားတယ်၊ နောက် မလှုပ်တော့ဘူး၊ ညို စိတ်ထဲ မျာ ညို့မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ ညို့ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေကျော့် မျက်နှာကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ညိုရှက်သွားလို့ မျက်လုံးတွေကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ဖေဖေကျော်က၊

“ညိုလေးရယ် မျက်စေ့ဖွင့်ပါအုံး၊ ဖေဖေကျော်က ညိုလေး မျက်လုံးပိတ်ရက်နဲ့ပဲ အမြဲချစ်ခဲ့ရတာ၊ အခု ဖေဖေကျော် ညိုလေးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး ချစ်ချင်တယ်ကွာ”

“ဟင့်အင်း ညိုရှက်တယ်”

“ခုချိန်ထိ ရှက်နေတုန်းလား ညိုလေးရယ် ဖေဖေကျော်နဲ့ အရှက်ကုန်ခဲ့တာ ဘယ်နှစ်ခါတောင် ရှိနေပြီလဲဟာကို၊ ကဲပါ မျက်လုံးလေး ဖွင့်လိုက်ပါအဲဒါမှ ပဲ ဖေဖေကျော် ချစ်မယ်နော်”

“အောင်မယ် မချစ်ချင်နေပေါ့”

ညိုက မခံချင်စိတ်ကလေးနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ပြီးပြောလိုက်မိတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ကို ပြုံးပြပြီးငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။

” ဖေဖေကျော် ပျော်ပြီကွာ၊ ညိုလေးကို လွှမ်းနေတာ”

“သွားပါ ဘာလို့ လွှမ်းရတာလဲ၊ လွှမ်းစရာလား၊ မေမေ တယောက်လုံးရှိနေတာကို”

“ခု ညိုလေး မေမေ က ဘယ်ရောက်နေလဲ သိလား”

“ခရီးသွားတယ်ဆို”

“အင်းလေ အဲဒါက သူပြောတာပဲလေ၊ အခုလောက်ဆို ဟော်တယ်တခုခု မှာ သူနဲ့ မော်လေး နဲ့ လိုးနေလောက်ပြီ”

“ဟင် ဖေဖေကျော်က သိနေတယ်”

“အိုး ဖေဖေကျော် သိတာက အံ့ဩစရာမရှိဘူး၊ ညိုလေးက ဘယ်လို သိနေတာတုန်း အဲဒါကို ဖေဖေကျော်က ပိုအံ့ဩသေးတယ်”

ညို က ဖေဖေကျော့်ကို ညို တနေ့ အိပ်ပျော်နေတုန်း သူရှိမှန်းမသိပဲ တဖက်ခန်းမှာ မော်လေးနဲ့ မေမေတို့ လိုးနေကြတာကို တွေ့ရတဲ့အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။ဖေဖေကျော်က၊

“အင်း ဖေဖေကျော်က သိတာကြာပြီ၊ ညိုလေးမေမေ ကသာ သူ့ကိုယ်သူ လုံလှပြီထင်နေတာ၊ ဖေဖေကျော်ကိုယ်တိုင်က ကိုက လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတာ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တယ်လေ”

“အို့”

ဖေဖေကျော်က စကားပြောနေရင်းက ညို့ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေတာ တချက်ဆွဲထုတ်လိုက်တာ ညို့ ပိပိလေးထဲက သူ့ဒစ်ကြီး ထွက်သွားတော့ မလို ဖြစ်လို့ ညို့ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာပြီး ဖေဖေကျော့် လက်မောင်းကို ကုတ်ဆွဲလိုက်မိတယ်။ဖေဖေကျော်က စကားမပြောတော့ဘူး၊ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ညို့ ပေါင်အောက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ညို့ပေါင်တွေ ကားသွားပြီး ဖင်က အလိုလို ကော့သွားတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ခါးလေးကို ကိုင်ပြီးတော့ သူ့ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ညိုလည်း အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းတာပေါ့။ ပြတ်နေတာလည်း ကြာပြီ၊

ဖေဖေကျော့်လိုးနည်းက လည်း ညို့စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးကြီးမွှေထည့်နေသလိုမို့ ညို့ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ နောက်တော့ သူလည်း ဆောင့်ချက်တွေ သွက်လာသလို ညိုလည်း အရမ်းကောင်းပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ သူက အဲဒီမှာ ဆောင့်နေတာ ကို ရပ်လိုက်တော့ ညိုမနေနိုင်တော့ဘူး။

“အို့ ဖေဖေကျော် သမီးပြီးတော့မယ် ဆက်ဆောင့်ပေးတော့လေ”

“အင်းပါ သမီးရယ် ဖေဖေကျော် ညောင်းလို့ ပုံစံပြောင်းတာပါ”။…(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း မျှော်)

Zawgyi

ပေထြးဖြင့္လိိုက္တဲ့ က်မရဲ႕ ပါကင္ေလး

ညိဳ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မလုံမလဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ေမာင့္ကို လည္း ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိဘူး။ စိတ္ေတြရႈတ္ေထြးေနတယ္။ ဒီေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ က ညိဳ႕စိတ္ေရာကိုယ္ကိုေရာ ပရက္ရွာျဖစ္ေနရတယ္။

ညိဳ နဲ႔ ေမာင္ နဲ႔က ဟိုက္စကူးေက်ာင္းသား ကထဲက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာၾကတာ၊ ေနာက္ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း ဆက္တြဲျဖစ္၊ စာအတူတူလုပ္ျဖစ္ရင္းက မွ ရီးစားဘဝကို ေရာက္ခဲ့ၾကတာ။ အခု ႏွစ္ေယာက္စလုံး က တကၠသိုလ္မွာ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေရာက္ေနၾကၿပီ ဆိုေတာ့ ညိဳတို႔ အနာဂါတ္က အလင္းေရာင္ေလး ျမင္ေနရၿပီေလ။ ေမာင္က ႏိုင္ငံျခားထြက္မယ္လို႔ေျပာတယ္။

ညိဳက ေတာ့ မသြားခ်င္ဘူး။ ညိဳ႕မွာ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ ေနေနသာသာ အခု ေက်ာင္းတက္တာေတာင္မွ ေဖေဖေက်ာ့္ ေက်းဇူးေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ ဆိုတာက တကယ္ေတာ့ ေမေမ့ရဲ႕ ေနာက္ေယာက္်ား ေလ။ ညိဳ ဟိုက္စကူး အေရာက္မွာပဲ ေဖေဖ က ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္တယ္ဆိုလား၊အဲဒါမ်ိဳးနဲ႔၊ ဆုံးသြားတယ္။ တကယ္က ေဖေဖက ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတယ္။ ေသြးတိုးေတြ ကိုလက္စထေရာေတြ ရွိေနတာေတာင္ ေဆးလိပ္နဲ႔ အရက္ကို မေရွာင္ဘူး အလုပ္ေၾကာင့္ ဆိုရွယ္ေၾကာင့္ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပၿပီး ဆက္လုပ္ေနတာ ေၾကာင့္ပဲေပါ့။

ေမေမ ကလည္း လခစားဘဝနဲ႔အ႐ြယ္က လည္းငယ္ေသးေတာ့ တပင္လဲ တပင္ထူ ဆိုသလို ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း လူပ်ိဳႀကီး ကိုကိုေက်ာ့္ကို ယူလိုက္တယ္။ ကိုကိုေက်ာ္က ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရးလည္း အဆင္ေျပတယ္။ ေနာက္ ေဖေဖ ရွိကတည္းက အိမ္မွာ ဝင္ထြက္ေနတာဆိုေတာ့ ညိဳတို႔ နဲ႔က မိသားစုလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေမေမ နဲ႔ ညိဳ႕ ကို ေဖေဖေက်ာ္က လိုေလေသးမရွိေအာင္ထားတယ္။

ပေထြးနဲ႔ မတူ အေဖအရင္းလို ျဖစ္ေနေတာ့ ညိဳတို႔လည္း တကယ့္မိသားစုေလးလို ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းက တိုးခ်ဲ႕လာလို႔ ေမေမ ပါ အလုပ္က ထြက္ၿပီး ပြဲ႐ုံေတြမွာ ႀကီးၾကပ္တဲ့ အလုပ္လုပ္လာရတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ ပြဲ႐ုံေတြက နယ္ၿမိဳ႕ႀကီးေတြ မွာပါ ရွိေတာ့ ခရီး ခနခန ထြက္ၾကရတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ဘဝဆိုတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ထဲက လို အၿမဲ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါလားဆိုတာကို၊ ေႏြရာသီေက်ာင္းအားရက္ အခ်ိန္ ေလးအတြင္းမွာ ညိဳ႕ ဘဝ နဲ႔ ရင္းၿပီး အေတြ႕အႀကဳံ ရခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။

အဲဒီႏွစ္ ညိဳ႕ ေက်ာင္းက ဖိုင္နယ္ မၿပီးခင္ေလးမွာပဲ ေဖေဖေက်ာ့္ ရန္ကုန္က ပြဲ႐ုံမွာ ေငြေၾကး ျပႆနာတက္ေနလို႔ ေဖေဖေက်ာ္ အလုပ္ရႈတ္ေနတာနဲ႔ မႏၲေလးက ပြဲ႐ုံ ကိစၥရွင္းဖို႔ ေမေမ က မႏၲေလးကို ထြက္သြားရတယ္။ ညိဳ စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္က လည္း အလုပ္ကိစၥ ျပႆနာရွင္းၿပီးသြားၿပီ ဆိုေတာ့ ေမေမ ရွိရာကို လိုက္သြားၾကတယ္။

ညိဳလည္း စာေမးပြဲ က ပရက္ရွာေတြ ေၾကာင့္ အခုမွ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေပ်ာ္ပါးရေတာ့မွာေပါ့ေလ။ မႏၲေလးေရာက္ေတာ့ ေမေမ က ေဖေဖေက်ာ့္ အလုပ္ျပႆနာကို စိတ္ပူလို႔ အဲဒီကိစၥေျပလည္ရင္ တရားစခန္းဝင္မယ္လို႔ အဓိဌာန္ထားလို႔ ဆိုၿပီး စစ္ကိုင္းေတာ္ေပၚက ေက်ာင္းတခုမွာ တရားဝင္မယ္တဲ့ ညိဳ႕ကိုပါ လိုက္ခဲ့မလားေခၚတယ္။

ညိဳက မန္းေလး သၾကၤန္ေပ်ာ္ရမလားဆိုၿပီး ေမာင္ တားေနတဲ့ၾကားက ထြက္လာတာဆိုေတာ့ မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေမေမ ကလည္း ေျပာပါတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ပြဲ႐ုံအလုပ္ရွိေသးေတာ့ လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ သမီးလည္ခ်င္ရင္ ေဖေဖေက်ာ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုေတာ့ အင္းဆိုၿပီး မႏၲေလးက ညိဳတို႔ အိမ္မွာပဲ ေနခဲ့လိုက္တယ္။ ညိဳတို႔က မႏၲေလးမွာ လည္း အိမ္တလုံးရွိတယ္ေလ၊ ေမေမ တို႔ ေဖေဖတို႔ အလုပ္ကိစၥနဲ႔လာရင္ ေနလို႔ရေအာင္၊ ညိဳတို႔ မရွိခ်ိန္ ေဖေဖေက်ာ့္ပြဲ႐ုံ က မ်က္ႏွာလြဲ တေယာက္က ေစာင့္ေနေပးတယ္ေလ။

အဲလိုနဲ႔ သၾကၤန္ေရာက္ေတာ့ ညိဳ က ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး တကယ္က မန္းေလး မွာ ညိဳက သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူးေလ။ ေဖေဖေက်ာ္က သူလိုက္ပို႔ေပးမယ္ ဆိုလို႔ေလ၊ တကယ္ပဲ အဲဒီေန႔မွာ ေဖေဖေက်ာ့္ မိတ္ေဆြ မိသားစု လားရႈိးဘက္က ဂ်စ္ကားနဲ႔ ဆင္းလာတယ္။ သူတို႔က မိသားစု က သားသမီးသုံးေယာက္။ မိန္းခေလး ႏွစ္ေယာက္ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ အေဖနဲ႔ အေမ ေပါ့။ အဲဒီလူႀကီးက ကားေမာင္းတယ္ သူ႔မိန္းမနဲ႔ သားသမီးေတြက မတ္တတ္ရပ္၊ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ညိဳတို႔လည္း မတ္တတ္ရပ္ေပါ့။ ပထမေတာ့ တစိမ္းေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ရွိန္ေနေသးေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ရင္းႏွီးသြားၿပီး ေပ်ာ္စရာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။

တခုပဲ အဲဒီ ေကာင္ေလးက ညိဳ႕နားကို မသိမသာကပ္တယ္။ ေရတအားပက္တဲ့ အခ်ိန္ ဆို ပိုဆိုးေသးတယ္။ ညိဳ႕ကို ကာေပးသလိုနဲ႔ ညိဳ႕အသားကို ရေအာင္ ထိလာတယ္။ သူ႔ညီမေလးေတြက လည္း ငယ္ေသးေတာ့ သိပ္သတိထား မိပုံမရဘူး။ ေဖေဖေက်ာ့္ကို မသိမသာ အကဲခတ္လိုက္ေတာ့လည္း ေဖေဖေက်ာ္က ဟို အမ်ိဳးသမီးနားမွာ ကပ္လို႔၊ သူ႔ေယာက္်ားက ကားေမာင္းေနတယ္ေလ။ သူနဲ႔ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ က တခါနားတိုင္း သူတို႔ ယူလာတဲ့ ဝီစကီပုလင္းထုတ္ထုတ္ၿပီး ေမာ့ၾကတယ္ေလ။

ေဖေဖေက်ာ့္ မ်က္ႏွာကလည္း အရက္ေၾကာင့္လား ေနေရာင္ေၾကာင့္လားမသိ နီေနတယ္။ ညိဳတို႔က သဘက္ေတြ ဦးထုပ္ေတြ နဲ႔ ဆိုေတာ့ ကားေလးေပၚမွာ တေယာက္နဲက တေယာက္ မ်က္ႏွာေလာက္ပဲ ေသျခာျမင္ရတာ၊ ဒါေပမဲ့ ညိဳ႕ မ်က္လုံးေတြ က ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကို ေဖေဖေက်ာ္ ဟိုမိန္းမ ခါးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္တာကို ျမင္လိုက္မိေသးတယ္။ ညိဳ႕စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးပဲ ေဖေဖ့ေက်ာ့္ကို ေဒါပြတာလား ၊ ေမေမ့ကို ေနာက္က်ရင္ ျပန္ေျပာလိုက္ရမလား တအုံေႏြးေႏြးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ညိဳ႕နားကပ္ေနတဲ့ ဟိုေကာင္ေလးက တမ်ိဳးေလ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေဖေဖေက်ာ္တို႔ကို ေမ့ေနၿပီး ကိုယ့္အနားကပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို ပဲ သတိထားမိေနတယ္။

အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမာင္က လည္း နည္းနည္းကဲလာတယ္။ ညိဳ နဲ႔ ေမာင္နဲ႔ အတူတူ တေနရာမွာ ထိုင္ၾကရင္ ေမာင့္လက္ေတြက နည္းနည္းရဲလာၿပီ။ ညိဳ႕ကိုလည္း ဟိုေနရာကိုင္ ဒီေနရာကိုင္နဲ႔၊ ညိဳလည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ ကိုယ္ပဲ၊ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ထတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ ပါေလ ဆိုတဲ့ ေမေမ့ ဆုံးမ စကားေၾကာင့္ ညိဳလည္းထိန္းထားရတာေပါ့။ အခု ေဖေဖေက်ာ္ ဟိုမိန္းမႀကီးနား ကပ္ကပ္ေနတာနဲ႔၊ ဟိုေကာင္ေလး ညိဳ႕နားကပ္ကပ္ေနတာက စိတ္ထဲ မွာ ဘာလိုလို ႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ ကို္ယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ နားမလည္ေအာင္ ျဖစ္ရတယ္။

ညဘက္က်ေတာ့ အဲဒီ မိသားစုက ညိဳတို႔ အိမ္လိုက္အိပ္တယ္ေလ။ ညိဳတို႔က ယာယီနယ္လာရင္ ေနတဲ့ အိမ္မို႔ အိမ္က သိပ္လည္း အခန္းအမ်ားႀကီးမရွိဘူး ဧည့္သည္ခန္းေသးေသးေလးကို သူတို႔ ခေလးသုံးေယာက္ အိပ္ၿပီး ညိဳ႕ အခန္းကို ေဖေဖေက်ာ့္ သူငယ္ခ်င္း လင္မယား အိပ္မယ္ေပါ့။ ေဖေဖေက်ာ္က သူနဲ႔ ေမေမ နဲ႔ အိပ္တဲ့ အခန္းမွာ ညိဳ႕ကို လာအိပ္ေပါ့။ သူက အခန္းထဲက ပက္လက္ကုလားထိုင္ မွာ အိပ္မယ္ေပါ့။ ညိဳ႕ကို ေဖေဖေက်ာ္ရဲ႕ သမီးအရင္းလို႔ပဲ လူတိုင္းက သိထားၾကေတာ့ ဘာမွေျပာစရာမရွိတဲ့ အစီအစဥ္ေပါ့။

တကယ္လည္းညအိပ္ေတာ့ ညိဳက ေမေမတို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ တေယာက္ထဲ ေဖေဖေက်ာ္က ပက္လက္ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ဇက္က်ိဳးၿပီး တေခါေခါ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ေန႔ခင္းတေန႔ ခင္းလုံး ဟိုလူႀကီးနဲ႔ အရက္ေတြ ခ်ထားၾကတာကိုး။ ညိဳက ပထမ ေဖေဖ့ေက်ာ့္ ေဟာက္သံနဲကေရာ ဒီေန႔ စိတ္ေတြ က ေထြျပားေနတာနဲ႔ ေရာ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ့္ျဖစ္ေနပုံၾကည့္ၿပီးသနားသြားတယ္ မနက္က်ရင္ေတာ့ အုန္းလြဲေနေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး ေဖေဖေက်ာ့္ကို လႈပ္ႏိုးလိုက္တယ္။

“.ေဖေဖေက်ာ္ ကုတင္ေပၚမွာ လာအိပ္ အဲဒီမွာဆို ဇက္နာေတာ့မယ္..”

“..ေအာ္ အင္းအင္း ..ရတယ္ ညိဳေလး ညိဳေလးက်ပ္ေနလိမ့္မယ္ ေအးေဆးသြားအိပ္..”

“..ဟာ ရပါတယ္ဆို ကုတင္ႀကီးက အက်ယ္ႀကီးဟာကို လာလာ..”

ညိဳ အတင္းဆြဲေခၚလို႔ ေဖေဖေက်ာ္ ယိုင္တိယိုင္ထိုးနဲက ထလာၿပီး ကုတင္ေပၚမ်ာ ဘုန္းကနဲကို ေမွာက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ညိဳလည္းအိပ္ယာရဲ႕ တျခား တဖက္စြန္းမွာ သြားၿပီး အသာလွဲလိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး ေန႔ခင္းက ပင္ပန္းထားတာနဲက ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

ညိဳ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေလးေလးႀကီး ဖိမိေနတာမို႔ ညိဳအိပ္ယာက ႏိုးလာခဲ့တယ္။ အခန္းတခုလုံး ေမွာင္ပိန္းေနတယ္။ တကယ္က အဲလို မႏိုးခင္ ညိဳအိပ္မက္မက္ေနတာ။ ဘယ္ကေနဘယ္လို ေမာင္နဲ႔ သြားေတြ႕လည္းမသိဘူး၊ ေမာင္က ညိဳ႕ကို ဟိုကိုင္ဒီကိုင္လုပ္ရင္းက ညိဳ႕စိတ္ေတြထလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္က ညိဳ႕ ပိပိေလးကို လာၿပီးပြတ္ေနေတာ့ ညိဳမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ညိဳေမာင့္လက္ကို ဖယ္ျဖစ္ဖို႔ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေမာင့္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟင္၊ ဟိုေကာင္ေလး ျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေလးကို တြန္းလြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ေကာင္ေလးက အတင္းဖိေတာ့ လန႔္ႏိုးလာတာ၊ အခု ညိဳ႕ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ေလးေလးႀကီးပိေနၿပီး ညိဳ႕မ်က္ႏွာ နားမွာ ေလပူပူ မႈတ္ထုတ္ေနတာ ညိဳ႕ ပါးစပ္ေတြကို နမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ပါးစပ္အစုံက အရက္နံ႔ေတြ ထြက္ေနတယ္။ ဟင္ ေဖေဖေက်ာ္။ ညိဳ တအား႐ုန္းမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လန္တက္ေနမွန္းမသိတဲ့ ညိဳ႕ ဂါဝန္နဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ကြၽတ္သြားမွန္းမသိတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတို႔ေၾကာင့္ ညိဳ႕ ပိပိေလး အဝမွာ ပူပူေႏြးေႏြး အရာႀကီးက ထိုးပြတ္ေနတာ ကို ခံလိုက္ရတယ္။ ခုန က အိပ္မက္ေၾကာင့္လား၊ ညိဳအိပ္ေနတုံးဆြထားလို႔လား မသိေတာ့ဘူး ညိဳ႕ပိပိေလး မွာလည္း အရည္ေတြ စိုလို႔။

“.ေဖေဖေက်ာ္ ဘယ္လို အု အု…”

ညိဳ႕ပါးစပ္က အသံဘယ္လိုမွ ထြက္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး၊ ေဖေဖေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ေတြက ညိဳ႕ပါးစပ္ကို ဖိကပ္ၿပီး ညိဳ႕လွ်ာေလးကို အတင္းစုပ္ယူေနတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ ဒူးႀကီးႏွစ္လုံးက ညိဳ႕ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကို ၿဖဲခြဲထားၿပီး ညိဳ႕ပိပိအဝေလးထဲကို ပူပူေႏြးေႏြး အတန္ႀကီးက တိုးဝင္ေနၿပီ။

“.အား…”

ညိဳ နာလို႔ ေဖေဖေက်ာ့္ ပါးစပ္ထဲကို အသံထြက္ေအာင္ ၿငီးလိုက္မိတယ္။ ညိဳ ဘာလို႔ တအားမေအာ္မိလည္း မသိပါဘူး။ မသိစိတ္က ညိဳတို႔ကို ဒီလို ပုံမ်ိဳး သူမ်ားေတြ ေတြ႕သြားမွာ စိုးရိမ္မိေနလို႔လား၊ ေဖေဖ့ေက်ာ့္ လီးႀကီးက ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲကို အတင္းတိုးဝင္လာခဲ့ၿပီ။

ညိဳ႕ပိပိေလး မွာ အရည္ေလးေတြ ရွိေနတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္။ အား ညိဳ႕ဟာေလး ကြဲထြက္ေတာ့မလိုပဲ။ ေဖေဖေက်ာ္က အရမ္းေဆာင့္မထိုးထည့္တာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမလိုပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နစ္သြင္းလိုက္တာ ညိဳအသက္ရႈဖို႔ေတာင္ေမ့သြားတယ္။ ေဖေဖ့ေက်ာ့္ ဆီးခုံနဲ႔ ညိဳ႕ဆီးခုံ ႏွစ္ခုတို႔ ထိကပ္သြားမွ ေဖေဖ့ေက်ာ့္ဟာႀကီး ညိဳ႕ဟာေလးထဲ အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။အား ညိဳ႕တကိုယ္လုံးကို ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ။ မလႈပ္ရဲဘူး နာမွာ စိုးလို႔။

ေဖေဖေက်ာ္က လည္း ဒီအတိုင္းပဲ ဖိကပ္ထားၿပီး မလႈပ္ပဲနဲ႔ အၾကာႀကီးေနေနတယ္။ ညိဳ႕ဟာေလး အတြင္းက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နာတာ ေလွ်ာ့လာသလိုပဲ ေဖေဖေက်ာ္ ရဲ႕ အသာ မာက်စ္က်စ္ေတြနဲ႔ ေယာက္်ားႀကီးတေယာက္ရဲ႕ အနံ႔ နဲ႔ အေတြ႕အထိေတြက လည္း ညိဳ႕စိတ္ေတြကို တမ်ိဳး ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

ညိဳ႕ဟာေလးထဲက အရည္စိမ့္က်လာသလိုပဲ ခံစားရတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္လည္း သိပုံပဲ သူ႔ဟာႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းေလး ဆြဲထုပ္လိုက္တယ္ ညိဳ႕အဖုတ္ဝနားက ထြက္ကာနီးက်ေတာ့ ညိဳ႕ ရင္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားလို႔ ေဖေဖေက်ာ့္လက္ေမာင္းေတြကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ေကာင္ႀကီးက ညိဳ႕ပိပိေလးထဲက မထြက္သြားပဲ အထဲကို ျပန္တိုးဝင္လာခဲ့တယ္။

……………………………………………………………………………………………………………….

“..အား…”

ညိဳ႕ ပိပိေလး ကို ျပည့္သိပ္သြားၿပီး စပ္ျဖင္းျဖင္းေလး ရွတနဲက ျဖစ္သြားလို႔ ညိဳ႕ပါးစပ္က အသံထြက္သြားမိတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ လီးႀကီးလည္းတုံ႔ကနဲ ရပ္သြားၿပီး ညိဳ႕ပါးစပ္ေလးကို သူ႔ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ လာငုံစုပ္တယ္။ ညိဳ အသက္ရႈရက်ပ္လို႔ ေခါင္းကို တဖက္လွည့္ လိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ လည္တိုင္ ေတြ နား႐ြက္ဖ်ားေလး ေတြကို သူ႔လွ်ာစိုစို ေႏြးေႏြး ႀကီးနဲ႔ လာရက္ေပးေနတယ္။ ဘာလို႔မွန္းမသိ၊ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလး လည္းတခ်က္တုံ တက္သြားၿပီး မွ ညိဳ႕ ကိုယ္လုံးေလး နည္းနည္း ေတာင့္တင္းေနတာေလး ေတြ ေျပေလွ်ာ့သြားသလို၊ ညိဳ႕ပိပိေလးကလည္း အနာ သက္သာသြားတယ္။

“.အို..”

ေဖေဖေက်ာ္က အခု ေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ညိဳ႕ပိပိေလးထဲ ကို ထိုးသြင္းလိုက္ ဆြဲထုတ္လိုက္ လုပ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလး လဲ အတြင္းထဲက ယားက်ိက်ိေလး ျဖစ္လာတာနဲ႔ အေတာ္လို ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ ေတာင္ မသိမသာ ႂကြေပးလိုက္မိတယ္။ ညိဳ႕စိတ္ပါလို႔ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ ညိဳ႕ ေသြးသား ကိုယ္လုံးေတြက ညိဳ႕ကို သစၥာေဖါက္ေနၾကတယ္။

ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲက အရည္ေတြ သူ႔အလိုလို စိမ့္ထြက္လာတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ေကာင္ႀကီးက အခုေတာ့ ညိဳ႕ပိပေလးထဲကို ျမန္ျမန္ႀကီး ဝင္ထြက္လုပ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ တကိုယ္လုံး လည္းပူေႏြးလာတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး၊ ညိဳ႕ ပိပိေလး ဟိုးအတြင္းထဲက အရမ္းယားလာသလိုပဲ။

ညိဳ႕ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အလိုလို ကားေပးမိၿပီး ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြကိုပါ ေျမႇာက္ေျမႇာက္ေပးေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳ႕လက္ေတြက အိပ္ယာခင္းေတြကို အတင္းဆုပ္ကိုင္ဆြဲထားမိၿပီး ညိဳ႕တကိုယ္လုံးလည္းေတာင့္တင္းသြားတယ္။ ညိဳ႕ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးနဲ႔ ေဖေဖေက်ာ့္ကို ညႇပ္ထားမိတယ္။ ညိဳ႕ တကိုယ္လုံးကို လႈိင္းလုံးႀကီးေတြ ျဖတ္ေျပးသြားလို နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ခံစားေနရတယ္။

“.အို..”

ေဖေဖေက်ာ္ရယ္ ရပ္ပါေတာ့။ ေဖေဖေက်ာ္က ခုထိ မရပ္ေသးဘူး ညိဳ႕ပိပိေလး အတြင္းသားေတြက အထိမခံ ႏိုင္ေတာ့ဘူးရယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ ဒစ္ႀကီး တခ်က္ပြတ္လိုက္တိုင္း တုံတက္သြားၿပီး ညိဳ႕တကိုယ္လုံးလည္း ႏူံးေခြသြားရတယ္။ ညိဳမခံရပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ေဖေဖေက်ာ့္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ညိဳ႕လက္သည္းေတြနဲ႔ ကုတ္ျခစ္လိုက္မိတယ္။

“..အာ့..”

ေဖေဖေက်ာ္ နာသြားလို႔လားမသိ အသံေလးထြက္လာတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲ ပူပူေႏြးေႏြး အေရေတြ ပန္းထည့္လိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။ ညိဳ႕ ကိုယ္ကို ညိဳမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေဖေဖေက်ာ့္ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး ဖက္ထားလိုက္မိေတာ့တယ္။

……………………………………………………………………………………………

ခနေနေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ လုံးဝၿငိမ္က်သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳ႕ေဘးကို လွိမ့္ခ်ၿပီး ပက္လက္လွန္လွ်က္ နဲ႔ၿငိမ္သြားတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ညိဳ႕ပိပိေလးထဲက ေလွ်ာကနဲ ထြက္သြားေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဟာကနဲ လိုပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ တေခါေခါ နဲ႔ ေဟာက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲမ်ာ အေရေတြ စိုပြၿပီး ကပ္ေစးေစးျဖစ္ေနတာ မေနတတ္ ေတာ့ အသာထ ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားၿပီး ညိဳ႕ ပိပိေလးကို ေရ နဲ႔ ေဆးလိုက္ရတယ္။ ပိပိေလး အထဲ မ်ာ စပ္ျဖင္းျဖင္းေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ အေပါက္ေလးအတြင္းသားေတြ ေရာင္ေနသလိုပဲ ခံစားေနရတယ္။

အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ က ပုဆိုးလဲ မရွိ ပက္လက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ သူလီးႀကီးက ေပ်ာ့ၿပီး ေသးေသးေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ခုန ညိဳ႕ကို လိုးတုန္းကနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္သလိုပဲ။ ညိဳက မ်က္ေစ့ရွက္တာနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်ေနတဲ့ သူ႔ပုဆိုးကို ယူၿပီး သူ႔ခါးေအာက္ပိုင္းကို ဖုံးေပးထားလိုက္တယ္။နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မနက္တနာရီ ထိုးခါနိးပဲ ရွိေသးတယ္ ဆိုေတာ့ ခုန ဖြင့္လိုက္တဲ့ မီးလုံးေလးကို ျပန္ပိတ္ၿပီး ေမွာင္ပိန္းသြားတဲ့ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ အေဝးဆုံး အစြန္းဘက္အျခမ္းမွာ ေစာင္ပါးေလးတထည္ၿခဳံၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ပင္ပန္းလို႔လားမသိဘူး။ ခနေလးပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္တယ္။

မနက္ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ အခန္းထဲမွာ အလင္းေရာင္ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီ။ ေဖေဖေက်ာ္ က အခန္းထဲမွာ မရွိေတာ့။ ညိဳ႕ တကိုယ္လုံးလည္း ကိုင္႐ိုက္ထားသလို နာက်င္ေနသည္။ မေန႔က တေန႔လုံး ေရပက္ခံထြက္လည္တာ နဲ႔ ညတုန္းက ..အို ညတုန္းက ဆိုတာကို ေတြးလိုက္ေတာ့ ညိဳ႕မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းလာတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ဘာမွ လုပ္မရေသးတာ ခန ေမ့ထားလိုက္အုံး လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ထြက္လာလိုက္တယ္။

မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီးေတာ့ မီးဖိုထဲမွာ ဧည့္သည္ေတြေရာ ေဖေဖေက်ာ္ေရာ ညိဳ႕ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။ မနက္စာ နန္းႀကီးသုပ္တို႔ လဘက္ရည္တို႔ နဲ႔ စုံေနတာပဲ။ သူတို႔က စားရင္း ေသာက္ရင္း မေန႔က ေနပက္ခံ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ သူငယ္ခ်င္းက ညိဳ႕ကို ၿငိမ္လွေျခလား ညိဳ က စကားနည္းတယ္ေနာ္ ၊ ဒီေန႔ ဘယ္သြားခ်င္လဲ လို႔ ေမးလာပါတယ္။

ညိဳက ဒီေန႔ေတာ့ မလိုက္ေတာ့ဘူး ေနလည္းသိပ္မေကာင္းလို႔ နားအုန္းမယ္လို႔။ဆိုေတာ့ သူတို႔က ေအာ္ ဟုတ္လား၊ ဦးေက်ာ္ ကလည္း အလုပ္ရွိလို႔ ဒီေန႔ မလိုက္ႏိုင္ဘူး ဆိုေတာ့ ငါတို႔ခ်ည္းသြားၾကရမွာေပါ့တဲ့။ ဆိုေတာ့ ညိဳ ေဖေဖေက်ာ့္ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ က ညိဳ႕ကို မ်က္ေစ့ခ်င္းမဆိုင္ဘူး။တဖက္ကို ၾကည့္ရင္း ေျပာေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ ေဆာရီးကြာ ငါလက္က်န္စာရင္းေလး ေတြ ျဖတ္စရာရွိေနလို႔တဲ့။ ညိဳ ကဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ေျပာၿပီးတဲ့ စကားလည္း ကိုယ္ျပန္ျပင္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒီအိမ္မွာလည္း ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မေနခဲ့ခ်င္ဘူး။ ခုမွေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ဧည့္သည္ေတြ ထြက္သြားၾကေတာ့ ညိဳ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထြက္ထိုင္ၿပီး စာအုပ္တအုပ္ကို ဖတ္သလို လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က မရဲတရဲနဲ႔၊

“ညိဳေလး ေဖေက်ာ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ အျပင္သြားလိုက္အုံးမယ္ေနာ္၊ ေနမေကာင္းရင္၊ ေဆးေသာက္မလား”

လို႔ တံခါးဝနားက လွမ္းေမးတာကို ျပန္မၾကည့္ေတာ့ပဲ။

“ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ထြက္သြားေတာ့မွ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ထပိတ္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့တယ္။ညိဳ႕အခန္းထဲမွာက ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ ပစၥည္းေတြနဲ႔မို႔ ေဖေဖေက်ာ္တို႔ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာပဲ လာလွဲေနလိုက္မိတယ္။ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ျပန္ေတြးရင္းလည္း မ်က္ရည္ေတြ စို႔လာတယ္။ ေမာင့္ကို သနားမိတယ္။ ေမာင္သိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ဆိုတာကိုေတာင္ ဆက္မစဥ္းစားရဲ ေတာ့ဘူး။

ေနလည္ခင္း ေရခ်ိဳေတာ့လည္း ညိဳ႕ပိပိေလးကို ထပ္ကာ တလဲလဲ ဆပ္ျပာတိုက္ ေရေဆးလုပ္မိတယ္။ အထဲက နည္းနည္းေလး နာေနေသးတယ္။ စိတ္ထဲက မစဥ္းစားခ်င္ပဲနဲ႔ မေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ျပန္ေတြးေနမိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ဘာလို႔ တအားေအာ္ၿပီး ကန္ေက်ာက္မျပစ္မိတာလည္းဆိုတာ အျပစ္ျပန္တင္ေနမိတယ္။ တေန႔လုံး နီးပါး ဘာလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကို ေတြးေနခဲ့ေပမဲ့ အေျဖထြက္မလာဘူး၊ အေမ စိတ္ဆင္းရဲမယ္။ ေနာက္ ပေထြး ရဲ႕ ရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ေက်းဇူးေတြ။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ သိကၡာ၊ အပ်ိဳရည္ပ်က္သြားၿပီ ဆိုတာ လူသိရွင္ၾကားေၾကျငာလိုက္သလိုျဖစ္မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေမာင္၊ ေမာင့္ကို ဘယ္လို ေျပာမလဲ။ ညိဳစိတ္ရႈတ္ရႈတ္နဲ႔ အိပ္ယာထဲမွာပဲ ေခြေနမိတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္လည္း တေန႔လုံးျပန္မလာဘူး။

ညေနေစာင္းက်ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အိမ္မွာ လူေတြ ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္ ဧည့္သည္ေတြေရာ ေဖေဖေက်ာ္ေရာ။ စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔ ညိဳလည္း ဘာမွ မျဖစ္သလို ေနမေကာင္းေသးလို႔ နားခ်င္သလိုပဲ အေၾကာင္းျပၿပီး အိပ္ယာထဲ လွဲေနလိုက္တယ္။ ဒီညေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ အခန္းထဲေတာင္ ဝင္မလာဘူး။ ဘယ္မွာ သြားအိပ္ေနလဲေတာ့ မသိဘူး။ ညိဳရဲ႕ ပူပန္တဲ့ စိတ္ေလး နည္းနည္းေလွ်ာ့သြားသလိုပဲ။ အင္း၊ အခုလို ပုံနဲ႔ဆို ဘယ္သူမွ သိစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ငါနဲ႔ ပဲ ဒီကိစၥကို သိတာပဲေလ။ ဆိုၿပီး ထားလိုက္ေတာ့တယ္။

ေနာက္ေန႔ မနက္လည္း ေနမေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး ေနခဲ့လိုက္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ေတာ့ သူတို႔ ကားနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ညိဳ တေယာက္ထဲ ပဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ေနလည္ခင္းေရခ်ိဳးေတာ့ ညိဳ႕ပိပိေလးကို ဆပ္ျပာတိုက္ ေရေဆး လုပ္တယ္။ ပိပိေလးက နာတာ လုံးဝ မရွိေတာ့ဘူး။ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားၿပီ။ ညိဳ႕ ကို ေဖေဖေက်ာ္ဘာမွ မေျပာပဲ အေဝးက ေနသာ စိုးရိမ္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ၾကည့္ေနတာ ကို သတိထားမိတယ္။ တခု ႏွစ္ရက္ၾကာေတာ့ ညိဳ ျပန္ေတြးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ့္အမွားႀကီးပဲေတာ့ ၁၀ဝ ရာႏႈံးေျပာမရဘူး။

သူက မူးေနတာလဲ ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က လွ်ာရွည္ၿပီးသူ႔ကို ကုတင္ေပၚ သြားေခၚခဲ့တာလည္းပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္လည္း မကင္းဘူး။ ေဖေဖေက်ာ္ ညိဳ႕ကို လိုးတုန္း က ညိဳကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေဖေဖေက်ာ့္ကို အတင္းဖက္ၿပီး ကုတ္ျခစ္မိေသးတယ္မလား။အဲဒါေတြ ျပန္ေတြးလိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ ပိပိေလးမွာ တမ်ိဳး ျဖစ္လာတယ္။ ယားသလိုလို မ်ိဳးေလး။ အဲဒါနဲ႔ ညိဳ႕လက္ဖ်ားကေလးနဲ႔ ေဘာင္းဘီေအာက္ကေန ပိပိအကြဲေၾကာင္းေလးကို စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေရေလး ေတြ စိုေနတာေတြ႕ရတယ္။

ညေနက်ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လူေတြ ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ေပါ့ ေန႔ခင္းဘက္ ေရပက္ခံ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ျပန္ေျပာၾကဘာညာနဲ႔။ ညိဳ႕ကိုလည္း ဘယ္လိုေနေသးသလဲ ေမးေတာ့ သက္သာပါတယ္ေပါ့။ မနက္ျဖန္ ေရပက္ခံမလိုက္ခ်င္ရင္လည္း ေနာက္ဆုံးညဆိုေတာ့မ႑ပ္ေတြက ကားေတြ ကို ဆုေပးတာ လိုက္ၾကည့္ရင္လိုက္ခဲ့ေလ ဆိုေတာ့ ညိဳလည္း အင္းလို႔ ေျဖလိုက္တယ္။

ညဘက္အိပ္ေတာ့ ညိဳတေယာက္ထဲ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ အိပ္ရင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူး ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လူးလိမ့္ေနမိတယ္။ ေနာက္ ေဖေဖေက်ာ္တေယာက္ ဘယ္မွာသြားအိပ္သလဲ ဆိုတာ စပ္စုခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး ေျခသံလုံလုံနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာေပၚမွာ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတဲ့ ေဖေဖေက်ာ္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

နဂိုစိတ္နဲ႔ ေအာ္သူေတာ့ ေညႇာင္းေနေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးလိုက္မိေပမဲ့တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္သြားၿပီမဟုတ္လား၊ သြား မဆြေတာ့ဘူး ကိုယ့္အခန္းဆီ ပဲ ကိုယ္ျပန္လာလိုက္တယ္။ လမ္းမွာ ဧည့္သည္လင္မယား အိပ္တဲ့ ညိဳ႕အခန္းနားက ျဖတ္ျပန္လာေတာ့ အခန္းထဲက အသံသဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ညိဳ႕ရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားေပမဲ့ ညိဳ႕ေျခေထာက္ေတြက တံခါးနား ကပ္သြားမိတယ္။ အသက္က အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ ဖတ္ဖတ္ ဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ၾကားရကထဲက ဘာလုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ သိသာေနပါၿပီ ။

ဒါေပမဲ့ တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔ က်န္တဲ့သူေတြ အကုန္အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အသိက ညိဳ႕ကို အားတြန္းေပးေနတာနဲ႔ တံခါးကို အသာေလးတြန္းလိုက္မိတယ္။ ေစ့႐ုံသာ ေစ့ထားတဲ့တံခါးက လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ဟသြားတာနဲ႔ ကုတင္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရပါၿပီ အခန္းထဲက ညမီးကို ထြန္းထားေပမဲ့ အေမွာင္ထဲမွာက်ေတာ့ တအားလင္းေနသလိုပါပဲ။ ညိဳ စာအုပ္ေတြထဲမွာသာ ေတြ႕ဘူးတဲ့ ပုံစံကို အခုမွ လက္ေတြ႕ျမင္ဖူးရေတာ့တယ္။ ေဒါ့ကီစတိုင္ ဆိုတာေပါ့။ မိန္းမ က ေလးဘက္ေထာက္ထားၿပီး ေယာက္်ားက အေနာက္က ေနလိုးေနတာ။ ညိဳ႕ ကိုယ့္ပိပိေလးကို ကိုယ္ျပန္စမ္းမိတယ္။ အေၾကာေလးေတြေတာင္ တြန႔္သြားသလိုပဲ။

အဲဒီလူႀကီးက သူ႔မိန္းမ ခါးေလးကို ကိုင္ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေနလိုက္တာ ညိဳ႕ဒူးေတြေတာင္ ေခ်ာင္လာသလိုပဲ။ ခနေလးပဲ ေတာ္ၿပီ၊ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ေတာ့ ေျခေထာက္က မေ႐ြ႕ႏိုင္ဘူး ေကာ္နဲ႔ ကပ္ထားသလိုပဲ။အဲလိုနဲ႔ ေခ်ာင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေခ်ာင္းေနတုန္း အသံတခုၾကားလိုက္ တာနဲ႔ လန႔္ျဖတ္ၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္သုတ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္လည္း လွည့္မၾကည့္ရဲဘူး။ ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္အျမန္ျပန္ဝင္ၿပီးေတာ့မွ ခုနအသံက ေၾကာင္သံလား ဘာသံလဲ ဆိုတာကို တံခါးၾကားက စပ္စုမိလိုက္တယ္။

ေဟာေတာ့ ကံေကာင္းတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ေပါ့၊ ဘယ္တုံးက ႏိုးလာလဲ မသိဘူး။ ခုနက ညိဳေခ်ာင္းခဲ့တဲ့ တံခါးၾကားကေန အထဲကို ေခ်ာင္းေနတယ္။ ေခ်ာင္းရင္းနဲ႔ သူ႔ပုဆိုးေအာက္ကို လည္း ႏိူက္ေနတယ္။ ညိဳေခ်ာင္းေနမိတာကိုေရာ ေဖေဖေက်ာ္ ေတြ႕သြားေသးလားမသိဘူး လို႔ေတြးမိၿပီး မ်က္ႏွာတခုလုံး ပူတက္လာတယ္။ ေတာ္ၿပီ၊ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမွ ရေတာ့မယ္။ ဆိုၿပီး ကုတင္ေပၚတက္ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခဳံ ေနလိုက္တယ္။

………………………………………………………………………

အဲလို အိပ္ခ်င္ယာင္ေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ ခုနတုန္းက လင္မယားလိုးေနၾကတာကို ျပန္ေတြးၿပီး ပိပိေလးက ယားလာတယ္။ လက္ကို ေပါင္ၾကားေလးထဲအသာလ်ိဳသြင္းရင္း ပိပိႏႈတ္ခမ္းသားေလး ေတြကို ပြတ္ေပးေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိပ္ခန္းတံခါးက အသံတခုၾကားလိုက္ရေတာ့ ညိဳ႕ ရင္ ဒိန္းကနဲက ခုန္သြားတယ္။ အခန္းထဲကို တေယာက္ေယာက္ဝင္လာတာ သိလိုက္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ပဲ ျဖစ္မွာပဲလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ညိဳဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒီတခါ ညိဳ ေအာ္လိုက္ရ မွာလား။ ကန္ထုတ္ျပစ္လိုက္ရမွာလား။

အဲဒါဆိုရင္ ေတာ့ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ကုန္ၿပီး ႐ုံးေတြ ဂါတ္ေတြ ေရာက္ေတာ့မယ္။ ေမေမ လည္းသိသြားၿပီး စိတ္ဆင္းရဲရေတာ့မယ္။ ေမာင္လည္း ညိဳအပ်ိဳ စင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိသြားေတာ့မယ္။ ညိဳ႕ေခါင္းထဲမွာ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ဟာေတြ စဥ္းစားရင္ ခ်ီတုံခ်တုံ နဲ႔ ဘာလုပ္ရမယ္ မသိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုတင္က အိကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ တေယာက္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ တက္လာ ၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ညိဳ အသက္ေတာင္ မရႈျဖစ္ေတာ့ဘူး အသက္ကို ေအာင့္ထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒီလူကို ညိဳက ေက်ာေပး အိပ္ေနသလို ျဖစ္တာက ပဲ ကံေကာင္းသလားမသိ။ညိဳ ေဇာေခြၽးေတြ ပ်ံၿပီး ေစာင္ထဲမွာ လဲ မြန္းလာတယ္။

ညိဳ႕အေနာက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့သူက ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတယ္ထင္တယ္၊ သူ႔ရဲ႕ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္း ကို ၾကားေနရေနတဲ့ ေနရာကို မွန္းၿပီး ေျပာရရင္ ညိဳ႕ တင္ပါး အေနာက္နားေလာက္မွာ သူထိုင္ၿပီး ညိဳ႕ကို ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။ ညိဳ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ဆက္ေဆာင္ ေနလိုက္ဖို႔ ပဲ ေလာေလာဆယ္ ေတြးထားလိုက္တယ္။ အရမ္းဆိုးလာရင္ေတာ့ ထထြက္သြားလိုက္မယ္ေပါ့။ ေနာက္ေဖးက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ၿပီး တံခါးပိတ္ေနလိုက္မယ္။ မနက္ လူေတြ ႏိုးတဲ့ အခ်ိန္က်မွ ျပန္ထြက္လာမယ္ေပါ့။

အဲလို ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ထဲ ေလွ်ာက္ ေတြးေနတုန္း ညိဳ႕ ေအာက္ပိုင္း ေလတိုးၿပီး အခန္းထဲက အဲယားကြန္း ေၾကာင့္ အေအးဓါတ္ ႐ုတ္တရက္ ဝင္လာတယ္။ အဲဒီလူႀကီး ညိဳၿခဳံထားတဲ့ ေစာင္ကို လွန္ၿပီး ခါးေပၚတင္လိုက္တာျဖစ္မယ္။ ညိဳ ဝတ္ထားတဲ့ ဒူးေလာက္ ဂါဝန္ေလးပါ လွန္သြားၿပီ ဒုကၡပါပဲ။ ညိဳအခုလႈပ္လိုက္ရင္ အိပ္မေပ်ာ္ေနဘူးဆိုတာလည္း သိသြားေတာ့မယ္။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ မဝတ္ထားတဲ့ ညိဳ႕ဖင္ႀကီေတြ ကို သူၾကည့္ေနၿပီထင္တယ္။ ရွက္လိုက္တာ။ ညိဳ႕ ပိပိေလး မွာ စိုေနတာ ေတြ႕သြားၿပီေပါ့။

” အို..”

ညိဳ႕ အသံထြက္ေတာ့ မလို႔၊ ကိုယ့္ႏူတ္ခမ္းကိုယ္ ကိုက္ထားလိုက္မိတယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလးကို စိုတိုတို ေႏြးေႏြးႀကီးက လာထိသလို ညိဳ႕တင္သားေတြေပၚမွာလည္း ေလပူ မႈတ္သလို ခံစားရေတာ့ ၊ ညိဳ႕ပိပိေလးကို သူလွ်ာနဲ႔ လာရက္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ညိဳ႕တကိုယ္လုံးလဲ ဖိန္းရွိန္းတက္သြားရတယ္။ ညိဳတခါမွ မခံစားဖူးေပမဲ့ ညိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ေနာက္ေနၾကတဲ့ ဘာဂ်ာမႈတ္တယ္ ဆိုတာ မွန္းသိလိုက္တယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလးကို လွ်ာႀကီးနဲ႔ ရက္ေနၿပီ။ ညိဳတုံကနဲ ျဖစ္သြားတာနဲ႔၊ ညိဳ႕ေပါင္တန္ေလး ေတြ မွာ ၾကက္သည္ဖုေလးေတြ ထသြားတာနဲ႔ ဆိုရင္ သူ ၊ ညိဳ ႏိုးေနတယ္ ဆိုတာ သိေနေလာက္ၿပီ။ အို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ ညိဳ႕ေပါင္တလုံးကို အသာေလးမလိုက္တယ္။ သူ႔ရက္လို႔လြယ္ေအာင္ထင္တယ္။

” အိုးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ညိဳ႕ဖင္ေလးေတာင္ ေကာ့သြားမိတယ္။ သူ႔လွ်ာအျပားႀကီးနဲ႔ ညိဳ႕ ပိပိႏူတ္ခမ္းေလးေတြကို ရက္ေနတာ၊ ညိဳ႕ အေသြးအသားေတြ ထဲမွာ စိမ့္ေနတယ္။ အို သူ႔လွ်ာႀကီးက ညိဳ႕ပိပိႏူတ္ခမ္းေလးေတြကို ထိုးခြဲၿပီး ရက္ေနတယ္။ အို ကြၽတ္စ္ကြၽတ္စ္ သူ႔လွ်ာထိပ္က ညိဳ႕ အေနာက္ ဖင္ေပါက္ေလးကိုပါ ထိုးလိုက္ ရက္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ ပိပိေလး ထဲက အရည္ေတြ တသြင္သြင္ က်ေနၿပီထင္တယ္။ ညိဳရွက္လိုက္တာ။ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ခု မွ ေတာ့ မထူးေတာ့ဘူးထင္တယ္။ တေန႔တုန္းက ေဖေဖေက်ာ္ လိုးသလိုပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့မယ္။ အဲဒါဆိုရင္ မနက္မိုးလင္းရင္ လည္း ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ တကယ္ေတာ့ ညိဳ႕ဘာသာ ဆင္ေျခေပးေနမိတာလား မသိပါဘူး။ ညိဳ႕ပိပိေလးထဲက အရမ္းယားေနၿပီရွင့္။ ဟိုေန႔ညက ေဖေဖေက်ာ့္ လီးႀကီး ထိုးထည့္သလို တခုခု ထိုးထည့္ခ်င္စိတ္ေတြ တအားေပၚေနၿပီ။

” အို ”

အဲလူႀကီးက ဒီတိုင္း မလုပ္ဘူး၊ ညိဳ႕ေပါင္လုံး ႏွစ္ခုကို ကိုင္ၿပီး ညိဳ႕ကို ေမွာက္ရက္ျဖစ္ေအာင္ လွိမ့္ျပစ္လိုက္တယ္။ ညိဳလည္း အလိုက္သင့္ေမွာက္ရက္ေလး ေနေပးလိုက္တယ္။ အဲဒါကို သူက ေခါင္းအုံးေတြ ယူၿပီး ညိဳ႕ ဘိုက္ေအာက္ကို လာခုတယ္။ ခုေတာ့ ညိဳ႕မ်ာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ရက္ေလး ျဖစ္ေနရၿပီ၊ ေဟာ သူ႔လွ်ာႀကီး ျပန္လာျပန္ၿပီ။ ဒီတခါေတာ့ သူ႔လွ်ာႀကီးက ညိဳ႕ ပိပိ ႏူတ္ခမ္းသားေတြ နဲ႔ ညိဳ႕ ဖင္ဝေလးကို စုံဆန္ ရက္ေပးေနတုန္း သူ႔လက္ေခ်ာင္းတခုက ညိဳ႕ ေစ့ေစ့ေလး ေနရာကို လာၿပီး ပြတ္ေပးေနတယ္။ ညိဳမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ညိဳ႕ ကိုယ္လုံးေလး ေတာင့္တင္းၿပီး ညိဳ႕တကိုယ္လုံးလည္း ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းနဲ႔ ေလာကႀကီးကိုေတာင္ ေမ့သြားတယ္။

” အား……”

……………………………………………………………………………………

အဲလူႀကီး ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ အဲေလာက္ဖင္ဘူးေတာင္း ေထာင္ရက္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့ ညိဳ႕ကို ပိုအရွက္ကုန္ေအာင္ အေနာက္က ေန ညိဳ႕ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲကားျပစ္လိုက္တယ္။ ညိဳ႕ ရဲ႕ ပိပိေလး ဟတတ ျဖစ္သြားမ်ာ ေသျခာတယ္။ညိဳ ့ မ်က္ႏွာေအာက္က ေခါင္းအုံးကို ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒါမွ ပဲ အသံမထြက္ေတာ့မွာေလ။ အို သူ႔လွ်ာႀကီးက ပိုဝင္လာတယ္။ ညိဳ႕ေစ့ေစ့ေလးကို ပြတ္ေျခေနတဲ့ သူ႔ လက္ေခ်ာင္းႀကီးက လည္း တခ်က္ေလးမွ မနားဘူး။

ညိဳ႕တကိုယ္လုံး တဆပ္ဆပ္တုန္လာၿပီး ညိဳ႕ ေစ့ေစ့ေလး မွာ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားလို႔ ညိဳ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ဖင္ႀကီးေတာင္ ေကာ့ကနဲ ႂကြၿပီး သူ႔လက္က ေနလြတ္ေအာင္ မလိုက္မိတယ္။ အင္း သူကေတာ့ ညိဳအိပ္မေပ်ာ္ဘူး ဆိုတာ ရိပ္မိေနမွာပဲ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ညိဳပါးစပ္က ဘာမွ ျပန္မေျပာ၊ သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မၾကည့္မခ်င္းက ညိဳ မသိဘူး ဆိုတာျငင္းလို႔ရတာပဲ။ အဲလိုပဲ ေျဖေတြးေနလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေရာ လွ်ာစိုစိုႀကီးေရာ ညိဳ႕ ပိပိေလးက ခြာသြားေတာ့ ဝမ္းသာသလို လို ဝမ္းနည္းသလိုလို ႀကီးဘာမွန္းေတာ့ မသိဘူး။ သူ အေနာက္ဖက္မွာ လႈပ္ရွားေနတာေတာ့ သိတယ္။

…………………………..

သူကုတင္ေပၚကေန ဆင္းၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားမယ္ထင္မိတာ ညိဳ႕အမွားပဲ။ ညိဳ႕ပိပိေလး အဝကို ပူေႏြးေႏြး အတုံးႀကီးတခု ဝင္လာၿပီ။ အု။ ညိဳသိလိုက္ၿပီ လီးႀကီး။ ဟိုတေန႔က ေဖေဖေက်ာ့္လက္ခ်က္နဲ႔ ညိဳ လီးႀကီး အဖုတ္ထဲ ဝင္တဲ့ အရသာကို သိခဲ့ရၿပီ မဟုတ္လား။ အဲဒီတုန္းက နာခဲ့တဲ့ညိဳ႕ပိပိေလးက ခုေတာ့ သူမဟုတ္သလိုပဲ။ ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲက အေရေတြကလည္း တစိမ့္စိမ့္ က်ေနတယ္။ ညိဳ မ်က္လုံးကို ပဲ တင္းတင္းပိတ္ ေခါင္းအုံးကို ပဲ ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ၿပီး ညိဳ႕ပိပိေလးထဲ တိုးဝင္လာမဲ့ အေခ်ာင္းႀကီးကို ေစာ့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။

“..အိ..”

ထိန္းထားတဲ့ ၾကား ညိဳ႕လည္ေခ်ာင္းက အသံေလး တိုးတိုးထြက္သြားတယ္။ အဲလူႀကီး အေခ်ာင္းႀကီးက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး တိုးဝင္လာတယ္။ ဟိုေန႔တုန္းက လိုေတာ့ မနာေတာ့ဘူး။ အရမ္း အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းတဲ့ အရသာ တမ်ိဳးကို ခံစားေနရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးဝင္လာေနတယ္။ ေဟာ သူ႔ဆီးခုံနဲ႔ အေမႊးေတြ ညိဳ႕ဖင္မွာ လာဖိကပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔အေခ်ာင္းႀကီး ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲ အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီ ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ ဟိုေန႔ ကလို တအားေအာင့္တာ မ်ိဳး မခံစားရေတာ့ဘူး။

ဒါေပမဲ့ အဲလူႀကီးက ခနနားၿပီး သူ႔ဟာႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ညိဳ႕ အတြင္းသားေလး ေတြ ပါသြားသလိုပဲ။ အ သည္းယားလိုက္တာ။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္တိုးဝင္လာျပန္တယ္။ အဲဒီ တိုင္ပင္ေလးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္လာတယ္။ အဲလူႀကီးက အားမလို အားမရျဖစ္လာလို႔လားမသိ၊ ညိဳ႕ခါးေလးကို ကိုင္ေျမႇာက္လိုက္တယ္။ ညိဳ႕ကိုယ္ေလးက အေပၚေျမႇာက္သြားတယ္။ ညိဳ႕ဘိုက္နဲ႔ ေအာက္က ခုထားတဲ့ ေခါင္းအုံးေတြ လြတ္သြားတယ္။

ညိဳ႕ကိုယ္က ကုန္းကုန္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ သူက ညိဳ႕ခါးေလးကို တြန္းဖိလိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ ကို အေပၚေကာ့ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ အခုေတာ ညိဳ ေလးဘက္ေထာက္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ ဟယ္ အဲလူႀကီး လည္လိုက္တာ ညိဳ႕ကို အလိုလိုေနရင္း ေဒါ့ကီပုံစံျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူသြားလိုက္တာ။

ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲက အရည္ေတြ လည္း ပိုစိမ့္လာတယ္။ အဲလူႀကီး လိုးေနတာကလည္း အသံေတြ အရမ္းျမည္လာသလိုပဲ အရည္သံေတြရယ္ သူ႔ေပါင္ၿခံႀကီးနဲ႔ ညိဳ႕ ဖင္ဆုံႀကီးေတြ ႐ိုက္ေနတဲ့ အသံရယ္။ အို ညိဳ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိမထားလိုက္မိပဲနဲ႔ သူ႔အတန္ႀကီး အေဆာင့္ကို ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ ေကာ့ေကာ့ ေပးေနမိပါလား။

ညိဳ႕တကိုယ္လုံးတုံခါၿပီး ညိဳတခါၿပီးသြားျပန္ၿပီ။ အို ညိဳ႕ ပိပိ အသားေလးေတြ က အထိမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ညိဳ႕ပိပိ အတြင္းသားေလး ေတြ ဆန္းဆန္းတစ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွ အဲလူႀကီးက အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဆာင့္ေနၿပီ။ ေတာ္ေသးတယ္ ခနေနေတာ့ သူလည္း အသက္ရႈသံေတြ ျပင္းသြားၿပီး ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲ သူ႔အေရပူပူေႏြးေႏြးေတြကို ပန္းထုတ္ျပစ္ေနတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ညိဳ အိပ္ယာေပၚေမွာက္ရက္ ျပန္က် သြားသလို သူ႔ကိုယ္ႀကီးက လည္း ညိဳ႕ကိုယ္ေလး ေပၚ ပိလာတယ္။ ခနေလာက္ ေနေတာ့ ညိဳ႕ကိုယ္ေပၚမွာ အေလးႀကီးမို႔ ညိဳ တေတာင္နဲ႔ တြက္ၿပီး တြန္းျပစ္လိုက္မိတယ္။ အဲေတာ့ မွ သူညိဳ႕ေပၚကေန လွိမ့္ဆင္းသြားတယ္။

“..ဟယ္..”

ညိဳု႔ ပိပိေလး ထဲက သူ႔ဟာႀကီးေလွ်ာကနဲ ထြက္သြားတာ ညိဳ႕ရင္ထဲ ဟာကနဲ၊ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညိဳ ဒီအတိုင္းေလးပဲ ေမွာက္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။

“..ေကာင္းလိုက္တာ ညိဳေလးရယ္..”

တဲ့ ေဘးနားက ေဖေဖေက်ာ္ရဲ႕ တိုးတိုးေလး ၿငီးသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဟင္ ဒီတခါလည္း ေဖေဖေက်ာ္ပဲေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ဟိုေန႔က ဟာက မူးလို႔ ထားလိုက္ေတာ့ အခုက ေတာ့ တမင္ကို လာလိုးတာေပါ့။ ညိဳ ေဒါသေတာ့ ထြက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေရာ အလိုတူ အလိုပါ မဟုတ္ဘူးလား လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးမိလိုက္တယ္။ ဘာမွ မတုန႔္ျပန္ပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ ပဲ ေကာင္းေတာ့မယ္လို႔ ေတြးၿပီး ညိဳ မလႈပ္မယွက္နဲ႔ အဲဒီပုံအတိုင္း အိပ္ျပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

…………………………………………………………………………………………

ညိဳ႕ ကိုယ္က အသုံးမက်တာ အဲလို ျပစ္စလက္ခတ္ အိပ္ျပစ္လိုက္တဲ့ အက်ိဳး ေပါ့။ ညိဳ႕ ေပါင္သား ေတြ မွာ ေအးကနဲ ျဖစ္သြားလို႔ ညိဳ တေရးႏိုးလာတယ္။ ႏိုးႏိုးခ်င္းပဲ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တယ္ တေယာက္ေယာက္က ညိဳ႕ ပိပိေလး နဲ႔ အနားတဝိုက္ကို ေရစို အဝတ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး တခုနဲ႔ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတာကို။ အျပင္ဘက္မွာလည္း အသံက တိတ္ဆိတ္ေနေပမဲ့ တခ်က္တခ်က္ေမာင္းသြားတဲ့ကားသံ တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ မိုးေတာ့ စင္စင္မလင္းေသးဘူး ဆိုတာသိလိုက္တယ္။ ညိဳ႕ ကို လုပ္ေပးေနတာ ေဖေဖေက်ာ္ပဲ ျဖစ္မွာပဲ ဆိုတာ ညိဳသိတယ္။ မထူးေတာ့တဲ့ဘဝမို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။

ညိဳ သူနဲ႔လည္း မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ခ်င္ဘူးေလ။ ညိဳ႕ ပိပိေလး ေရာ ေပါင္ခြဆုံ၊ ညိဳ႕ဖင္ၾကား၊ အကုန္ ေသေသျခာျခာ ကို ေရပတ္ေလး နဲ႔ သန႔္ရွင္းေလး လုပ္ေပးေနတယ္။ အို ညိဳ႕ဘိုက္ေအာက္မွာ ေခါင္းအုံးးလာခု ျပန္ၿပီ။ ညိဳ႕ဖင္ေလး ကုန္းကုန္းေလး ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ညိဳ႕ေပါင္လုံးေတြကို ၿဖဲကားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္စိုေလးနဲ႔ ေသျခာသုတ္ေနတယ္ ညိဳ႕ ပိပိ ႏူတ္ခမ္းအဝေလးေတြကိုေရာေပါ့။ ေတာ္ေလာက္ၿပီလို႔ ညိဳ႕ စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ေနမိတယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလးက ညိဳ ထိန္းထားတဲ့ ၾကားက အရည္ေလး ေတြ စိမ့္ထြက္လာၿပီ။ သူ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးေနတာက ညိဳ႕ အေစ့ေလးကို လည္း ခလုပ္တိုက္ေနတာကိုးလို႔။

အင္း ေတာ္ေသးတယ္ ၿပီးသြားၿပီထင္တယ္ အဝတ္ေျခာက္ကေလးနဲက ဖြဖြေလး သုတ္ေပးေနတယ္။ အင္းသူထြက္သြားရင္ေတာ့ ညိဳ ေဘာင္းဘီရွည္ယူဝတ္ေတာ့မယ္။ ဒီတိုင္းမေနရဲ႕ေတာ့ဘူး။

“ဟင္.. အား..ရွီး..ကြၽတ္စ္…”

လုပ္ျပန္ၿပီ၊ သူလွ်ာႀကီး၊ ပူေႏြးေႏြး စိုစိုႀကီး။ ညိဳ႕ ပိပိေလးကို တအားႀကီးပဲ။ ထန္းညႇက္ခဲမ်ား မွတ္ေနလားမသိဘူး။ ရက္ေနလိုက္တာ။ ညိဳ႕ဖင္ေလးေတာင္ ေကာ့သြားတယ္။ အို႔ ညိဳ႕ပိပိေလးက လည္း အလိုက္မသိဘူး၊ အရည္ေတြ တေတာက္ေတာက္က်ေနတယ္။ ညိဳ႕မ်က္ႏွာကို ဒါးနဲ႔ လွီးျပစ္ခ်င္လိုက္တာေနာ္။ ဟယ္ ညိဳ႕တင္ပါးဆုံႀကီးေတြကို ကိုင္ၿပီး ၿဖဲေနတယ္။

ညိဳ႕ကို ဖင္ႀကီးမ လို႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က ေနာက္က်တယ္။ ေျပာလို႔ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ညိဳ႕ဖင္က ဟိုအဆိုေတာ္ ဂ်နီဖာလိုးပက္စ္ လိုပဲ ခါးေသးၿပီး ေအာက္မွာ စြံကား ၿပီး ထြားထြားႀကီးေလ။ အဲဒိ တင္သား လုံးႀကီးေတြကို သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ တဖက္တခ်က္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ၿဖဲေနတယ္။ ညိဳ႕ ဖင္ေပါက္ကေလးေတာင္ ေအးကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ အို႔ ၊ သူ႔လွ်ာထိပ္ကေလးနဲ႔ ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ကေလးကို ထိုးေနတယ္၊ ယားလိုက္တာ။ ညိဳ႕ ကိုယ္ေလးေတာင္ တုန္တက္သြားတယ္။ မ႐ြံ မရွာရွင္။ ဖီလင္ေလးက တမ်ိဳးပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းတဖက္က ညိဳ႕အေစ့ေလးကို လာပြတ္ေပးေနျပန္ၿပီရွင္။ ညိဳဖင္ႀကီးေတြကို မယမ္းျပစ္မိေအာင္ သတိထားေနရတယ္။

ေနာက္လက္ေခ်ာင္းတဖက္ေလးက ဘာစိုစို႐ြဲ႐ြဲ ေရေတြလဲ မသိ၊ ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးကို လာတို႔ၿပီး အထဲ ကို ထိုးထည့္ေနတယ္။ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူး။ ေရလိုလို ဆီလိုလို ထင္တယ္၊ သူ႔လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းရဲ႕ အဆစ္ေလး တဆစ္ေလာက္ ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ဝကို အဝင္အထြက္လုပ္ေနတယ္။ အဲဒီလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ညိဳ႕ကိုကစားေနတာ ညိဳမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဖင္ႀကီးကို လႈပ္ရမ္းေပးေနမိၿပီ။ ခနေနေတာ့ ညိဳ႕ အေစ့ေလးေပၚက လက္ကို ဖယ္သြားတယ္။

ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးထဲက လက္ေခ်ာင္းကိုေတာ့ မဖယ္ေသးဘူး။ သူေနရာေ႐ြ႕ေနတာ သိတယ္။ ေဟာ ပူေႏြးေႏြး အတန္ႀကီး။ သူ႔လီးႀကီးပဲေပါ့။ ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲ ဝင္လာၿပီ။ ညိဳ႕ပိပိေလးကလည္းေနာ္၊ အဲဒီလီးႀကီးကို အသားက်ေနသလိုပဲ အလိုက္သင့္ေလး ဟေပးၿပီး အဝင္ခံတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဝင္ထြက္ေနၿပီေပါ့။

ဒီတခါကေတာ့ ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲမွာ လီးႀကီးက ဝင္ထြက္ေနၿပီး ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးထဲ မွာ လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းက ဝင္ထြက္ေနတယ္။ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ ကုန္းထလာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးေနမိမွန္းမသိေတာ့ပါဘူးရွင္။ ကာမ ဆႏၵရမက္ေနာက္ကို လိုက္မိၿပီေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ေလး အရွိန္ရလာေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ထဲက လက္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ညိဳ႕ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားရ ပါးရ ကို ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္ရွင္။

ညိဳလည္း တအင္းအင္း အသံထြက္မိသလို။ သူ႔ေပါင္ၿခံနဲ႔ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ တဖန္းဖန္း႐ိုက္တဲ့ အသံကလည္း အခန္းထဲမွာ ဆူေနတာေပါ့ရွင္။ ဒီတခါေတာ့ ညိဳ႕ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ဖို႔ နည္းနည္းၾကာေပမဲ့၊ ညိဳ႕ ပိပိ အတြင္းသားေလးေတြကို ေဖေဖေက်ာ့္ လီးတန္ႀကီးက ဖိပြတ္ေနတာကို ခံလို႔ တအားေကာင္းတာပဲရွင္။ ေဖေဖေက်ာ္လည္း အသက္ရႈသံေတြ ျမန္လာၿပီး တအားကုန္ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တာပါပဲ။ ဒီတခါ ကေတာ့ ညိဳေရာ ေဖေဖေက်ာ္ေရာ တၿပိဳင္နက္ ကာမ အရသာ အေကာင္းဆုံးအေျခကို တၿပိဳင္နက္ ေရာက္သြားရေတာ့တာပါပဲ ရွင္။

ေဖေဖေက်ာ္က သူ႔လရည္ေတြကို ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲမွာ ပန္းထုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခန စိမ္ထားေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ေပ်ာ့သြားတဲ့ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ပလြတ္ကနဲ ေနေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ညိဳ႕ေဘး အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္လွဲ နားလိုက္တယ္။ ညိဳလည္း ဖင္ကုံးရက္ကေလး ခနေနၿပီး မွ အိပ္ယာေပၚ အသာေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး အေမာေျဖလိုက္ပါတယ္။ ခနေနလို႔ ေဖေဖေက်ာ့္ေဟာက္သံ ထြက္လာတာနဲ႔ ကမန္းကတန္းထၿပီး ေနာက္ေဖး ကို ေျပးရပါေတာ့တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ မွာ ေသးေပါက္ခ်ရင္း ဆပ္ျပာ ေရတို႔နဲ႔ ပိပိေလးကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ပါတယ္။ ပိပိေလးက လုံးဝကို မနာေတာ့ပါဘူး။ အခု ဘယ္လိုမွ မေနေတာ့ဘူး ညိဳ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အံ့ဩေနမိတယ္။

ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ အလိုးခံရတာကို အရသာ ေတြ႕ေနၿပီလား။ ကိုယ့္ပိပိေလးထဲကို လီးႀကီးဝင္ထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ညိဳ ဘာကိုမွ သတိမရပါလား။ ေမာင္၊ အို ေမာင့္ ကို သတိရလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ညိဳ႕ မ်က္ရည္ေတြ စို႔လာတယ္။ငါမေကာင္းဘူး။ ငါမေကာင္းတဲ့ မိန္းမ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ မသိရင္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ လို႔ ေတြးရင္း ေခါင္းထဲက ေမာင္ မသိေစရဘူးလို႔ပဲ စိတ္ကို ဆုံးျဖတ္လိုက္မိတယ္။

……………………………………………………………………………………

တေန႔လုံးလိုလို ေဖေဖေက်ာ္လည္း မရွိ အျပင္ထြက္ေနတယ္။ ဧည့္သည္ေတြက လည္း ထြက္သြားၾကလို႔ ေန႔ခင္းဘက္ ညိဳ ေတာ္ေတာ္ေလး ဝေအာင္ အိပ္လိုက္ရတယ္။ ညေန ဘက္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ဟိုေန႔က လို ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ နာက်င္ကိုက္ခဲတာ လုံးဝ မရွိေတာ့ဘူး။ လူက လန္းဆန္းေနတယ္။ ညဘက္ ဆုေပးမ႑ပ္ ေတြ သြားၾကည့္ၾကမယ္ ဆိုတဲ့ အစီစဥ္ရွိတာမို႔ လူေတြ အကုန္လုံး ေစာေစာျပန္လာၾကတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ညေနစာလည္း အျပင္မ်ာ ထြက္စားမယ္ ဆိုၿပီး ထြက္လာၾကတယ္။ ဧည့္သည္ေတြ ဂ်စ္ကားနဲ႔ပဲေပါ့။

စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ဝီစကီမွာေသာက္တယ္။ အန္တီက ဝိုင္မွာၿပီး ညိဳ႕ကိုလည္း ေသာက္အုံးမလားေမးတယ္။ ညိဳက ေဖေဖေက်ာ့္ကို မသိမသာ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေသာက္ေလ ညိဳေလး သၾကၤန္တြင္းပဲဟာ နည္းနည္းပါးပါးေပါ့။ သမီးေမေမ မသိေစရပါဘူး လို႔ လွမ္းေျပာတယ္။ သူ႔စကားက အဓိပၸါယ္ ႏွစ္ခြလို မ်ိဳးမို႔ ညိဳ႕ မ်က္ႏွာရွိန္းကနဲ ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းငုံလိုက္မိတယ္။ အန္တီက ေခါင္းၿငိမ့္တယ္မွတ္ၿပီး ညိဳ႕အတြက္ပါ စပိုင္တလုံး မွာလိုက္တယ္။

တကယ္က ညိဳက ဝိုင္ေတြ ဘာေတြလည္း တခါမွ ေသာက္ဖူးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ အခုက သၾကၤန္တြင္းဆိုေတာ့ လူေတြ အကုန္လုံးက ေပ်ာ္႐ႊင္လြတ္လပ္ေနၾကသလိုပဲမို႔ ညိဳကိုယ္တိုင္လည္း တျခားဟာေတြ ေမ့ၿပီး လတ္တေလာ အေျခအေနေလးမွာ ေပ်ာ္ေနမိလို႔ စမ္းေသာက္ၾကည့္မယ္ေလလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ကို လည္း အရင္တုန္းကလို ေၾကာက္႐ႊံ႕ ႐ိုေသ စိတ္ကေလး လည္း နည္းနည္းေတာ့ ေလွ်ာ့ သြားသလိုမို႔ နည္းနည္း ႐ြဲ႕ျပလိုက္ခ်င္တာလဲ ပါမလားမသိဘူး။

အဲလို အတတ္ဆန္းလိုက္လို႔ ဝိုင္ေလး ၂ လုံးေလာက္ကုန္ေတာ့ ညိဳ နည္းနည္း ရီေဝေဝေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ စားေသာက္ၿပီးၾကေတာ့ ဗိုက္ေတြလည္း ျပည့္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ဒီနားက နီးနီးနားနား မ႑ပ္ကို အရင္လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကည့္ၾကမယ္၊ ေနာက္ ေညာင္းေတာ့မွ ကားဆီ ျပန္လာၿပီး တျခားမ႑ပ္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကမယ္ဆိုၿပီး မ႑ပ္ရွိရာကို ေလွ်ာက္လာလိုက္ၾကတယ္။ မ႑ပ္နားမွာလည္း ရပ္ၾကည့္ေနၾကတဲ့သူေတြ က အမ်ားႀကီးပဲ၊ ေလေလး ညိဳ႕မ်က္ႏွာကို နည္းနည္းတိုက္လိုက္ေတာ့ ညိဳ ရီေဝေဝေလး ျဖစ္လာၿပီး လူက ယိုင္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ဘယ္ခ်ိန္ထဲက ညိဳ႕ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနလဲ မသိဘူး ခ်က္ခ်င္းပဲ ညိဳ႕ လက္ေမာင္းေလးကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ထိန္းေပးလိုက္တယ္။ ညိဳကို ျဖစ္ရဲ႕လားလည္း ေမးတယ္။

ညိဳက ခပ္တည္တည္ပဲ ရပါတယ္၊ ဆိုၿပီး ေနာက္လွည့္မၾကည့္ပဲ မ႑ပ္အေပၚကို ျမင္ရႏိုင္တဲ့ ေနရာေရာက္ေအာင္ လူေတြ ၾကားထဲ တိုးဝင္လာခဲ့လိုက္တယ္။ အေနာက္က ေဖေဖေက်ာ္ ကပ္ပါလာတာေတာ့ သိတယ္ေလ။ တေနရာေရာက္ေတာ့ ဆက္တိုးလို႔ မရေတာ့ဘူး လူေတြက တအားပိတ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ပုခုံးေတြ ၾကားကေန စင္ျမင့္ကို လွမ္းျမင္ေနရလို႔ ညိဳ က ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာပဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ေတာ့ ညိဳ႕အေနာက္မွာ ကပ္ရက္သားေပါ့၊ လူက လည္းက်ပ္ေတာ့ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလးက ေဖေဖေက်ာ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနတာေပါ့။

နဂိုထဲက ဖင္ႀကီးၿပီး ဖင္ေကာက္တဲ့ ညိဳ က ေဖေဖေက်ာ့္ ရင္ဘတ္နဲ႔ ညိဳ႕ေက်ာကို မထိေအာင္ ေရွ႕ကို ရင္ေကာ့လိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးက ေဖေဖေက်ာ့္ ေရွ႕ပိုင္းကို သြားဖိေနတာေပါ့။ ေဖေဖ့ေက်ာ္ ရဲ႕ ဟို ဟာႀကီးက ညိဳ႕ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ကြက္တိပဲ အေျမႇာင္းလိုက္ လာဖိမိေနေတာ့တယ္။ သူ႔ဟာႀကီး လည္း တျဖည္းျဖည္းမာလာတာ ညိဳ သိေနတယ္။ညိဳကလည္း ဂါဝန္အရွည္ေပမဲ့ ရာသီဥတုက ပူေတာ့ အသားအရမ္းေပ်ာ့ၿပီး ပါးတဲ့ ဂါဝန္ဝတ္လာလို႔ ေဖေဖေက်ာ့္ဟာႀကီး ေႏြးေနတာေတာင္ ညိဳ႕ ဖင္သားေတြမွာ လာသိေနတယ္။

ဟိုဧည့္သည္ေတြ လည္း လူကြဲသြားသလားမသိ အသံမၾကား၊ လူလည္းမေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ ညိဳလည္း စပိုင္ အရွိန္နဲ႔ ဘာမွကို ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မ႑ပ္ေပၚက ေျဖေဖ်ာ္တာေတြကိုပဲ ၾကည့္ေနမိတယ္။ လူေတြကလည္း ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ႔ ၾကားထဲမ်ာ ေဖေဖေက်ာ့္လက္ႀကီးက ညိဳ႕ခါးေလးကို အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ထားတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖေက်ာ့္ ဟိုဟာႀကီးက ညိဳ႕ ဖင္ၾကားထဲ မွာ အရမ္းကို မာတင္းေနတာ က အေနရခက္လိုက္တာ။ ညိဳ႕ ပိပိေလးက လည္း အရည္ေတြ စို႔လာေနၿပီ။ ဒုကၡပါပဲ။

ေဖေဖေက်ာ္က အခုေတာ့ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ညိဳ႕ကို သူ႔ေစာ္မ်ားမွတ္ေနလားမသိဘူး။ သူ႔လက္တဖက္နဲ႔ ခါးေလးကို ပတ္ဖက္ထားၿပီး ေနာက္တဖက္က ညိဳ႕ ရင္အုံေပၚမွာ လာတင္ထားၿပီး ဖြဖြေလး ညႇစ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ မာေတာင္ေနတာမ်ား သူသိသြားမလား ညိဳ ရွက္မိတယ္။ ညိဳ႕ ကိုယ္လုံးက ညိဳ႕ စိတ္နဲ႔ သိပ္ သေဘာမတူေတာ့ဘူး၊ သူတို႔ ဘာသာ သူတို႔ တုန႔္ျပန္ေနၾကတယ္။ အဲဒါကို ေဖေဖေက်ာ္ေပါ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ညိဳ႕နားနားကပ္တိုးတိုးေလးနဲ႔၊

“ညိဳေလး ျမင္ရရဲ႕လား”

တဲ့ ညိဳ က လည္း ဟန္မပ်က္၊ အသံကေတာ့ နည္းနည္းတုံေနတယ္၊

“အင္း နည္းနည္းေလးေတာ့ကြယ္ေနတယ္”

ဆိုေတာ့ မေျပာမဆို ညိဳ႕ခါးေလး ကို ဖက္ၿပီး မခ်ီလိုက္တယ္။အို သူ႔ဟာႀကီးက ညိဳ႕ဖင္ၾကားမွာ ပြတ္လို႔ေပါ့။

“အို၊ မေကာင္းပါဘူး ညိဳ႕ခါးလည္း နာတယ္၊ ျပန္ခ်ေပးပါ ညိဳ ေျခဖ်ားေထာက္ၾကည့္မွာေပါ့”

အဲလိုေျပာလိုက္မွ သူက ျပန္ခ်ေပးတယ္ ဒါေပမဲ့ ညိဳေျခဖ်ားေထာက္လိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ဖင္က ပိုေကာ့ေပးလိုက္သလို ျဖစ္ၿပီး သူ႔ဟာႀကိးက ညိဳ႕ဖင္ၾကားကေန တိုးဝင္လာၿပီး ညိဳ႕ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ေရာက္ေနတယ္။ သူက ညိဳ႕ခါးေလးကို ဆြဲဖက္ၿပီး သူနဲ႔ ကပ္ထားေတာ့ တျခားလူေတြက ေတာ့ ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ညိဳ က အဲလိုေလးပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနလို႔ ထင္တယ္ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕ ဂုတ္သားေလးကို မသိမသာ လာငုံ႔နမ္းေနတယ္၊ သူ႔ႏွာေခါင္းက ေလက ညိဳ႕ လည္ဂုတ္ေလးမွာ လာတိုးေနတာ သိတယ္။ ညိဳ ပိပိေလး မွာလည္း အရည္ေတြ ေတာ္ေတာ္႐ြဲ ေနၿပီ။ ေနာက္ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕ နားနားကပ္ၿပီး၊

“ညိဳေလး သမီး အိမ္ျပန္ရေအာင္ကြာ ေဖေဖေက်ာ္ ေညာင္းေနၿပီ”

ညိဳလည္းဘာလို႔ ေခါင္းညိမ့္မိမွန္း မသိဘူး။ ညိဳ႕တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ထြက္လာေတာ့ ဧည့္သည္ေတြကို ခပ္လွမ္းလွမ္း လူအုပ္ထဲမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က သူတို႔ကို ညိဳ ေခါင္းမူးေနလို႔ အိမ္ျပန္ေတာ့ မယ္ သူတို႔နဲ႔ မလိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူတို႔က လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေျပာေပမဲ့ ေဖေဖေက်ာ္က ရတယ္ တက္စီ ငွားသြားမယ္ လို႔ ေျပာၿပီး ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့၊ ညိဳ က ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ ေျခေထာက္ေဆး၊ အင္း ညိဳ႕ဟာေလးလည္း ေဆးလိုက္တယ္ အရည္ေတြက ပင္တီမွာေတာင္ ကြက္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ သန္ရွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ့္ကို မေတြ႕ရေတာ့ ရင္ထဲ ဟာသလိုေတာ့ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါက ဘာလို႔ အဲလိုျဖစ္စရာလား ဆိုၿပီး ကိုယ္အိပ္ေနၾကဖက္မွာပဲ အသာလွဲၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ညိဳ ဘာသာ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ ညဝတ္အက်ႌကို ဘရာမပါ၊ ပင္တီ မဝတ္ပဲ ညဝတ္အက်ႌတထပ္ထဲနဲ႔ ေစာင္ေလး ၿခဳံၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာက အဲယားကြန္း ဖြင့္ထားေတာ့ ေအးေနတာကိုး။

ညိဳ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး ၊ ကိုယ္ခႏၶာက တခုခုကို ေတာင္းဆို ေနသလိုပဲ။ ညိဳတလူးလူး တလိမ့္လိမ့္နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ ေဖေဖေက်ာ္ ဘယ္နားသြားအိပ္ေနမယ္ဆိုတာေတာင္ သြားမစပ္စုေတာ့ဘူး။ သူ႔ဘာသာ သြားေနပေစေပါ့။ ကိုယ့္မာနနဲ႔ကိုယ္ပဲ သြားမၾကည့္ႏိုင္ေပါင္လို႔ ေဒါသေလး ျဖစ္ေနမိၿပီးမွ ၊ဟယ္ငါက အဲလို ျဖစ္စရာလား လို႔ ျပန္ေတြးမိျပန္ေရာ။

အဲလို ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ကုတင္က အိကနဲ ျဖစ္သြားေတာ့ ရင္လဲ ဒိတ္ကနဲ ခုံသြားတယ္။ တကယ္တမ္း ေဖေဖေက်ာ္ ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ့လည္း ေပ်ာ္သြားသလိုလို၊ ေၾကာက္ေနမိသလိုလို၊ ဘာႀကီးမွန္းမသိ။ မ်က္ႏွာလည္း ဘယ္လိုထားရမွန္းမသိေတာ့။ ထုံးစံအတိုင္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရေတာ့တာေပါ့။

ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ၊ ညိဳေလး၊ သမီးေလး၊ စသျဖင့္ တိုးတိုးေလး ေခၚေပမဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မ်က္လုံးကို ပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ကိုယ္မွာ ေအးကနဲ ျဖစ္သြားေတာ့ ညိဳ႕ကိုယ္ေပၚက ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ေနာက္ တေစာင္းေလး အိပ္ေနတဲ့ ညိဳ႕ကိုကို ပက္လက္အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ခါးနားကေန အသာတြန္းလွန္လိုက္တယ္။

အို ညိဳ ပက္လက္ႀကီး မ်က္လုံးက ပိတ္ထားေပမဲ့ တမ်ိဳးႀကီးပဲ။ ညဝတ္အက်ႌကလည္း ၾကယ္သီးက သုံးေလးလုံးထဲ ေအာက္နားကလည္း ေပါင္ရင္းနားေရာက္ေနၿပီ။ ရွက္စရာႀကီး၊ ဒါေပမဲ့ အခုမွလည္း ႏိုးလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ဆက္အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ အို ဘာလို႔ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနရတာလည္း၊ ညိဳ႕အရွက္ေတာ့ ကုန္ပါၿပီ အိပ္ယာေပၚမ်ာ ပက္လက္ႀကီး ညိဳ႕တကိုယ္လုံးလည္း အဝတ္အစားမရွိေတာ့ဘူး။

ညိဳ႕ႏို႔သီးေခါင္းကေလးေတာင္ မာတာတာ ျဖစ္ေနတယ္။ အို႔၊ ေဖေဖေက်ာ့္ လွ်ာႀကီး က ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လာရက္တယ္။ ညိဳ႕ တကိုယ္လုံး ၾကက္သည္းေတာင္ ထသြားတယ္။ အြန႔္ ညိဳ႕ခါးေလးေတာင္ေကာ့သြားတယ္ မေကာ့ခံႏိုင္မလား ညိဳ႕ရဲ႕ အပ်ိဳႏို႔ေလးကို သူက ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ စို႔ေနတာကိုး၊ ညိဳ႕ပိပိေလးမွာ အရည္ေတြ စိမ့္က်ေနၿပီကြာ၊ ညိဳ႕ေပါင္အတြင္းသားထဲကို ေတာင္ စီးက် သြားၿပီ ထင္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္မေကာင္းဘူး၊ ညိဳ႕ ႏို႔ေလးေတြကို တဖက္ၿပီးတဖက္ ေျပာင္းစို႔ေနတယ္။ သူ႔ႏူတ္ခမ္းေမႊးေတြက ညိဳ႕ရင္သားေလးေတြကို တခ်က္တခ်က္ ျခစ္မိတာ ယားလိုက္တာ။ အင္းေနာက္ေတာ့ သူ႔လွ်ာႀကီးက ညိဳ႕ ဗိုက္သားေလးေတြေပၚေရာက္သြားၿပီ။

အခုေတာ့ ညိဳ႕ ရင္သားေတြကို သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလး ဆုပ္ႏွယ္ေနတယ္။ သူ႔ပါးစပ္ႀကီးက ခု ညိဳ႕ ပိပိေလး ေပၚမွာ၊ လွ်ာစိုစိုေႏြးေႏြးႀကီးနဲ႔ ညိဳ႕ ပိပိေလးကို တအားရက္ေနတယ္။ အို ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ အၿငိမ္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေကာ့လိုက္ ေဘးကို ရမ္းလိုက္ လုပ္ေပးေနမိတယ္။ သူ႔လွ်ာထိပ္ကေလးနဲ႔လည္း ညိဳ႕ ေစ့ေစ့ေလးကို ထိုးလိုက္ ညိဳ႕ ပိပိ အတြင္းထဲကို ထိုးထည့္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလး အထဲက အရမ္းအရမ္းကို ယားလာၿပီ။ ေဖေဖေက်ာ္ ညိဳ႕ကို ညႇင္းဆဲေနတာလား။ ေဖေဖေက်ာ့္ဟာႀကီး ထိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ညိဳ႕စိတ္ထဲက ေျပာေနမိတယ္။ အျပင္မွာကေတာ့ ညိဳ႕မ်က္လုံးေတြကို တင္းတင္း ပိတ္ထားၿပီးေတာ့ ညိဳ႕ပါးစပ္ကေတာ့ အသံမထြက္မိေအာင္ ကိုယ့္ႏူတ္ခမ္းကို ကိုယ္ျပန္ကိုက္ထားမိတယ္။

ေဖေဖေက်ာ့္ ေခါင္းႀကီးက ညိဳ႕ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ဝင္ေနေတာ့ ညိဳ႕ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားေပးထားရတာ ေညႇာင္းလာလို႔ ညိဳ ဒူးႏွစ္လုံးကို ေထာင္လိုက္မိတယ္။ အဲဒါမွ တကယ့္ကို ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ညိဳ႕ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို သူ႔ပုခုံးနဲ႔ တြန္းထားၿပီး ညိဳ႕ပိပိေလးကို အသားကုန္ ရက္ေတာ့တာပဲ။ အို႔ ေဖေဖေက်ာ္ရယ္။ သူ ဘယ္လို မ်ား ေသာင္းက်န္းေနလဲ မသိဘူး။ ခနေနလို႔ သူ႔ပါးစပ္ ညိဳ႕ပိပိေလး ကခြာသြားေတာ့ ညိဳ႕ ရင္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ ညိဳ႕ပိပိေလးက လိုခ်င္တဲ့ ဟာ လာေတာ့မယ္ေလ ဆိုၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ အို ေဖေဖေက်ာ္ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ မသိဘူး။ ေမြ႕ယာက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ညိဳ႕ေခါင္းရင္းနား သူေရာက္လာတာသိလိုက္တယ္။ ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းနားမွာ ပူေႏြးေႏြးနဲ႔ စိုစိစိ တခုလာထိတယ္။ အနံ႔ေလးလည္း ညႇီစို႔စို႔ ရလိုက္တယ္။

ညိဳ မသိမသာေလး မ်က္လုံးေလးကို ေမွးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ေပါ့။ သူ႔အတန္ႀကီး ကို ညိဳ႕ ႏူတ္ခမ္းဝ မွာ သူ႔လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ေတ့ေနတယ္။ ေနာက္ သူ႔ထိပ္ဖူးႀကီးနဲ႔ ညိဳ႕ ႏူတ္ခမ္း အဝကို ပြတ္ေနတယ္ ။ အရည္ေတြလည္း စိုစိစိနဲ႔ေပါ့။ ညိဳ သူဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာကို ရိပ္မိေနတာမို႔ ႏူတ္ခမ္းကို မသိမသာေလးဟေပးလိုက္တယ္။ ညိဳလည္း စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာေလ။ စာအုပ္ေတြ ဓါတ္ပုံေတြ ထဲ မွာ သူမ်ားေတြ လုပ္ၾကတာကို ဖတ္ဖူး ျမင္ဖူးေနေပမဲ့ အခု က လက္ေတြ႕ တကယ္ႀကဳံရေတာ့တာေလ။

သူ႔အတန္ႀကီးက မာမာ ႀကီးလိုေပမဲ့ ထိပ္ဖူးက ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းနဲ႔ ထိေတာ့ ထိပ္ဖူး အသားေလးက အိအိေလးပဲ။ ညိဳ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို အသာေလး ဟေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔အတန္ႀကီးက အထဲကို တိုးဝင္လာေတာ့ ညိဳ ခ်ဴပ္ (choke) ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ႏူတ္ခမ္းကို ျပန္ေစ့လိုက္မိတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ကလည္း ေရာက္တဲ့ ေနရာေလးမွာပဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ဆက္မထိုးသြင္းလို႔။

ဒါေပမဲ့ အဲလိုႀကီးရပ္ေနေတာ့လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ လို႔ လွ်ာေလးနဲ႔ တို႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ေနသလဲ ဆိုၿပီး မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ ေခါင္းတဖက္တခ်က္မွာ ဒူးေထာက္လို႔ ကုတင္ေခါင္းရင္းက ေခါင္းမွီကို လက္နဲ႔ ဆြဲကိုင္ထားတာေတြ႕ရတယ္။ ညိဳ႕ ႏူတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေလး စိတားတာ ဆိုေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္က သူ႔အတန္ႀကီးကို ညိဳ႕ပါးစပ္ထဲ ဝင္သေလာက္ေလးပဲ ညိဳ႕အာေခါင္ကို မထိုးမိေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးေနတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ညိဳ႕ပါးစပ္ကို လိုးေနတာပဲေပါ့။

ညိဳက ႏူတ္ခမ္းေလးကိုပဲ သူ႔အတန္ႀကီး ေပၚမွာ တင္းတင္းေလး ေစ့ထားၿပီး ဒီအတိုင္းေနေပမဲ့ ညိဳ႕သြားရည္ေတြက အလိုလိုထြက္လာေတာ့ ညိဳ႕ ပါးစပ္အျပင္ထြက္မက်ရေအာင္ မ်ိဳခ်ရတယ္။ အဲဒီမွာ ေဖေဖေက်ာ့္ထိပ္ဖူးကို စုပ္ေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္။ အဲေတာ့လည္း လိုလီေပါ့ေလး စုပ္ရသလိုမို႔ ညိဳလည္းစုပ္ေပးေနမိေတာ့တယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္အတန္ႀကီးကလည္း အဝင္အထြက္ လုပ္တာ နည္းနည္းျမန္လာတယ္။ ညိဳလည္း ပါးစပ္ကို ဟထားရတာ အာေတာင္ေညာင္းလာတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဖေဖေက်ာ္သူ႔အတန္ႀကီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ထလိုက္လို႔။ အို ညိဳ႕ပိပိေလး အဝေရာက္လာၿပီ။

“..အိ……..”

ေကာင္းလိုက္တာ ညိဳ႕ တကိုယ္လုံးကို ေသြးေတြ တဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းနဲ႔ ေႏြးသြားတာပဲ။ ညိဳ႕ပိပိေလးထဲကို တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ႀကီး ကို ထိုးဝင္လာတာ။ ညိဳ႕ပိပိေလးက လည္း ေဖေဖေက်ာ့္အတန္ႀကီးကို အသားက်သြားသလားမသိဘူး။ လုံးဝကို နာတာျပဳတာ မရွိေတာ့ပဲ အရသာ ေတြပဲ ခံစားေနရေတာ့တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕ေပါင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို သူ႔ပုခုံးေပၚထမ္းၿပီး ေတာ့ ညိဳ႕ကို အားကုန္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့တယ္။

ညိဳတို႔ အိမ္ကို ဧည့္သည္ေတြ ျပန္မေရာက္ေသးတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္ ေဖေဖေက်ာ္ ေဆာင့္လိုးေနတဲ့ အသံက ေဖေဖေက်ာ့္ေပါင္ၿခံနဲ႔ ညိဳ႕ေပါင္ခြဆုံ၊ တဖတ္ဖတ္႐ိုက္သံ၊ ေဖေဖေက်ာ့္ေဆာင့္အားေၾကာင့္ လႈပ္ေနတဲ့ ကုတင္ တကြၽိကြၽိ အသံတို႔က ေတာ္ေတာ့္ကို က်ယ္ေလာင္လြန္းလွပါတယ္။ ဒီတခါကေတာ့ ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿပီးဖို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ၾကာပါတယ္။

ညိဳ က အရင္ ၿပီးသြားေတာ့ ကိုယ္လုံးေလး ေတာင့္သြားတာနဲ႔ ေဖေဖေက်ာ္ကလည္း သူ႔လေရပူပူေႏြးေႏြးေတြကို ညိဳ႕ပိပိေလးထဲ ပန္းထည့္လိုက္ပါတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က သူ႔အတန္ႀကီး လုံးဝ မေပ်ာ့သြား မျခင္း ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ေနရင္းမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္ကို ေႏွးၿပီး ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕ေပါင္လုံးေတြကို ျပန္ဆန႔္ေစၿပီး သူ႔အတန္ႀကီးကိုေတာ့ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲက ဆြဲမထုတ္ပဲ စိမ္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ဖက္ထားလိုက္ရင္း ႏွပ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေမာက်သြားၾကပါေတာ့တယ္။

ညိဳတေရးႏိုးလာေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေမွာင္ေနတယ္ အခန္းအျပင္ဘက္ တေနရာရာက မီးေရာင္က တံခါးေအာက္ ကဝင္လာလို႔ နည္းနည္းေတာ့ ဝိုးတဝါးျမင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးက ေဖေဖေက်ာ္ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕ေက်ာေလးကို ဖက္ထားတယ္။ ညိဳ႕လက္ေတြကလည္း ေဖေဖေက်ာ့္ခါးကို ဖက္ထားတယ္။ အဆိုးဆုံးက ညိဳ႕ပိပိေလးထဲ စိမ္ထားတဲ့ ေဖေဖေက်ာ့္အေခ်ာင္းႀကီးက မာေတာင္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္မ်ား ညိဳ ႏိုးလာသလားမသိဘူး။ ေဖေဖေက်ာ့္ အသက္ရႈသံက ပုံမွန္ပဲ ဆိုေတာ့ သူလည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေသခ်ာတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူ႔ဟာႀကီးက မာလာေတာ့ ညိဳ႕ဟာေလးထဲမွာ ျပည့္ႏွက္လာတာေၾကာင့္ ညိဳ ႏိုးလာတာပဲေနမယ္။ အဲဒီ့ အသိရယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ ကိုယ္လုံးမာက်စ္က်စ္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ရယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ဆီက ခပ္ျပင္းျပင္း ေခြၽးနဲ႔ အရက္ေရာေနတဲ့ ေယာက္်ားနံ႔ ျပင္းျပင္းရယ္က ညိဳ႕ကို စိတ္ထဲ တမ်ိဳးခံစားရၿပီး ညိဳ႕ ပိပိေလးမွာ အရည္စို႔လာခဲ့ရတယ္။ အို ညိဳဘယ္လိုျဖစ္ေနၿပီလည္း၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ဆို အဲလို အနံ႔မ်ိဳး အနားေရာက္လာရင္ အသက္ေအာင့္ထားတတ္တဲ့ညိဳ၊ အခုေတာ့ စိတ္ေတြ ထလာရပါလား။ ေဖေဖေက်ာ္က ေတာ့ အိပ္လို႔ေကာင္းေနတုန္း။

ညိဳဖင္ေလးကို အသာအေနာက္ကို ေကာ့လိုက္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္လီးႀကီး ညိဳ႕ပိပိေလးထဲက မထြက္သြားခင္ကေလးပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္သြင္းမိတယ္။ အဲလို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္တာ အရွိန္ရလာခဲ့တယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလး အတြင္းထဲက အရမ္းကို ယားလာတယ္။ ညိဳ ေဖေဖေက်ာ့္ဒစ္ႀကီးနဲ႔ ဖိပြတ္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက ျမန္လာတယ္။အို ေဖေဖေက်ာ္ ႏိုးသြားေတာ့မယ္ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊

” အို႔ အို႔ အင့္အင့္ ..”

” အီးးးးးးးးးးးးး”

ညိဳ တခ်ီၿပီးသြားတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ လီးႀကီးက မာတင္းေနတုန္းရွိေသးတယ္။ ညိဳ႕ပိပိအတြင္းသားေလးေတြနဲ႔ တအားဖိညစ္မိတယ္။ ညိဳလည္း တကိုယ္လုံးေပ်ာ့က်သြားေရာ ေဖေဖေက်ာ္ႏိုးလာတယ္ထင္တယ္။ အို။

ညိဳ႕အတြင္းသားေလးေတြက အခုမွ ၿပီးကာစမို႔ စန္းစန္တင့္ေနတုန္းရွိေသးတယ္ ေဖေဖေက်ာ္က ႏိုးလာၿပီး စလႈပ္ရွားေတာ့တယ္၊ အို႔ ညိဳ႕တကိုယ္လုံးကို တုန္ခါသြားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ ရဲ႕ လိုးတဲ့ ရစ္သမ္ မွန္လာတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳ႕အေပၚတက္လွိမ့္ၿပီး အျမန္ေဆာင့္ေတာ့ ညိဳလည္း ဖီးေနာက္တေခါက္ ျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ ညိဳ ေဖေဖေက်ာ့္ခါးကို အတင္းဖက္ထားလိုက္မိတယ္။ ဒီတခါလည္း ႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူၿပီးျပန္ၿပီ။ အိုး ညိဳ တကိုယ္လုံးကို ႏႈံးေခြ သြားေတာ့တာပဲ။

ၿပီးသြားေပမဲ့ ညိဳ ေဖေဖေက်ာ့္ကို ခုထိ မ်က္ႏွာလည္း မဆိုင္ရဲေသးဘူ။ စကားလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ညိဳႏိုးၿပီး အရင္စလုပ္တယ္ ဆိုတာလည္း ေဖေဖေက်ာ္ ရိပ္မိမွာပဲ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ ကို မေျပာရဲ တာနဲ႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ခါးကိုသာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္တြယ္ထားမိပါေတာ့တယ္။

ေတာ္ေတာ္ေလး နားၿပီးမွ ေဖေဖေက်ာ္က သူ႔ဟာႀကီးကို ညိဳ႕ပိပိေလးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ညိဳနဲ႔ ကိုယ္လုံးခ်င္းခြာလိုက္ပါတယ္။ ညိဳ႕ကို သူငုံ႔ၾကည့္ေနမယ္ဆိုတာကို သိေပမဲ့ ညိဳ မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ က ညိဳ႕ ပါးေလးကို ႐ႊတ္ကနဲ တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ထ၊ ၾကမ္းေပၚမွာ ပုံက်ေနတဲ့ပုဆိုးကို ေကာက္ဝတ္ၿပီး အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

——————————————-

ေနာက္ေန႔ သၾကၤန္လည္း ၿပီးၿပီမို႔ ဧည့္သည္ေတြ လည္းျပန္သြားၾကၿပီ။ ညိဳတို႔ အိမ္လည္း ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္ၿပီေပါ့ေနာ္။ မနက္ျဖန္ ဆိုရင္ ေမေမ့ကို တရားေက်ာင္းက သြားေခၚရေတာ့မယ္။ ညိဳ႕ ရင္မွာေတာ့ နည္းနည္းေပါ့သြားသလိုလို ၊ လြမ္းသလိုလို၊ ဘာႀကီးမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ တေန႔တာ အခ်ိန္ကို စာအုပ္ပဲ ဖတ္ရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမိေတာ့တယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ အစားထစားလိုက္၊ ၿပီး ရင္ ညိဳ႕အခန္းက ကုတင္ေပၚမွာပဲ လွဲရင္း စာအုပ္ေလး ဖတ္လိုက္၊ ငိုက္သြားရင္ တေရးအိပ္လိုက္။ နဲ႔။ ညေနေစာင္းသြားတယ္။

ညေနေစာင္းသြားေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ကုလားထမင္းဆိုင္ သြားစားရေအာင္တဲ့ ညိဳ႕ကို ေျပာေတာ့ ညိဳလည္း အက်ႌထမိန္လဲ ၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္ၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ညိဳက ကုလားထမင္းဟင္း ကို အရမ္းႀကိဳက္မွန္း ေဖေဖေက်ာ္က သိလို႔ သူ ညိဳ႕ကို တမင္ လိုက္ပို႔ေပးတဲ့သေဘာပါ။ ညိဳတို႔ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ေစ့ေစ့ မၾကည့္ၾကပဲနဲ႔ တျခား အေရးမႀကီး တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ပဲ အလာပ သလာပ ေျပာဆိုေနၾကမိပါတယ္။ အဲဒီက အျပန္ဖာလူဒါဆိုင္ဝင္ၿပီး ကူးဖီး ေတြ စားရင္း ဗိုက္ျပည့္ အီစိမ့္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာၾကပါတယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ တီဗီခနတျဖဳတ္ၾကည့္ ၿပီး ေျခလက္ေဆးသန႔္စင္ၿပီး ညိဳလည္း ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ဝင္အိပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး၊ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔၊ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္ ေပါ့။ ဘာကို လိုေနမွန္းမသိဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုလည္း မေက်နပ္ဘူး။ နည္းနည္းလည္း အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္လာတာနဲ႔ အတြင္းခံ ဘရာဇီယာနဲ႔ ပင္တီပါ ခြၽတ္ျပစ္လိုက္တယ္။ အရင္က ညိဳ႕အဲလို တခါမွ မအိပ္ဖူးဘူး။ အေပၚက ညဝတ္အက်ႌေလး ပါးပါးတထပ္ပဲ ဝတ္ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚျပန္လွဲရင္းက ဖက္လုံးကို ခြလိုက္တယ္။

ညိဳ႕အခန္းတံခါးကြၽီကနဲ ပြင့္သြားသံၾကားေတာ့ ညိဳရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အသက္ရႈျမန္လာတယ္။ ရင္ကေတာ့ တဒုံးဒုံး ေပါ့။ အခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့သူ ေတာင္ ၾကားေနရမွာ စိုးေနမိတယ္။

အဲလူႀကီးက ဒီတခါက်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္ ညိဳ႕အခန္းထဲ ဝင္လာပါလား။ ခါတိုင္းက သူတို႔ အခန္းထဲ ညိဳသြားအိပ္တာမို႔ ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေနာက္ၿပီးအခု သမီးေလး၊ ညိဳေလး အိပ္ၿပီလား ဆိုၿပီး အကဲစမ္းေမးခြန္းေတာင္မေမး ခပ္တည္တည္ႀကီးနဲ႔ ။ညိဳမ်က္လုံးေလးကို မဖြင့္ပဲ ေမွးၾကည့္လိုက္တယ္။ ညမီးေရာင္ အျပာေလးက ေမွာင္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ တအားလင္းေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္ပဲေပါ့။ဘယ္သူရွိမလဲ ဒီအိမ္မွာ၊ အေပၚပိုင္းက စြတ္က်ယ္နဲ႔ ေအာက္က လုံျခည္ဝတ္ထားတယ္။

ေဟာေတာ့ ညိဳမ်က္လုံေလး ေမွးၾကည့္ေနတုန္းပဲ သူက ကုတင္နားေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ပုဆိုးႀကီးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်ျပစ္လိုက္တယ္။ သူဟာႀကီး။ ဟို ညိဳ႕ဟာေလးထဲကို ထိုးထည့္ၿပီး လိုးလိုးေနတဲ့ ေကာင္ႀကီးက ေထာင္မတ္လို႔ ေခါင္းတယမ္းယမ္းနဲ႔၊ ကုတင္ေပၚ ဖင္ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ေမြ႕ယာက အိကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ဟာႀကီးက အခန္းမ်က္နာက်က္ေပၚကို ေထာင္မတ္ေနတယ္။ သူက ကုတင္ေပၚမွာ ဖင္တုံးလုံး တေစာင္းထိုင္ရင္းနဲ႔ ညိဳ႕တကိုယ္လုံးကို ေလ့လာေနတယ္။ ညိဳ မ်က္ေစ့ကို တင္းတင္းျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။

အို သူ႔လက္ႀကီးက ညိဳ႕ေပါင္သားေလးေတြကို ပြတ္ေနတယ္။ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးက ေသြးေတြလည္း ဆူေနၿပီ။ ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲမွာလည္း အရည္ေတြ စိုေနၿပီ။ ေဖေဖေက်ာ္က လည္း ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ၊ ေန႔ခင္းဘက္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္း၊ ညိဳ႕ကို ေတာင္ေစ့ေစ့မၾကည့္၊ စကားမာမာ မေျပာ၊ ညဘက္က်ေတာ့ သူကဲၿပီ။ ညိဳကိုယ္တိုင္ကေရာ၊ဘာထူးလို႔လဲ အခု လို အေျခအေနမ်ိဳမွာ ထေအာ္ျပစ္ရမဲ့ အစား အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမိတာကေရာ၊ ပိုဆိုးတာက ညိဳ႕ပိပိေလး ထဲက စိမ့္ထြက္ေနတဲ့ အရည္ၾကည္ေတြ။ ညိဳေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ရွက္မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဟန္ေဆာင္လို႔ မရပါလား။

ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေပါင္လည္ထိလန္ေနမွန္းမသိတဲ့ ညိဳ႕ညဝတ္အက်ႌေလးေအာက္ကေန ေဖေဖေက်ာ့္ လက္ဖဝါးႀကီးက တိုးဝင္လာတယ္။ ညိဳ႕ဖင္လုံးလုံးေတြ ေပၚေရာက္ၿပီး ပြတ္သတ္ရင္းက ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ေမွာက္ရက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ညိဳ႕ဗိုက္ေအာက္ကို ဖက္လုံးခုၿပီး ညိဳ႕ညဝတ္အက်ႌေလးကို ခါးေပၚထိ လွန္တင္လိုက္တယ္။ အို ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ညိဳ႕ ပိပိေလး နဲ႔ ေစ့ေစ့ေလးကို ေမႊေဆာ့ေနတယ္။ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ အၿငိမ္ေနမရေအာင္ကို ဆြေပးေနတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူရဲ႕ ပူေႏြးေႏြး မာမာ လီးထိပ္ႀကီး ညိဳ႕ပိပိေလးထဲ တိုးဝင္လာတာ သိလိုက္တယ္။ ညိဳ႕လက္ေတြက အိပ္ယာခင္းကို ဆုပ္ထားလိုက္မိတယ္။ ဟာ ေဖေဖေက်ာ္ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ။ ညိဳ႕ပိပိေလးထဲကို သူ႔ဟာႀကီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းေနရင္းက ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးကို စိုစိုစြတ္စြတ္အရည္ေတြညႇစ္ထည့္ရင္း သူ႔လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္း ထိုးထည့္ေနတယ္။ အား နာတယ္။ ညိဳ အသံမထြက္မိေအာင္ ေခါင္းအုံးကို ကိုက္ထားလိုက္မိတယ္။

ေဖေဖေက်ာ့္ အေခ်ာင္းႀကီးကလည္း ညိဳ႕ ပိပိေလးထဲ မွာ ျပည့္ႏွစ္ေနၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဝင္အထြက္လုပ္ေပးေနရင္း ညိဳ႕ ဖင္ေပါက္ေလးကို ေခ်ာဆီေတြနဲ႔ ကစားေနတာ လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းစာေလာက္ဝင္ေနၿပီ၊ ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးမွာ နည္းနည္းနာတာေလွ်ာ့လာၿပီး ဖီးကေလးေကာင္းလာသလိုပဲ။ အို၊ ေဖေဖေက်ာ့္ အတန္ႀကီး ညိဳ႕ပိပိေလးထဲက ထြက္သြားေတာ့ ညိဳ႕ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ။ ညိဳ႕ ပိပိေလး အတြင္းထဲက လည္း အရမ္းကို ေတာင္းတေနၿပီ။

ဒီေလာက္ အရွိန္ရေနမွ ဘာလို႔ ဆြဲထုတ္သြားတာလဲ ကြာ၊ ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးကို ကလိေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြလည္းထြက္သြားၿပီ၊ ေဖေဖေက်ာ္ ဘာမ်ား လုပ္အုံးမွာလည္း၊ ညိဳ သိေနၿပီ ထင္တယ္။ ေဟာ ညိဳ႕ဖင္ေပါက္အဝေလးကို ေဖေဖေက်ာ့္ အတန္ေခါင္းႀကီးတိုးဝင္လာတယ္။ ညိဳ ေခါင္းအုံးကို ကိုက္ထားလိုက္မိတယ္။ အား နာတယ္၊နာတယ္၊ ေဖေဖေက်ာ္ မလုပ္ပါနဲ႔၊ ညိဳ႕အသံေတြက ထုံးစံအတိုင္းပဲေလ ထြက္မလာဘူး၊ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ ဟာႀကီးက တစ္စို႔စို႔ႀကီးနဲက ဝင္လာတယ္။ သူ႔လက္ကလည္း ေခ်ာဆီေတြ အမ်ားႀကီး ထပ္ညႇစ္ေနတာသိေနရတယ္။

ညိဳ က်ိတ္မွိတ္ခံေနရတယ္။ ေခြၽးေတြ ေတာင္ ျပန္ေနတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္လည္း တလက္မခ်င္းဆီ ထိုးလိုက္ ရပ္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ေပါင္က ေခြၽးေတြလည္း ညိဳ႕ေပါင္ေပၚကို လာၿပီး စီးကပ္လာတယ္။ ညိဳ စိတ္ကို ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ညိဳ႕ဖင္ဝေလးကိုလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္မိတယ္။ မၾကာခင္ပဲ ေဖေဖေက်ာ့္ အေခ်ာင္းႀကီး ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ေလးထဲ ေတာ္ေတာ္ဝင္သြားတယ္ထင္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ့္ လေမႊးေတြ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြ မွာ လာၿပီး ျခစ္မိေနတာ သိေနရသည္။

ညိဳ နာတာကို က်ိတ္မွိတ္ခံေနမွန္းသိပုံရတယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က သူ႔လီးႀကီး ညိဳ႕ဖင္ေပါက္ထဲ စိမ္ထားရင္း ၿငိမ္ေနတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာတယ္။ ညိဳ႕ လက္က အိပ္ယာခင္းကို ဆြဲဆုပ္ထားတာေတြ နည္းနည္းေလွ်ာ့သြားမွ ေဖေဖေက်ာ္က စၿပီး အဝင္အထြက္လုပ္လာတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ညိဳ႕ဖင္ကို လိုးေနတာေပါ့။ ေနာက္လက္တဖက္က လည္း ညိဳ႕ေစ့ေစ့ေလးကို ပြတ္ေပးေနေတာ့ ညိဳလည္းမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနမိၿပီေလ။

အို ညိဳ႕ေစေ့ေစ့ေလး မွာ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး က်င္တက္လာၿပီ။

“အို….”

ညိဳ ၿပီးသြားၿပီ။ ေဖေဖေက်ာ္လည္း ၿပီးသြားပုံပဲ။ ဒါေပမဲ့ ညိဳ႕ဖင္ထဲမွာ အရည္ပန္းထြက္တာ မခံစားရေတာ့ မသိဘူး။ ေနာက္မွ သူ အေဖၚစြတ္ထားတာသိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔လီးႀကီး နည္းနည္းေပ်ာ့သြားတာေတာ့ သိတယ္။ခနေနေတာ့ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ သူညိဳ႕ေဘးမွာ ပက္လက္လွဲၿပီး အသက္ကိုပုံမွန္ျဖစ္ေအာင္ရႈေနတာ ညိဳသိတယ္။ ညိဳ ေရခ်ိဳးခန္းကို အျမန္ေျပးၿပီး သန႔္ရွင္းေလး လုပ္ခ်င္တာ ေအာင့္ထားရတယ္။ ညိဳ ေသးေရာ အီးေရာ ပါခ်င္ေနတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ့ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ညိဳ ကုတင္ေပၚက ကမန္းကတန္းထၿပီး ေနာက္ေဖးဘက္ကို ေျပးခဲ့ေတာ့တယ္။

ညိဳအိမ္သာထဲမွာ ထိုင္ ရႈးေပါက္အီးပါေတာ့ ဖင္က နည္းနည္းစပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆပ္ျပာရည္နဲက ေဆးေၾကာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲ ကို ျပန္သြားၿပီး ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမလဲ ေတြးေနမိတယ္။ ညိဳအိမ္သာထဲ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ထိုင္ေနမိလဲမသိဘူး တံခါးေခါက္သံ နဲ႔ အတူ ေဖေဖေက်ာ့္ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။

“ညိဳေလး သမီး၊ ဘာလုပ္ေနလဲ အိမ္သာထဲ မွာ အၾကာႀကီး။ ေဖေဖေက်ာ္ ရႈးေပါက္ခ်င္လို႔”

တဲ့အဲဒါနဲ႔ ညိဳ လည္း စကားမေျပာဘာမေျပာ၊ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဖြင့္၊ ေဖေဖေက်ာ့္ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မၾကည့္ပဲနဲ႔ ညိဳ႕အိပ္ခန္းရွိရာကို ေျပးထြက္ခဲ့တယ္။

………………………………………………………………………………….

အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ၿပီးေတာ့ ညနက္ေနၿပီမို႔ အဲယားကြန္းကလည္းေတာ္ေတာ္ေလး စိမ့္ေနတာနဲ႔ ေစာင္ဆြဲၿခဳံၿပီး အိပ္ေနလိုက္တယ္။ အင္း ဒီညအဖို႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ၊ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းကလည္း ဒီတင္ပဲ ၿပီးၿပီေပါ့ေနာ္။ မနက္ျဖန္ ေမေမ့ကို သြားႀကိဳ ေမေမ သာ တအိမ္ထဲ ရွိရင္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္လည္း အဲလို လာကဲ မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ေတြးေနတုန္းပဲ အခန္းတံခါးပြင့္လာသံၾကားရတယ္။

ဟင္။ ေဖေဖေက်ာ္ သူ႔အခန္းသူျပန္မသြားပဲ ညိဳ႕အခန္းကိုလာျပန္ၿပီ။ ဘာလာလုပ္တာလဲ။အဲယားကြန္းေၾကာင့္ပဲလား ညိဳ႕စိတ္ေၾကာင့္လားမသိ၊ ညိဳ႕ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာတယ္။ ေမြယာ အိကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေဖေဖေက်ာ္ေစာင္ေအာက္ဝင္လာတယ္။ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ေနာက္ကေနဆြဲၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႕ဖက္ထားတယ္။

သူ႔ရင္ခြင္ႀကီးက ေႏြးေနသလိုပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ေယာက္်ားႀကီး ကိုယ္နံ႔ ေတာင့္တင္းတဲ့ အသား ေတြက ညိဳနဲ႔ ရင္းႏွီးေနလို႔ထင္တယ္၊ ညိဳ အသက္ရႈျမန္ေနတာေတြ နည္းနည္းေလွ်ာ့သြားတယ္။ ညိဳ ကြန္ေဖါ့ေတဘယ္ျဖစ္လာသလိုပဲ။ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလး တင္းမာေနရာက ေျပေလွ်ာ့သလို ျဖစ္သြားတာကိုလည္း ေဖေဖေက်ာ္က သိပုံရပါတယ္။ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲၿပီး သူ႔ဖက္လွည့္လိုက္တယ္။ ညိဳလည္းသူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ေခါင္းထိုး ဝင္လိုက္တယ္။ သူက ညိဳ႕ေက်ာေလးကို ပြတ္သတ္ေပးၿပီးတင္းတင္းေလး ဆြဲဖက္ထားလိုက္တယ္။ ခနေလးပဲ ညိဳ ေဖေဖေက်ာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေမာက်သြားေတာ့တယ္။

ညိဳတေရးႏိုးေတာ့ ညိဳ႕ႏို႔ေတြ ကို ေဖေဖေက်ာ္စို႔ေနတာ ခံစားေနရတယ္။ ညိဳ႕ပိပိေလးကလည္း အေရေတြ ႐ြဲေနၿပီ။ ညိဳ လက္ေတြက ေဖေဖေက်ာ့္ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဆုပ္ထိုးဖြေနမိတယ္။

အဲဒီေန႔ မနက္ ေဖေဖေက်ာ္ ညိဳ႕အခန္းထဲက ျပန္မထြက္ခင္ထိ ညိဳ႕ ကို ႏွစ္ခ်ီတိတိလိုးသြားခဲ့တယ္။ အင္း ေဖေဖေက်ာ္ကညိဳ႕ကို လိုးတယ္လို႔ေျပာရမွာလား။ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ညိဳတို႔ႏွစ္ေယာက္လိုးၾကတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား။ ညိဳေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ညိဳသိတာကေတာ့ တခ်ီၿပီးသြားတိုင္း ညိဳ က ေဖေဖေက်ာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထိုးဝင္ၿပီး ေဖေဖေက်ာ့္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားမိတယ္ဆိုတာကိုပဲ။

…………………………………………………………………………………

မနက္က်ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ့္ မိတ္ေဆြ တေယာက္ရဲ႕ ကားနဲ႔ စစ္ကိုင္းေခ်ာင္က ေမေမ တရားဝင္ေနတဲ့ေနရာ ကို ေရာက္သြားၾကေတာ့ ေမေမ က အထုပ္အပိုးေတြေတာင္ အဆင္သင့္ ျပင္ၿပီးေနၿပီ။ ေမေမ က သမီး သၾကၤန္တြင္း ေပ်ာ္ရရဲ႕လား ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တယ္ေမေမ ဆိုၿပီး ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲ တိုးေခြ႕ဖက္ထားမိပါတယ္။ ေမေမကေတာင္ သမီး ကို မေတြ႕ရတာ ရက္ပိုင္းေလးပဲ ရွိေသးတယ္ သမီးက အရမ္းကို လူႀကီးဆန္သြားသလိုပဲတဲ့။ သမီးအပ်ိဳ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေမေမ လို႔ စိတ္ထဲက ပဲ ေျပာေနမိတယ္။

မ်က္လုံးထဲက မ်က္ရည္ေတြက အလိုလို လွိမ့္ဆင္းက်လာလို႔ ေမေမက အမေလး သမီးရယ္ ခုမွ လာခြၽဲေနတယ္၊ ေမေမ နဲ႔ေတာ့ တရားေက်ာင္းလိုက္မလာပဲနဲ႔တဲ့။ ေမေမ ကေတာ့ ထင္မွာ ငါ့သမီး ငါနဲ႔ မခြဲစဖူးခြဲရလို႔ မ်က္ရည္က်ေနတယ္ေပါ့ေလ။ ညိဳ႕စိတ္ထဲမွာက ညိဳမေကာင္းဘူး ေမေမ၊ ေမေမ တရားဝင္ေနတုန္း ေမေမ ေယာက္်ားနဲ႔ ညိဳ လိုးေနၾကတာလို႔ ေျပာေနမိတယ္။ခြင္လႊတ္ပါေမေမ။

ေနာက္ေတာ့ အျပန္လမ္းမွာ ေမေမႀကိဳက္တဲ့ မႏၲေလး ၿမီးရွည္ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းတခုကို ဝင္ၿပီး စားၾကတယ္။ ေနာက္အိမ္ျပန္လာၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ျပန္ၾကဖို႔အတြက္ သိမ္းၾကဆည္းၾကေပါ့။ ရန္ကုန္ ကို ယူသြားဖို႔ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ပစၥည္းေတြလည္းဝယ္ေပါ့။ အဲလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး မိုးခ်ဴပ္မွ ညိဳတို႔ေတြ အိပ္ယာဝင္ၾကေတာ့တယ္။

ညဘက္ ညိဳလည္း ညိဳ႕အခန္းထဲမွာ ကိုယ့္အထုပ္ေတြ ကိုယ္စနစ္တက် ျပန္စီထည့္ၿပီး ေတာ့ ေနာက္ေဖးဘက္သြား ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ သန႔္ရွင္းေလးလုပ္သြားတိုက္ စသျဖင့္ လုပ္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ညိဳ႕အိပ္ခန္းကို ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ ေမေမတို႔ အခန္းက မီးေရာင္လဲ့လဲ့ေလးက အျပင္က ေမွာင္ေနတဲ့ ေဟာေဝးေလးကို ျဖာက်ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေျခသံဖြဖြေလးနင္းၿပီး အခန္းတံခါးက ေနအထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိတယ္။

” အို ”

ညိဳ အသက္ရႈဖို႔ေတာင္ေမ့သြားတယ္။ ညိဳ႕ေမေမ နဲ႔ ေဖေဖေက်ာ္ရယ္ေပါ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးတီးေတြနဲ႔၊ ညိဳ႕ ေမေမ က အသားျဖဴတယ္ ညိဳက သာ အေဖ့ဘက္လိုက္လို႔ အသားညိဳေနတာ။ အဲေတာ့ သူ႔ေပါင္လုံးႀကီးေတြ က ဝင္းေနတာပဲ။ ေမေမက ကုတင္ေပၚမွာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ရက္ႀကီး မ်က္နာကေတာ့ နံရံဘက္ကို လွည့္ထားတာမို႔ အခန္းဝကို မျမင္ရဘူး။ ေဖေဖေက်ာ္က ေတာ့ အေနာက္က ဒူးေထာက္ရက္နဲ႔ ေမေမ့ကို ေဆာင့္လိုးေနတယ္။

ေမေမ့တင္ႀကီးေတြက အႀကီးႀကီးပဲ ဖင္လုံးႀကီးေတြက ေဖေဖေက်ာ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္းတုံခါထြက္သြားတယ္။ ညိဳ႕ဖင္လည္းေမေမ့ဆီက အေမြရတာေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ညိဳကလည္းဖင္လုံးႀကီးၿပီး တင္ေကာက္ေနတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ေမေမက အသက္လည္းရလာလို႔ ညိဳ႕ထက္ ပို တုတ္တုတ္ထြားထြားႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳးအဆစ္က ေျပျပစ္ေနတုန္း။ အခု ေဖေဖေက်ာ္က ေမေမ့ဖင္တုံႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တဖန္းဖန္ းေဆာင့္ေနတာ ညိဳ႕စိတ္ထဲ မွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ ညိဳလဲ အဲလိုပုံမ်ိဳးနဲ႔ ေဖေဖေက်ာ္လိုးတာခံခဲ့ရဘူးတယ္ေလ၊ ေမေမ ဘယ္လို ဖီးျဖစ္ေနမလဲ ဆိုတာ ညိဳခံစားလို႔ရေနတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခု အရမ္းကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဆာင့္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ညိဳ႕တုံးက ေဖေဖေက်ာ္ ညႇာခဲ့ပါလားလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ လုပ္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ညိဳ႕ပိပိေလး မွာ စိုလာတယ္။ညိဳ ညဝတ္ဂါဝန္ေလးေအာက္လက္လ်ိဳၿပီး ညိဳ႕ပိပိေလးကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးနဲ႔ ပြတ္လိုက္မိတယ္။ညိဳ႕ဒူးေတြေတာင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဖေဖေက်ာ္ က ေမေမ့ကို ေဆာင့္လိုးေနရင္းက အခန္းဝဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တာေတြ႕တယ္။ ညိဳက ေမွာင္ထဲရပ္ေနတာမို႔ သူမျမင္ႏိုင္မွန္းသိေပမဲ့၊ ေနာက္ကို အသာေလးဆုပ္လိုက္မိတယ္။

သူ႔ၾကည့္ရတာ ညိဳလာေခ်ာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း တံခါးကို တမင္ဟထားတာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ေနာက္ ေဖေဖေက်ာ္အရွိန္ျပင္းလာၿပီး တအားေဆာင့္ထည့္လိုက္တာေတြ႕ရတယ္ ေနာက္ေမေမ့ေက်ာ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္တာေတြ႕ရေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ သုတ္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ၿပီ ဆိုတာသိလိုက္တယ္။ ညိဳ ကိုယ့္အိပ္ခန္းဘက္ကို ျပန္ေျပးလာခဲ့မိတယ္။ အခန္းထဲဝင္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ အခန္းတံခါးကို ဂလန႔္ထိုးပိတ္လိုက္မိတယ္။ ညိဳ ေၾကာက္လို႔လား၊ စိတ္ဆိုးလို႔လား။ ဘာမွန္းေတာင္ ညိဳ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မသိေတာ့ဘူး။ ဒီညေဖေဖေက်ာ္ လာမွာကို မလိုလားတာပဲ သိေတာ့တယ္။

ညိဳ အိပ္ယာေပၚမွာ ညိဳ႕ေစ့ေစ့ေလးကို တအားဖိပြတ္မိတယ္။ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ညိဳလည္း စိတ္ေတြ ေလွ်ာ့သြားမွပဲ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းကို ေရာက္သြားခဲ့ရေတာ့တယ္။

……………………………………………………………………………………

ေနာက္ေန႔ မနက္ လည္း ေဈးဝယ္ပဲ ထြက္ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ အဲယားကြန္းကားက ညေနမွ ထြက္မွာ ဆိုေတာ့ လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ထပ္ဝယ္ၾက ကိုယ့္အထုပ္ေတြထဲ ထည့္ၾကေပါ့။ ညေနက်ေတာ့ ရန္ကုန္အျပန္ ေမေမ့သူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ပါ ပါလာတယ္။ ေမေမ တို႔က ေရွ႕ခုံမွာထိုင္၊ ညိဳ နဲ႔ ေမေမ့သူငယ္ခ်င္းတို႔က ေနာက္ခုံမွာ ထိုင္ၾကတယ္။

ကားထြက္ၿပီး လမ္းမွာ ေမေမ ကသူ႔သူငယ္ခ်င္းကို လွည့္လွည့္စကားေျပာ ညိဳကလည္း စာအုပ္တအုပ္နဲ႔၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္၊ ေဖေဖေက်ာ္ကလည္း တီဗီၾကည့္ေန၊ ေမေမက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို လွည့္လွည့္ၿပီး စကားေျပာ၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း စကားေျပာလို႔ မကုန္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္က ေမေမ့သူငယ္ခ်င္းကို သူနဲ႔ ေနရာလဲထိုင္ဖို႔ေျပာေတာ့ ေမေမကလည္း သေဘာတူတယ္ေလ။ ညိဳ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဟာေတာ့္ ေသပါၿပီ ဒုကၡပါပဲ လို႔ ျဖစ္မိတယ္။

ညိဳက ျပတင္းေပါက္ဘက္က ခုံမွာ ထိုင္တယ္။ ေမေမက ညိဳ႕အေရွ႕တည့္တည့္ျပတင္း ေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္တယ္။အဲေတာ့ သူတို႔ခ်င္းေနရာလဲလိုက္ေတာ့ ေမေမ့ေဘးကို ေမေမ့သူငယ္ခ်င္းေရာက္သြားၿပီး ညိဳ႕ေဘးကို ေဖေဖေက်ာ္ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။ အျပင္မွာလည္း ေမွာင္လာၿပီး ကားေပၚက မီးေတြလည္း မွိန္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ ညိဳလည္းစာအုပ္ကို သိမ္းၿပီး အဲယားကြန္းက တအားေအးတာနဲ႔ ေစာင္ၿခဳံၿပီး ေကြးေကြးေလး မ်က္လုံးပိတ္ၿပီး အိပ္ေနလိုက္တယ္။

ေဖေဖေက်ာ္လည္း ေစာင္ၿခဳံနဲ႔ေပါ့။ ေနရာေျပာင္းထိုင္ၿပီး လို႔မွ ဆယ္မိနစ္ဆယ္ငါးမိနစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ညိဳ႕ ေပါင္ေပၚကို ေစာင္ေအာက္ထဲက တြားတြားဝင္လာတာကေတာ့ ေဖေဖေက်ာ့္လက္ႀကီးေပါ့။ ညိဳက ေမေမ နဲ႔ ခရီးသြားမွာ မို႔ ေမေမ က အတိုအျပတ္ေတြ ဝတ္တာ မႀကိဳက္ဘူး မဟုတ္လား အာ့ေၾကာင့္ ထမိန္ဝတ္လာတာေလ။အခု ေတာ့ အေတာ္ပဲ လို႔ ေတြးမိတယ္ ထမိန္ဆို သူဘာမွ လုပ္မရဘူးေပါ့။

ဟယ္သူ႔လက္ႀကီးက ညိဳ႕ဗိုက္သားေလးေတြ ေပၚကေန တြားတက္လာၿပီး ညိဳ႕ႏို႔ေတြကို အက်ႌေပၚကေနလာ ဆုပ္ႏွယ္ေနတယ္။

ညိဳလည္းဆိုးတယ္၊ အဲလို ဖြဖြေလးႏွယ္ေပးေနတာကို သာယာေနမိသလိုပဲ။ ညိဳ႕ပိပိေလးထဲ အရည္စိုလာၿပီ။ ညိဳဆက္ပဲ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့သူ႔လက္ႀကီးက ညိဳ႕ဗိုက္သားနားျပန္ဆင္းသြားၿပီး ညိဳ႕ထမိန္စကို အသာဆြဲၿပီး ျဖည္ေနတယ္။ ေစာင္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ဘယ္သူမွ လည္း မျမင္ရဘူးေလ။ညိဳက ေကြးေကြးေလး ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို လွည့္ေနလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေခ်ာင္ၿပီး ထမိန္ကေလွ်ာ့သြားတယ္။ အဲလိုေျပေလ်ာ့သြားတဲ့ထမိန္ေအာက္က ေန သူ႔လက္ႀကီးက တိုးဝင္လာၿပီး ညိဳ႕ပင္တီေအာက္ကို ပါတန္းဝင္သြားတယ္။

” အိ ”

ညိဳ ရွက္လိုက္တာ ညိဳ႕ပိပိေလးမွာ အရည္ေတြ ႐ြဲေနတာ သူသိသြားၿပီေပါ့။ သူ႔လက္ႀကီးဝင္သာေအာင္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို မသိမသာဟေပးမိတာလည္းညိဳပါပဲေလ။ ခုေတာ့ ညိဳ႕ေစ့ေစ့ေလးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးနဲကပြတ္ေျခ ေနတာခံေနရၿပီေလ။ ေနာက္ၿပီး အာ့တာတင္မကဘူး ညိဳ႕ပိပိအေခါင္းထဲကို ပါသူ႔လက္ေခ်ာင္းႀကီး ထိုးထည့္ လႈပ္ရွားေနေသးတယ္။ ေနာက္တခါ ညိဳ႕ေစ့ေစ့ေလးေပၚလာဖိပြတ္ေတာ့ ညိဳမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေစ့ေစ့ေလးလည္း က်င္ကနဲ ျဖစ္၊ ကိုယ္လုံးေလးလည္းဆတ္ကနဲ တုံသြားၿပီး ညိဳ ၿပီးသြားတယ္။ အဲေတာ့မွ သူ႔လက္ႀကီး ျပန္ခြာသြားတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ရန္ကုန္ေရာက္တဲ့ထိ ေနာက္ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

……………………………………………………………………………………….

ရန္ကုန္ ေရာက္ေတာ့လည္း ေမာင္က မရွိ။ ေမာင့္မိဘေတြ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေျမာက္ဦးဘက္ ဘုရားဖူး သြားၾကတယ္တဲ့။ အဲေတာ့ အိမ္မွာ ညိဳ႕ေမာင္တဝမ္းကြဲ ေမာ္ေလး လို႔ ညိဳက ေခၚတဲ့ ဝင္းေမာ္နဲ႔ပဲ အေဖၚလုပ္ေနရတာေပါ့။ ေမာင္ေလးက အခုေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ ဆယ္တန္းတက္မွာေလ။ ေမေမ့ညီမရဲ႕ သား။ ၈ တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ နယ္ကေန ညိဳ တို႔ အိမ္မွာ လာေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနတာေလ။ ညိဳပဲ စာျပေပး ေနရတာ။ သူနဲ႔ ပဲ ေရွာ့ပင္းသြား၊ ဟိုဟာ သြားစား ဒီဟာ သြားစား လုပ္ေနရတာေပါ့။ ေမာ္ေလး နဲ႔ အတူတူ ညိဳစာျပေပးေနရတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လည္း ညိဳတို႔ နဲ႔တခါတေလ လိုက္လာတတ္တယ္။ မိုးေဇာ္ တဲ့ အဲဒီေကာင္ေလးက ေမာ္ေလးတဲ့ တႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္။ ပိုၿပီး လူႀကီးလည္းဆန္တယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲေကာင္ေလး ညိဳ႕ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ကလည္း မ႐ိုးသားေတာ့ဘူး။ အရင္ကထဲက ပဲလား၊ ညိဳ အခု မွ သတိထားမိတာလား မသိဘူး။ ညိဳ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ေျပာင္းလဲခဲ့ရတဲ့ မႏၲေလးသၾကၤန္ အၿပီးမွာ ညိဳ႕စိတ္ေတြကလည္း ေျပာင္းလဲ ကုန္လို႔လားမသိဘူး။ လူေတြကို သံသယစိတ္နဲ႔ ၾကည့္ေနမိလို႔လား။

ဒီေကာင္ေလး ပဲ ခုမွ လူႀကီးစိတ္ဝင္လာလို႔လားမသိ။ သူညိဳ႕ကို ခိုးခိုးၿပီးၾကည့္ေနတာ ကို ေတြ႕ရေတာ့ ညိဳ႕ရင္ေတြ ေတာင္ နည္းနည္းတုံ မိသလို၊ စိတ္ထဲက လည္း သာယာမိသလိုပဲ။ အထူးသျဖင့္ ညိဳေရွ႕က သြားေနတုန္း အေနာက္ကေန ညိဳ႕ဖင္ႀကီးေတြကို စူးစူးရဲရဲ ၾကည့္ေနတာ ညိဳက ေရွ႕က မွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရတယ္ေလ။ အခု ေရွာ့ပင္းစင္တာေတြမွာ မွန္ေတြက ေနရာတကာရွိေနတာကို။ ညဘက္ေရာက္ လို႔ အိပ္ယာထဲ က်ရင္ တခါတေလ တခုခု လိုေနသလိုပဲ ေတြးရင္း ဖက္လုံးကို ခြၿပီး ညိဳ႕ ေပါက္ခြဆုံနဲ႔ ဖိပြတ္မိတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ သၾကၤန္တြင္း ညဘက္ေတြမွာ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ခံစားရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ျပန္ေတြးမိၿပီး မ်က္ႏွာက်ေတာ့ မိုးေဇာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက ေပၚေပၚလာတယ္။ ညိဳ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မေကာင္းလူး သိရက္နဲ႔ ေခါင္းအုံးေလးကို ဖိဖိပြတ္မိတယ္။

တခါတေလအားမရရင္ လက္ကေလး ေဘာင္းဘီေအာက္ထည့္ၿပီး ေစ့ေစ့ေလးကို တအားဖိပြတ္မိတယ္။ ေန႔ခင္းဘက္ ေမာ္ေလးတို႔ မိုးေဇာ္တို႔ နဲ႔ ေရွာက္သြား ျဖစ္ရင္ ေမာ္ေလး မျမင္ေအာင္ မိုးေဇာ္ကို ညိဳ႕ အလွေတြကို မသိမသာျပမိတယ္။ ဥပမာ လည္ဟိုက္ဝတ္ထား တာနဲ႔ မိုးေဇာ္ေရွ႕ ငုံ႔ျပမိတာမ်ိဳး၊ မိုးေဇာ္ေရွ႕ ခါးကိုင္းဖင္ေကာ့ ျပမိတာမ်ိဳး။ အဲဒါကို သြားရည္တျမႇားျမႇားနဲ႔ အၾကည့္ခံရေတာ့ စိတ္တက္ႂကြမိတာမ်ိဳး ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

အဲလို ညဖက္က်ရင္လည္း စိတ္ကူးယာဥ္ ေန႔ဘက္က်ရင္လည္း ေကာင္ေလးနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ေန ေတာ့ ညိဳ႕စိတ္ထဲ ရင္းႏွီးလာသလိုပဲ။ ေကာင္ေလးလည္း သူ႔စိတ္ထဲ မွာ အဲလို ျဖစ္လာသလားမသိဘူး။ ညိဳ႕အနားကို ပိုၿပီး ရဲရဲတင္းတင္းကပ္လာသလိုပဲ။

အဲလိုနဲ႔ တေန႔ေတာ့ အိမ္မွာ ေန႔ခင္းဘက္ ေမာ္ေလးနဲ႔ မိုးေဇာ္တို႔က ကြန္ျပဴတာဂိမ္းေဆာ့ေနၾကၿပီး ညိဳက အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ တီဗီၾကည့္ေနတယ္။ ေနာက္ ေတာ့ ေရေသာက္ခ်င္လို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သြားရင္းနဲ႔ ေမာ္ေလး အခန္းက ထြက္လာတဲ့ မိုးေဇာ္နဲ႔ေဟာေဝး မွာ ဆုံတယ္။ သူကလည္း အိမ္သာ သြားမလို႔လားမသိထြက္လာတာပဲထင္တယ္။ ေဟးနင္တို႔ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတာလဲ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက နီရဲသြားတယ္။ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး။

ေနာက္႐ုတ္တရက္ႀကီး ညိဳ႕ကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းေတြကို လာနမ္းလိုက္တယ္။ ညိဳလည္း ႐ုတ္တရက္ အငိုက္မိသြား ေတာ့ ခံလိုက္ရတယ္။ သူ႔ႏူတ္ခမ္းစိုစို နဲ႔ ညိဳ႕ေပါင္ရင္းကို လာေထာက္လိုက္တဲ့မာမာအေခ်ာင္းႀကီးေၾကာင့္ ညိဳေတာင္ ႐ုတ္တရက္ ဒူးေတြ ၫြတ္ေခြ မလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသိစိတ္က ခ်က္ျခင္းဝင္လာၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကို ညိဳ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲက စုံတြန္းျပစ္လိုက္တယ္။ အဲေတာ့မွ သူေနာက္ကို ယိုင္က်သြားတယ္။ အေနာက္ဖက္မွာ နံရံရွိေနလို႔ေတာ္ေသးတယ္ ႏို႔မို႔ သူဖင္ထိုင္က်မွာ။

“မိုးေဇာ္ နင္ ဒါဘာလုပ္တာလဲ”

ညိဳ႕အသံက ေဒါသနဲ႔ ရွက္တာနဲ႔ ေရာၿပီးတုံခါေနတယ္။သူလည္း ေနာင္တရသြားသလိုပဲ မ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္သြားတယ္။

“မမညိဳ ေဆာရီး ပါ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္လြတ္သြားလို႔ပါ၊ မမညိဳက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္သြားရတာပါ”

“အဲဒါမ်ိဳးက ျဖစ္စရာလား၊ မေတာ္ ေမာ္ေလး ထြက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”

“ေမာ္ေလးက ထြက္မလာပါဘူး ေသျခာပါတယ္”

အဲလိုေျပာေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာက ၿပဳံေယာင္သန္းသြားတာေတြ႕ရတယ္။ ညိဳလည္း စကားမွားသြားသလား မသိဘူး၊ ညိဳေျပာတဲ့ပုံက ေမာ္ေလး ထြက္လာမွာေၾကာက္လို႔ ႐ုန္းလိုက္သလိုပဲ။ ေမာ္ေလးသာ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူ႔အလိုလိုက္ေလွ်ာမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္သြားလားမသိဘူး။ ညိဳ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယုံၾကည္ေတာ့တာနဲ႔ ဧည့္ခန္းဘက္ကို ျပန္သြားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္အထြက္။

“အို…….အု..”

မိုးေဇာ္ရဲ႕ ေနာက္တခါ ဝင္လုံးတာကို ခံလိုက္ရတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ညိဳ႕လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကို လက္ေကာက္ဝတ္ကေနတဖက္တခ်က္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ညိဳ႕ေက်ာ ျပင္ကို နံရံနဲ႔ကပ္သြားေအာင္တြန္းလိုက္ၿပီး ညိဳ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ညိဳ႕ေခါင္းေပၚက နံရံနဲ႔ ထိေနေအာင္ဖိကပ္ခ်ဴပ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ ညိဳ႕မ်က္ႏွာတခုလုံးကို နမ္းရႈံ႕ၿပီး ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းေလးကို သူ႔ႏူတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိကပ္ၿပီး အတင္းနမ္းေတာ့တာပဲ။ သူ႔ကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းတခုလုံးနဲ႔ ညိဳ႕ကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းတခုလုံးကို ဖိကပ္ထားေတာ့ သူ႔မာေတာင္ေတာင္ အေကာင္ႀကီးက ညိဳ႕ ဗိုက္ကေလးကို လာေထာက္ေနတယ္။

ညိဳ႕ တကိုယ္လုံး အားကုန္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ညိဳ ႐ုန္းဖို႔ အားမရွိေတာ့ဘူး။ ညိဳ႕ပါးစပ္ထဲ တိုးထင္လာတဲ့ သူ႔လွ်ာႀကီးက ညိဳ႕ တကိုယ္လုံးကို ၾကက္သည္းထသြားေစတယ္။ အို ညိဳ ဘာလို႔ ျပန္စုပ္ေပးေနမိတာလည္း ၊ ညိဳ႕ဆီက တုန႔္ျပန္အနမ္းရလို႔ထင္တယ္၊ သူက ညိဳ႕လက္ေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး ညိဳ႕ခါးေလးကို သူ႔လက္ေတြနဲ႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆြဲဖက္လာတယ္။ ညိဳ႕လက္ေတြကလည္း သူ႔လည္ကုတ္ကို ဆြဲခိုထားမိေတာ့တယ္။ ညိဳ႕ဒူးေတြလည္းမခိုင္ေတာ့ဘူးေလ။

…………………………………………………………………………………..

ညိဳ႕ေသြးသားေတြက ညိဳ႕ကို ခိုင္းေစေနၿပီလား၊ ညိဳ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ အထိအေတြ႕ ေတြကို တုန႔္ျပန္ေနမိတယ္။ ညိဳ႕ကိုယ္ ညိဳ မထိန္းလိုက္ႏိုင္ခင္မွာပဲ ေကာင္ေလး ကညိဳ႕လက္ကို ဆြဲၿပီး ညိဳ႕အခန္းထဲ ဆြဲေခၚသြားတာခံလိုက္ရတယ္။

မိုးေဇာ္ကလည္း ေခသူမဟုတ္ေပမဲ့ ေဖေဖေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံမမ်ားတာ ေသခ်ာတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဟာေတြက အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ ညိဳ ကိုယ္တိုင္က စိတ္ထဲမွာ ေတာင္းတေနလို႔သာ ျဖစ္သြားရတယ္လို႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ ညိဳသာ စိတ္မပါရင္ အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ညိဳက သာ သူမရိပ္မိေပမဲ့ သူအဆင္ေျပေအာင္ အေနအထားေလးေတြ လုပ္ေပးလို႔ ကုတင္ေပၚမွာ အလိုက္သင့္အေနအထားျဖစ္သြားခဲ့ၾကတာ။

ေနာက္ေတာ့လည္း ကမူး႐ူးထိုးနဲ႔ ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းေတြကိုနမ္း ၊ ညိဳ႕ရင္သားေတြကို လည္း အတင္းဆုပ္ႏွယ္ လုပ္ေတာ့တယ္။ ကို႔လို႔ကန႔္လန႔္ႏိုင္ေပမဲ့ ညိဳ႕အေသြးအသားေတြက ေတာင္းဆိုေနၿပီ ဆိုေတာ့ ညိဳကပဲ ထမိန္ကို မသိမသာ ျဖည္ေလွ်ာ့ၿပီး ပင္တီကိုပါ အသာတြန္းခ်လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ လီးမာမာေလးက ညိဳ႕ေပါင္တြင္းေတြေရာ ဆီးခုံကို ပါ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ႔ သူ႔လီးထပ္က အရည္ၾကည္ေတြက ညိဳ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေပကုန္တယ္။ ညိဳပဲ အေပါက္တည့္ေအာင္ လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့မွ စြပ္ကနဲဝင္သြားေတာ့တယ္။

“အ…”

ေစာက္ေကာင္ေလး အေပါက္ဝေတ့ၿပီးတာနဲ႔ စြတ္ထိုးလိုက္တာ ညိဳ႕ေစာက္ေခါင္းထဲမွာေတာင္ နည္းနည္းနာသြားတယ္။ သူ႔ဟာႀကီးက တအားမႀကီးလို႔ေတာ္ေတာ့တယ္။ ဝင္ၿပီးတာနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာပဲ။ စစခ်င္း မွာ နည္းနည္းေအာင့္သြားေပမဲ့ ညိဳ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာလည္း အရည္ေတြက စို ေနၿပီမို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေကာင္းလာပါတယ္။

သူ႔ေကာင္ႀကီးက ညိဳ႕ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွာ တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းထြားလာၿပီး သူ႔အသက္ရႈသံေတြလည္းျမန္လာပါတယ္။ ခနေနေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက ပူပူေႏြးေႏြး အရည္ေတြညိဳ႕ အဖုတ္ေလးထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ညိဳ႕မွာ အခုမွ အရသာ ေကာင္းတုန္းရွိေသးတယ္ သူ႔လီးႀကီးက နည္းနည္းေပ်ာ့သြားေတာ့ စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းေလသြားမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႂကြ႐ြေနတဲ့ ညိဳ႕ရဲ႕ အေသြးအသားေတြကိုေတာ့ နည္းနည္းေလး အာသာေျပသလို ျဖစ္သြားရပါတယ္။ မိုးေဇာ္က ညိဳ႕ကို ဖက္ထားရင္းနဲ႔ မွိန္းေနပါတယ္။ ညိဳက

“ေဟ့ မိုးေဇာ္ ေတာ္ၾကာ ေမာ္ေလး နင့္ကို လိုက္ရွာေနအုံးမယ္”

“ဟင့္အင္း မရွာပါဘူး မမညိဳ ဒီေကာင္ သူ႔အခန္းထဲမွာ ေအာေခြ ေတြ ၾကည့္ေနတာ ”

“ေတာ္ နင္တို႔ ေတာ္ေတာ္ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္ေနတာေပါ့ဟုတ္လား”

“ခိခိ မမညိဳရာ က်ေနာ္ မမညိဳကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ အခုမွပဲ အခြင့္အေရးရေတာ့တယ္။ အရမ္းမိုက္တာပဲ”

“ေတာ္စမ္းပါကြာ အခုက နင့္ကို ငါသနားလို႔ ဒါေနာက္ဆုံးပဲ ေနာက္တခါ မရေတာ့ဘူး အခုျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေမ့လိုက္ေတာ့ဟုတ္လား”

“ဟာမမညိဳ ကလည္း ဘယ္ေမ့လို႔ရမွာလဲဗ်ာ။ အခုက က်ေနာ္က မမညိဳကို အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနတာမို႔ ခနေလးနဲက ၿပီးသြားတာပါ ဘယ္မွာ ဝအုံးမွာလဲ”

“ေအာင္မယ္ နင့္ဘာသာ ဝတာ မဝတာ ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ”

“လုပ္ပါမမညိဳရယ္ က်ေနာ္က တကယ္ေျပာတာပါ။ က်ေနာ့္ကို ဆက္သနားပါအုံး”

ေကာင္ေလးကလည္း အလည္ေလးပဲ၊ ပတ္ခြၽဲနပ္ခြၽဲနဲ႔၊ ခုလည္း ညိဳ႕ ႏို႔ေတြကို ကိုင္ေဆာ့ရင္းက ကုန္းစို႔ေနျပန္လို႔ ညိဳ႕ ရဲ႕ မျပည့္ေသးတဲ့ ဆႏၵေတြက ျပန္ထလာရျပန္ၿပီေပါ့။ သူ႔လီးကလည္း တျဖည္းျဖည္းမာလာတာ ညိဳ႕ေပါင္ၾကားမွာ သိေနတယ္။ ညိဳလည္းမထူးၿပီမို႔ ျမန္ျမန္ၿပီးရေအာင္ သူ႔လီးႀကီး ေစးကပ္ကပ္ကိုပဲ ကိုင္ၿပီး လက္နဲ႔ ဂြင္း တိုက္ေပးလိုက္တယ္။ ညိဳ႕လက္ထဲမွာပဲ သူ႔လီးႀကီးက ျပန္မာလာတယ္။

ဒီတခါေတာ့ သူ ပထမတခ်ီထက္ ၾကာၾကာလိုးႏိုင္သလို ညိဳလည္း သူနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းပဲ ၿပီးသြားတယ္။ ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးလဲ ေမာသြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာ္ေလး လာရွာေနမွာစိုးလို႔ သူ႔ကို ေခ်ာ့ခ်က္ၿပီး ႏွင္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ ညိဳ႕ အေသြးအသား ေတာင္းတမႈကေတာ့ နည္းနည္းေလး ေလွ်ာ့က်သြားတယ္။ တဆက္ထဲပဲ ေမာင့္ကိုလည္း သတိရလိုက္မိတယ္။ ဒီတခါေမာင္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့၊ ေမာင့္ အလို လိုက္လိုက္ေတာ့မယ္လို႔။

…………………………………………………………………………………………….

ေမာင္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့လည္း ထင္သေလာက္ မဆိုးေတာ့ပါဘူး၊ ညိဳ ထင္ထားသလို ဘာမွကို မ်က္ႏွာအမူအယာလည္း အတင္းထိန္းစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ အမွားတခုေလာက္လုပ္မိတဲ့သူက ေၾကာက္ေနေပမဲ့ အမွားထပ္တလဲလဲ လုပ္ေနေတာ့လည္း ယဥ္သြားသလိုပဲ ဆိုတာ အဲလိုမ်ားလားမသိပါဘူး။ခစ္ခစ္။

ေမာင္က လည္း မေတြ႕ရတာ ၾကာလို႔ အလြမ္းသည္ရင္း နဲ႔ သူလည္း ဘယ္သူေတြ ေျမႇာက္ေပးလိုက္ သလဲ မသိဘူး လက္စြမ္းထက္လာတယ္။ ညိဳ႕ကို လည္း ေဟာ္တယ္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ၾကရေအာင္ ေျပာလာတယ္။ ညိဳက လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ေမာင္ ညိဳ ေၾကာက္တယ္ေနာ္ ဘာညာနဲ႔ ေမာင္ အတင္းျဖားေယာင္းေခၚလို႔ ပါသြားရသလို နဲ႔ လိုက္သြားခဲ့မိေတာ့တယ္။

ေမာင္ေလ ျဖစ္လိုက္တာ တုံတုံရီရီ နဲ႔ တကထဲ ပါပဲ၊ ခိုးခ်င္လိုက္တာလည္း ျပာလို႔ လက္ေႏွးလိုက္တာကလည္း ျခာလို႔ ဆိုသလိုပဲ။ ညိဳ႕ဘက္က ဒီေလာက္ လိုက္လိုက္ေလွ်ာေလွ်ာ နဲ႔ ေတာင္မွ သူ႔မွာ ညိဳ႕ကို ကုတင္ေပၚ မွာ ဘရာဇီယာနဲ႔ ပင္တီ ပဲ က်န္ေတာ့ မွ အတင္း ေသြးေတြ ပူထလာေတာ့တယ္။ ညိဳလည္း ဘာမွ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာ ေမာင္ကေလ လီးက ေတာင္လာလိုက္ ျပန္ေပ်ာ့သြားလိုက္နဲ႔ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနလိုက္တာ၊ ညိဳမသိမသာ ေလး ကူညီေပးလို႔သာ လီးက ညိဳ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ေတာ့တယ္။

ဝင္လို႔ သုံးေလးခ်က္ပဲ ေဆာင့္ရေသးတယ္ ၊ လေရေတြ ပန္းထြက္ ၿပီး ၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ေမာင္က သူ႔ကိုယ္သူလည္း သိတယ္ထင္တယ္၊ မ်က္ႏွာႀကီး နီၿပီး ရွက္ေနတယ္။ ညိဳက သာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းသြား ေရေဆးသလိုနဲ႔ ကို႔္ေစ့ေစ့ေလးကို ဖိပြတ္ၿပီး ၿပီးေအာင္လုပ္လိုက္ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေမာင္နဲ႔ ညိဳ နဲ႔ ဖက္ၿပီး တေရးအိပ္လိုက္ၾကတယ္။ တေရးႏိုးလာေတာ့ ေမာင့္ေကာင္ႀကီးက မာေနၿပီ။ ဒိတခါေတာ့ သူ လည္း နည္းနည္း အထာသိသြားလို႔ထင္တယ္၊ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴပဲ ညိဳ ပိပိေလးထဲ ဝင္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေစာေစာက တခ်ီၿပီးထားလို႔ ထင္တယ္ နည္းနည္းၾကာတယ္။

ညိဳလည္း ေကာင္းလာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေမာင့္ေက်ာျပင္ကို ညိဳ႕လက္သည္းေလးနဲ႔ ကုတ္ျခစ္လိုက္မိတယ္။ ေမာင္လည္း အဲဒီေတာ့မွ တအားကို ေဆာင့္ၿပီး ညိဳ႕ပိပိေလးထဲကို လေရေတြ ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ေမာင့္မ်က္ႏွာက အခု မွ ငါကြ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ညိဳ႕ကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္းက ညိဳ႕မ်က္ႏွာ အႏွံ႔ကို နမ္းရႈံ႕ ေပးပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေမာင္နဲ႔ ညိဳ တို႔ မၾကာမၾကာ ေဟာ္တယ္ ကို သြားျဖစ္လာပါတယ္။ တခါတေလ ေမာင့္အိမ္မွာ လူႀကီးေတြ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ ဆိုရင္ ေမာင့္အိမ္လိုက္သြား ၿပီး ေတာ့ ေမာင္ နဲ႔ ညိဳ တို႔ရဲ႕ စိတ္႐ိုင္းေတြကို လႊတ္ေပးၾကေတာ့တာေပါ့။ ေမာင္လည္း ေနာက္ပိုင္း တက္ကနစ္ေတြ တိုးတက္လာပါတယ္။ ညိဳ႕ကို ဘာဂ်ာမႈတ္ေပးတာေရာ ပုံစံမ်ိဳးစုံ အသစ္အဆန္း စမ္းသပ္ခ်င္တာေရာ။

ညိဳ႕ကိုလည္း ပုေလြမႈတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာလို႔ ညိဳလည္း လုပ္ေပးရပါတယ္။ အခုေတာ့ ညိဳနဲ႔ ေမာင္တို႔က လင္မယား မက်တက် အေျခအေနကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ေက်ာင္းၿပီး ၾကရင္ ညိဳတို႔ လက္ထပ္ဖို႔ကို တိုင္ပင္ထားၾကပါတယ္။ ညိဳလည္း အခုမွ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူနဲ႔ ခ်စ္ခ်င္သလို ခ်စ္ေနရလို႔ ေက်နပ္ေနမိတယ္လို႔ ထင္ေနမိပါတယ္။ တခါတခါေတာ့လည္း ေဖေဖေက်ာ္ နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာေလး ေတြ ျပန္သတိရမိေနသား။ ညိဳရဲ႕ ပထမဦးဆုံး ပန္းဦးပန္ခဲ့သူ ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ မွ ႏိုင္းယွဥ္လို႔ မရႏိုင္ဘူးေလ။ ညိဳလည္း ေက်ာင္း နဲ႔ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ ေမာင္နဲ႔ ပဲ ေန႔တဒူဝ လည္ပတ္ေနတာမို႔ ေဖေဖေက်ာ္ နဲ႔လည္း သိပ္ေတာင္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္မိ သလို ညိဳ႕ အိမ္တြင္းမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနမွန္းေတာင္ မွ ညိဳ သတိမထားမိတာ၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တေန႔ မွာ ညိဳ ပုံမွန္ဆို မရွိတတ္တဲ့ အခ်ိန္ အိမ္မွာရွိေနခဲ့ၿပီး မထင္မွတ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို မ်က္ျမင္သက္ေသ ျဖစ္လိုက္ရတာပါပဲ။

အဲဒီေန႔က ညိဳ ဘာလို႔ အိမ္ျပန္လာတာမွန္း ေတာင္ကိုယ့္ကိုယ္ကို မမွတ္မိ၊ ခါတိုင္းဒီအခ်ိန္ ဒီရက္မ်ိဳး အိမ္မွာ မရွိဖူးဘူး ဆိုတာသာ ညိဳသတိရမိတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ဘာဂ်ာတံခါးက လည္း ေသာ့ပိတ္လို႔၊ လမ္းက လည္း တိတ္ဆိတ္လို႔ ေနပူျပင္းလို႔ ထင္ရဲ႕၊ လမ္းေဘးေဈးသည္ေတြေတာင္ သိပ္မေတြ႕ရ၊ ညိဳ က အမႈမဲ့ ပဲ တံခါးေသာ့ဖြင့္ဝင္၊ ေသာ့ကို ျပန္ပိတ္ၿပီး ကိုယ့္ အခန္းထဲကို အရင္ဆုံးဝင္ၿပီး ျပန္မထြက္ေတာ့ဘူး ဒီေန႔ေတာ့ ခနနားအုံးမည္ဟု စဥ္းစား၊ အက်ႌအဝတ္အစား လဲမယ္ေပါ့၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ပဲ တဖက္ခန္းက အသံတခု ၾကားလိုက္ရတယ္၊ အင္ ေမာ္ေလး ဘယ္မွ မသြားဘူးလား ထူးထူးဆန္းဆန္းလို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။

ဟိုေကာင္ေလး မိုးေဇာ္မ်ား ေရာက္ေနသလား ေပါ့၊ ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္ေနရေတာ့ မိုးေဇာ္ေတာင္ ေမ့ေနၿပီ အနားလာကပ္လဲ ညိဳကမခံေတာ့ ညိဳ႕ကို လည္း အတင္း မဝင္ရဲ ေတာ့ အီလည္လည္ ျဖစ္ေနတဲ့ပုံပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခန္းထဲက ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံက ညိဳ႕ စိတ္ထဲကို တမ်ိဳး ျဖစ္သြားေစတယ္။ အဲဒီ အသံက ညိဳ ၾကားဖူးေနၾက အသံမို႔ ဘာမွန္း စိတ္ထဲ မွာ ထင္ေနတယ္။

အဲဒါနဲ႔ တဖက္ခန္းကို ေခ်ာင္းလို႔ ရမဲ့ အေပါက္ရွာတယ္။ သိပ္ေတာ့ မခက္ပါဘူး အေပါက္ေတြက သုံးေလးေပါက္ေတာင္ေတြ႕တယ္။ အေပါက္တခုက ေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့၊

“ေဟာေတာ့”

တဖက္ခန္းမွာ ညိဳထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ ေယာက္်ား တေယာက္နဲ႔ မိန္းမ တေယာက္ လိုးေနၾကတာေပါ့။ မိန္းမ က အေပၚပိုင္း အက်ႌမခြၽတ္ထားဘူး၊ ထမိန္ပဲ ၾကမ္းမွာ ကြင္းလုံးကြၽတ္က်ေနတာ၊ ကိုယ္လုံးက ထြားထြား ေပါင္လုံးႀကီးေတြက တုတ္ၿပီး ဝင္းေနတာပဲ၊ ညိဳ႕စိတ္ထဲ ျမင္ဘူးသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရဘူး၊ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေခါင္းကို ေခါင္းအုံးနဲ႔ မ်က္ႏွာအပ္ထားတာကိုး၊ အေနာက္က ေန မိန္းမကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးေဆာင့္လိုးေနတာက ေတာ့ ေမာ္ေလးေပါ့။ ဟြန႔္ ဒီေကာင္ေလး ေတာင္ ဒါေတြ တတ္ေနပါေပါ့လား။

ဘယ္က မိန္းမ အိမ္ေခၚလာၿပီးလုပ္ေနတာလဲ ေပါ့ေလ။ ညိဳသိတေလာက္က ေမာ္ေလးမွာ ရီးစားမွ မရွိတာ။ ေနာက္သူတို႔ လိုးေနၾကတာကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ေနရင္းက ေအာက္က မိန္းမ က ၿပီးကာနီးထင္တယ္၊ ေခါင္းအုံးကေန မ်က္ႏွာႂကြလိုက္ၿပီး ေမာ္ေလးကို တခုခု လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီ မိန္းမ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့။

………………………………….

“အို”

ညိဳ အံ့ၾသသြားလိုက္တာ ဘယ္လိုမွ မေဖၚျပႏိုင္ေအာင္ပါပဲ၊ေခါင္းထဲေတာင္ မိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားသလိုပဲ။ ဘယ္သူရမလဲ ေမေမ ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေဘာ္ဒီကို ေတြ႕ဖူးပါတယ္လို႔ ထင္ေနတာ၊ မႏၲေလး မွာတုံးက ေဖေဖေက်ာ္ ေမေမ့ကို လိုးေနတုံး က ညိဳေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီးေတြ႕ထားတာေလ။ ေမေမ က ဘာလို႔ သူ႔တူ ကို အလိုးခံေနရတာတုံး၊ ေမာ္ေလးက ေရာ ကိုယ့္ႀကီးေဒၚ အရင္းႀကီးကို အားရပါးရ ေဒါ့ကီဆြဲေနတာပါလား။ ဘယ္တုံးထဲက ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဘယ္လို ျဖစ္သြားတာလဲ။ ညိဳ ရင္ေတြ ပူၿပီး ေခါင္းေတြ ေနာက္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ခံစားခ်က္ တမ်ိဳးက လည္း ညိဳ႕ ရင္ထဲမွာ ဝင္ေနသလို ညိဳ႕ ညီမေလးမွာ လည္း အေရေတြ စို ေနခဲ့ရၿပီ။

ေမာ္ေလးရဲ႕ အားရပါးရ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ေမေမ့ရဲ႕ ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးေနတဲ့ တင္ပါးဆုံႀကီး ေတြကို ၾကည့္ရတာ အတိုင္အေဖါက္ညီလြန္းလို႔ ေအာကားေတြထက္ေတာင္ ေကာင္းေနခဲ့ရတာေပါ့။ ညိဳကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ သတိမထားမိပဲ၊ ထမိန္ကို ျဖည္ၿပီး ပင္တီထဲ လက္ထည့္လို႔ ပိပိေလးကို တအားပြတ္မိေနၿပီေကာ။

ေမာ္ေလး တေယာက္ ေမေမ့ကို အားအဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဆာင့္ခ်ၿပီး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အိပ္ယာေပၚလဲက်သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ညိဳလဲ ကိုယ္လုံးေလး တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ေခြေခါက္လွဲက်သြားပါတယ္။

အခု အခ်ိန္မွေတာ့ ညိဳ အိမ္ေရွ႕ျပန္ထြက္လို႔လည္းမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ကုတင္ရွိရာကို ျဖည္းျဖည္းေလး ေလွ်ာက္လာလိုက္ၿပီး အသံမျမည္ေအာင္ ကုတင္ေပၚလွဲခ်ၿပီး နားေနလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

ညိဳ အိပ္ယာက ႏိုးလာေတာ့ ဆီးအရမ္းသြားခ်င္တာနဲ႔ ကမန္းကတန္း မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သြား ၿပီး အိမ္သာဘက္ကို သြားလိုက္ပါတယ္။ မီးဖိုထဲ မ်ာ စားစရာတခုကို ထိုင္စားေနတဲ့ ေမာ္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရမွ ရင္ကနဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ေသးအရမ္းေပါက္ခ်င္တာနဲ႔ အိမ္သာထဲ ဝင္ၿပီး ေသးထိုင္ေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ေသးေပါက္ရင္းနဲ႔ မွ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ငါရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ေမာ္ေလး သိသြားၿပီ။ ဘယ္လိုရွင္းရပါ့၊ ေမေမေရာ အိမ္မွာ ရွိေနေသးတာလား။ မထူးပါဘူး ငါက အျပစ္လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ သူတို႔က အျပစ္ရွိသူေတြ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသာ ရင္ဆိုင္ လိုက္မယ္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

ညိဳအိမ္သာထဲက ထြက္လာေတာ့ ေမာ္ေလးတေယာက္ မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ႔၊

“မမညိဳ နင္ဘယ္တုန္းက အိမ္ျပန္ေရာက္လာတာလဲ”

လို႔လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္၊ ညိဳက သူ႔ကို ပိုအေရးႀကီးတာ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။

“ေမေမ အိမ္မွာရွိတုံးလား”

ေမာ္ေလး မ်က္ႏွာမွာ ေသြးလုံးဝ မရွိေတာ့ဘူး၊ ညိဳ ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္တယ္ ဆိုတာေတာင္ ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူး သူသေဘာေပါက္သြားၿပီ မဟုတ္လား။

“ဟင့္အင္း၊ အလုပ္ျပန္သြားၿပီ”

“နင္တို႔က ဘယ္လို ျဖစ္ၾကတာလဲ၊ ငါက နင့္ကို လူပ်ိဳေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူးထင္ေနတာ”

“ဟာ မမညိဳ ကလည္း ေမာ္က ဆယ္တန္းေတာင္ ေရာက္ေနၿပီဟာကို”

“အင္းပါ ထားပါေတာ့ နင္ တို႔ ဘယ္တုံးကထဲက ျဖစ္ေနၾကတာလဲ”

“မမညိဳ ဘာလုပ္မလို႔လဲ၊ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါနဲ႔ေနာ္ ႀကီးဝင္း အတြက္ေရာ ေမာ့္အတြက္ေရာ မိသားစု အားလုံး ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြ ေတြၾကားမွာ မ်က္ႏွာျပလို႔ မရေတာ့ပဲ ျဖစ္သြားမယ္”

“ေအာင္မယ္ အဲလို မွန္းသိရင္ ဘာလို႔ အစကထဲက လုပ္သလဲ၊ ေျပာမွာသာ ေျပာျပစမ္းပါ”

ညိဳ က ေျပာသာ ေျပာတာ ညိဳ နဲ႔ ေဖေဖေက်ာ့္ အျဖစ္အပ်က္ကိုလည္း ေမေမ တို႔ သိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ဆိုတာ တခ်ိန္က ညိဳ႕စိတ္ကို ဖိစီးေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။

“မမညိဳ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘူး ဆိုတာ ဂတိေပးရင္ ေမာ္ေျပာျပမယ္ “

“ေအာင္မယ္ နင္က ငါ့ကို ဂတိေတာင္းစရာမလိုပါဘူး၊ ငါကလည္း ေမေမ့မ်က္ႏွာ နဲ႔ အရွက္ကို ခြဲပါ့မလား၊ ငါလည္းဗိုက္ဆာလာၿပီ နင္ဘာစားေနတာလဲ၊ အင္း ငါ့ကို ဒီေတးေျပာျပစမ္း ဘယ္က စျဖစ္တာလဲ၊ နင္တို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ ျဖစ္ၿပီးပလဲ၊ ဘာမွ မလ်ိဳထားနဲ႔ေနာ္”

ညိဳလည္း ထမင္းပုဂံထဲ ထမင္းနည္းနည္းခူးလိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚ က ဟင္းနည္းနည္းထည့္ၿပီး စားဖို႔ ျပင္လိုက္ပါတယ္။ ေမာ္ေလးလည္း ခုမွ နည္းနည္း စိတ္ေပါ့ သြားသလို ျဖစ္သြားၿပီး ညိဳ႕ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူနဲ႔ ေမေမ တို႔ ျဖစ္သြားၾကပုံကို ေျပာျပပါတယ္။

ေအာက္မွာ ေမာ္ေလး ေျပာတာကို သူ႔ အေျပာနဲ႔ပဲ စာဖတ္သူေတြ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ေရးေပးလိုက္ပါမယ္။

…………………………………………………………………………………………………………………………

ဝင္းေမာ္ ႏွင့္ ေဒၚဝင္းဝင္းခိုင္

ကြၽန္ေတာ္ နဲ႔ ႀကီးဝင္းတို႔ ရဲ႕ မထင္မွတ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္ကပါ၊ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား ကြၽန္ေတာ္ ဟာ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ အမ်ိဳးသမီးေတြကို စိတ္ဝင္စားေနခဲ့ရတာၾကာပါၿပီ။ ကိုယ့္အနားပတ္ဝန္းက်င္ က မိန္းမ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္႐ြယ္တူ၊ အပ်ိဳ လင္ရွိတခုလပ္ ဘာကိုမွ မေရွာင္ မွန္းၿပီးဂြင္းထု ေနခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သုံးႏွစ္နီးပါး ျဖစ္ေနလို႔ လူေတြလည္းထပ္ေနပါၿပီ။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး အဆိုေက်ာ္ ေမာ္ဒယ္ေတြ ဆိုတာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႀကီးဝင္း ဆိုတာက ေတာ့ စိတ္ထဲမွာကို မရွိခဲ့တာပါ။ ဒါကလည္း ကိုးတန္းမတက္ခင္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ႐ြာကို ျပန္ေတာ့ ေျပာင္းလဲ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီ မတိုင္ခင္ အင္းဆက္ ဆိုတာေတြက စာအုပ္ေတြ အြန္လိုင္းေတြမွာ ဖတ္ခဲ့ဘူးေပမဲ့လည္း စိတ္ကူးယဥ္ေတြလို႔ပဲ မွတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီတေခါက္ ႐ြာျပန္သြားၿပီး ေတာ့ ႐ြာက သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ထန္းရည္ေသာက္၊ ေရွာက္သြား ရင္းက လိင္ကိစၥ အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖတ္ဘူးတဲ့ အေၾကာင္းထဲက ဇာတ္လမ္းေတြ ေျပာျပရင္း ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ေၾကာင္းဘာညာ အာမိတာေပါ့။ေနာက္ ေတာ့ အဲဒီဝိုင္းထဲမွာ ပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခင္ဆုံး ငယ္သူငယ္ခ်င္း ခ်က္ႀကီး က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတဲ့ အခ်ိန္က်မွ အဲဒါေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာလည္း ရွိေၾကာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြအေၾကာင္းေတြ သူ႔ကို ေျပာျပခိုင္းပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က လည္းစိတ္ဝင္စားသြားၿပီး မင္းက ဘာလို႔ ေျပာႏိုင္ရတာလည္း မင္းအသိထဲမွာ ျဖစ္ေနလို႔လားလို႔ ေမးမိပါတယ္။ ဒီေကာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ထဲက တေယာက္ကို တေယာက္ ပြင့္ပြင္လင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ့တာမို႔ ဘာမွ ဖုံးကြယ္စရာ မရွိပါ။ ဒါေတာင္ ခ်က္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို မင္း ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါဘူး ဆိုတာ ဂတိေပးဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ဂတိေပးလိုက္မွ သူ ေဒၚေလး ေက်ာ့ေမ ကို လိုးေနေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ အေတာ္ တုံလႈပ္သြားမိပါတယ္။ ေဒၚေလး ေက်ာ့ေမ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ထိန္းလာခဲ့တဲ့ ခ်က္ႀကီးအေမရဲ႕ ညီမ ငယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

အသားျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႔ ကိုယ္လုံးနည္းနည္းတုတ္တုတ္ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ႐ုပ္ရည္လည္း ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ ေစာေစာက်သြားေပမဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူက ပိုးထိလို႔ ဆုံးသြားၿပီး ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ႏွင့္ မုဆိုးမ ျဖစ္ေနသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်က္ႀကီးက ၈တန္းေလာက္ကထဲက ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ပဲ လယ္အလုပ္ကို ဝင္လုပ္ေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ မတူပဲ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေယာက္်ားႀကီး တေယာက္လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။လူက က်န္းမာေရးကလည္းေကာင္း၊ ေဟာ္မုန္းထေနခ်ိန္၊ အနီးကပ္ရွိေနသူ၊ ေယာက္်ားဆုံးသြားသျဖင့္ သူတို႔ ႏွင့္ အတူလာေနသူ၊ ေဒၚေလးေက်ာ့ေမ ရဲ႕ ကိုယ္လုံး က သူ႔ကို အၿမဲ ဖမ္းစားေနခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တခါတရံ သူတို႔ သူဝရီး ႏွစ္ေယာက္ထဲ လူသူမနီးတဲ့ လယ္ကြင္းတဲကေလးမွာ တေရးတေမာအိပ္၊ ထမင္းစား ျဖင့္ ေနေနခဲ့ၾကေတာ့ စိတ္ေတြကလည္း ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္မို႔ မသိမသာ ၿငိေနၾကပါတယ္။

အဲလိုနဲ႔ တေန႔ ေန႔လည္ဘက္ လယ္တဲေလးမွာ တေရးတေမာအိပ္ေနၾကရင္းက လီးေတာင္ေနတဲ့ ခ်က္ႀကီးက ထမိန္လွန္ၿပီးေပါင္သားေဖြးေဖြးေတြ ေပၚေနတဲ့ ေဒၚေလးေက်ာ့ေမ ကို အတင္းႀကံမိပါတယ္။ ေဒၚေလးေက်ာ့ေမက လည္း ေယာက္်ား ရဖူးၿပီး အရသာ သိထားၿပီးသူမို႔ သူ႔ဖက္က လည္းမသိမသာ စိတ္ဆႏၵရွိေနတာကို ဖြင့္ထုတ္ဖို႔ ခ်က္ႀကီးကို လမ္းဖြင့္ေပးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႔က စၿပီး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္ ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို သိလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ့္ကို ဖီးတက္သြားရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ႀကီးဝင္း က ကြၽန္ေတာ့္ အေတြးထဲ မွာ၊ မွန္းတဲ့ထဲ မွာ ပါလာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ဦးဦးေက်ာ္က အလုပ္ရႈတ္သလို ႀကီးဝင္းက လည္း အလုပ္ရႈတ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ သူက အလုပ္ကိစၥ နဲ႔ ဟိုသြားဒီသြားဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေယာက္်ားသနာအေနနဲ႔ အၿမဲလိုလို ေခၚသြားေလ့ရွိပါတယ္။ အထူး သျဖင့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ဆိုရင္ နယ္တို႔ ဘာတို႔ ခရီးရွည္ေတြကို လည္း လိုက္ရပါတယ္။ တူအရီး အရင္း ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ တကယ္လို႔ ညအိပ္ညေနသြားရတဲ့ ခရီးေတြမွာ ေဟာ္တယ္တို႔ ဘာတို႔ တည္းရင္လည္း တခန္းထဲ မွာ တည္းေလ့ရွိပါတယ္။ အရင္တုန္းက ဘာမွ စိတ္ထဲ မရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီတေခါက္ ႐ြာက ျပန္လာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဂြင္းဘုရင္မ ကေတာ့ ႀကီးဝင္းပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မမုန္းႏိုင္ေအာင္ မွန္းခဲ့ပါတယ္။

အဲလို ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္ေနခဲ့ရေတာ့ ခရီးအတူသြားတိုင္း ႀကီးဝင္း ကို အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးထဲက ေနခိုးၾကည့္ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့မိပါတယ္။ တခါတေလ တည္းခိုးခန္းမွာ တခန္းထဲ အတူတည္းၾကတာမို႔ သူေရခ်ိဳးေနၿပီ ဆိုရင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ အခုေလာက္ဆို ကိုယ္တုန္းလုံး ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ ဆိုၿပီး ေတြးမိရင္း လီးကို ပြတ္သတ္မိေနပါတယ္။ ထုေတာ့ မထုရဲဘူး အခန္းထဲမွာ အနံ႔ထြက္မွာစိုးလို႔၊ ကိုယ္ေရခ်ိဳးတဲ့အလွည့္က်မွ ထုျဖစ္ပါတယ္။ တခါတေလ ႀကီးဝင္း အျပင္ထြက္သြားလို႔ ကြၽန္ေတာ္တေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ဆို ႀကီးဝင္းရဲ႕ အဝတ္အိပ္ထဲ မွာ ဝတ္ၿပီးသား ေလွ်ာ္ဖို႔ သတ္သတ္ခြဲထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္အိပ္ထဲက အတြင္းခံေဘာင္းဘီတို႔ ဘရာဇီယာတို႔ကို ထုတ္ၿပီး နမ္းရႈရင္း ထုရတာလည္းအေတာ္အရသာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ႀကီးဝင္းကို လုပ္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါက တစထက္ တစ ပိုျပင္းထန္လာရပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ႀကီးဝင္းနဲ႔ လိုက္သြားတိုင္း တည္းခိုခန္းေတြက အၿမဲတန္း ကုတင္ႏွစ္လုံးရွိတာမဟုတ္ပါ။ တခါတေလ ကင္းဆိုက္ ကုတင္ႀကီးတလုံးထဲ ရွိတာမ်ိဳးေတြ လည္း အိပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္က နဲ႔ မတူေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အဖို႔ ေတာ့ အဲလို ကုတင္တလုံးထဲ ရွိတဲ့ အခန္းနဲ႔ ေနရတဲ့အခါ တညလုံး အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး သိပ္လည္း မလူးလိမ့္ရဲပါဘူး။ အိပ္ယာထဲ သုတ္မလႊတ္မိေအာင္ မအိပ္ခင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ဂြင္းထုျပစ္ရပါတယ္။

အဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ေန႔က လည္း ကုတင္တလုံးထဲ ရွိတဲ့ အခန္းမွာ အိပ္ရတဲ့ ညေပါ့။ ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးတခုရဲ႕ တည္းခိုခန္း၊ အဲဒီေန႔က ႀကီးဝင္းလည္း ဝိုင္နည္းနည္းေသာက္လာတယ္ထင္တယ္။ သူ႔အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ညေနဘက္ထြက္သြားၿပီး ျပန္လာေတာ့ မ်က္ႏွာေလး နည္းနည္းနီလာတယ္ အရက္နံ႔နည္းနည္းရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကုတင္က ေလး ႏွစ္ေယာက္အိပ္သာ ဆိုတယ္ အႀကီးႀကီးမဟုတ္ဘူး နည္းနည္းေသးသလိုပဲ။ ရာသီကလည္း မိုးသည္းည၊ အားလုံးက တိုက္ဆိုင္ေနတယ္။

ညအိပ္ရာ ဝင္တာနဲ႔ ကို မိုးေလး ေအးေအး နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေစာင္တခုထဲ ေအာက္မွာ ႀကီးဝင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားရင္ အိပ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ မာေတာင္ေနတဲ့လီးႀကီးကို ႀကီးဝင္းကိုယ္နဲ႔ မထိမိရေအာင္ အေနာက္ဖက္ကို ေကာ့ထားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႀကီးဝင္းက ကြၽန္ေတာ့ကို ေက်ာေပးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ေဟာက္သံေလးေတာင္ တခ်က္တခ်က္ထြက္လာတယ္။ အဲေတာ့ တအားထန္ေနၿပီမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ႀကီးဝင္း ဖင္ၾကားကို က်ြၽန္ေတာ့္ လီးႀကီးကို အေျမႇာင္းလိုက္ ေထာက္ထားလိုက္တယ္။ ႀကီးဝင္းက အသက္မွန္မွန္႐ူအိပ္ေပ်ာ္ေနသလို အျပင္ဘက္က သည္းသည္းမဲမဲ ႐ြာေနတဲ့ မိုးက လည္း ကိုယ္လႈပ္ရွားေနတာကို အကာကြယ္ေပးေနသလိုပဲ စိတ္ထဲ အလိုလို ထင္မိတယ္။ စိတ္ကလည္း ရေလလိုေလ ဆိုသလို မဟုတ္လား။

ကြၽန္ေတာ့္ ပုဆိုးကို အသာကန္ခြၽတ္လိုက္တယ္ ေျဖာင္းကနဲ ေထာင္ထလာတဲ့လီးႀကီးကို ႀကီးဝင္းဖင္ၾကားျပန္ပြတ္ေနလိုက္တယ္။ အဲလို ခနေနေတာ့ အားမရျပန္ဘူး အဲဒါနဲ႔ ေစာင္ေအာက္ကေန ေျခရင္းကို ကုန္းၿပီး ႀကီးဝင္းရဲ႕ ထမိန္ ကို အသာဆြဲၿပီးလွန္တင္လာလိုက္တယ္။ ထမိန္က ကြင္းလုံးနီးပါးခါးေပၚေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္လီးႀကီးနဲ႔ ဖင္ၾကားကို ျပန္ကပ္လိုက္တယ္။ အား အသားခ်င္းထိရတဲ့ အရသာက စိမ့္ေနတာပဲ၊ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ မာေတာင္ေနတဲ့ လီးတန္ႀကီးက ႀကီးဝင္းရဲ႕ ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားဝင္သြားတာ ဘယ္လိုမွ ေဖၚမျပႏိုင္တဲ့ အရသာပဲ။ အရသာရွိလြန္းလို႔ မွိန္းေနေပမဲ့ ခနေနေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ပိုလိုခ်င္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဖင္ေလးကို ေကာ့ကာေကာ့ကာနဲ႔ ႀကီးဝင္းရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကို လိုးေပးေနမိတယ္။ အဲဒီမွာ ႀကီးဝင္းရဲ႕ ေဟာက္သံေလး ေပ်ာက္သြားၿပီး အသက္ရႈသံ မမွန္ေတာ့ပဲ ႀကီးဝင္းကိုယ္ေလး နည္းနည္းတုံသြားတာ သတိထားလိုက္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ တကိုယ္လုံးလည္း ေအးစက္သြားတယ္။ ေသၿပီေပါ့။

ႀကီးဝင္းႏိုးသြားၿပီ ဆိုၿပီး ေညႇာင့္လိုးေနတာေလးရပ္လိုက္တယ္။ ခုထိ ငါအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးလို႔ရတယ္ေလ ဆိုၿပီး အသာေလး ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ အခု အခ်ိန္မွ ထမိန္ျပန္ဖုံး လုံခ်ည္ျပန္ဖုံးဖို႔လည္း သိပ္ေနာက္က်ေနၿပီေလ။ ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္ေနၿပီး ခနေနေတာ့ ႀကီးဝင္း ကိုယ္ကို လွိမ့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္လိုက္တာ သိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္ၿပီး ဘုရားတေနလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္က ႀကီးဝင္းရဲ႕ ေပါင္ႀကီးတလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ ခါးေပၚခြတင္လိုက္တာသိလိုက္ရသလို ႀကီးဝင္းရဲ႕ လက္တဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ လီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာလည္းခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ လီးႀကီးမွာ စိုစိုစြတ္စြတ္ နဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး အရသာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရတယ္။ ႀကီးဝင္းက ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး သူ႔ေစာက္ဖုတ္အဝမွ ေတ့ေပးရင္း သူ႔ခါးကို ေကာ့ေပးလိုက္တာပါပဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲကို တဝက္ေလာက္ဝင္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲလို အေျခအေနမွ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘယ္ၿငိမ္ေနပါ့မလဲ ကြၽန္ေတာ့္ ဖင္ကို ေကာ့ၿပီးထိုးထည့္လိုက္တာ ႀကီးဝင္းဆီက အင့္ကနဲ အသံေလး ထြက္လာသလို ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကလည္း ႀကီးဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိ ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ ႀကီးဝင္းလက္ေတြက အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးကို သိုင္းဖက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ ဘာေျပာစရာရွိမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ ႀကီးဝင္းေပၚလွိမ့္တက္လိုက္ပါတယ္။ ႀကီးဝင္းလည္း ပက္လက္အေနအထားျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ညႇပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ႀကီးဝင္းေစာက္ဖုတ္ထဲက ကြၽန္ေတာ့္ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္လို႔ မကြၽတ္တကြၽတ္ မွာပဲ ႀကီးဝင္း ဖေနာင့္ႏွစ္ဖက္ က ကြၽန္ေတာ့္ဖင္ကို ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အရွိန္နဲ႔ ေဆာင့္လို႔ ရေအာင္ အကူညီေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ။ မုန္ယိုေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္က ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အျပင္က မိုးနဲ႔ အၿပိဳင္၊ တအားကုန္ ႀကဳံးေဆာင့္ ေပးေနမိပါတယ္။ ညအိပ္ယာမဝင္ခင္ ကမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဂြင္းသြားထုထားတာမို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးႏိုင္သလို ႀကီးဝင္းလည္းေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနပုံရပါတယ္ သူ႔ပါးစပ္က ၿငီးသံေလးေတြေတာင္ ထြက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ လေရေတြ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ သူလည္း ၿပီးသြားတယ္ထင္တယ္ သူ႔ကိုယ္လုံးလည္းေတာင့္တင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို လည္း အတင္း ဖ်စ္ညႇစ္ဖက္ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါက ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႀကီးဝင္းရဲ႕ ပထမဆုံး ျဖစ္သြားခဲ့ၾကရတဲ့ ညေလးေပါ့ဗ်ာ။

………………………………………………………………………………..

ပထမအခ်ီၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ကို တေယာက္ စကားတခြန္းမွ မေျပာမိၾကပဲ မွိန္းေနၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ႏိုးေနတယ္ ဆိုတာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သိေနၾကၿပီးသားပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ ႀကီးဝင္းဘာေျပာမလဲ မဆိုတာ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၿပီး အသာမွိန္းေနတာပါ။ ႀကီးဝင္းဆီက ဘာမွ အသံထြက္မလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းေလး ရဲလာပါတယ္။ ႀကီးဝင္း ရဲ႕ ေပါင္သားေလးေတြကို လက္ဖဝါးနဲ႔ အသာပြတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အၿမဲတမ္းသြားရည္ယိုခဲ့ရဲ႕ တဲ့ ႀကီးဝင္းဖင္သားႀကီးေတြကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ႀကီးေဒၚ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးစိမ္ထားၿပီး သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကိုလည္း လက္နဲ႔ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ႏွယ္လို႔ ရေနတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ ျပန္ထ ၿပီး လီးက မာလာပါတယ္။

သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ တျဖည္းျဖည္းထြားလာတဲ့ လီးႀကီးကိုလည္း ႀကီးဝင္းက သတိထားမိပါတယ္။ ၿငီးသံေလး တိုးတိုးထြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကို သူ႔လက္ေတြနဲ႔ ဖက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းေနာက္က ဆံပင္ေတြကိုလည္း ကုတ္ဖြ ေဆာ့ေနတယ္။ အဲလို ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရဲၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ႀကီးဝင္းရဲ႕ အက်ႌကို အေပၚလွန္တင္လိုက္ၿပီး ဘရာဇီယာကိုလည္း ဂ်ိတ္ျဖဳတ္အေပၚကို လွန္တင္လိုက္တယ္။ ႀကီးဝင္းရဲ႕ ကႊဲေကာ္သီးနီးပါး ႏို႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္က တဖက္တလုံးဆီ ဆုပ္ႏွယ္ရင္း ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းတုတ္တုတ္ ႀကီးေတြကို ကုံးစို႔ လိုက္တယ္။ ႀကီးဝင္း ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္လိမ္ရင္း ဖင္ႀကီးကို ႂကြႂကြေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုးဖို႔ အခ်က္ေပးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းဖင္ကို ႂကြရင္း အသာေလး ေညႇာင့္လိုးေနလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ လီးကလည္း အစြမ္းကုန္မာလာၿပီး လိုးရတာ အရွိန္ရလာေတာ့ ႏို႔စို႔တာကို ရပ္ၿပီး ႀကီးဝင္းေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႀကီးဝင္း ေျခသလုံးႀကီးေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ ပုခုံးေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေဆာင့္လိုးပါေတာ့တယ္။လက္ႏွစ္ဖက္က ႀကီးဝင္း ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲဆြဲၿပီးလိုးရလို႔ အေတာ့္ကို အရသာရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္က လည္း ဒီညအဖို႔ သုံးခ်ီေျမႇာက္မို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးႏိုင္ျဖစ္ရပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ႀကီးဝင္း က ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းေတြကို အတင္းဆြဲရင္း အီးးးးကနဲ အသံထြက္သြားတာမို႔ သူၿပီးသြားတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း နည္းနည္းေမာသြားတာနဲ႔ မာေတာင္တင္းေနတဲ့လီးႀကီးကို ႀကီးဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ စိမ္ထားၿပီး ခနနားလိုက္ပါတယ္။ အဲေတာ့မွ ႀကီးဝင္းက မ်က္လုံးပြင့္လာၿပီး၊

“သား ေမာ္ေလး နင္မၿပီးေသးဘူးလား”

“ဟုတ္ ႀကီးဝင္း ႀကီးဝင္းေရာ”

“ဟဲ့ ငါက ႏွစ္ခါေတာင္ရွိၿပီေလ၊ နင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”

“ႀကီးဝင္း ကြၽန္ေတာ္ ေဒါ့ကီ လုပ္လို႔ရမလား”

ႀကီးဝင္း က ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထိုးရင္း၊

“ဟြန႔္ သူ႔ကို နည္းနည္းေလး ေဖဘာေပးလိုက္တာနဲ႔ ဆိုးၿပီ”

“ဟုတ္ပါဘူး ႀကီးဝင္းရယ္ ႀကီဝင္း ရဲ႕ တင္က အရမ္းလွလို႔ပါ”

“အဲ့ဒါနဲ႔ ေဒါ့ကီက ဘာဆိုင္လဲ”

“ဆိုင္တာေပါ့ ႀကီးဝင္းရဲ႕ အဲဒါမွ ႀကီးဝင္းရဲ႕ တင္အလွကို ၾကည့္ၿပီးသားက လိုးလို႔ရမွာေလ”

“ဟယ္ မိုက္႐ိုင္းလိုက္တာ လူႀကီးကို လိုးမယ္ဘာမယ္နဲ႔”

“ဟိဟိ ႀကီးဝင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုးးေတာင္ လိုးၿပီးေနၿပီဟာကိုပဲဟာ”

ႀကီးဝင္းက ေျပာသာေျပာတာပါ အိပ္ယာက အသာ လူးလိမ့္ထလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဖားယားက်ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးကို စုၿပီး ပုခုံးတဖက္ေပၚလြဲခ်လိုက္ရင္း ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းေပးပါတယ္။ ဖင္ေကာက္ၿပီး ကားစြင့္နဲ႔တဲ့ ႀကီးဝင္းရဲ႕ ဖင္ႀကီးက အလြန္ကို လွပါတယ္။ ႀကီးဝင္းရဲ႕ ဖင္ၾကား ေပါင္ႏွစ္ခု ၾကားက စူထြက္လာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကလည္း အားရစရာႀကီးပါပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္ လီးကို အဲဒီ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ အသာေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္။

“အိ……ကြၽတ္စ္…….”

ႀကီးဝင္းဆီက အခုမွ အသံထြက္ၿပီးၿငီးသံေလး ၾကားရပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့အတြက္ကလည္း ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ့ ေလာကစည္းဇိမ္ကို ရလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႀကီးဝင္းရဲ႕ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အေနာက္က ေန တဖုံးဖုံး ေဆာင့္လိုးေနမိပါေတာ့တယ္။ဒီတခါလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးပါဘူး ဒါေပမဲ့ ႀကီးဝင္းက ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးေနၿပီး ႀကီးဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲက အသားေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကို ဆုပ္ညႇစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးက ယားလာၿပီး လေရေတြ ႀကီးဝင္းေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီညက စၿပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႀကီးေမတို႔ ဆက္ဆံေရးဟာ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ နယ္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ လင္မယားလိုပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း အိမ္မွာေတာင္ လစ္ရင္ လစ္သလို ႏိုက္ကိုင္ ကစ္စ္ေပးနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း လိုးတဲ့အဆင့္ေတာင္ ေရာက္လာပါတယ္။ တခါတေလ ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆာရင္ ခ်ိန္းၿပီး အျပင္ေဟာ္တယ္မွာေတာင္ သြားလိုးၾကပါတယ္။ အိမ္မွာ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ အိမ္မွာပဲေပါ့။

………………………………………………………………………………..

ေမာ္ေလးက သူ႔စကားကို အဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး ညိဳ႕ကို ေမာ့ၾကည့္ပါတယ္။ ဘာေျပာခ်င္သလဲ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ေပါ့။ ညိဳကေတာ့ သူ႔စကားနားေထာင္ရင္းက ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟာေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရတာေတြ နည္းနည္းေပါ့သြားသလို ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ေမေမ ကေတာင္ ေဖေဖ့ေက်ာ့္အေပၚ သစြာေဖါက္ၿပီး သူ႔တူအရင္း ေမာ္ေလး နဲ႔ ျဖစ္ေနေသးတာ။ညိဳက အဓမၼက်င့္ခံရတာ၊ ကိုယ္လည္း ျဖားေယာင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူ႔ကို မွ ဖြင့္မေျပာ၊ မတိုင္ခဲ့တာကေတာ့ ညိဳ႕အျပစ္ေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ စိတ္ထဲေပါ့သြားပါၿပီ။ ဘာမွ အေလးနက္ထားစရာ မလိုပါဘူးေလ။ ေမေမတို႔ အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲေအာင္လည္း ညိဳမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ေမေမလည္းေမာ္ေလးနဲ႔ ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔အိမ္ေထာင္ကို မပ်က္ေအာင္ ဆက္ထိန္းထားတယ္။ အဲေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာေတာ့ဘူးေပါ့။

“အင္း ငါကေတာ့ ေမေမ့ကို ပဲ အံ့ၾသတာပါ။ ေဖေဖေက်ာ္က သူနဲ႔ မအိပ္လို႔လား နင္နဲ႔ ျဖစ္ရေအာင္”

“ေဖေဖေက်ာ္က ေတာ့ အိပ္ပါတယ္တဲ့ ႀကီးဝင္းေျပာတာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ က အလုပ္မ်ားလို႔ တခါတေလက်ရင္ မလုပ္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္တဲ့။ ေနာက္ ေမာ္ နဲ႔ ျဖစ္သြားေတာ့ ေမာ့္ဆီကလည္း ရေနေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ နဲ႔ မလုပ္ျဖစ္တာၾကာလို႔ ဆာလာရင္ ေမာ့္ကို လွမ္းအခ်က္ေပးလိုက္တာပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ေမာ့္ဘက္က ဆာတာ မ်ားတာပါ။ ေမာ္က သူတို႔လို မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဘယ္သူနဲ႔မွ စိတ္ေျဖစရာမွ မရွိတာ ေနာက္ ႀကီးဝင္းကလည္း အရမ္းေတာင့္ေတာ့ ေမာ္က အၿမဲလိုခ်င္ေနတာ၊ဟီဟိ”

“ဟဲ့ နင္က ေစာ္ေလး ဘာေလးရွာထားေပါ့ဟာ၊ အဲဒါမွ အဆင္ေျပမွာေပါ့၊ ေမေမ့ကို အၿမဲ နင္လိုခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔မွ မရတာ”

“အင္းပါ ေမာ္လည္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္၊ ႀကီးဝင္းကလည္း ေျပာပါတယ္၊ ေစာ္ထားဖို႔”

အဲလို နဲ႔ ညိဳတို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ နားလည္မႈရခဲ့ၾကပါတယ္။ ညိဳက ေမာ္ေလး အေပၚမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ စိတ္မလာသလို၊ သူကလည္း ညိဳ႕ကို အဲလို စိတ္မ်ိဳးမထားဘူးဆိုတာ သိရေတာ့ ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ပိုၿပီး ရင္းႏွီးပြင့္လင္းလာခဲ့ၾကပါတယ္။

ညိဳနဲ႔ ေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ ေမာင္က ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ပတ္စ္ပို႔စ္ေတြ ဘာေတြေလွ်ာက္ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုံစမ္းေနၿပီ။ ညိဳက သာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသးတာ၊ ေမာင္က ႏိုင္ငံျခားမထြက္ခင္ ေစ့စပ္သြားမယ္ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဘာလို႔လဲ မသိညိဳက စိတ္ထဲမွာ ေတြးၿပီး ေၾကာက္ေနမိတယ္။ အယ္ဒီအာ ဆိုတဲ့ ေလာင္းဒစ္စတန႔္ ရီေလးရွင္းေတြက သိပ္မခံတတ္တာ ညိဳ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထဲမွာလည္းေတြ႕ဖူးေနတယ္ေလ။

အဲလို ညိဳက စိုးရိမ္တယ္ ဆိုတာ ေျပာလိုက္မိတာနဲ႔ ေမာင္က တခါထည္းလက္ထပ္မယ္ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ညိဳက စိတ္ထဲ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနတုန္းပဲ ေမာင္က ေလွ်ာက္ၿပီး သူ႔မိဘေတြ၊ ညိဳ႕ မိဘေတြကို ေျပာလိုက္တာ နဂိုထဲက သိၿပီးသား သေဘာတူၿပီးသား ဆိုေတာ့ သူတို႔က အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘူး ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြ ေဗဒင္ေမးၿပီး တခါထဲ လက္ထပ္ေပး လိုက္ေတာ့တာပါပဲရွင္။ ညိဳ႕မွာ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရပါပေကာရွင္။

လက္ထပ္ၿပီးေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ေမာင္တို႔ အိမ္မွာ လိုက္ေနခဲ့ရတယ္။ ေမာင့္မိဘေတြက ေတာ့ သေဘာေကာင္းပါတယ္။ သူတို႔ အိမ္က လည္း အက်ယ္ႀကီး ႏွစ္ထပ္ တိုက္အိမ္။ ေမာင္က သားအႀကီးဆုံး နဲ႔ သူ႔ညီေလး တေယာက္ရွိတယ္ သူနဲ႔ အသက္ေတာ္ေတာ္ကြာတယ္၊ ခုမွ ဆယ္တန္း ပဲ ရွိေသးတယ္။ ေမာင့္ေဖေဖ က အစိုးရဌာနႀကီး တခုက အရာရွိ အေကာင္ႀကီးတေယာက္ေပါ့။ ေမာင့္ ေမေမ ကလည္း အစိုးရဝန္ထမ္း အရာရွိတဦးပဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ မိသားစု က အေတာ္ေအးေဆးပါတယ္။ ပုံမွန္႐ုံးခ်ိန္ပဲ အိမ္က ထြက္သြားၾက ျပန္လာၾက၊ အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္တဲ့ အေဒၚႀကီးတေယာက္၊ လက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္းတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္၊ ကားဒ႐ိုင္ဘာတေယာက္ ရွိတယ္။ ကားက ႏွစ္စီးရွိတယ္။

ညိဳက အလုပ္ရွာမယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္က ကန႔္ကြက္တယ္၊ သူႏိုင္ငံျခားမထြက္ခင္ သူနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါအုံးတဲ့။ သူထြက္ၿပီးမွ အလုပ္လုပ္ပါတဲ့။ ဆိုေတာ့ ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္ သူႏိုင္ငံျခားထြက္မဲ့ အခ်ိန္ေစာင့္ရင္း ဟိုလည္ဒီလည္၊ စားၾက ေသာက္ၾက၊ လိုးၾက၊ ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္က ႏိုင္ငံျခားထြက္ရမဲ့ ကိစၥက ဟိုဟာဒီဟာေလး ထစ္ေငါ့ၿပီး နည္းနည္း အခ်ိန္ေလးၾကာလာေတာ့ ညိဳ ဒီတိုင္းေနရတာ ပ်င္းလာတယ္။ ေမေမ့ကို လည္း ေျပာမိေတာ့ ေမေမ က သူတို႔ အလုပ္မွာ တကယ္က စာရင္းကိုင္လည္း လိုေနတယ္ ညိဳလည္း အီကိုက ဆင္းတာ ဆိုေတာ့ လုပ္မလား ဆိုေတာ့ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး လက္ခံလိုက္တယ္။

ေမာင္က လည္း ညိဳ႕ မိဘေတြ အလုပ္ထဲမွာပဲေလ၊ ညိဳလည္းအပ်င္းေျပတာေပါ့ ဆိုၿပီး သေဘာတူတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ညိဳကို မနက္ဆို သူက ကားေလးနဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ညိဳက ေဖေဖေက်ာ္ တို႔ ရဲ႕ မိန္းေအာ့ဖစ္စ္မွာ ပဲ လုပ္ရတယ္ေလ။ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ကေတာ့ ညိဳက ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူကလည္း ညိဳ႕ကို အရင္က အတိုင္းပဲ သမီးအရင္းလို ဂ႐ုစိုက္သလို ညိဳက လည္းဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သလို ေနလိုက္တယ္။ တခါ တခါေတာ့လည္း သတိရမိသား၊ ပထမဦးဆုံး အေတြ႕အႀကဳံ ဆိုတာက ေမ့ဖို႔ ခက္သားလားရွင္။ ဒါေပမဲ့ ခုက ကိုယ္လည္း အိမ္ေထာင္နဲ႔ေလ ဆိုၿပီး ေမ့ထားလိုက္ေတာ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ တကယ္စိတ္ပါလာ ၿပီး ေတာ့ လုပ္ရတာ ေပ်ာ္လာခဲ့တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က လခ ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ေမေမ က သူတို႔အတြက္ အေမြခံက ညိဳပဲ ဆိုေတာ့ ဒါေတြက ညိဳ႕စီးပြားပဲလို႔ လဲ အၿမဲတမ္းေျပာေနေတာ့။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း လုပ္ရတာ အဓိပၸါယ္ရွိေနသလိုပဲ။

အဲလို အသားက်လာၿပီးမွ ပဲ ေမာင္က ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ အခြင့္ အေရးေရာက္လာေတာ့တယ္။ ေမာင္ စထြက္ကာကစေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အနာဂါတ္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကၿပီး သတိမထားမိေပ မဲ့ေနာက္ေန႔မွာပဲ ညိဳ ေနရ ထိုင္ရတာ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတယ္။ ေမာင္ရွိေနတုန္းက ကိုယ့္အိမ္လိုျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ညိဳတေယာက္ထဲ က်ေတာ့ တစိမ္းေတြၾကား ေရာက္ေနသလို ခံစားေနရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ညဘက္အိပ္ယာဝင္ တဲ့အခါေတာ့ အရင္က အမွတ္မထင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ညိဳ၊ အခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားမိလာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ညိဳ႕ ရဲ႕ ရမက္ဆႏၵ ပဲေပါ့။ ေမာင္ က ညတိုင္း လိုလို အနည္းဆုံး တခ်ီေတာ့ လိုးေပးေနခဲ့လို႔ သာ ညိဳ ကသတိမထားမိတာ အခုေတာ့ ညိဳ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ထိေတာင္ တခါတေလ ခံစားေနရတယ္။

ေနာက္ညိဳကပဲ စိတ္ထင္လို႔လားမသိဘူး။ ေမာင့္ ေဖေဖ ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ညိဳ႕ ကိုယ္လုံးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ခိုးၾကည့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။ တေန႔ သူ႔ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္း အမွတ္မထင္ ေရွ႕က အရိပ္ျပန္ေနတဲ့ မွန္ထဲက ေန လွမ္းေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ညိဳ ေျခလွမ္းေတာင္ မွားခ်င္သြားတယ္။ ေမာင့္ေဖေဖ ရယ္ေပါ့။ ညိဳ႕ တင္သား ေတြကို စူးစူးရဲရဲ ႀကီးကို သူ႔ရဲ႕ ကြၽဲေကာ္ကိုင္းမ်က္မွန္ေလးေထာင့္ႀကီးကို ပင့္လို႔ ေသျခာၾကည့္ေနတယ္။ ညိဳ႕ ဒူးေတြ ေတာင္ ၫႊတ္ေခြခ်င္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ညိဳ႕ ေပါင္ခြဆုံမွာလည္း စိုတိုတို ေလး ျဖစ္သြားတယ္။ ညိဳ႕ ရဲ႕ အဲဒီ တင္သားေတြကိုက မေကာင္းတာပါ။ လုံးတစ္ၿပီး ေကာက္ေနေတာ့ ေယာက္်ားေတြက တခ်ိန္လုံး အဲဒီ တင္ ကိုပဲ လိုက္လိုက္ၾကည့္ေနၾကတာ။

အဲဒီည ညိဳအိပ္ယာထဲ ဝင္ေတာ့ အိပ္ယာထဲမွာ လူးလိမ့္ရင္း ညိဳ႕ ပိပိေလးကို ကိုင္ပြတ္မိတယ္။ ညိဳ႕ အေတြးထဲမ်ာေတာ့ ေမာင့္ေဖေဖ ေပါ့။ ေမာင့္ေဖေဖ က ေမာင္နဲ႔ ခြၽတ္စြတ္တူၿပီးေတာ့ အ႐ြယ္ရလာေတာ့ ခန႔္ျငားလာတဲ့ ႐ုပ္ရည္ရွိတယ္။ လူက အသက္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ကို က်န္းမာၿပီး ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းလည္း ရွိတယ္။

ညဘက္ညဘက္ဆို မအိပ္ခင္ ညိဳတို႔ က တီဗီၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ေမာင့္ေမေမ ေဒၚခင္ခင္ထား ကညိဳတို႔ ၾကည့္ေနတုန္း ဘုရားခန္းဝင္ ဘုရားရွစ္ခိုးတရားထိုင္ ၿပီး အိပ္ယာဝင္တယ္။ညိဳနဲ႔ ေမာင့္ေဖေဖ ဦးခင္ေမာင္ဦး တို႔ ပဲ က်န္ေလ့ရွိတယ္။ ဘုရားခန္းက အေပၚထပ္မွာ ဆိုေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာ ညိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ။ ထမင္းခ်က္အေဒၚႀကီးနဲ႔ အကူေကာင္မေလးကေတာ့ မနက္အေစာႀကီးထရတာမို႔ အေစာႀကီးထဲက အိပ္ယာဝင္သြားၾကၿပီေလ။

ပုံမွန္ ဆို ေမေမထား ဘုရားရွစ္ခိုးဖို႔ တက္ၿပီး ခနပဲ ညိဳလည္း ကိုယ့္အခန္းကိုယ္တက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚလွဲေနလိုက္တယ္၊ စာဖတ္ခ်င္ဖတ္ မဖတ္ခ်င္လည္း ဒီေဂ်ပြတ္ေပါ့။ ညိဳ႕စိတ္ေတြ ေထြျပားလာေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ေမေမထား ဘုရားရွစ္ခိုး တက္သြားလည္း ေဖေဖဦး နဲ႔ အတူတူ တီဗီ အၾကာႀကီး ထိုင္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။

အဲလိုနဲ႔ တေန႔ ေမေမထား ဘုရားရွစ္ခိုးေတာ့မယ္လို႔ တက္သြားၿပီး ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း တီဗီ ၾကည့္ေနတုန္း ေဖေဖေက်ာ္က ကြၽတ္စ္ကြၽတ္စ္ နဲ႔ စုပ္သတ္ၿပီး သူ႔လည္ဂုတ္ကို လက္တဖက္နဲ႔ ညစ္ေနတာေတြ႕လို႔၊

“ေဖေဖ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဇက္ေၾကာတက္တာလား”

“အင္းဟုတ္တယ္ ထင္တယ္ သမီး လည္ကုတ္က တင္း တက္လာလို႔”

“သမီး နည္းနည္း ဇက္ေၾကာဆြဲေပးရမလား၊ သမီး ေမေမ့ကို လုပ္ေပးေနၾကမို႔ပါ”

“ဟုတ္လား သမီး ေအး နည္းနည္း စမ္းၾကည့္မယ္ေလ သမီး ကို အားနာတယ္”

“အို ဒါမ်ား ေဖေဖ ကလည္း ကိုယ့္သမီးပဲဟာ”

ညိဳက ပဲ ေခြၽးမ ေယာက္ခမ ဆက္ဆံေရးေပၚ ေက်ာ္လိုက္မိတာလား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မေသျခာေတာ့ဘူး။ ေဖေဖဦး က သူထိုင္ေနတဲ့ ဆိုဖာေပၚက ထၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ညိဳက သူ႔ေနာက္က ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လည္ကုတ္ ကို ညိဳ႕လက္ကေလးေတြနဲ႔ ဖိႏွိပ္ေပးေနမိတယ္။

“အား ကြၽတ္စ္ကြၽတ္စ္ ေကာင္းလိုက္တာ သမီးရယ္ ဒီနားေလး”

ေဖေဖဦးက သူ႔လက္ နဲ႔ ညိဳ႕ လက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး သူလိုခ်င္တဲ့ ေနရာကို တင္ေပးေတာ့ ညိဳ႕ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာတယ္။ ညိဳ႕ ေပါင္ေလးေတြက လည္း ေဖေဖဦး နံေဘးနဲ႔ ထိလိုက္ ကြာလိုက္ နဲ႔ေလ။

အဲလိုေလး ခနႏွိပ္ႏွယ္ၿပီးေတာ့ ေဖေဖဦးက၊

“အင္း ေက်းဇူးပါပဲ သမီးရယ္၊ ေတာ္ပါၿပီ သမီးလက္ကေလးေတြက ေပ်ာ့မလိုလို နဲ႔ ႏွိပ္ေတာ့ ထိသားပဲ”

လို႔ ေျပာၿပီး ညိဳ႕ဘက္ကို လွည့္လိုက္တယ္။ ေနာက္ ညိဳ႕လက္ကေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ ညိဳ ရင္ထဲ တဒုံးဒုံးခုန္ေနၿပီေလ။ ေဖေဖဦးက ညိဳ႕လက္ေတြကို မလႊတ္ေသးပဲ ကိုင္ထားရင္းက ရွက္ေသြးျဖန္းသြားတဲ့ ညိဳ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ညိဳ ေဖေဖဦးလက္ထဲက ညိဳ႕လက္ေတြကို မ႐ုန္းပဲ နဲ႔ ဒီအတိုင္းေလးပဲ ထားလိုက္မိတာ ညိဳ႕အျပစ္လား၊ ေဖေဖဦးရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းအစုံက ညိဳ႕ နဖူးေပၚကို ပထမက်လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ညိဳ႕ ႏွာေခါင္းေလး နဲ႔ ေနာက္ ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းေလး ေတြကို ေပါ့။

“အို ေဖေဖဦး မသင့္ဘူး ထင္..အု”

“ႁပြတ္စ္”

ညိဳ႕စကားေတာင္ မဆုံးလိုက္ပါဘူး။ ေဖေဖဦးရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းအစုံက ညိဳ႕ႏူတ္ခမ္းေတြေပၚဖိကပ္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္းေလး စုပ္လိုက္တာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ညိဳ႕တကိုယ္လုံးလဲ ေသြေတြ ပူဆင္းသြားတယ္။

ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလးက ေဖေဖဦး ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြသြားတယ္။ ေဖေဖဦးရဲ႕ အနမ္းေတြက ညိဳ႕ တကိုယ္လုံးကို ၾကက္သည္းေလးေတြ ေတာင္ထေစတယ္။ ေဖေဖဦးလက္ေတြက ညိဳ႕ ရင္သား လုံးလုံးေလးေတြကို အက်ႌေပၚကေန ဆုပ္ႏွယ္ေနတယ္၊ အို ညိဳ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလး ေတြ မာေနတာကို သူသိေနၿပီေပါ့။ ရွက္လိုက္တာ။ ေဖေဖဦးက ညိဳ႕ ခါးေလးကို လက္တဖက္နဲ႔ ေပြ႕ခ်ီၿပီး ေနာက္တဖက္က ညိဳ႕ ဂါဝန္ေအာက္နားက ေနတိုးဝင္လာၿပီး ညိဳ႕ေပါင္ခြစုံ ပိပိေနရာေလးကို ပင့္ကိုင္လိုက္တယ္။ ညိဳ႕ အေရေလးေတြ နဲ႔ စိုေနတဲ့ ပင္တီေလးေပၚကေန သူ က ညိဳ႕ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနတယ္။ ညိဳ အသက္ရႈမဝေတာ့ဘူး၊ ေဖေဖဦးလက္က ညိဳ႕ပင္တီ ခါးသားေရေျမာ့ႀကိဳးေလး ေအာက္ကေန တိုးဝင္လာၿပီး ညိဳ႕ပိပိေလး ရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းသားေလးေတြကို လက္ဖ်ားေလးနဲ႔ ပြတ္လိုက္ေတာ့ ညိဳ႕ကိုယ္လုံးေလး တုံသြားတယ္။

“ဒုန္..ခလြမ္”

အိမ္ေပၚထပ္က တခုခု တိုက္မိလိုက္သံေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ သတိျပန္ဝင္လာလို႔ ေဖေဖဦး ရင္ဘတ္ကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ စုံတြန္းျပစ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေဖးခန္းဘက္ကို ေျပးဝင္လာခဲ့မိတယ္။ ညိဳ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ၿပီး အသက္ကို မွန္မွန္႐ူလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေရကန္ထဲက ေရေအးေအးေလးကို ခပ္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ ေျခေထာက္ေဆးလုပ္လိုက္ေတာ့မွ လူလည္း နည္းနည္း တည္ၿငိမ္သြားၿပီး စိတ္ျပန္ၾကည္သြားတယ္။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး ဧည့္ခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ေဖေဖဦးကို မေတြ႕ေတာ့ဘူး၊ တီဗီကေတာ့ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ပြင့္ေနတာ ေတြ႕တာနဲ႔ တီဗီပိတ္လိုက္ၿပီး အေပၚထပ္ကို ေျခဖြနင္းတက္လာခဲ့တယ္။ အေပၚထပ္မွာလည္း အခန္းအျပင္ဘက္ေတြမွာ လူရွင္းေနတာနဲ႔ ညိဳတို႔ အခန္းကို ကမန္းကတမ္းေျပးဝင္ၿပီး အထဲက ဂလန႔္ ခ်ထားလိုက္မိေတာ့တယ္။

………………………………………………………………………………………

မနက္က်ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ထေရမိုးခ်ိဳးၿပီးလို႔ ဘရိတ္ဖတ္စ္စားေတာ့ ေဖေဖဦးက ေမေမထား ရွိေနလို႔လားမသိ ပုံမွန္ပဲ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သလိုပဲ။ ညိဳက ေတာ့ ဒီပုံဆို မျဖစ္ဘူးလို႔ ေတြးမိလို႔ ေမေမထား ကိုပဲ ။

“ေမေမထား သမီး ဒီဝိအန္း ေမေမ တို႔အိမ္ မွာ သြားအိပ္လိုက္အုံးမယ္ေနာ္၊ တနလၤာေန႔ ညေနမွ အလုပ္ကတန္းျပန္လာခဲ့မယ္”

“ေအာ္ ေအးေအး သမီးလည္း သမီးအေမတို႔ နဲ႔ တခါတေလ သြားေနေပါ့၊ သားမရွိေတာ့ သမီးလည္း ပ်င္းမွာပဲ၊ အင္းအင္း၊ တနလၤာေန႔ ညေနမွ ေတြ႕မယ္ေလ၊ “

ေဖေဖဦး ကေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ မ်က္ခုံးပင့္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ေနတယ္။ ညိဳက မ်က္လုံးခ်င္း မဆုံေတာ့ဘူး၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မ်က္လႊာခ်ထားလိုက္မိတယ္။ ညိဳ႕ကိုယ္ညိဳ လည္းမယုံေတာ့ဘူးေလ၊ ေမာင့္ကို သစၥာမေဖါက္ခ်င္ဘူး ေဖါက္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ေမာင့္အေဖနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ၊ ဒီေန႔ က ေသာၾကာေန႔ ဆိုေတာ့ အနည္းဆုံး သုံးည ေတာ့ ေဝးေဝးေရွာင္ေနလိုက္ျဖစ္မယ္။ တနလၤာေန႔ ျပန္လာရင္ ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္ေလာက္ၿပီေပါ့။ အဲဒါက ညိဳ႕အေတြး။

ညိဳ အလုပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္လည္း မေရာက္ေသး၊ ေမေမ့လည္းမေတြ႕ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ဆိုေတာ့ ပုံမွန္အခ်ိန္ရယ္လို႔ မရွိဘူးေလ။ ေနလည္ေလာက္က်မွ ေဖေဖေက်ာ္တေယာက္ထဲ ေပါက္ခ်လာတယ္။ ေမေမ့ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အိမ္မွာတဲ့ ဆိုတာနဲ႔ ညိဳလည္း ဆက္မေမးေတာ့ဘူး၊ ေဖေဖေက်ာ္ က ခနပဲ ေနၿပီး အိမ္ျပန္မယ္ ဆိုေတာ့ ညိဳက မွာလိုက္တယ္ ေမေမ့ကို ေျပာလိုက္ပါေပါ့၊ ညိဳ ဒီဝိအန္း အိမ္မွာ ျပန္လာအိပ္မယ္လို႔၊ ေယာက္ခမ ေတြကို ေျပာလာခဲ့တယ္လို႔၊ ဆိုေတာ့ ေဖေဖေက်ာ့္ မ်က္လုံးေတြက တမ်ိဳး ျဖစ္သြားသလိုပဲ၊ ၿပီးမွ အင္း သူေျပာလိုက္မယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕။

ညေနက်ေတာ့ ေသာၾကာေန႔လည္းျဖစ္ေတာ့ အလုပ္က ဘီးဇီး ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ ေနာက္က်၊ ေမာင့္ အိမ္က ယူလာခဲ့တဲ့ ကားေလးကို ေမာင္းျပန္လာေတာ့ ကားေတြကလည္း ေသခ်င္ေစာ္နံေလာက္ေအာင္က်ပ္၊ ေမေမတို႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏုံးေနၿပီ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖေက်ာ္ပဲ တံခါးဖြင့္ေပးတယ္။ ေမေမေရာ ဆိုေတာ့ အေရးေပၚ အလုပ္ေပၚလို႔တဲ့ ေမာ္ေလး နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားတယ္တဲ့ သမီးအတြက္ ဟင္းေတြ ထားခဲ့တယ္တဲ့ တနဂၤေႏြညျပန္လာမယ္တဲ့၊ သမီးလာအိပ္တဲ့ ေန႔ မွ အလုပ္ေပၚလို႔ သြားရတာ စိတ္မေကာင္းဘူးတဲ့ လို႔ ေျပာပါတယ္။ ညိဳေတြးမိလိုက္တာကေတာ့ ဟင္း ေမေမ ကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ ေမာ္ေလး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ နဲ႔ အကိုက္ တေနရာကို သြားၿပီး ခ်စ္စခန္းဖြင့္ၾကၿပီနဲ႔ တူတယ္လို႔ ေတြးမိ လိုက္တယ္။

ေမေမ နဲ႔ ေမာ္ေလးတို႔ ခ်စ္စခန္းဖြင့္တာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ထားမိေတာ့ အဲဒီပုံေတြ မ်က္ေစ့ထဲ ျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီး ေသြးေတာင္ နည္းနည္းပူသြားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီည ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ညိဳနဲ႔ ဒီအိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနၿပီ ဆိုတာ ေတြးလိုက္မိေတာ့ ရင္ခုံသြားမိတယ္။ ေသခ်င္တဲ့ က်ားေတာေျပာင္းမ်ား ျဖစ္ေနပလား။ အို ဒါေပမဲ့ အခုမွ ငါ ေမာင္တို႔အိမ္လည္း ျပန္သြားလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလလို႔ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။

…………………………………………………………………………………

ေရမိုးခ်ိဳး ၿပီး ေတာ့ လူလည္း ျပန္လန္းဆန္းသြား၊ ဘိုက္ကလည္း ဆာလာေတာ့ ေမေမ ထားခဲ့တဲ့ ဟင္းေတြျပန္ေႏြး ေဖေဖေက်ာ္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ၿပီး စားၾကတယ္။ ေမေမ က ညိဳႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေလးေတြ သိတယ္ေလ၊ အဲဒါေလး ေတြ လုပ္ထားေပးခဲ့ေတာ့ ထမင္းစားကလည္း ၿမိန္တယ္။ ေဖေဖေက်ာ္က လည္း ေရခဲေသတၱာထဲက ဘီယာေလးတလုံး ထုတ္ေသာက္တယ္၊ ညိဳ႕ကိုလည္းေမးပါတယ္ ေသာက္အုံးမလားဆိုေတာ့ ဟင့္အင္းလို႔ ေပါ့။

စားၿပီးေသာက္ၿပီးေတာ့ ပုဂံခြက္ေယာက္ ေတြ သိမ္းဆည္းၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ တီဗီၾကည့္ၾကတယ္။ ညိဳလည္း ေတြးမိတယ္၊ အင္း ငါ့မွာ ဟို ေဖေဖဦးနဲ႔ တီဗီၾကည့္ရင္း ဇာတ္လမ္းက ရႈတ္ခ်င္လာလို႔ ဒီအိမ္ျပန္လာတယ္၊ အခု ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ တီဗီၾကည့္ေနရပါလားေပါ့။ အဲဒါ လူက မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ေဖေဖေက်ာ့္ကို အိပ္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ညိဳ႕အခန္းကို ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ေမေမတို႔က ညိဳ႕လာရင္ အိပ္လို႔ ရေအာင္ ညိဳ႕အခန္းကို ဒီတိုင္းေလး ပဲ ထားတယ္၊ ဆိုေတာ့ ညိဳ႕အတြက္ ကေတာ့ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ အပ်ိဳ ဘဝ ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ၊ အခန္းတံခါးကို ဂလန႔္ ထိုး ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲလိုက္တယ္။

ညဝတ္အက်ႌပါးပါးေလး ေပမဲ့ အခန္းကလည္း ပိတ္ထားၿပီးမို႔ ဘရာဇီယာ နဲ႔ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ပါခြၽတ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မေန႔ညက ေဖေဖဦး နဲ႔ မေတာ္တဆ ကေန ျဖစ္သြားၿပီး ကံေကာင္းလို႔ နယ္မကြၽံခဲ့တာကို ျပန္ေတြးမိရင္း အရင္ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေတြကို တဆက္တည္းေတြးလိုက္မိတယ္။ ေမာင္ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတာလည္း အေတာ္ေလး ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ ညိဳ႕ စိတ္ထဲမွာေရာ ေသြးသားကေရာ တခုခု ဟာေနသလိုပဲ၊ အခုေတာင္ ေဖေဖေက်ာ္နဲ႔ တုန္းက ဟာ ျပန္ေတြးမိၿပီး ပိပိေလး မွာ စိုစိစိေလး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ညဝတ္အက်ႌေလးေအာက္က ေန လက္လ်ိဳၿပီး ေစ့ေစ့ေလးကို ပြတ္လိုက္ေတာ့ လူေတာင္ တုံတက္သြားတယ္။ အင္း ငါေတာ့ ဒီေဂ်ပြတ္မွ ရေတာ့မယ္လို႔လည္း ညိဳ႕ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ၊

“ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္”

ဆိုတဲ့ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ညိဳလန႔္သြားတယ္။ ေနာက္မွ အိမ္မွာ ေဖေဖေက်ာ္ပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ သတိရလို႔၊

“ေဖေဖေက်ာ္ ဘာလဲဟင္”

“ေအာ္ ညိဳေလး မအိပ္ေသးရင္ ဟို စေတာ္ဘယ္ရီ လက္ေဖ်ာ္ေလး ေသာက္မလားလို႔ ေဖေဖေက်ာ္ ခုပဲ ေဖ်ာ္ထားတာ ေလး လာေပးတာ”

စေတာ္ဘယ္ရီ လက္ေဖ်ာ္ဆိုတာနဲ႔ ညိဳ တျခားဟာေတြ ခနေမ့သြားၿပီး တံခါးကို ကမန္းကတန္း သြားဖြင့္လိုက္မိတယ္။ တံခါးဝမွာ ေဖေဖေက်ာ္ က ညိဳ အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီ လက္ေဖ်ာ္ကို ဖန္ခြက္ အရွည္ႀကီးနဲ႔ ယူလာၿပီး ရပ္ေနတယ္။

“သိုင္းက်ဴးပဲ ေဖေဖေက်ာ္”

ဆိုၿပီး ညိဳ သူ႔လက္ထဲက ဖန္ခြက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ယူၿပီး ညိဳ႕ကုတင္ေဘးက စားပြဲေေလးမွာတင္ဖို႔ လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒါက ညိဳ႕အမွားေလ၊ ေဖေဖေက်ာ္ အေနာက္ကေနလိုက္ၿပီး အခန္းထဲ ဝင္လာတာကို သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ စားပြဲေလးေပၚမ်ာ ဖန္ခြက္ကို ခ်ၿပီး ေနာက္လွည့္လိုက္ေတာ့၊

“ဟင္ ေဖေဖေက်ာ္”

ေဖေဖေက်ာ္က ညိဳနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အရမ္းကို ကပ္ေနၿပီေလ။ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသသြားတဲ့ ညိဳ႕ကို ေဖေဖေက်ာ္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး ညိဳ႕ ႏူတ္ခမ္းအစုံကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္တယ္။ ညိဳ အစြမ္းကုန္ ႐ုန္းေပမဲ့ ေဖေဖေက်ာ့္ လက္ေတြက အရမ္းကို သန္လြန္းလွတယ္။ ညိဳ႕ေပါင္တန္အရင္းမွာ ေထာက္ေနတဲ့ ေဖေဖေက်ာ့္ ပုဆိုးေအာက္က ပူေႏြးေႏြး အေခ်ာင္းႀကီးက ကလည္း ေစာေစာကေလးတင္ စိတ္ထေနတဲ့ ညိဳ႕ကို အားအင္ကုန္ခန္းသြားေစတယ္။

ေဖေဖေက်ာ့္ လက္ဖဝါးေတြက ညိဳ႕