Author: htan gyi

ကုတင်ပေါ် မှောက်ပြီး ခေါင်းကိုတော့ ဘေးကိုအသာစောင်းကာ လဲလျောင်းနေတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေအစုံကို အစ်ကိုကြီးက ဘေးကို အသာချဲပေးပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ခွကာ ဒူးထောက်ဝင်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပေါင်နဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်တံလေးတွေလေးထိမိနေပြီ။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်ကို အသာအယာပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးကြားပေါ်မှာလည်း တောင့်တင်းမာကျောတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းလာတင်ထားပြီ။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့တွေ တင်ပါးတွေကို အသာအယာ ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သတ်ပေးနေပြန်သည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်းမာနေတဲ့ အချောင်းကတော့ အထဲကိုမသွင်းသေးဘဲ နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်းပါးကြားပေါ်မှာပဲ အလျားလိုက် ညင်သာစွာ ပွတ်တိုက်ရွေ့  ရှား ဆော့ကစားနေလေသည်။ နန်းအိအိစိုးကတော့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ရင်ခုန်နေပါသည်။ စိတ်လည်း လှုပ်ရှားပါသည်။ ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ်…

Read More “ကိိုကြီးဖွင့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ခရေလေး(အပိုင်း၂)” »

Unicode ဒီမြို့လေးသို့ ဒေါက်တာ သင့်ဇော် ပြောင်းရွှေ့  တာဝန်ကျလာသည်မှာ နှစ်နှစ်ကျော်၍ သုံးနှစ်ထဲ ရောက်လာပြီ။ မြို့က သိပ်မကြီးလှပေမဲ့ ဆေးရုံက ကုတင် ၁၀၀ ဖြစ်၍ အထူးကုဆရာဝန်များ ရှိ၏။ ဒေါက်တာသင့်ဇော်က အထွေထွေခွဲစိတ်အထူးကု၊ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သားဖွားမီးယပ်၊ မေ့ဆေး နဲ့ ဓာတ်မှန် အထူးကုတို့သာ ရှိသည်။ OG ဒေါက်တာမေသူ က သူ့ခင်ပွန်းနဲ့ ကွဲနေသူမို့ တစ်ယောက်တည်းသမား၊ ကျန် အထူးကု နှစ်ယောက်ကတော့ မိသားစုနှင့်ဖြစ်သည်။ မြို့ကြီးတွေနဲ့ နည်းနည်းဝေးပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရွာတွေကပါလာကြတော့ လူနာတော်တော်များသည်။ ဒေါက်တာသင့်ဇော် အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝမှာ သူနာပြုသင်တန်းဆင်း အေးသက်ခိုင် နှင့် တာဝန်ကျ ဆေးရုံမှာတွေ့ပြီး မေတ္တာမျှကြသည်။ ဒေါက်တာသင့်ဇော် အစိုးရအလုပ်မရခင်ပြင်ပအထူးကု ဆေးရုံမှာလုပ်တော့လည်း အေးသက်ခိုင် ညဖက် special nurse…

Read More “ကိုကြီးဖွင့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ခရေလေး” »

Unicode (မင့်ဟာကြီး ငါ့အခေါင်းထဲမှာ ပြည့်နေတာပဲ)၏ အပိုင်းဆက် လောဘွယ်ကြီး တဟားဟား အော်ရယ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည် ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ကျူးကျော်ကို သူ့ပစ္စတိုနဲ့ ချိန်ထားနေဆဲဘဲ ။ သိုးထိန်းသည် သူ့လူတွေနဲ့ လောဘွယ်တို့ ပိုင်နက် နယ်မြေထဲကို ထိုးဖေါက် ဝင်ရောက်သွားသည် ။ သိုးထိန်းနဲ့ အဖွဲ့သည် ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးနဲ့ ကျူးကျော်ကို အချိန်မှီ ကယ်တင်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးတာကြောင့် ကား လမ်းပေါက်သလောက် ကားနဲ့သွားကြပြီး ကားလမ်းမရှိတော့တဲ့နေရာကစပြီး ခြေလျင် တောတိုးတောင်တက်လုပ်ကြသည် ။ သူတို့အားလုံးကျည်ကာဂျက်ကက်တွေဝတ်ထားကြသလို အကောင်းဆုံးသေနတ်အသစ်ချပ်ချွတ်တွေ..အသံထိန်းပြောင်းတွေ.. ခေတ်မှီစက်ကရိယာ ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဗုံးတွေ တပ်ဆင်ကိုင်ဆောင်ထားကြသည် ။ ပေါ့ပါးမြန်ဆန်တဲ့ သူ့အဖွဲ့ထဲက ရှေ့ပြေးနှစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ပေါလုနဲ့ စိုင်းနောင်တို့ သူ့ဆီကို ပြန်ပြေးလာပြီး “…

Read More “ဖြည်းဖြည်း ပြဲသွားဦးမယ်” »

Unicode ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်မိသည် နှင့် ကိုရင်ကြီး ကို အရင်တွေ့ရသည်။ “ဒီသားအဖ ဆရာတော်ဆီ လာတာလား” ကိုရင်ကြီး၏ အမေးကို ရွှေရ အဖေက “အေး၊ဟုတ်တယ်၊ငပေါ်ရေ၊ဆရာတော် ကြိမ်းနေသလား”     “ဆွမ်းစားပြီးစ မှာတော့ကြိမ်း ထင်ပါရဲ့၊အခုလောက်ဆို နိုးလောက်ပါပြီ အကိုရာ၊တက်သာသွားလိုက်ပါ” ကိုရင်ကြီး က ရွှေရ အဖေရဲ့ညီတစ်ဝမ်းကွဲ၊ဒါကြောင့် အကိုလို့ခေါ်တာ၊ကိုရင်ကြီးတင် မကပါဘူး ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကလဲ ရွှေရ အဖေရဲ့ဦးလေးတစ်ဝမ်းကွဲမို့ ရွှေရ ရဲ့အဖိုးလေးတော်တယ်လေ။ တောရွာမှာဆိုတော့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အမျိုးလှည့်ပတ်တော်နေကြတာ။ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းပေါ်ရောက်တော့ ဆရာတော်က စာဖတ်နေရာက လှမ်းကြည့်ပြီး “ဟ! ရွှေရကြီး၊ကျောင်းပိတ်လို့ပြန်လာတာပေါ့၊ဟုတ်လား” “တင်ပါ၊တနေ့ကဘဲ စာမေးပွဲ ပြီးတာဘုရား၊မနေ့ညနေက ပြန်ရောက်တာ၊အဲဒါ နွေကျောင်းပိတ်တုန်း ဘယ်မှ မလယ်စေချင်လို့အရှင်ဘုရားဆီအပ်ပြီး ဗေဒင်လေး၊လက္ခဏာလေး တတ်အောင် သင်ခိုင်းမလားလို့ဘုရား”…

Read More “ယတြာအချေကောင်းလို့ လေးဖက်ကုန်းလိုက်ရတဲ့ အရာရှိကတော်” »

Unicode (ဗေဒင်ဆရာကို ကုန်းတဲ့ သူဌေးကတော်)၏ အပိုင်းဆက် လင်းတစ်ယောက် ငုံပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ သေချာလေး လုပ်ပေးနေသည်ကို ငုံကြည့်နေတဲ့ ခင်မောင်ဝင်းစိတ်ထဲ ဘာလို့ တက္ကသိုလ်တုန်းက အချစ်ဦးမဟုတ်ပေမယ့် အချစ်နဲ့ဆက်နွယ်နေသည့် အနမ်း အတွေ့ အလွမ်း အဆွေးတွေအပြင် အမုန်းတရားတွေအဖြစ် တစ်ခုချင်းဆီ သင်ပြပေးသွားတဲ့ သဇင်ဝင်းကို သွားပြီး အမှတ်ရနေသည်ကို သူနားမလည်…။ အမူအရာလေးတွေ စကားပြောဟန်လေးတွေ တစ်ခါတစ်လေ မျက်စောင်းထိုးတာလေးတွေက သွားတက်လေးနဲ့ မေးချွန်ချွန်လေးကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သဇင်ဝင်းပဲ။ ခင်မောင်ဝင်းအတွေးတွေကို မောင်းထုတ်လိုက်သည်…….။ လင်းကို ဆွဲထူလိုက်သည်….။ လင်း တံဒေါင်နှစ်ဖက် ခင်မောင်ဝင်း ပေါင်ပေါ် ထောက်လျှက်သားလေးနဲ့ ခင်မောင်ဝင်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်…။ ခင်မောင်ဝင်းလက်ကတော့ လင်းရဲ့ ပုခုံး ကျောပြင် ခါးနဲ့ တင်ပါးလေးပေါ်က ရေစက်လေးတွေကို သပ်ချပေးပြီး လင်းပါးလေးကို…

Read More “အရမ်းမသွင်းနဲ့လေ… အာခေါင်လာထိုးမိတယ်” »

Unicode စမ်းချောင်း မကြီးကြီးလမ်းထောင့်ရှိ လဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ကိုခင်မောင်ဝင်းတစ်ယောက် ဘောလုံးဂျာနယ်ကို ခြေချိတ်ထိုင်ကာ ဖတ်နေသည်…..။ ထိုစဉ် မှာထားသည့် မုန့်ဟင်းခါး မန္တလေးပဲကြော်နှင့် လဘက်ရည် တိုင်ကီတစ်ခွက် လာချပေးစဉ် ရူဘီ တစ်ပွဲပါ ထပ်မှာလိုက်သည်……။ “ကိုခင်မောင်ဝင်း စောကြီးပါလားဗျ…။ ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးလား“ တစ်လမ်းထဲနေ မျိုးညွှန့်မှာ ခင်မောင်ဝင်းကိုမေးရင်း စာပွဲတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်…. “အလုပ်ပြုတ်သွားပြီ…သွားဖို့မလိုတော့ဘူး….“ “ဟာ ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း… အလုပ်ကအဆင်ပြေတယ်ဆို…“ “ပြေပါတယ်… ဒီလိုပါပဲ သူဌေးကတော် ဖြုတ်လိုက်တာပါ…“ “ခင်များ ဘာသွားလုပ်လို့လဲ…“ ခင်မောင်ဝင်း ပြောမလိုပြင်ပြီးကာမှ မပြောတော့ပါဘူးတွေးကာ… “ဒီလိုပါပဲကွာ…“ မပြောချင်လေ ပိုသိချင်လေမို့ မျိုးညွှန့်က ထပ်မေးလေသည်….။ “လုပ်ပါဗျ ပြောစမ်းဘာ… နားထောင်ရတာတာပေါ့…။ ဟေ့ညီလေး လဘက်ရည် ပုံမှန်တစ်ခွက်“ ခင်မောင်ဝင်းအားမေးရင်း အနားဖြတ်သွားသည့် စားပွဲထိုးလေးအား လဘက်ရည်မှာလိုက်လေသည်…။…

Read More “ဗေဒင်ဆရာကို ကုန်းတဲ့ သူဌေးကတော်” »

Unicode (ပထွေးဖွင့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ပါကင်လေး)၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ညို့ပေါင်နှစ်လုံးကို ထမ်းလို့ အားရပါးရဆောင့်ပါတော့တယ်။ ညို့ မခံနိုင်တော့ပါဘူး အကြောတွေ ဆွဲသလို ထွန့်ထွန့်လူးပြီး တချီပြီးသွားတော့တယ်၊ ဖေဖေကျော်လည်း လွှတ်လိုက်တယ်ထင်တယ် ညို့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လရေပူပူနွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်တာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံလိုက်ရတယ်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် အဲဒါမျိုးလေးကို ဖေဖေကျော် လွမ်းနေရတာ” …………………………………………………………………………………………. ညိုတို့ တချီပြီးသွားတော့ ဖေဖေကျော်က ညို့ကို အသာလေး ထွေးဖက်ထားသလို၊ ညိုကလည်း ဖေဖေကျော့်ရင်ခွင်ကြီးထဲ တိုးခွေ့ ပြီး ဝင်နေမိတယ်။ ညို့လက်ကလေးတွေက ဖေဖေကျော့် ခါးကို သိုင်းဖက်ထားမိတယ်။ ညို့ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်အချစ်ဦး ရင်ခွင်ငွေ့ ကို လှုံနေရသလိုပဲ လို့ ခံစား နေမိတယ်။…

Read More “ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ဆိုတော့ အရေတော့ ရွဲတာပေါ့” »

Unicode ညို ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်နေတယ်။ မောင့်ကို လည်း ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိဘူး။ စိတ်တွေရှုတ်ထွေးနေတယ်။ ဒီနွေကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ က ညို့စိတ်ရောကိုယ်ကိုရော ပရက်ရှာဖြစ်နေရတယ်။ ညို နဲ့ မောင် နဲ့က ဟိုက်စကူးကျောင်းသား ကထဲက သူငယ်ချင်းဖြစ်လာကြတာ၊ နောက် တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း ဆက်တွဲဖြစ်၊ စာအတူတူလုပ်ဖြစ်ရင်းက မှ ရီးစားဘဝကို ရောက်ခဲ့ကြတာ။ အခု နှစ်ယောက်စလုံး က တက္ကသိုလ်မှာ နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်နေကြပြီ ဆိုတော့ ညိုတို့ အနာဂါတ်က အလင်းရောင်လေး မြင်နေရပြီလေ။ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်မယ်လို့ပြောတယ်။ ညိုက တော့ မသွားချင်ဘူး။ ညို့မှာ နိုင်ငံခြား သွားဖို့ နေနေသာသာ အခု ကျောင်းတက်တာတောင်မှ ဖေဖေကျော့် ကျေးဇူးကြောင့်လို့ ပြောရမယ်။ ဖေဖေကျော်…

Read More “ပထွေးဖွင့်လိိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ပါကင်လေး” »

Unicode ကျမကို ရွာက လူတွေကတော့ မမတင်လို့ ခေါ်ကြတယ် ကျမက ကျမယောင်္ကျား ကိုမြမောင်သေသွားပြီး ကတည်းက တခုလပ်ဆိုတဲ့ အထီးကျန်ဘဝကိုခံယူထားတဲ့သူပါ ကျမအသက်က 38နှစ်စွန်းရုံ ဘဲရှိသေးတယ် တင်တင်လှဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း ကျမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပုရိသယောင်္ကျားတွေ ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချနေကြတာကျမသိတာပေါ့ ဘဝကို မကြောင့်မကျ မတောင့်မတဘဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာကြောင့် အရွယ်ကလည်းတင် ရုပ်ရည်ကလည်းအလှကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်ထင်တယ် တခုလပ်ဖြစ်တာတောင် ယောင်္ကျားတွေရဲ့ ချစ်ရေးဆိုခြင်း အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရသူပါ ဒါပေမဲ့ ကျမအားလုံးကို ရှိတယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး ပြီးတော့ ကျမကငွေတိုးချည်းစားတဲ့သူလေ ကျမအလုပ်က အားရင်အလှပြင်ပြီး အရက်သမား ခေါင်းကြီးနဲ့ သန့်ဇင် တို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး အတိုးတောင်းရုံဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုရလာတဲ့ငွေထဲက အရက်ဖိုးပေးလိုက်ရင်ပျော်လို့ ဒါတောင်အဲ့ နှစ်ကောင်က အမဲရိုးနှယ် ဟင်းအိုးမှအားမနာ ကျမကိုတောင်ကြံချင်နေကြတယ် အင်းပြောရအုံးမယ် တနေ့ကျမ…

Read More “မောင်လေး ထည့်လိုက်တော့နော်…အားး” »

Unicode (ဘာဂျာကောင်းတဲ့ မောင်၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) “မောင်… မနွယ်ကို ဘယ်ခေါ်လာတာလဲ… မောင်… နော်…“ “လာပါ ..မနွယ်ရဲ့ … မောင့်သူငယ်ချင်းနဲ့ ခနဝင်တွေ့ယုံပါ.. အ.. ဟီး…“ “မောင်..နော်.. မနွယ်တော့ မယုံဘူး…“ နွယ်နွယ်အေးသည် မယုံဘူးလို့သာ ပြောသော်လည်း စိုးဝင်းက လက်ကိုဆွဲထားသည်ကိုတော့ မဖြုတ်ချေ။ စိုးဝင်းက ရှေ့ကနေဆက်၍ လှမ်းတက်သွားသည်တွင် သူမကလည်း နောက်ကပါလာသည်။ စိုးဝင်းက ခပ်မြန်မြန်ဆွဲခေါ်နေသည့်အပြင် လှေကားထစ်က သုံးထပ်လောက် တက်လိုက်ရသဖြင့် အနည်းငယ်မောသလို ဖြစ်သည်။ လမ်းတလျှောက် လှုပ်ရှားနေသည့် စိတ်အခံနှင့် ရင်တွေပင် တလှပ်လှပ်ဖြစ်သည်။ စိုးဝင်းနှင့် နွယ်နွယ်အေးသည် ပန်းခြံလေးထဲတွင်တွေ့ပြီး ငါးရက်အကြာတွင် ပြန်ချိန်းတွေ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲ သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဖြစ်ကြသော်လည်း အချိန်က ခနသာ။ နွယ်နွယ်အေးကမူ…

Read More ““အယ်… အကြီးကြီးပဲနော်… ဆန့်ပါ့မလား … မောင်…“” »