တို့ကို လုံး၀ မညှာနဲ့.. တအားသာလုပ်

Unicode

စိုးမောင်သည် လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်ပြီး ဆောင့်နေသေးသည် ။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိကာ အဆောင့်ရပ်လိုက် သည် ။ အသာပင် ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ လီးကြီးကိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်။ တပ်ရက်ကြီး ထိုးသွင်းထားဆဲ ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံကြီးများကို စုံကိုင်ကာ ဆွဲထားဆဲ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တဏှာကြီး ရမက်ထန်သော မိန်းမကြီးဖြစ်ရာ လူကမောပြီး နုံးကျနေသော်လည်း ကာမစိတ်ကတော့ မကျချင်သေး ။ ထို့ပြင် မိမိ၏ အဖုတ်ထဲရှိ စိုးမောင်၏လီးကြီး အားမာန်အပြည့်ဖြင့် မာတောင်နေသေးသည်ကို ထိတွေ့ သိရသောအခါ ကောင်လေး သုတ်ရည် မထွက်သေးကြောင်း နားလည်သည် ။ လိုးသည့်လီးက မာန်မကျဘဲ တောင်နေဆဲဖြစ်လို့ တနည်းတမျိုးပြောင်းကာ ဆက်ပြီး အလိုးခံရန် ဒေါ်ခင်မိမိ စိတ်ကူးရသည် ။ ဆယ်လက်မ ရှည်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်လျက် အတွေ့ကလည်းကောင်း သုတ်လွှတ်ကလည်း မမြန်ပဲ ကြာကြာ ကြုံးသွင်းလိုးနိုင်သော စိုးမောင်၏ လီးကြီးကိုလည်း ဒေါက်တာ ခင်မိမိက အပြတ်ကို သဘောကျနေလေပြီ ။

“ မင်း လီးတောင်နေတုန်းဘဲ မဟုတ်လား.. လရည် မထွက်သေးဘူးနော်….” ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြည့်ပြီး မေးသည် ။ “ ဟုတ်တယ်.. မာနေတုန်းဘဲ .. ထွက်လည်း မထွက်သေးဘူး .. ဆက်လိုးပေးရဦးမလား .. ဟင်… ဒေါ်လေးမိမိ… မောသွားပြီလား …” စိုးမောင်က ပြောရင်း ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နဖူးမှ ချွေးများကို အသာလှမ်းသုတ်ပေးသည် ။ “ ရပါတယ်ကွာ.. တမျိုးတော့ ပြောင်းလုပ်ရအောင်.. မင်းလီးကို တို့အဖုတ်ထဲက ခဏဆွဲဖြုတ်လိုက်ဦး..” ဘာတွေများ အဆန်းသင်ပြပေးဦးမလဲဟု သိလိုလှသော စိုးမောင်သည် လီးကို အဖုတ်ထဲက ပြွတ်ဆို ဆွဲထုတ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်ကာ မှောက်ခုံ အိပ်လိုက်သည် ။

“ တို့ ဖင်ခံချင်တယ်.. ဖင်ထဲ သွင်းပြီး လိုးပေး.. ဟုတ်ပြီလား…” မှောက်ရက် အိပ်ပြီးနောက် အသာခေါင်းငဲ့ကာ ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။ အပြာကားများနှင့် အပြာပုံများထဲတွင် ဖင်လိုးပြမှုများကို စိုးမောင် တွေ့ခဲ့ဖူးသည် ။ ဒါမျိုးက တမင်းသက်သက် ထွင်ကာ လုပ်ပြခြင်းတွေဟုသာ ထင်ခဲ့သည် ။ တကယ် ဖင်လိုးလို့ ရမည် မဟုတ်ဘူးလို့လည်း တွေးထားသည် ။ အထူးသဖြင့် ဗမာပြည်တွင် ဖင်လိုးခံမည့် မိန်းမ ရှိမည် မဟုတ်ဟုလည်း ထင်ခဲ့သည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စကားကို ကြားရတော့ စိုးမောင် အံ့အားသင့်သွားသည် ။

“ ဟင်.. တကယ်ပဲ ဖင်ချလို့ ရလို့လား…” ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ကာ မေးမိသည် ။ “ အိုး.. ရတာပေါ့ကွ.. ဒါလေးများ… လာ.. ဖင်ထဲကို.. မင်းလီးကြီး ထိုးထည့်လေ…” ဒေါ်ခင်မိမိက မှောက်အိပ်နေရာမှ ဒူးကိုထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ခပ်ကော့ကော့လေး ကြွတင်ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်ကို ဘာလုပ်ရမည် ဟု အထူးတလည် ပြောဆို သွန်သင်မနေတော့ ။ စိုးမောင် မည်သို့ လုပ်လာမည်ကိုသာ အသာစောင့်ပြီး နေသည် ။ ဒီကောင်လေး ဖင်မလိုးဖူးသေးတာကို သိသည် ။ ယခုမှ ဖင်စလိုးမည့်ကောင်လေး ဘယ်နည်း ဘယ်ပုံများ လုပ်လေမည်နည်းဟု စူးစမ်းခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒီလို စမ်းကြည့်ရတာကလည်း တမျိုးတဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်း၏ ။

ဒေါ်ခင်မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အပြင်ဖက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ကာ ကျန်နေခဲ့သည် ။ မိမိ၏တူ စိုးမောင်ကို ဒေါ်ခင်မိမိက ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ သင်ပြပေးလေမည်နည်းဟု စိတ်ထဲတွင် တွေးနေသည် ။ သွားလည်း ချောင်းကြည့်ချင်သည် ။ ကြည့်ဖို့လည်း ရှက်သလိုလို ဝန်လေးသလိုလို ဖြစ်နေသည် ။ အိပ်ခန်းထဲက အသံများကိုတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ကြားနေရသည် ။ ကိုယ်တိုင် ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိခဲ့သူမို့ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် မည်သို့မည်ပုံ စခန်းသွားနေကြမည်ကို နားလည်ကာ လှုပ်ရှားဟန်တို့ကို မောင်ကြေးမုံ၏ ကက်ဆက် ဇာတ်လမ်းများတွင် ကြော်ငြာလေ့ ရှိသလို “ သံကြားရုပ်မြင် ” ဖြစ်နေသည် ။

အသံများ ကြားရကာ စိတ်အာရုံထဲတွင် ဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့ နှစ်ယောက် လှုပ်ရှား လုပ်ဆောင်နေကြမည့် ပုံရိပ်များကို မြင်ယောင်လာမှုသည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ကို နှိုးဆွသလို ဖြစ်သည် ။ ဒီအတိုင်း မနေနိုင်တော့ ။ သေသေချာချာ ကြည့်ချင်လာသည် ။ သွားကြည့်လို့ ကောင်းပါ့မလား..။ ငါ ချောင်းကြည့်တာ သူတို့ သိသွားရင် ရှက်စရာများ ဖြစ်နေမည်လားဟု တွေးကာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်သည် ။ အသာထကာ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျှောက်သွားမည် ပြုလိုက် သိပ်မရဲသည့်အတွက် နေရာမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်နှင့် ..။ သို့သော် နောက်ဆုံးတွင်မူ ကြည့်လို မြင်လိုသော စိတ်ဆန္ဒက ပိုမိုပြင်းပြသည်ထက် ပြင်းပြလာသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။

အခန်းတံခါးဝမှနေပြီး အတွင်းသို့ အသာလေး ချောင်းကြည့်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ဆွဲကာ အားကုန်အင်ကုန် ပုံအော ဆောင့်လိုးပေးနေချိန် ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်နေမှုကိုတော့ ပီပြင်စွာ မမြင်ရ ..။ အပေါ်မှ တက်ခွထားသော စိုးမောင်၏ ခါးတလှုပ်လှုပ်.. လုံးကျစ်သော တင်ပါးများ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေမှု.. အောက်ဖက်မှ အလိုးခံနေသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပေါင်ကြီးတွေ ထောင်တက် .. ဖင်ဆုံကြီး ကြွတက် လှုပ်ရှားမှုများကိုသာ ထင်ရှားစွာ မြင်ရသည် ။ တဘွပ်ဘွပ် လီးဝင်သံ နှင့် ဆီးစပ်ချင်း ရိုက်မိသံ တဖတ်ဖတ် ကိုတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ကြားနေရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု ကိုယ်တိုင် မကြာသေးမှီကမှ စိုးမောင်၏ လီကြီးနှင့် လိုးတာကို ခံခဲ့ဖူးလေရာ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိတစ်ယောက် မည်သို့ အရသာတွေ့ကာ ငြိမ့်နေမည်ကို ဒေါ်ခင်မေယု နားလည်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ချောင်းကြည့်ပြီး ခဏအကြာတွင် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြီးလို့ သွားသည် ။ စိုးမောင်လည်း အဆောင့်ရပ်ကာ ငြိမ်သွားသည် ။ ကြည့်လို့ကောင်းမည် ရှိဆဲ အလိုးရပ်သွားသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ လူချင်းခွာသည့်အချိန်တွင် စောက်ပတ်နှင့် လီးတို့၏ အခြေအနေကိုသာ ကျကျနန ကြည့်တော့မည်ဟု စိတ်ကို ဖြေသိမ့်တွေးကာ အသာပင် ဆက်ပြီး ချောင်းနေသည် ။

သို့သော် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောကြသော စကားများကို ကြားရသောအခါ စိုးမောင် သုတ်ရည် မထွက်သေးပဲ နောက်တမျိုးပြောင်းကာ လိုးကြဦးမည်ကို သိရသောအခါ ဒေါ်ခင်မေယု ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒါဆို အဖုတ်ထဲက လီး ထုတ်တာရော အနေအထား ပြောင်းတာရော အဖုတ်ထဲ လီး ပြန်သွင်းတာရော ကျကျနန ကြည့်ရပေတော့မည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိက ဖင်လိုးပေးရန် ပြောဆိုသံကို ကြားရသော အခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယုတစ်ယောက် ထူးခြားစွာပင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဆွယ်တရားဟော သိမ်းသွင်း လမ်းပြမှုဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယုသည် လီးစုပ်တတ်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖင်တော့ အလိုးမခံဘူးသေးပါ ။ ဒေါ်ခင်မိမိက ဖင်လိုးခံကြည့်ရန် ပြောဆို သိမ်းသွင်းနေသော်လည်း ထိုအလုပ်ကိုတော့ ဒေါ်ခင်မေယု ငြင်းပယ်ထားခဲ့သည် ။ ဖင်ထဲသို့ လီးထိုးသွင်းလျှင် နာတာပဲ ရှိမည်..။ ဘာမှ အရသာ တွေ့နိုင်မည် မဟုတ်ဟုလည်း ထင်မှတ်ထားသည် ။ ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုး မခံဖူးသလို သူများ ဖင်လိုးခံတာကိုလည်း မမြင်ဖူးသေးပါ ။

ထို့ပြင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အပြာကားများ.. အပြာဓါတ်ပုံများကိုလည်း မကြည့်ဖူးပေ ။ သူ့အနေနှင့် ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ားများနှင့် စပ်ယှက် စည်းစိမ်ခံဖူးမှုသာ ရှိသည် ။ ယခုတော့ သူမ၏တူ စိုးမောင်နှင့် သူမ၏သူငယ်ချင်း ဒေါ်ခင်မိမိတို့ ဖင်လိုးကြသည်ကို တွေ့ရ မြင်ရတော့မည် ။ ဖင်လိုးတာ ဘယ်လိုများပါလိမ့်ဟု သိလိုသည့် အာသီသကလည်း ထူးဆန်းစွာ ပေါ်လာသည် ။ တဖက်ကလည်း စက်ဆုတ်ဖွယ်ကောင်းသော ဖင်လိုးခြင်းကို မကြည့်ပဲ နောက်ဆုတ်သွားလိုစိတ်လည်း ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။ စိုးမောင်ကို ဖင်မလိုးရန် ဝင်ပြီး တားဖို့ပင် အကြံ ဖြစ်မိသည် ။

သို့သော် ထိုစိတ်ကူးနှင့် အကြံတို့မှာ လက်တွေ့ ဖြစ်မလာပါ ။ ဒေါ်ခင်မေယု တကယ် လုပ်မိသည်ကတော့ အိပ်ခန်းဝတွင် ဆက်ရပ်နေကာ အတွင်းဘက်သို့ ချောင်းကြည့်နေမိခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။

စိုးမောင်သည် လူပျိုစစ်စစ် ဖြစ်ခဲ့ပေသည် ။ ရည်းစားလည်း မထားဖူး ။ အပျော်မယ်များနှင့်လည်း မသွားလာခဲ့ဖူး ။ စောစောပိုင်းကမှ သူ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုထံတွင် လူပျိုရည် ပျက်ခဲ့ရသူ ဖြစ်သည် ။ သို့သော် အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာ ဓါတ်ပုံစာအုပ်များကြည့် အပြာစာအုပ်များကို ဖတ်ရှုတာတော့ ရှိခဲ့သည် ။ တကယ့်လက်တွေ့ မဟုတ်သေးသည့် ကာမ ဗဟုသုတလေးများ အတန်အသင့် ရှိနေသည် ။ ဖင်လိုးဖူးခြင်း မရှိခဲ့သော်လည်း ကြည့်ဖူးသော အပြာ ဗီဒီယိုကားနှင့် ဖတ်ဖူးသော အပြာစာအုပ်များထဲတွင် ပါသည့် ဖင်လိုးခန်းများကို အတုယူကာ စမ်းသပ် လုပ်ကိုင်ကြည့်သည် ။ ဖင်လိုးလျှင် ဆီဆွတ်ရသည်ဟု ဗဟုသုတ ရှိထားသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်သားကြီးများကို အသာဖြဲကာ စအိုတွင် တံတွေး ထွေးချသည် ။

တံတွေး အဆွတ်ခံရလို့ ဖင်၀ အေးတေးတေးလေး ဖြစ်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ခါးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုမှာလည်း ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်မှုကို မြင်ရလေရာ ရင်တွေ ဒိန်းကနဲ ခုန်သွားသည် ။ တံတွေးဆွတ်ပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် သူ့လီးချောင်းကြီးကို စအိုဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ ဖင်လိုးဖူးသူ မဟုတ်လို့ အချိန်အဆက သိပ်မမှန် ။ ထို့ပြင် စိတ်လည်း တအားလှုပ်ရှားနေရာ ဖိထိုးချလိုက်ရာ လီးတဝက်ခန့် လျှောကနဲ ဝင်သွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖင်လိုးခံနေကျ မိန်းမမို့ လီး အဝင်ကတော့ ချောသည် ။ ဒါပေမယ်က လီးက ကြီးလှပြီး စစချင်း ဆောက်နဲ့ ထွင်းဆိုသလို လုပ်လိုက်မှုမို့ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဝမှာ ကျိန်းစပ်နာကျင်သွားသည် ။နာကြင်မှုက အတော့်ကို ပြင်းသည် ။

“ အား.. အား.. နာလိုက်တာ… အရမ်းကြီးပဲ.. အား…..”

စိုးမောင် လန့်သွားသလို ချောင်းကြည့်နေသူ ဒေါ်ခင်မေယုလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ ကြက်သီးပင် ထသည် ။ လီးထိုးသွင်းနေသော စိုးမောင် အရှိန်တန့်သွားသည် ။ တန့်ရုံသာမက ထိုးသွင်းထားသော လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်သည် ။ ဗျစ်ဘု ဟူသော မြည်သံနှင့်အတူ လီးကြီး ဖင်ဝမှ ကျွတ်ထွက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုအဖို့ ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သော လီးချောင်းကြီး တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေမှုနှင့် လီးထိုးသွင်းထားရာမှ ပြုတ်ထွက်သည့် စအိုပေါက် ပွစိပွစိ စပြဲပြဲ ဖြစ်နေမှုကို တစွန်းတစ မြင်လိုက်ရသည်။ ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုမောကာ စောက်ဖုတ် စိုလာသည် ။

“ ဟိတ်.. စိုးမောင်.. ဘာလို့ ပြန်ထုတ်တာလဲ .. ဆက်သွင်းလေကွာ…”

ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အတော်ကို နာသွားသော်လည်း ဖင်လိုးခံရာတွင် ထိုသို့ နာကျင်မှု ဝေဒနာကပင် ရှိန်းမြမြ အရသာတမျိုးမို့ အငမ်းမရ ဝင်ပြောသည် ။ ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ထောင်ပေးလိုက်ရာ မှောက်ရက် အနေအထားပင် မဟုတ်တော့ ။ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားသလိုမျိုးပင် ဖြစ်သွားသည် ။ မိမိ လီးအသွင်း ကြမ်းလွန်းသွားလေသလားဟု စိုးရိမ်သော စိုးမောင် စိတ်အေးသွားသည် ။ ဒါကြောင့် တုန့်ဆိုင်း မနေတော့ဘဲ ထောင်ပေးထားသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်တွင် ခပ်ကွကွ ဒူးထောက် နေရာယူကာ ဖင်ဝတွင် လီးတေ့သည် ။

“ သွင်း.. အသာဖြေးဖြေး.. တရစ်ချင်းသာသွင်း… တို့အော်ပေမယ့် ဝင်အောင်သာ သွင်း.. ဟုတ်ပြီလား…”

ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်ကို ဖင်ထဲ လီးသွင်းခွင့် အပြည့်အဝပင် ပေးလိုက်သည် ။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း စိုးမောင် လီးသွင်းရဲလာသည် ။ အတွေ့အကြုံလေး အနည်းငယ် ရှိလာပြီမို့ ချိန်လည်း ချိန်ဆတတ်လာသည် ။ တေ့ထားသော လီးကို အသာလေးဖိပြီ ထိုးထိုးသွင်းသည် ။ ဖင်လိုးခံမှု ဝါရင့်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း ဖင်ဆုံကြီးကို အလိုက်သင့် ကော့တင်ကာ စအိုဝကို ဖြေလျှော့ပြီး ကြိုလင့်ပေးသည် ။ ထိုသို့ ဒေါ်ခင်မိမိ အပေးမှန်သောကြောင့် ဖင်လိုးဖူးခြင်းမရှိလို့ ဖင်ပေါက်ထဲ လီး စနစ်တကျ မထိုးသွင်းတတ်သေးသော စိုးမောင် အနေဖြင့် သိပ်အခက်အခဲ မတွေ့ရပေ ။ သူ၏ လီးကြီးက ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ တအိအိတိုးလို့ တိုးလို့ ဝင်နေသည် ။

“ အား.. ကျွတ်ကျွတ်.. ဟင့်… နာတယ်… နာတယ်… အိုး.. အိုး …”

ဒေါ်ခင်မိမိမှာတော့ ခေါင်းမော့လိုက် ဖင်ကြီး ရမ်းလိုက်နှင့် ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွား ရေရွတ်နေသည် ။ စောစောက ပြောထားနှင့်ပြီးပြီမို့ စိုးမောင်သည် အမျိုုးသမီး၏ ညည်းငြူ စုပ်သတ် အော်ဟစ်သံများကြောင့် နောက်မတွန့်တော့ ။ လီးကိုသာ ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းနေသည် ။ တကယ်တော့ ဖင်လိုးခံသော မိန်းမအဖို့ လီးစသွင်းချိန်ဆိုလျင် နာတာက ထုံးစံပါ ။ ထိုသို့ နာကျင်မှု ဝေဒနာကို ပြင်းပြစွာခံရင်း ပါးစပ်မှ အော်ဟစ် ညည်းငြူနေရမှုကပင်လျှင် ဖင်လိုးခံမှုမှသာ ရနိုင်သည့် သီးသန့် အရသာ တစ်မျိုး ဖြစ်သည် ။

ဖင်အလိုး မခံဖူးသေးသော ဒေါ်ခင်မေယုမှာမူ ဒီအထာကို နားမလည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ ညည်းငြူ အော်ဟစ်နေရမှုကို ကြည့်ရင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေသည် ။ ဖင်ခံရတာ သိပ်နာတာပါလား ဟုလည်း ဒေါ်ခင်မိမိအစား ကြားထဲက ကြေက်လန့် တုန်လှုပ်လာသည် ။ သို့သော် ထူးဆန်းသည်မှာ ထိုသို့ ကြောက်လန့် တုန်လှုပ် ရမှုကပင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကာမစိတ်ကို ပိုလို့ ပြင်းပြလာစေသည် ။ အဖုတ်ကြီးဖောင်းလာရုံမက စအိုဝကပါ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် မိမိ အဖုတ်ကို မိမိ ပြန်ကိုင်ကြည့်သည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြင့် နာကြင်နေမှု ညည်းငြူ စုတ်သတ်နေမှုသည် စိုးမောင်၏ ရမက်ဇောကို ပိုထန်အောင် လုပ်နေသည် ။ သူသည် လီးကို ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်ချင်သည် ။ သို့သော် ဖင်ပေါက်သည် အထူးပင် ကြပ်သိပ်ကာ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေသလိုမို့ အရမ်းကြီး မလုပ်ရဲ ။ ထို့ပြင် ဒီမျှလောက် ကျဉ်းကြပ်သော ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလို့ ရပါ့မလားဟုလည်း တွေးမိသည် ။ အကုန်မဝင်လျှင် ဝင်သမျှသာ လုပ်ပေးဖို့လည်း စဉ်းစားထားသည် ။

သို့သော် တကယ်တမ်း ဖိဖိ သွင်းသောအခါ မိမိ ထင်သလို မဟုတ် ။ တင်းကြပ်ပြည့်သိပ်နေသော်လည်း ဖိလျှင် ဖိသလောက်ဝင်သည်ကို တွေ့ရသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ စိုးမောင်၏ လီးချောင်း တစ်ချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေတော့သည် ။

“ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်ဦးလေ…”

ဖင်ထဲ လီးအဆုံးဝင်သောအခါ ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောသည် ။ စိုးမောင်သည် ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ချိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို လျှိုကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပေးသည် ။ နို့သီးထိပ်ကိုပါ ဆွဲဖျစ်ပေးရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ပိုပြီး ဖီလင်တက်သည် ။ ဆိတ်ပြီး ဆွပေးရာ နို့သီးခေါင်း တစ်ခုလုံး နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ထိုသို့သော နာကျင်မှုမျိုးကို အရသာအဖြစ် ဖီလင်ယူတတ်သော ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင် နို့သုံးကြမ်းလာသည်ကို ဘာမှ မပြောတော့ပါ..။ အထူးသဖြင့် ဖင်လိုးခံရသည့် အခါများတွင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပြုပေးတာကို ကြိုက်သည် ။ စိုးမောင်က မကြမ်းလျှင်လည်း သူမက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်ဖို့ ပြောဆိုပေလိမ့်မည် ။

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို ကုန်းဆွဲကာ ခါးကို တလှုပ်လှုပ်ပြုလျှက် ဖင်ထဲသို့ လီးကြီး ထိုးဆောင့်သွင်းနေသည် ။ အစပိုင်းတွင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းသာ လုပ်သည် ။ ထိုမှ တဖန် အနည်းငယ် ကြမ်းပေးသည် ။

“ ဆောင့်ကွာ.. ဆောင့်.. တအားကုန်ဆောင့် တို့ကို လုံး၀ မညှာနဲ့.. တအားသာလုပ်…”

ဆောင့်ချက် သိပ်မပြင်းသေးလို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသော ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောလိုက်သည် ။ စိုးမောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်မြန်မြန် လိုးဆောင့်ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ဆောင့်သွင်းချက်နှင့် အံကိုက်ဖြစ်အောင် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ တွန်းတွန်းပေးသည် ။ အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာသည် မဲ့မဲ့သွားသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးမောင် ဆောင့်လိုးသမျှကိုတော့ တစ်ချက်မျှပင် မငြီးပဲ ကောင်းကောင်းကြီး ခံနေလေသည် ။ ဖင်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ကစားကာ လိုးဆောင့်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သေးသည် ။ ထိုသို့သော အခါများတွင် စိုးမောင်မှာ ထိုးကနဲ ထွန့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ခေါင်းပင်မော့ကာမော့ကာသွားသည် ။

ထိုသို့ တင်းကြပ်စွာ ဖျစ်ညှစ်မှုမျိုးကို စောက်ပတ်က မလုပ်နိုင် ။ ဖင်ခေါင်းကသာ လုပ်နိုင်သည် ။ စိုးမောင်မှာလည်း ဖင်လိုးရတာနှင့် စောက်ပတ်လိုးရတာတို့၏ ခြားနားမှုကို လက်တွေ့ လီးအရသာခံကာ နားလည် သိရှိသွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်သည် အလိုးခံဖူးပြီးသော အပေါက် ဖြစ်သော်လည်း စိုမောင်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးနှင့် ဆိုလျှင်တော့ ပြည့်သိပ် တင်းကြပ်နေသည် ။ လီးကို ဆွဲထုတ်သောအခါ စအိုသည် ပြဲလန်ထွက်လာလိုက် လီးပြန်ဆောင့်သွင်းသောအခါ စအိုက ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည် ။ ဖင်လိုးနေရင်း ကုန်းပြီး ကြည့်သော စိုးမောင်သည် ထိုအဖြစ်ကို ကျကျနန မြင်ရပေသည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်မေယုကတော့ ထိုမြင်ကွင်းမျိုး မမြင်ရ ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ မျက်နှာမဲ့သွားပုံ.. စိုးမောင် အံကြိတ်ကာ ခေါင်းမော့သွားပုံ.. နှစ်ယောက်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်နေပုံ စသည်တို့ကိုသာ ချုံးပြီး မြင်ရသည် ။ စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်းဖြင့် ဆက်တိုက် အချက် သုံးဆယ်ကျော် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည် ။

“ ဘွပ်ဘုဘုဗျစ်….”

“ အား..ကျွတ်ကျွတ် ..ကောင်းလိုက်တာကွာ…”

“ ဘွပ် ဘွပ်…”

“ အမလေးလေး… ဖင်ထဲကို နင့်ပြီး အီစိမ့်သွားတာဘဲ.. ဘွပ်ဘွပ်.. ဆောင့်ဆောင့်.. ဆောင့်စမ်းပါ .. စိုးမောင်ရဲ့ ..”

“ ဆောင့်လိုးပေးနေတာဘဲ ဟာကို..”

“ အို..ဟင့်ဟင့် ဘွပ်ဘွပ်… ဘုဗျစ်…. အဲဒီထက် ပိုပြင်းပြင်းနဲ့ မြန်မြန် ဆောင့်ဖို့ ပြောတာ… ဘွပ်.. ဘုဘု ဘွပ်ဘွပ်…”

“ ဖင်ထဲကို ဆောင့်လိုးသွင်းတာ ခံလို့ကောင်းလား.. ဒေါ်လေးမိမိ..”

“ အင်း.. ကောင်းတယ်ကွာ… ကောင်းလို့ ဆောင့်ခိုင်းတာပေါ့…”

“ ဘု ဘု ဗျစ်…အားပါးပါး…အား…”

ဒေါ်ခင်မိမိသည် နာတာကြင်တာတွေကို လုံး၀ အရေးမထားနိုင်ဘဲ ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်ကာ အထူးပင် လှုပ်ရှားလို့ နေပေသည် ။ ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း တစ်မျိုးတည်းနှင့် ကြုံးဆောင့်ပေးနေသည်ကို အားမရနိုင် ဖြစ်လာသည် ။

“ ဘွပ်..ဘုဘုဗျစ်…”

“ စိုးမောင်…”

“ ဟင်..ဘာလဲ…ဒေါ်လေးမိမိ…ဘွပ် ဘု ဘု…”

“ ကြမ်းပြင်ညီနဲ့ချည်း ဆောင့်မနေနဲ့ကွာ.. အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းနဲ့လည်း ဆောင့်ပေးစမ်းပါ .. ဟင့်ဟင့်…”

“ ဟာ.. အဲဒီ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းကို ကျနော်မှ မတတ်သေးတာ.. ဘယ်လို ဆောင့်ရမလဲ ဆိုတာ ပြောပြဦးပေါ့…”

“ အော်.. အေး.. မင်းလီးကြီးကို အောက်ကနေ အပေါ်ကို ထိုးထိုးကော့တင်ပြီး ဆောင့်တာကို ပြောတာ.. ”

“ ဒီလိုမျိုးလား….”

“ ဘွပ်..ဘု…”

ပြောပြောဆိုဆို ငပဲကို ကော့တင် လိုးဆောင့်သွင်းသည် ။

“ အား.. အိ .. ဒူးကိုကွေး အားယူပြီး ဆောင့်တာ ပိုအားပါတယ် ..”

“ သိပြီ..ဟောဒီမှာ…”

စိုးမောင်သည် ဒူးကို ကွေးညွှတ်ကာ ဒူးအားပါ ရောထည့် ကော့တင်ဆောင့်လိုက်ရာ အားပြင်းလှသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးပင် ကော့ကြွတက်သွားသည် ။

“ ဟုတ်ပြီ.. အဲလိုမျိုး .. ဆောင့်လေ.. ဆက်ဆောင့်..”

“ အောက်ပင့်ဘဲလား..”

“ ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်..”

“ ဘွပ်..ဘု ဘု ဘွပ်…”

“ အားပါးပါး..အား…”

စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ အောက်ပင့်တို့သာမက မြေစိုက် ဆောင့်နည်းပါ ဖြည့်ကာ ဆောင့်နည်းသုံးမျိုးကို ရေလဲနှင့် သုံးပြီး အပြတ်လိုးပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ဆက်တိုက်ကို ပြီးပြီး သွားနေသည် ။ လီးက ဖင်ကို လိုးနေသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ အောက်သို့ တောက်တောက် ယိုကျသည် ။ စိုးမောင်က တအားကုန် တရစပ် ဆောင့်လိုးနေရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အကြိမ်တော်တော်များများ ပြီးခဲ့သော်လည်း ပျော့ခွေကျမသွားရအောင် တောင့်ခံထားသည် ။

ဒေါ်ခင်မိမိ ငါးကြိမ်မြောက် ပြီးသောအခါတွင် စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ဖင်ခေါင်းထဲ ပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲ ပန်းထွက်ကုန်လေသည် ။ စိုးမောင် သုတ်ထွက် သွားသောအခါမှ ဒေါ်ခင်မိမိလည်း တောင့်ကာ ဖင်ထောင်ပေးထားမှုကို လျှော့လိုက်ရာ မွေ့ရာပေါ်သို့ မှောက်ရက်သား ပြုတ်ကျသည် ။ ထိုအခါ သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးချောင်းကြီး ကျွတ်ထွက်သည် ။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေဆဲမို့ လီးထိပ်မှ လရည် ပျစ်ချွဲချွဲတွေ ဆက်ပြီး ကျသည် ။ ထိုလရည်တို့သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဖင်ဆုံကြီးပေါ်သို့ ပက်ဖျန်းပေးလိုက်သလို ပေရေကုန်သည် ။ မွေ့ရာပေါ်တွင် မှောက်ကျသွားသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖင်သားကြီးများပေါ် ပူနွေးနွေး လရည်စက်တွေ ကျလာမှုကိုသာ ထိတွေ့ချက်များ အရ သိရှိသည် ။ မျက်မြင်တော့ မဟုတ် ။ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ သူလိုးထားခဲ့သည့် ဖင်ကြီးပေါ်သို့ ပေါက်ပေါက်ကျမှုကို စိုးမောင် သေသေချာချာ မြင်ရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ကိုယ်တိုင် ဖင်အလိုးမခံရသည့်တိုင် ဖင်ဝတွင် ယားကျိကျိ တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်နေသည် ။ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့ နှစ်ယောက် ရက်ရက်ရောရော ဖင်လိုးဖင်ခံကြမှုများကို အပီအပြင် ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားကာ ဖိုဓါတ်နှင့် အမှန်တကယ် ထိတွေ့ရခြင်း မရှိပါပဲနှင့် ကာမအရသာ ခံစားရလျက် တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့ရလေသည် ။

ထို့နောက် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိတို့သည် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ကာ ပေကျန်နေသည်များကို ဆေးကြောသန့်စင်ကြသည် ။ စိုးမောင်၏ လီးကို ဒေါ်ခင်မိမိ ကိုယ်တိုင် ယုယစွာ ဆေးကြောပေး၏ ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ပတ်နှင့် စအိုတို့ကိုလည်း စိုးမောင်က ပြန်ပြီး ဆေးကြောပေးလေသည် ။ အချိန်မှာ ညခြောက်နာရီကျော်ကျော်ပင် ရှိနေပြီမို့ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ တူအရီးနှစ်ယောက်တို့သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို နုတ်ဆက်ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြလေသည် ။ သူတို့ တူအရီး နှစ်ယောက် အတော်လေးကို ရင်းနှီးသွားခဲ့ကြရလေပြီ ။ နှစ်ယောက်သား စပ်ယှက်ခဲ့ရမှုကိုလည်း စွဲမက် သဘောကျနေလေပြီ ။

ထိုနေ့ညတွင် ဒေါ်ခင်မေယုရော စိုးမောင်ပါ အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေကြသည် ။ ညနေပိုင်းက လိုးခဲ့ ဆော်ခဲ့ရပုံများကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်နေကြသည် ။ ညနေက လိုးခဲ့ရတာတွေကို အားမရနိုင်ကြ ။ ထပ်ပြီး လိုးချင်သော စိတ်ဆန္ဒတို့သည် အဒေါ်တွင်ရော တူတွင်ရော ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ဆင်းသွားရလျှင် ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားသည် ။ စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းသို့ တက်သွားရလျှင် ကောင်းမလာဟု တွေးတောနေသည် ။ ခမ်းနောင် ရိပ်မိသွားမှာကိုလည်း စိုးသောကြောင့် အဆုံးဖြတ်ရခက်ကာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေကြသည် ။

ထိုသို့ဖြင့် ညသန်းခေါင် အချိန်သို့ ရောက်လာသည် ။ အဒေါ်နှင့်တူတို့၏ ကာမစိတ်နိုးကြွနေမှုက လျော့ပါးမသွား ။ ထိန်းသိမ်းနေသည့်ကြားကပင် တိုးလို့ ထန်ပြင်းလာသည် ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ ။

“ စိုးမောင် အိပ်ခန်းက အောက်ထပ်မှာ.. ငါ အသာလေး ဆင်းသွားလိုက်ရင် နောင်နောင် ဘယ်လို သိနိုင်မလဲ..။ ပြီးတော့ အခုလောက်ဆိုရင် ဒီကောင်မလေး ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်နေပြီ ..။ စိုးမောင် အခန်းထဲမှာ ငါတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်ကြတာကိုတော့ ခမ်းနောင် အိပ်ရာက နိုးနေတာတောင် ကြားနိုင် သိနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး…”

ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ တွေးတောကာ အသာပင် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သည် ။ ပိုပြီး စိတ်ချလက်ချ ရှိရအောင် ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ကြည့်သည် ။ ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ခမ်းနောင်သည် ငြိမ်သက်စွာ အသက်ရှူမှန်မှန်နှင့် အိပ်နေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ ခြင်.. ယင်.. ခြ.. ပိုးဟတ်.. ကြွက် အိမ်တွင်းပိုးမွှားများနှင့် တိရစ္ဆာန်ငယ်လေးများ လုံး၀ မရှိရလေအောင် ဆေးဖျန်း သန့်စင်ထားသည့် အိမ်မို့ ခြင်ထောင်ချ အိပ်စရာ မလို ။ ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ထက်တွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်နေသော ခမ်းနောင်ကို ဒေါ်ခင်မေယု ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ကျေနပ်စွာ ခေါင်းတစ်ချက်ညှိမ့်ကာ တံခါးကို အသာ ပြန်စေ့ပိတ်လိုက်သည် ။ တံခါးပတ္တာများသည် အကောင်းစားများ ဖြစ်သည့်အပြင် ဆီလည်း အပြည့်ထည့်ထားသည်မို့ အသံမမြည် ။ တံခါးသော့ လက်ကိုင်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ဖွင့်ခဲ့ချိန်နှင့် ပြန်လှည့်ပိတ်ချိန်တို့တွင်သာ “ ကလစ် ” ဟူသော အသံလေး ခပ်သဲ့သဲ့ပေါ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးပြီးနောက် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းရန် လှေခါးဆီသို့ ရှေးရှူလာခဲ့သည် ။ ထိုအချိန်တွင် စိုးမောင်မှာလည်း တရှိန်ရှိန် နိုးကြွနေသော ရမက်ဇောဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့သည့်အတွက် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ အိပ်ခန်းသို့ ဆောင်တော်ကူးရန် အကြံဖြင့် အသာ ထွက်လာခဲ့သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိအိမ်တွင် ကောင်းကောင်း စပ်ယှက်ခဲ့ကြပြီးပြီမို့ သူမ၏ အိပ်ခန်းသို့ မိမိသွားလျင် ဒေါ်လေးက ကန့်ကွက်ငြင်းပယ်မည် မဟုတ်ဟုလည်း စိုးမောင်က တွက်သည် ။

တစ်ခုတော့ ရှိသည် ။ ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းမှ မကြားရအောင် အသံ သိပ်မမြည်စေဘဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထိန်းပြီး လုပ်ဖို့တော့ လိုပေလိမ့်မည် ။ အဒေါ်နှင့် တူသည် လှေကားတွင် ဆုံမိကြသည် ။ တူ၏ အလိုးခံရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းမည့် ဒေါ်ခင်မေယု လှေခါးထိပ်သို့ ရောက်လာချိန်တွင် အဒေါ်ကို လိုးရန် အပေါ်ထပ်ကို တက်မည့် စိုးမောင် လှေခါးခြေရင်းသို့ ရောက်သည် ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မြင်ကြချိန်တွင် ခြေလှမ်းတွေ အလိုလို ရပ်သည် ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ခေတ္တကြည့်သည် ။ တစ်ယောက်စိတ်ထဲတွင် မည်သို့သော ခံစားမှုနှင့် အကြံအစည် ရှိသည်ကို ကျန်တစ်ယောက်က ကောင်းကောင်း နားလည် သဘောပေါက်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုက မိမိအောက်သို့ ဆင်းလာမည် ဖြစ်ကြောင်း လက်ဟန်ပြသည် ။ ထိုအချိန်မှာပင် စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယုကို အောက်သို့ ဆင်းလာရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ပြသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ သွားကြသည် ။ လွတ်လပ်ကာ ကောင်းမွန်ကြောင်း နှစ်ယောက်လုံး အထာပေါက်ကြပြီး ယခုလို ပြိုင်တူ လက်ဟန်ပြမိခြင်း ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု လှေခါးမှ အောက်သို့ ဆင်းသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး စပ်ယှက်လိုစိတ်လည်း ပိုထန်ပြင်းလာသည်မို့ ဆင်းလာသည့် ခြေလှမ်းများက သွက်သည် ။ မြန်သည် ။ ထို့နောက် တူအရီးနှစ်ယောက်တို့သည် တစ်ယောက်လက် တစ်ယောက်ကိုင်ကာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြလေတော့သည် ။ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်သည် ။ ညအိပ်ချိန်မို့ စိုးမောင်သည် တီရှပ် တပတ်နွမ်းနှင့် ချည်ပုဆိုးတို့ကိုသာ ဝတ်ထားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ဆွဲချွတ်လို့ ပုဆိုးကျွတ်ကျသောအခါ သူ၏ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု၏ လက်သည် စိုးမောင်၏ ငပဲကို အသာ လှမ်းကိုင်သည် ။ စိုးမောင်၏ လီးသည် ချက်ချင်း အသက်ဝင်ကာ မတ်တောင်လာသည် ။ ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရာဂစိတ်တို့သည် တဆပိုကာ ထန်ပြင်းလာသည် ။ လီးစုပ်လိုသည့် အာသီသတွေလည်း ပေါ်လာသည် ။ ပါးစပ်တပြင်ပြင် တံတွေးတကျွင့်ကျွင့် ဖြစ်လာသည် ။

ထိုအချိန်မှာပင် စိုးမောင်ကလည်း ဒေါ်ခင်မေယု ဝတ်ထားသော ထမိန်ကို လှမ်းချွတ်ပစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပါတိတ်ထမိန်နှင့် ဘလောက်စ်ပွပွကို ဝတ်ထားသည် ။ ဘရာစီယာ စည်းနှောင်မထားသော်လည်း အောက်ပိုင်းတွင်တော့ ပင်တီလေး ဝတ်ထားသည် ။ ထမိန်ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသောအခါ သူမ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ ပင်တီ ဘောင်းဘီ တိုတိုလေးသာ ဖုံးထားလျက် ရှိတော့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင်၏ ခြေရင်းတွင် ဗြုံးကနဲ ဒူးထောက်ချကာ စိုးမောင်၏ လီးကို စုပ်သည် ။ လီးသည် ဆယ်လက်မကျော် ရှည်သည် ။ လုံးပတ်က ဘီယာ သံဘူးလောက်ပင် တုတ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တွေ့ဖူးသမျှသော လီးများတွင်တော့ အရှည်ဆုံး အတုတ်ဆုံး အကြီးဆုံးပင် ။ လီးအလုံး တုတ်သောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ပါးစပ်ကို အတော့်ကို ပြဲအောင် ဟပြီး လီးကို ငုံရသည် ။ ငုံမိသောအခါ အားရပါးရပင် စုပ်လိုက်ရာ ပြွတ်ကနဲ အသံပင် မြည်သည် ။ စိုးမောင်မှာလည်း တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်အောင် လီးစုပ်ခံရမှု အရသာကို ကျကျနနကြီး ခံစားလိုက်ရသည် ။

“ အားပါးပါး… ကောင်းလိုက်တာ.. ဒေါ်လေးရယ်.. ဟင်းဟင်း… စုပ်ပေးပါ.. ကျနော့်လီးကို ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးပါ…”

အရသာတွေ့သွားသော စိုးမောင် အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည် ။ သူသည် စိတ်လည်း အထူးထန်ပြင်းလာရာ ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ခါတည်း ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ အဒေါ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိနေသေးသော အဝတ်အစားများကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် လက်မြန်ခြေမြန် ချွတ်ပစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း စိုးမောင်၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ တီရှပ်ကို အပြန်အလှန် ဆိုသလို ဆွဲချွတ်ပေးသည် ။ အဒေါ်ရော တူပါ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးများ ဖြစ်သွားကြလေတော့သည် ။

စိုးမောင်သည် မိမိလီးကို စုပ်ပေးခဲ့မှုကို တုန့်ပြန်သည့်အနေဖြင့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်သည် ။ သို့သော် စောက်ပတ် ယက်မပေးမှီ ဒေါ်ခင်မိမိ သင်ပြပေးလိုက်သည့် နည်းလမ်းများကို ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လက်တွေ့ အသုံးချသော သဘောဖြင့် အရင် အစပျိုး လုပ်ဆောင်သည် ။ ပထမ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ပါးစပ်ကို ဖွဖွ စုပ်နမ်းသည် ။ ထို့နောက် မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးများ ရွာသည် ။ ပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နမ်းပေးသည် ။ စုပ်နမ်းမှုသည် အောက်သို့ တဖြေးဖြေး ဆင်းလာသည် ။ ရင်ညွန့်ပေါ် ရောက်သည် ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီသို့ ဆင်းလာသည် ။

နို့အုံများကို စုပ်နမ်းရာတွင်တော့ လျှာဖြင့် အသာယက်သလို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးသည် ။ အထူးသဖြင့် နို့သီးများကို စို့ပေး စုပ်ပေး ယက်ပေး ဖျစ်ညှစ်ပေးသည် ။ နို့အုံကြီး တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ဟကာ ငုံခဲသည် ။ နို့တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပေး စို့ပေး ယက်ပေး နေချိန်တွင် ကျန်နို့ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာတော့ တဟင်းဟင်းဖြင့် လူးကာ လွန့်ကာ တုန်တခိုက်ခိုက် ဖြစ်လို့နေလေတော့သည် ။

“ အိုဟင့်ဟင့်….. စိုးမောင်ရာ… အား…. အိ… အို…. အို…”

ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံများသည် ဒေါ်ခင်မိမိထက် ပိုကြီးသည် ။ ပိုပြီး တင်းသည် ။ နို့သီးခေါင်းလည်း ပိုရှည်သည် ။ ထို့ကြောင့် စိုးမောင်အဖို့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် စို့ယက်ပေးရတာ ပိုမိုက်သည် ။ ညနေပိုင်း တုန်းက ကမူးရှူးတိုး ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ရမှုမျိုး မဟုတ်ပဲ စနစ်တကျ နည်းလမ်းမှန်မှန် ကိုင်တွယ်နေမှုကလည်း အရသာပို ထူးစေသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ဖီလင် ညိမ့်နေကြသည် ။ မိမိတို့၏ နေအိမ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေရမှု ဖြစ်လို့ ဘာမှ လောကြီးစရာလည်း မလို ။ စိတ်ကြိုက် အချိန်ယူလို့ ရလေသည် ။

ယနေ့ည ခမ်းနောင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်လို့ မပျော် ။ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားလိုက် ဆတ်ကနဲ လန့်နိုးလာလိုက် ဖြစ်နေသည် ။ ဒါကလည်း ခမ်းနောင်၏ မိန်းမ ဓမ္မတာ ရာသီလာနေသည့် ရက်ပိုင်းများအတွင်း ဖြစ်နေကြပါ ။ ဒီနေ့ ပထမဆုံးနေ့မို့ ပိုပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မပျော်နိုင်ဘဲ ဖြစ်ရသည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ခင်မေယုက ခမ်းနောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ အခြေအနေ အကဲခတ်ကြည့်ရန် အိပ်ခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှည့်ဖွင့်လိုက်သည့် ခပ်သဲ့သဲ့ ကလစ် ဟူသော အသံလေးသည် မပျော့်တပျော် ဖြစ်နေသော ခမ်းနောင်ကို ဆတ်ကနဲ နိုးသွားစေသည် ။ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဒေါ်ခင်မေယု အခန်းထဲကို အသာ ခေါင်းပြူကာ ကြည့်သည်ကို မြင်သည် ။ ခေါင်းပြန်ထွက်ကာ တံခါးပိတ်သွားသည်ကိုလည်း တွေ့သည် ။ ထို့ပြင် လျှောက်လှမ်းသွားသော ခြေသံ ခပ်ဖွဖွကိုပါ ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်သေးသည် ။

မိမိ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဒေါ်ခင်မေယုက ဘာကြောင့် လာပြီး ချောင်းကြည့်ရလေသနည်းဟု ခမ်းနောင် မတွေးတတ်အောင် ဖြစ်ရသည် ။ တစ်ခုခုတော့ ထူးပြီဟု စဉ်းစားမိကာ စပ်စုတတ်သည့် အရွယ်ပီပီ အကျိုးအကြောင်း သိလိုရညား အသာထွက်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ အသာထွက်လာသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယု၏ အိပ်ခန်းဘက်သို့ ခြေလှမ်းကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းကာ ချဉ်းကပ်လာသည် ။ ထို့နောက် တံခါးသော့ပေါက်ကြားမှနေပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်သည် ။ ထုံးစံအတိုင်းပင် အိပ်ခန်းထဲတွင် ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး ထွန်းထားသည် ။ ခြင်ထောင် မသုံးသည့်အတွက် ကုတင်ကို ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု မရှိ ။ ခမ်းနောင် ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားလာကာ တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သည် ။ဟိုဟိုဒီဒီ မျက်စိ ကစားကြည့်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ဒေါ်ခင်မေယု မရှိတာ သိပ်ကို သေချာသွားသည် ။

အိပ်မပျော်လို့ အလုပ်များ ထလုပ်နေလေသလားဟု တွေးမိရင်း အိမ်တွင်း အလုပ်ခန်းငယ် လုပ်ထားသော စာကြည့်ခန်းသို့ သွားကြည့်သေးသည် ။ စာကြည့်ခန်းထဲတွင်လည်း မည်သူမျှ မရှိ ။ ထို့ကြောင့် အောက်ထပ်သို့ ခမ်းနောင် ဆင်းလာခဲ့သည် ။

လှေခါးအရင်းသို့ အရောက်တွင် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှ အသံဗလံများကို ခမ်းနောင် ကြားရလေတော့သည် ။ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံများ တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းသံများ အိုကနဲ အင်ကနဲ ရေရွတ်သံများ…။ ထိုအိပ်ခန်းထဲတွင် တစ်ခုခု ထူးခြားမှု ဖြစ်နေမှန်း ခမ်းနောင် သိလိုက်သည် ။ ဘာလဲဆိုတာကိုတော့ မခွဲခြားနိုင် ။ ကွဲကွဲပြားပြား သိရအောင် စူးစမ်းကြည့်ရန် စိတ်ကူးဖြင့် စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည် ။

ဘာရယ်လို့ သေသေချာချာ မသိရသေးသော်လည်း သဘာဝ၏ လွှမ်းမိုး စေ့စော်မှုကြောင့် ခမ်းနောင်မှာ ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားစ ပြုသည် ။ အိပ်ခန်းနား နီးလာသည်နှင့်အမျှ အသံများကို ပိုပြီး ပီပြင်စွာ ကြားရသည် ။ အိပ်ခန်းတံခါးက ပိတ်မနေ ..။ ဟာလာဟင်းလင်းလည်း ပွင့်မနေ ။ မဟတဟ ဖြစ်နေသည် ။ အခန်းစည်းကတော့ ဘေးနားဖက် မကပ်တကပ်.. ။ ဟနေသော တံခါးကြားနေရာမှ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ဒီအိမ်၏ အိပ်ခန်းတိုင်းတွင် ညအိပ် ငါးတိုင်အားမီးလုံးများ တပ်ထားရာ စိုးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း ညအိပ်မီးလေး ထွန်းထားသည် ။ အမှောင်တွင် ကျင့်သားရနေသောကြောင့် ခမ်းနောင်အဖို့ ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီးသီး၏ အလင်းရောင်ဖြင့်ပင် အိပ်ခန်းထဲရှိ မြင်ကွင်းကို ကျကျနန မြင်ရသည် ။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် အပျိုမလေး ခမ်းနောင်ကို ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားစေသည် ။ မျက်နှာ ထူအမ်းကာ တကိုယ်လုံးလည်း ပူထူဖိန်းရှိန်းသွားစေသည် ။ သူမ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်မှာ ကုတင်ထက်တွင် စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ပျက်နေမှုများပင် ဖြစ်တော့သည် ။

အဒေါ်ရော တူပါ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိကြ ။ ဗလာကိုယ်လုံးတီး ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မီးရောင်အောက်ဝယ် အဖွေးသား ထင်းထင်းကြီး…။ စိုးမောင်၏ ညိုလတ်သော ဗလာကိုယ်လုံးတီးကိုလည်း ငါးတိုင်အား မီးရောင်ဖြင့် ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်သည် ။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ပြုမူလုပ်ဆောင်နေကြပုံတို့က အပျိုမလေးကို အသည်းယားကာ ကျောတုန်ချမ်းသွားစေသည် ။

စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ ကျန်နို့အုံကိုတော့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲထားသည် ။ တပြွတ်ပြွတ် အသံများကိုလည်း ကြားရသည် ။ နို့စို့ပေးနေတာလားလို့ ခမ်းနောင် တွေးမိသည် ။ ထိုအခိုက် စိုးမောင်၏ ပါးစပ်က ငုံခဲထားသော နို့အုံကြီးမှ ခွာသည် ။ ထိုနို့အုံကြီး၏ နို့သီးခေါင်းကြီး ကော့ထောင် စူတက်နေသည်ကို ခမ်းနောင် မြင်ရသည် ။ ခမ်းနောင်သည် မိမိ၏ ရင်သား ကို ညာလက်ဖြင့် ယောင်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည် ။ ညအိပ်ချိန်မို့ ခမ်းနောင်သည် ဘရာစီယာ အတွင်းခံ ဝတ်မထား ။ ညဝတ် ဘလောက်စ် ပွပွကိုသာ ဝတ်ထားသည် ။ ထို့ကြောင့် နို့အုံ ပကတိ နီးပါးကို ဆုပ်ကိုင်မိသည် ။ မိမိနို့ကို မိမိလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ခမ်းနောင်မှာ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသည် ။ ရင်လည်း ဖိုကာ မောသွားသည် ။

ခမ်းနောင်သည် စိုးမောင်လို မဟုတ် ။ စိုးမောင်ထက် အသက်ငယ်သော်လည်း အချစ်ကိစ္စမှာတော့ စိုးမောင်ထက် သာသည်ဟု ဆိုရမည် ။ ခမ်းနောင်တွင် ရည်းစား ရှိသည် ။ ရည်းစားနှင့်လည်း ချိန်းတွေ့ဖူးသည် ။ အချစ်နယ် မကျွံသေးလို့ အပျိုရည်တော့ မပျက်သေး ။ ဒါပေမယ့် နမ်းတာ နို့ကိုင်တာ ဖက်ပွတ်တာမျိုးတော့ ခံဖူးသည် ။ အဖုတ်ပင် တစ်ခါလောက် အနှိုက်ခံဖူးသည် ။ အခုလောလောဆယ်တွင်တော့ ခမ်းနောင်၏ ရည်းစား ခင်မောင်သက်မှာ မလေးရှားသို့ အလုပ်သွားလုပ်နေသည် ။ မြန်မာပြည်မှာ မရှိ ။

ဖိုဓါတ်နှင့် အပရိက ထိတွေ့ဖူးသော ခမ်းနောင်မှာ ယခု စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ စပ်ယှက်ကြပုံကို မြင်ရတော့ ငြိမ်နေသော ရမက်သွေးတွေ နိုးထလာသည် ။ ကိုယ့်ရင်သား ကိုယ်ကိုင်မိတော့ ကာမဆိပ်တက်မှု ပိုမြင့်မားလာသည် ။ တံခါးဟနေသည့်နေရာမှ ကျကျနနပင် ကြည့်နေမိသည် ။ စိုးမောင်တို့ စုံတွဲကတော့ ခမ်းနောင် ချောင်းကြည့်နေသည်ကို မသိသည့်အတွက် ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည် ။ စိုးမောင်သည် နိုအုံနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေး ဘယ်ညာနို့သီးများကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေး ယက်ပေးနှင့် အတန်ကြာ လုပ်ပေးပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရှပ်ဟိုက်သော ဝမ်းပျဉ်သားတလျှောက် အသာ လျှာလေးနဲ့ ယက်ပေးရင်း အောက်ဖက်သို့ တစစ လျှောဆင်းလာသည်။ ကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပြာကားများဆီက ပြကွက်တို့ကို အတုယူကာ လက်တွေ့ စမ်းလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တစ်ယောက်မှာတော့ တဟင်းဟင်းကို ဖြစ်နေသည် ။

လျှောဆင်းသွားသော စိုးမောင်၏ ပါးစပ်သည် ဘယ်နေရာကို ဦးတည်နေသည်ကို ဒေါ်ခင်မေယု ကောင်းကောင်း သိသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် စောက်ဖုတ် အယက်ခံဘူးသည် ။ ကွယ်လွန်သူ လင်တော်မောင် ကိုယာကွတ်ကတော့ မဟုတ် ။ သူမနှင့် ပျော်ပါးခဲ့သော ကြေးစား အလိုးသမား အချို့က ဖြစ်သည် ။ ကြေးစား အလိုးသမားတိုင်းကတော့ စောက်ပတ် ယက်မပေးကြပေ ။ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ယက်ပေးလျှင်တော့ ဖီလင်ယူလိုက်သည် ။ ယက်မပေးသူကိုတော့ အယက် မခိုင်းပါ ။ ယခု စိုးမောင်က သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလျင် အပြတ်အရသာခံလိုက်မည်သာ ။

စိုးမောင်သည် သူ့အဒေါ်၏ စောက်ပတ်ကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက် အရင်စပြီး နမ်းလိုက်သည် ။ စိတ်ထနေချိန်မို့ အဖုတ်က မို့ဖေါင်းနေသည် ။ အမွှေးများ ရိတ်ထားသည်အတွက်လည်း အဖုတ်သည် ရှင်းသန့်နေ၏ ။ စောက်ရည်ကြည်များကတော့ စိုနေသည် ။ စိုးမောင်အဖို့ အဖုတ်နံ့ကိုပါ ရှူမိသည် ။ ထို့ကြောင့် နမ်းပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ကို အားရပါးရပင် ယက်ပေးလေတော့သည် ။

“ အောင်မလေးလေး.. စိုးမောင်ရယ် …. ကောင်းလှချည်လား… ယက်စမ်းပါ… ဟင့်ဟင့် …. ယက်စမ်းပါ…..”

ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းလျက် ပါးစပ်မှလည်း ထုတ်ဖေါ်ပြောဆိုမိလေသည် ။ ဖင်ကြီးကတော့ ကြွတက်လာသည် ။ ဒါကို မြင်နေရသူ ခမ်းနောင်မှာလည်း ကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် စမ်းမိသည် ။ ခမ်းနောင်သည် ပိုးပျော့ ဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားသည် ။ အတွင်းခံ ပင်တီ ရှိနေသည် ။ အဖုတ်ကို ပကတိအသား နည်းပါးအတိုင်း မထိကိုင်မိ ။ ပင်တီက အနည်းငယ် ထူထူထဲထဲ ရှိသည် ။ ဒါပေမယ့် အဖုတ်မို့ဖေါင်းနေသည်ကို ထိကိုင်ရသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ရင်သွားသည် ။ ပါးစပ်မှ “ အို ” ဟုပင် ယောင်ယမ်းကာ မြည်တမ်းမိရသည် ။

မိမိ၏အဒေါ် ခါးတကော့ကော့ ဖင်ကြီး တကြွကြွ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းခါကာ အပြတ်ဖီလင်တက်နေသည်ကို ခမ်းနောင် ကျကျနန မြင်သည် ။ အဖုတ်ယက်ခံရသည်မှာ အလွန် အရသာတွေ့ရကြောင်း ယုံမှားသံသယ ဖြစ်စရာ မရှိပေ ။ ခမ်းနောင်မှာ ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲက ယားလာသည် ။ ကိုယ်တိုင် အဖုတ်ယက်ခံကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်လာသည် ။ အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ရုံသာ မဟုတ်..။ အသာပွတ်ပေးနေမိသေးသည် ။ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နှင့် ပွတ်ပေးခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ထိတွေ့မှုကတော့ အရသာ ထူးသည် ။ စိုးမောင်သည် စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်ချောင်းထိုးသွင်းကာ ကလိပေးသေးသည် ။

“ ဟင့်.. ဟင့်.. လုပ်တော့ကွာ . . တက်တော့… တို့ အရမ်း ယားနေပြီ .. တက်ချတော့.. တက်လိုးပါတော့… ဟင့်ဟင့်….”

ဒေါ်ခင်မေယုက အံကြိတ်ကာ ပြောသည် ။ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ရာမှ အသာထသည် ။ ယခုအခါတွင်မှ ခမ်းနောင် အနေဖြင့် စိုးမောင်၏ လီးကြီးကို ကျကျနန မြင်ရလေတော့သည် ။ စောစောပိုင်းကမူ စိုးမောင်မှာ အဖုတ် ကုန်းယက်နေရာ လီးကို အပီ မမြင်ခဲ့ရ ။ ခမ်းနောင်သည် ရည်းစားရှိပြီး ရည်းစား၏ အနမ်း အကိုင် အနှိုက်များ ခံဖူးသော်လည်း ယောကျ်ားလီးကိုတော့ မမြင်ဖူးသေးပါ ..။ ယခု ပထမဦးဆုံး အကြိမ် မြင်ရခြင်းဖြစ်ရာ ဖိုမ သဘာ၀အရ အလိုအလျောက် စိတ်ဝင်စားမှုလည်း ရှိသည့်အတွက် စူးစူးစိုက်စိုက်ပင် ကြည့်မိသည် ။

ဆယ်လက်မကျော်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်သော စိုးမောင်ရဲ့ အာဂ လီးချောင်းကြီးသည် ယခုမှ ယောကျ်ားလီး စတင်မြင်ဖူးသော အပျိုမလေး ခမ်းနောင်ကို ရင်ဖိုသွားစေသည် ။ ဒါကြီးနဲ့များ ငါ့ကို ချရင် ဟူသော အတွေးလေးလည်း ဝင်ကာ ရင်တွေပိုပြီး မောလှိုက် ဖိုရသည် ။

“ လေးဘက် ကုန်းပေးပါလား.. ဒေါ်လေးရယ်… နော်…”

စိုးမောင်က မုန့်ပူဆာသော ကလေးတစ်ယောက် လေသံဟန်ပန်မျိုးနှင့် ပြောသည် ။ မိန်းမ လိုးရတာ ကောင်းမှန်း သိနေသော စိုးမောင်သည် လိုးနည်း ပုံစံများကိုလည်း ပြောင်းလဲ စမ်းသပ် သုံးကြည့်ချင်သည် ။

“ ဘာလဲ.. ခင်မိမိကို မင်းချတဲ့ ပုံစံမျိုးလား…”

ဒေါ်ခင်မေယု၏ မေးလိုက်သံသည် ခမ်းနောင်ကို တစ်မျိုး စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည် ။ ဒီအမေးစကား အရ စိုးမောင်သည် ဒေါက်တာခင်မိမိကိုလည်း လိုးခဲ့ပြီး ဖြစ်ကြောင်း ခမ်းနောင် နားလည်လိုက်သည် ။ ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိနှင့်လည်း ရင်းနှီးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဘဲတွေအကြောင်းလည်း တစွန်းတစ သိသည် ။ ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို ကြိတ်ပြီး အားကျမိသလိုလို မနာလိုသလိုလို ရှိနေသည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိကရော မိမိဒေါ်လေးကရော စိုးမောင်နှင့် လိုနေကြလျက် မိမိက ကွက်ကျန်နေမှုကို မခံချင်သလိုလိုလည်း ဖြစ်သည် ။

ရာသီလာနေသော အမျိုးသမီးတို့ ထုံးစံအတိုင်း ခမ်းနောင်မှာ ပင်ကိုယ်ကပင် စိတ် ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်ချင်ချင် အခြေမနေတွင်ရှိရာ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ကို ချောင်းကြည့်ရာမှ စိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားလာသည် ။ ယခု ဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့လည်း လိုးနေကြကြောင်း သိရပြန်တော့ မ သဘာ၀ မနာလိုမှုနှင့် အတူ ရမက်စိတ်လည်း ပိုပြင်းပြလာသည် ။

“ ဟုတ်တယ်.. ဒေါ်လေး… အဲ့လိုမျိုး လုပ်ကြည့်ချင်တယ်…”

“ ခင်မိမိက ဖင်ထောင် ကုန်းပေးတာပါကွ .. လေးဘက်ထောက်ပြီး ခံတာ မဟုတ်ပါဘူး…။ မင်းက ဘယ်လိုမျိုး လုပ်ချင်တာလဲ.. လေးဘက် ကုန်းပြီးတော့လား… ဖင်ထောင်ပြီးတော့လား…”

ဒေါ်ခင်မေယုက ကောင်လေး စိတ်ပို လှုပ်ရှားအောင် တမင် မေးလိုက်သည် ။

“ လေးဘက်ဘဲ ထောက်ထောက်.. ဖင်ဘဲ ထောင်ထောင်.. ဒေါ်လေး ကြိုက်သလို ကုန်းဗျာ…. ကျနော်ကတော့ ဖင်ကြီးနောက်ကနေ လိုးရရင် ပြီးတာပဲ…”

စိုးမောင်၏ ပြန်မေးလိုက်မှုက ဒေါ်ခင်မေယုကို ပိုပြီး တဏှာ ထန်သွားစေသည် ။ အမျိုးသမီးသည် ပက်လက် အိပ်နေရာမှ ချက်ချင်းပင် လူးလဲထကာ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ အသားဖြူဝင်းသူမို့ ထောင်တက်လာသော ဖင်ဆုံကားကားအိအိကြီးသည် ငါးတိုင်အား ညအိပ်မီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ဝင်းလက်နေသည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပေါင်တန် တုတ်တုတ် ဖြိုးဖြိုး ကြီး နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ဖင်ကို ကော့ပေးထားခြင်း ဖြစ်သည် ။ စောက်ဖုတ်ကြိး နောက်သို့ ပြူးကာ ထွက်နေပုံကို လိုးတော့မည့် စိုးမောင်ရော ချောင်းကြည့်နေသော ခမ်းနောင်တို့ပါ ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။ စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် တံတွေး ထွီကနဲ ထွေးချသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ခါးလေးတွန့်သွားသည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော ခမ်းနောင်မှာမူ အသည်းအေး ရင်ဖိုသွားသည် ။ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုလာသည် ။ ရာသီလာနေချိန်မို့ ခမ်းနောင်သည် ပင်တီအောက်မှာ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစကို ထည့်ထားရာ စောက်ရည်ကြည်တို့ ထိုဂွမ်းစတွင် စိမ့်ဝင်သည် ။

“ ဟိတ်.. ဘာလို့ ဖင်မှာ တံတွေး ဆွတ်တာလဲ.. ဖင်ချမလို့လား…”

ဒေါ်ခင်မေယုက ခေါင်းလေး နောက်ကို ငဲ့ကြည့်ကာ မေး၏ ။ ကိုယ်တိုင် ဖင်လိုးမခံဖူးသေးသော်လည်း ဖင်လိုးလျင် တံတွေးဆွတ်ရမှုမျိုးကိုတော့ နားလည်သည် ။ သိနေသည် ။

“ ဟုတ်တယ်.. ဒေါ်လေးကို ဖင်ချကြည့်မလား လို့…”

“ ဟာ.. ဖင်တော့ မချသေးနဲ့ကွာ… အဖုတ်ပဲလုပ်…”

“ လုပ်ပါ ဒေါ်လေးရာ.. ဒေါ်လေးမိမိတောင် ဖင်လိုးခံသေးတာပဲဥစ္စာ…”

အလို.. စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိကို ဖင်ချပြီးပါပကောလား ….။ တကယ်ဘဲ ဖင်လိုးလို့ ရသလားဟု ခမ်းနောင် တွေးမိသည် ။ ဖင်ချသည်မှာ စကားအဖြစ်သာ ပြောခြင်းဟု ခမ်းနောင်က ထင်နေခဲ့သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ဒေါ်ခင်မိမိကို စိုးမောင် ဖင်လိုးသည်ကို ကျကျနန ကြည့်ခဲ့ပြီးနောက် ဖင်ခံကြည့်လိုသည့်စိတ်များလည်း ပေါ်ခဲ့သည် ။ သို့သော် နာရမှာကိုတော့ အရမ်းကြောက်နေသည် ။ ပြီးတော့ ဖင်လိုး မကျွမ်းသေးသော စိုးမောင်အနေဖြင့် ဒီအတိုင်းကြီး ချလျှင် နည်းလမ်း မမှန်ပဲ နာကြင်မှုသာ ပိုများနေမည်ဟု လည်း တွေးမိသည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကြမှ မိမိဆီကို သွားကြမယ်.. အဲဒီကြရင် တို့ကို မင်း ဖင်စိတ်ကြိုက်ချ.. ဟုတ်ပြီလား.. အခုတော့ ရှေ့ပေါက်ကိုပဲ လုပ်ပေးကွာ….”

စိုးမောင်မှာ အဒေါ်၏ ဖင်ကို အရမ်း လိုးချင်နေသည် ။ သို့သော် ဒေါ်ခင်မေယုက ယခု လောလောဆယ် မလုပ်ရန် ပြောနေရာ အပြတ်ငြင်းခြင်း မဟုတ်ပဲ မနက်ဖန် ညနေကြလျှင် ဖင်လိုးရဖို့ သေချာနေသည်မို့ စိုးမောင်ကလည်း ယခု လောလောဆယ် အသာချိုလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်သည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကြရင် တကယ် ဖင်ဆော်ရမှာနော် ..”

“ စိတ်ချ.. စိတ်ချ .. မင်း သဘောရှိ ချနိုင်အောင် တို့ ဖင်ခံမယ်.. ဟုတ်ပြီလား…”

“ ဟုတ်ပြီ…”

စိုးမောင်က ဖင်လိုးရန် အချိန်ရွှေ့မှုကို သဘောတူလက်ခံလိုက်ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ဝတွင် လီးကို တေ့ထောက်ကာ ထိုးသွင်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ သွန်သင်ထားသည့်အတိုင်း လီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေး ဖိဖိထိုးသွင်းခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ ဖွတ် ပြွတ်ပြွတ်..ဖုတ်..ဖွတ်…”

လီးသည် တစ်ထစ်ချင်း မြုပ်မြုပ်ဝင်သည် ။

“ အား.. ကျွတ်ကျွတ် … စိုးမောင်ရယ်… ဟင့်…”

ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားလို့ ပြူးနေသော အဖုတ်ထဲ အသွင်းခံရသည်မို့ အဝင်ထိမိတင်းကြပ်နေရာ ဒေါ်ခင်မေယု တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြင့် စုတ်သတ် ညည်းရလေသည် ။

ခမ်းနောင်မှာလည်း ဖင်လိုးတာကို မျက်မြင် မတွေ့ရသေးသော်လည်း ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့ ပြောဆိုနေကြသည့် စကားများအရ ဖင်ကိုလည်း လိုးလို့ရကြောင်းကို သဘောပေါက် နားလည်သွားသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းတာကိုပင် အပြတ် ကြည့်ရှုလေ့လာနေမိလေသည် ။ ဒီအနေအထားတွင် ခမ်းနောင် အနေဖြင့် အဖုတ်ထဲ လီး တိုးဝင်မှုကို သိပ်အထင်ရှားကြီး မဟုတ်သည့်တိုင် အတော်လေး မြင်သာနေသည် ။ လီးကြီး အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးနောက် စိုးမောင်သည် ကိုယ်ကို အသာကိုင်းကာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ၃၆ လက်မ အတိုင်းအတာရှိသော နို့အုံထွားထွားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲသည် ။ ၃၈ လက်မ ရှိသည့် ဒေါ်ခင်မေယု၏ တင်ပါးဆုံကြီးကတော့ စိုးမောင်၏ ပေါင်ခြံတွင် တင်းတင်းအိအိကြိး ထိကပ်မိနေသည် ။

ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိနေသော ဒေါ်ခင်မေယုသည် စိုးမောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးတော့မှာကို နားလည်သည် ။ ဒီလို ဖင်ထောင်ပေးပြီး အလိုးခံဖူးသူမို့ ဒေါ်ခင်မေယုသည် ဒူးကို အားပြုထောက်ကာ ပေါင်ကို ညွှတ်ပြီး တောင့်ထားလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ထင်သည့်အတိုင်းပင် ဆောင့်အားပြင်းသည် ။ လီးက ကြီးမား တုတ်ခိုင်သည် ။ ထို့ပြင် လီးအတွေ့ကလည်း ထူးကဲလွန်းသည် ။ ဒီတော့ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အလိုးခံ သက်တမ်းတွင် မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို အလွန်ပင် ခံစားနေရသည် ။ စိုးမောင် လူပျိုရည် စပျက်ခဲ့သည့် လိုးပွဲတွင် ရခဲ့သည့်ကာမအရသာထက်ပင် ပိုကောင်းသေးသည် ။

ထိုအချိန်က စိုးမောင်မှာ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုသလို ကြုံးပြီး ဆောင့်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။ လိုးနည်း ဆောင့်နည်းများ စနစ်တကျ မတတ်သေး ..။ ယခုတော့ ဆောင့်နည်း သုံးမျိုးကို အတော် အထာကျ ကျွမ်းကျင်နေရာ အလိုးခံရတာ ပိုကောင်းပြီး ပိုငြိမ့်နေလေသည် ။

“ ဖွတ် ဖုတ် ဖတ်…ဖွတ်ဖုတ် ဖတ် …”

ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်းဖြင့် သုံးချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်သည် ။

“ ဘွပ်…အိ…ဘွပ်…အား ပါး ….”

အောက်ပင့် ဆောင့်ချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ချသည် ။

“ ဘွပ်.. အားပါးပါး… စိုးမောင်ရယ်… ဘွပ်ဘွပ်.. ကောင်းလိုက်တာ .. ဟင့်…. ဘွပ်….”

မြေစိုက်ဆောင့်နည်း သုံးချက် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်သွင်းခံရသောအခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မေယု ခါးကော့ ခေါင်းမော့ ဖင်ကြီးရမ်းကာ တစ်ချီ ပြီးသွားလေတော့သည် ။ စိုးမောင်ကတော့ သုတ်ရည် မထွက်သေး ..။ လီးမာနေဆဲ ..။ တအားကုန် ဆက်ဆောင့်နေဆဲ ..။ ဒေါ်ခင်မေယု ဖီလင်ပြန်ပြီး တက်လာရပြန်သည် ။

“ ဆောင့်စမ်းပါ.. စိုးမောင်.. အဖုတ်ထဲကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါ … ကောင်းလိုက်တာ.. ကောင်းလိုက်တာ…. အား…. အား..”

စိုးမောင်သည် အလိုးအဆောင့် စံချိန်တင်သည့်နှယ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ကြာအောင်ပင် အားပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက် သွက်သွက်နှင့် တရကြမ်း ကြုံးကာ လိုးပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု သုံးကြိမ်ဆက်ပြီး ပြီးသည် ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာအောင် စံချိန်မကျစတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ စိုးမောင်၏ လီးမှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည် ။

အဒေါ်နှင့် တူတို့သည် မှောက်ခုံကြီး တပ်ရက်သား ကုတင်ပေါ် လဲကျ ငြိမ်သက်သွားကြသည် ။ ခဏ အကြာတွင် အမော အနည်းငယ် ပြေကာ အသက်ရှူ မှန်လာတော့မှ အိပ်ရာထက်မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းသို့ သွားပြီး ပေကျံနေသည်များကို ဆေးကြောကြသည် ။ အပေါ်ထပ်ရှိ အိပ်ခန်းများတွင် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျှက် ရှိနေသော်လည်း စိုးမောင်အိပ်သော အခန်းမှာမူ မူလက အိပ်ခန်း မဟုတ်ပဲ အလုပ်သမားခန်းကို အိပ်ခန်း အဖြစ် ပြောင်းထားသည်မို့ ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျှက် မရှိ ။ မီးဖိုခန်းလေးနားရှိ ရေချိုးခန်းသို့ သွားကာ ဆေးကြော သန့်စင်ရသည် ။ ထို့နောက် နုတ်ဆက် အနမ်းများ နမ်းပြီး ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်ထပ်ရှိ မိမိ၏ အိပ်ခန်းသို့ ပြန်တက်သွားသည် ။ စိုးမောင်လည်း ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာခဲ့သည် ။

“ မနက်ဖန် ညနေကြရင် ဒေါ်လေးကို ဖင်ချမှာ နော် …”

အဒေါ်နှင့် ခွဲခါနီးတွင် စိုးမောင်က မနက်ဖန်ကြရင် ဖင်လိုးရရေး အတွက် သေချာစေရန် ပြောလိုက်လေသည် ။

“ အေးပါကွာ… လိုးရမှာပေါ့… မင်းက တို့ကို ဖင်အရမ်းချချင်နေပြီလား …”

“ ဒါပေါ့.. ဒေါ်လေးရ … ဒေါ်လေးမိမိကို ဖင်လိုးပြီးကတည်းက ဖင်ချရတာလည်း သိပ်ကောင်းမှန်း သိပြီး ဖင်မြင်ရင် လိုးချင်နေတာ…”

“ မင်းကလည်း.. ပြောရော့မယ် …”

ခမ်းနောင်မှာတော့ အပေါ်ထပ်ရှိ သူမ၏အိပ်ခန်းသို့ မပြန်နိုင်သေးပါ ။ ရှမ်းတရုတ်မလေး၏ စိတ်အစဉ်သည်လည်း အရမ်းပင် လှုပ်ရှားကာနေသည် ။ ရာသီလာချိန် ကာမစိတ် ထက်သန်တတ်မှုမီးပုံတွင် စိုးမောင်တို့ စပ်ယှက်ကြပုံများကို ကြည့်မြင်ခဲ့ရမှုတွေက ဓါတ်ဆီ ထပ်ဖြည့်ပေးရာ အလျှံညီးညီးကို လောင်မြိုက်လို့ နေသည် ။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ သိမ်းလို့ မရနိုင်တော့ ။ ဒါကြောင့် ခမ်းနောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည် အထိ ဧည့်ခန်းထောင့်နား မှောင်ရိပ်တွင် ခိုကာ ငြိမ်ပြီး စောင့်နေသည် ။ ထို့နောက် စိုးမောင်၏ နောက်မှ အသာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်လာခဲ့သည် ။

ဒေါ်ခင်မေယုကို ကျကျနန လိုးခဲ့ရသည့်အတွက် ( ဖင်မချရသေးသည့်တိုင် ) စိုးမောင်က အတော်လေး ကျေနပ်ကာ လေကလေး တချွန်ချွန်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် ခုန်တက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာ လှဲအိပ်ချသည် ။ စောစောကတည်းက ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးခဲ့ကြသည်များကို ပြန်ပြောင်း စားမြုံ့ပြန်ကာ စဉ်းစားရင်း ဖီလင်ခံနေသည် ။ ထို့ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ ခမ်းနောင် ဝင်လာသည်ကို ချက်ချင်း မသိပေ ။

ခမ်းနောင်မှာ အပျိုလေး ဖြစ်သော်လည်း ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ တော့အောင် နိုးကြွနေသော ကာမဆိပ်ကြောင့် အိန္ဓြေတွေ သိက္ခာတွေ စောင့်စည်းရမည်ကိုလည်း မသိနိုင်တော့ ။ မဆင်ခြင်နိုင်တော့ ။ ကာမစိတ်ရိုင်း၏ စေစားမှုဖြင့် ယောကျ်ားတစ်ယောက် ရှိနေသော အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်ရဲရဲ ဝင်လာခဲ့လေပြီ ။

“ ရှူး . . ”

ခမ်းနောင်က အသံခပ်တိုတိုး တစ်ချက်ပြုသည် ။ မိမိ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ ညဝတ်ဘလောက်စ်ကိုလည်း ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရှူးကနဲ အသံကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သော စိုးမောင်သည် ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ခမ်းနောင်ကို မြင်သောအခါ အံ့သြသွားသည် ။ စိုးမောင် လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ခမ်းနောင်က ဘလောက်စ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ ဖြစ်ရာ အတွင်းခံ ဘရာစီယာလည်း စည်းမထားသောကြောင့် အပေးပိုင်း ဗလာကျင်းပြီး ရင်သားစိုင်များ ဟင်းလင်း ဖြစ်နေသည် ။

ခမ်းနောင်သည် သူမ၏အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုလို ဆိုက်အကြီးစား မဟုတ် ။ ကိုယ်လုံး သွယ်သွယ် ကျစ်ကျစ်လုံးလုံးလေး ဖြစ်သည် ။ အရပ် ငါးပေ လေးလက်မခန့် မြင့်သည် ။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်ကတော့ ရင် ၃၂.. ခါး၂၁.. တင်၃၄ . .အမျိုးအစား လောက် ရှိပေမည် ။ ဗလာကျင်းနေသော ရင်သားလေး နှစ်ခုသည် မို့မို့လုံးလုံးလေးများ ဖြစ်သည် ။ စူစူပုံ့ပုံ့လေး ဖြစ်သည် ။ စိုးမောင် အံ့အားသင့်ကာ မျက်လုံး အပြူးသား ကြည့်နေဆဲမှာပင် ခမ်းနောင်သည် အောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ပိုးပျော့ဘောင်းဘီရှည်ကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်ပင် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် အတွင်းခံ ပင်တီသာ ဝတ်လျက်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်သည် ။ စိုးမောင်၏ ဘေးတွင် ဝင်ကာ လှဲချသည် ။

“ ဟေ့ .. နောင်နောင်… ဒါ… ဒါ…. ဘာလုပ်တာလဲ….”

အံ့အားသင့်နေသော စိုးမောင်မှာ ယခုမှ အသိဝင်လာကာ အသံ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် မေးသည် ။

“ နင် ဖင်သိပ်လိုးချင်နေတယ် မဟုတ်လား… ငါက နင့်ဆန္ဒကို ဖြည့်မလို့ပါ…”

ရာသီသွေး ဆင်းနေချိန် ကာမရမက်စိတ် ထန်ပြင်းမှုကြောင့် ဆင်ခြင်နိုင်စိတ်ပင် မရှိတော့သော ခမ်းနောင်က နှုတ်ရဲရဲဖြင့် ပြောကာ စိုးမောင်ကို သိုင်းဖက်သည် ။ စိုးမောင်၏ ညာလက်ကို ဆွဲယူကာ မိမိ၏ တင်ပါးပေါ်သို့ အုပ်တင်ပေးသည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့လည်း ပိုပြီး တိုးဝင်သည် ။ ခမ်းနောင်၏ ဗလာကျင်းနေသော ရင်သားမို့မို့လေးများသည် စိုးမောင် ရင်ခွင်တွင် အပ်မိသည် ။ သွေးဆူကာ ရမက်ဇောအားလည်း ထန်သော စိုးမောင်၏ လီး ဆတ်ကနဲ တောင်သည် ။ စိုးနောင်၏ လက်ကလည်း ခမ်းနောင်၏ တင်ပါးကို အလိုလိုပင် ကိုင်ညှစ်မိသည် ။ ပင်တီအောက်မှ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တင်ပါးလေးက သိပ်မကြီးသော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းသည် ။

ခမ်းနောင်ကလည်း ကဲမည့်ကဲတော့ ဘာမှ နောက်တွန့်မနေ ။ တဏှာစိတ် တအားမွှန်နေသော မိန်းမသည် ဘာမှ အရှက်အကြောက် မရှိတတ် ။ ယခုလည်း ကြည့်လေ ..။ ခမ်းနောင်သည် စိုးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ရုံသာမက ပါးစပ်ချင်း တေ့ကပ်ပြီး အာသာပြင်းပြင်း စုပ်နမ်းလိုက်လေပြီ ။ ရည်းစားနှင့် နမ်းဖူး စုပ်ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိသည်မို့ ခမ်းနောင်သည် အနမ်းအစုပ်တွင် စိုးမောင်ထက် သာသည် ။ စိုးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို မျှော့သွေး စုပ်သလို မျှင်းပြီး စစုပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း တအားစုပ်သည် ။ ပြီးတော့ စိုးမောင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာကို ထိုးကလိပေးသည် ။

မိန်းကလေးဘက်က ဒီလိုစလာတော့ စိုးမောင် ဘယ်ခံနိုင်တော့မည်နည်း ..။ သူက ယောကျ်ား…။ ပြီးတော့ တဏှာကလည်း သိပ်ထန်တဲ့ကောင်…။ ချက်ဆို လီးက ထောင်နေတဲ့လူ …။ ပြီးတော့ ခမ်းနောင် နှင့် စိုးမောင်တို့က ဘယ်လိုမှ သွေးသား တော်စပ်သူတွေ မဟုတ် ။ စိုးမောင်၏ အမေက ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖေတူ အမေကွဲ အစ်မ ..။ ခမ်းနောင်က ဒေါ်ခင်မေယု မိခင်၏ မောင်အငယ်ဆုံးက မွေးသော သမီး ..။ မိမိနှင့် သွေးသား တော်စပ်သော အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်မေယုနှင့်ပင် စပ်ယှက်ခဲ့ပြီးသော စိုးမောင်မှာ သွေးသား မတော်သော ခမ်းနောင်ကို ရှောင်နေစရာ အကြောင်း မရှိ ..။

စိုးမောင်၏ ရမက်ဆန္ဒဇောတွေလည်း ပေါက်ကွဲ နိုးကြွလာသည် ။ ဒီတော့ ငနဲသားကလည်း လက်မြန်ခြေမြန်ပင် လှုပ်ရှားလေတော့သည် ။ ခမ်းနောင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် နောက်ဆုံး ကျန်နေသည့် အဝတ်ဖြစ်သော ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်သည် ။ ခမ်းနောင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ခြေထောက်ကို လှုပ်ရှားပေးရာ ပင်တီဘောင်းဘီ ကျွတ်သည် ။ စိုးမောင်သည် မိမိ၏ ပုဆိုးကိုလည်း ကန်ချွတ်ပစ်သည် ။ ပြီးတော့ ခမ်းနောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ပွတ်သည် ။ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစ ဖောင်းဖောင်းအိအိကို စမ်းမိရာ ဒီအဖုတ်အတွေ့က တစ်မျိုးကြီးပါလားဟု စိတ်ထဲ ထင်ကာ အသာကုန်းပြီး ကြည့်သည် ။

“ ငါ… ရာသီလာနေတယ် .. အဖုတ်ကို မသုံးနဲ့… ဖင်ပဲ … ချ…”

ခမ်းနောင်က ထိုသို့ ပြောရင်း လူးလဲထကာ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ စောစောက ဒေါ်ခင်မေယု နေပေးသွားသည်ကို အတုယူကာ လိုက်လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဖင်လိုးချင်နေသော စိုးမောင်မှာ ခမ်းနောင်၏ ခပ်ရှင်းရှင်း ပြောချလိုက်သော စကားများကြောင့် အလွန် ကျေနပ်သွားသည် ။ ခမ်းနောင် ရာသီလာနေမှုအတွက် ဘယ်လိုမှ စိတ်အနှောက်အရှက် ဖြစ်မနေတော့ ။

စိုးမောင်သည် ကော့ထောင်ပေးထားသော ခမ်းနောင်၏ ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ နေရာယူသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုလောက် ဆုံမထွားသော်လည်း ရှမ်းတရုတ်မမို့ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဖင်လိုပင် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖြစ်သည် ။ ရာသီထိန်း ဂွမ်းစကို သိုင်းထားသည့် ခါးစည်းမျှော့ကြိုးလေးက အနက်ရောင် ကြိုးက ခပ်သေးသေး ဖြစ်သော်လည်း ဖြူဖွေးဥနေသော အသားရောင် အောက်ခံတွင်တော့ အနက်ရောင်က ထင်းနေသည် ။

ရာသီထိန်း ဂွမ်းစသည် ရှေ့ဘက် အဖုတ်ပေါ်တွင်သာ ပိပြားသေသပ်စွာ ဖုံးထားကာ အဖုတ်အောက်ဖက် အထိသာ ရှိသည် ။ ဖင်ပေါက် အထိတော့ ဖုံးမနေ ..။ အောက်ဘက် ခွသိုင်းကြိုးက ဖင်အကွဲ ကြောင်းကြားတွင် ညပ်နေသည် ။ ဖင်ဝအပေါ် ထိုကြိုးလေးက ဖြတ်ကာသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် ဘာမှတော့ အတားအဆီး မဖြစ်ပါ ။ ထိုကြိုးလေးကို အသာလေး ဖယ်လိုက်လျှင် ဖင်ဝနေရာတွင် ရှင်းသွားသည် ။

ခမ်းနောင်သည် လက်ကလေး နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ကာ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပေးသည် ။ စိုးမောင်က ဂွသိုင်းကြိုးလေးကို ဘေးသို့ အသာဖယ်ပြီး ဖင်ဝတွင် တံတွေး အတော်များများ ထွေးထည့်လိုက်သည် ။

“ ထွီ..ထွီ..ထွီ…”

တံတွေး တချို့ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ စိမ့်ဝင်သည် ။ တချို့ကတော့ စအိုဝတွင် အိုင်ပြီး တင်ကျန်နေသည် ။ အမြုပ်ကလေးများ တစီစီ ဖြစ်နေသော စအိုဝမှ တံတွေးအိုင်လေးသည် ငါးတိုင်အား မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး အောက်တွင် ပုလဲဥလေးများလို ဖြစ်နေသည် ။

စိုးမောင်က သူ၏ လီးချောင်းကြီးတွင်လည်း တံတွေးများ ဆွတ်သည် ။ ထို့နောက် ရှမ်းတရုတ်မလေး ကိုယ်တိုင် ဆွဲဖြဲပေးထားသော စအိုဝတွင် လီးကိုတေ့သည် ။ ကောင်မလေး ဖင်တွန့်သွားသလို ငနဲသားလည်း ခေါင်းမော့သွားသည် ။

“ နင့်ဖင်ထဲ လီးကို သွင်းတော့မယ် နောင်နောင်…”

“ အင်း.. သွင်းလေ …”

“ စသွင်းခါစတော့ နာလိမ့်မယ်.. အောင့်ခံ.. ဟုတ်ပြီလား… လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင်သွင်းပြီး ဖင်လိုးပေးရင်တော့ … နင် အပြတ် ဖီလင် ငြိမ့်မှာပါ… စိတ်ချ…”

စိုးမောင်က လူတတ်ကြီးလုပ်ကာ ရှမ်းတရုတ်မလေး ခမ်းနောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။ ထို့နောက် သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ရှမ်းတရုတ်မလေး၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အသာ ထိုးသွင်းသည် ။ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သည် ။ ဖြူဖွေးဥနေသော ဖင်ထဲသို့ မိမိ၏လီးတန် မဲတုတ်တုတ်ကြီး တိုးဝင်နေမှုကို စိုးမောင်က မျက်စေ့ အရသာခံကာ ကုန်းကြည့်နေလိုက်သေးသည် ။ အပျိုစစ်စစ် ဖင်ပေါက်လေးမို့ ကျဉ်းကာ ကြပ်နေသည် ။ စိုးမောင် အနေနှင့် အတော်ကို ထိန်းကာ ကြိုးစားပြီး သွင်းနေရသည် ။

ခမ်းနောင်မှာ နာသော်လည်း ကြိတ်ပြီး ခံသည် ။ သို့သော် တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးသော အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ ဖင်ပေါက်ကို ဖွင့်မပေးတတ် ။ လီး အဝင်ချောအောင်လည်း လုပ်မပေးတတ် ..။ သူမ တတ်သမျှမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ထောင်ကာ ပေးလျှက် ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲထားခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။ ဖိပြီး ထိုးသွင်းသောအခါ လီးကြီးသည် တစ်ထစ်ချင်း ဖင်ထဲသို့ ဝင်သည် ။ စိုရွှဲနေအောင် သုတ်ထားသော တံတွေးများ၏ ကျေးဇူးဟု ဆိုရမည် ။ အချိန် တော်တော်ကြာကြာ စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ကြိုးစားသွင်းမှ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သည် ။

လီးဝင်ပြီးသောအခါ စိုးမောင်က အသာ ဖြည်းဖြည်းလေး စပြီး လိုးပေးသည် ။ အရှိန်ရလာမှ အားနည်းနည်း ထပ်ထပ် ထည့်သည် ။ အထာကျသွားတော့မှ ခမ်းနောင်၏ ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပေးလိုက်လေတော့သည် ။

“ ဘု ဘု ဘု .. ဘွပ်.. ဘု.. ဘွပ်…”

“ အီး.. ဟင်း… အား… အီး….”

ခမ်းနောင်မှာ အောက်မှ စိုးမောင် လိုးသမျှ အောင့်အီးကာ ခံရင်း ညည်းတွားနေပေတော့သည် ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

စိုးေမာင္သည္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ဆက္ၿပီး ေဆာင့္ေနေသးသည္ ။ ထို႔ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ၿငိမ္က်သြားသည္ကို သတိျပဳမိကာ အေဆာင့္ရပ္လိုက္ သည္ ။ အသာပင္ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္ ။ လီးႀကီးကိုေတာ့ ေစာက္ေခါင္းထဲက မထုတ္။ တပ္ရက္ႀကီး ထိုးသြင္းထားဆဲ ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း နို႔အုံႀကီးမ်ားကို စုံကိုင္ကာ ဆြဲထားဆဲ ျဖစ္သည္။ ေဒၚခင္မိမိမွာ တဏွာႀကီး ရမက္ထန္ေသာ မိန္းမႀကီးျဖစ္ရာ လူကေမာၿပီး ႏုံးက်ေနေသာ္လည္း ကာမစိတ္ကေတာ့ မက်ခ်င္ေသး ။ ထို႔ျပင္ မိမိ၏ အဖုတ္ထဲရွိ စိုးေမာင္၏လီးႀကီး အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ မာေတာင္ေနေသးသည္ကို ထိေတြ႕ သိရေသာအခါ ေကာင္ေလး သုတ္ရည္ မထြက္ေသးေၾကာင္း နားလည္သည္ ။ လိုးသည့္လီးက မာန္မက်ဘဲ ေတာင္ေနဆဲျဖစ္လို႔ တနည္းတမ်ိဳးေျပာင္းကာ ဆက္ၿပီး အလိုးခံရန္ ေဒၚခင္မိမိ စိတ္ကူးရသည္ ။ ဆယ္လက္မ ရွည္ကာ ဘီယာသံဘူးေလာက္ တုတ္လ်က္ အေတြ႕ကလည္းေကာင္း သုတ္လႊတ္ကလည္း မျမန္ပဲ ၾကာၾကာ ၾကဳံးသြင္းလိုးနိုင္ေသာ စိုးေမာင္၏ လီးႀကီးကိုလည္း ေဒါက္တာ ခင္မိမိက အျပတ္ကို သေဘာက်ေနေလၿပီ ။

“ မင္း လီးေတာင္ေနတုန္းဘဲ မဟုတ္လား.. လရည္ မထြက္ေသးဘူးေနာ္….” ေဒၚခင္မိမိက စိုးေမာင္ကို မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းကာ ၾကည့္ၿပီး ေမးသည္ ။ “ ဟုတ္တယ္.. မာေနတုန္းဘဲ .. ထြက္လည္း မထြက္ေသးဘူး .. ဆက္လိုးေပးရဦးမလား .. ဟင္… ေဒၚေလးမိမိ… ေမာသြားၿပီလား …” စိုးေမာင္က ေျပာရင္း ေဒၚခင္မိမိ၏ နဖူးမွ ေခၽြးမ်ားကို အသာလွမ္းသုတ္ေပးသည္ ။ “ ရပါတယ္ကြာ.. တမ်ိဳးေတာ့ ေျပာင္းလုပ္ရေအာင္.. မင္းလီးကို တို႔အဖုတ္ထဲက ခဏဆြဲျဖဳတ္လိုက္ဦး..” ဘာေတြမ်ား အဆန္းသင္ျပေပးဦးမလဲဟု သိလိုလွေသာ စိုးေမာင္သည္ လီးကို အဖုတ္ထဲက ႁပြတ္ဆို ဆြဲထုတ္ကာ ေဒၚခင္မိမိ ကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ ။ ေဒၚခင္မိမိသည္ ကိုယ္ကို တပတ္လွိမ့္ကာ ေမွာက္ခုံ အိပ္လိုက္သည္ ။

“ တို႔ ဖင္ခံခ်င္တယ္.. ဖင္ထဲ သြင္းၿပီး လိုးေပး.. ဟုတ္ၿပီလား…” ေမွာက္ရက္ အိပ္ၿပီးေနာက္ အသာေခါင္းငဲ့ကာ ၾကည့္ၿပီး ေျပာသည္ ။ အျပာကားမ်ားႏွင့္ အျပာပုံမ်ားထဲတြင္ ဖင္လိုးျပမွုမ်ားကို စိုးေမာင္ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသည္ ။ ဒါမ်ိဳးက တမင္းသက္သက္ ထြင္ကာ လုပ္ျပျခင္းေတြဟုသာ ထင္ခဲ့သည္ ။ တကယ္ ဖင္လိုးလို႔ ရမည္ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ေတြးထားသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ဗမာျပည္တြင္ ဖင္လိုးခံမည့္ မိန္းမ ရွိမည္ မဟုတ္ဟုလည္း ထင္ခဲ့သည္ ။ ယခု ေဒၚခင္မိမိ၏ စကားကို ၾကားရေတာ့ စိုးေမာင္ အံ့အားသင့္သြားသည္ ။

“ ဟင္.. တကယ္ပဲ ဖင္ခ်လို႔ ရလို႔လား…” ပါးစပ္မွလည္း ထုတ္ကာ ေမးမိသည္ ။ “ အိုး.. ရတာေပါ့ကြ.. ဒါေလးမ်ား… လာ.. ဖင္ထဲကို.. မင္းလီးႀကီး ထိုးထည့္ေလ…” ေဒၚခင္မိမိက ေမွာက္အိပ္ေနရာမွ ဒူးကိုေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလး ႂကြတင္ေပးလိုက္သည္ ။ ေဒၚခင္မိမိသည္ စိုးေမာင္ကို ဘာလုပ္ရမည္ ဟု အထူးတလည္ ေျပာဆို သြန္သင္မေနေတာ့ ။ စိုးေမာင္ မည္သို႔ လုပ္လာမည္ကိုသာ အသာေစာင့္ၿပီး ေနသည္ ။ ဒီေကာင္ေလး ဖင္မလိုးဖူးေသးတာကို သိသည္ ။ ယခုမွ ဖင္စလိုးမည့္ေကာင္ေလး ဘယ္နည္း ဘယ္ပုံမ်ား လုပ္ေလမည္နည္းဟု စူးစမ္းျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ဒီလို စမ္းၾကည့္ရတာကလည္း တမ်ိဳးတဖုံ စိတ္လွုပ္ရွားစရာ ေကာင္း၏ ။

ေဒၚခင္မိမိ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဒၚခင္ေမယုသည္ အျပင္ဖက္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ကာ က်န္ေနခဲ့သည္ ။ မိမိ၏တူ စိုးေမာင္ကို ေဒၚခင္မိမိက ဘယ္နည္းဘယ္ပုံ သင္ျပေပးေလမည္နည္းဟု စိတ္ထဲတြင္ ေတြးေနသည္ ။ သြားလည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္သည္ ။ ၾကည့္ဖို႔လည္း ရွက္သလိုလို ဝန္ေလးသလိုလို ျဖစ္ေနသည္ ။ အိပ္ခန္းထဲက အသံမ်ားကိုေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားေနရသည္ ။ ကိုယ္တိုင္ ကာမစပ္ယွက္မွု အေတြ႕အၾကဳံ ေကာင္းေကာင္း ရွိခဲ့သူမို႔ စိုးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚခင္မိမိတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မည္သို႔မည္ပုံ စခန္းသြားေနၾကမည္ကို နားလည္ကာ လွုပ္ရွားဟန္တို႔ကို ေမာင္ေၾကးမုံ၏ ကက္ဆက္ ဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္ ေၾကာ္ျငာေလ့ ရွိသလို “ သံၾကား႐ုပ္ျမင္ ” ျဖစ္ေနသည္ ။

အသံမ်ား ၾကားရကာ စိတ္အာ႐ုံထဲတြင္ ေဒၚခင္မိမိႏွင့္ စိုးေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လွုပ္ရွား လုပ္ေဆာင္ေနၾကမည့္ ပုံရိပ္မ်ားကို ျမင္ေယာင္လာမွုသည္ ေဒၚခင္ေမယု၏ စိတ္ကို ႏွိုးဆြသလို ျဖစ္သည္ ။ ဒီအတိုင္း မေနနိုင္ေတာ့ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ခ်င္လာသည္ ။ သြားၾကည့္လို႔ ေကာင္းပါ့မလား..။ ငါ ေခ်ာင္းၾကည့္တာ သူတို႔ သိသြားရင္ ရွက္စရာမ်ား ျဖစ္ေနမည္လားဟု ေတြးကာ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္သည္ ။ အသာထကာ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ ေလၽွာက္သြားမည္ ျပဳလိုက္ သိပ္မရဲသည့္အတြက္ ေနရာမွာ ျပန္ထိုင္လိုက္ႏွင့္ ..။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆုံးတြင္မူ ၾကည့္လို ျမင္လိုေသာ စိတ္ဆႏၵက ပိုမိုျပင္းျပသည္ထက္ ျပင္းျပလာေသာေၾကာင့္ ေဒၚခင္ေမယုသည္ အိပ္ခန္း ရွိရာသို႔ ေလၽွာက္လွမ္းသြားသည္ ။

အခန္းတံခါးဝမွေနၿပီး အတြင္းသို႔ အသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ စိုးေမာင္က ေဒၚခင္မိမိ၏ နို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ဆြဲကာ အားကုန္အင္ကုန္ ပုံေအာ ေဆာင့္လိုးေပးေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုမွာ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးေခ်ာင္းႀကီး တိုးဝင္ျပန္ထြက္ ျဖစ္ေနမွုကိုေတာ့ ပီျပင္စြာ မျမင္ရ ..။ အေပၚမွ တက္ခြထားေသာ စိုးေမာင္၏ ခါးတလွုပ္လွုပ္.. လုံးက်စ္ေသာ တင္ပါးမ်ား တလွုပ္လွုပ္ ျဖစ္ေနမွု.. ေအာက္ဖက္မွ အလိုးခံေနေသာ ေဒၚခင္မိမိ၏ ေပါင္ႀကီးေတြ ေထာင္တက္ .. ဖင္ဆုံႀကီး ႂကြတက္ လွုပ္ရွားမွုမ်ားကိုသာ ထင္ရွားစြာ ျမင္ရသည္ ။ တဘြပ္ဘြပ္ လီးဝင္သံ ႏွင့္ ဆီးစပ္ခ်င္း ရိုက္မိသံ တဖတ္ဖတ္ ကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ၾကားေနရသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယု ကိုယ္တိုင္ မၾကာေသးမွီကမွ စိုးေမာင္၏ လီႀကီးႏွင့္ လိုးတာကို ခံခဲ့ဖူးေလရာ ယခု ေဒၚခင္မိမိတစ္ေယာက္ မည္သို႔ အရသာေတြ႕ကာ ၿငိမ့္ေနမည္ကို ေဒၚခင္ေမယု နားလည္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ေဒၚခင္မိမိ ၿပီးလို႔ သြားသည္ ။ စိုးေမာင္လည္း အေဆာင့္ရပ္ကာ ၿငိမ္သြားသည္ ။ ၾကည့္လို႔ေကာင္းမည္ ရွိဆဲ အလိုးရပ္သြားသည့္အတြက္ ေဒၚခင္ေမယု၏ စိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲႀကီး ျဖစ္သြားသည္ ။ လူခ်င္းခြာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ လီးတို႔၏ အေျခအေနကိုသာ က်က်နန ၾကည့္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ကို ေျဖသိမ့္ေတြးကာ အသာပင္ ဆက္ၿပီး ေခ်ာင္းေနသည္ ။

သို႔ေသာ္ စိုးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚခင္မိမိတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေျပာၾကေသာ စကားမ်ားကို ၾကားရေသာအခါ စိုးေမာင္ သုတ္ရည္ မထြက္ေသးပဲ ေနာက္တမ်ိဳးေျပာင္းကာ လိုးၾကဦးမည္ကို သိရေသာအခါ ေဒၚခင္ေမယု ဝမ္းသာသြားသည္ ။ ဒါဆို အဖုတ္ထဲက လီး ထုတ္တာေရာ အေနအထား ေျပာင္းတာေရာ အဖုတ္ထဲ လီး ျပန္သြင္းတာေရာ က်က်နန ၾကည့္ရေပေတာ့မည္ ။

ေဒၚခင္မိမိက ဖင္လိုးေပးရန္ ေျပာဆိုသံကို ၾကားရေသာ အခါတြင္ေတာ့ ေဒၚခင္ေမယုတစ္ေယာက္ ထူးျခားစြာပင္ စိတ္လွုပ္ရွားသြားရသည္ ။ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဆြယ္တရားေဟာ သိမ္းသြင္း လမ္းျပမွုျဖင့္ ေဒၚခင္ေမယုသည္ လီးစုပ္တတ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖင္ေတာ့ အလိုးမခံဘူးေသးပါ ။ ေဒၚခင္မိမိက ဖင္လိုးခံၾကည့္ရန္ ေျပာဆို သိမ္းသြင္းေနေသာ္လည္း ထိုအလုပ္ကိုေတာ့ ေဒၚခင္ေမယု ျငင္းပယ္ထားခဲ့သည္ ။ ဖင္ထဲသို႔ လီးထိုးသြင္းလၽွင္ နာတာပဲ ရွိမည္..။ ဘာမွ အရသာ ေတြ႕နိုင္မည္ မဟုတ္ဟုလည္း ထင္မွတ္ထားသည္ ။ ကိုယ္တိုင္ ဖင္လိုး မခံဖူးသလို သူမ်ား ဖင္လိုးခံတာကိုလည္း မျမင္ဖူးေသးပါ ။

ထို႔ျပင္ ေဒၚခင္ေမယုသည္ အျပာကားမ်ား.. အျပာဓါတ္ပုံမ်ားကိုလည္း မၾကည့္ဖူးေပ ။ သူ႔အေနႏွင့္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ စပ္ယွက္ စည္းစိမ္ခံဖူးမွုသာ ရွိသည္ ။ ယခုေတာ့ သူမ၏တူ စိုးေမာင္ႏွင့္ သူမ၏သူငယ္ခ်င္း ေဒၚခင္မိမိတို႔ ဖင္လိုးၾကသည္ကို ေတြ႕ရ ျမင္ရေတာ့မည္ ။ ဖင္လိုးတာ ဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္ဟု သိလိုသည့္ အာသီသကလည္း ထူးဆန္းစြာ ေပၚလာသည္ ။ တဖက္ကလည္း စက္ဆုတ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဖင္လိုးျခင္းကို မၾကည့္ပဲ ေနာက္ဆုတ္သြားလိုစိတ္လည္း ျဖစ္ေပၚေနသည္ ။ စိုးေမာင္ကို ဖင္မလိုးရန္ ဝင္ၿပီး တားဖို႔ပင္ အႀကံ ျဖစ္မိသည္ ။

သို႔ေသာ္ ထိုစိတ္ကူးႏွင့္ အႀကံတို႔မွာ လက္ေတြ႕ ျဖစ္မလာပါ ။ ေဒၚခင္ေမယု တကယ္ လုပ္မိသည္ကေတာ့ အိပ္ခန္းဝတြင္ ဆက္ရပ္ေနကာ အတြင္းဘက္သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ။

စိုးေမာင္သည္ လူပ်ိဳစစ္စစ္ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္ ။ ရည္းစားလည္း မထားဖူး ။ အေပ်ာ္မယ္မ်ားႏွင့္လည္း မသြားလာခဲ့ဖူး ။ ေစာေစာပိုင္းကမွ သူ၏ အေဒၚ ေဒၚခင္ေမယုထံတြင္ လူပ်ိဳရည္ ပ်က္ခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ အျပာဗီဒီယိုကားမ်ားႏွင့္ အျပာ ဓါတ္ပုံစာအုပ္မ်ားၾကည့္ အျပာစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရွုတာေတာ့ ရွိခဲ့သည္ ။ တကယ့္လက္ေတြ႕ မဟုတ္ေသးသည့္ ကာမ ဗဟုသုတေလးမ်ား အတန္အသင့္ ရွိေနသည္ ။ ဖင္လိုးဖူးျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၾကည့္ဖူးေသာ အျပာ ဗီဒီယိုကားႏွင့္ ဖတ္ဖူးေသာ အျပာစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ပါသည့္ ဖင္လိုးခန္းမ်ားကို အတုယူကာ စမ္းသပ္ လုပ္ကိုင္ၾကည့္သည္ ။ ဖင္လိုးလၽွင္ ဆီဆြတ္ရသည္ဟု ဗဟုသုတ ရွိထားေသာေၾကာင့္ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အသာျဖဲကာ စအိုတြင္ တံေတြး ေထြးခ်သည္ ။

တံေတြး အဆြတ္ခံရလို႔ ဖင္၀ ေအးေတးေတးေလး ျဖစ္ရာ ေဒၚခင္မိမိ ခါးေလး တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။ ၾကည့္ေနသူ ေဒၚခင္ေမယုမွာလည္း ဖင္ဝကို တံေတြးေထြးထည့္မွုကို ျမင္ရေလရာ ရင္ေတြ ဒိန္းကနဲ ခုန္သြားသည္ ။ တံေတြးဆြတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ စိုးေမာင္သည္ သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးကို စအိုဝတြင္ ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။ ဖင္လိုးဖူးသူ မဟုတ္လို႔ အခ်ိန္အဆက သိပ္မမွန္ ။ ထို႔ျပင္ စိတ္လည္း တအားလွုပ္ရွားေနရာ ဖိထိုးခ်လိုက္ရာ လီးတဝက္ခန႔္ ေလၽွာကနဲ ဝင္သြားသည္ ။

ေဒၚခင္မိမိမွာ ဖင္လိုးခံေနက် မိန္းမမို႔ လီး အဝင္ကေတာ့ ေခ်ာသည္ ။ ဒါေပမယ္က လီးက ႀကီးလွၿပီး စစခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ ထြင္းဆိုသလို လုပ္လိုက္မွုမို႔ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဖင္ဝမွာ က်ိန္းစပ္နာက်င္သြားသည္ ။နာၾကင္မွုက အေတာ့္ကို ျပင္းသည္ ။

“ အား.. အား.. နာလိုက္တာ… အရမ္းႀကီးပဲ.. အား…..”

စိုးေမာင္ လန႔္သြားသလို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူ ေဒၚခင္ေမယုလည္း ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္ ။ ၾကက္သီးပင္ ထသည္ ။ လီးထိုးသြင္းေနေသာ စိုးေမာင္ အရွိန္တန႔္သြားသည္ ။ တန႔္႐ုံသာမက ထိုးသြင္းထားေသာ လီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္သည္ ။ ဗ်စ္ဘု ဟူေသာ ျမည္သံႏွင့္အတူ လီးႀကီး ဖင္ဝမွ ကၽြတ္ထြက္လာသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုအဖို႔ ဖင္ထဲက ဆြဲထုတ္ယူလိုက္ေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီး တဆတ္ဆတ္ လွုပ္ေနမွုႏွင့္ လီးထိုးသြင္းထားရာမွ ျပဳတ္ထြက္သည့္ စအိုေပါက္ ပြစိပြစိ စျပဲျပဲ ျဖစ္ေနမွုကို တစြန္းတစ ျမင္လိုက္ရသည္။ ရင္ထဲ လွိုက္ဖိုေမာကာ ေစာက္ဖုတ္ စိုလာသည္ ။

“ ဟိတ္.. စိုးေမာင္.. ဘာလို႔ ျပန္ထုတ္တာလဲ .. ဆက္သြင္းေလကြာ…”

ေဒၚခင္မိမိမွာ အေတာ္ကို နာသြားေသာ္လည္း ဖင္လိုးခံရာတြင္ ထိုသို႔ နာက်င္မွု ေဝဒနာကပင္ ရွိန္းျမၿမ အရသာတမ်ိဳးမို႔ အငမ္းမရ ဝင္ေျပာသည္ ။ ဖင္ႀကီးကိုလည္း ေကာ့ေထာင္ေပးလိုက္ရာ ေမွာက္ရက္ အေနအထားပင္ မဟုတ္ေတာ့ ။ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးထားသလိုမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သြားသည္ ။ မိမိ လီးအသြင္း ၾကမ္းလြန္းသြားေလသလားဟု စိုးရိမ္ေသာ စိုးေမာင္ စိတ္ေအးသြားသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ တုန႔္ဆိုင္း မေနေတာ့ဘဲ ေထာင္ေပးထားေသာ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္တြင္ ခပ္ကြကြ ဒူးေထာက္ ေနရာယူကာ ဖင္ဝတြင္ လီးေတ့သည္ ။

“ သြင္း.. အသာေျဖးေျဖး.. တရစ္ခ်င္းသာသြင္း… တို႔ေအာ္ေပမယ့္ ဝင္ေအာင္သာ သြင္း.. ဟုတ္ၿပီလား…”

ေဒၚခင္မိမိက စိုးေမာင္ကို ဖင္ထဲ လီးသြင္းခြင့္ အျပည့္အဝပင္ ေပးလိုက္သည္ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း စိုးေမာင္ လီးသြင္းရဲလာသည္ ။ အေတြ႕အၾကဳံေလး အနည္းငယ္ ရွိလာၿပီမို႔ ခ်ိန္လည္း ခ်ိန္ဆတတ္လာသည္ ။ ေတ့ထားေသာ လီးကို အသာေလးဖိၿပီ ထိုးထိုးသြင္းသည္ ။ ဖင္လိုးခံမွု ဝါရင့္ေနေသာ ေဒၚခင္မိမိကလည္း ဖင္ဆုံႀကီးကို အလိုက္သင့္ ေကာ့တင္ကာ စအိုဝကို ေျဖေလၽွာ့ၿပီး ႀကိဳလင့္ေပးသည္ ။ ထိုသို႔ ေဒၚခင္မိမိ အေပးမွန္ေသာေၾကာင့္ ဖင္လိုးဖူးျခင္းမရွိလို႔ ဖင္ေပါက္ထဲ လီး စနစ္တက် မထိုးသြင္းတတ္ေသးေသာ စိုးေမာင္ အေနျဖင့္ သိပ္အခက္အခဲ မေတြ႕ရေပ ။ သူ၏ လီးႀကီးက ဖင္ေခါင္းေပါက္ထဲ တအိအိတိုးလို႔ တိုးလို႔ ဝင္ေနသည္ ။

“ အား.. ကၽြတ္ကၽြတ္.. ဟင့္… နာတယ္… နာတယ္… အိုး.. အိုး …”

ေဒၚခင္မိမိမွာေတာ့ ေခါင္းေမာ့လိုက္ ဖင္ႀကီး ရမ္းလိုက္ႏွင့္ ပါးစပ္မွလည္း ညည္းတြား ေရရြတ္ေနသည္ ။ ေစာေစာက ေျပာထားႏွင့္ၿပီးၿပီမို႔ စိုးေမာင္သည္ အမ်ိဳုးသမီး၏ ညည္းျငဴ စုပ္သတ္ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္မတြန႔္ေတာ့ ။ လီးကိုသာ ဆက္ၿပီး ဖိထိုးသြင္းေနသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ဖင္လိုးခံေသာ မိန္းမအဖို႔ လီးစသြင္းခ်ိန္ဆိုလ်င္ နာတာက ထုံးစံပါ ။ ထိုသို႔ နာက်င္မွု ေဝဒနာကို ျပင္းျပစြာခံရင္း ပါးစပ္မွ ေအာ္ဟစ္ ညည္းျငဴေနရမွုကပင္လၽွင္ ဖင္လိုးခံမွုမွသာ ရနိုင္သည့္ သီးသန႔္ အရသာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္ ။

ဖင္အလိုး မခံဖူးေသးေသာ ေဒၚခင္ေမယုမွာမူ ဒီအထာကို နားမလည္ ။ ေဒၚခင္မိမိ ညည္းျငဴ ေအာ္ဟစ္ေနရမွုကို ၾကည့္ရင္း ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဖင္ခံရတာ သိပ္နာတာပါလား ဟုလည္း ေဒၚခင္မိမိအစား ၾကားထဲက ေၾကက္လန႔္ တုန္လွုပ္လာသည္ ။ သို႔ေသာ္ ထူးဆန္းသည္မွာ ထိုသို႔ ေၾကာက္လန႔္ တုန္လွုပ္ ရမွုကပင္ ေဒၚခင္ေမယု၏ ကာမစိတ္ကို ပိုလို႔ ျပင္းျပလာေစသည္ ။ အဖုတ္ႀကီးေဖာင္းလာ႐ုံမက စအိုဝကပါ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုသည္ မိမိ အဖုတ္ကို မိမိ ျပန္ကိုင္ၾကည့္သည္ ။

ေဒၚခင္မိမိ၏ တုန္တခိုက္ခိုက္ျဖင့္ နာၾကင္ေနမွု ညည္းျငဴ စုတ္သတ္ေနမွုသည္ စိုးေမာင္၏ ရမက္ေဇာကို ပိုထန္ေအာင္ လုပ္ေနသည္ ။ သူသည္ လီးကို ဖိေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္ခ်င္သည္ ။ သို႔ေသာ္ ဖင္ေပါက္သည္ အထူးပင္ ၾကပ္သိပ္ကာ သူ႔လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေနသလိုမို႔ အရမ္းႀကီး မလုပ္ရဲ ။ ထို႔ျပင္ ဒီမၽွေလာက္ က်ဥ္းၾကပ္ေသာ ဖင္ေခါင္းေပါက္ထဲသို႔ မိမိ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီး အကုန္ဝင္ေအာင္ ထိုးသြင္းလို႔ ရပါ့မလားဟုလည္း ေတြးမိသည္ ။ အကုန္မဝင္လၽွင္ ဝင္သမၽွသာ လုပ္ေပးဖို႔လည္း စဥ္းစားထားသည္ ။

သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း ဖိဖိ သြင္းေသာအခါ မိမိ ထင္သလို မဟုတ္ ။ တင္းၾကပ္ျပည့္သိပ္ေနေသာ္လည္း ဖိလၽွင္ ဖိသေလာက္ဝင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္ ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စိုးေမာင္၏ လီးေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းလုံး ဖင္ေခါင္းထဲ အဆုံးထိ ဝင္သြားေလေတာ့သည္ ။

“ နို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္ညႇစ္ဦးေလ…”

ဖင္ထဲ လီးအဆုံးဝင္ေသာအခါ ေဒၚခင္မိမိက ေျပာသည္ ။ စိုးေမာင္သည္ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ ေဒၚခင္မိမိ၏ ခ်ိဳင္းေအာက္မွ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လၽွိုကာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ ညႇစ္ေပးသည္ ။ နို႔သီးထိပ္ကိုပါ ဆြဲဖ်စ္ေပးရာ ေဒၚခင္မိမိ ပိုၿပီး ဖီလင္တက္သည္ ။ ဆိတ္ၿပီး ဆြေပးရာ နို႔သီးေခါင္း တစ္ခုလုံး နာနာက်င္က်င္ ျဖစ္သြားသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ထိုသို႔ေသာ နာက်င္မွုမ်ိဳးကို အရသာအျဖစ္ ဖီလင္ယူတတ္ေသာ ေဒၚခင္မိမိက စိုးေမာင္ နို႔သုံးၾကမ္းလာသည္ကို ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ..။ အထူးသျဖင့္ ဖင္လိုးခံရသည့္ အခါမ်ားတြင္ ေဒၚခင္မိမိသည္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ျပဳေပးတာကို ႀကိဳက္သည္ ။ စိုးေမာင္က မၾကမ္းလၽွင္လည္း သူမက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လုပ္ဖို႔ ေျပာဆိုေပလိမ့္မည္ ။

စိုးေမာင္သည္ ေဒၚခင္မိမိ၏ နို႔အုံႀကီး ႏွစ္ခုကို ကုန္းဆြဲကာ ခါးကို တလွုပ္လွုပ္ျပဳလၽွက္ ဖင္ထဲသို႔ လီးႀကီး ထိုးေဆာင့္သြင္းေနသည္ ။ အစပိုင္းတြင္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းသာ လုပ္သည္ ။ ထိုမွ တဖန္ အနည္းငယ္ ၾကမ္းေပးသည္ ။

“ ေဆာင့္ကြာ.. ေဆာင့္.. တအားကုန္ေဆာင့္ တို႔ကို လုံး၀ မညႇာနဲ႔.. တအားသာလုပ္…”

ေဆာင့္ခ်က္ သိပ္မျပင္းေသးလို႔ အားမလို အားမရ ျဖစ္လာေသာ ေဒၚခင္မိမိက ေျပာလိုက္သည္ ။ စိုးေမာင္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ျမန္ျမန္ လိုးေဆာင့္ေပးသည္ ။ ေဒၚခင္မိမိသည္ စိုးေမာင္ ေဆာင့္သြင္းခ်က္ႏွင့္ အံကိုက္ျဖစ္ေအာင္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ တြန္းတြန္းေပးသည္ ။ အမ်ိဳးသမီး၏ မ်က္ႏွာသည္ မဲ့မဲ့သြားသည္ ။ ဒါေပမယ့္ စိုးေမာင္ ေဆာင့္လိုးသမၽွကိုေတာ့ တစ္ခ်က္မၽွပင္ မၿငီးပဲ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံေနေလသည္ ။ ဖင္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားကို ကစားကာ လိုးေဆာင့္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနလိုက္ေသးသည္ ။ ထိုသို႔ေသာ အခါမ်ားတြင္ စိုးေမာင္မွာ ထိုးကနဲ ထြန႔္ကနဲ ျဖစ္ကာ ေခါင္းပင္ေမာ့ကာေမာ့ကာသြားသည္ ။

ထိုသို႔ တင္းၾကပ္စြာ ဖ်စ္ညႇစ္မွုမ်ိဳးကို ေစာက္ပတ္က မလုပ္နိုင္ ။ ဖင္ေခါင္းကသာ လုပ္နိုင္သည္ ။ စိုးေမာင္မွာလည္း ဖင္လိုးရတာႏွင့္ ေစာက္ပတ္လိုးရတာတို႔၏ ျခားနားမွုကို လက္ေတြ႕ လီးအရသာခံကာ နားလည္ သိရွိသြားသည္ ။

ေဒၚခင္မိမိ၏ ဖင္သည္ အလိုးခံဖူးၿပီးေသာ အေပါက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စိုေမာင္၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ဆိုလၽွင္ေတာ့ ျပည့္သိပ္ တင္းၾကပ္ေနသည္ ။ လီးကို ဆြဲထုတ္ေသာအခါ စအိုသည္ ျပဲလန္ထြက္လာလိုက္ လီးျပန္ေဆာင့္သြင္းေသာအခါ စအိုက ရွုံ႔ဝင္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဖင္လိုးေနရင္း ကုန္းၿပီး ၾကည့္ေသာ စိုးေမာင္သည္ ထိုအျဖစ္ကို က်က်နန ျမင္ရေပသည္ ။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေဒၚခင္ေမယုကေတာ့ ထိုျမင္ကြင္းမ်ိဳး မျမင္ရ ။ ေဒၚခင္မိမိ၏ မ်က္ႏွာမဲ့သြားပုံ.. စိုးေမာင္ အံႀကိတ္ကာ ေခါင္းေမာ့သြားပုံ.. ႏွစ္ေယာက္လုံး တုန္တခိုက္ခိုက္ ျဖစ္ေနပုံ စသည္တို႔ကိုသာ ခ်ဳံးၿပီး ျမင္ရသည္ ။ စိုးေမာင္သည္ ၾကမ္းျပင္ညီ ေဆာင့္နည္းျဖင့္ ဆက္တိုက္ အခ်က္ သုံးဆယ္ေက်ာ္ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္သည္ ။

“ ဘြပ္ဘုဘုဗ်စ္….”

“ အား..ကၽြတ္ကၽြတ္ ..ေကာင္းလိုက္တာကြာ…”

“ ဘြပ္ ဘြပ္…”

“ အမေလးေလး… ဖင္ထဲကို နင့္ၿပီး အီစိမ့္သြားတာဘဲ.. ဘြပ္ဘြပ္.. ေဆာင့္ေဆာင့္.. ေဆာင့္စမ္းပါ .. စိုးေမာင္ရဲ့ ..”

“ ေဆာင့္လိုးေပးေနတာဘဲ ဟာကို..”

“ အို..ဟင့္ဟင့္ ဘြပ္ဘြပ္… ဘုဗ်စ္…. အဲဒီထက္ ပိုျပင္းျပင္းနဲ႔ ျမန္ျမန္ ေဆာင့္ဖို႔ ေျပာတာ… ဘြပ္.. ဘုဘု ဘြပ္ဘြပ္…”

“ ဖင္ထဲကို ေဆာင့္လိုးသြင္းတာ ခံလို႔ေကာင္းလား.. ေဒၚေလးမိမိ..”

“ အင္း.. ေကာင္းတယ္ကြာ… ေကာင္းလို႔ ေဆာင့္ခိုင္းတာေပါ့…”

“ ဘု ဘု ဗ်စ္…အားပါးပါး…အား…”

ေဒၚခင္မိမိသည္ နာတာၾကင္တာေတြကို လုံး၀ အေရးမထားနိုင္ဘဲ ဖီလင္ေတြ အျပတ္တက္ကာ အထူးပင္ လွုပ္ရွားလို႔ ေနေပသည္ ။ ၾကမ္းျပင္ညီ ေဆာင့္နည္း တစ္မ်ိဳးတည္းႏွင့္ ၾကဳံးေဆာင့္ေပးေနသည္ကို အားမရနိုင္ ျဖစ္လာသည္ ။

“ ဘြပ္..ဘုဘုဗ်စ္…”

“ စိုးေမာင္…”

“ ဟင္..ဘာလဲ…ေဒၚေလးမိမိ…ဘြပ္ ဘု ဘု…”

“ ၾကမ္းျပင္ညီနဲ႔ခ်ည္း ေဆာင့္မေနနဲ႔ကြာ.. ေအာက္ပင့္ေဆာင့္နည္းနဲ႔လည္း ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ .. ဟင့္ဟင့္…”

“ ဟာ.. အဲဒီ ေအာက္ပင့္ေဆာင့္နည္းကို က်ေနာ္မွ မတတ္ေသးတာ.. ဘယ္လို ေဆာင့္ရမလဲ ဆိုတာ ေျပာျပဦးေပါ့…”

“ ေအာ္.. ေအး.. မင္းလီးႀကီးကို ေအာက္ကေန အေပၚကို ထိုးထိုးေကာ့တင္ၿပီး ေဆာင့္တာကို ေျပာတာ.. ”

“ ဒီလိုမ်ိဳးလား….”

“ ဘြပ္..ဘု…”

ေျပာေျပာဆိုဆို ငပဲကို ေကာ့တင္ လိုးေဆာင့္သြင္းသည္ ။

“ အား.. အိ .. ဒူးကိုေကြး အားယူၿပီး ေဆာင့္တာ ပိုအားပါတယ္ ..”

“ သိၿပီ..ေဟာဒီမွာ…”

စိုးေမာင္သည္ ဒူးကို ေကြးညႊတ္ကာ ဒူးအားပါ ေရာထည့္ ေကာ့တင္ေဆာင့္လိုက္ရာ အားျပင္းလွေသာေၾကာင့္ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဖင္ဆုံႀကီးပင္ ေကာ့ႂကြတက္သြားသည္ ။

“ ဟုတ္ၿပီ.. အဲလိုမ်ိဳး .. ေဆာင့္ေလ.. ဆက္ေဆာင့္..”

“ ေအာက္ပင့္ဘဲလား..”

“ ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္..”

“ ဘြပ္..ဘု ဘု ဘြပ္…”

“ အားပါးပါး..အား…”

စိုးေမာင္သည္ ၾကမ္းျပင္ညီ ေအာက္ပင့္တို႔သာမက ေျမစိုက္ ေဆာင့္နည္းပါ ျဖည့္ကာ ေဆာင့္နည္းသုံးမ်ိဳးကို ေရလဲႏွင့္ သုံးၿပီး အျပတ္လိုးပစ္လိုက္ရာ ေဒၚခင္မိမိမွာ တစ္ခ်ီၿပီး တစ္ခ်ီ ဆက္တိုက္ကို ၿပီးၿပီး သြားေနသည္ ။ လီးက ဖင္ကို လိုးေနေသာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ ေအာက္သို႔ ေတာက္ေတာက္ ယိုက်သည္ ။ စိုးေမာင္က တအားကုန္ တရစပ္ ေဆာင့္လိုးေနရာ ေဒၚခင္မိမိမွာ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿပီးခဲ့ေသာ္လည္း ေပ်ာ့ေခြက်မသြားရေအာင္ ေတာင့္ခံထားသည္ ။

ေဒၚခင္မိမိ ငါးႀကိမ္ေျမာက္ ၿပီးေသာအခါတြင္ စိုးေမာင္၏ လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္ေတြ ဖင္ေခါင္းထဲ ပ်စ္ကနဲ ပ်စ္ကနဲ ပန္းထြက္ကုန္ေလသည္ ။ စိုးေမာင္ သုတ္ထြက္ သြားေသာအခါမွ ေဒၚခင္မိမိလည္း ေတာင့္ကာ ဖင္ေထာင္ေပးထားမွုကို ေလၽွာ့လိုက္ရာ ေမြ႕ရာေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္သား ျပဳတ္က်သည္ ။ ထိုအခါ သူမ၏ ဖင္ေပါက္ထဲမွ လီးေခ်ာင္းႀကီး ကၽြတ္ထြက္သည္ ။ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ေနဆဲမို႔ လီးထိပ္မွ လရည္ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲေတြ ဆက္ၿပီး က်သည္ ။ ထိုလရည္တို႔သည္ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဖင္ဆုံႀကီးေပၚသို႔ ပက္ဖ်န္းေပးလိုက္သလို ေပေရကုန္သည္ ။ ေမြ႕ရာေပၚတြင္ ေမွာက္က်သြားေသာ ေဒၚခင္မိမိမွာ ဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚ ပူေႏြးေႏြး လရည္စက္ေတြ က်လာမွုကိုသာ ထိေတြ႕ခ်က္မ်ား အရ သိရွိသည္ ။ မ်က္ျမင္ေတာ့ မဟုတ္ ။ လီးႀကီးထိပ္မွ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ သူလိုးထားခဲ့သည့္ ဖင္ႀကီးေပၚသို႔ ေပါက္ေပါက္က်မွုကို စိုးေမာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုမွာ ကိုယ္တိုင္ ဖင္အလိုးမခံရသည့္တိုင္ ဖင္ဝတြင္ ယားက်ိက်ိ တစ္ဆို႔ဆို႔ ျဖစ္ေနသည္ ။ စိုးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚခင္မိမိတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရက္ရက္ေရာေရာ ဖင္လိုးဖင္ခံၾကမွုမ်ားကို အပီအျပင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ အရမ္း လွုပ္ရွားကာ ဖိုဓါတ္ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ထိေတြ႕ရျခင္း မရွိပါပဲႏွင့္ ကာမအရသာ ခံစားရလ်က္ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားခဲ့ရေလသည္ ။

ထို႔ေနာက္ စိုးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚခင္မိမိတို႔သည္ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ဝင္ကာ ေပက်န္ေနသည္မ်ားကို ေဆးေၾကာသန႔္စင္ၾကသည္ ။ စိုးေမာင္၏ လီးကို ေဒၚခင္မိမိ ကိုယ္တိုင္ ယုယစြာ ေဆးေၾကာေပး၏ ။ ေဒၚခင္မိမိ၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ စအိုတို႔ကိုလည္း စိုးေမာင္က ျပန္ၿပီး ေဆးေၾကာေပးေလသည္ ။ အခ်ိန္မွာ ညေျခာက္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ ရွိေနၿပီမို႔ ေဒၚခင္ေမယုႏွင့္ စိုးေမာင္တို႔ တူအရီးႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ေဒၚခင္မိမိကို ႏုတ္ဆက္ကာ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ သူတို႔ တူအရီး ႏွစ္ေယာက္ အေတာ္ေလးကို ရင္းႏွီးသြားခဲ့ၾကရေလၿပီ ။ ႏွစ္ေယာက္သား စပ္ယွက္ခဲ့ရမွုကိုလည္း စြဲမက္ သေဘာက်ေနေလၿပီ ။

ထိုေန႔ညတြင္ ေဒၚခင္ေမယုေရာ စိုးေမာင္ပါ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ ျဖစ္ေနၾကသည္ ။ ညေနပိုင္းက လိုးခဲ့ ေဆာ္ခဲ့ရပုံမ်ားကို ျပန္ၿပီး ျမင္ေယာင္ေနၾကသည္ ။ ညေနက လိုးခဲ့ရတာေတြကို အားမရနိုင္ၾက ။ ထပ္ၿပီး လိုးခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵတို႔သည္ အေဒၚတြင္ေရာ တူတြင္ေရာ ျဖစ္ေပၚေနသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုက စိုးေမာင္၏ အိပ္ခန္းသို႔ ဆင္းသြားရလၽွင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားသည္ ။ စိုးေမာင္ကလည္း ေဒၚခင္ေမယု၏ အိပ္ခန္းသို႔ တက္သြားရလၽွင္ ေကာင္းမလာဟု ေတြးေတာေနသည္ ။ ခမ္းေနာင္ ရိပ္မိသြားမွာကိုလည္း စိုးေသာေၾကာင့္ အဆုံးျဖတ္ရခက္ကာ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၾကသည္ ။

ထိုသို႔ျဖင့္ ညသန္းေခါင္ အခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာသည္ ။ အေဒၚႏွင့္တူတို႔၏ ကာမစိတ္နိုးႂကြေနမွုက ေလ်ာ့ပါးမသြား ။ ထိန္းသိမ္းေနသည့္ၾကားကပင္ တိုးလို႔ ထန္ျပင္းလာသည္ ။ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ ။

“ စိုးေမာင္ အိပ္ခန္းက ေအာက္ထပ္မွာ.. ငါ အသာေလး ဆင္းသြားလိုက္ရင္ ေနာင္ေနာင္ ဘယ္လို သိနိုင္မလဲ..။ ၿပီးေတာ့ အခုေလာက္ဆိုရင္ ဒီေကာင္မေလး ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ ..။ စိုးေမာင္ အခန္းထဲမွာ ငါတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ၾကတာကိုေတာ့ ခမ္းေနာင္ အိပ္ရာက နိုးေနတာေတာင္ ၾကားနိုင္ သိနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး…”

ေဒၚခင္ေမယုက ထိုသို႔ ေတြးေတာကာ အသာပင္ အိပ္ခန္းထဲက ထြက္သည္ ။ ပိုၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိရေအာင္ ခမ္းေနာင္၏ အိပ္ခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲသို႔ ၾကည့္သည္ ။ ငါးတိုင္အား ညအိပ္မီး အလင္းေရာင္ ေအာက္တြင္ ခမ္းေနာင္သည္ ၿငိမ္သက္စြာ အသက္ရွူမွန္မွန္ႏွင့္ အိပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ။ ျခင္.. ယင္.. ျခ.. ပိုးဟတ္.. ႂကြက္ အိမ္တြင္းပိုးမႊားမ်ားႏွင့္ တိရစၧာန္ငယ္ေလးမ်ား လုံး၀ မရွိရေလေအာင္ ေဆးဖ်န္း သန႔္စင္ထားသည့္ အိမ္မို႔ ျခင္ေထာင္ခ် အိပ္စရာ မလို ။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ခန္းထဲရွိ ကုတင္ထက္တြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေနေသာ ခမ္းေနာင္ကို ေဒၚခင္ေမယု ေကာင္းေကာင္း ျမင္ရသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုသည္ ေက်နပ္စြာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညႇိမ့္ကာ တံခါးကို အသာ ျပန္ေစ့ပိတ္လိုက္သည္ ။ တံခါးပတၱာမ်ားသည္ အေကာင္းစားမ်ား ျဖစ္သည့္အျပင္ ဆီလည္း အျပည့္ထည့္ထားသည္မို႔ အသံမျမည္ ။ တံခါးေသာ့ လက္ကိုင္ကို ဆြဲလွည့္ၿပီး ဖြင့္ခဲ့ခ်ိန္ႏွင့္ ျပန္လွည့္ပိတ္ခ်ိန္တို႔တြင္သာ “ ကလစ္ ” ဟူေသာ အသံေလး ခပ္သဲ့သဲ့ေပၚသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုသည္ ခမ္းေနာင္၏ အိပ္ခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ေပးၿပီးေနာက္ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းရန္ ေလွခါးဆီသို႔ ေရွးရွူလာခဲ့သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စိုးေမာင္မွာလည္း တရွိန္ရွိန္ နိုးႂကြေနေသာ ရမက္ေဇာဆႏၵကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ အေဒၚျဖစ္သူ၏ အိပ္ခန္းသို႔ ေဆာင္ေတာ္ကူးရန္ အႀကံျဖင့္ အသာ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ေဒၚခင္မိမိအိမ္တြင္ ေကာင္းေကာင္း စပ္ယွက္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီမို႔ သူမ၏ အိပ္ခန္းသို႔ မိမိသြားလ်င္ ေဒၚေလးက ကန႔္ကြက္ျငင္းပယ္မည္ မဟုတ္ဟုလည္း စိုးေမာင္က တြက္သည္ ။

တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္ ။ ခမ္းေနာင္၏ အိပ္ခန္းမွ မၾကားရေအာင္ အသံ သိပ္မျမည္ေစဘဲ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ထိန္းၿပီး လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုေပလိမ့္မည္ ။ အေဒၚႏွင့္ တူသည္ ေလွကားတြင္ ဆုံမိၾကသည္ ။ တူ၏ အလိုးခံရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းမည့္ ေဒၚခင္ေမယု ေလွခါးထိပ္သို႔ ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ အေဒၚကို လိုးရန္ အေပၚထပ္ကို တက္မည့္ စိုးေမာင္ ေလွခါးေျခရင္းသို႔ ေရာက္သည္ ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျမင္ၾကခ်ိန္တြင္ ေျခလွမ္းေတြ အလိုလို ရပ္သည္ ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေခတၱၾကည့္သည္ ။ တစ္ေယာက္စိတ္ထဲတြင္ မည္သို႔ေသာ ခံစားမွုႏွင့္ အႀကံအစည္ ရွိသည္ကို က်န္တစ္ေယာက္က ေကာင္းေကာင္း နားလည္ သေဘာေပါက္သည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုက မိမိေအာက္သို႔ ဆင္းလာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ဟန္ျပသည္ ။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ စိုးေမာင္ကလည္း ေဒၚခင္ေမယုကို ေအာက္သို႔ ဆင္းလာရန္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျပသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿပိဳင္တူ စိုးေမာင္၏ အိပ္ခန္းသို႔ သြားၾကသည္ ။ လြတ္လပ္ကာ ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း ႏွစ္ေယာက္လုံး အထာေပါက္ၾကၿပီး ယခုလို ၿပိဳင္တူ လက္ဟန္ျပမိျခင္း ျဖစ္သည္ ။

ေဒၚခင္ေမယု ေလွခါးမွ ေအာက္သို႔ ဆင္းသည္ ။ စိတ္လွုပ္ရွားၿပီး စပ္ယွက္လိုစိတ္လည္း ပိုထန္ျပင္းလာသည္မို႔ ဆင္းလာသည့္ ေျခလွမ္းမ်ားက သြက္သည္ ။ ျမန္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ တူအရီးႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ကိုင္ကာ စိုးေမာင္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဒၚခင္ေမယုက စိုးေမာင္၏ ပုဆိုးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲခၽြတ္သည္ ။ ညအိပ္ခ်ိန္မို႔ စိုးေမာင္သည္ တီရွပ္ တပတ္ႏြမ္းႏွင့္ ခ်ည္ပုဆိုးတို႔ကိုသာ ဝတ္ထားသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု ဆြဲခၽြတ္လို႔ ပုဆိုးကၽြတ္က်ေသာအခါ သူ၏ ေအာက္ပိုင္း ဗလာက်င္းသြားသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယု၏ လက္သည္ စိုးေမာင္၏ ငပဲကို အသာ လွမ္းကိုင္သည္ ။ စိုးေမာင္၏ လီးသည္ ခ်က္ခ်င္း အသက္ဝင္ကာ မတ္ေတာင္လာသည္ ။ ႀကီးမား တုတ္ခိုင္ေသာ လီးတန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဒၚခင္ေမယု၏ ရာဂစိတ္တို႔သည္ တဆပိုကာ ထန္ျပင္းလာသည္ ။ လီးစုပ္လိုသည့္ အာသီသေတြလည္း ေပၚလာသည္ ။ ပါးစပ္တျပင္ျပင္ တံေတြးတကၽြင့္ကၽြင့္ ျဖစ္လာသည္ ။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ စိုးေမာင္ကလည္း ေဒၚခင္ေမယု ဝတ္ထားေသာ ထမိန္ကို လွမ္းခၽြတ္ပစ္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုသည္ ပါတိတ္ထမိန္ႏွင့္ ဘေလာက္စ္ပြပြကို ဝတ္ထားသည္ ။ ဘရာစီယာ စည္းေႏွာင္မထားေသာ္လည္း ေအာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ပင္တီေလး ဝတ္ထားသည္ ။ ထမိန္ကြင္းလုံးပုံ ကၽြတ္က်ေသာအခါ သူမ၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ ပင္တီ ေဘာင္းဘီ တိုတိုေလးသာ ဖုံးထားလ်က္ ရွိေတာ့သည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုသည္ စိုးေမာင္၏ ေျခရင္းတြင္ ျဗဳံးကနဲ ဒူးေထာက္ခ်ကာ စိုးေမာင္၏ လီးကို စုပ္သည္ ။ လီးသည္ ဆယ္လက္မေက်ာ္ ရွည္သည္ ။ လုံးပတ္က ဘီယာ သံဘူးေလာက္ပင္ တုတ္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု ေတြ႕ဖူးသမၽွေသာ လီးမ်ားတြင္ေတာ့ အရွည္ဆုံး အတုတ္ဆုံး အႀကီးဆုံးပင္ ။ လီးအလုံး တုတ္ေသာေၾကာင့္ ေဒၚခင္ေမယုမွာ ပါးစပ္ကို အေတာ့္ကို ျပဲေအာင္ ဟၿပီး လီးကို ငုံရသည္ ။ ငုံမိေသာအခါ အားရပါးရပင္ စုပ္လိုက္ရာ ႁပြတ္ကနဲ အသံပင္ ျမည္သည္ ။ စိုးေမာင္မွာလည္း တကိုယ္လုံး ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္ေအာင္ လီးစုပ္ခံရမွု အရသာကို က်က်နနႀကီး ခံစားလိုက္ရသည္ ။

“ အားပါးပါး… ေကာင္းလိုက္တာ.. ေဒၚေလးရယ္.. ဟင္းဟင္း… စုပ္ေပးပါ.. က်ေနာ့္လီးကို ေကာင္းေကာင္း စုပ္ေပးပါ…”

အရသာေတြ႕သြားေသာ စိုးေမာင္ အံႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူသည္ စိတ္လည္း အထူးထန္ျပင္းလာရာ ေဒၚခင္ေမယုကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲေပြ႕ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ တစ္ခါတည္း ဆြဲတင္လိုက္သည္ ။ အေဒၚ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ရွိေနေသးေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုလည္း ခပ္သြက္သြက္ပင္ လက္ျမန္ေျချမန္ ခၽြတ္ပစ္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုကလည္း စိုးေမာင္၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွ တီရွပ္ကို အျပန္အလွန္ ဆိုသလို ဆြဲခၽြတ္ေပးသည္ ။ အေဒၚေရာ တူပါ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးမ်ား ျဖစ္သြားၾကေလေတာ့သည္ ။

စိုးေမာင္သည္ မိမိလီးကို စုပ္ေပးခဲ့မွုကို တုန႔္ျပန္သည့္အေနျဖင့္ ေဒၚခင္ေမယု၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ယက္ေပးရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ ေစာက္ပတ္ ယက္မေပးမွီ ေဒၚခင္မိမိ သင္ျပေပးလိုက္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို ေဒၚခင္ေမယုႏွင့္ လက္ေတြ႕ အသုံးခ်ေသာ သေဘာျဖင့္ အရင္ အစပ်ိဳး လုပ္ေဆာင္သည္ ။ ပထမ ေဒၚခင္ေမယု၏ ပါးစပ္ကို ဖြဖြ စုပ္နမ္းသည္ ။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာအႏွံ့ အနမ္းမိုးမ်ား ရြာသည္ ။ ၿပီးေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္နမ္းေပးသည္ ။ စုပ္နမ္းမွုသည္ ေအာက္သို႔ တေျဖးေျဖး ဆင္းလာသည္ ။ ရင္ညြန႔္ေပၚ ေရာက္သည္ ။ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးဆီသို႔ ဆင္းလာသည္ ။

နို႔အုံမ်ားကို စုပ္နမ္းရာတြင္ေတာ့ လၽွာျဖင့္ အသာယက္သလို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ေပးသည္ ။ အထူးသျဖင့္ နို႔သီးမ်ားကို စို႔ေပး စုပ္ေပး ယက္ေပး ဖ်စ္ညႇစ္ေပးသည္ ။ နို႔အုံႀကီး တစ္ခုလုံးကို ပါးစပ္ဟကာ ငုံခဲသည္ ။ နို႔တစ္ဖက္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံေပး စို႔ေပး ယက္ေပး ေနခ်ိန္တြင္ က်န္နို႔ကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုမွာေတာ့ တဟင္းဟင္းျဖင့္ လူးကာ လြန႔္ကာ တုန္တခိုက္ခိုက္ ျဖစ္လို႔ေနေလေတာ့သည္ ။

“ အိုဟင့္ဟင့္….. စိုးေမာင္ရာ… အား…. အိ… အို…. အို…”

ေဒၚခင္ေမယု၏ နို႔အုံမ်ားသည္ ေဒၚခင္မိမိထက္ ပိုႀကီးသည္ ။ ပိုၿပီး တင္းသည္ ။ နို႔သီးေခါင္းလည္း ပိုရွည္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ စိုးေမာင္အဖို႔ ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ စို႔ယက္ေပးရတာ ပိုမိုက္သည္ ။ ညေနပိုင္း တုန္းက ကမူးရွူးတိုး ကိုင္တြယ္ဆုပ္နယ္ရမွုမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ စနစ္တက် နည္းလမ္းမွန္မွန္ ကိုင္တြယ္ေနမွုကလည္း အရသာပို ထူးေစသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဖီလင္ ညိမ့္ေနၾကသည္ ။ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္တြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ေနရမွု ျဖစ္လို႔ ဘာမွ ေလာႀကီးစရာလည္း မလို ။ စိတ္ႀကိဳက္ အခ်ိန္ယူလို႔ ရေလသည္ ။

ယေန႔ည ခမ္းေနာင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ ။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္ ဆတ္ကနဲ လန႔္နိုးလာလိုက္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒါကလည္း ခမ္းေနာင္၏ မိန္းမ ဓမၼတာ ရာသီလာေနသည့္ ရက္ပိုင္းမ်ားအတြင္း ျဖစ္ေနၾကပါ ။ ဒီေန႔ ပထမဆုံးေန႔မို႔ ပိုၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ဘဲ ျဖစ္ရသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေဒၚခင္ေမယုက ခမ္းေနာင္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ အေျခအေန အကဲခတ္ၾကည့္ရန္ အိပ္ခန္းတံခါး လက္ကိုင္ကို လွည့္ဖြင့္လိုက္သည့္ ခပ္သဲ့သဲ့ ကလစ္ ဟူေသာ အသံေလးသည္ မေပ်ာ့္တေပ်ာ္ ျဖစ္ေနေသာ ခမ္းေနာင္ကို ဆတ္ကနဲ နိုးသြားေစသည္ ။ အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ေဒၚခင္ေမယု အခန္းထဲကို အသာ ေခါင္းျပဴကာ ၾကည့္သည္ကို ျမင္သည္ ။ ေခါင္းျပန္ထြက္ကာ တံခါးပိတ္သြားသည္ကိုလည္း ေတြ႕သည္ ။ ထို႔ျပင္ ေလၽွာက္လွမ္းသြားေသာ ေျခသံ ခပ္ဖြဖြကိုပါ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ေသးသည္ ။

မိမိ၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေဒၚခင္ေမယုက ဘာေၾကာင့္ လာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ရေလသနည္းဟု ခမ္းေနာင္ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္ ။ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးၿပီဟု စဥ္းစားမိကာ စပ္စုတတ္သည့္ အရြယ္ပီပီ အက်ိဳးအေၾကာင္း သိလိုရညား အသာထြက္ၾကည့္ရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲမွ အသာထြက္လာသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယု၏ အိပ္ခန္းဘက္သို႔ ေျခလွမ္းကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းကာ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ ။ ထို႔ေနာက္ တံခါးေသာ့ေပါက္ၾကားမွေနၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္သည္ ။ ထုံးစံအတိုင္းပင္ အိပ္ခန္းထဲတြင္ ငါးတိုင္အား ညအိပ္မီး ထြန္းထားသည္ ။ ျခင္ေထာင္ မသုံးသည့္အတြက္ ကုတင္ကို ေကာင္းေကာင္း ျမင္နိုင္သည္ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ေဒၚခင္ေမယု မရွိ ။ ခမ္းေနာင္ ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားလာကာ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲကို ဝင္သည္ ။ဟိုဟိုဒီဒီ မ်က္စိ ကစားၾကည့္သည္ ။ အိပ္ခန္းထဲတြင္ ေဒၚခင္ေမယု မရွိတာ သိပ္ကို ေသခ်ာသြားသည္ ။

အိပ္မေပ်ာ္လို႔ အလုပ္မ်ား ထလုပ္ေနေလသလားဟု ေတြးမိရင္း အိမ္တြင္း အလုပ္ခန္းငယ္ လုပ္ထားေသာ စာၾကည့္ခန္းသို႔ သြားၾကည့္ေသးသည္ ။ စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္လည္း မည္သူမၽွ မရွိ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္သို႔ ခမ္းေနာင္ ဆင္းလာခဲ့သည္ ။

ေလွခါးအရင္းသို႔ အေရာက္တြင္ စိုးေမာင္၏ အိပ္ခန္းထဲမွ အသံဗလံမ်ားကို ခမ္းေနာင္ ၾကားရေလေတာ့သည္ ။ အသက္ျပင္းျပင္း ရွူသံမ်ား တဟင္းဟင္းႏွင့္ အဖ်ားတက္သလို ညည္းသံမ်ား အိုကနဲ အင္ကနဲ ေရရြတ္သံမ်ား…။ ထိုအိပ္ခန္းထဲတြင္ တစ္ခုခု ထူးျခားမွု ျဖစ္ေနမွန္း ခမ္းေနာင္ သိလိုက္သည္ ။ ဘာလဲဆိုတာကိုေတာ့ မခြဲျခားနိုင္ ။ ကြဲကြဲျပားျပား သိရေအာင္ စူးစမ္းၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးျဖင့္ စိုးေမာင္၏ အိပ္ခန္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့သည္ ။

ဘာရယ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိရေသးေသာ္လည္း သဘာဝ၏ လႊမ္းမိုး ေစ့ေစာ္မွုေၾကာင့္ ခမ္းေနာင္မွာ ရင္ဖို စိတ္လွုပ္ရွားစ ျပဳသည္ ။ အိပ္ခန္းနား နီးလာသည္ႏွင့္အမၽွ အသံမ်ားကို ပိုၿပီး ပီျပင္စြာ ၾကားရသည္ ။ အိပ္ခန္းတံခါးက ပိတ္မေန ..။ ဟာလာဟင္းလင္းလည္း ပြင့္မေန ။ မဟတဟ ျဖစ္ေနသည္ ။ အခန္းစည္းကေတာ့ ေဘးနားဖက္ မကပ္တကပ္.. ။ ဟေနေသာ တံခါးၾကားေနရာမွ အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ေကာင္းေကာင္း ျမင္နိုင္သည္ ။ ဒီအိမ္၏ အိပ္ခန္းတိုင္းတြင္ ညအိပ္ ငါးတိုင္အားမီးလုံးမ်ား တပ္ထားရာ စိုးေမာင္၏ အိပ္ခန္းထဲတြင္လည္း ညအိပ္မီးေလး ထြန္းထားသည္ ။ အေမွာင္တြင္ က်င့္သားရေနေသာေၾကာင့္ ခမ္းေနာင္အဖို႔ ငါးတိုင္အား ညအိပ္မီးသီး၏ အလင္းေရာင္ျဖင့္ပင္ အိပ္ခန္းထဲရွိ ျမင္ကြင္းကို က်က်နန ျမင္ရသည္ ။

ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းသည္ အပ်ိဳမေလး ခမ္းေနာင္ကို ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္သြားေစသည္ ။ မ်က္ႏွာ ထူအမ္းကာ တကိုယ္လုံးလည္း ပူထူဖိန္းရွိန္းသြားေစသည္ ။ သူမ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္မွာ ကုတင္ထက္တြင္ စိုးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚခင္ေမယုတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ပ်က္ေနမွုမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္ ။

အေဒၚေရာ တူပါ ကိုယ္ေပၚတြင္ အဝတ္အစားမ်ား မရွိၾက ။ ဗလာကိုယ္လုံးတီး ေဒၚခင္ေမယု၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးမွာ မီးေရာင္ေအာက္ဝယ္ အေဖြးသား ထင္းထင္းႀကီး…။ စိုးေမာင္၏ ညိဳလတ္ေသာ ဗလာကိုယ္လုံးတီးကိုလည္း ငါးတိုင္အား မီးေရာင္ျဖင့္ ေကာင္းေကာင္း ျမင္နိုင္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ေနၾကပုံတို႔က အပ်ိဳမေလးကို အသည္းယားကာ ေက်ာတုန္ခ်မ္းသြားေစသည္ ။

စိုးေမာင္သည္ ေဒၚခင္ေမယု၏ နို႔အုံတစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ကာ က်န္နို႔အုံကိုေတာ့ ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲထားသည္ ။ တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံမ်ားကိုလည္း ၾကားရသည္ ။ နို႔စို႔ေပးေနတာလားလို႔ ခမ္းေနာင္ ေတြးမိသည္ ။ ထိုအခိုက္ စိုးေမာင္၏ ပါးစပ္က ငုံခဲထားေသာ နို႔အုံႀကီးမွ ခြာသည္ ။ ထိုနို႔အုံႀကီး၏ နို႔သီးေခါင္းႀကီး ေကာ့ေထာင္ စူတက္ေနသည္ကို ခမ္းေနာင္ ျမင္ရသည္ ။ ခမ္းေနာင္သည္ မိမိ၏ ရင္သား ကို ညာလက္ျဖင့္ ေယာင္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္ ။ ညအိပ္ခ်ိန္မို႔ ခမ္းေနာင္သည္ ဘရာစီယာ အတြင္းခံ ဝတ္မထား ။ ညဝတ္ ဘေလာက္စ္ ပြပြကိုသာ ဝတ္ထားသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ နို႔အုံ ပကတိ နီးပါးကို ဆုပ္ကိုင္မိသည္ ။ မိမိနို႔ကို မိမိလက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ရျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ခမ္းေနာင္မွာ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထသည္ ။ ရင္လည္း ဖိုကာ ေမာသြားသည္ ။

ခမ္းေနာင္သည္ စိုးေမာင္လို မဟုတ္ ။ စိုးေမာင္ထက္ အသက္ငယ္ေသာ္လည္း အခ်စ္ကိစၥမွာေတာ့ စိုးေမာင္ထက္ သာသည္ဟု ဆိုရမည္ ။ ခမ္းေနာင္တြင္ ရည္းစား ရွိသည္ ။ ရည္းစားႏွင့္လည္း ခ်ိန္းေတြ႕ဖူးသည္ ။ အခ်စ္နယ္ မကၽြံေသးလို႔ အပ်ိဳရည္ေတာ့ မပ်က္ေသး ။ ဒါေပမယ့္ နမ္းတာ နို႔ကိုင္တာ ဖက္ပြတ္တာမ်ိဳးေတာ့ ခံဖူးသည္ ။ အဖုတ္ပင္ တစ္ခါေလာက္ အႏွိုက္ခံဖူးသည္ ။ အခုေလာေလာဆယ္တြင္ေတာ့ ခမ္းေနာင္၏ ရည္းစား ခင္ေမာင္သက္မွာ မေလးရွားသို႔ အလုပ္သြားလုပ္ေနသည္ ။ ျမန္မာျပည္မွာ မရွိ ။

ဖိုဓါတ္ႏွင့္ အပရိက ထိေတြ႕ဖူးေသာ ခမ္းေနာင္မွာ ယခု စိုးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚခင္ေမယုတို႔ စပ္ယွက္ၾကပုံကို ျမင္ရေတာ့ ၿငိမ္ေနေသာ ရမက္ေသြးေတြ နိုးထလာသည္ ။ ကိုယ့္ရင္သား ကိုယ္ကိုင္မိေတာ့ ကာမဆိပ္တက္မွု ပိုျမင့္မားလာသည္ ။ တံခါးဟေနသည့္ေနရာမွ က်က်နနပင္ ၾကည့္ေနမိသည္ ။ စိုးေမာင္တို႔ စုံတြဲကေတာ့ ခမ္းေနာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကို မသိသည့္အတြက္ ထင္တိုင္းက်ဲေနၾကသည္ ။ စိုးေမာင္သည္ နိုအုံႏွစ္လုံးကို တလွည့္စီ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပး ဘယ္ညာနို႔သီးမ်ားကို တစ္လွည့္စီ စို႔ေပး ယက္ေပးႏွင့္ အတန္ၾကာ လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ ေဒၚခင္ေမယု၏ ရွပ္ဟိုက္ေသာ ဝမ္းပ်ဥ္သားတေလၽွာက္ အသာ လၽွာေလးနဲ႔ ယက္ေပးရင္း ေအာက္ဖက္သို႔ တစစ ေလၽွာဆင္းလာသည္။ ၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ အျပာကားမ်ားဆီက ျပကြက္တို႔ကို အတုယူကာ လက္ေတြ႕ စမ္းလုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု တစ္ေယာက္မွာေတာ့ တဟင္းဟင္းကို ျဖစ္ေနသည္ ။

ေလၽွာဆင္းသြားေသာ စိုးေမာင္၏ ပါးစပ္သည္ ဘယ္ေနရာကို ဦးတည္ေနသည္ကို ေဒၚခင္ေမယု ေကာင္းေကာင္း သိသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုသည္ ေစာက္ဖုတ္ အယက္ခံဘူးသည္ ။ ကြယ္လြန္သူ လင္ေတာ္ေမာင္ ကိုယာကြတ္ကေတာ့ မဟုတ္ ။ သူမႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ေသာ ေၾကးစား အလိုးသမား အခ်ိဳ႕က ျဖစ္သည္ ။ ေၾကးစား အလိုးသမားတိုင္းကေတာ့ ေစာက္ပတ္ ယက္မေပးၾကေပ ။ ေဒၚခင္ေမယုသည္ ယက္ေပးလၽွင္ေတာ့ ဖီလင္ယူလိုက္သည္ ။ ယက္မေပးသူကိုေတာ့ အယက္ မခိုင္းပါ ။ ယခု စိုးေမာင္က သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကို ယက္ေပးလ်င္ အျပတ္အရသာခံလိုက္မည္သာ ။

စိုးေမာင္သည္ သူ႔အေဒၚ၏ ေစာက္ပတ္ကို ႁပြတ္ကနဲ တစ္ခ်က္ အရင္စၿပီး နမ္းလိုက္သည္ ။ စိတ္ထေနခ်ိန္မို႔ အဖုတ္က မို႔ေဖါင္းေနသည္ ။ အေမႊးမ်ား ရိတ္ထားသည္အတြက္လည္း အဖုတ္သည္ ရွင္းသန႔္ေန၏ ။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားကေတာ့ စိုေနသည္ ။ စိုးေမာင္အဖို႔ အဖုတ္နံ့ကိုပါ ရွူမိသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ နမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ စိုးေမာင္သည္ ေဒၚခင္ေမယု၏ ေစာက္ပတ္ကို အားရပါးရပင္ ယက္ေပးေလေတာ့သည္ ။

“ ေအာင္မေလးေလး.. စိုးေမာင္ရယ္ …. ေကာင္းလွခ်ည္လား… ယက္စမ္းပါ… ဟင့္ဟင့္ …. ယက္စမ္းပါ…..”

ေဒၚခင္ေမယုမွာ ေခါင္း ဘယ္ညာရမ္းလ်က္ ပါးစပ္မွလည္း ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုမိေလသည္ ။ ဖင္ႀကီးကေတာ့ ႂကြတက္လာသည္ ။ ဒါကို ျမင္ေနရသူ ခမ္းေနာင္မွာလည္း ကိုယ့္အဖုတ္ကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ စမ္းမိသည္ ။ ခမ္းေနာင္သည္ ပိုးေပ်ာ့ ေဘာင္းဘီရွည္ ဝတ္ထားသည္ ။ အတြင္းခံ ပင္တီ ရွိေနသည္ ။ အဖုတ္ကို ပကတိအသား နည္းပါးအတိုင္း မထိကိုင္မိ ။ ပင္တီက အနည္းငယ္ ထူထူထဲထဲ ရွိသည္ ။ ဒါေပမယ့္ အဖုတ္မို႔ေဖါင္းေနသည္ကို ထိကိုင္ရသည္ ။ တကိုယ္လုံးလည္း တုန္ရင္သြားသည္ ။ ပါးစပ္မွ “ အို ” ဟုပင္ ေယာင္ယမ္းကာ ျမည္တမ္းမိရသည္ ။

မိမိ၏အေဒၚ ခါးတေကာ့ေကာ့ ဖင္ႀကီး တႂကြႂကြ ေခါင္း ဘယ္ညာရမ္းခါကာ အျပတ္ဖီလင္တက္ေနသည္ကို ခမ္းေနာင္ က်က်နန ျမင္သည္ ။ အဖုတ္ယက္ခံရသည္မွာ အလြန္ အရသာေတြ႕ရေၾကာင္း ယုံမွားသံသယ ျဖစ္စရာ မရွိေပ ။ ခမ္းေနာင္မွာ ၾကည့္ရင္း အဖုတ္ထဲက ယားလာသည္ ။ ကိုယ္တိုင္ အဖုတ္ယက္ခံၾကည့္လိုစိတ္မ်ား ေပၚလာသည္ ။ အဖုတ္ကို လက္ျဖင့္ ကိုင္႐ုံသာ မဟုတ္..။ အသာပြတ္ေပးေနမိေသးသည္ ။ မလုပ္တတ္ လုပ္တတ္ႏွင့္ ပြတ္ေပးျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိေတြ႕မွုကေတာ့ အရသာ ထူးသည္ ။ စိုးေမာင္သည္ ေစာက္ပတ္ကို ယက္ေပးရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းထိုးသြင္းကာ ကလိေပးေသးသည္ ။

“ ဟင့္.. ဟင့္.. လုပ္ေတာ့ကြာ . . တက္ေတာ့… တို႔ အရမ္း ယားေနၿပီ .. တက္ခ်ေတာ့.. တက္လိုးပါေတာ့… ဟင့္ဟင့္….”

ေဒၚခင္ေမယုက အံႀကိတ္ကာ ေျပာသည္ ။ စိုးေမာင္သည္ ေဒၚခင္ေမယု၏ အဖုတ္ကို ကုန္းယက္ရာမွ အသာထသည္ ။ ယခုအခါတြင္မွ ခမ္းေနာင္ အေနျဖင့္ စိုးေမာင္၏ လီးႀကီးကို က်က်နန ျမင္ရေလေတာ့သည္ ။ ေစာေစာပိုင္းကမူ စိုးေမာင္မွာ အဖုတ္ ကုန္းယက္ေနရာ လီးကို အပီ မျမင္ခဲ့ရ ။ ခမ္းေနာင္သည္ ရည္းစားရွိၿပီး ရည္းစား၏ အနမ္း အကိုင္ အႏွိုက္မ်ား ခံဖူးေသာ္လည္း ေယာက်္ားလီးကိုေတာ့ မျမင္ဖူးေသးပါ ..။ ယခု ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ ျမင္ရျခင္းျဖစ္ရာ ဖိုမ သဘာ၀အရ အလိုအေလ်ာက္ စိတ္ဝင္စားမွုလည္း ရွိသည့္အတြက္ စူးစူးစိုက္စိုက္ပင္ ၾကည့္မိသည္ ။

ဆယ္လက္မေက်ာ္ကာ ဘီယာသံဘူးေလာက္ တုတ္ေသာ စိုးေမာင္ရဲ့ အာဂ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ယခုမွ ေယာက်္ားလီး စတင္ျမင္ဖူးေသာ အပ်ိဳမေလး ခမ္းေနာင္ကို ရင္ဖိုသြားေစသည္ ။ ဒါႀကီးနဲ႔မ်ား ငါ့ကို ခ်ရင္ ဟူေသာ အေတြးေလးလည္း ဝင္ကာ ရင္ေတြပိုၿပီး ေမာလွိုက္ ဖိုရသည္ ။

“ ေလးဘက္ ကုန္းေပးပါလား.. ေဒၚေလးရယ္… ေနာ္…”

စိုးေမာင္က မုန႔္ပူဆာေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ ေလသံဟန္ပန္မ်ိဳးႏွင့္ ေျပာသည္ ။ မိန္းမ လိုးရတာ ေကာင္းမွန္း သိေနေသာ စိုးေမာင္သည္ လိုးနည္း ပုံစံမ်ားကိုလည္း ေျပာင္းလဲ စမ္းသပ္ သုံးၾကည့္ခ်င္သည္ ။

“ ဘာလဲ.. ခင္မိမိကို မင္းခ်တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးလား…”

ေဒၚခင္ေမယု၏ ေမးလိုက္သံသည္ ခမ္းေနာင္ကို တစ္မ်ိဳး စိတ္လွုပ္ရွားသြားေစသည္ ။ ဒီအေမးစကား အရ စိုးေမာင္သည္ ေဒါက္တာခင္မိမိကိုလည္း လိုးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ခမ္းေနာင္ နားလည္လိုက္သည္ ။ ခမ္းေနာင္သည္ ေဒၚခင္မိမိႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးသည္ ။ ေဒၚခင္မိမိ၏ ဘဲေတြအေၾကာင္းလည္း တစြန္းတစ သိသည္ ။ ခမ္းေနာင္သည္ ေဒၚခင္မိမိကို ႀကိတ္ၿပီး အားက်မိသလိုလို မနာလိုသလိုလို ရွိေနသည္ ။ ယခု ေဒၚခင္မိမိကေရာ မိမိေဒၚေလးကေရာ စိုးေမာင္ႏွင့္ လိုေနၾကလ်က္ မိမိက ကြက္က်န္ေနမွုကို မခံခ်င္သလိုလိုလည္း ျဖစ္သည္ ။

ရာသီလာေနေသာ အမ်ိဳးသမီးတို႔ ထုံးစံအတိုင္း ခမ္းေနာင္မွာ ပင္ကိုယ္ကပင္ စိတ္ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ခ်င္ခ်င္ အေျခမေနတြင္ရွိရာ ေဒၚခင္ေမယုႏွင့္ စိုးေမာင္တို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရာမွ စိတ္ေတြ ပိုလွုပ္ရွားလာသည္ ။ ယခု ေဒၚခင္မိမိႏွင့္ စိုးေမာင္တို႔လည္း လိုးေနၾကေၾကာင္း သိရျပန္ေတာ့ မ သဘာ၀ မနာလိုမွုႏွင့္ အတူ ရမက္စိတ္လည္း ပိုျပင္းျပလာသည္ ။

“ ဟုတ္တယ္.. ေဒၚေလး… အဲ့လိုမ်ိဳး လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္…”

“ ခင္မိမိက ဖင္ေထာင္ ကုန္းေပးတာပါကြ .. ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ခံတာ မဟုတ္ပါဘူး…။ မင္းက ဘယ္လိုမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာလဲ.. ေလးဘက္ ကုန္းၿပီးေတာ့လား… ဖင္ေထာင္ၿပီးေတာ့လား…”

ေဒၚခင္ေမယုက ေကာင္ေလး စိတ္ပို လွုပ္ရွားေအာင္ တမင္ ေမးလိုက္သည္ ။

“ ေလးဘက္ဘဲ ေထာက္ေထာက္.. ဖင္ဘဲ ေထာင္ေထာင္.. ေဒၚေလး ႀကိဳက္သလို ကုန္းဗ်ာ…. က်ေနာ္ကေတာ့ ဖင္ႀကီးေနာက္ကေန လိုးရရင္ ၿပီးတာပဲ…”

စိုးေမာင္၏ ျပန္ေမးလိုက္မွုက ေဒၚခင္ေမယုကို ပိုၿပီး တဏွာ ထန္သြားေစသည္ ။ အမ်ိဳးသမီးသည္ ပက္လက္ အိပ္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းပင္ လူးလဲထကာ ဒူးတုတ္ၿပီး ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးသည္ ။ အသားျဖဴဝင္းသူမို႔ ေထာင္တက္လာေသာ ဖင္ဆုံကားကားအိအိႀကီးသည္ ငါးတိုင္အား ညအိပ္မီး အလင္းေရာင္ ေအာက္တြင္ ဝင္းလက္ေနသည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုသည္ ေပါင္တန္ တုတ္တုတ္ ၿဖိဳးၿဖိဳး ႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ကားကားလုပ္ကာ ဖင္ကို ေကာ့ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ႀကိး ေနာက္သို႔ ျပဴးကာ ထြက္ေနပုံကို လိုးေတာ့မည့္ စိုးေမာင္ေရာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ခမ္းေနာင္တို႔ပါ ေကာင္းေကာင္း ျမင္ရသည္ ။ စိုးေမာင္က ေဒၚခင္ေမယု၏ ဖင္သားႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲျဖဲကာ ဖင္ဝတြင္ တံေတြး ထြီကနဲ ေထြးခ်သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု ခါးေလးတြန႔္သြားသည္ ။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ခမ္းေနာင္မွာမူ အသည္းေအး ရင္ဖိုသြားသည္ ။ အဖုတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ စိုလာသည္ ။ ရာသီလာေနခ်ိန္မို႔ ခမ္းေနာင္သည္ ပင္တီေအာက္မွာ ရာသီထိန္း ဂြမ္းစကို ထည့္ထားရာ ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ ထိုဂြမ္းစတြင္ စိမ့္ဝင္သည္ ။

“ ဟိတ္.. ဘာလို႔ ဖင္မွာ တံေတြး ဆြတ္တာလဲ.. ဖင္ခ်မလို႔လား…”

ေဒၚခင္ေမယုက ေခါင္းေလး ေနာက္ကို ငဲ့ၾကည့္ကာ ေမး၏ ။ ကိုယ္တိုင္ ဖင္လိုးမခံဖူးေသးေသာ္လည္း ဖင္လိုးလ်င္ တံေတြးဆြတ္ရမွုမ်ိဳးကိုေတာ့ နားလည္သည္ ။ သိေနသည္ ။

“ ဟုတ္တယ္.. ေဒၚေလးကို ဖင္ခ်ၾကည့္မလား လို႔…”

“ ဟာ.. ဖင္ေတာ့ မခ်ေသးနဲ႔ကြာ… အဖုတ္ပဲလုပ္…”

“ လုပ္ပါ ေဒၚေလးရာ.. ေဒၚေလးမိမိေတာင္ ဖင္လိုးခံေသးတာပဲဥစၥာ…”

အလို.. စိုးေမာင္က ေဒၚခင္မိမိကို ဖင္ခ်ၿပီးပါပေကာလား ….။ တကယ္ဘဲ ဖင္လိုးလို႔ ရသလားဟု ခမ္းေနာင္ ေတြးမိသည္ ။ ဖင္ခ်သည္မွာ စကားအျဖစ္သာ ေျပာျခင္းဟု ခမ္းေနာင္က ထင္ေနခဲ့သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုမွာ ေဒၚခင္မိမိကို စိုးေမာင္ ဖင္လိုးသည္ကို က်က်နန ၾကည့္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဖင္ခံၾကည့္လိုသည့္စိတ္မ်ားလည္း ေပၚခဲ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ နာရမွာကိုေတာ့ အရမ္းေၾကာက္ေနသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဖင္လိုး မကၽြမ္းေသးေသာ စိုးေမာင္အေနျဖင့္ ဒီအတိုင္းႀကီး ခ်လၽွင္ နည္းလမ္း မမွန္ပဲ နာၾကင္မွုသာ ပိုမ်ားေနမည္ဟု လည္း ေတြးမိသည္ ။

“ မနက္ဖန္ ညေနၾကမွ မိမိဆီကို သြားၾကမယ္.. အဲဒီၾကရင္ တို႔ကို မင္း ဖင္စိတ္ႀကိဳက္ခ်.. ဟုတ္ၿပီလား.. အခုေတာ့ ေရွ႕ေပါက္ကိုပဲ လုပ္ေပးကြာ….”

စိုးေမာင္မွာ အေဒၚ၏ ဖင္ကို အရမ္း လိုးခ်င္ေနသည္ ။ သို႔ေသာ္ ေဒၚခင္ေမယုက ယခု ေလာေလာဆယ္ မလုပ္ရန္ ေျပာေနရာ အျပတ္ျငင္းျခင္း မဟုတ္ပဲ မနက္ဖန္ ညေနၾကလၽွင္ ဖင္လိုးရဖို႔ ေသခ်ာေနသည္မို႔ စိုးေမာင္ကလည္း ယခု ေလာေလာဆယ္ အသာခ်ိဳလိုက္ရန္ ဆုံးျဖတ္သည္ ။

“ မနက္ဖန္ ညေနၾကရင္ တကယ္ ဖင္ေဆာ္ရမွာေနာ္ ..”

“ စိတ္ခ်.. စိတ္ခ် .. မင္း သေဘာရွိ ခ်နိုင္ေအာင္ တို႔ ဖင္ခံမယ္.. ဟုတ္ၿပီလား…”

“ ဟုတ္ၿပီ…”

စိုးေမာင္က ဖင္လိုးရန္ အခ်ိန္ေရႊ႕မွုကို သေဘာတူလက္ခံလိုက္ၿပီးေနာက္ ေဒၚခင္ေမယု၏ အဖုတ္ဝတြင္ လီးကို ေတ့ေထာက္ကာ ထိုးသြင္းသည္ ။ ေဒၚခင္မိမိ သြန္သင္ထားသည့္အတိုင္း လီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလး ဖိဖိထိုးသြင္းျခင္း ျဖစ္သည္ ။

“ ဖြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္..ဖုတ္..ဖြတ္…”

လီးသည္ တစ္ထစ္ခ်င္း ျမဳပ္ျမဳပ္ဝင္သည္ ။

“ အား.. ကၽြတ္ကၽြတ္ … စိုးေမာင္ရယ္… ဟင့္…”

ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးထားလို႔ ျပဴးေနေသာ အဖုတ္ထဲ အသြင္းခံရသည္မို႔ အဝင္ထိမိတင္းၾကပ္ေနရာ ေဒၚခင္ေမယု တုန္တခိုက္ခိုက္ျဖင့္ စုတ္သတ္ ညည္းရေလသည္ ။

ခမ္းေနာင္မွာလည္း ဖင္လိုးတာကို မ်က္ျမင္ မေတြ႕ရေသးေသာ္လည္း ေဒၚခင္ေမယုႏွင့္ စိုးေမာင္တို႔ ေျပာဆိုေနၾကသည့္ စကားမ်ားအရ ဖင္ကိုလည္း လိုးလို႔ရေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္ နားလည္သြားသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု၏ အဖုတ္ထဲ လီးသြင္းတာကိုပင္ အျပတ္ ၾကည့္ရွုေလ့လာေနမိေလသည္ ။ ဒီအေနအထားတြင္ ခမ္းေနာင္ အေနျဖင့္ အဖုတ္ထဲ လီး တိုးဝင္မွုကို သိပ္အထင္ရွားႀကီး မဟုတ္သည့္တိုင္ အေတာ္ေလး ျမင္သာေနသည္ ။ လီးႀကီး အဆုံးဝင္ေအာင္ ထိုးသြင္းၿပီးေနာက္ စိုးေမာင္သည္ ကိုယ္ကို အသာကိုင္းကာ ေဒၚခင္ေမယု၏ ၃၆ လက္မ အတိုင္းအတာရွိေသာ နို႔အုံထြားထြားႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ကာ ဆြဲသည္ ။ ၃၈ လက္မ ရွိသည့္ ေဒၚခင္ေမယု၏ တင္ပါးဆုံႀကီးကေတာ့ စိုးေမာင္၏ ေပါင္ၿခံတြင္ တင္းတင္းအိအိႀကိး ထိကပ္မိေနသည္ ။

ကာမစပ္ယွက္မွု အေတြ႕အၾကဳံ ေကာင္းေကာင္း ရွိေနေသာ ေဒၚခင္ေမယုသည္ စိုးေမာင္ အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေတာ့မွာကို နားလည္သည္ ။ ဒီလို ဖင္ေထာင္ေပးၿပီး အလိုးခံဖူးသူမို႔ ေဒၚခင္ေမယုသည္ ဒူးကို အားျပဳေထာက္ကာ ေပါင္ကို ညႊတ္ၿပီး ေတာင့္ထားလိုက္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ေဆာင့္အားျပင္းသည္ ။ လီးက ႀကီးမား တုတ္ခိုင္သည္ ။ ထို႔ျပင္ လီးအေတြ႕ကလည္း ထူးကဲလြန္းသည္ ။ ဒီေတာ့ ေဒၚခင္ေမယုမွာ အလိုးခံ သက္တမ္းတြင္ မၾကဳံဖူးေသာ ကာမစည္းစိမ္ကို အလြန္ပင္ ခံစားေနရသည္ ။ စိုးေမာင္ လူပ်ိဳရည္ စပ်က္ခဲ့သည့္ လိုးပြဲတြင္ ရခဲ့သည့္ကာမအရသာထက္ပင္ ပိုေကာင္းေသးသည္ ။

ထိုအခ်ိန္က စိုးေမာင္မွာ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ဆိုသလို ၾကဳံးၿပီး ေဆာင့္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ။ လိုးနည္း ေဆာင့္နည္းမ်ား စနစ္တက် မတတ္ေသး ..။ ယခုေတာ့ ေဆာင့္နည္း သုံးမ်ိဳးကို အေတာ္ အထာက် ကၽြမ္းက်င္ေနရာ အလိုးခံရတာ ပိုေကာင္းၿပီး ပိုၿငိမ့္ေနေလသည္ ။

“ ဖြတ္ ဖုတ္ ဖတ္…ဖြတ္ဖုတ္ ဖတ္ …”

ၾကမ္းျပင္ညီ ေဆာင့္နည္းျဖင့္ သုံးခ်က္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္သည္ ။

“ ဘြပ္…အိ…ဘြပ္…အား ပါး ….”

ေအာက္ပင့္ ေဆာင့္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ေဆာင့္ခ်သည္ ။

“ ဘြပ္.. အားပါးပါး… စိုးေမာင္ရယ္… ဘြပ္ဘြပ္.. ေကာင္းလိုက္တာ .. ဟင့္…. ဘြပ္….”

ေျမစိုက္ေဆာင့္နည္း သုံးခ်က္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္သြင္းခံရေသာအခါတြင္ေတာ့ ေဒၚခင္ေမယု ခါးေကာ့ ေခါင္းေမာ့ ဖင္ႀကီးရမ္းကာ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္ ။ စိုးေမာင္ကေတာ့ သုတ္ရည္ မထြက္ေသး ..။ လီးမာေနဆဲ ..။ တအားကုန္ ဆက္ေဆာင့္ေနဆဲ ..။ ေဒၚခင္ေမယု ဖီလင္ျပန္ၿပီး တက္လာရျပန္သည္ ။

“ ေဆာင့္စမ္းပါ.. စိုးေမာင္.. အဖုတ္ထဲကို တအားေဆာင့္လိုးစမ္းပါ … ေကာင္းလိုက္တာ.. ေကာင္းလိုက္တာ…. အား…. အား..”

စိုးေမာင္သည္ အလိုးအေဆာင့္ စံခ်ိန္တင္သည့္ႏွယ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေအာင္ပင္ အားျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္ သြက္သြက္ႏွင့္ တရၾကမ္း ၾကဳံးကာ လိုးပစ္လိုက္သည္ ။ ေဒၚခင္ေမယု သုံးႀကိမ္ဆက္ၿပီး ၿပီးသည္ ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္ ၾကာေအာင္ စံခ်ိန္မက်စတမ္း ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးမွ စိုးေမာင္၏ လီးမွ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္ ။

အေဒၚႏွင့္ တူတို႔သည္ ေမွာက္ခုံႀကီး တပ္ရက္သား ကုတင္ေပၚ လဲက် ၿငိမ္သက္သြားၾကသည္ ။ ခဏ အၾကာတြင္ အေမာ အနည္းငယ္ ေျပကာ အသက္ရွူ မွန္လာေတာ့မွ အိပ္ရာထက္မွ ဆင္းကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ သြားၿပီး ေပက်ံေနသည္မ်ားကို ေဆးေၾကာၾကသည္ ။ အေပၚထပ္ရွိ အိပ္ခန္းမ်ားတြင္ ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ အိမ္သာ တြဲလၽွက္ ရွိေနေသာ္လည္း စိုးေမာင္အိပ္ေသာ အခန္းမွာမူ မူလက အိပ္ခန္း မဟုတ္ပဲ အလုပ္သမားခန္းကို အိပ္ခန္း အျဖစ္ ေျပာင္းထားသည္မို႔ ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ အိမ္သာ တြဲလၽွက္ မရွိ ။ မီးဖိုခန္းေလးနားရွိ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ သြားကာ ေဆးေၾကာ သန႔္စင္ရသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ႏုတ္ဆက္ အနမ္းမ်ား နမ္းၿပီး ေဒၚခင္ေမယု အေပၚထပ္ရွိ မိမိ၏ အိပ္ခန္းသို႔ ျပန္တက္သြားသည္ ။ စိုးေမာင္လည္း ကိုယ့္အိပ္ခန္းထဲကို ျပန္လာခဲ့သည္ ။

“ မနက္ဖန္ ညေနၾကရင္ ေဒၚေလးကို ဖင္ခ်မွာ ေနာ္ …”

အေဒၚႏွင့္ ခြဲခါနီးတြင္ စိုးေမာင္က မနက္ဖန္ၾကရင္ ဖင္လိုးရေရး အတြက္ ေသခ်ာေစရန္ ေျပာလိုက္ေလသည္ ။

“ ေအးပါကြာ… လိုးရမွာေပါ့… မင္းက တို႔ကို ဖင္အရမ္းခ်ခ်င္ေနၿပီလား …”

“ ဒါေပါ့.. ေဒၚေလးရ … ေဒၚေလးမိမိကို ဖင္လိုးၿပီးကတည္းက ဖင္ခ်ရတာလည္း သိပ္ေကာင္းမွန္း သိၿပီး ဖင္ျမင္ရင္ လိုးခ်င္ေနတာ…”

“ မင္းကလည္း.. ေျပာေရာ့မယ္ …”

ခမ္းေနာင္မွာေတာ့ အေပၚထပ္ရွိ သူမ၏အိပ္ခန္းသို႔ မျပန္နိုင္ေသးပါ ။ ရွမ္းတ႐ုတ္မေလး၏ စိတ္အစဥ္သည္လည္း အရမ္းပင္ လွုပ္ရွားကာေနသည္ ။ ရာသီလာခ်ိန္ ကာမစိတ္ ထက္သန္တတ္မွုမီးပုံတြင္ စိုးေမာင္တို႔ စပ္ယွက္ၾကပုံမ်ားကို ၾကည့္ျမင္ခဲ့ရမွုေတြက ဓါတ္ဆီ ထပ္ျဖည့္ေပးရာ အလၽွံညီးညီးကို ေလာင္ၿမိဳက္လို႔ ေနသည္ ။ ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို႔ သိမ္းလို႔ မရနိုင္ေတာ့ ။ ဒါေၾကာင့္ ခမ္းေနာင္သည္ ေဒၚခင္ေမယု အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားသည္ အထိ ဧည့္ခန္းေထာင့္နား ေမွာင္ရိပ္တြင္ ခိုကာ ၿငိမ္ၿပီး ေစာင့္ေနသည္ ။ ထို႔ေနာက္ စိုးေမာင္၏ ေနာက္မွ အသာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္လာခဲ့သည္ ။

ေဒၚခင္ေမယုကို က်က်နန လိုးခဲ့ရသည့္အတြက္ ( ဖင္မခ်ရေသးသည့္တိုင္ ) စိုးေမာင္က အေတာ္ေလး ေက်နပ္ကာ ေလကေလး တခၽြန္ခၽြန္ႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ကာ ကုတင္ေပၚ ခုန္တက္ၿပီး ပက္လက္လွန္ကာ လွဲအိပ္ခ်သည္ ။ ေစာေစာကတည္းက ကုတင္ေပၚတြင္ ေဒၚခင္ေမယုႏွင့္ လိုးခဲ့ၾကသည္မ်ားကို ျပန္ေျပာင္း စားျမဳံ႕ျပန္ကာ စဥ္းစားရင္း ဖီလင္ခံေနသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ခမ္းေနာင္ ဝင္လာသည္ကို ခ်က္ခ်င္း မသိေပ ။

ခမ္းေနာင္မွာ အပ်ိဳေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမရ ေတာ့ေအာင္ နိုးႂကြေနေသာ ကာမဆိပ္ေၾကာင့္ အိေျႏၶေတြ သိကၡာေတြ ေစာင့္စည္းရမည္ကိုလည္း မသိနိုင္ေတာ့ ။ မဆင္ျခင္နိုင္ေတာ့ ။ ကာမစိတ္ရိုင္း၏ ေစစားမွုျဖင့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ရွိေနေသာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ခပ္ရဲရဲ ဝင္လာခဲ့ေလၿပီ ။

“ ရွူး . . ”

ခမ္းေနာင္က အသံခပ္တိုတိုး တစ္ခ်က္ျပဳသည္ ။ မိမိ၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းရွိ ညဝတ္ဘေလာက္စ္ကိုလည္း ဆတ္ကနဲ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ရွူးကနဲ အသံေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ စိုးေမာင္သည္ ကုတင္ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ခမ္းေနာင္ကို ျမင္ေသာအခါ အံ့ၾသသြားသည္ ။ စိုးေမာင္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ခမ္းေနာင္က ဘေလာက္စ္ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္ရာ အတြင္းခံ ဘရာစီယာလည္း စည္းမထားေသာေၾကာင့္ အေပးပိုင္း ဗလာက်င္းၿပီး ရင္သားစိုင္မ်ား ဟင္းလင္း ျဖစ္ေနသည္ ။

ခမ္းေနာင္သည္ သူမ၏အေဒၚ ေဒၚခင္ေမယုလို ဆိုက္အႀကီးစား မဟုတ္ ။ ကိုယ္လုံး သြယ္သြယ္ က်စ္က်စ္လုံးလုံးေလး ျဖစ္သည္ ။ အရပ္ ငါးေပ ေလးလက္မခန႔္ ျမင့္သည္ ။ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ထည္ကေတာ့ ရင္ ၃၂.. ခါး၂၁.. တင္၃၄ . .အမ်ိဳးအစား ေလာက္ ရွိေပမည္ ။ ဗလာက်င္းေနေသာ ရင္သားေလး ႏွစ္ခုသည္ မို႔မို႔လုံးလုံးေလးမ်ား ျဖစ္သည္ ။ စူစူပုံ႔ပုံ႔ေလး ျဖစ္သည္ ။ စိုးေမာင္ အံ့အားသင့္ကာ မ်က္လုံး အျပဴးသား ၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ ခမ္းေနာင္သည္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ဝတ္ထားေသာ ပိုးေပ်ာ့ေဘာင္းဘီရွည္ကိုလည္း ခပ္သြက္သြက္ပင္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ အတြင္းခံ ပင္တီသာ ဝတ္လ်က္ျဖင့္ ကုတင္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္သည္ ။ စိုးေမာင္၏ ေဘးတြင္ ဝင္ကာ လွဲခ်သည္ ။

“ ေဟ့ .. ေနာင္ေနာင္… ဒါ… ဒါ…. ဘာလုပ္တာလဲ….”

အံ့အားသင့္ေနေသာ စိုးေမာင္မွာ ယခုမွ အသိဝင္လာကာ အသံ ခပ္အုပ္အုပ္ျဖင့္ ေမးသည္ ။

“ နင္ ဖင္သိပ္လိုးခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား… ငါက နင့္ဆႏၵကို ျဖည့္မလို႔ပါ…”

ရာသီေသြး ဆင္းေနခ်ိန္ ကာမရမက္စိတ္ ထန္ျပင္းမွုေၾကာင့္ ဆင္ျခင္နိုင္စိတ္ပင္ မရွိေတာ့ေသာ ခမ္းေနာင္က ႏွုတ္ရဲရဲျဖင့္ ေျပာကာ စိုးေမာင္ကို သိုင္းဖက္သည္ ။ စိုးေမာင္၏ ညာလက္ကို ဆြဲယူကာ မိမိ၏ တင္ပါးေပၚသို႔ အုပ္တင္ေပးသည္ ။ စိုးေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔လည္း ပိုၿပီး တိုးဝင္သည္ ။ ခမ္းေနာင္၏ ဗလာက်င္းေနေသာ ရင္သားမို႔မို႔ေလးမ်ားသည္ စိုးေမာင္ ရင္ခြင္တြင္ အပ္မိသည္ ။ ေသြးဆူကာ ရမက္ေဇာအားလည္း ထန္ေသာ စိုးေမာင္၏ လီး ဆတ္ကနဲ ေတာင္သည္ ။ စိုးေနာင္၏ လက္ကလည္း ခမ္းေနာင္၏ တင္ပါးကို အလိုလိုပင္ ကိုင္ညႇစ္မိသည္ ။ ပင္တီေအာက္မွ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ တင္ပါးေလးက သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း ကိုင္လို႔ေကာင္းသည္ ။

ခမ္းေနာင္ကလည္း ကဲမည့္ကဲေတာ့ ဘာမွ ေနာက္တြန႔္မေန ။ တဏွာစိတ္ တအားမႊန္ေနေသာ မိန္းမသည္ ဘာမွ အရွက္အေၾကာက္ မရွိတတ္ ။ ယခုလည္း ၾကည့္ေလ ..။ ခမ္းေနာင္သည္ စိုးေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္႐ုံသာမက ပါးစပ္ခ်င္း ေတ့ကပ္ၿပီး အာသာျပင္းျပင္း စုပ္နမ္းလိုက္ေလၿပီ ။ ရည္းစားႏွင့္ နမ္းဖူး စုပ္ဖူးသည့္ အေတြ႕အၾကဳံ ေကာင္းေကာင္း ရွိသည္မို႔ ခမ္းေနာင္သည္ အနမ္းအစုပ္တြင္ စိုးေမာင္ထက္ သာသည္ ။ စိုးေမာင္၏ ႏွုတ္ခမ္းကို ေမၽွာ့ေသြး စုပ္သလို မၽွင္းၿပီး စစုပ္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တအားစုပ္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ စိုးေမာင္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ လၽွာကို ထိုးကလိေပးသည္ ။

မိန္းကေလးဘက္က ဒီလိုစလာေတာ့ စိုးေမာင္ ဘယ္ခံနိုင္ေတာ့မည္နည္း ..။ သူက ေယာက်္ား…။ ၿပီးေတာ့ တဏွာကလည္း သိပ္ထန္တဲ့ေကာင္…။ ခ်က္ဆို လီးက ေထာင္ေနတဲ့လူ …။ ၿပီးေတာ့ ခမ္းေနာင္ ႏွင့္ စိုးေမာင္တို႔က ဘယ္လိုမွ ေသြးသား ေတာ္စပ္သူေတြ မဟုတ္ ။ စိုးေမာင္၏ အေမက ေဒၚခင္ေမယု၏ အေဖတူ အေမကြဲ အစ္မ ..။ ခမ္းေနာင္က ေဒၚခင္ေမယု မိခင္၏ ေမာင္အငယ္ဆုံးက ေမြးေသာ သမီး ..။ မိမိႏွင့္ ေသြးသား ေတာ္စပ္ေသာ အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေမယုႏွင့္ပင္ စပ္ယွက္ခဲ့ၿပီးေသာ စိုးေမာင္မွာ ေသြးသား မေတာ္ေသာ ခမ္းေနာင္ကို ေရွာင္ေနစရာ အေၾကာင္း မရွိ ..။

စိုးေမာင္၏ ရမက္ဆႏၵေဇာေတြလည္း ေပါက္ကြဲ နိုးႂကြလာသည္ ။ ဒီေတာ့ ငနဲသားကလည္း လက္ျမန္ေျချမန္ပင္ လွုပ္ရွားေလေတာ့သည္ ။ ခမ္းေနာင္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေနာက္ဆုံး က်န္ေနသည့္ အဝတ္ျဖစ္ေသာ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္သည္ ။ ခမ္းေနာင္ကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ေျခေထာက္ကို လွုပ္ရွားေပးရာ ပင္တီေဘာင္းဘီ ကၽြတ္သည္ ။ စိုးေမာင္သည္ မိမိ၏ ပုဆိုးကိုလည္း ကန္ခၽြတ္ပစ္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ခမ္းေနာင္၏ ေပါင္ခြၾကားကို လက္ဝါးႏွင့္ အုပ္ပြတ္သည္ ။ ရာသီထိန္း ဂြမ္းစ ေဖာင္းေဖာင္းအိအိကို စမ္းမိရာ ဒီအဖုတ္အေတြ႕က တစ္မ်ိဳးႀကီးပါလားဟု စိတ္ထဲ ထင္ကာ အသာကုန္းၿပီး ၾကည့္သည္ ။

“ ငါ… ရာသီလာေနတယ္ .. အဖုတ္ကို မသုံးနဲ႔… ဖင္ပဲ … ခ်…”

ခမ္းေနာင္က ထိုသို႔ ေျပာရင္း လူးလဲထကာ ဒူးတုတ္ၿပီး ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးသည္ ။ ေစာေစာက ေဒၚခင္ေမယု ေနေပးသြားသည္ကို အတုယူကာ လိုက္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ဖင္လိုးခ်င္ေနေသာ စိုးေမာင္မွာ ခမ္းေနာင္၏ ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာခ်လိုက္ေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ အလြန္ ေက်နပ္သြားသည္ ။ ခမ္းေနာင္ ရာသီလာေနမွုအတြက္ ဘယ္လိုမွ စိတ္အေႏွာက္အရွက္ ျဖစ္မေနေတာ့ ။

စိုးေမာင္သည္ ေကာ့ေထာင္ေပးထားေသာ ခမ္းေနာင္၏ ဖင္ေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ေနရာယူသည္ ။ ေဒၚခင္ေမယုေလာက္ ဆုံမထြားေသာ္လည္း ရွမ္းတ႐ုတ္မမို႔ ေဒၚခင္ေမယု၏ ဖင္လိုပင္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ျဖစ္သည္ ။ ရာသီထိန္း ဂြမ္းစကို သိုင္းထားသည့္ ခါးစည္းေမၽွာ့ႀကိဳးေလးက အနက္ေရာင္ ႀကိဳးက ခပ္ေသးေသး ျဖစ္ေသာ္လည္း ျဖဴေဖြးဥေနေသာ အသားေရာင္ ေအာက္ခံတြင္ေတာ့ အနက္ေရာင္က ထင္းေနသည္ ။

ရာသီထိန္း ဂြမ္းစသည္ ေရွ႕ဘက္ အဖုတ္ေပၚတြင္သာ ပိျပားေသသပ္စြာ ဖုံးထားကာ အဖုတ္ေအာက္ဖက္ အထိသာ ရွိသည္ ။ ဖင္ေပါက္ အထိေတာ့ ဖုံးမေန ..။ ေအာက္ဘက္ ခြသိုင္းႀကိဳးက ဖင္အကြဲ ေၾကာင္းၾကားတြင္ ညပ္ေနသည္ ။ ဖင္ဝအေပၚ ထိုႀကိဳးေလးက ျဖတ္ကာသြားသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ အတားအဆီး မျဖစ္ပါ ။ ထိုႀကိဳးေလးကို အသာေလး ဖယ္လိုက္လၽွင္ ဖင္ဝေနရာတြင္ ရွင္းသြားသည္ ။

ခမ္းေနာင္သည္ လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ကာ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ ဖင္သားႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲျဖဲေပးသည္ ။ စိုးေမာင္က ဂြသိုင္းႀကိဳးေလးကို ေဘးသို႔ အသာဖယ္ၿပီး ဖင္ဝတြင္ တံေတြး အေတာ္မ်ားမ်ား ေထြးထည့္လိုက္သည္ ။

“ ထြီ..ထြီ..ထြီ…”

တံေတြး တခ်ိဳ႕ ဖင္ေခါင္းေပါက္ထဲ စိမ့္ဝင္သည္ ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စအိုဝတြင္ အိုင္ၿပီး တင္က်န္ေနသည္ ။ အျမဳပ္ကေလးမ်ား တစီစီ ျဖစ္ေနေသာ စအိုဝမွ တံေတြးအိုင္ေလးသည္ ငါးတိုင္အား မီးေရာင္ မွိန္မွိန္ေလး ေအာက္တြင္ ပုလဲဥေလးမ်ားလို ျဖစ္ေနသည္ ။

စိုးေမာင္က သူ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးတြင္လည္း တံေတြးမ်ား ဆြတ္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ရွမ္းတ႐ုတ္မေလး ကိုယ္တိုင္ ဆြဲျဖဲေပးထားေသာ စအိုဝတြင္ လီးကိုေတ့သည္ ။ ေကာင္မေလး ဖင္တြန႔္သြားသလို ငနဲသားလည္း ေခါင္းေမာ့သြားသည္ ။

“ နင့္ဖင္ထဲ လီးကို သြင္းေတာ့မယ္ ေနာင္ေနာင္…”

“ အင္း.. သြင္းေလ …”

“ စသြင္းခါစေတာ့ နာလိမ့္မယ္.. ေအာင့္ခံ.. ဟုတ္ၿပီလား… လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္ေအာင္သြင္းၿပီး ဖင္လိုးေပးရင္ေတာ့ … နင္ အျပတ္ ဖီလင္ ၿငိမ့္မွာပါ… စိတ္ခ်…”

စိုးေမာင္က လူတတ္ႀကီးလုပ္ကာ ရွမ္းတ႐ုတ္မေလး ခမ္းေနာင္ကို ေျပာလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ရွမ္းတ႐ုတ္မေလး၏ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ အသာ ထိုးသြင္းသည္ ။ လီးဒစ္ႀကီး ျမဳပ္ဝင္သည္ ။ ျဖဴေဖြးဥေနေသာ ဖင္ထဲသို႔ မိမိ၏လီးတန္ မဲတုတ္တုတ္ႀကီး တိုးဝင္ေနမွုကို စိုးေမာင္က မ်က္ေစ့ အရသာခံကာ ကုန္းၾကည့္ေနလိုက္ေသးသည္ ။ အပ်ိဳစစ္စစ္ ဖင္ေပါက္ေလးမို႔ က်ဥ္းကာ ၾကပ္ေနသည္ ။ စိုးေမာင္ အေနႏွင့္ အေတာ္ကို ထိန္းကာ ႀကိဳးစားၿပီး သြင္းေနရသည္ ။

ခမ္းေနာင္မွာ နာေသာ္လည္း ႀကိတ္ၿပီး ခံသည္ ။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါမွ အလိုးမခံဖူးေသးေသာ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးမို႔ ဖင္ေပါက္ကို ဖြင့္မေပးတတ္ ။ လီး အဝင္ေခ်ာေအာင္လည္း လုပ္မေပးတတ္ ..။ သူမ တတ္သမၽွမွာ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေထာင္ကာ ေပးလၽွက္ ဖင္သားႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲျဖဲထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ။ ဖိၿပီး ထိုးသြင္းေသာအခါ လီးႀကီးသည္ တစ္ထစ္ခ်င္း ဖင္ထဲသို႔ ဝင္သည္ ။ စိုရႊဲေနေအာင္ သုတ္ထားေသာ တံေတြးမ်ား၏ ေက်းဇူးဟု ဆိုရမည္ ။ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ႀကိဳးစားသြင္းမွ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္သည္ ။

လီးဝင္ၿပီးေသာအခါ စိုးေမာင္က အသာ ျဖည္းျဖည္းေလး စၿပီး လိုးေပးသည္ ။ အရွိန္ရလာမွ အားနည္းနည္း ထပ္ထပ္ ထည့္သည္ ။ အထာက်သြားေတာ့မွ ခမ္းေနာင္၏ ဖင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေပးလိုက္ေလေတာ့သည္ ။

“ ဘု ဘု ဘု .. ဘြပ္.. ဘု.. ဘြပ္…”

“ အီး.. ဟင္း… အား… အီး….”

ခမ္းေနာင္မွာ ေအာက္မွ စိုးေမာင္ လိုးသမၽွ ေအာင့္အီးကာ ခံရင္း ညည္းတြားေနေပေတာ့သည္ ။…ၿပီးပါၿပီ