သိပ်ကောင်းတာဘဲ ခင်မွန်ရယ်

Unicode

“ ခင်မွန် ” “ ရှင်..” “ ဆရာ့ကို စားပွဲပေါ်က ဖိုင်အစိမ်းလေး ကမ်းလိုက်စမ်းပါ ..” “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…” ခင်မွန်သည် စားပွဲတွင် အလုပ်လုပ်နေရာမှထကာ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲရှေ့သို့ လျှောက်လှမ်းလိုက်သည် ။ ခင်မွန် ဖြေးဖြေးလေး လျှောက်နေစဉ်မှာပင် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် တုန်ခါနေသော တင်ပါးကြီးများက အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြီးမားလှသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်အစိမ်းလေးကို ယူပြီး ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသည့် ဆရာ့ထံသို့ ပတ်ပြီး လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။ ခြေလှမ်းတွေ လှမ်းလိုက်လေတိုင်း ဝတ်ထားသော ထမိန်လေးအတွင်းမှ ရုန်းကန် ထကြွသွားသည့် ခင်မွန်ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးများမှာ ဖြောင့်တန်းပြီး တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှိလှသည် ..။

“ ဆရာ.. ဒီမှာ ဖိုင်…” “ အော်..အေး..အေး…” ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန် ကမ်းပေးနေသော ဖိုင်လေးကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။ ဆရာ့ထံသို့ ဖိုင်ကိုပေးအပြီး ခင်မွန် လှည့်ထွက်လိုက်သည် ။ “ အော်.. ခင်မွန်…” ဆရာ့ ခေါ်သံကြောင့် ဆရာထိုင်နေရာဘက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်သည် ။ “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…” “ ဒီစာအုပ်ထဲက အခန်း ( ၃ ) နဲ့ ( ၆ ) ကို လေ့ကျင့်ခန်း မေးခွန်းတွေချည်း ထုတ်ရေးပေးပါဦး…” ဆရာဦးစိုးဦးက ဖိုင်ယူပေးရန် မပြောခင်က သူဖတ်နေသော စာအုပ်ကို ဖွင့်ပြသည် ။ မတ်တပ်ရပ်လျက် ငုံ့ကြည့်နေသော ခင်မွန်၏ လည်ဟိုက် အင်္ကျီကြောင့် ရင်သားများမှာ တဝက်လောက် အပေါ်ပိုင်းကို ဖြူစင်ဝင်းနုဖတ်စွာ တွေ့ရသည် ။ ခင်မွန်က ဆရာပြသည်များကို ကြည့်ပြီး ဆရာ့လက်မှ စာအုပ်ကို လှမ်းယူကာ သူမ၏စားပွဲသို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည် ။ ပြီးတော့ လုပ်စရာများကို ဆက်လုပ်နေလိုက်သည် ။

ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကျူရှင်ကျောင်းတွင် စာရေးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်မှာ ဒီနှစ်စာသင်နှစ် နှစ်စကတည်းကဖြစ်လို့ ယခုဆိုလျှင် ( ၄ ) လ ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည် ။ တက္ကသိုလ် အဝေးသင်တွင် ဒုတိယနှစ် တက်နေပြီး တခြားအလုပ်ထက် ကျောင်းစာနှင့် နီးစပ်ကာ သွားရလာရ နီးစပ်လွယ်ကူသော ဦးစိုးဦး၏ ကျူရှင်ကျောင်းတွင် အလုပ်လုပ်ရသည်ကို သူမ ပိုလို့နှစ်သက်မိ၏ ။ သူမသည် ယခု အလုပ်ကို သူမ၏ဘဝမှာ ပထမဆုံး ဝင်ငွေရသည့်အလုပ် ဖြစ်လို့ ဂရုတစိုက် ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်၏ ။ ယခု သူမအသက်သည် ( ၁၉ ) နှစ်သာ ရှိသေးသည် ။ ဘွဲ့ရပြီးပါက ယခုထက် ဝင်ငွေကောင်းသော လုပ်ငန်းများကို ရရှိ လုပ်ကိုင်ရမည်ဟုလည်း ယုံကြည်ထား၏ ။

ခင်မွန်သည် လုပ်စရာရှိသော အလုပ်များကို ကြိုးစားပြီး စိတ်ဝင်တစား လုပ်ကိုင်နေသည် ။ ခင်မွန် အလုပ်လုပ်နေသည်မှာ မည်မျှကြာသွားသည် မသိ ။ ကျောင်းရှေ့သို့ ကားတစ်စီး ရပ်လိုက်သံကြားမှ ခေါင်းကလေးမော့ပြီး ကြည့်ဖြစ်၏ ။

တက္ကစီကားအဖြူလေးတစ်စီးသည် ခင်မွန်တို့၏ ကျောင်းရှေ့တွင် ရပ်ကာ ကားပေါ်မှ အသက် (၂၆ ) နှစ်ခန့်ရှိသည့် လုံးကြီးပေါက်လှနှင့် ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဆင်းလာပြီး တက္ကစီကားမှာ ပြန်ထွက်ခွာသွားသည် ။ တက္ကစီပေါ်မှ ဆင်းလာသော အမျိုးသမီးသည် ခင်မွန်တို့ရှိရာသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် လာပြီးနောက် အထဲသို့ ဝင်လာ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဖတ်လက်စ ဖိုင်အစိမ်းလေးကို ချလိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။

“ ဟာ..ကြည်ဖြူပါလား..လာထိုင်…”

အမျိုးသမီးက ဆရာ့ဘေးရှိ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ..

“ ကိုကိုစိုးကျောင်းကို မရောက်ဖူးတာနဲ့ ကြည်ဖြူ တမင်ရောက်အောင် လာခဲ့တာပါ…”

သူတို့နှစ်ဦး စကားစတင်ကာ ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် ခင်မွန်က လက်မှ နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်၏ ။ ညနေ ( ၄ ) နာရီ ကျော်ပေပြီ ။ စားပွဲပေါ်ရှိ လုပ်လက်စ စာရွက်စာတမ်းများကို သေသေသပ်သပ်လေး ထပ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ထမင်းချိုင့်လေးကို သူမဘေးရှိ စာစင်လေးပေါ်မှ ယူလိုက်၏ ။

“ ခင်မွန် ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ …”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ….”

ခင်မွန်က သူမ၏ စလင်းဘက်လေးကို ကောက်ပြီး လွယ်လိုက်ကာ ထမင်းချိုင့်လေးဆွဲလျက် ထွက်လာခဲ့တော့၏ ။ ကားဂိတ် ၂ ဂိတ်မျှသာရှိသော သူမ၏ နေအိမ်ကို ကားမစီးတော့ဘဲ လမ်းလျှောက်ပြီး ပြန်ခဲ့သည် ။ ဒီအချိန်ဆိုရင် ကားတွေ ကြပ်နေပြီ ..။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လမ်းလျှောက်ပြန်နေကြဖြစ်လို့ ခင်မွန် အလေ့အကျင့် ရနေပြီ ဖြစ်၏ ။

ခင်မွန် အိမ်သို့ ရောက်ခါနီးမှာပင် သူမတို့၏ အိမ်ရှေ့မှ တက္ကစီလေးတစ်စီး ပြန်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။ ခင်မွန် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူမ၏ အစ်မနှင့် ခဲအိုတို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။

“ ဟင်..မမ ”

“ ဟင်..ခင်မွန် ပြန်လာပြီလား …”

“ ဟုတ်ကဲ့.. မမတို့ ဘယ်တုန်းက ရောက်တာလဲ…”

“ အခုတင်ဘဲ..ညီမလေး …”

“ ညီမ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် …”

“ အေး..အေး…ချိုး…ညီမလေး…”

အိမ်ရှေ့တွင် ဦးလေးဖြစ်သူနှင့် ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသော အစ်မကို နှုတ်ခွန်းဆက်သ စကားများဆိုလျက် အိမ်အတွင်းသို့ ခင်မွန် ဝင်ရောက်ခဲ့၏ ။ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးကတော့ သူမကို မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ကြည့်နေ၏ ။

အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးမှာ ခင်မွန်ထက် အသက် ( ၅ ) နှစ်မျှ ကြီး၏ ။ လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ကျော်လောက်က အစ်မဖြစ်သူမှာ အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။ ခင်မွန်တို့မှာ မိဘများ မရှိကြတော့ဘဲ အမေဖြစ်သူ၏ မောင်အရင်း ဦးလေးဖြစ်သူ ဦးဖေတင် နှင့် အတူနေထိုင်ခဲ့ကြသည် ။

ဦးဖေတင်မှာ လူပျိုကြီး ဖြစ်ပြီး အသက် ( ၄၂ ) နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်၏ ။ အစ်မဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ကျစဉ်က ဦးလေးက သဘောမတူခဲ့ပေ ။ ခင်ခင်ထွေး၏ ယောကျ်ားဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးကို ဦးလေးက ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေ၏ ။ အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး အိမ်ထောင်ကျပြီး ( ၇ ) လခန့်အထိ အိမ်တွင် ခင်မွန်တို့နှင့် အတူနေခဲ့ပြီး နောက်မှ အစ်မဖြစ်သူ၏ ယောကျ်ားမှာ နယ်စပ်မြို့လေးတစ်မြို့သို့ တာဝန်အရ ပြောင်းရွှေ့သွားရလို့ ခင်ခင်ထွေးသည် သူမ၏ ယောကျ်ားနှင့် အတူ လိုက်ပါသွားခဲ့၏ ။ ထိုသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားပြီး တစ်နှစ်နီးပါးကြာမှ ယခုကဲ့သို့ ပြန်လာခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏ ။

အစ်မဖြစ်သူသည် သူမယောကျ်ား ကိုမြင့်ဦး အလုပ်ကိစ္စဖြင့် လာလို့ သူမပါ လိုက်လာဟန်တူ၏ ။ သူတို့ လင်မယားတွင် ကလေး မရရှိကြသေးပါ ..။ ညီအစ်မချင်း တစ်နှစ်လောက် ကွဲကွာနေခဲ့ကြစဉ်အတွင်း စာချင်းတော့ အဆက်အသွယ် ရှိခဲ့ကြ၏ ။ ယခု အစ်မဖြစ်သူကို တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာသွားသော်လည်း ခင်မွန်သည် အမဖြစ်သူ ထိုင်နေရာသို့ သွးပြီး ဖက်လှဲတကင်း နှုတ်မဆက်ဖြစ်။ အကြောင်းမှာ ဦးလေးနှင့် စကားထိုင်ပြောနေလို့ ဖြစ်၏။ အထူးသဖြင့် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး ရှိနေလို့ဆိုလျှင် ပိုပြီး မှန်လိမ့်မည် ဖြစ်ပါသည် ။

ခင်မွန်သည် အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြီး ရေလဲလုံချည် အပိုတစ်ထည်ယူကာ ရေချိုးရန်အတွက် နောက်ဖေးဖက်ကို ထွက်လာခဲ့၏ ။ ခင်မွန်တို့အိမ်တွင် ရေချိုးခန်း သီးခြားမရှိပါ ။ အိမ်၏ အနောက်ဖက် မီးဖိုဆောင်၏ ဘေးတွင် သွပ်ပြားများ ထောင်ကာထားသော နေရာတွင် ရေချိုးကြရ၏ ။ မီးဖိုဆောင်မှနေပြီး အိမ်ဘေးဖက်သို့ ထွက်သော တံခါးပေါက်၏ဘေးတွင် ဖြစ်၏ ။

ရေချိုးရန်နေရာသို့ အရောက်တွင် ခင်မွန်က ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် လွှမ်းခြုံလာသော သဘက်ကို တန်းပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။ ဖြူစင် ပြည့်တင်းသော ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်သား နုနုလေးများသည် လေစိမ်းထိတွေ့မှုကြောင့် ကြက်သီးလေး တစ်ချက် ထသွား၏ ။ ခင်မွန်သည် ရေစည်ထဲမှ ရေကို ခပ်ကာ ဆပ်ပြာဖြင့် မျက်နှာသစ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ ရေကို တဝကြီး ချိုးလေသည် ။

ရေချိုးပြီးသည်နှင့် အပိုယူလာသော လုံချည်လေးကို လဲဝတ်လိုက်ပြီး စောစောက ယူလာခဲ့သော သဘက်ကိုပင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ပတ်ကာ ရေချိုးရာ အခန်းလေးမှ ထွက်ပြီး မီးဖိုဆောင်သို့ ဝင်လာခဲ့၏ ။ ခင်မွန် မီးဖိုဆောင်သို့ အဝင်တွင် မီးဖိုဆောင်ထဲရှိ သောက်ရေအိုးစင်တွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးမှာ ရေသောက်နေ၏ ။ ခင်မွန်က မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဖြတ်အလျှောက် ရေအိုးစင်အနီးသို့ အရောက်တွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်ကို လှမ်းပြီးဆွဲကာ ဖက်လိုက်၏ ။

“ ဟာ.. ကိုကိုမြင့်ကလဲ .. ဦးလေးနဲ့ အစ်မ မြင်သွားရင် ဒုက္ခပါဘဲ လွှတ်ပါ …”

ခင်မွန်က အားရှိသမျှ ရုန်းကန်နေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးကလည်း ခင်မွန်ကို အတင်း ဆွဲဖက်နေသည် ။ ယောကျ်ားအားကို မယှဉ်နိုင်လို့ ခင်မွန် ရုန်းမရနိုင် ဖြစ်ရ၏ ။ ထို့ပြင် ဆက်ပြီး ရုန်းကန်နေပါက ဦးလေးနှင့် အစ်မဖြစ်သူတို့ သိသွားမှာစိုးလို့ ခင်မွန်မှာ ဆက်ပြီးတော့ အကြောက်အကန် မရုန်းကန်တော့ပါ ။

ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန် အတန်ငယ် ငြိမ်သွားပြီ ဆိုလျှင်ဘဲ ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်လေး ဖက်ပြီး ရေချိုးပြီးစ သန့်စင်နေသော ခင်မွန်ရဲ့ နုနုငယ်ငယ် ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို အငမ်းမရ နမ်းပါတော့သည် ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားခံနေရသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း ကိုမြင့်ဦးက သူ၏လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်လိုက်သေး၏ ။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်၏ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ ဆုပ်နယ်တာတွေ ခံရလို့ ခင်မွန်မှာ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းကာ အသက်ရှူမှားကာ မောဟိုက်လာ၏ ။ နမ်းလို့ အားရသွားပုံရသော ကိုမြင့်ဦးက သူ၏မျက်နှာကို ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးမှ ခွာလိုက်၏ ။

“ သတိရလိုက်တာ ခင်မွန်ရယ် … ခင်မွန်ရော သတိမရဘူးလားဟင်…”

“ ဘာကို သတိရရမှာလဲ..။ ခင်မွန့်မှာ ဘာမှ သတိရစရာ မရှိဘူး…”

ခပ်တည်တည်လေး ပြောရင်း သူမကို ဖက်ထားသည့် မြင့်ဦး၏ လျော့ရဲရဲ ဖြစ်သွားသော လက်များ ကြားမှ ရုန်းကန်ကာ မြင့်ဦးကို ကျောခိုင်းပြီး ထွက်ခဲ့ည် ။ ခင်မွန်၏ နုနုငယ်ငယ် မျက်နှာလေးမှာ နီရဲနေ၏ ။ သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများထဲတွင်လည်း မျက်ရည်များ ရီဝေရစ်ဝဲနေ၏ ။ မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေး၏ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ချထားသော ကျောက်ပြင်လေး ရှိရာသို့ ရေလဲလုံချည်လေး ရင်လျားလျှက်ပင် ထိုင်ချလိုက်၏ ။ ကျောက်ပြင်လေး၏အပေါ်သို့ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်ပြီး အနီးရှိ ရေပုလင်းထဲမှ ရေအနည်းငယ်ကို ကျောက်ပြင်ပေါ်သို့ လောင်းချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေးပေါ်ရှိ သနပ်ခါးတုံးကို ယူပြီး သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏ ။

သနပ်ခါးသွေးရင်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စိတ်အစဉ်တို့သည် လွန်ခဲ့သာ တစ်နှစ်ခန့်က ကာလဆီသို့ အတွေးရေယာဉ်လေးဖြင့် စီးမျော လွင့်ပါသွားတော့၏ ။

အိပ်မောကျနေသော ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် တစ်ချက် တွန့်သွား၏ ။ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်ကလေးကို စိုစိုစိစိ အရာတစ်ခု လာရောက် ထိတွေ့နေ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက်ကို ထိုအရာက ပွတ်တိုက်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းဖိန်းပြီး ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်းထနေ၏ ။

ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် ပွတ်တိုက်နေသော စိုစိုစိစိ အရာသည် စောက်ဖုတ်နှတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ထိထိမိမိလေး ပွတ်တိုက်လိုက်၏ ။

“ အင်..အင်…”

မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားသော ခင်မွန်မှာ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ညည်းသံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏ ။ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း သူမ အိပ်နေသော ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် ဘယ်ညာ လှည့်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အစုန်အဆန် ပွတ်တိုက်နေသော စိုစိစိအရာသည် ခင်မွန်၏စောက်ဖုတ် အပေါ်နားလေးသို့ အနည်းငယ် တိုးဝင်လာပြီး ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် ကော်ထိုးလိုက်၏ ။

“ အင်း..အင်း..ဟင်း ……”

တကိုယ်လုံး တုန်သွားသော ခင်မွန်မှာ ရင်ထဲတွင် သိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ၏ ။ သူမ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ကာကားလေး ဆွဲထောင်လိုက်၏ ။ လက်တစ်ဖက်က ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများအောက်ကို ဝင်လာကာ ခင်မွန်၏ ထွေးအိတင်းမာသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးကိုလည်း စိုစိစိအရာက ပွတ်တိုက်လျက်ပင် ရှိ၏ ။

ခင်မွန်သည် သူမ၏ အိပ်ရာလေးထက်တွင် နိုးတဝက်ဖြစ်လျှက် သိမ့်သိမ့်တုန်နေ၏ ။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းတွင်လည်း စောက်ရေလေးများ စိုစွတ်စပြုလာ၏ ။ ခင်မွန်၏စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို တစ်စုံတစ်ခုက ဟတတလေး ဖြဲလိုက်ပြီး စောစောက စိုစိစိအရာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲကို အတင်းပင် တိုးဝင်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေး၏ အတွင်းသားနုနုများကို ပွတ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။

“ အ…အ…အင်း…အင်း…“

ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် မချိတင်ကဲလေး ခံစားနေရပြီး တိမ်တိုက်များပေါ်တွင် လွင့်မျောပါသွားရသည် ။ ပြီးတော့ တော်တော်လေးဝေးသည့် နေရာရောက်မှ ဗြုန်းဆို တိမ်တိုက်ကြီးပေါ်မှ ခင်မွန်သည် လွင့်စင်ပြီး ကျသွားရသည် ။

“ အာ..ကျွတ်..ကျွတ် …ကျွတ်….”

ခင်မွန်သည် နိုးတဝက် အိပ်မက်မှ နိုးလာခဲ့လေပြီ …။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် နှုံးချိလျက် မောဟိုက်နေ၏ ။ လေးလံလှသော သူမ၏ မျက်တောင်လေးများကို အတော်လေး အားယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏ ။ ညအမှောင်တွင် အရာဝထ္တုများကို သဲကွဲစွာ မမြင်ရသော်လည်း သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် လူတစ်ယောက်၏ ဦးခေါင်း ရောက်ရှိနေပြီး ထိုသူသည် သူ၏လက်ကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးများအောက်သို့ သွင်းကာ သူမ၏ ထွေးအိလုံးတစ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေပြီး သူ၏လျှာဖြင့်လည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးနေကြောင်းကိုတော့ ခင်မွန် သုံးသပ်သိရှိလိုက်ရသည် ။

ရုန်းကန်ရန် စိတ်ကလေး ပေါ်လာသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်လျက် ရင်တွင်းတွင် မောဟိုက် နွမ်းနယ်နေပြီး တကိုယ်လုံးမှာလည်း အားအင်များ မရှိသလို ဖြစ်နေသဖြင့် သူမတွင် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ ။ ထို့ပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ လျှောကနဲ လျှောကနဲ တိုးဝင်လာသော လျှာသည် စောက်ဖုတ်လေး၏ အတွင်းသား နုနုလေးများကို လိပ်ကာလိပ်ကာ ဆွဲယူနေသဖြင့် ခံစားနေရသည်မှာ ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်းဖြင့် အရသာ ကောင်းမွန်လှပြီး သူမ၏ ရင်တွင်းတွင် ခံစားပြီးရင်း ခံစားချင် ဖြစ်နေရသောကြောင့် ရုန်းကန်ချင်စိတ်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏ ။

ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းသို့ တိုးဝင်နေသည့် လျှာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းသို့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းလေး ကြားမှပင် လျှောကနဲ လျှောကနဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို လျှာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေ၏ ။

“ အ….အ…အင်း..ဟင်း..ဟင်း……”

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲနေပြီ ..။ ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာလည်း သိမ့်သိမ့်တုန်ကာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ မြောက်ကြွလာလိုက် သူမ၏ ရင်သားလေးများ ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝကိုလည်း နှုတ်ခမ်းအစုံက ဖိကပ်ကာ ငုံစုပ်နေလိုက်သေး၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေသာ လျှာသည် စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှ ထွက်လာကာ စောက်ပတ်၀ ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကို ထိထိမိမိလေး ယက်ပေးလိုက်၏ ။

“ အ…အား..ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်…ကျွတ်…….ကျွတ်….”

ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို တစ်ကြိမ်သာ မဟုတ် ။ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်လို့ ယက်ပေးနေ၏ ။

“ အ….အ….အမလေး…ကျွတ်…ကျွတ်…”

ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်မှ မြောက်ကြွလာပြီး တော်တော်နှင့် အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်မကျသေးဘဲ ကော့ပေးထား၏ ။ ခင်မွန်၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း သူမ၏ ခေါင်းအုံးလေးပေါ်တွင် ဘယ်ညာ လူးပျံနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှာ စောက်ရေများ စိုရွှဲကာ စောက်ပတ်ဝလေးမှပင် အပြင်ဖက်သို့ စိမ့်ထွက်နေကြပြီ ။

ထိုအချိန်တွင် စောက်စိလေးကို ယက်ပေးနေသော လျှာသည် ယက်ပေးခြင်းမှ ရပ်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ အိပ်ရာပေါ်မှလွတ်ကာ မြောက်ကြွထားသော ဖင်သားကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားကြပြီး ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် ဟာသွားရ၏ ။ စောက်ပတ်ဝမှ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက စောက်ပတ်ဝသို့ ဖိကပ်လာပြီး စောက်ပတ်လေးထဲသို့ စုပ်လိုက်ရာ စိုရွှဲကာ စိမ့်ထွက်နေကြပြီဖြစ်သော ခင်မွန့်စောက်ရေလေးများမှာ စောက်ပတ်ဝမှ စုပ်ပေးနေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြားဆီသို့ ပြေးထွက်သွားကြ၏ ။ ခင်မွန်မှာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ပြန်ကြွ ပင့်ကော့ပေးလိုက်သည် ။

“ အ…အ…ကျွတ်ကျွတ်….”

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝလေးတွင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ပေးနေစဉ်မှာပင် လျှာက လျှောကနဲ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာပြန်သည် ။ နုနယ်လှသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို လိပ်ကာလိပ်ကာ ယူနေပြန်သည် ။ ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေသော ခင်မွန်မှာ လူးလွန့်လာရပြန်သည် ။

“ အင်း..အင်း..ဟား……အား…”

ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်ဝလေးမှ ဖိကပ်ကာ စုပ်နေသော နှုတ်ခမ်းနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အတွင်းသားလေးများကို ပွတ်ဆွဲကာ ယက်နေသည့် လျှာသည် လုံးဝ အနောက်ကို ပြန်မဆုတ်တော့ဘဲ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက် ယက်လိုက် ဖိကပ်ကာ စုပ်လိုက် လုပ်နေပြီ ..။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ စုလိုက် ကားလိုက်နှင့် ဖြစ်နေ၏ ။ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း မြောက်ကြွလာကြပြန်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို ကော့ ပေးထားသည် ။ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြပြီး မျက်လုံးလေးများ မှိတ်လျက် ဦးခေါင်းသည် ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်သည်လည်း သူမအိပ်နေရာ အိပ်ရာပေါ်မှ အိပ်ရာခင်းလေးကို အတင်းပင် လုံးချေ ဆုပ်ကိုင်ထား၏ ။

“ အ..ကျွဆ်..ကျွတ် ….ရှီး..အား…အင်း…”

တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ညည်းသံလေးများ မျိုးစုံ ထွက်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တိုးဝင်နေသော လျှာသည် ကျဉ်းကြပ်နေသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများ ကြားမှပင် အတွင်းသို့ အတင်းတိုးကာ ပိုပြီးဝင်လာ၏ ။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများကိုလည်း ရနိုင်သလောက် ဖြဲလိုက်တာကို ခင်မွန် ခံစားလိုက်ရ၏ ။

“ အ…အ…အ…အင်း…”

လို့ ခင်မွန် ညည်းတွားလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းကို အတင်းတိုးကာ ပိုပြီး ဝင်လာသော လျှာက စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို စောစောကထက် ပိုပြီးဖိကာ ပိုပြီးမြန်မြန် ယက်နေ၏ ။

“ အ…အ….အမလေး…အင်း..အင်း..ဟင်း …..”

စောက်ရေများ စိုနစ်နေပြီ ဖြစ်သော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာကာ သူတို့ကို ယက်နေသော လျှာကို ဖျစ်ညှစ်လာကြ၏ ။ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ပိုပြီး မြောက်ကြွလာကြပြီး အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်မကျတော့ ..။ စောက်ပတ်ဝကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် အားရပါးရ စုပ်ယူလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ လျှာကလည်း သူ့ကို ရစ်ပတ် ဖျစ်ညှစ်နေကြသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို အားပြိုင်ကာ အနိုင်ကြဲရင်း အတင်းပင် ထိုးကော်ကာ လေးငါးကြိမ်မျှ ယက်လိုက်တော့သည် ။

“ အ…အ…အမလေး…အ…အ…အား……”

ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပြီး ဖင်သားကြီးများမှာလည်း သိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ သုံးလေးကြိမ်မျှ ကော့ထိုးသွား၏ ။ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းမှ လျှာကို ခင်မွန်၏ သုတ်ရေလေးများက ပက်ဖျန်း ထိတွေ့လာ၏ ..။ ခဏကြာတဲ့အထိ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ခါရမ်းနေပြီးမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချသံနှင့်အတူ မွေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားတော့သည်။ ထိုအခါတွင်မှ ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းထားသော လျှာသည် ပြန်ထွက်သွားသည်။ စောက်ပတ်အဝတွင် ဖိကပ်ကာ စုပ်ပေးနေသော နှုတ်ခမ်းများလည်း ခွာသွားလေသည် ။

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပွစိပွစိဖြစ်လျက် ရှိနေသေး၏ ။ ထိုနောက် ပွစိပွစိ ဖြစ်နေသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို လျှာဖြင့် အပြာလိုက် လေးငါးကြိမ်လောက် ဖိကပ်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပြီးမှ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ ဦးခေါင်းမှာ ဖယ်ခွာ ထွက်သွားလေတော့သည် ။ ပြီးတော့ ဖောင်းကားအိထွေးနေသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့လေးဖြင့် ရှိုက်ကာ နမ်းလိုက်သေး၏ ။

ခင်မွန်မှာ ထမိန်လေး ခါးတွင် လိပ်တင်နေပြီး သူမ၏ အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်လျှက်နေသည် ။ အိပ်ရာထက်တွင် ပက်လက်လေးလှန်ကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ မှိန်းနေ၏ ။ သူမ၏ ဖောင်းအိနေသော ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ တစ်လှည့်စီ ရှိုက်နမ်းခံရပြီးမှ မျက်လုံးလေးကို အားယူကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ညအမှောင်ထုတွင် ဘာမှမမြင်ရဘဲ သူမ၏ အနီးအနားတွင်လည်း မည်သူမျှ မရှိတော့ကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်ရတော့၏ ။

နောက်နှစ်ရက်ဆိုလျှင် အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးတို့ သည် နယ်စပ်မြို့ကလေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ရတော့မည် ဖြစ်လို့ ညဦးပိုင်းတွင် အစ်မဖြစ်သူနှင့် ဧည့်ခန်းတွင်းမှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသည် ။ ညကိုးနာရီလောက်တွင် ဦးလေးမှာ လမ်းထိပ်ရှိ ဓမ္မာရုံသို့ ထွက်သွား၏ ။ မနက် အာရုံဆွမ်းလောင်းပြီးမှ ပြန်လာမည် ဖြစ်သည် ။ ဦးလေးမှာ ထိုသို့ မိုးလင်းခါနီးမှ အမြဲ ပြန်လာနေကြ ဖြစ်သည် ။

အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးရဲ့ယောကျ်ား ကိုမြင့်ဦးမှာ ယခုအချိန်အထိ ရုံးမှ ပြန်မလာသေး ။ သူပြောင်းရတော့မည် ဖြစ်လို့ သူ့မိတ်ဆွေများနှင့်အတူ ဒီည ထမင်းစားမည်ဟု အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးထံ ဖုန်းဆက်ထားကြောင်း သိရ၏ ။ ညဆယ်နာရီခွဲတွင် ညီအစ်မနှစ်ယောက် တံခါးများပိတ်ကာ အသီးသီး အိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြသည် ။

ခင်မွန် အိပ်ရာထက်တွင် လှဲလျောင်းနေရင်း အိပ်မပျော်တပျော် အချိန်လေးတွင် အိမ်ရှေ့မှ ခဲအိုကိုမြင့်ဦး၏ ခေါ်သံ သုံးလေးခွန်း ကြားလိုက်ရ၏ ။ ထို့နောက် အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးက ထပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသံ ကိုမြင့်ဦးနှင့် ခင်ခင်ထွေးတို့ စကားပြောသံနှင့် တံခါး ပြန်ပိတ်သံတို့ကို ခင်မွန် အိပ်ရာထက်မှ ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုသို့ ကြားရပြီး ခဏနေမှ ခင်မွန် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။

သနပ်ခါးလိမ်းရင်း အတိတ်ကာလလေးဆီသို့ လွင့်မျောသွားခဲ့သော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မကြာသေးသော အတိတ်ကာလ အဖြစ်အပျက် ခံစားမှုများကို တွေးတောရင်းဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ မာတာတာလေး ဖြစ်လာကာ အတွင်းတွင် စောက်ရေလေးများပင် စိုစွတ်လာလေသည် ။ စောစောက ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး၏ ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ဆုပ်နယ်ခံခဲ့ရသော အရှိန်ကလေးကလည်း ရင်ထဲဝယ် အရှိန်မသေသေးသည့်အတွက် ခင်မွန်၏ ရင်တွင်းမှာ ကာမဆန္ဒစိတ်လေးများ ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေမိရသည် ။

သနပ်ခါးလိမ်းပြီးသွားသော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ခြယ်သလိုက်သည် ။ အဝတ်အစားလဲ ခေါင်းဖီးကာ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။

ခင်မွန်တို့၏ အိမ်မှာ ပျဉ်ထောင်နှစ်ထပ်အိမ် ဖြစ်သည် ။ ခြံဝန်းနှင့်လည်း ဖြစ်သည်။ ဒီခြံနှင့် ဒီအိမ်မှာ ခင်မွန်တို့၏ အမေ့ဖက်မှ ဘိုးဘွားများပိုင်သော အိမ်နှင့်ခြံ ဖြစ်သည် ။ ခင်မွန်၏မိခင်မှာ မောင်နှစ်ယောက်သာ ရှိခဲ့ပြီး မိခင် ကွယ်လွန်သွားပြီးနောက် မိခင်၏ မောင်အရင်းဖြစ်သူ ဦးလေး ဦးဖေတင်က ကျန်ခဲ့သော ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် အရင်းအနှီးများကို ဦးစီးပြီး ဆက်လက်လုပ်ကိုင်ကာ ခင်မွန်တို့ ညီအစ်မကို လူတလုံး သူတလုံး ဖြစ်အောင် ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ ခင်မွန်အသက် ဆယ်နှစ်တွင် ခင်မွန်၏ မိခင်သည် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည် ။ မိခင်ဖြစ်သူ မကွယ်လွန်ခင် နှစ်နှစ်ကပင် ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည် ။

ခင်မွန်တို့၏ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးတွင် ဦးလေးဦးဖေတင်သည် အပေါ်ထပ်တွင် နေ၏ ။ ခင်မွန်တို့ ညီအစ်မက အိမ်၏ အောက်ထပ်တွင် နေ၏ ။ အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး၏ အခန်းနှင့် ခင်မွန်၏အိပ်ခန်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သည် ။

ခင်မွန်တို့၏ မိသားစုမှာ ချမ်းချမ်းသာသာ မရှိသော်လည်း မချို့တဲ့ပါ..။ လူတန်းစေ့ နေနိုင်စားနိုင်ကြ၏ ။ ခင်မွန် အိမ်ရှေ့ကိုရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တွင် သူမ၏အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး တစ်ဦးတည်းသာ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ ဦးလေးနှင့် ခဲအိုကိုမြင့်ဦးတို့ ရှိမနေကြပါ ။

“ မမထွေးက ဝလာတယ်နော်…”

“ အံမယ်.. ညီမလေးလည်း လှလာပါတယ် …”

ညီအစ်မနှစ်ယောက်သား ရယ်မိလိုက်ကြသည် ။

“ ဒါနဲ့ ဦးလေးက ပြောတယ်.. ညီမ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဆို…”

“ ဟုတ်တယ်.. မမထွေး..။ ကျူရှင်မှာ ကျောင်းစာရေး ဝင်လုပ်နေတယ်လေ…”

“ ဘယ်လောက် ကြာသွားပြီလဲ.. ညီမလေးရဲ့…”

“ လေးလလောက် ရှိပြီ.. မမထွေးရဲ့ ”

“ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား…”

“ ပြေပါတယ်..မမထွေး..။ ဒါနဲ့ မမထွေးတို့ရော အဆင်ပြေရဲ့လား ”

“ ပြေတယ်ဘဲ ပြောရမှာပေါ့ ညီမရယ်…။ ဝန်ထမ်းဆိုတာကတော့ ရရစားစားဘဲပေါ့ ..။ မစုဆောင်းနိုင်သေးပါဘူး…”

“ ကဲလာ..မမထွေး..။ ညီမတို့ အတူတူ ထမင်းစားကြရအောင် …”

ညီအစ်မနှစ်ယောက် ယှဉ်ပြီး အိမ်၏ အတွင်းဖက်ရှိ မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ဝင်ရောက်သွားကြသည် ။ ခင်ခင်ထွေးသည် ခင်မွန်ထက် အရပ် နည်းနည်းလေး ပိုရှည်သည် ။ ကိုယ်လုံးကတော့ ခင်မွန်က အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးထက် အချိုးအစား ပိုကျနသည် ။ ခင်မွန်က အသားအလတ်စားထဲက ဖြစ်ပြီး ခင်ခင်ထွေးက ခင်မွန်ထက် ပိုပြီး အသားဖြူသည် ။ မျက်နှာ အနေအထားကတော့ တစ်မျိုးစီ ချောကြသည်။

ခင်မွန်တို့ညီအစ်မ ထမင်းစားအပြီး အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်ရုံရှိသေး ပါဘလစ်ကာ ကားလေးတစ်စီးသည် သူတို့၏ အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ ခင်မွန်တို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ရှေ့သို့ ပြိုင်တူ ကြည့်မိလိုက်ကြသည် ။ ကားလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းလာသည့် အသက် ၂၆ နှစ်ခန့်ရှိ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် ကား၏ရှေ့ခန်းမှ ဆင်းလာပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်သို့ ရောက်လာ၏ ။

“ ဟယ်.. ကြည်ဖြူပါလား..။ လာ.. လာ… ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ..။ ငါ ဒီမှာ ရှိတာ ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲ…”

ခင်ခင်ထွေးက အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ ရောက်လာသော ဧည့်သည် အမျိုးသမီးထံသို့သွားပြီး လက်ကို ဖက်လှဲတကင်း ဆွဲကာ အိမ်အတွင်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာသည် ။

“ ဒီလို.. ခင်ထွေးရဲ့။ စောစောက ကိုမြင့်ဦးနဲ့တွေ့လို့ ဒီမှာ ခင်ထွေး ရောက်နေတာ သိတာ…။ သူ့ဆီကဘဲ ဒီအိမ်လိပ်စာ ရခဲ့တာ ခင်ထွေးရဲ့…”

ခင်မွန် သေချာ မှတ်မိလိုက်ပါပြီ ။ ညနေက ကျူရှင်ကျောင်းကို ဆရာဦးစိုးဦးထံ လာခဲ့သည့် အမျိုးသမီး ဖြစ်သည် ။ ဟုတ်သည်.. ဆရာဦးစိုးဦးက ကြည်ဖြူလို့ ခေါ်လိုက်တာ ကြားခဲ့ရသည်ဘဲ …။ ကြည်ဖြူက ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်ရင်း မတ်တပ်လေး ရပ်နေသည့် ခင်မွန်ကို ကြည့်လျက်

“ သူက ဘယ်သူလဲ ”

ဟု ခင်ခင်ထွေးကို မေးလိုက်၏။

“ အော်..မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်…။ သူက ခင်ထွေးရဲ့ညီမ ခင်မွန်လေ ….။ ခင်မွန်.. ဒီအစ်မက မမတို့နေတဲ့ မြို့မှာ သူတို့မိသားစုရဲ့ လုပ်ငန်းတွေ ရှိတယ်လေ ..။ အဲဒီကို လာရင်း မမတို့နဲ့ ခင်သွားတာ..။ နာမည်က ကြည်ဖြူလို့ ခေါ်တယ်လေ ….”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ… တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် …။ မမသောက်ဖို့ တစ်ခုခု သွားလုပ်လိုက်ဦးမယ်…”

“ ဟာ.. မလုပ်နဲ့တော့ ..။ အခုတင် မမက ထမင်းစားလာတာ..။ တကယ်ပြောတာပါ…”

ကြည်ဖြူက အတင်းတားနေသည့်ကြားမှပင် ခင်မွန်က

“ ဟာ.. မရဘူး.. ညီမတို့ဆီရောက်ရင် နည်းနည်းလောက်တော့ သောက်မှ ကျေနပ်မယ်…”

လို့ပြောပြီး လင်ပန်းလေးတစ်ချပ်နဲ့ အအေးခွက် တစ်ခွက် တင်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပြန်ထွက်ခဲ့သည် ။ အိမ်ရှေ့သို့ ခင်မွန် ရောက်သောအခါတွင် ခင်ခင်ထွေးနှင့် ကြည်ဖြူတို့မှာ စကားလက်ဆုံကျနေကြသည် ။

“ မမ .. နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် သောက်လိုက်ပါဦး . .”

“ အော်..အေးအေး.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ညီမလေးရယ်….”

ခင်ခင်ထွေးက

“ ခင်မွန်ရေ… ကြည်ဖြူက ဒီည သူ့အိမ်ကို လိုက်အိပ်ဖို့ ခေါ်နေတယ်….။ အဲဒါ မမ လိုက်သွားဦးမယ်…။ ကဲ ကြည်ဖြူရေ ခင်မွန်နဲ့ စကားပြောလိုက်ဦး…။ ခင်ထွေးတော့ ပြင်လိုက်ဆင်လိုက်ဦးမယ်…”

လို့ ပြောသည် ။ ခင်ခင်ထွေး အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ ကြည်ဖြူက ခင်မွန့်ကို စကားဆိုလာ၏ ။ ခင်မွန် သတိထားမိသည်မှာ စောစောက သူတို့ပြောနေကြသည့် လေသံထက်တိုး၏ ။

“ ညနေက ညီမလေးကို ကိုကိုစိုးရဲ့ ကျောင်းမှာ တွေ့လိုက်တယ်မှတ်တယ်..”

“ ဟုတ်တယ်.. အစ်မ..။ ကျွန်မက ကျောင်းစာရေး ဝင်လုပ်နေတာလေ ..”

“ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ..ညီမလေး…”

“ အင်း.. လေးလလောက် ရှိပါပြီ.. အစ်မ”

“ အစ်မတို့အိမ်က အစ်မကို ကိုကိုစိုးနဲ့ ဆက်ဆံတာ မကြိုက်ဘူးလေ..။ အဲဒါကြောင့် စောစောက ခင်ထွေးရှေ့မှာ ဘာမှမပြောတာ…။ ခင်ထွေးက အိမ်က လူတွေရှေ့မှာ အမှတ်တမဲ့ပြောရင် ခက်မယ်လေ ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ..။ ကျွန်မလည်း မမထွေးကို မပြောပါဘူး …”

“ အေး..အေး..ကျေးဇူးပါဘဲ ညီမလေးရယ်…”

ကြည်ဖြူရဲ့ စကားဆုံးရင်ဘဲ ခင်ခင်ထွေးသည် သူတို့အနားသို့ စလင်းဘက်လေးလွယ်ကာ ရောက်လာ၏ ။

“ ကဲ ကြည်ဖြူရေ..သွားလို့ ရပြီ….”

“ အော်..အေးအေ..။ ကဲ.. ညီမလေး အစ်မ ပြန်ဦးမယ်…”

“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ..။ မမထွေး မရှိလည်း လာလည်လို့ ရပါတယ်…”

ခင်ခင်ထွေးနှင့် ကြည်ဖြူတို့ ကားလေးရဲ့ ရှေ့ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည် ။ ခင်ခင်ထွေးက ကားပြတင်းပေါက်မှ ခေါင်းလေးပြူကာ

“ ကိုကိုမြင့် ပြန်လာရင်လည်း အကျိုးအကြောင်း ပြောလိုက်ဦး.. ညီမလေး…”

လို့ ရပ်နေသော ခင်မွန်ကို ပြောလိုက်သည် ။ ခင်မွန်က ပြန်ခေါင်းညှိမ့်အပြတွင် ကားလေးသည် ခင်မွန်တို့ အိမ်ရှေ့မှ ထွက်ခွာသွားတော့သည် ။

ခင်မွန်ရဲ့ ရင်တွင်းမှာတော့ လေးလံနေသည် ။ ခင်မွန်သည် တံခါးဝတွင် ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေရာမှ အိမ်တွင်းသို့ လှည့်ဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲရှိ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ သူမ၏ စိတ်ကူးအာရုံထဲတွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး၏ ရုပ်ပုံလွှာက ထင်ဟတ်လာ၏ ။ ဒီည ဒီအိမ်အောက်ထပ်တွင် သူနဲ့ငါ နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့် အသိက ခင်မွန်၏ အာရုံထဲ ဝင်ရောက်လာသည် ဆိုလျင်ဘဲ ရင်ဝယ် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏ ။

စောစောက သူမ ရေချိုးအပြီး မီးဖိုဆောင်သို့ ဖြတ်အလာတွင် ကိုမြင့်ဦးက သူမကို ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ဆုပ်နယ်ပြီး “ သတိမရဘူးလား.. ခင်မွန်ရယ်..” ဟု မေးခဲ့၏ ။

“သတိမရဘဲ နေပါ့မလား ကိုကိုမြင့်ရယ်..။ ခင်မွန့်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တစ်ချီပြီးအောင် မက်မက်မောမောနဲ့ ယက်ပေးခဲ့တဲ့ ကိုကိုမြင့်ကို ခင်မွန် သတိမရဘဲ နေနိုင်ပါ့မလား ….။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရပ်တည်နေရတဲ့ အနေအထားအရ ဆင်ခြင်ပြီး နေခဲ့ရတာပါ ….။ ကိုကိုမြင့်တို့ ပြောင်းသွားပြီးတဲ့နောက် ခင်မွန်သည် ကိုကိုမြင့်ကို မကြာခဏ ဆိုသလိုသတိရခဲ့ရပါတယ် ..။ ကိုကိုမြင့်ကို သတိရတာနဲ့ အမျှ ခင်မွန်၏ အသွေးအသားတို့ကလည်း ကာမဆန္ဒကို တောင့်တရစမြဲပါ ..။ ခင်မွန်ရဲ့ အသွေးအသားတွေ ဘယ်လိုဘဲ ကာမဆန္ဒကို တောင့်တနေပါစေ… ဒီဆန္ဒကို ဖြည့်စွမ်းဖို့အတွက် ခင်မွန် မတတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး ။ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ရေပြင်လေးကို ဂယက်ထအောင် လုပ်သွားသူက ကိုကိုမြင့်ပါ ..။ မျက်နှာလွှဲ ခဲပစ် ကျောခိုင်း ထွက်သွားခဲ့တယ်လေ ..။ ဒါကိုတော့ ခင်မွန့်ရင်ထဲ မကျေနပ်ခဲ့ရတာ အမှန်ပါ ..။ အခုဘဲ ကြည့်လေ ။ ကိုကိုမြင့် အကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ခင်မွန်ရဲ့ အသွေးအသားတို့က ကာမဆန္ဒကို တောင့်တ လိုလားနေရပြီ ။”

ခင်မွန်သည် ခဲအို ကိုမြင့်ဦးကို ခင်ခင်ထွေး ခေါ်သလို ကိုကိုမြင့်ဟု ခေါ်ခဲ့၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် အသက် သုံးဆယ်လောက်ရှိပြီး အသားအရည် နည်းနည်းညိုကာ အရပ်မှာ ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် ဂင်တိုတို ဖြစ်သည် ။ ခင်ခင်ထွေးနှင့် လက်ထပ်ပြီးစ အချိန်ထဲကပင် ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန့်ကို မရိုးသားသော မျက်လုံးများဖြင့် ခင်ခင်ထွေး လစ်ရင်လစ်သလို ကြည့်နေတတ်၏ ။

ခင်မွန်ကလည်း မိန်းမသားတို့၏ သဘာ၀ အရည်အချင်းအရ သူမ၏အပေါ်တွင် ကိုမြင့်ဦး မရိုးသားသည်ကို သိနေ၏ ။ ထို့ကြောင့် တတ်နိုင်သမျှ ကိုမြင့်ဦးကို ရှောင်နေခဲ့သည် ။ ကိုမြင့်ဦးကလည်း ကြုံရင်ကြုံသလို ထိကပါးရိကပါး လုပ်နေခဲ့၏ ။ ကြာလာတော့လည်း ခင်မွန်ခင်မျာ ရိုးလာခဲ့ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် သာယာသလိုပင် ရင်ထဲတွင် ခံစားလာခဲ့ရ၏ ။

ခင်မွန်သည် သူ၏ အတွေးအာရုံကို ဖြတ်လျှက် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်၏ ။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ တိုင်ကပ်နာရီကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ည ( ၇ ) နာရီခွဲပင် ကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။

ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ပြန်ဝင်ခဲ့သည် ။ ပြီးတော့ ဘာရယ်မဟုတ် မသိစိတ်လေးဖြင့် မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေးရှေ့တွင် ထိုင်လိုက်ကာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မှန်တွင်ကြည့်လျှက် မွန်းမံ ချယ်သလိုက်၏ ။ မျက်နှာလေးကို စိတ်တိုင်းကျ မွန်းမံချယ်သပြီး ခဏနေတော့ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မျှော်နေသလို ခံစားနေရသည် ။

ခင်မွန်သည် အတန်ငယ်ကြာအောင် ခပ်ငေါင်ငေါင်လေး ထိုင်နေပြီးမှ အိမ်ရှေ့က လူသံကြားတာကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး ပြန်လာသည်ကို တွေ့ရလို့ ထိုင်ရာမှထကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်၏ ။ တံခါးဖွင့်နေသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးမှာ ခပ်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေး ဖြစ်နေသော်လည်း သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများကတော့ တုန်ရင်နေကြသည် ။

တံခါးပေါက်မှ ဝင်လာသော ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်ကို ဂရုထား မကြည့်ဘဲ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည် ။ တံခါးပိတ်ပြီးသောအခါ ခင်မွန်သည်အိမ်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာရင်း အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး မှာသွားသည်ကို သတိရလိုက်မိသည် ။ စောစောက အိမ်အတွင်းကို ဝင်သွားသော ကိုမြင့်ဦး၏အချိုးကို ခင်မွန် သတိထားမိလိုက်၏ ။ သူမစိတ်ထဲတွင်တော့ နည်းနည်းတင်းသွားခဲ့ရသည် ။ ဒါပေမယ့် စကားမပြောချင်လို့ မဖြစ်ပါ ။ အစ်မဖြစ်သူ မှာထားသည်ကိုတော့ ပြောရလိမ့်မည် ။

“ ကိုကိုမြင့်.. မမထွေးကို မကြည်ဖြူ လာခေါ်သွားတယ် ..။ အဲဒီမှာ ညအိပ်မယ်လို့ မှာသွားတယ် …”

“ အေး..ငါသိတယ် …”

အိမ်ရှေ့ခန်းမှ လှမ်းပြောသော ခင်မွန်၏ စကားဆုံးတော့ အိပ်ခန်းတွင်းမှ ကိုမြင့်ဦးက အသံပြတ်ဖြင့် ပြန်ပြော၏ ။ ကိုမြင့်ဦး၏ အသံကိုကြားတော့ ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲ တင်းနေရာကနေ ဒေါသစိတ်လေးပါ စွက်ဖက်လာတော့၏ ။ မပြောမဖြစ် ဆက်ပြီး ပြောရပေဦးမည် ။

“ ကိုကိုမြင့်..ထမင်းစားပြီးပြီလား ..”

“ မစားရသေးဘူး ..”

“ ဒါဆိုရင် ခင်မွန် ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးမယ် ..”

“ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်.. ရေချိုးပြီးမှ စားမှာ… ငါ့ဖာသာ ထည့်စားမယ်…”

ဒီတစ်ခါတော့ ခင်မွန် တကယ်ပင် ဒေါသထွက်သွားရပါပြီ ။ ခင်မွန်က သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်ကို ဒီလိုအချိုးမျိုုးလုပ်လို့ ဘယ်ရလိမ့်မလဲ.. တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ကိုကိုမြင့်ရယ် ..။ စိတ်ထဲမှ ကြိမ်းလိုက်ပြီး ခင်မွန်သည် မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ဝင်လိုက်သည် ။ မီးဖိုဆောင်ဖက်ကို ဝင်လာရင်း ခင်မွန် စဉ်းစားမိ၏ ။ သူမ စောစောက ကိုကိုမြင့်ကို ပြောခဲ့သော စကားများသည် မပြောမဖြစ် ပြောလိုက်ရသော စကားများသာ ဖြစ်၏ ။ ကိုကိုမြင့်ကတော့ သူ့ကို စေတနာတွေပိုပြီး တမင်လိုက်လျောနေတယ်လို့များ ထင်သွားမလားပါဘဲ ။

မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဟော့ပလိပ်ကို ဖွင့်ပြီး ဟင်းချိုအိုးကို တင်လိုက်၏ ။ ထိုအချိန်တွင် မီးဖိုဆောင်၏ ဘေးတံခါးပေါက်မှ တံခါးရွက်ကို ဖွင့်ပြီး ကိုမြင့်ဦး ရေချိုးရန် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပြီးတော့ သူဖွင့်ထွက်သွားသော တံခါးကို ခပ်ဟဟလေး ပြန်ပြီး ပိတ်ထားခဲ့သည် ။

ခင်မွန်က ဟင်းချိုနွှေးထားရင်း ထမင်းအိုးကို ပလပ်ပြန်တပ်ကာ အပူပေးထားလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ပန်းကန်စင်မှ ပန်းကန်သုံးလေးချပ်ကို ယူပြီး ဆေးကြောရန်အတွက် မီးဖိုဆောင် ဘေးတံခါးကို ဖွင့်ရန် လက်လှမ်းကိုင်ပြီးမှ ကိုမြင့်ဦး အပြင်တွင် ရေချိုးနေသည်ကို သတိရသည် ။ စောစောက ကိုမြင့်ဦး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့သည့် တံခါးကြားမှ အပြင်သို့ ဘာရယ်မဟုတ် ကြည့်လိုက်မိ၏ ။

“ အဲ..တော့…”

ခင်မွန်မှာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွား၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် အပြင်ဖက်ရှိ သွပ်ပြားများ ထောင်ကာထားသော ရေချိုးရန်နေရာမှာ ရေချိုးနေ၏ ။ သွပ်ပြားများမှာ တခြားဖက်တွင်သာ ကာထားသော်လည်း မီးဖိုဆောင်မှထွက်သော တံခါးဘက်တွင်တော့ ကာမထားပါ ။ အပြင်ဖက်တွင် ထွန်းထားသော ၁၀၀ ဝပ် မီးလုံး၏ အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုမြင့်ဦးကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိုးနေသည်ကို ခင်မွန် တွေ့လိုက်ရလို့ သူမ၏ပါးစပ်မှ အာမေဋိတ်သံလေး ထွက်သွားရခြင်းပင် ဖြစ်၏ ။

ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိုးနေသော ကိုမြင့်ဦးမှာ ခန္ဒာကိုယ် တစ်ခုလုံး ကြွက်သားများ သူ့နေရာနှင့်သူ အပြိုင်းပြိုင်း ထလျက်ရှိပြီး သူ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံမှာတော့ မဲနက်နေသော အမွှေးများကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် လီးကြီးမှာ နည်းနည်းနောနော မဟုတ်ပါ ။ အရှည် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးလောက် ရှိမည် ဖြစ်သည် ။ တစ်ချက်လောက် ကြည့်လိုက်မိသော ခင်မွန်မှာ သူမ၏ မျက်လုံးများကို မြင်ကွင်းမှ ဖယ်ခွာလို့ မရတော့ပါ ။ ခင်မွန် ငေးလို့ ကြည့်နေမိ၏ ။

ကိုမြင့်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ တရမ်းရမ်းဖြင့် ရှိနေပြီး လီးတန်ကြီးအောက်ရှိ ဥကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လုံးတစ်နေပြီး ကြီးမားလှ၏ ။ ခင်မွန်မှာ ကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ ခြောက်လာသည် ။ သူမ၏ အသွေးအသားတို့သည်လည်း ဆူဝေလာသည် ။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းတွင် ယားတားတားလေး ဖြစ်လာကာ စိုစိစိလည်း ဖြစ်လာတော့သည် ။

ထိုအချိန်မှာ ကိုမြင့်ဦးသည် ရေချိုးလို့ ပြီးသွားလို့ ပုဆိုးကို လှမ်းယူလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည်မို့ ခင်မွန်သည် တံခါးပေါက်နားမှခွာကာ မီးဖိုဆောင်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး သူမကိုင်ထားခဲ့သော ပန်းကန်များကို ပန်းကန်စင်ပေါ်သို့ ပြန်တင်လိုက်၏ ။ ဟော့ပလိပ်ကို ပိတ်ပြီး ဟင်းချိုအိုးကို ချလိုက်သည် ။ ထမင်းအိုး ပလပ်ကိုလည်း ပြန်လို့ ဖြုတ်လိုက်သည် ။ ထိုအချိန်အတွင်းတွင် ကိုမြင့်ဦးက မီးဖိုဆောင်မှ ဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်၏ ။

ခင်မွန်က ထမင်းများခူးခပ်ပြီး ထမင်းစားပွဲတွင် တင်ကာ ထမင်းပွဲ ပြင်လိုက်သည် ။ ခင်မွန် ထမင်းပွဲ ပြင်အပြီးတွင် ကိုမြင့်ဦး ရောက်လာသဖြင့် ခင်မွန်က အသာလေး လှည့်ထွက်ခဲ့ပြီး သူမ၏ အခန်းသို့ဝင်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေလိုက်သည် ။ စောစောက ခင်မွန် တွေ့မြင်ခဲ့ရသော မြင်ကွင်းက ခင်မွန်၏ အာရုံမှ ပျောက်မသွားခဲ့ပါ ။ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲလိုက်သည်နှင့် ခင်မွန်၏ အာရုံထဲသို့ သူမမြင်လိုက်ရသော ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှာ ထင်ထင်ရှားရှားပင် သူမ၏ အာရုံထဲသို့ ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာခဲ့၏ ။ ဆူဝေနေသော သွေးသားတို့သည်ပွက်ပွက်ဆူလာကြသည် ။ အတိတ်ကာလက သူမ၏ စောက်ပတ်လေး အယက်ခံခဲ့ရပြီး သူမ တစ်ချီ ပြီးခဲ့ရတာတွေကိုပါ အာရုံအတွေးထဲ ဝင်ရောက်လာပြီး ပြန်လည် ခံစားမိသည် ။

သူမ၏ စောက်ပတ်တွင်းဝယ် မရိုးမရွဖြင့် ယားယံလာ၏ ။ ယားယံမှုလေးများ ပျောက်လိုပျောက်ငြားဖြင့် ခင်မွန်သည် သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို ကားကာ သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ဝတ်ထားသော ထမိန်ပေါ်မှပင် လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိသည် ။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကိုလည်း မှိတ်ထား၏ ။ သူမ၏ ယားယံမှု ဝေဒနာမှာ လက်ကလေးနှင့် ပွတ်ပေးနေမှုကြောင့် ပျောက်လို့မသွားဘဲ ပိုပို ဆိုးလာ၏ ။ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေရင်းမှ စောက်ပတ်လေးမှာ မာခုံးထပြီး ဖောင်းကားလာတော့သည် ။ စောက်ပတ်အတွင်းတွင်လည်း စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲလာတော့သည် ။

ခင်မွန်မှာ ခံစားရလွန်းလို့ နဖူးဆံစပ်တွင် ချွေးလေးများတောင် စို့လို့လာသည် ။ ထမိန်ကြားထဲ လက်လျှိုသွင်းကာ အမွှေးလေးများအပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် ခင်မွန်၏ ထမိန်လေးကို တစ်စုံတစ်ဦးက ခါးဖက်သို့ ဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ဆွဲကာ ထောင်လိုက်သည် ။ ခင်မွန် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုမြင့် ဖြစ်နေ၏။

သူမ ကုန်းထပြီး ရုန်းကန်ရန် ကြံစည်လိုက်သော်လည်း ထမိန်လေးလှန်လို့ ပေါ်လာသည့် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကိုကိုမြင့်က သူ၏လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အတွက် သူမ ရုန်းကန်ရန်ပင် မေ့သွားခဲ့ရ၏ ။ အပေါ်ထပ်တွင်လည်း ဦးလေးက ရှိနေသေးသည် ။

ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်အိပ်နေသော ကုတင်လေး၏ ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပုလွှဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခါးဖက်သို့ ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး မို့မောက်မောက်လေး ထွက်ပေါ်လာသည့် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ၏လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးသည် ။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ကားကားလေးဖြစ်အောင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေသော သူ၏လက်သည် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးသည် ။

“ အ…အ…အင်း…အင်း…”

ခင်မွန်သည် တစ်ချက်မျှ တွန့်သွား၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စောက်ရေများ ရွှဲနစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ခင်မွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြပြီ ..။ စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ပေးပြီး စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်ပေးနေရာက ကိုမြင့်ဦးသည် သူ၏ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။

“ အင့်..အ…..အ…”

ခင်မွန်မှာ တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး သူ၏ ခါးလေးကို အနည်းငယ် ကော့ပေးလိုက်မိသည် ။ သူမ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်ထားလိုက်သော လက်ချောင်းမှာ လှုပ်ရှားလာပြီး သွင်းချီ ထုတ်ချီဖြင့် ကြပ်တည်းကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်ဖောင်းကား တင်းပြောင်နေပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စောက်ရေလေးများ စိမ့်ထွက်နေကြပေပြီ ။ တင်းပြောင် ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူလေးသည် အမွှေးနက်ကလေးများ ခြံရံလျက် အသဲယားဖွယ်လေး ဖြစ်နေ၏ ။

ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ သူ၏ လက်ချောင်းကို ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်သည် ။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ထိုင်ကာ သူ၏လီးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်လေးကို ထိကာ တေ့လိုက်၏ ။ ခင်မွန်မှာ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ထိပ်တွင် အရေလေးများ စိုနေသော လီးကြီး၏ ပူပူနွေးနွေး ထိတွေ့မှု အရသာကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှ ထိတွေ့သိရှိနေသကဲ့သို့ စောက်ပတ်လေး၏ နူးညံ့အိထွေးသော ထိတွေ့မှု အရသာကို ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှ ထိတွေ့ သိရှိနေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ထားသော သူ၏လီးကြီးကို ဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သည်အထိ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ ဗျစ် ဗျစ်.. အင့်…အ…..အ….”

ဒစ်ကြီးဝင်သွားသော လီးကြီးကို ကိုမြင့်ဦးက စောက်ပတ်ထဲတွင် ခဏလေးငြိမ်ကာ မြုပ်ထားလိုက်ပြီးမှ လီးတဝက်မျှထိ ဝင်အောင် လီးကြီးကို ထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည် ။

“ ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျစ်..အ…..အ….”

“ အ..အ..အု…အင်း…အင်း…”

ခင်မွန်သည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားထားပေးလိုက်ပြီး အသက်အောင့်သံလေးဖြင့် ညည်းညူ နေရှာသည် ။ ကိုမြင့်ဦးက သူ၏လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် တဝက်လောက် သွင်းထားပြီး ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ထားကာ ခင်မွန်၏ ရင်စေ့ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေး၏ ရင်ဘတ်မှ နှိပ်စိလေးများကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည် ။ ဖြူဖွေးနုအိနေသည့် ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်သားလေးများ ဝင်းလက်စွာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။ ထို့ပြင် တင်းရင်းလုံးဝန်း ဖြူနုနေသည့် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးမှာ ဘရာစီယာအနက်လေးထဲမှ ရုန်းကန် ထွက်တော့မယောင် ဖြစ်နေပြီး ဘရာစီယာလေး အပြင်သို့ ပြည့်အံကာ ထွက်နေသည်။

ကိုမြင့်ဦးသည် သူ၏လီးကြီးကို ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘရာစီယာအပေါ်မှပင် ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်က ကြယ်သီးနှိပ်စိလေးများ ပြုတ်ထွက်ပြီး ဖြစ်နေသော သူမ၏ ရင်စေ့ ဘလောက်စအင်္ကျီလေးကို သူမဖာသာ ကျောလေးကြွပြီး ချွတ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် သူမ၏ ကျောနောက်သို့ သူမ၏ လက်ကလေးကို ထိုးသွင်းကာ ဘရာစီယာ ချိတ်ကလေးကိုပါ ဖြုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

ထိုနောက်တွင်တော့….. ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ နို့ကလေးများကို ဘရာစီယာအပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ပေးနေရာမှ ခင်မွန်က ဘရာစီယာချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ ကိုမြင့်ဦးက ဘရာစီယာလေးကို ခင်မွန်၏ နို့လေးများပေါ်မှ ခွာပစ်လိုက်၏ ။ နုနယ်ဝင်းမှည့်ပြီး တင်းရင်းနေသော ခင်မွန်၏ နို့လေးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်ခါပြီး ထွက်ပေါ်လာကြသည် ။ ခင်မွန်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ နီရဲပြီး နို့လေးများထိပ်တွင် နီညိုရောင် အဝန်းအဝိုင်းကလေး၏ အလည်တွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေ၏ ။

ကိုမြင့်ဦးက ပေါ်ထွက်လာသော တပ်မက်ဖွယ် ခင်မွန်၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ခြင်း မပြုသေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တဝက်မျှ ဝင်နေသော သူ၏လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထုတ်လိုက်.. ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် စောက်ရည်တို့ ရွှဲနစ်နေပြီဖြစ်သည် ။

“ ပလွတ်..ပလွတ်……”

အောက်မှ ပက်လက်ကလေး အလိုးခံနေသော ခင်မွန်မှာ သူမ၏ရင်ကလေးကို ကော့လို့ ကော့လို့ ပေးလာ၏ ။ ထိုအခါတွင်မှ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ နို့ကလေးများကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း သူ၏ လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ချေပေးသည်။ ခဏနေတော့မှ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တဝက်သာသွင်းပြီး သွင်းချီ ထုတ်ချီဖြင့် လိုးပေးသည် ။ ထိုနောက် သူ၏လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တဆုံးဝင်အောင် ဖိပြီး သွင်းလိုက်တော့သည် ။

“ ဗျစ် ..ဖွတ် ..ပလွတ် ……”

“ အ.. အား… အမလေး … ကျွတ် …. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကိုကိုမြင့်ရယ်….”

တဆုံးဝင်သွားသော ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် အတွင်းသားလေးများကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ထိတွေ့လျက် ပြည့်ကြပ်နေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးက သူ၏ လီးကြီးကို ပြန်ပြီး မထုတ်သေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖိသိပ်ထားပြီး ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကာ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တစ်လှည့်စီ စို့ပေးသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လျှာဖြင့် ကလိပေး ယက်ပေးသည် ။

“ ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ကိုကိုမြင့်ရယ် . . .”

ခင်မွန်သည် ခံစားရတာ အရသာရှိလှပြီး ကောင်းလှသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းကာ သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုမြင့်ဦး၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ကာ ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။ ခဏကြာတဲ့အထိ ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့များကို စို့ပေးနေရာ စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးအထိ သွင်းထားသော လီးကြီးမှာလည်း ဖိကပ်ထားပြီး မလှုပ်ရှားသဖြင့် ခင်မွန်ခင်မျာ ခံစားရခက်လာပြီး ခင်မွန်မှာ သူမ၏ ဖင်ကြီးများကို ဘယ်ညာ လှုပ်ရှားကာ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာတော့သည် ။

ထိုအခါတွင်မှ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးသွင်းထားသည့် သူ၏လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ ခပ်သွက်သွက် ပြန်သွင်းလိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလေတော့သည် ။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ် ….”

“ အင့်…အင့်….”

“ ဖွတ်..ပလွတ် ..ဖွတ် ပလွတ် ….”

“ အား..ကျွတ်ကျွတ်….”

ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကာ ဖင်ကြွကာ ဆောင့်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကိုလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် တစ်လှည့်စီ စို့လိုက်.. နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိဆွဲလိုက်.. လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေလိုက်သည် ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …..”

ခင်မွန်မှာ နို့စို့ခံနေတုန်း အလိုးပါခံနေရလို့ အလွန်ပင် အရသာ တွေ့နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မတတ်တတတ်ဖြင့် မြှောက်ကာ ပင့်ကာနှင့် ကော့ထိုးပေးနေသည် ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ်….”

“ အိုး…အ….အ….အ….ကောင်းလိုက်တာ… ကိုကိုမြင့်ရယ်….. ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ…. အ………. အ…..”

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”

ဆောင့်လိုးခြင်းသဘောကို ခင်မွန် သိလိုက်ပါပြီ ။ လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်သွင်းကာ လိုးလိုက်တိုင်း မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများ ထိထိမိမိ ဖြစ်သွားကာ အရသာ ရှိလှ၏ ။ ပြင်းပြင်းဆောင့်လေ ပြင်းပြင်းထိလေ ပိုပြီး အရသာရှိလေ ဖြစ်သည်။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”

ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ပတ်လေးကို လိုးရင်းဖြင့် သူ၏လီးကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသောကြောင့် ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာရတော့သည် ။ ထို့ပြင် အလိုးခံနေသော ခင်မွန်မှာလည်း အရသာများကောင်းလာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာသည်ကို သိရလို့ သူ၏ လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက်.. တအားဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတော့သည် ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် …ပလွတ်…”

“ အင့်…အင့်…”

ကိုမြင့်ဦးက သူ၏လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသွင်းပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခင်မွန်ြခင်မျာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်နေရရှာ၏ ။ ခင်မွန်းသည် ကိုမြင့်ဦး၏ အားမနာတမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးချက်တွေကို တဖြေးဖြေး ခံနိုင်ရည်ရှိလာပြီးနောက် အဲဒီ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်လာသည် ။ ကာမစိတ်တွေလည်း ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာရသည် ။

ကိုမြင့်ဦးက နို့စို့ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး

“ ခင်မွန်..ကောင်းလားဟင်..”

လို့ မေးလိုက်၏ ။

“ ကောင်းတယ်.. သိပ်ကောင်းတာဘဲ ကိုကိုမြင့်ရယ် ..”

“ ဖွတ်..ပလွတ် ..ဖွတ် ပလွတ် ..”

“ ကိုကို..ကေင်းလားဟင် …”

“ အင်း..ကောင်းတယ်.. သိပ်ကောင်းတာဘဲ ခင်မွန်ရယ် . . .”

“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ် …”

ကိုမြင့်ဦးမှာ မကောင်းဘဲ ရှိပါ့မလား…။ ခင်မွန်ကို လိုးချင်နေတာ ကြာခဲ့ပြီဘဲ …။ ခင်မွန်၏နို့များ.. ဖင်သားကြီးများနဲ့ မျက်နှာလှလှလေးတွေကို တပ်မက်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ ။ ယုတ်စွအဆုံး ကိုမြင့်ဦးသည် တခါတရံတွင် သူ၏မိန်းမ ခင်ခင်ထွေးကို လိုးနေစဉ်မှာပင် ခင်မွန်အမှတ်ဖြင့် လိုးနေခဲ့သည် ။ အခုတော့ ခင်မွန်မှာ ဖြူဖွေးသော ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတာကို အားပါးတရ ခံနေသည် ။ မတတ်တတတ်နှင့် သူမ၏ဖင်သား ဖွေးဖွေးကြီးများကို မြှောက်ကာကြွကာဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေသေး၏ ။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”

“ ကိုကို… ကိုကို… မရပ်နဲ့… ဆောင့်… ဆောင့် … နာနာဆောင့်စမ်းပါ …”

“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ် ….”

“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ် …..”

ခင်မွန်သည် ကိုမြင့်ဦး၏ ထိထိမိမိဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်း အီဆိမ့်လာကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများမှာ လှုပ်ပြီး ဖျစ်ညှစ်လာကြပြီ ဖြစ်၏ ။

“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ်..”

“ အား…အား.. အမလေး… ကောင်းလိုက်တာ… ကိုကိုရယ်…”

“ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”

ကိုမြင့်ဦးသည် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ရှိလှသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးရင်း သူ၏လီးကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီ ဖြစ်၏ ။ ထို့အပြင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ အတွင်းသားများမှာလည်း လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်နေသဖြင့် ဆက်ပြီး အောင့်အီးခြင်း မပြုနိုင်တော့ဘဲ ကိုမြင့်ဦးသည် သူ့စိတ်ကို လွှတ်ပေးကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် အားကုန်ထုတ်ပြီး (၁၅) ချက်မျှ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည် ။

“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ် ….”

“ အ…အ….. ကိုကို…. ကိုကို…. ကိုကိုရယ် …. အမလေး …. ကျွတ်ကျွတ်…. အင်း… ဟင်း….”

“ ခင်..ခင်မွန် …အ……..အ……..”

ကိုမြင့်ဦးနဲ့ ခင်မွန်တို့မှာ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားကြလျှက် သူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ (၄) (၅) ကြိမ်မျှ တုန်ခါသွားကြပြီး ငြိမ်သက်သွားကြတော့၏ ။ လက်ခုပ်အတွင်းမှ ပြည့်လျှံကာ လက်ချောင်းကလေးများကြားမှ ယိုစီးကျလာသမျှကို ရသမျှ ခံယူနေရသည်ကိုပင် လက်ဝေခံဟု ခေါ်ဆိုရမည် ဆိုပါလျှင် ခင်မွန်သည် သူမအစ်မ ခင်ခင်ထွေး၏ လက်ဝေခံပင် ဖြစ်တော့သည် ။

—————————————-

အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး နှင့် ကိုမြင့်ဦးတို့လင်မယား ပြန်သွားကြသည်မှာ တစ်ပတ်ပင် ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။

ဒီနေ့ ကျူရှင်ပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း ဆရာဦးစိုးဦးက ဘာသာရပ်အလိုက် မှတ်စုတို စာအုပ်များ ပြုလုပ်ရန်ရှိလို့ ကျောင်းစာရေးဖြစ်သော သူမကို ယနေ့ ကျောင်းသို့လာရန် မှာထားသည်။ ခင်မွန်က ရေမိုးချိုး အလှပြင်ပြီး ထမင်းစားကာ ကျူရှင်ကျောင်းသို့ ထွက်လာခဲ့၏။ ဆရာဦးစိုးဦးက မွန်းလွဲ (၁) နာရီမှ အေးအေးဆေးဆေး လာရန် မှာထားသော်လည်း အားလပ်နေလို့ စောစောပင် ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။

ကျူရှင်ကျောင်းသို့သွားရန် အိမ်မှ ခင်မွန် ထွက်လာတော့ နံနက် ( ၁၀ ) နာရီခွဲဘဲ ရှိသေး၏ ။ ကားဂိတ်မှာ ခေတ္တရပ်ပြီး ကားစောင့်နေရ၏ ။ ( ၅ ) မိနစ်လောက်ကြာမှ ကားရပ်လာပြီး ကားပေါ်သို့ တိုးတက်ခဲ့သည် ။ ကားပေါ်တွင် ခြေချစရာပင် မရှိ ။ကား၏ တံခါးပေါက်တည့်တည့်ရှိ တဖက်ခြမ်းသို့ ကပ်ပြီး တံခါးပေါက်ကို ကျောပေးကာ အပေါ်မှ တန်းလေးကို ဆွဲပြီး ရပ်လိုက်ရသည်။ သူမ၏နောက်မှလည်း ခရီးသည် ငါးဦး ခြောက်ဦးလောက် တက်လာ၏ ။ ခင်မွန်၏ ရှေ့တွင်လည်း ခရီးသည်များ ရှိနေသလို နောက်တွင်လည်း ခရီးသည်များ ပြည့်ကြပ်နေသည် ။

ကားတံခါးပိတ်ပြီး ကားစထွက်သည် ဆိုလျင်ဘဲ ခင်မွန်၏ နောက်ဖက် ဖင်သားကြီးသို့ မာကျောကျော အရာတစ်ခုက အလျားလိုက် လာပြီးကပ်နေ၏ ။ ကားကြပ်လို့ဘဲ ဖြစ်မည်ဟု ခင်မွန် အသာငြိမ်နေလိုက်သည် ။ ထိုမာကျောကျောအရာသည် ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို နောက်မှပိုပြီး ဖိကပ်လာသည် ။ ကားပေါ်တွင်ဖြစ်လို့ နောက်သို့လည်း လှည့်မကြည့်ရဲပါ ။ ရပ်နေသော နေရာပြောင်းပြီး ရပ်ရအောင်လည်း ခြေထောက်ပင် ချရန် မလွယ် ။ ကားက အရမ်းဘဲ ပြည့်ကြပ်နေသည် ။

ဖင်သားကြီးကို ကပ်ထားသောအရာမှာ အစွမ်းကုန်မာကျောလာသည် ။ ခင်မွန်၏ ကျောပြင်လေးကို နောက်မှလူက သူ၏ ရင်ဘတ်ဖြင့် ထိအောင်ပင် ဖိကပ်ထား၏ ။ ခင်မွန် ငြိမ်နေလို့ အတင့်ရဲလာပြီး သူမ၏ ဆံပင်စလေးတွေကိုပင် မတော်လို့ ထိသည့်ပုံစံဖြင့် တစ်ချက်တစ်ချက် နမ်းနေသေးသည် ။ နောက်မှ မာကျောတောင့်တင်းနေသည့် အရာကြီးသည် ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နေရာသို့ ထောက်လို့ ဖိကပ်လာ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် ကားက နောက်တစ်ဂိတ်သို့ ရပ်လိုက်သဖြင့် ခရီးသည်များ လှုပ်ခါသွားကာ ခင်မွန်လည်း သူမ၏ကိုယ်လေး လှုပ်ခါသွားသဖြင့် ယိုင်လဲပြိုကျမသွားစေရန်အတွက် ဘေးတန်းလေးကို ခါးညွှတ်ပြီး ဆွဲလိုက်ရသည် ။

သူမနောက်မှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားသို့ ထောက်ကာ ဖိကပ်ထားသော မာတောင်နေသော အရာက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး အောက်နှုတ်ခမ်းကို မိမိရရ ဖိထောက်မိလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးထသွားသည် ။ ကားရပ်လိုက်တော့ နောက်ဖက်မှ ခရီးသည် သုံးလေးဦး တိုးပြီးဆင်းနေသဖြင့် နောက်မှလူသည် အတင်းဖိကပ်လာပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ခင်မွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပင် သူ၏ပေါင်လုံးကြီးများနှင့် ညှပ်ပြီး ထားလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးတစ်ခုလုံးမှာ သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားသို့ လုံးလုံးလျားလျား ရောက်သွားရတော့သည် ။

ခင်မွန်မှာ တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းလို့လာတော့၏ ။ ဒေါသစိတ်နှင့် ကာမစိတ် နှစ်ခုစလုံး တပြိုင်နက်တည်း ခံစားလိုက်ရသည် ။ ကားပြန်ထွက်သွားသောအခါတွင် သူမကို ညှပ်ထားသည့် ထိုသူ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အနက် တစ်ဖက်က ခင်မွန်၏ပေါင်လေးကို ပေါင်ချင်း ပွတ်လာသေး၏ ။ ခင်မွန်က သူမ၏ လုံးတစ်မို့ဖောင်းအိစက်နေသည့် ဖင်သားကြီးများကို နည်းနည်းလေးကားလျှက် နောက်မှလူ၏ မာတောင်နေသော အရာကို သူမ၏ဖင်ကြားသို့ ပိုပြီးဝင်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ မသိမသာပစ်ကာ ပြန်ပြီး ဖိကပ်ပေးလိုက်သည် ။

နောက်မှ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးမှာ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများ ကြားနေရာတွင် ရှိနေပြီး တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုးနေပြီး တဆတ်ဆတ်လည်း ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ အသွေးအသားတို့ ဆူဝေလာရတော့သည် ။

ထိုအချိန်မှာပင် ကားမှာ ခင်မွန်ဆင်းမည့် ဂိတ်သို့ ရပ်လိုက်လို့ ခင်မွန် ကားပေါ်ကဆင်းရန် ကားတံခါးပေါက်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည် ။ နောက်မှ လူကလည်း ခင်မွန်၏နောက်သို့ ဖိကပ်ထားလျက်ကပင် အလိုက်သင့်လိုက်ပြီး လှည့်လိုက်လာ၏ ။ သူ၏ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးမှာ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဖိကပ်လျက်ပင် ရှိသေးသည် ။

ခင်မွန်က တံခါးဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီးသော်လည်း ရှေ့မှ ခရီးသည်များ ဆင်းနေသဖြင့် ခဏစောင့်နေရ၏ ။ သူမ ကားပေါ်က ဆင်းလို့ရပြီ ဆိုသည်နှင့် ခင်မွန်က သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို ကျောနောက်သို့ သွင်းလိုက်ပြီး ခါးမှ သူမ၏ အင်္ကျီလေးကို ဆွဲဆန့်လိုက်ပြီးမှ နောက်ကလူ၏ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် နာသွားမှာစိုးလို့ ဖြေဖြေးလေး ပွတ်ကြည့် ထိကြည့်ကာ သူမ၏လက်ကို ရှေ့သို့ လွှဲထုတ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်မှ အောက်ဆင့်ကို နင်းချပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့သည် ။

နောက်မှ ဖိကပ်ထားသော ပစ္စည်းကြီးမှာ နည်းနည်းနောနောကြီး မဟုတ်ပါ ။ ခင်မွန် အသဲယားပြီး ရင်ဖိုသွားရသည် ။ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးသည် နီရဲနေပြီး ခင်မွန်မှာလည်း ခပ်မောမောလေး ဖြစ်နေသည် ။ လီးဆိုသောအရာနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိတွေ့ခဲ့ရဖူးသော သူမသည် လီး၏ လှိုက်မောဖွယ် တပ်မက်ဖွယ် အီဆိမ့်ဖွယ် အရသာကို ခံစားသိရှိခဲ့ပြီး ဖြစ်လေတော့ ယခုတဖန် လီးဆိုသောအရာနဲ့ ပြန်လည်တွေ့ဆုံရပြန်တော့ ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုးလေးပင် ဆုံတွေ့ ခဲ့ရသော်လည်း သူဆိုသောအသိဖြင့် ခင်မွန်သည် ရင်ခုံလှိုက်မော ခံစားနေခဲ့ရပေပြီ ။

ကားပေါ်မှ အဆင်းတွင် လှည့်ကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိသော်လည်း ခရီးသည်များ အတက်အဆင်းဖြင့် ရှုပ်ထွေးနေခဲ့လို့ လှည့်မကြည့်ခဲ့မိပါ ။ ကားဂိတ်နှင့် လမ်းမီးတိုင် ( ၄ ) တိုင်မျှသာ ဝေးသော ကျူရှင်ကျောင်းသို့ လမ်းလျှောက်လာရင်း ခင်မွန်မှာ နောက်ကျောမလုံသလို ခံစားလာမိရလို့ သူမ၏ နောက်ဖက်သို့ သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ငေးစိုက်ကာ ကြည့်နေသော မျက်လုံတစ်စုံကို တွေ့လိုက်ရတော့၏ ။

“ ဟင်..ဆရာ….”

ခင်မွန်၏နောက်မှ လမ်းလျှောက်လာရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေသောသူမှာ ဆရာဦးစိုးဦး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ခင်မွန်မှာ အလန့်တကြားလေးခေါ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူမနှင့် ခြေလှမ်း ၃ လှမ်းစာသာ ဝေးတော့သည့် ဆရာဦးစိုးဦးကို ရပ်ပြီး စောင့်နေလိုက်သည် ။ သူမ၏ နှုတ်ဆက်သံဆုံးတော့ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ကြည့်လျက် နှစ်နှစ်ကာကာလေး ပြုံးပြလိုက်သည်။ ခင်မွန်က ဆရာဦးစိုးဦးနှင့် ယှဉ်မိသောအခါတွင်မှ ဆက်ပြီး လျှောက်လာခဲ့သည် ။

“ ဆရာ.. ဘာနဲ့လာတာလဲ…”

“ ခင်မွန်စီးလာတဲ့ ကားနဲ့ဘဲလေ…”

“ လူကြပ်နေတာနဲ့ ကျွန်မ ဆရာ့ကိုတောင် မမြင်မိဘူး…”

“ ခင်မွန်က ဘယ်မြင်မလဲ . . ကိုယ်က ခင်မွန့်နောက်က ကပ်ရပ်နေတာကိုး . . ”

“ အို…ရှင်…”

ခင်မွန် ရင်တုန်ပန်းတုန်လေး ဖြစ်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လိုက်၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်ရဲ့ နောက်နားတွင် ခြေတလှမ်းစာ အကွာမှ ကပ်ပြီး လျှောက်လိုက်လာသည် ။ ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လိုက်သော အခါတွင် ခင်မွန်၏ လုံးတစ်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားကြီးများမှာ ခါရမ်းပြီး တုန်တုန် တုန်တုန် ဖြစ်နေသည်ကို ဆရာဦးစိုးဦးက တပ်မက်ဖွယ် ကြည့်ရင်း တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်သည် ။

ကျောင်းတံခါးရှေ့ရောက်တော့ တံခါးမှာ သော့ခတ်ထားတာကြောင့် ခင်မွန်သည် ရပ်လို့ စောင့်နေရပြန်သည် ။ ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် သိမ့်သိမ့်လေး ခုံလျက် နီမြန်းသော မျက်နှာလေးဖြင့် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်တွေတွေလေး ရပ်ပြီး စောင့်နေ၏ ။ နောက်မှပါလာသော ဆရာဦးစိုးဦးက ကျောင်းတံခါးမှာ သော့ကိုဖွင့်ပြီး တံခါးရွက်တစ်ရွက်ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ တံခါးဘေးသို့ သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်ကို နည်းနည်း ရွှေ့လိုက်သည် ။

“ ခင်မွန်..ဝင်လေ…”

“ ဟုတ်ကဲ့…”

အထဲသို့ ခင်မွန် ဝင်ပြီးသွားသောအခါ သူပါ ဝင်လိုက်သည် ။ တံခါးကို ဆွဲပိတ်ကာ အတွင်းမှ မင်းတုံး ထိုးလိုက်၏ ။ စာသင်ခန်းမကို ဖြတ်ကာ လျှောက်သွားသော ခင်မွန်က နောက်သို့ လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ရုံးခန်းရှိရာဖက်သို့ ဆက်ကာ လျှောက်သွားနေ၏ ။ ကျူရှင်ကျောင်း အဆောက်အဦးမှာ တစ်ထပ်ဖြစ်ပြီး အုတ်ကာ အုတ်ခင်း သွပ်မိုး ဖြစ်၏ ။ အလျားပေ ၆၀ အနံ ၂၅ ပေမျှ ရှိ၏ ။ မျက်နှာဝမှာ အဆောက်အဦး၏ အနံ ဖြစ်လို့ ( ၂၅ ) ပေဖြစ်ပြီး ကျောင်းသို့ ဝင်ဝင်ချင်း စာသင်ခန်း ဖြစ်သည် ။

စာသင်ခန်းမှာ အလျား ပေ ၄၀ မျှ ရှိ၏ ။ နောက်ဖက် ပေ ၂၀ ကို ကာထားပြီး ဘေးဘက် နံရံဘေးတွင် ဝင်ပေါက်တစ်ခု ပြုလုပ်ထားသည် ။ ကျောင်းရုံးခန်း၏ အခြားတစ်ဖက်တွင် အခန်းကာထားပြီး တံခါးတပ်ဆင်ထားသည်မှာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းပင် ဖြစ်သည် ။

ရုံးခန်းအတွင်းသို့ ခင်မွန်ရောက်တော့ သူမ၏ စားပွဲရှိကုလားထိုင်လေးတွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ နောက်မှ လိုက်ပြီး ဝင်လာသော ဆရာဦးစိုးဦးက ရေအေးတစ်ခွက် ထည့်ကာ ခင်မွန်ရှိရာသို့ ယူလာသည် ။

“ ခင်မွန်.. ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်ဦး…”

ဖြေးညှင်းစွာ တိုးတိုးလေးပြောရင်း သူကိုင်လာသော ရေဖန်ခွက်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်မွန်ထံသို့ လှမ်းပေးသည် ။ ကုလားထိုင်တွင် ခပ်ငေါင်ငေါင်လေး ထိုင်နေသော ခင်မွန်က မျက်လွှာလေးပင့်ကာ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ရေထည့်ထားသော ဖန်ခွက်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်၏ ။ ထိုစဉ်တွင် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကျန်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်က ရေဖန်ခွက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သော ခင်မွန်၏ လက်ကလေးပေါ်တွင် အုပ်ပြီး တင်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးရှိရာ ခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေး ရှိရာသို့ ဖြေးဖြေးချင်း ပို့လိုက်၏ ။

ခင်မွန်က ဆရာ၏လက်ကို ရုန်းဖယ်ခြင်း မပြုဘဲ ရေဖန်ခွက်ထဲမှ ရေကို ကုန်စင်အောင် သောက်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်တောင်လေးများကို တဖျတ်ဖျတ်ခါရင်း ရီဝေသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ဆရာဦးစိုးဦးကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ဖန်ခွက်ကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း လွှတ်လိုက်သည် ။

“ ခဏ နားလိုက်ဦးနော်..ခင်မွန်…”

ခင်မွန်က ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြလိုက်သည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လှုပ်ရှားမှုကို ခင်မွန်က မျက်စိတဆုံး လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည် အသက် ၃၅ နှစ်မျှ ရှိပြီး အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်သည် ။ ရုပ်ရည်မှာ အမျိုးသမီးများ ကျလောက်သည့် ရုပ်ရည်မျိုး ဖြစ်ပြီး အသားမှာ ခပ်လတ်လတ် ဖြစ်သည် ။ တစ်ချိန်က ဆရာဦးစိုးဦးသည် အိမ်ထောင်ရှိခဲ့ဖူးသည်ဟု ကြားဖူးခဲ့၏ ။ ထို့ထက် ပိုပြီး ဘာမှမသိရပါ ။

ဆရာဦးစိုးဦးမှာ အပြောအဆို နူးညံ့ပြီး သူ၏ ဟန်အမူအရာတွေမှာ သိမ်မွေ့၏ ။ သဘောလည်း ကောင်း၏ ။ စေတနာလည်း ကောင်း၏ ။ ပြီးတော့ ကြင်နာတတ်၏ ။

ခင်မွန်သည် ကျော်းရုံးခန်းထဲတွင် တစ်ကိုယ်တည်း ထိုင်ရင်း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ အကြောင်းကို စဉ်းစားနေရင်း စောစောက ကားပေါ်က အဖြစ်အပျက် အတွေ့အကြုံလေးကို စိတ်အာရုံက ရောက်သွားသည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဖိထောက်ထားသော ပစ္စည်းကြီးသည် နည်းနည်းနောနော မဟုတ် ။ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ဖြေးဖြေးလေး ညင်သာစွာ ထိပုတ်ကြည့်မိတော့ သံချောင်းကြီးပမာ မာကျောလှပြီး ငရုတ်ကျည်ပွေ့လောက်ပင် ရှိမည်လား မသိ ။ စဉ်းစားမိရင်း ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ သွေးသားတို့သည်လည်း ဆူကြွကာ ရှိန်းဖိန်းလာသည် ။

ကားပေါ်တွင် ထိုပစ္စည်းကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ် အောက် နှုတ်ခမ်းစပ်လေးကိုပင် လာပြီး ဖိထောက်မိသေး၏ ။ ထိုစဉ်ကတည်းက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေခဲ့ရာ ဆက်လို့လည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကြင်နာမှုများဖြင့် ထိတွေ့နေရတော့ သူမ၏ သွေးသားအရှိန်က ကျမသွားခဲ့ပါ ။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ယခုဆိုလျှင် မာလို့ပင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။

“ ခင်မွန်ရေ.. နားပြီးရင် ဆရာ့စားပွဲပေါ်က ဖိုင်အစိမ်းလေး လာပို့ပေးပါဦး . . .”

ဆရာဦးစိုးဦး၏ စကားကို ကြားလျင်ကြားရခြင်း ခင်မွန်က ဆတ်ကနဲ ကုလားထိုင်မှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ ခပ်ထွေထွေလေး ဖြစ်သွားကာ ရပ်နေပြီးမှ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းပြီး ဆရာဦးစိုးဦး၏ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်အစိမ်းလေးကို ယူကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ လေးကန်စွာဖြင့် လျှောက်လှမ်းကာ ဝင်ရောက်သွားတော့သည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည် အိပ်ခန်းအတွင်းတွင်ရှိသော ကုတင်စောင်းပေါ်မှာ ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်ရင်း သူ၏ အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ တန်းပေါ်ကို လှမ်းပစ်တင်လိုက်သည်ကို အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာသော ခင်မွန်က တွေ့လိုက်ရ၏ ။ ကျယ်ပြန့်သော ရင်အုပ်ကားကားကြီးပေါ်တွင် ဖူထစ်လုံးကြွနေသော ရင်အုပ်ကြွက်သားကြီးများက မြင်ရသည်မှာ အသဲယားစရာပင် …။

အင်္ကျီကို တန်းပေါ်သို့ လှမ်းပြီး ပစ်တင်ရာတွင်လည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်မောင်းကြွက်သားကြီးများမှာ အမြောင်းလိုက် ထသွား၏ ။ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ပြီး တံခါးပေါက်၏ အတွင်းဖက်နားတွင် မတ်တပ်လေး ရပ်ပြီး ခပ်ငေးငေးလေး ကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မျက်လွှာလေးကို ချကာ ခေါင်းလေး ငုံ့လိုက်သည် ။ သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ပိုက်ထားသော ဖိုင်အစိမ်းလေးပေါ်မှ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်နေကြသည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ရင်တွင်းမှ ရင်ခုန်သံတို့သည်လည်း တဖြေးဖြေး ပြင်းထန်လာသည် ။

“ လာလေ.. ခင်မွန်.. ဝင်ခဲ့လေ…”

မဝန့်မရဲဖြင့် ဆရာဦးစိုးဦး ထိုင်နေရာ ကုတင်စောင်း အနီးသို့ ခင်မွန်သည် တဖြေးဖြေး လျှောက်သွားလိုက်၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရှေ့တည့်တည့်သို့ လက်တလှမ်းမျှ မကွာဝေးတော့သော နေရာအထိ တိုးကပ်သွား၏ ။ ပြီးတော့ ရပ်လိုက်သည် ။

သူမ ရပ်လိုက်သည် ဆိုလျှင်ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမပွေ့ပိုက်ထားသော ဖိုင် အစိမ်းလေးကို ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းဖက်တွင် တင်လိုက်သလို တခြားသော လက်ဖြင့်လည်း တပြိုင်တည်းလိုလိုမှာပင် ခင်မွန်၏ သေးသိမ်လှသော ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူလိုက်တော့၏ ။ ခင်မွန်ကလည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ အလိုက်သင့်ကလေးပင် လိုက်ပါလို့သွားတော့သည် ။

ခင်မွန်သည် သူမ၏ ချောမောနုဖတ်နေသော မျက်နှာလေးကို အသင့်ပင် မော့ပြီး ပေးလိုက်သည် ။ မော့ပေးလာသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလှလှလေးရှိ ပါးမို့မို့လေးပေါ်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှာခေါင်းက ပါးမို့မို့လေး ချိုင့်ဝင်သွားသည်အထိ ဖိကပ်ကာ ရှိုက်နမ်းလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ချစ်စရာ ပါးမို့မို့လေး နှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီ အားရအောင် နမ်းပြီးတော့မှ တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသော ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးများပေါ်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်လာပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ လျှာဖြင့်လည်း ပွတ်ပေးသေးသည် ။

ခင်မွန်ကလည်း အားကျမခံ ဆရာဦးစိုးဦးကို ပြန်လို့ ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်၏ ။ သူတို့နှစ်ဦး လျှာချင်းထိကာ ကလိပေးနေသည် ။ ခင်မွန်၏ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဖက်ထားသော ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်များက ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများပေါ်သို့ ရွှေ့ပြောင်းကာ လုံးတစ်ဝိုင်းစက် ဖုထစ်နေသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။ ခင်မွန်ခင်မျာမှာ ကာမစိတ်များ စတင် သောင်းကျန်းလာတော့၏ ။ ဆူပြီးသား ရေနွေးကို မီးပြင်း တိုက်လိုက်သည့်နှယ် ခင်မွန်၏ သွေးသားတို့သည် ပူပြင်း ဆူဝေလာတော့သည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း အိစက်နွေးထွေး နူးညံ့လှသော ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေး.. ချိုမြိန်လှသော ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းစုပ်ပေးနေတော့ သူ၏ ရင်တွင်းမှ ရာဂမီးသည် ပြင်းထန်စွာ တောက်လောင်လာတော့သည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ ကျောပြင်ရှိ အင်္ကျီဇစ်ကလေးကို သူ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ခင်မွန်၏ နောက်ကျောရှိ ဘရာစီယာချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်ခွာလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာလေးကို ကုတင်၏ ခြေရင်းဖက်သို့ ပစ်တင်လိုက်သည် ။

ဘရာစီယာလေး မရှိတော့သော ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်ကလေးဆီသို့ ဇစ်ဖြုတ်ထားသော ခင်မွန်၏ အင်္ကျီလေးအောက်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်တစ်ဖက်က ဝင်ရောက်သွားကာ ခင်မွန်၏ ရင်သားနှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတော့၏ ။ ခဏကြာတော့ ခင်မွန်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှုတ်ခမ်းများမှ ခွာလိုက်ပြီး ဆရာဦးစိုးဦးကို ဖက်ထားသည့် သူမ၏ လက်များကိုလည်း ရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီးနောက် ဇစ်ပြုတ်ထားသော သူမ၏ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်တော့သည် ။

ခင်မွန်၏ အင်္ကျီလေး ချွတ်ပေးလိုက်သည့်အချိန်မှာ ဆရာဦးစိုးဦးကလည်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေသော လက်ဖြင့် ခင်မွန်၏ခါးမှ ထမိန်လေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တော့၏ ။ ဖြူဝင်းမွတ်သော ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆွဲဖက်လိုက်တော့ ချောမွတ်အိစက်နူးညံ့ကာ နွေေးထွးနေသည့် ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေး ရဲ့ အထိအတွေ့က မိန်းမောဖွယ်ရာလေးများ ဖြစ်ပေသည် ။

ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီးနောက် ဆရာဦးစိုးဦးသည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ခင်မွန်ကို ဖက်ထားလျက် ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်လိုက်၏ ။ ထိုအခါတွင် ခင်မွန်သည် ကုတင်ဘက်ကို ရောက်သွားပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးများနှင့် ကုတင်စောင်းမှာ ထိနေတော့သည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်ကို ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်စေပြီး ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားသော သူ၏ လက်များကို ဖယ်လိုက်၏ ။

“ ခင်မွန်…”

“ ရှင်…”

“ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး…”

ဆရာဦးစိုးဦးက သူ၏ ခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်၏ ။

“ အို…”

ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည် ဆိုလျှင်ဘဲ ငေါက်ကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည့် ဆရာဦးစိုဦး၏ လီးကြီးကို ခင်မွန် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏ ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးလှလှလေးများ၏ အကြည့်က ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှ မခွာနိုင်တော့ပါ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးလို မာကျောတောင့်တင်းနေပြီး ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်နေသည်။ လီးတန်ကြီး၏ အရှည်မှာ ( ၇ )လက်မ ကျော်မည် ဖြစ်ပြီး လုံးပတ်မှာလည်း လက်တကိုင် မဆန့်လောက်အောင် ရှိသည် ။ လီးကြီး၏ ပတ်လည်တွင် အကြောများစွာမှာ ဖုထစ်လုံးကြွနေသည်။ လီးကြီး၏ ထိပ်တွင် အရည်များ စိုရွှဲကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည် ။

ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ဝတ်လစ်စလစ်လေး ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်ကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးကို ငေးကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ခါးကို သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် တောင့်တင်းကြီးမားလှသော လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့၏ ။ လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါတွင် လီးကြီး၏ တောင့်တင်းသန်မာသည့် ပူးပူနွေးနွေး အထိအတွေ့သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးမှသည် ခင်မွန်၏ နှလုံးသည်းပွတ်သို့တိုင်အောင် ရောက်လာ၏ ။

ခင်မွန်သည် သူမ၏ လက်အတွင်းမှ လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် အထက်အောက် စုံဆန်ပွတ်ပေးလိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်၏ ။ ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ရင်းဖြင့် သူမ၏ အသွေးအသားတို့သည် ကာမစိတ်ကြောင့် ထကြွသောင်းကျန်းလာကြတော့သည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း ခင်မွန်က သူမလက်ဖဝါးနုနုလေးများဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စိတ်ပါလက်ပါ ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်သည်ကို ခံစားရင်း အချိုးအစားပြေပြစ်လှပြီး ဝင်းမွတ်နေသော ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ တွေ့မြင် ဖက်တွယ်ထားရလို့ သူ၏ ရင်တွင်းမှ ရမ္မက်မီးများမှာ အလျှံညီးညီး တောက်လောင်လာရတော့သည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းမှာပင် ကုတင်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်ကာ လှဲသိပ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းလေး ချထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်း ကြားထဲကို ဝင်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖောင်းကားနေပြီး အမွှေးနက်ကလေးများ ခြံရံကာ ပေါင်ကားထားလို့ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းဝမှ အတွင်သားလေးများနှင့် စောက်ပတ်ဝအကွဲကြောင်း တလျှောက်တို့တွင် စောက်ရေတို့ ရွှဲရွှဲ စိုနေသည် ။ ခင်မွန်၏ မျက်လုံးလေးများ မှေးမှိတ်သွားကြသည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည် ထိပ်တွင် အရည်များ စိုရွှဲနေသည့် သူ၏လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒစ်တဝက်လောက် မြုပ်သည်အထိ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ တေ့ကာ သွင်းလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆက်မသွင်းဘဲ သူ၏လီးကြီးနှင့် ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို ထိုးကာ ထိုးကာ ကလိပေးနေပြန်သည် ။ ခင်မွန်မှာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မချိမဆန့် ဖြစ်နေရ၏ ။

“ ဆရာရယ်.. ကျမသေလိမ့်မယ်.. ဟင့်ဟင့်.. တော်ပါတော့…”

ခင်မွန်က ငိုသံလေးနှောကာ ကတုန်ကရင် ပြောလိုက်တော့မှ သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။

“ ဗျစ်…”

“ အင့်…”

နာသည်ဆိုရုံလေး နာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးတန်ကြီး တဝက်ခန့်ဝင်အောင် ထပ်ဖိကာ သွင်းလိုက်သည် ။

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ် ……”

“ အင်းအင်း….အအင့်..ဟင်းဟင်း….”

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲကို လီးကြီး ဆက်မသွင်းဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်းကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ချောမောလှသော ချစ်စရာ မျက်နှာလေးတွင် မျက်တောင်ကော့ကြီးများ စင်းကာ သူ၏မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားကြ၏ ။ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများမှ မျက်ရည်လေးများသည် ပိတ်ကာထားသော မျက်ခွံလေးများအစသို့ ရောက်ရှိလာကာ သူမ၏ မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးများတွင် ကပ်ညိစိုစွတ် နေကြသည် ။ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီး သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်ကာ မာန်တင်းထားသည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှသာ သွင်းကာ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခင်မွန်၏နို့များကို ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း ဖျစ်ညှစ် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးနေ၏ ။ ခဏကြာတော့ ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ့ခါးကို အားပြုကာ တဝက်မျှသွင်းထားသော လီးကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေး၏။ ထပ်ပြီးတော့ မသွင်းသေးပါ ။ ခဏနေတော့မှ ခင်မွန်၏ နို့များကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း သူ၏လီးကြီးကို စကောဝိုင်း လှုပ်ရှားပေးရင်းနှင့် တစ်ရစ်ချင်း စောက်ပတ်အတွင်းသို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် သွင်းပေးသည် ။

ခင်မွန်၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများမှာလည်း တဖြေးဖြေး ကားသထက် ကားလာသည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာလည်း ကော့ကော့ပေးလာသည် ။ တရစ်ရစ် သွင်းနေသော လီးကြီးမှာ လီးအရင်းသို့ရောက်ရန် လက်နှစ်လုံးမျှ အလိုတွင်တော့ ဆရာဦးစိုးဦးသည် အားစိုက်ပြီး တစ်ချက်တည်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းကို ဆောင့်ပြီး တဆုံးထိ သွင်းလိုက်တော့၏ ။

“ ဗျစ်..ဗျစ်…”

“ အ… အ… အမလေး… ကျွတ်… ကျွတ်….. ဆရာရယ်…..”

ခင်မွန်မှာ ခါးလေးကော့သွားပြီး တသိမ့်သိမ့် တုန်သွား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးကြီးကို မလှုပ်ရှားသေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲကို တဆုံးထိ ဖိသွင်းထားကာ သူ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့သို့ ကုန်းပြီး ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးသည် ။ တအောင့်မျှ အကြာတွင်မှ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ လီးကြီးကို တဝက်မျှ ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းပေးသည် ။

ထိုသို့ ဖြေးဖြေးချင်း လီးတဝက်မျှသာ ပြန်ထုတ်လျက် ပြန်သွင်းခြင်းကို ဆယ်ကြိမ်မျှ လုပ်ပေးပြီးသောအခါတွင်မှ ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်း ဒစ်မြုပ်ရုံသာ ချန်ထားပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ပြန်သွင်းကာ လိုးတော့၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…”

“ အား…အင့်…အား…”

“ ဖွတ်..ပလွတ်…”

“ ဖွတ်…ပလွတ်…”

“ အင့်…အင့်….”

ကုတင်စောင်းနည်းမှာ လီးတဆုံးဝင်သော လိုးနည်း ဖြစ်ပြီး လိုးနေသော ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှာလည်း ကြီးမားလှသဖြင့် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းတွင် သားအိမ်ခေါင်းအထိ ရောက်သွားကာ သားအိမ်ခေါင်းကို ထိထိသွားလို့ ခင်မွန်မှာ အသဲခိုက်ခိုက်သွားရသည်။

“ ဖွတ်..ပလွတ်….”

ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ကာ လိုးနေသော ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏နို့လေးများကို စို့ပေးနေရာမှ သူ၏မျက်နှာကို ခင်မွန်၏နို့ကလေးများမှ ခွာလိုက်ပြီး ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ အလိုးမပျက်စေဘဲ ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော ခင်မွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကာ ဆန့်လိုက်ပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှာ တင်လိုက်သည် ။ သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့သို့ ကိုင်းလိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ပေးလျှက် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေတော့၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ်..ပလွတ် ”

ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များသည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးပေါ်ကို တင်ထားသဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ အပေါ်ဖက်သို့လှန်ကာ မော့ပေးထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလို့ ဆရာဦးစိုးဦးမှာ ဆောင့်လို့ အတော်ပင် ကောင်းနေလေ၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်….”

ဆရာဦးစိုးဦးသည် ဆောင့်လိုးနေရင်း သူ၏ ပုခုံးပေါ် တင်ထားသော ခင်မွန်၏ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းလေးများကို သူ၏ဦးခေါင်းကို ဘယ်ညာလှည့်လျှက် နမ်းရှိုက်လိုက်သေးသည် ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….”

ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေးမှာ ဆောင့်ပြီး အလိုးခံလိုက်ရတိုင်း တုန်ခါလို့သွားရ၏ ။ သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးမှာလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခါခါရမ်းသွားရသည် ။ ခင်မွန်သည် ကုတင်စောင်းတွင် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြင့် ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ အလိုးခံနေရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ တစထက်တစ ရှိလာရပြီး ကောင်းသထက် ကောင်းလာလေသည် ။

“ အင့်.. အင့်.. ဆရာရယ်… အမလေး…. ကောင်း.. ကောင်းလိုက်တာရှင်…. ကျွတ်ကျွတ်….”

ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း ကုတင်စောင်းတွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ လိုးဆောင့်နေရလို့ အားရကာ ကျဉ်းကြပ်လှသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို လိုးဆောင့်နေရင်း အရသာတွေ တစထက်တစ ပိုလာခဲ့သည် ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်….”

“ ကျွတ်ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ ခင်မွန်ရယ်….”

“ အင်းဟင်း…. နို့တွေကို နာနာလေး ဆွဲစမ်းပါ …. အ…. အ….”

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမစိတ်တွေတက်ကာ ကောင်းလာပြီ ဖြစ်ပြီး ခင်မွန်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ကြီးများမှာလည်း ကုတင်စောင်းတွင် မြောက်ကာ မြောက်ကာ ကြွလာ၏ ။ အရသာများ အီဆိမ့်လာသော ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ထားပြီး ဆောင့်ရတာ အားမရတော့သဖြင့် ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များကို သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှ မယူကာ ရှေ့သို့ တွန်းထားရင်း…

“ ခင်မွန် ခြေထောက်တွေကို ဆွဲထား…”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်..”

“အ… အင့်.. ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ….. အမလေး… လေးလေး…”

ခြေထောက်ကို အပြောင်းအလဲ လုပ်နေရလို့ ဆောင့်အား လျော့သွားသည်ကို ခင်မွန်က ညည်းခံနိုင်စွမ်း မရှိလို့ ဖွင့်ပြောရသည်ထိပင် ဖြစ်လာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးပေါ်မှ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ ထောင်ထားပြီး သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်လိုက်လို့ ခင်မွန်၏ ဖင်ကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်မှ လွတ်ထွက်ကာ ကြွတက်လာပြီး ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပိုလို့ မောက်တက်လာသည် ။

သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကားထားပေးတာကြောင့်ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖြဲပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမှာ ဆောင့်ရတာ ပိုအားရလာသလို သူ၏ လီးကြီးမှာလည်း အရသာ ရှိလွန်းလို့ အီဆိမ့်ကျင်တက်လာလာပြီ ဖြစ်သည် ။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…”

ခင်မွန်သည် ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းဖို့ နီးလာပြီ ဖြစ်လို့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အီဆိမ့်ကျင်တက်လာပြီ ဖြစ်၏ ။ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကလည်း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဖျစ်ညှစ်လာကြသည် ။

“ အ…အ…ဆရာရယ်..အား…အား…..”

“ ခင်မွန်….အ….အ……အ…..အား…..အား….”

ခင်မွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာ သူ၏ လက်မှ လွတ်ကာ အပေါ်သို့ ထောင်နေသည် ။ ခါရမ်းနေပြီးမှ ဒူးကွေးပြီး ကျသွားလေ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမှာလည်း ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်လျက် ကျသွားလေတော့သည် ။

————————————

ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦးကို မျက်နှာပူလို့ ကျူရှင်ကျောင်းကို တစ်ပတ်ခန့် မသွားဘဲ နေလိုက်၏ ။ ဒီနေ့ကြမှ ဆရာ့ကို သတိရသည်ကတကြောင်း အလုပ်ရှိရာကို မသွားဘဲ နေလို့ မကောင်းလို့တကြောင်း တို့ကြောင့် ကျူရှင်ကျောင်း ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပေသည် ။ ဆရာနှင့် အေးအေးဆေးဆေး တွေ့နိုင်ရန် ညနေ ( ၃ ) နာရီ ထိုးပြီးမှ ခင်မွန် ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည် ။

ကားဂိတ်ရောက် ကားပေါ်သို့ တက်လာပြီးသည်နှင့်သူမနှင့် ဆရာတို့ ကားပေါ်တွင် ဆုံရကြုံရခဲ့သည်များကို ပြန်ပြီး သတိရနေမိ၏ ။ သူမဆင်းရမည့် မှတ်တိုင်သို့ ရောက်သောအခါ ခင်မွန်သည် ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည် ။ လမ်းတလျှောက်တွင်လည်း ဆရာနှင့် သူမတို့ ပြောဆိုခဲ့ကြသည့် စကားလေးများကို ပြန်ပြီး အမှတ်ရနေမိသေးသည် ။

ကျောင်းရှေ့သို့ ရောက်လာသောအခါတွင် ခင်မွန်၏ ရင်လေးများ တအားခုန်နေလေပြီ ။ ကျောင်း၏ ဝင်ပေါက် တံခါးမှာ ပိတ်ထားတာ တွေ့ရလို့ ခင်မွန် လက်ဖြင့် တွန်းကြည့်တော့ အထဲမှ မင်းတုံး ထိုးမထားဘဲ ပွင့်သွားလို့ ခင်မွန် ကျောင်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။ စာသင်ခန်းမကို ဖြတ်ပြီး လျှောက်လာသော ခင်မွန်သည် လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ရုံးခန်းသို့ ဝင်သည့် တံခါးမှာလည်း ဖွင့်ထားကြောင်း တွေ့ရလို့ နောက်ဖက် ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ။

ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်မိရင်ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းထဲမှ စကားပြောသံတချို့ မသဲမကွဲ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခင်မွန်က လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်ကာ ပိတ်ထား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းသို့ ခင်မွန် ခြေဖွနင်းကာ ဖြေးဖြေးချင်း လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ဟနေသော တံခါးမှ ဆရာဦးစိုးဦး အိပ်ခန်းတွင်းသို့ လှမ်းပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။

“ ဟာ…”

ခင်မွန် နုတ်ဖျားမှ အာမေဋိတ်အသံလေး တိုးညှင်းစွာ ထွက်သွားရသည် ။ ခင်မွန် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကုတင်၏ ကုတင်စောင်းတွင် ကြည်ဖြူမှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ရပ်လျက် ခန္ဒာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ခါးညွှတ်ကာ ကုန်းထားပြီး ကုတင်စောင်းတွင် သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ထား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက သူမအနောက်မှ ရပ်ကာ ကြည်ဖြူ၏ ဖွေးဖွေးဖြူနေသော ဖင်သားကြီးများ ကြားမှ နောက်သို့ စူထွက်နေသည့် ကြည်ဖြူ၏ စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းသို့ သူ၏ လီးကြီးကို သွင်းထားပြီး ကြည်ဖြူ၏ခါးကို ကိုင်ကာ အားပါးတရ လိုးနေသည် ။

“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ်…..”

ဆရာဦးစိုးဦးက နောက်မှ ရပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေရင်း ကြည်ဖြူ၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည် ။

“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ် …”

ကြည်ဖြူက ဆရာဦးစိုးဦး၏ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမဖင်ကြီးများကို နောက်သို့ ပြန်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည် ။

“ ဖွတ် ပလွတ် … ဖွတ် ပလွတ် …”

“ ကိုကိုစိုးရယ် …အား… အားရအောင် ဆောင့်စမ်းပါ.. ကြည်ဖြူ့ကို မညှာပါနဲ့…”

“ အင်း..ဆောင့်ပါတယ်..ကြည်ဖြူ ရဲ့…”

“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ်…..”

“ ချစ်လိုက်တာ…ကိုကိုစိုးရယ် . . .”

“ ကိုကို လိုးတာ ကောင်းလားဟင်….”

“ ကောင်းလိုက်တာ..ကိုကိုစိုးရယ်….”

“ ဖွတ်…ပလွတ်….”

“ ဖွတ်…ပလွတ်….”

“ ကြည်ဖြူ.. ကိုကိုစိုးနဲ့ ပြန်ပေါင်းပါလားဟင်……”

“ အင်း… ပေါင်းချင်တာပေါ့… ကိုကိုစိုးရယ်…..။ အိမ်က လူကြီးတွေက ရှိသေးတယ်လေ …..။ အ.. အ…. ဆောင့်… ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ… ကိုကိုစိုးရဲ့….”

“ ဖွတ် ပလွတ်……ဖွတ်..ပလွတ်……”

ဆရာဦးစိုးဦးက ကြည်ဖြူ၏ နို့ကြီးများကို လှမ်းဆွဲပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်နေ၏ ။

“ ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ….”

“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ်…..”

“ ချစ်.. ချစ်လားဟင်..ကိုကိုစိုး ….”

“ ချစ်တယ်… ကြည်ဖြူရယ်…”

“ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”

ကြည်ဖြူ၏ ခန္ဓာကိုယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ဖင်ကုန်းပေးပြီး ဆရာဦးစိုးဦး၏ ဆောင့်လိုးချက်များကို အားရပါးရ ခံနေသည် ။

“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ်…”

အိပ်ခန်းတံခါး၀မှ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် အိပ်ခန်းတွင်းမှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေရင်း ရင်ထဲတွင် ဆို့နင့်ကာ ကြေကွဲ ခံစားနေရပြီး သူမရဲ့ အသွေးအသားတွေလည်း ဆူဝေကာ ကာမစိတ်တွေ သောင်းကျန်း လာရတော့သည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးရဲ့ အတွင်းမှ ယားယံလာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာတော့သည် ။ ထိုသို့ ကြည့်နေရင်း ..

“ အ…. ကြည်ဖြူ… ပြီး…. ပြီးပြီ …. အမလေးလေး.. ကိုကိုစိုးရယ် ….”

ကြည်ဖြူသည် သူမ၏ဖင်သား ဖြူဖြူကြီးများကို ရမ်းခါကာ ကုတင်ပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားတော့သည် ။ ထို့နောက်တွင်တော့ ခင်မွန်သည် တစ်နေရာသို့ ခေတ္တသွားနေပြီးမှ ဆရာဦးစိုးဦးထံသို့ တစ်ကျော့ ပြန်လာတော့မည်ဟု စဉ်းစားရင်း ကျူရှင်ကျောင်း တံခါးဝမှ တဆင့် အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေတော့သတည်း။…ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

သိပ္ေကာင္းတာဘဲ ခင္မြန္ရယ္

“ ခင္မြန္ ” “ ရွင္..” “ ဆရာ့ကို စားပြဲေပၚက ဖိုင္အစိမ္းေလး ကမ္းလိုက္စမ္းပါ ..” “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…” ခင္မြန္သည္ စားပြဲတြင္ အလုပ္လုပ္ေနရာမွထကာ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပြဲေရွ႕သို႔ ေလၽွာက္လွမ္းလိုက္သည္ ။ ခင္မြန္ ေျဖးေျဖးေလး ေလၽွာက္ေနစဥ္မွာပင္ လွုပ္လီလွုပ္လဲ့ျဖင့္ တုန္ခါေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားက အရြယ္ႏွင့္ မမၽွေအာင္ ႀကီးမားလွသည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပြဲေပၚမွ ဖိုင္အစိမ္းေလးကို ယူၿပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနသည့္ ဆရာ့ထံသို႔ ပတ္ၿပီး ေလၽွာက္လွမ္းသြားသည္ ။ ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းလိုက္ေလတိုင္း ဝတ္ထားေသာ ထမိန္ေလးအတြင္းမွ ႐ုန္းကန္ ထႂကြသြားသည့္ ခင္မြန္ရဲ့ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားမွာ ေျဖာင့္တန္းၿပီး တုတ္တုတ္ခဲခဲ ရွိလွသည္ ..။

“ ဆရာ.. ဒီမွာ ဖိုင္…” “ ေအာ္..ေအး..ေအး…” ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္ ကမ္းေပးေနေသာ ဖိုင္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ။ ဆရာ့ထံသို႔ ဖိုင္ကိုေပးအၿပီး ခင္မြန္ လွည့္ထြက္လိုက္သည္ ။ “ ေအာ္.. ခင္မြန္…” ဆရာ့ ေခၚသံေၾကာင့္ ဆရာထိုင္ေနရာဘက္သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္သည္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…” “ ဒီစာအုပ္ထဲက အခန္း ( ၃ ) နဲ႔ ( ၆ ) ကို ေလ့က်င့္ခန္း ေမးခြန္းေတြခ်ည္း ထုတ္ေရးေပးပါဦး…” ဆရာဦးစိုးဦးက ဖိုင္ယူေပးရန္ မေျပာခင္က သူဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ကို ဖြင့္ျပသည္ ။ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ ခင္မြန္၏ လည္ဟိုက္ အကၤ်ီေၾကာင့္ ရင္သားမ်ားမွာ တဝက္ေလာက္ အေပၚပိုင္းကို ျဖဴစင္ဝင္းႏုဖတ္စြာ ေတြ႕ရသည္ ။ ခင္မြန္က ဆရာျပသည္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ဆရာ့လက္မွ စာအုပ္ကို လွမ္းယူကာ သူမ၏စားပြဲသို႔ ျပန္ေလၽွာက္လာခဲ့သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လုပ္စရာမ်ားကို ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္ ။

ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ က်ဴရွင္ေက်ာင္းတြင္ စာေရးအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ ဒီႏွစ္စာသင္ႏွစ္ ႏွစ္စကတည္းကျဖစ္လို႔ ယခုဆိုလၽွင္ ( ၄ ) လ ပင္ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္ ။ တကၠသိုလ္ အေဝးသင္တြင္ ဒုတိယႏွစ္ တက္ေနၿပီး တျခားအလုပ္ထက္ ေက်ာင္းစာႏွင့္ နီးစပ္ကာ သြားရလာရ နီးစပ္လြယ္ကူေသာ ဦးစိုးဦး၏ က်ဴရွင္ေက်ာင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရသည္ကို သူမ ပိုလို႔ႏွစ္သက္မိ၏ ။ သူမသည္ ယခု အလုပ္ကို သူမ၏ဘဝမွာ ပထမဆုံး ဝင္ေငြရသည့္အလုပ္ ျဖစ္လို႔ ဂ႐ုတစိုက္ ႀကိဳးစားပမ္းစားလုပ္၏ ။ ယခု သူမအသက္သည္ ( ၁၉ ) ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္ ။ ဘြဲ႕ရၿပီးပါက ယခုထက္ ဝင္ေငြေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ရရွိ လုပ္ကိုင္ရမည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ထား၏ ။

ခင္မြန္သည္ လုပ္စရာရွိေသာ အလုပ္မ်ားကို ႀကိဳးစားၿပီး စိတ္ဝင္တစား လုပ္ကိုင္ေနသည္ ။ ခင္မြန္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ မည္မၽွၾကာသြားသည္ မသိ ။ ေက်ာင္းေရွ႕သို႔ ကားတစ္စီး ရပ္လိုက္သံၾကားမွ ေခါင္းကေလးေမာ့ၿပီး ၾကည့္ျဖစ္၏ ။

တကၠစီကားအျဖဴေလးတစ္စီးသည္ ခင္မြန္တို႔၏ ေက်ာင္းေရွ႕တြင္ ရပ္ကာ ကားေပၚမွ အသက္ (၂၆ ) ႏွစ္ခန႔္ရွိသည့္ လုံးႀကီးေပါက္လွႏွင့္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ဆင္းလာၿပီး တကၠစီကားမွာ ျပန္ထြက္ခြာသြားသည္ ။ တကၠစီေပၚမွ ဆင္းလာေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္ ခင္မြန္တို႔ရွိရာသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ လာၿပီးေနာက္ အထဲသို႔ ဝင္လာ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဖတ္လက္စ ဖိုင္အစိမ္းေလးကို ခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။

“ ဟာ..ၾကည္ျဖဴပါလား..လာထိုင္…”

အမ်ိဳးသမီးက ဆရာ့ေဘးရွိ ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ..

“ ကိုကိုစိုးေက်ာင္းကို မေရာက္ဖူးတာနဲ႔ ၾကည္ျဖဴ တမင္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တာပါ…”

သူတို႔ႏွစ္ဦး စကားစတင္ကာ ေျပာလိုက္စဥ္မွာပင္ ခင္မြန္က လက္မွ နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္၏ ။ ညေန ( ၄ ) နာရီ ေက်ာ္ေပၿပီ ။ စားပြဲေပၚရွိ လုပ္လက္စ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ေသေသသပ္သပ္ေလး ထပ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးကို သူမေဘးရွိ စာစင္ေလးေပၚမွ ယူလိုက္၏ ။

“ ခင္မြန္ ျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ေလ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ….”

ခင္မြန္က သူမ၏ စလင္းဘက္ေလးကို ေကာက္ၿပီး လြယ္လိုက္ကာ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးဆြဲလ်က္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့၏ ။ ကားဂိတ္ ၂ ဂိတ္မၽွသာရွိေသာ သူမ၏ ေနအိမ္ကို ကားမစီးေတာ့ဘဲ လမ္းေလၽွာက္ၿပီး ျပန္ခဲ့သည္ ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကားေတြ ၾကပ္ေနၿပီ ..။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လမ္းေလၽွာက္ျပန္ေနၾကျဖစ္လို႔ ခင္မြန္ အေလ့အက်င့္ ရေနၿပီ ျဖစ္၏ ။

ခင္မြန္ အိမ္သို႔ ေရာက္ခါနီးမွာပင္ သူမတို႔၏ အိမ္ေရွ႕မွ တကၠစီေလးတစ္စီး ျပန္ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။ ခင္မြန္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူမ၏ အစ္မႏွင့္ ခဲအိုတို႔ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။

“ ဟင္..မမ ”

“ ဟင္..ခင္မြန္ ျပန္လာၿပီလား …”

“ ဟုတ္ကဲ့.. မမတို႔ ဘယ္တုန္းက ေရာက္တာလဲ…”

“ အခုတင္ဘဲ..ညီမေလး …”

“ ညီမ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ …”

“ ေအး..ေအး…ခ်ိဳး…ညီမေလး…”

အိမ္ေရွ႕တြင္ ဦးေလးျဖစ္သူႏွင့္ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနၾကေသာ အစ္မကို ႏွုတ္ခြန္းဆက္သ စကားမ်ားဆိုလ်က္ အိမ္အတြင္းသို႔ ခင္မြန္ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏ ။ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးကေတာ့ သူမကို မ်က္လုံးအျပဴးသားျဖင့္ ၾကည့္ေန၏ ။

အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးမွာ ခင္မြန္ထက္ အသက္ ( ၅ ) ႏွစ္မၽွ ႀကီး၏ ။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က အစ္မျဖစ္သူမွာ အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏ ။ ခင္မြန္တို႔မွာ မိဘမ်ား မရွိၾကေတာ့ဘဲ အေမျဖစ္သူ၏ ေမာင္အရင္း ဦးေလးျဖစ္သူ ဦးေဖတင္ ႏွင့္ အတူေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္ ။

ဦးေဖတင္မွာ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ၿပီး အသက္ ( ၄၂ ) ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္၏ ။ အစ္မျဖစ္သူ အိမ္ေထာင္က်စဥ္က ဦးေလးက သေဘာမတူခဲ့ေပ ။ ခင္ခင္ေထြး၏ ေယာက်္ားျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးကို ဦးေလးက ၾကည့္လို႔မရ ျဖစ္ေန၏ ။ အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ( ၇ ) လခန႔္အထိ အိမ္တြင္ ခင္မြန္တို႔ႏွင့္ အတူေနခဲ့ၿပီး ေနာက္မွ အစ္မျဖစ္သူ၏ ေယာက်္ားမွာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕သို႔ တာဝန္အရ ေျပာင္းေရႊ႕သြားရလို႔ ခင္ခင္ေထြးသည္ သူမ၏ ေယာက်္ားႏွင့္ အတူ လိုက္ပါသြားခဲ့၏ ။ ထိုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၿပီး တစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာမွ ယခုကဲ့သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏ ။

အစ္မျဖစ္သူသည္ သူမေယာက်္ား ကိုျမင့္ဦး အလုပ္ကိစၥျဖင့္ လာလို႔ သူမပါ လိုက္လာဟန္တူ၏ ။ သူတို႔ လင္မယားတြင္ ကေလး မရရွိၾကေသးပါ ..။ ညီအစ္မခ်င္း တစ္ႏွစ္ေလာက္ ကြဲကြာေနခဲ့ၾကစဥ္အတြင္း စာခ်င္းေတာ့ အဆက္အသြယ္ ရွိခဲ့ၾက၏ ။ ယခု အစ္မျဖစ္သူကို ေတြ႕ရလို႔ ဝမ္းသာသြားေသာ္လည္း ခင္မြန္သည္ အမျဖစ္သူ ထိုင္ေနရာသို႔ သြးၿပီး ဖက္လွဲတကင္း ႏွုတ္မဆက္ျဖစ္။ အေၾကာင္းမွာ ဦးေလးႏွင့္ စကားထိုင္ေျပာေနလို႔ ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး ရွိေနလို႔ဆိုလၽွင္ ပိုၿပီး မွန္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္ ။

ခင္မြန္သည္ အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ၿပီး ေရလဲလုံခ်ည္ အပိုတစ္ထည္ယူကာ ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ ေနာက္ေဖးဖက္ကို ထြက္လာခဲ့၏ ။ ခင္မြန္တို႔အိမ္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္း သီးျခားမရွိပါ ။ အိမ္၏ အေနာက္ဖက္ မီးဖိုေဆာင္၏ ေဘးတြင္ သြပ္ျပားမ်ား ေထာင္ကာထားေသာ ေနရာတြင္ ေရခ်ိဳးၾကရ၏ ။ မီးဖိုေဆာင္မွေနၿပီး အိမ္ေဘးဖက္သို႔ ထြက္ေသာ တံခါးေပါက္၏ေဘးတြင္ ျဖစ္၏ ။

ေရခ်ိဳးရန္ေနရာသို႔ အေရာက္တြင္ ခင္မြန္က ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းတြင္ လႊမ္းျခဳံလာေသာ သဘက္ကို တန္းေပၚသို႔ တင္လိုက္၏ ။ ျဖဴစင္ ျပည့္တင္းေသာ ခင္မြန္၏ ရင္ဘတ္သား ႏုႏုေလးမ်ားသည္ ေလစိမ္းထိေတြ႕မွုေၾကာင့္ ၾကက္သီးေလး တစ္ခ်က္ ထသြား၏ ။ ခင္မြန္သည္ ေရစည္ထဲမွ ေရကို ခပ္ကာ ဆပ္ျပာျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ ေရကို တဝႀကီး ခ်ိဳးေလသည္ ။

ေရခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္ အပိုယူလာေသာ လုံခ်ည္ေလးကို လဲဝတ္လိုက္ၿပီး ေစာေစာက ယူလာခဲ့ေသာ သဘက္ကိုပင္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ပတ္ကာ ေရခ်ိဳးရာ အခန္းေလးမွ ထြက္ၿပီး မီးဖိုေဆာင္သို႔ ဝင္လာခဲ့၏ ။ ခင္မြန္ မီးဖိုေဆာင္သို႔ အဝင္တြင္ မီးဖိုေဆာင္ထဲရွိ ေသာက္ေရအိုးစင္တြင္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးမွာ ေရေသာက္ေန၏ ။ ခင္မြန္က မီးဖိုေဆာင္ထဲသို႔ ျဖတ္အေလၽွာက္ ေရအိုးစင္အနီးသို႔ အေရာက္တြင္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္ကို လွမ္းၿပီးဆြဲကာ ဖက္လိုက္၏ ။

“ ဟာ.. ကိုကိုျမင့္ကလဲ .. ဦးေလးနဲ႔ အစ္မ ျမင္သြားရင္ ဒုကၡပါဘဲ လႊတ္ပါ …”

ခင္မြန္က အားရွိသမၽွ ႐ုန္းကန္ေန၏ ။ ကိုျမင့္ဦးကလည္း ခင္မြန္ကို အတင္း ဆြဲဖက္ေနသည္ ။ ေယာက်္ားအားကို မယွဥ္နိုင္လို႔ ခင္မြန္ ႐ုန္းမရနိုင္ ျဖစ္ရ၏ ။ ထို႔ျပင္ ဆက္ၿပီး ႐ုန္းကန္ေနပါက ဦးေလးႏွင့္ အစ္မျဖစ္သူတို႔ သိသြားမွာစိုးလို႔ ခင္မြန္မွာ ဆက္ၿပီးေတာ့ အေၾကာက္အကန္ မ႐ုန္းကန္ေတာ့ပါ ။

ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္ အတန္ငယ္ ၿငိမ္သြားၿပီ ဆိုလၽွင္ဘဲ ခင္မြန္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ေလး ဖက္ၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးစ သန႔္စင္ေနေသာ ခင္မြန္ရဲ့ ႏုႏုငယ္ငယ္ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို အငမ္းမရ နမ္းပါေတာ့သည္ ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္ထားခံေနရေသာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလည္း ကိုျမင့္ဦးက သူ၏လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္လိုက္ေသး၏ ။ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္၏ ေပြ႕ဖက္နမ္းရွုံ႔ ဆုပ္နယ္တာေတြ ခံရလို႔ ခင္မြန္မွာ တကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းကာ အသက္ရွူမွားကာ ေမာဟိုက္လာ၏ ။ နမ္းလို႔ အားရသြားပုံရေသာ ကိုျမင့္ဦးက သူ၏မ်က္ႏွာကို ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးမွ ခြာလိုက္၏ ။

“ သတိရလိုက္တာ ခင္မြန္ရယ္ … ခင္မြန္ေရာ သတိမရဘူးလားဟင္…”

“ ဘာကို သတိရရမွာလဲ..။ ခင္မြန႔္မွာ ဘာမွ သတိရစရာ မရွိဘူး…”

ခပ္တည္တည္ေလး ေျပာရင္း သူမကို ဖက္ထားသည့္ ျမင့္ဦး၏ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္သြားေသာ လက္မ်ား ၾကားမွ ႐ုန္းကန္ကာ ျမင့္ဦးကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ထြက္ခဲ့ည္ ။ ခင္မြန္၏ ႏုႏုငယ္ငယ္ မ်က္ႏွာေလးမွာ နီရဲေန၏ ။ သူမ၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားထဲတြင္လည္း မ်က္ရည္မ်ား ရီေဝရစ္ဝဲေန၏ ။ မွန္တင္ထားေသာ ခုံပုေလး၏ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခ်ထားေသာ ေက်ာက္ျပင္ေလး ရွိရာသို႔ ေရလဲလုံခ်ည္ေလး ရင္လ်ားလၽွက္ပင္ ထိုင္ခ်လိုက္၏ ။ ေက်ာက္ျပင္ေလး၏အေပၚသို႔ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပြတ္လိုက္ၿပီး အနီးရွိ ေရပုလင္းထဲမွ ေရအနည္းငယ္ကို ေက်ာက္ျပင္ေပၚသို႔ ေလာင္းခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ မွန္တင္ထားေသာ ခုံပုေလးေပၚရွိ သနပ္ခါးတုံးကို ယူၿပီး သနပ္ခါး ေသြးလိုက္၏ ။

သနပ္ခါးေသြးရင္းျဖင့္ ခင္မြန္၏ စိတ္အစဥ္တို႔သည္ လြန္ခဲ့သာ တစ္ႏွစ္ခန႔္က ကာလဆီသို႔ အေတြးေရယာဥ္ေလးျဖင့္ စီးေမ်ာ လြင့္ပါသြားေတာ့၏ ။

အိပ္ေမာက်ေနေသာ ခင္မြန္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ တစ္ခ်က္ တြန႔္သြား၏ ။ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ခြဆုံရွိ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို စိုစိုစိစိ အရာတစ္ခု လာေရာက္ ထိေတြ႕ေန၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္ကို ထိုအရာက ပြတ္တိုက္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ တကိုယ္လုံးသည္ ရွိန္းဖိန္းၿပီး ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္းထေန၏ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္ ပြတ္တိုက္ေနေသာ စိုစိုစိစိ အရာသည္ ေစာက္ဖုတ္ႏွတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို ထိထိမိမိေလး ပြတ္တိုက္လိုက္၏ ။

“ အင္..အင္…”

မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားေသာ ခင္မြန္မွာ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလး ထြက္ေပၚလာ၏ ။ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာလည္း သူမ အိပ္ေနေသာ ေခါင္းအုံးေပၚတြင္ ဘယ္ညာ လွည့္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္ အစုန္အဆန္ ပြတ္တိုက္ေနေသာ စိုစိစိအရာသည္ ခင္မြန္၏ေစာက္ဖုတ္ အေပၚနားေလးသို႔ အနည္းငယ္ တိုးဝင္လာၿပီး ခင္မြန္၏ ေစာက္စိေလးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ေကာ္ထိုးလိုက္၏ ။

“ အင္း..အင္း..ဟင္း ……”

တကိုယ္လုံး တုန္သြားေသာ ခင္မြန္မွာ ရင္ထဲတြင္ သိမ့္ကနဲ ခံစားလိုက္ရ၏ ။ သူမ၏ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း ခပ္ကာကားေလး ဆြဲေထာင္လိုက္၏ ။ လက္တစ္ဖက္က ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားေအာက္ကို ဝင္လာကာ ခင္မြန္၏ ေထြးအိတင္းမာေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလည္း စိုစိစိအရာက ပြတ္တိုက္လ်က္ပင္ ရွိ၏ ။

ခင္မြန္သည္ သူမ၏ အိပ္ရာေလးထက္တြင္ နိုးတဝက္ျဖစ္လၽွက္ သိမ့္သိမ့္တုန္ေန၏ ။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလး အတြင္းတြင္လည္း ေစာက္ေရေလးမ်ား စိုစြတ္စျပဳလာ၏ ။ ခင္မြန္၏ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးကို တစ္စုံတစ္ခုက ဟတတေလး ျဖဲလိုက္ၿပီး ေစာေစာက စိုစိစိအရာသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲကို အတင္းပင္ တိုးဝင္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ အတြင္းသားႏုႏုမ်ားကို ပြတ္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ဆတ္ကနဲ တုန္သြား၏။

“ အ…အ…အင္း…အင္း…“

ခင္မြန္၏ စိတ္ထဲတြင္ မခ်ိတင္ကဲေလး ခံစားေနရၿပီး တိမ္တိုက္မ်ားေပၚတြင္ လြင့္ေမ်ာပါသြားရသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေဝးသည့္ ေနရာေရာက္မွ ျဗဳန္းဆို တိမ္တိုက္ႀကီးေပၚမွ ခင္မြန္သည္ လြင့္စင္ၿပီး က်သြားရသည္ ။

“ အာ..ကၽြတ္..ကၽြတ္ …ကၽြတ္….”

ခင္မြန္သည္ နိုးတဝက္ အိပ္မက္မွ နိုးလာခဲ့ေလၿပီ …။ သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ ႏွုံးခ်ိလ်က္ ေမာဟိုက္ေန၏ ။ ေလးလံလွေသာ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားကို အေတာ္ေလး အားယူၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏ ။ ညအေမွာင္တြင္ အရာဝထၱဳမ်ားကို သဲကြဲစြာ မျမင္ရေသာ္လည္း သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ လူတစ္ေယာက္၏ ဦးေခါင္း ေရာက္ရွိေနၿပီး ထိုသူသည္ သူ၏လက္ကို သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားေအာက္သို႔ သြင္းကာ သူမ၏ ေထြးအိလုံးတစ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနၿပီး သူ၏လၽွာျဖင့္လည္း သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ယက္ေပးေနေၾကာင္းကိုေတာ့ ခင္မြန္ သုံးသပ္သိရွိလိုက္ရသည္ ။

႐ုန္းကန္ရန္ စိတ္ကေလး ေပၚလာေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ေလး သိမ့္သိမ့္တုန္လ်က္ ရင္တြင္းတြင္ ေမာဟိုက္ ႏြမ္းနယ္ေနၿပီး တကိုယ္လုံးမွာလည္း အားအင္မ်ား မရွိသလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမတြင္ ႐ုန္းကန္နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ ။ ထို႔ျပင္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလး အတြင္းသို႔ ေလၽွာကနဲ ေလၽွာကနဲ တိုးဝင္လာေသာ လၽွာသည္ ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားကို လိပ္ကာလိပ္ကာ ဆြဲယူေနသျဖင့္ ခံစားေနရသည္မွာ ရွိန္းရွိန္းဖိန္းဖိန္းျဖင့္ အရသာ ေကာင္းမြန္လွၿပီး သူမ၏ ရင္တြင္းတြင္ ခံစားၿပီးရင္း ခံစားခ်င္ ျဖစ္ေနရေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းကန္ခ်င္စိတ္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့၏ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးအတြင္းသို႔ တိုးဝင္ေနသည့္ လၽွာသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းသို႔ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေလးမ်ား ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းေလး ၾကားမွပင္ ေလၽွာကနဲ ေလၽွာကနဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို လၽွာျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးေန၏ ။

“ အ….အ…အင္း..ဟင္း..ဟင္း……”

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းဝယ္ ေစာက္ေရေလးမ်ား စိုရႊဲေနၿပီ ..။ ခင္မြန္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာလည္း သိမ့္သိမ့္တုန္ကာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ေျမာက္ႂကြလာလိုက္ သူမ၏ ရင္သားေလးမ်ား ေကာ့လာလိုက္ ျဖစ္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ဝကိုလည္း ႏွုတ္ခမ္းအစုံက ဖိကပ္ကာ ငုံစုပ္ေနလိုက္ေသး၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေပးေနသာ လၽွာသည္ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းမွ ထြက္လာကာ ေစာက္ပတ္၀ ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကို ထိထိမိမိေလး ယက္ေပးလိုက္၏ ။

“ အ…အား..ရွီး..ကၽြတ္..ကၽြတ္…ကၽြတ္…….ကၽြတ္….”

ခင္မြန္၏ ေစာက္စိေလးကို တစ္ႀကိမ္သာ မဟုတ္ ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆက္လို႔ ယက္ေပးေန၏ ။

“ အ….အ….အမေလး…ကၽြတ္…ကၽြတ္…”

ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚမွ ေျမာက္ႂကြလာၿပီး ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္ရာေပၚသို႔ ျပန္မက်ေသးဘဲ ေကာ့ေပးထား၏ ။ ခင္မြန္၏ ဦးေခါင္းေလးမွာလည္း သူမ၏ ေခါင္းအုံးေလးေပၚတြင္ ဘယ္ညာ လူးပ်ံေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းမွာ ေစာက္ေရမ်ား စိုရႊဲကာ ေစာက္ပတ္ဝေလးမွပင္ အျပင္ဖက္သို႔ စိမ့္ထြက္ေနၾကၿပီ ။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေစာက္စိေလးကို ယက္ေပးေနေသာ လၽွာသည္ ယက္ေပးျခင္းမွ ရပ္လိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ အိပ္ရာေပၚမွလြတ္ကာ ေျမာက္ႂကြထားေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚသို႔ ျပန္က်သြားၾကၿပီး ခင္မြန္၏ ရင္ထဲတြင္ ဟာသြားရ၏ ။ ေစာက္ပတ္ဝမွ ႏွုတ္ခမ္းတစ္စုံက ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ဖိကပ္လာၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ စုပ္လိုက္ရာ စိုရႊဲကာ စိမ့္ထြက္ေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ ခင္မြန႔္ေစာက္ေရေလးမ်ားမွာ ေစာက္ပတ္ဝမွ စုပ္ေပးေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ခု ၾကားဆီသို႔ ေျပးထြက္သြားၾက၏ ။ ခင္မြန္မွာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ျပန္ႂကြ ပင့္ေကာ့ေပးလိုက္သည္ ။

“ အ…အ…ကၽြတ္ကၽြတ္….”

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးတြင္ ႏွုတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္ေပးေနစဥ္မွာပင္ လၽွာက ေလၽွာကနဲ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္လာျပန္သည္ ။ ႏုနယ္လွေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားကို လိပ္ကာလိပ္ကာ ယူေနျပန္သည္ ။ ေခတၱမၽွ ၿငိမ္ေနေသာ ခင္မြန္မွာ လူးလြန႔္လာရျပန္သည္ ။

“ အင္း..အင္း..ဟား……အား…”

ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ဝေလးမွ ဖိကပ္ကာ စုပ္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးထည့္ကာ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ပြတ္ဆြဲကာ ယက္ေနသည့္ လၽွာသည္ လုံးဝ အေနာက္ကို ျပန္မဆုတ္ေတာ့ဘဲ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ ယက္လိုက္ ဖိကပ္ကာ စုပ္လိုက္ လုပ္ေနၿပီ ..။ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ စုလိုက္ ကားလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေန၏ ။ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း ေျမာက္ႂကြလာၾကျပန္ၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးကို ေကာ့ ေပးထားသည္ ။ ခင္မြန္၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၾကၿပီး မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္လ်က္ ဦးေခါင္းသည္ ဘယ္ညာ ရမ္းခါေန၏ ။ ခင္မြန္၏ လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္သည္လည္း သူမအိပ္ေနရာ အိပ္ရာေပၚမွ အိပ္ရာခင္းေလးကို အတင္းပင္ လုံးေခ် ဆုပ္ကိုင္ထား၏ ။

“ အ..ကၽြဆ္..ကၽြတ္ ….ရွီး..အား…အင္း…”

တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလးမ်ား မ်ိဳးစုံ ထြက္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တိုးဝင္ေနေသာ လၽွာသည္ က်ဥ္းၾကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ား ၾကားမွပင္ အတြင္းသို႔ အတင္းတိုးကာ ပိုၿပီးဝင္လာ၏ ။ ေစာက္ပတ္ ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားကိုလည္း ရနိုင္သေလာက္ ျဖဲလိုက္တာကို ခင္မြန္ ခံစားလိုက္ရ၏ ။

“ အ…အ…အ…အင္း…”

လို႔ ခင္မြန္ ညည္းတြားလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းကို အတင္းတိုးကာ ပိုၿပီး ဝင္လာေသာ လၽွာက ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားကို ေစာေစာကထက္ ပိုၿပီးဖိကာ ပိုၿပီးျမန္ျမန္ ယက္ေန၏ ။

“ အ…အ….အမေလး…အင္း..အင္း..ဟင္း …..”

ေစာက္ေရမ်ား စိုနစ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ လွုပ္လွုပ္ရွားရွား ျဖစ္လာကာ သူတို႔ကို ယက္ေနေသာ လၽွာကို ဖ်စ္ညႇစ္လာၾက၏ ။ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ပိုၿပီး ေျမာက္ႂကြလာၾကၿပီး အိပ္ရာေပၚသို႔ ျပန္မက်ေတာ့ ..။ ေစာက္ပတ္ဝကို ႏွုတ္ခမ္းျဖင့္ အားရပါးရ စုပ္ယူလိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ လၽွာကလည္း သူ႔ကို ရစ္ပတ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေနၾကေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားကို အားၿပိဳင္ကာ အနိုင္ၾကဲရင္း အတင္းပင္ ထိုးေကာ္ကာ ေလးငါးႀကိမ္မၽွ ယက္လိုက္ေတာ့သည္ ။

“ အ…အ…အမေလး…အ…အ…အား……”

ခင္မြန္၏ တကိုယ္လုံးမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန႔္သြားၿပီး ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း သိမ့္ကနဲ ၿငိမ့္ကနဲ သုံးေလးႀကိမ္မၽွ ေကာ့ထိုးသြား၏ ။ ေစာက္ေခါင္းေလး အတြင္းမွ လၽွာကို ခင္မြန္၏ သုတ္ေရေလးမ်ားက ပက္ဖ်န္း ထိေတြ႕လာ၏ ..။ ခဏၾကာတဲ့အထိ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ခါရမ္းေနၿပီးမွ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်သံႏွင့္အတူ ေမြ႕ယာေပၚသို႔ ျပန္က်သြားေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္မွ ခင္မြန္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သြင္းထားေသာ လၽွာသည္ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ဖိကပ္ကာ စုပ္ေပးေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားလည္း ခြာသြားေလသည္ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပြစိပြစိျဖစ္လ်က္ ရွိေနေသး၏ ။ ထိုေနာက္ ပြစိပြစိ ျဖစ္ေနေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးကို လၽွာျဖင့္ အျပာလိုက္ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ ဖိကပ္ကာ ယက္ေပးလိုက္ၿပီးမွ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ ဦးေခါင္းမွာ ဖယ္ခြာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေဖာင္းကားအိေထြးေနေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးျဖင့္ ရွိုက္ကာ နမ္းလိုက္ေသး၏ ။

ခင္မြန္မွာ ထမိန္ေလး ခါးတြင္ လိပ္တင္ေနၿပီး သူမ၏ ေအာက္ပိုင္းမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္လၽွက္ေနသည္ ။ အိပ္ရာထက္တြင္ ပက္လက္ေလးလွန္ကာ မ်က္လုံးေလးမွိတ္လို႔ မွိန္းေန၏ ။ သူမ၏ ေဖာင္းအိေနေသာ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ႏွာေခါင္းျဖင့္ ဖိကပ္ကာ တစ္လွည့္စီ ရွိုက္နမ္းခံရၿပီးမွ မ်က္လုံးေလးကို အားယူကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ညအေမွာင္ထုတြင္ ဘာမွမျမင္ရဘဲ သူမ၏ အနီးအနားတြင္လည္း မည္သူမၽွ မရွိေတာ့ေၾကာင္း ခံစားသိရွိလိုက္ရေတာ့၏ ။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ဆိုလၽွင္ အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးတို႔ သည္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ကေလးသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရေတာ့မည္ ျဖစ္လို႔ ညဦးပိုင္းတြင္ အစ္မျဖစ္သူႏွင့္ ဧည့္ခန္းတြင္းမွာ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနၾကသည္ ။ ညကိုးနာရီေလာက္တြင္ ဦးေလးမွာ လမ္းထိပ္ရွိ ဓမၼာ႐ုံသို႔ ထြက္သြား၏ ။ မနက္ အာ႐ုံဆြမ္းေလာင္းၿပီးမွ ျပန္လာမည္ ျဖစ္သည္ ။ ဦးေလးမွာ ထိုသို႔ မိုးလင္းခါနီးမွ အျမဲ ျပန္လာေနၾက ျဖစ္သည္ ။

အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးရဲ့ေယာက်္ား ကိုျမင့္ဦးမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ ႐ုံးမွ ျပန္မလာေသး ။ သူေျပာင္းရေတာ့မည္ ျဖစ္လို႔ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္အတူ ဒီည ထမင္းစားမည္ဟု အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးထံ ဖုန္းဆက္ထားေၾကာင္း သိရ၏ ။ ညဆယ္နာရီခြဲတြင္ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ တံခါးမ်ားပိတ္ကာ အသီးသီး အိပ္ရာဝင္ခဲ့ၾကသည္ ။

ခင္မြန္ အိပ္ရာထက္တြင္ လွဲေလ်ာင္းေနရင္း အိပ္မေပ်ာ္တေပ်ာ္ အခ်ိန္ေလးတြင္ အိမ္ေရွ႕မွ ခဲအိုကိုျမင့္ဦး၏ ေခၚသံ သုံးေလးခြန္း ၾကားလိုက္ရ၏ ။ ထို႔ေနာက္ အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးက ထၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးသံ ကိုျမင့္ဦးႏွင့္ ခင္ခင္ေထြးတို႔ စကားေျပာသံႏွင့္ တံခါး ျပန္ပိတ္သံတို႔ကို ခင္မြန္ အိပ္ရာထက္မွ ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုသို႔ ၾကားရၿပီး ခဏေနမွ ခင္မြန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ ။

သနပ္ခါးလိမ္းရင္း အတိတ္ကာလေလးဆီသို႔ လြင့္ေမ်ာသြားခဲ့ေသာ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ မၾကာေသးေသာ အတိတ္ကာလ အျဖစ္အပ်က္ ခံစားမွုမ်ားကို ေတြးေတာရင္းျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ မာတာတာေလး ျဖစ္လာကာ အတြင္းတြင္ ေစာက္ေရေလးမ်ားပင္ စိုစြတ္လာေလသည္ ။ ေစာေစာက ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး၏ ေပြ႕ဖက္နမ္းရွိုက္ ဆုပ္နယ္ခံခဲ့ရေသာ အရွိန္ကေလးကလည္း ရင္ထဲဝယ္ အရွိန္မေသေသးသည့္အတြက္ ခင္မြန္၏ ရင္တြင္းမွာ ကာမဆႏၵစိတ္ေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚခံစားေနမိရသည္ ။

သနပ္ခါးလိမ္းၿပီးသြားေသာ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ျခယ္သလိုက္သည္ ။ အဝတ္အစားလဲ ေခါင္းဖီးကာ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္ခဲ့သည္ ။

ခင္မြန္တို႔၏ အိမ္မွာ ပ်ဥ္ေထာင္ႏွစ္ထပ္အိမ္ ျဖစ္သည္ ။ ၿခံဝန္းႏွင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ဒီၿခံႏွင့္ ဒီအိမ္မွာ ခင္မြန္တို႔၏ အေမ့ဖက္မွ ဘိုးဘြားမ်ားပိုင္ေသာ အိမ္ႏွင့္ၿခံ ျဖစ္သည္ ။ ခင္မြန္၏မိခင္မွာ ေမာင္ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိခဲ့ၿပီး မိခင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီးေနာက္ မိခင္၏ ေမာင္အရင္းျဖစ္သူ ဦးေလး ဦးေဖတင္က က်န္ခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားႏွင့္ အရင္းအႏွီးမ်ားကို ဦးစီးၿပီး ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ကာ ခင္မြန္တို႔ ညီအစ္မကို လူတလုံး သူတလုံး ျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစုခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။ ခင္မြန္အသက္ ဆယ္ႏွစ္တြင္ ခင္မြန္၏ မိခင္သည္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္ ။ မိခင္ျဖစ္သူ မကြယ္လြန္ခင္ ႏွစ္ႏွစ္ကပင္ ဖခင္ျဖစ္သူမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ ။

ခင္မြန္တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးတြင္ ဦးေလးဦးေဖတင္သည္ အေပၚထပ္တြင္ ေန၏ ။ ခင္မြန္တို႔ ညီအစ္မက အိမ္၏ ေအာက္ထပ္တြင္ ေန၏ ။ အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး၏ အခန္းႏွင့္ ခင္မြန္၏အိပ္ခန္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သည္ ။

ခင္မြန္တို႔၏ မိသားစုမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မရွိေသာ္လည္း မခ်ိဳ႕တဲ့ပါ..။ လူတန္းေစ့ ေနနိုင္စားနိုင္ၾက၏ ။ ခင္မြန္ အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တြင္ သူမ၏အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး တစ္ဦးတည္းသာ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဦးေလးႏွင့္ ခဲအိုကိုျမင့္ဦးတို႔ ရွိမေနၾကပါ ။

“ မမေထြးက ဝလာတယ္ေနာ္…”

“ အံမယ္.. ညီမေလးလည္း လွလာပါတယ္ …”

ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သား ရယ္မိလိုက္ၾကသည္ ။

“ ဒါနဲ႔ ဦးေလးက ေျပာတယ္.. ညီမ အလုပ္လုပ္ေနၿပီ ဆို…”

“ ဟုတ္တယ္.. မမေထြး..။ က်ဴရွင္မွာ ေက်ာင္းစာေရး ဝင္လုပ္ေနတယ္ေလ…”

“ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားၿပီလဲ.. ညီမေလးရဲ့…”

“ ေလးလေလာက္ ရွိၿပီ.. မမေထြးရဲ့ ”

“ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ့လား…”

“ ေျပပါတယ္..မမေထြး..။ ဒါနဲ႔ မမေထြးတို႔ေရာ အဆင္ေျပရဲ့လား ”

“ ေျပတယ္ဘဲ ေျပာရမွာေပါ့ ညီမရယ္…။ ဝန္ထမ္းဆိုတာကေတာ့ ရရစားစားဘဲေပါ့ ..။ မစုေဆာင္းနိုင္ေသးပါဘူး…”

“ ကဲလာ..မမေထြး..။ ညီမတို႔ အတူတူ ထမင္းစားၾကရေအာင္ …”

ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္ၿပီး အိမ္၏ အတြင္းဖက္ရွိ မီးဖိုေဆာင္ဖက္သို႔ ဝင္ေရာက္သြားၾကသည္ ။ ခင္ခင္ေထြးသည္ ခင္မြန္ထက္ အရပ္ နည္းနည္းေလး ပိုရွည္သည္ ။ ကိုယ္လုံးကေတာ့ ခင္မြန္က အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးထက္ အခ်ိဳးအစား ပိုက်နသည္ ။ ခင္မြန္က အသားအလတ္စားထဲက ျဖစ္ၿပီး ခင္ခင္ေထြးက ခင္မြန္ထက္ ပိုၿပီး အသားျဖဴသည္ ။ မ်က္ႏွာ အေနအထားကေတာ့ တစ္မ်ိဳးစီ ေခ်ာၾကသည္။

ခင္မြန္တို႔ညီအစ္မ ထမင္းစားအၿပီး အိမ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္႐ုံရွိေသး ပါဘလစ္ကာ ကားေလးတစ္စီးသည္ သူတို႔၏ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ ခင္မြန္တို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္စလုံး အိမ္ေရွ႕သို႔ ၿပိဳင္တူ ၾကည့္မိလိုက္ၾကသည္ ။ ကားေလးကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းလာသည့္ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ခန႔္ရွိ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ကား၏ေရွ႕ခန္းမွ ဆင္းလာၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္သို႔ ေရာက္လာ၏ ။

“ ဟယ္.. ၾကည္ျဖဴပါလား..။ လာ.. လာ… ဘယ္က လွည့္လာတာလဲ..။ ငါ ဒီမွာ ရွိတာ ဘယ္လိုလုပ္ သိသလဲ…”

ခင္ခင္ေထြးက အိမ္ေရွ႕တံခါးဝသို႔ ေရာက္လာေသာ ဧည့္သည္ အမ်ိဳးသမီးထံသို႔သြားၿပီး လက္ကို ဖက္လွဲတကင္း ဆြဲကာ အိမ္အတြင္းသို႔ ေခၚေဆာင္လာသည္ ။

“ ဒီလို.. ခင္ေထြးရဲ့။ ေစာေစာက ကိုျမင့္ဦးနဲ႔ေတြ႕လို႔ ဒီမွာ ခင္ေထြး ေရာက္ေနတာ သိတာ…။ သူ႔ဆီကဘဲ ဒီအိမ္လိပ္စာ ရခဲ့တာ ခင္ေထြးရဲ့…”

ခင္မြန္ ေသခ်ာ မွတ္မိလိုက္ပါၿပီ ။ ညေနက က်ဴရွင္ေက်ာင္းကို ဆရာဦးစိုးဦးထံ လာခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္သည္ ။ ဟုတ္သည္.. ဆရာဦးစိုးဦးက ၾကည္ျဖဴလို႔ ေခၚလိုက္တာ ၾကားခဲ့ရသည္ဘဲ …။ ၾကည္ျဖဴက ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း မတ္တပ္ေလး ရပ္ေနသည့္ ခင္မြန္ကို ၾကည့္လ်က္

“ သူက ဘယ္သူလဲ ”

ဟု ခင္ခင္ေထြးကို ေမးလိုက္၏။

“ ေအာ္..မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္…။ သူက ခင္ေထြးရဲ့ညီမ ခင္မြန္ေလ ….။ ခင္မြန္.. ဒီအစ္မက မမတို႔ေနတဲ့ ၿမိဳ႕မွာ သူတို႔မိသားစုရဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ရွိတယ္ေလ ..။ အဲဒီကို လာရင္း မမတို႔နဲ႔ ခင္သြားတာ..။ နာမည္က ၾကည္ျဖဴလို႔ ေခၚတယ္ေလ ….”

“ ဟုတ္ကဲ့ မမ… ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ …။ မမေသာက္ဖို႔ တစ္ခုခု သြားလုပ္လိုက္ဦးမယ္…”

“ ဟာ.. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ..။ အခုတင္ မမက ထမင္းစားလာတာ..။ တကယ္ေျပာတာပါ…”

ၾကည္ျဖဴက အတင္းတားေနသည့္ၾကားမွပင္ ခင္မြန္က

“ ဟာ.. မရဘူး.. ညီမတို႔ဆီေရာက္ရင္ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ေသာက္မွ ေက်နပ္မယ္…”

လို႔ေျပာၿပီး လင္ပန္းေလးတစ္ခ်ပ္နဲ႔ အေအးခြက္ တစ္ခြက္ တင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို ျပန္ထြက္ခဲ့သည္ ။ အိမ္ေရွ႕သို႔ ခင္မြန္ ေရာက္ေသာအခါတြင္ ခင္ခင္ေထြးႏွင့္ ၾကည္ျဖဴတို႔မွာ စကားလက္ဆုံက်ေနၾကသည္ ။

“ မမ .. နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္လိုက္ပါဦး . .”

“ ေအာ္..ေအးေအး.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ညီမေလးရယ္….”

ခင္ခင္ေထြးက

“ ခင္မြန္ေရ… ၾကည္ျဖဴက ဒီည သူ႔အိမ္ကို လိုက္အိပ္ဖို႔ ေခၚေနတယ္….။ အဲဒါ မမ လိုက္သြားဦးမယ္…။ ကဲ ၾကည္ျဖဴေရ ခင္မြန္နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ဦး…။ ခင္ေထြးေတာ့ ျပင္လိုက္ဆင္လိုက္ဦးမယ္…”

လို႔ ေျပာသည္ ။ ခင္ခင္ေထြး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေသာအခါ ၾကည္ျဖဴက ခင္မြန႔္ကို စကားဆိုလာ၏ ။ ခင္မြန္ သတိထားမိသည္မွာ ေစာေစာက သူတို႔ေျပာေနၾကသည့္ ေလသံထက္တိုး၏ ။

“ ညေနက ညီမေလးကို ကိုကိုစိုးရဲ့ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႕လိုက္တယ္မွတ္တယ္..”

“ ဟုတ္တယ္.. အစ္မ..။ ကၽြန္မက ေက်ာင္းစာေရး ဝင္လုပ္ေနတာေလ ..”

“ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ..ညီမေလး…”

“ အင္း.. ေလးလေလာက္ ရွိပါၿပီ.. အစ္မ”

“ အစ္မတို႔အိမ္က အစ္မကို ကိုကိုစိုးနဲ႔ ဆက္ဆံတာ မႀကိဳက္ဘူးေလ..။ အဲဒါေၾကာင့္ ေစာေစာက ခင္ေထြးေရွ႕မွာ ဘာမွမေျပာတာ…။ ခင္ေထြးက အိမ္က လူေတြေရွ႕မွာ အမွတ္တမဲ့ေျပာရင္ ခက္မယ္ေလ ..”

“ ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ..။ ကၽြန္မလည္း မမေထြးကို မေျပာပါဘူး …”

“ ေအး..ေအး..ေက်းဇူးပါဘဲ ညီမေလးရယ္…”

ၾကည္ျဖဴရဲ့ စကားဆုံးရင္ဘဲ ခင္ခင္ေထြးသည္ သူတို႔အနားသို႔ စလင္းဘက္ေလးလြယ္ကာ ေရာက္လာ၏ ။

“ ကဲ ၾကည္ျဖဴေရ..သြားလို႔ ရၿပီ….”

“ ေအာ္..ေအးေအ..။ ကဲ.. ညီမေလး အစ္မ ျပန္ဦးမယ္…”

“ ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ..။ မမေထြး မရွိလည္း လာလည္လို႔ ရပါတယ္…”

ခင္ခင္ေထြးႏွင့္ ၾကည္ျဖဴတို႔ ကားေလးရဲ့ ေရွ႕ခန္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။ ခင္ခင္ေထြးက ကားျပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းေလးျပဴကာ

“ ကိုကိုျမင့္ ျပန္လာရင္လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာလိုက္ဦး.. ညီမေလး…”

လို႔ ရပ္ေနေသာ ခင္မြန္ကို ေျပာလိုက္သည္ ။ ခင္မြန္က ျပန္ေခါင္းညႇိမ့္အျပတြင္ ကားေလးသည္ ခင္မြန္တို႔ အိမ္ေရွ႕မွ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္ရဲ့ ရင္တြင္းမွာေတာ့ ေလးလံေနသည္ ။ ခင္မြန္သည္ တံခါးဝတြင္ ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္ေနရာမွ အိမ္တြင္းသို႔ လွည့္ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲရွိ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။ သူမ၏ စိတ္ကူးအာ႐ုံထဲတြင္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး၏ ႐ုပ္ပုံလႊာက ထင္ဟတ္လာ၏ ။ ဒီည ဒီအိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ သူနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲပါလား ဆိုသည့္ အသိက ခင္မြန္၏ အာ႐ုံထဲ ဝင္ေရာက္လာသည္ ဆိုလ်င္ဘဲ ရင္ဝယ္ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားရ၏ ။

ေစာေစာက သူမ ေရခ်ိဳးအၿပီး မီးဖိုေဆာင္သို႔ ျဖတ္အလာတြင္ ကိုျမင့္ဦးက သူမကို ေပြ႕ဖက္နမ္းရွိုက္ ဆုပ္နယ္ၿပီး “ သတိမရဘူးလား.. ခင္မြန္ရယ္..” ဟု ေမးခဲ့၏ ။

“သတိမရဘဲ ေနပါ့မလား ကိုကိုျမင့္ရယ္..။ ခင္မြန႔္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ မက္မက္ေမာေမာနဲ႔ ယက္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုကိုျမင့္ကို ခင္မြန္ သတိမရဘဲ ေနနိုင္ပါ့မလား ….။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရပ္တည္ေနရတဲ့ အေနအထားအရ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနခဲ့ရတာပါ ….။ ကိုကိုျမင့္တို႔ ေျပာင္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ခင္မြန္သည္ ကိုကိုျမင့္ကို မၾကာခဏ ဆိုသလိုသတိရခဲ့ရပါတယ္ ..။ ကိုကိုျမင့္ကို သတိရတာနဲ႔ အမၽွ ခင္မြန္၏ အေသြးအသားတို႔ကလည္း ကာမဆႏၵကို ေတာင့္တရစျမဲပါ ..။ ခင္မြန္ရဲ့ အေသြးအသားေတြ ဘယ္လိုဘဲ ကာမဆႏၵကို ေတာင့္တေနပါေစ… ဒီဆႏၵကို ျဖည့္စြမ္းဖို႔အတြက္ ခင္မြန္ မတတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ေရျပင္ေလးကို ဂယက္ထေအာင္ လုပ္သြားသူက ကိုကိုျမင့္ပါ ..။ မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ ေက်ာခိုင္း ထြက္သြားခဲ့တယ္ေလ ..။ ဒါကိုေတာ့ ခင္မြန႔္ရင္ထဲ မေက်နပ္ခဲ့ရတာ အမွန္ပါ ..။ အခုဘဲ ၾကည့္ေလ ။ ကိုကိုျမင့္ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလိုက္တာနဲ႔ ခင္မြန္ရဲ့ အေသြးအသားတို႔က ကာမဆႏၵကို ေတာင့္တ လိုလားေနရၿပီ ။”

ခင္မြန္သည္ ခဲအို ကိုျမင့္ဦးကို ခင္ခင္ေထြး ေခၚသလို ကိုကိုျမင့္ဟု ေခၚခဲ့၏ ။ ကိုျမင့္ဦးသည္ အသက္ သုံးဆယ္ေလာက္ရွိၿပီး အသားအရည္ နည္းနည္းညိဳကာ အရပ္မွာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ဂင္တိုတို ျဖစ္သည္ ။ ခင္ခင္ေထြးႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးစ အခ်ိန္ထဲကပင္ ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန႔္ကို မရိုးသားေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ခင္ခင္ေထြး လစ္ရင္လစ္သလို ၾကည့္ေနတတ္၏ ။

ခင္မြန္ကလည္း မိန္းမသားတို႔၏ သဘာ၀ အရည္အခ်င္းအရ သူမ၏အေပၚတြင္ ကိုျမင့္ဦး မရိုးသားသည္ကို သိေန၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ တတ္နိုင္သမၽွ ကိုျမင့္ဦးကို ေရွာင္ေနခဲ့သည္ ။ ကိုျမင့္ဦးကလည္း ၾကဳံရင္ၾကဳံသလို ထိကပါးရိကပါး လုပ္ေနခဲ့၏ ။ ၾကာလာေတာ့လည္း ခင္မြန္ခင္မ်ာ ရိုးလာခဲ့ၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သာယာသလိုပင္ ရင္ထဲတြင္ ခံစားလာခဲ့ရ၏ ။

ခင္မြန္သည္ သူ၏ အေတြးအာ႐ုံကို ျဖတ္လၽွက္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္၏ ။ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းအတြင္းရွိ တိုင္ကပ္နာရီႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ( ၇ ) နာရီခြဲပင္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္ ။

ခင္မြန္သည္ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီးေနာက္ သူမ၏ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္ခဲ့သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ မသိစိတ္ေလးျဖင့္ မွန္တင္ထားေသာ ခုံပုေလးေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္ကာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို မွန္တြင္ၾကည့္လၽွက္ မြန္းမံ ခ်ယ္သလိုက္၏ ။ မ်က္ႏွာေလးကို စိတ္တိုင္းက် မြန္းမံခ်ယ္သၿပီး ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။ သူမ၏ စိတ္ထဲတြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ေမၽွာ္ေနသလို ခံစားေနရသည္ ။

ခင္မြန္သည္ အတန္ငယ္ၾကာေအာင္ ခပ္ေငါင္ေငါင္ေလး ထိုင္ေနၿပီးမွ အိမ္ေရွ႕က လူသံၾကားတာေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး ျပန္လာသည္ကို ေတြ႕ရလို႔ ထိုင္ရာမွထကာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္၏ ။ တံခါးဖြင့္ေနေသာ ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ ခပ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကေတာ့ တုန္ရင္ေနၾကသည္ ။

တံခါးေပါက္မွ ဝင္လာေသာ ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္ကို ဂ႐ုထား မၾကည့္ဘဲ အိမ္အတြင္းသို႔ ဝင္သြားေတာ့သည္ ။ တံခါးပိတ္ၿပီးေသာအခါ ခင္မြန္သည္အိမ္အတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္လာရင္း အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး မွာသြားသည္ကို သတိရလိုက္မိသည္ ။ ေစာေစာက အိမ္အတြင္းကို ဝင္သြားေသာ ကိုျမင့္ဦး၏အခ်ိဳးကို ခင္မြန္ သတိထားမိလိုက္၏ ။ သူမစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ နည္းနည္းတင္းသြားခဲ့ရသည္ ။ ဒါေပမယ့္ စကားမေျပာခ်င္လို႔ မျဖစ္ပါ ။ အစ္မျဖစ္သူ မွာထားသည္ကိုေတာ့ ေျပာရလိမ့္မည္ ။

“ ကိုကိုျမင့္.. မမေထြးကို မၾကည္ျဖဴ လာေခၚသြားတယ္ ..။ အဲဒီမွာ ညအိပ္မယ္လို႔ မွာသြားတယ္ …”

“ ေအး..ငါသိတယ္ …”

အိမ္ေရွ႕ခန္းမွ လွမ္းေျပာေသာ ခင္မြန္၏ စကားဆုံးေတာ့ အိပ္ခန္းတြင္းမွ ကိုျမင့္ဦးက အသံျပတ္ျဖင့္ ျပန္ေျပာ၏ ။ ကိုျမင့္ဦး၏ အသံကိုၾကားေတာ့ ခင္မြန္၏ စိတ္ထဲ တင္းေနရာကေန ေဒါသစိတ္ေလးပါ စြက္ဖက္လာေတာ့၏ ။ မေျပာမျဖစ္ ဆက္ၿပီး ေျပာရေပဦးမည္ ။

“ ကိုကိုျမင့္..ထမင္းစားၿပီးၿပီလား ..”

“ မစားရေသးဘူး ..”

“ ဒါဆိုရင္ ခင္မြန္ ထမင္းပြဲ ျပင္ေပးမယ္ ..”

“ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္.. ေရခ်ိဳးၿပီးမွ စားမွာ… ငါ့ဖာသာ ထည့္စားမယ္…”

ဒီတစ္ခါေတာ့ ခင္မြန္ တကယ္ပင္ ေဒါသထြက္သြားရပါၿပီ ။ ခင္မြန္က သူမ၏ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္၏ ။ ခင္မြန္ကို ဒီလိုအခ်ိဳးမ်ိဳုးလုပ္လို႔ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ.. ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ကိုကိုျမင့္ရယ္ ..။ စိတ္ထဲမွ ႀကိမ္းလိုက္ၿပီး ခင္မြန္သည္ မီးဖိုေဆာင္ဖက္သို႔ ဝင္လိုက္သည္ ။ မီးဖိုေဆာင္ဖက္ကို ဝင္လာရင္း ခင္မြန္ စဥ္းစားမိ၏ ။ သူမ ေစာေစာက ကိုကိုျမင့္ကို ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားသည္ မေျပာမျဖစ္ ေျပာလိုက္ရေသာ စကားမ်ားသာ ျဖစ္၏ ။ ကိုကိုျမင့္ကေတာ့ သူ႔ကို ေစတနာေတြပိုၿပီး တမင္လိုက္ေလ်ာေနတယ္လို႔မ်ား ထင္သြားမလားပါဘဲ ။

မီးဖိုထဲ ေရာက္ေတာ့ ေဟာ့ပလိပ္ကို ဖြင့္ၿပီး ဟင္းခ်ိဳအိုးကို တင္လိုက္၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မီးဖိုေဆာင္၏ ေဘးတံခါးေပါက္မွ တံခါးရြက္ကို ဖြင့္ၿပီး ကိုျမင့္ဦး ေရခ်ိဳးရန္ ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူဖြင့္ထြက္သြားေသာ တံခါးကို ခပ္ဟဟေလး ျပန္ၿပီး ပိတ္ထားခဲ့သည္ ။

ခင္မြန္က ဟင္းခ်ိဳေႏႊးထားရင္း ထမင္းအိုးကို ပလပ္ျပန္တပ္ကာ အပူေပးထားလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ပန္းကန္စင္မွ ပန္းကန္သုံးေလးခ်ပ္ကို ယူၿပီး ေဆးေၾကာရန္အတြက္ မီးဖိုေဆာင္ ေဘးတံခါးကို ဖြင့္ရန္ လက္လွမ္းကိုင္ၿပီးမွ ကိုျမင့္ဦး အျပင္တြင္ ေရခ်ိဳးေနသည္ကို သတိရသည္ ။ ေစာေစာက ကိုျမင့္ဦး ျပန္ပိတ္ထားခဲ့သည့္ တံခါးၾကားမွ အျပင္သို႔ ဘာရယ္မဟုတ္ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။

“ အဲ..ေတာ့…”

ခင္မြန္မွာ မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းသြား၏ ။ ကိုျမင့္ဦးသည္ အျပင္ဖက္ရွိ သြပ္ျပားမ်ား ေထာင္ကာထားေသာ ေရခ်ိဳးရန္ေနရာမွာ ေရခ်ိဳးေန၏ ။ သြပ္ျပားမ်ားမွာ တျခားဖက္တြင္သာ ကာထားေသာ္လည္း မီးဖိုေဆာင္မွထြက္ေသာ တံခါးဘက္တြင္ေတာ့ ကာမထားပါ ။ အျပင္ဖက္တြင္ ထြန္းထားေသာ ၁၀၀ ဝပ္ မီးလုံး၏ အလင္းေရာင္ျဖင့္ ကိုျမင့္ဦးကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရ၏ ။ ကိုျမင့္ဦးမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ခင္မြန္ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သူမ၏ပါးစပ္မွ အာေမဋိတ္သံေလး ထြက္သြားရျခင္းပင္ ျဖစ္၏ ။

ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေရခ်ိဳးေနေသာ ကိုျမင့္ဦးမွာ ခႏၵာကိုယ္ တစ္ခုလုံး ႂကြက္သားမ်ား သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထလ်က္ရွိၿပီး သူ၏ေပါင္ရင္းခြဆုံမွာေတာ့ မဲနက္ေနေသာ အေမႊးမ်ားၾကားမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ လီးႀကီးမွာ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ပါ ။ အရွည္ ေျခာက္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္မွာ က်ပ္လုံးေလာက္ ရွိမည္ ျဖစ္သည္ ။ တစ္ခ်က္ေလာက္ ၾကည့္လိုက္မိေသာ ခင္မြန္မွာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ျမင္ကြင္းမွ ဖယ္ခြာလို႔ မရေတာ့ပါ ။ ခင္မြန္ ေငးလို႔ ၾကည့္ေနမိ၏ ။

ကိုျမင့္ဦး၏ လီးတန္ႀကီးမွာ တရမ္းရမ္းျဖင့္ ရွိေနၿပီး လီးတန္ႀကီးေအာက္ရွိ ဥႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း လုံးတစ္ေနၿပီး ႀကီးမားလွ၏ ။ ခင္မြန္မွာ ၾကည့္ေနရင္း အာေခါင္မ်ား ေျခာက္လာသည္ ။ သူမ၏ အေသြးအသားတို႔သည္လည္း ဆူေဝလာသည္ ။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းတြင္ ယားတားတားေလး ျဖစ္လာကာ စိုစိစိလည္း ျဖစ္လာေတာ့သည္ ။

ထိုအခ်ိန္မွာ ကိုျမင့္ဦးသည္ ေရခ်ိဳးလို႔ ၿပီးသြားလို႔ ပုဆိုးကို လွမ္းယူလိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ ခင္မြန္သည္ တံခါးေပါက္နားမွခြာကာ မီးဖိုေဆာင္အတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္လာခဲ့ၿပီး သူမကိုင္ထားခဲ့ေသာ ပန္းကန္မ်ားကို ပန္းကန္စင္ေပၚသို႔ ျပန္တင္လိုက္၏ ။ ေဟာ့ပလိပ္ကို ပိတ္ၿပီး ဟင္းခ်ိဳအိုးကို ခ်လိုက္သည္ ။ ထမင္းအိုး ပလပ္ကိုလည္း ျပန္လို႔ ျဖဳတ္လိုက္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းတြင္ ကိုျမင့္ဦးက မီးဖိုေဆာင္မွ ျဖတ္ကာ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏ ။

ခင္မြန္က ထမင္းမ်ားခူးခပ္ၿပီး ထမင္းစားပြဲတြင္ တင္ကာ ထမင္းပြဲ ျပင္လိုက္သည္ ။ ခင္မြန္ ထမင္းပြဲ ျပင္အၿပီးတြင္ ကိုျမင့္ဦး ေရာက္လာသျဖင့္ ခင္မြန္က အသာေလး လွည့္ထြက္ခဲ့ၿပီး သူမ၏ အခန္းသို႔ဝင္ကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ လွဲေနလိုက္သည္ ။ ေစာေစာက ခင္မြန္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းက ခင္မြန္၏ အာ႐ုံမွ ေပ်ာက္မသြားခဲ့ပါ ။ အိပ္ရာေပၚတြင္ လွဲလိုက္သည္ႏွင့္ ခင္မြန္၏ အာ႐ုံထဲသို႔ သူမျမင္လိုက္ရေသာ ကိုျမင့္ဦး၏ လီးႀကီးမွာ ထင္ထင္ရွားရွားပင္ သူမ၏ အာ႐ုံထဲသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာခဲ့၏ ။ ဆူေဝေနေသာ ေသြးသားတို႔သည္ပြက္ပြက္ဆူလာၾကသည္ ။ အတိတ္ကာလက သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလး အယက္ခံခဲ့ရၿပီး သူမ တစ္ခ်ီ ၿပီးခဲ့ရတာေတြကိုပါ အာ႐ုံအေတြးထဲ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ျပန္လည္ ခံစားမိသည္ ။

သူမ၏ ေစာက္ပတ္တြင္းဝယ္ မရိုးမရြျဖင့္ ယားယံလာ၏ ။ ယားယံမွုေလးမ်ား ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငားျဖင့္ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကို ကားကာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို ဝတ္ထားေသာ ထမိန္ေပၚမွပင္ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးေနမိသည္ ။ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကိုလည္း မွိတ္ထား၏ ။ သူမ၏ ယားယံမွု ေဝဒနာမွာ လက္ကေလးႏွင့္ ပြတ္ေပးေနမွုေၾကာင့္ ေပ်ာက္လို႔မသြားဘဲ ပိုပို ဆိုးလာ၏ ။ ေစာက္ပတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနရင္းမွ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ မာခုံးထၿပီး ေဖာင္းကားလာေတာ့သည္ ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းတြင္လည္း ေစာက္ေရေလးမ်ား စိုရႊဲလာေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္မွာ ခံစားရလြန္းလို႔ နဖူးဆံစပ္တြင္ ေခၽြးေလးမ်ားေတာင္ စို႔လို႔လာသည္ ။ ထမိန္ၾကားထဲ လက္လၽွိုသြင္းကာ အေမႊးေလးမ်ားအေပၚမွ အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးေနမိ၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ခင္မြန္၏ ထမိန္ေလးကို တစ္စုံတစ္ဦးက ခါးဖက္သို႔ ဆြဲလွန္တင္လိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုလည္း ဆြဲကာ ေထာင္လိုက္သည္ ။ ခင္မြန္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုျမင့္ ျဖစ္ေန၏။

သူမ ကုန္းထၿပီး ႐ုန္းကန္ရန္ ႀကံစည္လိုက္ေသာ္လည္း ထမိန္ေလးလွန္လို႔ ေပၚလာသည့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးအား ကိုကိုျမင့္က သူ၏လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အတြက္ သူမ ႐ုန္းကန္ရန္ပင္ ေမ့သြားခဲ့ရ၏ ။ အေပၚထပ္တြင္လည္း ဦးေလးက ရွိေနေသးသည္ ။

ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္အိပ္ေနေသာ ကုတင္ေလး၏ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တင္ပုလႊဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ထမိန္ေလးကို သူမ၏ ခါးဖက္သို႔ ဆြဲလွန္လိုက္ၿပီး မို႔ေမာက္ေမာက္ေလး ထြက္ေပၚလာသည့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို သူ၏လက္ျဖင့္အုပ္ကာ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးသည္ ။ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုလည္း ခပ္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးေနေသာ သူ၏လက္သည္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလၽွာက္ ပြတ္ေပးေနၿပီး ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကိုပါ ပြတ္သပ္ေပးသည္ ။

“ အ…အ…အင္း…အင္း…”

ခင္မြန္သည္ တစ္ခ်က္မၽွ တြန႔္သြား၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ ေစာက္ေရမ်ား ရႊဲနစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ ခင္မြန္ရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၾကၿပီ ..။ ေစာက္ပတ္ေလး၏ အကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ ပြတ္ေပးၿပီး ေစာက္စိေလးကိုပါ ပြတ္ေပးေနရာက ကိုျမင့္ဦးသည္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္ ။

“ အင့္..အ…..အ…”

ခင္မြန္မွာ တစ္ခ်က္တြန႔္သြားၿပီး သူ၏ ခါးေလးကို အနည္းငယ္ ေကာ့ေပးလိုက္မိသည္ ။ သူမ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထည့္ထားလိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမွာ လွုပ္ရွားလာၿပီး သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီျဖင့္ ၾကပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းဝယ္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ မို႔ေမာက္ေဖာင္းကား တင္းေျပာင္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလၽွာက္ ေစာက္ေရေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနၾကေပၿပီ ။ တင္းေျပာင္ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ျဖဴျဖဴေလးသည္ အေမႊးနက္ကေလးမ်ား ၿခံရံလ်က္ အသဲယားဖြယ္ေလး ျဖစ္ေန၏ ။

ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းမွ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ၏အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ တက္သည္ ။ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ သူ၏လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထိကာ ေတ့လိုက္၏ ။ ခင္မြန္မွာ ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။ ထိပ္တြင္ အေရေလးမ်ား စိုေနေသာ လီးႀကီး၏ ပူပူေႏြးေႏြး ထိေတြ႕မွု အရသာကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွ ထိေတြ႕သိရွိေနသကဲ့သို႔ ေစာက္ပတ္ေလး၏ ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ထိေတြ႕မွု အရသာကို ကိုျမင့္ဦး၏ လီးႀကီးမွ ထိေတြ႕ သိရွိေန၏ ။ ကိုျမင့္ဦးသည္ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ထားေသာ သူ၏လီးႀကီးကို ဒစ္တစ္ခုလုံး ဝင္သည္အထိ ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။

“ ဗ်စ္ ဗ်စ္.. အင့္…အ…..အ….”

ဒစ္ႀကီးဝင္သြားေသာ လီးႀကီးကို ကိုျမင့္ဦးက ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ခဏေလးၿငိမ္ကာ ျမဳပ္ထားလိုက္ၿပီးမွ လီးတဝက္မၽွထိ ဝင္ေအာင္ လီးႀကီးကို ထပ္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္ ။

“ ဗ်စ္..ဗ်စ္…ဗ်စ္..အ…..အ….”

“ အ..အ..အု…အင္း…အင္း…”

ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပိုကားထားေပးလိုက္ၿပီး အသက္ေအာင့္သံေလးျဖင့္ ညည္းညဴ ေနရွာသည္ ။ ကိုျမင့္ဦးက သူ၏လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းဝယ္ တဝက္ေလာက္ သြင္းထားၿပီး ဆက္မသြင္းေသးဘဲ ရပ္ထားကာ ခင္မြန္၏ ရင္ေစ့ဘေလာက္စ္ အကၤ်ီေလး၏ ရင္ဘတ္မွ ႏွိပ္စိေလးမ်ားကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္ ။ ျဖဴေဖြးႏုအိေနသည့္ ခင္မြန္၏ ရင္ဘတ္သားေလးမ်ား ဝင္းလက္စြာ ေပၚထြက္လာ၏ ။ ထို႔ျပင္ တင္းရင္းလုံးဝန္း ျဖဴႏုေနသည့္ ခင္မြန္၏ နို႔ႏွစ္လုံးမွာ ဘရာစီယာအနက္ေလးထဲမွ ႐ုန္းကန္ ထြက္ေတာ့မေယာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ဘရာစီယာေလး အျပင္သို႔ ျပည့္အံကာ ထြက္ေနသည္။

ကိုျမင့္ဦးသည္ သူ၏လီးႀကီးကို ဆက္ၿပီး မသြင္းေသးဘဲ ခင္မြန္၏ နို႔ေလးမ်ားကို ဘရာစီယာအေပၚမွပင္ ဆုပ္နယ္ေပးေန၏ ။ ခင္မြန္က ၾကယ္သီးႏွိပ္စိေလးမ်ား ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ ရင္ေစ့ ဘေလာက္စအကၤ်ီေလးကို သူမဖာသာ ေက်ာေလးႂကြၿပီး ခၽြတ္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ေက်ာေနာက္သို႔ သူမ၏ လက္ကေလးကို ထိုးသြင္းကာ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ကေလးကိုပါ ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေလသည္။

ထိုေနာက္တြင္ေတာ့….. ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္၏ နို႔ကေလးမ်ားကို ဘရာစီယာအေပၚမွ ဆုပ္နယ္ေပးေနရာမွ ခင္မြန္က ဘရာစီယာခ်ိတ္ကေလးကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုျမင့္ဦးက ဘရာစီယာေလးကို ခင္မြန္၏ နို႔ေလးမ်ားေပၚမွ ခြာပစ္လိုက္၏ ။ ႏုနယ္ဝင္းမွည့္ၿပီး တင္းရင္းေနေသာ ခင္မြန္၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာ လွုပ္ခါၿပီး ထြက္ေပၚလာၾကသည္ ။ ခင္မြန္၏ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာ နီရဲၿပီး နို႔ေလးမ်ားထိပ္တြင္ နီညိဳေရာင္ အဝန္းအဝိုင္းကေလး၏ အလည္တြင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလး ျဖစ္ေန၏ ။

ကိုျမင့္ဦးက ေပၚထြက္လာေသာ တပ္မက္ဖြယ္ ခင္မြန္၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ကိုင္တြယ္ျခင္း မျပဳေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ တဝက္မၽွ ဝင္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထုတ္လိုက္.. ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္သြင္းလိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းဝယ္ ေစာက္ရည္တို႔ ရႊဲနစ္ေနၿပီျဖစ္သည္ ။

“ ပလြတ္..ပလြတ္……”

ေအာက္မွ ပက္လက္ကေလး အလိုးခံေနေသာ ခင္မြန္မွာ သူမ၏ရင္ကေလးကို ေကာ့လို႔ ေကာ့လို႔ ေပးလာ၏ ။ ထိုအခါတြင္မွ ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္၏ နို႔ကေလးမ်ားကို လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း သူ၏ လက္ညႇိုး လက္မတို႔ျဖင့္ ညႇပ္ကာ ေခ်ေပးသည္။ ခဏေနေတာ့မွ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ တဝက္သာသြင္းၿပီး သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီျဖင့္ လိုးေပးသည္ ။ ထိုေနာက္ သူ၏လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ တဆုံးဝင္ေအာင္ ဖိၿပီး သြင္းလိုက္ေတာ့သည္ ။

“ ဗ်စ္ ..ဖြတ္ ..ပလြတ္ ……”

“ အ.. အား… အမေလး … ကၽြတ္ …. ကၽြတ္.. ကၽြတ္.. ကိုကိုျမင့္ရယ္….”

တဆုံးဝင္သြားေသာ ကိုျမင့္ဦး၏ လီးႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ထိေတြ႕လ်က္ ျပည့္ၾကပ္ေန၏ ။ ကိုျမင့္ဦးက သူ၏ လီးႀကီးကို ျပန္ၿပီး မထုတ္ေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ဖိသိပ္ထားၿပီး ခင္မြန္၏ ကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္ကာ ခင္မြန္၏ နို႔ေလးမ်ားကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တစ္လွည့္စီ စို႔ေပးသည္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း လၽွာျဖင့္ ကလိေပး ယက္ေပးသည္ ။

“ ဟင္း..ဟင္း..ဟင္း..ကိုကိုျမင့္ရယ္ . . .”

ခင္မြန္သည္ ခံစားရတာ အရသာရွိလွၿပီး ေကာင္းလွသျဖင့္ တဟင္းဟင္း ညည္းကာ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုျမင့္ဦး၏ ေက်ာျပင္ကို သိုင္းဖက္ကာ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပးေနမိ၏ ။ ခဏၾကာတဲ့အထိ ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ နို႔မ်ားကို စို႔ေပးေနရာ ေစာက္ပတ္ထဲ တဆုံးအထိ သြင္းထားေသာ လီးႀကီးမွာလည္း ဖိကပ္ထားၿပီး မလွုပ္ရွားသျဖင့္ ခင္မြန္ခင္မ်ာ ခံစားရခက္လာၿပီး ခင္မြန္မွာ သူမ၏ ဖင္ႀကီးမ်ားကို ဘယ္ညာ လွုပ္ရွားကာ ဖင္တႂကြႂကြ ျဖစ္လာေတာ့သည္ ။

ထိုအခါတြင္မွ ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ တဆုံးသြင္းထားသည့္ သူ၏လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးမွ ခပ္သြက္သြက္ ျပန္သြင္းလိုက္ကာ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဆက္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးေလေတာ့သည္ ။

“ ဖြတ္…ပလြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္ ….”

“ အင့္…အင့္….”

“ ဖြတ္..ပလြတ္ ..ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

“ အား..ကၽြတ္ကၽြတ္….”

ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ကာ ဖင္ႂကြကာ ေဆာင့္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ နို႔ေလးမ်ားကိုလည္း ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တစ္လွည့္စီ စို႔လိုက္.. နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိဆြဲလိုက္.. လၽွာျဖင့္ ယက္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနလိုက္သည္ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …..”

ခင္မြန္မွာ နို႔စို႔ခံေနတုန္း အလိုးပါခံေနရလို႔ အလြန္ပင္ အရသာ ေတြ႕ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလည္း မတတ္တတတ္ျဖင့္ ေျမႇာက္ကာ ပင့္ကာႏွင့္ ေကာ့ထိုးေပးေနသည္ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္….”

“ အိုး…အ….အ….အ….ေကာင္းလိုက္တာ… ကိုကိုျမင့္ရယ္….. ေဆာင့္… ေဆာင့္စမ္းပါ…. အ………. အ…..”

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

ေဆာင့္လိုးျခင္းသေဘာကို ခင္မြန္ သိလိုက္ပါၿပီ ။ လီးႀကီးနဲ႔ ေဆာင့္သြင္းကာ လိုးလိုက္တိုင္း မာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ား ထိထိမိမိ ျဖစ္သြားကာ အရသာ ရွိလွ၏ ။ ျပင္းျပင္းေဆာင့္ေလ ျပင္းျပင္းထိေလ ပိုၿပီး အရသာရွိေလ ျဖစ္သည္။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးရင္းျဖင့္ သူ၏လီးႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ျဖင့္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလွေသာေၾကာင့္ ကာမစိတ္မ်ား ျပင္းထန္သထက္ ျပင္းထန္လာရေတာ့သည္ ။ ထို႔ျပင္ အလိုးခံေနေသာ ခင္မြန္မွာလည္း အရသာမ်ားေကာင္းလာၿပီး အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာသည္ကို သိရလို႔ သူ၏ လီးႀကီးကို အဆုံးနီးပါး ဆြဲထုတ္လိုက္.. တအားေဆာင့္သြင္းလိုက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေနေတာ့သည္ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ …ပလြတ္…”

“ အင့္…အင့္…”

ကိုျမင့္ဦးက သူ၏လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ထိုးသြင္းၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ခင္မြန္ျခင္မ်ာ အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ ျဖစ္ေနရရွာ၏ ။ ခင္မြန္းသည္ ကိုျမင့္ဦး၏ အားမနာတမ္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို တေျဖးေျဖး ခံနိုင္ရည္ရွိလာၿပီးေနာက္ အဲဒီ ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္လာသည္ ။ ကာမစိတ္ေတြလည္း ျပင္းထန္သထက္ ျပင္းထန္လာရသည္ ။

ကိုျမင့္ဦးက နို႔စို႔ေပးေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး

“ ခင္မြန္..ေကာင္းလားဟင္..”

လို႔ ေမးလိုက္၏ ။

“ ေကာင္းတယ္.. သိပ္ေကာင္းတာဘဲ ကိုကိုျမင့္ရယ္ ..”

“ ဖြတ္..ပလြတ္ ..ဖြတ္ ပလြတ္ ..”

“ ကိုကို..ေကင္းလားဟင္ …”

“ အင္း..ေကာင္းတယ္.. သိပ္ေကာင္းတာဘဲ ခင္မြန္ရယ္ . . .”

“ ဖြတ္ ပလြတ္.. ဖြတ္ ပလြတ္ …”

ကိုျမင့္ဦးမွာ မေကာင္းဘဲ ရွိပါ့မလား…။ ခင္မြန္ကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီဘဲ …။ ခင္မြန္၏နို႔မ်ား.. ဖင္သားႀကီးမ်ားနဲ႔ မ်က္ႏွာလွလွေလးေတြကို တပ္မက္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ယုတ္စြအဆုံး ကိုျမင့္ဦးသည္ တခါတရံတြင္ သူ၏မိန္းမ ခင္ခင္ေထြးကို လိုးေနစဥ္မွာပင္ ခင္မြန္အမွတ္ျဖင့္ လိုးေနခဲ့သည္ ။ အခုေတာ့ ခင္မြန္မွာ ျဖဴေဖြးေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေနတာကို အားပါးတရ ခံေနသည္ ။ မတတ္တတတ္ႏွင့္ သူမ၏ဖင္သား ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကို ေျမႇာက္ကာႂကြကာျဖင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနေသး၏ ။

“ ဖြတ္…ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …”

“ ကိုကို… ကိုကို… မရပ္နဲ႔… ေဆာင့္… ေဆာင့္ … နာနာေဆာင့္စမ္းပါ …”

“ ဖြတ္ ပလြတ္… ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

“ ဖြတ္ ပလြတ္… ဖြတ္ ပလြတ္ …..”

ခင္မြန္သည္ ကိုျမင့္ဦး၏ ထိထိမိမိျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားေၾကာင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္အတြင္း အီဆိမ့္လာကာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ လွုပ္ၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္လာၾကၿပီ ျဖစ္၏ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္.. ဖြတ္ ပလြတ္..”

“ အား…အား.. အမေလး… ေကာင္းလိုက္တာ… ကိုကိုရယ္…”

“ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …”

ကိုျမင့္ဦးသည္ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ရွိလွေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးရင္း သူ၏လီးႀကီးမွာ က်င္တက္လာၿပီ ျဖစ္၏ ။ ထို႔အျပင္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းမွ အတြင္းသားမ်ားမွာလည္း လီးႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသျဖင့္ ဆက္ၿပီး ေအာင့္အီးျခင္း မျပဳနိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုျမင့္ဦးသည္ သူ႔စိတ္ကို လႊတ္ေပးကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အားကုန္ထုတ္ၿပီး (၁၅) ခ်က္မၽွ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေတာ့သည္ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္.. ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

“ အ…အ….. ကိုကို…. ကိုကို…. ကိုကိုရယ္ …. အမေလး …. ကၽြတ္ကၽြတ္…. အင္း… ဟင္း….”

“ ခင္..ခင္မြန္ …အ……..အ……..”

ကိုျမင့္ဦးနဲ႔ ခင္မြန္တို႔မွာ ႏွစ္ေယာက္သား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားၾကလၽွက္ သူတို႔၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခုမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ (၄) (၅) ႀကိမ္မၽွ တုန္ခါသြားၾကၿပီး ၿငိမ္သက္သြားၾကေတာ့၏ ။ လက္ခုပ္အတြင္းမွ ျပည့္လၽွံကာ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားၾကားမွ ယိုစီးက်လာသမၽွကို ရသမၽွ ခံယူေနရသည္ကိုပင္ လက္ေဝခံဟု ေခၚဆိုရမည္ ဆိုပါလၽွင္ ခင္မြန္သည္ သူမအစ္မ ခင္ခင္ေထြး၏ လက္ေဝခံပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္ ။

—————————————-

အစ္မျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး ႏွင့္ ကိုျမင့္ဦးတို႔လင္မယား ျပန္သြားၾကသည္မွာ တစ္ပတ္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္ ။

ဒီေန႔ က်ဴရွင္ပိတ္ရက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာဦးစိုးဦးက ဘာသာရပ္အလိုက္ မွတ္စုတို စာအုပ္မ်ား ျပဳလုပ္ရန္ရွိလို႔ ေက်ာင္းစာေရးျဖစ္ေသာ သူမကို ယေန႔ ေက်ာင္းသို႔လာရန္ မွာထားသည္။ ခင္မြန္က ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္ၿပီး ထမင္းစားကာ က်ဴရွင္ေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာခဲ့၏။ ဆရာဦးစိုးဦးက မြန္းလြဲ (၁) နာရီမွ ေအးေအးေဆးေဆး လာရန္ မွာထားေသာ္လည္း အားလပ္ေနလို႔ ေစာေစာပင္ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။

က်ဴရွင္ေက်ာင္းသို႔သြားရန္ အိမ္မွ ခင္မြန္ ထြက္လာေတာ့ နံနက္ ( ၁၀ ) နာရီခြဲဘဲ ရွိေသး၏ ။ ကားဂိတ္မွာ ေခတၱရပ္ၿပီး ကားေစာင့္ေနရ၏ ။ ( ၅ ) မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ကားရပ္လာၿပီး ကားေပၚသို႔ တိုးတက္ခဲ့သည္ ။ ကားေပၚတြင္ ေျခခ်စရာပင္ မရွိ ။ကား၏ တံခါးေပါက္တည့္တည့္ရွိ တဖက္ျခမ္းသို႔ ကပ္ၿပီး တံခါးေပါက္ကို ေက်ာေပးကာ အေပၚမွ တန္းေလးကို ဆြဲၿပီး ရပ္လိုက္ရသည္။ သူမ၏ေနာက္မွလည္း ခရီးသည္ ငါးဦး ေျခာက္ဦးေလာက္ တက္လာ၏ ။ ခင္မြန္၏ ေရွ႕တြင္လည္း ခရီးသည္မ်ား ရွိေနသလို ေနာက္တြင္လည္း ခရီးသည္မ်ား ျပည့္ၾကပ္ေနသည္ ။

ကားတံခါးပိတ္ၿပီး ကားစထြက္သည္ ဆိုလ်င္ဘဲ ခင္မြန္၏ ေနာက္ဖက္ ဖင္သားႀကီးသို႔ မာေက်ာေက်ာ အရာတစ္ခုက အလ်ားလိုက္ လာၿပီးကပ္ေန၏ ။ ကားၾကပ္လို႔ဘဲ ျဖစ္မည္ဟု ခင္မြန္ အသာၿငိမ္ေနလိုက္သည္ ။ ထိုမာေက်ာေက်ာအရာသည္ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးကို ေနာက္မွပိုၿပီး ဖိကပ္လာသည္ ။ ကားေပၚတြင္ျဖစ္လို႔ ေနာက္သို႔လည္း လွည့္မၾကည့္ရဲပါ ။ ရပ္ေနေသာ ေနရာေျပာင္းၿပီး ရပ္ရေအာင္လည္း ေျခေထာက္ပင္ ခ်ရန္ မလြယ္ ။ ကားက အရမ္းဘဲ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္ ။

ဖင္သားႀကီးကို ကပ္ထားေသာအရာမွာ အစြမ္းကုန္မာေက်ာလာသည္ ။ ခင္မြန္၏ ေက်ာျပင္ေလးကို ေနာက္မွလူက သူ၏ ရင္ဘတ္ျဖင့္ ထိေအာင္ပင္ ဖိကပ္ထား၏ ။ ခင္မြန္ ၿငိမ္ေနလို႔ အတင့္ရဲလာၿပီး သူမ၏ ဆံပင္စေလးေတြကိုပင္ မေတာ္လို႔ ထိသည့္ပုံစံျဖင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နမ္းေနေသးသည္ ။ ေနာက္မွ မာေက်ာေတာင့္တင္းေနသည့္ အရာႀကီးသည္ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ေနရာသို႔ ေထာက္လို႔ ဖိကပ္လာ၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကားက ေနာက္တစ္ဂိတ္သို႔ ရပ္လိုက္သျဖင့္ ခရီးသည္မ်ား လွုပ္ခါသြားကာ ခင္မြန္လည္း သူမ၏ကိုယ္ေလး လွုပ္ခါသြားသျဖင့္ ယိုင္လဲၿပိဳက်မသြားေစရန္အတြက္ ေဘးတန္းေလးကို ခါးညႊတ္ၿပီး ဆြဲလိုက္ရသည္ ။

သူမေနာက္မွ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ေထာက္ကာ ဖိကပ္ထားေသာ မာေတာင္ေနေသာ အရာက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလး ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို မိမိရရ ဖိေထာက္မိလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးထသြားသည္ ။ ကားရပ္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ဖက္မွ ခရီးသည္ သုံးေလးဦး တိုးၿပီးဆင္းေနသျဖင့္ ေနာက္မွလူသည္ အတင္းဖိကပ္လာၿပီး သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခပ္ကားကားလုပ္ကာ ခင္မြန္၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုပင္ သူ၏ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားႏွင့္ ညႇပ္ၿပီး ထားလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ သူ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားသို႔ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေရာက္သြားရေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္မွာ တကိုယ္လုံး ရွိန္းဖိန္းလို႔လာေတာ့၏ ။ ေဒါသစိတ္ႏွင့္ ကာမစိတ္ ႏွစ္ခုစလုံး တၿပိဳင္နက္တည္း ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ကားျပန္ထြက္သြားေသာအခါတြင္ သူမကို ညႇပ္ထားသည့္ ထိုသူ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္အနက္ တစ္ဖက္က ခင္မြန္၏ေပါင္ေလးကို ေပါင္ခ်င္း ပြတ္လာေသး၏ ။ ခင္မြန္က သူမ၏ လုံးတစ္မို႔ေဖာင္းအိစက္ေနသည့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို နည္းနည္းေလးကားလၽွက္ ေနာက္မွလူ၏ မာေတာင္ေနေသာ အရာကို သူမ၏ဖင္ၾကားသို႔ ပိုၿပီးဝင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ မသိမသာပစ္ကာ ျပန္ၿပီး ဖိကပ္ေပးလိုက္သည္ ။

ေနာက္မွ မာေတာင္ေနေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ၾကားေနရာတြင္ ရွိေနၿပီး တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးတိုးေနၿပီး တဆတ္ဆတ္လည္း ျဖစ္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ အေသြးအသားတို႔ ဆူေဝလာရေတာ့သည္ ။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကားမွာ ခင္မြန္ဆင္းမည့္ ဂိတ္သို႔ ရပ္လိုက္လို႔ ခင္မြန္ ကားေပၚကဆင္းရန္ ကားတံခါးေပါက္ဖက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္ ။ ေနာက္မွ လူကလည္း ခင္မြန္၏ေနာက္သို႔ ဖိကပ္ထားလ်က္ကပင္ အလိုက္သင့္လိုက္ၿပီး လွည့္လိုက္လာ၏ ။ သူ၏ မာေတာင္ေနေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဖိကပ္လ်က္ပင္ ရွိေသးသည္ ။

ခင္မြန္က တံခါးဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီးေသာ္လည္း ေရွ႕မွ ခရီးသည္မ်ား ဆင္းေနသျဖင့္ ခဏေစာင့္ေနရ၏ ။ သူမ ကားေပၚက ဆင္းလို႔ရၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ခင္မြန္က သူမ၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္ကို ေက်ာေနာက္သို႔ သြင္းလိုက္ၿပီး ခါးမွ သူမ၏ အကၤ်ီေလးကို ဆြဲဆန႔္လိုက္ၿပီးမွ ေနာက္ကလူ၏ မာေတာင္ေနေသာ ပစၥည္းႀကီးကို သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ နာသြားမွာစိုးလို႔ ေျဖေျဖးေလး ပြတ္ၾကည့္ ထိၾကည့္ကာ သူမ၏လက္ကို ေရွ႕သို႔ လႊဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကားေပၚမွ ေအာက္ဆင့္ကို နင္းခ်ၿပီး ကားေပၚမွ ဆင္းခဲ့သည္ ။

ေနာက္မွ ဖိကပ္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ နည္းနည္းေနာေနာႀကီး မဟုတ္ပါ ။ ခင္မြန္ အသဲယားၿပီး ရင္ဖိုသြားရသည္ ။ ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ နီရဲေနၿပီး ခင္မြန္မွာလည္း ခပ္ေမာေမာေလး ျဖစ္ေနသည္ ။ လီးဆိုေသာအရာႏွင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထိေတြ႕ခဲ့ရဖူးေသာ သူမသည္ လီး၏ လွိုက္ေမာဖြယ္ တပ္မက္ဖြယ္ အီဆိမ့္ဖြယ္ အရသာကို ခံစားသိရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလေတာ့ ယခုတဖန္ လီးဆိုေသာအရာနဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရျပန္ေတာ့ ပုန္းရွိုးကြယ္ရွိုးေလးပင္ ဆုံေတြ႕ ခဲ့ရေသာ္လည္း သူဆိုေသာအသိျဖင့္ ခင္မြန္သည္ ရင္ခုံလွိုက္ေမာ ခံစားေနခဲ့ရေပၿပီ ။

ကားေပၚမွ အဆင္းတြင္ လွည့္ၾကည့္ဖို႔ စဥ္းစားမိေသာ္လည္း ခရီးသည္မ်ား အတက္အဆင္းျဖင့္ ရွုပ္ေထြးေနခဲ့လို႔ လွည့္မၾကည့္ခဲ့မိပါ ။ ကားဂိတ္ႏွင့္ လမ္းမီးတိုင္ ( ၄ ) တိုင္မၽွသာ ေဝးေသာ က်ဴရွင္ေက်ာင္းသို႔ လမ္းေလၽွာက္လာရင္း ခင္မြန္မွာ ေနာက္ေက်ာမလုံသလို ခံစားလာမိရလို႔ သူမ၏ ေနာက္ဖက္သို႔ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေငးစိုက္ကာ ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံတစ္စုံကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၏ ။

“ ဟင္..ဆရာ….”

ခင္မြန္၏ေနာက္မွ လမ္းေလၽွာက္လာရင္း ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္ေနေသာသူမွာ ဆရာဦးစိုးဦး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ခင္မြန္မွာ အလန႔္တၾကားေလးေခၚကာ ႏွုတ္ဆက္လိုက္ၿပီး သူမႏွင့္ ေျခလွမ္း ၃ လွမ္းစာသာ ေဝးေတာ့သည့္ ဆရာဦးစိုးဦးကို ရပ္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။ သူမ၏ ႏွုတ္ဆက္သံဆုံးေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလး ၾကည့္လ်က္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေလး ျပဳံးျပလိုက္သည္။ ခင္မြန္က ဆရာဦးစိုးဦးႏွင့္ ယွဥ္မိေသာအခါတြင္မွ ဆက္ၿပီး ေလၽွာက္လာခဲ့သည္ ။

“ ဆရာ.. ဘာနဲ႔လာတာလဲ…”

“ ခင္မြန္စီးလာတဲ့ ကားနဲ႔ဘဲေလ…”

“ လူၾကပ္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္မ ဆရာ့ကိုေတာင္ မျမင္မိဘူး…”

“ ခင္မြန္က ဘယ္ျမင္မလဲ . . ကိုယ္က ခင္မြန႔္ေနာက္က ကပ္ရပ္ေနတာကိုး . . ”

“ အို…ရွင္…”

ခင္မြန္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ေလး ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလၽွာက္လိုက္၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္ရဲ့ ေနာက္နားတြင္ ေျခတလွမ္းစာ အကြာမွ ကပ္ၿပီး ေလၽွာက္လိုက္လာသည္ ။ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလၽွာက္လိုက္ေသာ အခါတြင္ ခင္မြန္၏ လုံးတစ္ဝိုင္းစက္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ခါရမ္းၿပီး တုန္တုန္ တုန္တုန္ ျဖစ္ေနသည္ကို ဆရာဦးစိုးဦးက တပ္မက္ဖြယ္ ၾကည့္ရင္း တံေတြးတစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်လိုက္သည္ ။

ေက်ာင္းတံခါးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးမွာ ေသာ့ခတ္ထားတာေၾကာင့္ ခင္မြန္သည္ ရပ္လို႔ ေစာင့္ေနရျပန္သည္ ။ ခင္မြန္၏ ရင္ထဲတြင္ သိမ့္သိမ့္ေလး ခုံလ်က္ နီျမန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္ၿပီး ေစာင့္ေန၏ ။ ေနာက္မွပါလာေသာ ဆရာဦးစိုးဦးက ေက်ာင္းတံခါးမွာ ေသာ့ကိုဖြင့္ၿပီး တံခါးရြက္တစ္ရြက္ကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ တံခါးေဘးသို႔ သူ၏ ခႏၵာကိုယ္ကို နည္းနည္း ေရႊ႕လိုက္သည္ ။

“ ခင္မြန္..ဝင္ေလ…”

“ ဟုတ္ကဲ့…”

အထဲသို႔ ခင္မြန္ ဝင္ၿပီးသြားေသာအခါ သူပါ ဝင္လိုက္သည္ ။ တံခါးကို ဆြဲပိတ္ကာ အတြင္းမွ မင္းတုံး ထိုးလိုက္၏ ။ စာသင္ခန္းမကို ျဖတ္ကာ ေလၽွာက္သြားေသာ ခင္မြန္က ေနာက္သို႔ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ႐ုံးခန္းရွိရာဖက္သို႔ ဆက္ကာ ေလၽွာက္သြားေန၏ ။ က်ဴရွင္ေက်ာင္း အေဆာက္အဦးမွာ တစ္ထပ္ျဖစ္ၿပီး အုတ္ကာ အုတ္ခင္း သြပ္မိုး ျဖစ္၏ ။ အလ်ားေပ ၆၀ အနံ ၂၅ ေပမၽွ ရွိ၏ ။ မ်က္ႏွာဝမွာ အေဆာက္အဦး၏ အနံ ျဖစ္လို႔ ( ၂၅ ) ေပျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသို႔ ဝင္ဝင္ခ်င္း စာသင္ခန္း ျဖစ္သည္ ။

စာသင္ခန္းမွာ အလ်ား ေပ ၄၀ မၽွ ရွိ၏ ။ ေနာက္ဖက္ ေပ ၂၀ ကို ကာထားၿပီး ေဘးဘက္ နံရံေဘးတြင္ ဝင္ေပါက္တစ္ခု ျပဳလုပ္ထားသည္ ။ ေက်ာင္း႐ုံးခန္း၏ အျခားတစ္ဖက္တြင္ အခန္းကာထားၿပီး တံခါးတပ္ဆင္ထားသည္မွာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းပင္ ျဖစ္သည္ ။

႐ုံးခန္းအတြင္းသို႔ ခင္မြန္ေရာက္ေတာ့ သူမ၏ စားပြဲရွိကုလားထိုင္ေလးတြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။ ေနာက္မွ လိုက္ၿပီး ဝင္လာေသာ ဆရာဦးစိုးဦးက ေရေအးတစ္ခြက္ ထည့္ကာ ခင္မြန္ရွိရာသို႔ ယူလာသည္ ။

“ ခင္မြန္.. ေရေအးေအးေလး ေသာက္လိုက္ဦး…”

ေျဖးညႇင္းစြာ တိုးတိုးေလးေျပာရင္း သူကိုင္လာေသာ ေရဖန္ခြက္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခင္မြန္ထံသို႔ လွမ္းေပးသည္ ။ ကုလားထိုင္တြင္ ခပ္ေငါင္ေငါင္ေလး ထိုင္ေနေသာ ခင္မြန္က မ်က္လႊာေလးပင့္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေရထည့္ထားေသာ ဖန္ခြက္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းကိုင္လိုက္၏ ။ ထိုစဥ္တြင္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ က်န္ေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္က ေရဖန္ခြက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ ခင္မြန္၏ လက္ကေလးေပၚတြင္ အုပ္ၿပီး တင္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ခင္မြန္၏ ႏွုတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးရွိရာ ခင္မြန္၏ ပါးစပ္ေလး ရွိရာသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ပို႔လိုက္၏ ။

ခင္မြန္က ဆရာ၏လက္ကို ႐ုန္းဖယ္ျခင္း မျပဳဘဲ ေရဖန္ခြက္ထဲမွ ေရကို ကုန္စင္ေအာင္ ေသာက္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခါရင္း ရီေဝေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ ဆရာဦးစိုးဦးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း ဖန္ခြက္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ကေလးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း လႊတ္လိုက္သည္ ။

“ ခဏ နားလိုက္ဦးေနာ္..ခင္မြန္…”

ခင္မြန္က ေခါင္းေလး ညႇိမ့္ျပလိုက္သည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ သူ၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လွုပ္ရွားမွုကို ခင္မြန္က မ်က္စိတဆုံး လိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္မၽွ ရွိၿပီး အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ျဖစ္သည္ ။ ႐ုပ္ရည္မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား က်ေလာက္သည့္ ႐ုပ္ရည္မ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး အသားမွာ ခပ္လတ္လတ္ ျဖစ္သည္ ။ တစ္ခ်ိန္က ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အိမ္ေထာင္ရွိခဲ့ဖူးသည္ဟု ၾကားဖူးခဲ့၏ ။ ထို႔ထက္ ပိုၿပီး ဘာမွမသိရပါ ။

ဆရာဦးစိုးဦးမွာ အေျပာအဆို ႏူးညံ့ၿပီး သူ၏ ဟန္အမူအရာေတြမွာ သိမ္ေမြ႕၏ ။ သေဘာလည္း ေကာင္း၏ ။ ေစတနာလည္း ေကာင္း၏ ။ ၿပီးေတာ့ ၾကင္နာတတ္၏ ။

ခင္မြန္သည္ ေက်ာ္း႐ုံးခန္းထဲတြင္ တစ္ကိုယ္တည္း ထိုင္ရင္း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနရင္း ေစာေစာက ကားေပၚက အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႕အၾကဳံေလးကို စိတ္အာ႐ုံက ေရာက္သြားသည္ ။ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဖိေထာက္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးသည္ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ ။ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ေျဖးေျဖးေလး ညင္သာစြာ ထိပုတ္ၾကည့္မိေတာ့ သံေခ်ာင္းႀကီးပမာ မာေက်ာလွၿပီး င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕ေလာက္ပင္ ရွိမည္လား မသိ ။ စဥ္းစားမိရင္း ခင္မြန္၏ ရင္ထဲတြင္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားကာ သူမ၏ ေသြးသားတို႔သည္လည္း ဆူႂကြကာ ရွိန္းဖိန္းလာသည္ ။

ကားေပၚတြင္ ထိုပစၥည္းႀကီးမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ေအာက္ ႏွုတ္ခမ္းစပ္ေလးကိုပင္ လာၿပီး ဖိေထာက္မိေသး၏ ။ ထိုစဥ္ကတည္းက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ စိုစိုစြတ္စြတ္ေလး ျဖစ္ေနခဲ့ရာ ဆက္လို႔လည္း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ၾကင္နာမွုမ်ားျဖင့္ ထိေတြ႕ေနရေတာ့ သူမ၏ ေသြးသားအရွိန္က က်မသြားခဲ့ပါ ။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ယခုဆိုလၽွင္ မာလို႔ပင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။

“ ခင္မြန္ေရ.. နားၿပီးရင္ ဆရာ့စားပြဲေပၚက ဖိုင္အစိမ္းေလး လာပို႔ေပးပါဦး . . .”

ဆရာဦးစိုးဦး၏ စကားကို ၾကားလ်င္ၾကားရျခင္း ခင္မြန္က ဆတ္ကနဲ ကုလားထိုင္မွ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ ခပ္ေထြေထြေလး ျဖစ္သြားကာ ရပ္ေနၿပီးမွ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလၽွာက္လွမ္းၿပီး ဆရာဦးစိုးဦး၏ စားပြဲေပၚမွ ဖိုင္အစိမ္းေလးကို ယူကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ေလးကန္စြာျဖင့္ ေလၽွာက္လွမ္းကာ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းတြင္ရွိေသာ ကုတင္ေစာင္းေပၚမွာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ထိုင္ရင္း သူ၏ အကၤ်ီကို ခၽြတ္ကာ တန္းေပၚကို လွမ္းပစ္တင္လိုက္သည္ကို အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္လာေသာ ခင္မြန္က ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။ က်ယ္ျပန႔္ေသာ ရင္အုပ္ကားကားႀကီးေပၚတြင္ ဖူထစ္လုံးႂကြေနေသာ ရင္အုပ္ႂကြက္သားႀကီးမ်ားက ျမင္ရသည္မွာ အသဲယားစရာပင္ …။

အကၤ်ီကို တန္းေပၚသို႔ လွမ္းၿပီး ပစ္တင္ရာတြင္လည္း ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက္ေမာင္းႂကြက္သားႀကီးမ်ားမွာ အေျမာင္းလိုက္ ထသြား၏ ။ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္ၿပီး တံခါးေပါက္၏ အတြင္းဖက္နားတြင္ မတ္တပ္ေလး ရပ္ၿပီး ခပ္ေငးေငးေလး ၾကည့္ေနေသာ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ မ်က္လႊာေလးကို ခ်ကာ ေခါင္းေလး ငုံ႔လိုက္သည္ ။ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႕ပိုက္ထားေသာ ဖိုင္အစိမ္းေလးေပၚမွ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္ေနၾကသည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ရင္တြင္းမွ ရင္ခုန္သံတို႔သည္လည္း တေျဖးေျဖး ျပင္းထန္လာသည္ ။

“ လာေလ.. ခင္မြန္.. ဝင္ခဲ့ေလ…”

မဝန႔္မရဲျဖင့္ ဆရာဦးစိုးဦး ထိုင္ေနရာ ကုတင္ေစာင္း အနီးသို႔ ခင္မြန္သည္ တေျဖးေျဖး ေလၽွာက္သြားလိုက္၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ လက္တလွမ္းမၽွ မကြာေဝးေတာ့ေသာ ေနရာအထိ တိုးကပ္သြား၏ ။ ၿပီးေတာ့ ရပ္လိုက္သည္ ။

သူမ ရပ္လိုက္သည္ ဆိုလၽွင္ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမေပြ႕ပိုက္ထားေသာ ဖိုင္ အစိမ္းေလးကို ယူလိုက္ၿပီး ကုတင္ေျခရင္းဖက္တြင္ တင္လိုက္သလို တျခားေသာ လက္ျဖင့္လည္း တၿပိဳင္တည္းလိုလိုမွာပင္ ခင္မြန္၏ ေသးသိမ္လွေသာ ခါးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့၏ ။ ခင္မြန္ကလည္း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ အလိုက္သင့္ကေလးပင္ လိုက္ပါလို႔သြားေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ေခ်ာေမာႏုဖတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို အသင့္ပင္ ေမာ့ၿပီး ေပးလိုက္သည္ ။ ေမာ့ေပးလာေသာ ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးရွိ ပါးမို႔မို႔ေလးေပၚသို႔ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ႏွာေခါင္းက ပါးမို႔မို႔ေလး ခ်ိဳင့္ဝင္သြားသည္အထိ ဖိကပ္ကာ ရွိုက္နမ္းလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ခ်စ္စရာ ပါးမို႔မို႔ေလး ႏွစ္ဖက္ကို တစ္လွည့္စီ အားရေအာင္ နမ္းၿပီးေတာ့မွ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရွာေသာ ခင္မြန္၏ ႏွုတ္ခမ္း လုံးလုံးေလးမ်ားေပၚသို႔ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္လာၿပီး စုပ္နမ္းလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လၽွာျဖင့္လည္း ပြတ္ေပးေသးသည္ ။

ခင္မြန္ကလည္း အားက်မခံ ဆရာဦးစိုးဦးကို ျပန္လို႔ ဖက္ကာ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္စုပ္ေပးလိုက္၏ ။ သူတို႔ႏွစ္ဦး လၽွာခ်င္းထိကာ ကလိေပးေနသည္ ။ ခင္မြန္၏ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ဖက္ထားေသာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက္မ်ားက ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းကာ လုံးတစ္ဝိုင္းစက္ ဖုထစ္ေနေသာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္ ။ ခင္မြန္ခင္မ်ာမွာ ကာမစိတ္မ်ား စတင္ ေသာင္းက်န္းလာေတာ့၏ ။ ဆူၿပီးသား ေရေႏြးကို မီးျပင္း တိုက္လိုက္သည့္ႏွယ္ ခင္မြန္၏ ေသြးသားတို႔သည္ ပူျပင္း ဆူေဝလာေတာ့သည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည္လည္း အိစက္ေႏြးေထြး ႏူးညံ့လွေသာ ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပး.. ခ်ိဳၿမိန္လွေသာ ခင္မြန္၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို နမ္းစုပ္ေပးေနေတာ့ သူ၏ ရင္တြင္းမွ ရာဂမီးသည္ ျပင္းထန္စြာ ေတာက္ေလာင္လာေတာ့သည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္၏ ေက်ာျပင္ရွိ အကၤ်ီဇစ္ကေလးကို သူ၏ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခင္မြန္၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ဘရာစီယာခ်ိတ္ကေလးကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာေလးကို ခၽြတ္ခြာလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာေလးကို ကုတင္၏ ေျခရင္းဖက္သို႔ ပစ္တင္လိုက္သည္ ။

ဘရာစီယာေလး မရွိေတာ့ေသာ ခင္မြန္၏ ရင္ဘတ္ကေလးဆီသို႔ ဇစ္ျဖဳတ္ထားေသာ ခင္မြန္၏ အကၤ်ီေလးေအာက္သို႔ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက္တစ္ဖက္က ဝင္ေရာက္သြားကာ ခင္မြန္၏ ရင္သားႏွစ္မႊာကို ဆုပ္နယ္ေပးေနေတာ့၏ ။ ခဏၾကာေတာ့ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဆရာဦးစိုးဦး၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားမွ ခြာလိုက္ၿပီး ဆရာဦးစိုးဦးကို ဖက္ထားသည့္ သူမ၏ လက္မ်ားကိုလည္း ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ဇစ္ျပဳတ္ထားေသာ သူမ၏ အကၤ်ီေလးကို ခၽြတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္၏ အကၤ်ီေလး ခၽြတ္ေပးလိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ဆရာဦးစိုးဦးကလည္း ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနေသာ လက္ျဖင့္ ခင္မြန္၏ခါးမွ ထမိန္ေလးကို ကြင္းလုံးခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့၏ ။ ျဖဴဝင္းမြတ္ေသာ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ ေခ်ာမြတ္အိစက္ႏူးညံ့ကာ ေႏြေးထြးေနသည့္ ခင္မြန႔္ကိုယ္လုံးေလး ရဲ့ အထိအေတြ႕က မိန္းေမာဖြယ္ရာေလးမ်ား ျဖစ္ေပသည္ ။

ခင္မြန္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲဖက္ၿပီးေနာက္ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီး ခင္မြန္ကို ဖက္ထားလ်က္ ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွည့္လိုက္၏ ။ ထိုအခါတြင္ ခင္မြန္သည္ ကုတင္ဘက္ကို ေရာက္သြားၿပီး သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိေနေတာ့သည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္ကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ေစၿပီး ခင္မြန္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ေလးကို ဖက္ထားေသာ သူ၏ လက္မ်ားကို ဖယ္လိုက္၏ ။

“ ခင္မြန္…”

“ ရွင္…”

“ ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး…”

ဆရာဦးစိုးဦးက သူ၏ ခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံး ခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။

“ အို…”

ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုဆိုးကြင္းလုံးကၽြတ္က်သြားသည္ ဆိုလၽွင္ဘဲ ေငါက္ကနဲ ထြက္ေပၚလာသည့္ ဆရာဦးစိုဦး၏ လီးႀကီးကို ခင္မြန္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမ၏ ဝိုင္းစက္ေသာ မ်က္လုံးလွလွေလးမ်ား၏ အၾကည့္က ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးမွ မခြာနိုင္ေတာ့ပါ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးမွာ သံေခ်ာင္းႀကီးလို မာေက်ာေတာင့္တင္းေနၿပီး ဒစ္ႀကီးမွာ ျပဲလန္ေနသည္။ လီးတန္ႀကီး၏ အရွည္မွာ ( ၇ )လက္မ ေက်ာ္မည္ ျဖစ္ၿပီး လုံးပတ္မွာလည္း လက္တကိုင္ မဆန႔္ေလာက္ေအာင္ ရွိသည္ ။ လီးႀကီး၏ ပတ္လည္တြင္ အေၾကာမ်ားစြာမွာ ဖုထစ္လုံးႂကြေနသည္။ လီးႀကီး၏ ထိပ္တြင္ အရည္မ်ား စိုရႊဲကာ လီးႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနသည္ ။

ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ဝတ္လစ္စလစ္ေလး ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနေသာ ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ခါးကို သူမ၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေတာင့္တင္းႀကီးမားလွေသာ လီးႀကီးကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေတာ့၏ ။ လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာအခါတြင္ လီးႀကီး၏ ေတာင့္တင္းသန္မာသည့္ ပူးပူေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕သည္ သူမ၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးမွသည္ ခင္မြန္၏ ႏွလုံးသည္းပြတ္သို႔တိုင္ေအာင္ ေရာက္လာ၏ ။

ခင္မြန္သည္ သူမ၏ လက္အတြင္းမွ လီးႀကီးကို လက္ကေလးျဖင့္ အထက္ေအာက္ စုံဆန္ပြတ္ေပးလိုက္ ဆုပ္နယ္လိုက္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လည္း လီးႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးလိုက္၏ ။ ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးကို ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္ရင္းျဖင့္ သူမ၏ အေသြးအသားတို႔သည္ ကာမစိတ္ေၾကာင့္ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာၾကေတာ့သည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည္လည္း ခင္မြန္က သူမလက္ဖဝါးႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ သူ၏လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ စိတ္ပါလက္ပါ ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္သည္ကို ခံစားရင္း အခ်ိဳးအစားေျပျပစ္လွၿပီး ဝင္းမြတ္ေနေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ေတြ႕ျမင္ ဖက္တြယ္ထားရလို႔ သူ၏ ရင္တြင္းမွ ရမၼက္မီးမ်ားမွာ အလၽွံညီးညီး ေတာက္ေလာင္လာရေတာ့သည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေစာင္းမွာပင္ ကုတင္ကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ကာ လွဲသိပ္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တြဲေလာင္းေလး ခ်ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၾကားထဲကို ဝင္ကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေဖာင္းကားေနၿပီး အေမႊးနက္ကေလးမ်ား ၿခံရံကာ ေပါင္ကားထားလို႔ ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းဝမွ အတြင္သားေလးမ်ားႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝအကြဲေၾကာင္း တေလၽွာက္တို႔တြင္ ေစာက္ေရတို႔ ရႊဲရႊဲ စိုေနသည္ ။ ခင္မြန္၏ မ်က္လုံးေလးမ်ား ေမွးမွိတ္သြားၾကသည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ထိပ္တြင္ အရည္မ်ား စိုရႊဲေနသည့္ သူ၏လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဒစ္တဝက္ေလာက္ ျမဳပ္သည္အထိ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ ေတ့ကာ သြင္းလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆက္မသြင္းဘဲ သူ၏လီးႀကီးႏွင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္စိေလးကို ထိုးကာ ထိုးကာ ကလိေပးေနျပန္သည္ ။ ခင္မြန္မွာ အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္ေနရ၏ ။

“ ဆရာရယ္.. က်မေသလိမ့္မယ္.. ဟင့္ဟင့္.. ေတာ္ပါေတာ့…”

ခင္မြန္က ငိုသံေလးေႏွာကာ ကတုန္ကရင္ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူ၏လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္ ။

“ ဗ်စ္…”

“ အင့္…”

နာသည္ဆို႐ုံေလး နာသည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးတန္ႀကီး တဝက္ခန႔္ဝင္ေအာင္ ထပ္ဖိကာ သြင္းလိုက္သည္ ။

“ ဗ်စ္…ဗ်စ္…ဗ်စ္ ……”

“ အင္းအင္း….အအင့္..ဟင္းဟင္း….”

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲကို လီးႀကီး ဆက္မသြင္းဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ ဆုပ္နယ္ေပးရင္း ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္းကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ေခ်ာေမာလွေသာ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးတြင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား စင္းကာ သူ၏မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားၾက၏ ။ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွ မ်က္ရည္ေလးမ်ားသည္ ပိတ္ကာထားေသာ မ်က္ခြံေလးမ်ားအစသို႔ ေရာက္ရွိလာကာ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ႀကီးမ်ားတြင္ ကပ္ညိစိုစြတ္ ေနၾကသည္ ။ ခင္မြန္၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီး သူမ၏ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္း ေလးကို ကိုက္ကာ မာန္တင္းထားသည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ သူ၏လီးႀကီးကို တဝက္မၽွသာ သြင္းကာ ဆက္မသြင္းေသးဘဲ ခင္မြန္၏နို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း ဖ်စ္ညႇစ္ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေပးေန၏ ။ ခဏၾကာေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ သူ႔ခါးကို အားျပဳကာ တဝက္မၽွသြင္းထားေသာ လီးႀကီးကို စေကာဝိုင္း ဝိုက္ကာ ဝိုက္ကာ လွုပ္ရွားေပး၏။ ထပ္ၿပီးေတာ့ မသြင္းေသးပါ ။ ခဏေနေတာ့မွ ခင္မြန္၏ နို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးရင္း သူ၏လီးႀကီးကို စေကာဝိုင္း လွုပ္ရွားေပးရင္းႏွင့္ တစ္ရစ္ခ်င္း ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သြင္းေပးသည္ ။

ခင္မြန္၏ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားမွာလည္း တေျဖးေျဖး ကားသထက္ ကားလာသည္ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာလည္း ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္ ။ တရစ္ရစ္ သြင္းေနေသာ လီးႀကီးမွာ လီးအရင္းသို႔ေရာက္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးမၽွ အလိုတြင္ေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အားစိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းကို ေဆာင့္ၿပီး တဆုံးထိ သြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။

“ ဗ်စ္..ဗ်စ္…”

“ အ… အ… အမေလး… ကၽြတ္… ကၽြတ္….. ဆရာရယ္…..”

ခင္မြန္မွာ ခါးေလးေကာ့သြားၿပီး တသိမ့္သိမ့္ တုန္သြား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးႀကီးကို မလွုပ္ရွားေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲကို တဆုံးထိ ဖိသြင္းထားကာ သူ၏ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေရွ႕သို႔ ကုန္းၿပီး ခင္မြန္၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ စို႔ေပးသည္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း လၽွာျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးသည္ ။ တေအာင့္မၽွ အၾကာတြင္မွ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ လီးႀကီးကို တဝက္မၽွ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထုတ္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္သြင္းေပးသည္ ။

ထိုသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း လီးတဝက္မၽွသာ ျပန္ထုတ္လ်က္ ျပန္သြင္းျခင္းကို ဆယ္ႀကိမ္မၽွ လုပ္ေပးၿပီးေသာအခါတြင္မွ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ သူ၏လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္း ဒစ္ျမဳပ္႐ုံသာ ခ်န္ထားၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပန္သြင္းကာ လိုးေတာ့၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…”

“ အား…အင့္…အား…”

“ ဖြတ္..ပလြတ္…”

“ ဖြတ္…ပလြတ္…”

“ အင့္…အင့္….”

ကုတင္ေစာင္းနည္းမွာ လီးတဆုံးဝင္ေသာ လိုးနည္း ျဖစ္ၿပီး လိုးေနေသာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးမွာလည္း ႀကီးမားလွသျဖင့္ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းတြင္ သားအိမ္ေခါင္းအထိ ေရာက္သြားကာ သားအိမ္ေခါင္းကို ထိထိသြားလို႔ ခင္မြန္မွာ အသဲခိုက္ခိုက္သြားရသည္။

“ ဖြတ္..ပလြတ္….”

ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ကာ လိုးေနေသာ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏နို႔ေလးမ်ားကို စို႔ေပးေနရာမွ သူ၏မ်က္ႏွာကို ခင္မြန္၏နို႔ကေလးမ်ားမွ ခြာလိုက္ၿပီး ခါးကို ျပန္မတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ အလိုးမပ်က္ေစဘဲ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တြဲေလာင္းခ်ထားေသာ ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူကာ ဆန႔္လိုက္ၿပီး သူ၏ ပုခုံးေပၚမွာ တင္လိုက္သည္ ။ သူ၏ ခႏၵာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေရွ႕သို႔ ကိုင္းလိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲကာ ဆုပ္နယ္ေပးလၽွက္ ဆက္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးေနေတာ့၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္..ပလြတ္ ”

ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးေပၚကို တင္ထားသျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ အေပၚဖက္သို႔လွန္ကာ ေမာ့ေပးထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနလို႔ ဆရာဦးစိုးဦးမွာ ေဆာင့္လို႔ အေတာ္ပင္ ေကာင္းေနေလ၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္..ဖြတ္..ပလြတ္….”

ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ေဆာင့္လိုးေနရင္း သူ၏ ပုခုံးေပၚ တင္ထားေသာ ခင္မြန္၏ ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းေလးမ်ားကို သူ၏ဦးေခါင္းကို ဘယ္ညာလွည့္လၽွက္ နမ္းရွိုက္လိုက္ေသးသည္ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္….”

ခင္မြန္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ေလးမွာ ေဆာင့္ၿပီး အလိုးခံလိုက္ရတိုင္း တုန္ခါလို႔သြားရ၏ ။ သူမ၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာလည္း ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ခါခါရမ္းသြားရသည္ ။ ခင္မြန္သည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖင့္ ပက္လက္ကေလးလွန္ကာ အလိုးခံေနရင္း သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အရသာမ်ား တစထက္တစ ရွိလာရၿပီး ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာေလသည္ ။

“ အင့္.. အင့္.. ဆရာရယ္… အမေလး…. ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာရွင္…. ကၽြတ္ကၽြတ္….”

ဆရာဦးစိုးဦးသည္လည္း ကုတင္ေစာင္းတြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ လိုးေဆာင့္ေနရလို႔ အားရကာ က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးေဆာင့္ေနရင္း အရသာေတြ တစထက္တစ ပိုလာခဲ့သည္ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္….”

“ ကၽြတ္ကၽြတ္… ေကာင္းလိုက္တာ ခင္မြန္ရယ္….”

“ အင္းဟင္း…. နို႔ေတြကို နာနာေလး ဆြဲစမ္းပါ …. အ…. အ….”

ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမစိတ္ေတြတက္ကာ ေကာင္းလာၿပီ ျဖစ္ၿပီး ခင္မြန္၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္ႀကီးမ်ားမွာလည္း ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေျမာက္ကာ ေျမာက္ကာ ႂကြလာ၏ ။ အရသာမ်ား အီဆိမ့္လာေသာ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္မ်ားကို သူ႔ပုခုံးေပၚ တင္ထားၿပီး ေဆာင့္ရတာ အားမရေတာ့သျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္မ်ားကို သူ၏ ပုခုံးေပၚမွ မယူကာ ေရွ႕သို႔ တြန္းထားရင္း…

“ ခင္မြန္ ေျခေထာက္ေတြကို ဆြဲထား…”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္..”

“အ… အင့္.. ေဆာင့္… ေဆာင့္စမ္းပါ….. အမေလး… ေလးေလး…”

ေျခေထာက္ကို အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေနရလို႔ ေဆာင့္အား ေလ်ာ့သြားသည္ကို ခင္မြန္က ညည္းခံနိုင္စြမ္း မရွိလို႔ ဖြင့္ေျပာရသည္ထိပင္ ျဖစ္လာသည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးေပၚမွ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚသို႔ ေထာင္ထားၿပီး သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္လိုက္လို႔ ခင္မြန္၏ ဖင္ႀကီးမ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚမွ လြတ္ထြက္ကာ ႂကြတက္လာၿပီး ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပိုလို႔ ေမာက္တက္လာသည္ ။

သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားထားေပးတာေၾကာင့္ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ျဖဲေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားရ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမွာ ေဆာင့္ရတာ ပိုအားရလာသလို သူ၏ လီးႀကီးမွာလည္း အရသာ ရွိလြန္းလို႔ အီဆိမ့္က်င္တက္လာလာၿပီ ျဖစ္သည္ ။

“ ဖြတ္…ပလြတ္…”

ခင္မြန္သည္ ကာမအထြဋ္အထိပ္ကို တက္လွမ္းဖို႔ နီးလာၿပီ ျဖစ္လို႔ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အီဆိမ့္က်င္တက္လာၿပီ ျဖစ္၏ ။ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားကလည္း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ လီးႀကီးကို ရစ္ပတ္ ဖ်စ္ညႇစ္လာၾကသည္ ။

“ အ…အ…ဆရာရယ္..အား…အား…..”

“ ခင္မြန္….အ….အ……အ…..အား…..အား….”

ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ သူ၏ လက္မွ လြတ္ကာ အေပၚသို႔ ေထာင္ေနသည္ ။ ခါရမ္းေနၿပီးမွ ဒူးေကြးၿပီး က်သြားေလ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမွာလည္း ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ေမွာက္လ်က္ က်သြားေလေတာ့သည္ ။

————————————

ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦးကို မ်က္ႏွာပူလို႔ က်ဴရွင္ေက်ာင္းကို တစ္ပတ္ခန႔္ မသြားဘဲ ေနလိုက္၏ ။ ဒီေန႔ၾကမွ ဆရာ့ကို သတိရသည္ကတေၾကာင္း အလုပ္ရွိရာကို မသြားဘဲ ေနလို႔ မေကာင္းလို႔တေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္ က်ဴရွင္ေက်ာင္း ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ေပသည္ ။ ဆရာႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕နိုင္ရန္ ညေန ( ၃ ) နာရီ ထိုးၿပီးမွ ခင္မြန္ ထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္ ။

ကားဂိတ္ေရာက္ ကားေပၚသို႔ တက္လာၿပီးသည္ႏွင့္သူမႏွင့္ ဆရာတို႔ ကားေပၚတြင္ ဆုံရၾကဳံရခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္ၿပီး သတိရေနမိ၏ ။ သူမဆင္းရမည့္ မွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ခင္မြန္သည္ ကားေပၚမွ ဆင္းၿပီး လမ္းေလၽွာက္လာခဲ့သည္ ။ လမ္းတေလၽွာက္တြင္လည္း ဆရာႏွင့္ သူမတို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည့္ စကားေလးမ်ားကို ျပန္ၿပီး အမွတ္ရေနမိေသးသည္ ။

ေက်ာင္းေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ခင္မြန္၏ ရင္ေလးမ်ား တအားခုန္ေနေလၿပီ ။ ေက်ာင္း၏ ဝင္ေပါက္ တံခါးမွာ ပိတ္ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ခင္မြန္ လက္ျဖင့္ တြန္းၾကည့္ေတာ့ အထဲမွ မင္းတုံး ထိုးမထားဘဲ ပြင့္သြားလို႔ ခင္မြန္ ေက်ာင္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္သည္ ။ စာသင္ခန္းမကို ျဖတ္ၿပီး ေလၽွာက္လာေသာ ခင္မြန္သည္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႐ုံးခန္းသို႔ ဝင္သည့္ တံခါးမွာလည္း ဖြင့္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရလို႔ ေနာက္ဖက္ ႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့သည္ ။

႐ုံးခန္းထဲသို႔ ဝင္မိရင္ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းထဲမွ စကားေျပာသံတခ်ိဳ႕ မသဲမကြဲ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ခင္မြန္က လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ အိပ္ခန္းတံခါးမွာ ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ကာ ပိတ္ထား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းသို႔ ခင္မြန္ ေျခဖြနင္းကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္ ။ ဟေနေသာ တံခါးမွ ဆရာဦးစိုးဦး အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ လွမ္းၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။

“ ဟာ…”

ခင္မြန္ ႏုတ္ဖ်ားမွ အာေမဋိတ္အသံေလး တိုးညႇင္းစြာ ထြက္သြားရသည္ ။ ခင္မြန္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ကေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းအတြင္းရွိ ကုတင္၏ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ၾကည္ျဖဴမွာ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ကုတင္ေဘး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ရပ္လ်က္ ခႏၵာကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းက ခါးညႊတ္ကာ ကုန္းထားၿပီး ကုတင္ေစာင္းတြင္ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္ထား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက သူမအေနာက္မွ ရပ္ကာ ၾကည္ျဖဴ၏ ေဖြးေဖြးျဖဴေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ား ၾကားမွ ေနာက္သို႔ စူထြက္ေနသည့္ ၾကည္ျဖဴ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအတြင္းသို႔ သူ၏ လီးႀကီးကို သြင္းထားၿပီး ၾကည္ျဖဴ၏ခါးကို ကိုင္ကာ အားပါးတရ လိုးေနသည္ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္.. ဖြတ္ ပလြတ္…..”

ဆရာဦးစိုးဦးက ေနာက္မွ ရပ္ကာ ေဆာင့္လိုးေနရင္း ၾကည္ျဖဴ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလည္း ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္.. ဖြတ္ ပလြတ္ …”

ၾကည္ျဖဴက ဆရာဦးစိုးဦး၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူမဖင္ႀကီးမ်ားကို ေနာက္သို႔ ျပန္ကာ ေဆာင့္ေပးေနသည္ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္ … ဖြတ္ ပလြတ္ …”

“ ကိုကိုစိုးရယ္ …အား… အားရေအာင္ ေဆာင့္စမ္းပါ.. ၾကည္ျဖဴ႕ကို မညႇာပါနဲ႔…”

“ အင္း..ေဆာင့္ပါတယ္..ၾကည္ျဖဴ ရဲ့…”

“ ဖြတ္ ပလြတ္… ဖြတ္ ပလြတ္…..”

“ ခ်စ္လိုက္တာ…ကိုကိုစိုးရယ္ . . .”

“ ကိုကို လိုးတာ ေကာင္းလားဟင္….”

“ ေကာင္းလိုက္တာ..ကိုကိုစိုးရယ္….”

“ ဖြတ္…ပလြတ္….”

“ ဖြတ္…ပလြတ္….”

“ ၾကည္ျဖဴ.. ကိုကိုစိုးနဲ႔ ျပန္ေပါင္းပါလားဟင္……”

“ အင္း… ေပါင္းခ်င္တာေပါ့… ကိုကိုစိုးရယ္…..။ အိမ္က လူႀကီးေတြက ရွိေသးတယ္ေလ …..။ အ.. အ…. ေဆာင့္… ေဆာင့္… ေဆာင့္စမ္းပါ… ကိုကိုစိုးရဲ့….”

“ ဖြတ္ ပလြတ္……ဖြတ္..ပလြတ္……”

ဆရာဦးစိုးဦးက ၾကည္ျဖဴ၏ နို႔ႀကီးမ်ားကို လွမ္းဆြဲၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေန၏ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

“ ဖြတ္ ပလြတ္… ဖြတ္ ပလြတ္…..”

“ ခ်စ္.. ခ်စ္လားဟင္..ကိုကိုစိုး ….”

“ ခ်စ္တယ္… ၾကည္ျဖဴရယ္…”

“ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …”

ၾကည္ျဖဴ၏ ခႏၶာကိုယ္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးမွာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဖင္ကုန္းေပးၿပီး ဆရာဦးစိုးဦး၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားကို အားရပါးရ ခံေနသည္ ။

“ ဖြတ္ ပလြတ္… ဖြတ္ ပလြတ္…”

အိပ္ခန္းတံခါး၀မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ခင္မြန္သည္ အိပ္ခန္းတြင္းမွ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနရင္း ရင္ထဲတြင္ ဆို႔နင့္ကာ ေၾကကြဲ ခံစားေနရၿပီး သူမရဲ့ အေသြးအသားေတြလည္း ဆူေဝကာ ကာမစိတ္ေတြ ေသာင္းက်န္း လာရေတာ့သည္ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးရဲ့ အတြင္းမွ ယားယံလာၿပီး အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလာေတာ့သည္ ။ ထိုသို႔ ၾကည့္ေနရင္း ..

“ အ…. ၾကည္ျဖဴ… ၿပီး…. ၿပီးၿပီ …. အမေလးေလး.. ကိုကိုစိုးရယ္ ….”

ၾကည္ျဖဴသည္ သူမ၏ဖင္သား ျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားကို ရမ္းခါကာ ကုတင္ေပၚသို႔ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ခင္မြန္သည္ တစ္ေနရာသို႔ ေခတၱသြားေနၿပီးမွ ဆရာဦးစိုးဦးထံသို႔ တစ္ေက်ာ့ ျပန္လာေတာ့မည္ဟု စဥ္းစားရင္း က်ဴရွင္ေက်ာင္း တံခါးဝမွ တဆင့္ အျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလေတာ့သတည္း။…ၿပီးပါၿပီ။