Unicode
နန်းမေ နှင့် ဒေါ်သင်းမြိုင်ကို အများက ညီအစ်မဟု ထင်ထားကြသည်။ အမှန်တော့ တူဝရီးတော်စပ်သည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင် က နန်းမေ၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ အသက် (၄၀) ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် လှတုန်းတောင့်တုန်း ဖြစ်သည်။ သူမ၏အလှကို မြင်သာအောင် ပြောရလျှင် မင်းသမီး ရတနာခင်လို အလှမျိုး ဖြစ်သည်။ ခပ်ဆင်ဆင်လည်း တူသည်။ နန်းမေက အသက် (၂၂) နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တွင် သရုပ်ပြဆရာမလုပ်ရင်း အကြီးတန်း တက်နေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်သင်းမြိုင်ထံ လာရောက်နေထိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နန်းမေတို့ မိသားစုနေတာက တောင်ကြီးတွင် ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်က (၃၈) လမ်းထဲတွင် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းဖြင့် နေသည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်တို့ လင်မယားတွင်က သားသမီးမရှိ၍ နန်းမေကို ငယ်ငယ်ကတည်းက သားသမီးလို ချစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်၏ ခင်ပွန်းက နယ်သာလန်တွင် အလုပ်သွားလုပ်နေတာ (၁၀) နှစ်ကျော်ပြီ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်က (၃၆) လမ်းထဲတွင် တိုက်ခန်းတစ်ခန်းဝယ်၍ စာရေးကိရိယာ စတိုးဆိုင်တစ်ခု ဖွင့်ထားသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ မပူမပင် စားသောက်နေထိုင်ရ သော်လည်း အလကား ထိုင်မနေတတ်သော ဒေါ်သင်းမြိုင်က စတိုးဆိုင်တင်မက ကျောက်ပွဲစားအလုပ်ကိုပါ လုပ်ပါသေးသည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်က သူမအလုပ်နှင့် သူမ အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သလို နန်းမေကလည်း သူမ၏ ကျောင်းကိစ္စနှင့် သူမ တစ်နေကုန်အလုပ်များနေတတ်ကြသဖြင့် တစ်ယောက်ကို တိုက်ခန်းသော့တစ်ချောင်းစီ ကိုင်ထားကြလေသည်။ ဒီနေ့ညနေ ကျောင်းမှပြန်လာတော့ နန်းမေတစ်ယောက် စာရေးကိရိယာများ လိုအပ်သဖြင့် ဆိုင်သို့ဝင်ပြီးမှ အိမ်သို့ပြန်ရန် ဆုံးဖြတ်၍ လာခဲ့သည်။ (၃၄) လမ်းထဲ ချိုးဝင်လိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ (၅) နာရီခွဲပြီ ဖြစ်သည်။ ဆိုင်များပိတ်သွားပြီလားဟု နန်းမေ စိတ်ပူသွားသည်။ နန်းမေ ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ ဆိုင်တံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေး ဖွင့်ထားသဖြင့် အထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲတွင် မည်သူ့ကိုမှ မတွေ့ရ။ ဘယ်သွားကြလဲ မသိပေ။ နန်းမေ ကြာကြာမစဉ်းစားနိုင်။ ဆီးသွားချင်၍ ဆိုင်နောက်ဖက်သို့ ဆက်ပြီးဝင်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်နောက်ဖက်ခန်းတွင် ခြေရင်းဖက်က ရေချိုးခန်းအိမ်သာတို့ နှစ်ခန်းက တွဲလျက်ရှိပြီး ခေါင်းရင်းဘက်ခြမ်း၌ အထပ်သားဖြင့်ကာ၍ စတိုခန်းလုပ်ရန်ရည်ရွယ်ကာ အခန်းလုပ်ထားသည်။ နန်းမေ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး ပြန်အထွက် ရှေ့မှအခန်းထဲမှ စကားသံသဲ့သဲ့ကြား၍ သူမသည် နံရံဘေးသို့ကပ်၍ နားထောင်လိုက်သည်။ နန်းမေ၏ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားပြီး အခန်းတံခါးဝသို့ ဖြေးဖြေးချင်း တိုးကပ်လိုက်ရာမှ အတန်ငယ်ဟနေသော တံခါးကြားမှတဆင့် အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ နန်းမေ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းသွားကာ အသက်ပင် အောင့်ထားလိုက်မိသည်။
သူမတွေ့လိုက်ရတာကတော့ နေဝင်းမောင် ဆိုသော လူက ကုလားထိုင်တွင် ပေါင်ကားထိုင်နေပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချထားသည်။ ရှေ့သို့ငေါထွက်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးက မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးနှင့် တစ်မိုက်ခန့်ရှိသည်။ ဒီလီးတန်ကြီးကို သူ့ရှေ့တွင်ထိုင်နေသော စတိုးဆိုင်၏ အရောင်းစာရေးမလေး နန္ဒာက သူမ၏ လက်ဖြူဖြူလေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ “ ဟင်း…. အစ်ကို့ဟာကြီးက ဒီတစ်ခါ တော်တော်နဲ့ မထလာပါလား…..။ ဘာလဲ…. နန္ဒာက ဆွဲဆောင်မှု မရှိတော့လို့လား…..” “ မဟုတ်ပါဘူး…. နန္ဒာရယ် တခါတလေ ဒီလိုပဲ ဖြစ်တတ်တာပဲ…..” ပြောပြီးသည်နှင့် နန္ဒာက ထိုင်ရာမှထပြီး နေဝင်းမောင်ကို ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ “ ကဲ…. ဒီမှာကြည့် နန္ဒာ့တင်ကြီးတွေက…. မလှဘူးလား….” “ လှပါတယ်….. နန္ဒာရယ်…. လှလို့လည်း ကိုယ်က အသဲစွဲနေတာပေါ့…..” ပြောပြောဆိုဆို နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထဘီပေါ်မှပင် ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ခဏကြာသောအခါ နေဝင်းမောင်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နေဝင်းမောင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နန္ဒာ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူထိုင်ခဲ့သော ကုလားထိုင်ကို သူ့ကိုကျောခိုင်းနေသော နန္ဒာ၏ရှေ့ဖက်သို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ “ နန္ဒာ ကုလားထိုင်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်ပါလား….” “ အင်း….” မြင်နေရသော နန်းမေ ရင်ဖိုသွားသည်။ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လုပ်မှာပါလား။ နန္ဒာက နေဝင်းမောင် ပြောသည့်အတိုင်း သူမရှေ့သို့ ရောက်လာသော ကုလားထိုင်ကို နေသားတကျပြုပြင်၍ ကုလားထိုင်ကြမ်းခင်းစောင်းနှစ်ခုကို လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုန်းပေးလိုက်ရာ နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့ လှန်တင်လိုက်သည်။ တစ်ရစ်နေသော နန္ဒာ၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ဖြူဖွေးကားစွင့်နေပြီး ထိုဖင်သားကြီးနှစ်ခုကြားမှ နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသော နန္ဒာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား စူစူကြီးများမှာ အညိုရောင်သန်းကာ ဖောင်းတင်းနေပြီး ကြည့်နေသော နန်းမေပင် မိန်းမချင်းဖြစ်လျှက် အသဲယားကာ တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်မိသည်။ နေဝင်းမောင် တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပါ။
မာတောင်နေပြီဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။ “ ဗြစ်…. ဗြစ်….. ဗြိ….. ဗြစ်…. ဖွတ်…. အိုး….. အင့်…..” နန္ဒာ၏ခေါင်းလေးမှာ မော့တက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်နေသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကလည်း အနည်းငယ် ကားသွားလေသည်။ နေဝင်းမောင်၏ လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် နန္ဒာက သူမ၏ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍ ဆောင့်ပေးသည်။ နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ ဖင်သားတစ်တစ်ကြီးများကို ဆုပ်နယ်၍နေသည်။ နေဝင်းမောင်က မတ်တပ်သာရပ်နေပြီး နန္ဒာက သူမ၏ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ပစ်၍ပစ်၍ ဆောင့်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ “ ပလွတ်….ဖွတ်…. ဗြစ်…” “ အစ်ကို ကောင်းလား ဟင်….” “ သိပ်ကောင်းတာပဲ နန္ဒာရာ….” “ ဗြစ်… ပလွတ်….ဖွတ်…ပြွတ်….” “ နန္ဒာ့ကို ကြိုက်ရဲ့လားဟင်…..” “ ကြိုက်တာပေါ့ နန္ဒာရယ်…. ကြိုက်လို့ အခုလို လိုးပေးနေတာပေါ့….” “ ဖွတ်….. ဖွတ်…. ပလွတ်….. ပြွတ်…. ဗြစ်…..” “ အင်း….. ဟင်း….. ဟင်း….. နန္ဒာ ညောင်းလာပြီ ကိုရယ်….။ အစ်ကို ဆောင့်ပေးဦးနော်….. နာနာဆောင့်နော်….။ နန္ဒာအထဲက ယားတက်လာပြီ….” “ ပလွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်….. ဖွတ်….” နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ခါးကို သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသည်။ နန္ဒာ၏ အသက်က အခုမှ (၂၀) ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသည်။ နေဝင်းမောင်က (၃၀) လောက်ရှိပြီ။ အားကောင်းသန်မာသော အရွယ်ဖြစ်၍ သူ၏ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လှသည်။ နေဝင်းမောင် ဆောင့်၍ နန္ဒာကို လိုးလိုက်တိုင်း နန္ဒာ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့သို့တိုး၍တိုး၍ ငိုက်သွားရသည်။ ကြည့်နေသော နန်းမေသည် နေဝင်းမောင်က နန္ဒာကိုဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြစ်ကာ ခံစားနေရသည်။ “ ပြစ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်….” “ အင်း…. ဟင်း…. ဟုတ်ပြီ…. အဲလိုဆောင့်….. မရပ်နဲ့…. ဒါကြောင့် ကို့ကို…. နန္ဒာက အသဲစွဲနေတာ…. အင်း…. ဟင်း…. ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်…. အမလေးနော်….” “ ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်….” နန္ဒာကတော့ သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ကာ အလိုးခံရင်း တဟင်းဟင်းညီးတွားကာ ကာမဆိပ်များ တက်နေရှာသည်။
သူတို့ကို ချောင်းကြည့်နေသော နန်းမေခင်မျာမှာတော့ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ကာမစိတ်များ အလွန်အမင်း ထကြွလာသည်။ နန်းမေ အနေရအတော်ခက်ကာ ခံစားနေရသည်။ ဒီကြားထဲ နန်းမေ သူမကိုယ်သူမ မကျေနပ် ဖြစ်နေရသည်။ ကြည့်ပါဦး နည်းနည်းဆို များများဖြစ်သွားတတ်သည်။ နန်းမေ၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များက တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်ဆီသို့ပင် စီးကျ စိုရွဲနေပြီဖြစ်၍ နန်းမေမှာ ခံစားရခက်နေပြီး မကျေမနပ် ဖြစ်နေရသည်။ “ ဖွတ်…. ပြစ်…. ဖွတ်…. ပလွတ်…ဗြစ်…..” “ အ… ကို… ကို… နန္ဒာပြီးတော့မယ်…. ဆောင့်…. နန္ဒာ့စောက်ပတ်ကြီး… ကွဲသွားအောင်…. ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ…. ကိုရယ်… အမ လေး… လေး…. ကျွတ်….ကျွတ်….” လီးတန်ကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီဖြစ်သော နေဝင်းမောင်ကလည်း နန္ဒာ၏ တုန်တုန် တုန်တုန် ဖြစ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်ကာ အားကုန်ထုတ်၍ ဆောင့်လိုးလိုက်လေသည်။ “ ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်… ဇွတ်… ဗြစ်…. ပြွတ်….” “ အား…. ပြီး…. ပြီးပြီ…. အ…. ဟာ…. ကို..ရယ်… အင်း….. ဟင်း…..” “ အ…. ကျွတ်…. ကျွတ်…. နန္ဒာ…. အ…ဟင်း….” ရှေ့သို့စိုက်ကျသွားမတတ် ဖြစ်သွားသော နန္ဒာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖင်သားကြီးများမှ ဆွဲထားရင်း သူ၏လီးကြီးကို အရင်းသို့ အတင်းဆွဲ၍ကပ်ကာ နေဝင်းမောင်၏ ကိုယ်ကြီးမှာ နှစ်ခါသုံးခါလောက် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ နန်းမေလည်း ကတုန်ကယင် ဖြစ်၍နေသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထိန်း၍ လျှောက်လာခဲ့ပြီး လိုအပ်သော စာရေးကိရိယာများကို တခြားဆိုင်မှာ ဝင်၍ ဝယ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ရင်း ဆိုင်မှပြန်၍ ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။ ကျောင်းဆင်းအလုပ်ပြန်ချိန်မို့ ကားတွေက ကြပ်သိပ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှမတတ်နိုင်။ နေ့တိုင်း တက္ကစီ မစီးနိုင်။ နန်းမေ ကားပေါ်သို့ အတင်းတိုး၍ တက်လိုက်သည်။ ကားပေါ်တွင် ဟိုဖက်ဒီဖက် လှည့်၍မရအောင် ကြပ်နေသည်။ ကားထွက်ပြီး ဘာမှမကြာလိုက် နန်းမေ၏ ဖင်ကြီးနှစ်ခုအောက်သို့ လက်တစ်ဖက်က ကပ်လာပြီး ကားလှုပ်တိုင်း အဲဒီလက်က သူမ၏ဖင်ကြားကို ဖိဖိပွတ်နေသည်။ လူတွေ ပြည့်ကြပ်နေသဖြင့် နန်းမေမှာ နေရာပြောင်း၍ မရရုံမျှမက နောက်သို့ပင်လှည့်၍ မကြည့်နိုင် ကြည့်လို့လည်း မဖြစ် ရှက်စရာကြီး။ တ ဖြေးဖြေးလက်က အတင့်ရဲလာကာ ရှေ့သို့တိုးဝင်လာပြီး စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်ထိ ရောက်လာပြီး ဆက်ပြီး ပွတ်နေပြန်သည်။
နည်းနည်းဆို များများဖြစ်တတ်သော နန်းမေတစ်ယောက် စောက်ရည်များစိမ့်၍ ထွက်လာချေပြီ။ မျက်နှာလေးနီမြန်းသွားပြီး သူမကိုယ် သူမလည်း မကျေနပ် ဖြစ်သွားရသည်။ နန်းမေ ဆင်းရန် ကားဂိတ်က နှစ်မှတ်တိုင်သာ လိုတော့သည်။ ဒီမှာတင် နန်းမေစိတ်ထဲ အကြံတစ်ခုရလိုက်သည်။ ဒါကတော့ သူမလည်း ကားပေါ်မှ ဆင်းတော့မည်ဖြစ်၍ နောက်ကငနဲသားကို ခံစားပြီး ကျန်ခဲ့အောင်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ လူတွေကြပ်နေသည့်ကြားမှ နန်းမေက သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ရသလောက်ကားပြီး အပေါ်တန်းကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်ကာ သူမ၏ရှေ့မှ ထိုင်ခုံစွန်းကိုကိုင်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့သို့ငိုက်ကာ နောက်သို့ ဖင်သားကြီးတွေကို ကော့ပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ နောက်ကလက်က အကြိုက်တွေ့သွားပြီး နန်းမေ၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို အောက်ကနေပင့်ပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ တစ်ချက် နှစ်ချက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ နန်းမေ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံး အသားလေးတွေ နီမြန်းသွားပြီး မျက်လုံးလေးတွေမှာ အရည်လဲ့သွားပြီး စင်းကျသွားသည်။ လက်က စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဖိဖိပြီးပွတ်လာသည်။ စိုရွှဲနေသော စောက်ရည်လေးများက ထဘီပိတ်သားလေးကို ဖောက်ပြီး အဲဒီလက်ကို စိုသွားမှာ အသေအချာပင် ဖြစ်သည်။ ခဏသာ ပွတ်ရသေးသည် နန်းမေ ဆင်းရမည့် ကားဂိတ်သို့ ကားက ထိုးဆိုက်လိုက်သည်။ နန်းမေတိုး၍ ထွက်လိုက်သည်။ နောက်ကလက်က မမှီမကမ်း သူမ၏ တင်သားတစ်ဖက်ကို အသာလေးကိုင်၍ ပါလာသည်။ ဒါဆိုသူလည်း ဒီဂိတ်မှာ ဆင်းမှာပဲပေါ့။ ကားပေါက်ဝ ရောက်ပြီ။ နောက်ကလက်က လက်ညှိုးလား လက်ခလယ်လား မသိ။ အဲဒါနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်သည်။ နန်းမေ၏ စောက်ပတ်အောက်စပ်လေး အောင့်သွားသည်။ သူ ဘယ်သူလဲမသိ။ ကားပေါ်မှ လှမ်းဆင်းရင်း ဗြုံးကနဲ လှည့်ကြည့်၍မရ။ ကားအောက်ရောက်သွားပြီး နှစ်လှမ်းသုံးလှမ်းလောက် လျှောက်ပြီးတော့မှ နန်းမေ အမှတ်တမဲ့နောက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်။“ ဟင်….” ကြည့်ပါဦး။ နေဝင်းမောင် လေ…. သူမကို တစ်ချက်ပြုံးပြပြီး သူမဖင်ကြီးကို လှမ်းကြည့်သည်။
ပြီးတော့ ကားဂိတ်က ကွမ်းယာဆိုင်ရှေ့မှာရပ်ပြီး စီးကရက်ဘူးကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ နန်းမေ ထဘီနောက်မှာ ကွက်နေတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် လှည့်ပြီး ဝတ်မနေတော့ဘဲ ခပ်သုတ်သုတ်သာ ဆက်၍ လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။ နေဝင်းမောင် စိတ်ထဲတော့ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့တယ်မသိ။ နန်းမေ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာတော့ တော်တော်လေး ယားတက်နေချေပြီ။ နန်းမေကလည်း နှိုက်မယ်ဆို နှိုက်ချင်စရာ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးတွေက လုံးတစ်၍ ဝတ်ထားသော အနက်ပြာထဘီနှင့် အိစက်တင်းပြောင်နေသည် မဟုတ်ပါလား။ နန်းမေ၏ စိတ်က မနေ့ကဆိုင်တွင် သူမမြင်တွေ့ခဲ့ရသော နန္ဒာကို မက်မက်ရရ လိုးနေသည့် နေဝင်းမောင်၏ လီးကြီးကို သွား၍မြင်ယောင်ရင်း ရင်တွေပါ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်၍ ခြေထောက်ကို အနိုင်နိုင်သယ်ရင်း အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ရလေသည်။ နေဝင်းမောင် ဆိုတာက တခြား မဟုတ်။ နန်းမေ၏အဒေါ် ဒေါ်သင်းမြိုင်၏ တပည့်ရင်းဖြစ်၏။ နန်းမေ အန်တီမြိုင်၏ အိမ်သို့မရောက်မှီကတည်းက နေဝင်းမောင်မှာ ဝင်ထွက်နေသူဖြစ်သည်။ အန်တီမြိုင် သွားလိုရာသို့ နေဝင်းမောင်က ကားမောင်းပို့ရ၏။ အန်တီမြိုင်၏ အရောင်းအဝယ် ကိစ္စတွေကို ခိုင်းသမျှ ဝိုင်းဝန်းကူညီနေသူ ဖြစ်သည်။ စာရေးကိရိယာစတိုးဆိုင် ဖွင့်ပြီးနောက် ထိုဆိုင်ကို နေဝင်းမောင်က လိုအပ်သမျှ လုပ်ကိုင်ပေးပြီး အုပ်ချုပ်သည်။ ဒါကြောင့် နေဝင်း မောင်နှင့် နန္ဒာတို့ ညှိခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ပြောရမည်ဆိုလျှင် နန္ဒာဆိုတာက ဒီစတိုးဆိုင်ဖွင့်မှ အရောင်းစာရေးမအဖြစ် ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ နန္ဒာဆိုတာ မရောက်မှီကတည်းက နေဝင်းမောင်နှင့် နန်းမေတို့က အကျွမ်းတဝင်ရှိခဲ့တာ ဖြစ်ကြောင်းတို့ကို နန်းမေ တွေးမိသည်။ နန်းမေမှာ နေဝင်းမောင်က သူမနှင့်အရင်သိပြီး သူမကို စိတ်မဝင်စားခဲ့ခြင်းကြောင့် မသိစိတ်က မကျေနပ်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက်တစ်နေ့ ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း နန်းမေက မအားလပ်ပေ။ ကျူရှင်သွားပြရသေးသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည နေ (၅) နာရီကျော်နေပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သော နန်းမေ၏ ခြေလှမ်းများက တန့်သွားသည်။ မှန်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် အန်တီမြိုင်နှင့် ထိုင်၍ စကားပြောနေသော နေဝင်းမောင်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
“ လာ…သမီး….ထိုင်ဦး…..” အန်တီမြိုင် လှမ်းခေါ်လိုက်သံကြောင့် နန်းမေက ကုလားထိုင်တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ “ မနက်ဖြန် မနက်စောစော အန်တီ တောင်ငူကို အရောင်းအဝယ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမယ်…..” “ ဟုတ်ကဲ့….” နန်းမေက မည်သူ့ကိုမှ မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့လျှက်က ဖြေသည်။ “ အဲဒါ…. မောင်နေဝင်းက ကားမောင်းပို့ရမှာမို့…. ဒီမှာ အိပ်လိမ့်မယ်….” “ ဟုတ်ကဲ့….” “ ကဲ…. သမီးလည်း ပင်ပန်းလာပုံရတယ်…. ရေချိုးထမင်းစားပြီး နားလိုက်ဦး…. အန်တီတို့တော့ စားပြီးပြီ….” “ ဟုတ်ကဲ့…. အန်တီ….” စကားလည်းဆုံး နန်းမေက ထိုင်ရာမှထ၍ အိမ်အတွင်းပိုင်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ နန်းမေ သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်၍ အဝတ်အစားလဲကာ ရေချိုးခန်းတွင် ရေချိုးလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အလှပြင်ဖီးလိမ်းကာ ထမင်းစားခန်းသို့သွား၍ တစ်ယောက်တည်း ညစာထမင်းကို စားနေလိုက်လေသည်။ နန်းမေ ထမင်းစားရင်း သူမတွေ့ကြုံခဲ့ရသည့် တစ်နေ့က နေဝင်းမောင်နှင့် နန္ဒာတို့၏ အဖြစ်အပျက်များ၊ မနေ့က လိုင်းကားပေါ်တွင် နေဝင်းမောင်က သူမကို ကိုင်ခဲ့နှိုက်ခဲ့သည်များကို တွေးမိရင်း သူမ၏စိတ်တွေက လှုပ်ရှားနေရလေသည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ နန်းမေတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ မထွက်တော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲတွင်ပင် အောင်း၍ ကျောင်းကိစ္စ လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်နေလိုက်လေသည်။ ည (၉) နာရီကျော်တော့ နန်းမေ အိပ်ချင်လာသည်ဖြစ်၍ ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်သို့ လှဲချလိုက်ရင်း နေဝင်းမောင်နှင့် ပတ်သက်၍ သူမစိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်များက ခံစားလာရပြန်သည်။ ပက်လက်လှန်နေရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်လေး တဖြေးဖြေး တင်းမာလာသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်နှင့် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားလိုက်ပြီး လက်ကလေးကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့တင်ကာ ထဘီပေါ်မှပင် တ ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်ပေးရင်းက နေဝင်းမောင်နှင့် နန္ဒာတို့ လိုးကြသည်များကို ပြန်တွေးကာ အရသာခံစားနေလေသည်။
အတန်ငယ်ကြာသောအခါတွင်တော့ နန်းမေ၏ ကာမစိတ်များက အဆမတန် ထကြွ၍လာခဲ့ရပြီး စောက်ရည်လေးများပင် စိမ့်၍ လာခဲ့ရလေသည်။ နန်းမေ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချ၍ အိပ်ယာပေါ်မှထကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာများကို ချွတ်ပစ်ပြီး ထဘီလေးကို ရင်လျားလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်၍တက်မည်အလုပ် ဆီးသွားချင်၍ နန်းမေသည် သူမ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ နောက်ဖေးဘက်ရှိ အိမ်သာသို့ လာခဲ့လေသည်။ ကိစ္စပြီး၍ နန်းမေ အိမ်သာမှ ပြန်လာသောအချိန်တွင်တော့ အန်တီမြိုင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှ စကားပြောသံကြားရ၍ တစ်ယောက်ထဲအိပ်သော အန်တီမြိုင် ဘယ်သူနဲ့များ စကားပြောနေလဲဟု သိချင်စိတ်ဖြင့် နန်းမေသည် အန်တီမြိုင်၏ အိပ်ခန်းဝသို့ အသာလေး ကပ်သွားပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာလေး တွန်းကြည့်တော့ တံခါးရွက်က ခပ်ဖြေးဖြေးဟ သွားရာ နန်းမေက အိပ်ခန်းထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ “ ဟင်….” နန်းမေတစ်ယောက် တွေ့လိုက်ရပြန်ပါပြီ။ အန်တီမြိုင်၏ ကုတင်ထက်ရှိ အိပ်ယာပေါ်၌ နေဝင်းမောင်သည် အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ပက်လက်လှန်လှဲနေပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးက မိုးပေါ်သို့ ထောင်နေသည်။ လီးကြီး၏ထိပ်မှာ ပြဲလန်နေသည်။ နေဝင်းမောင်၏ လီးကြီးကို စူးစိုက်၍ ကြည့်လိုက်မိသော နန်းမေ၏ ထဘီအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည် လှုပ်ကနဲဖြစ်သွားကာ စောက်ပတ်အတွင်းမှ ယားတက်လာလေသည်။ အန်တီမြိုင်၏ ကိုယ်မှာလည်း ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိဘဲ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို နေဝင်းမောင်၏ ဘေးတွင် ထိုင်လျှက် တောင်မတ်နေသော နေဝင်းမောင်၏ လီးကြီးကို သူမ၏လက်ဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ နေဝင်းမောင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူ၏ဘေးတွင် ပေါင်တစ်ချောင်းထောင်၍ ထိုင်နေသော ဒေါ်သင်းမြိုင်၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို သူ၏လက်ညှိုးကို လက်တစ်ဆစ်လောက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ဝကို ပတ်လည်လှည့်ကာ မွှေပေးနေသည်။ အန်တီမြိုင်မှာ လက်တစ်ဖက်က လီးကြီးကိုကိုင်လျှက် ဖင်တကြွကြွဖြင့် သူမ၏ မျက်တောင်လေးများမှာလည်း တချက်တချက် စင်း၍ ကျနေလေသည်။ ခဏမျှကြာလျှင် အန်တီမြိုင်သည် နေဝင်းမောင်၏ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်မှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထိုင်နေရာမှ ခါးဆန့်၍ ထလိုက်ပြီး သူမ၏ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို နေဝင်းမောင်၏ ပေါင်ရင်းမှ ကျော်ခွလိုက်လေသည်။ နေဝင်းမောင်က ခပ်ကားကား ဖြစ်နေသော သူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို စုကပ်ပေးလိုက်သည်။ အန်တီမြိုင်က နေဝင်းမောင်ကို ခွမိသည်နှင့် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဖင်ကြီးကိုကြွ၍ ကုန်းကွကွလေး လုပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ထဲမှ နေဝင်းမောင်၏ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်။
အခန်းဝမှ ချောင်းကြည့်နေသော နန်းမေတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းသွားလေသည်။ စောက်ပတ်ဝ၌ လီးတန်ကြီးကို တေ့ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ဖိချလိုက်ရာ လီးထိပ်ဖူးကြီး စောက်ပတ်ထဲဝင်သွားသည်နှင့် အန်တီမြိုင်၏ ပါးစပ်မှာ ဟ၍သွားလေသည်။ အန်တီမြိုင်သည် သူမ၏ ဖင်ကြီးကို အောက်သို့ တဖြေးဖြေး ဖိချရင်း နေဝင်းမောင်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ သွင်းလျှက်ရှိရာ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲသို့ တဖြေးဖြေး ပို၍ပို၍ ဝင်လာသည်နှင့်အမျှ အန်တီမြိုင်၏ ပါးစပ်မှာလည်း တဖြေးဖြေး ဟ၍ဟ၍ သွားခဲ့ရပြီး လီးချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲလည်း ဝင်သွားရော သူမ၏ပါးစပ်လေးမှာ စေ့၍သွားရလေတော့သည်။ အန်တီမြိုင်သည် လီးတဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် လီးအရင်းဆီးခုံနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတို့ကို ဖိကြိတ်ပြီး စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးသည်။ “ အား…. ကျွတ်….. ကျွတ်….. ကောင်းလိုက်တာ…. မမရယ်…. အ….. အင်း…. ဟင်း….. ဟင်း…..” စကောဝိုင်းလှည့်ပေးရင်း မာကျောသော လီးကြီးက အန်တီမြိုင်၏ စောက်စေ့လေးကို လှည့်ပတ်ထိမိနေသဖြင့် သူမ၏မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ကာ တဟင်းဟင်း ဖြစ်နေရရှာလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာလည်း လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံပေါ်သို့ပင် ကျလာလေသည်။ ခဏနေလျှင် အန်တီမြိုင်သည်သူမ၏လက်နှစ်ဖက်အား နေဝင်းမောင်၏ ရင်အုံကြီး ပေါ်သို့ အားပြုလျှက် ထောက်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍ လိုးလေတော့သည်။“ ပလွတ်…. ဖွတ်….အား…..” “ ဗြစ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်….ကျွတ်…..” နေဝင်းမောင်က အန်တီမြိုင်၏ ဖင်သားကြီးများ ဖိချလိုက်တိုင်း သူ၏ခါးကို ကော့ကော့ပေးရင်း လီးကြီးကို အောက်မှပင့်ကာ ဆောင့်ပေးသည်။ နေဝင်းမောင်၏ လက်နှစ်ဖက်က အန်တီမြိုင်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးလျှက်ရှိသည့်အပြင် နို့သီးလေးများကိုလည်း ချေမွပေးနေသည်။ “ ပလွတ်… ဖွတ်…. ပြွတ်… ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်….” အခန်းဝမှကြည့်နေသော နန်းမေ၏ တကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများသည် ဆူပွက်လာကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များမှာ ပေါင်ခြံလေးများဆီသို့ပင် စီးကျလာသည်။ “ ပလွတ်…. ဗြစ်…. အင်း….ဖွတ်…” “ အင်း…. ဟင်း…. မောင်လေး လိုးပေးဦးကွာ…. မမ… အား မရတော့ဘူး…. ဟင်း…. ဟင်း….” အန်တီမြိုင်က ပြောလည်းပြော သူမ၏ဖင်ကြီးကိုကြွကာ လီးကိုဆွဲချွတ်၍ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နေဝင်းမောင်၏ဘေးသို့ လှဲချကာ ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို ထောင်၍ ကားထားလိုက်လေသည်။
နေဝင်းမောင်က လှဲနေရာမှ လူးလဲထလိုက်စဉ် ချောင်းကြည့်နေသော နန်းမေနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံမိသည်။ နေဝင်းမောင်က ချက်ချင်း မျက်လုံးလွှဲလိုက်ပြီး အန်တီမြိုင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ ဒူးထောက်ကာ ဟစိလေးဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို ထိုးထည့်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်၍ လိုးတော့သည်။“ ပလွတ်…ပြွတ်…. ဗြစ်…” “ အ ဟင်း.. ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်…. လိုး လိုး…. နာနာ လိုးစမ်းပါ…. အင့်…. ဟင်း…. အင်း…..” “ ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်…. ဖွတ်….. ဗြစ်…. ဒုတ်….” “ မောင်… မောင်လေး…. မရပ်နဲ့…. ဆောင့်…. အ…. အင့်…. ဟင်း..” အန်တီမြိုင်တစ်ယောက် ပြီးချင်လာပြီကို သိလိုက်သော နေဝင်းမောင်က အားသွန်၍ ဆောင့်ကာလိုးလိုက်ပြီး သူကတော့ မပြီးအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ “ ဖွတ်…. ပလွတ်…ဒုတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်…” “ အမလေး…. မောင်လေးရယ်…. အ….အင့်… ဟင်း…. အင်း….. ဟင်း…..” အန်တီမြိုင်၏ တကိုယ်လုံး ခါဆင်း၍သွားရတော့သည်။ နန်းမေလည်း အန်တီမြိုင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်စေ့ကာ သူမ၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်လာ၍ သူမ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကိုလည်း စေ့လိုက်ပြီး အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်ကာ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်လျားထားသော ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဘေးရှိ စောင်ခေါက်လေးကို ဖြန့်ကာ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ လွှမ်းခြုံလိုက်ပြီး မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ထားလိုက်လေတော့သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာလျှင် သူမ၏အခန်းထဲသို့ တစ်စုံတစ်ယောက် ဝင်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ နန်းမေ မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ပါ။ ထိုသူက သူမလှဲနေရာ ကုတင်အနီးသို့ တိုးကပ်လာပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တွင် ခြုံထားသော စောင်လေးကို ဖယ်လိုက်ပြီး နန်းမေ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာသည်။ နန်းမေ မျက်လုံးလေး ဖြတ်ကနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်စဉ်မှာပင် ရောက်လာသော နေဝင်းမောင်က သူမကို အငမ်းမရ နမ်းသည်။ နေဝင်းမောင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမကိုဖက်ထားပြီး တစ်ဖက်က သူမ ၏ နို့များကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ထိုမှတဆင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ ချေမွပေးသည်။ ထို့နောက် နေဝင်းမောင်က နို့လေးတွေကို ငုံ့၍စို့သည်။ နို့တစ်ဖက်ကို အတင်းပင်စုပ်၍စို့ပြီး နို့သီးလေးတွေကိုလည်း လျှာဖြင့်ယက်ပေးသည်။ ကျန်နို့တစ်လုံးကိုလည်း လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးသည်။
နန်းမေမှာ ခံစားရခက်စွာဖြင့် သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ထောင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် လုပ်နေရတော့သည်။ ခဏကြာလျှင် နေဝင်းမောင်သည် နို့ကိုင်နေသော သူ၏လက်ကို အောက်ဖက်သို့လှမ်း၍ နန်းမေ၏ စောက်ပတ်ကို အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ မနေ့က ကားပေါ်တွင် ထဘီပေါ်မှ ကိုင်ရကတည်းက နန်းမေ၏ စောက်ပတ်မှာ အုံကောင်းပြီး အသားလေးများ အတော် အိ၍ တခြားစောက်ပတ်တွေထက် ထူးခြားနေသည်ကို သတိထားမိခဲ့ပြီး ကိုင်ရတာ အားမရခဲ့ပေ။ အခုဒီအတိုင်း ကိုင်ရပြီဆိုတော့ နေဝင်းမောင်က အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်သည်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနစ်၍နေသည်။ အပျိုမလေး နန်းမေမှာ နို့စို့ခံရင်း စောက်ပတ်ပါ အကိုင်အညှစ်ခံနေရတော့ ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်အောင် ခံစားလာရသည်။ “ အ…. အစ်ကို… ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး…. ဟင်း…. ဟင်း….” နန်းမေ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ နေဝင်းမောင် ကြုံးထပြီး သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ တစ်ခုတည်းသော အဝတ်အစားဖြစ်သည့် ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ရေဆေးပြီးထားပုံရသော သူ၏လီးကြီးမှာ မာတောင်၍ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည်ကို နန်းမေ က တွေ့လိုက်သည်။ စောစောက ဒေါ်သင်းမြိုင်နှင့်တုန်းက မပြီးဘဲထိန်းထားသဖြင့် လီးကြီးက စံချိန်မှီ မာတောင်နေကာ အစာကိုမြင်သော မြွေဟောက်ကြီးပမာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် ဖြစ်နေသည်။ နေဝင်းမောင် ဒူးထောင်၍ နန်းမေ၏ ပေါင်ကြားသို့ ဝင်လိုက်ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ဝကို လက်ဖြင့် အသာဖြဲကာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။ “ ဗြစ်…. ဗြစ်…. အမလေး…. သေပါပြီ…. ဗြစ်…. ဖွတ်….. အား…. ပါး…..” ကော့တက်သွားသော နန်းမေတကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လီးကြီးက ကျဉ်းကြပ်နေသော စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မဆန့်မပြဲ တဆုံးဝင်၍နေသည်။ “ အား….အင်း…..ကျွတ်….ကျွတ်…” တံစို့ထိုးခံထားရသည့်ပမာ ဖြစ်နေသော နန်းမေမှာ အခံရခက်စွာဖြင့် ရင်ခေါင်းထဲထိ အောင့်နေသည်။ နေဝင်းမောင် လီးကို လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ညင်ညင်သာသာ (၁၀) ချက်မျှ လိုးလိုက်သည်။ “ ဗြစ်…. ပလွတ်… ဖွတ်… ဇွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်… ဗြစ်…. အမလေး…. အစ်ကိုရယ်… အား… အင်း…. ဟင်း…. ကျွတ်…. ကျွတ်…..” ထိုအခိုက်မှာပင် စောစောထဲက သွေးသားတွေ ဆူပွက်နေသော နန်းမေ အပျိုမလေးမှာ မထိန်းတတ်ဘဲ ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးလေး သိမ့်သိမ့်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။
ဒါကိုသိလိုက်သော နေဝင်းမောင်က နန်းမေ၏ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေစဉ်တွင် အားဖြင့်ဆက်၍ ဆောင့်လိုးပေးနေပြီးမှ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွားချိန်တွင်တော့ နေဝင်းမောင်က ဆောင့်အားကိုလျှော့ကာ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးနေသည်။ တဖြေးဖြေးချင်း အချက် (၂၀) ခန့် လိုး၍အပြီးမှာတော့ တစ်ချီပြီးသွားပြီးသော နန်းမေမှာ ကာမစိတ်များ ချက်ချင်းပြန်၍ ထလာခဲ့ပြီး သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးမှာ နေဝင်းမောင်၏ ကိုယ်လုံးကို ထိလိုက်ခွာလိုက် ပွတ်သပ်လာသည်။ နေဝင်းမောင်ကလည်း ဆောင့်အားကို တဖြေးဖြေးချင်း တိုးမြှင့်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်။ “ ဗြစ်…. ဒုတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဇွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်….” “ အင်း….အင်း….ဟင်း ဟင်း….” “ နန်းမေ…. အရသာရှိလာပြီလားဟင်….” “ အင်း ရှိလာပြီ…. ဒီထက်ပြင်းပြင်းလေး လိုးပေးပါလား…. အစ်ကိုရယ်…. အင်း…. ဟင်း…” “ ဗြစ်….ဖွတ်…..ပလွတ်….ဗြစ်…..ဒုတ်…..” အားရပါးရဆောင့်လိုးရင်း အားမရနိုင်ဖြစ်လာသော နေဝင်းမောင်သည် နန်းမေ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချ၍ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး တပ်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသော သူမမျက်နှာလေးကို နမ်းရင်း ဖင်ကြွ၍ ဖိဖိပြီး ဆောင့်ချနေသည်။ “ ဗြစ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဖွတ်… အင်း… အစ်ကိုရယ်…. အင်း…. ဟင်း….” နန်းမေကလည်း သူမ၏ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချထားသော နေဝင်းမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆီး၍ဖက်ကာ မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးနေသည်။ “ ကို….ကို…..ကောင်းလား ဟင်….” “ ကောင်း….ကောင်း တယ်….” “ ဗြစ်….ပလွတ်…ပြွတ်…” “ လီးကို….ညှစ်….ပေးပါလား…..” “ အင်း….အင်း….ညှစ်ပေးမယ်….” “ ပလွတ်….. ဖွတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…..” နန်းမေက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ မက်မက်ရရကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော နေဝင်းမောင်၏ လီးကြီးကို မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် မေးကြောလေး ထောင်ထလာသည်အထိ ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။ “ ပလွတ်…. ဗြစ်.. ဒုတ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…..” “ ဟင်း..အင်း….” “ ကောင်းလိုက်တာ…..မေရယ်….” “ ပလွတ်….ဖွတ်…ဗြစ်….” “ ကို…. မေ့ကို… ခု…. ခုလို အမြဲ လုပ်… ပေးနော်…. အင်း…. ဟင်း…..” “ လုပ်…ပေး မှာပေါ့….” နန်းမေ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ အပျိုစောက်ပတ်ဖြစ်၍ စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းလွန်းကာ လီးကြီးကို ဆွဲစုပ်ထားသလို ဖြစ်နေသည့်အပြင် စောက်ခေါင်းကျဉ်းပေမယ့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ကြီးမားကား စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။
ဒါ့အပြင် မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် လုပ်နေသော်လည်း နန်းမေက ညှစ်အားကောင်းလှသည်။ ဒါတွေကြောင့် နေဝင်းမောင်မှာ နန်းမေကို နန္ဒာတို့ ဒေါ်သင်းမြိုင်တို့ထက် ပို၍စွဲနေပြီ ဖြစ်သည်။ “ဖွတ်… ဗြစ်… ပြွတ်….” “ ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ…. ကိုရယ်…. အခုက… စပြီး…. ကို… မေ့ကိုပဲလုပ်နော်….” “ အင်း….ပါ….” “ ပလွတ်…. ဖွတ်….ဗြစ်…. ဒုတ်….” “ မေကလွဲရင်… ဘယ်မိန်းမမှ…. မလုပ်ရဘူးနော်….” “ အင်း…ပါ…မေရဲ့….” အရေးထဲ သဝန်တိုနေပြန်ပါပြီ။ ကောင်မလေး သူ့လီးကို စွဲနေပြီဖြစ်ကြောင်း နေဝင်းမောင် သိလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ “ ဗြစ်…ပလွတ်…ဖွတ်….” “ ဟင်း…. ကိုရယ်…. မေ့ကို…. ချစ်လားဟင်….” အလိုးခံရင်းက မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့မဲ့လေး ဖြစ်ဖြစ်နေရင်း မေးသည်။“ သိပ်ချစ်တာပဲ….မေရယ်….” “ မေကတော့…. ကို့ကို မခွဲနိုင်တော့ဘူး…. လုပ်…. လုပ်…. ဆောင့်….ဗြစ်…. ပလွတ်… ဖွတ်…. ပြွတ်… ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. အင့်…. အင်း…..” “ အစ်ကို….ပြီးချင်ပြီ….မေ…ရယ်….” “ ပလွတ်… ဗြစ်… ပြွတ်… ဖွတ်…. ပလွတ်….” “ အင်း…. ဟင်း…. ဆောင့် ဆောင့်…. ကျမလည်း ပြီးချင်ပြီ အတူတူပြီးရအောင်…. အစ်ကိုရယ်… နော်…. အ… အား….” နန်းမေ၏ စကားဆုံးသည်နှင့် နန်းမေကို နေဝင်းမောင်က အားကုန်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ “ ဖွတ်…. ပလွတ်….ပြွတ်…. ဗြစ်… ဒုတ်….” “ အ…အ….ဟင်း…..ဟင်း….” “ အမလေး… လေး…. ကို… ကို…. အင်း…. ပြီး… ပြီး…. ပြီးပြီ…. ကျွတ်…. ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ…. ကို…. ရယ်…. အင်း…. ဟင်း…..” မြောက်ကြွတက်လာသော နန်းမေ၏ စောက်ပတ်ကြီးအား နေဝင်းမောင်၏လီးကြီးက ဖိ၍ဆောင့်ချရင်း လီးကြီးထိပ်မှ ပျစ်ခဲပူနွေးနေသော သုတ်ရည်များကို နန်းမေ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် မက်မက်ရရပန်း၍ ထည့်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ ပြီးပါပြီ။
Zawgyi
တကိုယ္လုံး ခါဆင္သြားတဲ့ အန္တီၿမိဳင္
နန္းေမ ႏွင့္ ေဒၚသင္းၿမိဳင္ကို အမ်ားက ညီအစ္မဟု ထင္ထားၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ တူဝရီးေတာ္စပ္သည္။ ေဒၚသင္းၿမိဳင္ က နန္းေမ၏ အေဒၚျဖစ္သည္။ အသက္ (၄၀) ထဲ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ လွတုန္းေတာင့္တုန္း ျဖစ္သည္။ သူမ၏အလွကို ျမင္သာေအာင္ ေျပာရလွ်င္ မင္းသမီး ရတနာခင္လို အလွမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ခပ္ဆင္ဆင္လည္း တူသည္။ နန္းေမက အသက္ (၂၂) ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္တြင္ သ႐ုပ္ျပဆရာမလုပ္ရင္း အႀကီးတန္း တက္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚသင္းၿမိဳင္ထံ လာေရာက္ေနထိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ နန္းေမတို႔ မိသားစုေနတာက ေတာင္ႀကီးတြင္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚသင္းၿမိဳင္က (၃၈) လမ္းထဲတြင္ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းျဖင့္ ေနသည္။ ေဒၚသင္းၿမိဳင္တို႔ လင္မယားတြင္က သားသမီးမရွိ၍ နန္းေမကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သားသမီးလို ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ ေဒၚသင္းၿမိဳင္၏ ခင္ပြန္းက နယ္သာလန္တြင္ အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေဒၚသင္းၿမိဳင္က (၃၆) လမ္းထဲတြင္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းဝယ္၍ စာေရးကိရိယာ စတိုးဆိုင္တစ္ခု ဖြင့္ထားသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ မပူမပင္ စားေသာက္ေနထိုင္ရ ေသာ္လည္း အလကား ထိုင္မေနတတ္ေသာ ေဒၚသင္းၿမိဳင္က စတိုးဆိုင္တင္မက ေက်ာက္ပြဲစားအလုပ္ကိုပါ လုပ္ပါေသးသည္။ ေဒၚသင္းၿမိဳင္က သူမအလုပ္ႏွင့္ သူမ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္သလို နန္းေမကလည္း သူမ၏ ေက်ာင္းကိစၥႏွင့္ သူမ တစ္ေနကုန္အလုပ္မ်ားေနတတ္ၾကသျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို တိုက္ခန္းေသာ့တစ္ေခ်ာင္းစီ ကိုင္ထားၾကေလသည္။
ဒီေန႔ညေန ေက်ာင္းမွျပန္လာေတာ့ နန္းေမတစ္ေယာက္ စာေရးကိရိယာမ်ား လိုအပ္သျဖင့္ ဆိုင္သို႔ဝင္ၿပီးမွ အိမ္သို႔ျပန္ရန္ ဆုံးျဖတ္၍ လာခဲ့သည္။ (၃၄) လမ္းထဲ ခ်ိဳးဝင္လိုက္ရင္း သူမ၏ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန (၅) နာရီခြဲၿပီ ျဖစ္သည္။ ဆိုင္မ်ားပိတ္သြားၿပီလားဟု နန္းေမ စိတ္ပူသြားသည္။ နန္းေမ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္တံခါးမွာ ခပ္ဟဟေလး ဖြင့္ထားသျဖင့္ အထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ရ။ ဘယ္သြားၾကလဲ မသိေပ။ နန္းေမ ၾကာၾကာမစဥ္းစားႏိုင္။ ဆီးသြားခ်င္၍ ဆိုင္ေနာက္ဖက္သို႔ ဆက္ၿပီးဝင္လာခဲ့သည္။ ဆိုင္ေနာက္ဖက္ခန္းတြင္ ေျခရင္းဖက္က ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာတို႔ ႏွစ္ခန္းက တြဲလ်က္ရွိၿပီး ေခါင္းရင္းဘက္ျခမ္း၌ အထပ္သားျဖင့္ကာ၍ စတိုခန္းလုပ္ရန္ရည္႐ြယ္ကာ အခန္းလုပ္ထားသည္။ နန္းေမ အိမ္သာထဲဝင္ၿပီး ျပန္အထြက္ ေရွ႕မွအခန္းထဲမွ စကားသံသဲ့သဲ့ၾကား၍ သူမသည္ နံရံေဘးသို႔ကပ္၍ နားေထာင္လိုက္သည္။ နန္းေမ၏ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားၿပီး အခန္းတံခါးဝသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း တိုးကပ္လိုက္ရာမွ အတန္ငယ္ဟေနေသာ တံခါးၾကားမွတဆင့္ အထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ နန္းေမ တကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းသြားကာ အသက္ပင္ ေအာင့္ထားလိုက္မိသည္။ သူမေတြ႕လိုက္ရတာကေတာ့ ေနဝင္းေမာင္ ဆိုေသာ လူက ကုလားထိုင္တြင္ ေပါင္ကားထိုင္ေနၿပီး သူ႔ပုဆိုးကို ျဖည္ခ်ထားသည္။ ေရွ႕သို႔ေငါထြက္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးက မဲမဲတုတ္တုတ္ႀကီးႏွင့္ တစ္မိုက္ခန႔္ရွိသည္။
ဒီလီးတန္ႀကီးကို သူ႔ေရွ႕တြင္ထိုင္ေနေသာ စတိုးဆိုင္၏ အေရာင္းစာေရးမေလး နႏၵာက သူမ၏ လက္ျဖဴျဖဴေလးတစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ကာ လီးႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ “ ဟင္း…. အစ္ကို႔ဟာႀကီးက ဒီတစ္ခါ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထလာပါလား…..။ ဘာလဲ…. နႏၵာက ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိေတာ့လို႔လား…..” “ မဟုတ္ပါဘူး…. နႏၵာရယ္ တခါတေလ ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္တာပဲ…..” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ နႏၵာက ထိုင္ရာမွထၿပီး ေနဝင္းေမာင္ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။ “ ကဲ…. ဒီမွာၾကည့္ နႏၵာ့တင္ႀကီးေတြက…. မလွဘူးလား….” “ လွပါတယ္….. နႏၵာရယ္…. လွလို႔လည္း ကိုယ္က အသဲစြဲေနတာေပါ့…..” ေျပာေျပာဆိုဆို ေနဝင္းေမာင္က နႏၵာ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထဘီေပၚမွပင္ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ ေနဝင္းေမာင္က မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေနဝင္းေမာင္က လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ နႏၵာ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က သူထိုင္ခဲ့ေသာ ကုလားထိုင္ကို သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းေနေသာ နႏၵာ၏ေရွ႕ဖက္သို႔ တြန္းပို႔လိုက္သည္။ “ နႏၵာ ကုလားထိုင္ေပၚလက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းလိုက္ပါလား….” “ အင္း….” ျမင္ေနရေသာ နန္းေမ ရင္ဖိုသြားသည္။
ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လုပ္မွာပါလား။ နႏၵာက ေနဝင္းေမာင္ ေျပာသည့္အတိုင္း သူမေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာ ကုလားထိုင္ကို ေနသားတက်ျပဳျပင္၍ ကုလားထိုင္ၾကမ္းခင္းေစာင္းႏွစ္ခုကို လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ကုန္းေပးလိုက္ရာ ေနဝင္းေမာင္က နႏၵာ၏ ထဘီေလးကို ခါးဆီသို႔ လွန္တင္လိုက္သည္။ တစ္ရစ္ေနေသာ နႏၵာ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးကားစြင့္ေနၿပီး ထိုဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွ ေနာက္ဖက္သို႔ စူထြက္ေနေသာ နႏၵာ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား စူစူႀကီးမ်ားမွာ အညိဳေရာင္သန္းကာ ေဖာင္းတင္းေနၿပီး ၾကည့္ေနေသာ နန္းေမပင္ မိန္းမခ်င္းျဖစ္လွ်က္ အသဲယားကာ တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ိဳခ်လိုက္မိသည္။ ေနဝင္းေမာင္ တုန႔္ဆိုင္းမေနေတာ့ပါ။ မာေတာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ၿပီး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။ “ ျဗစ္…. ျဗစ္….. ၿဗိ….. ျဗစ္…. ဖြတ္…. အိုး….. အင့္…..” နႏၵာ၏ေခါင္းေလးမွာ ေမာ့တက္သြားၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ရပ္ေနေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကလည္း အနည္းငယ္ ကားသြားေလသည္။ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ တဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ နႏၵာက သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္၍ ေဆာင့္ေပးသည္။ ေနဝင္းေမာင္က နႏၵာ၏ ဖင္သားတစ္တစ္ႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္၍ေနသည္။
ေနဝင္းေမာင္က မတ္တပ္သာရပ္ေနၿပီး နႏၵာက သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ ပစ္၍ပစ္၍ ေဆာင့္ေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ “ ပလြတ္….ဖြတ္…. ျဗစ္…” “ အစ္ကို ေကာင္းလား ဟင္….” “ သိပ္ေကာင္းတာပဲ နႏၵာရာ….” “ ျဗစ္… ပလြတ္….ဖြတ္…ႁပြတ္….” “ နႏၵာ့ကို ႀကိဳက္ရဲ႕လားဟင္…..” “ ႀကိဳက္တာေပါ့ နႏၵာရယ္…. ႀကိဳက္လို႔ အခုလို လိုးေပးေနတာေပါ့….” “ ဖြတ္….. ဖြတ္…. ပလြတ္….. ႁပြတ္…. ျဗစ္…..” “ အင္း….. ဟင္း….. ဟင္း….. နႏၵာ ေညာင္းလာၿပီ ကိုရယ္….။ အစ္ကို ေဆာင့္ေပးဦးေနာ္….. နာနာေဆာင့္ေနာ္….။ နႏၵာအထဲက ယားတက္လာၿပီ….” “ ပလြတ္…. ျဗစ္…. ျဗစ္….. ဖြတ္….” ေနဝင္းေမာင္က နႏၵာ၏ခါးကို သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ နႏၵာ၏ အသက္က အခုမွ (၂၀) ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည္။ ေနဝင္းေမာင္က (၃၀) ေလာက္ရွိၿပီ။ အားေကာင္းသန္မာေသာ အ႐ြယ္ျဖစ္၍ သူ၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ျပင္းထန္လွသည္။ ေနဝင္းေမာင္ ေဆာင့္၍ နႏၵာကို လိုးလိုက္တိုင္း နႏၵာ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေရွ႕သို႔တိုး၍တိုး၍ ငိုက္သြားရသည္။ ၾကည့္ေနေသာ နန္းေမသည္ ေနဝင္းေမာင္က နႏၵာကိုေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲ တင္းကနဲ တင္းကနဲျဖစ္ကာ ခံစားေနရသည္။
“ ျပစ္…. ပလြတ္…. ဖြတ္…. ျဗစ္….” “ အင္း…. ဟင္း…. ဟုတ္ၿပီ…. အဲလိုေဆာင့္….. မရပ္နဲ႔…. ဒါေၾကာင့္ ကို႔ကို…. နႏၵာက အသဲစြဲေနတာ…. အင္း…. ဟင္း…. ကြၽတ္… ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…. အမေလးေနာ္….” “ ျဗစ္…. ျဗစ္…. ဖြတ္…. ပလြတ္…. ဖြတ္…. ႁပြတ္…. ျဗစ္….. ျဗစ္….” နႏၵာကေတာ့ သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္ကာ အလိုးခံရင္း တဟင္းဟင္းညီးတြားကာ ကာမဆိပ္မ်ား တက္ေနရွာသည္။ သူတို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ နန္းေမခင္မ်ာမွာေတာ့ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ကာမစိတ္မ်ား အလြန္အမင္း ထႂကြလာသည္။ နန္းေမ အေနရအေတာ္ခက္ကာ ခံစားေနရသည္။ ဒီၾကားထဲ နန္းေမ သူမကိုယ္သူမ မေက်နပ္ ျဖစ္ေနရသည္။ ၾကည့္ပါဦး နည္းနည္းဆို မ်ားမ်ားျဖစ္သြားတတ္သည္။ နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ားက တစိမ့္စိမ့္ထြက္ကာ ေပါင္ၿခံႏွစ္ဖက္ဆီသို႔ပင္ စီးက် စို႐ြဲေနၿပီျဖစ္၍ နန္းေမမွာ ခံစားရခက္ေနၿပီး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနရသည္။ “ ဖြတ္…. ျပစ္…. ဖြတ္…. ပလြတ္…ျဗစ္…..” “ အ… ကို… ကို… နႏၵာၿပီးေတာ့မယ္…. ေဆာင့္…. နႏၵာ့ေစာက္ပတ္ႀကီး… ကြဲသြားေအာင္…. ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ…. ကိုရယ္…
အမ ေလး… ေလး…. ကြၽတ္….ကြၽတ္….” လီးတန္ႀကီးမွာ က်င္တက္လာၿပီျဖစ္ေသာ ေနဝင္းေမာင္ကလည္း နႏၵာ၏ တုန္တုန္ တုန္တုန္ ျဖစ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားပါးတရ ဆုပ္ကိုင္ကာ အားကုန္ထုတ္၍ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေလသည္။ “ ပလြတ္…. ဖြတ္…. ျဗစ္… ဇြတ္… ျဗစ္…. ႁပြတ္….” “ အား…. ၿပီး…. ၿပီးၿပီ…. အ…. ဟာ…. ကို..ရယ္… အင္း….. ဟင္း…..” “ အ…. ကြၽတ္…. ကြၽတ္…. နႏၵာ…. အ…ဟင္း….” ေရွ႕သို႔စိုက္က်သြားမတတ္ ျဖစ္သြားေသာ နႏၵာ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖင္သားႀကီးမ်ားမွ ဆြဲထားရင္း သူ၏လီးႀကီးကို အရင္းသို႔ အတင္းဆြဲ၍ကပ္ကာ ေနဝင္းေမာင္၏ ကိုယ္ႀကီးမွာ ႏွစ္ခါသုံးခါေလာက္ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားရေလသည္။ နန္းေမလည္း ကတုန္ကယင္ ျဖစ္၍ေနေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို အသာထိန္း၍ ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး လိုအပ္ေသာ စာေရးကိရိယာမ်ားကို တျခားဆိုင္မွာ ဝင္၍ ဝယ္ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ရင္း ဆိုင္မွျပန္၍ ထြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေက်ာင္းဆင္းအလုပ္ျပန္ခ်ိန္မို႔ ကားေတြက ၾကပ္သိပ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ေန႔တိုင္း တကၠစီ မစီးႏိုင္။ နန္းေမ ကားေပၚသို႔ အတင္းတိုး၍ တက္လိုက္သည္။ ကားေပၚတြင္ ဟိုဖက္ဒီဖက္ လွည့္၍မရေအာင္ ၾကပ္ေနသည္။ ကားထြက္ၿပီး ဘာမွမၾကာလိုက္ နန္းေမ၏ ဖင္ႀကီးႏွစ္ခုေအာက္သို႔ လက္တစ္ဖက္က ကပ္လာၿပီး ကားလႈပ္တိုင္း အဲဒီလက္က သူမ၏ဖင္ၾကားကို ဖိဖိပြတ္ေနသည္။ လူေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနသျဖင့္ နန္းေမမွာ ေနရာေျပာင္း၍ မရ႐ုံမွ်မက ေနာက္သို႔ပင္လွည့္၍ မၾကည့္ႏိုင္ ၾကည့္လို႔လည္း မျဖစ္ ရွက္စရာႀကီး။ တ ေျဖးေျဖးလက္က အတင့္ရဲလာကာ ေရွ႕သို႔တိုးဝင္လာၿပီး ေစာက္ပတ္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းစပ္ထိ ေရာက္လာၿပီး ဆက္ၿပီး ပြတ္ေနျပန္သည္။ နည္းနည္းဆို မ်ားမ်ားျဖစ္တတ္ေသာ နန္းေမတစ္ေယာက္ ေစာက္ရည္မ်ားစိမ့္၍ ထြက္လာေခ်ၿပီ။ မ်က္ႏွာေလးနီျမန္းသြားၿပီး သူမကိုယ္ သူမလည္း မေက်နပ္ ျဖစ္သြားရသည္။ နန္းေမ ဆင္းရန္ ကားဂိတ္က ႏွစ္မွတ္တိုင္သာ လိုေတာ့သည္။ ဒီမွာတင္ နန္းေမစိတ္ထဲ အႀကံတစ္ခုရလိုက္သည္။ ဒါကေတာ့ သူမလည္း ကားေပၚမွ ဆင္းေတာ့မည္ျဖစ္၍ ေနာက္ကငနဲသားကို ခံစားၿပီး က်န္ခဲ့ေအာင္လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္။
လူေတြၾကပ္ေနသည့္ၾကားမွ နန္းေမက သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ရသေလာက္ကားၿပီး အေပၚတန္းကို ကိုင္ထားေသာ လက္ကို ျဖဳတ္ကာ သူမ၏ေရွ႕မွ ထိုင္ခုံစြန္းကိုကိုင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေရွ႕သို႔ငိုက္ကာ ေနာက္သို႔ ဖင္သားႀကီးေတြကို ေကာ့ေပးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ေနာက္ကလက္က အႀကိဳက္ေတြ႕သြားၿပီး နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးကို ေအာက္ကေနပင့္ၿပီး အုပ္ကိုင္လိုက္ကာ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သည္။ နန္းေမ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး တကိုယ္လုံး အသားေလးေတြ နီျမန္းသြားၿပီး မ်က္လုံးေလးေတြမွာ အရည္လဲ့သြားၿပီး စင္းက်သြားသည္။ လက္က ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ဖိဖိၿပီးပြတ္လာသည္။ စို႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားက ထဘီပိတ္သားေလးကို ေဖာက္ၿပီး အဲဒီလက္ကို စိုသြားမွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။ ခဏသာ ပြတ္ရေသးသည္ နန္းေမ ဆင္းရမည့္ ကားဂိတ္သို႔ ကားက ထိုးဆိုက္လိုက္သည္။ နန္းေမတိုး၍ ထြက္လိုက္သည္။ ေနာက္ကလက္က မမွီမကမ္း သူမ၏ တင္သားတစ္ဖက္ကို အသာေလးကိုင္၍ ပါလာသည္။ ဒါဆိုသူလည္း ဒီဂိတ္မွာ ဆင္းမွာပဲေပါ့။ ကားေပါက္ဝ ေရာက္ၿပီ။ ေနာက္ကလက္က လက္ညႇိဳးလား လက္ခလယ္လား မသိ။ အဲဒါနဲ႔ ေဆာင့္ထိုးလိုက္သည္။ နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္ေအာက္စပ္ေလး ေအာင့္သြားသည္။
သူ ဘယ္သူလဲမသိ။ ကားေပၚမွ လွမ္းဆင္းရင္း ၿဗဳံးကနဲ လွည့္ၾကည့္၍မရ။ ကားေအာက္ေရာက္သြားၿပီး ႏွစ္လွမ္းသုံးလွမ္းေလာက္ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့မွ နန္းေမ အမွတ္တမဲ့ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္သည္။“ ဟင္….” ၾကည့္ပါဦး။ ေနဝင္းေမာင္ ေလ…. သူမကို တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပၿပီး သူမဖင္ႀကီးကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကားဂိတ္က ကြမ္းယာဆိုင္ေရွ႕မွာရပ္ၿပီး စီးကရက္ဘူးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ နန္းေမ ထဘီေနာက္မွာ ကြက္ေနတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ လွည့္ၿပီး ဝတ္မေနေတာ့ဘဲ ခပ္သုတ္သုတ္သာ ဆက္၍ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ေနဝင္းေမာင္ စိတ္ထဲေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့တယ္မသိ။ နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ယားတက္ေနေခ်ၿပီ။ နန္းေမကလည္း ႏႈိက္မယ္ဆို ႏႈိက္ခ်င္စရာ။ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးေတြက လုံးတစ္၍ ဝတ္ထားေသာ အနက္ျပာထဘီႏွင့္ အိစက္တင္းေျပာင္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ နန္းေမ၏ စိတ္က မေန႔ကဆိုင္တြင္ သူမျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ နႏၵာကို မက္မက္ရရ လိုးေနသည့္ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို သြား၍ျမင္ေယာင္ရင္း ရင္ေတြပါ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္၍ ေျခေထာက္ကို အႏိုင္ႏိုင္သယ္ရင္း အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ရေလသည္။
ေနဝင္းေမာင္ ဆိုတာက တျခား မဟုတ္။ နန္းေမ၏အေဒၚ ေဒၚသင္းၿမိဳင္၏ တပည့္ရင္းျဖစ္၏။ နန္းေမ အန္တီၿမိဳင္၏ အိမ္သို႔မေရာက္မွီကတည္းက ေနဝင္းေမာင္မွာ ဝင္ထြက္ေနသူျဖစ္သည္။ အန္တီၿမိဳင္ သြားလိုရာသို႔ ေနဝင္းေမာင္က ကားေမာင္းပို႔ရ၏။ အန္တီၿမိဳင္၏ အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥေတြကို ခိုင္းသမွ် ဝိုင္းဝန္းကူညီေနသူ ျဖစ္သည္။ စာေရးကိရိယာစတိုးဆိုင္ ဖြင့္ၿပီးေနာက္ ထိုဆိုင္ကို ေနဝင္းေမာင္က လိုအပ္သမွ် လုပ္ကိုင္ေပးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေနဝင္း ေမာင္ႏွင့္ နႏၵာတို႔ ညႇိခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ နႏၵာဆိုတာက ဒီစတိုးဆိုင္ဖြင့္မွ အေရာင္းစာေရးမအျဖစ္ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ နႏၵာဆိုတာ မေရာက္မွီကတည္းက ေနဝင္းေမာင္ႏွင့္ နန္းေမတို႔က အကြၽမ္းတဝင္ရွိခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို နန္းေမ ေတြးမိသည္။ နန္းေမမွာ ေနဝင္းေမာင္က သူမႏွင့္အရင္သိၿပီး သူမကို စိတ္မဝင္စားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မသိစိတ္က မေက်နပ္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း နန္းေမက မအားလပ္ေပ။ က်ဴရွင္သြားျပရေသးသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ေန (၅) နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
အိမ္ထဲသို႔ လွမ္းဝင္လိုက္ေသာ နန္းေမ၏ ေျခလွမ္းမ်ားက တန႔္သြားသည္။ မွန္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ အန္တီၿမိဳင္ႏွင့္ ထိုင္၍ စကားေျပာေနေသာ ေနဝင္းေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ “ လာ…သမီး….ထိုင္ဦး…..” အန္တီၿမိဳင္ လွမ္းေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ နန္းေမက ကုလားထိုင္တစ္လုံးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ “ မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာ အန္တီ ေတာင္ငူကို အေရာင္းအဝယ္ကိစၥနဲ႔ သြားရမယ္…..” “ ဟုတ္ကဲ့….” နန္းေမက မည္သူ႔ကိုမွ မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငုံ႔လွ်က္က ေျဖသည္။ “ အဲဒါ…. ေမာင္ေနဝင္းက ကားေမာင္းပို႔ရမွာမို႔…. ဒီမွာ အိပ္လိမ့္မယ္….” “ ဟုတ္ကဲ့….” “ ကဲ…. သမီးလည္း ပင္ပန္းလာပုံရတယ္…. ေရခ်ိဳးထမင္းစားၿပီး နားလိုက္ဦး…. အန္တီတို႔ေတာ့ စားၿပီးၿပီ….” “ ဟုတ္ကဲ့…. အန္တီ….” စကားလည္းဆုံး နန္းေမက ထိုင္ရာမွထ၍ အိမ္အတြင္းပိုင္းသို႔ ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ နန္းေမ သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္၍ အဝတ္အစားလဲကာ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အလွျပင္ဖီးလိမ္းကာ ထမင္းစားခန္းသို႔သြား၍ တစ္ေယာက္တည္း ညစာထမင္းကို စားေနလိုက္ေလသည္။
နန္းေမ ထမင္းစားရင္း သူမေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည့္ တစ္ေန႔က ေနဝင္းေမာင္ႏွင့္ နႏၵာတို႔၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ မေန႔က လိုင္းကားေပၚတြင္ ေနဝင္းေမာင္က သူမကို ကိုင္ခဲ့ႏႈိက္ခဲ့သည္မ်ားကို ေတြးမိရင္း သူမ၏စိတ္ေတြက လႈပ္ရွားေနရေလသည္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ နန္းေမတစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲ မထြက္ေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းထဲတြင္ပင္ ေအာင္း၍ ေက်ာင္းကိစၥ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို လုပ္ေနလိုက္ေလသည္။ ည (၉) နာရီေက်ာ္ေတာ့ နန္းေမ အိပ္ခ်င္လာသည္ျဖစ္၍ ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ယာထက္သို႔ လွဲခ်လိုက္ရင္း ေနဝင္းေမာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူမစိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္မ်ားက ခံစားလာရျပန္သည္။ ပက္လက္လွန္ေနရင္း သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလး တေျဖးေျဖး တင္းမာလာသည္ကို သတိထားလိုက္မိသည္ႏွင့္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားလိုက္ၿပီး လက္ကေလးကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေပၚသို႔တင္ကာ ထဘီေပၚမွပင္ တ ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြတ္ေပးရင္းက ေနဝင္းေမာင္ႏွင့္ နႏၵာတို႔ လိုးၾကသည္မ်ားကို ျပန္ေတြးကာ အရသာခံစားေနေလသည္။ အတန္ငယ္ၾကာေသာအခါတြင္ေတာ့ နန္းေမ၏ ကာမစိတ္မ်ားက အဆမတန္ ထႂကြ၍လာခဲ့ရၿပီး ေစာက္ရည္ေလးမ်ားပင္ စိမ့္၍ လာခဲ့ရေလသည္။
နန္းေမ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍ အိပ္ယာေပၚမွထကာ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ အက်ႌႏွင့္ ဘရာစီယာမ်ားကို ခြၽတ္ပစ္ၿပီး ထဘီေလးကို ရင္လ်ားလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ျပန္၍တက္မည္အလုပ္ ဆီးသြားခ်င္၍ နန္းေမသည္ သူမ၏ အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ ေနာက္ေဖးဘက္ရွိ အိမ္သာသို႔ လာခဲ့ေလသည္။ ကိစၥၿပီး၍ နန္းေမ အိမ္သာမွ ျပန္လာေသာအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အန္တီၿမိဳင္၏ အိပ္ခန္းထဲမွ စကားေျပာသံၾကားရ၍ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ေသာ အန္တီၿမိဳင္ ဘယ္သူနဲ႔မ်ား စကားေျပာေနလဲဟု သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ နန္းေမသည္ အန္တီၿမိဳင္၏ အိပ္ခန္းဝသို႔ အသာေလး ကပ္သြားၿပီး အိပ္ခန္းတံခါးကို အသာေလး တြန္းၾကည့္ေတာ့ တံခါး႐ြက္က ခပ္ေျဖးေျဖးဟ သြားရာ နန္းေမက အိပ္ခန္းထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ “ ဟင္….” နန္းေမတစ္ေယာက္ ေတြ႕လိုက္ရျပန္ပါၿပီ။ အန္တီၿမိဳင္၏ ကုတင္ထက္ရွိ အိပ္ယာေပၚ၌ ေနဝင္းေမာင္သည္ အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ပက္လက္လွန္လွဲေနၿပီး သူ၏လီးတန္ႀကီးက မိုးေပၚသို႔ ေထာင္ေနသည္။ လီးႀကီး၏ထိပ္မွာ ၿပဲလန္ေနသည္။ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို စူးစိုက္၍ ၾကည့္လိုက္မိေသာ နန္းေမ၏ ထဘီေအာက္မွ ေစာက္ပတ္ေလးသည္ လႈပ္ကနဲျဖစ္သြားကာ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ယားတက္လာေလသည္။
အန္တီၿမိဳင္၏ ကိုယ္မွာလည္း ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိဘဲ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေနဝင္းေမာင္၏ ေဘးတြင္ ထိုင္လွ်က္ ေတာင္မတ္ေနေသာ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို သူမ၏လက္ျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ေနဝင္းေမာင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူ၏ေဘးတြင္ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းေထာင္၍ ထိုင္ေနေသာ ေဒၚသင္းၿမိဳင္၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးကို သူ၏လက္ညႇိဳးကို လက္တစ္ဆစ္ေလာက္သြင္းၿပီး ေစာက္ပတ္ဝကို ပတ္လည္လွည့္ကာ ေမႊေပးေနသည္။ အန္တီၿမိဳင္မွာ လက္တစ္ဖက္က လီးႀကီးကိုကိုင္လွ်က္ ဖင္တႂကြႂကြျဖင့္ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားမွာလည္း တခ်က္တခ်က္ စင္း၍ က်ေနေလသည္။ ခဏမွ်ၾကာလွ်င္ အန္တီၿမိဳင္သည္ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးတန္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္မွ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ထိုင္ေနရာမွ ခါးဆန႔္၍ ထလိုက္ၿပီး သူမ၏ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ေနဝင္းေမာင္၏ ေပါင္ရင္းမွ ေက်ာ္ခြလိုက္ေလသည္။ ေနဝင္းေမာင္က ခပ္ကားကား ျဖစ္ေနေသာ သူ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကို စုကပ္ေပးလိုက္သည္။ အန္တီၿမိဳင္က ေနဝင္းေမာင္ကို ခြမိသည္ႏွင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ဖင္ႀကီးကိုႂကြ၍ ကုန္းကြကြေလး လုပ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ လက္တစ္ဖက္ထဲမွ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ေလသည္။ အခန္းဝမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ နန္းေမတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလးမ်ား ဝိုင္းသြားေလသည္။
ေစာက္ပတ္ဝ၌ လီးတန္ႀကီးကို ေတ့ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ဖိခ်လိုက္ရာ လီးထိပ္ဖူးႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲဝင္သြားသည္ႏွင့္ အန္တီၿမိဳင္၏ ပါးစပ္မွာ ဟ၍သြားေလသည္။ အန္တီၿမိဳင္သည္ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေအာက္သို႔ တေျဖးေျဖး ဖိခ်ရင္း ေနဝင္းေမာင္၏ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲ သြင္းလွ်က္ရွိရာ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တေျဖးေျဖး ပို၍ပို၍ ဝင္လာသည္ႏွင့္အမွ် အန္တီၿမိဳင္၏ ပါးစပ္မွာလည္း တေျဖးေျဖး ဟ၍ဟ၍ သြားခဲ့ရၿပီး လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ေခါင္းထဲလည္း ဝင္သြားေရာ သူမ၏ပါးစပ္ေလးမွာ ေစ့၍သြားရေလေတာ့သည္။ အန္တီၿမိဳင္သည္ လီးတဆုံး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ လီးအရင္းဆီးခုံႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝတို႔ကို ဖိႀကိတ္ၿပီး စေကာဝိုင္း ဝိုင္းေပးသည္။ “ အား…. ကြၽတ္….. ကြၽတ္….. ေကာင္းလိုက္တာ…. မမရယ္…. အ….. အင္း…. ဟင္း….. ဟင္း…..” စေကာဝိုင္းလွည့္ေပးရင္း မာေက်ာေသာ လီးႀကီးက အန္တီၿမိဳင္၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို လွည့္ပတ္ထိမိေနသျဖင့္ သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ကာ တဟင္းဟင္း ျဖစ္ေနရရွာေလသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားမွာလည္း လီးတန္ႀကီးအရင္း ဆီးခုံေပၚသို႔ပင္ က်လာေလသည္။
ခဏေနလွ်င္ အန္တီၿမိဳင္သည္သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္အား ေနဝင္းေမာင္၏ ရင္အုံႀကီး ေပၚသို႔ အားျပဳလွ်က္ ေထာက္ကာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္၍ လိုးေလေတာ့သည္။“ ပလြတ္…. ဖြတ္….အား…..” “ ျဗစ္…. ပလြတ္…. ႁပြတ္…. ျဗစ္….ကြၽတ္…..” ေနဝင္းေမာင္က အန္တီၿမိဳင္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ဖိခ်လိုက္တိုင္း သူ၏ခါးကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း လီးႀကီးကို ေအာက္မွပင့္ကာ ေဆာင့္ေပးသည္။ ေနဝင္းေမာင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က အန္တီၿမိဳင္၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္နယ္ေပးလွ်က္ရွိသည့္အျပင္ ႏို႔သီးေလးမ်ားကိုလည္း ေခ်မြေပးေနသည္။ “ ပလြတ္… ဖြတ္…. ႁပြတ္… ျဗစ္…. ျဗစ္…. ဖြတ္…. ျဗစ္…. ဖြတ္….” အခန္းဝမွၾကည့္ေနေသာ နန္းေမ၏ တကိုယ္လုံးရွိ ေသြးသားမ်ားသည္ ဆူပြက္လာကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ ေပါင္ၿခံေလးမ်ားဆီသို႔ပင္ စီးက်လာသည္။ “ ပလြတ္…. ျဗစ္…. အင္း….ဖြတ္…” “ အင္း…. ဟင္း…. ေမာင္ေလး လိုးေပးဦးကြာ…. မမ… အား မရေတာ့ဘူး…. ဟင္း…. ဟင္း….” အန္တီၿမိဳင္က ေျပာလည္းေျပာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကိုႂကြကာ လီးကိုဆြဲခြၽတ္၍ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေနဝင္းေမာင္၏ေဘးသို႔ လွဲခ်ကာ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္၍ ကားထားလိုက္ေလသည္။ ေနဝင္းေမာင္က လွဲေနရာမွ လူးလဲထလိုက္စဥ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ နန္းေမႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိသည္။
ေနဝင္းေမာင္က ခ်က္ခ်င္း မ်က္လုံးလႊဲလိုက္ၿပီး အန္တီၿမိဳင္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္၍ ဒူးေထာက္ကာ ဟစိေလးျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးတန္ႀကီးကို ထိုးထည့္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္၍ လိုးေတာ့သည္။“ ပလြတ္…ႁပြတ္…. ျဗစ္…” “ အ ဟင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္…. လိုး လိုး…. နာနာ လိုးစမ္းပါ…. အင့္…. ဟင္း…. အင္း…..” “ ပလြတ္…. ဖြတ္…. ျဗစ္…. ႁပြတ္…. ဖြတ္….. ျဗစ္…. ဒုတ္….” “ ေမာင္… ေမာင္ေလး…. မရပ္နဲ႔…. ေဆာင့္…. အ…. အင့္…. ဟင္း..” အန္တီၿမိဳင္တစ္ေယာက္ ၿပီးခ်င္လာၿပီကို သိလိုက္ေသာ ေနဝင္းေမာင္က အားသြန္၍ ေဆာင့္ကာလိုးလိုက္ၿပီး သူကေတာ့ မၿပီးေအာင္ ထိန္းထားလိုက္သည္။ “ ဖြတ္…. ပလြတ္…ဒုတ္…. ျဗစ္…. ႁပြတ္…” “ အမေလး…. ေမာင္ေလးရယ္…. အ….အင့္… ဟင္း…. အင္း….. ဟင္း…..” အန္တီၿမိဳင္၏ တကိုယ္လုံး ခါဆင္း၍သြားရေတာ့သည္။ နန္းေမလည္း အန္တီၿမိဳင္၏ အိပ္ခန္းတံခါးကို ျပန္ေစ့ကာ သူမ၏ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ျပန္လာ၍ သူမ၏ အိပ္ခန္းတံခါးကိုလည္း ေစ့လိုက္ၿပီး အခန္းထဲသို႔ လွမ္းဝင္ကာ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ကုတင္ေပၚသို႔တက္ကာ ပက္လက္လွန္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေဘးရွိ ေစာင္ေခါက္ေလးကို ျဖန႔္ကာ သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ လႊမ္းၿခဳံလိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္ထားလိုက္ေလေတာ့သည္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာလွ်င္ သူမ၏အခန္းထဲသို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ နန္းေမ မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ပါ။ ထိုသူက သူမလွဲေနရာ ကုတင္အနီးသို႔ တိုးကပ္လာၿပီး သူမကိုယ္ေပၚတြင္ ၿခဳံထားေသာ ေစာင္ေလးကို ဖယ္လိုက္ၿပီး နန္းေမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္။ နန္းေမ မ်က္လုံးေလး ျဖတ္ကနဲ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ ေရာက္လာေသာ ေနဝင္းေမာင္က သူမကို အငမ္းမရ နမ္းသည္။ ေနဝင္းေမာင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမကိုဖက္ထားၿပီး တစ္ဖက္က သူမ ၏ ႏို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ ထိုမွတဆင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုပါ ေခ်မြေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနဝင္းေမာင္က ႏို႔ေလးေတြကို ငုံ႔၍စို႔သည္။ ႏို႔တစ္ဖက္ကို အတင္းပင္စုပ္၍စို႔ၿပီး ႏို႔သီးေလးေတြကိုလည္း လွ်ာျဖင့္ယက္ေပးသည္။ က်န္ႏို႔တစ္လုံးကိုလည္း လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ နန္းေမမွာ ခံစားရခက္စြာျဖင့္ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ၍ေထာင္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးကို စုလိုက္ကားလိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနရေတာ့သည္။ ခဏၾကာလွ်င္ ေနဝင္းေမာင္သည္ ႏို႔ကိုင္ေနေသာ သူ၏လက္ကို ေအာက္ဖက္သို႔လွမ္း၍ နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္ကို အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးသည္။
မေန႔က ကားေပၚတြင္ ထဘီေပၚမွ ကိုင္ရကတည္းက နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္မွာ အုံေကာင္းၿပီး အသားေလးမ်ား အေတာ္ အိ၍ တျခားေစာက္ပတ္ေတြထက္ ထူးျခားေနသည္ကို သတိထားမိခဲ့ၿပီး ကိုင္ရတာ အားမရခဲ့ေပ။ အခုဒီအတိုင္း ကိုင္ရၿပီဆိုေတာ့ ေနဝင္းေမာင္က အားရပါးရ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္သည္။ ေစာက္ရည္ေတြက ႐ႊဲနစ္၍ေနသည္။ အပ်ိဳမေလး နန္းေမမွာ ႏို႔စို႔ခံရင္း ေစာက္ပတ္ပါ အကိုင္အညႇစ္ခံေနရေတာ့ ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ ခံစားလာရသည္။ “ အ…. အစ္ကို… က်မ မေနတတ္ေတာ့ဘူး…. ဟင္း…. ဟင္း….” နန္းေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ ေနဝင္းေမာင္ ႀကဳံးထၿပီး သူ၏ကိုယ္ေပၚမွ တစ္ခုတည္းေသာ အဝတ္အစားျဖစ္သည့္ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေရေဆးၿပီးထားပုံရေသာ သူ၏လီးႀကီးမွာ မာေတာင္၍ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနသည္ကို နန္းေမ က ေတြ႕လိုက္သည္။ ေစာေစာက ေဒၚသင္းၿမိဳင္ႏွင့္တုန္းက မၿပီးဘဲထိန္းထားသျဖင့္ လီးႀကီးက စံခ်ိန္မွီ မာေတာင္ေနကာ အစာကိုျမင္ေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးပမာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေနသည္။
ေနဝင္းေမာင္ ဒူးေထာင္၍ နန္းေမ၏ ေပါင္ၾကားသို႔ ဝင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝကို လက္ျဖင့္ အသာၿဖဲကာ သူ႔လီးႀကီးကို ေတ့ၿပီး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။ “ ျဗစ္…. ျဗစ္…. အမေလး…. ေသပါၿပီ…. ျဗစ္…. ဖြတ္….. အား…. ပါး…..” ေကာ့တက္သြားေသာ နန္းေမတကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ လီးႀကီးက က်ဥ္းၾကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ မဆန႔္မၿပဲ တဆုံးဝင္၍ေနသည္။ “ အား….အင္း…..ကြၽတ္….ကြၽတ္…” တံစို႔ထိုးခံထားရသည့္ပမာ ျဖစ္ေနေသာ နန္းေမမွာ အခံရခက္စြာျဖင့္ ရင္ေခါင္းထဲထိ ေအာင့္ေနသည္။ ေနဝင္းေမာင္ လီးကို ေလွ်ာကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ညင္ညင္သာသာ (၁၀) ခ်က္မွ် လိုးလိုက္သည္။ “ ျဗစ္…. ပလြတ္… ဖြတ္… ဇြတ္…. ႁပြတ္…. ျဗစ္… ျဗစ္…. အမေလး…. အစ္ကိုရယ္… အား… အင္း…. ဟင္း…. ကြၽတ္…. ကြၽတ္…..” ထိုအခိုက္မွာပင္ ေစာေစာထဲက ေသြးသားေတြ ဆူပြက္ေနေသာ နန္းေမ အပ်ိဳမေလးမွာ မထိန္းတတ္ဘဲ ကိုယ္လုံးေဖြးေဖြးေလး သိမ့္သိမ့္တုန္ကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ဒါကိုသိလိုက္ေသာ ေနဝင္းေမာင္က နန္းေမ၏ ကိုယ္လုံးေလး တုန္ခါေနစဥ္တြင္ အားျဖင့္ဆက္၍ ေဆာင့္လိုးေပးေနၿပီးမွ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး တေျဖးေျဖး ၿငိမ္က်သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေနဝင္းေမာင္က ေဆာင့္အားကိုေလွ်ာ့ကာ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးေနသည္။
တေျဖးေျဖးခ်င္း အခ်က္ (၂၀) ခန႔္ လိုး၍အၿပီးမွာေတာ့ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီးေသာ နန္းေမမွာ ကာမစိတ္မ်ား ခ်က္ခ်င္းျပန္၍ ထလာခဲ့ၿပီး သူမ၏ ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးမွာ ေနဝင္းေမာင္၏ ကိုယ္လုံးကို ထိလိုက္ခြာလိုက္ ပြတ္သပ္လာသည္။ ေနဝင္းေမာင္ကလည္း ေဆာင့္အားကို တေျဖးေျဖးခ်င္း တိုးျမႇင့္ကာ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ “ ျဗစ္…. ဒုတ္…. ပလြတ္…. ဖြတ္…. ဇြတ္…. ႁပြတ္…. ျဗစ္…. ႁပြတ္….” “ အင္း….အင္း….ဟင္း ဟင္း….” “ နန္းေမ…. အရသာရွိလာၿပီလားဟင္….” “ အင္း ရွိလာၿပီ…. ဒီထက္ျပင္းျပင္းေလး လိုးေပးပါလား…. အစ္ကိုရယ္…. အင္း…. ဟင္း…” “ ျဗစ္….ဖြတ္…..ပလြတ္….ျဗစ္…..ဒုတ္…..” အားရပါးရေဆာင့္လိုးရင္း အားမရႏိုင္ျဖစ္လာေသာ ေနဝင္းေမာင္သည္ နန္းေမ၏ ကိုယ္လုံးေပၚေမွာက္ခ်၍ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ထားၿပီး တပ္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ သူမမ်က္ႏွာေလးကို နမ္းရင္း ဖင္ႂကြ၍ ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္ခ်ေနသည္။ “ ျဗစ္… ပလြတ္…. ဖြတ္…. ဖြတ္… အင္း… အစ္ကိုရယ္…. အင္း…. ဟင္း….” နန္းေမကလည္း သူမ၏ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ခ်ထားေသာ ေနဝင္းေမာင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဆီး၍ဖက္ကာ မလုပ္တတ္လုပ္တတ္ျဖင့္ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးေနသည္။
“ ကို….ကို…..ေကာင္းလား ဟင္….” “ ေကာင္း….ေကာင္း တယ္….” “ ျဗစ္….ပလြတ္…ႁပြတ္…” “ လီးကို….ညႇစ္….ေပးပါလား…..” “ အင္း….အင္း….ညႇစ္ေပးမယ္….” “ ပလြတ္….. ဖြတ္…. ပလြတ္…. ဖြတ္…. ျဗစ္…..” နန္းေမက သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ မက္မက္ရရႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနေသာ ေနဝင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို မလုပ္တတ္လုပ္တတ္ျဖင့္ ေမးေၾကာေလး ေထာင္ထလာသည္အထိ ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္။ “ ပလြတ္…. ျဗစ္.. ဒုတ္…. ပလြတ္…. ႁပြတ္…..” “ ဟင္း..အင္း….” “ ေကာင္းလိုက္တာ…..ေမရယ္….” “ ပလြတ္….ဖြတ္…ျဗစ္….” “ ကို…. ေမ့ကို… ခု…. ခုလို အၿမဲ လုပ္… ေပးေနာ္…. အင္း…. ဟင္း…..” “ လုပ္…ေပး မွာေပါ့….” နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ အပ်ိဳေစာက္ပတ္ျဖစ္၍ ေစာက္ေခါင္းက က်ဥ္းလြန္းကာ လီးႀကီးကို ဆြဲစုပ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းေပမယ့္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးက ႀကီးမားကား စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ဒါ့အျပင္ မလုပ္တတ္လုပ္တတ္ျဖင့္ လုပ္ေနေသာ္လည္း နန္းေမက ညႇစ္အားေကာင္းလွသည္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ေနဝင္းေမာင္မွာ နန္းေမကို နႏၵာတို႔ ေဒၚသင္းၿမိဳင္တို႔ထက္ ပို၍စြဲေနၿပီ ျဖစ္သည္။ “ဖြတ္… ျဗစ္… ႁပြတ္….” “ ဟင္း…. ေကာင္းလိုက္တာ…. ကိုရယ္…. အခုက… စၿပီး…. ကို… ေမ့ကိုပဲလုပ္ေနာ္….” “ အင္း….ပါ….” “ ပလြတ္…. ဖြတ္….ျဗစ္…. ဒုတ္….” “ ေမကလြဲရင္… ဘယ္မိန္းမမွ…. မလုပ္ရဘူးေနာ္….” “ အင္း…ပါ…ေမရဲ႕….” အေရးထဲ သဝန္တိုေနျပန္ပါၿပီ။
ေကာင္မေလး သူ႔လီးကို စြဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေနဝင္းေမာင္ သိလိုက္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ “ ျဗစ္…ပလြတ္…ဖြတ္….” “ ဟင္း…. ကိုရယ္…. ေမ့ကို…. ခ်စ္လားဟင္….” အလိုးခံရင္းက မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ျဖစ္ေနရင္း ေမးသည္။“ သိပ္ခ်စ္တာပဲ….ေမရယ္….” “ ေမကေတာ့…. ကို႔ကို မခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး…. လုပ္…. လုပ္…. ေဆာင့္….ျဗစ္…. ပလြတ္… ဖြတ္…. ႁပြတ္… ျဗစ္…. ျဗစ္…. ဒုတ္…. အင့္…. အင္း…..” “ အစ္ကို….ၿပီးခ်င္ၿပီ….ေမ…ရယ္….” “ ပလြတ္… ျဗစ္… ႁပြတ္… ဖြတ္…. ပလြတ္….” “ အင္း…. ဟင္း…. ေဆာင့္ ေဆာင့္…. က်မလည္း ၿပီးခ်င္ၿပီ အတူတူၿပီးရေအာင္…. အစ္ကိုရယ္… ေနာ္…. အ… အား….” နန္းေမ၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ နန္းေမကို ေနဝင္းေမာင္က အားကုန္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ “ ဖြတ္…. ပလြတ္….ႁပြတ္…. ျဗစ္… ဒုတ္….” “ အ…အ….ဟင္း…..ဟင္း….” “ အမေလး… ေလး…. ကို… ကို…. အင္း…. ၿပီး… ၿပီး…. ၿပီးၿပီ…. ကြၽတ္…. ကြၽတ္… ေကာင္းလိုက္တာ…. ကို…. ရယ္…. အင္း…. ဟင္း…..” ေျမာက္ႂကြတက္လာေသာ နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအား ေနဝင္းေမာင္၏လီးႀကီးက ဖိ၍ေဆာင့္ခ်ရင္း လီးႀကီးထိပ္မွ ပ်စ္ခဲပူေႏြးေနေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို နန္းေမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ မက္မက္ရရပန္း၍ ထည့္ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ။
