Unicode
သရက်မြို့ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေးတခုပေါ်တွင ်တင့် တယ်စွာ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် ရှိနေပါသည်။ မြောက်ဖက်ဘောလုံးကွင်း တပ်ကွင်း လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေး များမှာလည်း သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည်နှင့်အမျှ အေးလှပါသည်။
ထိုလေပြေအေးကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာခုန်ကာ ကစားနေကြသော ကလေးသူငယ် အရွယ်ပေါင်းစုံမှာလည်း ရွှင်ရွင်မြူးလျှက် ပျော်မြူးနေပါသည်။ ကျောင်းဘေးပတ်လည်တွင် ရာသီမရွေး အပွင့်အဖူးများဖြင့်ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြပါသည်။
ကျောင်း၏ မြောက်ဖက်သို့ ထိုးထွက် ဆောက်လုပ်ထားသော ခန်းမဆောင်ကြီးဘေး ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဇလပ်ပင်များသည် ပိုမို၍ပွင့်နေကြပါသည်။ အပင်တိုင်း၏အောက်တွင် ဇလပ်ပွင့်များသည် ကြွေကျလျှက်ကောက် ပန်သူများကိုငံ့လင့်လျှက်လဲလျောင်းကာနေကြလေသည်။ ထိုခန်းမကြီး၏ အရှေ့ဖက် ကလေးများ အနည်းငယ် ရှင်းရာဘက်အုတ်လှေခါးထစ်ဘေး ဇလပ်ပင်တွင်(၁၂)နှစ်၊ (၁၃)နှစ် အရွယ်ကလေးမလေး (၅) ယောက်ကို မြင်နိုင်ပါသည်။ (၄)ယောက်မှာ အပင်များအောက်၌ ကြွေကျနေသော ဇလပ်ပွင့်များကိုကောက်ကာ ကြိုးဖြင့်သီကုံးနေ ကြပါသည်။
ထိုထဲမှ တစ်ယောက်ကတော့ အခြားကလေးများ နည်းတ ူ အပင်အောက်၌ ကြွေကျလင့်ပြီးသော အပွင့်များကိုတော့မကောက် ပင်မြင့်ထက်မှာရှိနေသည့် အပွင့်များကိုသာ အာရုံပြုရင်း မမှီတမှီခြေဖျားလေးကို ထောက်ကာ လှပေ့ချောပေ့ ဆိုသည့် ပန်းများကိုသာ ရွေးကာ ခူးဆွတ်ရင်း သီကုံးနေပါသည်။ အတန်ကြာလျှင ် အောက်၌ ပန်းကောက်နေသူထဲမှ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ ထလာကြကာ….
“ ပန်းကလေးတွေက သိပ်လှတာဘဲကွယ်…..မူတော့ အိမ်ကျ မမကိုပေးဖို့ တကုံးရပြီ ဆရာ…….”
“ အို…..ကိုယ်တော ့ဆရာ မေမေ့ကိုပေးမယ်….”
“ အို….ငါတော့ ဆရာ…..ဘုရားကို ကပ်လှုပူဇော်မယ်….”
“ အမယ်…..ငါတော့…..ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးဘူး…အိမ်နားက ဒေါ်ခင်တုတ်ကို(၂)ပြားနဲ ့ရောင်းမယ်… ဒါမှ မုန့်ဝယ်စားရမယ်….”
(၁၂)နှစ် (၁၃)နှစ် အရွယ်ကလေးမများမှာ သူတို့လှဖို့ထက်သူတို့နှင့် ပက်သက်သည့် အကြီးများလှဖို့၊ ဘုရားတင်ဖို့၊ မုန့်ဖိုးရဖို့သည်မျှသာတွေးတတ်လျှက်၊ တဦးစီကိုယ့်ရည်ရွယ်ချက်ကိုကိုယ်ဖေါ်ပြနေကြသလောက် မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှခူးရင်း သီကုံးနေသည့် ကလေးမလေးကတော့ သူတို့အားလုံးသို့ မျက်လုံးလေးစွေ ကြည့်ရင်း သူမသီကုံးပြီးထးသော ပန်းကုံးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင ့်ခေါင်းထက်မှာ သီကာ ဝိုက်ပန်လျှက်…….
“ ဟေ့….မလှလား…..ကြည့်…ပန်းတွေက သိပ်လှတယ်…. အောက်ကျပြီးသားလဲ မဟုတ်ဘူး….”
ထိုသို့အပြောလိုက်တွင် အားလုံးသော ကလေးမများမှာ သူမဘက်သို့လှည့်လျှက် ကြည့်လိုက်ကြပါသည်။
“ ဟေ့… ကြည်က သိပ်လှတာဘဲကွယ်…..နော်…”
မနာလိုဝန်တိုစိတ် အလျင်းမရှိကြသေးသော အရွယ်များဖြစ်သည့် အလျှောက်ဖွင့်ဖွင့်ကားကား ဖြူသွယ ် တန်းလျှက်ကလေးမလေး အလှကို ဝေကာဆင့်နေသည့် ပန်းကုံးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပန်းပန်သူကို ကြည့်လိုက် ဖြင ့်အားလုံးသော ကလေးမလေးများမှာ သူမကိုကြည့်၍ သဘောကျနေကြပါသည်။
သို့သော် ကလေးအရွယ် ဘာဝအလှတွင်သာ အမြဲမနစ်မြောတတ်ကစားဖို့ကလဲ ရှိပါသေးသည်။
“ လာဟေ့… ဟိုဖက် ကစားရုံထဲ သွားကစားရအောင်…” ဟု သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်က စလိုက်ပါသည်။“ အေး…လာသွား….ကစားမယ်……”
ထိုတစ်ယောက်ကိုသုံးယောက်က ထောက်ခံသလောက်ကျန်တစ်ယောက်ကတော့……………
“ ဟင့်အင်း….. ငါတော ့ကောင်ကလေးတွေနဲ့… သွားမကစားခြင်ဘူး…. ”
သူမမှာ အပျိုကလေးလိုဟန်ဖြင့် သည်အပြောတွင်မျက်လုံးကလေးစွေ လိုက်ပါသေးသည်။
“ ဒါဖြင့်…..မူတို့သွားကစားမယ်….ကြည်…..တစ်ယေက်တည်း နေရစ်နော်…”
ကစားဖ ို့အဖေါ်စပ်တိုင်း ကောင်ကလေးတွေကိုအရွယ်နှင့်မလိုက် ဂရုစိုက်လျှက် အကြောင်းပြတတ်သော မြင့်မြင့်ကြည်ကိုကျန်ကလေးမလေး (၄)ဦးမှာ မြင်ပြင်းကပ်သလိုဖြင့် တစ်ယောက်ထဲထားခဲ့လျှက် အနိမ့်ဖက်ဆီရှိ ကစားရုံဖက်သို့ကလေးများပီပီ အပြေးကလေး လာခဲ့ကြသည်။ ကစားရုံနားရောက်မှအပြေးရပ်လျှက်……
“ သကူ ကောင်လေးတေနွ့ေဲလး ဘာလေးနြဲ့ကီးကျယလ်ကိုတ်ာ သကူ သရူ့ည်းစားနမှဲ့ စကားပြောချင်နေတာ…”
“ ဟုတ်ပါရဲ့သူကရည်းစားနဲ့ဆရာ….” ဟု အားလုံးက ထောက်ခံလိုက်ပါသည်။ သူတို့ အရွယ်တွင် ရည်းစား ဟူသောစကား အဓိပ္ပါယ်ကိုပြည့်စုံစွာ နားမလည်သော်လည်း မိန်းခလေးတစ်ဦးနှင့်ယောကျာ်းလေးတစ်ဦး ရင်းနှီးစွာ ပေါင်းနေမှုကိုတွေ့လျှင်သို့သော် ကလေးပီပီ ကစားရင်း ရင်းနှီးစွာပေါင်းသင်းမှုကိုတော့မဟုတ်ပါ။ အရွယ်နှင့် မမျှ ဟန်ပန်များလျှက်ကလေးမဆန်သော အမှုအရာမျိုးတို့နှင့်ရောနှောနေသူကိုဆိုလျှင် ရည်းစားဟု အဓိပ္ပါယ်ကိုမသ ိ ဘဲ လူကြီးစကားတစ်ခုကိုမှတ်ယူစွပ်စွဲ တတ်ပါသည်။
သူတို့အားလုံး ကစားရုံထဲသို့ ဝင်စတွင် မြင့်မြင့်ကြည်ထိုင်၍ ကျန်ခဲ့ရာဖက်သ ို့ လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ဟုတ်ပါသည် (၁၂)နှစ်အရွယ် မြင့်မြင့်ကြည်မှာ ယောကျာ်းကလေးများ သောကစားရုံထဲသို့ မလိုက်ချင်ဟ ု ပြောပြီး နေခဲ့လျှက်သူမဘေးမှာတော့ အခု(၁၄)နှစ် အရွယ်ကောင်လေး တစ်ယောက်က ထိုင်နေပါသည်။
ထို ကောင်လေး၏ လက်ထဲတွင် ကျောင်းရှေ့ပန်းခြံတွင်းတွင်သာ ရှိလျှက် မာလီအလစ်တွင်သာ ခိုးယူရနိုင်သော နှင်းဆီနီရဲရဲလေး တစ်ပွင့်ကိုကိုင်လျက် မြင့်မြင့်ကြည်သ ို့ လှမ်းပေးနေပါသည်။ သည်ပန်းကိုပင် (၁၂)နှစ်အရွယ် မြင့်မြင့်ကြည်ကတော့ မျက်နှာကလေးငုံ့ကာ မျက်လုံးကလေးကိုစွေလျှက် ကြာမူပါပါ ဖြင့်လှမ်းယူနေပါသည်။ ဒါကတော့ မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက် လူမမယ်ကလေး ဘဝ အသက်(၁၂)နှစ်အရွယ်ကပင် ဖြစ်ပါလေတော့သည်။
Xxxxxxxxxxxx
ငယ်စဉ်ကပင်စ၍ အလှကြိုက်မှုအကောင်းကြိုက်မှုများဖြင့် နစ်မွန်းလျှက်မိဘ အမြှောက်အစားကိုခံကာ ပျက်စီးခဲ့ရသော သူမ၏ပေါ့လျှော့သော စိတ်ဓါတ်တွင် ငယ်စဉ်ကပင် ရည်းစားထားချင်သည့်စိတ်ဖြင့်ဆယ့်သုံးနှစ် ဝင်ခါစကပင် အတန်းတူ ကစားဖက် လူလှလူချော လူခန့်ကလေး မောင်မြနှင့်ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့လျှက် ရည်းစား ဖြစ်ခဲ့ရ လေသည်။
xxxxxxxxxxxx
တစ် နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်ကာလသည်ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းရင်းဖြင့်ပင် တရက်ပြီး တရက်၊ တစ်လပြီး တစ်လ တနှစ်ပြီး တစ်နှစ ် ပြောင်းလဲ၍လာခဲ့ရ ချေပြီးဖြစ်၍ ယခုဆိုလျှင် မောင်မြဦးက (၁၈)နှစ်၊ မြင့်မြင့်ကြည်က (၁၆)နှစ် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ဒီနှစ်ကုန်၍ စာမေးပွဲအောင်လျှင် သူတို့သည် တက္ကသိုလ်ပညာရေးကို တက်လှမ်းကြပေတော့မည်။
ငယ်ငယ်ကထဲက ခန္ဓာကိုယ်မှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ဖွ့ံဖြိုးလာသည့် နည်းတူသူမ၏အတွင်းစိတ်များနှင့် သွေးသားများသည်လည်း ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်လျောညီစွာ ဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ရပေပြီ။ သည်မှာတင်ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထ ရှိတတ ် သည့် အတိုင်း ဆန္ဒတည်းဟူသော အလိုရမ္မက်သည် သူမ၏ရင်ထဲတွင်ပေါက်ဖွား တည်ရှိလာခဲ့ရပေသည်။သူမတင်လား ဆိုတော့လဲမဟုတ်ပါ။ မြဦးက သူမထက်ပင်အသက် တစ်နှစ်ကျော််မျှ ကြီးသူဖြစ်၍ သူလဲပဲ မြင့်မြင့်ကြည်နည်းတူရင်ထဲတွင် ဆန္ဒတရားတို့သည်ကိန်းအောင်းဖြတ်တည်လျှက် ရှိနေရပေသည်။
“ ကြည်ကြည်မနေ့က ညနေက ဘာလို့ မလာတာလဲ ငါဖြင့်စောင့်လိုက်ရတာ…..”
“ ပြင်းလို့ပါ… အကိုဦးရာ တနေ့တနေ ့ဒီစကားတွေချည်း ထိုင်ထိုင်ပြီး ပြောနေရတာ…”
“ အို…ကိုယ့် ရည်းစားမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး အတူထိုင်နေရတာဘဲ ကြည်ကြည်ရာ ပျော်စရာ ကောင်းပါတယ်….”
“ ဟင့်အင်း….. ကြည်တော့ ပျင်းတယ်… နောက်ဆိုအကိုခေါ်ရင် မလာတော့ဘူး.. ”
“ ဟင်…… ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ… ”
ရိုးအလှသူ မြဦးမှာ ရင်ထဲရှိသည့်အတိုင်းပင် ပြောချလိုက်သည်။ သူ၏ရင်ထဲတွင်လည်း တကယ်ပင် စိတ် ညစ်ညူး၍ ကြံရာမရဖြစ်၍ သွားရသည်။
“ အကိုကလဲ သူများ သမီးရည်းစားတွေဆို သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းတာဘဲဟာ ကြည်သွားတော့မယ်….”
မြဦးကိုကျောခိုင်းပြီးမှ အသံကို နှိမ့်၍ ပြောကာ သူ့မျက်နှာကိုမှလှည့်၍မကြည့်တော့ဘဲ မြင့်မြင့်ကြည်မှာ လွယ်အိတ်ကလေး တရမ်းရမ်းဖြင့်ထွက်ခွာသွားလေပြ ီဖြစ်သည်။
“ သူများ သမီးရည်းစားတွေဆို သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းတာဘဲ ဟာ ” ဆိုသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ စကားလေးသည် မြဦး၏နားထဲတွင် ပဲ့တင်တွေထပ်၍ ကြားယောင်နေရလေသည်။
ရိုးအလှသော မြဦးကတော့ သူများ သမီးရည်းစားတွေသည် သူနှင့်မြင့်မြင့်ကြည်တို့ကဲ့သို့ပင်ရှိလိမ့်မည ် ဟုသူကတွေးထင်ထားခဲ့သည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏ စကားကို မကြားဘူးစဉ်ကတော့ သူ၏စိတ်ထဲတွင်အများတကာ အတွဲတွေလိုဘာမှ ဆန်းပြားစွာရှိလိမ့်မည်ဟ ုမထင်ခဲ့။ ခုတော ့သူမသိသော အချက်ကို မြင့်မြင့်ကြည်က ထောက်၍ ပြသွားခဲ့ပေပြီ။
“ ဘာတွေများ ထူးခြားလို့ပါလိမ့် ” ဟူသော ဆန်းစစ်မှုအတွေး တွေက မြဦး၏ခေါင်းထဲသို့ဝင်၍ လာခဲ့ရသည်။ ဒါဆိုရင ်သူများသမီးရည်းစားတွေ သည်သူတို့သမီးရည်းစားတွေထက် ဘာတွေထူးခြားနေသည်ဆိုသည်ကို မြဦး တစ်ယောက် သိရှိရန်လိုလာပေသည်။ သိချင်လာတာနှင့်အမျှ သိအောင်လုပ်ရပေတော့မည်။ ထိုသို့အတွေးတွေ ရှုပ်ရှက်ခတ်ကာနေစဉ်မှာပင် မြဦး၏ခေါင်းထဲသို့ အလင်းရောင် တစ်ချက်ထွက်ပေါ်၍လာရသည်။
ဒါကတော့ သူတို့နှင့် အနီးစပ်ဆုံး သမီးရည်းစားစုံတွဲဖြစ်သည့်ကိုဘသိန်းနှင့်မခင်တိုးတို့ စုံတွဲပင်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ မြဦးသည် ကိုဘသိန်းနှင့်မခင်တိုးတို့စုံတွဲကိုသွား၍သတိရလိုက်မိစဉ်မှာပင် နေ့လည်က သူနှင့်သံချောင်းတို့အတူလျှောက်လာ စဉ် ကိုဘသိန်းကြီးက သံချောင်းကိုမခင်တိုးထံသို့စေခိုင်းသံကြားလိုက်ရသည်။
ဒီည ကိုဘသိန်းကြီးက မခင်တိုးဆီသွားမယ်တဲ့ ………
သံချောင်းက မြဦးကို အာချောင်ပြီး ပြန်ပြောပြတာကတော့ မခင်တိုးကြီးအိမ်က လူကြီးတွေ အလစ်မှာ ခြံထဲသို့ ည (၉) နာရီလောက်ဆင်းခဲ့ရန်ကိုဘသိန်းက မခင်တိုးကို ပြောခိုင်းသည်ဟု မြဦးသိထားရသည်။
ဒါဆိုရင ်ကြာပါတယ်ဒီညဘဲ သူတို့အတွဲတွေ ဘယ်လိုလဲဆိုတာကို မြဦးစုံစမ်းရပေတော့မည်။ မခင်တိုး တို့အိမ်ဆို သည်မှာလည်း တခြားဝေးဝေးလည်း မဟုတ်။ မြဦးတို့အိမ်၏ အနောက်ဖက်တွင်ကပ်လျှက်ဖြစ်သည်။ ခြံစည်းရိုးကလည်း ခိုင်ခိုင်မာမာရှိသည် မဟုတ်တော့မြဦးတစ်ယောက်(၉)နာရီထိုးသည်နှင့် အသာလေး မခင်တိုးတို့ ခြံဖက်သို့ မှောင်ရိပ်ခို၍ ဝင်လာခဲ့သည်။မခင်တိုးတို့တအိမ်လုံးမှာ မီးရောင်ဆို၍ ဘာမျှမမြင်ရ။ လူကြီးတွေဘဲ မရှိလို့လား။ ဒါမှမဟုတ်အိပ်ပဲ အိပ် ကုန်ကြလို့လားတော့မသိ၊ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။
လဆန်း (၁၂)ရက်၏ ည (၉)နာရီထိုး လရောင်က သစ်ရွက်တွေ ကြားမှာ ဝိုးတဝါးထိုးကျ၍ နေသည်။ တွေ့ပါပြီ ခြံထဲရှိပိတောက်ပင် ပတ်လည်တွင်ဝိုင်း၍ ရိုက်ထားသော ဗျက် (၂) ပေခွဲလောက်ရှိသော ခုံပေါ်တွင် ကိုဘသိန်း တစ်ယောက်ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်၍နေသည်။
မြဦးတစ်ယောက်ကိုဘသိန်းကိုလှမ်း၍ တွေ့မြင်လိုက်ရသည့်တခဏမှာပင် မြဦး၏ဘေးဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ တစ်စုံတစ်ဦး လျှောက်၍လာသည်ကို သတိထားမိလိုက်သဖြင့် မြဦးသည်အနီးတွင်ရှိသော စပယ်ရုံဘေးရှိ မှောင်ရိပ် ထဲသို့ ပြေး၍ကပ်ကာ ပုန်း၍နေလိုက်သည်။ ပြီးတော ့ သူ၏အကြည့်က ထိုနေရာသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်တော့ လျှောက်လာသူမှာ မခင်တိုးပင်တည်း။
မခင်တိုးသည် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်၍လာရင်းက ကိုဘသိန်းရှိရာသို့ပိတောက်ပင်ကြီးဆီသို့ဦး တည်၍ သွားတော့ရာ မြဦးကလဲ ခါးလေးကိုကုန်း ဇက်ကလေးကို ပု၍မှောင်ရိပ်က ိုအကာအကွယ်ယူကာ ပိတောက် ပင်ကြီး ဘေးရှိ ဇီဇဝါပန်းခြုံကြား ဘေးမှောင်ရိပ်ထဲသို့ တိုး၍ဝင်လိုက်သည်။ မြဦးရောက်ရှိသွားသော နေရာမှာ ကိုဘသိန်းထိုင်နေသည့် နေရာနှင့်ဆိုလျှင် (၅)ပေခန့်သာဝေးမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင်သူရောက်နေသောနေရာမှာ ပိတောက်ပင်ကြီး၏ အရိပ်ကလည်း ထပ်ဆင့် ထိုးကျ၍နေပြီး ဇီဇဝါပန်းရုံ၏ အရိပ်ကလည်း ရှိနေလေရာ အတော်လေး ပင် မှောင်မဲ၍ နေသည်။
မြဦးတစ်ယောက်ဇီဇဝါပန်းရုံကြီးဘေး ရောက်လာစဉ်မှာပင်မခင်တိုးကလဲ ကိုဘသိန်းကြီး၏ ရှေ့သို့ရောက်၍ လာခဲ့ချေပြီ။
“ စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ကိုသိန်း….”
“ အင်း ….အတိုးကလဲ ကြာလိုက်တာကွာ… လာပါ ့လာပါ ့မလားလို့…”
“ လူကြီးတွေ အိပ်အောင် စောင့်ရသေးတယ် အကိုရဲ ့… ”
မခင်တိုးက ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကိုဘသိန်း၏ ဘေးသို့ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လျှင် ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ကိုဘသိန်းကြီးက မခင်တိုးကို ဖက်၍ ပါးလေးနှစ်ဖက်က ို ဘယ်ပြန်ညာပြန်ပင် မွှေးကြူ၍ နေလေတော့သည်။ မခင်တိုးတော ့ ဘယ်လိုနေသည် မသိပေ။ မြဦးတစ်ယောက်တော့ အသက်ရှုနေတာပင် ရပ်သွားမတတ်ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ အလဲ့… မခင်တိုးကလဲ အာဂပင် သူမ၏လက်တဖက်က ကိုဘသိန်းကြီး၏ ခါးကြီးကိုပင်ပြန်၍ ဖက်ထားသေးသည်။
ကိုဘသိန်းကြီးက မခင်တိုး၏ မျက်နှာလေးကို မွှေးကြူရရုံဖြင့် အားရပ ုံမပေါ်သေးပါ။ သူ၏နှုတ်ခမ်းထူထူကြီး က မခင်တိုး၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေတွေပေါ်သို့ ဖိကပ်၍ စုတ်နမ်းနေတော့ရာ ကျန်နေသော မခင်တိုး၏ လက်လေးတစ်ဖက် ကပါ ကိုဘသိန်း၏ ကျောပြင်ကြီးက ိုဖက်၍ထားပြီး သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အတင်းပင် တိုး၍ ဖက်လိုက်ကြသည်ကိုမြဦးက သဲကွဲစွဲမြင်လိုက်ရသည်။ မခင်တိုး၏ မျက်လုံးတွေကလဲ မှိတ်၍သွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။
မြဦးတစ်ယောက်ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်မသိ။ တကိုယ်လုံး ထူပူ၍လာရာက နတ်ကျသလို တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြင့် ဖြစ၍်လာရတောသ့ည။် ဒအီချနိမ်ှာပင် မြဦး သတထိားမလိကိုတ်ာက သမီးရည်းစား နစှ်ယောက်တေရွ့င် စကားတွေ ဖေါင်လောက် အောင်ပြောသည်ဟု သူသိထားသည်မှာ မှားယွင်း၍နေပါပြီကော။ ကိုဘသိန်းနှင့်မခင်တိုးတို့ စကားတွေ ဘာမျှမပြောလိုက်တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းသာ ပြောရ သေးသည်ကို သူကြားလိုက်ရသည်ဟု တွေးတောလိုက်မိသည်။
မြဦးတစ်ယောက ်ကြည့်နေစဉ်မှာပင်ကိုဘသိန်းက မခင်တိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို မလွတ်တမ်း ငုံခဲထားရင်း ကပင ်သူ၏လက်ကြီးတဖက်က မခင်တိုး၏နို့အုံတွေကို အကျီင်္ပေါ်မှာပင် ဆုတ်နယ်ချေမွ၍ နေသည်ကို တွေ့လိုက ် ရသည်။ သိပ်မကြာလိုက်သော အချိန်တွင်ပင် ကိုဘသိန်းကြီးက မခင်တိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးမှပွေ့ကာ ခုံတန်းပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်၍ ချလိုက်လေသည်။
မခင်တိုးတစ်ယောက် ပက်လက်လေး ဖြစ်သွားစဉ်မှာပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်မ ှပါ၍သွားသော ကိုဘသိန်းကြီးသည် လက်တဖက်က မခင်တိုး၏ အကျႌကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်လိုက်ရာက အကျႌရင်ဘတ်နှစ်ခြမ်းကို ဘယ်ညာဖွင့်ဟ လိုက်သောအခါတွင်တော ့ကိုဘသိန်းတော ့ဘယ်လိုနေသည်မသိမြဦးတစ်ယောက် ကတော့ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး သူ၏မျက်လုံးတွေကိုလည်း မျက်တောင် ခတ်ရန်ပင် မေ့၍ သွားရလေသည်။
ဘော်လီအကျႌအတွင်းမှပြည့်အံကာ ထွက်နေသော မခင်တိုး၏ နို့အုံသားတွေသည်အိဖေါင်း၍ လရောင် အောက်မှာပင် ဖွေးနှစ်၍ နေလေသည်။ မက်မောစရာ ကောင်းလှလွန်း၍ ကိုဘသိန်းသည ်သူ၏ခေါင်းကြီး ငုံ့၍ တရှုံ့ရှုံ့နမ်း၍နေလေသည်။ ပြီးတော ့ကိုဘသိန်း၏ လက်က အငြိမ်မနေဘဲ မခင်တိုး၏ ဘော်လီအကျီမှ ချိတ်တွေကို ပါဖြုတ၍်နေလေသည။် ပြီးတော့ သမူ၏ဘောလ်ီ အကျင်္ကီို လနှ၍် တငလ်ကိုရ်ာက ကဘိုသနိ်းသညမ်ခငတ်ိုး၏န့ေိုတွကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်နယ်၍နေပြန်လေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ လရောင်ဖွေးဖွေးတွင်ဖြူဖွေး၍နေသည်။
ကိုဘသိန်းကစိတ်တွေ အလွန်ပင် ထလာပုံဖြင့် မခင်တိုး၏နို့တွေကို အတင်းပင်ငုံ့၍ စို့လေတော့သည်။ မြဦးတစ်ယောက်ကတော့ မတ်တတ်ပင် မဟုတ်နိုင်တော့။ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်၍လာရပေပြီ။ ပြီးတော့ တခါဘူးကမှ မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရဘူးလေသော ခံစားမှုတွေကလဲ သူ၏တကိုယ်လုံးတွင် ရှိန်းဖိန်းကာ ဖြစ်ပေါ်နေလျှက ် သူ၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ဖွားဘက်တော်ကြီးက တောင်မတ်၍ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ ကိုဘသိန်းကတော ့တရှုးရှုး တရှဲရှဲဖြစ်၍လာရာက မခင်တိုး၏ထဘီကိုပင် လှန်၍တင်လိုက်ရာက သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးတွင်ဝင်၍ ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်လေတော့သည်။
မခင်တိုး၏ပေါင်တံကြီးတွေမှာ လရောင်တွင်ဖြူဖွေး၍နေပြီး တလုံးတခဲကြီးဖြစ်ကာ တပ်မက်စရာကြီးပင်သူ တခါဘူးကမျှမမြင်ဘူးလေသော အရွယ်ရောက်ပြီး မိန်းမတစ်ယောက်၏မမြင်အပ်လေသော ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း တွေကိုမြဦးသည်တစ်ခုချင်း ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်နေရချေပြီ။ ဒါ့အပြင ်ယခုသူ့ရှေ့မှမြင်ကွင်းကလည်း သူ ကြားဖူးနားဝသာ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ မမြင်ခဲ့ဘူးလေသော မြင်ကွင်းပင်တည်း။
သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်ကိုဘသိန်းကဝင်၍ ထိုင်လိုက်ရာက ဒူးထောက်၍ သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ် ကာ ချလိုက်တော့သည်နှင့် မခင်တိုး သည်လည်းသူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ထောင်လိုက်လေတော့သည်။ ဒီအချိန ် မှာပင်ကိုဘသိန်းကသူ၏ လီးတန်ကြီးကိုကိုင်၍ လီးတန်ကြီးထိပ်နှင့် မခင်တိုး၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုလုံး ကိုထိကာ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်အထက်အောင ်စုန်ဆန်ကာ ပွတ်တိုက်ပေးနေလေသည်။
“ အ…အကိုသိန်း….ဟင့် …တော်တော်ကြာ လူကြီးတွေနိုးလာရင်ခက်မယ်..”
မခင်တိုး၏ စောက်ပတ်ဝတွင်လည်း စောက်ရည်များမှာ စိမ့်၍ထွက်နေချေပြီ။ မခင်တိုးမှာ ဒီ့ထက်ပိုပြီးစိတ် မရှည်နိုင်တော့ပေ။ အနေရ အထိုင်ရ ခက်နေပုံရသည်။
မခင်တိုးတစ်ယောက်တည်းပင် နေရထိုင်ရ ခက်လှသည်မဟုတ်။ မြဦးသည်လည်း ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသဖြင့် မတ်တပ်မရပ်နိုင်သဖြင့် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။
ဟော ခုတစ်ခါ ထိုင်၍ကြည့်ရသည်မှာ အားမရသဖြင့် မြဦးတစ်ယောက်မတ်တပ်ထ၍ ရပ်ကာကြည့်နေပြန်လေပြီ။ မခင်တိုး၏ အခြေအနေကို ရိပ်စားမ ိ လေသော ကိုဘသိန်း ကလည်း လက်တဖက်က သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုပေါ်တွင် လက်ညှိုး လက်မတို့ ဖြင ့်အသာလေးဖိကာဖြဲလိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာဖိ၍ လိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“ အ…အမလေး…ဟင်း ….အရမ်း…အရမ်းကြီးဘဲ… အကိုသိန်း ကလဲ…. ဒီမှာ….နာသွားတာဘဲ…. ဟွန်း…”
မခင်တိုးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ချွတ်ကာမူမူ စူစူလေးပြောလိုက်သည်။
“ တော်တော် နာသွားလားဟင်…..အကိုလောကြီးသွားလို့ပါ….”
“ နာတာပေါ့… ဖြေးဖြေးလုပ်လဲရတာဘဲ….ဟာ…. “
“ ခုရော…. ဆက်ပြီး….နာနေသေးလား…”
“ ကဲပါ….မနာတော့ပါဘူး… လုပ်မှာ လုပ်ပါတော့လူကြီးတွေနိုးလာရင် ခက်မယ်..”
သူမ၏စောက်ပတ်ထဲတွင် ကိုဘသိန်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ တဆုံးဝင်လျှက် တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေသည်ကို အား မလို အားမရဖြစ်လျှက်လီးတန်ကြီးကလဲ မလှုပ်ရှားဘဲငြိမ်နေလေတော ့အဆမတန်ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာရ သော မခင်တိုးက ကိုဘသိန်းမြန်မြန်လိုးစေရန် လူကြီးတွေကို အကြောင်းပြလျှက်လောဆော်လိုက်သည်။ ဒါကိုပင ် မြဦးက မယောင်မလည်ဖြင့်အိမ်ကြီးဖက်ကို လှည့်၍ ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ကိုဘသိန်းကတော ့သူ၏ လီးတန်ကြီး ကိုညင်သာစွာ ဆွဲ၍ထုတ် လိုက်ရာက စ၍လိုးနေချေပြီ။ (၁၀)ချက်မျှ ခပ်ဖြေးဖြေးလုပ်ပြီးသည်နှင့် အားမရနိုင်ဖြစ် လာရသော ကိုဘသိန်းသည် စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
မခင်တိုး ခမျာမှာတော့ မျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်ထားရင်း ဟင့်ကနဲ အင့်ကနဲပင်ဖြစ်ကာ အားပါးတရကြီးကို ကော့ပေးနေတော့သည်။ ဒါ့အပြင ်မခင်တိုးက သူမ၏ ဒူးကွေးကာ ထောင်ထားသော ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ လိုးနေသော ကိုဘသိန်း၏ တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကြီးပေါ်သို့ ချိတ်ကာတင်လိုက်ပြီး စောစောကထက်ပင်တိုး၍ ကော့ပေးနေပြန်ပါသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေ အတော်ပင်ရွှဲစိုနေပြီဖြစ်သော မခင်တိုး၏ စောက်ပတ်ကြီးကြောင့် “စွပ်”ကနဲ “ပြွတ်”ကနဲ “ဖွတ်”ကနဲ အသံတွေ မှာလည်း တဖြေးဖြေး သိသိသာသာပင် ထွက်ပေါ်လာပြန်ပါသည်။
မြဦးခမျာမှာတော့ ဆက်လက်၍ကြည့်ဖို့ရာ မစွမ်းတော့ပေ။ သူ၏တကိုယ်လုံးရှိ အားအင်တွေမှာလည်း ဘယ်ကိုရောက်သွားသည်မသိ တကိုယ်လုံးချိနဲ့ကာနေသည်။ ဒါတင်မကသေး ရင်ထဲတွင်လည်း ဟာတာတာ ဆာတာတာဖြင့် အသက်ရှုရတာလဲ ရင်မောကာ ကြပ်၍နေလေသည်။ ဒါ့အပြင ်ရင်တွေလဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေပြီး ကိုဘသိန်း၏ ဆောင့်ချက်ကြောင့်လှုပ်ခါနေလေသော မခင်တိုး၏ နို့အုံကြီးတွေကိုပင် ပြေး၍ ကိုင်လိုက်ချင်သည်။ ပြီးတော ့သူ၏အာရုံထဲတွင်လည်း မြင့်မြင့်ကြည်က ိုမြင်ယောင်၍ နေရလေသည်။
မြဦးသည် ရပ်၍နေရာမှ အသာပင်လှည့်၍မှောင်ရိပ်ကိုခိုကာ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အပြန်လမ်းခရီးတွင်တော ့ မြင့်မြင့်ကြည်ပြောသည ့်“ သူများ သမီးရည်းစားတွေဆို သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းတယ ်” ဆိုတာ ဒါကိုဘဲ ပြောတာလားမသိ အို… ဒါဘဲရှိတာဘဲ ဒါကိုဘဲ ပြောတာ သေချာပါတယ်။ ငါတို့ ကိုဘသိန်းက မခင်တိုးကို လုပ်သလိုမြင့်မြင့်ကြည်ကို လုပ်ပစ်လိုက်တော့မယ်။ သူပြောတာ ဒါဘဲဖြစ်မှာပါ။ သေချာပါတယ်… အင်း… ဒီညကတော့ အချိန်မရှိတော့ဘူး နက်ဖြန်က ကျောင်းပိတ်ရက် ဒါပေမဲ့ မြင့်မြင့်ကြည်အိမ်က လူကြီးတွေ စျေးထဲတွင်ဆိုင်သွားထွက်ကြသဖြင့်နေ့ခင်း ဘက ်မြင့်မြင့်ကြည်ပဲရှိမည်။
မြင့်မြင့်ကြည်သာရှိမည် မနက်ဖြန် ငါသွားဖြစ်အောင်သွားရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ခုလဲ မြင့်မြင ့် ကြည်ကို တွေ့လိုတွေ့ငြား သူ့အိမ်ရှေ့ဖက်ဖြတ်၍ လျှောက်ဦးမည်ဟုလည်း အရမ်းကိုကြွတက်နေသော မြဦးက စဉ်းစားတွေးတောကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ အမှန်တော့ ကိုဘသိန်းနှင့် မခင်တိုးတို့သည် ကိုဘသိန်းက အသက် (၂၄)နှစ်၊ မခင်တိုးက အသက်(၂၂)နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် သမီးရည်းစား ဖြစ်ကြသည်မှာ (၆)နှစ်မျှရှိခဲ့ပြီး ခုလိုလင်မယားမကျ ဖြစ်နေခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်လောက်ပင် ရှိနေပြီဆိုသည်ကိုတော့ မြဦးတစ်ယောက်မသိရှာပါပေ။
မြဦးနှင့်မြင့်မြင့်ကြည်တို့ သမီးရည်းစား (၂)ယောက်တွင်တော့ မြဦးက (၁၇)နှစ်ကျော် (၁၈)နှစ်အတွင်း၊ မြင့်မြင့်ကြည်က (၁၆)နှစ်ကျော်ကျော် သာရှိနေသေးသည်ကိုတော့ မြဦးသည် ပြန်လည်၍ မဆန်းစစ်ခဲ့မိချေ။ ဒါ့အပြင ်သူတို့နှစ်ဦးသည် ကာမကိစ္စကို ယခုမှလက်တည့်စမ်းရန် ကြံရွယ်ရုံသာ ရှိကြသေးပြီး ပြောရမည်ဆိုလျှင် မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပါးဖြူဖြူမို့မို့လေးများကိုပင် တခါဘူးကမျှ မမွှေးကြူခဲ့ဖူးချေ။ ခုတော့ဖြင့် အတုမြင် အတတ်သင် ဆိုတာမျိုးလို မြဦးတယောက် တည်ငြိမ်နေသော သူ၏ရင်တွင်ဂယက်လှိုင်းတို့သည် ကြောက်ခမန်း လိလိရိုက်ခတ်၍နေရပြီ ဖြစ်ပါတော့သည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“ မြင့်မြင့်ကြည်….. ရော့….”
“ ဘာတုံး….သံချောင်း…ရ..”
“ မြဦးက နင့်ကို စာပေးခိုင်းလိုက်လို့…”
“ အံမယ်…..ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ပေးစမ်းပါအုံး….”
မြင့်မြင့်ကြည်က သံချောင်းလှမ်း၍ ပေးနေသောစာရွက်ခေါက်လေးကို လှမ်းယူ၍ စာရွက်ခေါက်လေးကို ဖြန့်ကာ ဖတ်လိုက်လေသည်။
ကြည်ကြည်………………
ကိုဦး နေ့လည်(၁၂) နာရီကြည့်အိမ်ကို လာခဲ့မယ်။ကြည်နဲ့ (၂) ယောက်ထဲ တွေ့ချင်တယ်… ဆက်ဆက်စောင့်နေပါနော်….. ချစ်တဲ့ ကိုဦး
စာရွက်လေးကိုဖတ်ပြီးသည်နှင့်မြင့်မြင့်ကြည်သည်ပြုံး၍ ရယ်ကျဲကျဲလေး လုပ်လိုက်သည်။
“ အေး…. လာခဲ့လို့ပြောလိုက် သံချောင်း…ငါစောင့်နေမယ်.. သူ့ကို စာကူးခိုင်းစရာရှိတယ်….”
“ အေး…အေး….ငါပြောလိုက်မယ်….”
သူမ၏ရှေ့မှသံချောင်းထွက်သွားသည်နှင ့်မြင့်မြင့်ကြည်သည် စာရွက်လေးကို တခါဖြန့်၍ ဖတ်ကာ ပြုံးလိုက် ပြန်သည်။ ပြီးမှ စာရွက်လေးကိုသေချာစွာပြန်ခေါက်ပြီး သူမ၏လက်ကလေးဖြင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လိုက် လေတော့သည်။
ရင်ထဲတွင် ပီတိတွေဖုံး၍ သွားခဲ့ရသော်လည်း မြင့်မြင့်ကြည်သည် မြဦးကို မယုံရဲသေး။ ဒါမျိုး မြဦးက မချိန်းစဖူး အချိန်းထူးလာသဖြင့်သာ သူမ၏ ရည်းစား မြဦးတစ်ယောက် အဆင့်တွေတက်ကာ တိုးတက်လာပြီဟု တွေးလိုက်မိရင်း ပီတိဖြစ်ကာ ပြုံးမိခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့လည်း မြဦးက ရောက်လာလျှင ်ဘာတွေပြောဦးမည်မသိ။ မနက်ဖြန်ကျောင်းမတက်နိုင်၍ ခွင်တိုင်ခိုင်းပြီး ပြန်သွားဦးမည်လားမသိ။
စဉ်းစားမိရင်း မြင့်မြင့်ကြည်က ထပ်မံ၍ ပြုံးလိုက်မိပြန်သည်။ အဲတော့ သူက (၂)ယောက်ချင်း တွေ့ချင်တယ်တဲ ့ ဘာများလဲမသိဘူး။ ကိစ္စမရှိဘူး နေ့ခင်းဖက်အိမ်တွင် လူကြီးတွေ တစ်ယောကမှမရှိ စျေးထဲမှဆိုင်တွင်ရောက်နေ ကြမည်။ အင်း(၂)ယောက်ထဲ(၂)ယောက်ထဲ။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ချိန်းဆိုလာခဲ့သော မြဦး၏စာကြောင ့်မြင့်မြင့်ကြည်မှာ အတွေးနယ်လွန်နေမိပါတော့သည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ညကမြဦးတစ်ယောက် မခင်တိုးတို့ခြံထဲမှ ပြန်၍ထွက်လာခဲ့ပြီး သူ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ပင် ပြန်၍မတက်တော့ဘဲ မြင့်မြင့်ကြည်တို့အိမ်ဖက်သို့လာကာ အိမ်ရှေ့လမ်းမမှဖြတ်၍လျှောက်ရင်း မြင့်မြင့်ကြည်ကို သူမ၏အိမ်ဖက်သို့လှည့်၍ ကြည့်ကာရှာဖွေကြည့်မိသည်။ မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ရုပ်သွင်က ို လတ်တလော အတော်ပင်တွေ့ချင်နေလေသည်။သူ့ကိုယ်သူလဲ ဘာဖြစ်မှန်းမသိပေ။
ဒါပေမဲ့လည်း မြင့်မြင့်ကြည်တို့တအိမ်လုံးသည် မှောင်မဲကာ တအိမ်လုံး အိပ်၍နေကြချေပြီ။ဒါတောင်မှမြဦးက ဇွဲ မလျှော့သေးဘဲ သူမ၏အိမ်ရှေ့သို့ တစ်ခေါက်ပြန်၍လှည့်လာကာ ဖြတ်၍လျှောက်ကာ ကြည့်မိပါသေးသည်။ မြဦးတစ်ယောက်ဘယ်လိုဝေဒနာတွေ ကပ်ရောက်စွဲညှိလာသည်ဟု မဆိုသာ။ တစ်ညလုံးကိုအိပ်၍မရနိုင်အောင ် ဖြစ်နေရသည်။ ညဘက် အပေါ့အပါး သွားချင်၍ထတော ့နောက်ဖေးက တံခါးကိုဖွင့်ရင်း မခင်တိုးတို့အိမ်ဖက်ကိုပင် သူသည် ရပ်၍ကြည့်နေမိခဲ့သေးသည်။
တညလုံး အိပ်မပျော်နိုင်သော မြဦးတစ်ယောက်မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်၍ ပျော်သွားသဖြင့် နံနက်(၈) နာရီကျော်မှအိပ်ရာကနိုး၍ လာခဲ့သည်။ သည့်နောက်လမ်းထိပ်ကိုထွက်ကာ သံချောင်းကိုရှာ၍ မြင့်မြင့်ကြည်ထ ံ စာသဝဏ်လွှာပါးလိုက်သည်။ပြီးတော့မ ှစိတ်ချလက်ချဖြင့် အမေပေးလိုက်သော မုန့်ဘိုး(၅)ပြားဖြင့် ဘာဘူကြီးဆိုင် တွင်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ဝင်၍ သောက်ခဲ့သေးသည်။
နေ့လည်(၁၂)နာရီ မထိုးမှီမှာပင် မြဦးသည်မြင့်မြင့်ကြည်တို့အိမ်ရှိရာသို့ထွက်၍လာခဲ့သည်။ မြင့်မြင့်ကြည် တို့အိမ်မှာ တိုက်ခံနှစ်ထပ်အိမ်ဖြစ်သည်။ သူရောက်သွားတော့ အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ အဆင်သင့်ဖွင့်ထားသဖြင့် ခါတိုင်း လိုပင်မြဦးသည် အိမ်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်အောက်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ အိမ်ရှေ့တွင် ဘယ်သူမှမရှိမြဦးသည်အောင်ထပ်တွင်ပင်ရှိသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့လျှောက်၍လာခဲ့သည်။
ရောက်ပါပြီ မြဦးတစ်ယောက် မြင့်မြင့်ကြည်၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့ရောက်ပါပြီ။ တံခါးပိတ်ထားသဖြင့်လက်ဖြင့် အသာလေးတွန်းကြည့်တော ့တံခါးရွက်(၂)ချပ်သည်စေ့ထားသဖြင့်သူအသာအယာ တွန်းလိုက်သည်တွင် ခပ်ဟဟ လေးပွင့်၍သွားသည်။ တွေ့ပါပြီ မြင့်မြင့်ကြည်က ိုမှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ထိုင်၍အလှပြင်နေသည်ကို ရေချိုးပြီးကာစတော့ ဟုတ်မည်မထင်။ တံခါးဝကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး နောက်ကျောပေး၍ထိုင်နေသော မြင့်မြင့်ကြည်ထံသို့မြဦး၏ အကြည့်တွေက ရောက်သွားပြီး တခဏမှာပင်မို့မို့လေးဖေါင်း၍နေသော သူမ၏ရင်အုံလေးနှင့် ကား၍ အိဖေါင်းကာ ပြည့်တင်းနေသော သူမ၏တင်သားတွေဆီသို့ မြဦး၏အကြည့်တွေက ရွေးချယ်၍ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေပြီ။
မခင်တိုးလောက်တော ့ မြင့်မြင့်ကြည်သည် ကိုယ်လုံးမဖွံ့ဖြိုးသေးဘဲ သူ့ဟာနှင့်သူတော့ကိုယ်လုံးမှာ အတော်လေး လှ၍နေသည်ဟု မြဦးက မှတ်ချက်ချ လိုက်မိရင်း မြင့်မြင့်ကြည်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ရာ မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ သူ့ဆီသို့လှည့်အကြည့်ဖြင့်ဆုံကြလေသည်။
“ လာ…ကိုဦး….ထိုင်လေ….”
“ အင်း…” အခန်းထဲတွင် ထိုင်စရာနေရာရှာလိုက်တော့ မြင့်မြင့်ကြည်အိပ်သည့် ကုတင်လေး တစ်လုံးသာရှိသည်။ မြဦးကလဲ အရင်မြဦးမဟုတ်တော့ ခပ်တန်းတန်းပင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်လေးပေါ်သို့ မြဦးတစ်ယောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီးသည်နှင ့်တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ မှန်ရှေ့မှထကာ သူရှိရာသို့လာသည်။
ထိုသို့ လာရင်းမှပင် မြင့်မြင့်ကြည်က…..“ ကိုဦးက …….. ကြည်ကို (၂)ယောက်ထဲတွေ့ချင်တယ်ဆို…”
“ အင်းလေ …. “
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…”
“ တို့ သမီးရည်းစားတွေဘဲဟာ (၂)ယောက်ထဲဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိတာပေါ့…..”
မြင့်မြင့်ကြည်၏မျက်နှာလေးသည ်ပြုံးစစလေးဖြစ်၍သွားရာကပင်မြဦး၏ ဘေးကုတင်ပေါ်သို့ သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးကို ထိုင်၍ချလိုက်လေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်ထံမှ မွှေးပျံ့သောသင်းရနံ့တို့သည် မြဦးဆီသို့ တည့်တည့်မတ် မတ်ပင ်ဝင်ရောက်၍လာရာက မြဦး၏ရင်ကိုထိုးဆွ၍နေချေပြီ။ မြဦးသည မြင့်မြင့်ကြည်ရှိရာဖက်သ ို့ငဲ့စောင်းကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီနေ့တွင် မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်ခါတိုင်းကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်း သွားစဉ်ကထက်ပင် ပို၍လှနေသည်။ သေသေချာချာကို ဂရုတစိုက်ဖြင့် အလှပြင်ထား ပုံရလေသည်။
ပြီးတော့သူမ၏မျက်နှာလေးက ငုံ့ လျှက်ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ကိုစူးစိုက်ကာကြည့်နေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသားမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စကား မဆိုမိကြချေ။
အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးကလည်း တိတ်ဆိတ်၍ ငြိမ်သက်၍နေသည်။ တချက်တချက်တွင်အခန်းပြူတင်းပေါက်မှ ဝင်၍လာသော လေပြေလေးများသည်သာ မြဦးနှင့် မြင့်မြင့်ကြည်တို့ကို တိုးဝှေ့ဖြတ်သန်းလျှက်ရှိသည်။
မြင့်မြင့်ကြည်နှင့် ယှဉ်တွဲ၍ ထိုင်နေရာက စိတ်တွေလှုပ်ရှား၍ လာရသော မြဦး၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ပုခုံးဆီသို့ ကျရောက်၍သွားရာက မြင့်မြင့်ကြည်၏နုထွေးသော ပုခုံးလုံးလုံးလေးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ရင်း……
“ ကြည ့်ကိုဦးက ိုချစ်လား….ဟင်…”
မြဦး၏စကားသံက ပုံမှန်ထက်တုန်ခါ၍ နေရသလိုမြင့်မြင့်ကြည်၏ မို့မောက်မောက် လေးဖြစ်၍နေသော ရွှေရင်နှစ်မွှာသည်လည်း နိမ့်ချီမြင့်ချီလေးဖြစ်၍နေသည်။
မြဦး၏ တုန်လှုပ်လှိုုက်ဖိုသော အမေးစကားကို ကြားရစဉ် အခါမှာပင ်ရင်ထဲတွင်နွေးကာ သွားရသော မြင့်မြင့်ကြည်သည် မြဦးကိုလည်း အံသြ၍သွားရသည်။ ဒါ့အပြင ်သူ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း ကြေနပ်၍သွားရသည်။ “ အင်း….”
မြင့်မြင့်ကြည်က တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်ရင်းကရီဝေသော မျက်လုံးအစုံဖြင ့် မြဦးကို လှည့်၍ကြည့်လိုက် သည့်ခဏမှာပင် မြဦးနှင့်မြင့်မြင့်ကြည်တို့၏ မျက်နှာနှစ်ခုတို့မှာ ထိလုမတတ်ဖြစ်၍သွားခဲ့ရပြီး မျက်လုံးချင်းလည်း ဆုံစည်း၍ သွားခဲ့ရပေသည်။
ကျန်နေသော မြဦး၏လက်တဖက်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ထပ်မံ၍ ကျရောက် လာခဲ့ရပြီးခဏမှာပင်မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲယူကာ ဖက်လိုက်ရာက သူမ၏ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ ပါးမို့ဖြူဖြူလေးများအား မွှေးကြူလိုက်ပေတော့သည်။
ချစ်စရာ့အသွင် မျက်နှာလေးကိုမော့၍ ပေးလိုက်မိရင်းကပင် ရင်ထဲမ ှ ပြင်းပြလာသော ပီတိအဟုန်တို့ ကြောင့်မြင့်မြင့်ကြည်သည်မြဦး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်၍ဖက်တွယ်လိုက်မိပါသည်။ သည်လိုအချိန်မျိုး သည်လိုအပြု အမှုမျိုးကို စိတ်ကူးယဉ်ကာ မျှော်လင့်ခဲ့ရလေသော မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်၊ သူမ၏မျှော်လင့်ချက်တွေသည် ပြည့်စုံခဲ့ရပေပြီ။
သူမသည်မြဦးကိုလည်း နားမလည်နိုင်စွာ ဖြစ်ရလျှက်အံသြကျေနပ်၍လည်း နေမိသည်။ မြဦး နမ်းသည်ကို အားရကြေနပ်စွာ အနမ်းခံနေသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ မျက်နှာလေးသည်ပင် ပြုံးရောင်လေးသန်း၍ နေရလေသည်။ မြဦးက မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်က ိုသာမက နဖူးဆံစပ်လေးများနှင့် မေးဖျားကလေးကိုပင် မွှေးကြူကာ နမ်းနေပါသေးသည်။
ပြီးတော့မှမြဦးကသူ၏ မျက်နှာကိုအသာခွာကာ မြင့်မြင့်ကြည်၏ မျက်နှာလေးကို စိမ်းစိမ်းလေးတစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီးတော့မှ သူ၏နှုတ်ခမ်းတွေက မြင့်မြင့်ကြည်၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးတွေပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး၏ အစိမ်းသက်သက်ရှိလေသော သွေးသားတို့သည် ဟုန်းကနဲ နှိုးကြွကာထ၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီလိုနမ်းရင်းမှပင် မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တဖြေးဖြေးအိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချပေး လိုက်ရင်းမ ှမြဦးသည်သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုတင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားနေမိသလို မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ မြဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုအတင်းပင် သိမ်းကြုံး၍ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိပါသည်။
ပြီးတော့လဲ အတုမြင် အတတ်သင်ဆိုသလို မြဦးသည် သူဖိထားလေသည့်အတိုင်း သူ၏လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ မြင့်မြင့်ကြည်၏ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေရုံမျှမက တင်သားလုံးလုံး ဖေါင်းဖေါင်းတွေကိုပါ ဆုတ် နယ်ပေးနေပြန်သည်။ မြင့်မြင့်ကြည်မှာတော့ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း သူမကိုယ်သူမပင်မသိ။ တကိုယ်လုံး ဖျဉ်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ခံစားနေရာမှ တကိုယ်လုံးအားအင်တွေ ဆုတ်လျှော့လာသလို နွမ်းနယ်လာလေသည်။ မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည် ဝတ်ထားသော အကျႌလေးပေါ်မှ သူမ၏စူစူမို့မို့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို ဖိကပ်ကာနမ်းနေသည်။ ပြီးတော့မှ မြဦးက ရင်စေ့ အကျႌလေးမှ ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။
မြင့်မြင့်ကြည်မှာတော့ ပက်လက်လေးလှန်ကာ ရီဝေသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် မြဦးကိုကြည့်လျှက်မောင ့် မျက်နှာ တစ်ရွာထင် ဆိုတာလို မြဦးပြုသမျှနုရတော့မည့် အသွင်ဖြင့် ငြိမ်သက်၍ ပက်လက်လေးလှဲနေသည်။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးမှာ ငြိမ်သက်၍နေသော်လည်း သူမ၏အတွင်းစိတ်များမှာ လှုပ်ရှားနေသည် ဆိုသည်ကိုတော့ လက်ဖျားနှစ်ဖက်ဆီမှာ လက်ချောင်းလေးများ၏ လက်ဆစ်လေးများကို တစ်ဖျောက်ဖျောက် ချိုးနေသည်ကို မြင်ရခြင်းဖြင့် သိသာနိုင်လေသည်။
မြင့်မြင့်ကြည်၏ ဘော်လီအကျႌမှ ကြယ်သီးများမှာအားလုံး ပြု တ်ထွက်သွားခဲ့ပြီးချိန်တွင်တော ့မြဦးသည်သူမ၏ ဘော်လီအကျႌလေးကို လှန်တင်လိုက်လေရာ ဖေါင်းမို့မို့လေးဖြင့် သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို မြင်တွေ့လိုက်ရစဉ်ခဏမှာပင်မြဦးသည်ငုံ့၍အတင်းပင်စို့ပါတော့သည်။
“အိုကနဲ” ဖြစ်သွားရလေသော မြင့်မြင့်ကြည်ခမျာမှာတော့ ခံစားရခက်လွန်းသဖြင့် သူမ၏ကျောပြင်လေးကို ကော့၍ကော့၍ ပေးနေမိရုံမှတပါး တစ်ခြားဘာမျှ မတတ်နိုင်တော့ပေ။ အဲ….တခြား သူမတတ်နိုင်တာ တစ်ခုက တော့၊ သွယ်လျှဖြူဖွေးလေသော သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင ့် မြဦး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပွေ့ဖက်ကာထားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေကလဲ စင်းနေချေပြီ။ မြဦး၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။ သည်မှာပင် မြဦးက မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို တဖက်မှ တဖက်သို့ကူးလိုက်သန်းလိုက်လုပ်ကာ ပေါင်ရင်းမှပေါင်ဖျားနားသို့ပါ စုံဆန်ပွတ်ပေးနေပါသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေမှာ အငြိမ်နေ၍မရတော့ပါ။ လှုပ်လှုပ်ရွရွပင်ဖြစ်နေရချေပြီ။
မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ နို့အုံလေးတွေကို တဖက်မှတဖက်သို့ ပြောင်း၍စို့ပေးနေရင်းကပင် ဗြုံးကနဲကြုံး၍ ထလိုက်ရာမှ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးက ိုဆွဲမကာ တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် သူသည်အကျႌကိုမချွတ်တော့ဘဲ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ရင်း သူမ၏ထဘီလေးကိုလည်း ခါးဆီသို့လှန်၍တင်လိုက် လေတော့သည်။
“ အို…ကိုဦး…ဘာ…ဘာလုပ်မလို့လဲ….မလုပ်နဲ့လေ…အို…အဟင့်…”
မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက် သည်မျှအထိ မရည်ရွယ်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။ ဒီလောက် အထိလည်း အရဲစွန့်ရန် မရည်ရွယ်ခဲ့ပေ။ သူငယ်ချင်းများပြောဆိုသဖြင့်ကြားဖူးနားဝဖြင ့်စိတ်ကူးယဉ်၍ ရင်ခုန်မိခဲ့သော်လည်း ဒီလိုကိုယ် တွေ့ ကြုံလာပြန်တော့ ထိတ်လန့်၍ မရဲတာအမှန်ပင်။
လက်လေးက သူမ၏ထဘီလေးကိုလှမ်း၍ဆွဲကာ အတင်း ဖုံးရင်း ကမန်းကတန်းငြင်းဆန်လိုက်ပေမဲ့လည်း မုန်ယိုသော ဆင်တကောင်ပမာ ဖြစ်၍နေလေသော မြဦးကလဲ လုံးဝအလျှော့မပေးတော့သဖြင့်သူမ၏ငြင်းဆန်မှုများသည ်အချီးနှီးဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။တခဏအတွင်းမှာပင်မြဦးသည် သူမ၏ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ရာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေလေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကိုမြင့်မြင့်ကြည်၏ အမွှေးနုလေးများစိမ်းနေကာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားသ ို့တေ့ကာဖိသွင်းနေလေသည်။
“ အို…အို… ကို.. ကို….ဦး…” ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံကလည်းဖြစ်၊ ရမက်ဆန္ဒတွေကလဲ အဆမတန်ပြင်းထန် နေလေတော့ သူ၏ လီးတန်ကြီးမှာ မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ဝင်၍မသွားဘဲ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုက ိုဟိုထောက်ဒီထိုး ဖြစ်နေရသလို စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိစောက်စေ့နေရာလေးကိုလည်း လီးတန်ကြီး ထိပ်က ဖိ၍ဖိ၍ ထိုးနေလေတော့ မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်မှာ ဆက်၍ ငြင်းဆန်ရန်ပင် သတိမရတော့ဘဲ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထလျှက်ရှိရာ မထူးတော့ပါဘူး ဒီလိုဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲဟူသော အတွေးဖြင့်လက်တဲ့စမ်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ရပေပြီ။
ဟိုထိုးဒီထောက်ဖြင့် ဖြစ်နေလေသော မြဦး၏လီးတန်ကြီးထိပ်က သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခု အစပ်လေးနှင့် စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိသိပ်နေတော့သူမ၏ရမ္မက်စိတ်တွေကို တမင်ပင်ထိုးဆွနေသလို ဖြစ်နေပြီး မြင့်မြင့်ကြည်သည် “အို” ကနဲ “အို”..ကနဲ ဖြစ်ကာတသိမ့်သိမ့်တုန် နေရလေတော့သည်။ သူမ၏တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ နွေးကနဲ အေးကနဲဖြင့် ယောက်ယက်ခတ်နေရလေသည်။
မြဦး၏နဖူးဆံစပ်တွင်လည်း ချွေးဥ လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာခဲ့လေပြီ။ မြဦးသည် ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချရာက သူ၏အကျႌကိုဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ထိုနောက် သူ၏လက်တဖက်က သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖေါင်းဖေါင်းလေးများဆီသို့ တုံရီစွာဖြင့် လှမ်း လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မရဲတရဲဖြင့်ဖေါင်းအိနေသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ိုအသာလေး ဖြဲလိုက်တော့သည်။
“ အို…. အကို…” မြင့်မြင့်ကြည်မှာ သူမ၏မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်လိုက်ရင်း သူမ၏မျက်နှာလေးကိုလဲ တဖက်သို့ စောင်းငဲ့ကာ လွှဲလိုက်လေတော့သည်။ မွှေးညှင်းနုလေးများ စိမ်းမြမြဖြင ့်မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား ဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ခုပြဲဟသွားလေသောအခါတွင်တော့ နီရဲလျှက် အထပ်ထပ်အလွှာလွှာပမာဖြစ်၍နေလေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများသည် စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်သော စောက်ရည်ကြည်လေးများကြောင့် ပြောင်လက် ရွှမ်းစိုစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရလေသည်။ ထိပ်ဖက်တွင် ငေါက်တောက်လေးဖြစ်နေသော စောက်စေ့လေးကလဲ ရဲရဲနီ၍အသဲယားစဖွယ် ဖြစ်နေလေသည်။
ပြောင်တင်းကာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်နေသော မြဦး၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ အတွင်းသားနုနုလေးများကို ပူနွေးစွာဖြင့် တွေ့ထိလာတော့လေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်သည် အသက်ကို ဝအောင ်ရှုလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုက ိုတင်းတင်းလေးစေ့ကာ မာန်တင်းလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ရမ္မက ် ဇောတွေပြင်းပြကာ စိတ်တွေမထိန်းနိုင်သော မြဦးသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ခေါင်း နုနုလေး ထဲသို့ တအားပင်ဖိ၍ သွင်းလိုက်လေသည်။
“ ဗြစ်…ဗြစ်…အား…အမလေး…. သေပါပြီ…. ကျွတ်….ကျွတ်…ကျွတ်…”
မြင့်မြင့်ကြည်မှာ သူမ၏ခါးသေးသေးလေးသာ ကော့တက်သွားသည်မဟုတ်။ သူမ၏ကျောပြင်သည်လည်း ကော့၍တက်သွားရလေသည်။ ပြီးတော ့ မြင့်မြင့်ကြည်၏ အသားလေးများသည် တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ သူမ၏ စောစောက စောင်းငဲ့ထားသော မျက်နှာလေးကတော ့မော့၍လာပေမဲ့ မျက်နှာလှလှလေးမှာ ရှုံ့မဲ့နေလေသည်။မြဦးသည် ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားပြီး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိဖြင့် ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်း မသိအောင် ဖြစ်နေလေသည်။
ပြီးတော့မှ မြဦးသည် သတိရသွားပြီး လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍ ချွတ်တော့မယ်လုပ်ပြီးမ ှမချွတ်ဖြစ်တော့ ဘဲ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးက ိုမြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးသွင်းလိုက်ကာ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို မြင့်မြင့်ကြည်၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သ ို့ မှောက်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးက ို ထွေးဖက်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးက ို ဘယ်ပြန်ညာပြန ်စို့နေလေတော့သည်။
စောက်ခေါင်းထဲတွင် အတော်ပင်နာအောင့်၍သွားသော မြင့်မြင့်ကြည်သည် နဂိုကပင်ရမ္မက်ထန် တဏှာကြီး သော ဗီဇကပါလာ၍လားမသိ။ နာလွန်း၍အော်ဟစ်ကာ ညီးတွားလိုက်ရသော်လည်း သူမ၏အော်ဟစ်ညီးတွားသံ လေးအဆုံးတွင် ထိုကဲ့သို့ စောက်ခေါင်းထဲ နာကျင်၍အောင့်သွားကာ မချိမဆန့်ခံစား လိုက်ရသည်ကိုပင် ရင်ထဲတွင် ကြေနပ်သွားရသည်။ ထို့နောက် တဆက်တည်းမှာပင်သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမ ှရမ္မက်သွေးများသည်ပို၍ပြင်းထန်စွာ ထကြွ လာရလေသည်။
အရှက်တရားဆိုသည်ကတော့ သူမ၏ရင်ထဲတွင်လုံးလုံးလျားလျား ပင်မရှိတော့ပေ။ ကြည့်ပါအုံး နို့စို့နေသော မြဦးထံသို့ သူမ၏နို့တွေကိုပင် ကျောလေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင ့်ပင့်ကာပေးနေသလို တတ်ကျွမ်းမှုမရှိသေးသဖြင့် သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားသထက်ကားကာ စောက်ပတ်လေးကို မြဦး၏ လီးတန်ကြီးအရင်းသို့ အတင်းပင် ဖိကပ်ပေးနေမိချေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကတော့ တဖက်ကမြဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကိုသိမ်းကြုံး ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်က မြဦး၏ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးသွင်းကာ အားမလို အားမရဖြင့်ထိုးဖွ၍နေလေသည်။
မြဦးမှာ မြင့်မြင့်ကြည် နာလွန်း၍အော်သဖြင့် အရှိန်သတ်လိုက်ရလေသည်။ သူ၏စိတ်တွေကတော့ အဆမ တန် ရမ္မက်တွေ ထန်နေရလေသည်။ လိုးချင်စိတ်တွေ များလာသော မြဦးက မြင့်မြင့်ကြည်၏ အခြေအနေက ို ကြည့်လိုက်သည်။ “နာသေးလား”ဟုမေးရန် စိတ်ထဲက ကြံလိုက်ပေမဲ့လည်း ပါးစပ်ကပြောမထွက ်မြင်ရသောအခြေ အနေကတော ့မြင့်မြင့်ကြည်တယောက် နာကျင်ပုံမရတော့။
မြဦး၏ဆောင့်ချက်ကြောင့် အင့်ကနဲတချက ်ဖြစ်သွားရသော်လည်း မာကြောလွန်းသော လီးတန်ကြီးကြောင့် သူမ၏စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများမှာ အီဆိမ့်သွားရသလို ရင်ထဲတွင်လည်း ကျေနပ်သွားရသည်။ မြဦး ကလည်း ညှာတာရကောင်းမှန်း မသိဘဲအတင်းပင်ဆောင့်လိုးပေတော့ရာ စောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေးဖြင့် အလိုးခံနေသော မြင့်မြင့်ကြည်က နာကျင်မှုတွေကို ပူးတွဲခံစားနေရပေမဲ့လည်း ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တာကိုပင် သူမစိတ်ထဲတွင ်အားရကြေနပ်နေရလေသည်။
မြဦးကတော့ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှကြွကာ ဘေးတဖက်တချက်ဆီတွင်လက်ထောက်၍ စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်နေသဖြင့်မြဦး၏ဆောင့်ချက်များမှာ အထူးပင်ပြင်းထန်လှကာ နှစ်ဦးစလုံးမှာ တခါဘူးကမှ မကြုံခဲ့ဖူးလေသော ထူးခြားလှသည ့်အရသာကို တမေ့တမောကြီး ခံစားနေရလေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏စိတ်ထဲ ရင်ထဲတွင်လည်း မြဦးက ိုခင်တွယ်သည့်စိတ် ချစ်တဲ့စိတ်များပို၍ ပို၍လာရသလို မြဦးကလဲ မြင့်မြင့်ကြည်အပေါ်တွင် ကြင်နာစိတ်များ ချစ်စိတ်များ ပိုလာလေတော့သည်။ မကြာလိုက်ပါချေ။
မြဦး၏လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ အတင်းဆောင့်ကာ လိုးသွင်းပြီး ဖိကပ် လိုက်ချိန်မှာပင် မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ သူမ၏စောက်ပတ်ကို အတင်းပင်ကော့တင်ပေးကာ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ ခန္ဓာ ကိုယ်နှစ်ခုသည် တလွန့်လွန့်တွန့်၍သွားရပါလေတော့သည်။
Zawgyi
အေစ့ေလးကို အစုပ္ခံလိုက္ရေသာအခါ
သရက္ၿမိဳ႕ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းႀကီးမွာ ၿမိဳ႕၏အေနာက္ေျမာက္စြန္း ေတာင္ကုန္းကေလးတခုေပၚတြင ္တင့္ တယ္စြာ သပ္ရပ္လွပမွုျဖင့္ ရွိေနပါသည္။ ေျမာက္ဖက္ေဘာလုံးကြင္း တပ္ကြင္း လြင္ျပင္မ်ားဆီမွ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလေျပေအး မ်ားမွာလည္း သန႔္ရွင္းစင္ၾကယ္သည္ႏွင့္အမၽွ ေအးလွပါသည္။
ထိုေလေျပေအးကို တိုက္ခတ္ခံရင္း ေက်ာင္းေဘးပတ္လည္၌ ေျပးကာခုန္ကာ ကစားေနၾကေသာ ကေလးသူငယ္ အရြယ္ေပါင္းစုံမွာလည္း ရႊင္ရြင္ျမဴးလၽွက္ ေပ်ာ္ျမဴးေနပါသည္။ ေက်ာင္းေဘးပတ္လည္တြင္ ရာသီမေရြး အပြင့္အဖူးမ်ားျဖင့္ျဖဴျဖဴေဖြးလၽွက္ ရွိေနၾကပါသည္။
ေက်ာင္း၏ ေျမာက္ဖက္သို႔ ထိုးထြက္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ခန္းမေဆာင္ႀကီးေဘး ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ဇလပ္ပင္မ်ားသည္ ပိုမို၍ပြင့္ေနၾကပါသည္။ အပင္တိုင္း၏ေအာက္တြင္ ဇလပ္ပြင့္မ်ားသည္ ေႂကြက်လၽွက္ေကာက္ ပန္သူမ်ားကိုငံ့လင့္လၽွက္လဲေလ်ာင္းကာေနၾကေလသည္။ ထိုခန္းမႀကီး၏ အေရွ႕ဖက္ ကေလးမ်ား အနည္းငယ္ ရွင္းရာဘက္အုတ္ေလွခါးထစ္ေဘး ဇလပ္ပင္တြင္(၁၂)ႏွစ္၊ (၁၃)ႏွစ္ အရြယ္ကေလးမေလး (၅) ေယာက္ကို ျမင္နိုင္ပါသည္။ (၄)ေယာက္မွာ အပင္မ်ားေအာက္၌ ေႂကြက်ေနေသာ ဇလပ္ပြင့္မ်ားကိုေကာက္ကာ ႀကိဳးျဖင့္သီကုံးေန ၾကပါသည္။
ထိုထဲမွ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အျခားကေလးမ်ား နည္းတ ူ အပင္ေအာက္၌ ေႂကြက်လင့္ၿပီးေသာ အပြင့္မ်ားကိုေတာ့မေကာက္ ပင္ျမင့္ထက္မွာရွိေနသည့္ အပြင့္မ်ားကိုသာ အာ႐ုံျပဳရင္း မမွီတမွီေျခဖ်ားေလးကို ေထာက္ကာ လွေပ့ေခ်ာေပ့ ဆိုသည့္ ပန္းမ်ားကိုသာ ေရြးကာ ခူးဆြတ္ရင္း သီကုံးေနပါသည္။ အတန္ၾကာလၽွင ္ ေအာက္၌ ပန္းေကာက္ေနသူထဲမွ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ထလာၾကကာ….
“ ပန္းကေလးေတြက သိပ္လွတာဘဲကြယ္…..မူေတာ့ အိမ္က် မမကိုေပးဖို႔ တကုံးရၿပီ ဆရာ…….”
“ အို…..ကိုယ္ေတာ ့ဆရာ ေမေမ့ကိုေပးမယ္….”
“ အို….ငါေတာ့ ဆရာ…..ဘုရားကို ကပ္လွုပူေဇာ္မယ္….”
“ အမယ္…..ငါေတာ့…..ဘယ္သူ႔ကိုမွမေပးဘူး…အိမ္နားက ေဒၚခင္တုတ္ကို(၂)ျပားနဲ ့ေရာင္းမယ္… ဒါမွ မုန႔္ဝယ္စားရမယ္….”
(၁၂)ႏွစ္ (၁၃)ႏွစ္ အရြယ္ကေလးမမ်ားမွာ သူတို႔လွဖို႔ထက္သူတို႔ႏွင့္ ပက္သက္သည့္ အႀကီးမ်ားလွဖို႔၊ ဘုရားတင္ဖို႔၊ မုန႔္ဖိုးရဖို႔သည္မၽွသာေတြးတတ္လၽွက္၊ တဦးစီကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုကိုယ္ေဖၚျပေနၾကသေလာက္ မတ္တပ္ရပ္လၽွက္မွခူးရင္း သီကုံးေနသည့္ ကေလးမေလးကေတာ့ သူတို႔အားလုံးသို႔ မ်က္လုံးေလးေစြ ၾကည့္ရင္း သူမသီကုံးၿပီးထးေသာ ပန္းကုံးကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင ့္ေခါင္းထက္မွာ သီကာ ဝိုက္ပန္လၽွက္…….
“ ေဟ့….မလွလား…..ၾကည့္…ပန္းေတြက သိပ္လွတယ္…. ေအာက္က်ၿပီးသားလဲ မဟုတ္ဘူး….”
ထိုသို႔အေျပာလိုက္တြင္ အားလုံးေသာ ကေလးမမ်ားမွာ သူမဘက္သို႔လွည့္လၽွက္ ၾကည့္လိုက္ၾကပါသည္။
“ ေဟ့… ၾကည္က သိပ္လွတာဘဲကြယ္…..ေနာ္…”
မနာလိုဝန္တိုစိတ္ အလ်င္းမရွိၾကေသးေသာ အရြယ္မ်ားျဖစ္သည့္ အေလၽွာက္ဖြင့္ဖြင့္ကားကား ျဖဴသြယ ္ တန္းလၽွက္ကေလးမေလး အလွကို ေဝကာဆင့္ေနသည့္ ပန္းကုံးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ပန္းပန္သူကို ၾကည့္လိုက္ ျဖင ့္အားလုံးေသာ ကေလးမေလးမ်ားမွာ သူမကိုၾကည့္၍ သေဘာက်ေနၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကေလးအရြယ္ ဘာဝအလွတြင္သာ အျမဲမနစ္ေျမာတတ္ကစားဖို႔ကလဲ ရွိပါေသးသည္။
“ လာေဟ့… ဟိုဖက္ ကစား႐ုံထဲ သြားကစားရေအာင္…” ဟု သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က စလိုက္ပါသည္။“ ေအး…လာသြား….ကစားမယ္……”
ထိုတစ္ေယာက္ကိုသုံးေယာက္က ေထာက္ခံသေလာက္က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့……………
“ ဟင့္အင္း….. ငါေတာ ့ေကာင္ကေလးေတြနဲ႔… သြားမကစားျခင္ဘူး…. ”
သူမမွာ အပ်ိဳကေလးလိုဟန္ျဖင့္ သည္အေျပာတြင္မ်က္လုံးကေလးေစြ လိုက္ပါေသးသည္။
“ ဒါျဖင့္…..မူတို႔သြားကစားမယ္….ၾကည္…..တစ္ေယက္တည္း ေနရစ္ေနာ္…”
ကစားဖ ို႔အေဖၚစပ္တိုင္း ေကာင္ကေလးေတြကိုအရြယ္ႏွင့္မလိုက္ ဂ႐ုစိုက္လၽွက္ အေၾကာင္းျပတတ္ေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကိုက်န္ကေလးမေလး (၄)ဦးမွာ ျမင္ျပင္းကပ္သလိုျဖင့္ တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့လၽွက္ အနိမ့္ဖက္ဆီရွိ ကစား႐ုံဖက္သို႔ကေလးမ်ားပီပီ အေျပးကေလး လာခဲ့ၾကသည္။ ကစား႐ုံနားေရာက္မွအေျပးရပ္လၽွက္……
“ သကူ ေကာင္ေလးေတႏြ႕ေဲလး ဘာေလးျနဲ႔ကီးက်ယလ္ကိုတ္ာ သကူ သ႐ူ႔ည္းစားနမွဲ႕ စကားေျပာခ်င္ေနတာ…”
“ ဟုတ္ပါရဲ့သူကရည္းစားနဲ႔ဆရာ….” ဟု အားလုံးက ေထာက္ခံလိုက္ပါသည္။ သူတို႔ အရြယ္တြင္ ရည္းစား ဟူေသာစကား အဓိပၸါယ္ကိုျပည့္စုံစြာ နားမလည္ေသာ္လည္း မိန္းခေလးတစ္ဦးႏွင့္ေယာက်ာ္းေလးတစ္ဦး ရင္းႏွီးစြာ ေပါင္းေနမွုကိုေတြ႕လၽွင္သို႔ေသာ္ ကေလးပီပီ ကစားရင္း ရင္းႏွီးစြာေပါင္းသင္းမွုကိုေတာ့မဟုတ္ပါ။ အရြယ္ႏွင့္ မမၽွ ဟန္ပန္မ်ားလၽွက္ကေလးမဆန္ေသာ အမွုအရာမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ေရာေႏွာေနသူကိုဆိုလၽွင္ ရည္းစားဟု အဓိပၸါယ္ကိုမသ ိ ဘဲ လူႀကီးစကားတစ္ခုကိုမွတ္ယူစြပ္စြဲ တတ္ပါသည္။
သူတို႔အားလုံး ကစား႐ုံထဲသို႔ ဝင္စတြင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထိုင္၍ က်န္ခဲ့ရာဖက္သ ို႔ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ ဟုတ္ပါသည္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ ေယာက်ာ္းကေလးမ်ား ေသာကစား႐ုံထဲသို႔ မလိုက္ခ်င္ဟ ု ေျပာၿပီး ေနခဲ့လၽွက္သူမေဘးမွာေတာ့ အခု(၁၄)ႏွစ္ အရြယ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ထိုင္ေနပါသည္။
ထို ေကာင္ေလး၏ လက္ထဲတြင္ ေက်ာင္းေရွ႕ပန္းၿခံတြင္းတြင္သာ ရွိလၽွက္ မာလီအလစ္တြင္သာ ခိုးယူရနိုင္ေသာ ႏွင္းဆီနီရဲရဲေလး တစ္ပြင့္ကိုကိုင္လ်က္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သ ို႔ လွမ္းေပးေနပါသည္။ သည္ပန္းကိုပင္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးငုံ႔ကာ မ်က္လုံးကေလးကိုေစြလၽွက္ ၾကာမူပါပါ ျဖင့္လွမ္းယူေနပါသည္။ ဒါကေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ လူမမယ္ကေလး ဘဝ အသက္(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ကပင္ ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။
Xxxxxxxxxxxx
ငယ္စဥ္ကပင္စ၍ အလွႀကိဳက္မွုအေကာင္းႀကိဳက္မွုမ်ားျဖင့္ နစ္မြန္းလၽွက္မိဘ အေျမႇာက္အစားကိုခံကာ ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ သူမ၏ေပါ့ေလၽွာ့ေသာ စိတ္ဓါတ္တြင္ ငယ္စဥ္ကပင္ ရည္းစားထားခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္ဆယ့္သုံးႏွစ္ ဝင္ခါစကပင္ အတန္းတူ ကစားဖက္ လူလွလူေခ်ာ လူခန႔္ကေလး ေမာင္ျမႏွင့္ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့လၽွက္ ရည္းစား ျဖစ္ခဲ့ရ ေလသည္။xxxxxxxxxxxx
တစ္ ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းရင္းျဖင့္ပင္ တရက္ၿပီး တရက္၊ တစ္လၿပီး တစ္လ တႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ ္ ေျပာင္းလဲ၍လာခဲ့ရ ေခ်ၿပီးျဖစ္၍ ယခုဆိုလၽွင္ ေမာင္ျမဦးက (၁၈)ႏွစ္၊ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က (၁၆)ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ေပၿပီ။ ဒီႏွစ္ကုန္၍ စာေမးပြဲေအာင္လၽွင္ သူတို႔သည္ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို တက္လွမ္းၾကေပေတာ့မည္။
ငယ္ငယ္ကထဲက ခႏၶာကိုယ္မွာ အရြယ္ႏွင့္မမၽွေအာင္ ဖြ႕ံၿဖိဳးလာသည့္ နည္းတူသူမ၏အတြင္းစိတ္မ်ားႏွင့္ ေသြးသားမ်ားသည္လည္း ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီစြာ ဖြံ့ၿဖိဳးလာခဲ့ရေပၿပီ။ သည္မွာတင္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိတတ ္ သည့္ အတိုင္း ဆႏၵတည္းဟူေသာ အလိုရမၼက္သည္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ေပါက္ဖြား တည္ရွိလာခဲ့ရေပသည္။သူမတင္လား ဆိုေတာ့လဲမဟုတ္ပါ။ ျမဦးက သူမထက္ပင္အသက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္္မၽွ ႀကီးသူျဖစ္၍ သူလဲပဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္နည္းတူရင္ထဲတြင္ ဆႏၵတရားတို႔သည္ကိန္းေအာင္းျဖတ္တည္လၽွက္ ရွိေနရေပသည္။
“ ၾကည္ၾကည္မေန႔က ညေနက ဘာလို႔ မလာတာလဲ ငါျဖင့္ေစာင့္လိုက္ရတာ…..”
“ ျပင္းလို႔ပါ… အကိုဦးရာ တေန႔တေန ့ဒီစကားေတြခ်ည္း ထိုင္ထိုင္ၿပီး ေျပာေနရတာ…”
“ အို…ကိုယ့္ ရည္းစားမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး အတူထိုင္ေနရတာဘဲ ၾကည္ၾကည္ရာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္….”
“ ဟင့္အင္း….. ၾကည္ေတာ့ ပ်င္းတယ္… ေနာက္ဆိုအကိုေခၚရင္ မလာေတာ့ဘူး.. ”
“ ဟင္…… ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ… ”
ရိုးအလွသူ ျမဦးမွာ ရင္ထဲရွိသည့္အတိုင္းပင္ ေျပာခ်လိုက္သည္။ သူ၏ရင္ထဲတြင္လည္း တကယ္ပင္ စိတ္ ညစ္ညဴး၍ ႀကံရာမရျဖစ္၍ သြားရသည္။
“ အကိုကလဲ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆို သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲဟာ ၾကည္သြားေတာ့မယ္….”
ျမဦးကိုေက်ာခိုင္းၿပီးမွ အသံကို ႏွိမ့္၍ ေျပာကာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွလွည့္၍မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ လြယ္အိတ္ကေလး တရမ္းရမ္းျဖင့္ထြက္ခြာသြားေလၿပ ီျဖစ္သည္။
“ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆို သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲ ဟာ ” ဆိုေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ စကားေလးသည္ ျမဦး၏နားထဲတြင္ ပဲ့တင္ေတြထပ္၍ ၾကားေယာင္ေနရေလသည္။
ရိုးအလွေသာ ျမဦးကေတာ့ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြသည္ သူႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ရွိလိမ့္မည ္ ဟုသူကေတြးထင္ထားခဲ့သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ စကားကို မၾကားဘူးစဥ္ကေတာ့ သူ၏စိတ္ထဲတြင္အမ်ားတကာ အတြဲေတြလိုဘာမွ ဆန္းျပားစြာရွိလိမ့္မည္ဟ ုမထင္ခဲ့။ ခုေတာ ့သူမသိေသာ အခ်က္ကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္က ေထာက္၍ ျပသြားခဲ့ေပၿပီ။
“ ဘာေတြမ်ား ထူးျခားလို႔ပါလိမ့္ ” ဟူေသာ ဆန္းစစ္မွုအေတြး ေတြက ျမဦး၏ေခါင္းထဲသို႔ဝင္၍ လာခဲ့ရသည္။ ဒါဆိုရင ္သူမ်ားသမီးရည္းစားေတြ သည္သူတို႔သမီးရည္းစားေတြထက္ ဘာေတြထူးျခားေနသည္ဆိုသည္ကို ျမဦး တစ္ေယာက္ သိရွိရန္လိုလာေပသည္။ သိခ်င္လာတာႏွင့္အမၽွ သိေအာင္လုပ္ရေပေတာ့မည္။ ထိုသို႔အေတြးေတြ ရွုပ္ရွက္ခတ္ကာေနစဥ္မွာပင္ ျမဦး၏ေခါင္းထဲသို႔ အလင္းေရာင္ တစ္ခ်က္ထြက္ေပၚ၍လာရသည္။
ဒါကေတာ့ သူတို႔ႏွင့္ အနီးစပ္ဆုံး သမီးရည္းစားစုံတြဲျဖစ္သည့္ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတို႔ စုံတြဲပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ျမဦးသည္ ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတို႔စုံတြဲကိုသြား၍သတိရလိုက္မိစဥ္မွာပင္ ေန႔လည္က သူႏွင့္သံေခ်ာင္းတို႔အတူေလၽွာက္လာ စဥ္ ကိုဘသိန္းႀကီးက သံေခ်ာင္းကိုမခင္တိုးထံသို႔ေစခိုင္းသံၾကားလိုက္ရသည္။
ဒီည ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုးဆီသြားမယ္တဲ့ ………
သံေခ်ာင္းက ျမဦးကို အာေခ်ာင္ၿပီး ျပန္ေျပာျပတာကေတာ့ မခင္တိုးႀကီးအိမ္က လူႀကီးေတြ အလစ္မွာ ၿခံထဲသို႔ ည (၉) နာရီေလာက္ဆင္းခဲ့ရန္ကိုဘသိန္းက မခင္တိုးကို ေျပာခိုင္းသည္ဟု ျမဦးသိထားရသည္။
ဒါဆိုရင ္ၾကာပါတယ္ဒီညဘဲ သူတို႔အတြဲေတြ ဘယ္လိုလဲဆိုတာကို ျမဦးစုံစမ္းရေပေတာ့မည္။ မခင္တိုး တို႔အိမ္ဆို သည္မွာလည္း တျခားေဝးေဝးလည္း မဟုတ္။ ျမဦးတို႔အိမ္၏ အေနာက္ဖက္တြင္ကပ္လၽွက္ျဖစ္သည္။ ၿခံစည္းရိုးကလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာရွိသည္ မဟုတ္ေတာ့ျမဦးတစ္ေယာက္(၉)နာရီထိုးသည္ႏွင့္ အသာေလး မခင္တိုးတို႔ ၿခံဖက္သို႔ ေမွာင္ရိပ္ခို၍ ဝင္လာခဲ့သည္။မခင္တိုးတို႔တအိမ္လုံးမွာ မီးေရာင္ဆို၍ ဘာမၽွမျမင္ရ။ လူႀကီးေတြဘဲ မရွိလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္အိပ္ပဲ အိပ္ ကုန္ၾကလို႔လားေတာ့မသိ၊ တအိမ္လုံး တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။
လဆန္း (၁၂)ရက္၏ ည (၉)နာရီထိုး လေရာင္က သစ္ရြက္ေတြ ၾကားမွာ ဝိုးတဝါးထိုးက်၍ ေနသည္။ ေတြ႕ပါၿပီ ၿခံထဲရွိပိေတာက္ပင္ ပတ္လည္တြင္ဝိုင္း၍ ရိုက္ထားေသာ ဗ်က္ (၂) ေပခြဲေလာက္ရွိေသာ ခုံေပၚတြင္ ကိုဘသိန္း တစ္ေယာက္ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ထိုင္၍ေနသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ကိုဘသိန္းကိုလွမ္း၍ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည့္တခဏမွာပင္ ျမဦး၏ေဘးဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ တစ္စုံတစ္ဦး ေလၽွာက္၍လာသည္ကို သတိထားမိလိုက္သျဖင့္ ျမဦးသည္အနီးတြင္ရွိေသာ စပယ္႐ုံေဘးရွိ ေမွာင္ရိပ္ ထဲသို႔ ေျပး၍ကပ္ကာ ပုန္း၍ေနလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ ့ သူ၏အၾကည့္က ထိုေနရာသို႔ လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလၽွာက္လာသူမွာ မခင္တိုးပင္တည္း။
မခင္တိုးသည္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလၽွာက္၍လာရင္းက ကိုဘသိန္းရွိရာသို႔ပိေတာက္ပင္ႀကီးဆီသို႔ဦး တည္၍ သြားေတာ့ရာ ျမဦးကလဲ ခါးေလးကိုကုန္း ဇက္ကေလးကို ပု၍ေမွာင္ရိပ္က ိုအကာအကြယ္ယူကာ ပိေတာက္ ပင္ႀကီး ေဘးရွိ ဇီဇဝါပန္းျခဳံၾကား ေဘးေမွာင္ရိပ္ထဲသို႔ တိုး၍ဝင္လိုက္သည္။ ျမဦးေရာက္ရွိသြားေသာ ေနရာမွာ ကိုဘသိန္းထိုင္ေနသည့္ ေနရာႏွင့္ဆိုလၽွင္ (၅)ေပခန႔္သာေဝးမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္သူေရာက္ေနေသာေနရာမွာ ပိေတာက္ပင္ႀကီး၏ အရိပ္ကလည္း ထပ္ဆင့္ ထိုးက်၍ေနၿပီး ဇီဇဝါပန္း႐ုံ၏ အရိပ္ကလည္း ရွိေနေလရာ အေတာ္ေလး ပင္ ေမွာင္မဲ၍ ေနသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဇီဇဝါပန္း႐ုံႀကီးေဘး ေရာက္လာစဥ္မွာပင္မခင္တိုးကလဲ ကိုဘသိန္းႀကီး၏ ေရွ႕သို႔ေရာက္၍ လာခဲ့ေခ်ၿပီ။
“ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား ကိုသိန္း….”
“ အင္း ….အတိုးကလဲ ၾကာလိုက္တာကြာ… လာပါ ့လာပါ ့မလားလို႔…”
“ လူႀကီးေတြ အိပ္ေအာင္ ေစာင့္ရေသးတယ္ အကိုရဲ ့… ”
မခင္တိုးက ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ကိုဘသိန္း၏ ေဘးသို႔ဝင္၍ ထိုင္လိုက္လၽွင္ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုးကို ဖက္၍ ပါးေလးႏွစ္ဖက္က ို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ပင္ ေမႊးၾကဴ၍ ေနေလေတာ့သည္။ မခင္တိုးေတာ ့ ဘယ္လိုေနသည္ မသိေပ။ ျမဦးတစ္ေယာက္ေတာ့ အသက္ရွုေနတာပင္ ရပ္သြားမတတ္ျဖစ္၍ သြားရေလသည္။ အလဲ့… မခင္တိုးကလဲ အာဂပင္ သူမ၏လက္တဖက္က ကိုဘသိန္းႀကီး၏ ခါးႀကီးကိုပင္ျပန္၍ ဖက္ထားေသးသည္။
ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုး၏ မ်က္ႏွာေလးကို ေမႊးၾကဴရ႐ုံျဖင့္ အားရပ ုံမေပၚေသးပါ။ သူ၏ႏွုတ္ခမ္းထူထူႀကီး က မခင္တိုး၏ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလေတြေပၚသို႔ ဖိကပ္၍ စုတ္နမ္းေနေတာ့ရာ က်န္ေနေသာ မခင္တိုး၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ ကပါ ကိုဘသိန္း၏ ေက်ာျပင္ႀကီးက ိုဖက္၍ထားၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အတင္းပင္ တိုး၍ ဖက္လိုက္ၾကသည္ကိုျမဦးက သဲကြဲစြဲျမင္လိုက္ရသည္။ မခင္တိုး၏ မ်က္လုံးေတြကလဲ မွိတ္၍သြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက္ဘယ္လိုျဖစ္လာသည္မသိ။ တကိုယ္လုံး ထူပူ၍လာရာက နတ္က်သလို တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖင့္ ျဖစ၍္လာရေတာသ့ည။္ ဒအီခ်နိမ္ွာပင္ ျမဦး သတထိားမလိကိုတ္ာက သမီးရည္းစား နစွ္ေယာက္ေတရြ႕င္ စကားေတြ ေဖါင္ေလာက္ ေအာင္ေျပာသည္ဟု သူသိထားသည္မွာ မွားယြင္း၍ေနပါၿပီေကာ။ ကိုဘသိန္းႏွင့္မခင္တိုးတို႔ စကားေတြ ဘာမၽွမေျပာလိုက္တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းသာ ေျပာရ ေသးသည္ကို သူၾကားလိုက္ရသည္ဟု ေတြးေတာလိုက္မိသည္။
ျမဦးတစ္ေယာက ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ကိုဘသိန္းက မခင္တိုး၏ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္တမ္း ငုံခဲထားရင္း ကပင ္သူ၏လက္ႀကီးတဖက္က မခင္တိုး၏နို႔အုံေတြကို အက်ီေပၤၚမွာပင္ ဆုတ္နယ္ေခ်မြ၍ ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက ္ ရသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ပင္ ကိုဘသိန္းႀကီးက မခင္တိုး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ခါးမွေပြ႕ကာ ခုံတန္းေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္၍ ခ်လိုက္ေလသည္။
မခင္တိုးတစ္ေယာက္ ပက္လက္ေလး ျဖစ္သြားစဥ္မွာပင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေပၚမ ွပါ၍သြားေသာ ကိုဘသိန္းႀကီးသည္ လက္တဖက္က မခင္တိုး၏ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္လိုက္ရာက အက်ႌရင္ဘတ္ႏွစ္ျခမ္းကို ဘယ္ညာဖြင့္ဟ လိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ ့ကိုဘသိန္းေတာ ့ဘယ္လိုေနသည္မသိျမဦးတစ္ေယာက္ ကေတာ့ ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး သူ၏မ်က္လုံးေတြကိုလည္း မ်က္ေတာင္ ခတ္ရန္ပင္ ေမ့၍ သြားရေလသည္။
ေဘာ္လီအက်ႌအတြင္းမွျပည့္အံကာ ထြက္ေနေသာ မခင္တိုး၏ နို႔အုံသားေတြသည္အိေဖါင္း၍ လေရာင္ ေအာက္မွာပင္ ေဖြးႏွစ္၍ ေနေလသည္။ မက္ေမာစရာ ေကာင္းလွလြန္း၍ ကိုဘသိန္းသည ္သူ၏ေခါင္းႀကီး ငုံ႔၍ တရွုံ႔ရွုံ႔နမ္း၍ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ ့ကိုဘသိန္း၏ လက္က အၿငိမ္မေနဘဲ မခင္တိုး၏ ေဘာ္လီအက်ီမွ ခ်ိတ္ေတြကို ပါျဖဳတ၍္ေနေလသည။္ ၿပီးေတာ့ သမူ၏ေဘာလ္ီ အက်ကႌို လႏွ၍္ တငလ္ကိုရ္ာက ကဘိုသနိ္းသညမ္ခငတ္ိုး၏န႔ေိုတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုတ္နယ္၍ေနျပန္ေလသည္။ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ လေရာင္ေဖြးေဖြးတြင္ျဖဴေဖြး၍ေနသည္။
ကိုဘသိန္းကစိတ္ေတြ အလြန္ပင္ ထလာပုံျဖင့္ မခင္တိုး၏နို႔ေတြကို အတင္းပင္ငုံ႔၍ စို႔ေလေတာ့သည္။ ျမဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ မတ္တတ္ပင္ မဟုတ္နိုင္ေတာ့။ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍လာရေပၿပီ။ ၿပီးေတာ့ တခါဘူးကမွ မျဖစ္ေပၚခဲ့ရဘူးေလေသာ ခံစားမွုေတြကလဲ သူ၏တကိုယ္လုံးတြင္ ရွိန္းဖိန္းကာ ျဖစ္ေပၚေနလၽွက ္ သူ၏ ပုဆိုးတြင္းမွ ဖြားဘက္ေတာ္ႀကီးက ေတာင္မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ကိုဘသိန္းကေတာ ့တရွုးရွုး တရွဲရွဲျဖစ္၍လာရာက မခင္တိုး၏ထဘီကိုပင္ လွန္၍တင္လိုက္ရာက သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးတြင္ဝင္၍ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
မခင္တိုး၏ေပါင္တံႀကီးေတြမွာ လေရာင္တြင္ျဖဴေဖြး၍ေနၿပီး တလုံးတခဲႀကီးျဖစ္ကာ တပ္မက္စရာႀကီးပင္သူ တခါဘူးကမၽွမျမင္ဘူးေလေသာ အရြယ္ေရာက္ၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္၏မျမင္အပ္ေလေသာ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း ေတြကိုျမဦးသည္တစ္ခုခ်င္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ေနရေခ်ၿပီ။ ဒါ့အျပင ္ယခုသူ႔ေရွ႕မွျမင္ကြင္းကလည္း သူ ၾကားဖူးနားဝသာ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ မျမင္ခဲ့ဘူးေလေသာ ျမင္ကြင္းပင္တည္း။
သူမ၏ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးၾကားတြင္ကိုဘသိန္းကဝင္၍ ထိုင္လိုက္ရာက ဒူးေထာက္၍ သူ၏ပုဆိုးကိုခၽြတ္ ကာ ခ်လိုက္ေတာ့သည္ႏွင့္ မခင္တိုး သည္လည္းသူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုဆြဲ၍ေထာင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဒီအခ်ိန ္ မွာပင္ကိုဘသိန္းကသူ၏ လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္၍ လီးတန္ႀကီးထိပ္ႏွင့္ မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုလုံး ကိုထိကာ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္အထက္ေအာင ္စုန္ဆန္ကာ ပြတ္တိုက္ေပးေနေလသည္။
“ အ…အကိုသိန္း….ဟင့္ …ေတာ္ေတာ္ၾကာ လူႀကီးေတြနိုးလာရင္ခက္မယ္..”
မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္လည္း ေစာက္ရည္မ်ားမွာ စိမ့္၍ထြက္ေနေခ်ၿပီ။ မခင္တိုးမွာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးစိတ္ မရွည္နိုင္ေတာ့ေပ။ အေနရ အထိုင္ရ ခက္ေနပုံရသည္။
မခင္တိုးတစ္ေယာက္တည္းပင္ ေနရထိုင္ရ ခက္လွသည္မဟုတ္။ ျမဦးသည္လည္း ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသျဖင့္ မတ္တပ္မရပ္နိုင္သျဖင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။
ေဟာ ခုတစ္ခါ ထိုင္၍ၾကည့္ရသည္မွာ အားမရသျဖင့္ ျမဦးတစ္ေယာက္မတ္တပ္ထ၍ ရပ္ကာၾကည့္ေနျပန္ေလၿပီ။ မခင္တိုး၏ အေျခအေနကို ရိပ္စားမ ိ ေလေသာ ကိုဘသိန္း ကလည္း လက္တဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုေပၚတြင္ လက္ညႇိုး လက္မတို႔ ျဖင ့္အသာေလးဖိကာျဖဲလိုက္ၿပီး သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေတ့ကာဖိ၍ လိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အ…အမေလး…ဟင္း ….အရမ္း…အရမ္းႀကီးဘဲ… အကိုသိန္း ကလဲ…. ဒီမွာ….နာသြားတာဘဲ…. ဟြန္း…”
မခင္တိုးက သူမ၏ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြကို ခၽြတ္ကာမူမူ စူစူေလးေျပာလိုက္သည္။
“ ေတာ္ေတာ္ နာသြားလားဟင္…..အကိုေလာႀကီးသြားလို႔ပါ….”
“ နာတာေပါ့… ေျဖးေျဖးလုပ္လဲရတာဘဲ….ဟာ…. “
“ ခုေရာ…. ဆက္ၿပီး….နာေနေသးလား…”
“ ကဲပါ….မနာေတာ့ပါဘူး… လုပ္မွာ လုပ္ပါေတာ့လူႀကီးေတြနိုးလာရင္ ခက္မယ္..”
သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ကိုဘသိန္း၏ လီးတန္ႀကီးမွာ တဆုံးဝင္လၽွက္ တစ္လစ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ကို အား မလို အားမရျဖစ္လၽွက္လီးတန္ႀကီးကလဲ မလွုပ္ရွားဘဲၿငိမ္ေနေလေတာ ့အဆမတန္ရမၼက္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလာရ ေသာ မခင္တိုးက ကိုဘသိန္းျမန္ျမန္လိုးေစရန္ လူႀကီးေတြကို အေၾကာင္းျပလၽွက္ေလာေဆာ္လိုက္သည္။ ဒါကိုပင ္ ျမဦးက မေယာင္မလည္ျဖင့္အိမ္ႀကီးဖက္ကို လွည့္၍ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ကိုဘသိန္းကေတာ ့သူ၏ လီးတန္ႀကီး ကိုညင္သာစြာ ဆြဲ၍ထုတ္ လိုက္ရာက စ၍လိုးေနေခ်ၿပီ။ (၁၀)ခ်က္မၽွ ခပ္ေျဖးေျဖးလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အားမရနိုင္ျဖစ္ လာရေသာ ကိုဘသိန္းသည္ စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။
မခင္တိုး ခမ်ာမွာေတာ့ မ်က္လုံးႏွစ္လုံး စုံမွိတ္ထားရင္း ဟင့္ကနဲ အင့္ကနဲပင္ျဖစ္ကာ အားပါးတရႀကီးကို ေကာ့ေပးေနေတာ့သည္။ ဒါ့အျပင ္မခင္တိုးက သူမ၏ ဒူးေကြးကာ ေထာင္ထားေသာ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကုန္း၍ လိုးေနေသာ ကိုဘသိန္း၏ တင္ပါးေျပာင္ေျပာင္ႀကီးေပၚသို႔ ခ်ိတ္ကာတင္လိုက္ၿပီး ေစာေစာကထက္ပင္တိုး၍ ေကာ့ေပးေနျပန္ပါသည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ အေတာ္ပင္ရႊဲစိုေနၿပီျဖစ္ေသာ မခင္တိုး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးေၾကာင့္ “စြပ္”ကနဲ “ႁပြတ္”ကနဲ “ဖြတ္”ကနဲ အသံေတြ မွာလည္း တေျဖးေျဖး သိသိသာသာပင္ ထြက္ေပၚလာျပန္ပါသည္။
ျမဦးခမ်ာမွာေတာ့ ဆက္လက္၍ၾကည့္ဖို႔ရာ မစြမ္းေတာ့ေပ။ သူ၏တကိုယ္လုံးရွိ အားအင္ေတြမွာလည္း ဘယ္ကိုေရာက္သြားသည္မသိ တကိုယ္လုံးခ်ိနဲ႔ကာေနသည္။ ဒါတင္မကေသး ရင္ထဲတြင္လည္း ဟာတာတာ ဆာတာတာျဖင့္ အသက္ရွုရတာလဲ ရင္ေမာကာ ၾကပ္၍ေနေလသည္။ ဒါ့အျပင ္ရင္ေတြလဲ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနၿပီး ကိုဘသိန္း၏ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္လွုပ္ခါေနေလေသာ မခင္တိုး၏ နို႔အုံႀကီးေတြကိုပင္ ေျပး၍ ကိုင္လိုက္ခ်င္သည္။ ၿပီးေတာ ့သူ၏အာ႐ုံထဲတြင္လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္က ိုျမင္ေယာင္၍ ေနရေလသည္။
ျမဦးသည္ ရပ္၍ေနရာမွ အသာပင္လွည့္၍ေမွာင္ရိပ္ကိုခိုကာ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အျပန္လမ္းခရီးတြင္ေတာ ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ေျပာသည ့္“ သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြဆို သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ ္” ဆိုတာ ဒါကိုဘဲ ေျပာတာလားမသိ အို… ဒါဘဲရွိတာဘဲ ဒါကိုဘဲ ေျပာတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ငါတို႔ ကိုဘသိန္းက မခင္တိုးကို လုပ္သလိုျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။ သူေျပာတာ ဒါဘဲျဖစ္မွာပါ။ ေသခ်ာပါတယ္… အင္း… ဒီညကေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး နက္ျဖန္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဒါေပမဲ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္အိမ္က လူႀကီးေတြ ေစ်းထဲတြင္ဆိုင္သြားထြက္ၾကသျဖင့္ေန႔ခင္း ဘက ္ျမင့္ျမင့္ၾကည္ပဲရွိမည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္သာရွိမည္ မနက္ျဖန္ ငါသြားျဖစ္ေအာင္သြားရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ခုလဲ ျမင့္ျမင ့္ ၾကည္ကို ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား သူ႔အိမ္ေရွ႕ဖက္ျဖတ္၍ ေလၽွာက္ဦးမည္ဟုလည္း အရမ္းကိုႂကြတက္ေနေသာ ျမဦးက စဥ္းစားေတြးေတာကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ကိုဘသိန္းႏွင့္ မခင္တိုးတို႔သည္ ကိုဘသိန္းက အသက္ (၂၄)ႏွစ္၊ မခင္တိုးက အသက္(၂၂)ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သမီးရည္းစား ျဖစ္ၾကသည္မွာ (၆)ႏွစ္မၽွရွိခဲ့ၿပီး ခုလိုလင္မယားမက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပင္ ရွိေနၿပီဆိုသည္ကိုေတာ့ ျမဦးတစ္ေယာက္မသိရွာပါေပ။
ျမဦးႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ သမီးရည္းစား (၂)ေယာက္တြင္ေတာ့ ျမဦးက (၁၇)ႏွစ္ေက်ာ္ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း၊ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က (၁၆)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သာရွိေနေသးသည္ကိုေတာ့ ျမဦးသည္ ျပန္လည္၍ မဆန္းစစ္ခဲ့မိေခ်။ ဒါ့အျပင ္သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ကာမကိစၥကို ယခုမွလက္တည့္စမ္းရန္ ႀကံရြယ္႐ုံသာ ရွိၾကေသးၿပီး ေျပာရမည္ဆိုလၽွင္ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ပါးျဖဴျဖဴမို႔မို႔ေလးမ်ားကိုပင္ တခါဘူးကမၽွ မေမႊးၾကဴခဲ့ဖူးေခ်။ ခုေတာ့ျဖင့္ အတုျမင္ အတတ္သင္ ဆိုတာမ်ိဳးလို ျမဦးတေယာက္ တည္ၿငိမ္ေနေသာ သူ၏ရင္တြင္ဂယက္လွိုင္းတို႔သည္ ေၾကာက္ခမန္း လိလိရိုက္ခတ္၍ေနရၿပီ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“ ျမင့္ျမင့္ၾကည္….. ေရာ့….”
“ ဘာတုံး….သံေခ်ာင္း…ရ..”
“ ျမဦးက နင့္ကို စာေပးခိုင္းလိုက္လို႔…”
“ အံမယ္…..ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေပးစမ္းပါအုံး….”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က သံေခ်ာင္းလွမ္း၍ ေပးေနေသာစာရြက္ေခါက္ေလးကို လွမ္းယူ၍ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ျဖန႔္ကာ ဖတ္လိုက္ေလသည္။
ၾကည္ၾကည္………………
ကိုဦး ေန႔လည္(၁၂) နာရီၾကည့္အိမ္ကို လာခဲ့မယ္။ၾကည္နဲ႔ (၂) ေယာက္ထဲ ေတြ႕ခ်င္တယ္… ဆက္ဆက္ေစာင့္ေနပါေနာ္….. ခ်စ္တဲ့ ကိုဦးစာရြက္ေလးကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျပဳံး၍ ရယ္က်ဲက်ဲေလး လုပ္လိုက္သည္။
“ ေအး…. လာခဲ့လို႔ေျပာလိုက္ သံေခ်ာင္း…ငါေစာင့္ေနမယ္.. သူ႔ကို စာကူးခိုင္းစရာရွိတယ္….”
“ ေအး…ေအး….ငါေျပာလိုက္မယ္….”
သူမ၏ေရွ႕မွသံေခ်ာင္းထြက္သြားသည္ႏွင ့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ စာရြက္ေလးကို တခါျဖန႔္၍ ဖတ္ကာ ျပဳံးလိုက္ ျပန္သည္။ ၿပီးမွ စာရြက္ေလးကိုေသခ်ာစြာျပန္ေခါက္ၿပီး သူမ၏လက္ကေလးျဖင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ ေလေတာ့သည္။
ရင္ထဲတြင္ ပီတိေတြဖုံး၍ သြားခဲ့ရေသာ္လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ျမဦးကို မယုံရဲေသး။ ဒါမ်ိဳး ျမဦးက မခ်ိန္းစဖူး အခ်ိန္းထူးလာသျဖင့္သာ သူမ၏ ရည္းစား ျမဦးတစ္ေယာက္ အဆင့္ေတြတက္ကာ တိုးတက္လာၿပီဟု ေတြးလိုက္မိရင္း ပီတိျဖစ္ကာ ျပဳံးမိျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျမဦးက ေရာက္လာလၽွင ္ဘာေတြေျပာဦးမည္မသိ။ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းမတက္နိုင္၍ ခြင္တိုင္ခိုင္းၿပီး ျပန္သြားဦးမည္လားမသိ။
စဥ္းစားမိရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္က ထပ္မံ၍ ျပဳံးလိုက္မိျပန္သည္။ အဲေတာ့ သူက (၂)ေယာက္ခ်င္း ေတြ႕ခ်င္တယ္တဲ ့ ဘာမ်ားလဲမသိဘူး။ ကိစၥမရွိဘူး ေန႔ခင္းဖက္အိမ္တြင္ လူႀကီးေတြ တစ္ေယာကမွမရွိ ေစ်းထဲမွဆိုင္တြင္ေရာက္ေန ၾကမည္။ အင္း(၂)ေယာက္ထဲ(၂)ေယာက္ထဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခ်ိန္းဆိုလာခဲ့ေသာ ျမဦး၏စာေၾကာင ့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ အေတြးနယ္လြန္ေနမိပါေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ညကျမဦးတစ္ေယာက္ မခင္တိုးတို႔ၿခံထဲမွ ျပန္၍ထြက္လာခဲ့ၿပီး သူ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ပင္ ျပန္၍မတက္ေတာ့ဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔အိမ္ဖက္သို႔လာကာ အိမ္ေရွ႕လမ္းမမွျဖတ္၍ေလၽွာက္ရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို သူမ၏အိမ္ဖက္သို႔လွည့္၍ ၾကည့္ကာရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏႐ုပ္သြင္က ို လတ္တေလာ အေတာ္ပင္ေတြ႕ခ်င္ေနေလသည္။သူ႔ကိုယ္သူလဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိေပ။
ဒါေပမဲ့လည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔တအိမ္လုံးသည္ ေမွာင္မဲကာ တအိမ္လုံး အိပ္၍ေနၾကေခ်ၿပီ။ဒါေတာင္မွျမဦးက ဇြဲ မေလၽွာ့ေသးဘဲ သူမ၏အိမ္ေရွ႕သို႔ တစ္ေခါက္ျပန္၍လွည့္လာကာ ျဖတ္၍ေလၽွာက္ကာ ၾကည့္မိပါေသးသည္။ ျမဦးတစ္ေယာက္ဘယ္လိုေဝဒနာေတြ ကပ္ေရာက္စြဲညႇိလာသည္ဟု မဆိုသာ။ တစ္ညလုံးကိုအိပ္၍မရနိုင္ေအာင ္ ျဖစ္ေနရသည္။ ညဘက္ အေပါ့အပါး သြားခ်င္၍ထေတာ ့ေနာက္ေဖးက တံခါးကိုဖြင့္ရင္း မခင္တိုးတို႔အိမ္ဖက္ကိုပင္ သူသည္ ရပ္၍ၾကည့္ေနမိခဲ့ေသးသည္။
တညလုံး အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ေသာ ျမဦးတစ္ေယာက္မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္၍ ေပ်ာ္သြားသျဖင့္ နံနက္(၈) နာရီေက်ာ္မွအိပ္ရာကနိုး၍ လာခဲ့သည္။ သည့္ေနာက္လမ္းထိပ္ကိုထြက္ကာ သံေခ်ာင္းကိုရွာ၍ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထ ံ စာသဝဏ္လႊာပါးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မ ွစိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္ အေမေပးလိုက္ေသာ မုန႔္ဘိုး(၅)ျပားျဖင့္ ဘာဘူႀကီးဆိုင္ တြင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ဝင္၍ ေသာက္ခဲ့ေသးသည္။
ေန႔လည္(၁၂)နာရီ မထိုးမွီမွာပင္ ျမဦးသည္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔အိမ္ရွိရာသို႔ထြက္၍လာခဲ့သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ တို႔အိမ္မွာ တိုက္ခံႏွစ္ထပ္အိမ္ျဖစ္သည္။ သူေရာက္သြားေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွာ အဆင္သင့္ဖြင့္ထားသျဖင့္ ခါတိုင္း လိုပင္ျမဦးသည္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေအာက္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ဘယ္သူမွမရွိျမဦးသည္ေအာင္ထပ္တြင္ပင္ရွိေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ေလၽွာက္၍လာခဲ့သည္။
ေရာက္ပါၿပီ ျမဦးတစ္ေယာက္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ပါၿပီ။ တံခါးပိတ္ထားသျဖင့္လက္ျဖင့္ အသာေလးတြန္းၾကည့္ေတာ ့တံခါးရြက္(၂)ခ်ပ္သည္ေစ့ထားသျဖင့္သူအသာအယာ တြန္းလိုက္သည္တြင္ ခပ္ဟဟ ေလးပြင့္၍သြားသည္။ ေတြ႕ပါၿပီ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က ိုမွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ ထိုင္၍အလွျပင္ေနသည္ကို ေရခ်ိဳးၿပီးကာစေတာ့ ဟုတ္မည္မထင္။ တံခါးဝကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ေနာက္ေက်ာေပး၍ထိုင္ေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံသို႔ျမဦး၏ အၾကည့္ေတြက ေရာက္သြားၿပီး တခဏမွာပင္မို႔မို႔ေလးေဖါင္း၍ေနေသာ သူမ၏ရင္အုံေလးႏွင့္ ကား၍ အိေဖါင္းကာ ျပည့္တင္းေနေသာ သူမ၏တင္သားေတြဆီသို႔ ျမဦး၏အၾကည့္ေတြက ေရြးခ်ယ္၍ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရေလၿပီ။
မခင္တိုးေလာက္ေတာ ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ကိုယ္လုံးမဖြံ့ၿဖိဳးေသးဘဲ သူ႔ဟာႏွင့္သူေတာ့ကိုယ္လုံးမွာ အေတာ္ေလး လွ၍ေနသည္ဟု ျမဦးက မွတ္ခ်က္ခ် လိုက္မိရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔လွမ္း၍ ဝင္လိုက္ရာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ သူ႔ဆီသို႔လွည့္အၾကည့္ျဖင့္ဆုံၾကေလသည္။
“ လာ…ကိုဦး….ထိုင္ေလ….”
“ အင္း…” အခန္းထဲတြင္ ထိုင္စရာေနရာရွာလိုက္ေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္အိပ္သည့္ ကုတင္ေလး တစ္လုံးသာရွိသည္။ ျမဦးကလဲ အရင္ျမဦးမဟုတ္ေတာ့ ခပ္တန္းတန္းပင္ ဝင္၍ထိုင္လိုက္သည္။ ကုတင္ေလးေပၚသို႔ ျမဦးတစ္ေယာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင ့္တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ မွန္ေရွ႕မွထကာ သူရွိရာသို႔လာသည္။
ထိုသို႔ လာရင္းမွပင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က…..“ ကိုဦးက …….. ၾကည္ကို (၂)ေယာက္ထဲေတြ႕ခ်င္တယ္ဆို…”
“ အင္းေလ …. “
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
“ တို႔ သမီးရည္းစားေတြဘဲဟာ (၂)ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတာေပါ့…..”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏မ်က္ႏွာေလးသည ္ျပဳံးစစေလးျဖစ္၍သြားရာကပင္ျမဦး၏ ေဘးကုတင္ေပၚသို႔ သူမ၏ ကိုယ္ လုံးေလးကို ထိုင္၍ခ်လိုက္ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ထံမွ ေမႊးပ်ံ႕ေသာသင္းရနံ့တို႔သည္ ျမဦးဆီသို႔ တည့္တည့္မတ္ မတ္ပင ္ဝင္ေရာက္၍လာရာက ျမဦး၏ရင္ကိုထိုးဆြ၍ေနေခ်ၿပီ။ ျမဦးသည ျမင့္ျမင့္ၾကည္ရွိရာဖက္သ ို႔ငဲ့ေစာင္းကာ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒီေန႔တြင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ခါတိုင္းေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္း သြားစဥ္ကထက္ပင္ ပို၍လွေနသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာကို ဂ႐ုတစိုက္ျဖင့္ အလွျပင္ထား ပုံရေလသည္။
ၿပီးေတာ့သူမ၏မ်က္ႏွာေလးက ငုံ႔ လၽွက္ကုတင္ေဘး ၾကမ္းျပင္ကိုစူးစိုက္ကာၾကည့္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသားမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စကား မဆိုမိၾကေခ်။
အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကလည္း တိတ္ဆိတ္၍ ၿငိမ္သက္၍ေနသည္။ တခ်က္တခ်က္တြင္အခန္းျပဴတင္းေပါက္မွ ဝင္၍လာေသာ ေလေျပေလးမ်ားသည္သာ ျမဦးႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔ကို တိုးေဝွ႕ျဖတ္သန္းလၽွက္ရွိသည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ ထိုင္ေနရာက စိတ္ေတြလွုပ္ရွား၍ လာရေသာ ျမဦး၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ပုခုံးဆီသို႔ က်ေရာက္၍သြားရာက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ႏုေထြးေသာ ပုခုံးလုံးလုံးေလးကို သူ၏လက္ဖဝါးျဖင့္ဆုတ္ကိုင္လိုက္ရင္း……
“ ၾကည ့္ကိုဦးက ိုခ်စ္လား….ဟင္…”
ျမဦး၏စကားသံက ပုံမွန္ထက္တုန္ခါ၍ ေနရသလိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မို႔ေမာက္ေမာက္ ေလးျဖစ္၍ေနေသာ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာသည္လည္း နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီေလးျဖစ္၍ေနသည္။
ျမဦး၏ တုန္လွုပ္လွိုုက္ဖိုေသာ အေမးစကားကို ၾကားရစဥ္ အခါမွာပင ္ရင္ထဲတြင္ေႏြးကာ သြားရေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ ျမဦးကိုလည္း အံၾသ၍သြားရသည္။ ဒါ့အျပင ္သူ၏ စိတ္ထဲတြင္လည္း ေၾကနပ္၍သြားရသည္။ “ အင္း….”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္က တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္ရင္းကရီေဝေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင ့္ ျမဦးကို လွည့္၍ၾကည့္လိုက္ သည့္ခဏမွာပင္ ျမဦးႏွင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႔၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုတို႔မွာ ထိလုမတတ္ျဖစ္၍သြားခဲ့ရၿပီး မ်က္လုံးခ်င္းလည္း ဆုံစည္း၍ သြားခဲ့ရေပသည္။
က်န္ေနေသာ ျမဦး၏လက္တဖက္က သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ထပ္မံ၍ က်ေရာက္ လာခဲ့ရၿပီးခဏမွာပင္ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုဆြဲယူကာ ဖက္လိုက္ရာက သူမ၏ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔ ပါးမို႔ျဖဴျဖဴေလးမ်ားအား ေမႊးၾကဴလိုက္ေပေတာ့သည္။
ခ်စ္စရာ့အသြင္ မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့၍ ေပးလိုက္မိရင္းကပင္ ရင္ထဲမ ွ ျပင္းျပလာေသာ ပီတိအဟုန္တို႔ ေၾကာင့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ျမဦး၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ျပန္၍ဖက္တြယ္လိုက္မိပါသည္။ သည္လိုအခ်ိန္မ်ိဳး သည္လိုအျပဳ အမွုမ်ိဳးကို စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေမၽွာ္လင့္ခဲ့ရေလေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္၊ သူမ၏ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြသည္ ျပည့္စုံခဲ့ရေပၿပီ။
သူမသည္ျမဦးကိုလည္း နားမလည္နိုင္စြာ ျဖစ္ရလၽွက္အံၾသေက်နပ္၍လည္း ေနမိသည္။ ျမဦး နမ္းသည္ကို အားရေၾကနပ္စြာ အနမ္းခံေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ပင္ ျပဳံးေရာင္ေလးသန္း၍ ေနရေလသည္။ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္က ိုသာမက နဖူးဆံစပ္ေလးမ်ားႏွင့္ ေမးဖ်ားကေလးကိုပင္ ေမႊးၾကဴကာ နမ္းေနပါေသးသည္။
ၿပီးေတာ့မွျမဦးကသူ၏ မ်က္ႏွာကိုအသာခြာကာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးကို စိမ္းစိမ္းေလးတစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ႏွုတ္ခမ္းေတြက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ႏွုတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးေတြေပၚသို႔ ဖိကပ္ကာစုပ္နမ္း လိုက္ပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး၏ အစိမ္းသက္သက္ရွိေလေသာ ေသြးသားတို႔သည္ ဟုန္းကနဲ ႏွိုးႂကြကာထ၍ လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ဒီလိုနမ္းရင္းမွပင္ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တေျဖးေျဖးအိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲခ်ေပး လိုက္ရင္းမ ွျမဦးသည္သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုတင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ထားေနမိသလို ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ ျမဦး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကိုအတင္းပင္ သိမ္းၾကဳံး၍ ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္မိပါသည္။
ၿပီးေတာ့လဲ အတုျမင္ အတတ္သင္ဆိုသလို ျမဦးသည္ သူဖိထားေလသည့္အတိုင္း သူ၏လက္ေတြက အၿငိမ္မေနဘဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေန႐ုံမၽွမက တင္သားလုံးလုံး ေဖါင္းေဖါင္းေတြကိုပါ ဆုတ္ နယ္ေပးေနျပန္သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာေတာ့ဘယ္လိုျဖစ္မွန္း သူမကိုယ္သူမပင္မသိ။ တကိုယ္လုံး ဖ်ဥ္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ခံစားေနရာမွ တကိုယ္လုံးအားအင္ေတြ ဆုတ္ေလၽွာ့လာသလို ႏြမ္းနယ္လာေလသည္။ ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလးေပၚမွ သူမ၏စူစူမို႔မို႔ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာကို ဖိကပ္ကာနမ္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ျမဦးက ရင္ေစ့ အက်ႌေလးမွ ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာေတာ့ ပက္လက္ေလးလွန္ကာ ရီေဝေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ ျမဦးကိုၾကည့္လၽွက္ေမာင ့္ မ်က္ႏွာ တစ္ရြာထင္ ဆိုတာလို ျမဦးျပဳသမၽွႏုရေတာ့မည့္ အသြင္ျဖင့္ ၿငိမ္သက္၍ ပက္လက္ေလးလွဲေနသည္။ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးတစ္ခုလုံးမွာ ၿငိမ္သက္၍ေနေသာ္လည္း သူမ၏အတြင္းစိတ္မ်ားမွာ လွုပ္ရွားေနသည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ လက္ဖ်ားႏွစ္ဖက္ဆီမွာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား၏ လက္ဆစ္ေလးမ်ားကို တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ခ်ိဳးေနသည္ကို ျမင္ရျခင္းျဖင့္ သိသာနိုင္ေလသည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေဘာ္လီအက်ႌမွ ၾကယ္သီးမ်ားမွာအားလုံး ျပဳ တ္ထြက္သြားခဲ့ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ ့ျမဦးသည္သူမ၏ ေဘာ္လီအက်ႌေလးကို လွန္တင္လိုက္ေလရာ ေဖါင္းမို႔မို႔ေလးျဖင့္ သူမ၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရစဥ္ခဏမွာပင္ျမဦးသည္ငုံ႔၍အတင္းပင္စို႔ပါေတာ့သည္။
“အိုကနဲ” ျဖစ္သြားရေလေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ခမ်ာမွာေတာ့ ခံစားရခက္လြန္းသျဖင့္ သူမ၏ေက်ာျပင္ေလးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးေနမိ႐ုံမွတပါး တစ္ျခားဘာမၽွ မတတ္နိုင္ေတာ့ေပ။ အဲ….တျခား သူမတတ္နိုင္တာ တစ္ခုက ေတာ့၊ သြယ္လၽွျဖဴေဖြးေလေသာ သူမ၏လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင ့္ ျမဦး၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ေပြ႕ဖက္ကာထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သူမ၏မ်က္လုံးေလးေတြကလဲ စင္းေနေခ်ၿပီ။ ျမဦး၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ထက္ေအာက္စုံဆန္ ပြတ္သပ္ေပးေနပါသည္။ သည္မွာပင္ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို တဖက္မွ တဖက္သို႔ကူးလိုက္သန္းလိုက္လုပ္ကာ ေပါင္ရင္းမွေပါင္ဖ်ားနားသို႔ပါ စုံဆန္ပြတ္ေပးေနပါသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေပါင္လုံးႀကီးေတြမွာ အၿငိမ္ေန၍မရေတာ့ပါ။ လွုပ္လွုပ္ရြရြပင္ျဖစ္ေနရေခ်ၿပီ။
ျမဦးသည္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ နို႔အုံေလးေတြကို တဖက္မွတဖက္သို႔ ေျပာင္း၍စို႔ေပးေနရင္းကပင္ ျဗဳံးကနဲၾကဳံး၍ ထလိုက္ရာမွ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးက ိုဆြဲမကာ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ သူသည္အက်ႌကိုမခၽြတ္ေတာ့ဘဲ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ရင္း သူမ၏ထဘီေလးကိုလည္း ခါးဆီသို႔လွန္၍တင္လိုက္ ေလေတာ့သည္။
“ အို…ကိုဦး…ဘာ…ဘာလုပ္မလို႔လဲ….မလုပ္နဲ႔ေလ…အို…အဟင့္…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္ သည္မၽွအထိ မရည္ရြယ္ခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။ ဒီေလာက္ အထိလည္း အရဲစြန႔္ရန္ မရည္ရြယ္ခဲ့ေပ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာဆိုသျဖင့္ၾကားဖူးနားဝျဖင ့္စိတ္ကူးယဥ္၍ ရင္ခုန္မိခဲ့ေသာ္လည္း ဒီလိုကိုယ္ ေတြ႕ ၾကဳံလာျပန္ေတာ့ ထိတ္လန႔္၍ မရဲတာအမွန္ပင္။
လက္ေလးက သူမ၏ထဘီေလးကိုလွမ္း၍ဆြဲကာ အတင္း ဖုံးရင္း ကမန္းကတန္းျငင္းဆန္လိုက္ေပမဲ့လည္း မုန္ယိုေသာ ဆင္တေကာင္ပမာ ျဖစ္၍ေနေလေသာ ျမဦးကလဲ လုံးဝအေလၽွာ့မေပးေတာ့သျဖင့္သူမ၏ျငင္းဆန္မွုမ်ားသည ္အခ်ီးႏွီးျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။တခဏအတြင္းမွာပင္ျမဦးသည္ သူမ၏ေျခေထာက္ေဖြးေဖြးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားလိုက္ရာ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနေလေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အေမႊးႏုေလးမ်ားစိမ္းေနကာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလး ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားသ ို႔ေတ့ကာဖိသြင္းေနေလသည္။
“ အို…အို… ကို.. ကို….ဦး…” ပထမဆုံး အေတြ႕အၾကဳံကလည္းျဖစ္၊ ရမက္ဆႏၵေတြကလဲ အဆမတန္ျပင္းထန္ ေနေလေတာ့ သူ၏ လီးတန္ႀကီးမွာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ဝင္၍မသြားဘဲ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုက ိုဟိုေထာက္ဒီထိုး ျဖစ္ေနရသလို ေစာက္ပတ္ဝထိပ္နားရွိေစာက္ေစ့ေနရာေလးကိုလည္း လီးတန္ႀကီး ထိပ္က ဖိ၍ဖိ၍ ထိုးေနေလေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္တစ္ေယာက္မွာ ဆက္၍ ျငင္းဆန္ရန္ပင္ သတိမရေတာ့ဘဲ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထလၽွက္ရွိရာ မထူးေတာ့ပါဘူး ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲဟူေသာ အေတြးျဖင့္လက္တဲ့စမ္းရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရေပၿပီ။
ဟိုထိုးဒီေထာက္ျဖင့္ ျဖစ္ေနေလေသာ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီးထိပ္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခု အစပ္ေလးႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကိုပါ ဖိသိပ္ေနေတာ့သူမ၏ရမၼက္စိတ္ေတြကို တမင္ပင္ထိုးဆြေနသလို ျဖစ္ေနၿပီး ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ “အို” ကနဲ “အို”..ကနဲ ျဖစ္ကာတသိမ့္သိမ့္တုန္ ေနရေလေတာ့သည္။ သူမ၏တကိုယ္လုံးသည္ ရွိန္းကနဲ ဖိန္းကနဲ ေႏြးကနဲ ေအးကနဲျဖင့္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရေလသည္။
ျမဦး၏နဖူးဆံစပ္တြင္လည္း ေခၽြးဥ ေလးမ်ား စိမ့္၍ထြက္လာခဲ့ေလၿပီ။ ျမဦးသည္ ဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ရာက သူ၏အက်ႌကိုဆြဲ၍ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနာက္ သူ၏လက္တဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ေဖါင္းေဖါင္းေလးမ်ားဆီသို႔ တုံရီစြာျဖင့္ လွမ္း လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မရဲတရဲျဖင့္ေဖါင္းအိေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုက ိုအသာေလး ျဖဲလိုက္ေတာ့သည္။
“ အို…. အကို…” ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ သူမ၏မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္လိုက္ရင္း သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကိုလဲ တဖက္သို႔ ေစာင္းငဲ့ကာ လႊဲလိုက္ေလေတာ့သည္။ ေမႊးညႇင္းႏုေလးမ်ား စိမ္းျမျမျဖင ့္ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ ႏွုတ္ခမ္းသား ေဖါင္းေဖါင္းေလး ႏွစ္ခုျပဲဟသြားေလေသာအခါတြင္ေတာ့ နီရဲလၽွက္ အထပ္ထပ္အလႊာလႊာပမာျဖစ္၍ေနေလေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးမ်ားသည္ စိမ့္ထြက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားေၾကာင့္ ေျပာင္လက္ ရႊမ္းစိုစြာျဖင့္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ရေလသည္။ ထိပ္ဖက္တြင္ ေငါက္ေတာက္ေလးျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကလဲ ရဲရဲနီ၍အသဲယားစဖြယ္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ေျပာင္တင္းကာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္၍ထြက္ေနေသာ ျမဦး၏လီးတန္ႀကီး ထိပ္ဖူးႀကီးသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝ အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို ပူေႏြးစြာျဖင့္ ေတြ႕ထိလာေတာ့ေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ အသက္ကို ဝေအာင ္ရွုလိုက္ရင္း ႏွုတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုက ိုတင္းတင္းေလးေစ့ကာ မာန္တင္းလိုက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ရမၼက ္ ေဇာေတြျပင္းျပကာ စိတ္ေတြမထိန္းနိုင္ေသာ ျမဦးသည္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ေခါင္း ႏုႏုေလး ထဲသို႔ တအားပင္ဖိ၍ သြင္းလိုက္ေလသည္။
“ ျဗစ္…ျဗစ္…အား…အမေလး…. ေသပါၿပီ…. ကၽြတ္….ကၽြတ္…ကၽြတ္…”
ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ သူမ၏ခါးေသးေသးေလးသာ ေကာ့တက္သြားသည္မဟုတ္။ သူမ၏ေက်ာျပင္သည္လည္း ေကာ့၍တက္သြားရေလသည္။ ၿပီးေတာ ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အသားေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။ သူမ၏ ေစာေစာက ေစာင္းငဲ့ထားေသာ မ်က္ႏွာေလးကေတာ ့ေမာ့၍လာေပမဲ့ မ်က္ႏွာလွလွေလးမွာ ရွုံ႔မဲ့ေနေလသည္။ျမဦးသည္ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားၿပီး ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖင့္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ၿပီးေတာ့မွ ျမဦးသည္ သတိရသြားၿပီး လီးတန္ႀကီးကိုဆြဲ၍ ခၽြတ္ေတာ့မယ္လုပ္ၿပီးမ ွမခၽြတ္ျဖစ္ေတာ့ ဘဲ လီးတန္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးက ိုျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဆုံးသြင္းလိုက္ကာ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ ကိုယ္လုံးေပၚသ ို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးက ို ေထြးဖက္ကာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးက ို ဘယ္ျပန္ညာျပန ္စို႔ေနေလေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အေတာ္ပင္နာေအာင့္၍သြားေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္သည္ နဂိုကပင္ရမၼက္ထန္ တဏွာႀကီး ေသာ ဗီဇကပါလာ၍လားမသိ။ နာလြန္း၍ေအာ္ဟစ္ကာ ညီးတြားလိုက္ရေသာ္လည္း သူမ၏ေအာ္ဟစ္ညီးတြားသံ ေလးအဆုံးတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲ နာက်င္၍ေအာင့္သြားကာ မခ်ိမဆန႔္ခံစား လိုက္ရသည္ကိုပင္ ရင္ထဲတြင္ ေၾကနပ္သြားရသည္။ ထို႔ေနာက္ တဆက္တည္းမွာပင္သူမ၏ခႏၶာကိုယ္တြင္းမ ွရမၼက္ေသြးမ်ားသည္ပို၍ျပင္းထန္စြာ ထႂကြ လာရေလသည္။
အရွက္တရားဆိုသည္ကေတာ့ သူမ၏ရင္ထဲတြင္လုံးလုံးလ်ားလ်ား ပင္မရွိေတာ့ေပ။ ၾကည့္ပါအုံး နို႔စို႔ေနေသာ ျမဦးထံသို႔ သူမ၏နို႔ေတြကိုပင္ ေက်ာေလးေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင ့္ပင့္ကာေပးေနသလို တတ္ကၽြမ္းမွုမရွိေသးသျဖင့္ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားသထက္ကားကာ ေစာက္ပတ္ေလးကို ျမဦး၏ လီးတန္ႀကီးအရင္းသို႔ အတင္းပင္ ဖိကပ္ေပးေနမိေခ်သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကေတာ့ တဖက္ကျမဦး၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကိုသိမ္းၾကဳံး ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က ျမဦး၏ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ထိုးသြင္းကာ အားမလို အားမရျဖင့္ထိုးဖြ၍ေနေလသည္။
ျမဦးမွာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ နာလြန္း၍ေအာ္သျဖင့္ အရွိန္သတ္လိုက္ရေလသည္။ သူ၏စိတ္ေတြကေတာ့ အဆမ တန္ ရမၼက္ေတြ ထန္ေနရေလသည္။ လိုးခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားလာေသာ ျမဦးက ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏ အေျခအေနက ို ၾကည့္လိုက္သည္။ “နာေသးလား”ဟုေမးရန္ စိတ္ထဲက ႀကံလိုက္ေပမဲ့လည္း ပါးစပ္ကေျပာမထြက ္ျမင္ရေသာအေၿခ အေနကေတာ ့ျမင့္ျမင့္ၾကည္တေယာက္ နာက်င္ပုံမရေတာ့။
ျမဦး၏ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ အင့္ကနဲတခ်က ္ျဖစ္သြားရေသာ္လည္း မာေၾကာလြန္းေသာ လီးတန္ႀကီးေၾကာင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ အီဆိမ့္သြားရသလို ရင္ထဲတြင္လည္း ေက်နပ္သြားရသည္။ ျမဦး ကလည္း ညႇာတာရေကာင္းမွန္း မသိဘဲအတင္းပင္ေဆာင့္လိုးေပေတာ့ရာ ေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလးျဖင့္ အလိုးခံေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္က နာက်င္မွုေတြကို ပူးတြဲခံစားေနရေပမဲ့လည္း ဒီလိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္တာကိုပင္ သူမစိတ္ထဲတြင ္အားရေၾကနပ္ေနရေလသည္။
ျမဦးကေတာ့ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွႂကြကာ ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီတြင္လက္ေထာက္၍ စိတ္ထင္တိုင္း ေဆာင့္ေနသျဖင့္ျမဦး၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားမွာ အထူးပင္ျပင္းထန္လွကာ ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ တခါဘူးကမွ မၾကဳံခဲ့ဖူးေလေသာ ထူးျခားလွသည ့္အရသာကို တေမ့တေမာႀကီး ခံစားေနရေလသည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္၏စိတ္ထဲ ရင္ထဲတြင္လည္း ျမဦးက ိုခင္တြယ္သည့္စိတ္ ခ်စ္တဲ့စိတ္မ်ားပို၍ ပို၍လာရသလို ျမဦးကလဲ ျမင့္ျမင့္ၾကည္အေပၚတြင္ ၾကင္နာစိတ္မ်ား ခ်စ္စိတ္မ်ား ပိုလာေလေတာ့သည္။ မၾကာလိုက္ပါေခ်။
ျမဦး၏လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အတင္းေဆာင့္ကာ လိုးသြင္းၿပီး ဖိကပ္ လိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကလဲ သူမ၏ေစာက္ပတ္ကို အတင္းပင္ေကာ့တင္ေပးကာ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံး၏ ခႏၶာ ကိုယ္ႏွစ္ခုသည္ တလြန႔္လြန႔္တြန႔္၍သြားရပါေလေတာ့သည္။
