မောင် တော်ပီကွာ.. မ မခံစားနိုင်တော့ဘူး

Unicode

ခင်ပွန်းသည်တာဝန်ကျရာ တောင်ကြီးကို လိုက်မသွားမိတာ အမှားကြီးမှားသွားပလား စိတ်နဲ့ ဒေါ်တင့်တင့်တစ်ယောက် တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ်သက်တမ်းမှာ တခါမှအလိုးမပျက်ခဲ့တဲ့ အရာရှိ ဦးမောင်မောင်ဟာ မနေ့ကပဲ တောင်ကြီးကို ယာယီပြောင်းရွှေ့သွားရတယ်။ တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ထက် ၁၀နှစ်အသက်ကြီးတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်ဆိုပေမယ့် အသက်က ၃၅နှစ်။ ငယ်ရွယ်နုပျိုသွေးသားတောင့်တတဲ့အရွယ်။ အရာရှိကတော်မို့သာ ဒေါ်တတ်ခေါ်ရတာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ခုချိန်ထိ လန်းတုန်း။ ဒီလိုနဲ့ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် မနက်စောစောထ ခြံထဲလမ်းထလျှောက်ရင်း ကားဂိုဒေါင်အဟောင်းလေးရှေ့ဖြတ်လျှောက်ရင်း “ဇော်ဇော်ရယ် မနေ့ညကလဲ လေးချီလိုးတာတောင် အားမရသေးဘူးလား”ဆိုတဲ့အသံကြောင့် ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် ဂိုဒေါင်းနားလေးကပ်ကာ နားစွင့်နေမိတယ်။

ဒီဂိုဒေါင်က နယ်က ဦးမောင်မောင်ရဲ့တူ ဇော်ဇော်တို့လင်မယားနေထိုင်တဲ့အိမ်လေးပေါ့။ ဇော်ဇော်အသက်က ၂၅နှစ်ဆိုပေမယ့် သူ့အမျိုးသမီး မထားက ကျမထက် ၂နှစ်လောက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ အိမ်မှာ ကားမောင်းဖို့ ဇော်ဇော်ကိုခေါ်ထားရင်း သူ့အမျိုးသမီး မထားကို အိမ်ကူရအောင်ဆိုပြီး ခင်ပွန်းဦးမောင်မောင်က စီစဉ်ပေးခဲ့တာပါ။ “ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်”ဆိုတဲ့ အသံတွေကြားမှ ဒေါ်တင့်တင့်လဲ သတိဝင်လာပြီး အသံမကြားအောင် ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး ဇော်ဇော်တို့လင်မယားရဲ့ အချစ်ဇာတ်ဝင်ခန်းကို တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။ အပေါက်ကြားက မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် “အို”ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့ အံ့သြမှင်သက်မိတယ်။ ကြည့်လေ အသက်၂၅နှစ် လူ့ဖလံလေး ဇော်ဇော်ရဲ့လီးကြီးဟာ အရှည်က ၇လက်မကျော်ကာ လုံးပတ်က ကျည်ပွေ့နီးနီးလောက်ရှိသည်။

ကုတင်ခြေရင်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး မထားရဲ့ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်ခါးကျဉ်းလေးကို ကိုင်ပြီးလိုးနေတာ။ မထားခမျာ ခင်ပွန်းသည် လူပိန်လေးဇော်ဇော်ရဲ့ လီးကြီးကိုကြိတ်ခံရင်း အောက်ကနေ တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေရှာတယ်။ လိုးနေရင်း ဇော်ဇော်က “မမထား ကျနော်လိုးတာ ကောင်းလား” “ကောင်းတာပေါ့ ဇော်ဇော်ရယ် ဒီလီးကြီးနဲ့ဆို ငရဲပြည်လည်း မမထားလိုက်ရဲတယ်… လိုး ဇော်ဇော်…. မမထားကို အားရအောင်လိုး” စကားလဲဆုံးရော ဇော်ဇော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ မြန်ဆန်လာပြီး အောက်က မထားဟာ တအင်းအင်း ညည်းညူရင်း သူ့ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးရှာတယ်။ ဇော်ဇော်လဲ ဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကိုယ်ကို မထားအပေါ်လှဲချရင်း မထားနှုတ်ခမ်းလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေခဲ့တယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်တစ်ယောက် အမျိုးသမီးပီပီ မထားအပေါ် အမျိုးအမည်မသိ မနာလိုစိတ်လေး ဖြစ်ပေါ်ပြီး လေးတွဲတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ တိုက်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပီး လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဇော်ဇော်ရဲ့လီးကြီးကို မှန်းခါ မိမိအဖုတ်ကို အာသာဖြေခဲ့ရတယ်။

နေ့လည် ၁၁နာရီခွဲလောက်ရောက်တော့ ဒေါ်တင့်တင့်က “ဇော်ဇော်ရေ အန်တီကိုကံ့ကော်ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပါအုံး” “ဟုတ်အန်တီ… ကျနော်ကားထုတ်ခဲ့မယ်” ဒီလိုနဲ့ကံ့ကော်ဆေးခန်းကအပြန် “ဇော်ဇော်ရေ … ၃၅လမ်းက ကြေးအိုးဆိုင်ကိုမောင်းကွယ်… ကြေးအိုးစားရအောင်” ကြေးအိုးဆိုင်ရောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ရင်း “ဇော်ဇော် အန်တီ ဘာလို့ဆေးခန်းပြလဲ သိလား” ဇော်ဇော်လဲခေါင်းလေးယမ်းပြီး “အန်တီဘာဖြစ်လို့လဲ” ဆိုတော့ ဒေါ်တင့်တင့်က “အန်တီကလေးလိုချင်လို့ ဆေးစစ်တာ ကလေးရနိုင် မရနိုင်ပေါ့….. ဆေးစစ်ချက်ကတော့ အန်တီက ကလေးရနိုင်တယ်တဲ့… ဒါဆို မင်းဦးလေးကပဲမြုံနေတာဖြစ်မယ်” တဆက်တည်းမှာပဲ “ဇော်ဇော် အန်တီတို့ကျေးဇူးတွေ မင်းပေါ်ဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာ မင်းသိတယ်နော်.. ဒီတော့ ရှင်းရှင်းပဲပြောမယ် ဒီကျေးဇူးတွေ မင်းပြန်ဆပ်ချင်ရင် အန်တီကို ကိုယ်ဝန်ရအောင်လုပ်ပေးပါ” ဇော်ဇော်လဲ အံ့သြသွားပြီး “ဖြစ်… ဖြစ်ပ့ါမလားအန်တီ… တော်ကြာ ဦးလေးသိသွားရင် မကောင်းဘူးဖြစ်နေပါ့မယ်”။ “ဘာမှမဆိုးရိမ်နဲ့ ဇော်ဇော် မင်းဦးလေးက အန်တီပြောသမျှပဲ… အဓိကက မင်းသာ ဘယ်သူ့မှ မပြောနဲ့”တဲ့။ “ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ”ဆိုတော့ ဒေါ်တင့်တင့်မျက်နှာဟာ ဆယ်ကျော်သက်တယောက်လိုပဲ ရွှင်မြူးသွားခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကြေးအိုးစားအပြီးမှာ ဒေါ်တင့်တင့်က “၇၈လမ်းက ဟော်တယ်ကိုမောင်းကွာ”တဲ့။

ဒီလိုနဲ့ ဟော်တယ်အခန်းထဲရောက်တော့ ဒေါ်တင့်တင့်ဟာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ဇော်ဇော့် ကိုသိုင်းဖက်ရင်း ပါးပြင်အနှံ့အနမ်းမိုးတွေရွာရင်း ဇော်ဇော်နှုတ်ခမ်းကို တယုတယ စုပ်နေခဲ့တယ်။ အခြားလက်တဖက်နဲ့ ဇော်ဇော်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးနေခဲ့တယ်။ ဇော်ဇောလဲ စွင့်ကားတဲ့ ဒေါ်တင့်တင့်ရဲ့တင်သားတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ညင်ညင်သာ ခြေမွပေးနေတယ်။ ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေကို အပြန်အလှန်ချွတ်ပေးရင်း ဇော်ဇော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ ကြည့်လေ အိမ်ထောင်ရှင်မရဲ့နို့တဲ့ဗျာ။ လုံးဝန်းပြီး ကျစ်ထုပ်နေတယ်။ အရွယ်အစားကလဲ ထန်သီးနုနု အရွယ်အစား၊ နို့သီးခေါင်းတွေဟာ ပန်းရောင်သမ်းနေတယ်။ ဇော်ဇော်လဲ အငမ်းမရဖြင့် နို့တွေကိုစို့ရင်း ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့အဆုံးမှာ ဒေါ်တင့်တင့်ကို ညင်ညင်သာသာ အုတ်နံရံဘက်တွန်းရင်း မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ဒေါ်တင့်တင့်ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို မိမိပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ရင်း ဒေါ်တင့်တင့်ရဲ့ အမွှေးရိတ်ထားတဲ့ အဖုတ်လေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တယ်။ “အို.. ဇော်ဇော်… အားး… ရှီးး” ဒေါ်တင့်တင့်လဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ဇော်ဇော်ခေါင်းကို ညင်ညင်သာပွတ်ပေးနေတယ်။ တချက်တချက်အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ မိမိရဲ့စောက်စိလေးကို လျှာလေးနဲ့ကလိနေသလို တခါတခါ လက်ကလေးနဲ့ဖြဲပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားနံရံတွေကို ယက်ပေးနေတဲ့ ဇော်ဇော်ရဲ့လျှာအသွင်းအထုတ်လေးကို ကြည့်ရင်း မိမိတသက်မှာ တခါမှမခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ဆယ်ကျော်သက်လေးလိုကြည်နူးနေမိတယ်။

တဆက်တည်းမှာပဲ ဇော်ဇော့်အပြုအစု အယုအယတွေနဲ့တွေ့ရတာ နောက်ကျလေခြင်းဆိုတဲ့ နှမျောမှုလဲ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တယ်။ ဇော်ဇော်လဲ ၁၅မိနစ်လောက် ဘာဂျာပေးအပြီးမှာ “အားးး… ဇော်… အိုးးးး… ပြီးး…အားးးးးရှီးးးး” ဒေါ်တင့်တင့်ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဆတ်ကာဆတ်ကာ တွန့်သွားတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့် မိမိလျှာနဲ့ တစ်ခါပီးသွားတာမို့ ဇော်ဇော်လဲ ကြည်နူးနေမိတယ်။ ခဏအကြာ ဒေါ်တင့်တင့်ဟာ ဇော်ဇော်လက်မောင်းကို ဆွဲတင်ပြီး “မောင် တော်ပီကွာ မကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့… မ မခံစားနိုင်တော့ဘူး”ဆိုတဲ့ ခပ်ချွဲချွဲအသံလေးနဲ့ ပြောရှာတယ်။ နောက် အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေး လှန်ပေးနေတယ်။ ဇော်ဇော်လဲ အိပ်ရာပေါ်တက်တော့ တသက်မှာ တခါမှ မအိပ်ဘူးတဲ့ ရေမြှုပ်မွေ့ရာပေါ်မှာ အပျိုတယောက်အလှထက်ပိုတဲ့ မိန်းမကို လိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရင်ခုန်နေတယ်။ ဇော်ဇော်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ညင်ညင်သာဆွဲကားပြီး မိမိလီးကြီးကို စောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်းဖိလိုက်တယ်။ ကြည့်ပါအုံးဗျာ အနှစ်၁၀ အိမ်ထောင်ရှင်မသာ ပြောတာ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ ဇော်ဇော်လီးကြီးဟာ ဘယ်လိုမှ လျောလျောရှုရှု မဝင်ပဲ ကျပ်နေခဲ့တယ်။ ဇော်ဇော်လဲ ဒေါ်တင့်တင့်ပါးလေးကို နမ်းရင်း “မမ နဲနဲနာမယ်နော် မောင်လိုးတော့မယ်” ဆိုတော့ “လိုးပါ မောင်… မောင်ကြိုက်သလောက်လိုး” ဆိုတဲ့စကားမဆုံးခင် ဗျစ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ဒေါ်တင့်တင့်အောက်နှုတ်ခမ်းတွေကို ပျက်လုမတတ်သွားနဲ့ ကိုက်လိုက်မိတယ်။ ဇောဇော်လဲ အဆုံးထိ လိုးလိုက်ရင်း သူ့လီးကြီးဟာ ဒေါ်တင့်တင့်သားအိမ်ကို သွားသွားထောက်တယ်။

ဒေါ်တင့်တင့်လဲ ညည်းတွားရင်း “ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်… မဘဝမှာ ဒီလိုနာနာကျင်ကျင် တခါမှ အလိုးမခံခဲ့ရဘူးဘူး…. မောင်နဲ့တွေ့မှ မဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝတော့တယ်” ဇော်ဇော်လဲ အချက်ငါးဆယ်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးအပြီးမှာ “အားးး… မောင်.. မ.. ပြီး.. ပြီးတော့မယ်… သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေး… အားးး” “အအအားးး… မောင်လည်း ပြီးတော့မယ်… အင့်.. အင့်… ကောင်းလားမ… မက အရမ်းလိုးလို့ ကောင်းတယ်… အားးး… ပြီးးး… ပြီးပြီ… အားးးးးဟားးး” “ဆောင့် ဆောင့်… မောင်ရေ.. မ.. ပြီးး… အားးးးအားးးးးး” ဇော်ဇော့် သုတ်ရည်တွေဟာ ဒေါ်တင့်တင့်စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်လျှံသွားသလို ဒေါ်တင့်တင့်လည်း တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တွန့်လိမ်ကာ ပြီးသွားတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ နားလိုက်လိုးလိုက်လုပ်ရင်း ညနေနေဝင်ချိန်မှာ နှစ်ယောက်သား ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိမိဇနီး ထားထားကို “မထား ဒီနေ့ကျနော်ဖျားချင်သလိုဖြစ်လို့ စောစောအိပ်တော့မယ်”ပြောပြီး အိပ်ရာဝင်ခဲ့တယ်။ မထားလဲ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇော်ဇော်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ပြီး အံ့သြနေတယ်။

ဟုတ်တယ်လေ အိမ်ထောင်သက် ၂နှစ်အတွင်းမှာ အမြဲတမ်းမိမိကို ၂ခါ အနဲဆုံး လိုးပြီးမှ အိပ်တဲ့ ယောက်ကျားက ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား။ ဒီလိုနဲ့ ညတရေးနိုး လုပ်နိုးလုပ်နိုးနဲ့ စောင့်ရင်း မနက်၄နာရီသာ ထိုးသွားတာ ကိုယ်တော်ချောက အိပ်တုန်း။ ဒီလိုနဲ့ သူမလဲဘယ်လိုမှ အောင့်အီးမနေနိုင်တဲ့အဆုံး ဇော်ဇော်ပုဆိုးကို ချွတ်ခါ ဇော်ဇော်လီးကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးနေတယ်။ ဇော်ဇော်လီးရဲ့အနံ့တခုကြောင့် မထား မျက်မှောင်ကုပ် စဉ်းစားနေတယ်။ မနေ့မနက်က ဇော်ဇော်ငါ့ကို လုပ်ပြီး နှစ်ယောက်အတူ ရေးချိုးတော့ ဇော်ဇော်လီးကို ငါကိုယ်တိုင် ဆပ်ပြာနဲ့ ကျကျနန ပွတ်တိုက်ဆေးကြောခဲ့တာပါ။ အခုဘာကြောင့် ဒီအနံ့ကရနေရတာလဲ။ မထားလဲ အတွေးရေယာဉ်ကြောမှာ နစ်မျောရင်း “ငါစိတ်ထင်လို့နေမှာပါ”ဆိုပြီး ဖြေဖျောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ၁လခွဲအကြာ ဦးမောင်မောင် ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်တင့်တင့်ဟာ ဦးမောင်မောင်ကိုပြေးဖက်ပြီး “ကိုကြီးကို ဝမ်းသာစကားပြောရအုံးမယ်… တင့်လေကိုယ်ဝန်ရနေပြီ”တဲ့။…ပြီး

Zawgyi

ခင္ပြန္းသည္တာဝန္က်ရာ ေတာင္ႀကီးကို လိုက္မသြားမိတာ အမွားႀကီးမွားသြားပလား စိတ္နဲ႔ ေဒၚတင့္တင့္တစ္ေယာက္ တစ္ညလုံး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္သက္တမ္းမွာ တခါမွအလိုးမပ်က္ခဲ့တဲ့ အရာရွိ ဦးေမာင္ေမာင္ဟာ မေန႔ကပဲ ေတာင္ႀကီးကို ယာယီေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဦးေမာင္ေမာင္ဟာ ေဒၚတင့္တင့္ထက္ ၁၀ႏွစ္အသက္ႀကီးတယ္။ ေဒၚတင့္တင့္ဆိုေပမယ့္ အသက္က ၃၅ႏွစ္။ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳေသြးသားေတာင့္တတဲ့အ႐ြယ္။ အရာရွိကေတာ္မို႔သာ ေဒၚတတ္ေခၚရတာ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားက ခုခ်ိန္ထိ လန္းတုန္း။ ဒီလိုနဲ႔ေဒၚတင့္တင့္တေယာက္ မနက္ေစာေစာထ ၿခံထဲလမ္းထေလွ်ာက္ရင္း ကားဂိုေဒါင္အေဟာင္းေလးေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း “ေဇာ္ေဇာ္ရယ္ မေန႔ညကလဲ ေလးခ်ီလိုးတာေတာင္ အားမရေသးဘူးလား”ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ ေဒၚတင့္တင့္တေယာက္ ဂိုေဒါင္းနားေလးကပ္ကာ နားစြင့္ေနမိတယ္။

ဒီဂိုေဒါင္က နယ္က ဦးေမာင္ေမာင္ရဲ႕တူ ေဇာ္ေဇာ္တို႔လင္မယားေနထိုင္တဲ့အိမ္ေလးေပါ့။ ေဇာ္ေဇာ္အသက္က ၂၅ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔အမ်ိဳးသမီး မထားက က်မထက္ ၂ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးေသးတယ္။ အိမ္မွာ ကားေမာင္းဖို႔ ေဇာ္ေဇာ္ကိုေခၚထားရင္း သူ႔အမ်ိဳးသမီး မထားကို အိမ္ကူရေအာင္ဆိုၿပီး ခင္ပြန္းဦးေမာင္ေမာင္က စီစဥ္ေပးခဲ့တာပါ။ “ဖြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္”ဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားမွ ေဒၚတင့္တင့္လဲ သတိဝင္လာၿပီး အသံမၾကားေအာင္ ေျခသံဖြဖြနင္းၿပီး ေဇာ္ေဇာ္တို႔လင္မယားရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္ဝင္ခန္းကို တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိတယ္။ အေပါက္ၾကားက ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒၚတင့္တင့္တေယာက္ “အို”ဆိုတဲ့အသံေလးနဲ႔ အံ့ၾသမွင္သက္မိတယ္။ ၾကည့္ေလ အသက္၂၅ႏွစ္ လူ႔ဖလံေလး ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕လီးႀကီးဟာ အရွည္က ၇လက္မေက်ာ္ကာ လုံးပတ္က က်ည္ေပြ႕နီးနီးေလာက္ရွိသည္။

ကုတင္ေျခရင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီး မထားရဲ႕ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ခါးက်ဥ္းေလးကို ကိုင္ၿပီးလိုးေနတာ။ မထားခမ်ာ ခင္ပြန္းသည္ လူပိန္ေလးေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕ လီးႀကီးကိုႀကိတ္ခံရင္း ေအာက္ကေန တအင္းအင္းနဲ႔ ညည္းေနရွာတယ္။ လိုးေနရင္း ေဇာ္ေဇာ္က “မမထား က်ေနာ္လိုးတာ ေကာင္းလား” “ေကာင္းတာေပါ့ ေဇာ္ေဇာ္ရယ္ ဒီလီးႀကီးနဲ႔ဆို ငရဲျပည္လည္း မမထားလိုက္ရဲတယ္… လိုး ေဇာ္ေဇာ္…. မမထားကို အားရေအာင္လိုး” စကားလဲဆုံးေရာ ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြဟာ ျမန္ဆန္လာၿပီး ေအာက္က မထားဟာ တအင္းအင္း ညည္းညဴရင္း သူ႔ခါးေလးကို ေကာ့ေကာ့ေပးရွာတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လဲ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ရင္း ကိုယ္ကို မထားအေပၚလွဲခ်ရင္း မထားႏႈတ္ခမ္းေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေနခဲ့တယ္။ ေဒၚတင့္တင့္တစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသမီးပီပီ မထားအေပၚ အမ်ိဳးအမည္မသိ မနာလိုစိတ္ေလး ျဖစ္ေပၚၿပီး ေလးတြဲတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ တိုက္ေပၚတက္ခဲ့တယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ပီး လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးၿပီး ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕လီးႀကီးကို မွန္းခါ မိမိအဖုတ္ကို အာသာေျဖခဲ့ရတယ္။

ေန႔လည္ ၁၁နာရီခြဲေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚတင့္တင့္က “ေဇာ္ေဇာ္ေရ အန္တီကိုကံ့ေကာ္ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ပါအုံး” “ဟုတ္အန္တီ… က်ေနာ္ကားထုတ္ခဲ့မယ္” ဒီလိုနဲ႔ကံ့ေကာ္ေဆးခန္းကအျပန္ “ေဇာ္ေဇာ္ေရ … ၃၅လမ္းက ေၾကးအိုးဆိုင္ကိုေမာင္းကြယ္… ေၾကးအိုးစားရေအာင္” ေၾကးအိုးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ရင္း “ေဇာ္ေဇာ္ အန္တီ ဘာလို႔ေဆးခန္းျပလဲ သိလား” ေဇာ္ေဇာ္လဲေခါင္းေလးယမ္းၿပီး “အန္တီဘာျဖစ္လို႔လဲ” ဆိုေတာ့ ေဒၚတင့္တင့္က “အန္တီကေလးလိုခ်င္လို႔ ေဆးစစ္တာ ကေလးရႏိုင္ မရႏိုင္ေပါ့….. ေဆးစစ္ခ်က္ကေတာ့ အန္တီက ကေလးရႏိုင္တယ္တဲ့… ဒါဆို မင္းဦးေလးကပဲၿမဳံေနတာျဖစ္မယ္” တဆက္တည္းမွာပဲ “ေဇာ္ေဇာ္ အန္တီတို႔ေက်းဇူးေတြ မင္းေပၚဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ မင္းသိတယ္ေနာ္.. ဒီေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲေျပာမယ္ ဒီေက်းဇူးေတြ မင္းျပန္ဆပ္ခ်င္ရင္ အန္တီကို ကိုယ္ဝန္ရေအာင္လုပ္ေပးပါ” ေဇာ္ေဇာ္လဲ အံ့ၾသသြားၿပီး “ျဖစ္… ျဖစ္ပ့ါမလားအန္တီ… ေတာ္ၾကာ ဦးေလးသိသြားရင္ မေကာင္းဘူးျဖစ္ေနပါ့မယ္”။ “ဘာမွမဆိုးရိမ္နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ မင္းဦးေလးက အန္တီေျပာသမွ်ပဲ… အဓိကက မင္းသာ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႔”တဲ့။ “ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ”ဆိုေတာ့ ေဒၚတင့္တင့္မ်က္ႏွာဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္တေယာက္လိုပဲ ႐ႊင္ျမဴးသြားခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေၾကးအိုးစားအၿပီးမွာ ေဒၚတင့္တင့္က “၇၈လမ္းက ေဟာ္တယ္ကိုေမာင္းကြာ”တဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ ေဟာ္တယ္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဒၚတင့္တင့္ဟာ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ေဇာ္ေဇာ့္ ကိုသိုင္းဖက္ရင္း ပါးျပင္အႏွံ႔အနမ္းမိုးေတြ႐ြာရင္း ေဇာ္ေဇာ္ႏႈတ္ခမ္းကို တယုတယ စုပ္ေနခဲ့တယ္။ အျခားလက္တဖက္နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးေနခဲ့တယ္။ ေဇာ္ေဇာလဲ စြင့္ကားတဲ့ ေဒၚတင့္တင့္ရဲ႕တင္သားေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ညင္ညင္သာ ေျခမြေပးေနတယ္။ ခဏအၾကာ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္အစားေတြကို အျပန္အလွန္ခြၽတ္ေပးရင္း ေဇာ္ေဇာ္မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။ ၾကည့္ေလ အိမ္ေထာင္ရွင္မရဲ႕ႏို႔တဲ့ဗ်ာ။ လုံးဝန္းၿပီး က်စ္ထုပ္ေနတယ္။ အ႐ြယ္အစားကလဲ ထန္သီးႏုႏု အ႐ြယ္အစား၊ ႏို႔သီးေခါင္းေတြဟာ ပန္းေရာင္သမ္းေနတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လဲ အငမ္းမရျဖင့္ ႏို႔ေတြကိုစို႔ရင္း ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့အဆုံးမွာ ေဒၚတင့္တင့္ကို ညင္ညင္သာသာ အုတ္နံရံဘက္တြန္းရင္း မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ ေဒၚတင့္တင့္ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို မိမိပုခုံးေပၚထမ္းတင္ရင္း ေဒၚတင့္တင့္ရဲ႕ အေမႊးရိတ္ထားတဲ့ အဖုတ္ေလးကို လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပးလိုက္တယ္။ “အို.. ေဇာ္ေဇာ္… အားး… ရွီးး” ေဒၚတင့္တင့္လဲ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ေဇာ္ေဇာ္ေခါင္းကို ညင္ညင္သာပြတ္ေပးေနတယ္။ တခ်က္တခ်က္ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ မိမိရဲ႕ေစာက္စိေလးကို လွ်ာေလးနဲ႔ကလိေနသလို တခါတခါ လက္ကေလးနဲ႔ၿဖဲၿပီး ေစာက္ပတ္အတြင္းသားနံရံေတြကို ယက္ေပးေနတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕လွ်ာအသြင္းအထုတ္ေလးကို ၾကည့္ရင္း မိမိတသက္မွာ တခါမွမခံစားဖူးတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလိုၾကည္ႏူးေနမိတယ္။

တဆက္တည္းမွာပဲ ေဇာ္ေဇာ့္အျပဳအစု အယုအယေတြနဲ႔ေတြ႕ရတာ ေနာက္က်ေလျခင္းဆိုတဲ့ ႏွေမ်ာမႈလဲ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လဲ ၁၅မိနစ္ေလာက္ ဘာဂ်ာေပးအၿပီးမွာ “အားးး… ေဇာ္… အိုးးးး… ၿပီးး…အားးးးးရွီးးးး” ေဒၚတင့္တင့္ခႏၶာကိုယ္ဟာ ဆတ္ကာဆတ္ကာ တြန႔္သြားတယ္။ ေဒၚတင့္တင့္ မိမိလွ်ာနဲ႔ တစ္ခါပီးသြားတာမို႔ ေဇာ္ေဇာ္လဲ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။ ခဏအၾကာ ေဒၚတင့္တင့္ဟာ ေဇာ္ေဇာ္လက္ေမာင္းကို ဆြဲတင္ၿပီး “ေမာင္ ေတာ္ပီကြာ မကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့… မ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး”ဆိုတဲ့ ခပ္ခြၽဲခြၽဲအသံေလးနဲ႔ ေျပာရွာတယ္။ ေနာက္ အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္ကေလး လွန္ေပးေနတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လဲ အိပ္ရာေပၚတက္ေတာ့ တသက္မွာ တခါမွ မအိပ္ဘူးတဲ့ ေရျမႇဳပ္ေမြ႕ရာေပၚမွာ အပ်ိဳတေယာက္အလွထက္ပိုတဲ့ မိန္းမကို လိုးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ရင္ခုန္ေနတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္ဟာ ေဒၚတင့္တင့္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ညင္ညင္သာဆြဲကားၿပီး မိမိလီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အဝမွာေတ့ၿပီး ေျဖးေျဖးျခင္းဖိလိုက္တယ္။ ၾကည့္ပါအုံးဗ်ာ အႏွစ္၁၀ အိမ္ေထာင္ရွင္မသာ ေျပာတာ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆိုေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္လီးႀကီးဟာ ဘယ္လိုမွ ေလ်ာေလ်ာရႈရႈ မဝင္ပဲ က်ပ္ေနခဲ့တယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လဲ ေဒၚတင့္တင့္ပါးေလးကို နမ္းရင္း “မမ နဲနဲနာမယ္ေနာ္ ေမာင္လိုးေတာ့မယ္” ဆိုေတာ့ “လိုးပါ ေမာင္… ေမာင္ႀကိဳက္သေလာက္လိုး” ဆိုတဲ့စကားမဆုံးခင္ ဗ်စ္ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ေဒၚတင့္တင့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပ်က္လုမတတ္သြားနဲ႔ ကိုက္လိုက္မိတယ္။ ေဇာေဇာ္လဲ အဆုံးထိ လိုးလိုက္ရင္း သူ႔လီးႀကီးဟာ ေဒၚတင့္တင့္သားအိမ္ကို သြားသြားေထာက္တယ္။

ေဒၚတင့္တင့္လဲ ညည္းတြားရင္း “ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္… မဘဝမွာ ဒီလိုနာနာက်င္က်င္ တခါမွ အလိုးမခံခဲ့ရဘူးဘူး…. ေမာင္နဲ႔ေတြ႕မွ မဆႏၵေတြ ျပည့္ဝေတာ့တယ္” ေဇာ္ေဇာ္လဲ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးအၿပီးမွာ “အားးး… ေမာင္.. မ.. ၿပီး.. ၿပီးေတာ့မယ္… သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ေပး… အားးး” “အအအားးး… ေမာင္လည္း ၿပီးေတာ့မယ္… အင့္.. အင့္… ေကာင္းလားမ… မက အရမ္းလိုးလို႔ ေကာင္းတယ္… အားးး… ၿပီးးး… ၿပီးၿပီ… အားးးးးဟားးး” “ေဆာင့္ ေဆာင့္… ေမာင္ေရ.. မ.. ၿပီးး… အားးးးအားးးးးး” ေဇာ္ေဇာ့္ သုတ္ရည္ေတြဟာ ေဒၚတင့္တင့္ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပည့္လွ်ံသြားသလို ေဒၚတင့္တင့္လည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး တြန႔္လိမ္ကာ ၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ နားလိုက္လိုးလိုက္လုပ္ရင္း ညေနေနဝင္ခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိမိဇနီး ထားထားကို “မထား ဒီေန႔က်ေနာ္ဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္လို႔ ေစာေစာအိပ္ေတာ့မယ္”ေျပာၿပီး အိပ္ရာဝင္ခဲ့တယ္။ မထားလဲ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အမူအရာကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသေနတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ အိမ္ေထာင္သက္ ၂ႏွစ္အတြင္းမွာ အၿမဲတမ္းမိမိကို ၂ခါ အနဲဆုံး လိုးၿပီးမွ အိပ္တဲ့ ေယာက္က်ားက ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား။ ဒီလိုနဲ႔ ညတေရးႏိုး လုပ္ႏိုးလုပ္ႏိုးနဲ႔ ေစာင့္ရင္း မနက္၄နာရီသာ ထိုးသြားတာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အိပ္တုန္း။ ဒီလိုနဲ႔ သူမလဲဘယ္လိုမွ ေအာင့္အီးမေနႏိုင္တဲ့အဆုံး ေဇာ္ေဇာ္ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခါ ေဇာ္ေဇာ္လီးကို ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးေနတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လီးရဲ႕အနံ႔တခုေၾကာင့္ မထား မ်က္ေမွာင္ကုပ္ စဥ္းစားေနတယ္။ မေန႔မနက္က ေဇာ္ေဇာ္ငါ့ကို လုပ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္အတူ ေရးခ်ိဳးေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္လီးကို ငါကိုယ္တိုင္ ဆပ္ျပာနဲ႔ က်က်နန ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာခဲ့တာပါ။ အခုဘာေၾကာင့္ ဒီအနံ႔ကရေနရတာလဲ။ မထားလဲ အေတြးေရယာဥ္ေၾကာမွာ နစ္ေမ်ာရင္း “ငါစိတ္ထင္လို႔ေနမွာပါ”ဆိုၿပီး ေျဖေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။ ၁လခြဲအၾကာ ဦးေမာင္ေမာင္ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေဒၚတင့္တင့္ဟာ ဦးေမာင္ေမာင္ကိုေျပးဖက္ၿပီး “ကိုႀကီးကို ဝမ္းသာစကားေျပာရအုံးမယ္… တင့္ေလကိုယ္ဝန္ရေနၿပီ”တဲ့။…ၿပီး