ဟုတ် ဆရာ.. ကျမ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်ရမလားဟင်……

Unicode

**** အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကို စိိမ့်သွားစေတဲ့ ဆရာရဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ်ကြီး***၏ အပိုင်းဆက်

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဆရာထန်ဆိုတဲ့ အကြားအမြင်ပေါက်ပြီး ယတြာကောင်းသည်ဆိုတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ဆီကို သွားပြီး အစီအမံတွေ လုပ်နေသည် ဆိုတာကို ကျော်ကျော်ဘို သိသွားသည် ။ ရဲမှူးကို မသေချာဘဲ သူ သတင်းမပို့သေး ။ ရဲမှူးက ဘာထူးလဲ ခဏခဏ မေးနေသည် ။ သူက ကျနော် စုံစမ်းဆဲပါ ဆရာ လို့ဘဲ ပြောထားသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု နဲ့ ဆရာထန်တို့ ညနေဖက်ကြီး ချိန်းကြတဲ့အခါ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း သေချာအောင် စုံစမ်းဖို့ သူတို့ ချိန်းတဲ့ အိမ်ကလေးဆီကို တိတ်တဆိတ် ချဉ်းကပ်သွားခဲ့သည် ။

ဆရာထန်ရဲ့ တပည့်ကြီးဆိုတဲ့ ဦးကင်းသည် လူရှေ့မှာတော့ ပုတီးကြီးနဲ့ တရားသမားကြီး ပုံဖမ်းနေပေမယ့် လူသူမရှိတဲ့ ဒီခြံ ဒီအိမ်ထဲမှာတော့ ဂျော်နီဝါကားနဲ့ ဘဲကင် အမြည်းနဲ့ ငြိမ့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုသည် ဆရာထန်နဲ့ ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုတို့ တရားခန်းထဲမှာ ဓါတ်ကူးနေကြတာကို မျက်မြင်တွေ့ချင်တဲ့အတွက် ခက်ခက်ခဲခဲ စွန့်စွန့်စားစား ချောင်းမြောင်းသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ တရားခန်းလေးသည် မီးလုံး ဝါတာတာလေး တလုံးဘဲ ထွန်းထားသည် ။

ဟင်…..

ကျော်ကျော်ဘို အရမ်း အံ့သြသွားသည် ။ သူ မြင်လိုက်ရတာက တရားသမားကြီး ဆရာထန်နဲ့ သူ့ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ဖြစ်နေကြလို့ ။ သူတို့ လေးစားရတဲ့ ရဲမှူးကတော်ရဲ့ ဆူဖြိုးလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားကြီးတွေနဲ့ စွင့်ကားတောင့်တင်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တွေ့မြင်လိုက်ရလို့ ပေါင်ကြားက လိင်ချောင်း မတ်မတ် ထောင်သွားရတဲ့အထိဘဲ ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးတွေရဲ့ ခလယ်က မို့ဖောင်းတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါစပ်ကြီးက တအား ကြည့်ကောင်းလှသည် ။ အမွှေးရေးရေးနဲ့ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးက အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေက ထင်းနေသည် ။ ဆရာထန်သည် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ခါးက အညိုရောင် ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

အိုး…..

ဆရာထန်ရဲ့ ညိုမဲမဲ လိင်တန်ချောင်းကြီးက လုံးပတ်က တုတ်ပြီး ရှည်လွန်းသည်လို့ ကျော်ကျော်ဘို ထင်မိသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည်

“ အို..အောင်မြင်လိုက်တဲ့ ဟာကြီး.. ဆရာရယ်…”

လို့ ပါးစပ်က ပြောလိုက်ရင်း လေးဖက်ထောက်ရက်နဲ့ ဆရာထန့်ဆီကို တိုးကပ်သွားတာကိုလည်း မြင်လိုက်ရသည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း ရဲမှူးကတော်သည် ဒီလိုလုပ်ရပ်မျိုးကို လုပ်လိမ့်မည်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့မိဘူး ။ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ထိပ် ဒစ်လုံးကြီးကို လျှာနဲ့ ကျကျနန ယက်ပေးနေသည် ။ ဆရာထန်လည်း ခါးကို ကော့ပေးထားရင်း မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ခါ ဇိမ်ခံနေသည် ။

ဒီလို တရားခန်းထဲမှာ ဆရာထန်နဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုတို့ လုပ်နေကြတာကို အပြင်ခန်းက တပည့်ကြီး ဦးကင်းက ထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရင်း ကွင်းတိုက်နေတာကိုလည်း ကျော်ကျော်ဘို တွေ့မြင်လိုက်ရသည် ။ တောက်.. ဒီလူတွေဟာ တကယ့် ဆရာ အစစ်တွေမှ မဟုတ်ဘဲ … လူလိမ်လူညာတွေဘဲ….။

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း ဆရာထန်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကို ကြည့်ရင်း တအားတင်းလာတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် လေးဖက်ထောက်ရက်နဲ့ စုပ်ပေးနေတာမို့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေနဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကိုလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်တွေ့နေရသည် မဟုတ်လား ။ သွယ်သွယ်မိုးယုနဲ့ ဆရာထန်တို့ ဆက်ဆံနေပုံက အခုမှစပြီး လိင်ဆက်ဆံတာ မဟုတ်ဘဲ အရင်က အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ပြီးသား ဖြစ်မည်လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက ခန့်မှန်းလိုက်သည် ။

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကို စုပ်ပေးနေရုံမကဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ စအိုပေါက်ကိုပါ လျှာနဲ့ ထိုးဆွကလိပေးနေတာကို တွေ့ရသည် ။ ဆရာထန်ကလည်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ အစုပ်အယက်တွေကို တော်တော့်ကိုသဘောကျပုံရသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လှသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုသည် သူ့စုံစမ်းတွေ့ရှိချက်ကို သူ့ရဲမှူး ဦးဝင်းမောင်သန်းကို ပြန်သတင်းပို့ရမှာကို ဝန်လေးနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု ကိစ္စကို သူက ရဲမှူးကို သတင်းပို့ပေးလို့လည်း သူ့ကို ရဲမှူးက “ ကျေးဇူးဘဲကွ..” လို့ ပြောတာထက် ဘာမှ ပိုမယ် မထင်ဘူး ။ ရဲမှူးကို မပြောဘဲ ရဲမှူးကတော်ကို သူသိနေတဲ့အကြောင်း ခြိမ်းခြောက်ပြီး လိုတာတောင်းတာက ပိုပြီး အကျိုးအမြတ် ရှိလိမ့်မည်လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက စဉ်းစားမိသည် ။

သူ့ကို မနက်က ရဲမှူးက

“ ဘယ်လိုလဲကွ.. ကျော်ကျော်ဘို….။ ငါ့မိန်းမ အကြောင်း စုံစမ်းတာ ဘာထူးလဲ…။ အားမနာနဲ့ကွာ.. မင်း ဘာမြင်သလဲ.. ဘာသိခဲ့ရသလဲ.. ဘွင်းဘွင်းသာ ပြောကွာ…..”

လို့ မေးခဲ့ပေမယ့် ကျော်ကျော်ဘိုက ရဲမှူးကတော်သည် ရဲမှူး ရာထူးတိုးတက်ဖို့အတွက် ဗေဒင် အကြားအမြင်ဆရာ တစ်ယောက်ဆီကို သွားပြီး ယတြာချေတာတွေ လုပ်နေတာ တွေ့သည်လို့ ပြောပြလိုက်ပါသည် ။ ရဲမှူးက

“ ဒါဘဲလား…. ရိုးရိုးသားသား ဟုတ်ရဲ့လားကွ….။ မြင်ရင်မြင်တာ ပြောနော်..”

လို့ ထပ်မေးပြန်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း

“ ဆရာကတော်က အေးအေးဆေးဆေးပါဘဲ …။ ဘာမှ ထူးခြားတာ မမြင်ခဲ့ရပါဘူး…”

လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းလည်း ကျော်ကျော်ဘို ဖြေတာကို သိပ်အားမရလှ ။ လွန်ခဲ့တဲ့ အပတ်က သူသည် ဇနီး သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိင် မဆက်ဆံတာ လနဲ့ချီပြီး ကြာခဲ့ရာက ပထမဆုံးအကြိမ် ပြန်ဆက်ဆံခဲ့သည် ။ ဒီအခါမှာ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် လောလောလတ်လတ် လိင်ဆက်ဆံထားခဲ့တဲ့ အနေအထား ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရသည် ။ လိပ်ဆက်ဆံတာ မရှိဘဲ လနဲ့ချီပြီး ကြာတဲ့အခါ အင်္ဂါစပ်သည် စစချင်း ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ သိသိသာသာကြီး တင်းကြပ်နေတတ်တာကို အိမ်ထောင်သက်ကြာပြီး အတွေ့အကြုံတွေ များခဲ့ပြီးသား ဦးဝင်းမောင်သန်းက သိထားသည် ။ အခု ဆက်ဆံလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် ပွင့်အာပြီး တင်းကြပ်တဲ့အရသာလည်း မရတော့တဲ့အတွက် ကိုယ့်ထက်ကြီးတုတ်တဲ့ လီးချောင်းနဲ့ လိုးဆောင့်တာတွေကို ခံခဲ့သည်လို့တောင် သူ့စိတ်ထဲမှာ မသင်္ကာဖြစ်ခဲ့သည် ။ ပွင့်လင်းသူပီပီ လိင်ဆက်ဆံတာ အပြီး သွယ်သွယ်မိုးယုကို

“စောက်ဖုတ်က အနေအထား ပျက်နေပါလား.. တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ လိုးထားခါစပုံကြီး….”

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယမိုးယုက

“ ဟင့် မလိုးပါဘူး…. ဘယ်သူနဲ့မှ..။ ကိုကြီးနဲ့ မလုပ်ဖြစ်တော့ သွယ်လည်း လိုချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်မိတာနဲ့ ခရမ်းသီးနဲ့ ကစားမိလို့နေမှာပါ ကိုကြီးရဲ့…”

လို့ ဖြေခဲ့သည် ။ ဒါကို ဦးဝင်းမောင်သန်းက မကျေနပ် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သွယ်သွယ်မိုးယုက ညာနေသည်….။ သူ မလွဲမသွေ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဘွတ်နေမည်လို့ တွက်ဆနေသည် ။

“ ကျော်ကျော်ဘို…..”

“ ဗျာ..ရဲမှူး…”

“ စုံစမ်းတာကို မရပ်ပစ်လိုက်နဲ့ကွာ..။ မင်း ငါ့ကားကို မောင်းစရာ မလိုဘူး..။ ငါ တခြားရဲသားတစ်ယောက်ကို ခေါ်ခိုင်မယ်…။ ဒီကိစ္စကို မင်း ဖိဖိစီးစီး လိုက်စမ်းပါကွာ.. အားကိုးပါရစေ…..”

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း

“ စိတ်ချပါ ရဲမှူး….။ ကျနော် ထပ်စုံစမ်း ထောက်လှမ်းပေးပါမယ်…”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုသည် ရဲမှူးရဲ့အိမ်မှာ နေရသည် ။ မနက်ပိုင်းမှာ ရဲမှူး အလုပ်ကို ထွက်သွားတာနဲ့ ကားကို သုတ်သင်ပေးနေသယောင်နဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ထားတဲ့ ကားအနားမှာ မယောင်မလည်နဲ့ သူ ရှိနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု ခဏကြာတော့ အလှအပတွေ ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာသည် ။

“ မမ…. ကျနော် လိုက်ပို့မယ်လေ…”

လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယုက

“ မမက တက္ကစီနဲ့ သွားမလို့ကွ…”

“ မမရယ်… ကား ရှိနေတာဘဲ..။ ကျနော်လည်း အားနေတာဘဲ..။ ကျနော် လိုက်ပို့ပေးပါမယ်…”

လို့ ပြောပြီး ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။

“ မင်းကားကို စီးတော့ စီးချင်တယ်…။ ဒါပေမယ့် မမ ဘယ်သွားတယ် ဆိုတာကို မင်းဆရာကို ပြန်မပြောစေချင်ဘူး.”

လို့ သွယ်သွယ်မိုးယုက ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုက

“ မမ သဘောပါ..။ မမက မပြောနဲ့ဆိုရင် ကျနော်က မပြောပါဘူး…. မမ …”

လို့ ပြောရင်း ကားကို အိမ်ရှေ့က မောင်းထွက်လိုက်သည် ။

“ အိုကေလေ.. မင်းကို မမ ယုံလိုက်မယ်နော်…”

“ စိတ်ချပါ မမ…. အခု ကျနော် ဘယ်ကို မောင်းရမလဲဟင်…..”

“ ဘောက်ထော်က ရွှေမှန်ကင်း ဟိုတယ်ကို…”

ကျော်ကျော်ဘို ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ရွှေမှန်ကင်းဆိုတဲ့ ဟိုတယ်က နာမည်ကြီး ။ သမီးရည်းစားတွေ ချိန်းဆော်ကြတဲ့ ဘိတစ်ခု ဖြစ်သည် ။

“ မမ ချိန်းထားတာ တစ်ခု ရှိလို့ကွ..။ မမ အဲ့ကို သွားတာ မင်းဆရာကို မသိစေချင်ဘူး…”

“ စိတ်ချပါ..မမ…ကျနော် ပြန်မပြောပါဘူး….”

“ အင်း..မမ…မင်းကို မုန့်ဖိုးပေးမယ်…။ မင်း မမကို သုံးနာရီလောက်ကြာရင် ပြန်လာခေါ်မလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ..”

ရွှေမှန်ကင်းဟိုတယ်ကို ရောက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယု ကားပေါ်က ဆင်းပြီးတဲ့နောက် ကျော်ကျော်ဘိုသည် ကားကို မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ၁၅ မိနစ်လောက် လျှောက်မောင်းနေပြီးတဲ့နောက် ရွှေမှန်ကင်းဟိုတယ်ကို ပြန်လှည့်သွားလိုက်သည် ။ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းလေးကို အသာခေါ်ယူပြီး စောာစောက ဆော်မိုက်မိုက်က ဘယ်အခန်းကို ဝင်သွားသလဲလို့ မေးလိုက်သည်။ ဝန်ထမ်းကောင်လေးက ပြုံးစိစိနဲ့ အခန်း ( ၃၃ ) မှာ အစ်ကို …. လို့ ပြောပြသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း အခန်း ၃၃ နဲ့ ကပ်ရက်က အခန်း ၃၄ ကို ခဏသုံးမည်ဆိုပြီး ကောင်လေးကို ပိုက်ဆံထုတ်ပေးပြီး ညှိလိုက်သည် ။ အခန်း ၃၄ ထဲကနေပြီး အခန်း ၃၃ ဖက်ကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက် ရှာလိုက်သည် ။ ဟိုတယ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း အခန်းတွေကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက်လေးတွေ ဖောက်ထားတာမို့ တဖက်ခန်းကို ကျော်ကျော်ဘို ချောင်းကြည့်လို့ ရသည် ။

ဟင်….။

ကျော်ကျော်ဘို အံ့သြခြင်းကြီးစွာ ဖြစ်သွားရသည် ။တဖက်အခန်းမှာ တွေ့လိုက်ရတာက ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်းကြီးနဲ့ ရဲမှူးကတော်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ပါဘဲ ။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသည် ကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ဦးကင်းရဲ့ တုတ်ဖီးတဲ့ လီးကြီးကို ကျကျနန စုပ်ပေးနေသည် ။ အင်း.. မိန်းမတွေများ ဖောက်ပြန်တတ်လိုက်ကြတာ..။ ဆရာထန်နဲ့ လိုးရတာ အားမရလို့ သူ့လက်ထောက် အဖိုးကြီးကိုတောင် ဟိုတယ် လာကုန်းနေရတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ လင်အပေါ်မှာ ဖောက်ပြားတဲ့ လုပ်ရပ်ကို အံ့သြခြင်းနဲ့ ချောင်းနေမိသည် ။

ကြည့်နေဆဲ ဦးကင်းက

“ ကလေးမ…လိုးကြရအောင်ကွာ…။ ငါ တအား ထန်နေပြီ…”

လို့ ပြောလိုက်တာကို တွေ့ရကြားရသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုလည်း… လီးစုပ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး

“ သမီးလည်း တအား ထန်နေတာဘဲ ဦးရယ်….”

လို့ ပြန်ပြောရင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည် ။ ဦးကင်းလည်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ကော့တင်းဖြိုးလုံးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်နေလိုက်ရင်း

“ ဖင်ကုန်းပေးစမ်း ကလေးမ….”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယုလည်း

“ ဟုတ် ကဲ့ ဦး….”

ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထောင်ကုန်း ပေးလိုက်လေသည် ။ ဦးကင်းသည် သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ဖင်ကြီးတွေရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာ ဝင်ယူလိုက်သည် ။ ဖင်တုံးကြီးတွေက ဝိုင်းစက်စွင့်ကားနေတာ ချောင်းနေတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုတစ်ယောက် သွားရည်တမြားမြားနဲ့ တပ်မက်သဘောကျနေရပြီး လီးလည်း မတ်မတ်ထောင်လာရသည် ။ ဦးကင်းသည် သူ့လက်ဖဝါးထဲကို တံတွေးတွေ တထွပ်ထွပ်နဲ့ ထွေးထည့်ပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့ နယ်လိုက်သည် ။သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဖင်ကုန်းပေးထားရင်း…

“ ဦး…..ဘာကြာနေတာလဲ…. လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့လေ….”

လို့ မချင့်မရဲနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဦးကင်းက တဟဲဟဲ ရယ်လိုက်ပြီး

“ ချောဆီထည့်ပေးနေတာပါ ကလေးမရယ်..”

လို့ ပြောပြီး ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးကြီး ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။

“ အိုး….”

ပွတ်…..။

လီးထိပ် ဒစ်ကားကြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို စွပ်ရက်ကြီး ဝင်သွားသည် ။ ဦးကင်းသည် မျက်စိကို မှေးပြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး တစ်ချက်ချင်း အရသာခံပြီး လိုးထည့်နေရင်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တဖန်းဖန်း ရိုက်ထည့်သည် ။ ဦးကင်းသည် တစွိစွိနဲ့ လိုးထည့်နေရင်း သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို လက်မနဲ့ ဖိချေ ကစားနေသည် ။ ကြည့်ရတာ ဦးကင်းသည် ဖင်ပေါက်ကို လိုးဖို့ စိတ်ကူးနေပုံရသည်လို့ ကျော်ကျော်ဘိုက မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်သည် ဆိုသလို အထာပေါက်သည် ။

သွယ်သွယ်မိုးယုကလည်း ဦးကင်း ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်နေသည်ကို သိသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဖင်လိုးခံဖူးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ ဦးကင်း လိုးရင်လည်း ပေးမယ့် မိန်းမတစ်ယောက်ပါ ။ဦးကင်းကတော့ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက်လိုးဆောင့်ရင်း ကျင့်သားရလာတဲ့ လက်မကို ဖင်ပေါက်ထဲမှာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုမှာလည်း လီးကြီးတဲ့ ဦးကင်းကို ကုန်းချင်နေလို့ ဆရာထန် မသိအောင် ဒီဟိုတယ်မှာ ချိန်းပြီး ကုန်းတာ ဖြစ်သည် ။

ချောင်းနေတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုသည် ဆရာကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေပြီး တင်းမာထောင်ထနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကွင်းတိုက်နေသည် ။ တဖက်ခန်းက ဦးကင်းကတော့ တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်ကာလိုးနေသည် ။ လှိုင်းထန် (သို့မဟုတ် )ဆရာထန်သည် လုပ်လာတာ ကြာလာတော့ အကြောက်တရား သိပ်မရှိတော့ ။ရဲရဲတင်းတင်းဘဲ သူ့ကို အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ချဉ်းကပ် အကူအညီ တောင်းခံလာတဲ့ မိန်းမတွေကို ဆွဲဆွဲစားသည် ။ ဦးကင်း ( သို့မဟုတ် ) ဦးပီကင်းကြီးက

“ လှိုင်းထန် .. လူလေး…. ဒို့ လစ်ကြရင် မကောင်းဘူးလား…။ တခြားနယ်တနယ်ကို သွားပြီး လုပ်စားကြရင် ကောင်းမယ်…။ မင်းက အခု ရဲကတော်ကိုပါ တက်ကြံနေတယ်…။ တနည်းနည်းနဲ့ ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရင် ဒို့ မစားသာဘူး.. မချောင်ဘူးကွ.. ဝိုင်းသမကြမှာကွ….”

လို့ သတိပေးလေသည် ။ ဆရာထန်က

“ ဦးကြီးက စိတ်ပူတတ်လွန်းတယ်ဗျာ..။ ကျနော် လုပ်လာတာ ဘယ်လောက် ကြာပြီလဲ…။ လှိုင်းထန်တို့က အရှောင်အတိမ်း ဂျက်စီဂျိန်း ပါ…။ မပူပါနဲ့.. ကျုပ် ချည်တဲ့ကြိုး ကျုပ် ပြန်ဖြည်တတ်ပါတယ်လေ…. အေးဆေးပါ”

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ နွယ်သာကီသည် ယောကျ်ားဖြစ်သူ ဗိုလ်မှူးသက်မင်း ရာထူးတိုးဖို့ တိုးတက်ကြီးပွားဖို့အတွက် ဆရာထန်ဆီကို ရောက်လာတာ ဖြစ်သည် ။ နွယ်သာကီသည် ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင် အဲကွန်းလွှတ်ထားတဲ့ တိုက်ထဲ အပူအပင် မရှိနေ.. အိမ်အကူတွေ ချက်ပေးတာစား.. လျှော်ပေးတာဝတ်နေရတဲ့ အရာရှိကတော် တစ်ယောက်မို့ နုဖတ်စိုပြေနေသည် ။ စားနိုင်သည် ဆိုပြီး သွားဖြဲနဖြဲစားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ အစစ သတိရှိ ဆင်ခြင်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်မို့ နွယ်သာကီသည် ပိန်ပါး ချပ်ရပ်ဆဲ ဖြစ်သည် ။ ပစ္စည်းကောင်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဆိုတာ မြင်တာနဲ့ သိနိုင်သည် ။ ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်းက အကွေ့အကောက် အမို့အမောက်တွေနဲ့ မိုက်သည် ။

ဆရာထန်သည် နွယ်သာကီကို မြင်တာနဲ့ သဘောကျသွားသည် ။ နွယ်သာကီသည် လတ်တလော ညိနေတဲ့ ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုထက် သုံးပြန်မက ပိုမိုက်သည် ။ မြင်တာနဲ့ ဆရာထန် ကြွေသွားသည် ။ နွယ်သာကီသည် ခေတ်ပညာတတ် ငွေကြေးချမ်းသာကြတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းက ပေါက်ဖွားလာတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သလို လတ်တလောလည်း လင်ဖြစ်သူက အရာရှိကြီးတစ်ယောက်မို့ သူမကို လိမ်လည်ဖို့ လှည့်ဖျားဖို့က ပိရိဖို့ လိုမည်ကို ဆရာထန်က သိသည် ။ ပိပိရိရိနဲ့ ဖျန်းနိုင်ရင် ပတ်နိုင်ရင် နွယ်သာကီကို ကောင်းကောင်း ခီးရမည် ဆိုတာကို သိသည် ။ ဦးကင်းကတော့

“ လှိုင်းထန်.. မင်း ချောက်ကမ်းပါးကြီးပေါ်မှာ ကြိုးတန်းလျှောက်နေပြီ…။ တချိန်ထဲမှာလည်း ကျားမြီးကို ဆွဲနေတယ်….။ ကြည့်လုပ်ကွာ….။ ငါလည်း အသက်ကြီးမှ ဂျေးထဲ မအောင်းချင်တော့ဘူး…”

လို့ သတိပေး ပြောပေမယ့် လှိုင်းထန်သည် အကြောက်တရား လုံး၀ မရှိပေ ။ နွယ်သာကီကို လူမသိတဲ့ သူတို့ လုပ်နေကြ “ ဘိ ” ခြံလေးထဲကို နေ့လည် ၁ နာရီတိတိ လာဖို့ ချိန်းဆိုလိုက်ပါသည် ။ ခက်တာက နွယ်သာကီသည် ကားကို ကိုယ်တိုင် မမောင်း ။ လင်ဖြစ်သူရဲ့ ရုံးကားနဲ့ဘဲ အပြင်ထွက် သွားလာတတ်သူ ဖြစ်သည် ။ ဆရာထန် ချိန်းတဲ့ဆီကို လင်ယောကျ်ား ဗိုလ်မှူးထက်မင်းရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာကြီးကိုဘဲ လိုက်ပို့ခိုင်းလေသည် ။

နွယ်သာကီသည် ဆရာထန်က သူသည် ကျင့်ကြံထားသူဖြစ်လို့ သူ့အသားနဲ့ ထိပြီး ဓါတ်ကူးလိုက်ရင် လင်ဖြစ်သူရဲ့ ကြီးပွားတိုးတက်လာ လမ်းတွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်လာလိမ့်မည်လို့ ပြောတဲ့အတွက် ဆရာထန်နဲ့ အဝတ် ကြားခံမပါဘဲ အသားချင်း ထိကြဖို့ သဘောတူလိုက်လေသည် ။ ကြုံဖူးတဲ့ မိန်းမတွေ ပြောပြတာကတော့ အသားချင်း ထိရုံ မဟုတ်ဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထပ်ရက် လှဲအိပ်ပြီး ကိုယ်ချင်း ပွတ်ကြရတာတဲ့ ။ နွယ်သာကီလည်း..

“ ဒါဆို ..လိင်ဆက်ဆံတဲ့သဘောပေါ့နော်..”

လို့ မေးကြည့်မိတဲ့အခါ ကြုံဖူးတဲ့ မိန်းမက

“ လိင်အင်္ဂါချင်းတော့ မသွတ်သွင်းပါဘူး ညီမရယ်..။ အဲ…. ထိမ် တိုးမိ ပွတ်မိတာတော့ ရှိမှာပေါ့လေ….”

လို့ ဖြေလေသည် ။

“ အမလေး..အမရယ်…..ရင်တုန်စရာကြီးပါလား…”

လို့ နွယ်သာကီက ပြောလိုက်မိခဲ့သည် ။ ဒီမိန်းမကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့..

“ ပြောမယုံ ကြုံဖူးမှ သိလိမ့်မယ်….ညီမရေ…။ ဆရာထန်က စူပါကြီး….”

လို့ ပြောခဲ့သည် ။ နွယ်သာကီလည်း ..“ ဘာ စူပါ လဲဟင်..”

လို့ အထပ်ထပ် မေးခဲ့ပေမယ့် သူကမပြောပြဘူး ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်းက အခန်းလွတ်တစ်ခုထဲမှာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်ပြီး အိပ်ရာခင်း ဖြူဖြူကြီး တစ်ထည်ကိုဘဲ ကိုယ်မှာ ရစ်ပတ်ထားရင်း ဆရာထန်ကို စောင့်ဖို့ ပြောလေသည် ။ နွယ်သာကီသည် ဆရာထန်နဲ့ ဓါတ်ကူးရမှာကို ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ဦးကင်းပေးတဲ့ အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူကြီးကို ကိုယ်မှာ ရစ်ပတ်ဖို့ လုပ်နေတဲ့အချိန် နွယ်သာကီရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံး အလှကို တစ်ဖက်ခန်းက ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ကချောင်းကြည့်နေကြသည် ။

နွယ်သာကီသည် နို့လုံးကြီးတွေ တင်းတင်းလုံးလုံးနဲ့ ခါးကသေးသေး တင်ပါးတွေက စွင့်ကား ထယ်ဝါနေတာကို ဆရာထန်လည်း အမြည်းသဘောနဲ့ ကြည့်နေတာ ဖြစ်သည် ။ နွယ်သာကီမှာတော့ အိပ်ရာခင်းကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ပြီး ဆရာထန် အလာကို ကုတင်လေးပေါ်မှာ စောင့်နေသည် ။ ငါးမိနစ်လောက် ကြာပြီးတဲ့အခါ ဆရာထန်သည် နွယ်သာကီ ရှိနေတဲ့ အခန်းလေးထဲကို ဝင်လာသည် ။ နွယ်သာကီသည် ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဝင်လာတဲ့ ဆရာထန်ကို မျက်လုံး အပြူးသားလေးနဲ့ ကြည့်ပြီး တအား အံ့သြနေသည် ။ ပေါင်ကြားက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးသည် ရှည်လည်း တော်တော် ရှည်တဲ့အတွက်ပါ ။ ဟိုမိန်းမတစ်ယောက် ပြောပြခဲ့ဖူးတဲ့ စူပါကြီးဆိုတာ ဒါကြီးကြောင့်ဘဲ ဖြစ်မည်လို့ သဘောပေါက်လိုက်သလိုဘဲ…။

“ ကဲ မိန်းကလေး.. ဓါတ်ကူးကြဖို့ အချိန်တန်ပြီ ထင်တယ်….”

“ ဟုတ်ပါတယ်..ဆရာ….အဆင်သင့်ပါဘဲရှင် ….”

နွယ်သာကီရဲ့ ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းကြီးကို ဆရာထန်က ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။

“ အိုး…ဆရာ…..”

နွယ်သာကီလည်း မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားတာမို့ ရှက်ပြီး ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို လက်တဖက်နဲ့ ကာ… ပေါင်ကြားက ဖေါင်းမို့မို့ကြီးကို လက်ဖဝါးတဖက်နဲ့ကာလိုက်သည် ။ ဆရာထန်က ခပ်တည်တည် မျက်နှာထားနဲ့

“ ဒီလို ရှက်နေလို့ အလုပ်မဖြစ်ဘူး.. မိန်းကလေး….။ လက်ကာခြေကာ မလုပ်နေနဲ့..။ ကိုယ်ချင်းအပ် လူချင်းထပ်ကြရအောင်…”

လို့ ပြောလိုက်ပြီး နွယ်သာကီကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး သူက အပေါ်ကနေ တက်မှောက်လိုက်သည် ။ ဒီလိုတက်မှောက်တဲ့အချိန် ဆရာထန်ရဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က နွယ်သာကီရဲ့ ရင်သားကြီး နှစ်ခိုင်အပေါ် ဆုပ်ကိုင်ရက်သား ဖြစ်နေသလို ဆရာထန်ရဲ့ တုတ်လုံးတဲ့ လိင်ချောင်းရှည်ရှည်ကြီးကလည်း နွယ်သာကီရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထိုးထောက်မိနေသည် ။

“ မိန်းကလေး… နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟထားပြီး လျှာကို ထုတ်ထား…။ ကျုပ်လျှာနဲ့ မိန်းကလေးရဲ့လျှာတို့ ပွတ်ကြရမယ်”

ဆရာထန်ရဲ့ ဓါတ်ကူးတဲ့ပုံက နွယ်သာကီ့ ကာမစိတ်တွေကို တရှိန်ရှိန် နိုးကြွလာစေပြီ ။ လျှာချင်း ပွတ်ကြသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဆုပ်တာ ခံနေရပြီး ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လီးဒစ်ကြီးက ပွတ်ထိနေတော့ စိတ်တွေ တအားကို ထကြွလာရလေသည် ။ ဆရာထန့် လက်တဖက်က နွယ်သာကီရဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို ဖမ်းစမ်းလိုက်သည် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကို ဆရာထန် သိလိုက်ရသည် ။

“ အင်း..သဘာ၀ ဟာ သဘာ၀ ပါဘဲ……” ( စာရေးသူ )

ဖိုနဲ့မ ထိတွေ့ကြရင် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ကြ.. စိတ်တွေ ထကြွ လာရမြဲ မဟုတ်လား…။ ဆရာထန်က

“ မိန်းကလေး…. ငါတို့ ပြောင်းပြန် ဓါတ်ကူးကြမယ်…”

လို့ ရုတ်တရက် ပြောလိုက်တဲ့အခါ နွယ်သာကီလည်း နားမလည်လို့

“ ဘယ်လို ပြောင်းပြန်လဲ ဆရာ…”

လို့ ပြန်မေးလိုက်ပါသည် ။ ဆရာထန်က

“အခုအတိုင်း ကိုယ်ချင်းအပ် လူချင်းထပ်ကြရမှာ…။ ပြောင်းပြန် ထပ်ကြအပ်ကြရမှာ…”

လို့ ရှင်းပြလိုက်ပြီး နွယ်သာကီရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ကနေ ခွာလိုက်သည် ။ ဒီတခါ ထပ်ရအပ်ရတာက ပြောင်းပြန် ။ ဆရာထန်ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းက နွယ်သာကီရဲ့ မျက်နှာနဲ့ အပ်နေ ထပ်နေသလို နွယ်သာကီရဲ့ အောက်ပိုင်းတွေက ဆရာထန်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကပ်နေအပ်နေသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ ထွက်သက်နွေးနွေးကို နွယ်သာကီရဲ့ စောက်ဖုတ် အနားမှာ ရလိုက်သည် ။ နွယ်သာကီရဲ့ မျက်နှာကို လာကပ်တဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးက ပူနွေးနွေးကြီး ။ အရည်တွေထဲ ထိပ်ကအပေါက်လေးကနေ စိမ့်ထွက် ယိုစီးကျနေသည် ။

“ မိန်းကလေး… ဆရာ့တန်ဆာကို မင်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်….”

“ အို…..”

“ အချိန်မရှိဘူးကွယ်.. လုပ်စရာရှိ လုပ်လိုက်..။ ဆရာလည်း မင်း တန်ဆာထဲကို ဆရာ့လျှာ ထည့်လိုက်မယ်….”

“ ဟုတ်…..ဆရာ…”

တကယ်တော့ နွယ်သာကီသည် အိမ်က ယောကျ်ားကို ပုလွေကိုင်ပေးနေကြပါ ။ အခုလို သူစိမ်းယောကျ်ား ဆရာ့တန်ဆာကို စုပ်ပေးရမယ်ဆိုတော့ စိတ်တွေ တအား ဖောက်ပြန် လှုပ်ရှားမိရသည် ။ ဆရာ့တန်ဆာထိပ်ဒစ်လုံးကြီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည် ။ ဆရာကလည်း နွယ်သာကီ့အဖုတ်ကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးကော်နေသည် ။ အဖုတ်ကို နမ်းလိုက် ရှူလိုက် လုပ်နေသည် ။ ဒီ ယားကျိကျိ ဖီလင်က နွယ်သာကီကို ဖီလင်တွေ ဇွတ်တက်စေသည် ။

ဆရာ့လီးတန်ကြီးကို အပြတ် စုပ်ပစ်လိုက်မိချိန် ဆရာကလည်း နွယ်သာကီ့အဖုတ်ကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ဖိဖိ ယက်ပေးသည် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း အပြန်အလှန် စုပ်ယက်ပေးလိုက်ကြတာ မရပ်မနားပါဘဲ ။ ဆရာထန်သည် စောက်ဖုတ် အယက် ကျွမ်းလှသည် ။ စောက်စိကို လှာထိပ်နဲ့ ကလိလိုက် ထိုးဆွလိုက် စုပ်ပေးလိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုး ဘာဂျာပညာစွမ်းတွေ ပြသနေသည် ။ နွယ်သာကီကလည်း လီးကို အပြတ်စုပ်ပေးလိုက်သည် ။

“ မိန်းကလေး…”

“ ရှင် ဆရာ….”

ဆရာထန်က အဖုတ်ကနေ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး ခေါ်လိုက်လို့ နွယ်သာကီကလည်း လီးကြီးကို ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ထူးလိုက်သည် ။

“ ဓါတ်ကူးလို့တော့ ပြီးပြီ။ ဓါတ်လုံးကို မင်းကိုယ်ထဲကို ဆရာ ပို့ပေးရတော့မယ်….။ အဝင်ကောင်းအောင် မင်းက ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားရမယ်…။ ဆရာက ဓါတ်လုံးကို မြေစိုက်နည်းနဲ့ ထည့်ပေးရမယ်….။ ဟုတ်ပြီလား…”

“ ဟုတ် ဆရာ.. ကျမ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်ရမလားဟင်…”

“ အေး..အေး..မင်း ပေါက်သားဘဲ…မဆိုးဘူး..။ မင်း ပေါက်လွယ်တယ်.. ကဲ.. ကဲ.. ကုန်းလိုက်စမ်း..”

“ဟုတ် ဆရာ….”

နွယ်သာကီက ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည် ။

“ ထောင်လိုက်..ဖင်တွေကို…အပေါ်ကနေ မြေစိုက်နည်းနဲ့ ထည့်မှာ…..”

“ ဘာ..ဘာကို ထည့်မှာလဲ ဆရာ…”

“ ဓါတ်လုံး….ဓါတ်လုံး……”

ဆရာထန် ထည့်ပြီ ။ အပေါ်စီးက မြေစိုက်နည်းနဲ့ ထည့်တာ ။ ဓါတ်လုံးတော့ မဟုတ် ။ သူ့တန်ဆာကြီး ။

“ အိုး..အူးအူးအူး……”

တဇွတ်ဖွတ်နဲ့ ထည့်နေတဲ့ ဆရာထန့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ အဝင်အထွက်တွေကြောင့် နွယ်သာကီရဲ့ပါးစပ်က အော်သံလေး ထွက်လာသည် ။

“ ဝင်ပြီ..ဝင်ပြီ… အထဲထိရောက်အောင် တွန်းပို့ပေးလိုက်ကြရအောင်… မိန်းကလေး………..”

ဆရာထန်က နွယ်သာကီ့ ဖင်ကြီးတွေအပေါ်မှာ ခွပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို ဒလစပ် လိုးဆောင့်နေပါသည် ။

“ အား…..အားရှီး…အား… အမလေး….. အိုး….. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်….”

“ ဓါတ်လုံးကို အထဲမှာ တွယ်ညိအောင် ဖိဖိလေး ဆောင့်ပေးရမယ်….။ ခံလို့ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား…”

“ ဟင့်..ကောင်းတယ် ဆရာ….”

“ ကဲ ဆောင့်ပြီ..ခပ်ပြင်းပြင်းလေး….”

ဖွပ်ဖပ် အသံတွေ ညံသွားသည် ။

“ အား…အူး…… အမလေး…… ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်…. အား…. အားရှီး…..”

ဆရာထန်သည် လီးကြီးသလို လိုးအားကလည်း သန်သည် ။ တအားဆောင့်ပေးလို့ နွယ်သာကီ အသေခိုက်သွားရသည် ။ ဆရာထန်သည် နွယ်သာကီရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်မပြီး လိုးပေးပြန်သည် ။ ကြွက်သားတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ကိုယ်လုံးသည် တအား ကြည့်လို့ကောင်းသည်လို့ နွယ်သာကီထင်သည် ။ ကိုယ်လုံး ပိန်သွယ်သွယ် ကျစ်ကျစ်မှာ ပေါင်တန်တွေ ကြားက လီးတန်ကြီးကလည်း တကယ့်ကို ယောကျ်ားပီသ စံချိန်မှီသည် ။

“ အိုး…….အား……အား…… အား….. ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်….။ ဆရာ့ကိုတော့ ကျမ စွဲသွားရပါပြီ…. စိတ်တိုင်းကျလိုး ဆရာ….. အမလေး……. ကောင်းလိုက်တာ…”

နွယ်သာကီသည် ဆရာထန်ရဲ့ ဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးတာတွေကြောင့် အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရပြီ ။

“ အိုး…ဆရာရယ်… အရမ်းကြိုက်တာဘဲ … ဆရာ့လီးကြီးကို ဆွဲမနုတ်လိုက်ပါနဲ့ဦး……”

ယောကျ်ား ရာထူးတိုးတာ မတိုးတာ မသိတော့။ ဆရာထန်သည် ယောကျ်ားထက်တော့ အလိုးကောင်းသည် ။ စိတ်ဆန္ဒပြေပျောက်သွားရအောင် စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်လို့ သူ့ဆီကို ထပ်ခါထပ်ခါ သွားသွားပြီး အလိုးခံရတော့သည် ။

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဦးကင်းနဲ့ ဟိုတယ်မှာ လိုးအပြီး ဟိုတယ်ရှေ့မှာ ကားထိုးပြီး စောင့်နေတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဦးကင်းသည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူး ။ သူ့လီးကြီးက ကြီးတုတ်ရှည်လျားလို့ ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းရဲ့ လီးထက် သုံးဆလောက် ပိုကြီးသည် ။ လိုးတာကလည်း ဦးဝင်းမောင်သန်းထက် ပိုပြီးကောင်းသည် ။ ဆရာထန်နဲ့ လိုးရတာလောက်တော့ ဆောင့်အားက မကောင်းလှပေမယ့် ဦးကင်းကိုလည်း ကြိုက်သည် ။

“ ဟေး.. ကျော်ကျော်ဘို.. မင်း မမကို လာစောင့်ပေးတာ ကျေးဇူးဘဲကွာ..။ မမလည်း မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဆွေးနွေးတာ တော်တော် ပင်ပန်းသွားတယ်..။ မင်း ဗိုက်ဆာနေပြီလား… မင်းကို မမ ထမင်းကျွေးမယ်လေ….”

“ ရပါတယ်… မမ….။ ရဲမှူးက မမ သွားချင်တဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့ဖို့ ကျနော့်ကို မှာထားပါတယ်…..”

ကျော်ကျော်ဘိုကပြောရင်း ကားကို ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ မောင်းထွက်လိုက်သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ပုံစံက ခုနက တအားလိုးလာလို့ ပင်ပန်းနေတဲ့ပုံ ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း သွယ်သွယ်မိုးယုကို ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းခိုင်းပြီး ဦးကင်း တအားလိုးခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်လာသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိုးချင်စိတ်တွေက တားမရဆီးမရ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။

“ ထမင်းဆိုင် ကောင်းကောင်းကို မောင်းကွာ…။ မမနဲ့ မင်းနဲ့ ထမင်း စားကြရအောင်….”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ…”

ကျော်ကျော်ဘိုလည်း သူတို့ ရောက်နေတဲ့နေရာနဲ့ နီးတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို မောင်းသွားလိုက်သည် ။ ဒီဆိုင်က အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးလေးမှာ သီးသန့်အခန်းတွေ ရှိတာကို ကျော်ကျော်ဘို သိသည် ။ နှစ်ယောက်ထဲ သီးသန့် စားသောက်နိုင်လို့ လွတ်လပ်သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကို ထမင်းစားရင်း ဆွေးနွေးလိုက်သည် ။

“ မမနဲ့ ဆရာထန်တို့ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ဖြစ်ကြတဲ့ဟာကို ရဲမှူးကို ကျနော် မတင်ပြဘဲ နေလိုက်မယ်….။ မမ ဘာတွေ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို မပြောဘဲ နေလိုက်မယ်…။ အဲဒီအတွက်တော့ ကျနော့်ကို မမ ပေးလိုးရမယ်…..။ မမ သဘောတူတယ် မဟုတ်လားဟင်….”

လို့ ပြောလိုက်တော့ သွယ်သွယ်မိုးယုလည်း မခိုးမခန့်နဲ့ ရယ်လိုက်ရင်း..

“ ကျော်ကျော်ဘို.. ကျော်ကျော်ဘို.. မင်းက တကယ့် လူလည်လေးဘဲ ….။ မင်းက အပြာစာအုပ်ထဲကလို ကိုယ့်ဘော့စ်ရဲ့ မိန်းမကို လုပ်ဖို့ ကြံတာပေါ့လေ…… ဟင်းဟင်း…..။ မင်းက မမကို လုပ်ချင်ရအောင် မင်းရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်းက ဘယ်လောက် ရှိလို့လဲကွ…..။ မမက ပဲမြစ်လောက် ဟာလေးတွေကိုဆို စိတ်ဝင်စားတာ မဟုတ်ဘူးကွ….”

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း ချက်ချင်းဘဲ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို ပြလိုက်သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယု အံ့အားသင့်သွားသည် ။ တကယ့်ကို စံချိန်မှီတဲ့ အကြီးစား အရှည်စား ဆိုက် ဖြစ်နေလို့ ။

အိုး … မင်းလေးလည်း ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းလိုပါဘဲလားကွယ်…… လို့ ပါးစပ်က တိုးတိုးလေး ထုတ်ပြောလိုက်လေသည် ။ ပြီးတဲ့နောက် ..

“ အင်း.. ဒါပေမယ့် အခု မမ.. ဟိုဘဲကြီးနဲ့ လုပ်လာလို့ ပေရောညစ်ပတ်နေတယ်ကွယ်..။ နည်းနည်းလည်း ပင်ပန်းနေတယ်….။ မမ ရေမိုးချိုးပြီး ခဏ နားချင်သေးတယ်….။ မင်းနဲ့ တွေ့ချင်စိတ်တော့ ရှိပါတယ်…..။ မမကို အချိန်တော့ နည်းနည်းပေးကွာ…”

လို့ ကျော်ကျော်ဘိုကို ပြောသည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုလည်း

“ ရပါတယ်….မမ……။ မမ.. ကျနော့်ကို ပေးလိုးရင် ပြီးတာဘဲ …။ မမ ကျေနပ်အောင် ကျနော် ကောင်းကောင်း လိုးပေးမှာပါ မမ..”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီးနောက် သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ လက်ကလေး တစ်ဖက်ကို ဖျတ်ကနဲ ကောက်ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး ထောင်မာနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်း အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်လေသည် ။

“ ဟဲ့..ဒါက ဘာလဲ….”

“ နမူနာ စရံသတ်တဲ့ အနေနဲ့ ကျနော့်လီးကို မမ စုပ်ပေးမလားလို့…”

“ ဟာကွာ.. မင်းကလည်း အလည်လေးဘဲ…”

လို့ သွယ်သွယ်မိုးယုက ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျော်ကျော်ဘိုရဲ့ လီးတန်ကို စုပ်ပေးလေသည် ။ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းသည် ကျော်ကျော်ဘိုကို မသင်္ကာဘူး ။ သူ့မိန်းမ သွယ်သွယ်မိုးယုရဲ့ ခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေတာကို သိနေလို့ ကျော်ကျော်ဘိုကို စုံစမ်းခိုင်းတာ ဒီကောင်က သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ပုံမှန် အခြေအနေပါဘဲ.. ဘာမှ မကောင်းတာ မလုပ်ပါဘူးလို့ သတင်းပို့သည် ။ ဒါကြောင့် သူ့တပည့်ဟောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ပွကြီးကို လှမ်းခေါ်ပြီး သွယ်သွယ်မိုးယုကို လိုက်ချောင်းခိုင်းလိုက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုသည် ပွကြီးကို မသိဘူး ။ ပွကြီးသည် ဦးဝင်းမောင်သန်း ငယ်ငယ်က ခင်ခဲ့တဲ့ တပည့်ပါ ။ပွကြီးသည် ခိုင်းတာကို အကုန် မညည်းမငြူ လုပ်ပေးတဲ့ တပည့်တယောက်မို့ စိတ်ချသည် ။

“ပွကြီး… ငါ့မိန်းမ ဘာတွေလုပ်နေတယ်.. ရှုပ်နေတယ် ဆိုတာတွေကို မင်း လိုက်စမ်းကွာ….။ ဟိုကောင် ကျော်ကျော်ဘိုကိုလည်း လိုက်..။ ဒီကောင် ငါ့ကို ညာနေတာတော့ သေချာတယ်ကွ..။ ငါလည်း ရဲလုပ်စားလာတာ ကြာပြီ.. အံတိုနေပြီ ….။ ညာနေပြီ ဆိုရင် အလိုလို သိနေတယ်…..။ ကျော်ကျော်ဘို ငါ့ကို ညာနေတယ်ကွ…။ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုဘဲ…..”

လို့ ရဲကြပ်ပွကြီးကို ပြောလိုက်သည် ။ ရဲကြပ်ပွကြီးလည်း ခပ်ဝေးဝေးကနေ သွယ်သွယ်မိုးယု နဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုတို့ကို စောင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ မကြာခင်မှာဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ တရားစခန်းကို သွားနေတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကို တွေ့သလို ကျော်ကျော်ဘိုနဲ့ ဟိုတယ်တစ်ခုပေါ်ကို တက်သွားတဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကိုလည်း တွေ့ရသည် ။

ရဲကြပ်ပွကြီးက ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းကို သူတွေ့တာတွေကို သတင်းပို့လိုက်သည် ။ ဒီ ဆရာဆိုတဲ့ ကောင်က ငါ့မိန်းမကို ခေါ်အိပ်နေတယ် ဆိုတာကို အတိအကျ အသေအချာ သိချင်တယ်.. အထောက်အထား လိုတယ်…. သေချာရင် ငါ့မိန်းမကို ကွာရှင်းလိုက်မယ်.. ဟို ဆရာတု နှစ်ကောင်ကိုလည်း ဂျေးထဲ ပို့ပစ်လိုက်မယ်ကွာ….. လို့ ဦးဝင်းမောင်သန်းက ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ့လက်ထောက် တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်က

“ ကျမ သေချာအောင် သွားထောက်လှမ်းပေးမယ် ရဲမှူး…”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ

“ အေး..ကောင်းသားဘဲ…။ မိန်းမသား တစ်ယောက် ဆိုရင် ဟို ဆရာထန်ဆိုတဲ့ ငတိက မွှန်ပြီး မကောင်းတာကြံမှာ သေချာတယ်….။ ညည်းက သူ့ကို ဖမ်းချုပ်လို့ ရပြီ ဆိုတာနဲ့ လက်ထိပ်သာ ခတ်ပစ်လိုက်…။ ငါ့ဆီကိုလည်း ချက်ချင်း ဖုန်းဆက်…”

လို့ ခိုင်းလေသည် ။ ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်သည် ဖြူဖွေးသန့်ပြန့်ပြီး ကိုယ်လုံးကလည်း ယောကျ်ားသားတို့ တပ်မက်စရာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းမို့ ဆရာထန် သဘောကျလောက်သည်လို့ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်း ထင်သည် ။

မနေ့ညက လှိုင်းထန်နဲ့ ဦးကင်း အကျေအလည် ဆွေးနွေး တိုင်ပင်ကြသည် ။ ဦးကင်းက

“ လှိုင်းထန်… ဒို့ ငွေလည်း တော်တော်ကြီးကို စုမိပြီ….။ တခြားနယ်ကို ရွှေ့ကြပါစို့…”

လို့ အကြံပေး တိုက်တွန်းသည် ။ ဒီတခါတော့ လှိုင်းထန်သည် ဦးကင်း ပြောတာကို သေသေချာချာ နားထောင်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်…ဦးကင်း….။ ကျနော်တို့ လစ်ကြရင် ကောင်းမယ်….။ စားသင့်တာထက်တောင် ပိုစားခဲ့ပြီးပြီလေ…။ နယ်ပြောင်း စားလိုက်ကြဦးစို့..”

လို့ ပြန်ပြောသည် ။ ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယုနဲ့ စစ်ဗိုလ်ကတော် နွယ်သာကီကို စိတ်ကြိုက် ဗျင်းခဲ့အပြီး လှိုင်းထန်ရဲ့ စိတ်တွေ လေးလံသည် ။ မကြာခင် သူ တစ်ခုခု အခက်အခဲ ဖြစ်တော့မည်လို့ သူ့ဆဌမအာရုံက သိနေသလိုဘဲ ။

“ ဦးကင်း… စပြီး သိမ်းဆည်းတော့ဗျာ..။ ကျုပ်တို့ မကြာခင် ရွှေ့မယ်….။ တိတ်တဆိတ် ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ ပုံစံလေးနဲ့… ခိခိ….. ခါတိုင်းလိုပေါ့……”

လို့ ဦးကင်းကို ပြောလိုက်သည် ။ ဦးကင်းလည်း ဝမ်းသာသွားသည် ။ ခြေရာဖျောက်ဖို့ အချိန်တန်နေပြီ မဟုတ်လား..။ ဒီအချိန်မှာ သူတို့ ရှိနေတဲ့ တရားစခန်း လုပ်ထားတဲ့ အိမ်လေးရဲ့ အရှေ့ကို မိန်းမတစ်ယောက် ရောက်လာသည်။

“ ဟင်…… ဧည့်သည်တစ်ယောက် လာနေတယ်…. လှိုင်းထန်ရေ…..”

“ အင်း…. ကျနော်တို့ ရွှေ့တော့မယ်ဆိုမှ ရောက်လာပြန်ပြီ….။ အာပါးပါး.. နည်းတဲ့ ဆုံကြီး မဟုတ်ဘူး…..။ တကယ့် စစ်ကိုင်းအိုးကြီး….။ ကဲ ဦးကင်းရယ်.. နောက်ဆုံးအနေနဲ့ လက်ခံလိုက်ပါဗျာ…..”

လှိုင်းထန်သည် ရောက်လာတဲ့ မိန်းမက ဖြူဖြူချောချော ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် ဖြစ်နေလို့ တဏှာစိတ်က ယိုဖိတ်သွားရပြန်သည် ။ ဦးကင်းလည်း..

“ လက်မခံချင်တော့ဘူးကွာ…. အချိန် သိပ်မရတော့ဘူး…. လစ်ဖို့ တန်နေပြီ…..”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် ဧည့်သည် မိန်းမသည် သူတို့အိမ်တံခါးကို ခေါက်လိုက်ပါသည် ။ လှိုင်းထန်က

“ ဦးကင်း.. လက်ခံလိုက်ဗျာ….။ နောက်ဆုံး တစ်ယောက်… နောက်ဆုံးပိတ်ပေါ့…”

“ အင်း…လှိုင်းထန်….ခက်တယ်ကွာ..ခက်တယ်…”

လို့ ဦးကင်း ညည်းရင်း တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည် ။

“ ဘာကိစ္စများလဲကွဲ့…..”

ဦးကင်းက စိပ်ပုတီးကြီးကိုင်လျက် မော့ကာ မေးလိုက်သည် ။

“ ကျမ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ….”

“ ဘာအတွက်လဲဟင်….”

“ ကျမရဲ့ ရှေ့ရေးကို ဆရာ့ကို မေးချင်လို့..။ နောက်ပြီး… ကျမ ဆေးကုချင်တာတွေလည်း ရှိလို့…”

“ အင်း… အမှန်က ဆရာနဲ့ ကျုပ်က ဟိမဝန္တာတောင်ပေါ်ကို တရားကျင့်ဖို့အတွက် ခရီးထွက်တော့မလို့ကွယ့်…။ ကုသိုလ်ဖြစ် ကုသဟောပြောပေးတာတွေကို ရပ်ဆိုင်း ပိတ်လိုက်တော့မလို့ ပြင်နေတာ……”

“ ဟာ… ဒီလို မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ဦး ဘကြီးရယ်…။ ကျမကိုတော့ လက်ခံလိုက်ပါ..။ နောက်ဆုံးပိတ် အနေနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်…”

“ ခက်တယ်…ကလေးမ…..”

“ လက်ခံလိုက်ပါရှင်.. ကျမလည်း ဆရာကြီးတို့ ခရီးထွက်ဖို့ကို အလှူငွေ ထည့်ပါမယ်…..”

“ ငွေက အရေးမကြီးပါဘူး.. ကလေးမရယ်…..။ ငွေအကြောင်း ထည့်မပြောပါနဲ့..”

“ ဆောရီးပါ ဘကြီးရယ်…။ ကျမပြောတာ လောသွားလို့ အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပါ…”

“ ကဲ..ကဲ… နောက်ဆုံး တစ်ယောက် အနေနဲ့ လက်ခံလိုက်မယ်……။ ကလေးမ နာမည်က ဘာတုန်း…”

“ ကျမနာမည်က မာလာပါ ဘကြီး…..။ ကျမ ဆရာထန်နဲ့ ဘယ်တော့ တွေ့ခွင့်ရမလဲဟင်….”

“ အင်း.. ဆရာက အလုပ်များနေတယ်ကွဲ့…။ သူ တရားကျင့်ဖို့ အခုထဲက သူ့စိတ်တွေကို ပြင်ဆင်နေတယ်…”

“ ဪ….. ဟုတ်လား..။ ဆရာက သိပ် တန်ခိုး ရှိတာဘဲနော်… တရားကျင့်လွန်းလို့ ထင်တယ်နော်….”

“ ဟုတ်တယ်.. ကလေးမ…..။ သူ တရားထိုင်နေရင် ကိုယ်က အပေါ်ကို ကြွတက်လာတတ်တယ်…..”

“ ဟယ်….ဟုတ်လား….. ကျမ တွေ့ဖူးချင်လိုက်တာ…..”

“ ကုသိုလ်ထူးတဲ့လူမှ ကြုံကြိုက်တာကွဲ့…။ ကဲ.. ကဲ…. ဆရာနဲ့တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်း လုပ်ရအောင်..။ မနက်ဖြန် အားလား… လာနိုင်လား…..”

“ ဟုတ်..ဘကြီး…လာနိုင်ပါတယ်…..”

လှိုင်းထန် သို့မဟုတ် ဆရာထန်သည် အိမ်အတွင်းခန်းကနေပြီး ရက်ချိန်းယူနေတဲ့ မာလာဆိုတဲ့ မိန်းမကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အကဲခတ်နေသည် ။ တော်တော် လန်းတဲ့ ဆော်ဘဲ..ဟီး…..။ နောက်ဆုံးပိတ် အိတ်နဲ့လွယ်တဲ့အနေနဲ့ ကောင်းကောင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်မှဘဲ။ ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်ကြားက ပစ္စည်းကြီး မြူးထလာသည် ။ ကြွလာသည် ။ ထွားလာသည် ။ မာလာသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုသည် ရဲမှူးကတော် သွယ်သွယ်မိုးယု ကို သူမလုပ်နေတာတွေကို ရဲမှူးကို ပြန်မပြောစေချင်ရင် သူနဲ့ဟိုတယ်ခန်းမှာ တွေ့ရမယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်လိုက်တဲ့အခါ သွယ်သွယ်မိုးယုကလည်း အခက်အခဲ မရှိဘဲ

“ ရတယ်လေ… မမက မင်းလို ကောင်လေးနဲ့ တွေ့ဖို့ကို မငြင်းပါဘူး..”

ဆိုပြီး သူ့ကို ဦးကင်းနဲ့ တွေ့ခဲ့တဲက ဟိုတယ်မှာဘဲ ချိန်းခဲ့သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုသည် လူနံပိန် ကျွဲချိုလိန် ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ ပိန်ကပ်ကပ်လေးပေမယ့် ဒင်က မသေးဘူး ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကို အပီထောင်းပေးလိုက်တာ သွယ်သွယ်မိုးယုလည်း သဘောကျ ကျေနပ်သွားရသည် ။ သူမအနေနဲ့ တဏှာစိတ်က အရမ်းပြင်းပြနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်မို့ လင်နဲ့ အားမရဘဲ ကုန်းချင်နေတာကြောင့် ကျော်ကျော်ဘိုကို လိုလိုလားလားနဲ့ ကုန်းလိုက်သည် ။

ရဲကြပ်ကြီး ပွကြီးက အစအဆုံး လိုက်ချောင်းလိုက်ပြီး အဖြစ်အပျက်တွေကို ရဲမှူး ဦးဝင်းမောင်သန်းကို သတင်းပို့လိုက်သည် ။ ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းလည်း သစ္စာမရှိတဲ့ ကျော်ကျော်ဘိုကို အမျက်ခြောင်းခြောင်း ထွက်ပြီး တွေ့တာနဲ့ ထိုးကြိတ်ကန်ကျောက်တော့တာဘဲ ။ ကျော်ကျော်ဘိုကိုလည်း သူ့အနားကို မလာတော့ဖို့ မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကိုလည်း အိမ်ပြင် ထွက်ခွင့် မပေးတော့ဘူး ။

ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်ကိုလည်း ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ဆီကို စုံစမ်း ထောက်လှမ်းဖို့ လွှတ်လိုက်သည် ။ ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်သည် ငယ်ရွယ်တဲ့ ရဲကျောင်း ဆင်းခါစ အရာရှိပေါက်စမို့ တက်ကြွတဲ့ ခွပ်ဒေါင်းမလေး တစ်ကောင်လိုဘဲ ထစ်ကနဲဆို ဖမ်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ အသွင်ယူပြီး ထောက်လှမ်းဖို့ကိုလည်း ဝါသနာ ပါသည် ။ တဏှာစိတ် ပြင်းထန်တဲ့ ဆရာထန်ဆိုတဲ့ လူလိမ်ကိုလည်း လက်ရ ဖမ်းပြလိုက်ချင်သည် ။ ဒါကြောင့်လည်း ရဲမှူးကို သူမက ဒီကေ့စ်ကို သူမ လုပ်ချင်ကြောင်း စပြီး တောင်းဆို တောင်းခံခဲ့တာပါ ။

ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်သည် ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်းယူလိုက်သည် ။ ဆရာထန်နဲ့ နောက်လိုက်ကြီး ဦးကင်းတို့သည် အိန္ဒိယပြည်က တောင်ကြီးပေါ်မှာ တရားသွားထိုင်တော့မှာမို့ လူတွေနဲ့ အတွေ့မခံတော့ဘူး ပြောနေလို့ မနည်း တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ တွေ့ပါရစေလို့ ခွင့်တောင်းခဲ့ရသည် ။ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံး အနေအထားကြောင့် ဆရာထန်နဲ့ ဆုံခွင့် ရက်ချိန်းကို ရလိုက်သည် ။

စန်းစန်းတင့်သည် ဆရာထန်က သူမအပေါ်ကို လက်ရောက်တာနဲ့ ဖမ်းပစ်လိုက်မည် လို့ ကြုံးဝါးနေပြီး လက်ထိပ်တစ်စုံကိုလည်း လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှာ အသင့်ဆောင်သွားသည် ။ လက်ကိုင်အိတ်သည်လည်း စပိုင်သူလျှိုတွေ သုံးစွဲတဲ့ လှို့ဝှက်ကင်မရာလေး တပ်ဆင်ထားသည် ။ လက်ပူးလက်ကြပ် မငြင်းနိုင်အောင် ရုပ်သံ ရိုက်ထားမည် ဖြစ်သည် ။ ဒါတင် မကသေး ။ သူ့အတွက် လိုအပ်လာရင် အသုံးပြုဖို့ “ ဖမ်းဆီးရေး အဖွဲ့ ” တစ်ဖွဲ့ကို ရဲမှူးဆီက တောင်းသည် ။ ဆရာထန်တို့ကို သူမက အချက်ပြလိုက်တာနဲ့ ဝင်ဖမ်းဖို့ ရဲကြပ်ပွကြီးနဲ့ အဖွဲ့ကို ဆရာထန်ရဲ့ တရားစခန်းနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ချထားခိုင်းလိုက်သည် ။

ဆရာထန်သည် “ မာလာ ” နဲ့ ချိန်းထားတဲ့အတွက် အားရှိအောင် ကြက်ဥအစိမ်းတွေနဲ့ နွားနို့စစ်စစ်ပျစ်ပျစ်ကို ကြိုသောက်ထားသည် ။ ရေကို စိမ်ပြေနပြေ သေသေချာချာ ချိုးလိုက်သည် ။ အထဲက ဘာမှမခံဘဲ အဖြူရောင်ခါးစည်းကြိုးနဲ့ ဝတ်ရုံရှည်ကို ဝတ်လိုက်သည် ။ မိန်းမတွေသည် “ အရည်ဝင်ရင် အသေခင်သည် ” ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း တစ်ခါဖွင့်ပေးလိုက်ရင် စွဲသွား ခိုက်သွားတတ်ကြသည် ။ သူ့ကို တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်ကုန်ကြတာ အများကြီးဘဲ ။ ဗေဒင် မှန်တာ မမှန်တာ ဂရုမစိုက်ကြတော့ ။ လီးကြီးကြီးနဲ့ ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးပေးတာကိုဘဲ သိတော့သည် ။ ဒီလိုနဲ့ စားရတာ များခဲ့ပြီ ။

ဆရာထန်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မိန်းမဆိုတာ သူဖန်ရင် ရသွားတာချည်းဘဲ လို့တောင် ထင်လာသည် ။ မိန်းမတွေကို အထင်သေးလာသည် ။ ဘယ်မိန်းမကိုမဆို သူလိုးလို့ရသည်လို့လည်း ထင်လာသည် ။ အခု နောက်ဆုံးအဖြစ် တွေ့မယ့် မာလာ ဆိုတဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှလေးသည် တကယ့်ကို တောင့်သည် ။ ဒါလေးကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်လိုက်ပြီးမှ ဒီနယ်က ဒီမြို့ ရှောင်သွားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။

ချိန်းတဲ့နေ့ကို ရောက်ပြီ ။ ဆရာထန်သည် တင်ပလင်ခွေထိုင်ရင်း အခန်းတံခါးပေါက်ကို ကျောပေး ထိုင်ထားသည် ။ လက်ထဲမှာက စိပ်ပုတီးကို စိပ်နေသည် ။ မာလာ ( သို့မဟုတ် ) ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့် အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့အခါ ဆရာထန်သည် ကျောပေးထားတာကို လှည့်မကြည့်ဘဲ ….

“ ထိုင်ပါ….မာလာ…..”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ မင်း ဘာအတွက် ငါ့ဆီကို ရောက်လာတာလဲ…”

ဆရာထန်ရဲ့ အသံက တိုးသည် ။

“ ကျမ ရှေ့ကို ဘာတွေဖြစ်မလဲဆိုတာ သိချင်လို့ လာတာပါ…..”

“ စီးပွားရေး သိချင်တာလား… ဒါမှမဟုတ် အိမ်ထောင်ရေး.. အချစ်ရေးလား…..”

“ အဲ.. အဲဒါ… အိမ်ထောင်ရေး….. ကျမ.. ကျမ…. ပညာရေးဖက်ကိုဘဲ ဦးစားပေးနေခဲ့လို့ အဲဒီ အိမ်ထောင်ရေးမှာ လစ်ဟာနေပါတယ်… ဆရာ..။ ကျမ….. ဘယ်တော့ အိမ်ထောင်ကျမလဲ.. သိချင်ပါတယ်….”

ဆရာထန်သည် ခဏလောက် ငြိမ်သွားသည် ။ ပါးစပ်က ဂါထာလိုဟာတွေ တတွတ်တွတ်နဲ့ ရွတ်နေသည် ။ ပြီးတော့…

“ ကျုပ် မြင်တာကတော့ မကြာခင် အိမ်ထောင်ကျကိန်းမြင်တယ်…..။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နဲ့ ထိတွေ့ပတ်သက်မှုတွေ ရတော့မယ်….”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ မာလာလည်း

“ အို.. ဟုတ်လား….. ဘယ်လို လူမျိုးနဲ့လဲဟင်…”

လို့ မေးလိုက်လေသည် ။ ဆရာထန်လည်း

“ ယောကျ်ားပီသတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် လူမျိုး…”

လို့ပြောလိုက်ပါသည် ။ မာလာလည်း

“ သူနဲ့ မြဲမှာလား ဆရာ…”

လို့ မေးပြန်သည် ။

“ အိန်း…. မြဲတယ် မမြဲတယ်တော့ ဆရာ မပြောလိုဘူး…။ ပြောချင်တာကတော့ သူနဲ့ လင်မယား အရာမြောက်တဲ့အခါတော့ မင်း တအားကျေနပ်မှု ရလိမ့်မယ်….။ မင်းကို ကာမဆန္ဒ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် ယောကျ်ားကောင်း တစ်ယောက်ပေါ့ ”

လို့ ဆရာထန်က ပြောလိုက်ရင်း သူ့ရှေ့မှာ ပုလင်းကြီးနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ရေတွေကို ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်လိုက်ပြီး မာလာကို

“ သောက်လိုက်…။ ဒီရေက မင်းရဲ့ အညစ်အကြေးတွေကို ဆေးကြောပစ်ပေးမယ့် နတ်ရေစင်”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မာလာလည်း သူပေးတဲ့ ရေခွက်ကို မော့သောက်လိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ မာလာရဲ့ လက်ကိုင်အိတ်မှာ တပ်ဆင်ထားတဲ့ လှို့ဝှက်ကင်မရာလေးက ဆရာထန်ကို တိတ်တဆိတ် ရိုက်နေပြီ ။ ဆရာထန်သည် မာလာဖက်ကို လှည့်ကာ ထိုင်လိုက်သည် ။

“ လက်ကလေး ကြည့်ချင်တယ်…”

“ ကြည့်ပါ ဆရာ….”

ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့ မာလာရဲ့ လက်ကလေးကို သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်နေတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်ကြားက ယောကျ်ားတန်ဆာသည် တစစ ကြီးထွားလို့လာသည် ။

“ အင်း… မင်းစိုးရာဇာဖြစ်မယ့် လက်ဘဲ..။ ချမ်းသာမယ်… လာဘ်လာဘတွေ ဝင်မယ်……။ လူတွေကို စိုးမိုး နိုင်မယ်…..။ လူမုန်းတော့ ခံရမယ်……”

ဆရာထန်သည် သူ့အာရုံမှာ မြင်တာတွေကို တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောဆိုနေသည် ။ မာလာသည် ဆရာထန်က လက်ဖဝါးနဲ့ လက်ဖမိုးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေလို့ စိတ်ထဲမှာ လှုပ်ရှားလာသည် ။ ရင်တွေ ခုန်လာသည် ။ မျက်စိတွေ လေးလံလာသည် ။ ရီဝေဝေ ဖြစ်လာသည် ။ အိပ်ချင်သလိုလို…။

“ ဆရာ…ကျမ…ကျမ….. မူးသလိုလိုကြီး…..”

“ အင်း…. ဒီခြံထဲက မြေစောင့်ဘီလူးတွေ.. လုပ်ပြီ ထင်တယ်……။ ဟေ့ မင်းတို့ လာ မနှောက်ယှက်နဲ့ကွာ…။ ငါ့ အစွမ်း.. ငါ့အာဏာနဲ့ မင်းတို့ကို နှင်တယ်… သွားကြ အဝေးကို…..”

“ ဟင်…ဆရာ..ဘီလူး ..ဟုတ်လား…..”

“ မပူပါနဲ့..ကျုပ် နှင်လိုက်ပါပြီ…”

မာလာသည် ရီဝေဝေဖြစ်လာလို့ ဆရာထန့် ပုခုံးထက်မှာ ခေါင်းလေးမှီလိုက်မိသည် ။ ဆရာထန်က ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။ မာလာ့စိတ်တွေ ပြောင်းလဲလာသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်ချင်လာသည် ။ ရင်သီးတွေ မာကြောလာသည် ။ တင်းထောင်လာသည် ။ ပေါင်ကြားမှာ ယားလာသည် ။ မိန်းမအင်္ဂါသည် အရည်တွေ စိုလာသည် ။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည်လို့ သိလိုက်သည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က မာလာရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူပြီး တစ်နေရာကို ပို့လိုက်သည် ။ အို.. ဘာကြီးလဲ….။ ပူနွေးနွေး မာမာ အချောင်းကြီးကို မာလာ သို့မဟုတ် စန်းစန်းတင့် စမ်းမိနေသည် ။ စိတ်တွေ တအား ထကြွလာသည် ။ ဒါ.. ဒါ….. ဒါ…. ယောကျ်ား လီးကြီးဘဲ….. အို……။

ဘယ်လိုဘယ်လို လီးကြီးကို ကိုင်မိနေပါလိမ့် ။ ခက်တာက ကိုင်ဆုပ် ပွတ်သပ်နေမိတဲ့ လက်ကို လီးကြီးကနေ မခွာနိုင်တာ ။ သံလိုက်ဓါတ်လိုဘဲ ဒီအတံကြီးက ဆက်ပြီး ကိုင်ပွတ် ဆုပ်နယ်ဖို့ ဆွဲခေါ်ထားသည် ။ ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိ ။ ခွန်အားမဲ့သွားသည် ။

ဆရာထန်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ကိုယ်အနှံ့ မှာ တရွေ့ရွေ့နဲ့ ရောက်နေသည် ။ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တစ်ခုချင်း ဖယ်ချွတ်နေသည် ။ သူ့ကို စန်းစန်းတင့် မတားမိ ။ မတားနိုင် ။ သူ တိုက်လိုက်လို့ သောက်လိုက်မိတဲ့ နတ်ရေစင် ဆိုတဲ့ ရေတစ်ခွက်ကြောင့်လား ။ အို.. ငါ….. ငါ….. ဆေးမိသွားပြီ…..။

အိပ်ပျော်သွားသည် ။ တခဏလေး ။ ပြန်သတိရလိုက်တဲ့အခါ ကုတင်တစ်လုံးပေါ်မှာ ပက်လက်လေး ရောက်နေသည် ။ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မရှိတာကို ချက်ချင်း သတိမထားမိဘူး ။ နောက်တော့ ဆရာထန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးက နို့သီးဖုလုံးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ယူနေတော့ ဒီ ခံစားချက်ကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်မိသည် ။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ။ ဆရာထန့်လက်က စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ရဲ့ ကြားထဲကို ဖိဖိပွတ်နေသည်။

အို…..။

အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချပ်ကို ပွတ်ပေးနေသည် ။ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားပြန်သည် ။ အင်….. သိလိုက်ပြန်တာက သူ့တန်ဆာချောင်းကြီး ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေတာ။ စုပ်.. စုပ်.. စုပ်…. ဆိုတဲ့ သူ့အသံကို ကြားလိုက်မိပြီး သူ့အမိန့်တွေကို နာခံမိနေသည် ။ သူ့အတံချောင်းကို တအား စုပ်ပစ်မိနေသည် ။ ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ နားထဲမှာ ကြားနေသည် ။

“အား.. ကောင်းတယ်…. ကောင်းတယ်… စုပ်.. စုပ်…. လျှာနဲ့ ဝိုက်ကလိပေး…..”

ဆိုတဲ့ သူ့အသံကို ကြားတချက် မကြားတချက်…။ စန်းစန်းတင့်သည် သူခိုင်းတာတွေကို လိုလိုချင်ချင် လုပ်ပေးနေမိသည် ။ သူက စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့တန်ဆာကြီး ဖိဖိထိုးနေတာကို လျှာနဲ့ ပတ်ချလည် လှည့်ကလိပေးနေမိသည် ။ ဖျတ်ကနဲ သူ့တန်ဆာကြီး ပါးစပ်ထဲက ထွက်သွားသည် ။

ဟင်…။

“စုပ်တာ တော်ပြီ….ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေး….။”

သူ့အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင် ။ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးလိုက်မိသည် ။ သူ့တန်ဆာကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာသည် ။

အို….. အတွင်းသားတွေကို ထိုးပွတ်နေတဲ့ ထိတွေ့မှုက ထူးကဲလွန်းသည် ။ အား…….အူး……အင်း လိုးတယ်ဆိုတာ သူလည်းကောင်း ကိုယ်လည်းကောင်း ပါလားဆိုတဲ့ အသိရယ်.. လီးဆိုတဲ့အရာရဲ့ အရသာကိုရယ် စန်းစန်းတင့် သိလိုက်ရပြီ ။ တန်ဆာကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ထွက်နေသည် ။

“အိုး……အိုး……. အမလေး…….. ဆရာရယ်….. ကျွတ်ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ….”

ဆရာထန်ရဲ့ ထိုးသွင်းချက်တွေ တဖြည်းဖြည်း သွက်လာသည် ။ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေ စိုရွှဲနေသည့်တိုင်း သူ့လီးကို တအားညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်လွန်းလှတာကြောင့် လိုးရတာ အရသာကောင်းလွန်းနေသည် ။ ဆရာထန်သည် ဖွံ့ထွားတင်းမာတဲ့ နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ် ဆော့ကစားရင်း ဖိဖိလိုးသွင်းနေသည် ။ စန်းစန်းတင့်သည် မျက်လုံးစုံမှိတ်ခါ ခံနေသည် ။ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားတဲ့ စန်းစန်းတင့်ကို လိုးထည့်နေရင်း ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ ဆရာထန်သည် ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လက်မနဲ့ ဖိချေကစားပေးနေသည် ။

“ အို……အို…..အင်း…….အား…..အား……အား……”

“ဖပ်ဖပ်ဖပ်…ဖပ်..ဖပ်..ဖပ်…… ဖပ်ဖပ်ဖပ်… ဖွတ်………….”

မြန်မြန်သွက်သွက် ဆောင့်ထည့်ပေးတာတွေကြောင့် စန်းစန်းတင့် အထွဋ်အထိပ်ကို မြန်မြန် တက်လှမ်းသွားရသည် ။ ဆရာထန်လည်း ဖိဆောင့်ရင်း တအားကောင်းလာလို့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့လီးထိပ်ပေါက်က သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဟုန်ထိုး ပန်းထွက်လာပြီး စန်းစန်းတင့်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေ အပေါ်မှာ ထိမှန်ပေရေကုန်သည် ။ စန်းစန်းတင့် မျက်လုံးလေးပိတ် ခွေခွေလေး လှဲလျောင်းနေခိုက် ဆရာထန်သည် သေးပေါက်ဖို့ အတွင်းက ရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်အသွား ဦးကင်းက လှမ်းခေါ်ပြီး…

“ လှိုင်းထန်ရေ.. ဒို့ အမြန်ဆုံး လစ်ကြမှ ဖြစ်မယ်…။ ငါ စောစောထဲက ရွှေ့စရာတွေ ရွှေ့ပြီးပြီမို့ ဒို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လစ်ထွက်သွားရုံပါဘဲ…။ ငါ လမ်းထိပ်ကို ခေါက်ဆွဲထွက်ပြီး ဝယ်တယ်ကွ..။ ငါ ရဲနဲ့တူတဲ့ လူတစ်စုကို လမ်းထိပ်နားမှာ တွေ့ခဲ့ရတယ်..။ သူတို့ဟာ ငါတို့ကိုဖမ်းဖို့ ချောင်းနေတဲ့ ရဲတွေဘဲ ဖြစ်မယ်လို့ ငါထင်မိတယ်….။ မဟုတ်မှလွဲရော မာလာဆိုတဲ့ အခုလေးတင် မင်းလိုးလိုက်တဲ့ ကောင်မက ရဲစုံထောက်မဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်…..”

လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။ ဆရာထန်လည်း သေးတောင် မပေါက်တော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်လိုက်ပြီး မာလာဆိုတဲ့ ဆော်ရဲ့ လက်ကိုင်အိတ်ကို စစ်ကြည့်လိုက်သည် ။ အတွင်းမှာ လက်ထိပ်တွေနဲ့ပွိုင့် ၃၂ ဆုံလည်နဲ့ ခြောက်လုံးပြူးလေး တစ်လက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ အင်း… ရဲစုံထောက် ဆိုတာတော့ သေချာသွားပြီ …။

“ ကဲ ဒို့ အိမ်နောက်ဖေး ပေါက်ကနေ လစ်စို့..။ လက်ကိုင်အိတ်ကြီးကို ယူခဲ့လိုက်ကွာ……”

လို့ ဦကင်း လာပြောတဲ့အခါ ဆရာထန်သည် စန်းစန်းတင့် တခေါခေါနဲ့ ဟောက်ခါ အိပ်ပျော်နေတုန်း။ ဦးကင်းနဲ့အတူ အိမ်ရဲ့ အနောက်ဖက် အပေါက်ကနေ လစ်ပြေးလေပြီ ။ တပ်ကြပ်မောင်ပွတို့ အဖွဲ့သည် အိမ်ထဲက ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့်က အချက်ပြ ခေါ်မည့် အချိန်ကို စောင့်ဆိုင်းနေကြပေသည် ။ စန်းစန်းတင့် သူတို့ကို ဖုန်း မခေါ်လို့ စိတ်ဆင်းရဲနေကြသည် ။ စန်းစန်းတင့် ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ…..။

နာရီပေါင်းများစွာ ကြာပြီးတဲ့နောက် တပ်ကြပ်မောင်ပွသည် စန်းစန်းတင့် ဖုန်းမခေါ်ပေမယ့် တစ်ခုခု ဖြစ်နေပြီလို့ စိုးရိမ်မှုကြောင့် ဆရာထန်ရဲ့ တရားစခန်းထဲကို သူ့လူတွေနဲ့ ဝင်သွားလိုက်ကြသည် ။ ဆရာထန်ရော သူ့တပည့်လူယုံကြီး ဦးကင်းတို့ကိုရော လုံးဝမတွေ့ရတော့ ။ အတွင်း အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်းကိုယ်တွေနဲ့ ပက်လက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ စန်းစန်းတင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟာ…. ဒုရဲအုပ်စန်းစန်းတင့် … ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…..”

ရဲကြပ်ပွကြီးနဲ့ အဖွဲ့သည် ပါးစပ်အဟောင်းသား မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးလို့ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပေလူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဝိုင်းအုံကြည့်နေကြသည် ။ အိမ်နောက်ဖက်ပေါက်ကနေ ထွက်သွားကြတဲ့ ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့သည် လမ်းမကြီးကို ရောက်တဲ့အထိ ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်ခဲ့ကြသည် ။

“ လှိုင်းထန်ရေ…. ဒီ တချီတော့ လက်မတင်ကလေးဘဲ ….။ မင်း ဘယ်ကို ပြေးမယ်လို့ စိတ်ကူးလဲ….”

“ ကျနော် စဉ်းစားထားတာတော့ ကျနော်တို့ လူတွေကို ပြောထားသလိုဘဲ ကုလားပြည်ကို သွားကြမလားလို့….”

ဦးကင်းက ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့..

“ မင်းက မြန်မာမလေးတွေကို ဗျင်းလို့ ဝသွားလို့ ကုလားမလေးတွေကို သွားဗျင်းဦးမလို့လား… လှိုင်းထန်…”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ လှိုင်းထန်က

“ အဟီး.. အဲဒါလည်း ပါတာပေါ့….။ ကျနော်တို့ ရှေ့လျှောက် လိမ်စားဖို့ အဲဒီက ဆရာသမားတွေဆီက ပညာလေးဘာလေး ဆည်းပူးချင်တာလည်း ပါတာပေါ့…”

လို့ ပြောသည် ။ တက္ကစီကားက ပေါ်မလာလို့ ဦးကင်း စိတ်ပူလာသည် ။ ရဲတွေ လိုက်လာပြီး အဖမ်းခံရလိုက်ရမှာကို ကြောက်နေလို့ ။ လှိုင်းထန်ကတော့ သွေးအေးသည် ။ ခပ်အေးအေး ဘဲ ။ နေကာမျက်မှန် အနက်ကို တပ်ထားရင်း တက္ကစီကားကို မျှော်နေသည် ။ ကားနက်ကြီးတစ်စီး သူတို့နှစ်ယောက် အရှေ့မှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။

“ ဆရာထန် . . .”

သူတို့ကို ပြုံးပြုံးလေး ခေါ်လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ မော်ဒယ်မလေး သက်တန့် ဖြစ်နေသည် ။

“ သက်တန့်ပါလား….. မင်းက ကိုယ်တို့ကို မှတ်မိသားဘဲ….”

“ မှတ်မိတာပေါ့ ဆရာထန်ရယ်……။ ဆရာတို့ ဘယ်ကို သွားကြမလို့လဲ…..”

“ ဆရာတို့ အိန္ဒိယက တောင်ပေါ်မှာ တရားသွားကျင့်မလို့လေ….”

“ ဟယ်…. ဆရာရယ်.. သက်တန့်လည်း လိုက်ချင်လိုက်တာ….. ခေါ်မလားဟင်…..”

“ သက်တန့် လိုက်ချင်ရင် လိုက်ခဲ့ပေါ့….”

“ အလကား စတာပါ ဆရာရယ်.. မလိုက်တော့ပါဘူး..။ တော်ကြာ ဆရာထန် တရားကျင့်လို့ မရဘဲ ဘာဂျာဘဲ စွတ်မှုတ်နေလိမ့်မယ်….. ခိခိ….”

“ ကဲ သက်တန့်ရေ.. ဆရာတို့ကို ကားဂိတ် တစ်ခုခုကို လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလား…..”

“ ဟား..ရတာပေါ့ ဆရာရယ်…..။ လာ.. တက်… တက်…..”

သက်တန့်သည် ကားကြီးကို ကျွမ်းကျင်စွာနဲ့ ဝေါကနဲ မောင်းထွက်လိုက်သည် ။

“ ဒါနဲ့ သက်တန့်ရဲ့ အချစ်ရေးကော ဘယ်လိုနေလဲ….”

“ အင်း.. သက်တန့်.. ကိုစိုးစံဆက်နဲ့ အဆင်မပြေပါဘူး.. ဆရာ….။ သူက အရမ်းချမ်းသာတော့ အောက်ခြေလွတ်နေတာလေ..။ မိန်းမတိုင်းက သူ့ကို ကြိုက်မယ်ဆိုပြီး မိန်းမတွေကို အထင်အမြင်သေးနေတဲ့ လူပါ…..။ သက်တန့်လည်း သက်တန့် အပေါ်ကို အစစအရာရာကောင်းတဲ့ သင်္ဘောသား ကြီး ဦးတလုပ်ကြီးကိုဘဲ ရွေးချယ်လိုက်ပါတယ်….”

“ ဪ.. အေးအေး.. ကောင်းတာပေါ့ သက်တန့်ရယ်…..”

သက်တန့်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကားဂိတ်မှာ ချထားခဲ့သည် ။

“ ကံမကုန်သေးရင် ပြန်ဆုံကြသေးတာပေါ့.. သက်တန့်ရေ……..”

ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့သည် ကားဂိတ်ထဲက လူအုပ်ကြားထဲမှာ ပျောက်ကွယ်သွားပါတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

ပထမပိုင်း ဖတ်ရန် နိပ်ပါ

Zawgyi

ဟုတ္ ဆရာ.. က်မ ဖင္ေထာင္ကုန္းလိုက္ရမလားဟင္……

* အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ကို စိိမ့္သြားေစတဲ့ ဆရာရဲ့ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ႀကီး၏ အပိုင္းဆက္

သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ဆရာထန္ဆိုတဲ့ အၾကားအျမင္ေပါက္ၿပီး ယၾတာေကာင္းသည္ဆိုတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ဆီကို သြားၿပီး အစီအမံေတြ လုပ္ေနသည္ ဆိုတာကို ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို သိသြားသည္ ။ ရဲမွူးကို မေသခ်ာဘဲ သူ သတင္းမပို႔ေသး ။ ရဲမွူးက ဘာထူးလဲ ခဏခဏ ေမးေနသည္ ။ သူက က်ေနာ္ စုံစမ္းဆဲပါ ဆရာ လို႔ဘဲ ေျပာထားသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယု နဲ႔ ဆရာထန္တို႔ ညေနဖက္ႀကီး ခ်ိန္းၾကတဲ့အခါ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း ေသခ်ာေအာင္ စုံစမ္းဖို႔ သူတို႔ ခ်ိန္းတဲ့ အိမ္ကေလးဆီကို တိတ္တဆိတ္ ခ်ဥ္းကပ္သြားခဲ့သည္ ။

ဆရာထန္ရဲ့ တပည့္ႀကီးဆိုတဲ့ ဦးကင္းသည္ လူေရွ႕မွာေတာ့ ပုတီးႀကီးနဲ႔ တရားသမားႀကီး ပုံဖမ္းေနေပမယ့္ လူသူမရွိတဲ့ ဒီၿခံ ဒီအိမ္ထဲမွာေတာ့ ေဂ်ာ္နီဝါကားနဲ႔ ဘဲကင္ အျမည္းနဲ႔ ၿငိမ့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ ဆရာထန္နဲ႔ ရဲမွူးကေတာ္ သြယ္သြယ္မိုးယုတို႔ တရားခန္းထဲမွာ ဓါတ္ကူးေနၾကတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခ်င္တဲ့အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ စြန႔္စြန႔္စားစား ေခ်ာင္းေျမာင္းသည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ တရားခန္းေလးသည္ မီးလုံး ဝါတာတာေလး တလုံးဘဲ ထြန္းထားသည္ ။

ဟင္…..

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို အရမ္း အံ့ၾသသြားသည္ ။ သူ ျမင္လိုက္ရတာက တရားသမားႀကီး ဆရာထန္နဲ႔ သူ႔ရဲမွူးကေတာ္ သြယ္သြယ္မိုးယုတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးတီးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကလို႔ ။ သူတို႔ ေလးစားရတဲ့ ရဲမွူးကေတာ္ရဲ့ ဆူၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြနဲ႔ စြင့္ကားေတာင့္တင္းတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရလို႔ ေပါင္ၾကားက လိင္ေခ်ာင္း မတ္မတ္ ေထာင္သြားရတဲ့အထိဘဲ ။ အထူးသျဖင့္ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြရဲ့ ခလယ္က မို႔ေဖာင္းတဲ့ မိန္းမအဂၤါစပ္ႀကီးက တအား ၾကည့္ေကာင္းလွသည္ ။ အေမႊးေရးေရးနဲ႔ နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္းႀကီးက အဂၤါစပ္ ႏွုတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးေတြက ထင္းေနသည္ ။ ဆရာထန္သည္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ခါးက အညိဳေရာင္ ပုဆိုးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။

အိုး…..

ဆရာထန္ရဲ့ ညိဳမဲမဲ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးက လုံးပတ္က တုတ္ၿပီး ရွည္လြန္းသည္လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို ထင္မိသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္

“ အို..ေအာင္ျမင္လိုက္တဲ့ ဟာႀကီး.. ဆရာရယ္…”

လို႔ ပါးစပ္က ေျပာလိုက္ရင္း ေလးဖက္ေထာက္ရက္နဲ႔ ဆရာထန႔္ဆီကို တိုးကပ္သြားတာကိုလည္း ျမင္လိုက္ရသည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း ရဲမွူးကေတာ္သည္ ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကို လုပ္လိမ့္မည္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့မိဘူး ။ ဆရာထန္ရဲ့ လိင္တန္ထိပ္ ဒစ္လုံးႀကီးကို လၽွာနဲ႔ က်က်နန ယက္ေပးေနသည္ ။ ဆရာထန္လည္း ခါးကို ေကာ့ေပးထားရင္း မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ခါ ဇိမ္ခံေနသည္ ။

ဒီလို တရားခန္းထဲမွာ ဆရာထန္နဲ႔ သြယ္သြယ္မိုးယုတို႔ လုပ္ေနၾကတာကို အျပင္ခန္းက တပည့္ႀကီး ဦးကင္းက ထရံေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ကြင္းတိုက္ေနတာကိုလည္း ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ ။ ေတာက္.. ဒီလူေတြဟာ တကယ့္ ဆရာ အစစ္ေတြမွ မဟုတ္ဘဲ … လူလိမ္လူညာေတြဘဲ….။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း ဆရာထန္ရဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို အားရပါးရ စုပ္ေနတဲ့ သြယ္သြယ္မိုးယုကို ၾကည့္ရင္း တအားတင္းလာတဲ့ သူ႔လိင္တန္ကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားမိေနသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ေလးဖက္ေထာက္ရက္နဲ႔ စုပ္ေပးေနတာမို႔ ဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြနဲ႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ မဟုတ္လား ။ သြယ္သြယ္မိုးယုနဲ႔ ဆရာထန္တို႔ ဆက္ဆံေနပုံက အခုမွစၿပီး လိင္ဆက္ဆံတာ မဟုတ္ဘဲ အရင္က အေတြ႕အၾကဳံေတြ ရွိခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္မည္လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုက ခန႔္မွန္းလိုက္သည္ ။

သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ဆရာထန္ရဲ့ လိင္တန္ကို စုပ္ေပးေန႐ုံမကဘဲ ဆရာထန္ရဲ့ စအိုေပါက္ကိုပါ လၽွာနဲ႔ ထိုးဆြကလိေပးေနတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဆရာထန္ကလည္း သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ အစုပ္အယက္ေတြကို ေတာ္ေတာ့္ကိုသေဘာက်ပုံရသည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ ညည္းသံေတြက က်ယ္ေလာင္လွသည္ ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ သူ႔စုံစမ္းေတြ႕ရွိခ်က္ကို သူ႔ရဲမွူး ဦးဝင္းေမာင္သန္းကို ျပန္သတင္းပို႔ရမွာကို ဝန္ေလးေနသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယု ကိစၥကို သူက ရဲမွူးကို သတင္းပို႔ေပးလို႔လည္း သူ႔ကို ရဲမွူးက “ ေက်းဇူးဘဲကြ..” လို႔ ေျပာတာထက္ ဘာမွ ပိုမယ္ မထင္ဘူး ။ ရဲမွူးကို မေျပာဘဲ ရဲမွူးကေတာ္ကို သူသိေနတဲ့အေၾကာင္း ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး လိုတာေတာင္းတာက ပိုၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ ရွိလိမ့္မည္လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုက စဥ္းစားမိသည္ ။

သူ႔ကို မနက္က ရဲမွူးက

“ ဘယ္လိုလဲကြ.. ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို….။ ငါ့မိန္းမ အေၾကာင္း စုံစမ္းတာ ဘာထူးလဲ…။ အားမနာနဲ႔ကြာ.. မင္း ဘာျမင္သလဲ.. ဘာသိခဲ့ရသလဲ.. ဘြင္းဘြင္းသာ ေျပာကြာ…..”

လို႔ ေမးခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုက ရဲမွူးကေတာ္သည္ ရဲမွူး ရာထူးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ေဗဒင္ အၾကားအျမင္ဆရာ တစ္ေယာက္ဆီကို သြားၿပီး ယၾတာေခ်တာေတြ လုပ္ေနတာ ေတြ႕သည္လို႔ ေျပာျပလိုက္ပါသည္ ။ ရဲမွူးက

“ ဒါဘဲလား…. ရိုးရိုးသားသား ဟုတ္ရဲ့လားကြ….။ ျမင္ရင္ျမင္တာ ေျပာေနာ္..”

လို႔ ထပ္ေမးျပန္သည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း

“ ဆရာကေတာ္က ေအးေအးေဆးေဆးပါဘဲ …။ ဘာမွ ထူးျခားတာ မျမင္ခဲ့ရပါဘူး…”

လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္းလည္း ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို ေျဖတာကို သိပ္အားမရလွ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အပတ္က သူသည္ ဇနီး သြယ္သြယ္မိုးယုကို လိင္ မဆက္ဆံတာ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့ရာက ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပန္ဆက္ဆံခဲ့သည္ ။ ဒီအခါမွာ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ အဂၤါစပ္သည္ ေလာေလာလတ္လတ္ လိင္ဆက္ဆံထားခဲ့တဲ့ အေနအထား ျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ရသည္ ။ လိပ္ဆက္ဆံတာ မရွိဘဲ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာတဲ့အခါ အဂၤါစပ္သည္ စစခ်င္း ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ သိသိသာသာႀကီး တင္းၾကပ္ေနတတ္တာကို အိမ္ေထာင္သက္ၾကာၿပီး အေတြ႕အၾကဳံေတြ မ်ားခဲ့ၿပီးသား ဦးဝင္းေမာင္သန္းက သိထားသည္ ။ အခု ဆက္ဆံလိုက္တဲ့အခါ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ အဂၤါစပ္သည္ ပြင့္အာၿပီး တင္းၾကပ္တဲ့အရသာလည္း မရေတာ့တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ထက္ႀကီးတုတ္တဲ့ လီးေခ်ာင္းနဲ႔ လိုးေဆာင့္တာေတြကို ခံခဲ့သည္လို႔ေတာင္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မသကၤာျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ပြင့္လင္းသူပီပီ လိင္ဆက္ဆံတာ အၿပီး သြယ္သြယ္မိုးယုကို

“ေစာက္ဖုတ္က အေနအထား ပ်က္ေနပါလား.. တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ လိုးထားခါစပုံႀကီး….”

လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ သြယ္သြယမိုးယုက

“ ဟင့္ မလိုးပါဘူး…. ဘယ္သူနဲ႔မွ..။ ကိုႀကီးနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ သြယ္လည္း လိုခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္မိတာနဲ႔ ခရမ္းသီးနဲ႔ ကစားမိလို႔ေနမွာပါ ကိုႀကီးရဲ့…”

လို႔ ေျဖခဲ့သည္ ။ ဒါကို ဦးဝင္းေမာင္သန္းက မေက်နပ္ ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သြယ္သြယ္မိုးယုက ညာေနသည္….။ သူ မလြဲမေသြ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ဘြတ္ေနမည္လို႔ တြက္ဆေနသည္ ။

“ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို…..”

“ ဗ်ာ..ရဲမွူး…”

“ စုံစမ္းတာကို မရပ္ပစ္လိုက္နဲ႔ကြာ..။ မင္း ငါ့ကားကို ေမာင္းစရာ မလိုဘူး..။ ငါ တျခားရဲသားတစ္ေယာက္ကို ေခၚခိုင္မယ္…။ ဒီကိစၥကို မင္း ဖိဖိစီးစီး လိုက္စမ္းပါကြာ.. အားကိုးပါရေစ…..”

လို႔ ေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း

“ စိတ္ခ်ပါ ရဲမွူး….။ က်ေနာ္ ထပ္စုံစမ္း ေထာက္လွမ္းေပးပါမယ္…”

လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ ရဲမွူးရဲ့အိမ္မွာ ေနရသည္ ။ မနက္ပိုင္းမွာ ရဲမွူး အလုပ္ကို ထြက္သြားတာနဲ႔ ကားကို သုတ္သင္ေပးေနသေယာင္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားအနားမွာ မေယာင္မလည္နဲ႔ သူ ရွိေနသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယု ခဏၾကာေတာ့ အလွအပေတြ ျပင္ဆင္ၿပီး ထြက္လာသည္ ။

“ မမ…. က်ေနာ္ လိုက္ပို႔မယ္ေလ…”

လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုက ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ သြယ္သြယ္မိုးယုက

“ မမက တကၠစီနဲ႔ သြားမလို႔ကြ…”

“ မမရယ္… ကား ရွိေနတာဘဲ..။ က်ေနာ္လည္း အားေနတာဘဲ..။ က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္…”

လို႔ ေျပာၿပီး ကားတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။

“ မင္းကားကို စီးေတာ့ စီးခ်င္တယ္…။ ဒါေပမယ့္ မမ ဘယ္သြားတယ္ ဆိုတာကို မင္းဆရာကို ျပန္မေျပာေစခ်င္ဘူး.”

လို႔ သြယ္သြယ္မိုးယုက ေျပာလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုက

“ မမ သေဘာပါ..။ မမက မေျပာနဲ႔ဆိုရင္ က်ေနာ္က မေျပာပါဘူး…. မမ …”

လို႔ ေျပာရင္း ကားကို အိမ္ေရွ႕က ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။

“ အိုေကေလ.. မင္းကို မမ ယုံလိုက္မယ္ေနာ္…”

“ စိတ္ခ်ပါ မမ…. အခု က်ေနာ္ ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲဟင္…..”

“ ေဘာက္ေထာ္က ေရႊမွန္ကင္း ဟိုတယ္ကို…”

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို ရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။ ေရႊမွန္ကင္းဆိုတဲ့ ဟိုတယ္က နာမည္ႀကီး ။ သမီးရည္းစားေတြ ခ်ိန္းေဆာ္ၾကတဲ့ ဘိတစ္ခု ျဖစ္သည္ ။

“ မမ ခ်ိန္းထားတာ တစ္ခု ရွိလို႔ကြ..။ မမ အဲ့ကို သြားတာ မင္းဆရာကို မသိေစခ်င္ဘူး…”

“ စိတ္ခ်ပါ..မမ…က်ေနာ္ ျပန္မေျပာပါဘူး….”

“ အင္း..မမ…မင္းကို မုန႔္ဖိုးေပးမယ္…။ မင္း မမကို သုံးနာရီေလာက္ၾကာရင္ ျပန္လာေခၚမလား…”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ မမ..”

ေရႊမွန္ကင္းဟိုတယ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ သြယ္သြယ္မိုးယု ကားေပၚက ဆင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ ကားကို ေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေလၽွာက္ေမာင္းေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေရႊမွန္ကင္းဟိုတယ္ကို ျပန္လွည့္သြားလိုက္သည္ ။ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္းေလးကို အသာေခၚယူၿပီး ေစာာေစာက ေဆာ္မိုက္မိုက္က ဘယ္အခန္းကို ဝင္သြားသလဲလို႔ ေမးလိုက္သည္။ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးက ျပဳံးစိစိနဲ႔ အခန္း ( ၃၃ ) မွာ အစ္ကို …. လို႔ ေျပာျပသည္ ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း အခန္း ၃၃ နဲ႔ ကပ္ရက္က အခန္း ၃၄ ကို ခဏသုံးမည္ဆိုၿပီး ေကာင္ေလးကို ပိုက္ဆံထုတ္ေပးၿပီး ညႇိလိုက္သည္ ။ အခန္း ၃၄ ထဲကေနၿပီး အခန္း ၃၃ ဖက္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ အေပါက္ ရွာလိုက္သည္ ။ ဟိုတယ္ေတြရဲ့ ထုံးစံအတိုင္း အခန္းေတြကို ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ အေပါက္ေလးေတြ ေဖာက္ထားတာမို႔ တဖက္ခန္းကို ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို ေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ ရသည္ ။

ဟင္….။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို အံ့ၾသျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္သြားရသည္ ။တဖက္အခန္းမွာ ေတြ႕လိုက္ရတာက ဆရာထန္ရဲ့ လက္ေထာက္ ဦးကင္းႀကီးနဲ႔ ရဲမွူးကေတာ္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ပါဘဲ ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ ကိုယ္တုံးလုံးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ဦးကင္းရဲ့ တုတ္ဖီးတဲ့ လီးႀကီးကို က်က်နန စုပ္ေပးေနသည္ ။ အင္း.. မိန္းမေတြမ်ား ေဖာက္ျပန္တတ္လိုက္ၾကတာ..။ ဆရာထန္နဲ႔ လိုးရတာ အားမရလို႔ သူ႔လက္ေထာက္ အဖိုးႀကီးကိုေတာင္ ဟိုတယ္ လာကုန္းေနရတဲ့ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ လင္အေပၚမွာ ေဖာက္ျပားတဲ့ လုပ္ရပ္ကို အံ့ၾသျခင္းနဲ႔ ေခ်ာင္းေနမိသည္ ။

ၾကည့္ေနဆဲ ဦးကင္းက

“ ကေလးမ…လိုးၾကရေအာင္ကြာ…။ ငါ တအား ထန္ေနၿပီ…”

လို႔ ေျပာလိုက္တာကို ေတြ႕ရၾကားရသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုလည္း… လီးစုပ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး

“ သမီးလည္း တအား ထန္ေနတာဘဲ ဦးရယ္….”

လို႔ ျပန္ေျပာရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္ ။ ဦးကင္းလည္း သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ ေကာ့တင္းၿဖိဳးလုံးတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္ႀကီးေတြနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ေနလိုက္ရင္း

“ ဖင္ကုန္းေပးစမ္း ကေလးမ….”

လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ သြယ္သြယ္မိုးယုလည္း

“ ဟုတ္ ကဲ့ ဦး….”

ဆိုၿပီး ကုတင္ေစာင္းမွာ ဖင္ေထာင္ကုန္း ေပးလိုက္ေလသည္ ။ ဦးကင္းသည္ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြရဲ့ အေနာက္တည့္တည့္မွာ ေနရာ ဝင္ယူလိုက္သည္ ။ ဖင္တုံးႀကီးေတြက ဝိုင္းစက္စြင့္ကားေနတာ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုတစ္ေယာက္ သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ တပ္မက္သေဘာက်ေနရၿပီး လီးလည္း မတ္မတ္ေထာင္လာရသည္ ။ ဦးကင္းသည္ သူ႔လက္ဖဝါးထဲကို တံေတြးေတြ တထြပ္ထြပ္နဲ႔ ေထြးထည့္ၿပီး သူ႔လီးကို လက္နဲ႔ နယ္လိုက္သည္ ။သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ဖင္ကုန္းေပးထားရင္း…

“ ဦး…..ဘာၾကာေနတာလဲ…. လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ေလ….”

လို႔ မခ်င့္မရဲနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဦးကင္းက တဟဲဟဲ ရယ္လိုက္ၿပီး

“ ေခ်ာဆီထည့္ေပးေနတာပါ ကေလးမရယ္..”

လို႔ ေျပာၿပီး ဖင္ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို လီးႀကီး ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္ ။

“ အိုး….”

ပြတ္…..။

လီးထိပ္ ဒစ္ကားႀကီး ေစာက္ဖုတ္ထဲကို စြပ္ရက္ႀကီး ဝင္သြားသည္ ။ ဦးကင္းသည္ မ်က္စိကို ေမွးၿပီး ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း အရသာခံၿပီး လိုးထည့္ေနရင္း သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ဘယ္ညာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တဖန္းဖန္း ရိုက္ထည့္သည္ ။ ဦးကင္းသည္ တစြိစြိနဲ႔ လိုးထည့္ေနရင္း သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးကို လက္မနဲ႔ ဖိေခ် ကစားေနသည္ ။ ၾကည့္ရတာ ဦးကင္းသည္ ဖင္ေပါက္ကို လိုးဖို႔ စိတ္ကူးေနပုံရသည္လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုက ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္သည္ ဆိုသလို အထာေပါက္သည္ ။

သြယ္သြယ္မိုးယုကလည္း ဦးကင္း ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီျခဳံထြင္ေနသည္ကို သိသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ဖင္လိုးခံဖူးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ ဦးကင္း လိုးရင္လည္း ေပးမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ ။ဦးကင္းကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးေဆာင့္ရင္း က်င့္သားရလာတဲ့ လက္မကို ဖင္ေပါက္ထဲမွာ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုမွာလည္း လီးႀကီးတဲ့ ဦးကင္းကို ကုန္းခ်င္ေနလို႔ ဆရာထန္ မသိေအာင္ ဒီဟိုတယ္မွာ ခ်ိန္းၿပီး ကုန္းတာ ျဖစ္သည္ ။

ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ ဆရာကေတာ္ သြယ္သြယ္မိုးယုကို လိုးခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေနၿပီး တင္းမာေထာင္ထေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ကြင္းတိုက္ေနသည္ ။ တဖက္ခန္းက ဦးကင္းကေတာ့ တဖန္းဖန္းနဲ႔ ေဆာင့္ကာလိုးေနသည္ ။ လွိုင္းထန္ (သို႔မဟုတ္ )ဆရာထန္သည္ လုပ္လာတာ ၾကာလာေတာ့ အေၾကာက္တရား သိပ္မရွိေတာ့ ။ရဲရဲတင္းတင္းဘဲ သူ႔ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခ်ဥ္းကပ္ အကူအညီ ေတာင္းခံလာတဲ့ မိန္းမေတြကို ဆြဲဆြဲစားသည္ ။ ဦးကင္း ( သို႔မဟုတ္ ) ဦးပီကင္းႀကီးက

“ လွိုင္းထန္ .. လူေလး…. ဒို႔ လစ္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား…။ တျခားနယ္တနယ္ကို သြားၿပီး လုပ္စားၾကရင္ ေကာင္းမယ္…။ မင္းက အခု ရဲကေတာ္ကိုပါ တက္ႀကံေနတယ္…။ တနည္းနည္းနဲ႔ ေပၚေပါက္ခဲ့ရင္ ဒို႔ မစားသာဘူး.. မေခ်ာင္ဘူးကြ.. ဝိုင္းသမၾကမွာကြ….”

လို႔ သတိေပးေလသည္ ။ ဆရာထန္က

“ ဦးႀကီးက စိတ္ပူတတ္လြန္းတယ္ဗ်ာ..။ က်ေနာ္ လုပ္လာတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ…။ လွိုင္းထန္တို႔က အေရွာင္အတိမ္း ဂ်က္စီဂ်ိန္း ပါ…။ မပူပါနဲ႔.. က်ဳပ္ ခ်ည္တဲ့ႀကိဳး က်ဳပ္ ျပန္ျဖည္တတ္ပါတယ္ေလ…. ေအးေဆးပါ”

လို႔ ေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ႏြယ္သာကီသည္ ေယာက်္ားျဖစ္သူ ဗိုလ္မွူးသက္မင္း ရာထူးတိုးဖို႔ တိုးတက္ႀကီးပြားဖို႔အတြက္ ဆရာထန္ဆီကို ေရာက္လာတာ ျဖစ္သည္ ။ ႏြယ္သာကီသည္ ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ေမြးမီးမေလာင္ အဲကြန္းလႊတ္ထားတဲ့ တိုက္ထဲ အပူအပင္ မရွိေန.. အိမ္အကူေတြ ခ်က္ေပးတာစား.. ေလၽွာ္ေပးတာဝတ္ေနရတဲ့ အရာရွိကေတာ္ တစ္ေယာက္မို႔ ႏုဖတ္စိုေျပေနသည္ ။ စားနိုင္သည္ ဆိုၿပီး သြားျဖဲနျဖဲစားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ အစစ သတိရွိ ဆင္ျခင္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္မို႔ ႏြယ္သာကီသည္ ပိန္ပါး ခ်ပ္ရပ္ဆဲ ျဖစ္သည္ ။ ပစၥည္းေကာင္းတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာ ျမင္တာနဲ႔ သိနိုင္သည္ ။ ကိုယ္လုံး ေကာက္ေၾကာင္းက အေကြ႕အေကာက္ အမို႔အေမာက္ေတြနဲ႔ မိုက္သည္ ။

ဆရာထန္သည္ ႏြယ္သာကီကို ျမင္တာနဲ႔ သေဘာက်သြားသည္ ။ ႏြယ္သာကီသည္ လတ္တေလာ ညိေနတဲ့ ရဲမွူးကေတာ္ သြယ္သြယ္မိုးယုထက္ သုံးျပန္မက ပိုမိုက္သည္ ။ ျမင္တာနဲ႔ ဆရာထန္ ေႂကြသြားသည္ ။ ႏြယ္သာကီသည္ ေခတ္ပညာတတ္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာၾကတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို လတ္တေလာလည္း လင္ျဖစ္သူက အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္မို႔ သူမကို လိမ္လည္ဖို႔ လွည့္ဖ်ားဖို႔က ပိရိဖို႔ လိုမည္ကို ဆရာထန္က သိသည္ ။ ပိပိရိရိနဲ႔ ဖ်န္းနိုင္ရင္ ပတ္နိုင္ရင္ ႏြယ္သာကီကို ေကာင္းေကာင္း ခီးရမည္ ဆိုတာကို သိသည္ ။ ဦးကင္းကေတာ့

“ လွိုင္းထန္.. မင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးေပၚမွာ ႀကိဳးတန္းေလၽွာက္ေနၿပီ…။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း က်ားၿမီးကို ဆြဲေနတယ္….။ ၾကည့္လုပ္ကြာ….။ ငါလည္း အသက္ႀကီးမွ ေဂ်းထဲ မေအာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး…”

လို႔ သတိေပး ေျပာေပမယ့္ လွိုင္းထန္သည္ အေၾကာက္တရား လုံး၀ မရွိေပ ။ ႏြယ္သာကီကို လူမသိတဲ့ သူတို႔ လုပ္ေနၾက “ ဘိ ” ၿခံေလးထဲကို ေန႔လည္ ၁ နာရီတိတိ လာဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္ပါသည္ ။ ခက္တာက ႏြယ္သာကီသည္ ကားကို ကိုယ္တိုင္ မေမာင္း ။ လင္ျဖစ္သူရဲ့ ႐ုံးကားနဲ႔ဘဲ အျပင္ထြက္ သြားလာတတ္သူ ျဖစ္သည္ ။ ဆရာထန္ ခ်ိန္းတဲ့ဆီကို လင္ေယာက်္ား ဗိုလ္မွူးထက္မင္းရဲ့ ကားဒရိုင္ဘာႀကီးကိုဘဲ လိုက္ပို႔ခိုင္းေလသည္ ။

ႏြယ္သာကီသည္ ဆရာထန္က သူသည္ က်င့္ႀကံထားသူျဖစ္လို႔ သူ႔အသားနဲ႔ ထိၿပီး ဓါတ္ကူးလိုက္ရင္ လင္ျဖစ္သူရဲ့ ႀကီးပြားတိုးတက္လာ လမ္းေတြကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လာလိမ့္မည္လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ ဆရာထန္နဲ႔ အဝတ္ ၾကားခံမပါဘဲ အသားခ်င္း ထိၾကဖို႔ သေဘာတူလိုက္ေလသည္ ။ ၾကဳံဖူးတဲ့ မိန္းမေတြ ေျပာျပတာကေတာ့ အသားခ်င္း ထိ႐ုံ မဟုတ္ဘဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထပ္ရက္ လွဲအိပ္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္း ပြတ္ၾကရတာတဲ့ ။ ႏြယ္သာကီလည္း..

“ ဒါဆို ..လိင္ဆက္ဆံတဲ့သေဘာေပါ့ေနာ္..”

လို႔ ေမးၾကည့္မိတဲ့အခါ ၾကဳံဖူးတဲ့ မိန္းမက

“ လိင္အဂၤါခ်င္းေတာ့ မသြတ္သြင္းပါဘူး ညီမရယ္..။ အဲ…. ထိမ္ တိုးမိ ပြတ္မိတာေတာ့ ရွိမွာေပါ့ေလ….”

လို႔ ေျဖေလသည္ ။

“ အမေလး..အမရယ္…..ရင္တုန္စရာႀကီးပါလား…”

လို႔ ႏြယ္သာကီက ေျပာလိုက္မိခဲ့သည္ ။ ဒီမိန္းမကေတာ့ ျပဳံးစိစိနဲ႔..

“ ေျပာမယုံ ၾကဳံဖူးမွ သိလိမ့္မယ္….ညီမေရ…။ ဆရာထန္က စူပါႀကီး….”

လို႔ ေျပာခဲ့သည္ ။ ႏြယ္သာကီလည္း ..“ ဘာ စူပါ လဲဟင္..”

လို႔ အထပ္ထပ္ ေမးခဲ့ေပမယ့္ သူကမေျပာျပဘူး ။ ဆရာထန္ရဲ့ လက္ေထာက္ ဦးကင္းက အခန္းလြတ္တစ္ခုထဲမွာ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အကုန္လုံးကို ခၽြတ္ပစ္ၿပီး အိပ္ရာခင္း ျဖဴျဖဴႀကီး တစ္ထည္ကိုဘဲ ကိုယ္မွာ ရစ္ပတ္ထားရင္း ဆရာထန္ကို ေစာင့္ဖို႔ ေျပာေလသည္ ။ ႏြယ္သာကီသည္ ဆရာထန္နဲ႔ ဓါတ္ကူးရမွာကို ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္နဲ႔ စိတ္ေတြ အရမ္းကို လွုပ္ရွားေနသည္ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဦးကင္းေပးတဲ့ အိပ္ရာခင္းျဖဴျဖဴႀကီးကို ကိုယ္မွာ ရစ္ပတ္ဖို႔ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ႏြယ္သာကီရဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံး အလွကို တစ္ဖက္ခန္းက ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းတို႔ကေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾကသည္ ။

ႏြယ္သာကီသည္ နို႔လုံးႀကီးေတြ တင္းတင္းလုံးလုံးနဲ႔ ခါးကေသးေသး တင္ပါးေတြက စြင့္ကား ထယ္ဝါေနတာကို ဆရာထန္လည္း အျမည္းသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။ ႏြယ္သာကီမွာေတာ့ အိပ္ရာခင္းႀကီး ကိုယ္မွာ ပတ္ရစ္ၿပီး ဆရာထန္ အလာကို ကုတင္ေလးေပၚမွာ ေစာင့္ေနသည္ ။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ့အခါ ဆရာထန္သည္ ႏြယ္သာကီ ရွိေနတဲ့ အခန္းေလးထဲကို ဝင္လာသည္ ။ ႏြယ္သာကီသည္ ကိုယ္လုံးတီးႀကီး ဝင္လာတဲ့ ဆရာထန္ကို မ်က္လုံး အျပဴးသားေလးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး တအား အံ့ၾသေနသည္ ။ ေပါင္ၾကားက လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးသည္ ရွည္လည္း ေတာ္ေတာ္ ရွည္တဲ့အတြက္ပါ ။ ဟိုမိန္းမတစ္ေယာက္ ေျပာျပခဲ့ဖူးတဲ့ စူပါႀကီးဆိုတာ ဒါႀကီးေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္မည္လို႔ သေဘာေပါက္လိုက္သလိုဘဲ…။

“ ကဲ မိန္းကေလး.. ဓါတ္ကူးၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ ထင္တယ္….”

“ ဟုတ္ပါတယ္..ဆရာ….အဆင္သင့္ပါဘဲရွင္ ….”

ႏြယ္သာကီရဲ့ ကိုယ္မွာ ပတ္ရစ္ထားတဲ့ အိပ္ရာခင္းႀကီးကို ဆရာထန္က ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္ပါသည္ ။

“ အိုး…ဆရာ…..”

ႏြယ္သာကီလည္း မိေမြးတိုင္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားတာမို႔ ရွက္ၿပီး ဖြံ့ထြားတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို လက္တဖက္နဲ႔ ကာ… ေပါင္ၾကားက ေဖါင္းမို႔မို႔ႀကီးကို လက္ဖဝါးတဖက္နဲ႔ကာလိုက္သည္ ။ ဆရာထန္က ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔

“ ဒီလို ရွက္ေနလို႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူး.. မိန္းကေလး….။ လက္ကာေျခကာ မလုပ္ေနနဲ႔..။ ကိုယ္ခ်င္းအပ္ လူခ်င္းထပ္ၾကရေအာင္…”

လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ႏြယ္သာကီကို ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး သူက အေပၚကေန တက္ေမွာက္လိုက္သည္ ။ ဒီလိုတက္ေမွာက္တဲ့အခ်ိန္ ဆရာထန္ရဲ့ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္က ႏြယ္သာကီရဲ့ ရင္သားႀကီး ႏွစ္ခိုင္အေပၚ ဆုပ္ကိုင္ရက္သား ျဖစ္ေနသလို ဆရာထန္ရဲ့ တုတ္လုံးတဲ့ လိင္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ႀကီးကလည္း ႏြယ္သာကီရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ထိုးေထာက္မိေနသည္ ။

“ မိန္းကေလး… ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ဟထားၿပီး လၽွာကို ထုတ္ထား…။ က်ဳပ္လၽွာနဲ႔ မိန္းကေလးရဲ့လၽွာတို႔ ပြတ္ၾကရမယ္”

ဆရာထန္ရဲ့ ဓါတ္ကူးတဲ့ပုံက ႏြယ္သာကီ့ ကာမစိတ္ေတြကို တရွိန္ရွိန္ နိုးႂကြလာေစၿပီ ။ လၽွာခ်င္း ပြတ္ၾကသလို နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ဆုပ္တာ ခံေနရၿပီး ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း လီးဒစ္ႀကီးက ပြတ္ထိေနေတာ့ စိတ္ေတြ တအားကို ထႂကြလာရေလသည္ ။ ဆရာထန႔္ လက္တဖက္က ႏြယ္သာကီရဲ့ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ကို ဖမ္းစမ္းလိုက္သည္ ။ အရည္ေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတာကို ဆရာထန္ သိလိုက္ရသည္ ။

“ အင္း..သဘာ၀ ဟာ သဘာ၀ ပါဘဲ……” ( စာေရးသူ )

ဖိုနဲ႔မ ထိေတြ႕ၾကရင္ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ၾက.. စိတ္ေတြ ထႂကြ လာရျမဲ မဟုတ္လား…။ ဆရာထန္က

“ မိန္းကေလး…. ငါတို႔ ေျပာင္းျပန္ ဓါတ္ကူးၾကမယ္…”

လို႔ ႐ုတ္တရက္ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ႏြယ္သာကီလည္း နားမလည္လို႔

“ ဘယ္လို ေျပာင္းျပန္လဲ ဆရာ…”

လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ပါသည္ ။ ဆရာထန္က

“အခုအတိုင္း ကိုယ္ခ်င္းအပ္ လူခ်င္းထပ္ၾကရမွာ…။ ေျပာင္းျပန္ ထပ္ၾကအပ္ၾကရမွာ…”

လို႔ ရွင္းျပလိုက္ၿပီး ႏြယ္သာကီရဲ့ ကိုယ္အေပၚကေန ခြာလိုက္သည္ ။ ဒီတခါ ထပ္ရအပ္ရတာက ေျပာင္းျပန္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ႏြယ္သာကီရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ အပ္ေန ထပ္ေနသလို ႏြယ္သာကီရဲ့ ေအာက္ပိုင္းေတြက ဆရာထန္ရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကပ္ေနအပ္ေနသည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးကို ႏြယ္သာကီရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ အနားမွာ ရလိုက္သည္ ။ ႏြယ္သာကီရဲ့ မ်က္ႏွာကို လာကပ္တဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးက ပူေႏြးေႏြးႀကီး ။ အရည္ေတြထဲ ထိပ္ကအေပါက္ေလးကေန စိမ့္ထြက္ ယိုစီးက်ေနသည္ ။

“ မိန္းကေလး… ဆရာ့တန္ဆာကို မင္း ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္….”

“ အို…..”

“ အခ်ိန္မရွိဘူးကြယ္.. လုပ္စရာရွိ လုပ္လိုက္..။ ဆရာလည္း မင္း တန္ဆာထဲကို ဆရာ့လၽွာ ထည့္လိုက္မယ္….”

“ ဟုတ္…..ဆရာ…”

တကယ္ေတာ့ ႏြယ္သာကီသည္ အိမ္က ေယာက်္ားကို ပုေလြကိုင္ေပးေနၾကပါ ။ အခုလို သူစိမ္းေယာက်္ား ဆရာ့တန္ဆာကို စုပ္ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ တအား ေဖာက္ျပန္ လွုပ္ရွားမိရသည္ ။ ဆရာ့တန္ဆာထိပ္ဒစ္လုံးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသြင္းၿပီး စုပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ဆရာကလည္း ႏြယ္သာကီ့အဖုတ္ကို သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ ထိုးေကာ္ေနသည္ ။ အဖုတ္ကို နမ္းလိုက္ ရွူလိုက္ လုပ္ေနသည္ ။ ဒီ ယားက်ိက်ိ ဖီလင္က ႏြယ္သာကီကို ဖီလင္ေတြ ဇြတ္တက္ေစသည္ ။

ဆရာ့လီးတန္ႀကီးကို အျပတ္ စုပ္ပစ္လိုက္မိခ်ိန္ ဆရာကလည္း ႏြယ္သာကီ့အဖုတ္ကို သူ႔လၽွာႀကီးနဲ႔ ဖိဖိ ယက္ေပးသည္ ။ သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္း အျပန္အလွန္ စုပ္ယက္ေပးလိုက္ၾကတာ မရပ္မနားပါဘဲ ။ ဆရာထန္သည္ ေစာက္ဖုတ္ အယက္ ကၽြမ္းလွသည္ ။ ေစာက္စိကို လွာထိပ္နဲ႔ ကလိလိုက္ ထိုးဆြလိုက္ စုပ္ေပးလိုက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဘာဂ်ာပညာစြမ္းေတြ ျပသေနသည္ ။ ႏြယ္သာကီကလည္း လီးကို အျပတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္ ။

“ မိန္းကေလး…”

“ ရွင္ ဆရာ….”

ဆရာထန္က အဖုတ္ကေန မ်က္ႏွာခြာလိုက္ၿပီး ေခၚလိုက္လို႔ ႏြယ္သာကီကလည္း လီးႀကီးကို ပါးစပ္က ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ထူးလိုက္သည္ ။

“ ဓါတ္ကူးလို႔ေတာ့ ၿပီးၿပီ။ ဓါတ္လုံးကို မင္းကိုယ္ထဲကို ဆရာ ပို႔ေပးရေတာ့မယ္….။ အဝင္ေကာင္းေအာင္ မင္းက ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးထားရမယ္…။ ဆရာက ဓါတ္လုံးကို ေျမစိုက္နည္းနဲ႔ ထည့္ေပးရမယ္….။ ဟုတ္ၿပီလား…”

“ ဟုတ္ ဆရာ.. က်မ ဖင္ေထာင္ကုန္းလိုက္ရမလားဟင္…”

“ ေအး..ေအး..မင္း ေပါက္သားဘဲ…မဆိုးဘူး..။ မင္း ေပါက္လြယ္တယ္.. ကဲ.. ကဲ.. ကုန္းလိုက္စမ္း..”

“ဟုတ္ ဆရာ….”

ႏြယ္သာကီက ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္ ။

“ ေထာင္လိုက္..ဖင္ေတြကို…အေပၚကေန ေျမစိုက္နည္းနဲ႔ ထည့္မွာ…..”

“ ဘာ..ဘာကို ထည့္မွာလဲ ဆရာ…”

“ ဓါတ္လုံး….ဓါတ္လုံး……”

ဆရာထန္ ထည့္ၿပီ ။ အေပၚစီးက ေျမစိုက္နည္းနဲ႔ ထည့္တာ ။ ဓါတ္လုံးေတာ့ မဟုတ္ ။ သူ႔တန္ဆာႀကီး ။

“ အိုး..အူးအူးအူး……”

တဇြတ္ဖြတ္နဲ႔ ထည့္ေနတဲ့ ဆရာထန႔္ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးရဲ့ အဝင္အထြက္ေတြေၾကာင့္ ႏြယ္သာကီရဲ့ပါးစပ္က ေအာ္သံေလး ထြက္လာသည္ ။

“ ဝင္ၿပီ..ဝင္ၿပီ… အထဲထိေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ေပးလိုက္ၾကရေအာင္… မိန္းကေလး………..”

ဆရာထန္က ႏြယ္သာကီ့ ဖင္ႀကီးေတြအေပၚမွာ ခြၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲကို ဒလစပ္ လိုးေဆာင့္ေနပါသည္ ။

“ အား…..အားရွီး…အား… အမေလး….. အိုး….. ရွီး.. ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာရယ္….”

“ ဓါတ္လုံးကို အထဲမွာ တြယ္ညိေအာင္ ဖိဖိေလး ေဆာင့္ေပးရမယ္….။ ခံလို႔ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား…”

“ ဟင့္..ေကာင္းတယ္ ဆရာ….”

“ ကဲ ေဆာင့္ၿပီ..ခပ္ျပင္းျပင္းေလး….”

ဖြပ္ဖပ္ အသံေတြ ညံသြားသည္ ။

“ အား…အူး…… အမေလး…… ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာရယ္…. အား…. အားရွီး…..”

ဆရာထန္သည္ လီးႀကီးသလို လိုးအားကလည္း သန္သည္ ။ တအားေဆာင့္ေပးလို႔ ႏြယ္သာကီ အေသခိုက္သြားရသည္ ။ ဆရာထန္သည္ ႏြယ္သာကီရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္မၿပီး လိုးေပးျပန္သည္ ။ ႂကြက္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ ကိုယ္လုံးသည္ တအား ၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္လို႔ ႏြယ္သာကီထင္သည္ ။ ကိုယ္လုံး ပိန္သြယ္သြယ္ က်စ္က်စ္မွာ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားက လီးတန္ႀကီးကလည္း တကယ့္ကို ေယာက်္ားပီသ စံခ်ိန္မွီသည္ ။

“ အိုး…….အား……အား…… အား….. ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာရယ္….။ ဆရာ့ကိုေတာ့ က်မ စြဲသြားရပါၿပီ…. စိတ္တိုင္းက်လိုး ဆရာ….. အမေလး……. ေကာင္းလိုက္တာ…”

ႏြယ္သာကီသည္ ဆရာထန္ရဲ့ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ေပးတာေတြေၾကာင့္ အထြဋ္အထိပ္ကို တက္လွမ္းသြားရၿပီ ။

“ အိုး…ဆရာရယ္… အရမ္းႀကိဳက္တာဘဲ … ဆရာ့လီးႀကီးကို ဆြဲမႏုတ္လိုက္ပါနဲ႔ဦး……”

ေယာက်္ား ရာထူးတိုးတာ မတိုးတာ မသိေတာ့။ ဆရာထန္သည္ ေယာက်္ားထက္ေတာ့ အလိုးေကာင္းသည္ ။ စိတ္ဆႏၵေျပေပ်ာက္သြားရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးနိုင္လို႔ သူ႔ဆီကို ထပ္ခါထပ္ခါ သြားသြားၿပီး အလိုးခံရေတာ့သည္ ။

သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ဦးကင္းနဲ႔ ဟိုတယ္မွာ လိုးအၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕မွာ ကားထိုးၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဦးကင္းသည္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ မပ်က္စီးေသးဘူး ။ သူ႔လီးႀကီးက ႀကီးတုတ္ရွည္လ်ားလို႔ ေယာက်္ားျဖစ္တဲ့ ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္းရဲ့ လီးထက္ သုံးဆေလာက္ ပိုႀကီးသည္ ။ လိုးတာကလည္း ဦးဝင္းေမာင္သန္းထက္ ပိုၿပီးေကာင္းသည္ ။ ဆရာထန္နဲ႔ လိုးရတာေလာက္ေတာ့ ေဆာင့္အားက မေကာင္းလွေပမယ့္ ဦးကင္းကိုလည္း ႀကိဳက္သည္ ။

“ ေဟး.. ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို.. မင္း မမကို လာေစာင့္ေပးတာ ေက်းဇူးဘဲကြာ..။ မမလည္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးတာ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းသြားတယ္..။ မင္း ဗိုက္ဆာေနၿပီလား… မင္းကို မမ ထမင္းေကၽြးမယ္ေလ….”

“ ရပါတယ္… မမ….။ ရဲမွူးက မမ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကို လိုက္ပို႔ဖို႔ က်ေနာ့္ကို မွာထားပါတယ္…..”

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကေျပာရင္း ကားကို ဟိုတယ္ေရွ႕ကေန ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ ပုံစံက ခုနက တအားလိုးလာလို႔ ပင္ပန္းေနတဲ့ပုံ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း သြယ္သြယ္မိုးယုကို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းခိုင္းၿပီး ဦးကင္း တအားလိုးခဲ့တာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး လီးေတာင္လာသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုကို လိုးခ်င္စိတ္ေတြက တားမရဆီးမရ ျဖစ္ေပၚေနသည္ ။

“ ထမင္းဆိုင္ ေကာင္းေကာင္းကို ေမာင္းကြာ…။ မမနဲ႔ မင္းနဲ႔ ထမင္း စားၾကရေအာင္….”

“ ဟုတ္ကဲ့ မမ…”

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း သူတို႔ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ နီးတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေမာင္းသြားလိုက္သည္ ။ ဒီဆိုင္က အေပၚထပ္ ထပ္ခိုးေလးမွာ သီးသန႔္အခန္းေတြ ရွိတာကို ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို သိသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲ သီးသန႔္ စားေသာက္နိုင္လို႔ လြတ္လပ္သည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုကို ထမင္းစားရင္း ေဆြးေႏြးလိုက္သည္ ။

“ မမနဲ႔ ဆရာထန္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ၾကတဲ့ဟာကို ရဲမွူးကို က်ေနာ္ မတင္ျပဘဲ ေနလိုက္မယ္….။ မမ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို မေျပာဘဲ ေနလိုက္မယ္…။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို မမ ေပးလိုးရမယ္…..။ မမ သေဘာတူတယ္ မဟုတ္လားဟင္….”

လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္မိုးယုလည္း မခိုးမခန႔္နဲ႔ ရယ္လိုက္ရင္း..

“ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို.. ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို.. မင္းက တကယ့္ လူလည္ေလးဘဲ ….။ မင္းက အျပာစာအုပ္ထဲကလို ကိုယ့္ေဘာ့စ္ရဲ့ မိန္းမကို လုပ္ဖို႔ ႀကံတာေပါ့ေလ…… ဟင္းဟင္း…..။ မင္းက မမကို လုပ္ခ်င္ရေအာင္ မင္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းက ဘယ္ေလာက္ ရွိလို႔လဲကြ…..။ မမက ပဲျမစ္ေလာက္ ဟာေလးေတြကိုဆို စိတ္ဝင္စားတာ မဟုတ္ဘူးကြ….”

လို႔ ေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကို ျပလိုက္သည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယု အံ့အားသင့္သြားသည္ ။ တကယ့္ကို စံခ်ိန္မွီတဲ့ အႀကီးစား အရွည္စား ဆိုက္ ျဖစ္ေနလို႔ ။

အိုး … မင္းေလးလည္း ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းလိုပါဘဲလားကြယ္…… လို႔ ပါးစပ္က တိုးတိုးေလး ထုတ္ေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ..

“ အင္း.. ဒါေပမယ့္ အခု မမ.. ဟိုဘဲႀကီးနဲ႔ လုပ္လာလို႔ ေပေရာညစ္ပတ္ေနတယ္ကြယ္..။ နည္းနည္းလည္း ပင္ပန္းေနတယ္….။ မမ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ခဏ နားခ်င္ေသးတယ္….။ မင္းနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတာ့ ရွိပါတယ္…..။ မမကို အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းေပးကြာ…”

လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို ေျပာသည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုလည္း

“ ရပါတယ္….မမ……။ မမ.. က်ေနာ့္ကို ေပးလိုးရင္ ၿပီးတာဘဲ …။ မမ ေက်နပ္ေအာင္ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးမွာပါ မမ..”

လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ လက္ကေလး တစ္ဖက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ေကာက္ကိုင္ဆုပ္လိုက္ၿပီး ေထာင္မာေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္း အေပၚကို တင္ေပးလိုက္ေလသည္ ။

“ ဟဲ့..ဒါက ဘာလဲ….”

“ နမူနာ စရံသတ္တဲ့ အေနနဲ႔ က်ေနာ့္လီးကို မမ စုပ္ေပးမလားလို႔…”

“ ဟာကြာ.. မင္းကလည္း အလည္ေလးဘဲ…”

လို႔ သြယ္သြယ္မိုးယုက ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုရဲ့ လီးတန္ကို စုပ္ေပးေလသည္ ။ ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္းသည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို မသကၤာဘူး ။ သူ႔မိန္းမ သြယ္သြယ္မိုးယုရဲ့ ေျခလွမ္းေတြ ပ်က္ေနတာကို သိေနလို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို စုံစမ္းခိုင္းတာ ဒီေကာင္က သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ပုံမွန္ အေျခအေနပါဘဲ.. ဘာမွ မေကာင္းတာ မလုပ္ပါဘူးလို႔ သတင္းပို႔သည္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔တပည့္ေဟာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ပြႀကီးကို လွမ္းေခၚၿပီး သြယ္သြယ္မိုးယုကို လိုက္ေခ်ာင္းခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ ပြႀကီးကို မသိဘူး ။ ပြႀကီးသည္ ဦးဝင္းေမာင္သန္း ငယ္ငယ္က ခင္ခဲ့တဲ့ တပည့္ပါ ။ပြႀကီးသည္ ခိုင္းတာကို အကုန္ မညည္းမျငဴ လုပ္ေပးတဲ့ တပည့္တေယာက္မို႔ စိတ္ခ်သည္ ။

“ပြႀကီး… ငါ့မိန္းမ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္.. ရွုပ္ေနတယ္ ဆိုတာေတြကို မင္း လိုက္စမ္းကြာ….။ ဟိုေကာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကိုလည္း လိုက္..။ ဒီေကာင္ ငါ့ကို ညာေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ကြ..။ ငါလည္း ရဲလုပ္စားလာတာ ၾကာၿပီ.. အံတိုေနၿပီ ….။ ညာေနၿပီ ဆိုရင္ အလိုလို သိေနတယ္…..။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘို ငါ့ကို ညာေနတယ္ကြ…။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုဘဲ…..”

လို႔ ရဲၾကပ္ပြႀကီးကို ေျပာလိုက္သည္ ။ ရဲၾကပ္ပြႀကီးလည္း ခပ္ေဝးေဝးကေန သြယ္သြယ္မိုးယု နဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ မၾကာခင္မွာဘဲ ဆရာထန္ရဲ့ တရားစခန္းကို သြားေနတဲ့ သြယ္သြယ္မိုးယုကို ေတြ႕သလို ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုနဲ႔ ဟိုတယ္တစ္ခုေပၚကို တက္သြားတဲ့ သြယ္သြယ္မိုးယုကိုလည္း ေတြ႕ရသည္ ။

ရဲၾကပ္ပြႀကီးက ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္းကို သူေတြ႕တာေတြကို သတင္းပို႔လိုက္သည္ ။ ဒီ ဆရာဆိုတဲ့ ေကာင္က ငါ့မိန္းမကို ေခၚအိပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို အတိအက် အေသအခ်ာ သိခ်င္တယ္.. အေထာက္အထား လိုတယ္…. ေသခ်ာရင္ ငါ့မိန္းမကို ကြာရွင္းလိုက္မယ္.. ဟို ဆရာတု ႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း ေဂ်းထဲ ပို႔ပစ္လိုက္မယ္ကြာ….. လို႔ ဦးဝင္းေမာင္သန္းက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ သူ႔လက္ေထာက္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္က

“ က်မ ေသခ်ာေအာင္ သြားေထာက္လွမ္းေပးမယ္ ရဲမွူး…”

လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ

“ ေအး..ေကာင္းသားဘဲ…။ မိန္းမသား တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ ဟို ဆရာထန္ဆိုတဲ့ ငတိက မႊန္ၿပီး မေကာင္းတာႀကံမွာ ေသခ်ာတယ္….။ ညည္းက သူ႔ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လို႔ ရၿပီ ဆိုတာနဲ႔ လက္ထိပ္သာ ခတ္ပစ္လိုက္…။ ငါ့ဆီကိုလည္း ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္…”

လို႔ ခိုင္းေလသည္ ။ ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္သည္ ျဖဴေဖြးသန႔္ျပန႔္ၿပီး ကိုယ္လုံးကလည္း ေယာက်္ားသားတို႔ တပ္မက္စရာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းမို႔ ဆရာထန္ သေဘာက်ေလာက္သည္လို႔ ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္း ထင္သည္ ။

မေန႔ညက လွိုင္းထန္နဲ႔ ဦးကင္း အေက်အလည္ ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ၾကသည္ ။ ဦးကင္းက

“ လွိုင္းထန္… ဒို႔ ေငြလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို စုမိၿပီ….။ တျခားနယ္ကို ေရႊ႕ၾကပါစို႔…”

လို႔ အႀကံေပး တိုက္တြန္းသည္ ။ ဒီတခါေတာ့ လွိုင္းထန္သည္ ဦးကင္း ေျပာတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္သည္ ။

“ ဟုတ္တယ္…ဦးကင္း….။ က်ေနာ္တို႔ လစ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္….။ စားသင့္တာထက္ေတာင္ ပိုစားခဲ့ၿပီးၿပီေလ…။ နယ္ေျပာင္း စားလိုက္ၾကဦးစို႔..”

လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ ရဲမွူးကေတာ္ သြယ္သြယ္မိုးယုနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ကေတာ္ ႏြယ္သာကီကို စိတ္ႀကိဳက္ ဗ်င္းခဲ့အၿပီး လွိုင္းထန္ရဲ့ စိတ္ေတြ ေလးလံသည္ ။ မၾကာခင္ သူ တစ္ခုခု အခက္အခဲ ျဖစ္ေတာ့မည္လို႔ သူ႔ဆဌမအာ႐ုံက သိေနသလိုဘဲ ။

“ ဦးကင္း… စၿပီး သိမ္းဆည္းေတာ့ဗ်ာ..။ က်ဳပ္တို႔ မၾကာခင္ ေရႊ႕မယ္….။ တိတ္တဆိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ပုံစံေလးနဲ႔… ခိခိ….. ခါတိုင္းလိုေပါ့……”

လို႔ ဦးကင္းကို ေျပာလိုက္သည္ ။ ဦးကင္းလည္း ဝမ္းသာသြားသည္ ။ ေျခရာေဖ်ာက္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီ မဟုတ္လား..။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ ရွိေနတဲ့ တရားစခန္း လုပ္ထားတဲ့ အိမ္ေလးရဲ့ အေရွ႕ကို မိန္းမတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။

“ ဟင္…… ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ လာေနတယ္…. လွိုင္းထန္ေရ…..”

“ အင္း…. က်ေနာ္တို႔ ေရႊ႕ေတာ့မယ္ဆိုမွ ေရာက္လာျပန္ၿပီ….။ အာပါးပါး.. နည္းတဲ့ ဆုံႀကီး မဟုတ္ဘူး…..။ တကယ့္ စစ္ကိုင္းအိုးႀကီး….။ ကဲ ဦးကင္းရယ္.. ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ လက္ခံလိုက္ပါဗ်ာ…..”

လွိုင္းထန္သည္ ေရာက္လာတဲ့ မိန္းမက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ကိုယ္လုံးေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္ေနလို႔ တဏွာစိတ္က ယိုဖိတ္သြားရျပန္သည္ ။ ဦးကင္းလည္း..

“ လက္မခံခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ…. အခ်ိန္ သိပ္မရေတာ့ဘူး…. လစ္ဖို႔ တန္ေနၿပီ…..”

လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဧည့္သည္ မိန္းမသည္ သူတို႔အိမ္တံခါးကို ေခါက္လိုက္ပါသည္ ။ လွိုင္းထန္က

“ ဦးကင္း.. လက္ခံလိုက္ဗ်ာ….။ ေနာက္ဆုံး တစ္ေယာက္… ေနာက္ဆုံးပိတ္ေပါ့…”

“ အင္း…လွိုင္းထန္….ခက္တယ္ကြာ..ခက္တယ္…”

လို႔ ဦးကင္း ညည္းရင္း တံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။

“ ဘာကိစၥမ်ားလဲကြဲ႕…..”

ဦးကင္းက စိပ္ပုတီးႀကီးကိုင္လ်က္ ေမာ့ကာ ေမးလိုက္သည္ ။

“ က်မ ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ….”

“ ဘာအတြက္လဲဟင္….”

“ က်မရဲ့ ေရွ႕ေရးကို ဆရာ့ကို ေမးခ်င္လို႔..။ ေနာက္ၿပီး… က်မ ေဆးကုခ်င္တာေတြလည္း ရွိလို႔…”

“ အင္း… အမွန္က ဆရာနဲ႔ က်ဳပ္က ဟိမဝႏၲာေတာင္ေပၚကို တရားက်င့္ဖို႔အတြက္ ခရီးထြက္ေတာ့မလို႔ကြယ့္…။ ကုသိုလ္ျဖစ္ ကုသေဟာေျပာေပးတာေတြကို ရပ္ဆိုင္း ပိတ္လိုက္ေတာ့မလို႔ ျပင္ေနတာ……”

“ ဟာ… ဒီလို မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ဦး ဘႀကီးရယ္…။ က်မကိုေတာ့ လက္ခံလိုက္ပါ..။ ေနာက္ဆုံးပိတ္ အေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္…”

“ ခက္တယ္…ကေလးမ…..”

“ လက္ခံလိုက္ပါရွင္.. က်မလည္း ဆရာႀကီးတို႔ ခရီးထြက္ဖို႔ကို အလွူေငြ ထည့္ပါမယ္…..”

“ ေငြက အေရးမႀကီးပါဘူး.. ကေလးမရယ္…..။ ေငြအေၾကာင္း ထည့္မေျပာပါနဲ႔..”

“ ေဆာရီးပါ ဘႀကီးရယ္…။ က်မေျပာတာ ေလာသြားလို႔ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ…”

“ ကဲ..ကဲ… ေနာက္ဆုံး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ လက္ခံလိုက္မယ္……။ ကေလးမ နာမည္က ဘာတုန္း…”

“ က်မနာမည္က မာလာပါ ဘႀကီး…..။ က်မ ဆရာထန္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ ေတြ႕ခြင့္ရမလဲဟင္….”

“ အင္း.. ဆရာက အလုပ္မ်ားေနတယ္ကြဲ႕…။ သူ တရားက်င့္ဖို႔ အခုထဲက သူ႔စိတ္ေတြကို ျပင္ဆင္ေနတယ္…”

“ ဪ….. ဟုတ္လား..။ ဆရာက သိပ္ တန္ခိုး ရွိတာဘဲေနာ္… တရားက်င့္လြန္းလို႔ ထင္တယ္ေနာ္….”

“ ဟုတ္တယ္.. ကေလးမ…..။ သူ တရားထိုင္ေနရင္ ကိုယ္က အေပၚကို ႂကြတက္လာတတ္တယ္…..”

“ ဟယ္….ဟုတ္လား….. က်မ ေတြ႕ဖူးခ်င္လိုက္တာ…..”

“ ကုသိုလ္ထူးတဲ့လူမွ ၾကဳံႀကိဳက္တာကြဲ႕…။ ကဲ.. ကဲ…. ဆရာနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ ရက္ခ်ိန္း လုပ္ရေအာင္..။ မနက္ျဖန္ အားလား… လာနိုင္လား…..”

“ ဟုတ္..ဘႀကီး…လာနိုင္ပါတယ္…..”

လွိုင္းထန္ သို႔မဟုတ္ ဆရာထန္သည္ အိမ္အတြင္းခန္းကေနၿပီး ရက္ခ်ိန္းယူေနတဲ့ မာလာဆိုတဲ့ မိန္းမကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး အကဲခတ္ေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ လန္းတဲ့ ေဆာ္ဘဲ..ဟီး…..။ ေနာက္ဆုံးပိတ္ အိတ္နဲ႔လြယ္တဲ့အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ျဖဳတ္ပစ္လိုက္မွဘဲ။ ဆရာထန္ရဲ့ ေပါင္ၾကားက ပစၥည္းႀကီး ျမဴးထလာသည္ ။ ႂကြလာသည္ ။ ထြားလာသည္ ။ မာလာသည္ ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ ရဲမွူးကေတာ္ သြယ္သြယ္မိုးယု ကို သူမလုပ္ေနတာေတြကို ရဲမွူးကို ျပန္မေျပာေစခ်င္ရင္ သူနဲ႔ဟိုတယ္ခန္းမွာ ေတြ႕ရမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တဲ့အခါ သြယ္သြယ္မိုးယုကလည္း အခက္အခဲ မရွိဘဲ

“ ရတယ္ေလ… မမက မင္းလို ေကာင္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ကို မျငင္းပါဘူး..”

ဆိုၿပီး သူ႔ကို ဦးကင္းနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တဲက ဟိုတယ္မွာဘဲ ခ်ိန္းခဲ့သည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုသည္ လူနံပိန္ ကၽြဲခ်ိဳလိန္ ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ ပိန္ကပ္ကပ္ေလးေပမယ့္ ဒင္က မေသးဘူး ။ သြယ္သြယ္မိုးယုကို အပီေထာင္းေပးလိုက္တာ သြယ္သြယ္မိုးယုလည္း သေဘာက် ေက်နပ္သြားရသည္ ။ သူမအေနနဲ႔ တဏွာစိတ္က အရမ္းျပင္းျပေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္မို႔ လင္နဲ႔ အားမရဘဲ ကုန္းခ်င္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို လိုလိုလားလားနဲ႔ ကုန္းလိုက္သည္ ။

ရဲၾကပ္ႀကီး ပြႀကီးက အစအဆုံး လိုက္ေခ်ာင္းလိုက္ၿပီး အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ရဲမွူး ဦးဝင္းေမာင္သန္းကို သတင္းပို႔လိုက္သည္ ။ ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္းလည္း သစၥာမရွိတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို အမ်က္ေျခာင္းေျခာင္း ထြက္ၿပီး ေတြ႕တာနဲ႔ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ေတာ့တာဘဲ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကိုလည္း သူ႔အနားကို မလာေတာ့ဖို႔ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုကိုလည္း အိမ္ျပင္ ထြက္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘူး ။

ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္ကိုလည္း ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းတို႔ဆီကို စုံစမ္း ေထာက္လွမ္းဖို႔ လႊတ္လိုက္သည္ ။ ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္သည္ ငယ္ရြယ္တဲ့ ရဲေက်ာင္း ဆင္းခါစ အရာရွိေပါက္စမို႔ တက္ႂကြတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းမေလး တစ္ေကာင္လိုဘဲ ထစ္ကနဲဆို ဖမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ အသြင္ယူၿပီး ေထာက္လွမ္းဖို႔ကိုလည္း ဝါသနာ ပါသည္ ။ တဏွာစိတ္ ျပင္းထန္တဲ့ ဆရာထန္ဆိုတဲ့ လူလိမ္ကိုလည္း လက္ရ ဖမ္းျပလိုက္ခ်င္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရဲမွူးကို သူမက ဒီေက့စ္ကို သူမ လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း စၿပီး ေတာင္းဆို ေတာင္းခံခဲ့တာပါ ။

ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္သည္ ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ရက္ခ်ိန္းယူလိုက္သည္ ။ ဆရာထန္နဲ႔ ေနာက္လိုက္ႀကီး ဦးကင္းတို႔သည္ အိႏၵိယျပည္က ေတာင္ႀကီးေပၚမွာ တရားသြားထိုင္ေတာ့မွာမို႔ လူေတြနဲ႔ အေတြ႕မခံေတာ့ဘူး ေျပာေနလို႔ မနည္း ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ေတြ႕ပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းခဲ့ရသည္ ။ စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ႐ုပ္ရည္နဲ႔ ေတာင့္တင္းတဲ့ ကိုယ္လုံး အေနအထားေၾကာင့္ ဆရာထန္နဲ႔ ဆုံခြင့္ ရက္ခ်ိန္းကို ရလိုက္သည္ ။

စန္းစန္းတင့္သည္ ဆရာထန္က သူမအေပၚကို လက္ေရာက္တာနဲ႔ ဖမ္းပစ္လိုက္မည္ လို႔ ၾကဳံးဝါးေနၿပီး လက္ထိပ္တစ္စုံကိုလည္း လက္ကိုင္အိတ္ထဲမွာ အသင့္ေဆာင္သြားသည္ ။ လက္ကိုင္အိတ္သည္လည္း စပိုင္သူလၽွိုေတြ သုံးစြဲတဲ့ လွို႔ဝွက္ကင္မရာေလး တပ္ဆင္ထားသည္ ။ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မျငင္းနိုင္ေအာင္ ႐ုပ္သံ ရိုက္ထားမည္ ျဖစ္သည္ ။ ဒါတင္ မကေသး ။ သူ႔အတြက္ လိုအပ္လာရင္ အသုံးျပဳဖို႔ “ ဖမ္းဆီးေရး အဖြဲ႕ ” တစ္ဖြဲ႕ကို ရဲမွူးဆီက ေတာင္းသည္ ။ ဆရာထန္တို႔ကို သူမက အခ်က္ျပလိုက္တာနဲ႔ ဝင္ဖမ္းဖို႔ ရဲၾကပ္ပြႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕ကို ဆရာထန္ရဲ့ တရားစခန္းနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ခ်ထားခိုင္းလိုက္သည္ ။

ဆရာထန္သည္ “ မာလာ ” နဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့အတြက္ အားရွိေအာင္ ၾကက္ဥအစိမ္းေတြနဲ႔ ႏြားနို႔စစ္စစ္ပ်စ္ပ်စ္ကို ႀကိဳေသာက္ထားသည္ ။ ေရကို စိမ္ေျပနေၿပ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ အထဲက ဘာမွမခံဘဲ အျဖဴေရာင္ခါးစည္းႀကိဳးနဲ႔ ဝတ္႐ုံရွည္ကို ဝတ္လိုက္သည္ ။ မိန္းမေတြသည္ “ အရည္ဝင္ရင္ အေသခင္သည္ ” ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း တစ္ခါဖြင့္ေပးလိုက္ရင္ စြဲသြား ခိုက္သြားတတ္ၾကသည္ ။ သူ႔ကို တန္းတန္းစြဲ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ေဗဒင္ မွန္တာ မမွန္တာ ဂ႐ုမစိုက္ၾကေတာ့ ။ လီးႀကီးႀကီးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ေဆာင့္လိုးေပးတာကိုဘဲ သိေတာ့သည္ ။ ဒီလိုနဲ႔ စားရတာ မ်ားခဲ့ၿပီ ။

ဆရာထန္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ မိန္းမဆိုတာ သူဖန္ရင္ ရသြားတာခ်ည္းဘဲ လို႔ေတာင္ ထင္လာသည္ ။ မိန္းမေတြကို အထင္ေသးလာသည္ ။ ဘယ္မိန္းမကိုမဆို သူလိုးလို႔ရသည္လို႔လည္း ထင္လာသည္ ။ အခု ေနာက္ဆုံးအျဖစ္ ေတြ႕မယ့္ မာလာ ဆိုတဲ့ လုံးႀကီးေပါက္လွေလးသည္ တကယ့္ကို ေတာင့္သည္ ။ ဒါေလးကို စိတ္ႀကိဳက္ ျဖဳတ္လိုက္ၿပီးမွ ဒီနယ္က ဒီၿမိဳ႕ ေရွာင္သြားမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္ ။

ခ်ိန္းတဲ့ေန႔ကို ေရာက္ၿပီ ။ ဆရာထန္သည္ တင္ပလင္ေခြထိုင္ရင္း အခန္းတံခါးေပါက္ကို ေက်ာေပး ထိုင္ထားသည္ ။ လက္ထဲမွာက စိပ္ပုတီးကို စိပ္ေနသည္ ။ မာလာ ( သို႔မဟုတ္ ) ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္ အခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့အခါ ဆရာထန္သည္ ေက်ာေပးထားတာကို လွည့္မၾကည့္ဘဲ ….

“ ထိုင္ပါ….မာလာ…..”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ မင္း ဘာအတြက္ ငါ့ဆီကို ေရာက္လာတာလဲ…”

ဆရာထန္ရဲ့ အသံက တိုးသည္ ။

“ က်မ ေရွ႕ကို ဘာေတြျဖစ္မလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔ လာတာပါ…..”

“ စီးပြားေရး သိခ်င္တာလား… ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ေထာင္ေရး.. အခ်စ္ေရးလား…..”

“ အဲ.. အဲဒါ… အိမ္ေထာင္ေရး….. က်မ.. က်မ…. ပညာေရးဖက္ကိုဘဲ ဦးစားေပးေနခဲ့လို႔ အဲဒီ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ လစ္ဟာေနပါတယ္… ဆရာ..။ က်မ….. ဘယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္က်မလဲ.. သိခ်င္ပါတယ္….”

ဆရာထန္သည္ ခဏေလာက္ ၿငိမ္သြားသည္ ။ ပါးစပ္က ဂါထာလိုဟာေတြ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ရြတ္ေနသည္ ။ ၿပီးေတာ့…

“ က်ဳပ္ ျမင္တာကေတာ့ မၾကာခင္ အိမ္ေထာင္က်ကိန္းျမင္တယ္…..။ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္နဲ႔ ထိေတြ႕ပတ္သက္မွုေတြ ရေတာ့မယ္….”

လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ မာလာလည္း

“ အို.. ဟုတ္လား….. ဘယ္လို လူမ်ိဳးနဲ႔လဲဟင္…”

လို႔ ေမးလိုက္ေလသည္ ။ ဆရာထန္လည္း

“ ေယာက်္ားပီသတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးသုခကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ့္ လူမ်ိဳး…”

လို႔ေျပာလိုက္ပါသည္ ။ မာလာလည္း

“ သူနဲ႔ ျမဲမွာလား ဆရာ…”

လို႔ ေမးျပန္သည္ ။

“ အိန္း…. ျမဲတယ္ မျမဲတယ္ေတာ့ ဆရာ မေျပာလိုဘူး…။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ သူနဲ႔ လင္မယား အရာေျမာက္တဲ့အခါေတာ့ မင္း တအားေက်နပ္မွု ရလိမ့္မယ္….။ မင္းကို ကာမဆႏၵ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ့္ ေယာက်္ားေကာင္း တစ္ေယာက္ေပါ့ ”

လို႔ ဆရာထန္က ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ေရွ႕မွာ ပုလင္းႀကီးနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ေရေတြကို ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ထဲကို ေလာင္းထည့္လိုက္ၿပီး မာလာကို

“ ေသာက္လိုက္…။ ဒီေရက မင္းရဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာပစ္ေပးမယ့္ နတ္ေရစင္”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ မာလာလည္း သူေပးတဲ့ ေရခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မာလာရဲ့ လက္ကိုင္အိတ္မွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ လွို႔ဝွက္ကင္မရာေလးက ဆရာထန္ကို တိတ္တဆိတ္ ရိုက္ေနၿပီ ။ ဆရာထန္သည္ မာလာဖက္ကို လွည့္ကာ ထိုင္လိုက္သည္ ။

“ လက္ကေလး ၾကည့္ခ်င္တယ္…”

“ ၾကည့္ပါ ဆရာ….”

ျဖဴေဖြးႏူးညံ့တဲ့ မာလာရဲ့ လက္ကေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ ေပါင္ၾကားက ေယာက်္ားတန္ဆာသည္ တစစ ႀကီးထြားလို႔လာသည္ ။

“ အင္း… မင္းစိုးရာဇာျဖစ္မယ့္ လက္ဘဲ..။ ခ်မ္းသာမယ္… လာဘ္လာဘေတြ ဝင္မယ္……။ လူေတြကို စိုးမိုး နိုင္မယ္…..။ လူမုန္းေတာ့ ခံရမယ္……”

ဆရာထန္သည္ သူ႔အာ႐ုံမွာ ျမင္တာေတြကို တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာဆိုေနသည္ ။ မာလာသည္ ဆရာထန္က လက္ဖဝါးနဲ႔ လက္ဖမိုးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနလို႔ စိတ္ထဲမွာ လွုပ္ရွားလာသည္ ။ ရင္ေတြ ခုန္လာသည္ ။ မ်က္စိေတြ ေလးလံလာသည္ ။ ရီေဝေဝ ျဖစ္လာသည္ ။ အိပ္ခ်င္သလိုလို…။

“ ဆရာ…က်မ…က်မ….. မူးသလိုလိုႀကီး…..”

“ အင္း…. ဒီၿခံထဲက ေျမေစာင့္ဘီလူးေတြ.. လုပ္ၿပီ ထင္တယ္……။ ေဟ့ မင္းတို႔ လာ မေႏွာက္ယွက္နဲ႔ကြာ…။ ငါ့ အစြမ္း.. ငါ့အာဏာနဲ႔ မင္းတို႔ကို ႏွင္တယ္… သြားၾက အေဝးကို…..”

“ ဟင္…ဆရာ..ဘီလူး ..ဟုတ္လား…..”

“ မပူပါနဲ႔..က်ဳပ္ ႏွင္လိုက္ပါၿပီ…”

မာလာသည္ ရီေဝေဝျဖစ္လာလို႔ ဆရာထန႔္ ပုခုံးထက္မွာ ေခါင္းေလးမွီလိုက္မိသည္ ။ ဆရာထန္က ေက်ာျပင္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနသည္ ။ မာလာ့စိတ္ေတြ ေျပာင္းလဲလာသည္ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္ခ်င္လာသည္ ။ ရင္သီးေတြ မာေၾကာလာသည္ ။ တင္းေထာင္လာသည္ ။ ေပါင္ၾကားမွာ ယားလာသည္ ။ မိန္းမအဂၤါသည္ အရည္ေတြ စိုလာသည္ ။ ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြလာသည္လို႔ သိလိုက္သည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ လက္တစ္ဖက္က မာလာရဲ့ လက္ကို ဆြဲယူၿပီး တစ္ေနရာကို ပို႔လိုက္သည္ ။ အို.. ဘာႀကီးလဲ….။ ပူေႏြးေႏြး မာမာ အေခ်ာင္းႀကီးကို မာလာ သို႔မဟုတ္ စန္းစန္းတင့္ စမ္းမိေနသည္ ။ စိတ္ေတြ တအား ထႂကြလာသည္ ။ ဒါ.. ဒါ….. ဒါ…. ေယာက်္ား လီးႀကီးဘဲ….. အို……။

ဘယ္လိုဘယ္လို လီးႀကီးကို ကိုင္မိေနပါလိမ့္ ။ ခက္တာက ကိုင္ဆုပ္ ပြတ္သပ္ေနမိတဲ့ လက္ကို လီးႀကီးကေန မခြာနိုင္တာ ။ သံလိုက္ဓါတ္လိုဘဲ ဒီအတံႀကီးက ဆက္ၿပီး ကိုင္ပြတ္ ဆုပ္နယ္ဖို႔ ဆြဲေခၚထားသည္ ။ ျငင္းပယ္နိုင္စြမ္း မရွိ ။ ခြန္အားမဲ့သြားသည္ ။

ဆရာထန္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ကိုယ္အႏွံ့ မွာ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ေရာက္ေနသည္ ။ စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တစ္ခုခ်င္း ဖယ္ခၽြတ္ေနသည္ ။ သူ႔ကို စန္းစန္းတင့္ မတားမိ ။ မတားနိုင္ ။ သူ တိုက္လိုက္လို႔ ေသာက္လိုက္မိတဲ့ နတ္ေရစင္ ဆိုတဲ့ ေရတစ္ခြက္ေၾကာင့္လား ။ အို.. ငါ….. ငါ….. ေဆးမိသြားၿပီ…..။

အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ။ တခဏေလး ။ ျပန္သတိရလိုက္တဲ့အခါ ကုတင္တစ္လုံးေပၚမွာ ပက္လက္ေလး ေရာက္ေနသည္ ။ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္မရွိတာကို ခ်က္ခ်င္း သတိမထားမိဘူး ။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာထန္ရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းထူထူႀကီးက နို႔သီးဖုလုံးေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုပ္ယူေနေတာ့ ဒီ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငုံ႔ၾကည့္မိသည္ ။ ကိုယ္လုံးတီးႀကီး ။ ဆရာထန႔္လက္က စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ရဲ့ ၾကားထဲကို ဖိဖိပြတ္ေနသည္။

အို…..။

အဂၤါစပ္ ႏွုတ္ခမ္းသားထူထူ ႏွစ္ခ်ပ္ကို ပြတ္ေပးေနသည္ ။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သလို ျဖစ္သြားျပန္သည္ ။ အင္….. သိလိုက္ျပန္တာက သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနတာ။ စုပ္.. စုပ္.. စုပ္…. ဆိုတဲ့ သူ႔အသံကို ၾကားလိုက္မိၿပီး သူ႔အမိန႔္ေတြကို နာခံမိေနသည္ ။ သူ႔အတံေခ်ာင္းကို တအား စုပ္ပစ္မိေနသည္ ။ ႁပြတ္ႁပြတ္ ျပတ္ျပတ္ အသံေတြ နားထဲမွာ ၾကားေနသည္ ။

“အား.. ေကာင္းတယ္…. ေကာင္းတယ္… စုပ္.. စုပ္…. လၽွာနဲ႔ ဝိုက္ကလိေပး…..”

ဆိုတဲ့ သူ႔အသံကို ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္…။ စန္းစန္းတင့္သည္ သူခိုင္းတာေတြကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ လုပ္ေပးေနမိသည္ ။ သူက စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔တန္ဆာႀကီး ဖိဖိထိုးေနတာကို လၽွာနဲ႔ ပတ္ခ်လည္ လွည့္ကလိေပးေနမိသည္ ။ ဖ်တ္ကနဲ သူ႔တန္ဆာႀကီး ပါးစပ္ထဲက ထြက္သြားသည္ ။

ဟင္…။

“စုပ္တာ ေတာ္ၿပီ….ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပး….။”

သူ႔အမိန႔္ကို မလြန္ဆန္နိုင္ ။ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းေပးလိုက္မိသည္ ။ သူ႔တန္ဆာႀကီး တထစ္ထစ္နဲ႔ အဂၤါစပ္ထဲကို ခ်ဥ္းနင္း ဝင္ေရာက္လာသည္ ။

အို….. အတြင္းသားေတြကို ထိုးပြတ္ေနတဲ့ ထိေတြ႕မွုက ထူးကဲလြန္းသည္ ။ အား…….အူး……အင္း လိုးတယ္ဆိုတာ သူလည္းေကာင္း ကိုယ္လည္းေကာင္း ပါလားဆိုတဲ့ အသိရယ္.. လီးဆိုတဲ့အရာရဲ့ အရသာကိုရယ္ စန္းစန္းတင့္ သိလိုက္ရၿပီ ။ တန္ဆာႀကီးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္ထြက္ေနသည္ ။

“အိုး……အိုး……. အမေလး…….. ဆရာရယ္….. ကၽြတ္ကၽြတ္… ေကာင္းလိုက္တာ….”

ဆရာထန္ရဲ့ ထိုးသြင္းခ်က္ေတြ တျဖည္းျဖည္း သြက္လာသည္ ။ စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္သည္ အရည္ေတြ စိုရႊဲေနသည့္တိုင္း သူ႔လီးကို တအားညႇစ္ထားသလို တင္းၾကပ္လြန္းလွတာေၾကာင့္ လိုးရတာ အရသာေကာင္းလြန္းေနသည္ ။ ဆရာထန္သည္ ဖြံ့ထြားတင္းမာတဲ့ နို႔လုံးထြားထြားႀကီးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ ေဆာ့ကစားရင္း ဖိဖိလိုးသြင္းေနသည္ ။ စန္းစန္းတင့္သည္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ခါ ခံေနသည္ ။ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးထားတဲ့ စန္းစန္းတင့္ကို လိုးထည့္ေနရင္း ဖင္ေပါက္နီညိဳညိဳေလးကို စိတ္ဝင္စားသြားတဲ့ ဆရာထန္သည္ ဖင္ေပါက္ေလးကို သူ႔လက္မနဲ႔ ဖိေခ်ကစားေပးေနသည္ ။

“ အို……အို…..အင္း…….အား…..အား……အား……”

“ဖပ္ဖပ္ဖပ္…ဖပ္..ဖပ္..ဖပ္…… ဖပ္ဖပ္ဖပ္… ဖြတ္………….”

ျမန္ျမန္သြက္သြက္ ေဆာင့္ထည့္ေပးတာေတြေၾကာင့္ စန္းစန္းတင့္ အထြဋ္အထိပ္ကို ျမန္ျမန္ တက္လွမ္းသြားရသည္ ။ ဆရာထန္လည္း ဖိေဆာင့္ရင္း တအားေကာင္းလာလို႔ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲကေန ဆြဲႏုတ္လိုက္တဲ့အခါ သူ႔လီးထိပ္ေပါက္က သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တဟုန္ထိုး ပန္းထြက္လာၿပီး စန္းစန္းတင့္ရဲ့ ဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြ အေပၚမွာ ထိမွန္ေပေရကုန္သည္ ။ စန္းစန္းတင့္ မ်က္လုံးေလးပိတ္ ေခြေခြေလး လွဲေလ်ာင္းေနခိုက္ ဆရာထန္သည္ ေသးေပါက္ဖို႔ အတြင္းက ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ေလၽွာက္အသြား ဦးကင္းက လွမ္းေခၚၿပီး…

“ လွိုင္းထန္ေရ.. ဒို႔ အျမန္ဆုံး လစ္ၾကမွ ျဖစ္မယ္…။ ငါ ေစာေစာထဲက ေရႊ႕စရာေတြ ေရႊ႕ၿပီးၿပီမို႔ ဒို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လစ္ထြက္သြား႐ုံပါဘဲ…။ ငါ လမ္းထိပ္ကို ေခါက္ဆြဲထြက္ၿပီး ဝယ္တယ္ကြ..။ ငါ ရဲနဲ႔တူတဲ့ လူတစ္စုကို လမ္းထိပ္နားမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္..။ သူတို႔ဟာ ငါတို႔ကိုဖမ္းဖို႔ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ရဲေတြဘဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ငါထင္မိတယ္….။ မဟုတ္မွလြဲေရာ မာလာဆိုတဲ့ အခုေလးတင္ မင္းလိုးလိုက္တဲ့ ေကာင္မက ရဲစုံေထာက္မဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္…..”

လို႔ ေျပာလိုက္ေလသည္ ။ ဆရာထန္လည္း ေသးေတာင္ မေပါက္ေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္လိုက္ၿပီး မာလာဆိုတဲ့ ေဆာ္ရဲ့ လက္ကိုင္အိတ္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အတြင္းမွာ လက္ထိပ္ေတြနဲ႔ပြိဳင့္ ၃၂ ဆုံလည္နဲ႔ ေျခာက္လုံးျပဴးေလး တစ္လက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အင္း… ရဲစုံေထာက္ ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာသြားၿပီ …။

“ ကဲ ဒို႔ အိမ္ေနာက္ေဖး ေပါက္ကေန လစ္စို႔..။ လက္ကိုင္အိတ္ႀကီးကို ယူခဲ့လိုက္ကြာ……”

လို႔ ဦကင္း လာေျပာတဲ့အခါ ဆရာထန္သည္ စန္းစန္းတင့္ တေခါေခါနဲ႔ ေဟာက္ခါ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း။ ဦးကင္းနဲ႔အတူ အိမ္ရဲ့ အေနာက္ဖက္ အေပါက္ကေန လစ္ေျပးေလၿပီ ။ တပ္ၾကပ္ေမာင္ပြတို႔ အဖြဲ႕သည္ အိမ္ထဲက ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္က အခ်က္ၿပ ေခၚမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေပသည္ ။ စန္းစန္းတင့္ သူတို႔ကို ဖုန္း မေခၚလို႔ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကသည္ ။ စန္းစန္းတင့္ ဘာမ်ား ျဖစ္ေနသလဲ…..။

နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ တပ္ၾကပ္ေမာင္ပြသည္ စန္းစန္းတင့္ ဖုန္းမေခၚေပမယ့္ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနၿပီလို႔ စိုးရိမ္မွုေၾကာင့္ ဆရာထန္ရဲ့ တရားစခန္းထဲကို သူ႔လူေတြနဲ႔ ဝင္သြားလိုက္ၾကသည္ ။ ဆရာထန္ေရာ သူ႔တပည့္လူယုံႀကီး ဦးကင္းတို႔ကိုေရာ လုံးဝမေတြ႕ရေတာ့ ။ အတြင္း အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ မိေမြးတိုင္းကိုယ္ေတြနဲ႔ ပက္လက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ စန္းစန္းတင့္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဟာ…. ဒုရဲအုပ္စန္းစန္းတင့္ … ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး…..”

ရဲၾကပ္ပြႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕သည္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား မ်က္လုံးႀကီးေတြ ျပဴးလို႔ စန္းစန္းတင့္ရဲ့ သုတ္ရည္ေတြ ေပလူးေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဝိုင္းအုံၾကည့္ေနၾကသည္ ။ အိမ္ေနာက္ဖက္ေပါက္ကေန ထြက္သြားၾကတဲ့ ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းတို႔သည္ လမ္းမႀကီးကို ေရာက္တဲ့အထိ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလၽွာက္ခဲ့ၾကသည္ ။

“ လွိုင္းထန္ေရ…. ဒီ တခ်ီေတာ့ လက္မတင္ကေလးဘဲ ….။ မင္း ဘယ္ကို ေျပးမယ္လို႔ စိတ္ကူးလဲ….”

“ က်ေနာ္ စဥ္းစားထားတာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လူေတြကို ေျပာထားသလိုဘဲ ကုလားျပည္ကို သြားၾကမလားလို႔….”

ဦးကင္းက ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔..

“ မင္းက ျမန္မာမေလးေတြကို ဗ်င္းလို႔ ဝသြားလို႔ ကုလားမေလးေတြကို သြားဗ်င္းဦးမလို႔လား… လွိုင္းထန္…”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ လွိုင္းထန္က

“ အဟီး.. အဲဒါလည္း ပါတာေပါ့….။ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕ေလၽွာက္ လိမ္စားဖို႔ အဲဒီက ဆရာသမားေတြဆီက ပညာေလးဘာေလး ဆည္းပူးခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ့…”

လို႔ ေျပာသည္ ။ တကၠစီကားက ေပၚမလာလို႔ ဦးကင္း စိတ္ပူလာသည္ ။ ရဲေတြ လိုက္လာၿပီး အဖမ္းခံရလိုက္ရမွာကို ေၾကာက္ေနလို႔ ။ လွိုင္းထန္ကေတာ့ ေသြးေအးသည္ ။ ခပ္ေအးေအး ဘဲ ။ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္ကို တပ္ထားရင္း တကၠစီကားကို ေမၽွာ္ေနသည္ ။ ကားနက္ႀကီးတစ္စီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။

“ ဆရာထန္ . . .”

သူတို႔ကို ျပဳံးျပဳံးေလး ေခၚလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာ္ဒယ္မေလး သက္တန႔္ ျဖစ္ေနသည္ ။

“ သက္တန႔္ပါလား….. မင္းက ကိုယ္တို႔ကို မွတ္မိသားဘဲ….”

“ မွတ္မိတာေပါ့ ဆရာထန္ရယ္……။ ဆရာတို႔ ဘယ္ကို သြားၾကမလို႔လဲ…..”

“ ဆရာတို႔ အိႏၵိယက ေတာင္ေပၚမွာ တရားသြားက်င့္မလို႔ေလ….”

“ ဟယ္…. ဆရာရယ္.. သက္တန႔္လည္း လိုက္ခ်င္လိုက္တာ….. ေခၚမလားဟင္…..”

“ သက္တန႔္ လိုက္ခ်င္ရင္ လိုက္ခဲ့ေပါ့….”

“ အလကား စတာပါ ဆရာရယ္.. မလိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ ေတာ္ၾကာ ဆရာထန္ တရားက်င့္လို႔ မရဘဲ ဘာဂ်ာဘဲ စြတ္မွုတ္ေနလိမ့္မယ္….. ခိခိ….”

“ ကဲ သက္တန႔္ေရ.. ဆရာတို႔ကို ကားဂိတ္ တစ္ခုခုကို လိုက္ပို႔ေပးနိုင္မလား…..”

“ ဟား..ရတာေပါ့ ဆရာရယ္…..။ လာ.. တက္… တက္…..”

သက္တန႔္သည္ ကားႀကီးကို ကၽြမ္းက်င္စြာနဲ႔ ေဝါကနဲ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။

“ ဒါနဲ႔ သက္တန႔္ရဲ့ အခ်စ္ေရးေကာ ဘယ္လိုေနလဲ….”

“ အင္း.. သက္တန႔္.. ကိုစိုးစံဆက္နဲ႔ အဆင္မေျပပါဘူး.. ဆရာ….။ သူက အရမ္းခ်မ္းသာေတာ့ ေအာက္ေျခလြတ္ေနတာေလ..။ မိန္းမတိုင္းက သူ႔ကို ႀကိဳက္မယ္ဆိုၿပီး မိန္းမေတြကို အထင္အျမင္ေသးေနတဲ့ လူပါ…..။ သက္တန႔္လည္း သက္တန႔္ အေပၚကို အစစအရာရာေကာင္းတဲ့ သေဘၤာသား ႀကီး ဦးတလုပ္ႀကီးကိုဘဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္….”

“ ဪ.. ေအးေအး.. ေကာင္းတာေပါ့ သက္တန႔္ရယ္…..”

သက္တန႔္သည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကားဂိတ္မွာ ခ်ထားခဲ့သည္ ။

“ ကံမကုန္ေသးရင္ ျပန္ဆုံၾကေသးတာေပါ့.. သက္တန႔္ေရ……..”

ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းတို႔သည္ ကားဂိတ္ထဲက လူအုပ္ၾကားထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ