အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကို စိိမ့်သွားစေတဲ့ ဆရာရဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ်ကြီး

Unicode

ယင်းမာမာသင်း ( ခေါ် ) သက်တန့် ။ နာမည်ရခါစ မော်ဒယ်လေး။ သက်တန့်ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ မြန်မာမော်ဒယ်လောကမှာ ယင်းမာမာသင်း နာမည်ရလာတာနဲ့ အနောက်က လိုက်ဖန်တဲ့ ဘဲတွေ တပုံကြီး ပေါ်လာသည် ။ ယင်းမာမာသင်း မော်ဒယ် မဖြစ်ခင်က အထကမှာ အတူတူတက်ခဲ့တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ကြိုက်သလိုလို ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည် ။ အီစီကလီ အဆင့်ဘဲ ဖြစ်သည် ။ ရည်းစားလည်း မဟုတ် ။

မော်ဒယ် ဖြစ်ချင်လို့ ကြိုးစား ကြံစည်နေတဲ့ အချိန် ရပ်ကွက်ထဲမှာ လူသိများနေတဲ့ သင်္ဘောသားကြီး တစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ကြသည် ။ ဒီ သင်္ဘောသားကြီးက ယင်းမာမာသင်းထက် အသက် အများကြီး ကြီးသည် ။ ဦးလေးအရွယ် ဘကြီး အရွယ်ကြီး ။ ဘဲကြီးက ငွေပေါသည် ။

ယင်းမာမာသင်းသည် စပွန်စာ လိုနေတဲ့ အချိန် ။ မိဘအသိုင်းအဝိုင်းက ယင်းမာမာသင်း မော်ဒယ်တစ်ယောက် ဖြစ်လာဖို့ မပံ့ပိုးနိုင်တော့ ပံ့ပိုးမယ့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ယင်းမာမာသင်း ငံ့လင့်နေတဲ့ကာလမှာ ဒီပရာဒိုကားစီးတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ဇလည်းရှိတယ်… ဓနလည်း ရှိတယ်လေ ။ ယင်းမာမာသင်းကို ဦးတလုပ်ကြီးက စောင်မကြည့်ရှုတော့တာဘဲ ။ စောင်ကို မပြီး ကြည့်ရှုတာ ။ တစ်ဦးလိုတာနဲ့ တစ်ဦးရှိနေတာကို လဲလှယ်တဲ့ ဘာတာစစ်စတန် လို့ ခေါ်တဲ့ အလဲအလှယ် သဘောတရားက ဟိုးရှေးဦး ကမ္ဘာ အချိန်ထဲက ရှိခဲ့တာ မဟုတ်လား ။

ယင်းမာမာသင်း လိုတာကို ဦးတလုပ်ကြီးက ကူညီ… ဦးတလုပ်ကြီး လိုတာလေးတွေကိုလည်း ယင်းမာမာသင်းက ဖြည့်ဆည်းပေး.. ကဲ ဘယ်လောက် အဆင်ပြေလိုက်သလဲ ။ လူပျိုကြီးလည်းဖြစ် သင်္ဘောသားကြီးလည်း ဖြစ်တဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို မက်မောမိတော့ ရှိတာတွေ ပုံအောသည် ။ ယင်းမာမာသင်းကလည်း သူ့ကို ကျေးဇူးဆပ်သည် ။ ရပ်ကွက်ထဲကတော့ အမျိုးမျိုး ပြောကြတာပေါ့။ မုန့်ပေါင်းကျွေးလိုက်သည်.. အမေပေးခဲ့တဲ့ လယ်တကွက်နဲ့ လုပ်စားသွားသည်.. စသဖြင့်ပေါ့ ။

ယင်းမာမာသင်းလည်း ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ စပွန်ဆာနဲ့ မော်ဒယ်တစ်ယောက် ဖြစ်လာသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးလည်း ဘယ်သူမှ မစားသေးတဲ့ အစားအစာတွေကို ဦးဦးဖျားဖျား စားလိုက်ရသည် ။ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူပြီး အိုကေမှာ စိုပြေသည် ။ ဘာလိုသေးလဲ ။

ဦးတလုပ်ကြီး…. လျော့ပါးသွားတဲ့ စီးပွားကို ပင်လယ်ထဲ ပြန်ထွက်ပြီး ဖြည့်တင်းဖို့ လုပ်သည် ။ ယင်းမာမာသင်းလည်း သူမရှိတဲ့အချိန် နာမည်တက်လာသည် ။ လူသိများလာသည် ။ အဲဒီအချိန်က ခရိုနီလို့ သူတွေ ခေါ်ဝေါ်ကြတဲ့ ခေတ်သစ်ပေါ်ပင် ဘောစိတွေက သက်တန့်ဆိုတဲ့ ယင်းမာမာသင်းကို သတိထားမိသွားကြသည် ။ အရင်တုန်းက ရပ်ကွက်ထဲက အသက်ကြီးကြီး ဘကြီးဦးလေး အရွယ် သင်္ဘောသားကြီးကို အထင်ကြီးခဲ့တဲ့ ယင်းမာမာသင်းသည် အခုတော့ ခရိုနီပေါက်စ လူငယ်ဘောစိလေးတွေကို တွေ့သွားပြီ ။

သက်တန့်ဆိုတဲ့ ဖြူဆွတ်ဆွတ် ပိန်သွယ်သွယ် မော်ဒယ်ဂဲလ်လေးကို ရေရေလည်လည် လိုက်နေတဲ့ သူဌေးကလေးက စိုးစံဆက် ။ စိုးစံဆက်သည် သက်တန့်ကို စွဲလန်းသွားတော့ သက်တန့်ကို လိုချင်လာသည် ။ သက်တန့်အကြောင်းကို စုံစမ်းသည် ။ သက်တန့်နောက်ကို တကောက်ကောက် လိုက်သည် ။ သက်တန့်ကို ရဖို့ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ချဉ်းကပ်သည် ။ သက်တန့်ကလည်း စိုးစံဆက်ကို သဘောကျသည် ။ တခြားစီဘဲလေ ။

ဦးတလုပ်ကြီးက ပရာဒိုကို ကောင်းထားစီးတာ ။ စိုးစံဆက်က ပရာဒိုကားကို သူ့ဘော်ဒီဂတ်တွေ စီးဖို့ဘဲ သုံးတာ ။ သူက တန်ဖိုးမြင့်လွန်းတဲ့ အနောက်ဥရောပက နာမည်ကြီး ကားတွေကို စီးသည် ။ ချမ်းသာတာကလည်း သူများတွေ ချမ်းသာတယ် ဆိုတာ အလကား..။ သူက ဘီလျံနာ ကျိကျိတက် ။

ခက်နေတာက ယင်းမာမာသင်းက သင်္ဘောသားကြီးနဲ့ တန်းလန်းကြီးဆိုတော့ ခက်နေသည် ။ သင်္ဘောသားကြီးကလည်း ပင်လယ်ထဲမှာ ကုန်းရုန်းရှာနေသည် ။ သူပြန်လာတဲ့အခါ ယင်းမာမာသင်းနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မည်လို့ ပြောသွားသည် ။ ရောက်ရာ ဆိပ်ကမ်းတွေကလည်း ဖုန်းဆက်တတ်သည် ။သင်္ဘောသားကြီးကို ဘယ်လို ခွာထုတ် ဖြုတ်ထုတ်မလဲ ။ စိုးစံဆက်ကိုလည်း ယင်းမာမာသင်း ကြိုက်နေသည် ။

စိုးစံဆက်က ယင်းမာမာသင်းကို အဖိုးတန် လက်ဆောင်တွေ ပေးပြီး ခင်မင်ပါရစေ ဆိုပြီး ချဉ်းကပ်သည် ။ ယင်းမာမာသင်းကလည်း စိုးစံဆက်လို လူကိုမှ လက်မခံရင် မိုက်မဲရာကျမှာပေါ့ ။ စိုးစံဆက်က သူက သက်တန့် ( သို့မဟုတ် ) ယင်းမာမာသင်းကို ဗီဒီယို မင်းသမီး ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမည်လို့ ကမ်းလှမ်းလာသည် ။ ယင်းမာမာသင်း မညင်းနိုင် ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် စိုးစံဆက်ကို တွဲလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် ကြားက မနာလိုသူ ပေါ်လာသည် ။

ယင်းမာမာသင်းသည် သင်္ဘောသားကြီးနဲ့ ညိပြီးသား.. ညိနေဆဲ….. ဆိုတာကို စိုးစံဆက်ကို ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်သည် ။ စိုးစံဆက်က ထုတ်မေးတဲ့အခါ ယင်းမာမာသင်းလည်း ခင်မင်တဲ့ မိတ်ဆွေပါလို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးစံဆက်က အထင်လွဲပြီး ယင်းမာမာသင်းကို စိတ်ဆိုးသွားသည် ။ နောက်ဆုတ်ထွက်သွားသည် ။ ယင်းမာမာသင်း စိုးစံဆက်ကို လက်လွတ်မခံနိုင်ဘူး ။ အရူးတပိုင်း မစားနိုင် မအိပ်နိုင်တွေ ဖြစ်ရသည် ။

ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.. ကိုစိုး… ယင်းမာမာသင်းဆီကို ပြန်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ။ တငိုငိုဖြစ်နေတဲ့ ယင်းမာမာသင်းကို မိုးခက်ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း မော်ဒယ်မတစ်ယောက်က အကြံပေးသည် ။ သူ့မှာ ဆရာကောင်းတစ်ယောက် ရှိသည် ။ ယတြာ သိပ်ကောင်းသည် ။ သူကူညီနိုင်သည်လို့ ပြောသည် ။ ယင်းမာမာသင်းလည်း

“ အဲဒီဆရာနာမည်က ဘာတဲ့လဲဟင်…”

လို့ သူငယ်ချင်းကို မေးလိုက်သည် ။ သူငယ်ချင်းက

“ သူ့နာမည်က ဆရာထန် တဲ့”

လို့ ဖြေသည် ။

“ ဒီဆရာက သက်တန့်ဖြစ်နေသလို ဇာတ်လမ်းတွေကို အများကြီး ကူညီနေတာကို မိုးခက် တွေ့ဖူးခဲ့လို့ သူ့ဆီကိုသွားဖို့ အကြံပေးတာပါ…။ မိုးခက်ကိုယ်တိုင်လည်း ဆရာထန်ရဲ့ အကူအညီကို ယူခဲ့ဖူးတယ် သက်တန့်….။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်.. သူ့ကို အားကိုး အကူအညီတောင်းရင် သူ လုပ်ခိုင်းတာကို ငြင်းလို့မရဘူး…..။ သူကူညီတာတွေက တကယ့်ကို ထူးထူးခြားခြားရှိတော့ အောင်မြင်တော့ သူ ဘာခိုင်းခိုင်း လူတွေက လုပ်ကြတယ် သက်တန့်….။ မိုးခက်တုန်းကဆိုရင် သူလုပ်ခိုင်းတာတွေက တကယ့်ကို ရင်တုန်စရာ ကြက်သီးထစရာတွေ.. ဒါပေမယ့် မိုးခက်လည်း အကုန်လုပ်ပစ်လိုက်တာ… တစ်ပတ်အတွင်း မိုးခက် ဖြစ်ချင်တာတွေ အကုန် ဖြစ်လာရတယ်….။ ဒီဆရာထန်ကတော့ တကယ့်ကို စွမ်းတဲ့ ဆရာပါဘဲ….”

“ သက်တန့် စိတ်ဝင်စားသွားပြီ မိုးခက်…..။ သက်တန့် ကိုစိုးကို တအားစွဲလန်းနေမိတယ်ကွာ..။ ကိုစိုးနဲ့ ပေါင်းဖက်ချင်တယ်..။ ဟိုလူကြီးနဲ့လည်း ပြတ်ချင်တယ်….။ အဲ့ဒီ ဆရာထန်က လုပ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လားဟင်…..”

“ လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့။ မိုးခက်တုန်းကလည်း မိုးခက်နဲ့ ကွဲနေတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖက်ရအောင် ဆရာထန်က လုပ်ပေးခဲ့တာ…”

“ ဒါဆိုရင် သက်တန့် .. ဆရာထန်နဲ့ သွားတွေ့ချင်တယ်….။ မိုးခက် ကူညီနိုင်မလားဟင်…..”

“ အင်း.. ဆရာက တွေ့ချင်တဲ့လူတွေ များတယ်.. သက်တန့်..။ ကြိုတင် ဘွတ်ကင် လုပ်ရတယ်….။ မပူနဲ့ မိုးခက် လုပ်ပေးမယ်….။ တစ်ခုဘဲ မိုးခက် စောစောက ပြောသလို ဆရာထန်ကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ သူလုပ်ခိုင်းတာကို လုပ်ဖို့တော့ အရေးကြီးတယ်….”

“ သူ..သူ….သူက ဘာတွေ လုပ်ခိုင်းတာလဲဟင်.. မိုးခက်…”

“ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ လုပ်ခိုင်းတာခြင်း ဘယ်တူပါ့မလဲ သက်တန့်ရယ်..။ နောက်တစ်ခု ရှိတာက ဆရာထန်က သူနဲ့ တွေ့ဆုံပြီး ကြံစည် လုပ်ကိုင်တာတွေကို နှုတ်လုံစေချင်တယ်…။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပြန်မပြောပြပါဘူးလို့ ဂတိပေး သစ္စာဆိုရတယ်…..။ ဒါကြောင့် မိုးခက်လည်း သက်တန့်ကို အသေးစိတ် မပြောပြနိုင်ဘူးကွာ…”

“ အိုကေ….ရတယ်..ရတယ်..။ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့သာ ကြိုးစားပေးပါကွာ.. မိုးခက်….”

“ စိတ်ချ သက်တန့် ..။ မိုးခက်… လုပ်ပေးမယ်….”

မိုးခက်က ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ဖို့ ဖုန်းဆက်ပြီး ရက်ချိန်းယူပေးသည် ။ မိုးခက်က ဆရာနဲ့ တွေ့ဖူးထားလို့ ဆရာက မိုးခက်မျက်နှာနဲ့ အမြန်ဆုံးတွေ့ဖို့ ရက်ချိန်းပေးသည် ။ ယင်းမာမာသင်း ( ခေါ် ) သက်တန့်သည် ရင်တွင်းက အပူတွေ များနေတာကို မိုးခက်ပြောတဲ့ ဆရာထန်က ငြိမ်းသတ်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်နေသည် ။

ဖိုတိုရှု ( စာအုပ်မျက်နှာဖုံး ပုံအတွက် ဓါတ်ပုံရိုက်ခြင်း ) ကို သွားဖို့ ရှိတာကို သတိရတာနဲ့ ယင်းမာမာသင်းသည် စိတ်ညစ်နေပေမယ့် ထိုင်နေလို့တော့ ဘာမှဖြစ်မလာဘူး ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ပိန်သွယ်သွယ် မော်ဒယ်မလေးပေမယ့် ယင်းမာမာသင်းရဲ့ ချိုဗူးတွေက မသေးလှ ။ လုံးတင်းကော့နေသည် ။နို့သီးလေးတွေက စူထွက်နေသည် ။ စိတ်လာတိုင်း ဆွဲဆွဲချေနေလို့လား ။ စပွန်ဆာ ဦးတလုပ်ကြီး စို့လွန်းလို့လားတော့ မသိဘူး ။

ခါးသေးသေးလေးနဲ့ တင်လုံးလုံးလေးကလည်း ဖြူစင်ဝင်းဖန့်နေသည် ။ ပေါင်တန်သွယ်သွယ် ဖြူဖြူတွေကလည်း မီနီစကပ်တိုတိုလေးနဲ့ လှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တွေကို ရင်တုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဖြစ်လွန်းစေသည် ။ ဒီပေါင်တန်တွေက သွယ်လွန်းတာကြောင့် ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမအင်္ဂါက ပိုကြီးမို့နေသည်လို့ ထင်ရသည် ။ မို့ဖေါင်းတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကြီးသည် နှုတ်ခမ်းသား နီညိုညိုလေး နှစ်ဖတ်နဲ့ တအားလှလွန်းနေသည်လို့ ရဖူးတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးက ချီးမွမ်းဖူးသည် ။ အမွှေးရှင်းထားလို့ ပြောင်ဖွေး ရှင်းသန့်နေသည် ။

ရေချိုးနေရင်း စိုးစံဆက်ကို ယင်းမာမာသင်း သတိရ လွမ်းနေသည် ။

ချစ်တယ်ကွာ… ချစ်တယ်… ချစ်တယ်…. ကိုစိုးကို အသဲနင့်အောင် ချစ်နေတယ်ကွာ……..။

———————————

သန့်သန့်ဝေ။

အစိုးရ ရုံးတစ်ရုံးက ဝန်ထမ်း ။

သန့်သန့်ဝေသည် နှစ်လုံးထီကြောင့် ငွေကြေး အခက်အခဲ တွေ့နေသည် ။ ပေါက်နိုးနိုးနဲ့ ဖိထိုးနေတာ တခါမှ မပေါက်ဘူး ။ တစ်လမ်းထဲနေ မဝင်းအေးက နှစ်လုံးထီနံပါတ် ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ရှိသည် သွားချင်ရင် လိုက်ပို့ပေးမည်လို့ ပြောသည် ။ မဝင်းအေး ပြောတာကတော့ သူပေးတဲ့ နံပါတ်ကို ထိုးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ပေါက်သွားသည်တဲ့ ။ သန့်သန့်ဝေက မဝင်းအေးကို မေးလိုက်သည် ။

“ ဆရာနာမည်က ဘာတဲ့လဲဟင်….”

“ ဆရာထန်…..တဲ့ ”

—————————————–

နွယ်သာကီ

ဗိုလ်မှူးထက်မင်းရဲ့ ဇနီး ။

နွယ်သာကီသည် ယောကျ်ားတစ်ယောက် ရာထူးမတက်ဘဲ ကြန့်ကြာနေတာကို မကျေနပ်ဘူး ။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ သူ ရာထူးတက်အောင် လုပ်ရမလဲဆိုတာကို ရှာဖွေနေတဲ့လူ ။ တနေ့ ကျောင်းသားဟောင်း ဆရာကန်တော့ပွဲမှာ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ ပြန်ဆုံတဲ့အချိန် အရပ်ဖက်မှာ ညွှန်မှူးရာထူးနဲ့ လုပ်နေတဲ့ ကိုထက်မင်းနဲ့ တပတ်စဉ်ထဲ ကျောင်းဆင်းခဲ့တဲ့ ဗိုလ်မှူးမျိုးမော်မော်ရဲ့မိန်းမ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ဆုံကြတော့ ကျော့ကေခိုင်က သူ့ယောကျ်ား ညွှန်ချုပ်ဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောပြသည် ။ နွယ်သာကီလည်း ကျော့ကေခိုင်ကို

“ ယူ့ယောကျ်ားက ဆရာဟောင်းတွေ ပြန်ကြည့်ပေးတယ် ထင်တယ်နော်..”

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော့ကေခိုင်က

“ မဟုတ်ဖူး..နွယ်သာကီ…။ ကိုယ့်ယောကျ်ား ကိုမျိုးက တုံးတယ် အတယ်…။ ဘာဆရာသမားမှ သူ့ကို ထောက်ခံပေးတာ မရှိဘူး….။ ကျော့ ကြိုးစားတာ……။ ကျော့ ဆရာကောင်းတစ်ယောက် တွေ့ထားတယ်..။ သူ လုပ်ပေးတာ။ ကိုမျိုး တခါထဲ မမျှော်လင့်ထားဘဲ …. ရာထူးတက်သွားတာ…”

လို့ ပြောပြသည် ။ နွယ်သာကီလည်း တအား အံ့သြသွားသည် ။

“ ဟင်..ဘယ်လိုဆရာလဲ…. ဘိုးတော်လို ဆရာလား….”

“ အင်း…. အတိအကျတော့ မပြောတတ်ဘူး…။ အကြားအမြင်ပေါက်တဲ့…… တရားကျင့်တဲ့ ဆရာပေါ့…။ သူ လုပ်ပေးတာ…..”

“ ဟယ်…. နွယ် စိတ်ဝင်စားသွားပြီ…။ အိမ်က ယောကျ်ားလည်း မေဂျာဖြစ်တာ ကြာပြီ ….။ အခုထိ ရာထူးက မတက်သေးဘူး…. ကျော့ရယ်….။ ကဲ… ပြောပြပါဦး…… ဆရာ့နာမည်က ဘယ်သူတဲ့လဲ…..”

“ ဆရာ့နာမည်က ဆရာထန်…..တဲ့….”

ဆရာထန်ရဲ့ နောက်ကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မသိကြ ။ ဒီလောကမှာ ဆရာထန်ရဲ့အကြောင်းကို သိတဲ့လူ ဆိုလို့ သူ့ဝေယာဝစ္စတွေကို လုပ်ကိုင်ပေးနေတဲ့ သူ့တပည့်ကြီး ဦးကင်းဆိုတဲ့ လူကြီးဘဲ ရှိလိမ့်မည် ။ ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းဆိုတဲ့ သူ့နောက်လိုက်ကြီးသည် နေသာတဲ့ နွေနေ့လည်ခင်းတစ်ခုမှာ အခု သူ့ယာယီစခန်း ဖွင့်ထားတဲ့ မြို့ပြင် ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တစ်ခုက ခြံကြီးရှေ့ကို ရောက်လာခဲ့တော့ ဒီခြံပိုင်ရှင် အဖိုးကြီးက ယောဂီဝတ်တွေဖြစ်လို့ တရားအားထုတ်တဲ့ လူတွေ ဖြစ်မည်လို့ ထင်မိလိုက်သည် ။ ထိုင်ပါဦး.. ရေအေးအေး တစ်ခွက်လောက် သောက်ပါဦးလို့ ဂါဝရ ပြုလိုက်သည် ။

ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့က ရေသောက်ပြီး သူတို့ကို နားခွင့်ပြုတဲ့ ခြံပိုင်ရှင် အဖိုးကြီးကို ကျေးဇူးတင် စကား ပြောကြပြီး အဖိုးကြီးရဲ့ လက်ကို ကြည့်ခွင့်ပြုပါလို့ တောင်းပြီး အဖိုးကြီးကို လက္ခဏာဗေဒင် တွက်ချက်ပေးသည် ။ အဖိုးကြီးက ဆရာထန် ဟောပြောတာတွေကို မှန်လွန်းလို့ အရမ်းအံ့သြ သွားပြီး သူ့အိမ်နားနီးခြင်းတွေနဲ့ ဆွေမျိုးမိသားစုတွေကို ဟောခိုင်းသည် ။ သူ့အိမ်မှာလည်း တည်းခိုဖို့ ခွင့်ပေးသည် ။

ဆရာထန် ဟောပေးတဲ့ လူတွေ အကုန်လုံးက မှန်လွန်းသည်လို့ ပြောကြတာတွေက ချက်ချင်း သတင်းပြန့်သွားခဲ့သည် ။ ဆရာထန်နဲ့ ဦးကင်းတို့ကို သူ့ခြံထဲမှာဘဲ စခန်းချစေပြီး လူတွေကို လက်ခံဟောပြောခိုင်းလိုက်သည် ။

—————————————

ဦးကင်း …။

ဆရာထန်ရဲ့ နောက်လိုက်ကြီး ။

ဦးကင်းသည် အရပ် လေးပေတောင် မပြည့်တဲ့ လူပုလေး တစ်ယောက် ဖြစ်သည် ..။ ဆရာထန် သွားလေရာကို လိုက်တဲ့ တပည့်ကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ အညိုရောင် ယောဂီရောင် ဆင်တူ ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး လည်ပင်းမှာ စိပ်ပုတီးကြီး ဆွဲထားသော ဦးကင်းသည် ဆရာထန်ဆီကို လာကြတဲ့ ဧည့်သည်တွေနဲ့ ဆရာထန်ကို ဆက်သွယ်ပေးတဲ့ ဆက်သား တစ်ယောက်လို့လည်း ဆိုနိုင်သည် ။ သူ့ငယ်နာမည်က ပီကင်း …။

———————————————-

ဆရာထန် ။

သူ့နာမည် အရင်းက လှိုင်းထန် ။ ဦးမန်းထန်ရဲ့သား ။ မျက်လှည့်ဆရာကြီး ဦးမန်းထန် ။ ဟိုတချိန်တုန်းက ကျိုက်ထိုမြို့မှာ မျက်လှည့်ဆရာကြီး ဦးမန်းထန် ဆိုရင် မသိသူ ရှားသည် ။ လမ်းဘေး မျက်လှည့်ဝိုင်းကနေ တရှိန်ထိုး နာမည်ကြီးလာတဲ့ လူကြီး ။ ဒုံချပ် ဒုံချပ်နဲ့ အသံပေးပြီး ဈေးထောင့်လမ်းဆုံလမ်းခွမှာ လူခေါ်နေတဲ့ မျက်လှည့်ဆရာ ဦးမန်းထန်ကို ကျိုက်ထိုမြို့သူမြို့သားတွေ တွေ့ဖူးကြသည် ။ ဆံပင်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ်မွေးရှည်ရှည်နဲ့ ဂျပန်ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲက ဆာမူရိုင်း ဓါးသမားကြီးလို ပုံစံကြီးနဲ့မို့ ထူးခြားနေသည် ။ သူ့တပည့်ကလည်း ဂင်တိုတို ဂတုံးကြီး ။ အရပ်က ပုပုလေး ။

ဦးမန်းထန်သည် လမ်းဘေးမှာ ပြသပေမယ့် သူ စပြပြီဆိုရင် သူ့ပညာစွမ်းက ကောင်းလွန်းလို့ အံ့သြစရာ ပြကွက်တွေက လူတွေ ဟာကနဲ ဟယ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်ရအောင်ကို ကောင်းလွန်းသည် ။ ဦးမန်းထန်မှာ ပီကင်းဆိုတဲ့ တပည့်တစ်ယောက် ရှိသည် ။ ပီကင်းသည် လူစဉ်မမှီတဲ့ လူပုလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အားကိုးရသည် ။ ဦးမန်းထန် မျက်လှည့်ပြနေတဲ့အချိန် သူက ဦးထုပ်လေးနဲ့ ပိုက်ဆံလိုက်ခံသည် ။

“ တခါမှ မမြင်ဖူးတာတွေ တွေ့ရမယ်….။ မြေလျှိုးမိုးပျံတာတွေ မြင်ရမယ်…..။ ဆရာကြီးက အနားယူတော့မယ်.. ကြည့်ထားကြ.. ကြည့်ထားကြ…..”

လို့ ပီကင်းရဲ့ ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်နဲ့ ရွတ်ဆိုနေတတ်သည် ။ လူတွေက ပြကွက်တွေ လှည့်ကွက်တွေကို ကြိုက်ကြလို့ ပီကင်းရဲ့ ဦးထုပ်ထဲကို ပိုက်ဆံတွေ ထည့်ကြသည် ။ ရန်ကုန်မြို့ကို ဆရာတပည့် မျက်လှည့်သွားပြသည် ။ ရပ်ကွက်တွေကို လှည့်ပြီး မျက်လှည့်လိုက်ပြသည် ။ ရန်ကုန်မြို့မှာ ရောက်နေတဲ့အချိန် ပီကင်းသည် ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ သူ့ဆရာအတွက် လိုအပ်တာတွေကို ကူညီသည် ။ စကားမပြောလို့ လူတွေက ပီကင်းကို ဆွံ့အနေသည်လို့ ထင်ကြသည် ။

တကယ်တော့ ပီကင်းသည် အရမ်း စကားပြောတတ်သည် ။ လည်လိုက်တာကလည်း လျစ်နေသည် ။ မွှတ်နေသည် ။ ဆရာဆီမှာ တပည့်ခံနေခဲ့တာ ကြာပြီဆိုတော့ ပီကင်းသည် မျက်လှည့်ပညာကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် တတ်နေပြီ ။ သို့ပေမယ့် တခါမှ လူရှေ့သူရှေ့မှာ သူ မျက်လှည့်တတ်ကြောင်းကို မပြသခဲ့ ။ ပီကင်းရဲ့အလုပ်က မျက်လှည့်ပြတဲ့ အချိန်မှာ ဆရာဦးမန်းထန်ကို ကူညီရုံတစ်ခုထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ဦးမန်းထန်ရဲ့ သားကလေး လှိုင်းထန်ကို ထိန်းရသည် ။ လှိုင်းထန်လေးရဲ့ အမေ.. ဦးမန်းထန်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ခင်ဖွေးက လှိုင်းထန် လေးနှစ်သား အရွယ်မှာ ဆုံးသွားခဲ့တော့ ပီကင်းက ကလေးထိန်း တာဝန်ကို ယူရသည် ။

လှိုင်းထန်လေးသည် အဖေရော ကလေးထိန်း ပီကင်းကရော မျက်လှည့်အတတ်ကို သူမတူအောင် ကျွမ်းကျင်ကြတဲ့အတွက် သူတို့နဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ လှိုင်းထန်သည် ငယ်ငယ်ထဲက မျက်လှည့်ပညာရပ်တွေကို ကောင်းကောင်း တတ်ကျွမ်းခဲ့ပေသည် ။ ဦးမန်းထန်ကြီး နေမကောင်းဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ ပီကင်းသည် အစွမ်းကုန်ပြုစုသလို စုဆောင်းထားတဲ့ ငွေလေးနဲ့ ဆေးခန်းကို ပြသည် ။ သို့ပေမယ့် ဆေးဘိုးဝါးခ ကြီးမားတာကြောင့် ပီကင်းသည် ငွေအခက်အခဲကို ကြုံရပြီး လှိုင်းထန်လေးကို အဖေကြီးနဲ့ အိမ်မှာ ထားခဲ့ပြီး မျက်လှည့်ထွက်ပြရသည် ။ ဦးမန်းထန်ကြီးလောက် ဝင်ငွေမရပေမယ့် စားဖို့သောက်ဖို့တော့ ရသည် ။ ငွေများများရဖို့ လိုင်းပြောင်းလုပ်မှ ဖြစ်မည်လို့ ပီကင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

သူ့ကို ဦးမန်းထန်ရဲ့ အစ်ကိုကြီးက ငယ်ငယ်ထဲက သင်ပေးခဲ့တဲ့ ဗေဒင်လဏ္ခာ ပညာတွေကို လက်တွေ့ အသုံးချတော့သည် ။ ပီကင်းသည် အစ်ကိုကြီး ဦးကျန်းထန် သင်ပေးခဲ့တဲ့အထဲ လူကဲခတ်ပညာ နာမည်နဲ့ မွေးရက်ကို ကြည့်ပြီး ဟောကိန်းထုတ်တာတွေကို ရောပြွန်းအသုံးချပြီး ဟောပြောတဲ့အတွက် အောင်မြင်မှုတွေ ရသင့်သလောက် ရပေမယ့် ပီကင်းသည် လူစဉ်မမှီတဲ့ လူပုလေးတစ်ယောက် ဖြစ်တာကြောင့် လူတွေရဲ့ အထင်ကြီးလေးစားမှုကို မရဘဲ အောင်မြင်သင့်သလောက် မအောင်မြင်ခဲ့ ။

လှိုင်းထန်လေးက ငယ်နေသေးသည် ။ သူ့ရုပ်ရည်နဲ့ ဆိုရင် ဒီအလုပ်ကို ကောင်းကောင်းလုပ်စားလို့ ရသည်လို့ ပီကင်း တွေးမိလိုက်သည် ။

—————————————

“ သက်တန့် ”

အဖြူရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူကြီးက သက်တန့်ရဲ့ နာမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ သက်တန့် ထိုင်နေရာကနေ ထသွားလိုက်သည် ။

“ ဆရာနဲ့ ဝင်တွေ့လို့ ရပါပြီ …”

သက်တန့်လည်း အစိမ်းရောင်အဝတ်စနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တဲ့အခါ ကျောပေးကာ ထိုင်နေတဲ့ သစ်ခေါက်ရောင် ဆင်တူဝတ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ နောက်ကျောပိုင်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ဒါ…ဒါ…..ဒါ…ဆရာထန် …ဘဲ ထင်သည် ။ တဂျောက်ဂျောက်နဲ့ ပုတီးစိတ်နေတာပါလား…….။တရားထိုင်တဲ့ပုံစံ တင်ပလင်ခွေထိုင်နေတဲ့ ဆရာထန်သည် ကျောခိုင်းထားဆဲ ။

“ သက်တန့်….ငယ်နာမည် မိပုံ့…..နော်…..”

သက်တန့်သည် တွေ့ဖို့ စာရင်းပေးစဉ်ကလည်း ငယ်နာမည်ကို မပြောခဲ့ဘဲနဲ့ သိနေတဲ့ ဆရာထန်ကို စစချင်း ဖြုန်သွားရသည် ။

“ ထိုင်ပါ …. ဘာသိချင်သလဲ.. ဘာဖြစ်စေချင်လဲ… ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲ… ပြော….”

သက်တန့် ဖျာပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် ဆရာထန်က မေးလိုက်သည် ။

“ ကျမ..ကျမ…..ချစ်သူ…ချစ်သူနဲ့…..”

“ ဪ…… နှစ်ယောက် မြင်နေတယ်…။ ဘယ်တစ်ယောက်နဲ့ ဆုံချင်တာလဲ…။ စလုံးဆလိမ်တွေပါတဲ့ နာမည်နဲ့ ချစ်သူလား… ရေကြောင်းသွားလာတဲ့အလုပ်နဲ့ ချစ်သူလား…..”

ဆရာထန်ရဲ့ မေးခွန်းတွေက ဒက်ထိဖြစ်နေလို့ သက်တန့် တအားအံ့သြသွားသည် ။ ဪ… ဒါကြောင့်လည်း ဒီဆရာက နာမည်ကြီးတာကိုး …။

“ ဟို..အဲ…..စလုံးဆလိမ်ပါတဲ့ နာမည်နဲ့ပါ ဆရာ….”

“ ဟုတ်ပြီ.. ဖြစ်ဖို့ လမ်းတွေ တွေ့နေပါတယ်….။ အဲ.. လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ဖြစ်မလာဘူး..။ အနှောက်အယှက်တွေ အဖုအထစ်တွေ ရှိနေတယ်…..။ အသက်ကြီးကြီး… ရေအလုပ်နဲ့ လုပ်စားတဲ့ လူက ကြားခံနေတယ်….”

“ ဟုတ်…. ဆရာ…. ဘယ်…. ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဟင်…..”

“ လုပ်လို့ ရပါတယ်.. အခက်အခဲလေးတွေတော့ ရှိနေတယ်….”

“ ဟုတ်…လုပ်ပေးပါ ဆရာ…..။ ဘာ… ဘာလုပ်ရမလဲဟင်….”

“ ဆရာ လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်..။ တစ်ခုဘဲ.. ဒီဟာ လုပ်တာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိပေးလို့ မရဘူး….။ ဆေးစီရင်တာတွေက သိပ်သည်းလှို့ဝှက်ဖို့ လိုတယ်…”

“ စိတ်ချပါ ဆရာ..။ ကျမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မသိစေပါဘူး …”

“ ပထမဆုံး… ဆရာ့ကို ပြောပြဖို့က အသက်ကြီးကြီး ချစ်သူနဲ့ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ကာမစပ်ယှက်ခဲ့တယ်ဆိုတာ အတိအကျ ပြောပြဖို့ လိုလိမ့်မယ်…။ နောက်ပြီး ရှေ့အင်္ဂါတစ်ခုထဲကို စပ်ယှက်ခဲ့သလား… နောက်အင်္ဂါကိုပါ စပ်ယှက်ခဲ့သလား ဆိုတာကိုလည်း ပြောပြဖို့ လိုအပ်တယ်…..”

သက်တန့်လည်း ဆရာထန် မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းတွေကြောင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားရသည် ။ ဖြေဖို့ ရှက်နေလို့ ပါးစပ်က မထွက်ဘဲ ကြာနေသည် ။

“ ကဲ….. နောက်လူတွေ တန်းစီစောင့်နေတာ အားနာစရာကွယ်…”

“ ဆောရီးပါ ဆရာ…။ ဖြေ….. ဖြေပါ့မယ်…..။ အဲ့အသက်ကြီးကြီးနဲ့ အကြိမ် ၂၀ တိတိ တွေ့ခဲ့ပါတယ်…..။ ဟို.. ဟို… ရှေ့ရော နောက်ရော ဆက်ဆံဖူးးပါတယ်….”

“ ဟုတ်ပြီ…. ပါးစပ်နဲ့ရော ဖြေဖျောက်ပေးဖူးသလား…..”

သက်တန့်လည်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားရက်နဲ့

“ ဟုတ်…..ဆရာ….”

လို့ ဖြေလိုက်ပါသည် ။

“ ဆရာ လုပ်ပေးတာကို သဘောတူလား..။ တူရင် တစ်ပတ်အတွင်း ထူးခြားလာလိမ့်မယ်….။ အသက်ကြီးကြီးနဲ့လည်း လုံး၀ပြတ်သွားအောင် လုပ်ပေးမယ်….။ ဆေးစီရင်ရမယ်….။ ယုံရင် လုပ်.. မယုံရင်တော့ မလုပ်နဲ့…”

“ တူ..တူပါတယ်…..ဆရာ…..”

“ ဆေးစီရင်တာက ဆရာ လုပ်ခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်….။ နောက်တော့ ငွေလည်း နည်းနည်းကုန်မယ်….”

“ ဟုတ်.. လုပ်ပါ့မယ်…. ဆရာ..။ ငွေလည်း ကုန်ပါစေ…. ကျမ ချစ်သူနဲ့ ပေါင်းရဖို့ဘဲ အဓိကပါ…..”

“ ကောင်းပြီလေ . . ဒါဆို.. ရှေ့ကိုတိုးခဲ့….”

သက်တန့်လည်း ရင်တွေ တအားခုန်လျက် ရှေ့ကို တိုးသွားလိုက်သည် ။

“ ရော့ ဒီဆေးပုလင်းထဲက ဆေးရည်ကို မင်းရဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်မှာ နာရီဝက် ကြိုတင် သုတ်လိမ်းပြီး ဆရာနဲ့ လာတွေ့ချည်..။ တွေ့ရမယ့်နေရာကတော့… ဆရာ့အပြင်က လက်ထောက် တပည့်ကြီးဆီမှာ လိပ်စာတောင်းယူလိုက်….။ တွေ့ရမယ့်ရက်ကတော့ မနက်ဖြန်ည ကိုးနာရီတိတိ …”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…..”

သက်တန့်လည်း ဆရာကို နှုတ်ဆက်ပြီး အပြင်က ဆရာ့တပည့်လူကြီးဆီက လိပ်စာကို တောင်းယူလိုက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးခက်ကို ပြောပြတဲ့အခါ မိုးခက်က

“ ဒို့တုန်းကလည်း အဲလိုဘဲ..။ သူခိုင်းတာကို မရှက်မကြောက် လုပ်လိုက်ရတယ်..။ တကယ်ဘဲ ကိုယ်လိုချင်တာတွေ ဖြစ်လာတယ်… သက်တန့်…”

လို့ ပြောပြသည် ။

“ သူက ဒို့အကြောင်းတွေကို သိနေတာ တကယ်အံ့သြစရာဘဲ မိုးခက်ရယ်….။ တကယ်စွမ်းတဲ့ဆရာ.. အကြားအမြင် တကယ်ရနေတာ သေချာတယ်…..”

လို့ သက်တန့် ချီးမွမ်းမိသည် ။ မနက်ဖြန် ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရမည် ။ ချိန်းတာကိုက ညကိုးနာရီဆိုတော့ ဆရာထန်နဲ့ အစီအမံတွေ လုပ်ရတာက ဘယ်လောက်ကြာမည် မသိ ။ သက်တန့်လည်း မိုးခက်ကို ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာမယ် ထင်လဲလို့ မေးကြည့်တော့ မိုးစက်က ပြုံးစိစိနဲ့

“ မနက်မိုးလင်းကြမှ ပြန်ဖြစ်မယ်လို့ဘဲ တွက်ထားလိုက်ပေါ့…”

လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ မိုးစက်နဲ့အတူ အဆောင်ခန်း ငှားနေလို့ သက်တန့် လွတ်လပ်သည် ။ မိသားစုနဲ့နေရင် ဘယ်သွားတယ် ဘယ်လောက်ကြာမယ်ဆိုတာ ပြောပြနေရတယ်လေ ။ အခုတော့ မနက်မိုးလင်းမှ ပြန်လာလို့လည်း ရသည် ။ တခါတလေ ဓါတ်ပုံရိုက်ရင်လည်း ညလုံးပေါက်တတ်သည် ။ အခု မိုးစက်နဲ့ သက်တန့်တို့ကို ကြော်ငြာရိုက်တဲ့ ဓါတ်ပုံဆရာက တအားဘူးတဲ့ လူကြီး ။ သူရိုက်လိုက်ရင် တကယ့် ဆက်ဆီပုံတွေ ။ ဖင်တွေကို အသားပေးလွန်းသည် ။ ကော့ပြတာ ကုန်းပြတာတွေ လုပ်ရသည် ။ ပိုက်ဆံတအားပေးတော့လည်း မငြင်းနိုင်ဘူး ။ ကိုယ်တုံးလုံးမဟုတ်ရင် ပြီးတာဘဲ ဆိုပြီး လုပ်ကြရတာ ။ အဝတ်အစားတွေ လဲတဲ့အခါ သီးသန့်အခန်းရယ်လို့လည်း မရှိဘူး ။ ဒီ ဓါတ်ပုံဆရာနဲ့ မီးထိုးသမားတွေ အရှေ့မှာဘဲ လဲကြရသည် ။ သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက တဏှာခိုးတွေ ဝေနေကြတာကိုတော့ သက်တန့်တို့ မိုးစက်တို့ လျစ်လျူရှုထားကြရသည် ။ တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စိတ်တွေနဲ့ အစွမ်းကုန် ပြစ်မှားနေကြတာ ။

ဆရာထန်နဲ့က ဘာတွေ ဘယ်လို အစီအမံတွေ လုပ်ရမလဲဆိုတာ မသိတော့ ပေါင်ကြား ဂျိုင်းကြားက အမွှေးတွေ အကုန်ကို ရိပ်ရှင်းသွားဖို့ ဒီညနေကတည်းက လုပ်သည် ။ သွားခါနီးမှာလည်း ရေကောင်းကောင်း ချိုးသွားမည်လို့ ရည်ရွယ်ထားသည် ။

အဆောင်စောင့် အန်တီကြီးက ဖုန်းဆက်လာသည် ။ ဧည့်သည်တစ်ယောက် လာသည် တဲ့ ။ ဦးတလုပ်ကြီး…. တဲ့ ။ ဟယ်…. သူ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ မသိဘူး ။ ဆရာထန်နဲ့တွေ့ပြီး သူနဲ့ ဝေးကွာဖို့ ကင်းရှင်းပြတ်သားဖို့ လုပ်ဖို့ ကြံနေတုန်းမှာဘဲ သူက ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ရောက်လာသည် ။

“ မိုးခက်ရေ.. ဆရာထန်ဆီတောင် မသွားရသေးဘူး.. ဟိုလူကြီး ပြန်ရောက်လာတယ်….။ အခု အောက်မှာ ရောက်နေတယ်ကွာ..။ စိတ်ညစ်တာဘဲဟယ်…..”

လို့ မိုးခက်ကို ပြေးပြောမိသည် ။ မိုးခက်က

“ အလိုက်အထိုက် ဆက်ဆံလိုက်ပေါ့ သက်တန့်ရယ်…။ မနက်ဖြန်ညဆို ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရတော့မှာဘဲ..။ ဆရာထန်က နဝင်းရိုက်တာတို့ ယတြာချေတာတို့ လုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ယူ့လိုရာ ဆန္ဒတွေ အကုန်လုံး ဖြစ်လာတော့မှာပါ ..။ အလိမ္မာသုံးပြီး ဘဲကြီးကို နှစ်သိမ့်လိုက်ပေါ့….”

လို့ အကြံပေးသည် ။ ဆံပင်ဖီး မိတ်ကပ် နည်းနည်း ပြင်ပြီး ဧည့်သည်တွေ့တဲ့ ဧည့်ခန်းကို သက်တန့် ဆင်းသွားလိုက်တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြိုစောင့်နေတဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အို..ဦး..တော်တော် ပိန်ကျသွားပါလား……”

ချီးကျူး မြှောက်ပင့်ပေးလိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီး တအား ကျေနပ်သွားသည် ။

“ ဟီး.. တကယ်လား..။ သက်တန့်.. ပြောမှပြောပါ့မလားလို့ ဟီးဟီး……။ ဟုတ်တယ်… ဦးက သင်္ဘောပေါ်မှာ အလုပ်လုပ်ရုံတင်မကဘူး.. ဝိတ်မတယ်… ကြိုးခုန်တယ်….. သက်တန့်လေး အတွက်ပေါ့…။ ကဲ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး.. သက်တန့်အတွက် ဦး ဝယ်လာတာ…. ထိုင်ဝမ်က … ဟောင်ကောင်က…. အစုံဘဲ…..။ ယူအက်စ်အေက ချော့ကလက်အကောင်းစားတွေလည်း ပါတယ်…..။ တစ်နေရာရာသွားပြီးလက်ဆောင်တွေ သက်တန့် ဖောက်ကြည့်ပါလား…”

လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဦးတလုပ်ကြီးက ယူလာတဲ့ အထုပ်တွေကို ပြသည် ။ သက်တန့်လည်း လိုချင်စိတ်တွေ တအားများသွားသည် ။ ဘာတွေပါလိမ့် ..။ ကိုယ်ကလည်း မော်ဒယ်အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့သူဆိုတော့ ဆန်းပြားတဲ့ အဝတ်အထည် ဖိနပ် အသုံးအဆောင်တွေကို မက်မောသည်လေ ။

“ ကဲ သွားကြမလား…..သက်တန့်….”

သက်တန့် “ အင်း…” ဆိုပြီး ခေါင်းငြှိမ့်လိုက်မိသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီး ပြုံးသွားသည် ။

“ ခဏ.. အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်…..”

“ အိုး.. မလိုအပ်ပါဘူး.. သက်တန့်က လှပြီးသား…..။ ဒီအတိုင်းလည်း တအား ကြည့်ကောင်းနေတာဘဲ…”

ဦးတလုပ်ကြီးက အပေါ်ထပ်အခန်းကို ပြန်တက်ပြီးမှ စိတ်ပြောင်းသွားမှာကို စိုးရိမ်ပုံရသည် ။ အတင်းခေါ်တာနဲ့ သူနဲ့ ပါသွားရသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပရာဒိုကားကြီးပေါ်မှာ သက်တန့် လိုက်ပါသွားနေရင်း..

“ ငါ မှားသွားပြန်ပြီလား..”

လို့ တွေးလိုက်မိသည် ။ ဒီလူကြီးကို မလွန်ဆန်မိပြန်ဘူး….။ စိုးစံဆက် သိသွားရင်တော့ သက်တန့်ကို ပိုပြီး ရွံမုန်းသွားမှာဘဲ ။ ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပုံအောတဲ့ ရက်ရောစွာ ပေးကမ်းတာတွေက သက်တန့်ကို သူ့အနောက်ကို လိုက်ပါသွားစေပါသည် ။

ထုံးစံအတိုင်း ဦးတလုပ်ကြီးသည် သက်တန့်ကို တွေ့နေကြ ၁၈ လမ်းထိပ်က ခြောက်ထပ်တိုက် အပေါ်ဆုံးထပ် အခန်းလေးကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ဒီအခန်းက ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးချိုကြီးနေတဲ့ တိုက်ခန်းပါ ။ လူပျိုကြီး ဦးချိုကြီးသည် သူကိုယ်တိုင်က မိန်းမလိုက်စားသူကြီး ဖြစ်သလို သူ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးတလုပ်ကြီးကို အခန်းငှားလေ့ရှိသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတဲ့အခါ ဦးချိုကြီးအတွက် အကောင်းစား အရက်တွေ အဝတ်အထည်တွေ ယူလာပေးတတ်သည် ။ အခုလည်း သက်တန့်နဲ့ ဦးတလုပ်ကြီးတို့ ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဦးချိူကြီး မရှိနေဘူး ။ ဦးတလုပ်ကြီးကို သော့ပေးပြီး ရှောင်ပေးသွားတာ ဖြစ်မည် ။

လူပျိုကြီးသည် အသန့်ကြိုက်သည် ။ သူ့တိုက်ခန်းသည် အမိုက်စား အမြဲဖြစ်နေသည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားမှန်း သိသာသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုက စားစရာတွေက စားပွဲပေါ်မှာ အဆင်သင့် ရှိနေသည် ။

သက်တန့်က

“ ဦး.. သက်တန့် သိပ်အကြာကြီး မနေနိုင်ဘူးနော်..။ လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်..”

လို့ ကြိုတင် ပြောထားလိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ရယ်သည် ။

“ သက်တန့်ရယ်…. ဖြည်းဖြည်းပေါ့..။ ဦးက ပင်လယ်ထဲမှာ ပင်ပန်းဆင်းရဲခံပြီး ငွေရှာနေခဲ့ရတာ..။ အခု သက်တန့်လေးနဲ့ ပြန်တွေ့တဲ့အချိန်မှာ အေးအေးဆေးဆေး ပျော်ကြရအောင်ပါကွာ..။ သက်တန့်ကို ပေးစရာတွေ တပုံကြီး ပါလာတယ်….။ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ပြပါရစေဦး……”

လို့ ပြောသည် ။ တကယ်လည်း ဦးတလုပ်ကြီးသည် သက်တန့်အတွက် အဖိုးတန် အဝတ်အစားတွေ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ရေမွှေးတွေ စုံနေအောင် ဝယ်လာပေးသည် ။ ကျေးဇူးရှင်ကြီးကို သက်တန့်က တစ်ခုခုနဲ့ ကျေးဇူးဆပ်ရမှာ သေချာနေသည် ။ အင်း.. သန်း‌ခေါင်ထက် ညဉ့်မနက်တော့ပါဘူးလေ.. သက်တန့်လည်း ဦးတလုပ်ကြီး လိုချင်တာတွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပေးအပ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည် ။

“ သက်တန့်…. ဦးတို့ ရေအတူတူ ချိုးကြရအောင်……။ မှတ်မိလား….. ဦးနဲ့ သက်တန့်….. မော်လမြိုင်ကို သွားလည်တုန်းက သက်တန့်နဲ့ဦး ရေအတူတူ ချိုးခဲ့ကြတာ…”

သက်တန့်သည် မနှစ်မြို့တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ သူ့မျက်နှာမှာ ပေါ်မသွားအောင် သတိထားပြီး ဟန်ဆောင်အပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ရင်း နောက်ဆုံးအနေနဲ့ “ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်း ” လိုက်ဦးမည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

“ ချွတ်လေ…. အဝတ်တွေ..။ ဦးတို့နှစ်ယောက် ကမ္ဘာဦးအစက အာဒံနဲ့ ဧ၀ လူသားမောင်နှံတွေလို မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ရေချိုးကြမယ်….. ဟားဟားဟား……”

ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပါးဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး သက်တန့် စိတ်ပျက်နေသည် ။ သူ့လို ဝတုတ်ပြဲကြီးကို ကိုယ်တုံးလုံး မမြင်ချင်ဘူး ။ စာမလိပ် စိတ်မလာ …။ ဒါပေမယ့် ဦးတလုပ်ကြီးက လတ်တလော ငွေတွင်းကြီးမို့ ဘိုင်ပြတ်နေတဲ့ သက်တန့်တစ်ယောက် သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး။ ရေချိုးခန်းထဲကို သူနဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်တွေနဲ့ ဝင်လိုက်ရသည် ။

“ လှလိုက်တာ သက်တန့်ရယ်…။ သက်တန့်ကို ရဖို့ အတွက်ဆိုရင် ကိုယ့်စည်းစိမ်တွေ ပြုတ်သွားပါစေ.. ကိုယ်မမှုဘူးကွာ……”

ဦးတလုပ်ကြီးရဲ့ ပါးစပ်က နံပုတ်နေတဲ့ အနံ့ကြောင့် သက်တန့် ဖီးလ်ပျယ်သွားသည် ။ သူ့လက်ကြီးတွေက သက်တန့်ရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ကို ကောင်းကောင်း နယ်ဆုပ်နေပြီ ။ ရေပန်းအောက်ကို အတူတူ ပူးကပ် ဝင်ပြီး ရေချိုးရသည် ။ သူ့အတန်ကြီးက ငေါငေါကြီးကနေ မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်လာသည် ။ ဝက်အူချောင်း အတုတ်စားကြီးနဲ့တူတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတော့ သက်တန့်လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။

“ ဦးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး…..”

အရေးထဲ ကလေးဆိုးကြီး လုပ်နေပြန်သည် ။ ဆပ်ပြာနဲ့ သူ့တကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည် ။ ဒစ်လုံးကားကြီးနဲ့ လီးကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးတာကိုတော့ သူအကြိုက်ဆုံး…။

“ စုပ်..စုပ်ပေးကွာ……”

“ ဦးရယ်…. အဲဒါက ကုတင်ပေါ်ရောက်မှနော်…။ ဆပ်ပြာတွေ စင်အောင် လုပ်လိုက်ပါဦး…..”

“ သက်တန့်ရဲ့ အစုပ်အယက်လေးတွေကို ပင်လယ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန် ဦးက တအားလွမ်းနေခဲ့တာဘဲ သိလား…..”

“ ဦး သက်တန့်ပုံကို ကြည့်ပြီး ကွင်းထုလိုက်ပေါ့ ဦးရဲ့…..”

သက်တန့်နဲ့ သူ ရေချိုးအပြီး အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးဆီကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ ကိုယ်မှာပတ်ထားရင်း သွားလိုက်ကြသည် ။

“ ပျော်လိုက်တာ သက်တန့်ရယ်…….”

သူ့လီးကြီးကို သက်တန့် စုပ်ပေးရပြီ ။ သူက လူကောင်ကြီးသလို လီးကလည်း ကြီးသည် ။ အစပိုင်းမှာ သက်တန့်စုပ်ပေးတာကို ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ရွပိုးထိုးလာပြီး သက်တန့် စုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် ကော့ကော့ထိုးလာသည် ။ သက်တန့်က လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ဘဲကြီး တအားထိသွားပုံရသည် ။ အိုးအားအူးနဲ့ ဖင်တကြွကြွဖြစ်ပြီး သက်တန့်ပါးစပ်ထဲကို အတင်းကြီး ထိုးညှောင့်တော့သည် ။ သူ သက်တန့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားမှာကိုတော့ စိတ်ပူသည် ။ တော်ပါသေးသည် ။ သူ အကြာကြီးတော့ ညှောင့်မနေဘူး ။ သက်တန့်ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သက်တန့်ကို ပက်လက်အိပ် ပေါင်ဖြဲခိုင်းပြီး တက်လိုးသည် ။

အစပိုင်းက သူ့ကို မသတီ မကြည်ဖြူပေမယ့် သူ တကယ်တမ်း လိုးတော့လည်း သက်တန့် စိတ်ပါလာသည်။ သူ့ကို ကော့ပင့်ပေးမိသည် ။ သက်တန့် သူ့ကို တအားလိုးဖို့လည်း တောင်းခံမိသည် ။ မြန်မြန်လိုးပေးဖို့လည်း တောင်းဆိုမိသည် ။ သူက လူဝကြီး တစ်ယောက်လို့ ထင်ရပေမယ့် ခါးအားသန်သန်နဲ့ တကယ်လိုးနိုင်တဲ့ လူကြီး ။ သက်တန့် အကြိမ်ကြိမ်ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ အလိုးသမားကြီးလို့ သက်တန့် သိလိုက်သည် ။

ဦးတလုပ်ကြီးနဲ့ လိုးဖြစ်သွားပြန်သည် ။ ဆရာထန်နဲ့ တွေ့ရင်တော့ ယတြာတွေ သေချာလုပ်ခိုင်းရမည် ။ စိုးစံဆက်နဲ့ ပေါင်းဖက်နိုင်ဖို့အတွက် သက်တန့်အနေနဲ့ ဆရာထန် ဘာဘဲခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။

ပီကင်း တဖြစ်လည်း ဦးကင်းသည် လှိုင်းထန် (သို့) ဆရာထန်ကို တခါတခါ နားမလည်နိုင်ဘူး ။ သူတို့သည် စီးပွားရှာနေတာလား… မိန်းမ လိုက်စားနေတာလားလို့ သူ့ကို မေးခဲ့ဖူးသည် ။ လှိုင်းထန်ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကြောင့် သူသည် လှိုင်းထန်ကို ဒီလမ်းကြောင်းပေါ်ကို တင်ပေးခဲ့တဲ့လူ ။ လူကဲခတ်ပညာ ဗေဒင်ပညာ နက္ခ္ခတ်ပညာတွေကို သင်ပေးရုံမက သမထထိုင်ခိုင်းသည် ။ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ကျင့်ခိုင်းသည် ။ တချို့နေရာတွေမှာ သူတို့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွမ်းခဲ့တဲ့ မျက်လှည့် လက်လှည့်ပညာရပ်တွေကို ထည့်သွင်းသုံးဖို့လည်း သင်ပြပေးသည် ။ သူ့ရဲ့ သင်ပြမှုတွေနဲ့ လှိုင်းထန်သည် “ ဆရာထန် ” ဖြစ်လာခဲ့တာ ။ နောက်ပိုင်းမှာကြတော့ လှိုင်းထန်က ဆရာသခင် ဖြစ်လာပြီး သူက ဦးကင်း ဆိုတဲ့ တပည့် နောက်လိုက်ကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ ဦးကင်းထက် သူက ပိုသာသွားသည် ။

ရုပ်ရည်လည်း ရှိတာမို့ မိန်းမတွေက လှိုင်းထန် ပြောတာဆို ယုံကြသည် ။ လှိုင်းထန် ဘာလုပ်လုပ် ဖြစ်တဲ့ အခြေအနေကို ရောက်လာသည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက မိန်းမကြိုက်တဲ့ လှိုင်းထန်က သူ့ဆီကို ချဉ်းကပ်လာတဲ့ မိန်းမတွေကို အလွတ်မပေးခဲ့ ။ အစပိုင်းမှာ မရဲတရဲ စမ်းကြည့်တဲ့အဆင့်ဘဲ ရှိသည် ။ သူလုပ်သမျှ မိန်းမတွေက မငြင်းဘဲ သူ့ကို ပုံအပ်ထိုးအပ်ကြတော့ လှိုင်းထန်သည် ငွေရဖို့ တစ်ခုထဲအတွက် မဟုတ်တော့ဘဲ မိန်းမတွေကို သူ့စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးဖို့အတွက် ဒီအလုပ်ကိုလုပ်နေတဲ့ သဘော ဖြစ်လာသည် ။

ဆရာထန်သည် မိန်းမတွေအတွက်ဘဲ သီးသန့် ဟောပြောတဲ့ ဆရာလိုလို ဖြစ်လာသည် ။ ယောကျ်ားတွေကို ဟောပြော ဆေးစီရင်ပေးတာက ခပ်နည်းနည်း ဘဲ ။ တခါတရံ လှိုင်းထန်သည် အလျှံအပယ် စားသုံးနေရလို့ လက်တောင် မအား ။ သူ မကြိုက်တဲ့ ပုံမလာတဲ့ မိန်းမတွေကို ဦးကင်းက ဆေးစီရင်ပေးလိမ့်မည်ဆိုပြီး သူ့ဆီကို လွှဲပြောင်းပေးတတ်သည် ။ သူတို့သည် သစ်ခေါက်ရောင်ဝတ်စုံတွေ ဝတ်လိုက်၊ အဖြူရောင်ဝတ်စုံတွေ ဝတ်လိုက်၊ လည်ပင်းမှာ ပုတီးကိုယ်စီဆွဲလို့ တတိုင်းပြည်လုံးအနှံ့ လိုက်လုပ်စားနေခဲ့တာ နှစ်အတော်ကြာပြီ ။

လှိုင်းထန်သည် သူ့ တရားစခန်းလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာ မကြာခင် လာတွေ့မယ့် သက်တန့် ဆိုတဲ့ မော်ဒယ်ကောင်မလေးကို ဆေးစီရင်ပေးဖို့ ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေသည် ။ လိင်အားတိုးဆေးပြားကို ကြိုသောက်လိုက်ပြီး သူ့ဖွားဖက်တော် လက်နက်ကြီးကို မုံညင်းဆီနဲ့ ကျကျနန သုတ်လိမ်း ပွတ်သပ်ပေးနေတာ ဖြစ်သည် ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် စပ်ယှက်နိုင်အောင် လူသူမရှိတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲမှာ ညအချိန် ချိန်းဆိုထားသည် ။

မကြာခင်ဘဲ တက္ကစီကားတစ်စီးသည် ခြံအပေါက်ဝမှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ ကားအနောက်ခန်းက မိန်းမပျိုလေး ဆင်းလာနေသည်ကို ဦးကင်းက အိမ်ထဲကနေ မြင်လိုက်သည် ။

“ ဆရာထန်ရေ….လာပြီဟေ့…..”

လို့ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။ သက်တန့် အိမ်ထဲကို ဝင်လာပြီ ။

“ ဆရာနဲ့ ချိန်းထားသလား…..”

ရှားရောင် အပေါ်အောက် ဆင်တူဝတ်ထားတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက်အဖိုးကြီးက မျက်နှာထား တည်တည်နဲ့ မေးလိုက်လို့ သက်တန့်လည်း

“ ဟုတ်ကဲ့…. ချိန်းထားပါတယ်…..။ ဆရာနဲ့ တွေ့လို့ ရပါပြီလား….”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ အဖိုးကြီးက

“ ရပါပြီ…အတွင်းခန်းကို ဝင်သွားလိုက်ပါ…..”

လို့ ပြောလိုက်လို့ သက်တန့်လည်း သူညွှန်ပြတဲ့ ကန့်လန့်ကာ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။ ဒီအခန်းထဲမှာ ဆရာ ရှိမနေပါ ။ သက်တန့် တွေ့လိုက်ရတာက စားပွဲတစ်လုံးပေါ်မှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်ထားတဲ့ အဖြူရောင် အဝတ်အစားတွေ ။ နံရံမှာက ဝိုင်းစက်သေသပ်တဲ့ လက်ရေးနဲ့ ရေးထားတဲ့ ညွှန်ကြားချက် တစ်ခု ။

“ အပြင်က ဝတ်လာခဲ့တဲ့ အဝတ်အစား အားလုံးကို တစ်ခုမကျန် အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်ပြီးမှ ဒီမှာတင်ထားတဲ့ အဖြူရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လဲလှယ် ဝတ်လိုက်ပါ…။ ပြီးက အတွင်းခန်းကို ဝင်ပါ ”

တဲ့။ သက်တန့်လည်း ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို တစ်ခုမကျန် အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ စားပွဲပေါ်က အဖြူရောင် ဝတ်စုံသည် နောက်ကျောခွဲ ဝတ်ရုံတစ်ခုသာ ဖြစ်ပြီး ကြိုးစလေးနှစ်ခုနဲ့ ချည်နှောင်ရတာ ဖြစ်နေသည် ..။ ပိတ်သားသည် ပါးလွှာလွန်းတာကြောင့် အတွင်းက အစိတ်အပိုင်းတွေကို ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်နေလို့ သက်တန့်လည်း ရှက်သလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရင်ဆိုင်ရတော့မှာဘဲလို့ စိတ်အားတင်းလိုက်ပြီး အတွင်းခန်းကို ကန့်လန့်ကာကို ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။

မီးမှိန်မှိန် ထွန်းညှိထားတဲ့ အတွင်းခန်းမှာ ဆံပင်တိုတိုနဲ့ လူတစ်ယောက်သည် ဝင်လာတဲ့ သက်တန့်ကို ကျောပေးထားပြီး တင်ပလင်ခွေထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ တရားထိုင်နေသလို ပုံစံမျိုး ။ သမထထိုင်နေတာလား ။ ပုတီးစိတ်နေတာလား ။

“ ထိုင်ပါ …. နာမည်က ယင်းမာမာသင်း….နော်…”

သက်တန့်လည်း ကြမ်းပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့ ကော်ဇောအပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း

“ ဟုတ်ပါတယ်….ဆရာ….”

လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

“ သက်တန့်လို့လည်း ခေါ်ကြတယ်နော်…”

“ ဟုတ်…ဆရာ…..”

“ ငယ်နာမည်က မိပုံ့လေ…..။ မင်း အမေ ပေးခဲ့တဲ့ နာမည် မဟုတ်လား…..”

“ မှန်ပါတယ်…..ဆရာ…..”

“ မင်း ဆရာ့ဆီကို လာမယ် ဆိုတာကော…. ဘာအကြောင်းနဲ့ လာတယ် ဆိုတာကိုရော ဆရာက သိနေတယ်…. ကြိုတင် သိနေတယ်ကွယ်……။ မင်းမှာ အပူတွေ များနေတယ်….. သိလား….. မိန်းကလေး……”

“ ဟုတ်……..ဆရာ…..”

“ မင်း လာရင်းအကြောင်းက လူတစ်ယောက်နဲ့ နီးစပ်ဖို့… နီးစပ်ချင်လို့… ပေါင်းစပ်ချင်လို့….. ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား…….”

“ ဟုတ်ပါတယ်…..ဆရာ……”

“ အဲ…. နောက်တစ်ခု ရှိသေးတယ်…..။ မင်းနဲ့ ကြုံဆုံနေတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ကွဲပြတ်သွားချင်နေတယ်….။ အသစ်မြင်လို့ အဟောင်းစွန့်ချင်တဲ့သဘော….။ ဆရာက တိတိပပ ဒဲ့ဒိုးဘဲ ပြောမယ်နော်.. ဟုတ်ပလား…..”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”

“ ကွဲပြတ်ချင်နေတဲ့လူက မင်းထက် အသက်အများကြီး ကြီးတယ်….။ သူက “ ရ ” နဲ့ စတဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့လူ …။ ရွှေပန်းတိမ်… ရဲ.. ရေကြောင်း….. စသဖြင့်….. ဟုတ်လား…..”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်…..ဆရာ…..”

“ အင်း.. ဟုတ်ရမယ်လေ….. မြင်နေတယ်… ဆရာ အားလုံးကို မြင်နေတယ်…….။ မင်း ဒီလူနဲ့ နောက်ဆုံး မနေ့ကတင်ဘဲ လူချင်း နှီးနှောစပ်ယှက်တဲ့… ကာမအမှုကို ပြုခဲ့ကြတယ်….။ ဟုတ်လား မဟူတ်ဘူးလား…..”

“ ဟုတ်….ပါတယ်…..ဆရာ….”

ဆရာထန်က ဦးတလုပ်ကြီးနဲ့ ဖြစ်တာကို သိနေလို့ သက်တန့် တအား အံ့သြတုန်လှုပ်သွားပါသည် ။

“ မင်း ဖြစ်ချင်တာတွေကို ဆရာ အကုန်လုပ်ပေးမယ်…. ဖြစ်စေရမယ်…..။ ဒီလိုဖြစ်ဖို့.. မင်းဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်လာဖို့ ဆရာ ဆေးစီရင်မယ်….။ မင်းက ဆရာနဲ့အတူ ဆရာခိုင်းတာတွေကို လုပ်ရမယ်……။ ဘယ်လိုလဲ.. လုပ်မလား…..”

“ ဟုတ်……လုပ်ပါမယ်…ဆရာ……”

“ လက်တွေ့ တစ်ခု အရင်ပြမှာက…. မင်းရဲ့ များနေတဲ့ အပူတွေကို ငြှိမ်းသတ်ဖို့က အပူကို အပူနဲ့ တိုက်ရမယ်…။ ဒါမှ မင်းရဲ့အပူတွေ ပျောက်သွားမယ်…..။ မင်းကိုယ်ပေါ်က ဝတ်ရုံရှည်ကို ချွတ်လိုက်ပါ..။ မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထား….။ ကဲ စလုပ်တော့…..”

သက်တန့်လည်း အဖြူရောင် ပိတ်ဝတ်ရုံကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည် ။ သက်တန့် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပြီ ။

“ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါ…..”

“ ဟုတ်……ဆရာ……”

“ လက်ဖြန့်…..”

သက်တန့် လက်ဖြန့်လိုက်သည် ။ လက်ထဲကို တစုံတခု ရောက်လာသည် ။ ဘာကြီးလဲ….မသိဘူး ..။

“ မင်းကို ပေးလိုက်တာက ဆေးစီမံထားတဲ့ ရွှေငှက်ပျောသီး…..။ ဒါကို မင်းရဲ့ မိန်းမကိုယ်နဲ့ ထိတွေ့လိုက်…..။ မင်း မနေ့က ကြုံခဲ့တုန်းကလို ထိတွေ့လိုက်.. သဘောပေါက်လား…..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ…”

“ ဒီ ဆေးငှက်ပျောသီးနဲ့… မိန်းမကိုယ်ကို အလျားလိုက် ပွတ်… ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်….. လက်တဖက်နဲ့ ပွတ်….။ နောက်လက်တစ်ဖက်က မင်း ရင်သားတစ်ဖက်က ရင်သီးကို ဆွဲချေပေး…..။ နားလည်တယ်နော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့….ဆရာ…..”

သက်တန့်လည်း ဆရာထန် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တသွေမတိမ်း လုပ်သည် ။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရင်း စောက်ဖုတ်ကို ငှက်ပျောသီးနဲ့ လိုင်းဆွဲ ပွတ်တိုက်ပေးနေရင်း နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ချေပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ စိတ်တွေက တအားကို ထကြွလာသည် ။

“ ပွတ်… ပွတ်…. ဖိပွတ်ပေး….. လက်က ရင်သီးကို ချေပေး……. မကြာခင် အောင်မြင်မယ်……”

သက်တန့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားလာသည် ။ ငှက်ပျောသီးကို ဆရာခိုင်းထားသလို အကွဲကြောင်းအတိုင်း အလျားလိုက် မပွတ်တော့ဘဲ ထိုးထည့်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည် ။

“ အနေအထား ပြောင်းမယ်…..။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်တဲ့ ပုံစံကနေ ရှေ့ကိုကိုင်းပြီး ဒူးထောက်လိုက်မယ်….။ ဆေးစီရင်တာ အမြင့်ပိုင်းကို ရောက်လာပြီ….”

တကယ်တော့ ဆရာထန် လုပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့ပုံစံက ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုင်းလိုက်တာပါ ။ သက်တန့်လည်း ကိုယ့်ဖာသာ ဆွနေတာ တအားကြီး ထန်လာပြီး ဖင်ကလည်း ကုန်းထောင်ထားတော့ ဆရာထန့်ငှက်ပျောသီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်မိသည် ။ အရည်တွေကလည်း ထွက်လိုက်တာ ယိုစီးကျနေတာ အရမ်းပါဘဲ ။

ဒီအချိန်မှာ သက်တန့်ရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို လက်ညှိုးတုတ်တုတ်ကြီး တစ်ချောင်းက လာထိသည် ။ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလာသည် ။ ဟင်.. ဆရာ…. ဆရာထန်ရဲ့ လက်ညှိုးဘဲ ဖြစ်မယ်…….။

“ မင်းရဲ့ စိတ်အာရုံထဲမှာ မင်း ပေါင်းဖက်ချင်နေတဲ့ လူအသစ်ကို အာရုံပြုထား……. ပြုထား…….။ ကျမ သူနဲ့ သေတပန်သက်တဆုံး ပေါင်းသင်းရပါလိုသည် လို့ ဆုတောင်း… ဆုတောင်း……”

သက်တန့်လည်း ဆရာ တတွတ်တွတ် ပြောနေတာတွေကို လုပ်နေသည် ။ ဆုတောင်းနေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ စအိုပေါက်ကို ပွတ်နေတဲ့ လက်ညှိုးကြီးက အထဲကို တတစ်တစ်နဲ့ ထိုးမွှေလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည် ။ ဒါကို သက်တန့်လည်း သဘောကျသလိုဘဲ ။ ခံလို့ကောင်းသလိုဘဲ ။

“ လိုချင်နေတဲ့လူရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကို မြင်ယောင် စိတ်ကူးကြည့်လိုက်..။ ငှက်ပျောသီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေး……။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်…….”

ငှက်ပျောသီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲကို စွိကနဲ စွိကနဲ ဝင်ထွက်နေပြီ ။

“ အို……အို……အာ……ဟာ…….အင်း……..”

ယားတယ်…. ယားတယ်…….. တအား ယားတယ်…….. အင်း…. အင်း… လီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံချင်တယ်…… စိတ်ထဲက တောင့်တမိနေတာ…… အား………. ဟင်း….. တအား လိုချင်တယ်………။ သက်တန့် ဖင်ကုန်းရက်နဲ့ လီးကို တမ်းတ လိုလားမိနေချိန်မှာ လက်တစ်ဖက်က ငှက်ပျောသီးကို ဖယ်ပစ်လိုက်တာကို ခံရသည် ။ ပူနွေးတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးတစ်ချောင်းက ငှက်ပျောသီးအစား နေရာဝင်ယူပြီး သက်တန့်စောက်ဖုတ်ထဲကို တထစ်ထစ်နဲ့ ရောက်ရှိလာသည် ။

“ အို……အင်း…..အင်း……..”

လိုချင်နေတဲ့အချိန် လီးအကောင်းစားကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးညှောင့်ပေးလာသည် ။ သက်တန့်လည်း ဖင်ကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးပြီး ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ထိုးညှောင့်ပေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို အရသာခံနေမိသည် ။ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တဆုံးထိ ဖိသွင်းတာကို ခံလိုက်ရသည် ။

“ အား……..အီး………”

ဆေးစီရင်နေသည်ဆိုလို့ မျက်လုံးတွေ အခုထိ ပိတ်ထားနေရသည် ။ အမှန်က လုံးပတ်တုတ်လှပြီး ရှည်လွန်းတဲ့ဒီလီးကြီးနဲ့ လီးပိုင်ရှင်ကို ကြည့်ချင်မြင်ချင်မိသည် ။ လိုးချက်တွေက စစချင်း ဖြည်းညှင်းသလောက် အရည်လိုက်ပြီး သွက်လာသည် ။ ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်…… စွိစွိ…. ဖတ်ဖတ်ဖတ်… ဖွပ်ဖွပ်….. ဆိုတဲ့ အသံတွေ မြည်လာသည် ။ တအားကောင်းလာသည် ။ ထိုးနှက်ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည် ။ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအားလိုးပေးတာကို ခံနေရသည် ။

“ ကောင်းလား…..”

“ အင်း..ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်…..”

တအားကြုံးဆောင့်တာကြောင့် တအားအော်မိသည် ။ ကောင်းခြင်း လမ်းဆုံးကို အကြိမ်ကြိမ် တက်လှမ်းသွားရသည် ။ ကော်ဇောအပေါ် လဲကျသွားချိန် ပါးစပ်ပေါက်ကို ဒစ်ကြီး လာထိကပ်လိုက်တာ သိလိုက်လို့ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်မိတဲ့အခါ လီးကြီး တိုးဝင်လာသည် ။

“ စုပ်..စုပ်…..တအားစုပ်ပေး…..”

သက်တန့်လည်း တအားစုပ်ပေးလိုက်တာ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။ ညည်းသံကြီးကိုလည်း ကြားလိုက်ရသည် ။ သက်တန့်လည်း သုတ်ရည်တွေ ကို မြိုချပစ်လိုက်သည် ။

“ မင်း မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လို့ ရပြီ…..”

ဆရာထန်ရဲ့ အသံကြောင့် သက်တန့်လည်း မျက်စိတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဆရာထန်ကို စောစောက မြင်ခဲ့တဲ့နေရာမှာပဲ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေရက်နဲ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ စောစောက သက်တန့်ကို ဖင်ကုန်းရက်နဲ့ လာလိုးသွားတာ သူ မဟုတ်သလိုဘဲ ။

“ ဆရာ့ရဲ့ ဆေးစီရင်တာတွေကြောင့် မင်းရဲ့ ဖြစ်ချင်တဲ့အရာတွေ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်….။ လတ်တလော မင်းကို လက်တွေ့ပြသဖို့ကတော့ မင်းရဲ့ဖုန်းနဲ့ မင်း ပြတ်ချင်နေတဲ့ အသက်ကြီးကြီး လူကို ခေါ်ကြည့်လိုက်..။ ထူးခြားတာတွေကို မင်း တွေ့ရပါလိမ့်မယ်…..”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…”

“ ကဲ.. အဝတ် ပြန်ဝတ်ပြီး….. အပြင်ကို ထွက်လို့ရပါပြီကွာ…..”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ…..”

သက်တန့်လည်း အပြင်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ ဦးတလုပ်ကြီးဆီကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။ ဦးတလုပ်ကြီးက ဖုန်းထူးပေမယ့် သက်တန့်မှန်းလည်း သိရော

“ ဟိတ် နောက်ကို ငါ့ကို ဖုန်းမဆက်နဲ့တော့..”

လို့ လေသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။ မှန်လိုက်တဲ့ စွမ်းလိုက်တဲ့ ဆရာထန်ပါဘဲလို့ သက်တန့် ချီးကျူးမိလိုက်သည် ။ လိုးပေးတာကလည် တအားကို ကောင်းပြီး သုံးခါတောင် ပြီးရသည် ။

အင်း…. စိုးစံဆက်နဲ့ ညားဖို့က ထပ်ပြီး ဆေးစီရင်ရဦးမည်…။ နောက်တခါ လာခဲ့ဦးလို့ ဆရာထန်က ပြောသည် ။ သက်တန့်ကလည်း ထပ်လာချင်နေတာပါ ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်ထောက် ဦးကင်းဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးဆီမှာ နောက်ထပ် ဆရာနဲ့တွေ့ဖို့ ရက်ချိန်း ယူရသည် ။

———————————–

သန့်သန့်ဝေ။

ဗေဒင်ဆရာ တစ်ယောက်က ထီပေါက်ကိန်း မြင်နေသည်.. မုချပေါက်မည်လို့ ပြောလိုက်ကတည်းက သန့်သန့်ဝေတစ်ယောက် ထီကို ဖိထိုးတော့သည် ။ သို့ပေမယ့် နှစ်နဲ့ချီသာလာသည် ထီကတော့ မပေါက်ဘူး ။ ထီထိုးလွန်းလို့ သန့်သန့်ဝေ လက်ထဲ ငွေပိုမရှိဘူး ။ အကယ်လို့ ကျန်းမာရေးအတွက် အရေးပေါ် လိုလာရင်တောင် ခက်ပြီ ။ အခုတော့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် မဝင်းအေးက ထီနံပါတ် ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာတစ်ယောက် တွေ့ထားသည်.. သူ့ကြောင့် သူပေးတဲ့ နံပါတ်တွေ တဲ့တိုးဝင်လို့ ထီပေါက်သွားတဲ့လူတွေ အများကြီးဘဲလို့ မစားရဝခမန်း ပြောပြနေတာကြောင့် ထီရူး သန့်သန့်၀ေ စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ မဝင်းအေးဆီက ဒီဆရာရဲ့ လိပ်စာကို တောင်းသည်။

“ မဝင်းအေး..ဖုန်းနံပါတ်ကော မရှိဘူးလားဟင်….”

“ မရှိဘူး……သန့်သန့်ဝေ……လိပ်စာဘဲ ရှိတယ်……”

သန့်သန့်ဝေသည် ထီပေါက်ချင်လွန်းနေတဲ့ မိန်းမ ။ ဆရာရှိတဲ့နေရာကို တက္ကစီနဲ့ သွားလိုက်သည် ။အို…. ရက်ချိန်းယူဖို့တောင် တန်းစီနေရပါလား ။ သန့်သန့်ဝေလည်း တန်းဝင်စီလိုက်သည် ။ အားလုံးသည် မိန်းမတွေ ချည်းဘဲ ။ ဆရာနဲ့တွေ့ချင်တဲ့ ယောကျ်ားသား မရှိပါလားလို့ သန့်သန့်၀ေ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။

ယောဂီရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က စားပွဲလေးမှာ ထိုင်ပြီး ရက်ချိန်းပေးနေသည် ။ သူ့အရှေ့က စားပွဲလေးပေါ်မှာ စာအုပ်ထူကြီး တစ်အုပ် ရှိနေသည် ။ သူ့လည်ပင်းမှာ ဆွဲထားတဲ့ ပုတီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ။ သန့်သန့်၀ေအလှည့်ကို ရောက်ဖို့ တော်တော်လေး စောင့်လိုက်ရသည် ။

အို…. လူကြီးက မနက်ဖြန်ည လာလို့ရသည် တဲ့ ။ သန့်သန့်၀ေ တအားဝမ်းသာသွားသည် ။ တန်းစီတဲ့ လူတွေများလွန်းလို့ တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက် စောင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားတာ ။ သန့်သန့်၀ေ ပျော်သွားသည် ။

“ ဆရာထန် ဆိုတာ ဆရာလားဟင်….”

လို့ လူကြီးကို မေးလိုက်မိသည် ။ မရဲတရဲနဲ့ မေးလိုက်တာပါ ။ လူကြီးက သန့်သန့်ဝေကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့လျက်နဲ့

“ မဟုတ်ဘူး… ကျုပ်က ဆရာထန်ရဲ့တပည့် ဦးကင်း”..

လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ သန့်သန့်ဝေလည်း လာရမယ့် အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညဖက်ကြီး ဖြစ်နေသည် ။ ထီပေါက်မယ်ဆိုရင် ပြီးရော…။ သန့်သန့်ဝေကတော့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် လာမှာပါဘဲ ။ ဘာလုပ်ခိုင်းလုပ်ခိုင်း လုပ်မှာပါဘဲ။ သန့်သန့်၀ေ ဝမ်းသာပြီး ဦးကင်းကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ဖို့ ထသည် ။ ကျောခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ သန့်သန့်ဝေရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်သွားတာကို ဦးကင်းက စိုက်ကြည့်နေသည် ။

“ဟင်း….”

ဦးကင်းရဲ့ သက်ပြင်းချတဲ့ အသံကြီး..။ လှိုင်းထန်သည် ညတိုင်းလို မိန်းမချောလေးတွေကို ဖြုတ်နေရလို့ အရမ်းဇိမ်ကျနေသည်..။ ငွေလည်းဖန်ဖို့ ပြောရဦးမည်လို့ ဦးကင်း တွေးနေသည် ။

“ ဆရာကြီး….”

ဟိုက်.. လာပြန်ပြီ….. နောက်တစ်ယောက်……။

အသားဖွေးဖွေး.. ချောချောတောင့်တောင့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်သည် စာရင်းပေးဖို့ ရက်ချိန်းတောင်းဖို့ ဦးကင်းရဲ့ အရှေ့မှာ ရောက်လာပြန်သည် ။ အင်း.. လှိုင်းထန်တို့ ကောင်းစားလိုက်ပုံများ…. များလိုက်တဲ့ ပူစီတွေ…..။ လှိုင်းထန်သည် အန်တီကြီး အရွယ်ဆိုရင် နေ့ခင်းဖက်မှာ တော်ရုံဘဲ ဟောပြောလိုက်ပြီး စိတ်မဝင်စား ။ ကော့တောင့်တဲ့ ပူစီလေးတွေကိုမှ သူက စိတ်ဝင်စားပြီး ညနေဖက်တို့ ညဖက်တို့မှာ ချိန်းသည် ။

“ ဘာအတွက် လာတာလဲ…”

“ ဆရာ့ဆီက အကူအညီတောင်းမလို့ပါ..။ ကျမ မင်းသမီး ဖြစ်ချင်တယ်….”

“ ဘာမင်းသမီးလဲ….”

“ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးပါ……”

“ ဟုတ်ပြီ..နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ…..”

“ စိမ်းညိုညိုခက်…ပါ…..”

“ ကောင်းပြီ….. ဆရာနဲ့ နောက် သုံးရက်ကြာရင် တွေ့ဖို့ စီစဉ်ပေးမယ်…”

“ အွန်….ဒီနေ့ တွေ့လို့ မရဘူးလားဟင်……”

“ ဆရာ့မှာ ချိန်းထားတဲ့သူတွေ များနေတယ်….။ ခဏတော့ စောင့်ရမယ်…..”

“ ဟုတ်..ဟုတ်……”

စိမ်းညိုညိုခက် ရဲ့ တင်ပါးတွေက စောစောက သန့်သန့်ဝေရဲ့ တင်ပါးတွေထက် ပိုကောင်းသည်လို့ ဦးကင်း တွေ့လိုက်ရသည် ။ လှိုင်းထန်တော့ ကံက ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်းပါလား….။

ဦးကင်းသည် စာရင်းလာသွင်း ရက်ချိန်းလာတောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထွေပြားလာသည် ။ ထကြွလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် သစ်ခေါက်ဆိုး အညိုရောင် ပုဆိုးထဲက လက်နက်ကြီးသည် ခေါင်းထောင်လာသည် ။ ဒီကောင်ကြီး အခုတလော အားကြီးနေပါလား…..။မနေ့ညနေက ဦးကင်း အကိတ်ကြီး တစ်ယောက်ကို စားလိုက်ရသည် ။ ဆရာထန်က ဒီလို ခပ်တုတ်တုတ် ဖင်ကောက်ကောက်နဲ့ ငါးထိပ်စီး လောက်ဆိုရင် စိတ်မဝင်စားဘူး ။ နှစ်ဆယ်ပတ်ဝန်းကျင် ကော့ကော့လေးတွေကိုမှ နှိပ်တာ ဆိုတော့ ဒီအကိတ်ကြီးကို ဦးကင်းကို လွှဲပေးလိုက်သည် ။ ဓါတ်ကူးတဲ့အနေနဲ့ ဆရာ့ကို ဒီအကိတ်ကြီးက ပန်းစုပ်ပေးရသည် ။ ပြီးတော့ အကိတ်ကြီးရဲ့ ရွှေကြုတ်ကြီးကို ဆရာထန် လက်ချောင်းတွေ ပူးပြီး ထိုးမွှေပေးသည် ။ အကိတ်ကြီးသည်ဆရာနဲ့ လူချင်း ထိတွေ့လို့ ကံတွေ ထတော့မည် ။ ဆရာ့အစွမ်းတွေကို မြင်ရတော့မည် ဆိုပြီး ပျော်နေသည် ။ စောက်ပတ်လည်း တအား ယားနေပြီ ။ ဆရာ ဆွပေးထားလို့ ။ ဒီအချိန်မှာ ဦးကင်း အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ ဆရာခေါ်လိုက်လို့ …။

အကိတ်ကြီးကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းထားတဲ့အချိန် ဦးကင်းက အနောက်ကနေ ဆော်သည် ။ ဦးကင်းသည် အသက်ကြီးပေမယ့် ဆွဲနိုင်တုန်း ။ အားသန်တဲ့ဘဲကြီးရဲ့ တအားနင်း ဆောင့်ထည့်ပေးတာတွေကို အကိတ်ကြီး တအားခိုက်သွားသည် ။

ဦးကင်းသည် ဆေးကောင်းတစ်ခုကို ရထားလို့ အခုလို ဆွဲနိုင်တာ ဖြစ်သည် ။ ဆရာထန် ဖော်ပေးတဲ့ ဆေးတော့မဟုတ်ဘူး ။ သူတို့ တရုတ်ပြည် နယ်စပ်ကို ခရီးထွက်တုန်းက သူနဲ့ ဆရာထန်အတွက် ဝယ်ခဲ့တဲ့ လိင်အားတိုးဆေး ဖြစ်သည် ။ ခပ်မှောင်မှောင် အိပ်ခန်းလေးထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ထိုင်နေသည် ။သူမနာမည်က စိမ်းညိုညိုခက် ။

စိမ်းညိုညိုခက်သည် ခေတ်ပညာတတ် တစ်ယောက် ။ ငွေကြေးချမ်းသာပြီး ဂုဏ်မြင့်တဲ့ မိသားစုက ပေါက်ဖွားလာခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ဆရာထန်ကို ယုံသည် ။ သူမရဲ့ ယောကျ်ား ရာထူးတိုးတက်ဖို့ အတွက်ကို သူမက ဆရာထန်ရဲ့ အကူအညီကို ရယူသည် ။ တိုက်ဆိုင်တာလား ဆရာထန်ကဘဲ တကယ် စွမ်းတာလား ။

စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ယောကျ်ားသည် ရာထူးတိုးတက်ခဲ့သည် ။ ဒါတင် မကသေး ။ နိုင်ငံခြားကို သင်တန်း နဲ့ ထွက်လိုက်ရသေးသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ရဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ဆုံစဉ်ကထဲက သူနဲ့ ထိတွေ့ရတာတွေကို စွဲသွားသည် ။ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပြီး လိုရာဆုကို တောင်းခဲ့ရတဲ့အချိန် ဒီ လိင်တန်ကြီးရဲ့ အရသာကို စွဲသွားသည် ။

အမွှေးဖွားဖွားကြားက မတ်မတ်ကြီး ထောင်ထနေတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ငုံထားရုံမကဘဲ အားရပါးရ စုပ်ပစ်လိုက်မိလို့ အဲဒီနေ့က ဆရာထန်က ငုံရုံတင် ငုံရမှာ… အခုဟာက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တဲ့အထိ စုပ်ပစ်လိုက်တော့ ဓါတ်မစီးတော့ဘူး… ခင်ဗျား.. မနက်ဖြန် ထပ်လာရဦးမယ်…. လို့ ထပ်ချိန်းခဲ့သည် ။သို့ပေမယ့် စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်ကို ငုံလိုက်တိုင်း မစုပ်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ။ အားရပါးရကို စုပ်ပစ်မိတာချည်းဘဲ ။ ဒါနဲ့ ဆရာထန်က

“ ခင်ဗျားက ခိုင်းတာထက် ပိုပိုလုပ်နေတယ်..။ ဒီတခါတော့ အသစ်တစ်ခုလုပ်ရမယ်….။ အဲဒါကတော့ ကျုပ်က ပက်လက်နေပေးထားတာကို ကျုပ်အပေါ်က ခင်ဗျား နေရမယ်….။ ကျုပ်နဲ့ခင်ဗျား တပ်ထားရမယ်…။ တပ်တာဘဲနော်… မလှုပ်ရဘူး…..”

လို့ ပြောခဲ့ပြီး စိမ်းညိုညိုခက်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးတပ်ထားလိုက်သည် ။ ဒီ တခါလည်း စိမ်းညိုညိုခက်သည် တပ်ရက်ကြီး ငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ ဆရာထန်ရဲ့ လိင်တန်အပေါ် ဖိထိုင်ချပစ်လိုက်ပြီး ကြွလိုက်ဖိလိုက်နဲ့ “ လိုး ” မိသွားပြန်သည် ။

ဒါပေမယ့် ဆရာထန်က စိမ်းညိုညိုခက်ကို ဘာမှမပူဖို့ သူ့ဆေးစီရင်တာတွေဟာ အောင်မြင်မှာ သေချာသည်.. စောင့်ကြည့်လို့ ပြောခဲ့သည် ။ အကယ်လို့ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ယောကျ်ားသည် လိုချင်တဲ့အတိုင်း ရာထူးတိုးတက်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဆရာထန်နဲ့ အမြဲလာအိပ်ဖို့ ဂတိပေးရသည် ။ ငွေတွေလည်း လှူရမည် တဲ့ ။

အခုတော့ ဆရာထန် လုပ်ပေးတာက တကယ့်ကို အစွမ်းတွေ ပြခဲ့ပြီ ဆိုတော့ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ဆရာထန်ဆီကို ငွေထုပ်ကြီးနဲ့ ပြန်လာသလို ဆရာထန်နဲ့ အိပ်ဖို့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ အဆင်သင့် စောင့်ဆိုင်းနေပြီ ။ အိမ်ရှေ့ဖက် ခြံထဲမှာ တံမြက်စီးလှဲသလိုနဲ့ လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ပေးနေတဲ့ ဦးကင်း ( သို့ ) ဦးပီကင်းကြီးသည် အလွန်ချောလှ တောင့်တင်းလှတဲ့ အစိုးရအရာရှိကတော် စိမ်းညိုညိုခက် နဲ့ လှိုင်းထန်တို့ရဲ့ အလိုးပွဲကို အနှောက်အယှက်ကင်းရအောင် စောင့်ကြပ်ပေးနေသည် ။

ဦးကင်းသည် စိမ်းညိုညိုခက်လာတိုင်း အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ အလိုကို ဖြည့်ဆည်းပေးတိုင်း တစ်နေရာကနေပြီး ချောင်းလေ့ရှိသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေက တအား ကောင်းလွန်းလို့ ချောင်းတိုင်း ဦးကင်းသည် စိမ်းညိုညိုခက်ကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ အရမ်းပေါ်ခဲ့သည် ။ ဒုတ်ကြီးမတ်ပြီး စိတ်တွေက တအားထကြွလို့ အသက်ကြီးနေပေမယ့် ဂွင်းကစားမိရပြန်သည် ။

ဒီနေ့တော့ လှိုင်းထန်က စိမ်းညိုညိုခက်ကို စိမ်ပြေနပြေ လိုးမည် ဆိုပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ မချိန်း ။ဆရာထန် ( ခေါ် ) လှိုင်းထန်သည် အတွင်းခန်းမှာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်သည် ။ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းပြီး အဆီပို တစ်ကျပ်သားမှာမရှိတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားက ရှည်လမျော လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် ခပ်ငေါငေါကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ..။

ဒီနေ့တော့ စိမ်းညိုညိုခက်ကို အပြတ်လိုးမည် ။ သူ့ကို ကျေးဇူးလာဆပ်သည့် စိမ်းညိုညိုခက်ကို အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ခိုင်းခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ စောင့်ခိုင်းခဲ့သည် ။ သူမဆီကို အတွင်းခန်းကနေ တလှမ်းချင်း လှမ်းကာ ထွက်လာတဲ့ ဆရာထန်ကို စိမ်းညိုညိုခက် စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ အကြည့်တွေက ဆရာထန်ရဲ့ တောင့်တင်းကျစ်လစ်တဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေကို စူးစိုက်နေသည် ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တန်တွေရဲ့ ကြားက ထူးခြားတဲ့ လီးတန်ကြီးကိုပါ ။

ဟူး…. ဒီလီးတန်ကြီးနဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သွတ်ဖူးခဲ့သည် ။ တခါမှာ စိမ်းညိုညိုခက် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ခဲ့ဖူးသည် ။ သို့ပေမယ့် အားမရခဲ့ ။ ကျေနပ်မှု မရခဲ့ ။ ဒီနေ့တော့ အခုတော့ သူနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်ရတော့မည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စိတ်တွေ တအားထကြွနေသည် ။ ရင်သီးတွေသည် မာတင်း ထောင်ကြွနေကြပြီး ဆရာထန်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို မျှော်လင့်နေကြသည် ။ မိန်းမကိုယ် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် တအားယားနေသည် ။ အတွင်းထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားယံနေသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို သူမကဘဲ စတင်ဆွဲကိုင်ပြီး တအားယားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းချင်မိနေသည် ။

ဆရာထန်က စိမ်းညိုညိုခက် နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အကွာအဝေးကို ရောက်လာတဲ့အချိန် လေသံတိုးတိုးနဲ့

“ စိမ်းညိုညိုခက်…”

လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် တုန်ခါတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့

“ ရှင်….ဆရာ…..”

လို့ ထူးလိုက်သည် ။

“ မင်းရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ဆရာ့ကို ပေးအပ်ဖို့ အဆင်သင့်ဘဲလား…..”

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း

“ အဆင်သင့်ပါဘဲ ဆရာ….။ ကျမ တကိုယ်လုံးကို ဆရာ လိုသလိုသုံးပါ..။ ဆရာ့ကို ဆက်သပါတယ် ဆရာ….”

လို့ ဖြေလိုက်တဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ကုတင်ပေါ်က ချက်ချင်းဆင်းပြီး ဆရာ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်သည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လီးတန်တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးသည် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ထိကပ်သွားသည် ။ လီးကြီးဆီက ညှီစို့စို့အနံ့ကြီးကို စိမ်းညိုညိုခက် ရလိုက်သည် ။ ဒီ စိမ်းရွှေရွှေ ညှီစို့စို့ အနံ့ကြီးက သူမရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် နှုတ်ခမ်း လှလှလေးတွေ ပွင့်ဟသွားကြသည် ။ ဒစ်လုံးကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ ဒစ်လုံးတစ်ခုလုံးကို ပတ်လှိမ့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ လက်တဖက်က လိင်တန်တုတ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်ထားသည် ။ ဆရာထန် ကြိုက်သွားသည် ။ မျက်နှာကို မော့ထားရင်း နှုတ်ဖျားက

“ အင်း….အင်း……အူး…….”

လို့ ညည်းလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် လျှာထိပ်လေးနဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖူးက အပေါက်လေးကို ထိုးပေးနေလို့ ဆရာထန် တုန်ခါနေရအောင် ကောင်းနေသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပညာပါတဲ့ အစုပ်အယက် ကလိချက်တွေကြောင့် ဆရာထန်တစ်ယောက် ဖင်တကြွကြွနဲ့ ဖြစ်နေရတာတွေကို အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ ဦးကင်း တွေ့နေပြီး ပြုံးနေသည် ။ ပုလွေကောင်းတဲ့ ဒီကောင်မလေးနဲ့ကြတော့ လှိုင်းထန်တစ်ယောက် အလူးအလဲ ခံနေရပြီ ဆိုပြီး သဘောကျနေသည် ။

ဆရာထန်သည် ဒီပုံနဲ့ဆိုရင် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားနိုင်သည် ။ ဆရာထန်က

“ တော်လိုက်တော့..ဒီလောက်ဆို ရပြီ….”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် အစုပ် ရပ်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ လီးကြီးသည် မာန်ဖီနေတဲ့ ပါးပျဉ်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်နက်ကြီး တစ်ကောင်လို တဆတ်ဆတ်နဲ့ ရမ်းနေသည် ။ တွင်းနက်ထဲကို အောင်းချင်လွန်းနေတဲ့ မြွေနဂါးကြီး တစ်ကောင်လိုဘဲလို့ စိမ်းညိုညိုခက်က တင်စားမိလိုက်သည် ။

ဆရာထန်က ဒူးထောက်ထားတဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်ကို ဆွဲထူလိုက်သည် ။ နို့လုံးအိအိကြီးတွေက လှုပ်ခါသွားကြသည် ။ ဆရာထန်ရဲ့ လက်တဖက်က စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ညှစ်ကိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်သွားတဲ့အခါ စိမ်းညိုညိုခက်ကလည်း ဆရာထန်ရဲ့ လီးကို ဖမ်းဆုပ်ရင်း လိုက်ပါသွားတော့သည် ။

စိမ်းညိုညိုခက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တဲ့ ဆရာထန်သည် မို့ဖောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ခလယ်က နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးထဲကို သူ့လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်သည် ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲလိုက်ပြီး ဆရာထန်ရဲ့ လီးကို မျှော်စောင့်နေသည် ။ နို့ကြီးတစ်လုံးကို လှမ်းဆုပ်ရင်း ဆရာထန် လီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။

“ အိုး…”

လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီးရဲ့ တထစ်ထစ် ထိုးသွင်းလာမှုက စိမ်းညိုညိုခက်ကို အကြောပေါင်းတစ်ထောင် စိမ့်သွားစေသည် ..။ အတွင်းသား နုဖတ်ဖတ်လေးတွေကို ပွတ်တိုက် ထိုးဆွသွားတဲ့ လီးကြီးက အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်ချသွားသည် ။ ဒီအခါမှာလည်း အတွင်းသားအိအိတွေကို ပွတ်တိုက် ထိုးဆွသွားပြန်တော့ စိမ်းညိုညိုခက်အဖို့ အဝင်ရော အထွက်ရော အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှသည် ။

အသွင်းအထုတ်တွေက အစမှာ မှန်မှန်လေးပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည် ။ ဆောင့်အားတွေက ပြင်းလာသည် ။ ကာမချွဲကျိရည်တွေက ဒလဟော ထွက်နေတာကြောင့် စပ်ယှက်ထိတွေ့တဲ့နေရာမှာ စိုစိုရွဲနေသည် ။ အသွင်းအထုတ် အဝင်အထွက်တွေ လုပ်တိုင်း တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေက ထွက်နေသည် ။ ဆရာထန်သည် စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ထးရင်း ဖိဖိဆောင့်ထည့်တော့ စိမ်းညိုညိုခက် အကြိုက်တွေ့လွန်းလို့ တအားအား အော်နေသည် ။

အပြင်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ဦးကင်းမှာလည်း စိတ်ကြွဖွယ် မြင်ကွင်းတွေကြောင့် တင်းမာလွန်းနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖြေလျော့ဖို့ ကွင်းတိုက်ထုတ်လျက် ရှိသည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လှိုင်းထန်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး တဘွတ်ဘွတ် ဝင်ထွက်နေတာကို စိုက်ကြည့်ပြီး သူ့လီးကို ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်နေသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာရှင်.. ဆရာထန်ရယ်..။ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလွန်းတယ်…။ မြန်မြန်… ကြမ်းကြမ်းလေး… လိုးပါရှင်”

စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ကာမဇော ပြင်းထန်နေချိန် ပြောလိုက်သံလေးကြောင့် ဆရာထန်လည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်အဟုန် မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ နို့ကြီးတစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အားပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလေတော့သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း ဖင်တွေကို ဝှေ့ရမ်း ကော့ပင့်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားနေသည် ။

“ အိုး… လိုး…. လိုး…..တအား…တအား….. အား….. အား ရှီး….. ဆောင့်… ဆောင့်ပါ…. ဆောင့်ပါ…..”

ဆရာထန်ရဲ့ ကျောပြင်ကို တအားဖက်ရင်း မကြာခင်မှာ စိမ်းညိုညိုခက် လမ်းဆုံးကို ရောက်ရှိသွားရသည် ။ ဆရာထန်ကတော့ မပြီးသေး ။

“ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးမလား…..”

သူမ ပြီးသွားပေမယ့် ဆရာထန် မပြီးသေးတာကို သိတဲ့ စိမ်းညိုညိုခက်လည်း ဆရာထန်အတွက် ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေက ကုန်းလိုက်လို့ ပိုပြီး လှသွားသည်လို့ ဆရာထန် ထင်သည် ။ ဖင်နှစ်လုံးကြားကနေ အနောက်ကို ပြူးထွက်စူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကာမအရည်တွေ စိုလူးပြီး ပြောင်လက်ဖူးကြွနေသည် ။ ဆရာထန်လည်း ဖင်နောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကို တေ့ချိန် ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ စိမ်းညိုညိုခက် အတွက် အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးပြီး အလိုးခံရတာမှာ ပိုပြီး စိတ်ထကြွရသည် ။ ပက်လက်ခံရတာထက် ကိုယ်က လိုလိုလားလား ဖင်ကုန်းပေးရတာမို့ ပိုပြီး စိတ်လာသလို ခံစားရသည် ။ လီးကြီးကြီးနဲ့ အားသန်လှတဲ့ ဆရာထန်ရဲ့ ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကို ခံစားရယူရင်း နောက်တစ်ကြိမ်တောင် ထပ်ပြီးသွားရသည် ။ ဆရာထန်လည်း သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း လမ်းဆုံးကို တက်ရောက်သွားရသည် ။

ရဲမှူးဦးဝင်းမောင်သန်းသည် ရုံးကိုအသွား ကားပေါ်မှာ ဇနီးဖြစ်တဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ထဲမှာ မကျေနပ်ချက်တွေ များနေသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဦးဝင်းမောင်သန်းထက် ဆယ်နှစ်ကျော် ငယ်သည် ။ ဦးဝင်းမောင်သန်းရဲ့ဇနီး ဒေါ်ကေသီနွယ် ဆုံးပါးပြီးတဲ့နောက် ဆေးပေးမီးယူ လိုအပ်သည် ဆိုပြီး ကိုယ့်ထက်ဆယ်နှစ်ကျော် ငယ်တဲ့ သွယ်သွယ်မိုးယုကို လက်ထပ်ယူခဲ့သည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုကို သူ အလိုလိုက်ခဲ့သည် ။ လိုချင်တာ အကုန်လုံးကို လုပ်ပေးသည် ။ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်စေသည် ။ ခွင့်ပြုသည် ။ ဒါပေမယ့် သွယ်သွယ်မိုးယုသည် သူ့ကွယ်ရာမှာ တခြားလူနဲ့ ဖောက်ပြန်နေသည် လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထင်လာသည် ။ သူသည် ရဲမှူးတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ လူတွေကို စုံစမ်း စစ်ဆေး ဖမ်းဆီးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ များနေပြီ ။

သွယ်သွယ်မိုးယုသည် သူ့ကွယ်ရာမှာ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ ဆိုတာကို စုံစမ်းဖို့က သူ့အတွက် မခဲယဉ်းလှ ။ သူ့ကားကို မောင်းတဲ့ ရဲတပ်သား ကျော်ကျော်ဘိုကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းသည် ။ သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ကျော်ကျော်ဘိုကို ကားမမောင်းခိုင်းဘဲ တက္ကဆီကားနဲ့ အပြင်ထွက်သည် ။ ကျော်ကျော်ဘိုကို စိတ်မချဘူး ။ သူမယောကျ်ားကို ပြန်သတင်းပို့မည် ဆိုတာကို သူမ သိသည် ။

ကျော်ကျော်ဘိုကလည်း လူလည်လေး ။ သွယ်သွယ်မိုးယု အနောက်ကနေ နောက်ယောင်ခံ လိုက်သည်။…(ဒုတိယပိုင်းမျှော်)

ဒုတိယပိုင်း ဖတ်ရန် နိပ်ပါ

Zawgyi

အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ကို စိိမ့္သြားေစတဲ့ ဆရာရဲ့ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ႀကီး

ယင္းမာမာသင္း ( ေခၚ ) သက္တန႔္ ။ နာမည္ရခါစ ေမာ္ဒယ္ေလး။ သက္တန႔္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ျမန္မာေမာ္ဒယ္ေလာကမွာ ယင္းမာမာသင္း နာမည္ရလာတာနဲ႔ အေနာက္က လိုက္ဖန္တဲ့ ဘဲေတြ တပုံႀကီး ေပၚလာသည္ ။ ယင္းမာမာသင္း ေမာ္ဒယ္ မျဖစ္ခင္က အထကမွာ အတူတူတက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ႀကိဳက္သလိုလို ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ ။ အီစီကလီ အဆင့္ဘဲ ျဖစ္သည္ ။ ရည္းစားလည္း မဟုတ္ ။

ေမာ္ဒယ္ ျဖစ္ခ်င္လို႔ ႀကိဳးစား ႀကံစည္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူသိမ်ားေနတဲ့ သေဘၤာသားႀကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ၾကသည္ ။ ဒီ သေဘၤာသားႀကီးက ယင္းမာမာသင္းထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးသည္ ။ ဦးေလးအရြယ္ ဘႀကီး အရြယ္ႀကီး ။ ဘဲႀကီးက ေငြေပါသည္ ။

ယင္းမာမာသင္းသည္ စပြန္စာ လိုေနတဲ့ အခ်ိန္ ။ မိဘအသိုင္းအဝိုင္းက ယင္းမာမာသင္း ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ မပံ့ပိုးနိုင္ေတာ့ ပံ့ပိုးမယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ယင္းမာမာသင္း ငံ့လင့္ေနတဲ့ကာလမွာ ဒီပရာဒိုကားစီးတဲ့ ဦးတလုပ္ႀကီးက ဇလည္းရွိတယ္… ဓနလည္း ရွိတယ္ေလ ။ ယင္းမာမာသင္းကို ဦးတလုပ္ႀကီးက ေစာင္မၾကည့္ရွုေတာ့တာဘဲ ။ ေစာင္ကို မၿပီး ၾကည့္ရွုတာ ။ တစ္ဦးလိုတာနဲ႔ တစ္ဦးရွိေနတာကို လဲလွယ္တဲ့ ဘာတာစစ္စတန္ လို႔ ေခၚတဲ့ အလဲအလွယ္ သေဘာတရားက ဟိုးေရွးဦး ကမၻာ အခ်ိန္ထဲက ရွိခဲ့တာ မဟုတ္လား ။

ယင္းမာမာသင္း လိုတာကို ဦးတလုပ္ႀကီးက ကူညီ… ဦးတလုပ္ႀကီး လိုတာေလးေတြကိုလည္း ယင္းမာမာသင္းက ျဖည့္ဆည္းေပး.. ကဲ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပလိုက္သလဲ ။ လူပ်ိဳႀကီးလည္းျဖစ္ သေဘၤာသားႀကီးလည္း ျဖစ္တဲ့ ဦးတလုပ္ႀကီးက ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးကို မက္ေမာမိေတာ့ ရွိတာေတြ ပုံေအာသည္ ။ ယင္းမာမာသင္းကလည္း သူ႔ကို ေက်းဇူးဆပ္သည္ ။ ရပ္ကြက္ထဲကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာၾကတာေပါ့။ မုန႔္ေပါင္းေကၽြးလိုက္သည္.. အေမေပးခဲ့တဲ့ လယ္တကြက္နဲ႔ လုပ္စားသြားသည္.. စသျဖင့္ေပါ့ ။

ယင္းမာမာသင္းလည္း ဦးတလုပ္ႀကီးရဲ့ စပြန္ဆာနဲ႔ ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးလည္း ဘယ္သူမွ မစားေသးတဲ့ အစားအစာေတြကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားလိုက္ရသည္ ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေရာင္းသူဝယ္သူ အသံတူၿပီး အိုေကမွာ စိုေျပသည္ ။ ဘာလိုေသးလဲ ။

ဦးတလုပ္ႀကီး…. ေလ်ာ့ပါးသြားတဲ့ စီးပြားကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္ထြက္ၿပီး ျဖည့္တင္းဖို႔ လုပ္သည္ ။ ယင္းမာမာသင္းလည္း သူမရွိတဲ့အခ်ိန္ နာမည္တက္လာသည္ ။ လူသိမ်ားလာသည္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က ခရိုနီလို႔ သူေတြ ေခၚေဝၚၾကတဲ့ ေခတ္သစ္ေပၚပင္ ေဘာစိေတြက သက္တန႔္ဆိုတဲ့ ယင္းမာမာသင္းကို သတိထားမိသြားၾကသည္ ။ အရင္တုန္းက ရပ္ကြက္ထဲက အသက္ႀကီးႀကီး ဘႀကီးဦးေလး အရြယ္ သေဘၤာသားႀကီးကို အထင္ႀကီးခဲ့တဲ့ ယင္းမာမာသင္းသည္ အခုေတာ့ ခရိုနီေပါက္စ လူငယ္ေဘာစိေလးေတြကို ေတြ႕သြားၿပီ ။

သက္တန႔္ဆိုတဲ့ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ပိန္သြယ္သြယ္ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ေလးကို ေရေရလည္လည္ လိုက္ေနတဲ့ သူေဌးကေလးက စိုးစံဆက္ ။ စိုးစံဆက္သည္ သက္တန႔္ကို စြဲလန္းသြားေတာ့ သက္တန႔္ကို လိုခ်င္လာသည္ ။ သက္တန႔္အေၾကာင္းကို စုံစမ္းသည္ ။ သက္တန႔္ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္သည္ ။ သက္တန႔္ကို ရဖို႔ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္ ။ သက္တန႔္ကလည္း စိုးစံဆက္ကို သေဘာက်သည္ ။ တျခားစီဘဲေလ ။

ဦးတလုပ္ႀကီးက ပရာဒိုကို ေကာင္းထားစီးတာ ။ စိုးစံဆက္က ပရာဒိုကားကို သူ႔ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြ စီးဖို႔ဘဲ သုံးတာ ။ သူက တန္ဖိုးျမင့္လြန္းတဲ့ အေနာက္ဥေရာပက နာမည္ႀကီး ကားေတြကို စီးသည္ ။ ခ်မ္းသာတာကလည္း သူမ်ားေတြ ခ်မ္းသာတယ္ ဆိုတာ အလကား..။ သူက ဘီလ်ံနာ က်ိက်ိတက္ ။

ခက္ေနတာက ယင္းမာမာသင္းက သေဘၤာသားႀကီးနဲ႔ တန္းလန္းႀကီးဆိုေတာ့ ခက္ေနသည္ ။ သေဘၤာသားႀကီးကလည္း ပင္လယ္ထဲမွာ ကုန္း႐ုန္းရွာေနသည္ ။ သူျပန္လာတဲ့အခါ ယင္းမာမာသင္းနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္မည္လို႔ ေျပာသြားသည္ ။ ေရာက္ရာ ဆိပ္ကမ္းေတြကလည္း ဖုန္းဆက္တတ္သည္ ။သေဘၤာသားႀကီးကို ဘယ္လို ခြာထုတ္ ျဖဳတ္ထုတ္မလဲ ။ စိုးစံဆက္ကိုလည္း ယင္းမာမာသင္း ႀကိဳက္ေနသည္ ။

စိုးစံဆက္က ယင္းမာမာသင္းကို အဖိုးတန္ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးၿပီး ခင္မင္ပါရေစ ဆိုၿပီး ခ်ဥ္းကပ္သည္ ။ ယင္းမာမာသင္းကလည္း စိုးစံဆက္လို လူကိုမွ လက္မခံရင္ မိုက္မဲရာက်မွာေပါ့ ။ စိုးစံဆက္က သူက သက္တန႔္ ( သို႔မဟုတ္ ) ယင္းမာမာသင္းကို ဗီဒီယို မင္းသမီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမည္လို႔ ကမ္းလွမ္းလာသည္ ။ ယင္းမာမာသင္း မညင္းနိုင္ ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ စိုးစံဆက္ကို တြဲလိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ၾကားက မနာလိုသူ ေပၚလာသည္ ။

ယင္းမာမာသင္းသည္ သေဘၤာသားႀကီးနဲ႔ ညိၿပီးသား.. ညိေနဆဲ….. ဆိုတာကို စိုးစံဆက္ကို ခၽြန္တြန္းလုပ္လိုက္သည္ ။ စိုးစံဆက္က ထုတ္ေမးတဲ့အခါ ယင္းမာမာသင္းလည္း ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြပါလို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ စိုးစံဆက္က အထင္လြဲၿပီး ယင္းမာမာသင္းကို စိတ္ဆိုးသြားသည္ ။ ေနာက္ဆုတ္ထြက္သြားသည္ ။ ယင္းမာမာသင္း စိုးစံဆက္ကို လက္လြတ္မခံနိုင္ဘူး ။ အ႐ူးတပိုင္း မစားနိုင္ မအိပ္နိုင္ေတြ ျဖစ္ရသည္ ။

ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.. ကိုစိုး… ယင္းမာမာသင္းဆီကို ျပန္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ။ တငိုငိုျဖစ္ေနတဲ့ ယင္းမာမာသင္းကို မိုးခက္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေမာ္ဒယ္မတစ္ေယာက္က အႀကံေပးသည္ ။ သူ႔မွာ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ရွိသည္ ။ ယၾတာ သိပ္ေကာင္းသည္ ။ သူကူညီနိုင္သည္လို႔ ေျပာသည္ ။ ယင္းမာမာသင္းလည္း

“ အဲဒီဆရာနာမည္က ဘာတဲ့လဲဟင္…”

လို႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးလိုက္သည္ ။ သူငယ္ခ်င္းက

“ သူ႔နာမည္က ဆရာထန္ တဲ့”

လို႔ ေျဖသည္ ။

“ ဒီဆရာက သက္တန႔္ျဖစ္ေနသလို ဇာတ္လမ္းေတြကို အမ်ားႀကီး ကူညီေနတာကို မိုးခက္ ေတြ႕ဖူးခဲ့လို႔ သူ႔ဆီကိုသြားဖို႔ အႀကံေပးတာပါ…။ မိုးခက္ကိုယ္တိုင္လည္း ဆရာထန္ရဲ့ အကူအညီကို ယူခဲ့ဖူးတယ္ သက္တန႔္….။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္.. သူ႔ကို အားကိုး အကူအညီေတာင္းရင္ သူ လုပ္ခိုင္းတာကို ျငင္းလို႔မရဘူး…..။ သူကူညီတာေတြက တကယ့္ကို ထူးထူးျခားျခားရွိေတာ့ ေအာင္ျမင္ေတာ့ သူ ဘာခိုင္းခိုင္း လူေတြက လုပ္ၾကတယ္ သက္တန႔္….။ မိုးခက္တုန္းကဆိုရင္ သူလုပ္ခိုင္းတာေတြက တကယ့္ကို ရင္တုန္စရာ ၾကက္သီးထစရာေတြ.. ဒါေပမယ့္ မိုးခက္လည္း အကုန္လုပ္ပစ္လိုက္တာ… တစ္ပတ္အတြင္း မိုးခက္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အကုန္ ျဖစ္လာရတယ္….။ ဒီဆရာထန္ကေတာ့ တကယ့္ကို စြမ္းတဲ့ ဆရာပါဘဲ….”

“ သက္တန႔္ စိတ္ဝင္စားသြားၿပီ မိုးခက္…..။ သက္တန႔္ ကိုစိုးကို တအားစြဲလန္းေနမိတယ္ကြာ..။ ကိုစိုးနဲ႔ ေပါင္းဖက္ခ်င္တယ္..။ ဟိုလူႀကီးနဲ႔လည္း ျပတ္ခ်င္တယ္….။ အဲ့ဒီ ဆရာထန္က လုပ္ေပးနိုင္မယ္ ထင္လားဟင္…..”

“ လုပ္ေပးနိုင္တာေပါ့။ မိုးခက္တုန္းကလည္း မိုးခက္နဲ႔ ကြဲေနတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ ျပန္ေပါင္းဖက္ရေအာင္ ဆရာထန္က လုပ္ေပးခဲ့တာ…”

“ ဒါဆိုရင္ သက္တန႔္ .. ဆရာထန္နဲ႔ သြားေတြ႕ခ်င္တယ္….။ မိုးခက္ ကူညီနိုင္မလားဟင္…..”

“ အင္း.. ဆရာက ေတြ႕ခ်င္တဲ့လူေတြ မ်ားတယ္.. သက္တန႔္..။ ႀကိဳတင္ ဘြတ္ကင္ လုပ္ရတယ္….။ မပူနဲ႔ မိုးခက္ လုပ္ေပးမယ္….။ တစ္ခုဘဲ မိုးခက္ ေစာေစာက ေျပာသလို ဆရာထန္ကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ သူလုပ္ခိုင္းတာကို လုပ္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးတယ္….”

“ သူ..သူ….သူက ဘာေတြ လုပ္ခိုင္းတာလဲဟင္.. မိုးခက္…”

“ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကေတာ့ လုပ္ခိုင္းတာျခင္း ဘယ္တူပါ့မလဲ သက္တန႔္ရယ္..။ ေနာက္တစ္ခု ရွိတာက ဆရာထန္က သူနဲ႔ ေတြ႕ဆုံၿပီး ႀကံစည္ လုပ္ကိုင္တာေတြကို ႏွုတ္လုံေစခ်င္တယ္…။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျပန္မေျပာျပပါဘူးလို႔ ဂတိေပး သစၥာဆိုရတယ္…..။ ဒါေၾကာင့္ မိုးခက္လည္း သက္တန႔္ကို အေသးစိတ္ မေျပာျပနိုင္ဘူးကြာ…”

“ အိုေက….ရတယ္..ရတယ္..။ ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔သာ ႀကိဳးစားေပးပါကြာ.. မိုးခက္….”

“ စိတ္ခ် သက္တန႔္ ..။ မိုးခက္… လုပ္ေပးမယ္….”

မိုးခက္က ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ဖုန္းဆက္ၿပီး ရက္ခ်ိန္းယူေပးသည္ ။ မိုးခက္က ဆရာနဲ႔ ေတြ႕ဖူးထားလို႔ ဆရာက မိုးခက္မ်က္ႏွာနဲ႔ အျမန္ဆုံးေတြ႕ဖို႔ ရက္ခ်ိန္းေပးသည္ ။ ယင္းမာမာသင္း ( ေခၚ ) သက္တန႔္သည္ ရင္တြင္းက အပူေတြ မ်ားေနတာကို မိုးခက္ေျပာတဲ့ ဆရာထန္က ၿငိမ္းသတ္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္ေနသည္ ။

ဖိုတိုရွု ( စာအုပ္မ်က္ႏွာဖုံး ပုံအတြက္ ဓါတ္ပုံရိုက္ျခင္း ) ကို သြားဖို႔ ရွိတာကို သတိရတာနဲ႔ ယင္းမာမာသင္းသည္ စိတ္ညစ္ေနေပမယ့္ ထိုင္ေနလို႔ေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး ဆိုၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ရင္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အကုန္လုံးကို တစ္ခုမက်န္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ပိန္သြယ္သြယ္ ေမာ္ဒယ္မေလးေပမယ့္ ယင္းမာမာသင္းရဲ့ ခ်ိဳဗူးေတြက မေသးလွ ။ လုံးတင္းေကာ့ေနသည္ ။နို႔သီးေလးေတြက စူထြက္ေနသည္ ။ စိတ္လာတိုင္း ဆြဲဆြဲေခ်ေနလို႔လား ။ စပြန္ဆာ ဦးတလုပ္ႀကီး စို႔လြန္းလို႔လားေတာ့ မသိဘူး ။

ခါးေသးေသးေလးနဲ႔ တင္လုံးလုံးေလးကလည္း ျဖဴစင္ဝင္းဖန႔္ေနသည္ ။ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ ျဖဴျဖဴေတြကလည္း မီနီစကပ္တိုတိုေလးနဲ႔ လွမ္းေလၽွာက္လိုက္တိုင္း ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ေတြကို ရင္တုန္စိတ္လွုပ္ရွားစရာ ျဖစ္လြန္းေစသည္ ။ ဒီေပါင္တန္ေတြက သြယ္လြန္းတာေၾကာင့္ ေပါင္ဂြဆုံက မိန္းမအဂၤါက ပိုႀကီးမို႔ေနသည္လို႔ ထင္ရသည္ ။ မို႔ေဖါင္းတဲ့ မိန္းမအဂၤါႀကီးသည္ ႏွုတ္ခမ္းသား နီညိဳညိဳေလး ႏွစ္ဖတ္နဲ႔ တအားလွလြန္းေနသည္လို႔ ရဖူးတဲ့ ဦးတလုပ္ႀကီးက ခ်ီးမြမ္းဖူးသည္ ။ အေမႊးရွင္းထားလို႔ ေျပာင္ေဖြး ရွင္းသန႔္ေနသည္ ။

ေရခ်ိဳးေနရင္း စိုးစံဆက္ကို ယင္းမာမာသင္း သတိရ လြမ္းေနသည္ ။

ခ်စ္တယ္ကြာ… ခ်စ္တယ္… ခ်စ္တယ္…. ကိုစိုးကို အသဲနင့္ေအာင္ ခ်စ္ေနတယ္ကြာ……..။

———————————

သန႔္သန႔္ေဝ။

အစိုးရ ႐ုံးတစ္႐ုံးက ဝန္ထမ္း ။

သန႔္သန႔္ေဝသည္ ႏွစ္လုံးထီေၾကာင့္ ေငြေၾကး အခက္အခဲ ေတြ႕ေနသည္ ။ ေပါက္နိုးနိုးနဲ႔ ဖိထိုးေနတာ တခါမွ မေပါက္ဘူး ။ တစ္လမ္းထဲေန မဝင္းေအးက ႏွစ္လုံးထီနံပါတ္ ေပးနိုင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ရွိသည္ သြားခ်င္ရင္ လိုက္ပို႔ေပးမည္လို႔ ေျပာသည္ ။ မဝင္းေအး ေျပာတာကေတာ့ သူေပးတဲ့ နံပါတ္ကို ထိုးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေပါက္သြားသည္တဲ့ ။ သန႔္သန႔္ေဝက မဝင္းေအးကို ေမးလိုက္သည္ ။

“ ဆရာနာမည္က ဘာတဲ့လဲဟင္….”

“ ဆရာထန္…..တဲ့ ”

—————————————–

ႏြယ္သာကီ

ဗိုလ္မွူးထက္မင္းရဲ့ ဇနီး ။

ႏြယ္သာကီသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ရာထူးမတက္ဘဲ ၾကန႔္ၾကာေနတာကို မေက်နပ္ဘူး ။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ သူ ရာထူးတက္ေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုတာကို ရွာေဖြေနတဲ့လူ ။ တေန႔ ေက်ာင္းသားေဟာင္း ဆရာကန္ေတာ့ပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ ျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္ အရပ္ဖက္မွာ ညႊန္မွူးရာထူးနဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ ကိုထက္မင္းနဲ႔ တပတ္စဥ္ထဲ ေက်ာင္းဆင္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မွူးမ်ိဳးေမာ္ေမာ္ရဲ့မိန္းမ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ဆုံၾကေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က သူ႔ေယာက်္ား ညႊန္ခ်ဳပ္ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ေျပာျပသည္ ။ ႏြယ္သာကီလည္း ေက်ာ့ေကခိုင္ကို

“ ယူ႔ေယာက်္ားက ဆရာေဟာင္းေတြ ျပန္ၾကည့္ေပးတယ္ ထင္တယ္ေနာ္..”

လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ေက်ာ့ေကခိုင္က

“ မဟုတ္ဖူး..ႏြယ္သာကီ…။ ကိုယ့္ေယာက်္ား ကိုမ်ိဳးက တုံးတယ္ အတယ္…။ ဘာဆရာသမားမွ သူ႔ကို ေထာက္ခံေပးတာ မရွိဘူး….။ ေက်ာ့ ႀကိဳးစားတာ……။ ေက်ာ့ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ေတြ႕ထားတယ္..။ သူ လုပ္ေပးတာ။ ကိုမ်ိဳး တခါထဲ မေမၽွာ္လင့္ထားဘဲ …. ရာထူးတက္သြားတာ…”

လို႔ ေျပာျပသည္ ။ ႏြယ္သာကီလည္း တအား အံ့ၾသသြားသည္ ။

“ ဟင္..ဘယ္လိုဆရာလဲ…. ဘိုးေတာ္လို ဆရာလား….”

“ အင္း…. အတိအက်ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး…။ အၾကားအျမင္ေပါက္တဲ့…… တရားက်င့္တဲ့ ဆရာေပါ့…။ သူ လုပ္ေပးတာ…..”

“ ဟယ္…. ႏြယ္ စိတ္ဝင္စားသြားၿပီ…။ အိမ္က ေယာက်္ားလည္း ေမဂ်ာျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ….။ အခုထိ ရာထူးက မတက္ေသးဘူး…. ေက်ာ့ရယ္….။ ကဲ… ေျပာျပပါဦး…… ဆရာ့နာမည္က ဘယ္သူတဲ့လဲ…..”

“ ဆရာ့နာမည္က ဆရာထန္…..တဲ့….”

ဆရာထန္ရဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းကို ဘယ္သူမွ မသိၾက ။ ဒီေလာကမွာ ဆရာထန္ရဲ့အေၾကာင္းကို သိတဲ့လူ ဆိုလို႔ သူ႔ေဝယာဝစၥေတြကို လုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ သူ႔တပည့္ႀကီး ဦးကင္းဆိုတဲ့ လူႀကီးဘဲ ရွိလိမ့္မည္ ။ ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းဆိုတဲ့ သူ႔ေနာက္လိုက္ႀကီးသည္ ေနသာတဲ့ ေႏြေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ အခု သူ႔ယာယီစခန္း ဖြင့္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ျပင္ ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြက္တစ္ခုက ၿခံႀကီးေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့ ဒီၿခံပိုင္ရွင္ အဖိုးႀကီးက ေယာဂီဝတ္ေတြျဖစ္လို႔ တရားအားထုတ္တဲ့ လူေတြ ျဖစ္မည္လို႔ ထင္မိလိုက္သည္ ။ ထိုင္ပါဦး.. ေရေအးေအး တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ပါဦးလို႔ ဂါဝရ ျပဳလိုက္သည္ ။

ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းတို႔က ေရေသာက္ၿပီး သူတို႔ကို နားခြင့္ျပဳတဲ့ ၿခံပိုင္ရွင္ အဖိုးႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ စကား ေျပာၾကၿပီး အဖိုးႀကီးရဲ့ လက္ကို ၾကည့္ခြင့္ျပဳပါလို႔ ေတာင္းၿပီး အဖိုးႀကီးကို လကၡဏာေဗဒင္ တြက္ခ်က္ေပးသည္ ။ အဖိုးႀကီးက ဆရာထန္ ေဟာေျပာတာေတြကို မွန္လြန္းလို႔ အရမ္းအံ့ၾသ သြားၿပီး သူ႔အိမ္နားနီးျခင္းေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမိသားစုေတြကို ေဟာခိုင္းသည္ ။ သူ႔အိမ္မွာလည္း တည္းခိုဖို႔ ခြင့္ေပးသည္ ။

ဆရာထန္ ေဟာေပးတဲ့ လူေတြ အကုန္လုံးက မွန္လြန္းသည္လို႔ ေျပာၾကတာေတြက ခ်က္ခ်င္း သတင္းျပန႔္သြားခဲ့သည္ ။ ဆရာထန္နဲ႔ ဦးကင္းတို႔ကို သူ႔ၿခံထဲမွာဘဲ စခန္းခ်ေစၿပီး လူေတြကို လက္ခံေဟာေျပာခိုင္းလိုက္သည္ ။

—————————————

ဦးကင္း …။

ဆရာထန္ရဲ့ ေနာက္လိုက္ႀကီး ။

ဦးကင္းသည္ အရပ္ ေလးေပေတာင္ မျပည့္တဲ့ လူပုေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ..။ ဆရာထန္ သြားေလရာကို လိုက္တဲ့ တပည့္ႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ အညိဳေရာင္ ေယာဂီေရာင္ ဆင္တူ ဝတ္စုံကို ဝတ္ထားၿပီး လည္ပင္းမွာ စိပ္ပုတီးႀကီး ဆြဲထားေသာ ဦးကင္းသည္ ဆရာထန္ဆီကို လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ဆရာထန္ကို ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ ဆက္သား တစ္ေယာက္လို႔လည္း ဆိုနိုင္သည္ ။ သူ႔ငယ္နာမည္က ပီကင္း …။

———————————————-

ဆရာထန္ ။

သူ႔နာမည္ အရင္းက လွိုင္းထန္ ။ ဦးမန္းထန္ရဲ့သား ။ မ်က္လွည့္ဆရာႀကီး ဦးမန္းထန္ ။ ဟိုတခ်ိန္တုန္းက က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕မွာ မ်က္လွည့္ဆရာႀကီး ဦးမန္းထန္ ဆိုရင္ မသိသူ ရွားသည္ ။ လမ္းေဘး မ်က္လွည့္ဝိုင္းကေန တရွိန္ထိုး နာမည္ႀကီးလာတဲ့ လူႀကီး ။ ဒုံခ်ပ္ ဒုံခ်ပ္နဲ႔ အသံေပးၿပီး ေဈးေထာင့္လမ္းဆုံလမ္းခြမွာ လူေခၚေနတဲ့ မ်က္လွည့္ဆရာ ဦးမန္းထန္ကို က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ ေတြ႕ဖူးၾကသည္ ။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ မုတ္ဆိတ္ေမြးရွည္ရွည္နဲ႔ ဂ်ပန္႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲက ဆာမူရိုင္း ဓါးသမားႀကီးလို ပုံစံႀကီးနဲ႔မို႔ ထူးျခားေနသည္ ။ သူ႔တပည့္ကလည္း ဂင္တိုတို ဂတုံးႀကီး ။ အရပ္က ပုပုေလး ။

ဦးမန္းထန္သည္ လမ္းေဘးမွာ ျပသေပမယ့္ သူ စျပၿပီဆိုရင္ သူ႔ပညာစြမ္းက ေကာင္းလြန္းလို႔ အံ့ၾသစရာ ျပကြက္ေတြက လူေတြ ဟာကနဲ ဟယ္ကနဲ အသံေတြ ထြက္ရေအာင္ကို ေကာင္းလြန္းသည္ ။ ဦးမန္းထန္မွာ ပီကင္းဆိုတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ ရွိသည္ ။ ပီကင္းသည္ လူစဥ္မမွီတဲ့ လူပုေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ အားကိုးရသည္ ။ ဦးမန္းထန္ မ်က္လွည့္ျပေနတဲ့အခ်ိန္ သူက ဦးထုပ္ေလးနဲ႔ ပိုက္ဆံလိုက္ခံသည္ ။

“ တခါမွ မျမင္ဖူးတာေတြ ေတြ႕ရမယ္….။ ေျမလၽွိုးမိုးပ်ံတာေတြ ျမင္ရမယ္…..။ ဆရာႀကီးက အနားယူေတာ့မယ္.. ၾကည့္ထားၾက.. ၾကည့္ထားၾက…..”

လို႔ ပီကင္းရဲ့ ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္နဲ႔ ရြတ္ဆိုေနတတ္သည္ ။ လူေတြက ျပကြက္ေတြ လွည့္ကြက္ေတြကို ႀကိဳက္ၾကလို႔ ပီကင္းရဲ့ ဦးထုပ္ထဲကို ပိုက္ဆံေတြ ထည့္ၾကသည္ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ဆရာတပည့္ မ်က္လွည့္သြားျပသည္ ။ ရပ္ကြက္ေတြကို လွည့္ၿပီး မ်က္လွည့္လိုက္ျပသည္ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ပီကင္းသည္ ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ သူ႔ဆရာအတြက္ လိုအပ္တာေတြကို ကူညီသည္ ။ စကားမေျပာလို႔ လူေတြက ပီကင္းကို ဆြံ့အေနသည္လို႔ ထင္ၾကသည္ ။

တကယ္ေတာ့ ပီကင္းသည္ အရမ္း စကားေျပာတတ္သည္ ။ လည္လိုက္တာကလည္း လ်စ္ေနသည္ ။ မႊတ္ေနသည္ ။ ဆရာဆီမွာ တပည့္ခံေနခဲ့တာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ပီကင္းသည္ မ်က္လွည့္ပညာကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ တတ္ေနၿပီ ။ သို႔ေပမယ့္ တခါမွ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ သူ မ်က္လွည့္တတ္ေၾကာင္းကို မျပသခဲ့ ။ ပီကင္းရဲ့အလုပ္က မ်က္လွည့္ျပတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာဦးမန္းထန္ကို ကူညီ႐ုံတစ္ခုထဲ မဟုတ္ဘူး ။ ဦးမန္းထန္ရဲ့ သားကေလး လွိုင္းထန္ကို ထိန္းရသည္ ။ လွိုင္းထန္ေလးရဲ့ အေမ.. ဦးမန္းထန္ရဲ့ မိန္းမ ေဒၚခင္ေဖြးက လွိုင္းထန္ ေလးႏွစ္သား အရြယ္မွာ ဆုံးသြားခဲ့ေတာ့ ပီကင္းက ကေလးထိန္း တာဝန္ကို ယူရသည္ ။

လွိုင္းထန္ေလးသည္ အေဖေရာ ကေလးထိန္း ပီကင္းကေရာ မ်က္လွည့္အတတ္ကို သူမတူေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔နဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ လွိုင္းထန္သည္ ငယ္ငယ္ထဲက မ်က္လွည့္ပညာရပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း တတ္ကၽြမ္းခဲ့ေပသည္ ။ ဦးမန္းထန္ႀကီး ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပီကင္းသည္ အစြမ္းကုန္ျပဳစုသလို စုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေလးနဲ႔ ေဆးခန္းကို ျပသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေဆးဘိုးဝါးခ ႀကီးမားတာေၾကာင့္ ပီကင္းသည္ ေငြအခက္အခဲကို ၾကဳံရၿပီး လွိုင္းထန္ေလးကို အေဖႀကီးနဲ႔ အိမ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး မ်က္လွည့္ထြက္ျပရသည္ ။ ဦးမန္းထန္ႀကီးေလာက္ ဝင္ေငြမရေပမယ့္ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေတာ့ ရသည္ ။ ေငြမ်ားမ်ားရဖို႔ လိုင္းေျပာင္းလုပ္မွ ျဖစ္မည္လို႔ ပီကင္း ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။

သူ႔ကို ဦးမန္းထန္ရဲ့ အစ္ကိုႀကီးက ငယ္ငယ္ထဲက သင္ေပးခဲ့တဲ့ ေဗဒင္လဏၡာ ပညာေတြကို လက္ေတြ႕ အသုံးခ်ေတာ့သည္ ။ ပီကင္းသည္ အစ္ကိုႀကီး ဦးက်န္းထန္ သင္ေပးခဲ့တဲ့အထဲ လူကဲခတ္ပညာ နာမည္နဲ႔ ေမြးရက္ကို ၾကည့္ၿပီး ေဟာကိန္းထုတ္တာေတြကို ေရာႁပြန္းအသုံးခ်ၿပီး ေဟာေျပာတဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မွုေတြ ရသင့္သေလာက္ ရေပမယ့္ ပီကင္းသည္ လူစဥ္မမွီတဲ့ လူပုေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူေတြရဲ့ အထင္ႀကီးေလးစားမွုကို မရဘဲ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ ။

လွိုင္းထန္ေလးက ငယ္ေနေသးသည္ ။ သူ႔႐ုပ္ရည္နဲ႔ ဆိုရင္ ဒီအလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္စားလို႔ ရသည္လို႔ ပီကင္း ေတြးမိလိုက္သည္ ။

—————————————

“ သက္တန႔္ ”

အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လူႀကီးက သက္တန႔္ရဲ့ နာမည္ကို ေခၚလိုက္လို႔ သက္တန႔္ ထိုင္ေနရာကေန ထသြားလိုက္သည္ ။

“ ဆရာနဲ႔ ဝင္ေတြ႕လို႔ ရပါၿပီ …”

သက္တန႔္လည္း အစိမ္းေရာင္အဝတ္စနဲ႔ ကာထားတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္တဲ့အခါ ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနတဲ့ သစ္ေခါက္ေရာင္ ဆင္တူဝတ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေနာက္ေက်ာပိုင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ဒါ…ဒါ…..ဒါ…ဆရာထန္ …ဘဲ ထင္သည္ ။ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္နဲ႔ ပုတီးစိတ္ေနတာပါလား…….။တရားထိုင္တဲ့ပုံစံ တင္ပလင္ေခြထိုင္ေနတဲ့ ဆရာထန္သည္ ေက်ာခိုင္းထားဆဲ ။

“ သက္တန႔္….ငယ္နာမည္ မိပုံ႔…..ေနာ္…..”

သက္တန႔္သည္ ေတြ႕ဖို႔ စာရင္းေပးစဥ္ကလည္း ငယ္နာမည္ကို မေျပာခဲ့ဘဲနဲ႔ သိေနတဲ့ ဆရာထန္ကို စစခ်င္း ျဖဳန္သြားရသည္ ။

“ ထိုင္ပါ …. ဘာသိခ်င္သလဲ.. ဘာျဖစ္ေစခ်င္လဲ… ဘာလုပ္ေပးေစခ်င္လဲ… ေျပာ….”

သက္တန႔္ ဖ်ာေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဆရာထန္က ေမးလိုက္သည္ ။

“ က်မ..က်မ…..ခ်စ္သူ…ခ်စ္သူနဲ႔…..”

“ ဪ…… ႏွစ္ေယာက္ ျမင္ေနတယ္…။ ဘယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံခ်င္တာလဲ…။ စလုံးဆလိမ္ေတြပါတဲ့ နာမည္နဲ႔ ခ်စ္သူလား… ေရေၾကာင္းသြားလာတဲ့အလုပ္နဲ႔ ခ်စ္သူလား…..”

ဆရာထန္ရဲ့ ေမးခြန္းေတြက ဒက္ထိျဖစ္ေနလို႔ သက္တန႔္ တအားအံ့ၾသသြားသည္ ။ ဪ… ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီဆရာက နာမည္ႀကီးတာကိုး …။

“ ဟို..အဲ…..စလုံးဆလိမ္ပါတဲ့ နာမည္နဲ႔ပါ ဆရာ….”

“ ဟုတ္ၿပီ.. ျဖစ္ဖို႔ လမ္းေတြ ေတြ႕ေနပါတယ္….။ အဲ.. လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး..။ အေႏွာက္အယွက္ေတြ အဖုအထစ္ေတြ ရွိေနတယ္…..။ အသက္ႀကီးႀကီး… ေရအလုပ္နဲ႔ လုပ္စားတဲ့ လူက ၾကားခံေနတယ္….”

“ ဟုတ္…. ဆရာ…. ဘယ္…. ဘယ္လို လုပ္ရမလဲဟင္…..”

“ လုပ္လို႔ ရပါတယ္.. အခက္အခဲေလးေတြေတာ့ ရွိေနတယ္….”

“ ဟုတ္…လုပ္ေပးပါ ဆရာ…..။ ဘာ… ဘာလုပ္ရမလဲဟင္….”

“ ဆရာ လုပ္ေပးနိုင္ပါတယ္..။ တစ္ခုဘဲ.. ဒီဟာ လုပ္တာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိေပးလို႔ မရဘူး….။ ေဆးစီရင္တာေတြက သိပ္သည္းလွို႔ဝွက္ဖို႔ လိုတယ္…”

“ စိတ္ခ်ပါ ဆရာ..။ က်မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မသိေစပါဘူး …”

“ ပထမဆုံး… ဆရာ့ကို ေျပာျပဖို႔က အသက္ႀကီးႀကီး ခ်စ္သူနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အတိအက် ေျပာျပဖို႔ လိုလိမ့္မယ္…။ ေနာက္ၿပီး ေရွ႕အဂၤါတစ္ခုထဲကို စပ္ယွက္ခဲ့သလား… ေနာက္အဂၤါကိုပါ စပ္ယွက္ခဲ့သလား ဆိုတာကိုလည္း ေျပာျပဖို႔ လိုအပ္တယ္…..”

သက္တန႔္လည္း ဆရာထန္ ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားရသည္ ။ ေျဖဖို႔ ရွက္ေနလို႔ ပါးစပ္က မထြက္ဘဲ ၾကာေနသည္ ။

“ ကဲ….. ေနာက္လူေတြ တန္းစီေစာင့္ေနတာ အားနာစရာကြယ္…”

“ ေဆာရီးပါ ဆရာ…။ ေျဖ….. ေျဖပါ့မယ္…..။ အဲ့အသက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ အႀကိမ္ ၂၀ တိတိ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္…..။ ဟို.. ဟို… ေရွ႕ေရာ ေနာက္ေရာ ဆက္ဆံဖူးးပါတယ္….”

“ ဟုတ္ၿပီ…. ပါးစပ္နဲ႔ေရာ ေျဖေဖ်ာက္ေပးဖူးသလား…..”

သက္တန႔္လည္း ေခါင္းေလးငုံ႔ထားရက္နဲ႔

“ ဟုတ္…..ဆရာ….”

လို႔ ေျဖလိုက္ပါသည္ ။

“ ဆရာ လုပ္ေပးတာကို သေဘာတူလား..။ တူရင္ တစ္ပတ္အတြင္း ထူးျခားလာလိမ့္မယ္….။ အသက္ႀကီးႀကီးနဲ႔လည္း လုံး၀ျပတ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးမယ္….။ ေဆးစီရင္ရမယ္….။ ယုံရင္ လုပ္.. မယုံရင္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔…”

“ တူ..တူပါတယ္…..ဆရာ…..”

“ ေဆးစီရင္တာက ဆရာ လုပ္ခိုင္းတာေတြကို လုပ္ရမယ္….။ ေနာက္ေတာ့ ေငြလည္း နည္းနည္းကုန္မယ္….”

“ ဟုတ္.. လုပ္ပါ့မယ္…. ဆရာ..။ ေငြလည္း ကုန္ပါေစ…. က်မ ခ်စ္သူနဲ႔ ေပါင္းရဖို႔ဘဲ အဓိကပါ…..”

“ ေကာင္းၿပီေလ . . ဒါဆို.. ေရွ႕ကိုတိုးခဲ့….”

သက္တန႔္လည္း ရင္ေတြ တအားခုန္လ်က္ ေရွ႕ကို တိုးသြားလိုက္သည္ ။

“ ေရာ့ ဒီေဆးပုလင္းထဲက ေဆးရည္ကို မင္းရဲ့ ရင္သားေတြနဲ႔ အဂၤါစပ္မွာ နာရီဝက္ ႀကိဳတင္ သုတ္လိမ္းၿပီး ဆရာနဲ႔ လာေတြ႕ခ်ည္..။ ေတြ႕ရမယ့္ေနရာကေတာ့… ဆရာ့အျပင္က လက္ေထာက္ တပည့္ႀကီးဆီမွာ လိပ္စာေတာင္းယူလိုက္….။ ေတြ႕ရမယ့္ရက္ကေတာ့ မနက္ျဖန္ည ကိုးနာရီတိတိ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…..”

သက္တန႔္လည္း ဆရာကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး အျပင္က ဆရာ့တပည့္လူႀကီးဆီက လိပ္စာကို ေတာင္းယူလိုက္ၿပီး ျပန္ခဲ့လိုက္သည္ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိုးခက္ကို ေျပာျပတဲ့အခါ မိုးခက္က

“ ဒို႔တုန္းကလည္း အဲလိုဘဲ..။ သူခိုင္းတာကို မရွက္မေၾကာက္ လုပ္လိုက္ရတယ္..။ တကယ္ဘဲ ကိုယ္လိုခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္… သက္တန႔္…”

လို႔ ေျပာျပသည္ ။

“ သူက ဒို႔အေၾကာင္းေတြကို သိေနတာ တကယ္အံ့ၾသစရာဘဲ မိုးခက္ရယ္….။ တကယ္စြမ္းတဲ့ဆရာ.. အၾကားအျမင္ တကယ္ရေနတာ ေသခ်ာတယ္…..”

လို႔ သက္တန႔္ ခ်ီးမြမ္းမိသည္ ။ မနက္ျဖန္ ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ရမည္ ။ ခ်ိန္းတာကိုက ညကိုးနာရီဆိုေတာ့ ဆရာထန္နဲ႔ အစီအမံေတြ လုပ္ရတာက ဘယ္ေလာက္ၾကာမည္ မသိ ။ သက္တန႔္လည္း မိုးခက္ကို ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ ထင္လဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ မိုးစက္က ျပဳံးစိစိနဲ႔

“ မနက္မိုးလင္းၾကမွ ျပန္ျဖစ္မယ္လို႔ဘဲ တြက္ထားလိုက္ေပါ့…”

လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ မိုးစက္နဲ႔အတူ အေဆာင္ခန္း ငွားေနလို႔ သက္တန႔္ လြတ္လပ္သည္ ။ မိသားစုနဲ႔ေနရင္ ဘယ္သြားတယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆိုတာ ေျပာျပေနရတယ္ေလ ။ အခုေတာ့ မနက္မိုးလင္းမွ ျပန္လာလို႔လည္း ရသည္ ။ တခါတေလ ဓါတ္ပုံရိုက္ရင္လည္း ညလုံးေပါက္တတ္သည္ ။ အခု မိုးစက္နဲ႔ သက္တန႔္တို႔ကို ေၾကာ္ျငာရိုက္တဲ့ ဓါတ္ပုံဆရာက တအားဘူးတဲ့ လူႀကီး ။ သူရိုက္လိုက္ရင္ တကယ့္ ဆက္ဆီပုံေတြ ။ ဖင္ေတြကို အသားေပးလြန္းသည္ ။ ေကာ့ျပတာ ကုန္းျပတာေတြ လုပ္ရသည္ ။ ပိုက္ဆံတအားေပးေတာ့လည္း မျငင္းနိုင္ဘူး ။ ကိုယ္တုံးလုံးမဟုတ္ရင္ ၿပီးတာဘဲ ဆိုၿပီး လုပ္ၾကရတာ ။ အဝတ္အစားေတြ လဲတဲ့အခါ သီးသန႔္အခန္းရယ္လို႔လည္း မရွိဘူး ။ ဒီ ဓါတ္ပုံဆရာနဲ႔ မီးထိုးသမားေတြ အေရွ႕မွာဘဲ လဲၾကရသည္ ။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြက တဏွာခိုးေတြ ေဝေနၾကတာကိုေတာ့ သက္တန႔္တို႔ မိုးစက္တို႔ လ်စ္လ်ဴရွုထားၾကရသည္ ။ တပ္မက္တဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ စိတ္ေတြနဲ႔ အစြမ္းကုန္ ျပစ္မွားေနၾကတာ ။

ဆရာထန္နဲ႔က ဘာေတြ ဘယ္လို အစီအမံေတြ လုပ္ရမလဲဆိုတာ မသိေတာ့ ေပါင္ၾကား ဂ်ိဳင္းၾကားက အေမႊးေတြ အကုန္ကို ရိပ္ရွင္းသြားဖို႔ ဒီညေနကတည္းက လုပ္သည္ ။ သြားခါနီးမွာလည္း ေရေကာင္းေကာင္း ခ်ိဳးသြားမည္လို႔ ရည္ရြယ္ထားသည္ ။

အေဆာင္ေစာင့္ အန္တီႀကီးက ဖုန္းဆက္လာသည္ ။ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ လာသည္ တဲ့ ။ ဦးတလုပ္ႀကီး…. တဲ့ ။ ဟယ္…. သူ ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္တာလဲ မသိဘူး ။ ဆရာထန္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး သူနဲ႔ ေဝးကြာဖို႔ ကင္းရွင္းျပတ္သားဖို႔ လုပ္ဖို႔ ႀကံေနတုန္းမွာဘဲ သူက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ျပန္ေရာက္လာသည္ ။

“ မိုးခက္ေရ.. ဆရာထန္ဆီေတာင္ မသြားရေသးဘူး.. ဟိုလူႀကီး ျပန္ေရာက္လာတယ္….။ အခု ေအာက္မွာ ေရာက္ေနတယ္ကြာ..။ စိတ္ညစ္တာဘဲဟယ္…..”

လို႔ မိုးခက္ကို ေျပးေျပာမိသည္ ။ မိုးခက္က

“ အလိုက္အထိုက္ ဆက္ဆံလိုက္ေပါ့ သက္တန႔္ရယ္…။ မနက္ျဖန္ညဆို ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့မွာဘဲ..။ ဆရာထန္က နဝင္းရိုက္တာတို႔ ယၾတာေခ်တာတို႔ လုပ္ေပးလိုက္တာနဲ႔ ယူ႔လိုရာ ဆႏၵေတြ အကုန္လုံး ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ ..။ အလိမၼာသုံးၿပီး ဘဲႀကီးကို ႏွစ္သိမ့္လိုက္ေပါ့….”

လို႔ အႀကံေပးသည္ ။ ဆံပင္ဖီး မိတ္ကပ္ နည္းနည္း ျပင္ၿပီး ဧည့္သည္ေတြ႕တဲ့ ဧည့္ခန္းကို သက္တန႔္ ဆင္းသြားလိုက္ေတာ့ ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ ႀကိဳေစာင့္ေနတဲ့ ဦးတလုပ္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ အို..ဦး..ေတာ္ေတာ္ ပိန္က်သြားပါလား……”

ခ်ီးက်ဴး ေျမႇာက္ပင့္ေပးလိုက္သည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီး တအား ေက်နပ္သြားသည္ ။

“ ဟီး.. တကယ္လား..။ သက္တန႔္.. ေျပာမွေျပာပါ့မလားလို႔ ဟီးဟီး……။ ဟုတ္တယ္… ဦးက သေဘၤာေပၚမွာ အလုပ္လုပ္႐ုံတင္မကဘူး.. ဝိတ္မတယ္… ႀကိဳးခုန္တယ္….. သက္တန႔္ေလး အတြက္ေပါ့…။ ကဲ ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး.. သက္တန႔္အတြက္ ဦး ဝယ္လာတာ…. ထိုင္ဝမ္က … ေဟာင္ေကာင္က…. အစုံဘဲ…..။ ယူအက္စ္ေအက ေခ်ာ့ကလက္အေကာင္းစားေတြလည္း ပါတယ္…..။ တစ္ေနရာရာသြားၿပီးလက္ေဆာင္ေတြ သက္တန႔္ ေဖာက္ၾကည့္ပါလား…”

လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဦးတလုပ္ႀကီးက ယူလာတဲ့ အထုပ္ေတြကို ျပသည္ ။ သက္တန႔္လည္း လိုခ်င္စိတ္ေတြ တအားမ်ားသြားသည္ ။ ဘာေတြပါလိမ့္ ..။ ကိုယ္ကလည္း ေမာ္ဒယ္အလုပ္ကို လုပ္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ဆန္းျပားတဲ့ အဝတ္အထည္ ဖိနပ္ အသုံးအေဆာင္ေတြကို မက္ေမာသည္ေလ ။

“ ကဲ သြားၾကမလား…..သက္တန႔္….”

သက္တန႔္ “ အင္း…” ဆိုၿပီး ေခါင္းျငႇိမ့္လိုက္မိသည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီး ျပဳံးသြားသည္ ။

“ ခဏ.. အဝတ္သြားလဲလိုက္ဦးမယ္…..”

“ အိုး.. မလိုအပ္ပါဘူး.. သက္တန႔္က လွၿပီးသား…..။ ဒီအတိုင္းလည္း တအား ၾကည့္ေကာင္းေနတာဘဲ…”

ဦးတလုပ္ႀကီးက အေပၚထပ္အခန္းကို ျပန္တက္ၿပီးမွ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာကို စိုးရိမ္ပုံရသည္ ။ အတင္းေခၚတာနဲ႔ သူနဲ႔ ပါသြားရသည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးရဲ့ ပရာဒိုကားႀကီးေပၚမွာ သက္တန႔္ လိုက္ပါသြားေနရင္း..

“ ငါ မွားသြားျပန္ၿပီလား..”

လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္ ။ ဒီလူႀကီးကို မလြန္ဆန္မိျပန္ဘူး….။ စိုးစံဆက္ သိသြားရင္ေတာ့ သက္တန႔္ကို ပိုၿပီး ရြံမုန္းသြားမွာဘဲ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးရဲ့ ပုံေအာတဲ့ ရက္ေရာစြာ ေပးကမ္းတာေတြက သက္တန႔္ကို သူ႔အေနာက္ကို လိုက္ပါသြားေစပါသည္ ။

ထုံးစံအတိုင္း ဦးတလုပ္ႀကီးသည္ သက္တန႔္ကို ေတြ႕ေနၾက ၁၈ လမ္းထိပ္က ေျခာက္ထပ္တိုက္ အေပၚဆုံးထပ္ အခန္းေလးကို ေခၚသြားလိုက္သည္ ။ ဒီအခန္းက ဦးတလုပ္ႀကီးရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဦးခ်ိဳႀကီးေနတဲ့ တိုက္ခန္းပါ ။ လူပ်ိဳႀကီး ဦးခ်ိဳႀကီးသည္ သူကိုယ္တိုင္က မိန္းမလိုက္စားသူႀကီး ျဖစ္သလို သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဦးတလုပ္ႀကီးကို အခန္းငွားေလ့ရွိသည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးက နိုင္ငံျခားက ျပန္လာတဲ့အခါ ဦးခ်ိဳႀကီးအတြက္ အေကာင္းစား အရက္ေတြ အဝတ္အထည္ေတြ ယူလာေပးတတ္သည္ ။ အခုလည္း သက္တန႔္နဲ႔ ဦးတလုပ္ႀကီးတို႔ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးခ်ိဴႀကီး မရွိေနဘူး ။ ဦးတလုပ္ႀကီးကို ေသာ့ေပးၿပီး ေရွာင္ေပးသြားတာ ျဖစ္မည္ ။

လူပ်ိဳႀကီးသည္ အသန႔္ႀကိဳက္သည္ ။ သူ႔တိုက္ခန္းသည္ အမိုက္စား အျမဲျဖစ္ေနသည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားမွန္း သိသာသည္ ။ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုက စားစရာေတြက စားပြဲေပၚမွာ အဆင္သင့္ ရွိေနသည္ ။

သက္တန႔္က

“ ဦး.. သက္တန႔္ သိပ္အၾကာႀကီး မေနနိုင္ဘူးေနာ္..။ လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္..”

လို႔ ႀကိဳတင္ ေျပာထားလိုက္သည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးက ရယ္သည္ ။

“ သက္တန႔္ရယ္…. ျဖည္းျဖည္းေပါ့..။ ဦးက ပင္လယ္ထဲမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံၿပီး ေငြရွာေနခဲ့ရတာ..။ အခု သက္တန႔္ေလးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေပ်ာ္ၾကရေအာင္ပါကြာ..။ သက္တန႔္ကို ေပးစရာေတြ တပုံႀကီး ပါလာတယ္….။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျပပါရေစဦး……”

လို႔ ေျပာသည္ ။ တကယ္လည္း ဦးတလုပ္ႀကီးသည္ သက္တန႔္အတြက္ အဖိုးတန္ အဝတ္အစားေတြ လက္ကိုင္အိတ္ေတြ ေရေမႊးေတြ စုံေနေအာင္ ဝယ္လာေပးသည္ ။ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးကို သက္တန႔္က တစ္ခုခုနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ရမွာ ေသခ်ာေနသည္ ။ အင္း.. သန္း‌ေခါင္ထက္ ညဉ့္မနက္ေတာ့ပါဘူးေလ.. သက္တန႔္လည္း ဦးတလုပ္ႀကီး လိုခ်င္တာေတြကို ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေပးအပ္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္ ။

“ သက္တန႔္…. ဦးတို႔ ေရအတူတူ ခ်ိဳးၾကရေအာင္……။ မွတ္မိလား….. ဦးနဲ႔ သက္တန႔္….. ေမာ္လၿမိဳင္ကို သြားလည္တုန္းက သက္တန႔္နဲ႔ဦး ေရအတူတူ ခ်ိဳးခဲ့ၾကတာ…”

သက္တန႔္သည္ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတြ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ေပၚမသြားေအာင္ သတိထားၿပီး ဟန္ေဆာင္အျပဳံးေလး ျပဳံးလိုက္ရင္း ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ “ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း ” လိုက္ဦးမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။

“ ခၽြတ္ေလ…. အဝတ္ေတြ..။ ဦးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကမၻာဦးအစက အာဒံနဲ႔ ဧ၀ လူသားေမာင္ႏွံေတြလို မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ေရခ်ိဳးၾကမယ္….. ဟားဟားဟား……”

ဦးတလုပ္ႀကီးရဲ့ ပါးေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး သက္တန႔္ စိတ္ပ်က္ေနသည္ ။ သူ႔လို ဝတုတ္ျပဲႀကီးကို ကိုယ္တုံးလုံး မျမင္ခ်င္ဘူး ။ စာမလိပ္ စိတ္မလာ …။ ဒါေပမယ့္ ဦးတလုပ္ႀကီးက လတ္တေလာ ေငြတြင္းႀကီးမို႔ ဘိုင္ျပတ္ေနတဲ့ သက္တန႔္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို မလြန္ဆန္နိုင္ဘူး။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သူနဲ႔ အဝတ္မဲ့ကိုယ္ေတြနဲ႔ ဝင္လိုက္ရသည္ ။

“ လွလိုက္တာ သက္တန႔္ရယ္…။ သက္တန႔္ကို ရဖို႔ အတြက္ဆိုရင္ ကိုယ့္စည္းစိမ္ေတြ ျပဳတ္သြားပါေစ.. ကိုယ္မမွုဘူးကြာ……”

ဦးတလုပ္ႀကီးရဲ့ ပါးစပ္က နံပုတ္ေနတဲ့ အနံ့ေၾကာင့္ သက္တန႔္ ဖီးလ္ပ်ယ္သြားသည္ ။ သူ႔လက္ႀကီးေတြက သက္တန႔္ရဲ့ စေနႏွစ္ခိုင္ကို ေကာင္းေကာင္း နယ္ဆုပ္ေနၿပီ ။ ေရပန္းေအာက္ကို အတူတူ ပူးကပ္ ဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးရသည္ ။ သူ႔အတန္ႀကီးက ေငါေငါႀကီးကေန မတ္မတ္ႀကီး ျဖစ္လာသည္ ။ ဝက္အူေခ်ာင္း အတုတ္စားႀကီးနဲ႔တူတဲ့ သူ႔လီးတန္ႀကီးနဲ႔ အလိုးခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနေတာ့ သက္တန႔္လည္း စိတ္ေတြ လွုပ္ရွားလာသည္ ။

“ ဦးကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပး…..”

အေရးထဲ ကေလးဆိုးႀကီး လုပ္ေနျပန္သည္ ။ ဆပ္ျပာနဲ႔ သူ႔တကိုယ္လုံးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္ ။ ဒစ္လုံးကားႀကီးနဲ႔ လီးႀကီးကို ပြတ္တိုက္ေပးတာကိုေတာ့ သူအႀကိဳက္ဆုံး…။

“ စုပ္..စုပ္ေပးကြာ……”

“ ဦးရယ္…. အဲဒါက ကုတင္ေပၚေရာက္မွေနာ္…။ ဆပ္ျပာေတြ စင္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါဦး…..”

“ သက္တန႔္ရဲ့ အစုပ္အယက္ေလးေတြကို ပင္လယ္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဦးက တအားလြမ္းေနခဲ့တာဘဲ သိလား…..”

“ ဦး သက္တန႔္ပုံကို ၾကည့္ၿပီး ကြင္းထုလိုက္ေပါ့ ဦးရဲ့…..”

သက္တန႔္နဲ႔ သူ ေရခ်ိဳးအၿပီး အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ႀကီးဆီကို မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေတြ ကိုယ္မွာပတ္ထားရင္း သြားလိုက္ၾကသည္ ။

“ ေပ်ာ္လိုက္တာ သက္တန႔္ရယ္…….”

သူ႔လီးႀကီးကို သက္တန႔္ စုပ္ေပးရၿပီ ။ သူက လူေကာင္ႀကီးသလို လီးကလည္း ႀကီးသည္ ။ အစပိုင္းမွာ သက္တန႔္စုပ္ေပးတာကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ခံေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရြပိုးထိုးလာၿပီး သက္တန႔္ စုပ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ ေကာ့ေကာ့ထိုးလာသည္ ။ သက္တန႔္က လၽွာေလးနဲ႔ ကလိေပးလိုက္ေတာ့ ဘဲႀကီး တအားထိသြားပုံရသည္ ။ အိုးအားအူးနဲ႔ ဖင္တႂကြႂကြျဖစ္ၿပီး သက္တန႔္ပါးစပ္ထဲကို အတင္းႀကီး ထိုးေညႇာင့္ေတာ့သည္ ။ သူ သက္တန႔္ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားမွာကိုေတာ့ စိတ္ပူသည္ ။ ေတာ္ပါေသးသည္ ။ သူ အၾကာႀကီးေတာ့ ေညႇာင့္မေနဘူး ။ သက္တန႔္ပါးစပ္ထဲက လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး သက္တန႔္ကို ပက္လက္အိပ္ ေပါင္ျဖဲခိုင္းၿပီး တက္လိုးသည္ ။

အစပိုင္းက သူ႔ကို မသတီ မၾကည္ျဖဴေပမယ့္ သူ တကယ္တမ္း လိုးေတာ့လည္း သက္တန႔္ စိတ္ပါလာသည္။ သူ႔ကို ေကာ့ပင့္ေပးမိသည္ ။ သက္တန႔္ သူ႔ကို တအားလိုးဖို႔လည္း ေတာင္းခံမိသည္ ။ ျမန္ျမန္လိုးေပးဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုမိသည္ ။ သူက လူဝႀကီး တစ္ေယာက္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ခါးအားသန္သန္နဲ႔ တကယ္လိုးနိုင္တဲ့ လူႀကီး ။ သက္တန႔္ အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပီးေအာင္ လိုးေပးနိုင္တဲ့ အလိုးသမားႀကီးလို႔ သက္တန႔္ သိလိုက္သည္ ။

ဦးတလုပ္ႀကီးနဲ႔ လိုးျဖစ္သြားျပန္သည္ ။ ဆရာထန္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ယၾတာေတြ ေသခ်ာလုပ္ခိုင္းရမည္ ။ စိုးစံဆက္နဲ႔ ေပါင္းဖက္နိုင္ဖို႔အတြက္ သက္တန႔္အေနနဲ႔ ဆရာထန္ ဘာဘဲခိုင္းခိုင္း လုပ္ေပးဖို႔ အဆင္သင့္ပါဘဲ ။

ပီကင္း တျဖစ္လည္း ဦးကင္းသည္ လွိုင္းထန္ (သို႔) ဆရာထန္ကို တခါတခါ နားမလည္နိုင္ဘူး ။ သူတို႔သည္ စီးပြားရွာေနတာလား… မိန္းမ လိုက္စားေနတာလားလို႔ သူ႔ကို ေမးခဲ့ဖူးသည္ ။ လွိုင္းထန္ရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ သူသည္ လွိုင္းထန္ကို ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို တင္ေပးခဲ့တဲ့လူ ။ လူကဲခတ္ပညာ ေဗဒင္ပညာ နကၡၡတ္ပညာေတြကို သင္ေပး႐ုံမက သမထထိုင္ခိုင္းသည္ ။ စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္က်င့္ခိုင္းသည္ ။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သူတို႔ ငယ္ငယ္ထဲက ကၽြမ္းခဲ့တဲ့ မ်က္လွည့္ လက္လွည့္ပညာရပ္ေတြကို ထည့္သြင္းသုံးဖို႔လည္း သင္ျပေပးသည္ ။ သူ႔ရဲ့ သင္ျပမွုေတြနဲ႔ လွိုင္းထန္သည္ “ ဆရာထန္ ” ျဖစ္လာခဲ့တာ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာၾကေတာ့ လွိုင္းထန္က ဆရာသခင္ ျဖစ္လာၿပီး သူက ဦးကင္း ဆိုတဲ့ တပည့္ ေနာက္လိုက္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္ ။ ဦးကင္းထက္ သူက ပိုသာသြားသည္ ။

႐ုပ္ရည္လည္း ရွိတာမို႔ မိန္းမေတြက လွိုင္းထန္ ေျပာတာဆို ယုံၾကသည္ ။ လွိုင္းထန္ ဘာလုပ္လုပ္ ျဖစ္တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္လာသည္ ။ ငယ္ငယ္ထဲက မိန္းမႀကိဳက္တဲ့ လွိုင္းထန္က သူ႔ဆီကို ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ မိန္းမေတြကို အလြတ္မေပးခဲ့ ။ အစပိုင္းမွာ မရဲတရဲ စမ္းၾကည့္တဲ့အဆင့္ဘဲ ရွိသည္ ။ သူလုပ္သမၽွ မိန္းမေတြက မျငင္းဘဲ သူ႔ကို ပုံအပ္ထိုးအပ္ၾကေတာ့ လွိုင္းထန္သည္ ေငြရဖို႔ တစ္ခုထဲအတြက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မိန္းမေတြကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေပ်ာ္ပါးဖို႔အတြက္ ဒီအလုပ္ကိုလုပ္ေနတဲ့ သေဘာ ျဖစ္လာသည္ ။

ဆရာထန္သည္ မိန္းမေတြအတြက္ဘဲ သီးသန႔္ ေဟာေျပာတဲ့ ဆရာလိုလို ျဖစ္လာသည္ ။ ေယာက်္ားေတြကို ေဟာေျပာ ေဆးစီရင္ေပးတာက ခပ္နည္းနည္း ဘဲ ။ တခါတရံ လွိုင္းထန္သည္ အလၽွံအပယ္ စားသုံးေနရလို႔ လက္ေတာင္ မအား ။ သူ မႀကိဳက္တဲ့ ပုံမလာတဲ့ မိန္းမေတြကို ဦးကင္းက ေဆးစီရင္ေပးလိမ့္မည္ဆိုၿပီး သူ႔ဆီကို လႊဲေျပာင္းေပးတတ္သည္ ။ သူတို႔သည္ သစ္ေခါက္ေရာင္ဝတ္စုံေတြ ဝတ္လိုက္၊ အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံေတြ ဝတ္လိုက္၊ လည္ပင္းမွာ ပုတီးကိုယ္စီဆြဲလို႔ တတိုင္းျပည္လုံးအႏွံ့ လိုက္လုပ္စားေနခဲ့တာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီ ။

လွိုင္းထန္သည္ သူ႔ တရားစခန္းလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ မၾကာခင္ လာေတြ႕မယ့္ သက္တန႔္ ဆိုတဲ့ ေမာ္ဒယ္ေကာင္မေလးကို ေဆးစီရင္ေပးဖို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနသည္ ။ လိင္အားတိုးေဆးျပားကို ႀကိဳေသာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ လက္နက္ႀကီးကို မုံညင္းဆီနဲ႔ က်က်နန သုတ္လိမ္း ပြတ္သပ္ေပးေနတာ ျဖစ္သည္ ။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စပ္ယွက္နိုင္ေအာင္ လူသူမရွိတဲ့ ၿခံဝင္းႀကီးထဲမွာ ညအခ်ိန္ ခ်ိန္းဆိုထားသည္ ။

မၾကာခင္ဘဲ တကၠစီကားတစ္စီးသည္ ၿခံအေပါက္ဝမွာ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ ကားအေနာက္ခန္းက မိန္းမပ်ိဳေလး ဆင္းလာေနသည္ကို ဦးကင္းက အိမ္ထဲကေန ျမင္လိုက္သည္ ။

“ ဆရာထန္ေရ….လာၿပီေဟ့…..”

လို႔ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ သက္တန႔္ အိမ္ထဲကို ဝင္လာၿပီ ။

“ ဆရာနဲ႔ ခ်ိန္းထားသလား…..”

ရွားေရာင္ အေပၚေအာက္ ဆင္တူဝတ္ထားတဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ လက္ေထာက္အဖိုးႀကီးက မ်က္ႏွာထား တည္တည္နဲ႔ ေမးလိုက္လို႔ သက္တန႔္လည္း

“ ဟုတ္ကဲ့…. ခ်ိန္းထားပါတယ္…..။ ဆရာနဲ႔ ေတြ႕လို႔ ရပါၿပီလား….”

လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ အဖိုးႀကီးက

“ ရပါၿပီ…အတြင္းခန္းကို ဝင္သြားလိုက္ပါ…..”

လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ သက္တန႔္လည္း သူညႊန္ျပတဲ့ ကန႔္လန႔္ကာ ကာထားတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္ပါသည္ ။ ဒီအခန္းထဲမွာ ဆရာ ရွိမေနပါ ။ သက္တန႔္ ေတြ႕လိုက္ရတာက စားပြဲတစ္လုံးေပၚမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ အဝတ္အစားေတြ ။ နံရံမွာက ဝိုင္းစက္ေသသပ္တဲ့ လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ တစ္ခု ။

“ အျပင္က ဝတ္လာခဲ့တဲ့ အဝတ္အစား အားလုံးကို တစ္ခုမက်န္ အကုန္လုံး ခၽြတ္ပစ္ၿပီးမွ ဒီမွာတင္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လဲလွယ္ ဝတ္လိုက္ပါ…။ ၿပီးက အတြင္းခန္းကို ဝင္ပါ ”

တဲ့။ သက္တန႔္လည္း ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အကုန္လုံးကို တစ္ခုမက်န္ အကုန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ စားပြဲေပၚက အျဖဴေရာင္ ဝတ္စုံသည္ ေနာက္ေက်ာခြဲ ဝတ္႐ုံတစ္ခုသာ ျဖစ္ၿပီး ႀကိဳးစေလးႏွစ္ခုနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ရတာ ျဖစ္ေနသည္ ..။ ပိတ္သားသည္ ပါးလႊာလြန္းတာေၾကာင့္ အတြင္းက အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေဖာက္ထြင္းျမင္နိုင္ေနလို႔ သက္တန႔္လည္း ရွက္သလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာဘဲလို႔ စိတ္အားတင္းလိုက္ၿပီး အတြင္းခန္းကို ကန႔္လန႔္ကာကို ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္သည္ ။

မီးမွိန္မွိန္ ထြန္းညႇိထားတဲ့ အတြင္းခန္းမွာ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ လူတစ္ေယာက္သည္ ဝင္လာတဲ့ သက္တန႔္ကို ေက်ာေပးထားၿပီး တင္ပလင္ေခြထိုင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ တရားထိုင္ေနသလို ပုံစံမ်ိဳး ။ သမထထိုင္ေနတာလား ။ ပုတီးစိတ္ေနတာလား ။

“ ထိုင္ပါ …. နာမည္က ယင္းမာမာသင္း….ေနာ္…”

သက္တန႔္လည္း ၾကမ္းေပၚမွာ ခင္းထားတဲ့ ေကာ္ေဇာအေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း

“ ဟုတ္ပါတယ္….ဆရာ….”

လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။

“ သက္တန႔္လို႔လည္း ေခၚၾကတယ္ေနာ္…”

“ ဟုတ္…ဆရာ…..”

“ ငယ္နာမည္က မိပုံ႔ေလ…..။ မင္း အေမ ေပးခဲ့တဲ့ နာမည္ မဟုတ္လား…..”

“ မွန္ပါတယ္…..ဆရာ…..”

“ မင္း ဆရာ့ဆီကို လာမယ္ ဆိုတာေကာ…. ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ လာတယ္ ဆိုတာကိုေရာ ဆရာက သိေနတယ္…. ႀကိဳတင္ သိေနတယ္ကြယ္……။ မင္းမွာ အပူေတြ မ်ားေနတယ္….. သိလား….. မိန္းကေလး……”

“ ဟုတ္……..ဆရာ…..”

“ မင္း လာရင္းအေၾကာင္းက လူတစ္ေယာက္နဲ႔ နီးစပ္ဖို႔… နီးစပ္ခ်င္လို႔… ေပါင္းစပ္ခ်င္လို႔….. ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား…….”

“ ဟုတ္ပါတယ္…..ဆရာ……”

“ အဲ…. ေနာက္တစ္ခု ရွိေသးတယ္…..။ မင္းနဲ႔ ၾကဳံဆုံေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကြဲျပတ္သြားခ်င္ေနတယ္….။ အသစ္ျမင္လို႔ အေဟာင္းစြန႔္ခ်င္တဲ့သေဘာ….။ ဆရာက တိတိပပ ဒဲ့ဒိုးဘဲ ေျပာမယ္ေနာ္.. ဟုတ္ပလား…..”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…”

“ ကြဲျပတ္ခ်င္ေနတဲ့လူက မင္းထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတယ္….။ သူက “ ရ ” နဲ႔ စတဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း အလုပ္ကို လုပ္ေနတဲ့လူ …။ ေရႊပန္းတိမ္… ရဲ.. ေရေၾကာင္း….. စသျဖင့္….. ဟုတ္လား…..”

“ ဟုတ္..ဟုတ္ပါတယ္…..ဆရာ…..”

“ အင္း.. ဟုတ္ရမယ္ေလ….. ျမင္ေနတယ္… ဆရာ အားလုံးကို ျမင္ေနတယ္…….။ မင္း ဒီလူနဲ႔ ေနာက္ဆုံး မေန႔ကတင္ဘဲ လူခ်င္း ႏွီးေႏွာစပ္ယွက္တဲ့… ကာမအမွုကို ျပဳခဲ့ၾကတယ္….။ ဟုတ္လား မဟူတ္ဘူးလား…..”

“ ဟုတ္….ပါတယ္…..ဆရာ….”

ဆရာထန္က ဦးတလုပ္ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္တာကို သိေနလို႔ သက္တန႔္ တအား အံ့ၾသတုန္လွုပ္သြားပါသည္ ။

“ မင္း ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ဆရာ အကုန္လုပ္ေပးမယ္…. ျဖစ္ေစရမယ္…..။ ဒီလိုျဖစ္ဖို႔.. မင္းျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာဖို႔ ဆရာ ေဆးစီရင္မယ္….။ မင္းက ဆရာနဲ႔အတူ ဆရာခိုင္းတာေတြကို လုပ္ရမယ္……။ ဘယ္လိုလဲ.. လုပ္မလား…..”

“ ဟုတ္……လုပ္ပါမယ္…ဆရာ……”

“ လက္ေတြ႕ တစ္ခု အရင္ျပမွာက…. မင္းရဲ့ မ်ားေနတဲ့ အပူေတြကို ျငႇိမ္းသတ္ဖို႔က အပူကို အပူနဲ႔ တိုက္ရမယ္…။ ဒါမွ မင္းရဲ့အပူေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္…..။ မင္းကိုယ္ေပၚက ဝတ္႐ုံရွည္ကို ခၽြတ္လိုက္ပါ..။ မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ထား….။ ကဲ စလုပ္ေတာ့…..”

သက္တန႔္လည္း အျဖဴေရာင္ ပိတ္ဝတ္႐ုံကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားလိုက္သည္ ။ သက္တန႔္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ ။

“ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ပါ…..”

“ ဟုတ္……ဆရာ……”

“ လက္ျဖန႔္…..”

သက္တန႔္ လက္ျဖန႔္လိုက္သည္ ။ လက္ထဲကို တစုံတခု ေရာက္လာသည္ ။ ဘာႀကီးလဲ….မသိဘူး ..။

“ မင္းကို ေပးလိုက္တာက ေဆးစီမံထားတဲ့ ေရႊငွက္ေပ်ာသီး…..။ ဒါကို မင္းရဲ့ မိန္းမကိုယ္နဲ႔ ထိေတြ႕လိုက္…..။ မင္း မေန႔က ၾကဳံခဲ့တုန္းကလို ထိေတြ႕လိုက္.. သေဘာေပါက္လား…..”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ…”

“ ဒီ ေဆးငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔… မိန္းမကိုယ္ကို အလ်ားလိုက္ ပြတ္… ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္….. လက္တဖက္နဲ႔ ပြတ္….။ ေနာက္လက္တစ္ဖက္က မင္း ရင္သားတစ္ဖက္က ရင္သီးကို ဆြဲေခ်ေပး…..။ နားလည္တယ္ေနာ္…”

“ ဟုတ္ကဲ့….ဆရာ…..”

သက္တန႔္လည္း ဆရာထန္ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္း လုပ္သည္ ။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ လိုင္းဆြဲ ပြတ္တိုက္ေပးေနရင္း နို႔သီးေလးတစ္ဖက္ကို လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မကို သုံးၿပီး ေခ်ပြတ္ေပးလိုက္သည္ ။ စိတ္ေတြက တအားကို ထႂကြလာသည္ ။

“ ပြတ္… ပြတ္…. ဖိပြတ္ေပး….. လက္က ရင္သီးကို ေခ်ေပး……. မၾကာခင္ ေအာင္ျမင္မယ္……”

သက္တန႔္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲက တအား ယားလာသည္ ။ ငွက္ေပ်ာသီးကို ဆရာခိုင္းထားသလို အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း အလ်ားလိုက္ မပြတ္ေတာ့ဘဲ ထိုးထည့္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာသည္ ။

“ အေနအထား ေျပာင္းမယ္…..။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္တဲ့ ပုံစံကေန ေရွ႕ကိုကိုင္းၿပီး ဒူးေထာက္လိုက္မယ္….။ ေဆးစီရင္တာ အျမင့္ပိုင္းကို ေရာက္လာၿပီ….”

တကယ္ေတာ့ ဆရာထန္ လုပ္ခိုင္းလိုက္တဲ့ပုံစံက ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ခိုင္းလိုက္တာပါ ။ သက္တန႔္လည္း ကိုယ့္ဖာသာ ဆြေနတာ တအားႀကီး ထန္လာၿပီး ဖင္ကလည္း ကုန္းေထာင္ထားေတာ့ ဆရာထန႔္ငွက္ေပ်ာသီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္မိသည္ ။ အရည္ေတြကလည္း ထြက္လိုက္တာ ယိုစီးက်ေနတာ အရမ္းပါဘဲ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သက္တန႔္ရဲ့ စအိုေပါက္ေလးကို လက္ညႇိုးတုတ္တုတ္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းက လာထိသည္ ။ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးလာသည္ ။ ဟင္.. ဆရာ…. ဆရာထန္ရဲ့ လက္ညႇိုးဘဲ ျဖစ္မယ္…….။

“ မင္းရဲ့ စိတ္အာ႐ုံထဲမွာ မင္း ေပါင္းဖက္ခ်င္ေနတဲ့ လူအသစ္ကို အာ႐ုံျပဳထား……. ျပဳထား…….။ က်မ သူနဲ႔ ေသတပန္သက္တဆုံး ေပါင္းသင္းရပါလိုသည္ လို႔ ဆုေတာင္း… ဆုေတာင္း……”

သက္တန႔္လည္း ဆရာ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနတာေတြကို လုပ္ေနသည္ ။ ဆုေတာင္းေနသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ စအိုေပါက္ကို ပြတ္ေနတဲ့ လက္ညႇိုးႀကီးက အထဲကို တတစ္တစ္နဲ႔ ထိုးေမႊလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္ ။ ဒါကို သက္တန႔္လည္း သေဘာက်သလိုဘဲ ။ ခံလို႔ေကာင္းသလိုဘဲ ။

“ လိုခ်င္ေနတဲ့လူရဲ့ ေယာက်္ားတန္ဆာကို ျမင္ေယာင္ စိတ္ကူးၾကည့္လိုက္..။ ငွက္ေပ်ာသီးကို အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပး……။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္…….”

ငွက္ေပ်ာသီးသည္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို စြိကနဲ စြိကနဲ ဝင္ထြက္ေနၿပီ ။

“ အို……အို……အာ……ဟာ…….အင္း……..”

ယားတယ္…. ယားတယ္…….. တအား ယားတယ္…….. အင္း…. အင္း… လီးအစစ္နဲ႔ အလိုးခံခ်င္တယ္…… စိတ္ထဲက ေတာင့္တမိေနတာ…… အား………. ဟင္း….. တအား လိုခ်င္တယ္………။ သက္တန႔္ ဖင္ကုန္းရက္နဲ႔ လီးကို တမ္းတ လိုလားမိေနခ်ိန္မွာ လက္တစ္ဖက္က ငွက္ေပ်ာသီးကို ဖယ္ပစ္လိုက္တာကို ခံရသည္ ။ ပူေႏြးတဲ့ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းက ငွက္ေပ်ာသီးအစား ေနရာဝင္ယူၿပီး သက္တန႔္ေစာက္ဖုတ္ထဲကို တထစ္ထစ္နဲ႔ ေရာက္ရွိလာသည္ ။

“ အို……အင္း…..အင္း……..”

လိုခ်င္ေနတဲ့အခ်ိန္ လီးအေကာင္းစားႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးေညႇာင့္ေပးလာသည္ ။ သက္တန႔္လည္း ဖင္ႀကီးေတြကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့ေပးၿပီး ဝင္လာတဲ့ လီးႀကီးရဲ့ ထိုးေညႇာင့္ေပးတဲ့ အထိအေတြ႕ကို အရသာခံေနမိသည္ ။ တဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ တဆုံးထိ ဖိသြင္းတာကို ခံလိုက္ရသည္ ။

“ အား……..အီး………”

ေဆးစီရင္ေနသည္ဆိုလို႔ မ်က္လုံးေတြ အခုထိ ပိတ္ထားေနရသည္ ။ အမွန္က လုံးပတ္တုတ္လွၿပီး ရွည္လြန္းတဲ့ဒီလီးႀကီးနဲ႔ လီးပိုင္ရွင္ကို ၾကည့္ခ်င္ျမင္ခ်င္မိသည္ ။ လိုးခ်က္ေတြက စစခ်င္း ျဖည္းညႇင္းသေလာက္ အရည္လိုက္ၿပီး သြက္လာသည္ ။ ဖြပ္ဖြပ္ဖြပ္…… စြိစြိ…. ဖတ္ဖတ္ဖတ္… ဖြပ္ဖြပ္….. ဆိုတဲ့ အသံေတြ ျမည္လာသည္ ။ တအားေကာင္းလာသည္ ။ ထိုးႏွက္ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္လာသည္ ။ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တအားလိုးေပးတာကို ခံေနရသည္ ။

“ ေကာင္းလား…..”

“ အင္း..ေကာင္းတယ္….ေကာင္းတယ္…..”

တအားၾကဳံးေဆာင့္တာေၾကာင့္ တအားေအာ္မိသည္ ။ ေကာင္းျခင္း လမ္းဆုံးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တက္လွမ္းသြားရသည္ ။ ေကာ္ေဇာအေပၚ လဲက်သြားခ်ိန္ ပါးစပ္ေပါက္ကို ဒစ္ႀကီး လာထိကပ္လိုက္တာ သိလိုက္လို႔ ပါးစပ္ဟေပးလိုက္မိတဲ့အခါ လီးႀကီး တိုးဝင္လာသည္ ။

“ စုပ္..စုပ္…..တအားစုပ္ေပး…..”

သက္တန႔္လည္း တအားစုပ္ေပးလိုက္တာ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႔ ပါးစပ္ထဲကို ပန္းထည့္လိုက္တာကို ခံလိုက္ရသည္ ။ ညည္းသံႀကီးကိုလည္း ၾကားလိုက္ရသည္ ။ သက္တန႔္လည္း သုတ္ရည္ေတြ ကို ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ။

“ မင္း မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္လို႔ ရၿပီ…..”

ဆရာထန္ရဲ့ အသံေၾကာင့္ သက္တန႔္လည္း မ်က္စိေတြ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဆရာထန္ကို ေစာေစာက ျမင္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာပဲ တင္ပလင္ေခြ ထိုင္ေနရက္နဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ေစာေစာက သက္တန႔္ကို ဖင္ကုန္းရက္နဲ႔ လာလိုးသြားတာ သူ မဟုတ္သလိုဘဲ ။

“ ဆရာ့ရဲ့ ေဆးစီရင္တာေတြေၾကာင့္ မင္းရဲ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္….။ လတ္တေလာ မင္းကို လက္ေတြ႕ျပသဖို႔ကေတာ့ မင္းရဲ့ဖုန္းနဲ႔ မင္း ျပတ္ခ်င္ေနတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး လူကို ေခၚၾကည့္လိုက္..။ ထူးျခားတာေတြကို မင္း ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္…..”

“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ…”

“ ကဲ.. အဝတ္ ျပန္ဝတ္ၿပီး….. အျပင္ကို ထြက္လို႔ရပါၿပီကြာ…..”

“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ…..”

သက္တန႔္လည္း အျပင္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဦးတလုပ္ႀကီးဆီကို ဖုန္းေခၚၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဦးတလုပ္ႀကီးက ဖုန္းထူးေပမယ့္ သက္တန႔္မွန္းလည္း သိေရာ

“ ဟိတ္ ေနာက္ကို ငါ့ကို ဖုန္းမဆက္နဲ႔ေတာ့..”

လို႔ ေလသံမာမာနဲ႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ဖုန္းခ်သြားသည္ ။ မွန္လိုက္တဲ့ စြမ္းလိုက္တဲ့ ဆရာထန္ပါဘဲလို႔ သက္တန႔္ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္သည္ ။ လိုးေပးတာကလည္ တအားကို ေကာင္းၿပီး သုံးခါေတာင္ ၿပီးရသည္ ။

အင္း…. စိုးစံဆက္နဲ႔ ညားဖို႔က ထပ္ၿပီး ေဆးစီရင္ရဦးမည္…။ ေနာက္တခါ လာခဲ့ဦးလို႔ ဆရာထန္က ေျပာသည္ ။ သက္တန႔္ကလည္း ထပ္လာခ်င္ေနတာပါ ။ ဆရာထန္ရဲ့ လက္ေထာက္ ဦးကင္းဆိုတဲ့ အဖိုးႀကီးဆီမွာ ေနာက္ထပ္ ဆရာနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ ရက္ခ်ိန္း ယူရသည္ ။

———————————–

သန႔္သန႔္ေဝ။

ေဗဒင္ဆရာ တစ္ေယာက္က ထီေပါက္ကိန္း ျမင္ေနသည္.. မုခ်ေပါက္မည္လို႔ ေျပာလိုက္ကတည္းက သန႔္သန႔္ေဝတစ္ေယာက္ ထီကို ဖိထိုးေတာ့သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီသာလာသည္ ထီကေတာ့ မေပါက္ဘူး ။ ထီထိုးလြန္းလို႔ သန႔္သန႔္ေဝ လက္ထဲ ေငြပိုမရွိဘူး ။ အကယ္လို႔ က်န္းမာေရးအတြက္ အေရးေပၚ လိုလာရင္ေတာင္ ခက္ၿပီ ။ အခုေတာ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ မဝင္းေအးက ထီနံပါတ္ ေပးနိုင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ ေတြ႕ထားသည္.. သူ႔ေၾကာင့္ သူေပးတဲ့ နံပါတ္ေတြ တဲ့တိုးဝင္လို႔ ထီေပါက္သြားတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးဘဲလို႔ မစားရဝခမန္း ေျပာျပေနတာေၾကာင့္ ထီ႐ူး သန႔္သန႔္၀ေ စိတ္ဝင္စားသြားသည္ ။ မဝင္းေအးဆီက ဒီဆရာရဲ့ လိပ္စာကို ေတာင္းသည္။

“ မဝင္းေအး..ဖုန္းနံပါတ္ေကာ မရွိဘူးလားဟင္….”

“ မရွိဘူး……သန႔္သန႔္ေဝ……လိပ္စာဘဲ ရွိတယ္……”

သန႔္သန႔္ေဝသည္ ထီေပါက္ခ်င္လြန္းေနတဲ့ မိန္းမ ။ ဆရာရွိတဲ့ေနရာကို တကၠစီနဲ႔ သြားလိုက္သည္ ။အို…. ရက္ခ်ိန္းယူဖို႔ေတာင္ တန္းစီေနရပါလား ။ သန႔္သန႔္ေဝလည္း တန္းဝင္စီလိုက္သည္ ။ အားလုံးသည္ မိန္းမေတြ ခ်ည္းဘဲ ။ ဆရာနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေယာက်္ားသား မရွိပါလားလို႔ သန႔္သန႔္၀ေ စဥ္းစားလိုက္မိသည္ ။

ေယာဂီေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္က စားပြဲေလးမွာ ထိုင္ၿပီး ရက္ခ်ိန္းေပးေနသည္ ။ သူ႔အေရွ႕က စားပြဲေလးေပၚမွာ စာအုပ္ထူႀကီး တစ္အုပ္ ရွိေနသည္ ။ သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ့ ပုတီးႀကီးက တလွုပ္လွုပ္နဲ႔ ။ သန႔္သန႔္၀ေအလွည့္ကို ေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေစာင့္လိုက္ရသည္ ။

အို…. လူႀကီးက မနက္ျဖန္ည လာလို႔ရသည္ တဲ့ ။ သန႔္သန႔္၀ေ တအားဝမ္းသာသြားသည္ ။ တန္းစီတဲ့ လူေတြမ်ားလြန္းလို႔ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ေစာင့္ရလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ ။ သန႔္သန႔္၀ေ ေပ်ာ္သြားသည္ ။

“ ဆရာထန္ ဆိုတာ ဆရာလားဟင္….”

လို႔ လူႀကီးကို ေမးလိုက္မိသည္ ။ မရဲတရဲနဲ႔ ေမးလိုက္တာပါ ။ လူႀကီးက သန႔္သန႔္ေဝကို မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငုံ႔လ်က္နဲ႔

“ မဟုတ္ဘူး… က်ဳပ္က ဆရာထန္ရဲ့တပည့္ ဦးကင္း”..

လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ သန႔္သန႔္ေဝလည္း လာရမယ့္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညဖက္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ ထီေပါက္မယ္ဆိုရင္ ၿပီးေရာ…။ သန႔္သန႔္ေဝကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ လာမွာပါဘဲ ။ ဘာလုပ္ခိုင္းလုပ္ခိုင္း လုပ္မွာပါဘဲ။ သန႔္သန႔္၀ေ ဝမ္းသာၿပီး ဦးကင္းကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ဖို႔ ထသည္ ။ ေက်ာခိုင္းလိုက္တဲ့အခါ သန႔္သန႔္ေဝရဲ့ စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ တုန္သြားတာကို ဦးကင္းက စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။

“ဟင္း….”

ဦးကင္းရဲ့ သက္ျပင္းခ်တဲ့ အသံႀကီး..။ လွိုင္းထန္သည္ ညတိုင္းလို မိန္းမေခ်ာေလးေတြကို ျဖဳတ္ေနရလို႔ အရမ္းဇိမ္က်ေနသည္..။ ေငြလည္းဖန္ဖို႔ ေျပာရဦးမည္လို႔ ဦးကင္း ေတြးေနသည္ ။

“ ဆရာႀကီး….”

ဟိုက္.. လာျပန္ၿပီ….. ေနာက္တစ္ေယာက္……။

အသားေဖြးေဖြး.. ေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သည္ စာရင္းေပးဖို႔ ရက္ခ်ိန္းေတာင္းဖို႔ ဦးကင္းရဲ့ အေရွ႕မွာ ေရာက္လာျပန္သည္ ။ အင္း.. လွိုင္းထန္တို႔ ေကာင္းစားလိုက္ပုံမ်ား…. မ်ားလိုက္တဲ့ ပူစီေတြ…..။ လွိုင္းထန္သည္ အန္တီႀကီး အရြယ္ဆိုရင္ ေန႔ခင္းဖက္မွာ ေတာ္႐ုံဘဲ ေဟာေျပာလိုက္ၿပီး စိတ္မဝင္စား ။ ေကာ့ေတာင့္တဲ့ ပူစီေလးေတြကိုမွ သူက စိတ္ဝင္စားၿပီး ညေနဖက္တို႔ ညဖက္တို႔မွာ ခ်ိန္းသည္ ။

“ ဘာအတြက္ လာတာလဲ…”

“ ဆရာ့ဆီက အကူအညီေတာင္းမလို႔ပါ..။ က်မ မင္းသမီး ျဖစ္ခ်င္တယ္….”

“ ဘာမင္းသမီးလဲ….”

“ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးပါ……”

“ ဟုတ္ၿပီ..နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ…..”

“ စိမ္းညိဳညိဳခက္…ပါ…..”

“ ေကာင္းၿပီ….. ဆရာနဲ႔ ေနာက္ သုံးရက္ၾကာရင္ ေတြ႕ဖို႔ စီစဥ္ေပးမယ္…”

“ အြန္….ဒီေန႔ ေတြ႕လို႔ မရဘူးလားဟင္……”

“ ဆရာ့မွာ ခ်ိန္းထားတဲ့သူေတြ မ်ားေနတယ္….။ ခဏေတာ့ ေစာင့္ရမယ္…..”

“ ဟုတ္..ဟုတ္……”

စိမ္းညိဳညိဳခက္ ရဲ့ တင္ပါးေတြက ေစာေစာက သန႔္သန႔္ေဝရဲ့ တင္ပါးေတြထက္ ပိုေကာင္းသည္လို႔ ဦးကင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ လွိုင္းထန္ေတာ့ ကံက ေကာင္းၿပီးရင္း ေကာင္းရင္းပါလား….။

ဦးကင္းသည္ စာရင္းလာသြင္း ရက္ခ်ိန္းလာေတာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးေတြရဲ့ တင္ပါးေတြကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ ေထြျပားလာသည္ ။ ထႂကြလာတဲ့ ကာမစိတ္ေတြေၾကာင့္ သစ္ေခါက္ဆိုး အညိဳေရာင္ ပုဆိုးထဲက လက္နက္ႀကီးသည္ ေခါင္းေထာင္လာသည္ ။ ဒီေကာင္ႀကီး အခုတေလာ အားႀကီးေနပါလား…..။မေန႔ညေနက ဦးကင္း အကိတ္ႀကီး တစ္ေယာက္ကို စားလိုက္ရသည္ ။ ဆရာထန္က ဒီလို ခပ္တုတ္တုတ္ ဖင္ေကာက္ေကာက္နဲ႔ ငါးထိပ္စီး ေလာက္ဆိုရင္ စိတ္မဝင္စားဘူး ။ ႏွစ္ဆယ္ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာ့ေကာ့ေလးေတြကိုမွ ႏွိပ္တာ ဆိုေတာ့ ဒီအကိတ္ႀကီးကို ဦးကင္းကို လႊဲေပးလိုက္သည္ ။ ဓါတ္ကူးတဲ့အေနနဲ႔ ဆရာ့ကို ဒီအကိတ္ႀကီးက ပန္းစုပ္ေပးရသည္ ။ ၿပီးေတာ့ အကိတ္ႀကီးရဲ့ ေရႊၾကဳတ္ႀကီးကို ဆရာထန္ လက္ေခ်ာင္းေတြ ပူးၿပီး ထိုးေမႊေပးသည္ ။ အကိတ္ႀကီးသည္ဆရာနဲ႔ လူခ်င္း ထိေတြ႕လို႔ ကံေတြ ထေတာ့မည္ ။ ဆရာ့အစြမ္းေတြကို ျမင္ရေတာ့မည္ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနသည္ ။ ေစာက္ပတ္လည္း တအား ယားေနၿပီ ။ ဆရာ ဆြေပးထားလို႔ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးကင္း အခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။ ဆရာေခၚလိုက္လို႔ …။

အကိတ္ႀကီးကို ဖင္ေထာင္ကုန္းခိုင္းထားတဲ့အခ်ိန္ ဦးကင္းက အေနာက္ကေန ေဆာ္သည္ ။ ဦးကင္းသည္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ ဆြဲနိုင္တုန္း ။ အားသန္တဲ့ဘဲႀကီးရဲ့ တအားနင္း ေဆာင့္ထည့္ေပးတာေတြကို အကိတ္ႀကီး တအားခိုက္သြားသည္ ။

ဦးကင္းသည္ ေဆးေကာင္းတစ္ခုကို ရထားလို႔ အခုလို ဆြဲနိုင္တာ ျဖစ္သည္ ။ ဆရာထန္ ေဖာ္ေပးတဲ့ ေဆးေတာ့မဟုတ္ဘူး ။ သူတို႔ တ႐ုတ္ျပည္ နယ္စပ္ကို ခရီးထြက္တုန္းက သူနဲ႔ ဆရာထန္အတြက္ ဝယ္ခဲ့တဲ့ လိင္အားတိုးေဆး ျဖစ္သည္ ။ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အိပ္ခန္းေလးထဲက ကုတင္ေပၚမွာ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနသည္ ။သူမနာမည္က စိမ္းညိဳညိဳခက္ ။

စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ ေခတ္ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ ။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာၿပီး ဂုဏ္ျမင့္တဲ့ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာထန္ကို ယုံသည္ ။ သူမရဲ့ ေယာက်္ား ရာထူးတိုးတက္ဖို႔ အတြက္ကို သူမက ဆရာထန္ရဲ့ အကူအညီကို ရယူသည္ ။ တိုက္ဆိုင္တာလား ဆရာထန္ကဘဲ တကယ္ စြမ္းတာလား ။

စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ေယာက်္ားသည္ ရာထူးတိုးတက္ခဲ့သည္ ။ ဒါတင္ မကေသး ။ နိုင္ငံျခားကို သင္တန္း နဲ႔ ထြက္လိုက္ရေသးသည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ ဆရာထန္ရဲ့ ပထမဆုံး ေတြ႕ဆုံစဥ္ကထဲက သူနဲ႔ ထိေတြ႕ရတာေတြကို စြဲသြားသည္ ။ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံထားၿပီး လိုရာဆုကို ေတာင္းခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ ဒီ လိင္တန္ႀကီးရဲ့ အရသာကို စြဲသြားသည္ ။

အေမႊးဖြားဖြားၾကားက မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ထေနတဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ငုံထား႐ုံမကဘဲ အားရပါးရ စုပ္ပစ္လိုက္မိလို႔ အဲဒီေန႔က ဆရာထန္က ငုံ႐ုံတင္ ငုံရမွာ… အခုဟာက သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တဲ့အထိ စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဓါတ္မစီးေတာ့ဘူး… ခင္ဗ်ား.. မနက္ျဖန္ ထပ္လာရဦးမယ္…. လို႔ ထပ္ခ်ိန္းခဲ့သည္ ။သို႔ေပမယ့္ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ ဆရာထန္ရဲ့ လိင္တန္ကို ငုံလိုက္တိုင္း မစုပ္ဘဲ မေနနိုင္ဘူး ။ အားရပါးရကို စုပ္ပစ္မိတာခ်ည္းဘဲ ။ ဒါနဲ႔ ဆရာထန္က

“ ခင္ဗ်ားက ခိုင္းတာထက္ ပိုပိုလုပ္ေနတယ္..။ ဒီတခါေတာ့ အသစ္တစ္ခုလုပ္ရမယ္….။ အဲဒါကေတာ့ က်ဳပ္က ပက္လက္ေနေပးထားတာကို က်ဳပ္အေပၚက ခင္ဗ်ား ေနရမယ္….။ က်ဳပ္နဲ႔ခင္ဗ်ား တပ္ထားရမယ္…။ တပ္တာဘဲေနာ္… မလွုပ္ရဘူး…..”

လို႔ ေျပာခဲ့ၿပီး စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို သူ႔ကိုယ္ေပၚ ခြထိုင္ခိုင္းၿပီး သူ႔လိင္တန္ထိပ္ဖူးႀကီးကို စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးတပ္ထားလိုက္သည္ ။ ဒီ တခါလည္း စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ တပ္ရက္ႀကီး ၿငိမ္မေနနိုင္ဘဲ ဆရာထန္ရဲ့ လိင္တန္အေပၚ ဖိထိုင္ခ်ပစ္လိုက္ၿပီး ႂကြလိုက္ဖိလိုက္နဲ႔ “ လိုး ” မိသြားျပန္သည္ ။

ဒါေပမယ့္ ဆရာထန္က စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို ဘာမွမပူဖို႔ သူ႔ေဆးစီရင္တာေတြဟာ ေအာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာသည္.. ေစာင့္ၾကည့္လို႔ ေျပာခဲ့သည္ ။ အကယ္လို႔ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ေယာက်္ားသည္ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ရာထူးတိုးတက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဆရာထန္နဲ႔ အျမဲလာအိပ္ဖို႔ ဂတိေပးရသည္ ။ ေငြေတြလည္း လွူရမည္ တဲ့ ။

အခုေတာ့ ဆရာထန္ လုပ္ေပးတာက တကယ့္ကို အစြမ္းေတြ ျပခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ ဆရာထန္ဆီကို ေငြထုပ္ႀကီးနဲ႔ ျပန္လာသလို ဆရာထန္နဲ႔ အိပ္ဖို႔ အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္နဲ႔ အဆင္သင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီ ။ အိမ္ေရွ႕ဖက္ ၿခံထဲမွာ တံျမက္စီးလွဲသလိုနဲ႔ လူရိပ္လူေၿခ ၾကည့္ေပးေနတဲ့ ဦးကင္း ( သို႔ ) ဦးပီကင္းႀကီးသည္ အလြန္ေခ်ာလွ ေတာင့္တင္းလွတဲ့ အစိုးရအရာရွိကေတာ္ စိမ္းညိဳညိဳခက္ နဲ႔ လွိုင္းထန္တို႔ရဲ့ အလိုးပြဲကို အေႏွာက္အယွက္ကင္းရေအာင္ ေစာင့္ၾကပ္ေပးေနသည္ ။

ဦးကင္းသည္ စိမ္းညိဳညိဳခက္လာတိုင္း အဝတ္မဲ့ ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ဆရာထန္ရဲ့ အလိုကို ျဖည့္ဆည္းေပးတိုင္း တစ္ေနရာကေနၿပီး ေခ်ာင္းေလ့ရွိသည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ အတြင္းပစၥည္းေတြက တအား ေကာင္းလြန္းလို႔ ေခ်ာင္းတိုင္း ဦးကင္းသည္ စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္းေပၚခဲ့သည္ ။ ဒုတ္ႀကီးမတ္ၿပီး စိတ္ေတြက တအားထႂကြလို႔ အသက္ႀကီးေနေပမယ့္ ဂြင္းကစားမိရျပန္သည္ ။

ဒီေန႔ေတာ့ လွိုင္းထန္က စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို စိမ္ေျပနေၿပ လိုးမည္ ဆိုၿပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ မခ်ိန္း ။ဆရာထန္ ( ေခၚ ) လွိုင္းထန္သည္ အတြင္းခန္းမွာ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ခၽြတ္လိုက္သည္ ။ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းၿပီး အဆီပို တစ္က်ပ္သားမွာမရွိတဲ့ ဝမ္းဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ ဆရာထန္ရဲ့ ေပါင္တန္ ႏွစ္ဖက္ၾကားက ရွည္လေမ်ာ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးသည္ ခပ္ေငါေငါႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ..။

ဒီေန႔ေတာ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို အျပတ္လိုးမည္ ။ သူ႔ကို ေက်းဇူးလာဆပ္သည့္ စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို အဝတ္ေတြ အကုန္ခၽြတ္ခိုင္းခဲ့ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ေစာင့္ခိုင္းခဲ့သည္ ။ သူမဆီကို အတြင္းခန္းကေန တလွမ္းခ်င္း လွမ္းကာ ထြက္လာတဲ့ ဆရာထန္ကို စိမ္းညိဳညိဳခက္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ အၾကည့္ေတြက ဆရာထန္ရဲ့ ေတာင့္တင္းက်စ္လစ္တဲ့ အဝတ္မဲ့ ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြကို စူးစိုက္ေနသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ေပါင္တန္ေတြရဲ့ ၾကားက ထူးျခားတဲ့ လီးတန္ႀကီးကိုပါ ။

ဟူး…. ဒီလီးတန္ႀကီးနဲ႔ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သြတ္ဖူးခဲ့သည္ ။ တခါမွာ စိမ္းညိဳညိဳခက္ အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ခဲ့ဖူးသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ အားမရခဲ့ ။ ေက်နပ္မွု မရခဲ့ ။ ဒီေန႔ေတာ့ အခုေတာ့ သူနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မီးကုန္ယမ္းကုန္ လုပ္ရေတာ့မည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ စိတ္ေတြ တအားထႂကြေနသည္ ။ ရင္သီးေတြသည္ မာတင္း ေထာင္ႂကြေနၾကၿပီး ဆရာထန္ရဲ့ အကိုင္အတြယ္ေတြကို ေမၽွာ္လင့္ေနၾကသည္ ။ မိန္းမကိုယ္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးသည္ တအားယားေနသည္ ။ အတြင္းထဲမွာ လွိုက္လွိုက္ၿပီး ယားယံေနသည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ လီးတန္ႀကီးကို သူမကဘဲ စတင္ဆြဲကိုင္ၿပီး တအားယားေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းခ်င္မိေနသည္ ။

ဆရာထန္က စိမ္းညိဳညိဳခက္ နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ အကြာအေဝးကို ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ ေလသံတိုးတိုးနဲ႔

“ စိမ္းညိဳညိဳခက္…”

လို႔ ေခၚလိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ တုန္ခါတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔

“ ရွင္….ဆရာ…..”

လို႔ ထူးလိုက္သည္ ။

“ မင္းရဲ့ တကိုယ္လုံးကို ဆရာ့ကို ေပးအပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ဘဲလား…..”

လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ စိမ္းညိဳညိဳခက္လည္း

“ အဆင္သင့္ပါဘဲ ဆရာ….။ က်မ တကိုယ္လုံးကို ဆရာ လိုသလိုသုံးပါ..။ ဆရာ့ကို ဆက္သပါတယ္ ဆရာ….”

လို႔ ေျဖလိုက္တဲ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ ကုတင္ေပၚက ခ်က္ခ်င္းဆင္းၿပီး ဆရာ့ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ လီးတန္တုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးသည္ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ထိကပ္သြားသည္ ။ လီးႀကီးဆီက ညႇီစို႔စို႔အနံ့ႀကီးကို စိမ္းညိဳညိဳခက္ ရလိုက္သည္ ။ ဒီ စိမ္းေရႊေရႊ ညႇီစို႔စို႔ အနံ့ႀကီးက သူမရဲ့ ကာမစိတ္ေတြကို တဟုန္ထိုး ထႂကြသြားေစသည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ ႏွုတ္ခမ္း လွလွေလးေတြ ပြင့္ဟသြားၾကသည္ ။ ဒစ္လုံးႀကီးကို ငုံလိုက္ၿပီး လၽွာေလးနဲ႔ ဒစ္လုံးတစ္ခုလုံးကို ပတ္လွိမ့္ ကလိေပးလိုက္သည္ ။ လက္တဖက္က လိင္တန္တုတ္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားသလို က်န္တဲ့ လက္တဖက္က တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ လဥႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆြဲညႇစ္ထားသည္ ။ ဆရာထန္ ႀကိဳက္သြားသည္ ။ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ထားရင္း ႏွုတ္ဖ်ားက

“ အင္း….အင္း……အူး…….”

လို႔ ညည္းလိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ လၽွာထိပ္ေလးနဲ႔ လိင္တန္ထိပ္ဖူးက အေပါက္ေလးကို ထိုးေပးေနလို႔ ဆရာထန္ တုန္ခါေနရေအာင္ ေကာင္းေနသည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ပညာပါတဲ့ အစုပ္အယက္ ကလိခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဆရာထန္တစ္ေယာက္ ဖင္တႂကြႂကြနဲ႔ ျဖစ္ေနရတာေတြကို အျပင္က ေခ်ာင္းေနတဲ့ ဦးကင္း ေတြ႕ေနၿပီး ျပဳံးေနသည္ ။ ပုေလြေကာင္းတဲ့ ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ၾကေတာ့ လွိုင္းထန္တစ္ေယာက္ အလူးအလဲ ခံေနရၿပီ ဆိုၿပီး သေဘာက်ေနသည္ ။

ဆရာထန္သည္ ဒီပုံနဲ႔ဆိုရင္ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားနိုင္သည္ ။ ဆရာထန္က

“ ေတာ္လိုက္ေတာ့..ဒီေလာက္ဆို ရၿပီ….”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ အစုပ္ ရပ္လိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထြက္လာတဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ လီးႀကီးသည္ မာန္ဖီေနတဲ့ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနတဲ့ ေႁမြေဟာက္နက္ႀကီး တစ္ေကာင္လို တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ရမ္းေနသည္ ။ တြင္းနက္ထဲကို ေအာင္းခ်င္လြန္းေနတဲ့ ေႁမြနဂါးႀကီး တစ္ေကာင္လိုဘဲလို႔ စိမ္းညိဳညိဳခက္က တင္စားမိလိုက္သည္ ။

ဆရာထန္က ဒူးေထာက္ထားတဲ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို ဆြဲထူလိုက္သည္ ။ နို႔လုံးအိအိႀကီးေတြက လွုပ္ခါသြားၾကသည္ ။ ဆရာထန္ရဲ့ လက္တဖက္က စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ကားထြက္ေနတဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ညႇစ္ကိုင္ရင္း ကုတင္ေပၚကို ေခၚသြားတဲ့အခါ စိမ္းညိဳညိဳခက္ကလည္း ဆရာထန္ရဲ့ လီးကို ဖမ္းဆုပ္ရင္း လိုက္ပါသြားေတာ့သည္ ။

စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ဆြဲျဖဲလိုက္တဲ့ ဆရာထန္သည္ မို႔ေဖာင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ခလယ္က နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္းႀကီးထဲကို သူ႔လီးထိပ္ကို ေတ့လိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္သည္ ေပါင္တန္ေတြကို အစြမ္းကုန္ ျဖဲလိုက္ၿပီး ဆရာထန္ရဲ့ လီးကို ေမၽွာ္ေစာင့္ေနသည္ ။ နို႔ႀကီးတစ္လုံးကို လွမ္းဆုပ္ရင္း ဆရာထန္ လီးကို ဖိသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။

“ အိုး…”

လုံးပတ္တုတ္တုတ္ လီးႀကီးရဲ့ တထစ္ထစ္ ထိုးသြင္းလာမွုက စိမ္းညိဳညိဳခက္ကို အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ စိမ့္သြားေစသည္ ..။ အတြင္းသား ႏုဖတ္ဖတ္ေလးေတြကို ပြတ္တိုက္ ထိုးဆြသြားတဲ့ လီးႀကီးက အေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္ခ်သြားသည္ ။ ဒီအခါမွာလည္း အတြင္းသားအိအိေတြကို ပြတ္တိုက္ ထိုးဆြသြားျပန္ေတာ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္အဖို႔ အဝင္ေရာ အထြက္ေရာ အသဲခိုက္ေအာင္ ေကာင္းလွသည္ ။

အသြင္းအထုတ္ေတြက အစမွာ မွန္မွန္ေလးေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာသည္ ။ ေဆာင့္အားေတြက ျပင္းလာသည္ ။ ကာမခၽြဲက်ိရည္ေတြက ဒလေဟာ ထြက္ေနတာေၾကာင့္ စပ္ယွက္ထိေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ စိုစိုရြဲေနသည္ ။ အသြင္းအထုတ္ အဝင္အထြက္ေတြ လုပ္တိုင္း တဖြပ္ဖြပ္ အသံေတြက ထြက္ေနသည္ ။ ဆရာထန္သည္ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို လက္နဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ထးရင္း ဖိဖိေဆာင့္ထည့္ေတာ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္ အႀကိဳက္ေတြ႕လြန္းလို႔ တအားအား ေအာ္ေနသည္ ။

အျပင္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ဦးကင္းမွာလည္း စိတ္ႂကြဖြယ္ ျမင္ကြင္းေတြေၾကာင့္ တင္းမာလြန္းေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ေျဖေလ်ာ့ဖို႔ ကြင္းတိုက္ထုတ္လ်က္ ရွိသည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လွိုင္းထန္ရဲ့ လီးတုတ္တုတ္ႀကီး တဘြတ္ဘြတ္ ဝင္ထြက္ေနတာကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူ႔လီးကို ေရွ႕ေနာက္ ပြတ္တိုက္ေနသည္ ။

“ ေကာင္းလိုက္တာရွင္.. ဆရာထန္ရယ္..။ အသဲခိုက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းတယ္…။ ျမန္ျမန္… ၾကမ္းၾကမ္းေလး… လိုးပါရွင္”

စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ကာမေဇာ ျပင္းထန္ေနခ်ိန္ ေျပာလိုက္သံေလးေၾကာင့္ ဆရာထန္လည္း သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို အရွိန္အဟုန္ ျမႇင့္တင္လိုက္သည္ ။ နို႔ႀကီးတစ္လုံးကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စို႔ေပးရင္း ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး အားျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးေပးေလေတာ့သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္လည္း ဖင္ေတြကို ေဝွ႕ရမ္း ေကာ့ပင့္ေပးရင္း ကာမစည္းစိမ္ကို တင္ျပည့္ၾကပ္ျပည့္ ခံစားေနသည္ ။

“ အိုး… လိုး…. လိုး…..တအား…တအား….. အား….. အား ရွီး….. ေဆာင့္… ေဆာင့္ပါ…. ေဆာင့္ပါ…..”

ဆရာထန္ရဲ့ ေက်ာျပင္ကို တအားဖက္ရင္း မၾကာခင္မွာ စိမ္းညိဳညိဳခက္ လမ္းဆုံးကို ေရာက္ရွိသြားရသည္ ။ ဆရာထန္ကေတာ့ မၿပီးေသး ။

“ ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးမလား…..”

သူမ ၿပီးသြားေပမယ့္ ဆရာထန္ မၿပီးေသးတာကို သိတဲ့ စိမ္းညိဳညိဳခက္လည္း ဆရာထန္အတြက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ရဲ့ ဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြက ကုန္းလိုက္လို႔ ပိုၿပီး လွသြားသည္လို႔ ဆရာထန္ ထင္သည္ ။ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားကေန အေနာက္ကို ျပဴးထြက္စူထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ကာမအရည္ေတြ စိုလူးၿပီး ေျပာင္လက္ဖူးႂကြေနသည္ ။ ဆရာထန္လည္း ဖင္ေနာက္တည့္တည့္မွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖင္တုံးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ေတ့ခ်ိန္ ဖိသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။ စိမ္းညိဳညိဳခက္ အတြက္ အခုလို ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးၿပီး အလိုးခံရတာမွာ ပိုၿပီး စိတ္ထႂကြရသည္ ။ ပက္လက္ခံရတာထက္ ကိုယ္က လိုလိုလားလား ဖင္ကုန္းေပးရတာမို႔ ပိုၿပီး စိတ္လာသလို ခံစားရသည္ ။ လီးႀကီးႀကီးနဲ႔ အားသန္လွတဲ့ ဆရာထန္ရဲ့ ေဆာင့္လိုးေပးတာေတြကို ခံစားရယူရင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေတာင္ ထပ္ၿပီးသြားရသည္ ။ ဆရာထန္လည္း သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပန္းထုတ္လိုက္ရင္း လမ္းဆုံးကို တက္ေရာက္သြားရသည္ ။

ရဲမွူးဦးဝင္းေမာင္သန္းသည္ ႐ုံးကိုအသြား ကားေပၚမွာ ဇနီးျဖစ္တဲ့ သြယ္သြယ္မိုးယုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ မ်ားေနသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ဦးဝင္းေမာင္သန္းထက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ငယ္သည္ ။ ဦးဝင္းေမာင္သန္းရဲ့ဇနီး ေဒၚေကသီႏြယ္ ဆုံးပါးၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဆးေပးမီးယူ လိုအပ္သည္ ဆိုၿပီး ကိုယ့္ထက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ငယ္တဲ့ သြယ္သြယ္မိုးယုကို လက္ထပ္ယူခဲ့သည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုကို သူ အလိုလိုက္ခဲ့သည္ ။ လိုခ်င္တာ အကုန္လုံးကို လုပ္ေပးသည္ ။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေစသည္ ။ ခြင့္ျပဳသည္ ။ ဒါေပမယ့္ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ သူ႔ကြယ္ရာမွာ တျခားလူနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေနသည္ လို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ထင္လာသည္ ။ သူသည္ ရဲမွူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ လူေတြကို စုံစမ္း စစ္ေဆး ဖမ္းဆီးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြ မ်ားေနၿပီ ။

သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ သူ႔ကြယ္ရာမွာ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ ဆိုတာကို စုံစမ္းဖို႔က သူ႔အတြက္ မခဲယဥ္းလွ ။ သူ႔ကားကို ေမာင္းတဲ့ ရဲတပ္သား ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းသည္ ။ သြယ္သြယ္မိုးယုသည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို ကားမေမာင္းခိုင္းဘဲ တကၠဆီကားနဲ႔ အျပင္ထြက္သည္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို စိတ္မခ်ဘူး ။ သူမေယာက်္ားကို ျပန္သတင္းပို႔မည္ ဆိုတာကို သူမ သိသည္ ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကလည္း လူလည္ေလး ။ သြယ္သြယ္မိုးယု အေနာက္ကေန ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္သည္။…(ဒုတိယပိုင္းေမၽွာ္)