အိုရ် … မင်းကလည်းကွယ် … မရွံမရှာနဲ့

Unicode

♫ ♪♪ ” ဟေ့ … ကောင်ကလေး

ကမ္ဘာပေါ်မှာ မြန်မာပြည်ဟာ……♫ ♪♪

…… အယဉ်ကျေးဆုံး တိုင်းပြည်တစ်ခုပါ “♫ ♪♪

ကျုပ်မနက်ခင်း တီးဆိုင်အသွား ထီတွန်းလှည်းက ဖွင့်နေတဲ့ သီချင်းလေးကြားတော့ အလိုလို ပြုံးမိလာတာဗျ။ ခက်တော့ခက်တယ်ဗျာ… မုဆိုးမ တစ်ယောက် ဗြုံးကနဲ့ လင်သေလို့ ကလေးတွေနဲ့ သူ့ဘဝ သူ့ရှေ့ရေး ဘယ်လိုများ ဆက်လျှောက်မလဲဆိုတာထက် ကောင်မလေးက အရွယ်ရှိသေးတယ် ဘယ်ကောင်နဲ့ ထပ်ယူမလဲ ဘယ်သူနဲ့ အလိုးခံနေလဲ ဒါပဲစိတ်ဝင်စားကြတာပါ။

ရုန်းကန်ရမယ့် သတ္တိတွေ ဆုပ်ကိုင်ထားရမယ့် မာနတွေ ဒါတွေအားလုံး ယိုင်နဲ့ပြီး နလန်ထူဖို့ မလွယ်တာတောင် အရာအားလုံးကို ကုတင်ပေါ်က ပြဇာတ်တစ်ပုဒ်လို့ပဲ မြင်နေကြတာဗျို့။ အဟက် ဟက် … ဘာတဲ့ … ခင်ဗျားတို့ ပြောပြောနေတဲ့ … အရှက်ကြောက်ကြီးတဲ့ လူမျိုးစုကြား ကျုပ်လည်း လူလာဖြစ်တာပါပဲ။

အမ်း … ကျုပ်နာမည် ဘဦး …။ မြန်မာပြည်ရဲ့ မြို့ငယ်လေးတစ်ခုမှာ နေတယ်ဗျာ။ အသက်က ၃၀ ကျော်ပါပြီ။ အသားညိုညို အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က အသင့်တင့်ပေါ့။ လျော့ပြောထားတယ်ဗျာ အပြင်မှာ ချောတယ်ဗျ ခိခိ။ အလုပ်က စက်ရုံတစ်ခုမှ ယဉ်မောင်းပေါ့ဗျာ။ ၁ လ ကို ၄ ရက် အနားရတယ်။ နယ်ကတက်လာပြီး အိမ်ငှားနေနေတာ ကြာပြီ။ ၁၀ နှစ် ကျော်ပါပြီ။ စားလိုက်သောက်လိုက် တကိုယ်ရည် တကာယ သမားဆိုတော့ အေးဆေး အပူပင် မရှိဘူး။ ကျုပ်နေတဲ့ ရပ်ကွက်က အလွှာပေါင်းစုံဆိုတော့ သတင်းတွေက အစုံကြားနေရတာ။ လင်ငယ်နေတာ မယားငယ်နေတာ လိင်တူဆက်ဆံတာတွေ အားပါးပါး မကြားချင်မှ အဆုံးပဲ။

” ဟော … အစ်ကို ဘဦး လာပြီဟေ … ဖန်ချိုဆိုင်သောက် ”

ကျုပ် တီးဆိုင်ထဲရောက်တာနဲ့ စားပွဲထိုး ငတူးက လှမ်းအော်တော့တာပဲ။ အော်ပြောရင်း ကျုပ်နားရောက်လာပါပြီ။

” ကိုဘဦး … မုန့်က ထုံးစံအတိုင်းပဲလား ”

ခေါင်းညိတ်ပြတာနဲ့…

” ဝမ်းနံ … ပဲနဲ့ ကြက်သွန်ကြော်လေး ဖြူးဟေ့ ”

ငတူးက ကျုပ်အကြိုက် သိတယ်ဗျ။ နံပြားနဲ့ စတော်ပဲချက်ကို ကြက်သွန်နီ အကြွတ်ကြော်လေးတွေ ဖြူးပြီး စားရတာ အရသာရှိသဗျာ။ နံပြားလေးဖဲ့ပြီး ပဲခွက်လေးထဲ တို့စားနေတုန်း ဗြုံးဆို ကိုသံချောင်းကြီး ရောက်လာတာဗျို့။

” ဟျောင့် ဘဦး … ဒီနေ့ နားရက်လား ”

” ဟုတ် ကိုသံချောင်း ”

” အတော်ပဲကွာ မနေ့က ခွေဝယ်လာတာ အသစ်တွေက … ဂျပန် အမေရိကန် အစုံပဲ ”

” ကျုပ်အိမ် လာကြည့်မလို့လား ”

” အေးပေါ့ ငါ့အောက်စက်က ပျက်နေတာ ဆိုင်ပို့ထားရတာ ”

ကိုသံချောင်းကလည်း လူပျိုကြီးပါပဲ ။ ကျုပ်ထက် ၃ နှစ်လောက်ကြီးတယ် ။ နဖူးပြောင်ပြောင် မျက်နှာရှည်ရှည်နဲ့ ကွမ်းကလည်း စားသဗျို့။ နှာလည်း အလွန်သန်တာ အရပ်ထဲ အဆင်မပြေတဲ့ လင်ရှိမယား မုဆိုးမ တခုလပ် အစုံပဲဗျာ သူခေါ်လိုးနေတာ။ ပြဿနာတော့ မရှိဘူးဗျ။ သူစိတ်တိုင်းကြ လိုးပြီးတိုင်းလည်း တဖက်လူရဲ့ အခက်အခဲကို ဖြေရှင်းပေးတယ်။ တချို့ဆို ပိုက်ဆံပြတ်တာနဲ့ ကိုသံချောင်းအိမ်ရှေ့ ညိုမြလုပ်နေကြတာပဲ။

လဖက်ရည်ဆိုင်ကထွက်တော့ ကိုသံချောင်းအိမ် ခွေဝင်ယူကြတာ ပြီးမှ ကျုပ်အိမ်ဘက် လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြတာ။ ကျုပ်တို့ရပ်ကွက်က နှစ်ခြမ်းဖြစ်နေတာဗျ။ အရှေ့နောက် ကြားလမ်းရဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်းမှာ ကျုပ်တို့ကနေတာ ကိုသံချောင်းက ကျုပ်အိမ် အရှေ့ဘက် တစ်အိမ်ကျော်ကပါ။ လဖက်ရည်ဆိုင်ကတော့ ကျုပ်တို့တောင်ခြမ်းမှာ တစ်ဆိုင် မြောက်ဖက်ခြမ်းမှာ တစ်ဆိုင်ပေါ့။ ကျုပ်တို့ တောင်ဆိုင်က လူပိုစည်တာ မီးပျက်လည်း မီးစက်နိုးပြီး ဘောလုံးပွဲပြပေးတာဗျ။

” ဘဦး မိန်းချထားတာလား ”

ကိုသံချောင်းလည်း ကျုပ်အိမ်ရောက်တာနဲ့ အနောက်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တီဗွီရှေ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာဗျို့။

” ဟုတ်တယ် ကိုသံချောင်းရေ တီဗွီဘေးနားက တိုင်မှာ ဘုတ်ခုံရှိတယ်။ ဒါးမိန်း အပေါ်တင်လိုက်ဗျာ ”

နွေဦးရောက်တော့ မီးရေးထိန်းရေး ကြောက်ရတယ်ဗျို့။ အပြင်သွားရင် မိန်းချသွားရတာ။ တော်ကြာ ဝါယာရှော့ဖြစ်ပြီး မီးလောင်မှာလည်း ကြောက်ရသေးတာ။ အိမ်က ပေ ၂၀ ပေ ၄၀ နှစ်ခန်းပတ်လည် ထရံကာသွပ်မိုး မြေစိုက်အိမ်လေးပါ။ တစ်လကို တစ်သိန်းဗျို့ ဈေးက မသေးဘူး။ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းပေါ့ဗျာ။ ဧည့်ခန်းဆိုပေမယ့် ထမင်းစား စားပွဲခုံတစ်လုံးနဲ့ ထိုင်ခုံနှစ်လုံး… ပြီးမှ အနောက်ဖက် ထရံနား နှစ်ယောက်ထိုင် ခုန်ရှည်လေး ဒါပါပဲ။

ပန်ကာကတော့ ဧည့်ခန်းရောက်လိုက် ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လိုက်ပေါ့။ ကျုပ်အိပ်ခန်းက ဧည့်ခန်းတောင်ဘက် တည့်တည်မှာ။ တစ်ယောက်ထဲသမားမို့ ကုတင်တစ်လုံး ဘေးက ခုံလေးပေါ်မှာ တီဗွီအောက်စက်၊ အဝင်ဝ ညာဖက်ဘေးက ဗီဒိုတစ်လုံး ဒါပါပဲ။ အိမ်ရှေ့က သစ်ရွက်ကြွေလေးတွေ လှည်းကျင်းပြီး အထဲရောက်တော့ ကိုသံချောင်းက အပြာကားနဲ့ နှပ်နေပါပြီ။

” ကောင်းတာ ဘဦးရာ ။ ဆော်လေးက အငယ်လေးကွ ။ ယောင်္ကျားဖြစ်သူရဲ့ အလုပ်ရှင်က အိမ်ထိ လာလာလိုးတာ ”

ကျုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသံချောင်းက တီဗီရှေ့က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တင်ပလ္လင်ခွေလျက်လေး ညာလက်က ပုဆိုးကြားထည့်ပြီး လီးကိုဆွနေတာဗျ။ ဇာတ်လမ်းကလည်း ကောင်းဗျာ ။ မင်းသားက အလုပ်ရှင်သူဋ္ဌေးကို အိမ်ခေါ်လာတာ မိန်းမနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး စားကြသောက်ကြပေါ့။ မင်းသား မူးမှောက်သွားတော့ သူဋ္ဌေးက မင်းသားမိန်းမကို တက်လိုးပစ်တာ။

ပထမတော့ လင်ဖြစ်သူဘေးနား ရုန်းကန်နေတာ နောက်ပိုင်း စားနေကြသူဋ္ဌေးရဲ့ ချုပ်ထိန်းမှု့အောက်မှာ မငြင်းနိုင်တော့တာပါ။ လင်ဖြစ်သူဘေးနား ထားပြီး အလုပ်ရှင်သူဋ္ဌေးရဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချက်တွေအောက် ကြိတ်အော်နေရတာပေါ့။ နောက်ပိုင်း လင်ဖြစ်သူထက် အပြုစုအယုယကောင်းတဲ့ သူဋ္ဌေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို စွဲလမ်းသွားပြီး လင်မသိအောင် ကုန်းပေးနေတဲ့ ဇတ်လမ်းလေးပါ။

ဇာတ်ကား မပြီးခင်လေး ကိုသံချောင်းလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ကျုပ်ရှေ့တင်ပဲ ခါးပုံစဖြည်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာဗျို့။

” အားးး အ … အ ……… ကောင်းတာကွာ ……ရှီးးးး ရှီးးးးးးးးးး ”

လရည်ထွက်ခါနီး သူ့ပုဆိုးနဲ့အုပ်ပြီး ပန်းထုတ်နေတာ။

” ကိုဘဦး … ကိုဘဦးရှိလား ”

အိမ်ရှေ့က အော်သံကြောင့် ကိုသံချောင်းလည်း ပုဆိုးအမြန် ပြန်ဝတ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း အခန်းထဲကထွက် ဧည့်ခန်းကဖြတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ကြည့်လိုက်တော့ မခင်ဝေ ဗျ ။ လက်ထဲ စတီးချိုင့်ကြီးနဲ့ဗျ။

” လာပြီ လာပြီ … မခင်ဝေ ”

ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့တံခါး ချိတ်ဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ မခင်ဝေက တခုလပ်ပါ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဈေးရောင်းရင်း ဘဝကို ရုန်းကန်နေသူတစ်ယောက်။ ယောင်္ကျားက ဘော်ကြော့ ပေါ့ပေါ့နေ ပေါ့ပေါ့စား ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်လာတာ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူး။ ကြာတော့ မခင်ဝေ အသိုင်းဝိုင်းက နှင်ထုတ်ပစ်လိုက်တာ။ မခင်ဝေက ညိုညိုတုတ်တုတ်ဗျ ကလေးနှစ်ယောက် မွေးထားပေမယ့် အခုထိ တင်တွေရင်တွေ မကျသေးဘူး။

” အိမ်မှာ … အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ ချက်လို့ လာပို့တာ … ကိုဘဦးရေ ”

” ဟုတ် ”

” ခ်ခ် ”

စတီးချိုင့်ကြီး ကျုပ်ဆီလှမ်းပေးရင်း ရယ်နေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ချိုင့်လှမ်းယူလိုက်တာ။

” နောက် ပြီးမှ ချိုင့်လာယူတော့မယ် … ဒုံးပျံက ထောင်နေတာ … ခိခိ ”

ကျုပ်ပေါင်ကြားကြည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေး လက်နဲ့အုပ် ရယ်ရင်း လှည့်ထွက်သွားတာဗျို့။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ကိုသံချောင်းကြီးကလည်း တခွီးခွီးနဲ့ ဖြစ်နေတာဗျ။

” မခင်ဝေပါဗျာ … အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ လာပို့တာ … ချိုင်တောင် မလှယ်ရသေးဘူး ရယ်ပြီး ပြန်သွားတာဗျို့ ”

” ငါလိုးမ ဘဦး … မင်းဟာမင်း ကြည့်ဦး … ခိခိ ”

ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်း လက်ညိုးထိုးပြမှ ပေါင်ကြားကြည့်မိတာ။ ဟိုက်ရှ်… သေပြီဆရာရေ… ခုန အောကားကြည့်ပြီး လီးက ထောင်ထွက်နေတာဗျို့။

” ဟီး ဟီးးးး ”

” မအေလိုး ရယ်နေ … ဟိုက လင်နဲ့ကွဲနာ … အိပ်မက်တွေ မက်နေတော့မှာ … ငါသွားပြီကွာ ညနေမှ တစ်ခေါက်လာမယ် ခွေအသစ်တွေ ကျန်သေးတယ် ”

ကျုပ်လည်း နေ့လည် ၁ ချက်ခွဲလောက် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲနဲ့ ထမင်းရောစားပြီး မခင်ဝေတို့အိမ်ဘက် ချိုင့်ပြန်ပေးမလို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မခင်ဝေ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက စိထားတာဗျို့။ တံခါးချိတ်လေး ဖြုတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ အိမ်ရှေ့ဧည်ခန်းက ခုံပေါ် ချိုင်လေးတင်နေတုန်း ကပ်လျက်အခန်းက ညည်းသံကြားလိုက်ရတာဗျ။ ကလေးနှစ်ယောက်က ကျောင်းသွားနေတာ မနက်ကတောင် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲချက်ပြီး လာပို့သေးတယ်ဗျာ။ ဘယ်နဲ့ဖြစ်တာတုန်းပေါ့ တွေးမိနေရောပဲ။

” အင်းဟင်း ဟင်း ဟင်း … ကျွတ်ကျွတ် ”

အသံက ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားလိုက်ရတာမို့ ကျုပ်လည်း အခန်းဝနား လျှောက်လာခဲ့တာ။ နေမကောင်းဖြစ်လည်း ဆေးခန်းပို့ရအောင်လို့ပါ။ တံခါးက ပိတ်မထားဘူးဗျ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေတာနဲ့ ခန်းဆည်းစလေး လှပ်ကြည့်လိုက်တာ။ ငင့် … အဖျားတက်တာ မဟုတ်ဘူးဗျို့။ အဖျားဝင်တယ် ခေါ်မလားပဲ။ အရပ်ထဲက ယောင်ခြောက်ဆယ် ဦးတိုးပါဗျာ။

သာရေးနာရေးဆိုလည်း ယောင်လိုက်၊ တစ်ခုခုဆို ရှေ့က ကားရားကားရားနဲ့ပါ။ ရော့လုပ်ဆို လူရှာတာလိုလို အတိတ်မေ့တာလိုလို ရွှေပျောက်တာလိုလိုနဲ့ လစ်ရောပဲ။ အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူပူ မျက်နှာက ကျောက်ပေါက်ခွက် ပရပွ ရယ်လိုက်ရင် သွားတွေက ကွမ်းဂျိုးတွေနဲ့ပေါ့။ ပါးစပ်နဲ့ပါးချပ် မလိုက်ဘူးဗျာ။

ဦးတိုးက စကားပြောရင်း မခင်ဝေကို လိုးနေတာ။ မခင်ဝေက အခုထိ တင်တွေရင်တွေနဲ့ အလတ်ကြီးဗျ။ ဘာလို့များ ဦးတိုးကို ကြိုက်တာပါလိမ့်။

” ကိုကြီးတိုး ချစ်လိုက်တာ အဝေရယ် ”

” အ … တကယ် … … ကျွတ် … မယုံပေါင် ”

” တကယ်ပါကွယ် … အခု အဝေ့ကို ပေးတဲ့ နှစ်သိန်းက … ရွာပြန်ပြီး … နွားလေးရောင်းလာရတာ … အတိုးက ၁၀ ပဲပေး ဟုတ်ပြီလား ”

” ချစ်တယ်လည်းပြောသေး အတိုးကျ ၁၀ တောင် ယူတာ ဟွန့် ”

” အော် … ပြောရမဲ့ သူတွေကြနေတာ ၈ ကျပ်ပဲပေးတော့ ”

” ဟင့်အင် … ငါးကျပ်ပဲပေးမှာ ”

” အင်းပါ အဝေရယ် … ဒါဆို တစ်ပတ်တစ်ခါတော့ … လာပါရစေနော် ”

အတော်စိတ်ပျက်စရာဗျာ အတိုးလည်းယူသေး ဖရီးလည်း လိုးသေးတာ။ စကားပြောရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ပေးနေတဲ့ မခင်ဝေကို ဖိလိုးနေတာဗျို့။ လိုးနေရင်း မခင်ဝေကို ဆွဲထူပြီး လီးကို စုပ်ခိုင်းသေးတာ။ လီးက တုတ်ပေမယ့် အရှည်က ပုံမှန် ၅ လက်မ ကျော်ကျော်လောက်ပဲ။

အခန်းပေါက် ကျောပေးထားတော့ ဦးတိုးဖင်မဲရီးအောက်က လဥတွေပါ မြင်နေရတာ။ ဗိုက်ခေါက်က ခံနေလို့နေမယ့် ဖိသာလိုးနေတာ လီးက ဒစ်ဖူးသာသာလေးပဲ ဝင်နေတာဗျို့။ မခင်ဝေက တမင်သက်သက် ညည်းပြနေတာပါ။ ခဏကြာတော့ မခင်ဝေက ကုတင်စောင်းလေးမှာပဲ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တာ။ အဲဒီတော့မှ ဦးတိုးလည်း တဝုန်းဝုန်း တဗုန်းဗုန်း ဆွဲလိုးရင်း ပြီးသွားတာဗျို့။

ကျုပ်လည်း ခြေသံဖွဖွ နင်းပြီး မခင်ဝေတို့အိမ်က ပြန်လာခဲ့လိုက်တာပေါ့။ အင်းဗျာ မခင်ဝေလို အတိုးရော လူရောပေးရတဲ့ မိန်းမတွေ ဘယ်လောက်များ ရှိနေနိုင်မလဲ။

………………………………………………..

” ငါက ဗိုလ်အောင်ဒင် နင်က ဒါကိုမမြင် … ငါ့အသဲ ကို ခလုတ်တိုက်သွားတယ် … မင်းမိုက်တယ် မိန်းကလေးရယ် ”

ဟော ရပ်ကွက် ကထိန်အတွက် အလှူခံထွက်နေကြပြီ။

” ဘယ်ဘက်က တဆုပ်ကြဲတိုင်း ညာဘက်က တလှည်းဝင်ပါစေ … ရေလိုအေး၍ မိုးဆမ်းပန်းလို လန်းဆန်းကြပါစေ ခင်ဗျား ”

ဦးတိုးကြီးပေါ့ဗျာ။ အပေါ်က စတစ်ကော်လံနဲ့ တိုက်ပုံအင်္ကျီအဖြူ၊ အောက်က ပိုးပုဆိုးအပြာနဲ့ မိုက်ကလေးကိုင်ပြီး အော်နေလေရဲ့။ အခုတော့လည်း တကယ့် သူတော်ကောင်းကြီး ကြနေတာဗျို့။

………………………..

အခန်း ( ၂ )

ကထိန်မရောက်ခင် ရွာက ဘကြီးရှိန်တို့ မိသားစု ရောက်လာပါလေရော။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်မိုးရီ နဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲ ခင်လေးတို့ရော လူစုံတက်စုံဗျို့။

” ဘဦး … မင်းလည်း နေနိုင်တာကွာ … ရွာတစ်ခေါက်မှတောင် ပြန်မလာဘူး ”

” မအားလို့ပါ ဘကြီးရှိန်ရာ ”

” နင့်ကြည့်ရတာ သန့်လို့ပြန့်လို့ ရည်းစားသနာများ ရှိနေပြီလား ခ်ခ် ”

” မရှိပါဘူး အရီးမိုးရာ ”

ဘကြီးနဲ့ပြောနေတုန်း သူ့မိန်းမက ဝင်စနေတာ။ ခင်လေးကတော့ ဒီနှစ်အတော်ထွားလာတာ အပျိုပေါက်ကြီးဖြစ်လို့။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ်ထိုင်နေတော့ ဖင်ကြီးက ဘေးကားနေရော။

” ဟဲ့ … နင့်အစ်ကိုကို နှုတ်ဆက်ဦးလေ ခင်လေး ”

” ဟုတ် ကိုကြီး မတွေ့တာကြာလို့ ချောလာတယ်ထင်တယ် ဟီဟိ ”

အရီးမိုးပြောမှ ခင်လေးက ကျုပ်ကို နှုတ်ဆက်နေတာ။ သူတို့မိသားစုကို ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ပို့ပြီး ကျုပ်က ဧည့်ခန်းထွက်အိပ်ရတာဗျို့။ ညပိုင်း စားသောက်ပြီးတော့ တီဗွီကြည့်ကြပေါ့။ ၁၁ လောက်ကျ ဘကြီးတို့ဖို့ ကုတင်ပေါ် ခြင်ထောင် ထောင်ပေးပြီး ခင်လေးက အောက်ပဲအိပ်တာ။

ည ၁ ချက်လောက်ကျ ကုတင်သံ တကျွီကျီနဲ့ ကြားနေရတာဗျ။ ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းဘက် ချောင်းကြည့်တော့ ဟိုက်ရှားဘားးးး … ဘကြီးရှိန်ဗျို့ အရီးမိုးရီကို ပေါက်နှစ်ခြမ်းဖြဲပြီး အပေါ်က ခွလိုးနေတာ။ အသက် ၆၀ နားကပ်နေပြီဗျ ယုံတောင်မယုံဘူး ကိုယ်တွေ့မို့ပါ။ ခြင်ထောင် ထောင်ထားတော့ သိပ်မရှင်းဘူးဗျ။ အိမ်အနောက်ဖက်က ပတ်ပြီးချောင်းဖို့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။

မျက်လုံးထောင့်ထဲ ဖက်ကနဲ့ ပေါ်လာတာ ခင်လေးပေါ့ဗျာ။ ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ဖအေနဲ့မအေ လိုးတာကို ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ချောင်းနေတာဗျို့။

ကျုပ်လည်း အခန်းရှေ့က ခြေဖွဖွလျှောက်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးဘက် ပတ်လာခဲ့တာ။ နောက်ဖေးက မှောင်နေပေမယ့် ကိုယ့်အိမ်ပဲလေ မျက်စိမှိတ်တောင် သွားလို့ရတယ်။ ကျုပ်အိပ်ခန်း အနောက်ဖက် ပြတင်းတံခါးကနေ ကပ်ချောင်းမလို့ဗျ။ ဒါမှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရမှာ။ တံခါးနားအရောက် အုတ်ခဲတစ်လုံး ဝင်တိုက်ပြီး မှောက်ယှက်လဲပါလေရော။

” ဒုတ် … ဝှစ် … ဘုတ် …… အ ”

ရှေ့ဟတ်ထိုးလှဲတာ လက်လှမ်းထောက်တာကို ချော်ပြီး ရင်ဘတ်နဲ့ ဘုတ်ကနဲ့ကျရောပဲ။ အ… ကနဲ့ အော်ပြီးမှ မှားမှန်းသိတာဗျို့။

” ကိုရှိန် … ကိုရှိန် … ကြားလား ”

” အေး … မိုးရီ … လူကပ်တာနေမှာ … မြို့က သူခိုးပေါတယ် ထင်တယ် ”

” ဘယ်သိမလဲ … ရှင်ထကြည့်ပါဦး ”

” အေးပါဟာ … ဟိုကောင် … ဘဦး နိုးရကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ ”

” တကတည်း … လေကြောရှည်နေတာ … တော့်လီးကြီး ထုတ်ဦး … ထ ထ ”

” တိုးတိုးပြောပါဟ … သမီးလေး နိုးသွားဦးမယ် ”

ကျုပ်ပြန်စိထားတဲ့ နောက်ဖေးတံခါး ပွင့်လာပြီဗျို့ စောက်ရှက်တော့ကွဲပါပြီ။ အမှောင်ရိပ်ထဲ ဝပ်နေတုန်း ဘကြီးက အရင်ထွက်လာတာဗျ။ နောက်က အရီးမိုးပေါ့။ မထူးဘူး မေးလည်း နောက်ဖေးအိမ်သာအသွား မီးမမြင်ရလို့ မှောက်လှဲတယ် ပြောရုံပေါ့။ ဘကြီးလည်း ရှေ့မတိုးရဲဘူး တံခါးပေါက်နားကနေပဲ ကြည့်နေတာ။

” ဝှီးးး ဘုတ် … ဂလုန်း … ဝုန်း …… ခွိးခွိ … ညောင် ”

” အမလေး … စောက်ဖုတ်ကြီးပြဲပါပြီတော် ”

အရီးမိုးဗျ … ခေါင်မိုးပေါ်က ကြောင်ပြုတ်ကျပြီး ထပြေးတာကို ယောင်အော်နေတာ။ ဘကြီးလည်း ခေါင်းလေးပုထားရင်း တံခါးပေါက်ကို လှမ်းကိုင်နေတာ။

” မိုးရီရာ … ကြောင်ပါဟ … ငါ့လီးလည်း လွတ်ဦးဟ မင့်မေလိုးပဲ ”

ဟုတ်တယ်ဗျို့ ဘကြီးခါးကိုကိုင်ပြီး နောက်ကလိုက်တဲ့ အရီးမိုးလေ ခေါင်မိုးပေါ်က ကြောင်ပြုတ်ကျချိန် ဘကြီးလည်း အိမ်ထဲပြန်အလှည့် တံခါးဆီမရောက်ခင် အရီးမိုးလက်က ပေါင်ကြားကလီးကို ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ဆွဲထားမိတာ ခိခိ။ နှစ်ဦးသား အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားကြပါရော။ ခဏစောင့်ပြီး ချောင်းသေးတယ် မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘူးဗျ။

ဘကြီးကတော့ ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်အိပ်နေတဲ့ ခင်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးမလိုက်တာ။ ပုဆိုးအောက်နားစကို ခါးပုံစပေါ်ချိတ်ပြီး အရီးထမိန်လှန်တော့…

” နောက်ရက်မှ လိုးတော့ … ကိုရှိန် … ခုန အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ရှင့်သမီး နိုးနေပြီ … အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ”

ဘကြီးလည်း သူ့လီးကို ၂ ချက် ၃ ချက် ဂွင်းတိုက်ပြီး အရီးပေါင်ကြားကြည့်ရင်း ပုဆိုးပြန်ဖုံးလိုက်ပြီ။ အရီးက မပေးတော့ စိတ်လျှော့လိုက်ပုံပါ။ အတော်ကြာတဲ့အထိ ငြိမ်သွားမှ ကျုပ်လည်း နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်လာပြီး အိပ်လိုက်တာ။

မနက်လင်းတော့ ကျုပ်လည်း အိမ်သာတက်ချင်တာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ထပြီး တက်ရတာ။ ခါတိုင်းလို ဇိမ်ဆွဲလို့က မဖြစ်။ လူကများနေပြီလေ။ ကျုပ်အိမ်သာက ဆင်းဆင်းချင်း ခင်လေးကို တွေ့လိုက်တာ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လျှောက်လာတာကိုးဗျ။

” ကိုကြီး အစောကြီးနိုးနေတာပေါ့ ”

” အေး … နင်နဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပါဟာ ”

ပြန်နှုတ်ဆက်ရင်း ကျုပ်ဘေးက ဖြတ်သွားတဲ့ ခင်လေးဖင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ထမိန်နောက်မှာ အကွက်ကြီးဗျ။ အိမ်ထဲဝင်ရင်း ဘကြီးတို့ကို နိုးမယ်လုပ်တော့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ ထပ်ရက်ကြီးဗျို့။ ကြည့်ရတာ မိုးလင်းခါနီး ထလိုးကြတာနေမှာ ခင်လေးလည်းချောင်းပြီး အရည်တွေ ထွက်ကုန်တာနေမှာပေါ့။

နေ့လည်ကြ ခွေးဘလူးကားလေးငှားပြီး ဘကြီးတို့မိသားစုကို ဒီမြို့က အထင်ကရနေရာတွေ လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ အလုပ်နားရက်နဲ့ ဆုံလို့ပါ။ နောက်ရက်ကြ ကျုပ်က စက်ရုံကား သွားမောင်းပေးရတာ ညနေကြမှ ပြန်လာတာဗျ။ အိမ်ရောက်တော့ အရီးမိုးချက်တဲ့ ထမင်းဟင်း စားလိုက်ရတယ်။ မြိန်လိုက်တာဗျို့ ငံပြာရည်ချက် မြေပဲနဲ့ ပဲလှော်ကို ကြက်သွန်ဖြူ ဂျင်းလေး ထည့်ကြော်ထားတာ။ ဆတ်သားခြောက်က ကျုပ်ဝယ်ထားပြီးသားဆိုတော့ ဖုတ်ပြီး ဆီလေးစမ်းပေးထားတာ။

နောက်ရက် ကထိန်နေ့ကြတော့ ရပ်ကွက်ထဲ ကထိန်းခင်းတာ လိုက်ပြပေးလိုက်တယ်။ မြန်မာမှုတီးဝိုင်းလေး ပြီးမှ ပြန်လာကြတာ။

နောက်ရက်ပြန်တော့ ပြဿနာပဲဗျ။ ခင်လေး မှတ်ပုံတင် ပျောက်နေတာ ပြောတယ်။ ရထားလက်မှတ်က ဝယ်မရဘူး။ ဒါနဲ့ ရပ်ကွက်ရုံးမှာ ထောက်ခံစာ လုပ်ပေးရတာဗျို့။ ရုံးရောက်တော့ဥက္ကဋ္ဌက ချက်ချင်းလုပ်ပေးပါတယ်။ စာရေးမက ထောက်ခံစာ စာရွတ်လေး ရေးပြီး စည်းတံဆိပ်လေး မထုခင် လက်ဖက်ရည်တိုက်ခိုင်းနေတာ။

” ကိုဘဦး … သမီးတို့ကို လက်ဖက်ရည်တိုက်သွား ”

” အေးပါ … စာရေးမရယ် ”

ကျုပ်လည်း လက်ဖက်ရည် ပါဆယ် ၃ ခွက် ဝယ်ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ရပ်ကွက်ထိပ်တင်လေဗျာ။ ရပ်ကွက်ရုံးကလည်း ကျုပ်တို့ရပ်ကွက် အပြင်တန်းမှာပါ။ အင်း ဖေ့ဘုတ်ပေါ် တွေ့တွေ့နေတဲ့ ပြောင်းလဲချိန်တန်ပြီဆိုတာ တကယ်ဗျ။ လာဘ်မစားကြတော့ပါဘူး။ လက်ဖက်ရည်ပဲ တိုက်ခဲ့ရတာပါ။

နိုင်ငံရေးတော့ နားမလည်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့က သာမန် လက်လုပ်လက်စားတွေလေ။ ကျုပ် သူငယ်ချင်းဆိုလည်းဟုတ် ဆရာဆိုလည်းဟုတ် { ဒေါက်တာ မောင်မောင်တုတ် } ကို သတိရမိသေးတယ်။

” ဟေ့လူ … ဘယ်အစိုးရ တက်တက် … ကိုယ်ဖွန်ကြောင်မှ ကိုယ်ဆော်ရတာ … ချချ ”

ကိုတုတ်ပြောဖူးတဲ့ စကားလေးပါ။ ကျုပ်ကတော့ ဘယ်ခေါင်းဆောင်တက်တက် ပါတီစွဲ မရှိပါဘူး။ ကောင်းအောင်လုပ်တဲ့ ခေါင်းဆောင်မှန်သမျှ လေးစားပြီးသား။ အမ်း … ဆောရီးဗျို့ လိုင်းချော်သွားတယ်… ပြန်ဆက်ကြစို့။

ထောက်ခံစာရမှ ရထားလက်မှတ်က ဝယ်ရတာတဲ့ဗျို့။ ဘကြီးတို့ပြန်သွားပြီး တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ ဖိတ်စာတစ်စောင် ရောက်လာတာ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာဗျ။ ထူးတော့ ထူးဆန်းတယ်။ အရပ်ထဲက မောင်ချိုဗျ။

မောင်ချိုဆိုလို့ မြန်မာအိုင်ဒေါလ်က ချမ်းမြေ့မောင်ချိုနဲ့ မှားဦးမယ်နော်။ ကျုပ်ပြောတဲ့ မောင်ချိုက ဒီအရပ်ထဲက စောက်ဂွေးစိ ဗျ။ အရပ်ထဲ ထစ်ကနဲ့ဆို ရိုက်ပြီးသားပဲ။ မိန်းကလေးတန်မဲ့ လက်ကလည်း ယဉ်တယ်ဗျို့။ အစ်ကိုနှစ်ယောက်ကလည်း လူမိုက်တွေဆိုတော့ အတော်သင့် မောင်ချိုကို မထိရဲကြတာ။

အခု မောင်ချို့ကို ဖြုတ်လိုက်တာ မယ်တင့်ဗျ။ အလှူမင်္ဂလာဆောင်တွေမှာ မိတ်ကပ်လိုက်ပြင်ပေးတဲ့ အခြောက် ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့လေးပါ။ မောင်ချိုက ဆံပင်တိုတို မျက်နှာသွယ်သွယ် အသားညိုညိုနဲ့ အပေါ်ကတီးရှပ် အောက်က သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတို အမြဲဝတ်တာ။ ရယ်တော့ ရယ်ရတယ်ဗျို့ ကိုသံချောင်းလာမှ အစအဆုံး သိလိုက်ရတာ။

” ကိုသံချောင်း လာဗျာ ”

” လာပြီကွ မင်းအိမ် မင်းအမျိုးတွေ ရောက်နေတာနဲ့ ငါလည်း ဇာတ်ကား မကြည့်ရတာ ကြာပြီ ”

” ဟေ့လူ … မောင်ချိုသတင်း ကြားပြီးပြီလား ”

” အိမ်လည်း ဖိတ်စာရောက်ပါတယ်ကွာ သူ့အမေကိုယ်တိုင် လာဖိတ်တာ ”

” ကျုပ်လည်း သူ့အမေကိုယ်တိုင် လာဖိတ်တာဗျ ”

” ငါသိတာ ကြာပြီကွ … မောင်ချိုက မယ်တင့်အိမ် သွားသွားလိုးတာ … အဲ … အလိုးခံတယ် ပြောရမလား … လခွီး ”

” ပြောစမ်းပါဗျ … ခိခိ ”

” ဒီလိုကွ … ငါ ညဆိုင်းအလုပ်ရှိရင် မနက် ၄ နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်လာရတာ ”

” အင်း ”

ကျုပ်လည်း ဆေးပေါ့လိပ် တစ်လိပ် မီးညှိပြီး ဖွာရင်း ကိုသံချောင်းစကားကို ဆက်နားထောင်နေတာ။

” အေး … မောင်ချိုက … မယ်တင့်အိမ်က မနက် ၄ နာရီခွဲလောက် ထွက်ထွက်လာတာကွ ”

ကိုသံချောင်းက ပြောရင်း သူ့စကားကို ကျုပ်နားထောင်မထောင် အကဲခတ်နေတာ။ ကျုပ်နားထောင်နေမှန်း သိတော့ ဆက်ပြောပြနေတာပေါ့။

” ငါလည်း အဖိတ်နေ့တစ်ရက်ကျ ဖဲဝိုင်းက ပြန်လာတာ အိပ်လို့လည်းမရတာနဲ့ အိမ်ရှေ့ထွက်ရပ်နေတာ။ ည ၁ ချက်တီးလောက်ကွ။ ငါ့အိမ်ရှေ့ကနေ မောင်ချိုပေါ့ ကုတ်ချောင်းချောင်းနဲ့ ဖြတ်သွားတာ။ ငါ့တောင် နှုတ်ဆက်နေသေးကွာ။ ငါလည်း အိပ်မရတဲ့အတူတူ မောင်ချိုနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ကပ်လိုက်သွားတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဘဦးရေ မယ်တင့်အိမ်ထဲ ဝင်သွားတာဟ။ ငါလည်း တံခါးလေး အသာဖွင့် လိုက်ဝင်ရင်း ချောင်းတော့တာပေါ့။ ခြင်ကလည်း ကိုက်တာကွာ ငါလိုးထဲ ”

” ခိခိ ”

” အေးကွာ စိတ်ဝင်စားလို့သာ ချောင်းမိတာ မနက်လင်းတော့ တကိုယ်လုံး အဖီးတွေကွ ခြင်ဆော်သွားတာ ”

………………………………………………………

” တင့်တင့် ”

” ပြောလေ … မောင်ရဲ့ ”

” ဒီလိုကြီး ခိုးခိုးလာနေရတာ အဆင်မပြေဘူးကွာ ”

” အော် … မောင်ကလည်း … တင့်တင့် အဒေါ်က အဖိတ်နေ့တစ်ရက်ပဲ ဝတ်သင်းနဲ့ ဓမ္မာရုံသွားအိပ်တာလေ။ နက်ဖန်ဥပုဒ်နေ့ တရားပွဲပြီးမှ ပြန်လာတာ … ဒီအချိန်ပဲ လွတ်လပ်တာမို့ပါ ”

” မောင်က … အမြဲ အတူနေချင်ပြီ တင့်တင့်ရယ် ”

……………………………………………………..

” မောင်ချိုက မယ်တင့်ကို အီနေတာ ဟျောင့်ရေ … ခိခိ …။ ပြတင်းပေါက်ကနေ အိမ်ရှေ့ လှမ်းကြည့်ပြီးမှ မောင်ချိုက မယ်တင့်နား ပြန်ရောက်လာတာ။ ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မယ်တင့်ကို ဆွဲထူပြီး ပါးစပ်ခြင်း ဆွဲစုပ်နေတာ။ မယ်တင့်ဖင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ပြန်ထိုင်ခိုင်းနေတာကွ ”

……………………………………………………..

” တင့်တင့် … အင့် … မောင့်လီးကြီး စုပ်ကွာ ”

……………………………………………………..

” ဟမ် ”

” မဟမ်နဲ့ ဘဦးရ … ငါလည်း အံသြနေတာ …။ ဇာတ်ကားထဲကလို … လီးတု တပ်ထားတယ်ထင်နေတာကွ …။ မောင်ချိုက သူ့ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်ပြီး မယ်တင့် မျက်နှာနား ကပ်ပေးလိုက်တာ …။ ငါ့ဖြင့် ရယ်ချင်စိတ် မနည်းထိန်းလိုက်ရတာ ”

” ဟေ ”

ကျုပ်လည်း စိတ်ဝင်စားလွန်းလို့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်တာတောင် မီးထပ်မညှိတော့ဘူး။ ကိုသံချောင်းက ဆက်မပြောပဲ ခုံပေါ်က ရေနွေးပန်းကန်ထဲ ရေနွေးငှဲ့နေတာ။ ညည်းခံစောင့်ရတာပေါ့။ ဇာတ်လမ်းက ကောင်းနေပြီလေ။ ရေနွေးကို တဖူးဖူးမှုတ်သောက်ပြီးမှ ဆက်ပြောတာဗျို့။

” ဘာအတုမှ မပါဘူးကွ စောက်ဖုတ်ပါကွာ … ခွီး ခ်လ်းးး …။ မယ်တင့်က မောင်ချို့စောက်ဖုတ်ကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်လျက်လေး ယက်ပေးနေတာ။ အဲ့တာကိုကွာ မယ်တင့်မျက်နာကို ကြည့်လိုက် ပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်နဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ကော့ထိုးနေတာ။ သဘောက သူ့လီးနဲ့ ထိုးတာပေါ့ကွာ။ အတော်လေးကြာမှ မယ်တင့်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တာ။ မယ်တင့်က ခြေနှစ်ချောင်းတွဲလောင်းချပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေးပေါ့။ မယ်တင့် ပုဆိုးအောက်နားစကနေ ဆွဲလှန်ပြီး … တင့်တင့် စောက်ပတ်ကြီး မောင်ယက်ပေးမယ်ဆိုပြီး လဥတွေရော လီးတန်ကိုရော တပြက်ပြက် ယက်နေတာကွာ။ မယ်တင့်လီးကလည်း လူကသာ အခြောက် လီးက မခြောက်ဘူးကွ ၇ လက်မခွဲလောက်ရှိမယ် တုတ်ကလည်းတုတ်သေး။

လီးကို ထောင်မတ်နေအောင် စုပ်ပေးပြီးမှ မယ့်တင်ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်တာ။ မောင်ချိုက ကုတင်ပေါ်ဒူးထောက်ပြီး မြှောက်ထားတဲ့ မယ်တင့်ခြေထောက်တွေကို လှန်ဖိပစ်တာကွ။ ပြီးမှ မယ်တင့်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး သူက ဖိလိုးတာ။ လိုးလည်းလိုးသေး အော်လည်အော်သေးကွာ ခိခိ။

စိတ်ကတော့ အထန်ကွ။ လိုးချက်ကလည်း မီးပွင့်မတတ်။ အတော်ကြာမှ နှစ်ယောက်လုံး ပြီးသွားကြတာ။ ပြီးတာနဲ့ မယ်တင့်မျက်နှာပေါ်ခွပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ခိုင်းသေးတာ…။ ငါလည်း ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတာ ၂ ချီတောင် ပြီးတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အိပ်လိုက်တာ နေမြင့်မှနိုးတော့ တကိုယ်လုံး အဖုတွေ ခြင်တွယ်ခံလိုက်ရတာ ”

” ခိခိ ”

ခဏနေ ကိုသံချောင်း အခန်းထဲ ဇာတ်ကားကြည့်တော့ ကျုပ်လည်း အိမ်သာပြေးပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်ရတာဗျို့။

…………………………

အခန်း ( ၃ )

ခန်းမထဲ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ သတို့သား သတို့သမီးတို့ အပြုံးများ…။ အဲ အဲ… ခန်းမ မဟုတ်ဘူးဗျို့။ မောင်ချိုတို့ အိမ်ရှေ့ မဏ္ဍပ်ထိုးပြီး အရပ်ထဲ ဆောင်တာပါ။ ကျုပ်လည်း နေ့တပိုင်း အလုပ်နားပြီး သွားရတာပေါ့။ ရောက်တာနဲ့ ဟိုဖက်ဒီဖက် ဆွေမျိုး မိတ်သင်္ဂဟတို့၏ အပြုံးတွေက ဆီးကြိုနေတာ။အပြုံးတွေ အတုလား အစစ်လားဆိုတာ ကျုပ်လည်း သေချာမသိပါဘူး။

လက်ထပ်တယ်ဆိုတာ တစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်သွားတာလား … တစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို ပေးဆပ်လိုက်ရတာလား ဒါလည်း မသိဘူးဗျို့။ ကျုပ်ရှေ့ ကော်ဖီနဲ့ ကိတ်မုန့် လာချတော့ စားနေမိတာပေါ့။

♫♪ ‘အိုးးးးးး … မေဘရမ်ဏီလို ♪ ♫♪

ငွေပန်းချီတောင် လက်မှိုင် ချရသကိုးး♪ ♫♪

မမမိုး …… ♫♪ အိုးဟို့ ဟို … အို့ဟို့ ဟို ♫♪

ကိတ်မုန့်တစ်ချပ်စားပြီး ကော်ဖီသောက်နေတုန်း သတို့သား သတို့သမီး နာမည်ထိုးထားတဲ့ စင်မြင့်ခုံပေါ်မှာ … ဟိုက်ရှားဘားးးး … ကျုပ်လူ ကိုသံချောင်းကြီးဗျို့။ စတစ်ကော်လံအဖြူ ယောပုဆိုးအနက် … တိုက်ပုံအင်္ကျီလေး ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ပုခုံးလေးလှုပ်လိုက် ခါးလေးတွန့်လိုက်နဲ့ ကိုသံချောင်းတစ်ယောက် ကာရာအိုကေနဲ့ ကဲနေတာဗျ။ ဝင်းဦးစတိုင် အပြည့်နဲ့ပေါ့။ ပရိတ်သတ်ကလည်း အသံကောင်းတာ မကောင်းတာ အသာထား မမမိုး သီချင်းဆိုတော့ ဆုငွေချလိုက် လက်ခုပ်တီးလိုက်နဲ့ဗျ။ သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ဇာတ်က ကွက်တိ။

တဖြည်းဖြည်း မောင်ချိုတို့အတွဲ ကျုပ်နားရောက်မှ သတိထား ကြည့်မိလိုက်တယ်။ အံမယ် မောင်ချိုက သတို့သားဝတ်စုံနဲ့ကြ ခန့်ခန့်ကြီး။ မယ်တင့်က မျက်တောင်တုကြီး တပ်ထားတော့ မျက်လုံးလေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နဲ့ပေါ့။ မောင်ချို့လက်မောင်းကို ချိတ်ထားပြီး ခေါင်းလေးငုံ့နေရှာတာ။

” ကိုဘဦး စားဦး ”

” စားပါတယ် … မောင်ချိုရ ”

ကျုပ်လည်း စကားပြန်ပြောရင်း စင်ပေါ်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသံချောင်းက ဆင်းသွားပြီဗျ။ ညနေ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ကူသိမ်းပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။

မနက်လင်းတော့ ကြားရတဲ့ သတင်းကြောင့် ရယ်နေရသေးတယ်။ မောင်ချိုနဲ့ မယ်တင့်ကို ညပိုင်း အရက်ဝိုင်းတိုက်ကြတာ။ မနက်လင်းတော့ မောင်ချိုတစ်ယောက် လမ်းကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်ဘူးတဲ့။ အဆိုးဆုံးကတော့ ယောင်ခြောက်ဆယ် ဦးတိုးပေါ့။

” စောက်ဂွေးဇိ … အခြောက်နဲ့တွေမှ … ကွတကွတ ဖြစ်သွားတော့တာ ”

ရပ်ကွက်ထဲ လည်ပြောနေလေရဲ့။ ဘဝပေး ကုသိုလ် မတူညီတဲ့ လူနှစ်ယောက် ပေါင်းစပ်တာဗျာ။ သူတို့ အနာဂတ် သူတို့တက်လမ်း သူတို့ရပ်တည်ချက်တွေ ဒါတွေကို မစဉ်းစားကြဘူး။ နှစ်ယောက်တွဲမြင်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ပြဇာတ်ကို အရင်ပြောကြတာပဲ။

မယ်တင့် ဘယ်လောက်ခြောက်ခြောက် ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ ညားရင် လိုးမှာပဲ။ ဒါက မထူးဆန်းပါဘူး။ သူတို့နှစ်ရောက်ရဲ့ စစ်မှန်တဲ့ ချစ်ချင်းတွေ ရုန်းကန်ခဲ့တဲ့ သတ္တိတွေ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ကြဘူး။ ကျုပ်လည်း သာမန်ပုထုစဉ်ပဲ တဏာရာဂတော့ ရှိတာပေါ့။ တဖက်က သဒ္ဒါကျွံလို့ အရာရာ စွန့်ရင်တော့ စားတာပေါ့နော့။ အားနည်းချက်ကို ခုတုံးလုပ် အသွေးအသား ဖလှယ်တဲ့ပွဲတော့ မကတတ်ဘူးဗျ။

” ဟဲ့ … ဘဦး … ငါခေါ်နေတာတောင် အရေးမလုပ်တော့ပါလား ”

မင်္ဂလာဆောင်က အပြန် နောက်ကျောဘက်က အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတာ။

” ဟာ … မအုံးကျင် ”

” မယ့်လေး အခုမှ ”

” ကျနော် အတွေးလွန်နေလို့ပါ အစ်မရာ ”

” အံမယ် ဘာတွေတွေးနေတာ … ချစ်သူတွေ့နေပြီထင်တယ် … ဟင်းဟင်း ”

” မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ခိခိ ”

” နက်ဖန် နှစ်သစ်ကူးနော် … ညစာ မချက်နဲ့ ငါလာပို့မှာ ”

” ဟုတ် ဟုတ် အစ်မ … ဘီယာဝယ်ပြီး စောင့်နေမယ်ဗျာ … ဟဲဟဲ ”

နှုတ်ဆက်ပြီး ကျုပ်ဘေးက ကော့တော့ကော့တော့နဲ့ ဖြတ်လျှောက်သွားတာဗျ။ လူက နည်းနည်းဝပေမယ့် သွက်တယ်ဗျို့။ ဖအေက တရုတ်၊ မအေက ဗမာပါ။ တရုတ်ကပြားမပေါ့။ မျက်ပေါက်ကျဉ်းပြီး ပါးဖောင်းဖောင်း နူတ်ခမ်းထူထူနဲ့ ရင်သားက ပုံမှန်ပါ။ ခါးသေးပြီး အောက်က ဖင်သားကြီးက လူကြီးကြိုက် လူငယ်ကြိုက်ဗျို့။ ကော့ထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း အိကနဲ့ အိကနဲ့ ခါရမ်းနေတာ။

ဖခင်ရဲ့ ရိုးရာ နှစ်ကူးချိန်ဆို နှစ်ကူးမှာကျွေးတဲ့ အိကွေး ဝက်သားပေါင်း ဝက်သားခေါက်ဆွဲ လမုန့် တွေကို အရပ်ထဲ ခင်တဲ့သူတွေ လိုက်ဝေတာဗျ။ မနှစ်က ကျုပ်အိမ်လာပို့တော့ ည ၉ နာရီလောက်ကြီး မိုးချုပ်နေပါပြီဗျာ။ လက်ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ပြီး အိမ်ဝကနေ အော်ခေါ်နေတာ။

” ဘဦး … ဘဦးရေ … ဘဦးရှိလား ”

” ဟုတ် … မအုံးကျင်လား … လာပြီလာပြီ ”

” နှစ်သစ်ကူးမို့ မုန့်လာပို့တာ … တံခါးဖွင့်ဦးဟ ”

ကျုပ် တံခါးဖွင့်တဲ့အချိန် … နောက် လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ဝင်လာပါလေရော။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းက စားပွဲခုံပေါ် သူ့လက်ဆွဲခြင်းကြီးချပြီး ခေါက်ဆွဲချိုင့်တွေ ဝက်သားနဲ့လုပ်ထားတဲ့ မုန့်တွေ ထုတ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း လှယ်ထည့်ဖို့ ဇလုံတွေ ယူပေးလိုက်တာ။

” ဘဦး … ငါ့ တစ်ခု ကူညီဟာ ”

” ပြောလေ အစ်မ ”

” ဟိုဟာ … ဟိုလေ … ဟို ဟို ”

ကျုပ်က အိမ်ပေါက်ဝ နောက်ကျောပေးရပ်ထားတော့ ကျုပ်နောက်ကျောဘက် ကျော်ကြည့်လိုက် ခေါင်းငုံ့သွားလိုက် တဟိုဟို ဖြစ်နေတာ။

” ပြောပါ အစ်မရဲ့ … ဘာကူညီရမလဲ အိမ်မပြန်ရဲတာလား ”

ည ၉ နာရီကျော်နေတော့ မပြန်ရဲဘူး ထင်တာပေါ့။ ကျုပ်အိမ်နဲ့က လှမ်းတယ်လေဗျာ။ သူက ရပ်ကွက် မြောက်ခြမ်းဘက် နေတာကိုးဗျ။

” မဟုတ်ဘူးဟ … ငါလေ ငါငါ … နင့်အိမ်မှာ … ငါ့ အသိနဲ့ စကားပြောချင်လို့ ချိန်းလည်း ချိန်ထားပြီးပြီဟ ”

” အပျိုကြီးက … ရည်းစားနဲ့ ကျုပ်အိမ် ချိန်းထားတယ် ဆိုပါတော့ … ခိခိ ”

” နင်ကလည်းဟယ် … ဟုတ်တယ် … ငါ့အိမ်က သဘောမတူဘူးဟ … အာ့မို့ပါ ”

” ကဲပါ … နောက်ဖေးခန်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြော … အစ်မချစ်သူက ဘယ်သူလဲဗျ ”

” ဟော့ … လာပြီ … ဘဦးရေ … တံခါးသွားဖွင့်ပြီး မြန်မြန်ပိတ်ဟာ … ဘေးလူ မြင်ရင် မကောင်းဘူး ”

ကျုပ်လည်း မအုံးကျင်ပြောလို့ လှည့်ကြည့်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်တော့။ ငင့်… မောင်စိန်ဗျ… ချိုင်းထောက်လေးနဲ့ … လက်တဖက်က ကြွတ်ကြွတ်အိတ်လေး ဆွဲလို့ပေါ့။

တံခါးဖွင့်တာနဲ့ ကျုပ်ကိုရယ်ပြပြီး ချိုင်းထောက်အားပြုရင်း ဝင်ချလာတာ။ လက်စသတ်တော့ မအုံးကျင်က ခြေတဖက်မသန်တဲ့ မောင်စိန်နဲ့ သမီးရည်းစား ဖြစ်နေတာဗျ။ ရေစက်ပေါ့ဗျာ။ မောင်စိန်က ခြေတစ်ဖက် မသန်ပေမယ့် အရပ်ထဲ ပန်းရောင်းရင်း အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုနေသူပါ။

” မမကျင် ရောက်ပြီလား ”

” အေး … လာ မြန်မြန်ဝင် … ငါမှာတာပါလား ”

” ပါပါတယ်ဗျ … ဒီမှာ ”

မောင်စိန်က ကြွတ်ကြွတ်အိတ်အမဲနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ဟာကို မြှောက်ပြနေတာ။ စားပွဲခုံပေါ်တင်ပြီး ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲကဟာ ထုတ်လိုက်တော့ မြန်မာဘီယာဗျ သုံးလုံးတောင်ပဲ။

” ဘဦး ရော့ … နင့်ဖို့ … ဘီယာရော ငါဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ ”

” ဟာ … အားနာစရာကြီး ဗျာ ”

” ဟဲ့ … အားနာမနေနဲ့ … ငါတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောချင်လို့ဟ ”

” ရပါတယ် အစ်မရယ် … နောက်ဖေးခန်းထဲ သွားပြောကြ … ကျုပ်က ဒီဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘီယာလေးနဲ့ ငြိမ့်နေလိုက်မယ် ”

မအုံးကျင်နဲ့ မောင်စိန့်ကို ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ပို့ပေးပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ဘီယာလေးငုံလိုက် ဝက်သားပေါင်းလေး မြည်းလိုက်ပေါ့ဗျာ။ ဘီယာတစ်လုံးကုန်တော့ သေးကပေါက်ချင်လာရော။ အိမ်သာဘက်သွားဖို့ နောက်ဖေးတံခါးနားအရောက် ကျုပ်အိပ်ခန်းက ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေး ကြားမိတာဗျ။ခြေထောက်တွေ အလိုလိုရပ်သွားပြီး တံခါးဝကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။

ဟင်… မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် မှင်သက်သွားရတာဗျို့။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မအုံးကျင်က ပက်လက် ကုတင်ပေါ်က ကျုပ်ခေါင်းအုံးယူပြီး ခေါင်းခုလှဲနေတာ။ မောင်စိန်က မသန်တဲ့ခြေထောက်သိမ်လေးနဲ့ မအုံးကျင်ရဲ့ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးကို ညာဘက်ကနေ ခွထားနေတာဗျ။

မအုံးကျင် အင်္ကျီက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ပြီး ဘရာစီယာအညိုရောင်လေးက အောက်ဆွဲချထားတော့ နို့လုံးလုံးလေးနှစ်ဖက်က အပြင်ရုန်းထွက်နေရော။ မောင်စိန်က ဘေးတစ်စောင်း အနေအထားနဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က မအုံကျင် ပေါင်ကြားတည့်တည့် ဖောင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို နိုက်ကလိနေတာဗျို့။ ထမိန်က ခြေရင်းဘက် ကျွတ်ထွက်နေတာ။

မအုံးကျင်က နို့သေးသလောက် စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီးဗျ။ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဖြဲကားပြီး ညည်းနေတော့တာ။ မောင်စိန်က နို့သီးခေါင်းတွေစို့ရင်း တဖြည်းဖြည်း ခေါင်းက အောက်ရွေ့နေတော့ ဗိုက်ခေါက်ထူထူကြီးပေါ် ရောက်လာတာပေါ့။ ဗိုက်သားကြီးတွေ သွားနဲ့ကိုက်ကိုက်ပြီး ဆီးခုံးနားရောက်မှ ခဏရပ်နေတာဗျ။ ခဏလေးနားပြီး စောက်မွှေးတွေ လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွဆွဲရင်း ခုံးထနေတဲ့စောက်ပတ်ပေါ် ကန့်လန်ဖြတ် မျက်နှာအပ်လိုက်တာ။ ချက်ချင်းပဲ မအုံးကျင်ဆီက ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်လာတော့တာ။

” အ …… အားးးးးးးးးး …… မောင်စိန် …… ယက်ယက် … ဖိယက်ပေးဟာ …… အင်းဟင်း ”

မောင်စိန့်ခေါင်းကို မအုံးကျင်က သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ဖိကပ်ထားတာဗျို့။ မောင်စိန်က တပြက်ပြက်ယက်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို လက်တဖက်နဲ့ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် ခြေထောက်နဲ့ ထိုးချွတ်ပစ်တာ။ ခြေတစ်ဖက်က ပေါင်ရင်းကစပြီး သိမ်နေတာဗျ။ ဒူးဆစ်နားကြ ခပ်ကွေးကွေးလေး ဖြစ်နေတာ။

သိမ်နေတဲ့ ခြေထောက်လေးကို အသာကြွပြီး ပေါင်ကြားက လီးကို လက်နဲ့ဆွဲထုတ်လိုက်တာ။ ဟာ … ရက်စက်တယ်ဗျို့ … လူကသာ ခြေတဖက်မသန်တာ လီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးက ကော့နေတာဗျ။ မအေးကျင် စောက်ဖုတ်ကိုယက်ရင်း လီးကို ဂွင်းထုနေတာ။ အတော်ကြာမှ မောင်စိန်က စောက်ဖုတ်နဲ့ မျက်နှာခွာပြီး မအုံးကျင်ပေါ် တက်ခွလိုက်တယ်။

မသန်တဲ့ခြေထောက်လေးကို ညာဘက်လက်နဲ့မ။ မအုံးကျင်ရဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်ပြီး ဖင်တခြမ်းလိမ်ရက်လေး လိုးတာဗျာ။ မအုံးကျင် ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာဘူး အော်တော့တာပဲ။ ကျုပ်လည်း ဘီယာတန်ခိုးနဲ့ ဆီးပုံးက တင်းလာပြီဗျ။ နောက်ဖေး ခြေဖွဖွနင်းပြီး သေးသွားပေါက်ရသေးတာ။ ပြီးမှ ပြန်ချောင်းကြည့်တာဗျို့။ မောင်စိန့် ဆံပင်တွေ ဆွဲစောင့်ရင်း…

” အမလေးးးး … အ …… အားးးးး … သေပါပြီ … မောင်စိန်ရယ် …… ဖြည်းဖြည်းလိုးပါဟာ ”

” အင်းပါ … မ မကျင်ရယ် … မလိုးတာ ကြာလို့ပါဗျာ ”

” အားးးး …… အ …… အ …… ပြီးတဲ့ အပတ်ကမှ …… ဈေးကအပြန် လိုးထားတာလေ ”

” လူလာတာနဲ့ … ပြီးမှမပြီးလိုက်တာ … မမကျင်ရာ … ကျနော်က နေတိုင်းလိုးချင်တာဗျ ”

မောင်စိန်လည်း ဇတော့ မသေးဘူးဗျို့။ ဖရီးလိုးနေရတာတောင် နေ့တိုင်းကြိတ်ချင်နေတာ။ တဗျစ်ဗျစ် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လီးဝင်လီးထွက်သံတွေ အသားချင်းရိုက်သံတွေ ဆူညံနေတာ။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ကျုပ်ရှိနေတယ်ထင်ပြီး မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးနေတော့တာပဲ။

တဖြည်းဖြည်း မအုံးကျင် အော်သံလေးတွေက ပြောင်းသွားတာဗျ။ သူ့ပေါ်တစောင်းလေး ခွလိုးနေတဲ့ မောင်စိန့်ခါးကို ဆွဲပြီး ဆောင့်ခိုင်းနေတော့တာ။ မိန်းမတွေလည်း မလွယ်ပါဘူး လီးအရသာသိတာနဲ့ ထပ်ခါထပ်ခါ အရသာခံချင်ကြတာ။

” လိုးဟာ … မောင်စိန် … နာနာလေးလိုး … ငါခံနိုင်ပါပြီဟ … ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ် … ဆောင့်ဆောင့် … အဲ့လိုလေး လိုးစမ်းပါဟာ ”

မောင်စိန်လည်း ဖင်လေးကို လိမ်ကျစ်နေအောင် အားထည့်လိုးနေတော့တာ။ တခါတခါ မအေးကျင်က အားမရတဲ့ပုံစံနဲ့ အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်တော့ မောင်စိန်ဖင်လေး လေထဲမြှောက်မြှောက်တက်နေရောပဲ။ အတော်လေးကြာတော့ မအေးကျင်ဖင်သားကြီး ကော့တက်လာပြီး ညှစ်အော်တော့တာဗျို့။

” အားးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးး … … အ …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီ …… အမလေးးးးး ကောင်းလိုက်တာ …… မောင်စိန်ရယ် …… ရှီးးးးးးးးး ”

စောက်ရည်ပန်းထွက်ပြီး လေထဲကြွနေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖုန်းကနဲ့ ပစ်ကျလာတာ။ အဲဒီကြမှ မောင်စိန်လည်း အချက် ၃၀ လောက် မနားတမ်း ပစ်ပစ်လိုးပြီး လီးအရင်းထိ မအေးကျင် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဖိကပ်ပစ်ရင်း ညည်းနေတာဗျ။

” အားဟား …… ကျနော်လည်း ပြီး ပြီ …… ကောင်းတာ အီစမ့်နေတာပဲ … မမကျင်ရယ် ”

မောင်စိန်က ခဏငြိမ်နေပြီးမှ မအေးကျင်ကိုယ်လုံးပေါ်ကနေ ဘေးနားလိမ့်ချလိုက်တော့ လီးက အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ပြီး တဇပ်ဇပ်နဲ့ တုန်နေတာဗျ။ ပက်လက်အနေထားဖြစ်နေတဲ့ မောင်စိန့်ပေါင်ကြားထဲ မအေးကျင်က ကုန်းထပြီး မျက်နှာထိုးအပ်လိုက်ပြီဗျို့။

စောက်ရည်တွေရော လရည်တွေရော ပေကပ်နေတဲ့ မောင်စိန့်လီးကြီးကို အရသာခံပြီး စုပ်ပေးနေတော့တာပဲ။ မောင်စိန်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတာဗျ။ လီးတန်တစ်ချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင်ယက်ပေးပြီး ပျော့ခွေသွားမှ မအေးကျင်က မောင်စိန်လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်တာ။ နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူပြီးမှ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်နေတုန်း ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်လာပြီး ဘီယာတစ်လုံး ထပ်ဖောက်ရင်း ငှဲ့သောက်နေလိုက်တယ်။

” အဟမ်း … ကျေးဇူးပဲ … ဘဦးရယ် … ငါတို့လည်း မတွေ့တာကြာလို့ စကားကောင်းနေတာဟ ”

” ဟာ … ရပါတယ် … မအေးကျင်ရယ် … အေးဆေးပြောလေ ”

” ပြောပြီးပါပြီဟ … ပြန်တော့မလို့ ”

” ခြင်းမေ့ဦးမယ် … မအေးကျင် ”

” ဟယ် … ဟုတ်ပါရဲ့ … အိမ်ရောက်ရင် ခြင်းပါမှ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” ကိုဘဦး … ကျနော်လည်း ပြန်ပြီဗျာ ”

မအေးကျင်နောက် ချိုင်းထောက်လေး အားပြုရင်း ထွက်လာတဲ့ မောင်စိန်က ကျုပ်ကိုနှုတ်ဆက်နေတာ။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြန်သွားကြတာပါ။ မအေးကျင်က အရင်ပြန်တာဗျ။ ခဏကြာမှ မောင်စိန်က ပြန်တာ။ မအေလိုးလေး ဖင်လေး လိမ်ကျစ်လိမ်ကျစ်နဲ့ ခုနလိုးတာ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ မိန်းမတွေလည်း ကာမစိတ်တောက်လောင်ပြီဆို ဘာကိုမှ ထည့်မတွက်တော့တာ။ အိမ်က သဘောမတူတဲ့ကြားက ကာမစည်းစိမ်ကိုတော့ မရမက ခံစားချင်ကြတာပဲ။

………………………….

အခန်း ( ၄ )

” ဟာ … ဟုတ်လို့လား … ကိုသံချောင်းရာ ”

” လာစမ်းပါဆို … ဘဦးရာ ”

” မောင်ပုနဲ့အောင်စိုး တအားမသောက်ကြနဲ့ဦး မနက် ထချက်ရမှာနော် ”

ကိုသံချောင်းက ကျုပ်ကို လက်ကုတ်ခေါ်ရင်း ကိုမောင်ပုနဲ့ ကိုအောင်စိုးကို လှမ်းမှာနေတာဗျ။ ဒီလိုဗျို့…လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်က ရပ်ကွက်အလယ်ပိုင်းက မဝါတို့ အမေဆုံးတာ တစ်လပြည့် ဆွမ်းကပ်ချင်လို့ ကိုသံချောင်းကို ထမင်းနဲ့ဝက်သား ချက်ခိုင်းတာ။ ကိုသံချောင်းက အချက်အပြုတ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲ ဆရာကြသဗျ။

ဒါနဲ့ ကျုပ်ကို လာခေါ်တာပေါ့။ နောက်ထပ် အကူအဖြစ် ကိုမောင်ပုနဲ့ ကိုအောင်စိုးပါ ခေါ်ထားသေးတာ။ မဝါတို့က ညီအစ်မ ၃ ယောက်ဗျ ..။ ငွေတိုးပေးစားကြတဲ့ လူချမ်းသာ အတန်းစားပေါ့။

မဝါတို့အမေက ဒေါ်ခင်မြင့်တဲ့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုထားတာပါ။ နောက်အိမ်ထောင်က ဦးသာဒင်ပါ။ အသက် ၆၀ လောက် ခပ်သန့်သန့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲလည်း ရပ်မိရပ်ဖထဲ ပါသေးတာ။ အလှူအတန်းလည်း ထိပ်ကပေါ့။

နက်ဖန် ဆွမ်းကပ်မှာမို့ ကျုပ်တို့လည်း မဝါတို့အိမ် ရောက်နေကြတာ။ မနက် ထချက်ပေးရမှာမို့ပါ။ ကျုပ်တို့အတွက် ရမ် ၂ တောင့်နဲ့ ဆေးလိပ် အမြည်း လုပ်ပေးထားတာ။ ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်းက နည်းနည်းပဲ ကစ်တာ။ ကိုမောင်ပုနဲ့ ကိုအောင်စိုးက ဇိုးဘဲတွေမို့ သတိပေးနေတာပါ။

ကိုသံချောင်းက မဝါတို့အိမ်အနောက် ထင်းခြောက်တွေယူရင်း နောင်ဖေးဂိုဒေါင်ထဲ မဝါနဲ့ ဦးသာဒင်ကို တွေ့လို့ ကျုပ်ကိုလာခေါ်တာဗျို့။ ဒါနဲ့ နောက်ဖေးဘက် ခြေဖွဖွနင်းပြီး လျှောက်ခဲ့ကြတာ။ ဂိုဒေါင်ရဲ့ အရှေ့ဘက် ပြတင်းတံခါးက ဖွင့်ထားလို့ လရောင်အရှိန်နဲ့ အတွင်းဘက် အလင်းရောင်လေးရှိနေတာဗျ။ ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်းက ဂိုဒေါင်အဝင်တံခါးမကြီး အသာဟပြီး အထဲချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။

” ဝါလေး … နီနီနဲ့ဖြူဖြူတို့ အိပ်ပြီလား ”

” အိပ်ပါပြီ … ဖေကြီးရဲ့ ”

ဂိုဒေါင်ရဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်း စားပွဲခုံအဟောင်းနားလေး မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်ရင်း ဖက်ထားကြတာဗျို့။ ယုံနိုင်စရာ မရှိဘူးဗျာ။ ဦးသာဒင်ဆိုတာ ရပ်ကွက်ထဲ လူရိုသေ ရှင်ရိုသေ လူကြီးလူကောင်း တစ်ယောက်လေဗျာ။ မယားသေတာ ၁ လရှိသေး မယားပါသမီးနဲ့ ဒီလိုပါဆို ဘယ်သူ့မှ ယုံမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဦးသာဒင်က မဝါနှုတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ပြီး လက်တွေက နို့အုံတွေကို ပွတ်သပ်နေတာ။ ပါးစပ်ကလည်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲစုပ်နေတာဗျ။

ခဏကြာတော့ မဝါက မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ပုဆိုးကိုဖြည်ပြီး ခြေရင်းပုံချလိုက်တော့… အားပါးပါး… ဦးသာဒင်ရဲ့ ပူနေတဲ့ဗိုက်ခေါက်အောက်ဖက် ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီး အမြှောင်းလိုက် ငိုက်ဆင်းနေတာဗျို့။ မဝါက ဦးသာဒင်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖက်ပြီး လီးကြီးဆီ ပါးအပ်လိုက်တာ။ ပါးနဲ့ လီးတန်ကို ပွတ်သပ်ရင်း နမ်းနေသေးတာဗျ။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကို စငုံပေးတာ။ ဒစ်ကြီးဆွဲစုပ်တာနဲ့ ဦးသာဒင်လည်း ခေါင်းမော့ပြီး မဝါဆံပင်လေးတွေကို ထိုးစွပေးတော့တာပဲ။

ဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့ မဝါရဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကလည်း ဘေးကားထွက်နေတာ အားရစရာကြီးဗျာ။ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ရင်း ဦးသာဒင်လီးကြီးကို မိမိရရ စုပ်ပေးနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း လီးကြီးက ထောင်ထွက်လာပါပြီ။ စစုပ်ခါစလို လီးအရင်းထိ မမျိုနိုင်တော့ပါဘူး။ လီးတဝက်လောက် မျိုလိုက် ဒစ်ကို ပင့်ယက်လိုက်နဲ့ ထိန်းစုပ်ပေးနေရတာ။ ရုတ်တရက် ဦးသာဒင်က ခါးဆန့်ထိုးလိုက်တော့ မဝါတစ်ယောက် ပျို့တက်ပြီး တဟွတ်ဟွတ်နဲ့ သီးနေတာပေါ့။

” အာ … အဟွတ် … ဖေကြီးကလည်း … အဟွတ်ဟွတ် ”

” ဆောရီးပါ … ဝါလေးရယ် … ကောင်းလွန်းလို့ပါ ”

ဦးသာဒင် ကော့ထိုးတော့ လီးထိပ်က မဝါ အာခေါင်ကို ထောက်မိတာနေမှာ။ ခဏနားပြီးမှ မဝါက ပြန်စုပ်ပေးနေတာဗျ။ ဦးသာဒင်က သူ့လီးစုပ်နေတဲ့ မဝါကို ဘေးနာက စားပွဲခုံပေါ် တက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခုံပေါ်အရောက် မဝါရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်တော့ လက်ကလေးနောက်ထောက်ပြီး မဝါက ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တာ။ ပေါင်ခြံတွေဖြဲပြီး ဦးသာဒင်က ကုန်းယက်တော့တာဗျို့။ မဝါက ပက်လက်အနေထားနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ မြှောက်ပြီး ဒူးကွေးထားလိုက်တာ။

” အားးးး … ဖေကြီးရယ် … ကျွတ် …… အင်းဟင်း … ယက်ယက် … ဟုတ်တယ် ”

မဝါက အသံထွက်ညည်းရင်း သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတ်တပ်ကုန်းယက်နေတဲ့ ဦးသာဒင် ကျောပေါ်ချိတ်တင်လိုက်ပြီဗျို့။ ဦးသာဒင်ခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ကာမအရသာလေး ခံယူနေတော့တာ။ သူ့ပေါင်ဂွထဲ ဦးသာဒင်ခေါင်းက ဘယ်ညာယမ်းပြီး ဖိယက်လိုက်ချိန် မဝါတကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာဗျ။

” ဟူးးး …… ရှီးးးး … အ … မ ရ တော့ ဘူး ဖေ ကြီး ရယ် … … လိုးပေးပါတော့ နော် … အမလေးးးး ကျွတ် ”

ပထွေးဖြစ်သူကို လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုနေပြီဗျို့။ ဦးသာဒင်လည်း စောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ကို ခွာပြီး ခါးဆန့်လိုက်ရင်း… လီးကြီးကို ၂ ချက် ၃ ချက် ဂွင်းတိုက်ပြီး မဝါအဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပြီဗျ။

” ဗျစ် …… အ …… ဖြည်း ဖြည်း လိုးနော် …… ဖေကြီး ”

လီးတဝက်ခန့် အထုတ်သွင်းလုပ်တုန်း မဝါက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ဖြဲချလိုက်တော့ ဘရာစီယာနဲ့ ထိန်းထားတဲ့ နို့အုံအပေါ်ခြမ်း ထွက်နေတာဗျို့။ ဘရာစီယာကို အောက်ဆွဲချတော့မှ စူထွက်နေတဲ့နို့အုံတစ်ခုလုံး ရုန်းထွက်လာတာ။ ဦးသာဒင်က နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး လက်နဲ့ဆွဲညှစ်ရင်း လီးကို တစ်ဆုံးပစ်လိုးလိုက်တာ။

” ဗျစ် … ဘွတ် …… အ …… အ ”

မဝါရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာပြီး တအအနဲ့ ညည်းနေတာဗျ။ ဦးသာဒင်က လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာ ပြောင်းစို့ပြီး လိုးတာ ခဏရပ်ထားလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ နို့စို့နေတဲ့ ဦးသာဒင်ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး မဝါက ဖင်သားကြီးတွေ ကော့ထိုးရင်း လိုးဖို့ အချက်ပြလိုက်တာထင်တယ်။ အဲဒီကြမှ ဦးသာဒင်လည်း နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ဆွဲရင်း တဖုန်းဖုန်း ပစ်ပစ်လိုးတော့တာ။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ မညှာတော့ဘူးဗျ။ မဝါကိုယ်လုံးကြီး ကော့ပျံလာအောင်ကို မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေတာ။

” ဘွတ် … အားးးးး …… ဗျစ်ဗျစ် …… အမလေးးးးးး …… ဖွပ်ဖွပ် … ဗြိ … ဒုတ် …… အ အားးးး ”

ဦးသာဒင်ရဲ့ မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်တွေအောက် မဝါလည်း အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း အံကြိတ်ခံနေရတာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ တွေ့သွားပုံနဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ပြောင်းလာတာဗျ။ ဦးသာဒင်လီးကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီးကြွပြီး ကော့ကော့ ပေးနေတော့တာပဲ။ ဦးသာဒင်ကလည်း အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ကို အလိုးသန်တာဗျို့။ စားပွဲခုံ ခြေထောက်တွေပါ တကျွိကျွိနဲ့ ရမ်းခါနေအောင်ကို တရကြမ်းလိုးနေတာ။

” အားဟား …… အို့ … ကောင်း ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ … ဖေကြီးရာ …… အမလေးးး ဟူးးးး ရှီးးးးးးး ”

နှစ်ယောက်သား အပေးယူကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးရင်း မဝါက အရင်ပြီးသွားပုံပဲ။

” အားးးး အားးးးးးးးး …… ထွက် ထွက် …… အမလေးးးး …… ထွက်ကုန်ပြီ …… ဖေကြီးရယ် …… လိုးလိုး …… မရပ်နဲ့ ……… ရှီးးးးးး ”

ဦးသာဒင်လည်း မဝါစကားကြောင့် မေးကြောတွေထောင်လာပြီး မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာဗျ။ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ပစ်လိုးရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ဆောင့်အပြီး လီးအရင်းထိ မဝါစောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ပစ်တာ။ မဝါခြေထောက်တွေကလည်း စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက်အနေထားနဲ့ ဦးသာဒင် ခါးကို ဆွဲချိတ်ရင်း လီးကြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံဗျ။

” ကောင်းလိုက်တာ … ဖေကြီးရယ် … ခဏစိမ်ထားပေးဦး မထုတ်နဲ့ ”

ဦးသာဒင်လည်း မဝါကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချရင်း နှစ်ဦးသား ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်မျှင်းရှူနေကြတာဗျို့။ ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်းလည်း ခြေဖွဖွနင်းရင်း ဂိုဒေါင်အနောက်ဖက် ထင်းပုံဆီက ထင်းခြောက်တွေသယ်ပြီး အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အုတ်ခဲတွေ ဖိုခနှောက်စိုင် စီပြီး မီးမွှေး ထမင်းစချက်ကြတယ်။

ကိုမောင်ပုနဲ့ ကိုအောင်စိုးကို ဝက်သားချက်ဖို့ အဆာပလာတွေ လုပ်ခိုင်းထားတာ။ ၁ နာရီလောက်ကြ မဝါက ကော်ဖီနဲ့မုန့် လာချပေးပါတယ်။ ကိုမောင်ပုတို့က ကော်ဖီကို မထိဖူးဗျို့ အရက်ပဲ ထပ်သောက်နေကြတာ။ မနက် ၅ နာရီလောက်ကြ ထမင်းရော ဝက်သားရော ကျက်ပါပြီ။ ငရုပ်သီးနဲ့ ပုဇွန်ခြောက်လေး ကြော်ပြီး ဘူးသီးဟင်းရည်လေး တည်ထားလိုက်တယ်။ သရက်ချဉ်တွေ ဇလုံအကြီးထဲ ထည့်ရင်း ကြက်သွန်လေးတွေ စိတ်ထည့်ပြီးမှ ကျုပ်တို့ အိမ်ပြန်ရေမိုးချိုးကြတာ။

” ဟျောင့် … ဘဦး … ပြီးပြီလားဟေ့ ”

” ဟုတ် … ပြီးပြီ …… သွားရုံပဲ … ကိုသံချောင်းရေ ”

အိမ်ရောက်လို့ ခဏနား ရေမိုးချိုးပြီး ခေါင်းဖီးနေတဲ့အချိန် အိမ်ရှေ့က ကိုသံချောင်းအသံ ကြားရတော့တာပဲ။ ကတီပါဖိနပ် နက်ပြာလေးကို ဖုံခါစီးရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ အံမယ် မတိုင်ပင်ပဲ ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်း ဆင်တူဗျို့။ အပေါ်က စတစ်ကော်လံအဖြူနဲ့ အောက်က ပိုးပဆိုး အပြာလေးဗျ။ မဝါတို့အိမ်ရောက်တော့ လူတောင်စည်နေပေါ့။

” ဟော … လာပါပြီ … ဟင်းချက်ဆရာကြီးတွေ … ကိုသံချောင်း နဲ့ ဘဦး ကြွပါရှင် ”

ရောက်တာနဲ့ မဝါက အိမ်ရှေ့ကနေ လှမ်းအော်နေတာ ကျုပ်တို့ချက်တဲ့ ဝက်သားကောင်းကြောင်း ဧည့်သည်တွေက မွန်းနေကြတာတဲ့။ မဝါက အပေါ်အင်္ကျီအဖြူ အောက်က ယောထမိန် အညိုလေးနဲ့ ယောဂီတဘက်လေး လည်ပင်းပတ်ထားသေးတာဗျ။

အထဲဝင်လိုက်တော့ ဦးသာဒင်ကြီးကလည်း စတစ်ကော်လံနဲ့တိုက်ပုံနဲ့ လက်အုပ်လေးချီပြီး လာသမျှဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံနေတာဗျို့။ ဦးသာဒင် လည်ပင်းမှာလည်း ပုတီးကုန်း အနက်ကြီးက ပြူးလို့ဗျာ။ အခုလိုကြတော့လည်း ညက ပထွေးနဲ့ မယားပါသမီး လိုးနေတာပါဆိုရင် ကျုပ်တောင်ယုံမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့ထိုင်တဲ့ ထမင်းစား စားပွဲခုံနား မဝါရောက်လာပြီး သူ့ညီမတွေကို ထမင်းပြင်ခိုင်းနေတာဗျ။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ်ထိုင်ချတော့ ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ကားထွက်လာတာပေါ့။

ကိုသံချောင်းကြီးလည်း ညက အရှိန်နဲ့ မဝါရဲ့ ဖင်ကြီးကို မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်နေတာ ကျုပ်မြင်နေရတယ်။ ကျုပ်လည်း ကြည့်မိပါတယ်။ ညက ဦးသာဒင် တဖုန်းဖုန်း ပစ်ပစ်လိုးတဲ့ ဖင်ကြီးလေဗျာ။ ထမင်းစားပြီးတော့ အချိုပွဲ အဖြစ် ထိုးမုန့်နဲ့ သီးမွှေးငှက်ပျောသီး လိမ္မော်သီးတွေ ချပေးနေတာ။ အချိုပွဲကတော့ သူတို့ဘာသာ လုပ်ထားကြတာပါ။ အချိုပွဲစားပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လည်း မဝါတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ စက်ရုံ ကားမောင်းသွားရဦးမှာဗျ။ ကိုသံချောင်းကြီးကတော့ ကျန်နေရစ်ခဲ့လေရဲ့။

…………………………………………

အခန်း ( ၅ )

” လာစမ်း … ရှေ့တိုးကြည့်လေ … သောင်းအေး ”

” အေ့ … ငါလိုးမ … အေးစု … ထိကြည့်လေ … ဂေ့ အေ့ ”

ဟော… သတ်ကြပြန်ပြီဗျို့။ ကျုပ်စက်ရုံအသွား ၃ အိမ်ကျော်က သောင်းအေးတို့ လင်မယားပေါ့။ သောင်းအေးက လူကသာ ယိမ်းထိုးနေတာ လက်က အုတ်ခဲကျိုးနဲ့ဗျ။ သူ့မိန်းမ အေးပု … အဲ … နာမည်အရင်းက အေးစု … အရပ်ပုပုလေးမို့ တစ်ရပ်ကွက်လုံးက အေးပုလို့ ခေါ်ကြတာ။ အေးပု လက်ထဲမှာက လက်ရိုက်ဒုတ်ကြီးနဲ့။

” မသာကြီး … နေ့သောက် ညသောက် မနက်လည်း … မူးရူး ရစ်နေတာ ”

” နင့်ကို … ငါရသမျှ ပိုက်ဆံ အကုန်ပေးထားတာလေ … ဘာလို့ ချန်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံယူတာလဲ … ထွီ ”

” ရှင့် ပိုက်ဆံ … ကျုပ်မယူဘူး … ရှင်ပေးတဲ့ဟာပဲ ယူတာ ”

” ဟာ … အဲတာဆို … ဘယ်လင်ငယ် … ယူတာလဲ … ငါလိုးမရဲ့ ”

” ရှင်နော် … မရိုင်းနဲ့ … ရှင့်ပါရှင် လမ်းမှာ မူးရူးပြီး ကျတာနေမှာပေါ့ … သူတောင်းစားရဲ့ … ကျုပ်စောက်ပတ်က ရှင့်လီးတစ်ချောင်းပဲ အလိုးခံတာ တစ်ရပ်ကွက်လုံးသိတယ် ”

” ကဲ … သောင်းအေး တော်ပါတော့ကွာ … ခဲကြီးချကွာ ”

” ဒီ ငါလိုးမ … အေ့ … ပြဿနာ ရှာလို့ပါ … ဂေ့ … ကိုဘဦးရာ … အုဝ် ”

” အလကား အစ်ကိုဘဦး … ညကလည်း မူးပြန်လာတာ … လီးတန်းလန်းနဲ့ ပုဆိုးစလွဲသိုင်းနေတာ … အခုလည်း သူ့ပိုက်ဆံပျောက်တာ … ကျမကို လာစွပ်စွဲနေတာ ”

” အေးပါ … အေးပုရယ် … နင်လည်း လက်ထဲက ဒုတ်ကြီးချ … တော်တော့ ”

ကျုပ်လည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး သူ့တို့အိမ်ရှေ့က ခုံတန်းလျားပေါ်တင်ရင်း နှစ်ယောက်လုံး ချော့ပြောနေရတာ။ သောင်းအေးကို ဖမ်းထိန်းပြီး အိမ်ထဲထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။

” ကိုဘဦး လာလို့ပေါ့ဗျာ … အေ့ … ဒီမိန်းမ … ကျုပ်လက်စာ မိတော့မှာ … အုဝ် … ဂေ့ အေ့ ”

ကျုပ်ဖြင့် ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရတာ။ အေးပုက လက်သံပြောင်တာဗျ။ ဗေထိဆို သောင်းအေးပဲ ကွဲတာ ခိခိ။ အေးပုက တွေ့တဲ့ဟာနဲ့ ကောက်ရိုက် ကောက်ထုတာ။ သောင်းအေးကို သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ချော့ပို့ပြီး ညကြ ငါတိုက်ပါ့မယ် အခုအိပ်တော့လို့ ပြောထားခဲ့ရတာဗျို့။ အိပ်ခန်းက ထွက်တော့ အေးပုတစ်ယောက် ထမင်းအိုးတွေ ဆောင့်ချရင်း ဆေးကြောနေတာ။

” အေးပု … နင်ကလည်း … ကိုယ့်လင်အကြောင်း သိသားနဲ့ဟာ … အလကား ရန်ဖြစ်နေတာ ”

” အမလေး … အစ်ကိုဘဦးရယ် … အစ်ကိုပဲ စဉ်းစားကြည့် … အချိန်ပြည့် မူးနေတာ … မူးရင်လည်း အေးဆေးအိပ်ပါ့လား … အခုဟာက … ဟင့် … ရွှတ်စ် ”

အေးပုက အိုးတွေဆေးရင်း ထရပ်ပြောနေတာဗျ။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်ကို ညာဖက်လက်နဲ့ ၃ ချက် ၄ ချက်လောက် ကုတ်ရင်း နှပ်ချီးက ညှစ်လိုက်သေးတာ။ ပြီးမှ ထမိန်ခါရင်း ထမိန်အပေါ်အနားစကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး နှာခေါင်းကို နှပ်သုတ်နေတာဗျို့။ ထမိန်ခါတဲ့ချိန် အေးပုက အရပ်ပုတော့ သူ့ဗိုက်သားလေးအောက်က ထွက်နေတဲ့ စောက်မွှေးအုံကြီးကို ကျုပ်က အပေါ်စီးက မြင်လိုက်ရတယ်ဗျာ။

” ကဲပါ … ငါပြောခဲ့ပါပြီ … ညကြမှ ငါတိုက်လိုက်ပါ့မယ် … အိပ်သွားပြီ … နင်လည်း ပွစိပွစိ ထပ်မပြောနဲ့တော့ ”

” ဟုတ် … အစ်ကိုဘဦး ”

ထမိန် ပြန်ဝတ်ပြီး ပေါင်ကြားထပ်ကုတ်နေတာမို့ ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့လုံတန်းလျားပေါ်က ထမင်းချိုင့်လေးယူပြီး စက်ရုံဘက် လျှောက်ခဲ့လိုက်တာ။ စက်ရုံက မဝေးပါဘူး ကျုပ်နေတဲ့ ရပ်ကွက်နဲ့ ၅ ပြလောက်ပဲ။ ကျုပ်ရောက်တော့ ကားပေါ် အချိုရည် ပုလင်းကဒ်တွေ တင်ပြီးနေပြီဗျို့။

” ဘဦး … ရောက်ပလားကွ ”

” ဟုတ် … ဦးနိုင်ရေ ”

ဦးနိုင်က ဂိုဒေါင်မှူးပေါ့ဗျာ။ စက်ရုံထဲ နေ့စား အလုပ်သမားတွေ သူ့ကပ်ထားရတာ။ ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးဖြစ်ဖြစ် သူ့ပါးစပ် တစ်ခွန်းပဲ။ သူနဲ့အဆင်မပြေရင် နောက်ရက် အလုပ်ပြုတ်ပြီသာမှတ်။ စက်ရုံရဲ့ မန်နေဂျာက စက်ရုံပိုင်ရှင်ရဲ့ ယောက်ဖဗျ။ ဏှာလည်း အလွန်သန်တာဗျို့။

အချိုရည် ပုလင်းဆေးတဲ့ တခုလပ်မ မုဆိုးမ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင်တွေဆို အကုန်ခေါ်လိုးတာဗျ။ အပေးအကမ်း ရက်ရောတော့လည်း ပြဿနာ မတက်ဘူးပေါ့ဗျာ။ မန်နေဂျာရဲ့ အရှုပ်ဇယားတွေကို ဦးနိုင်က ဖန်တီးပေးနေတော့… စက်ရုံမှာ ဦးနိုင်နဲ့ အဆင်ပြေမှ အလုပ်က မြဲတာဗျ။

” အေး … ဒီနေ့ … မြို့တွင်း … ၅ ခေါက်လောက်ပဲ … ဆီကျန်ပြီဟေ့ ”

” ရပါတယ် … ဦးနိုင်ရ … ဗူးလား ပုလင်းလား … ခိခိ ”

ဆီကျန်ရောင်းစားရင် ၂ သောင်းကျော်လောက် အသာလေးရတာဗျ။ လခနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့ ယာဉ်မောင်းတွေရဲ့ ကြားပေါက်ပေါ့။ ဦးနိုင်က လုပ်သက်ရင့်တော့ အကုန်သိနေတာဗျို့။

” နေပါစေ … ဘဦးရာ … အခန်းထဲမှာ … ကျန်သေးတယ်ကွ … ဒါနဲ့ ငါစုံစမ်းခိုင်းထားတာလေး ”

” သေချာပါတယ် … ဦးနိုင်ရ … ယောင်္ကျားနဲ့ ကွဲနေတာပါ … သူ့ယောင်္ကျား အဝင်အထွက်မရှိတာ ၁ နှစ်လောက်ရှိပြီဗျ ”

ကျုပ်ကို အရပ်ထဲက နွယ်နွယ်လှိုင့်အကြောင်း စုံစမ်းခိုင်းနေတာဗျို့။ အသက်က ကျုပ်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါ။ မနွယ်က… လင်နဲ့ကွဲနေတာ ကြာပါပြီ။ ညိုညိုတုတ်တုတ်လေးပါ။ မျက်နာက ကုလားဆင်နဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အကိတ်ဗျ။ သူ့လင်ကလည်း မဖြိုနိုင်တော့ ဖင်သားကြီးတွေက ဖုထစ်နေတာပေါ့။

” အေးပါကွာ … ဂျာကြီးက မေးခိုင်းလို့ပါကွ … မင်းအတွက်လည်း အကျိုးမယုတ်ပါဘူးကွာ ”

” ရပါတယ်ဗျာ ပြဿနာမဖြစ်ရင် ကောင်းတာပေါ့ … ကျုပ်တို့က တစ်ရပ်ထဲသားမို့ပါ ”

” ဂျာကြီးက ကျွမ်းကျင်အဆင့်ကွ ဘဦးရ … စာရေးမလေးတောင် ကိုင်ပြီးသွားပြီ ”

” ဗျာ … သီတာဦးလား ”

စာရေးမတွေက စက်ရုံထဲ အများကြီးဗျ။ ကျုပ်တို့ဆိုဒ်ဘက် စာရေးမ သီတာဦးက မာနခပ်ကြီးကြီး အောက်လက်ငယ်သားတွေအပေါ် ခပ်ရင့်ရင့် ဆက်ဆံတာဗျ။ မာနကြီးတာလည်း မပြောနဲ့ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဘွဲ့ယူပြီး သူ့ခြေထောက်ပေါ် သူရပ်တည်နေတာ။ အလုပ်ထဲလည်း စိစပ်တယ်ဗျ။ စာရင်းအင်းနိုင်တယ် အမှားနည်းတယ်။

အသားဖြူဖြူ မျက်နာသွယ်သွယ်နဲ့ ဆံပင်က အမြဲတမ်းစုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက်ချထားတာ ကျောလယ်လောက်ရှိတယ်။ ရင်သားသေးပေမယ့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က စွံ့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်တွေက မြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူရတာ။ လည်ချာစာအုပ်လေးနဲ့ စာရင်းမှတ်ဖို့ ဝင်လာတာနဲ့ ယောင်္ကျားအတော်များများရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ဖင်ပေါ်မှာပဲ။ ကျုပ်ရောပဲ ခိခိ။ စေ့စပ်ထားတဲ့သူ ရှိတယ်လည်း သတင်းထွက်နေတာဗျို့။

” အေးပေါ့ … ဘဦးရ ”

” ကဲ … ဦးနိုင် … လစ်မယ်ဗျာ … အအေးပုလင်းတွေ ပြည့်ပြီဗျို့ ”

ကျုပ်လည်း ဦးနိုင်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး မြို့ထဲ လက်လီ လက်ကား မှာတဲ့ဆိုင်တွေ လိုက်မောင်းပို့ပေးရတာ။ ၃ ခေါက် မောင်းပို့ပြီးတော့ နေ့လည် ထမင်းစားနားချိန် ရောက်ရောပဲ။ ကားကို ဂိုဒေါင်ဘေးနား ထိုးပြီး အလုပ်သမား တန်းလျားဆီ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ထမင်းစားနေတုန်း ပုလင်းဆေးအဖွဲ့က မိန်းကလေး တစ်ယောက် လာပြောတာဗျ။

” ကိုဘဦး … ဦးနိုင်က … ထမင်းစားပြီး ခဏလာဦးတဲ့ … ၂ နာရီမှ ကားပြန်ထွက်မှာတဲ့ ”

ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီး ဆေးပေါ့လိပ်တစ်လိပ် မီးညှိဖွာနေလိုက်တာ။ ဆေးလိပ်တဝက်လောက် အားရအောင် သောက်ပြီးမှ ဦးနိုင်ဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ စက်ရုံထဲ ဆေးလိပ် မသောက်ရဘူးဗျို့ စည်ကမ်းထုတ်ထားတာ။

ကားထိုးထားတဲ့ ဂိုဒေါင်နား ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ဂိုဒေါင်ရဲ့ အနောက်ဖက် ကပ်ရက် တိုက်ပုလေးရှိတယ်ဗျ။ အဲတိုက်ကလေးထဲ ဦးနိုင် နေတာပါ။ တိုက်ရှေ့ တံခါးခေါက်တော့…

” ဘဦးလား … လာဟေ့ ”

အထဲက ဦးနိုင်အသံကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း တံခါးအသာတွန်းပြီး ဝင်လာခဲ့တာ။ ဦးနိုင်က စားပွဲခုံဘေး ခုံတစ်လုံးပေါ်ထိုင်ပြီး သတင်းစာဖတ်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်း ဦးနိုင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံအလွတ်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဆေးလိပ်ဖန်ခွက်လေးထဲ သောက်လက်စ ရူဘီဆေးလိပ်ကို ပြာချွေရင်း ကျုပ်ကိုလည်း ဆေးလိပ်သောက်ဖို့ ပြောနေတာ။ ခုံပေါ်က မီးခြစ်နဲ့ ဆေးလိပ်ဘူးထဲက ဆေးလိပ် တစ်လိပ်ထုတ်ပြီး မီးညှိသောက်နေလိုက်တာပေါ့။

” မင်းကို ဂျာကြီးက တွေ့ချင်လို့တဲ့ကွ ”

” ဟုတ် … ဦးနိုင် … အခုလား ”

” အေး … ဆေးလိပ် … ကုန်အောင် သောက်ကွာ … ပြီးမှ သွားရအောင် ”

ဆေးလိပ်ကုန်မှ ကျုပ်နဲ့ ဦးနိုင် မန်နေဂျာရဲ့ အခန်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ ဂျာကြီး အခန်းက စက်ရုံဝင်းကြီးရဲ့ အလည်တည့်တည့် အနောက်ဘက် အုတ်တံတိုင်းကပ်ဆောက်ထားတဲ့ ၃ ထပ်ဆောင် အပေါ်ဆုံး အထပ်မှာပါ။ ကျုပ်လည်း တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူးဗျို့။ ကျုပ်တို့လို သာမန် ယာဉ်မောင်းတစ်ယောက် မန်နေဂျာနဲ့ တိုက်ရိုက် စကားမပြောရဘူးဗျ။

အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းပုံစံဗျ။ ပရိဘောက ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဘဲဥပုံစားပွဲအဝိုင်းကြီးတစ်ခု၊ ဘေးမှာတော့ ဆိုဖာခုံတွေပေါ့။ ဧည့်ခန်းကဖြတ်တော့ အခန်းလွတ်တစ်ခု ဘာမှတော့ မရှိပါဘူး။ နံရံကပ်ထားတဲ့ ဗီဒိုတစ်လုံး အလုပ်စားပွဲနဲ့ ထိုင်ခုံတွေပါ။ အဲယားကွန်းတွေတော့ တပ်ထားတာဗျ။ အလုပ်ခန်းဘေး ကပ်လျက်အခန်းက ဂျာကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထင်တယ်။ မှန်အလုံပိတ်တံခါးကြီး အထဲကို ဘာမှ မမြင်ရဘူးဗျ။

အခန်းပေါက်ရှေ့ရပ်ပြီး ဦးနိုင်က တံခါးခေါက်မယ် အလုပ် ညည်းသံ ကြားလိုက်ရတာပဲ။ အသံက ခပ်တိုးတိုးဆိုပေမယ့် ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားနေရတာ။

” အားးးး … အ …… ဦးမောင်ရယ် … ဟင့် ဟင့် ”

မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းသံဗျ။ ဦးမောင်ဆိုတာက မန်နေဂျာ ဦးကြည်မောင်ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်တို့ရဲ့ ဂျာကြီးပေါ့။ တံခါးက နဂိုထဲက ပိတ်မထားတာဗျို့။ ဦးနိုင်က ကျုပ်ကို အသံမထွက်ဖို့ ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ ပြနေတာ။ နှစ်ယောက်သား ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ စာရေးမ သီတာဦးဗျ။ အခန်းနံရံမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ပေါင်တန်လေးတွေ ဖြဲရပ်နေတာ။

သီတာဦးပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ ဂျာကြီးက ဒူးထောက်လျက်လေး စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ထားတာဗျ။ သီတာဦးရဲ့ စက်ရုံဝတ်စုံ ဒူးဖုံးစကပ်က ဗိုက်သားပေါ်ထိ ပင့်တင်ထားလျက်လေးပေါ့။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအနီလေးက သီတာဦး ခြေရင်းနာ အပုံလိုက်လေး ရှိနေတာ။ ဂျာကြီးခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ခါးလေး ကော့ထိုးရင်း ညည်းနေတာဗျို့။

ဂျာကြီးခေါင်း ဘယ်ညာယမ်းမွှေလိုက်ရင် ပေါင်သားလေးတွေ တုန်ဆင်းနေပြီး ရင်ဘက်လေးပါ ကော့တက်နေတော့တာပဲ။ ဘယ်ချိန်ထဲက အယက်ခံနေရတာလည်း မသိဘူး။ ခဏနေတော့ အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး ဂျာကြီးခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်လေးနဲ့ ခွာတွန်းလိုက်တယ်။

” အားးးး … အမလေးးးး …… မ ရ တော့ ဘူး …… ထွက် ထွက် …… ရှီးးးးးးး …… ထွက်ပြီ … ဦးမောင်ရယ် ”

ဂျာကြီးမျက်နှာတည့်တည့် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာဗျို့။ ဆံပင်တွေကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ရင်း ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တွန့်သွားလိုက် စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းလိုက်နဲ့ ဂျာကြီး ခေါင်းတွေပါ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်ကုန်တာ။

” အ …… ရှီးးးးးးးးး…… ကန်တော့နော် …… ကောင်းလိုက်တာ ဦး မောင် ရယ် …… ရှီးးးးး ”

စောက်ရည်တွေ ကုန်သွားမှ ဂျာကြီးခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်လေးနဲ့ ခဏဆွဲကပ်ပြီး လွတ်ပေးလိုက်တာဗျ။ အဲဒီကြမှ ဂျာကြီးက ထရပ်လိုက်တာ။ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်တာနဲ့ လီးက ဗြောင်းကနဲ့ ဆန့်ထွက်လာတာဗျို့။ သီတာဦး စောက်ဖုတ်ကို ဖိထောက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်ပြီ။

သီတာဦးလက်တွေကလည်း ဂျာကြီးခါးကို ဖမ်းဆွဲနေတာ။ နမ်းနေရင်း ဂျာကြီးက ဘယ်လက်နဲ့ လီးတဝက်လောက် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး စောက်ပတ်ကို အထက်အောက် ဒစ်နဲ့ ဖိပွတ်နေတော့တာပဲ။ လီးထိပ်က အပေါ်ဘက်ရောက်တိုင်း သီတာဦးခါးလေး တွန့်တွန့်နေတာ စောက်စိနဲ့ဒစ်ဖူး ထိုးမိတာနေမှာ။ ကြည့်နေရင်း သီးတာဦးခေါင်းလေး လန်တက်သွားပြီဗျို့။

” အို့ … အမေ့ …… ဖြည်းဖြည်းနော် …… ဦးမောင် ”

ဂျာကြီခါးက ကော့ပြီး သီတာဦးဖင်သားကြီးက နံရံမှာ ကပ်နေတာဗျ။ ၂ ချက်ဆောင့်လိုက် ၁ ချက်နားလိုက် ၅ ချက်လောက် ပစ်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဖိဖိလိုးနေတာဗျို့။ ဂျာကြီးက သူပစ်လိုးတိုင်း ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတဲ့ သီတာဦးမျက်နှာလေးကို အရသာခံကြည့်ရင်း လိုးနေတာပါ။

” ဗျစ် …… အ …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားအား …… ဇွိ … ဖွပ် … ဖွပ် ”

” ကောင်းလား … သီတာ ”

” အာကွာ … ဦးမောင်နော် ”

ဂျာကြီးက လိုးလိုက် မေးလိုက်နဲ့ဗျ။ သီတာဦးလည်း ဂျာကြီးရဲ့ ထိထိမိမိ လိုးချက်တွေ ရှောင်မရပါဘူး။ နောက်က နံရံခံနေတော့ ဂျာကြီး ပစ်ပစ်လိုးတိုင်း ကြိတ်ခံရုံပါပဲ။ ဂျာကြီးက တကယ်ကို ဆရာကြတာပါဗျာ။ သီတာဦး ခံနိုင်ရုံလေး ချောလိုးလိုက် စကားပြောလိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်ပေါ့။ နောက်ပိုင်း သီတာဦးလည်း လီးဒဏ်ခံနိုင်လာပြီး ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေတော့တာပဲ။

” အင့် … ဗျစ် … ရှီးးးးးးးးး … အို့ …… ကောင်း ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ … ဘွတ် …… အားးး …… ကောင်းတယ် …… ဆောင့်လိုး … ဦးမောင် …… ဟုတ်တယ် … မရပ်နဲ့တော့ …… အမလေးးးးးး အားးးး အားးးးး ”

နောက်ပိုင်းဂျာကြီးက စိတ်ကြိုက်အနေထားရောက်တော့ တရကြမ်း ပစ်ပစ်လိုးပစ်တော့တာ။ သီတာဦး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကော့ထိုးနေပြီဗျို့။ ဂျာကြီး လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း တအားအား ညည်းနေရတာပေါ့။ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးချက်တွေကြောင့် ကာမအရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားရင်း စောက်ရည်တွေ ဒုတိယအကြိမ်း ပန်းထွက်လာပြီဗျို့။

ဂျာကြီးကလည်း သီတာဦးစောက်ပတ်ကို လီးအရင်းထိဖိကပ်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာ။ နှစ်ဦးသား ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်တာဗျ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်နေတဲ့ သီတာဦး ဖင်သားစိုင်တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ဂျာကြီးက…

” သီတာ … လက်ထပ်ပြီးရင်လည်း … ဦးမောင်ကို ပစ်မထားရဘူးနော် ”

” အွန်းပါ … ဦးမောင်ရဲ့ … သီတာ့ အပျိုစင်ဘဝကိုလည်း … ဦးမောင်ကို ပေးထားတာလေ ”

” အဲတာကြောင့် … ဦးမောင်ကလည်း … စွဲလမ်းနေရတာပါကွာ ”

ချုပ်ကွက်တွေ မိုက်သဗျာ။ သီတာဦး လင်ယူပြီးတောင် သူ့ဆီလာကုန်းပေးရတော့မှာ ထင်တယ်။ သီတာဦးအခန်းပြင်မထွက်ခင် ကျုပ်နဲ့ဦနိုင်လည်း အောက်ပြန်ဆင်းပြေးရသေးတာ။ ပြီးမှ ဂျာကြီးဆီ ပြန်သွားရတာဗျို့။

ကျုပ်ရောက်တော့ ဂျာကြီးက ကျုပ်တို့အရပ်ထဲက နွယ်နွယ်လှိုင့်အကြောင်း မေးနေတာပါဗျာ။ ကျုပ်လည်း အမှန်တိုင်း ပြောပြလိုက်တယ်။

နွယ်နွယ်လှိုင်က အိမ်ပြင်ဖို့ ဂျာကြီးဆီ အပူကပ်နေတာတဲ့။ ဂျာကြီးကလည်း အကူညီပေးပြီး လိုးမှာပါ။ ယောင်္ကျားရှိရင် မလိုအပ်တဲ့ ပြဿနာတွေ ဖြစ်မှာစိုးလို့ ကျုပ်ကို သေချာအောင် ခေါ်မေးနေတာ။ အပြန်ကြ မုန့်ဖိုး တစ်သောင်းပေးတယ်ဗျို့။ ညနေပိုင်း မြို့ထဲ နှစ်ခေါက်မောင်းပြီး ဆီကျန်လေး ရောင်းစားတာ ၂ သောင်းကျော်ရတယ်ဗျ။ ဂျာကြီးပေးတဲ့ ၁ သောင်းရောဆို ဒီနေ့ ကြားပေါက်က ၃ သောင်းကျော်လောက် ရလိုက်တာပါ။

စက်ရုံဆင်းတာနဲ့ ဘီယာဝင်ဝယ်လိုက်တယ်။ အမြည်းက အရပ်ထဲရောက်မှ အာလူးကြော်ဝယ်လိုက်တာ အိမ်မှာ ဟင်းတွေလည်း ရှိသေးတယ်လေ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဂျာကြီးတို့ လိုးပွဲအကြောင်း တွေးမိတော့ သီတာဦးရဲ့ခေါင်းလေးမော့ပြီး အော်တဲ့အသံလေး ပြန်ကြားနေမိတာပဲ။

အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ငါးဦးကော်မတီ ထိုင်လိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။ ခဏနား ရေချိုးပြီးတော့ မှောင်စပြုပြီဗျို့။ ဘီယာ ပုလင်းဖောက် တစ်ခွက်ငှဲ့သောက်ပြီးမှ သောင်းအေးကို သတိရမိတာ။ မနက်က ကျုပ်တိုက်မယ်လို့ ချော့ပြောထားခဲ့တာလေ။ ရမ်တစ်ပိုင်းကျော်ကျော်လောက် အိမ်မှာ လက်ကျန်ရှိနေသေးတာ ဘီယာမသောက်လည်း ရမ်တိုက်မလို့ပါ။

ဒါနဲ့ သောင်းအေးတို့အိမ်ဘက် လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးပွင့်နေတော့ အသာလေး ဝင်ခဲ့လိုက်တာပေါ့။ ဖိနပ်တွေ ၂ ရံလုံးတွေ့တာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တော့ သောင်းအေး အိပ်ခန်းက အသံတွေကြားလိုက်မိတော့တာပဲ။

” အင်းပါ … ရှင့်အတွက် ပြောတာပါ ကိုသောင်းအေးရယ် … အမလေးးး ကျွတ် ကျွတ် … ရှင်က ငါလိုးမ လို့ ဆဲတာလေ ”

” အေးပါ … အေးစုရာ … ဘွတ် ဘွတ် … ငါလည်း နောက်ဆို ဆင်ခြင်မှာပါ … မနက်ပိုင်းလည်း … ဗျစ် …… ဘွတ် … မသောက်ဘူးဟာ … ဘွတ် ဘွတ် ”

” ကျမက ဘယ်တော့မှ ရှင့်အပေါ် မဖောက်ပြန်ဘူး စိတ်ချ … ဗြိ ဖလွပ် …… အ …… အားးးးး … ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ရှင့်လီး တစ်ချောင်းပဲ ဝင်ဖူးတာပါ … ကျိန်ဆို ကျိန်ရဲပါတယ်ရှင် …… ဗျစ် ဘွတ် အားးးးး … အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာ ”

ကျုပ်လည်း အသံလာတဲ့ဆီ အသာလေး ချောင်းတော့။ အားပါးပါးးးး … အေးပုက … ကုတင်ပေါ်မှာ ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး အိပ်ယာခင်းနဲ့ကပ်ထားပြီး ဖင်ကိုထောင်ပေးထားတာ လေးဖက်လေးဗျို့။ သောင်းအေးက အေးပုဖင်ကြီးနောက်က နေရာယူပြီး ခါးလေးကို စုံကိုင်လိုးနေတာဗျ။ မနက်က ရန်ဖြစ်ကြတာကို သင်ပုန်းချေရင်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လိုးနေကြတာဗျာ။

ကျုပ်လည်း ဆက်မကြည့်တော့ပါဘူး အသာလေးပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်ခါစကမှ ဂွင်းထုထားတာလေ။ ကျုပ် အိမ်ဘက်ပြန်လျှောက်လာရင်း ပြုံးမိတယ်ဗျာ။ မိန်းမတွေများ ငါလိုးမ ဆဲရင်သာ မခံနိုင်တာ တကယ်လိုးပြီဟေ့ဆိုရင် ဖင်ထောင်ပေးတာပဲဗျို့။

……………………………………

အခန်း ( ၆ )

” ကျွတ် … ကျွတ် ”

ညက အသောက်များတော့ ခေါင်းတွေ ထိုးကိုက်နေတာ။ သူများတွေလို နှပ်လို့မရဘူးဗျို့။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ဘလက်တီးလေး သံပရာသီးညှစ်သောက်ပြီး စက်ရုံသွားရတာ။ ကံကောင်းချင်တော့ နေ့တပိုင်းပဲ မောင်းပေးရတာဗျ။ ဒါနဲ့ အိမ်ပဲ ပြန်လာလိုက်တယ်ဗျာ။ ခေါင်းကလည်း ထိုးကိုက်နေတာနဲ့ ရမ်နှစ်ပက်လောက် ထပ်ကစ်ပစ်တာ ခဏနေကြ ရီဝေဝေလေးနဲ့ ခေါင်းကိုက်တာတွေ ယူပစ်သလို ပျောက်သွားတာ။ ခဏလှဲနေတုန်းလေး ကိုသံချောင်းကြီး ပြာရိပြာယာနဲ့ ရောက်လာတော့ပဲ။

” ဘဦး … အလုပ်နားတာလား … ငါ့ ယောက်ဖ မနက်က ဆုံးပြီကွာ ”

” ဟာ … မနေ့ကမှ အကောင်းကြီးဗျာ ”

” သွေးဆောင့်တက်တာ ပြောတယ် … မနက်က မူးလဲလို့ ဆေးရုံပို့ကြတာ လမ်းတင် အသက်ထွက်သွားတာကွ ”

” ဟုတ် ဟုတ် … လာပြီဗျာ ”

ကျုပ်လည်း အရက်ပုလင်းတွေ ပြန်သိမ်း အိမ်သော့ခတ်ပြီး ကိုသံချောင်းနဲ့ လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကိုသံချောင်း ညီမဝမ်းကွဲလင်မယားက ဒီရပ်ကွက်ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူးဗျ။ ရွာဘက်ကလို့ ပြောတာပဲ။ ကိုသံချောင်းက တစ်ယောက်ထဲသမားဆိုတော့ အခန်းခွဲပြီး သူတို့လင်မယားနဲ့ အတူနေကြတာပါ။ ပြောင်းလာတာ ၂ နှစ်လောက်ရှိပြီ ပြောင်းကာစကလည်း ကိုသံချောင်း ညီမ မသန်းမြင့်က ဗိုက်ကြီးနဲ့ဗျ။

သူယောင်္ကျား ကိုမြင့်စိန်က ပိန်ပိန်ဖြူဖြူပါ။ မသန်းမြင့်က ကိုယ်လုံးတောင့်တယ်။ ကိုမြင့်စိန်က လူသာပိန်တာ ကြုံရာကျပန်း အကုန်လုပ်ပြီး ငွေရှာတတ်တယ်။ ဆေးလိပ်မသောက် အရက်မသောက်ပေါ့။ အဲ… ဒါပေမယ့် အလိုးတော့ သန်တယ်ဗျို့။ ရောက်ခါစ မသန်းမြင့် ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့ကို နေ့တိုင်းလိုးတာ။ ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်း ချောင်းနေကြပါ။

ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့ မသန်းမြင့်က ပက်လက်လှန်ရဲ့လေး ပေါင်ဖြဲပေးထားတာဗျ။ ကိုမြင့်စိန်က ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး ပေါက်ဂွထဲ မျက်နာအပ်ထားတာဗျို့။

” အ …… ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိန်ရယ် … ယက်ယက် … အင်း … ဗိုက်ကြီးထဲက ရှင်ကလည်း စောက်ပတ်ယက်မပေးတော့ဘူး ”

” ငါလည်း ယက်ချင် လိုးချင်တာပေါ့ မိန်းမရယ် … လူမလစ်တာက တမျိုး … ဗိုက်ထဲက ကလေးထိမှာလည်း စိုးရိမ်ရသေးတာ ”

” အပိုတွေပါ … ဟွန့် … ရှင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကို လှန်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာကိုများ ”

” စိတ်ဖြေတာပေါ့ မိန်းမရယ် … ခိခိ ”

ကိုမြင့်စိန်က စောက်ဖုတ်ယက်ရင်း တခိခိနဲ့ ရယ်နေသေးတာ။ မသန်းမြင့်ကတော့ သူ့ဗိုက်ကြီးပွတ်ရင်း မသိမသာလေး ဖင်ကော့ပေးနေတာဗျ။ လိုက်လည်းလိုက်တဲ့ လင်မယားဗျာ။ ကိုသံချောင်းတော့ သူ့ညီမမို့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိ။ ကျုပ်ကတော့ ဗိုက်ကြီးသည်လိုးတာ မမြင်ဖူးလို့ မလွတ်တမ်းကြည့်နေမိတာဗျို့။

ခပ်ကြာကြာလေး ယက်ပေးပြီးတော့ ကိုမြင့်စိန်က ဒူးထောက်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ပစ်လိုက်တော့တာပဲ။ ဗိုက်ကြီးဘေးကို ဘယ်လက်ကထောက်ပြီး ညာလက်နဲ့လီးကိုကိုင်ရင်း သွင်းမယ်အပြု…

” နေပါဦး … ကိုစိန်ရယ် … ကျမလည်း ရှင့်လီးကို စုပ်ချင်သေးတာ ”

ကိုမြင့်စိန်က မသန်းမြင့်ဘေးကနေ ဒူးထောက်တိုးကပ်ရင်း မျက်နာနားအရောက် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေထားနဲ့ လီးကိုပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်တာ။ ဘယ်ချိန်ထဲက စုပ်ချင်နေမှန်း မသိဘူးဗျို့။ ကလေးနို့စို့သလို ကိုမြင့်စိန် ဒစ်ကြီးကို ဆွဲဆွဲစုပ်တော့တာပဲ။ အားရကျေနပ်အောင် စုပ်ပြီးမှ လိုးခိုင်တာဗျ။ ကိုမြင့်စိန်က တကယ်လည်း ဗိုက်ထဲက ကလေးထိမှာစိုးရိပ်နေပုံပါ။

ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လိုးပေးနေတာ။ မသန်းမြင့်က အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဒူးထောက်လိုးနေတဲ့ ကိုမြင့်စိန်ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်ချိတ်တင်ပြီး လီးအရင်းထိဝင်အောင် ဆွဲကပ်နေတော့တာ။ တော်တော်လေးကြာမှ နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်ထိပ် ရောက်တာဗျ။ ဒါတောင် မသန်းမြင့်က သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုမြင့်စိန်လီးကို စိမ်ထားခိုင်းနေသေးတာ။ ခဏနေမှ လီးကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လည်း အရင်ကဟာတွေပြန်တွေးရင်း လျှောက်လာလိုက်တာ…

ဟော … ကျုပ်ရောက်တော့ မသန်းမြင့်တစ်ယောက် နောက်တဗိုက်နဲ့ မပေဋာမြေလူးသလိုပေါ့။ ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ငိုယိုနေတာ။ ကိုမြင့်စိန် အလောင်းဘေးမှာ မသန်းမြင့်နဲ့ အရပ်ထဲက လူ ၅ ယောက်လောက် ကလေး ၃ ယောက်လောက် ဝိုင်းနေကြတာဗျ။ ဒီလိုနဲ့ ရက်လည်တဲ့အထိ ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းအိမ် နေ့တိုင်းသွားကူပေးနေတာ။ ပြဿနာက ရက်လည်ပြီး ၁ ပတ်လောက်နေမှ စတာဗျို့။

မသန်းမြင့်က မွေးရက်မရောက်ပဲ ဗိုက်တွေ တအားနာတယ်ပြောလို့ ဆေးရုံတင်ကြတာ ကလေးက အသေလေး မွေးတာဗျ။ တစ်ပူပေါ်နှစ်ပူဆင့်တာပေါ့။ ကလေးအကြီးလေးကို ကိုမြင့်စိန် မိဘတွေက စောင့်ရှောက်ဖို့ ခေါ်သွားလေရဲ့။

ကိုသံချောင်း အိမ်က ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ မို့ ကျယ်တယ်ဗျ။ အိမ်ရှေ့ ၁၀ ပေလောက်ချန်ပြီး နောက်ဖေး ၁၀ လောက်က အိမ်သာနဲ့ ရေဘုံပိုင်လေး ဆောက်ထားတာပေါ့။ အလယ်က ပေ ၄၀ ပတ်လည်ကို ဝင်းပြည့်ခြံပြည့်ဆောက်ပြီး နှစ်ခြမ်းခွဲနေကြတာ။ အရင်က မသန်းမြင့်တို့ မိသားစုနဲ့ ကိုသံချောင်းကြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပေါ့။ အခုကျ ညီမဖြစ်သူ မုဆိုးမကို စောင့်ရှောက်ရင်း နေရတော့တာ။

……………………………………………………….

” ဟဲ့ … သန်းမြင့် … ထော့နင်းထော့နင်းနဲ့ ဘာဖြစ်လာတာလဲ ”

” ရပ်ကွက်ထိပ်က ကိုမြင့်စိန် ပြန်လာတတ်တဲ့အချိန်လေး သွားကြည့်တာပါ အစ်ကိုရယ် … ချော်လဲလာလို့ ”

သံချောင်းလည်း ညီမဖြစ်သူ ခြေထောက်အား ဒဏ်ကြေဆေးလိမ်းပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ပို့လိုက်သည်။ ညစာချက်ပြုတ်ပြီးစဉ် အိပ်ခန်းထဲမှ ညီမဖြစ်သူ အသံပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။

” အစ်ကို သံချောင်း ဘာဟင်းချက်တာလည်း ”

” နေ့လည့်က ဒေါ်သိန်းပေးထားတဲ့ ငါးချက်ကျန်သေးတယ်ဟ နင့်ဖို့ …။ အခု ငါ့အတွက် ဘဲဥအချဉ်ချက်လေး ချက်ထားတာ … နင် စားတော့မလား ”

မသန်းမြင့်တစ်ယောက် လင်သေ မုဆိုးမ ပူပူနွေးနွေးမို့ ဘေးအိမ်တွေကလည်း ဂရုစိုက်ကာ ဟင်းချက်ပို့ပေးကြသည်။

” မစန်းတို့အိမ် ဘာချက်လဲ သွားမေးပေးပါ့လား အစ်ကိုသံချောင်း အသားဟင်းဆို ဘာနေနေ ကျမစားဖို့ တစ်ခွက်လောက် တောင်းခဲ့ ”

” အေးပါဟာ … ငါသွား ယူပေးပါ့မယ် ”

ကိုသံချောင်းလည်း အံသြနေမိသည်။ ခါတိုင်း ဝက်သား အမဲသားများအား ညှီတယ်ဟုဆိုကာ မစားတတ်သည့် ညီမဖြစ်သူက ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား အသားဟင်း တောင်းနေတော့သည်။ အရင်ရက်က အပူမီးတွေကြောင့် အားအင်မရှိသဖြင့် အသားငါး စားချင်သည်ဟု တွေးကာ နောက်ရက် အမဲသားချက်ကျွေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ နောက်ရက်များတွင် မသန်းမြင့်မှာ အသားဟင်းပါမှ ထမင်းစားတော့သည်။

” စားလို့ကောင်းလိုက်တာ … အမဲသားရှိသေးလား ”

” ဟင် … အမဲသား ၁ ပိသာချက်တာ နင်တစ်ယောက်ထဲ စားနေတာ … ငါဖြင့် နည်းနည်းပဲ … မဝသေးဘူးလား … အများကြီးစားရင် အစာမကြေပဲ နေမယ်ဟ ”

” ကျမ စားကောင်းလို့ စားတာ အစ်ကို သံချောင်းက မသထာဘူးလား ”

” ဟုတ်သားပဲ သံချောင်းရယ် သူ့ခင်မျာ လင်ကသေ သားလေးနဲ့လည်း ခွဲနေရတာ စိတ်ထဲ ခံတွင်းတွေ့ရာ စားပါစေဟယ် ”

” ဟာ … လာဗျို့ … ဒေါ်သိန်း … ကျနော်က ရင်ပြည့်ရင်ကယ် ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါဗျ ”

မောင်နှမနှစ်ယောက် ထမင်းစား စကားပြောနေချိန် ဘေးအိမ်မှ ဒေါ်သိန်းရောက်ရှိလာကာ ဝင်ပြောနေတော့သည်။ ကျန်တဲ့ အမဲသားဟင်းများ ဒေါ်သိန်းမှ ထည့်ပေးရာ မသန်းမြင့် တစ်ယောက် အားရပါးရ ထိုင်စားနေတော့သည်။ ထမင်းစားပြီး ရေနွေးနှင့် ထန်းညှက် အချိုတည်းနေရာ မသန်းမြင့်မှ အကြောများတက်သည်ဟု ဆိုကာ ဒေါ်သိန်းအား နှိပ်ခိုင်းနေတော့သည်။ နောက်ရက်များတွင် အိမ်ပြင်မထွက်ပဲ အခန်းအောင်းကာ အစားအသောက်တွေပဲ တောင်းနေတော့၏။

…………………………………………………………..

” အဲဒါပဲ … ဘဦးရာ … ငါလည်း စိတ်ညစ်လှပြီ … ရေချိုးပေးရင်တောင် မနည်းချော့မော့ ပြောနေရတာ ”

ကျုပ်လိုက်သွားတော့ မသန်းမြင့် သတင်းကြောင့် အရပ်ထဲကလူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လာမေးနေကြတာဗျ။ အအေးဗူး မုန်ထုပ်တွေ အစုံပေါ့။ မသန်းမြင့်က အဲဒါတွေမထိဘူးဗျို့။ လာသမျှလူတွေကို အကြောတက်လို့ဆိုပြီး နင်းနှိပ်ခိုင်းနေတာပဲ။

ကိုသံချောင်း ကျွေးတဲ့ အသီးအရွက်ကြော်တွေဆို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ လွင့်ပစ်နေတော့တာ။ အမဲသား ဝက်သားပဲ တတွတ်တွတ် တောင်းတာဗျို့။ ကိုသံချောင်းကိုလည်း မသထာရေစာ ကျွေးတယ်ပြောပြီး ရန်လုပ်နေသေးတယ်။ အမဲသား ဝက်သားပဲ အမြဲစားနေတော့ ဘေးအိမ်တွေရော ကိုသံချောင်းကပါ စိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်း ဖြစ်လာကြတာ။

အရင်က အသားငါးဆို လုံးလုံးမစားတဲ့ မသန်းမြင့် အခုဆို အသားမပါရင် ထမင်းမစားတော့ဘူးလေ။ ဒီလောက်စားနေတာတောင် မသန်းမြင့်ကိုယ်လုံးက ပိန်လိုက်နေတာဗျ။ အသံကြားတာနဲ့ ခေါ်နှိပ်ခိုင်းတာကလည်း ထူးဆန်းနေပြန်ရော။

နေ့ရော ညရော ခေါ်နှိပ်ခိုင်းတော့ ဘယ်သူမှ လုပ်မပေးချင်တော့ဘူးလေဗျာ။ လူမလာရင် ကိုသံချောင်းကြီး သွားခေါ်ခိုင်းတော့ ကိုသံချောင်းလည်း အရပ်ထဲ မျက်နှာပူနေရပြီ။ ဒေါ်သိန်းကတော့ ရက်ခြား လာလာစောင့်အိပ်ပေးနေရှာတယ်။ ၂ ပတ်လောက်နေတော့ ဒေါ်သိန်းက ကိုသံချောင်းကို ပြောပြတာဗျ။ ဒေါ်သိန်းအိပ်တာနဲ့ မသန်းမြင့်က မီးဖိုချောင်ထဲ ထသွားပြီး မနက်ချက်ဖို့ ဝယ်ထားတဲ့ အမဲသားတွဲ တချို့တဝက်ကို အစိမ်းလိုက် ယူစားနေတာတဲ့ဗျို့။

အဖိတ်နေ့ညကြ ကိုသံချောင်းက လာခေါ်လို့ ကျုပ်လည်း လိုက်သွားလိုက်တယ်။ စပ်စုချင်တာလည်း ပါတာပေါ့။ ညပိုင်း ဘီယာ တစ်လုံးစီ ကစ်ပြီးမှ အိပ်ရာဝင်ကြတာ။ ဒေါ်သိန်းပြောတာ ဟုတ်တယ်ဗျ။ ည ၁၂နာရီကျော်တော့ မသန်းမြင့် အခန်းထဲက တရှပ်ရှပ်နဲ့ ခြေသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုသံချောင်းကလည်း ကျုပ်ကို လက်ကုတ်ပြီး နိုးတာ။ ကျုပ်က နိုးနေပါပြီဗျာ။

မသန်းမြင့်က သူ့အိပ်ခန်းကနေ မီးဖိုခန်းဘက် သွားပြီး မနက်ချက်ကျွေးဖို့ ညနေက ဝယ်ထာတဲ့ အမဲသားတွေ အသံမမြည်အောင် ကြောင်အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး စားနေတာဗျို့။ အဲဒီချိန်မှာပဲ ကျုပ်က အသက်အောင့်ကြည့်ရင်း ချောင်းဟမ့်မိလိုက်တာ။ ချက်ချင်းပဲ မသန်းမြင့်က ကြောင်အိမ်တံခါး ပြန်ပိတ်ပြီး သူ့အိပ်ခန်းဘက် ဝင်ပြေးသွားတော့တာပဲ။

မကြာပါဘူး တစ်ရပ်ကွက်လုံးက မသန်းမြင့်တစ်ယောက် ဖုတ်ဝင်နေပြီလို့ ပြောနေကြတော့တာ။ ကိုသံချောင်းလည်း လက်လှမ်းမှီရာ မေးမြန်းပြီး ဖုတ်ဝင်တာကို ထုတ်ဖို့ စုံစမ်းတော့တာပဲ။ လူတွေကလည်း အမျိုးမျိုးပါဗျာ။ တချို့က မသန်းမြင့်အိပ်ရာအောက် သြဇာညွှန့် ထိုးထည့်ထားပေါ့။ တချို့ကလည်း ခုံဖိနပ်ကို ခေါင်းရင်းအောက်နား ထားပေါ့။

ကိုသံချောင်းကြီးလည်း ပြောသမျှ အကုန် လိုက်လုပ်ရှာပါတယ်။ မထူးခြားပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်လည်း တခါမှ မကြုံဖူးတော့ အကြံမပေးတတ်ပါဘူး။ နောက်ဆုံး ဒေါ်သိန်းက တတ်ကျွမ်းတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ကို ရှာဖို့ ပြောနေတာပါ။

မှတ်မှတ်ရရပါပဲ ဖုတ်ထုတ်တဲ့နေ့က ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းတို့အိမ် မနက်ထဲက ရောက်နေတော့တာဗျို့။ ထုတ်ပေးမယ့် ဂိုဏ်းဆရာကို မြင်တာနဲ့ မသန်းမြင့် ပါးစပ်က ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးတွေ ထွက်လာတာဗျ။ ကျုပ်ရော ဘေးက ဝိုင်းကြည့်နေတဲ့ သူတွေရော ဝါးကနဲ့ ရယ်မိကြသေးတာ။

” နင်တို့က ငါ့ကို နှင်ချင်လို့ အစုပ်ပလုပ်ကောင်ကို ခေါ်လာတယ်ပေါ့ … ဒါပဲ ရမယ် မအေလိုးရေ ”

မသန်းမြင်က အိပ်ယာပေါ်က ထရပ်ပြီး ထမိန်လှန်ပြတာဗျို့။ စောက်မွှေးအုံကြီးက မဲတူးချိတ်နေတာပဲ။ ဘယ်လက်နဲ့ လှန်ပြီး ညာလက်က စောက်ဖုတ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ပုတ်ပြနေတာ ခိခိ။ ဂိုဏ်းဆရာက ဘာမှ မပြောဘူးဗျ သူ့အလုပ်သူလုပ်နေတာ။

အိပ်ခန်းပတ်ပတ်လည် အမွှေးတိုင် ထွန်းရင်း ပါးစပ်က ဂါထာလိုလို မန္တာန်လိုလို ရွတ်ဖတ်နေတာဗျ။ အိပ်ခန်းပတ်ပတ်လည်း အကုန်ထွန်းပြီးမှ သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ဆေးဖယောင်တိုင်ထင်တယ်ဗျို့ အဲဒီ ဖယောင်းတိုင်ရွှေရောင်လေးကို မသန်းမြင့် ခေါင်းရင်းဘက် ထွန်းလိုက်တာ။ မသန်းမြင့်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး ပါးစပ်က ဂါထာမန္တာန်ကို မပြတ်ရွတ်နေတုန်း သိပ်မကြားဘူးဗျ မသန်းမြင့်မျက်နာလေး ညိုးကြသွားတယ်။

ဂိုဏ်းဆရာက ပိတ်ဖြူစတစ်စ အိပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ရင်း ကိုသံချောင်းကို မသန်းမြင့် အိပ်ယာဘေး ခင်းခိုင်းလိုက်ပြီ။ ဆန်တပြည်တောင်းလို့ ကျုပ်ပဲ အရပ်ထဲကဆိုင် ပြေးဝယ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ ဂိုဏ်းဆရာက ကျုပ်ပေးတဲ့ ဆန်တွေ ပိတ်ဖြူပေါ်သွန်ပြီး လူပုံဖော်နေတာ။ ဆရာလုပ်သမျှ ကျုပ်တို့လည်း ငေးကြည့်မိနေတော့ မသန်းမြင့်ဆီတောင် အာရုံမရောက်တော့ပါဘူး။ မသန်းမြင့်ခေါင်းရင်းက ဖယောင်းတိုင် တစ်ဝက်ကုန်တော့…

” အစ်ကို သံချောင်း ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနေလို့ ရေလောင်းပေးပါဦး ကယ်ပါဦးရှင် … အဟင့် ဟင့် ”

ဂိုဏ်းဆရာက ကိုသံချောင်းကို ခေါင်းရမ်းပြရင်း ဂါထာပဲရွတ်နေတာဗျို့။ ချက်ချင်းပဲ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ မသန်းမြင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး တကိုယ်လုံး တုန်နေတော့တာ။ သူ့ကိုယ်သူ ရင်ဘတ်တွေ မျက်နှာတွေ ဗိုက်တွေ ပေါင်တွေ ပုတ်ရင်း ငိုယို တောင်းပန်နေတော့တာဗျာ။

” အမလေးးးး … ပူလိုက်တာ … ကြောက်ပါပြီရှင် … နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး … အီးဟီးးးး အဟင့်ဟင့် ”

တကိုယ်လုံး ရေလောင်းချိုးထားတဲ့ အတိုင်းပဲဗျာ။ မသန်းမြင့်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ရင်း ချွေးတွေ ထွက်နေတာဗျို့။ ကျုပ်တို့လည်း ဖယောင်းတိုင်မီး အမြန်ကုန်ဖို့ ဆုတောင်းနေမိတာပါ။ မသန်းမြင့်လည်း သနားလှပါပြီ။ ဖုတ်က ဘယ်နေမှန်းမသိပေမယ့် လောလောဆယ် ကိုယ့်လူခံနေရတာလေဗျာ။ အိပ်ခန်းတစ်ခုလုံး မသန်းမြင့် ညည်းသံမှအပ ဘာသံမှ မကြားရပါဘူး အကုန်ငြိမ်ပြီး ကြည့်နေကြတာ။ အတော်ကြာမှ ဖယောင်းတိုင်မီး ကုန်ပြီး ငြိမ်းသွားတာဗျို့။ မသန်းမြင့်လည်း ထိုင်ရင်း ရှေ့ကို ကုန်းကုန်းလေး မှောက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့တာပဲ။

” ကဲ … ဒီက … အမျိုးသမီး ခန္ဓာမှာ ကပ်နေတဲ့ … မကောင်းဆိုးဝါး ထွက်သွားပါပြီ ”

” ရေ … ရေ …… ရေပေးပါရှင် ”

” ရေ …… ရေ …… ရေ ”

ဂိုဏ်းဆရာရှေ့ ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ မသန်းမြင့် မျက်နှာအမော့မှာ ချက်ချင်းပဲဗျို့။ အသားအရေက သွေးရောင်လွမ်းလာပြီး မျက်နှာလေးက ကြည်လာတာဗျ။ ခါတိုင်းလို ညိုညစ်ညစ် အသားရည်မဟုတ်ပဲ အသားအရည်က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတာပဲ။ အဲဒီကြမှ ဝိုင်းကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်လည်း ပွစိပွစိနဲ့ စကားသံတွေ ဆူညံ့လာရော။ မသန်းမြင့် ချော်လဲတုန်းကတည်းက မကောင်းဆိုးဝါးက ဝင်ပူးပြီး စားသောက်နေတာတဲ့ဗျ။ ပိတ်ဖြူပေါ်က ဆန်နဲ့ပုံဖော်ထားတဲ့ လူရုပ်ကို စုပုံပြီး ဂိုဏ်းဆရာက ဆွမ်းချက်လောင်းဖို့ မှာသွားသေးတယ်။ နောက် ၃ ရက်လောက်ကြ မသန်းမြင့်လည်း ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်ပြီး ရပ်ကွက်ထဲ လျှောက်သွားနေတော့တာပဲဗျာ။

……………………………………….

အခန်း ( ၇ )

ဒီနေ့ အလုပ်နားရက်ဗျို့။ နေ့လည် ၂ နာရီလောက် ကိုသံချောင်းနဲ့ ကိုအောင်စိုးတို့ ရောက်လာကြတာ။ လက်ထဲ အထုပ်တွေ ကိုင်ပြီး တံခါးဖွင့်ရင်း ဝင်လာကြတာဗျ။

” ဘဦးရေ … ပန်းကန်တွေ ယူကွာ ”

” ဘာတွေလဲဗျ … ကိုသံချောင်းရ ”

” ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ အကြော်ကွ … အောင်စိုး မနေ့က အလုပ်ရလာလို့ ငါတို့ လာကျွေးတာတဲ့ ”

ကိုအောင်းစိုးက လက်သမား အဖြူထည်ပေါ့။ အလုပ်က ရတစ်ချက် မရတစ်ချက် အရက်သောက်ချင်ရင် ကျုပ်တို့ကပဲ တိုက်လိုက်တာပါ။ သူငွေရွှင်တုန်းလေး ပြန်ဝယ်ကျွေးတာနေမှာ။ ကျုပ်လည်း ပန်းကန်ပြားတွေ ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကောက်ညှင်းပေါင်းရယ် အကြော်ရယ် အချဉ်ရည်တောင်ပါသေးဗျာ။ ရေနွေးတည်တဲ့ အိုးလေး ပလပ်ထိုးပြီး တည်ထားလိုက်တယ်။ ကောင်ညှင်းပေါင်းစားရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေကြတာပေါ့။ ရေနွေးဆူတော့ ခရားအိုးထဲ ပြောင်းထည့် လက်ဖက်ခြေက်လေး ခတ်ထားလိုက်တာ။ စကားပြောရင်း ကိုသံချောင်းက ထဖောက်ပါလေရော။

” ဟျောင့် ဘဦး … မင်းလည်း အခုထိ အိမ်ထောင် မပြုသေးဘူး … ဘာလဲ နယ်မှာ … ရည်းစားသနာများ ကျန်ခဲ့လို့လား ”

” ကြံကြံဖန်ဖန် … ကိုသံချောင်းရာ ခိခိ ”

” ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုဘဦးက လူချောပါ … ဘာလို့ အခုထိ မိန်းမ မယူသေးတာလဲ ”

ကျုပ်နဲ့ကိုသံချောင်း ပြောနေတာကို ကိုအောင်စိုးကပါ ဝင်ထောက်နေတာဗျာ။ ဖျက်ကနဲ့ လွန်ခဲ့တဲ ၁၀ နှစ်လောက်က အဖြစ်ပျက်လေး တွေးမိလိုက်သေးတယ်။ စကားလွဲလည်း ကိုသံချောင်းနဲ့ ကိုအောင်စိုးက ဒီဘူတာပဲ ပြန်ပြန်စိုက်နေကြတာ။ မူးလည်း မမူးပါဘူးဗျာ ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ အကြော်စားနေကြတာကို။

” ရည်းစားတော့ မရှိဘူးဗျ … ဒါပေမယ့် … ပတ်သက်ဖူးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိခဲ့ဖူးတယ် ”

” ဟေ ”

” ဟမ် ”

ကိုသံချောင်းရော ကိုအောင်စိုးရော မျက်မှောင်တွေ ကြုတ်ပြီး ကျုပ်ကို ဝိုင်းကြည့်နေတာဗျို့။

” ဘဦးရာ … ရှင်းရှင်းပြောပါဟ … မင်းဟာ … မသောက်ပဲ မူးနာလား … ငါလိုးတဲ့ ”

ကိုသံချောင်းက အကြော်တစ်ဖဲ့စားရင်း ဆဲနေတာဗျ။ ကိုအောင်မိုးကတော့ ရေနွေးပန်ကန် မှုတ်သောက်ရင်း ကျုပ်ကို နားမလည်နိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတာပေါ့။

” ဒီလို ကိုသံချောင်းရ … နယ်မှာ ကျုပ်အသက် ၂၀ လောက်က မိဘတွေမရှိတော့ ဦးလေးလင်မယားက ပြုစုစောင့်ရှောက်ထားတာ…။ အလုပ်ကလည်း မယ်မယ်ရရ မရှိပါဘူး…။ အဲဒီအချိန်မှာ ကလေး ၂ ယောက် အမေ မမနွဲ့နဲ့ ပက်သက်ခဲ့တာပါ…။ နောက်တော့ ဒီမြို့ရောက်လာရတာပေါ့ဗျာ ”

” ဟာ … သေချာလေး ပြောပါဟ … လီးတဲ့ … မင်းပြောတဲ့ မမနွဲ့က လှလား ဘဦး ”

” ပြောပါမယ် ကိုသံချောင်းရာ …။ မမနွဲ့က ကျုပ်ထက် ၇ နှစ်ကြီးတယ်ဗျ…။ သူ့ယောင်္ကျားက ထော်လာဂျီမောင်းတာ…။ သူက ဆန်တွေ တခြားနယ်ဘက် တက်ရောင်းတာ တစ်လတစ်ခါ ငွေသွားတောင်းရတာပေါ့…။ အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ညိုချောကြီးဗျ…။ မျက်နာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ အထူးခြားဆုံးက ညာဖက်နှုတ်ခမ်းထောင့် အပေါ်က မှဲ့နက်လေးပဲ…။ ဈေးသည်ဆိုတော့ စကားပြောပါးနပ်တာပေါ့…။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပေမယ့် မယ်ဗမာ ကိုယ်လုံးဗျ…။ တင်တွေရင်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူ အတော်ကြည့်ကောင်းတာဗျို့ ”

” ဟာ … မိုက်ပြီ ဘဦးရေ … ဒါနဲ့ မင်း လိုးခွဲလိုက်တယ် ဆိုပါတော့ ”

” တိန် … ကျုပ်ပြောတာ နားထောင်ပါ ကိုသံချောင်းရာ … ခင်ဗျားက ထစ်ကနဲ့ဆို လိုးချင်နေတာ ”

” ဆောရီးပါ … ငါ့ကောင်ရ … ပြောပြော ”

ကိုအောင်စိုးကတော့ ဘာမှ ဝင်မပြောဘူး ကျုပ်ပြောတာပဲ ငြိမ်နားထောင် နေတာပါ။

” တစ်ရက်ကျ … မမနွဲ့တို့ အိမ်က ဆူညံနေပြီး … သူ့အမျိုးတွေပါ ရောက်နေတာဗျို့…။ မနက်အစောကြီးဗျ… ငိုတဲ့သူကငိုနဲ့ပေါ့…။ အိမ်ချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ အကုန်ကြားနေရတာပဲ…။ မမနွဲ့ယောင်္ကျား ညက ထော်လာဂျီမောင်းရင်း အက်စီးဒင့်ဖြစ်တာ ပွဲချင်းပြီးပဲဗျာ…။ ယောင်္ကျားဆုံးတော့ မမနွဲ့လည်း ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်မပြေဖြစ်လာတော့တာဗျ…။ အရင်က နယ်ဘက် ဆန်ဖိုးတွေ သွားတောင်းရင် ၂ ညအိပ် ၃ ရက် ခရီးမျိုးတွေလေဗျာ။

သူ့ယောင်္ကျားရှိတုန်းက ယောင်္ကျားနဲ့အတူ သွားတောင်းကြတာပေါ့…။ အခုကြ မမနွဲ့တစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ သွားရေးလာရေး ခက်ခဲနေတာ…။ အဲဒီမှာ အိမ်က ဦးလေးတို့နဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ကျုပ်ကို မမနွဲ့က အကြွေးတောင်း ခေါ်သွားတော့တာ…။ အပြန်ကျ ဦးလေးတို့ကိုလည်း ပိုက်ဆံကန်တော့တယ်…ကျုပ်လည်း မုန့်ဖိုးသက်သက် ပေးတာပေါ့…။

ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့ ခရီးထွက်ရင် မမနွဲ့ကလေးတွေကို ဦးလေးတို့လင်မယားကပဲ စောင့်ရှောက်ပေးနေရတာ…။ ကြာတော့ လူချင်းရင်းနှီးလာတာပေါ့ဗျာ…။ သူ့အိမ်လည်း ကျုပ်က ဝင်ထွက် ကျုပ်တို့အိမ်လည်း ဝင်ထွက်ပေါ့…။ မမနွဲ့က ကျုပ်ကို မောင်တစ်ယောက်လို သဘောထားတာဗျို့…။ တခါတခါ ကျုပ်ရှေ့ ထမိန်ဖြန့်ဝတ်ရင် ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေး အောက်က စောက်ဖုတ်ကြီး မြင်နေရတာပဲ ”

” မိုက်တာ ဘဦးရာ … ငါသာဆို … ဟင်းဟင်းးး ”

” ဘာမိုက်တာလဲ … ကိုသံချောင်းရာ ”

” ဟာ … ငတုံးရ … ဟိုက လင်သေလို့ လီးမျှော်နေတာလေ … မင်းနေရာ ငါသာဆို ကုန်းယက်ပစ်မှာ ”

” ကိုသံချောင်းရာ … ကိုဘဦးပြောတာလေး နားထောင်ပါဗျ … ခင်ဗျားကလည်း တဆိတ်ရှိ ယက်မယ် လိုးမယ် ဒါပဲ ”

ကိုအောင်စိုးကပါ ဝင်ပြောတော့ ကိုသံချောင်းလည်း ငြိမ်သွားတော့တာပေါ့။

” မမနွဲ့ အဝတ်စားလဲတုန်း ဝင်သွားမိရင်လည်း ဘာမှ မပြောဘူးဗျ…။ တခါတခါ ဘော်လီချိတ်တောင် ချိတ်ခိုင်းနေသေးတာ…။ ထိုင်လျက်တန်လန်းနဲ့ ခါးအောင်ရောက်နေတဲ့ ထမိန်က လျော့ပြီး ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေ မြင်ရင် ကျုပ်တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ဗျို့…။ မမနွဲ့ ညှောင်းညာလို့ နှိပ်ပေးရင်လည်း ဒူးထောက်နှိပ်ရတာမို့ ပုခုံးပေါ်က ကျော်ကြည့်ရင် နို့အုံတွေ မြင်နေရတာ နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ခပ်ညိုညိုလေးပေါ့…။

တခါတခါ မမနွဲ့က သူ့အိမ်မှာ ပက်လက်လှန်ရင်း အနှိပ်ခံတာဗျ…။ ခြေသလုံးတွေ နှိပ်ပေးတုန်း ဘာမှ မဖြစ်ပေမယ့်… ပေါင်ရင်းရောက်ရင် ကျုပ်စိတ်တွေ မရိုးမယွ ဖြစ်ဖြစ်လာတာ။ အောက်က လီးကလည်း တောင်တောင်နေတော့ မျက်နာပူသလို ဖြစ်မိနေတာပဲဗျာ။ မမနွဲ့ကတော့ ပက်လက်လှန်ယက်လေး ကျုပ်ပေါင်ကြားကို တချက်တချက် ကြည့်နေတတ်တာ ..”

” ဟာ … အဲတာ ဂွင်ကွ … ဘဦးရ … ဟို ဟို … ထားပါကွာ ဆက်ပြော ”

ကျုပ်နဲ့ကိုအောင်စိုးက ပြိုင်တူကြည့်လိုက်တော့ ကိုသံချောင်းလည်း သူပြောမယ့် စကား ဆက်မပြောပဲ တဟိုဟိုနဲ့ ရပ်သွားတာပါ။

” ကျုပ်လည်း အဲလို့နေတွေဆို မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုရတာပေါ့ဗျာ…။ တစ်ရက်ကျ အတိုင်းတာတစ်ခုထိ ရောက်ခဲ့ကြတာပေါ့…။ မှတ်မှတ်ရရ ကထိန်ပွဲညဗျို့…။ ဦးလေးတို့ လင်မယားရယ် မမနွဲ့တို့ သားအမိ ၃ ယောက်ရယ် ကျုပ်ရယ် ရပ်ကွက်ထဲ ပဒေသာပင်သီးထားတာတွေ လျှောက်ကြည့်နေတာ…။ ရုတ်တရင် ဘင်သံ လကွင်းသံတွေနဲ့ ဆူညံနေတဲ့ ဇာတ်ရုံက ထွက်လာတဲ့ အသံကြောင့် ကလေးနှစ်ယောက်က ကြည့်ဖို့ ပူဆာတော့တာဗျ…။ ဒီနှစ် ပွဲမိန့်မရလို့ ဇာတ်မထည့်နိုင်တော့တာ… မနှစ်က ပွဲကြီးပွဲကောင်း ရန်တွေဖြစ်ကြတာဗျာ…။

ဒီနှစ်ကျ မျက်လှည့်ပွဲလေးပဲ ထည့်ပေးတာနေမှာ…။ ရုံထဲရောက်တော့ မျက်လှည့်ဆရာက ပရိတ်သတ်ကို မိတ်ဆက်နေပါပြီ…။ လူတွေကလည်း ပွဲငတ်နေတော့ ကြိတ်ကြိတ်တိုးဗျ… ။ ကလေးနှစ်ယောက်ကို ဦးလေးတို့ လင်မယားက ချီပြီးပြနေတာပါ…။ နောက်ပိုင်း လာကြည့်တဲ့ ပရိတ်သတ်က များလာတာပေါ့…။ တိုးရင်းတိုးရင်း မမနွဲ့က ကျုပ်ရှေ့ရောက်လာတာ နောက် လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ပေါ့ ”

” အဲဒါ … နောက်ကကောင်က … ဖင်ကုတ်လိုက်တာနေမှာ … ဘဦးရ ”

ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်း ဘာမှမပြောပဲ ရေနွေးအိုးထဲက ရေနွေးအနည်းငယ် ပန်းကန်ထဲ ငှဲ့တော့ ကိုအောင်မိုးက ရေနွေးပန်းကန်ကို ယူပြီး ကျုပ်ကို လှမ်းပေးနေတာဗျို့။ ဆက်ပြောစေချင်နေတဲ့ပုံနဲ့။ရေနွေးတစ်ပန်းကန် သောက်ပြီးမှ ကျုပ်လည်း စကားဆက်လိုက်တာပေါ့။

” မျက်လှည့်ဝိုင်းက တီးလုံးသံတွေ ထွက်လာတော့ လူအုပ်က ပိုကြွလာတာဗျ…။ မမနွဲ့လည်း ကျုပ်ရှေ့ကနေ ကိုယ်လုံးကြီး ကပ်လာလိုက် ခွာသွားလိုက်ပဲ…။ ဖင်သားကြီးတွေ ထောက်မိတော့ လီးက ထလာပါလေရော…။ လူအုပ်နဲ့ မှောင်နေတော့ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့ဖင်ကြားထဲ ထိထိမိမိကို ထောက်ပစ်လိုက်တယ်။ နောက်ကမတိုးလည်း တိုးတဲ့ပုံစံနဲ့ လီးနဲ့ ဖိဖိထိုးနေမိတာပဲ ။

မျက်လှည့်ဆရာက အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ အနက်ဝမ်းဆက်နဲ့ ဦးထုပ်အဝိုင်းကြီးဆောင်းပြီး သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ပေးနေတာဗျို့…။ နောက်က တီးလုံးရပ်သွားမှ စင်ပေါ်ကို လူနှစ်ယောက်က စားပွဲခုံ တစ်လုံး မ လာတာ…။ ခုံပေါ်မှာ အုပ်ဆောင်းတစ်လုံးဗျ …။ အုပ်ဆောင်းကို မျက်လှည့်ဆရာက မ လိုက်တော့ အထဲက ငန်းအဖြူကြီးဗျ။ ခေါင်းကြီးထောင်ပြီး ဟိုကြည့် ဒီကြည့်လုပ်နေတာ…။ ပြီးတာနဲ့ မျက်လှည့်ဆရာရဲ့ စကားသံ ထွက်လာတော့တာပဲ ။”

” ကိုင်း … ရွှေပွဲလာ ပရိတ်သပ်ကြီး ခင်ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့မြင်တဲ့အတိုင်း ငန်းဖြူကြီးတစ်ကောင်ပါ…။ မကြာခင် ဒီငန်းကြီးကို တခြားသတ္တဝါအဖြစ် ပြောင်းပြပေးမှာပါ…။ ပညာရှင်တွေပါလာရင် မနှောက်ယှက်ဖို့ ကြိုတင်တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ ”

“မျက်လှည့်ဆရာက ဟန်ပါပါပြောရင်း လက်တစ်ချက် အပေါ်မြှောက်လိုက်တာ ဖျတ်ကနဲ့ ပိတ်စအဖြူကြီး ပါလာတာဗျ…။ ချက်ချင်းပဲ ပရိတ်သတ်လက်ခုပ်သံတွေ ဆူညံ့သွားတာပေါ့…။ ပြောပြီးတာနဲ့ ပိတ်စအဖြူကြီးကို လေပေါ်ဖြန့်ပြီး ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့ ငမ်းဖြူကြီးကို အုပ်ပစ်လိုက်တာပဲဗျာ…။

ငမ်းဖြူကြီးက ပိတ်စအုပ်ထားရင်းကို ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ပါ…။ နောက်က ဘင်သံ လကွင်းသံတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထွက်လာပါပြီ…။ မျက်လှည့်ဆရာက ဂါထာရွတ်နေရင်း ပိတ်စအဖြူကြီးကို လှန်ဆွဲဖို့ ဟန်ပါပါကိုင်လိုက်တာပေါ့…။ ကြည့်နေတဲ့ ပရိတ်သတ်အားလုံးလည်း အသက်ရှူသံတောင် မကြားရဘူးဗျာ…အားလုံး ငြိမ်ကျသွားတာ ။

အဲဒီအချိန်မှာ … မမနွဲ့ ဘယ်လက်က … သူ့ခါးကအင်္ကျီကို ဆွဲချသလိုနဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ နောက်ပြန်လေး ထိကပ်နေတာပေါ့…။ လီးက တောင်နေပြီလေ ဖင်ကြားထဲ မြုတ်ထားတာကိုး…။ ခဏကြာတော့ … ပွဲခင်းထဲ ပြန်ဆူလာတော့တာပဲ…။ ရှေ့ကလူကို နောက်က ထိုင်ခိုင်းလိုက် အော်ဟစ်ဆဲလိုက်ပေါ့…။ ကျွတ်စီကျွတ်စီ ပြန်ဖြစ်နေတုန်း မမနွဲ့လက်က ကျုပ်လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီဗျ။

ဒီအချိန်မှာပဲ မျက်လှည့်ဆရာက ပိတ်စကို ဟန်ပါပါနဲ့ ဆွဲဖွင့်လိုက်တာ…။ တဝါးဝါး တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ ပွဲခင်းတစ်ခုလုံး ဆူညံသွားတာဗျာ…။ စောစောက ငန်းဖြူကြီး ပျောက်သွားပြီး မျောက်ကြီးတစ်ကောင် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတာဗျို့…။ လက်ခုပ်သံ ဆူညံသံတွေကြားထဲ မမနွဲ့က ကျုပ်လီးကို ဂွင်းထုပေးတော့တာပဲ ။

ဘယ်သူမှ လည်း ကျုပ်တို့ကို သတိမထားကြဘူးလေ။ အကုန်လုံး မျက်လှည့်ဆရာဆီ အာရုံရောက်နေကြတာ…။ ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမ တစ်ယောက်က လူကြားထဲ ဂွင်းထုပေးတော့ စိတ်ထဲကို တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ဗျာ …။ ကျုပ်လည်း မခေပါဘူး မမနွဲ့ညာဘက်ခြမ်းကနေ ထမိန်ထဲ လက်သွင်းပြီး နိုက်တာ ပထမဆုံး စောက်မွှေးအုံကြီး စမ်းမိတာပါပဲ…။

အောက်ဖက် လက်ခလယ်နဲ့ ဖိနိုက်တော့ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ကွက်တိပဲဗျ…။ ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို နိုက်ဖူးပေမယ့် ဇာတ်ကားတွေထဲ မြင်ဖူးနေတာမို့ အပေါ်ဘက်က စောက်စိလေးကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ ကုတ်ဆွဲလိုက်တယ်…။ မမနွဲ့ ကိုယ်လုံးလေး သိသိသာသာ တုန်သွားပြီး ဂွင်းထုပေးတဲ့ လက်က မြန်လာတာဗျ…။ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့စောက်ပတ်ကို ဖိချေပေးနေရင်း လီးတန်တစ်လျှောက် ကျင်တက်လာနေပြီလေ ။

မမနွဲ့စောက်ခေါင်းလေး စမ်းကြည့်တုန်း လီးထိပ်က ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်ရောပဲ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ…။ ချက်ချင်းပဲ မမနွဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို… ဇွိကနဲ့ … အုပ်ကိုင်ညှစ်မိနေတာပေါ့…။ အဲဒီချိန်မှာပဲ မျက်လှည့်ဆရာက မျောက်ကြီးကို ပွေ့ပြီး ပရိတ်သတ်ကို နုတ်ဆက်လိုက်တော့တာပဲ…။ လာကြည့်တဲ့ လူအုပ်ကြီးရဲ့ လက်ခုပ်သံ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့အတူ ကျုပ်လည်း လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေမိတာပဲ။

မမနွဲ့က လရည်ထွက်တာနဲ့ ၃ ချက်လောက်ထုလိုက် လီးထိပ်ကို ခဏညှစ်လိုက် ပြီးမှ ပြန်ထုလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာဗျ…။ လရည်ကုန်တော့ ဒစ်နဲ့ပုဆိုးစ ပွတ်မိပြီး ထိပ်တွေကျင်သွားသေးတာ…။ ပြီးမှ မမနွဲ့က ခေါင်လေးနောက်ပြန်တိုးကပ်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး ညှစ်ထားတာကို လွတ်ခိုင်းနေတာဗျ ။”

” ဟာ … မိုက်လှချည်လား … အစ်ကိုဘဦးရာ ”

ဒီတခါတော့ ကိုအောင်စိုးက ပြောတာဗျို့။ ကိုသံချောင်းက နားထောင်ရင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး သူ့လီးကို အုပ်ကိုင်နေတာဗျ ခိခိ။

” ဟာ … ဘဦး … ဒါဆို မလိုးလိုက်ရဘူးလား … အိမ်အပြန်လေကွာ ”

” ခဏနေဦး ဆက်ပြောပါ့မယ် ကိုသံချောင်းရာ … ကျုပ် အခု ဆီးပုန်းတင်းနေလို့ နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်ဦးမယ်ဗျာ ”

ကျုပ်နောက်ဖေးသွားတော့ ကိုသံချောင်းတစ်ယောက် ပွစိပွစိနဲ့ ကျန်ခဲ့တာဗျို့။

…………………………………….

အခန်း ( ၈ )

ကျုပ် သေးပေါက်ပြီး နောက်ဖေးက ပြန်လာတော့ ကိုသံချောင်းက ဆေးလိပ်နဲ့မီးခြစ် အရံသင့် ချပေးနေတာဗျ။

” အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘာဆက်ဖြစ်လဲ လုပ်ပါဟ … ဘဦးရ ”

” အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘာမှ ဆက်မဖြစ်ပါဘူး ကိုသံချောင်းရာ ”

” ဟာကွာ … မင်းကလည်း ညံ့တာကွာ … လီးတဲ့မှ ”

” နောက် ၁၀ လောက် နေမှ ဇာတ်လမ်းက စတာဗျ ”

” အေးပါ ပြောကွာ အဲတာလေး ”

ကျုပ်လည်း ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှိုက်ပြီး မီးခိုးငွေ့တွေ မှုတ်ထုတ်ပစ်တာ။ မီးခိုးငွေ့တွေကြား မမနွဲ့ရဲ့ စကားသံလေး ကြားလိုက်မိသလိုပါပဲ။

………………………………………………………….

” ဘဦးရေ … မောင်လေး … ပြီးပြီလားဟေ့ ”

” ဟုတ် … ပြီးပြီ မမနွဲ့ရေ … လာပြီဗျို့ ”

အိမ်ခန်းဝက အော်သံကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အဝတ်အိတ်လေး ကိုင်ပြီး ထွက်လာခဲ့တာ။ ဒီနေ့ မမနွဲ့ ဆန်ဖိုးအကြွေးတွေ တောင်းရမယ့်နေ့…။ ဒီတစ်ခေါက် သွားရမယ့် နေရာက ကြမ်းတယ်ဗျ။ အရင်က လမ်းခရီးမကောင်းလို့ ကြမ်းပေမယ့် အခုတော့ မကြမ်းတော့ပါဘူး။ အတော်ကို စည်ကားနေပါပြီ။ အဲဒီအချိန်ကဆို မြစ်ဝကျွန်းပေါ်က မြို့တွေဆီ သွားမယ်ဆို ကားလမ်းက မပေါက်ဘူးဗျ။

ကျုပ်တို့ဆီမှာ ချက်ပလက်ကားကြီး ၂ စီးပဲ ရှိတာ။ သူ့ရက်နဲ့သူ ထွက်ရတာပဲ။ လမ်းမှာ ဓားမြ တိုက်ခံရသံကြားတော့ ကားနဲ့ ဘယ်သူမှ မသွားရဲကြတော့တာ။ ကားလမ်းမကောင်းတော့ မအူပင် ကျုံပျော် လပွတ္တာတို့ဘက် သွားရင် သင်္ဘောနဲ့ သွားရတာပေါ့။

” အော် … မင်းတို့က … လပ္ပတ္တာဘက် အကြွေးသွားတောင်းရတာလား ”

” ပန်းတနော်ထိ ကိုသံချောင်းရေ ”

” ဟာ အရင်က ငါရောက်ဖူးပါတယ်ကွာ ကားလမ်းပဲ တောလမ်းက သွားကြတာ ”

” ဟေ့လူ … ကိုသံချောင်း ခင်ဗျားကလည်း ကိုဘဦးပြောပါစေဗျာ ”

ကိုအောင်စိုးက ထပြောတော့ ကိုသံချောင်းက စပ်ဖြီးကြီး လုပ်နေတာဗျို့။ အဲနေ့က ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့ ကားတဆင့်စီးပြီးမှ သင်္ဘောဆိပ်ကိုရောက်တာ။ ရောက်တာနဲ့ မုန့်ဈေးတန်းပဲသွားပြီး မုန့်တီစားလိုက်ကြတယ်။ လမ်းစားဖို့ မုန့်တွေဝယ်ရင်း သင်္ဘောဆိပ်ဘက် ပြန်လျှောက်ခဲ့ကြတာ။ မမနွဲ့က အင်္ကျီလက်ရှည်အကွက်နဲ့ ထမိန်ကို တင်းနေအောင် ဝတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံးအလှက မြင်သူလည်ပြန်ငေးနေကြတာဗျို့။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် တင်သားစိုင်အိအိကြီးတွေက တုန်ခါနေတာဗျ။ အသိမိတ်ဆွေတွေ့ရင်လည်း ပြုံးပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်နဲ့ပေါ့။

” ဘဦး မောင်လေး … အပေါ့ပါး သွားချင်သွားထား … ဘင်္ဘောက တစ်ညလုံး စီးရမှာနော် ”

အဲဒီချိန်က သင်္ဘောဆိပ်မှာ အိမ်သာရယ်လို့ သပ်သပ်မှတ်မှတ်မရှိဘူးဗျို့။ သောင်ကမ်းစပ်တွေမှာ ကိုယ်တပိုင်းကာထားတဲ့ အိမ်သာသဘောမျိုး အကာလေးတွေပဲ ရှိသေးတာ။ သင်္ဘောနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း လူရှင်းတဲ့ဘက် လျှောက်လာလိုက်တော့ မမနွဲ့က နောက်ဘက် လူရှိမရှိ ကြည့်ရင်း သူလွယ်ထားတဲ့ အဝတ်အိတ်ကို ကျုပ်ဆီလှမ်းပေးနေတာပဲ။

” ငါမောင် … ကန်တော့နော် ”

ထမိန်အောက်နားစ ဆွဲမရင်း ကျုပ်နဲ့ ခြေ ၅ လမ်းအကွာလောက် ထိုင်ချလိုက်တာဗျ။ ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနက်ရောင်လေးကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါင်တဝက်လောက် လိပ်ညှပ်လိုက်တာ။ တရှူးရှူးနဲ့ သေးပေါက်ပြီးမှ ပြန်ထရင်း ခုနက လိပ်ချွတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ဖင်ပေါ်ပြန်ပင့်ဝတ်လိုက်တော့တာပဲ။ အသားညိုပေမယ့် ဖင်သားကြီးတွေက ဖွေးအိနေတာဗျာ။

ကျုပ်ဖြင့် မုန့်ထုပ်တွေကိုင်ထားရင်း လီးတောင်လာတာဗျ။ မမနွဲ့ကတော့ အရင် သူယောင်္ကျားနဲ့လည်း ဒါမျိုးပေါက်နေကြနေမှာ သိပ်ရှက်ဟန်မပြဘူး။ ကျုပ်တို့ သင်္ဘောဆိပ် ပြန်လျှောက်လာတော့ သင်္ဘောပေါ် လူတွေ အတော်ရောက်နေပါပြီ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အော်ဟစ်နှုတ်ဆက်ကြ နေရာဦးကျနဲ့ ဆူညံနေတာပေါ့။

” ၁၅ မိနစ်လောက် လိုတော့တာ မောင်လေး … မမနွဲ့တို့ တက်ကြစို့ ”

” ဟုတ် ”

ကျုပ်လည်း အဝတ်အိတ်ရော မုန့်ထုပ်တွေရော ကိုင်ရင်း မမနွဲ့နောက်ကနေ သင်္ဘောပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ သင်္ဘောကလည်းဗျာ ကုန်ပစ္စည်းတွေရော လူတွေရော ပြွတ်သိပ်တင်တာဗျို့။ မဖြစ်မနေမို့သာ သွားနေကြရတာ ဘယ်သူမှ မစီးချင်လောက်ပါဘူး။ ခဏနေတော့ တဘူဘူ တဘော်ဘော်နဲ့ စထွက်တော့တာပဲ။

သင်္ဘောဆိပ်ကနေ ၃ နာရီလောက် မောင်းတော့ ဝဲတစ်ခု ရှိတယ်ဗျ။ သင်္ဘောတွေ မကြာခဏ မြုပ်တတ်တယ် ပြောတယ်။ အဲဒီနေရာလည်း ရောက်ရော တချိန်လုံး ဆူညံနေတဲ့ အသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတော့တာပဲ။

” ခင်ဗျားတို့ ရန်ကုန်ဘက်က ပတ်မောင်းရင်း ကုက္ကိုဝရေဝဲဆိုတာရှိတယ် နာမည်ကြီးပဲဗျို့ ”

ဒီတခါတော့ ကိုအောင်စိုးက ဝင်ပြောတာပါ သူလည်း မြစ်ဝကျွန်းပေါ်သားနေမှာ။

” ဟုတ်ပ ကိုအောင်စိုးရေ … အဲဒီ ကုက္ကိုဝ ဝဲပဲဗျ ”

သင်္ဘောပေါ် လေတဖြူးဖြူး ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတော့ မမနွဲ့က သူ့အိပ်ထဲက စောင်အပါးလေးထုတ်ပြီး ကျုပ်ပါခြုံပေးနေတာ။ နှစ်ယောက်ခြုံကျတာပါ။ ဘေးနားလည်း လူတွေ တိတ်ဆိတ်ပြီး စောင်ခြုံတွေနဲ့ လှဲအိပ်နေကြတာ ကလေးငိုသံ တစ်ချက်တစ်ချက်မှလွဲပြီး ဘာသံမှကို မကြားရတော့တာ။ ဝဲထဲ သင်္ဘောက ဖြတ်နေချိန်ဗျ။ ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့က သင်္ဘောရဲ့ ညာဖက်ခြမ်းမှာ နေရာယူထားတာပါ။ ကျုပ်တို့ဘေးနား ကာထားတဲ့ လက်တန်းလျားပဲရှိတော့တာ။

မမနွဲ့က ကိုယ်တစ်စောင်းလေး မှေးနေတာဗျ။ ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေး အရင်ဆုံးရလိုက်မိတယ်။ အရင်က အတူသွားဘူးပေမယ့် ဒီလောက် နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖူးဘူးလေ။ အခုဟာက စောင်ခြုံလေးထဲ နှစ်ယောက် အသားချင်း ထိကပ်ပြီး နေရတာဗျ။ မမနွဲ့ဆီက သက်ပြင်းချသံလေး ခဏတိုင်း ကြားနေရတယ်။

မမနွဲ့က ဘေးတစ်စောင်းလှဲနေတော့ ဖင်သားအိအိကြီးက ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျုပ်ဘယ်ဖက်ပေါင်ကို ထိနေတာဗျို့။ ညနေက မမနွဲ့သေးပေါက်တုန်း ဖင်ကြီးမြင်ထားတော့ လီးက ထောင်မတ်လာရောပဲ။ ခေါင်းမြှီးခြုံထားတဲ့ စောင်လေး မ ကြည့်တော့ မမနွဲ့ကလည်း ခေါင်းထိခြုံထားတာဗျ။ ဘေးနားလူတွေလည်း အကုန်ခေါင်းမြှီးခြုံပြီး ငြိမ်နေကြတာ။

ဒါနဲ့ မမနွဲ့ဘက်ကို ကျုပ်ကိုယ်လုံး လှည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ထောင်နေတဲ့လီးက မမနွဲ့ဖင်ကြား ကွက်တိပဲဗျ။ လီးထောက်မိတာနဲ့ မမနွဲ့ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်လာပြီး ဖင်သားကြီးကို ကျုပ်ဘက် ထပ်ကပ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း ရင်တွေခုန်လာရင်း မျက်လှည့်ပွဲကြည့်တဲ့ညက အဖြစ်ပျက်လေးတွေးမိတော့ စိတ်ထဲ နွေးကနဲ့ပဲဗျာ။ မသိမသာလေး ခွာလိုက်ထိုးလိုက် လုပ်ကြည့်တော့ ကျုပ်ဘက်ကို တိုးတိုးကပ်နေတာဗျ။ ကျုပ်လည်းစိတ်က ရဲလာတာပေါ့။

ညာလက်နဲ့ ထမိန်ကို မမနွဲ့ခါးထိ ဆွဲတင်ပစ်တာ။ မမနွဲ့ကလည်း ပေါင်တွေကြွပြီး ကူညီပေးရှာတယ်။ နောက်ကနေ ဖင်ကြား လက်ထိုးစမ်းတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကားနေတာဗျ။ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေပဲ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးကလိပေးတော့ အိ့ကနဲ့ ညည်းသံလေး ကြားလိုက်မိတယ်။

စောက်ခေါင်းပေါက်က လက်ဖနောင့်နားလေး ကပ်နေတော့ စောက်ရည်ထွက်နေတာ သိလိုက်ရတာပေါ့။ မကြာပါဘူး မမနွဲ့ညာဘက်လက်လေး လှုပ်လာပြီဗျ။ သူ့ခါးပေါ်က အတွင်းခံအပေါ်စလေးကို ဖင်လေးကြွပြီး အောက်ထဲ တွန်းချွတ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း အဖုတ်နိုက်တာ ခဏရပ်ပြီး မမနွဲ့အတွင်းခံလေးကို ဒူးဆစ်နားထိ ဆွဲချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပြန်ပွတ်ပေးနေတာပေါ့။

ဒီတခါ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးကို လက်နဲ့ထိထိမိမိလေး ပွတ်သပ်ပေးတော့ မမနွဲ့ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ရွနေတာဗျ။ ဖောင်းကြွနေတဲ့ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားထဲ လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ် ဖိပွတ်ရင်း အပေါ်က ခပ်မာမာလေးဖြစ်နေတဲ့ စောက်စိကို ညှပ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ဆတ်ကနဲ့ ဆတ်ကနဲ့ တုန်ရင်း ညည်းသံလေး ထွက်လာတာပဲ။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကျုပ်စိတ်ထဲ အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတာဗျာ။ မမနွဲ့စောက်ပတ်ကို ယက်ကြည့်ချင်နေတာဗျ။ ဒီလိုအခွင့်ရေးက ကြုံဖို့ကလည်း မလွယ်ဘူးလေဗျာ။ ကျောပေးလှဲနေတဲ့မမနွဲ့ ဂုတ်နားလေးကနေ ပြောကြည့်လိုက်တယ်။

” မမနွဲ့ ”

” ဟင် … ဘာလဲ … မောင်လေး ”

” မမနွဲ့ … ဟာလေးကို ယက်ကြည့်ချင်တယ်ဗျာ တစ်ခါမှ မယက်ဖူးလို့ပါ ”

” အိုရ် … မင်းကလည်းကွယ် … မရွံမရှာနဲ့ ”

မမနွဲ့အသံလေးက တုန်နေတာဗျ။ တဟင်းဟင်းနဲ့ ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေပုံပဲဗျာ။ စောင်လေးလှပ်ပြီး ဘေးနားက လူရိပ်လူခြေ ကြည့်နေတာဗျို့။ ကျုပ်က ပြင်းပြင်းပြပြကို ယက်ချင်နေတာပါ။

” လုပ်ပါ … မမနွဲ့ရယ် ”

” ဘေးနား လူကြည့်လိုက်ဦး … သိကုန်ဦးမယ်နော် ”

ပြောပြီး မမနွဲ့က ခေါင်းမြှီးခြုံပြီး ပြန်ငြိမ်သွားတာပါ။ ကျုပ်လည်း ကုန်းထပြီး မမနွဲ့နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ပြန်လှဲရင်း စောင်ပြန်ခြုံလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဘေးတစ်စောင်းလှဲနေတဲ့ မမနွဲ့ဖင်ကြားနဲ့ ကျုပ်မျက်နာ အံကျဖြစ်အောင် ကိုယ်လုံးကို ကျုံ့ပြီးပြင်လိုက်ရတာ။ မမနွဲ့က ညာဘက်ပေါင်လေးကိုကွေးပြီး ပေါင်ဂွကြားက သူ့အဖုတ်ကို ယက်နိုင်အောင် လုပ်ပေးထားတာ။

စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်တာနဲ့ စောက်ချီးနံ့ခပ်ပြင်းပြင်းလေးက နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့ဗျ။ စူးကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုကြွလာစေတာဗျို့။ စောင်ခြုံထဲဆိုတော့ သိပ်မမြင်ရဘူးဗျ လျှာထိပ်လေးနဲ့ စမ်းပြီးမှ ယက်ပေးလိုက်တာ။ စောက်ရည်နံ့ ငြှီစိုစို့လေးပါ ရလာတော့ ယက်ချင်စိတ်က တအားကို ထကြွလာရောပဲ။ ကြားဖူးနားဝလေးနဲ့ စောက်ပတ်အက်ကွဲလေး ထိုးယက်လိုက် အစိလေးကို စုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။

မမနွဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ တဇပ်ဇပ် တုန်နေတာပဲဗျ။ ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ပိတ်ပြီး ကြိတ်ညည်းနေတဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးလေးပါ ကြားနေရတာ။ ညာဘက်လက်နဲ့ ကျုပ်နဖူးကိုလည်း တွန်းထုတ်နေသေးတော့ သူက တွန်းလေ ကျုပ်က ဖိယက်လေပဲ။ ယက်ပေးနေရင်း လီးကလည်း ထောင်နေတာဗျို့။ မမနွဲ့ဂုတ်သားလေးကိုလည်း လီးထိပ်နဲ့ ထိုးမိနေတော့တာ။

စောက်ဖုတ်တပြင်လုံး လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးပြီး အစိကို ဆွဲစုပ်တော့ ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့တာပဲဗျာ။ ကျုပ်မေးစိတွေရော ရင်ဘတ်တွေရော ပန်းနေတာ စိတ်ထဲ ဖော်မပြနိုင်တဲ့ ခံစားမှုလေး ကျုပ် ခံစားမိနေတာပါ။ စောက်ရည်ကုန်မှ ကျုပ်လည်း အသာလေးထပြီး အရင်ကအတိုင်း နေရာပြန်ယူလိုက်တယ်။

ဒီတခါတော့ မမနွဲ့ဆီ ခွင့်မတောင်းတော့ဘူးဗျာ။ ဘေးတစ်စောင်းလေးပဲ စောက်ရည်အိုင်နေတဲ့ မမနွဲ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဒစ်ကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အင့်ကနဲ့ မမနွဲ့ဆီက ညည်းသံလေးထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးကော့ပေးနေတော့တာပဲ။ ကျုပ်လည်း ခါးအားလေးနဲ့ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဖိလိုးနေလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် ခပ်နွေးနွေးလေးဗျ။

အရှိန်ရလာတော့မှ ကျုပ်ဆီးခုံးနဲ့ မမနွဲ့ဖင်ကြီး ကပ်နေအောင် ဖိလိုးလိုက်တာ။ အကနဲ့ အော်လို့ မမနွဲ့ပါးစပ်ကို ကျုပ်လက်နဲ့ လှမ်းပိတ်ရသေးတယ်ဗျာ။ ခဏနားပြီးမှ ပြန်လိုးတော့ အဆုံးထိ မလိုးဖို့ ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောနေတာဗျို့။ သူ့ယောင်္ကျားလီးထက် ရှည်လို့ မခံနိုင်ဘူးတဲ့။ လီးတဝက်လောက်ပဲ ထိန်းလိုးနေရင်း မမနွဲ့ဖင်ကြီးက နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးလာတာဗျ။ ကျုပ် မတအား ဆောင့်လိုးချင်တာဗျာ သင်္ဘောပေါ်မို့ပေါ့ ဘေးနား လူတွေသိမှာလည်း စိုးရိမ်နေရသေးတာမို့ပါ။

လိုးနေရင်း မမနွဲ့ဖင်ကြီးက နောက်ပြန်ဆောင့်တာ မြန်လာပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ညှစ်နေတော့တာပဲဗျာ။ မကြာပါဘူး ကျုပ်လီးတန်တစ်လျှောက် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ စောက်ရည်တွေက လမွှေးအုံတွေထိ ရွှဲနှစ်လာတာ။ ကျုပ်လည်း ၁၀ ချက်လောက် ဖိလိုးရင်း လီးထိပ်နားက ယားတက်လာတာပဲ။

လီးတစ်ချောင်းလုံး စိမ့်နေအောင် ခံစားရပြီး လရည်တွေ တဖျောဖျော မမနွဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တာ။ လီးကြီးပျော့ခွေသွားတဲ့အထိ မမနွဲ့က စိမ်ထားခိုင်းတာဗျာ။ ပြီးမှ ဆွဲထုတ်ရတာ။ လီးထုတ်ပြီးတာနဲ့ မမနွဲ့က ကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာအနံ့ နမ်းနေတော့တာပဲ။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ယက်ပေးတာ မရွံဘူးလားတဲ့။ အခုထိ ကျုပ်ပါးစပ်က စောက်ရည်နံ့တွေ ရနေတာတဲ့။ ကျုပ်လည်း မရွံကြောင်းပြောရင်း မမနွဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဆွဲစုပ်နေတုန်း…

” ဘော် …… ဘော် …… ဘော် ဘူး ဘော် …… ဘော် ဘော် ”

ဝဲထဲဖြတ်တာ ကျော်လာလို့ သင်္ဘောက တဘော်ဘော်နဲ့ အသံပေးနေတာဗျို့။ လူတွေလည်း အဲဒီကျမှ ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်။ မကြာပါဘူး စောင်ခြုံပြီး ငြိမ်နေတဲ့လူတွေလည်း ပွစိပွစိ ပြန်ဖြစ်လာတာပေါ့။

……………………………………………………..

” ဟာ … ဘဦးရာ …… မိုက်တာကွာ ”

” သင်္ဘောပေါ် ကြိတ်လိုးလေး … ရှယ်ပေါ့ … ကိုဘဦးရာ ”

ကျုပ်စကားဆုံးတော့ ကိုသံချောင်းရော ကိုအောင်စိုးရော ကျုပ်ကို ကြည့်ရင်း အားကျနေပုံဗျို့။

” ဒါနဲ့ … မမနွဲ့က … မင်းလီးကျ ပြန်စုပ်မပေးဘူးလား ဘဦးရ ”

” အဲဒါ … အကြွေးတောင်းတဲ့ရွာ ရောက်မှဗျ … ထူးထူးဆန်းဆန်း သရဲခြောက်တဲ့ အိမ်မှာ တည်းမိကြတာဗျာ ”

” လုပ်ကွာ ဘဦး …… ဆက်ပြောဦး ”

” ခဏ နားဦးဗျာ ညကြမှ ဘီယာချရင်း ပြောပြပါ့မယ် ”

ကိုသံချောင်းနဲ့ ကိုအောင်စိုးတို့ ပြန်သွားမှ ကျုပ်လည်း အကြော်ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခဏလှဲနေလိုက်တယ်။

……………………………………….

အခန်း ( ၉ )

ညပိုင်း ကိုသံချောင်းတို့ ပြန်လာမှ ဘီယာသောက်ရင်း မမနွဲ့နဲ့ ကျုပ်အကြောင်းကို ဆက်ပြောပြလိုက်တယ်ဗျို့။ သင်္ဘောဆိုက်တော့ သင်္ဘောဆိပ်ကနေ အကြွေးတောင်းရမယ့် ရွာကို အတော်လျှောက်ရသေးတယ်ဗျ။ ဆိပ်ကမ်းရောက်တော့ ရေပြင်ကြီးထဲ လှိုင်းကြက်ခွပ်လေးတွေ တဖျတ်ဖျတ်ထနေတာ ကျုပ်ငေးကြည့်တုန်းလေး…

” အမလေး … ဘာတွေ ငေးနေတာလဲ ဘဦးရဲ့ ”

” ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး မမနွဲ့ရယ် ”

ညက လိုးထားပေမယ့် မမနွဲ့က ခပ်တည်တည်ပဲဗျ။ ကျုပ်တို့လည်း ပါလာတဲ့ မုန့်တွေ အကုန် လက်စသတ် စားပစ်ကြတယ်။ အနီးနားကဆိုင် လဖက်ရည်ဝင်သောက်ရင်း ခဏနားပြီးမှ သင်္ဘောဆိပ်ကမ်းက ထွက်ခဲ့လိုက်တာဗျို့။ ဆိပ်ကမ်းကနေ ၂ မိုင်ကျော်လောက် လမ်းလျှောက်လာတော့ တောအုပ်လေး တစ်ခုတွေ့တာဗျ။

ပန်းတွေရောင်စုံပွင့်နေတာ တပေါင်းလဆိုတော့လည်း တောပန်းတောင်ပန်းတွေရဲ့ အလှက ပန်းချီတစ်ချပ်လိုပါပဲဗျာ။ တောထဲ ခြေချတာနဲ့ ဘာလွမ်းလို လွမ်းမှန်းကို မသိတာဗျို့။ မမနွဲ့နဲ့ သင်္ဘောပေါ် လိုးခဲ့တာ သတိရသလို ဟိုးအရင်က မျက်လှည့်ပွဲညမှာ ဂွင်းထုပေးတာ သတိရသလိုလိုကြီးဗျ။ တောလမ်းလေးထဲ ကိုယ့်အုပ်စုနဲ့ကိုယ် သွားလာနေတဲ့ လူတွေလည်း ရှိပါ့ဗျာ။

ကျုပ် ခဏရပ်ပြီး အိပ်ထောင်ထဲက ဆေးပေါ့လိပ်ထုတ် မီးညှိနေတော့ မမနွဲ့က အရှေ့ရောက်သွားတာပေါ့။ တကယ်ကိုယ်ဗျာ ခါးအောက်က တင်သားကြီးတွေက ယိမ်းကာနွဲ့ကာနဲ့ ကျုပ်ဖြင့် နောက်က ပြေးလိုးချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွားပဲ။ ဆေးလိပ်သောက်ရင်း မမနွဲ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လျှောက်နေတုန်း မမနွဲ့က နောက်လှည့်ပြောနေတာဗျ။

” ငါ့မောင်လည်း ခရီးဝေး လမ်းမလျှောက်ဖူးတော့ မောနေပြီထင်တယ် ”

” မမောပါဘူး မမနွဲ့ရယ် ”

” လာလေ … အစ်မက တွဲလျှောက်ပေးမယ် ”

ဂရုဏာသံလေးနဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ ဆွေကြည်ပြီးပြောနေတာဗျ။ ရပ်စောင့်နေတဲ့ သူ့အနားရောက်တော့ ကျုပ်လက်မောင်းကို ချိတ်ပြီး အတူလျှောက်ခဲ့ကြတယ်။ တောထဲမို့ လူသွားလူလာကလည်း နည်းတော့ မမနွဲ့က သိပ်ဂရုမစိုက်ပုံပါပဲ။ တောထဲက ထွက်တော့ လယ်ကန်သင်းရိုးတွေဗျ လမ်းက အတော်ကို ကြမ်းတာ။ မမနွဲ့ကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ လျှောက်နေတာ ကျုပ်က မြေပက်ကြားအက်တွေ ရှောင်ပြီး လျှောက်လာခဲ့တာ။

အတော်ကြာအောင် လျှောက်လာခဲ့ပြီးမှ သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်တွေ့တာ အကြီးကြီးဗျာ။ အဲဒီသစ်ပင်ရိပ်အနားမှာပဲ ထမင်းဆိုင် ကြံရည်ဆိုင် မုန့်ဆိုင်လေးတွေနဲ့ စုံစိနေတာ။ သစ်ပင်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ ဆိုင်းဘုတ်တစ်ခုဗျ။ အဲ့တာ ကျုပ်တို့ အကြွေးလာတောင်းတဲ့ ရွာတဲ့။ ဆိုင်းဘုတ်မျှားပြထားတဲ့အတိုင်း လျှောက်လာတုန်း သစ်ပင်ကြီးနားက လူတစ်စုရဲ့ မျက်လုံးတွေက မမနွဲ့ဖင်ကြီးပေါ် ရောက်နေတာပေါ့။

ရွာထဲဝင်တာနဲ့ ရွာထိပ်မှာ မီးကင်းတဲလေးဗျို့။ ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျာ။ အညာရွာတွေက မြို့နဲ့တော့ မတူဘူး။ နွေပေါက်ပြီဆို ကိုယ်ထူကိုယ်ထ စနစ်နဲ့ မီးကင်းစောင့်ကြရတာ။ ကင်းတဲတွေမှာ ၃ ယောက်လောက်ပဲ အလှည့်နဲ့ စောင့်ကြပေမယ့် ပူလို့အိုက်လို့ အိပ်မရတဲ့သူတွေကလည်း လာထိုင် စကားပြောကြပေါ့။ ကျုပ်တို့ဘက်ဆို မီးဖိုကို သေသေချာချာ သွပ်ပြားတွေခွေထိုးပြီး ကင်းတဲမှာ မီးဖိုကြတာဗျ။ မီးကြွင်း မကျန်အောင် သေချာငြိမ်းရသေးတာ။ တချို့ရွာတွေဆို မီးကင်းက စလောင်တတ်တယ်ဆိုတဲ့ သာဓကတွေ အများကြီပဲလေ။

” ဟော … နွဲ့ရီ … ငွေလာကောက်တာလား … လာလာ ”

ရွာလယ်လောက် မရှိတရှိလေး ဘောစကိုင်းသားတွေတိုင်ထောင်ပြီး ဝါးလုံးတွေ ဆူးခက်တွေနဲ့ ကာထားတဲ့ ခြံဝင်းထဲက အသံဗျ။ အသက် ၅၀ ဝန်းကျင်လောက် ဆံတိုးထုံးထားပြီး ရေတွင်းထဲ ရေငင်ရင်း လမ်းနှုတ်ဆက်နေတဲ့ အဒေါ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတာ။ တံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့လည်း ဝင်းထဲ ဝင်လိုက်ကြတယ်။ ဒီရွာကို မမနွဲ့ လာတိုင်း တည်းနေကြ ထင်တယ်။ မမနွဲ့ဆီက အဝတ်အိတ်ကို ကူသယ်ရင်း ကျုပ်ကိုပါ မေးနေတာဗျို့။

” နွဲ့ရီတို့များ … နောင်အိမ်ထောင်ပြုတာ ငါတို့တောင် မဖိတ်ဘူးနော်… ကောင်လေးက ငယ်ငယ်ချောချောလေး ”

” မယ့်လေး … ဒေါ်စောရယ် … မိုးကြိုးတွေ ပစ်ကုန်ပါ့မယ် … ကျမမောင် ဝမ်းကွဲပါရှင့် ”

” ဟယ် … ဘွာတေးဘွာတေး … စိတ်မရှိနဲ့နော် ငါ့တူ ”

” ဟုတ် … ရပါတယ် ဒေါ်လေးရယ် ”

မမနွဲ့မျက်နာလေး ရဲတက်လာတာဗျ။ ကျုပ်ကိုလည်း မသိမသာ ခိုးကြည့်သေးတယ်။ ဒေါ်စော ကတော့ မျက်နာ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ပါ။ ဒေါ်စောအိမ်က ပေ ၁၀၀ ပတ်လည် ခြံဝင်းရဲ့ အလယ်လောက်မှာ နှစ်ထပ်အိမ် အမြင့်ပါ။ ကျွန်းတိုင် အတုတ်ကြီးတွေနဲ့ဆောက်ထားပြီး ဝင်ဝင်ချင်း စားပွဲခုံအရှည်ကြီးတစ်လုံး… ဘေးနားမှာက ခုံတန်းလျားရှည်တစ်ခု။ ခုံရဲ့အနောက်ဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အိမ်အပေါ်တက်တဲ့ လှေကားရှိတယ်။ လှေကား အနောက်ဖက်က မီးဖိုချောင်အခန်းဖွဲ့ထားပုံပါ။ ထရံကာ သွပ်မိုးထားတော့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးပေါ့။

ကျုပ်တို့ အိတ်တွေ ခုံပေါ်ချအပြီး ရေနွေးနဲ့ ထန်းညှက် တစ်ပန်းကန် လာချပေးတာ။ ခုံတန်းလျားပေါ်ထိုင်တာနဲ့ မမနွဲ့က ကျုပ်ဘေးကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ မမနွဲ့ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ကျုပ်လာထိတော့ လီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ပြီး ထောင်လာတာဗျို့။

” ဒေါ်စော … မြေပဲ ဈေးတွေ ဒီနှစ် ကောင်းတယ်နော် ”

မမနွဲ့က ထန်းညှက်ပန်းကန်လာချပေးတဲ့ ဒေါ်စောကို စကားစပြောလိုက်တာ။

” ဟိုရက်က ဈေးနည်းနည်းအေးသွားလို့ မထုတ်သေးတာ နွဲ့ရီရေ …။ ၂ ရက် ၃ ရက်လောက်ဆို ထုတ်တော့မယ်။ လှောင်ရတာလည်း ကြွက်ဖောက်မှာ ကြောက်နေရသေးတာ …။ ညည်းဆန်ဖိုးတွေက သပ်သပ် ဖယ်ထားပါတယ်အေ ”

” မယ့်လေး ကိုယ့်အဒေါ်ကို ယုံပြီးသားပါရှင် ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” ဒါနဲ့ … ဒီရွာ ညအိပ်မှာ မလား ”

” ဟုတ် ဒေါ်စော … နက်ဖန် ငွေကောက်ပြီးမှ ညနေ ၅ နာရီ သင်္ဘောနဲ့ပြန်မယ် ”

” သန်းမြတို့ကလည်း ညည်းမျှော်နေတာပါတော်။ သူတို့လည်း နှမ်းတွေထုတ်ရောင်းတာ ငွေရွှင်နေလေရဲ့ ”

” မသန်းမြတို့ဆီ မနက်စောစော သွားကောက်လိုက်မယ်။ ဒီရွာက လူတွေ ဒေါ်စောပဲ စုကောက်ပေးထားပေါ့ ”

မမနွဲ့က ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့အိတ်ထဲက လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဒေါ်စောကို ထုတ်ပေးနေတာဗျို့။ မုန့်မျိုးစုံရယ် ကော်ဖီမစ်ထုပ်တွေရယ်ပါ။

” ညနေ ဒီမှာ ထမင်းစားသွားအေ … ဘယ်အိမ်တည်းမှာလည်း ”

” မစဉ်းစားရသေးပါဘူး ဒေါ်စောရယ် အဆင်ပြေတဲ့ အိမ် အိပ်ရုံပဲ ”

” ကဲ … မနက်က ဝက်သားဝယ်ထားလို့ ချက်ထားတာ ပြန်နွေးလိုက်မယ် ညည်းတို့လည်း နားဦး ”

ဒေါ်စောက ပြောပြီးတာနဲ့ မီးဖိုချောင်ဖက် ဝင်သွားတာ ခဏနေ မီးခိုးလေးတွေ အူနေတော့တာ။ ကျုပ်လည်း ရေနွေး တစ်ပန်းကန်သောက်ပြီး ဆေးလိပ်မီးညှိပြီး တောင်တွေးမြောက်တွေးပေါ့။ ကျုပ်တွေးနေတုန်း ပေါင်တဖက်ပေါ် မမနွဲ့လက်ကလေး ဖတ်ကနဲ ကျလာတာဗျ။

” ဟဲ့ … ဘဦး ဘာတွေများ တွေးနေတာလဲ ”

” ဒီလိုပါပဲ မမနွဲ့ရာ ”

” ခ်ခ် … နင့်ဟာကြီးက အချိန်ပြည့်ပါလား ”

မမနွဲ့ ညာလက်က ကျုပ်ဘယ်ဖက်ပေါင် ပုတ်တဲ့ချိန် ပေါင်ကြားက ထနေတဲ့လီးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိမိသွားတာဗျို့။ တခိခိနဲ့ ရယ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားကို ကြည့်နေတော့တာ။ သူ့ဖင်သားကြီး လာထိကတည်းက ထနေတာလေဗျာ ထောင်ရောပေါ့။ ကျုပ်မျက်နာကို စိုက်ကြည့်ရင်း မမနွဲ့လက်က ပေါင်ပေါ်ပြန်ရောက်လာတာ…။ ဒီတခါ ခပ်ဖွဖွ တင်ထားတာဗျ။

” ဘဦး … နင့်မှာ ရည်းစားတွေဘာတွေများ ရှိလား ”

” မရှိပါဘူး မမနွဲ့ရယ် ”

” ရှိနေရင်လည်း … ဟို ဟို ”

” ဘာ … ဟို လည်း မမနွဲ့ရ ”

” ဟို လေဟာ … ရည်းစားရှိနေရင် ညက သင်္ဘောပေါ်က ကိစ္စကို မေ့ပစ်လိုက် … မမနွဲ့ ခွင့်လွတ်ပါတယ် ”

ပြောပြီးတာနဲ့ မမနွဲ့ မျက်နာလေး ရဲတက်လာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတာဗျာ။ ခုံတန်းလျားပေါ် နှစ်ယောက်သား ပူးကပ်ထိုင်နေတော့ အနီးကပ် မြင်နေရတာပေါ့။ ဖျက်ကနဲ့ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးယက်ပေးခဲ့တာ မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာပြီး လီးက တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရောပဲ။

မမနွဲ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ။ မမနွဲ့လည်း ကျုပ်လို တွေးမိနေမှာပါ…။ လီးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ပုဆိုးပေါ်ကနေ ညှစ်ကိုင်နေတာဗျို့။ ငုံ့ထားတဲ့ မျက်နာလေး မော့လာပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားကိုကြည့်ရင်း လီးအရင်းဘက် ဆုပ်ကိုင်လိုက် အဖျားဘက် ဆုပ်ကိုင်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတုန်း…

” နွဲ့ရီရေ … ဝက်သားချက် မအီအောင်လို့ ငါ မရမ်းသီးခြောက်လေး ထည့်လိုက်ပြီဟေ့ ”

ရုတ်တရက် မီးဖိုချောင်ထဲက ဒေါ်စော အသံထွက်လာလို့ မမနွဲ့ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ တုန်သွားပြီး ကိုင်နေတဲ့လီးကို လွတ်လိုက်တာဗျ။

…………………………………

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

“ဟာ … ဘဦးရာ …… မင်းကရော … မနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်မနိုက်ဖူးလား ”

” ဟင် … ကိုဘဦး ဖီးပျက်သွားမှာပေါ့ ”

တချိန်လုံး ကျုပ်ပြောတာ ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေတဲ့ ကိုသံချောင်းရော ကိုအောင်စိုးပါ ပြိုင်တူ ပြောလိုက်ကြတာဗျို့။ ကျုပ်က သူတို့ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ထပ်ပြောပြနေတာပါ။

…………………………………………………..

” ဟုတ် … ဒေါ်စော … အဆင်ပြေသလို ချက်ပါ ရပါတယ် ”

မမနွဲ့လည်း မီးဖိုချောင်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေနေတာပါ။ မီးဖိုချောင် တံခါးက တဝက်ဖွင့်ထားတော့ ကျုပ်တို့ထိုင်တဲ့ ခုံတန်းလျားနဲ့က မျက်စောင်းထိုး ဖြစ်နေတာဗျ။ ဒေါ်စောလည်း တံခါးကွယ်နေတော့ ကျုပ်တို့ကို မမြင်ရပါဘူး။ ကျုပ်တို့လည်း ဒေါ်စောကို မမြင်ရဘူးဗျ…။ အသံပဲ ကြားနေရတာပေါ့။ ပြောပြီးတာနဲ့ မမနွဲ့က ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ပြနေတာ။

ကျုပ်လည်း ခံစားမှု့တန်းလန်းလေးမို့ မမနွဲ့လက်ကို ဒုတိယအကြိမ် ဆွဲယူပြီး လီးကို ပြန်ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်စော ဝက်သားဟင်းနံ့လေးကလည်း မွှေးနေတာဗျို့။ ဟင်းနံ့လေးရှူရင် မမနွဲ့ကို ဂွင်းတိုက်ခိုင်းနေတာပေါ့။ အရှိန်ပျက်သွားတဲ့ ခံစားမှုလေး ချက်ချင်းပြန်ရလာပြီး ပေါင်ကို ဖြဲပေးထားလိုက်တယ်။ မမနွဲ့ကလည်း မီးဖိုချောင်ဘက် ကြည့်လိုက် ကျုပ်ပေါင်ကြား ကြည့်လိုက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေတာပေါ့။

လူမသိအောင် ခိုးလုပ်တဲ့ ခံစားမှုက ပိုကောင်းတာဗျ။ လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်နေရောပဲ။ မမနွဲ့လည်း အောက်နူတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း လီးကို ခပ်မြန်မြန် ထုနေတော့တာ ဒေါ်စောရှိတဲ့ မီးဖိုချောင်ဘက်တောင် လှည့်မကြည့်တော့ဘူး။ ကျုပ်လည်း ယားတက်လာတဲ့လီးကို မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ မမနွဲ့ နို့တစ်လုံးကို လှမ်းညှစ်ရင်း လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။

” ဟေးးးး … စောကြည် …… စောကြည် ရှိလား ”

လရည်တောင် မကုန်သေးဘူးဗျာ ခြံဝက အသံကြောင့် မမနွဲ့လည်း လီးကို အမြန်လွတ်ပြီး ကျုပ်နဲ့ နည်းနည်း ခွာထိုင်လိုက်တယ်။

” ဟော … ကိုသာဒင်လား …… လာလာ … ရှိပါ့တော် … ဝက်သားဟင်း ပြန်နွေးနေတာ ”

ဒေါ်စောအသံက မရှေးမနှောင်းပဲ မီးဖိုချောင်ထဲက ထွက်လာတာပေါ့။ ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့လည်း အသံလာတဲ့ဆီ ကြည့်မိတော့ အရပ်ရှည်ရှည် လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်းနဲ့ ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်နေတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရတာ။ ကျုပ်တို့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်ပြီး မမနွဲ့ကို စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။

” အော် … ဘယ်သူများပါလိမ့်လို့ … နွဲ့ရီမလား … ငွေလာကောက်တာ ထင်ပါရဲ့ ”

” ဟုတ် … ဦးကြီး ”

” ဟုတ်တယ် ကိုသာဒင် … နွဲ့ရီတို့ ဒီမှာ ညအိပ်မလို့ ဟန်ကျပြီ ကိုသာဒင့် ရွာအနောက်ဖျားက အိမ်အလွတ်မှာ အိပ်ခိုင်းလိုက် ”

ဦးသာဒင်ဆိုတဲ့ လူကြီးနဲ့ မမနွဲ့တို့ပြောနေတာကို ဒေါ်စောက ဝင်ပြောနေတာပါ။

” ရပါတယ် စောကြည်ရာ တခါတလေမှ လာတဲ့သူတွေ အားမနာရပါဘူး … ဒါနဲ့ မနေ့က နင်ငါ့ ခေါ်ခိုင်းတာဆို ”

” ဟုတ်တယ် … ကျမ မြေပဲတွေ ထုတ်ချင်လို့ … တိုင်ပင်ချင်တာ ”

” ဈေးနည်းနည်း အေးတယ်ဟ … ထုတ်ချင်လည်း ထုတ် … ကြာရင် ကြွက်ဖောက်လိမ့်မယ် ”

” ကျမလည်း အဲဒါ ကြောက်တာပါတော် ”

” အေးပါ သဘက်ခါလောက် လူရော လှည်းရော ငါစီစဉ်ပေးပါ့မယ် … ငါသွားပြီဟေ့ … ညကြ … နွဲ့ရီတို့ဖို့ အိမ်သော့ ဝင်ယူလိုက်တော့ ”

ဦးသာဒင်ပြန်သွားတော့မှ ကျုပ်တို့လည်း ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြန်ပြောနေကြတာ။ မမနွဲ့ရော ကျုပ်ရော ရေချိုး ခဏမှေးကြသေးတယ်။ မမနွဲ့ကတော့ အိမ်ပေါ် ဒေါ်စောအိပ်ခန်းထဲ တက်မှေးနေတာ။ ကျုပ်က ခုံတန်းလျားလေးမှာပဲ မှေးလိုက်တာပါ။ ခရီးပန်းလို့လား မသိဘူး ညနေထမင်းစားခါနီး ဒေါ်စောနိုးမှ ကျုပ်လည်းနိုးတာ။ ခုံတန်းလျားပေါ်က အထ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တော့…

” အမလေးးး ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် ”

အမလေး တ တာက ဒေါ်စောဗျ မျက်လုံးပြူးနေတော့တာ။ တခိခိ နဲ့ ရယ်နေတာက မမနွဲ့ပေါ့။ ကျုပ် အိပ်ရာထ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တဲ့အချိန် ပေါင်ကြားထဲ မပျောမမာ အနေထားနဲ့ ငိုက်ဆင်းနေတဲ့ လီးကို ပြသလို ဖြစ်သွားတာပါ။

ညနေစာ စားပြီးတော့ ရွာထဲ မမနွဲ့နဲ့ ဟိုနားဒီနား လျှောက်ကြည့်ကြတာ။ သိပ်မကြာပါဘူး နေလုံးကြီး အနောက်ဘက်ငုတ်လျိူးပြီး အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာတာပေါ့။

ဒေါ်စောအိမ်ပြန်ရောတော့ ခဏထိုင်ရင်း နက်ဖန် ငွေကောက်ရမယ့် လူစာရင်းကို မမနွဲ့က ဒေါ်စောကို စာရွတ် တစ်ရွက်ထဲ ရေးပေးနေတာ။ ဒေါ်စော ယောင်္ကျားနဲ့ သားသမီးတွေလည်း ပြန်ရောက်ပြီး စည်စည်ကားကားလေး ဖြစ်နေပါပြီ။ ခြင်ထောင်နဲ့ ခေါင်းအုံးကို ပီနံရံအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး လက်နှိပ်ဓာတ်မီး အပိုတစ်လက် ကျုပ်တို့ဖို့ ထုတ်ပေးသေးတယ်။ ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း ဦးသာဒင်အိမ်ကို အိမ်သော့ ဝင်ယူပြီး တဆစ်ချိုးလမ်းလေးအတိုင်း ရွာအနောက်ဖျားထိ လျှောက်ခဲ့ကြတာ။ ဒေါ်စော ယောင်္ကျားကလည်း အထုပ်တွေ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။

ဦးသာဒင် ပိုင်တဲ့ ရွာအနောက်ဖျားစွန်းက အိမ်ရောက်တော့ မှောင်နေပြီဗျို့။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၀ နာရီ ကျော်နေပါပြီ။ အိမ်သော့ဖွင့် လှဲကျင်းပြီး ဒေါ်စောနဲ့ သူ့ယောင်္ကျားက အိပ်ယာပြင်ပေးနေတာ။ မမနွဲ့နဲ့ ကပ်လျက် တစ်ခန်းစီပါ။

အရံသင့်ရှိတဲ့ ရေနံဆီ မီးအိမ်ထွန်းပြီး ခဏစကားပြောနေကြသေးတယ်။ ဒေါ်စောတို့ ပြန်သွားမှ ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့လည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ဝင်ခဲ့ကြတာ။ ချက်ချင်း အိပ်မရပါဘူး ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။ မမနွဲ့လည်း အိပ်မပျော်လောက်ဘူး ကြမ်းလိမ့်သံ ခပ်တိုးတိုး ကြားနေမိတာ။ အတော်လေးကြာမှာ အိပ်ချင်စိတ်လေးဝင်လာပြီး အိပ်မောကျသွားတော့တာ။

” ကျွိ ကျွီ …… ကျွိ ကျွီ ကျွိ ”

အသံတွေ ဆူညံနေတာနဲ့ ကျုပ်လည်း လန်းနိုးလာတာဗျို့။ လန့်နိုးပြီး ဘေးနားကြည့်တော့ ကျုပ်အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းမဟုတ်ဘူးဗျ။ လယ်ကွင်းထဲ ရောက်နေတာ။ အောက်ကလည်း မြေကြီး ပက်ကြားအက်တွေ။ ကျုပ်လည်းလန့်ပြီး ထရပ်လိုက်ရော ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို တစ်ခုခုက ဖမ်းဆွဲထားသလိုဗျ။

အောက်ငုံ့ကြည့်တော့မှ မြေကြီးပက်ကြားအက်ထဲက လက်မဲကြီးဗျို့ အမွှေးအမျှင်တွေနဲ့ ကျုပ်ခြေထောက်ကို ဖမ်းဆွဲနေတာ။ ဘေးနားက ပက်ကြားအက်ကြားတွေထဲကလည်း လက်တွေ အများကြီးထွက်လာတာဗျာ။ လက်ကြီးတွေက ဆန့်ထွက်လာပြီး ကျုပ်ဆီ လျှောတိုက်လာနေတာဗျို့။ ကျုပ်လည်း အကြောက်လွန်ပြီး အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေမိတာပေါ့။

” သွားးး သွားးးး …… မလာကြနဲ့ …… ငါ့ဆီ မလာကြပါနဲ့ …… သွားးး သွားးးး …… အမလေးးး ကယ်ကြပါဦးဗျို့ ”

ကျုပ်လန့်အော်နေတုန်း ဗြုံးကနဲ့ အလင်းတန်းကြီး အခန်းဝက ပေါ်လာတော့တာပဲ။

” ဘဦး … မောင်လေး … အစ်မပါ ”

သေချာကြည့်မိတော့ အခန်းဝမှာ မမနွဲ့ဗျ။ ဓာတ်မီးနဲ့ ကျုပ်ကို ထိုးထားတာ။ သူ့မျက်နှာမှာလည်း ချွေးတွေနှစ်နေတာဗျာ။

” ဟင် … မမနွဲ့ ”

ကျုပ်အသံပေးလိုက်မှ ကျုပ်နားလေး လျှောက်လာပြီး ဘေးနား ဝင်ထိုင်နေတာ။ မမနွဲ့လည်း အိပ်ပျော်နေရင်း အခန်းပြင်က တရှပ်ရှပ်နဲ့ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို ခံစားမိနေတာတဲ့ဗျ။ မျက်စိဖွင့်ပြီး သေချာအားစိုက် နားထောင်တော့ သူ့တံခါးဝနားက ခြေသံတွေ ကြားနေမိတာ ပြောတယ်။

သူလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ အဖြူရောင် အခိုးငွေ့တွေက လူပုံသဏ္ဍန်နဲ့ အိမ်ထဲ လျှောက်သွားနေတဲ့ဗျို့။ အဲ့ဒီအချိန် ကျုပ်အော်သံကြားလို့ စေ့ရုံစေ့ထားတဲ့ တံခါးဆွဲဖွင့်ပြီး ဒေါ်စောပေးထားတဲ့ ဓာတ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်နေတာတဲ့ဗျ။ မအိပ်ရဲတော့လို့ ကျုပ်နဲ့အတူအိပ်ဖို့ ပြောနေတော့တာ။ ကျုပ်လည်း တံခါးကို သေချာထပိတ်ပြီးမှ မမနွဲ့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်အိပ်ကြတာပေါ့။

မမနွဲ့နဲ့ဖက်အိပ်ရင်း ခုန ကြောက်စိတ်တွေ ပျောက်ပြီး ရမ္မက်စိတ်လေးက ထကြွလာရောပဲ။ ဒီတခါ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေအထားနဲ့ မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတော့ မမနွဲ့ကလည်း ကျုပ်ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်လေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေတာဗျာ။

အားမရတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အဝတ်စားတွေချွတ်ရင်း မမနွဲ့ကိုလည်း အကုန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်တာ။ နှစ်ယောက်သား မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပေါ့။ ထိုင်လျက်လေးနဲ့ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့ကိုယ်လုံးကို တဝကြည့်တုန်း မမနွဲ့ကလည်း ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို ကိုင်ဆွနေတာဗျို့။ ပြီးမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်လှဲရင်း ပြန်စုပ်ပြန်ယက်ကြတာပေါ့။ မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို အရည်ထွက်အောင် ယက်ပေးပြီးမှ ကျုပ်က အပေါ်က တက်လိုးပစ်တာ။

ကလေးနှစ်ယောက် မွေးထားပေမယ့် ကျုပ်လီးကို အဆုံးထိ မခံနိုင်ရှာဘူး။ စိတ်ပါလို့ ဖိလိုးမိတိုင်း ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာပြီး တအားအား အော်နေရှာတာ။ လီးတဝက်ပဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း ထိန်းလိုးနေရတာဗျ။ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာမှ မမနွဲ့က အောက်ကနေ မသိမသာလေး ကော့ကော့ထိုးနေတာပါ။

လီးအရင်းထိ တစ်ချက်ဆောင့်လိုးကြည့်တာ မျက်နှာလေး ရှုံ့သွားပေမယ့် အစပိုင်းလောက် နာကျင်ဟန် မပြတော့ပါဘူး။ ကျုပ်လည်း ၁၀ ချက်လောက် ထိန်းလိုးလိုက် အရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်နဲ့ နောက်ပိုင်း စိတ်ကြိုက်ပစ်လိုးပစ်တာပဲ။ မမနွဲ့လည်း တအီးအီး ညည်းရင်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေပါပြီ။ မနားတမ်းဖိလိုးရင်း မမနွဲ့က ထောက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကုတ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တာဗျ။ ကျုပ်လည်း လီးအရင်းထိ ဖိလိုးရင်း လရည်တွေ မမနွဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ပစ်တာ။

နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ အခန်းဝက ခြေသံတွေ ပြန်ကြားရတာဗျာ။ ကျုပ်က ထကြည့်ဖို့ပြောတော့ မမနွဲ့က ခေါင်းရမ်းပြရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတာ။ လက်တွေက ကျုပ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ထထိုင်ပြီး စောက်ရည်ရော လရည်ရော ပေပွနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာပဲဗျာ။

ခဏလေးပဲ လီးက ပြန်မတ်လာတာပေါ့။ လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို လက်နဲ့ဖြဲကြည့်နေရင်း လီးအရည်ပြားကို အပေါ်စုကိုင်လိုက် ဖြဲချလိုက်နဲ့ အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ။ အခန်းဝက ခြေသံတွေ ဆူညံလေ မမနွဲ့က ဖိဆောင့်လေပဲဗျို့။ သူဖင်ကြီး လေထဲမြှောက်ပြီး အားရပါးရ ဖိဖိလိုးနေတာဗျ။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်သားတွေနဲ့ ညှစ်ဆောင့်နေတော့ ခံစားမှုက ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင်ကို ကောင်းနေတာပဲဗျာ။

ကျုပ်တို့အထွဋ်ထိပ်ရောက်ပြီးမှ အခန်းဝက ခြေသံတွေကလည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်တာ။ တစ်နာရီလောက်နေတော့ ခြေသံတွေ ပြန်ကြားလာပြန်ရော။ ဒီတစ်ခါ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပြီး အပေါ်က ဖိလိုးပစ်တာ။ ကျုပ်တို့ လိုးပြီးတိုင်း နာရီဝက် ၁ နာရီလောက်ဆို ခြေသံတွေက ပြန်ပြန်ကြားလာရတာ။ ခြေသံတွေ ဆူညံလာလိုက် မမနွဲ့နဲ့ ကျုပ်လည်း ထလိုးလိုက်နဲ့ မနက်လင်းကြက်တွန်မှ လိုးတာရပ်ပစ်ကြတာ။

နောက်ဆုံးအကြိမ် ကျုပ်လည်း လိုးပြီးလို့ မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ဖလွပ်ကနဲ့ ကျုပ်လီးကြီး ကျွတ်ထွက်လာပြီး မမနွဲ့စောက်ပတ်လေးကတော့ ယောင်ကားနေတာဗျ။ မနက်လင်းလင်းချင်း ဒေါ်စောအိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တာပါ။

မနက်ကနေ နေ့လည်ထိ ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့က တခြားရွာငွေသွားကောက်တုန်း ဒေါ်စောက ဒီရွာက ဆန်ဖိုးတွေ စုကောက်ပေးထားတာပေါ့။ နေ့လည်စာ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ရွာက ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ မမနွဲ့တစ်ယောက် တစ်လမ်းလုံး ကွတကွတလေး ဖြစ်နေတာဗျို။ သင်္ဘောဆိပ်ရောက်တော့ ညနေ ၄ နာရီကျော်ပြီဗျ။ ၄၅ မိနစ်လောက်ကြာမှ မမနွဲ့နဲ့ ကျုပ်လည်း သင်္ဘောပေါ် တက်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

အိုရ္ … မင္းကလည္းကြယ္ … မရြံမရွာနဲ႔

♫ ♪♪ ” ေဟ့ … ေကာင္ကေလး

ကမၻာေပၚမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ……♫ ♪♪

…… အယဥ္ေက်းဆုံး တိုင္းျပည္တစ္ခုပါ “♫ ♪♪

က်ဳပ္မနက္ခင္း တီးဆိုင္အသြား ထီတြန္းလွည္းက ဖြင့္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးၾကားေတာ့ အလိုလို ျပဳံးမိလာတာဗ်။ ခက္ေတာ့ခက္တယ္ဗ်ာ… မုဆိုးမ တစ္ေယာက္ ျဗဳံးကနဲ႔ လင္ေသလို႔ ကေလးေတြနဲ႔ သူ႔ဘဝ သူ႔ေရွ႕ေရး ဘယ္လိုမ်ား ဆက္ေလၽွာက္မလဲဆိုတာထက္ ေကာင္မေလးက အရြယ္ရွိေသးတယ္ ဘယ္ေကာင္နဲ႔ ထပ္ယူမလဲ ဘယ္သူနဲ႔ အလိုးခံေနလဲ ဒါပဲစိတ္ဝင္စားၾကတာပါ။

႐ုန္းကန္ရမယ့္ သတၱိေတြ ဆုပ္ကိုင္ထားရမယ့္ မာနေတြ ဒါေတြအားလုံး ယိုင္နဲ႔ၿပီး နလန္ထူဖို႔ မလြယ္တာေတာင္ အရာအားလုံးကို ကုတင္ေပၚက ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လို႔ပဲ ျမင္ေနၾကတာဗ်ိဳ႕။ အဟက္ ဟက္ … ဘာတဲ့ … ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ … အရွက္ေၾကာက္ႀကီးတဲ့ လူမ်ိဳးစုၾကား က်ဳပ္လည္း လူလာျဖစ္တာပါပဲ။

အမ္း … က်ဳပ္နာမည္ ဘဦး …။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ခုမွာ ေနတယ္ဗ်ာ။ အသက္က ၃၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။ အသားညိဳညိဳ အရပ္မနိမ့္မျမင့္နဲ႔ ႐ုပ္ရည္က အသင့္တင့္ေပါ့။ ေလ်ာ့ေျပာထားတယ္ဗ်ာ အျပင္မွာ ေခ်ာတယ္ဗ် ခိခိ။ အလုပ္က စက္႐ုံတစ္ခုမွ ယဥ္ေမာင္းေပါ့ဗ်ာ။ ၁ လ ကို ၄ ရက္ အနားရတယ္။ နယ္ကတက္လာၿပီး အိမ္ငွားေနေနတာ ၾကာၿပီ။ ၁၀ ႏွစ္ ေက်ာ္ပါၿပီ။ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ တကိုယ္ရည္ တကာယ သမားဆိုေတာ့ ေအးေဆး အပူပင္ မရွိဘူး။ က်ဳပ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္က အလႊာေပါင္းစုံဆိုေတာ့ သတင္းေတြက အစုံၾကားေနရတာ။ လင္ငယ္ေနတာ မယားငယ္ေနတာ လိင္တူဆက္ဆံတာေတြ အားပါးပါး မၾကားခ်င္မွ အဆုံးပဲ။

” ေဟာ … အစ္ကို ဘဦး လာၿပီေဟ … ဖန္ခ်ိဳဆိုင္ေသာက္ ”

က်ဳပ္ တီးဆိုင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ စားပြဲထိုး ငတူးက လွမ္းေအာ္ေတာ့တာပဲ။ ေအာ္ေျပာရင္း က်ဳပ္နားေရာက္လာပါၿပီ။

” ကိုဘဦး … မုန႔္က ထုံးစံအတိုင္းပဲလား ”

ေခါင္းညိတ္ျပတာနဲ႔…

” ဝမ္းနံ … ပဲနဲ႔ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ေလး ျဖဴးေဟ့ ”

ငတူးက က်ဳပ္အႀကိဳက္ သိတယ္ဗ်။ နံျပားနဲ႔ စေတာ္ပဲခ်က္ကို ၾကက္သြန္နီ အႂကြတ္ေၾကာ္ေလးေတြ ျဖဴးၿပီး စားရတာ အရသာရွိသဗ်ာ။ နံျပားေလးဖဲ့ၿပီး ပဲခြက္ေလးထဲ တို႔စားေနတုန္း ျဗဳံးဆို ကိုသံေခ်ာင္းႀကီး ေရာက္လာတာဗ်ိဳ႕။

” ေဟ်ာင့္ ဘဦး … ဒီေန႔ နားရက္လား ”

” ဟုတ္ ကိုသံေခ်ာင္း ”

” အေတာ္ပဲကြာ မေန႔က ေခြဝယ္လာတာ အသစ္ေတြက … ဂ်ပန္ အေမရိကန္ အစုံပဲ ”

” က်ဳပ္အိမ္ လာၾကည့္မလို႔လား ”

” ေအးေပါ့ ငါ့ေအာက္စက္က ပ်က္ေနတာ ဆိုင္ပို႔ထားရတာ ”
ကိုသံေခ်ာင္းကလည္း လူပ်ိဳႀကီးပါပဲ ။ က်ဳပ္ထက္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္ ။ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ မ်က္ႏွာရွည္ရွည္နဲ႔ ကြမ္းကလည္း စားသဗ်ိဳ႕။ ႏွာလည္း အလြန္သန္တာ အရပ္ထဲ အဆင္မေျပတဲ့ လင္ရွိမယား မုဆိုးမ တခုလပ္ အစုံပဲဗ်ာ သူေခၚလိုးေနတာ။ ျပႆနာေတာ့ မရွိဘူးဗ်။ သူစိတ္တိုင္းၾက လိုးၿပီးတိုင္းလည္း တဖက္လူရဲ့ အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ပိုက္ဆံျပတ္တာနဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းအိမ္ေရွ႕ ညိဳျမလုပ္ေနၾကတာပဲ။

လဖက္ရည္ဆိုင္ကထြက္ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းအိမ္ ေခြဝင္ယူၾကတာ ၿပီးမွ က်ဳပ္အိမ္ဘက္ လမ္းေလၽွာက္လာခဲ့ၾကတာ။ က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္က ႏွစ္ျခမ္းျဖစ္ေနတာဗ်။ အေရွ႕ေနာက္ ၾကားလမ္းရဲ့ ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာ က်ဳပ္တို႔ကေနတာ ကိုသံေခ်ာင္းက က်ဳပ္အိမ္ အေရွ႕ဘက္ တစ္အိမ္ေက်ာ္ကပါ။ လဖက္ရည္ဆိုင္ကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ေတာင္ျခမ္းမွာ တစ္ဆိုင္ ေျမာက္ဖက္ျခမ္းမွာ တစ္ဆိုင္ေပါ့။ က်ဳပ္တို႔ ေတာင္ဆိုင္က လူပိုစည္တာ မီးပ်က္လည္း မီးစက္နိုးၿပီး ေဘာလုံးပြဲျပေပးတာဗ်။

” ဘဦး မိန္းခ်ထားတာလား ”

ကိုသံေခ်ာင္းလည္း က်ဳပ္အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အေနာက္ခန္းထဲ ဝင္ၿပီး တီဗြီေရွ႕ အလုပ္ရွုပ္ေနတာဗ်ိဳ႕။

” ဟုတ္တယ္ ကိုသံေခ်ာင္းေရ တီဗြီေဘးနားက တိုင္မွာ ဘုတ္ခုံရွိတယ္။ ဒါးမိန္း အေပၚတင္လိုက္ဗ်ာ ”

ေႏြဦးေရာက္ေတာ့ မီးေရးထိန္းေရး ေၾကာက္ရတယ္ဗ်ိဳ႕။ အျပင္သြားရင္ မိန္းခ်သြားရတာ။ ေတာ္ၾကာ ဝါယာေရွာ့ျဖစ္ၿပီး မီးေလာင္မွာလည္း ေၾကာက္ရေသးတာ။ အိမ္က ေပ ၂၀ ေပ ၄၀ ႏွစ္ခန္းပတ္လည္ ထရံကာသြပ္မိုး ေျမစိုက္အိမ္ေလးပါ။ တစ္လကို တစ္သိန္းဗ်ိဳ႕ ေဈးက မေသးဘူး။ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဧည့္ခန္းေပါ့ဗ်ာ။ ဧည့္ခန္းဆိုေပမယ့္ ထမင္းစား စားပြဲခုံတစ္လုံးနဲ႔ ထိုင္ခုံႏွစ္လုံး… ၿပီးမွ အေနာက္ဖက္ ထရံနား ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ခုန္ရွည္ေလး ဒါပါပဲ။

ပန္ကာကေတာ့ ဧည့္ခန္းေရာက္လိုက္ က်ဳပ္အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္လိုက္ေပါ့။ က်ဳပ္အိပ္ခန္းက ဧည့္ခန္းေတာင္ဘက္ တည့္တည္မွာ။ တစ္ေယာက္ထဲသမားမို႔ ကုတင္တစ္လုံး ေဘးက ခုံေလးေပၚမွာ တီဗြီေအာက္စက္၊ အဝင္ဝ ညာဖက္ေဘးက ဗီဒိုတစ္လုံး ဒါပါပဲ။ အိမ္ေရွ႕က သစ္ရြက္ေႂကြေလးေတြ လွည္းက်င္းၿပီး အထဲေရာက္ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းက အျပာကားနဲ႔ ႏွပ္ေနပါၿပီ။

” ေကာင္းတာ ဘဦးရာ ။ ေဆာ္ေလးက အငယ္ေလးကြ ။ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူရဲ့ အလုပ္ရွင္က အိမ္ထိ လာလာလိုးတာ ”

က်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းက တီဗီေရွ႕က ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ပလႅင္ေခြလ်က္ေလး ညာလက္က ပုဆိုးၾကားထည့္ၿပီး လီးကိုဆြေနတာဗ်။ ဇာတ္လမ္းကလည္း ေကာင္းဗ်ာ ။ မင္းသားက အလုပ္ရွင္သူေ႒းကို အိမ္ေခၚလာတာ မိန္းမနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စားၾကေသာက္ၾကေပါ့။ မင္းသား မူးေမွာက္သြားေတာ့ သူေ႒းက မင္းသားမိန္းမကို တက္လိုးပစ္တာ။

ပထမေတာ့ လင္ျဖစ္သူေဘးနား ႐ုန္းကန္ေနတာ ေနာက္ပိုင္း စားေနၾကသူေ႒းရဲ့ ခ်ဳပ္ထိန္းမွု႔ေအာက္မွာ မျငင္းနိုင္ေတာ့တာပါ။ လင္ျဖစ္သူေဘးနား ထားၿပီး အလုပ္ရွင္သူေ႒းရဲ့ မီးကုန္ရမ္းကုန္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးခ်က္ေတြေအာက္ ႀကိတ္ေအာ္ေနရတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း လင္ျဖစ္သူထက္ အျပဳစုအယုယေကာင္းတဲ့ သူေ႒းရဲ့ အထိအေတြ႕ကို စြဲလမ္းသြားၿပီး လင္မသိေအာင္ ကုန္းေပးေနတဲ့ ဇတ္လမ္းေလးပါ။

ဇာတ္ကား မၿပီးခင္ေလး ကိုသံေခ်ာင္းလည္း မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ က်ဳပ္ေရွ႕တင္ပဲ ခါးပုံစျဖည္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေနတာဗ်ိဳ႕။

” အားးး အ … အ ……… ေကာင္းတာကြာ ……ရွီးးးး ရွီးးးးးးးးးး ”

လရည္ထြက္ခါနီး သူ႔ပုဆိုးနဲ႔အုပ္ၿပီး ပန္းထုတ္ေနတာ။

” ကိုဘဦး … ကိုဘဦးရွိလား ”

အိမ္ေရွ႕က ေအာ္သံေၾကာင့္ ကိုသံေခ်ာင္းလည္း ပုဆိုးအျမန္ ျပန္ဝတ္ေနတာ။ က်ဳပ္လည္း အခန္းထဲကထြက္ ဧည့္ခန္းကျဖတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မခင္ေဝ ဗ် ။ လက္ထဲ စတီးခ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႔ဗ်။

” လာၿပီ လာၿပီ … မခင္ေဝ ”

က်ဳပ္လည္း အိမ္ေရွ႕တံခါး ခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီး ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ မခင္ေဝက တခုလပ္ပါ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေဈးေရာင္းရင္း ဘဝကို ႐ုန္းကန္ေနသူတစ္ေယာက္။ ေယာကၤ်ားက ေဘာ္ေၾကာ့ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား ကေလးႏွစ္ေယာက္သာ ထြက္လာတာ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဖူး။ ၾကာေတာ့ မခင္ေဝ အသိုင္းဝိုင္းက ႏွင္ထုတ္ပစ္လိုက္တာ။ မခင္ေဝက ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ဗ် ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေမြးထားေပမယ့္ အခုထိ တင္ေတြရင္ေတြ မက်ေသးဘူး။

” အိမ္မွာ … အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲ ခ်က္လို႔ လာပို႔တာ … ကိုဘဦးေရ ”

” ဟုတ္ ”

” ခ္ခ္ ”

စတီးခ်ိဳင့္ႀကီး က်ဳပ္ဆီလွမ္းေပးရင္း ရယ္ေနတာဗ်ိဳ႕။က်ဳပ္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ခ်ိဳင့္လွမ္းယူလိုက္တာ။

” ေနာက္ ၿပီးမွ ခ်ိဳင့္လာယူေတာ့မယ္ … ဒုံးပ်ံက ေထာင္ေနတာ … ခိခိ ”

က်ဳပ္ေပါင္ၾကားၾကည့္ၿပီး သူ႔ပါးစပ္ေလး လက္နဲ႔အုပ္ ရယ္ရင္း လွည့္ထြက္သြားတာဗ်ိဳ႕။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းႀကီးကလည္း တခြီးခြီးနဲ႔ ျဖစ္ေနတာဗ်။

” မခင္ေဝပါဗ်ာ … အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲ လာပို႔တာ … ခ်ိဳင္ေတာင္ မလွယ္ရေသးဘူး ရယ္ၿပီး ျပန္သြားတာဗ်ိဳ႕ ”

” ငါလိုးမ ဘဦး … မင္းဟာမင္း ၾကည့္ဦး … ခိခိ ”

က်ဳပ္လည္း ကိုသံေခ်ာင္း လက္ညိဳးထိုးျပမွ ေပါင္ၾကားၾကည့္မိတာ။ ဟိုက္ရွ္… ေသၿပီဆရာေရ… ခုန ေအာကားၾကည့္ၿပီး လီးက ေထာင္ထြက္ေနတာဗ်ိဳ႕။

” ဟီး ဟီးးးး ”

” မေအလိုး ရယ္ေန … ဟိုက လင္နဲ႔ကြဲနာ … အိပ္မက္ေတြ မက္ေနေတာ့မွာ … ငါသြားၿပီကြာ ညေနမွ တစ္ေခါက္လာမယ္ ေခြအသစ္ေတြ က်န္ေသးတယ္ ”

က်ဳပ္လည္း ေန႔လည္ ၁ ခ်က္ခြဲေလာက္ အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲနဲ႔ ထမင္းေရာစားၿပီး မခင္ေဝတို႔အိမ္ဘက္ ခ်ိဳင့္ျပန္ေပးမလို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ မခင္ေဝ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးက စိထားတာဗ်ိဳ႕။ တံခါးခ်ိတ္ေလး ျဖဳတ္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ခဲ့လိုက္တာ။ အိမ္ေရွ႕ဧည္ခန္းက ခုံေပၚ ခ်ိဳင္ေလးတင္ေနတုန္း ကပ္လ်က္အခန္းက ညည္းသံၾကားလိုက္ရတာဗ်။ ကေလးႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသြားေနတာ မနက္ကေတာင္ အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲခ်က္ၿပီး လာပို႔ေသးတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္နဲ႔ျဖစ္တာတုန္းေပါ့ ေတြးမိေနေရာပဲ။

” အင္းဟင္း ဟင္း ဟင္း … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

အသံက ပီပီျပင္ျပင္ကို ၾကားလိုက္ရတာမို႔ က်ဳပ္လည္း အခန္းဝနား ေလၽွာက္လာခဲ့တာ။ ေနမေကာင္းျဖစ္လည္း ေဆးခန္းပို႔ရေအာင္လို႔ပါ။ တံခါးက ပိတ္မထားဘူးဗ် ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခန္းဆည္းစေလး လွပ္ၾကည့္လိုက္တာ။ ငင့္ … အဖ်ားတက္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။ အဖ်ားဝင္တယ္ ေခၚမလားပဲ။ အရပ္ထဲက ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ဦးတိုးပါဗ်ာ။

သာေရးနာေရးဆိုလည္း ေယာင္လိုက္၊ တစ္ခုခုဆို ေရွ႕က ကားရားကားရားနဲ႔ပါ။ ေရာ့လုပ္ဆို လူရွာတာလိုလို အတိတ္ေမ့တာလိုလို ေရႊေပ်ာက္တာလိုလိုနဲ႔ လစ္ေရာပဲ။ အသားမဲမဲ ဗိုက္ပူပူ မ်က္ႏွာက ေက်ာက္ေပါက္ခြက္ ပရပြ ရယ္လိုက္ရင္ သြားေတြက ကြမ္းဂ်ိဳးေတြနဲ႔ေပါ့။ ပါးစပ္နဲ႔ပါးခ်ပ္ မလိုက္ဘူးဗ်ာ။

ဦးတိုးက စကားေျပာရင္း မခင္ေဝကို လိုးေနတာ။ မခင္ေဝက အခုထိ တင္ေတြရင္ေတြနဲ႔ အလတ္ႀကီးဗ်။ ဘာလို႔မ်ား ဦးတိုးကို ႀကိဳက္တာပါလိမ့္။

” ကိုႀကီးတိုး ခ်စ္လိုက္တာ အေဝရယ္ ”

” အ … တကယ္ … … ကၽြတ္ … မယုံေပါင္ ”

” တကယ္ပါကြယ္ … အခု အေဝ့ကို ေပးတဲ့ ႏွစ္သိန္းက … ရြာျပန္ၿပီး … ႏြားေလးေရာင္းလာရတာ … အတိုးက ၁၀ ပဲေပး ဟုတ္ၿပီလား ”

” ခ်စ္တယ္လည္းေျပာေသး အတိုးက် ၁၀ ေတာင္ ယူတာ ဟြန႔္ ”

” ေအာ္ … ေျပာရမဲ့ သူေတြၾကေနတာ ၈ က်ပ္ပဲေပးေတာ့ ”

” ဟင့္အင္ … ငါးက်ပ္ပဲေပးမွာ ”

” အင္းပါ အေဝရယ္ … ဒါဆို တစ္ပတ္တစ္ခါေတာ့ … လာပါရေစေနာ္ ”

အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာဗ်ာ အတိုးလည္းယူေသး ဖရီးလည္း လိုးေသးတာ။ စကားေျပာရင္း ကုတင္ေစာင္းမွာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ေပးေနတဲ့ မခင္ေဝကို ဖိလိုးေနတာဗ်ိဳ႕။ လိုးေနရင္း မခင္ေဝကို ဆြဲထူၿပီး လီးကို စုပ္ခိုင္းေသးတာ။ လီးက တုတ္ေပမယ့္ အရွည္က ပုံမွန္ ၅ လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ။

အခန္းေပါက္ ေက်ာေပးထားေတာ့ ဦးတိုးဖင္မဲရီးေအာက္က လဥေတြပါ ျမင္ေနရတာ။ ဗိုက္ေခါက္က ခံေနလို႔ေနမယ့္ ဖိသာလိုးေနတာ လီးက ဒစ္ဖူးသာသာေလးပဲ ဝင္ေနတာဗ်ိဳ႕။ မခင္ေဝက တမင္သက္သက္ ညည္းျပေနတာပါ။ ခဏၾကာေတာ့ မခင္ေဝက ကုတင္ေစာင္းေလးမွာပဲ ေလးဖက္ကုန္းေပးလိုက္တာ။ အဲဒီေတာ့မွ ဦးတိုးလည္း တဝုန္းဝုန္း တဗုန္းဗုန္း ဆြဲလိုးရင္း ၿပီးသြားတာဗ်ိဳ႕။

က်ဳပ္လည္း ေျခသံဖြဖြ နင္းၿပီး မခင္ေဝတို႔အိမ္က ျပန္လာခဲ့လိုက္တာေပါ့။ အင္းဗ်ာ မခင္ေဝလို အတိုးေရာ လူေရာေပးရတဲ့ မိန္းမေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနနိုင္မလဲ။

………………………………………………..

” ငါက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ နင္က ဒါကိုမျမင္ … ငါ့အသဲ ကို ခလုတ္တိုက္သြားတယ္ … မင္းမိုက္တယ္ မိန္းကေလးရယ္ ”

ေဟာ ရပ္ကြက္ ကထိန္အတြက္ အလွူခံထြက္ေနၾကၿပီ။

” ဘယ္ဘက္က တဆုပ္ၾကဲတိုင္း ညာဘက္က တလွည္းဝင္ပါေစ … ေရလိုေအး၍ မိုးဆမ္းပန္းလို လန္းဆန္းၾကပါေစ ခင္ဗ်ား ”

ဦးတိုးႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အေပၚက စတစ္ေကာ္လံနဲ႔ တိုက္ပုံအကၤ်ီအျဖဴ၊ ေအာက္က ပိုးပုဆိုးအျပာနဲ႔ မိုက္ကေလးကိုင္ၿပီး ေအာ္ေနေလရဲ့။ အခုေတာ့လည္း တကယ့္ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ၾကေနတာဗ်ိဳ႕။

………………………..

အခန္း ( ၂ )

ကထိန္မေရာက္ခင္ ရြာက ဘႀကီးရွိန္တို႔ မိသားစု ေရာက္လာပါေလေရာ။ သူ႔မိန္းမ ေဒၚမိုးရီ နဲ႔ က်ဳပ္ညီမဝမ္းကြဲ ခင္ေလးတို႔ေရာ လူစုံတက္စုံဗ်ိဳ႕။

” ဘဦး … မင္းလည္း ေနနိုင္တာကြာ … ရြာတစ္ေခါက္မွေတာင္ ျပန္မလာဘူး ”

” မအားလို႔ပါ ဘႀကီးရွိန္ရာ ”

” နင့္ၾကည့္ရတာ သန႔္လို႔ျပန႔္လို႔ ရည္းစားသနာမ်ား ရွိေနၿပီလား ခ္ခ္ ”

” မရွိပါဘူး အရီးမိုးရာ ”

ဘႀကီးနဲ႔ေျပာေနတုန္း သူ႔မိန္းမက ဝင္စေနတာ။ ခင္ေလးကေတာ့ ဒီႏွစ္အေတာ္ထြားလာတာ အပ်ိဳေပါက္ႀကီးျဖစ္လို႔။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးတုတ္ထိုင္ေနေတာ့ ဖင္ႀကီးက ေဘးကားေနေရာ။

” ဟဲ့ … နင့္အစ္ကိုကို ႏွုတ္ဆက္ဦးေလ ခင္ေလး ”

” ဟုတ္ ကိုႀကီး မေတြ႕တာၾကာလို႔ ေခ်ာလာတယ္ထင္တယ္ ဟီဟိ ”

အရီးမိုးေျပာမွ ခင္ေလးက က်ဳပ္ကို ႏွုတ္ဆက္ေနတာ။ သူတို႔မိသားစုကို က်ဳပ္အိပ္ခန္းထဲ ပို႔ၿပီး က်ဳပ္က ဧည့္ခန္းထြက္အိပ္ရတာဗ်ိဳ႕။ ညပိုင္း စားေသာက္ၿပီးေတာ့ တီဗြီၾကည့္ၾကေပါ့။ ၁၁ ေလာက္က် ဘႀကီးတို႔ဖို႔ ကုတင္ေပၚ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ေပးၿပီး ခင္ေလးက ေအာက္ပဲအိပ္တာ။

ည ၁ ခ်က္ေလာက္က် ကုတင္သံ တကၽြီက်ီနဲ႔ ၾကားေနရတာဗ်။ က်ဳပ္လည္း အိပ္ခန္းဘက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ဟိုက္ရွားဘားးးး … ဘႀကီးရွိန္ဗ်ိဳ႕ အရီးမိုးရီကို ေပါက္ႏွစ္ျခမ္းျဖဲၿပီး အေပၚက ခြလိုးေနတာ။ အသက္ ၆၀ နားကပ္ေနၿပီဗ် ယုံေတာင္မယုံဘူး ကိုယ္ေတြ႕မို႔ပါ။ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ထားေတာ့ သိပ္မရွင္းဘူးဗ်။ အိမ္အေနာက္ဖက္က ပတ္ၿပီးေခ်ာင္းဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။

မ်က္လုံးေထာင့္ထဲ ဖက္ကနဲ႔ ေပၚလာတာ ခင္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ ေခါင္းေလးေထာင္ၿပီး ဖေအနဲ႔မေအ လိုးတာကို ေခါင္းေလးေထာင္ၿပီး ေခ်ာင္းေနတာဗ်ိဳ႕။

က်ဳပ္လည္း အခန္းေရွ႕က ေျခဖြဖြေလၽွာက္ရင္း အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ ပတ္လာခဲ့တာ။ ေနာက္ေဖးက ေမွာင္ေနေပမယ့္ ကိုယ့္အိမ္ပဲေလ မ်က္စိမွိတ္ေတာင္ သြားလို႔ရတယ္။ က်ဳပ္အိပ္ခန္း အေနာက္ဖက္ ျပတင္းတံခါးကေန ကပ္ေခ်ာင္းမလို႔ဗ်။ ဒါမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရမွာ။ တံခါးနားအေရာက္ အုတ္ခဲတစ္လုံး ဝင္တိုက္ၿပီး ေမွာက္ယွက္လဲပါေလေရာ။

” ဒုတ္ … ဝွစ္ … ဘုတ္ …… အ ”

ေရွ႕ဟတ္ထိုးလွဲတာ လက္လွမ္းေထာက္တာကို ေခ်ာ္ၿပီး ရင္ဘတ္နဲ႔ ဘုတ္ကနဲ႔က်ေရာပဲ။ အ… ကနဲ႔ ေအာ္ၿပီးမွ မွားမွန္းသိတာဗ်ိဳ႕။

” ကိုရွိန္ … ကိုရွိန္ … ၾကားလား ”

” ေအး … မိုးရီ … လူကပ္တာေနမွာ … ၿမိဳ႕က သူခိုးေပါတယ္ ထင္တယ္ ”

” ဘယ္သိမလဲ … ရွင္ထၾကည့္ပါဦး ”

” ေအးပါဟာ … ဟိုေကာင္ … ဘဦး နိုးရေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတာ ”

” တကတည္း … ေလေၾကာရွည္ေနတာ … ေတာ့္လီးႀကီး ထုတ္ဦး … ထ ထ ”

” တိုးတိုးေျပာပါဟ … သမီးေလး နိုးသြားဦးမယ္ ”

က်ဳပ္ျပန္စိထားတဲ့ ေနာက္ေဖးတံခါး ပြင့္လာၿပီဗ်ိဳ႕ ေစာက္ရွက္ေတာ့ကြဲပါၿပီ။ အေမွာင္ရိပ္ထဲ ဝပ္ေနတုန္း ဘႀကီးက အရင္ထြက္လာတာဗ်။ ေနာက္က အရီးမိုးေပါ့။ မထူးဘူး ေမးလည္း ေနာက္ေဖးအိမ္သာအသြား မီးမျမင္ရလို႔ ေမွာက္လွဲတယ္ ေျပာ႐ုံေပါ့။ ဘႀကီးလည္း ေရွ႕မတိုးရဲဘူး တံခါးေပါက္နားကေနပဲ ၾကည့္ေနတာ။

” ဝွီးးး ဘုတ္ … ဂလုန္း … ဝုန္း …… ခြိးခြိ … ေညာင္ ”

” အမေလး … ေစာက္ဖုတ္ႀကီးျပဲပါၿပီေတာ္ ”

အရီးမိုးဗ် … ေခါင္မိုးေပၚက ေၾကာင္ျပဳတ္က်ၿပီး ထေျပးတာကို ေယာင္ေအာ္ေနတာ။ ဘႀကီးလည္း ေခါင္းေလးပုထားရင္း တံခါးေပါက္ကို လွမ္းကိုင္ေနတာ။

” မိုးရီရာ … ေၾကာင္ပါဟ … ငါ့လီးလည္း လြတ္ဦးဟ မင့္ေမလိုးပဲ ”

ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ဘႀကီးခါးကိုကိုင္ၿပီး ေနာက္ကလိုက္တဲ့ အရီးမိုးေလ ေခါင္မိုးေပၚက ေၾကာင္ျပဳတ္က်ခ်ိန္ ဘႀကီးလည္း အိမ္ထဲျပန္အလွည့္ တံခါးဆီမေရာက္ခင္ အရီးမိုးလက္က ေပါင္ၾကားကလီးကို ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္နဲ႔ ဆြဲထားမိတာ ခိခိ။ ႏွစ္ဦးသား အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားၾကပါေရာ။ ခဏေစာင့္ၿပီး ေခ်ာင္းေသးတယ္ မလုပ္ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူးဗ်။

ဘႀကီးကေတာ့ ကုတင္ေပၚေရာက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚအိပ္ေနတဲ့ ခင္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ပုဆိုးမလိုက္တာ။ ပုဆိုးေအာက္နားစကို ခါးပုံစေပၚခ်ိတ္ၿပီး အရီးထမိန္လွန္ေတာ့…

” ေနာက္ရက္မွ လိုးေတာ့ … ကိုရွိန္ … ခုန အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ရွင့္သမီး နိုးေနၿပီ … အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ ”

ဘႀကီးလည္း သူ႔လီးကို ၂ ခ်က္ ၃ ခ်က္ ဂြင္းတိုက္ၿပီး အရီးေပါင္ၾကားၾကည့္ရင္း ပုဆိုးျပန္ဖုံးလိုက္ၿပီ။ အရီးက မေပးေတာ့ စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ပုံပါ။ အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ၿငိမ္သြားမွ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ေဖးေပါက္ကေန ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္လာၿပီး အိပ္လိုက္တာ။

မနက္လင္းေတာ့ က်ဳပ္လည္း အိမ္သာတက္ခ်င္တာနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ထၿပီး တက္ရတာ။ ခါတိုင္းလို ဇိမ္ဆြဲလို႔က မျဖစ္။ လူကမ်ားေနၿပီေလ။ က်ဳပ္အိမ္သာက ဆင္းဆင္းခ်င္း ခင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္တာ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေလၽွာက္လာတာကိုးဗ်။

” ကိုႀကီး အေစာႀကီးနိုးေနတာေပါ့ ”

” ေအး … နင္နဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ပါဟာ ”

ျပန္ႏွုတ္ဆက္ရင္း က်ဳပ္ေဘးက ျဖတ္သြားတဲ့ ခင္ေလးဖင္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထမိန္ေနာက္မွာ အကြက္ႀကီးဗ်။ အိမ္ထဲဝင္ရင္း ဘႀကီးတို႔ကို နိုးမယ္လုပ္ေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ထပ္ရက္ႀကီးဗ်ိဳ႕။ ၾကည့္ရတာ မိုးလင္းခါနီး ထလိုးၾကတာေနမွာ ခင္ေလးလည္းေခ်ာင္းၿပီး အရည္ေတြ ထြက္ကုန္တာေနမွာေပါ့။

ေန႔လည္ၾက ေခြးဘလူးကားေလးငွားၿပီး ဘႀကီးတို႔မိသားစုကို ဒီၿမိဳ႕က အထင္ကရေနရာေတြ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ အလုပ္နားရက္နဲ႔ ဆုံလို႔ပါ။ ေနာက္ရက္ၾက က်ဳပ္က စက္႐ုံကား သြားေမာင္းေပးရတာ ညေနၾကမွ ျပန္လာတာဗ်။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အရီးမိုးခ်က္တဲ့ ထမင္းဟင္း စားလိုက္ရတယ္။ ၿမိန္လိုက္တာဗ်ိဳ႕ ငံျပာရည္ခ်က္ ေျမပဲနဲ႔ ပဲေလွာ္ကို ၾကက္သြန္ျဖဴ ဂ်င္းေလး ထည့္ေၾကာ္ထားတာ။ ဆတ္သားေျခာက္က က်ဳပ္ဝယ္ထားၿပီးသားဆိုေတာ့ ဖုတ္ၿပီး ဆီေလးစမ္းေပးထားတာ။

ေနာက္ရက္ ကထိန္ေန႔ၾကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ ကထိန္းခင္းတာ လိုက္ျပေပးလိုက္တယ္။ ျမန္မာမွုတီးဝိုင္းေလး ၿပီးမွ ျပန္လာၾကတာ။

ေနာက္ရက္ျပန္ေတာ့ ျပႆနာပဲဗ်။ ခင္ေလး မွတ္ပုံတင္ ေပ်ာက္ေနတာ ေျပာတယ္။ ရထားလက္မွတ္က ဝယ္မရဘူး။ ဒါနဲ႔ ရပ္ကြက္႐ုံးမွာ ေထာက္ခံစာ လုပ္ေပးရတာဗ်ိဳ႕။ ႐ုံးေရာက္ေတာ့ဥကၠ႒က ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေပးပါတယ္။ စာေရးမက ေထာက္ခံစာ စာရြတ္ေလး ေရးၿပီး စည္းတံဆိပ္ေလး မထုခင္ လက္ဖက္ရည္တိုက္ခိုင္းေနတာ။

” ကိုဘဦး … သမီးတို႔ကို လက္ဖက္ရည္တိုက္သြား ”

” ေအးပါ … စာေရးမရယ္ ”

က်ဳပ္လည္း လက္ဖက္ရည္ ပါဆယ္ ၃ ခြက္ ဝယ္ေပးခဲ့လိုက္တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ရပ္ကြက္ထိပ္တင္ေလဗ်ာ။ ရပ္ကြက္႐ုံးကလည္း က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္ အျပင္တန္းမွာပါ။ အင္း ေဖ့ဘုတ္ေပၚ ေတြ႕ေတြ႕ေနတဲ့ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတာ တကယ္ဗ်။ လာဘ္မစားၾကေတာ့ပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ပဲ တိုက္ခဲ့ရတာပါ။

နိုင္ငံေရးေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔က သာမန္ လက္လုပ္လက္စားေတြေလ။ က်ဳပ္ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္းဟုတ္ ဆရာဆိုလည္းဟုတ္ { ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္တုတ္ } ကို သတိရမိေသးတယ္။

” ေဟ့လူ … ဘယ္အစိုးရ တက္တက္ … ကိုယ္ဖြန္ေၾကာင္မွ ကိုယ္ေဆာ္ရတာ … ခ်ခ် ”

ကိုတုတ္ေျပာဖူးတဲ့ စကားေလးပါ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္တက္တက္ ပါတီစြဲ မရွိပါဘူး။ ေကာင္းေအာင္လုပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မွန္သမၽွ ေလးစားၿပီးသား။ အမ္း … ေဆာရီးဗ်ိဳ႕ လိုင္းေခ်ာ္သြားတယ္… ျပန္ဆက္ၾကစို႔။

ေထာက္ခံစာရမွ ရထားလက္မွတ္က ဝယ္ရတာတဲ့ဗ်ိဳ႕။ ဘႀကီးတို႔ျပန္သြားၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာတာ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာဗ်။ ထူးေတာ့ ထူးဆန္းတယ္။ အရပ္ထဲက ေမာင္ခ်ိဳဗ်။

ေမာင္ခ်ိဳဆိုလို႔ ျမန္မာအိုင္ေဒါလ္က ခ်မ္းေျမ့ေမာင္ခ်ိဳနဲ႔ မွားဦးမယ္ေနာ္။ က်ဳပ္ေျပာတဲ့ ေမာင္ခ်ိဳက ဒီအရပ္ထဲက ေစာက္ေဂြးစိ ဗ်။ အရပ္ထဲ ထစ္ကနဲ႔ဆို ရိုက္ၿပီးသားပဲ။ မိန္းကေလးတန္မဲ့ လက္ကလည္း ယဥ္တယ္ဗ်ိဳ႕။ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း လူမိုက္ေတြဆိုေတာ့ အေတာ္သင့္ ေမာင္ခ်ိဳကို မထိရဲၾကတာ။

အခု ေမာင္ခ်ိဳ႕ကို ျဖဳတ္လိုက္တာ မယ္တင့္ဗ်။ အလွူမဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ မိတ္ကပ္လိုက္ျပင္ေပးတဲ့ အေျခာက္ ျဖဴျဖဴႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးပါ။ ေမာင္ခ်ိဳက ဆံပင္တိုတို မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ အသားညိဳညိဳနဲ႔ အေပၚကတီးရွပ္ ေအာက္က သရီးကြာတား ေဘာင္းဘီတို အျမဲဝတ္တာ။ ရယ္ေတာ့ ရယ္ရတယ္ဗ်ိဳ႕ ကိုသံေခ်ာင္းလာမွ အစအဆုံး သိလိုက္ရတာ။

” ကိုသံေခ်ာင္း လာဗ်ာ ”

” လာၿပီကြ မင္းအိမ္ မင္းအမ်ိဳးေတြ ေရာက္ေနတာနဲ႔ ငါလည္း ဇာတ္ကား မၾကည့္ရတာ ၾကာၿပီ ”

” ေဟ့လူ … ေမာင္ခ်ိဳသတင္း ၾကားၿပီးၿပီလား ”

” အိမ္လည္း ဖိတ္စာေရာက္ပါတယ္ကြာ သူ႔အေမကိုယ္တိုင္ လာဖိတ္တာ ”

” က်ဳပ္လည္း သူ႔အေမကိုယ္တိုင္ လာဖိတ္တာဗ် ”

” ငါသိတာ ၾကာၿပီကြ … ေမာင္ခ်ိဳက မယ္တင့္အိမ္ သြားသြားလိုးတာ … အဲ … အလိုးခံတယ္ ေျပာရမလား … လခြီး ”

” ေျပာစမ္းပါဗ် … ခိခိ ”

” ဒီလိုကြ … ငါ ညဆိုင္းအလုပ္ရွိရင္ မနက္ ၄ နာရီခြဲေလာက္မွ ျပန္လာရတာ ”

” အင္း ”

က်ဳပ္လည္း ေဆးေပါ့လိပ္ တစ္လိပ္ မီးညႇိၿပီး ဖြာရင္း ကိုသံေခ်ာင္းစကားကို ဆက္နားေထာင္ေနတာ။

” ေအး … ေမာင္ခ်ိဳက … မယ္တင့္အိမ္က မနက္ ၄ နာရီခြဲေလာက္ ထြက္ထြက္လာတာကြ ”

ကိုသံေခ်ာင္းက ေျပာရင္း သူ႔စကားကို က်ဳပ္နားေထာင္မေထာင္ အကဲခတ္ေနတာ။ က်ဳပ္နားေထာင္ေနမွန္း သိေတာ့ ဆက္ေျပာျပေနတာေပါ့။

” ငါလည္း အဖိတ္ေန႔တစ္ရက္က် ဖဲဝိုင္းက ျပန္လာတာ အိပ္လို႔လည္းမရတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္ရပ္ေနတာ။ ည ၁ ခ်က္တီးေလာက္ကြ။ ငါ့အိမ္ေရွ႕ကေန ေမာင္ခ်ိဳေပါ့ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ ျဖတ္သြားတာ။ ငါ့ေတာင္ ႏွုတ္ဆက္ေနေသးကြာ။ ငါလည္း အိပ္မရတဲ့အတူတူ ေမာင္ခ်ိဳနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ကပ္လိုက္သြားတာ။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဘဦးေရ မယ္တင့္အိမ္ထဲ ဝင္သြားတာဟ။ ငါလည္း တံခါးေလး အသာဖြင့္ လိုက္ဝင္ရင္း ေခ်ာင္းေတာ့တာေပါ့။ ျခင္ကလည္း ကိုက္တာကြာ ငါလိုးထဲ ”

” ခိခိ ”

” ေအးကြာ စိတ္ဝင္စားလို႔သာ ေခ်ာင္းမိတာ မနက္လင္းေတာ့ တကိုယ္လုံး အဖီးေတြကြ ျခင္ေဆာ္သြားတာ ”

………………………………………………………

” တင့္တင့္ ”

” ေျပာေလ … ေမာင္ရဲ့ ”

” ဒီလိုႀကီး ခိုးခိုးလာေနရတာ အဆင္မေျပဘူးကြာ ”

” ေအာ္ … ေမာင္ကလည္း … တင့္တင့္ အေဒၚက အဖိတ္ေန႔တစ္ရက္ပဲ ဝတ္သင္းနဲ႔ ဓမၼာ႐ုံသြားအိပ္တာေလ။ နက္ဖန္ဥပုဒ္ေန႔ တရားပြဲၿပီးမွ ျပန္လာတာ … ဒီအခ်ိန္ပဲ လြတ္လပ္တာမို႔ပါ ”

” ေမာင္က … အျမဲ အတူေနခ်င္ၿပီ တင့္တင့္ရယ္ ”

……………………………………………………..

” ေမာင္ခ်ိဳက မယ္တင့္ကို အီေနတာ ေဟ်ာင့္ေရ … ခိခိ …။ ျပတင္းေပါက္ကေန အိမ္ေရွ႕ လွမ္းၾကည့္ၿပီးမွ ေမာင္ခ်ိဳက မယ္တင့္နား ျပန္ေရာက္လာတာ။ ကုတင္ေပၚထိုင္ေနတဲ့ မယ္တင့္ကို ဆြဲထူၿပီး ပါးစပ္ျခင္း ဆြဲစုပ္ေနတာ။ မယ္တင့္ဖင္ေတြကို ပြတ္သပ္ရင္းနဲ႔ ကုတင္ေပၚကို ျပန္ထိုင္ခိုင္းေနတာကြ ”

……………………………………………………..

” တင့္တင့္ … အင့္ … ေမာင့္လီးႀကီး စုပ္ကြာ ”

……………………………………………………..

” ဟမ္ ”

” မဟမ္နဲ႔ ဘဦးရ … ငါလည္း အံၾသေနတာ …။ ဇာတ္ကားထဲကလို … လီးတု တပ္ထားတယ္ထင္ေနတာကြ …။ ေမာင္ခ်ိဳက သူ႔ေဘာင္းဘီတိုကို ခၽြတ္ၿပီး မယ္တင့္ မ်က္ႏွာနား ကပ္ေပးလိုက္တာ …။ ငါ့ျဖင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ မနည္းထိန္းလိုက္ရတာ ”

” ေဟ ”

က်ဳပ္လည္း စိတ္ဝင္စားလြန္းလို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္တာေတာင္ မီးထပ္မညႇိေတာ့ဘူး။ ကိုသံေခ်ာင္းက ဆက္မေျပာပဲ ခုံေပၚက ေရေႏြးပန္းကန္ထဲ ေရေႏြးငွဲ႕ေနတာ။ ညည္းခံေစာင့္ရတာေပါ့။ ဇာတ္လမ္းက ေကာင္းေနၿပီေလ။ ေရေႏြးကို တဖူးဖူးမွုတ္ေသာက္ၿပီးမွ ဆက္ေျပာတာဗ်ိဳ႕။

” ဘာအတုမွ မပါဘူးကြ ေစာက္ဖုတ္ပါကြာ … ခြီး ခ္လ္းးး …။ မယ္တင့္က ေမာင္ခ်ိဳ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ကုတင္ေပၚထိုင္လ်က္ေလး ယက္ေပးေနတာ။ အဲ့တာကိုကြာ မယ္တင့္မ်က္နာကို ၾကည့္လိုက္ ပါးစပ္ဟခိုင္းလိုက္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ေကာ့ထိုးေနတာ။ သေဘာက သူ႔လီးနဲ႔ ထိုးတာေပါ့ကြာ။ အေတာ္ေလးၾကာမွ မယ္တင့္ကို ကုတင္ေပၚ တြန္းလွဲလိုက္တာ။ မယ္တင့္က ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းတြဲေလာင္းခ်ၿပီး ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ေလးေပါ့။ မယ္တင့္ ပုဆိုးေအာက္နားစကေန ဆြဲလွန္ၿပီး … တင့္တင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီး ေမာင္ယက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး လဥေတြေရာ လီးတန္ကိုေရာ တျပက္ျပက္ ယက္ေနတာကြာ။ မယ္တင့္လီးကလည္း လူကသာ အေျခာက္ လီးက မေျခာက္ဘူးကြ ၇ လက္မခြဲေလာက္ရွိမယ္ တုတ္ကလည္းတုတ္ေသး။

လီးကို ေထာင္မတ္ေနေအာင္ စုပ္ေပးၿပီးမွ မယ့္တင္ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲေျမႇာက္လိုက္တာ။ ေမာင္ခ်ိဳက ကုတင္ေပၚဒူးေထာက္ၿပီး ေျမႇာက္ထားတဲ့ မယ္တင့္ေျခေထာက္ေတြကို လွန္ဖိပစ္တာကြ။ ၿပီးမွ မယ္တင့္လီးကို သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲထည့္ၿပီး သူက ဖိလိုးတာ။ လိုးလည္းလိုးေသး ေအာ္လည္ေအာ္ေသးကြာ ခိခိ။

စိတ္ကေတာ့ အထန္ကြ။ လိုးခ်က္ကလည္း မီးပြင့္မတတ္။ အေတာ္ၾကာမွ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿပီးသြားၾကတာ။ ၿပီးတာနဲ႔ မယ္တင့္မ်က္ႏွာေပၚခြၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ခိုင္းေသးတာ…။ ငါလည္း ၾကည့္ရင္း ဂြင္းထုတာ ၂ ခ်ီေတာင္ ၿပီးတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အိပ္လိုက္တာ ေနျမင့္မွနိုးေတာ့ တကိုယ္လုံး အဖုေတြ ျခင္တြယ္ခံလိုက္ရတာ ”

” ခိခိ ”

ခဏေန ကိုသံေခ်ာင္း အခန္းထဲ ဇာတ္ကားၾကည့္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း အိမ္သာေျပးၿပီး ဂြင္းတိုက္လိုက္ရတာဗ်ိဳ႕။

…………………………

အခန္း ( ၃ )

ခန္းမထဲ ျပန႔္က်ဲေနတဲ့ သတို႔သား သတို႔သမီးတို႔ အျပဳံးမ်ား…။ အဲ အဲ… ခန္းမ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။ ေမာင္ခ်ိဳတို႔ အိမ္ေရွ႕ မ႑ပ္ထိုးၿပီး အရပ္ထဲ ေဆာင္တာပါ။ က်ဳပ္လည္း ေန႔တပိုင္း အလုပ္နားၿပီး သြားရတာေပါ့။ ေရာက္တာနဲ႔ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟတို႔၏ အျပဳံးေတြက ဆီးႀကိဳေနတာ။အျပဳံးေတြ အတုလား အစစ္လားဆိုတာ က်ဳပ္လည္း ေသခ်ာမသိပါဘူး။

လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္သြားတာလား … တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ေပးဆပ္လိုက္ရတာလား ဒါလည္း မသိဘူးဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္ေရွ႕ ေကာ္ဖီနဲ႔ ကိတ္မုန႔္ လာခ်ေတာ့ စားေနမိတာေပါ့။

♫♪ ‘အိုးးးးးး … ေမဘရမ္ဏီလို ♪ ♫♪

ေငြပန္းခ်ီေတာင္ လက္မွိုင္ ခ်ရသကိုးး♪ ♫♪

မမမိုး …… ♫♪ အိုးဟို႔ ဟို … အို႔ဟို႔ ဟို ♫♪

ကိတ္မုန႔္တစ္ခ်ပ္စားၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ေနတုန္း သတို႔သား သတို႔သမီး နာမည္ထိုးထားတဲ့ စင္ျမင့္ခုံေပၚမွာ … ဟိုက္ရွားဘားးးး … က်ဳပ္လူ ကိုသံေခ်ာင္းႀကီးဗ်ိဳ႕။ စတစ္ေကာ္လံအျဖဴ ေယာပုဆိုးအနက္ … တိုက္ပုံအကၤ်ီေလး ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး ပုခုံးေလးလွုပ္လိုက္ ခါးေလးတြန႔္လိုက္နဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းတစ္ေယာက္ ကာရာအိုေကနဲ႔ ကဲေနတာဗ်။ ဝင္းဦးစတိုင္ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ပရိတ္သတ္ကလည္း အသံေကာင္းတာ မေကာင္းတာ အသာထား မမမိုး သီခ်င္းဆိုေတာ့ ဆုေငြခ်လိုက္ လက္ခုပ္တီးလိုက္နဲ႔ဗ်။ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္က ကြက္တိ။

တျဖည္းျဖည္း ေမာင္ခ်ိဳတို႔အတြဲ က်ဳပ္နားေရာက္မွ သတိထား ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ အံမယ္ ေမာင္ခ်ိဳက သတို႔သားဝတ္စုံနဲ႔ၾက ခန႔္ခန႔္ႀကီး။ မယ္တင့္က မ်က္ေတာင္တုႀကီး တပ္ထားေတာ့ မ်က္လုံးေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ေပါ့။ ေမာင္ခ်ိဳ႕လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္ထားၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔ေနရွာတာ။

” ကိုဘဦး စားဦး ”

” စားပါတယ္ … ေမာင္ခ်ိဳရ ”

က်ဳပ္လည္း စကားျပန္ေျပာရင္း စင္ေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းက ဆင္းသြားၿပီဗ်။ ညေန မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ ကူသိမ္းၿပီး ျပန္ခဲ့လိုက္တာ။

မနက္လင္းေတာ့ ၾကားရတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ရယ္ေနရေသးတယ္။ ေမာင္ခ်ိဳနဲ႔ မယ္တင့္ကို ညပိုင္း အရက္ဝိုင္းတိုက္ၾကတာ။ မနက္လင္းေတာ့ ေမာင္ခ်ိဳတစ္ေယာက္ လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလၽွာက္နိုင္ဘူးတဲ့။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ဦးတိုးေပါ့။

” ေစာက္ေဂြးဇိ … အေျခာက္နဲ႔ေတြမွ … ကြတကြတ ျဖစ္သြားေတာ့တာ ”

ရပ္ကြက္ထဲ လည္ေျပာေနေလရဲ့။ ဘဝေပး ကုသိုလ္ မတူညီတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းစပ္တာဗ်ာ။ သူတို႔ အနာဂတ္ သူတို႔တက္လမ္း သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ဒါေတြကို မစဥ္းစားၾကဘူး။ ႏွစ္ေယာက္တြဲျမင္တာနဲ႔ ကုတင္ေပၚက ျပဇာတ္ကို အရင္ေျပာၾကတာပဲ။

မယ္တင့္ ဘယ္ေလာက္ေျခာက္ေျခာက္ ေယာကၤ်ားနဲ႔မိန္းမ ညားရင္ လိုးမွာပဲ။ ဒါက မထူးဆန္းပါဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေရာက္ရဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ခ်င္းေတြ ႐ုန္းကန္ခဲ့တဲ့ သတၱိေတြ ဘယ္သူမွ မျမင္နိုင္ၾကဘူး။ က်ဳပ္လည္း သာမန္ပုထုစဥ္ပဲ တဏာရာဂေတာ့ ရွိတာေပါ့။ တဖက္က သဒၵါကၽြံလို႔ အရာရာ စြန႔္ရင္ေတာ့ စားတာေပါ့ေနာ့။ အားနည္းခ်က္ကို ခုတုံးလုပ္ အေသြးအသား ဖလွယ္တဲ့ပြဲေတာ့ မကတတ္ဘူးဗ်။

” ဟဲ့ … ဘဦး … ငါေခၚေနတာေတာင္ အေရးမလုပ္ေတာ့ပါလား ”

မဂၤလာေဆာင္က အျပန္ ေနာက္ေက်ာဘက္က အသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္မိတာ။

” ဟာ … မအုံးက်င္ ”

” မယ့္ေလး အခုမွ ”

” က်ေနာ္ အေတြးလြန္ေနလို႔ပါ အစ္မရာ ”

” အံမယ္ ဘာေတြေတြးေနတာ … ခ်စ္သူေတြ႕ေနၿပီထင္တယ္ … ဟင္းဟင္း ”

” မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ခိခိ ”

” နက္ဖန္ ႏွစ္သစ္ကူးေနာ္ … ညစာ မခ်က္နဲ႔ ငါလာပို႔မွာ ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ အစ္မ … ဘီယာဝယ္ၿပီး ေစာင့္ေနမယ္ဗ်ာ … ဟဲဟဲ ”

ႏွုတ္ဆက္ၿပီး က်ဳပ္ေဘးက ေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့နဲ႔ ျဖတ္ေလၽွာက္သြားတာဗ်။ လူက နည္းနည္းဝေပမယ့္ သြက္တယ္ဗ်ိဳ႕။ ဖေအက တ႐ုတ္၊ မေအက ဗမာပါ။ တ႐ုတ္ကျပားမေပါ့။ မ်က္ေပါက္က်ဥ္းၿပီး ပါးေဖာင္းေဖာင္း ႏူတ္ခမ္းထူထူနဲ႔ ရင္သားက ပုံမွန္ပါ။ ခါးေသးၿပီး ေအာက္က ဖင္သားႀကီးက လူႀကီးႀကိဳက္ လူငယ္ႀကိဳက္ဗ်ိဳ႕။ ေကာ့ထြက္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္တိုင္း အိကနဲ႔ အိကနဲ႔ ခါရမ္းေနတာ။

ဖခင္ရဲ့ ရိုးရာ ႏွစ္ကူးခ်ိန္ဆို ႏွစ္ကူးမွာေကၽြးတဲ့ အိေကြး ဝက္သားေပါင္း ဝက္သားေခါက္ဆြဲ လမုန႔္ ေတြကို အရပ္ထဲ ခင္တဲ့သူေတြ လိုက္ေဝတာဗ်။ မႏွစ္က က်ဳပ္အိမ္လာပို႔ေတာ့ ည ၉ နာရီေလာက္ႀကီး မိုးခ်ဳပ္ေနပါၿပီဗ်ာ။ လက္ဆြဲျခင္းေလးကိုင္ၿပီး အိမ္ဝကေန ေအာ္ေခၚေနတာ။

” ဘဦး … ဘဦးေရ … ဘဦးရွိလား ”

” ဟုတ္ … မအုံးက်င္လား … လာၿပီလာၿပီ ”

” ႏွစ္သစ္ကူးမို႔ မုန႔္လာပို႔တာ … တံခါးဖြင့္ဦးဟ ”

က်ဳပ္ တံခါးဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ … ေနာက္ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႔ ဝင္လာပါေလေရာ။ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းက စားပြဲခုံေပၚ သူ႔လက္ဆြဲျခင္းႀကီးခ်ၿပီး ေခါက္ဆြဲခ်ိဳင့္ေတြ ဝက္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ မုန႔္ေတြ ထုတ္ေနတာ။ က်ဳပ္လည္း လွယ္ထည့္ဖို႔ ဇလုံေတြ ယူေပးလိုက္တာ။

” ဘဦး … ငါ့ တစ္ခု ကူညီဟာ ”

” ေျပာေလ အစ္မ ”

” ဟိုဟာ … ဟိုေလ … ဟို ဟို ”

က်ဳပ္က အိမ္ေပါက္ဝ ေနာက္ေက်ာေပးရပ္ထားေတာ့ က်ဳပ္ေနာက္ေက်ာဘက္ ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ ေခါင္းငုံ႔သြားလိုက္ တဟိုဟို ျဖစ္ေနတာ။

” ေျပာပါ အစ္မရဲ့ … ဘာကူညီရမလဲ အိမ္မျပန္ရဲတာလား ”

ည ၉ နာရီေက်ာ္ေနေတာ့ မျပန္ရဲဘူး ထင္တာေပါ့။ က်ဳပ္အိမ္နဲ႔က လွမ္းတယ္ေလဗ်ာ။ သူက ရပ္ကြက္ ေျမာက္ျခမ္းဘက္ ေနတာကိုးဗ်။

” မဟုတ္ဘူးဟ … ငါေလ ငါငါ … နင့္အိမ္မွာ … ငါ့ အသိနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ ခ်ိန္းလည္း ခ်ိန္ထားၿပီးၿပီဟ ”

” အပ်ိဳႀကီးက … ရည္းစားနဲ႔ က်ဳပ္အိမ္ ခ်ိန္းထားတယ္ ဆိုပါေတာ့ … ခိခိ ”

” နင္ကလည္းဟယ္ … ဟုတ္တယ္ … ငါ့အိမ္က သေဘာမတူဘူးဟ … အာ့မို႔ပါ ”

” ကဲပါ … ေနာက္ေဖးခန္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာ … အစ္မခ်စ္သူက ဘယ္သူလဲဗ် ”

” ေဟာ့ … လာၿပီ … ဘဦးေရ … တံခါးသြားဖြင့္ၿပီး ျမန္ျမန္ပိတ္ဟာ … ေဘးလူ ျမင္ရင္ မေကာင္းဘူး ”

က်ဳပ္လည္း မအုံးက်င္ေျပာလို႔ လွည့္ၾကည့္ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေတာ့။ ငင့္… ေမာင္စိန္ဗ်… ခ်ိဳင္းေထာက္ေလးနဲ႔ … လက္တဖက္က ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္ေလး ဆြဲလို႔ေပါ့။

တံခါးဖြင့္တာနဲ႔ က်ဳပ္ကိုရယ္ျပၿပီး ခ်ိဳင္းေထာက္အားျပဳရင္း ဝင္ခ်လာတာ။ လက္စသတ္ေတာ့ မအုံးက်င္က ေျခတဖက္မသန္တဲ့ ေမာင္စိန္နဲ႔ သမီးရည္းစား ျဖစ္ေနတာဗ်။ ေရစက္ေပါ့ဗ်ာ။ ေမာင္စိန္က ေျခတစ္ဖက္ မသန္ေပမယ့္ အရပ္ထဲ ပန္းေရာင္းရင္း အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳေနသူပါ။

” မမက်င္ ေရာက္ၿပီလား ”

” ေအး … လာ ျမန္ျမန္ဝင္ … ငါမွာတာပါလား ”

” ပါပါတယ္ဗ် … ဒီမွာ ”

ေမာင္စိန္က ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္အမဲနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ဟာကို ေျမႇာက္ျပေနတာ။ စားပြဲခုံေပၚတင္ၿပီး ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္ထဲကဟာ ထုတ္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာဘီယာဗ် သုံးလုံးေတာင္ပဲ။

” ဘဦး ေရာ့ … နင့္ဖို႔ … ဘီယာေရာ ငါဝယ္ခိုင္းလိုက္တာ ”

” ဟာ … အားနာစရာႀကီး ဗ်ာ ”

” ဟဲ့ … အားနာမေနနဲ႔ … ငါတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာခ်င္လို႔ဟ ”

” ရပါတယ္ အစ္မရယ္ … ေနာက္ေဖးခန္းထဲ သြားေျပာၾက … က်ဳပ္က ဒီဧည့္ခန္းထဲမွာ ဘီယာေလးနဲ႔ ၿငိမ့္ေနလိုက္မယ္ ”

မအုံးက်င္နဲ႔ ေမာင္စိန႔္ကို က်ဳပ္အိပ္ခန္းထဲ ပို႔ေပးၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ ဘီယာေလးငုံလိုက္ ဝက္သားေပါင္းေလး ျမည္းလိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဘီယာတစ္လုံးကုန္ေတာ့ ေသးကေပါက္ခ်င္လာေရာ။ အိမ္သာဘက္သြားဖို႔ ေနာက္ေဖးတံခါးနားအေရာက္ က်ဳပ္အိပ္ခန္းက ညည္းသံ ခပ္တိုးတိုးေလး ၾကားမိတာဗ်။ေျခေထာက္ေတြ အလိုလိုရပ္သြားၿပီး တံခါးဝကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။

ဟင္… ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မွင္သက္သြားရတာဗ်ိဳ႕။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ မအုံးက်င္က ပက္လက္ ကုတင္ေပၚက က်ဳပ္ေခါင္းအုံးယူၿပီး ေခါင္းခုလွဲေနတာ။ ေမာင္စိန္က မသန္တဲ့ေျခေထာက္သိမ္ေလးနဲ႔ မအုံးက်င္ရဲ့ ေပါင္သားတုတ္တုတ္ႀကီးကို ညာဘက္ကေန ခြထားေနတာဗ်။

မအုံးက်င္ အကၤ်ီက ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ဘရာစီယာအညိဳေရာင္ေလးက ေအာက္ဆြဲခ်ထားေတာ့ နို႔လုံးလုံးေလးႏွစ္ဖက္က အျပင္႐ုန္းထြက္ေနေရာ။ ေမာင္စိန္က ေဘးတစ္ေစာင္း အေနအထားနဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေတြကို တဖက္ၿပီးတဖက္ စို႔ေပးရင္း လက္တစ္ဖက္က မအုံက်င္ ေပါင္ၾကားတည့္တည့္ ေဖာင္းႂကြေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို နိုက္ကလိေနတာဗ်ိဳ႕။ ထမိန္က ေျခရင္းဘက္ ကၽြတ္ထြက္ေနတာ။

မအုံးက်င္က နို႔ေသးသေလာက္ ေစာက္ဖုတ္က အႀကီးႀကီးဗ်။ ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးေတြ ျဖဲကားၿပီး ညည္းေနေတာ့တာ။ ေမာင္စိန္က နို႔သီးေခါင္းေတြစို႔ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေခါင္းက ေအာက္ေရြ႕ေနေတာ့ ဗိုက္ေခါက္ထူထူႀကီးေပၚ ေရာက္လာတာေပါ့။ ဗိုက္သားႀကီးေတြ သြားနဲ႔ကိုက္ကိုက္ၿပီး ဆီးခုံးနားေရာက္မွ ခဏရပ္ေနတာဗ်။ ခဏေလးနားၿပီး ေစာက္ေမႊးေတြ လက္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြဆြဲရင္း ခုံးထေနတဲ့ေစာက္ပတ္ေပၚ ကန႔္လန္ျဖတ္ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္တာ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မအုံးက်င္ဆီက ညည္းသံရွည္ႀကီး ထြက္လာေတာ့တာ။

” အ …… အားးးးးးးးးး …… ေမာင္စိန္ …… ယက္ယက္ … ဖိယက္ေပးဟာ …… အင္းဟင္း ”

ေမာင္စိန႔္ေခါင္းကို မအုံးက်င္က သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနဲ႔ ဖိကပ္ထားတာဗ်ိဳ႕။ ေမာင္စိန္က တျပက္ျပက္ယက္ရင္း သူ႔ပုဆိုးကို လက္တဖက္နဲ႔ခၽြတ္ၿပီး ေျခရင္းဘက္ ေျခေထာက္နဲ႔ ထိုးခၽြတ္ပစ္တာ။ ေျခတစ္ဖက္က ေပါင္ရင္းကစၿပီး သိမ္ေနတာဗ်။ ဒူးဆစ္နားၾက ခပ္ေကြးေကြးေလး ျဖစ္ေနတာ။

သိမ္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ေလးကို အသာႂကြၿပီး ေပါင္ၾကားက လီးကို လက္နဲ႔ဆြဲထုတ္လိုက္တာ။ ဟာ … ရက္စက္တယ္ဗ်ိဳ႕ … လူကသာ ေျခတဖက္မသန္တာ လီးက တုတ္လည္းတုတ္ ရွည္လည္းရွည္ၿပီး ဒစ္ဖူးႀကီးက ေကာ့ေနတာဗ်။ မေအးက်င္ ေစာက္ဖုတ္ကိုယက္ရင္း လီးကို ဂြင္းထုေနတာ။ အေတာ္ၾကာမွ ေမာင္စိန္က ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခြာၿပီး မအုံးက်င္ေပၚ တက္ခြလိုက္တယ္။

မသန္တဲ့ေျခေထာက္ေလးကို ညာဘက္လက္နဲ႔မ။ မအုံးက်င္ရဲ့ ဘယ္ဘက္ေပါင္ေပၚ ဆြဲတင္ၿပီး ဖင္တျခမ္းလိမ္ရက္ေလး လိုးတာဗ်ာ။ မအုံးက်င္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ရွာဘူး ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္လည္း ဘီယာတန္ခိုးနဲ႔ ဆီးပုံးက တင္းလာၿပီဗ်။ ေနာက္ေဖး ေျခဖြဖြနင္းၿပီး ေသးသြားေပါက္ရေသးတာ။ ၿပီးမွ ျပန္ေခ်ာင္းၾကည့္တာဗ်ိဳ႕။ ေမာင္စိန႔္ ဆံပင္ေတြ ဆြဲေစာင့္ရင္း…

” အမေလးးးး … အ …… အားးးးး … ေသပါၿပီ … ေမာင္စိန္ရယ္ …… ျဖည္းျဖည္းလိုးပါဟာ ”

” အင္းပါ … မ မက်င္ရယ္ … မလိုးတာ ၾကာလို႔ပါဗ်ာ ”

” အားးးး …… အ …… အ …… ၿပီးတဲ့ အပတ္ကမွ …… ေဈးကအျပန္ လိုးထားတာေလ ”

” လူလာတာနဲ႔ … ၿပီးမွမၿပီးလိုက္တာ … မမက်င္ရာ … က်ေနာ္က ေနတိုင္းလိုးခ်င္တာဗ် ”

ေမာင္စိန္လည္း ဇေတာ့ မေသးဘူးဗ်ိဳ႕။ ဖရီးလိုးေနရတာေတာင္ ေန႔တိုင္းႀကိတ္ခ်င္ေနတာ။ တဗ်စ္ဗ်စ္ တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ လီးဝင္လီးထြက္သံေတြ အသားခ်င္းရိုက္သံေတြ ဆူညံေနတာ။ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲ က်ဳပ္ရွိေနတယ္ထင္ၿပီး မီးကုန္ရမ္းကုန္ လိုးေနေတာ့တာပဲ။

တျဖည္းျဖည္း မအုံးက်င္ ေအာ္သံေလးေတြက ေျပာင္းသြားတာဗ်။ သူ႔ေပၚတေစာင္းေလး ခြလိုးေနတဲ့ ေမာင္စိန႔္ခါးကို ဆြဲၿပီး ေဆာင့္ခိုင္းေနေတာ့တာ။ မိန္းမေတြလည္း မလြယ္ပါဘူး လီးအရသာသိတာနဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ အရသာခံခ်င္ၾကတာ။

” လိုးဟာ … ေမာင္စိန္ … နာနာေလးလိုး … ငါခံနိုင္ပါၿပီဟ … ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ … ေဆာင့္ေဆာင့္ … အဲ့လိုေလး လိုးစမ္းပါဟာ ”

ေမာင္စိန္လည္း ဖင္ေလးကို လိမ္က်စ္ေနေအာင္ အားထည့္လိုးေနေတာ့တာ။ တခါတခါ မေအးက်င္က အားမရတဲ့ပုံစံနဲ႔ ေအာက္ကေန ပင့္ေဆာင့္ေတာ့ ေမာင္စိန္ဖင္ေလး ေလထဲေျမႇာက္ေျမႇာက္တက္ေနေရာပဲ။ အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ မေအးက်င္ဖင္သားႀကီး ေကာ့တက္လာၿပီး ညႇစ္ေအာ္ေတာ့တာဗ်ိဳ႕။

” အားးးးးးးးး ရွီးးးးးးးးးး … … အ …… ထြက္ ထြက္ …… ထြက္ၿပီ …… အမေလးးးးး ေကာင္းလိုက္တာ …… ေမာင္စိန္ရယ္ …… ရွီးးးးးးးးး ”

ေစာက္ရည္ပန္းထြက္ၿပီး ေလထဲႂကြေနတဲ့ ဖင္ႀကီးက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖုန္းကနဲ႔ ပစ္က်လာတာ။ အဲဒီၾကမွ ေမာင္စိန္လည္း အခ်က္ ၃၀ ေလာက္ မနားတမ္း ပစ္ပစ္လိုးၿပီး လီးအရင္းထိ မေအးက်င္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ဖိကပ္ပစ္ရင္း ညည္းေနတာဗ်။

” အားဟား …… က်ေနာ္လည္း ၿပီး ၿပီ …… ေကာင္းတာ အီစမ့္ေနတာပဲ … မမက်င္ရယ္ ”

ေမာင္စိန္က ခဏၿငိမ္ေနၿပီးမွ မေအးက်င္ကိုယ္လုံးေပၚကေန ေဘးနားလိမ့္ခ်လိုက္ေတာ့ လီးက အဖုတ္ထဲက ကၽြတ္ၿပီး တဇပ္ဇပ္နဲ႔ တုန္ေနတာဗ်။ ပက္လက္အေနထားျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္စိန႔္ေပါင္ၾကားထဲ မေအးက်င္က ကုန္းထၿပီး မ်က္ႏွာထိုးအပ္လိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕။

ေစာက္ရည္ေတြေရာ လရည္ေတြေရာ ေပကပ္ေနတဲ့ ေမာင္စိန႔္လီးႀကီးကို အရသာခံၿပီး စုပ္ေပးေနေတာ့တာပဲ။ ေမာင္စိန္က မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတာဗ်။ လီးတန္တစ္ေခ်ာင္းလုံး ေျပာင္စင္ေအာင္ယက္ေပးၿပီး ေပ်ာ့ေခြသြားမွ မေအးက်င္က ေမာင္စိန္လီးႀကီးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ေပးလိုက္တာ။ ႏွစ္ေယာက္သား ခဏအနားယူၿပီးမွ အဝတ္စားေတြ ျပန္ဝတ္ေနတုန္း က်ဳပ္လည္း အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းဘက္ ျပန္လာၿပီး ဘီယာတစ္လုံး ထပ္ေဖာက္ရင္း ငွဲ႕ေသာက္ေနလိုက္တယ္။

” အဟမ္း … ေက်းဇူးပဲ … ဘဦးရယ္ … ငါတို႔လည္း မေတြ႕တာၾကာလို႔ စကားေကာင္းေနတာဟ ”

” ဟာ … ရပါတယ္ … မေအးက်င္ရယ္ … ေအးေဆးေျပာေလ ”

” ေျပာၿပီးပါၿပီဟ … ျပန္ေတာ့မလို႔ ”

” ျခင္းေမ့ဦးမယ္ … မေအးက်င္ ”

” ဟယ္ … ဟုတ္ပါရဲ့ … အိမ္ေရာက္ရင္ ျခင္းပါမွ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” ကိုဘဦး … က်ေနာ္လည္း ျပန္ၿပီဗ်ာ ”

မေအးက်င္ေနာက္ ခ်ိဳင္းေထာက္ေလး အားျပဳရင္း ထြက္လာတဲ့ ေမာင္စိန္က က်ဳပ္ကိုႏွုတ္ဆက္ေနတာ။ ၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ျပန္သြားၾကတာပါ။ မေအးက်င္က အရင္ျပန္တာဗ်။ ခဏၾကာမွ ေမာင္စိန္က ျပန္တာ။ မေအလိုးေလး ဖင္ေလး လိမ္က်စ္လိမ္က်စ္နဲ႔ ခုနလိုးတာ သူမဟုတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ။ မိန္းမေတြလည္း ကာမစိတ္ေတာက္ေလာင္ၿပီဆို ဘာကိုမွ ထည့္မတြက္ေတာ့တာ။ အိမ္က သေဘာမတူတဲ့ၾကားက ကာမစည္းစိမ္ကိုေတာ့ မရမက ခံစားခ်င္ၾကတာပဲ။

………………………….

အခန္း ( ၄ )

” ဟာ … ဟုတ္လို႔လား … ကိုသံေခ်ာင္းရာ ”

” လာစမ္းပါဆို … ဘဦးရာ ”

” ေမာင္ပုနဲ႔ေအာင္စိုး တအားမေသာက္ၾကနဲ႔ဦး မနက္ ထခ်က္ရမွာေနာ္ ”

ကိုသံေခ်ာင္းက က်ဳပ္ကို လက္ကုတ္ေခၚရင္း ကိုေမာင္ပုနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးကို လွမ္းမွာေနတာဗ်။ ဒီလိုဗ်ိဳ႕…လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္က ရပ္ကြက္အလယ္ပိုင္းက မဝါတို႔ အေမဆုံးတာ တစ္လျပည့္ ဆြမ္းကပ္ခ်င္လို႔ ကိုသံေခ်ာင္းကို ထမင္းနဲ႔ဝက္သား ခ်က္ခိုင္းတာ။ ကိုသံေခ်ာင္းက အခ်က္အျပဳတ္မွာ ရပ္ကြက္ထဲ ဆရာၾကသဗ်။

ဒါနဲ႔ က်ဳပ္ကို လာေခၚတာေပါ့။ ေနာက္ထပ္ အကူအျဖစ္ ကိုေမာင္ပုနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးပါ ေခၚထားေသးတာ။ မဝါတို႔က ညီအစ္မ ၃ ေယာက္ဗ် ..။ ေငြတိုးေပးစားၾကတဲ့ လူခ်မ္းသာ အတန္းစားေပါ့။

မဝါတို႔အေမက ေဒၚခင္ျမင့္တဲ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳထားတာပါ။ ေနာက္အိမ္ေထာင္က ဦးသာဒင္ပါ။ အသက္ ၆၀ ေလာက္ ခပ္သန႔္သန႔္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲလည္း ရပ္မိရပ္ဖထဲ ပါေသးတာ။ အလွူအတန္းလည္း ထိပ္ကေပါ့။

နက္ဖန္ ဆြမ္းကပ္မွာမို႔ က်ဳပ္တို႔လည္း မဝါတို႔အိမ္ ေရာက္ေနၾကတာ။ မနက္ ထခ်က္ေပးရမွာမို႔ပါ။ က်ဳပ္တို႔အတြက္ ရမ္ ၂ ေတာင့္နဲ႔ ေဆးလိပ္ အျမည္း လုပ္ေပးထားတာ။ က်ဳပ္နဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းက နည္းနည္းပဲ ကစ္တာ။ ကိုေမာင္ပုနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးက ဇိုးဘဲေတြမို႔ သတိေပးေနတာပါ။

ကိုသံေခ်ာင္းက မဝါတို႔အိမ္အေနာက္ ထင္းေျခာက္ေတြယူရင္း ေနာင္ေဖးဂိုေဒါင္ထဲ မဝါနဲ႔ ဦးသာဒင္ကို ေတြ႕လို႔ က်ဳပ္ကိုလာေခၚတာဗ်ိဳ႕။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေဖးဘက္ ေျခဖြဖြနင္းၿပီး ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတာ။ ဂိုေဒါင္ရဲ့ အေရွ႕ဘက္ ျပတင္းတံခါးက ဖြင့္ထားလို႔ လေရာင္အရွိန္နဲ႔ အတြင္းဘက္ အလင္းေရာင္ေလးရွိေနတာဗ်။ က်ဳပ္နဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းက ဂိုေဒါင္အဝင္တံခါးမႀကီး အသာဟၿပီး အထဲေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။

” ဝါေလး … နီနီနဲ႔ျဖဴျဖဴတို႔ အိပ္ၿပီလား ”

” အိပ္ပါၿပီ … ေဖႀကီးရဲ့ ”

ဂိုေဒါင္ရဲ့ ေတာင္ဘက္ျခမ္း စားပြဲခုံအေဟာင္းနားေလး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ဖက္ထားၾကတာဗ်ိဳ႕။ ယုံနိုင္စရာ မရွိဘူးဗ်ာ။ ဦးသာဒင္ဆိုတာ ရပ္ကြက္ထဲ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ လူႀကီးလူေကာင္း တစ္ေယာက္ေလဗ်ာ။ မယားေသတာ ၁ လရွိေသး မယားပါသမီးနဲ႔ ဒီလိုပါဆို ဘယ္သူ႔မွ ယုံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးသာဒင္က မဝါႏွုတ္ခမ္းကို ေတ့စုပ္ၿပီး လက္ေတြက နို႔အုံေတြကို ပြတ္သပ္ေနတာ။ ပါးစပ္ကလည္း တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ဆြဲဆြဲစုပ္ေနတာဗ်။

ခဏၾကာေတာ့ မဝါက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္တယ္။ ဦးသာဒင္ ပုဆိုးကိုျဖည္ၿပီး ေျခရင္းပုံခ်လိုက္ေတာ့… အားပါးပါး… ဦးသာဒင္ရဲ့ ပူေနတဲ့ဗိုက္ေခါက္ေအာက္ဖက္ ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီး အေျမႇာင္းလိုက္ ငိုက္ဆင္းေနတာဗ်ိဳ႕။ မဝါက ဦးသာဒင္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဖက္ၿပီး လီးႀကီးဆီ ပါးအပ္လိုက္တာ။ ပါးနဲ႔ လီးတန္ကို ပြတ္သပ္ရင္း နမ္းေနေသးတာဗ်။ ၿပီးမွ ဒစ္ဖူးကို စငုံေပးတာ။ ဒစ္ႀကီးဆြဲစုပ္တာနဲ႔ ဦးသာဒင္လည္း ေခါင္းေမာ့ၿပီး မဝါဆံပင္ေလးေတြကို ထိုးစြေပးေတာ့တာပဲ။

ဒူးေထာက္ထိုင္ထားတဲ့ မဝါရဲ့ ဖင္သားႀကီးေတြကလည္း ေဘးကားထြက္ေနတာ အားရစရာႀကီးဗ်ာ။ ေခါင္းကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ရင္း ဦးသာဒင္လီးႀကီးကို မိမိရရ စုပ္ေပးေနတာ။ တျဖည္းျဖည္း လီးႀကီးက ေထာင္ထြက္လာပါၿပီ။ စစုပ္ခါစလို လီးအရင္းထိ မမ်ိဳနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လီးတဝက္ေလာက္ မ်ိဳလိုက္ ဒစ္ကို ပင့္ယက္လိုက္နဲ႔ ထိန္းစုပ္ေပးေနရတာ။ ႐ုတ္တရက္ ဦးသာဒင္က ခါးဆန႔္ထိုးလိုက္ေတာ့ မဝါတစ္ေယာက္ ပ်ိဳ႕တက္ၿပီး တဟြတ္ဟြတ္နဲ႔ သီးေနတာေပါ့။

” အာ … အဟြတ္ … ေဖႀကီးကလည္း … အဟြတ္ဟြတ္ ”

” ေဆာရီးပါ … ဝါေလးရယ္ … ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ ”

ဦးသာဒင္ ေကာ့ထိုးေတာ့ လီးထိပ္က မဝါ အာေခါင္ကို ေထာက္မိတာေနမွာ။ ခဏနားၿပီးမွ မဝါက ျပန္စုပ္ေပးေနတာဗ်။ ဦးသာဒင္က သူ႔လီးစုပ္ေနတဲ့ မဝါကို ေဘးနာက စားပြဲခုံေပၚ တက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ခုံေပၚအေရာက္ မဝါရဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲခၽြတ္ေတာ့ လက္ကေလးေနာက္ေထာက္ၿပီး မဝါက ဖင္ကိုႂကြေပးလိုက္တာ။ ေပါင္ၿခံေတြျဖဲၿပီး ဦးသာဒင္က ကုန္းယက္ေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ မဝါက ပက္လက္အေနထားနဲ႔ ေပါင္တန္ႀကီးေတြ ေျမႇာက္ၿပီး ဒူးေကြးထားလိုက္တာ။

” အားးးး … ေဖႀကီးရယ္ … ကၽြတ္ …… အင္းဟင္း … ယက္ယက္ … ဟုတ္တယ္ ”

မဝါက အသံထြက္ညည္းရင္း သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မတ္တပ္ကုန္းယက္ေနတဲ့ ဦးသာဒင္ ေက်ာေပၚခ်ိတ္တင္လိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕။ ဦးသာဒင္ေခါင္းကို သူ႔ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဆြဲကပ္ၿပီး ကာမအရသာေလး ခံယူေနေတာ့တာ။ သူ႔ေပါင္ဂြထဲ ဦးသာဒင္ေခါင္းက ဘယ္ညာယမ္းၿပီး ဖိယက္လိုက္ခ်ိန္ မဝါတကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေနတာဗ်။

” ဟူးးး …… ရွီးးးး … အ … မ ရ ေတာ့ ဘူး ေဖ ႀကီး ရယ္ … … လိုးေပးပါေတာ့ ေနာ္ … အမေလးးးး ကၽြတ္ ”

ပေထြးျဖစ္သူကို လိုးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၿပီဗ်ိဳ႕။ ဦးသာဒင္လည္း ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ပါးစပ္ကို ခြာၿပီး ခါးဆန႔္လိုက္ရင္း… လီးႀကီးကို ၂ ခ်က္ ၃ ခ်က္ ဂြင္းတိုက္ၿပီး မဝါအဖုတ္ထဲ ဖိသြင္းလိုက္ၿပီဗ်။

” ဗ်စ္ …… အ …… ျဖည္း ျဖည္း လိုးေနာ္ …… ေဖႀကီး ”

လီးတဝက္ခန႔္ အထုတ္သြင္းလုပ္တုန္း မဝါက အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ၿပီး ျဖဲခ်လိုက္ေတာ့ ဘရာစီယာနဲ႔ ထိန္းထားတဲ့ နို႔အုံအေပၚျခမ္း ထြက္ေနတာဗ်ိဳ႕။ ဘရာစီယာကို ေအာက္ဆြဲခ်ေတာ့မွ စူထြက္ေနတဲ့နို႔အုံတစ္ခုလုံး ႐ုန္းထြက္လာတာ။ ဦးသာဒင္က နို႔အုံႏွစ္ဖက္လုံး လက္နဲ႔ဆြဲညႇစ္ရင္း လီးကို တစ္ဆုံးပစ္လိုးလိုက္တာ။

” ဗ်စ္ … ဘြတ္ …… အ …… အ ”

မဝါရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့တက္လာၿပီး တအအနဲ႔ ညည္းေနတာဗ်။ ဦးသာဒင္က လီးအရင္းထိ ဖိကပ္ထားရင္း နို႔သီးေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာ ေျပာင္းစို႔ၿပီး လိုးတာ ခဏရပ္ထားလိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ နို႔စို႔ေနတဲ့ ဦးသာဒင္ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး မဝါက ဖင္သားႀကီးေတြ ေကာ့ထိုးရင္း လိုးဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္တာထင္တယ္။ အဲဒီၾကမွ ဦးသာဒင္လည္း နို႔ႏွစ္လုံးကို ညႇစ္ဆြဲရင္း တဖုန္းဖုန္း ပစ္ပစ္လိုးေတာ့တာ။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ မညႇာေတာ့ဘူးဗ်။ မဝါကိုယ္လုံးႀကီး ေကာ့ပ်ံလာေအာင္ကို မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးေနတာ။

” ဘြတ္ … အားးးးး …… ဗ်စ္ဗ်စ္ …… အမေလးးးးးး …… ဖြပ္ဖြပ္ … ၿဗိ … ဒုတ္ …… အ အားးးး ”

ဦးသာဒင္ရဲ့ မီးပြင့္မတတ္လိုးခ်က္ေတြေအာက္ မဝါလည္း အသံေပါင္းစုံ ညည္းရင္း အံႀကိတ္ခံေနရတာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္း လီးအရသာ ေတြ႕သြားပုံနဲ႔ ညည္းသံေလးေတြ ေျပာင္းလာတာဗ်။ ဦးသာဒင္လီးႀကီး ေဆာင့္ဝင္လာတိုင္း ဖင္ႀကီးႂကြၿပီး ေကာ့ေကာ့ ေပးေနေတာ့တာပဲ။ ဦးသာဒင္ကလည္း အသက္အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ကို အလိုးသန္တာဗ်ိဳ႕။ စားပြဲခုံ ေျခေထာက္ေတြပါ တကၽြိကၽြိနဲ႔ ရမ္းခါေနေအာင္ကို တရၾကမ္းလိုးေနတာ။

” အားဟား …… အို႔ … ေကာင္း ေကာင္း … ေကာင္းလိုက္တာ … ေဖႀကီးရာ …… အမေလးးး ဟူးးးး ရွီးးးးးးး ”

ႏွစ္ေယာက္သား အေပးယူေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လိုးရင္း မဝါက အရင္ၿပီးသြားပုံပဲ။

” အားးးး အားးးးးးးးး …… ထြက္ ထြက္ …… အမေလးးးး …… ထြက္ကုန္ၿပီ …… ေဖႀကီးရယ္ …… လိုးလိုး …… မရပ္နဲ႔ ……… ရွီးးးးးး ”

ဦးသာဒင္လည္း မဝါစကားေၾကာင့္ ေမးေၾကာေတြေထာင္လာၿပီး မနားတမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေနတာဗ်။ တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ ပစ္လိုးရင္း ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ေဆာင့္အၿပီး လီးအရင္းထိ မဝါေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဖိကပ္ပစ္တာ။ မဝါေျခေထာက္ေတြကလည္း စားပြဲခုံေပၚ ပက္လက္အေနထားနဲ႔ ဦးသာဒင္ ခါးကို ဆြဲခ်ိတ္ရင္း လီးႀကီး သူ႔ေစာက္ပတ္ထဲက ကၽြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနပုံဗ်။

” ေကာင္းလိုက္တာ … ေဖႀကီးရယ္ … ခဏစိမ္ထားေပးဦး မထုတ္နဲ႔ ”

ဦးသာဒင္လည္း မဝါကိုယ္လုံးေပၚေမွာက္ခ်ရင္း ႏွစ္ဦးသား ဖုတ္လွိုက္ဖုတ္လွိုက္နဲ႔ အသက္မၽွင္းရွူေနၾကတာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္နဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းလည္း ေျခဖြဖြနင္းရင္း ဂိုေဒါင္အေနာက္ဖက္ ထင္းပုံဆီက ထင္းေျခာက္ေတြသယ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ အုတ္ခဲေတြ ဖိုခေႏွာက္စိုင္ စီၿပီး မီးေမႊး ထမင္းစခ်က္ၾကတယ္။

ကိုေမာင္ပုနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးကို ဝက္သားခ်က္ဖို႔ အဆာပလာေတြ လုပ္ခိုင္းထားတာ။ ၁ နာရီေလာက္ၾက မဝါက ေကာ္ဖီနဲ႔မုန႔္ လာခ်ေပးပါတယ္။ ကိုေမာင္ပုတို႔က ေကာ္ဖီကို မထိဖူးဗ်ိဳ႕ အရက္ပဲ ထပ္ေသာက္ေနၾကတာ။ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ၾက ထမင္းေရာ ဝက္သားေရာ က်က္ပါၿပီ။ င႐ုပ္သီးနဲ႔ ပုဇြန္ေျခာက္ေလး ေၾကာ္ၿပီး ဘူးသီးဟင္းရည္ေလး တည္ထားလိုက္တယ္။ သရက္ခ်ဥ္ေတြ ဇလုံအႀကီးထဲ ထည့္ရင္း ၾကက္သြန္ေလးေတြ စိတ္ထည့္ၿပီးမွ က်ဳပ္တို႔ အိမ္ျပန္ေရမိုးခ်ိဳးၾကတာ။

” ေဟ်ာင့္ … ဘဦး … ၿပီးၿပီလားေဟ့ ”

” ဟုတ္ … ၿပီးၿပီ …… သြား႐ုံပဲ … ကိုသံေခ်ာင္းေရ ”

အိမ္ေရာက္လို႔ ခဏနား ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေခါင္းဖီးေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕က ကိုသံေခ်ာင္းအသံ ၾကားရေတာ့တာပဲ။ ကတီပါဖိနပ္ နက္ျပာေလးကို ဖုံခါစီးရင္း အိမ္ေရွ႕ထြက္ခဲ့လိုက္တာ။ အံမယ္ မတိုင္ပင္ပဲ က်ဳပ္နဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္း ဆင္တူဗ်ိဳ႕။ အေပၚက စတစ္ေကာ္လံအျဖဴနဲ႔ ေအာက္က ပိုးပဆိုး အျပာေလးဗ်။ မဝါတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူေတာင္စည္ေနေပါ့။

” ေဟာ … လာပါၿပီ … ဟင္းခ်က္ဆရာႀကီးေတြ … ကိုသံေခ်ာင္း နဲ႔ ဘဦး ႂကြပါရွင္ ”

ေရာက္တာနဲ႔ မဝါက အိမ္ေရွ႕ကေန လွမ္းေအာ္ေနတာ က်ဳပ္တို႔ခ်က္တဲ့ ဝက္သားေကာင္းေၾကာင္း ဧည့္သည္ေတြက မြန္းေနၾကတာတဲ့။ မဝါက အေပၚအကၤ်ီအျဖဴ ေအာက္က ေယာထမိန္ အညိဳေလးနဲ႔ ေယာဂီတဘက္ေလး လည္ပင္းပတ္ထားေသးတာဗ်။

အထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ဦးသာဒင္ႀကီးကလည္း စတစ္ေကာ္လံနဲ႔တိုက္ပုံနဲ႔ လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး လာသမၽွဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံေနတာဗ်ိဳ႕။ ဦးသာဒင္ လည္ပင္းမွာလည္း ပုတီးကုန္း အနက္ႀကီးက ျပဴးလို႔ဗ်ာ။ အခုလိုၾကေတာ့လည္း ညက ပေထြးနဲ႔ မယားပါသမီး လိုးေနတာပါဆိုရင္ က်ဳပ္ေတာင္ယုံမွာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ထိုင္တဲ့ ထမင္းစား စားပြဲခုံနား မဝါေရာက္လာၿပီး သူ႔ညီမေတြကို ထမင္းျပင္ခိုင္းေနတာဗ်။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးတုတ္ထိုင္ခ်ေတာ့ ဖင္သားအိအိႀကီးေတြက ကားထြက္လာတာေပါ့။

ကိုသံေခ်ာင္းႀကီးလည္း ညက အရွိန္နဲ႔ မဝါရဲ့ ဖင္ႀကီးကို မသိမသာ ခိုးခိုးၾကည့္ေနတာ က်ဳပ္ျမင္ေနရတယ္။ က်ဳပ္လည္း ၾကည့္မိပါတယ္။ ညက ဦးသာဒင္ တဖုန္းဖုန္း ပစ္ပစ္လိုးတဲ့ ဖင္ႀကီးေလဗ်ာ။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အခ်ိဳပြဲ အျဖစ္ ထိုးမုန႔္နဲ႔ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး လိေမၼာ္သီးေတြ ခ်ေပးေနတာ။ အခ်ိဳပြဲကေတာ့ သူတို႔ဘာသာ လုပ္ထားၾကတာပါ။ အခ်ိဳပြဲစားၿပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္လည္း မဝါတို႔ကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ခဲ့လိုက္တယ္။ စက္႐ုံ ကားေမာင္းသြားရဦးမွာဗ်။ ကိုသံေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ က်န္ေနရစ္ခဲ့ေလရဲ့။

…………………………………………

အခန္း ( ၅ )

” လာစမ္း … ေရွ႕တိုးၾကည့္ေလ … ေသာင္းေအး ”

” ေအ့ … ငါလိုးမ … ေအးစု … ထိၾကည့္ေလ … ေဂ့ ေအ့ ”

ေဟာ… သတ္ၾကျပန္ၿပီဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္စက္႐ုံအသြား ၃ အိမ္ေက်ာ္က ေသာင္းေအးတို႔ လင္မယားေပါ့။ ေသာင္းေအးက လူကသာ ယိမ္းထိုးေနတာ လက္က အုတ္ခဲက်ိဳးနဲ႔ဗ်။ သူ႔မိန္းမ ေအးပု … အဲ … နာမည္အရင္းက ေအးစု … အရပ္ပုပုေလးမို႔ တစ္ရပ္ကြက္လုံးက ေအးပုလို႔ ေခၚၾကတာ။ ေအးပု လက္ထဲမွာက လက္ရိုက္ဒုတ္ႀကီးနဲ႔။

” မသာႀကီး … ေန႔ေသာက္ ညေသာက္ မနက္လည္း … မူး႐ူး ရစ္ေနတာ ”

” နင့္ကို … ငါရသမၽွ ပိုက္ဆံ အကုန္ေပးထားတာေလ … ဘာလို႔ ခ်န္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံယူတာလဲ … ထြီ ”

” ရွင့္ ပိုက္ဆံ … က်ဳပ္မယူဘူး … ရွင္ေပးတဲ့ဟာပဲ ယူတာ ”

” ဟာ … အဲတာဆို … ဘယ္လင္ငယ္ … ယူတာလဲ … ငါလိုးမရဲ့ ”

” ရွင္ေနာ္ … မရိုင္းနဲ႔ … ရွင့္ပါရွင္ လမ္းမွာ မူး႐ူးၿပီး က်တာေနမွာေပါ့ … သူေတာင္းစားရဲ့ … က်ဳပ္ေစာက္ပတ္က ရွင့္လီးတစ္ေခ်ာင္းပဲ အလိုးခံတာ တစ္ရပ္ကြက္လုံးသိတယ္ ”

” ကဲ … ေသာင္းေအး ေတာ္ပါေတာ့ကြာ … ခဲႀကီးခ်ကြာ ”

” ဒီ ငါလိုးမ … ေအ့ … ျပႆနာ ရွာလို႔ပါ … ေဂ့ … ကိုဘဦးရာ … အုဝ္ ”

” အလကား အစ္ကိုဘဦး … ညကလည္း မူးျပန္လာတာ … လီးတန္းလန္းနဲ႔ ပုဆိုးစလြဲသိုင္းေနတာ … အခုလည္း သူ႔ပိုက္ဆံေပ်ာက္တာ … က်မကို လာစြပ္စြဲေနတာ ”

” ေအးပါ … ေအးပုရယ္ … နင္လည္း လက္ထဲက ဒုတ္ႀကီးခ် … ေတာ္ေတာ့ ”

က်ဳပ္လည္း အျမင္မေတာ္တာနဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလး သူ႔တို႔အိမ္ေရွ႕က ခုံတန္းလ်ားေပၚတင္ရင္း ႏွစ္ေယာက္လုံး ေခ်ာ့ေျပာေနရတာ။ ေသာင္းေအးကို ဖမ္းထိန္းၿပီး အိမ္ထဲထိ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

” ကိုဘဦး လာလို႔ေပါ့ဗ်ာ … ေအ့ … ဒီမိန္းမ … က်ဳပ္လက္စာ မိေတာ့မွာ … အုဝ္ … ေဂ့ ေအ့ ”

က်ဳပ္ျဖင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းေနရတာ။ ေအးပုက လက္သံေျပာင္တာဗ်။ ေဗထိဆို ေသာင္းေအးပဲ ကြဲတာ ခိခိ။ ေအးပုက ေတြ႕တဲ့ဟာနဲ႔ ေကာက္ရိုက္ ေကာက္ထုတာ။ ေသာင္းေအးကို သူတို႔အိပ္ခန္းထဲ ေခ်ာ့ပို႔ၿပီး ညၾက ငါတိုက္ပါ့မယ္ အခုအိပ္ေတာ့လို႔ ေျပာထားခဲ့ရတာဗ်ိဳ႕။ အိပ္ခန္းက ထြက္ေတာ့ ေအးပုတစ္ေယာက္ ထမင္းအိုးေတြ ေဆာင့္ခ်ရင္း ေဆးေၾကာေနတာ။

” ေအးပု … နင္ကလည္း … ကိုယ့္လင္အေၾကာင္း သိသားနဲ႔ဟာ … အလကား ရန္ျဖစ္ေနတာ ”

” အမေလး … အစ္ကိုဘဦးရယ္ … အစ္ကိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္ … အခ်ိန္ျပည့္ မူးေနတာ … မူးရင္လည္း ေအးေဆးအိပ္ပါ့လား … အခုဟာက … ဟင့္ … ရႊတ္စ္ ”

ေအးပုက အိုးေတြေဆးရင္း ထရပ္ေျပာေနတာဗ်။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲက အဖုတ္ကို ညာဖက္လက္နဲ႔ ၃ ခ်က္ ၄ ခ်က္ေလာက္ ကုတ္ရင္း ႏွပ္ခ်ီးက ညႇစ္လိုက္ေသးတာ။ ၿပီးမွ ထမိန္ခါရင္း ထမိန္အေပၚအနားစကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ႏွာေခါင္းကို ႏွပ္သုတ္ေနတာဗ်ိဳ႕။ ထမိန္ခါတဲ့ခ်ိန္ ေအးပုက အရပ္ပုေတာ့ သူ႔ဗိုက္သားေလးေအာက္က ထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးကို က်ဳပ္က အေပၚစီးက ျမင္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။

” ကဲပါ … ငါေျပာခဲ့ပါၿပီ … ညၾကမွ ငါတိုက္လိုက္ပါ့မယ္ … အိပ္သြားၿပီ … နင္လည္း ပြစိပြစိ ထပ္မေျပာနဲ႔ေတာ့ ”

” ဟုတ္ … အစ္ကိုဘဦး ”

ထမိန္ ျပန္ဝတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားထပ္ကုတ္ေနတာမို႔ က်ဳပ္လည္း အိမ္ေရွ႕လုံတန္းလ်ားေပၚက ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးယူၿပီး စက္႐ုံဘက္ ေလၽွာက္ခဲ့လိုက္တာ။ စက္႐ုံက မေဝးပါဘူး က်ဳပ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္နဲ႔ ၅ ျပေလာက္ပဲ။ က်ဳပ္ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚ အခ်ိဳရည္ ပုလင္းကဒ္ေတြ တင္ၿပီးေနၿပီဗ်ိဳ႕။

” ဘဦး … ေရာက္ပလားကြ ”

” ဟုတ္ … ဦးနိုင္ေရ ”

ဦးနိုင္က ဂိုေဒါင္မွူးေပါ့ဗ်ာ။ စက္႐ုံထဲ ေန႔စား အလုပ္သမားေတြ သူ႔ကပ္ထားရတာ။ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ပါးစပ္ တစ္ခြန္းပဲ။ သူနဲ႔အဆင္မေျပရင္ ေနာက္ရက္ အလုပ္ျပဳတ္ၿပီသာမွတ္။ စက္႐ုံရဲ့ မန္ေနဂ်ာက စက္႐ုံပိုင္ရွင္ရဲ့ ေယာက္ဖဗ်။ ဏွာလည္း အလြန္သန္တာဗ်ိဳ႕။

အခ်ိဳရည္ ပုလင္းေဆးတဲ့ တခုလပ္မ မုဆိုးမ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင္ေတြဆို အကုန္ေခၚလိုးတာဗ်။ အေပးအကမ္း ရက္ေရာေတာ့လည္း ျပႆနာ မတက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ မန္ေနဂ်ာရဲ့ အရွုပ္ဇယားေတြကို ဦးနိုင္က ဖန္တီးေပးေနေတာ့… စက္႐ုံမွာ ဦးနိုင္နဲ႔ အဆင္ေျပမွ အလုပ္က ျမဲတာဗ်။

” ေအး … ဒီေန႔ … ၿမိဳ႕တြင္း … ၅ ေခါက္ေလာက္ပဲ … ဆီက်န္ၿပီေဟ့ ”

” ရပါတယ္ … ဦးနိုင္ရ … ဗူးလား ပုလင္းလား … ခိခိ ”

ဆီက်န္ေရာင္းစားရင္ ၂ ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ အသာေလးရတာဗ်။ လခနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ယာဥ္ေမာင္းေတြရဲ့ ၾကားေပါက္ေပါ့။ ဦးနိုင္က လုပ္သက္ရင့္ေတာ့ အကုန္သိေနတာဗ်ိဳ႕။

” ေနပါေစ … ဘဦးရာ … အခန္းထဲမွာ … က်န္ေသးတယ္ကြ … ဒါနဲ႔ ငါစုံစမ္းခိုင္းထားတာေလး ”

” ေသခ်ာပါတယ္ … ဦးနိုင္ရ … ေယာကၤ်ားနဲ႔ ကြဲေနတာပါ … သူ႔ေယာကၤ်ား အဝင္အထြက္မရွိတာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဗ် ”

က်ဳပ္ကို အရပ္ထဲက ႏြယ္ႏြယ္လွိုင့္အေၾကာင္း စုံစမ္းခိုင္းေနတာဗ်ိဳ႕။ အသက္က က်ဳပ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းပါ။ မႏြယ္က… လင္နဲ႔ကြဲေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ေလးပါ။ မ်က္နာက ကုလားဆင္နဲ႔ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က အကိတ္ဗ်။ သူ႔လင္ကလည္း မၿဖိဳနိုင္ေတာ့ ဖင္သားႀကီးေတြက ဖုထစ္ေနတာေပါ့။

” ေအးပါကြာ … ဂ်ာႀကီးက ေမးခိုင္းလို႔ပါကြ … မင္းအတြက္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူးကြာ ”

” ရပါတယ္ဗ်ာ ျပႆနာမျဖစ္ရင္ ေကာင္းတာေပါ့ … က်ဳပ္တို႔က တစ္ရပ္ထဲသားမို႔ပါ ”

” ဂ်ာႀကီးက ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ကြ ဘဦးရ … စာေရးမေလးေတာင္ ကိုင္ၿပီးသြားၿပီ ”

” ဗ်ာ … သီတာဦးလား ”

စာေရးမေတြက စက္႐ုံထဲ အမ်ားႀကီးဗ်။ က်ဳပ္တို႔ဆိုဒ္ဘက္ စာေရးမ သီတာဦးက မာနခပ္ႀကီးႀကီး ေအာက္လက္ငယ္သားေတြအေပၚ ခပ္ရင့္ရင့္ ဆက္ဆံတာဗ်။ မာနႀကီးတာလည္း မေျပာနဲ႔ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ဘြဲ႕ယူၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ေပၚ သူရပ္တည္ေနတာ။ အလုပ္ထဲလည္း စိစပ္တယ္ဗ်။ စာရင္းအင္းနိုင္တယ္ အမွားနည္းတယ္။

အသားျဖဴျဖဴ မ်က္နာသြယ္သြယ္နဲ႔ ဆံပင္က အျမဲတမ္းစုခ်ည္ၿပီး ေနာက္ေက်ာဘက္ခ်ထားတာ ေက်ာလယ္ေလာက္ရွိတယ္။ ရင္သားေသးေပမယ့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္က စြံ့ကားေနတဲ့ တင္သားစိုင္ေတြက ျမင္သူတိုင္း လည္ျပန္ေငးယူရတာ။ လည္ခ်ာစာအုပ္ေလးနဲ႔ စာရင္းမွတ္ဖို႔ ဝင္လာတာနဲ႔ ေယာကၤ်ားအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ မ်က္လုံးေတြက သူ႔ဖင္ေပၚမွာပဲ။ က်ဳပ္ေရာပဲ ခိခိ။ ေစ့စပ္ထားတဲ့သူ ရွိတယ္လည္း သတင္းထြက္ေနတာဗ်ိဳ႕။

” ေအးေပါ့ … ဘဦးရ ”

” ကဲ … ဦးနိုင္ … လစ္မယ္ဗ်ာ … အေအးပုလင္းေတြ ျပည့္ၿပီဗ်ိဳ႕ ”

က်ဳပ္လည္း ဦးနိုင္ကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲ လက္လီ လက္ကား မွာတဲ့ဆိုင္ေတြ လိုက္ေမာင္းပို႔ေပးရတာ။ ၃ ေခါက္ ေမာင္းပို႔ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ ထမင္းစားနားခ်ိန္ ေရာက္ေရာပဲ။ ကားကို ဂိုေဒါင္ေဘးနား ထိုးၿပီး အလုပ္သမား တန္းလ်ားဆီ ေလၽွာက္လာခဲ့တယ္။ ထမင္းစားေနတုန္း ပုလင္းေဆးအဖြဲ႕က မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ လာေျပာတာဗ်။

” ကိုဘဦး … ဦးနိုင္က … ထမင္းစားၿပီး ခဏလာဦးတဲ့ … ၂ နာရီမွ ကားျပန္ထြက္မွာတဲ့ ”

က်ဳပ္လည္း ထမင္းစားၿပီး ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္ မီးညႇိဖြာေနလိုက္တာ။ ေဆးလိပ္တဝက္ေလာက္ အားရေအာင္ ေသာက္ၿပီးမွ ဦးနိုင္ဆီ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ စက္႐ုံထဲ ေဆးလိပ္ မေသာက္ရဘူးဗ်ိဳ႕ စည္ကမ္းထုတ္ထားတာ။

ကားထိုးထားတဲ့ ဂိုေဒါင္နား ျပန္ေလၽွာက္လာခဲ့တယ္။ ဂိုေဒါင္ရဲ့ အေနာက္ဖက္ ကပ္ရက္ တိုက္ပုေလးရွိတယ္ဗ်။ အဲတိုက္ကေလးထဲ ဦးနိုင္ ေနတာပါ။ တိုက္ေရွ႕ တံခါးေခါက္ေတာ့…

” ဘဦးလား … လာေဟ့ ”

အထဲက ဦးနိုင္အသံၾကားတာနဲ႔ က်ဳပ္လည္း တံခါးအသာတြန္းၿပီး ဝင္လာခဲ့တာ။ ဦးနိုင္က စားပြဲခုံေဘး ခုံတစ္လုံးေပၚထိုင္ၿပီး သတင္းစာဖတ္ေနတာဗ်။ က်ဳပ္လည္း ဦးနိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခုံအလြတ္ေပၚ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေဆးလိပ္ဖန္ခြက္ေလးထဲ ေသာက္လက္စ ႐ူဘီေဆးလိပ္ကို ျပာေခၽြရင္း က်ဳပ္ကိုလည္း ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ ေျပာေနတာ။ ခုံေပၚက မီးျခစ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ဘူးထဲက ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ထုတ္ၿပီး မီးညႇိေသာက္ေနလိုက္တာေပါ့။

” မင္းကို ဂ်ာႀကီးက ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ကြ ”

” ဟုတ္ … ဦးနိုင္ … အခုလား ”

” ေအး … ေဆးလိပ္ … ကုန္ေအာင္ ေသာက္ကြာ … ၿပီးမွ သြားရေအာင္ ”

ေဆးလိပ္ကုန္မွ က်ဳပ္နဲ႔ ဦးနိုင္ မန္ေနဂ်ာရဲ့ အခန္းဘက္ ထြက္ခဲ့လိုက္တာ။ ဂ်ာႀကီး အခန္းက စက္႐ုံဝင္းႀကီးရဲ့ အလည္တည့္တည့္ အေနာက္ဘက္ အုတ္တံတိုင္းကပ္ေဆာက္ထားတဲ့ ၃ ထပ္ေဆာင္ အေပၚဆုံး အထပ္မွာပါ။ က်ဳပ္လည္း တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူးဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္တို႔လို သာမန္ ယာဥ္ေမာင္းတစ္ေယာက္ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ တိုက္ရိုက္ စကားမေျပာရဘူးဗ်။

အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဧည့္ခန္းပုံစံဗ်။ ပရိေဘာက ပစၥည္းေတြနဲ႔ ဘဲဥပုံစားပြဲအဝိုင္းႀကီးတစ္ခု၊ ေဘးမွာေတာ့ ဆိုဖာခုံေတြေပါ့။ ဧည့္ခန္းကျဖတ္ေတာ့ အခန္းလြတ္တစ္ခု ဘာမွေတာ့ မရွိပါဘူး။ နံရံကပ္ထားတဲ့ ဗီဒိုတစ္လုံး အလုပ္စားပြဲနဲ႔ ထိုင္ခုံေတြပါ။ အဲယားကြန္းေတြေတာ့ တပ္ထားတာဗ်။ အလုပ္ခန္းေဘး ကပ္လ်က္အခန္းက ဂ်ာႀကီးရဲ့ အိပ္ခန္းထင္တယ္။ မွန္အလုံပိတ္တံခါးႀကီး အထဲကို ဘာမွ မျမင္ရဘူးဗ်။

အခန္းေပါက္ေရွ႕ရပ္ၿပီး ဦးနိုင္က တံခါးေခါက္မယ္ အလုပ္ ညည္းသံ ၾကားလိုက္ရတာပဲ။ အသံက ခပ္တိုးတိုးဆိုေပမယ့္ ပီပီျပင္ျပင္ကို ၾကားေနရတာ။

” အားးးး … အ …… ဦးေမာင္ရယ္ … ဟင့္ ဟင့္ ”

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ညည္းသံဗ်။ ဦးေမာင္ဆိုတာက မန္ေနဂ်ာ ဦးၾကည္ေမာင္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ ဂ်ာႀကီးေပါ့။ တံခါးက နဂိုထဲက ပိတ္မထားတာဗ်ိဳ႕။ ဦးနိုင္က က်ဳပ္ကို အသံမထြက္ဖို႔ ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ ျပေနတာ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာေရးမ သီတာဦးဗ်။ အခန္းနံရံမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေပါင္တန္ေလးေတြ ျဖဲရပ္ေနတာ။

သီတာဦးေပါင္ၾကားတည့္တည့္မွာ ဂ်ာႀကီးက ဒူးေထာက္လ်က္ေလး ေစာက္ပတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ထားတာဗ်။ သီတာဦးရဲ့ စက္႐ုံဝတ္စုံ ဒူးဖုံးစကပ္က ဗိုက္သားေပၚထိ ပင့္တင္ထားလ်က္ေလးေပါ့။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအနီေလးက သီတာဦး ေျခရင္းနာ အပုံလိုက္ေလး ရွိေနတာ။ ဂ်ာႀကီးေခါင္းကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ခါးေလး ေကာ့ထိုးရင္း ညည္းေနတာဗ်ိဳ႕။

ဂ်ာႀကီးေခါင္း ဘယ္ညာယမ္းေမႊလိုက္ရင္ ေပါင္သားေလးေတြ တုန္ဆင္းေနၿပီး ရင္ဘက္ေလးပါ ေကာ့တက္ေနေတာ့တာပဲ။ ဘယ္ခ်ိန္ထဲက အယက္ခံေနရတာလည္း မသိဘူး။ ခဏေနေတာ့ အားကနဲ႔ ညည္းသံရွည္ႀကီး ထြက္လာၿပီး ဂ်ာႀကီးေခါင္းကို သူ႔ေစာက္ပတ္ေလးနဲ႔ ခြာတြန္းလိုက္တယ္။

” အားးးး … အမေလးးးး …… မ ရ ေတာ့ ဘူး …… ထြက္ ထြက္ …… ရွီးးးးးးး …… ထြက္ၿပီ … ဦးေမာင္ရယ္ ”

ဂ်ာႀကီးမ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္လာတာဗ်ိဳ႕။ ဆံပင္ေတြကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ရင္း ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တြန႔္သြားလိုက္ ေစာက္ရည္ေတြ ေထာင္ပန္းလိုက္နဲ႔ ဂ်ာႀကီး ေခါင္းေတြပါ ေစာက္ရည္ေတြ ရႊဲႏွစ္ကုန္တာ။

” အ …… ရွီးးးးးးးးး…… ကန္ေတာ့ေနာ္ …… ေကာင္းလိုက္တာ ဦး ေမာင္ ရယ္ …… ရွီးးးးး ”

ေစာက္ရည္ေတြ ကုန္သြားမွ ဂ်ာႀကီးေခါင္းကို သူ႔ေစာက္ပတ္ေလးနဲ႔ ခဏဆြဲကပ္ၿပီး လြတ္ေပးလိုက္တာဗ်။ အဲဒီၾကမွ ဂ်ာႀကီးက ထရပ္လိုက္တာ။ ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင့္တာနဲ႔ လီးက ေျဗာင္းကနဲ႔ ဆန႔္ထြက္လာတာဗ်ိဳ႕။ သီတာဦး ေစာက္ဖုတ္ကို ဖိေထာက္ရင္း ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္လိုက္ၿပီ။

သီတာဦးလက္ေတြကလည္း ဂ်ာႀကီးခါးကို ဖမ္းဆြဲေနတာ။ နမ္းေနရင္း ဂ်ာႀကီးက ဘယ္လက္နဲ႔ လီးတဝက္ေလာက္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေစာက္ပတ္ကို အထက္ေအာက္ ဒစ္နဲ႔ ဖိပြတ္ေနေတာ့တာပဲ။ လီးထိပ္က အေပၚဘက္ေရာက္တိုင္း သီတာဦးခါးေလး တြန႔္တြန႔္ေနတာ ေစာက္စိနဲ႔ဒစ္ဖူး ထိုးမိတာေနမွာ။ ၾကည့္ေနရင္း သီးတာဦးေခါင္းေလး လန္တက္သြားၿပီဗ်ိဳ႕။

” အို႔ … အေမ့ …… ျဖည္းျဖည္းေနာ္ …… ဦးေမာင္ ”

ဂ်ာႀကီခါးက ေကာ့ၿပီး သီတာဦးဖင္သားႀကီးက နံရံမွာ ကပ္ေနတာဗ်။ ၂ ခ်က္ေဆာင့္လိုက္ ၁ ခ်က္နားလိုက္ ၅ ခ်က္ေလာက္ ပစ္ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ဖိဖိလိုးေနတာဗ်ိဳ႕။ ဂ်ာႀကီးက သူပစ္လိုးတိုင္း ေခါင္းေလး ေမာ့တက္သြားတဲ့ သီတာဦးမ်က္ႏွာေလးကို အရသာခံၾကည့္ရင္း လိုးေနတာပါ။

” ဗ်စ္ …… အ …… ဘြတ္ဘြတ္ …… အားအား …… ဇြိ … ဖြပ္ … ဖြပ္ ”

” ေကာင္းလား … သီတာ ”

” အာကြာ … ဦးေမာင္ေနာ္ ”

ဂ်ာႀကီးက လိုးလိုက္ ေမးလိုက္နဲ႔ဗ်။ သီတာဦးလည္း ဂ်ာႀကီးရဲ့ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္ေတြ ေရွာင္မရပါဘူး။ ေနာက္က နံရံခံေနေတာ့ ဂ်ာႀကီး ပစ္ပစ္လိုးတိုင္း ႀကိတ္ခံ႐ုံပါပဲ။ ဂ်ာႀကီးက တကယ္ကို ဆရာၾကတာပါဗ်ာ။ သီတာဦး ခံနိုင္႐ုံေလး ေခ်ာလိုးလိုက္ စကားေျပာလိုက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးလိုက္ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း သီတာဦးလည္း လီးဒဏ္ခံနိုင္လာၿပီး ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြေနေတာ့တာပဲ။

” အင့္ … ဗ်စ္ … ရွီးးးးးးးးး … အို႔ …… ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ … ဘြတ္ …… အားးး …… ေကာင္းတယ္ …… ေဆာင့္လိုး … ဦးေမာင္ …… ဟုတ္တယ္ … မရပ္နဲ႔ေတာ့ …… အမေလးးးးးး အားးးး အားးးးး ”

ေနာက္ပိုင္းဂ်ာႀကီးက စိတ္ႀကိဳက္အေနထားေရာက္ေတာ့ တရၾကမ္း ပစ္ပစ္လိုးပစ္ေတာ့တာ။ သီတာဦး ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္လိမ္ေကာ့ထိုးေနၿပီဗ်ိဳ႕။ ဂ်ာႀကီး လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ရင္း တအားအား ညည္းေနရတာေပါ့။ မီးကုန္ရမ္းကုန္ လိုးခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကာမအရသာ ထူးကဲစြာ ခံစားရင္း ေစာက္ရည္ေတြ ဒုတိယအႀကိမ္း ပန္းထြက္လာၿပီဗ်ိဳ႕။

ဂ်ာႀကီးကလည္း သီတာဦးေစာက္ပတ္ကို လီးအရင္းထိဖိကပ္ၿပီး လရည္ေတြ ပန္းထုတ္ေနတာ။ ႏွစ္ဦးသား ခဏၿငိမ္သြားၿပီးမွ လူခ်င္းခြာလိုက္တာဗ်။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ေနတဲ့ သီတာဦး ဖင္သားစိုင္ေတြကို ဆုပ္နယ္ရင္း ဂ်ာႀကီးက…

” သီတာ … လက္ထပ္ၿပီးရင္လည္း … ဦးေမာင္ကို ပစ္မထားရဘူးေနာ္ ”

” အြန္းပါ … ဦးေမာင္ရဲ့ … သီတာ့ အပ်ိဳစင္ဘဝကိုလည္း … ဦးေမာင္ကို ေပးထားတာေလ ”

” အဲတာေၾကာင့္ … ဦးေမာင္ကလည္း … စြဲလမ္းေနရတာပါကြာ ”

ခ်ဳပ္ကြက္ေတြ မိုက္သဗ်ာ။ သီတာဦး လင္ယူၿပီးေတာင္ သူ႔ဆီလာကုန္းေပးရေတာ့မွာ ထင္တယ္။ သီတာဦးအခန္းျပင္မထြက္ခင္ က်ဳပ္နဲ႔ဦနိုင္လည္း ေအာက္ျပန္ဆင္းေျပးရေသးတာ။ ၿပီးမွ ဂ်ာႀကီးဆီ ျပန္သြားရတာဗ်ိဳ႕။

က်ဳပ္ေရာက္ေတာ့ ဂ်ာႀကီးက က်ဳပ္တို႔အရပ္ထဲက ႏြယ္ႏြယ္လွိုင့္အေၾကာင္း ေမးေနတာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း အမွန္တိုင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။

ႏြယ္ႏြယ္လွိုင္က အိမ္ျပင္ဖို႔ ဂ်ာႀကီးဆီ အပူကပ္ေနတာတဲ့။ ဂ်ာႀကီးကလည္း အကူညီေပးၿပီး လိုးမွာပါ။ ေယာကၤ်ားရွိရင္ မလိုအပ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ က်ဳပ္ကို ေသခ်ာေအာင္ ေခၚေမးေနတာ။ အျပန္ၾက မုန႔္ဖိုး တစ္ေသာင္းေပးတယ္ဗ်ိဳ႕။ ညေနပိုင္း ၿမိဳ႕ထဲ ႏွစ္ေခါက္ေမာင္းၿပီး ဆီက်န္ေလး ေရာင္းစားတာ ၂ ေသာင္းေက်ာ္ရတယ္ဗ်။ ဂ်ာႀကီးေပးတဲ့ ၁ ေသာင္းေရာဆို ဒီေန႔ ၾကားေပါက္က ၃ ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ ရလိုက္တာပါ။

စက္႐ုံဆင္းတာနဲ႔ ဘီယာဝင္ဝယ္လိုက္တယ္။ အျမည္းက အရပ္ထဲေရာက္မွ အာလူးေၾကာ္ဝယ္လိုက္တာ အိမ္မွာ ဟင္းေတြလည္း ရွိေသးတယ္ေလ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ဂ်ာႀကီးတို႔ လိုးပြဲအေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့ သီတာဦးရဲ့ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ေအာ္တဲ့အသံေလး ျပန္ၾကားေနမိတာပဲ။

အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ ငါးဦးေကာ္မတီ ထိုင္လိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ခဏနား ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ေမွာင္စျပဳၿပီဗ်ိဳ႕။ ဘီယာ ပုလင္းေဖာက္ တစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္ၿပီးမွ ေသာင္းေအးကို သတိရမိတာ။ မနက္က က်ဳပ္တိုက္မယ္လို႔ ေခ်ာ့ေျပာထားခဲ့တာေလ။ ရမ္တစ္ပိုင္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အိမ္မွာ လက္က်န္ရွိေနေသးတာ ဘီယာမေသာက္လည္း ရမ္တိုက္မလို႔ပါ။

ဒါနဲ႔ ေသာင္းေအးတို႔အိမ္ဘက္ ေလၽွာက္ခဲ့လိုက္တယ္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးပြင့္ေနေတာ့ အသာေလး ဝင္ခဲ့လိုက္တာေပါ့။ ဖိနပ္ေတြ ၂ ရံလုံးေတြ႕တာနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ေသာင္းေအး အိပ္ခန္းက အသံေတြၾကားလိုက္မိေတာ့တာပဲ။

” အင္းပါ … ရွင့္အတြက္ ေျပာတာပါ ကိုေသာင္းေအးရယ္ … အမေလးးး ကၽြတ္ ကၽြတ္ … ရွင္က ငါလိုးမ လို႔ ဆဲတာေလ ”

” ေအးပါ … ေအးစုရာ … ဘြတ္ ဘြတ္ … ငါလည္း ေနာက္ဆို ဆင္ျခင္မွာပါ … မနက္ပိုင္းလည္း … ဗ်စ္ …… ဘြတ္ … မေသာက္ဘူးဟာ … ဘြတ္ ဘြတ္ ”

” က်မက ဘယ္ေတာ့မွ ရွင့္အေပၚ မေဖာက္ျပန္ဘူး စိတ္ခ် … ၿဗိ ဖလြပ္ …… အ …… အားးးးး … က်မ ေစာက္ပတ္ထဲ ရွင့္လီး တစ္ေခ်ာင္းပဲ ဝင္ဖူးတာပါ … က်ိန္ဆို က်ိန္ရဲပါတယ္ရွင္ …… ဗ်စ္ ဘြတ္ အားးးးး … အမေလးးး … ေကာင္းလိုက္တာ ”

က်ဳပ္လည္း အသံလာတဲ့ဆီ အသာေလး ေခ်ာင္းေတာ့။ အားပါးပါးးးး … ေအးပုက … ကုတင္ေပၚမွာ ေရွ႕ကိုယ္လုံးေလး အိပ္ယာခင္းနဲ႔ကပ္ထားၿပီး ဖင္ကိုေထာင္ေပးထားတာ ေလးဖက္ေလးဗ်ိဳ႕။ ေသာင္းေအးက ေအးပုဖင္ႀကီးေနာက္က ေနရာယူၿပီး ခါးေလးကို စုံကိုင္လိုးေနတာဗ်။ မနက္က ရန္ျဖစ္ၾကတာကို သင္ပုန္းေခ်ရင္း တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ လိုးေနၾကတာဗ်ာ။

က်ဳပ္လည္း ဆက္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး အသာေလးျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ အိမ္ေရာက္ခါစကမွ ဂြင္းထုထားတာေလ။ က်ဳပ္ အိမ္ဘက္ျပန္ေလၽွာက္လာရင္း ျပဳံးမိတယ္ဗ်ာ။ မိန္းမေတြမ်ား ငါလိုးမ ဆဲရင္သာ မခံနိုင္တာ တကယ္လိုးၿပီေဟ့ဆိုရင္ ဖင္ေထာင္ေပးတာပဲဗ်ိဳ႕။

……………………………………

အခန္း ( ၆ )

” ကၽြတ္ … ကၽြတ္ ”

ညက အေသာက္မ်ားေတာ့ ေခါင္းေတြ ထိုးကိုက္ေနတာ။ သူမ်ားေတြလို ႏွပ္လို႔မရဘူးဗ်ိဳ႕။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဘလက္တီးေလး သံပရာသီးညႇစ္ေသာက္ၿပီး စက္႐ုံသြားရတာ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေန႔တပိုင္းပဲ ေမာင္းေပးရတာဗ်။ ဒါနဲ႔ အိမ္ပဲ ျပန္လာလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ေခါင္းကလည္း ထိုးကိုက္ေနတာနဲ႔ ရမ္ႏွစ္ပက္ေလာက္ ထပ္ကစ္ပစ္တာ ခဏေနၾက ရီေဝေဝေလးနဲ႔ ေခါင္းကိုက္တာေတြ ယူပစ္သလို ေပ်ာက္သြားတာ။ ခဏလွဲေနတုန္းေလး ကိုသံေခ်ာင္းႀကီး ျပာရိျပာယာနဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ပဲ။

” ဘဦး … အလုပ္နားတာလား … ငါ့ ေယာက္ဖ မနက္က ဆုံးၿပီကြာ ”

” ဟာ … မေန႔ကမွ အေကာင္းႀကီးဗ်ာ ”

” ေသြးေဆာင့္တက္တာ ေျပာတယ္ … မနက္က မူးလဲလို႔ ေဆး႐ုံပို႔ၾကတာ လမ္းတင္ အသက္ထြက္သြားတာကြ ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ … လာၿပီဗ်ာ ”

က်ဳပ္လည္း အရက္ပုလင္းေတြ ျပန္သိမ္း အိမ္ေသာ့ခတ္ၿပီး ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ လိုက္ခဲ့လိုက္တယ္။ ကိုသံေခ်ာင္း ညီမဝမ္းကြဲလင္မယားက ဒီရပ္ကြက္ေျပာင္းလာတာ မၾကာေသးဘူးဗ်။ ရြာဘက္ကလို႔ ေျပာတာပဲ။ ကိုသံေခ်ာင္းက တစ္ေယာက္ထဲသမားဆိုေတာ့ အခန္းခြဲၿပီး သူတို႔လင္မယားနဲ႔ အတူေနၾကတာပါ။ ေျပာင္းလာတာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ ေျပာင္းကာစကလည္း ကိုသံေခ်ာင္း ညီမ မသန္းျမင့္က ဗိုက္ႀကီးနဲ႔ဗ်။

သူေယာကၤ်ား ကိုျမင့္စိန္က ပိန္ပိန္ျဖဴျဖဴပါ။ မသန္းျမင့္က ကိုယ္လုံးေတာင့္တယ္။ ကိုျမင့္စိန္က လူသာပိန္တာ ၾကဳံရာက်ပန္း အကုန္လုပ္ၿပီး ေငြရွာတတ္တယ္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ အရက္မေသာက္ေပါ့။ အဲ… ဒါေပမယ့္ အလိုးေတာ့ သန္တယ္ဗ်ိဳ႕။ ေရာက္ခါစ မသန္းျမင့္ ဗိုက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ကို ေန႔တိုင္းလိုးတာ။ က်ဳပ္နဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေနၾကပါ။

ဗိုက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ မသန္းျမင့္က ပက္လက္လွန္ရဲ့ေလး ေပါင္ျဖဲေပးထားတာဗ်။ ကိုျမင့္စိန္က ဝမ္းလ်ားေမွာက္ၿပီး ေပါက္ဂြထဲ မ်က္နာအပ္ထားတာဗ်ိဳ႕။

” အ …… ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိန္ရယ္ … ယက္ယက္ … အင္း … ဗိုက္ႀကီးထဲက ရွင္ကလည္း ေစာက္ပတ္ယက္မေပးေတာ့ဘူး ”

” ငါလည္း ယက္ခ်င္ လိုးခ်င္တာေပါ့ မိန္းမရယ္ … လူမလစ္တာက တမ်ိဳး … ဗိုက္ထဲက ကေလးထိမွာလည္း စိုးရိမ္ရေသးတာ ”

” အပိုေတြပါ … ဟြန႔္ … ရွင္ က်မ ေစာက္ဖုတ္ကို လွန္ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုေနတာကိုမ်ား ”

” စိတ္ေျဖတာေပါ့ မိန္းမရယ္ … ခိခိ ”

ကိုျမင့္စိန္က ေစာက္ဖုတ္ယက္ရင္း တခိခိနဲ႔ ရယ္ေနေသးတာ။ မသန္းျမင့္ကေတာ့ သူ႔ဗိုက္ႀကီးပြတ္ရင္း မသိမသာေလး ဖင္ေကာ့ေပးေနတာဗ်။ လိုက္လည္းလိုက္တဲ့ လင္မယားဗ်ာ။ ကိုသံေခ်ာင္းေတာ့ သူ႔ညီမမို႔ ဘယ္လိုေနမယ္မသိ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဗိုက္ႀကီးသည္လိုးတာ မျမင္ဖူးလို႔ မလြတ္တမ္းၾကည့္ေနမိတာဗ်ိဳ႕။

ခပ္ၾကာၾကာေလး ယက္ေပးၿပီးေတာ့ ကိုျမင့္စိန္က ဒူးေထာက္ရင္း ပုဆိုးခၽြတ္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ ဗိုက္ႀကီးေဘးကို ဘယ္လက္ကေထာက္ၿပီး ညာလက္နဲ႔လီးကိုကိုင္ရင္း သြင္းမယ္အျပဳ…

” ေနပါဦး … ကိုစိန္ရယ္ … က်မလည္း ရွင့္လီးကို စုပ္ခ်င္ေသးတာ ”

ကိုျမင့္စိန္က မသန္းျမင့္ေဘးကေန ဒူးေထာက္တိုးကပ္ရင္း မ်က္နာနားအေရာက္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္အေနထားနဲ႔ လီးကိုပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္တာ။ ဘယ္ခ်ိန္ထဲက စုပ္ခ်င္ေနမွန္း မသိဘူးဗ်ိဳ႕။ ကေလးနို႔စို႔သလို ကိုျမင့္စိန္ ဒစ္ႀကီးကို ဆြဲဆြဲစုပ္ေတာ့တာပဲ။ အားရေက်နပ္ေအာင္ စုပ္ၿပီးမွ လိုးခိုင္တာဗ်။ ကိုျမင့္စိန္က တကယ္လည္း ဗိုက္ထဲက ကေလးထိမွာစိုးရိပ္ေနပုံပါ။

ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ လိုးေပးေနတာ။ မသန္းျမင့္က အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ဒူးေထာက္လိုးေနတဲ့ ကိုျမင့္စိန္ခါးကို ေျခႏွစ္ဖက္ခ်ိတ္တင္ၿပီး လီးအရင္းထိဝင္ေအာင္ ဆြဲကပ္ေနေတာ့တာ။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ ႏွစ္ေယာက္လုံး အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္တာဗ်။ ဒါေတာင္ မသန္းျမင့္က သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲ ကိုျမင့္စိန္လီးကို စိမ္ထားခိုင္းေနေသးတာ။ ခဏေနမွ လီးကို အဖုတ္ထဲက ထုတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ က်ဳပ္လည္း အရင္ကဟာေတြျပန္ေတြးရင္း ေလၽွာက္လာလိုက္တာ…

ေဟာ … က်ဳပ္ေရာက္ေတာ့ မသန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ေနာက္တဗိုက္နဲ႔ မေပဋာေျမလူးသလိုေပါ့။ ကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႔ ငိုယိုေနတာ။ ကိုျမင့္စိန္ အေလာင္းေဘးမွာ မသန္းျမင့္နဲ႔ အရပ္ထဲက လူ ၅ ေယာက္ေလာက္ ကေလး ၃ ေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းေနၾကတာဗ်။ ဒီလိုနဲ႔ ရက္လည္တဲ့အထိ က်ဳပ္လည္း ကိုသံေခ်ာင္းအိမ္ ေန႔တိုင္းသြားကူေပးေနတာ။ ျပႆနာက ရက္လည္ၿပီး ၁ ပတ္ေလာက္ေနမွ စတာဗ်ိဳ႕။

မသန္းျမင့္က ေမြးရက္မေရာက္ပဲ ဗိုက္ေတြ တအားနာတယ္ေျပာလို႔ ေဆး႐ုံတင္ၾကတာ ကေလးက အေသေလး ေမြးတာဗ်။ တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္တာေပါ့။ ကေလးအႀကီးေလးကို ကိုျမင့္စိန္ မိဘေတြက ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေခၚသြားေလရဲ့။

ကိုသံေခ်ာင္း အိမ္က ေပ ၄၀ ေပ ၆၀ မို႔ က်ယ္တယ္ဗ်။ အိမ္ေရွ႕ ၁၀ ေပေလာက္ခ်န္ၿပီး ေနာက္ေဖး ၁၀ ေလာက္က အိမ္သာနဲ႔ ေရဘုံပိုင္ေလး ေဆာက္ထားတာေပါ့။ အလယ္က ေပ ၄၀ ပတ္လည္ကို ဝင္းျပည့္ၿခံျပည့္ေဆာက္ၿပီး ႏွစ္ျခမ္းခြဲေနၾကတာ။ အရင္က မသန္းျမင့္တို႔ မိသားစုနဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့။ အခုက် ညီမျဖစ္သူ မုဆိုးမကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ေနရေတာ့တာ။

……………………………………………………….

” ဟဲ့ … သန္းျမင့္ … ေထာ့နင္းေထာ့နင္းနဲ႔ ဘာျဖစ္လာတာလဲ ”

” ရပ္ကြက္ထိပ္က ကိုျမင့္စိန္ ျပန္လာတတ္တဲ့အခ်ိန္ေလး သြားၾကည့္တာပါ အစ္ကိုရယ္ … ေခ်ာ္လဲလာလို႔ ”

သံေခ်ာင္းလည္း ညီမျဖစ္သူ ေျခေထာက္အား ဒဏ္ေၾကေဆးလိမ္းေပးၿပီး အိပ္ခန္းထဲ လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ ညစာခ်က္ျပဳတ္ၿပီးစဥ္ အိပ္ခန္းထဲမွ ညီမျဖစ္သူ အသံေပၚထြက္လာခဲ့သည္။

” အစ္ကို သံေခ်ာင္း ဘာဟင္းခ်က္တာလည္း ”

” ေန႔လည့္က ေဒၚသိန္းေပးထားတဲ့ ငါးခ်က္က်န္ေသးတယ္ဟ နင့္ဖို႔ …။ အခု ငါ့အတြက္ ဘဲဥအခ်ဥ္ခ်က္ေလး ခ်က္ထားတာ … နင္ စားေတာ့မလား ”

မသန္းျမင့္တစ္ေယာက္ လင္ေသ မုဆိုးမ ပူပူေႏြးေႏြးမို႔ ေဘးအိမ္ေတြကလည္း ဂ႐ုစိုက္ကာ ဟင္းခ်က္ပို႔ေပးၾကသည္။

” မစန္းတို႔အိမ္ ဘာခ်က္လဲ သြားေမးေပးပါ့လား အစ္ကိုသံေခ်ာင္း အသားဟင္းဆို ဘာေနေန က်မစားဖို႔ တစ္ခြက္ေလာက္ ေတာင္းခဲ့ ”

” ေအးပါဟာ … ငါသြား ယူေပးပါ့မယ္ ”

ကိုသံေခ်ာင္းလည္း အံၾသေနမိသည္။ ခါတိုင္း ဝက္သား အမဲသားမ်ားအား ညႇီတယ္ဟုဆိုကာ မစားတတ္သည့္ ညီမျဖစ္သူက ဒီေန႔ ထူးထူးျခားျခား အသားဟင္း ေတာင္းေနေတာ့သည္။ အရင္ရက္က အပူမီးေတြေၾကာင့္ အားအင္မရွိသျဖင့္ အသားငါး စားခ်င္သည္ဟု ေတြးကာ ေနာက္ရက္ အမဲသားခ်က္ေကၽြးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ မသန္းျမင့္မွာ အသားဟင္းပါမွ ထမင္းစားေတာ့သည္။

” စားလို႔ေကာင္းလိုက္တာ … အမဲသားရွိေသးလား ”

” ဟင္ … အမဲသား ၁ ပိသာခ်က္တာ နင္တစ္ေယာက္ထဲ စားေနတာ … ငါျဖင့္ နည္းနည္းပဲ … မဝေသးဘူးလား … အမ်ားႀကီးစားရင္ အစာမေၾကပဲ ေနမယ္ဟ ”

” က်မ စားေကာင္းလို႔ စားတာ အစ္ကို သံေခ်ာင္းက မသထာဘူးလား ”

” ဟုတ္သားပဲ သံေခ်ာင္းရယ္ သူ႔ခင္မ်ာ လင္ကေသ သားေလးနဲ႔လည္း ခြဲေနရတာ စိတ္ထဲ ခံတြင္းေတြ႕ရာ စားပါေစဟယ္ ”

” ဟာ … လာဗ်ိဳ႕ … ေဒၚသိန္း … က်ေနာ္က ရင္ျပည့္ရင္ကယ္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါဗ် ”

ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ထမင္းစား စကားေျပာေနခ်ိန္ ေဘးအိမ္မွ ေဒၚသိန္းေရာက္ရွိလာကာ ဝင္ေျပာေနေတာ့သည္။ က်န္တဲ့ အမဲသားဟင္းမ်ား ေဒၚသိန္းမွ ထည့္ေပးရာ မသန္းျမင့္ တစ္ေယာက္ အားရပါးရ ထိုင္စားေနေတာ့သည္။ ထမင္းစားၿပီး ေရေႏြးႏွင့္ ထန္းညႇက္ အခ်ိဳတည္းေနရာ မသန္းျမင့္မွ အေၾကာမ်ားတက္သည္ဟု ဆိုကာ ေဒၚသိန္းအား ႏွိပ္ခိုင္းေနေတာ့သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ အိမ္ျပင္မထြက္ပဲ အခန္းေအာင္းကာ အစားအေသာက္ေတြပဲ ေတာင္းေနေတာ့၏။

…………………………………………………………..

” အဲဒါပဲ … ဘဦးရာ … ငါလည္း စိတ္ညစ္လွၿပီ … ေရခ်ိဳးေပးရင္ေတာင္ မနည္းေခ်ာ့ေမာ့ ေျပာေနရတာ ”

က်ဳပ္လိုက္သြားေတာ့ မသန္းျမင့္ သတင္းေၾကာင့္ အရပ္ထဲကလူေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လာေမးေနၾကတာဗ်။ အေအးဗူး မုန္ထုပ္ေတြ အစုံေပါ့။ မသန္းျမင့္က အဲဒါေတြမထိဘူးဗ်ိဳ႕။ လာသမၽွလူေတြကို အေၾကာတက္လို႔ဆိုၿပီး နင္းႏွိပ္ခိုင္းေနတာပဲ။

ကိုသံေခ်ာင္း ေကၽြးတဲ့ အသီးအရြက္ေၾကာ္ေတြဆို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ လြင့္ပစ္ေနေတာ့တာ။ အမဲသား ဝက္သားပဲ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းတာဗ်ိဳ႕။ ကိုသံေခ်ာင္းကိုလည္း မသထာေရစာ ေကၽြးတယ္ေျပာၿပီး ရန္လုပ္ေနေသးတယ္။ အမဲသား ဝက္သားပဲ အျမဲစားေနေတာ့ ေဘးအိမ္ေတြေရာ ကိုသံေခ်ာင္းကပါ စိတ္ထဲ သကၤာမကင္း ျဖစ္လာၾကတာ။

အရင္က အသားငါးဆို လုံးလုံးမစားတဲ့ မသန္းျမင့္ အခုဆို အသားမပါရင္ ထမင္းမစားေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေလာက္စားေနတာေတာင္ မသန္းျမင့္ကိုယ္လုံးက ပိန္လိုက္ေနတာဗ်။ အသံၾကားတာနဲ႔ ေခၚႏွိပ္ခိုင္းတာကလည္း ထူးဆန္းေနျပန္ေရာ။

ေန႔ေရာ ညေရာ ေခၚႏွိပ္ခိုင္းေတာ့ ဘယ္သူမွ လုပ္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူးေလဗ်ာ။ လူမလာရင္ ကိုသံေခ်ာင္းႀကီး သြားေခၚခိုင္းေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းလည္း အရပ္ထဲ မ်က္ႏွာပူေနရၿပီ။ ေဒၚသိန္းကေတာ့ ရက္ျခား လာလာေစာင့္အိပ္ေပးေနရွာတယ္။ ၂ ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေဒၚသိန္းက ကိုသံေခ်ာင္းကို ေျပာျပတာဗ်။ ေဒၚသိန္းအိပ္တာနဲ႔ မသန္းျမင့္က မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ထသြားၿပီး မနက္ခ်က္ဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့ အမဲသားတြဲ တခ်ိဳ႕တဝက္ကို အစိမ္းလိုက္ ယူစားေနတာတဲ့ဗ်ိဳ႕။

အဖိတ္ေန႔ညၾက ကိုသံေခ်ာင္းက လာေခၚလို႔ က်ဳပ္လည္း လိုက္သြားလိုက္တယ္။ စပ္စုခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ့။ ညပိုင္း ဘီယာ တစ္လုံးစီ ကစ္ၿပီးမွ အိပ္ရာဝင္ၾကတာ။ ေဒၚသိန္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္ဗ်။ ည ၁၂နာရီေက်ာ္ေတာ့ မသန္းျမင့္ အခန္းထဲက တရွပ္ရွပ္နဲ႔ ေျခသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ကိုသံေခ်ာင္းကလည္း က်ဳပ္ကို လက္ကုတ္ၿပီး နိုးတာ။ က်ဳပ္က နိုးေနပါၿပီဗ်ာ။

မသန္းျမင့္က သူ႔အိပ္ခန္းကေန မီးဖိုခန္းဘက္ သြားၿပီး မနက္ခ်က္ေကၽြးဖို႔ ညေနက ဝယ္ထာတဲ့ အမဲသားေတြ အသံမျမည္ေအာင္ ေၾကာင္အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီး စားေနတာဗ်ိဳ႕။ အဲဒီခ်ိန္မွာပဲ က်ဳပ္က အသက္ေအာင့္ၾကည့္ရင္း ေခ်ာင္းဟမ့္မိလိုက္တာ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မသန္းျမင့္က ေၾကာင္အိမ္တံခါး ျပန္ပိတ္ၿပီး သူ႔အိပ္ခန္းဘက္ ဝင္ေျပးသြားေတာ့တာပဲ။

မၾကာပါဘူး တစ္ရပ္ကြက္လုံးက မသန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ဖုတ္ဝင္ေနၿပီလို႔ ေျပာေနၾကေတာ့တာ။ ကိုသံေခ်ာင္းလည္း လက္လွမ္းမွီရာ ေမးျမန္းၿပီး ဖုတ္ဝင္တာကို ထုတ္ဖို႔ စုံစမ္းေတာ့တာပဲ။ လူေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕က မသန္းျမင့္အိပ္ရာေအာက္ ၾသဇာညႊန႔္ ထိုးထည့္ထားေပါ့။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ခုံဖိနပ္ကို ေခါင္းရင္းေအာက္နား ထားေပါ့။

ကိုသံေခ်ာင္းႀကီးလည္း ေျပာသမၽွ အကုန္ လိုက္လုပ္ရွာပါတယ္။ မထူးျခားပါဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း တခါမွ မၾကဳံဖူးေတာ့ အႀကံမေပးတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး ေဒၚသိန္းက တတ္ကၽြမ္းတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ကို ရွာဖို႔ ေျပာေနတာပါ။

မွတ္မွတ္ရရပါပဲ ဖုတ္ထုတ္တဲ့ေန႔က က်ဳပ္လည္း ကိုသံေခ်ာင္းတို႔အိမ္ မနက္ထဲက ေရာက္ေနေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ ထုတ္ေပးမယ့္ ဂိုဏ္းဆရာကို ျမင္တာနဲ႔ မသန္းျမင့္ ပါးစပ္က ခပ္ရိုင္းရိုင္း စကားလုံးေတြ ထြက္လာတာဗ်။ က်ဳပ္ေရာ ေဘးက ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြေရာ ဝါးကနဲ႔ ရယ္မိၾကေသးတာ။

” နင္တို႔က ငါ့ကို ႏွင္ခ်င္လို႔ အစုပ္ပလုပ္ေကာင္ကို ေခၚလာတယ္ေပါ့ … ဒါပဲ ရမယ္ မေအလိုးေရ ”

မသန္းျမင္က အိပ္ယာေပၚက ထရပ္ၿပီး ထမိန္လွန္ျပတာဗ်ိဳ႕။ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးက မဲတူးခ်ိတ္ေနတာပဲ။ ဘယ္လက္နဲ႔ လွန္ၿပီး ညာလက္က ေစာက္ဖုတ္ကို တဘတ္ဘတ္နဲ႔ ပုတ္ျပေနတာ ခိခိ။ ဂိုဏ္းဆရာက ဘာမွ မေျပာဘူးဗ် သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနတာ။

အိပ္ခန္းပတ္ပတ္လည္ အေမႊးတိုင္ ထြန္းရင္း ပါးစပ္က ဂါထာလိုလို မႏၲာန္လိုလို ရြတ္ဖတ္ေနတာဗ်။ အိပ္ခန္းပတ္ပတ္လည္း အကုန္ထြန္းၿပီးမွ သူ႔လြယ္အိတ္ထဲက ေဆးဖေယာင္တိုင္ထင္တယ္ဗ်ိဳ႕ အဲဒီ ဖေယာင္းတိုင္ေရႊေရာင္ေလးကို မသန္းျမင့္ ေခါင္းရင္းဘက္ ထြန္းလိုက္တာ။ မသန္းျမင့္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ၿပီး ပါးစပ္က ဂါထာမႏၲာန္ကို မျပတ္ရြတ္ေနတုန္း သိပ္မၾကားဘူးဗ် မသန္းျမင့္မ်က္နာေလး ညိဳးၾကသြားတယ္။

ဂိုဏ္းဆရာက ပိတ္ျဖဴစတစ္စ အိပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ရင္း ကိုသံေခ်ာင္းကို မသန္းျမင့္ အိပ္ယာေဘး ခင္းခိုင္းလိုက္ၿပီ။ ဆန္တျပည္ေတာင္းလို႔ က်ဳပ္ပဲ အရပ္ထဲကဆိုင္ ေျပးဝယ္ေပးလိုက္တာေပါ့။ ဂိုဏ္းဆရာက က်ဳပ္ေပးတဲ့ ဆန္ေတြ ပိတ္ျဖဴေပၚသြန္ၿပီး လူပုံေဖာ္ေနတာ။ ဆရာလုပ္သမၽွ က်ဳပ္တို႔လည္း ေငးၾကည့္မိေနေတာ့ မသန္းျမင့္ဆီေတာင္ အာ႐ုံမေရာက္ေတာ့ပါဘူး။ မသန္းျမင့္ေခါင္းရင္းက ဖေယာင္းတိုင္ တစ္ဝက္ကုန္ေတာ့…

” အစ္ကို သံေခ်ာင္း က်မ တစ္ကိုယ္လုံး ပူေနလို႔ ေရေလာင္းေပးပါဦး ကယ္ပါဦးရွင္ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ဂိုဏ္းဆရာက ကိုသံေခ်ာင္းကို ေခါင္းရမ္းျပရင္း ဂါထာပဲရြတ္ေနတာဗ်ိဳ႕။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ မသန္းျမင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး တကိုယ္လုံး တုန္ေနေတာ့တာ။ သူ႔ကိုယ္သူ ရင္ဘတ္ေတြ မ်က္ႏွာေတြ ဗိုက္ေတြ ေပါင္ေတြ ပုတ္ရင္း ငိုယို ေတာင္းပန္ေနေတာ့တာဗ်ာ။

” အမေလးးးး … ပူလိုက္တာ … ေၾကာက္ပါၿပီရွင္ … ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး … အီးဟီးးးး အဟင့္ဟင့္ ”

တကိုယ္လုံး ေရေလာင္းခ်ိဳးထားတဲ့ အတိုင္းပဲဗ်ာ။ မသန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ရင္း ေခၽြးေတြ ထြက္ေနတာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္တို႔လည္း ဖေယာင္းတိုင္မီး အျမန္ကုန္ဖို႔ ဆုေတာင္းေနမိတာပါ။ မသန္းျမင့္လည္း သနားလွပါၿပီ။ ဖုတ္က ဘယ္ေနမွန္းမသိေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္လူခံေနရတာေလဗ်ာ။ အိပ္ခန္းတစ္ခုလုံး မသန္းျမင့္ ညည္းသံမွအပ ဘာသံမွ မၾကားရပါဘူး အကုန္ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကတာ။ အေတာ္ၾကာမွ ဖေယာင္းတိုင္မီး ကုန္ၿပီး ၿငိမ္းသြားတာဗ်ိဳ႕။ မသန္းျမင့္လည္း ထိုင္ရင္း ေရွ႕ကို ကုန္းကုန္းေလး ေမွာက္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားေတာ့တာပဲ။

” ကဲ … ဒီက … အမ်ိဳးသမီး ခႏၶာမွာ ကပ္ေနတဲ့ … မေကာင္းဆိုးဝါး ထြက္သြားပါၿပီ ”

” ေရ … ေရ …… ေရေပးပါရွင္ ”

” ေရ …… ေရ …… ေရ ”

ဂိုဏ္းဆရာေရွ႕ ကုန္းကုန္းေလးျဖစ္ေနတဲ့ မသန္းျမင့္ မ်က္ႏွာအေမာ့မွာ ခ်က္ခ်င္းပဲဗ်ိဳ႕။ အသားအေရက ေသြးေရာင္လြမ္းလာၿပီး မ်က္ႏွာေလးက ၾကည္လာတာဗ်။ ခါတိုင္းလို ညိဳညစ္ညစ္ အသားရည္မဟုတ္ပဲ အသားအရည္က ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္လာတာပဲ။ အဲဒီၾကမွ ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္လည္း ပြစိပြစိနဲ႔ စကားသံေတြ ဆူညံ့လာေရာ။ မသန္းျမင့္ ေခ်ာ္လဲတုန္းကတည္းက မေကာင္းဆိုးဝါးက ဝင္ပူးၿပီး စားေသာက္ေနတာတဲ့ဗ်။ ပိတ္ျဖဴေပၚက ဆန္နဲ႔ပုံေဖာ္ထားတဲ့ လူ႐ုပ္ကို စုပုံၿပီး ဂိုဏ္းဆရာက ဆြမ္းခ်က္ေလာင္းဖို႔ မွာသြားေသးတယ္။ ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ၾက မသန္းျမင့္လည္း ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲ ေလၽွာက္သြားေနေတာ့တာပဲဗ်ာ။

……………………………………….

အခန္း ( ၇ )

ဒီေန႔ အလုပ္နားရက္ဗ်ိဳ႕။ ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္ ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးတို႔ ေရာက္လာၾကတာ။ လက္ထဲ အထုပ္ေတြ ကိုင္ၿပီး တံခါးဖြင့္ရင္း ဝင္လာၾကတာဗ်။

” ဘဦးေရ … ပန္းကန္ေတြ ယူကြာ ”

” ဘာေတြလဲဗ် … ကိုသံေခ်ာင္းရ ”

” ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႔ အေၾကာ္ကြ … ေအာင္စိုး မေန႔က အလုပ္ရလာလို႔ ငါတို႔ လာေကၽြးတာတဲ့ ”

ကိုေအာင္းစိုးက လက္သမား အျဖဴထည္ေပါ့။ အလုပ္က ရတစ္ခ်က္ မရတစ္ခ်က္ အရက္ေသာက္ခ်င္ရင္ က်ဳပ္တို႔ကပဲ တိုက္လိုက္တာပါ။ သူေငြရႊင္တုန္းေလး ျပန္ဝယ္ေကၽြးတာေနမွာ။ က်ဳပ္လည္း ပန္းကန္ျပားေတြ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

ေကာက္ညႇင္းေပါင္းရယ္ အေၾကာ္ရယ္ အခ်ဥ္ရည္ေတာင္ပါေသးဗ်ာ။ ေရေႏြးတည္တဲ့ အိုးေလး ပလပ္ထိုးၿပီး တည္ထားလိုက္တယ္။ ေကာင္ညႇင္းေပါင္းစားရင္း ေရာက္ရာ ေပါက္ရာ စကားေျပာေနၾကတာေပါ့။ ေရေႏြးဆူေတာ့ ခရားအိုးထဲ ေျပာင္းထည့္ လက္ဖက္ေျခက္ေလး ခတ္ထားလိုက္တာ။ စကားေျပာရင္း ကိုသံေခ်ာင္းက ထေဖာက္ပါေလေရာ။

” ေဟ်ာင့္ ဘဦး … မင္းလည္း အခုထိ အိမ္ေထာင္ မျပဳေသးဘူး … ဘာလဲ နယ္မွာ … ရည္းစားသနာမ်ား က်န္ခဲ့လို႔လား ”

” ႀကံႀကံဖန္ဖန္ … ကိုသံေခ်ာင္းရာ ခိခိ ”

” ဟုတ္တယ္ဗ် ကိုဘဦးက လူေခ်ာပါ … ဘာလို႔ အခုထိ မိန္းမ မယူေသးတာလဲ ”

က်ဳပ္နဲ႔ကိုသံေခ်ာင္း ေျပာေနတာကို ကိုေအာင္စိုးကပါ ဝင္ေထာက္ေနတာဗ်ာ။ ဖ်က္ကနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က အျဖစ္ပ်က္ေလး ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ စကားလြဲလည္း ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးက ဒီဘူတာပဲ ျပန္ျပန္စိုက္ေနၾကတာ။ မူးလည္း မမူးပါဘူးဗ်ာ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႔ အေၾကာ္စားေနၾကတာကို။

” ရည္းစားေတာ့ မရွိဘူးဗ် … ဒါေပမယ့္ … ပတ္သက္ဖူးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ”

” ေဟ ”

” ဟမ္ ”

ကိုသံေခ်ာင္းေရာ ကိုေအာင္စိုးေရာ မ်က္ေမွာင္ေတြ ၾကဳတ္ၿပီး က်ဳပ္ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနတာဗ်ိဳ႕။

” ဘဦးရာ … ရွင္းရွင္းေျပာပါဟ … မင္းဟာ … မေသာက္ပဲ မူးနာလား … ငါလိုးတဲ့ ”

ကိုသံေခ်ာင္းက အေၾကာ္တစ္ဖဲ့စားရင္း ဆဲေနတာဗ်။ ကိုေအာင္မိုးကေတာ့ ေရေႏြးပန္ကန္ မွုတ္ေသာက္ရင္း က်ဳပ္ကို နားမလည္နိုင္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတာေပါ့။

” ဒီလို ကိုသံေခ်ာင္းရ … နယ္မွာ က်ဳပ္အသက္ ၂၀ ေလာက္က မိဘေတြမရွိေတာ့ ဦးေလးလင္မယားက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ထားတာ…။ အလုပ္ကလည္း မယ္မယ္ရရ မရွိပါဘူး…။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလး ၂ ေယာက္ အေမ မမႏြဲ႕နဲ႔ ပက္သက္ခဲ့တာပါ…။ ေနာက္ေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ေရာက္လာရတာေပါ့ဗ်ာ ”

” ဟာ … ေသခ်ာေလး ေျပာပါဟ … လီးတဲ့ … မင္းေျပာတဲ့ မမႏြဲ႕က လွလား ဘဦး ”

” ေျပာပါမယ္ ကိုသံေခ်ာင္းရာ …။ မမႏြဲ႕က က်ဳပ္ထက္ ၇ ႏွစ္ႀကီးတယ္ဗ်…။ သူ႔ေယာကၤ်ားက ေထာ္လာဂ်ီေမာင္းတာ…။ သူက ဆန္ေတြ တျခားနယ္ဘက္ တက္ေရာင္းတာ တစ္လတစ္ခါ ေငြသြားေတာင္းရတာေပါ့…။ အရပ္မနိမ့္မျမင့္နဲ႔ ညိဳေခ်ာႀကီးဗ်…။ မ်က္နာဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ အထူးျခားဆုံးက ညာဖက္ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္ အေပၚက မွဲ႕နက္ေလးပဲ…။ ေဈးသည္ဆိုေတာ့ စကားေျပာပါးနပ္တာေပါ့…။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ကေလးႏွစ္ေယာက္ေမြးထားေပမယ့္ မယ္ဗမာ ကိုယ္လုံးဗ်…။ တင္ေတြရင္ေတြက သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတာဗ်ိဳ႕ ”

” ဟာ … မိုက္ၿပီ ဘဦးေရ … ဒါနဲ႔ မင္း လိုးခြဲလိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့ ”

” တိန္ … က်ဳပ္ေျပာတာ နားေထာင္ပါ ကိုသံေခ်ာင္းရာ … ခင္ဗ်ားက ထစ္ကနဲ႔ဆို လိုးခ်င္ေနတာ ”

” ေဆာရီးပါ … ငါ့ေကာင္ရ … ေျပာေျပာ ”

ကိုေအာင္စိုးကေတာ့ ဘာမွ ဝင္မေျပာဘူး က်ဳပ္ေျပာတာပဲ ၿငိမ္နားေထာင္ ေနတာပါ။

” တစ္ရက္က် … မမႏြဲ႕တို႔ အိမ္က ဆူညံေနၿပီး … သူ႔အမ်ိဳးေတြပါ ေရာက္ေနတာဗ်ိဳ႕…။ မနက္အေစာႀကီးဗ်… ငိုတဲ့သူကငိုနဲ႔ေပါ့…။ အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ဆိုေတာ့ အကုန္ၾကားေနရတာပဲ…။ မမႏြဲ႕ေယာကၤ်ား ညက ေထာ္လာဂ်ီေမာင္းရင္း အက္စီးဒင့္ျဖစ္တာ ပြဲခ်င္းၿပီးပဲဗ်ာ…။ ေယာကၤ်ားဆုံးေတာ့ မမႏြဲ႕လည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္မေျပျဖစ္လာေတာ့တာဗ်…။ အရင္က နယ္ဘက္ ဆန္ဖိုးေတြ သြားေတာင္းရင္ ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္ ခရီးမ်ိဳးေတြေလဗ်ာ။

သူ႔ေယာကၤ်ားရွိတုန္းက ေယာကၤ်ားနဲ႔အတူ သြားေတာင္းၾကတာေပါ့…။ အခုၾက မမႏြဲ႕တစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ သြားေရးလာေရး ခက္ခဲေနတာ…။ အဲဒီမွာ အိမ္က ဦးေလးတို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး က်ဳပ္ကို မမႏြဲ႕က အေႂကြးေတာင္း ေခၚသြားေတာ့တာ…။ အျပန္က် ဦးေလးတို႔ကိုလည္း ပိုက္ဆံကန္ေတာ့တယ္…က်ဳပ္လည္း မုန႔္ဖိုးသက္သက္ ေပးတာေပါ့…။

က်ဳပ္နဲ႔ မမႏြဲ႕ ခရီးထြက္ရင္ မမႏြဲ႕ကေလးေတြကို ဦးေလးတို႔လင္မယားကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနရတာ…။ ၾကာေတာ့ လူခ်င္းရင္းႏွီးလာတာေပါ့ဗ်ာ…။ သူ႔အိမ္လည္း က်ဳပ္က ဝင္ထြက္ က်ဳပ္တို႔အိမ္လည္း ဝင္ထြက္ေပါ့…။ မမႏြဲ႕က က်ဳပ္ကို ေမာင္တစ္ေယာက္လို သေဘာထားတာဗ်ိဳ႕…။ တခါတခါ က်ဳပ္ေရွ႕ ထမိန္ျဖန႔္ဝတ္ရင္ ဗိုက္သားဝင္းဝင္းေလး ေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ျမင္ေနရတာပဲ ”

” မိုက္တာ ဘဦးရာ … ငါသာဆို … ဟင္းဟင္းးး ”

” ဘာမိုက္တာလဲ … ကိုသံေခ်ာင္းရာ ”

” ဟာ … ငတုံးရ … ဟိုက လင္ေသလို႔ လီးေမၽွာ္ေနတာေလ … မင္းေနရာ ငါသာဆို ကုန္းယက္ပစ္မွာ ”

” ကိုသံေခ်ာင္းရာ … ကိုဘဦးေျပာတာေလး နားေထာင္ပါဗ် … ခင္ဗ်ားကလည္း တဆိတ္ရွိ ယက္မယ္ လိုးမယ္ ဒါပဲ ”

ကိုေအာင္စိုးကပါ ဝင္ေျပာေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းလည္း ၿငိမ္သြားေတာ့တာေပါ့။

” မမႏြဲ႕ အဝတ္စားလဲတုန္း ဝင္သြားမိရင္လည္း ဘာမွ မေျပာဘူးဗ်…။ တခါတခါ ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတာင္ ခ်ိတ္ခိုင္းေနေသးတာ…။ ထိုင္လ်က္တန္လန္းနဲ႔ ခါးေအာင္ေရာက္ေနတဲ့ ထမိန္က ေလ်ာ့ၿပီး ဖင္သားစိုင္ႀကီးေတြ ျမင္ရင္ က်ဳပ္တကိုယ္လုံး တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ဗ်ိဳ႕…။ မမႏြဲ႕ ေညႇာင္းညာလို႔ ႏွိပ္ေပးရင္လည္း ဒူးေထာက္ႏွိပ္ရတာမို႔ ပုခုံးေပၚက ေက်ာ္ၾကည့္ရင္ နို႔အုံေတြ ျမင္ေနရတာ နို႔သီးေခါင္းေတြကေတာ့ ခပ္ညိဳညိဳေလးေပါ့…။

တခါတခါ မမႏြဲ႕က သူ႔အိမ္မွာ ပက္လက္လွန္ရင္း အႏွိပ္ခံတာဗ်…။ ေျခသလုံးေတြ ႏွိပ္ေပးတုန္း ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္… ေပါင္ရင္းေရာက္ရင္ က်ဳပ္စိတ္ေတြ မရိုးမယြ ျဖစ္ျဖစ္လာတာ။ ေအာက္က လီးကလည္း ေတာင္ေတာင္ေနေတာ့ မ်က္နာပူသလို ျဖစ္မိေနတာပဲဗ်ာ။ မမႏြဲ႕ကေတာ့ ပက္လက္လွန္ယက္ေလး က်ဳပ္ေပါင္ၾကားကို တခ်က္တခ်က္ ၾကည့္ေနတတ္တာ ..”

” ဟာ … အဲတာ ဂြင္ကြ … ဘဦးရ … ဟို ဟို … ထားပါကြာ ဆက္ေျပာ ”

က်ဳပ္နဲ႔ကိုေအာင္စိုးက ၿပိဳင္တူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းလည္း သူေျပာမယ့္ စကား ဆက္မေျပာပဲ တဟိုဟိုနဲ႔ ရပ္သြားတာပါ။

” က်ဳပ္လည္း အဲလို႔ေနေတြဆို မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို မွန္းၿပီး ဂြင္းထုရတာေပါ့ဗ်ာ…။ တစ္ရက္က် အတိုင္းတာတစ္ခုထိ ေရာက္ခဲ့ၾကတာေပါ့…။ မွတ္မွတ္ရရ ကထိန္ပြဲညဗ်ိဳ႕…။ ဦးေလးတို႔ လင္မယားရယ္ မမႏြဲ႕တို႔ သားအမိ ၃ ေယာက္ရယ္ က်ဳပ္ရယ္ ရပ္ကြက္ထဲ ပေဒသာပင္သီးထားတာေတြ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနတာ…။ ႐ုတ္တရင္ ဘင္သံ လကြင္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ ဇာတ္႐ုံက ထြက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္က ၾကည့္ဖို႔ ပူဆာေတာ့တာဗ်…။ ဒီႏွစ္ ပြဲမိန႔္မရလို႔ ဇာတ္မထည့္နိုင္ေတာ့တာ… မႏွစ္က ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ရန္ေတြျဖစ္ၾကတာဗ်ာ…။

ဒီႏွစ္က် မ်က္လွည့္ပြဲေလးပဲ ထည့္ေပးတာေနမွာ…။ ႐ုံထဲေရာက္ေတာ့ မ်က္လွည့္ဆရာက ပရိတ္သတ္ကို မိတ္ဆက္ေနပါၿပီ…။ လူေတြကလည္း ပြဲငတ္ေနေတာ့ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးဗ်… ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ဦးေလးတို႔ လင္မယားက ခ်ီၿပီးျပေနတာပါ…။ ေနာက္ပိုင္း လာၾကည့္တဲ့ ပရိတ္သတ္က မ်ားလာတာေပါ့…။ တိုးရင္းတိုးရင္း မမႏြဲ႕က က်ဳပ္ေရွ႕ေရာက္လာတာ ေနာက္ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႔ေပါ့ ”

” အဲဒါ … ေနာက္ကေကာင္က … ဖင္ကုတ္လိုက္တာေနမွာ … ဘဦးရ ”

က်ဳပ္လည္း ကိုသံေခ်ာင္း ဘာမွမေျပာပဲ ေရေႏြးအိုးထဲက ေရေႏြးအနည္းငယ္ ပန္းကန္ထဲ ငွဲ႕ေတာ့ ကိုေအာင္မိုးက ေရေႏြးပန္းကန္ကို ယူၿပီး က်ဳပ္ကို လွမ္းေပးေနတာဗ်ိဳ႕။ ဆက္ေျပာေစခ်င္ေနတဲ့ပုံနဲ႔။ေရေႏြးတစ္ပန္းကန္ ေသာက္ၿပီးမွ က်ဳပ္လည္း စကားဆက္လိုက္တာေပါ့။

” မ်က္လွည့္ဝိုင္းက တီးလုံးသံေတြ ထြက္လာေတာ့ လူအုပ္က ပိုႂကြလာတာဗ်…။ မမႏြဲ႕လည္း က်ဳပ္ေရွ႕ကေန ကိုယ္လုံးႀကီး ကပ္လာလိုက္ ခြာသြားလိုက္ပဲ…။ ဖင္သားႀကီးေတြ ေထာက္မိေတာ့ လီးက ထလာပါေလေရာ…။ လူအုပ္နဲ႔ ေမွာင္ေနေတာ့ က်ဳပ္လည္း မမႏြဲ႕ဖင္ၾကားထဲ ထိထိမိမိကို ေထာက္ပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ကမတိုးလည္း တိုးတဲ့ပုံစံနဲ႔ လီးနဲ႔ ဖိဖိထိုးေနမိတာပဲ ။

မ်က္လွည့္ဆရာက အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ အနက္ဝမ္းဆက္နဲ႔ ဦးထုပ္အဝိုင္းႀကီးေဆာင္းၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ေပးေနတာဗ်ိဳ႕…။ ေနာက္က တီးလုံးရပ္သြားမွ စင္ေပၚကို လူႏွစ္ေယာက္က စားပြဲခုံ တစ္လုံး မ လာတာ…။ ခုံေပၚမွာ အုပ္ေဆာင္းတစ္လုံးဗ် …။ အုပ္ေဆာင္းကို မ်က္လွည့္ဆရာက မ လိုက္ေတာ့ အထဲက ငန္းအျဖဴႀကီးဗ်။ ေခါင္းႀကီးေထာင္ၿပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္လုပ္ေနတာ…။ ၿပီးတာနဲ႔ မ်က္လွည့္ဆရာရဲ့ စကားသံ ထြက္လာေတာ့တာပဲ ။”

” ကိုင္း … ေရႊပြဲလာ ပရိတ္သပ္ႀကီး ခင္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ျမင္တဲ့အတိုင္း ငန္းျဖဴႀကီးတစ္ေကာင္ပါ…။ မၾကာခင္ ဒီငန္းႀကီးကို တျခားသတၱဝါအျဖစ္ ေျပာင္းျပေပးမွာပါ…။ ပညာရွင္ေတြပါလာရင္ မေႏွာက္ယွက္ဖို႔ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ”

“မ်က္လွည့္ဆရာက ဟန္ပါပါေျပာရင္း လက္တစ္ခ်က္ အေပၚေျမႇာက္လိုက္တာ ဖ်တ္ကနဲ႔ ပိတ္စအျဖဴႀကီး ပါလာတာဗ်…။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပရိတ္သတ္လက္ခုပ္သံေတြ ဆူညံ့သြားတာေပါ့…။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ပိတ္စအျဖဴႀကီးကို ေလေပၚျဖန႔္ၿပီး ေခါင္းတလွုပ္လွုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ငမ္းျဖဴႀကီးကို အုပ္ပစ္လိုက္တာပဲဗ်ာ…။

ငမ္းျဖဴႀကီးက ပိတ္စအုပ္ထားရင္းကို ေခါင္းတရမ္းရမ္းနဲ႔ပါ…။ ေနာက္က ဘင္သံ လကြင္းသံေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ထြက္လာပါၿပီ…။ မ်က္လွည့္ဆရာက ဂါထာရြတ္ေနရင္း ပိတ္စအျဖဴႀကီးကို လွန္ဆြဲဖို႔ ဟန္ပါပါကိုင္လိုက္တာေပါ့…။ ၾကည့္ေနတဲ့ ပရိတ္သတ္အားလုံးလည္း အသက္ရွူသံေတာင္ မၾကားရဘူးဗ်ာ…အားလုံး ၿငိမ္က်သြားတာ ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ … မမႏြဲ႕ ဘယ္လက္က … သူ႔ခါးကအကၤ်ီကို ဆြဲခ်သလိုနဲ႔ က်ဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ေနာက္ျပန္ေလး ထိကပ္ေနတာေပါ့…။ လီးက ေတာင္ေနၿပီေလ ဖင္ၾကားထဲ ျမဳတ္ထားတာကိုး…။ ခဏၾကာေတာ့ … ပြဲခင္းထဲ ျပန္ဆူလာေတာ့တာပဲ…။ ေရွ႕ကလူကို ေနာက္က ထိုင္ခိုင္းလိုက္ ေအာ္ဟစ္ဆဲလိုက္ေပါ့…။ ကၽြတ္စီကၽြတ္စီ ျပန္ျဖစ္ေနတုန္း မမႏြဲ႕လက္က က်ဳပ္လီးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီဗ်။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မ်က္လွည့္ဆရာက ပိတ္စကို ဟန္ပါပါနဲ႔ ဆြဲဖြင့္လိုက္တာ…။ တဝါးဝါး တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းနဲ႔ ပြဲခင္းတစ္ခုလုံး ဆူညံသြားတာဗ်ာ…။ ေစာေစာက ငန္းျဖဴႀကီး ေပ်ာက္သြားၿပီး ေမ်ာက္ႀကီးတစ္ေကာင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာဗ်ိဳ႕…။ လက္ခုပ္သံ ဆူညံသံေတြၾကားထဲ မမႏြဲ႕က က်ဳပ္လီးကို ဂြင္းထုေပးေတာ့တာပဲ ။

ဘယ္သူမွ လည္း က်ဳပ္တို႔ကို သတိမထားၾကဘူးေလ။ အကုန္လုံး မ်က္လွည့္ဆရာဆီ အာ႐ုံေရာက္ေနၾကတာ…။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မိန္းမ တစ္ေယာက္က လူၾကားထဲ ဂြင္းထုေပးေတာ့ စိတ္ထဲကို တဖိန္းဖိန္း တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ဗ်ာ …။ က်ဳပ္လည္း မေခပါဘူး မမႏြဲ႕ညာဘက္ျခမ္းကေန ထမိန္ထဲ လက္သြင္းၿပီး နိုက္တာ ပထမဆုံး ေစာက္ေမႊးအုံႀကီး စမ္းမိတာပါပဲ…။

ေအာက္ဖက္ လက္ခလယ္နဲ႔ ဖိနိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ကြက္တိပဲဗ်…။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို နိုက္ဖူးေပမယ့္ ဇာတ္ကားေတြထဲ ျမင္ဖူးေနတာမို႔ အေပၚဘက္က ေစာက္စိေလးကို လက္ခလယ္ေလးနဲ႔ ကုတ္ဆြဲလိုက္တယ္…။ မမႏြဲ႕ ကိုယ္လုံးေလး သိသိသာသာ တုန္သြားၿပီး ဂြင္းထုေပးတဲ့ လက္က ျမန္လာတာဗ်…။ က်ဳပ္လည္း မမႏြဲ႕ေစာက္ပတ္ကို ဖိေခ်ေပးေနရင္း လီးတန္တစ္ေလၽွာက္ က်င္တက္လာေနၿပီေလ ။

မမႏြဲ႕ေစာက္ေခါင္းေလး စမ္းၾကည့္တုန္း လီးထိပ္က ဆစ္ကနဲ႔ျဖစ္ၿပီး လရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္ကုန္ေရာပဲ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အရသာဗ်ာ…။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မမႏြဲ႕ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို… ဇြိကနဲ႔ … အုပ္ကိုင္ညႇစ္မိေနတာေပါ့…။ အဲဒီခ်ိန္မွာပဲ မ်က္လွည့္ဆရာက ေမ်ာက္ႀကီးကို ေပြ႕ၿပီး ပရိတ္သတ္ကို ႏုတ္ဆက္လိုက္ေတာ့တာပဲ…။ လာၾကည့္တဲ့ လူအုပ္ႀကီးရဲ့ လက္ခုပ္သံ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းနဲ႔အတူ က်ဳပ္လည္း လရည္ေတြ ပန္းထုတ္ေနမိတာပဲ။

မမႏြဲ႕က လရည္ထြက္တာနဲ႔ ၃ ခ်က္ေလာက္ထုလိုက္ လီးထိပ္ကို ခဏညႇစ္လိုက္ ၿပီးမွ ျပန္ထုလိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတာဗ်…။ လရည္ကုန္ေတာ့ ဒစ္နဲ႔ပုဆိုးစ ပြတ္မိၿပီး ထိပ္ေတြက်င္သြားေသးတာ…။ ၿပီးမွ မမႏြဲ႕က ေခါင္ေလးေနာက္ျပန္တိုးကပ္ရင္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ညႇစ္ထားတာကို လြတ္ခိုင္းေနတာဗ် ။”

” ဟာ … မိုက္လွခ်ည္လား … အစ္ကိုဘဦးရာ ”

ဒီတခါေတာ့ ကိုေအာင္စိုးက ေျပာတာဗ်ိဳ႕။ ကိုသံေခ်ာင္းက နားေထာင္ရင္း ဒူးတစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး သူ႔လီးကို အုပ္ကိုင္ေနတာဗ် ခိခိ။

” ဟာ … ဘဦး … ဒါဆို မလိုးလိုက္ရဘူးလား … အိမ္အျပန္ေလကြာ ”

” ခဏေနဦး ဆက္ေျပာပါ့မယ္ ကိုသံေခ်ာင္းရာ … က်ဳပ္ အခု ဆီးပုန္းတင္းေနလို႔ ေနာက္ေဖး ေသးသြားေပါက္ဦးမယ္ဗ်ာ ”

က်ဳပ္ေနာက္ေဖးသြားေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းတစ္ေယာက္ ပြစိပြစိနဲ႔ က်န္ခဲ့တာဗ်ိဳ႕။

…………………………………….

အခန္း ( ၈ )

က်ဳပ္ ေသးေပါက္ၿပီး ေနာက္ေဖးက ျပန္လာေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းက ေဆးလိပ္နဲ႔မီးျခစ္ အရံသင့္ ခ်ေပးေနတာဗ်။

” အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ လုပ္ပါဟ … ဘဦးရ ”

” အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွ ဆက္မျဖစ္ပါဘူး ကိုသံေခ်ာင္းရာ ”

” ဟာကြာ … မင္းကလည္း ညံ့တာကြာ … လီးတဲ့မွ ”

” ေနာက္ ၁၀ ေလာက္ ေနမွ ဇာတ္လမ္းက စတာဗ် ”

” ေအးပါ ေျပာကြာ အဲတာေလး ”

က်ဳပ္လည္း ေဆးေပါ့လိပ္ မီးညႇိရင္း ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ရွိုက္ၿပီး မီးခိုးေငြ႕ေတြ မွုတ္ထုတ္ပစ္တာ။ မီးခိုးေငြ႕ေတြၾကား မမႏြဲ႕ရဲ့ စကားသံေလး ၾကားလိုက္မိသလိုပါပဲ။

………………………………………………………….

” ဘဦးေရ … ေမာင္ေလး … ၿပီးၿပီလားေဟ့ ”

” ဟုတ္ … ၿပီးၿပီ မမႏြဲ႕ေရ … လာၿပီဗ်ိဳ႕ ”

အိမ္ခန္းဝက ေအာ္သံၾကားတာနဲ႔ က်ဳပ္လည္း အဝတ္အိတ္ေလး ကိုင္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တာ။ ဒီေန႔ မမႏြဲ႕ ဆန္ဖိုးအေႂကြးေတြ ေတာင္းရမယ့္ေန႔…။ ဒီတစ္ေခါက္ သြားရမယ့္ ေနရာက ၾကမ္းတယ္ဗ်။ အရင္က လမ္းခရီးမေကာင္းလို႔ ၾကမ္းေပမယ့္ အခုေတာ့ မၾကမ္းေတာ့ပါဘူး။ အေတာ္ကို စည္ကားေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ကဆို ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက ၿမိဳ႕ေတြဆီ သြားမယ္ဆို ကားလမ္းက မေပါက္ဘူးဗ်။

က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ ခ်က္ပလက္ကားႀကီး ၂ စီးပဲ ရွိတာ။ သူ႔ရက္နဲ႔သူ ထြက္ရတာပဲ။ လမ္းမွာ ဓားၿမ တိုက္ခံရသံၾကားေတာ့ ကားနဲ႔ ဘယ္သူမွ မသြားရဲၾကေတာ့တာ။ ကားလမ္းမေကာင္းေတာ့ မအူပင္ က်ဳံေပ်ာ္ လပြတၱာတို႔ဘက္ သြားရင္ သေဘၤာနဲ႔ သြားရတာေပါ့။

” ေအာ္ … မင္းတို႔က … လပၸတၱာဘက္ အေႂကြးသြားေတာင္းရတာလား ”

” ပန္းတေနာ္ထိ ကိုသံေခ်ာင္းေရ ”

” ဟာ အရင္က ငါေရာက္ဖူးပါတယ္ကြာ ကားလမ္းပဲ ေတာလမ္းက သြားၾကတာ ”

” ေဟ့လူ … ကိုသံေခ်ာင္း ခင္ဗ်ားကလည္း ကိုဘဦးေျပာပါေစဗ်ာ ”

ကိုေအာင္စိုးက ထေျပာေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းက စပ္ၿဖီးႀကီး လုပ္ေနတာဗ်ိဳ႕။ အဲေန႔က က်ဳပ္နဲ႔ မမႏြဲ႕ ကားတဆင့္စီးၿပီးမွ သေဘၤာဆိပ္ကိုေရာက္တာ။ ေရာက္တာနဲ႔ မုန႔္ေဈးတန္းပဲသြားၿပီး မုန႔္တီစားလိုက္ၾကတယ္။ လမ္းစားဖို႔ မုန႔္ေတြဝယ္ရင္း သေဘၤာဆိပ္ဘက္ ျပန္ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတာ။ မမႏြဲ႕က အကၤ်ီလက္ရွည္အကြက္နဲ႔ ထမိန္ကို တင္းေနေအာင္ ဝတ္ထားေတာ့ ကိုယ္လုံးအလွက ျမင္သူလည္ျပန္ေငးေနၾကတာဗ်ိဳ႕။ လမ္းေလၽွာက္တိုင္း ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္ တင္သားစိုင္အိအိႀကီးေတြက တုန္ခါေနတာဗ်။ အသိမိတ္ေဆြေတြ႕ရင္လည္း ျပဳံးၿပီးႏွုတ္ဆက္လိုက္နဲ႔ေပါ့။

” ဘဦး ေမာင္ေလး … အေပါ့ပါး သြားခ်င္သြားထား … ဘေဘၤာက တစ္ညလုံး စီးရမွာေနာ္ ”

အဲဒီခ်ိန္က သေဘၤာဆိပ္မွာ အိမ္သာရယ္လို႔ သပ္သပ္မွတ္မွတ္မရွိဘူးဗ်ိဳ႕။ ေသာင္ကမ္းစပ္ေတြမွာ ကိုယ္တပိုင္းကာထားတဲ့ အိမ္သာသေဘာမ်ိဳး အကာေလးေတြပဲ ရွိေသးတာ။ သေဘၤာနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္း လူရွင္းတဲ့ဘက္ ေလၽွာက္လာလိုက္ေတာ့ မမႏြဲ႕က ေနာက္ဘက္ လူရွိမရွိ ၾကည့္ရင္း သူလြယ္ထားတဲ့ အဝတ္အိတ္ကို က်ဳပ္ဆီလွမ္းေပးေနတာပဲ။

” ငါေမာင္ … ကန္ေတာ့ေနာ္ ”

ထမိန္ေအာက္နားစ ဆြဲမရင္း က်ဳပ္နဲ႔ ေၿခ ၅ လမ္းအကြာေလာက္ ထိုင္ခ်လိုက္တာဗ်။ ၿပီးမွ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနက္ေရာင္ေလးကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ေပါင္တဝက္ေလာက္ လိပ္ညႇပ္လိုက္တာ။ တရွူးရွူးနဲ႔ ေသးေပါက္ၿပီးမွ ျပန္ထရင္း ခုနက လိပ္ခၽြတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ဖင္ေပၚျပန္ပင့္ဝတ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ အသားညိဳေပမယ့္ ဖင္သားႀကီးေတြက ေဖြးအိေနတာဗ်ာ။

က်ဳပ္ျဖင့္ မုန႔္ထုပ္ေတြကိုင္ထားရင္း လီးေတာင္လာတာဗ်။ မမႏြဲ႕ကေတာ့ အရင္ သူေယာကၤ်ားနဲ႔လည္း ဒါမ်ိဳးေပါက္ေနၾကေနမွာ သိပ္ရွက္ဟန္မျပဘူး။ က်ဳပ္တို႔ သေဘၤာဆိပ္ ျပန္ေလၽွာက္လာေတာ့ သေဘၤာေပၚ လူေတြ အေတာ္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ႏွုတ္ဆက္ၾက ေနရာဦးက်နဲ႔ ဆူညံေနတာေပါ့။

” ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လိုေတာ့တာ ေမာင္ေလး … မမႏြဲ႕တို႔ တက္ၾကစို႔ ”

” ဟုတ္ ”

က်ဳပ္လည္း အဝတ္အိတ္ေရာ မုန႔္ထုပ္ေတြေရာ ကိုင္ရင္း မမႏြဲ႕ေနာက္ကေန သေဘၤာေပၚတက္ခဲ့လိုက္တယ္။ သေဘၤာကလည္းဗ်ာ ကုန္ပစၥည္းေတြေရာ လူေတြေရာ ႁပြတ္သိပ္တင္တာဗ်ိဳ႕။ မျဖစ္မေနမို႔သာ သြားေနၾကရတာ ဘယ္သူမွ မစီးခ်င္ေလာက္ပါဘူး။ ခဏေနေတာ့ တဘူဘူ တေဘာ္ေဘာ္နဲ႔ စထြက္ေတာ့တာပဲ။

သေဘၤာဆိပ္ကေန ၃ နာရီေလာက္ ေမာင္းေတာ့ ဝဲတစ္ခု ရွိတယ္ဗ်။ သေဘၤာေတြ မၾကာခဏ ျမဳပ္တတ္တယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒီေနရာလည္း ေရာက္ေရာ တခ်ိန္လုံး ဆူညံေနတဲ့ အသံေတြ တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့တာပဲ။

” ခင္ဗ်ားတို႔ ရန္ကုန္ဘက္က ပတ္ေမာင္းရင္း ကုကၠိဳဝေရဝဲဆိုတာရွိတယ္ နာမည္ႀကီးပဲဗ်ိဳ႕ ”

ဒီတခါေတာ့ ကိုေအာင္စိုးက ဝင္ေျပာတာပါ သူလည္း ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသားေနမွာ။

” ဟုတ္ပ ကိုေအာင္စိုးေရ … အဲဒီ ကုကၠိဳဝ ဝဲပဲဗ် ”

သေဘၤာေပၚ ေလတျဖဴးျဖဴး ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ျဖစ္လာေတာ့ မမႏြဲ႕က သူ႔အိပ္ထဲက ေစာင္အပါးေလးထုတ္ၿပီး က်ဳပ္ပါျခဳံေပးေနတာ။ ႏွစ္ေယာက္ျခဳံက်တာပါ။ ေဘးနားလည္း လူေတြ တိတ္ဆိတ္ၿပီး ေစာင္ျခဳံေတြနဲ႔ လွဲအိပ္ေနၾကတာ ကေလးငိုသံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွလြဲၿပီး ဘာသံမွကို မၾကားရေတာ့တာ။ ဝဲထဲ သေဘၤာက ျဖတ္ေနခ်ိန္ဗ်။ က်ဳပ္နဲ႔မမႏြဲ႕က သေဘၤာရဲ့ ညာဖက္ျခမ္းမွာ ေနရာယူထားတာပါ။ က်ဳပ္တို႔ေဘးနား ကာထားတဲ့ လက္တန္းလ်ားပဲရွိေတာ့တာ။

မမႏြဲ႕က ကိုယ္တစ္ေစာင္းေလး ေမွးေနတာဗ်။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ေခၽြးနံ့ ကိုယ္သင္းနံ့ေလး အရင္ဆုံးရလိုက္မိတယ္။ အရင္က အတူသြားဘူးေပမယ့္ ဒီေလာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနဖူးဘူးေလ။ အခုဟာက ေစာင္ျခဳံေလးထဲ ႏွစ္ေယာက္ အသားခ်င္း ထိကပ္ၿပီး ေနရတာဗ်။ မမႏြဲ႕ဆီက သက္ျပင္းခ်သံေလး ခဏတိုင္း ၾကားေနရတယ္။

မမႏြဲ႕က ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲေနေတာ့ ဖင္သားအိအိႀကီးက ပက္လက္လွဲေနတဲ့ က်ဳပ္ဘယ္ဖက္ေပါင္ကို ထိေနတာဗ်ိဳ႕။ ညေနက မမႏြဲ႕ေသးေပါက္တုန္း ဖင္ႀကီးျမင္ထားေတာ့ လီးက ေထာင္မတ္လာေရာပဲ။ ေခါင္းျမႇီးျခဳံထားတဲ့ ေစာင္ေလး မ ၾကည့္ေတာ့ မမႏြဲ႕ကလည္း ေခါင္းထိျခဳံထားတာဗ်။ ေဘးနားလူေတြလည္း အကုန္ေခါင္းျမႇီးျခဳံၿပီး ၿငိမ္ေနၾကတာ။

ဒါနဲ႔ မမႏြဲ႕ဘက္ကို က်ဳပ္ကိုယ္လုံး လွည့္ပစ္လိုက္တယ္။ ေထာင္ေနတဲ့လီးက မမႏြဲ႕ဖင္ၾကား ကြက္တိပဲဗ်။ လီးေထာက္မိတာနဲ႔ မမႏြဲ႕ကိုယ္လုံးေလး လွုပ္လာၿပီး ဖင္သားႀကီးကို က်ဳပ္ဘက္ ထပ္ကပ္ေနတာ။ က်ဳပ္လည္း ရင္ေတြခုန္လာရင္း မ်က္လွည့္ပြဲၾကည့္တဲ့ညက အျဖစ္ပ်က္ေလးေတြးမိေတာ့ စိတ္ထဲ ေႏြးကနဲ႔ပဲဗ်ာ။ မသိမသာေလး ခြာလိုက္ထိုးလိုက္ လုပ္ၾကည့္ေတာ့ က်ဳပ္ဘက္ကို တိုးတိုးကပ္ေနတာဗ်။ က်ဳပ္လည္းစိတ္က ရဲလာတာေပါ့။

ညာလက္နဲ႔ ထမိန္ကို မမႏြဲ႕ခါးထိ ဆြဲတင္ပစ္တာ။ မမႏြဲ႕ကလည္း ေပါင္ေတြႂကြၿပီး ကူညီေပးရွာတယ္။ ေနာက္ကေန ဖင္ၾကား လက္ထိုးစမ္းေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေဖာင္းကားေနတာဗ်။ ေဘာင္းဘီေပၚကေနပဲ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လက္ခလယ္နဲ႔ ထိုးကလိေပးေတာ့ အိ့ကနဲ႔ ညည္းသံေလး ၾကားလိုက္မိတယ္။

ေစာက္ေခါင္းေပါက္က လက္ဖေနာင့္နားေလး ကပ္ေနေတာ့ ေစာက္ရည္ထြက္ေနတာ သိလိုက္ရတာေပါ့။ မၾကာပါဘူး မမႏြဲ႕ညာဘက္လက္ေလး လွုပ္လာၿပီဗ်။ သူ႔ခါးေပၚက အတြင္းခံအေပၚစေလးကို ဖင္ေလးႂကြၿပီး ေအာက္ထဲ တြန္းခၽြတ္ေနတာ။ က်ဳပ္လည္း အဖုတ္နိုက္တာ ခဏရပ္ၿပီး မမႏြဲ႕အတြင္းခံေလးကို ဒူးဆစ္နားထိ ဆြဲခ်ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ျပန္ပြတ္ေပးေနတာေပါ့။

ဒီတခါ ေစာက္ဖုတ္တစ္အုံလုံးကို လက္နဲ႔ထိထိမိမိေလး ပြတ္သပ္ေပးေတာ့ မမႏြဲ႕ကိုယ္လုံးေလး လွုပ္ရြေနတာဗ်။ ေဖာင္းႂကြေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ႏူတ္ခမ္းသားထဲ လက္ညိဳးနဲ႔လက္ခလယ္ ဖိပြတ္ရင္း အေပၚက ခပ္မာမာေလးျဖစ္ေနတဲ့ ေစာက္စိကို ညႇပ္ဆြဲေပးလိုက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲ႔ ဆတ္ကနဲ႔ တုန္ရင္း ညည္းသံေလး ထြက္လာတာပဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္း က်ဳပ္စိတ္ထဲ အေတြးတစ္ခု ဝင္လာတာဗ်ာ။ မမႏြဲ႕ေစာက္ပတ္ကို ယက္ၾကည့္ခ်င္ေနတာဗ်။ ဒီလိုအခြင့္ေရးက ၾကဳံဖို႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလဗ်ာ။ ေက်ာေပးလွဲေနတဲ့မမႏြဲ႕ ဂုတ္နားေလးကေန ေျပာၾကည့္လိုက္တယ္။

” မမႏြဲ႕ ”

” ဟင္ … ဘာလဲ … ေမာင္ေလး ”

” မမႏြဲ႕ … ဟာေလးကို ယက္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဗ်ာ တစ္ခါမွ မယက္ဖူးလို႔ပါ ”

” အိုရ္ … မင္းကလည္းကြယ္ … မရြံမရွာနဲ႔ ”

မမႏြဲ႕အသံေလးက တုန္ေနတာဗ်။ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ခ်ီတုန္ခ်တုန္ ျဖစ္ေနပုံပဲဗ်ာ။ ေစာင္ေလးလွပ္ၿပီး ေဘးနားက လူရိပ္လူေၿခ ၾကည့္ေနတာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္က ျပင္းျပင္းျပျပကို ယက္ခ်င္ေနတာပါ။

” လုပ္ပါ … မမႏြဲ႕ရယ္ ”

” ေဘးနား လူၾကည့္လိုက္ဦး … သိကုန္ဦးမယ္ေနာ္ ”

ေျပာၿပီး မမႏြဲ႕က ေခါင္းျမႇီးျခဳံၿပီး ျပန္ၿငိမ္သြားတာပါ။ က်ဳပ္လည္း ကုန္းထၿပီး မမႏြဲ႕နဲ႔ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ ျပန္လွဲရင္း ေစာင္ျပန္ျခဳံလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲေနတဲ့ မမႏြဲ႕ဖင္ၾကားနဲ႔ က်ဳပ္မ်က္နာ အံက်ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္လုံးကို က်ဳံ႕ၿပီးျပင္လိုက္ရတာ။ မမႏြဲ႕က ညာဘက္ေပါင္ေလးကိုေကြးၿပီး ေပါင္ဂြၾကားက သူ႔အဖုတ္ကို ယက္နိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးထားတာ။

ေစာက္ဖုတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္တာနဲ႔ ေစာက္ခ်ီးနံ့ခပ္ျပင္းျပင္းေလးက ႏွာေခါင္းဝ တိုးဝင္လာေတာ့ဗ်။ စူးကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ရမၼက္စိတ္ကို ပိုႂကြလာေစတာဗ်ိဳ႕။ ေစာင္ျခဳံထဲဆိုေတာ့ သိပ္မျမင္ရဘူးဗ် လၽွာထိပ္ေလးနဲ႔ စမ္းၿပီးမွ ယက္ေပးလိုက္တာ။ ေစာက္ရည္နံ့ ျငႇီစိုစို႔ေလးပါ ရလာေတာ့ ယက္ခ်င္စိတ္က တအားကို ထႂကြလာေရာပဲ။ ၾကားဖူးနားဝေလးနဲ႔ ေစာက္ပတ္အက္ကြဲေလး ထိုးယက္လိုက္ အစိေလးကို စုပ္လိုက္နဲ႔ေပါ့။

မမႏြဲ႕ ေပါင္တန္ႀကီးေတြ တဇပ္ဇပ္ တုန္ေနတာပဲဗ်။ ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ပိတ္ၿပီး ႀကိတ္ညည္းေနတဲ့ အသံခပ္တိုးတိုးေလးပါ ၾကားေနရတာ။ ညာဘက္လက္နဲ႔ က်ဳပ္နဖူးကိုလည္း တြန္းထုတ္ေနေသးေတာ့ သူက တြန္းေလ က်ဳပ္က ဖိယက္ေလပဲ။ ယက္ေပးေနရင္း လီးကလည္း ေထာင္ေနတာဗ်ိဳ႕။ မမႏြဲ႕ဂုတ္သားေလးကိုလည္း လီးထိပ္နဲ႔ ထိုးမိေနေတာ့တာ။

ေစာက္ဖုတ္တျပင္လုံး လၽွာအျပားလိုက္ ယက္ေပးၿပီး အစိကို ဆြဲစုပ္ေတာ့ ပြက္ကနဲ႔ ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္လာေတာ့တာပဲဗ်ာ။ က်ဳပ္ေမးစိေတြေရာ ရင္ဘတ္ေတြေရာ ပန္းေနတာ စိတ္ထဲ ေဖာ္မျပနိုင္တဲ့ ခံစားမွုေလး က်ဳပ္ ခံစားမိေနတာပါ။ ေစာက္ရည္ကုန္မွ က်ဳပ္လည္း အသာေလးထၿပီး အရင္ကအတိုင္း ေနရာျပန္ယူလိုက္တယ္။

ဒီတခါေတာ့ မမႏြဲ႕ဆီ ခြင့္မေတာင္းေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ေဘးတစ္ေစာင္းေလးပဲ ေစာက္ရည္အိုင္ေနတဲ့ မမႏြဲ႕ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ ဒစ္ကို ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ အင့္ကနဲ႔ မမႏြဲ႕ဆီက ညည္းသံေလးထြက္လာၿပီး ဖင္ႀကီးေကာ့ေပးေနေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္လည္း ခါးအားေလးနဲ႔ပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိဖိလိုးေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ လီးအရည္ျပားတစ္ေလၽွာက္ ခပ္ေႏြးေႏြးေလးဗ်။

အရွိန္ရလာေတာ့မွ က်ဳပ္ဆီးခုံးနဲ႔ မမႏြဲ႕ဖင္ႀကီး ကပ္ေနေအာင္ ဖိလိုးလိုက္တာ။ အကနဲ႔ ေအာ္လို႔ မမႏြဲ႕ပါးစပ္ကို က်ဳပ္လက္နဲ႔ လွမ္းပိတ္ရေသးတယ္ဗ်ာ။ ခဏနားၿပီးမွ ျပန္လိုးေတာ့ အဆုံးထိ မလိုးဖို႔ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာေနတာဗ်ိဳ႕။ သူ႔ေယာကၤ်ားလီးထက္ ရွည္လို႔ မခံနိုင္ဘူးတဲ့။ လီးတဝက္ေလာက္ပဲ ထိန္းလိုးေနရင္း မမႏြဲ႕ဖင္ႀကီးက ေနာက္ျပန္ေဆာင့္ေပးလာတာဗ်။ က်ဳပ္ မတအား ေဆာင့္လိုးခ်င္တာဗ်ာ သေဘၤာေပၚမို႔ေပါ့ ေဘးနား လူေတြသိမွာလည္း စိုးရိမ္ေနရေသးတာမို႔ပါ။

လိုးေနရင္း မမႏြဲ႕ဖင္ႀကီးက ေနာက္ျပန္ေဆာင့္တာ ျမန္လာၿပီး လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေတြနဲ႔ ညႇစ္ညႇစ္ေနေတာ့တာပဲဗ်ာ။ မၾကာပါဘူး က်ဳပ္လီးတန္တစ္ေလၽွာက္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ေစာက္ရည္ေတြက လေမႊးအုံေတြထိ ရႊဲႏွစ္လာတာ။ က်ဳပ္လည္း ၁၀ ခ်က္ေလာက္ ဖိလိုးရင္း လီးထိပ္နားက ယားတက္လာတာပဲ။

လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး စိမ့္ေနေအာင္ ခံစားရၿပီး လရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ မမႏြဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ပန္းထည့္ပစ္လိုက္တာ။ လီးႀကီးေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့အထိ မမႏြဲ႕က စိမ္ထားခိုင္းတာဗ်ာ။ ၿပီးမွ ဆြဲထုတ္ရတာ။ လီးထုတ္ၿပီးတာနဲ႔ မမႏြဲ႕က က်ဳပ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္ၿပီး က်ဳပ္မ်က္ႏွာအနံ့ နမ္းေနေတာ့တာပဲ။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ရင္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးတာ မရြံဘူးလားတဲ့။ အခုထိ က်ဳပ္ပါးစပ္က ေစာက္ရည္နံ့ေတြ ရေနတာတဲ့။ က်ဳပ္လည္း မရြံေၾကာင္းေျပာရင္း မမႏြဲ႕ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး ဆြဲစုပ္ေနတုန္း…

” ေဘာ္ …… ေဘာ္ …… ေဘာ္ ဘူး ေဘာ္ …… ေဘာ္ ေဘာ္ ”

ဝဲထဲျဖတ္တာ ေက်ာ္လာလို႔ သေဘၤာက တေဘာ္ေဘာ္နဲ႔ အသံေပးေနတာဗ်ိဳ႕။ လူေတြလည္း အဲဒီက်မွ ဟင္းကနဲ႔ သက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့တယ္။ မၾကာပါဘူး ေစာင္ျခဳံၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့လူေတြလည္း ပြစိပြစိ ျပန္ျဖစ္လာတာေပါ့။

……………………………………………………..

” ဟာ … ဘဦးရာ …… မိုက္တာကြာ ”

” သေဘၤာေပၚ ႀကိတ္လိုးေလး … ရွယ္ေပါ့ … ကိုဘဦးရာ ”

က်ဳပ္စကားဆုံးေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းေရာ ကိုေအာင္စိုးေရာ က်ဳပ္ကို ၾကည့္ရင္း အားက်ေနပုံဗ်ိဳ႕။

” ဒါနဲ႔ … မမႏြဲ႕က … မင္းလီးက် ျပန္စုပ္မေပးဘူးလား ဘဦးရ ”

” အဲဒါ … အေႂကြးေတာင္းတဲ့ရြာ ေရာက္မွဗ် … ထူးထူးဆန္းဆန္း သရဲေျခာက္တဲ့ အိမ္မွာ တည္းမိၾကတာဗ်ာ ”

” လုပ္ကြာ ဘဦး …… ဆက္ေျပာဦး ”

” ခဏ နားဦးဗ်ာ ညၾကမွ ဘီယာခ်ရင္း ေျပာျပပါ့မယ္ ”

ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုေအာင္စိုးတို႔ ျပန္သြားမွ က်ဳပ္လည္း အေၾကာ္ပန္းကန္ေတြ ေဆးေၾကာၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ခဏလွဲေနလိုက္တယ္။

……………………………………….

အခန္း ( ၉ )

ညပိုင္း ကိုသံေခ်ာင္းတို႔ ျပန္လာမွ ဘီယာေသာက္ရင္း မမႏြဲ႕နဲ႔ က်ဳပ္အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာျပလိုက္တယ္ဗ်ိဳ႕။ သေဘၤာဆိုက္ေတာ့ သေဘၤာဆိပ္ကေန အေႂကြးေတာင္းရမယ့္ ရြာကို အေတာ္ေလၽွာက္ရေသးတယ္ဗ်။ ဆိပ္ကမ္းေရာက္ေတာ့ ေရျပင္ႀကီးထဲ လွိုင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ထေနတာ က်ဳပ္ေငးၾကည့္တုန္းေလး…

” အမေလး … ဘာေတြ ေငးေနတာလဲ ဘဦးရဲ့ ”

” ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး မမႏြဲ႕ရယ္ ”

ညက လိုးထားေပမယ့္ မမႏြဲ႕က ခပ္တည္တည္ပဲဗ်။ က်ဳပ္တို႔လည္း ပါလာတဲ့ မုန႔္ေတြ အကုန္ လက္စသတ္ စားပစ္ၾကတယ္။ အနီးနားကဆိုင္ လဖက္ရည္ဝင္ေသာက္ရင္း ခဏနားၿပီးမွ သေဘၤာဆိပ္ကမ္းက ထြက္ခဲ့လိုက္တာဗ်ိဳ႕။ ဆိပ္ကမ္းကေန ၂ မိုင္ေက်ာ္ေလာက္ လမ္းေလၽွာက္လာေတာ့ ေတာအုပ္ေလး တစ္ခုေတြ႕တာဗ်။

ပန္းေတြေရာင္စုံပြင့္ေနတာ တေပါင္းလဆိုေတာ့လည္း ေတာပန္းေတာင္ပန္းေတြရဲ့ အလွက ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္လိုပါပဲဗ်ာ။ ေတာထဲ ေျခခ်တာနဲ႔ ဘာလြမ္းလို လြမ္းမွန္းကို မသိတာဗ်ိဳ႕။ မမႏြဲ႕နဲ႔ သေဘၤာေပၚ လိုးခဲ့တာ သတိရသလို ဟိုးအရင္က မ်က္လွည့္ပြဲညမွာ ဂြင္းထုေပးတာ သတိရသလိုလိုႀကီးဗ်။ ေတာလမ္းေလးထဲ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ သြားလာေနတဲ့ လူေတြလည္း ရွိပါ့ဗ်ာ။

က်ဳပ္ ခဏရပ္ၿပီး အိပ္ေထာင္ထဲက ေဆးေပါ့လိပ္ထုတ္ မီးညႇိေနေတာ့ မမႏြဲ႕က အေရွ႕ေရာက္သြားတာေပါ့။ တကယ္ကိုယ္ဗ်ာ ခါးေအာက္က တင္သားႀကီးေတြက ယိမ္းကာႏြဲ႕ကာနဲ႔ က်ဳပ္ျဖင့္ ေနာက္က ေျပးလိုးခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြားပဲ။ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း မမႏြဲ႕ဖင္ႀကီးၾကည့္ၿပီး ေလၽွာက္ေနတုန္း မမႏြဲ႕က ေနာက္လွည့္ေျပာေနတာဗ်။

” ငါ့ေမာင္လည္း ခရီးေဝး လမ္းမေလၽွာက္ဖူးေတာ့ ေမာေနၿပီထင္တယ္ ”

” မေမာပါဘူး မမႏြဲ႕ရယ္ ”

” လာေလ … အစ္မက တြဲေလၽွာက္ေပးမယ္ ”

ဂ႐ုဏာသံေလးနဲ႔ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြ ေဆြၾကည္ၿပီးေျပာေနတာဗ်။ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ သူ႔အနားေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္ၿပီး အတူေလၽွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေတာထဲမို႔ လူသြားလူလာကလည္း နည္းေတာ့ မမႏြဲ႕က သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ပုံပါပဲ။ ေတာထဲက ထြက္ေတာ့ လယ္ကန္သင္းရိုးေတြဗ် လမ္းက အေတာ္ကို ၾကမ္းတာ။ မမႏြဲ႕ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေလၽွာက္ေနတာ က်ဳပ္က ေျမပက္ၾကားအက္ေတြ ေရွာင္ၿပီး ေလၽွာက္လာခဲ့တာ။

အေတာ္ၾကာေအာင္ ေလၽွာက္လာခဲ့ၿပီးမွ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေတြ႕တာ အႀကီးႀကီးဗ်ာ။ အဲဒီသစ္ပင္ရိပ္အနားမွာပဲ ထမင္းဆိုင္ ႀကံရည္ဆိုင္ မုန႔္ဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ စုံစိေနတာ။ သစ္ပင္ႀကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္မွာ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုဗ်။ အဲ့တာ က်ဳပ္တို႔ အေႂကြးလာေတာင္းတဲ့ ရြာတဲ့။ ဆိုင္းဘုတ္မၽွားျပထားတဲ့အတိုင္း ေလၽွာက္လာတုန္း သစ္ပင္ႀကီးနားက လူတစ္စုရဲ့ မ်က္လုံးေတြက မမႏြဲ႕ဖင္ႀကီးေပၚ ေရာက္ေနတာေပါ့။

ရြာထဲဝင္တာနဲ႔ ရြာထိပ္မွာ မီးကင္းတဲေလးဗ်ိဳ႕။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ အညာရြာေတြက ၿမိဳ႕နဲ႔ေတာ့ မတူဘူး။ ေႏြေပါက္ၿပီဆို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စနစ္နဲ႔ မီးကင္းေစာင့္ၾကရတာ။ ကင္းတဲေတြမွာ ၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ အလွည့္နဲ႔ ေစာင့္ၾကေပမယ့္ ပူလို႔အိုက္လို႔ အိပ္မရတဲ့သူေတြကလည္း လာထိုင္ စကားေျပာၾကေပါ့။ က်ဳပ္တို႔ဘက္ဆို မီးဖိုကို ေသေသခ်ာခ်ာ သြပ္ျပားေတြေခြထိုးၿပီး ကင္းတဲမွာ မီးဖိုၾကတာဗ်။ မီးႂကြင္း မက်န္ေအာင္ ေသခ်ာၿငိမ္းရေသးတာ။ တခ်ိဳ႕ရြာေတြဆို မီးကင္းက စေလာင္တတ္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီပဲေလ။

” ေဟာ … ႏြဲ႕ရီ … ေငြလာေကာက္တာလား … လာလာ ”

ရြာလယ္ေလာက္ မရွိတရွိေလး ေဘာစကိုင္းသားေတြတိုင္ေထာင္ၿပီး ဝါးလုံးေတြ ဆူးခက္ေတြနဲ႔ ကာထားတဲ့ ၿခံဝင္းထဲက အသံဗ်။ အသက္ ၅၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ ဆံတိုးထုံးထားၿပီး ေရတြင္းထဲ ေရငင္ရင္း လမ္းႏွုတ္ဆက္ေနတဲ့ အေဒၚႀကီးကို ျမင္လိုက္ရတာ။ တံခါးဖြင့္ေပးေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔မမႏြဲ႕လည္း ဝင္းထဲ ဝင္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီရြာကို မမႏြဲ႕ လာတိုင္း တည္းေနၾက ထင္တယ္။ မမႏြဲ႕ဆီက အဝတ္အိတ္ကို ကူသယ္ရင္း က်ဳပ္ကိုပါ ေမးေနတာဗ်ိဳ႕။

” ႏြဲ႕ရီတို႔မ်ား … ေနာင္အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ငါတို႔ေတာင္ မဖိတ္ဘူးေနာ္… ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလး ”

” မယ့္ေလး … ေဒၚေစာရယ္ … မိုးႀကိဳးေတြ ပစ္ကုန္ပါ့မယ္ … က်မေမာင္ ဝမ္းကြဲပါရွင့္ ”

” ဟယ္ … ဘြာေတးဘြာေတး … စိတ္မရွိနဲ႔ေနာ္ ငါ့တူ ”

” ဟုတ္ … ရပါတယ္ ေဒၚေလးရယ္ ”

မမႏြဲ႕မ်က္နာေလး ရဲတက္လာတာဗ်။ က်ဳပ္ကိုလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေသးတယ္။ ေဒၚေစာ ကေတာ့ မ်က္နာ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ပါ။ ေဒၚေစာအိမ္က ေပ ၁၀၀ ပတ္လည္ ၿခံဝင္းရဲ့ အလယ္ေလာက္မွာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ အျမင့္ပါ။ ကၽြန္းတိုင္ အတုတ္ႀကီးေတြနဲ႔ေဆာက္ထားၿပီး ဝင္ဝင္ခ်င္း စားပြဲခုံအရွည္ႀကီးတစ္လုံး… ေဘးနားမွာက ခုံတန္းလ်ားရွည္တစ္ခု။ ခုံရဲ့အေနာက္ဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အိမ္အေပၚတက္တဲ့ ေလွကားရွိတယ္။ ေလွကား အေနာက္ဖက္က မီးဖိုေခ်ာင္အခန္းဖြဲ႕ထားပုံပါ။ ထရံကာ သြပ္မိုးထားေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေပါ့။

က်ဳပ္တို႔ အိတ္ေတြ ခုံေပၚခ်အၿပီး ေရေႏြးနဲ႔ ထန္းညႇက္ တစ္ပန္းကန္ လာခ်ေပးတာ။ ခုံတန္းလ်ားေပၚထိုင္တာနဲ႔ မမႏြဲ႕က က်ဳပ္ေဘးကပ္ထိုင္လိုက္တယ္။ မမႏြဲ႕ဖင္သားအိအိႀကီးေတြက က်ဳပ္လာထိေတာ့ လီးက ဆစ္ကနဲ႔ ျဖစ္ၿပီး ေထာင္လာတာဗ်ိဳ႕။

” ေဒၚေစာ … ေျမပဲ ေဈးေတြ ဒီႏွစ္ ေကာင္းတယ္ေနာ္ ”

မမႏြဲ႕က ထန္းညႇက္ပန္းကန္လာခ်ေပးတဲ့ ေဒၚေစာကို စကားစေျပာလိုက္တာ။

” ဟိုရက္က ေဈးနည္းနည္းေအးသြားလို႔ မထုတ္ေသးတာ ႏြဲ႕ရီေရ …။ ၂ ရက္ ၃ ရက္ေလာက္ဆို ထုတ္ေတာ့မယ္။ ေလွာင္ရတာလည္း ႂကြက္ေဖာက္မွာ ေၾကာက္ေနရေသးတာ …။ ညည္းဆန္ဖိုးေတြက သပ္သပ္ ဖယ္ထားပါတယ္ေအ ”

” မယ့္ေလး ကိုယ့္အေဒၚကို ယုံၿပီးသားပါရွင္ ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” ဒါနဲ႔ … ဒီရြာ ညအိပ္မွာ မလား ”

” ဟုတ္ ေဒၚေစာ … နက္ဖန္ ေငြေကာက္ၿပီးမွ ညေန ၅ နာရီ သေဘၤာနဲ႔ျပန္မယ္ ”

” သန္းျမတို႔ကလည္း ညည္းေမၽွာ္ေနတာပါေတာ္။ သူတို႔လည္း ႏွမ္းေတြထုတ္ေရာင္းတာ ေငြရႊင္ေနေလရဲ့ ”

” မသန္းျမတို႔ဆီ မနက္ေစာေစာ သြားေကာက္လိုက္မယ္။ ဒီရြာက လူေတြ ေဒၚေစာပဲ စုေကာက္ေပးထားေပါ့ ”

မမႏြဲ႕က ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူ႔အိတ္ထဲက လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေဒၚေစာကို ထုတ္ေပးေနတာဗ်ိဳ႕။ မုန႔္မ်ိဳးစုံရယ္ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ေတြရယ္ပါ။

” ညေန ဒီမွာ ထမင္းစားသြားေအ … ဘယ္အိမ္တည္းမွာလည္း ”

” မစဥ္းစားရေသးပါဘူး ေဒၚေစာရယ္ အဆင္ေျပတဲ့ အိမ္ အိပ္႐ုံပဲ ”

” ကဲ … မနက္က ဝက္သားဝယ္ထားလို႔ ခ်က္ထားတာ ျပန္ေႏြးလိုက္မယ္ ညည္းတို႔လည္း နားဦး ”

ေဒၚေစာက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ ဝင္သြားတာ ခဏေန မီးခိုးေလးေတြ အူေနေတာ့တာ။ က်ဳပ္လည္း ေရေႏြး တစ္ပန္းကန္ေသာက္ၿပီး ေဆးလိပ္မီးညႇိၿပီး ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးေပါ့။ က်ဳပ္ေတြးေနတုန္း ေပါင္တဖက္ေပၚ မမႏြဲ႕လက္ကေလး ဖတ္ကနဲ က်လာတာဗ်။

” ဟဲ့ … ဘဦး ဘာေတြမ်ား ေတြးေနတာလဲ ”

” ဒီလိုပါပဲ မမႏြဲ႕ရာ ”

” ခ္ခ္ … နင့္ဟာႀကီးက အခ်ိန္ျပည့္ပါလား ”

မမႏြဲ႕ ညာလက္က က်ဳပ္ဘယ္ဖက္ေပါင္ ပုတ္တဲ့ခ်ိန္ ေပါင္ၾကားက ထေနတဲ့လီးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္နဲ႔ ထိမိသြားတာဗ်ိဳ႕။ တခိခိနဲ႔ ရယ္ၿပီး က်ဳပ္ေပါင္ၾကားကို ၾကည့္ေနေတာ့တာ။ သူ႔ဖင္သားႀကီး လာထိကတည္းက ထေနတာေလဗ်ာ ေထာင္ေရာေပါ့။ က်ဳပ္မ်က္နာကို စိုက္ၾကည့္ရင္း မမႏြဲ႕လက္က ေပါင္ေပၚျပန္ေရာက္လာတာ…။ ဒီတခါ ခပ္ဖြဖြ တင္ထားတာဗ်။

” ဘဦး … နင့္မွာ ရည္းစားေတြဘာေတြမ်ား ရွိလား ”

” မရွိပါဘူး မမႏြဲ႕ရယ္ ”

” ရွိေနရင္လည္း … ဟို ဟို ”

” ဘာ … ဟို လည္း မမႏြဲ႕ရ ”

” ဟို ေလဟာ … ရည္းစားရွိေနရင္ ညက သေဘၤာေပၚက ကိစၥကို ေမ့ပစ္လိုက္ … မမႏြဲ႕ ခြင့္လြတ္ပါတယ္ ”

ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မမႏြဲ႕ မ်က္နာေလး ရဲတက္လာၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔သြားတာဗ်ာ။ ခုံတန္းလ်ားေပၚ ႏွစ္ေယာက္သား ပူးကပ္ထိုင္ေနေတာ့ အနီးကပ္ ျမင္ေနရတာေပါ့။ ဖ်က္ကနဲ႔ က်ဳပ္လည္း မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ႀကီးယက္ေပးခဲ့တာ မ်က္လုံးထဲ ေပၚလာၿပီး လီးက တင္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားေရာပဲ။

မမႏြဲ႕လက္ကို ဆြဲယူၿပီး က်ဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ။ မမႏြဲ႕လည္း က်ဳပ္လို ေတြးမိေနမွာပါ…။ လီးကို ခပ္တင္းတင္းေလး ပုဆိုးေပၚကေန ညႇစ္ကိုင္ေနတာဗ်ိဳ႕။ ငုံ႔ထားတဲ့ မ်က္နာေလး ေမာ့လာၿပီး က်ဳပ္ေပါင္ၾကားကိုၾကည့္ရင္း လီးအရင္းဘက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ အဖ်ားဘက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတုန္း…

” ႏြဲ႕ရီေရ … ဝက္သားခ်က္ မအီေအာင္လို႔ ငါ မရမ္းသီးေျခာက္ေလး ထည့္လိုက္ၿပီေဟ့ ”

႐ုတ္တရက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ေဒၚေစာ အသံထြက္လာလို႔ မမႏြဲ႕ကိုယ္ေလး ဆက္ကနဲ တုန္သြားၿပီး ကိုင္ေနတဲ့လီးကို လြတ္လိုက္တာဗ်။

…………………………………

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

“ဟာ … ဘဦးရာ …… မင္းကေရာ … မႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ျပန္မနိုက္ဖူးလား ”

” ဟင္ … ကိုဘဦး ဖီးပ်က္သြားမွာေပါ့ ”

တခ်ိန္လုံး က်ဳပ္ေျပာတာ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတဲ့ ကိုသံေခ်ာင္းေရာ ကိုေအာင္စိုးပါ ၿပိဳင္တူ ေျပာလိုက္ၾကတာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္က သူတို႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ထပ္ေျပာျပေနတာပါ။

…………………………………………………..

” ဟုတ္ … ေဒၚေစာ … အဆင္ေျပသလို ခ်က္ပါ ရပါတယ္ ”

မမႏြဲ႕လည္း မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ လွည့္ၾကည့္ရင္း ျပန္ေျဖေနတာပါ။ မီးဖိုေခ်ာင္ တံခါးက တဝက္ဖြင့္ထားေတာ့ က်ဳပ္တို႔ထိုင္တဲ့ ခုံတန္းလ်ားနဲ႔က မ်က္ေစာင္းထိုး ျဖစ္ေနတာဗ်။ ေဒၚေစာလည္း တံခါးကြယ္ေနေတာ့ က်ဳပ္တို႔ကို မျမင္ရပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔လည္း ေဒၚေစာကို မျမင္ရဘူးဗ်…။ အသံပဲ ၾကားေနရတာေပါ့။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မမႏြဲ႕က က်ဳပ္ဘက္လွည့္ၿပီး ႏွာေခါင္းေလး ရွုံ႔ျပေနတာ။

က်ဳပ္လည္း ခံစားမွု႔တန္းလန္းေလးမို႔ မမႏြဲ႕လက္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ဆြဲယူၿပီး လီးကို ျပန္ကိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေဒၚေစာ ဝက္သားဟင္းနံ့ေလးကလည္း ေမႊးေနတာဗ်ိဳ႕။ ဟင္းနံ့ေလးရွူရင္ မမႏြဲ႕ကို ဂြင္းတိုက္ခိုင္းေနတာေပါ့။ အရွိန္ပ်က္သြားတဲ့ ခံစားမွုေလး ခ်က္ခ်င္းျပန္ရလာၿပီး ေပါင္ကို ျဖဲေပးထားလိုက္တယ္။ မမႏြဲ႕ကလည္း မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ ၾကည့္လိုက္ က်ဳပ္ေပါင္ၾကား ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ဂြင္းထုေပးေနတာေပါ့။

လူမသိေအာင္ ခိုးလုပ္တဲ့ ခံစားမွုက ပိုေကာင္းတာဗ်။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး က်င္တက္ေနေရာပဲ။ မမႏြဲ႕လည္း ေအာက္ႏူတ္ခမ္းေလးကိုက္ရင္း လီးကို ခပ္ျမန္ျမန္ ထုေနေတာ့တာ ေဒၚေစာရွိတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္လည္း ယားတက္လာတဲ့လီးကို မထိန္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မမႏြဲ႕ နို႔တစ္လုံးကို လွမ္းညႇစ္ရင္း လရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရတာေပါ့။

” ေဟးးးး … ေစာၾကည္ …… ေစာၾကည္ ရွိလား ”

လရည္ေတာင္ မကုန္ေသးဘူးဗ်ာ ၿခံဝက အသံေၾကာင့္ မမႏြဲ႕လည္း လီးကို အျမန္လြတ္ၿပီး က်ဳပ္နဲ႔ နည္းနည္း ခြာထိုင္လိုက္တယ္။

” ေဟာ … ကိုသာဒင္လား …… လာလာ … ရွိပါ့ေတာ္ … ဝက္သားဟင္း ျပန္ေႏြးေနတာ ”

ေဒၚေစာအသံက မေရွးမေႏွာင္းပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ထြက္လာတာေပါ့။ က်ဳပ္နဲ႔ မမႏြဲ႕လည္း အသံလာတဲ့ဆီ ၾကည့္မိေတာ့ အရပ္ရွည္ရွည္ လက္ျပင္ကိုင္းကိုင္းနဲ႔ ပုဆိုးတိုတိုဝတ္ၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ေနတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရတာ။ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး မမႏြဲ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာဗ်။

” ေအာ္ … ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္လို႔ … ႏြဲ႕ရီမလား … ေငြလာေကာက္တာ ထင္ပါရဲ့ ”

” ဟုတ္ … ဦးႀကီး ”

” ဟုတ္တယ္ ကိုသာဒင္ … ႏြဲ႕ရီတို႔ ဒီမွာ ညအိပ္မလို႔ ဟန္က်ၿပီ ကိုသာဒင့္ ရြာအေနာက္ဖ်ားက အိမ္အလြတ္မွာ အိပ္ခိုင္းလိုက္ ”

ဦးသာဒင္ဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ မမႏြဲ႕တို႔ေျပာေနတာကို ေဒၚေစာက ဝင္ေျပာေနတာပါ။

” ရပါတယ္ ေစာၾကည္ရာ တခါတေလမွ လာတဲ့သူေတြ အားမနာရပါဘူး … ဒါနဲ႔ မေန႔က နင္ငါ့ ေခၚခိုင္းတာဆို ”

” ဟုတ္တယ္ … က်မ ေျမပဲေတြ ထုတ္ခ်င္လို႔ … တိုင္ပင္ခ်င္တာ ”

” ေဈးနည္းနည္း ေအးတယ္ဟ … ထုတ္ခ်င္လည္း ထုတ္ … ၾကာရင္ ႂကြက္ေဖာက္လိမ့္မယ္ ”

” က်မလည္း အဲဒါ ေၾကာက္တာပါေတာ္ ”

” ေအးပါ သဘက္ခါေလာက္ လူေရာ လွည္းေရာ ငါစီစဥ္ေပးပါ့မယ္ … ငါသြားၿပီေဟ့ … ညၾက … ႏြဲ႕ရီတို႔ဖို႔ အိမ္ေသာ့ ဝင္ယူလိုက္ေတာ့ ”

ဦးသာဒင္ျပန္သြားေတာ့မွ က်ဳပ္တို႔လည္း ေရာက္ရာေပါက္ရာ စကားျပန္ေျပာေနၾကတာ။ မမႏြဲ႕ေရာ က်ဳပ္ေရာ ေရခ်ိဳး ခဏေမွးၾကေသးတယ္။ မမႏြဲ႕ကေတာ့ အိမ္ေပၚ ေဒၚေစာအိပ္ခန္းထဲ တက္ေမွးေနတာ။ က်ဳပ္က ခုံတန္းလ်ားေလးမွာပဲ ေမွးလိုက္တာပါ။ ခရီးပန္းလို႔လား မသိဘူး ညေနထမင္းစားခါနီး ေဒၚေစာနိုးမွ က်ဳပ္လည္းနိုးတာ။ ခုံတန္းလ်ားေပၚက အထ ပုဆိုးျဖန႔္ဝတ္ေတာ့…

” အမေလးးး ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

အမေလး တ တာက ေဒၚေစာဗ် မ်က္လုံးျပဴးေနေတာ့တာ။ တခိခိ နဲ႔ ရယ္ေနတာက မမႏြဲ႕ေပါ့။ က်ဳပ္ အိပ္ရာထ ပုဆိုးျဖန႔္ဝတ္တဲ့အခ်ိန္ ေပါင္ၾကားထဲ မေပ်ာမမာ အေနထားနဲ႔ ငိုက္ဆင္းေနတဲ့ လီးကို ျပသလို ျဖစ္သြားတာပါ။

ညေနစာ စားၿပီးေတာ့ ရြာထဲ မမႏြဲ႕နဲ႔ ဟိုနားဒီနား ေလၽွာက္ၾကည့္ၾကတာ။ သိပ္မၾကာပါဘူး ေနလုံးႀကီး အေနာက္ဘက္ငုတ္လ်ိဴးၿပီး အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးလာတာေပါ့။

ေဒၚေစာအိမ္ျပန္ေရာေတာ့ ခဏထိုင္ရင္း နက္ဖန္ ေငြေကာက္ရမယ့္ လူစာရင္းကို မမႏြဲ႕က ေဒၚေစာကို စာရြတ္ တစ္ရြက္ထဲ ေရးေပးေနတာ။ ေဒၚေစာ ေယာကၤ်ားနဲ႔ သားသမီးေတြလည္း ျပန္ေရာက္ၿပီး စည္စည္ကားကားေလး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျခင္ေထာင္နဲ႔ ေခါင္းအုံးကို ပီနံရံအိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး အပိုတစ္လက္ က်ဳပ္တို႔ဖို႔ ထုတ္ေပးေသးတယ္။ ရြာလယ္လမ္းအတိုင္း ဦးသာဒင္အိမ္ကို အိမ္ေသာ့ ဝင္ယူၿပီး တဆစ္ခ်ိဳးလမ္းေလးအတိုင္း ရြာအေနာက္ဖ်ားထိ ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတာ။ ေဒၚေစာ ေယာကၤ်ားကလည္း အထုပ္ေတြ လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။

ဦးသာဒင္ ပိုင္တဲ့ ရြာအေနာက္ဖ်ားစြန္းက အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနၿပီဗ်ိဳ႕။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ အိမ္ေသာ့ဖြင့္ လွဲက်င္းၿပီး ေဒၚေစာနဲ႔ သူ႔ေယာကၤ်ားက အိပ္ယာျပင္ေပးေနတာ။ မမႏြဲ႕နဲ႔ ကပ္လ်က္ တစ္ခန္းစီပါ။

အရံသင့္ရွိတဲ့ ေရနံဆီ မီးအိမ္ထြန္းၿပီး ခဏစကားေျပာေနၾကေသးတယ္။ ေဒၚေစာတို႔ ျပန္သြားမွ က်ဳပ္နဲ႔ မမႏြဲ႕လည္း ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ဝင္ခဲ့ၾကတာ။ ခ်က္ခ်င္း အိပ္မရပါဘူး ဟိုေတြးဒီေတြးေပါ့။ မမႏြဲ႕လည္း အိပ္မေပ်ာ္ေလာက္ဘူး ၾကမ္းလိမ့္သံ ခပ္တိုးတိုး ၾကားေနမိတာ။ အေတာ္ေလးၾကာမွာ အိပ္ခ်င္စိတ္ေလးဝင္လာၿပီး အိပ္ေမာက်သြားေတာ့တာ။

” ကၽြိ ကၽြီ …… ကၽြိ ကၽြီ ကၽြိ ”

အသံေတြ ဆူညံေနတာနဲ႔ က်ဳပ္လည္း လန္းနိုးလာတာဗ်ိဳ႕။ လန႔္နိုးၿပီး ေဘးနားၾကည့္ေတာ့ က်ဳပ္အိပ္တဲ့ အိပ္ခန္းမဟုတ္ဘူးဗ်။ လယ္ကြင္းထဲ ေရာက္ေနတာ။ ေအာက္ကလည္း ေျမႀကီး ပက္ၾကားအက္ေတြ။ က်ဳပ္လည္းလန႔္ၿပီး ထရပ္လိုက္ေရာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို တစ္ခုခုက ဖမ္းဆြဲထားသလိုဗ်။

ေအာက္ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့မွ ေျမႀကီးပက္ၾကားအက္ထဲက လက္မဲႀကီးဗ်ိဳ႕ အေမႊးအမၽွင္ေတြနဲ႔ က်ဳပ္ေျခေထာက္ကို ဖမ္းဆြဲေနတာ။ ေဘးနားက ပက္ၾကားအက္ၾကားေတြထဲကလည္း လက္ေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာတာဗ်ာ။ လက္ႀကီးေတြက ဆန႔္ထြက္လာၿပီး က်ဳပ္ဆီ ေလၽွာတိုက္လာေနတာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္လည္း အေၾကာက္လြန္ၿပီး အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနမိတာေပါ့။

” သြားးး သြားးးး …… မလာၾကနဲ႔ …… ငါ့ဆီ မလာၾကပါနဲ႔ …… သြားးး သြားးးး …… အမေလးးး ကယ္ၾကပါဦးဗ်ိဳ႕ ”

က်ဳပ္လန႔္ေအာ္ေနတုန္း ျဗဳံးကနဲ႔ အလင္းတန္းႀကီး အခန္းဝက ေပၚလာေတာ့တာပဲ။

” ဘဦး … ေမာင္ေလး … အစ္မပါ ”

ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ အခန္းဝမွာ မမႏြဲ႕ဗ်။ ဓာတ္မီးနဲ႔ က်ဳပ္ကို ထိုးထားတာ။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း ေခၽြးေတြႏွစ္ေနတာဗ်ာ။

” ဟင္ … မမႏြဲ႕ ”

က်ဳပ္အသံေပးလိုက္မွ က်ဳပ္နားေလး ေလၽွာက္လာၿပီး ေဘးနား ဝင္ထိုင္ေနတာ။ မမႏြဲ႕လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း အခန္းျပင္က တရွပ္ရွပ္နဲ႔ အိပ္မက္လိုလို ဘာလိုလို ခံစားမိေနတာတဲ့ဗ်။ မ်က္စိဖြင့္ၿပီး ေသခ်ာအားစိုက္ နားေထာင္ေတာ့ သူ႔တံခါးဝနားက ေျခသံေတြ ၾကားေနမိတာ ေျပာတယ္။

သူလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ အခိုးေငြ႕ေတြက လူပုံသ႑န္နဲ႔ အိမ္ထဲ ေလၽွာက္သြားေနတဲ့ဗ်ိဳ႕။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ က်ဳပ္ေအာ္သံၾကားလို႔ ေစ့႐ုံေစ့ထားတဲ့ တံခါးဆြဲဖြင့္ၿပီး ေဒၚေစာေပးထားတဲ့ ဓာတ္မီးနဲ႔ ထိုးၾကည့္ေနတာတဲ့ဗ်။ မအိပ္ရဲေတာ့လို႔ က်ဳပ္နဲ႔အတူအိပ္ဖို႔ ေျပာေနေတာ့တာ။ က်ဳပ္လည္း တံခါးကို ေသခ်ာထပိတ္ၿပီးမွ မမႏြဲ႕နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္အိပ္ၾကတာေပါ့။

မမႏြဲ႕နဲ႔ဖက္အိပ္ရင္း ခုန ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ရမၼက္စိတ္ေလးက ထႂကြလာေရာပဲ။ ဒီတခါ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ အေနအထားနဲ႔ မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေပးေတာ့ မမႏြဲ႕ကလည္း က်ဳပ္ပုဆိုးလွန္ၿပီး လီးထိပ္ေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးေနတာဗ်ာ။

အားမရတာနဲ႔ က်ဳပ္လည္း အဝတ္စားေတြခၽြတ္ရင္း မမႏြဲ႕ကိုလည္း အကုန္ခၽြတ္ခိုင္းလိုက္တာ။ ႏွစ္ေယာက္သား မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းေပါ့။ ထိုင္လ်က္ေလးနဲ႔ က်ဳပ္လည္း မမႏြဲ႕ကိုယ္လုံးကို တဝၾကည့္တုန္း မမႏြဲ႕ကလည္း က်ဳပ္ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးကို ကိုင္ဆြေနတာဗ်ိဳ႕။ ၿပီးမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္လွဲရင္း ျပန္စုပ္ျပန္ယက္ၾကတာေပါ့။ မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို အရည္ထြက္ေအာင္ ယက္ေပးၿပီးမွ က်ဳပ္က အေပၚက တက္လိုးပစ္တာ။

ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေမြးထားေပမယ့္ က်ဳပ္လီးကို အဆုံးထိ မခံနိုင္ရွာဘူး။ စိတ္ပါလို႔ ဖိလိုးမိတိုင္း ရင္ဘတ္ႀကီး ႂကြတက္လာၿပီး တအားအား ေအာ္ေနရွာတာ။ လီးတဝက္ပဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္ရင္း ထိန္းလိုးေနရတာဗ်။ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာမွ မမႏြဲ႕က ေအာက္ကေန မသိမသာေလး ေကာ့ေကာ့ထိုးေနတာပါ။

လီးအရင္းထိ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုးၾကည့္တာ မ်က္ႏွာေလး ရွုံ႔သြားေပမယ့္ အစပိုင္းေလာက္ နာက်င္ဟန္ မျပေတာ့ပါဘူး။ က်ဳပ္လည္း ၁၀ ခ်က္ေလာက္ ထိန္းလိုးလိုက္ အရင္းထိ ဖိလိုးလိုက္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္း စိတ္ႀကိဳက္ပစ္လိုးပစ္တာပဲ။ မမႏြဲ႕လည္း တအီးအီး ညည္းရင္း ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးေနပါၿပီ။ မနားတမ္းဖိလိုးရင္း မမႏြဲ႕က ေထာက္ထားတဲ့ က်ဳပ္လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကုတ္ရင္း ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္တာဗ်။ က်ဳပ္လည္း လီးအရင္းထိ ဖိလိုးရင္း လရည္ေတြ မမႏြဲ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထည့္ပစ္လိုက္ပစ္တာ။

နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ အခန္းဝက ေျခသံေတြ ျပန္ၾကားရတာဗ်ာ။ က်ဳပ္က ထၾကည့္ဖို႔ေျပာေတာ့ မမႏြဲ႕က ေခါင္းရမ္းျပရင္း ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ေနတာ။ လက္ေတြက က်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ရင္း ထထိုင္ၿပီး ေစာက္ရည္ေရာ လရည္ေရာ ေပပြေနတဲ့ က်ဳပ္လီးကို ကုန္းစုပ္ေတာ့တာပဲဗ်ာ။

ခဏေလးပဲ လီးက ျပန္မတ္လာတာေပါ့။ လီးကို ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ၿပီး ဒစ္ဖူးႀကီးကို လက္နဲ႔ျဖဲၾကည့္ေနရင္း လီးအရည္ျပားကို အေပၚစုကိုင္လိုက္ ျဖဲခ်လိုက္နဲ႔ အေပၚက ခြလိုးေတာ့တာပဲ။ အခန္းဝက ေျခသံေတြ ဆူညံေလ မမႏြဲ႕က ဖိေဆာင့္ေလပဲဗ်ိဳ႕။ သူဖင္ႀကီး ေလထဲေျမႇာက္ၿပီး အားရပါးရ ဖိဖိလိုးေနတာဗ်။ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတဲ့ က်ဳပ္လီးကို ေစာက္ေခါင္းအတြင္သားေတြနဲ႔ ညႇစ္ေဆာင့္ေနေတာ့ ခံစားမွုက ဘာနဲ႔မွ မလဲနိုင္ေအာင္ကို ေကာင္းေနတာပဲဗ်ာ။

က်ဳပ္တို႔အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ၿပီးမွ အခန္းဝက ေျခသံေတြကလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တာ။ တစ္နာရီေလာက္ေနေတာ့ ေျခသံေတြ ျပန္ၾကားလာျပန္ေရာ။ ဒီတစ္ခါ က်ဳပ္လည္း မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ကုန္းယက္ၿပီး အေပၚက ဖိလိုးပစ္တာ။ က်ဳပ္တို႔ လိုးၿပီးတိုင္း နာရီဝက္ ၁ နာရီေလာက္ဆို ေျခသံေတြက ျပန္ျပန္ၾကားလာရတာ။ ေျခသံေတြ ဆူညံလာလိုက္ မမႏြဲ႕နဲ႔ က်ဳပ္လည္း ထလိုးလိုက္နဲ႔ မနက္လင္းၾကက္တြန္မွ လိုးတာရပ္ပစ္ၾကတာ။

ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ က်ဳပ္လည္း လိုးၿပီးလို႔ မမႏြဲ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲက လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ဖလြပ္ကနဲ႔ က်ဳပ္လီးႀကီး ကၽြတ္ထြက္လာၿပီး မမႏြဲ႕ေစာက္ပတ္ေလးကေတာ့ ေယာင္ကားေနတာဗ်။ မနက္လင္းလင္းခ်င္း ေဒၚေစာအိမ္ကို ျပန္လာခဲ့လိုက္တာပါ။

မနက္ကေန ေန႔လည္ထိ က်ဳပ္နဲ႔မမႏြဲ႕က တျခားရြာေငြသြားေကာက္တုန္း ေဒၚေစာက ဒီရြာက ဆန္ဖိုးေတြ စုေကာက္ေပးထားတာေပါ့။ ေန႔လည္စာ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ရြာက ထြက္ခဲ့လိုက္တာ။ မမႏြဲ႕တစ္ေယာက္ တစ္လမ္းလုံး ကြတကြတေလး ျဖစ္ေနတာဗ်ိဳ။ သေဘၤာဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ၿပီဗ်။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ မမႏြဲ႕နဲ႔ က်ဳပ္လည္း သေဘၤာေပၚ တက္ခဲ့လိုက္ပါေတာ့တယ္။…ၿပီးပါၿပီ