“အယ်… မောင်ရယ်… ကြီးလှချည်လားကွာ”ဆိုတဲ့ မုဆိုးမ သူဌေးမကြီး ဒေါ်သက်ထား

Unicode

ကျွန်မနံမည်က မေသက်ထား၊ သင်္ဘောကပ္ပတိန်ကတော် တစ်ယောက်ပါ့။ ယောက်ျားက လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆုံးပါးသွားလို့ အရွယ်ကောင်းတုန်းမှာပဲ မုဆိုးမ ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒေါ်မေသက်ထားလို့ခေါ်တဲ့ ကျွန်မ အရွယ်တော် တဆိတ်ဟိုင်းလို့ လေးဆယ်ကျော်ထဲ ဝင်ခဲ့ပြီ။ မုဆိုးမတစ်ယောက်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ရှိပေမယ့် အနေအစားကတော့ အထက်တန်းလွှာထဲမှာပဲ ရှိပါတယ်။ ယောက်ကျားရှာခဲ့တဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေ အများကြီး ကျန်ခဲ့ပေမယ့် တတ်သည့်ပညာ မနေသာ ဆိုသလို စိန်ကောင်း ကျောက်ကောင်းကိုင်တဲ့ ပညာတတ်တာမို့ စိန်ပွဲစားဆိုတဲ့ နာမဂုဏ်လေး ရထားပါသေးတယ်။ ဒီတော့လည်း အပေါင်းအသင်းတော့ ဆန့်ပြီးသားလေ။ သားသမီးရယ်လို့ မရခဲ့တော့လည်း တစ်ယောက်တည်းပေါ့။

တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်လာလို့ နည်းနည်းဝလာတာကလွဲရင် ကျန်တာတွေကတော့ လတ်ဆတ်သေးတာပေါ့လေ။ အားတဲ့အချိန် Gym ဆော့ကစားထားတဲ့အတွက် ယိုယွင်းမှု သိပ်မရှိသေးတာလည်းပါတယ်။ အပျင်းပြေလုပ်နေတဲ့ ပွဲစားဘဝမှာ ကြုံလာသူ မောင်လေးကြောင့် မမသက်ထားရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာခဲ့ရတယ်။ သူ့နာမည်က ဇော်ဇော်။ ရုပ်ရည်သနားကမားလေးနှင့်မို့ အချစ်တွေ ပိုခဲ့ရတယ်လေ။ အခုလည်း ကြည့်လေ အနားမှာလာပြီး ကပ်ချွဲနေပြီ။ တဏှာလို့ မမြင်တဲ့ အချစ်လေ။ “ချစ်မ” “ဘာလဲ ဇော်ဇော်” “ချစ်တယ်ဗျာ” “လုပ်ပြီ။ ဒီမှာဇော်ဇော် မမက မောင်လေးထက် အသက်အများကြီး ကြီးတယ်” “အဲဒါဘာဖြစ်လဲဗျာ” “ဘာဖြစ်ရမှာလဲ မောင်လေးနှင့်မမ တွဲနေတာ လူတွေမြင်ရင် မမကို ပြောကြမှာပေါ့” “ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြောလေ မမ။ တကယ်တမ်းက ပေါင်းမယ့်သူတွေနဲ့ပဲ ဆိုင်တာလေ” “မောင်လေး ကလေးလေကွာ” တကယ်တမ်းမှာ ကျမလည်း ဇော်ဇော်နှင့် အတူတူ နေချင်ပါတယ်။ လောလောဆယ်တော့ စိတ်ထဲ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသေးတာပါ။ တစ်ယောက်တည်း နေရတာလည်း ပျင်းတယ်။ အသက်ကြီးလာရင် ကိုယ့်အပေါ် ကောင်းမွန်စွာ စောက်ရှောက်ပေးမယ့်သူလည်း လိုတာပဲလေ။ တစ်ယောက်တည်းဘဝက အထီးကျန်ဆန်ပါတယ်။ ကျမဘဝမှာ လင်သားမရှိတော့ ကာမစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရင် လက်နဲ့ ဖြေရှင်းခဲ့ရတာပဲ။ အခုလို အနားမှာ ရစ်သီရစ်သီနှင့် ဇော်ဇော်တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ ပျောက်ဆုံးခဲ့တဲ့ ချစ်စိတ်တွေ ပြန်ပြီးပေါ်လာတယ်။ တဏှာတွေ ကြွမိတယ်။

“မမကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ” “အွန့် အွတ်” အတင်းပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းလာတော့ အသက်သာ လေးဆယ်ကျော်မယ် ရင်ခုန်သံတွေ လတ်ဆတ်တုန်း ဆိုတဲ့အတိုင်း ရင်တွေ တလှပ်လှပ်တုန်ပြီး မောဟိုက်သလို ခံစားရတယ်။ “အို့.. ဇော်ဇော် မကဲနဲ့ကွာ” “ချစ်လို့ပါ မမရာ”နယ်ကျော်လာတဲ့ ဇော်ဇော်လက်ကြောင့် ကျမစိတ်တွေ မခိုင်ပဲ ယိုင်နဲ့ကုန်ပြီ။ အရည်မရွှန်းတော့ပေမယ့် သဘဝတရားကပေးတဲ့ တဏှာစိတ်ထရင် ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘာဝအတိုင်း ကျမရဲ့ပစ္စည်းက စိုလို့လာတယ်။ လည်တိုင်ကို နမ်းရင်း တကိုယ်လုံး ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပွေ့ဖက်ထားပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားမှာ လေတောင်ဝင်မရတဲ့ အခြေအနေ။ အဆိုးဆုံးကတော့ ဇော်ဇော်ဟာလေးက ကျမရဲ့ပေါင်ကြား အဖုတ်နေရာကို လာပြီးပွတ်နေသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ထိန်းထိန်းထားတဲ့ စိတ်တွေ တမံကျိုးပေါက်သလို ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။

“အော် ဇော်ဇော်ရယ်” ပွေ့ဖက်ရင်း ကျမတင်သားကြီးတွေကို ကိုင်ပြီးညစ်နေတော့လည်း စိတ်ကိုဘယ်လိုထိန်းရပါ့။ ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်သတိရလာပြီး စိတ်တွေ ဆူဝေနေတယ်။ အခုလည်း ဇော်ဇော်ရဲ့ လက်တွေက ကျမပေါင်ကြီးကို မပြီး သူ့ရဲ့လီးကို အဖုတ်နဲ့ မထိထိအောင် လုပ်ပေးနေတယ်။ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာဆိုတော့လည်း မလုံမလဲပေါ့ရှင်။ “မမကို အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ” “အာ မောင်လေးရယ်” “မမ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ မကောင်းဘူး မမရယ်။ မမအခန်း သွားရအောင်လေ” “ဟာ လူဆိုးလေး၊ မသင့်တော်ဘူးကွာ” ကျမပြောပေမယ့် ကျမခြေလှမ်းက ကျမအိပ်ခန်းဆီ ခြေဦးလှည့်နေပြီ။ ဇော်ဇော်တစ်ယောက်တော့ မမကြီး ငါ့ကိုခိုက်သွားပြီလို့ တွေးရင်ကျေနပ်ခဲ့တယ်။ ဇော်ဇော်ဘဝက သာမန်လူတန်းစား အလုပ်အကိုင်ရယ် မရှိ။ ကျောက်ပွဲစား သူငယ်ချင်းဆီကိုသွားရင်း အကူအညီတောင်းရာကနေ ဒီမမကြီးကို တွေ့ခဲ့တာ။ မရှိဆိုတဲ့စကား မကြားရတဲ့ လူတန်းစားကြားကို ရောက်ဖူးနေတဲ့ ဇော်ဇော် မမအညှာကို ကိုင်လိုက်နိုင်တယ်။ လူငယ်ဘဲဗျာ။ သူများတွေသုံးရင် သုံးချင်တယ်။ လှတာလေး ဝတ်ချင်တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် တွဲလုပ်ရင်း WY လေးပါ ချတတ်လာတယ်။ လူကသာ အလုပ်မရှိ ကျော့ကျော့မော့မော့ နေတတ်တယ်။

အိမ်က မိဘတွေက ဇော်ဇော်ကို ကြည့်မရ။ အလုပ်ကလေး တည်တည်တံ့မရှိဘဲ ပွဲစားယောင်ယောင် လုပ်နေတော့ အမြဲ မြည်တွန် တောက်တီးတတ်တယ်။ အခုလို မမကြီးနှင့်တွေ့တော့ ဇော်ဇော်ဖြစ်ချင်တဲ့ဘဝ ရောက်ပြီဆိုပြီး ရည်းစားလည်း မရှိတော့ မမရင်ခွင်ကို ဒိုင်ဗင်ပစ်ပြီး ဝင်ပစ်လိုက်တယ်။ ဆင်းရဲတဲ့ဘဝက လွတ်ဖို့ဆိုတာ အထောက်အပံ့ လိုတယ်လေ။ ဘုရားရှင်တောင်မှ ပါရမီဖြည့်ဘက် လိုသေးတာပဲလေ။ အခုလည်း မမကြီးကို အပိုင်ချည်ဖို့ မမအိမ်ကိုသွားရင်း မောင်လေးအထာကို ပိုင်နိုင်စွာ အသုံးချလိုက်နိုင်တယ်။ အခုဆို မမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲထိ ရောက်ခဲ့ပြီလေ။ လူဆိုတာ တဏှာနှင့် မကင်းဘူး။ စားလို့ကောင်းမှန်းသိရင် စားချင်တတ်တဲ့ သဘာဝ။ မိန်းမသားဆိုတော့ ဝယ်စားမရတဲ့ အခြေအနေကို ကြိုသိတော့ မမစိတ်ပါအောင် နှိုးဆွပြီး လိုရာကို ကြိုးဆွဲထိန်းနိုင်ဖို့ ကျော်ကျော် ကြိုးစားခဲ့ပြီ။ မမစိတ်ကို ဆွပေးဖို့ရာ မမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီး မမရဲ့အင်္ကျီကို အပေါ်မတင်ကာ ဘရာကိုပါ တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကလေးတစ်ယောက်လို မမရဲ့နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်ပါတော့တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းး ဟင်းး ဟင်းးးး” မမရဲ့ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာသလို ဇော်ဇော်ရဲ့ ငပဲကလည်း မာလာခဲ့တယ်။ နို့စို့ရင်း လုံချည်ပေါ်ကနေ မမအဖုတ်ကို ကိုင်လိုက်တယ်။ မမလည်း ပေါင်ကြားကို ဟပေးလာတာကြောင့် လုံချည်အောက်စကို အပေါ်လှန်ပြီး အဖုတ်ကို ထိထိမိမိ ကိုင်လိုက်တယ်။ သန့်ရှင်းစွာနေတတ်တဲ့ မမအဖုတ်က အမွေးမရှိဘူး။ ရိတ်သင်ထားတာ ဖြစ်မယ်။ စိတ်ပါနေလို့လား မသိဘူး မမအဖုတ်က ဖောင်းကားနေပြီ။ ချောဆီလေးတွေတောင် အနားစပ်တွေမှာ စိုနေပြီ။ ဇော်ဇော်လည်း မမရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ထည့်ပြီး မွှေလိုက်တယ်။ “အာ့ ဟာ့ ဟာ့ အာ့ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ဇော်ရယ်” အစေ့ကလေးကို ခလုတ်တိုက်သွားတာကြောင့် ကျမမှာ ညည်းမိပြီး ဇော့်ကို ပြောခိုက်မိတယ်။ မကြုံတာ ကြာပြီမို့လား မသိပါဘူး ကျမစိတ်လည်း အရမ်းကို ထန်နေမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ ဇော်ဇော်လည်း ပြန်ဖြေမနေအားပါဘူး။

တဆက်တည်း မမအဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ အကွဲကြောင်းကို လျှာအပြားလိုက်လုပ်ပြီး ယက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ မမပေါင်ကိုကားကာ မြှောက်ပြီး အဖုတ်ကို ပိုပြီးယက်ကောင်းအောင် လုပ်လိုက်တော့တယ်။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ မမလည်း ကျနော့်အကြိုက်သိတယ်။ ခြေကားပြီး ပေါင်မြှောက်ထားတော့ မမရဲ့အဖုတ်အကွဲက ပြဲအာလာတယ်။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာကို စုချွန်ပြီး မွှေထည့်လိုက်တော့တယ်။ “ပလပ် ပလပ်” “အာ့ ရှီးး ရှီးးး ရှီးးး အားးးးး လားး” ညည်းတွားသံ မိုးသို့ မညံပေမယ့် အိပ်ခန်းအတွင်းမှာတော့ လွှင့်ပျံနေတယ်။ ကျနော့်ယက်ချက်လည်း ပြင်းတယ်။ အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်တော့ မမ လူးလှိမ့်နေတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ” “အိုး မောင် အားးး မောင်” မမအသံတွေ အဆက်မပြတ် ညည်းလာတယ်။ “မမ မောင်လိုးချင်ပြီ” “မောင့်သဘောပါ မောင်” မမကို လီးမစုပ်ခိုင်းသေးဘူး။ သူလီးစုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာစေရမယ်။ အခုတော့ ပထမဆုံး မမကို အပိုင်ကိုင်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးတယ်လေ။ ဒီတော့ မမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်ဝင်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ကျနော် ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ ချွတ်လိုက်တော့ “အယ် မောင်ရယ် ကြီးလှချည်လားကွာ” ကျနော့်လီးကို ကြည့်ပြီး မမက ပြောတယ်။ ကြီးတာတော့ လုံးပတ် တစ်လက်မခွဲလောက်ရှိပြီး အရှည်က ခုနှစ်လက်မနီးပါး ရှိတယ်လေ။ မမအဖုတ်ကို လီးနှင့်တေ့ပြီး ဖိချလိုက်တယ်။

“ဇွိ ဗျိ ဗြစ် ဗြစ် ” “အာ့ မောင် အိုးးး အာ့ အင်း ဟင်းးးဟင်း” လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တဇွိဇွိ ဝင်နေတာ။ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့လား မသိဘူး နည်းနည်းတော့ စေးပိုင်နေတာပဲ။ မောင့်လီးဝင်လာတော့ အရမ်းကို ဖီးတက်လာတယ်။ အလိုးမခံရတာ ကြာပြီမို့လား မသိ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းတယ်။ မောင့်လီးကြီးရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးဝင်လေ မျက်လုံးလေးကို မှေးစင်းပြီး ညည်းမိတယ်။ သူ့လီးဒစ်ကြီးက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားလေ ဇိမ်အရမ်းရှိလေ။ လီးကြီးကြီး ရှည်ရှည်က စွဲမက်လောက်တယ်။ ကျနော်လည်း မမနို့ကို တစ်လှည့်စီ ကုန်းစို့ရင်း တစ်ချက်ချင်း လိုးလိုက်တယ်။ “ဗျစ် ဖွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ်” “အိုး ရှီးး ရှီးးး ရှီးးး အိုးးး ကောင်းလိုက်တာ” ကျမ ကောင်းလွန်းလို့ ယောင်ပြီး အသံထွက်သွားတော့ “မ မောင်လိုးတာ ကောင်းလား” “အင်း ကောင်းတယ်.. မောင်” မမ ကောင်းနေပြီလေ အရှက်နည်းလာပြီ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော့်ကျောကို ကုတ်ဖက်ပြီး ဆောင့်ခိုင်းနေတယ်။ ကျနော်လည်း မြန်မြန်လေး လိုးလိုက်တယ်။

“ဘွတ် ဖန်းး ဖန်းး ဖန်းးး ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ” “အာ့ ရှီးးး ကောင်းတယ် အိုး ရှီးး ရှီးးးး” မမ ပြီးတော့မယ်မှန်းသိလို့ မမ မြန်မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးလိုက်တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်း ဖတ် ဖတ် ဖန်း” ဆောင့်ချက်တွေ ပိုမြန်လာသလို မမညည်းသံတွေ ပိုထွက်လာပြီး “အာ့ ရှီးးး ရှီးးးး အိုးးးး ပြီးပြီ ပြီးပြီ အိုးးး” မမတစ်ယောက် လူးလွန့်ကာ ပြီးသွားတော့ ကျနော်လည်း ရပ်လိုက်တယ်။ “မောင် ဆက်မလုပ်ဘူးလား” “မမ မောင်လည်း လီးစုပ်ခံချင်သေးတယ်” မမ တစ်ချက် တွေဝေသွားသေးတယ်။ “မမ မခံချင်တော့ဘူးလား” ကျမ တွေးမိတယ်။ လီးစုပ်တာ ဘာမှမထူးဆန်းဘူးလေ။ မောင်လေးက ထပ်လိုးတာကိုလည်း လိုချင်သေးတယ်။ ကျမ အလိုးမခံမခံရတာ ကြာပြီမို့ အကြာကြီးကို အလိုးခံချင်သေးတာမို့ “လာလေ မောင်… မမ စုပ်ပေးမှာပေါ့” ကျနော် အရမ်းကြိုက်သွားပြီလေ။ WY အရှိန်လေးက အရမ်းကောင်းတယ်။ ဘိန်းစား မိန်းမချစ်တဲ့ ကြာကြာလေး မှိန်းပြီး လိုးနိုင်တယ်လေ။ အခုတော့ မမ ကျနော့်လီးကို အသေအချာ စုပ်ပေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း ကျေနပ်လောက်တဲ့အထိ အစုပ်ခံပြီးမှ “မမ ကျနော်လိုးတော့မယ်။ ကုန်းပေးပါလား”“အင်း ကုန်းပေးမယ် မောင်” မမဖင်ကုန်းပေးတော့ ကျတော် နောက်ကနေပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ခါးလေးခွက်ထားတော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေက နောက်ကို ပြူးထွက်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး လီးကိုဖိချလိုက်တယ်။ “ဇွိ ဗျိ ဗျစ် ဖြစ် ဖြစ် ”  “အာ့ မောင် ဖြေးဖြေး…. မောင့်ဟာက ရှည်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” ကျနော်လည်း ဖြေးဖြေးချင်း လိုးဆောင့်လိုက်တယ်။

“ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ်” “အာ့ အင်းး ဟင်းးးးးး” တော်တော်ကြာကြာလေး လိုးဆောင့်လိုက်တော့ မမက “ရပြီမောင် မမခံနိုင်ပြီ” ကျနော် အရှိန်လေးတင်ပြီး တဇွပ်ဇွပ်မြည်အောင် လိုးလိုက်တယ်။ “အာ့ ရှီးး ရှီးးး… မောင်… မ အရမ်းကောင်းလာပြီ” မမပုခုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားရပါးရ လိုးလိုက်တော့ မမပြီးချင်နေပြီမှန်း သိလာတယ်။ ကျနော်လည်း သုတ်မထိန်းတော့ဘဲ အာရုံနှစ်ပြီး လိုးလိုက်တော့တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းး ဖန်းးးး” “အာ့ အိုးး ရှီးး ရှီးးးး မ ပြီးတော့မယ်” “မောင်လည်းပြီးတော့မယ် မ” “အင်း အင်းး မောင်” “ဖွတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖန်း ဖန်းး” “အာ့ ရှီးး ရှီးးးး ပြီးပြီ မောင် အားးးး” ကျနော်လည်း မမခါးကို ထိန်းကိုင်ပြီး အချက်တစ်ရာလောက် ပစ်ဆောင့်လိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။ “ဟားးး ကောင်းလိုက်တာ မရာ အရမ်းချစ်သွားပြီ” “မလည်း မောင့်ကို ချစ်ပါသတဲ့ရှင်” “မောင် မပြန်တော့ဘူး၊ ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်” “မောင် လက်မထပ်ဘဲ အတူနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ” “အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ မ” “မမကို လူတွေပြောလိမ့်မယ်” “ဒါဆိုလည်း လက်ထပ်လိုက်ကြတာပေါ့ မရယ်” အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်တို့ လက်ထပ်လိုက်တယ်။ လက်ထပ်ပြီးတော့ မမကို ကျနော် လိုးချင်သလို လိုးလို့ရသလို ကျနော်လည်း ငွေပုံပေါ်စံရတဲ့ ငွေကျေးလေး ဖြစ်ပြီလေ။ သိတယ်မလား ငွေပင်နားတော့ ငွေကျေးတဲ့။

————————————————

ဇော်ဇော် အရမ်းပျော်ခဲ့ရပြီ။ အခုဆိုရင် မမဟာ ကျနော်ရဲ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေဖြစ်ပြီ။ မမအနားမှာ ချစ်စကားလေးတွေပြောပြီး မမကို အမျိုးမျိုး လိုးနိုင်ပြီလေ။ မမကို လီးရည်ပါ သောက်ခိုင်းနိုင်တယ်။ ဖင်လိုးမလား မမက အဆင်သင့်ပဲ။ ဆက်စ်ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ရင် မမရော ကျနော်ပါ မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး။ မမကို အကြိုက် လိုးဆော်ခွင့်ရပေမယ့် လူစိတ်ဆိုတာလည်း အဆန်းသားလေ။ အသက်ကြီးကြီး လိုးပြီးရင် ငယ်ငယ်လေးကိုပါ လိုးချင်သေးတာပဲ။ ဒါပေမယ့် အခုကတော့ မမကိုပဲ အပီလိုးပြီး မမကို လိုသလို ကြိုးဆွဲလို့ရအောင် ကြံစည်နေတာပါပဲလေ။ မမကို ယူလိုက်လို့ တစ်ဖက်က အပေါင်းအသင်းတွေကလည်း ကြွက်ဖျင်းလို့ ပြောချင်ကြတယ်။ ဒါတွေက မကြာခင်မှာပဲ ပပျောက်သွားတာပဲလေ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျနော်က ငွေလျှံနေပြီ။ အပေါင်းအသင်းတွေကို ကျွေးနိုင်တယ် မွေးနိုင်တယ်။ အရင်က ဆယ်ဂဏန်း မကိုင်ဖူးပေမယ့် အခုဆိုရင် LV brand တံဆိပ် ပိုက်ဆံအိတ်မှာ တစ်သောင်းတန်တစ်စည်း အမြဲပါတယ်။ မမရဲ့ အဆက်အသွယ်ကြောင့် ပွဲစားလုပ်ရင်း ငွေပိုလေးရတယ်။

မမက ကျနော့်အတွက် အမြဲပေးတယ်။ ဘော်ဒါတွေလား လာထားပဲ။ ဘာလုပ်ချင်လဲ ဘာသောက်မလဲ ကြိုက်တာလုပ်ခွင့်ရပြီ။ WY လား အရင်က ငါးပြားလောက်ရဖို့အရေး ခြစ်ခြုပ်ရတာ။ အခုလား ခဏခဏဝယ်ရင် လူသိမှာစိုးလို့ အများကြီး ဝယ်ထားတာ။ မမက သိတယ်။ အိမ်ကို ယူမလာဖို့ ပြောတဲ့အတွက် ကားပေါ်မှာပဲထားတာ။ ကားတစ်စီး အပိုင်ပေးထားတာလေ။ လွှင့်ချင်သလို လွှင့်လို့ရတယ်။ KTV လား ခဏခဏရောက်ပေါ့။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ကျနော်က ငလျှံလေ။ ကျနော်ပဲ ရှင်းတာ။ အဲဒီမှာစတွေ့တာပဲ။ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့တယ်။ ခွန်းချိုတဲ့။ တစ်သက်လုံး အချစ်မရှိခဲ့တဲ့ ကျနော် ခွန်းချိုကို ချစ်မိပြီလေ။ ခွန်းချိုဆိုတာက အသားလေးဖြူဖွေးပြီး အရပ် ငါးပေသုံးလောက်ရှိကာ ရင်ထွားပြီး ခါးသေးကာ တင်သားတွေ လုံးကျစ်နေတာပါ။ အချောအလှတွေက ခွန်းချိုဆီမှာပဲ စုပုံထားသလို ဖြစ်နေတာ။ တကယ်ဆို ခွန်းချိုက ကြွေရုပ်လေးလိုပါပဲ။ အကြောင်းမလှလို့ KTV ရောက်နေပေမယ့် အပြင်မှာတွေ့ရင် သူဌေးသမီး ရှူံးလောက်တဲ့ ရုပ်ရည်လေးပါ။ ခွန်းချိုနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အခန်းတစ်ခန်းယူပြီး စကားပြောလိုက်တယ်။

“ခွန်းချိုကို ကျနော်ချစ်တယ်” “တွေ့တဲ့လူတိုင်း လျှာမှာ အရိုးမရှိတော့ ဒီလိုပဲ ပြောကြတာပဲ ကိုကျော်” “ကျနော် တကယ်ပြောတာပါ” “ကိုဇော် ခွန်းချိုက KTV မှာ လုပ်တယ်ဆိုပြီး လက်တည့်စမ်းချင်တာလား ကိုဇော်” “မဟုတ်ရပါဘူး ခွန်းချိုရယ် တကယ်ချစ်တာပါ” “ဟင်းး ဟင်းးး ကိုဇော် ကိုဇော်။ ကိုဇော့်မှ, မိန်းမကြီး ငုတ်တုပ်ရှိနေတာ ခွန်းချိုမသိဘူး ထင်နေလား” “ဟင်းးးး သိတယ်လို့ထင်ပြီးသား။ မမကို ချစ်လို့ မရဘူးလေ။ ခွန်းချိုကြမှ ကိုဇော် တကယ်ချစ်မိတာ” “ကိုဇော်ရယ် KTV က မိန်းကလေးတွေကို ပြောနေကြ စကားတွေလား။ တော်ကြာ အိမ်ကမိန်းမကြီး လိုက်လာပြီး ပြသနာရှာရင် ခွန်းချိုတို့ပဲ နစ်နာတယ်လေ” “လုံးဝ ပြသနာမရှာပါဘူး ခွန်းချို” “အိမ်မပိုင်ပဲ ဂေါ်လီလုပ်လို့ ပြသနာတက်ကြတဲ့ လူတွေ အများကြီးပါ” “ဟင်းးးး အိမ်မပိုင်ဘူး ဟုတ်လား။ ခွန်းချို အိမ်လိုက်ခဲ့လေ” “ခစ် ခစ် ခစ် ခွန်းချို ယုံရမှာလား” “ယုံလိုက်စမ်းပါ” “အင်း ယုံလိုက်မယ်လေ” “အရမ်းချစ်တယ် ခွန်းချိူရယ်” ကျနော် ခွန်းချိုကိုဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ခွန်းချိုလည်း ပြန်တုန့်ပြန်နမ်းပါတယ်။ ခွန်းချိုရဲ့ စကပ်ကြားကို လက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ဆီကို လက်နှင့်ပွတ်လိုက်တယ်။

“အာ့ ကိုကို ဝိတ်တာတွေလာမယ် ” “ပိုက်ဆံပေးထားပြီး မလာဖို့ ပြောထားတယ်” “ဟွန်း ဒါမျိုးဆို တော်တော်တတ်တယ်” “ချစ်ချင်လို့ပါ ခွန်းချိုရယ်” “ကိုကိုရယ် ဒီမှာ မလွတ်လပ်ဘူးလေ” “ဒါဆို ဟိုတယ်လစ်ကြမယ်လေ” “ခွန်းချို section မပြည့်သေးဘူး ထွက်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး” “ဟာ ခွန်းချိုကလည်း ဘာမှကြောက်မနေနဲ့။ မန်နေဂျာကို ပြောလိုက်။ ခွန်ချို section အပြည့် ပေးလိုက်မယ်လေ” “အင်း အာ့ဆို ပြောလိုက်မယ်” ခွန်းချို ထွက်သွားပြီး ပြန်ဝင်လာတယ်။ “ရပြီ ကိုကို။ ဘေလ်ပါ တစ်ခါတည်း တွက်ခိုင်းထားတယ်” “အင်း အဆင်ပြေတာပေါ့။ ရော့ ခွန်းချို ရှင်းလိုက်တော့”ငွေရှင်းပြီး ခွန်းချိုနဲ့ KTV က ထွက်ကာ ဟိုတယ်ကို လစ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဟိုတယ်ရောက်မှ “ကိုကို ခွန်းချိုကို တရားဝင် လက်ထပ်မှာလား” “ဘာလို့မေးတာလဲ ခွန်းချို” “မေးရမှာပေါ့။ ချစ်တယ်ဆိုပြီး အနိုင်ကျင့်ပြီး ပစ်သွားရင် ခွန်းချိုပဲ နစ်နာရမှာလေ” “ဘယ်တော့မှ မပစ်ဘူး၊ တရားဝင် လက်ထပ်မှာ” “ကိုကို့မယားကြီး ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” “ကွာရှင်းပစ်မှာပေါ့” “တကယ်နော် ကိုကို” “အင်းပေါ့ ခွန်းချို” “ဟိ ဒါမှ ဒို့ကိုကိုကွ” ခွန်းချိုက ကလေးတစ်ယောက်လို ကျနော့်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ခွန်းချိုကိုဖက်ရင်း ခွန်းချိုစကပ်ကို အပေါ်လှန်တင်ကာ ခွန်းချိုရဲ့ပင်တီကို ဆွဲချလိုက်ပြီး တင်သားနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခွန်းချိုရဲ့ အဖုတ်ကို နှိုက်လိုက်တော့တယ်။

အရည်လေး စိုသလိုဖြစ်နေတဲ့ ခွန်းချိုအဖုတ်က ချွဲကျိကျိလေး ဖြစ်နေတော့ ခွန်းချို စိတ်ပါနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီး ခွန်းချိုရဲ့ အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ချလိုက်ရာ ခွန်းချိုရဲ့ နို့အုံ ထွားထွားလေးက ပေါ်လာတယ်။ နို့အုံကြားကို နှာခေါင်းနစ်လိုက်ပြီး ပွတ်လိုက်ကာ နို့ချိုချိုကို စို့လိုက်တော့တယ်။ “ပြွတ် .. ပြွတ် .. ပြွတ် ” “အာ့းး ရှီးး အိုး ကိုကို” သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ။ အအိုတစ်ယောက်တောင် ပြိုလဲဆင်းခဲ့တဲ့ အနှိုးအဆွ အပြုအစုမှာ ခွန်းချိုလည်း ယိုင်လဲခဲ့ပြီလေ။ နို့ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ “အာ့ ရှီးးး ရှီးးး အိုး ” ညည်းသံထွက်လာသလို စောက်ရည်တွေ စီးထွက်လာတယ်။ “အားးး ရှီးး ကိုကို အာ့ အင်း ဟင်းးး ဟင်းးး” နို့သီးလေးတွေ ထောင်ထလာသလို စောက်စေ့လေးလည်း မာလာတယ်။ ခွန်းချိုရဲ့ ညည်းသံတွေ အတော်လေး ဆူညံလာတယ်။ ခွန်းချိုရဲ့ ကာမတံခါးကို ပွင့်စေဖို့အတွက် ခွန်းချိုစောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး မာနေတဲ့ စောက်စေ့ချွန်ချွန်လေးကို စတင်ပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အိုး အမေ့ ရှီးးးး ရှီးးး အိုးးး အားးးး ရှီး” ခွန်းချို စုပ်သပ်သံ ညည်းတွားသံတွေ လွှင့်ထွက်လာလာသလို လက်က အိပ်ရာခင်းတွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး ခါးအောက်ပိုင်း ကြွတက်လာတယ်။ အကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာထိုးသွင်း မွှေလိုက်တယ်။ “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အိုးး ရှီးးး အားးးးးး ရှီးးးး ကိုကို အားး ခွန်းချို မနေနိုင်တော့ဘူး” စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုပြီး ကျနော့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပေပွနေတယ်။ ကာမနှင့်ပတ်သက်ရင် တဏှာကြီးတဲ့ ကျနော် လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ပြီး ခွန်းချိုရဲ့ပေါင်ကို မတင်ပြီး စအိုစူစူလေးကနေ အပေါ်ထိ ဆွဲတင်ယက်လိုက်တယ်။ “အားး ရှီးးးးး ကိုကို အားးး တော်ပြီ အားး” ခွန်းချို ကျနော့်ရဲ့ အနှိုးအဆွမှာတင် တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီ။ “ခွန်းချို ကောင်းလား” “ဟင့်… ကိုကိုနော်” “ကိုကို့ကိုလည်း လုပ်ပေးပါကွာ” “ကိုကို လုပ်ပေးလို့သာ ခွန်းချိုလုပ်ရမှာ ခွန်းချို မလုပ်တတ်ဘူး” “ကိုကို သင်ပေးမယ်လေ” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို” ခွန်းချိုကို အိပ်ရာပေါ်က ဆွဲထူပြီး ကျနော်က မတ်တပ်ရပ်ကာ ခွန်းချိုပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ခွန်းချိုလည်း နှုတ်ခမ်းလွှာလေးဟကာ ငုံစုပ်ပေးတော့တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “ခွန်း ဒစ်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေး” ခွန်းချိုလည်း ကိုကိုကျေနပ်အောင် ဒစ်ဖျားကို လျှာဖျားနှင့် ရစ်ပတ်ပေးပြီး လီးထိပ်ဝကို လျှာဖျားနှင့် ထိုးပေးလိုက်တယ်။ “အိုးး ရှီးးး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ” ကျနော်လည်း အော်ညည်းမိတယ်။ ချစ်မိသူရဲ့ အကြင်နာပေးမှုကို ခံယူလိုက်ရလို့ ကျေနပ်မိတယ်။ ကြာကြာ လီးစုပ်မခိုင်းချင်တော့ဘူး။ လိုးချင်လာတာကြောင့်. “ခွန်း အိပ်တော့ ကိုကိုလုပ်တော့မယ်” “အင်း ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကိုကို ခွန်းကြောက်တယ်” ခရာတာတာ ပြောတတ်တဲ့ ခွန်းကို အရမ်းချစ်မိပြန်တယ်။ ခွန်းချို ပက်လက်ကလေး အိပ်ပေးလိုက်တော့ ကိုကိုက ခွန်းချိုပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိချလိုက်တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဖောက် ဗျစ်” “အာ့ အင်းး ဟင်းးးး ဟင်းးး” လီးကြီးက ခွန်းချိုအဖုတ်ထဲ ထိုးခွဲဝင်လာပြီး တင်းကြပ်ကာ ဝင်သွားတော့တယ်။ ခွန်းချိုလည်း နာသွားတာကြောင့် ကိုကို့ရင်ဘတ်ကို တွန်းလိုက်မိပြီး  “အာ့ နာတယ် ကိုကို” “အစမို့ပါ ခွန်းရယ်” ကျနော်လည်း ခွန်းချိုကို ပြောလိုက်ပြီး ခွန်းချိုရဲ့နို့ကို စို့လိုက်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ” “အာ့ အင်းး ဟင်းးးး အင်းးး” ခွန်းချို ညည်းသံတွေ ထွက်လာမှ လီးသွင်းတာကို ဆက်လှုပ်ရှားလိုက်တယ်.။ “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ်” “အာ! အင့်! အင့်းး ဟင့် ဟင့် အင်းးး” ခွန်းချိုစောက်ဖုတ် လှုပ်ရှားလာမှုကြောင့် ခွန်းချို အရသာတွေ့နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့အတွက်  “ခွန်းးး ကိုကို နည်းနည်းကြမ်းချင်ပြီ” “အင်း ကြမ်းလေ ကိုကို” “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းး” “အာ့ ရှီးးးး ရှီးးး အာ့ အင့် ဟင့် အင့် ” လိုးချိန် ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ လုပ်ရသေးတယ်။ ခွန်းချို ပြီးသွားပြီ။ ကျနော်လည်း ခွန်းချိုပေါင်ကို အပေါ်မတင်ပြီး အားနှင့်ပစ်ဆောင့်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း ပြီးသွားကာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။ သုတ်ထွက်သွားလို့ ပျော့သွားတဲ့ လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်တော့. “အားးး ကိုကို အရမ်းနာနေပြီ” “အစမို့ပါ ခွန်းရယ် နောက်ဆို မနာတော့ဘူး” “ဟင်းနော် ကိုကို ခွန်းကို လုပ်ပြီးပြီဆိုတော့ ပစ်မသွားရဘူး” “ဘယ်တော့မှ မပစ်ပါဘူး ခွန်းရယ်” ခွန်းချိုကို နမ်းလိုက်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “နောက်တစ်ကြိမ်လောက် လုပ်ချင်သေးတယ် ခွန်းရယ်” “အရမ်းနာနေလို့ပါ ကိုကို နောက်မှလုပ်တော့နော်” “အင်းပါ ခွန်းရယ်” ခွန်းချိုကိုဖက်ရင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ညနေစောင်းမှ နိုးလာပြီး ခွန်းချိုကို လိုက်ပို့ကာ အိမ်ပြန်လိုက်တော့တယ်။

———————————————–

ကျနော် အရမ်းပျော်ရပြီ။ ကံဇာတာတွေ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ မမက ငွေပေး၊ ခွန်းက အချစ်တွေပေးပေါ့လေ။ ကံဇာတာ ကောင်းနေပြီဆိုတော့ မမကိုလည်း လှည့်လို့ရပြီထင်နေတာ။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ခွန်းဆီကို နေ့ခင်းပိုင်းသွား၊ ညမှာ မမနဲ့နေတယ်။ ဒါပေမယ့် ခွန်းဆီပဲ စိတ်ကရောက်နေတော့ မမနဲ့ဆို မလန်းဘူး။ WY လေးရဲ့ အစွမ်းနဲ့ပဲ လိုးနေရတာ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ခွန်းဘက်ကလည်း အဆင့်တွေတိုးပြီး အိမ်ကိုလိုက်လာချင်တယ်တဲ့။ မမကလည်း ကျနော့်လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့လည်း ခွန်းကို ခေါ်လာခဲ့တယ်။ “မမ ဒါ ကျနော့်သူငယ်ချင်းလေ၊ ခွန်းချိုတဲ့” ခွန်းချို ကျနော့်ကို မျက်စောင်းထိုးကြည့်တယ်။ ကျနော် သိတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ ချစ်သူပါလို့ မိတ်ဆက်မပေးလို့လေ။ “အော် အေး ညီမလေး။ ညီမလေးနဲ့သိတာ ကြာပြီလား” “ကြာပြီ အန်တီ” သိသိကြီးနှင့် ခွန်းချို ဒေါ်မေသက်ထားကိုရွဲ့ပြီး အန်တီလို့ ပြောလိုက်တယ်။ လူကဲခတ်မညံ့တဲ့ ဒေါ်မေသက်ထား ကောင်းစွာသဘောပေါက်လိုက်တယ်။ ဒီကောင်မလေး အချိုးက ပမာမခန့်ဆိုပြီးတော့ပါ။

“ကဲ အအေးသောက်ပါဦး ” “မောင် ခဏလိုက်ခဲ့ဦး” “မမကလည်း ဧည့်သည်ရှိနေတာကို” “အင်းပါ မောင်” အအေးသောက်ပြီး ကျနော် ခွန်းကိုခေါ်ပြီး လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ “ကိုကို ဒီကောင်မကြီးက ကိုကို့အပေါ် နိုင်နေသလိုပဲ” “ခွန်းကလည်း မနိုင်ပါဘူး” “ခွန်းကို ပစ်ထားလို့ မရဘူးနော် ကိုကို” “ဘာလို့ ပစ်ထားရမှာလဲ ခွန်း” “ကိုကို ဒီကောင်မကြီးကို မပစ်နိုင်ဘူးလား။ ခွန်းက နှစ်ယောက်မပေါင်းနိုင်ဘူး” “မပေါင်းပါဘူး ခွန်း” “ဒီကောင်မကြီးက အခုထိ တဏှာရူးနေတုန်း၊ အသက်မှအားမနာ” “အင်းလေ သူတဏှာရူးပြီး ကိုကို့ကို ထောင်ဖမ်း ထားတာ” “ဒါဆိုလည်း ကွာရှင်းလိုက်တော့” “ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” “ကိုကို တဏှာရူးမကြီးကို နှိပ်စက်လေ။ ကြာကြာမခံနိုင်ပါဘူး” “အင်း ဟုတ်တယ် ကိုကိုလုပ်လိုက်မယ်” “ညရောက်ရင် အပီလုပ်ပစ်လိုက်” “အင်း ကိုကိုလုပ်မယ်” ကျွန်တော် အိမ်ပြန်လာတော့ “မောင် နေ့လည်က ကောင်မလေးနဲ့ မောင်နဲ့ ဘယ်လိုပတ်သက်တာလဲ” “ဘာမှမပတ်သက်ဘူး သူငယ်ချင်းပဲ” “ရှုပ်မယ်လို့ မကြိုးစားနဲ့ မောင်” “ဘာရှုပ်နေလို့လဲ” “မောင် မက လူကဲခတ်မညံ့ဘူး မောင်” “သိတယ်” “မောင်အပြင်မှာ မရှုပ်နဲ့ မောင့်အတွက် မက အကုန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်” “အင်း အဲဒါဆိုရင် အခုမောင်လုပ်မယ်၊” “မောင် မကို တမင်ရွဲ့နေတာလား” “မရွဲ့ဘူး” “မောင် မကို တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ပြောနေပါလား။ ဒီကောင်မက မောင့်ကို ဘာဆေးတွေ ကျွေးထားလို့ တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ပြောနေတာလဲ” “မ သူများကို ထည့်မပြောနဲ့။ မက မောင့်အတွက် အကုန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆို” “ဒါပေမယ့် မောင့်ကိုတော့ ကွာမပေးနိုင်ဘူး” “ကွာဖို့ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး” “အခု မောင် မကိုလိုးချင်နေပြီ၊ အခုခံပေးတော့” “မောင် လုပ်ချင်ရင် ကြိုက်သလိုခိုင်းတော့” “လာ အခုလီးစုပ်ပေး” “စုပ်ပေးမယ်” ကျနော် မရဲ့ရှေ့မှာ ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်တယ်။ မက ကျနော့်လီးကို စုပ်တယ်။

“ဖင်ပါယက်ပေး” “မောင်” “မပဲပြောတယ်လေ အကုန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆို” “အင်းပါ မောင်သာ မနက်ဖြန် အပြင်မထွက်နဲ့” မကပြောပြီး ကျနော့်စအိုကို ယက်ပေးနေတယ်။ တမင်ပဲ ခိုင်းထားတာပါ။ ဖင်ယက်ပေးပြီးတော့ “လာ မ မဖင်ကို လိုးမယ် ကုန်းပေး” မက ကျနော့်အမိန့် ဘယ်လွန်ဆန်နိုင်မှာလဲ။ မဖင်ပေါက်ဝကိုတေ့ပြီး လီးကိုဖိချလိုက်တယ်။ “တံတွေးမကူ ဂျယ်မကူပဲ အနုနည်းနဲ့ စပြီး နှိပ်စက်တော့တာပါ” “ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်” “အာ့ အိုးးးး နာလိုက်တာ” ကျနော် မရဲ့ဖင်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်လိုက်တယ်။ တင်ပါးမှာ ကျနော့်လက်ချောင်းရာတွေ ရဲတွတ်ပြီး အရှိူးတွေပေါ်လာတယ်။ ဒေါ်ပိုးပန်းချီက မောင်နှိပ်စက်နေပြီလို့ သဘောပေါက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မောင့်ကို မဆုံးရှုံးဖို့က အရေးကြီးတယ်လေ။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးနေတော့ ဖင်ဝတွေ ကြိမ်းစပ်နေတာ။ ကျမလေ လက်ဖဝါးကို တံတွေးထွေးချပြီး ဖင်ဝကို လှမ်းသုတ်လိုက်တယ်။ မောင်က ကျမဆံပင်ကို ဆွဲပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကို လိုးနေတာ ကျမမှာ ခါးခွက်ထားပြီး ခေါင်းကိုမော့ထားရတယ်။

“ဘွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းးး ဖန်းးး” “အိုး အာ့ အင်း ဟင်းး ဟင်း သေပါပြီ။ မောင် နည်းနည်းလျှော့ဦး” အရမ်းကြမ်းလွန်းတာကြောင့် ကျမမှာ အော်ဟစ်ပြောပေမယ့် မောင်ကတော့ လုံးဝမလျှော့ “ဗျစ် ဗျ ဗြိ ဖန်းး ဖန်းး ဖန်းး” “အာ့! အင့် အိုး မောင် မဖင်တွေ ကွဲပါပြီအား” ဆံပင်လည်း ဆွဲဆောင့်ပြီး တအားလိုးသလို တင်ပါးကိုလည်း တဖျန်းဖျန်း ရိုက်တာကြောင့် မျက်ရည်တွေပါ စီးဆင်းလာတော့တယ်။ နာရီဝက်လောက် လိုးလိုက်တဲ့အခါ ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး ရှေ့ဟတ်ထိုးလဲသလို ဖြစ်လာတယ်။ ဆံပင်ဆွဲဆောင့်ထားလို့သာ ကျမမှာ မလဲနိုင်တာပါ။ လိုးချင်သလောက်သာ လိုးပေတော့လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်ကာ ဖင်ဝကို တတ်နိုင်သလောက် ဖွင့်ပေးထားလိုက်ရတယ်လေ။ ကျနော်လည်း တင်းပြီး ဖင်းချည်းကို လှိမ့်လိုးလိုက်တယ်။ ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ ဖင်က အသံထွက်ပြီး အီးစပါ ထွက်လာတော့တယ်။ ကျနော်လည်း တမင်လိုးတာမို့ ချီးထွက်လာအောင် လိုးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတဲ့အခါ လိုးတာရပ်လိုက်ပြီး “မ.. ဒီဖက်ကိုလှည့်” မမျက်နှာမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့ လှည့်လာတယ်။

“ပါးစပ်ဟပေး” လီးမှာ ချီးစတွေပေနေတာကို သိပေမယ့် ကျမမှာ မောင့်အပြောကို နာခံရတော့တယ်။ မမှာ ကျနော့အပြောကို သိတော့ ပါးစပ်ဟပေးတယ်။ ကျနော်လည်း အီးတွေပေနေတဲ့ လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလိုးသလို ညင်သာတဲ့ အလိုးမျိုး မဟုတ်တော့ဘူး။ သူက ကျနော့်ပေါင်ကို တွန်းထားတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် လိုးလိုက်တယ်။ “ဝု ဝူး အူး ” ပါးစပ်ထဲ လီးဝင်နေတော့ အသံက မထွက်နိုင်တော့ဘူးလေ။ လီးကို လည်ချောင်းအထိ ဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကျမမှာ အသက်ရှူမှားလောက်တယ်။ အမှားမခံနိုင်ဘူး ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ် ဟပေးလိုက်ရတယ်။ လည်ချောင်းထိ ဝင်လာတဲ့ လီးကို အဆင်ပြေပြေ ဝင်လာအောင်လို့သာ အာရုံစိုက်ရတော့တယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ပါးစောင်ကို ချော်ထိုးသေးတယ်။ တော်တော်လေး လိုးလိုက်ပြီးမှ ကျမလည်ချောင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားရတော့တယ်။ “မြိုချလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ” ကျမမှာ အီးနံ့တွေလှိုင်နေတဲ့ သူ့သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်ရတယ်။

“လီးမှာ ကျန်နေတာတွေကိုပါ ယက်ပြီး မြိုချ” “အင်းပါ မောင်ရယ်” ကျနော်လည်း ကျေနပ်လောက်အောင် လိုးပြီး နှိပ်စက်ပစ်လိုက်တယ်။ သူ မကျေနပ်လို့ ကွာမယ်ဆိုရင် အေးဆေးလေ။ ပစ္စည်း တစ်ယောက်တစ်ဝက်ခွဲပြီး အေးဆေး လမ်းခွဲရုံပဲမလား။ နောက်နေ့ ခွန်းချိုဆီကို သွားမယ်လုပ်တော့ “မောင် ဘယ်သွားမလို့လဲ” “ကျုပ်ဘာသာ ကျုပ် ဘယ်သွားသွား ခင်များအလုပ်လား” “မောင်ရယ် မအနား နေပေးပါ” “ခင်များ ကျုပ်ကို ဘာမှမချုပ်ချယ်နဲ့” “မောင် လုံးဝမသွားရဘူး။ ဟိုကောင်မဆီ သွားမလို့ မဟုတ်လား” “ခင်များကြီးကို ပြောပြီးပြီပဲ၊ လာမချုပ်ချယ်နဲ့လို့”“မောင် မသွားရဘူးဆို မသွားနဲ့” ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး ပြောတယ်။ “မသွားလို့ မဖြစ်ဘူး” “မောင်ရယ် မ ရှိခိုးပြီး တောင်းပန်ပါတယ်” ကျနော့်အနား ဒူးထောက်ပြီး ရှိခိုးကာ ကျနော့် ခြေသလုံးကို ဖက်ပြီး ငိုယိုနေတယ်။ အဲဒီအချိန်ပဲ ဖုန်းကဝင်လာတယ်။ ဖုန်းကိုကြည့်တော ခွန်းချိုဆီကဖုန်းပါ။ “ဟဲလို ကိုကို” “ပြောလေ ခွန်း” “ဘာလို့ ခွန်းဆီမလာတာလဲ” “မမလေ ထွက်မရအောင်လုပ်နေတာ” “အာ ဒီတဏှာရူးမကြီးတော့ လာပြီး စိတ်ရှုပ်အောင် လုပ်နေတာ” “ဟုတ်တယ် ခွန်းရေ” “စောက်ကောင်မကြီးကို ပါးရိုက်ပစ်” ကျနော် ဖုန်းစပီကာ ဖွင့်လိုက်ပြီး “ဘာပြောတယ်ခွန်း ကိုကို မကြားလိုက်လို့” “စောက်ကောင်မကြီးကို ပါးရိုက်လိုက်လို့။ တဏှာရူးနေတာ ပျောက်သွားအောင်” “ကြားလား ပါးရိုက်ရမလား” “မောင် မမှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ မောင်” “ကိုကို ခွန်းပြောတာ ကြားလား။ လည်မြိုနင်း ပစ်လိုက်။ ကိုကိုမလာရင် ခွန်းအကြောင်းသိမယ်” “ကျုပ်မလုပ်ချင်ဘူး၊ ကျုပ်ခြေထောက်လွှတ်” “ကိုကို့ ခြေထောက်ကို ဆွဲထားတာလား၊ ဆောင့်ကန်ထုတ်လိုက်လေ”

“လွှတ်တော့လို့ ပြောနေတယ်။ ခင်များ ကျုပ်ကို ကွာရှင်းလိုက်တော့” “မောင်” “ခေါ်မနေနဲ့တော့၊ ခင်များမှာရှိတဲ့ပစ္စည်း တဝက်ခွဲပေးပြီးရင် ခင်များလမ်း ခင်များလျှောက်” “မောင်ရယ် ရက်စက်လှချည်လား မောင်” “ဘာမှလာပြောမနေနဲ့တော့ သွားမယ်” ကျမဘက်မှာ လုံးဝမရှိတော့တဲ့ မောင်။ ကျမအသည်း ကွဲကြေအောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူက ကျမရှေ့က ကျော့ကျော့မော့မော့လည်း ထွက်သွားတယ်။ ယောက်ျားဖြစ်ပြီး ပစ္စည်းမက်တယ်။ တကယ်ဆို ကျမအိမ်မှာ သူ့လုပ်အားနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ပစ္စည်း ဘာတစ်ခုမှမရှိဘူး။ သူက တဝက်တောင်းသေးတယ်။ သေသွားတဲ့ ယောကျ်ားမျက်နှာ ပြေးမြင်မိတယ်။ ကျမ စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်တယ်။ ဒီကောင့်ကို ရှင်းထုတ်ပစ်ရမယ်လို့။ ဒီကောင် ကျမကို အထင်သေးတယ်။ ကျမလည်း အသိများတဲ့ လူပဲလေ။ ဒီတော့ “ဟဲလို ” “ဦးရဲထွန်း ကျမ မေသက်ထားပါ” “ဟုတ်ကဲ့အစ်မ ပြောပါ။ ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ” “ကားနံပါတ် /………ကိုဖမ်းပေးပါ။” “အစ်မ အဲဒါ အစ်မကား မဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ် ကိုရဲထွန်း” “ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မ” “ဇော်ဇော် မူးယစ်ဆေးဝါး ရောင်းနေတာ” “ဟာ ဒီလူတော့ကွာ။ အစ်မအိမ်မှာရော အဲဒီပစ္စည်းတွေ ရှိနေဦးမယ်” “အစ်မရှာထားပြီး အိမ်သာထဲ ပစ်ချလိုက်ပြီ”“ဟုတ်ပြီအစ်မ ကျနော်ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်” “အိုကေ ကိုရဲထွန်း ကျမ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်”“ဟုတ်ကဲ့အစ်မ။ သူ့ကား ဘယ်အနားရှိတာ ကျနော်သိတယ်။ အစ်မအိမ်က ကားမို့ သတိထားမိတာ” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုရဲထွန်း”

ဇော်ဇော် အိမ်ကထွက်လာပြီး ခွန်းကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်လစ်လိုက်တယ်။ မနေ့ညက မကို လိုးထားလို့ မလိုးနိုင်မှာစိုးတာကြောင့် WY ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်မှာ ခွန်းကိုလိုးပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။ လမ်းမှာ ရဲကတားတော့ “ဘာကိစ္စလဲ” “ရှာဖွေခွင့်ပေးပါ” ကျနော် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ WY တွေ ကားပေါ်မှာ။ စိတ်အေးအေးထားပြီး “ဘာရှာမလဲ၊ ရော့ဗျာ ဒီမှာ ခင်များတို့အတွက် ပိုက်ဆံ” ငါးထောင်တန်တစ်အုပ် ပေးလိုက်တယ်။ “ကျနော်တို့ တာဝန်အရပါ၊ သတင်းပေးရှိလို့ပါ” ဇော်ဇော် ကားပေါ်က ဆင်းရတယ်။ “ကိုကို ဘာဖြစ်တာလဲ” ကျနော် ပြန်မပြောနိုင်တော့ပါ။ “ဗိုလ်ကြီး ဒီမှာ WY တွေပါ” “ဇော်ဇော် မင်းကိုဖမ်းလိုက်ပြီ။ ကျန်တာ တရားရုံးရောက်မှ ရှင်းပါ” ရဲစခန်းရောက်တော့ ဆေးစစ်တယ်။ ဆေးကျပါပြီ။ မူးယစ်ဆေးဝါးတွေ အများကြီးနှင့် မိတယ်ဆိုပြီး ရောင်းဝယ် သုံးစွဲနှင့် တရားစွဲခံလိုက်ရပါပြီ။ အနည်းဆုံး နှစ်နှစ်ဆယ်။ ကျနော် ရယ်ပစ်လိုက်တယ်။ “ဟားးး ဟားးးး ဟားးးးး” “သွားပြီ ငါ့ဘဝ ငွေပုံပေါ်စံခဲ့ရပေမယ့် မထိုက်တော့လည်း ထိုက်တဲ့နေရာ ရောက်ရပြီပေါ့လေ”။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ကြၽန္မနံမည္က ေမသက္ထား၊ သေဘၤာကပၸတိန္ကေတာ္ တစ္ေယာက္ပါ့။ ေယာက္်ားက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ဆုံးပါးသြားလို႔ အ႐ြယ္ေကာင္းတုန္းမွာပဲ မုဆိုးမ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေမသက္ထားလို႔ေခၚတဲ့ ကြၽန္မ အ႐ြယ္ေတာ္ တဆိတ္ဟိုင္းလို႔ ေလးဆယ္ေက်ာ္ထဲ ဝင္ခဲ့ၿပီ။ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ရွိေပမယ့္ အေနအစားကေတာ့ အထက္တန္းလႊာထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။ ေယာက္က်ားရွာခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ခဲ့ေပမယ့္ တတ္သည့္ပညာ မေနသာ ဆိုသလို စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္းကိုင္တဲ့ ပညာတတ္တာမို႔ စိန္ပြဲစားဆိုတဲ့ နာမဂုဏ္ေလး ရထားပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့လည္း အေပါင္းအသင္းေတာ့ ဆန႔္ၿပီးသားေလ။ သားသမီးရယ္လို႔ မရခဲ့ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းေပါ့။

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္လာလို႔ နည္းနည္းဝလာတာကလြဲရင္ က်န္တာေတြကေတာ့ လတ္ဆတ္ေသးတာေပါ့ေလ။ အားတဲ့အခ်ိန္ Gym ေဆာ့ကစားထားတဲ့အတြက္ ယိုယြင္းမႈ သိပ္မရွိေသးတာလည္းပါတယ္။ အပ်င္းေျပလုပ္ေနတဲ့ ပြဲစားဘဝမွာ ႀကဳံလာသူ ေမာင္ေလးေၾကာင့္ မမသက္ထားရဲ႕ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာခဲ့ရတယ္။ သူ႔နာမည္က ေဇာ္ေဇာ္။ ႐ုပ္ရည္သနားကမားေလးႏွင့္မို႔ အခ်စ္ေတြ ပိုခဲ့ရတယ္ေလ။ အခုလည္း ၾကည့္ေလ အနားမွာလာၿပီး ကပ္ခြၽဲေနၿပီ။ တဏွာလို႔ မျမင္တဲ့ အခ်စ္ေလ။ “ခ်စ္မ” “ဘာလဲ ေဇာ္ေဇာ္” “ခ်စ္တယ္ဗ်ာ” “လုပ္ၿပီ။ ဒီမွာေဇာ္ေဇာ္ မမက ေမာင္ေလးထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတယ္” “အဲဒါဘာျဖစ္လဲဗ်ာ” “ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ေမာင္ေလးႏွင့္မမ တြဲေနတာ လူေတြျမင္ရင္ မမကို ေျပာၾကမွာေပါ့” “ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာေလ မမ။ တကယ္တမ္းက ေပါင္းမယ့္သူေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တာေလ” “ေမာင္ေလး ကေလးေလကြာ” တကယ္တမ္းမွာ က်မလည္း ေဇာ္ေဇာ္ႏွင့္ အတူတူ ေနခ်င္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စိတ္ထဲ မဝံ့မရဲ ျဖစ္ေနေသးတာပါ။ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာလည္း ပ်င္းတယ္။ အသက္ႀကီးလာရင္ ကိုယ့္အေပၚ ေကာင္းမြန္စြာ ေစာက္ေရွာက္ေပးမယ့္သူလည္း လိုတာပဲေလ။ တစ္ေယာက္တည္းဘဝက အထီးက်န္ဆန္ပါတယ္။ က်မဘဝမွာ လင္သားမရွိေတာ့ ကာမစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာရင္ လက္နဲ႔ ေျဖရွင္းခဲ့ရတာပဲ။ အခုလို အနားမွာ ရစ္သီရစ္သီႏွင့္ ေဇာ္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တဲ့ ခ်စ္စိတ္ေတြ ျပန္ၿပီးေပၚလာတယ္။ တဏွာေတြ ႂကြမိတယ္။

“မမကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ” “အြန႔္ အြတ္” အတင္းေပြ႕ဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းနမ္းလာေတာ့ အသက္သာ ေလးဆယ္ေက်ာ္မယ္ ရင္ခုန္သံေတြ လတ္ဆတ္တုန္း ဆိုတဲ့အတိုင္း ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္တုန္ၿပီး ေမာဟိုက္သလို ခံစားရတယ္။ “အို႔.. ေဇာ္ေဇာ္ မကဲနဲ႔ကြာ” “ခ်စ္လို႔ပါ မမရာ”နယ္ေက်ာ္လာတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္လက္ေၾကာင့္ က်မစိတ္ေတြ မခိုင္ပဲ ယိုင္နဲ႔ကုန္ၿပီ။ အရည္မ႐ႊန္းေတာ့ေပမယ့္ သဘဝတရားကေပးတဲ့ တဏွာစိတ္ထရင္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာဝအတိုင္း က်မရဲ႕ပစၥည္းက စိုလို႔လာတယ္။ လည္တိုင္ကို နမ္းရင္း တကိုယ္လုံး ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး ႏွစ္ကိုယ္ၾကားမွာ ေလေတာင္ဝင္မရတဲ့ အေျခအေန။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ဟာေလးက က်မရဲ႕ေပါင္ၾကား အဖုတ္ေနရာကို လာၿပီးပြတ္ေနသလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ထိန္းထိန္းထားတဲ့ စိတ္ေတြ တမံက်ိဳးေပါက္သလို ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။

“ေအာ္ ေဇာ္ေဇာ္ရယ္” ေပြ႕ဖက္ရင္း က်မတင္သားႀကီးေတြကို ကိုင္ၿပီးညစ္ေနေတာ့လည္း စိတ္ကိုဘယ္လိုထိန္းရပါ့။ ႀကဳံဖူးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ျပန္သတိရလာၿပီး စိတ္ေတြ ဆူေဝေနတယ္။ အခုလည္း ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕ လက္ေတြက က်မေပါင္ႀကီးကို မၿပီး သူ႔ရဲ႕လီးကို အဖုတ္နဲ႔ မထိထိေအာင္ လုပ္ေပးေနတယ္။ အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာဆိုေတာ့လည္း မလုံမလဲေပါ့ရွင္။ “မမကို အရမ္းခ်စ္ခ်င္ေနၿပီ” “အာ ေမာင္ေလးရယ္” “မမ အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ မေကာင္းဘူး မမရယ္။ မမအခန္း သြားရေအာင္ေလ” “ဟာ လူဆိုးေလး၊ မသင့္ေတာ္ဘူးကြာ” က်မေျပာေပမယ့္ က်မေျခလွမ္းက က်မအိပ္ခန္းဆီ ေျခဦးလွည့္ေနၿပီ။ ေဇာ္ေဇာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ မမႀကီး ငါ့ကိုခိုက္သြားၿပီလို႔ ေတြးရင္ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ ေဇာ္ေဇာ္ဘဝက သာမန္လူတန္းစား အလုပ္အကိုင္ရယ္ မရွိ။ ေက်ာက္ပြဲစား သူငယ္ခ်င္းဆီကိုသြားရင္း အကူအညီေတာင္းရာကေန ဒီမမႀကီးကို ေတြ႕ခဲ့တာ။ မရွိဆိုတဲ့စကား မၾကားရတဲ့ လူတန္းစားၾကားကို ေရာက္ဖူးေနတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ မမအညႇာကို ကိုင္လိုက္ႏိုင္တယ္။ လူငယ္ဘဲဗ်ာ။ သူမ်ားေတြသုံးရင္ သုံးခ်င္တယ္။ လွတာေလး ဝတ္ခ်င္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ တြဲလုပ္ရင္း WY ေလးပါ ခ်တတ္လာတယ္။ လူကသာ အလုပ္မရွိ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ ေနတတ္တယ္။

အိမ္က မိဘေတြက ေဇာ္ေဇာ္ကို ၾကည့္မရ။ အလုပ္ကေလး တည္တည္တံ့မရွိဘဲ ပြဲစားေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနေတာ့ အၿမဲ ျမည္တြန္ ေတာက္တီးတတ္တယ္။ အခုလို မမႀကီးႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဘဝ ေရာက္ၿပီဆိုၿပီး ရည္းစားလည္း မရွိေတာ့ မမရင္ခြင္ကို ဒိုင္ဗင္ပစ္ၿပီး ဝင္ပစ္လိုက္တယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ဘဝက လြတ္ဖို႔ဆိုတာ အေထာက္အပံ့ လိုတယ္ေလ။ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ ပါရမီျဖည့္ဘက္ လိုေသးတာပဲေလ။ အခုလည္း မမႀကီးကို အပိုင္ခ်ည္ဖို႔ မမအိမ္ကိုသြားရင္း ေမာင္ေလးအထာကို ပိုင္ႏိုင္စြာ အသုံးခ်လိုက္ႏိုင္တယ္။ အခုဆို မမရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲထိ ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ။ လူဆိုတာ တဏွာႏွင့္ မကင္းဘူး။ စားလို႔ေကာင္းမွန္းသိရင္ စားခ်င္တတ္တဲ့ သဘာဝ။ မိန္းမသားဆိုေတာ့ ဝယ္စားမရတဲ့ အေျခအေနကို ႀကိဳသိေတာ့ မမစိတ္ပါေအာင္ ႏႈိးဆြၿပီး လိုရာကို ႀကိဳးဆြဲထိန္းႏိုင္ဖို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီ။ မမစိတ္ကို ဆြေပးဖို႔ရာ မမႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ၿပီး မမရဲ႕အက်ႌကို အေပၚမတင္ကာ ဘရာကိုပါ တြန္းတင္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ကေလးတစ္ေယာက္လို မမရဲ႕ႏို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အင္းး ဟင္းး ဟင္းးးး” မမရဲ႕ညည္းသံေလးေတြ ထြက္လာသလို ေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕ ငပဲကလည္း မာလာခဲ့တယ္။ ႏို႔စို႔ရင္း လုံခ်ည္ေပၚကေန မမအဖုတ္ကို ကိုင္လိုက္တယ္။ မမလည္း ေပါင္ၾကားကို ဟေပးလာတာေၾကာင့္ လုံခ်ည္ေအာက္စကို အေပၚလွန္ၿပီး အဖုတ္ကို ထိထိမိမိ ကိုင္လိုက္တယ္။ သန႔္ရွင္းစြာေနတတ္တဲ့ မမအဖုတ္က အေမြးမရွိဘူး။ ရိတ္သင္ထားတာ ျဖစ္မယ္။ စိတ္ပါေနလို႔လား မသိဘူး မမအဖုတ္က ေဖာင္းကားေနၿပီ။ ေခ်ာဆီေလးေတြေတာင္ အနားစပ္ေတြမွာ စိုေနၿပီ။ ေဇာ္ေဇာ္လည္း မမရဲ႕ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထဲ လက္ခလယ္ထည့္ၿပီး ေမႊလိုက္တယ္။ “အာ့ ဟာ့ ဟာ့ အာ့ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ ေဇာ္ရယ္” အေစ့ကေလးကို ခလုတ္တိုက္သြားတာေၾကာင့္ က်မမွာ ညည္းမိၿပီး ေဇာ့္ကို ေျပာခိုက္မိတယ္။ မႀကဳံတာ ၾကာၿပီမို႔လား မသိပါဘူး က်မစိတ္လည္း အရမ္းကို ထန္ေနမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္လည္း ျပန္ေျဖမေနအားပါဘူး။

တဆက္တည္း မမအဖုတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ကာ အကြဲေၾကာင္းကို လွ်ာအျပားလိုက္လုပ္ၿပီး ယက္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ မမေပါင္ကိုကားကာ ေျမႇာက္ၿပီး အဖုတ္ကို ပိုၿပီးယက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ အေတြ႕အႀကဳံရွိတဲ့ မမလည္း က်ေနာ့္အႀကိဳက္သိတယ္။ ေျခကားၿပီး ေပါင္ေျမႇာက္ထားေတာ့ မမရဲ႕အဖုတ္အကြဲက ၿပဲအာလာတယ္။ အကြဲေၾကာင္းထဲ လွ်ာကို စုခြၽန္ၿပီး ေမႊထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ “ပလပ္ ပလပ္” “အာ့ ရွီးး ရွီးးး ရွီးးး အားးးးး လားး” ညည္းတြားသံ မိုးသို႔ မညံေပမယ့္ အိပ္ခန္းအတြင္းမွာေတာ့ လႊင့္ပ်ံေနတယ္။ က်ေနာ့္ယက္ခ်က္လည္း ျပင္းတယ္။ အေစ့ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေတာ့ မမ လူးလွိမ့္ေနတယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ” “အိုး ေမာင္ အားးး ေမာင္” မမအသံေတြ အဆက္မျပတ္ ညည္းလာတယ္။ “မမ ေမာင္လိုးခ်င္ၿပီ” “ေမာင့္သေဘာပါ ေမာင္” မမကို လီးမစုပ္ခိုင္းေသးဘူး။ သူလီးစုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာေစရမယ္။ အခုေတာ့ ပထမဆုံး မမကို အပိုင္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ မမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးရည္ဝင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ က်ေနာ္ ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ “အယ္ ေမာင္ရယ္ ႀကီးလွခ်ည္လားကြာ” က်ေနာ့္လီးကို ၾကည့္ၿပီး မမက ေျပာတယ္။ ႀကီးတာေတာ့ လုံးပတ္ တစ္လက္မခြဲေလာက္ရွိၿပီး အရွည္က ခုႏွစ္လက္မနီးပါး ရွိတယ္ေလ။ မမအဖုတ္ကို လီးႏွင့္ေတ့ၿပီး ဖိခ်လိုက္တယ္။

“ဇြိ ဗ်ိ ျဗစ္ ျဗစ္ ” “အာ့ ေမာင္ အိုးးး အာ့ အင္း ဟင္းးးဟင္း” လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ တဇြိဇြိ ဝင္ေနတာ။ အလိုးမခံရတာ ၾကာလို႔လား မသိဘူး နည္းနည္းေတာ့ ေစးပိုင္ေနတာပဲ။ ေမာင့္လီးဝင္လာေတာ့ အရမ္းကို ဖီးတက္လာတယ္။ အလိုးမခံရတာ ၾကာၿပီမို႔လား မသိ အရမ္းကို ေကာင္းလြန္းတယ္။ ေမာင့္လီးႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးႀကီးဝင္ေလ မ်က္လုံးေလးကို ေမွးစင္းၿပီး ညည္းမိတယ္။ သူ႔လီးဒစ္ႀကီးက အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္သြားေလ ဇိမ္အရမ္းရွိေလ။ လီးႀကီးႀကီး ရွည္ရွည္က စြဲမက္ေလာက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း မမႏို႔ကို တစ္လွည့္စီ ကုန္းစို႔ရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္း လိုးလိုက္တယ္။ “ဗ်စ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္” “အိုး ရွီးး ရွီးးး ရွီးးး အိုးးး ေကာင္းလိုက္တာ” က်မ ေကာင္းလြန္းလို႔ ေယာင္ၿပီး အသံထြက္သြားေတာ့ “မ ေမာင္လိုးတာ ေကာင္းလား” “အင္း ေကာင္းတယ္.. ေမာင္” မမ ေကာင္းေနၿပီေလ အရွက္နည္းလာၿပီ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ေနာ့္ေက်ာကို ကုတ္ဖက္ၿပီး ေဆာင့္ခိုင္းေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ျမန္ျမန္ေလး လိုးလိုက္တယ္။

“ဘြတ္ ဖန္းး ဖန္းး ဖန္းးး ဘြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ” “အာ့ ရွီးးး ေကာင္းတယ္ အိုး ရွီးး ရွီးးးး” မမ ၿပီးေတာ့မယ္မွန္းသိလို႔ မမ ျမန္ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ လိုးလိုက္တယ္။ “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္း ဖတ္ ဖတ္ ဖန္း” ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ပိုျမန္လာသလို မမညည္းသံေတြ ပိုထြက္လာၿပီး “အာ့ ရွီးးး ရွီးးးး အိုးးးး ၿပီးၿပီ ၿပီးၿပီ အိုးးး” မမတစ္ေယာက္ လူးလြန႔္ကာ ၿပီးသြားေတာ့ က်ေနာ္လည္း ရပ္လိုက္တယ္။ “ေမာင္ ဆက္မလုပ္ဘူးလား” “မမ ေမာင္လည္း လီးစုပ္ခံခ်င္ေသးတယ္” မမ တစ္ခ်က္ ေတြေဝသြားေသးတယ္။ “မမ မခံခ်င္ေတာ့ဘူးလား” က်မ ေတြးမိတယ္။ လီးစုပ္တာ ဘာမွမထူးဆန္းဘူးေလ။ ေမာင္ေလးက ထပ္လိုးတာကိုလည္း လိုခ်င္ေသးတယ္။ က်မ အလိုးမခံမခံရတာ ၾကာၿပီမို႔ အၾကာႀကီးကို အလိုးခံခ်င္ေသးတာမို႔ “လာေလ ေမာင္… မမ စုပ္ေပးမွာေပါ့” က်ေနာ္ အရမ္းႀကိဳက္သြားၿပီေလ။ WY အရွိန္ေလးက အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဘိန္းစား မိန္းမခ်စ္တဲ့ ၾကာၾကာေလး မွိန္းၿပီး လိုးႏိုင္တယ္ေလ။ အခုေတာ့ မမ က်ေနာ့္လီးကို အေသအခ်ာ စုပ္ေပးေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေက်နပ္ေလာက္တဲ့အထိ အစုပ္ခံၿပီးမွ “မမ က်ေနာ္လိုးေတာ့မယ္။ ကုန္းေပးပါလား”“အင္း ကုန္းေပးမယ္ ေမာင္” မမဖင္ကုန္းေပးေတာ့ က်ေတာ္ ေနာက္ကေနၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ခါးေလးခြက္ထားေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေနာက္ကို ျပဴးထြက္ေနတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ဝကိုေတ့ၿပီး လီးကိုဖိခ်လိုက္တယ္။ “ဇြိ ဗ်ိ ဗ်စ္ ျဖစ္ ျဖစ္ ”  “အာ့ ေမာင္ ေျဖးေျဖး…. ေမာင့္ဟာက ရွည္တယ္” “ဟုတ္ကဲ့မမ” က်ေနာ္လည္း ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုးေဆာင့္လိုက္တယ္။

“ဘြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္” “အာ့ အင္းး ဟင္းးးးးး” ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး လိုးေဆာင့္လိုက္ေတာ့ မမက “ရၿပီေမာင္ မမခံႏိုင္ၿပီ” က်ေနာ္ အရွိန္ေလးတင္ၿပီး တဇြပ္ဇြပ္ျမည္ေအာင္ လိုးလိုက္တယ္။ “အာ့ ရွီးး ရွီးးး… ေမာင္… မ အရမ္းေကာင္းလာၿပီ” မမပုခုံးကို လွမ္းဆြဲၿပီး အားရပါးရ လိုးလိုက္ေတာ့ မမၿပီးခ်င္ေနၿပီမွန္း သိလာတယ္။ က်ေနာ္လည္း သုတ္မထိန္းေတာ့ဘဲ အာ႐ုံႏွစ္ၿပီး လိုးလိုက္ေတာ့တယ္။ “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းး ဖန္းးးး” “အာ့ အိုးး ရွီးး ရွီးးးး မ ၿပီးေတာ့မယ္” “ေမာင္လည္းၿပီးေတာ့မယ္ မ” “အင္း အင္းး ေမာင္” “ဖြတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖန္း ဖန္းး” “အာ့ ရွီးး ရွီးးးး ၿပီးၿပီ ေမာင္ အားးးး” က်ေနာ္လည္း မမခါးကို ထိန္းကိုင္ၿပီး အခ်က္တစ္ရာေလာက္ ပစ္ေဆာင့္လိုက္တာ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္သြားေတာ့တယ္။ “ဟားးး ေကာင္းလိုက္တာ မရာ အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ” “မလည္း ေမာင့္ကို ခ်စ္ပါသတဲ့ရွင္” “ေမာင္ မျပန္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာပဲ ေနေတာ့မယ္” “ေမာင္ လက္မထပ္ဘဲ အတူေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ” “အင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ မ” “မမကို လူေတြေျပာလိမ့္မယ္” “ဒါဆိုလည္း လက္ထပ္လိုက္ၾကတာေပါ့ မရယ္” အဲဒီေန႔ကစၿပီး က်ေနာ္တို႔ လက္ထပ္လိုက္တယ္။ လက္ထပ္ၿပီးေတာ့ မမကို က်ေနာ္ လိုးခ်င္သလို လိုးလို႔ရသလို က်ေနာ္လည္း ေငြပုံေပၚစံရတဲ့ ေငြေက်းေလး ျဖစ္ၿပီေလ။ သိတယ္မလား ေငြပင္နားေတာ့ ေငြေက်းတဲ့။

————————————————

ေဇာ္ေဇာ္ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ရၿပီ။ အခုဆိုရင္ မမဟာ က်ေနာ္ရဲ႕ လက္ခုပ္ထဲက ေရျဖစ္ၿပီ။ မမအနားမွာ ခ်စ္စကားေလးေတြေျပာၿပီး မမကို အမ်ိဳးမ်ိဳး လိုးႏိုင္ၿပီေလ။ မမကို လီးရည္ပါ ေသာက္ခိုင္းႏိုင္တယ္။ ဖင္လိုးမလား မမက အဆင္သင့္ပဲ။ ဆက္စ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ရင္ မမေရာ က်ေနာ္ပါ မတင္းတိမ္ႏိုင္ဘူး။ မမကို အႀကိဳက္ လိုးေဆာ္ခြင့္ရေပမယ့္ လူစိတ္ဆိုတာလည္း အဆန္းသားေလ။ အသက္ႀကီးႀကီး လိုးၿပီးရင္ ငယ္ငယ္ေလးကိုပါ လိုးခ်င္ေသးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုကေတာ့ မမကိုပဲ အပီလိုးၿပီး မမကို လိုသလို ႀကိဳးဆြဲလို႔ရေအာင္ ႀကံစည္ေနတာပါပဲေလ။ မမကို ယူလိုက္လို႔ တစ္ဖက္က အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း ႂကြက္ဖ်င္းလို႔ ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေတြက မၾကာခင္မွာပဲ ပေပ်ာက္သြားတာပဲေလ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ေငြလွ်ံေနၿပီ။ အေပါင္းအသင္းေတြကို ေကြၽးႏိုင္တယ္ ေမြးႏိုင္တယ္။ အရင္က ဆယ္ဂဏန္း မကိုင္ဖူးေပမယ့္ အခုဆိုရင္ LV brand တံဆိပ္ ပိုက္ဆံအိတ္မွာ တစ္ေသာင္းတန္တစ္စည္း အၿမဲပါတယ္။ မမရဲ႕ အဆက္အသြယ္ေၾကာင့္ ပြဲစားလုပ္ရင္း ေငြပိုေလးရတယ္။

မမက က်ေနာ့္အတြက္ အၿမဲေပးတယ္။ ေဘာ္ဒါေတြလား လာထားပဲ။ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဘာေသာက္မလဲ ႀကိဳက္တာလုပ္ခြင့္ရၿပီ။ WY လား အရင္က ငါးျပားေလာက္ရဖို႔အေရး ျခစ္ျခဳပ္ရတာ။ အခုလား ခဏခဏဝယ္ရင္ လူသိမွာစိုးလို႔ အမ်ားႀကီး ဝယ္ထားတာ။ မမက သိတယ္။ အိမ္ကို ယူမလာဖို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ ကားေပၚမွာပဲထားတာ။ ကားတစ္စီး အပိုင္ေပးထားတာေလ။ လႊင့္ခ်င္သလို လႊင့္လို႔ရတယ္။ KTV လား ခဏခဏေရာက္ေပါ့။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ္က ငလွ်ံေလ။ က်ေနာ္ပဲ ရွင္းတာ။ အဲဒီမွာစေတြ႕တာပဲ။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ ခြန္းခ်ိဳတဲ့။ တစ္သက္လုံး အခ်စ္မရွိခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ ခြန္းခ်ိဳကို ခ်စ္မိၿပီေလ။ ခြန္းခ်ိဳဆိုတာက အသားေလးျဖဴေဖြးၿပီး အရပ္ ငါးေပသုံးေလာက္ရွိကာ ရင္ထြားၿပီး ခါးေသးကာ တင္သားေတြ လုံးက်စ္ေနတာပါ။ အေခ်ာအလွေတြက ခြန္းခ်ိဳဆီမွာပဲ စုပုံထားသလို ျဖစ္ေနတာ။ တကယ္ဆို ခြန္းခ်ိဳက ေႂကြ႐ုပ္ေလးလိုပါပဲ။ အေၾကာင္းမလွလို႔ KTV ေရာက္ေနေပမယ့္ အျပင္မွာေတြ႕ရင္ သူေဌးသမီး ရႉံးေလာက္တဲ့ ႐ုပ္ရည္ေလးပါ။ ခြန္းခ်ိဳႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း အခန္းတစ္ခန္းယူၿပီး စကားေျပာလိုက္တယ္။

“ခြန္းခ်ိဳကို က်ေနာ္ခ်စ္တယ္” “ေတြ႕တဲ့လူတိုင္း လွ်ာမွာ အ႐ိုးမရွိေတာ့ ဒီလိုပဲ ေျပာၾကတာပဲ ကိုေက်ာ္” “က်ေနာ္ တကယ္ေျပာတာပါ” “ကိုေဇာ္ ခြန္းခ်ိဳက KTV မွာ လုပ္တယ္ဆိုၿပီး လက္တည့္စမ္းခ်င္တာလား ကိုေဇာ္” “မဟုတ္ရပါဘူး ခြန္းခ်ိဳရယ္ တကယ္ခ်စ္တာပါ” “ဟင္းး ဟင္းးး ကိုေဇာ္ ကိုေဇာ္။ ကိုေဇာ့္မွ, မိန္းမႀကီး ငုတ္တုပ္ရွိေနတာ ခြန္းခ်ိဳမသိဘူး ထင္ေနလား” “ဟင္းးးး သိတယ္လို႔ထင္ၿပီးသား။ မမကို ခ်စ္လို႔ မရဘူးေလ။ ခြန္းခ်ိဳၾကမွ ကိုေဇာ္ တကယ္ခ်စ္မိတာ” “ကိုေဇာ္ရယ္ KTV က မိန္းကေလးေတြကို ေျပာေနၾက စကားေတြလား။ ေတာ္ၾကာ အိမ္ကမိန္းမႀကီး လိုက္လာၿပီး ျပသနာရွာရင္ ခြန္းခ်ိဳတို႔ပဲ နစ္နာတယ္ေလ” “လုံးဝ ျပသနာမရွာပါဘူး ခြန္းခ်ိဳ” “အိမ္မပိုင္ပဲ ေဂၚလီလုပ္လို႔ ျပသနာတက္ၾကတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးပါ” “ဟင္းးးး အိမ္မပိုင္ဘူး ဟုတ္လား။ ခြန္းခ်ိဳ အိမ္လိုက္ခဲ့ေလ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခြန္းခ်ိဳ ယုံရမွာလား” “ယုံလိုက္စမ္းပါ” “အင္း ယုံလိုက္မယ္ေလ” “အရမ္းခ်စ္တယ္ ခြန္းခ်ိဴရယ္” က်ေနာ္ ခြန္းခ်ိဳကိုဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္တယ္။ ခြန္းခ်ိဳလည္း ျပန္တုန႔္ျပန္နမ္းပါတယ္။ ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ စကပ္ၾကားကို လက္လွ်ိဳသြင္းလိုက္ၿပီး အဖုတ္ဆီကို လက္ႏွင့္ပြတ္လိုက္တယ္။

“အာ့ ကိုကို ဝိတ္တာေတြလာမယ္ ” “ပိုက္ဆံေပးထားၿပီး မလာဖို႔ ေျပာထားတယ္” “ဟြန္း ဒါမ်ိဳးဆို ေတာ္ေတာ္တတ္တယ္” “ခ်စ္ခ်င္လို႔ပါ ခြန္းခ်ိဳရယ္” “ကိုကိုရယ္ ဒီမွာ မလြတ္လပ္ဘူးေလ” “ဒါဆို ဟိုတယ္လစ္ၾကမယ္ေလ” “ခြန္းခ်ိဳ section မျပည့္ေသးဘူး ထြက္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး” “ဟာ ခြန္းခ်ိဳကလည္း ဘာမွေၾကာက္မေနနဲ႔။ မန္ေနဂ်ာကို ေျပာလိုက္။ ခြန္ခ်ိဳ section အျပည့္ ေပးလိုက္မယ္ေလ” “အင္း အာ့ဆို ေျပာလိုက္မယ္” ခြန္းခ်ိဳ ထြက္သြားၿပီး ျပန္ဝင္လာတယ္။ “ရၿပီ ကိုကို။ ေဘလ္ပါ တစ္ခါတည္း တြက္ခိုင္းထားတယ္” “အင္း အဆင္ေျပတာေပါ့။ ေရာ့ ခြန္းခ်ိဳ ရွင္းလိုက္ေတာ့”ေငြရွင္းၿပီး ခြန္းခ်ိဳနဲ႔ KTV က ထြက္ကာ ဟိုတယ္ကို လစ္ခဲ့လိုက္တယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္မွ “ကိုကို ခြန္းခ်ိဳကို တရားဝင္ လက္ထပ္မွာလား” “ဘာလို႔ေမးတာလဲ ခြန္းခ်ိဳ” “ေမးရမွာေပါ့။ ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး အႏိုင္က်င့္ၿပီး ပစ္သြားရင္ ခြန္းခ်ိဳပဲ နစ္နာရမွာေလ” “ဘယ္ေတာ့မွ မပစ္ဘူး၊ တရားဝင္ လက္ထပ္မွာ” “ကိုကို႔မယားႀကီး ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ” “ကြာရွင္းပစ္မွာေပါ့” “တကယ္ေနာ္ ကိုကို” “အင္းေပါ့ ခြန္းခ်ိဳ” “ဟိ ဒါမွ ဒို႔ကိုကိုကြ” ခြန္းခ်ိဳက ကေလးတစ္ေယာက္လို က်ေနာ့္လည္ပင္းကိုဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း ခြန္းခ်ိဳကိုဖက္ရင္း ခြန္းခ်ိဳစကပ္ကို အေပၚလွန္တင္ကာ ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ပင္တီကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး တင္သားႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲညႇစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ အဖုတ္ကို ႏႈိက္လိုက္ေတာ့တယ္။

အရည္ေလး စိုသလိုျဖစ္ေနတဲ့ ခြန္းခ်ိဳအဖုတ္က ခြၽဲက်ိက်ိေလး ျဖစ္ေနေတာ့ ခြန္းခ်ိဳ စိတ္ပါေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္ၿပီး ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ အက်ႌကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဘရာခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္ရာ ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ ႏို႔အုံ ထြားထြားေလးက ေပၚလာတယ္။ ႏို႔အုံၾကားကို ႏွာေခါင္းနစ္လိုက္ၿပီး ပြတ္လိုက္ကာ ႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳကို စို႔လိုက္ေတာ့တယ္။ “ႁပြတ္ .. ႁပြတ္ .. ႁပြတ္ ” “အာ့းး ရွီးး အိုး ကိုကို” သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ အအိုတစ္ေယာက္ေတာင္ ၿပိဳလဲဆင္းခဲ့တဲ့ အႏႈိးအဆြ အျပဳအစုမွာ ခြန္းခ်ိဳလည္း ယိုင္လဲခဲ့ၿပီေလ။ ႏို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ရင္း ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ “အာ့ ရွီးးး ရွီးးး အိုး ” ညည္းသံထြက္လာသလို ေစာက္ရည္ေတြ စီးထြက္လာတယ္။ “အားးး ရွီးး ကိုကို အာ့ အင္း ဟင္းးး ဟင္းးး” ႏို႔သီးေလးေတြ ေထာင္ထလာသလို ေစာက္ေစ့ေလးလည္း မာလာတယ္။ ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ ညည္းသံေတြ အေတာ္ေလး ဆူညံလာတယ္။ ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ ကာမတံခါးကို ပြင့္ေစဖို႔အတြက္ ခြန္းခ်ိဳေစာက္ဖုတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး မာေနတဲ့ ေစာက္ေစ့ခြၽန္ခြၽန္ေလးကို စတင္ၿပီး စုပ္လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အိုး အေမ့ ရွီးးးး ရွီးးး အိုးးး အားးးး ရွီး” ခြန္းခ်ိဳ စုပ္သပ္သံ ညည္းတြားသံေတြ လႊင့္ထြက္လာလာသလို လက္က အိပ္ရာခင္းေတြကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ခါးေအာက္ပိုင္း ႂကြတက္လာတယ္။ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လွ်ာထိုးသြင္း ေမႊလိုက္တယ္။ “ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္” “အိုးး ရွီးးး အားးးးးး ရွီးးးး ကိုကို အားး ခြန္းခ်ိဳ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး” ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုၿပီး က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲမွာ ေပပြေနတယ္။ ကာမႏွင့္ပတ္သက္ရင္ တဏွာႀကီးတဲ့ က်ေနာ္ လွ်ာကို အျပားလိုက္လုပ္ၿပီး ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ေပါင္ကို မတင္ၿပီး စအိုစူစူေလးကေန အေပၚထိ ဆြဲတင္ယက္လိုက္တယ္။ “အားး ရွီးးးးး ကိုကို အားးး ေတာ္ၿပီ အားး” ခြန္းခ်ိဳ က်ေနာ့္ရဲ႕ အႏႈိးအဆြမွာတင္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။ “ခြန္းခ်ိဳ ေကာင္းလား” “ဟင့္… ကိုကိုေနာ္” “ကိုကို႔ကိုလည္း လုပ္ေပးပါကြာ” “ကိုကို လုပ္ေပးလို႔သာ ခြန္းခ်ိဳလုပ္ရမွာ ခြန္းခ်ိဳ မလုပ္တတ္ဘူး” “ကိုကို သင္ေပးမယ္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို” ခြန္းခ်ိဳကို အိပ္ရာေပၚက ဆြဲထူၿပီး က်ေနာ္က မတ္တပ္ရပ္ကာ ခြန္းခ်ိဳပါးစပ္နား ေတ့ေပးလိုက္တယ္။ ခြန္းခ်ိဳလည္း ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးဟကာ ငုံစုပ္ေပးေတာ့တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “ခြန္း ဒစ္ကို လွ်ာနဲ႔ယက္ေပး” ခြန္းခ်ိဳလည္း ကိုကိုေက်နပ္ေအာင္ ဒစ္ဖ်ားကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ရစ္ပတ္ေပးၿပီး လီးထိပ္ဝကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ထိုးေပးလိုက္တယ္။ “အိုးး ရွီးးး ရွီးးး ေကာင္းလိုက္တာ” က်ေနာ္လည္း ေအာ္ညည္းမိတယ္။ ခ်စ္မိသူရဲ႕ အၾကင္နာေပးမႈကို ခံယူလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္မိတယ္။ ၾကာၾကာ လီးစုပ္မခိုင္းခ်င္ေတာ့ဘူး။ လိုးခ်င္လာတာေၾကာင့္. “ခြန္း အိပ္ေတာ့ ကိုကိုလုပ္ေတာ့မယ္” “အင္း ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္ ကိုကို ခြန္းေၾကာက္တယ္” ခရာတာတာ ေျပာတတ္တဲ့ ခြန္းကို အရမ္းခ်စ္မိျပန္တယ္။ ခြန္းခ်ိဳ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ခြန္းခ်ိဳေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေတ့ကာ ဖိခ်လိုက္တယ္။ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ၿဗိ ေဖာက္ ဗ်စ္” “အာ့ အင္းး ဟင္းးးး ဟင္းးး” လီးႀကီးက ခြန္းခ်ိဳအဖုတ္ထဲ ထိုးခြဲဝင္လာၿပီး တင္းၾကပ္ကာ ဝင္သြားေတာ့တယ္။ ခြန္းခ်ိဳလည္း နာသြားတာေၾကာင့္ ကိုကို႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းလိုက္မိၿပီး  “အာ့ နာတယ္ ကိုကို” “အစမို႔ပါ ခြန္းရယ္” က်ေနာ္လည္း ခြန္းခ်ိဳကို ေျပာလိုက္ၿပီး ခြန္းခ်ိဳရဲ႕ႏို႔ကို စို႔လိုက္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ” “အာ့ အင္းး ဟင္းးးး အင္းးး” ခြန္းခ်ိဳ ညည္းသံေတြ ထြက္လာမွ လီးသြင္းတာကို ဆက္လႈပ္ရွားလိုက္တယ္.။ “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖတ္” “အာ! အင့္! အင့္းး ဟင့္ ဟင့္ အင္းးး” ခြန္းခ်ိဳေစာက္ဖုတ္ လႈပ္ရွားလာမႈေၾကာင့္ ခြန္းခ်ိဳ အရသာေတြ႕ေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ့အတြက္  “ခြန္းးး ကိုကို နည္းနည္းၾကမ္းခ်င္ၿပီ” “အင္း ၾကမ္းေလ ကိုကို” “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းဖန္းး” “အာ့ ရွီးးးး ရွီးးး အာ့ အင့္ ဟင့္ အင့္ ” လိုးခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ လုပ္ရေသးတယ္။ ခြန္းခ်ိဳ ၿပီးသြားၿပီ။ က်ေနာ္လည္း ခြန္းခ်ိဳေပါင္ကို အေပၚမတင္ၿပီး အားႏွင့္ပစ္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ၿပီးသြားကာ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္သြားေတာ့တယ္။ သုတ္ထြက္သြားလို႔ ေပ်ာ့သြားတဲ့ လီးကို အျပင္ထုတ္လိုက္ေတာ့. “အားးး ကိုကို အရမ္းနာေနၿပီ” “အစမို႔ပါ ခြန္းရယ္ ေနာက္ဆို မနာေတာ့ဘူး” “ဟင္းေနာ္ ကိုကို ခြန္းကို လုပ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ပစ္မသြားရဘူး” “ဘယ္ေတာ့မွ မပစ္ပါဘူး ခြန္းရယ္” ခြန္းခ်ိဳကို နမ္းလိုက္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္တယ္။ “ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေလာက္ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ ခြန္းရယ္” “အရမ္းနာေနလို႔ပါ ကိုကို ေနာက္မွလုပ္ေတာ့ေနာ္” “အင္းပါ ခြန္းရယ္” ခြန္းခ်ိဳကိုဖက္ရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ ညေနေစာင္းမွ ႏိုးလာၿပီး ခြန္းခ်ိဳကို လိုက္ပို႔ကာ အိမ္ျပန္လိုက္ေတာ့တယ္။

———————————————–

က်ေနာ္ အရမ္းေပ်ာ္ရၿပီ။ ကံဇာတာေတြ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ။ မမက ေငြေပး၊ ခြန္းက အခ်စ္ေတြေပးေပါ့ေလ။ ကံဇာတာ ေကာင္းေနၿပီဆိုေတာ့ မမကိုလည္း လွည့္လို႔ရၿပီထင္ေနတာ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ခြန္းဆီကို ေန႔ခင္းပိုင္းသြား၊ ညမွာ မမနဲ႔ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြန္းဆီပဲ စိတ္ကေရာက္ေနေတာ့ မမနဲ႔ဆို မလန္းဘူး။ WY ေလးရဲ႕ အစြမ္းနဲ႔ပဲ လိုးေနရတာ။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ခြန္းဘက္ကလည္း အဆင့္ေတြတိုးၿပီး အိမ္ကိုလိုက္လာခ်င္တယ္တဲ့။ မမကလည္း က်ေနာ့္လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့လည္း ခြန္းကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ “မမ ဒါ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေလ၊ ခြန္းခ်ိဳတဲ့” ခြန္းခ်ိဳ က်ေနာ့္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္ သိတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူပါလို႔ မိတ္ဆက္မေပးလို႔ေလ။ “ေအာ္ ေအး ညီမေလး။ ညီမေလးနဲ႔သိတာ ၾကာၿပီလား” “ၾကာၿပီ အန္တီ” သိသိႀကီးႏွင့္ ခြန္းခ်ိဳ ေဒၚေမသက္ထားကို႐ြဲ႕ၿပီး အန္တီလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ လူကဲခတ္မညံ့တဲ့ ေဒၚေမသက္ထား ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဒီေကာင္မေလး အခ်ိဳးက ပမာမခန႔္ဆိုၿပီးေတာ့ပါ။

“ကဲ အေအးေသာက္ပါဦး ” “ေမာင္ ခဏလိုက္ခဲ့ဦး” “မမကလည္း ဧည့္သည္ရွိေနတာကို” “အင္းပါ ေမာင္” အေအးေသာက္ၿပီး က်ေနာ္ ခြန္းကိုေခၚၿပီး လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ “ကိုကို ဒီေကာင္မႀကီးက ကိုကို႔အေပၚ ႏိုင္ေနသလိုပဲ” “ခြန္းကလည္း မႏိုင္ပါဘူး” “ခြန္းကို ပစ္ထားလို႔ မရဘူးေနာ္ ကိုကို” “ဘာလို႔ ပစ္ထားရမွာလဲ ခြန္း” “ကိုကို ဒီေကာင္မႀကီးကို မပစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ခြန္းက ႏွစ္ေယာက္မေပါင္းႏိုင္ဘူး” “မေပါင္းပါဘူး ခြန္း” “ဒီေကာင္မႀကီးက အခုထိ တဏွာ႐ူးေနတုန္း၊ အသက္မွအားမနာ” “အင္းေလ သူတဏွာ႐ူးၿပီး ကိုကို႔ကို ေထာင္ဖမ္း ထားတာ” “ဒါဆိုလည္း ကြာရွင္းလိုက္ေတာ့” “ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ” “ကိုကို တဏွာ႐ူးမႀကီးကို ႏွိပ္စက္ေလ။ ၾကာၾကာမခံႏိုင္ပါဘူး” “အင္း ဟုတ္တယ္ ကိုကိုလုပ္လိုက္မယ္” “ညေရာက္ရင္ အပီလုပ္ပစ္လိုက္” “အင္း ကိုကိုလုပ္မယ္” ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လာေတာ့ “ေမာင္ ေန႔လည္က ေကာင္မေလးနဲ႔ ေမာင္နဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲ” “ဘာမွမပတ္သက္ဘူး သူငယ္ခ်င္းပဲ” “ရႈပ္မယ္လို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔ ေမာင္” “ဘာရႈပ္ေနလို႔လဲ” “ေမာင္ မက လူကဲခတ္မညံ့ဘူး ေမာင္” “သိတယ္” “ေမာင္အျပင္မွာ မရႈပ္နဲ႔ ေမာင့္အတြက္ မက အကုန္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္” “အင္း အဲဒါဆိုရင္ အခုေမာင္လုပ္မယ္၊” “ေမာင္ မကို တမင္႐ြဲ႕ေနတာလား” “မ႐ြဲ႕ဘူး” “ေမာင္ မကို တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္ေျပာေနပါလား။ ဒီေကာင္မက ေမာင့္ကို ဘာေဆးေတြ ေကြၽးထားလို႔ တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္ေျပာေနတာလဲ” “မ သူမ်ားကို ထည့္မေျပာနဲ႔။ မက ေမာင့္အတြက္ အကုန္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆို” “ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ကိုေတာ့ ကြာမေပးႏိုင္ဘူး” “ကြာဖို႔ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး” “အခု ေမာင္ မကိုလိုးခ်င္ေနၿပီ၊ အခုခံေပးေတာ့” “ေမာင္ လုပ္ခ်င္ရင္ ႀကိဳက္သလိုခိုင္းေတာ့” “လာ အခုလီးစုပ္ေပး” “စုပ္ေပးမယ္” က်ေနာ္ မရဲ႕ေရွ႕မွာ ပက္လက္လွန္ အိပ္လိုက္တယ္။ မက က်ေနာ့္လီးကို စုပ္တယ္။

“ဖင္ပါယက္ေပး” “ေမာင္” “မပဲေျပာတယ္ေလ အကုန္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆို” “အင္းပါ ေမာင္သာ မနက္ျဖန္ အျပင္မထြက္နဲ႔” မကေျပာၿပီး က်ေနာ့္စအိုကို ယက္ေပးေနတယ္။ တမင္ပဲ ခိုင္းထားတာပါ။ ဖင္ယက္ေပးၿပီးေတာ့ “လာ မ မဖင္ကို လိုးမယ္ ကုန္းေပး” မက က်ေနာ့္အမိန႔္ ဘယ္လြန္ဆန္ႏိုင္မွာလဲ။ မဖင္ေပါက္ဝကိုေတ့ၿပီး လီးကိုဖိခ်လိုက္တယ္။ “တံေတြးမကူ ဂ်ယ္မကူပဲ အႏုနည္းနဲ႔ စၿပီး ႏွိပ္စက္ေတာ့တာပါ” “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္” “အာ့ အိုးးးး နာလိုက္တာ” က်ေနာ္ မရဲ႕ဖင္ႀကီးကို တဖ်န္းဖ်န္း ႐ိုက္လိုက္တယ္။ တင္ပါးမွာ က်ေနာ့္လက္ေခ်ာင္းရာေတြ ရဲတြတ္ၿပီး အရွိူးေတြေပၚလာတယ္။ ေဒၚပိုးပန္းခ်ီက ေမာင္ႏွိပ္စက္ေနၿပီလို႔ သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ကို မဆုံးရႈံးဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ေလ။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လိုးေနေတာ့ ဖင္ဝေတြ ႀကိမ္းစပ္ေနတာ။ က်မေလ လက္ဖဝါးကို တံေတြးေထြးခ်ၿပီး ဖင္ဝကို လွမ္းသုတ္လိုက္တယ္။ ေမာင္က က်မဆံပင္ကို ဆြဲၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းကို လိုးေနတာ က်မမွာ ခါးခြက္ထားၿပီး ေခါင္းကိုေမာ့ထားရတယ္။

“ဘြတ္ ဖတ္ ဖြတ္ ဖန္းး ဖန္းးး ဖန္းးး” “အိုး အာ့ အင္း ဟင္းး ဟင္း ေသပါၿပီ။ ေမာင္ နည္းနည္းေလွ်ာ့ဦး” အရမ္းၾကမ္းလြန္းတာေၾကာင့္ က်မမွာ ေအာ္ဟစ္ေျပာေပမယ့္ ေမာင္ကေတာ့ လုံးဝမေလွ်ာ့ “ဗ်စ္ ဗ် ၿဗိ ဖန္းး ဖန္းး ဖန္းး” “အာ့! အင့္ အိုး ေမာင္ မဖင္ေတြ ကြဲပါၿပီအား” ဆံပင္လည္း ဆြဲေဆာင့္ၿပီး တအားလိုးသလို တင္ပါးကိုလည္း တဖ်န္းဖ်န္း ႐ိုက္တာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြပါ စီးဆင္းလာေတာ့တယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ လိုးလိုက္တဲ့အခါ က်မ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ေရွ႕ဟတ္ထိုးလဲသလို ျဖစ္လာတယ္။ ဆံပင္ဆြဲေဆာင့္ထားလို႔သာ က်မမွာ မလဲႏိုင္တာပါ။ လိုးခ်င္သေလာက္သာ လိုးေပေတာ့လို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ထားလိုက္ကာ ဖင္ဝကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဖြင့္ေပးထားလိုက္ရတယ္ေလ။ က်ေနာ္လည္း တင္းၿပီး ဖင္းခ်ည္းကို လွိမ့္လိုးလိုက္တယ္။ ထိန္းမထားႏိုင္တဲ့ ဖင္က အသံထြက္ၿပီး အီးစပါ ထြက္လာေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း တမင္လိုးတာမို႔ ခ်ီးထြက္လာေအာင္ လိုးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း ၿပီးခ်င္လာတဲ့အခါ လိုးတာရပ္လိုက္ၿပီး “မ.. ဒီဖက္ကိုလွည့္” မမ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ လွည့္လာတယ္။

“ပါးစပ္ဟေပး” လီးမွာ ခ်ီးစေတြေပေနတာကို သိေပမယ့္ က်မမွာ ေမာင့္အေျပာကို နာခံရေတာ့တယ္။ မမွာ က်ေနာ့အေျပာကို သိေတာ့ ပါးစပ္ဟေပးတယ္။ က်ေနာ္လည္း အီးေတြေပေနတဲ့ လီးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး သူ႔ေခါင္းကိုကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို လိုးလိုက္တယ္။ ခါတိုင္းလိုးသလို ညင္သာတဲ့ အလိုးမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူက က်ေနာ့္ေပါင္ကို တြန္းထားတယ္။ က်ေနာ္လည္း လီးကို ဝင္ႏိုင္သမွ်ဝင္ေအာင္ လိုးလိုက္တယ္။ “ဝု ဝူး အူး ” ပါးစပ္ထဲ လီးဝင္ေနေတာ့ အသံက မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ လီးကို လည္ေခ်ာင္းအထိ ဝင္ေအာင္ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ က်မမွာ အသက္ရႉမွားေလာက္တယ္။ အမွားမခံႏိုင္ဘူး ပါးစပ္ကို က်ယ္က်ယ္ ဟေပးလိုက္ရတယ္။ လည္ေခ်ာင္းထိ ဝင္လာတဲ့ လီးကို အဆင္ေျပေျပ ဝင္လာေအာင္လို႔သာ အာ႐ုံစိုက္ရေတာ့တယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ပါးေစာင္ကို ေခ်ာ္ထိုးေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး လိုးလိုက္ၿပီးမွ က်မလည္ေခ်ာင္းထဲ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္သြားရေတာ့တယ္။ “ၿမိဳခ်ေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ” က်မမွာ အီးနံ႔ေတြလႈိင္ေနတဲ့ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်လိုက္ရတယ္။

“လီးမွာ က်န္ေနတာေတြကိုပါ ယက္ၿပီး ၿမိဳခ်” “အင္းပါ ေမာင္ရယ္” က်ေနာ္လည္း ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ လိုးၿပီး ႏွိပ္စက္ပစ္လိုက္တယ္။ သူ မေက်နပ္လို႔ ကြာမယ္ဆိုရင္ ေအးေဆးေလ။ ပစၥည္း တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ခြဲၿပီး ေအးေဆး လမ္းခြဲ႐ုံပဲမလား။ ေနာက္ေန႔ ခြန္းခ်ိဳဆီကို သြားမယ္လုပ္ေတာ့ “ေမာင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ” “က်ဳပ္ဘာသာ က်ဳပ္ ဘယ္သြားသြား ခင္မ်ားအလုပ္လား” “ေမာင္ရယ္ မအနား ေနေပးပါ” “ခင္မ်ား က်ဳပ္ကို ဘာမွမခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔” “ေမာင္ လုံးဝမသြားရဘူး။ ဟိုေကာင္မဆီ သြားမလို႔ မဟုတ္လား” “ခင္မ်ားႀကီးကို ေျပာၿပီးၿပီပဲ၊ လာမခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔လို႔”“ေမာင္ မသြားရဘူးဆို မသြားနဲ႔” က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ၿပီး ေျပာတယ္။ “မသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး” “ေမာင္ရယ္ မ ရွိခိုးၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္” က်ေနာ့္အနား ဒူးေထာက္ၿပီး ရွိခိုးကာ က်ေနာ့္ ေျခသလုံးကို ဖက္ၿပီး ငိုယိုေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ပဲ ဖုန္းကဝင္လာတယ္။ ဖုန္းကိုၾကည့္ေတာ ခြန္းခ်ိဳဆီကဖုန္းပါ။ “ဟဲလို ကိုကို” “ေျပာေလ ခြန္း” “ဘာလို႔ ခြန္းဆီမလာတာလဲ” “မမေလ ထြက္မရေအာင္လုပ္ေနတာ” “အာ ဒီတဏွာ႐ူးမႀကီးေတာ့ လာၿပီး စိတ္ရႈပ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ” “ဟုတ္တယ္ ခြန္းေရ” “ေစာက္ေကာင္မႀကီးကို ပါး႐ိုက္ပစ္” က်ေနာ္ ဖုန္းစပီကာ ဖြင့္လိုက္ၿပီး “ဘာေျပာတယ္ခြန္း ကိုကို မၾကားလိုက္လို႔” “ေစာက္ေကာင္မႀကီးကို ပါး႐ိုက္လိုက္လို႔။ တဏွာ႐ူးေနတာ ေပ်ာက္သြားေအာင္” “ၾကားလား ပါး႐ိုက္ရမလား” “ေမာင္ မမွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ ေမာင္” “ကိုကို ခြန္းေျပာတာ ၾကားလား။ လည္ၿမိဳနင္း ပစ္လိုက္။ ကိုကိုမလာရင္ ခြန္းအေၾကာင္းသိမယ္” “က်ဳပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး၊ က်ဳပ္ေျခေထာက္လႊတ္” “ကိုကို႔ ေျခေထာက္ကို ဆြဲထားတာလား၊ ေဆာင့္ကန္ထုတ္လိုက္ေလ”

“လႊတ္ေတာ့လို႔ ေျပာေနတယ္။ ခင္မ်ား က်ဳပ္ကို ကြာရွင္းလိုက္ေတာ့” “ေမာင္” “ေခၚမေနနဲ႔ေတာ့၊ ခင္မ်ားမွာရွိတဲ့ပစၥည္း တဝက္ခြဲေပးၿပီးရင္ ခင္မ်ားလမ္း ခင္မ်ားေလွ်ာက္” “ေမာင္ရယ္ ရက္စက္လွခ်ည္လား ေမာင္” “ဘာမွလာေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ သြားမယ္” က်မဘက္မွာ လုံးဝမရွိေတာ့တဲ့ ေမာင္။ က်မအသည္း ကြဲေၾကေအာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူက က်မေရွ႕က ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့လည္း ထြက္သြားတယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္ၿပီး ပစၥည္းမက္တယ္။ တကယ္ဆို က်မအိမ္မွာ သူ႔လုပ္အားနဲ႔ ဝယ္ထားတဲ့ပစၥည္း ဘာတစ္ခုမွမရွိဘူး။ သူက တဝက္ေတာင္းေသးတယ္။ ေသသြားတဲ့ ေယာက်္ားမ်က္ႏွာ ေျပးျမင္မိတယ္။ က်မ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္တယ္။ ဒီေကာင့္ကို ရွင္းထုတ္ပစ္ရမယ္လို႔။ ဒီေကာင္ က်မကို အထင္ေသးတယ္။ က်မလည္း အသိမ်ားတဲ့ လူပဲေလ။ ဒီေတာ့ “ဟဲလို ” “ဦးရဲထြန္း က်မ ေမသက္ထားပါ” “ဟုတ္ကဲ့အစ္မ ေျပာပါ။ က်ေနာ္ ဘာကူညီရမလဲ” “ကားနံပါတ္ /………ကိုဖမ္းေပးပါ။” “အစ္မ အဲဒါ အစ္မကား မဟုတ္လား” “ဟုတ္တယ္ ကိုရဲထြန္း” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္မ” “ေဇာ္ေဇာ္ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းေနတာ” “ဟာ ဒီလူေတာ့ကြာ။ အစ္မအိမ္မွာေရာ အဲဒီပစၥည္းေတြ ရွိေနဦးမယ္” “အစ္မရွာထားၿပီး အိမ္သာထဲ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီ”“ဟုတ္ၿပီအစ္မ က်ေနာ္ၾကည့္လုပ္လိုက္မယ္” “အိုေက ကိုရဲထြန္း က်မ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္”“ဟုတ္ကဲ့အစ္မ။ သူ႔ကား ဘယ္အနားရွိတာ က်ေနာ္သိတယ္။ အစ္မအိမ္က ကားမို႔ သတိထားမိတာ” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုရဲထြန္း”

ေဇာ္ေဇာ္ အိမ္ကထြက္လာၿပီး ခြန္းကိုေခၚကာ ဟိုတယ္လစ္လိုက္တယ္။ မေန႔ညက မကို လိုးထားလို႔ မလိုးႏိုင္မွာစိုးတာေၾကာင့္ WY ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္မွာ ခြန္းကိုလိုးၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္။ လမ္းမွာ ရဲကတားေတာ့ “ဘာကိစၥလဲ” “ရွာေဖြခြင့္ေပးပါ” က်ေနာ္ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္။ WY ေတြ ကားေပၚမွာ။ စိတ္ေအးေအးထားၿပီး “ဘာရွာမလဲ၊ ေရာ့ဗ်ာ ဒီမွာ ခင္မ်ားတို႔အတြက္ ပိုက္ဆံ” ငါးေထာင္တန္တစ္အုပ္ ေပးလိုက္တယ္။ “က်ေနာ္တို႔ တာဝန္အရပါ၊ သတင္းေပးရွိလို႔ပါ” ေဇာ္ေဇာ္ ကားေပၚက ဆင္းရတယ္။ “ကိုကို ဘာျဖစ္တာလဲ” က်ေနာ္ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ “ဗိုလ္ႀကီး ဒီမွာ WY ေတြပါ” “ေဇာ္ေဇာ္ မင္းကိုဖမ္းလိုက္ၿပီ။ က်န္တာ တရား႐ုံးေရာက္မွ ရွင္းပါ” ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့ ေဆးစစ္တယ္။ ေဆးက်ပါၿပီ။ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ အမ်ားႀကီးႏွင့္ မိတယ္ဆိုၿပီး ေရာင္းဝယ္ သုံးစြဲႏွင့္ တရားစြဲခံလိုက္ရပါၿပီ။ အနည္းဆုံး ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္။ က်ေနာ္ ရယ္ပစ္လိုက္တယ္။ “ဟားးး ဟားးးး ဟားးးးး” “သြားၿပီ ငါ့ဘဝ ေငြပုံေပၚစံခဲ့ရေပမယ့္ မထိုက္ေတာ့လည္း ထိုက္တဲ့ေနရာ ေရာက္ရၿပီေပါ့ေလ”။…ၿပီးပါၿပီ