အ အင့် အင့် နွယ့်ကို နမ်း နမ်းလေ …ဟင့်ဟင့် ချစ်တယ် သိပ်ချစ်တယ် ကိုရယ် လင်ကြီးထက်ချစ်တယ်

Unicode

အရက်ဝိုင်းကို ခပ်စောစောပင် သိမ်းလိုက်သည်။ အရက်ဝိုင်းသိမ်းသည် ဆိုတာက ဆိုင်ကဝိုင်းတွေ အကုန်သိမ်းတာမဟုတ်ဘဲ ဆိုင်ရှင်ကိုမျိုးအောင်ရဲ့ အရက်ဝိုင်းတစ်ခုတည်း သိမ်းလိုက်တာကို ဆိုလိုသည်။ သူ့ရဲ့ညပိုင်းဝိုင်းသိမ်းပြီဆိုတာနှင့် ခင်လေးနွယ်လည်း အိမ်ပေါ်တက် လင်ဖြစ်သူ ညစာစားဖို့ ပြင်ပေးဆင်ပေးနှင့် ခါတိုင်းလိုပဲ အလုပ်များရတော့သည်။ ဒါတင်ပဲလား မဟုတ်သေး။

ကိုမျိုးအောင်ရဲ့အကျင့်အတိုင်း မူးလာလျှင် သူရစ်သမျှ အနွံအတာတွေကိုလည်း မယားဖြစ်သူ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် တဝကြီး ခံရပါသေးသည်။ဆိုင်မှာ ကူဖော်လောက်ဖက် မနှင်းအေးတစ်ယောက် ရှိလို့သာ တော်ပေသေးသည်။ နို့မဟုတ်လျှင် ဆိုင်မှာ အရက်ရောင်းမည့်သူ မရှိ၍ ဆိုင်ကိုပါ အပြီးအပိုင် ပိတ်လိုက်ရကိန်း ကြုံသွားနိုင်သည်။

ကိုမျိုးအောင်တို့လင်မယားက ပိုက်ဆံသိပ်ရှိလှတာတော့ မဟုတ်။ လင်ဖြစ်သူက ယခင်က အငှားတက္ကစီမောင်းသူဖြစ်ပြီး အခုတော့လည်း နေ့စဉ်ရက်ဆက် အသောက်မက်သည့်ဒဏ်နှင့် မကျန်းမမာဖြစ်လာရာက သူ့ကျန်းမာရေးအခြေအနေအရ ယာဉ်မောင်းအဖြစ်ကနေ အနားယူပြီး မယားဖြစ်သူနှင့်အတူ သူတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ အရက်ဆိုင်ငယ်လေး ဖွင့်လှစ် ရောင်းချနေသူဖြစ်သည်။ မယားလုပ်သူက သူမ အရင်က ကုပ်ကပ်စုမိသမျှလေးနှင့် အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ခန်းလေးတစ်ခုဆောက်ပြီး ခနော်နီခနော်နဲ့ အရက်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင် ဖွင့်လိုက်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ပျံကျအလုပ်သမားတွေအတွက် ရည်ရွယ်ဖွင့်လှစ်ခြင်းဖြစ်ပြီး အရက်ကြိုက်လွန်းသည့် ယောက်ျားဖြစ်သူလည်း အိုးမကွာအိမ်မကွာ အိမ်မှာသောက်ရင်း သူမနှင့်အတူ ဆိုင်မှာဝိုင်းကူ၍ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ ဒိုးတူပေါင်ဖက် အလုပ်လုပ်ကိုင်ကာ အိမ်စီးပွားရေး အဖတ်ဆယ်နိုင်ဖို့ မိမိတတ်စွမ်းသမျှ ကြိုးပမ်းခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

ကိုမျိုးက အရက်ကြိုက်ရာမှာလည်း နှစ်ယောက်မရှိသူ။ အပေါင်းအသင်းတရုန်းရုန်းနှင့် အချိန်ပြည့် မူးရူးသောက်စား သုံးဖြုန်းခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ အရှုပ်ကြိုက်သောသူ့ကြောင့် အမှုအခင်းမျိုးစုံဖြစ်ပြီး ငွေကုန်ရပေါင်းလည်း မနည်းတော့ပါ။ အသောက်များပြီး ပေပေတေတေ နေထိုင်တတ်လွန်းလို့လည်း နှစ်ခါမက လေဖြန်း မလိုလိုတောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ စိတ်ရင်းတော့ တော်တော်ကောင်းသူဖြစ်ကာ စိတ်တိုစိတ်ဆတ်သလောက် မူးလာလျှင် သူမတူအောင် ရစ်တတ်တာလေး တစ်ခုပဲ သူမစိတ်ညစ်ရပါသည်။

ပြီးတော့လည်း လူသူသိပ်မသိလှသည့် သူမတို့လင်မယားနှစ်ယောက်သာသိသော အခြားအကြောင်းရင်းတစ်ခု (လင်မယားကိစ္စလို့ ပြောရမည်။) ကလည်း ရှိသေးသည်။ ဒါကတော့ ကိုမျိုးအောင် အရက်သောက်၍ ရေချိန်ကိုက်ပြီဆိုတာနှင့် သူမအိပ်မချင်း မယားဖြစ်သူကို သူ့အနားခေါ်ပြီး ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စ မပြီးနိုင်မစီးနိုင် လုပ်တတ်ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

သူက ဒီမှာဖက်ကြတော့ ဆရာကျပြီး ထူးချွန်လွန်းသူလို့ ဆိုရမည်။ သူ့ယောက်ျားတန်ဆာကြီးကလည်း နည်းတာကြီးမဟုတ်။ စံချိန်မီလွန်းသည်။ လင်နှင့်မယား တစ်ခါတစ်ခါ ကာမဆက်ဆံသည့် အခါမျိုးမှာလည်း အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ နည်းလမ်းစုံလင်အောင် ဆက်ဆံစခန်းသွားတတ်သူဖြစ်ပေရာ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် သူ့ဒဏ်တစ်ခါခံရလျှင် တစ်ခါဆိုသလောက် သိသိသာသာ နုံးချိ၍ပင် သွားရတတ်ပါသည်။ အချိန်ဆွဲလိုးနိုင်သည့် အရက်သမားမယားပီပီ ကိုမျိုးအောင်ရဲ့မယားချောလေး ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ သူ့ကိုမခွာနိုင် ဖြစ်ရတာကလည်း ဒီအချက်ကြောင့် ပေပဲလားတော့ မသိ။ ဒါကလည်း ကာယကံရှင် ခင်လေးနွယ်ကိုယ်တိုင်ကို မေးကြည့်တော့မှသာ အကြောင်းစုံ သိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့လည်း ခါတိုင်းနေ့ကလိုပဲ ညစာစားသောက်ပြီး ခေတ္တအနားယူ၍ ခင်လေးနွယ်ကိုခေါ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်သား ချစ်ရေယာဉ်ကြောထဲ မျောပါ နှစ်ပါးသွားကြသည်။ ကိုမျိုးအောင် အိမ်ထောင်သက်ရလာပြီဖြစ်သည့်တိုင် အခုချိန်ထိ သားသမီး တစ်ယောက်တစ်လေမှ ရရှိခြင်းမရှိသေးသော မယားချောလေးဖြစ်သူ ခင်လေးနွယ်ကို ပကတိ အပျိုစင်ကလေး တစ်ယောက်နှင့်မခြား များစွာ အချစ်ပိုသူပဲ ဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ်က သူနှင့်ဆိုလျှင် အသက်တော်တော်ကွာသည်။ အခုမှ အသက် ၂၀ ကျော် အစိတ်ဝန်းကျင် အရွယ် သွေးသားကောင်းမွန်ဆဲဖြစ်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ သူမအနေနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူလိုအပ်သမျှ ဘာမဆို မညည်းမညူ လိုက်ပါဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်စွမ်းရှိသူပင်။

ရုပ်ရည်ကလေးကလည်း တော်တော်လှသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တစ်တစ်ရစ်ရစ် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေး နှင့် ရွှေရင်ဖြိးမောက်မောက် တင်ပါးဆုံကလေး လုံးလုံးကစ်ကစ် အပေါ်ကို ကောက်ချိတ်တက်နေပြီး အထောင်းခံအထုခံ အခြစ်ခံ ဘယ်လောက်ဖြိုဖြို မပြိုနိုင် ဆိုသည့် အစားမျိုးထဲကမို့ ဖိုသတ္တဝါတို့အကြိုက် သွားရည်တမြားမြားကျကာ လူတိုင်း မျက်စိစပါးမွှေးစူးချင်စရာကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

သူမ၏ အရက်ဆိုင်ကလေးမှာ သူမ၏ မျက်နှာ၊ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်၊ သူမ၏ အလှအပများကြောင့်ပင် အမြဲတမ်း လူစည်ကားနေလေ့ ရှိပါပေသည်။ တည့်တည့်တစ်မျိုး၊ စောင်းစောင်းတစ်ဖုံ၊ မသိမသာတစ်လီ သူမကို ထိကပါးရိကပါး စောင်းပါးရိပ်ခြည် ပြောဆိုရင်း ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်စားခွင့်ရနေတာကိုကပင် ဒီရပ်ကွက်အတွင်းမှ လက်လုပ်လက်စား ကာလသားများအဖို့ ဘုရားသခင် အထူးတလည် ပေးသနားအပ်သည့် ဆုလာဘ်ကြီးတစ်ပါးပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။

ဒီနေရာမှာ အထူးချီးကျုးထိုက်သူက ကိုမျိုးအောင်ပဲဖြစ်သည်။ သူ့အရက်ဆိုင်မှာ လာရောက်သောက်သုံးသမျှ ယောက်ျားသားအများစုမှာ သူ့ရဲ့မယား အချောအလှကလေး ခင်လေးနွယ်ကို ထိကပါးရိကပါး မတော်တဆလိုလို တမင်တကာပဲ သွေးတိုးစမ်းသလိုလိုနှင့် လူအလစ်မှာ မဖွယ်မရာမထိတထိ စောင်းချိတ်ပြောလိုက် မယားချောကလေးရဲ့ သွားရည်ယိုစရာ နဂိုရည်မပျက် တင်းမာဖွံ့ထွား လုံးဝိုင်းစွင့်ကားလွန်းလှသည့် တင်ပဆုံအသားဆိုင်အိအိ ဖင်အိုးကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို မစားရဝခမန်း အနောက်ကနေ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး နေ့တဓူဝ ပါးစပ်အရသာယူကာ ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောဆိုရင်း အရက်ဝိုင်းဖွဲ့ သောက်စားလေ့ရှိကြသူတွေကို သူကိုယ်တိုင်သိလျက်နှင့်ပင် သဝန်တိုခြင်း အလျဉ်းမရှိဘဲ လုံးဝပင်ဂရုမစိုက်သလို ပေယျာလကန် ဥပေက္ခာပြုကာ အေးတိအေးစက် နေနိုင်ခြင်းပဲဖြစ်သည်။

ကိုမျိုးအောင် တော်သည်။ လုပ်စရာရှိတာတွေ မယားချောလေးနှင့်အတူ ဝိုင်းကူလုပ်ပြီး အချိန်ရောက်တာနှင့် သူ့အတွက် သီးသန့် စပါယ်ရှယ် ချက်ပြုတ်ပေးထားသည့် မယားလက်ရာဖြစ်သော အမဲ (အိုးကြီးနှပ်) ဟင်းလျာနှင့် အရက်တစ်လုံးခွဲကုန်အောင် ဇိမ်ခံသောက်ပြီး ညစာစား အနားယူဖို့ အိမ်ပေါ်တက်သွားလေ့ရှိစမြဲ ဖြစ်သည်။ ကျန်သည့်အပိုင်းကတော့ သူ့မိန်းမခင်လေးနွယ်နှင့် အကူအလုပ်သမား မနှင်းအေးတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့အပိုင်းသာ ဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ယောက်ျားဖြစ်သူ အရက်ဝိုင်းသိမ်းပြီဆိုတာနှင့် ပုံမှန်အတိုင်း တစ်နာရီနှစ်နာရီလောက် အချိန်ပေးပြီး ယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့အနောက်ကနေ အိမ်ပေါ်ကိုလိုက်ပါ၍ ထမင်းဝိုင်းပြင်ကာ ထမင်းဟင်း ခူးခပ်ပေး ရံဖန်ရံခါ အတူတကွ ထမင်းလက်ဆုံ စားသောက်ရင်း စကားတပြောပြောနှင့်နေပြီး ဆိုင်တာဝန်ကို မနှင်းအေးလက်ထဲသို့ ယာယီခိုက်အတန့် လွဲပေးထားရစမြဲပင် ဖြစ်လေသည်။

ထမင်းစားသောက် အနားယူပြီး ကိုမျိုးအောင် ညအိပ်ရာဝင်ချိန် အိပ်ခန်းထဲအထိ လိုက်ပါပြီး မယားကိစ္စအဝဝကို ဖြည့်ဆီးရွက်ဆောင် ပေးရသည်ကလည်း ညစဉ်မပျက်ယွင်းခဲ့သော သူမ၏ မယားဝတ္တရားများပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

“အနားလာစမ်း လေးနွယ်။ ငါ့ကို နည်းနည်း နှိပ်နယ်ပေးစမ်းပါဦး ”

ခေါ်နေကြအတိုင်း ဒီကိစ္စက ဒီနေရာက စလာစမြဲပင်ဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ် ယောက်ျားဖြစ်သူကို ခြေဆုပ်လက်နယ်ပြုရင်း ဇက်ကြောတွေနှိပ် တံတောင်နှင့်ထောင်းတန်ထောင်း ပေါင်ကြောခြေသလုံးကြောလေးတွေ လိုက်လံ ဖြေလျှော့ပေးရသည်။ ပေါင်ကြောလျှော့ရာကနေ ပေါင်တွင်းကြောလေးများရှိရာဖက်ဆီ တဖြည်းဖြည်းရောက်လာရပြီး ထူပြောလှသည့် ရာဂသွေးသားကြောင့် သွေးတိုးနှုန်းမြင့်ကာ တဒုတ်ဒုတ်တုန် ခါတောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည့် သူ့လိင်တန်လီးငပဲကြီးကိုပါ တစ်ဆက်တည်း လက်နှင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၍ အကြောအချဉ်တွေ အကုန်ဖြေလျှော့ပေးရတာကလည်း ညတိုင်းလိုလို လုပ်ရလေ့ရှိသည့် သူမ၏ကျေပွန်လှသော အလုပ်ဝတ္တရားတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်ပေသည်တကား။

တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်ရယ် လိုက်သော ခိုးခိုးခစ်ခစ်အသံကလေးများသည် သူမတို့အိပ်ခန်းကလေးဆီမှာ ပျံ့လွင့်ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရချေပြီ။ မကြာမီ သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲ သူတို့နှစ်ယောက်အိပ်စက်ရာ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံးသာမကဘဲ အခန်းတစ်ခုလုံးပါ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါသွားစေသည့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက် လှုပ်ရှားမှုများက အိပ်ခန်းကလေးရဲ့ အလယ်ဗဟိုတည့်တည့်မှာရှိသည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်ကနေ အစပြု၍ ဖြစ်တည် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။ မုန်တိုင်းကျသကဲ့သို့သော လှုပ်ရှားမှုများ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်လျော့ကျ ငြိမ်သက်သွားပြီး ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့မှပင် ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်ကနေ ပြေလျော့လျော့ ဖယိုဖရဲဖြစ်နေသော ဆံပင် ချွေးစေးပျံနေလျက်ရှိသည့် နွမ်းလျလျ မျက်နှာပေးလေးနှင့်အတူ အဝတ်အစား ဖိုသီဖတ်သီ မလုံမလဲဖြစ်လျက် ထမီလျော့တိလျော့ရဲ စွန်တောင်ဆွဲ၍ မထချင်ထချင် လေးလေးပင်ပင်ကြီး ထလာခဲ့ပြီးနောက် မှန်တင်ခုံအရှေ့မှာ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးကို ရှေ့နောက်ဝဲယာမကျန် အပြစ်အနာအဆာရှိမရှိ အထပ်ထပ် လှန်လှောစစ်ဆေးကြည့်ရင်း ကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ပြုပြင် ဝတ်ဆင်လျက် သူမစိတ်တိုင်းကျပြီဆိုတော့မှ အခန်းထဲကနေ ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနှင့် ဆိုင်ဖက်ကို တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်း ထွက်လာခဲ့လေသည်။

စားပွဲဝိုင်း သုံးလေးခုလောက်သာ လူရှိတော့သည်။ ယမကာ ယစ်မူးသူတို့သဘာဝ ကိုယ့်ဖီလင်နှင့်ကိုယ် အခန်းထောင့်မှာ စည်းစိမ်ယူပြီး ဆေးလိပ် လက်ကြားညှပ်၍ ရှိုက်ကာရှိုက်ကာ ဖွာရင်း အရက်ရှိန်တက်သူတက် တီးတိုးစကားပြောသူပြော အရက်တစိမ့်စိမ့် ဇိမ်ဆွဲသောက်သူသောက်နှင့်မို့ သူမကို ဘယ်သူမှလည်း သတိပြုမိကြဟန် မတူပါ။ မနှင်းအေး တစ်ယောက်သာ စားသောက်ပြီးစီး သွားသည့် ဝိုင်းအသီးသီးမှ အရက်ဖန်ခွက်နှင့် အမြည်းပန်းကန်များဆေးကြောရင်း တစ်ပက်နှစ်ပက် မှာသောက်သူတွေကို အရက် ပက်ချင်ထည့်ပေးရင်းဖြင့် တစ်ယောက်တည်း အလုပ်များနေတာ တွေ့ရသည်။ ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးဆီ လျှောက်လာပြီး …

“ကဲ မနှင်း ပန်းကန်တွေ ထားခဲ့တော့။ နွယ်ပဲ ဆက်ပြီး ဆေးကြောလိုက်မယ်။ ရေချိုးစရာရှိလည်းချိုး။ ဒီည အိမ်ပြန်ဦးမလား။ မပြန်ရင်လည်း နောက်နေ့ အတွက် စောစောထ ဈေးသွားဖို့ အခုကတည်းက နားလိုက်တော့။ နွယ်တစ်ယောက်တည်းလည်း ဖြစ်တယ်”

ဆိုပြီး ကျန်နေသူတွေရဲ့ ဝိုင်းတွေဆီက ဘယ်သူဘယ်ဝါ ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ ကျန်မကျန် သူမထံ မေးမြန်းပြီး အလုပ်သိမ်းခိုင်းလိုက်သည်။

“အင်း ဒီည အိမ်ခဏပြန်ဦးမယ်။ မနှင်း စောစောထွက်လာမယ်လေ ”

“ဒါဆိုလည်း ပြီးရော။ အမြည်းကျန်လေးဘာလေး ထည့်သွားလိုက်ဦး။ အိမ်ကလူတွေ စားချင်လည်း စားရတာပေါ့”

“ကောင်းပါပြီ နွယ်ရယ် ”

မနှင်းအေးလည်း အခွင့်ရသည်နှင့်ပင် လှောင်ချိုင့်မှ လွတ်မြောက်ခွင့်ရသည့် ငှက်ငယ်တစ်ကောင်လို ပေါ့ပါးသွက်လက်သော ခြေလှမ်းများနှင့် သူမထံပါး ကနေ ထွက်ခွာသွားသည်။

မနှင်းအေးက အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ပေမယ့် အိမ်ထောင်ပျက် တစ်ခုလပ်မ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ့လင်က နောက်မယား ယူသွားပြီး သမီးနှစ်ယောက်နှင့် ကျန်ခဲ့ရာ အကြီးမမှာ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်နှစ်ခန့်က ငှက်ဖျားပိုးခေါင်းထဲဝင်ပြီး အသက်ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ အိမ်မှာ သူမရယ် သမီးအငယ်မရယ် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် သူမအောက်မှ ညီမတစ်ယောက်ရယ် လေးယောက်သား စုပြီးနေထိုင်ကြသည်။ မနှင်းအေးမိခင်နှင့်ညီမက ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းပြီး အသက်မွေးရာ သမီးငယ်သည်လည်း လေးတန်းနှစ်နှင့် ကျောင်းမှထွက်ပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် အဖွားကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းမှ ဝိုင်းကူပေးနေရသည်။ မနှင်းအေးလည်း ရံဖန်ရံခါ ဈေးဆိုင်ဝိုင်းထွက်ပေးပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းတော့ ခင်လေးနွယ်နှင့် နှစ်ယောက်သား အပေးအယူ အစပ်အဟပ်တည့်ပြီး သူမထံမှာပဲ ပင်တိုင်လက်စွဲတစ်ယောက် အနေနှင့် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေတာ ဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ်ကလည်း မရှိအတူရှိအတူ စာနာစိတ်မျိုးထားပြီး ထိုက်သင့်သလောက် သူမကို ပေးကမ်းသည်။ တကယ်တမ်းကြတော့ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း အရက်ဆိုင်ဖွင့်မည့်သာ ဖွင့်ထားသည်။ ငွေအချေးအငှားဘဝကနေ လုံးလုံးလျားလျား လွတ်နိုင်သေးတာတော့ မဟုတ်။ လမ်းထိပ်ရှိ အမျိုးသမီးဝတ်အထည်စုံနှင့် အလှကုန်ပစ္စည်းများ ရောင်းချသည့် သီတာစတိုးဆိုင်မှ ဒေါ်သက်ထားခင်ထံမှာ ဆိုင်စရိတ်လိုအပ်သမျှ ငွေတစ်ဆယ်တိုး တစ်ဆယ့်ငါးကျပ်တိုးနှင့် ချေးပြီး လစဉ်မှန်မှန် အတိုးငွေသွင်းနေရသူပင် ဖြစ်သည်။ ငွေကုန်ကြေးကျများလွန်းသော ဒီနေ့လို ခေတ်အခါသမယမျိုးမှာ အလုပ်အကိုင် မည်မည်ရရမရှိသော အိမ်ထောင်ဦးစီးတစ်ယောက်ထံမှ ဘာမှမျှော်လင့်စရာမရှိသည့် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက် အဖို့ရာမှာ သူမတစ်ယောက်တည်းရဲ့ ကျုံလှီချိနဲ့လှသော မည်ကာမတ္တ အင်အားလောက်မျှနှင့် အိမ်စရိတ် ဆိုင်စရိတ် ဟင်းရံစရိတ်တွေ လောက်ငှအောင် ရှာဖွေနိုင်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ လွယ်လင့်တကူ ဖြစ်လာနိုင်မည့် ကိစ္စတော့ဖြင့် မဟုတ်ပါချေ။

ခင်လေးနွယ် ကိုယ့်အိမ်တွင်းအရေး ကိုယ်တွေးရင်း အဖြေရှာမရဟန်နှင့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ကိုသာ ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိပါသည်။

……………………………………………………………..

အခန်း ( ၂ )

ခင်လေးနွယ် မျက်လုံးအကြည့်များက ဆိုင်ထောင့်တစ်နေရာမှာ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ဟန်ပါပါခဲကာ အရက်တစ်ကျိုက်စုပ်လိုက် စီးကရက်ဖွာလိုက်လုပ်နေသည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူရွယ်တစ်ယောက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။ စောစောတုန်းကတော့ သူ့အဖော်နှစ်ယောက်နှင့် အတူတကွ သောက်စားနေတာဖြစ်ပြီး အရက်ဝိုင်းပြီးလို့ အဖော်တွေပြန်သွားတာတောင် သူမပြန်နိုင်သေးဘဲ အရက်သောက်လို့ မဝသေးဟန်နှင့် နောက်ထပ်အရက်ဖြူတစ်လုံးမှာပြီး တစ်ယောက်တည်း ဇိမ်ခံသောက်နေတာဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ် ပိုက်ဆံခွက်ထဲက တစ်နေ့တာရောင်းရသမျှ ပိုက်ဆံတွေ ရေတွက်နေရာမှ သူထိုင်နေသည့်ဝိုင်းရှိရာဖက်ကို မသိမသာ လှမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်ပြီး စားပွဲအရှေ့မှာ ခြေစုံရပ်ကာ တိုးတိုးလေး လှမ်းမေးလိုက်သည်။

“အမြည်း ယူဦးမလား ကိုနောင် ဘာလိုသေးလဲ နွယ့်ကိုပြော”

သူမအမေးကို သူက ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေး လုပ်ပြီး …

“အင်း လက်ဖက်သုပ်တစ်ပွဲ ထပ်ပေးဦး။ ခရမ်းချဉ်သီးတော့ မထည့်ခဲ့နဲ့။ ကြက်သွန်ဖြူ သုံးလေးဥလောက် ယူလာခဲ့။ မနွယ် ပြီးရင် အနားမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး လာထိုင်ဦး ”

“အံမယ် သူကများ … ဟွင်း ”

ခင်လေးနွယ် ကြာဟန်ပါပါနှင့် သူ့ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ပစ်ထိုးလိုက်ရင်း သူမမျက်နှာကို မချိုမချဉ်ကလေး ပြုံးလိုက်ရာက …

“ကဲ နွယ် လက်ဖက်သုပ်လိုက်ဦးမယ်။ စီးကရက်တို့ အရက်တို့ရော လိုသေးလား တစ်ခါတည်းပြော ”

“ဟင့်အင်း တော်ပြီ။ မတော်ရင် မှောက်လဲသွားဦးမယ်။ ဒီည အကွဲအပြဲ သောက်လို့မဖြစ်ဘူး”

ခင်လေးနွယ် သူ့စကားကြောင့် သူမအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားနှင့်အသာဖိကိုက်၍ မရယ်မိအောင် ထိန်းလိုက်ရပြီး အနားကနေ ချာကနဲ အမြန်လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်ရသည်။ လက်ဖက်သုပ်ပြီးနောက် လက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်နှင့်အတူ ကိုမျိုးအောင်စားဖို့ ချက်ထားသည့်အထဲက ပိုလျှံနေသော အမဲနှပ် သုံးလေးတုံးကိုပါ ပန်းကန်တစ်ခုထဲထည့်ယူလာလိုက်ကာ သူ့ဝိုင်းကို လာချပေးလိုက်သည်။ အခြား အရက်ဝိုင်းများဖက်ကိုပါ လှည့်ပြီး …

“ဆိုင်သိမ်းချိန်ရောက်တော့မှာနော် မှာစရာရှိတာ အပြီးမှထားကြ။ နောက်မှ မဝဘူးလေး ဘာလေးမလုပ်နဲ့။ ကဲ ဒီက ဦးကျော်တို့ရော ထပ်ယူဖို့ ရှိသေးလား ”

သူမ တပ်လှန့်သံပေးလိုက်ရာ ဦးကျော်ဆိုသော အသက်ငါးဆယ်ကျော်အရွယ်ခန့် လူကြီးနှင့် ဆိုက္ကားသမားတစ်စု ဖီးလ်အပြည့်နှင့် အရက်ခွက်ကသိုဏ်းရှု၍ ထိုင်နေရာက သူမကို ကပျာကယာမော့ကြည့်ပြီး …

“ဟဲ့ မိနွယ် လာဦး ”

“ပြော ဦးကျော် ဘယ်လောက်လဲ တစ်ပိုင်းလား တစ်စိတ်လား လက်ငင်းပဲနော် ဟင်းဟင်း ”

“အာ နွယ်နွယ် နင်ကလည်း သူစိမ်းဆန်လိုက်တာ ဟာ တစ်ရပ်တည်းနေတဲ့လူတွေပဲ ဥစ္စာ။ ဒီမှာ ရေခမ်းနေပြီ ဒီညသောက်ဖို့လည်း မကျန်တော့ဘူး …။ ညဦးပိုင်းက ဟိုကောင် စိန်သောင်းနဲ့အဖွဲ့ ဓားပြတိုက်ပြီး တစ်ဖြဲနှစ်ဖြဲ ဝင်ကစ်သွားတာ နင်မမြင်ဘူးလား။ ရော့ ဒီမှာ တစ်လုံးထည့်ပေး မနက်ဖြန်မှယူ ”

“ဦးကျော် များနေပြီနော်။ တစ်လုံးမရဘူး တစ်ပိုင်းပဲရမယ် ”

“ငါမှ မမူးသေးတာ မိနွယ်”

“ကဲပါကွာ သူမပေးရင် ငါတစ်ဝက်စိုက်ပေးမယ်။ ရော့ ဒီမှာ တစ်ပိုင်းဖိုး။ တစ်လုံးအပြည့်သာပေးလိုက်။ တစ်ပိုင်းဖိုးကျန်တာက သူ့မှာယူပေါ့။ ဟုတ်ပြီလား မနွယ်”

ဦးကျော်နဘေးမှာထိုင်နေသော ဦးလှမောင် ဝင်ပြောရင်း အရက်တစ်ပိုင်းဖိုး စိုက်ပေးလိုက်၍ ခင်လေးနွယ်လည်း …

“တကယ်နော် ဦးလှမောင်ကြီး။ သူမပေးရင် ရှင်ဝင်ခံရမှာ။ ဟင်း ဒီလူကြီး လွယ်တာမဟုတ်ဘူး ”

“မိနွယ်ရာ ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့ကွာ ငါ တကယ်ပြန်ပေးမှာ တစ်ဝက်တစ်ပျက်ကြီးမလုပ်ပါနဲ့။ ဒီည ငါ့မှာပြတ်သွားလို့ဟ ငါအကြွေးမယူပါဘူး ဘုရားစူးရစေ့”

“အံမယ် အံမယ် ရှင်ကြီးလား အကြွေးမယူတဲ့ရုပ်ကြီး။ ဒီဖက်လှည့်စမ်း ဟွန်း အရင်ကလည်း နှစ်ရာချန် ငါးရာချန်နဲ့ ငွေလေးထောင်ကျော်နေပြီ။ ဒီထက်များလာရင် ဒေါ်လေးမြရီနဲ့ကို တိုင်ပြောပလိုက်မှာ နွယ့်ကို ဘာမှတ်လဲ ”

“ရှစ် ရှစ် ကြီး ခ ခ ခိုးး… ”

“အို ရှစ်တွေ ကိုးတွေ လာမလုပ်နဲ့ သူများငရဲကြီးပါ့မယ်ဆို ဟွင်း မမူးရင်တစ်မျိုး မူးရင်တစ်မျိုး။ ရော့ ဒီမှာ တစ်လုံး …မြန်မြန်သောက် ပြီးရင် ထတော့ ဆိုင်သိမ်းတော့မှာ”

“အမလေးလေး ဘုရားမလို့ မိနွယ်ရာ ငါ ရှစ် ရှစ် …”

“လုပ် ပြန်ပြီလား ဒီ ရှစ်တွေ ကိုးတွေ ဦးကျော်နော် ဟွန်း နွယ် ဂွေးဖမ်းညှစ်ပလိုက်ရ ထိုင်ရက်နဲ့ နတ်ပြည်တက်သွားမယ် ဟွန်းး ”

တစ်ဝိုင်းလုံး တဟားဟား ထရယ်ကြသည်။ ခင်လေးနွယ် အသံကလေးစာစာ စာစာနှင့်။ အရက်ရောင်းတာကြာလာတော့လည်း သူတို့နှင့် ရင်းနှီးမှု ပိုလွန်လာသည့်အလျောက် သူတို့ပြောသမျှ တစ်ခွန်းမခံ ဒုတ်ထိုးအိုးပေါက် ထိထိမိမိ ဒက်ကနဲ ဒက်ကနဲ ချက်ကျလက်ကျ ပြန်ပြောတတ်လာသည်။ ဒါကိုပဲ သူတို့အဖွဲ့တွေ သဘောကျနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ လူရင်းတွေအချင်းချင်း အတည်ပေါက်သဘောနှင့်ရော အပျော်အပြက်ရော စလိုက်နောက်လိုက် မနာအောင် ဖိပြောလိုက်နှင့်ဘဲ သူမ၏ဆိုင်ကလေးက အရှိန်အဟုန်မပျက် ဆက်လက် လည်ပတ်နေခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။

သူမစကားကို ကျန်သည့်ဝိုင်းနှစ်ဝိုင်းကရော တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေသည့် ကိုနောင်ဆိုသူပါ တိတ်တိတ်ကလေးနားထောင်ပြီး ပြုံးစိစိလုပ်နေကြသည်။ သူတို့မျက်လုံးများကတော့ ခင်လေးနွယ် သူတို့ဝိုင်းနားကနေ့ ဖြတ်လျှောက်သွားလိုက်တိုင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ အိကနဲသိမ့်ကနဲ လှုပ်ရှားယမ်းခါသွားတတ်သည့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းရှိ ပြည့်ဖြိုးကားစွင့်လှသည့် တင်ပဆုံအိုးကြီးနှစ်ဖက်ဆီကို တစ်ချက်တစ်ချက် အကြည့်ရောက်ရောက်သွားကာ ကိုယ်စီကိုယ်စီ တိတ်တဆိတ်ငြိမ်သက် အရသာခံနေလျက်ရှိလေသည်။

ခင်လေးနွယ် စကား ရောသောဖောသောပြောရင်း ကိုနောင်ဆိုသူ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေသည့်ဝိုင်းမှာ အသာကပ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အမြည်းပန်းကန်နှစ်လုံးကို သူ့ဖက်ထိုးပေးလိုက်ရင်း သူမကပါ လက်ဖက်သုပ်တစ်ဇွန်း ခပ်စားလိုက်ကာ …

“ရှင် စားဦးလေ ကျွန်မ ဖယ်ထားတာ စားနိုင်မှ အားရှိမှာ”

သူမပြောလိုက်သည့် စကားက တစ်စုံတစ်ရာသော အဓိပ္ပါယ်ကို ဖော်ဆောင်နေသည်။ ဒါကလည်း သူတို့ချင်းလောက်သာသိသော ဘာသာစကားပဲ ဖြစ်ပြီး ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ ရိပ်စားမိခြင်းမရှိကြ။ ရိပ်မိစရာလည်း မလိုအပ်ပါချေ။ သူမနှင့်ကိုနောင်တို့ တစ်ဝိုင်းတည်း နီးကပ်စွာ အတူထိုင်ရင်း စကားပြောဆိုနေရာက သူမပေါင်တန်တစ်ဖက်က ကိုနောင်ဆိုသူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်နှင့် မတော်တဆလိုလို တိုက်ဆိုင်ထိတွေ့မိနေကြပြီး သူမလည်း ညာဖက်ဒူးတစ်ဖက်ကို ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် ခပ်ကွေးကွေးလေးလုပ်ပြီး ချိတ်တင်ထားလိုက်ရာ နဘေးမှ သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်ကို အပေါ်စီးက ဖိထပ်မိသလို ဖြစ်သွားရလေသည်။ ကိုနောင့်လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ပေါင်တန်တစ်ဖက်ပေါ်ကို မသိမသာရောက်ရှိကာ ဖိအုပ်ကိုင်စမ်းလာသည်။ ခင်လေးနွယ် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် ဣန္ဒြေမပျက် ဘယ်သူမှမရိပ်မိအောင် အချိန်မီ ထိန်းလိုက်နိုင်သည်။

“ပိုက်ဆံ ရှင်းမယ်ဟေ့ ”

“အေး ဒီမှာလည်း ရှင်းမယ်။ ပါဆယ် ၂ လုံးပါထည့်ပေး။ အမြည်းက … ”

တစ်ဝိုင်းက ထအော်သည်။ ကျန်တစ်ဝိုင်းကလည်း မရှေးမနှောင်းပင် ငွေရှင်းဖို့ ပြောသည်။ အရက်နှင့်မြည်းစရာ ပါဆယ်ဆွဲသည်။

“လာပြီ ကိုသု လာပြီ …။ ဟုတ် ကိုစိုး … ရှင်တို့ဝိုင်းက အရက်လေးလုံး၊ ပဲကြော်သုပ် ၂ ပွဲ၊ ငါးအူက ၁ ပွဲ၊ မြင်းခွာရွက်သုပ်ရော ယူသေးတယ် မဟုတ်လား …။ ပါဆယ်က အနီ အဲ မဟုတ်ဘူး အဖြူပဲနော်။ အမဲနှပ်လေးတုံး ကျန်တယ် ထပ်ယူသွားမလား”

“အမဲနှပ်လည်း အကုန်ထည့်။ ကြက်ကြာ်ရဦးမလား ရင်အုံသားရရ ပေါင်သားရရ ရှိတာပေးလိုက် ”

“ရှင်တို့ ဝိုင်းဆက်ကြဦးမယ်နဲ့တူတယ် ကိုစိုး။ အသောက်ချည်းပဲ လုပ်မနေနဲ့နော်။ မနက်လည်း အလုပ်ဆင်းရမှာ”

“အေးပါ မိနွယ်ရယ် အိမ်မှာက ငါ့ အလုပ်ဆိုက်ထဲက ချာတိတ်နှစ်ကောင် စောင့်နေတာ ပါးပါးပဲလုပ်မှာပါ”

စာရင်းရှင်းစရာရှိတာ ရှင်းသည်။ အသေအချာ စိတ်ရှည်လက်ရည်နှင့် ပါဆယ်ထုပ်ပေးသည်။ ကိုသု၊ ကိုစိုးတို့နှစ်ဝိုင်း ထွက်သွားတော့ ဆိုင်မှာ လူမကျန်သလောက် ဖြစ်သွားသည်။

“ရိုရိုသေသေ ကိုင်နော် ကိုစိုး။ တစ်စက်မှ မဖိတ်စေနဲ့။ ရှင့်အသက်ထက် အရေးကြီးတယ် ဟွင်း ဟွင်း ”

“အေးပါ မိနွယ်ရယ် ညည်းကျေးဇူးတော့ကြီးပါ့။ ညည်းကြောင့် မှန်မှန်သောက်ပြီး အသက်မပျောက်တာ။ မိန်းမထမီပေါင်ပြီး ဒီဝါတွင်း နင့် လာကန်တော့ပါ့မယ် ဟီးဟီး ဟီး”

“ရှင်နော် ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့။ ကန်တော့မယ့်ကန်တော့မုန့် မလိုပါဘူး။ ဟိုအကြီးကောင်ကလေးသာ မိန်းမမြင် ကစ်ဆင်ဆွဲတတ်အောင် သင်ထားပေးလိုက်။ ကျွန်မ အပိုင်မွေးပြီး စားပလိုက်မယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း”

“အမယ်လေး ကွီးမျိုးရေ တစ်ဆုပ်တစ်ကိုင်တည်းနဲ့ တောင် ဒီဟာရီးက မဝပါလားဟ ဪ မိန်းမ မိန်းမ ”

“ဟယ် ဒီလူကြီးတော့ ဟင်း … သွား ဘာမှန်းမသိ တစ်လွဲလျှောက်ပြောနေ … သများက လင်လိုချင်လို့ ပြောတာကို ခိခိ ခိ”

ည ၈ နာရီခွဲလောက်ကြတော့ နောက်ဆုံးကျန်နေသည့် ဦးကျော်တို့ဝိုင်းပါ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ပါဆယ်တစ်လုံးထပ်ဆွဲကာ ပြန်သွားကြပြီ။ ခင်လေးနွယ် စားပြီးကျန်ခဲ့သည့် ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေ လိုက်လံသိမ်းဆည်းပြီး စားကြွင်းစားကျန်တွေကို အမှိုက်ပုံးတစ်လုံးထဲ သွားရောက် စုသွန်ထည့်ကာ ဖန်ခွက်နှင့်ပန်းကန်တွေ အသေအချာ ဆေးကြောသည်။ အားလုံးပြီးသွားတော့ ဆိုင်ရှေ့တံခါးမကြီးကိုပါ သွားပိတ်လိုက်ပြီး ပြတင်းတံခါးနှစ်ချပ်ကိုပါ ဆွဲပိတ် ဂျက်ချကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်ဝင်ပြီး ကြည့်မှန်တစ်ချပ်အရှေ့မှာထိုင်၍ ချွေးစေး အနည်းငယ်ပျံနေသော သူမမျက်နှာကလေးကို ရေဝတ်နှင့် သေသေချာချာသုတ် မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး လိမ်းကျံလိုက်ပြီးနောက် ဘီးတစ်ချောင်းနှင့် ဖယိုဖရဲဖြစ်နေသော ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြီးကာ ဆံစုကြိုးကလေးနှင့် အနောက်ကို ဆွဲလှန်စုစည်းပြီး မှန်ကို တစ်ခါပြန်ကြည့် တစ်ဖန် သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီနှင့် ခါးဝတ်ထမီကို ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ကလေးဖြစ်အောင် အသေအချာ ဆွဲဆန့် ပြင်ဝတ်လိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျလောက်တော့မှ အပြင်ကို ဟန်မပျက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

တိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေသော ကိုနောင်ရှိရာ ဝိုင်းဖက်ကို ခပ်စူးစူးကလေး တစ်ချက်စိုက်ကြည့် လိုက်ပြီးနောက် ထိုင်ခုံပုကလေးနှစ်လုံး အသာဆွဲ၍ ဆိုင်နဘေးက အဖီကလေးအောက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်ရာ မလှုပ်မယှက် ရှိနေသော ကိုနောင်လည်း သတိဝင်ကာ လှုပ်ရှားလာပြီး သူ့အရက်ခွက်ကိုဆွဲ၍ သူမထွက်သွားရာ နောက်ကို အသာလိုက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်နဘေးရှိ ဆိုင်ခန်းအဖီကလေးအောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်လိုက်မိသည်။ ခင်လေးနွယ် သူ့လက်ထဲက အရက်ခွက်ကို ရုတ်တရက် ဆတ်ကနဲ လှမ်းဆွဲယူလိုက်ပြီး …

“ဟင်း သောက် သောက် အသက်ထွက်တဲ့အထိ သောက်နေတော့မလား ကိုနောင် စကားလေးဘာလေးပြောဦး”

“အေးပါ ဟဲဟဲ ဟဲ ”

ကိုနောင် မချိသွားဖြဲလုပ်ရင်း သူမလက်ထဲမှ ဖန်ခွက်ကို ပြန်ယူကာ အရက်ကို တစ်ကျိုက်တည်း မော့ချလိုက်သည်။

“ဟား ခါးလိုက်တာကွာ ရေပေးပါဦး မိနွယ် ”

“ရော့ ဒီမှာ သောက်။ အရက်ပဲ ဒီလောက်တော့ ခါးမှာပေါ့။ အမြည်းစားချင်သေးလား”

“ဟင့်အင်း မစားဘူး မြည်းစရာရှိပြီးသား ”

ကိုနောင် မျက်လုံးအကြည့်က သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို စားမတတ်ဝါးမတတ် အနီးကပ် စူးစိုက်ကြည့်နေသလို သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ခင်လေးနွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို စွေ့ကနဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် လာရောက်ပွေ့ဖက်လိုက်ပါပြီ။

“သွားပါ … လူကို … အခုမှ … ဟွန်း … အွန်း ဟွန်း ဟွန်းး ”

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အ အ အို အို အ အသံ သိပ်မထွက်နဲ့ ကြားသွားပါ့မယ် ”

“ဟင်း … ညည်းလူ အိပ်ပြီဆို … သိုးနေလောက်ရောပေါ့ ”

“အင်းး အိပ်ပြီ…. သူအိပ်ရင် တစ်ရေးတည်း မိုးလင်းတဲ့အထိပဲ။ ဆင်နဲ့နင်းနှိုးတာတောင် မနိုးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘာအသံမှမထွက်တာ ပိုမကောင်းဘူးလား ကိုရဲ့”

“ကောင်းပါရဲ့ဗျား ဒါနဲ့ နွယ့်ကို ပေးစရာလေးရှိတယ် ရော့ ယူလိုက်”

“ဟင် ဘာများလဲ ”

သိလျက်နှင့် တမင်ဟန်လုပ် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်း သူမလက်ထဲကို ငွေစက္ကူတစ်ထပ် ရောက်ရှိလာကြောင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ ကိုနောင်ဆိုသူက သူများတကာလို လူကို ဘယ်တော့မှ ဗရမ်းဗတာ မလုပ်။ အလကားပဲတင်း အချောင်နှိုက် အခွင့်အရေးယူသူ မဟုတ်ပါ။ စည်းရှိသည်။ နွမ်းပါးလွန်းလှသည့် သူမဘဝ အခြေအနေကို စာနာနားလည်မှု အပြည့်ရှိသူဖြစ်သည်။ သူ့အလုပ်က အစုံသုပ် ပွဲစားတစ်ပိုင်းဖြစ်၍လည်း တခြားသူတွေနှင့်နှိုင်းစာလျှင် ငွေမရှားသူတစ်ဦးမို့ သူတတ်နိုင်သည့်ဖက်က သူမကို ကူညီထောက်ပံ့မှု အများဆုံးပေးနိုင်သူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပေသည်။ သူ့အသက်က ၃၅ နှစ်ခန့် အသားဖြူဖြူ အရပ်အမောင်းမြင့်မားပြီး မိန်းမတွေ သဘောကျလောက်သည့် ရုပ်လက္ခဏာ သွင်ပြင်မျိုး ရှိသူမို့လည်း ကိုမျိုးအောင်ရဲ့ မယားချောလေး ခင်လေးနွယ်ကို အပိုင်ချဉ်းကပ်နိုင်ခဲ့ခြင်း လည်းဖြစ်သည်။

ခင်လေးနွယ် သူပေးသောပိုက်ဆံကို နဘေးကခုံပုကလေးပေါ် အသာတင်ထားလိုက်ပြီး သူ့ကို ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့နေသော မျက်ဝန်းအစုံနှင့် အသာအယာပင် မော့၍ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ကိုနောင်ရယ် နွယ် နွယ်လေ မ မတတ်သာလို့သာ အခုလို ကိုယ့်ဆီကငွေကို လက်ခံရတာပါ… တကယ်တော့ … ”

“မပြောနဲ့ ချစ်လေးရာ ကိုယ်သိတာ ချစ်လေးနဲ့ကိုယ် အခုလို နီးနီးကပ်ကပ်နေချင်တယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် အပြင်သွားပြီး လူမသိတဲ့နေရာတစ်ခုခုမှာ တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် အားရပါးရ ချိန်းတွေ့ချင်တယ်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပျော်ပျော်ကြီး ကဲပစ်လိုက်ချင်တယ်”

“အခုလည်း ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် မနေရလို့လား ကိုရယ်။ နွယ် သူလိုတာမှန်သမျှ ပေးနေတာပဲ ဟင့်ဟင့် ”

ခင်လေးနွယ်ပြောရင်း သူ့ပေါင်တစ်ဖက်အပေါ်ကို သူမတံတောင်ကလေးနှင့် အသာထောက်မှီ လိုက်ရာက သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က ကိုနောင်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ဆက်လက်တိုးဝင်သွားပြီး သူ့ပေါင်ကြားရှိ ပုဆိုးအောက်ကနေ ခိုးလိုးခုလုဖြစ်ကာ တင်းမာထောင်ထ နေပြီ ဖြစ်သည့် လိင်ချောင်း (လီးချောင်း) တုတ်တုတ်ကြီးအား သူမလက်ဖဝါးကလေးနှင့် ခပ်တင်းတင်းကလေး လှမ်းဆုပ်၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လျှောထိုးပွတ်သပ် ညှစ်နယ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ကိုနောင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တစ်ဖက်က သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ ရင်သားဆိုင်အိအိကြီး နှစ်မြွှာအား တစ်လှည့်စီ ဆုပ်နယ်ဖျစ်ကစား ပေးနေသလို ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ခါးအောက်ပိုင်းရှိ တင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်အား ညှစ်နယ်လိုက် ပေါင်ခွကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး သူမ၏ဆီးခုံမို့မို့အောက်မှ ဖောင်းကား တင်းကြွနေသော အင်္ဂါဇပ်မျက်နှာပြင်ကြီးအား လက်ဝါးနှင့်ဖိအုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွရွရွပွတ်ကစားပေးလိုက်နှင့် အလုပ်များလျက် ရှိလေတော့၏။

……………………………………………………..

အခန်း ( ၃ )

“အ ယား ယား တယ် ကို နောင် ရယ် အင့် အင့်”

“မသိဘူး ချစ်တယ်ကွာ နွယ် ထမီလှန်ပေး ကိုယ် ပွတ်ပေးမယ် နွယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကြည့်ချင်တယ် ”

“ဟင့် မဟုတ်တရုတ်တွေ လျှောက်မလုပ်နဲ့နော် ကိုနောင်”

ခင်လေးနွယ် သူမခါးမှ ထမီအောက်နားစလေးကို ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ရောက်သည်အထိ အသာပင့်လှန်ပေးလိုက်ရာ သူမပေါင်ခွကြားရှိ အမွေးအုံထူထပ် သိပ်သည်းလှသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားကနဲပင် ပေါ်ထွက်လာရပြီ။ ကိုနောင့်လက်က သူမစောက်ဖုတ်ရှိရာဆီကို ဗြုန်းကနဲရောက်ရှိကာ အကွဲကြောင်းလေးကို အသာစမ်း၍ အရှေ့အနောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်က ခင်လေးနွယ် စောက်ဖုတ်ထိပ်က အစိကလေးကိုပါ ခလုတ်တိုက် ထိမိသွားရာ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ငိုချင်ချင်ပင်ဖြစ်သွားရသည်။ ခုံပုကလေးထက်မှာ သူမထိုင်နေရာက သူ့အပွတ်အဆွကြောင့် သူမဖင်ကြီးနှစ်ဖက် အပေါ်ကိုပင် ကော့ကြွတက်သွားရလေသည်။

“အ အ ကို ကို ရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာ ဟင့် ဟင့် ”

“ကောင်းလား နွယ် ယားလား ”

“အင်း ယား ယားတယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး ”

“ကြယ်သီးဖြုတ်ဦး နို့စို့ချင်လို့ ”

“ဟင့် တစ်ခုမှ မကျန်ဘူး အကုန် လျှောက်လုပ်နေတော့တာပဲ”

ခင်လေးနွယ် တဗျစ်တောက်တောက်ပြောရင်း အပေါ်ပိုင်းအင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘရာစီယာကလေးကိုပါ ကြိုးလျော့၍ ရင်သားနှစ်ဖက်ကို အပြင်ဆွဲထုတ် ပေးလိုက်ရာ ပြည့်ဖြိုးအုံကောင်းလှသော သူမ၏ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်က အပြင်ကို စုပြုံ၍ ထွက်အံကျလာလေသည်။ လင်သားတစ်ယောက်ကို ပြုစုနေသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ဒီအချိန်ကြီးကြကာမှ ရှက်မနေနိုင်အားတော့ပါ။ ကိုနောင် သူမနို့အုံအိအိကြီး နှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ ဖျစ်နယ်၍ ကိုင်လိုက်စို့လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ နို့သီးခဲကလေးနှစ်ခုက ကာမဇောအဟုန်ကြောင့် တဖြည်းဖြည်း ကျစ်ခဲထောင်ထလို့ လာသည်။ သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကလေးဆီမှလည်း အရည်စိမ့်ထွက်လာသလိုကြီး ခံစားရပြန်ရာ ခင်လေးနွယ် သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို အားကလေးစုစုပြီး လိမ်ကျစ်ဖျစ်ညှပ်လျက် စောက်ဖုတ်အယားပြေအောင် ပေါင်တန်အချင်းချင်း ယှက်လိမ်ပွတ်ကစားပေးနေမိသည်။

ကိုနောင်လည်း ခင်လေးနွယ်ရဲ့ နို့ကို တစ်ဖက်ကစို့လိုက် ကျန်လက်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်ကို နှိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်နေရာ အတော်ကြီးကို အခံခက်လာရပြီး စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာကို ဆက်လက် သည်းညည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာသည်။ သူက တစ်ဆင့်ထပ်တက်လာပြီး သူမစောက်ပတ်အဝကလေးကို သူ့လက်နှင့် ဟဟဖြဲဖြဲကလေးလုပ်၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အပေါ်ထိပ်နားရှိ လူကြီးလက်သန်း ထိပ်လုံးအရွယ်ခန့်ရှိသည့် စောက်စိထိပ်ဖူးကလေးကို လက်ညှိုးလက်မအကြားညှပ်ကာ ခပ်ဖွဖွရွရွကလေး ဖျစ်ပွတ် လှိမ့်ချေကစားရင်း ခပ်ဟဟရှိနေသော သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးကာ ထည့်သွင်း၍ အဆက်မပြတ် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ကာ ထိုးမွှေဆောင့်သွင်းပေးလိုက်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ပါးစပ်ကနေ တရှီးရှီးအသံထွက်၍ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ ညည်းညူလာမိရင်း …

“အ အ အိ အင့် အင့် ကို ကိုနောင်ရယ် ထည့် ထည့် လိုက်တော့။ တစ်ခါတည်း လိုးရင်လိုးတာ မဟုတ်ဘူး။ နွယ် နွယ် တ တအား ရွ လွန်း နေပြီ ဟင့် …။ ပုဆိုး ချွတ်ဦး သူများကိုချည်း တအားရွအောင် သူ လုပ် လုပ်နေတာ။ သူ့လီးကြီး နွယ် စုပ်ပေးမယ်။ လီးတောင်နေပြီပဲ မဟုတ်လား … ”

အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သူမလိုလားချက်ကို မရှက်မကြောက် ထုတ်ပြောမိပြီး သူ့ပုဆိုးစကိုပါ တစ်ဆက်တည်း လှမ်းဆွဲချွတ်၍ ကိုနောင့်ပေါင်ကြားထဲကနေ ဘွားကနဲ ခုန်ထွက်လာသည့် လူနှင့်ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်သော လချောင်းညိုညိုတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် တအားဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ဆွဲလိုက်ကာ လဒစ်ထိပ်သားရေကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် ဖြဲလှန်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက် ဂွင်းရိုက် ဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက အကြောချောင်းတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထပြီး သူမလက်ဆုပ်အတွင်းမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် ရှိနေပုံမှာ ရင်တဖိုဖို အသည်းတယားယားဖြစ်ချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်ဟု သူမထင်မိသည်။ သူမချစ်လင် ကိုမျိုးအောင်လီးထက်ကြီးပြီး အရှည် ၈ လက်မသာသာခန့်ရှိသော လီးဖြစ်၍လည်း ကိုနောင့်လီးကို ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် စွဲမက်မိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လီးကို ရှည်ဆန့်လာအောင် လက်နှင့် အထက်အောက် ဆွဲဆန့်လိုက် လချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို တဖတ်ဖတ်နှင့် အသံထွက်အောင် လျှောထိုးဂွင်းရိုက် ဆောင့်လိုက် လုပ်ပြီး သူ့လီးကြီး လဒစ်ထိပ်လုံးကြီး ပြုးတူးပြဲတဲနှင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါမတ်တောင်လာတာ တွေ့ရတော့ ခင်လေးနွယ်လည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ကာ သူမကိုယ်ခန္ဓာအရှေ့ပိုင်းကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထပ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း ကိုနောင့်လီး ညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့် အားပါးတရ ကုန်းစုပ်ယက်ပေး လိုက်လေသည်။

လီးဒစ်ကြီးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက် လချောင်းတစ်လျှောက် အသွားအပြန် ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ်စုပ် လျှာနှင့်ယက်ဆွလိုက်လုပ်၍ လီးထိပ်ကနေ လီးအရင်းတောက်လျှောက် လျှာထိုးကစားပေးလိုက်ကာ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဆွဲမကိုင်လိုက်ရာက လီးချောင်းအောက်ခြေမှာရှိသည့် ကိုနောင့်ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုပါ ပါးစပ်နှင့် မမှီမကမ်း စုပ်ဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။

ကိုနောင်လည်း ဖီးလ်အလွန်ရှိဟန်နှင့် ပါးစပ်ကနေ တရှီးရှီး အော်နေသည်။ လက်ကလည်း ခင်လေးနွယ်ဖင်သားကြီးများကို ထမီပင့်လှန်စမ်းသပ်၍ စောက်ဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ချေဆွလိုက် ဖင်ပေါက်ကိုပါဖြဲဖြဲပြီး လက်ထည့်ကာ အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုးပေးနေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း လီးစုပ်နေရာက သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေရွှဲစိုအောင် ယိုစီးထွက်လာရပြီး ဘယ်လိုမှ ဂဏှာမငြိမ်နိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ စိတ်မထိန်းနိုင်သည့်အဆုံးမှာ ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ခုံပုကလေးမှာထိုင်လျက်သား ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် လီးကိုသဲကြီးမဲကြီး ကုန်းစုပ် ပေးနေရာကနေ ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူမခါးဝတ်ထမီကို ကိုယ်ပေါ်ကနေ တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်အောင် အောက်ကို ချွတ်ပုံချ လိုက်ရာက ကိုနောင်ရဲ့ အရှေ့ဖက်ကို ခပ်ဆန့်ဆန့်လေးဆင်းပေးထားသည့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်အပေါ်ကို သူမခြေနှစ်ဖက်စလုံး ကျော်ခွ၍ အလျင်စလိုပင် တက်ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

သူ့ပေါင်ကြားက ထောင်နေသော လီးထိပ်တည့်တည့်ပေါ်ကို သူမစာက်ပတ်နှင့် အသေအချာတေ့ချိန်ပြီး အပေါ်ကနေ ဗြုန်းကနဲ ဖိထိုင်လိုက်ရာ လီးထိပ်ကြီးက ခပ်ဟဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်နေသည့် သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲကို အရှိန်နှင့်ဒုန်းကနဲ ပြေးဆောင့် တိုးဝင်လာလေသည်။

“အ အိ အင့် အင့် ဟင် ဟင် ”

“အား မိုက်တယ်ကွာ နွယ် အပေါ်ကနေ အပြတ်ဆောင့်။ လီးမဝင်ဝင်အောင် အားနဲ့ဖိဖိပြီး ဆောင့်ချပေး ”

“ဝင် ဝင်တယ် ဟင့် ဟင့် ကို့ လီး တအား ကြီးတော့ စဖုတ်ထဲမှာ ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ”

“ဒီအတိုင်း မလိုးနဲ့လေ ကိုယ်အောက်ကနေ နွယ့်စောက်ဖုတ် လက်နဲ့ဖြဲပေးထားမယ် သေချာဂရုစိုက် ဆောင့် ဒါမှ လီးဝင်မှာ ”

“ရ ရတယ် နွယ့်ဖာသာ နွယ် ဖြဲမှာ ဖယ် လက် လက်ဖယ်လိုက်… ကို့လက်က နွယ့်နို့နှစ်ဖက်ကို ချေပေး နို့သီးကို ကြမ်းကြမ်းလှိမ့်ချေပေး။ နွယ် လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင် လိုးပေးမယ်။ ဒီပုံစံကို သိပ်ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

“ကြိုက်တာပေါ့ နွယ်ရာ အဲ ဘွာတေး မိန်းမရာ ဟင်းဟင်း ဟင်း ”

“အင်း အင်းပါတော် ယောက်ျားရယ် လိုး လိုး အောက်ကနေ ပင့်လိုးပေး သိပ် အချောင်ခိုမနေနဲ့ အ ထိ ထိတယ် လိုး လိုး အ အိ အိ အင့် အင့်ဟင့် ဆောင့် ကို ကို မြန်မြန် အ အ အမေ့ အိ ကျွတ် ကျွတ် … နွယ့် စောက်ပတ် ပြဲအောင်လိုး တအား လိုးပေးပါ ဟင့် ဟင့် အ အင့် အင့် နွယ့်ကို နမ်း နမ်းလေ …ဟင့်ဟင့် ချစ်တယ် သိပ်ချစ်တယ် ကိုရယ် လင်ကြီးထက်ချစ်တယ် အား ကောင်းလိုက်တာနော် အိ အီး ဟီး ဟီးး လိုးပါ လိုး လိုး မြန်မြန် လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်ထိလိုး … နွယ်လည်း အပေါ်ကနေ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးမယ် ကဲ ကဲ ”

ခင်လေးနွယ် သူ့ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ထားလိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား ရင်ချင်းအပ်လျက် အနေအထားအတိုင်း သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို တအိအိတလိမ့်လိမ့် လူးကာလွန့်ကာနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဖိထိုင်ဆောင့်ချရင်း အပေါ်စီးကနေ လှိမ့်ပိတ်လိုးပေးနေသည်။ ကိုနောင်လည်း သူမကိုယ်လုံးကလေး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပြန်ဖက်ထားရင်း အောက်ကနေ သူ့လီးကြီးကို ခင်လေးနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲကို မဝင်ဝင်အောင် ကော့ကာကော့ကာနှင့် အပြတ်အသတ်ပင် ညှောင့်လိုးပေးနေပါသည်။

လီးအဝင်အထွက်က အစပိုင်းလောက်သာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေပေမယ့် နောက်ပိုင်းကြတော့ အတွေ့အကြုံများစွာ ရှိပြီးသူတွေ ဖြစ်ကြသည့်အတိုင်း လိုးရင်းဆောင့်ရင်းနှင့် စောက်ဖုတ်နှင့်လီး အသားတကျဖြစ်ကာ တဖြည်းဖြည်း အဝင်ရောအထွက်ရော မှန်လာ သွက်လာကြသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုစိပ်လာသည့်အလျောက် ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် ခုနထက် ပို၍လည်း မြန်ဆန်ထိရောက်မှု ရှိလာလေသည်။

“ကောင်းလား နွယ် ကိုယ့်လီးကို ကြိုက်လား ”

“အိုး ကြိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ ကိုရယ်။ ဦးမျိုးလုပ်ရင်တောင် ကို့လောက်ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ လုပ်လုပ် ကို့သဘောရှိလိုး အချိန်မရှိဘူး နွယ် ပြီးချင်ချင်တောင် ဖြစ်လာပြီ ဆောင့် ဆောင့်မရပ်နဲ့”

“အင်း အင်း နွယ်လည်း မရပ်နဲ့ လိုး အပြတ်လိုးချလိုက် ကို့လရည်တွေ နွယ့်ထဲကို အကုန်ပန်းထည့်မှာနော်”

“ပန်းထည့်လိုက် နွယ် မ မရပ်တော့ဘူး … အ လိုး လိုး လိုးပြီ … အစ်ကိုရယ် အိ အိ အိဟိ … အင့်အ အ အိ အိ ဟိ ကဲ ကဲ”

“လိုးသာလိုး … နွယ် နွယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကြတော့ ကို့လီးတောင် ခါတိုင်းထက် ပိုသေးသွားသလိုပဲ နော် အဟင်းဟင်း ”

စောက်ရည်များရွှဲအိုင်နေတာမို့ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ဘတ်လဘိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီး စလိုးစဉ်ကလောက် တစ်ကြပ်မနေတော့ဘဲ အဝင်ရောအထွက်ပါ တဇွပ်ဇွပ်တဖွတ်ဖွတ် အသံထွက်အောင် ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးဝင်ရောက်နိုင်လာသဖြင့် ကိုနောင်လည်း သူမကိုကျီစယ်ချင်လာပြီး ခပ်နောက်နောက်ကလေး အရွှန်းဖောက်ပြောလိုက်ရာ …

“နွယ့် စောက်ပတ်ထဲက အရည်တအားထွက်နေတာ ကိုရယ် …။ ဗလွတ် ဗလွတ်နဲ့ နားတောင်ရှက်တယ်။ အရည်တွေကြောင့် သူ့လီးက စောစောကလောက် မကြပ်တော့တာ လီးသေးသွားတာ ဖြစ်နိုင်မလားလို့ …။ အခုလို ရှောကနဲရှောကနဲပဲ ဝင်နေတာ သားအိမ်အရမ်းထိတယ် အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ တဒုတ်ဒုတ်ဆောင့်မိနေတာ ကိုရယ်”

ခင်လေးနွယ်လည်း မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ပြီး သနားစဖွယ်ပြောလိုက်တော့ ကိုနောင်က …

“အလကား နောက်တာပါ နွယ်ရာ အောင့်ပစေ သားအိမ်ဆောင့်မိတော့ ဖီလင်ပိုရှိတာပေါ့ ခဏပဲ ကောင်းလာတော့မှာ … လိုးသာလိုး တအားဖိလိုး ကိုလည်း ပြီးချင်နေပြီ ”

“အင့် အင့် လ လိုး လိုး နေတာပဲ ဟင့် ဟင့် လိုးရလွန်းလို့ သေ တော့မယ် စပတ်လည်း ဗွက်ပေါက်နေပြီ ကို ရဲ့”

“စွတ် ဗွပ် ဘုတ် ဖတ် … ဗလပ် ဇွပ် စွိ … ဘုတ် ဇွပ်ဖွပ် …ဗလွတ် လွတ် ဘုတ် … စွိ စွတ် ဗြွတ် ဖွပ် ဘုတ် ဗွပ်”

“ဟား ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် မရပ်နဲ့ ဆောင့် ဖိလိုးစမ်း နွယ် ဖင်ကြီးဝိုက်ဝိုက်ပြီး လိုးပေး အ ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ”

“အ အ … ကို …နွယ် … ပြီး ပြီး တော့မှာ … ကို တ တစ်လှည့် လိုး လိုး ပေး ”

“အင်း နွယ် ထ ထ ရပ်လိုက် … နွယ့်ဖင်ကြီး ကို မပြီး လိုးပေးမယ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး အောက်ပင့်လိုးမှာ ”

“ဟင့် ဟင့် … အဲလို မလုပ်နဲ့ အ … နွယ် … အဲ …ဒါ … အား မ မ ရ ဘူး … နွယ် အောက်ဆင်းမယ် မြေကြီးပေါ်ပဲ လိုး နွယ် ပက်လက်လှဲပေးမယ် …စပတ်ဖြဲပေးမယ် ကို အပေါ်ကနေ ပေါင်ထမ်း လိုးပေး … အ အ ”

ခင်လေးနွယ် သူ့အပေါ်ကထပြီး ခုံပေါ်ကနေ ဆိုင်ဘေးအဖီအောက်ရှိ မြေသားကြမ်းပြင်ထက်မှာပဲ သူမကိုယ်လေးကို နောက်လှန် လှဲအိပ်ချလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဟဟပြဲပြဲလုပ်ပြီး ရက်ရက်ရောရောပင် ဖြဲကားပေးလိုက်ပါသည်။ စောက်ရည်တွေရွှဲစိုနေသည့် သူမစောက်ပတ်ကြီးမှာ အပြင်ဖက်လမ်းမီးတိုင်ကနေ ဖြာကျလာသည့် ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက်မှာ အဆီရည်တရွှဲရွှဲ ပြဲပြဲကားကားကြီး ဖြစ်လျက် သူ့လီးအလာကို ငံ့လင့်တကြီး စောင့်ကြိုနေတာ တွေ့ရလေသည်။ နောက်ဆုံးပိတ် အပြီးသတ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ အီလေးဆွဲကာ အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ ကိုနောင်လည်း သူမအပေါ်ကနေအုပ်မိုးပြီး သူမစောက်ပတ် ဟပြဲပြဲကလေးထဲကို သူ့လီးကြီး တစ်ရှိန်ထိုးကြီး (မြေစိုက်လိုးနည်းပုံစံ) ထိုးစိုက်ထည့်သွင်းကာ စက်သေနတ်ပစ် သကဲ့သို့ အဆက်မပြတ် တရစပ်ပင် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး မနားစတမ်း ဆောင့်လိုးချလိုက်လေတော့ရာ အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်မက အချက်ပေါင်းရာချီအောင် တဘုတ်ဘုတ် တဘောက်ဘောက် တဖွပ်ဖွပ်တဘွပ်ဘွပ် သံစုံပေးပြီး ငလျင်တော်လဲ ငရဲပွက်သကဲ့သို့ ဆိုင်တစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါမတတ် တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှား တုန်ခါသွားခဲ့ရာက သူ့လီးထိပ်ဆီမှ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားသည့်နည်းတူ ခင်လေးနွယ်စောက်ပတ်အတွင်း မှလည်း ပူကနဲနွေးကနဲ အီကနဲဆိမ့်ကနဲ အရသာမျိုးစုံအောင် နှစ်ယောက်သား ပေါင်းရုံး ခံစားကြရပြီးနောက် ကာမရာဂအထွတ်အထိပ် ဘုံနန်းဆီသို့ နှစ်ဦးသားပြိုင်တူပင် အတူတကွ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားခဲ့ကြလေတော့၏။

နှစ်ယောက်သား မြေပေါ်မှာ အတန်ကြာသည်အထိ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ကာ လူးလှိမ့်နေမိကြသည်။ ကိုနောင့်လက်တွေကလည်း အရှိန်မသေသေးဘဲ သူမဖင်ကိုင်လိုက် စောက်ပတ်နှိုက်လိုက် နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ဆွဲနယ်ပြီး နို့ဖမ်းစို့လိုက်နှင့် သူမစိတ်ပြန်လည်လာအောင် မသိမသာဆွနှူးပေးနေပြန်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းမထွက်သာဘဲ သူပြုသမျှ နုရသောဘဝကို ရောက်ရပြန်ပါသည်။ ခင်လေးနွယ်စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ ပေကျံနေသည့် လရည်နှင့်စောက်ရည်တွေကို သူက ထမီနှင့်ပြောင်စင်အောင် သုတ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ခင်လေးနွယ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး သူ့ပါးစပ်နှင့် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် အစိကလေးလှုပ်ဆွဖျစ်ချေလိုက် စောက်ခေါင်းထဲလျှာထည့်မွှေလိုက်နှင့် ဘာဂျာကိုင် ပေးနေပြန်သည်။

ခင်လေးနွယ်လည်း သူမစောက်ပတ်က ယားကျိကျိ မချိအောင်ခံစားရပြန်ကာ ကာမစိတ် အလွန်အမင်းထကြွလာခဲ့ပြီး သူ့လီးကြီးကိုပါ လက်နှင့်ဆွဲကိုင်၍ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲဂွင်းရိုက်ဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား မြေကမ္ဗလာမွေ့ယာထက်မှာပဲ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လီးစုပ် စောက်ပတ်ယက်ခြင်း အမှု (စစ်စတီနိုင်းဟုလည်း ခေါ်သည်။) ကို ပြုကြပြန်လေတော့သည်။ ကိုနောင့်လီးလည်း ဒေါင်ဒေါင်မြည်တောင်မတ်လာသလို သူမစောက်ပတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲသထက် ရွှဲစိုလာရပြန်ပြီ။

“လိုးကြစို့ နွယ်ရာ ကိုယ့်လီးက တအားတောင်နေပြီ”

“နွယ်ရောပဲ နွယ်လည်း ကို့ကို ပြောချင်နေတာ စပတ်ထဲက အရမ်းရွနေပြီ ကို လိုးပေးမှဖြစ်တော့မယ် ”

မိန်းမတွေ စောက်ပတ်မရွခင် တုံဏှိဘာဝေဣ‌န္ဒြေ ကြီးမားကြသလောက် စောက်ပတ်က စောက်ရည် ထွက်ပြီဆိုတာနှင့်ပင် သူတို့ကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနို်င်တော့။ ဒီသဘောကို ကိုနောင်ဆိုသည့်သူက ကောင်းကောင်းနားလည်ပြီးသားလည်း ဖြစ်သည်။ ခွေးကုန်းလိုးချင်သည်ဆိုပြီး ပူဆာရုံရှိသေး ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် မြေပေါ်မှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ကာ မှောက်ခုံရက် ဖင်ကုန်းပေးပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းပြီးဖြစ်၍ သူမဖင်သားကားကားကြီးနှစ်ဖက်က မြင်ရသူအနေနှင့် အနောက်ကနေ ကျုံးလိုးပစ်ချင်စရာ ကောင်းနေသည်။

ကိုနောင် အနောက်ကနေ သူမ၏ကြီးမားထည်ဝါလှသော ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် အကြားကနေ ပြူးပြဲထွက်ပေါ်လာသည့် သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးချောင်းကြီး ထိုးနှစ်ထည့်သွင်း လိုက်ချိန်မှာ ခင်လေးနွယ်လည်း ချက်ကောင်းမိပြီး သူမပါးစပ်က အိုးကနဲ ဖြစ်ကာ မျက်စိစုံမှိတ်၍ မေးကလေးအရှေ့ကို ငေါ့ထိုးတက်သွား ရလေသည်။

“ဖွတ် စွတ် ဖောက် ”

“စွိ ဘွတ် ဖွတ် ဘု ဘောက် ဘုတ် ဇွပ် ဖွပ် ဘုတ် ဘွပ်”

“အင့် အင့် အင်းး ဟင်းးး … အင်းးး ”

“အ အား … ကောင်း ကောင်းတယ် ကို နောင်ရယ် ဆောင့် တအားဆောင့် …လိုး လိုးစမ်းပါ မြနိမြန် သွက်သွက်လေးလုပ် အ အ အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အင့် အင့် ကောင်း လွန်းလိုက်တာနော် ”

“ကိုလည်း အရမ်းကောင်းတယ် နွယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကြိုက်တယ် ဒီမှာလိုးတာအားမရဘူး အပြင်မှာ တစ်ရက်ချိန်းလိုးရအောင်ကွာ ဟောဒီ နွယ့် ဖင်ပေါက် စူတုတူကလေးကိုပါ ကိုနောင် အပီလိုးခွဲလိုက်ချင်တယ် ”

“နွယ် နွယ်လည်း ကိုနဲ့ လိုက်ချင်တယ် အိ အိ အ … ကို လိုးသမျှ အ အားရအောင် ခံ ခံပေးချင်တယ် တစ်နေကုန် လိုး … ဖင်ပဲလိုးလိုး စောက်ပတ်ပဲ လိုးလိုး ရတယ် … ကို့ စိတ်တိုင်းကျပဲ … အချိန်တော့ ယူရဦးမယ် ကိုရယ်”

“အား တောက် !! ကောင်းလိုက်တာ နွယ်ရာ !! ဟင်း ဟင်း … နွယ့်စောက်ပတ်လေးလိုးရတာ ဝက်သားသုံးထပ်သားကြီး သွားဖုံးမြုပ် အောင် ကိုက်ဝါးလိုက်ရသလိုပဲ … အီဆိမ့်ပြီး နေတာပဲ နွယ့်အဖုတ်ကြီး အရည်ရွှဲလေ … လိုးလို့ကောင်းလေပါပဲကွာ ”

“စွတ် ဖွတ် စွိ ဇွိ ဇွပ် ဖွတ် ဘု ဘွတ် ဇွပ် ဗွပ် ဖွတ် စွိ ဖောင် ဘွပ်”

“ကို ဆောင့် တအား ဆောင့် ဆောင့် လေ … လိုး သာလိုး မညှာနဲ့ အင့် အင့် … နွယ့် နို့ …ကိုလည်း အလှကြည့်မနေနဲ့ ကိုင်ဆွဲပြီးလိုး … နို့ဆွဲဆွဲပြီး လိုးတာ …မိန်းမတိုင်းအကြိုက် ကိုရဲ့”

“ဟုတ်လား ဒါဖြင့် လိုးပြီ … နွယ်ရာ စကားမပြောနဲ့ ပါးစပ်သာပိတ်ထားလိုက် အပီဆွဲမှာ”

“ဘုတ် စွပ် ဗလပ် … ဘုတ် ဖွပ် ဗွပ် ဘွတ် ဖွတ် ဘုတ် ဘတ် ဖွပ်”

“အ အိ အိ … လိုး လိုး ကြမ်းကြမ်း လိုး … အ ထိ ထိတယ်ကွာ အ ဟ အင့် အင်းဟင့် ဟင့် … ကို ကို့လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး ထည့်လိုးပေး ကိုရာ နွယ်တအားခံလို့ ကောင်းနေပြီ”

သူမစကားသံအဆုံးမှာ နောက်ထပ် ဘာစကားမှမကြားရတော့။ ကိုနောင်လည်း ဖင်အပီ ကုန်းထားပေးသည့် ခင်လေးနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီးတစ်ဆုံး ထည့်သွင်းကာ လဒစ်ထိပ်ကနေ လီးအရင်း အရှိန်ပြင်းပြင်း တအားကုန် ဖိဆောင့် လိုးချလိုက်ရင်း အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းမွန် လွန်းလှသော လောကီကာမဂုဏ်အဆီအနှစ် အရသာထူးကြီးကို ပေးနေပေပြီ။

တွတ်တီးတွတ်တာ စကားသံတွေအစား လက်တွေ့ကျကျ လီးနှင့်စောက်ပတ် ထိတွေ့လိုးဆောင့်သံ တွေကသာ တဘုတ်ဘုတ် တဗွပ်ဗွပ်နှင့် ဆူညံပွက်လောရိုက်လျက် ဆိုင်ခန်းအဖီလေးအောက်မှာ ကမ္ဘာပျက်သလိုပင် ဖြစ်နေပေတော့၏။

“စွတ် ဖောက် စွိ ဖတ် ဘုတ် ဘတ် ဗလပ် စွိ ဇွတ် ဖြွတ် ဗြွတ် ”

“အို့ အိ အိ အင့် အ အင့်ဟင့် လိုး ကို မြန်မြန် ကြမ်းကြမ်းလိုး နွယ့်စောက်ပတ်ကွဲပစေ လိုး ကို့အလိုး ခံရတာ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး”

ခင်လေးနွယ် ကုန်းရင်းကွရင်း တထွန့်ထွန့်လွန့်လူးရင်း လီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် အကြမ်းပတမ်းပွတ်တိုက်မှု အရသာအောက်ဝယ် စိုက်လိုက်မတ်တပ် မျောပါပြီး လောကကြီးကိုတောင် မေ့နေခဲ့လေပြီ။

………………………………………………………

⭐အခန်း ( ၄ )⭐

ထိုညက ကိုနောင် သုံးချီတိတိလိုးပြီးမှ ပြန်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ယောက်ျားနှင့်လိုးတာရော ကိုနောင်လိုးတာပါ ပေါင်းပြီး သူမအိပ်ရာထက်မှာ လီးနှစ်ချောင်းနှင့်လိုးခဲ့သမျှ ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန်၍ သူမပေါင်ကြားကို ပွတ်ကာသပ်ကာ ရာဂအဆိပ်တွေ တက်ပြီးရင်းတက်ရင်း အချိန်တော်တာ်လေးကြာအောင် စိတ်ကမ္ဘာထဲ တဝဲလည်လည်ရှိနေရာက နာရီပြန် ၂ ချက်တီးအချိန်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမျိုးအောင်ကတော့ ဘာမှမသိပါ။ ဇရက်မင်းစည်းစိမ်ခံစားပြီး သူမရဲ့နဘေးကုတင်တစ်ဖက်မှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျလျက်သာ ရှိနေပေသည်။ သားမသိ မယားမသိ သူရာရည်တစ်မျိုးတည်းကိုသာ မက်မက်စက်စက် စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက် တတ်လွန်းသည့် အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးကောင်းသားတို့ သတိထားဖွယ်ရာပင်။

နောက်တစ်နေ့မနက်ကြတော့ မနှင်းအေး အစောကြီးရောက်လာပြီး ခင်လေးနွယ်ကိုလာနှိုးကာ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်အတွက် လိုအပ်သည်များကို ခေါင်းချင်းဆိုင်တိုင်ပင်၍ မနှင်းအေးတစ်ယောက်တည်းကို ဈေးထဲလွှတ်လိုက်သည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း အိပ်ရာမှထ ရေချိုးသန့်စင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာရာ ကိုမျိုးအောင်နိုးနေတာတွေ့ရသည်။

“နွယ် ဒီနားလာပါဦး ”

“ဟုတ် ကိုမျိုး ဘာလဲ ပြော ”

သူမ သိလိုက်ပြီ။ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် မနက်လင်းလင်းချင်း မထသေးဘဲ မယားဖြစ်သူကို တစ်ချီကောင်း လင်းဆွဲဆွဲချင်သေးသော လင်သားဖြစ်သူရဲ့ အမူအကျင့်အား သိပြီးဖြစ်၍ ခင်လေးနွယ်လည်း သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျားထားသည့်ထမီကို ပြင်ဝတ်ပြီး သူ့အနားကို ဆင်မယဉ်သာဟန်နှင့် အသာအယာပင် တိုးကပ်လာခဲ့လေသည်။ ကိုမျိုးအောင် သူမကို လက်ကမ်းကြိုလိုက်ရာ အလိုက်တသိရှိသော မယားချောလေးကလည်း လင်တော်မောင်ရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက် အကြားကို တစ်ကိုယ်လုံး မှီနွဲ့တိုးဝင်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ပွေ့ဖက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း၍ တစ်ယောက်ကိုယ်အင်္ဂါကို တစ်ယောက်် ပွတ်သပ်ကိုင်စမ်းကြရင်း ကုတင်ကြီးထက်မှာ အလုပ်များသွားကြလေသည်။ မကြာမီ သူတို့အခန်းကလေးထဲမှ နေ့စဉ်အမြဲကြားနေကျ အသံဗလံများက ခါတိုင်းကဲ့သို့ပင် စတင်ထွက်ပေါ်လာပြီဖြစ်သည်။

ဒီတစ်ခါတော့ ခင်လေးနွယ်ကသာ ဦးဆောင်လှုပ်ရှားသည်။ ကိုမျိုးအောင်ရဲ့တောင်မတ်နေသော လီးကြီးပေါ်ကနေ သူမကိုယ်တိုင် တက်ခွထို်င်ပြီး အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးထိပ်ကြီး တေ့ချိန်ထည့်သွင်းကာ သူမဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ အဆက်မပြတ် ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေသည်။ အရှည် ၈ လက်မနီးနီးရှိသော ကိုမျိုးအောင်၏လီးတစ်ချောင်းလုံး ခင်လေးနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို စည်းချက်မှန်မှန်နှင့် ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်လျက်ရှိလေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား စိတ်လိုလက်ရရှိကြပြီး လိုးချိန်လည်း တော်တော်လေးကြာမြင့်သည်။ ခင်လေးနွယ်အပေါ်ကနေ နှိမ့်ချည်ကြွချည် ဖိဆောင့်လိုးပေးနေသလို ကိုမျိုးအောင်လည်း မယားချောလေး၏ဖင်ထွားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပင့်မထိန်းကိုင်ပြီး လီးကိုတစ်ချက်ချင်း ကော့လိုး ပေးခြင်းအားဖြင့် နှစ်ယောက်သား အပေးအယူညီမျှလျက်ရှိကြလေသည်။

မနှင်းအေး ဈေးကပြန်လာချိန်အထိ သူတို့လင်မယားလိုးပွဲက မပြီးကြသေး။ ခင်လေးနွယ် မောနေပေမယ့် ရမ္မက်ဇောကပ်နေချိန်မို့ ကိုမျိုးအောင်လီးကြီးကိုသာ ဖိလိုက်ကြွလိုက်လိုးရင်း နှစ်ယောက်သားလိုးလိုက် နားလိုက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ဆွဲ၍ ကိုမျိုးအောင်လည်း အောက်ကနေ သူမနို့လုံးအိအိနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဆွဲဆွဲပြီး ဖျစ်နယ်လိုက်စို့လိုက်လုပ်၍ သူ့လီးကို အချက်ကျကျပင် မပြတ်ကော့လိုးပေးနေပေရာနှစ်ယောက်လုံး ဖီလင်တွေရှိလာပြီး လိုးရတာလည်း ပို၍ပင် အသားပါလာသည်။ သူမဖင်ကြီးကို အပေါ်ကြွလိုက်နှိမ့်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် စကောဝိုင်းမွှေ့လိုးလိုက်နှင့် လိုးချက်တွေစုံလာရပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိသွေးတွေ တစ်စတစ်စ ဆူဝေအုံကြွလာရသည့်အလျောက် လှုပ်ရှားမှုတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့်သွက်လက်မြန်ဆန်လို့ လာကြလေသည်။

သူတို့ဇောကပ်နေချိန်မှာ ကာမမှုကိုဝါသနာကြီးပြီး အိမ်ထောင်သည်တို့၏ အထာလည်းနပ်နေပြီဖြစ်သော မနှင်းအေးတစ်ယောက် သူမတို့လင်မယားအဖြစ်ကို ဆိတ်ကွယ်ရာတစ်နေရာရာကနေ ချောင်းများချောင်းကြည့်နေမလား မသိ။ ချောင်းကြည့်မှာတော့ သေချာသည် လို့ပဲ ခင်လေးနွယ် တစ်ထစ်ချတွက်ဆလိုက်မိသည်။ အခုမှတော့ သူမ ရှက်မနေနိုင်တော့။ ကြည့်ပဲကြည့်ကြည့် မြင်ပဲမြင်မြင် ကိစ္စမရှိ။ လင်မယားချင်း လုပ်ကြတာဖြစ်ပြီး အပြင်လူနှင့် လော်လီဖောက်ပြားနေခြင်း မဟုတ်၍လည်း ဘာမှ မျက်နှာပူစရာ မလိုအပ်ဘူး လို့လည်း ကိုယ့်ဖာသာ ဖြေတွေးတွေးလိုက်မိသည်။

တကယ်တော့လည်း … မနှင်းအေးတစ်ယောက် သူမတို့လင်မယား၏ အိပ်ခန်းထဲကမြင်ကွင်းကို ကွယ်ရာကနေ တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေတာအမှန်ပင်။ သူမဈေးကပြန်လာပြီး အမဲသားကြက်သား အသားတွဲတွေနေရာချ ခရမ်းချဉ်သီး ကော်ဖီထုပ် ကန်စွန်းရွက် ကိုက်လန် မုန်ညင်းစသည့် အသီးအရွက်တွေကိုတစ်နေရာမှာ သီးသန့်ဖယ်ထားပြီး ခင်လေးနွယ်ကိုအသိပေးဖို့ အိမ်ပေါ်တက်လာရာ ခါတိုင်း သူမ မကြာခဏ ကြားဖူးနေကြ ရင်းနှီးပြီးသားဖြစ်သည့် မသင်္ကာဖွယ်ရာအသံဗလံတွေ နားထဲဝင်လာ၍ ခင်လေးနွယ်တို့ အိပ်ခန်းဖက်ဆီ အသာချဉ်းကပ်လာခဲ့ပြီး တိတ်တဆိတ် ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မနက်စောစောစီးစီး ကုတင်ပေါ်မှာ အချစ်နားလန်ထကာ လင်းဆွဲဆွဲနေကြသည့် လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့အဖြစ်ကို သေသေချာချာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီး ပက်ပင်း တွေ့မြင်လိုက်ရလေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ်က လင်သားဖြစ်သူထက်စာလျှင် အသက်အားဖြင့် ပိုငယ်သူဖြစ်၍ပဲလားမသိ။ ရာဂစိတ်ပိုကဲကာ လှုပ်ရှားမှုတွေ ပိုမို၍ ထက်ထက်သန်သန် ရှိနေပုံရသည်။ သူမလှုပ်ရှားပုံက အားပါပြီး လင်သားဖြစ်သူ ပက်လက်အိပ်နေသည့်အပေါ်ကနေ သူမဖင်သား အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာကြွကာနှင့် နှိမ့်လိုက်မြှင့်လိုက်လုပ်ပြီး တက်ကြွထက်သန်စွာလိုးနေပုံက စိတ်လိုက်မာန်ပါရှိလွန်းလှသည် ဟု မနှင်းအေးထင်သည်။

သူမယောက်ျား ဦးမျိုးအောင်သည်လည်း ယောက်ျားပီသသူတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီနှင့် အချိန်ကလေးဆွဲဆွဲပြီး စိမ်ပြေနပြေလိုးနေကြပုံမှာ အပြာမူဗီကားတွေထဲက လဗ်ဆင်းခေါ် အချစ်ဇာတ်ဝင်ခန်းများ ကြည့်ရသလိုပင် အသည်းတယားယားရင်တဖိုဖို တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ရမ္မက်ကြွချင်စဖွယ်ကောင်းကာ ဖီလင်ရှိလွန်းလှသည်ဟု မနှင်းအေး ခံစားမိလေသည်။

ကြည့်ရင်းနှင့်သူမလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် စိတ်ဝင်စားမှု ပိုကဲလာသည့်အလျောက် အခန်းတံခါးကို အနည်းငယ် ထပ်ဟကာ တံခါးဝကနေ ကိုယ်တစ်ခြမ်းစောင်းပြီး သူတို့လင်မယား လိုးနေကြသည့်မြင်ကွင်းကို အသေအချာ အာရုံစူးစိုက်၍မျက်စိအရသာခံကြည့်နေရင်း သူမပေါင်ကြားရှိ အင်္ဂါဇပ်ထဲကနေ တဆစ်ဆစ်တရွရွ ရွစိထလာသည်နှင့် လက်ကလေးတစ်ဖက်က ပေါင်ကြားဆီ ရောက်ရှိသွားကာ ထမီပေါ်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကို အသာအယာပွတ်ဆွ၍ ဖီလင်ယူနေမိသည်။

ရာဂအရှိန်က တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် တဖြည်းဖြည်းတက်လာသည်။ မုဒ်ဝင်လာသည်။ မနှင်းအေး ကြည့်ရင်းက အာခေါင်တွေတောင် ခြောက်လာရသလိုပင်။ သူတစ်ပါးလုပ်နေတာကိုကြည့်၍ ကိုယ်တိုင်ခံစားလိုစိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်လာသည်နည်းတူ မနှင်းအေးလည်း ကာမစိတ်ထကြွပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း သူမဝတ်ဆင်ထားသည့် ထမီအောက်နားစကလေးကို အောက်ကနေ လက်တစ်ဖက်နှင့် အသာပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက အောက်ခံဘောင်းဘီမပါသည့် သူမပေါင်ခွဆုံနေရာမှ အမွေးအမြင် ထူထပ်ရှုပ်ပွနေသော ဖောင်းကြွကြွ အင်္ဂါဇပ်ခေါ် စောက်ပတ်ပြင်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကလေးအား လက်ကလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွကလေးပွတ်ဆွ၍ အကွဲကြောင်း ထိပ်ရှိ အစိအသားညှောက်တောက်ကလေးအား လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်ကလေး လှုပ်ခတ်ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။ နောက် အားမလိုအားမရ ရှိလာသည်နှင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအောက်ဖက်ရှိ လင်သားနှင့်ကာလကြာရှည်စွာ ထိတွေ့မှု ကင်းကွာ နေသည့် စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းကလေးထဲကို လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် အသာထိုးမွှေလှည့်ပတ်၍ မပြတ် ဆွကစား ပေးလိုက်ရာ သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲမှ စောက်ရည်ကြည်ကလေးများ တစိမ့်စိမ့်စီးယိုကျဆင်း၍ တစ်ခဏအတွင်း ရွှဲအိုင်လို့ လာရလေသည်။ အင်္ဂါဇပ်ဒွါရပေါက်ကလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းများနှင့် အဆက်အပြတ် ပွတ်လိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်ရင်း သိန်းစွန်ငှက် တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူမမျက်လုံးအစုံတို့ကလည်း အခန်းတွင်းမှ လင်စုံမယားဖက်ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက် ရဲ့ စီးချင်းထိုးမြင်းစီးပွဲကို လှိုက်လှဲအားကျသော အကြည့်များဖြင့် မမှိတ်မသုန် စူးစိုက်ငေးကြည့်လျက်ရှိနေပေ၏။

ခင်လေးနွယ်ကား ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်အားဘဲ ယောက်ျားလုပ်သူလီးကြီးကို တင်ပါးကြီးတလှုပ်လှုပ် လူးလှိမ့်ကော့ထိုးကာ နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်နှင့် အဆက်မပြတ် ဖိဆောင့်လိုးချနေရင်း အချိန်ကြာလေအရှိန်နှုန်းမြန်လာလေဖြစ်ကာ သူမကြည့်နေစဉ်မှာပဲ ကိုမျိုးအောင်ရင်ဘတ်ပေါ်ကို သူမခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဗြုန်းကနဲဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်က ရုတ်တရက် လှုပ်ရှားမှုတွေ တန်ပိုမြင့်သထက်မြင့်လာပြီး တဆတ်ဆတ်တဖတ်ဖတ် အသံထွက်အောင် ဆန့်ငင်တွန်းထိုးညှောင့်လိုးလျက် အချက်သုံးဆယ်လေးဆယ်မက တလူးလူးတလှိမ့်လှိမ့်အားသွန် ရုန်းဆောင့်ကာဖြင့် တစ်အောင့်ခန့် အကြာမှာ လေထဲကနေ ရုတ်တရက်အရှိန်လျော့ပြီး ကြိုးပြတ်ကျလာသည့် လေတံခွန်သို့နှယ် အရုပ်ကြိုးပြတ်ဆိုသလို ကိုမျိုးအောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ပုံ့ပုံ့ကြီးမှောက်အိပ်ကျလျက် ငြိမ်ကျသွားတာကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ် ငြိမ်ကျသွားပေမယ့် မနှင်းအေးခင်မျာ အရှိန်ကောင်းတုန်းမို့ စောက်ပတ်ထဲလက်ထည့်နှိုက်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးနတ်ပူးသလို တုန်ယင်၍နေလေရာ မကြာမီမှာပင် ခင်လေးနွယ်တစ်ယောက် ခေတ္တအမောဖြေလှဲနေရာမှ လူးလဲပြန်ထလာပြီး သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာလျှောဆင်းလာကာ ပျော့ခွေနေဟန်တူသည့် ယောက်ျားကိုမျိုးအောင်ရဲ့လီးကို တယူတယဆုပ်နယ်၍ အပေါ်အောက်ဆွဲဆန့်လျက် လျှောထိုးဂွင်းရိုက်ရင်း လီးဒစ်ကြီးအား သူမပါးစပ်နှင့်ကုန်းဟပ်စုပ်ပေး လိုက်တာကို မြင်ရပြန်လေသည်။

မနှင်းအေး တအားတက်သွားပြီး သူမကဲ့သို့ပင် မိန်းကလေးတန်မဲ့ တဏှာလိုဘကြီးလွန်းအားကြီးလှသည့် ခင်လေးနွယ်ကို စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ ချီးကျူးလိုက်မိသည်။

အာဂ မနွယ်ပေပဲ မိုးလင်းတစ်ချီနှင့်ပင် မတင်းတိမ်နိုင်ဘဲ နောက်တစ်ချီ ပြန်စပြန်ပဟဲ့ ဆိုပြီး အသက်တောင် ရဲရဲမရှူဝံ့ဘဲ အသာငြိမ်ပြီး စောင့်ကြည့်နေရာ ခင်လေးနွယ်လည်း လင်ဖြစ်သူလီးကို မတောင်တောင်အောင်စုပ်ပြီး လီးတောင်လာပြီ ဆိုတော့မှ နှစ်ဦးသား စိတ်ကြိုက်အနေအထားပြင်၍ ဒီတစ်ချီမှာ ခင်လေးနွယ်က ကုတင်စောင်းမှာပက်လက် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်အောက်မှာ တွဲလောင်းချလျက်သား ဆန့်ဆန့်ရန့်ရန့်နေပြီး ကိုမျိုးအောင်က ကုတင်အောက်ဆင်း ပြီးတော့ ဆန့်တန်းထားသည့် ခင်လေးနွယ်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကား သူလိုချင်သည့်ပုံစံရအောင် ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ဆွဲဖြဲကားထုတ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ နေရာယူ၍ အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်သွင်းကာ လိုးဆောင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ လူကြိုက်များလှသည့် ကုတင်စောင်း လိုးနည်းပဲ ဖြစ်ပေသည်။

ခင်လေးနွယ်၏ ကြီးမားလုံးဝိုင်းသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်က ကုတင်စွန်းမှာ ထက်ဝက်ခန့်မေးတင်နေသဖြင့် သူမပေါင်ခွကြားရှိ ပြဲအာအာလေးဖြစ်နေသောစောက်ပတ်ကို အပေါ်ဖက်သို့ ကော့ကော့ကြီး ဖြဲဟဖွင့်ခံပေးထားသလိုဖြစ်နေရာ လိုးသူရော အလိုးခံသူအနေနှင့်ပါ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အကျိုးများလှပြီး ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝရရှိစေသောနည်း ဖြစ်မည်မှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ ကျိန်းသေပင်တည်း။

မနှင်းအေးလည်း သူ့လုပ်ငန်းကိုပြန်စပြီး ကိုမျိုးအောင်ဖိလိုးခြင်းကြောင့် ခင်လေးနွယ်ရဲ့စောက်ပတ်ကလေးကို ပြဲပြဲလန်သွားအောင်ပင် အဝင်တစ်ချက်အထွက်တစ်ချက် ဝင်စို့ထွက်စို့နှင့် အင်အားကောင်းလှသော စပရိန်မောင်းတံကြီးတစ်ခုလုံး အင်ဂျင်ထဲကို အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်တိုးဝင်နေဘိသကဲ့သို့ ဆုပ်လိုက်တက်လိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေသော မျက်စိပသာဒရှိလှသည့် မြင်ကွင်းကို အထူးပင် ငေးမောအားကျကာ အာရုံထဲစွဲနေအောင် မြင်ယောင်ခံစားရင်း သူတို့နှစ်ဦး စိတ်ရှိတိုင်းလိုး၍ မပြီးမချင်း မိမိကိုယ်တိုင်လည်း နောက်ထပ် နှစ်လီတိုင်တိုင် ဆက်လက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ တဖြောဖြောပန်းထွက်လာသည်အထိ အသည်းအသန် တစ်ကိုယ်ရည် ပွတ်ဆွနှိုက်ကလိကာ ကာမအာသာဖြေဖျောက်ရင်းဖြင့် အခန်းထဲမှနှစ်ယောက်ရော သူမကိုယ်တိုင်ကပါ မိမိတို့နေရာမှာပင် မလှုပ်မယှက် နုံးချိ ငြိမ်သက်သွားသည့်တိုင်အောင် ရှားပါးထူးကဲလွန်းလှသည့် ကာမဂုဏ်စည်းစိမ် အရသာထူးကြီးကို အသီးသီး အသကအသက တရှိုက်မက်မက်ပင် ခံစားရရှိသွားကြရတော့၏။

ပွဲလည်းပြီးပြီမို့ မနှင်းအေး တိတ်တိတ်ကလေး အိမ်ပေါက်ဝကနေ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ မကြာမီ ခင်လေးနွယ်လည်း သနပ်ခါးဘဲကြား ကလေး လိမ်းရင်း ဆံပင်ကိုကပိုကယိုထုံးဖွဲ့ကာ အိမ်နေတီရှပ်အင်္ကျီအဟောင်းကလေးနှင့် ထမီတိုတိုဝတ်ပြီး အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့ကာ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့စာအတွက် ဆိုင်မှာလိုအပ်သည့် အမြည်းဟင်းလျာများကို အတူတကွ စီမံချက်ပြုတ် ကြော်လှော်နေကြရင်း စကားတပြောပြောနှင့် ရှိကြလေသည်။ မနှင်းအေး တုံးတစ်လှီးပေးသမျှ အသားများကို ဆီဆားနနွင်းနယ်ဖတ်ကာ ဒယ်အိုးတစ်လုံးထဲမှာ ဆီသတ်နှပ်နေရင်းက ခင်လေးနွယ် သူမကို ရုတ်တရက် ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမပါ မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“မနှင်း မှန်မှန်ပြော နွယ်မေးမယ်”

“ဘာလဲ နွယ် အလန့်ထညက်နဲ့”

“ညက မနှင်းပြန်သွားတာ အိမ်ကို ဖြောင့်ဖြောင့်မှရောက်ရဲ့လား ဟင် ပြောစမ်း”

“အို ရောက် ရောက်ပါတယ် နွယ် ဘာဖြစ်လို့ ”

“သိဘူးလေ ဦးတရုတ်နဲ့တစ်ယောက် အရှေ့ကင်းတဲကနေ မနှင်းနောက်ကို ထလိုက်သွားတာ ကျွန်မ မြင်သလားလို့ ”

“မဟုတ်ကဟုတ်က နွယ်ရယ် အဟင်းဟင်း ဟင်း ”

“နွယ့်ကို မပတ်နဲ့နော် ဒါမျိုးတော့ နွယ် အံတိုနေပြီ”

“အို ဘုရားစူးရစေ့ ဟင့်ဟင့် ”

မနှင်းအေး တကယ်ပဲ အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားသည်။ အသားလှီးပြီး၍ ပေကျံနေသောလက်ကိုရေဆေးကြောကာ နောက်ထပ် ဟင်းအနှစ်လုပ်ဖို့အတွက် ငရုတ်ကြက်သွန်အဖြူအနီ အခွံခွာပြီး ငရုတ်ဆုံထဲထည့်ထောင်းမလို့ ဟန်ပြင်နေသော သူမလက်တွေ လေထဲမှာ တို့လို့တန်းလန်း ရပ်တန့်လို့သွားရသည်အထိပင်။ ခင်လေးနွယ် ဆက်ပြောသည်။

“ဦးတရုတ်ကိုယ်တိုင် ပြောတာနော် နွယ့်နားနဲ့ဆတ်ဆတ် ကြားပြီးသား ”

“အို သူက လူရှုပ်ကြီးကို … နွယ် ဘာ ဘာတွေကြားမိလို့လဲ ”

“ဟင်း ပြောရမလား … ဒီ ဖာဂေါင်းကြီးအကြောင်း ”

“ပြောကြည့်လေ နွယ် … မနှင်း …ဟို ဟို ဘာမှတော့ မပတ်သက်ဘူးနော် ”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးကို မျက်စောင်းကြီးထိုးပြီး မျက်နှာကလေး မဲ့ရွဲ့ပြလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမအနားကပ်ကာ အိမ်ပေါ်ကလူ မကြားအောင် ခပ်အုပ်အုပ်လေသံနှင့် …

“ဟင်း မသိရင်အခက် …နွယ်မပြောချင်လို့ …။ အခုလည်း စကားအဖြစ် ပြောတာပါ။ နွယ့်မှာလည်း ကိုယ့်အကြောင်းနဲ့ကိုယ် မနှင်းလည်း အသိပဲ။ မနှင်းကို နွယ် ဆူနေတာ မဟုတ်ဘူးနော်”

ဆိုပြီး စကားပလ္လင်ခံလိုက်ရင်း …

“မနှင်းနဲ့သူ လေးငါးခါ မကတော့ဘူး ဆို …။ သူကိုယ်တိုင် မနှင်းအိုးကြီးကို ဖွင့်တာလို့ ပြောတယ်။ တစ်ခုလပ်ပေမယ့် အောက်ပေးတော့ အလွန်ကောင်းသတဲ့ … လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲလည်းရှိတယ်။ တချို့ညတွေ အိမ်တောင်ပြန်မရောက်ဘူးဆို …။ သူ့လူရင်းတစ်ယောက်နဲ့ သောက်ရင်း ပြောတာလေ နွယ်ကိုယ်တိုင် အမြည်းချပေးရင်း နားနဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားတာနော်”

“ဒါ ဒါ က တော့ … ”

မနှင်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ စကားလုံးရှာမရဟန်နှင့် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသည်။

“ဘယ်သူ့ပြောလဲ သိလား ”

“ဘယ်သူလဲ ပြောပါဦး နွယ်ရယ် ”

“ကိုနောင်လေ ကိုနောင် နွယ့်ကို သူကိုယ်တိုင်ပြောပြတာ။ နွယ်လည်း ဘေးကနေပြီး ကြားသင့်သလောက် ကြားတာပဲ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီးကို ပြောနေတာ …။ ကိုနောင်ရော သူနဲ့ပါမလားတဲ့ ဆွယ်လိုက်သေးတယ် ”

“အို ဒုက် ဒုက္ခပါပဲ နော် … ဒီလူကြီး ပါးစပ်သရမ်းလွန်းလိုက်တာ ဟင်းးး ငါ့နှယ် … ”

မနှင်းတစ်ယောက် ချက်ကျလက်ကျပြောလိုက်သော ခင်လေးနွယ်စကားကြောင့် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဖြစ်ကာ လဒမှိုင်မှိုင်သွားရသည်။

“ဘာ အခုမှ ဒုက္ခလဲ လုပ်တုန်းက လုပ်ပြီးတော့။ မနှင်း ကဲပြော ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား ကိုနောင့်ကိုပါ သက်သေခေါ်လိုက်ရမလား”

“အမယ်လေး ရှစ်ကြီခိုးပါရဲ့ နွယ်ရယ် … မ နှင်း ရှက် ရှက် လွန်းလို့ ညည်း လူကြီးတော့ ပြန်မပြောလိုက်ပါနဲ့ အေ ”

“ပြောမှာပဲ မရဘူး မနှင်း သူခေါ်ရင်ရော လိုက်မှာလား နွယ်ကိုယ်တိုင် ခေါ်ခိုင်းမှာနော် ”

မနှင်းအေး ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ သူမမျက်ဝန်းအိမ်မှာ မျက်ရည်များဝဲလာသည်။ တကယ်တော့ မနှင်းအေးတစ်ယောက် ဆိုင်ရှင်ခင်လေးနွယ်နှင့် ကိုနောင်ဆိုသူတို့ရဲ့ နီးစပ်ပတ်သက်မှုကို မသိမဟုတ်။ သူမအနေနှင့် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးနှင့် အနီးကပ်နေလာသူဖြစ်၍ အခြေအနေကို ကောင်းကောင်းကြီး ရိပ်စားမိပြီးလည်း ဖြစ်ပါသည်။ ကိုမျိုးအောင် တစ်ယောက်တည်းသာ အိမ်မှာနေပေမယ့် မသိတာ။ တချို့ဒီဆိုင်လာနေသော ကာလသားတွေထဲကတောင်မှ ခင်လေးနွယ်တို့အဖြစ်ကို ရိပ်မိသူတွေ ရိပ်မိကြသည်။ ပါးစပ်အရသာခံပြီး ပြောဆိုစရာဖြစ်ခဲ့သည်။

ယခုလို သူမပါးစပ်ကနေ ဤကိစ္စကို ကိုယ်တိုင် ထုတ်ဖော်ပြောကြားလာသည့်အခါတွင်မူ ခင်လေးနွယ်သူ့အကြောင်းကိုသူ ဝန်ခံပြီးဖြစ်သွားသလို မနှင်းအေးရဲ့အကြောင်းကိုလည်း မြွေမြွေချင်းခြေမြင် ဆိုဘိသကဲ့သို့ သူမကိုယ်တိုင် အပ်ကျတာကအစ အဘယ်မျှအထိ ထဲထဲဝင်ဝင်သိပြီးဖြစ်ကြောင်းကို အတိအလင်း ထုတ်ပြောလိုက်သလိုပင် ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်လုံးမှာ လူမသိသူမသိ အပြစ်အနာအဆာတွေ ကိုယ်စီနှင့်မို့ သူမသာကိုယ်အသုဘ အဖြစ်မျိုးလို့တောင် ဆိုဖွယ်ရာ ရှိနေပေတော့သည်။

ခင်လေးနွယ် သူမအရှေ့မှာ ရုတ်ခြည်းငိုင်ကျသွားသည့် မနှင်းအေးပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ ပုခုံးကို သူမလက်ကလေးနှင့် တစ်ချက်ဖျစ်ညှစ် လိုက်ရင်းက …

“ကဲ ထ နွယ့်နောက် ခဏလိုက်ခဲ့ မနှင်း …။ နှစ်ယောက်တည်း အေးဆေး စကားပြောချင်လို့။ ဒီဟာတွေ အဖုံးဖုံးပြီး ခဏပစ်ထားလိုက်။ နောက် ပြန်လာမှ ဆက်လုပ်ကြမယ်”

မနှင်းအေးကိုယ်လုံးလေးကို အသာဆွဲထူခေါ်လာခဲ့လိုက်ကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်တွင်ရှိသည့် ခန်းဆီးလိုက်ကာလေး ကာရံထားသော နားနေခန်းသဘောမျိုးလုပ်ထားသည့် တစ်ယောက်အိပ်ကွပ်ပျစ်ကလေးဆီ လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ကွပ်ပျစ်ပေါ် နှစ်ဦးသား ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ထိုင်မိကြရာက ခင်လေးနွယ်ကနေ စတင်ပြီး …

“ကဲ မနှင်း ပြောပါဦး။ မနှင်းရော နွယ်ရော မိန်းမသားချင်း နောက်ဆို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ခရစေ့တွင်းကျ မချွင်းမချန်ပြောမှဖြစ်တော့မယ်။ နွယ့်ကိစ္စရော မနှင်းသိချင်မှာပဲ မဟုတ်လား”

“အင်း သိချင်တာပေါ့ နွယ်ရယ် ”

“နွယ် ပြောပါ့မယ်။ နွယ် ကိုနောင်နဲ့ ဘယ်ကနေဘယ်လို စဖြစ်တယ်။ နေ့တိုင်း ဘယ်မှာတွေ့ကြတယ်။ ပြီးတော့ ဒီအခြေအနေအထိ ရောက်လာတာ လူကြောင့်လား ငွေကြောင့်လား သူ့ဟိုဟာကြီးတာကြောင့်လား … သူနဲ့ တစ်ခါတွေ့ရင် ဘယ်နှစ်ချီလုပ်တယ် ဆိုတာကအစ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းပဲ မဟုတ်လား။ မနှင်းကို နွယ် အသေအချာ ပြောပြမှ ဖြစ်မှာပေါ့။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်း ဘာလုပ် ဘာကိုင်ရမလဲဆိုတာ အကြံပေးနိုင်ကြရင် ပိုမကောင်းဘူးလား မနှင်းရယ် ”

ကြောင်းကျိုးညီညွတ်မှုရှိသော သူမစကားကြောင့် မနှင်းအေးလည်း သူမခေါင်းလေးကို အသာအယာပင် ညိတ်ပြလိုက်ရတော့သည်။

“နွယ် အခုလို ပြောတော့ မနှင်း စိတ်ထဲမှာလည်း သံသယရှင်းသွားပါပြီ။ တို့မိန်းမသားချင်းကိစ္စမို့ မနှင်း အားလုံး အကုန်ပြောပြပါ့မယ်။ လာ နွယ် ဒီအနားတိုးပါ”

“အမယ်လေး တိုးပါ့မယ်တဲ့တော် ဒီအခန်းက လုံတယ် မနှင်းပြောသာပြော။ နွယ် မနှင်းကို ဟောဒီလို အသေအချာဖက်ပြီး နာထောင်မယ်။ နွယ် သိချင်လို့ ပြန်မေးတာရှိရင်လည်း ဘာမှထိန်ချန်မထားနဲ့ နော်။ မနှင်း ဖြေကိုဖြေရမယ် ဒါပဲ ဟင်းဟင်း ”

“ဖြေပါ့မယ် နွယ်ရယ် နွယ်သိချင်တာမေး အတိုင်းအထွာကအစ မနှင်း အကုန်ပြောပြပါ့မယ် ဟင်း ဟင်း ကိုင်း မှတ်ပလား”

“ခိခိ ခစ်ခစ်ခစ် အဟင့် ဟင်း ဟင်း ”

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ တိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီး ရယ်လိုက်သံက အခန်းကလေးထဲမှာ ပျံ့လွင့်ထွက်ပေါ်လို့လာလေသည်။

…………………………………………………….

⭐အခန်း ( ၅ )⭐

အမှန်ကတော့ ငွေကသာ အစစရာရာကို အဆုံးအဖြတ်ပေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ မနှင်းအေး၏အဖြစ်ကို စေ့စေ့တွေးကြည့်လျှင် သွေးသားဆန္ဒဆိုတာက သပ်သပ် ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုပြဿနာက သပ်သပ်စီခွဲ၍ ပြောရမည်ဖြစ်သည်။ မနှင်းအေးသည် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် တစ်ခုလပ်မဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသူဖြစ်သည့်တိုင်အောင် အကျင့်စာရိတ္တအားဖြင့် ယုတ်ညံ့သိမ်ဖျင်းသော လော်လီဖောက်ပြားတတ်သည့် မိန်းမဆိုးစာရင်းဝင် တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါချေ။ လူတိုင်းမှာ အသွေးအသား ရာဂဆန္ဒနှင့်မကင်း ဟုဆိုသော်ငြားလည်း အသေအချာ ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျ ဆန်းစစ်ကြည့်မည်ဆိုပါက သူမရုပ်သူမရည်နှင့် ဖွံ့ထွားကျစ်လျစ် တောင့်တင်းအချိုးကျသည့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံ အချိုးအစားများအရ ဦးတရုတ်ကဲ့သို့သော ရပ်ကွက်က အော့ကြောလန် သည့် သက်ကျားအိုအရွယ် လူမသမာကြီးတစ်ယောက်နှင့် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ မဟုတ်မဟတ်ကိစ္စ ဖြစ်လောက်စရာ အကြောင်းတော့ မရှိချေ။ အသက်ငယ်ငယ်ချောချော တောင့်တောင့်တင်းတင်း လုလင်ပျိုလေးတွေ အများကြီး သူမအတွက် တန်းစီနေပြီးသားပဲ ဖြစ်သည်။ ကြိုက်တဲ့သူ ခေါင်းခေါက်ယူနိုင်သည့် အနေအထားမျိုးရှိပါသည်။

ဆိုလိုတာက ငွေကြေးသာမပြည့်စုံပေမယ့် အနေအေးအေး ရိုးရှင်းစွာ အသက်မွေးနေထိုင်ပြီး ချောမောတောင့်တင်းပြေပြစ်လှသည့် သူမ၏ ရုပ်အဆင်းအင်္ဂါရပ်နှင့် လျော်ညီသည့် လုလင်ပျိုတစ်ဦးတစ်ယောက် မျှလောက်ကို မိန်းမသားတို့၏ မွေးရာပါပညာဟုဆိုအပ်သော မာယာအတတ်ကို အသုံးပြုပြီး ပုံမှန်အထာကလေး အသာပြလိုက်ရုံနှင့်ပင် တစ်သက်စာ ကုန်းရုန်းရှာဖွေထမ်းပိုးကျွေးမည့် သူကောင့်သား တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ကတော့ဖြင့် သူမ၏ ဖူးစာဖက်အနေနှင့် သေချာပေါက်ပေါ်ထွန်းလာမှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ အထုပ်အခြေ မရှိပေမယ့် ရုပ်ရည်ရှိပြီး အောက်ခြေခိုင်ခိုင် အိမ်ထောင်မှုနိုင်နင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ သူမကို မျက်စိကျသူ လူကြီး လူငယ် လူလတ်ပိုင်းတွေ တော်တော်များများ သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီး ရှိနေပါသည်။

သို့စဉ်လျက် မနှင်းအေး ရေလိုက်လွဲကာ လမ်းကြောင်းအလိုက်မှားပြီး မသူတော်တစ်ယောက်နှင့်မှ တွေ့ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ခဲ့မိသည်။ မိခင်နှင့်ညီမဖြစ်သူတို့ နှစ်ယောက်သာ အဓိက ရှာဖွေလုပ်ကိုင်နေရသည့် အိမ်ထောင်စုတစ်ခုမှာ ဘယ်လောက်ပဲ အပင်ပန်းခံပြီး နဖူးကချွေးမြေကျသည်အထိ ကြိုးစားလုပ်ကိုင်နိုင်သည် ဆိုစေဦးတော့ သူမတို့ သားအမိနှစ်ယောက်အပါအဝင် မိသားစုဝင် လေးယောက် နေ့ဖို့ညစာအလျင်မီအောင် စားနိုင်ဖို့ကြတော့ သူတို့ရဲ့ ရှိစုမဲ့စုအင်အားလောက်မျှနှင့် မတတ်နိုင်တာ အမှန်ပင်။

သူမယောက်ျားရှိစဉ်အခါက ပေးကမ်းစွန့်ကြဲနိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခုလို အိမ်ထောင်ရေးကံအကြောင်းမလှ၍ လင်မယားကွဲကြပြဲကြပြီ ဆိုကတည်းက ပျက်စီးခြင်းရဲ့လမ်းစကို မလွဲမသွေ ရောက်ရှိအောင် လမ်းစဉ်ချမှတ်ဖော်ဆောင်ပေးခဲ့သလို ဖြစ်နေသည်ဟု မနှင်းအေး တစ်ထစ်ချယုံကြည်မိသည်။ မိမိရတတ်သမျှ တစ်ပိုင်တစ်နိုင် ဝိုင်းဝန်းကုပ်ကပ် ဖွေရှာပါသော်လည်း ဆင့်ပါးစပ်နှမ်းပက်သည့်နှယ်သာ။ ဒီနေ့ခေတ်အခါမှာ ဖြတ်လမ်းမှ မလိုက်ပြန်လျှင်လည်း လူဖြစ်ရှုံးရုံသာ ရှိပေတော့မည် ဟုတွေးပြီး ငွေဝင်လမ်းမြက်မြက်ကလေးလည်းရ မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်သော ကာမဂုဏ်လိုအင်ဆန္ဒကိုလည်း တစ်လုံးတစ်ဝတည်း ပြည့်ဝစေနိုင်မည့် လမ်းတစ်ခုကို (အခြေအနေကလည်း ပေးသည့်အခိုက်မှာ) သူမအနေနှင့် စိတ်ဆန္ဒစောစွာနှင့်ပဲ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရွေးချယ်မိခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေတော့သည်။

ဦးတရုတ်က သူမတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ နေသည်။ တပ်ကနေ ပြစ်မှုကျူးလွန်၍ ထွက်လာသူတစ်ယောက်ဟုသိရပြီး ဘယ်တပ်လဲ ဆိုတာတော့မသိ။ ထောင်တွေတန်းတွေ သုံးလေးကြိမ်မကကျဖူးခဲ့ပြီး ထောင်ထွက်ပီပီ အတတ်စုံသူဖြစ်သည်။ တပည့်တပန်း အစွယ်အပွားလည်း ပေါများသူဖြစ်ကာ မဟုတ်သည့်အလုပ်ကို အစုံလုပ်သည်။ အပေါင်းအသင်းဆန့်သလောက် အထက်ရောအောက်ရော ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေကအစ လူစုံပေါင်းနိုင်သူဖြစ်သည်။

မိခင်နှင့်ညီမဖြစ်သူ (သူမသမီး အငယ်မပါ အပါအဝင်) ဈေးမှာ ဆိုင်ဝိုင်းကူထွက်ပြီး အိမ်မှာ လူတစ်ယောက်မှ မရှိကြသည့်အခိုက်မှာ ဦးတရုတ် မနှင်းအေးထံ မကြာခဏ အလည်အပတ် လာရောက်ပြီး သူမအတွက် လက်ဆောင်တွေ ယူလာပေး ထိကပါးရိကပါးစကားတွေ လာလာပြောပြီး ရစ်သီရစ်သီ လုပ်လေ့ရှိသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် အပျိုရည်ပျက်ပြီး အိမ်ထောင်ပျက်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည့် သူမကို အညှာလွယ်သူတစ်ယောက်ဆိုပြီး ဇာတ်လမ်းထွင် ဂွင်ဆင်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီလိုနှင့် ကြာလာတော့လည်း အပျိုစင်မဟုတ်ဘဲ ဖိုနှင့်မ လိင်မှုကိစ္စ အတွေ့အကြုံအဝဝရှိသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်ကာ လင်နှင့် အလှမ်းဝေးခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည့် တစ်ခုလပ်မတစ်ယောက်ပီပီ သူမအနေနှင့် အပျော့ဆွဲဆွဲတတ်သော သူ့ပြောလုံးဆိုလုံး ညုလုံးများအောက်မှာ စိတ်ယိမ်းယိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ယစ်မူးသာယာစပြုလာရပြီး နှစ်ယောက်သား မစွန်းရင်းလည်းရှိ ကန်စွန်းခင်းလည်းငြိ ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။ သူမတို့ အိမ်မှာပဲ တစ်ခါလားနှစ်ခါလား အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ အပြင်ကို ပါလာသည်။ သူချိန်းသည့်နေရာကို မဆိုင်းမတွ လိုက်ပါလာတတ်သည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရသည်။

ခင်လေးနွယ်ထံ သူမအလုပ်ဝင်ချိန်မှာ ဦးတရုတ်ကြီးနှင့်သူမ အချစ်နယ်ကျွံမိခဲ့တာ နှစ်လနီးနီးလောက်ရှိခဲ့ပြီ။ ဦးတရုတ်ကြီးအနေနှင့် ပထမတော့ သူမကို တစ်ယောက်တည်း မောင်ပိုင်စီးပြီး နေရာမျိုးစုံမှာ နည်းမျိုးစုံစခန်းသွားခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျတော့ သူမကို သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စနှင့် အစမ်းသဘောမျိုး လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ လမ်းစရပြီးဖြစ်၍ မနှင်းအေးလည်း အတွေ့ရဲ့နောက်ကို မရှောင်သာဘဲ ဦးတရုတ်ကြီးအလိုကျ လိုက်ပါမိခဲ့သည်။ ဦးတရုတ်ကြီးက ငွေအပေးအကမ်း ရက်ရောသူလည်းဖြစ်ရာ မနှင်းအေးကို သူမအလိုအပ်ဆုံးဖြစ်သော ငွေနှင့်ကျုံးသွင်းပြီး သူအလိုရှိရာကို မရရအောင် ခိုင်းစေနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မနှင်းအေးတစ်ယောက် သူ့ကို လုံးဝမလွန်ဆန်နိုင်တော့ပြီ။ ဦးတရုတ်၏ ထားရာနေစေရာသွား ဘဝကို အလိုအလျောက် ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီ ဆိုတာ ခင်လေးနွယ် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။သူမပြောသမျှ အာရုံစိုက်နားထောင်ပြီး ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးအနားကို အသာတိုးကပ်ကာ …

“မနှင်း ပြောပါဦး ဦးတရုတ်ကြီးက ဘယ်လို၊ သူကတခြားလူတွေနဲ့ ဘယ်လိုတွေများ ကွဲပြားခြားနားမှုရှိလိမ့်မလဲ ဆိုတာ … ”

“အဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

မနှင်းအေး ခပ်ရှက်ရှက်နှင့်ပင် ရယ်လိုက်ပြီး သူမကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် မျက်လုံးကလေး ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

“သူက ထောင်ထွက်တစ်ယောက်လေ နွယ်ရယ်။ နွယ်လည်း အဲလိုလူတွေအကြောင်း နည်းနည်းပါးပါး ကြားဖူးနားဝတော့ ရှိမှာပဲပေါ့ ”

“အင်း ပြောပါဦး မနှင်းရယ်။ သူ့ဟာကြီးက မတန်တဆ အော်လန်ပြဲဒစ်ကြီးဖြစ်နေမလား။ နွယ်တော့ သွေးရိုးသားရိုးလို့ကိုမထင်ဘူး။ မနှင်းလိုမိန်းမကိုတောင် ဒီလောက်အထိ စွဲနေအောင် လုပ်ထားနိုင်တဲ့ဥစ္စာ ဟီးဟီး ”

ခင်လေးနွယ် မရမက စကားနှိုက်သည်။

“ညည်း ဒီလောက်သိချင်ရင် ပြောပြမယ်။ သူ့လီးက တော်ရုံ စောက်ပတ်ကွဲအောင် လိုးနိုင်တဲ့လီး။ ရေယက်တို့ ဂေါ်လီတို့ ဆိုတာလည်း ထောင်မှာနေကတည်းက လုပ်ခဲ့ ထည့်ခဲ့တာတဲ့။ လေးငါးခြောက်လုံးမကဘူး လဒစ်သားရေကြီးကိုလည်း အနောက်လှန်ပြီး ငါးပါးဟက်လို လိပ်တင်ထားတာ။ လီးက ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ ခေါင်းကြီးထိပ်ကြီး သာမန်လူထက် သုံးဆလောက် ပိုကြီးနေတယ်”

မနှင်းအေးက ပြောရုံနှင့် အားမရသေးဘဲ သူမလက်ညှိုးလက်မနှစ်ခုကိုပါ ဝိုင်းပြီး အမူအယာလုပ်ပြလိုက်သေးသည်။

“ဟင် ဒါဖြင့် ကိုနောင့်ထက်တောင် ကြီးမလားဘဲ အစ်မနှင်းရော ဘာ ဘာမှ မခံစားရဘူးလား ”

“ညည်းဆိုရင်ကော မိနွယ် ငါ ခံရတာမှ နှစ်ပတ်လောက်ကို အိပ်ရာကမထနိုင်တာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အနားသားတွေ ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်တာပဲ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

“ဘယ်မလဲ ပြကြည့်ရမယ် ”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးရဲ့ပေါင်ကြားကို သူမလက်ကလေးနှင့်နှိုက်စမ်းပြီး စောက်ဖုတ်ကိုကိုင်သည်။

“တကယ်ကြည့်မလား ဟင်း ဟင်း ”

“ပြဆို ဘယ်သူမှမရှိဘူး အစ်မနဲ့နွယ် နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ”

“တော်တော်ကြာ အမြည်းအတွက် ချက်ပြုတ်ဖို့ မမီဘဲနေမယ် ဟင်း ဟင်း”

“ရတယ် ပဲခြမ်းကြော်နဲ့ သံပုရာသီးလေးညှစ်ပြီး ပဲလက်သုပ်လုပ်မြည်းကြပစေ ဟင်းဟင်းဟင်း။ အခုကိစ္စက အဲဒါတွေထက် အရေးကြီးတယ်”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းထမီကို မရမကဆွဲချွတ်လိုက်၍ သူမခါးမှထမီကလေးက ပေါင်လယ်လောက်အထိ လျှောကျွတ်ကျသွားရသည်။ မနှင်းအေးစောက်ပတ်က ထူထပ်သိပ်သည်းလှသော စောက်ပတ်အမွေးအမြှင်တွေကြားကနေ ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လို့လာသည်။ အမွေး တကယ်သန်သူဖြစ်သည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း စောက်မွေးသန်သူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ရာ သူမစောက်မွေးတွေက ဆီးခုံအစပ်နားကနေ ချက်အနားလောက်ရောက်သည်အထိ ခပ်ရေးရေးပေါက်နေသူဖြစ်သည်။ မနှင်းအေးလည်း မထူးဘူးဆိုပြီး ထမီကိုခြေကန်ချွတ်လိုက်ရာ တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသည်။ ထမီကျွတ်သွားရုံနှင့်အားမရသေးဘဲ မနှင်းအေးလည်း သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီနှင့်ဘရာစီယာကိုပါ ဆက်ချွတ်နေပြန်သည်။

တစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ် ဗလာကျင်း သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမက ခင်လေးနွယ်ဆီလာပြီး ခင်လေးနွယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ရာက သူမခါးလေးကိုပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကိုတပြွတ်ပြွတ်နမ်းစုပ် နို့ကိုင်ဖင်နှိုက်လုပ်ပြီးမှ ထမီကိုပါ ချွတ်ခိုင်းရာ ခင်လေးနွယ်လည်း အားကျမခံပင် …

“ရတယ် အစ်မဟာ ကျွန်မမြင်ချင်သလို ကျွန်မဟာလည်း အစ်မ တဝကြီးကြည့်နိုင်ပါတယ်။ မိန်းမချင်းပဲ အသားပဲ့ပါသွားတာမှ မဟုတ်ဘဲ”

ပြောပြီး ထမီချွတ်ပေးသည်။ ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှနေ လှန်၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီနောက်တော့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်ဟာကို တစ်ယောက် နှိုက်လိုက်ကိုင်လိုက် စမ်းလိုက်လုပ်နေရာက စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန် ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေမိကြပြန်ပါသည်။

တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်သိပြီးဖြစ်၍လည်း ရှက်စိတ်မရှိကြတော့။ မနှင်အေးရောသူမပါ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီတွေ မရှိကြတော့တာမို့ နှစ်ယောက်သား ပကတိအနေအထားအတိုင်းပင် ကိုယ်လုံးချင်း နီးစပ်ပူးကပ်သွားကြရာက အပြန်အလှန် နို့ကိုင် ဖင်ကိုင် နှုတ်ခမ်းချင်း မခွာစတမ်း နမ်းကြစုပ်ကြနှင့် အတန်ကြာအောင် အတွေ့အရသာထဲ မျောပါနေမိကြသည်။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်က အသက်ချင်းလေးငါးနှစ်မက ကွာသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် အလုံးအထည်ချင်း သိပ်တော့ မကွာလှချေ။ နှစ်ယောက်လုံး တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုး၍ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ် ပြေပျစ်ကျနလှပသူတွေချည်း ဖြစ်သည်။

“နွယ့်လူအကြောင်းလည်း မနှင်းကိုပြောဦးနော်။ ဘာလုပ်တယ် ဘာကိုင်တယ်ဆိုတာကအစ ပြော”

ခင်လေးနွယ် ပြောပြသည်။ ညက ကိုနောင်နှင့် ဆိုင်ဘေးအဖီအောက်မှာ အပြန်အလှန်ဆွဲကြတာတွေပါ ထည့်ပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။ မနှင်း စိတ်ဝင်တစားနားထောင်သည်။ စိတ်ပါလက်ပါ ရှိနေပုံလည်း ရပါသည်။

စကားပြောရင်း ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့နေကြရာက တစ်ယောက်က နို့နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ ဖျစ်ပေးနယ်ပေးရင်း ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း ပေါင်ကြားထဲကို လျှိုနှိုက်၍ လက်ကိုတဆတ်ဆတ် ထိတွေ့လှုပ်ဆွပေးနေလေရာအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး စိတ်ဇောအဟုန်များ ထကြွ ထက်သန်လာကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အင်္ဂါဇပ် အသီးသီးဆီမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်ကလေးများ စိမ့်ယိုထွက်လာကြလေသည်။

“မနှင်း ကျွန်မ သူနဲ့ တစ်ခါလောက် ဆုံချင်တယ် ဖြစ်မလား ”

မနှင်းအေး အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဆိုင်ရှင်လည်းဖြစ် လင်ရှိမယားတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သော ခင်လေးနွယ်ပါးစပ်မှ ဒီလိုစကားမျိုး ထွက်လာလိမ့်မည်လို့ သူမ တစ်ခါမှ ယောင်လို့တောင် မတွေးမိခဲ့ပါချေ။

“အိုး တ တကယ်လား နွယ်။ မဟုတ်က ဟုတ်က ပြောနေ ”

“ဟင်း မနှင်း တကယ်မထင်ဘူးမို့လား …။ နေဦး ပွတ်ပါ မနှင်းရဲ့ နွယ့်ဟာလေးကို ကြမ်းကြမ်းပွတ်ပေး အ အ အဲလို ပွတ်ရင်း ပြောတာ ပိုမိုက်တယ်။ နွယ်လည်း မနှင်းစောက်ပတ် ပွတ်ပေးမယ်။ ယက်လည်း ယက်ပေးမယ်။ မနှင်းကို အားရအောင် မှုတ်ပေးချင်တယ်”

“ဟင်း ဟင်း နွယ်လေးသဘောပါကွယ် အဟင်း ဟင်း ကြံကြီးစီရာ နွယ်ရယ် ဒီနေ့မှ ဘာစိတ်များပေါက်နေသလဲ မသိဘူး ခိခိခိ ”

လူချင်း လုံးထွေးသွားရာကနေ ခင်လေးနွယ် သူမခံစားချက်တွေကို မနှင်းကို အကုန်ရင်ဖွင့်လိုက်သည်။

“တကယ်နော် အစ်မ။ ကြည့်နေ အစ်မပြောမပေးလည်း နွယ် သူ့ကို ဘယ်သူမှမသိအောင် တိတ်တိတ်ကလေး ဝင်လုံးဖို့အထိ စဉ်းစားထားပြီးသား။ နွယ် ရေလိုတယ်။ အခု မ မနှင်းဆီက သူ့အကြောင်းသိလိုက်ရတော့ ကိုယ်တိုင်လည်း တွေ့ချင်စိတ်ပြင်းပြလာတယ်။ အဲ့လို ကောင်ကြီးနဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတာ ကြာပြီ ”

“အိုကွယ် ပြောမနေနဲ့တော့ သူမို့လို့ လိုးလိုက်ရင်များ ကိုယ့်ပိပိထဲကို ပစ်စတင်ကြီးတစ်ချောင်းနဲ့ တအားဝင်မွှေ့နေသလား အောက်မေ့ရတာ။ ဂေါ်လီလီးပါဆိုမှ စွဲကိုစွဲတယ်။ သူ့အကောင်တွေ နှစ်ယောက်သုံးယောက် တစ်ခါခေါ်လာတာလည်း သူ့လိုပဲ လီးမှာ ဂေါ်လီထည့်တာတို့ ခွဲထားစိပ်ထားတာ ကြီးဆေးထိုးတာဘာညာပေါ့ အမျိုးစုံအောင် လုပ်ထားတော့ မနှင်းမှာ တစ်နေ့လုံးတစ်ညလုံး သေလုမျောပါး မျော့နေအောင်ကို အလိုးခံရတာ နွယ်ရဲ့ … ဟင်းဟင်း …။ ဒါ အခုမှ မနှင်း နွယ့်ကို ကိုယ့်ညီမအရင်းလေးတစ်ယောက်လို ချစ်လွန်းလို့ ပြောပြရတာပါ”

“အ အား မနှင်းရယ် မိုက်လိုက်တာနော် ဆက်ပြော ဒါဆို မနှင်း သူတို့ဆီက အခကြေးတော့ မြက်မြက်ကလေးရမှာပေါ့ ဦးတရုတ်ကြီး မပေးဘူးလား ”

“ပေးတယ် ပေးလို့လည်း မနှင်းလည်း အရဲစွန့်ပြီးခံတာလေ။ တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်နဲ့တင် အော့ကြောလန်ပါတယ်ကွယ်။ လူတွေရော လီးကြီးတွေရော သရမ်းလိုက်ကြတာ အစ်မပြောရင် မိနွယ် ယုံမှာတောင်မဟုတ်ဘူး”

“အိုး ဆက်ပြော ဆက်ပြော နားထောင်လို့မဝဘူး မနှင်း … လာ နွယ့်ပေါင်ကြားထဲလည်း ဝင်ပေးပါဦး … နွယ် … မ ရ မ ရတော့ဘူး … မနှင်း ပြီးရင် … အဲဒီဟာ အစအဆုံး ဆက်ပြောရမှာနော်။ ခု ခုတော့ နွယ်နဲ့မနှင်း အပြိုင်စုပ်ကြယက်ကြမယ် …။ မနှင်း နွယ့်စောက်ပတ်ကို တအားဖြဲပြီးတော့သာ မှုတ်ပေး။ နွယ်လည်း အပေါ်ကနေ ဒီလို … ဒီလို အဟင့် ဟင့် ဟင့် … ”

“အို အို အို နွယ် နွယ် ရယ် စစ်စတီနိုင်းကြီးပါလား ဟင့်ဟင့် …တတ်လည်း တတ်နိုင်လိုက်တာကွယ် အဟင့် ဟင့် ဟင့် အင့် အင့် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အ ထိ ထိတယ် အစ်မရဲ့ စုပ်ပါ အစိကလေး နာနာစုပ် အပေါက်ထဲကို တအားနှိုက်ဆောင့်ပေး နွယ် အစ်မပြောတာ ကြားရရုံနဲ့တင် အရည်တွေ အ အရမ်း ပဲ ရွှဲလွန်းနေပြီကွာ အစ်မရော ရွှဲနေပြီလားလို့ ကြည့်စမ်းမယ် မှန်း …”

“အို တော် ရွှဲ ရွှဲ ပါဘူး အင်း ဟင့်ဟင့် ”

“ဟင် ဘာ မရွှဲရမှာလဲ စိမ့်နေလိုက်တာများ ပက်ကြားအက်လေးထဲက အရည်တောင်ကျန်သေးရဲ့လားမသိဘူး အဟင်းအဟင်း ဟင်း ကဲကွာ ဒီတစ်ခါဖြင့် တွေ့ကြပြီပေါ့ ”

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးရဲ့ခြေရင်းဖက်ဆီ မျက်နှာမူပြီး အပေါ်စီးကနေ ပြောင်းပြန်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာ မနှင်းအေးမျက်နှာပေါ်ကို သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အပေါ်မှ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဖိအုပ်မိသွားသကဲ့သို့ဖြစ်သွားရပြီး သူမဦးခေါင်းပိုင်းတစ်ခုလုံးလည်း မနှင်းအေးရဲ့ ပေါင်ကြားခွဆုံရှိရာဆီ ကျကျနနအပ်မိသွားသည်။

ခင်လေးနွယ်နှုတ်ခမ်းများက မနှင်းအေးရဲ့စောက်ပတ်ကို အပီကုန်းစုပ် နမ်းလိုက် ချိန်မှာပင် မနှင်းအေးလည်း အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်တစ်ပြုံလုံးကို အမွေးအမြှင်တွေဖယ်ရှားကာ သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ထိုးဟပ်၍ စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သား သူ့စောက်ပတ်ကိုမှုတ် သူ့အဖုတ်ကိုယ်ယက်နှင့် အသီးသီးအလုပ်ဖြစ်သွားကာ နောက်ထပ် စကားဟဟပင် မပြောနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်သွားကြလေသည်။

“အ ယက် ယက် ယက်ပေး မမ နှင်း အ အိ အိ ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း ဟင်း”

“နွယ်လေးလည်း ယက် မြန်မြန် မမစောက်ဖုတ် ယားလွန်းနေပြီ အ အိအိ မထိတထိမလုပ်နဲ့တော့ ဆောင့် လက်သုံးချောင်းပူးပြီး ဆောင့်ပေး လိုးပေး ကြမ်းကြမ်း လိုး”

“လိုးမယ် မနှင်းကို လိုးပေးမယ် အ အင့်အင့် ဟင့် ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် မနှင်း လည်း ဆောင့် လုပ်ပါ မြန်မြန် သွင်သွက်လေးလုပ် အ အိ ထိ ထိတယ် အ အ အင့် အင်းးး”

စောက်မွေးထူပြော နက်မှောင်နေသည့် မနှင်းအေးစောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ဖတ်ကနဲဖတ်ကနဲ လက်ဖဝါးကလေး နှင့်နာနာလေးနှက်ရင်း ခုံညင်းဖားတစ်ကောင်ကဲ့သို့ မို့မောက်ဖောင်းကြွလာသော ဆီးခုံကြီးအောက်ဖက်ရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းရဲ့အခြေ၌ရှိသည့် တွင်းချိုင့်ကလေးထဲကို သူမလက်ညှိုးလက်ခလယ် လက်သူကြွယ်သုံးချောင်းပူးကာ ခပ်ရဲရဲပင် တဆတ်ဆတ်ထိုးနှိုက် ဆောင့်သွင်း ပေးနေလေသည်။

အရည်တွေ ရွှဲအိုင်ကာ ချွဲကျိကျိဖြစ်နေတာမို့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှိုက်ဆောင့်ပေးခြင်းက ရှောရှောရှူရှုဖြစ်ကာ တွင်းချိုင့်ကလေးထဲကို မြန်ဆန်ထိရောက်စွာ အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပေးနိုင်လာပြီး မနှင်းကလည်း သူမစောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ချပ်ကို ဖွင့်လှစ်ဖြဲဟလျက် အတွင်းသားပတ်ပတ်လည်တစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေယက်ဆွပေးလိုက် အစိကလေ းစုပ်စုပ်ပြီး သွားနှင့်မနာကျင်အောင် ကိုက်ငုံ လှုပ်ယမ်းပေးလိုက်လုပ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လက်နှင့်အပြတ်ထိုးမွှေကာ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းဖြစ်ပြီး မနေနိုင်အောင်ကော့ပျံလူးခါနေပါတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား ဖီးလ်တွေစွတ်တက်ပြီး သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲကာ စိတ်ရှိနွှဲလိုက်ကြရာက မိနစ်လေးဆယ်ကျော်လောက်ကြာတော့မှ သူမတို့ နှစ်ဦးစလုံးလှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာကြသလို စောက်ပတ်နှစ်ခုလုံးဆီမှလည်း စောက်ရည်တွေ တဖြန်းဖြန်း သွန်ထွက်ကျဆင်း လာရပြီးနောက် လှုပ်ရှားမှုတွေပါ တဖြည်းဖြည်းငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

……………………………………………………..

⭐အခန်း ( ၆ )⭐

ခင်လေးနွယ်တို့နှစ်ယောက် အခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ကြိမ်တိတိချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အတွေ့အကြုံချင်း ဖလှယ်မိကြသလို ရမ္မက်ကြွစရာတွေ အဖြစ်တွေ ပြန်ပြောင်းပြောလိုက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန်ခွစီးပြီး ပေါင်ချင်းပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက် ကိုင်လိုက်နှင့် ချစ်ရည်လူးကြရင်း အချိန်တော်တော်ကလေး ကြာမြင့်သွားရသည်။ စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ လုပ်ချင်ရာလုပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား မောမောပန်းပန်း ချွေးတစ်လုံးလုံးနှင့် ဖြစ်နေခဲ့ကြပြီ။

“ကိုင်း နွယ်ရေ အလုပ်ပြန်စရအောင်။ မကြာခင် ဖောက်သည်တွေရောက်တော့မှာ။ ကိုမျိုးအောင်တောင် သူ့ဖာသာသူ ဝိုင်းစဖွင့်နေလောက်ပြီ ထင်တယ် ”

“သူ့ဖာသာ သောက်ချင်သလောက်သောက် နွယ်တော့ ထည့်မငှဲ့ပေးနိုင်ပါဘူး။ ဒီလောက်တောင် မိန်းမထက် အရက်ကိုမက်နေမှတော့ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်အကြိုက်လုပ်ရမှာပဲ ”

ခင်လေးနွယ်ပြောလိုက်ရင်း …

“မနှင်းကို နွယ် ရင်ဖွင့်စရာတွေ အများကြီးရှိသေးတယ် ”

ဆိုပြီး လမ်းထိပ်ရှိ (သီတာစတိုး)ဆိုင်ကနေ ဆိုင်ပစ္စည်းဝယ်ရန် အကြွေးစယူမိရာက တစ်စတစ်စနှင့် သူမလက်လွန်ပြီး ငွေတွေ နင်းကန် ချေးမိရင်း လောလောဆယ် ပြန်အဆပ်ခက်နေရပုံတွေ ငွေတိုး မှန်မှန်သွင်းဖို့ဝေးစွ။ ဆိုင်ခင်းဖို့နှင့် သူမအလွန်ဝါသနာကြီးသော ချဲထီကြွေးတွေပါ ပေါင်းပြီး တစ်နေ့တစ်နေ့ အလျဉ်မီအောင်ပင် မနည်းကြိုးစား ရုန်းကန်နေရသည့်အကြောင်းများကို မနှင်းအေးသိအောင် နတ်သံကလေးနှော၍ အကုန်အစင် ဖွင့်ပြောပြလိုက်သည်။

“ဒါကြောင့် ပြောတာ နွယ့်မှာ ချဲကြွေးဆပ်ရမှာရော အတိုးသွင်းဖို့နဲ့ အသုံးစရိတ်တွေအတွက်ပါ ငွေကအမြဲတမ်းလိုနေတယ်။ နို့မဟုတ်ရင် ဆိုင်ပါ အရင်းပြုတ်သွားမှာ။ သူနဲ့တွေ့ပြီး စကားတွေပြောချင်တယ် ခွင်လေးဘာလေးလည်း ညှိချင်တယ်။ နွယ်ကရှင်းရှင်းပဲ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းပဲ ဖွင့်ပြောမှာ။ မနှင်း ဆိုင်မလာတာမျိုးလုပ်ပြီး နွယ် မနှင်းကို အိမ်အထိလိုက်ခေါ်မယ် ဆိုတဲ့ပုံစံနဲ့ အိမ်ကလူကို အကြာင်းပြ ထွက်လာလို့ရတယ်။ တစ်နေရာမှာ တွေ့ကြတာပေါ့။ … အခြေအနေပေးသလို နွယ်ကြည့်လှုပ်ရှားမယ်။ တစ်ခုခု ကြိုတင် အချိန်းအချက်လုပ်နိုင်ရင် ပိုတောင် အဆင်ပြေမယ်လို့ ထင်တယ်”

သူမကပြောလိုက်ရာ မနှင်းအေး တွေးတွေးဆဆနှင့် …

“အင်း ဒီလိုလုပ် … ငါ ကိုတရုတ်နဲ့ သေချာတိုင်ပင်မယ်။ သူ ညည်းကို စိတ်ဝင်စားမှာတော့ သေချာတယ် ။ သူ့လိုလူက စောက်ပတ်မရွေးဘူး ရသမျှ အကုန်လိုးမယ့်လူ။ သူ့ကိုလည်း ဒီရက်ပိုင်း ဆိုင်ကို မကြာမကြာ အလာခိုင်းရမယ်။ ကြိုလုပ် ကြိုညှိစရာရှိတာ ကြိုညှိကြတာပေါ့ ။ လူမသိဖို့သာ အရေးကြီးတာ။ ဒီကြားထဲ ဆိုင်မှာ ညည်းလူကရှိသေးတယ်။ အရင်ဆုံး သူ့ကို ပထုတ်ရဦးမယ်။ ညဖက် အချိန်ပေးနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲ”

မနှင်းအေးက ပြောသည်။ ခင်လေးနွယ်လည်း ခေါင်းလေးအသာညိတ်ပြီး …

“ကျွန်မလူ (ကိုနောင်) က လွယ်ပါတယ် …။ မနှင်းသာ ဦးတရုတ်နဲ့လှော်ပြီး သူ့ကိုတစ်ကြိမ်လောက် အခွင့်အရေးပေးလိုက်။ သူ မနှင်းနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါသွားမှာ သေချာတယ် ။ ဟင်းဟင်း နွယ်ကတော့ သူ့ရှေ့မှာလည်း ဖြစ်ရဲတယ်။ လူဆိုတာ ကိုယ့်အပိုင်းနဲ့ကိုယ်ပဲလေ။ တကယ်တမ်းကြတော့ သူက နွယ်နဲ့ ဘာမှပတ်သက်တဲ့လူမှ မဟုတ်တာ။ ရည်းစားလည်းမဟုတ် လင်သားလည်းမဟုတ်ဘူး သူပြောခွင့်မရှိပါဘူး …။ ငွေပေးလို့ နွယ့် ခန္ဓာကိုယ် သူ့ကို ပြန်ပေးတာပဲ မဟုတ်လား”

“ကောင်းပြီလေ အခြေအနေကြည့် လှုပ်ရှားတာပေါ့။ နွယ် အခုပြောတဲ့စကားက အတည်နော်”

“အော် အခုထိ မယုံသေးဘူးလား အစ်မရယ်။ ဘာလဲ နွယ် သက်သေထပ်ပြရဦးမလား ဟင်းးဟင်းး”

“ယုံပါပြီတဲ့ ရှင် ယုံပါပြီ တဲ့”

နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစား သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ဆင်ပြီး အပြင်ပြန်ထွက်လာသည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ကိုမျိုးအောင်က သောက်တောင်သောက်နေပြီ။ မယားဖြစ်သူဖက် လှည့်ကြည့်ပြီး …

“ဟင် ငါက မိန်းမနှစ်ယောက် ဈေးဝယ်ထွက်တယ်ထင်နေတာ အခုတော့ အခန်းအောင်းနေကြတာကိုး ဟားဟား ”

“အို ပြောစရာကိစ္စ ရှိလို့ပါတော်။ ကိုယ်တော် ဒီနေ့ သောက်တာစောလှချည်လား”

“စောပါဘူး မိန်းမရာ ၁၀ နာရီတောင်ထိုးနေပြီပဲ ”

ခင်လေးနွယ် လင်ဖြစ်သူကို မျက်စောင်းကလေးထိုးပြီး …

“ကဲပါ သောက်ပါတော် အမြည်းကျန်ပဲရှိမယ်။ အခုမှ ကျုပ်တို့ စပြီးချက်ပြုတ်ရမှာ”

ခင်လေးနွယ် ယောက်ျားဖြစ်သူကို စကားစဖြတ်လိုက်ပြီး နောက်ထပ် သူ့အတွက် အရက်တစ်လုံးနှင့် ရေသန့်တစ်ဘူး အသင့်ထပ်ချထား ပေးလိုက်ကာ ဆိုင်နောက်ကို ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ရှေ့မှာ သူ့တစ်ယောက်တည်း ဆိုင်စောင့်ချန်ထားပြီး မနှင်းအေးနှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အမြည်းဟင်းလျာတွေ အတူတကွ ချက်ပြုတ်ကြသည်။ ကြက်ကြော် အသားလုံးကြော်များ အရင်လုပ်ပြီးမှ ဟင်းအနှစ်တွေဆီသပ်ပြီး ဂက်စ်မီးဖိုပေါ် အမဲသားအိုး တင်ကာ မီးငွေ့ငွေ့နှင့် နှပ်ထားလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အမြဲလုပ်နေကြအလုပ်တွေမို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အထူးပြောစရာ မလိုအပ်ဘဲ အပေးအယူညီမျှလျက် ရှိကြသည်။

နေ့ခင်းရောက်၍ အရက်သောက်သူ တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စ ဝင်လာတာမို့ ပြင်ဆင်ပေးပြီး ကိုမျိုးအောင်လည်း စကားပြောဖော်တွေ ရလာတာကြောင့် သူ့ဖက်လှည့်ကြည့်စရာမလိုတော့ဘဲ မီးဖိုကိစ္စပြတ်အောင် အရင်လုပ်ပြီးမှ ဆိုင်ကို သူနှင့် ခဏတာလွဲထားခဲ့လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား နံနက်စာစားသောက်ဖို့ ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ ခင်လေးနွယ်ရော မနှင်းအေးပါ နှစ်ယောက်သားစိတ်ထဲမှာ မနက်ခင်းတုန်းက အတူတကွ အချစ်နယ်ကျွံစဉ်အချိန်ကလိုပင် ကာမသံဝါပြုလိုစိတ် တို့က မကုန်ခမ်းကြသေးဘဲရှိလေရာ ခင်လေးနွယ်ကပဲ စတင်ပြီး …

“ကဲ မနှင်းရယ် လုပ်လက်စတွေ ခဏနားထားလိုက်စမ်းပါ။ စားတာက နောက်မှ ဖြေးဖြေးစားလည်းရသားနဲ့ ”

“ဘာလဲ ညည်း တစ်ခုခု လုပ်ဖို့ ကြံစည်နေတယ်မဟုတ်လား နွယ် ရယ် အဟင်း ဟင်း”

“အို မမနှင်း အသိပဲ ဥစ္စာ ”

ခင်လေးနွယ်ပြောရင်း ဆိုင်ဖက်ကို ခဏငုံ့ချောင်းကြည့်လိုက်ကာ အားလုံးကိုယ့်ဖီးလ်နှင့်ကိုယ် ငြိမ်သက်နေကြတာမြင်ရ၍ ရင်ထဲ ဘဝင်ကျသွားဟန်နှင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးလိုက်မိပြီး မနှင်းခါးကလေးကို အနောက်ကနေ သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ရုတ်တရက် ဆွဲယူပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်သည်။ သူမလက်တစ်ဖက်က မနှင်းရဲ့ပေါင်ခွကြားထဲကို မသိမသာ တိုးဝင်သွားရာက ဖုဖုဖောင်းဖောင်း ကလေးဖြစ်နေသော မနှင်းရဲ့အင်္ဂါဇပ်အုံကြီးကို အသာဖွဖွ ဖိပွတ်လိုက်ရင်း သူမနားနားကပ်ကာ နှစ်ကိုယ်ကြား တီးတိုးလေသံကလေးနှင့် …

“ချစ်ထှာ မနှင်းရယ် … နွယ် မနှင်းကို ချစ်မဝသးဘူး။ လာ လာခဲ့စမ်းပါ ဒီကို … အဟင်းဟင်း ဟင်း ”

မနှင်းအေး ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ပြီး သူမကို ပြန်လည် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

“မနှင်းလည်း နွယ့်လိုပါပဲကွယ်။ တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဒီနေ့မှ ပိုရင်းနှီးလာကြသလိုပဲနော် အဟင်းဟင်း ဟင်း”

မိန်းမသားနှစ်ယောက် ပွေ့ကြဖက်ကြနှင့်။ မက်မက်စက်စက် အနမ်းက မသိမ်မွေ့သည့်အပြင် လိုအပ်တာထက် ပိုရှည်ကြာပြီး အကြမ်းပတမ်းလည်း နိုင်လွန်းနေသည်။ တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းတစ်ယောက် အပီအပြင် စုပ်နမ်းမိကြသလို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မှု အရာမှာလည်း မိန်းမသားချင်းဆိုပြီး အချင်းချင်းငဲ့ညှာမှုလုံးဝမရှိကြဘဲ ရမ္မက်ဇောထန်နေသော ယောက်ျားအရင့်အမာကြီးတစ်ယောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်နှိုက်ကိုင်ဆွပေးနေသည့်အလား ရင်သားဆိုင်တွေရော ပေါင်ရင်းခွဆုံ အကြိုအကြားမကျန်အောင် အပြန်အလှန် နှိုက်ဟယ်ဆွဟယ်နှင့် ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်ချင်စရာ တကယ်လည်း သရုပ်ပီပြင်လွန်းလှပေသည်။ ကိုယ်လုံးချင်း ပူးကပ်ပွေ့ဖက်ကာ တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ သူနိုင်ကိုယ်နိုင် စောက်ဖုတ်နှိုက်ဆွပွတ်ကိုင်လျက် ရှိကြရာက တဖြည်းဖြည်း ခင်လေးနွယ်တို့လင်မယား အိပ်စက်ရာအခန်းဆီ ရောက်ပြီး ကုတင်ကြီးအနားကို နှစ်ယောက်သား ချဉ်းကပ်မိလာကြသည်။

ခင်လေးနွယ် မနှင်းအေးကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးခွစီးလိုက်ရာက မျက်နှာထိမျက်နှာထားနှင့် …

“ဟင်း မပြေးနဲ့တော့ မနှင်း ဒီနေ့ မနှင်း ကျမလက်က လုံးဝမလွတ်စေရဘူး ”

“အိုး သ သနား ပါဦး နွယ်ရယ် မနှင်း အသက်ရှူ ခက် ခက်လွန်းလို့ ခိခိ ခိ ”

“မခက်စေရဘူး နွယ် အောက်ကနေ မှုတ်သွင်းပေးမယ် မပူနဲ့ခစ်ခစ် ခစ်”

“နွယ် နွယ် နော် လွန်မယ် မနက်ကလည်း တမနက်လုံး ဟင်းးး ”

“ဘာလဲ မနှင်း သဘောမကျလို့လား ပြော”

“အိုး ဘယ်သူပြောလဲ သဘောမကျဘူးလို့ ကျသမှ သိပ်ကျ ဟင့်ဟင့်ဟင့် ကဲ ကဲ ဟယ်”

မနှင်းအေးလည်း အားကျမခံပင် နွယ့်ထမီအောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို လှမ်းနှိုက်ကာ ပွတ်သည်။ နွယ်ကတော့ သူမ ရင်သားအုံ အိအိနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ဖျစ်နယ်ပေးနေပြီး ရင်သားကိုဖုံးအုပ်ထားသည့်အင်္ကျီနှင့်ဘရာစီယာကို ကိုယ်ပေါ်ကနေ အားလုံးဆွဲချွတ်ခွာပစ်လိုက်ပါသည်။ မနှင်းအေးအပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ နွယ်လည်း သူမထမီလှန်လိုက်တာမို့ အောက်ပိုင်းကို ဟဖွင့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီရော ဘော်လီတွေပါ ကိုယ်တိုင်ချွတ်၍ မနှင်းအေးထမီကိုပါဆွဲလှန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အိပ်ပြီး စစ်စတီနိုင်း (69) ပုံစံ လုပ်ပစ်လိုက်ကြပါသည်။

တစ်ယောက်ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို တစ်ယောက်ကပွတ်ဆွပြီး တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် နမ်းကြယက်ကြ စုပ်ကြသည်။ ဖင်တွေကိုင်ကာ ဖျစ်နယ်လိုက်ကြသည်။ စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို လက်ထိုးထည့်ပြီး အလုအယက် နှိုက်ကြဆွကြသလို ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ လက်နှင့်ထည့်လိုးရင်း မမောနိုင်မပန်းနိုင်အောင် ရမ္မက်မီးတောက်ကာ ထန်ချင်တိုင်းထန် လိုက်ကြရာ အချိန်နှစ်နာရီလောက်ပင် ကြာမြင့်သွားသည်။

ပြီးမှ လူချင်းခွာပြီး ခဏနား တစ်ယောက်ကိုယ်ပေါ်ကချွေးစက်များကို တစ်ယောက်သုတ်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာအနမ်းပေးနေကြရင်း ယနေ့ညအတွက် လုပ်ဆောင်ရန်ရှိသည်များကို နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းရိုက်တိုင်ပင်ကာ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်ထုတ်ကြသည်။ အမောပြေသလောက်ရှိမှ စားကြသောက်ကြနှင့် အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟန်မပျက် အရက်ရောင်းကြသည်။ အရက်ဆိုင်က နေညိုလေ လူစည်လေပဲဖြစ်တော့သည်။

ခင်လေးနွယ်ယောက်ျား ကိုမျိုးအောင်ကား တစ်နေကုန်မအိပ်ဘဲ အဆော်ကောင်းသဖြင့် ရေချိန်အတော်ကြီးကိုက်ကာ အာလေးလျှာလေးဖြစ်ရုံမက သူ့ပုဆိုးသူမနိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေပေပြီ။ ညမရောက်ခင် မနှင်းအေးကို ခဏအပြင်လွှတ်လိုက်ပြီး ဦးတရုတ်နှင့် အဆက်အသွယ်ယူခိုင်းသည်။ ဦးတရုတ် ဝမ်းသာအားရဖြစ်ပြီး ဒီနေ့ည သူ ဆက်ဆက်လာခဲ့မည်ဟု မှာလိုက်ကြောင်း ခင်လေးနွယ်ကို ပြန်ပြောပြသည်။

ညရောက်တော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကိုနောင်လည်း ရောက်ရှိလာရာ သူတို့နှစ်ယောက် ဆုံမိသွားကြသည်။ အမှန်က ဦးတရုတ်ကြီးရဲ့ အကြံဉာဏ်သာ ဖြစ်ပေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ဝိုင်းတည်းအတူထိုင်ပြီး သောက်စားကြရင်း ဝါသနာပါရာ မိန်းမကိစ္စ ပြောဆိုဆွေးနွေးကြရာက ဦးတရုတ်စကားစပြီး ခင်လေးနွယ်နှင့် မနှင်းအေးတို့ မိန်းမသားနှစ်ယောက်အကြောင်းကို ရောက်ရှိသွားသည်။ တစ်ယောက်စီကို အပိုင်ကိုင်ထားကြမှန်း ကိုယ်စီသိပြီးဖြစ်၍လည်း ယခုတစ်ဖန် သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို အပီချုပ်နိုင်မည့် အနေအထားကို ပြောဆိုတိုင်ပင်ကြရာ ဦးတရုတ်ကြီးက သူ ညစဉ်လိုးနေကြဖြစ်သော မနှင်းအေးကို ဆိုင်ရှင်လည်းဖြစ် ကိုနောင့်ခွင်လည်းဖြစ်သည့် ခင်လေးနွယ်ရှေ့မှောက်မှာပင် ဒီဆိုင်မှာအလုပ်ဖြစ်အောင် ခေါ်ညှိပေးမည့်အကြောင်း အကယ်၍ ဆိုင်ရှင်ခင်လေးနွယ်ကိုယ်တိုင် သူ့ကို စိတ်ပါဝင်စားမှုရှိမည်ဆိုလျှင်လည်း ကိုနောင့်အနေနှင့် မည်သည့်အနှောင့်အယှက်မှမပေးဘဲ ကိုယ်ကြိုက်ရာကိုယ် လှုပ်ရှားနိုင်ခွင့် ပေးရမည့်အကြောင်း ကတိစကားတောင်းခံလိုက်ရာ ကိုနောင်လည်း မဆိုင်းမတွပင် ကောင်းပြီ ဆိုပြီး တရုတ်ကြီးကို ခေါင်းညိတ် ကတိပေးလိုက်သည်။

သူ့အနေနှင့်လည်း ခင်လေးနွယ်လို မိန်းမတစ်ယောက်အနေနှင့် ဦးတရုတ်ကဲ့သို့ နာမည်ပျက်ရှိနေသူတစ်ယောက်ကို လက်ခံမည် လက်မခံမည် ဆိုသည်ကို တပ်အပ်ပြောဆိုနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ ဖြစ်နေပေရာ အဖြေကို ကွဲကွဲပြားပြား သိလိုလှပေသည်။ အကယ်၍ ခင်လေးနွယ် ဦးတရုတ်ကို လက်ခံပြီး သူတို့နှစ်ယောက် အလွယ်တကူငြိသွားကြမည်ဆိုလျှင်လည်း သူ့အနေနှင့် ဘာတစ်ခွန်းမှတော့ ဝင်ပြောနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။

ည လူရှင်းချိန်မှာ မနှင်းအေးနှင့် ခင်လေးနွယ်ကို ဝိုင်းထဲခေါ်သွင်းလိုက်ရာက ဦးတရုတ်ကြီးက ခင်လေးနွယ်ရှေ့မှာထားပြီး မနှင်းအေးကို ကိုနောင်နှင့်ချိတ်ပေးမည်ဆိုပြီး ကြေးတစ်ခုသတ်မှတ်ကာ ဈေးဖွင့်ပေးလိုက်ရာ မနှင်းအေးလည်း ကိုနောင် ဘာပြန်ပြောမည်လဲဆိုတာကို အသာနားစွင့်ရင်း ခေါင်းလေးကို အောက်ငုံ့ထားမိသည်။ ဦးတရုတ်က ကိုနောင်သာ တကယ်စိတ်ဝင်စားလျှင် လောလောဆယ် လူရှင်းခိုက် ဤဆိုင်မှာပင် တွေ့နိုင်မည့်အကြောင်း မယုံလျှင် သူမကိုမေးနိုင်ကြောင်း ပြောရာ ကိုနောင်လည်း

“တကယ်လား မနှင်း။ ဒါဖြင့် အခုချက်ချင်းပဲ နှစ်ယောက်တွေ့နိုင်အောင် စီစဉ်ပေးနိုင်မလား ”

မေးသဖြင့် မနှင်းအေးလည်း အဓိကလူဖြစ်သော ဆိုင်ရှင်ခင်လေးနွယ်ဆီ အသာမေးငေါ့ပြလိုက်ရင်း …

“ကိုနောင် မေးချင်းမေး နွယ့်ကိုသာမေးပါ … သူခွင့်ပြုရင် ဘာမဆို ဖြစ်ပါတယ်”

မနှင်းအေးစကားကြောင့် ကိုနောင် ခင်လေးနွယ်ဖက်လှည့်ပြီး …

“နွယ် တကယ်ဖြစ်နိုင်လား ကိုနောင် ဆိုလိုတာက နွယ် ကိုနောင့်ကို အခွင့်ပေးနိုင်မလား”

မေးလိုက်ရာ ခင်လေးနွယ်လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနှင့် အသာအယာပြုံးလိုက်ပြီး …

“ကိုနောင့်သဘောပဲလေ။ အခု ဖြစ်ချင်ရင် ဖြစ်လို့ရပါတယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ နွယ့်အိမ်ကလူလည်း မူးပြီး အိပ်ပြီဆိုတော့ ရှင်တို့နှစ်ယောက် အနောက်ခန်းသွားလို့ရတယ်။ တစ်ခုခုအရေးကြုံရင်လည်း နွယ် ဒီကနေ အသံပေးလိုက်မှာပေါ့ ”

“နွယ် … က ဟို … အခန်းစောင့် လုပ် လုပ်ဖို့လား ”

“ဟင်းဟင်း နွယ့်အတွက်မပူနဲ့ … ဦးတရုတ်ရှိသားပဲ။ သူသောက်တာထိုင်စောင့်ရင်း နှစ်ယောက်စကားတပြောပြောနဲ့ ရှိနေမှာပေါ့။ စိတ်ချသာ သွား အဟင်းဟင်းး ”

“ကောင်းပြီ ရော့ ဒီမှာ … ကိုတရုတ် … မနှင်းကို ကျုပ် ဝမ်းနိုက် ခေါ်မယ်ဗျာ။ လောလောဆယ် အနောက်ခန်းသွားမယ်။ ကျန်တဲ့ခင်ဗျားကိစ္စ ခင်ဗျားဖာသာ ကြည့်ကျက်လုပ်ပေါ့ ဟုတ်လား”

ပြောပြီး ခင်လေးနွယ်ဖက်ကိုပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာက …

“နွယ် … ကိုယ့် ကို … အဲ … စိတ် … မဆိုးပါဘူးနော် ”

“ဆိုးစရာလား … ကိုယ့်ဟာကိုယ် အလုပ်ဖြစ်တဲ့ဟာကို။ နွယ်တောင် မနှင်းကို အားကျမိသေး … အဟင်းဟင်း ဟင်း”

မနှင်းအေး ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး ကိုနောင့်ဖက်ကို အသာလက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။

“ကဲ ကိုနောင် သွားမယ်ဆို ထပါ … နှင်း အိမ်မပြန်ခင် ခဏပဲ အချိန်ရမှာနော် … ဒီမှာ တစ်ညလုံးတော့ မဖြစ်ဘူး။ နောက်ပိုင်း ရှင် အဆင်ပြေတဲ့ဆီ သွားတာပေါ့။ နှင်း ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် နားလည်ပါတယ်”

“ကောင်းပြီလေ ကဲ မရွှေနှင်း … အရှေ့က ကြွ ”

နှစ်ယောက်သား ဆိုင်အနောက်ဖက်မှာရှိသည့် နားနေခန်းလေးဆီ ထွက်သွားကြရာ ခင်လေးနွယ်နှင့် ဦးတရုတ်ကြီး နှစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်ပါတော့သည်။

အချိန်က ည ၉ နာရီခွဲသာသာ ၁၀ နာရီဝန်းကျင်ခန့် …

ခါတိုင်းညတွေထက် စောသေးပေမယ့် ဒီည ထူးထူးခြားခြား ဆိုင်မှာလူရှင်းနေသည်။ ဆိုင်ရှေ့တံခါးမကြီးကို အသာပင် သွားရောက် စေ့ပိတ် ထားလိုက်ပြီး အရက်ပုလင်းနှစ်လုံးဆွဲကာ ဦးတရုတ်ထိုင်နေသည့် ဝိုင်းဆီ ခင်လေးနွယ် ပြန်ရောက်လာသည်။ သူနှင့်ကပ်ရက် ခုံပုကလေးမှာ ဝင်ထိုင်ချလိုက်တော့ ဦးတရုတ်ကြီးရဲ့မျက်လုံးများက သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို စူးစူးစိူက်စိုက်အကဲခတ်ကြည့်နေတာ မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်လေးနွယ် သူ့ကို မပွင့်တစ်ပွင့်ကလေးပြုံး၍ ကြည့်လိုက်ပြီး …

“ဘာကြည့်တာလဲ မမြင်ဖူးလို့လား ဦးတရုတ်ရဲ့”

“အင်း ဒီလို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးလို့ ခင်လေးနွယ် ဒီညတော်တော်လှနေသလားပဲ ”

“အဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

ခင်လေးနွယ် ကိုယ်ကလေး တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက်ပင် ရယ်ချလိုက်မိသည်။ရုတ်တရက် ဦးတရုတ်ကြီးလက်တစ်ဖက်က သူမခါးလေးဆီရောက်လာသည်။ သူမခါးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း စွေ့ကနဲ လှမ်းပွေ့ဖက် လိုက်ရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို မထင်မှတ်ဘဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။…(ဒုတိယပိုင်းမျှော်)

Zawgyi

အ အင့္ အင့္ ႏြယ့္ကို နမ္း နမ္းေလ …ဟင့္ဟင့္ ခ်စ္တယ္ သိပ္ခ်စ္တယ္ ကိုရယ္ လင္ႀကီးထက္ခ်စ္တယ္

အရက္ဝိုင္းကို ခပ္ေစာေစာပင္ သိမ္းလိုက္သည္။ အရက္ဝိုင္းသိမ္းသည္ ဆိုတာက ဆိုင္ကဝိုင္းေတြ အကုန္သိမ္းတာမဟုတ္ဘဲ ဆိုင္ရွင္ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့ အရက္ဝိုင္းတစ္ခုတည္း သိမ္းလိုက္တာကို ဆိုလိုသည္။ သူ႔ရဲ့ညပိုင္းဝိုင္းသိမ္းၿပီဆိုတာႏွင့္ ခင္ေလးႏြယ္လည္း အိမ္ေပၚတက္ လင္ျဖစ္သူ ညစာစားဖို႔ ျပင္ေပးဆင္ေပးႏွင့္ ခါတိုင္းလိုပဲ အလုပ္မ်ားရေတာ့သည္။ ဒါတင္ပဲလား မဟုတ္ေသး။

ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့အက်င့္အတိုင္း မူးလာလၽွင္ သူရစ္သမၽွ အႏြံအတာေတြကိုလည္း မယားျဖစ္သူ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ တဝႀကီး ခံရပါေသးသည္။ဆိုင္မွာ ကူေဖာ္ေလာက္ဖက္ မႏွင္းေအးတစ္ေယာက္ ရွိလို႔သာ ေတာ္ေပေသးသည္။ နို႔မဟုတ္လၽွင္ ဆိုင္မွာ အရက္ေရာင္းမည့္သူ မရွိ၍ ဆိုင္ကိုပါ အၿပီးအပိုင္ ပိတ္လိုက္ရကိန္း ၾကဳံသြားနိုင္သည္။

ကိုမ်ိဳးေအာင္တို႔လင္မယားက ပိုက္ဆံသိပ္ရွိလွတာေတာ့ မဟုတ္။ လင္ျဖစ္သူက ယခင္က အငွားတကၠစီေမာင္းသူျဖစ္ၿပီး အခုေတာ့လည္း ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ အေသာက္မက္သည့္ဒဏ္ႏွင့္ မက်န္းမမာျဖစ္လာရာက သူ႔က်န္းမာေရးအေျခအေနအရ ယာဥ္ေမာင္းအျဖစ္ကေန အနားယူၿပီး မယားျဖစ္သူႏွင့္အတူ သူတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရက္ဆိုင္ငယ္ေလး ဖြင့္လွစ္ ေရာင္းခ်ေနသူျဖစ္သည္။ မယားလုပ္သူက သူမ အရင္က ကုပ္ကပ္စုမိသမၽွေလးႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ခန္းေလးတစ္ခုေဆာက္ၿပီး ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ အရက္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ ဖြင့္လိုက္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲက ပ်ံက်အလုပ္သမားေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ဖြင့္လွစ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး အရက္ႀကိဳက္လြန္းသည့္ ေယာက္်ားျဖစ္သူလည္း အိုးမကြာအိမ္မကြာ အိမ္မွာေသာက္ရင္း သူမႏွင့္အတူ ဆိုင္မွာဝိုင္းကူ၍ ႏွစ္ေယာက္သား အတူတကြ ဒိုးတူေပါင္ဖက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ကာ အိမ္စီးပြားေရး အဖတ္ဆယ္နိုင္ဖို႔ မိမိတတ္စြမ္းသမၽွ ႀကိဳးပမ္းျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ကိုမ်ိဳးက အရက္ႀကိဳက္ရာမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္မရွိသူ။ အေပါင္းအသင္းတ႐ုန္း႐ုန္းႏွင့္ အခ်ိန္ျပည့္ မူး႐ူးေသာက္စား သုံးျဖဳန္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အရွုပ္ႀကိဳက္ေသာသူ႔ေၾကာင့္ အမွုအခင္းမ်ိဳးစုံျဖစ္ၿပီး ေငြကုန္ရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ပါ။ အေသာက္မ်ားၿပီး ေပေပေတေတ ေနထိုင္တတ္လြန္းလို႔လည္း ႏွစ္ခါမက ေလျဖန္း မလိုလိုေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ စိတ္ရင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသူျဖစ္ကာ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္သေလာက္ မူးလာလၽွင္ သူမတူေအာင္ ရစ္တတ္တာေလး တစ္ခုပဲ သူမစိတ္ညစ္ရပါသည္။

ၿပီးေတာ့လည္း လူသူသိပ္မသိလွသည့္ သူမတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္သာသိေသာ အျခားအေၾကာင္းရင္းတစ္ခု (လင္မယားကိစၥလို႔ ေျပာရမည္။) ကလည္း ရွိေသးသည္။ ဒါကေတာ့ ကိုမ်ိဳးေအာင္ အရက္ေသာက္၍ ေရခ်ိန္ကိုက္ၿပီဆိုတာႏွင့္ သူမအိပ္မခ်င္း မယားျဖစ္သူကို သူ႔အနားေခၚၿပီး ဟိုကိစၥ ဒီကိစၥ မၿပီးနိုင္မစီးနိုင္ လုပ္တတ္ျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။

သူက ဒီမွာဖက္ၾကေတာ့ ဆရာက်ၿပီး ထူးခၽြန္လြန္းသူလို႔ ဆိုရမည္။ သူ႔ေယာက္်ားတန္ဆာႀကီးကလည္း နည္းတာႀကီးမဟုတ္။ စံခ်ိန္မီလြန္းသည္။ လင္ႏွင့္မယား တစ္ခါတစ္ခါ ကာမဆက္ဆံသည့္ အခါမ်ိဳးမွာလည္း အခ်ိန္အၾကာႀကီးဆြဲ၍ နည္းလမ္းစုံလင္ေအာင္ ဆက္ဆံစခန္းသြားတတ္သူျဖစ္ေပရာ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ သူ႔ဒဏ္တစ္ခါခံရလၽွင္ တစ္ခါဆိုသေလာက္ သိသိသာသာ ႏုံးခ်ိ၍ပင္ သြားရတတ္ပါသည္။ အခ်ိန္ဆြဲလိုးနိုင္သည့္ အရက္သမားမယားပီပီ ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့မယားေခ်ာေလး ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ သူ႔ကိုမခြာနိုင္ ျဖစ္ရတာကလည္း ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ ေပပဲလားေတာ့ မသိ။ ဒါကလည္း ကာယကံရွင္ ခင္ေလးႏြယ္ကိုယ္တိုင္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့မွသာ အေၾကာင္းစုံ သိနိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ဒီေန႔လည္း ခါတိုင္းေန႔ကလိုပဲ ညစာစားေသာက္ၿပီး ေခတၱအနားယူ၍ ခင္ေလးႏြယ္ကိုေခၚကာ အိပ္ခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ခ်စ္ေရယာဥ္ေၾကာထဲ ေမ်ာပါ ႏွစ္ပါးသြားၾကသည္။ ကိုမ်ိဳးေအာင္ အိမ္ေထာင္သက္ရလာၿပီျဖစ္သည့္တိုင္ အခုခ်ိန္ထိ သားသမီး တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ ရရွိျခင္းမရွိေသးေသာ မယားေခ်ာေလးျဖစ္သူ ခင္ေလးႏြယ္ကို ပကတိ အပ်ိဳစင္ကေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္မျခား မ်ားစြာ အခ်စ္ပိုသူပဲ ျဖစ္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္က သူႏွင့္ဆိုလၽွင္ အသက္ေတာ္ေတာ္ကြာသည္။ အခုမွ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ အစိတ္ဝန္းက်င္ အရြယ္ ေသြးသားေကာင္းမြန္ဆဲျဖစ္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ သူမအေနႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူလိုအပ္သမၽွ ဘာမဆို မညည္းမညဴ လိုက္ပါျဖည့္ဆည္း ေပးနိုင္စြမ္းရွိသူပင္။

႐ုပ္ရည္ကေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္လွသည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ငါးရံ့ကိုယ္လုံးကေလး ႏွင့္ ေရႊရင္ၿဖိးေမာက္ေမာက္ တင္ပါးဆုံကေလး လုံးလုံးကစ္ကစ္ အေပၚကို ေကာက္ခ်ိတ္တက္ေနၿပီး အေထာင္းခံအထုခံ အျခစ္ခံ ဘယ္ေလာက္ၿဖိဳၿဖိဳ မၿပိဳနိုင္ ဆိုသည့္ အစားမ်ိဳးထဲကမို႔ ဖိုသတၱဝါတို႔အႀကိဳက္ သြားရည္တျမားျမားက်ကာ လူတိုင္း မ်က္စိစပါးေမႊးစူးခ်င္စရာႀကီး ျဖစ္ေနေလသည္။

သူမ၏ အရက္ဆိုင္ကေလးမွာ သူမ၏ မ်က္ႏွာ၊ သူမ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္၊ သူမ၏ အလွအပမ်ားေၾကာင့္ပင္ အျမဲတမ္း လူစည္ကားေနေလ့ ရွိပါေပသည္။ တည့္တည့္တစ္မ်ိဳး၊ ေစာင္းေစာင္းတစ္ဖုံ၊ မသိမသာတစ္လီ သူမကို ထိကပါးရိကပါး ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ ေျပာဆိုရင္း ေရခ်ိန္ကိုက္ေအာင္ ေသာက္စားခြင့္ရေနတာကိုကပင္ ဒီရပ္ကြက္အတြင္းမွ လက္လုပ္လက္စား ကာလသားမ်ားအဖို႔ ဘုရားသခင္ အထူးတလည္ ေပးသနားအပ္သည့္ ဆုလာဘ္ႀကီးတစ္ပါးပင္ ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။

ဒီေနရာမွာ အထူးခ်ီးက်ဳးထိုက္သူက ကိုမ်ိဳးေအာင္ပဲျဖစ္သည္။ သူ႔အရက္ဆိုင္မွာ လာေရာက္ေသာက္သုံးသမၽွ ေယာက္်ားသားအမ်ားစုမွာ သူ႔ရဲ့မယား အေခ်ာအလွကေလး ခင္ေလးႏြယ္ကို ထိကပါးရိကပါး မေတာ္တဆလိုလို တမင္တကာပဲ ေသြးတိုးစမ္းသလိုလိုႏွင့္ လူအလစ္မွာ မဖြယ္မရာမထိတထိ ေစာင္းခ်ိတ္ေျပာလိုက္ မယားေခ်ာကေလးရဲ့ သြားရည္ယိုစရာ နဂိုရည္မပ်က္ တင္းမာဖြံ့ထြား လုံးဝိုင္းစြင့္ကားလြန္းလွသည့္ တင္ပဆုံအသားဆိုင္အိအိ ဖင္အိုးကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို မစားရဝခမန္း အေနာက္ကေန စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ေန႔တဓူဝ ပါးစပ္အရသာယူကာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ ေျပာဆိုရင္း အရက္ဝိုင္းဖြဲ႕ ေသာက္စားေလ့ရွိၾကသူေတြကို သူကိုယ္တိုင္သိလ်က္ႏွင့္ပင္ သဝန္တိုျခင္း အလ်ဥ္းမရွိဘဲ လုံးဝပင္ဂ႐ုမစိုက္သလို ေပယ်ာလကန္ ဥေပကၡာျပဳကာ ေအးတိေအးစက္ ေနနိုင္ျခင္းပဲျဖစ္သည္။

ကိုမ်ိဳးေအာင္ ေတာ္သည္။ လုပ္စရာရွိတာေတြ မယားေခ်ာေလးႏွင့္အတူ ဝိုင္းကူလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ေရာက္တာႏွင့္ သူ႔အတြက္ သီးသန႔္ စပါယ္ရွယ္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးထားသည့္ မယားလက္ရာျဖစ္ေသာ အမဲ (အိုးႀကီးႏွပ္) ဟင္းလ်ာႏွင့္ အရက္တစ္လုံးခြဲကုန္ေအာင္ ဇိမ္ခံေသာက္ၿပီး ညစာစား အနားယူဖို႔ အိမ္ေပၚတက္သြားေလ့ရွိစျမဲ ျဖစ္သည္။ က်န္သည့္အပိုင္းကေတာ့ သူ႔မိန္းမခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ အကူအလုပ္သမား မႏွင္းေအးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အပိုင္းသာ ျဖစ္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ေယာက္်ားျဖစ္သူ အရက္ဝိုင္းသိမ္းၿပီဆိုတာႏွင့္ ပုံမွန္အတိုင္း တစ္နာရီႏွစ္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ့အေနာက္ကေန အိမ္ေပၚကိုလိုက္ပါ၍ ထမင္းဝိုင္းျပင္ကာ ထမင္းဟင္း ခူးခပ္ေပး ရံဖန္ရံခါ အတူတကြ ထမင္းလက္ဆုံ စားေသာက္ရင္း စကားတေျပာေျပာႏွင့္ေနၿပီး ဆိုင္တာဝန္ကို မႏွင္းေအးလက္ထဲသို႔ ယာယီခိုက္အတန႔္ လြဲေပးထားရစျမဲပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ထမင္းစားေသာက္ အနားယူၿပီး ကိုမ်ိဳးေအာင္ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ အိပ္ခန္းထဲအထိ လိုက္ပါၿပီး မယားကိစၥအဝဝကို ျဖည့္ဆီးရြက္ေဆာင္ ေပးရသည္ကလည္း ညစဥ္မပ်က္ယြင္းခဲ့ေသာ သူမ၏ မယားဝတၱရားမ်ားပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

“အနားလာစမ္း ေလးႏြယ္။ ငါ့ကို နည္းနည္း ႏွိပ္နယ္ေပးစမ္းပါဦး ”

ေခၚေနၾကအတိုင္း ဒီကိစၥက ဒီေနရာက စလာစျမဲပင္ျဖစ္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳရင္း ဇက္ေၾကာေတြႏွိပ္ တံေတာင္ႏွင့္ေထာင္းတန္ေထာင္း ေပါင္ေၾကာေျခသလုံးေၾကာေလးေတြ လိုက္လံ ေျဖေလၽွာ့ေပးရသည္။ ေပါင္ေၾကာေလၽွာ့ရာကေန ေပါင္တြင္းေၾကာေလးမ်ားရွိရာဖက္ဆီ တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာရၿပီး ထူေျပာလွသည့္ ရာဂေသြးသားေၾကာင့္ ေသြးတိုးႏွုန္းျမင့္ကာ တဒုတ္ဒုတ္တုန္ ခါေတာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္သည့္ သူ႔လိင္တန္လီးငပဲႀကီးကိုပါ တစ္ဆက္တည္း လက္ႏွင့္ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္၍ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ အကုန္ေျဖေလၽွာ့ေပးရတာကလည္း ညတိုင္းလိုလို လုပ္ရေလ့ရွိသည့္ သူမ၏ေက်ပြန္လွေသာ အလုပ္ဝတၱရားတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္တကား။

တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ရယ္ လိုက္ေသာ ခိုးခိုးခစ္ခစ္အသံကေလးမ်ားသည္ သူမတို႔အိပ္ခန္းကေလးဆီမွာ ပ်ံ႕လြင့္ထြက္ေပၚလာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ မၾကာမီ သိမ့္ကနဲသိမ့္ကနဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္စက္ရာ ကုတင္ႀကီးတစ္ခုလုံးသာမကဘဲ အခန္းတစ္ခုလုံးပါ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါသြားေစသည့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္တိုက္ လွုပ္ရွားမွုမ်ားက အိပ္ခန္းကေလးရဲ့ အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္မွာရွိသည့္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးေပၚကေန အစျပဳ၍ ျဖစ္တည္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။ မုန္တိုင္းက်သကဲ့သို႔ေသာ လွုပ္ရွားမွုမ်ား တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ေလ်ာ့က် ၿငိမ္သက္သြားၿပီး ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွပင္ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚကေန ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ ဖယိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္ ေခၽြးေစးပ်ံေနလ်က္ရွိသည့္ ႏြမ္းလ်လ် မ်က္ႏွာေပးေလးႏွင့္အတူ အဝတ္အစား ဖိုသီဖတ္သီ မလုံမလဲျဖစ္လ်က္ ထမီေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ စြန္ေတာင္ဆြဲ၍ မထခ်င္ထခ်င္ ေလးေလးပင္ပင္ႀကီး ထလာခဲ့ၿပီးေနာက္ မွန္တင္ခုံအေရွ႕မွာ မိမိတစ္ကိုယ္လုံးကို ေရွ႕ေနာက္ဝဲယာမက်န္ အျပစ္အနာအဆာရွိမရွိ အထပ္ထပ္ လွန္ေလွာစစ္ေဆးၾကည့္ရင္း ကိုယ္ေပၚရွိ အဝတ္အစားမ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ ဝတ္ဆင္လ်က္ သူမစိတ္တိုင္းက်ၿပီဆိုေတာ့မွ အခန္းထဲကေန ဘာမွမျဖစ္သလိုပုံစံႏွင့္ ဆိုင္ဖက္ကို တစ္လွမ္းခ်င္း ေလၽွာက္လွမ္း ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

စားပြဲဝိုင္း သုံးေလးခုေလာက္သာ လူရွိေတာ့သည္။ ယမကာ ယစ္မူးသူတို႔သဘာဝ ကိုယ့္ဖီလင္ႏွင့္ကိုယ္ အခန္းေထာင့္မွာ စည္းစိမ္ယူၿပီး ေဆးလိပ္ လက္ၾကားညႇပ္၍ ရွိုက္ကာရွိုက္ကာ ဖြာရင္း အရက္ရွိန္တက္သူတက္ တီးတိုးစကားေျပာသူေျပာ အရက္တစိမ့္စိမ့္ ဇိမ္ဆြဲေသာက္သူေသာက္ႏွင့္မို႔ သူမကို ဘယ္သူမွလည္း သတိျပဳမိၾကဟန္ မတူပါ။ မႏွင္းေအး တစ္ေယာက္သာ စားေသာက္ၿပီးစီး သြားသည့္ ဝိုင္းအသီးသီးမွ အရက္ဖန္ခြက္ႏွင့္ အျမည္းပန္းကန္မ်ားေဆးေၾကာရင္း တစ္ပက္ႏွစ္ပက္ မွာေသာက္သူေတြကို အရက္ ပက္ခ်င္ထည့္ေပးရင္းျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္မ်ားေနတာ ေတြ႕ရသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးဆီ ေလၽွာက္လာၿပီး …

“ကဲ မႏွင္း ပန္းကန္ေတြ ထားခဲ့ေတာ့။ ႏြယ္ပဲ ဆက္ၿပီး ေဆးေၾကာလိုက္မယ္။ ေရခ်ိဳးစရာရွိလည္းခ်ိဳး။ ဒီည အိမ္ျပန္ဦးမလား။ မျပန္ရင္လည္း ေနာက္ေန႔ အတြက္ ေစာေစာထ ေဈးသြားဖို႔ အခုကတည္းက နားလိုက္ေတာ့။ ႏြယ္တစ္ေယာက္တည္းလည္း ျဖစ္တယ္”

ဆိုၿပီး က်န္ေနသူေတြရဲ့ ဝိုင္းေတြဆီက ဘယ္သူဘယ္ဝါ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ က်န္မက်န္ သူမထံ ေမးျမန္းၿပီး အလုပ္သိမ္းခိုင္းလိုက္သည္။

“အင္း ဒီည အိမ္ခဏျပန္ဦးမယ္။ မႏွင္း ေစာေစာထြက္လာမယ္ေလ ”

“ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ။ အျမည္းက်န္ေလးဘာေလး ထည့္သြားလိုက္ဦး။ အိမ္ကလူေတြ စားခ်င္လည္း စားရတာေပါ့”

“ေကာင္းပါၿပီ ႏြယ္ရယ္ ”

မႏွင္းေအးလည္း အခြင့္ရသည္ႏွင့္ပင္ ေလွာင္ခ်ိဳင့္မွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရသည့္ ငွက္ငယ္တစ္ေကာင္လို ေပါ့ပါးသြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ သူမထံပါး ကေန ထြက္ခြာသြားသည္။

မႏွင္းေအးက အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္ေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ပ်က္ တစ္ခုလပ္မ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႔လင္က ေနာက္မယား ယူသြားၿပီး သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ က်န္ခဲ့ရာ အႀကီးမမွာ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္က ငွက္ဖ်ားပိုးေခါင္းထဲဝင္ၿပီး အသက္ဆုံးပါးသြားခဲ့သည္။ အိမ္မွာ သူမရယ္ သမီးအငယ္မရယ္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ သူမေအာက္မွ ညီမတစ္ေယာက္ရယ္ ေလးေယာက္သား စုၿပီးေနထိုင္ၾကသည္။ မႏွင္းေအးမိခင္ႏွင့္ညီမက ေဈးမွာ ကုန္စိမ္းေရာင္းၿပီး အသက္ေမြးရာ သမီးငယ္သည္လည္း ေလးတန္းႏွစ္ႏွင့္ ေက်ာင္းမွထြက္ၿပီး အေဒၚျဖစ္သူႏွင့္ အဖြားကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ဝိုင္းကူေပးေနရသည္။ မႏွင္းေအးလည္း ရံဖန္ရံခါ ေဈးဆိုင္ဝိုင္းထြက္ေပးေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူ အစပ္အဟပ္တည့္ၿပီး သူမထံမွာပဲ ပင္တိုင္လက္စြဲတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနတာ ျဖစ္သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ကလည္း မရွိအတူရွိအတူ စာနာစိတ္မ်ိဳးထားၿပီး ထိုက္သင့္သေလာက္ သူမကို ေပးကမ္းသည္။ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း အရက္ဆိုင္ဖြင့္မည့္သာ ဖြင့္ထားသည္။ ေငြအေခ်းအငွားဘဝကေန လုံးလုံးလ်ားလ်ား လြတ္နိုင္ေသးတာေတာ့ မဟုတ္။ လမ္းထိပ္ရွိ အမ်ိဳးသမီးဝတ္အထည္စုံႏွင့္ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်သည့္ သီတာစတိုးဆိုင္မွ ေဒၚသက္ထားခင္ထံမွာ ဆိုင္စရိတ္လိုအပ္သမၽွ ေငြတစ္ဆယ္တိုး တစ္ဆယ့္ငါးက်ပ္တိုးႏွင့္ ေခ်းၿပီး လစဥ္မွန္မွန္ အတိုးေငြသြင္းေနရသူပင္ ျဖစ္သည္။ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားလြန္းေသာ ဒီေန႔လို ေခတ္အခါသမယမ်ိဳးမွာ အလုပ္အကိုင္ မည္မည္ရရမရွိေသာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ထံမွ ဘာမွေမၽွာ္လင့္စရာမရွိသည့္ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ အဖို႔ရာမွာ သူမတစ္ေယာက္တည္းရဲ့ က်ဳံလွီခ်ိနဲ႔လွေသာ မည္ကာမတၱ အင္အားေလာက္မၽွႏွင့္ အိမ္စရိတ္ ဆိုင္စရိတ္ ဟင္းရံစရိတ္ေတြ ေလာက္ငွေအာင္ ရွာေဖြနိုင္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ လြယ္လင့္တကူ ျဖစ္လာနိုင္မည့္ ကိစၥေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္ပါေခ်။

ခင္ေလးႏြယ္ ကိုယ့္အိမ္တြင္းအေရး ကိုယ္ေတြးရင္း အေျဖရွာမရဟန္ႏွင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုသာ ဟင္းကနဲ ခ်လိုက္မိပါသည္။

……………………………………………………………..

အခန္း ( ၂ )

ခင္ေလးႏြယ္ မ်က္လုံးအၾကည့္မ်ားက ဆိုင္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဟန္ပါပါခဲကာ အရက္တစ္က်ိဳက္စုပ္လိုက္ စီးကရက္ဖြာလိုက္လုပ္ေနသည့္ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူရြယ္တစ္ေယာက္ဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ သူ႔အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူတကြ ေသာက္စားေနတာျဖစ္ၿပီး အရက္ဝိုင္းၿပီးလို႔ အေဖာ္ေတြျပန္သြားတာေတာင္ သူမျပန္နိုင္ေသးဘဲ အရက္ေသာက္လို႔ မဝေသးဟန္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္အရက္ျဖဴတစ္လုံးမွာၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ဇိမ္ခံေသာက္ေနတာျဖစ္သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ ပိုက္ဆံခြက္ထဲက တစ္ေန႔တာေရာင္းရသမၽွ ပိုက္ဆံေတြ ေရတြက္ေနရာမွ သူထိုင္ေနသည့္ဝိုင္းရွိရာဖက္ကို မသိမသာ လွမ္းေလၽွာက္လာခဲ့လိုက္ၿပီး စားပြဲအေရွ႕မွာ ေျခစုံရပ္ကာ တိုးတိုးေလး လွမ္းေမးလိုက္သည္။

“အျမည္း ယူဦးမလား ကိုေနာင္ ဘာလိုေသးလဲ ႏြယ့္ကိုေျပာ”

သူမအေမးကို သူက ျပဳံးတုံ႔တုံ႔ကေလး လုပ္ၿပီး …

“အင္း လက္ဖက္သုပ္တစ္ပြဲ ထပ္ေပးဦး။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတာ့ မထည့္ခဲ့နဲ႔။ ၾကက္သြန္ျဖဴ သုံးေလးဥေလာက္ ယူလာခဲ့။ မႏြယ္ ၿပီးရင္ အနားမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး လာထိုင္ဦး ”

“အံမယ္ သူကမ်ား … ဟြင္း ”

ခင္ေလးႏြယ္ ၾကာဟန္ပါပါႏွင့္ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ပစ္ထိုးလိုက္ရင္း သူမမ်က္ႏွာကို မခ်ိဳမခ်ဥ္ကေလး ျပဳံးလိုက္ရာက …

“ကဲ ႏြယ္ လက္ဖက္သုပ္လိုက္ဦးမယ္။ စီးကရက္တို႔ အရက္တို႔ေရာ လိုေသးလား တစ္ခါတည္းေျပာ ”

“ဟင့္အင္း ေတာ္ၿပီ။ မေတာ္ရင္ ေမွာက္လဲသြားဦးမယ္။ ဒီည အကြဲအျပဲ ေသာက္လို႔မျဖစ္ဘူး”

ခင္ေလးႏြယ္ သူ႔စကားေၾကာင့္ သူမေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလးကို သြားႏွင့္အသာဖိကိုက္၍ မရယ္မိေအာင္ ထိန္းလိုက္ရၿပီး အနားကေန ခ်ာကနဲ အျမန္လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္ရသည္။ လက္ဖက္သုပ္ၿပီးေနာက္ လက္ဖက္သုပ္ပန္းကန္ႏွင့္အတူ ကိုမ်ိဳးေအာင္စားဖို႔ ခ်က္ထားသည့္အထဲက ပိုလၽွံေနေသာ အမဲႏွပ္ သုံးေလးတုံးကိုပါ ပန္းကန္တစ္ခုထဲထည့္ယူလာလိုက္ကာ သူ႔ဝိုင္းကို လာခ်ေပးလိုက္သည္။ အျခား အရက္ဝိုင္းမ်ားဖက္ကိုပါ လွည့္ၿပီး …

“ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွာေနာ္ မွာစရာရွိတာ အၿပီးမွထားၾက။ ေနာက္မွ မဝဘူးေလး ဘာေလးမလုပ္နဲ႔။ ကဲ ဒီက ဦးေက်ာ္တို႔ေရာ ထပ္ယူဖို႔ ရွိေသးလား ”

သူမ တပ္လွန႔္သံေပးလိုက္ရာ ဦးေက်ာ္ဆိုေသာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ခန႔္ လူႀကီးႏွင့္ ဆိုကၠားသမားတစ္စု ဖီးလ္အျပည့္ႏွင့္ အရက္ခြက္ကသိုဏ္းရွု၍ ထိုင္ေနရာက သူမကို ကပ်ာကယာေမာ့ၾကည့္ၿပီး …

“ဟဲ့ မိႏြယ္ လာဦး ”

“ေျပာ ဦးေက်ာ္ ဘယ္ေလာက္လဲ တစ္ပိုင္းလား တစ္စိတ္လား လက္ငင္းပဲေနာ္ ဟင္းဟင္း ”

“အာ ႏြယ္ႏြယ္ နင္ကလည္း သူစိမ္းဆန္လိုက္တာ ဟာ တစ္ရပ္တည္းေနတဲ့လူေတြပဲ ဥစၥာ။ ဒီမွာ ေရခမ္းေနၿပီ ဒီညေသာက္ဖို႔လည္း မက်န္ေတာ့ဘူး …။ ညဦးပိုင္းက ဟိုေကာင္ စိန္ေသာင္းနဲ႔အဖြဲ႕ ဓားျပတိုက္ၿပီး တစ္ျဖဲႏွစ္ျဖဲ ဝင္ကစ္သြားတာ နင္မျမင္ဘူးလား။ ေရာ့ ဒီမွာ တစ္လုံးထည့္ေပး မနက္ျဖန္မွယူ ”

“ဦးေက်ာ္ မ်ားေနၿပီေနာ္။ တစ္လုံးမရဘူး တစ္ပိုင္းပဲရမယ္ ”

“ငါမွ မမူးေသးတာ မိႏြယ္”

“ကဲပါကြာ သူမေပးရင္ ငါတစ္ဝက္စိုက္ေပးမယ္။ ေရာ့ ဒီမွာ တစ္ပိုင္းဖိုး။ တစ္လုံးအျပည့္သာေပးလိုက္။ တစ္ပိုင္းဖိုးက်န္တာက သူ႔မွာယူေပါ့။ ဟုတ္ၿပီလား မႏြယ္”

ဦးေက်ာ္နေဘးမွာထိုင္ေနေသာ ဦးလွေမာင္ ဝင္ေျပာရင္း အရက္တစ္ပိုင္းဖိုး စိုက္ေပးလိုက္၍ ခင္ေလးႏြယ္လည္း …

“တကယ္ေနာ္ ဦးလွေမာင္ႀကီး။ သူမေပးရင္ ရွင္ဝင္ခံရမွာ။ ဟင္း ဒီလူႀကီး လြယ္တာမဟုတ္ဘူး ”

“မိႏြယ္ရာ ရွစ္ႀကီးခိုးပါရဲ့ကြာ ငါ တကယ္ျပန္ေပးမွာ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔။ ဒီည ငါ့မွာျပတ္သြားလို႔ဟ ငါအေႂကြးမယူပါဘူး ဘုရားစူးရေစ့”

“အံမယ္ အံမယ္ ရွင္ႀကီးလား အေႂကြးမယူတဲ့႐ုပ္ႀကီး။ ဒီဖက္လွည့္စမ္း ဟြန္း အရင္ကလည္း ႏွစ္ရာခ်န္ ငါးရာခ်န္နဲ႔ ေငြေလးေထာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒီထက္မ်ားလာရင္ ေဒၚေလးျမရီနဲ႔ကို တိုင္ေျပာပလိုက္မွာ ႏြယ့္ကို ဘာမွတ္လဲ ”

“ရွစ္ ရွစ္ ႀကီး ခ ခ ခိုးး… ”

“အို ရွစ္ေတြ ကိုးေတြ လာမလုပ္နဲ႔ သူမ်ားငရဲႀကီးပါ့မယ္ဆို ဟြင္း မမူးရင္တစ္မ်ိဳး မူးရင္တစ္မ်ိဳး။ ေရာ့ ဒီမွာ တစ္လုံး …ျမန္ျမန္ေသာက္ ၿပီးရင္ ထေတာ့ ဆိုင္သိမ္းေတာ့မွာ”

“အမေလးေလး ဘုရားမလို႔ မိႏြယ္ရာ ငါ ရွစ္ ရွစ္ …”

“လုပ္ ျပန္ၿပီလား ဒီ ရွစ္ေတြ ကိုးေတြ ဦးေက်ာ္ေနာ္ ဟြန္း ႏြယ္ ေဂြးဖမ္းညႇစ္ပလိုက္ရ ထိုင္ရက္နဲ႔ နတ္ျပည္တက္သြားမယ္ ဟြန္းး ”

တစ္ဝိုင္းလုံး တဟားဟား ထရယ္ၾကသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ အသံကေလးစာစာ စာစာႏွင့္။ အရက္ေရာင္းတာၾကာလာေတာ့လည္း သူတို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးမွု ပိုလြန္လာသည့္အေလ်ာက္ သူတို႔ေျပာသမၽွ တစ္ခြန္းမခံ ဒုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ထိထိမိမိ ဒက္ကနဲ ဒက္ကနဲ ခ်က္က်လက္က် ျပန္ေျပာတတ္လာသည္။ ဒါကိုပဲ သူတို႔အဖြဲ႕ေတြ သေဘာက်ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လူရင္းေတြအခ်င္းခ်င္း အတည္ေပါက္သေဘာႏွင့္ေရာ အေပ်ာ္အျပက္ေရာ စလိုက္ေနာက္လိုက္ မနာေအာင္ ဖိေျပာလိုက္ႏွင့္ဘဲ သူမ၏ဆိုင္ကေလးက အရွိန္အဟုန္မပ်က္ ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနခဲ့ရတာ ျဖစ္သည္။

သူမစကားကို က်န္သည့္ဝိုင္းႏွစ္ဝိုင္းကေရာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနသည့္ ကိုေနာင္ဆိုသူပါ တိတ္တိတ္ကေလးနားေထာင္ၿပီး ျပဳံးစိစိလုပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္ သူတို႔ဝိုင္းနားကေန႔ ျဖတ္ေလၽွာက္သြားလိုက္တိုင္း လွုပ္လီလွုပ္လဲ့ အိကနဲသိမ့္ကနဲ လွုပ္ရွားယမ္းခါသြားတတ္သည့္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေနာက္ပိုင္းရွိ ျပည့္ၿဖိဳးကားစြင့္လွသည့္ တင္ပဆုံအိုးႀကီးႏွစ္ဖက္ဆီကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အၾကည့္ေရာက္ေရာက္သြားကာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ တိတ္တဆိတ္ၿငိမ္သက္ အရသာခံေနလ်က္ရွိေလသည္။

ခင္ေလးႏြယ္ စကား ေရာေသာေဖာေသာေျပာရင္း ကိုေနာင္ဆိုသူ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနသည့္ဝိုင္းမွာ အသာကပ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အျမည္းပန္းကန္ႏွစ္လုံးကို သူ႔ဖက္ထိုးေပးလိုက္ရင္း သူမကပါ လက္ဖက္သုပ္တစ္ဇြန္း ခပ္စားလိုက္ကာ …

“ရွင္ စားဦးေလ ကၽြန္မ ဖယ္ထားတာ စားနိုင္မွ အားရွိမွာ”

သူမေျပာလိုက္သည့္ စကားက တစ္စုံတစ္ရာေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္။ ဒါကလည္း သူတို႔ခ်င္းေလာက္သာသိေသာ ဘာသာစကားပဲ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ရိပ္စားမိျခင္းမရွိၾက။ ရိပ္မိစရာလည္း မလိုအပ္ပါေခ်။ သူမႏွင့္ကိုေနာင္တို႔ တစ္ဝိုင္းတည္း နီးကပ္စြာ အတူထိုင္ရင္း စကားေျပာဆိုေနရာက သူမေပါင္တန္တစ္ဖက္က ကိုေနာင္ဆိုသူ၏ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မေတာ္တဆလိုလို တိုက္ဆိုင္ထိေတြ႕မိေနၾကၿပီး သူမလည္း ညာဖက္ဒူးတစ္ဖက္ကို ထိုင္ခုံပုေလးေပၚ ခပ္ေကြးေကြးေလးလုပ္ၿပီး ခ်ိတ္တင္ထားလိုက္ရာ နေဘးမွ သူ႔ရဲ့ေပါင္ေပၚကို အေပၚစီးက ဖိထပ္မိသလို ျဖစ္သြားရေလသည္။ ကိုေနာင့္လက္တစ္ဖက္က သူမရဲ့ေပါင္တန္တစ္ဖက္ေပၚကို မသိမသာေရာက္ရွိကာ ဖိအုပ္ကိုင္စမ္းလာသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားေပမယ့္ ဣေျႏၵမပ်က္ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ အခ်ိန္မီ ထိန္းလိုက္နိုင္သည္။

“ပိုက္ဆံ ရွင္းမယ္ေဟ့ ”

“ေအး ဒီမွာလည္း ရွင္းမယ္။ ပါဆယ္ ၂ လုံးပါထည့္ေပး။ အျမည္းက … ”

တစ္ဝိုင္းက ထေအာ္သည္။ က်န္တစ္ဝိုင္းကလည္း မေရွးမေႏွာင္းပင္ ေငြရွင္းဖို႔ ေျပာသည္။ အရက္ႏွင့္ျမည္းစရာ ပါဆယ္ဆြဲသည္။

“လာၿပီ ကိုသု လာၿပီ …။ ဟုတ္ ကိုစိုး … ရွင္တို႔ဝိုင္းက အရက္ေလးလုံး၊ ပဲေၾကာ္သုပ္ ၂ ပြဲ၊ ငါးအူက ၁ ပြဲ၊ ျမင္းခြာရြက္သုပ္ေရာ ယူေသးတယ္ မဟုတ္လား …။ ပါဆယ္က အနီ အဲ မဟုတ္ဘူး အျဖဴပဲေနာ္။ အမဲႏွပ္ေလးတုံး က်န္တယ္ ထပ္ယူသြားမလား”

“အမဲႏွပ္လည္း အကုန္ထည့္။ ၾကက္ၾကာ္ရဦးမလား ရင္အုံသားရရ ေပါင္သားရရ ရွိတာေပးလိုက္ ”

“ရွင္တို႔ ဝိုင္းဆက္ၾကဦးမယ္နဲ႔တူတယ္ ကိုစိုး။ အေသာက္ခ်ည္းပဲ လုပ္မေနနဲ႔ေနာ္။ မနက္လည္း အလုပ္ဆင္းရမွာ”

“ေအးပါ မိႏြယ္ရယ္ အိမ္မွာက ငါ့ အလုပ္ဆိုက္ထဲက ခ်ာတိတ္ႏွစ္ေကာင္ ေစာင့္ေနတာ ပါးပါးပဲလုပ္မွာပါ”

စာရင္းရွင္းစရာရွိတာ ရွင္းသည္။ အေသအခ်ာ စိတ္ရွည္လက္ရည္ႏွင့္ ပါဆယ္ထုပ္ေပးသည္။ ကိုသု၊ ကိုစိုးတို႔ႏွစ္ဝိုင္း ထြက္သြားေတာ့ ဆိုင္မွာ လူမက်န္သေလာက္ ျဖစ္သြားသည္။

“ရိုရိုေသေသ ကိုင္ေနာ္ ကိုစိုး။ တစ္စက္မွ မဖိတ္ေစနဲ႔။ ရွင့္အသက္ထက္ အေရးႀကီးတယ္ ဟြင္း ဟြင္း ”

“ေအးပါ မိႏြယ္ရယ္ ညည္းေက်းဇူးေတာ့ႀကီးပါ့။ ညည္းေၾကာင့္ မွန္မွန္ေသာက္ၿပီး အသက္မေပ်ာက္တာ။ မိန္းမထမီေပါင္ၿပီး ဒီဝါတြင္း နင့္ လာကန္ေတာ့ပါ့မယ္ ဟီးဟီး ဟီး”

“ရွင္ေနာ္ ႀကီးေကာင္ႀကီးမားနဲ႔။ ကန္ေတာ့မယ့္ကန္ေတာ့မုန႔္ မလိုပါဘူး။ ဟိုအႀကီးေကာင္ကေလးသာ မိန္းမျမင္ ကစ္ဆင္ဆြဲတတ္ေအာင္ သင္ထားေပးလိုက္။ ကၽြန္မ အပိုင္ေမြးၿပီး စားပလိုက္မယ္ ဟင္းဟင္း ဟင္း”

“အမယ္ေလး ကြီးမ်ိဳးေရ တစ္ဆုပ္တစ္ကိုင္တည္းနဲ႔ ေတာင္ ဒီဟာရီးက မဝပါလားဟ ဪ မိန္းမ မိန္းမ ”

“ဟယ္ ဒီလူႀကီးေတာ့ ဟင္း … သြား ဘာမွန္းမသိ တစ္လြဲေလၽွာက္ေျပာေန … သမ်ားက လင္လိုခ်င္လို႔ ေျပာတာကို ခိခိ ခိ”

ည ၈ နာရီခြဲေလာက္ၾကေတာ့ ေနာက္ဆုံးက်န္ေနသည့္ ဦးေက်ာ္တို႔ဝိုင္းပါ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ပါဆယ္တစ္လုံးထပ္ဆြဲကာ ျပန္သြားၾကၿပီ။ ခင္ေလးႏြယ္ စားၿပီးက်န္ခဲ့သည့္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ လိုက္လံသိမ္းဆည္းၿပီး စားႂကြင္းစားက်န္ေတြကို အမွိုက္ပုံးတစ္လုံးထဲ သြားေရာက္ စုသြန္ထည့္ကာ ဖန္ခြက္ႏွင့္ပန္းကန္ေတြ အေသအခ်ာ ေဆးေၾကာသည္။ အားလုံးၿပီးသြားေတာ့ ဆိုင္ေရွ႕တံခါးမႀကီးကိုပါ သြားပိတ္လိုက္ၿပီး ျပတင္းတံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကိုပါ ဆြဲပိတ္ ဂ်က္ခ်ကာ ဆိုင္အေနာက္ဖက္ဝင္ၿပီး ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္အေရွ႕မွာထိုင္၍ ေခၽြးေစး အနည္းငယ္ပ်ံေနေသာ သူမမ်က္ႏွာကေလးကို ေရဝတ္ႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာသုတ္ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလး လိမ္းက်ံလိုက္ၿပီးေနာက္ ဘီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဖယိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ ေခါင္းမွဆံပင္ေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿဖီးကာ ဆံစုႀကိဳးကေလးႏွင့္ အေနာက္ကို ဆြဲလွန္စုစည္းၿပီး မွန္ကို တစ္ခါျပန္ၾကည့္ တစ္ဖန္ သူမကိုယ္ေပၚကအကၤ်ီႏွင့္ ခါးဝတ္ထမီကို ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ကေလးျဖစ္ေအာင္ အေသအခ်ာ ဆြဲဆန႔္ ျပင္ဝတ္လိုက္ကာ စိတ္တိုင္းက်ေလာက္ေတာ့မွ အျပင္ကို ဟန္မပ်က္ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။

တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ေနေသာ ကိုေနာင္ရွိရာ ဝိုင္းဖက္ကို ခပ္စူးစူးကေလး တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ လိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုင္ခုံပုကေလးႏွစ္လုံး အသာဆြဲ၍ ဆိုင္နေဘးက အဖီကေလးေအာက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္ရာ မလွုပ္မယွက္ ရွိေနေသာ ကိုေနာင္လည္း သတိဝင္ကာ လွုပ္ရွားလာၿပီး သူ႔အရက္ခြက္ကိုဆြဲ၍ သူမထြက္သြားရာ ေနာက္ကို အသာလိုက္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္နေဘးရွိ ဆိုင္ခန္းအဖီကေလးေအာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္လိုက္မိသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ သူ႔လက္ထဲက အရက္ခြက္ကို ႐ုတ္တရက္ ဆတ္ကနဲ လွမ္းဆြဲယူလိုက္ၿပီး …

“ဟင္း ေသာက္ ေသာက္ အသက္ထြက္တဲ့အထိ ေသာက္ေနေတာ့မလား ကိုေနာင္ စကားေလးဘာေလးေျပာဦး”

“ေအးပါ ဟဲဟဲ ဟဲ ”

ကိုေနာင္ မခ်ိသြားျဖဲလုပ္ရင္း သူမလက္ထဲမွ ဖန္ခြက္ကို ျပန္ယူကာ အရက္ကို တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။

“ဟား ခါးလိုက္တာကြာ ေရေပးပါဦး မိႏြယ္ ”

“ေရာ့ ဒီမွာ ေသာက္။ အရက္ပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ ခါးမွာေပါ့။ အျမည္းစားခ်င္ေသးလား”

“ဟင့္အင္း မစားဘူး ျမည္းစရာရွိၿပီးသား ”

ကိုေနာင္ မ်က္လုံးအၾကည့္က သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို စားမတတ္ဝါးမတတ္ အနီးကပ္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသလို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ ကိုယ္လုံးအိအိကေလးကို ေစြ႕ကနဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ လာေရာက္ေပြ႕ဖက္လိုက္ပါၿပီ။

“သြားပါ … လူကို … အခုမွ … ဟြန္း … အြန္း ဟြန္း ဟြန္းး ”

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အ အ အို အို အ အသံ သိပ္မထြက္နဲ႔ ၾကားသြားပါ့မယ္ ”

“ဟင္း … ညည္းလူ အိပ္ၿပီဆို … သိုးေနေလာက္ေရာေပါ့ ”

“အင္းး အိပ္ၿပီ…. သူအိပ္ရင္ တစ္ေရးတည္း မိုးလင္းတဲ့အထိပဲ။ ဆင္နဲ႔နင္းႏွိုးတာေတာင္ မနိုးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာအသံမွမထြက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလား ကိုရဲ့”

“ေကာင္းပါရဲ့ဗ်ား ဒါနဲ႔ ႏြယ့္ကို ေပးစရာေလးရွိတယ္ ေရာ့ ယူလိုက္”

“ဟင္ ဘာမ်ားလဲ ”

သိလ်က္ႏွင့္ တမင္ဟန္လုပ္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထင္သည့္အတိုင္း သူမလက္ထဲကို ေငြစကၠဴတစ္ထပ္ ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း သူမသိလိုက္ရသည္။ ကိုေနာင္ဆိုသူက သူမ်ားတကာလို လူကို ဘယ္ေတာ့မွ ဗရမ္းဗတာ မလုပ္။ အလကားပဲတင္း အေခ်ာင္ႏွိုက္ အခြင့္အေရးယူသူ မဟုတ္ပါ။ စည္းရွိသည္။ ႏြမ္းပါးလြန္းလွသည့္ သူမဘဝ အေျခအေနကို စာနာနားလည္မွု အျပည့္ရွိသူျဖစ္သည္။ သူ႔အလုပ္က အစုံသုပ္ ပြဲစားတစ္ပိုင္းျဖစ္၍လည္း တျခားသူေတြႏွင့္ႏွိုင္းစာလၽွင္ ေငြမရွားသူတစ္ဦးမို႔ သူတတ္နိုင္သည့္ဖက္က သူမကို ကူညီေထာက္ပံ့မွု အမ်ားဆုံးေပးနိုင္သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ သူ႔အသက္က ၃၅ ႏွစ္ခန႔္ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္အေမာင္းျမင့္မားၿပီး မိန္းမေတြ သေဘာက်ေလာက္သည့္ ႐ုပ္လကၡဏာ သြင္ျပင္မ်ိဳး ရွိသူမို႔လည္း ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့ မယားေခ်ာေလး ခင္ေလးႏြယ္ကို အပိုင္ခ်ဥ္းကပ္နိုင္ခဲ့ျခင္း လည္းျဖစ္သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ သူေပးေသာပိုက္ဆံကို နေဘးကခုံပုကေလးေပၚ အသာတင္ထားလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့ေနေသာ မ်က္ဝန္းအစုံႏွင့္ အသာအယာပင္ ေမာ့၍ၾကည့္လိုက္ေလသည္။

“ကိုေနာင္ရယ္ ႏြယ္ ႏြယ္ေလ မ မတတ္သာလို႔သာ အခုလို ကိုယ့္ဆီကေငြကို လက္ခံရတာပါ… တကယ္ေတာ့ … ”

“မေျပာနဲ႔ ခ်စ္ေလးရာ ကိုယ္သိတာ ခ်စ္ေလးနဲ႔ကိုယ္ အခုလို နီးနီးကပ္ကပ္ေနခ်င္တယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ အျပင္သြားၿပီး လူမသိတဲ့ေနရာတစ္ခုခုမွာ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အားရပါးရ ခ်ိန္းေတြ႕ခ်င္တယ္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကဲပစ္လိုက္ခ်င္တယ္”

“အခုလည္း ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ မေနရလို႔လား ကိုရယ္။ ႏြယ္ သူလိုတာမွန္သမၽွ ေပးေနတာပဲ ဟင့္ဟင့္ ”

ခင္ေလးႏြယ္ေျပာရင္း သူ႔ေပါင္တစ္ဖက္အေပၚကို သူမတံေတာင္ကေလးႏွင့္ အသာေထာက္မွီ လိုက္ရာက သူမလက္ကေလးတစ္ဖက္က ကိုေနာင္ရဲ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို ဆက္လက္တိုးဝင္သြားၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားရွိ ပုဆိုးေအာက္ကေန ခိုးလိုးခုလုျဖစ္ကာ တင္းမာေထာင္ထ ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ လိင္ေခ်ာင္း (လီးေခ်ာင္း) တုတ္တုတ္ႀကီးအား သူမလက္ဖဝါးကေလးႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းကေလး လွမ္းဆုပ္၍ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ေလၽွာထိုးပြတ္သပ္ ညႇစ္နယ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ကိုေနာင္ရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း တစ္ဖက္က သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းရွိ ရင္သားဆိုင္အိအိႀကီး ႏွစ္ႁမႊာအား တစ္လွည့္စီ ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ကစား ေပးေနသလို က်န္တစ္ဖက္ကလည္း သူမ၏ခါးေအာက္ပိုင္းရွိ တင္ပါးအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္အား ညႇစ္နယ္လိုက္ ေပါင္ခြၾကားထဲ လက္ထည့္ၿပီး သူမ၏ဆီးခုံမို႔မို႔ေအာက္မွ ေဖာင္းကား တင္းႂကြေနေသာ အဂၤါဇပ္မ်က္ႏွာျပင္ႀကီးအား လက္ဝါးႏွင့္ဖိအုပ္ကိုင္ကာ ဖြဖြရြရြပြတ္ကစားေပးလိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားလ်က္ ရွိေလေတာ့၏။

……………………………………………………..

အခန္း ( ၃ )

“အ ယား ယား တယ္ ကို ေနာင္ ရယ္ အင့္ အင့္”

“မသိဘူး ခ်စ္တယ္ကြာ ႏြယ္ ထမီလွန္ေပး ကိုယ္ ပြတ္ေပးမယ္ ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ေလး ၾကည့္ခ်င္တယ္ ”

“ဟင့္ မဟုတ္တ႐ုတ္ေတြ ေလၽွာက္မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ကိုေနာင္”

ခင္ေလးႏြယ္ သူမခါးမွ ထမီေအာက္နားစေလးကို ဝမ္းဗိုက္ေပၚေရာက္သည္အထိ အသာပင့္လွန္ေပးလိုက္ရာ သူမေပါင္ခြၾကားရွိ အေမြးအုံထူထပ္ သိပ္သည္းလွသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ဘြားကနဲပင္ ေပၚထြက္လာရၿပီ။ ကိုေနာင့္လက္က သူမေစာက္ဖုတ္ရွိရာဆီကို ျဗဳန္းကနဲေရာက္ရွိကာ အကြဲေၾကာင္းေလးကို အသာစမ္း၍ အေရွ႕အေနာက္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္က ခင္ေလးႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ထိပ္က အစိကေလးကိုပါ ခလုတ္တိုက္ ထိမိသြားရာ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ငိုခ်င္ခ်င္ပင္ျဖစ္သြားရသည္။ ခုံပုကေလးထက္မွာ သူမထိုင္ေနရာက သူ႔အပြတ္အဆြေၾကာင့္ သူမဖင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ အေပၚကိုပင္ ေကာ့ႂကြတက္သြားရေလသည္။

“အ အ ကို ကို ရယ္ လုပ္တတ္လိုက္တာ ဟင့္ ဟင့္ ”

“ေကာင္းလား ႏြယ္ ယားလား ”

“အင္း ယား ယားတယ္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူး ”

“ၾကယ္သီးျဖဳတ္ဦး နို႔စို႔ခ်င္လို႔ ”

“ဟင့္ တစ္ခုမွ မက်န္ဘူး အကုန္ ေလၽွာက္လုပ္ေနေတာ့တာပဲ”

ခင္ေလးႏြယ္ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာရင္း အေပၚပိုင္းအကၤ်ီၾကယ္သီးေတြ ဆြဲျဖဳတ္ကာ ဘရာစီယာကေလးကိုပါ ႀကိဳးေလ်ာ့၍ ရင္သားႏွစ္ဖက္ကို အျပင္ဆြဲထုတ္ ေပးလိုက္ရာ ျပည့္ၿဖိဳးအုံေကာင္းလွေသာ သူမ၏ရင္သားဆိုင္အိအိႀကီးႏွစ္ဖက္က အျပင္ကို စုျပဳံ၍ ထြက္အံက်လာေလသည္။ လင္သားတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုေနသလိုပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ဒီအခ်ိန္ႀကီးၾကကာမွ ရွက္မေနနိုင္အားေတာ့ပါ။ ကိုေနာင္ သူမနို႔အုံအိအိႀကီး ႏွစ္ဖက္ကို အားပါးတရ ဖ်စ္နယ္၍ ကိုင္လိုက္စို႔လိုက္ လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ နို႔သီးခဲကေလးႏွစ္ခုက ကာမေဇာအဟုန္ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း က်စ္ခဲေထာင္ထလို႔ လာသည္။ သူမေပါင္ခြၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ကေလးဆီမွလည္း အရည္စိမ့္ထြက္လာသလိုႀကီး ခံစားရျပန္ရာ ခင္ေလးႏြယ္ သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို အားကေလးစုစုၿပီး လိမ္က်စ္ဖ်စ္ညႇပ္လ်က္ ေစာက္ဖုတ္အယားေျပေအာင္ ေပါင္တန္အခ်င္းခ်င္း ယွက္လိမ္ပြတ္ကစားေပးေနမိသည္။

ကိုေနာင္လည္း ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ နို႔ကို တစ္ဖက္ကစို႔လိုက္ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ကို ႏွိုက္ပြတ္လိုက္လုပ္ေနရာ အေတာ္ႀကီးကို အခံခက္လာရၿပီး ေစာက္ပတ္ယားယံမွုေဝဒနာကို ဆက္လက္ သည္းညည္းမခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာသည္။ သူက တစ္ဆင့္ထပ္တက္လာၿပီး သူမေစာက္ပတ္အဝကေလးကို သူ႔လက္ႏွင့္ ဟဟျဖဲျဖဲကေလးလုပ္၍ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း အေပၚထိပ္နားရွိ လူႀကီးလက္သန္း ထိပ္လုံးအရြယ္ခန႔္ရွိသည့္ ေစာက္စိထိပ္ဖူးကေလးကို လက္ညႇိုးလက္မအၾကားညႇပ္ကာ ခပ္ဖြဖြရြရြကေလး ဖ်စ္ပြတ္ လွိမ့္ေခ်ကစားရင္း ခပ္ဟဟရွိေနေသာ သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္ကေလးထဲကို လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ ထည့္သြင္း၍ အဆက္မျပတ္ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ကာ ထိုးေမႊေဆာင့္သြင္းေပးလိုက္ရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ပါးစပ္ကေန တရွီးရွီးအသံထြက္၍ ရွုံ႔ရွုံ႔မဲ့မဲ့ ညည္းညဴလာမိရင္း …

“အ အ အိ အင့္ အင့္ ကို ကိုေနာင္ရယ္ ထည့္ ထည့္ လိုက္ေတာ့။ တစ္ခါတည္း လိုးရင္လိုးတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏြယ္ ႏြယ္ တ တအား ရြ လြန္း ေနၿပီ ဟင့္ …။ ပုဆိုး ခၽြတ္ဦး သူမ်ားကိုခ်ည္း တအားရြေအာင္ သူ လုပ္ လုပ္ေနတာ။ သူ႔လီးႀကီး ႏြယ္ စုပ္ေပးမယ္။ လီးေတာင္ေနၿပီပဲ မဟုတ္လား … ”

အိမ္ေထာင္သည္ပီပီ သူမလိုလားခ်က္ကို မရွက္မေၾကာက္ ထုတ္ေျပာမိၿပီး သူ႔ပုဆိုးစကိုပါ တစ္ဆက္တည္း လွမ္းဆြဲခၽြတ္၍ ကိုေနာင့္ေပါင္ၾကားထဲကေန ဘြားကနဲ ခုန္ထြက္လာသည့္ လူႏွင့္ဘယ္လိုမွ မလိုက္ဖက္ေသာ လေခ်ာင္းညိဳညိဳတုတ္တုတ္ ရွည္လေမ်ာႀကီးကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ တအားဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ဆြဲလိုက္ကာ လဒစ္ထိပ္သားေရႀကီးကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ ျဖဲလွန္ၿပီး ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ဂြင္းရိုက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ေလသည္။ လီးႀကီးက အေၾကာေခ်ာင္းေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး သူမလက္ဆုပ္အတြင္းမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါလ်က္ ရွိေနပုံမွာ ရင္တဖိုဖို အသည္းတယားယားျဖစ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္ဟု သူမထင္မိသည္။ သူမခ်စ္လင္ ကိုမ်ိဳးေအာင္လီးထက္ႀကီးၿပီး အရွည္ ၈ လက္မသာသာခန႔္ရွိေသာ လီးျဖစ္၍လည္း ကိုေနာင့္လီးကို ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ စြဲမက္မိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

လီးကို ရွည္ဆန႔္လာေအာင္ လက္ႏွင့္ အထက္ေအာက္ ဆြဲဆန႔္လိုက္ လေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးကို တဖတ္ဖတ္ႏွင့္ အသံထြက္ေအာင္ ေလၽွာထိုးဂြင္းရိုက္ ေဆာင့္လိုက္ လုပ္ၿပီး သူ႔လီးႀကီး လဒစ္ထိပ္လုံးႀကီး ျပဳးတူးျပဲတဲႏွင့္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါမတ္ေတာင္လာတာ ေတြ႕ရေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္လည္း မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ျဖစ္ကာ သူမကိုယ္ခႏၶာအေရွ႕ပိုင္းကို သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ထပ္ေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္ရင္း ကိုေနာင့္လီး ညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ အားပါးတရ ကုန္းစုပ္ယက္ေပး လိုက္ေလသည္။

လီးဒစ္ႀကီးကို လၽွာႏွင့္ထိုးေမႊလိုက္ လေခ်ာင္းတစ္ေလၽွာက္ အသြားအျပန္ ပါးစပ္ႏွင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ လၽွာႏွင့္ယက္ဆြလိုက္လုပ္၍ လီးထိပ္ကေန လီးအရင္းေတာက္ေလၽွာက္ လၽွာထိုးကစားေပးလိုက္ကာ လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲမကိုင္လိုက္ရာက လီးေခ်ာင္းေအာက္ေျခမွာရွိသည့္ ကိုေနာင့္ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုပါ ပါးစပ္ႏွင့္ မမွီမကမ္း စုပ္ဆြဲေပးလိုက္ျပန္သည္။

ကိုေနာင္လည္း ဖီးလ္အလြန္ရွိဟန္ႏွင့္ ပါးစပ္ကေန တရွီးရွီး ေအာ္ေနသည္။ လက္ကလည္း ခင္ေလးႏြယ္ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ထမီပင့္လွန္စမ္းသပ္၍ ေစာက္ဖုတ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္ေခ်ဆြလိုက္ ဖင္ေပါက္ကိုပါျဖဲျဖဲၿပီး လက္ထည့္ကာ အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုးေပးေနရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း လီးစုပ္ေနရာက သူမေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ေစာက္ရည္ေတြရႊဲစိုေအာင္ ယိုစီးထြက္လာရၿပီး ဘယ္လိုမွ ဂဏွာမၿငိမ္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာသည္။ စိတ္မထိန္းနိုင္သည့္အဆုံးမွာ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ခုံပုကေလးမွာထိုင္လ်က္သား ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ လီးကိုသဲႀကီးမဲႀကီး ကုန္းစုပ္ ေပးေနရာကေန ႐ုတ္တရက္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူမခါးဝတ္ထမီကို ကိုယ္ေပၚကေန တစ္ကြင္းလုံးကၽြတ္ေအာင္ ေအာက္ကို ခၽြတ္ပုံခ် လိုက္ရာက ကိုေနာင္ရဲ့ အေရွ႕ဖက္ကို ခပ္ဆန႔္ဆန႔္ေလးဆင္းေပးထားသည့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အေပၚကို သူမေျခႏွစ္ဖက္စလုံး ေက်ာ္ခြ၍ အလ်င္စလိုပင္ တက္ထိုင္ခ်လိုက္ပါသည္။

သူ႔ေပါင္ၾကားက ေထာင္ေနေသာ လီးထိပ္တည့္တည့္ေပၚကို သူမစာက္ပတ္ႏွင့္ အေသအခ်ာေတ့ခ်ိန္ၿပီး အေပၚကေန ျဗဳန္းကနဲ ဖိထိုင္လိုက္ရာ လီးထိပ္ႀကီးက ခပ္ဟဟျပဲျပဲကေလးျဖစ္ေနသည့္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းေလးထဲကို အရွိန္ႏွင့္ဒုန္းကနဲ ေျပးေဆာင့္ တိုးဝင္လာေလသည္။

“အ အိ အင့္ အင့္ ဟင္ ဟင္ ”

“အား မိုက္တယ္ကြာ ႏြယ္ အေပၚကေန အျပတ္ေဆာင့္။ လီးမဝင္ဝင္ေအာင္ အားနဲ႔ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္ခ်ေပး ”

“ဝင္ ဝင္တယ္ ဟင့္ ဟင့္ ကို႔ လီး တအား ႀကီးေတာ့ စဖုတ္ထဲမွာ ၾကပ္ထုပ္ေနတာပဲ”

“ဒီအတိုင္း မလိုးနဲ႔ေလ ကိုယ္ေအာက္ကေန ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ လက္နဲ႔ျဖဲေပးထားမယ္ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ ေဆာင့္ ဒါမွ လီးဝင္မွာ ”

“ရ ရတယ္ ႏြယ့္ဖာသာ ႏြယ္ ျဖဲမွာ ဖယ္ လက္ လက္ဖယ္လိုက္… ကို႔လက္က ႏြယ့္နို႔ႏွစ္ဖက္ကို ေခ်ေပး နို႔သီးကို ၾကမ္းၾကမ္းလွိမ့္ေခ်ေပး။ ႏြယ္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္ေအာင္ လိုးေပးမယ္။ ဒီပုံစံကို သိပ္ႀကိဳက္တယ္ မဟုတ္လား”

“ႀကိဳက္တာေပါ့ ႏြယ္ရာ အဲ ဘြာေတး မိန္းမရာ ဟင္းဟင္း ဟင္း ”

“အင္း အင္းပါေတာ္ ေယာက္်ားရယ္ လိုး လိုး ေအာက္ကေန ပင့္လိုးေပး သိပ္ အေခ်ာင္ခိုမေနနဲ႔ အ ထိ ထိတယ္ လိုး လိုး အ အိ အိ အင့္ အင့္ဟင့္ ေဆာင့္ ကို ကို ျမန္ျမန္ အ အ အေမ့ အိ ကၽြတ္ ကၽြတ္ … ႏြယ့္ ေစာက္ပတ္ ျပဲေအာင္လိုး တအား လိုးေပးပါ ဟင့္ ဟင့္ အ အင့္ အင့္ ႏြယ့္ကို နမ္း နမ္းေလ …ဟင့္ဟင့္ ခ်စ္တယ္ သိပ္ခ်စ္တယ္ ကိုရယ္ လင္ႀကီးထက္ခ်စ္တယ္ အား ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ အိ အီး ဟီး ဟီးး လိုးပါ လိုး လိုး ျမန္ျမန္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အရင္ထိလိုး … ႏြယ္လည္း အေပၚကေန ခပ္သြက္သြက္ လိုးေပးမယ္ ကဲ ကဲ ”

ခင္ေလးႏြယ္ သူ႔ေပါင္ေပၚခြထိုင္ရင္း သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးကို တင္းတင္းႀကီးဖက္ထားလိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ခ်င္းအပ္လ်က္ အေနအထားအတိုင္း သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို တအိအိတလိမ့္လိမ့္ လူးကာလြန႔္ကာႏွင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ဖိထိုင္ေဆာင့္ခ်ရင္း အေပၚစီးကေန လွိမ့္ပိတ္လိုးေပးေနသည္။ ကိုေနာင္လည္း သူမကိုယ္လုံးကေလး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ျပန္ဖက္ထားရင္း ေအာက္ကေန သူ႔လီးႀကီးကို ခင္ေလးႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ထဲကို မဝင္ဝင္ေအာင္ ေကာ့ကာေကာ့ကာႏွင့္ အျပတ္အသတ္ပင္ ေညႇာင့္လိုးေပးေနပါသည္။

လီးအဝင္အထြက္က အစပိုင္းေလာက္သာ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံမ်ားစြာ ရွိၿပီးသူေတြ ျဖစ္ၾကသည့္အတိုင္း လိုးရင္းေဆာင့္ရင္းႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္လီး အသားတက်ျဖစ္ကာ တျဖည္းျဖည္း အဝင္ေရာအထြက္ေရာ မွန္လာ သြက္လာၾကသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ပိုစိပ္လာသည့္အေလ်ာက္ ဇိုးဇိုးဇပ္ဇပ္ႏွင့္ ခုနထက္ ပို၍လည္း ျမန္ဆန္ထိေရာက္မွု ရွိလာေလသည္။

“ေကာင္းလား ႏြယ္ ကိုယ့္လီးကို ႀကိဳက္လား ”

“အိုး ႀကိဳက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ ကိုရယ္။ ဦးမ်ိဳးလုပ္ရင္ေတာင္ ကို႔ေလာက္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္လုပ္ ကို႔သေဘာရွိလိုး အခ်ိန္မရွိဘူး ႏြယ္ ၿပီးခ်င္ခ်င္ေတာင္ ျဖစ္လာၿပီ ေဆာင့္ ေဆာင့္မရပ္နဲ႔”

“အင္း အင္း ႏြယ္လည္း မရပ္နဲ႔ လိုး အျပတ္လိုးခ်လိုက္ ကို႔လရည္ေတြ ႏြယ့္ထဲကို အကုန္ပန္းထည့္မွာေနာ္”

“ပန္းထည့္လိုက္ ႏြယ္ မ မရပ္ေတာ့ဘူး … အ လိုး လိုး လိုးၿပီ … အစ္ကိုရယ္ အိ အိ အိဟိ … အင့္အ အ အိ အိ ဟိ ကဲ ကဲ”

“လိုးသာလိုး … ႏြယ္ ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ထဲၾကေတာ့ ကို႔လီးေတာင္ ခါတိုင္းထက္ ပိုေသးသြားသလိုပဲ ေနာ္ အဟင္းဟင္း ”

ေစာက္ရည္မ်ားရႊဲအိုင္ေနတာမို႔ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ဘတ္လဘိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီး စလိုးစဥ္ကေလာက္ တစ္ၾကပ္မေနေတာ့ဘဲ အဝင္ေရာအထြက္ပါ တဇြပ္ဇြပ္တဖြတ္ဖြတ္ အသံထြက္ေအာင္ ၾကမ္းၾကမ္းသြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးဝင္ေရာက္နိုင္လာသျဖင့္ ကိုေနာင္လည္း သူမကိုက်ီစယ္ခ်င္လာၿပီး ခပ္ေနာက္ေနာက္ကေလး အရႊန္းေဖာက္ေျပာလိုက္ရာ …

“ႏြယ့္ ေစာက္ပတ္ထဲက အရည္တအားထြက္ေနတာ ကိုရယ္ …။ ဗလြတ္ ဗလြတ္နဲ႔ နားေတာင္ရွက္တယ္။ အရည္ေတြေၾကာင့္ သူ႔လီးက ေစာေစာကေလာက္ မၾကပ္ေတာ့တာ လီးေသးသြားတာ ျဖစ္နိုင္မလားလို႔ …။ အခုလို ေရွာကနဲေရွာကနဲပဲ ဝင္ေနတာ သားအိမ္အရမ္းထိတယ္ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ တဒုတ္ဒုတ္ေဆာင့္မိေနတာ ကိုရယ္”

ခင္ေလးႏြယ္လည္း မ်က္ႏွာေလးရွုံ႔မဲ့ၿပီး သနားစဖြယ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုေနာင္က …

“အလကား ေနာက္တာပါ ႏြယ္ရာ ေအာင့္ပေစ သားအိမ္ေဆာင့္မိေတာ့ ဖီလင္ပိုရွိတာေပါ့ ခဏပဲ ေကာင္းလာေတာ့မွာ … လိုးသာလိုး တအားဖိလိုး ကိုလည္း ၿပီးခ်င္ေနၿပီ ”

“အင့္ အင့္ လ လိုး လိုး ေနတာပဲ ဟင့္ ဟင့္ လိုးရလြန္းလို႔ ေသ ေတာ့မယ္ စပတ္လည္း ဗြက္ေပါက္ေနၿပီ ကို ရဲ့”

“စြတ္ ဗြပ္ ဘုတ္ ဖတ္ … ဗလပ္ ဇြပ္ စြိ … ဘုတ္ ဇြပ္ဖြပ္ …ဗလြတ္ လြတ္ ဘုတ္ … စြိ စြတ္ ႁဗြတ္ ဖြပ္ ဘုတ္ ဗြပ္”

“ဟား ေကာင္းတယ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ မရပ္နဲ႔ ေဆာင့္ ဖိလိုးစမ္း ႏြယ္ ဖင္ႀကီးဝိုက္ဝိုက္ၿပီး လိုးေပး အ ဟုတ္ပီ ဟုတ္ပီ”

“အ အ … ကို …ႏြယ္ … ၿပီး ၿပီး ေတာ့မွာ … ကို တ တစ္လွည့္ လိုး လိုး ေပး ”

“အင္း ႏြယ္ ထ ထ ရပ္လိုက္ … ႏြယ့္ဖင္ႀကီး ကို မၿပီး လိုးေပးမယ္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေအာက္ပင့္လိုးမွာ ”

“ဟင့္ ဟင့္ … အဲလို မလုပ္နဲ႔ အ … ႏြယ္ … အဲ …ဒါ … အား မ မ ရ ဘူး … ႏြယ္ ေအာက္ဆင္းမယ္ ေျမႀကီးေပၚပဲ လိုး ႏြယ္ ပက္လက္လွဲေပးမယ္ …စပတ္ျဖဲေပးမယ္ ကို အေပၚကေန ေပါင္ထမ္း လိုးေပး … အ အ ”

ခင္ေလးႏြယ္ သူ႔အေပၚကထၿပီး ခုံေပၚကေန ဆိုင္ေဘးအဖီေအာက္ရွိ ေျမသားၾကမ္းျပင္ထက္မွာပဲ သူမကိုယ္ေလးကို ေနာက္လွန္ လွဲအိပ္ခ်လိုက္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဟဟျပဲျပဲလုပ္ၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာပင္ ျဖဲကားေပးလိုက္ပါသည္။ ေစာက္ရည္ေတြရႊဲစိုေနသည့္ သူမေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ အျပင္ဖက္လမ္းမီးတိုင္ကေန ျဖာက်လာသည့္ ဝိုးတဝါးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အဆီရည္တရႊဲရႊဲ ျပဲျပဲကားကားႀကီး ျဖစ္လ်က္ သူ႔လီးအလာကို ငံ့လင့္တႀကီး ေစာင့္ႀကိဳေနတာ ေတြ႕ရေလသည္။ ေနာက္ဆုံးပိတ္ အၿပီးသတ္လိုးျခင္းျဖစ္၍ အီေလးဆြဲကာ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ ကိုေနာင္လည္း သူမအေပၚကေနအုပ္မိုးၿပီး သူမေစာက္ပတ္ ဟျပဲျပဲကေလးထဲကို သူ႔လီးႀကီး တစ္ရွိန္ထိုးႀကီး (ေျမစိုက္လိုးနည္းပုံစံ) ထိုးစိုက္ထည့္သြင္းကာ စက္ေသနတ္ပစ္ သကဲ့သို႔ အဆက္မျပတ္ တရစပ္ပင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး မနားစတမ္း ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ေလေတာ့ရာ အခ်က္ေလးဆယ္ငါးဆယ္မက အခ်က္ေပါင္းရာခ်ီေအာင္ တဘုတ္ဘုတ္ တေဘာက္ေဘာက္ တဖြပ္ဖြပ္တဘြပ္ဘြပ္ သံစုံေပးၿပီး ငလ်င္ေတာ္လဲ ငရဲပြက္သကဲ့သို႔ ဆိုင္တစ္ခုလုံး သြက္သြက္ခါမတတ္ တသိမ့္သိမ့္လွုပ္ရွား တုန္ခါသြားခဲ့ရာက သူ႔လီးထိပ္ဆီမွ က်င္ကနဲက်င္ကနဲ ျဖစ္သြားသည့္နည္းတူ ခင္ေလးႏြယ္ေစာက္ပတ္အတြင္း မွလည္း ပူကနဲေႏြးကနဲ အီကနဲဆိမ့္ကနဲ အရသာမ်ိဳးစုံေအာင္ ႏွစ္ေယာက္သား ေပါင္း႐ုံး ခံစားၾကရၿပီးေနာက္ ကာမရာဂအထြတ္အထိပ္ ဘုံနန္းဆီသို႔ ႏွစ္ဦးသားၿပိဳင္တူပင္ အတူတကြ တက္လွမ္းေရာက္ရွိ သြားခဲ့ၾကေလေတာ့၏။

ႏွစ္ေယာက္သား ေျမေပၚမွာ အတန္ၾကာသည္အထိ ပြတ္သပ္နမ္းရွုံ႔ကာ လူးလွိမ့္ေနမိၾကသည္။ ကိုေနာင့္လက္ေတြကလည္း အရွိန္မေသေသးဘဲ သူမဖင္ကိုင္လိုက္ ေစာက္ပတ္ႏွိုက္လိုက္ နို႔ႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ဆြဲနယ္ၿပီး နို႔ဖမ္းစို႔လိုက္ႏွင့္ သူမစိတ္ျပန္လည္လာေအာင္ မသိမသာဆြႏွူးေပးေနျပန္ရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန ႐ုန္းမထြက္သာဘဲ သူျပဳသမၽွ ႏုရေသာဘဝကို ေရာက္ရျပန္ပါသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ေစာက္ပတ္တစ္ဝိုက္မွာ ေပက်ံေနသည့္ လရည္ႏွင့္ေစာက္ရည္ေတြကို သူက ထမီႏွင့္ေျပာင္စင္ေအာင္ သုတ္ေပးသည္။ ေစာက္ပတ္ကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ကာ ေစာက္ပတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ နမ္းလိုက္စုပ္လိုက္ အစိကေလးလွုပ္ဆြဖ်စ္ေခ်လိုက္ ေစာက္ေခါင္းထဲလၽွာထည့္ေမႊလိုက္ႏွင့္ ဘာဂ်ာကိုင္ ေပးေနျပန္သည္။

ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူမေစာက္ပတ္က ယားက်ိက်ိ မခ်ိေအာင္ခံစားရျပန္ကာ ကာမစိတ္ အလြန္အမင္းထႂကြလာခဲ့ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကိုပါ လက္ႏွင့္ဆြဲကိုင္၍ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲဂြင္းရိုက္ေဆာင့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ေျမကမၺလာေမြ႕ယာထက္မွာပဲ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ လီးစုပ္ ေစာက္ပတ္ယက္ျခင္း အမွု (စစ္စတီနိုင္းဟုလည္း ေခၚသည္။) ကို ျပဳၾကျပန္ေလေတာ့သည္။ ကိုေနာင့္လီးလည္း ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေတာင္မတ္လာသလို သူမေစာက္ပတ္ကလည္း ေစာက္ရည္ေတြ ရႊဲသထက္ ရႊဲစိုလာရျပန္ၿပီ။

“လိုးၾကစို႔ ႏြယ္ရာ ကိုယ့္လီးက တအားေတာင္ေနၿပီ”

“ႏြယ္ေရာပဲ ႏြယ္လည္း ကို႔ကို ေျပာခ်င္ေနတာ စပတ္ထဲက အရမ္းရြေနၿပီ ကို လိုးေပးမွျဖစ္ေတာ့မယ္ ”

မိန္းမေတြ ေစာက္ပတ္မရြခင္ တုံဏွိဘာေဝဣ‌ေျႏၵ ႀကီးမားၾကသေလာက္ ေစာက္ပတ္က ေစာက္ရည္ ထြက္ၿပီဆိုတာႏွင့္ပင္ သူတို႔ကို ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရနို္င္ေတာ့။ ဒီသေဘာကို ကိုေနာင္ဆိုသည့္သူက ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီးသားလည္း ျဖစ္သည္။ ေခြးကုန္းလိုးခ်င္သည္ဆိုၿပီး ပူဆာ႐ုံရွိေသး ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ေျမေပၚမွာ ေျခလက္ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေမွာက္ခုံရက္ ဖင္ကုန္းေပးၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။ ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းၿပီးျဖစ္၍ သူမဖင္သားကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္က ျမင္ရသူအေနႏွင့္ အေနာက္ကေန က်ဳံးလိုးပစ္ခ်င္စရာ ေကာင္းေနသည္။

ကိုေနာင္ အေနာက္ကေန သူမ၏ႀကီးမားထည္ဝါလွေသာ ဖင္သားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ဆြဲျဖဲၿပီး ဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ အၾကားကေန ျပဴးျပဲထြက္ေပၚလာသည့္ သူမေစာက္ပတ္ထဲကို လီးေခ်ာင္းႀကီး ထိုးႏွစ္ထည့္သြင္း လိုက္ခ်ိန္မွာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ခ်က္ေကာင္းမိၿပီး သူမပါးစပ္က အိုးကနဲ ျဖစ္ကာ မ်က္စိစုံမွိတ္၍ ေမးကေလးအေရွ႕ကို ေငါ့ထိုးတက္သြား ရေလသည္။

“ဖြတ္ စြတ္ ေဖာက္ ”

“စြိ ဘြတ္ ဖြတ္ ဘု ေဘာက္ ဘုတ္ ဇြပ္ ဖြပ္ ဘုတ္ ဘြပ္”

“အင့္ အင့္ အင္းး ဟင္းးး … အင္းးး ”

“အ အား … ေကာင္း ေကာင္းတယ္ ကို ေနာင္ရယ္ ေဆာင့္ တအားေဆာင့္ …လိုး လိုးစမ္းပါ ျမနိျမန္ သြက္သြက္ေလးလုပ္ အ အ အား ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အင့္ အင့္ ေကာင္း လြန္းလိုက္တာေနာ္ ”

“ကိုလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္ ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ႀကိဳက္တယ္ ဒီမွာလိုးတာအားမရဘူး အျပင္မွာ တစ္ရက္ခ်ိန္းလိုးရေအာင္ကြာ ေဟာဒီ ႏြယ့္ ဖင္ေပါက္ စူတုတူကေလးကိုပါ ကိုေနာင္ အပီလိုးခြဲလိုက္ခ်င္တယ္ ”

“ႏြယ္ ႏြယ္လည္း ကိုနဲ႔ လိုက္ခ်င္တယ္ အိ အိ အ … ကို လိုးသမၽွ အ အားရေအာင္ ခံ ခံေပးခ်င္တယ္ တစ္ေနကုန္ လိုး … ဖင္ပဲလိုးလိုး ေစာက္ပတ္ပဲ လိုးလိုး ရတယ္ … ကို႔ စိတ္တိုင္းက်ပဲ … အခ်ိန္ေတာ့ ယူရဦးမယ္ ကိုရယ္”

“အား ေတာက္ !! ေကာင္းလိုက္တာ ႏြယ္ရာ !! ဟင္း ဟင္း … ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ေလးလိုးရတာ ဝက္သားသုံးထပ္သားႀကီး သြားဖုံးျမဳပ္ ေအာင္ ကိုက္ဝါးလိုက္ရသလိုပဲ … အီဆိမ့္ၿပီး ေနတာပဲ ႏြယ့္အဖုတ္ႀကီး အရည္ရႊဲေလ … လိုးလို႔ေကာင္းေလပါပဲကြာ ”

“စြတ္ ဖြတ္ စြိ ဇြိ ဇြပ္ ဖြတ္ ဘု ဘြတ္ ဇြပ္ ဗြပ္ ဖြတ္ စြိ ေဖာင္ ဘြပ္”

“ကို ေဆာင့္ တအား ေဆာင့္ ေဆာင့္ ေလ … လိုး သာလိုး မညႇာနဲ႔ အင့္ အင့္ … ႏြယ့္ နို႔ …ကိုလည္း အလွၾကည့္မေနနဲ႔ ကိုင္ဆြဲၿပီးလိုး … နို႔ဆြဲဆြဲၿပီး လိုးတာ …မိန္းမတိုင္းအႀကိဳက္ ကိုရဲ့”

“ဟုတ္လား ဒါျဖင့္ လိုးၿပီ … ႏြယ္ရာ စကားမေျပာနဲ႔ ပါးစပ္သာပိတ္ထားလိုက္ အပီဆြဲမွာ”

“ဘုတ္ စြပ္ ဗလပ္ … ဘုတ္ ဖြပ္ ဗြပ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဘုတ္ ဘတ္ ဖြပ္”

“အ အိ အိ … လိုး လိုး ၾကမ္းၾကမ္း လိုး … အ ထိ ထိတယ္ကြာ အ ဟ အင့္ အင္းဟင့္ ဟင့္ … ကို ကို႔လီးႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး ထည့္လိုးေပး ကိုရာ ႏြယ္တအားခံလို႔ ေကာင္းေနၿပီ”

သူမစကားသံအဆုံးမွာ ေနာက္ထပ္ ဘာစကားမွမၾကားရေတာ့။ ကိုေနာင္လည္း ဖင္အပီ ကုန္းထားေပးသည့္ ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လီးႀကီးတစ္ဆုံး ထည့္သြင္းကာ လဒစ္ထိပ္ကေန လီးအရင္း အရွိန္ျပင္းျပင္း တအားကုန္ ဖိေဆာင့္ လိုးခ်လိုက္ရင္း အီဆိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းမြန္ လြန္းလွေသာ ေလာကီကာမဂုဏ္အဆီအႏွစ္ အရသာထူးႀကီးကို ေပးေနေပၿပီ။

တြတ္တီးတြတ္တာ စကားသံေတြအစား လက္ေတြ႕က်က် လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ ထိေတြ႕လိုးေဆာင့္သံ ေတြကသာ တဘုတ္ဘုတ္ တဗြပ္ဗြပ္ႏွင့္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္ ဆိုင္ခန္းအဖီေလးေအာက္မွာ ကမၻာပ်က္သလိုပင္ ျဖစ္ေနေပေတာ့၏။

“စြတ္ ေဖာက္ စြိ ဖတ္ ဘုတ္ ဘတ္ ဗလပ္ စြိ ဇြတ္ ႁဖြတ္ ႁဗြတ္ ”

“အို႔ အိ အိ အင့္ အ အင့္ဟင့္ လိုး ကို ျမန္ျမန္ ၾကမ္းၾကမ္းလိုး ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ကြဲပေစ လိုး ကို႔အလိုး ခံရတာ ဘာနဲ႔မွမလဲနိုင္ဘူး”

ခင္ေလးႏြယ္ ကုန္းရင္းကြရင္း တထြန႔္ထြန႔္လြန႔္လူးရင္း လီးႀကီးဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ အၾကမ္းပတမ္းပြတ္တိုက္မွု အရသာေအာက္ဝယ္ စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ေမ်ာပါၿပီး ေလာကႀကီးကိုေတာင္ ေမ့ေနခဲ့ေလၿပီ။

………………………………………………………

⭐အခန္း ( ၄ )⭐

ထိုညက ကိုေနာင္ သုံးခ်ီတိတိလိုးၿပီးမွ ျပန္သြားသည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ေယာက္်ားႏွင့္လိုးတာေရာ ကိုေနာင္လိုးတာပါ ေပါင္းၿပီး သူမအိပ္ရာထက္မွာ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္လိုးခဲ့သမၽွ ျပန္လည္စားျမဳံ႕ျပန္၍ သူမေပါင္ၾကားကို ပြတ္ကာသပ္ကာ ရာဂအဆိပ္ေတြ တက္ၿပီးရင္းတက္ရင္း အခ်ိန္ေတာ္တာ္ေလးၾကာေအာင္ စိတ္ကမၻာထဲ တဝဲလည္လည္ရွိေနရာက နာရီျပန္ ၂ ခ်က္တီးအခ်ိန္ေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုမ်ိဳးေအာင္ကေတာ့ ဘာမွမသိပါ။ ဇရက္မင္းစည္းစိမ္ခံစားၿပီး သူမရဲ့နေဘးကုတင္တစ္ဖက္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်လ်က္သာ ရွိေနေပသည္။ သားမသိ မယားမသိ သူရာရည္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ မက္မက္စက္စက္ စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ တတ္လြန္းသည့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ သတိထားဖြယ္ရာပင္။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ၾကေတာ့ မႏွင္းေအး အေစာႀကီးေရာက္လာၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ကိုလာႏွိုးကာ ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုင္ပင္၍ မႏွင္းေအးတစ္ေယာက္တည္းကို ေဈးထဲလႊတ္လိုက္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း အိပ္ရာမွထ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လာရာ ကိုမ်ိဳးေအာင္နိုးေနတာေတြ႕ရသည္။

“ႏြယ္ ဒီနားလာပါဦး ”

“ဟုတ္ ကိုမ်ိဳး ဘာလဲ ေျပာ ”

သူမ သိလိုက္ၿပီ။ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ မနက္လင္းလင္းခ်င္း မထေသးဘဲ မယားျဖစ္သူကို တစ္ခ်ီေကာင္း လင္းဆြဲဆြဲခ်င္ေသးေသာ လင္သားျဖစ္သူရဲ့ အမူအက်င့္အား သိၿပီးျဖစ္၍ ခင္ေလးႏြယ္လည္း သူမကိုယ္ေပၚမွာ ရင္လ်ားထားသည့္ထမီကို ျပင္ဝတ္ၿပီး သူ႔အနားကို ဆင္မယဥ္သာဟန္ႏွင့္ အသာအယာပင္ တိုးကပ္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုမ်ိဳးေအာင္ သူမကို လက္ကမ္းႀကိဳလိုက္ရာ အလိုက္တသိရွိေသာ မယားေခ်ာေလးကလည္း လင္ေတာ္ေမာင္ရဲ့ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ အၾကားကို တစ္ကိုယ္လုံး မွီႏြဲ႕တိုးဝင္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္ေပြ႕ဖက္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္နမ္း၍ တစ္ေယာက္ကိုယ္အဂၤါကို တစ္ေယာက္္ ပြတ္သပ္ကိုင္စမ္းၾကရင္း ကုတင္ႀကီးထက္မွာ အလုပ္မ်ားသြားၾကေလသည္။ မၾကာမီ သူတို႔အခန္းကေလးထဲမွ ေန႔စဥ္အျမဲၾကားေနက် အသံဗလံမ်ားက ခါတိုင္းကဲ့သို႔ပင္ စတင္ထြက္ေပၚလာၿပီျဖစ္သည္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္ကသာ ဦးေဆာင္လွုပ္ရွားသည္။ ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးေပၚကေန သူမကိုယ္တိုင္ တက္ခြထို္င္ၿပီး အေပၚစီးကေန သူမေစာက္ပတ္ထဲကို သူ႔လီးထိပ္ႀကီး ေတ့ခ်ိန္ထည့္သြင္းကာ သူမဖင္ႀကီးကို ႏွိမ့္လိုက္ႂကြလိုက္လုပ္၍ အဆက္မျပတ္ ဖိေဆာင့္လိုးခ်ေပးေနသည္။ အရွည္ ၈ လက္မနီးနီးရွိေသာ ကိုမ်ိဳးေအာင္၏လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို စည္းခ်က္မွန္မွန္ႏွင့္ ဝင္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္ျဖစ္လ်က္ရွိေလေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္လိုလက္ရရွိၾကၿပီး လိုးခ်ိန္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာျမင့္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္အေပၚကေန ႏွိမ့္ခ်ည္ႂကြခ်ည္ ဖိေဆာင့္လိုးေပးေနသလို ကိုမ်ိဳးေအာင္လည္း မယားေခ်ာေလး၏ဖင္ထြားအိအိႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္ကေန သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင့္မထိန္းကိုင္ၿပီး လီးကိုတစ္ခ်က္ခ်င္း ေကာ့လိုး ေပးျခင္းအားျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူညီမၽွလ်က္ရွိၾကေလသည္။

မႏွင္းေအး ေဈးကျပန္လာခ်ိန္အထိ သူတို႔လင္မယားလိုးပြဲက မၿပီးၾကေသး။ ခင္ေလးႏြယ္ ေမာေနေပမယ့္ ရမၼက္ေဇာကပ္ေနခ်ိန္မို႔ ကိုမ်ိဳးေအာင္လီးႀကီးကိုသာ ဖိလိုက္ႂကြလိုက္လိုးရင္း ႏွစ္ေယာက္သားလိုးလိုက္ နားလိုက္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ ကစ္ဆင္ဆြဲ၍ ကိုမ်ိဳးေအာင္လည္း ေအာက္ကေန သူမနို႔လုံးအိအိႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ဆြဲဆြဲၿပီး ဖ်စ္နယ္လိုက္စို႔လိုက္လုပ္၍ သူ႔လီးကို အခ်က္က်က်ပင္ မျပတ္ေကာ့လိုးေပးေနေပရာႏွစ္ေယာက္လုံး ဖီလင္ေတြရွိလာၿပီး လိုးရတာလည္း ပို၍ပင္ အသားပါလာသည္။ သူမဖင္ႀကီးကို အေပၚႂကြလိုက္ႏွိမ့္လိုက္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္လိုက္ စေကာဝိုင္းေမႊ႕လိုးလိုက္ႏွင့္ လိုးခ်က္ေတြစုံလာရၿပီး ခႏၶာကိုယ္ထဲရွိေသြးေတြ တစ္စတစ္စ ဆူေဝအုံႂကြလာရသည့္အေလ်ာက္ လွုပ္ရွားမွုေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္သြက္လက္ျမန္ဆန္လို႔ လာၾကေလသည္။

သူတို႔ေဇာကပ္ေနခ်ိန္မွာ ကာမမွုကိုဝါသနာႀကီးၿပီး အိမ္ေထာင္သည္တို႔၏ အထာလည္းနပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မႏွင္းေအးတစ္ေယာက္ သူမတို႔လင္မယားအျဖစ္ကို ဆိတ္ကြယ္ရာတစ္ေနရာရာကေန ေခ်ာင္းမ်ားေခ်ာင္းၾကည့္ေနမလား မသိ။ ေခ်ာင္းၾကည့္မွာေတာ့ ေသခ်ာသည္ လို႔ပဲ ခင္ေလးႏြယ္ တစ္ထစ္ခ်တြက္ဆလိုက္မိသည္။ အခုမွေတာ့ သူမ ရွက္မေနနိုင္ေတာ့။ ၾကည့္ပဲၾကည့္ၾကည့္ ျမင္ပဲျမင္ျမင္ ကိစၥမရွိ။ လင္မယားခ်င္း လုပ္ၾကတာျဖစ္ၿပီး အျပင္လူႏွင့္ ေလာ္လီေဖာက္ျပားေနျခင္း မဟုတ္၍လည္း ဘာမွ မ်က္ႏွာပူစရာ မလိုအပ္ဘူး လို႔လည္း ကိုယ့္ဖာသာ ေျဖေတြးေတြးလိုက္မိသည္။

တကယ္ေတာ့လည္း … မႏွင္းေအးတစ္ေယာက္ သူမတို႔လင္မယား၏ အိပ္ခန္းထဲကျမင္ကြင္းကို ကြယ္ရာကေန တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာအမွန္ပင္။ သူမေဈးကျပန္လာၿပီး အမဲသားၾကက္သား အသားတြဲေတြေနရာခ် ခရမ္းခ်ဥ္သီး ေကာ္ဖီထုပ္ ကန္စြန္းရြက္ ကိုက္လန္ မုန္ညင္းစသည့္ အသီးအရြက္ေတြကိုတစ္ေနရာမွာ သီးသန႔္ဖယ္ထားၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ကိုအသိေပးဖို႔ အိမ္ေပၚတက္လာရာ ခါတိုင္း သူမ မၾကာခဏ ၾကားဖူးေနၾက ရင္းႏွီးၿပီးသားျဖစ္သည့္ မသကၤာဖြယ္ရာအသံဗလံေတြ နားထဲဝင္လာ၍ ခင္ေလးႏြယ္တို႔ အိပ္ခန္းဖက္ဆီ အသာခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့ၿပီး တိတ္တဆိတ္ ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ မနက္ေစာေစာစီးစီး ကုတင္ေပၚမွာ အခ်စ္နားလန္ထကာ လင္းဆြဲဆြဲေနၾကသည့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ့အျဖစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီး ပက္ပင္း ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္။

ခင္ေလးႏြယ္က လင္သားျဖစ္သူထက္စာလၽွင္ အသက္အားျဖင့္ ပိုငယ္သူျဖစ္၍ပဲလားမသိ။ ရာဂစိတ္ပိုကဲကာ လွုပ္ရွားမွုေတြ ပိုမို၍ ထက္ထက္သန္သန္ ရွိေနပုံရသည္။ သူမလွုပ္ရွားပုံက အားပါၿပီး လင္သားျဖစ္သူ ပက္လက္အိပ္ေနသည့္အေပၚကေန သူမဖင္သား အိအိႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ကာႂကြကာႏွင့္ ႏွိမ့္လိုက္ျမႇင့္လိုက္လုပ္ၿပီး တက္ႂကြထက္သန္စြာလိုးေနပုံက စိတ္လိုက္မာန္ပါရွိလြန္းလွသည္ ဟု မႏွင္းေအးထင္သည္။

သူမေယာက္်ား ဦးမ်ိဳးေအာင္သည္လည္း ေယာက္်ားပီသသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလရာ ႏွစ္ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီႏွင့္ အခ်ိန္ကေလးဆြဲဆြဲၿပီး စိမ္ေျပနေျပလိုးေနၾကပုံမွာ အျပာမူဗီကားေတြထဲက လဗ္ဆင္းေခၚ အခ်စ္ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ား ၾကည့္ရသလိုပင္ အသည္းတယားယားရင္တဖိုဖို တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ ရမၼက္ႂကြခ်င္စဖြယ္ေကာင္းကာ ဖီလင္ရွိလြန္းလွသည္ဟု မႏွင္းေအး ခံစားမိေလသည္။

ၾကည့္ရင္းႏွင့္သူမလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စိတ္ဝင္စားမွု ပိုကဲလာသည့္အေလ်ာက္ အခန္းတံခါးကို အနည္းငယ္ ထပ္ဟကာ တံခါးဝကေန ကိုယ္တစ္ျခမ္းေစာင္းၿပီး သူတို႔လင္မယား လိုးေနၾကသည့္ျမင္ကြင္းကို အေသအခ်ာ အာ႐ုံစူးစိုက္၍မ်က္စိအရသာခံၾကည့္ေနရင္း သူမေပါင္ၾကားရွိ အဂၤါဇပ္ထဲကေန တဆစ္ဆစ္တရြရြ ရြစိထလာသည္ႏွင့္ လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားဆီ ေရာက္ရွိသြားကာ ထမီေပၚကေန သူမေစာက္ပတ္ကို အသာအယာပြတ္ဆြ၍ ဖီလင္ယူေနမိသည္။

ရာဂအရွိန္က တသိမ့္သိမ့္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ တျဖည္းျဖည္းတက္လာသည္။ မုဒ္ဝင္လာသည္။ မႏွင္းေအး ၾကည့္ရင္းက အာေခါင္ေတြေတာင္ ေျခာက္လာရသလိုပင္။ သူတစ္ပါးလုပ္ေနတာကိုၾကည့္၍ ကိုယ္တိုင္ခံစားလိုစိတ္က ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရျဖစ္လာသည္နည္းတူ မႏွင္းေအးလည္း ကာမစိတ္ထႂကြၿပီးျဖစ္သည့္အတိုင္း သူမဝတ္ဆင္ထားသည့္ ထမီေအာက္နားစကေလးကို ေအာက္ကေန လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ အသာပင့္လွန္တင္လိုက္ရာက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမပါသည့္ သူမေပါင္ခြဆုံေနရာမွ အေမြးအျမင္ ထူထပ္ရွုပ္ပြေနေသာ ေဖာင္းႂကြႂကြ အဂၤါဇပ္ေခၚ ေစာက္ပတ္ျပင္ႀကီးကို အကြဲေၾကာင္းကေလးအား လက္ကေလးႏွင့္ ခပ္ဖြဖြကေလးပြတ္ဆြ၍ အကြဲေၾကာင္း ထိပ္ရွိ အစိအသားေညႇာက္ေတာက္ကေလးအား လက္ညႇိုးလက္မၾကားညႇပ္ကာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလး လွုပ္ခတ္ပြတ္ေခ်ေပးေနမိသည္။ ေနာက္ အားမလိုအားမရ ရွိလာသည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေအာက္ဖက္ရွိ လင္သားႏွင့္ကာလၾကာရွည္စြာ ထိေတြ႕မွု ကင္းကြာ ေနသည့္ ေစာက္ပတ္အေခါင္းေပါက္ဝ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲကို လက္ညႇိုးလက္ခလယ္ႏွင့္ အသာထိုးေမႊလွည့္ပတ္၍ မျပတ္ ဆြကစား ေပးလိုက္ရာ သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္ကေလးထဲမွ ေစာက္ရည္ၾကည္ကေလးမ်ား တစိမ့္စိမ့္စီးယိုက်ဆင္း၍ တစ္ခဏအတြင္း ရႊဲအိုင္လို႔ လာရေလသည္။ အဂၤါဇပ္ဒြါရေပါက္ကေလးထဲကို သူမလက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အျပတ္ ပြတ္လိုက္ႏွိုက္လိုက္လုပ္ရင္း သိန္းစြန္ငွက္ တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ သူမမ်က္လုံးအစုံတို႔ကလည္း အခန္းတြင္းမွ လင္စုံမယားဖက္ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ရဲ့ စီးခ်င္းထိုးျမင္းစီးပြဲကို လွိုက္လွဲအားက်ေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ မမွိတ္မသုန္ စူးစိုက္ေငးၾကည့္လ်က္ရွိေနေပ၏။

ခင္ေလးႏြယ္ကား ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုမစိုက္နိုင္အားဘဲ ေယာက္်ားလုပ္သူလီးႀကီးကို တင္ပါးႀကီးတလွုပ္လွုပ္ လူးလွိမ့္ေကာ့ထိုးကာ ႏွိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္လိုက္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ဖိေဆာင့္လိုးခ်ေနရင္း အခ်ိန္ၾကာေလအရွိန္ႏွုန္းျမန္လာေလျဖစ္ကာ သူမၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ကိုမ်ိဳးေအာင္ရင္ဘတ္ေပၚကို သူမခႏၶာကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းတစ္ခုလုံး ျဗဳန္းကနဲဖိေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္ရာက သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္က ႐ုတ္တရက္ လွုပ္ရွားမွုေတြ တန္ပိုျမင့္သထက္ျမင့္လာၿပီး တဆတ္ဆတ္တဖတ္ဖတ္ အသံထြက္ေအာင္ ဆန႔္ငင္တြန္းထိုးေညႇာင့္လိုးလ်က္ အခ်က္သုံးဆယ္ေလးဆယ္မက တလူးလူးတလွိမ့္လွိမ့္အားသြန္ ႐ုန္းေဆာင့္ကာျဖင့္ တစ္ေအာင့္ခန႔္ အၾကာမွာ ေလထဲကေန ႐ုတ္တရက္အရွိန္ေလ်ာ့ၿပီး ႀကိဳးျပတ္က်လာသည့္ ေလတံခြန္သို႔ႏွယ္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ဆိုသလို ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့ ကိုယ္ေပၚကို ပုံ႔ပုံ႔ႀကီးေမွာက္အိပ္က်လ်က္ ၿငိမ္က်သြားတာကို ေတြ႕ရေလေတာ့သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ ၿငိမ္က်သြားေပမယ့္ မႏွင္းေအးခင္မ်ာ အရွိန္ေကာင္းတုန္းမို႔ ေစာက္ပတ္ထဲလက္ထည့္ႏွိုက္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံးနတ္ပူးသလို တုန္ယင္၍ေနေလရာ မၾကာမီမွာပင္ ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ေခတၱအေမာေျဖလွဲေနရာမွ လူးလဲျပန္ထလာၿပီး သူ႔ေယာက္်ားျဖစ္သူ ကိုယ္ေပၚကေန အသာေလၽွာဆင္းလာကာ ေပ်ာ့ေခြေနဟန္တူသည့္ ေယာက္်ားကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ့လီးကို တယူတယဆုပ္နယ္၍ အေပၚေအာက္ဆြဲဆန႔္လ်က္ ေလၽွာထိုးဂြင္းရိုက္ရင္း လီးဒစ္ႀကီးအား သူမပါးစပ္ႏွင့္ကုန္းဟပ္စုပ္ေပး လိုက္တာကို ျမင္ရျပန္ေလသည္။

မႏွင္းေအး တအားတက္သြားၿပီး သူမကဲ့သို႔ပင္ မိန္းကေလးတန္မဲ့ တဏွာလိုဘႀကီးလြန္းအားႀကီးလွသည့္ ခင္ေလးႏြယ္ကို စိတ္ထဲက ႀကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္မိသည္။

အာဂ မႏြယ္ေပပဲ မိုးလင္းတစ္ခ်ီႏွင့္ပင္ မတင္းတိမ္နိုင္ဘဲ ေနာက္တစ္ခ်ီ ျပန္စျပန္ပဟဲ့ ဆိုၿပီး အသက္ေတာင္ ရဲရဲမရွူဝံ့ဘဲ အသာၿငိမ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း လင္ျဖစ္သူလီးကို မေတာင္ေတာင္ေအာင္စုပ္ၿပီး လီးေတာင္လာၿပီ ဆိုေတာ့မွ ႏွစ္ဦးသား စိတ္ႀကိဳက္အေနအထားျပင္၍ ဒီတစ္ခ်ီမွာ ခင္ေလးႏြယ္က ကုတင္ေစာင္းမွာပက္လက္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ေအာက္မွာ တြဲေလာင္းခ်လ်က္သား ဆန႔္ဆန႔္ရန႔္ရန႔္ေနၿပီး ကိုမ်ိဳးေအာင္က ကုတင္ေအာက္ဆင္း ၿပီးေတာ့ ဆန႔္တန္းထားသည့္ ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ကားကား သူလိုခ်င္သည့္ပုံစံရေအာင္ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီ ဆြဲျဖဲကားထုတ္လိုက္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ေနရာယူ၍ အေပၚစီးကေန သူမေစာက္ပတ္ထဲ လီးထည့္သြင္းကာ လိုးေဆာင့္ျခင္းျဖစ္သည္။ လူႀကိဳက္မ်ားလွသည့္ ကုတင္ေစာင္း လိုးနည္းပဲ ျဖစ္ေပသည္။

ခင္ေလးႏြယ္၏ ႀကီးမားလုံးဝိုင္းေသာ ဖင္အိုးႀကီးႏွစ္ဖက္က ကုတင္စြန္းမွာ ထက္ဝက္ခန႔္ေမးတင္ေနသျဖင့္ သူမေပါင္ခြၾကားရွိ ျပဲအာအာေလးျဖစ္ေနေသာေစာက္ပတ္ကို အေပၚဖက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ႀကီး ျဖဲဟဖြင့္ခံေပးထားသလိုျဖစ္ေနရာ လိုးသူေရာ အလိုးခံသူအေနႏွင့္ပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အက်ိဳးမ်ားလွၿပီး ကာမစည္းစိမ္အျပည့္အဝရရွိေစေသာနည္း ျဖစ္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ က်ိန္းေသပင္တည္း။

မႏွင္းေအးလည္း သူ႔လုပ္ငန္းကိုျပန္စၿပီး ကိုမ်ိဳးေအာင္ဖိလိုးျခင္းေၾကာင့္ ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ေစာက္ပတ္ကေလးကို ျပဲျပဲလန္သြားေအာင္ပင္ အဝင္တစ္ခ်က္အထြက္တစ္ခ်က္ ဝင္စို႔ထြက္စို႔ႏွင့္ အင္အားေကာင္းလွေသာ စပရိန္ေမာင္းတံႀကီးတစ္ခုလုံး အင္ဂ်င္ထဲကို အဆက္မျပတ္ ထိုးေဖာက္တိုးဝင္ေနဘိသကဲ့သို႔ ဆုပ္လိုက္တက္လိုက္ႏွင့္ လွုပ္ရွားေနေသာ မ်က္စိပသာဒရွိလွသည့္ ျမင္ကြင္းကို အထူးပင္ ေငးေမာအားက်ကာ အာ႐ုံထဲစြဲေနေအာင္ ျမင္ေယာင္ခံစားရင္း သူတို႔ႏွစ္ဦး စိတ္ရွိတိုင္းလိုး၍ မၿပီးမခ်င္း မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ေနာက္ထပ္ ႏွစ္လီတိုင္တိုင္ ဆက္လက္ၿပီး ေပါင္ခြၾကားရွိေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား တေျဖာေျဖာပန္းထြက္လာသည္အထိ အသည္းအသန္ တစ္ကိုယ္ရည္ ပြတ္ဆြႏွိုက္ကလိကာ ကာမအာသာေျဖေဖ်ာက္ရင္းျဖင့္ အခန္းထဲမွႏွစ္ေယာက္ေရာ သူမကိုယ္တိုင္ကပါ မိမိတို႔ေနရာမွာပင္ မလွုပ္မယွက္ ႏုံးခ်ိ ၿငိမ္သက္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ရွားပါးထူးကဲလြန္းလွသည့္ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ အရသာထူးႀကီးကို အသီးသီး အသကအသက တရွိုက္မက္မက္ပင္ ခံစားရရွိသြားၾကရေတာ့၏။

ပြဲလည္းၿပီးၿပီမို႔ မႏွင္းေအး တိတ္တိတ္ကေလး အိမ္ေပါက္ဝကေန ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ မၾကာမီ ခင္ေလးႏြယ္လည္း သနပ္ခါးဘဲၾကား ကေလး လိမ္းရင္း ဆံပင္ကိုကပိုကယိုထုံးဖြဲ႕ကာ အိမ္ေနတီရွပ္အကၤ်ီအေဟာင္းကေလးႏွင့္ ထမီတိုတိုဝတ္ၿပီး အိမ္ေပၚမွဆင္းလာခဲ့ကာ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေန႔စာအတြက္ ဆိုင္မွာလိုအပ္သည့္ အျမည္းဟင္းလ်ာမ်ားကို အတူတကြ စီမံခ်က္ျပဳတ္ ေၾကာ္ေလွာ္ေနၾကရင္း စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ရွိၾကေလသည္။ မႏွင္းေအး တုံးတစ္လွီးေပးသမၽွ အသားမ်ားကို ဆီဆားနႏြင္းနယ္ဖတ္ကာ ဒယ္အိုးတစ္လုံးထဲမွာ ဆီသတ္ႏွပ္ေနရင္းက ခင္ေလးႏြယ္ သူမကို ႐ုတ္တရက္ ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမပါ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။

“မႏွင္း မွန္မွန္ေျပာ ႏြယ္ေမးမယ္”

“ဘာလဲ ႏြယ္ အလန႔္ထညက္နဲ႔”

“ညက မႏွင္းျပန္သြားတာ အိမ္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွေရာက္ရဲ့လား ဟင္ ေျပာစမ္း”

“အို ေရာက္ ေရာက္ပါတယ္ ႏြယ္ ဘာျဖစ္လို႔ ”

“သိဘူးေလ ဦးတ႐ုတ္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေရွ႕ကင္းတဲကေန မႏွင္းေနာက္ကို ထလိုက္သြားတာ ကၽြန္မ ျမင္သလားလို႔ ”

“မဟုတ္ကဟုတ္က ႏြယ္ရယ္ အဟင္းဟင္း ဟင္း ”

“ႏြယ့္ကို မပတ္နဲ႔ေနာ္ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ႏြယ္ အံတိုေနၿပီ”

“အို ဘုရားစူးရေစ့ ဟင့္ဟင့္ ”

မႏွင္းေအး တကယ္ပဲ အထိတ္တလန႔္ ျဖစ္သြားသည္။ အသားလွီးၿပီး၍ ေပက်ံေနေသာလက္ကိုေရေဆးေၾကာကာ ေနာက္ထပ္ ဟင္းအႏွစ္လုပ္ဖို႔အတြက္ င႐ုတ္ၾကက္သြန္အျဖဴအနီ အခြံခြာၿပီး င႐ုတ္ဆုံထဲထည့္ေထာင္းမလို႔ ဟန္ျပင္ေနေသာ သူမလက္ေတြ ေလထဲမွာ တို႔လို႔တန္းလန္း ရပ္တန႔္လို႔သြားရသည္အထိပင္။ ခင္ေလးႏြယ္ ဆက္ေျပာသည္။

“ဦးတ႐ုတ္ကိုယ္တိုင္ ေျပာတာေနာ္ ႏြယ့္နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ ၾကားၿပီးသား ”

“အို သူက လူရွုပ္ႀကီးကို … ႏြယ္ ဘာ ဘာေတြၾကားမိလို႔လဲ ”

“ဟင္း ေျပာရမလား … ဒီ ဖာေဂါင္းႀကီးအေၾကာင္း ”

“ေျပာၾကည့္ေလ ႏြယ္ … မႏွင္း …ဟို ဟို ဘာမွေတာ့ မပတ္သက္ဘူးေနာ္ ”

ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးကို မ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးၿပီး မ်က္ႏွာကေလး မဲ့ရြဲ႕ျပလိုက္သည္။ ၿပီးမွ သူမအနားကပ္ကာ အိမ္ေပၚကလူ မၾကားေအာင္ ခပ္အုပ္အုပ္ေလသံႏွင့္ …

“ဟင္း မသိရင္အခက္ …ႏြယ္မေျပာခ်င္လို႔ …။ အခုလည္း စကားအျဖစ္ ေျပာတာပါ။ ႏြယ့္မွာလည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ မႏွင္းလည္း အသိပဲ။ မႏွင္းကို ႏြယ္ ဆူေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”

ဆိုၿပီး စကားပလႅင္ခံလိုက္ရင္း …

“မႏွင္းနဲ႔သူ ေလးငါးခါ မကေတာ့ဘူး ဆို …။ သူကိုယ္တိုင္ မႏွင္းအိုးႀကီးကို ဖြင့္တာလို႔ ေျပာတယ္။ တစ္ခုလပ္ေပမယ့္ ေအာက္ေပးေတာ့ အလြန္ေကာင္းသတဲ့ … လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲလည္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ညေတြ အိမ္ေတာင္ျပန္မေရာက္ဘူးဆို …။ သူ႔လူရင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေသာက္ရင္း ေျပာတာေလ ႏြယ္ကိုယ္တိုင္ အျမည္းခ်ေပးရင္း နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားတာေနာ္”

“ဒါ ဒါ က ေတာ့ … ”

မႏွင္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ စကားလုံးရွာမရဟန္ႏွင့္ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနသည္။

“ဘယ္သူ႔ေျပာလဲ သိလား ”

“ဘယ္သူလဲ ေျပာပါဦး ႏြယ္ရယ္ ”

“ကိုေနာင္ေလ ကိုေနာင္ ႏြယ့္ကို သူကိုယ္တိုင္ေျပာျပတာ။ ႏြယ္လည္း ေဘးကေနၿပီး ၾကားသင့္သေလာက္ ၾကားတာပဲ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ႀကီးကို ေျပာေနတာ …။ ကိုေနာင္ေရာ သူနဲ႔ပါမလားတဲ့ ဆြယ္လိုက္ေသးတယ္ ”

“အို ဒုက္ ဒုကၡပါပဲ ေနာ္ … ဒီလူႀကီး ပါးစပ္သရမ္းလြန္းလိုက္တာ ဟင္းးး ငါ့ႏွယ္ … ”

မႏွင္းတစ္ေယာက္ ခ်က္က်လက္က်ေျပာလိုက္ေသာ ခင္ေလးႏြယ္စကားေၾကာင့္ ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ျဖစ္ကာ လဒမွိုင္မွိုင္သြားရသည္။

“ဘာ အခုမွ ဒုကၡလဲ လုပ္တုန္းက လုပ္ၿပီးေတာ့။ မႏွင္း ကဲေျပာ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ကိုေနာင့္ကိုပါ သက္ေသေခၚလိုက္ရမလား”

“အမယ္ေလး ရွစ္ႀကီခိုးပါရဲ့ ႏြယ္ရယ္ … မ ႏွင္း ရွက္ ရွက္ လြန္းလို႔ ညည္း လူႀကီးေတာ့ ျပန္မေျပာလိုက္ပါနဲ႔ ေအ ”

“ေျပာမွာပဲ မရဘူး မႏွင္း သူေခၚရင္ေရာ လိုက္မွာလား ႏြယ္ကိုယ္တိုင္ ေခၚခိုင္းမွာေနာ္ ”

မႏွင္းေအး ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ငုံ႔ထားလိုက္မိသည္။ သူမမ်က္ဝန္းအိမ္မွာ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္။ တကယ္ေတာ့ မႏွင္းေအးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ရွင္ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ ကိုေနာင္ဆိုသူတို႔ရဲ့ နီးစပ္ပတ္သက္မွုကို မသိမဟုတ္။ သူမအေနႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးႏွင့္ အနီးကပ္ေနလာသူျဖစ္၍ အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရိပ္စားမိၿပီးလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ကိုမ်ိဳးေအာင္ တစ္ေယာက္တည္းသာ အိမ္မွာေနေပမယ့္ မသိတာ။ တခ်ိဳ႕ဒီဆိုင္လာေနေသာ ကာလသားေတြထဲကေတာင္မွ ခင္ေလးႏြယ္တို႔အျဖစ္ကို ရိပ္မိသူေတြ ရိပ္မိၾကသည္။ ပါးစပ္အရသာခံၿပီး ေျပာဆိုစရာျဖစ္ခဲ့သည္။

ယခုလို သူမပါးစပ္ကေန ဤကိစၥကို ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားလာသည့္အခါတြင္မူ ခင္ေလးႏြယ္သူ႔အေၾကာင္းကိုသူ ဝန္ခံၿပီးျဖစ္သြားသလို မႏွင္းေအးရဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္ ဆိုဘိသကဲ့သို႔ သူမကိုယ္တိုင္ အပ္က်တာကအစ အဘယ္မၽွအထိ ထဲထဲဝင္ဝင္သိၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကို အတိအလင္း ထုတ္ေျပာလိုက္သလိုပင္ ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။ မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ လူမသိသူမသိ အျပစ္အနာအဆာေတြ ကိုယ္စီႏွင့္မို႔ သူမသာကိုယ္အသုဘ အျဖစ္မ်ိဳးလို႔ေတာင္ ဆိုဖြယ္ရာ ရွိေနေပေတာ့သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ သူမအေရွ႕မွာ ႐ုတ္ျခည္းငိုင္က်သြားသည့္ မႏွင္းေအးပုခုံးေပၚလက္တင္ကာ ပုခုံးကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ တစ္ခ်က္ဖ်စ္ညႇစ္ လိုက္ရင္းက …

“ကဲ ထ ႏြယ့္ေနာက္ ခဏလိုက္ခဲ့ မႏွင္း …။ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးေဆး စကားေျပာခ်င္လို႔။ ဒီဟာေတြ အဖုံးဖုံးၿပီး ခဏပစ္ထားလိုက္။ ေနာက္ ျပန္လာမွ ဆက္လုပ္ၾကမယ္”

မႏွင္းေအးကိုယ္လုံးေလးကို အသာဆြဲထူေခၚလာခဲ့လိုက္ကာ ဆိုင္အေနာက္ဖက္တြင္ရွိသည့္ ခန္းဆီးလိုက္ကာေလး ကာရံထားေသာ နားေနခန္းသေဘာမ်ိဳးလုပ္ထားသည့္ တစ္ေယာက္အိပ္ကြပ္ပ်စ္ကေလးဆီ ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ႏွစ္ဦးသား ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ ထိုင္မိၾကရာက ခင္ေလးႏြယ္ကေန စတင္ၿပီး …

“ကဲ မႏွင္း ေျပာပါဦး။ မႏွင္းေရာ ႏြယ္ေရာ မိန္းမသားခ်င္း ေနာက္ဆို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခရေစ့တြင္းက် မခၽြင္းမခ်န္ေျပာမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ ႏြယ့္ကိစၥေရာ မႏွင္းသိခ်င္မွာပဲ မဟုတ္လား”

“အင္း သိခ်င္တာေပါ့ ႏြယ္ရယ္ ”

“ႏြယ္ ေျပာပါ့မယ္။ ႏြယ္ ကိုေနာင္နဲ႔ ဘယ္ကေနဘယ္လို စျဖစ္တယ္။ ေန႔တိုင္း ဘယ္မွာေတြ႕ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအေျခအေနအထိ ေရာက္လာတာ လူေၾကာင့္လား ေငြေၾကာင့္လား သူ႔ဟိုဟာႀကီးတာေၾကာင့္လား … သူနဲ႔ တစ္ခါေတြ႕ရင္ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီလုပ္တယ္ ဆိုတာကအစ အိမ္ေထာင္သည္ အခ်င္းခ်င္းပဲ မဟုတ္လား။ မႏွင္းကို ႏြယ္ အေသအခ်ာ ေျပာျပမွ ျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ဘာလုပ္ ဘာကိုင္ရမလဲဆိုတာ အႀကံေပးနိုင္ၾကရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား မႏွင္းရယ္ ”

ေၾကာင္းက်ိဳးညီညြတ္မွုရွိေသာ သူမစကားေၾကာင့္ မႏွင္းေအးလည္း သူမေခါင္းေလးကို အသာအယာပင္ ညိတ္ျပလိုက္ရေတာ့သည္။

“ႏြယ္ အခုလို ေျပာေတာ့ မႏွင္း စိတ္ထဲမွာလည္း သံသယရွင္းသြားပါၿပီ။ တို႔မိန္းမသားခ်င္းကိစၥမို႔ မႏွင္း အားလုံး အကုန္ေျပာျပပါ့မယ္။ လာ ႏြယ္ ဒီအနားတိုးပါ”

“အမယ္ေလး တိုးပါ့မယ္တဲ့ေတာ္ ဒီအခန္းက လုံတယ္ မႏွင္းေျပာသာေျပာ။ ႏြယ္ မႏွင္းကို ေဟာဒီလို အေသအခ်ာဖက္ၿပီး နာေထာင္မယ္။ ႏြယ္ သိခ်င္လို႔ ျပန္ေမးတာရွိရင္လည္း ဘာမွထိန္ခ်န္မထားနဲ႔ ေနာ္။ မႏွင္း ေျဖကိုေျဖရမယ္ ဒါပဲ ဟင္းဟင္း ”

“ေျဖပါ့မယ္ ႏြယ္ရယ္ ႏြယ္သိခ်င္တာေမး အတိုင္းအထြာကအစ မႏွင္း အကုန္ေျပာျပပါ့မယ္ ဟင္း ဟင္း ကိုင္း မွတ္ပလား”

“ခိခိ ခစ္ခစ္ခစ္ အဟင့္ ဟင္း ဟင္း ”

အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တိတ္တိတ္ႀကိတ္ၿပီး ရယ္လိုက္သံက အခန္းကေလးထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္ထြက္ေပၚလို႔လာေလသည္။

…………………………………………………….

⭐အခန္း ( ၅ )⭐

အမွန္ကေတာ့ ေငြကသာ အစစရာရာကို အဆုံးအျဖတ္ေပးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ မႏွင္းေအး၏အျဖစ္ကို ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္လၽွင္ ေသြးသားဆႏၵဆိုတာက သပ္သပ္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွုျပႆနာက သပ္သပ္စီခြဲ၍ ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ မႏွင္းေအးသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ တစ္ခုလပ္မဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရသူျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ အက်င့္စာရိတၱအားျဖင့္ ယုတ္ညံ့သိမ္ဖ်င္းေသာ ေလာ္လီေဖာက္ျပားတတ္သည့္ မိန္းမဆိုးစာရင္းဝင္ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ လူတိုင္းမွာ အေသြးအသား ရာဂဆႏၵႏွင့္မကင္း ဟုဆိုေသာ္ျငားလည္း အေသအခ်ာ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ဆန္းစစ္ၾကည့္မည္ဆိုပါက သူမ႐ုပ္သူမရည္ႏွင့္ ဖြံ့ထြားက်စ္လ်စ္ ေတာင့္တင္းအခ်ိဳးက်သည့္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္ပုံ အခ်ိဳးအစားမ်ားအရ ဦးတ႐ုတ္ကဲ့သို႔ေသာ ရပ္ကြက္က ေအာ့ေၾကာလန္ သည့္ သက္က်ားအိုအရြယ္ လူမသမာႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ မဟုတ္မဟတ္ကိစၥ ျဖစ္ေလာက္စရာ အေၾကာင္းေတာ့ မရွိေခ်။ အသက္ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း လုလင္ပ်ိဳေလးေတြ အမ်ားႀကီး သူမအတြက္ တန္းစီေနၿပီးသားပဲ ျဖစ္သည္။ ႀကိဳက္တဲ့သူ ေခါင္းေခါက္ယူနိုင္သည့္ အေနအထားမ်ိဳးရွိပါသည္။

ဆိုလိုတာက ေငြေၾကးသာမျပည့္စုံေပမယ့္ အေနေအးေအး ရိုးရွင္းစြာ အသက္ေမြးေနထိုင္ၿပီး ေခ်ာေမာေတာင့္တင္းေျပျပစ္လွသည့္ သူမ၏ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါရပ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္ လုလင္ပ်ိဳတစ္ဦးတစ္ေယာက္ မၽွေလာက္ကို မိန္းမသားတို႔၏ ေမြးရာပါပညာဟုဆိုအပ္ေသာ မာယာအတတ္ကို အသုံးျပဳၿပီး ပုံမွန္အထာကေလး အသာျပလိုက္႐ုံႏွင့္ပင္ တစ္သက္စာ ကုန္း႐ုန္းရွာေဖြထမ္းပိုးေကၽြးမည့္ သူေကာင့္သား တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ သူမ၏ ဖူးစာဖက္အေနႏွင့္ ေသခ်ာေပါက္ေပၚထြန္းလာမွာ အမွန္ပဲျဖစ္သည္။ အထုပ္အေၿခ မရွိေပမယ့္ ႐ုပ္ရည္ရွိၿပီး ေအာက္ေျခခိုင္ခိုင္ အိမ္ေထာင္မွုနိုင္နင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သူမကို မ်က္စိက်သူ လူႀကီး လူငယ္ လူလတ္ပိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး ရွိေနပါသည္။

သို႔စဥ္လ်က္ မႏွင္းေအး ေရလိုက္လြဲကာ လမ္းေၾကာင္းအလိုက္မွားၿပီး မသူေတာ္တစ္ေယာက္ႏွင့္မွ ေတြ႕ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့မိသည္။ မိခင္ႏွင့္ညီမျဖစ္သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ အဓိက ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေနရသည့္ အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အပင္ပန္းခံၿပီး နဖူးကေခၽြးေျမက်သည္အထိ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္နိုင္သည္ ဆိုေစဦးေတာ့ သူမတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္အပါအဝင္ မိသားစုဝင္ ေလးေယာက္ ေန႔ဖို႔ညစာအလ်င္မီေအာင္ စားနိုင္ဖို႔ၾကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ရွိစုမဲ့စုအင္အားေလာက္မၽွႏွင့္ မတတ္နိုင္တာ အမွန္ပင္။

သူမေယာက္်ားရွိစဥ္အခါက ေပးကမ္းစြန႔္ၾကဲနိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုလို အိမ္ေထာင္ေရးကံအေၾကာင္းမလွ၍ လင္မယားကြဲၾကျပဲၾကၿပီ ဆိုကတည္းက ပ်က္စီးျခင္းရဲ့လမ္းစကို မလြဲမေသြ ေရာက္ရွိေအာင္ လမ္းစဥ္ခ်မွတ္ေဖာ္ေဆာင္ေပးခဲ့သလို ျဖစ္ေနသည္ဟု မႏွင္းေအး တစ္ထစ္ခ်ယုံၾကည္မိသည္။ မိမိရတတ္သမၽွ တစ္ပိုင္တစ္နိုင္ ဝိုင္းဝန္းကုပ္ကပ္ ေဖြရွာပါေသာ္လည္း ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္သည့္ႏွယ္သာ။ ဒီေန႔ေခတ္အခါမွာ ျဖတ္လမ္းမွ မလိုက္ျပန္လၽွင္လည္း လူျဖစ္ရွုံး႐ုံသာ ရွိေပေတာ့မည္ ဟုေတြးၿပီး ေငြဝင္လမ္းျမက္ျမက္ကေလးလည္းရ မခံစားရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္လိုအင္ဆႏၵကိုလည္း တစ္လုံးတစ္ဝတည္း ျပည့္ဝေစနိုင္မည့္ လမ္းတစ္ခုကို (အေျခအေနကလည္း ေပးသည့္အခိုက္မွာ) သူမအေနႏွင့္ စိတ္ဆႏၵေစာစြာႏွင့္ပဲ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရြးခ်ယ္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ဦးတ႐ုတ္က သူမတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေနသည္။ တပ္ကေန ျပစ္မွုက်ဴးလြန္၍ ထြက္လာသူတစ္ေယာက္ဟုသိရၿပီး ဘယ္တပ္လဲ ဆိုတာေတာ့မသိ။ ေထာင္ေတြတန္းေတြ သုံးေလးႀကိမ္မကက်ဖူးခဲ့ၿပီး ေထာင္ထြက္ပီပီ အတတ္စုံသူျဖစ္သည္။ တပည့္တပန္း အစြယ္အပြားလည္း ေပါမ်ားသူျဖစ္ကာ မဟုတ္သည့္အလုပ္ကို အစုံလုပ္သည္။ အေပါင္းအသင္းဆန႔္သေလာက္ အထက္ေရာေအာက္ေရာ ပိုင္ရာဆိုင္ရာေတြကအစ လူစုံေပါင္းနိုင္သူျဖစ္သည္။

မိခင္ႏွင့္ညီမျဖစ္သူ (သူမသမီး အငယ္မပါ အပါအဝင္) ေဈးမွာ ဆိုင္ဝိုင္းကူထြက္ၿပီး အိမ္မွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိၾကသည့္အခိုက္မွာ ဦးတ႐ုတ္ မႏွင္းေအးထံ မၾကာခဏ အလည္အပတ္ လာေရာက္ၿပီး သူမအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ယူလာေပး ထိကပါးရိကပါးစကားေတြ လာလာေျပာၿပီး ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ေလ့ရွိသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အပ်ိဳရည္ပ်က္ၿပီး အိမ္ေထာင္ပ်က္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည့္ သူမကို အညႇာလြယ္သူတစ္ေယာက္ဆိုၿပီး ဇာတ္လမ္းထြင္ ဂြင္ဆင္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ၾကာလာေတာ့လည္း အပ်ိဳစင္မဟုတ္ဘဲ ဖိုႏွင့္မ လိင္မွုကိစၥ အေတြ႕အၾကဳံအဝဝရွိသူ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ကာ လင္ႏွင့္ အလွမ္းေဝးခဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ တစ္ခုလပ္မတစ္ေယာက္ပီပီ သူမအေနႏွင့္ အေပ်ာ့ဆြဲဆြဲတတ္ေသာ သူ႔ေျပာလုံးဆိုလုံး ညဳလုံးမ်ားေအာက္မွာ စိတ္ယိမ္းယိုင္ကာ တျဖည္းျဖည္း ယစ္မူးသာယာစျပဳလာရၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား မစြန္းရင္းလည္းရွိ ကန္စြန္းခင္းလည္းၿငိ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ သူမတို႔ အိမ္မွာပဲ တစ္ခါလားႏွစ္ခါလား အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ အျပင္ကို ပါလာသည္။ သူခ်ိန္းသည့္ေနရာကို မဆိုင္းမတြ လိုက္ပါလာတတ္သည့္အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ရသည္။

ခင္ေလးႏြယ္ထံ သူမအလုပ္ဝင္ခ်ိန္မွာ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးႏွင့္သူမ အခ်စ္နယ္ကၽြံမိခဲ့တာ ႏွစ္လနီးနီးေလာက္ရွိခဲ့ၿပီ။ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးအေနႏွင့္ ပထမေတာ့ သူမကို တစ္ေယာက္တည္း ေမာင္ပိုင္စီးၿပီး ေနရာမ်ိဳးစုံမွာ နည္းမ်ိဳးစုံစခန္းသြားခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူမကို သူစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စႏွင့္ အစမ္းသေဘာမ်ိဳး လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ လမ္းစရၿပီးျဖစ္၍ မႏွင္းေအးလည္း အေတြ႕ရဲ့ေနာက္ကို မေရွာင္သာဘဲ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးအလိုက် လိုက္ပါမိခဲ့သည္။ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးက ေငြအေပးအကမ္း ရက္ေရာသူလည္းျဖစ္ရာ မႏွင္းေအးကို သူမအလိုအပ္ဆုံးျဖစ္ေသာ ေငြႏွင့္က်ဳံးသြင္းၿပီး သူအလိုရွိရာကို မရရေအာင္ ခိုင္းေစနိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မႏွင္းေအးတစ္ေယာက္ သူ႔ကို လုံးဝမလြန္ဆန္နိုင္ေတာ့ၿပီ။ ဦးတ႐ုတ္၏ ထားရာေနေစရာသြား ဘဝကို အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာ ခင္ေလးႏြယ္ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။သူမေျပာသမၽွ အာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးအနားကို အသာတိုးကပ္ကာ …

“မႏွင္း ေျပာပါဦး ဦးတ႐ုတ္ႀကီးက ဘယ္လို၊ သူကတျခားလူေတြနဲ႔ ဘယ္လိုေတြမ်ား ကြဲျပားျခားနားမွုရွိလိမ့္မလဲ ဆိုတာ … ”

“အဟင္း ဟင္း ဟင္း ”

မႏွင္းေအး ခပ္ရွက္ရွက္ႏွင့္ပင္ ရယ္လိုက္ၿပီး သူမကို အဓိပၸါယ္ပါပါႏွင့္ မ်က္လုံးကေလး ေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။

“သူက ေထာင္ထြက္တစ္ေယာက္ေလ ႏြယ္ရယ္။ ႏြယ္လည္း အဲလိုလူေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါး ၾကားဖူးနားဝေတာ့ ရွိမွာပဲေပါ့ ”

“အင္း ေျပာပါဦး မႏွင္းရယ္။ သူ႔ဟာႀကီးက မတန္တဆ ေအာ္လန္ျပဲဒစ္ႀကီးျဖစ္ေနမလား။ ႏြယ္ေတာ့ ေသြးရိုးသားရိုးလို႔ကိုမထင္ဘူး။ မႏွင္းလိုမိန္းမကိုေတာင္ ဒီေလာက္အထိ စြဲေနေအာင္ လုပ္ထားနိုင္တဲ့ဥစၥာ ဟီးဟီး ”

ခင္ေလးႏြယ္ မရမက စကားႏွိုက္သည္။

“ညည္း ဒီေလာက္သိခ်င္ရင္ ေျပာျပမယ္။ သူ႔လီးက ေတာ္႐ုံ ေစာက္ပတ္ကြဲေအာင္ လိုးနိုင္တဲ့လီး။ ေရယက္တို႔ ေဂၚလီတို႔ ဆိုတာလည္း ေထာင္မွာေနကတည္းက လုပ္ခဲ့ ထည့္ခဲ့တာတဲ့။ ေလးငါးေျခာက္လုံးမကဘူး လဒစ္သားေရႀကီးကိုလည္း အေနာက္လွန္ၿပီး ငါးပါးဟက္လို လိပ္တင္ထားတာ။ လီးက ျပဴးတူးျပဲတဲနဲ႔ ေခါင္းႀကီးထိပ္ႀကီး သာမန္လူထက္ သုံးဆေလာက္ ပိုႀကီးေနတယ္”

မႏွင္းေအးက ေျပာ႐ုံႏွင့္ အားမရေသးဘဲ သူမလက္ညႇိုးလက္မႏွစ္ခုကိုပါ ဝိုင္းၿပီး အမူအယာလုပ္ျပလိုက္ေသးသည္။

“ဟင္ ဒါျဖင့္ ကိုေနာင့္ထက္ေတာင္ ႀကီးမလားဘဲ အစ္မႏွင္းေရာ ဘာ ဘာမွ မခံစားရဘူးလား ”

“ညည္းဆိုရင္ေကာ မိႏြယ္ ငါ ခံရတာမွ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကို အိပ္ရာကမထနိုင္တာ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး အနားသားေတြ ရစရာမရွိေအာင္ စုတ္ျပတ္သတ္ကုန္တာပဲ ဟင္း ဟင္း ဟင္း ”

“ဘယ္မလဲ ျပၾကည့္ရမယ္ ”

ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးရဲ့ေပါင္ၾကားကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ႏွိုက္စမ္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကိုကိုင္သည္။

“တကယ္ၾကည့္မလား ဟင္း ဟင္း ”

“ျပဆို ဘယ္သူမွမရွိဘူး အစ္မနဲ႔ႏြယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာ”

“ေတာ္ေတာ္ၾကာ အျမည္းအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ မမီဘဲေနမယ္ ဟင္း ဟင္း”

“ရတယ္ ပဲျခမ္းေၾကာ္နဲ႔ သံပုရာသီးေလးညႇစ္ၿပီး ပဲလက္သုပ္လုပ္ျမည္းၾကပေစ ဟင္းဟင္းဟင္း။ အခုကိစၥက အဲဒါေတြထက္ အေရးႀကီးတယ္”

ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းထမီကို မရမကဆြဲခၽြတ္လိုက္၍ သူမခါးမွထမီကေလးက ေပါင္လယ္ေလာက္အထိ ေလၽွာကၽြတ္က်သြားရသည္။ မႏွင္းေအးေစာက္ပတ္က ထူထပ္သိပ္သည္းလွေသာ ေစာက္ပတ္အေမြးအျမႇင္ေတြၾကားကေန ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလို႔လာသည္။ အေမြး တကယ္သန္သူျဖစ္သည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ေစာက္ေမြးသန္သူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ရာ သူမေစာက္ေမြးေတြက ဆီးခုံအစပ္နားကေန ခ်က္အနားေလာက္ေရာက္သည္အထိ ခပ္ေရးေရးေပါက္ေနသူျဖစ္သည္။ မႏွင္းေအးလည္း မထူးဘူးဆိုၿပီး ထမီကိုေျခကန္ခၽြတ္လိုက္ရာ တစ္ကြင္းလုံးကၽြတ္သြားသည္။ ထမီကၽြတ္သြား႐ုံႏွင့္အားမရေသးဘဲ မႏွင္းေအးလည္း သူမကိုယ္ေပၚကအကၤ်ီႏွင့္ဘရာစီယာကိုပါ ဆက္ခၽြတ္ေနျပန္သည္။

တစ္ကိုယ္လုံး ဝတ္လစ္စားလစ္ ဗလာက်င္း သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမက ခင္ေလးႏြယ္ဆီလာၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ရဲ့ကိုယ္လုံးအိအိေလးကို ဖက္ကာ ကုတင္ေပၚကို ဆြဲလွဲခ်လိုက္ရာက သူမခါးေလးကိုေပြ႕ဖက္ရင္း ႏွုတ္ခမ္းအစုံကိုတႁပြတ္ႁပြတ္နမ္းစုပ္ နို႔ကိုင္ဖင္ႏွိုက္လုပ္ၿပီးမွ ထမီကိုပါ ခၽြတ္ခိုင္းရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း အားက်မခံပင္ …

“ရတယ္ အစ္မဟာ ကၽြန္မျမင္ခ်င္သလို ကၽြန္မဟာလည္း အစ္မ တဝႀကီးၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ မိန္းမခ်င္းပဲ အသားပဲ့ပါသြားတာမွ မဟုတ္ဘဲ”

ေျပာၿပီး ထမီခၽြတ္ေပးသည္။ ကိုယ္ေပၚကအကၤ်ီကိုလည္း ေခါင္းေပၚမွေန လွန္၍ ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဒီေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္ဟာကို တစ္ေယာက္ ႏွိုက္လိုက္ကိုင္လိုက္ စမ္းလိုက္လုပ္ေနရာက ေစာက္ပတ္ကို အျပန္အလွန္ ပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနမိၾကျပန္ပါသည္။

တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိၿပီးျဖစ္၍လည္း ရွက္စိတ္မရွိၾကေတာ့။ မႏွင္ေအးေရာသူမပါ အကၤ်ီႏွင့္ ေဘာ္လီေတြ မရွိၾကေတာ့တာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ပကတိအေနအထားအတိုင္းပင္ ကိုယ္လုံးခ်င္း နီးစပ္ပူးကပ္သြားၾကရာက အျပန္အလွန္ နို႔ကိုင္ ဖင္ကိုင္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း မခြာစတမ္း နမ္းၾကစုပ္ၾကႏွင့္ အတန္ၾကာေအာင္ အေတြ႕အရသာထဲ ေမ်ာပါေနမိၾကသည္။ မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္က အသက္ခ်င္းေလးငါးႏွစ္မက ကြာေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ အလုံးအထည္ခ်င္း သိပ္ေတာ့ မကြာလွေခ်။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေတာင့္တင္းျပည့္ၿဖိဳး၍ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအဆစ္ ေျပပ်စ္က်နလွပသူေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။

“ႏြယ့္လူအေၾကာင္းလည္း မႏွင္းကိုေျပာဦးေနာ္။ ဘာလုပ္တယ္ ဘာကိုင္တယ္ဆိုတာကအစ ေျပာ”

ခင္ေလးႏြယ္ ေျပာျပသည္။ ညက ကိုေနာင္ႏွင့္ ဆိုင္ေဘးအဖီေအာက္မွာ အျပန္အလွန္ဆြဲၾကတာေတြပါ ထည့္ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။ မႏွင္း စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္သည္။ စိတ္ပါလက္ပါ ရွိေနပုံလည္း ရပါသည္။

စကားေျပာရင္း ပြတ္သပ္နမ္းရွုံ႔ေနၾကရာက တစ္ေယာက္က နို႔ႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာ ဖ်စ္ေပးနယ္ေပးရင္း က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲကို လၽွိုႏွိုက္၍ လက္ကိုတဆတ္ဆတ္ ထိေတြ႕လွုပ္ဆြေပးေနေလရာအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္လုံး စိတ္ေဇာအဟုန္မ်ား ထႂကြ ထက္သန္လာၾကၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အဂၤါဇပ္ အသီးသီးဆီမွ ကာမေရွ႕ေျပးအရည္ၾကည္ကေလးမ်ား စိမ့္ယိုထြက္လာၾကေလသည္။

“မႏွင္း ကၽြန္မ သူနဲ႔ တစ္ခါေလာက္ ဆုံခ်င္တယ္ ျဖစ္မလား ”

မႏွင္းေအး အံ့အားသင့္သြားသည္။ ဆိုင္ရွင္လည္းျဖစ္ လင္ရွိမယားတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ေသာ ခင္ေလးႏြယ္ပါးစပ္မွ ဒီလိုစကားမ်ိဳး ထြက္လာလိမ့္မည္လို႔ သူမ တစ္ခါမွ ေယာင္လို႔ေတာင္ မေတြးမိခဲ့ပါေခ်။

“အိုး တ တကယ္လား ႏြယ္။ မဟုတ္က ဟုတ္က ေျပာေန ”

“ဟင္း မႏွင္း တကယ္မထင္ဘူးမို႔လား …။ ေနဦး ပြတ္ပါ မႏွင္းရဲ့ ႏြယ့္ဟာေလးကို ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္ေပး အ အ အဲလို ပြတ္ရင္း ေျပာတာ ပိုမိုက္တယ္။ ႏြယ္လည္း မႏွင္းေစာက္ပတ္ ပြတ္ေပးမယ္။ ယက္လည္း ယက္ေပးမယ္။ မႏွင္းကို အားရေအာင္ မွုတ္ေပးခ်င္တယ္”

“ဟင္း ဟင္း ႏြယ္ေလးသေဘာပါကြယ္ အဟင္း ဟင္း ႀကံႀကီးစီရာ ႏြယ္ရယ္ ဒီေန႔မွ ဘာစိတ္မ်ားေပါက္ေနသလဲ မသိဘူး ခိခိခိ ”

လူခ်င္း လုံးေထြးသြားရာကေန ခင္ေလးႏြယ္ သူမခံစားခ်က္ေတြကို မႏွင္းကို အကုန္ရင္ဖြင့္လိုက္သည္။

“တကယ္ေနာ္ အစ္မ။ ၾကည့္ေန အစ္မေျပာမေပးလည္း ႏြယ္ သူ႔ကို ဘယ္သူမွမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး ဝင္လုံးဖို႔အထိ စဥ္းစားထားၿပီးသား။ ႏြယ္ ေရလိုတယ္။ အခု မ မႏွင္းဆီက သူ႔အေၾကာင္းသိလိုက္ရေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း ေတြ႕ခ်င္စိတ္ျပင္းျပလာတယ္။ အဲ့လို ေကာင္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရတာ ၾကာၿပီ ”

“အိုကြယ္ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ သူမို႔လို႔ လိုးလိုက္ရင္မ်ား ကိုယ့္ပိပိထဲကို ပစ္စတင္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တအားဝင္ေမႊ႕ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတာ။ ေဂၚလီလီးပါဆိုမွ စြဲကိုစြဲတယ္။ သူ႔အေကာင္ေတြ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ တစ္ခါေခၚလာတာလည္း သူ႔လိုပဲ လီးမွာ ေဂၚလီထည့္တာတို႔ ခြဲထားစိပ္ထားတာ ႀကီးေဆးထိုးတာဘာညာေပါ့ အမ်ိဳးစုံေအာင္ လုပ္ထားေတာ့ မႏွင္းမွာ တစ္ေန႔လုံးတစ္ညလုံး ေသလုေမ်ာပါး ေမ်ာ့ေနေအာင္ကို အလိုးခံရတာ ႏြယ္ရဲ့ … ဟင္းဟင္း …။ ဒါ အခုမွ မႏွင္း ႏြယ့္ကို ကိုယ့္ညီမအရင္းေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္လြန္းလို႔ ေျပာျပရတာပါ”

“အ အား မႏွင္းရယ္ မိုက္လိုက္တာေနာ္ ဆက္ေျပာ ဒါဆို မႏွင္း သူတို႔ဆီက အခေၾကးေတာ့ ျမက္ျမက္ကေလးရမွာေပါ့ ဦးတ႐ုတ္ႀကီး မေပးဘူးလား ”

“ေပးတယ္ ေပးလို႔လည္း မႏွင္းလည္း အရဲစြန႔္ၿပီးခံတာေလ။ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္နဲ႔တင္ ေအာ့ေၾကာလန္ပါတယ္ကြယ္။ လူေတြေရာ လီးႀကီးေတြေရာ သရမ္းလိုက္ၾကတာ အစ္မေျပာရင္ မိႏြယ္ ယုံမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး”

“အိုး ဆက္ေျပာ ဆက္ေျပာ နားေထာင္လို႔မဝဘူး မႏွင္း … လာ ႏြယ့္ေပါင္ၾကားထဲလည္း ဝင္ေပးပါဦး … ႏြယ္ … မ ရ မ ရေတာ့ဘူး … မႏွင္း ၿပီးရင္ … အဲဒီဟာ အစအဆုံး ဆက္ေျပာရမွာေနာ္။ ခု ခုေတာ့ ႏြယ္နဲ႔မႏွင္း အၿပိဳင္စုပ္ၾကယက္ၾကမယ္ …။ မႏွင္း ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ကို တအားျဖဲၿပီးေတာ့သာ မွုတ္ေပး။ ႏြယ္လည္း အေပၚကေန ဒီလို … ဒီလို အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ … ”

“အို အို အို ႏြယ္ ႏြယ္ ရယ္ စစ္စတီနိုင္းႀကီးပါလား ဟင့္ဟင့္ …တတ္လည္း တတ္နိုင္လိုက္တာကြယ္ အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ အင့္ အင့္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အ ထိ ထိတယ္ အစ္မရဲ့ စုပ္ပါ အစိကေလး နာနာစုပ္ အေပါက္ထဲကို တအားႏွိုက္ေဆာင့္ေပး ႏြယ္ အစ္မေျပာတာ ၾကားရ႐ုံနဲ႔တင္ အရည္ေတြ အ အရမ္း ပဲ ရႊဲလြန္းေနၿပီကြာ အစ္မေရာ ရႊဲေနၿပီလားလို႔ ၾကည့္စမ္းမယ္ မွန္း …”

“အို ေတာ္ ရႊဲ ရႊဲ ပါဘူး အင္း ဟင့္ဟင့္ ”

“ဟင္ ဘာ မရႊဲရမွာလဲ စိမ့္ေနလိုက္တာမ်ား ပက္ၾကားအက္ေလးထဲက အရည္ေတာင္က်န္ေသးရဲ့လားမသိဘူး အဟင္းအဟင္း ဟင္း ကဲကြာ ဒီတစ္ခါျဖင့္ ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့ ”

ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးရဲ့ေျခရင္းဖက္ဆီ မ်က္ႏွာမူၿပီး အေပၚစီးကေန ေျပာင္းျပန္ေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္ရာ မႏွင္းေအးမ်က္ႏွာေပၚကို သူမေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး အေပၚမွ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ဖိအုပ္မိသြားသကဲ့သို႔ျဖစ္သြားရၿပီး သူမဦးေခါင္းပိုင္းတစ္ခုလုံးလည္း မႏွင္းေအးရဲ့ ေပါင္ၾကားခြဆုံရွိရာဆီ က်က်နနအပ္မိသြားသည္။

ခင္ေလးႏြယ္ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက မႏွင္းေအးရဲ့ေစာက္ပတ္ကို အပီကုန္းစုပ္ နမ္းလိုက္ ခ်ိန္မွာပင္ မႏွင္းေအးလည္း ေအာက္ကေန သူမေစာက္ပတ္တစ္ျပဳံလုံးကို အေမြးအျမႇင္ေတြဖယ္ရွားကာ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ထိုးဟပ္၍ စုပ္နမ္းပစ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား သူ႔ေစာက္ပတ္ကိုမွုတ္ သူ႔အဖုတ္ကိုယ္ယက္ႏွင့္ အသီးသီးအလုပ္ျဖစ္သြားကာ ေနာက္ထပ္ စကားဟဟပင္ မေျပာနိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားၾကေလသည္။

“အ ယက္ ယက္ ယက္ေပး မမ ႏွင္း အ အိ အိ ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ ဟင္းဟင္း ဟင္း”

“ႏြယ္ေလးလည္း ယက္ ျမန္ျမန္ မမေစာက္ဖုတ္ ယားလြန္းေနၿပီ အ အိအိ မထိတထိမလုပ္နဲ႔ေတာ့ ေဆာင့္ လက္သုံးေခ်ာင္းပူးၿပီး ေဆာင့္ေပး လိုးေပး ၾကမ္းၾကမ္း လိုး”

“လိုးမယ္ မႏွင္းကို လိုးေပးမယ္ အ အင့္အင့္ ဟင့္ ကၽြတ္ကၽြတ္ ကၽြတ္ မႏွင္း လည္း ေဆာင့္ လုပ္ပါ ျမန္ျမန္ သြင္သြက္ေလးလုပ္ အ အိ ထိ ထိတယ္ အ အ အင့္ အင္းးး”

ေစာက္ေမြးထူေျပာ နက္ေမွာင္ေနသည့္ မႏွင္းေအးေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို ဖတ္ကနဲဖတ္ကနဲ လက္ဖဝါးကေလး ႏွင့္နာနာေလးႏွက္ရင္း ခုံညင္းဖားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ မို႔ေမာက္ေဖာင္းႂကြလာေသာ ဆီးခုံႀကီးေအာက္ဖက္ရွိ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းရဲ့အေျခ၌ရွိသည့္ တြင္းခ်ိဳင့္ကေလးထဲကို သူမလက္ညႇိုးလက္ခလယ္ လက္သူႂကြယ္သုံးေခ်ာင္းပူးကာ ခပ္ရဲရဲပင္ တဆတ္ဆတ္ထိုးႏွိုက္ ေဆာင့္သြင္း ေပးေနေလသည္။

အရည္ေတြ ရႊဲအိုင္ကာ ခၽြဲက်ိက်ိျဖစ္ေနတာမို႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ႏွိုက္ေဆာင့္ေပးျခင္းက ေရွာေရွာရွူရွုျဖစ္ကာ တြင္းခ်ိဳင့္ကေလးထဲကို ျမန္ဆန္ထိေရာက္စြာ အသြင္းအထုတ္ ျပဳလုပ္ေပးနိုင္လာၿပီး မႏွင္းကလည္း သူမေစာက္ပတ္ကို ေအာက္ကေန ႏွုတ္ခမ္းသားထူထူႏွစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္လွစ္ျဖဲဟလ်က္ အတြင္းသားပတ္ပတ္လည္တစ္ဝိုက္ကို လၽွာႏွင့္ထိုးေမႊယက္ဆြေပးလိုက္ အစိကေလ းစုပ္စုပ္ၿပီး သြားႏွင့္မနာက်င္ေအာင္ ကိုက္ငုံ လွုပ္ယမ္းေပးလိုက္လုပ္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကို လက္ႏွင့္အျပတ္ထိုးေမႊကာ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ျပန္ရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ဖင္ႀကီးတယမ္းယမ္းျဖစ္ၿပီး မေနနိုင္ေအာင္ေကာ့ပ်ံလူးခါေနပါေတာ့သည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ဖီးလ္ေတြစြတ္တက္ၿပီး သူနိုင္ကိုယ္နိုင္ အၿပိဳင္ၾကဲကာ စိတ္ရွိႏႊဲလိုက္ၾကရာက မိနစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ သူမတို႔ ႏွစ္ဦးစလုံးလွုပ္ရွားမွုေတြ ျမန္ဆန္လာၾကသလို ေစာက္ပတ္ႏွစ္ခုလုံးဆီမွလည္း ေစာက္ရည္ေတြ တျဖန္းျဖန္း သြန္ထြက္က်ဆင္း လာရၿပီးေနာက္ လွုပ္ရွားမွုေတြပါ တျဖည္းျဖည္းၿငိမ္က်သြားရေတာ့သည္။

……………………………………………………..

⭐အခန္း ( ၆ )⭐

ခင္ေလးႏြယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အခန္းေလးထဲမွာ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အေတြ႕အၾကဳံခ်င္း ဖလွယ္မိၾကသလို ရမၼက္ႂကြစရာေတြ အျဖစ္ေတြ ျပန္ေျပာင္းေျပာလိုက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ခြစီးၿပီး ေပါင္ခ်င္းပြတ္လိုက္ ႏွိုက္လိုက္ ကိုင္လိုက္ႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးၾကရင္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကေလး ၾကာျမင့္သြားရသည္။ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေမာေမာပန္းပန္း ေခၽြးတစ္လုံးလုံးႏွင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကၿပီ။

“ကိုင္း ႏြယ္ေရ အလုပ္ျပန္စရေအာင္။ မၾကာခင္ ေဖာက္သည္ေတြေရာက္ေတာ့မွာ။ ကိုမ်ိဳးေအာင္ေတာင္ သူ႔ဖာသာသူ ဝိုင္းစဖြင့္ေနေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ ”

“သူ႔ဖာသာ ေသာက္ခ်င္သေလာက္ေသာက္ ႏြယ္ေတာ့ ထည့္မငွဲ႕ေပးနိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ေတာင္ မိန္းမထက္ အရက္ကိုမက္ေနမွေတာ့ ကိုယ္လည္း ကိုယ့္အႀကိဳက္လုပ္ရမွာပဲ ”

ခင္ေလးႏြယ္ေျပာလိုက္ရင္း …

“မႏွင္းကို ႏြယ္ ရင္ဖြင့္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ ”

ဆိုၿပီး လမ္းထိပ္ရွိ (သီတာစတိုး)ဆိုင္ကေန ဆိုင္ပစၥည္းဝယ္ရန္ အေႂကြးစယူမိရာက တစ္စတစ္စႏွင့္ သူမလက္လြန္ၿပီး ေငြေတြ နင္းကန္ ေခ်းမိရင္း ေလာေလာဆယ္ ျပန္အဆပ္ခက္ေနရပုံေတြ ေငြတိုး မွန္မွန္သြင္းဖို႔ေဝးစြ။ ဆိုင္ခင္းဖို႔ႏွင့္ သူမအလြန္ဝါသနာႀကီးေသာ ခ်ဲထီေႂကြးေတြပါ ေပါင္းၿပီး တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အလ်ဥ္မီေအာင္ပင္ မနည္းႀကိဳးစား ႐ုန္းကန္ေနရသည့္အေၾကာင္းမ်ားကို မႏွင္းေအးသိေအာင္ နတ္သံကေလးေႏွာ၍ အကုန္အစင္ ဖြင့္ေျပာျပလိုက္သည္။

“ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ ႏြယ့္မွာ ခ်ဲေႂကြးဆပ္ရမွာေရာ အတိုးသြင္းဖို႔နဲ႔ အသုံးစရိတ္ေတြအတြက္ပါ ေငြကအျမဲတမ္းလိုေနတယ္။ နို႔မဟုတ္ရင္ ဆိုင္ပါ အရင္းျပဳတ္သြားမွာ။ သူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး စကားေတြေျပာခ်င္တယ္ ခြင္ေလးဘာေလးလည္း ညႇိခ်င္တယ္။ ႏြယ္ကရွင္းရွင္းပဲ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပဲ ဖြင့္ေျပာမွာ။ မႏွင္း ဆိုင္မလာတာမ်ိဳးလုပ္ၿပီး ႏြယ္ မႏွင္းကို အိမ္အထိလိုက္ေခၚမယ္ ဆိုတဲ့ပုံစံနဲ႔ အိမ္ကလူကို အၾကာင္းၿပ ထြက္လာလို႔ရတယ္။ တစ္ေနရာမွာ ေတြ႕ၾကတာေပါ့။ … အေျခအေနေပးသလို ႏြယ္ၾကည့္လွုပ္ရွားမယ္။ တစ္ခုခု ႀကိဳတင္ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္နိုင္ရင္ ပိုေတာင္ အဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္တယ္”

သူမကေျပာလိုက္ရာ မႏွင္းေအး ေတြးေတြးဆဆႏွင့္ …

“အင္း ဒီလိုလုပ္ … ငါ ကိုတ႐ုတ္နဲ႔ ေသခ်ာတိုင္ပင္မယ္။ သူ ညည္းကို စိတ္ဝင္စားမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ။ သူ႔လိုလူက ေစာက္ပတ္မေရြးဘူး ရသမၽွ အကုန္လိုးမယ့္လူ။ သူ႔ကိုလည္း ဒီရက္ပိုင္း ဆိုင္ကို မၾကာမၾကာ အလာခိုင္းရမယ္။ ႀကိဳလုပ္ ႀကိဳညႇိစရာရွိတာ ႀကိဳညႇိၾကတာေပါ့ ။ လူမသိဖို႔သာ အေရးႀကီးတာ။ ဒီၾကားထဲ ဆိုင္မွာ ညည္းလူကရွိေသးတယ္။ အရင္ဆုံး သူ႔ကို ပထုတ္ရဦးမယ္။ ညဖက္ အခ်ိန္ေပးနိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲ”

မႏွင္းေအးက ေျပာသည္။ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ေခါင္းေလးအသာညိတ္ၿပီး …

“ကၽြန္မလူ (ကိုေနာင္) က လြယ္ပါတယ္ …။ မႏွင္းသာ ဦးတ႐ုတ္နဲ႔ေလွာ္ၿပီး သူ႔ကိုတစ္ႀကိမ္ေလာက္ အခြင့္အေရးေပးလိုက္။ သူ မႏွင္းေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါသြားမွာ ေသခ်ာတယ္ ။ ဟင္းဟင္း ႏြယ္ကေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာလည္း ျဖစ္ရဲတယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္အပိုင္းနဲ႔ကိုယ္ပဲေလ။ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ သူက ႏြယ္နဲ႔ ဘာမွပတ္သက္တဲ့လူမွ မဟုတ္တာ။ ရည္းစားလည္းမဟုတ္ လင္သားလည္းမဟုတ္ဘူး သူေျပာခြင့္မရွိပါဘူး …။ ေငြေပးလို႔ ႏြယ့္ ခႏၶာကိုယ္ သူ႔ကို ျပန္ေပးတာပဲ မဟုတ္လား”

“ေကာင္းၿပီေလ အေျခအေနၾကည့္ လွုပ္ရွားတာေပါ့။ ႏြယ္ အခုေျပာတဲ့စကားက အတည္ေနာ္”

“ေအာ္ အခုထိ မယုံေသးဘူးလား အစ္မရယ္။ ဘာလဲ ႏြယ္ သက္ေသထပ္ျပရဦးမလား ဟင္းးဟင္းး”

“ယုံပါၿပီတဲ့ ရွင္ ယုံပါၿပီ တဲ့”

ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ဆင္ၿပီး အျပင္ျပန္ထြက္လာသည္။ ထင္သည့္အတိုင္း ကိုမ်ိဳးေအာင္က ေသာက္ေတာင္ေသာက္ေနၿပီ။ မယားျဖစ္သူဖက္ လွည့္ၾကည့္ၿပီး …

“ဟင္ ငါက မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ေဈးဝယ္ထြက္တယ္ထင္ေနတာ အခုေတာ့ အခန္းေအာင္းေနၾကတာကိုး ဟားဟား ”

“အို ေျပာစရာကိစၥ ရွိလို႔ပါေတာ္။ ကိုယ္ေတာ္ ဒီေန႔ ေသာက္တာေစာလွခ်ည္လား”

“ေစာပါဘူး မိန္းမရာ ၁၀ နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီပဲ ”

ခင္ေလးႏြယ္ လင္ျဖစ္သူကို မ်က္ေစာင္းကေလးထိုးၿပီး …

“ကဲပါ ေသာက္ပါေတာ္ အျမည္းက်န္ပဲရွိမယ္။ အခုမွ က်ဳပ္တို႔ စၿပီးခ်က္ျပဳတ္ရမွာ”

ခင္ေလးႏြယ္ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို စကားစျဖတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ သူ႔အတြက္ အရက္တစ္လုံးႏွင့္ ေရသန႔္တစ္ဘူး အသင့္ထပ္ခ်ထား ေပးလိုက္ကာ ဆိုင္ေနာက္ကို ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ သူ႔တစ္ေယာက္တည္း ဆိုင္ေစာင့္ခ်န္ထားၿပီး မႏွင္းေအးႏွင့္အတူ ႏွစ္ေယာက္သား မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ အျမည္းဟင္းလ်ာေတြ အတူတကြ ခ်က္ျပဳတ္ၾကသည္။ ၾကက္ေၾကာ္ အသားလုံးေၾကာ္မ်ား အရင္လုပ္ၿပီးမွ ဟင္းအႏွစ္ေတြဆီသပ္ၿပီး ဂက္စ္မီးဖိုေပၚ အမဲသားအိုး တင္ကာ မီးေငြ႕ေငြ႕ႏွင့္ ႏွပ္ထားလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အျမဲလုပ္ေနၾကအလုပ္ေတြမို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အထူးေျပာစရာ မလိုအပ္ဘဲ အေပးအယူညီမၽွလ်က္ ရွိၾကသည္။

ေန႔ခင္းေရာက္၍ အရက္ေသာက္သူ တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စ ဝင္လာတာမို႔ ျပင္ဆင္ေပးၿပီး ကိုမ်ိဳးေအာင္လည္း စကားေျပာေဖာ္ေတြ ရလာတာေၾကာင့္ သူ႔ဖက္လွည့္ၾကည့္စရာမလိုေတာ့ဘဲ မီးဖိုကိစၥျပတ္ေအာင္ အရင္လုပ္ၿပီးမွ ဆိုင္ကို သူႏွင့္ ခဏတာလြဲထားခဲ့လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား နံနက္စာစားေသာက္ဖို႔ ဆိုၿပီး အိမ္ေပၚသို႔ တက္လာခဲ့ၾကသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ေရာ မႏွင္းေအးပါ ႏွစ္ေယာက္သားစိတ္ထဲမွာ မနက္ခင္းတုန္းက အတူတကြ အခ်စ္နယ္ကၽြံစဥ္အခ်ိန္ကလိုပင္ ကာမသံဝါျပဳလိုစိတ္ တို႔က မကုန္ခမ္းၾကေသးဘဲရွိေလရာ ခင္ေလးႏြယ္ကပဲ စတင္ၿပီး …

“ကဲ မႏွင္းရယ္ လုပ္လက္စေတြ ခဏနားထားလိုက္စမ္းပါ။ စားတာက ေနာက္မွ ေျဖးေျဖးစားလည္းရသားနဲ႔ ”

“ဘာလဲ ညည္း တစ္ခုခု လုပ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနတယ္မဟုတ္လား ႏြယ္ ရယ္ အဟင္း ဟင္း”

“အို မမႏွင္း အသိပဲ ဥစၥာ ”

ခင္ေလးႏြယ္ေျပာရင္း ဆိုင္ဖက္ကို ခဏငုံ႔ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ကာ အားလုံးကိုယ့္ဖီးလ္ႏွင့္ကိုယ္ ၿငိမ္သက္ေနၾကတာျမင္ရ၍ ရင္ထဲ ဘဝင္က်သြားဟန္ႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပဳံးလိုက္မိၿပီး မႏွင္းခါးကေလးကို အေနာက္ကေန သူမလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ ဆြဲယူေပြ႕ဖက္ နမ္းရွုံ႔ပစ္လိုက္သည္။ သူမလက္တစ္ဖက္က မႏွင္းရဲ့ေပါင္ခြၾကားထဲကို မသိမသာ တိုးဝင္သြားရာက ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္း ကေလးျဖစ္ေနေသာ မႏွင္းရဲ့အဂၤါဇပ္အုံႀကီးကို အသာဖြဖြ ဖိပြတ္လိုက္ရင္း သူမနားနားကပ္ကာ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တီးတိုးေလသံကေလးႏွင့္ …

“ခ်စ္ထွာ မႏွင္းရယ္ … ႏြယ္ မႏွင္းကို ခ်စ္မဝသးဘူး။ လာ လာခဲ့စမ္းပါ ဒီကို … အဟင္းဟင္း ဟင္း ”

မႏွင္းေအး ကိုယ္တစ္ပတ္လွည့္ၿပီး သူမကို ျပန္လည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။

“မႏွင္းလည္း ႏြယ့္လိုပါပဲကြယ္။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဒီေန႔မွ ပိုရင္းႏွီးလာၾကသလိုပဲေနာ္ အဟင္းဟင္း ဟင္း”

မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္ ေပြ႕ၾကဖက္ၾကႏွင့္။ မက္မက္စက္စက္ အနမ္းက မသိမ္ေမြ႕သည့္အျပင္ လိုအပ္တာထက္ ပိုရွည္ၾကာၿပီး အၾကမ္းပတမ္းလည္း နိုင္လြန္းေနသည္။ တစ္ေယာက္ႏွုတ္ခမ္းတစ္ေယာက္ အပီအျပင္ စုပ္နမ္းမိၾကသလို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မွု အရာမွာလည္း မိန္းမသားခ်င္းဆိုၿပီး အခ်င္းခ်င္းငဲ့ညႇာမွုလုံးဝမရွိၾကဘဲ ရမၼက္ေဇာထန္ေနေသာ ေယာက္်ားအရင့္အမာႀကီးတစ္ေယာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ႏွိုက္ကိုင္ဆြေပးေနသည့္အလား ရင္သားဆိုင္ေတြေရာ ေပါင္ရင္းခြဆုံ အႀကိဳအၾကားမက်န္ေအာင္ အျပန္အလွန္ ႏွိုက္ဟယ္ဆြဟယ္ႏွင့္ ရင္သပ္ရွုေမာျဖစ္ခ်င္စရာ တကယ္လည္း သ႐ုပ္ပီျပင္လြန္းလွေပသည္။ ကိုယ္လုံးခ်င္း ပူးကပ္ေပြ႕ဖက္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ျပန္စီ သူနိုင္ကိုယ္နိုင္ ေစာက္ဖုတ္ႏွိုက္ဆြပြတ္ကိုင္လ်က္ ရွိၾကရာက တျဖည္းျဖည္း ခင္ေလးႏြယ္တို႔လင္မယား အိပ္စက္ရာအခန္းဆီ ေရာက္ၿပီး ကုတင္ႀကီးအနားကို ႏွစ္ေယာက္သား ခ်ဥ္းကပ္မိလာၾကသည္။

ခင္ေလးႏြယ္ မႏွင္းေအးကိုယ္လုံးအိအိႀကီးကို ကုတင္ေပၚ ပစ္လွဲခ်လိုက္ၿပီး အေပၚကေန အုပ္မိုးခြစီးလိုက္ရာက မ်က္ႏွာထိမ်က္ႏွာထားႏွင့္ …

“ဟင္း မေျပးနဲ႔ေတာ့ မႏွင္း ဒီေန႔ မႏွင္း က်မလက္က လုံးဝမလြတ္ေစရဘူး ”

“အိုး သ သနား ပါဦး ႏြယ္ရယ္ မႏွင္း အသက္ရွူ ခက္ ခက္လြန္းလို႔ ခိခိ ခိ ”

“မခက္ေစရဘူး ႏြယ္ ေအာက္ကေန မွုတ္သြင္းေပးမယ္ မပူနဲ႔ခစ္ခစ္ ခစ္”

“ႏြယ္ ႏြယ္ ေနာ္ လြန္မယ္ မနက္ကလည္း တမနက္လုံး ဟင္းးး ”

“ဘာလဲ မႏွင္း သေဘာမက်လို႔လား ေျပာ”

“အိုး ဘယ္သူေျပာလဲ သေဘာမက်ဘူးလို႔ က်သမွ သိပ္က် ဟင့္ဟင့္ဟင့္ ကဲ ကဲ ဟယ္”

မႏွင္းေအးလည္း အားက်မခံပင္ ႏြယ့္ထမီေအာက္ကေန ေစာက္ပတ္ကို လွမ္းႏွိုက္ကာ ပြတ္သည္။ ႏြယ္ကေတာ့ သူမ ရင္သားအုံ အိအိႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စုံကိုင္ဖ်စ္နယ္ေပးေနၿပီး ရင္သားကိုဖုံးအုပ္ထားသည့္အကၤ်ီႏွင့္ဘရာစီယာကို ကိုယ္ေပၚကေန အားလုံးဆြဲခၽြတ္ခြာပစ္လိုက္ပါသည္။ မႏွင္းေအးအေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းသြားသည္။ ႏြယ္လည္း သူမထမီလွန္လိုက္တာမို႔ ေအာက္ပိုင္းကို ဟဖြင့္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး မထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ကိုယ္ေပၚကအကၤ်ီေရာ ေဘာ္လီေတြပါ ကိုယ္တိုင္ခၽြတ္၍ မႏွင္းေအးထမီကိုပါဆြဲလွန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္ရာက ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ေပၚမွာပဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္အိပ္ၿပီး စစ္စတီနိုင္း (69) ပုံစံ လုပ္ပစ္လိုက္ၾကပါသည္။

တစ္ေယာက္ေပါင္ခြၾကားရွိေစာက္ပတ္ကို တစ္ေယာက္ကပြတ္ဆြၿပီး တစ္ေယာက္ေစာက္ပတ္ကို တစ္ေယာက္ နမ္းၾကယက္ၾက စုပ္ၾကသည္။ ဖင္ေတြကိုင္ကာ ဖ်စ္နယ္လိုက္ၾကသည္။ ေစာက္ပတ္အေခါင္းေပါက္ကေလးထဲကို လက္ထိုးထည့္ၿပီး အလုအယက္ ႏွိုက္ၾကဆြၾကသလို ဖင္ေပါက္ထဲကိုပါ လက္ႏွင့္ထည့္လိုးရင္း မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ေအာင္ ရမၼက္မီးေတာက္ကာ ထန္ခ်င္တိုင္းထန္ လိုက္ၾကရာ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီေလာက္ပင္ ၾကာျမင့္သြားသည္။

ၿပီးမွ လူခ်င္းခြာၿပီး ခဏနား တစ္ေယာက္ကိုယ္ေပၚကေခၽြးစက္မ်ားကို တစ္ေယာက္သုတ္ၿပီး ၾကင္ၾကင္နာနာအနမ္းေပးေနၾကရင္း ယေန႔ညအတြက္ လုပ္ေဆာင္ရန္ရွိသည္မ်ားကို ႏွစ္ေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းရိုက္တိုင္ပင္ကာ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ထုတ္ၾကသည္။ အေမာေျပသေလာက္ရွိမွ စားၾကေသာက္ၾကႏွင့္ အိမ္ေအာက္ျပန္ဆင္းၿပီး ဟန္မပ်က္ အရက္ေရာင္းၾကသည္။ အရက္ဆိုင္က ေနညိဳေလ လူစည္ေလပဲျဖစ္ေတာ့သည္။

ခင္ေလးႏြယ္ေယာက္်ား ကိုမ်ိဳးေအာင္ကား တစ္ေနကုန္မအိပ္ဘဲ အေဆာ္ေကာင္းသျဖင့္ ေရခ်ိန္အေတာ္ႀကီးကိုက္ကာ အာေလးလၽွာေလးျဖစ္႐ုံမက သူ႔ပုဆိုးသူမနိုင္ေအာင္ဘဲ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ညမေရာက္ခင္ မႏွင္းေအးကို ခဏအျပင္လႊတ္လိုက္ၿပီး ဦးတ႐ုတ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ယူခိုင္းသည္။ ဦးတ႐ုတ္ ဝမ္းသာအားရျဖစ္ၿပီး ဒီေန႔ည သူ ဆက္ဆက္လာခဲ့မည္ဟု မွာလိုက္ေၾကာင္း ခင္ေလးႏြယ္ကို ျပန္ေျပာျပသည္။

ညေရာက္ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္ ကိုေနာင္လည္း ေရာက္ရွိလာရာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံမိသြားၾကသည္။ အမွန္က ဦးတ႐ုတ္ႀကီးရဲ့ အႀကံဉာဏ္သာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဝိုင္းတည္းအတူထိုင္ၿပီး ေသာက္စားၾကရင္း ဝါသနာပါရာ မိန္းမကိစၥ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကရာက ဦးတ႐ုတ္စကားစၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ မႏွင္းေအးတို႔ မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ေရာက္ရွိသြားသည္။ တစ္ေယာက္စီကို အပိုင္ကိုင္ထားၾကမွန္း ကိုယ္စီသိၿပီးျဖစ္၍လည္း ယခုတစ္ဖန္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို အပီခ်ဳပ္နိုင္မည့္ အေနအထားကို ေျပာဆိုတိုင္ပင္ၾကရာ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးက သူ ညစဥ္လိုးေနၾကျဖစ္ေသာ မႏွင္းေအးကို ဆိုင္ရွင္လည္းျဖစ္ ကိုေနာင့္ခြင္လည္းျဖစ္သည့္ ခင္ေလးႏြယ္ေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ဒီဆိုင္မွာအလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေခၚညႇိေပးမည့္အေၾကာင္း အကယ္၍ ဆိုင္ရွင္ခင္ေလးႏြယ္ကိုယ္တိုင္ သူ႔ကို စိတ္ပါဝင္စားမွုရွိမည္ဆိုလၽွင္လည္း ကိုေနာင့္အေနႏွင့္ မည္သည့္အေႏွာင့္အယွက္မွမေပးဘဲ ကိုယ္ႀကိဳက္ရာကိုယ္ လွုပ္ရွားနိုင္ခြင့္ ေပးရမည့္အေၾကာင္း ကတိစကားေတာင္းခံလိုက္ရာ ကိုေနာင္လည္း မဆိုင္းမတြပင္ ေကာင္းၿပီ ဆိုၿပီး တ႐ုတ္ႀကီးကို ေခါင္းညိတ္ ကတိေပးလိုက္သည္။

သူ႔အေနႏွင့္လည္း ခင္ေလးႏြယ္လို မိန္းမတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဦးတ႐ုတ္ကဲ့သို႔ နာမည္ပ်က္ရွိေနသူတစ္ေယာက္ကို လက္ခံမည္ လက္မခံမည္ ဆိုသည္ကို တပ္အပ္ေျပာဆိုနိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ျဖစ္ေနေပရာ အေျဖကို ကြဲကြဲျပားျပား သိလိုလွေပသည္။ အကယ္၍ ခင္ေလးႏြယ္ ဦးတ႐ုတ္ကို လက္ခံၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အလြယ္တကူၿငိသြားၾကမည္ဆိုလၽွင္လည္း သူ႔အေနႏွင့္ ဘာတစ္ခြန္းမွေတာ့ ဝင္ေျပာနိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ည လူရွင္းခ်ိန္မွာ မႏွင္းေအးႏွင့္ ခင္ေလးႏြယ္ကို ဝိုင္းထဲေခၚသြင္းလိုက္ရာက ဦးတ႐ုတ္ႀကီးက ခင္ေလးႏြယ္ေရွ႕မွာထားၿပီး မႏွင္းေအးကို ကိုေနာင္ႏွင့္ခ်ိတ္ေပးမည္ဆိုၿပီး ေၾကးတစ္ခုသတ္မွတ္ကာ ေဈးဖြင့္ေပးလိုက္ရာ မႏွင္းေအးလည္း ကိုေနာင္ ဘာျပန္ေျပာမည္လဲဆိုတာကို အသာနားစြင့္ရင္း ေခါင္းေလးကို ေအာက္ငုံ႔ထားမိသည္။ ဦးတ႐ုတ္က ကိုေနာင္သာ တကယ္စိတ္ဝင္စားလၽွင္ ေလာေလာဆယ္ လူရွင္းခိုက္ ဤဆိုင္မွာပင္ ေတြ႕နိုင္မည့္အေၾကာင္း မယုံလၽွင္ သူမကိုေမးနိုင္ေၾကာင္း ေျပာရာ ကိုေနာင္လည္း

“တကယ္လား မႏွင္း။ ဒါျဖင့္ အခုခ်က္ခ်င္းပဲ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕နိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးနိုင္မလား ”

ေမးသျဖင့္ မႏွင္းေအးလည္း အဓိကလူျဖစ္ေသာ ဆိုင္ရွင္ခင္ေလးႏြယ္ဆီ အသာေမးေငါ့ျပလိုက္ရင္း …

“ကိုေနာင္ ေမးခ်င္းေမး ႏြယ့္ကိုသာေမးပါ … သူခြင့္ျပဳရင္ ဘာမဆို ျဖစ္ပါတယ္”

မႏွင္းေအးစကားေၾကာင့္ ကိုေနာင္ ခင္ေလးႏြယ္ဖက္လွည့္ၿပီး …

“ႏြယ္ တကယ္ျဖစ္နိုင္လား ကိုေနာင္ ဆိုလိုတာက ႏြယ္ ကိုေနာင့္ကို အခြင့္ေပးနိုင္မလား”

ေမးလိုက္ရာ ခင္ေလးႏြယ္လည္း ဘာမွမျဖစ္သလိုပုံစံႏွင့္ အသာအယာျပဳံးလိုက္ၿပီး …

“ကိုေနာင့္သေဘာပဲေလ။ အခု ျဖစ္ခ်င္ရင္ ျဖစ္လို႔ရပါတယ္။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ ႏြယ့္အိမ္ကလူလည္း မူးၿပီး အိပ္ၿပီဆိုေတာ့ ရွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အေနာက္ခန္းသြားလို႔ရတယ္။ တစ္ခုခုအေရးၾကဳံရင္လည္း ႏြယ္ ဒီကေန အသံေပးလိုက္မွာေပါ့ ”

“ႏြယ္ … က ဟို … အခန္းေစာင့္ လုပ္ လုပ္ဖို႔လား ”

“ဟင္းဟင္း ႏြယ့္အတြက္မပူနဲ႔ … ဦးတ႐ုတ္ရွိသားပဲ။ သူေသာက္တာထိုင္ေစာင့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ရွိေနမွာေပါ့။ စိတ္ခ်သာ သြား အဟင္းဟင္းး ”

“ေကာင္းၿပီ ေရာ့ ဒီမွာ … ကိုတ႐ုတ္ … မႏွင္းကို က်ဳပ္ ဝမ္းနိုက္ ေခၚမယ္ဗ်ာ။ ေလာေလာဆယ္ အေနာက္ခန္းသြားမယ္။ က်န္တဲ့ခင္ဗ်ားကိစၥ ခင္ဗ်ားဖာသာ ၾကည့္က်က္လုပ္ေပါ့ ဟုတ္လား”

ေျပာၿပီး ခင္ေလးႏြယ္ဖက္ကိုပါ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာက …

“ႏြယ္ … ကိုယ့္ ကို … အဲ … စိတ္ … မဆိုးပါဘူးေနာ္ ”

“ဆိုးစရာလား … ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ဟာကို။ ႏြယ္ေတာင္ မႏွင္းကို အားက်မိေသး … အဟင္းဟင္း ဟင္း”

မႏွင္းေအး ထိုင္ရာက ထလိုက္ၿပီး ကိုေနာင့္ဖက္ကို အသာလက္ကမ္းေပးလိုက္သည္။

“ကဲ ကိုေနာင္ သြားမယ္ဆို ထပါ … ႏွင္း အိမ္မျပန္ခင္ ခဏပဲ အခ်ိန္ရမွာေနာ္ … ဒီမွာ တစ္ညလုံးေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ရွင္ အဆင္ေျပတဲ့ဆီ သြားတာေပါ့။ ႏွင္း ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ နားလည္ပါတယ္”

“ေကာင္းၿပီေလ ကဲ မေရႊႏွင္း … အေရွ႕က ႂကြ ”

ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္အေနာက္ဖက္မွာရွိသည့္ နားေနခန္းေလးဆီ ထြက္သြားၾကရာ ခင္ေလးႏြယ္ႏွင့္ ဦးတ႐ုတ္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္ပါေတာ့သည္။

အခ်ိန္က ည ၉ နာရီခြဲသာသာ ၁၀ နာရီဝန္းက်င္ခန႔္ …

ခါတိုင္းညေတြထက္ ေစာေသးေပမယ့္ ဒီည ထူးထူးျခားျခား ဆိုင္မွာလူရွင္းေနသည္။ ဆိုင္ေရွ႕တံခါးမႀကီးကို အသာပင္ သြားေရာက္ ေစ့ပိတ္ ထားလိုက္ၿပီး အရက္ပုလင္းႏွစ္လုံးဆြဲကာ ဦးတ႐ုတ္ထိုင္ေနသည့္ ဝိုင္းဆီ ခင္ေလးႏြယ္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ သူႏွင့္ကပ္ရက္ ခုံပုကေလးမွာ ဝင္ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးရဲ့မ်က္လုံးမ်ားက သူမခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို စူးစူးစိူက္စိုက္အကဲခတ္ၾကည့္ေနတာ ျမင္လိုက္ရသည္။ ခင္ေလးႏြယ္ သူ႔ကို မပြင့္တစ္ပြင့္ကေလးျပဳံး၍ ၾကည့္လိုက္ၿပီး …

“ဘာၾကည့္တာလဲ မျမင္ဖူးလို႔လား ဦးတ႐ုတ္ရဲ့”

“အင္း ဒီလို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးလို႔ ခင္ေလးႏြယ္ ဒီညေတာ္ေတာ္လွေနသလားပဲ ”

“အဟင္း ဟင္း ဟင္း ”

ခင္ေလးႏြယ္ ကိုယ္ကေလး တသိမ့္သိမ့္လွုပ္ခါၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ပင္ ရယ္ခ်လိုက္မိသည္။႐ုတ္တရက္ ဦးတ႐ုတ္ႀကီးလက္တစ္ဖက္က သူမခါးေလးဆီေရာက္လာသည္။ သူမခါးေလးကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေစြ႕ကနဲ လွမ္းေပြ႕ဖက္ လိုက္ရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို မထင္မွတ္ဘဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။…(ဒုတိယပိုင္းေမၽွာ္)