TAI YAN MEDIA

Unicode “အဖေကလည်း တခြားလုပ်စရာ ရှားလို့…လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ဖွင့်ရတယ်လို့…“ စိုးဝင်းသည် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးအောင်မိုးကို နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် မေးသည်။ ဟုတ်သည်လေ..။ လုပ်စရာအလုပ်က ဒီလောက်တောင် ရှားရလား။ “ဟေ့ကောင်.. မင်းဘာမှမသိလျှင် ဝင်မပြောနဲ့..“ “လူကဖြင့် ဘွဲ့ကရပြီးနေပြီ..။ အခုထက်ထိ ယောင်ခြောက်ဆယ် ဖြစ်နေသေးတဲ့ သူကများ.. အဖေကို…“ “မင်းက အဖေလား.. ငါက အဖေလား“ ဦးအောင်မိုးသည် နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးများ ထောင်လာသည်အထိ စိတ်ဆိုးကာ သားဖြစ်သူ လူရှုပ် စိုးဝင်းကို အပေါ်စီးကနေ ဟောက်လိုက်သည်။ စိုးဝင်းခင်ဗျာ ဇက်ကလေး ပုသွားသည်။ အနားက ထိုင်နားထောင်နေသူ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးသူက ကြာရင် သားအဖနှစ်ယောက် စကားများကုန်ကြမှာစိုးကာ မနေနိုင်တော့။ “သားကလည်း.. အဖေပြောတာကို နားထောင်ပါဦး…“ “စီးပွားရေး လုပ်တယ်ဆိုတာ အားလုံးညီမှ ကောင်းမှာကိုး…“…

Read More “ဘာဂျာကောင်းတဲ့ မောင်” »

Unicode မြို့လေးကနေ ထွက်လိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ လေကသန့်စင်ပြီး ‌အေး‌နေသည် ။ ကားခေါင်းခန်းမှာ ကျွန်မရယ်၊ ဦးသာ (ကျွန်မက ဦးမောင်သာကို ဦးသာဟုပဲခေါ်လိုက်သည်) ရယ်၊ ကားမောင်းသည့် ကိုမြင့်ကြိုင်ဆိုသူရယ် သုံးယောက် ။ ကျွန်မကအလယ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်က ကျွန်မရဲ့ဘေးနှစ်ဘက်မှာ တစ်ဘက်တစ်ယောက် ။ နောက်ခန်းမှာတော့ ယောက်ျား ၅ ယောက် ပါလာသည် ။ နောက်ခန်းမှ တစ်ချက်တစ်ချက် လွင့်ထွက်လာသော စကားပြောသံများကို ကြားနေရသည် ။ ဟိုနေ့က လိုးသည့်အထဲတွင် ပါသည့်သူတွေလည်း ပါသလို မမြင်ဖူးသည့်သူ‌တွေလည်း ပါသည် ။ သို့သော် ကျွန်မကို လာကြိုသည့်ထဲတွင် မိန်းမတစ်ယောက်မှမပါ ယောကျာ်းတွေချည်းသာ ဖြစ်သည် ။ ဦးသာက ပင်တီမ၀တ်ခိုင်းခဲ့၍ ကျွန်မမှာ စကတ်ထမီတစ်ထပ်တည်းဖြင့်သာ ဖြစ်နေသည် ။ ဒီစကတ်ထမီက…

Read More “ရမက်မသေးတဲ့ ဆရာမလေး(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)” »

ဆရာမလေး ရှင်းသန့်ကြည်မှာ အသက် ၂၂ နှစ်သာရှိသေးသည် ။ ပညာရေးတက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရခဲ့သည်မှာမကြာသေး ။ ထို့ကြောင့် ဘွဲ့ရခါစ ဆရာမတို့၏ထုံးစံအတိုင်း နယ်ဘက်သို့သွားရောက် အမှုထမ်းရသည် ။ မနက်ကြရင် ခရီးထွက်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ရှင်းသန့်ကြည်တစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ ထည့်စရာရှိသည့် ပစ္စည်းများလည်း မကျန်ခဲ့အောင် ထည့်နေရသည် ။ ရှင်းသန့်ကြည်မှာ ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ်တွင် ထိုင်၍ ပေါင်ကိုဖြဲထားသည် ။ အပေါ်ဘက်တွင် သူမ၏ အသားအရောင်နှင့် လိုက်ဖက်သော တီရှပ်ပန်းရင့်ရောင် ကြပ်တုပ်တုပ်လေးကို ၀တ်ထားသောကြောင့် ထွားကျိုင်းကာတင်း‌နေသော နို့များမှာ ဖောင်းကြွကာ တီရှပ်အောက်မှ ရုန်းကြွကားထွက်နေကြသည် ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဗိုက်ခေါက်ကလေးမှာလည်း တီရှပ်အောက်မှ ပေါ်နေပြီး ထိုင်နေသောကြောင့် ဗိုက်ခေါက်ကလေးက အမြှောင်းလိုက်ကလေး‌‌ ဖြစ်နေသည် ။ သူမသည် ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ခပ်လျှောလျှောထိုင်၍…

Read More “ရမက်မသေးတဲ့ ဆရာမ” »

Unicode “ဟာ” ကျနေ့ာရင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမသူဇာရယ်လေ အပြေးအလွား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီ အောက်ဆွဲချလို့ ဘယ်ချိန်ထဲက အောင့်ထားမှန်း မသိတဲ့ ဆီးတွေကို တဖြောဖြော မြည်အောင် ပန်းချနေတာ။ နွေမို့ ပူတယ် ဆိုပြီး နေ့ခင်းအချိန် အိမ်နောက်က ပိတောက်ပင်ရိပ်မှာ ကြိမ်ပက်လက် ကုလားထိုင်လေး ကို စံပါယ်ရုံလေးတွေကြား ချပြီး ဇိမ်ကျနေတုန်း ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဆိုတဲ့ ပြေးလာတဲ့ ဖိနပ်သံ အဆုံး ကျနော့်ညာဘက် ၅ ပေလောက် အကွာ စံပါယ်ရုံဘေးကို မမသူဇာ တစ်ယောက် အထက်ကပြောခဲ့သလို အန္တရာယ်ကိစ္စ လာရှင်းတဲ့ မြင်ကွင်း။ အမွေး…

Read More “ကောင်းရယ် မင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာကွာ” »

Unicode ကျော်ဟိန်းက အညာသား၊ အညာသားတောင် မြို့သားမဟုတ်၊ ရွာသားဖြစ်သည်။ အညာသား စာပေဝါသနာ ပါသူဖြစ်လေရာ၊ ရွာဦးကျောင်းဘုန်းကြီး၏ ကူညီစောင်မှုဖြင့် ရန်ကုန်မြို့ရှိ ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းတွင် နေထိုင်ကာ ၊ စာသင်ကြားနိုင်ခဲ့ကာ ဆယ်တန်းအောင်ရုံမက ဘွဲ့တစ်ခုပင် ရလျှက် ရုံးတစ်ရုံးတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေပေသည်။ လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်ခန့်က ကုသိုလ်ကံ ထောက်မကာ သိန်း(၃၀၀) ထီပေါက်လေရာ၊ ဆင်ခြေဖုန်း ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင် (၄၀)ပေ x (၆၀)ပေ မြေကွက်နှင့် တကွ၊ ပေ၂၀ ၃၀ ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး တစ်လုံးကို ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့သည်။ အညာရှိ မိဘများကို ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ရန် ခေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ရွာသူရွာသား သူ့မိဘများသည် ဇာတိကို အလွန်ခင်တွယ်သည့်အပြင်၊ ရန်ကုန်မြို့တွင် နေရထိုင်ရသည်ကို အသက်ရှူကြပ်သည်ဟု ဆိုကာ မနေလိုကြပဲ၊ တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်သာ…

Read More “အပျိုဖြစ်စ ကပြားမလေးကို ညာုိးလိုက်တဲ့ အညားသား လူလည်” »

ကျွန်တော် ရဲ ့ အပျော်ဆုံး အချိန်လေးပါပဲ………. ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့ သမီးလေးရယ်…ကျနော် ရင်ခုန်ရဆုံး လူရယ်…အေးချမ်းတဲ့ မိသားစုလေး တခုလို နေရတာ အရမ်းဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါ…. “အချစ် အချစ်.. အသစ်တွေဖြစ်ပေမဲ့ စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ချစ်သူဆိုတာ တစ်ဦးတည်း…” ကျွန်တော် လေးနက်စွာ မတွေးပဲ..ချရေးလိုက်သော ကာရံမရှိသော စာလေး … စာလေးရဲ့ အောက်မှာ ၅ နှစ် သာသာ သမီးလေး ပုံတူ…… ၄င်း….၄င်းတို့နှင့် အတူ ကျွန်တော် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော ဘဝတိုတို..ရယ် ..မဆုံးသော အကြောင်းအရာများဆီသို့……မှတ်တမ်းတင်ထားသော စာအုပ်လေး…… အခန်း(၁) လူပျိုပေါက်စ ဂျိုထောင်စ ဆိုသလို….ခန့်အောင် တယောက် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်လောက်ရောက်လာတော့…အပေါင်းအသင်းကောင်းမှု နှင့် အင်တာနက် ပွန်းကားများ ကောင်းမှုကြောင့် အတော် ကဲမယ် ဆွဲမယ်…

Read More “ဂိုက်ဆရာမကို မတ်တပ်ဆော်လိုက်တဲ့ ကျောင်သား” »

Unicode ထွေးအိ ထိုင်နေတာက ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင်ကြီး၏ ခြေရင်းရေစပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို ထွေးအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော ထွေးအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီလား…ထွေးအိ တွေးလိုက်မိသည်..။ ကြွေကျလာသော တရုတ်စကားပွင့် ဖြူဖြူလေးက ချောင်းရေပြင်တွင် အခိုက်အတန့်လေးသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါသွားသည်ကို ထွေးအိ လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည်..။ တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးက ရေစီးအတိုင်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး မျောပါသွားရသည် မဟုတ်..။  ရေစပ်တွင်ရှိသော သစ်မြစ်ဆုံများ ၊ ကျောက်တုံးများကို ကွေ့ပတ်ကာ မျောပါသွားရသည်..။ ပန်းပွင့်လေးက အရာဝတ္ထုတို့ကို လွယ်လွယ်ကူကူတော့ ကွေ့ပတ်သွားနိုင်သည်…

Read More “ခယ်မလေးရဲ့ ပါကင်” »

Unicode “အင့် .. အမေ့ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းကောင်း .. ကောင်းတယ်ကွယ် “ “နာ … နာလေးဆောင့် .. ဆောင့် … အင်း … ဟုတ်ပြီ .. အမေ့ .. ရှီး.. ကျွတ် … ကျွတ် .. ဟုတ်ပြီ .. “ “အင့် … အား … ဟင်း … အင်း .. မောင်လေး …  မမ .. မမတော့ .. မင်း … မင်း လီးကြီးကို စွဲ .. စွဲသွားပြီကွာ …..

Read More “မမတော့ မင့်ဟာကြီးကို စွဲသွားပြီကွာ” »

ဝါသနာဆိုတာမျိုးကလေ … တယောက်မှာ တမျိုးဆီတော့ ရှိကြတာပဲ … တံဆိပ်ခေါင်းစုတာ ၀ါသနာပါတဲ့လူ … ရှေးဟောင်း ပစ္စည်း စုတာ ၀ါသနာပါတဲ့လူ … ကျွန်တော်လည်း … စာအုပ်အဟောင်းတွေ စုတာ ၀ါသနာပါတယ် … ထားပါတော့ဗျာ … ဘကြီးခန့်ဆိုတဲ့ … ကျွန်တော့် ဦးလေးက … လူ့ဂွစာဗျ … သူ့ဝါသနာက အဆန်း … ပုလင်းသေးသေးလေးတွေကို စုဆောင်းရတာ အရမ်းဝါသနာပါတယ် … သူက လူပျိုကြီး .. အင်းယားမြိုင်က ခြံထဲမှာ နေတာ … ကျွန်တော့်ရဲ့ မွေးစားအဖေ ကျေးဇူးရှင်လို့လည်း ပြောလို့ ရပါတယ် . .. ကျွန်တော်တို့က ပြည် ပေါင်းတည် ဇာတိ ……

Read More “အပျိုစစ်စစ်လေးဆိုတော့ ပြုတ်တူနဲ့ ညှစ်ထားသလို စီးနေတာပဲ” »

Unicode သရက်မြို့  ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ  မြို့၏အနောက်မြောက်စွန်း   တောင်ကုန်းကလေးတခုပေါ်တွင ်တင့် တယ်စွာ   သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် ရှိနေပါသည်။    မြောက်ဖက်ဘောလုံးကွင်း         တပ်ကွင်း          လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော      လေပြေအေး     များမှာလည်း    သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည်နှင့်အမျှ  အေးလှပါသည်။ ထိုလေပြေအေးကို   တိုက်ခတ်ခံရင်း  ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာခုန်ကာ  ကစားနေကြသော        ကလေးသူငယ် အရွယ်ပေါင်းစုံမှာလည်း  ရွှင်ရွင်မြူးလျှက် ပျော်မြူးနေပါသည်။  ကျောင်းဘေးပတ်လည်တွင်  ရာသီမရွေး  အပွင့်အဖူးများဖြင့်ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြပါသည်။ ကျောင်း၏       မြောက်ဖက်သို့ …

Read More “အစေ့လေးကို အစုပ်ခံလိုက်ရသောအခါ” »