Unicode
“အင့် .. အမေ့ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ကောင်းကောင်း .. ကောင်းတယ်ကွယ် “
“နာ … နာလေးဆောင့် .. ဆောင့် … အင်း … ဟုတ်ပြီ .. အမေ့ .. ရှီး.. ကျွတ် … ကျွတ် .. ဟုတ်ပြီ .. “
“အင့် … အား … ဟင်း … အင်း .. မောင်လေး … မမ .. မမတော့ .. မင်း … မင်း လီးကြီးကို စွဲ .. စွဲသွားပြီကွာ .. အင့် .. ဟုတ်ပြီ … အင့် … “ ရမ္မက်သွေးတွေ ယှက်ဖြာနေသော မတင်ရီ မျက်နှာကြီးမှာ အလွန် စွဲမက်နှစ်သက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ကာမရာဂပြင်းထန်လှသော မျက်နှာကို ကြည့်၍ ဂျစ်တူးစိတ်တွေ ပို၍ ပို၍ ပြင်းထန် တက်ကြွလာသည်။ သည်တော့ မာန်ဖီနေသော ကျားရိုင်းတစ်ကောင်ပမာ ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလလိ ပြင်းထန်လာသည်။
အချက်တစ်ရာခန့် ဆောင့်ပြီးသောအခါ မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ကြိုးနှင့် အတုတ်ခံလိုက်ရသလို တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ လက်နှစ်ဖက်က ဂျစ်တူး လက်နှစ်ဖက်ကို တင်းနေအောင် ကုတ်ဖက်ထား၏။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး လေဟာပြင်ထဲ မြောက်တတ်သွားသလို ဖြစ်ကာ ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားပြီး စောက်ရေများကို တပျစ်ပျစ် ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
စောက်ဖုတ်အတွင်း ကြွက်သားတွေက အားနှင့် ညှစ်ထည့်လိုက်သောအခါ ထိုညှစ်လိုက်သော အခိုက်နှင့် လီးကို နှုတ်လိုက်သောအခိုက်မှာ တိုက်ဆိုင်သွားသည်။ ဒစ်ဆံကြီးတစ်ခုလုံး ကျဉ်ကနဲ ဆိမ့်တက်သွားပြီး လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ကြွလာသည်။ အားနှင့် ပြန်ဆောင့်အထည့်တွင် ဂျစ်တူးတစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားပြီး လရေပူတွေ ပန်းထုတ်ကုန်၏။ ထိုအခိုက်သည် ကာမသုခ အပြည့်အဝ ရရှိသော အခိုက်ဖြစ်၍ အလွန်ထူးခြားသော ကာမအရသာကြီးကို အကောင်းဆုံး ခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။ ဂျစ်တူး တစ်ကိုယ်လုံး မတင်ရီ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။
မတင်ရီ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာလည်း တွေဲ လာင်းကြီး ကျသွားသည်။ သူမလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဘေးသို့ ဗရမ်းဗတာကြီး ပစ်ကျသွားတော့သည်။ ဂျစ်တူးက သူ့လီးတန်ကြီးကို မတင်ရီ စောက်ခေါင်းထဲသွင်းမြုပ်ရင်း မှိန်းနေသည်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ လှုပ်နေသည်ကို သူ့လီးတန်ကြီးက တဆင့် သိနေရသည်။ သူဖတ်ဖူးထားသော စာအုပ်တွေထဲက အတိုင်းဆိုလျှင် မိန်းမတွေ ဆန္ဒြုပည့်ဝ၍ ပြီးဆုံးလျှင် ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထေ့ ရှိသော သဘာဝ လက္ခဏာဟု နားလည်လိုက်သည်။ သူတိ်ု့နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည်မှာ တစ်နာရီကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။
ဂျစ်တူးက တောင်ဘက်အဝင်ပေါက်ထိပ်တွင် ချိတ်ထားသော နံရံကပ် နာရီကို ကြည့်လိုက်ရာ ၂နာရီ ၄၅မိနစ် ရှီပြီ။ အင်တိုက်အားတိုက် လိုးလိုက်ရသဖြင့် လူလည်း အတော်ပင်ပန်းသွား၏။ မတင်ရီဆိုလျှင် ယခုအချိန်ထိ မျက်လုံးစုံမှိတ်၍ မှိန်းနေဆဲ ဖြစ်သည်။ တစ်ခါမှ မတွေ့ကြုံ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာကြီးကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ရှိလက်ရှိ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ဂျစ်တူးမှာ အလွန်ကျေနပ်နေသည်။ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သည့်တိုင် ကျန်းမာသန်စွမ်း သွေးအားတွေ ပြည့်လျှမ်းနေသည့်အရွယ်မို့ စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ လီးတန်ကြီးမှာ မာန်ကြွထောင်ထလာပြန်၏။
နွေးထွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ် အငွေ့ဓါတ်ကလည်း တစ်ဖန် နိုးကြွလာစေရန် အားပေးအားမြှောက် ထောက်ပံ့လျှက် ရှိသည်။ ဂျစ်တူးက ကိုယ်ကို အနည်းငယ်မတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ မတင်ရီ မျက်နှာကို အုပ်မိုး၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ၃၅-နှစ်အရွယ် အအိုပင် ဖြစ်သော်လည်း မတင်ရီ မျက်နှာက စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလှ၏။ မျက်နှာကျ အချိုးအစား လှပပြီး အဖျားလုံးသော နှာတံ၊ ညို ့အားကောင်းလှသာ မျက်ဝန်း၊ ဆေးမဆိုးဘဲ သွေးရောင် လွှမ်းနေသာ စိုပြေနီထွေးသော နှုတ်ခမ်း၊ ထိုပင်ကိုယ်ရှိပြီး မျက်နှာလှလှပေါ်တွင် ကာမရာဂ အရောင်အသွေးတွေ ချယ်မှုန်းလိုက်သောအခါ ပို၍ တပ်မက်နှစ်သက်စရာ ဖြစ်သွားပါတော့သည်။ ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝ၍ အားရ ကျေနပ်နေသော မျက်နှာအမူအရာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ကိလေသာရာဂမီးတွေ တငြီးငြီး တောက်လောင်လာပြန်၏။
ကိလေသာရာဂစိတ်တွေထလေ စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးက ကြွသထက်ကြွလေ ဖြစ်နေသည်။ မျက်စိအစုံမှိတ်၍ မှိန်းနေသည့်တိုင် စောက်ခေါင်းထဲက ထူးခြားမှု အခြေအနေကို မတင်ရီ အစအဆုံး သိနေပါသည်။ ဂျစ်တူးက အားနှင့်ညှစ်၍ လီးတန်ကြီးကို (၃)(၄)ခါ လောက် တင်းတင်းပြရာ မတင်ရီက မှေးစင်းထားသော မျက်လုံးအစုံကို အားယူဖွင့်ကြည့်ရင်း – “ဟွန့် .. လွန်လှပါလား မမ ချစ်လင်လေးရယ် “ ဤသို့ မပငွ ့်တပွင့် ဆို၏။
“ချစ်တာကိုး မမရဲ ့ “
“အံမယ် .. ဘာချစ်တာလဲ .. လီးနဲ့ထိုးပြီး လိုးတာကိုများ ချစ်တယ်လို့ ခေါ်သတဲ့လား .. ဟင်း .. ဟင့် “ မတင်ရီက ခပ်ထေ့ထေ့ ခပ်ငေါ့ငေါ့ ပြောသည်။
“ဒါပေါ့ … မမရ .. မညားခင် ရည်းစားစကားပြော .. လက်ကလေးကိုင် .. ကိုယ်လုံးလေးဖက် .. ပါးကလေးနမ်း .. ညားပြီးတော့ လိုးကြတာပဲ မဟုတ်လား .. တစ်ချို ့ဆို ညားတောင် မညားသေးဘူး .. ဗိုက်ပေါ်နေပြီ .. အဲဒီတော့ .. ချစ်တယ်ဆိုတာ .. တကယ်တော့ ဒါလုပ်ကြချင်လို့ မဟုတ်လား .. “
“အဟင်း… ဟင်း “ ဂျစ်တူးက ပါးစပ်နှင့် ပြောရုံတင်မကဘဲ သူ့လီးကြီးနှင့် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ပြသည်။ “ဖွတ် .. ဖွတ် .. ဖွတ် .. ဖွစ် .. ဖွတ် .. ဖွတ် “ “အင့် … အား .. အင့် .. အား … အင့် … အင့် .. “ “အို … အင်း … အို …. အို .. နေ .. နေပါအုံးဟဲ့ …မမ ခြေထောက်က တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတယ် .. မင်းပေါင်ကြီးနဲ့ ဖိထားတော့ နာလိုက်တာ .. ကျွတ် .. ကျွတ် .. ဆိုးကို ဆိုးလွန်းတယ် .. မင်းလီးကြီး ခဏနှုတ်လိုက်အုံး .. တကယ်ထဲ .. “
“ဒီလူဆိုးလေး အချစ်ကို ခံချင်လို့ မမ ဒီဘက် ရောက်လာတာ မဟုတ်လား … “ ဂျစ်တူးက ထိုသို့ပြောရင်း သူ့လီးကြီးကို ဆွနဲ ှုတ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပြီး အထက်သို့ မတ်၍ တဆတ်ဆတ်တောင်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ကိန်းအောင်းထားပြီး မို့လားမသိ လီးတန်ကြီး တစ်ဝို်က်တွင် ယှက်သမ်းနေသော သွေးကြောကြီးတွေမှာ ယခင်ကထက် သိသိသာသာ ဖောင်းကြွနေသည်။
အရေပြားက ဒစ်တစ်ဆုံးထိ လန်နေပြီး ဒစ်ဆီဖူးကြီးမှာ နီညိုရောင်သန်းပြီး စောက်ရေတို့ဖြင့် စိုရကွှဲာ ဝင်းပြောင်တင်းကားနေ၏။ ဂျစ်တူးတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို ကြည့်၍ အလွန်အားရ ကျေနပ်နေသည်။ မတင်ရီလို တဏှာရာဂအားကြီး ပြင်းထန်လှသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို ယိုင်လဲသွားအောင် ဖြိုနိုင်သည့်လီးဖြစ်၍ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ကြောင်း တွေးမိကာ သူ့မျက်နှာမှာ ပြုံးရိပ်သန်းသွားသည်။
“အော် .. မမခြေထောက်ကို ခုတင်ပေါ် တင်ပေးအုံးလေး .. ကျစ် .. တကထဲ “ တကယ်ပင် နွမ်းလျနေပြီ ဖြစ်၍ မတင်ရီက စိတ်မရှည်စွာ ပြောလိုက်သည်။ “အော် .. အော် … ဆောရီး .. ဆောရီး .. “ ဂျစ်တူးက ခုတင်အောက်တွင် တွေဲ လာင်းကျနေသော မတင်ရီ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မ, ပြီး တင်ပေးလိုက်သည်။ မတင်ရီကလည်း ရှိသမျှ အားနှင့် သူ့ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ကော့ထိုးလိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက သူ့လီးဒဏ်ကြောင့် ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေသည်။ စောက်ရေတွေကလည်း ဖင်ကြားထိအောင် စီးကျနေသည်။ စောက်ဖုတ်အကွေဲ ကြာင်း ထိပ်ရှိ စောက်စိကြီးမှာ အညိုရောင်သန်း၍ ငေါက်တောက်ကြီး ပြူးထွက်နေသည်။
စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ဂျစ်တူးလီးတံကြီးမှာ ပို၍ပို၍ တင်းတောင့်တောင် မတ်လာသည်။ ဂျစ်တူးက ပက်လက်ဖြစ်နေသော မတင်ရီကို တစ်စောင်းဖြစ်အောင် ပြင်ပေးလိုက်သည်။ မတင်ရီတစ်ယောက် ဂျစ်တူးကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးကြည့်ရုံမှအပ ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ပါ။ ပြောလည်း မပြောချင်။ ဒီမီးက သူမ မွှေးခဲ့တဲ့ မီးမဟုတ်ပါလား။ ပြီးတော့ ဒီမီးအလောင်ခံချင်သူကလည်း သူမပင်။ ထို့ကြောင့် မှောက်လိုမှောက်၊ လှန်လိုလှန်၊ ဂျစ်တူး ပြုသမျှ အသာပင် ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ တစ်စောင်းကွေးထားလိုက်သောအခါ ၀ိုက်ကားမို့မောက်သော တင်ဆုံဝင်းဝင်းဖွေးဖွေးကြီးက ခုံးခုံးကြီး ကြွတက်လာသည်။
ဂျစ်တူးက သူဖတ်ဖူးထားသည့် အပြာစာအုပ်ထဲကအတိုင်း ပုဇနွ ်တုတ်ကွေးလိုးနည်းဖြင့် လိုးရန် ရည်ရွယ်၍ ယခုကဲ့သို့ မတင်ရီကို တစ်စောင်းအနေအထားဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖင်အိုး ဝငး်ဝင်းအိအိကြီးနှစ်မာွှ က အက်ကွေဲ နသည်။ ဂျစ်တူးက မတင်ရီဖင်ဝနငှ ့် သူ့လီးအံကျဖြစ်အောင် ဖင်ဆုံကြီးကို ပွေ့ယူလိုက်သည်။ သည်တော့ ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးက ခုတင်စောင်းကို အနည်းငယ်စွန်း၍ ထွက်လာသည်။
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ညှပ်ကာ နောက်သို့ခုံးခုံးကြီး
ပြူးတစ်ထွက်လာသည်။ ဂျစ်တူးက သူ့ဒစ်ဆံပြဲကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်နှှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်လွှာကို ထိုးခွလဲိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအပေါက်ထဲ မသွင်းသေးဘဲ ထယ်ထိုးသလို လျှောတိုက်ပေး၏။ ဒစ်ဆံကြီးနှင့် စောက်စိအငုတ်ကြီးတို့ မကြာမကြာ ပွတ်တိုက်မိရာ မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ လူးခါသွားသည်။
ဤကဲ့သို့ အားရကျေနပ်အောင် ဆော့ဆွကစားပြီးမှ စောက်ဖုတ်အကွလဲမ်းကြောင်းအတိုင်း လျှောဆင်းလာပြီး အရှိန်နှင့် ဖိသွင်းလို်က်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး ရွအာပွထနေသည့်တိုင်၊ ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းနှင့် ဖိညှပ်ထားသည်က တစ်ကြောင်း၊ အရှိန်အားနှင့် တိုးဝင်လာသည်ဖြစ်၍ တစ်ကြောင်း ပူကနဲ နင့်ကနဲ ခံလိုက်ရသည်။ “အား … အား … ရှီး … ကျွတ် … ကျွတ် …. ရှီး .. အမေ့ .. “ မတင်ရီ နှုတ်ဖျားက ညီးသံသဲ့သဲ့ ထွက်သွား၏။ လီးကြီးအဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားသောအခါ မတင်ရီ ဒူးကောက်ကွေးကြားတွင် ဘယ်လက်ကိုထောက် ကျောပြင်ဘေးတစ်ဖက်တွင် ညာလက်ကို ထောက်ကာ အသွင်းအနှုတ် စတင်ပြုလုပ်ပါတော့သည်။
“ဖွစ် .. ဖွစ် … ဖွတ် .. ဖွိ .. .ဖွိ … ဖွစ် .. “ “ဖွစ် … ဖွစ် … ဖွတ် … ဖွိ .. ဖွိ … ဖွစ် … “ လီးတံကြီး ဆွအဲနှုတ်တွင် စောက်ဖုတ်အုံကြီးက စူကြွလာပြီး၊ လီးတံကြီး နှစ်သွင်းလိုက်သောအခါ ရှုံ ့ချိုင့်နစ်ဝင်သွား၏။
“ဖွိ … ဖွိ … ဖွစ် … ဖွတ် … ဖွတ် … ဖွိ .. “
“ဖွိ … ဖွိ … ဖွစ် .. ဖွတ် … ဖွတ် … ဖွိ .. “
တစ .. တစ အောင့်အားတွေက ပြင်းထန်လာသည်။ မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံး တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ခါနေသည်။
(၇) လက်မခွဲခန့်ရှည်သော လီးဖြစ်၍ အသွင်းအနှုတ် ပြုလုပ်ရသည်မှာ ဆို့ဆို့ပု့ပို့ ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသည်။ ဂျစ်တူးက ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ ့ခွက်သည်အထိ အသားကုန် ကြုံးကြုံးဆောင့်သည်။ ကာယအားရော အတွင်းအားပါ ကောင်းလှသူမို့ ဆောင့်ချက်တွေက ထိမိ၏။ အချက်တစ်ရာခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပြီးနောက် အားစိုက်လွန်းလျှင် ပ၍ုိ ပင်ပန်းကြောင်း စောစောကပင် သင်ခန်းစာ ရထား၏။ သည်တော့ ခပ်မှန်မှန်လေး ဇိမ်နှင့် ဆောင့်ပေးပြန်သည်။ မတင်ရီခမျာမှာလည်း မဆိုစလောက် နာကျင်ရုံမှအပ အလွန့်အလွန် ကောင်းလွန်းလှသော ကာမအရသာကြီးကို တမြှင်းမြှင်း ဇိမ်နှင့် ခံစားနေရ၏။
နူးည့ံသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား၊ နုထွားသန်မာလှသော လီးတန်၊ သဘာဝအလျောက် တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်များက နှစ်ဦးနှစ်ဝလုံး၏ (မေထုန်သံခါသ) ကာမစပ်ယှက်ခြင်းအလုပ်ကို ကျက်သရေ မဂင်္လာ ရှိလှစွာ အထောက်အကူပြုနေပါတော့သည်။ ကာမဘုံသားများအဖို့ ရွှေငေရွ တနာ စည်းစိမ်ဥစ္စာ ရာထူးအာဏာတွေ အဘယ်မျှ ပြည့်စုံကြွယ်ဝပါစေ ကာမသုခခေါ် ကာမဂုဏ် ဟာတာတာ ဖြစ်လျှင် ဘဝအနာကြီး နာလျှက် လူဖြစ်ကျိုးမနပ် ဖြစ်ရတတ်သည်။
စည်းစိမ်ဥစ္စာ ရတနာရွှေငေေွ တွ ပြည့်စုံပေါများခြင်းကြောင့် မာနဘဝင် တက်ကြွခွင့်သာရှိပြီး၊ ဟဒယဘဝင် ရွှင်မြူးလျှက် အချစ်ရမ္မက်၏ ထူးခြားသော အမြိုက်အရသာကိုမူ ခံစားခွင့် ရမည်မဟုတ်ပေ။ ကာမဆန္ဒတွေ မပြည့်ဝ၍ နှလုံးသားထဲ ဒေါမနဿမီးတွေသာ လောင်မြိုက်ခံနေရသည်ဖြစ်ရာ လောကငရဲတစ်မျိုးပင် ဖြစ်တော့၏။ သူတော်ကောင်းတို့အမြင်မှာ ကာမကိစ္စသည် ညစ်ညမ်းစုတ်ပဲ့သော လုပ်ရပ်ဖြစ်သည်ကား မနှ ၏် ။ သို့သော် ထိုသူတော်ကောင်းတို့သည် ကာမ၏ အပြစ်နှင့် ညစ်ညမ်းမှုတို့ကို ဘဝပေါင်းများစွာ အလေ့အလာပြုပြီးမှ သိကြားခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုသို့ ကာမ၏ အပြစ်နှင့် ညစ်ညမ်းမှုကို စေ့စေ့ငှငှ သိမြင် ပယ်ခွာနိုင်သော ပုဂိုလ်အရေအတွက်မှာလည်း သတ္တဝါ အသချေ င်္အနန္တထဲမှ တစ်ဦးတစ်လေမျှသာ ဖြစ်သည်။ ကာမ၏ နယ်ပယ်သတ္တိမှာ ဤမျှအထိ ကျယ်ဝန်းနက်ရှိုင်းလှ၏။ သတ္တဝါ၏ မူလဗီဇဓါတ်ကိုက အသိဉာဏ်ကင်းမဲ့မှုနှင့် တွယ်တာတပ်မက်မှုတို့ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုသဘာဝတိ်ု့သည် စိတ်၏အနက် စိတ်၏အမြုတေပင် ဖြစ်တော့သည်။ ယခု .. ကာမဘုံသား မနုဿသားကောင်များ ဖြစ်ကြသည့် မတင်ရီနှင့် ဂျစ်တူးတို့မာှ စိတ်ရှိတိုင်း ကာမအရသာကို ခံစားခွင့်ရနေကြသည်ဖြစ်ရာ လူ့ဘဝကို အရသာထူးသူများဟု ကာမတဏှာ နယ်ပယ်ဖက်မှ ခေါ်ဆိုလိုက ခေါ်ဆိုနိုင်သည်။ တိုးတက်သော ကမ္ဘာကြီးတွင် ဆင့်ပွားတိုးတက်လာသော ဝေါဟာရ ပညတ်တွေကြောင့် ထူးဆန်းသော ဘဝပြသနာတွေ တိုးပွားလာရသည်။ ပညတ်မာယာကွန်ယက်သည် မနုဿလူသားတွေကို သောကပရိဒေဝ ဒုက္ခ ဒေါမနဿမီးတွေ တောက်လောင်စေခဲ့၏။ တဏှာရာဂ အရင်းခံသော အချစ်သည်လည်း ဒုက္ခမီးကို တောက်လောင်စေသည်ကား။ ထိုဒုက္ခမီးသည်ပင် ကာမသတ္တဝါ မနုဿပိုးဖလံတို့အတွက် ရွှေရောင်ဖန်ဆင်းထားသော မာယာထောင်ချောက်ကြီး ဖြစ်နေပါသည်။
ကာမညွှတ်ကွင်းက လွတ်ကင်းအောင် ရုန်းမထွက်နိုင်သေးသမျှ ထိုမာယာ ထောင်ချောက်ကြီးသည်ပင် မနုဿသားကောင်တို့အတွက် အလွန်ပျော်မွှေ ့ နှစ်ခြိုက်စရာ ကောင်းသော အသိုက်အမြုံကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အဓိက ဆိုလိုသည်မှာ ဖမိုတို့၏ ပင်မအရင်းခံ အချစ်ဓါတ်၊ ကာမဓါတ်ချို ့တဲ့လျှင် လောကီအမြင်၊ လောကီရေးရာ လောကီရှုဒေါင့်ဘက်က လူဖြစ်ရှုံးသည်ဟု တည့်တည့်ကြီး ဆိုလိုက်ချင်ပါတော့သည်။ ယခုလူဖြစ်ရကျိုး နပ်သူနှစ်ဦးတွင် တစ်ဦးက ခုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် တစောင်းအနေအထားဖြင့်
ကာမအရသာထူးကို မေ့မေ့မူးမူး ခံစားရယူနေသလို၊ တစ်ဦးက မတ်တပ်ရပ်လျှက်
ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ဆောင့်ကာ ကာမအရသာထူးကို ခံစားရယူနေ၏။
အချစ်လွန် ကာမကိစ္စတွင် ချိန်ခွင်လျှာညီမျှသော အပေးအယူကိစ္စတစ်ရပ် ကိန်းအောင်းနေသည်မှာ အလွန်ဆန်းကြယ်လှ၏။ ယခု မတင်ရီနှင့် ဂျစ်တူးတို့မာှ သူတပြန် ကိုယ်တပြန် အပေးအယူမျှနေကြသည်။ ဤကဲ့သို့ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖိုမတစ်စုံ၏ ကာမအပေးအယူမျှတခြင်းကို မေထုန်သံဝါသပြုခြင်း (၀ါ) ကာမစပ်ယှက်ခြင်းဟု ခေါ်သည်။ မတင်ရီတစ်ယောက် ကာမစည်းစိမ်ထူးကြီးကို မြိန်မြိန်ယှက်ယှက်ကြီး ခံစားနေရာမှ သူမ၏ ဆူဖြိုးနုညက်သော ကိုယ်အထက်ပို်င်းကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ တင်ဆုံအောက်ပိုင်းကိုမူ စောစောက တစောင်းအနေအထားအတိုင်းပင် ထား၏။
ကိုယ်အထက်ပိုင်းနှင့် အောက်ပိုင်းကို လိမ်ဖယ်ရွဲ့စောင်းသလို ဖြစ်သွားသည့်အတွက် အထက်ပိုင်းရှိ ပေါင်တံတစ်ချောင်းက မပြောပလောက်ရုံ အနည်းငယ်ဟသွားသည်။ မတင်ရီ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဘေးသို့ကားထွက်သွား၏။ နှုတ်ဖြင့် ဖွင့်မပြောသော်လည်း မတင်ရီ၏ ကာယဝိညတ်အမူအယာက နို့ကို ကိုင်စေချင်သည့်အတွက် ပြသလာသော အမူအယာဖြစ်ကြောင်း ဂျစ်တူး အလိုလို သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် .. ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို တင်းအိမို့မောက်နေသော နို့အုံဖွေး ဖွေး နုနုကြီးနှစ်မွှာပေါ်သို့ ပြောင်းတင်လိုက်သည်။ ညီမျှသော အဆီအသားတို့နငှ ့် ပေါင်းစပ်ဖွဲ့စည်းထားသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက ဆူဖြိုးနုရွနေသည်။
ဂျစ်တူးက လက်ညိုးနှင့် လက်မကို ၀ိုက်ကားပြီး နို့အုံကြီး၏ အရင်းမှကိုင်၍ အထက်သို့ ပင့်တွန်းကာ အားရပါးရ ဆုတ်ချေပွတ်သပ်ပေးရင်း လက်နှင့် ညှစ်ညှစ်ကြည့်သည်။ ထိုအခါ .. နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ
ဝင်းအိတင်းပြောင်လာပြီး နို့သီးခေါင်းခေါင်းညိုညိုလေးက ထောင်မတ်လာသည်။ မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလျှက်ကပင် ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ ငုံ့စို့ပြစ်လိုက်သည်။
“ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် .. ပြွတ် .. “
“ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် .. ပြွတ် .. “
စို့လည်းစို့၊ လျှာဖြားဖြင့်လည်း မွှေဆွပေးလိုက်ရာ ယားကြွတုန်ခါသော ကာမဓါတ်လှိုင်းကြီးတစ်ခု မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။ ထိုကာမလျှပ်စစ်လှိုင်းကြီးသည် ကာမဗဟိုအကြောများ စုဝေးပေါင်းဆုံရာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးဆီသို့ ဂိတ်ဆုံးအပြီးသတ် ရပ်နားသွားသည်။ ထိုအခါ … စောက်ဖုတ်လှိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး လှုပ်ခတ်တုန်ခါသွားပြန်၏။ ထိုတုန်ခါမှု လှိုင်းဂယက်က တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမ္မက်သွေးတွေကို ဆူပွက်နိုးထစေပြန်၏။ ဂျစ်တူးက အဆက်မပြတ် ဒလစပ် ဆုတ်ချေ စို့ပေးနေရာ ကာမရာဂ လှိုင်းဂယက်တွေလည်း ဒလစပ် ပွက်ထနေတော့၏။
ကာမပင်လယ်ပြင်တွင် ကိလေသာ ရမ္မက်မုန်တိုင်းတို့ အဟုန်ပြင်းစွာ တိုက်ခတ်ပေတော့မည်။ သို့ဖြစ်ရကား .. မတင်ရီ၏ ဇီဝဓါတ်အစုအဝေး ရပု ်ခန္ဓာတည်းဟူသော ဝတ္ထုကာမနှင့် တဏှာရာဂတည်းဟူသော ကိလေသာမဓါတ်မှ ဇောတည်းဟူသော ရဲရင့်တက်ကြွမှု၊ အငမ်းမရမှုတွေ ပွင့်ကန်လာတော့သည်။ ထိုမှတဆင့် ..
တဏှာရာဂမာန်တွေ ပြင်းပြထက်သန်လာတော့၏။ ထိုအခါ .. ခပ်မှန်မှန်လေး
ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသည်ကိုပင် အားရကျေနပ်ခြင်း မရှိတော့ .. အားမလိုအားမရ ရိုးတိုးရွတကြီး ဖြစ်လာသည်။
ထို့ကြောင့် … သူမ ဖင်ဆုံကြီးကို အားရပါးရ ကော့၍ ကော့၍ ခံလာသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညှစ်၍ ညှစ်၍ တင်းခံသည်။ မတင်ရီ၏ ရမ္မက်ဇောကြွသည့် ဆန္ဒရာဂကို ဂျစ်တူး သဘောပေါက်သွား၏။ သည်တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေမှ တင်းတင်းရင်းရင်း ထိထိမိမိကြီး ဆုတ်ကိုင်လျှက် အသားကုန် ကျုံး၍ကျုံး၍ ဆောင့်တော့သည်။
“ဖွတ် … ဖပ် … ဖွတ် … ဖပ် … ဖွတ် … ဖပ် … ဖွတ် … ဖပ် “
“အီ … အင့် … အား … အ … ရှီး … အီ … အင့် … အား … အ … ရှီး … “
စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတွေ့ထိသံ၊ ရမ္မက်လွှမ်းသော ညီးညူသံ၊ ခုတင်လှုပ်သံ၊ ပြင်းထန်သော အသက်ရှူသံတို့ဖြင့် တစ်ခန်းလုံး ဗြောင်းဆန် ပွက်ညံနေပါတော့သည်။ ဂျစ်တူးက ယောကျ်ားတို့၏ စွမ်းရည် သတ္တိကို အစွမ်းကုန် ပြသသည့်အနေဖြင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ကျုံးကျုံးပြီး တအားဆောင့်လိုးနေသလို ..
မတင်ရီကလည်း မိန်းမတို့၏ ဂုဏ်ရည်ကို ပီပီသသ ပြချင်လွန်းလှသဖြင့် ကော့၍ တစ်မျိုး၊ ဆောင့်၍ တစ်ဖုံ ၀ိုက်ညှစ်၍ တစ်နည်း မငြီးရအောင် ခံနေပါသည်။
“ဖွတ် … ဖွတ် .. ဖတ် … ဖွတ် .. ဖွတ် … ဖွတ် … ဖွတ် .. ဖတ် … ဖွတ် .. ဖွတ် … “
“အင့် … အ … အား … အမေ့ …. အင့် … ကျွတ် … အင့် … အ … အား … အမေ့ …. အင့် … ကျွတ် … “ ဆောင့်ချက်ပေါင်း တစ်ရာကျော်သောအခါ နှစ်ဦးစလုံး ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်နိုင်စမွ ်း မရှိကြတော့ဘဲ သုတ်ရည်ပူတွေ ပြိုင်တူ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
ခေါင်းမော့၊ ခါးမတ်ပြီး လည်ပင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ထလာသည်အထိ သုတ်ရေတွေကို ညှစ်ထုတ်ပြီးသောအခါ ဂျစ်တူးကိုယ်လုံးကြီးက မတင်ရီကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားတော့သည်။ မိနစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသည်အထိ မှိန်းနေလိုက်၏။ မှိန်းလို့အားရပြီးနောက် ဂျစ်တူးနာရီကြည့်လို်က်သောအခါ (၃)နာရီ (၄၅)မနိ စ် ရြိှပ။ီ မခာွ ချင် ခွာချင်ဖြင့် မတင်ရီကိုယ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ပြီး နွေးထွေးစိုစတွ်သော စောက်ဖုတ်အခေါင်းအတွင်းဝယ် ငြိမ်သက်စွာ ကိန်းအောင်းနေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။
“ဗွတ် … ဗွပ် … ဗွပ် … ဘွတ် … ဘူ …. ဗွတ် “ လေသံတွေနှင့် ရောနှော၍ လီးတန်ကြီးက ကျွတ်ထွက်လာသည်။ သည်တစ်ချီတွင် သူ့လီးကြီးမှာ မာန်ကျသွားပုံရသည်။ မတင်ရီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အလေးပြု ဦးညွှတ်သည့် အလား ပေါင်ကြားထဲတွင် တန်းလန်းကြီး ငိုက်ဆင်းနေသည်။ အခုတော့ တက်ကြွဇောထန်သော ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ငြိမ်သက်သွားသည်။
စိတ်တိုင်းကျ ထင်သလို စားသောက်ပြီးနောက် ဝအီသွားသည့်အလား၊ စိတ်တွင်းက
အေးဆေးတည်ငြိမ်သွားသည်။ တစ်ကျော့ပြန် ကျော့လျှင် တော်တော်လေး အရှိန်ယူရမည် ဖြစ်သည်။ တစ်ကျော့ပြန်လိုသော စိတ်လည်း တဒင်္ဂကင်းဆိတ်သွားပုံရသည်။ ဂျစ်တူးက မတင်ရီ၏ တစောင်းကွေးထားသော ဖင်အုံကြီးဘေးတွင် ခြေတွေဲ လာင်းချရင်း ထိုင်နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး လေးလံထိုင်းမှိုင်းသွားသည်။ စောစောပိုင်းက အငမ်းမရ တပ်မက်ခဲ့သော ဖင်ဆုံကြီးကိုပင် ကြည့်လို ကိုင်လိုစိတ် ပါးလှပ်သွား၏။ မတင်ရီခမျာလည်း အတော်လေး အခြေအနေဆိုးသွားသည်။
ထရမှာကိုပင် အားပြတ်သလို ဖြစ်နေ၏။ ဒီအတိုင်းသာ ခြေပြစ်လက်ပြစ် နေလိုက်ချငတော့သည်။ သို့သော် .. ဂျစ်တူးက သူမရဲ ့တရားဝင် လင်ယောကျ်ားမဟုတ်။ ထိုအတွေးအသိက မတင်ရီစိတ်ထဲ ဝင်ရောက်လာသည်။ စောစောက ဘာကိုမှ မတွေးမိ၊ ပြင်းထန်သော ရာဂရမ္မက်ဇောက မောဟစောင်ကို ခြုံလျှက် လူ့အသိတရား၊ လူ့ကျင့်ဝတ်တရားများကို အမှောင်ချ ဖုံးလွှမ်းထား၏။
တဏှာရာဂသည် သူ့အလိုလို ပြည့်ဝသွားသဖြင့် တဒင်္ဂငုတ်လျှိုးပျောက်ကွယ်သွားသည်။ အခုလို .. စိတ်အလိုဆန္ဒ ပြည့်ဝကျေနပ်ပြီးကာမှ ပကတိအခြေအနေကို သဘောပေါက် နားလည်လာတော့၏။ တစ်စောင်းအနေအထား ဖြစ်နေသော သူမအောက်ပိုင်းကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး ရိုက်ချိုးခံထားရသလို ဖြစ်ပြီး အလွန်ပင်ပန်း နွမ်းနယ်နေသည့်အတွက် မတင်ရီနှုတ်ဖျားက ငြီးသံသဲ့သဲ့ ထွက်သွား၏။
“အင်း … အင့် … အင်း …. ကျွတ် … ကျွတ် … “ သည်တော့မှ ဂျစ်တူးတစ်ယောက် နောက်သို့ လှည့်ကြည့်မိတော့သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက စောစောကလို အရောင်မလက်တော့။ သာမာန်အရာဝတ္ထုတစ်ခုကို သာမန်ကြည့်ရုံမျှသာ ဖြစ်တော့၏။ မတင်ရီက လက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်၍ ပွေ့ထူပေးရန် ဟန်အမူအယာပြတော့မှ သူမလက်ကိုဆွ၍ဲ ပခုံးမှ ပွေ့မထူပေးလိုက်၏။ နွမ်းလျှသောအကြည့် မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် မတင်ရီက ဂျစ်တူးကို ကြည့်၏။ ပြီးတော့ .. ကျေနပ်စွာ ပြုံးသည်။
“ကဲ … ကျမရဲ ့လူစွမ်းကောင်း လင်တော်မောင်လေး .. ကျေနပ်ပလား ဟင် .. “ ဤသို့ ပြောရင်း ဂျစ်တူးလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ပူလောင်သော အနမ်းမဟုတ်သည်ကို ဂျစ်တူး ခစံ ား သိရှိလိုက်သည်။ “လင်” ဆိုသော စကားကို စောစောက သာယာကျေနပ်မိသလောက် အခုတော့ ဂျစ်တူး လန့်ဖျတ်သွားသည်။ သူ့အဖြစ်က မတင်ရီ၏ လင်ငယ်ဘဝသို့ ရောက်ရှိသွား၏။ မတင်ရီ၏ လင်ငယ်မှာ ဂျစ်တူး ဖြစ်သွားသည်။ မတင်ရီနှင့် ဂျစ်တူးတို့မှာ မတင်ရီ ယောကျ်ားမရှိခိုက် ကြာကူလီ မျောက်ဇာတ်ခင်း၏။
နောက်မီးလင်း ၂ပါးသွား ကပြကြ၏။ ကြိုက်ကုန်းပြဇာတ် ခင်းကြသည်။ ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ကြာကူလီ မယားခိုးဘဝသို့ ရောက်ရှိသွားသော် သူ့အဖြစ်ကိုတွေးမိကာ ခေါင်းနပန်းတွေ ကြီးထွက်သွားသည်။
“မမကတော့ ဟောဒီမောင်လေးကို အရမ်းချစ် အရမ်းစွသွဲားပြီကွာ .. နောက်လဲ အခုလို အားရပါးရ လိုးပေးနော် .. နော်လို့ .. “ မတင်ရီက ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ လက်ကလည်းအောက်သို့ မာန်ကျ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖဖွ ွလေး တယုတယ ဆုပ်ပေးနေသည်။ မတင်ရီ၏ အဆွဓဲ ါတ်အား ကောင်းလှသော သဒ္ဒါရုံနှင့် နူးညံ့သော လက်ဖဝါးအတွေ့က ဝင်ရောက်လာသော ကြောက်စိတ်အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်၏။ အမှန်အားဖြင့် ကာယရုပ်နမွ ်း၍ စိတ်လည်း နွမ်းလျ ကျုံ့ငယ်သွားခြင်းသား ဖြစ်သည်။
အရိယာသူတော်စင် မဟုတ်သမျှ ကိလေသာ ကာမစိတ်ကို အနိုင်ယူ လွှမ်းမိုးနိုင်သော စိတ်ဓါတ်သတ္တိမျိုး အလွန်ရှားသည်။ ဂျစ်တူးက မတင်ရီခါးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း –
“မမ တော်တော် ပင်ပန်းသွားလားဟင် “
“မောင်လေးရော .. “ မတင်ရီက ဂျစ်တူးအမေးကို မဖြေဘဲ ပြန်မေးလိုက်၏။
“အင်း “
ဂျစ်တူးက အထွေအထူး မဖြေဘဲ “အင်း” တစ်လုံးသာ ဖြေလိုက်သည်။
“အတူတူ မောင်လေးရဲ ့ “ မတင်ရီ အိမ်ထောင်သက် တစ်လျှောက်လုံးမှာ တစ်ခါမှ ဒီလိုအကောင်းကြီး ကောင်းပြီး ဒီလောက် မပင်ပန်းခဲ့ဖူးပါ။
“တကယ် “
“မမ .. မလိမ်ပါဘူးကွယ် “
“ဟာ .. သတိရပြီ .. နေအုံးမမ “ “အမလေးဟဲ့ .. လန့်လိုက်တာ “ ဂျစ်တူးက အာမေဋိတ်သံကြီးဖြင့် ဝမ်းသာအားရ ပြောလိုက်သောအခါ ပင်ပန်းနွမ်းလျနေခိုက်မို့ မတင်ရီ တကယ်ပင် လန့်ဖြန့်သွားသည်။
“ဒီလို မမရ .. တစ်ည ဦးလေးနဲ့ ဒေါ်ဒေါ်တို့ လိုးနေကြတာကို ချောင်းကြည့်မိတယ် .. တော်တော်ကြာတာပဲ .. ဒေါ်ဒေါ်ဆိုရင် မမလိုပဲ မျော့နေတာပဲ .. အဲဒီတော့ .. ဦးလေးက သူ့ခေါင်းရင်း ကြွက်လျှောက်ပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ပုလင်းထဲက အရေတွေကို တစ်ခွက်စီ ငှဲ့ပြီး သောက်ကြတယ် .. ပြီးတော့ တစ်ချီပြန်ချကြတယ်လေ .. အမယ် .. ဒေါ်ဒေါ် အပေါ်ကတောင် တက်ပြီး ချပေးတာဗျ .. ဒါနဲ့ .. နောက်ရက်တွေကျ .. ကျွန်တော်လဲ အဲဒီပုလင်းကို ဖွင့်ပြီး နမ်းကြည့်တယ် .. တောအရက်နံ့ထွက်နေတယ် .. ဒါပေမယ့် အရောင်က အဖြူရောင် မဟုတ်ဘူး .. သွေးရောင် .. ပြီးတော့ ဘာကောင်ရဲ ့ လဥနဲ့ လီးတန်လဲ မသိဘူး .. အဲဒီ ပုလင်းထဲမှာ စိမ်ထားတာ .. အဲဒါ .. ကျွန်တော် သွားယူမယ် “ ဂျစ်တူးက ပြောပြောဆိုဆို ထိုင်နေရာမှ ဗြုန်းကနဲ ထလိုက်ပြီး၊ အပေါ်ထပ်တက်သွားသည်။ ဂျစ်တူးစကားကြောင့် မတင်ရီ ရင်ထိတ်သွား၏။ ဒီဆေးတွေတိုက်ပြီး တစ်ချီထပ်ချမယ်ဆိုရင် ဒုက္ခဟု တွေးလိုက်မိ၏။
နောက်တစ်ချီများ ထပ်ချမည်ဆိုလျှင် မတင်ရီတစ်ယောက် ကိုယ့်ခြေထောက်နှင့်ကိုယ် မပြန်နိုင်ဘဲ ပွေ့ထုတ်ရမည့်ကိန်း ဖြစ်တော့သည်။ သို့သော် .. ဘာပြောပြော၊ လူတစ်ကိုယ်လုံး နုံးခွေနေပြီဖြစ်၍ ဂျစ်တူးပြောသည့် ဆေးကိုတော့ သောက်ချင်သည်။ အရက်သောက်လျှင် သွေးကြွ စိတ်ပျော်ကြောင်း မတင်ရီ သိထားသည်။ မကြာခင်မာှ ပင် ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ဖန်ခကွ်နှစ်လုံးနှင့် ပုလင်းကို်င်၍ ရောက်လာသည်။ ဖန်ခကွ်အပြည့်နီးပါးထည့်၍ မတင်ရီကို သောက်ခို်င်းသည်။ ပြီးတော့ .. သူလည်း သောက်သည်။
တောအရက်နံ့သာမက လူပျံတော် သွေးဆေးနံ့နငှ ့် အခြားအနံ့တစ်မျိုးပါ သင်းသင်းပျံ ့ပျံ ့လေး ထွက်နေသည်။ ရင်ခေါင်းထဲ ပူဆင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး နွေး ထွေးရှိန်းမြသွားသည်။ လူလည်း သိသိသာသာ ပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားသည်။ ဆေးအရက်က သိသိသာသာပင် အစွမ်းပြလျှက် ရှိသည်။ တစ်ကို်ယ်လုံး နွေး ထွေးလာရုံမျှမက ပါးပြင်တစ်ခုလုံး သွေးရောင်လွှမ်းသွားသည်။ “သောက်ဦးမလားဟင် … မမ “ မတင်ရီ သောက်လိုက်ချင်သေးသည်။ သို့သော် နှစ်ခွက်အပြည့်ထည့်လိုက်သဖြင့် ပုလင်းက သိသိသာသာသာ ဟောက်ထွက်သွားသည်။
လျော့နေသော ပုလင်းကိုကြည့်၍ ဂျစ်တူး ပြသနာတက်မည်စိုးကာ –
“သောက်တော့ သောက်ချင်တယ် . ဒါပေမဲ့ မောင်လေး ဦးလေး ရိပ်မိသွားရင် ပြသနာတက်မှာစိုးလို့ “ “ဟာ .. ရတယ် .. ဒါက ခေါင်းရင်းက ပုလင်း မဟုတ်ဘူး .. ကျွန်းသေတ္တာကြီးထဲမှာ သိမ်းထားတဲ့ ပုလင်း .. အများကြီးပဲ .. ရာချီပြီးတော့ ရှိတာ .. ဒီပုလင်း လျော့တာလောက်ကို ဦးလေး မသိနိုင်ပါဘး မမရာ .. ရော့ .. သောက် “ ဂျစ်တးက ဖန်ခကွ်ထဲ လောင်းထည့်ပြန်သည်။ တစ်ဝက်လောက် ရောက်သောအခါ .. “တော် .. တော်ပြီ မောင်လေး .. များရင် မူးကုန်လိမ့်မယ် .. အတိုင်းအဆနဲ့ပဲ ကောင်းတယ် .. မင်းလဲ ဒီလောက်ဆို တော်တော့ “ အခုတောင် ရစ်တစ်တစ်၊ ကြွတတ ဖြစ်လာပြီ ဖြစ်၍ အမူးလွန်လျှင် ပြသနာတွေ အကြီးအကျယ် တက်ကုန်ပေလိမ့်မည်။
အရက်နှင့် ရမ္မက်သည် ကမ္ဘာ့မဟာမိတ်ဖြစ်ကြောင်း အတွေ့အကြုံ နုနယ်သည့် ဂျစ်တူးထက် မတင်ရီက ပိုသိ၏။ ဂျစ်တူးက မတင်ရီ ပြသလောက်ပင် သူ့ခွက်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ မော့ချလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်ကြ၏။ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ မြူးကြွလာသည်။ စောစောက ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုတွေ ဘယ်ဆီများ ပျောက်ကွယ်ကုန်ပြီ မသိ။
နှစ်ယောက်လုံး၏ မျက်လုံးအစုံမှာ အချစ်ရည် အချစ်သွေးတို့ဖြင့် ပြည့်လျှမ်း စိုလက်လာ၏။ ဂျစ်တူးက မတင်ရီကို ပွေ့ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြင်းပြင်းရှရှ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ မတင်ရီကလည်း ဂျစ်တူးကို ပြန်ဖက်ထား၏။ ဂျစ်တူးလက်တွေက ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်သို့ ရောက်လာပြန်သည်။ ခပ်ဖဖွ ွလေး ပွတ်ပေးနေစဉ် မတင်ရီ သတိဝင်လာပြီး ဂျစ်တူးလက်ကို ဆွဖဲ ယ်ကာ —
“တော် .. တော်အုံးကွ မောင်လေး .. မဆင်မခြင်လုပ်လွန်းရင် ပြသနာတွေ တက်ကုန်မယ် .. ဒီနေ့အဖို့ ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်တော့နော် .. ပြီးတော့ အချိန်လဲ အတော်ကြာသွားပြီ .. မမ ထမင်းဟင်းတည် .. အဝတ်လျှော် ရေချိုးရအုံးမယ် .. သမီးလဲ သူ့အဒေါ်အိမ်က မကြာခင် ပြန်လာတော့မှာ လေးနာရီထိုးဖို့ ငါးမိနစ်ပဲ လိုတော့တယ် “ မတင်ရီ စကားတွေက အကျိုးအကြောင်း ဆီလျော်နေသဖြင့် ဂျစ်တူး ရှေ့ဆက်မတိုးတော့။ ဒီလောက် အားရအောင် လိုးပြီးမှတော့ ကျေနပ်သင့်ပြီဟု တွေးမိ၏။
ကြာကြာဝါးမည့်သွား အရိုးကြည့်ရှောင် ဆိုသည့် စကားပုံလည်း ရှိထားသည် မဟုတ်လား။ သို့တိုင် ဂျစ်တးက မတင်ရီကို ဖက်ထားဆဲတော့ ရှိနေသေး၏။ တစ်အောင့်နေမှ မတင်ရီကို မတ်တပ်ရပ်စေပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထား၏။ ပြီးတော့ ပါးကိုဆွေဲ မာ့ကာ အထပ်ထပ် အခါခါ နမ်းသည်။ ပြီးတော့ — နီထွေးဖူးအာနေသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို အကြာကြီး စုပ်သည်။ မတင်ရီ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဂျစ်တူးခါးကို ပြန်ဖက်ထားသည်။
စောစောက ငိုက်ကနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အရက်ရှိန်နှင့် ရမ္မက်အရှိန်ကြောင့် တဖန်နိုးကြွလာပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ထောင်မတ်လာပြန်သည်။ လီးတန်ကြီးက မတင်ရီပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထိုးကော်ပင့်ထောက်သလို ဖြစ်နေရာ မတင်ရီလည်း စိတ်တွေ နိုးကြွလာ၏။
“တော် …. တော်ပါအုံး .. မောင်လေးရယ်နော် … “ အက်ကွတဲုန်ယင်သော အသံဖြင့် မတင်ရီက ပြော၏။ သည်တော့မှ ဂျစ်တူးက ဖက်ထားသောလက်ကို
ရုတ်လိုက်ပြီး လူချင်းခွာလိုက်သည်။ မတင်ရီက ခုတင်ခြေရင်းရှိ ထမီနှင့် အင်္ကျ ီကို ကုန်းကောက်နေစဉ် —
“မမ .. ခဏ ခဏနော် “ ဂျစ်တူးက ကုန်းနေသော မတင်ရီကျောပြင်ကို လက်နှင့်ဖိထားရင်း ပြော၏။ မတင်ရီကလည်း ဂျစ်တူးပြောသည့်အတိုင်း နေလိုက်သည်။ ထိုလျှပ်တပြက် အခိုက်အတွင်းမှာပင် ဂျစ်တူးက
ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို အသေအချာကိုင်၍ ဖောင်းအားပြူးတစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ နှစ်သွင်းလိုက်သည်။
“ဖွပ် … ဖွတ် … ဖွစ် … ဖွပ် … ဖပ် … ဖပ် “ “အိ … အိ … အင့် …. အင်း …. အင့် … အမေ့ “ အရှိန်နှင့် ဆောင်းသွင်းခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အတွက် ကုန်းထားသော မတင်ရီခါးမှာ အနည်းငယ် ကော့မတ်သွား၏။ မကြာခင်မှာပင် ဂျစ်တူးက သူ့လီးတန်ကြီးကို ပြန်နှုတ်လိုက်သည်။
“ဖွစ် … ဖွစ် … ဖွတ် .. ဗြစ် …. ဗြစ် … ဖွတ် “ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် မတင်ရီ ရင်ဘတ်မှ ပင့်မပြီး ပြန်မတ်ပေးလိုက်သည်။
“အဟဲ … ဟဲ .. အဲဒါ .. အဆစ်ပေါ့ .. မမရာ “ ဆက်များ လိုးလေဦးမလားဟု တွေးပူနေရာမှ ဂျစ်တူးစကားကြောင့် အခုမှ ပြုံးနိုင်သွား၏။ ဂျစ်တူး၏ နောက်ပုံလေးကိုလည်း စိတ်ထဲက ချစ်မိသွားသည်။
“ဟွန်း .. တော်တော်ကိုကဲ နောက်ကျမှ မလိုးနိုင်ရင် ဟောဒီလိုကို ဆောင့်ချိုးပစ်လိုက်မယ် သိလား “ မတင်ရီက ဂျစ်တူးလီးတန်ကြီးကို ညာလက်နှင့် ဖမ်းဆုပ်၍ ဝက်အူရစ်သလို ညှပ်လိမ်လိုက်ပြီး ချိုးသည့်ပုံကို လုပ်ပြလိုက်၏။
“စိန်လိုက်လေ .. စိန်လိုက် “ ဂျစ်တူးကလည်း အညံ့မခံဘဲ မတင်ရီ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ဆွေဲ ချမွကာ ပြောသည်။ “မမ .. အဝတ်အစား ဝတ်ပါရစေကွာ “ သည်တစ်ခါတော့ ဂျစ်တူး တကယ်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မတင်ရီက ထမီကို တစ်ချက် ဖြန့်ခါပြီး ဝတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် အင်္ကျ ီဝတ်သည်။ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် အသေအချာ ပြုပြင်၏။ ဆံပင်ကိုလည်း အသေအချာ ပြန်ထုံးသည်။ “ဟယ် … တော့ … ပူ … ပူစီမ … အဟစ် … ဟယ် “ နာရီပေါင်းများစွာ လိုးကြခံကြပြီးကာမှ ပူစီမကို သတိရမိသော အဖြစ်ကို တွေးမိကာ တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်မောမိပါတော့သည်။
ဒီကရှေ့ ပူစီမကို အငြိမ်းစားပေးတော့မယ်။ သူ့ထက် အဆပေါင်း သိန်းသန်းကုဋေကဋာ ကောင်းလွန်းလှသော ဂျစ်တူးကို တွေ့ထားပြီးဖြစ်၏။
“ကဲ … မောင်လေး .. မမ ပြန်မယ်နော် .. ဣန္ဒြေရရ ပိပိရိရိနေ သိလား “
“ဟုတ်ကဲ့ပါ .. မမရ “ ဂျစ်တူးက မတင်ရီ၏ ထွားကား အိစက်နေသော ဖင်ဆုံကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ညှစ်ဆုတ် ပုတ်ရိုက်၍ ကျီစယ်ရင်းပြောသည်။ ထို့နောက် .. သူမလာခဲ့သည့် လမ်းအတိုင်း ဣန္ဒြေရရ ပြန်ထွက်သွားသည်။
ဂျစ်တူးသည် ပုဆိုးကောက်ပြီး အပြာစာအုပ်များကို စီထပ်သိမ်းဆည်းကာ တဘက်တစ်ထည် ပုခုံးပေါ်တင်လျှက် ရေချိုးရန် ထွက်လာခ့ေဲ တာ့သည်။ ညနေ (၆)နာရီခန့် အချိန်လောက်တွင် ဂျစ်တူး ဦးလေးတို့ တောက ပြန်လာကြ၏။ နေ့လည်က မတင်ရီနှင့် ကာမစစ်ပွဲအပြိုင် ဆင်နွှဲနေကြသည်ဖြစ်၍ ရေချိုးပြီး ခဏအကြာတွင် ဂျစ်တူး အိပ်ပျော်သွားသည်။ တစ်ရေးနိုးသောအခါ ဂျစ်တူးတစ်ကိုယ်လုံး အားအင်တွေ ပြည့်ဝပြီး လန်းဆန်းနေသည်။ ဂျစ်တူးတစ်ယောက် သူ့ဦးလေး၏ ဆေးအရက်ကို အတော်အထင်ကြီးသွားသည်။
ဒီဆေးအရက်မျိုး သောက်ပြီး မိန်းမချလို့ကတော့ တစ်ညလုံးတောင် ချနိုင်လိမ့်မည် ထင်သည်။
“သားက .. ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း အိပ်လို့ပါလား “
“ဟုတ်ကဲ့ … ဒေါ်ဒေါ် .. စာဖတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ် .. အဟင်း .. ဟင်း “ ဂျစ်တူး အဒေါ်က ခါတိုင်းလိုပင် ရိုးရိုးတန်းတန်း မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ကိုယ့်အကြောင်းနှင့်ကိုယ် မရိုးမသား ပြုလုပ်ထားသော ဂျစ်တူးတစ်ယောက် မလုံမလဲဖြစ်ကာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နွေး ကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွား၏။
“ဒေါ်ဒေါ် … ကျွန်တော် ထွန်းရီိတို့အိမ် ခဏသွားအုံးမယ် “
“အေးအေး .. မိုးတော့ မချုပ်နဲ့နော ်“
“ဟုတ်ကဲ့ပါ .. “
ဂျစ်တူးတစ်ယောက် အစီအစဉ် မရှိပါဘဲ နေ့လည်က ပြစ်မှုကြီးကြောင့် စိတ်ထဲမလုံ၍ ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထွန်းရီနှင့် ဂျစ်တူးတို့က ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း၊ စီးပွားရေး အခြေအနေကြောင့် မနှစ်ကမှ ကျောင်းထွက်လိုက်သည်။ သူတို့အိမ်က ရွာအနောက်ပို်င်းမှာ ဖြစ်သည်။ ထွန်းရီတို့က အရက်ချက်ရောင်း၏။ စံချိန်မှီ အရည်အသွေးကောင်းသည့်အတွက် အနီးအပါးရွာတွေကပါ လာရောက်ဝယ်ယူကြသည်။
ဂျစ်တူးရောက်သွားတော့ စက်ဘီးကယ်ရီယာခုံပေါ်တွင် ဧရာမပလတ်စတစ်ပုံးကြီးတင်၍ ကြိုးနှင့်ချည်တုတ်နေသည်။ ထွန်းရီက သူ့အလုပ်နှင့်သူမို့ ဂျစ်တူးရောက်လာတာကို မသိ။
“ဟေ့ကောင်ကြီး အဲဒါ ဘယ်သွားပို့ရမှာလဲ “ ဂျစ်တူး အသံကြားမှ ထွန်းရီက —
“ဟာ .. ခွေးကောင် .. အသံမပေး ဘာမပေးနဲ့ အနောက်ရွာ သွားပို့မလို့ကွ .. နေဝင်တော့မှာဆိုတော့ အဖော်ရအောင် လိုက်ခဲ့စမ်းပါကွာ .. “
“အေး .. အေး … လိုက်ခဲ့မယ် .. အဒေါ်တို့ စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့ အိမ်ပြန်ပြောလိုက်ဦးမယ် .. တင်စရာ ရှိသေးလား .. ငါ ဘီးယူခဲ့မယ် “ “အေး .. ရှိသေးတယ် “ ဂျစ်တူး အိမ်တစ်ခေါက်ပြန်၏။ သူ့ဦးလေးနှင့် အဒေါ်ကိုပြော၍ စက်ဘီးယူပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။ ဂျစ်တူး ဦးလေးနှင့် ထွန်းရီ အဖေတို့က ညီအကိုအရင်းလို ချစ်ခင်ကြသည်။ ဂျစ်တူးဦးလေးကလည်း မကြာမကြာ အရက်ဦးရေဝယ်လေ့ရှိသည်။ တစ်ခါဝယ်လျှင် ပုလင်း၅ဝခန့် ဖြစ်သည်။
ထိုအရက်ဦးရေနှင့် သောက်ဆေး စိမ်ဆေး အားဆေးများ ဖော်စပ်သည်။ ထို့အပြင် အရက်ချက်နည်းကိုလည်း စနစ်တကျသင်ကြားထားပြီး၊ တောထဲကတဲမှာ ချက်၏။ အရက်တော့မဟုတ်၊ သမုန်းတောရှောက်မိုး၊ ဥသျှစ် အစရှိသော ဆေးဘက်ဝင် အပင်အခေါက် အရွက်တွေကို ထန်းလျက်နှင့်စိမ်ပြီး အရက်ချက်နည်းအတိုင်း ချက်ယူခြင်း ဖြစ်သည်။ ဂျစ်တူးနှင့် ထွန်းရီတို့ စက်ဘီးကိုယ်စီဖြင့် အနောက်ရွာဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ရွာနှင့် အနောက်ရွာက (၂)မိုင်ကျော်ခန့် ဝေး၏။ နှစ်ရွာကြားတွင် သုံးရေအတွက် အသုံးပြုသည့် ဆည်ပေါက်တစ်ခုရှိသည်။
ကန်လောက်မက၊ ဆည်လောက်လည်း မကြီးသဖြင့် ဆည်ပေါက်ဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်၏။ တစ်နှစ်ပတ်လုံးရေ ရှိသော်လည်း ဆပ်ပြာကြမ်းပေါက်သော မြေမို့ သောက်မရ၊ နွားစာကျွေးရန်နှင့် ချိုးရေအဖြစ်သာ သုံးလို့ရသည်။ ဆည်ပေါက်နားအရောက်တွင် ရေစည်တိုက်လာသော မဝင်းခင်နှင့် တွေ့၏။ မဝင်းခင်က အသားညိုညို ၊ ခပ်တောင့်တောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ အဝါညိုရောင်သမ်းပြီး စိုပြေချောမွတ်သော အသားအရေမျိုး ဖြစ်၏။ အသက်က (၂၈)နှစ်လောက် ရှိပြီမို့ ဂျစ်တူးထက် (၁၀)နှစ် ကျော်ကျော်လောက်ကြီးမည်။
နေ့လည်ကပင် သူ့လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်ဘဝကို မတင်ရီ စောက်ဖုတ်ကြီးလိုးပြီး ခဝါချ သိဒ္ဒိတင်ပြီးပြီမို့ စောက်ဖုတ်အကြောင်း ပူပူနွေး နွေးကြီး သိထားသော ဂျစ်တူးက စောက်ဖုတ်ပါသော မိန်းမတွေကိုကြည့်လျှင် ထောင့်ငါးရာဗို့အားဖြင့် ကြည့်မိတော့၏။ ယခင်လို ရှက်ရွံ ့ခြင်း မရှိတော့။
ခေါ်တောကုလားလို မရိုင်းသည့်တိုင် မဓာတ်၏ သဘောသဘာဝကို ကြည့်ရင်းဖြင့်ပင် ဝေဖန်ပိုင်းခြား ဖြစ်သွားသည်။ “ဟဲ့ … ထွန်းရီ နေဝင်ခါနီးမှ ဘယ်တုံး “ မဝင်းခင်က ရေစည်ကို ကျောမှီရင်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်လျှက် နွားမောင်နေရာမှ လှမ်းမေး၏။ ဂျစ်တူးနှင့် မေးထူးခေါ်ပြောမျှသာ ဖြစ်၍ ထွန်းရီလောက် မရင်းနှီးသဖြင့် ထွန်းရီကိုသာ နာမည်တပ်၍ မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“အနောက်ရွာ အရက်သွားပို့မလို့ မမ “ “ဟင်း .. နင်တို့ဟာ အခုချိန်ကြီးကျမှ “ မဝင်းခင်က မကြာခင် မှောင်ရီပျိုးတော့မည်ကို ရည်ရွယ်၍ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထမီကို ခပ်တိုတို ဝတ်ထားသဖြင့် ဒူးခေါင်းစပ် အောက်ပိုင်းရှိ တင်းရင်းညိုဝင်းနေသော ခြေသလုံးသားတွေကို ဂျစ်တူးက ကြည့်ဖြစ်အောင် ကြည့်လိုက်သည်။
“ထွန်းရီရေ ည လာဖြစ်အောင် လာနော် .. လက်ဖက်သုတ်ထားမယ် “ “အင်းပါ “ မဝင်းခင်က ထွန်းရီကို ဦးတည်၍ ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်ဝန်းထဲတွင် ထွန်းရီနှင့် သူမတို့
ချိန်ဆက်ရှိထားသော အထာသင်္ကေတတွေပါ၏။ ထို မရိုးသားသော အထာသင်္ကေတများကို ကြည့်၍ မဝင်းခင်နှင့် ထွန်းရီတို့ ညိနေပုံရကြောင်း ဂျစ်တူးက ရိပ်မိလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနှင့် စက်ဘီးကို ဂရုစိုက်နင်းလာကြရင်း ဂျစ်တူးက ပြောလက်စ စကားကို ဖောက်၍ — “ဟေ့ကောင် … မဝင်းခင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မိုက်တယ်နော် … ဆော်ချင်စရာကြီး .. ပြီးတော့ မင်းကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်က မရိုးသားဘူးဗျ .. မင်းကို အသဲအသန် ကြိုက်နေတဲ့ ပုံကြီး .. ငါ့ကိုတောင် စကားထဲ ထည့်မပြောဘူး .. ပြီးတော့ သူ့ယောကျ်ားကလဲ ရွှေတောဘက် တက်သွားတယ်ဆို .. ဟား .. မင်းအတွက် အကွက်ပဲဟေ့ .. လက်ဖက်သုတ်လဲ အုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးလဲ လုပ်ရင်းပေါ့ကွာ .. ဟား .. ဟား “ ဂျစ်တူး၏ မြှောက်ပင့်သံပါသော အပြောကြောင့် ထွန်းရီသဘောတွေ ကျသွားသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း အထင်ကြီးသွား၏။
ထွန်းရီဆိုတဲ့ကောင်က မြှောက်ပေးလျှင် ဂွေးပေါ်အောက် ကတတ်သည့် လူမျိုး။ မဝင်းခင်နှင့် သူနှင့် ဖြစ်ကြပုံကို ကြွားချင်လာသည်။ ထွန်းရီ အသက်က ဂျစ်တူးထက် တစ်နှစ်
ကျော်ကျော်ကြီးသဖြင့် အမွှေးအတောင်စုံသည့် လူပျိုဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား။
“ဟေ့ကောင် .. ဘယ့်နှယ်လဲ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ညိုချောကြီးဗျ .. “ ဂျစ်တူးက ထပ်ဆွသည်။ နဂိုကမှ ကြွားချင်လှသော ထွန်းရီက .. “မင်းပြောတာကမှ နောက်ကျနေသေးတယ် .. မဝင်းခင်နဲ့ ငါနဲ့ ချိန်းချိန်းတွေ့တာ အခါ ၂ဝမကတော့ဘူး .. ဟဲ .. ဟဲ “
“ဟား .. တယ်ဟုတ်ပါလား .. လုပ် .. လုပ်စမ်းပါအုံး .. ဇာတ်လမ်းလေး ပြောပြပါအုံး “
“ဟ … မင်းနဲ့မှ သိပ်မတွေ့ရပကွဲ .. ဘယ်လိုလုပ် ပြောရမှာလဲ “ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်၏။
ကျောင်းပိတ်ကတည်းက ဂျစ်တူးတစ်ယောက် အိမ်တွင်းအောင်းပြီး အပြာစာအုပ်တွေချည်း လှိမ့်ဖတ်နေသည် ဖြစ်ရာ အခုမှ ထွန်းရီနှင့် တွေ့ကြုံခြင်း ဖြစ်သည်။ “အေး … အေး .. လုပ်ပါ … လုပ်ပါ … အခု တွေ့ပြီပဲ ဆရာရယ် … ဆရာ့ဇာတ်လမ်းလေး ပြောပြပါအုံး “ ဂျစ်တူး တကယ် သိချင်ပါသည်။ သူ့မှာတော့ ဒီနေ့ကျမှသာ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးဖူးခြင်း ဖြစ်၏။ အခု ထွန်းရီက သူနှင့် မဝင်းခင်တို့ ချိန်းချိန်းတွေ့ကာ အခါ၂၀ မကတော့ဘူးဆိုတော့ ဒီအချက်မှာ သူ့ထက် အဆပေါင်းများစွာ သာသွား၏။
အိမ်ချင်းကလည်း ကပ်လျှက် မလုံမခြုံ စည်းရိုးသာ ခြားထားသဖြင့် ထွန်းရီပြောတာ လုံးဝ ဖြစ်နို်င်သည်။ ပြီးတော့ — မဝင်းခင် ယောကျ်ားက အရက်သမား။ ထွန်းရီက ဘာစကားမှ မပြောဘဲ စက်ဘီးကိုသာ သဲကြီးမဲကြီး နင်းနေသဖြင့် — “ဟေ့ကောင် .. ပြောလေကွာ .. အချင်းချင်း စျေးကိုင် မနေနဲ့ “ ဂျစ်တူးက အမြင်ကပ်လာသဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် ပြောလိုက်သည်။
“အေးပါဟ .. ချီးမှပဲ .. ရှေ့လဲကြည့်အုံး သူများရွာပေါက် ရောက်နေပြီ .. အပြန်ကျမှ အေးအေးဆေးဆေး ပြောကြမယ် “ “အိုကေ .. အိုကေ “ နှစ်ယောက်သား အရက်ပုံးတွေ အပ်ပြီး၊ စက်ဘီးကို ခပ်သုတ်သုတ် နင်းလာကြရာ ရွာအနီးသို့ ပြန်ရောက်လာ၏။ ရွာအဝင်ပေါက်နှင့် မနီးမဝေးရှိ ကုက္ကိုပင်ကြီး အောက်တွင် ခေတ္တနားလိုက်ကြသည်။
“ဟေ့ကောင် ပြောတော့ “ ဂျစ်တူးက ကွပ်ပြစ်ပေါ် ထိုင်မိလျှင်ပဲ လောဆော်တော့၏။
“အင်း .. အခါ ၂ဝဆိုတော့ ဘယ်ကစပြောရပါ့ “ “ပထမဆုံး စဖြစ်ပုံကို ပြောပြကွာ “
“အေး .. အေး .. သူနဲ့ငါနဲ့ သူ့အမေ ဒေါ်လှကြည် သေလို့ သဂြိုလ်တဲ့နေ့ကစပြီး ဖြစ်တာပကွဲာ .. (၀ါ) စလိုးကြတာပေါ့ကွာ .. ဟား .. ဟား “ “မအေလိုးနှယ်ဗျာ (၀ါ)တွေ ဘာတွေနဲ့ လျှာရှည်လိုက်တာ “ ဂျစ်တူးက တကယ်ပင် စိတ်တိုလာ၍ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ဆဲထည့်လိုက်သည်။ “အေး … အေး … ဒီလို … ဒီလို “။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
မမေတာ့ မင့္ဟာႀကီးကို စြဲသြားၿပီကြာ
“အင့္ .. အေမ့ .. ကၽြတ္ .. ကၽြတ္ .. ေကာင္းေကာင္း .. ေကာင္းတယ္ကြယ္ “
“နာ … နာေလးေဆာင့္ .. ေဆာင့္ … အင္း … ဟုတ္ၿပီ .. အေမ့ .. ရွီး.. ကၽြတ္ … ကၽြတ္ .. ဟုတ္ၿပီ .. “
“အင့္ … အား … ဟင္း … အင္း .. ေမာင္ေလး … မမ .. မမေတာ့ .. မင္း … မင္း လီးႀကီးကို စြဲ .. စြဲသြားၿပီကြာ .. အင့္ .. ဟုတ္ၿပီ … အင့္ … “ ရမၼက္ေသြးေတြ ယွက္ျဖာေနေသာ မတင္ရီ မ်က္ႏွာႀကီးမွာ အလြန္ စြဲမက္ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ကာမရာဂျပင္းထန္လွေသာ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ ဂ်စ္တူးစိတ္ေတြ ပို၍ ပို၍ ျပင္းထန္ တက္ႂကြလာသည္။ သည္ေတာ့ မာန္ဖီေနေသာ က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္ပမာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေၾကာက္ခမန္းလလိ ျပင္းထန္လာသည္။
အခ်က္တစ္ရာခန႔္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ႀကိဳးႏွင့္ အတုတ္ခံလိုက္ရသလို တင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူမ လက္ႏွစ္ဖက္က ဂ်စ္တူး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ ကုတ္ဖက္ထား၏။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ေလဟာျပင္ထဲ ေျမာက္တတ္သြားသလို ျဖစ္ကာ ဟင့္ကနဲ ဟင့္ကနဲ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားၿပီး ေစာက္ေရမ်ားကို တပ်စ္ပ်စ္ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။
ေစာက္ဖုတ္အတြင္း ႂကြက္သားေတြက အားႏွင့္ ညႇစ္ထည့္လိုက္ေသာအခါ ထိုညႇစ္လိုက္ေသာ အခိုက္ႏွင့္ လီးကို ႏွုတ္လိုက္ေသာအခိုက္မွာ တိုက္ဆိုင္သြားသည္။ ဒစ္ဆံႀကီးတစ္ခုလုံး က်ဥ္ကနဲ ဆိမ့္တက္သြားၿပီး လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ႂကြလာသည္။ အားႏွင့္ ျပန္ေဆာင့္အထည့္တြင္ ဂ်စ္တူးတစ္ကိုယ္လုံး ဓါတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားၿပီး လေရပူေတြ ပန္းထုတ္ကုန္၏။ ထိုအခိုက္သည္ ကာမသုခ အျပည့္အဝ ရရွိေသာ အခိုက္ျဖစ္၍ အလြန္ထူးျခားေသာ ကာမအရသာႀကီးကို အေကာင္းဆုံး ခံစားလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဂ်စ္တူး တစ္ကိုယ္လုံး မတင္ရီ ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။
မတင္ရီ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း ေတြဲ လာင္းႀကီး က်သြားသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေဘးသို႔ ဗရမ္းဗတာႀကီး ပစ္က်သြားေတာ့သည္။ ဂ်စ္တူးက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို မတင္ရီ ေစာက္ေခါင္းထဲသြင္းျမဳပ္ရင္း မွိန္းေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေတြက ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ လွုပ္ေနသည္ကို သူ႔လီးတန္ႀကီးက တဆင့္ သိေနရသည္။ သူဖတ္ဖူးထားေသာ စာအုပ္ေတြထဲက အတိုင္းဆိုလၽွင္ မိန္းမေတြ ဆျႏၵဳပည့္ဝ၍ ၿပီးဆုံးလၽွင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ေထ့ ရွိေသာ သဘာဝ လကၡဏာဟု နားလည္လိုက္သည္။ သူတိ္ု႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကသည္မွာ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိခဲ့ၿပီ။
ဂ်စ္တူးက ေတာင္ဘက္အဝင္ေပါက္ထိပ္တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ နံရံကပ္ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ရာ ၂နာရီ ၄၅မိနစ္ ရွီၿပီ။ အင္တိုက္အားတိုက္ လိုးလိုက္ရသျဖင့္ လူလည္း အေတာ္ပင္ပန္းသြား၏။ မတင္ရီဆိုလၽွင္ ယခုအခ်ိန္ထိ မ်က္လုံးစုံမွိတ္၍ မွိန္းေနဆဲ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါမွ မေတြ႕ၾကဳံ မခံစားဖူးေသာ ကာမအရသာႀကီးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ဂ်စ္တူးမွာ အလြန္ေက်နပ္ေနသည္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သည့္တိုင္ က်န္းမာသန္စြမ္း ေသြးအားေတြ ျပည့္လၽွမ္းေနသည့္အရြယ္မို႔ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ လီးတန္ႀကီးမွာ မာန္ႂကြေထာင္ထလာျပန္၏။
ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္ အေငြ႕ဓါတ္ကလည္း တစ္ဖန္ နိုးႂကြလာေစရန္ အားေပးအားေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့လၽွက္ ရွိသည္။ ဂ်စ္တူးက ကိုယ္ကို အနည္းငယ္မတ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ကာ မတင္ရီ မ်က္ႏွာကို အုပ္မိုး၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ ၃၅-ႏွစ္အရြယ္ အအိုပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မတင္ရီ မ်က္ႏွာက စြဲမက္ဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ မ်က္ႏွာက် အခ်ိဳးအစား လွပၿပီး အဖ်ားလုံးေသာ ႏွာတံ၊ ညိဳ ့အားေကာင္းလွသာ မ်က္ဝန္း၊ ေဆးမဆိုးဘဲ ေသြးေရာင္ လႊမ္းေနသာ စိုေျပနီေထြးေသာ ႏွုတ္ခမ္း၊ ထိုပင္ကိုယ္ရွိၿပီး မ်က္ႏွာလွလွေပၚတြင္ ကာမရာဂ အေရာင္အေသြးေတြ ခ်ယ္မွုန္းလိုက္ေသာအခါ ပို၍ တပ္မက္ႏွစ္သက္စရာ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ဝ၍ အားရ ေက်နပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ကိေလသာရာဂမီးေတြ တၿငီးၿငီး ေတာက္ေလာင္လာျပန္၏။
ကိေလသာရာဂစိတ္ေတြထေလ ေစာက္ေခါင္းထဲ ျမဳပ္ဝင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ႂကြသထက္ႂကြေလ ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္စိအစုံမွိတ္၍ မွိန္းေနသည့္တိုင္ ေစာက္ေခါင္းထဲက ထူးျခားမွု အေျခအေနကို မတင္ရီ အစအဆုံး သိေနပါသည္။ ဂ်စ္တူးက အားႏွင့္ညႇစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို (၃)(၄)ခါ ေလာက္ တင္းတင္းျပရာ မတင္ရီက ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္လုံးအစုံကို အားယူဖြင့္ၾကည့္ရင္း – “ဟြန႔္ .. လြန္လွပါလား မမ ခ်စ္လင္ေလးရယ္ “ ဤသို႔ မပငြ ့္တပြင့္ ဆို၏။
“ခ်စ္တာကိုး မမရဲ ့ “
“အံမယ္ .. ဘာခ်စ္တာလဲ .. လီးနဲ႔ထိုးၿပီး လိုးတာကိုမ်ား ခ်စ္တယ္လို႔ ေခၚသတဲ့လား .. ဟင္း .. ဟင့္ “ မတင္ရီက ခပ္ေထ့ေထ့ ခပ္ေငါ့ေငါ့ ေျပာသည္။
“ဒါေပါ့ … မမရ .. မညားခင္ ရည္းစားစကားေျပာ .. လက္ကေလးကိုင္ .. ကိုယ္လုံးေလးဖက္ .. ပါးကေလးနမ္း .. ညားၿပီးေတာ့ လိုးၾကတာပဲ မဟုတ္လား .. တစ္ခ်ိဳ ့ဆို ညားေတာင္ မညားေသးဘူး .. ဗိုက္ေပၚေနၿပီ .. အဲဒီေတာ့ .. ခ်စ္တယ္ဆိုတာ .. တကယ္ေတာ့ ဒါလုပ္ၾကခ်င္လို႔ မဟုတ္လား .. “
“အဟင္း… ဟင္း “ ဂ်စ္တူးက ပါးစပ္ႏွင့္ ေျပာ႐ုံတင္မကဘဲ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ေဆာင့္ျပသည္။ “ဖြတ္ .. ဖြတ္ .. ဖြတ္ .. ဖြစ္ .. ဖြတ္ .. ဖြတ္ “ “အင့္ … အား .. အင့္ .. အား … အင့္ … အင့္ .. “ “အို … အင္း … အို …. အို .. ေန .. ေနပါအုံးဟဲ့ …မမ ေျခေထာက္က တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ .. မင္းေပါင္ႀကီးနဲ႔ ဖိထားေတာ့ နာလိုက္တာ .. ကၽြတ္ .. ကၽြတ္ .. ဆိုးကို ဆိုးလြန္းတယ္ .. မင္းလီးႀကီး ခဏႏွုတ္လိုက္အုံး .. တကယ္ထဲ .. “
“ဒီလူဆိုးေလး အခ်စ္ကို ခံခ်င္လို႔ မမ ဒီဘက္ ေရာက္လာတာ မဟုတ္လား … “ ဂ်စ္တူးက ထိုသို႔ေျပာရင္း သူ႔လီးႀကီးကို ဆြနဲ ွုတ္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲက ကၽြတ္ထြက္လာၿပီး အထက္သို႔ မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ေတာင္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ကိန္းေအာင္းထားၿပီး မို႔လားမသိ လီးတန္ႀကီး တစ္ဝို္က္တြင္ ယွက္သမ္းေနေသာ ေသြးေၾကာႀကီးေတြမွာ ယခင္ကထက္ သိသိသာသာ ေဖာင္းႂကြေနသည္။
အေရျပားက ဒစ္တစ္ဆုံးထိ လန္ေနၿပီး ဒစ္ဆီဖူးႀကီးမွာ နီညိဳေရာင္သန္းၿပီး ေစာက္ေရတို႔ျဖင့္ စိုရကႊဲာ ဝင္းေျပာင္တင္းကားေန၏။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ၾကည့္၍ အလြန္အားရ ေက်နပ္ေနသည္။ မတင္ရီလို တဏွာရာဂအားႀကီး ျပင္းထန္လွေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ယိုင္လဲသြားေအာင္ ၿဖိဳနိုင္သည့္လီးျဖစ္၍ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြးမိကာ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ျပဳံးရိပ္သန္းသြားသည္။
“ေအာ္ .. မမေျခေထာက္ကို ခုတင္ေပၚ တင္ေပးအုံးေလး .. က်စ္ .. တကထဲ “ တကယ္ပင္ ႏြမ္းလ်ေနၿပီ ျဖစ္၍ မတင္ရီက စိတ္မရွည္စြာ ေျပာလိုက္သည္။ “ေအာ္ .. ေအာ္ … ေဆာရီး .. ေဆာရီး .. “ ဂ်စ္တူးက ခုတင္ေအာက္တြင္ ေတြဲ လာင္းက်ေနေသာ မတင္ရီ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မ, ၿပီး တင္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီကလည္း ရွိသမၽွ အားႏွင့္ သူ႔ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ေကာ့ထိုးလိုက္သည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက သူ႔လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ေရေတြကလည္း ဖင္ၾကားထိေအာင္ စီးက်ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္အေကြဲ ၾကာင္း ထိပ္ရွိ ေစာက္စိႀကီးမွာ အညိဳေရာင္သန္း၍ ေငါက္ေတာက္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ဂ်စ္တူးလီးတံႀကီးမွာ ပို၍ပို၍ တင္းေတာင့္ေတာင္ မတ္လာသည္။ ဂ်စ္တူးက ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ မတင္ရီကို တစ္ေစာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပင္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ဂ်စ္တူးကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ ထိုးၾကည့္႐ုံမွအပ ဘာမွ မေျပာနိုင္ေတာ့ပါ။ ေျပာလည္း မေျပာခ်င္။ ဒီမီးက သူမ ေမႊးခဲ့တဲ့ မီးမဟုတ္ပါလား။ ၿပီးေတာ့ ဒီမီးအေလာင္ခံခ်င္သူကလည္း သူမပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမွာက္လိုေမွာက္၊ လွန္လိုလွန္၊ ဂ်စ္တူး ျပဳသမၽွ အသာပင္ ၿငိမ္ခံေနလိုက္သည္။ တစ္ေစာင္းေကြးထားလိုက္ေသာအခါ ၀ိုက္ကားမို႔ေမာက္ေသာ တင္ဆုံဝင္းဝင္းေဖြးေဖြးႀကီးက ခုံးခုံးႀကီး ႂကြတက္လာသည္။
ဂ်စ္တူးက သူဖတ္ဖူးထားသည့္ အျပာစာအုပ္ထဲကအတိုင္း ပုဇႏြ ္တုတ္ေကြးလိုးနည္းျဖင့္ လိုးရန္ ရည္ရြယ္၍ ယခုကဲ့သို႔ မတင္ရီကို တစ္ေစာင္းအေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖင္အိုး ဝငး္ဝင္းအိအိႀကီးႏွစ္မာႊ က အက္ေကြဲ နသည္။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီဖင္ဝနငွ ့္ သူ႔လီးအံက်ျဖစ္ေအာင္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေပြ႕ယူလိုက္သည္။ သည္ေတာ့ ဖင္ဆုံထြားထြားအိအိႀကီးက ခုတင္ေစာင္းကို အနည္းငယ္စြန္း၍ ထြက္လာသည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ညႇပ္ကာ ေနာက္သို႔ခုံးခုံးႀကီး
ျပဴးတစ္ထြက္လာသည္။ ဂ်စ္တူးက သူ႔ဒစ္ဆံျပဲႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏွွုတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္လႊာကို ထိုးခြလဲိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းအေပါက္ထဲ မသြင္းေသးဘဲ ထယ္ထိုးသလို ေလၽွာတိုက္ေပး၏။ ဒစ္ဆံႀကီးႏွင့္ ေစာက္စိအငုတ္ႀကီးတို႔ မၾကာမၾကာ ပြတ္တိုက္မိရာ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ လူးခါသြားသည္။
ဤကဲ့သို႔ အားရေက်နပ္ေအာင္ ေဆာ့ဆြကစားၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္အကြလဲမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလၽွာဆင္းလာၿပီး အရွိန္ႏွင့္ ဖိသြင္းလို္က္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တစ္ခုလုံး ရြအာပြထေနသည့္တိုင္၊ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဖိညႇပ္ထားသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ အရွိန္အားႏွင့္ တိုးဝင္လာသည္ျဖစ္၍ တစ္ေၾကာင္း ပူကနဲ နင့္ကနဲ ခံလိုက္ရသည္။ “အား … အား … ရွီး … ကၽြတ္ … ကၽြတ္ …. ရွီး .. အေမ့ .. “ မတင္ရီ ႏွုတ္ဖ်ားက ညီးသံသဲ့သဲ့ ထြက္သြား၏။ လီးႀကီးအဆုံးထိ နစ္ဝင္သြားေသာအခါ မတင္ရီ ဒူးေကာက္ေကြးၾကားတြင္ ဘယ္လက္ကိုေထာက္ ေက်ာျပင္ေဘးတစ္ဖက္တြင္ ညာလက္ကို ေထာက္ကာ အသြင္းအႏွုတ္ စတင္ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္။
“ဖြစ္ .. ဖြစ္ … ဖြတ္ .. ဖြိ .. .ဖြိ … ဖြစ္ .. “ “ဖြစ္ … ဖြစ္ … ဖြတ္ … ဖြိ .. ဖြိ … ဖြစ္ … “ လီးတံႀကီး ဆြအဲႏွုတ္တြင္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးက စူႂကြလာၿပီး၊ လီးတံႀကီး ႏွစ္သြင္းလိုက္ေသာအခါ ရွုံ ့ခ်ိဳင့္နစ္ဝင္သြား၏။
“ဖြိ … ဖြိ … ဖြစ္ … ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖြိ .. “
“ဖြိ … ဖြိ … ဖြစ္ .. ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖြိ .. “
တစ .. တစ ေအာင့္အားေတြက ျပင္းထန္လာသည္။ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လုံး တသိမ့္သိမ့္ လွုပ္ခါေနသည္။
(၇) လက္မခြဲခန႔္ရွည္ေသာ လီးျဖစ္၍ အသြင္းအႏွုတ္ ျပဳလုပ္ရသည္မွာ ဆို႔ဆို႔ပု႔ပို႔ ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလွသည္။ ဂ်စ္တူးက ဖင္ေၾကာႀကီးေတြ ရွုံ ့ခြက္သည္အထိ အသားကုန္ ၾကဳံးၾကဳံးေဆာင့္သည္။ ကာယအားေရာ အတြင္းအားပါ ေကာင္းလွသူမို႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ထိမိ၏။ အခ်က္တစ္ရာခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ၿပီးေနာက္ အားစိုက္လြန္းလၽွင္ ပ၍ုိ ပင္ပန္းေၾကာင္း ေစာေစာကပင္ သင္ခန္းစာ ရထား၏။ သည္ေတာ့ ခပ္မွန္မွန္ေလး ဇိမ္ႏွင့္ ေဆာင့္ေပးျပန္သည္။ မတင္ရီခမ်ာမွာလည္း မဆိုစေလာက္ နာက်င္႐ုံမွအပ အလြန႔္အလြန္ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ကာမအရသာႀကီးကို တျမႇင္းျမႇင္း ဇိမ္ႏွင့္ ခံစားေနရ၏။
ႏူးည့ံေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား၊ ႏုထြားသန္မာလွေသာ လီးတန္၊ သဘာဝအေလ်ာက္ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဝလုံး၏ (ေမထုန္သံခါသ) ကာမစပ္ယွက္ျခင္းအလုပ္ကို က်က္သေရ မဂလၤာ ရွိလွစြာ အေထာက္အကူျပဳေနပါေတာ့သည္။ ကာမဘုံသားမ်ားအဖို႔ ေရႊေငရြ တနာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးအာဏာေတြ အဘယ္မၽွ ျပည့္စုံႂကြယ္ဝပါေစ ကာမသုခေခၚ ကာမဂုဏ္ ဟာတာတာ ျဖစ္လၽွင္ ဘဝအနာႀကီး နာလၽွက္ လူျဖစ္က်ိဳးမနပ္ ျဖစ္ရတတ္သည္။
စည္းစိမ္ဥစၥာ ရတနာေရႊေငေြ တြ ျပည့္စုံေပါမ်ားျခင္းေၾကာင့္ မာနဘဝင္ တက္ႂကြခြင့္သာရွိၿပီး၊ ဟဒယဘဝင္ ရႊင္ျမဴးလၽွက္ အခ်စ္ရမၼက္၏ ထူးျခားေသာ အၿမိဳက္အရသာကိုမူ ခံစားခြင့္ ရမည္မဟုတ္ေပ။ ကာမဆႏၵေတြ မျပည့္ဝ၍ ႏွလုံးသားထဲ ေဒါမနႆမီးေတြသာ ေလာင္ၿမိဳက္ခံေနရသည္ျဖစ္ရာ ေလာကငရဲတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔အျမင္မွာ ကာမကိစၥသည္ ညစ္ညမ္းစုတ္ပဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္ကား မႏွ ၏္ ။ သို႔ေသာ္ ထိုသူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ကာမ၏ အျပစ္ႏွင့္ ညစ္ညမ္းမွုတို႔ကို ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ အေလ့အလာျပဳၿပီးမွ သိၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ကာမ၏ အျပစ္ႏွင့္ ညစ္ညမ္းမွုကို ေစ့ေစ့ငွငွ သိျမင္ ပယ္ခြာနိုင္ေသာ ပုဂိုလ္အေရအတြက္မွာလည္း သတၱဝါ အသေခ် အၤနႏၲထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေလမၽွသာ ျဖစ္သည္။ ကာမ၏ နယ္ပယ္သတၱိမွာ ဤမၽွအထိ က်ယ္ဝန္းနက္ရွိုင္းလွ၏။ သတၱဝါ၏ မူလဗီဇဓါတ္ကိုက အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့မွုႏွင့္ တြယ္တာတပ္မက္မွုတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသဘာဝတိ္ု႔သည္ စိတ္၏အနက္ စိတ္၏အျမဳေတပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ယခု .. ကာမဘုံသား မႏုႆသားေကာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ မတင္ရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔မာွ စိတ္ရွိတိုင္း ကာမအရသာကို ခံစားခြင့္ရေနၾကသည္ျဖစ္ရာ လူ႔ဘဝကို အရသာထူးသူမ်ားဟု ကာမတဏွာ နယ္ပယ္ဖက္မွ ေခၚဆိုလိုက ေခၚဆိုနိုင္သည္။ တိုးတက္ေသာ ကမၻာႀကီးတြင္ ဆင့္ပြားတိုးတက္လာေသာ ေဝါဟာရ ပညတ္ေတြေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာ ဘဝျပသနာေတြ တိုးပြားလာရသည္။ ပညတ္မာယာကြန္ယက္သည္ မႏုႆလူသားေတြကို ေသာကပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေစခဲ့၏။ တဏွာရာဂ အရင္းခံေသာ အခ်စ္သည္လည္း ဒုကၡမီးကို ေတာက္ေလာင္ေစသည္ကား။ ထိုဒုကၡမီးသည္ပင္ ကာမသတၱဝါ မႏုႆပိုးဖလံတို႔အတြက္ ေရႊေရာင္ဖန္ဆင္းထားေသာ မာယာေထာင္ေခ်ာက္ႀကီး ျဖစ္ေနပါသည္။
ကာမညႊတ္ကြင္းက လြတ္ကင္းေအာင္ ႐ုန္းမထြက္နိုင္ေသးသမၽွ ထိုမာယာ ေထာင္ေခ်ာက္ႀကီးသည္ပင္ မႏုႆသားေကာင္တို႔အတြက္ အလြန္ေပ်ာ္ေမႊ ့ ႏွစ္ၿခိဳက္စရာ ေကာင္းေသာ အသိုက္အျမဳံႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ အဓိက ဆိုလိုသည္မွာ ဖမိုတို႔၏ ပင္မအရင္းခံ အခ်စ္ဓါတ္၊ ကာမဓါတ္ခ်ိဳ ့တဲ့လၽွင္ ေလာကီအျမင္၊ ေလာကီေရးရာ ေလာကီရွုေဒါင့္ဘက္က လူျဖစ္ရွုံးသည္ဟု တည့္တည့္ႀကီး ဆိုလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ယခုလူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္သူႏွစ္ဦးတြင္ တစ္ဦးက ခုတင္ေပၚမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ တေစာင္းအေနအထားျဖင့္
ကာမအရသာထူးကို ေမ့ေမ့မူးမူး ခံစားရယူေနသလို၊ တစ္ဦးက မတ္တပ္ရပ္လၽွက္
ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေဆာင့္ကာ ကာမအရသာထူးကို ခံစားရယူေန၏။
အခ်စ္လြန္ ကာမကိစၥတြင္ ခ်ိန္ခြင္လၽွာညီမၽွေသာ အေပးအယူကိစၥတစ္ရပ္ ကိန္းေအာင္းေနသည္မွာ အလြန္ဆန္းၾကယ္လွ၏။ ယခု မတင္ရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔မာွ သူတျပန္ ကိုယ္တျပန္ အေပးအယူမၽွေနၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ ဖိုမတစ္စုံ၏ ကာမအေပးအယူမၽွတျခင္းကို ေမထုန္သံဝါသျပဳျခင္း (၀ါ) ကာမစပ္ယွက္ျခင္းဟု ေခၚသည္။ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ကာမစည္းစိမ္ထူးႀကီးကို ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ႀကီး ခံစားေနရာမွ သူမ၏ ဆူၿဖိဳးႏုညက္ေသာ ကိုယ္အထက္ပို္င္းကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ တင္ဆုံေအာက္ပိုင္းကိုမူ ေစာေစာက တေစာင္းအေနအထားအတိုင္းပင္ ထား၏။
ကိုယ္အထက္ပိုင္းႏွင့္ ေအာက္ပိုင္းကို လိမ္ဖယ္ရြဲ႕ေစာင္းသလို ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ အထက္ပိုင္းရွိ ေပါင္တံတစ္ေခ်ာင္းက မေျပာပေလာက္႐ုံ အနည္းငယ္ဟသြားသည္။ မတင္ရီ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေဘးသို႔ကားထြက္သြား၏။ ႏွုတ္ျဖင့္ ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း မတင္ရီ၏ ကာယဝိညတ္အမူအယာက နို႔ကို ကိုင္ေစခ်င္သည့္အတြက္ ျပသလာေသာ အမူအယာျဖစ္ေၾကာင္း ဂ်စ္တူး အလိုလို သိလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ .. ေထာက္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းအိမို႔ေမာက္ေနေသာ နို႔အုံေဖြး ေဖြး ႏုႏုႀကီးႏွစ္မႊာေပၚသို႔ ေျပာင္းတင္လိုက္သည္။ ညီမၽွေသာ အဆီအသားတို႔နငွ ့္ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက ဆူၿဖိဳးႏုရြေနသည္။
ဂ်စ္တူးက လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မကို ၀ိုက္ကားၿပီး နို႔အုံႀကီး၏ အရင္းမွကိုင္၍ အထက္သို႔ ပင့္တြန္းကာ အားရပါးရ ဆုတ္ေခ်ပြတ္သပ္ေပးရင္း လက္ႏွင့္ ညႇစ္ညႇစ္ၾကည့္သည္။ ထိုအခါ .. နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ
ဝင္းအိတင္းေျပာင္လာၿပီး နို႔သီးေခါင္းေခါင္းညိဳညိဳေလးက ေထာင္မတ္လာသည္။ မွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနလၽွက္ကပင္ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ ငုံ႔စို႔ျပစ္လိုက္သည္။
“ႁပြတ္ … ႁပြတ္ … ႁပြတ္ … ႁပြတ္ .. ႁပြတ္ .. “
“ႁပြတ္ … ႁပြတ္ … ႁပြတ္ … ႁပြတ္ .. ႁပြတ္ .. “
စို႔လည္းစို႔၊ လၽွာျဖားျဖင့္လည္း ေမႊဆြေပးလိုက္ရာ ယားႂကြတုန္ခါေသာ ကာမဓါတ္လွိုင္းႀကီးတစ္ခု မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ဖုံးလႊမ္းသြားသည္။ ထိုကာမလၽွပ္စစ္လွိုင္းႀကီးသည္ ကာမဗဟိုအေၾကာမ်ား စုေဝးေပါင္းဆုံရာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးဆီသို႔ ဂိတ္ဆုံးအၿပီးသတ္ ရပ္နားသြားသည္။ ထိုအခါ … ေစာက္ဖုတ္လွိုဏ္ေခါင္းတစ္ခုလုံး လွုပ္ခတ္တုန္ခါသြားျပန္၏။ ထိုတုန္ခါမွု လွိုင္းဂယက္က တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ရမၼက္ေသြးေတြကို ဆူပြက္နိုးထေစျပန္၏။ ဂ်စ္တူးက အဆက္မျပတ္ ဒလစပ္ ဆုတ္ေခ် စို႔ေပးေနရာ ကာမရာဂ လွိုင္းဂယက္ေတြလည္း ဒလစပ္ ပြက္ထေနေတာ့၏။
ကာမပင္လယ္ျပင္တြင္ ကိေလသာ ရမၼက္မုန္တိုင္းတို႔ အဟုန္ျပင္းစြာ တိုက္ခတ္ေပေတာ့မည္။ သို႔ျဖစ္ရကား .. မတင္ရီ၏ ဇီဝဓါတ္အစုအေဝး ရပု ္ခႏၶာတည္းဟူေသာ ဝတၳဳကာမႏွင့္ တဏွာရာဂတည္းဟူေသာ ကိေလသာမဓါတ္မွ ေဇာတည္းဟူေသာ ရဲရင့္တက္ႂကြမွု၊ အငမ္းမရမွုေတြ ပြင့္ကန္လာေတာ့သည္။ ထိုမွတဆင့္ ..
တဏွာရာဂမာန္ေတြ ျပင္းျပထက္သန္လာေတာ့၏။ ထိုအခါ .. ခပ္မွန္မွန္ေလး
ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးေနသည္ကိုပင္ အားရေက်နပ္ျခင္း မရွိေတာ့ .. အားမလိုအားမရ ရိုးတိုးရြတႀကီး ျဖစ္လာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ … သူမ ဖင္ဆုံႀကီးကို အားရပါးရ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ညႇစ္၍ ညႇစ္၍ တင္းခံသည္။ မတင္ရီ၏ ရမၼက္ေဇာႂကြသည့္ ဆႏၵရာဂကို ဂ်စ္တူး သေဘာေပါက္သြား၏။ သည္ေတာ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အေျခမွ တင္းတင္းရင္းရင္း ထိထိမိမိႀကီး ဆုတ္ကိုင္လၽွက္ အသားကုန္ က်ဳံး၍က်ဳံး၍ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
“ဖြတ္ … ဖပ္ … ဖြတ္ … ဖပ္ … ဖြတ္ … ဖပ္ … ဖြတ္ … ဖပ္ “
“အီ … အင့္ … အား … အ … ရွီး … အီ … အင့္ … အား … အ … ရွီး … “
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ လီးေတြ႕ထိသံ၊ ရမၼက္လႊမ္းေသာ ညီးညဴသံ၊ ခုတင္လွုပ္သံ၊ ျပင္းထန္ေသာ အသက္ရွူသံတို႔ျဖင့္ တစ္ခန္းလုံး ေျဗာင္းဆန္ ပြက္ညံေနပါေတာ့သည္။ ဂ်စ္တူးက ေယာက်္ားတို႔၏ စြမ္းရည္ သတၱိကို အစြမ္းကုန္ ျပသသည့္အေနျဖင့္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ က်ဳံးက်ဳံးၿပီး တအားေဆာင့္လိုးေနသလို ..
မတင္ရီကလည္း မိန္းမတို႔၏ ဂုဏ္ရည္ကို ပီပီသသ ျပခ်င္လြန္းလွသျဖင့္ ေကာ့၍ တစ္မ်ိဳး၊ ေဆာင့္၍ တစ္ဖုံ ၀ိုက္ညႇစ္၍ တစ္နည္း မၿငီးရေအာင္ ခံေနပါသည္။
“ဖြတ္ … ဖြတ္ .. ဖတ္ … ဖြတ္ .. ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖြတ္ .. ဖတ္ … ဖြတ္ .. ဖြတ္ … “
“အင့္ … အ … အား … အေမ့ …. အင့္ … ကၽြတ္ … အင့္ … အ … အား … အေမ့ …. အင့္ … ကၽြတ္ … “ ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ေသာအခါ ႏွစ္ဦးစလုံး ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စမြ ္း မရွိၾကေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ပူေတြ ၿပိဳင္တူ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။
ေခါင္းေမာ့၊ ခါးမတ္ၿပီး လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထလာသည္အထိ သုတ္ေရေတြကို ညႇစ္ထုတ္ၿပီးေသာအခါ ဂ်စ္တူးကိုယ္လုံးႀကီးက မတင္ရီကိုယ္ေပၚ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသည္အထိ မွိန္းေနလိုက္၏။ မွိန္းလို႔အားရၿပီးေနာက္ ဂ်စ္တူးနာရီၾကည့္လို္က္ေသာအခါ (၃)နာရီ (၄၅)မနိ စ္ ၿရိွပ။ီ မခာြ ခ်င္ ခြာခ်င္ျဖင့္ မတင္ရီကိုယ္ေပၚမွ ခြာလိုက္ၿပီး ေႏြးေထြးစိုစတြ္ေသာ ေစာက္ဖုတ္အေခါင္းအတြင္းဝယ္ ၿငိမ္သက္စြာ ကိန္းေအာင္းေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲႏွုတ္လိုက္သည္။
“ဗြတ္ … ဗြပ္ … ဗြပ္ … ဘြတ္ … ဘူ …. ဗြတ္ “ ေလသံေတြႏွင့္ ေရာေႏွာ၍ လီးတန္ႀကီးက ကၽြတ္ထြက္လာသည္။ သည္တစ္ခ်ီတြင္ သူ႔လီးႀကီးမွာ မာန္က်သြားပုံရသည္။ မတင္ရီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အေလးျပဳ ဦးညႊတ္သည့္ အလား ေပါင္ၾကားထဲတြင္ တန္းလန္းႀကီး ငိုက္ဆင္းေနသည္။ အခုေတာ့ တက္ႂကြေဇာထန္ေသာ ရမၼက္စိတ္ေတြလည္း ၿငိမ္သက္သြားသည္။
စိတ္တိုင္းက် ထင္သလို စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ဝအီသြားသည့္အလား၊ စိတ္တြင္းက
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သြားသည္။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေက်ာ့လၽွင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အရွိန္ယူရမည္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေက်ာ့ျပန္လိုေသာ စိတ္လည္း တဒဂၤကင္းဆိတ္သြားပုံရသည္။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီ၏ တေစာင္းေကြးထားေသာ ဖင္အုံႀကီးေဘးတြင္ ေျခေတြဲ လာင္းခ်ရင္း ထိုင္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လုံး ေလးလံထိုင္းမွိုင္းသြားသည္။ ေစာေစာပိုင္းက အငမ္းမရ တပ္မက္ခဲ့ေသာ ဖင္ဆုံႀကီးကိုပင္ ၾကည့္လို ကိုင္လိုစိတ္ ပါးလွပ္သြား၏။ မတင္ရီခမ်ာလည္း အေတာ္ေလး အေျခအေနဆိုးသြားသည္။
ထရမွာကိုပင္ အားျပတ္သလို ျဖစ္ေန၏။ ဒီအတိုင္းသာ ေျချပစ္လက္ျပစ္ ေနလိုက္ခ်ငေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ .. ဂ်စ္တူးက သူမရဲ ့တရားဝင္ လင္ေယာက်္ားမဟုတ္။ ထိုအေတြးအသိက မတင္ရီစိတ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေစာေစာက ဘာကိုမွ မေတြးမိ၊ ျပင္းထန္ေသာ ရာဂရမၼက္ေဇာက ေမာဟေစာင္ကို ျခဳံလၽွက္ လူ႔အသိတရား၊ လူ႔က်င့္ဝတ္တရားမ်ားကို အေမွာင္ခ် ဖုံးလႊမ္းထား၏။
တဏွာရာဂသည္ သူ႔အလိုလို ျပည့္ဝသြားသျဖင့္ တဒဂၤငုတ္လၽွိုးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ အခုလို .. စိတ္အလိုဆႏၵ ျပည့္ဝေက်နပ္ၿပီးကာမွ ပကတိအေျခအေနကို သေဘာေပါက္ နားလည္လာေတာ့၏။ တစ္ေစာင္းအေနအထား ျဖစ္ေနေသာ သူမေအာက္ပိုင္းကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ လူတစ္ကိုယ္လုံး ရိုက္ခ်ိဳးခံထားရသလို ျဖစ္ၿပီး အလြန္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနသည့္အတြက္ မတင္ရီႏွုတ္ဖ်ားက ၿငီးသံသဲ့သဲ့ ထြက္သြား၏။
“အင္း … အင့္ … အင္း …. ကၽြတ္ … ကၽြတ္ … “ သည္ေတာ့မွ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့သည္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေစာေစာကလို အေရာင္မလက္ေတာ့။ သာမာန္အရာဝတၳဳတစ္ခုကို သာမန္ၾကည့္႐ုံမၽွသာ ျဖစ္ေတာ့၏။ မတင္ရီက လက္တစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္၍ ေပြ႕ထူေပးရန္ ဟန္အမူအယာျပေတာ့မွ သူမလက္ကိုဆြ၍ဲ ပခုံးမွ ေပြ႕မထူေပးလိုက္၏။ ႏြမ္းလၽွေသာအၾကည့္ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ မတင္ရီက ဂ်စ္တူးကို ၾကည့္၏။ ၿပီးေတာ့ .. ေက်နပ္စြာ ျပဳံးသည္။
“ကဲ … က်မရဲ ့လူစြမ္းေကာင္း လင္ေတာ္ေမာင္ေလး .. ေက်နပ္ပလား ဟင္ .. “ ဤသို႔ ေျပာရင္း ဂ်စ္တူးလည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ ပူေလာင္ေသာ အနမ္းမဟုတ္သည္ကို ဂ်စ္တူး ခစံ ား သိရွိလိုက္သည္။ “လင္” ဆိုေသာ စကားကို ေစာေစာက သာယာေက်နပ္မိသေလာက္ အခုေတာ့ ဂ်စ္တူး လန႔္ဖ်တ္သြားသည္။ သူ႔အျဖစ္က မတင္ရီ၏ လင္ငယ္ဘဝသို႔ ေရာက္ရွိသြား၏။ မတင္ရီ၏ လင္ငယ္မွာ ဂ်စ္တူး ျဖစ္သြားသည္။ မတင္ရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔မွာ မတင္ရီ ေယာက်္ားမရွိခိုက္ ၾကာကူလီ ေမ်ာက္ဇာတ္ခင္း၏။
ေနာက္မီးလင္း ၂ပါးသြား ကျပၾက၏။ ႀကိဳက္ကုန္းျပဇာတ္ ခင္းၾကသည္။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ၾကာကူလီ မယားခိုးဘဝသို႔ ေရာက္ရွိသြားေသာ္ သူ႔အျဖစ္ကိုေတြးမိကာ ေခါင္းနပန္းေတြ ႀကီးထြက္သြားသည္။
“မမကေတာ့ ေဟာဒီေမာင္ေလးကို အရမ္းခ်စ္ အရမ္းစြသြဲားၿပီကြာ .. ေနာက္လဲ အခုလို အားရပါးရ လိုးေပးေနာ္ .. ေနာ္လို႔ .. “ မတင္ရီက ပါးစပ္ကလည္းေျပာ၊ လက္ကလည္းေအာက္သို႔ မာန္က် ငိုက္ဆင္းေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ခပ္ဖဖြ ြေလး တယုတယ ဆုပ္ေပးေနသည္။ မတင္ရီ၏ အဆြဓဲ ါတ္အား ေကာင္းလွေသာ သဒၵါ႐ုံႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ လက္ဖဝါးအေတြ႕က ဝင္ေရာက္လာေသာ ေၾကာက္စိတ္အေတြးေတြကို ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္၏။ အမွန္အားျဖင့္ ကာယ႐ုပ္နမြ ္း၍ စိတ္လည္း ႏြမ္းလ် က်ဳံ႕ငယ္သြားျခင္းသား ျဖစ္သည္။
အရိယာသူေတာ္စင္ မဟုတ္သမၽွ ကိေလသာ ကာမစိတ္ကို အနိုင္ယူ လႊမ္းမိုးနိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္သတၱိမ်ိဳး အလြန္ရွားသည္။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီခါးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း –
“မမ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းသြားလားဟင္ “
“ေမာင္ေလးေရာ .. “ မတင္ရီက ဂ်စ္တူးအေမးကို မေျဖဘဲ ျပန္ေမးလိုက္၏။
“အင္း “
ဂ်စ္တူးက အေထြအထူး မေျဖဘဲ “အင္း” တစ္လုံးသာ ေျဖလိုက္သည္။
“အတူတူ ေမာင္ေလးရဲ ့ “ မတင္ရီ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ေလၽွာက္လုံးမွာ တစ္ခါမွ ဒီလိုအေကာင္းႀကီး ေကာင္းၿပီး ဒီေလာက္ မပင္ပန္းခဲ့ဖူးပါ။
“တကယ္ “
“မမ .. မလိမ္ပါဘူးကြယ္ “
“ဟာ .. သတိရၿပီ .. ေနအုံးမမ “ “အမေလးဟဲ့ .. လန႔္လိုက္တာ “ ဂ်စ္တူးက အာေမဋိတ္သံႀကီးျဖင့္ ဝမ္းသာအားရ ေျပာလိုက္ေသာအခါ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနခိုက္မို႔ မတင္ရီ တကယ္ပင္ လန႔္ျဖန႔္သြားသည္။
“ဒီလို မမရ .. တစ္ည ဦးေလးနဲ႔ ေဒၚေဒၚတို႔ လိုးေနၾကတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္ .. ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲ .. ေဒၚေဒၚဆိုရင္ မမလိုပဲ ေမ်ာ့ေနတာပဲ .. အဲဒီေတာ့ .. ဦးေလးက သူ႔ေခါင္းရင္း ႂကြက္ေလၽွာက္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပုလင္းထဲက အေရေတြကို တစ္ခြက္စီ ငွဲ႕ၿပီး ေသာက္ၾကတယ္ .. ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ီျပန္ခ်ၾကတယ္ေလ .. အမယ္ .. ေဒၚေဒၚ အေပၚကေတာင္ တက္ၿပီး ခ်ေပးတာဗ် .. ဒါနဲ႔ .. ေနာက္ရက္ေတြက် .. ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲဒီပုလင္းကို ဖြင့္ၿပီး နမ္းၾကည့္တယ္ .. ေတာအရက္နံ့ထြက္ေနတယ္ .. ဒါေပမယ့္ အေရာင္က အျဖဴေရာင္ မဟုတ္ဘူး .. ေသြးေရာင္ .. ၿပီးေတာ့ ဘာေကာင္ရဲ ့ လဥနဲ႔ လီးတန္လဲ မသိဘူး .. အဲဒီ ပုလင္းထဲမွာ စိမ္ထားတာ .. အဲဒါ .. ကၽြန္ေတာ္ သြားယူမယ္ “ ဂ်စ္တူးက ေျပာေျပာဆိုဆို ထိုင္ေနရာမွ ျဗဳန္းကနဲ ထလိုက္ၿပီး၊ အေပၚထပ္တက္သြားသည္။ ဂ်စ္တူးစကားေၾကာင့္ မတင္ရီ ရင္ထိတ္သြား၏။ ဒီေဆးေတြတိုက္ၿပီး တစ္ခ်ီထပ္ခ်မယ္ဆိုရင္ ဒုကၡဟု ေတြးလိုက္မိ၏။
ေနာက္တစ္ခ်ီမ်ား ထပ္ခ်မည္ဆိုလၽွင္ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ႏွင့္ကိုယ္ မျပန္နိုင္ဘဲ ေပြ႕ထုတ္ရမည့္ကိန္း ျဖစ္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ .. ဘာေျပာေျပာ၊ လူတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးေခြေနၿပီျဖစ္၍ ဂ်စ္တူးေျပာသည့္ ေဆးကိုေတာ့ ေသာက္ခ်င္သည္။ အရက္ေသာက္လၽွင္ ေသြးႂကြ စိတ္ေပ်ာ္ေၾကာင္း မတင္ရီ သိထားသည္။ မၾကာခင္မာွ ပင္ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ဖန္ခကြ္ႏွစ္လုံးႏွင့္ ပုလင္းကို္င္၍ ေရာက္လာသည္။ ဖန္ခကြ္အျပည့္နီးပါးထည့္၍ မတင္ရီကို ေသာက္ခို္င္းသည္။ ၿပီးေတာ့ .. သူလည္း ေသာက္သည္။
ေတာအရက္နံ့သာမက လူပ်ံေတာ္ ေသြးေဆးနံ့နငွ ့္ အျခားအနံ့တစ္မ်ိဳးပါ သင္းသင္းပ်ံ ့ပ်ံ ့ေလး ထြက္ေနသည္။ ရင္ေခါင္းထဲ ပူဆင္းသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ေႏြး ေထြးရွိန္းျမသြားသည္။ လူလည္း သိသိသာသာ ေပါ့ပါး လန္းဆန္းသြားသည္။ ေဆးအရက္က သိသိသာသာပင္ အစြမ္းျပလၽွက္ ရွိသည္။ တစ္ကို္ယ္လုံး ေႏြး ေထြးလာ႐ုံမၽွမက ပါးျပင္တစ္ခုလုံး ေသြးေရာင္လႊမ္းသြားသည္။ “ေသာက္ဦးမလားဟင္ … မမ “ မတင္ရီ ေသာက္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ခြက္အျပည့္ထည့္လိုက္သျဖင့္ ပုလင္းက သိသိသာသာသာ ေဟာက္ထြက္သြားသည္။
ေလ်ာ့ေနေသာ ပုလင္းကိုၾကည့္၍ ဂ်စ္တူး ျပသနာတက္မည္စိုးကာ –
“ေသာက္ေတာ့ ေသာက္ခ်င္တယ္ . ဒါေပမဲ့ ေမာင္ေလး ဦးေလး ရိပ္မိသြားရင္ ျပသနာတက္မွာစိုးလို႔ “ “ဟာ .. ရတယ္ .. ဒါက ေခါင္းရင္းက ပုလင္း မဟုတ္ဘူး .. ကၽြန္းေသတၱာႀကီးထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့ ပုလင္း .. အမ်ားႀကီးပဲ .. ရာခ်ီၿပီးေတာ့ ရွိတာ .. ဒီပုလင္း ေလ်ာ့တာေလာက္ကို ဦးေလး မသိနိုင္ပါဘး မမရာ .. ေရာ့ .. ေသာက္ “ ဂ်စ္တးက ဖန္ခကြ္ထဲ ေလာင္းထည့္ျပန္သည္။ တစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေသာအခါ .. “ေတာ္ .. ေတာ္ၿပီ ေမာင္ေလး .. မ်ားရင္ မူးကုန္လိမ့္မယ္ .. အတိုင္းအဆနဲ႔ပဲ ေကာင္းတယ္ .. မင္းလဲ ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ေတာ့ “ အခုေတာင္ ရစ္တစ္တစ္၊ ႂကြတတ ျဖစ္လာၿပီ ျဖစ္၍ အမူးလြန္လၽွင္ ျပသနာေတြ အႀကီးအက်ယ္ တက္ကုန္ေပလိမ့္မည္။
အရက္ႏွင့္ ရမၼက္သည္ ကမၻာ့မဟာမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း အေတြ႕အၾကဳံ ႏုနယ္သည့္ ဂ်စ္တူးထက္ မတင္ရီက ပိုသိ၏။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီ ျပသေလာက္ပင္ သူ႔ခြက္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ရင္း ျပဳံးလိုက္ၾက၏။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး စိတ္ေတြ ျမဴးႂကြလာသည္။ ေစာေစာက ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွုေတြ ဘယ္ဆီမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီ မသိ။
ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ မ်က္လုံးအစုံမွာ အခ်စ္ရည္ အခ်စ္ေသြးတို႔ျဖင့္ ျပည့္လၽွမ္း စိုလက္လာ၏။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ျပင္းျပင္းရွရွ နမ္းစုပ္လိုက္သည္။ မတင္ရီကလည္း ဂ်စ္တူးကို ျပန္ဖက္ထား၏။ ဂ်စ္တူးလက္ေတြက ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚသို႔ ေရာက္လာျပန္သည္။ ခပ္ဖဖြ ြေလး ပြတ္ေပးေနစဥ္ မတင္ရီ သတိဝင္လာၿပီး ဂ်စ္တူးလက္ကို ဆြဖဲ ယ္ကာ —
“ေတာ္ .. ေတာ္အုံးကြ ေမာင္ေလး .. မဆင္မျခင္လုပ္လြန္းရင္ ျပသနာေတြ တက္ကုန္မယ္ .. ဒီေန႔အဖို႔ ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္ .. ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္လဲ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ .. မမ ထမင္းဟင္းတည္ .. အဝတ္ေလၽွာ္ ေရခ်ိဳးရအုံးမယ္ .. သမီးလဲ သူ႔အေဒၚအိမ္က မၾကာခင္ ျပန္လာေတာ့မွာ ေလးနာရီထိုးဖို႔ ငါးမိနစ္ပဲ လိုေတာ့တယ္ “ မတင္ရီ စကားေတြက အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ေနသျဖင့္ ဂ်စ္တူး ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့။ ဒီေလာက္ အားရေအာင္ လိုးၿပီးမွေတာ့ ေက်နပ္သင့္ၿပီဟု ေတြးမိ၏။
ၾကာၾကာဝါးမည့္သြား အရိုးၾကည့္ေရွာင္ ဆိုသည့္ စကားပုံလည္း ရွိထားသည္ မဟုတ္လား။ သို႔တိုင္ ဂ်စ္တးက မတင္ရီကို ဖက္ထားဆဲေတာ့ ရွိေနေသး၏။ တစ္ေအာင့္ေနမွ မတင္ရီကို မတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္ထား၏။ ၿပီးေတာ့ ပါးကိုေဆြဲ မာ့ကာ အထပ္ထပ္ အခါခါ နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ — နီေထြးဖူးအာေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို အၾကာႀကီး စုပ္သည္။ မတင္ရီ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ဂ်စ္တူးခါးကို ျပန္ဖက္ထားသည္။
ေစာေစာက ငိုက္ကေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ အရက္ရွိန္ႏွင့္ ရမၼက္အရွိန္ေၾကာင့္ တဖန္နိုးႂကြလာျပန္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ေထာင္မတ္လာျပန္သည္။ လီးတန္ႀကီးက မတင္ရီေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထိုးေကာ္ပင့္ေထာက္သလို ျဖစ္ေနရာ မတင္ရီလည္း စိတ္ေတြ နိုးႂကြလာ၏။
“ေတာ္ …. ေတာ္ပါအုံး .. ေမာင္ေလးရယ္ေနာ္ … “ အက္ကြတဲုန္ယင္ေသာ အသံျဖင့္ မတင္ရီက ေျပာ၏။ သည္ေတာ့မွ ဂ်စ္တူးက ဖက္ထားေသာလက္ကို
႐ုတ္လိုက္ၿပီး လူခ်င္းခြာလိုက္သည္။ မတင္ရီက ခုတင္ေျခရင္းရွိ ထမီႏွင့္ အကၤ် ီကို ကုန္းေကာက္ေနစဥ္ —
“မမ .. ခဏ ခဏေနာ္ “ ဂ်စ္တူးက ကုန္းေနေသာ မတင္ရီေက်ာျပင္ကို လက္ႏွင့္ဖိထားရင္း ေျပာ၏။ မတင္ရီကလည္း ဂ်စ္တူးေျပာသည့္အတိုင္း ေနလိုက္သည္။ ထိုလၽွပ္တျပက္ အခိုက္အတြင္းမွာပင္ ဂ်စ္တူးက
ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အေသအခ်ာကိုင္၍ ေဖာင္းအားျပဴးတစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ႏွစ္သြင္းလိုက္သည္။
“ဖြပ္ … ဖြတ္ … ဖြစ္ … ဖြပ္ … ဖပ္ … ဖပ္ “ “အိ … အိ … အင့္ …. အင္း …. အင့္ … အေမ့ “ အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင္းသြင္းျခင္း ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ကုန္းထားေသာ မတင္ရီခါးမွာ အနည္းငယ္ ေကာ့မတ္သြား၏။ မၾကာခင္မွာပင္ ဂ်စ္တူးက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ျပန္ႏွုတ္လိုက္သည္။
“ဖြစ္ … ဖြစ္ … ဖြတ္ .. ျဗစ္ …. ျဗစ္ … ဖြတ္ “ လီးႀကီး ကၽြတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ မတင္ရီ ရင္ဘတ္မွ ပင့္မၿပီး ျပန္မတ္ေပးလိုက္သည္။
“အဟဲ … ဟဲ .. အဲဒါ .. အဆစ္ေပါ့ .. မမရာ “ ဆက္မ်ား လိုးေလဦးမလားဟု ေတြးပူေနရာမွ ဂ်စ္တူးစကားေၾကာင့္ အခုမွ ျပဳံးနိုင္သြား၏။ ဂ်စ္တူး၏ ေနာက္ပုံေလးကိုလည္း စိတ္ထဲက ခ်စ္မိသြားသည္။
“ဟြန္း .. ေတာ္ေတာ္ကိုကဲ ေနာက္က်မွ မလိုးနိုင္ရင္ ေဟာဒီလိုကို ေဆာင့္ခ်ိဳးပစ္လိုက္မယ္ သိလား “ မတင္ရီက ဂ်စ္တူးလီးတန္ႀကီးကို ညာလက္ႏွင့္ ဖမ္းဆုပ္၍ ဝက္အူရစ္သလို ညႇပ္လိမ္လိုက္ၿပီး ခ်ိဳးသည့္ပုံကို လုပ္ျပလိုက္၏။
“စိန္လိုက္ေလ .. စိန္လိုက္ “ ဂ်စ္တူးကလည္း အညံ့မခံဘဲ မတင္ရီ၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ကိုင္ေဆြဲ ခ်မြကာ ေျပာသည္။ “မမ .. အဝတ္အစား ဝတ္ပါရေစကြာ “ သည္တစ္ခါေတာ့ ဂ်စ္တူး တကယ္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီက ထမီကို တစ္ခ်က္ ျဖန႔္ခါၿပီး ဝတ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ အကၤ် ီဝတ္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ အေသအခ်ာ ျပဳျပင္၏။ ဆံပင္ကိုလည္း အေသအခ်ာ ျပန္ထုံးသည္။ “ဟယ္ … ေတာ့ … ပူ … ပူစီမ … အဟစ္ … ဟယ္ “ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ လိုးၾကခံၾကၿပီးကာမွ ပူစီမကို သတိရမိေသာ အျဖစ္ကို ေတြးမိကာ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္ေမာမိပါေတာ့သည္။
ဒီကေရွ႕ ပူစီမကို အၿငိမ္းစားေပးေတာ့မယ္။ သူ႔ထက္ အဆေပါင္း သိန္းသန္းကုေဋကဋာ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ဂ်စ္တူးကို ေတြ႕ထားၿပီးျဖစ္၏။
“ကဲ … ေမာင္ေလး .. မမ ျပန္မယ္ေနာ္ .. ဣေျႏၵရရ ပိပိရိရိေန သိလား “
“ဟုတ္ကဲ့ပါ .. မမရ “ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီ၏ ထြားကား အိစက္ေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ ညႇစ္ဆုတ္ ပုတ္ရိုက္၍ က်ီစယ္ရင္းေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ .. သူမလာခဲ့သည့္ လမ္းအတိုင္း ဣေျႏၵရရ ျပန္ထြက္သြားသည္။
ဂ်စ္တူးသည္ ပုဆိုးေကာက္ၿပီး အျပာစာအုပ္မ်ားကို စီထပ္သိမ္းဆည္းကာ တဘက္တစ္ထည္ ပုခုံးေပၚတင္လၽွက္ ေရခ်ိဳးရန္ ထြက္လာခ့ေဲ တာ့သည္။ ညေန (၆)နာရီခန႔္ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ဂ်စ္တူး ဦးေလးတို႔ ေတာက ျပန္လာၾက၏။ ေန႔လည္က မတင္ရီႏွင့္ ကာမစစ္ပြဲအၿပိဳင္ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည္ျဖစ္၍ ေရခ်ိဳးၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ဂ်စ္တူး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ တစ္ေရးနိုးေသာအခါ ဂ်စ္တူးတစ္ကိုယ္လုံး အားအင္ေတြ ျပည့္ဝၿပီး လန္းဆန္းေနသည္။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ သူ႔ဦးေလး၏ ေဆးအရက္ကို အေတာ္အထင္ႀကီးသြားသည္။
ဒီေဆးအရက္မ်ိဳး ေသာက္ၿပီး မိန္းမခ်လို႔ကေတာ့ တစ္ညလုံးေတာင္ ခ်နိုင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။
“သားက .. ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း အိပ္လို႔ပါလား “
“ဟုတ္ကဲ့ … ေဒၚေဒၚ .. စာဖတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ .. အဟင္း .. ဟင္း “ ဂ်စ္တူး အေဒၚက ခါတိုင္းလိုပင္ ရိုးရိုးတန္းတန္း ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းႏွင့္ကိုယ္ မရိုးမသား ျပဳလုပ္ထားေသာ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ မလုံမလဲျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေႏြး ကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြား၏။
“ေဒၚေဒၚ … ကၽြန္ေတာ္ ထြန္းရီိတို႔အိမ္ ခဏသြားအုံးမယ္ “
“ေအးေအး .. မိုးေတာ့ မခ်ဳပ္နဲ႔ေနာ ္“
“ဟုတ္ကဲ့ပါ .. “
ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ အစီအစဥ္ မရွိပါဘဲ ေန႔လည္က ျပစ္မွုႀကီးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမလုံ၍ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထြန္းရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း၊ စီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ မႏွစ္ကမွ ေက်ာင္းထြက္လိုက္သည္။ သူတို႔အိမ္က ရြာအေနာက္ပို္င္းမွာ ျဖစ္သည္။ ထြန္းရီတို႔က အရက္ခ်က္ေရာင္း၏။ စံခ်ိန္မွီ အရည္အေသြးေကာင္းသည့္အတြက္ အနီးအပါးရြာေတြကပါ လာေရာက္ဝယ္ယူၾကသည္။
ဂ်စ္တူးေရာက္သြားေတာ့ စက္ဘီးကယ္ရီယာခုံေပၚတြင္ ဧရာမပလတ္စတစ္ပုံးႀကီးတင္၍ ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္တုတ္ေနသည္။ ထြန္းရီက သူ႔အလုပ္ႏွင့္သူမို႔ ဂ်စ္တူးေရာက္လာတာကို မသိ။
“ေဟ့ေကာင္ႀကီး အဲဒါ ဘယ္သြားပို႔ရမွာလဲ “ ဂ်စ္တူး အသံၾကားမွ ထြန္းရီက —
“ဟာ .. ေခြးေကာင္ .. အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႔ အေနာက္ရြာ သြားပို႔မလို႔ကြ .. ေနဝင္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ အေဖာ္ရေအာင္ လိုက္ခဲ့စမ္းပါကြာ .. “
“ေအး .. ေအး … လိုက္ခဲ့မယ္ .. အေဒၚတို႔ စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔ အိမ္ျပန္ေျပာလိုက္ဦးမယ္ .. တင္စရာ ရွိေသးလား .. ငါ ဘီးယူခဲ့မယ္ “ “ေအး .. ရွိေသးတယ္ “ ဂ်စ္တူး အိမ္တစ္ေခါက္ျပန္၏။ သူ႔ဦးေလးႏွင့္ အေဒၚကိုေျပာ၍ စက္ဘီးယူၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္။ ဂ်စ္တူး ဦးေလးႏွင့္ ထြန္းရီ အေဖတို႔က ညီအကိုအရင္းလို ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ဂ်စ္တူးဦးေလးကလည္း မၾကာမၾကာ အရက္ဦးေရဝယ္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါဝယ္လၽွင္ ပုလင္း၅ဝခန႔္ ျဖစ္သည္။
ထိုအရက္ဦးေရႏွင့္ ေသာက္ေဆး စိမ္ေဆး အားေဆးမ်ား ေဖာ္စပ္သည္။ ထို႔အျပင္ အရက္ခ်က္နည္းကိုလည္း စနစ္တက်သင္ၾကားထားၿပီး၊ ေတာထဲကတဲမွာ ခ်က္၏။ အရက္ေတာ့မဟုတ္၊ သမုန္းေတာေရွာက္မိုး၊ ဥသၽွစ္ အစရွိေသာ ေဆးဘက္ဝင္ အပင္အေခါက္ အရြက္ေတြကို ထန္းလ်က္ႏွင့္စိမ္ၿပီး အရက္ခ်က္နည္းအတိုင္း ခ်က္ယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ဂ်စ္တူးႏွင့္ ထြန္းရီတို႔ စက္ဘီးကိုယ္စီျဖင့္ အေနာက္ရြာဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူတို႔ရြာႏွင့္ အေနာက္ရြာက (၂)မိုင္ေက်ာ္ခန႔္ ေဝး၏။ ႏွစ္ရြာၾကားတြင္ သုံးေရအတြက္ အသုံးျပဳသည့္ ဆည္ေပါက္တစ္ခုရွိသည္။
ကန္ေလာက္မက၊ ဆည္ေလာက္လည္း မႀကီးသျဖင့္ ဆည္ေပါက္ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးေရ ရွိေသာ္လည္း ဆပ္ျပာၾကမ္းေပါက္ေသာ ေျမမို႔ ေသာက္မရ၊ ႏြားစာေကၽြးရန္ႏွင့္ ခ်ိဳးေရအျဖစ္သာ သုံးလို႔ရသည္။ ဆည္ေပါက္နားအေရာက္တြင္ ေရစည္တိုက္လာေသာ မဝင္းခင္ႏွင့္ ေတြ႕၏။ မဝင္းခင္က အသားညိဳညိဳ ၊ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ အဝါညိဳေရာင္သမ္းၿပီး စိုေျပေခ်ာမြတ္ေသာ အသားအေရမ်ိဳး ျဖစ္၏။ အသက္က (၂၈)ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီမို႔ ဂ်စ္တူးထက္ (၁၀)ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႀကီးမည္။
ေန႔လည္ကပင္ သူ႔လူပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ဘဝကို မတင္ရီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးလိုးၿပီး ခဝါခ် သိဒၵိတင္ၿပီးၿပီမို႔ ေစာက္ဖုတ္အေၾကာင္း ပူပူေႏြး ေႏြးႀကီး သိထားေသာ ဂ်စ္တူးက ေစာက္ဖုတ္ပါေသာ မိန္းမေတြကိုၾကည့္လၽွင္ ေထာင့္ငါးရာဗို႔အားျဖင့္ ၾကည့္မိေတာ့၏။ ယခင္လို ရွက္ရြံ ့ျခင္း မရွိေတာ့။
ေခၚေတာကုလားလို မရိုင္းသည့္တိုင္ မဓာတ္၏ သေဘာသဘာဝကို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ပင္ ေဝဖန္ပိုင္းျခား ျဖစ္သြားသည္။ “ဟဲ့ … ထြန္းရီ ေနဝင္ခါနီးမွ ဘယ္တုံး “ မဝင္းခင္က ေရစည္ကို ေက်ာမွီရင္း ဒူးေထာင္ေပါင္ကားထိုင္လၽွက္ ႏြားေမာင္ေနရာမွ လွမ္းေမး၏။ ဂ်စ္တူးႏွင့္ ေမးထူးေခၚေျပာမၽွသာ ျဖစ္၍ ထြန္းရီေလာက္ မရင္းႏွီးသျဖင့္ ထြန္းရီကိုသာ နာမည္တပ္၍ ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“အေနာက္ရြာ အရက္သြားပို႔မလို႔ မမ “ “ဟင္း .. နင္တို႔ဟာ အခုခ်ိန္ႀကီးက်မွ “ မဝင္းခင္က မၾကာခင္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေတာ့မည္ကို ရည္ရြယ္၍ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထမီကို ခပ္တိုတို ဝတ္ထားသျဖင့္ ဒူးေခါင္းစပ္ ေအာက္ပိုင္းရွိ တင္းရင္းညိဳဝင္းေနေသာ ေျခသလုံးသားေတြကို ဂ်စ္တူးက ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္သည္။
“ထြန္းရီေရ ည လာျဖစ္ေအာင္ လာေနာ္ .. လက္ဖက္သုတ္ထားမယ္ “ “အင္းပါ “ မဝင္းခင္က ထြန္းရီကို ဦးတည္၍ ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းထဲတြင္ ထြန္းရီႏွင့္ သူမတို႔
ခ်ိန္ဆက္ရွိထားေသာ အထာသေကၤတေတြပါ၏။ ထို မရိုးသားေသာ အထာသေကၤတမ်ားကို ၾကည့္၍ မဝင္းခင္ႏွင့္ ထြန္းရီတို႔ ညိေနပုံရေၾကာင္း ဂ်စ္တူးက ရိပ္မိလိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာႏွင့္ စက္ဘီးကို ဂ႐ုစိုက္နင္းလာၾကရင္း ဂ်စ္တူးက ေျပာလက္စ စကားကို ေဖာက္၍ — “ေဟ့ေကာင္ … မဝင္းခင္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က မိုက္တယ္ေနာ္ … ေဆာ္ခ်င္စရာႀကီး .. ၿပီးေတာ့ မင္းကိုၾကည့္တဲ့ အၾကည့္က မရိုးသားဘူးဗ် .. မင္းကို အသဲအသန္ ႀကိဳက္ေနတဲ့ ပုံႀကီး .. ငါ့ကိုေတာင္ စကားထဲ ထည့္မေျပာဘူး .. ၿပီးေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားကလဲ ေရႊေတာဘက္ တက္သြားတယ္ဆို .. ဟား .. မင္းအတြက္ အကြက္ပဲေဟ့ .. လက္ဖက္သုတ္လဲ အုပ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးလဲ လုပ္ရင္းေပါ့ကြာ .. ဟား .. ဟား “ ဂ်စ္တူး၏ ေျမႇာက္ပင့္သံပါေသာ အေျပာေၾကာင့္ ထြန္းရီသေဘာေတြ က်သြားသည္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အထင္ႀကီးသြား၏။
ထြန္းရီဆိုတဲ့ေကာင္က ေျမႇာက္ေပးလၽွင္ ေဂြးေပၚေအာက္ ကတတ္သည့္ လူမ်ိဳး။ မဝင္းခင္ႏွင့္ သူႏွင့္ ျဖစ္ၾကပုံကို ႂကြားခ်င္လာသည္။ ထြန္းရီ အသက္က ဂ်စ္တူးထက္ တစ္ႏွစ္
ေက်ာ္ေက်ာ္ႀကီးသျဖင့္ အေမႊးအေတာင္စုံသည့္ လူပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။
“ေဟ့ေကာင္ .. ဘယ့္ႏွယ္လဲ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ညိဳေခ်ာႀကီးဗ် .. “ ဂ်စ္တူးက ထပ္ဆြသည္။ နဂိုကမွ ႂကြားခ်င္လွေသာ ထြန္းရီက .. “မင္းေျပာတာကမွ ေနာက္က်ေနေသးတယ္ .. မဝင္းခင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ခ်ိန္းခ်ိန္းေတြ႕တာ အခါ ၂ဝမကေတာ့ဘူး .. ဟဲ .. ဟဲ “
“ဟား .. တယ္ဟုတ္ပါလား .. လုပ္ .. လုပ္စမ္းပါအုံး .. ဇာတ္လမ္းေလး ေျပာျပပါအုံး “
“ဟ … မင္းနဲ႔မွ သိပ္မေတြ႕ရပကြဲ .. ဘယ္လိုလုပ္ ေျပာရမွာလဲ “ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္၏။
ေက်ာင္းပိတ္ကတည္းက ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္းေအာင္းၿပီး အျပာစာအုပ္ေတြခ်ည္း လွိမ့္ဖတ္ေနသည္ ျဖစ္ရာ အခုမွ ထြန္းရီႏွင့္ ေတြ႕ၾကဳံျခင္း ျဖစ္သည္။ “ေအး … ေအး .. လုပ္ပါ … လုပ္ပါ … အခု ေတြ႕ၿပီပဲ ဆရာရယ္ … ဆရာ့ဇာတ္လမ္းေလး ေျပာျပပါအုံး “ ဂ်စ္တူး တကယ္ သိခ်င္ပါသည္။ သူ႔မွာေတာ့ ဒီေန႔က်မွသာ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို လိုးဖူးျခင္း ျဖစ္၏။ အခု ထြန္းရီက သူႏွင့္ မဝင္းခင္တို႔ ခ်ိန္းခ်ိန္းေတြ႕ကာ အခါ၂၀ မကေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဒီအခ်က္မွာ သူ႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာသြား၏။
အိမ္ခ်င္းကလည္း ကပ္လၽွက္ မလုံမျခဳံ စည္းရိုးသာ ျခားထားသျဖင့္ ထြန္းရီေျပာတာ လုံးဝ ျဖစ္နို္င္သည္။ ၿပီးေတာ့ — မဝင္းခင္ ေယာက်္ားက အရက္သမား။ ထြန္းရီက ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ စက္ဘီးကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး နင္းေနသျဖင့္ — “ေဟ့ေကာင္ .. ေျပာေလကြာ .. အခ်င္းခ်င္း ေစ်းကိုင္ မေနနဲ႔ “ ဂ်စ္တူးက အျမင္ကပ္လာသျဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေျပာလိုက္သည္။
“ေအးပါဟ .. ခ်ီးမွပဲ .. ေရွ႕လဲၾကည့္အုံး သူမ်ားရြာေပါက္ ေရာက္ေနၿပီ .. အျပန္က်မွ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာၾကမယ္ “ “အိုေက .. အိုေက “ ႏွစ္ေယာက္သား အရက္ပုံးေတြ အပ္ၿပီး၊ စက္ဘီးကို ခပ္သုတ္သုတ္ နင္းလာၾကရာ ရြာအနီးသို႔ ျပန္ေရာက္လာ၏။ ရြာအဝင္ေပါက္ႏွင့္ မနီးမေဝးရွိ ကုကၠိဳပင္ႀကီး ေအာက္တြင္ ေခတၱနားလိုက္ၾကသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ေျပာေတာ့ “ ဂ်စ္တူးက ကြပ္ျပစ္ေပၚ ထိုင္မိလၽွင္ပဲ ေလာေဆာ္ေတာ့၏။
“အင္း .. အခါ ၂ဝဆိုေတာ့ ဘယ္ကစေျပာရပါ့ “ “ပထမဆုံး စျဖစ္ပုံကို ေျပာျပကြာ “
“ေအး .. ေအး .. သူနဲ႔ငါနဲ႔ သူ႔အေမ ေဒၚလွၾကည္ ေသလို႔ သၿဂိဳလ္တဲ့ေန႔ကစၿပီး ျဖစ္တာပကြဲာ .. (၀ါ) စလိုးၾကတာေပါ့ကြာ .. ဟား .. ဟား “ “မေအလိုးႏွယ္ဗ်ာ (၀ါ)ေတြ ဘာေတြနဲ႔ လၽွာရွည္လိုက္တာ “ ဂ်စ္တူးက တကယ္ပင္ စိတ္တိုလာ၍ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲထည့္လိုက္သည္။ “ေအး … ေအး … ဒီလို … ဒီလို “။…ၿပီးပါၿပီ
