ဒီမယ်…ခံလို့ကောင်းနေတာကို

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် လူငယ်ပီပီအပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲရှိ ခုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့် တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့၏။ တစ်နာရီလောက်အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ရွှေဝင်း ဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းကအိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်ဆတ်သူ ဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ ရွှေဝင်း အသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က အသာအယာဆင်းလိုက်သည်။ သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် အဒေါ် မတင်သောင်းတို့ အဝတ်အစားကင်းကွာ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် လိုးနေကြသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အထင်းသားကြီး မြင်တွေ့ရသည်။ အပေါ်ထပ်နှင့် အောက်ထပ်အကွာအဝေးမှာ (၇)ပေလောက် ကျော်ကျော်မျှသာရှိသဖြင့် မြင်ရသော မြင်ကွင်းမှာ ဝေးလှသည်မဟုတ်။ ထို့အပြင် ဘတ္ထရီဖန်ချောင်း မီးဖြစ်သဖြင့် အလင်းရောင်က လင်းထိန်နေသည်။ မတင်သောင်း လက်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ဆန့်ချထားပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခံနေသည်။အသက်အရွယ်ကြောင့်လားမသိ ဦးထွန်းမောင် လိုးနေပုံက အားမာန်သိပ်မပါလှ။

မကြာခင်မှာပင် ဦးထွန်းမောင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လှုပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆောင့်နေသော အရှိန်များလည်း ရပ်တန့်သွားသည်။ မတင်သောင်းကမူ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြင့် စောစောက အတိုင်းပင် ငြိမ်သက်နေသည်။ ရွှေဝင်းတစ်ယောက် အပေါ်ထပ်ချောင်းကြည့်ရင်း လီးက တောင်နေသည်။ အမှန်အားဖြင့် သူ့ဦးလေးမိန်းမ မတင်သောင်းမှာ သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမအားတွေတိုးကောင်းနေဆဲအရွယ်ဖြစ်သည်။ အခုမှအသက်(၃၈)နှစ်မျှသာ ရှိသေးသည်ဖြစ်ရာ ထန်လို့သန်လို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်၏။ ထိုသို့ဖြစ်ပါလျှက် မတင်သောင်း တုန့်ပြန်ချက်တွေက အပေးအယူ မမျှဘဲ အေးစက်စက် အနေအထားဖြစ်နေသည်။ ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် မတင်သောင်းကိုယ်လုံးပေါ်တွင် မှောက်ထပ် ထားရာမှ ကုန်းထလိုက်ပြီး မတင်သောင်းဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးအရှည်မှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိပြီး ပျော့ခွေနေသည်။ တောင်လျှင် အဘယ်မျှ ရှည်သည်မသိ။ ယခုပျော့ခွေနေသော အနေအထားမှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိရာ ရွှေဝင်းလီးထက်ပင် သေးနေပါသေးသည်။ ရွှေဝင်းလီးတန်မှာ အရှည် (၇)လက်မ။ အတုတ်က (၆)လက်မခန့်ရှိသည်။ လီးချင်းယှဉ်ရိုက်လျှင် ရွှေဝင်းလီးက အပြတ်အသတ်နိုင်မှာသေချာ၏။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ရွှေဝင်းစိတ်ကို လှိုင်းထလှုပ်ရှားစေသည်။

မတင်သောင်း၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြည့်ရင်း ရွှေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်တောင်မတ်လာ ၏။တဖြည်းဖြည်း မာကျောတင်းတောင် လာသည်။ ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ရင်း ဆက်ကြည့်နေ၏။ အဒေါ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာအလှမှာ အစွမ်းကုန်ပေါ်လွင်နေပါတော့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းမို့မောက်ကာ နို့သီးခေါင်းတစ်ဝိုက်မှာ စူဖောင်းနေ၏။ ခါးက အနည်းငယ်တုတ်သယောင်ရှိပြီး ဖင်ဆုံကြီးက ပြည့်ဖြိုး ထွားကားလှသည်။ ဆီးခုံကြီးက စင်းမို့နေပြီး စောက်မွှေးတွေက မဲချိတ်နက်မှောင်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာကို ခုံးကြွနေသည်။စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်လွှာက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး အနည်းငယ် ပြဲဟနေသည်။ မတင်သောင်းက ဘယ်ဖက်လက်ဝါးဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်း ညာလက်ဖဝါးကမု ဦးထွန်းမောင်၏ပျော့ခွေနေသော လီးတန်ကြီးကို ဆွပေးနေသည်။ ဆုတ်လိုက်ဖြဲလိုက်၊ဂွင်းတိုက်လိုက်၊လှုပ်ရမ်းလိုက်ဖြင့် အမျိုးမျိုးဆွပေးနေသည်။ သို့သော် လီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေမြဲ ပျော့ခွေနေသည်။ ယခင်က အလွန်အလိုးသန်လှသော ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် တစ်ချီမျှ လိုးပြီးရုံနှင့် ယခုလို ပျော့ခွေသွား တတ်သည်မှာ မှတ်မှတ်ရရ (၃)လကျော်ပြီ။ မတင်သောင်းတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒပြည့်ဝခါနီးပြီဆိုလျှင် သူ့ယောက်ျား ဦးထွန်းမောင်မှာ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး အရှိန်ကုန်သွားတတ်၏။ စောစောပိုင်းကမူ လီးကြီးက ဆွလိုက်လျှင်ပြန်ထလာတတ်သည်။ယခုနောက်ပိုင်း မထတော့။သို့သော် ထလိုထညားဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် မတင်သောင်းကတော့ ဆွဲပေးမြဲ ဆွပေး၏။ ကြာတော့…..မတင်သောင်း စိတ်ဓာတ်ကျလာသည်။ဆွပေးချင်စိတ်တွေ ကုန်ခမ်းလာသည်။ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုဆွပြီး ကိုယ့်လက်နှင့်ပင် ပြီးလိုက်တော့မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာဆက်ဆွမပေးတော့။ တဖြည်းဖြည်းကာမစိတ်တွေထကြွလာသည်။

ကာမဇောတွေပြင်းထန်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုး၍ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအနှုတ်လုပ်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်လိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွနေ၏။ ဦးထွန်းမောင်ကမူ တစ်ဖက်သို့ စောင်းအိပ်ရင်း တခေါခေါနှင့် ဟောက်နေပါတော့၏။ သွေးသားဆူဖြိုးသော မတင်သောင်းမှာ အသက်(၃၈)နှစ်မျှသာရှိသေးရာ ထန်လို့ ထလို့ ကြွလို့ ရွလို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းမောင်လည်း ဟန်ဆောင် အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်။ စောစောက သူ့မိန်းမကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့် တကယ်ပင် မောဟိုက်ကာ အိပ်ပျော်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုမှ ဒီညမလိုးရဘူးဆိုလျှင် ရွှေဝင်းတစ်ယောက် သေလျှင်သေ မသေလျှင် သည်းခြေပျက်ကာ ရူးသွားဖို့သေချာ၏။ ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားရာမှ လေးငါးချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်ထည့်လိုက်သည်။ရာဂစိတ်တွေကပြင်းထန်နေသဖြင့် သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ လှုပ်ရှားသံ ထွက်ပေါ်သွားသည်။ အပေါ်ထပ်က လှုပ်ရှားသံကိုကြားလိုက်ရသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာမတင်သောင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်ဆွနေသည်။ နို့အုံကြီးကိုလည်း အခြေက ဆုတ်ကိုင်ကာ ပွတ်ချေပေးနေ၏။တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တွန့်လိမ်ကော့ပျံနေပါတော့သည်။ ဦးထွန်းမောင်ကမူ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ် တစ်ခေါခေါဟောက်လျက် အိပ်ကောင်းနေပါတော့သည်။ ယခု ရွှေဝင်းရှိနေသော အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းမှာ ယခင်က မတင်သောင်း နေထိုင်ခဲ့သော အခန်းဖြစ်၏။ ယခုသူတို့လင်မယား နေထိုင်ကြသော အောက်ထပ်အခန်းမှာယခင်က သူ့အမေနှင့်အဖေတို့ နေထိုင်ကြသော အခန်းဖြစ်သည်။ အပျိုဖော်ဝင်ကာစ မိန်းကလေးများ ထုံးစံအတိုင်းဆန့်ကျင်ဘက် ယောက်ျား အပေါ် စိတ်ဝင်စားလာတတ်သော မတင်သောင်းသည် သူ့အဖေနှင့်အမေတို့၏ ညရေး ညတာကိစ္စများကို သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာ၏။

တစ်နေ့ ကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်း မြင့်မြင့်ကြည်နှင့် ရေခမ်လမ်းမှာ ဆုံကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ ကာမပိုးကြွစ အရွယ်များဖြစ်ကြ၏။ မြင့်မြင့်ကြည့်မှာ ပထွေးနှင့်နေရသူဖြစ်၏။ ပြီးတော့ သူက တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်၏။ မြင့်မြင့်ကြည်ကို သူ့ပထွေး ကိုစံတင်က အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲမှာ နေစေသည်။ သူတို့ လင်မယားကတော့ မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းနှင့်တည့်တည့် အောက်ထပ် အခန်းထဲမှာ နေကြသည်။ တစ်နေ့ မြင့်မြင့်ကြည် မရှိခိုက် ကိုစံတငါ်ပေါ်ထပ်တက်ပြီး မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းထဲရှိကြမ်းပြင်ကိုစူးနှင့်ဖောက်သည်။ပြီးတော့ ဓားချွန်နှင့် ချဲ့သည်။ လက်မဝက်လောက်ရှိသောအခါ ရပ်လိုက်သည်။ကိုစံတင်က ဤရွာသားမဟုတ်…။(၁၂)ပွဲဈေးသည်လုပ်ခဲ့ဖူးသဖြင့် အတွေ့အကြုံက စုံလှပြီဖြစ်၏။ မိန်းမတွေ မှိုလိုပေါက်အောင်ယူခဲ့သည်။ ယခု မြင့်မြင့်ကြည် အမေ မလှခင်နှင့်ကျမှ အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ ဒါကလည်း အကြောင်းရှိ၏။ မလှခင်က လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် စွဲမက်စရာ ရုပ်ရည်ရှိ၏။ ထို့အပြင် မြေယာဧကပေါင်းများစွာရှိသည်။

ဘယ်တုန်းကမှ အိမ်ခြေယာခြေ အတည်မရှိခဲ့ဖူးသော ကိုစံတင်တစ်ယောက် ရုပ်ချော ဥစ္စာပေါ မုဆိုးမနှင့်ညားမှ အိန္ဒြေရသွားတော့သည်။ ဒါကလည်း တစ်ချက်။ မလှခင်မှာ ယခင်ယောက်ျားနှင့်ရထားသော သမီးတစ်ယောက်ရှိ၏။ မအေတူ သမီးမို့ ချောချောလှလှဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်သည်။ မအေကိုယ်နှိုက်ကလည်း သွေးသားဆူဖြိုးဆဲ ချောတုန်းတောင့်တုန်း၊ လိုးလို့ မဝတုန်းရှိသေး၏။ ရိုးအီသွားခဲ့လျှင် နောက်ဆက်လိုးရန် သမီးတစ်ယောက်က အဆင်သင့်ရှိနေ၏။ ကိုစံတင်က အကြမ်းပတမ်းကိုင်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိ။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိထားသူပီပီ သူ့အလိုလိုခံချင်စိတ်တွေ တားမနိုင် ဆီးမရဖြစ်လာစေရန် အကွက်ချစီမံ ထား၏။ ထို့အပြင် မယားပါသမီး မြင့်မြင့်ကြည်မှာ ငယ်သေးသည်။ ကိုစံတင်က အရောတဝင်ပွတ်သီးပွတ်သပ်မနေ ခပ်တည်တည် ခပ်မှန်မှန်နေ၏။ ထို့ကြောင့် သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက လေးစားရိုသေကြသည်။ မိန်းမစွဲအောင်လိုးန်ိုင်သော ကိုစံတင်ကို မလှခင်ကလည်း အသဲစွဲချစ်နေပါတော့သည်။ အရက်ပုံမှန်သောက်လေ့ရှိသော်လည်း အရက်ကြောင့် ဘာပြဿနာမှ မတက်အောင်နေတတ်၏။အရက်မူး၍ ဆူပူရန်ဖြစ်ခြင်းလုံးဝမရှိ။ ထို့ကြောင့် မလှခင်က ကိုစံတင်အရက်သောက်တာကို လုံးဝငြူစူခြင်းမရှိ။ကျန်းမာရေးလိုအပ်ချက်နှင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်ရန် သောက်သည်ဟု ထင်မှတ်နေသည်။

ကိုစံတင်နှင့် ညားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် အမျှအတမ်းလည်း မဝေတော့။ အမှတ်တရ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလည်း မပြုလုပ်တော့။ ဒုတိယလင် ကိုစံတင်နှင့်သာ မရိုးနိုင်သောကာမအရသာကို စိတ်တူကိုယ်တူ စိတ်ကူးရတိုင်း ရမ္မက်မြူးကြွတိုင်း ခံစားလျှက်ရှိနေပါတော့သည်။ မြေဧကပေါင်းများစွာနှင့်ခိုင်းနွား မွေးနွားတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ ကိုစံတင်အရင်းစိုက်ရတာဆိုလို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတစ်ချောင်းသာဖြစ်သည်။ မြင့်မြင့်ကြည်အခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ကိုအပေါက်ဖောက်ပြီးသည့်ညက ဖွင့်ပွဲ အဖြစ် လင်မယားနှစ်ယောက် ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်းခဲ့ကြသည်။ မလှခင်မှာ အနေရိုးသော်လည်း တဏှာရာဂအားကြီးသော မိန်းမဖြစ်သည်။ ကုတ်ကမျင်းအမျိုးအစားဖြစ်သည်။ လီးနှင့်အပြတ်ခံနိုင်သူမဟုတ်။ ကိုစံတင်မှာ ကာမကိစ္စအထောက်အကူပြု စားဆေးလိမ်းဆေးတွေရှိ၏။ ရိုးအလှသော မလှခင်ကမူ ဘာမှမသိရှာ။သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် အားရပါးရလိုးပေးတာ ကိုဘဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေရှာ၏။ ထိုညကမလှခင်ကို အရက်တစ်ခွက်တိုက်၏။အရက်ထဲတွင် စိတ်ကြွဆေးမှုံ့ တွေခပ်ထားသည်။ ည (၁၀) နာရီခွဲလောက်တွင် အလုပ်စခန်းစကြ၏။မြင့်မြင့်ကြည် သိုးနေသော အချိန်မို့ ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည်။ ခါတိုုင်းဆိုလည်း ယခုလိုထင်တိုင်းကျဲခဲ့ကြသော နေ့ရက်တွေ မနည်းလှပါ။ သို့သော် ဒီနေ့လို ဆူဆူပူပူဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းတော့မဟုတ်။ ကိုစံတင်က အကြံရှိသူပီပီ အပေါ်ထပ်မှာအိပ်နေသော မြင့်မြင့်ကြည် မနိုးနိုးအောင် တမင်ဖန်တီးခြင်းဖြစ်၏။ အရက်အရှိန်နှင့်ရမ္မက်ကြွဆေးအရှိန်က တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်ရာ မလှခင် တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေသောသမီးကိုတောင်သတိမရတော့။

ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ… ကိုစံတင် အလိုးကျွမ်းရုံသာမက ဘာဂျာမှုတ်လည်း ကျွမ်းသည်။ ဘာဂျာမှုတ်ဆိုသည်မှာ စောက်ဖုတ်ကိုယက်ခြင်း၊ စုတ်ခြင်း၊ မှုတ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ကိုစံတင်ရော မလှခင်ပါ လိုးတော့မည်ဆိုလျှင် အလွန်အေးသော ဆောင်းရာသီမှအပ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်၍ အားရပါးရ လိုးလေ့ရှိသည်။ ကိုစံတင်က မလှခင်ကို ခုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်စေပြီး ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားဖြဲကားထားစေသည်။ ထို့နောက် ကိုစံတင်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲကာ အရည်လဲ့နေသော အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် ရှုးကနဲစုတ်ထည့်လိုက်သည်။ အီးကနဲ အသံကြီးနှင့်အတူ မလှခင်လက်နှစ်ဖက်မှာ နောက်သို့အလိုလို ထောက်မိလျှက်သားဖြစ်သွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို မြောက်ကြွလျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့ပေးမိလျှက်သားဖြစ်သွား၏။ ကိုစံတင်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း လျှာနှင့်ပါ မွှေနှောက်ထိုးကလိပေးသည်။ ကိုစံတင် စောက်ခေါင်းအတွင်း လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ရင်း မလှခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသောတင်ဆုံသား တင်းတင်းအိအိကြီးကို အားပါးတရဆုတ်ချေပွတ်ဆွ ပေးပြန်၏။

“ကဲ……မိန်းမ….ဖင်ကုန်းပေးစမ်းကွာ….” မလှခင်တစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေသော်လည်း ကိုစံတင်အလိုကျ ကုတင် ဘောင်တန်းပေါ်လက်ထောက်ပြီးခါးကိုညွတ်လျှက် ဖင်အိုးကြီးကိုစွင့်မြှောက်ပေးထား၏။ “ဖျန်း….ဖျန်း…..ဖျန်း….. ဖတ်….ဖတ်……ဖျန်း….” ကိုစံတင်က ဖင်ဆုံထွားထွားပြည့်ပြည့်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်းတစ်ဖတ်ဖတ် ရိုက်ပွတ်လျက် သူ့လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့်တေ့ကာ တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ “အင့်….အမေ့……အင့်…..” မလှခင်တစ်ယောက် အင့်ကနဲအသံထွက်ကာ ခါးညွတ်လျှက် ဖင်ဆုံကြီးမြောက်တက် သွားသည်။ကိုစံတင်က လက်နှစ်ဖက်နှင့် မလှခင်ခါးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ လိမ်းဆေးအာနိသင်ကြောင့် လီးတန်ကြီးမှာ ထွားကြိုင်းတုတ်ရှည်မာကြောနေ၏။တဏှာ ရာဂကြီးသော မလှခင်သည် ဤကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးသည်ကို အလွန်သဘောကျကျေနပ်လျှက်ရှိသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကော့ကော့ခံနေပုံမှာ သဲထိတ်ရင်ဖို ကောင်းလွန်းလှသည်။ အချက် (၅၀)ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ ကိုစံတင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖြုန်းကနဲဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ရမ္မက်ဇောတွေပြင်းထန်လျှက် တအားခံကောင်းနေစဉ် ဗြုန်းကနဲလီးတန်ကြီးကျွတ်သွားသဖြင့် ရင်ထဲဟာသွားသည်။ ဘာများလုပ်အုံးမှာပါလိမ့်ဟု မျှော်လင့်စောင့်စားနေစဉ် ကိုစံတင်က ဘာမှ မလှုပ်ရှားသည့်အတွက် မလှခင်ခေါင်းငဲ့ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုစံတင်က အဝင်ဝတံခါးရှေ့တွင် မတ်တပ်ကြီးစုံရပ်လျှက် သူမကို ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ကြည့်နေသည်။

‘ဟွန်း…..မသာကောင်….ဒီကကောင်းနေမှန်းသိလို့ သက်သက်မဲ့ယုတ်တာ’ဟု စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆဲရင်း ကိုစံတင်ရှိရာသို့ ဒုန်းပြေးသွားသည်။ ကိုစံတင်ကလည်း ကွေ့ရှောင်ပြေး၏။အခန်းထဲ လိုက်တမ်းပြေးတမ်း ကစားသလိုဖြစ်ကာ တစ်ဒုန်းဒုန်း ဆူညံနေသည်။ မိမလိုရှိရာမှ ကိုစံတင်က ငုံ့ရှောင်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကိုဖျန်းကနဲပုတ်လိုက်။နို့ကြီးကိုဆွဲချေလိုက်နှင့် မထိတထိစသည်။ ဤကဲ့သို့ အောက်ထပ်မှာ တဒုန်းဒုန်းဖြစ်နေစဉ် အပေါ်ထပ်ရှိ မြင့်မြင့်ကြည် လန့်နိုးသွားသည်။သူ့အမေနှင့်ပထွေး သတ်များသတ်နေကြသလားဟု စိတ်ထဲပူ သွားသည်။ကျွတ်နေသော ထဘီကိုဖြစ်သလိုပြင်ဝတ်ရင်း အောက်ထပ်သွားမည်အပြု။ အောက်ထပ်မီးရောင်က သူ့အိပ်ယာ သင်ဖြူးစွန်းကြမ်းပေါက်တွင် လာဟပ်နေ၏။ထို့ကြောင့် ဒူးတုတ်၍ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ဘာမှမသိသော မလှခင်က သတိမထားမိသော်လည်း အကြံသမားကိုစံတင်မှာ အပေါ်ထပ်၏အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသည်။ အောက်ထပ်က ဆူညံသံတွေကြောင့် မြင့်မြင့်ကြည် နိုးသွားပြီကို သိလိုက်သည်။.

“အား…..အား….နာတယ်ဟ…..မိန်းမရ….” “…..သေလိုက်လေ….ဘာလို့ယုတ်တာလဲဟင်….” “…..ဟ….ဘာယုတ်လို့လဲ….” “…..ဒီမယ်….ခံလို့ကောင်းနေတာကို …..ဘာလို့လီးကို ချွတ်ပြစ်ရတာလဲ….” မလှခင်က ပြောလည်းပြော….လီးကြီးကိုလည်း တအားဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ကိုစံတင် တစ်ယောက်မလှခင်နှင့်ပူးကပ်သွားသည်။မလှခင်က လီးတန်ကြီးကို မလွှတ်ဘဲ ဆွဲဖြဲပြီး ခုတင်ဆီခေါ်သွားသည်။ မလှခင်က ခုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လိုက်ပြီးဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးသည်။ပါးစပ်ကလည်း.အင့်….လိုးတော့…..ဒီတခါချွတ်ပြစ်ရင် ဓါးနဲ့ကိုထိုးသတ်ပစ်မှာ….” ဟု ပြောလိုက်သည်။ ကိုစံတင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်ရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝတွင် ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။ မြင့်မြင့်ကြည် ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိ၍ တဖြည်းဖြည်းသွင်းပြခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုစံတင် လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးက သူ့အမေစောက်ဖုတ်ထဲ တရစ်ခြင်း ဝင်နေတာကိုကြည့်ရင်း မြင့်မြင့်ကြည် ကြက်သီးတစ်ဖျန်းဖျန်းထသွား၏။စိတ်ထဲမှာ လည်း ဘာလိုလိုဖြစ်နေသည်။ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း မာတင်းသွားသည်ဟု စိတ်ထဲက ထင်လိုက်မိသည်။ “အေး…..အဲဒါပဲအေ……..ငါ့အမေနဲ့….ငါ့ပထွေး အဲဒီညက လိုးချက်ကတော့ ပက်ပက်စက်စက်ပါဘဲအေ….” “…..ဒါဖြင့်…..ညဉ်းညတိုင်း ကြည့်တာပေါ့….ဟုတ်လား…”……အင်းပေါ့ဟဲ့…..ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ဥစ္စာ…..အဟင်း…..” ယခု သူမကိုယ်တိုင် သူ့အမေနှင့်သူ့အဖေတို့ ညညလိုးကြပုံကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပေါက်မှာ တူရွှေဝင်းက ချောင်းကြည့်နေပေလိမ့်မည်။ တူဆိုသော်လည်း အရင်းမဟုတ်။

ဤကမ္ဘာမြေလောကတွင် မိန်းမယောက်ျား ဒွန်တွဲ၍ ပေါ်လာကတည်းက လိုးဖို့ခံဖို့ကာမဂုဏ်ခံစားဖို့မဟုတ်ပါလား။ မိန်းမပေါင်ကြားတွင် စောက်ဖုတ်ခေါ် အပေါက်ရှိသလို ယောက်ျား ပေါင်ကြားတွင်လည်း လီးခေါ်သောအချောင်းရှိသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ ကာမဆန္ဒမပြည့်ဝ၍ တစ်ကိုယ်တည်း နှိုက်ဆွဖြေသိမ့်နေပုံကြီး ကိုကြည့်၍ ရွှေဝင်းလီးကြီးမှာ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျော၍ တောင်နေပါသည်။ စောစောက လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်ထားသဖြင့် လချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းယားကြွနေပါသည်။ ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဆုတောင်းကောင်းခဲ့ပုံရ၏။သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ရှည်လျှားတုတ်ခိုင်လှသည်။ ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်လျှင် တော်တော်နှင့်လရည်ထွက်လေ့မရှိ။သုတ်ကို ကြာရှည်စွာထိန်းထားနိုင်သော ဆေးဝါးမလိုဘဲနှင့်ကို အံ့သြဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထိန်းထားနိုင်သည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေး ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းဖွေးဖွေးကြီးတွေ လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေပုံ မှာ အသဲယားစရာကောင်းလွန်းလှသည်။နို့သီးခေါင်းကြီးကလည်း ကာမသွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ စူတင်းဝင်းပြောင်နေ၏။ မတင်သောင်းတစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေအပြင်းအထန်ကြွ၍ ဤမျှ ဆက်စလူးထနေသည့်တိုင် ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ပါ။ တမင်သက်သက်လုပ်နေသလား (သို့မဟုတ်)အသက်မှရှိသေးသလားဟု ထင်မှတ်ရသည်။

ရွှေဝင်းဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပါ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးပုဆိုးအင်္ကျီတွေကိုအားလုံးချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ရွှေဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး ကာမ အမှောင်ဓာတ်က ဖုံးလွှမ်းသွားပြီဖြစ်သည်။ သူ့ညာလက်ဖဝါးထဲ တံတွေးထွေးထည့်လိုက်ပြီး လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက်(၂၀)ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်သည်။လီးတန်ကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထ လျက် ပို၍တင်းပြောင်လာသည်။ဒစ်ဆံကြီးမှာလည်း ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းကားလာသည်။ ပြီးတော့ အောက်ထပ်သို့ ဒရောသောပါးဆင်းချလာသည်။ ပြင်းထန်သော ခြေသံများကြောင့် ရွှေဝင်းအောက်ထပ်ဆင်းလာသည်ကို ရိပ်မိ၍ မတင်သောင်း စိတ်ထဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ရွှေဝင်း အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လီးကြီးမှန်း မတင်သောင်း သိထားပြီးဖြစ်သည်။တစ်ရက် ဦးထွန်းမောင်က ရွှေဝင်းကို ဗေဒင်သင်ကြားပေနေစဉ် အနောက်ဖက်ရွာက လူနှစ်ယောက် ဦးထွန်းမောင်ကို လာပင့်ကြသည်။အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်သောအခါ ကျေးရွာဥက္ကဌ၏သမီး အောက်လမ်းဆရာအလုပ်ခံရ၍ ကုသပေးရန် လာပင့်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ ဦးထွန်းမောင်က ဗေဒင်သင်ကြားခြင်းကိုရပ်ကာ လှည်းနှင့်လာပင့်သော အနောက်ဖက်ရွာသားများနှင့်ပါသွားသည်။ရွှေဝင်းကိုလည်း ယခုပြထားသော နည်းအတိုင်း သံဒိဋ္ဌပြက္ခဒိန်ကြည့်၍ ဇာတာခွင် ၁၉ မျိုးချထားရန် မှာခဲ့သည်။ ဦးထွန်းမောင် ထွက်သွားပြီးမကြာမှီ ရွှေဝင်းလည်းစာအုပ်များကိုယူဆောင်ကာ အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲဝင်၍ဇာတာခွင်ချနေ၏။ဇာတာခွင် ၁၅ မျိုးချပြီးသောအခါ တအားအိပ်ချင်လာ၍ အခန်းထဲရှိခုတင်ပေါ်တွင် တက်အိပ်လိုက်သည်။နေ့လည် ထမင်းစားချိန်အထိ ဆင်းမလာ၍ မတင်သောင်း ရွှေဝင်းရှိရာ အပေါ်ထပ်တက်လာသည် အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ပျော်နေသော ရွှေဝင်းကို တွေ့ရ၏။ ပုဆိုးတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကိုမြင်လိုက်သောအခါ မတင်သောင်းပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဒုတ်နှင့်အတို့ခံလိုက်ရသော ဂုံညင်းဖားကြီးလို ရမ္မက်မာန်ဖီ၍ ခုံးထလာသည်။လီးတန်ကြီးကိုမမြင်ရသော်လည်း သူ့ယောက်ျားထက် ၂ ဆ ခန့်ရှည်ကြောင်း ခန့်မှန်းလို့ရသည်။ မတင်သောင်း အခန်းတံခါးပြန်စိ၍အသာလေးပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။

ထိုနေ့မှစ၍ ရွှေဝင်းအပေါ် မရိုးသားစိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကာမရာဂကိလေသာစိတ်က တူဟူသောအသိကို ရိုက်ချိုးဖျက်ဆီးလိုက်ပါတော့သည်။ယခုသူကြိတ်၍ ကြံစည်ခဲ့သမျှ အထမြောက်တော့မည်မို့ မတင်သောင်းတယောက် ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ အဖုတ်အုံကြီးက တဖျပ်ဖျပ် မြူးကြွနေသည်။ ဦးထွန်းမောင် ညည သောက်လေ့ရှိသော နွားနို့ခွက်ထဲသို့ အိပ်ဆေးနှစ်လုံး ခတ်ထားလိုက်သည်။ညညမလိုးခင် နွားနို့တစ်ခွက်သောက်နေကျဖြစ်၏။ရွှေဝင်း ဒီမှာ ညအိပ်ဖြစ်အောင်လည်း မတင်သောင်းပင် အကွက်ဆင်ခဲ့သည်။နေရာတကာ လာဘ်မြင်အကင်းပါးတတ်လွန်းသော ဦးထွန်းမောင်တယောက် ဒီည ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကြီး ခံလိုက်ရတော့သည်။ ရွှေဝင်းတစ်ယောက် အဒေါ်အခန်းထဲမဝင်ခင် အိမ်အပြင်ထွက်၍ သေးပေါက်လိုက်သေးသည်။ပြီးမှတံခါးကို အသေအချာဂျက်ထိုးပိတ်ပြီး အဒေါ်ခန်းဆီလာသည်။စေ့ထားသောတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲလက်ထည့်၍ အသွင်းအနှုတ်လုပ်နေသော မတင်သောင်းတစ်ယောက် ဖျပ်ကနဲ အဝင်တံခါးဆီကြည့်မိသည်။

ရွှေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ ကြက်သီး တဖျင်းဖျင်းထသွား၏။ပေါင်တံ၊ရင်အုပ်၊လက်မောင်း ခြေသလုံး ကြွက်သားတွေက အရွယ်နှင့်မမျှ ကျစ်လျစ်လစ်လစ် ဖုထစ်နေသည်။ပေါင်ကြားကလီးတန်ကြီးက ပုတ်သင်ညိုခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်ပြပြီးမတင်သောင်းကို ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ဖြစ်၏။ ရွှေဝင်းက ခုတင်ဆီသို့ ဆဖြည်းဖြည်းချင်းလာနေသည်။ လီးကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်နေသည်။ မတင်သောင်း ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး ခုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ပေါင်ကို အနည်းငယ်ဖြဲလျှက် ရွှေဝင်းကို ကြိုဆိုနေ၏။ အနားသို့ရောက်လာသောအခါ ရွှေဝင်းခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ရွှေဝင်း လီးတံနွေးနွေးကြီးက ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထား၏။ရွှေဝင်းက မတင်သောင်းပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်သည်။မတင်သောင်းက သူ့လျှာကိုရွှေဝင်းပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးသည်။ရွှေဝင်းကမြှင်း၍စုပ်ပေးသည်။မတင်သောင်းက တွဲလောင်း ချထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုတင်စောင်းပေါ်မတင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ပြင်၍ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်နှင့်ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးသည်။ ရွှေဝင်းက ဒူးကောက်ကွေးကြားတွင် သူ့လက်နှစ်ဖက်သွင်းပြီး ခါးကို လှမ်းဖက်ကာသူ့ဖင်ကြီးကိုရှေ့သို့တိုးပေးသည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးတိုးဝင်လာ သော လီးတန်ကြီး၏အရသာကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း လက်နှစ်ဖက်က ရွှေဝင်းလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်၏။လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးတိုးဝင်နေရာ တဝက်လောက်အရောက်တွင် ရွှေဝင်းက ကိုယ်ကို မတ်၍ မတင်သောင်းကို ခုတင်ပေါ်မှ ဆွဲယူလိုက်သည်။

အမှတ်တမဲ့မို့ မတင်သောင်းထိတ်ကနဲ လန့်ဖြန့်သွားပြီး လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ ပြည့်ဖြိုးထွန်းကားသော ဖင်ဆုံကြီးက အောက်သို့အနည်းငယ်ကျဆင်းသွားရာ လီးတန်ကြီးကိုအားနှင့်ဆောင့်သွင်း လိုက်သလိုဖြစ်ပြီး ‘ ဖလွတ်’ ကနဲ အဆုံးထိနစ်ဝင်သွားပါတော့သည်။ကောင်းလိုက်သည် မှာ ခေါင်ခိုက်နေပါတော့သည်။အသက် ၃၈ နှစ်ရှိသည့်တိုင် ကလေးမမွေးဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်မို့ အော်ရီဂျင်နယ် စောက်ဖုတ်နှင့်အခြား စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလွန်းလှသည်။ လီးတန်ကြီးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် စောက်ဖုတ်အဝမှာကျဉ်းနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်ကိုလှုပ်လိုက်သည့်အခါတိုင်း ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲပူရှိန်းအီဆောင့်သွားရသည်။ ရွှေဝင်းက မတင်သောင်းကို ပွေ့ချီရင်းလိုးခဲ့ရာ အိမ်အောက်ထပ်အရှေ့ခန်းရှိ နောက်မှီခုံရှည်များဆီသို့ရောက်လာသည်။ ခုံရှည်နှစ်လုံးအလည်ရှိ စားပွဲခုံပေါ်သို့ မတင်သောင်းကို ပက်လက်ချပေးလိုက်သည်။ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် စားပွဲခုံက အံကျဖစ်ဆိုက်ဖြစ်နေပါတော့သည်။

အပေါ်ယံကြည့်လျှင် အေးဆေးတည်ငြိမ်သလောက် အတွင်းအဇ္ဈတ္တ ကာမရမက်အလွန်ကြီးသော မတင်သောင်းမှာ ရွှေဝင်းလီးကြီးနှင့် တွေ့တော့မှ အားရကျေနပ်သွားပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ ပူရှိန်းယားကြွ နေသည်။ထိုစဉ် ရွှေဝင်းကသူ့လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပြန်နှုတ်၏။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးက လီးတန်ကြီးနှင့်အတူကြွတက်ပါလာ၏။ ရွှေဝင်းက ထိုသို့တဝက်ကျော်ကျော်နှုတ်ထားရင်းကပင် ဘာမှ မလုပ်သေးဘဲ မတင်သောင်း၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေး၏။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း လှိမ့်ချေပေးသည်။ မတင်သောင်းစောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားတတ်လာသည်။

ရွှေဝင်းက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးလိုက်၏။မတင်သောင်း နှုတ်ဖျားက “အီး….အမလေး….” ဟူသော ရမ္မက်ငြီးသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး…. စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးလိုက်ရာ….တဖျစ်ဖျစ် အသံများထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထွက်နေသော လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးက အဆုံးထိဝါးမြိုသွားပြန်သည်။ “ဒေါ်…ဒေါ်…..ကောင်းလားဟင်….” “…..ရှီး……ကျွတ်….ကျွတ်….အားပါးပါး…….ကောင်းမှကောင်း လိုက်တာ ကွယ်… အမလေး….စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျဉ်စိမ့်နေတာပဲကွယ်….နာနာလေးစောင့်လိုးပေးတာ ကောင်းတယ်ကွယ်…..အရမ်းကောင်းနေပီ”ဟူသော အသံနဲ့အတူ ကာမရမက်ဇောများ တက်နေသော မတင်သောင်းတစ်ယောက် အားရပါးရ အလိုးခံရင်း ရွှေဝင်း အချက် ၃၀ လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ “အားး.. အမလေးးလေးး… အိုးး.. ပြီး…. အားးး… ကောင်းလိုက်တာကွယ်” “အားးဟားး.. ကျနော်လည်… ထွက်…ထွက်တော့မယ်… အားးး… ရှီးးး.. ထွက်… ထွက်ပြီ… အားး… ကောင်းလိုက်တာ…ဒေါ်ဒေါ်ရယ်… အားးဟားးး” နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ပီးချင်ဟူသော ကာမ ပီးမြှောက်မူ အရသာကို ခံစားရင်း တင်းကျပ်စွာဖက်ထားလိုက်ကြသည်။ “အဒေါ့်ကို သူလစ်ရင် ထပ်လိုးပေးပါဦးနော်….နော်…” “ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့…..ပါ” ရွှေဝင်းပျော်ပီး အသံတွေက လှိုုင်းထ တုန်အက်နေပါတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

ေ႐ႊဝင္းတစ္ေယာက္ လူငယ္ပီပီအေပၚထပ္အေနာက္ခန္းထဲရွိ ခုတင္ေပၚတြင္ ေခါင္းခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တုံးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့၏။ တစ္နာရီေလာက္အၾကာတြင္ ေအာက္ထပ္က တကြၽိကြၽိ လႈပ္ရွားသံေတြေၾကာင့္ ေ႐ႊဝင္း ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးလာသည္။ ေ႐ႊဝင္းကအိပ္ေပ်ာ္လြယ္သေလာက္ အလြန္အအိပ္ဆတ္သူ ျဖစ္၏။ ေအာက္ထပ္အခန္းႏွင့္အေပၚထပ္ရွိ သူ႔အခန္းမွာ တဆက္တည္းျဖစ္ေန၍ လႈပ္ရွားသံေတြကလည္း တဆက္တည္းလိုျဖစ္ေနသည္။ ေ႐ႊဝင္း အသံမၾကားရေအာင္ ခုတင္ေပၚက အသာအယာဆင္းလိုက္သည္။ သူ႔အခန္းမွာ မီးေမွာင္ေနသျဖင့္ ေအာက္ထပ္အခန္းထဲရွိ မီးေရာင္က လက္တစ္လုံးခန႔္ ေပါက္ေနေသာ ၾကမ္းျပင္ကို အေရာင္ဟပ္ေနသည္။ ထိုအေပါက္မွ ေအာက္ထပ္အခန္းဆီသို႔ အသာေလးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဦးထြန္းေမာင္ႏွင့္ အေဒၚ မတင္ေသာင္းတို႔ အဝတ္အစားကင္းကြာ ဗလာကိုယ္တုံးလုံးႀကီးျဖင့္ လိုးေနၾကသည္ကို မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အထင္းသားႀကီး ျမင္ေတြ႕ရသည္။ အေပၚထပ္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္အကြာအေဝးမွာ (၇)ေပေလာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္မွ်သာရွိသျဖင့္ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းမွာ ေဝးလွသည္မဟုတ္။ ထို႔အျပင္ ဘတၳရီဖန္ေခ်ာင္း မီးျဖစ္သျဖင့္ အလင္းေရာင္က လင္းထိန္ေနသည္။ မတင္ေသာင္း လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးသို႔ဆန႔္ခ်ထားၿပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ခံေနသည္။အသက္အ႐ြယ္ေၾကာင့္လားမသိ ဦးထြန္းေမာင္ လိုးေနပုံက အားမာန္သိပ္မပါလွ။

မၾကာခင္မွာပင္ ဦးထြန္းေမာင္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲတုန္လႈပ္ကာ ဖင္ေၾကာႀကီးေတြ ရႈံ႕ရႈံ႕ခြက္သြားၿပီး ေဆာင့္ေနေသာ အရွိန္မ်ားလည္း ရပ္တန႔္သြားသည္။ မတင္ေသာင္းကမူ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ေစာေစာက အတိုင္းပင္ ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ေ႐ႊဝင္းတစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း လီးက ေတာင္ေနသည္။ အမွန္အားျဖင့္ သူ႔ဦးေလးမိန္းမ မတင္ေသာင္းမွာ ေသြးသား ဆူၿဖိဳး ကာမအားေတြတိုးေကာင္းေနဆဲအ႐ြယ္ျဖစ္သည္။ အခုမွအသက္(၃၈)ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ ထန္လို႔သန္လို႔ အေကာင္းဆုံး အ႐ြယ္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလွ်က္ မတင္ေသာင္း တုန႔္ျပန္ခ်က္ေတြက အေပးအယူ မမွ်ဘဲ ေအးစက္စက္ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။ ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ မတင္ေသာင္းကိုယ္လုံးေပၚတြင္ ေမွာက္ထပ္ ထားရာမွ ကုန္းထလိုက္ၿပီး မတင္ေသာင္းေဘးတြင္ ယွဥ္အိပ္လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားရွိ လီးတန္ႀကီးအရွည္မွာ ငါးလက္မခန႔္သာရွိၿပီး ေပ်ာ့ေခြေနသည္။ ေတာင္လွ်င္ အဘယ္မွ် ရွည္သည္မသိ။ ယခုေပ်ာ့ေခြေနေသာ အေနအထားမွာ ငါးလက္မခန႔္သာရွိရာ ေ႐ႊဝင္းလီးထက္ပင္ ေသးေနပါေသးသည္။ ေ႐ႊဝင္းလီးတန္မွာ အရွည္ (၇)လက္မ။ အတုတ္က (၆)လက္မခန႔္ရွိသည္။ လီးခ်င္းယွဥ္႐ိုက္လွ်င္ ေ႐ႊဝင္းလီးက အျပတ္အသတ္ႏိုင္မွာေသခ်ာ၏။ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြက ေ႐ႊဝင္းစိတ္ကို လႈိင္းထလႈပ္ရွားေစသည္။

မတင္ေသာင္း၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ေ႐ႊဝင္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ေတာင္မတ္လာ ၏။တျဖည္းျဖည္း မာေက်ာတင္းေတာင္ လာသည္။ ေ႐ႊဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ရင္း ဆက္ၾကည့္ေန၏။ အေဒၚ၏ ကိုယ္ခႏၶာအလွမွာ အစြမ္းကုန္ေပၚလြင္ေနပါေတာ့သည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းရင္းမို႔ေမာက္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းတစ္ဝိုက္မွာ စူေဖာင္းေန၏။ ခါးက အနည္းငယ္တုတ္သေယာင္ရွိၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးက ျပည့္ၿဖိဳး ထြားကားလွသည္။ ဆီးခုံႀကီးက စင္းမို႔ေနၿပီး ေစာက္ေမႊးေတြက မဲခ်ိတ္နက္ေမွာင္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက သိသိသာသာကို ခုံးႂကြေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္လႊာက အညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး အနည္းငယ္ ၿပဲဟေနသည္။ မတင္ေသာင္းက ဘယ္ဖက္လက္ဝါးျဖင့္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္း ညာလက္ဖဝါးကမု ဦးထြန္းေမာင္၏ေပ်ာ့ေခြေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ဆြေပးေနသည္။ ဆုတ္လိုက္ၿဖဲလိုက္၊ဂြင္းတိုက္လိုက္၊လႈပ္ရမ္းလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြေပးေနသည္။ သို႔ေသာ္ လီးတန္ႀကီးက ေပ်ာ့ေခြၿမဲ ေပ်ာ့ေခြေနသည္။ ယခင္က အလြန္အလိုးသန္လွေသာ ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ တစ္ခ်ီမွ် လိုးၿပီး႐ုံႏွင့္ ယခုလို ေပ်ာ့ေခြသြား တတ္သည္မွာ မွတ္မွတ္ရရ (၃)လေက်ာ္ၿပီ။ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ကာမဆႏၵျပည့္ဝခါနီးၿပီဆိုလွ်င္ သူ႔ေယာက္်ား ဦးထြန္းေမာင္မွာ သုတ္ေရေတြ ပန္းထြက္ၿပီး အရွိန္ကုန္သြားတတ္၏။ ေစာေစာပိုင္းကမူ လီးႀကီးက ဆြလိုက္လွ်င္ျပန္ထလာတတ္သည္။ယခုေနာက္ပိုင္း မထေတာ့။သို႔ေသာ္ ထလိုထညားဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ မတင္ေသာင္းကေတာ့ ဆြဲေပးၿမဲ ဆြေပး၏။ ၾကာေတာ့…..မတင္ေသာင္း စိတ္ဓာတ္က်လာသည္။ဆြေပးခ်င္စိတ္ေတြ ကုန္ခမ္းလာသည္။ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကိုဆြၿပီး ကိုယ့္လက္ႏွင့္ပင္ ၿပီးလိုက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာဆက္ဆြမေပးေတာ့။ တျဖည္းျဖည္းကာမစိတ္ေတြထႂကြလာသည္။

ကာမေဇာေတြျပင္းထန္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လက္ခလယ္ထိုး၍ ခပ္သြက္သြက္ကေလး အသြင္းအႏႈတ္လုပ္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေထာင္လိုက္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆြေန၏။ ဦးထြန္းေမာင္ကမူ တစ္ဖက္သို႔ ေစာင္းအိပ္ရင္း တေခါေခါႏွင့္ ေဟာက္ေနပါေတာ့၏။ ေသြးသားဆူၿဖိဳးေသာ မတင္ေသာင္းမွာ အသက္(၃၈)ႏွစ္မွ်သာရွိေသးရာ ထန္လို႔ ထလို႔ ႂကြလို႔ ႐ြလို႔ အေကာင္းဆုံး အ႐ြယ္ျဖစ္သည္။ ဦးထြန္းေမာင္လည္း ဟန္ေဆာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းမဟုတ္။ ေစာေစာက သူ႔မိန္းမကို လိုးေဆာ္လိုက္ရသျဖင့္ တကယ္ပင္ ေမာဟိုက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ အေဒၚေစာက္ဖုတ္ကိုမွ ဒီညမလိုးရဘူးဆိုလွ်င္ ေ႐ႊဝင္းတစ္ေယာက္ ေသလွ်င္ေသ မေသလွ်င္ သည္းေျခပ်က္ကာ ႐ူးသြားဖို႔ေသခ်ာ၏။ ေ႐ႊဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားရာမွ ေလးငါးခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္ထည့္လိုက္သည္။ရာဂစိတ္ေတြကျပင္းထန္ေနသျဖင့္ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ လႈပ္ရွားသံ ထြက္ေပၚသြားသည္။ အေပၚထပ္က လႈပ္ရွားသံကိုၾကားလိုက္ရေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာမတင္ေသာင္းက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆက္ဆြေနသည္။ ႏို႔အုံႀကီးကိုလည္း အေျခက ဆုတ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေခ်ေပးေန၏။တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံေနပါေတာ့သည္။ ဦးထြန္းေမာင္ကမူ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ တစ္ေခါေခါေဟာက္လ်က္ အိပ္ေကာင္းေနပါေတာ့သည္။ ယခု ေ႐ႊဝင္းရွိေနေသာ အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းမွာ ယခင္က မတင္ေသာင္း ေနထိုင္ခဲ့ေသာ အခန္းျဖစ္၏။ ယခုသူတို႔လင္မယား ေနထိုင္ၾကေသာ ေအာက္ထပ္အခန္းမွာယခင္က သူ႔အေမႏွင့္အေဖတို႔ ေနထိုင္ၾကေသာ အခန္းျဖစ္သည္။ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကာစ မိန္းကေလးမ်ား ထုံးစံအတိုင္းဆန႔္က်င္ဘက္ ေယာက္်ား အေပၚ စိတ္ဝင္စားလာတတ္ေသာ မတင္ေသာင္းသည္ သူ႔အေဖႏွင့္အေမတို႔၏ ညေရး ညတာကိစၥမ်ားကို သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပလာ၏။

တစ္ေန႔ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ႏွင့္ ေရခမ္လမ္းမွာ ဆုံၾကသည္။ သက္တူ႐ြယ္တူ ကာမပိုးႂကြစ အ႐ြယ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ ျမင့္ျမင့္ၾကည့္မွာ ပေထြးႏွင့္ေနရသူျဖစ္၏။ ၿပီးေတာ့ သူက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္၏။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို သူ႔ပေထြး ကိုစံတင္က အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းထဲမွာ ေနေစသည္။ သူတို႔ လင္မယားကေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အခန္းႏွင့္တည့္တည့္ ေအာက္ထပ္ အခန္းထဲမွာ ေနၾကသည္။ တစ္ေန႔ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ မရွိခိုက္ ကိုစံတငၚေပၚထပ္တက္ၿပီး ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အခန္းထဲရွိၾကမ္းျပင္ကိုစူးႏွင့္ေဖာက္သည္။ၿပီးေတာ့ ဓားခြၽန္ႏွင့္ ခ်ဲ႕သည္။ လက္မဝက္ေလာက္ရွိေသာအခါ ရပ္လိုက္သည္။ကိုစံတင္က ဤ႐ြာသားမဟုတ္…။(၁၂)ပြဲေဈးသည္လုပ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ အေတြ႕အႀကဳံက စုံလွၿပီျဖစ္၏။ မိန္းမေတြ မႈိလိုေပါက္ေအာင္ယူခဲ့သည္။ ယခု ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အေမ မလွခင္ႏွင့္က်မွ အိမ္ေထာင္သက္ အေတာ္ၾကာသည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိ၏။ မလွခင္က လုံးႀကီးေပါက္လွ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စြဲမက္စရာ ႐ုပ္ရည္ရွိ၏။ ထို႔အျပင္ ေျမယာဧကေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။

ဘယ္တုန္းကမွ အိမ္ေျခယာေျခ အတည္မရွိခဲ့ဖူးေသာ ကိုစံတင္တစ္ေယာက္ ႐ုပ္ေခ်ာ ဥစၥာေပါ မုဆိုးမႏွင့္ညားမွ အိေျႏၵရသြားေတာ့သည္။ ဒါကလည္း တစ္ခ်က္။ မလွခင္မွာ ယခင္ေယာက္်ားႏွင့္ရထားေသာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိ၏။ မေအတူ သမီးမို႔ ေခ်ာေခ်ာလွလွျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ကေလး ျဖစ္သည္။ မေအကိုယ္ႏႈိက္ကလည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳးဆဲ ေခ်ာတုန္းေတာင့္တုန္း၊ လိုးလို႔ မဝတုန္းရွိေသး၏။ ႐ိုးအီသြားခဲ့လွ်င္ ေနာက္ဆက္လိုးရန္ သမီးတစ္ေယာက္က အဆင္သင့္ရွိေန၏။ ကိုစံတင္က အၾကမ္းပတမ္းကိုင္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိ။ မိန္းမအေတြ႕အႀကဳံ ရွိထားသူပီပီ သူ႔အလိုလိုခံခ်င္စိတ္ေတြ တားမႏိုင္ ဆီးမရျဖစ္လာေစရန္ အကြက္ခ်စီမံ ထား၏။ ထို႔အျပင္ မယားပါသမီး ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ ငယ္ေသးသည္။ ကိုစံတင္က အေရာတဝင္ပြတ္သီးပြတ္သပ္မေန ခပ္တည္တည္ ခပ္မွန္မွန္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံးက ေလးစား႐ိုေသၾကသည္။ မိန္းမစြဲေအာင္လိုးန္ိုင္ေသာ ကိုစံတင္ကို မလွခင္ကလည္း အသဲစြဲခ်စ္ေနပါေတာ့သည္။ အရက္ပုံမွန္ေသာက္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အရက္ေၾကာင့္ ဘာျပႆနာမွ မတက္ေအာင္ေနတတ္၏။အရက္မူး၍ ဆူပူရန္ျဖစ္ျခင္းလုံးဝမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ မလွခင္က ကိုစံတင္အရက္ေသာက္တာကို လုံးဝျငဴစူျခင္းမရွိ။က်န္းမာေရးလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးႏိုင္ရန္ ေသာက္သည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။

ကိုစံတင္ႏွင့္ ညားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ အမွ်အတမ္းလည္း မေဝေတာ့။ အမွတ္တရ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလည္း မျပဳလုပ္ေတာ့။ ဒုတိယလင္ ကိုစံတင္ႏွင့္သာ မ႐ိုးႏိုင္ေသာကာမအရသာကို စိတ္တူကိုယ္တူ စိတ္ကူးရတိုင္း ရမၼက္ျမဴးႂကြတိုင္း ခံစားလွ်က္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ခိုင္းႏြား ေမြးႏြားေတြက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ ကိုစံတင္အရင္းစိုက္ရတာဆိုလို႔ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးတစ္ေခ်ာင္းသာျဖစ္သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္အခန္းထဲက ၾကမ္းျပင္ကိုအေပါက္ေဖာက္ၿပီးသည့္ညက ဖြင့္ပြဲ အျဖစ္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္းခဲ့ၾကသည္။ မလွခင္မွာ အေန႐ိုးေသာ္လည္း တဏွာရာဂအားႀကီးေသာ မိန္းမျဖစ္သည္။ ကုတ္ကမ်င္းအမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ လီးႏွင့္အျပတ္ခံႏိုင္သူမဟုတ္။ ကိုစံတင္မွာ ကာမကိစၥအေထာက္အကူျပဳ စားေဆးလိမ္းေဆးေတြရွိ၏။ ႐ိုးအလွေသာ မလွခင္ကမူ ဘာမွမသိရွာ။သူ႔ဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ အားရပါးရလိုးေပးတာ ကိုဘဲ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနရွာ၏။ ထိုညကမလွခင္ကို အရက္တစ္ခြက္တိုက္၏။အရက္ထဲတြင္ စိတ္ႂကြေဆးမႈံ႕ ေတြခပ္ထားသည္။ ည (၁၀) နာရီခြဲေလာက္တြင္ အလုပ္စခန္းစၾက၏။ျမင့္ျမင့္ၾကည္ သိုးေနေသာ အခ်ိန္မို႔ ထင္တိုင္းက်ဲေနၾကသည္။ ခါတိုုင္းဆိုလည္း ယခုလိုထင္တိုင္းက်ဲခဲ့ၾကေသာ ေန႔ရက္ေတြ မနည္းလွပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီေန႔လို ဆူဆူပူပူဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းေတာ့မဟုတ္။ ကိုစံတင္က အႀကံရွိသူပီပီ အေပၚထပ္မွာအိပ္ေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ မႏိုးႏိုးေအာင္ တမင္ဖန္တီးျခင္းျဖစ္၏။ အရက္အရွိန္ႏွင့္ရမၼက္ႂကြေဆးအရွိန္က တရိပ္ရိပ္ တက္လာၿပီျဖစ္ရာ မလွခင္ တစ္ေယာက္ အေပၚထပ္မွာ ရွိေနေသာသမီးကိုေတာင္သတိမရေတာ့။

ျဖစ္ပုံက ဒီလိုပါ… ကိုစံတင္ အလိုးကြၽမ္း႐ုံသာမက ဘာဂ်ာမႈတ္လည္း ကြၽမ္းသည္။ ဘာဂ်ာမႈတ္ဆိုသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ကိုယက္ျခင္း၊ စုတ္ျခင္း၊ မႈတ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ကိုစံတင္ေရာ မလွခင္ပါ လိုးေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အလြန္ေအးေသာ ေဆာင္းရာသီမွအပ ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္၍ အားရပါးရ လိုးေလ့ရွိသည္။ ကိုစံတင္က မလွခင္ကို ခုတင္ေစာင္းမွာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ေစၿပီး ေပါင္တံ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ကားကားၿဖဲကားထားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစံတင္က ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ၿဖဲကာ အရည္လဲ့ေနေသာ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ ရႈးကနဲစုတ္ထည့္လိုက္သည္။ အီးကနဲ အသံႀကီးႏွင့္အတူ မလွခင္လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေနာက္သို႔အလိုလို ေထာက္မိလွ်က္သားျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးကို ေျမာက္ႂကြလွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးမိလွ်က္သားျဖစ္သြား၏။ ကိုစံတင္က ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ရင္း လွ်ာႏွင့္ပါ ေမႊေႏွာက္ထိုးကလိေပးသည္။ ကိုစံတင္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း လွ်ာျဖင့္လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ရင္း မလွခင္၏ ဆူၿဖိဳးထြားကားေသာတင္ဆုံသား တင္းတင္းအိအိႀကီးကို အားပါးတရဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြ ေပးျပန္၏။

“ကဲ……မိန္းမ….ဖင္ကုန္းေပးစမ္းကြာ….” မလွခင္တစ္ေယာက္ ဖီလင္ေတြ အရမ္းတက္ေနေသာ္လည္း ကိုစံတင္အလိုက် ကုတင္ ေဘာင္တန္းေပၚလက္ေထာက္ၿပီးခါးကိုၫြတ္လွ်က္ ဖင္အိုးႀကီးကိုစြင့္ေျမႇာက္ေပးထား၏။ “ဖ်န္း….ဖ်န္း…..ဖ်န္း….. ဖတ္….ဖတ္……ဖ်န္း….” ကိုစံတင္က ဖင္ဆုံထြားထြားျပည့္ျပည့္ႀကီးကို တဖ်န္းဖ်န္းတစ္ဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္ပြတ္လ်က္ သူ႔လီးတံႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ေတ့ကာ တရွိန္ထိုးေဆာင့္သြင္းထည့္လိုက္သည္။ “အင့္….အေမ့……အင့္…..” မလွခင္တစ္ေယာက္ အင့္ကနဲအသံထြက္ကာ ခါးၫြတ္လွ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးေျမာက္တက္ သြားသည္။ကိုစံတင္က လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ မလွခင္ခါးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ လိမ္းေဆးအာနိသင္ေၾကာင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ထြားႀကိဳင္းတုတ္ရွည္မာေၾကာေန၏။တဏွာ ရာဂႀကီးေသာ မလွခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးေပးသည္ကို အလြန္သေဘာက်ေက်နပ္လွ်က္ရွိသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေကာ့ေကာ့ခံေနပုံမွာ သဲထိတ္ရင္ဖို ေကာင္းလြန္းလွသည္။ အခ်က္ (၅၀)ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ ကိုစံတင္က သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ျဖဳန္းကနဲဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ရမၼက္ေဇာေတြျပင္းထန္လွ်က္ တအားခံေကာင္းေနစဥ္ ျဗဳန္းကနဲလီးတန္ႀကီးကြၽတ္သြားသျဖင့္ ရင္ထဲဟာသြားသည္။ ဘာမ်ားလုပ္အုံးမွာပါလိမ့္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနစဥ္ ကိုစံတင္က ဘာမွ မလႈပ္ရွားသည့္အတြက္ မလွခင္ေခါင္းငဲ့ၿပီး ေနာက္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုစံတင္က အဝင္ဝတံခါးေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ႀကီးစုံရပ္လွ်က္ သူမကို ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ၾကည့္ေနသည္။

‘ဟြန္း…..မသာေကာင္….ဒီကေကာင္းေနမွန္းသိလို႔ သက္သက္မဲ့ယုတ္တာ’ဟု စိတ္ထဲက က်ိတ္ဆဲရင္း ကိုစံတင္ရွိရာသို႔ ဒုန္းေျပးသြားသည္။ ကိုစံတင္ကလည္း ေကြ႕ေရွာင္ေျပး၏။အခန္းထဲ လိုက္တမ္းေျပးတမ္း ကစားသလိုျဖစ္ကာ တစ္ဒုန္းဒုန္း ဆူညံေနသည္။ မိမလိုရွိရာမွ ကိုစံတင္က ငုံ႔ေရွာင္လိုက္ၿပီး ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကိုဖ်န္းကနဲပုတ္လိုက္။ႏို႔ႀကီးကိုဆြဲေခ်လိုက္ႏွင့္ မထိတထိစသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေအာက္ထပ္မွာ တဒုန္းဒုန္းျဖစ္ေနစဥ္ အေပၚထပ္ရွိ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ လန႔္ႏိုးသြားသည္။သူ႔အေမႏွင့္ပေထြး သတ္မ်ားသတ္ေနၾကသလားဟု စိတ္ထဲပူ သြားသည္။ကြၽတ္ေနေသာ ထဘီကိုျဖစ္သလိုျပင္ဝတ္ရင္း ေအာက္ထပ္သြားမည္အျပဳ။ ေအာက္ထပ္မီးေရာင္က သူ႔အိပ္ယာ သင္ျဖဴးစြန္းၾကမ္းေပါက္တြင္ လာဟပ္ေန၏။ထို႔ေၾကာင့္ ဒူးတုတ္၍ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ဘာမွမသိေသာ မလွခင္က သတိမထားမိေသာ္လည္း အႀကံသမားကိုစံတင္မွာ အေပၚထပ္၏အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနသည္။ ေအာက္ထပ္က ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ ႏိုးသြားၿပီကို သိလိုက္သည္။.

“အား…..အား….နာတယ္ဟ…..မိန္းမရ….” “…..ေသလိုက္ေလ….ဘာလို႔ယုတ္တာလဲဟင္….” “…..ဟ….ဘာယုတ္လို႔လဲ….” “…..ဒီမယ္….ခံလို႔ေကာင္းေနတာကို …..ဘာလို႔လီးကို ခြၽတ္ျပစ္ရတာလဲ….” မလွခင္က ေျပာလည္းေျပာ….လီးႀကီးကိုလည္း တအားေဆာင့္ဆြဲလိုက္ရာ ကိုစံတင္ တစ္ေယာက္မလွခင္ႏွင့္ပူးကပ္သြားသည္။မလွခင္က လီးတန္ႀကီးကို မလႊတ္ဘဲ ဆြဲၿဖဲၿပီး ခုတင္ဆီေခၚသြားသည္။ မလွခင္က ခုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္အိပ္လိုက္ၿပီးဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ေပးသည္။ပါးစပ္ကလည္း.အင့္….လိုးေတာ့…..ဒီတခါခြၽတ္ျပစ္ရင္ ဓါးနဲ႔ကိုထိုးသတ္ပစ္မွာ….” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ကိုစံတင္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ဖက္ဆီ တိုးကပ္ရင္း သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ တျဖည္းျဖည္းသြင္းျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုစံတင္ လီးတံတုတ္တုတ္ႀကီးက သူ႔အေမေစာက္ဖုတ္ထဲ တရစ္ျခင္း ဝင္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ ၾကက္သီးတစ္ဖ်န္းဖ်န္းထသြား၏။စိတ္ထဲမွာ လည္း ဘာလိုလိုျဖစ္ေနသည္။ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာလည္း မာတင္းသြားသည္ဟု စိတ္ထဲက ထင္လိုက္မိသည္။ “ေအး…..အဲဒါပဲေအ……..ငါ့အေမနဲ႔….ငါ့ပေထြး အဲဒီညက လိုးခ်က္ကေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ပါဘဲေအ….” “…..ဒါျဖင့္…..ညဥ္းညတိုင္း ၾကည့္တာေပါ့….ဟုတ္လား…”……အင္းေပါ့ဟဲ့…..ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ဥစၥာ…..အဟင္း…..” ယခု သူမကိုယ္တိုင္ သူ႔အေမႏွင့္သူ႔အေဖတို႔ ညညလိုးၾကပုံကို ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ အေပါက္မွာ တူေ႐ႊဝင္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေပလိမ့္မည္။ တူဆိုေသာ္လည္း အရင္းမဟုတ္။

ဤကမာၻေျမေလာကတြင္ မိန္းမေယာက္်ား ဒြန္တြဲ၍ ေပၚလာကတည္းက လိုးဖို႔ခံဖို႔ကာမဂုဏ္ခံစားဖို႔မဟုတ္ပါလား။ မိန္းမေပါင္ၾကားတြင္ ေစာက္ဖုတ္ေခၚ အေပါက္ရွိသလို ေယာက္်ား ေပါင္ၾကားတြင္လည္း လီးေခၚေသာအေခ်ာင္းရွိသည္။ အေဒၚျဖစ္သူ ကာမဆႏၵမျပည့္ဝ၍ တစ္ကိုယ္တည္း ႏႈိက္ဆြေျဖသိမ့္ေနပုံႀကီး ကိုၾကည့္၍ ေ႐ႊဝင္းလီးႀကီးမွာ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မာေက်ာ၍ ေတာင္ေနပါသည္။ ေစာေစာက ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္ထားသျဖင့္ လေခ်ာင္းႀကီး တစ္ခုလုံး ပူရွိန္းယားႂကြေနပါသည္။ ေ႐ႊဝင္းတစ္ေယာက္ ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ့ပုံရ၏။သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ရွည္လွ်ားတုတ္ခိုင္လွသည္။ ၿပီးေတာ့ ဂြင္းတိုက္လွ်င္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္လရည္ထြက္ေလ့မရွိ။သုတ္ကို ၾကာရွည္စြာထိန္းထားႏိုင္ေသာ ေဆးဝါးမလိုဘဲႏွင့္ကို အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္သည္။ ေပါင္တံေဖြးေဖြး ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းေဖြးေဖြးႀကီးေတြ လူးလြန႔္လႈပ္ရွားေနပုံ မွာ အသဲယားစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ႏို႔သီးေခါင္းႀကီးကလည္း ကာမေသြးေတြ ျပည့္လွ်မ္းကာ စူတင္းဝင္းေျပာင္ေန၏။ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ရမၼက္ေဇာေတြအျပင္းအထန္ႂကြ၍ ဤမွ် ဆက္စလူးထေနသည့္တိုင္ ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ပါ။ တမင္သက္သက္လုပ္ေနသလား (သို႔မဟုတ္)အသက္မွရွိေသးသလားဟု ထင္မွတ္ရသည္။

ေ႐ႊဝင္းဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးပုဆိုးအက်ႌေတြကိုအားလုံးခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။ေ႐ႊဝင္းတစ္ကိုယ္လုံး ကာမ အေမွာင္ဓာတ္က ဖုံးလႊမ္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ သူ႔ညာလက္ဖဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္လိုက္ၿပီး လီးတံႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အခ်က္(၂၀)ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္သည္။လီးတန္ႀကီးမွာ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထ လ်က္ ပို၍တင္းေျပာင္လာသည္။ဒစ္ဆံႀကီးမွာလည္း ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းကားလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ထပ္သို႔ ဒေရာေသာပါးဆင္းခ်လာသည္။ ျပင္းထန္ေသာ ေျခသံမ်ားေၾကာင့္ ေ႐ႊဝင္းေအာက္ထပ္ဆင္းလာသည္ကို ရိပ္မိ၍ မတင္ေသာင္း စိတ္ထဲ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ေ႐ႊဝင္း အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ လီးႀကီးမွန္း မတင္ေသာင္း သိထားၿပီးျဖစ္သည္။တစ္ရက္ ဦးထြန္းေမာင္က ေ႐ႊဝင္းကို ေဗဒင္သင္ၾကားေပေနစဥ္ အေနာက္ဖက္႐ြာက လူႏွစ္ေယာက္ ဦးထြန္းေမာင္ကို လာပင့္ၾကသည္။အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ေသာအခါ ေက်း႐ြာဥကၠဌ၏သမီး ေအာက္လမ္းဆရာအလုပ္ခံရ၍ ကုသေပးရန္ လာပင့္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဦးထြန္းေမာင္က ေဗဒင္သင္ၾကားျခင္းကိုရပ္ကာ လွည္းႏွင့္လာပင့္ေသာ အေနာက္ဖက္႐ြာသားမ်ားႏွင့္ပါသြားသည္။ေ႐ႊဝင္းကိုလည္း ယခုျပထားေသာ နည္းအတိုင္း သံဒိ႒ျပကၡဒိန္ၾကည့္၍ ဇာတာခြင္ ၁၉ မ်ိဳးခ်ထားရန္ မွာခဲ့သည္။ ဦးထြန္းေမာင္ ထြက္သြားၿပီးမၾကာမွီ ေ႐ႊဝင္းလည္းစာအုပ္မ်ားကိုယူေဆာင္ကာ အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းထဲဝင္၍ဇာတာခြင္ခ်ေန၏။ဇာတာခြင္ ၁၅ မ်ိဳးခ်ၿပီးေသာအခါ တအားအိပ္ခ်င္လာ၍ အခန္းထဲရွိခုတင္ေပၚတြင္ တက္အိပ္လိုက္သည္။ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္အထိ ဆင္းမလာ၍ မတင္ေသာင္း ေ႐ႊဝင္းရွိရာ အေပၚထပ္တက္လာသည္ အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ခုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကားယားႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေ႐ႊဝင္းကို ေတြ႕ရ၏။ ပုဆိုးတြင္းမွ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကိုျမင္လိုက္ေသာအခါ မတင္ေသာင္းေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဒုတ္ႏွင့္အတို႔ခံလိုက္ရေသာ ဂုံညင္းဖားႀကီးလို ရမၼက္မာန္ဖီ၍ ခုံးထလာသည္။လီးတန္ႀကီးကိုမျမင္ရေသာ္လည္း သူ႔ေယာက္်ားထက္ ၂ ဆ ခန႔္ရွည္ေၾကာင္း ခန႔္မွန္းလို႔ရသည္။ မတင္ေသာင္း အခန္းတံခါးျပန္စိ၍အသာေလးျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။

ထိုေန႔မွစ၍ ေ႐ႊဝင္းအေပၚ မ႐ိုးသားစိတ္ေတြ ဝင္လာခဲ့သည္။ ကာမရာဂကိေလသာစိတ္က တူဟူေသာအသိကို ႐ိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးလိုက္ပါေတာ့သည္။ယခုသူႀကိတ္၍ ႀကံစည္ခဲ့သမွ် အထေျမာက္ေတာ့မည္မို႔ မတင္ေသာင္းတေယာက္ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ အဖုတ္အုံႀကီးက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျမဴးႂကြေနသည္။ ဦးထြန္းေမာင္ ညည ေသာက္ေလ့ရွိေသာ ႏြားႏို႔ခြက္ထဲသို႔ အိပ္ေဆးႏွစ္လုံး ခတ္ထားလိုက္သည္။ညညမလိုးခင္ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ေသာက္ေနက်ျဖစ္၏။ေ႐ႊဝင္း ဒီမွာ ညအိပ္ျဖစ္ေအာင္လည္း မတင္ေသာင္းပင္ အကြက္ဆင္ခဲ့သည္။ေနရာတကာ လာဘ္ျမင္အကင္းပါးတတ္လြန္းေသာ ဦးထြန္းေမာင္တေယာက္ ဒီည ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ႀကီး ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ ေ႐ႊဝင္းတစ္ေယာက္ အေဒၚအခန္းထဲမဝင္ခင္ အိမ္အျပင္ထြက္၍ ေသးေပါက္လိုက္ေသးသည္။ၿပီးမွတံခါးကို အေသအခ်ာဂ်က္ထိုးပိတ္ၿပီး အေဒၚခန္းဆီလာသည္။ေစ့ထားေသာတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ရာ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲလက္ထည့္၍ အသြင္းအႏႈတ္လုပ္ေနေသာ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ဖ်ပ္ကနဲ အဝင္တံခါးဆီၾကည့္မိသည္။

ေ႐ႊဝင္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ ၾကက္သီး တဖ်င္းဖ်င္းထသြား၏။ေပါင္တံ၊ရင္အုပ္၊လက္ေမာင္း ေျခသလုံး ႂကြက္သားေတြက အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ် က်စ္လ်စ္လစ္လစ္ ဖုထစ္ေနသည္။ေပါင္ၾကားကလီးတန္ႀကီးက ပုတ္သင္ညိဳေခါင္းညိတ္သလို တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ေတာင္ျပၿပီးမတင္ေသာင္းကို ဖိတ္ေခၚေနသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ ေ႐ႊဝင္းက ခုတင္ဆီသို႔ ဆျဖည္းျဖည္းခ်င္းလာေနသည္။ လီးႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ေတာင္ေနသည္။ မတင္ေသာင္း ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ေပါင္ကို အနည္းငယ္ၿဖဲလွ်က္ ေ႐ႊဝင္းကို ႀကိဳဆိုေန၏။ အနားသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ေ႐ႊဝင္းခါးကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ေ႐ႊဝင္း လီးတံေႏြးေႏြးႀကီးက ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကို ဖိေထာက္ထား၏။ေ႐ႊဝင္းက မတင္ေသာင္းပါးကို ဆြဲေမာ့ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္သည္။မတင္ေသာင္းက သူ႔လွ်ာကိုေ႐ႊဝင္းပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္ေပးသည္။ေ႐ႊဝင္းကျမႇင္း၍စုပ္ေပးသည္။မတင္ေသာင္းက တြဲေလာင္း ခ်ထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခုတင္ေစာင္းေပၚမတင္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ျပင္၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို သူမလက္ႏွင့္ကိုင္ကာ အဖုတ္ဝကို ေတ့ေပးသည္။ ေ႐ႊဝင္းက ဒူးေကာက္ေကြးၾကားတြင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္သြင္းၿပီး ခါးကို လွမ္းဖက္ကာသူ႔ဖင္ႀကီးကိုေရွ႕သို႔တိုးေပးသည္။တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးတိုးဝင္လာ ေသာ လီးတန္ႀကီး၏အရသာကို တနင့္တပိုးႀကီးခံစားရင္း လက္ႏွစ္ဖက္က ေ႐ႊဝင္းလည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားလိုက္၏။လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးတိုးဝင္ေနရာ တဝက္ေလာက္အေရာက္တြင္ ေ႐ႊဝင္းက ကိုယ္ကို မတ္၍ မတင္ေသာင္းကို ခုတင္ေပၚမွ ဆြဲယူလိုက္သည္။

အမွတ္တမဲ့မို႔ မတင္ေသာင္းထိတ္ကနဲ လန႔္ျဖန႔္သြားၿပီး လည္ပင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ရသည္။ ျပည့္ၿဖိဳးထြန္းကားေသာ ဖင္ဆုံႀကီးက ေအာက္သို႔အနည္းငယ္က်ဆင္းသြားရာ လီးတန္ႀကီးကိုအားႏွင့္ေဆာင့္သြင္း လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ‘ ဖလြတ္’ ကနဲ အဆုံးထိနစ္ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ေကာင္းလိုက္သည္ မွာ ေခါင္ခိုက္ေနပါေတာ့သည္။အသက္ ၃၈ ႏွစ္ရွိသည့္တိုင္ ကေလးမေမြးဖူးေသးေသာ ေစာက္ဖုတ္မို႔ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္အျခား စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိလြန္းလွသည္။ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေစာက္ဖုတ္အဝမွာက်ဥ္းေနသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ္ကိုလႈပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း ဖ်င္းကနဲ ဖ်င္းကနဲပူရွိန္းအီေဆာင့္သြားရသည္။ ေ႐ႊဝင္းက မတင္ေသာင္းကို ေပြ႕ခ်ီရင္းလိုးခဲ့ရာ အိမ္ေအာက္ထပ္အေရွ႕ခန္းရွိ ေနာက္မွီခုံရွည္မ်ားဆီသို႔ေရာက္လာသည္။ ခုံရွည္ႏွစ္လုံးအလည္ရွိ စားပြဲခုံေပၚသို႔ မတင္ေသာင္းကို ပက္လက္ခ်ေပးလိုက္သည္။ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ စားပြဲခုံက အံက်ဖစ္ဆိုက္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

အေပၚယံၾကည့္လွ်င္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သေလာက္ အတြင္းအဇၩတၱ ကာမရမက္အလြန္ႀကီးေသာ မတင္ေသာင္းမွာ ေ႐ႊဝင္းလီးႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့မွ အားရေက်နပ္သြားပါေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးျဖစ္ကာ ပူရွိန္းယားႂကြ ေနသည္။ထိုစဥ္ ေ႐ႊဝင္းကသူ႔လီးတန္ႀကီးကို တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ျပန္ႏႈတ္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးက လီးတန္ႀကီးႏွင့္အတူႂကြတက္ပါလာ၏။ ေ႐ႊဝင္းက ထိုသို႔တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ႏႈတ္ထားရင္းကပင္ ဘာမွ မလုပ္ေသးဘဲ မတင္ေသာင္း၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေပး၏။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုလည္း လွိမ့္ေခ်ေပးသည္။ မတင္ေသာင္းေစာက္ေခါင္းထဲမွာလည္း ေစာက္ရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ကာ လႈိက္လႈိက္ၿပီး ယားတတ္လာသည္။

ေ႐ႊဝင္းက ကိုယ္ကိုကုန္း၍ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို စို႔ေပးလိုက္၏။မတင္ေသာင္း ႏႈတ္ဖ်ားက “အီး….အမေလး….” ဟူေသာ ရမၼက္ၿငီးသံႀကီး ထြက္ေပၚလာၿပီး…. ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အစြမ္းကုန္ေကာ့ေပးလိုက္ရာ….တဖ်စ္ဖ်စ္ အသံမ်ားထြက္ေပၚလာၿပီး တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြက္ေနေသာ လီးတံႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အဆုံးထိဝါးၿမိဳသြားျပန္သည္။ “ေဒၚ…ေဒၚ…..ေကာင္းလားဟင္….” “…..ရွီး……ကြၽတ္….ကြၽတ္….အားပါးပါး…….ေကာင္းမွေကာင္း လိုက္တာ ကြယ္… အမေလး….ေစာက္ဖုတ္ထဲကို က်ဥ္စိမ့္ေနတာပဲကြယ္….နာနာေလးေစာင့္လိုးေပးတာ ေကာင္းတယ္ကြယ္…..အရမ္းေကာင္းေနပီ”ဟူေသာ အသံနဲ႔အတူ ကာမရမက္ေဇာမ်ား တက္ေနေသာ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ အားရပါးရ အလိုးခံရင္း ေ႐ႊဝင္း အခ်က္ ၃၀ ေလာက္ မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ “အားး.. အမေလးးေလးး… အိုးး.. ၿပီး…. အားးး… ေကာင္းလိုက္တာကြယ္” “အားးဟားး.. က်ေနာ္လည္… ထြက္…ထြက္ေတာ့မယ္… အားးး… ရွီးးး.. ထြက္… ထြက္ၿပီ… အားး… ေကာင္းလိုက္တာ…ေဒၚေဒၚရယ္… အားးဟားးး” ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ပီးခ်င္ဟူေသာ ကာမ ပီးေျမႇာက္မူ အရသာကို ခံစားရင္း တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလိုက္ၾကသည္။ “အေဒါ့္ကို သူလစ္ရင္ ထပ္လိုးေပးပါဦးေနာ္….ေနာ္…” “ဟုတ္…..ဟုတ္ကဲ့…..ပါ” ေ႐ႊဝင္းေပ်ာ္ပီး အသံေတြက လႈိုင္းထ တုန္အက္ေနပါေတာ့သည္။…ၿပီး