ဘောရိုက်များနှင့် အပျိုကြီးရဲ့ အိုး

Posted on By htan gyi

Unicode

🎸🎸 တျံ … တျံ … ဒင်ဒင်… ဒန် တန့် ဒန် 🎸🎸 တျံ ဒင် … တျံဒင် 🎶🎶🎶

အဖိတ်နေ့ ညတိုင်း မောင်ပျော့ တစ်ယောက် အပျိုကြီး မခင်စမ်း အိမ်ရှေ့ လမ်းတဖက်မှ အုတ်ခုံလေးပေါ် ရင်တွင်းခံစား ချက်များ သီဆိုဖျော်ဖြေရန် ရောက်ရှိနေ၏။

” ဝုတ် ဝုတ် … ဂရား … ဂဲ … ဝုတ် ဝုတ် ”

ပထမဆုံး ဆန့်ကျင် ဆန္ဒပြနေသည်က ရပ်ကွက်အချစ်တော် ခွေးညိုကြီး ဖြစ်သည်။

” ဟာ … ဒီခွေး သွားစမ်း … ဝှီးးး … ဖေါက် … ဂိန် ဂိန် … အီ … ဂိန် ဂိန် ”

မောင်ပျော့ ဂီတာကြိုးညှိသည်နှင် ခွေးညိုကြီးမှာ နားမဒိန်းကျင့်တော့မည်မှန်း သိ၍ ထိုးဟောင်ရာ မောင်ပျော့ BFF ဖြစ်သူ ငသက်မှ လေးဂွနှင် ပစ်ကာ မောင်းထုတ်ပစ်၏။ ငသက်မှာ ခေသူမဟုတ်ပေ။ မူးပြီး လမ်းဘေး ခဏခဏ အိပ်ရာ ရဲက မှောင်ရိပ်ခိုမှုနှင့် အမှုလိုတိုင်း အချုပ်ထဲ ထည့်နေကျ လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

🎶🎶 အပျိုကြီး … တကယ် လုပ်မှာလား …  ပြောစမ်းပါ 🎶🎶🎶 ဒန့် ဒန့် …

🎶🎶🎶 ရည်ရွယ်တဲ့ မင်း အကြောင်းကို

👙👙👙👙👙👙

မောင်ပျော့ သီဆိုလိုက်သည်နှင့် အနီးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူကြီး လူငယ် ကလေးအားလုံး ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ တိမ်းရှောင်သွားတော့သည်။ သို့သော် ကြုံနေကြမို့ မောင်ပျော့ လုံးဝ ဂရုမစိုက်ပဲ အသံမြင့်ကာ အော်ဆို လိုက်ပြန်၏။

” ကျွီ … ဒုန်း ဝုန်း … ကျွိ ဒုန်း ”

အပျိုကြီး မခင်စမ်းရဲ့ ဘေးအိမ်မှ ဒေါ်ပုမတစ်ယောက် အိမ်တံခါးအား ပေါ်တင် ဆောင့်ပိတ်ကာ မောင်ပျော့တို့ဘက် မျက်လုံးဆွေပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုကြီး မခင်စမ်းမှာ မောင်ပျော့ အသံကြားလိုက်သည်နှင့် မှန်တင်ခုံရှေ့ သနပ်ခါး အမြန်လူးကာ ပဲကြွေးရန် ထမိန်လဲလိုက်တော့၏။

” အမလေး တော်ပါသေးရဲ့ … ခိခိ ”

ထမိန်လဲပြီး မှန်ရှေ့ ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်ရာ ဖင်ကြား တည့်တည့်၌ လက်ဝါးခန့် အပြဲကြီးကြောင့် ဖင်လေး အေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ပြတင်းပေါက်ဖက် ခေါင်းလေး စောင်းကြည့်ကာ မောင်ပျော့များ မြင်သွား မလားဟု စိုးရိမ်ကာ ရှက်ပြုံးလေးနှင့် တခိခိ ရယ်မိတော့သည်။ ထိုစဉ် မောင်ပျော့ သူငယ်ချင်း ငသက်ကပါ ဝင်ဆိုလိုက်သဖြင့် ကီးကြောင်ရုံသာမကာ သီချင်းပါ ဘဝ ပျက်သွားရရှာ၏။

” ဝှီး … ဒေါက် … အ … ဖေါက်ဖေါက် … အမလေး ”

ဘယ်က ပစ်လိုက်မှန်း မသိသော လောက်စာလုံးများ ကျရောက်လာသဖြင့် ဂီတာ ခဏ ရပ်ကာ ဆေးလိပ် မီးညှိ သောက်နေကြသည်။ ငသက်မှ ခေါင်းလေး လက်နှစ်ဖက်နှင့် အုပ်ကာ အခြေနေထကြည့်ရင်း မျက်စပစ်ပြလိုက်ပြန်၏။ အခြေနေ ငြိမ်သွားကြောင်း သိရသည်နှင့် မောင်ပျော့ တစ်ယောက် ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ဂီတသံစဉ်များ တီးခတ်ကာ သီချင်းပါ ပြောင်းဆိုလိုက်သည်။

🎶🎶🎶 မမက … ဒန့်ဒန့်

သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ် … ဒန့်ဒန့်

ညာညာ ပြီးလဲ … ချစ်တတ်ပါတယ် 🎶🎶

🎺🎺🎺🎺🎺

ထိုချိန် အပျိုကြီးမစမ်းမှာ ထမိန်အကွဲအား ရှေ့ပို့ကာ ပြင်ဝတ်ပြီး ပြတင်းပေါက်နား မတ်တပ်ရပ်လျက် ဖင်သား စိုင်ကြီးအား လက်ဖြင့် ပွတ်ကာ မောင်ပျော့ဆီ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုကြီး ကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်သည် နှင့် မောင်ပျော့ တစ်ယောက် အဆိုတခြား အတီးတခြား ကျူးရင့်နေရင်း ထိုင်နေသော အုတ်ခုံလေး ပေါ်မှ ထရပ်ကာ ဂီတာအား ဟန်ပါပါ တီးပြနေပြန်၏။ ဂီတာကြိုး ၂ ချောင်း ပြတ်မှ တေးသွားများနှင့်အတူ အဆိုပါ ရပ်ရင်း မစမ်းအား လက်ပြနှုတ်ဆက်လိုက်တော့သည်။

…………………………………………………………..

မခင်စမ်းတစ်ယောက် မောင်ပျော့ ပြန်သွားချိန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာကာ သေးပေါက်ရန် အိမ်သာနား ဓာတ်မီးလေးဖြင့် လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။ သေးက မပေါက်လို့ မဖြစ် အိပ်ယာထဲ လှဲလိုက်သည်နှင့် လူက မထခြင် ဆီးပုံးက တင်းနေတတ်၏။ အိမ်သာနား ရောက်သည်နှင့် ဓါတ်မီး ဂျိုင်းကြား ညှပ်ကာ ဘေးဘီ ကြည့်ရင်း ထမိန် အောက်နားစ မကာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။

ထိုအချိန် အိမ်သာထဲ၌ အောက်ထပ်မှ အိမ်ငှား ကိုသာလောင် အီးပါနေ၏။ အပျိုကြီး မခင်စမ်း လျှောက်လာကတည်းက သေးလာပေါက်တော့မည်မှန်း သိရှိနေသည်။

လီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းထုရင်း မျက်လုံးမိတ်ကာ အိမ်သာ ဂလန့်အား ဖြုတ်ထားလိုက်၏။ မခင်စမ်း ဆွဲဖွင့်သည်နှင့် လီးအား တန်းမြင်ရန် ပြင်ဆင်းထားသည်။

သို့သော် မခင်စမ်းမှာ အိမ်သာထဲ မပေါက်ပဲ အိမ်သာ တံခါးရှေ့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ထမိန်ကိုလှန် ထိုင်ချ လိုက်တော့၏။ ထမိန်လှန်လိုက်သည်နှင့် ဖြူဖွေးနေသော ဖင်ကြီး ကော့ထွက်နေသည်ကို အိမ်သာ တံခါးကြားမှ ကန့်လန့်ဖျက် မြင်လိုက်ရသည်။ အိပ်သာမှာ ခြေတန်တို ထရံကာ သွပ်မိုး ဖြစ်ကာ တံခါးမှထရံကပ်စများ ပေါက်ပြဲနေသဖြင့် သွပ်ပြား အသေးတစ်ချပ်အား ညှပ်ကာထားရပြန်၏။

မခင်စမ်း မှာ အပျိုကြီးတို့ အစဉ်အလာ အတိုင်း ကပ်စီးနဲကာ အောက်ထပ်မှ အိမ်ငှား ကိုသာလောင်အား ပြင်ဆင်စရာရှိလျင် ကိုယ့်ပိုက်ဆံနှင့်ကိုယ် ပြင်နေကြရန် စာချုပ်ထဲ တစ်ခါထဲ ထည့်ချုပ်ထားသည်။ ကိုသာလောင်မှာ ကလေး ၂ ယောက် အဖေဖြစ်ပြီး အိမ်စပြောင်းလာ ကတည်းက မခင်စမ်းအား ဖြုတ်ရန် အမျိုးမျိုး ကြိုးစားနေတတ်၏။

မယားဖြစ်သူ ညွှန့်ရီ သိလျင် လင်မယားကွဲမည် စိုးသဖြင့် မသိမသာ အထာပြကာ လှုပ်ရှားနေသည်။ အခုလည်း မခင်စမ်း ချိုင်းကြားမှ ဓတ်မီးမှာ ရှေ့စိုက်ကျနေသဖြင့် ပေါင်ဂွလေးထဲမှ စောက်မွှေးအုံ တခြမ်းအား ဘေးတစောင်း မြင်နေရသည်။ အိမ်သာတံခါး အပေါက်လေးမှ အနီးကပ် ချောင်းကြည့်ရာ တရှီးရှီး တရှစ်ရှစ်ဖြင့် သေးထွက်သံ ကြားနေရ၏။

” ဘူ … ဘတစ် … တစ်တစ် ”

” အမလေး … လူလူ ”

ကြည့်ကောင်းနေစဉ် ကိုသာလောင် ဖင်ဝမှ မမျှော်လင့်ပဲ အီးပေါက်မိရာ မခင်းစမ်း တစ်ယောက် သေးတန့်ကာ ထရပ်ရင်း အိမ်ထဲ ဝင်ပြေးသွားတော့သည်။

…………………………………………………..

နောက် ၂ ရက်ခန့် အပျိုကြီး မခင်စမ်း အိမ် အပေါ်ထပ် မောင်ပျော့ ရောက်ရှိနေ၏။ မခင်စမ်းမှာ အောက်ထပ်မှာ အိမ်ငှား မိသားစု ၂ စုလုံး ရွာပြန်ကျသဖြင့် တစ်အိမ်လုံး လူရှင်းနေရာ မနက်ပိုင်း ဈေးဝယ်ထွက်စဉ် မောင်ပျော့အား တိတ်တိတ်လေး ချိန်းထားခဲ့သည်။

” ပြပါဦး … အစမ်းကလည်း … ဒီလို အခွင့်ရေးက ရဖို့ မလွယ်ဘူး ”

” အိုရ် … ကိုပျော့ ကလည်း … စကားပြောဖို့ ခေါ်တာကို … ရောက်ကတည်းက ဒါပဲ … ပူဆာနေတာ … ၂ ခါ ပြပြီးသားကို ”

” ဟုတ်ပါတယ် … အစမ်းရယ် … အစမ်း စောက်ဖုတ်ကြီးက … လှလွန်းလို့ … ကြည့်မဝလို့ပါ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေစဉ် မောင်ပျော့မှာ မခင်စမ်း ရှေ့တည့်တည့် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ပူဆာနေတော့၏။

” ခက်တော့တာပဲ … ပြီးရင် ကိုပျော့ ဟာလည်း ပြန်ပြ … အင့် ကြည့် ”

မခင်စမ်းမှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးများနှင့် မောင်ပျော့အား စိုက်ကြည့်ကာ ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်လိုက်သည်။

” အားပါး … ကျွတ်ကျွတ် … လှလိုက်တဲ့ … စောက်ဖုတ်ကြီး … အစိက တော်တော်ကြီးမှာပဲနော် … အစမ်း ”

” အိုရ် … ပုံမှန်ပါ … ကိုပျော့ ကလည်း ”

” ဟုတ်လို့လား ”

” ဟုတ်ပါတယ်တယ်ဆို … မယုံဘူးမလား … အင့် ကြည့် ”

မခင်စမ်း ကာမစိတ် ထကြွစေရန် မောင်ပျော့ တစ်ယောက် စကားလုံးများဖြင့် လမ်းကြောင်းနေ၏။ မောင်ပျော့ ဆင်တဲ့ အကွက်ထဲ မခင်စမ်း မှာလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဝင်လာတော့သည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂစိတ် ကြီးသူမို့ မောင်ပျော့အား စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြဲပြလိုက်ပြန်၏။

” အင်း … အစိက ပုံမှန်ပါပဲ … ဒါပေမယ့် မထောင်သေးလို့ပါ ”

” ဟင် … အစိက … ကိုပျော့တို့ ယောင်္ကျား တွေလို … မထောင်ဘူးလေ ”

မောင်ပျော့ ရမ္မက်သွေး ကြွယ်သော စကားများ ကြောင့် မခင်စမ်း တစ်ယောက် စောက်ပတ်ထဲမှ တဆစ်ဆစ်နှင့် အကောင်လေးများ တိုးဝင်လာသလို ခံစားနေရရှာသည်။

” ထောင်တာပေါ့ … အစမ်းကလည်း … ကိုပျော့ ပြမယ် … ပက်လက် လှန်ပြီး ပေါင်ဖြဲထား ”

” ဒါဆိုလဲ … ပြပြ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ရွဲ့သလို ခနဲ့သလိုနှင့် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြဲပြလိုက်တော့၏။ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော နေရောင်ကြောင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်တွင် သေးစီးကြောင်းကြီး ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

” ကြည့်နော် … အစမ်း ”

မောင်ပျော့ မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ပုဆိုး ချွတ်ချရင်း လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်လာလိုက်၏။

” ဟင် … ကိုပျော့ … ဘာ ဘာ … ဘာလုပ် လုပ် … ”

မခင်စမ်း စကား မဆုံးခင် မောင်ပျော့မှာ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အုံကြီး ထိပ်မှ အစိလေးအား ထိုးကလော် ပစ်သည်။

” ဇွိ … ပလောက် … အ … အမေ့ … အဟင့် ”

ခေါင်းပြူထွက်နေသော စောင်စိထိပ်မှ အဆံလေးအား တည့်တည့် ထိုးကလော်မိရာ မခင်စမ်း ဖင်ကြီး ကြွတက် လာပြီး ဘုတ်ကနဲ့ ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျ သွား ရှာသည်။

” ဟော … အစိ တောင်လာပြီ … အစမ်းရဲ့ … ချစ်စရာလေး … ကြည့် ကြည့် ”

” ဟမ် ”

မောင်ပျော့ စကား အဆုံး အပျိုကြီး မခင်စမ်း ခေါင်း ထောင် ကြည့်လိုက်တော့သည်။ သို့သော် သူမ စောက်စိအား မဟုတ်ပေ။ မောင်ပျော့ ပေါင်ကြားမှ မဲပြီး ဘယ်ဘက်ကောက်နေသော လီးကြီးဆီ အကြည့် ရောက်နေ၏။ မောင်ပျော့မှာ လူသာ ပိန်ချင်ပိန် ပျော့ချင်ပျော့မည်။ လီး မပိန်ပါ မပျော့ပါ။

အခုလည်း ဒစ်ကြီးကားထွက်နေပြီး လီးတဝက် မရှိတရှိ လောက်မှ ကောက်နေကာ လီး အရည်ပြား တလျှောက် အကြောများ ထောင်ထနေ၏။ သူ့လီးနှင့် အလိုးခံရသည့် မိန်းမတိုင်း လီးက ကောက်နေသဖြင့် ဒစ်ဖြင့် စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ ချိတ်ဆွဲ ခံရကာ ပထမ နာကျင်ကာ အော်မည်။ နောက်ပိုင်း လီးအရသာ တွေ့သည်နှင့် ဆောင့်ပါ လိုးပါ တဆာဆာ အော်ကာ တောင်းတတတ်ကြောင်း မောင်ပျော့ အတွေအကြုံအရ သိရှိနေ၏။

……………………………………………………

ရပ်ကွက်ကထိန်အတွက် ည ၈ နာရီ ဓမ္မာရုံသို့ လာရန် အစည်းဝေး ဖိတ်စာလာဖိတ်စဉ် အော်သံ ညည်းသံ များကြောင့် ရပ်ကွက်လူကြီး ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် အိမ်ထဲ ရောက်မှ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့် သွားရ၏။ သေချာ အားစိုက် နားထောင်ရင် အသံလာရာ အိမ် အပေါ်ထပ်သို့ လှေကား အတိုင်း ခြေဖွနင်းကာ တက်လာခဲ့သည်။

” အမလေးးး … လုပ်တတ် လိုက်တာ … ကိုပျော့ရယ် … အစမ်း … အူတွေ အသည်းတွေ … ဗြောင်းဆန် နေပါပြီ … အ အား အားးး … ရှီးးးးးး ”

ညည်းသံများကြောင့် အိမ်အပေါ်ထပ် ရောက်သည်နှင့် အခန်းကာထားတဲ့ ပျဉ်ချပ်နှစ်ခုကြားက ချောင်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ အခန်းထဲ ကုတင်စောင်းတွင် အပျိုကြီး မခင်စမ်းမှာ လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကုန်းပေးရာ မောင်ပျော့မှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း စောက်ပတ် ကုန်းယက်ပေးနေ၏။ ခဏအကြာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး နောက်မှ ဆွဲလိုးရာ တအားအားဖြင့် မခင်စမ်း ညည်းသံ ပြန်ထွက်လာပြီး ခေါင်းလေး လန်တက် သွားသည်ကို မြင်နေရသည်။

” အီးးး … အမလေး … ဘွတ် … အ အ … စောက်ဖုတ်တော့ … ပြဲပြီ ထင်တယ် … ကိုပျော့ရဲ့ … အဟင့် ဟင့် … အီးဟီး ”

ကြည့်နေရင်း ဦးကြည်မောင်မှာ ပုဆိုး အောက်က လီးကြီး ထောင်ထွက်လာသဖြင့် ညာလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် ပျဉ်ပြားအား မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ထောက်ထား လိုက်ရ၏။ မောင်ပျော့မှာ မခင်စမ်းအား နောက်မှ ဆွဲလိုးလိုက် အဖုတ်အား ကုန်းယက်လိုက်နှင့် ၂ ယောက်သား ကာမ စည်းစိမ်လေး အမိအရ ယူနေကြသည်။

မောင်ပျော့ တစ်ယောက် စလိုး ကတည်းက မခင်စမ်းအား အပျို မဟုတ်မှန်း ရိပ်မိသဖြင့် အားမနာတမ်း ပစ်လိုးနေတော့၏။ အပျိုကြီး မခင်စမ်း မှာလည်း မောင်ပျော့၏ အားပါသော လိုးချက်များအား ဖင်ကြီး ကော့ကာ တောင့်ခံနေသည်။

…………………………………………………….

အခန်း ( ၂ )

” ကောင်းလိုက်တာ … အစမ်းရယ် … လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ … အခုမ ဆန္ဒ ပြည့်တော့တယ် ”

” သွား … လူဆိုး … ဘယ်ချိန်ထဲက … ပစ်မှားနေမှန်း မသိဘူး ဟွန့် ”

” အဖြေပေးကတည်းက … အစမ်း ကို လိုးချင်နေတာ … ဘယ်လို ပြောလိုးရမလဲ … မစဉ်းစား တတ်လို့ … ဒီလောက် အချိန်တွေ ကြာသွားတာပါ … ဒါနဲ့ … လိုးပေးတာ ကောင်းလားဟင် ”

” ကောင်းမကောင်းတော့ မသိဘူး … အစမ်း ဟာထဲ … ကိုပျော့ လီးကြီးက … ပြည့်ကျပ်နေတာ … ဘယ်လို အရသာလေး မှန်းလဲ … မပြောပြတတ်ဘူး ”

ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် ချောင်းကြည့်ရင်း လီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ပုဆိုး အပြင်မှ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ရာ လရည်များ တဖျောဖျော ပုဆိုးထဲ ထွက်ကျ လာတော့သည်။ မြင်ကွင်းအား အကြည့်လွဲကာ အိမ်အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းလာပြီး ထွက်ခွာသွား၏။ မောင်ပျော့နှင့် အပျိုကြီး မခင်စမ်းတို့ နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း တစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ရင်း ထပ်ဆွနေကြပြန်၏။ မခင်စမ်း နို့ကြီး ၂ လုံးအား တစ်လှည့်စီ ဖိစို့ပေးရာ မခင်စမ်းကလည်း မောင်ပျော့ လီးကြီးအား ဂွင်းပြန် တိုက်ပေးနေတော့သည်။

” ခိခိ … ကိုပျော့ လီးကြီးက … လက်ထဲ ပြန်မာလာပြီ … လိုးနိုင်သေးလား ”

မောင်ပျော့မှာ မခင်စမ်းဘေး ပက်လက်အနေထားဖြင့် လီးကြီးမှာ အပေါ်သို့ ထောင်လျက်ရှိ၏။ မခင်စမ်းမှာ သူမ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးအား အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။

မောင်ပျော့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း မခင်စမ်း ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း လက်ခလယ် ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးနေပြန်၏။

” ရှီးးးးး အ အားးးး … ကိုပျော့ရယ် ”

” အစမ်း … ကိုပျော့ လီးကြီးကို … အားရရဲ့လား ”

” အိုရ် … ဘာတွေ မေးမှန်းလည်း မသိဘူး … ကိုပျော့ ကလည်း ”

” ခုလေးပဲ … လိုးပေးထားတာ … ပြောပါဦး ”

” ဟင့် အင် … သိဘူးလို့ဆို ”

” ပြောပြပါဆို … အစမ်းကလည်း … မချစ်ဘူးလား ”

” ချစ်လို့ လိုက်လျောတာပေါ့ … ကိုပျော့ ကလည်း …ကိုပျော့ လီးကြီးကို အားရပါသတဲ့ရှင် … ကဲကျေနပ်ပြီလား … ဟွန့် ”

မခင်စမ်း စကားအဆုံး ကိုပျော့မှာ ကိုယ်တစောင်း လှည့်ရင်း နို့အုံနှစ်လုံးအား ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆွဲစို့ ပစ်သည်။ လက်ကလည်း အငြိမ်အနေပဲ စောက်ဖုတ်ထဲ ထုတ်ချီသွင်းချီ ပြုလုပ်ကာ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေး၏။ မခင်စမ်းကလည်း ကိုယ်တစောင်း ဖြစ်နေသော ကိုပျော့ လီးကြီးအား ဂွင်းထုပေးနေရာ စောက်စိလေး ချေခံရသည်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာကာ ဂွင်းတိုက် မပေးနိုင်တော့ပဲ လီးအား တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားတော့သည်။ မခင်စမ်း ပေါင်တန်ကြီးများ စုလိုက်ကားလိုက်နှင့် စောက်ပတ်အုံကြီး တင်းပြောင်ကာ အရည်များ စောက်ခေါင်းဝထဲ အိုင်ထွက်လာ၏။

” အ အားးး .…… အစမ်း မနေနိုင်တော့ဘူး … ကိုပျော့ရယ် … အဟင့် ”

ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးကြောင့် ကိုပျော့ နို့သီး ခေါင်းလေး စုပ်နေရာမှ ရပ်ကာ စောက်စိလေးအား ချေနေသော လက်က အဖုတ်ထဲ နောက်ဆုံးအနေဖြင့် အထုတ်အသွင်း ၁၀ ချက်ခန့် လုပ်ကာ ထထိုင်လိုက်၏။ မခင်စမ်းကလည်း ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း လွှတ်ပေးလိုက်ရာ လက်မှ လွတ်သွားသော မောင်ပျော့ လီးကြီးမှာ အကြော ပြိုင်းပြိုင်းထလျက် တဆက်ဆက် တုန်ခါနေပြန်၏။

မခင်စမ်းမှာ သူမ ပေါင်ကြားထဲ မောင်ပျော့ ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်ရာ ဒုတိယ အချီ လိုးတော့မည်မှန်း သိ၍ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာတော့သည်။ မောင်ပျော့ လီးကြီးအား ကြည့်ကာ လိုးဖို့ အဆင်ပြေရန် ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးလိုက် ပြန်၏။ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဒစ်ထိပ်နှင့် ဖိပွတ်ခံရသဖြင့် မခင်စမ်း ခါးလေး ကော့တက် လာသည်။

” အင်း … ဟုတ်တယ် … ကိုပျော့ … လီးကြီးကို … အစမ်း စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းပြီး လိုးပါတော့ … အဟင့် ဟင့် ”

ခါးထပ်ကော့ကာ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ရန် ကြိုးစား လိုက်ပြန်သည်။

” အားးး … အမလေးးးး ရှီးးးး … ရှီးးးးး ”

မခင်စမ်း အဖုတ်ထဲ လီးတဝက်လောက် ဝင်ရာ အမလေး တရင်း မောင်ပျော့လီးကြီးရဲ့ အရသာအား သိရှိနေသဖြင့် အံကြိတ် အလိုးခံ နေလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာရာ အဖုတ်အတွင်းသားများက လီးအား ဆောင့်လိုးစေရန် တောင့်တလာသည်။ လီးအား အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဆောင့်လိုးရာ မခင်စမ်း မျက်လုံးများ စင်းကျ လာတော့၏။

” အမယ်လေး … ကိုပျော့ရယ် … ဆောင့်ဆောင့် … အစမ်း … ခံလို့ ကောင်းလာပြီ ”

” ဆောင့်ပါတယ် … အစမ်းရဲ့ … လိုးရတာ … ကောင်းလိုက်တာ ”

စကားတပြောပြောနှင့် လိုးကျရာ မခင်စမ်း အော်ဟစ် ညည်းငြူသံလေးများ ဆူညံလာပြီး ခဏအကြာ ၂ ယောက်သား ဒုတိယအချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။

၃ လခန့် အကြာ မောင်ပျော့ တစ်ယောက် မခင်စမ်းအား လက်ထပ် ယူနိုင်ရန် ဖားကန့်ဘက် ကျောက်တူး ထွက်သွား၏။

…………………………………………………

” ခင်စမ်းရေ … ပြီးပြီလား ”

” ဟုတ် … ဒေါ်မိုး … ကျမက ပြီးတာကြာပေါ့ ”

” အေး … လာဟေ့ … မိတုတ်တို့ ဖြူမတို … ပတ်ခေါ် ရအောင် ”

ဒေါ်မိုး အော်သံကြောင့် မခင်စမ်း တစ်ယောက် အဝတ်စား အိတ်လေး ကိုင်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ မရှမ်းမ မင်္ဂလာဆောင်ရာ မူဆယ်သို့ ၂ ညအိပ် သွားကြမည်ဖြစ်သည်။ မရှမ်းမ အမျိုးသားမှာ မူဆယ်ဈေးတွင် အထည်လိပ်များ ရောင်းချသူ တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ မင်္ဂလာဆွမ်းကပ်ကာ မူဆယ်တွင် မင်္ဂလာ အခန်းနား ကျင်းပမည်မို့ မရှမ်းမနှင့်အတူ ရပ်ကွက်သူ ရပ်ကွက်သားများ ရွှေပြ မျိုးပြ လိုက်ပါကြသည်။ မရှမ်းမ သတို့သားလောင်းမှ သူတို့ မင်္ဂလာပွဲသို့ လိုက်ချင်တဲ့သူ လိုက်ပါရန် မှန်လုံ အိတ်စပတ် ကားကြီး တစီး ငှားပေးထား၏။

🎵ရင်မှာခံစား🎵

🎺🎺 သူမမြင်နိုင်ပေ

🎧ငါ့ရဲ့ အသဲထဲက … အတွင်းကြေ 💋🎶🎶

🎸🎸🎸🎸

လမ်းမကြီးပေါ် မှန်လုံကားကြီးပေါ်မှ ကော်နီရဲ့ သီချင်းသံ ခပ်မြူးမြူးလေး လွင့်ပြန့်နေ၏။ မခင်စမ်းတို့ ရပ်ကွက် သူ ရပ်ကွက်သားများ မူဆယ်မြို့၌ ကျင်းပမည် ဖြစ်သော မရှမ်းမ မင်္ဂလာဆောင်သို့ လိုက်ပါ လာကြတော့သည်။

” ဝုန်း … ဒလိန်း … ဝုန်း ဂျိမ်း ”

ပုံမှန်လေး မောင်းနေရင်း ချိုင့်တစ်ခုပေါ် နင်းမိရာ ဘုရားဖူးကားကြီး ဝုန်းခနဲ မြောက်တက်သွားကာ ပြန်အကျတွင် ကားထဲ ဆူညံ့စွာ အော်ဟစ် နေကြ သည်။

” အမလေး … ဖျားဖျား ”

” သေပါပြီ တော် ”

” ဟဲ့ … ကားဆရာ … မအေလိုး … ဘယ်လိုမောင်းနေတာလဲ … ငါတို့များ နင့်မယားတွေ ထင်နေတာလား ”

” စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲ ”

ကြောက်စိတ်နဲ့ဒေါသစိတ် ဒွန်တွဲကာ ယောင်သူကယောင် ကားသမားအား ဆဲသူကဆဲဖြင့် ဆူညံနေရာ မခင်စမ်း တစ်ယောက်သာ ရင်ခုန်နေရ၏။ ကားမြှောက်တက် သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း ဖင်ကြီး လေပေါ်ဝဲသွားကာ ပြန်အကျတွင် ညာလက်က ဘေးနား အတူထိုင်နေသော ဦးကြည်မောင် ပေါင်ကြား ထောက်မိသွားတော့၏။

ရပ်ကွက်လူကြီး ဦးကြည်မောင်မှာ အသက် ၄၅ ခန့် ခပ်ဝဝ အရပ်ပုပုနှင့် မျက်စိတစ်ဖက် မကောင်းသော သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အပျိုကြီး မခင်စမ်းအား စိတ်ဝင်စားကာ မောင်ပျော့နှင့် မခင်စမ်း ချစ်ရည်လူးချိန် အမှတ်တမဲ့ မြင်တွေ့ခဲ့သည့် နောက်ပိုင်း မခင်စမ်းအား လုပ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့၏။ မောင်ပျော့ ရှိနေစဉ် ဆန္ဒများ မျိုသိပ်ကာ ရှောင်နေရင်း မောင်ပျော့ ဖားကန့် တက်သွား သည်နှင့် ပြန်ကပ်နေတော့သည်။

အခုလည်း ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာသော မခင်စမ်း လက်မောင်းကို ကိုင်ကာ ရလာသည့် အခွင့်အရေးကို အမိအရယူရင်း ကိုယ်လုံး အိအိလေးအား ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကားပေါ် တစ်ယောက် တစ်ပေါက်ဆူညံနေကာ ကားနောက်ဆုံးခုံ ထိုင်နေသော သူမတို့ နှစ်ဦးအား ဘယ်သူမှ သတိမထားမိတော့ပေ။

” အမလေး … ရင်ကို တုန်သွားတာပဲ ”

” ကျနော်ရှိပါတယ် … မခင်စမ်းရယ် … မကြောက်ပါနဲ့ ”

ဦးကြည်မောင်မှာ မခင်စမ်းထက် အသက်ကြီး သော်လည်း အရပ်ထဲ လူတိုင်းခေါ်သလို မခင်စမ်း ဟုသာ ခေါ်၏။ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားရင်း ဂုတ်သားလေးအား ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းကာ အားပေးနှစ်သိမ့်နေပြန်သည်။

” အိုးးး … လူကို တအားဖက်ထားတာ … လွတ်ဦးလေ ”

ဦးကြည်မောင် အား မျက်ဝန်းရွဲကြီးနှင့် စွေကြည့်ကာ ပြောနေတော့၏။

” အင်းပါ … မခင်စမ်းရဲ့ … မခင်စမ်း လက်လဲ လွတ်ပါဦးဗျာ … ကျိန်းနေပြီ ”

” အိုရ် … ဆောရီးနော် … ဟုတ်ဟုတ် ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် မျက်နှာ ပန်းရောင်ပြေးသွားရသည်။ ချိုင့်စောင့်ပြီး ကားပြန်အကျ ဦးကြည်မောင် ပေါင်ကြား လက်ထောက်မိကာ ပေါင်ကြားငိုက်ဆင်းနေသော လီးကြီးအား အမှတ်တမဲ့ ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေ၏။ မခင်စမ်း လီးအား လွတ်လိုက်သည်နှင့် နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်သွားကာ ခဏအကြာ ဦးကြည်မောင်မှ မခင်စမ်း ညာလက်အား ဆွဲယူကာ ပေါင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ဘက် တရိပ်ရိပ် ကျန်ရစ်နေခဲ့သော သစ်ပင်များ လယ်ကွင်းများအား ကြည့်ကာ ဦးကြည်မောင် ပေါင်ပေါ်က လက်အား ပြန်မရုတ်တော့ပေ။

ခဏအကြာ အရှိန်ဖြင့် မောင်းနေသော ကားကြီးမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးရပ်သွားတော့သည်။ ထမင်းစားနားရန် ကားအမိုးအောက် ဆောင်းဘောက်မှ အသံ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ကားပေါ်မှ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဆင်းရာ နောက်ဆုံး ဦးကြည်မောင်နှင့် မခင်စမ်းတို့ နှစ်ဦးသာ ကျန်ရှိတော၏။

” ဦးကြည်မောင် … ထမင်းစား မဆင်းဘူးလား ”

မခင်စမ်း မှာ ဦးကြည်မောင် ပေါင်ပုတ်ရင်း လှမ်းမေးလိုက် ပြန်သည်။ သူမမှာ ပြတင်းပေါက်ဖက် ထိုင်ရာ ကားအောက်ဆင်းလျင် ဦးကြည်မောင် ရှေ့က ဖြတ်ရမည်မို့ မေးလိုက်ချင်း ဖြစ်၏။

” ဗိုက်သိပ်မဆာလို့ မခင်စမ်း … ကျနော် မုန့်တွေပါလာတယ် ”

” ဒါဆို … ကျမ ဆင်းစားလိုက်ဦးမယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဦးကြည်မောင် ရှေ့မှ တိုးထွက်ရာ ပိုက်ဆံအိတ်က ရှေ့ထိုင်ခုံနှင့် ချိတ်မိသွားသဖြင့် ပိုက်ဆံအိတ် သိုင်းကြိုးလေး မပြတ်ရန် ဒူးညွတ်ပြီး အပေါ်ဘက် လက်ဝှေ့ရမ်း ဖြုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ပိုက်ဆံအိတ် သိုင်းကြိုးလေးက မပြုတ်ပဲ ဦးကြည်မောင်ရှေ့ ဒူးညွတ်မိသဖြင့် ဖင်ကြားတည့်တည့် ခပ်မာမာ အရာကြီးနှင့် ထောက်မိတော့၏။

” အို့ … ဦးကြည်မောင် … ရှင့်ဟာကြီးက … တကတည်း … မပြောလိုက်ချင်ဘူး ”

မခင်စမ်း ဖင်ဝလီးထောက်မိသည်နှင့် ညွတ်ထားသော ဒူးအား ပြန်ဆန့်ပြီး ရှေ့ထိုင်ခုံ ကျောမှီအား ခါးကုန်းကာ ချိတ်မိနေသော ပိုက်ဆံအိတ်ကြိုးအား ဆွဲဖြုတ်ပြန်သည်။

” ရလား … မခင်စမ်း ”

ဦးကြည်မောင်မှာ သူ့ရှေ့ ဖင်ကုန်းပေးသလို ဖြစ်နေသော မခင်စမ်း ဖင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ကာ ထရပ်လိုက်၏။ မခင်စမ်း ခါးလေး တွန့်သွားကာ ပါးစပ်မှ မသဲမကွဲ အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

” အမ့် ”

ဖင်ကြားအောက် အဖုတ်နေရာအား ထောက်မိသဖြင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ် နေသော်လည်း ဟန်ဆောင်ပလီ နေလိုက်၏။ မောင်ပျော့ ဖားကန့် တက်သွား ကတည်းက မခင်စမ်း ကာမသုခလေး ပျောက်ဆုံးနေရာ တောင့်တနေလျက်ရှိသည်။ ပိုက်ဆံအိတ် ခုံစောင်းနှင့် ချိတ်မိနေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ တမင်သက်သက် ဖန်တီးလိုက်၏။ ထမင်းစား နားချိန်မို့ ကားပေါ် လူတစ်ယောက်မှ မရှိတော့ပေ။

” အို အို … အဲဒါ ဘာ လုပ် … အ ရှီးးးး ”

မခင်စမ်းကိုယ်လုံး တုန်တက် သွားရ၏။ ရုတ်တရက် ဦးကြည်မောင်မှာ ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး မခင်စမ်း ထမိန် အောက်နားစအား ခါးထိ လှန်တင်ကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ယက်ပေးလိုက်၏။ ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေးက ထိုးစွ ပင့်ယက်နေသဖြင့် အူတွေ အသဲတွေ ပြောင်းပြန် ဖြစ်ကုန်ရသည်။ မောင်ပျော့ တစ်ခါမှ မလုပ်ပေးခဲ့သော သူမ ဖင်ဝလေးအား ဦးကြည်မောင် မှ ယက်ပေး ကလိပေးနေသဖြင့် တအီးအီး ညည်းနေပြန်၏။

” အ … အ … ယားတယ် … ဦးကြည်မောင်ရဲ့ … တော် တော် … တော်တော့နော် ”

ပြောပြီးသည်နှင့် မခင်စမ်းမှာ ကိုယ်လုံးလှည့်ရာ သူမ ပေါင်ဂွကြားနှင့် ဦးကြည်မောင်မျက်နာမှာ တတန်းထဲ ကျရောက်သွားတော့၏။ ဖင်ကြီးမှာ ရှေ့ထိုင်ခုံ ကျောမှီနှင့် ထောက်ကာ နောက်ဆုတ်မရ။

ဦးကြည်မောင်မှာ ထမိန်ဆွဲလှန်ရင်း အဖုတ်ကိုသေချာဖြဲပြီး စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ပေးရာ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျလာ၏။ အပေါ်ဘက် ခေါင်းထောင်လာသော စောက်စိလေးအား နူတ်ခမ်းသားဖြင့် ဖိစုပ်ပစ်ရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ ထိုင်ခုံပေါ် လက်ထောက်ကာ တအအ ညည်းနေရပြန်သည်။ မနက်က ရေချိုးထားသော်လည်း နေ့တဝက်ခန့် ကားပေါ် ထိုင်နေရသဖြင့် စောက်ချီးနံ့လေး ထွက်စပြုနေ၏။

” အ … အ … ဦးကြည်မောင် … အဟင့် ဟင့် … အမလေး … မရ တော့ … တော့ … အအ … ထွက်ပြီ … ထွက်ပြီ … အ … အားးးးး ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ဖင်သားကြီး ရှုံ့ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရရှာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာ ထိုင်ယက်ပေးနေသော ဦးကြည်မောင် မေးစိနှင့် ရင်ဘတ်အား ပန်းမိသဖြင့် ဦးကြည်မောင်မှာ စောက်ပတ်ဝလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ရင်း ဝင်လာသမျှ အရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချပစ်တော့၏။

” အိုရ် … မရွံဘူးလား … ဦးကြည်မောင်ရယ် … ကျမတော့ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ … ဟင့်ဟင့် ”

………………………………………..

အခန်း ( ၃ )

ဦးကြည်မောင် အနည်းငယ် မောသွားကာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်က ပေကပ်နေသော စောက်ရည်များအား လျှာဖြင့် သပ်ချရင်း ဖေါင်းကြွနေသော မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်ကြီးအား စိုက်ကြည့်နေသည်။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် သူမအရည်တွေ မြိုချနေသော ဦးကြည်မောင်အား ကြည့်ရင်း အားနာနေ၏။ ထိုစဉ် ထမင်းစားပြီး ကားပေါ် ပြန်တက်လာသော လူသံများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လူချင်းခွဲကာ မခင်စမ်းမှာ သူမ ထိုင်ခုံပေါ် ခပ်တည်တည် ပြန်ထိုင်နေတော့သည်။

ကားကြီး ဆက်လက်ထွက်ခွာလာရာ လမ်းဘေး တောတောင်များ ချိုင့်ဝမ်းများ တဖြည်းဖြည်း ကျန်ရစ်ကာ နောင်ချို့မြို့အနီး ရောက်ရှိလာ၏။ ကားခေါင်မိုး မျက်နှာချက်ပေါ်မှ ဖလက်တီဗွီ အပြားလေးတွင် ဇတ်ကား ပြသလျက်ရှိသည်။ တနေကုန် ထိုင်လာ ရသည်မို့ အိပ်သူကအိပ် ဇတ်ကား ကြည့်သူက ကြည့်နှင့် ဇတ်ကား ပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် သီချင်း ဖွင့်ပေးထားပြန်၏။

ထိုချိန် ဦးကြည်မောင်တစ်ယောက် ထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် အံကြီးကြိတ်ကာ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေရှာသည်။ စောင်အပါးလေးအား ကိုယ်တပိုင်း ခြုံထားရာ ပေါင်ကြားထဲမှ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် စောင်လေးမှာ လူးလွန့်နေ၏။

” အ အ … မခင်စမ်းရာ ”

ရှေ့ခုံမှ အိပ်ပျော်နေသော လူ ၂ ယောက် ကြားသွားမည် စိုးရိမ်သဖြင့် ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်ညည်းနေရသည်။ စောင်အပါးလေးအောက် ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတိုက် အနေထားနှင့် ခါးညွတ်ကာ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ခေါင်းတိုးဝင်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဦးကြည်မောင် လီးအား ကုန်းစုပ်ပေးနေ၏။ သူမအဖုတ်အား ယက်ပေးထားသဖြင့် အခွင့်ရေး ရသည်နှင့် ဦးကြည်မောင် လီးအား ပြန်စုပ်ပေးလိုက်သည်။

စစုပ်ပေးစဉ် လီးဆီမှ လချီးနံ့များ သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာရာ ပျို့တက်လာခဲ့သော်လည်း အသက်အောင့် စုပ်ရင်း ထိုအနံ့များ ယဉ်လာကာ မက်မက် မောမော စုပ်နေတော့သည်။

ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် လီးတန်တလျှောက် ကျင်တက်လာပြီး စောင်အပြင်မှ မခင်စမ်း ခေါင်းအား တွန်းဖယ်ရာ မခင်စမ်းမှာလည်း လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် ဖယ်မပေးပေ လီးထိပ်အား သွားလေးဖြင့် ဖိကိုက်ထား၏။

” မခင်စမ်း … ဖယ် ဖယ် … ထွက် … ဟာ … မရ မရ … အီး အီး အိ့ ”

လီးတစ်ချောင်းလုံး ယားတက်လာစဉ် ဒစ်ဖူးအား သွားဖြင့် ကိုက်ခံရကာ ပြန်လွတ်လိုက်စဉ် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မခင်စမ်း ပါးစပ်ထဲ လရည်ပျစ်ပျစ်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။ ပါးစပ်မှ ညည်းသံထွက်မှာ စိုးသဖြင့် သူ့လက်မောင်း သူ ဖိကိုက်ကာ တအိ့အိ့နဲ့ ဖြစ်နေရှာ၏။

” အု … ဝု … ဖလု … ဝေါ ဝေါ့ ”

မခင်စမ်းမှာလည်း လီးစုပ်ပေးရင် သူမ လျှာစွမ်းကြောင့် ဦးကြည်မောင် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကာ ခေါင်းအား တွန်းဖယ်သည်ထင်ကာ လီးထိပ်အား မနာတနာလေး ကိုက်ရင်း ပေကပ်နေရာ ပါးစပ်ထဲ လရည်များ ဝင်လာမှ အခြေနေအား သဘောပေါက်သွားရတော့၏။ ချက်ချင်း ခေါင်းမော့ပစ်ရာ မမှီတော့ပေ။

ဦးကြည်မောင် ကလည်း လရည်ထွက်သည်နှင့် ယောင်ပြီး မခင်စမ်း ခေါင်းအား ဖိချရင်း လီးအရင်းထိ ကပ်ထားလိုက်သည်။ လရည်ကုန်မှ လွတ်ပေးရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် တဝေါ့ဝေါ့ နှင့် သီးနေရှာတော့၏။ စောင်ခြုံထဲမှ ခေါင်းတိုးထွက်ရာ ရှေ့ခုံမှ လူတစ်ယောက် လှည့်ကြည်နေသဖြင့် ခါးမတ်ကာ ပါးစပ်အား လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ရင်း ရင်ကျပ်သလိုလိုနှင့် ချောင်းဆိုးပြနေပြန်သည်။

” တအားဆိုးတာပဲ … အန်တောင် အန်ချင်တယ် … ရှု့ရှု့ ”

မျက်ရည်လည်ကာ နှာခေါင်း တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် ဦးကြည်မောင်အား မျက်လုံးဆွေကြည့်ရင်း ကြိတ်ပြောနေ၏။

” တောင်းပန်ပါတယ် … မခင်စမ်းရယ် … စိတ်လွတ်ပြီး … မထိန်းနိုင်တော့တာ ”

…………………………………………………

အပူရှိန်လျော့ကာ မြေနီနံ့ သင်းသင်းဖြင့် လေနုအေးများ တိုက်ခတ်နေသော်လည်း မခင်စမ်းတစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲ လရည်နံ့ ညှီစို့စို့ ကြောင့် အနေရခက်နေပြန်၏။ နောင်ချိုမြို့ အဝင်တွင် သေနတ်သံများ ကြားလိုက်ရပြီး ကားတန်းကြီး ပိတ်မိသွားသည်။ မခင်စမ်းတို့ တသိုက် ရှေ့ဆက်မရ ပြန်လှည့် မရနှင့် ကားထဲ ထိုင်နေရ၏။

ပစ်သံ ခတ်သံများ ငြိမ်သွားသော်လည်း ဘယ်သူမှ ကားပေါ်မှ မဆင်းရဲကြပေ။ ကုန်ကားများ လိုင်းကားများ အိမ်စီးကား များ အစီး ၂၀ ခန့် လမ်းဘေး တန်းစီရပ်ကာ ငြိမ်သက်နေကြသည်။ ဦးကြည်မောင်နှင့် မခင်စမ်းမှာ နေ့လည်စာ မစားလိုက်ရသဖြင့် အသင့်ပါလာသော ပါမုန့်များအား စားကာ ရေအဝ သောက်နေရ၏။

” မခင်စမ်း ”

” ဘာလဲ ”

” အပေါ့ပါး … သွားချင် သွားလေ ”

ဦးကြည်မောင် စကားကြောင့် မခင်စမ်း ကားနောက် ခန်းမှ ကားရှေ့မှန်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာသဖြင့် ကားကြီး ကားငယ် အသွယ်သွယ်မှ လူကြီး လူငယ်များ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့် လမ်းဘေး ချုံပုတ်များထဲ အပေါ့အပါး သွားနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

” အင်း… သေးပေါက်ချင်တာ ကြာပြီ … အခြေအနေက ဘာမှန်း မသိလို့ ”

” သေနတ်သံ တွေတော့ မကြားရတော့ပါဘူး … သူများတွေလည်း … ကားပေါ်က ဆင်းနေကြပါပြီ ”

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည်။ ကားပေါ် ထိုင်နေကြသော လူများ အရဲစွန့်ကာ အညှောင်းပြေ အညာပြေ ခဏ လမ်းထွက်လျှောက်ရင်း အပေါ့ပါး သွားနေကြ၏။

” အင်း … ဦးကြည်မောင် … ခဏလိုက်ခဲ့ ”

စကားဆုံးသည်နှင့် ၂ ယောက်သား ကားရှေ့ခန်း တံခါးနား လျှောက်လာကြ၏။

” အပေါ့ … သွားမလို့ … ဘယ်သူ လိုက်ဦးမလဲ ”

တကားလုံး ဘုရားစာ ရွတ်သူရွတ် စောင်ခေါင်းမြှီးခြုံကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်သူကဆောင် ငြိမ်နေကြသည်။

” ခင်စမ်းရေ … ခဏ … ငါလိုက်မယ်အေ ”

ကားရှေ့ပေါက်တံခါး ရောက်ခါနီး တစ်ကားလုံး ငြိမ်နေရာမှ အသံထွက်ပေါ်လာရာ ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ပုမ ဖြစ်နေ၏။ ပေါင်ကြား လက်နှင့် ဖိကာမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေရင်း မခင်စမ်းတို့နားလေး လျှောက်လာခဲ့၏။

” ဒုတ် … အမေ့ … စောက်ပတ်ကြီး ပြဲ ”

ကားကြီးမှာ နောက်ဖျားဆုံး ကြသဖြင့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အား မျက်စိကစားရင်း ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်နှင့် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ပုမတစ်ယောက် မြေစိုင်ခဲ တစ်ခုအား ခလုပ်တိုက်မိရာ ဟန်ချက်ပျက်ကာ ပါးစပ်က ယောင်ရင်း လဲမလို ဖြစ်သွားခဲ့ပြန်သည်။

” ရလား … ဒေါ်ပု ”

” ကြည်မောင် … ဖုန်းပါလား ”

” ဟုတ် … ဖုန်းလိုင်း မမိဘူး … ဗျ ”

” ဖုန်း မီးထွန်းခိုင်း မလို့ပါဟာ … ဟိုးနား ချုံလေးထဲ … ငါနဲ့ ခင်စမ်း … အပေါ့သွားမလို့ ”

ဒေါ်ပုမ စကားကြောင့် ဦးကြည်မောင်မှာ အိတ်ထောင်ထဲမှ ဖုန်းအား ထုတ်ကာ ဖုန်းမီး ဖွင့်လိုက်တော့သည်။ ဖုန်းမီး ပွင့်သည်နှင့် ရှေ့မှ လျှောက်နေသော မခင်စမ်း၏ ဖင်ကြီးမှာ ယမ်းခါလျှောက်နေသဖြင့် ဦးကြည်မောင် တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေရ၏။

မခင်စမ်း ကိုယ်လုံးမှာ ပုခုံးကျယ်ကာ ခါးသေးကျဉ်းလေးဖြင့် ခါးအောက် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်မှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေသည်။ ဦးကြည်မောင်တစ်ယောက် နောက်မှ ကြည့်ရင်း အသက်အန္တရယ် ကြားထဲ ရောက်နေသည်ကို မေ့လျော့ကာ ပုဆိုးကြားမှ လီးက ထောင်မတ်လာရ၏။

” ရပြီ ရပြီ … ဒီနားပဲ … ရှုးပေါက်လိုက်မယ်… ကြည်မောင် … ဖုန်းမီးကို အောက်စိုက်ထားလိုက် … တော်ကြာ သူပုန်တွေ မြင်လို့ … သေနတ်နဲ့ အပစ်ခံနေရမယ် ”

ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်ပုမ မှာ မရှက်နိုင်တော့ပဲ ထမိန် ခါးထိ ဆွဲတင်ကာ တရှစ်ရှစ် နှင့် ပေါက်ချတော့သည်။

” ရှစ်ရှစ် … ရှစ်ရှစ် … ဘူ … … ဘရစ် တစ်တစ် … ဗွတ် ”

ဒေါ်ပုမမှာ ၃ ယောက်ထဲ အသက်ကြီးဆုံးမို့ ဘယ်သူ့မှ ဂရုမစိုက်ပဲ သေးပေါက်ရင်း အီးထပ်ပေါက်ကာ ဗွတ်ကနဲ့ ပွဲသိမ်းအီး ပေါက်ပြီးမှ ဖင်ပေါ်မှ ဂျွတ်တက်နေသော ဝဲများအား ဗြိကနဲ့ ကုတ်လိုက်၏။ မခင်စမ်းမှာလည်း ဦးကြည်မောင်အား ကျောပေးရင်း ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေးအား ခါးထိတင်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ဆွဲချရင်း အောင့်ထားသော သေးများ ပန်းထုတ်ပစ်၏။

ဦးကြည်မောင်မှာ ဖုန်းမီး အောက်စိုက်ချရင်း မခင်စမ်း နောက်ကျောဘက် ခြေ ၅လှမ်း အကွာတွင် သေးထိုင်ပေါက်လိုက်သည်။ ပါတိတ်ထမိန် ပန်းပွင့်ရိုက် အစိမ်းရောင်လေးအောက် ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ကြီးအား ကြည့်ရင်း နေ့လည်က ယက်ပေး ထားသည်ကို အမှတ်ရနေမိသည်။

ဒေါ်ပုမ ပါမလာလျင် ခြုံထဲ ဆွဲလိုးပစ်ရန် စဉ်းစားနေ၏။ မခင်စမ်း သေးပေါက်ပြီး ထရပ်ရင်း ပေါင်လယ်မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ခါးပေါ် ပြန်ဆွဲတင်ရာ ခါးအညွတ် ဖင်ကြားထဲမှ စောက်မွှေး အုံအောက် အဖုတ်လေးအား ဖျက်ကနဲ့ မြင်လိုက် ရပြန်သည်။

ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် ရောက်ရာပေါက်ရာ စဉ်းစားနေရင်း ထိုင်ခုံအား ကျောမှီကာ မှေးနေလိုက်သည်။ မှေးနေရင်း တဖတ်ဖတ်နှင့် အသားချင်း ပွတ်တိုက်သံ ခပ်တိုးတိုး ကြားရသဖြင့် မျက်လုံး အားယူ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ဘေးနား ဦးကြည်မောင်မှာ စောင်ခြုံထားရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ မခင်စမ်းမှာ သေရေး ရှင်ရေး ဒုက္ခရောက်နေစဉ် ဦးကြည်မောင် အပြုမူကြောင့် ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။

” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ”

ထိုစဉ် ကားတံခါး ခေါက်သံ ပေါ်ထွက်လာသဖြင့် ကားပေါ်ရှိ လူများ၏ တီးတိုး စကားသံများ တိတ်ဆိတ်သွားကာ လူအားလုံး ငြိမ်ကျသွား၏။ ဦးကြည်မောင်မှာလည်း ဂွင်းထုနေရင်း အသံလာရာ ကားတံခါးဆီ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကားတံခါး ပွင်လာပြီး တောတွင်း ဝတ်စုံများနှင့် မျက်နှာထား တင်းတင်း လူ ၃ ယောက် သေနတ်များဖြင့် ကားပေါ် တက်လာကာ ချိန်ရွယ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

” အထဲက … လူ ဘယ် ၂ ယောက်လဲ … အပြင်ထွက်ကြစမ်း ”

သေနတ်ကိုင် လူ ၂ ယောက် နောက်မှ ဗမာစကား မပီတပီဖြင့် အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပြန်၏။ လူအားလုံး ဆင်းသွားကြပြီး နောက်ဆုံးခုံမှ မခင်စမ်းတို့ ကားအပြင်ထွက်စဉ် ကားအနီး လူ ၁၀ ယောက်ခန့် သေနတ်များ ကိုင်ဆောင်ထားသည်ကို ထပ်မံမြင်တွေ့ လိုက်ရပြန်၏။

” မင်းတို့က … လင်မယားလား ”

နူတ်ခမ်းမွှေးထူထူ ကတုံးနှင် ခန္ဓာကိုယ် ထွားထွား လူကြီးမှ လှမ်းမေးနေ၏။

” မဟုတ်ပါဘူး … သူက … ကျမ အသိပါ ”

မခင်စမ်းမှာ လူအုပ်ရှေ့ မေးခံရသဖြင့် ပြာပြာသလဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ရှင်းပြမှ ပိုဆိုးသွားတော့၏။သေနတ် ကိုင်ထားသော လူ ၂ ဦးက မခင်စမ်းအား ဂတုံးကြီး အမိန့်ဖြင့် ကားလမ်းတောင်ဘက် လျှိုလေးထဲ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ မခင်စမ်း နှင်အတူ လူ ၈ ယောက် နောင်ချိုမြို့အနီး ကားလမ်းပေါ်တွင် တန်ဆာခံအဖြစ် ဖမ်းဆီးခံလိုက်ရ၏။

လျှိုလေးထဲ ဆင်းလာပြီး အချုပ်ကား ပုံစံ လေဝင်ပေါက် တံခါး အသေးလေးပါသော ကားနောက်ခန်းထဲ ရောက်ရှိလာရာ အနေအထားက လွတ်လွတ်လပ်လပ်တော့မဟုတ် လက်နောက်ပြန် ကြိုးတုတ် ထားခံရပြီး သူမနှင်အတူ ယောင်္ကျား ၃ ဦး မိန်းကလေး ၅ ဦး အားလုံး ၉ ယောက်တိတိ ချုပ်ခံထားရ၏။

ကားအမိုး မျက်နှာချက်တွင် မီးလုံး အကြည်တစ်လုံး ထွန်းပေးထားသဖြင့် လင်းထိန်နေသည်။ ကားစထွက်ပြီး ခဏအကြာ တဝုန်းဝုန်း တဒုန်းဒုန်းဖြင့် လူးလိမ့်ကာ ကားနောက်ခန်းရှိ လူအားလုံး တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုပ်သပ် နေရသည်။ တောတွင်းလမ်းမို့ ကားချိုင့် ဆောင့်တိုင်း လူများ ဟိုဘက်လိမ့်လိုက် ဒီဘက်လိမ့် လိုက်ဖြင့် လိုက်ပါနေကြရသည်။

” ဒုန်း … ဂလုန်း … ဝုန်း … ”

” အွပ် … ခွပ် … အားးး ”

” အမလေး … သေပါပြီ ”

” အ … အမလေး … အဟင့် ဟင့် ”

ကားနောက်ခန်း အခင်းမပါသော အသားကြမ်းပြင်တွင် လူအားလုံး မြှောက်တက်သွားကာ ပြန်အကျ တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် တိုက်မိကာ အော်ဟစ်နေကြ၏။ မိန်းကလေး ၅ ဦးထဲမှ ဒူးဖုံးစကပ် ဝတ်ထားသော အသက် ၂၀ ကျော် မိန်းမလှလေးမှာ စကပ်အောက်နားစလေး ခါးထိ လှန်တက်ကာ ဖင်သားဖွေးဖွေးလေးအား ဖုံးအုပ်ထားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီရဲလေး ပေါ်ထွက်နေသည်။

သူမ ဖင်နောက်တွင် လက်ပြန်ကြိုးတုတ် ထားလျက် အသက် ၅၀ ခန့် လူကြီးတစ်ဦးမျက်နှာနှင့် ကပ်လျက် ရှိသည်။ မခင်စမ်း ကားနောက်ခန်း အလယ်လောက်တွင် ကွေးကွေးလေး ပြန်ကျလာရာ ကားဘော်ဒီ ဘေးနား ချိတ်တစ်ခုဖြင့် ထမိန်အနားစ ချိတ်မိပြီး ပါတိတ်ထမိန်လေးမှာ ပေါင်လည်ထိ လှန်နေပြန်၏။

သူမခြေရင်းဘက်တွင် လူငယ်တစ်ဦးမှာ ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့် ရောက်ရှိနေပြီး ခြေတဖက်မှာ သူမဖင်အား ထိကပ်နေသည်။ သက်တူရွယ်တူ နဖူး ပြောင်ပြောင် မျက်မှန်နှင့်လူမှာ နောက်ကျောဘက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေထား နှင့် ရှိနေ၏။ သူတို့ ၂ ဦးမှာလည်း လက်ပြန် ကြိုး တုတ်ထားလျက်ပင်။

လူငယ်၏ မျက်လုံး အစုံမှာ သူမ ပေါင်ဂွထဲ စိုက်ကြည့်နေ၏။ မခင်စမ်းမှာလည်း ခပ်ကွေးကွေး လဲလျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်ဂွလေး မမြင်စေရန် ဒူးကွေးကြုံ့ရာ ပိုဆိုးသွားတော့သည်။ ထမိန်အနားစမှာ ကားဘော်ဒီ ကြမ်းပြင်နှင့် ညှပ်ပြီး တင်းခံနေရာ ဖင်တဝက်ခန့် ပေါ်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက် စောက်ဖုတ်လေး ပြူးပြသလို ဖြစ်သွားရ၏။

ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြန်သည်။ ထိုစဉ် သူမနှင့် မျက်နှာချင်း အနေထားမှ အသက် ၅၀ ခန့် လူကြီးမှာ သူ့မျက်နှာရှေ့ အသက် ၂၀ ကျော် မိန်းမလှလေး၏ ဖင်ဝနား တိုးကပ်ကာ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ပေါင်ရင်းအား ဖိယက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ဒုက္ခရောက်နေသူ အချင်းချင်း အခွင်းအရေး ယူနေသဖြင့် စိတ်ထဲ အတော်ချဉ်သွားရသည်။ မိန်းမလှလေးမှာ ဖင်ကြားလေး အယက်ခံရ သဖြင့် တစောင်းလဲနေလျက် အနေထားနှင့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရှာ၏။

…………………………………………

အခန်း ( ၄ )

ရှက်လည်းရှက် လူသိမှာ စိုးသဖြင့် ကြိတ်ခံ နေပုံလေးက မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာနေမိသည်။ ခဏအကြာ မိန်းမလှလေး ပေါင်ကြားထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဂွကြားလေးမှ အရည်လေးများ စီးကျလာတော့၏။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း စိတ်လူပ်ရှား သွားစဉ် သူမပေါင်ကြားထဲ အသားစိုင် တစ်ခု ထိကပ်လာသဖြင့် အောက်ဖက် ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ခြေရင်းဘက် လူငယ်လေး၏ ခြေမထိပ်လေးမှာ စောက်ပတ်အုံ လေးအား မထိတထိဖြင့် ပွတ်စွနေသည်ကို မြင်နေရ၏။

နောက်ကျောဘက်မှ လူ၏ ပေါင်ဂွမှ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်ထိပ်ကလည်း ဂုတ်သား ဖွေးဖွေးလေးအား ဖိထောက်လာပြန်သည်။ စောက်ပတ်အား ခြေမနှင့် ထိုးကလိခံရရင်း ဂုတ်သားလေးအား လီးဖြင့် ထောက်ခံနေရကာ စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနှင့် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတော့၏။ နှုတ်ခမ်းများ ခြောက်သွေ့လာကာ ရေငတ်သလို ခံစားလာရပြန်သည်။ ဘယ်နေရာ ရောက်လို့ ရောက်မှန်း မသိ အတူ ဖမ်းဆီးခံရသော ယောင်္ကျား များကလည်း ရာဂစိတ် ကြီးမားနေရာ တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာတော့၏။

” ရေ … ရေ … ရေပေးကြပါ ”

” ရေ … ရေ ”

ထိုစဉ် မခင်စမ်း ခေါင်းရင်းဘက်မှ မိန်းမတစ်ယောက် ရေတောင်းသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုအသံကြောင့် သူမ အဖုတ်လေးအား ခြေမဖြင့် ကလိနေသော လူငယ်၏ ခြေထောက် ပြန်ရုပ်သွားကာ ဂုတ်သားလေးအား လီးဖြင့် ဖိထောက်ထားသော နောက်ကျောဘက်မှ လူလည်း ခွာသွားတော့၏။ မခင်စမ်းလည်း ရလာသည့် အခွင့်ရေး လက်လွတ် မခံပဲ ရောယောင်ပြီး ရေ တောင်းလိုက်တော့သည်။

” ရေပေးပါ ရှင် … ရေ ရေ … ရေပေးကြပါ ”

အားယူပြီး အော်လိုက်သဖြင့် ခဏအကြာ ကားထိုးရပ်ကာ ကားနောက်ဖုံးတံခါး ပွင့်လာပြီး မျက်နှာ ဓါးခုတ်ရာနှင့် လူတစ်ယောက် ပေါ်လာ၏။

” ဘာလို့ … အော်ဟစ် နေတာလဲ … ဒါ ဘုရားဖူး ထွက်နေတာ … မဟုတ်ဖူး … နင်တို့ကို တန်ဆာခံလုပ်ဖို့ ဖမ်းခေါ်လာတာ ”

” ဟုတ် ဟုတ် … ရေ … ရေပေးပါ … ရေဆာလို့ပါရှင် ”

မခင်စမ်း ကြောင်နေစဉ် ခေါင်းရင်းဘက်မှ မိန်းမ အသံ ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

” ဘာဖြစ်တာလဲ … ငမိုး ”

” ဟားဟား … ဟောဒီက … မိန်းမချောလေးတွေက … ရေဆာလို့တဲ့ ”

မျက်နှာ ဓါးခုတ်ရာနှင့် ငမိုးဆိုတဲ့ လူမှာ တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း နောက်မှ ထပ်ရောက်လာသော သူအား ရှင်းပြနေ၏။ ခဏအကြာ နောက်မှ ရောက်လာသော သူမှ ပလပ်စတစ် ဂါလံပုံးနှင့် ဝါကျင့်ကျင့် ရေပုံးတစ်ပုံး ယူလာကာ ကားပေါ်တက်ချလာသည်။ ရေပုံးကိုဆွဲကာ အဖုံးဖွင့်ရင်း တလှည့်စီ ပါးစပ်ထဲ လောင်းချပေးနေ၏။

” ပါးစပ်ဟ … ကောင်မ … မူမနေနဲ့ … ငါတို့ တောထဲမှာ ချောင်းရေပဲရမယ် … နင်တို့ မြို့ပေါ်လို … ရေသန့် … ဘာညာ … မရှိဘူး ”

မခင်စမ်း အလှည့်တွင် ပါးစပ်ပေါ် ရေလောင်းချကာ လက်ကျန်ရေများကို အဖုံးပိတ်ကာ ပြန်ယူသွား တော့သည်။ ခဏအကြာ တဝုန်းဝုန်း တဒုန်းဒုန်းဖြင့် မောင်းနှင်နေရာ ကားနောက်ခန်းမှ လူများ တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုပ်သပ် လိုက်ပါခဲ့ရတော့၏။

……………………………………………

” ဖြန်း … ဖြန်း … သူတောင်းစား … မျက်လုံး ဖောက်ပစ် လိုက်မယ် … ဘာမှတ်နေလဲ ”

တောတွင်းတနေရာ ဝါးရုံပင်များ၏ အလယ်တည့်တည့် မိုးကာစများ ကာထားသော တဲကြီး တစ်လုံးရှေ့ ဘေးတိုက် တန်းစီပြီး မခင်စမ်းတို့ ဒူးထောက် ထိုင်နေရာ နဖူးပြောင်ပြောင် မျက်မှန်နှင့် လူအား အသက် ၂၅ နှစ်ခန့် နန်းသူဇာ ဆိုသော မိန်းမချောလေးက ပါး ၂ ချက် ဆင့်ရိုက်ကာ ကြိမ်းမောင်းနေသည်။ မျက်မှန်နှင့်လူမှာ သူရှေ့ မတ်တပ်လာရပ်သော နန်းသူဇာ၏ ဘောင်းဘီတို ဂွကြားလေးအား မော့ကြည့်မိသဖြင့် ပါးရိုက်ခံရကာ မျက်မှန် ပြုတ်ကျသွားတော့၏။ နန်းသူဇာမှာ သူပုန်ခေါင်းဆောင် စိုင်းနောင်၏ မယား ၃ ယောက်ထဲမှ အချစ်ဆုံး မယားချော လေးမို့ ဒီစခန်းတွင် ထင်တိုင်းကျဲနေသည်။

ခေါင်းဆောင်မှာ နန်းသူဇာ၏ တပ်မက်ဖွယ် ကိုယ်လုံးနှင့် မျက်နှာချောချောလေးကြောင့် ဖူးဖူးမူတ်ကာ အချစ်ပို၍ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ခွင့်ပေးထား၏။ နန်းသူဇာမှာ တောထဲ မှိုချိူး မျှစ်ချိုး ဘဝနှင့် ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ နေလာခဲရာ သူပုန် ခေါင်းဆောင်၏ မယားဖြစ်သော အနေထားတွင် အလှဂုဏ် မှောက်ကာ ခေါင်းဆောင်၏ အရင်မယား ၂ ယောက်ကိုပင် ဂရုမစိုက်ပေ။

လက်အောက် ငယ်သားများ အပေါ်တွင်လည်း စိတ်အခန့် မသင့်လျင် ကြမ်းတမ်းစွာ အပစ်ပေးတတ်သဖြင့် နန်းသူဇာအား တစ်စခန်းလုံး ကြောက်ရွံ့နေရ၏။ မခင်စမ်းကိုယ်တိုင် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိချိန် စူးရှသော နန်းသူဇာ မျက်ဝန်းအောက် စိတ်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ တုန်လှုပ်ကာ မျက်လွှာချပစ်ရသည်။ ဖမ်းထား သော လူများ အခန်းခွဲရာ မခင်စမ်းမှာ နန်းသူဇာတို့ လင်မယား အိပ်သော အိပ်ခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းတွင် နေထိုင်ရ၏။

” ဘွတ် … အ အားးး … ဗျစ် … အ… ရှီးးး ရှီးးးး ”

မခင်စမ်း တဖက်ခန်းမှ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံများ ကြားနေရသည်။ ကြိတ်မှိတ် အိပ်တော့လည်း အိပ်မရ။

” ဗျစ် … ဗျစ် … အ အမလေးးး … ရှီးးးးး … အအ … ဘွတ် ဘွတ် ”

အားကနဲ့ အသံ စူးစူးလေးကြောင့် မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကာထားသော ထရံ ပေါက်လေးထဲမှ ချောင်းကြည့် လိုက်၏။

” အအ … အဟင့် ဟင့် … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစိုင်းရယ် … ဆောင့်ပါ … အင်း ဟုတ်တယ် … နာနာလိုး ပေး ”

” ရှီးးးးး … အားးးးးး အ … ကောင်းတာ … နန်းလေးရယ် … ကင်းထောက်နေရတာနဲ့ … မလိုးရတာ ကြာတော့ … တအားလိုးကောင်းတာ … အင့် … စီးကြပ် နေတာပဲ ”

ဦးစိုင်းနောင်မှာ အသက် ၄၇ ထဲ ရောက်ရှိနေကာ သမီးအရွယ် နောက်ဆုံး ယူထားသော မယားချောလေး နန်းသူဇာအား ပိုးစိုးပက်စက် ဆွဲလိုးနေ၏။

” အဟင့် … အ … အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ ”

မခင်စမ်း တဖက်ခန်းမှ ဦးစိုင်းနောင်တို့ လင်းမယား လိုးသံများ အတိုင်းသား မြင်နေ ကြားနေရ၏။ ရာဂစိတ် အားသန်ကာ ပိုးစိုးပက်စက် ညည်းငြူ ပြောဆိုလိုးနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ခါးအောက်ပိုင်း တဆစ်ဆစ်နှင့် ခံစားလာရသည်။ လတ်တလော ဦးကြည်မောင်၏ လီးအား စုပ်ပေးခဲ့ပုံများနှင့် ဖားကန့်တက်သွားသော မောင်ပျော့နှင့် ချစ်ရည်လူးခဲ့ပုံများ ပြန်မြင်ယောင် တွေးမိကာ ခံစားမှုက ပြင်းထန်လာ၏။

” ဦးစိုင်း … ဟိုဘက်ခန်းက တစ်ယောက်တော့ … နန်းတို့ … လိုးတာ ကြားပြီး … ခံချင်နေမှာ ”

” ဂတုံး ပြောတာ အပျိုကြီးတဲ့ … မူဆယ်ဘက် မင်္ဂလာဆောင် အလာ … နောင်ချိုမှာ တန်ဆာခံ ဖမ်းလာတာ … တိုက်ပွဲပြီး ပြန်လွတ်ပေးရမှာပါ ”

” ဟွန်း … ဦးစိုင်းနော် … သူသိအောင် … တအားလိုးပြနေတာ မဟုတ်လား … နန်း သိတယ်နော် … အရင်ဆို … ဒီလာက်မလိုးပါဘူး … အဲဒီ … အပျိုကြီးကို … ဖြုတ်ချင်နေတာမလား ”

” ဟာ … နန်းကလည်းကွာ … မဟုတ်တာ ပြောတော့မယ် … ဦးစိုင်းတို့က အဖွဲ့အစည်းအတွက် … ငွေရှာ ပေးနေတာလေ … မရောရဘူး ”

” အံမယ် … အပျိုကြီးကသာ … ခံရင် … ဦးစိုင်း တက်လိုးမှာ … မြင်ယောင်သေးတယ် … ခိခိ ”

” ကြည်ဖြူရင်တော့ … စားရမှာပေါ့ … နန်းကလည်း ”

ဦးစိုင်းနောင်မှာ စခန်းထဲ မခင်စမ်း စရောက်ကတည်းက တင်းမှောက်နေသော ရင်သားများနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ သူတို့ လင်မယားခန်းနှင့် ကပ်လျက် ဘေးခန်းအား သေချာ နေရာပေးကာ နန်းသူဇာအား ကော့ပျံနေအောင် စောက်ပတ်ယက်ပေးပြီး ထိထိမိမိလေး လိုးပြလိုက်၏။ မခင်စမ်း စိတ်အား စမ်းကြည့်နေသည်။ အခြေအနေ ကောင်းကြောင်း သေချာ ဖေါက်ပေးထားသော ထရံပေါက်လေးမှ မခင်စမ်း မျက်လုံးလေးက သက်သေခံနေ၏။

” အဆင်ပြေရင် … ဦးစိုင်လိုးပေးလိုက်လေ … နန်း ကျေနပ်ပါတယ် … ပြီးတော့ … ဦးစိုင်း လီးကြီးနဲ့ အဲဒီ အပျိုကြီးကို … ကော့ပျံနေအောင် လိုးတာ … ကြည့်ချင်မိတယ် ”

” တကယ်နော် … နန်းလေး … ပြီးတော့မှ … စိတ်မဆိုးရဘူးနော် ”

ဦးစိုင်းနောင်မှာ လိုးပြီးခါစ စောက်ပတ် လေးအား နိုက်စွနေသလို နန်းသူဇာမှာလည်း လီးကြီးအား စုလိုက် ဖြဲလိုက်ဖြင့် တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေသော လင်မယား အားကြည့်ကာ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကြက်သီးများ ထလာတော့၏။

…………………………………………………

နောက်ရက်မနက် မခင်စမ်းအား မနက်စာ ကောက်ညှင်း ပေါင်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် လာကျွေးနေ၏။

” ဒါ … မမ … အဝတ်စားအိတ်မလား ”

” ဟုတ် ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ”

” ခ်ခ် … ကျမကို … မကြောက်ပါနဲ့ … မမရယ် ”

” ဟုတ် ဟုတ် ”

မခင်စမ်းမှာ အလိုက်ထိုက်သာ ပြောနေရသည်။ သူမရှေ့ မျက်မှန်နှင့် ထိပ်ပြောင်အား ခေါင်းလည်ထွက်အောင် ရိုက်ပစ်သည့် နန်းသူဇာအား ရှိန်းနေရှာ၏။

” ရေချိုး အဝတ်စားလဲထား … ရေချိုးကန်က … တဲရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ … ခဏနေ မမကို … တောထဲက … အလှအပတွေ … လိုက်ပြပေးမယ် ”

နန်းသူဇာ ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ မခင်စမ်း ရေချိုးရန် အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘရာစီယာအား လက်နောက်ပြန် ချိတ်ဖြုတ်ကာ လက်တဖက် ဆီကနေ တဖက်ချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာစီယာ ကျွတ်သွားသည်နှင့် နို့ ၂ လုံးက ဘွားကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ထိုအချိန် ဦးစိုင်းနောင်မှာ သူတို့လင်မယားခန်းထဲမှ မခင်စမ်း အခန်းထဲ အသာလေး ချောင်းကြည့်နေသည်။

မခင်စမ်း တစ်ယောက် ထမိန်ရင်လျားရင်း ပေါင်ကြား လက်ဖြင့်ပွတ်ကာ လက်ထိပ်လေးအား နမ်းကြည့်လိုက်ပြန်၏။ တဲအပြင်ဘက် ထွက်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်အား မျက်စိ ကစားကြည့်သည်။

တဲအနောက်ဖက် ကွေ့လျှောက်လာစဉ် ဝါးရုံပင်များနှင့် ကာရံထားသော အသားစည်ကန်တစ်ခု တွေ့လိုက်ရ၏။ ဝါးရုံပင်ကြားမှ ဝင်သွားကာ အသားရေစည်ကန်နား အရောက် တာယာဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ရေပုံးအား ယူ၍ ရေတစ်ပုံးခပ်ကာ မျက်နှာအရင်သစ်လိုက်၏။ ပြီးမှ ပုံးလေးဖြင့် ၁၅ ပုံးလောက် တစ်ပုံးပြီးတစ်ပုံး ခပ်ချိုးနေသည်။ ဘေးနား အရံသင့်ရှိသော ဆပ်ပြာခဲအား ယူကာ မျက်နှာအား စတိုက်လိုက်တော့၏။

မျက်နှာ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း မျက်လုံးက အငြိမ်မနေ နေရာစိမ်းမို့ သတိထားကာ ကိုယ်တပတ် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ လူရိပ် လူယောင် မမြင်တာမို့ လည်ပင်းအား တိုက်ရင်း ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ဖြည်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် ထမိန်အနားစအား ကိုင်ပြီး ညာလက်က နို့အုံ ၂ ဖက်အား ဆပ်ပြာဖြင့် ပွတ်သပ် တိုက်လိုက်၏။

ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ဖြင့် ဖင်ထိုင်ချကာ ထမိန်အား ခါးထိ လျှောချရင်း ဗိုက်သားနှင့် ဆီးခုံးအား ထပ်မံတိုက်ချွတ်နေသည်။ တဆက်ထဲ ပေါင်ခြံလေး ဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းနှင့် အစိလေးပါ ပွတ်သပ် ဆေးကြောလိုက်၏။ အားလုံးပြီးမှ ထမိန်ရင်ပြန်လျားကာ ရေတဗွမ်းဗွမ်း ချိုးပြီး သူမ တဲလေးထဲ ပြန်ဝင်လာတော့သည်။ ရေချိုးကန်နှင့် မျက်စောင်းထိုး သူမ တဲနှင့် ကပ်လျက် တဲထဲမှ တချိန်လုံး ချောင်းကြည့် နေသော ဦးစိုင်းနောင်အား သတိမထားမိခဲ့ပေ။

………………………………………………….

ရေချိုးပြီး တောထဲ လိုက်လံပြသပေးရာ မခင်စမ်း မှာ နန်းသူဇာ နောက်မှ ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်းဖြင့် လိုက်ပါ ကြည့်ရှု့နေရှာသည်။

” ဒီ ရှု့ခင်းတွေက … မမတို့ မြို့ပေါ် တွေ့ဖို့ … မလွယ်ဘူး ”

” ဟုတ်ပ … သစ်ရိပ် ဝါးရိပ်တွေနဲ့ … စိတ်ထဲ အေးချမ်းသွားတာပဲ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် လောလောဆယ် သူပုန် စခန်းထဲ စားကောင်း သောက်ကောင်းရန် ဖောရှော လိုက်နေတော့၏။ ဒီကြားထဲ သွားရင်းလာရင်း နန်းသူဇာ လက်များက ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ် စကားပြောနေသဖြင့် စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ဖြစ်နေရပြန်သည်။ တဲသို့ ပြန်ရောက်ပြီး ညပိုင်း ညစာစားရန် နန်းသူဇာ လာခေါ်သဖြင့် သူမတို့လင်မယား အခန်းထဲ ရောက်ရှိလာရ၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပရိဘောဂ ပစ္စည်း က ဘာမှမရှိ။ နန်းသူဇာ အလှပြင်ရန် မှန်တစ်ချပ် ထံရံအား ထောင်ထားကာ သံသေတ္တာ အနက်ကြီး ၂ လုံး၏ တောင်ဘက် ထရံကပ်လျက် လင်မယား အိပ်သော မွှေ့ယာနှင့် စောင် ခြင်ထောင် ခေါင်းအုံးများသာ ရှိသည်။

” ကဲ … ထမင်း မစားခင် … အညှောင်းပြေ အညာပြေလေး … ဝိုင်သောက်လိုက်ဦး … မမ ”

စားပွဲခုံ အဝိုင်းလေးပေါ် ထမင်း ပန်းကန်များနှင့် ဝိုင်ပုလင်း ၃ လုံး ချထားရာ နန်းသူဇာမှ ခွက်များထဲ ဝိုင်များ လောင်းထည့်နေ၏။ ၃ ယောက်သား ဖိုခနှောက် ဆိုင် ထိုင်ရင်း ဦးစိုင်းနောင်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကား ထွက်နေသော မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ခိုးကြည့်နေသည်။

ဦးစိုင်းနောင်မှာ စကားမပြောပဲ ဝိုင် တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက် သောက်နေစဉ် နန်းသူဇာနှင့် မခင်စမ်း တို့ ၂ ဦး မနက်ပိုင်း တောထဲ လျှောက်ကြည့်စဉ် မြင်သမျှ မြင်ကွင်းများအား စားမြုပ်ပြန်နေကြ၏။ မခင်စမ်းတစ်ယောက် မသောက်တတ် သောက်တတ်နှင့် သောက်ရာ ပထမ တစ်ခွက်တွင် ရင်ထဲ ပူဆင်းသွားပြီး ချိုမျှမျှလေးမို့ ဆက်တိုက် သောက်ရင်း တစ်ပုလင်း ကုန်ခါနီး မျက်လုံးများ ရီဝေလာကာ ရယ်ချင်သလို ငိုချင်သလို ဖြစ်လာရသည်။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ သွေးကြောများ စူးကနဲ့ ဖြစ်လာလိုက် ယားတက်လာလိုက်နှင့် ဖော်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး ခံစားနေရရှာသည်။ အမှန်တော့ မခင်စမ်း သောက်မည့် ဝိုင်ပုလင်းထဲ နန်းသူဇာမှာ သူမ တခါတလေ သုံးသော စိတ်ကြွဆေး ကြိုခတ်ထားခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

” ဦးစိုင်း … အပျိုကြီး ကြည့်လိုက် … အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ”

” အင်း … နန်းလေးက … ပျိုးထားလေ ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် စကားသံများ ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက် အရာရာ ဝေဝါးနေရ၏။

……………………………………………

အခန်း ( ၅ )

ခန္ဓာကိုယ်အား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပြီး အဝတ်စားများ ချွတ်ခံရစဉ် အလိုက်သင့် နေပေးရင်း အထိအတွေ့ နောက် လိုက်ပါမိနေသည်။

” မမ … အင့် … ”

ပက်လက်အနေထားနှင့် မခင်စမ်း မျက်နှာပေါ် နန်းသူဇာတစ်ယောက် တက်ခွကာ စောက်ပတ်လေးနှင့် ပါးစပ်အား တေ့ပေးလိုက်၏။ မခင်စမ်းတစ်ယောက် နန်းသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှ ညှီစို့စို့ အရသာကြောင့် အမ်ချင်နေမိသည်။ သို့သော် အလိုအလျောက် လျှာဖျားလေးဖြင့် စောက်ပတ်လေး ဖြဲကာ ကြိတ်မှိတ် ယက်ပေးနေ၏။

မခင်စမ်း ပင့်ယက်တိုင်း နန်းသူဇာ နဖူးကြောများ ကြုံ့လာကာ တအီးအီး ညည်းနေရပြန်သည်။ နန်းသူဇာ နို့အုံလေး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နှင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်လာရ၏။ ဘေးမှ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေသော ဦးစိုင်းနောင်ကိုယ်တိုင် မယားချောလေး နန်းသူဇာ၏ ခံစားမှု့ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား နေတော့သည်။ နန်းသူဇာ၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ မခင်စမ်း ဆံနွယ်များအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမ နှုတ်ခမ်းသားများ ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားပြန်၏။

နန်းသူဇာတစ်ယောက် အဖုတ်အား အယက်ခံရင်း အစိလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိမိရာ ဖင်သားများ တုန်ခါလာ၏။ ခဏအကြာ လည်ပင်းသား အပျော့လေးပေါ် အကြောစိမ်းများ ထောင်လာကာ တအားအား ညည်းရင်း မခင်စမ်း မျက်နှာအား သူမ ပေါင်ကြားထဲ မလွတ်တမ်း ဆွဲကပ်ထားတော့သည်။ မျက်နှာအား ဆွဲကပ်ထားရာမှ ခွာပေးလိုက်ချိန် မခင်စမ်း ပါးစပ်ထဲမှ စောက်ရည်များ ပြန်အမ် စီးကျ လာ၏။

မခင်စမ်း တဖြည်းဖြည်း ဆေးရှိန်လျော့ကာ အသိစိတ် တချို့တဝက် ပြန်ကပ်လာစဉ် ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားဖြင့် ပက်လက်အနေအထား လှဲချခံရပြန်သည်။ ဦးစိုင်းနောင်မှာ မခင်စမ်း ဒူးကောက်ကွေးထဲ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲမြှောက်ရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနှင့် ဖိတွန်းလိုက်၏။ မခင်စမ်း၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲလာကာ ဖင်ကြီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေတော့သည်။

နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း မျက်နှာအနှံ့ စောက်ပတ်ဖြင့် ဖိပွတ်ကာ ဦးစိုင်းနောင် လီးကြီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိပ် တေ့ပေးလိုက်၏။

” ဗျစ် … ဇွိ … အ … အ ”

လီးကြီးမှာ မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲ တရစ်ချင်း တိုးဝင်သွားရာ အ ကနဲ ညည်းရင်း ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာသည်။ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ခါးအားဖြင့် ကြိတ်လှည့်ရာ မခင်စမ်း မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားရပြီး စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲမှ စောက်ရည်များ လီးအရည်ပြား ဘေးမှ လျှံထွက်ကာ ဖင်ဝကြားထဲ စီးကျလာ၏။

” ရှီးးးး … အ … ဗြိ … ဗွက် ပလွပ် … အ အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … လိုးလိုး … ပလွပ် … အင့် ………… အားးး အားးးးးး ”

မခင်စမ်းမှာ ဦးစိုင်းနောင် လီးအရသာကြောင့် ညည်းတွားနေရာ နန်းသူဇာမှ ပါးစပ်အား စောက်ပတ်အုံဖြင့် ထပ်ပွတ်နေသဖြင့် ညည်းသံလေးများ ပျက်တောင်း ပျက်တောင်း ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုချိန် မခင်စမ်း စောက်ပတ်မှ စီးကျလာသော စောင်ရည်များက ဖင်ကြားထဲ ဖြတ်သွားရာ ဖင်ဝလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ခါကော့ထိုးကာ ဦးစိုင်းနောင် လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ထားလိုက်ပြန်သည်။

” အားးးးး … ပြီးတောမယ် … ပြီးတော့မယ် … ဆောင့်လိုးပေး … အ အားးးး … ဆောင့်လိုးပါရှင် … အဟင့် ဟင့် … ဆောင့် ဆောင့် … အားးးးးးးးး ”

မခင်စမ်း မရှက်မကြောက် ဖင်ကြီး ကော့ထိုးကာ တောင်းဆိုနေသည်။ ရမ္မက်စိတ် ငယ်ထိပ် တက်နေသည်မို့ စကားသံများ တုန်ရီလာ၏။ ဦးစိုင်းနောင်မှာလည်း မယားချော စောက်ပတ်အုံလေးအောက် မခင်စမ်း ပါးစပ်လေးမှ တုန်တုန်ရီရီဖြင့် တောင်းဆိုနေသဖြင့် မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း မျက်နှာပေါ် ဒူးထောက် ခွထားလျက်ဖြင့် လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းနောင်၏ ကာမစိတ် ထကြွနေပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့စောက်ပတ်လေး လိုးပေးသလို ခံစားလာရကာ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာပြန်၏။ မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်အား မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံရင်း မျက်နှာပေါ် စောက်ရည်နွေးနွေးလေး ပန်းခံရကာ အရသာ ထူးကဲနေတော့သည်။ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးမို့ အကြောအချင်များ တင်းလာကာ စောက်ခေါင်းထဲ တဘွတ်ဘွတ် ဝင်ထွက်နေသော လီးအား ညှစ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်၏။

” အားးးး အားးးး … ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပြီ … အမလေးးးး … ကောင်းလိုက်တာရှင် … အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ ”

ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ဟစ်ညည်းတွားရင်း ခန္ဓာကိုယ် တွန့်လိမ်ကာ ကော့ပျံနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပန်းထွက်လာသော အရည်များက လီးတန်အား နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဦးစိုင်းနောင်လည်း အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ ဦးစိုင်းနောင်မှာ လရည်ကုန်သည်နှင့် မခင်စမ်းအား ဒူးထောက်လိုးနေရာမှ ကိုယ်လုံး နောက်ဆုတ်ကာ ထရပ်ပြီး ဘေးနား ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာကာ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။ လီးကျွတ်ထွက် သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲ ဟာသွားကာ ဦးစိုင်းနောင် လရည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

ထိုစဉ် နန်းသူဇာ ထရပ်ကာ မခင်စမ်း ပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုတ် ထိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စီးကျနေသော လင်တော်မောင် ဦးစိုင်းနောင်၏ လရည်များအား စုပ်ယူမျိုချပစ်၏။ ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားရသော စောက်ပတ်လေးအား စုပ်ယူခံရစဉ် မခင်စမ်းတစ်ယောက် လရည်များနှင့် လက်ကျန် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားပြီး ခဏအကြာမှ ဘုံးကနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြန်ကျလာတော့သည်။

ခဏအနားယူပြီးသည်နှင့် ဦးစိုင်းနောင်မှာ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား တက်မက်စွာ ကြည့်ရင်း လေးဖက် ကုန်းခိုင်း လိုက်ပြန်သည်။ ကုန်းပေးထားသော မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ဆောင့်လိုးရင်း မယားဖြစ်သူ နန်းသူဇာအား အိပ်ယာဘေးနာ သေတ္တာအနက်အား မေးဆက်ပြလိုက်၏။

နန်းသူဇာမှာ ထရပ်ကာ သေတ္တာဖွင့်ကာ ဂျယ်ဘူး တစ်ဘူး ထုတ်ယူနေသည်။ ဦးစိုင်းနောင်တို့နား ပြန်လျှောက်လာပြီး သေတ္တာထဲမှ ယူလာသော ဂျယ်ဗူး လေး အဖုံးဖွင့်ကာ မခင်စမ်း ဖင်ဝလေးထဲ ညှစ်ချလိုက်၏။ တဆက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ဖင်ပေါက် လေးထဲ ထိုးကလိရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် လည်ပြန်ကြည့်ရင်း နန်းသူဇာအား လှမ်းပြော နေသည်။

” ရှီးးးးးး … အား … ညီမရယ် … ဘယ်လို လုပ်နေတာလည်း … ဖင်ဝက ယားနေပြီ … ဟင့် ဟင့် ”

” ယားနေရင် … လိုးခိုင်းပေးမှာပေါ့ … မမရယ် ”

စကားဆုံးသည်နှင့် နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း စောက်ပတ်ထဲမှ ဦးစိုင်းနောင်လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲ တေ့ပေးလိုက်၏။

” ခဏလေး … ဖြစ်ပါ့မလား … ညီမရယ် … အစ်မ ကြောက်တယ် … ဦးစိုင်းဟာက … အကြီးကြီး ”

ဖင်ဝကို လီးဖြင့် တေ့ချိန် မခင်စမ်း လန့်ပြီး နန်းသူဇာအား မေးနေပြန်သည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းနောင်မှာ နန်းသူဇာ အဖြေအားမစောင့်ပဲ မခင်စမ်း ခါးလေးအား လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ဖင်ဝလေး ဗျစ်ကနဲ့ နေအောင် လီးထိပ်ကို ဖိသွင်းပစ်၏။

” အားးးး … သေပြီ သေပြီ … အဟင့် ဟင့် … မရဘူး … နာတယ် … ပြန်ထုတ်ပေးပါ … အမလေးးး ”

မခင်စမ်း ရုန်းနေသော်လည်း ဦးစိုင်းနောင်မှာ ထုတ်မပေးပဲ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်တော့သည်။ မခင်စမ်း ဖင်ပေါက်မှာ လီးတစ်ခါမှ မဝင်ဘူးသဖြင့် ဦးစိုင်းနောင် လီးကြီး ဝင်လာရာ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်ကာ နာကျင် နေရှာသည်။

” ဦးစိုင်း ခဏထုတ်ပြီး … အဖုတ်လေး ပြန်လိုးလိုက် … နန်း … မမဖင်ပေါက်လေး … ကလိပေးမှ ရမယ် ”

နန်းသူဇာ စကားကြောင့် ဦးစိုင်းနောင်မှာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ စောက်ရည်အိုင်နေသော အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးလိုက်၏။ ထိုစဉ် နန်းသူဇာမှ မခင်စမ်း ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဝိုင်းပေးလိုက်၏။ ချက်ချင်း မခင်စမ်း မျက်နှာလေး အမူယာ ပြောင်းသွားတော့သည်။ စောက်ဖုတ်လေး အလိုးခံရင်း ဖင်ဝလေး အယက်ခံရသဖြင့် ကာမအရသာ အသစ်လေး ခံစားလာရသည်။ နန်းသူဇာမှာ မခင်စမ်း အမူယာကြည့်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ခလယ်လေး ဖိသွင်းလိုက်၏။

” စွတ် … အ … ရှီးးးးးးးးး ”

ဦးစိုင်းနောင်ကလည်း အဖုတ်ထဲ တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးရာ နန်းသူဇာကလည်း လက်ခလယ်လေးအား ညင်ညင်သာသာလေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေသည်။ နန်းသူဇာမှာ လက်ခလယ် အဖြောင့် ထိုးသွင်းရာမှ ခပ်ကွေးကွေး ပြောင်းသွင်းရာ မခင်စမ်း ဖင်ကြီး ကော့တက်လာကာ တအီးအီး ညည်းပြနေ၏။

ထိုအချိန် ဦးစိုင်းနောင်မှာ ဆက်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်ရာ အဖုတ်ထဲဝင်သော လီးနှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းထားသော နန်းသူဇာ၏ လက်ခလယ်တို့ ထိကပ်မိတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အား လီးဖြင့်လိုးကာ ဖင်ပေါက်အား လက်ချောင်းလေးနှင့် လိုးပေးသလိုဖြစ်ကာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် အသဲခိုက် သွားရတော့သည်။ ဖင်ကြီးထောင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါလာ၏။

ဦးစိုင်းနောင်မှာလည်း အားထည့်လိုးသဖြင့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာတိုင်း ကော့ပျံသွားကာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ နန်းသူဇာ လက်ခလယ်အား ညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်နေရသည်။

” ဘွတ် … ဘွတ် … အ … ဘွတ် ဗျစ် … ဇွိ … ဗျစ် အ အ … အမလေး ကောင်းလိုက်တာ ”

မခင်စမ်း ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်လာ၏။ ထိထိမိမိ ဆောင့်အလိုးခံချင်နေသည်။ အဖုတ်ထဲ လိုးပေးသလို ဖင်ထဲလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံချင် သဖြင့် စဉ်းစားရ ခက်နေပြန်၏။ လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ လိုးပေးသည့် အရသာလေးလဲ မပျက်စေလိုပေ။ စောက်ခေါင်းနှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ တိုးဝင်လာသော လီးအရည်ပြားနှင့် လက်ချောင်းလေးမှာ အဖုတ်နံရံများနှင့် ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများအား ဖိညှပ်သလို ဖြစ်ရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေတော့သည်။ ဖင်ကြီးနွဲ့ကာ ရမ်းကာဖြင့် ပါးစပ်မှ အသံပေါင်းစုံ ညည်းကာ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူနေ၏။

” အားးးး အားးးး … ကောင်းလွန်းလို့ပါ … ဆောင့်လိုး ပေးပါရှင် …… အဟင့် ဟင့် … ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် … အားးးးး ဆောင့်ဆောင့် … အားးးးးးးး … ဟင့် ဟင့် ဟင့် ”

အငမ်းမရ တောင်းဆိုနေရင်း ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်ကာ ရှိုက်သံများနှင့် တုန်ရီနေရှာသည်။ ထိုချိန် နန်းသူဇာမှာ သူမလက်ချောင်းလေးအား ထုတ်ပြီး ဖင်ဝထဲ ဦးစိုင်နောင်လီးအား ပြောင်းထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်လာစဉ် မခင်စမ်းမှာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်လုချိန်မို့ အံကြိတ်ခံကာ နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဦးစိုင်းနောင် ကိုယ်တိုင် မခင်စမ်း ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ညှစ်အား မခံနိုင်ပဲ မေးကြောများ ထောင်လာကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်ရ၏။

” ဖင်ထဲ … လရည်တွေ … ဝင်ကုန်ပြီ … အာ … ဟာ … အမလေးးးး … အ အားးးး ”

ရင်ခေါင်းသံဖြင့် ညည်းရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးများ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေပြီး လေးဘက်ထောက် အနေထားနှင့် စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်နေတော့သည်။

နောက် ၂ ရက်ထိ ဦးစိုင်းနောင်မှာ မခင်စမ်းအား ဖင်ရော အဖုတ်ရော စိတ်တိုင်းကျလိုးပြီး အထူးအခွင့်ရေးပေးသည့် အနေဖြင့် နောင်ချိုကားဂိတ်အား ပြန်ပို့ပေးလိုက်၏။

……………………………………………………….

မခင်စမ်းတစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ရပ်ကွက်ထဲမှ တစ်ဦးပြီးတစ်ဦး လာမေးကြရာ သူမ အလိုးခံရသည်မှ လွဲ၍ အားလုံး အမှန်အတိုင်း ပြောပြနေသည်။ ဦးကြည်မောင်မှာ မခင်စမ်း ပြန်ရောက်ပြီ ကြားသည်နှင့် အရင်ဆုံး ရောက်လာကာ တော်တော်နှင့် မပြန်ပဲ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်သွားရှာ၏။

၅ ရက်ခန့်အကြာ ရပ်ကွက် ကထိန် အတွက် အလှူခံ လုပ်အားပေးလိုက်ရာ ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း နောက်ဖေးဘက်ပြေးကာ အိမ်သာထဲ ဝင်ချိန်မရ ဆီးအောင့်ထားရသဖြင့် အိမ်သာ ရှေ့တည့်တည့် ထမိန်မကာ တဗြန်းဗြန်းနှင့် သေးထိုင်ပေါက်နေတော့၏။ ကိုသာလောင် အိမ်သာထဲ ရှိနေသည်ကို မခင်စမ်း မသိရှိပေ။

ကိုသာလောင်မှာ အိမ်အောက်ထပ် ရေနွေး သောက်နေရင်း မခင်စမ်း အိမ်ရှေ့ တံခါးချိတ် ဖြုတ်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် အိမ်သာထဲဝင်ထိုင် နေလိုက်သည်။ မခင်စမ်း အပြင်က ပြန်လာတိုင်း သေးပေါက်တတ်သည်ကို သိရှိထား၏။

” အိမ်သာထဲ … လူရှိလား ”

သေးပေါက်ရင်း အိမ်တံခါး ညှပ်ကာထားသော အပေါက်မှ လူရိပ်မြင်သဖြင့် ရှက်ရှက်နှင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။

“ဟုတ် မခင်စမ်း … ကျနော်ပါ … ဗိုက်ရစ်နေလို့ ”

” ဟော်တော် … ကိုသာလောင်လား … ကျမ … လူမရှိဘူး ထင်လို့ … ကန်တော့နော် ”

အပြင်မှ ပြန်လာသည်နှင် သေးပေါက်ချင်လှသဖြင့် အိမ်သာတံခါး မခေါက်မိပဲ တံခါးရှေ့ ထိုင်ပေါက်ရာ အခုမှ မျက်နှာလေးရဲကာ ရှက်စိတ်ဖြင့် ဝန်းထရံဘက် လှည့်လိုက်ရသည်။ အရေးထဲ အလိုက်ကန်းဆိုး မသိသော စောက်ပတ်က သေးကြော မပြတ်နိုင် သေးသဖြင့် စောက်ဖုတ်အား မကျေမနပ် ဖြစ်မိပြန်၏။

၂ ချက်ခန့် လက်ကျန် သေးအား ဖင်ရှုံ့ညှစ်ကာ ထရပ်ရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကိုသာလောင် တစ်ယောက် မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်အား အနီးကပ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ချက်ချင်း မှန်းကာ ဂွင်းထုပစ်၏။ တအီးအီး ကြိတ်ငြီးကာ ခဏလေးဖြင့် လီးထိပ် အပေါက်မှ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာကာ အိမ်သာ တံခါးအား စင်ကုန်တော့သည်။

……………………………………

အခန်း ( ၆ )

နေ့ခင်းဘက် တအီးအီး တအားအားနှင့် ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးကြောင့် ကိုသာလောင် အပေါ်ကြမ်းပြင်အား ကြည့်ကာ စူးစိုက်နားထောင်နေ၏။ မယားဖြစ်သူ ရွာပြန် သွားသည်မှာ ၂ ရက်ရှိပြီမို့ ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ လူနိုးသည် နှင့် လီးနိုးနေတတ်သည်။ အခုလည်း ပုဆိုးအထဲမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ရင်း ထထိုင်လိုက်၏။ ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ကာ အိပ်ခန်း တံခါး ဖွင့်လိုက်ပြန်သည်။

နောက်ဖေး သေးပေါက်ရန် အိမ်ပေါ်တက်သော လှေကားကွေ့လေးမှ အဖြတ် မခင်စမ်း ဖိနပ်လေး တွေ့နေ၏။ စိတ်ကူးပြောင်းကာ နောက်ဖေးတံခါးဆီ မသွားပဲ ခြေဖွနင်းကာ အိမ်ပေါ် တက်ခဲ့လိုက်သည်။ ခါတိုင်း မခင်စမ်း အိပ်ချိန် ချောင်းကြည့်ကာ ဂွင်းမှန်းထုနေကြမို့ အိပ်ခန်းဝနား ခပ်ရဲရဲ လျှောက်လာရာ တအီးအီး အသံလေးများ ပီပြင်စွာ ကြားလာရ၏။

ချောင်းနေကြ အပေါက်လေးမှ ချောင်းရာ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခြေရင်းဘက်မှ တီဗွီအား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်း ပွတ်သပ်နေ၏။ ဘေးတိုက်အနေထားမို့ မခင်စမ်း ကြည့်နေသော တီဗွီအား ကန်လန့်ဖျက် တစောင်းလေး မြင်နေရသည်။ မခင်စမ်း တီဗွီကြည့်ရင်း ဘယ်ဖက်ပေါင်တန် ကွေးကာ ကုတင်ကြမ်းပြင်အား ခြေဖျား ထောက်လိုက်၏။ ညာဘက်လက်မှ ပေါင်ကြားထဲ အပွတ်မပြတ်ပေ။ ကြည့်နေရင်း ဘယ်ဘက်လက်မှာ ကြွလာပြီး အင်္ကျီအပြင်မှ နို့အုံများအား ပွတ်သပ် ညှစ်ချေနေပြန်သည်။

ကိုသာလောင် တီဗွီဘက် အကြည့်ရွေ့ရာ မျက်လုံး ပြူးလာတော့၏။ အသားဖြူဖြူ မိန်းမချောလေးအား အသက်ခပ်ကြီးကြီး အဖိုးကြီးမှ အပေါ်မှ ဖိလိုးနေသည့် ဂျပန်ဖူးကားအား မခင်စမ်း ကြည့်ရင်း စောက်ပတ် ပွတ်နေသည်ကို သဘောပေါက် လာတော့သည်။ အသားကြမ်းပြင်ပေါ် မွှေ့ယာအထူ ခင်းကာ ၂ ဦးလုံး ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် မိန်းမချောလေး နို့အုံအား စို့ရင်း ဆောင့်လိုးနေ၏။ ကင်မရာ အနီးကပ် ရိုက်ပြသဖြင့် စောက်ပတ်နီတာရဲလေးထဲ အဖိုးကြီး လီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရပြန်သည်။

မိန်းမချောလေးမှာ လီးဝင်နေသည်ကို အားမရဟန်နှင့် ခါးကော့ပေးနေသည်။ မခင်စမ်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ထမိန်အောက်နားစလေး ဗိုက်ပေါ်ရောက်နေပြီး သူမ ပေါက်ကြားထဲမှ စောက်ဖုတ်အား ကော့ကာ လက်ခလယ် နှင့် လက်သကြွယ် ၂ ချောင်းပူးကာ စောက်ခေါင်းထဲ တဇွိဇွိနှင့် အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပြန်၏။ ဘယ်လက်က နို့အုံညှစ်ကာ ညာလက်မှ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ နူတ်ခမ်းများ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာသည်။

” အ … အ ”

နောက်တစ်ခန်းတွင် မိန်းမချောလေးမှာ အဖိုးကြီး အပေါ်မှ ခွလိုးရာ နို့အုံလေး ရမ်းခါနေပြန်သည်။ ကိုသာလောင် ခြေလှမ်းများ မခင်စမ်း ကုတင်နား အလိုလျောက် လျှောက်လာခဲ့တော့၏။ မခင်စမ်း တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ရမ္မက်စိတ်များ အမြင့်ဆုံး ရောက်လာစဉ် ပေါင်ကြားထဲမှ သူမလက်အား တစ်စုံ တစ်ယောက်မှ ဆွဲဖယ်လိုက်သဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့သည်။

” ဟင် … ရှင် ရှင် … ကိုသာလောင် … ဘာလုပ် လုပ် …… ”

သူမစကားမဆုံးခင် ကိုသာလောင်မှာ စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်လိုက်သည်။

” အာ … မလုပ်နဲ့ … ကျွတ် ”

မခင်စမ်း တားပေမယ့် မရတော့ပေ ကိုသာလောင့် လျှာက စောက်ဖုတ်ပေါ် ထိထိမိမိနှင့် ဖိယက်နေ၏။ ကုတင်စောင်း ဒူးတဖက် ကွေးတင်ကာ လက်က နို့အုံများအား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ချေပစ်သည်။ မခင်စမ်း ခေါင်းခါရမ်းရင်း ဇတ်ကားကြည့်ထားသည့် အရှိန်ဖြင့် အလိုအလျောက် ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း ညည်းနေရှာ၏။

ကိုသာလောင် မျက်နှာနီရဲ အဆီပြန်နေကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး မခင်စမ်းအားခွရင်း အင်္ကျီ ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ နို့သီးခေါင်းများ ဆွဲစို့တော့သည်။ မခင်စမ်း မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ စောက်ဖုတ်အား ကိုသာလောင် ပုဆိုးထဲမှ လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် ထောက်မိကာ အရည်များ ထွက်ကျလာတော့၏။

အဖြစ်အပျက်မှာ မြန်ဆန်သဖြင့် မခင်စမ်း မျက်စိမှိတ်ကာ တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာသည်။ ကိုသာလောင်မှာ မခင်စမ်း တွန့်လိမ့်ရင်း အရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် နောက်ဆုတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အား မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ကြည့်နေ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက် နီနီလေးထဲမှ သေးပန်းသလို စောက်ရည်များ ပန်းထွက်နေရာ ကြည့်ရင်း ပုဆိုးထချွတ်ကာ လီးအား ကိုင်ဆွနေသည်။

စောက်မွှေးအုံအောက် အစိလေး ခေါင်းထောင်နေပြီး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်ကြား အရည်လဲ့ကာ အတွင်းသား နုနုလေးများ ပွစိပွစိဖြင့် လက်ကျန်အရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း မခင်စမ်း မျက်လုံး ပြန်ပွင့်လာ၏။ အမောပြေမှ အဖုတ်အား ကိုသာလောင် ကြည့်နေမှာကို တွေးမိပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကာ လက်နှင့် အုပ်ထားလိုက်သည်။

” ဖုံးမနေပါနဲ့ … မခင်စမ်းရယ် ”

ကိုသာလောင့် စကားသံကြောင့် အကြည့်ရွေ့ရာ ညာဘက် ပေါင်ဘေးနား ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနှင့် ဒစ်ကြီး ပြဲလန်နေသော လီးကြီးအား ကိုင်ဆွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ မခင်စမ်း ကြည့်နေစဉ် ကိုသာလောင်မှာ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူကာ မခင်စမ်းလက်အား ဆွဲဖယ်ရင်း လီးထိပ်နှင့် တေ့လိုက်သည်။

” ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … ရှင်က မိန်းမ ရှိသားနဲ့ ”

” မိန်းမက … ရွာပြန်သွားလို့ပါ … မခင်စမ်းရယ် ”

လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းရာ ဒစ်ဖူး ကျွံလာသည်နှင့် မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်က အလိုအလျောက် ညှစ်ထားမိ၏။

” အမလေး … ကြပ်လိုက်တာ … ကျွတ်ကျွတ် ”

ညည်းနေတုန်း လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးရာ နင့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီး ကိုသာလောင့် လက်မောင်းအိုးအား လှမ်းဆွဲထားလိုက်ရသည်။ ဒစ်ဖူးမှ စောက်ဖုတ် အတွင်း သားများအား ပွတ်ဆွဲသည့် အထိအတွေ့ ကြောင့် ဇတ်ကားထဲမှ မြင်ကွင်းများ မြင်ယောင်လာမိသည်။ ခြေဖျားထောက် ခါးကော့ပေးရာ ကိုသာလောင်၏ ဆောင့်ချက်များ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် မြန်ဆန်လာ၏။

” ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … မခင်စမ်းရယ် ”

” အမလေး … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုသာလောင် ”

” နာလို့လား ”

” အင်း … ရှင့် လီးက … တုတ်လို့ ”

မခင်စမ်း စကားကြောင့် ကိုသာလောင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်၍ ဒစ်ဖူးချန်ထားကာ လက်ဖြင့် လီးအရင်းမှ ကိုင် မွှေပေးတော့သည်။ မခင်စမ်း ဇိမ်တွေ့ကာ ခါးကော့လာမှ ကော့တက်လာသော စောက်ဖုတ်အား ဘွတ်ကနဲ့ ဘွတ်ကနဲ့ ဆီးခုံးချင်း ထိနေအောင် ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကုတင်တိုင်များပါ ခါရမ်းနေပြီး အချက် ၈၀ လောက်တွင် မခင်စမ်း စောက်ဖုတ်မှ ပွက်ကနဲ့ ပွက်ကနဲ့ အသံများမြည်ကာ ပြီးသွားပြန်၏။

” မခင်စမ်း … လေးဖက် ကုန်းပေးပါ့လား … ကျနော် မပြီး သေးလို့ ”

” ဟမ် … ဘာလုပ်မလို့လဲ … ဖင်လုပ် မလို့လား ”

” မဟုတ်ပါဘူး … အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်မှာပါ ”

မခင်စမ်း လေးဖက်ကုန်းပေးရာ ဖင် ၂ ခြမ်း ကြားမှ အဖုတ်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေရာ စောက်မွှေးများပါ စေးကပ်နေသည်။ ကိုသာလောင်မှ နောက်မှ ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်အား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ လျှာဖြင့် ထိုးယက်ပေးလိုက်တော့၏။

” အ အားးးးး … ရှီးးးးးးးး ”

မခင်စမ်း ၂ ကြိမ်တိတိ ပြီးထားရာ အံသြစရာပင် ရမ္မက်စိတ်များ ကျမသွားပဲ ဖင်ကြီးထောင်ပေးရင်း လူးလွန့် ညည်းတွားနေ၏။ လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ် အတွင်းသားအား ထိုးစုပ်ရာ စောက်ရည် အကျိ အချွဲလေးများ ကိုသာလောင့်လျှာဖျား ကပ်ပါလာ၏။ ဒုတိအကြိမ် အဖုတ် ဘေးနှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုအား တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် ပါးစပ်ထဲ မြုပ်ပါလာအောင် စုပ်ယူလိုက်ရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး ဆက်ဆက်ခါ တွန့်လိမ်နေပြန်သည်။

” ရှီးးးးး … အားလားလား … ကိုသာလောင်ရယ် … တအားပဲ … အင်းဟင်း ”

ကိုသာလောင်မှာ ထောင်တက်လာသော ဖင်ကြီးအား ထိန်းကိုင်ရင်း လျှာထိပ်ဖြင့် စောက်စိလေးအား မထိတထိ ဆွကာ ဝိုက်ယက်ပစ်၏။

” အာ … လိုးမှာဖြင့် … လိုးတော့လေ … အာ … ဟာ ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် မထိန်းနိုင်ပဲ လိုးပေးရန် တောင်းဆို နေတော့သည်။ မခင်စမ်း စကားအဆုံး ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်အား နောက်ဆုံးအကြိမ် လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ကာ ဒစ်မြုပ်ရုံသာ ထည့်ထားပြီး အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်ဆွဲ လိုက်သည်။

” အဟင့် ဟင့် … ဘာလုပ်နေတာလဲ … လိုးပါဆို …မညဉ်းပါနဲ့တော့ … ဟင့်ဟင့် ”

မခင်စမ်း ဖင်ကြီးတွန့်ကာ အရှက်အကြောက် မရှိတော့ပဲ အတင်းတောင်ဆိုလိုက်ပြန်၏။ ဒီတစ်ကြိမ် ကိုသာလောင်မှာ မခင်စမ်း ဆံပင်များအား ဘယ်လက်မှ စုကိုင်ဆွဲရင်း ညာလက်မှ ခါးအားဆွဲရင်း လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်လိုး ပစ်တော့သည်။

” အမလေး … အ အားးးးးးးးး ”

အာခေါင်ခြစ်အော်ရင်း ဆံပင်ကို နောက်လှန် ဆွဲခံရသဖြင့် ခေါင်းလှန်သွားသလို ဖင်ပါ ကော့တက်သွားရှာ၏။ ကိုသာလောင်မှာ အတွေ့ကြုံများသော အိမ်ထောင်သည် မို့ နူးနှပ်ပြီးသည်နှင့် မညှာမတာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးတော့သည်။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ညာလက်ဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ကာ ပါးစပ်မှ ကာမစိတ် တောက်လောင်စေသော စကားများ မေးမေး လိုးနေပြန်၏။

” ကောင်းလား … မခင်စမ်း ”

” ဟုတ် ”

” ဘယ်ဟာက … ကောင်းတာလဲ ”

” အောက်က ”

” ဖြန်း ဖြန်း … အောက်က ဘယ်ဟာလဲ ”

” အ … အ … အောက်က … စောက်ဖုတ်ကြီးပါ … ကိုသာလောင်ရဲ့ … ဟင့် ဟင့် ”

” ဘာလို့ … ကောင်းတာလဲ … ဖြန်းဖြန်း ”

” ရှင်လီးကြီးနဲ့ … လိုးလို့ … အ အား … ”

မခင်စမ်း ဖင်ကြီး တဖြည်းဖြည်း နီရဲလာသလို ကိုသာလောင့် ဆောင့်ချက်များက မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လာ၏။ ဖင်သားများအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ကာ ဆံပင်ဆွဲပြီး မညှာမတာ လိုးနေသည့် ကိုသာလောင့်ကြောင့် ခံစားမှု အသစ်များဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင် လာပြန်သည်။

” အမလေးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အဖုတ် ကွဲချင် ကွဲပါစေ … လိုးလိုး … အ အားးးး ”

မခင်စမ်း စကားကြောင့် ကိုသာလောင်မှာ မေးကြောများ ထောင်လာပြီး အားအကုန် ထည့်ဆောင့်ကာ နောက်ဆုံးတစ်ချက် ဆောင့်လိုးပြီးသည်နှင့် လရည်များ ပန်းထွက်လာရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံး စိမ်ထားပြီး ပြန်ဆွဲမထုတ်သေးပဲ ခါးအားဖြင့် ကြိတ်ဝိုက်ပေးရာ မခင်စမ်းဆီမှ တတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ထွက်ကာ လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားမိတော့သည်။ ၂ ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ရင်း အနားယူနေကြ၏။

” လိုးဦးမှာနော် … မခင်စမ်း ”

” ရှင် … ဒီနေ့ တော်တော့လေ … ကိုသာလောင်ကလည်း ”

” မခင်စမ်း … စောက်ပတ်ကြီး မြင်ရင် … မနေနိုင်ဘူး … ဖြစ်နေတာ ”

” ကျမ … အားမရှိတော့ဘူး … ကိုသာလောင်ရဲ့ … နောက်ရက်မှ … လိုး ”

” တကယ်နော် ”

” တကယ်ပေါ့ … ရှင့် မိန်းမ … ပြန်မလာမချင်း … လိုး ”

ကိုသာလောင် အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားရာ ညနေစောင်းမှ နိုးလာခဲ့သည်။ ရေချိုး သနပ်ခါးလူးကာ လိမ်းထိပ် မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်သို့ ထွက်လာလိုက်၏။

” ဟော … အပျိုကြီး … ရိုးရိုးပဲလား … ကြက်ဥ ထည့်ဦးမလား ”

” ထည့်မှာပေါ့ … ကိုထွန်းကျော်ရယ် … အကြော်လည်း … ပိုထည့် ”

မခင်သန်းတို့ ရပ်ကွက်ထိပ် ကိုထွန်းကျော် မုန့်ဟင်းခါး ဆိုင်လေးမှာ ညနေမှ ည ၈ နာရီထိ လူမပြတ်ပေ။ စကားပြော ဖော်ရွှေကာ လက်ယာ ကောင်းလှသဖြင့် အမြဲတမ်း လူစည်နေတတ်၏။

” အပျိုကြီး … ရပြီဗျို့ … အကြော် ပိုထည့်ထားတယ် … အငံလျှော့ထားတယ် … လိုရင် … ရှေ့မှာနော် ”

ကိုထွန်းကျော်မှ မုန့်ဟင်းခါးပြင်ရာ ပုံမှန်သာ ပြင်ပေးတတ်သည်။ ဆိုင်ရှေ့ စားပွဲခုံ အရှည်လေးပေါ်တွင် ငံပြာရည်ဗူး ငရုတ်သီး အကြမ်းမှုံ့ဗူးနှင့် သံပရာသီးစိတ်ကာ စားသုံးသူ စိတ်ကြိုက် သုံးဆောင်နိုင်ရန် ပြင်ဆင်ပေးထား၏။

” ကိုထွန်းကျော် … ကျမ … ဟင်းရည်လေး ပေးပါဦး ”

မခင်စမ်း အစပိတ် ဟင်းရည် အပိုတောင်းကာ တရှုးရှုး သောက်ပြီး ပိုက်ဆံရှင်းကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ ပြန်လျှောက်လာရာ ဒေါင့်ချိုးတစ်ခုတွင် နောက်မှ အသံတသံ ပေါ်ထွက်လာ၏။

” ဒီမှာ … ဒီမှာ … ခင်စမ်းလား မသိဘူး … လူမှား မှာစိုးလို့ ”

သူမနာမည် ပါနေသဖြင့် လှည့်ကြည်ရာ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဝတ်ဆင်ထားသော လူတစ်ယောက် အသက်အရွယ် မတိမ်းမယိမ်းမို့ သေချာ ကြည့်နေမိသည်။ မခင်စမ်း မမှတ်မိ။

” ဟာ … ဟုတ်ပါတယ် … နင် နင် … ခင်စမ်းပါ … ငါ စိုးကျော်လေဟာ … မမှတ်မိဘူးလား … ခုနကတည်းက ငါသေချာ ကြည့်နေတာ … တူပါတယ်လို့ ”

တဖက်လူ စကားကြောင့် မခင်စမ်း စူးစိုက်ကြည့်ရာ ငယ်ရုပ် ဖမ်းမိသွားတော့၏။

” ဟင် … မအေဘေး … စိုးကျော် … ငါ့ မှတ်တောင် မမှတ်မိဘူး … ဝလိုက်တာ နင်က ”

” အေး … ငါလည်း နင် အိမ်ထောင်ကျသွား ကတည်းက … နယ်ပြန်သွားတာဟ … နင်အမျိုးသားက ဘယ်မှာလဲ … ပြီးတော့ ဒီရပ်ကွက်ထဲ နေနေတာလား ”

” ပြောရင်တော့ … အရှည်ကြီးပဲ … စိုးကျော်ရာ … ငါ အမေတို့အိမ်လေး ရောင်းပြီး … ဒီရွှေ့လာတာ ကြာပြီဟ … ဒါနဲ့ နင်ကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ ”

” ငါ အိမ်ငှား လာရှာတာဟ … နယ်မပြန်တော့ဘူး … ဒီမှာပဲ … အခြေချမလို့ ”

” အေးဆေး … စကားပြောရအောင် … ငါ့အိမ် လိုက်ခဲ့လေ … ဒီနားလေးတင် ”

” နောက်ရက်မှ … လာလည်မယ်ဟာ … အခု နင့်အိမ် လိုက်ကြည့်လိုက်မယ် … ငါ လောလောဆယ် အသိတစ်ယောက် … အိမ် … အလကား နေနေတာမို့ … မိုးချုပ်ရင် မကောင်းဘူး ”

” အံမယ် … ကိုက်မစားဘူး … မအေဘေးရယ် … ငါက ငယ်သူငယ်ချင်း ကြုံတုန်းမို့ … အိမ် အလည်ခေါ်တာ ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် အရင်ရပ်ကွက်ထဲမှ ငယ်ပေါင်း စိုးကျော်နှင့်အတူ အိမ်သို့ ပြန်လာရာ ကိုသာလောင်မှာ ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်နေရှာ၏။ စကားအသွားလာ နားထောင်၍ သူငယ်ချင်းမှန်း သိမှ အပြင်ထွက်သွားတော့သည်။

………………………………………..

အခန်း ( ၇ )

” ငါ … သွားဦးမယ် … ခင်စမ်း … နက်ဖန်မှ လာမယ် … ငါ့ဖို့လည်း … အိမ်ငှား ရှာထားပေးဟာ … နင့်အိမ်က ငါနဲ့ အဆင်ပြေပါတယ် … လက်ရှိ အိမ်ငှားတွေ ရှိနေတာ … ဂွကျနေတာ ”

” အေးပါဟဲ့ … ဒီရပ်ကွက်ထဲ ငါ့ အသိတွေ … ပေါပါတယ် … ရှာထားပေးမယ် ”

စိုးကျော် ပြန်သွားသည်နှင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တော့ ၏။ ဟိုတွေးဒီတွေးဖြင့် လူးလိမ့်ရင်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ မရောက်ခင် အတိတ်ကာလများအား ပြန်စဉ်းစားနေတော့၏။

………………………………………………

” အမလေး … အ အားးး … မသင့်တော်ပါဘူး … ဦးလေးထွန်း ရယ် ”

မခင်စမ်း လင်နောက် လိုက်ပြေးထားသည်မှာ ၂ လ မပြည့်သေး လင်တော်မောင် မိုးအောင်မှာ ရည်းစား ဘဝကတည်းက အရက်လေး တမျှမျှနဲ့မို့ မိဘများ သဘောမတူသည့် ကြားမှ ခိုးရာ လိုက်ခဲ့တော့၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးလေးအိမ် အရောက် မင်္ဂလာဆွမ်း ကျွေးကာ ပေါင်းသင်းနေထိုင်လိုက်သည်။ အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိသော မိုးအောင်တို့ လင်မယားအား ဦးထွန်းလူမှ စောင့်ရှောက်ထား ရတော့၏။

မခင်စမ်းမှာလည်း ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းပင် သဘောထားကာ နေရရှာသည်။ အိမ်ထောင် ကျခါစ ၁ လလောက်သာ မိုးအောင်မှာ လိုးနိုင်သော်လည်း နောက်ပိုင်း မူးပြန်လာလျင် အချက် ၂၀ ခန့် လိုးပြီးသည်နှင့် လရည်ထွက်ကာ လီးမှာ ပျော့ကျသွားတော့၏။ မခင်စမ်းတစ်ယောက် ကာမမီးတောက်လေးအား ဖြစ်သလို ငြိမ်းရာ ခရမ်းသီးဖြင့် အာသာဖြေ နေစဉ် ဦးထွန်းလူနှင့် မိကာ စောက်ပတ် အယက်ခံနေရ၏။

ရှက်ရှက်နှင့် ကျောပေးကာ ဘေးတစောင်းကွေးလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားသည်။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ ဦးထွန်းလူ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး ထောင်မတ်လာပြီး လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်လာ၏။ ဖင်သားစိုင်နောက်မှ ဒူးထောက်ကာ လီးအား စောက်ရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးအား ထိုးထဲ့လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်မှာ ကျဉ်းနေသဖြင့် လီးထိပ်အဝလေးတွင် တစ်နေရာ ဖိထည့်လိုက်သဖြင့် တဗျစ်ဗျစ်နှင့် လီးတဝက်ခန့် တိုးဝင်သွားတော့၏။

” အမလေး သေပါပြီ … အား အမေ့ … နာလိုက်တာ … ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ … မခံနိုင်ဘူး နာတယ် … အဟင့် ဟင့် ”

” ခဏလေးပါ … ခင်စမ်းရယ် … အောင့်ခံလိုက် … နည်းနည်းလေးပဲ နာမှာပါ … နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပါကွယ် ”

ဦးထွန်းလူ ချော့ပြောရင်း ဖိလိုးရာ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့၏။ ခင်စမ်း စောက်ပတ်လေးမှာ ကြပ်နေသဖြင့် ဒစ်ပါ ကျိန်းလာခဲ့သည်။ ဦးထွန်းလူမှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဆုံးသွားကတည်းက နောက် အိမ်ထောင် မပြုပဲ တူတော်မောင် မိုးအောင်အား စောင့်ရှောက်ရင်း ၁၀ နှစ်ကျော် နေလာခဲ့၏။

မလိုးရတာ နှစ်ချီနေသော်လည်း တူတော်မောင်၏ မယားချောလေးအား မထင်မှတ်ပဲ လိုးခွင့်ရလိုက် သဖြင့် အားရ ကျေနပ်နေတော့သည်။ ဘေးတစောင်း အနေထားမှ လေးဖက် ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးရာ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသည့် မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးနေ၏။ မခင်စမ်း အံကြိတ်ခံနေရင်း တအားအား ညည်းနေရသည်။

” အီး အီး … အမေ့ … အားးးး အ အ … အဟင့် ဟင့် … ဖြည်းဖြည်း … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ … ဦးလေးထွန်းရယ် ”

စောက်ဖုတ်လေးမှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးကောင်းနေ သည့် အပြင် မခင်စမ်းမှာ နာလွန်းသဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရာ ဦးထွန်းလူတစ်ယောက် ကာမအရသာလေး ထူးကဲနေတော့သည်။

” ဘွတ် … ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် … အားးးးး အမလေးးးး … အဟင့် ဟင့် … ဖွပ် ဖွပ် … ဘွတ် ”

ဦးထွန်းလူ ဆောင့်လိုးတိုင်း မခင်စမ်း ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး တုန်ခါပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေ၏။

” အမေ့ … နာတယ် … အား သေပါပြီ … အရမ်းမဆောင့်ပါနဲ့ … သမီးနာလှပြီ … အားးးးး … အ အ စောက်ပတ်လေး … ကွဲပြီထင်တယ် … အဟင့် … စပ်လဲစပ် … နာလဲနာ … အားးး … ဖြည်းဖြည်း မခံနိုင်တော့ဘူး … အဟင့် …… အီး ဟီးးး ”

မခင်စမ်း ငယ်သံပါအောင် ညည်းကာ အော်ဟစ်နေရတော့သည်။ စောက်ပတ်လေးမှာ မခံနိုင်ရှာပေ။ လင်ဖြစ်သူ မိုးအောင်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဦးထွန်းလူ လီးအား အော်ဟစ်ကာ အလိုးခံနေရ၏။ ဦးထွန်းလူ လီးဒဏ်ကြောင့် ပထမတစ်ချီမှာပင် အားမရှိသလိုဖြစ်ကာ မျော့သွားရသည်။

နောက် ၁ လ ခန့်တွင် မိဘအိမ် ပြန်တက်နေကာ မိုးအောင်နှင့် ကွာရှင်းလိုက်တော့သည်။ မိဘ ၂ ပါး သေဆုံးချိန် အိမ်ဝိုင်းလေးအား ရောင်းချပြီး ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ အပျိုကြီးအမည်ခံကာ နေထိုင်လာခဲ့၏။

………………………………………………..

” မခင်စမ်း … မခင်စမ်း ”

” ရှင် … ကိုသာလောင် ”

အတိတ်ကာလလေးအား တွေးရင်း မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရာ အောက်ထပ်မှ ကိုသာလောင် အော်သံကြောင့် အသံပြန်ပေးလိုက်သည်။

” အပြင်က ပြန်လာတာ … ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်လာလို့ … စားဦးမလား ”

” တော်ပြီ … ကိုသာလောင်ရေ … ညနေက မုန့်ဟင်းခါး သောက်ထားတာ … ည မစားတော့ပါဘူး … ဝိတ်လျှော့နေတာ ”

ကိုသာလောင်အား ပြန်ဖြေရင် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ တီဗွီ ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ ၁၁ ထိုးလောက်တွင် မျက်လုံးများ လေးလံလာကာ တီဗွီပိတ်ပြီး တချိုးတည်း အိပ်ပစ်တော့သည်။ နောက်ရက်မနက် ရေချိုးပြီးခါစ သနပ်ခါး သွေးချိန် အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံ ကြားလိုက် ရ၏။

” ခင်စမ်းရေ … ခင်စမ်း… ရှိလား … ငါပါဟ … စိုးကျော် ”

” အေး … စိုးကျော် လာဟေ့ … အိမ်ပေါ်သာ တက်ခဲ့ … ငါ သနပ်ခါး သွေးနေတာ ”

သနပ်ခါး လူးနေရာမှ ထရပ်ရင်း ပြတင်းပေါက်မှ ပြန်ပြောကာ ကျောက်ပြင်နား ပြန်ထိုင်ရင်း သနပ်ခါး ထပ်သွေးနေသည်။ စိုးကျော် အိမ်ပေါ်တက်စဉ် အိပ်ခန်းထဲမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် တင်ပလင်ခွေလျက် သနပ်ခါး သွေးနေသော မခင်စမ်းအား မြင်လိုက်ရ၏။

” ခဏထိုင်ဦး … စိုးကျော် … ငါ သနပ်ခါးလူးပြီး … ထွက်လာခဲ့မယ် ”

အခန်းရှေ့ ခြေသံကြားရသဖြင့် မခင်စမ်းမှာ လှည့်မကြည့်ပဲ လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သို့သော် စိုးကျော်မှာ အခန်းဝမှ ခြေလှမ်းများ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ တပ်လာသော နေကာမျက်မှန် အနက်အား ချွတ်ကာ ရှေ့တိုးကပ် ကြည့်လိုက်သည်။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေပြီး ရင်လျားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး အောက် နို့အုံ ၂ ဖက်က လက်မောင်းဝိုက်ပြီး သနပ်ခါးသွေးတိုင်း လှုပ်ခါနေပြန်သည်။ မနေ့က လင်ဖြစ်သူ နှင့် ကွာရှင်းထားကြောင်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင် မပြုတော့ကြောင်း ပြောပြထားသဖြင့် စိုးကျော်တစ်ယောက် ငယ်သူငယ်ချင်းမလေးအား စိတ်ဖြင့် ပစ်မှားနေ၏။

သနပ်ခါးလူးပြီး ထမိန်လဲရာ မခင်သန်းမှာ စိုးကျော် ဧည်ခန်းဘက် ထိုင်စောင့်နေသည် အထင်ဖြင့် ထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချရာ ဖင်ကြီးမှာ ရေချိုးပြီးစမို့ ဖွေးဥ ပြောင်ချောနေသည်။ ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ကားထွက်နေကာ ဖင်အက်ကွဲကြောင်းက ထင်းနေ၏။ စိုးကျော် အကြည့်များ မလွဲနိုင်ပဲ ပုဆိုးအောက်မှ လီးက ဆက်ကနဲ့ ထောင်လာတော့သည်။ မခင်စမ်း အိပ်ခန်းထဲက မထွက်ခင် ဧည့်ခန်းဘက် ထိုင်ခုံလေးပေါ် အမြန်ထိုင်လိုက်ရ၏။

” အံမယ် … မျက်မှန်တွေနဲ့ပါလား … ကဲ … ငါပြီးပြီ … နင် တစ်ယောက်ထဲ နေမှာဆို … ဒေါ်လုံး အိမ်အောက်ထပ် … သွားကြည့်ရအောင် အိမ်က ကျဉ်းပေမယ့် … တစ်ယောက်ထဲဆို … အဆင်ပြေမှာပါ ”

” အေး … ဒါနဲ့ … နင့်အိမ် အောက်ထပ်က … အိမ်ငှားတွေရော … ဘယ်တော့ ပြည့်မှာလည်း ”

” ကိုသာလောင်တို့က … ၃ လ လောက် လိုသေး တယ်ဟ … ဒီနှစ်ပြီး သူတို့က ထွက်မှာ … နင်က အရေးကြီးနေလို့ … ငါလိုက်ရှာပေးရတာ ”

” အေးဟာ … လောလောဆယ် … ၆ လစာ တင်ရရင် … ကောင်းမယ် … နင့် အိမ်ငှားတွေ ထွက်မှ … ငါ ဒီလာ နေတော့မယ် ”

” အေးပါ … ပြောကြည့်ကြတာပေါ့ … လမ်းရောက်မှ တစ်ခုခု စားရအောင် … သွားစို့ ”

” အေးပါ ”

သို့သော် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ကာ တတွတ်တွတ် ပြောနေသော မခင်စမ်း ရင်ဖုံးအင်္ကျီအောက်က နို့အုံ့ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိုးကျော် လီးမှာ ထိန်းမရအောင် တင်းမာနေသဖြင့် အထ ခက်နေတော့သည်။

” ဟဲ့ … ထလေ … စိုးကျော် ”

” အေးပါဟ … ဟိုဟို ”

” လာပါဟာ … ငါ ဗိုက်ဆာလှပြီ ”

မခင်စမ်းမှာ ပြောပြောဆိုဆို စိုးကျော် လက်မောင်းအား ဆွဲထူလိုက်သဖြင့် စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်နှာပူပူဖြင့် ထရပ်လိုက်ရ၏။

” ဟာ … မအေပေး … စောစောစီးစီး … ထနေတာ … ခိခိ ”

” ငါလာတုန်းက … မထဘူးဟ … ဒီရောက်မှ … ဟီးဟီး ”

” အံမယ် … ဒီရောက်တော့ ဘာလို့ … ဟမ် … နင် နင် … ငါ အဝတ်လဲတာ … ချောင်းကြည့်တာပေါ့ ”

” သေချာကြည့်တာ မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတာပါ … နင်ကလည်း အခုထိ … ငယ်ငယ်က အတိုင်းပဲ ”

” တော်တော့ … မသာ … သွားစို့ … နင့်ဟာ … ငြိမ်အောင် … လုပ်ဦး ”

၂ ယောက်သား ရပ်ကွက် တောင်ဘက်ခြမ်း ဒေါ်လုံးတို့အိမ် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ရောက်သည် နှင့် မခင်စမ်း အကျိုးကြောင်း ပြောပြရာ အဆင်မပြေခဲ့ပေ။

” ညည်းလည်း … အိမ်ငှားစားနေတာပဲ … ခင်စမ်းရယ် … အနည်းဆုံး ၁ နှစ်တော့ … ချုပ်မှပေါ့ ”

” အင်းပါ … ဒေါ်လုံးရဲ့ … ကျမလည်း … လူရင်းမို့ ပြောကြည့်တာပါ … သွားဦးမယ် ”

” အေးအေး ”

ဒေါ်လုံးတို့အိမ်မှ အပြန် လဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် လျှောက်လာပြီး ရှမ်းခေါက်ဆွဲနှင့် လက်ဖက်ရည် သောက်ကာ မခင်စမ်းအိမ် ပြန်လာခဲ့ကြတော့၏။

” နေပါစေတော့ … ခင်စမ်းရာ … ငါ အခု နေတဲ့ … အိမ်ကို … ပြောကြည့်ဦးမယ် … နင့် အိမ်က … နောက် ၃ လ ဆို … ရပြီမလား ”

” ငါ့ အိမ်က … သေချာပါတယ် စိုးကျော်ရယ် … လောလောဆယ်သာ … နင့်ဟာနင် … အဆင်ပြေ တဲ့ဆီနေ ”

” ဒါဆို … ငါသွားပြီဟာ … နောက်ရက် အားတဲ့ချိန် … လာခဲ့ဦးမယ် ”

” အေး … သွားတော့ စိုးကျော် … ငါ လိုက်မပို့ တော့ဘူး ”

” ရပါတယ်ဟာ … နင်တို့ လမ်းထိပ် … ဆိုင်ကယ် တက္ကစီတွေ … ပေါပါတယ် ”

စိုးကျော် ပြန်သွားသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် မှေးနေရာ ခဏအကြာ အောက်ထပ်မှ လှေကားအတိုင်း တက်လာသော ခြေသံကြားလိုက်ရသဖြင့် ပြုံးမိလိုက် သည်။ မနေ့က ကိုသာလောင် တစ်ယောက် ဆက်ရန် ချိန်းထားသည်ကို အမှတ်ရကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းရင်း အိပ်ခန်း တံခါးဘက် ကျောပေးလိုက်၏။

အောက်ထပ်မှ တက်လာသော ခြေသံမှာ သူမ အိပ်ခန်း တံခါးဝရှေ့ ရပ်သွားတော့သည်။ အခန်းတံခါးဝသို့ လူရိပ်မြင်သည်နှင့် မသိဟန် ဆောင်ကာ အပေါ်အင်္ကျီအား ချွတ်ကာ တံခါးဝဘက် လှည့်လိုက်၏။ ခြေသံပိုင်ရှင်မှာ အသံမထွက် ငြိမ်နေပြန်သည်။ ဘရာစီယာ ချိတ်ဖြုတ်ကာ တံခါးဝဘက် ကိုယ်လုံးလှည့်ရာ လျှောကျသွားသော ဘရာစီယာ အောက် နို့အုံကြီးများ ပေါ်လာတော့၏။

ကိုယ်လုံးအား ပြန်လှည့်ကာ ခါးပေါ်မှ ထမိန်အား ဖြည်ကာ အိပ်ခန်းထဲ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဟန်ဖြင့် ခြေရင်းပုံချပစ်ပြန်သည်။ ရှေ့မှ ကုတင်စောင်းအား လက် ၂ ဖက်ထောက်ကာ ခြေရင်း ပုံထားသော ထမိန်ကွင်းထဲမှ ခြေတစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ကြွထုတ်လိုက်၏။

ဖင်သားစိုင်၂ ခြမ်း အလယ်တည့်တည့် ပေါင်တန် ၂ ဖက် ကြားမှ စောက်မွှေးအုံ မှာ ဖျက်ကနဲ့ ပေါ်လာတော့သည်။ ပြီးမှ ထမိန်အဟောင်း တစ်ထည်အား ယူကာ ရင်လျားရင်း ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်း လှဲပြီး အိပ်ခန်းဝအား ကျောပေးလိုက်၏။ ပေါင်တန် နောက်ဖက် အသားစိုင်အား ဝဲကုတ်သလို တဗျင်းဗျင်း ကုတ်ကာ ထမိန်အောက်နားစ အား လက်ဖြင့် ချိတ်ကာ ဆွဲတင်ရင်း ဖင်တစ်ခြမ်း ပေါ်လာနေသည်။

” ကျွီ … ကျွိ … ရှပ် ရှပ် … ရှပ် ရှပ် ”

ထိုစဉ် အိပ်ခန်းတံခါးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းဖွင့် ကာ သူမ ကုတင်နား လျှောက်လာသော ခြေသံ ကြောင့် ဘေးတစောင်း ကျောပေးလှဲကာ ပေါင်တန် အား ကုတ်နေသော မခင်စမ်း လက်ကလေး ရပ်သွားတော့၏။ အိပ်ခန်း တံခါးဝမှ ခြေသံပိုင်ရှင်မှာ ဝင်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ ယက်ပေးနေသည်။

” အာ …… ဟာ … အဲဒါ ဖင်ပေါက်ကြီး … ကိုသာလောင် ရဲ့ … ယား တယ် ရှင့် … ဟင့် ဟင့် ”

ဘာစကားမှ ပြန်မပြောပဲ ဖိယက်နေသဖြင့် ခါးလှည့် ကာ ကိုယ်လုံးစောင်းပြီး ကြည်ရာ အံသြ ထိတ်လန့် သွားတော့၏။

” ဟာ … နင် နင် … စိုး … စိုး … စိုး ကျော် … ”

မခင်စမ်းမှာ ကိုသာလောင် မနေ့က ပြောထားသဖြင့် စိုးကျော် ပြန်သွားသည်နှင့် အိမ်ပေါ်တက်လာသည် ထင်ကာ မြူဆွယ်ရင်း အထာပေးနေမိသည်။ ထူးထူးခြားခြား ဖင်ပေါက်လေး ယက်နေသဖြင့် မနေနိုင်ပဲ လှည့် ကြည်ရာ စိုးကျော် ဖြစ်နေသဖြင့် ထထိုင်လိုက် တော့သည်။

” ဟာ … နင် နင် … ဘယ်လိုလုပ် ပြန်ရောက်လာတာလဲ ”

” ဟို ဟို … ငါ မျက်မှန် မေ့ကျန်ခဲ့လို့ … နင်တို့ လမ်းထိပ် ရောက်မှ … တစ်ခေါက် ပြန်လာယူတာဟ … ဒီရောက်တော့ … နင့် အဝတ်စားလဲတာ မြင်ပြီး … စိတ် မထိန်းနိုင်တော့တာပါ ”

စိုးကျော်မှာလည်း ခိုးထုတ်ခိုးထည်နှင့် မိသွားသဖြင့် မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ရှင်းပြနေရှာ၏။

” ဒုက္ခပါပဲဟာ … ငါက … ကိုသာလောင်နဲ့ … ချိန်း ထား … ထား .…… အဲ … ဟိုဟို … ကိုသာလောင် တက်လာရင် … မကောင်းဘူးပေါ့ဟာ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် စကားမှားသွားသဖြင့် ဖုံးဖုံး ဖိဖိလေး ပြန်ပြောနေသည်။

” ဟင် … ဘယ်က … ကိုသာလောင်လဲ … ခင်စမ်းရ … နင် ပြောတော့ … လောလောဆယ် … အိမ်ထောင် မရှိဘူးဆို ”

” ကိုသာလောင် ဆိုတာ … ငါ့အိမ် အောက်ထပ်က … အိမ်ငှားလေးဟာ … တခါတခါ … သူက အိမ်ပေါ် … တက်လာတတ်လို့ ”

” ငါ တက်လာတော့ … အောက်ထပ်က … အိမ်တံခါး … သော့ခတ်ထားတာဟ … လူမရှိပါဘူး … ခင်စမ်းရာ ”

” နင်ဖယ် … စိုးကျော် … ငါသွားကြည့်မယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အိပ်ခန်း တံခါးဝဘက် ထွက်သွားသော မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်၍ စိုးကျော်တစ်ယောက် ကျန်နေရစ်သည်။

…………………………………………

(ဇာတ်သိမ်း)

မခင်စမ်း အိမ်အောက်ဆင်းရာ လှေကားတဝက် အရောက် ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ ကိုသာလောင့် အိပ်ခန်း တံခါးသော့ခတ်ထားသည်ကို တွေ့၍ အိမ်ပေါ်ပြန်တက် လာခဲ့တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်အဝင် စိုးကျော်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် သိုင်းဖက်ကာ မျက်နှာအနံ့ နမ်းနေပြန်သည်။

” လွတ်ဟာ … စိုးကျော် … ငါ ငါ … အထိအတွေ့ နောက် … သာယာ တတ်ပေမယ့် … သူငယ်ချင်းနဲ့တော့ ဆန္ဒ မရှိဘူး ”

” တစ်ခါထဲပါ … ခင်စမ်းရာ ”

” အို … လွတ် လွတ် … တော်ပြီ တော်ပြီ … နင်လည်း … ပြန်တော့ ”

မခင်စမ်း ပြောပြီးသည်နှင့် လူချင်း တွန်းခွာကာ နောက်ဆုတ် လိုက်တော့၏။ စိုးကျော်မှာ မချင့်မရဲဖြင့် အခန်းပြင်ထွက်ကာ စားပွဲခုံ ပေါ်မှ ကျန်ခဲ့သော မျက်မှန် အနက်လေးအား ယူ၍ အိမ်အောက် ဆင်းသွား ရှာသည်။

” ဟူးးးးး ”

စိုးကျော် အောက်ဆင်း သွားသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် လှဲချကာ သက်ပြင်း ရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ် ပစ်လိုက်၏။ ကာမဆန္ဒများအား သူစိမ်းယောင်္ကျားများနှင့် အာသာဖြေတတ်သော်လည်း အတွင်းသိ အဆင်းသိ ငယ် သူငယ်ချင်းအား ငြင်းလွတ် လိုက်မိသည်။ ထိုကိစ္စကြောင့်လားမသိ ကိုသာလောင်တို့ လင်မယား အိမ်ပြောင်း သွားပြီး ၁ လ ကြာသည့်တိုင် စိုးကျော်တစ်ယောက် ပေါ်မလာတော့ပေ။

…………………………………………………….

တဖြည်းဖြည်း အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာရာ ရက်မှ လသို့ ကူးပြောင်းလာသည်။ မနက်အိပ်ရာ ထသည်နှင့် မျက်နှာသစ်ရင်း တစ်စုံတစ်ခု တွေးမိကာ နှုတ်ခမ်းလေး ကွေးရင်း ပြုံးနေမိ၏။ ရပ်ကွက်ထဲ ပြောင်းလာတာ မကြာသေးသော ဂျစ်တူး ဆိုသည့် ကောင်လေးအား သတိထားမိလာ၏။ သွားရင်း လာရင်း စုံစမ်းကြည့်ရာ မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသော ကိုထွန်းကျော်၏ တူတော်မောင် ဖြစ်ကြောင်းနှင့် သူမအား စိတ်ဝင်စား နေကြောင်း ရိုးတိုးရိပ်တိတ်လေး သိရှိလိုက်သည်။

သတင်း သေချာသည်နှင့် မခင်စမ်းတစ်ယောက် ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လေး ဝတ်ကာ ဂျစ်တူး နှင့် မတော်တဆ ဆုံမိတိုင်း လိုအပ်သည်ထက် ဖင်ကြီးအား မသိမသာလေး လှုပ်ခတ် လျှောက်ပြ နေသည်။

ကာမ အထိအတွေ့လေး ဝေးနေသဖြင့် ခပ်မြန်မြန် ငြိစွန်းကာ တိတ်တခိုး ဇာတ်လမ်းလေး ခင်းချင်နေ၏။ ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်ဖြင့် နေလာခဲ့ရာ အချိန်ကြာ လာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုလေး တိုးလာခဲ့သည်။ မခင်စမ်းမှာ ရာဂစိတ် အားသန်သော်လည်း ဇယားကပ်မည့် လူများအား ရှောင်လွဲတတ်၏။

ကာမစည်းစိမ်လေး အတူခံစားရင်း ကိုယ့်လမ်း ကိုယ်လျှောက်သော ဘဝမျိုးအား သဘောကျတတ်သည်။ အလိုးအဆောင့် လိုသလို ထိန်းချုပ်လိုးပေးတတ်သော ကိုသာလောင် အိမ်မပြောင်းခင်အထိ သူ့မိန်းမ မသိအောင် ခိုးစားဖူးသော်လည်း လူပျိုလီး မာမာထန်ထန်လေးအား မြည်းစမ်းချင်နေရှာသည်။ လင်မယူပဲ တိတ်တိတ်ပုန်း အလိုးခံရသည့် အရသာမှာ ရင်တဖိုဖိုဖြင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက် သွားသဖြင့် စွဲလမ်း နှစ်ချိုက် လာမိတော့၏။

ဂျစ်တူး မခင်စမ်း ဖင်ကြီးကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်ပေမယ့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လျင် ခပ်တည်တည် လုပ်နေတတ်၏။ ဒါကိုပဲ အပျိုကြီး မခင်စမ်း အူယား နေ သည်။ အခုလည်း ဒေါ်တုတ်အိမ်သို့ မနက် ၄ နာရီ ထလာကာ မုန့်ဟင်းခါး ဆွမ်းကပ်ရန် ကူချက်ပေးရင်း မခင်စမ်းတစ်ယောက် ခုံပုလေးပေါ် ခဏထိုင်နေစဉ် မနက် ဝေလီ ဝေလင်း ဂျစ်တူးမှာ ဓမ္မာရုံမှ ကော်ဇောများ ဆိုက်ကားဖြင့် လာချပေးနေသည်။

” ဂျစ်တူး … ည ပွဲမသွားဘူးလား ”

” မကြည့်တော့ပါဘူး အပျိုကြီးရာ … စင်လက်မှတ်က … ဈေးကြီးတယ်ဗျ ”

” ငါက ကြည့်ချင်နေတာဟ … အဖေါ်မရှိတာ ”

စကားပြောရင်း ဂျစ်တူးမှာ ပေါင်ကြားအား ကြည့်နေသဖြင့် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား မသိမသာ ဖြဲပြ လိုက်သည်။ ဂျစ်တူး မျက်လုံးပြူးကာ ဆက်မကြည့်ပဲ အကြည့်လွှဲပစ်တော့၏။

” အပျိုကြီး … အဖေါ် မရှိရင် … ဟို ဟို …… ကျ နော် လိုက်ခဲ့ရမလား ”

မခင်စမ်းမှာ မောင်ပျော့ ဖားကန့် တက်သွားကတည်းက စာမလာ သတင်းမကြားမို့ ကာမဆန္ဒလေး တောင့်တ ဆာလောင်နေချိန် အကြိုက်တွေ့သွားမိသည်။

” အေး … နင့် ဆိုက်ကားနဲ့ … သွားမယ်လေ … ပြီးတော့ … ငါ မုန့်လည်း ကျွေးမယ် … ပွဲပြီးမှ ပြန်ရအောင် ”

” ဟုတ် … ဒါဆို ကျနော် … ည ၈ နာရီ လောက် … ထွက်ခဲ့မယ် ”

” အရက် … သောက် မလာနဲ့ … နော် ”

” အင်းပါ ”

ညနေကတည်းက မခင်စမ်းတစ်ယောက် ရေမိုးချိုး အလှပြင်ကာ မှန်ရှေ့မှ မခွာတော့ပေ။ တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာရာ စိတ်ကူးဖြင့် ရင်ခုန်နေမိ၏။

” ကလင် … လင် လင် ”

” လာပြီ … ဂျစ်တူး ရေ ”

နူတ်ခမ်းနီ ဆိုးကာ နှုတ်ခမ်း ၂ ခုအား ဖိ၍ ညီအောင် ညှိရင်း ကော်ဖီဖျော်ထည့် ထားသော ဓါတ်ဗူးနှင့် အိပ်ချင်ပြေ စားရန် လက်ဖက်ချိုင့်အား ကြိမ်ခြင်း အသေးလေးထဲ ထည့်ယူလိုက်သည်။ ပိုက်ဆံအိတ် လေး လွယ်ကာ လှေကားအတိုင်း အပေါ်ထပ်မှ အောက်ဆင်း လိုက်ခဲ့၏။ ဆိုက်ကားနား ရောက်သည်နှင့် ကြိမ်ခြင်းအား ဆိုက်ကား နောက်ခုံပေါ် တင်ကာ လူက ရှေ့မှ တက်လိုက်တော့သည်။ ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ရပ်ကွက် အရှေ့ပေါက်မှ ထွက်ကာ လမ်းမကြီးအတိုင်း နင်းလာခဲ့၏။

” ဂျစ်တူး … နင့် အသက် ဘယ်လောက်လဲ ”

” ၂၄ နှစ် ကျော်ပြီ … အပျိုကြီး ”

” အံမယ် … ငါ့ထက် ၆ နှစ်တောင် ငယ်တယ် … ဒါနဲ့ နင် … ရည်းစားတွေ ဘာတွေ … မထားဘူးလား … ခိခိ ”

” ကျနော့်လို … ဦးလေးအိမ် ကပ်နေတဲ့ … တောသားကို … ဘယ်သူ ကြိုက်မှာလည်း ဗျာ ”

” မယ့်လေး … ဟုတ်မှလည်း … ပြောပါ … ဒေါ်မိုး သမီး … မိဖြူနဲ့ … ငါ တွေ့ပါတယ်နော် ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် ဂျစ်တူးအား အစ်မေး နေတော့သည်။

” မဟုတ်ပါဘူး … အပျိုကြီးရာ … သူ ဈေးရောင်း ထွက်ရင် … ကျနော့် ဆိုက်ကားပဲ … အမြဲ ငှားစီး တာပါ ”

” တကယ် ”

” တကယ်ပေါ့ … ကျနော်က မိဖြူလို … ပိန်တာတွေ … မကြိုက်ဖူးဗျ … အပျိုကြီးတို့လို … တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်တွေ ကြိုက်တာ ”

” အံမယ် … ဂျစ်တူး နော် … ဟွန့် ”

ဂျစ်တူး ရိုးရိုးသားသား ပြောလိုက်ပေမယ့် မခင်စမ်းမှ မျက်လုံးရွဲကြီးဖြင့် မော့်ကြည့် ပြောနေသဖြင့် အနည်းငယ် ရှက်ကာ ငြိမ်သွားပြီး ဆိုက်ကားအား ဖိနင်းနေ၏။ လမ်းမကြီးပေါ် ကား ဆိုင်ကယ် တစ်စီးစ နှစ်စီးစမှ လွဲ၍ လူရှင်းနေကာ လေတဖြူးဖြူး တိုက်ခတ်နေသည်။ အတော်ကြာမှ ဂျစ်တူးဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ် လာတော့၏။

” ကျနော့်သာ … ပြောနေတာ … အပျိုကြီးကျ … ရှိလို့လား ”

” အထင်သေးတာ … ဂျစ်တူးရယ် … ငါ့ ရည်းစားက … ဖားကန့်မှာ … ကျောက်သွားတူးနေတာဟ … အဆင်ပြေရင် ပြန်လာပြီး … ငါနဲ့ … လက်ထပ်မှာ ”

” ဟင် … တကယ်လား ”

” အေး … နင် … နင့်ဦးလေးအိမ် … မရောက်ခင် … ၁ လ လောက်က … ထွက်သွားတာပေါ့ ”

” အော် … ဒါမို့ … အပျိုကြီးက … တခါတခါ … မှိုင်နေတာကိုး ”

” ဟုတ်တယ်ဟာ … ကိုပျော့ ရှိတုန်းကဆို … ဒီလို ပွဲသွားကြည့်ရင် … မလွယ်ဘူး ”

” ဟမ် … ဘာဖြစ်လို့ ”

” ဘာဖြစ်ရ မလဲ … ဂျစ်တူးရ … ပွဲခင်းထဲ … ပွဲထွက်လို့ မီးပိတ်တာနဲ့ … ဖက်နမ်းတော့တာ … လက်ကလည်း … အငြိမ် မနေဘူး … ခိခိ ”

” ဟာဗျာ … ဒါတော့ … ရည်းစားတွေပဲလေ ”

” အင်း … ငါပြောချင်တာက … ဒီလိုဟ … နမ်းရင်း … ဟိုကိုင် ဒီကိုင် … လုပ်တတ်တာ … ပြောတာ ”

ပြောရင်း မခင်းစမ်း တစ်ယောက် သူမနို့အုံနှင့် ပေါင်တန်များအား ပွတ်သပ်ပြကာ ဂျစ်တူး မျက်လုံးထဲ မြင်အောင် အမူအယာပါ လုပ်ပြနေပြန်သည်။

” နမ်းရင်း ပါးစပ်ချင်း စုပ်ပြီး … ငါ့ ဖင်တွေပါ ညှစ်သေးတာ … နာဘူးကျတယ်ဟ ”

မခင်စမ်း တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါ ပြောရင်း အမူယာတွေပါ လုပ်ပြနေသဖြင့် ဂျစ်တူးမှာ နားထောင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက ခုံးထနေတော့၏။

” နင် … တကယ် … ချစ်သူ မထားဖူးဘူး ပေါ့ ”

ဂျစ်တူး ငြိမ်သွားသဖြင့် မခင်စမ်းမှာ စကားပြန်စနေပြန်သည်။

” ဟာ … အပျိုကြီးကလည်း … တကယ် မထားဖူး တာပါ … ရွာမှာလည်း အချိန်ပြည့် … လယ်ထဲ ဆင်းနေရတာ … ဒီရောက်တော့လည်း … ဆိုက်ကား ထွက်နင်းနေတော့ … ဘယ်ချိန် ထားရမလဲ ”

” ခိခိ … အေးအေး … သနား စရာလေးပေါ့ ”

ပြောရင်း ဆိုက်ကား နောက်ခုံမှ ခြင်းတောင်းအား ပြုတ်ကျမည် စိုးသဖြင့် လက်နောက်ပြန် ဆွဲကပ်ရာ ဂျစ်တူး ပေါင်ကြားထဲ အကြည့် ရောက်ရှိသွာသည်။ ဂျစ်တူးမှာ အတွင်းခံ မဝတ်တတ်သဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ထောင်ထွက်နေ၏။ မခင်စမ်း တစ်ယောက် ခြင်းတောင်း ဆွဲကပ်သော လက်အား ပြန်ရုတ်ကာ ထောင်နေသော အရာကြီးအား ဆက်ကနဲ့ ပုတ်ကြည့်လိုက်သည်။

” ဟဲ့ … နင် ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … ဂျစ်တူး ”

” ဘာ ဘာ … ဘာမှ … မတွေးပါဘူး ”

” မညာနဲ့ … နင် ငါ့ဖင်ကို … ခိုးခိုးကြည့် တတ်တာ … ငါသိတယ်နော် ”

” ဟာဗျာ ”

ဂျစ်တူးမှာ မခင်စမ်း စကားလုံးများအောက် ချောင်ပိတ်မိကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် လီးတောင်နေချိန် လီးထိပ်အား ပုတ်ခံရသဖြင့် ဆိုက်ကားနင်းရင်း ဖင်ကြွ တက်လာကာ ထရပ်နင်းနေမိ၏။ ထရပ်နင်းမှ ပုဆိုးထဲက လီးမှာ ဆန့်ထွက်လာကာ ပိုဆိုးသွားတော့သည်။

” နင့်ဟာကြီးက … လူမြင်မကောင်းဘူး … ခဏ ရပ်လိုက် ”

မခင်စမ်း စကားကြောင့် ဂျစ်တူးမှာ လမ်းဘေး သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်အောက် ထိုးရပ်လိုက်၏။

” ဟဲ့ … ရရဲ့လား … ပွဲခင်းထဲ … ရောက်ရင် … ရှက်စရာ ကြီးဟာ ”

ဂျစ်တူး တိုင်ပတ်နေ၏။ မခင်စမ်း သူ့ရည်းစား မောင်ပျော့ နှင့် အကြောင်းတွေ အမူယာနဲ့ ပြောက တည်းက လီးက တောင်လာကာ လီးထိပ် အပုတ်ခံ လိုက်ရသဖြင့် စိတ်ကြွလာကာ ပြန်မကျတော့ပေ။

” ကဲ … လာလာ … နင့်ဟာကြီး … အရင် ငြိမ်သွား အောင် လုပ်ဦး ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် မခင်စမ်းမှာ ဆိုက်ကားရှေ့ခုံပေါ် ထိုင်နေရာမှ ဆင်းကာ သစ်ပင် နောက်ကျောဘက် လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဂျစ်တူး ကြောင်ကြည့် နေသဖြင့် မခင်စမ်းက သစ်ပင်အကွယ်မှ ခေါင်းထုတ် ကြည့်ကာ လက်ယပ် ခေါ်လိုက်ပြန်၏။ မခင်စမ်း အမူအယာကြောင့် ဂျစ်တူး တစ်ယောက် ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ သစ်ပင်နား လျှောက်လာတော့သည်။

” လာ … ဒီနား ”

သစ်ပင်နား ရောက်လာသော ဂျစ်တူးအား သူမရှေ့ ဆွဲကပ်လိုက်ပြန်၏။ ပခုံးပေါ်လက်တင်ကာ အမှောင်ထဲ စူးစိုက် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ကပ်သွားသည်နှင့် ဂျစ်တူးပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက မခင်စမ်း ဆီးခုံးအား ထောက်မိနေ၏။ မခင်စမ်း ကိုယ်တိုင် ဒီအခြေနေမျိုး ပေါ်ပေါက်လာအောင် ပွဲကြည့်ရန် အကြောင်းပြ ခေါ်လာခဲ့သည်။

ဂျစ်တူး ရင်ဘတ်ကြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ခုန်နေကာ လီးက မခင်စမ်း ဆီးခုံးအား ထောက်ရင်း စိတ်ရိုင်းများ ဝင်လာတော့သည်။ ထမိန်နှင့် ပုဆိုး ကြားခံထားပေ မယ့် နှစ်ယောက်သား အထိအတွေ့ကြောင့် အလိုလို မျောနေကြ၏။ မခင်စမ်းမှာ ရုတ်တရက် ဂျစ်တူးခါးအား ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

အတွေ့ကြုံ မရှိသေးသော ဂျစ်တူးအား သူမ စိတ်ကြိုက် ဂျစ်တူးအား အရုပ်တရုပ်လို သဘောထားကာ ပါးစပ်ထဲ လျှာထည့်မွှေကာ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ် နေပြန်၏။ ဂျစ်တူးလည်း မနေနိုင်တော့ပေ။ မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား ညှစ်ကိုင်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ဆီးခုံးအား ဖိထိုး နေတော့သည်။ ဘာစကားမှ မပြောတော့ပဲ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွကာ အပြန်အလှန် ပွတ်သပ် နေကြပြန်၏။ ထိုစဉ် မခင်စမ်းမှာ ကိုယ်လုံး နောက်ဆုတ်ကာ ဆီးခုံး ထောက်နေသော လီးအား ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။

လက်ထဲ အုပ်ကိုင်မိသည်နှင့် အမှောင်ထဲ မျက်လုံးများ အရောင်လဲ့နေ၏။ မခင်စမ်း အတွေ့အကြုံအရ လက်ထဲ တိုးနေသော ဂျစ်တူး ပစ္စည်းမှာ အားရ ကျေနပ်မိနေသည်။ ဂျစ်တူး မနေနိုင်တော့ပေ။ မခင်စမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီ ပင့်တင်ပီး နို့ ၂ လုံးအား အငမ်းမရ ဆွဲစို့တော့၏။

လက်တဖက်ကလည်းထမိန်အပြင်မှ မခင်စမ်း ပေါင်ကြားအား ထိုးနိုက်နေပြန်သည်။ မခင်စမ်း လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်က ထမိန်အနားစအား ဆွဲတင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပေါင်ကြားကပ် ပေးနေ၏။ အရိုင်းလေးမို့ မနိုက်တတ် နိုက်တတ်နှင့် စောက်စိအား လက်ထိပ်လေးများဖြင့် ကုတ်မိရာ မခင်စမ်း အခံရ ခက်လာတော့သည်။

” အဟင့် ဟင့် … အာ … အစ်မ … မနေတတ်တော့ဘူး … တစ်ခုခုလုပ်ဟာ … ဂျစ်တူး ”

မခင်စမ်း ဖင်ကြီးရမ်းကာ လမ်းဘေး အပင်အောက် တွင် အလိုးခံချင်နေ၏။ ဂျစ်တူးအား ဂွင်းထုပေးပြီး အာသာဖြေရုံ စဉ်းစားထားရာမှ မမျှော်လင့်ပဲ ကာမ စိတ်များ ပြင်းထန်လာရသည်။ ဂျစ်တူး အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း ကြားဖူးသမျှ အောကားထဲကအတိုင်း လုပ်ရန် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ မခင်စမ်း ပေါင်ကြား လီးအား ထိုးထည့်တော့၏။

” ပလွပ် … ဇိဇိ … ပလွပ် ”

” ဟဲ့ … ခဏ … မ ဝင် သေး ဘူး … ဂျစ်တူးရဲ့ … အာ … နေပါဦးဆို ”

” ကောင်းတယ် … အပျိုကြီးရာ … အင့် … အ အားးးးးး ”

ဂျစ်တူးတစ်ယောက် ပေါင်ကြားထဲ လီးထိပ်လေး ညှပ်သွားသည်နှင့် အောကားထဲက အတိုင်း မခင်စမ်း ဖင်ကြီး ဆွဲညှစ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် ဆောင့်လိုးနေသည်။ သို့သော် လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မဝင်ပဲ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးမိရာ တဇွိဇွိနှင့် အသံများ ထွက်ပေါ်နေပြန်၏။ ဂျစ်တူး ဖင်နောက်ပြန်အဆုတ် ဒစ်ဖူးမှာ အပေါ်ထိုးတက်ကာ စောက်စိခေါင်းအား ချိတ်ဆွဲမိရာ ဖင်ပြန်ကပ်လျင် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ဖက် ထိုးစိုက်သွားသည်။

” နေ … နေဦးဟ … ဂျစ်တူးရ … အစ်မပြမယ် … ဟာ … ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပြီ … ”

မခင်စမ်းတစ်ယောက် အားမလို အားမရဖြစ်ကာ ဂျစ်တူးလီးအား လက်ဖြင့်ထိန်းကာ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ တေ့ပေးစဉ် ဂျစ်တူး ခါးလေး တဆက်ဆက် တုန်ကာ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့၏။

” အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အပျိုကြီးရာ … ဟူးးးး ”

” နင်ကသာ … ကောင်းနေတာ … လီးက … အထဲ မဝင်ဘူးဟ … ကျွတ် ”

” ဗျာ … မဝင်သေးဘူး လား ”

” လီးသာ မဝင်တာ … လရည်တွေက ပျစ်ခဲနေတာ ”

မခင်စမ်း လက်တွင် ပေနေသော လရည်များအား စလွယ်သိုင်းထားသော ဂျစ်တူး ပုဆိုးစနှင့် ယူသုတ် ရင်း သူမပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဖိပွတ် သန့်ရှင်း လိုက်တော့သည်။ ၂ ယောက်သား ပွဲခင်း အရောက် ပွဲကြည့်ရာ မနက် ၂ နာရီလောက် အိမ် ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ ထိုစဉ် ဘေးအိမ် ဒေါ်ပုမ အိမ်ထဲမှ ဘုရားလူကြီး ဦးစံမောင် ထွက်လာပြီး မခင်စမ်းနှင့် ဂျစ်တူးအား မြင်သည်နှင့် ပြန်ဝင်သွားပြန်သည်။

” ဆိုက်ကားကို … အိမ်ပြင်ပဲထား … ဂျစ်တူး … အိမ်တံခါး … စိထားခဲ့လိုက် … အစ်မ သေးပေါက်ချင်လှပြီ ”

မခင်စမ်းနှင့်ဂျစ်တူး အိမ်ထဲရောက်မှ ဦးစံမောင် တစ်ယောက် ဒေါ်ပုမ အိမ်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာပြီး ရပ်ကွက် ကြားလမ်းလေးထဲ တိတ်တိတ်လေး ထွက်ခွာသွားတော့၏။ မခင်စမ်း ထုံးစံအတိုင်း နောက်ဖေးဘက် ပြေးကာ သေးပေါက်ပြီးမှ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။

အိမ်အောက်ထပ် ကြောင်တောင် တောင်နှင့် ရပ်နေသော ဂျစ်တူးအား လက်ဆွဲကာ အိမ်အပေါ်ထပ် ခေါ်ခဲ့တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘော်လီကြိုး ဖြုတ်ရာ နို့အုံကြီးနှစ်ခု အိကျလာသည်။

ထိုနောက် ကုတင်ခြေရင်းဘက် လျှောက်ကာ ထမိန်ချွတ်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ တဆက်ထဲ ချွတ်ရာ စွင့်ကားပြီး အိစက်နေသော မခင်စမ်း ဖင်ကြီးအား မီးရောင်အောက် ဂျစ်တူး မြင်နေရသည်။ ခါးညွတ်လိုက်သဖြင့် ဖင်ကြားမှ အမွှေးများ ဖုံးအုပ်နေသော စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ရင်ခုန်သံ မြန်လာတော့၏။ မြင်ကွင်းမှာ အချိန်မကြာလှ။ မခင်စမ်းမှာ ဂျစ်တူးအား တစ်ချက် လှည့်ကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်တန် ၂ ဖက် ဖြဲထားလိုက်သည်။ ခဏလေး အတွင်း ဂျစ်တူး ပုဆိုးအောက်က လီးမှာ ထောင်ထွက်လာ၏။

” ဟုတ် ”

” ခိခိ … ဂျစ်တူးရယ် … နင်က လိုးချင်တာလဲ … ပြာလို့ … အလိုက်တာလဲ ချာလို့ … ပုဆိုး ချွတ်ဦးလေ … အစ်မ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက် ”

ကုတင်ပေါ် ကုန်းတက်နေသော ဂျစ်တူးအား မခင်စမ်း ပြုံးကာ ပြောဆိုနေ၏။ ဂျစ်တူး ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးအား ခေါင်းမှ ပင့်ချွတ်ကာ မခင်စမ်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူရင်း မျက်နှာမှာ ချွေးစေးများ ပြန်နေတော့သည်။ လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေး၏ လီးနှင့် အလိုးခံတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် မခင်စမ်း ကိုယ်တိုင် စိတ်ကြွနေ၏။

” အင်းဟင်း… ဟင်း ”

” အ … ရှီးးးးး ”

မခင်စမ်းမှာ သူမပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သော ဂျစ်တူးလီးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ နှစ်ကာ စောက်စိထိပ် လေးအား ဖိပွတ်နေသည်။ ဂျစ်တူး ခါးလေး တွန့်သွားသလို မခင်စမ်း ပေါင်တန်များ ထောင်လာပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ နှစ်ဦးစလုံး ကာမ အထိအတွေ့အား ခံယူရင်း ညည်းနေကြ၏။ ဂျစ်တူးမှာ မီးရောင်အောက် မခင်စမ်း၏ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အလှအား ကြည့်ရင်း စိတ်ခံစားမှု ပြင်းထန်လာရသည်။ လီးထပ်မှာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး တေ့မိသည်နှင့် မခင်စမ်း မခိုင်းခင် ဖိလိုးပစ်တော့၏။ မခင်စမ်း ဂျစ်တူးလီးအား လက်မှလွတ်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတော့သည်။

” အင့် … ဇွိ … အ … ဗျစ် … အားးး ကျွတ်ကျွတ် ”

လီးထိပ်ဝင်သည်နှင့် ဂျစ်တူး ခါးကော့ထိုးလိုက် ပြန်သည်။

” အမလေး … နင့် လီးက … တုတ်လိုက်တာဟာ … အင်းဟင်း ”

ခေါင်းမော့နေရာမှ မခင်စမ်း အသံထွက် ညည်းလိုက် ရ၏။ လီးရည်ပြား နုနုလေးက စောက်ပတ်အတွင်း သားများအား ပွတ်ဆွဲနေရာ မခင်စမ်းတစ်ယောက် နာကျင်နေသလို နှင့် ဘဝကျနေမိသည်။ ဂျစ်တူး လီးတဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့် မခင်စမ်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ လီးစိုက်လျက် အနေအထားဖြင့် မခင်စမ်း မျက်နှာဘေးနား လက်ထောက်လိုက်သည်။ မျက်လုံးစင်းကာ ပါးစပ်လေး ဟနေသော မခင်စမ်း မျက်နှာလေးကြောင့် ရမ္မက်စိတ် ပိုထလာပြန်၏။ ဖင်ကြွကာ အားစိုက်ပြီး ဆောင့်ကြည့်လိုက်သည်။

” အ … အ … ဖြည်းဖြည်း … ဂျစ်တူး ”

အရည်ရွှဲနေသော မခင်စမ်း အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဝင်သွားသော်လည်း တင်းကြပ်နေသဖြင့် သတိပေးနေရ၏။ မခင်စမ်း တားလိုက်သဖြင့် ခဏရပ်ကာ ပြီးမှ တဘွတ်ဘွတ် ဆောင့်လိုးနေသည်။

” ဘွတ် … အ … ဘွတ် ဘွတ် … အဟင့် … နာတာ … ဂျစ်တူးရယ် … တအား မဆောင့်နဲ့ဦး ”

မခင်စမ်း ဟန်မဆောင်ပေ မျက်စိမျက်နာ ပျက်နေ ရ၏။ တစ်ချက်ချင်း ခံနိုင်သော်လည်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လျင် မခံနိုင်တော့ပေ။ ဂျစ်တူး ဆောင့်ချက် အား လန့်နေမိသည်။ မခင်စမ်း မျက်နှာပျက်နေသဖြင့် ဆောင့်မလိုးပဲ နို့သီး ခေါင်း ၂ ဖက်အား တဖက်ပြီး တဖက် စို့ကာ ပုံမှန်လေး လိုးနေရှာ၏။

” ရှီးးးးး … အားဟား … ရပြီ ဂျစ်တူး … နဲနဲ … ဆောင့်ကြည့် ”

အချက် ၅၀ ကျော်ကျော်တွင် အရည်ကြည်များ အိုင်လာကာ နာကျင်မှု လျော့လာသဖြင့် ဆောင့်ခိုင်း နေသည်။ မခင်စမ်း ကိုယ်တိုင် ဂျစ်တူး ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖတ်ရင်း ခါးလေး မသိမသာ ကော့ရင်း စမ်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုစဉ် ဂျစ်တူး ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ တဘွတ်ဘွတ် တအားအားနှင့် ၂ ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ အပြန်အလှန် ဆောင့်လိုးနေကြ၏။

” အအ အအ … အားးးးး ရှီးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အပျိုကြီးရယ် ”

” အဟင့် ဟင့် … ကောင်းရင် လိုး … နာနာလေး … လိုးလေ … ဟင့် ”

” အာ … မရ တော့ … အ အားးးး … ထွက် ပြီ … ဗျာ … အားဟား …… ရှီးးးးးး ”

” မရပ်နဲ့ ဦး … ဆက်လိုး … ဂျစ်တူး … အားဟား ……………… ရှီးးးးးးး ”

လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည် နှင့် မခင်စမ်း စောက်ပတ်မှာ ဂျစ်တူးလီးအား ပြန်ညှစ်ပေးရင်း ခဏအကြာမှ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ပစ်သည်။

” ဟူးးးးး … ရှီးးးးးး ရှီးးးးးးးး … အင်းဟင်း ”

တဟူးဟူး ညည်းရင်း မောဟိုက်စွာဖြင့် သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်လျက်ဖြစ်နေသော ဂျစ်တူးအား ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ ၂ ယောက်သား ဖက်အိပ်ရင်း မနက်လင်းခါနီး မခင်စမ်းတစ်ယောက် ဂျစ်တူးအား နိုးကာ တစ်ချီ ထပ်လိုးခိုင်းပြီး ပြန်လွတ်လိုက်၏။

…………………………………………………..

မနက်လင်းသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ အထွက် ဘေးအိမ်မှ ဒေါ်ပုမ မျက်နှာ ပြုံးဖြီးကြီးဖြင့် မခင်စမ်းအား ကြည့်နေသည်။

” ခင်စမ်းတို့များ … အားကျလိုက်တာအေ ”

” ဟောတော် … အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ … ဘာတုန်း … ဒေါ်ပုမရဲ့ ”

” မနက်အစောက … ခွေးဟောင်သံကြားလို့ … ထကြည့်တာ … ညည်းအိမ်ထဲက … ဂျစ်တူး ထွက်လာတာ … မြင်ပါတယ်အေ ”

” အမ် … ခိခိ … ဘာများလဲလို့ … ဒေါ်ပုမရယ် ”

” သိပါ့အေ … သိပါ့ … ခင်စမ်းတို့များ … ပြောတော့ဖြင့် … အပျိုကြီး … ဖင်လှန်ကြည့်တော့ … ဘောရိုက်ရာတွေ … ခ်ခ် ”

” မယ့်လေး … ကျမသာ … ပြောနေတာ … ဒေါ်ပုမ … ကျတော့ရော … သွေးဆုံးပေမယ့် ဂွေးမမုန်းသေးပါ မောင် … လုပ်နေတာ မလား … ခိခိ ”

” ဟမ် ”

” ဟမ် … မနေပါနဲ့ … မနက် ၂ ချက်ထိုးလောက် … ကျမနဲ့ ဂျစ်တူး … ပွဲက ပြန်လာတော့ … ဒေါ်ပုမ … အိမ်ထဲက … ဘုရားလူကြီး … ဦးစံမောင် … ထွက်လာတာ တွေ့ပါတယ်နော် … ခိခိ ”

” ဟဲ့ … ကောင်မ … လျှောက်မဖွနဲ့ဦး … တော်ကြာ … ငါ့ အသက်ကြီးမှ … စောက်ရှက် ကွဲနေပါ့မယ်အေ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ”…။ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေဘာရိုက္မ်ားႏွင့္ အပ်ိဳႀကီးရဲ့ အိုး

🎸🎸 တ်ံ … တ်ံ … ဒင္ဒင္… ဒန္ တန႔္ ဒန္ 🎸🎸 တ်ံ ဒင္ … တ်ံဒင္ 🎶🎶🎶

အဖိတ္ေန႔ ညတိုင္း ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ေယာက္ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္း အိမ္ေရွ႕ လမ္းတဖက္မွ အုတ္ခုံေလးေပၚ ရင္တြင္းခံစား ခ်က္မ်ား သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖရန္ ေရာက္ရွိေန၏။

” ဝုတ္ ဝုတ္ … ဂရား … ဂဲ … ဝုတ္ ဝုတ္ ”

ပထမဆုံး ဆန႔္က်င္ ဆႏၵျပေနသည္က ရပ္ကြက္အခ်စ္ေတာ္ ေခြးညိဳႀကီး ျဖစ္သည္။

” ဟာ … ဒီေခြး သြားစမ္း … ဝွီးးး … ေဖါက္ … ဂိန္ ဂိန္ … အီ … ဂိန္ ဂိန္ ”

ေမာင္ေပ်ာ့ ဂီတာႀကိဳးညႇိသည္ႏွင္ ေခြးညိဳႀကီးမွာ နားမဒိန္းက်င့္ေတာ့မည္မွန္း သိ၍ ထိုးေဟာင္ရာ ေမာင္ေပ်ာ့ BFF ျဖစ္သူ ငသက္မွ ေလးဂြႏွင္ ပစ္ကာ ေမာင္းထုတ္ပစ္၏။ ငသက္မွာ ေခသူမဟုတ္ေပ။ မူးၿပီး လမ္းေဘး ခဏခဏ အိပ္ရာ ရဲက ေမွာင္ရိပ္ခိုမွုႏွင့္ အမွုလိုတိုင္း အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ေနက် လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။

🎶🎶 အပ်ိဳႀကီး … တကယ္ လုပ္မွာလား … ေျပာစမ္းပါ 🎶🎶🎶 ဒန႔္ ဒန႔္ …

🎶🎶🎶 ရည္ရြယ္တဲ့ မင္း အေၾကာင္းကို

👙👙👙👙👙👙

ေမာင္ေပ်ာ့ သီဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္မွ လူႀကီး လူငယ္ ကေလးအားလုံး ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ တိမ္းေရွာင္သြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၾကဳံေနၾကမို႔ ေမာင္ေပ်ာ့ လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ အသံျမင့္ကာ ေအာ္ဆို လိုက္ျပန္၏။

” ကၽြီ … ဒုန္း ဝုန္း … ကၽြိ ဒုန္း ”

အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္းရဲ့ ေဘးအိမ္မွ ေဒၚပုမတစ္ေယာက္ အိမ္တံခါးအား ေပၚတင္ ေဆာင့္ပိတ္ကာ ေမာင္ေပ်ာ့တို႔ဘက္ မ်က္လုံးေဆြၿပီး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္းမွာ ေမာင္ေပ်ာ့ အသံၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ မွန္တင္ခုံေရွ႕ သနပ္ခါး အျမန္လူးကာ ပဲေႂကြးရန္ ထမိန္လဲလိုက္ေတာ့၏။

” အမေလး ေတာ္ပါေသးရဲ့ … ခိခိ ”

ထမိန္လဲၿပီး မွန္ေရွ႕ ကိုယ္တစ္ပတ္လွည့္ရာ ဖင္ၾကား တည့္တည့္၌ လက္ဝါးခန႔္ အျပဲႀကီးေၾကာင့္ ဖင္ေလး ေအးကနဲ႔ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ျပတင္းေပါက္ဖက္ ေခါင္းေလး ေစာင္းၾကည့္ကာ ေမာင္ေပ်ာ့မ်ား ျမင္သြား မလားဟု စိုးရိမ္ကာ ရွက္ျပဳံးေလးႏွင့္ တခိခိ ရယ္မိေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ ေမာင္ေပ်ာ့ သူငယ္ခ်င္း ငသက္ကပါ ဝင္ဆိုလိုက္သျဖင့္ ကီးေၾကာင္႐ုံသာမကာ သီခ်င္းပါ ဘဝ ပ်က္သြားရရွာ၏။

” ဝွီး … ေဒါက္ … အ … ေဖါက္ေဖါက္ … အမေလး ”

ဘယ္က ပစ္လိုက္မွန္း မသိေသာ ေလာက္စာလုံးမ်ား က်ေရာက္လာသျဖင့္ ဂီတာ ခဏ ရပ္ကာ ေဆးလိပ္ မီးညႇိ ေသာက္ေနၾကသည္။ ငသက္မွ ေခါင္းေလး လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အုပ္ကာ အေျခေနထၾကည့္ရင္း မ်က္စပစ္ျပလိုက္ျပန္၏။ အေျခေန ၿငိမ္သြားေၾကာင္း သိရသည္ႏွင့္ ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ေယာက္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ဂီတသံစဥ္မ်ား တီးခတ္ကာ သီခ်င္းပါ ေျပာင္းဆိုလိုက္သည္။

🎶🎶🎶 မမက … ဒန႔္ဒန႔္

သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ … ဒန႔္ဒန႔္

ညာညာ ၿပီးလဲ … ခ်စ္တတ္ပါတယ္ 🎶🎶

🎺🎺🎺🎺🎺

ထိုခ်ိန္ အပ်ိဳႀကီးမစမ္းမွာ ထမိန္အကြဲအား ေရွ႕ပို႔ကာ ျပင္ဝတ္ၿပီး ျပတင္းေပါက္နား မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ဖင္သား စိုင္ႀကီးအား လက္ျဖင့္ ပြတ္ကာ ေမာင္ေပ်ာ့ဆီ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အပ်ိဳႀကီး ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္သည္ ႏွင့္ ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ေယာက္ အဆိုတျခား အတီးတျခား က်ဴးရင့္ေနရင္း ထိုင္ေနေသာ အုတ္ခုံေလး ေပၚမွ ထရပ္ကာ ဂီတာအား ဟန္ပါပါ တီးျပေနျပန္၏။ ဂီတာႀကိဳး ၂ ေခ်ာင္း ျပတ္မွ ေတးသြားမ်ားႏွင့္အတူ အဆိုပါ ရပ္ရင္း မစမ္းအား လက္ျပႏွုတ္ဆက္လိုက္ေတာ့သည္။

…………………………………………………………..

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ေမာင္ေပ်ာ့ ျပန္သြားခ်ိန္ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဆင္းလာကာ ေသးေပါက္ရန္ အိမ္သာနား ဓာတ္မီးေလးျဖင့္ ေလၽွာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ေသးက မေပါက္လို႔ မျဖစ္ အိပ္ယာထဲ လွဲလိုက္သည္ႏွင့္ လူက မထျခင္ ဆီးပုံးက တင္းေနတတ္၏။ အိမ္သာနား ေရာက္သည္ႏွင့္ ဓါတ္မီး ဂ်ိဳင္းၾကား ညႇပ္ကာ ေဘးဘီ ၾကည့္ရင္း ထမိန္ ေအာက္နားစ မကာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္ အိမ္သာထဲ၌ ေအာက္ထပ္မွ အိမ္ငွား ကိုသာေလာင္ အီးပါေန၏။ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္း ေလၽွာက္လာကတည္းက ေသးလာေပါက္ေတာ့မည္မွန္း သိရွိေနသည္။

လီးအား ၅ ခ်က္ ၆ ခ်က္ခန႔္ ဂြင္းထုရင္း မ်က္လုံးမိတ္ကာ အိမ္သာ ဂလန႔္အား ျဖဳတ္ထားလိုက္၏။ မခင္စမ္း ဆြဲဖြင့္သည္ႏွင့္ လီးအား တန္းျမင္ရန္ ျပင္ဆင္းထားသည္။

သို႔ေသာ္ မခင္စမ္းမွာ အိမ္သာထဲ မေပါက္ပဲ အိမ္သာ တံခါးေရွ႕ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖင့္ ထမိန္ကိုလွန္ ထိုင္ခ် လိုက္ေတာ့၏။ ထမိန္လွန္လိုက္သည္ႏွင့္ ျဖဴေဖြးေနေသာ ဖင္ႀကီး ေကာ့ထြက္ေနသည္ကို အိမ္သာ တံခါးၾကားမွ ကန႔္လန႔္ဖ်က္ ျမင္လိုက္ရသည္။ အိပ္သာမွာ ေျခတန္တို ထရံကာ သြပ္မိုး ျဖစ္ကာ တံခါးမွထရံကပ္စမ်ား ေပါက္ျပဲေနသျဖင့္ သြပ္ျပား အေသးတစ္ခ်ပ္အား ညႇပ္ကာထားရျပန္၏။

မခင္စမ္း မွာ အပ်ိဳႀကီးတို႔ အစဥ္အလာ အတိုင္း ကပ္စီးနဲကာ ေအာက္ထပ္မွ အိမ္ငွား ကိုသာေလာင္အား ျပင္ဆင္စရာရွိလ်င္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံႏွင့္ကိုယ္ ျပင္ေနၾကရန္ စာခ်ဳပ္ထဲ တစ္ခါထဲ ထည့္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ကိုသာေလာင္မွာ ကေလး ၂ ေယာက္ အေဖျဖစ္ၿပီး အိမ္စေျပာင္းလာ ကတည္းက မခင္စမ္းအား ျဖဳတ္ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားေနတတ္၏။

မယားျဖစ္သူ ညႊန႔္ရီ သိလ်င္ လင္မယားကြဲမည္ စိုးသျဖင့္ မသိမသာ အထာျပကာ လွုပ္ရွားေနသည္။ အခုလည္း မခင္စမ္း ခ်ိဳင္းၾကားမွ ဓတ္မီးမွာ ေရွ႕စိုက္က်ေနသျဖင့္ ေပါင္ဂြေလးထဲမွ ေစာက္ေမႊးအုံ တျခမ္းအား ေဘးတေစာင္း ျမင္ေနရသည္။ အိမ္သာတံခါး အေပါက္ေလးမွ အနီးကပ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရာ တရွီးရွီး တရွစ္ရွစ္ျဖင့္ ေသးထြက္သံ ၾကားေနရ၏။

” ဘူ … ဘတစ္ … တစ္တစ္ ”

” အမေလး … လူလူ ”

ၾကည့္ေကာင္းေနစဥ္ ကိုသာေလာင္ ဖင္ဝမွ မေမၽွာ္လင့္ပဲ အီးေပါက္မိရာ မခင္းစမ္း တစ္ေယာက္ ေသးတန႔္ကာ ထရပ္ရင္း အိမ္ထဲ ဝင္ေျပးသြားေတာ့သည္။

…………………………………………………..

ေနာက္ ၂ ရက္ခန႔္ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္း အိမ္ အေပၚထပ္ ေမာင္ေပ်ာ့ ေရာက္ရွိေန၏။ မခင္စမ္းမွာ ေအာက္ထပ္မွာ အိမ္ငွား မိသားစု ၂ စုလုံး ရြာျပန္က်သျဖင့္ တစ္အိမ္လုံး လူရွင္းေနရာ မနက္ပိုင္း ေဈးဝယ္ထြက္စဥ္ ေမာင္ေပ်ာ့အား တိတ္တိတ္ေလး ခ်ိန္းထားခဲ့သည္။

” ျပပါဦး … အစမ္းကလည္း … ဒီလို အခြင့္ေရးက ရဖို႔ မလြယ္ဘူး ”

” အိုရ္ … ကိုေပ်ာ့ ကလည္း … စကားေျပာဖို႔ ေခၚတာကို … ေရာက္ကတည္းက ဒါပဲ … ပူဆာေနတာ … ၂ ခါ ျပၿပီးသားကို ”

” ဟုတ္ပါတယ္ … အစမ္းရယ္ … အစမ္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက … လွလြန္းလို႔ … ၾကည့္မဝလို႔ပါ ”

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ကုတင္ေစာင္း ထိုင္ေနစဥ္ ေမာင္ေပ်ာ့မွာ မခင္စမ္း ေရွ႕တည့္တည့္ ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးတုတ္ထိုင္ကာ ပူဆာေနေတာ့၏။

” ခက္ေတာ့တာပဲ … ၿပီးရင္ ကိုေပ်ာ့ ဟာလည္း ျပန္ၿပ … အင့္ ၾကည့္ ”

မခင္စမ္းမွာ မ်က္ဝန္းရြဲႀကီးမ်ားႏွင့္ ေမာင္ေပ်ာ့အား စိုက္ၾကည့္ကာ ထမိန္ေအာက္နားစအား ေပါင္ရင္းထိ လွန္တင္လိုက္သည္။

” အားပါး … ကၽြတ္ကၽြတ္ … လွလိုက္တဲ့ … ေစာက္ဖုတ္ႀကီး … အစိက ေတာ္ေတာ္ႀကီးမွာပဲေနာ္ … အစမ္း ”

” အိုရ္ … ပုံမွန္ပါ … ကိုေပ်ာ့ ကလည္း ”

” ဟုတ္လို႔လား ”

” ဟုတ္ပါတယ္တယ္ဆို … မယုံဘူးမလား … အင့္ ၾကည့္ ”

မခင္စမ္း ကာမစိတ္ ထႂကြေစရန္ ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ေယာက္ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ လမ္းေၾကာင္းေန၏။ ေမာင္ေပ်ာ့ ဆင္တဲ့ အကြက္ထဲ မခင္စမ္း မွာလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ဝင္လာေတာ့သည္။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ရာဂစိတ္ ႀကီးသူမို႔ ေမာင္ေပ်ာ့အား ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ျဖဲျပလိုက္ျပန္၏။

” အင္း … အစိက ပုံမွန္ပါပဲ … ဒါေပမယ့္ မေထာင္ေသးလို႔ပါ ”

” ဟင္ … အစိက … ကိုေပ်ာ့တို႔ ေယာကၤ်ား ေတြလို … မေထာင္ဘူးေလ ”

ေမာင္ေပ်ာ့ ရမၼက္ေသြး ႂကြယ္ေသာ စကားမ်ား ေၾကာင့္ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ အေကာင္ေလးမ်ား တိုးဝင္လာသလို ခံစားေနရရွာသည္။

” ေထာင္တာေပါ့ … အစမ္းကလည္း … ကိုေပ်ာ့ ျပမယ္ … ပက္လက္ လွန္ၿပီး ေပါင္ျဖဲထား ”

” ဒါဆိုလဲ … ျပၿပ ”

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ရြဲ႕သလို ခနဲ႔သလိုႏွင့္ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ကာ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ျဖဲျပလိုက္ေတာ့၏။ ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ ၂ ဖက္တြင္ ေသးစီးေၾကာင္းႀကီး ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

” ၾကည့္ေနာ္ … အစမ္း ”

ေမာင္ေပ်ာ့ မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထရပ္ကာ ပုဆိုး ခၽြတ္ခ်ရင္း လီးတန္းလန္းျဖင့္ ကုတင္ေပၚ တက္လာလိုက္၏။

” ဟင္ … ကိုေပ်ာ့ … ဘာ ဘာ … ဘာလုပ္ လုပ္ … ”

မခင္စမ္း စကား မဆုံးခင္ ေမာင္ေပ်ာ့မွာ ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ ထိုင္ရင္း လီးထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီး ထိပ္မွ အစိေလးအား ထိုးကေလာ္ ပစ္သည္။

” ဇြိ … ပေလာက္ … အ … အေမ့ … အဟင့္ ”

ေခါင္းျပဴထြက္ေနေသာ ေစာင္စိထိပ္မွ အဆံေလးအား တည့္တည့္ ထိုးကေလာ္မိရာ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီး ႂကြတက္ လာၿပီး ဘုတ္ကနဲ႔ ကုတင္ေပၚ ျပန္က် သြား ရွာသည္။

” ေဟာ … အစိ ေတာင္လာၿပီ … အစမ္းရဲ့ … ခ်စ္စရာေလး … ၾကည့္ ၾကည့္ ”

” ဟမ္ ”

ေမာင္ေပ်ာ့ စကား အဆုံး အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္း ေခါင္း ေထာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ ေစာက္စိအား မဟုတ္ေပ။ ေမာင္ေပ်ာ့ ေပါင္ၾကားမွ မဲၿပီး ဘယ္ဘက္ေကာက္ေနေသာ လီးႀကီးဆီ အၾကည့္ ေရာက္ေန၏။ ေမာင္ေပ်ာ့မွာ လူသာ ပိန္ခ်င္ပိန္ ေပ်ာ့ခ်င္ေပ်ာ့မည္။ လီး မပိန္ပါ မေပ်ာ့ပါ။

အခုလည္း ဒစ္ႀကီးကားထြက္ေနၿပီး လီးတဝက္ မရွိတရွိ ေလာက္မွ ေကာက္ေနကာ လီး အရည္ျပား တေလၽွာက္ အေၾကာမ်ား ေထာင္ထေန၏။ သူ႔လီးႏွင့္ အလိုးခံရသည့္ မိန္းမတိုင္း လီးက ေကာက္ေနသျဖင့္ ဒစ္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲ ခံရကာ ပထမ နာက်င္ကာ ေအာ္မည္။ ေနာက္ပိုင္း လီးအရသာ ေတြ႕သည္ႏွင့္ ေဆာင့္ပါ လိုးပါ တဆာဆာ ေအာ္ကာ ေတာင္းတတတ္ေၾကာင္း ေမာင္ေပ်ာ့ အေတြအၾကဳံအရ သိရွိေန၏။

……………………………………………………

ရပ္ကြက္ကထိန္အတြက္ ည ၈ နာရီ ဓမၼာ႐ုံသို႔ လာရန္ အစည္းေဝး ဖိတ္စာလာဖိတ္စဥ္ ေအာ္သံ ညည္းသံ မ်ားေၾကာင့္ ရပ္ကြက္လူႀကီး ဦးၾကည္ေမာင္ တစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ ေရာက္မွ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန႔္ သြားရ၏။ ေသခ်ာ အားစိုက္ နားေထာင္ရင္ အသံလာရာ အိမ္ အေပၚထပ္သို႔ ေလွကား အတိုင္း ေျခဖြနင္းကာ တက္လာခဲ့သည္။

” အမေလးးး … လုပ္တတ္ လိုက္တာ … ကိုေပ်ာ့ရယ္ … အစမ္း … အူေတြ အသည္းေတြ … ေျဗာင္းဆန္ ေနပါၿပီ … အ အား အားးး … ရွီးးးးးး ”

ညည္းသံမ်ားေၾကာင့္ အိမ္အေပၚထပ္ ေရာက္သည္ႏွင့္ အခန္းကာထားတဲ့ ပ်ဥ္ခ်ပ္ႏွစ္ခုၾကားက ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။ အခန္းထဲ ကုတင္ေစာင္းတြင္ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္းမွာ ေလးဖက္ေထာက္ အေနထားျဖင့္ ဖင္ကုန္းေပးရာ ေမာင္ေပ်ာ့မွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ ထိုင္ရင္း ေစာက္ပတ္ ကုန္းယက္ေပးေန၏။ ခဏအၾကာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေနာက္မွ ဆြဲလိုးရာ တအားအားျဖင့္ မခင္စမ္း ညည္းသံ ျပန္ထြက္လာၿပီး ေခါင္းေလး လန္တက္ သြားသည္ကို ျမင္ေနရသည္။

” အီးးး … အမေလး … ဘြတ္ … အ အ … ေစာက္ဖုတ္ေတာ့ … ျပဲၿပီ ထင္တယ္ … ကိုေပ်ာ့ရဲ့ … အဟင့္ ဟင့္ … အီးဟီး ”

ၾကည့္ေနရင္း ဦးၾကည္ေမာင္မွာ ပုဆိုး ေအာက္က လီးႀကီး ေထာင္ထြက္လာသျဖင့္ ညာလက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ဘယ္လက္ျဖင့္ ပ်ဥ္ျပားအား မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ေထာက္ထား လိုက္ရ၏။ ေမာင္ေပ်ာ့မွာ မခင္စမ္းအား ေနာက္မွ ဆြဲလိုးလိုက္ အဖုတ္အား ကုန္းယက္လိုက္ႏွင့္ ၂ ေယာက္သား ကာမ စည္းစိမ္ေလး အမိအရ ယူေနၾကသည္။

ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ေယာက္ စလိုး ကတည္းက မခင္စမ္းအား အပ်ိဳ မဟုတ္မွန္း ရိပ္မိသျဖင့္ အားမနာတမ္း ပစ္လိုးေနေတာ့၏။ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္း မွာလည္း ေမာင္ေပ်ာ့၏ အားပါေသာ လိုးခ်က္မ်ားအား ဖင္ႀကီး ေကာ့ကာ ေတာင့္ခံေနသည္။

…………………………………………………….

အခန္း ( ၂ )

” ေကာင္းလိုက္တာ … အစမ္းရယ္ … လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ … အခုမ ဆႏၵ ျပည့္ေတာ့တယ္ ”

” သြား … လူဆိုး … ဘယ္ခ်ိန္ထဲက … ပစ္မွားေနမွန္း မသိဘူး ဟြန႔္ ”

” အေျဖေပးကတည္းက … အစမ္း ကို လိုးခ်င္ေနတာ … ဘယ္လို ေျပာလိုးရမလဲ … မစဥ္းစား တတ္လို႔ … ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ၾကာသြားတာပါ … ဒါနဲ႔ … လိုးေပးတာ ေကာင္းလားဟင္ ”

” ေကာင္းမေကာင္းေတာ့ မသိဘူး … အစမ္း ဟာထဲ … ကိုေပ်ာ့ လီးႀကီးက … ျပည့္က်ပ္ေနတာ … ဘယ္လို အရသာေလး မွန္းလဲ … မေျပာျပတတ္ဘူး ”

ဦးၾကည္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း လီးအား ၅ ခ်က္ ၆ ခ်က္ခန႔္ ပုဆိုး အျပင္မွ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္ရာ လရည္မ်ား တေဖ်ာေဖ်ာ ပုဆိုးထဲ ထြက္က် လာေတာ့သည္။ ျမင္ကြင္းအား အၾကည့္လြဲကာ အိမ္ေအာက္ထပ္ ျပန္ဆင္းလာၿပီး ထြက္ခြာသြား၏။ ေမာင္ေပ်ာ့ႏွင့္ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား စကားေျပာရင္း တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ ပြတ္သပ္ရင္း ထပ္ဆြေနၾကျပန္၏။ မခင္စမ္း နို႔ႀကီး ၂ လုံးအား တစ္လွည့္စီ ဖိစို႔ေပးရာ မခင္စမ္းကလည္း ေမာင္ေပ်ာ့ လီးႀကီးအား ဂြင္းျပန္ တိုက္ေပးေနေတာ့သည္။

” ခိခိ … ကိုေပ်ာ့ လီးႀကီးက … လက္ထဲ ျပန္မာလာၿပီ … လိုးနိုင္ေသးလား ”

ေမာင္ေပ်ာ့မွာ မခင္စမ္းေဘး ပက္လက္အေနထားျဖင့္ လီးႀကီးမွာ အေပၚသို႔ ေထာင္လ်က္ရွိ၏။ မခင္စမ္းမွာ သူမ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ လီးႀကီးအား အထက္ေအာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့သည္။

ေမာင္ေပ်ာ့ လက္တစ္ဖက္ကလည္း မခင္စမ္း ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ပတ္ေလးအား ပြတ္သပ္ေပးရင္း လက္ခလယ္ ထိုးသြင္းကာ ေမႊေပးေနျပန္၏။

” ရွီးးးးး အ အားးးး … ကိုေပ်ာ့ရယ္ ”

” အစမ္း … ကိုေပ်ာ့ လီးႀကီးကို … အားရရဲ့လား ”

” အိုရ္ … ဘာေတြ ေမးမွန္းလည္း မသိဘူး … ကိုေပ်ာ့ ကလည္း ”

” ခုေလးပဲ … လိုးေပးထားတာ … ေျပာပါဦး ”

” ဟင့္ အင္ … သိဘူးလို႔ဆို ”

” ေျပာျပပါဆို … အစမ္းကလည္း … မခ်စ္ဘူးလား ”

” ခ်စ္လို႔ လိုက္ေလ်ာတာေပါ့ … ကိုေပ်ာ့ ကလည္း …ကိုေပ်ာ့ လီးႀကီးကို အားရပါသတဲ့ရွင္ … ကဲေက်နပ္ၿပီလား … ဟြန႔္ ”

မခင္စမ္း စကားအဆုံး ကိုေပ်ာ့မွာ ကိုယ္တေစာင္း လွည့္ရင္း နို႔အုံႏွစ္လုံးအား ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ဆြဲစို႔ ပစ္သည္။ လက္ကလည္း အၿငိမ္အေနပဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထုတ္ခ်ီသြင္းခ်ီ ျပဳလုပ္ကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာက္စိေလးအား ဖိေခ်ေပး၏။ မခင္စမ္းကလည္း ကိုယ္တေစာင္း ျဖစ္ေနေသာ ကိုေပ်ာ့ လီးႀကီးအား ဂြင္းထုေပးေနရာ ေစာက္စိေလး ေခ်ခံရသည္ႏွင့္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထႂကြလာကာ ဂြင္းတိုက္ မေပးနိုင္ေတာ့ပဲ လီးအား တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားေတာ့သည္။ မခင္စမ္း ေပါင္တန္ႀကီးမ်ား စုလိုက္ကားလိုက္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီး တင္းေျပာင္ကာ အရည္မ်ား ေစာက္ေခါင္းဝထဲ အိုင္ထြက္လာ၏။

” အ အားးး .…… အစမ္း မေနနိုင္ေတာ့ဘူး … ကိုေပ်ာ့ရယ္ … အဟင့္ ”

ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလးေၾကာင့္ ကိုေပ်ာ့ နို႔သီး ေခါင္းေလး စုပ္ေနရာမွ ရပ္ကာ ေစာက္စိေလးအား ေခ်ေနေသာ လက္က အဖုတ္ထဲ ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ အထုတ္အသြင္း ၁၀ ခ်က္ခန႔္ လုပ္ကာ ထထိုင္လိုက္၏။ မခင္စမ္းကလည္း ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လီးအား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လႊတ္ေပးလိုက္ရာ လက္မွ လြတ္သြားေသာ ေမာင္ေပ်ာ့ လီးႀကီးမွာ အေၾကာ ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလ်က္ တဆက္ဆက္ တုန္ခါေနျပန္၏။

မခင္စမ္းမွာ သူမ ေပါင္ၾကားထဲ ေမာင္ေပ်ာ့ ဒူးေထာက္ ေနရာ ယူလိုက္ရာ ဒုတိယ အခ်ီ လိုးေတာ့မည္မွန္း သိ၍ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာေတာ့သည္။ ေမာင္ေပ်ာ့ လီးႀကီးအား ၾကည့္ကာ လိုးဖို႔ အဆင္ေျပရန္ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ေပးလိုက္ ျပန္၏။ အရည္ရႊဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား ဒစ္ထိပ္ႏွင့္ ဖိပြတ္ခံရသျဖင့္ မခင္စမ္း ခါးေလး ေကာ့တက္ လာသည္။

” အင္း … ဟုတ္တယ္ … ကိုေပ်ာ့ … လီးႀကီးကို … အစမ္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ သြင္းၿပီး လိုးပါေတာ့ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ခါးထပ္ေကာ့ကာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္ရန္ ႀကိဳးစား လိုက္ျပန္သည္။

” အားးး … အမေလးးးး ရွီးးးး … ရွီးးးးး ”

မခင္စမ္း အဖုတ္ထဲ လီးတဝက္ေလာက္ ဝင္ရာ အမေလး တရင္း ေမာင္ေပ်ာ့လီးႀကီးရဲ့ အရသာအား သိရွိေနသျဖင့္ အံႀကိတ္ အလိုးခံ ေနလိုက္၏။ တျဖည္းျဖည္း လီးဝင္လီးထြက္ ေကာင္းလာရာ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက လီးအား ေဆာင့္လိုးေစရန္ ေတာင့္တလာသည္။ လီးအား အဖုတ္ထဲ အဆုံးထိ ေဆာင့္လိုးရာ မခင္စမ္း မ်က္လုံးမ်ား စင္းက် လာေတာ့၏။

” အမယ္ေလး … ကိုေပ်ာ့ရယ္ … ေဆာင့္ေဆာင့္ … အစမ္း … ခံလို႔ ေကာင္းလာၿပီ ”

” ေဆာင့္ပါတယ္ … အစမ္းရဲ့ … လိုးရတာ … ေကာင္းလိုက္တာ ”

စကားတေျပာေျပာႏွင့္ လိုးက်ရာ မခင္စမ္း ေအာ္ဟစ္ ညည္းျငဴသံေလးမ်ား ဆူညံလာၿပီး ခဏအၾကာ ၂ ေယာက္သား ဒုတိယအခ်ီ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္သြားေတာ့သည္။

၃ လခန႔္ အၾကာ ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ေယာက္ မခင္စမ္းအား လက္ထပ္ ယူနိုင္ရန္ ဖားကန႔္ဘက္ ေက်ာက္တူး ထြက္သြား၏။

…………………………………………………

” ခင္စမ္းေရ … ၿပီးၿပီလား ”

” ဟုတ္ … ေဒၚမိုး … က်မက ၿပီးတာၾကာေပါ့ ”

” ေအး … လာေဟ့ … မိတုတ္တို႔ ျဖဴမတို … ပတ္ေခၚ ရေအာင္ ”

ေဒၚမိုး ေအာ္သံေၾကာင့္ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ အဝတ္စား အိတ္ေလး ကိုင္ကာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ရပ္ကြက္ထဲ မရွမ္းမ မဂၤလာေဆာင္ရာ မူဆယ္သို႔ ၂ ညအိပ္ သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။ မရွမ္းမ အမ်ိဳးသားမွာ မူဆယ္ေဈးတြင္ အထည္လိပ္မ်ား ေရာင္းခ်သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲ မဂၤလာဆြမ္းကပ္ကာ မူဆယ္တြင္ မဂၤလာ အခန္းနား က်င္းပမည္မို႔ မရွမ္းမႏွင့္အတူ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားမ်ား ေရႊၿပ မ်ိဳးၿပ လိုက္ပါၾကသည္။ မရွမ္းမ သတို႔သားေလာင္းမွ သူတို႔ မဂၤလာပြဲသို႔ လိုက္ခ်င္တဲ့သူ လိုက္ပါရန္ မွန္လုံ အိတ္စပတ္ ကားႀကီး တစီး ငွားေပးထား၏။

🎵ရင္မွာခံစား🎵

🎺🎺 သူမျမင္နိုင္ေပ

🎧ငါ့ရဲ့ အသဲထဲက … အတြင္းေၾက 💋🎶🎶

🎸🎸🎸🎸

လမ္းမႀကီးေပၚ မွန္လုံကားႀကီးေပၚမွ ေကာ္နီရဲ့ သီခ်င္းသံ ခပ္ျမဴးျမဴးေလး လြင့္ျပန႔္ေန၏။ မခင္စမ္းတို႔ ရပ္ကြက္ သူ ရပ္ကြက္သားမ်ား မူဆယ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပမည္ ျဖစ္ေသာ မရွမ္းမ မဂၤလာေဆာင္သို႔ လိုက္ပါ လာၾကေတာ့သည္။

” ဝုန္း … ဒလိန္း … ဝုန္း ဂ်ိမ္း ”

ပုံမွန္ေလး ေမာင္းေနရင္း ခ်ိဳင့္တစ္ခုေပၚ နင္းမိရာ ဘုရားဖူးကားႀကီး ဝုန္းခနဲ ေျမာက္တက္သြားကာ ျပန္အက်တြင္ ကားထဲ ဆူညံ့စြာ ေအာ္ဟစ္ ေနၾက သည္။

” အမေလး … ဖ်ားဖ်ား ”

” ေသပါၿပီ ေတာ္ ”

” ဟဲ့ … ကားဆရာ … မေအလိုး … ဘယ္လိုေမာင္းေနတာလဲ … ငါတို႔မ်ား နင့္မယားေတြ ထင္ေနတာလား ”

” ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ျပဲ ”

ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ေဒါသစိတ္ ဒြန္တြဲကာ ေယာင္သူကေယာင္ ကားသမားအား ဆဲသူကဆဲျဖင့္ ဆူညံေနရာ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္သာ ရင္ခုန္ေနရ၏။ ကားေျမႇာက္တက္ သြားသည္ႏွင့္ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီး ေလေပၚဝဲသြားကာ ျပန္အက်တြင္ ညာလက္က ေဘးနား အတူထိုင္ေနေသာ ဦးၾကည္ေမာင္ ေပါင္ၾကား ေထာက္မိသြားေတာ့၏။

ရပ္ကြက္လူႀကီး ဦးၾကည္ေမာင္မွာ အသက္ ၄၅ ခန႔္ ခပ္ဝဝ အရပ္ပုပုႏွင့္ မ်က္စိတစ္ဖက္ မေကာင္းေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္းအား စိတ္ဝင္စားကာ ေမာင္ေပ်ာ့ႏွင့္ မခင္စမ္း ခ်စ္ရည္လူးခ်ိန္ အမွတ္တမဲ့ ျမင္ေတြ႕ခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း မခင္စမ္းအား လုပ္ခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနေတာ့၏။ ေမာင္ေပ်ာ့ ရွိေနစဥ္ ဆႏၵမ်ား မ်ိဳသိပ္ကာ ေရွာင္ေနရင္း ေမာင္ေပ်ာ့ ဖားကန႔္ တက္သြား သည္ႏွင့္ ျပန္ကပ္ေနေတာ့သည္။

အခုလည္း ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္လာေသာ မခင္စမ္း လက္ေမာင္းကို ကိုင္ကာ ရလာသည့္ အခြင့္အေရးကို အမိအရယူရင္း ကိုယ္လုံး အိအိေလးအား ဖက္ထားလိုက္သည္။ ကားေပၚ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ဆူညံေနကာ ကားေနာက္ဆုံးခုံ ထိုင္ေနေသာ သူမတို႔ ႏွစ္ဦးအား ဘယ္သူမွ သတိမထားမိေတာ့ေပ။

” အမေလး … ရင္ကို တုန္သြားတာပဲ ”

” က်ေနာ္ရွိပါတယ္ … မခင္စမ္းရယ္ … မေၾကာက္ပါနဲ႔ ”

ဦးၾကည္ေမာင္မွာ မခင္စမ္းထက္ အသက္ႀကီး ေသာ္လည္း အရပ္ထဲ လူတိုင္းေခၚသလို မခင္စမ္း ဟုသာ ေခၚ၏။ ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားရင္း ဂုတ္သားေလးအား ရႊတ္ကနဲ႔ နမ္းကာ အားေပးႏွစ္သိမ့္ေနျပန္သည္။

” အိုးးး … လူကို တအားဖက္ထားတာ … လြတ္ဦးေလ ”

ဦးၾကည္ေမာင္ အား မ်က္ဝန္းရြဲႀကီးႏွင့္ ေစြၾကည့္ကာ ေျပာေနေတာ့၏။

” အင္းပါ … မခင္စမ္းရဲ့ … မခင္စမ္း လက္လဲ လြတ္ပါဦးဗ်ာ … က်ိန္းေနၿပီ ”

” အိုရ္ … ေဆာရီးေနာ္ … ဟုတ္ဟုတ္ ”

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ ပန္းေရာင္ေျပးသြားရသည္။ ခ်ိဳင့္ေစာင့္ၿပီး ကားျပန္အက် ဦးၾကည္ေမာင္ ေပါင္ၾကား လက္ေထာက္မိကာ ေပါင္ၾကားငိုက္ဆင္းေနေသာ လီးႀကီးအား အမွတ္တမဲ့ ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားမိေန၏။ မခင္စမ္း လီးအား လြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္သက္သြားကာ ခဏအၾကာ ဦးၾကည္ေမာင္မွ မခင္စမ္း ညာလက္အား ဆြဲယူကာ ေပါင္ေပၚတင္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္ဘက္ တရိပ္ရိပ္ က်န္ရစ္ေနခဲ့ေသာ သစ္ပင္မ်ား လယ္ကြင္းမ်ားအား ၾကည့္ကာ ဦးၾကည္ေမာင္ ေပါင္ေပၚက လက္အား ျပန္မ႐ုတ္ေတာ့ေပ။

ခဏအၾကာ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းေနေသာ ကားႀကီးမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးရပ္သြားေတာ့သည္။ ထမင္းစားနားရန္ ကားအမိုးေအာက္ ေဆာင္းေဘာက္မွ အသံ ေပၚထြက္လာ၏။ ကားေပၚမွ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ဆင္းရာ ေနာက္ဆုံး ဦးၾကည္ေမာင္ႏွင့္ မခင္စမ္းတို႔ ႏွစ္ဦးသာ က်န္ရွိေတာ၏။

” ဦးၾကည္ေမာင္ … ထမင္းစား မဆင္းဘူးလား ”

မခင္စမ္း မွာ ဦးၾကည္ေမာင္ ေပါင္ပုတ္ရင္း လွမ္းေမးလိုက္ ျပန္သည္။ သူမမွာ ျပတင္းေပါက္ဖက္ ထိုင္ရာ ကားေအာက္ဆင္းလ်င္ ဦးၾကည္ေမာင္ ေရွ႕က ျဖတ္ရမည္မို႔ ေမးလိုက္ခ်င္း ျဖစ္၏။

” ဗိုက္သိပ္မဆာလို႔ မခင္စမ္း … က်ေနာ္ မုန႔္ေတြပါလာတယ္ ”

” ဒါဆို … က်မ ဆင္းစားလိုက္ဦးမယ္ ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဦးၾကည္ေမာင္ ေရွ႕မွ တိုးထြက္ရာ ပိုက္ဆံအိတ္က ေရွ႕ထိုင္ခုံႏွင့္ ခ်ိတ္မိသြားသျဖင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ သိုင္းႀကိဳးေလး မျပတ္ရန္ ဒူးညြတ္ၿပီး အေပၚဘက္ လက္ေဝွ႕ရမ္း ျဖဳတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ပိုက္ဆံအိတ္ သိုင္းႀကိဳးေလးက မျပဳတ္ပဲ ဦးၾကည္ေမာင္ေရွ႕ ဒူးညြတ္မိသျဖင့္ ဖင္ၾကားတည့္တည့္ ခပ္မာမာ အရာႀကီးႏွင့္ ေထာက္မိေတာ့၏။

” အို႔ … ဦးၾကည္ေမာင္ … ရွင့္ဟာႀကီးက … တကတည္း … မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး ”

မခင္စမ္း ဖင္ဝလီးေထာက္မိသည္ႏွင့္ ညြတ္ထားေသာ ဒူးအား ျပန္ဆန႔္ၿပီး ေရွ႕ထိုင္ခုံ ေက်ာမွီအား ခါးကုန္းကာ ခ်ိတ္မိေနေသာ ပိုက္ဆံအိတ္ႀကိဳးအား ဆြဲျဖဳတ္ျပန္သည္။

” ရလား … မခင္စမ္း ”

ဦးၾကည္ေမာင္မွာ သူ႔ေရွ႕ ဖင္ကုန္းေပးသလို ျဖစ္ေနေသာ မခင္စမ္း ဖင္ၾကားထဲ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးထိပ္ျဖင့္ ေတ့ကာ ထရပ္လိုက္၏။ မခင္စမ္း ခါးေလး တြန႔္သြားကာ ပါးစပ္မွ မသဲမကြဲ အသံေလး ထြက္ေပၚလာသည္။

” အမ့္ ”

ဖင္ၾကားေအာက္ အဖုတ္ေနရာအား ေထာက္မိသျဖင့္ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ အားရေက်နပ္ ေနေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ပလီ ေနလိုက္၏။ ေမာင္ေပ်ာ့ ဖားကန႔္ တက္သြား ကတည္းက မခင္စမ္း ကာမသုခေလး ေပ်ာက္ဆုံးေနရာ ေတာင့္တေနလ်က္ရွိသည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ ခုံေစာင္းႏွင့္ ခ်ိတ္မိေနသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ တမင္သက္သက္ ဖန္တီးလိုက္၏။ ထမင္းစား နားခ်ိန္မို႔ ကားေပၚ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ေပ။

” အို အို … အဲဒါ ဘာ လုပ္ … အ ရွီးးးး ”

မခင္စမ္းကိုယ္လုံး တုန္တက္ သြားရ၏။ ႐ုတ္တရက္ ဦးၾကည္ေမာင္မွာ ခုံေပၚျပန္ထိုင္ၿပီး မခင္စမ္း ထမိန္ ေအာက္နားစအား ခါးထိ လွန္တင္ကာ ဖင္ေပါက္ေလးအား ယက္ေပးလိုက္၏။ ဖင္ဝထဲ လၽွာထိပ္ေလးက ထိုးစြ ပင့္ယက္ေနသျဖင့္ အူေတြ အသဲေတြ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ကုန္ရသည္။ ေမာင္ေပ်ာ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ေပးခဲ့ေသာ သူမ ဖင္ဝေလးအား ဦးၾကည္ေမာင္ မွ ယက္ေပး ကလိေပးေနသျဖင့္ တအီးအီး ညည္းေနျပန္၏။

” အ … အ … ယားတယ္ … ဦးၾကည္ေမာင္ရဲ့ … ေတာ္ ေတာ္ … ေတာ္ေတာ့ေနာ္ ”

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မခင္စမ္းမွာ ကိုယ္လုံးလွည့္ရာ သူမ ေပါင္ဂြၾကားႏွင့္ ဦးၾကည္ေမာင္မ်က္နာမွာ တတန္းထဲ က်ေရာက္သြားေတာ့၏။ ဖင္ႀကီးမွာ ေရွ႕ထိုင္ခုံ ေက်ာမွီႏွင့္ ေထာက္ကာ ေနာက္ဆုတ္မရ။

ဦးၾကည္ေမာင္မွာ ထမိန္ဆြဲလွန္ရင္း အဖုတ္ကိုေသခ်ာျဖဲၿပီး ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေလးအား လၽွာျဖင့္ ပင့္ယက္ေပးရာ ေစာက္ရည္မ်ား ပြက္ကနဲ႔ ထြက္က်လာ၏။ အေပၚဘက္ ေခါင္းေထာင္လာေသာ ေစာက္စိေလးအား ႏူတ္ခမ္းသားျဖင့္ ဖိစုပ္ပစ္ရာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ထိုင္ခုံေပၚ လက္ေထာက္ကာ တအအ ညည္းေနရျပန္သည္။ မနက္က ေရခ်ိဳးထားေသာ္လည္း ေန႔တဝက္ခန႔္ ကားေပၚ ထိုင္ေနရသျဖင့္ ေစာက္ခ်ီးနံ့ေလး ထြက္စျပဳေန၏။

” အ … အ … ဦးၾကည္ေမာင္ … အဟင့္ ဟင့္ … အမေလး … မရ ေတာ့ … ေတာ့ … အအ … ထြက္ၿပီ … ထြက္ၿပီ … အ … အားးးးး ”

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ဖင္သားႀကီး ရွုံ႔ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ရရွာသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ပန္းထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ ထိုင္ယက္ေပးေနေသာ ဦးၾကည္ေမာင္ ေမးစိႏွင့္ ရင္ဘတ္အား ပန္းမိသျဖင့္ ဦးၾကည္ေမာင္မွာ ေစာက္ပတ္ဝေလးအား ပါးစပ္ျဖင့္ ေတ့စုပ္ရင္း ဝင္လာသမၽွ အရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ႏွင့္ မ်ိဳခ်ပစ္ေတာ့၏။

” အိုရ္ … မရြံဘူးလား … ဦးၾကည္ေမာင္ရယ္ … က်မေတာ့ ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ … ဟင့္ဟင့္ ”

………………………………………..

အခန္း ( ၃ )

ဦးၾကည္ေမာင္ အနည္းငယ္ ေမာသြားကာ ႏွုတ္ခမ္းေဒါင့္က ေပကပ္ေနေသာ ေစာက္ရည္မ်ားအား လၽွာျဖင့္ သပ္ခ်ရင္း ေဖါင္းႂကြေနေသာ မခင္စမ္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ သူမအရည္ေတြ ၿမိဳခ်ေနေသာ ဦးၾကည္ေမာင္အား ၾကည့္ရင္း အားနာေန၏။ ထိုစဥ္ ထမင္းစားၿပီး ကားေပၚ ျပန္တက္လာေသာ လူသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ လူခ်င္းခြဲကာ မခင္စမ္းမွာ သူမ ထိုင္ခုံေပၚ ခပ္တည္တည္ ျပန္ထိုင္ေနေတာ့သည္။

ကားႀကီး ဆက္လက္ထြက္ခြာလာရာ လမ္းေဘး ေတာေတာင္မ်ား ခ်ိဳင့္ဝမ္းမ်ား တျဖည္းျဖည္း က်န္ရစ္ကာ ေနာင္ခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕အနီး ေရာက္ရွိလာ၏။ ကားေခါင္မိုး မ်က္ႏွာခ်က္ေပၚမွ ဖလက္တီဗြီ အျပားေလးတြင္ ဇတ္ကား ျပသလ်က္ရွိသည္။ တေနကုန္ ထိုင္လာ ရသည္မို႔ အိပ္သူကအိပ္ ဇတ္ကား ၾကည့္သူက ၾကည့္ႏွင့္ ဇတ္ကား ၿပီးဆုံးသြားသည္ႏွင့္ သီခ်င္း ဖြင့္ေပးထားျပန္၏။

ထိုခ်ိန္ ဦးၾကည္ေမာင္တစ္ေယာက္ ထိုင္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ အံႀကီးႀကိတ္ကာ မ်က္ႏွာ ရွုံ႔မဲ့ေနရွာသည္။ ေစာင္အပါးေလးအား ကိုယ္တပိုင္း ျခဳံထားရာ ေပါင္ၾကားထဲမွ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖင့္ ေစာင္ေလးမွာ လူးလြန႔္ေန၏။

” အ အ … မခင္စမ္းရာ ”

ေရွ႕ခုံမွ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လူ ၂ ေယာက္ ၾကားသြားမည္ စိုးရိမ္သျဖင့္ ခပ္တိုးတိုး ႀကိတ္ညည္းေနရသည္။ ေစာင္အပါးေလးေအာက္ ခႏၶာကိုယ္ ေဘးတိုက္ အေနထားႏွင့္ ခါးညြတ္ကာ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ေခါင္းတိုးဝင္ရင္း တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ ဦးၾကည္ေမာင္ လီးအား ကုန္းစုပ္ေပးေန၏။ သူမအဖုတ္အား ယက္ေပးထားသျဖင့္ အခြင့္ေရး ရသည္ႏွင့္ ဦးၾကည္ေမာင္ လီးအား ျပန္စုပ္ေပးလိုက္သည္။

စစုပ္ေပးစဥ္ လီးဆီမွ လခ်ီးနံ့မ်ား သူမ ႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာရာ ပ်ိဳ႕တက္လာခဲ့ေသာ္လည္း အသက္ေအာင့္ စုပ္ရင္း ထိုအနံ့မ်ား ယဥ္လာကာ မက္မက္ ေမာေမာ စုပ္ေနေတာ့သည္။

ဦးၾကည္ေမာင္ တစ္ေယာက္ လီးတန္တေလၽွာက္ က်င္တက္လာၿပီး ေစာင္အျပင္မွ မခင္စမ္း ေခါင္းအား တြန္းဖယ္ရာ မခင္စမ္းမွာလည္း လီးအရသာ ေတြ႕ေနသျဖင့္ ဖယ္မေပးေပ လီးထိပ္အား သြားေလးျဖင့္ ဖိကိုက္ထား၏။

” မခင္စမ္း … ဖယ္ ဖယ္ … ထြက္ … ဟာ … မရ မရ … အီး အီး အိ့ ”

လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ယားတက္လာစဥ္ ဒစ္ဖူးအား သြားျဖင့္ ကိုက္ခံရကာ ျပန္လြတ္လိုက္စဥ္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ မခင္စမ္း ပါးစပ္ထဲ လရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ရသည္။ ပါးစပ္မွ ညည္းသံထြက္မွာ စိုးသျဖင့္ သူ႔လက္ေမာင္း သူ ဖိကိုက္ကာ တအိ့အိ့နဲ႔ ျဖစ္ေနရွာ၏။

” အု … ဝု … ဖလု … ေဝါ ေဝါ့ ”

မခင္စမ္းမွာလည္း လီးစုပ္ေပးရင္ သူမ လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ ဦးၾကည္ေမာင္ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ကာ ေခါင္းအား တြန္းဖယ္သည္ထင္ကာ လီးထိပ္အား မနာတနာေလး ကိုက္ရင္း ေပကပ္ေနရာ ပါးစပ္ထဲ လရည္မ်ား ဝင္လာမွ အေျခေနအား သေဘာေပါက္သြားရေတာ့၏။ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းေမာ့ပစ္ရာ မမွီေတာ့ေပ။

ဦးၾကည္ေမာင္ ကလည္း လရည္ထြက္သည္ႏွင့္ ေယာင္ၿပီး မခင္စမ္း ေခါင္းအား ဖိခ်ရင္း လီးအရင္းထိ ကပ္ထားလိုက္သည္။ လရည္ကုန္မွ လြတ္ေပးရာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ တေဝါ့ေဝါ့ ႏွင့္ သီးေနရွာေတာ့၏။ ေစာင္ျခဳံထဲမွ ေခါင္းတိုးထြက္ရာ ေရွ႕ခုံမွ လူတစ္ေယာက္ လွည့္ၾကည္ေနသျဖင့္ ခါးမတ္ကာ ပါးစပ္အား လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ရင္း ရင္က်ပ္သလိုလိုႏွင့္ ေခ်ာင္းဆိုးျပေနျပန္သည္။

” တအားဆိုးတာပဲ … အန္ေတာင္ အန္ခ်င္တယ္ … ရွု႔ရွု႔ ”

မ်က္ရည္လည္ကာ ႏွာေခါင္း တရွုံ႔ရွုံ႔ျဖင့္ ဦးၾကည္ေမာင္အား မ်က္လုံးေဆြၾကည့္ရင္း ႀကိတ္ေျပာေန၏။

” ေတာင္းပန္ပါတယ္ … မခင္စမ္းရယ္ … စိတ္လြတ္ၿပီး … မထိန္းနိုင္ေတာ့တာ ”

…………………………………………………

အပူရွိန္ေလ်ာ့ကာ ေျမနီနံ့ သင္းသင္းျဖင့္ ေလႏုေအးမ်ား တိုက္ခတ္ေနေသာ္လည္း မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ထဲ လရည္နံ့ ညႇီစို႔စို႔ ေၾကာင့္ အေနရခက္ေနျပန္၏။ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕ အဝင္တြင္ ေသနတ္သံမ်ား ၾကားလိုက္ရၿပီး ကားတန္းႀကီး ပိတ္မိသြားသည္။ မခင္စမ္းတို႔ တသိုက္ ေရွ႕ဆက္မရ ျပန္လွည့္ မရႏွင့္ ကားထဲ ထိုင္ေနရ၏။

ပစ္သံ ခတ္သံမ်ား ၿငိမ္သြားေသာ္လည္း ဘယ္သူမွ ကားေပၚမွ မဆင္းရဲၾကေပ။ ကုန္ကားမ်ား လိုင္းကားမ်ား အိမ္စီးကား မ်ား အစီး ၂၀ ခန႔္ လမ္းေဘး တန္းစီရပ္ကာ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။ ဦးၾကည္ေမာင္ႏွင့္ မခင္စမ္းမွာ ေန႔လည္စာ မစားလိုက္ရသျဖင့္ အသင့္ပါလာေသာ ပါမုန႔္မ်ားအား စားကာ ေရအဝ ေသာက္ေနရ၏။

” မခင္စမ္း ”

” ဘာလဲ ”

” အေပါ့ပါး … သြားခ်င္ သြားေလ ”

ဦးၾကည္ေမာင္ စကားေၾကာင့္ မခင္စမ္း ကားေနာက္ ခန္းမွ ကားေရွ႕မွန္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ အေမွာင္ထု ႀကီးစိုးလာသျဖင့္ ကားႀကီး ကားငယ္ အသြယ္သြယ္မွ လူႀကီး လူငယ္မ်ား ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းႏွင့္ လမ္းေဘး ခ်ဳံပုတ္မ်ားထဲ အေပါ့အပါး သြားေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။

” အင္း… ေသးေပါက္ခ်င္တာ ၾကာၿပီ … အေျခအေနက ဘာမွန္း မသိလို႔ ”

” ေသနတ္သံ ေတြေတာ့ မၾကားရေတာ့ပါဘူး … သူမ်ားေတြလည္း … ကားေပၚက ဆင္းေနၾကပါၿပီ ”

ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သည္။ ကားေပၚ ထိုင္ေနၾကေသာ လူမ်ား အရဲစြန႔္ကာ အေညႇာင္းေၿပ အညာေၿပ ခဏ လမ္းထြက္ေလၽွာက္ရင္း အေပါ့ပါး သြားေနၾက၏။

” အင္း … ဦးၾကည္ေမာင္ … ခဏလိုက္ခဲ့ ”

စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ၂ ေယာက္သား ကားေရွ႕ခန္း တံခါးနား ေလၽွာက္လာၾက၏။

” အေပါ့ … သြားမလို႔ … ဘယ္သူ လိုက္ဦးမလဲ ”

တကားလုံး ဘုရားစာ ရြတ္သူရြတ္ ေစာင္ေခါင္းျမႇီးျခဳံကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္သူကေဆာင္ ၿငိမ္ေနၾကသည္။

” ခင္စမ္းေရ … ခဏ … ငါလိုက္မယ္ေအ ”

ကားေရွ႕ေပါက္တံခါး ေရာက္ခါနီး တစ္ကားလုံး ၿငိမ္ေနရာမွ အသံထြက္ေပၚလာရာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚပုမ ျဖစ္ေန၏။ ေပါင္ၾကား လက္ႏွင့္ ဖိကာမ်က္ႏွာေလး ရွုံ႔မဲ့ေနရင္း မခင္စမ္းတို႔နားေလး ေလၽွာက္လာခဲ့၏။

” ဒုတ္ … အေမ့ … ေစာက္ပတ္ႀကီး ျပဲ ”

ကားႀကီးမွာ ေနာက္ဖ်ားဆုံး ၾကသျဖင့္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အား မ်က္စိကစားရင္း ေၾကာက္ေၾကာက္ လန႔္လန႔္ႏွင့္ ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေဒၚပုမတစ္ေယာက္ ေျမစိုင္ခဲ တစ္ခုအား ခလုပ္တိုက္မိရာ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ပါးစပ္က ေယာင္ရင္း လဲမလို ျဖစ္သြားခဲ့ျပန္သည္။

” ရလား … ေဒၚပု ”

” ၾကည္ေမာင္ … ဖုန္းပါလား ”

” ဟုတ္ … ဖုန္းလိုင္း မမိဘူး … ဗ် ”

” ဖုန္း မီးထြန္းခိုင္း မလို႔ပါဟာ … ဟိုးနား ခ်ဳံေလးထဲ … ငါနဲ႔ ခင္စမ္း … အေပါ့သြားမလို႔ ”

ေဒၚပုမ စကားေၾကာင့္ ဦးၾကည္ေမာင္မွာ အိတ္ေထာင္ထဲမွ ဖုန္းအား ထုတ္ကာ ဖုန္းမီး ဖြင့္လိုက္ေတာ့သည္။ ဖုန္းမီး ပြင့္သည္ႏွင့္ ေရွ႕မွ ေလၽွာက္ေနေသာ မခင္စမ္း၏ ဖင္ႀကီးမွာ ယမ္းခါေလၽွာက္ေနသျဖင့္ ဦးၾကည္ေမာင္ တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္း ျဖစ္ေနရ၏။

မခင္စမ္း ကိုယ္လုံးမွာ ပုခုံးက်ယ္ကာ ခါးေသးက်ဥ္းေလးျဖင့္ ခါးေအာက္ ဝိုင္းစက္ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ ၂ ဖက္မွာ လမ္းေလၽွာက္တိုင္း တုန္ခါေနသည္။ ဦးၾကည္ေမာင္တစ္ေယာက္ ေနာက္မွ ၾကည့္ရင္း အသက္အႏၲရယ္ ၾကားထဲ ေရာက္ေနသည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ ပုဆိုးၾကားမွ လီးက ေထာင္မတ္လာရ၏။

” ရၿပီ ရၿပီ … ဒီနားပဲ … ရွုးေပါက္လိုက္မယ္… ၾကည္ေမာင္ … ဖုန္းမီးကို ေအာက္စိုက္ထားလိုက္ … ေတာ္ၾကာ သူပုန္ေတြ ျမင္လို႔ … ေသနတ္နဲ႔ အပစ္ခံေနရမယ္ ”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေဒၚပုမ မွာ မရွက္နိုင္ေတာ့ပဲ ထမိန္ ခါးထိ ဆြဲတင္ကာ တရွစ္ရွစ္ ႏွင့္ ေပါက္ခ်ေတာ့သည္။

” ရွစ္ရွစ္ … ရွစ္ရွစ္ … ဘူ … … ဘရစ္ တစ္တစ္ … ဗြတ္ ”

ေဒၚပုမမွာ ၃ ေယာက္ထဲ အသက္ႀကီးဆုံးမို႔ ဘယ္သူ႔မွ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေသးေပါက္ရင္း အီးထပ္ေပါက္ကာ ဗြတ္ကနဲ႔ ပြဲသိမ္းအီး ေပါက္ၿပီးမွ ဖင္ေပၚမွ ဂၽြတ္တက္ေနေသာ ဝဲမ်ားအား ၿဗိကနဲ႔ ကုတ္လိုက္၏။ မခင္စမ္းမွာလည္း ဦးၾကည္ေမာင္အား ေက်ာေပးရင္း ပါတိတ္ထမိန္ ေအာက္နားစေလးအား ခါးထိတင္ၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအား ေပါင္လယ္ဆြဲခ်ရင္း ေအာင့္ထားေသာ ေသးမ်ား ပန္းထုတ္ပစ္၏။

ဦးၾကည္ေမာင္မွာ ဖုန္းမီး ေအာက္စိုက္ခ်ရင္း မခင္စမ္း ေနာက္ေက်ာဘက္ ေၿခ ၅လွမ္း အကြာတြင္ ေသးထိုင္ေပါက္လိုက္သည္။ ပါတိတ္ထမိန္ ပန္းပြင့္ရိုက္ အစိမ္းေရာင္ေလးေအာက္ ဖင္သားစိုင္ ေဖြးေဖြး ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း ေန႔လည္က ယက္ေပး ထားသည္ကို အမွတ္ရေနမိသည္။

ေဒၚပုမ ပါမလာလ်င္ ျခဳံထဲ ဆြဲလိုးပစ္ရန္ စဥ္းစားေန၏။ မခင္စမ္း ေသးေပါက္ၿပီး ထရပ္ရင္း ေပါင္လယ္မွ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအား ခါးေပၚ ျပန္ဆြဲတင္ရာ ခါးအညြတ္ ဖင္ၾကားထဲမွ ေစာက္ေမႊး အုံေအာက္ အဖုတ္ေလးအား ဖ်က္ကနဲ႔ ျမင္လိုက္ ရျပန္သည္။

ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ေရာက္ရာေပါက္ရာ စဥ္းစားေနရင္း ထိုင္ခုံအား ေက်ာမွီကာ ေမွးေနလိုက္သည္။ ေမွးေနရင္း တဖတ္ဖတ္ႏွင့္ အသားခ်င္း ပြတ္တိုက္သံ ခပ္တိုးတိုး ၾကားရသျဖင့္ မ်က္လုံး အားယူ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေဘးနား ဦးၾကည္ေမာင္မွာ ေစာင္ျခဳံထားရင္း ဂြင္းတိုက္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ မခင္စမ္းမွာ ေသေရး ရွင္ေရး ဒုကၡေရာက္ေနစဥ္ ဦးၾကည္ေမာင္ အျပဳမူေၾကာင့္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေတာ့ေပ။

” ေဒါက္ေဒါက္ … ေဒါက္ေဒါက္ ”

ထိုစဥ္ ကားတံခါး ေခါက္သံ ေပၚထြက္လာသျဖင့္ ကားေပၚရွိ လူမ်ား၏ တီးတိုး စကားသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားကာ လူအားလုံး ၿငိမ္က်သြား၏။ ဦးၾကည္ေမာင္မွာလည္း ဂြင္းထုေနရင္း အသံလာရာ ကားတံခါးဆီ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ကားတံခါး ပြင္လာၿပီး ေတာတြင္း ဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္း လူ ၃ ေယာက္ ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ကားေပၚ တက္လာကာ ခ်ိန္ရြယ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။

” အထဲက … လူ ဘယ္ ၂ ေယာက္လဲ … အျပင္ထြက္ၾကစမ္း ”

ေသနတ္ကိုင္ လူ ၂ ေယာက္ ေနာက္မွ ဗမာစကား မပီတပီျဖင့္ အသံတစ္သံ ထြက္ေပၚလာျပန္၏။ လူအားလုံး ဆင္းသြားၾကၿပီး ေနာက္ဆုံးခုံမွ မခင္စမ္းတို႔ ကားအျပင္ထြက္စဥ္ ကားအနီး လူ ၁၀ ေယာက္ခန႔္ ေသနတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားသည္ကို ထပ္မံျမင္ေတြ႕ လိုက္ရျပန္၏။

” မင္းတို႔က … လင္မယားလား ”

ႏူတ္ခမ္းေမႊးထူထူ ကတုံးႏွင္ ခႏၶာကိုယ္ ထြားထြား လူႀကီးမွ လွမ္းေမးေန၏။

” မဟုတ္ပါဘူး … သူက … က်မ အသိပါ ”

မခင္စမ္းမွာ လူအုပ္ေရွ႕ ေမးခံရသျဖင့္ ျပာျပာသလဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ရွင္းျပမွ ပိုဆိုးသြားေတာ့၏။ေသနတ္ ကိုင္ထားေသာ လူ ၂ ဦးက မခင္စမ္းအား ဂတုံးႀကီး အမိန႔္ျဖင့္ ကားလမ္းေတာင္ဘက္ လၽွိုေလးထဲ ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။ မခင္စမ္း ႏွင္အတူ လူ ၈ ေယာက္ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕အနီး ကားလမ္းေပၚတြင္ တန္ဆာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရ၏။

လၽွိုေလးထဲ ဆင္းလာၿပီး အခ်ဳပ္ကား ပုံစံ ေလဝင္ေပါက္ တံခါး အေသးေလးပါေသာ ကားေနာက္ခန္းထဲ ေရာက္ရွိလာရာ အေနအထားက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတာ့မဟုတ္ လက္ေနာက္ျပန္ ႀကိဳးတုတ္ ထားခံရၿပီး သူမႏွင္အတူ ေယာကၤ်ား ၃ ဦး မိန္းကေလး ၅ ဦး အားလုံး ၉ ေယာက္တိတိ ခ်ဳပ္ခံထားရ၏။

ကားအမိုး မ်က္ႏွာခ်က္တြင္ မီးလုံး အၾကည္တစ္လုံး ထြန္းေပးထားသျဖင့္ လင္းထိန္ေနသည္။ ကားစထြက္ၿပီး ခဏအၾကာ တဝုန္းဝုန္း တဒုန္းဒုန္းျဖင့္ လူးလိမ့္ကာ ကားေနာက္ခန္းရွိ လူအားလုံး တကၽြတ္ကၽြတ္ျဖင့္ စုပ္သပ္ ေနရသည္။ ေတာတြင္းလမ္းမို႔ ကားခ်ိဳင့္ ေဆာင့္တိုင္း လူမ်ား ဟိုဘက္လိမ့္လိုက္ ဒီဘက္လိမ့္ လိုက္ျဖင့္ လိုက္ပါေနၾကရသည္။

” ဒုန္း … ဂလုန္း … ဝုန္း … ”

” အြပ္ … ခြပ္ … အားးး ”

” အမေလး … ေသပါၿပီ ”

” အ … အမေလး … အဟင့္ ဟင့္ ”

ကားေနာက္ခန္း အခင္းမပါေသာ အသားၾကမ္းျပင္တြင္ လူအားလုံး ေျမႇာက္တက္သြားကာ ျပန္အက် တစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တိုက္မိကာ ေအာ္ဟစ္ေနၾက၏။ မိန္းကေလး ၅ ဦးထဲမွ ဒူးဖုံးစကပ္ ဝတ္ထားေသာ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ မိန္းမလွေလးမွာ စကပ္ေအာက္နားစေလး ခါးထိ လွန္တက္ကာ ဖင္သားေဖြးေဖြးေလးအား ဖုံးအုပ္ထားေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ အနီရဲေလး ေပၚထြက္ေနသည္။

သူမ ဖင္ေနာက္တြင္ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ ထားလ်က္ အသက္ ၅၀ ခန႔္ လူႀကီးတစ္ဦးမ်က္ႏွာႏွင့္ ကပ္လ်က္ ရွိသည္။ မခင္စမ္း ကားေနာက္ခန္း အလယ္ေလာက္တြင္ ေကြးေကြးေလး ျပန္က်လာရာ ကားေဘာ္ဒီ ေဘးနား ခ်ိတ္တစ္ခုျဖင့္ ထမိန္အနားစ ခ်ိတ္မိၿပီး ပါတိတ္ထမိန္ေလးမွာ ေပါင္လည္ထိ လွန္ေနျပန္၏။

သူမေျခရင္းဘက္တြင္ လူငယ္တစ္ဦးမွာ ခႏၶာကိုယ္ ေဘးတေစာင္း အေနထားျဖင့္ ေရာက္ရွိေနၿပီး ေျခတဖက္မွာ သူမဖင္အား ထိကပ္ေနသည္။ သက္တူရြယ္တူ နဖူး ေျပာင္ေျပာင္ မ်က္မွန္ႏွင့္လူမွာ ေနာက္ေက်ာဘက္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ အေနထား ႏွင့္ ရွိေန၏။ သူတို႔ ၂ ဦးမွာလည္း လက္ျပန္ ႀကိဳး တုတ္ထားလ်က္ပင္။

လူငယ္၏ မ်က္လုံး အစုံမွာ သူမ ေပါင္ဂြထဲ စိုက္ၾကည့္ေန၏။ မခင္စမ္းမွာလည္း ခပ္ေကြးေကြး လဲလ်က္ အေနထားျဖင့္ ေပါင္ဂြေလး မျမင္ေစရန္ ဒူးေကြးၾကဳံ႕ရာ ပိုဆိုးသြားေတာ့သည္။ ထမိန္အနားစမွာ ကားေဘာ္ဒီ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ညႇပ္ၿပီး တင္းခံေနရာ ဖင္တဝက္ခန႔္ ေပၚလာၿပီး ဖင္ၾကားထဲ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေအာက္ ေစာက္ဖုတ္ေလး ျပဴးျပသလို ျဖစ္သြားရ၏။

ရွက္စိတ္ႏွင့္ အတူ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာျပန္သည္။ ထိုစဥ္ သူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း အေနထားမွ အသက္ ၅၀ ခန႔္ လူႀကီးမွာ သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ မိန္းမလွေလး၏ ဖင္ဝနား တိုးကပ္ကာ လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ေပါင္ရင္းအား ဖိယက္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ဒုကၡေရာက္ေနသူ အခ်င္းခ်င္း အခြင္းအေရး ယူေနသျဖင့္ စိတ္ထဲ အေတာ္ခ်ဥ္သြားရသည္။ မိန္းမလွေလးမွာ ဖင္ၾကားေလး အယက္ခံရ သျဖင့္ တေစာင္းလဲေနလ်က္ အေနထားႏွင့္ ခါးေလး ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တုန္ေနရွာ၏။

…………………………………………

အခန္း ( ၄ )

ရွက္လည္းရွက္ လူသိမွာ စိုးသျဖင့္ ႀကိတ္ခံ ေနပုံေလးက မိန္းမခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာေနမိသည္။ ခဏအၾကာ မိန္းမလွေလး ေပါင္ၾကားထဲ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ဂြၾကားေလးမွ အရည္ေလးမ်ား စီးက်လာေတာ့၏။ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ၾကည့္ရင္း စိတ္လူပ္ရွား သြားစဥ္ သူမေပါင္ၾကားထဲ အသားစိုင္ တစ္ခု ထိကပ္လာသျဖင့္ ေအာက္ဖက္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေျခရင္းဘက္ လူငယ္ေလး၏ ေျခမထိပ္ေလးမွာ ေစာက္ပတ္အုံ ေလးအား မထိတထိျဖင့္ ပြတ္စြေနသည္ကို ျမင္ေနရ၏။

ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူ၏ ေပါင္ဂြမွ ခပ္ေႏြးေႏြး အသားစိုင္ထိပ္ကလည္း ဂုတ္သား ေဖြးေဖြးေလးအား ဖိေထာက္လာျပန္သည္။ ေစာက္ပတ္အား ေျခမႏွင့္ ထိုးကလိခံရရင္း ဂုတ္သားေလးအား လီးျဖင့္ ေထာက္ခံေနရကာ စိတ္ထဲ တဖိန္းဖိန္း တရွိန္းရွိန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္ေနေတာ့၏။ ႏွုတ္ခမ္းမ်ား ေျခာက္ေသြ႕လာကာ ေရငတ္သလို ခံစားလာရျပန္သည္။ ဘယ္ေနရာ ေရာက္လို႔ ေရာက္မွန္း မသိ အတူ ဖမ္းဆီးခံရေသာ ေယာကၤ်ား မ်ားကလည္း ရာဂစိတ္ ႀကီးမားေနရာ ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာေတာ့၏။

” ေရ … ေရ … ေရေပးၾကပါ ”

” ေရ … ေရ ”

ထိုစဥ္ မခင္စမ္း ေခါင္းရင္းဘက္မွ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေရေတာင္းသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုအသံေၾကာင့္ သူမ အဖုတ္ေလးအား ေျခမျဖင့္ ကလိေနေသာ လူငယ္၏ ေျခေထာက္ ျပန္႐ုပ္သြားကာ ဂုတ္သားေလးအား လီးျဖင့္ ဖိေထာက္ထားေသာ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူလည္း ခြာသြားေတာ့၏။ မခင္စမ္းလည္း ရလာသည့္ အခြင့္ေရး လက္လြတ္ မခံပဲ ေရာေယာင္ၿပီး ေရ ေတာင္းလိုက္ေတာ့သည္။

” ေရေပးပါ ရွင္ … ေရ ေရ … ေရေပးၾကပါ ”

အားယူၿပီး ေအာ္လိုက္သျဖင့္ ခဏအၾကာ ကားထိုးရပ္ကာ ကားေနာက္ဖုံးတံခါး ပြင့္လာၿပီး မ်က္ႏွာ ဓါးခုတ္ရာႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ ေပၚလာ၏။

” ဘာလို႔ … ေအာ္ဟစ္ ေနတာလဲ … ဒါ ဘုရားဖူး ထြက္ေနတာ … မဟုတ္ဖူး … နင္တို႔ကို တန္ဆာခံလုပ္ဖို႔ ဖမ္းေခၚလာတာ ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ … ေရ … ေရေပးပါ … ေရဆာလို႔ပါရွင္ ”

မခင္စမ္း ေၾကာင္ေနစဥ္ ေခါင္းရင္းဘက္မွ မိန္းမ အသံ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

” ဘာျဖစ္တာလဲ … ငမိုး ”

” ဟားဟား … ေဟာဒီက … မိန္းမေခ်ာေလးေတြက … ေရဆာလို႔တဲ့ ”

မ်က္ႏွာ ဓါးခုတ္ရာႏွင့္ ငမိုးဆိုတဲ့ လူမွာ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း ေနာက္မွ ထပ္ေရာက္လာေသာ သူအား ရွင္းျပေန၏။ ခဏအၾကာ ေနာက္မွ ေရာက္လာေသာ သူမွ ပလပ္စတစ္ ဂါလံပုံးႏွင့္ ဝါက်င့္က်င့္ ေရပုံးတစ္ပုံး ယူလာကာ ကားေပၚတက္ခ်လာသည္။ ေရပုံးကိုဆြဲကာ အဖုံးဖြင့္ရင္း တလွည့္စီ ပါးစပ္ထဲ ေလာင္းခ်ေပးေန၏။

” ပါးစပ္ဟ … ေကာင္မ … မူမေနနဲ႔ … ငါတို႔ ေတာထဲမွာ ေခ်ာင္းေရပဲရမယ္ … နင္တို႔ ၿမိဳ႕ေပၚလို … ေရသန႔္ … ဘာညာ … မရွိဘူး ”

မခင္စမ္း အလွည့္တြင္ ပါးစပ္ေပၚ ေရေလာင္းခ်ကာ လက္က်န္ေရမ်ားကို အဖုံးပိတ္ကာ ျပန္ယူသြား ေတာ့သည္။ ခဏအၾကာ တဝုန္းဝုန္း တဒုန္းဒုန္းျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ေနရာ ကားေနာက္ခန္းမွ လူမ်ား တကၽြတ္ကၽြတ္ျဖင့္ စုပ္သပ္ လိုက္ပါခဲ့ရေတာ့၏။

……………………………………………

” ျဖန္း … ျဖန္း … သူေတာင္းစား … မ်က္လုံး ေဖာက္ပစ္ လိုက္မယ္ … ဘာမွတ္ေနလဲ ”

ေတာတြင္းတေနရာ ဝါး႐ုံပင္မ်ား၏ အလယ္တည့္တည့္ မိုးကာစမ်ား ကာထားေသာ တဲႀကီး တစ္လုံးေရွ႕ ေဘးတိုက္ တန္းစီၿပီး မခင္စမ္းတို႔ ဒူးေထာက္ ထိုင္ေနရာ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ မ်က္မွန္ႏွင့္ လူအား အသက္ ၂၅ ႏွစ္ခန႔္ နန္းသူဇာ ဆိုေသာ မိန္းမေခ်ာေလးက ပါး ၂ ခ်က္ ဆင့္ရိုက္ကာ ႀကိမ္းေမာင္းေနသည္။ မ်က္မွန္ႏွင့္လူမွာ သူေရွ႕ မတ္တပ္လာရပ္ေသာ နန္းသူဇာ၏ ေဘာင္းဘီတို ဂြၾကားေလးအား ေမာ့ၾကည့္မိသျဖင့္ ပါးရိုက္ခံရကာ မ်က္မွန္ ျပဳတ္က်သြားေတာ့၏။ နန္းသူဇာမွာ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ စိုင္းေနာင္၏ မယား ၃ ေယာက္ထဲမွ အခ်စ္ဆုံး မယားေခ်ာ ေလးမို႔ ဒီစခန္းတြင္ ထင္တိုင္းက်ဲေနသည္။

ေခါင္းေဆာင္မွာ နန္းသူဇာ၏ တပ္မက္ဖြယ္ ကိုယ္လုံးႏွင့္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးေၾကာင့္ ဖူးဖူးမူတ္ကာ အခ်စ္ပို၍ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင့္ေပးထား၏။ နန္းသူဇာမွာ ေတာထဲ မွိုခ်ိဴး မၽွစ္ခ်ိဳး ဘဝႏွင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ေနလာခဲရာ သူပုန္ ေခါင္းေဆာင္၏ မယားျဖစ္ေသာ အေနထားတြင္ အလွဂုဏ္ ေမွာက္ကာ ေခါင္းေဆာင္၏ အရင္မယား ၂ ေယာက္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ေပ။

လက္ေအာက္ ငယ္သားမ်ား အေပၚတြင္လည္း စိတ္အခန႔္ မသင့္လ်င္ ၾကမ္းတမ္းစြာ အပစ္ေပးတတ္သျဖင့္ နန္းသူဇာအား တစ္စခန္းလုံး ေၾကာက္ရြံ့ေနရ၏။ မခင္စမ္းကိုယ္တိုင္ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိခ်ိန္ စူးရွေသာ နန္းသူဇာ မ်က္ဝန္းေအာက္ စိတ္ထဲ ဒိန္းကနဲ႔ တုန္လွုပ္ကာ မ်က္လႊာခ်ပစ္ရသည္။ ဖမ္းထား ေသာ လူမ်ား အခန္းခြဲရာ မခင္စမ္းမွာ နန္းသူဇာတို႔ လင္မယား အိပ္ေသာ အိပ္ခန္းႏွင့္ ကပ္လ်က္ အခန္းတြင္ ေနထိုင္ရ၏။

” ဘြတ္ … အ အားးး … ဗ်စ္ … အ… ရွီးးး ရွီးးးး ”

မခင္စမ္း တဖက္ခန္းမွ အသားခ်င္း ရိုက္ခတ္သံမ်ား ၾကားေနရသည္။ ႀကိတ္မွိတ္ အိပ္ေတာ့လည္း အိပ္မရ။

” ဗ်စ္ … ဗ်စ္ … အ အမေလးးး … ရွီးးးးး … အအ … ဘြတ္ ဘြတ္ ”

အားကနဲ႔ အသံ စူးစူးေလးေၾကာင့္ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ကာထားေသာ ထရံ ေပါက္ေလးထဲမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ လိုက္၏။

” အအ … အဟင့္ ဟင့္ … ေကာင္းလိုက္တာ ဦးစိုင္းရယ္ … ေဆာင့္ပါ … အင္း ဟုတ္တယ္ … နာနာလိုး ေပး ”

” ရွီးးးးး … အားးးးးး အ … ေကာင္းတာ … နန္းေလးရယ္ … ကင္းေထာက္ေနရတာနဲ႔ … မလိုးရတာ ၾကာေတာ့ … တအားလိုးေကာင္းတာ … အင့္ … စီးၾကပ္ ေနတာပဲ ”

ဦးစိုင္းေနာင္မွာ အသက္ ၄၇ ထဲ ေရာက္ရွိေနကာ သမီးအရြယ္ ေနာက္ဆုံး ယူထားေသာ မယားေခ်ာေလး နန္းသူဇာအား ပိုးစိုးပက္စက္ ဆြဲလိုးေန၏။

” အဟင့္ … အ … အမေလး … ေကာင္းလိုက္တာ ”

မခင္စမ္း တဖက္ခန္းမွ ဦးစိုင္းေနာင္တို႔ လင္းမယား လိုးသံမ်ား အတိုင္းသား ျမင္ေန ၾကားေနရ၏။ ရာဂစိတ္ အားသန္ကာ ပိုးစိုးပက္စက္ ညည္းျငဴ ေျပာဆိုလိုးေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း ခါးေအာက္ပိုင္း တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ခံစားလာရသည္။ လတ္တေလာ ဦးၾကည္ေမာင္၏ လီးအား စုပ္ေပးခဲ့ပုံမ်ားႏွင့္ ဖားကန႔္တက္သြားေသာ ေမာင္ေပ်ာ့ႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးခဲ့ပုံမ်ား ျပန္ျမင္ေယာင္ ေတြးမိကာ ခံစားမွုက ျပင္းထန္လာ၏။

” ဦးစိုင္း … ဟိုဘက္ခန္းက တစ္ေယာက္ေတာ့ … နန္းတို႔ … လိုးတာ ၾကားၿပီး … ခံခ်င္ေနမွာ ”

” ဂတုံး ေျပာတာ အပ်ိဳႀကီးတဲ့ … မူဆယ္ဘက္ မဂၤလာေဆာင္ အလာ … ေနာင္ခ်ိဳမွာ တန္ဆာခံ ဖမ္းလာတာ … တိုက္ပြဲၿပီး ျပန္လြတ္ေပးရမွာပါ ”

” ဟြန္း … ဦးစိုင္းေနာ္ … သူသိေအာင္ … တအားလိုးျပေနတာ မဟုတ္လား … နန္း သိတယ္ေနာ္ … အရင္ဆို … ဒီလာက္မလိုးပါဘူး … အဲဒီ … အပ်ိဳႀကီးကို … ျဖဳတ္ခ်င္ေနတာမလား ”

” ဟာ … နန္းကလည္းကြာ … မဟုတ္တာ ေျပာေတာ့မယ္ … ဦးစိုင္းတို႔က အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ … ေငြရွာ ေပးေနတာေလ … မေရာရဘူး ”

” အံမယ္ … အပ်ိဳႀကီးကသာ … ခံရင္ … ဦးစိုင္း တက္လိုးမွာ … ျမင္ေယာင္ေသးတယ္ … ခိခိ ”

” ၾကည္ျဖဴရင္ေတာ့ … စားရမွာေပါ့ … နန္းကလည္း ”

ဦးစိုင္းေနာင္မွာ စခန္းထဲ မခင္စမ္း စေရာက္ကတည္းက တင္းေမွာက္ေနေသာ ရင္သားမ်ားႏွင့္ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ စိတ္ဝင္စားေနမိသည္။ သူတို႔ လင္မယားခန္းႏွင့္ ကပ္လ်က္ ေဘးခန္းအား ေသခ်ာ ေနရာေပးကာ နန္းသူဇာအား ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးၿပီး ထိထိမိမိေလး လိုးျပလိုက္၏။ မခင္စမ္း စိတ္အား စမ္းၾကည့္ေနသည္။ အေျခအေန ေကာင္းေၾကာင္း ေသခ်ာ ေဖါက္ေပးထားေသာ ထရံေပါက္ေလးမွ မခင္စမ္း မ်က္လုံးေလးက သက္ေသခံေန၏။

” အဆင္ေျပရင္ … ဦးစိုင္လိုးေပးလိုက္ေလ … နန္း ေက်နပ္ပါတယ္ … ၿပီးေတာ့ … ဦးစိုင္း လီးႀကီးနဲ႔ အဲဒီ အပ်ိဳႀကီးကို … ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ လိုးတာ … ၾကည့္ခ်င္မိတယ္ ”

” တကယ္ေနာ္ … နန္းေလး … ၿပီးေတာ့မွ … စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္ ”

ဦးစိုင္းေနာင္မွာ လိုးၿပီးခါစ ေစာက္ပတ္ ေလးအား နိုက္စြေနသလို နန္းသူဇာမွာလည္း လီးႀကီးအား စုလိုက္ ျဖဲလိုက္ျဖင့္ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုေနေသာ လင္မယား အားၾကည့္ကာ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ၾကက္သီးမ်ား ထလာေတာ့၏။

…………………………………………………

ေနာက္ရက္မနက္ မခင္စမ္းအား မနက္စာ ေကာက္ညႇင္း ေပါင္းႏွင့္ ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္ လာေကၽြးေန၏။

” ဒါ … မမ … အဝတ္စားအိတ္မလား ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ … ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ”

” ခ္ခ္ … က်မကို … မေၾကာက္ပါနဲ႔ … မမရယ္ ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ ”

မခင္စမ္းမွာ အလိုက္ထိုက္သာ ေျပာေနရသည္။ သူမေရွ႕ မ်က္မွန္ႏွင့္ ထိပ္ေျပာင္အား ေခါင္းလည္ထြက္ေအာင္ ရိုက္ပစ္သည့္ နန္းသူဇာအား ရွိန္းေနရွာ၏။

” ေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲထား … ေရခ်ိဳးကန္က … တဲရဲ့ အေနာက္ဖက္မွာ … ခဏေန မမကို … ေတာထဲက … အလွအပေတြ … လိုက္ျပေပးမယ္ ”

နန္းသူဇာ ထြက္သြားၿပီး ခဏအၾကာ မခင္စမ္း ေရခ်ိဳးရန္ အေပၚအကၤ်ီခၽြတ္ၿပီး ဘရာစီယာအား လက္ေနာက္ျပန္ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာ လက္တဖက္ ဆီကေန တဖက္ခ်င္း ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ဘရာစီယာ ကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ နို႔ ၂ လုံးက ဘြားကနဲ႔ ေပၚထြက္လာ၏။ ထိုအခ်ိန္ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ သူတို႔လင္မယားခန္းထဲမွ မခင္စမ္း အခန္းထဲ အသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္။

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ထမိန္ရင္လ်ားရင္း ေပါင္ၾကား လက္ျဖင့္ပြတ္ကာ လက္ထိပ္ေလးအား နမ္းၾကည့္လိုက္ျပန္၏။ တဲအျပင္ဘက္ ထြက္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္အား မ်က္စိ ကစားၾကည့္သည္။

တဲအေနာက္ဖက္ ေကြ႕ေလၽွာက္လာစဥ္ ဝါး႐ုံပင္မ်ားႏွင့္ ကာရံထားေသာ အသားစည္ကန္တစ္ခု ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ဝါး႐ုံပင္ၾကားမွ ဝင္သြားကာ အသားေရစည္ကန္နား အေရာက္ တာယာျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေရပုံးအား ယူ၍ ေရတစ္ပုံးခပ္ကာ မ်က္ႏွာအရင္သစ္လိုက္၏။ ၿပီးမွ ပုံးေလးျဖင့္ ၁၅ ပုံးေလာက္ တစ္ပုံးၿပီးတစ္ပုံး ခပ္ခ်ိဳးေနသည္။ ေဘးနား အရံသင့္ရွိေသာ ဆပ္ျပာခဲအား ယူကာ မ်က္ႏွာအား စတိုက္လိုက္ေတာ့၏။

မ်က္ႏွာ ဆပ္ျပာတိုက္ရင္း မ်က္လုံးက အၿငိမ္မေန ေနရာစိမ္းမို႔ သတိထားကာ ကိုယ္တပတ္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ လူရိပ္ လူေယာင္ မျမင္တာမို႔ လည္ပင္းအား တိုက္ရင္း ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္အား ျဖည္ကာ ဘယ္လက္ျဖင့္ ထမိန္အနားစအား ကိုင္ၿပီး ညာလက္က နို႔အုံ ၂ ဖက္အား ဆပ္ျပာျဖင့္ ပြတ္သပ္ တိုက္လိုက္၏။

ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ျဖင့္ ဖင္ထိုင္ခ်ကာ ထမိန္အား ခါးထိ ေလၽွာခ်ရင္း ဗိုက္သားႏွင့္ ဆီးခုံးအား ထပ္မံတိုက္ခၽြတ္ေနသည္။ တဆက္ထဲ ေပါင္ၿခံေလး ျဖဲကာ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းႏွင့္ အစိေလးပါ ပြတ္သပ္ ေဆးေၾကာလိုက္၏။ အားလုံးၿပီးမွ ထမိန္ရင္ျပန္လ်ားကာ ေရတဗြမ္းဗြမ္း ခ်ိဳးၿပီး သူမ တဲေလးထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးကန္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုး သူမ တဲႏွင့္ ကပ္လ်က္ တဲထဲမွ တခ်ိန္လုံး ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနေသာ ဦးစိုင္းေနာင္အား သတိမထားမိခဲ့ေပ။

………………………………………………….

ေရခ်ိဳးၿပီး ေတာထဲ လိုက္လံျပသေပးရာ မခင္စမ္း မွာ နန္းသူဇာ ေနာက္မွ ဖင္ႀကီး တရမ္းရမ္းျဖင့္ လိုက္ပါ ၾကည့္ရွု႔ေနရွာသည္။

” ဒီ ရွု႔ခင္းေတြက … မမတို႔ ၿမိဳ႕ေပၚ ေတြ႕ဖို႔ … မလြယ္ဘူး ”

” ဟုတ္ပ … သစ္ရိပ္ ဝါးရိပ္ေတြနဲ႔ … စိတ္ထဲ ေအးခ်မ္းသြားတာပဲ ”

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ေလာေလာဆယ္ သူပုန္ စခန္းထဲ စားေကာင္း ေသာက္ေကာင္းရန္ ေဖာေရွာ လိုက္ေနေတာ့၏။ ဒီၾကားထဲ သြားရင္းလာရင္း နန္းသူဇာ လက္မ်ားက ဖင္သားစိုင္အား ပြတ္သပ္ စကားေျပာေနသျဖင့္ စိတ္ထဲ မရိုးမယြ ျဖစ္ေနရျပန္သည္။ တဲသို႔ ျပန္ေရာက္ၿပီး ညပိုင္း ညစာစားရန္ နန္းသူဇာ လာေခၚသျဖင့္ သူမတို႔လင္မယား အခန္းထဲ ေရာက္ရွိလာရ၏။ အိပ္ခန္းထဲ ပရိေဘာဂ ပစၥည္း က ဘာမွမရွိ။ နန္းသူဇာ အလွျပင္ရန္ မွန္တစ္ခ်ပ္ ထံရံအား ေထာင္ထားကာ သံေသတၱာ အနက္ႀကီး ၂ လုံး၏ ေတာင္ဘက္ ထရံကပ္လ်က္ လင္မယား အိပ္ေသာ ေမႊ႕ယာႏွင့္ ေစာင္ ျခင္ေထာင္ ေခါင္းအုံးမ်ားသာ ရွိသည္။

” ကဲ … ထမင္း မစားခင္ … အေညႇာင္းေၿပ အညာေျပေလး … ဝိုင္ေသာက္လိုက္ဦး … မမ ”

စားပြဲခုံ အဝိုင္းေလးေပၚ ထမင္း ပန္းကန္မ်ားႏွင့္ ဝိုင္ပုလင္း ၃ လုံး ခ်ထားရာ နန္းသူဇာမွ ခြက္မ်ားထဲ ဝိုင္မ်ား ေလာင္းထည့္ေန၏။ ၃ ေယာက္သား ဖိုခေႏွာက္ ဆိုင္ ထိုင္ရင္း ဦးစိုင္းေနာင္မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အိကား ထြက္ေနေသာ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား ခိုးၾကည့္ေနသည္။

ဦးစိုင္းေနာင္မွာ စကားမေျပာပဲ ဝိုင္ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ ေသာက္ေနစဥ္ နန္းသူဇာႏွင့္ မခင္စမ္း တို႔ ၂ ဦး မနက္ပိုင္း ေတာထဲ ေလၽွာက္ၾကည့္စဥ္ ျမင္သမၽွ ျမင္ကြင္းမ်ားအား စားျမဳပ္ျပန္ေနၾက၏။ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ မေသာက္တတ္ ေသာက္တတ္ႏွင့္ ေသာက္ရာ ပထမ တစ္ခြက္တြင္ ရင္ထဲ ပူဆင္းသြားၿပီး ခ်ိဳမၽွမၽွေလးမို႔ ဆက္တိုက္ ေသာက္ရင္း တစ္ပုလင္း ကုန္ခါနီး မ်က္လုံးမ်ား ရီေဝလာကာ ရယ္ခ်င္သလို ငိုခ်င္သလို ျဖစ္လာရသည္။

ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ ေသြးေၾကာမ်ား စူးကနဲ႔ ျဖစ္လာလိုက္ ယားတက္လာလိုက္ႏွင့္ ေဖာ္မျပနိုင္ေသာ ေဝဒနာေလး ခံစားေနရရွာသည္။ အမွန္ေတာ့ မခင္စမ္း ေသာက္မည့္ ဝိုင္ပုလင္းထဲ နန္းသူဇာမွာ သူမ တခါတေလ သုံးေသာ စိတ္ႂကြေဆး ႀကိဳခတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

” ဦးစိုင္း … အပ်ိဳႀကီး ၾကည့္လိုက္ … အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ ”

” အင္း … နန္းေလးက … ပ်ိဳးထားေလ ”

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ရင္ထဲ တလွပ္လွပ္ျဖင့္ စကားသံမ်ား ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္ အရာရာ ေဝဝါးေနရ၏။

……………………………………………

အခန္း ( ၅ )

ခႏၶာကိုယ္အား အုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ၿပီး အဝတ္စားမ်ား ခၽြတ္ခံရစဥ္ အလိုက္သင့္ ေနေပးရင္း အထိအေတြ႕ ေနာက္ လိုက္ပါမိေနသည္။

” မမ … အင့္ … ”

ပက္လက္အေနထားႏွင့္ မခင္စမ္း မ်က္ႏွာေပၚ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ တက္ခြကာ ေစာက္ပတ္ေလးႏွင့္ ပါးစပ္အား ေတ့ေပးလိုက္၏။ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွ ညႇီစို႔စို႔ အရသာေၾကာင့္ အမ္ခ်င္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ အလိုအေလ်ာက္ လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလး ျဖဲကာ ႀကိတ္မွိတ္ ယက္ေပးေန၏။

မခင္စမ္း ပင့္ယက္တိုင္း နန္းသူဇာ နဖူးေၾကာမ်ား ၾကဳံ႕လာကာ တအီးအီး ညည္းေနရျပန္သည္။ နန္းသူဇာ နို႔အုံေလး နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ႏွင့္ အသက္ရွူသံမ်ား ျပင္းထန္လာရ၏။ ေဘးမွ လီးႀကီးအား ပြတ္သပ္ေနေသာ ဦးစိုင္းေနာင္ကိုယ္တိုင္ မယားေခ်ာေလး နန္းသူဇာ၏ ခံစားမွု႔ေၾကာင့္ စိတ္လွုပ္ရွား ေနေတာ့သည္။ နန္းသူဇာ၏ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ မခင္စမ္း ဆံႏြယ္မ်ားအား ခပ္တင္းတင္း ဆြဲဆုပ္ကိုင္ရင္း သူမ ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ား ျပတ္လုမတတ္ ကိုက္ထားျပန္၏။

နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ အဖုတ္အား အယက္ခံရင္း အစိေလးအား လၽွာထိပ္ျဖင့္ ထိမိရာ ဖင္သားမ်ား တုန္ခါလာ၏။ ခဏအၾကာ လည္ပင္းသား အေပ်ာ့ေလးေပၚ အေၾကာစိမ္းမ်ား ေထာင္လာကာ တအားအား ညည္းရင္း မခင္စမ္း မ်က္ႏွာအား သူမ ေပါင္ၾကားထဲ မလြတ္တမ္း ဆြဲကပ္ထားေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာအား ဆြဲကပ္ထားရာမွ ခြာေပးလိုက္ခ်ိန္ မခင္စမ္း ပါးစပ္ထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ျပန္အမ္ စီးက် လာ၏။

မခင္စမ္း တျဖည္းျဖည္း ေဆးရွိန္ေလ်ာ့ကာ အသိစိတ္ တခ်ိဳ႕တဝက္ ျပန္ကပ္လာစဥ္ ကိုယ္လုံးတီး အေနအထားျဖင့္ ပက္လက္အေနအထား လွဲခ်ခံရျပန္သည္။ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ မခင္စမ္း ဒူးေကာက္ေကြးထဲ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပင့္ကိုင္ကာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ျဖဲေျမႇာက္ရင္း ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားႏွင့္ ဖိတြန္းလိုက္၏။ မခင္စမ္း၏ ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ပတ္ႀကီး ျပဲလာကာ ဖင္ႀကီးမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အိကားေနေတာ့သည္။

နန္းသူဇာမွာ မခင္စမ္း မ်က္ႏွာအႏွံ့ ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ကာ ဦးစိုင္းေနာင္ လီးႀကီးအား ၅ ခ်က္ ၆ ခ်က္ခန႔္ ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း မခင္စမ္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထိပ္ ေတ့ေပးလိုက္၏။

” ဗ်စ္ … ဇြိ … အ … အ ”

လီးႀကီးမွာ မခင္စမ္း ေစာက္ပတ္ထဲ တရစ္ခ်င္း တိုးဝင္သြားရာ အ ကနဲ ညည္းရင္း ရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့တက္လာသည္။ ပုံမွန္ေလး လိုးရင္း ခါးအားျဖင့္ ႀကိတ္လွည့္ရာ မခင္စမ္း မ်က္ျဖဴလန္မတတ္ ခံစားရၿပီး ေစာက္ေခါင္း ေပါက္ထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား လီးအရည္ျပား ေဘးမွ လၽွံထြက္ကာ ဖင္ဝၾကားထဲ စီးက်လာ၏။

” ရွီးးးး … အ … ၿဗိ … ဗြက္ ပလြပ္ … အ အားးး … ေကာင္းလိုက္တာ … လိုးလိုး … ပလြပ္ … အင့္ ………… အားးး အားးးးးး ”

မခင္စမ္းမွာ ဦးစိုင္းေနာင္ လီးအရသာေၾကာင့္ ညည္းတြားေနရာ နန္းသူဇာမွ ပါးစပ္အား ေစာက္ပတ္အုံျဖင့္ ထပ္ပြတ္ေနသျဖင့္ ညည္းသံေလးမ်ား ပ်က္ေတာင္း ပ်က္ေတာင္း ထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုခ်ိန္ မခင္စမ္း ေစာက္ပတ္မွ စီးက်လာေသာ ေစာင္ရည္မ်ားက ဖင္ၾကားထဲ ျဖတ္သြားရာ ဖင္ဝေလး ေႏြးကနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး ခါေကာ့ထိုးကာ ဦးစိုင္းေနာင္ လီးအား ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ ညႇစ္ထားလိုက္ျပန္သည္။

” အားးးးး … ၿပီးေတာမယ္ … ၿပီးေတာ့မယ္ … ေဆာင့္လိုးေပး … အ အားးးး … ေဆာင့္လိုးပါရွင္ … အဟင့္ ဟင့္ … ေဆာင့္ ေဆာင့္ … အားးးးးးးးး ”

မခင္စမ္း မရွက္မေၾကာက္ ဖင္ႀကီး ေကာ့ထိုးကာ ေတာင္းဆိုေနသည္။ ရမၼက္စိတ္ ငယ္ထိပ္ တက္ေနသည္မို႔ စကားသံမ်ား တုန္ရီလာ၏။ ဦးစိုင္းေနာင္မွာလည္း မယားေခ်ာ ေစာက္ပတ္အုံေလးေအာက္ မခင္စမ္း ပါးစပ္ေလးမွ တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ ေတာင္းဆိုေနသျဖင့္ မီးပြင့္မတတ္ ေဆာင့္လိုးပစ္သည္။

နန္းသူဇာမွာ မခင္စမ္း မ်က္ႏွာေပၚ ဒူးေထာက္ ခြထားလ်က္ျဖင့္ လင္ျဖစ္သူ ဦးစိုင္းေနာင္၏ ကာမစိတ္ ထႂကြေနပုံကို ၾကည့္ရင္း သူ႔ေစာက္ပတ္ေလး လိုးေပးသလို ခံစားလာရကာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္လာျပန္၏။ မခင္စမ္း ေစာက္ဖုတ္အား မီးပြင့္မတတ္ အလိုးခံရင္း မ်က္ႏွာေပၚ ေစာက္ရည္ေႏြးေႏြးေလး ပန္းခံရကာ အရသာ ထူးကဲေနေတာ့သည္။ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ခါနီးမို႔ အေၾကာအခ်င္မ်ား တင္းလာကာ ေစာက္ေခါင္းထဲ တဘြတ္ဘြတ္ ဝင္ထြက္ေနေသာ လီးအား ညႇစ္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္၏။

” အားးးး အားးးး … ထြက္ ထြက္ … ထြက္ကုန္ၿပီ … အမေလးးးး … ေကာင္းလိုက္တာရွင္ … အမေလး … ေကာင္းလိုက္တာ ”

ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားရင္း ခႏၶာကိုယ္ တြန႔္လိမ္ကာ ေကာ့ပ်ံေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ပန္းထြက္လာေသာ အရည္မ်ားက လီးတန္အား ေႏြးကနဲ႔ ျဖစ္ကာ ဦးစိုင္းေနာင္လည္း အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ မနားတမ္း ဖိလိုးရင္း လရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ လရည္ကုန္သည္ႏွင့္ မခင္စမ္းအား ဒူးေထာက္လိုးေနရာမွ ကိုယ္လုံး ေနာက္ဆုတ္ကာ ထရပ္ၿပီး ေဘးနား ပက္လက္လွန္ လွဲခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကၽြတ္ထြက္လာကာ တဆက္ဆက္ တုန္ခါေန၏။ လီးကၽြတ္ထြက္ သြားသည္ႏွင့္ မခင္စမ္း ေစာက္ပတ္ထဲ ဟာသြားကာ ဦးစိုင္းေနာင္ လရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္။

ထိုစဥ္ နန္းသူဇာ ထရပ္ကာ မခင္စမ္း ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးတုတ္ ထိုင္ရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ စီးက်ေနေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ ဦးစိုင္းေနာင္၏ လရည္မ်ားအား စုပ္ယူမ်ိဳခ်ပစ္၏။ ပူပူေႏြးေႏြး အလိုးခံထားရေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား စုပ္ယူခံရစဥ္ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ လရည္မ်ားႏွင့္ လက္က်န္ ေစာက္ရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ကာ ဖင္ႀကီး ေကာ့တက္သြားၿပီး ခဏအၾကာမွ ဘုံးကနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပန္က်လာေတာ့သည္။

ခဏအနားယူၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား တက္မက္စြာ ၾကည့္ရင္း ေလးဖက္ ကုန္းခိုင္း လိုက္ျပန္သည္။ ကုန္းေပးထားေသာ မခင္စမ္း ေစာက္ပတ္ထဲ လီးထိပ္ေတ့ကာ ေဆာင့္လိုးရင္း မယားျဖစ္သူ နန္းသူဇာအား အိပ္ယာေဘးနာ ေသတၱာအနက္အား ေမးဆက္ျပလိုက္၏။

နန္းသူဇာမွာ ထရပ္ကာ ေသတၱာဖြင့္ကာ ဂ်ယ္ဘူး တစ္ဘူး ထုတ္ယူေနသည္။ ဦးစိုင္းေနာင္တို႔နား ျပန္ေလၽွာက္လာၿပီး ေသတၱာထဲမွ ယူလာေသာ ဂ်ယ္ဗူး ေလး အဖုံးဖြင့္ကာ မခင္စမ္း ဖင္ဝေလးထဲ ညႇစ္ခ်လိုက္၏။ တဆက္ထဲ လက္ခလယ္နဲ႔ ဖင္ေပါက္ ေလးထဲ ထိုးကလိရာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ လည္ျပန္ၾကည့္ရင္း နန္းသူဇာအား လွမ္းေျပာ ေနသည္။

” ရွီးးးးးး … အား … ညီမရယ္ … ဘယ္လို လုပ္ေနတာလည္း … ဖင္ဝက ယားေနၿပီ … ဟင့္ ဟင့္ ”

” ယားေနရင္ … လိုးခိုင္းေပးမွာေပါ့ … မမရယ္ ”

စကားဆုံးသည္ႏွင့္ နန္းသူဇာမွာ မခင္စမ္း ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဦးစိုင္းေနာင္လီးအား ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖင္ေပါက္ေလးထဲ ေတ့ေပးလိုက္၏။

” ခဏေလး … ျဖစ္ပါ့မလား … ညီမရယ္ … အစ္မ ေၾကာက္တယ္ … ဦးစိုင္းဟာက … အႀကီးႀကီး ”

ဖင္ဝကို လီးျဖင့္ ေတ့ခ်ိန္ မခင္စမ္း လန႔္ၿပီး နန္းသူဇာအား ေမးေနျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ နန္းသူဇာ အေျဖအားမေစာင့္ပဲ မခင္စမ္း ခါးေလးအား လက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ကာ ဖင္ဝေလး ဗ်စ္ကနဲ႔ ေနေအာင္ လီးထိပ္ကို ဖိသြင္းပစ္၏။

” အားးးး … ေသၿပီ ေသၿပီ … အဟင့္ ဟင့္ … မရဘူး … နာတယ္ … ျပန္ထုတ္ေပးပါ … အမေလးးး ”

မခင္စမ္း ႐ုန္းေနေသာ္လည္း ဦးစိုင္းေနာင္မွာ ထုတ္မေပးပဲ လီးအရင္းထိ ဖိလိုးလိုက္ေတာ့သည္။ မခင္စမ္း ဖင္ေပါက္မွာ လီးတစ္ခါမွ မဝင္ဘူးသျဖင့္ ဦးစိုင္းေနာင္ လီးႀကီး ဝင္လာရာ တစ္ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ကာ နာက်င္ ေနရွာသည္။

” ဦးစိုင္း ခဏထုတ္ၿပီး … အဖုတ္ေလး ျပန္လိုးလိုက္ … နန္း … မမဖင္ေပါက္ေလး … ကလိေပးမွ ရမယ္ ”

နန္းသူဇာ စကားေၾကာင့္ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ ဖင္ေပါက္ထဲမွ လီးအား ထုတ္ကာ ေစာက္ရည္အိုင္ေနေသာ အဖုတ္ထဲ ေျပာင္းလိုးလိုက္၏။ ထိုစဥ္ နန္းသူဇာမွ မခင္စမ္း ဖင္ဝေလးအား လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ဝိုင္းေပးလိုက္၏။ ခ်က္ခ်င္း မခင္စမ္း မ်က္ႏွာေလး အမူယာ ေျပာင္းသြားေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလး အလိုးခံရင္း ဖင္ဝေလး အယက္ခံရသျဖင့္ ကာမအရသာ အသစ္ေလး ခံစားလာရသည္။ နန္းသူဇာမွာ မခင္စမ္း အမူယာၾကည့္ကာ ဖင္ေပါက္ထဲ လက္ခလယ္ေလး ဖိသြင္းလိုက္၏။

” စြတ္ … အ … ရွီးးးးးးးးး ”

ဦးစိုင္းေနာင္ကလည္း အဖုတ္ထဲ တစ္ခ်က္ခ်င္း လိုးေပးရာ နန္းသူဇာကလည္း လက္ခလယ္ေလးအား ညင္ညင္သာသာေလး အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနသည္။ နန္းသူဇာမွာ လက္ခလယ္ အေျဖာင့္ ထိုးသြင္းရာမွ ခပ္ေကြးေကြး ေျပာင္းသြင္းရာ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီး ေကာ့တက္လာကာ တအီးအီး ညည္းျပေန၏။

ထိုအခ်ိန္ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ ဆက္ကနဲ႔ ဆြဲလိုးပစ္ရာ အဖုတ္ထဲဝင္ေသာ လီးႏွင့္ ဖင္ေပါက္ထဲ ထိုးသြင္းထားေသာ နန္းသူဇာ၏ လက္ခလယ္တို႔ ထိကပ္မိေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္အား လီးျဖင့္လိုးကာ ဖင္ေပါက္အား လက္ေခ်ာင္းေလးႏွင့္ လိုးေပးသလိုျဖစ္ကာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ အသဲခိုက္ သြားရေတာ့သည္။ ဖင္ႀကီးေထာင္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါလာ၏။

ဦးစိုင္းေနာင္မွာလည္း အားထည့္လိုးသျဖင့္ အဖုတ္ထဲ လီးဝင္လာတိုင္း ေကာ့ပ်ံသြားကာ ဖင္ေပါက္ထဲမွ နန္းသူဇာ လက္ခလယ္အား ညႇစ္လိုက္သလို ျဖစ္ေနရသည္။

” ဘြတ္ … ဘြတ္ … အ … ဘြတ္ ဗ်စ္ … ဇြိ … ဗ်စ္ အ အ … အမေလး ေကာင္းလိုက္တာ ”

မခင္စမ္း ကာမစိတ္မ်ား ျပင္းထန္လာ၏။ ထိထိမိမိ ေဆာင့္အလိုးခံခ်င္ေနသည္။ အဖုတ္ထဲ လိုးေပးသလို ဖင္ထဲလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အလိုးခံခ်င္ သျဖင့္ စဥ္းစားရ ခက္ေနျပန္၏။ လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖင္ေပါက္ထဲ လိုးေပးသည့္ အရသာေလးလဲ မပ်က္ေစလိုေပ။ ေစာက္ေခါင္းႏွင့္ ဖင္ေပါက္ထဲ တိုးဝင္လာေသာ လီးအရည္ျပားႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းေလးမွာ အဖုတ္နံရံမ်ားႏွင့္ ဖင္အတြင္း ႂကြက္သားမ်ားအား ဖိညႇပ္သလို ျဖစ္ရာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ေနေတာ့သည္။ ဖင္ႀကီးႏြဲ႕ကာ ရမ္းကာျဖင့္ ပါးစပ္မွ အသံေပါင္းစုံ ညည္းကာ ကာမစည္းစိမ္ေလး ခံယူေန၏။

” အားးးး အားးးး … ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ … ေဆာင့္လိုး ေပးပါရွင္ …… အဟင့္ ဟင့္ … ၿပီးေတာ့မယ္ … ထင္တယ္ … အားးးးး ေဆာင့္ေဆာင့္ … အားးးးးးးး … ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ ”

အငမ္းမရ ေတာင္းဆိုေနရင္း ရမၼက္စိတ္မ်ား ေတာက္ေလာင္ကာ ရွိုက္သံမ်ားႏွင့္ တုန္ရီေနရွာသည္။ ထိုခ်ိန္ နန္းသူဇာမွာ သူမလက္ေခ်ာင္းေလးအား ထုတ္ၿပီး ဖင္ဝထဲ ဦးစိုင္ေနာင္လီးအား ေျပာင္းထည့္ေပးလိုက္ေတာ့၏။ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးဝင္လာစဥ္ မခင္စမ္းမွာ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္လုခ်ိန္မို႔ အံႀကိတ္ခံကာ ေနာက္ျပန္ ျပန္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ ဦးစိုင္းေနာင္ ကိုယ္တိုင္ မခင္စမ္း ဖင္အတြင္း ႂကြက္သားမ်ား၏ ညႇစ္အား မခံနိုင္ပဲ ေမးေၾကာမ်ား ေထာင္လာကာ ဖင္ေပါက္ထဲ လရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္ရ၏။

” ဖင္ထဲ … လရည္ေတြ … ဝင္ကုန္ၿပီ … အာ … ဟာ … အမေလးးးး … အ အားးးး ”

ရင္ေခါင္းသံျဖင့္ ညည္းရင္း ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ား တဆက္ဆက္ တုန္ခါေနၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ အေနထားႏွင့္ ေစာက္ရည္မ်ား တျဗန္းျဗန္း ပန္းထုတ္ေနေတာ့သည္။

ေနာက္ ၂ ရက္ထိ ဦးစိုင္းေနာင္မွာ မခင္စမ္းအား ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ စိတ္တိုင္းက်လိုးၿပီး အထူးအခြင့္ေရးေပးသည့္ အေနျဖင့္ ေနာင္ခ်ိဳကားဂိတ္အား ျပန္ပို႔ေပးလိုက္၏။

……………………………………………………….

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္စဥ္ ရပ္ကြက္ထဲမွ တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး လာေမးၾကရာ သူမ အလိုးခံရသည္မွ လြဲ၍ အားလုံး အမွန္အတိုင္း ေျပာျပေနသည္။ ဦးၾကည္ေမာင္မွာ မခင္စမ္း ျပန္ေရာက္ၿပီ ၾကားသည္ႏွင့္ အရင္ဆုံး ေရာက္လာကာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မျပန္ပဲ ညမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္သြားရွာ၏။

၅ ရက္ခန႔္အၾကာ ရပ္ကြက္ ကထိန္ အတြက္ အလွူခံ လုပ္အားေပးလိုက္ရာ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ထုံးစံအတိုင္း ေနာက္ေဖးဘက္ေျပးကာ အိမ္သာထဲ ဝင္ခ်ိန္မရ ဆီးေအာင့္ထားရသျဖင့္ အိမ္သာ ေရွ႕တည့္တည့္ ထမိန္မကာ တျဗန္းျဗန္းႏွင့္ ေသးထိုင္ေပါက္ေနေတာ့၏။ ကိုသာေလာင္ အိမ္သာထဲ ရွိေနသည္ကို မခင္စမ္း မသိရွိေပ။

ကိုသာေလာင္မွာ အိမ္ေအာက္ထပ္ ေရေႏြး ေသာက္ေနရင္း မခင္စမ္း အိမ္ေရွ႕ တံခါးခ်ိတ္ ျဖဳတ္ေနသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ အိမ္သာထဲဝင္ထိုင္ ေနလိုက္သည္။ မခင္စမ္း အျပင္က ျပန္လာတိုင္း ေသးေပါက္တတ္သည္ကို သိရွိထား၏။

” အိမ္သာထဲ … လူရွိလား ”

ေသးေပါက္ရင္း အိမ္တံခါး ညႇပ္ကာထားေသာ အေပါက္မွ လူရိပ္ျမင္သျဖင့္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ လွမ္းေမးလိုက္သည္။

“ဟုတ္ မခင္စမ္း … က်ေနာ္ပါ … ဗိုက္ရစ္ေနလို႔ ”

” ေဟာ္ေတာ္ … ကိုသာေလာင္လား … က်မ … လူမရွိဘူး ထင္လို႔ … ကန္ေတာ့ေနာ္ ”

အျပင္မွ ျပန္လာသည္ႏွင္ ေသးေပါက္ခ်င္လွသျဖင့္ အိမ္သာတံခါး မေခါက္မိပဲ တံခါးေရွ႕ ထိုင္ေပါက္ရာ အခုမွ မ်က္ႏွာေလးရဲကာ ရွက္စိတ္ျဖင့္ ဝန္းထရံဘက္ လွည့္လိုက္ရသည္။ အေရးထဲ အလိုက္ကန္းဆိုး မသိေသာ ေစာက္ပတ္က ေသးေၾကာ မျပတ္နိုင္ ေသးသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အား မေက်မနပ္ ျဖစ္မိျပန္၏။

၂ ခ်က္ခန႔္ လက္က်န္ ေသးအား ဖင္ရွုံ႔ညႇစ္ကာ ထရပ္ရင္း အိမ္ထဲ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကိုသာေလာင္ တစ္ေယာက္ မခင္စမ္း ေစာက္ဖုတ္အား အနီးကပ္ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း မွန္းကာ ဂြင္းထုပစ္၏။ တအီးအီး ႀကိတ္ၿငီးကာ ခဏေလးျဖင့္ လီးထိပ္ အေပါက္မွ လရည္မ်ား တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္လာကာ အိမ္သာ တံခါးအား စင္ကုန္ေတာ့သည္။

……………………………………

အခန္း ( ၆ )

ေန႔ခင္းဘက္ တအီးအီး တအားအားႏွင့္ ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလးေၾကာင့္ ကိုသာေလာင္ အေပၚၾကမ္းျပင္အား ၾကည့္ကာ စူးစိုက္နားေထာင္ေန၏။ မယားျဖစ္သူ ရြာျပန္ သြားသည္မွာ ၂ ရက္ရွိၿပီမို႔ ေပါင္ၾကားမွ လီးမွာ လူနိုးသည္ ႏွင့္ လီးနိုးေနတတ္သည္။ အခုလည္း ပုဆိုးအထဲမွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးအား အုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ရင္း ထထိုင္လိုက္၏။ ေရတစ္ခြက္ ခပ္ေသာက္ကာ အိပ္ခန္း တံခါး ဖြင့္လိုက္ျပန္သည္။

ေနာက္ေဖး ေသးေပါက္ရန္ အိမ္ေပၚတက္ေသာ ေလွကားေကြ႕ေလးမွ အျဖတ္ မခင္စမ္း ဖိနပ္ေလး ေတြ႕ေန၏။ စိတ္ကူးေျပာင္းကာ ေနာက္ေဖးတံခါးဆီ မသြားပဲ ေျခဖြနင္းကာ အိမ္ေပၚ တက္ခဲ့လိုက္သည္။ ခါတိုင္း မခင္စမ္း အိပ္ခ်ိန္ ေခ်ာင္းၾကည့္ကာ ဂြင္းမွန္းထုေနၾကမို႔ အိပ္ခန္းဝနား ခပ္ရဲရဲ ေလၽွာက္လာရာ တအီးအီး အသံေလးမ်ား ပီျပင္စြာ ၾကားလာရ၏။

ေခ်ာင္းေနၾက အေပါက္ေလးမွ ေခ်ာင္းရာ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ေျခရင္းဘက္မွ တီဗြီအား စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ေပါင္ၾကားထဲ လက္သြင္း ပြတ္သပ္ေန၏။ ေဘးတိုက္အေနထားမို႔ မခင္စမ္း ၾကည့္ေနေသာ တီဗြီအား ကန္လန႔္ဖ်က္ တေစာင္းေလး ျမင္ေနရသည္။ မခင္စမ္း တီဗြီၾကည့္ရင္း ဘယ္ဖက္ေပါင္တန္ ေကြးကာ ကုတင္ၾကမ္းျပင္အား ေျခဖ်ား ေထာက္လိုက္၏။ ညာဘက္လက္မွ ေပါင္ၾကားထဲ အပြတ္မျပတ္ေပ။ ၾကည့္ေနရင္း ဘယ္ဘက္လက္မွာ ႂကြလာၿပီး အကၤ်ီအျပင္မွ နို႔အုံမ်ားအား ပြတ္သပ္ ညႇစ္ေခ်ေနျပန္သည္။

ကိုသာေလာင္ တီဗြီဘက္ အၾကည့္ေရြ႕ရာ မ်က္လုံး ျပဴးလာေတာ့၏။ အသားျဖဴျဖဴ မိန္းမေခ်ာေလးအား အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး အဖိုးႀကီးမွ အေပၚမွ ဖိလိုးေနသည့္ ဂ်ပန္ဖူးကားအား မခင္စမ္း ၾကည့္ရင္း ေစာက္ပတ္ ပြတ္ေနသည္ကို သေဘာေပါက္ လာေတာ့သည္။ အသားၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမႊ႕ယာအထူ ခင္းကာ ၂ ဦးလုံး ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ မိန္းမေခ်ာေလး နို႔အုံအား စို႔ရင္း ေဆာင့္လိုးေန၏။ ကင္မရာ အနီးကပ္ ရိုက္ျပသျဖင့္ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးထဲ အဖိုးႀကီး လီး ဝင္ထြက္ေနသည္ကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရျပန္သည္။

မိန္းမေခ်ာေလးမွာ လီးဝင္ေနသည္ကို အားမရဟန္ႏွင့္ ခါးေကာ့ေပးေနသည္။ မခင္စမ္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထမိန္ေအာက္နားစေလး ဗိုက္ေပၚေရာက္ေနၿပီး သူမ ေပါက္ၾကားထဲမွ ေစာက္ဖုတ္အား ေကာ့ကာ လက္ခလယ္ ႏွင့္ လက္သႂကြယ္ ၂ ေခ်ာင္းပူးကာ ေစာက္ေခါင္းထဲ တဇြိဇြိႏွင့္ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနျပန္၏။ ဘယ္လက္က နို႔အုံညႇစ္ကာ ညာလက္မွ အဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းကာ ႏူတ္ခမ္းမ်ား တဆက္ဆက္ တုန္ေနရွာသည္။

” အ … အ ”

ေနာက္တစ္ခန္းတြင္ မိန္းမေခ်ာေလးမွာ အဖိုးႀကီး အေပၚမွ ခြလိုးရာ နို႔အုံေလး ရမ္းခါေနျပန္သည္။ ကိုသာေလာင္ ေျခလွမ္းမ်ား မခင္စမ္း ကုတင္နား အလိုေလ်ာက္ ေလၽွာက္လာခဲ့ေတာ့၏။ မခင္စမ္း တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ကာ ရမၼက္စိတ္မ်ား အျမင့္ဆုံး ေရာက္လာစဥ္ ေပါင္ၾကားထဲမွ သူမလက္အား တစ္စုံ တစ္ေယာက္မွ ဆြဲဖယ္လိုက္သျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။

” ဟင္ … ရွင္ ရွင္ … ကိုသာေလာင္ … ဘာလုပ္ လုပ္ …… ”

သူမစကားမဆုံးခင္ ကိုသာေလာင္မွာ ေစာက္ဖုတ္အား ကုန္းယက္လိုက္သည္။

” အာ … မလုပ္နဲ႔ … ကၽြတ္ ”

မခင္စမ္း တားေပမယ့္ မရေတာ့ေပ ကိုသာေလာင့္ လၽွာက ေစာက္ဖုတ္ေပၚ ထိထိမိမိႏွင့္ ဖိယက္ေန၏။ ကုတင္ေစာင္း ဒူးတဖက္ ေကြးတင္ကာ လက္က နို႔အုံမ်ားအား အကၤ်ီအျပင္မွ ညႇစ္ေခ်ပစ္သည္။ မခင္စမ္း ေခါင္းခါရမ္းရင္း ဇတ္ကားၾကည့္ထားသည့္ အရွိန္ျဖင့္ အလိုအေလ်ာက္ ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးရင္း ညည္းေနရွာ၏။

ကိုသာေလာင္ မ်က္ႏွာနီရဲ အဆီျပန္ေနကာ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး မခင္စမ္းအားခြရင္း အကၤ်ီ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ကာ နို႔သီးေခါင္းမ်ား ဆြဲစို႔ေတာ့သည္။ မခင္စမ္း မထိန္းနိုင္ေတာ့ေပ။ ေစာက္ဖုတ္အား ကိုသာေလာင္ ပုဆိုးထဲမွ လီးျဖင့္ အေျမႇာင္းလိုက္ ေထာက္မိကာ အရည္မ်ား ထြက္က်လာေတာ့၏။

အျဖစ္အပ်က္မွာ ျမန္ဆန္သျဖင့္ မခင္စမ္း မ်က္စိမွိတ္ကာ တိုးတိုးေလး ညည္းေနရွာသည္။ ကိုသာေလာင္မွာ မခင္စမ္း တြန႔္လိမ့္ရင္း အရည္မ်ား ပန္းထုတ္စဥ္ ေနာက္ဆုတ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္အား မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ၾကည့္ေန၏။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ နီနီေလးထဲမွ ေသးပန္းသလို ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ေနရာ ၾကည့္ရင္း ပုဆိုးထခၽြတ္ကာ လီးအား ကိုင္ဆြေနသည္။

ေစာက္ေမႊးအုံေအာက္ အစိေလး ေခါင္းေထာင္ေနၿပီး အဖုတ္ ႏွုတ္ခမ္းသား ၂ ဖက္ၾကား အရည္လဲ့ကာ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ား ပြစိပြစိျဖင့္ လက္က်န္အရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ရင္း မခင္စမ္း မ်က္လုံး ျပန္ပြင့္လာ၏။ အေမာေျပမွ အဖုတ္အား ကိုသာေလာင္ ၾကည့္ေနမွာကို ေတြးမိၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ကာ လက္ႏွင့္ အုပ္ထားလိုက္သည္။

” ဖုံးမေနပါနဲ႔ … မခင္စမ္းရယ္ ”

ကိုသာေလာင့္ စကားသံေၾကာင့္ အၾကည့္ေရြ႕ရာ ညာဘက္ ေပါင္ေဘးနား ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားႏွင့္ ဒစ္ႀကီး ျပဲလန္ေနေသာ လီးႀကီးအား ကိုင္ဆြေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ မခင္စမ္း ၾကည့္ေနစဥ္ ကိုသာေလာင္မွာ ေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူကာ မခင္စမ္းလက္အား ဆြဲဖယ္ရင္း လီးထိပ္ႏွင့္ ေတ့လိုက္သည္။

” ဟာ … မသင့္ေတာ္ပါဘူး … ရွင္က မိန္းမ ရွိသားနဲ႔ ”

” မိန္းမက … ရြာျပန္သြားလို႔ပါ … မခင္စမ္းရယ္ ”

လီးအား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိသြင္းရာ ဒစ္ဖူး ကၽြံလာသည္ႏွင့္ မခင္စမ္း ေစာက္ဖုတ္က အလိုအေလ်ာက္ ညႇစ္ထားမိ၏။

” အမေလး … ၾကပ္လိုက္တာ … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

ညည္းေနတုန္း လီးအရင္းထိ ေဆာင့္လိုးရာ နင့္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရၿပီး ကိုသာေလာင့္ လက္ေမာင္းအိုးအား လွမ္းဆြဲထားလိုက္ရသည္။ ဒစ္ဖူးမွ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္း သားမ်ားအား ပြတ္ဆြဲသည့္ အထိအေတြ႕ ေၾကာင့္ ဇတ္ကားထဲမွ ျမင္ကြင္းမ်ား ျမင္ေယာင္လာမိသည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ ခါးေကာ့ေပးရာ ကိုသာေလာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား တဘြတ္ဘြတ္ႏွင့္ ျမန္ဆန္လာ၏။

” ရွီးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … မခင္စမ္းရယ္ ”

” အမေလး … ျဖည္းျဖည္းေနာ္ … ကိုသာေလာင္ ”

” နာလို႔လား ”

” အင္း … ရွင့္ လီးက … တုတ္လို႔ ”

မခင္စမ္း စကားေၾကာင့္ ကိုသာေလာင္မွာ လီးအား ဆြဲထုတ္၍ ဒစ္ဖူးခ်န္ထားကာ လက္ျဖင့္ လီးအရင္းမွ ကိုင္ ေမႊေပးေတာ့သည္။ မခင္စမ္း ဇိမ္ေတြ႕ကာ ခါးေကာ့လာမွ ေကာ့တက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္အား ဘြတ္ကနဲ႔ ဘြတ္ကနဲ႔ ဆီးခုံးခ်င္း ထိေနေအာင္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ကုတင္တိုင္မ်ားပါ ခါရမ္းေနၿပီး အခ်က္ ၈၀ ေလာက္တြင္ မခင္စမ္း ေစာက္ဖုတ္မွ ပြက္ကနဲ႔ ပြက္ကနဲ႔ အသံမ်ားျမည္ကာ ၿပီးသြားျပန္၏။

” မခင္စမ္း … ေလးဖက္ ကုန္းေပးပါ့လား … က်ေနာ္ မၿပီး ေသးလို႔ ”

” ဟမ္ … ဘာလုပ္မလို႔လဲ … ဖင္လုပ္ မလို႔လား ”

” မဟုတ္ပါဘူး … အဖုတ္ကိုပဲ လုပ္မွာပါ ”

မခင္စမ္း ေလးဖက္ကုန္းေပးရာ ဖင္ ၂ ျခမ္း ၾကားမွ အဖုတ္မွာ ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနရာ ေစာက္ေမႊးမ်ားပါ ေစးကပ္ေနသည္။ ကိုသာေလာင္မွ ေနာက္မွ ဒူးေထာက္ ခါးညြတ္ရင္း အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ၂ ဖက္အား လက္ျဖင့္ျဖဲကာ လၽွာျဖင့္ ထိုးယက္ေပးလိုက္ေတာ့၏။

” အ အားးးးး … ရွီးးးးးးးး ”

မခင္စမ္း ၂ ႀကိမ္တိတိ ၿပီးထားရာ အံၾသစရာပင္ ရမၼက္စိတ္မ်ား က်မသြားပဲ ဖင္ႀကီးေထာင္ေပးရင္း လူးလြန႔္ ညည္းတြားေန၏။ လၽွာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားအား ထိုးစုပ္ရာ ေစာက္ရည္ အက်ိ အခၽြဲေလးမ်ား ကိုသာေလာင့္လၽွာဖ်ား ကပ္ပါလာ၏။ ဒုတိအႀကိမ္ အဖုတ္ ေဘးႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုအား တစ္ဖက္ၿပီးတစ္ဖက္ ပါးစပ္ထဲ ျမဳပ္ပါလာေအာင္ စုပ္ယူလိုက္ရာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံး ဆက္ဆက္ခါ တြန႔္လိမ္ေနျပန္သည္။

” ရွီးးးးး … အားလားလား … ကိုသာေလာင္ရယ္ … တအားပဲ … အင္းဟင္း ”

ကိုသာေလာင္မွာ ေထာင္တက္လာေသာ ဖင္ႀကီးအား ထိန္းကိုင္ရင္း လၽွာထိပ္ျဖင့္ ေစာက္စိေလးအား မထိတထိ ဆြကာ ဝိုက္ယက္ပစ္၏။

” အာ … လိုးမွာျဖင့္ … လိုးေတာ့ေလ … အာ … ဟာ ”

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ မထိန္းနိုင္ပဲ လိုးေပးရန္ ေတာင္းဆို ေနေတာ့သည္။ မခင္စမ္း စကားအဆုံး ေဖာင္းႂကြေနေသာ အဖုတ္အား ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ လၽွာအျပားလိုက္ ပင့္ယက္ကာ ဒစ္ျမဳပ္႐ုံသာ ထည့္ထားၿပီး အဖုတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ပြတ္ဆြဲ လိုက္သည္။

” အဟင့္ ဟင့္ … ဘာလုပ္ေနတာလဲ … လိုးပါဆို …မညဥ္းပါနဲ႔ေတာ့ … ဟင့္ဟင့္ ”

မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးတြန႔္ကာ အရွက္အေၾကာက္ မရွိေတာ့ပဲ အတင္းေတာင္ဆိုလိုက္ျပန္၏။ ဒီတစ္ႀကိမ္ ကိုသာေလာင္မွာ မခင္စမ္း ဆံပင္မ်ားအား ဘယ္လက္မွ စုကိုင္ဆြဲရင္း ညာလက္မွ ခါးအားဆြဲရင္း လီးတစ္ဆုံး ေဆာင့္လိုး ပစ္ေတာ့သည္။

” အမေလး … အ အားးးးးးးးး ”

အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ရင္း ဆံပင္ကို ေနာက္လွန္ ဆြဲခံရသျဖင့္ ေခါင္းလွန္သြားသလို ဖင္ပါ ေကာ့တက္သြားရွာ၏။ ကိုသာေလာင္မွာ အေတြ႕ၾကဳံမ်ားေသာ အိမ္ေထာင္သည္ မို႔ ႏူးႏွပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ မညႇာမတာ မနားတမ္း ဆြဲလိုးေတာ့သည္။ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား ညာလက္ျဖင့္ တျဖန္းျဖန္း ရိုက္ကာ ပါးစပ္မွ ကာမစိတ္ ေတာက္ေလာင္ေစေသာ စကားမ်ား ေမးေမး လိုးေနျပန္၏။

” ေကာင္းလား … မခင္စမ္း ”

” ဟုတ္ ”

” ဘယ္ဟာက … ေကာင္းတာလဲ ”

” ေအာက္က ”

” ျဖန္း ျဖန္း … ေအာက္က ဘယ္ဟာလဲ ”

” အ … အ … ေအာက္က … ေစာက္ဖုတ္ႀကီးပါ … ကိုသာေလာင္ရဲ့ … ဟင့္ ဟင့္ ”

” ဘာလို႔ … ေကာင္းတာလဲ … ျဖန္းျဖန္း ”

” ရွင္လီးႀကီးနဲ႔ … လိုးလို႔ … အ အား … ”

မခင္စမ္း ဖင္ႀကီး တျဖည္းျဖည္း နီရဲလာသလို ကိုသာေလာင့္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက မီးပြင့္မတတ္ ျပင္းထန္လာ၏။ ဖင္သားမ်ားအား တျဖန္းျဖန္း ရိုက္ကာ ဆံပင္ဆြဲၿပီး မညႇာမတာ လိုးေနသည့္ ကိုသာေလာင့္ေၾကာင့္ ခံစားမွု အသစ္မ်ားျဖင့္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ေတာက္ေလာင္ လာျပန္သည္။

” အမေလးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … အဖုတ္ ကြဲခ်င္ ကြဲပါေစ … လိုးလိုး … အ အားးးး ”

မခင္စမ္း စကားေၾကာင့္ ကိုသာေလာင္မွာ ေမးေၾကာမ်ား ေထာင္လာၿပီး အားအကုန္ ထည့္ေဆာင့္ကာ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုးၿပီးသည္ႏွင့္ လရည္မ်ား ပန္းထြက္လာရ၏။ အဖုတ္ထဲ လီးတစ္ဆုံး စိမ္ထားၿပီး ျပန္ဆြဲမထုတ္ေသးပဲ ခါးအားျဖင့္ ႀကိတ္ဝိုက္ေပးရာ မခင္စမ္းဆီမွ တတိယအႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္ကာ လီးအရည္ျပား တေလၽွာက္ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားမိေတာ့သည္။ ၂ ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္ရင္း အနားယူေနၾက၏။

” လိုးဦးမွာေနာ္ … မခင္စမ္း ”

” ရွင္ … ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ့ေလ … ကိုသာေလာင္ကလည္း ”

” မခင္စမ္း … ေစာက္ပတ္ႀကီး ျမင္ရင္ … မေနနိုင္ဘူး … ျဖစ္ေနတာ ”

” က်မ … အားမရွိေတာ့ဘူး … ကိုသာေလာင္ရဲ့ … ေနာက္ရက္မွ … လိုး ”

” တကယ္ေနာ္ ”

” တကယ္ေပါ့ … ရွင့္ မိန္းမ … ျပန္မလာမခ်င္း … လိုး ”

ကိုသာေလာင္ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ မခင္စမ္း ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ ညေနေစာင္းမွ နိုးလာခဲ့သည္။ ေရခ်ိဳး သနပ္ခါးလူးကာ လိမ္းထိပ္ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္သို႔ ထြက္လာလိုက္၏။

” ေဟာ … အပ်ိဳႀကီး … ရိုးရိုးပဲလား … ၾကက္ဥ ထည့္ဦးမလား ”

” ထည့္မွာေပါ့ … ကိုထြန္းေက်ာ္ရယ္ … အေၾကာ္လည္း … ပိုထည့္ ”

မခင္သန္းတို႔ ရပ္ကြက္ထိပ္ ကိုထြန္းေက်ာ္ မုန႔္ဟင္းခါး ဆိုင္ေလးမွာ ညေနမွ ည ၈ နာရီထိ လူမျပတ္ေပ။ စကားေျပာ ေဖာ္ေရႊကာ လက္ယာ ေကာင္းလွသျဖင့္ အျမဲတမ္း လူစည္ေနတတ္၏။

” အပ်ိဳႀကီး … ရၿပီဗ်ိဳ႕ … အေၾကာ္ ပိုထည့္ထားတယ္ … အငံေလၽွာ့ထားတယ္ … လိုရင္ … ေရွ႕မွာေနာ္ ”

ကိုထြန္းေက်ာ္မွ မုန႔္ဟင္းခါးျပင္ရာ ပုံမွန္သာ ျပင္ေပးတတ္သည္။ ဆိုင္ေရွ႕ စားပြဲခုံ အရွည္ေလးေပၚတြင္ ငံျပာရည္ဗူး င႐ုတ္သီး အၾကမ္းမွုံ႔ဗူးႏွင့္ သံပရာသီးစိတ္ကာ စားသုံးသူ စိတ္ႀကိဳက္ သုံးေဆာင္နိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေပးထား၏။

” ကိုထြန္းေက်ာ္ … က်မ … ဟင္းရည္ေလး ေပးပါဦး ”

မခင္စမ္း အစပိတ္ ဟင္းရည္ အပိုေတာင္းကာ တရွုးရွုး ေသာက္ၿပီး ပိုက္ဆံရွင္းကာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲ ျပန္ေလၽွာက္လာရာ ေဒါင့္ခ်ိဳးတစ္ခုတြင္ ေနာက္မွ အသံတသံ ေပၚထြက္လာ၏။

” ဒီမွာ … ဒီမွာ … ခင္စမ္းလား မသိဘူး … လူမွား မွာစိုးလို႔ ”

သူမနာမည္ ပါေနသျဖင့္ လွည့္ၾကည္ရာ သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ အသက္အရြယ္ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ ေသခ်ာ ၾကည့္ေနမိသည္။ မခင္စမ္း မမွတ္မိ။

” ဟာ … ဟုတ္ပါတယ္ … နင္ နင္ … ခင္စမ္းပါ … ငါ စိုးေက်ာ္ေလဟာ … မမွတ္မိဘူးလား … ခုနကတည္းက ငါေသခ်ာ ၾကည့္ေနတာ … တူပါတယ္လို႔ ”

တဖက္လူ စကားေၾကာင့္ မခင္စမ္း စူးစိုက္ၾကည့္ရာ ငယ္႐ုပ္ ဖမ္းမိသြားေတာ့၏။

” ဟင္ … မေအေဘး … စိုးေက်ာ္ … ငါ့ မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိဘူး … ဝလိုက္တာ နင္က ”

” ေအး … ငါလည္း နင္ အိမ္ေထာင္က်သြား ကတည္းက … နယ္ျပန္သြားတာဟ … နင္အမ်ိဳးသားက ဘယ္မွာလဲ … ၿပီးေတာ့ ဒီရပ္ကြက္ထဲ ေနေနတာလား ”

” ေျပာရင္ေတာ့ … အရွည္ႀကီးပဲ … စိုးေက်ာ္ရာ … ငါ အေမတို႔အိမ္ေလး ေရာင္းၿပီး … ဒီေရႊ႕လာတာ ၾကာၿပီဟ … ဒါနဲ႔ နင္ကေရာ ဘာလာလုပ္တာလဲ ”

” ငါ အိမ္ငွား လာရွာတာဟ … နယ္မျပန္ေတာ့ဘူး … ဒီမွာပဲ … အေျခခ်မလို႔ ”

” ေအးေဆး … စကားေျပာရေအာင္ … ငါ့အိမ္ လိုက္ခဲ့ေလ … ဒီနားေလးတင္ ”

” ေနာက္ရက္မွ … လာလည္မယ္ဟာ … အခု နင့္အိမ္ လိုက္ၾကည့္လိုက္မယ္ … ငါ ေလာေလာဆယ္ အသိတစ္ေယာက္ … အိမ္ … အလကား ေနေနတာမို႔ … မိုးခ်ဳပ္ရင္ မေကာင္းဘူး ”

” အံမယ္ … ကိုက္မစားဘူး … မေအေဘးရယ္ … ငါက ငယ္သူငယ္ခ်င္း ၾကဳံတုန္းမို႔ … အိမ္ အလည္ေခၚတာ ”

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ အရင္ရပ္ကြက္ထဲမွ ငယ္ေပါင္း စိုးေက်ာ္ႏွင့္အတူ အိမ္သို႔ ျပန္လာရာ ကိုသာေလာင္မွာ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနရွာ၏။ စကားအသြားလာ နားေထာင္၍ သူငယ္ခ်င္းမွန္း သိမွ အျပင္ထြက္သြားေတာ့သည္။

………………………………………..

အခန္း ( ၇ )

” ငါ … သြားဦးမယ္ … ခင္စမ္း … နက္ဖန္မွ လာမယ္ … ငါ့ဖို႔လည္း … အိမ္ငွား ရွာထားေပးဟာ … နင့္အိမ္က ငါနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္ … လက္ရွိ အိမ္ငွားေတြ ရွိေနတာ … ဂြက်ေနတာ ”

” ေအးပါဟဲ့ … ဒီရပ္ကြက္ထဲ ငါ့ အသိေတြ … ေပါပါတယ္ … ရွာထားေပးမယ္ ”

စိုးေက်ာ္ ျပန္သြားသည္ႏွင့္ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းေလးထဲ ဝင္လာကာ ကုတင္ေပၚ လွဲလိုက္ေတာ့ ၏။ ဟိုေတြးဒီေတြးျဖင့္ လူးလိမ့္ရင္း ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲ မေရာက္ခင္ အတိတ္ကာလမ်ားအား ျပန္စဥ္းစားေနေတာ့၏။

………………………………………………

” အမေလး … အ အားးး … မသင့္ေတာ္ပါဘူး … ဦးေလးထြန္း ရယ္ ”

မခင္စမ္း လင္ေနာက္ လိုက္ေျပးထားသည္မွာ ၂ လ မျပည့္ေသး လင္ေတာ္ေမာင္ မိုးေအာင္မွာ ရည္းစား ဘဝကတည္းက အရက္ေလး တမၽွမၽွနဲ႔မို႔ မိဘမ်ား သေဘာမတူသည့္ ၾကားမွ ခိုးရာ လိုက္ခဲ့ေတာ့၏။ လင္ျဖစ္သူ ဦးေလးအိမ္ အေရာက္ မဂၤလာဆြမ္း ေကၽြးကာ ေပါင္းသင္းေနထိုင္လိုက္သည္။ အလုပ္အကိုင္ မယ္မယ္ရရ မရွိေသာ မိုးေအာင္တို႔ လင္မယားအား ဦးထြန္းလူမွ ေစာင့္ေရွာက္ထား ရေတာ့၏။

မခင္စမ္းမွာလည္း ျဖစ္သမၽွအေၾကာင္း အေကာင္းပင္ သေဘာထားကာ ေနရရွာသည္။ အိမ္ေထာင္ က်ခါစ ၁ လေလာက္သာ မိုးေအာင္မွာ လိုးနိုင္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း မူးျပန္လာလ်င္ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ လိုးၿပီးသည္ႏွင့္ လရည္ထြက္ကာ လီးမွာ ေပ်ာ့က်သြားေတာ့၏။ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ကာမမီးေတာက္ေလးအား ျဖစ္သလို ၿငိမ္းရာ ခရမ္းသီးျဖင့္ အာသာေၿဖ ေနစဥ္ ဦးထြန္းလူႏွင့္ မိကာ ေစာက္ပတ္ အယက္ခံေနရ၏။

ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေက်ာေပးကာ ေဘးတေစာင္းေကြးလိုက္မွ ပိုဆိုးသြားသည္။ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ ဦးထြန္းလူ ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီး ေထာင္မတ္လာၿပီး လိုးခ်င္စိတ္မ်ား ျပင္းထန္လာ၏။ ဖင္သားစိုင္ေနာက္မွ ဒူးေထာက္ကာ လီးအား ေစာက္ရည္ရႊဲေနေသာ အဖုတ္ေလးအား ထိုးထဲ့လိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္မွာ က်ဥ္းေနသျဖင့္ လီးထိပ္အဝေလးတြင္ တစ္ေနရာ ဖိထည့္လိုက္သျဖင့္ တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင့္ လီးတဝက္ခန႔္ တိုးဝင္သြားေတာ့၏။

” အမေလး ေသပါၿပီ … အား အေမ့ … နာလိုက္တာ … ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ … မခံနိုင္ဘူး နာတယ္ … အဟင့္ ဟင့္ ”

” ခဏေလးပါ … ခင္စမ္းရယ္ … ေအာင့္ခံလိုက္ … နည္းနည္းေလးပဲ နာမွာပါ … ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းလာမွာပါကြယ္ ”

ဦးထြန္းလူ ေခ်ာ့ေျပာရင္း ဖိလိုးရာ လီးႀကီး အဆုံးထိ ဝင္သြားေတာ့၏။ ခင္စမ္း ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ၾကပ္ေနသျဖင့္ ဒစ္ပါ က်ိန္းလာခဲ့သည္။ ဦးထြန္းလူမွာလည္း မယားျဖစ္သူ ဆုံးသြားကတည္းက ေနာက္ အိမ္ေထာင္ မျပဳပဲ တူေတာ္ေမာင္ မိုးေအာင္အား ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနလာခဲ့၏။

မလိုးရတာ ႏွစ္ခ်ီေနေသာ္လည္း တူေတာ္ေမာင္၏ မယားေခ်ာေလးအား မထင္မွတ္ပဲ လိုးခြင့္ရလိုက္ သျဖင့္ အားရ ေက်နပ္ေနေတာ့သည္။ ေဘးတေစာင္း အေနထားမွ ေလးဖက္ ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးရာ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း တုန္ခါေနသည့္ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ မနားတမ္း ဆြဲလိုးေန၏။ မခင္စမ္း အံႀကိတ္ခံေနရင္း တအားအား ညည္းေနရသည္။

” အီး အီး … အေမ့ … အားးးး အ အ … အဟင့္ ဟင့္ … ျဖည္းျဖည္း … ျဖည္းျဖည္းလိုးပါ … ဦးေလးထြန္းရယ္ ”

ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႏွင့္ လိုးေကာင္းေန သည့္ အျပင္ မခင္စမ္းမွာ နာလြန္းသျဖင့္ တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနရာ ဦးထြန္းလူတစ္ေယာက္ ကာမအရသာေလး ထူးကဲေနေတာ့သည္။

” ဘြတ္ … ဘြတ္ ဘြတ္ … ဗ်စ္ … အားးးးး အမေလးးးး … အဟင့္ ဟင့္ … ဖြပ္ ဖြပ္ … ဘြတ္ ”

ဦးထြန္းလူ ေဆာင့္လိုးတိုင္း မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးတစ္ခုလုံး တုန္ခါၿပီး မ်က္ႏွာေလးရွုံ႔မဲ့ေန၏။

” အေမ့ … နာတယ္ … အား ေသပါၿပီ … အရမ္းမေဆာင့္ပါနဲ႔ … သမီးနာလွၿပီ … အားးးးး … အ အ ေစာက္ပတ္ေလး … ကြဲၿပီထင္တယ္ … အဟင့္ … စပ္လဲစပ္ … နာလဲနာ … အားးး … ျဖည္းျဖည္း မခံနိုင္ေတာ့ဘူး … အဟင့္ …… အီး ဟီးးး ”

မခင္စမ္း ငယ္သံပါေအာင္ ညည္းကာ ေအာ္ဟစ္ေနရေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ မခံနိုင္ရွာေပ။ လင္ျဖစ္သူ မိုးေအာင္လီးထက္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ ဦးထြန္းလူ လီးအား ေအာ္ဟစ္ကာ အလိုးခံေနရ၏။ ဦးထြန္းလူ လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ပထမတစ္ခ်ီမွာပင္ အားမရွိသလိုျဖစ္ကာ ေမ်ာ့သြားရသည္။

ေနာက္ ၁ လ ခန႔္တြင္ မိဘအိမ္ ျပန္တက္ေနကာ မိုးေအာင္ႏွင့္ ကြာရွင္းလိုက္ေတာ့သည္။ မိဘ ၂ ပါး ေသဆုံးခ်ိန္ အိမ္ဝိုင္းေလးအား ေရာင္းခ်ၿပီး ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲ အပ်ိဳႀကီးအမည္ခံကာ ေနထိုင္လာခဲ့၏။

………………………………………………..

” မခင္စမ္း … မခင္စမ္း ”

” ရွင္ … ကိုသာေလာင္ ”

အတိတ္ကာလေလးအား ေတြးရင္း ေမွးကနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ ေအာက္ထပ္မွ ကိုသာေလာင္ ေအာ္သံေၾကာင့္ အသံျပန္ေပးလိုက္သည္။

” အျပင္က ျပန္လာတာ … ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ဝယ္လာလို႔ … စားဦးမလား ”

” ေတာ္ၿပီ … ကိုသာေလာင္ေရ … ညေနက မုန႔္ဟင္းခါး ေသာက္ထားတာ … ည မစားေတာ့ပါဘူး … ဝိတ္ေလၽွာ့ေနတာ ”

ကိုသာေလာင္အား ျပန္ေျဖရင္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ တီဗြီ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။ ၁၁ ထိုးေလာက္တြင္ မ်က္လုံးမ်ား ေလးလံလာကာ တီဗြီပိတ္ၿပီး တခ်ိဳးတည္း အိပ္ပစ္ေတာ့သည္။ ေနာက္ရက္မနက္ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ သနပ္ခါး ေသြးခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚသံ ၾကားလိုက္ ရ၏။

” ခင္စမ္းေရ … ခင္စမ္း… ရွိလား … ငါပါဟ … စိုးေက်ာ္ ”

” ေအး … စိုးေက်ာ္ လာေဟ့ … အိမ္ေပၚသာ တက္ခဲ့ … ငါ သနပ္ခါး ေသြးေနတာ ”

သနပ္ခါး လူးေနရာမွ ထရပ္ရင္း ျပတင္းေပါက္မွ ျပန္ေျပာကာ ေက်ာက္ျပင္နား ျပန္ထိုင္ရင္း သနပ္ခါး ထပ္ေသြးေနသည္။ စိုးေက်ာ္ အိမ္ေပၚတက္စဥ္ အိပ္ခန္းထဲမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ တင္ပလင္ေခြလ်က္ သနပ္ခါး ေသြးေနေသာ မခင္စမ္းအား ျမင္လိုက္ရ၏။

” ခဏထိုင္ဦး … စိုးေက်ာ္ … ငါ သနပ္ခါးလူးၿပီး … ထြက္လာခဲ့မယ္ ”

အခန္းေရွ႕ ေျခသံၾကားရသျဖင့္ မခင္စမ္းမွာ လွည့္မၾကည့္ပဲ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ စိုးေက်ာ္မွာ အခန္းဝမွ ေျခလွမ္းမ်ား မခြာနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိ၏။ တပ္လာေသာ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္အား ခၽြတ္ကာ ေရွ႕တိုးကပ္ ၾကည့္လိုက္သည္။ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အိကားေနၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္အေဟာင္းေလး ေအာက္ နို႔အုံ ၂ ဖက္က လက္ေမာင္းဝိုက္ၿပီး သနပ္ခါးေသြးတိုင္း လွုပ္ခါေနျပန္သည္။ မေန႔က လင္ျဖစ္သူ ႏွင့္ ကြာရွင္းထားေၾကာင္း ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ မျပဳေတာ့ေၾကာင္း ေျပာျပထားသျဖင့္ စိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမေလးအား စိတ္ျဖင့္ ပစ္မွားေန၏။

သနပ္ခါးလူးၿပီး ထမိန္လဲရာ မခင္သန္းမွာ စိုးေက်ာ္ ဧည္ခန္းဘက္ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္ အထင္ျဖင့္ ထမိန္အား ေျခရင္း ပုံခ်ရာ ဖင္ႀကီးမွာ ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔ ေဖြးဥ ေျပာင္ေခ်ာေနသည္။ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ား ကားထြက္ေနကာ ဖင္အက္ကြဲေၾကာင္းက ထင္းေန၏။ စိုးေက်ာ္ အၾကည့္မ်ား မလြဲနိုင္ပဲ ပုဆိုးေအာက္မွ လီးက ဆက္ကနဲ႔ ေထာင္လာေတာ့သည္။ မခင္စမ္း အိပ္ခန္းထဲက မထြက္ခင္ ဧည့္ခန္းဘက္ ထိုင္ခုံေလးေပၚ အျမန္ထိုင္လိုက္ရ၏။

” အံမယ္ … မ်က္မွန္ေတြနဲ႔ပါလား … ကဲ … ငါၿပီးၿပီ … နင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေနမွာဆို … ေဒၚလုံး အိမ္ေအာက္ထပ္ … သြားၾကည့္ရေအာင္ အိမ္က က်ဥ္းေပမယ့္ … တစ္ေယာက္ထဲဆို … အဆင္ေျပမွာပါ ”

” ေအး … ဒါနဲ႔ … နင့္အိမ္ ေအာက္ထပ္က … အိမ္ငွားေတြေရာ … ဘယ္ေတာ့ ျပည့္မွာလည္း ”

” ကိုသာေလာင္တို႔က … ၃ လ ေလာက္ လိုေသး တယ္ဟ … ဒီႏွစ္ၿပီး သူတို႔က ထြက္မွာ … နင္က အေရးႀကီးေနလို႔ … ငါလိုက္ရွာေပးရတာ ”

” ေအးဟာ … ေလာေလာဆယ္ … ၆ လစာ တင္ရရင္ … ေကာင္းမယ္ … နင့္ အိမ္ငွားေတြ ထြက္မွ … ငါ ဒီလာ ေနေတာ့မယ္ ”

” ေအးပါ … ေျပာၾကည့္ၾကတာေပါ့ … လမ္းေရာက္မွ တစ္ခုခု စားရေအာင္ … သြားစို႔ ”

” ေအးပါ ”

သို႔ေသာ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခုံေပၚထိုင္ကာ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေသာ မခင္စမ္း ရင္ဖုံးအကၤ်ီေအာက္က နို႔အုံ႔ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း စိုးေက်ာ္ လီးမွာ ထိန္းမရေအာင္ တင္းမာေနသျဖင့္ အထ ခက္ေနေတာ့သည္။

” ဟဲ့ … ထေလ … စိုးေက်ာ္ ”

” ေအးပါဟ … ဟိုဟို ”

” လာပါဟာ … ငါ ဗိုက္ဆာလွၿပီ ”

မခင္စမ္းမွာ ေျပာေျပာဆိုဆို စိုးေက်ာ္ လက္ေမာင္းအား ဆြဲထူလိုက္သျဖင့္ စိုးေက်ာ္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပူပူျဖင့္ ထရပ္လိုက္ရ၏။

” ဟာ … မေအေပး … ေစာေစာစီးစီး … ထေနတာ … ခိခိ ”

” ငါလာတုန္းက … မထဘူးဟ … ဒီေရာက္မွ … ဟီးဟီး ”

” အံမယ္ … ဒီေရာက္ေတာ့ ဘာလို႔ … ဟမ္ … နင္ နင္ … ငါ အဝတ္လဲတာ … ေခ်ာင္းၾကည့္တာေပါ့ ”

” ေသခ်ာၾကည့္တာ မဟုတ္ပါဘူးဟာ … အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္မိတာပါ … နင္ကလည္း အခုထိ … ငယ္ငယ္က အတိုင္းပဲ ”

” ေတာ္ေတာ့ … မသာ … သြားစို႔ … နင့္ဟာ … ၿငိမ္ေအာင္ … လုပ္ဦး ”

၂ ေယာက္သား ရပ္ကြက္ ေတာင္ဘက္ျခမ္း ေဒၚလုံးတို႔အိမ္ ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေရာက္သည္ ႏွင့္ မခင္စမ္း အက်ိဳးေၾကာင္း ေျပာျပရာ အဆင္မေျပခဲ့ေပ။

” ညည္းလည္း … အိမ္ငွားစားေနတာပဲ … ခင္စမ္းရယ္ … အနည္းဆုံး ၁ ႏွစ္ေတာ့ … ခ်ဳပ္မွေပါ့ ”

” အင္းပါ … ေဒၚလုံးရဲ့ … က်မလည္း … လူရင္းမို႔ ေျပာၾကည့္တာပါ … သြားဦးမယ္ ”

” ေအးေအး ”

ေဒၚလုံးတို႔အိမ္မွ အျပန္ လဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္ ေလၽွာက္လာၿပီး ရွမ္းေခါက္ဆြဲႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ကာ မခင္စမ္းအိမ္ ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့၏။

” ေနပါေစေတာ့ … ခင္စမ္းရာ … ငါ အခု ေနတဲ့ … အိမ္ကို … ေျပာၾကည့္ဦးမယ္ … နင့္ အိမ္က … ေနာက္ ၃ လ ဆို … ရၿပီမလား ”

” ငါ့ အိမ္က … ေသခ်ာပါတယ္ စိုးေက်ာ္ရယ္ … ေလာေလာဆယ္သာ … နင့္ဟာနင္ … အဆင္ေၿပ တဲ့ဆီေန ”

” ဒါဆို … ငါသြားၿပီဟာ … ေနာက္ရက္ အားတဲ့ခ်ိန္ … လာခဲ့ဦးမယ္ ”

” ေအး … သြားေတာ့ စိုးေက်ာ္ … ငါ လိုက္မပို႔ ေတာ့ဘူး ”

” ရပါတယ္ဟာ … နင္တို႔ လမ္းထိပ္ … ဆိုင္ကယ္ တကၠစီေတြ … ေပါပါတယ္ ”

စိုးေက်ာ္ ျပန္သြားသည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚ ေမွးေနရာ ခဏအၾကာ ေအာက္ထပ္မွ ေလွကားအတိုင္း တက္လာေသာ ေျခသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ျပဳံးမိလိုက္ သည္။ မေန႔က ကိုသာေလာင္ တစ္ေယာက္ ဆက္ရန္ ခ်ိန္းထားသည္ကို အမွတ္ရကာ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းရင္း အိပ္ခန္း တံခါးဘက္ ေက်ာေပးလိုက္၏။

ေအာက္ထပ္မွ တက္လာေသာ ေျခသံမွာ သူမ အိပ္ခန္း တံခါးဝေရွ႕ ရပ္သြားေတာ့သည္။ အခန္းတံခါးဝသို႔ လူရိပ္ျမင္သည္ႏွင့္ မသိဟန္ ေဆာင္ကာ အေပၚအကၤ်ီအား ခၽြတ္ကာ တံခါးဝဘက္ လွည့္လိုက္၏။ ေျခသံပိုင္ရွင္မွာ အသံမထြက္ ၿငိမ္ေနျပန္သည္။ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာ တံခါးဝဘက္ ကိုယ္လုံးလွည့္ရာ ေလၽွာက်သြားေသာ ဘရာစီယာ ေအာက္ နို႔အုံႀကီးမ်ား ေပၚလာေတာ့၏။

ကိုယ္လုံးအား ျပန္လွည့္ကာ ခါးေပၚမွ ထမိန္အား ျဖည္ကာ အိပ္ခန္းထဲ တစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဟန္ျဖင့္ ေျခရင္းပုံခ်ပစ္ျပန္သည္။ ေရွ႕မွ ကုတင္ေစာင္းအား လက္ ၂ ဖက္ေထာက္ကာ ေျခရင္း ပုံထားေသာ ထမိန္ကြင္းထဲမွ ေျခတစ္ဖက္ၿပီး တစ္ဖက္ ႂကြထုတ္လိုက္၏။

ဖင္သားစိုင္၂ ျခမ္း အလယ္တည့္တည့္ ေပါင္တန္ ၂ ဖက္ ၾကားမွ ေစာက္ေမႊးအုံ မွာ ဖ်က္ကနဲ႔ ေပၚလာေတာ့သည္။ ၿပီးမွ ထမိန္အေဟာင္း တစ္ထည္အား ယူကာ ရင္လ်ားရင္း ကုတင္ေပၚ ေဘးတေစာင္း လွဲၿပီး အိပ္ခန္းဝအား ေက်ာေပးလိုက္၏။ ေပါင္တန္ ေနာက္ဖက္ အသားစိုင္အား ဝဲကုတ္သလို တဗ်င္းဗ်င္း ကုတ္ကာ ထမိန္ေအာက္နားစ အား လက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ကာ ဆြဲတင္ရင္း ဖင္တစ္ျခမ္း ေပၚလာေနသည္။

” ကၽြီ … ကၽြိ … ရွပ္ ရွပ္ … ရွပ္ ရွပ္ ”

ထိုစဥ္ အိပ္ခန္းတံခါးအား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တြန္းဖြင့္ ကာ သူမ ကုတင္နား ေလၽွာက္လာေသာ ေျခသံ ေၾကာင့္ ေဘးတေစာင္း ေက်ာေပးလွဲကာ ေပါင္တန္ အား ကုတ္ေနေသာ မခင္စမ္း လက္ကေလး ရပ္သြားေတာ့၏။ အိပ္ခန္း တံခါးဝမွ ေျခသံပိုင္ရွင္မွာ ဝင္လာၿပီး ဖင္ၾကားထဲ ယက္ေပးေနသည္။

” အာ …… ဟာ … အဲဒါ ဖင္ေပါက္ႀကီး … ကိုသာေလာင္ ရဲ့ … ယား တယ္ ရွင့္ … ဟင့္ ဟင့္ ”

ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာပဲ ဖိယက္ေနသျဖင့္ ခါးလွည့္ ကာ ကိုယ္လုံးေစာင္းၿပီး ၾကည္ရာ အံၾသ ထိတ္လန႔္ သြားေတာ့၏။

” ဟာ … နင္ နင္ … စိုး … စိုး … စိုး ေက်ာ္ … ”

မခင္စမ္းမွာ ကိုသာေလာင္ မေန႔က ေျပာထားသျဖင့္ စိုးေက်ာ္ ျပန္သြားသည္ႏွင့္ အိမ္ေပၚတက္လာသည္ ထင္ကာ ျမဴဆြယ္ရင္း အထာေပးေနမိသည္။ ထူးထူးျခားျခား ဖင္ေပါက္ေလး ယက္ေနသျဖင့္ မေနနိုင္ပဲ လွည့္ ၾကည္ရာ စိုးေက်ာ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထထိုင္လိုက္ ေတာ့သည္။

” ဟာ … နင္ နင္ … ဘယ္လိုလုပ္ ျပန္ေရာက္လာတာလဲ ”

” ဟို ဟို … ငါ မ်က္မွန္ ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ … နင္တို႔ လမ္းထိပ္ ေရာက္မွ … တစ္ေခါက္ ျပန္လာယူတာဟ … ဒီေရာက္ေတာ့ … နင့္ အဝတ္စားလဲတာ ျမင္ၿပီး … စိတ္ မထိန္းနိုင္ေတာ့တာပါ ”

စိုးေက်ာ္မွာလည္း ခိုးထုတ္ခိုးထည္ႏွင့္ မိသြားသျဖင့္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ရွင္းျပေနရွာ၏။

” ဒုကၡပါပဲဟာ … ငါက … ကိုသာေလာင္နဲ႔ … ခ်ိန္း ထား … ထား .…… အဲ … ဟိုဟို … ကိုသာေလာင္ တက္လာရင္ … မေကာင္းဘူးေပါ့ဟာ ”

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ စကားမွားသြားသျဖင့္ ဖုံးဖုံး ဖိဖိေလး ျပန္ေျပာေနသည္။

” ဟင္ … ဘယ္က … ကိုသာေလာင္လဲ … ခင္စမ္းရ … နင္ ေျပာေတာ့ … ေလာေလာဆယ္ … အိမ္ေထာင္ မရွိဘူးဆို ”

” ကိုသာေလာင္ ဆိုတာ … ငါ့အိမ္ ေအာက္ထပ္က … အိမ္ငွားေလးဟာ … တခါတခါ … သူက အိမ္ေပၚ … တက္လာတတ္လို႔ ”

” ငါ တက္လာေတာ့ … ေအာက္ထပ္က … အိမ္တံခါး … ေသာ့ခတ္ထားတာဟ … လူမရွိပါဘူး … ခင္စမ္းရာ ”

” နင္ဖယ္ … စိုးေက်ာ္ … ငါသြားၾကည့္မယ္ ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ အိပ္ခန္း တံခါးဝဘက္ ထြက္သြားေသာ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္၍ စိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ က်န္ေနရစ္သည္။

…………………………………………

(ဇာတ္သိမ္း)

မခင္စမ္း အိမ္ေအာက္ဆင္းရာ ေလွကားတဝက္ အေရာက္ ေခါင္းငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရာ ကိုသာေလာင့္ အိပ္ခန္း တံခါးေသာ့ခတ္ထားသည္ကို ေတြ႕၍ အိမ္ေပၚျပန္တက္ လာခဲ့ေတာ့၏။ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္အဝင္ စိုးေက်ာ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သိုင္းဖက္ကာ မ်က္ႏွာအနံ့ နမ္းေနျပန္သည္။

” လြတ္ဟာ … စိုးေက်ာ္ … ငါ ငါ … အထိအေတြ႕ ေနာက္ … သာယာ တတ္ေပမယ့္ … သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတာ့ ဆႏၵ မရွိဘူး ”

” တစ္ခါထဲပါ … ခင္စမ္းရာ ”

” အို … လြတ္ လြတ္ … ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ … နင္လည္း … ျပန္ေတာ့ ”

မခင္စမ္း ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လူခ်င္း တြန္းခြာကာ ေနာက္ဆုတ္ လိုက္ေတာ့၏။ စိုးေက်ာ္မွာ မခ်င့္မရဲျဖင့္ အခန္းျပင္ထြက္ကာ စားပြဲခုံ ေပၚမွ က်န္ခဲ့ေသာ မ်က္မွန္ အနက္ေလးအား ယူ၍ အိမ္ေအာက္ ဆင္းသြား ရွာသည္။

” ဟူးးးးး ”

စိုးေက်ာ္ ေအာက္ဆင္း သြားသည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚ လွဲခ်ကာ သက္ျပင္း ရွည္ႀကီး မွုတ္ထုတ္ ပစ္လိုက္၏။ ကာမဆႏၵမ်ားအား သူစိမ္းေယာကၤ်ားမ်ားႏွင့္ အာသာေျဖတတ္ေသာ္လည္း အတြင္းသိ အဆင္းသိ ငယ္ သူငယ္ခ်င္းအား ျငင္းလြတ္ လိုက္မိသည္။ ထိုကိစၥေၾကာင့္လားမသိ ကိုသာေလာင္တို႔ လင္မယား အိမ္ေျပာင္း သြားၿပီး ၁ လ ၾကာသည့္တိုင္ စိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေပၚမလာေတာ့ေပ။

…………………………………………………….

တျဖည္းျဖည္း အခ်ိန္မ်ား တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆုံးလာရာ ရက္မွ လသို႔ ကူးေျပာင္းလာသည္။ မနက္အိပ္ရာ ထသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း တစ္စုံတစ္ခု ေတြးမိကာ ႏွုတ္ခမ္းေလး ေကြးရင္း ျပဳံးေနမိ၏။ ရပ္ကြက္ထဲ ေျပာင္းလာတာ မၾကာေသးေသာ ဂ်စ္တူး ဆိုသည့္ ေကာင္ေလးအား သတိထားမိလာ၏။ သြားရင္း လာရင္း စုံစမ္းၾကည့္ရာ မုန႔္ဟင္းခါးေရာင္းေသာ ကိုထြန္းေက်ာ္၏ တူေတာ္ေမာင္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူမအား စိတ္ဝင္စား ေနေၾကာင္း ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ေလး သိရွိလိုက္သည္။

သတင္း ေသခ်ာသည္ႏွင့္ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေလး ဝတ္ကာ ဂ်စ္တူး ႏွင့္ မေတာ္တဆ ဆုံမိတိုင္း လိုအပ္သည္ထက္ ဖင္ႀကီးအား မသိမသာေလး လွုပ္ခတ္ ေလၽွာက္ၿပ ေနသည္။

ကာမ အထိအေတြ႕ေလး ေဝးေနသျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ ၿငိစြန္းကာ တိတ္တခိုး ဇာတ္လမ္းေလး ခင္းခ်င္ေန၏။ ျပဳံးၿပ ႏွုတ္ဆက္ျဖင့္ ေနလာခဲ့ရာ အခ်ိန္ၾကာ လာသည္ႏွင့္အမၽွ ရင္းႏွီးမွုေလး တိုးလာခဲ့သည္။ မခင္စမ္းမွာ ရာဂစိတ္ အားသန္ေသာ္လည္း ဇယားကပ္မည့္ လူမ်ားအား ေရွာင္လြဲတတ္၏။

ကာမစည္းစိမ္ေလး အတူခံစားရင္း ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလၽွာက္ေသာ ဘဝမ်ိဳးအား သေဘာက်တတ္သည္။ အလိုးအေဆာင့္ လိုသလို ထိန္းခ်ဳပ္လိုးေပးတတ္ေသာ ကိုသာေလာင္ အိမ္မေျပာင္းခင္အထိ သူ႔မိန္းမ မသိေအာင္ ခိုးစားဖူးေသာ္လည္း လူပ်ိဳလီး မာမာထန္ထန္ေလးအား ျမည္းစမ္းခ်င္ေနရွာသည္။ လင္မယူပဲ တိတ္တိတ္ပုန္း အလိုးခံရသည့္ အရသာမွာ ရင္တဖိုဖိုျဖင့္ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္ သြားသျဖင့္ စြဲလမ္း ႏွစ္ခ်ိဳက္ လာမိေတာ့၏။

ဂ်စ္တူး မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးကို ခိုးခိုးၾကည့္တတ္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လ်င္ ခပ္တည္တည္ လုပ္ေနတတ္၏။ ဒါကိုပဲ အပ်ိဳႀကီး မခင္စမ္း အူယား ေန သည္။ အခုလည္း ေဒၚတုတ္အိမ္သို႔ မနက္ ၄ နာရီ ထလာကာ မုန႔္ဟင္းခါး ဆြမ္းကပ္ရန္ ကူခ်က္ေပးရင္း မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ခုံပုေလးေပၚ ခဏထိုင္ေနစဥ္ မနက္ ေဝလီ ေဝလင္း ဂ်စ္တူးမွာ ဓမၼာ႐ုံမွ ေကာ္ေဇာမ်ား ဆိုက္ကားျဖင့္ လာခ်ေပးေနသည္။

” ဂ်စ္တူး … ည ပြဲမသြားဘူးလား ”

” မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး အပ်ိဳႀကီးရာ … စင္လက္မွတ္က … ေဈးႀကီးတယ္ဗ် ”

” ငါက ၾကည့္ခ်င္ေနတာဟ … အေဖၚမရွိတာ ”

စကားေျပာရင္း ဂ်စ္တူးမွာ ေပါင္ၾကားအား ၾကည့္ေနသျဖင့္ ေပါင္တန္ ၂ ဖက္အား မသိမသာ ျဖဲၿပ လိုက္သည္။ ဂ်စ္တူး မ်က္လုံးျပဴးကာ ဆက္မၾကည့္ပဲ အၾကည့္လႊဲပစ္ေတာ့၏။

” အပ်ိဳႀကီး … အေဖၚ မရွိရင္ … ဟို ဟို …… က် ေနာ္ လိုက္ခဲ့ရမလား ”

မခင္စမ္းမွာ ေမာင္ေပ်ာ့ ဖားကန႔္ တက္သြားကတည္းက စာမလာ သတင္းမၾကားမို႔ ကာမဆႏၵေလး ေတာင့္တ ဆာေလာင္ေနခ်ိန္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားမိသည္။

” ေအး … နင့္ ဆိုက္ကားနဲ႔ … သြားမယ္ေလ … ၿပီးေတာ့ … ငါ မုန႔္လည္း ေကၽြးမယ္ … ပြဲၿပီးမွ ျပန္ရေအာင္ ”

” ဟုတ္ … ဒါဆို က်ေနာ္ … ည ၈ နာရီ ေလာက္ … ထြက္ခဲ့မယ္ ”

” အရက္ … ေသာက္ မလာနဲ႔ … ေနာ္ ”

” အင္းပါ ”

ညေနကတည္းက မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္ကာ မွန္ေရွ႕မွ မခြာေတာ့ေပ။ တျဖည္းျဖည္း အေမွာင္ထု ႀကီးစိုးလာရာ စိတ္ကူးျဖင့္ ရင္ခုန္ေနမိ၏။

” ကလင္ … လင္ လင္ ”

” လာၿပီ … ဂ်စ္တူး ေရ ”

ႏူတ္ခမ္းနီ ဆိုးကာ ႏွုတ္ခမ္း ၂ ခုအား ဖိ၍ ညီေအာင္ ညႇိရင္း ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ထည့္ ထားေသာ ဓါတ္ဗူးႏွင့္ အိပ္ခ်င္ေၿပ စားရန္ လက္ဖက္ခ်ိဳင့္အား ႀကိမ္ျခင္း အေသးေလးထဲ ထည့္ယူလိုက္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ ေလး လြယ္ကာ ေလွကားအတိုင္း အေပၚထပ္မွ ေအာက္ဆင္း လိုက္ခဲ့၏။ ဆိုက္ကားနား ေရာက္သည္ႏွင့္ ႀကိမ္ျခင္းအား ဆိုက္ကား ေနာက္ခုံေပၚ တင္ကာ လူက ေရွ႕မွ တက္လိုက္ေတာ့သည္။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ရပ္ကြက္ အေရွ႕ေပါက္မွ ထြက္ကာ လမ္းမႀကီးအတိုင္း နင္းလာခဲ့၏။

” ဂ်စ္တူး … နင့္ အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ ”

” ၂၄ ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ … အပ်ိဳႀကီး ”

” အံမယ္ … ငါ့ထက္ ၆ ႏွစ္ေတာင္ ငယ္တယ္ … ဒါနဲ႔ နင္ … ရည္းစားေတြ ဘာေတြ … မထားဘူးလား … ခိခိ ”

” က်ေနာ့္လို … ဦးေလးအိမ္ ကပ္ေနတဲ့ … ေတာသားကို … ဘယ္သူ ႀကိဳက္မွာလည္း ဗ်ာ ”

” မယ့္ေလး … ဟုတ္မွလည္း … ေျပာပါ … ေဒၚမိုး သမီး … မိျဖဴနဲ႔ … ငါ ေတြ႕ပါတယ္ေနာ္ ”

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ဂ်စ္တူးအား အစ္ေမး ေနေတာ့သည္။

” မဟုတ္ပါဘူး … အပ်ိဳႀကီးရာ … သူ ေဈးေရာင္း ထြက္ရင္ … က်ေနာ့္ ဆိုက္ကားပဲ … အျမဲ ငွားစီး တာပါ ”

” တကယ္ ”

” တကယ္ေပါ့ … က်ေနာ္က မိျဖဴလို … ပိန္တာေတြ … မႀကိဳက္ဖူးဗ် … အပ်ိဳႀကီးတို႔လို … ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေတြ ႀကိဳက္တာ ”

” အံမယ္ … ဂ်စ္တူး ေနာ္ … ဟြန႔္ ”

ဂ်စ္တူး ရိုးရိုးသားသား ေျပာလိုက္ေပမယ့္ မခင္စမ္းမွ မ်က္လုံးရြဲႀကီးျဖင့္ ေမာ့္ၾကည့္ ေျပာေနသျဖင့္ အနည္းငယ္ ရွက္ကာ ၿငိမ္သြားၿပီး ဆိုက္ကားအား ဖိနင္းေန၏။ လမ္းမႀကီးေပၚ ကား ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးစ ႏွစ္စီးစမွ လြဲ၍ လူရွင္းေနကာ ေလတျဖဴးျဖဴး တိုက္ခတ္ေနသည္။ အေတာ္ၾကာမွ ဂ်စ္တူးဆီမွ စကားသံ ထြက္ေပၚ လာေတာ့၏။

” က်ေနာ့္သာ … ေျပာေနတာ … အပ်ိဳႀကီးက် … ရွိလို႔လား ”

” အထင္ေသးတာ … ဂ်စ္တူးရယ္ … ငါ့ ရည္းစားက … ဖားကန႔္မွာ … ေက်ာက္သြားတူးေနတာဟ … အဆင္ေျပရင္ ျပန္လာၿပီး … ငါနဲ႔ … လက္ထပ္မွာ ”

” ဟင္ … တကယ္လား ”

” ေအး … နင္ … နင့္ဦးေလးအိမ္ … မေရာက္ခင္ … ၁ လ ေလာက္က … ထြက္သြားတာေပါ့ ”

” ေအာ္ … ဒါမို႔ … အပ်ိဳႀကီးက … တခါတခါ … မွိုင္ေနတာကိုး ”

” ဟုတ္တယ္ဟာ … ကိုေပ်ာ့ ရွိတုန္းကဆို … ဒီလို ပြဲသြားၾကည့္ရင္ … မလြယ္ဘူး ”

” ဟမ္ … ဘာျဖစ္လို႔ ”

” ဘာျဖစ္ရ မလဲ … ဂ်စ္တူးရ … ပြဲခင္းထဲ … ပြဲထြက္လို႔ မီးပိတ္တာနဲ႔ … ဖက္နမ္းေတာ့တာ … လက္ကလည္း … အၿငိမ္ မေနဘူး … ခိခိ ”

” ဟာဗ်ာ … ဒါေတာ့ … ရည္းစားေတြပဲေလ ”

” အင္း … ငါေျပာခ်င္တာက … ဒီလိုဟ … နမ္းရင္း … ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ … လုပ္တတ္တာ … ေျပာတာ ”

ေျပာရင္း မခင္းစမ္း တစ္ေယာက္ သူမနို႔အုံႏွင့္ ေပါင္တန္မ်ားအား ပြတ္သပ္ျပကာ ဂ်စ္တူး မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေအာင္ အမူအယာပါ လုပ္ျပေနျပန္သည္။

” နမ္းရင္း ပါးစပ္ခ်င္း စုပ္ၿပီး … ငါ့ ဖင္ေတြပါ ညႇစ္ေသးတာ … နာဘူးက်တယ္ဟ ”

မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာရင္း အမူယာေတြပါ လုပ္ျပေနသျဖင့္ ဂ်စ္တူးမွာ နားေထာင္ရင္း ေပါင္ၾကားမွ လီးက ခုံးထေနေတာ့၏။

” နင္ … တကယ္ … ခ်စ္သူ မထားဖူးဘူး ေပါ့ ”

ဂ်စ္တူး ၿငိမ္သြားသျဖင့္ မခင္စမ္းမွာ စကားျပန္စေနျပန္သည္။

” ဟာ … အပ်ိဳႀကီးကလည္း … တကယ္ မထားဖူး တာပါ … ရြာမွာလည္း အခ်ိန္ျပည့္ … လယ္ထဲ ဆင္းေနရတာ … ဒီေရာက္ေတာ့လည္း … ဆိုက္ကား ထြက္နင္းေနေတာ့ … ဘယ္ခ်ိန္ ထားရမလဲ ”

” ခိခိ … ေအးေအး … သနား စရာေလးေပါ့ ”

ေျပာရင္း ဆိုက္ကား ေနာက္ခုံမွ ျခင္းေတာင္းအား ျပဳတ္က်မည္ စိုးသျဖင့္ လက္ေနာက္ျပန္ ဆြဲကပ္ရာ ဂ်စ္တူး ေပါင္ၾကားထဲ အၾကည့္ ေရာက္ရွိသြာသည္။ ဂ်စ္တူးမွာ အတြင္းခံ မဝတ္တတ္သျဖင့္ ေပါင္ၾကားမွ လီးမွာ ေထာင္ထြက္ေန၏။ မခင္စမ္း တစ္ေယာက္ ျခင္းေတာင္း ဆြဲကပ္ေသာ လက္အား ျပန္႐ုတ္ကာ ေထာင္ေနေသာ အရာႀကီးအား ဆက္ကနဲ႔ ပုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။

” ဟဲ့ … နင္ ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ … ဂ်စ္တူး ”

” ဘာ ဘာ … ဘာမွ … မေတြးပါဘူး ”

” မညာနဲ႔ … နင္ ငါ့ဖင္ကို … ခိုးခိုးၾကည့္ တတ္တာ … ငါသိတယ္ေနာ္ ”

” ဟာဗ်ာ ”

ဂ်စ္တူးမွာ မခင္စမ္း စကားလုံးမ်ားေအာက္ ေခ်ာင္ပိတ္မိကာ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းျဖင့္ လီးေတာင္ေနခ်ိန္ လီးထိပ္အား ပုတ္ခံရသျဖင့္ ဆိုက္ကားနင္းရင္း ဖင္ႂကြ တက္လာကာ ထရပ္နင္းေနမိ၏။ ထရပ္နင္းမွ ပုဆိုးထဲက လီးမွာ ဆန႔္ထြက္လာကာ ပိုဆိုးသြားေတာ့သည္။

” နင့္ဟာႀကီးက … လူျမင္မေကာင္းဘူး … ခဏ ရပ္လိုက္ ”

မခင္စမ္း စကားေၾကာင့္ ဂ်စ္တူးမွာ လမ္းေဘး သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ ထိုးရပ္လိုက္၏။

” ဟဲ့ … ရရဲ့လား … ပြဲခင္းထဲ … ေရာက္ရင္ … ရွက္စရာ ႀကီးဟာ ”

ဂ်စ္တူး တိုင္ပတ္ေန၏။ မခင္စမ္း သူ႔ရည္းစား ေမာင္ေပ်ာ့ ႏွင့္ အေၾကာင္းေတြ အမူယာနဲ႔ ေျပာက တည္းက လီးက ေတာင္လာကာ လီးထိပ္ အပုတ္ခံ လိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ႂကြလာကာ ျပန္မက်ေတာ့ေပ။

” ကဲ … လာလာ … နင့္ဟာႀကီး … အရင္ ၿငိမ္သြား ေအာင္ လုပ္ဦး ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ မခင္စမ္းမွာ ဆိုက္ကားေရွ႕ခုံေပၚ ထိုင္ေနရာမွ ဆင္းကာ သစ္ပင္ ေနာက္ေက်ာဘက္ ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။ ဂ်စ္တူး ေၾကာင္ၾကည့္ ေနသျဖင့္ မခင္စမ္းက သစ္ပင္အကြယ္မွ ေခါင္းထုတ္ ၾကည့္ကာ လက္ယပ္ ေခၚလိုက္ျပန္၏။ မခင္စမ္း အမူအယာေၾကာင့္ ဂ်စ္တူး တစ္ေယာက္ ဆိုက္ကားေပၚမွ ဆင္းကာ သစ္ပင္နား ေလၽွာက္လာေတာ့သည္။

” လာ … ဒီနား ”

သစ္ပင္နား ေရာက္လာေသာ ဂ်စ္တူးအား သူမေရွ႕ ဆြဲကပ္လိုက္ျပန္၏။ ပခုံးေပၚလက္တင္ကာ အေမွာင္ထဲ စူးစိုက္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ကပ္သြားသည္ႏွင့္ ဂ်စ္တူးပုဆိုးအတြင္းမွ လီးက မခင္စမ္း ဆီးခုံးအား ေထာက္မိေန၏။ မခင္စမ္း ကိုယ္တိုင္ ဒီအေျခေနမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာေအာင္ ပြဲၾကည့္ရန္ အေၾကာင္းၿပ ေခၚလာခဲ့သည္။

ဂ်စ္တူး ရင္ဘတ္ႀကီး တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ခုန္ေနကာ လီးက မခင္စမ္း ဆီးခုံးအား ေထာက္ရင္း စိတ္ရိုင္းမ်ား ဝင္လာေတာ့သည္။ ထမိန္ႏွင့္ ပုဆိုး ၾကားခံထားေပ မယ့္ ႏွစ္ေယာက္သား အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အလိုလို ေမ်ာေနၾက၏။ မခင္စမ္းမွာ ႐ုတ္တရက္ ဂ်စ္တူးခါးအား ဖက္ကာ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။

အေတြ႕ၾကဳံ မရွိေသးေသာ ဂ်စ္တူးအား သူမ စိတ္ႀကိဳက္ ဂ်စ္တူးအား အ႐ုပ္တ႐ုပ္လို သေဘာထားကာ ပါးစပ္ထဲ လၽွာထည့္ေမႊကာ ေက်ာျပင္အား ပြတ္သပ္ ေနျပန္၏။ ဂ်စ္တူးလည္း မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား ညႇစ္ကိုင္ၿပီး လီးထိပ္ျဖင့္ ဆီးခုံးအား ဖိထိုး ေနေတာ့သည္။ ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ပဲ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထႂကြကာ အျပန္အလွန္ ပြတ္သပ္ ေနၾကျပန္၏။ ထိုစဥ္ မခင္စမ္းမွာ ကိုယ္လုံး ေနာက္ဆုတ္ကာ ဆီးခုံး ေထာက္ေနေသာ လီးအား ဆုပ္ကိုင္ လိုက္သည္။

လက္ထဲ အုပ္ကိုင္မိသည္ႏွင့္ အေမွာင္ထဲ မ်က္လုံးမ်ား အေရာင္လဲ့ေန၏။ မခင္စမ္း အေတြ႕အၾကဳံအရ လက္ထဲ တိုးေနေသာ ဂ်စ္တူး ပစၥည္းမွာ အားရ ေက်နပ္မိေနသည္။ ဂ်စ္တူး မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ မခင္စမ္း အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ား ဆြဲျဖဳတ္ကာ ေဘာ္လီ ပင့္တင္ပီး နို႔ ၂ လုံးအား အငမ္းမရ ဆြဲစို႔ေတာ့၏။

လက္တဖက္ကလည္းထမိန္အျပင္မွ မခင္စမ္း ေပါင္ၾကားအား ထိုးနိုက္ေနျပန္သည္။ မခင္စမ္း လြတ္ေနေသာ လက္တစ္ဖက္က ထမိန္အနားစအား ဆြဲတင္ကာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအား ေပါင္ၾကားကပ္ ေပးေန၏။ အရိုင္းေလးမို႔ မနိုက္တတ္ နိုက္တတ္ႏွင့္ ေစာက္စိအား လက္ထိပ္ေလးမ်ားျဖင့္ ကုတ္မိရာ မခင္စမ္း အခံရ ခက္လာေတာ့သည္။

” အဟင့္ ဟင့္ … အာ … အစ္မ … မေနတတ္ေတာ့ဘူး … တစ္ခုခုလုပ္ဟာ … ဂ်စ္တူး ”

မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးရမ္းကာ လမ္းေဘး အပင္ေအာက္ တြင္ အလိုးခံခ်င္ေန၏။ ဂ်စ္တူးအား ဂြင္းထုေပးၿပီး အာသာေျဖ႐ုံ စဥ္းစားထားရာမွ မေမၽွာ္လင့္ပဲ ကာမ စိတ္မ်ား ျပင္းထန္လာရသည္။ ဂ်စ္တူး အေတြ႕အၾကဳံ မရွိေသာ္လည္း ၾကားဖူးသမၽွ ေအာကားထဲကအတိုင္း လုပ္ရန္ ပုဆိုးအား စလြယ္သိုင္းကာ မခင္စမ္း ေပါင္ၾကား လီးအား ထိုးထည့္ေတာ့၏။

” ပလြပ္ … ဇိဇိ … ပလြပ္ ”

” ဟဲ့ … ခဏ … မ ဝင္ ေသး ဘူး … ဂ်စ္တူးရဲ့ … အာ … ေနပါဦးဆို ”

” ေကာင္းတယ္ … အပ်ိဳႀကီးရာ … အင့္ … အ အားးးးးး ”

ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ေပါင္ၾကားထဲ လီးထိပ္ေလး ညႇပ္သြားသည္ႏွင့္ ေအာကားထဲက အတိုင္း မခင္စမ္း ဖင္ႀကီး ဆြဲညႇစ္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ သို႔ေသာ္ လီးထိပ္မွာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ မဝင္ပဲ အဖုတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ထိုးမိရာ တဇြိဇြိႏွင့္ အသံမ်ား ထြက္ေပၚေနျပန္၏။ ဂ်စ္တူး ဖင္ေနာက္ျပန္အဆုတ္ ဒစ္ဖူးမွာ အေပၚထိုးတက္ကာ ေစာက္စိေခါင္းအား ခ်ိတ္ဆြဲမိရာ ဖင္ျပန္ကပ္လ်င္ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ေအာက္ဖက္ ထိုးစိုက္သြားသည္။

” ေန … ေနဦးဟ … ဂ်စ္တူးရ … အစ္မျပမယ္ … ဟာ … ထြက္ ထြက္ … ထြက္ကုန္ၿပီ … ”

မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ အားမလို အားမရျဖစ္ကာ ဂ်စ္တူးလီးအား လက္ျဖင့္ထိန္းကာ ေစာက္ေခါင္း ေပါက္ေလးထဲ ေတ့ေပးစဥ္ ဂ်စ္တူး ခါးေလး တဆက္ဆက္ တုန္ကာ လရည္မ်ား ပန္းထြက္လာေတာ့၏။

” အားးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … အပ်ိဳႀကီးရာ … ဟူးးးး ”

” နင္ကသာ … ေကာင္းေနတာ … လီးက … အထဲ မဝင္ဘူးဟ … ကၽြတ္ ”

” ဗ်ာ … မဝင္ေသးဘူး လား ”

” လီးသာ မဝင္တာ … လရည္ေတြက ပ်စ္ခဲေနတာ ”

မခင္စမ္း လက္တြင္ ေပေနေသာ လရည္မ်ားအား စလြယ္သိုင္းထားေသာ ဂ်စ္တူး ပုဆိုးစႏွင့္ ယူသုတ္ ရင္း သူမေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား ဖိပြတ္ သန႔္ရွင္း လိုက္ေတာ့သည္။ ၂ ေယာက္သား ပြဲခင္း အေရာက္ ပြဲၾကည့္ရာ မနက္ ၂ နာရီေလာက္ အိမ္ ျပန္လာခဲ့ၾက၏။ ထိုစဥ္ ေဘးအိမ္ ေဒၚပုမ အိမ္ထဲမွ ဘုရားလူႀကီး ဦးစံေမာင္ ထြက္လာၿပီး မခင္စမ္းႏွင့္ ဂ်စ္တူးအား ျမင္သည္ႏွင့္ ျပန္ဝင္သြားျပန္သည္။

” ဆိုက္ကားကို … အိမ္ျပင္ပဲထား … ဂ်စ္တူး … အိမ္တံခါး … စိထားခဲ့လိုက္ … အစ္မ ေသးေပါက္ခ်င္လွၿပီ ”

မခင္စမ္းႏွင့္ဂ်စ္တူး အိမ္ထဲေရာက္မွ ဦးစံေမာင္ တစ္ေယာက္ ေဒၚပုမ အိမ္ထဲမွ ျပန္ထြက္လာၿပီး ရပ္ကြက္ ၾကားလမ္းေလးထဲ တိတ္တိတ္ေလး ထြက္ခြာသြားေတာ့၏။ မခင္စမ္း ထုံးစံအတိုင္း ေနာက္ေဖးဘက္ ေျပးကာ ေသးေပါက္ၿပီးမွ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လာသည္။

အိမ္ေအာက္ထပ္ ေၾကာင္ေတာင္ ေတာင္ႏွင့္ ရပ္ေနေသာ ဂ်စ္တူးအား လက္ဆြဲကာ အိမ္အေပၚထပ္ ေခၚခဲ့ေတာ့၏။ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ အေပၚအကၤ်ီခၽြတ္ၿပီး ေဘာ္လီႀကိဳး ျဖဳတ္ရာ နို႔အုံႀကီးႏွစ္ခု အိက်လာသည္။

ထိုေနာက္ ကုတင္ေျခရင္းဘက္ ေလၽွာက္ကာ ထမိန္ခၽြတ္ရင္း အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီပါ တဆက္ထဲ ခၽြတ္ရာ စြင့္ကားၿပီး အိစက္ေနေသာ မခင္စမ္း ဖင္ႀကီးအား မီးေရာင္ေအာက္ ဂ်စ္တူး ျမင္ေနရသည္။ ခါးညြတ္လိုက္သျဖင့္ ဖင္ၾကားမွ အေမႊးမ်ား ဖုံးအုပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အား ၾကည့္ရင္း ရင္ခုန္သံ ျမန္လာေတာ့၏။ ျမင္ကြင္းမွာ အခ်ိန္မၾကာလွ။ မခင္စမ္းမွာ ဂ်စ္တူးအား တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္ရင္း ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲကာ ေပါင္တန္ ၂ ဖက္ ျဖဲထားလိုက္သည္။ ခဏေလး အတြင္း ဂ်စ္တူး ပုဆိုးေအာက္က လီးမွာ ေထာင္ထြက္လာ၏။

” ဟုတ္ ”

” ခိခိ … ဂ်စ္တူးရယ္ … နင္က လိုးခ်င္တာလဲ … ျပာလို႔ … အလိုက္တာလဲ ခ်ာလို႔ … ပုဆိုး ခၽြတ္ဦးေလ … အစ္မ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္ ”

ကုတင္ေပၚ ကုန္းတက္ေနေသာ ဂ်စ္တူးအား မခင္စမ္း ျပဳံးကာ ေျပာဆိုေန၏။ ဂ်စ္တူး ကုတင္ေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ ပုဆိုးအား ေခါင္းမွ ပင့္ခၽြတ္ကာ မခင္စမ္း ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ ေနရာယူရင္း မ်က္ႏွာမွာ ေခၽြးေစးမ်ား ျပန္ေနေတာ့သည္။ လူပ်ိဳ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလး၏ လီးႏွင့္ အလိုးခံေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္ မခင္စမ္း ကိုယ္တိုင္ စိတ္ႂကြေန၏။

” အင္းဟင္း… ဟင္း ”

” အ … ရွီးးးးး ”

မခင္စမ္းမွာ သူမေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ေသာ ဂ်စ္တူးလီးအား ညာလက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ႏွစ္ကာ ေစာက္စိထိပ္ ေလးအား ဖိပြတ္ေနသည္။ ဂ်စ္တူး ခါးေလး တြန႔္သြားသလို မခင္စမ္း ေပါင္တန္မ်ား ေထာင္လာၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ႏွစ္ဦးစလုံး ကာမ အထိအေတြ႕အား ခံယူရင္း ညည္းေနၾက၏။ ဂ်စ္တူးမွာ မီးေရာင္ေအာက္ မခင္စမ္း၏ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အလွအား ၾကည့္ရင္း စိတ္ခံစားမွု ျပင္းထန္လာရသည္။ လီးထပ္မွာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလး ေတ့မိသည္ႏွင့္ မခင္စမ္း မခိုင္းခင္ ဖိလိုးပစ္ေတာ့၏။ မခင္စမ္း ဂ်စ္တူးလီးအား လက္မွလြတ္ကာ ေခါင္းေလး ေမာ့တက္သြားေတာ့သည္။

” အင့္ … ဇြိ … အ … ဗ်စ္ … အားးး ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

လီးထိပ္ဝင္သည္ႏွင့္ ဂ်စ္တူး ခါးေကာ့ထိုးလိုက္ ျပန္သည္။

” အမေလး … နင့္ လီးက … တုတ္လိုက္တာဟာ … အင္းဟင္း ”

ေခါင္းေမာ့ေနရာမွ မခင္စမ္း အသံထြက္ ညည္းလိုက္ ရ၏။ လီးရည္ျပား ႏုႏုေလးက ေစာက္ပတ္အတြင္း သားမ်ားအား ပြတ္ဆြဲေနရာ မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ နာက်င္ေနသလို ႏွင့္ ဘဝက်ေနမိသည္။ ဂ်စ္တူး လီးတဝက္ခန႔္ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မခင္စမ္း ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ လီးစိုက္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ မခင္စမ္း မ်က္ႏွာေဘးနား လက္ေထာက္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးစင္းကာ ပါးစပ္ေလး ဟေနေသာ မခင္စမ္း မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ရမၼက္စိတ္ ပိုထလာျပန္၏။ ဖင္ႂကြကာ အားစိုက္ၿပီး ေဆာင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

” အ … အ … ျဖည္းျဖည္း … ဂ်စ္တူး ”

အရည္ရႊဲေနေသာ မခင္စမ္း အဖုတ္ထဲ လီးအရင္းထိ ဝင္သြားေသာ္လည္း တင္းၾကပ္ေနသျဖင့္ သတိေပးေနရ၏။ မခင္စမ္း တားလိုက္သျဖင့္ ခဏရပ္ကာ ၿပီးမွ တဘြတ္ဘြတ္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။

” ဘြတ္ … အ … ဘြတ္ ဘြတ္ … အဟင့္ … နာတာ … ဂ်စ္တူးရယ္ … တအား မေဆာင့္နဲ႔ဦး ”

မခင္စမ္း ဟန္မေဆာင္ေပ မ်က္စိမ်က္နာ ပ်က္ေန ရ၏။ တစ္ခ်က္ခ်င္း ခံနိုင္ေသာ္လည္း ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လ်င္ မခံနိုင္ေတာ့ေပ။ ဂ်စ္တူး ေဆာင့္ခ်က္ အား လန႔္ေနမိသည္။ မခင္စမ္း မ်က္ႏွာပ်က္ေနသျဖင့္ ေဆာင့္မလိုးပဲ နို႔သီး ေခါင္း ၂ ဖက္အား တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔ကာ ပုံမွန္ေလး လိုးေနရွာ၏။

” ရွီးးးးး … အားဟား … ရၿပီ ဂ်စ္တူး … နဲနဲ … ေဆာင့္ၾကည့္ ”

အခ်က္ ၅၀ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္လာကာ နာက်င္မွု ေလ်ာ့လာသျဖင့္ ေဆာင့္ခိုင္း ေနသည္။ မခင္စမ္း ကိုယ္တိုင္ ဂ်စ္တူး ေက်ာျပင္အား ခပ္တင္းတင္း ဖတ္ရင္း ခါးေလး မသိမသာ ေကာ့ရင္း စမ္းၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ဂ်စ္တူး ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ျမန္လာကာ တဘြတ္ဘြတ္ တအားအားႏွင့္ ၂ ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ အျပန္အလွန္ ေဆာင့္လိုးေနၾက၏။

” အအ အအ … အားးးးး ရွီးးးးးး … ေကာင္းလိုက္တာ … အပ်ိဳႀကီးရယ္ ”

” အဟင့္ ဟင့္ … ေကာင္းရင္ လိုး … နာနာေလး … လိုးေလ … ဟင့္ ”

” အာ … မရ ေတာ့ … အ အားးးး … ထြက္ ၿပီ … ဗ်ာ … အားဟား …… ရွီးးးးးး ”

” မရပ္နဲ႔ ဦး … ဆက္လိုး … ဂ်စ္တူး … အားဟား ……………… ရွီးးးးးးး ”

လရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္သည္ ႏွင့္ မခင္စမ္း ေစာက္ပတ္မွာ ဂ်စ္တူးလီးအား ျပန္ညႇစ္ေပးရင္း ခဏအၾကာမွ ေစာက္ရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ပစ္သည္။

” ဟူးးးးး … ရွီးးးးးး ရွီးးးးးးးး … အင္းဟင္း ”

တဟူးဟူး ညည္းရင္း ေမာဟိုက္စြာျဖင့္ သူမ ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနေသာ ဂ်စ္တူးအား က်စ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ၂ ေယာက္သား ဖက္အိပ္ရင္း မနက္လင္းခါနီး မခင္စမ္းတစ္ေယာက္ ဂ်စ္တူးအား နိုးကာ တစ္ခ်ီ ထပ္လိုးခိုင္းၿပီး ျပန္လြတ္လိုက္၏။

…………………………………………………..

မနက္လင္းသည္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ အထြက္ ေဘးအိမ္မွ ေဒၚပုမ မ်က္ႏွာ ျပဳံးၿဖီးႀကီးျဖင့္ မခင္စမ္းအား ၾကည့္ေနသည္။

” ခင္စမ္းတို႔မ်ား … အားက်လိုက္တာေအ ”

” ေဟာေတာ္ … အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိ … ဘာတုန္း … ေဒၚပုမရဲ့ ”

” မနက္အေစာက … ေခြးေဟာင္သံၾကားလို႔ … ထၾကည့္တာ … ညည္းအိမ္ထဲက … ဂ်စ္တူး ထြက္လာတာ … ျမင္ပါတယ္ေအ ”

” အမ္ … ခိခိ … ဘာမ်ားလဲလို႔ … ေဒၚပုမရယ္ ”

” သိပါ့ေအ … သိပါ့ … ခင္စမ္းတို႔မ်ား … ေျပာေတာ့ျဖင့္ … အပ်ိဳႀကီး … ဖင္လွန္ၾကည့္ေတာ့ … ေဘာရိုက္ရာေတြ … ခ္ခ္ ”

” မယ့္ေလး … က်မသာ … ေျပာေနတာ … ေဒၚပုမ … က်ေတာ့ေရာ … ေသြးဆုံးေပမယ့္ ေဂြးမမုန္းေသးပါ ေမာင္ … လုပ္ေနတာ မလား … ခိခိ ”

” ဟမ္ ”

” ဟမ္ … မေနပါနဲ႔ … မနက္ ၂ ခ်က္ထိုးေလာက္ … က်မနဲ႔ ဂ်စ္တူး … ပြဲက ျပန္လာေတာ့ … ေဒၚပုမ … အိမ္ထဲက … ဘုရားလူႀကီး … ဦးစံေမာင္ … ထြက္လာတာ ေတြ႕ပါတယ္ေနာ္ … ခိခိ ”

” ဟဲ့ … ေကာင္မ … ေလၽွာက္မဖြနဲ႔ဦး … ေတာ္ၾကာ … ငါ့ အသက္ႀကီးမွ … ေစာက္ရွက္ ကြဲေနပါ့မယ္ေအ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”…။ၿပီးပါၿပီ

Facebook Comments Box

Related posts:

ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်

ပိုင်းလုံးကောင်ကို ချစ်မိသွားလို့ ခရေပါ အဖွင့်ခံလိုက်ရတဲ့ သူဌေးမကြီး

ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ဆိုတော့ အရေတော့ ရွဲတာပေါ့

ရမက်ကွန်ချာ

Apanpyay

Related Posts

တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေးရဲ့ ဖိုးဆမ်းအတွေ့အကြုံ Apanpyay
တီလေး လေးဖက်ပြန်ကုန်းပေး Apanpyay
သင်္ကြန်အလည်ကောင်းလို့ ပါကင်ဖောက်ခံလိုက်ရတဲ့ အပျိုစင်လေးနှစ်ယောက် Apanpyay
စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီးနှင့် ကွမ်းတောင်ကိုင်မလေး Apanpyay
“သားရယ် ဖြစ်ပါ့မလား… သားဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ.. အန်တီ့လက်ကောက်ဝတ်လောက် ရှိတယ်”ဆိုပြီး Apanpyay
၆နှစ်လောက် မြိုသိပ်ထားခဲ့ရတဲ့ ဆရာမတစ်ယောက်ရဲ့ ရမက် Apanpyay