ဆံနွယ်ရှည် အပျိုစင်လေးရဲ့ ပါကင်ဖောက်ခံလိုက်ရတဲ့ည

Unicode

မိုးဦးကျရာသီဆိုတော့ အရာရာဟာ အလွမ်းငွေ့ငွေ့ လောင်လှိုက်နေသလို သွန်းတစ်ယောက်လည်း သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တမ်းတ​နေမိသည်။ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို​ တွေးမိတိုင်း လူယုတ်မာနှစ်ယောက်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲက နာကျည်းနေမိလေသည်။ သူမနာမည်က သွန်းသံစဥ်.. အသက်က ၂၂ နှစ်..။ မိဘတွေက နယ်မှာနေတယ်။ သူမကတော့ ရန်ကုန်က ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေးမှာ ဒီဇိုင်နာအလုပ်ရတဲ့ ပိုက်ဆံလေးနှင့် အိမ်လေးတစ်လုံးငှားနေတယ်…။ အလုပ်ကတော့ ဒဒီဇိုင်နာအလုပ်ပေါ့။ အောင်အောင်မြင်မြင် မဟုတ်ပေမဲ့ အဆင်ပြေလှသည်။ သွန်းတစ်ယောက် အလွမ်းတွေကို ကြိုးစားဖြေဖျောက်ရင်း စိတ်ထဲတွင် ပိုပို၍ ဝင်လာမိလေဖြစ်နေတယ်…..။

ထိုနေ့က ဒီဇင်ဘာ ၂၇ သောကြာနေ့။ ဖုန်းအလန်းသံမြည်၍ နာရီကြည့်လိုက်ရာ မနက် ၆ နာရီပင်ထိုးလေပြီ။ နေရောင်ခြည်က မျက်နှာပေါ်သို့ တိုးဝင်စပြုလေပြီ။ ရာသီဥတု သာယာသော်လည်း သွန်းတစ်ယောက် စိတ်လေးလံစွာဖြင့် အိပ်ယာထလိုက်လေသည်။ ဒီနေ့ သောကြာနေ့ဖြစ်၍ အိုဗာတိုင်ဆင်းရမည်ကို တွေးမိရင် သွန်း စိတ်ညစ်သွားသည်။ အိမ်ပြန်ရမည့် အချိန်က ည ၉ နာရီဆိုတော့ အတော်မိုးချုပ်နေတော့ပေမည်ဟု သွန်း တွေးနေလေသည်။ အိပ်ယာပေါ် ပြန့်ကျဲနေသော ဆံနွယ်များကို သိမ်းကျုံးယူပြီး စည်းနေရင်း

“ဒီဆံပင်တွေကလည်း အလုပ်တစ်ခုပါလားနော်၊ အရမ်းလှလို့သာ မညှပ်ပဲထားတာ၊ ဒုက္ခတော့များသား။ အခုလည်း ခေါင်းလျှော်ရဦးမယ်။ တခါတခါ လျှော်ရတာလည်း မလွယ်ကူလှဘူး။ ညှပ်ပစ်ဖို့ကလည်း အတော်နှမျောတယ်။ မထူးပါဘူးလေ ရှည်လက်စနဲ့ ဆဆက်ထားလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်” ဟု တွေးနေလေသည်။

သွန်းကို မျက်စိထဲ ပုံဖော်ရလျင် နယ်ကဆိုပေမဲ့ အသားအရည်က ဖွေးဥပြီး အရပ်က ၅ ပေကျော်ကျော် ခန္ဓာကိုယ်ဘော်ဒီ အမိုက်စားနှင့် ကောင်မလေး ဖြစ်လေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အမိုက်စားထက် သူမရဲ့အလှဆုံးကတော့ သူမဆံနွယ်တွေပင် ဖြစ်သည်။ မြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူလောက်အောင် လှလွန်းသည်။ ဆေးဆိုးခြင်း၊ ကောက်ခြင်း၊ ဖြောင့်ခြင်း မရှိပဲ ပင်ကိုယ်ထူထဲဖြောင့်စင်းပျော့အိနေတာ မတောင်းပဲပြည့်တဲ့ ဘုရားပေးတဲ့ ဆုလာဘ်ပေါ့။ ဒူးဆစ်တခေါက်ခွက်ကျော်ထိ တစ်ညီတစ်ညာတည်း ဖြောင့်စင်းမဲနက်နေတာ ကတ္တီပါပိုးသားကဲသို့ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုဆံပင်ကြောင့် သူမ ခဏခဏ ဒုက္ခများခဲ့ဖူးသည်။ မိဘတွေက ငယ်ငယ်တည်းက ဆံပင်အရှည်ထားခဲ့ခိုင်းသော်လည်း ယခုအခါ ကျောလယ်လောက်ထိ ဖြတ်ပစ်ရန် ပြောသောအခါ သူမြတ်နိုးတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို မစွန့်လွှတ်နိုင်၍ ခေါင်းမာမာနှင့် ဆက်ထားလာရာ ယခု ခြေသလုံးနားထိပင် ရှည်လျားနေလေပြီ…။

အတွေးနယ်ချဲ့ရင်း သွန်းတစ်ယောက် ခေါင်းလျှော်ရန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ညဝတ်အိပ်အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်ပြီး ညဝတ်အိပ်ဘောင်းဘီပါ ထပ်ချွတ်လိုက်လေသည်။ ညဝတ်အိပ်တာဖြစ်သဖြင့် အတွင်းခံမဝတ်ထားတော့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း သွန်းရဲ့ ဘော်ဒီအလှဟာ ထင်းနေလေတော့သည်။ ဆံပင်ကို အပေါ်သို့သိမ်းတင်ပြီး စည်းထားသည့်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဘာမှမရှိတော့ပေ။ သူမရဲ့ မကြီးလွန်းမသေးပဲ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် အဖိုဆို ရင်ဖိုတောင်မသန်းဖူးသေးသော လှပလွန်းသည့် ရွှေရင်အစုံကိုကိုင်ပြီး ရှေ့တွင်ရှိသော ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ပေါ်တွင် ကြည့်ပြီး ဂုဏ်ယူနေမိသည်။

ငယ်ငယ်တုန်းက အတန်းထဲတွင် သွန်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ရော လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကိုရော ကြိုက်တဲ့သူ များလှလွန်းသည်။ သူမကတော့ လှပလွန်းသည့် မာနဂုဏ်ဖြင့် သူမအဖေကလွဲ တခြားလူမျာကို ယောကျ်ားမထင်ခဲ့ချေ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် မာနခဲ မင်းသမီးလေးပေါ့။ တက္ကသိုလ် ရောက်တော့လည်း စွဲဆောင်မှုရှိလွန်းသည့် သူမဆံနွယ်များကြောင့် လူအများအလယ်တွင် တမူထူးခြားသည့်အပြင် တစ်ကျောင်းလုံး၏ Queen ပင် ဖြစ်ခဲ့လေသည်။ ယခုအချိန်ထိ ရည်းစားပင်မထားခဲ့ဖူးသော အပျိုလေးပင် ဖြစ်သည်။

အတွေးစတွေ ရပ်ပစ်ရင်း သွန်း ခေါင်းပေါ်က ဆံညှပ်ကလစ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဆံပင်များကို ဖြည်ချလိုက်သောအခါ နက်မှောင်သန်စွမ်းပြီး လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်တွေ တလိပ်လိပ်နဲ့ ပျော့အိပြီး ခြေသလုံးနီးနီးထိ ပြည်ကျသွားလေသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မျိုးကို မြင်ရသူတိုင်းအဖို့ ရင်ဖိုလှိုက်မောရမည်မှာ ဧကန်ပင်ဖြစ်သည်။ ခေါင်းအရင်းကနေစပြီး စိမ်ပြေနပြေ ခေါင်းလျှော်ပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။ သူမဆံပင်တွေကို Dryer နဲ့ မမှုတ်ပဲ သဘာဝလေဖြင့်သာ အခြောက်ခံလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အများသူငှာ ဆံပင်တွေနဲ့မတူပဲ ကျန်းမားသန်စွမ်းတဲ့ ဆံနွယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အလုပ်က မြို့ထဲတွင်ဖြစ်၍ အိမ်က ၈ နာရီလောက် ထွက်ရပေမည်။ ဒီဇိုင်နာအလုပ်အတွက် လိုအပ်တဲ့ ဘောပင်၊ ခဲတံ၊ စာအုပ်၊ ပေတံ၊ ကပ်ကြေးများ ဟမ်းဘတ်အိတ်ထဲ စနစ်တကျထည့်၍ ပြင်ဆင်နေလေသည်။ ခေါင်းလျှော်ထားသောကြောင့် ဆံပင်စည်းမသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ နဂိုထဲက လှပနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေက ခေါင်းလျှော်ပြီးခါစဆိုတော့ လေအဟုန်မှာ လွတ်လပ်လေးရသလို မြူးထူးလွင့်မျောနေသလိုပင်။ ပုံမှန်ဆို ယခုလို ခေါင်းလျှော်ပြီးစဆိုလျင် လိုင်းကားမစီးဖြစ်တော့ချေ။ Taxi ဖြင့်သာ အသွားအလာ လုပ်ဖြစ်သည်။ သူမရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ဆံနွယ်တွေနှင့် လိုင်းကားတိုးစီးလျှင် ဟိုငြိဒီငြိဖြင့် အဆင်မပြေချေ။ ဒါ့အပြင် လိုင်းကားပေါ်တွင် သူမရဲ့ဆံပင်ကို အားကျသူများရှိသလို ပိုင်ဆိုင်ချင်သူများလည်း ဒုနဲ့ဒေးပင် ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့ကတော့ လကုန်ရက်နီးနေပြီဆိုတော့ လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံက သိပ်မကျန်တော့ချေ။ ထို့ကြောင့် လိုင်းကားတိုးစီးရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ခြံတံခါး ထပ်ပိတ်လိုက်ပြီး ကားဂိတ်ကို လမ်းလျှောက်သွားလေသည်။ အိမ်နှင့် ကားဂိတ်မှာ သိပ်မဝေးသော်လည်း ရပ်ကွက်လမ်းက ညဘက်ဆိုလျှင် လူပြတ်လေသည်။ ကားဂိတ်ရောက်လျင် ထုံးစံအတိုင်းပဲ လူတိုင်းရဲ့ မျက်လုံး​တွေက သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေဆီပဲ ရောက်ရောက်နေသည်။ သူမအတွက်တော့ အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ချေ။ အမြဲလိုလို ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေအပေါ် အမြဲဂုဏ်ယူမဆုံး ဖြစ်နေလေသည်။

စီးရမည့်ကား လာသည်နှင့် ကားပေါ် အမြန်ပြေးတက်လိုက်သည်။ ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ထိုင်ခုံတန်းရတော့ သွန်း တော်တော်အဆင်ပြေသွားတသည်။

“မနက်က စိတ်ထဲလေးနေတာ အခုကြတော့ ကံကောင်းပါလားနော်” ဟု ရေရွတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ထူထဲဖြောင့်စင်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တယုတယဖြင့် ရင်ဘတ်ပေါ် ဆွဲယူလိုက်သည်။ ဆံပင်တွေ မစည်းလာတာနှင့် ထိုင်ခုံမရလျှင် တော်တော်ပင် အဆင်မပြေပေ…။

————————————–

“​ပြတ်တုန်းလက်တုန်း ၂၃ ကို ကျော်ဖြတ်ပြီးပြီကွာ။ အခု ၂၇ ရက်နေ့ ရောက်နေပြီ။ ငါတို့ မချရတာ နှစ်ရက်ရှိပြီ ယောက်ဖရာ”

ဟု လွင်ကြီးတစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ထွန်းရီကို တုန်ရီစွာ ပြောလိုက်လေသည်။ ထွန်းရီမှလည်း

“အေကွာ မချရတော့ လူက နေလို့ထိုင်လို့ မရတော့ဘူး။ ဟိုတကြောက ဝင်ခိုးထားတဲ့ အိမ်တွေကလည်း ကုန်ပြီကွ။ အဲ့တကြောက မိတဲ့အိမ်က ရှယ်ကွာ။ အဖိုးတန်တွေချည်းပဲ”

ဟု မြိန်ရေရှက်ရေ ပြန်ပြောလေသည်။

“ဗီရိုထဲ ထည့်သိမ်းထားတဲ့ ဖြတ်ပြီးသား ဆံပင်အရှည်ကြီး အနှစ်ကွာ။ သွားရောင်းစားတာ ၃ သိန်းလောက် ခိုင်သွားတယ်။ ဒီတသက် မမေ့ဘူးကွာ”

ဟု ဆေးသမားနှစ်ယောက် ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ အားပါးတရ ပြောနေလေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းရီမှ

“အေး ဆံပင်ဆိုလို့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်မှာ ဆော်လေးတစ်ပွေ ငါတွေ့ထားတယ်။ ဆံပင်ကတော့ good ရှယ်ကြီးကွ။ ငါတို့ ဗီရိုထဲကတွေ့တဲ့ ဆံပင်လောက်တော့ သနားတယ်ကွ။ ထူထဲပြီး ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ အနှစ်ကွာ”

ဟု မျက်လုံးတွေ အရောင်လက်စွာဖြင့် ပြောလေသည်။

“မင်းဟာကတော့ ဟုတ်ရောဟုတ်လို့လား။ ငါတို့ ဒီမှာကျင်လည်နေတာ ကြာပါပြီ။ မင်းပြောသလို ဆော်မျိုး မတွေ့ဖူးပါဘူး။ မင်းက ဘယ်ကဘယ်လို မြင်တာလဲ”

ဟု လွင်ကြီးမှ ပြန်ထောက်တဲ့အခါ

“တကယ်ကွ။ ဒီမနက်ပဲ ငါမင်းဆီလာတော့ သူ့ဆံပင်ကြီးဖြန့်ပြီး အိမ်ထဲကထွက်သွားတာ ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်တာဟ။ မင်းမယုံရင် ဒီည အဲ့အိမ်ကို ငါတို့ဖောက်မယ်ကွာ။ သူ့ဆံပင်ကြီးလည်း ယူကြတာပေါ့ ဟဲဟဲ”

ထွန်းရီမှ ရယ်ကျဲကျဲ ပြန်ပြောလေသည်။ ထိုအခါ လွင်ကြီးက

“ဖြစ်ပါ့မလားကွ။ အရင်တခေါက်တုန်းက ဆံပင်က ဖြတ်ပြီးသား။ အခုဟာက ဖြတ်ယူရမှာ။ မင်းဟာက ဟုတ်မှလည်းလုပ်ပါကွာ”

ဟု ခပ်လန့်လန့်နှင့် ပြန်ပြောရာ

“ငါသေချာ စုံစမ်းပြီးပြီ။ အဲ့အိမ်မှာ ဆော်လေး တစ်ယောက်တည်းနေတာ။ပိုက်ဆံလည်းရှိတယ် ကြားထားတယ်ကွ။ ဘေးကပ်ရက်ခြံက လူမနေဘူးလေကွာ။ ဟိုဘက်ကလည်း ခြံကွက်က အလွတ်ကြီး။ ငါတို့ အေးဆေးလှုပ်ရှားလို့ရတယ်”

ထွန်းရီမှ လွင်ကြီးရဲ့ လက်မောင်းကိုပုတ်ပြီး ကျေနပ်စွားနဲ့ ပြောလေသည်။

“Ok ကွာ။ ငါတို့လည်း ပြတ်လပ်နေတာဆိုတော့ ဒီညပဲ လှုပ်ရှားကြမယ် မကောင်းဘူးလား”

ဟု လွင်ကြီး မေးငေါ့ကာ ထွန်းရီကို မေးလိုက်သည်။ ထွန်းရီမှ ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ကာ စဥ်းစားလိုက်ပြီး

“အေး သူပြန်မရောက်ခင် ငါတို့အထဲဝင်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ထားကြမယ်။ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြီးရင် အန္တရာယ်ကင်းတာပေါ့ကွာ။ မဟုတ်ဘူးလား”

ကျေနပ်စွာ ပြောလေသည်။ လွင်ကြီးတစ်ယောက်လည်း ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့ ဆော်လေးကို တွေ့ရမည့်အပြင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဆံပင်ညှပ်ရမည်ကို တွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆံပင်ရှည်တွေဆို စိတ်ဝင်စားတဲ့ လွင်ကြီး အခုတော့ လက်တွေ့ကြုံရပေတော့မည်….။

———————————————

ဗိုက်ဆာလာသည်နှင့် နာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကာ “အိုး.. ၈ နာရီခွဲနေပြီပဲ။ အလုပ်တွေ လက်စသိမ်းဦးမှပဲ။ လောလောဆယ်တော့ ဗိုက်ဆာနေပြီ။ အိမ်အထိ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ခေါက်ဆွဲဘူး ပြုတ်စားရင် ကောင်းမယ်” ဟု အလုပ်လုပ်နေသော သွန်းတစ်ယောက် တွေးကာ ထိုင်ခုံမှထပြီး အသင့်စား ခေါက်ဆွဲဘူးလေးအား ရေနွေးထည့်ပြီး ပြုတ်လိုက်လေသည်။

“ခေါက်ဆွဲကစပ်ပြီး ချွေးထွက်မှာဖြစ်တဲ့အပြင် အိမ်လည်းပြန်ရတော့မှာ။ မထူးပါဘူး ဆံပင်တခါတည်း ထုံးတော့မယ်” ဟု ရေရွတ်ကာ ကျောပြင်မှာ ချထားတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို စနစ်တကျကျစ်ပြီး ဆံထုံးတစ်ထုံးတည်းဖြစ်အောင် ထုံးလိုက်ပြီး ပြန်မပြေကျအောင် ဆံထိုးလေးနဲ့ ထိုးထားလိုက်လေသည်။ အလုပ်တွင် သူမအပါအဝင် လူ ၄ ယောက်သာ ကျန်တော့လေသည်။ ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားရင်း အလုပ်လက်စသိမ်းပြီး နာရီကြည့်တော့ ၉ နာရီပင် ကျော်လေပြီ။

“မနက်ဖြန်တော့ အေးဆေးနားရတော့မယ်။ ငါ့ဆံပင်လေးကိုလည်း သေချာပေါင်းတင်ရမယ်” ဟု စဥ်းစားကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲတွင် သူမရဲ့ လှပပြောင်တင်းနေသာ ထုံးထားတဲ့ဆံထုံးကို တချက်ပင့်ကိုင်လိုက်ပြီး အားရကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ရုံးမှထွက်ပြီး ကားဂိတ်ကို လမ်းလျှောက်လာသောအခါ အနောက်မှ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး မောင်းလာပြီး

“ဟာကွာ… လှလိုက်တဲ့ ဆံထုံးကြီး။ ပိုင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်”

ဟု အနားကပ်ပြီး ရုတ်တရက် ဆံထိုးလေးကို လှမ်းဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အခါ သွန်းရဲ့ ပျော့အိလွန်းတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေက အထိန်းအကွပ်မရှိတော့ပဲ အိခွေပြီး ပြေကျသွားလေတော့သည်။ ဆိုင်ကယ်လည်း သွန်းရှေ့မှ ပိတ်ရပ်လိုက်ကာ ရုတ်တရက် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် သွန်းတစ်ယောက် လန့်ဖြန့်သွားလေသည်။ ထို့လူနှစ်ယောက်လည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်းလာကာ သွန်းအနား ကပ်လာလေသည်။

“ရှင်တို့နော် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုမနှောင့်ယှက်ပါနဲ့။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပါ။ ကျမ အော်လိုက်မှာနော် ”

ဆိုပြီး လက်ထဲက ဟမ်းဘတ်အိတ်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်လေသည်။

“အစ်ကိုကြီးတို့က ညီမလေးတစ်ယောက်တည်း အန္တရာယ်များလို့ ကာကွယ်ပေးချင်လို့ပါကွာ”

ဟုဆိုကာ အနားကို အတင်းကပ်လာတော့သည်။

” ကျမဆံထိုး အခုပြန်ပေး။ ရှင်တို့လမ်း ရှင်တို့သွားနော်။ ကျမကိုထိဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ အသက်ချင်း လဲပစ်လိုက်မယ်”

သွန်းမှ ဒေါသထွက်စွာ ပြန်အော်ပြောလိုက်လေသည်။

“ကိုကြီးတို့က ညီမရဲ့ဆံနွယ်လေးကို သဘောကျလို့ပါကွာ။ ထုံးထားတော့ မသိသာဘူးပဲ။ ပြေကျသွားတော့ ထင်ထားထက်တောင် ပိုလှနေတာပဲ။ ကြည့်စမ်း”

ဟုဆိုတာ သူ့ရဲအဖော်ကို လက်တို့လိုက်လေသည်။ မျက်နှာဖုံးအုပ်ထားတဲ့ လူမှ

“ဟုတ်ပကွာ ဆံနွယ်လေးက ရှည်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး တော်တော်လှတာပဲ။ အဲ့လိုဆံနွယ်ရှည်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တာ နမ်းချင်တာ”

ဟုဆိုတာ လက်ထဲမှ ဆံထိုးလေးကို နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး နမ်းရှုပ်ပြလိုက်လေသည်။ ထိုစကားကြောင့် သွန်းလည်း သူမရဲ့ဆံပင်တွေ ဒုက္ခရောက်တော့မည်ကို တွေးမိကာ ပိုမိုကြောက်လန့်သွားပြီး တင်ပါးနောက်မှ ဆံပင်အစုကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့သို့ဆွဲယူလိုက်ပြီး

” ကျမတောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ကျမ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပါရစေ။ ဒီအိတ်ထဲမှာ ဖုန်းရှိပါတယ်။ ရှင်တို့ ယူသွားပါ။ ကျမဆံပင်ကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့”

ဟု တုန်ရီစွာပြောကာ ဟမ်းဘတ်အိတ်ကို ထိုးပေးလေသည်။

“ညီမလေးရယ် ကိုကြီးတို့က ဆံပင်ပဲလိုချင်တာ။ အများကြီး မဖြတ်ပါဘူး။ ကြည့်ကောင်းသွားအောင် ဂုတ်လောက်ကပဲ ဖြတ်ယူချင်တာ။ ဟား ဟား ဟား”

အရှေ့ကလူက ရယ်မောစွာပြောပြီး သူမအနား ပိုမိုကပ်လာကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်လေသည်။ အနောက်မှလူလည်း အချိန်မဆိုင်းပဲ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက စတီးရောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ ဓားကိုထုတ်လိုက်ပြီး သူမဆံပင်တွေကို စုစည်းပြီး ဆွဲကိုင်လိုက်လေသည်။ ခြေမြန်လက်မြန်ရှိလှတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကြောင့် သွန်း ဘာမှလုပ်ချိန်မရလိုက်ပဲ သူမဆံပင်တွေ မျက်နှာဖုံးနဲ့လူထံ ဝကွက်အပ်လိုက်ရလေသည်။

“အားပါးပါး နည်းတဲ့ဆံပင်အထူကြီးမှ မဟုတ်တာ ပျော့အိနေတာပဲ။ ဖြတ်ပစ်ရမှာတောင် နှမျောစရာပဲ”

ဟုဆိုကာ လည်ဂုတ်နားမှ ဆံပင်များကို နမ်းရှုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။

“မွှေးနေတာပဲကွာ။ စိတ်မကောင်းပါဘူး ညီမလေးရယ်။ မင်းက ဆံပင်အတိုလေးနဲ့လည်း လိုက်မှာပါ။ ဟားဟားဟား..”

ဟု ကျေနပ်စွာ ရယ်မောပြီး ခေါင်းကိုမော့အောင် ဆွဲပြီး ဓားကို ဆံပင်နဲ့ ဂုတ်ကြားသွင်းကာ ဖြတ်ပစ်ရန် အားယူလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရုတ်တရက် လှမ်းထိုးလိုက်တဲ့ ကားမီးအလင်းရောင်ကြောင့် ဓားကိုင်ထားတဲ့လက် တန့်သွားလေသည်။

” ဟျောင့်… ကားတစ်စီးလာနေတယ် အခြေအနေ မကောင်းဘူး”

ဟု သွန်းကို ဖမ်းချုပ်ထားတဲ့လူမှ ပြောလိုက်ရာ မျက်နှာဖုံးနဲ့လူလည်း ဓားကိုပြန်ရုတ်လိုက်ပြီ ဆံပင်တွေကို ပြန်လွှတ်လိုက်လေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ကားက သွန်းတို့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အနား ရောက်လာတဲ့အခါ သွန်းမှ

“ကယ်ပါဦးရှင်… ကျမကို အနိုင်ကျင့် လုယက်နေလို့ပါ”

ဟု အော်တော့လေသည်။ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လူနှစ်ယောက်လည်း အခြေအနေ မဟန်တော့သဖြင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခွပြီး အမြန်လစ်လေသည်။ သွန်းလည်း အခုမှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်လေတော့သည်။

“ကံသီပေလို့ပေါ့။ မဟုတ်ရင် ငါ့ဆံပင်လေးပါသွားတော့မှာ။ အမလေး မတွေးဝံ့စရာပဲ” တုန်လှုပ်နေရာ ဆွဲယူခံထားရသဖြင့် အနည်းငယ်ပွနေသော သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်များကို ရင်ဘတ်ပေါ် ဆွဲယူလိုက်လေသည်။ ကားအတွင်းမှ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး

“ဟာ…. သွန်း… အဆင်ပြေရဲ့လား။ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ သွန်းရယ်။ အတော်မိုးချုပ်နေပြီ အခုမှ ပြန်ရတာလား ”

ဟု ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့လူမှ မေးလိုက်လေရာ ကားမီးရောင်ကြောင့် ထိုလူ၏ရုပ်ကို သွန်း သေချာမမြင်ရပေ။ ခဏကြာမှ

” အမလေး ကိုလင်း ရောက်လာလို့ တော်သေးတာပေါ့။ မဟုတ်ရင် သွန်းဆံပင်ပါသွားပြီ”

ဟု မျက်ရည်လေးဝဲကာ အားကိုးတကြီး ပြောလေသည်။

“ဒီနေ့ အချိန်ပိုဆင်းနေရလို့ အခုမှ ပြန်ရတာ။ အရင်ကလည်း ပြန်နေကြဆိုတော့ အခုလိုဖြစ်မယ် ထင်မထားဘူးလေ။ သွန်းလေ ကြောက်လိုက်တာ ရင်တွေတောင်တုန်တယ်

ဟု ဆက်ပြောလေသည်။ ကိုလင်းမှလည်း

“လာ ကားပေါ်တက်။ ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်”

ဟု ဆိုတာ ကားတံခါးဖွင့်ပေးလေသည်။ သွန်းလည်း ကြောက်တာကတကြောင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေတာကတကြောင်း ကိုလင်းကိုတော့ ယုံကြည်လို့ရကြောင်း စဥ်းစားပြီး လမ်းပေါ်ပြုတ်ကျနေတဲ့ ဆံထိုးလေးကိုကောက်ကာ ကားပေါ်တက်လိုက်လေသည်။ ကိုလင်းက သွန်းတို့ရဲ့ ဘေးရုံးက ကုမ္ပဏီမန်နေဂျာတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သွန်း အလုပ်စဝင်တဲ့နေ့ကတည်းက သတိထားမိသူ ဖြစ်သည်။ အခြားတော့မဟုတ် သွန်းရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သွန်းကို ဖွင့်ပြောထားသော်လည်း သွန်းဘက်မှ မည်သို့မျှ မတုန့်ပြန်သေးပေ…။

“အန္တရာယ်များလိုက်တာ သွန်းရယ်။ သွန်းရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ဆံပင်တွေကြောင့် ကိုယ်စိတ်မချ ဖြစ်နေတာ။ အခုချိန်သာ ကိုယ် မရောက်လာရင် သွန်း ဒုက္ခရောက်နေတော့မှာပဲကွယ်။ ကိုယ်လည်း ဒီနေ့ အလုပ်ရှုပ်နေလို့ အခုမှပြန်ဖြစ်တာ ကံကောင်းသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်ချစ်တဲ့သွန်းရော ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့ ဟောဒီဆံနွယ်လေးတွေရော ဒုက္ခရောက်နေလောက်ပြီ”

ဟုဆိုတာ နဖူးပေါ်ဝဲနေတဲ့ သွန်းရဲ့ဆံနွယ်စလေးတွေကို နားရွက်နောက်ကို လက်ဖြင့် အသာအယာ သိမ်းပေးလိုက်လေသည်။

“ကို ချစ်ခွင့်ပန်ထားတာကို အမြန်ဆုံး စဥ်းစားပေးပါတော့နော် သွန်း။ တနေ့တခြား သွန်းက ပိုလှလာတယ်။ သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကလည်း ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိလာတယ်။ ကို စိတ်မချနိုင်တော့ဘူး သွန်းရယ်…”

ဟု စကားဆက်ပြီး ကားမောင်းထွက်လာတော့လေသည်။

“သွန်းလည်း ကိုလင်းကို စိတ်ထဲက သဘောကျနေတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ စဥ်းစားဖို့လိုသေးလို့သာ အဖြေပြန်မပေးသေးတာ။ အခုလိုအချိန်မျိုးမှာ ကိုလင်း အနားမှာရှိတော့ စိတ်ထဲမှာ လုံခြုံသလို ခံစားရတယ်” ဟု စိတ်ထဲ၌တွေးကာ ပြေကျနေသော ဆံပင်များ ဆံထုံးတစ်ထုံးထဲအဖြစ် ပြန်ထုံးလိုက်လေသည်။

————————————-

“အိမ်ထဲတော့ မွှေပြီးပြီကွာ။ လိုချင်တာတွေလည်း ဆွဲထားပြီးပြီ။ ဒီကောင်မ ပြန်လာတာပဲ စောင့်ရတော့မယ်”

ထွန်းရီမှ ပြောလိုက်ပြီး တံခါးအကွယ်မှာ နေရာယူထားတော့လေသည်။ လွင်ကြီးမှလည်း အိမ်ထဲ ဝင်လာလျှင် အသင့်ဖမ်းချုပ်နိုင်ရန် ထိုင်ခုံနှင့် ကြိုးများ၊ ဆံပင်ညှပ်ရန် လိုအပ်သော ခေါင်းစီးကြိုး ကတ်ကြေးများအား ပြင်ဆင်နေလေသည်။

ဝူး….ဝူး….. ကျွီ……

အိမ်ရှေ့တွင် ကားတစ်စီး ထိုးလာလေသည်။ ထွန်းရီ ပြတင်းပေါက်မှ လှမ်းချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကားပေါ်မှ အရိပ်နှစ်ခု ဆင်းလာလေသည်။ တစ်ယောက်က ယောကျာ်း၊ တစ်ယောက်က မိန်းမ။ ကားမှာ ပြန်ထွက်မသွားသေးပဲ ထိုလူနှစ်ယောက် စကားပြောနေဟန်ရှိလေသည်။

“ဒီအချိန်ကြီး လာပို့မှတော့ ဒီဆော်ရဲ့ဘဲပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ညီလေးရေ စိတ်တော့မကောင်းပါဘူးကွာ။ မင်းဆော်ကို မနက်ကြရင် ဆံပင်ကေအသစ်လေးနဲ့ တွေ့ရတော့မှာပါ”

ဟုတွေးပြီး ကျေနပ်သော အပြုံးဖြင့် ပြုံးလိုက်ကာ အခြေအနေ ဆက်စောင့်ကြည့်နေလေသည်။

အိမ်ရှေ့ရောက်သော် ကြုံခဲ့တဲ့ ထိတ်လန့်ဖွယ် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် မလုံခြုံသေးသလို သွန်းတစ်ယောက် ခံစားနေရပြီး အိမ်ထဲဝင်ရန် တွန့်ဆုတ်နေတော့သည်။ ကိုလင်းလည်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်လိုက်ကာ

” သွန်း အိမ်ကလည်း မှောင်မဲနေတယ်။ ကိုယ် အထဲဝင်ပြီး မီးတွေဘာတွေဖွင့်ပြီး သွန်းကို လိုက်ပို့ပေးပါရစေ”

ဟု စကားလမ်းကြောင်း ခင်းလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း “ကိုလင်းကတော့ မဟုတ်တာ မလုပ်လောက်ပါဘူး” ဟု တွေးကာ လက်ခံလိုက်လေသည်။ တကယ်တော့ ကိုလင်းတွင်လည်း အကြံရှိလေသည်။ ထိုအကြံမှာ သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို စိတ်ပြေနပြေကိုင်ပြီး hair job လုပ်ချင်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ အထဲရောက်မှ ကြည့်ဖန်မည်ဟု တွေးကာ သွန်းထံမှ ခြံတံခါးသော့ကိုယူပြီး ဖွင့်လိုက်ကာ ခြံထဲသို့ အရှေ့မှ ဝင်လာလေသည်။

အိမ်ထဲတွင် ထွန်းရီမှ…

” ဟျောင့် လွင်ကြီးရေ… ဘဲတစ်ပွေ ပါလာတယ်ကွ။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ”

စိုးထိတ်စွာ လှမ်းမေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လွင်ကြီးမှလည်း

“ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ဘူးကွာ။ အဲ့ဘဲကို နောက်ကနေ ငါဗျင်းလိုက်မယ်။ မင်းက ဆော်လေးကို ဖမ်းစရာရှိတာ ဖမ်းထား”

ဟုဆိုကာ လက်ထဲမှ ၂/၁ လက်မ သစ်သားချောင်းကို ပြလိုက်လေသည်။ အိမ်တံခါးသော့ဖွင့်ပြီး ကိုလင်းလည်း အိမ်ထဲကိုကြည့်လိုက်ရာ မှောင်နေ၍ သေချာမမြင်ရပေ။ သွန်းလည်း ကိုလင်းနောက်မှ ဝင်လာပြီး

“ဟိုနားလေးမှာ မီးခလုတ်ရှိတယ်။ ဖွင့်လိုက် ကိုလင်း”

ဟု ပြောကာ လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ မီးသီး မီးလင်းလာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ကိုလင်းရဲ့ ဇက်ပိုးပေါ်သို့ အရာတစ်ခုရောက်လာပြီး မေ့လဲသွားလေတော့သည်။ ကိုလင်း လဲကျသွားသည့်အပြင် အိမ်ထဲတွင် လူစိမ်းနှစ်ယောက် ရောက်နေတာမြင်ပြီး သွန်းလည်း ကြက်သေသွားပြီး ထွန်းရီ၏ အလွယ်တကူ ဖမ်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရလေသည်။ ချက်ချင်း သတိဝင်လာသည်နှင့် အလျင်အမြန် ရုန်းသော်လည်းသွန်း နောက်ကျသွားလေပြီ။ ထွန်းရီမှ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော ဓားဖြင့် လည်ပင်းကိုထောက်ပြီး အမိအရ ဖမ်းချုပ်ပြီး ဖြစ်သည်။ လွင်ကြီးမှလည်း အဆင်သင့်ပြင်ထားတော့ ကြိုးများဖြင့် သွန်းရဲ့ ခြေတွေလက်တွေကို ထိုင်ခုံတွင် စီးနှောင်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ကြောက်အားလန့်အားဖြင့်

“ကယ်ကြပါဦးရှင်… ဒီမှာ အနုကြမ်းစီးနေကြလို့… ကယ်ကြပါဦး…. အု.. ”

ဟု အော်လိုက်လေရာ ထွန်းရီလည်း သွန်း၏ပါးကို လက်ဝါးဖြင့် ဖြန်းခနဲ မြည်အောင် ရိုက်လိုက်ပြီး

“ဟိတ် … ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား…။ ဒီမှာတွေ့လား ဓား….။ တခါတည်း လည်ပင်းကို လှီးပစ်လိုက်မယ်… အသံမထွက်နဲ့”

ဟု ခြိမ်းခြောက်လိုက်လေသည်။ ပါးရိုက်ခံရ၍ နာသွားသည့်အပြင် ဓားသွားအထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း အသံမထွက်ရဲတော့ပေ။

“ဟိုကောင်ကိုလည်း လက်ပြန်ကြိုးတုပ် ခြေထောက်တွေပါတုပ်။ ပြီးရင် ပါးစပ်ကို အဝတ်စီးပြီး အခန်းထောင့်မှာ ထားလိုက်”

ဟု လွင်ကြီးအား ထွန်းရီက အမိန့်ပေးလိုက်လေသည်။

“ယောက်ဖ မင်းပြောတော့ ဆံပင်အရှည်ကြီးဆို။ ဘယ်မှာလဲ မတွေ့ပါလားကွ”

ဟု လွင်ကြီးမှ ကိုလင်းအား ကြိုးချည်နေရင်း မေးလိုက်လေသည်။

“မင်းကလည်း တုံးပြန်ပြီကွာ။ ဒီမှာ ဆံထုံးကိုလည်း ကြည့်လိုက်ဦး။ ဒီလောက်ပြောင်တင်းနေတာ အရှည်ကြီးမဟုတ်လို့ တိုတိုလေး ဖြစ်မလားကွ”

ဟု ထွန်းရီမှ ချော်တောငေါ့ကာ သွန်းရဲ့ဆံထုံးကြီး ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ဆံထိုးလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်လေသည်။

“ဒီမှာကြည့် မင်းကိုငါ အပိုမပြောဘူး”

ဟုဆိုကာ အိစက်ပြေကျလာသော သွန်းရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို ကိုင်ကာ လွင်ကြီးအား လှမ်းပြလေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ပြေကျလာတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုကြည့်ပြီး တံတွေးတချက် မြိုချကာ

“အားပါးပါး လှလိုက်တဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ… ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ… ထူလည်းအထူကြီးပဲ…. မိုက်လိုက်တာကွာ…..။ ဒီကောင်ကတော့ မပိုင်ဆိုင်ရတော့တာ ကံဆိုးတာပဲ ဟားဟားဟား”

ဟုပြောကာ ကိုလင်းခေါင်းကိုပုတ်ကာ ရယ်မောလိုက်လေသည်။ လူစိမ်းနှစ်ယောက်ရဲ့ ပြောစကားကိုကြားကာ သွန်းလည်း သူ့မရဲ့ဆံပင်တွေ ကောင်းကောင်း ဒုက္ခရောက်တော့မှာကို တွေးမိပြီး မျက်ရည်များကျကာ ရှိုက်ငင်ပြီး ငိုမိတော့သည်။ ထွန်းရီမှ

“ကောင်မ အသံမထွက်နဲ့လို့ ပြောထားတယ်လေ။ နာချင်လို့လား”

ဟု ဒေါသထွက်ကာ ခေါင်းမော့သွားအောင် ဆံပင်များကို ဆောင့်ဆွဲပြီး မေးလိုက်ကာ လွင်ကြီးအား ပါးစပ်ကို အဝတ်ဖြင့်စည်းရန် မျက်ရိတ်ပြလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လွင်ကြီးက ခုံပေါ်တွင် တင်ထားသော ဘီးအားယူလိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ညီညာသွားအောင် ဖြီးချလိုက်ပြီး

“ဒီလောက်လှတဲ့ ဆံပင်ကြီး ဖြတ်ပစ်ရမှာတောင် နှမျောလိုက်တာကွာ”

ဟု ရေရွတ်ကာ အားပါးတရ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။

“မွှေးလိုက်တာကွာ… ဒီတသက် တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ပဲ… ပျော့အိနေတာ ပိုးသားလေးအတိုင်းပဲ”

ဟုဆိုကာ ပါးနှင့်မျက်နှာတွင်ကပ်ပြီး စည်းစိမ်ယူတော့လေသည်။ သွန်းတစ်ယောက် သူစိမ်းတစ်ယောက်က မိမိ၏ဆံပင်ကို စိတ်တိုင်းကျကိုင်နေတာ ခံစားမိပြီး စိတ်ထဲတွင် ဒေါသထွက်တာတကြောင်း ဝမ်းနည်မိတာတကြောင်းနှင့် မျက်ရည်များ ပိုမိုကျဆင်းလာတော့လေသည်။ အမေမွေးကတည်းက ဘာမှ ဆေးဆိုးခြင်း၊ ကောက်ခြင်း၊ ဖြောင့်ခြင်း မရှိပဲ အမြဲတစေ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းထားတဲ့ ဆံပင်..၊ ယောက်ျားတကာရဲ့စိတ်ကို ဖမ်းစားနိုင်လွန်းတဲ့ ဆံပင်…၊ ကိုယ်တိုင်ဂုဏ်အယူရဆုံး ဒီဆံပင်လေး အခုလိုဖြစ်တော့မယ့်အရေး လက်မခံနိုင်ပဲ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ဒီဆံပင်ရှည်ကြီးတွေကြောင့် အခုလို ဒုက္ခရောက်မယ်လို့ တခါမှပင် မတွေးမိခဲ့ပေ…။

“ငါ့ဆံပင်ကိုမှ လုပ်ရက်လိုက်လေခြင်း။ ဒီဆံပင်ရှည်ကြီး မရှိရင် ငါ့ဘဝမရှိတော့သလို ဖြစ်တော့မှာပဲ” ဟုတွေးမိကာ ပါးစပ်ပိတ်ထားတဲ့ကြားက ထိုလူအား တောင်းပန်နေမိလေသည်။

“အူးးးး….အူးးးးးး….ဝူးးးးးး”

ဗလုံးဗထွေးဖြင့် ပြောသည်ကို ထွန်းရီမှ ရိပ်မိပြီး

“ကဲ… ဘာပြောချင်နေတာလဲ..။ အော်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော်။ မင်းဆံပင်တွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ နှုတ်ဆက်စကားပြောခွင့်ပေးမယ်”

ဟုဆိုကာ ပါးစပ်စည်းထားတဲ့ အဝတ်အား ဖြည်ပေးလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ပါးစပ်တွင် စည်းထားသော အဝတ်ကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်နှင့် ထွန်းရီအား အသနားခံသောအကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး

“ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်…။ ကျမဆံပင်ကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်..။ ဒါက ကျမရဲ့ဘဝပါရှင်။ ကျမပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အကုန်ယူသွားလို့ရပါတယ်။ ဒီဆံပင်လေးကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါရှင်…”

ဆိုပြီး မျက်ရည်များလှိမ့်ဆင်းကာ တောင်းပန်လေသည်။ ထွန်းရီလည် သွန်းရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး

“ဒီလောက်ရှည်ပြီး ဒီလောက်လှတဲ့ ဆံပင်တွေကို… ငါတို့ လက်လွှတ်ပေးရမှာလား ညီမလေးရယ်…။ ဟား.. ဟား.. ဟား…။ မင်းဆံပင်ကို အခုဖြတ်လိုက်လည်း ပြန်ရှည်လာမှာပဲလေ။ ကိုကြီးတို့ကို လှူလိုက်တာ မင်းအတွက် ကုသိုလ်တောင်ရသေးတယ်။ မဟုတ်ရင်လည်း မင်းဆံပင်ကိုချောင်းနေတဲ့ ကောင်တွေ နည်းမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီခေတ်က ဆံပင်ရှည်တွေ စျေးကောင်းတဲ့ခေတ်။ မင်းရဲ့ဆံပင်မျိုးဆို အနည်းဆုံး ၅ သိန်းအထက်ပဲ ပြေးမလွတ်ဘူး။ အဲ့တော့ ညီမလေး နောက်ထပ် ဒုက္ခမရောက်အောင် ကိုကြီးတို့က ကူညီပေးလိုက်ချင်တာ ဟဲ ဟဲ”

ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်တွင်ပတ်ပြီး ပြောလေသည်…။

“ကျမ တကယ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ရှင်တို့ လိုချင်တဲ့ ငွေကိုလည်း ကျမရှာပေးပါ့မယ်..။ ကျမဆံပင်ကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်”

ဟု သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေအတွက် အသနားခံနေလေတော့သည်။ ထွန်းရီလည်း ကိုင်ထားတဲ့ ဆံနွယ်အစုကြီးကို လွှတ်လိုက်ပြီး လွင်ကြီးအား တိုင်ပင်ရန် မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်..။ ထွန်းရီမှ

“ကဲ.. မင်းဘယ်လိုစဥ်းစားထားလဲ ယောက်ဖ”

“အေးကွာ ငါ့အကြောင်း မင်းသိပါတယ်။ ဆံပင်တွေဆို သိပ်သဘောကျတာကွ။ ဒီလိုဆံပင်မျိုးဆို ပိုတောင်ကြိုက်သေးတယ်။ အလွယ်တကူ လက်လွှတ်ရအောင် မကျေနပ်ဘူးကွာ ”

ဟု လွင်ကြီးမှ တီးတိုးပြန်ပြောလေသည်။

“သူကလည်း ငါတို့လိုချင်တဲ့ငွေ ပေးမယ် ပြောတယ်ကွာ။ အဲ့တော့ မင်းစဥ်းစားလိုက်”

“ပေးပေမဲ့ ဒီကောင်မက ငါတို့မျက်နှာတွေကို မှတ်မိထားတယ်လေ။ ရဲတိုင်တာ ဘာညာဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

ဟု လွင်ကြီးက စဥ်းစားပြီး ပြန်ပြောလေသည်။

“အေးဟ… မင်းပြောမှ ငါလည်း သတိထားမိတယ်။ ခဏလေး…. မင်းအတွက်ပါ နှပ်ကြောင်းရအောင် ငါစီစဥ်ပေးမယ်။ မင်းလည်း ဆံပင်တွေကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်လိုးလို့ ရစေရမယ်ကွာ။ ဟုတ်ပြီလား”

ထွန်းရီမှ မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြပြီး ပြောလိုက်လေသည်။

“Ok ယောက်ဖ”

ဟု ပြန်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်..။ ထွန်းရီလည်း သွန်းရဲ့ ဟမ်းဘတ်အိတ်ကို မွှေနှောက်ပြီး လက်ကိုင်ဖုန်းအား ရှာဖွေလိုက်ပြီး အိတ်ထဲမှ Iph 8 အနီရောင်လေး ထွက်လာလေသည်။ သွန်းအား password မေးပြီး ဖွင့်လိုက်ကာ video ရိုက်ရန် ခုံပေါ်တင်ထားပြီး ပြင်ဆင်လိုက်လေသည်။ Video စရိုက်လိုက်ပြီး

“ကဲ ငါတို့စဥ်းစားပြီးပြီ။ မင်း ငါတို့လိုချင်တာပေးရင် မင်းဆံပင်ကို ချမ်းသာပေးမယ်။ ဘယ်လိုလဲ”

ဟု ထွန်းရီမှ မေးလိုက်လေသည်။ သွန်းမှလည်း

” ရှင်တို့လိုချင်တာ ယူသွားပါ။ ကျမဆံပင်ကို မထိခိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲ”

“ကောင်းပြီလေ။ ဒါဆို ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကို မင်းဖြည့်ဆည်းပေးရမယ်။ ငါတို့ကျေနပ်တဲ့အထိ မင်းပြုစုရမယ်။ လက်ခံရင် မင်းဆံပင်ကို ချမ်းသာပေးမယ်”

ဟု သွန်းရဲ့မေးစေ့ကို ကိုင်မော့ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

“ရှင်…….”

ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် သွန်းလည်း အံ့သြတုန်လှုပ်ပြီး မျက်စိအဝိုင်းသား ဖြစ်သွားတော့သည်။

“မလုပ်နိုင်လည်း ကိစ္စမရှိဘူးနော်။ မင်းဆံပင်လေးကိုဖြတ်ပြီး အေးဆေးထွက်သွားရုံပဲ။ မင်းက တောင်းဆိုလွန်းလို့ စဥ်းစားပေးတာ”

ဟု ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်ရင်း ထွန်းရီမှ ပြောလေသည်။

“ကျမကို အဲ့လိုတော့ မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်။ ကျမ မိကောင်းဖခင် သားသမီးပါ။ ဘယ်သူနဲ့မှလည်း မငြိစွန်းဖူးပါဘူး။ ကျမဘဝကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့ရှင်။ တခြားလိုချင်တာတွေ ယူသွားပါရှင်….”

ဟု ငိုချလိုက်ပြီး ဝမ်းနည်းစွာ ပြောလေသည်။

“ဟာ အပျိုလေးဆိုတော့ မိုက်တာပေါ့ကွာ။ အတွေ့အကြုံကောင်းတွေ ပေးခဲ့ရမှာပေါ့။ ဟားဟား”

ဆိုပြီး လွင်ကြီး ရယ်မောလိုက်လေသည်။

“ဒီမှာ မင်းကို စျေးညှိုနေတာ မဟုတ်ဘူး။ နှစ်ခုထဲက တစ်ခုကို ရွေးခိုင်းတာ။ အချိန်တွေကြာတယ်ကွာ….”

ထွန်းရီမှ ဟိန်းဟောက်ကာ ခုံပေါ်တွင်တင်ထားသော စတီးရောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ ကတ်ကြေးအား လှမ်းယူလိုက်လေသည်။ ကပ်ကြေးလှမ်းယူလိုက်သည်ကို သွန်းတစ်ယောက် မြင်ပြီး

“မလုပ်ပါနဲ့ရှင်… ကျမတောင်းပန်ပါတယ်… မလုပ်ကြပါနဲ့”

ဟု အော်လိုက်ရာ လွင်ကြီးက

“ဟာ ဒီကောင်မ အသံထွက်ပြန်ပြီ နာချင်လို့လား”

ဆိုပြီး ခေါင်းအရင်းနားက ဆံပင်ကို စုကိုင်ပြီး ဆွဲဆောင့်လိုက်လေသည်။ ဆံပင်ဆွဲခံလိုက်ရ၍ နာကျင်သွားပြီး သွန်းလည်း အသံထပ်မထွက်ရဲတော့ပေ။

“ငါတို့လိုချင်တာ မင်းမပေးနိုင်ဘူးဆိုတော့ မင်းဆံပင်ကို ညှပ်ယူလိုက်တော့မယ်လေ….။ ဟျောင့် လွင်ကြီး…. ဒီကောင်မဆံပင်တွေကို ကြိုးစည်းလို့မရအောင် ဂုတ်အပေါ်နားကနေ တိုတိုသာ ညှပ်ပစ်လိုက်…။ ရော့… ဒီမှာကတ်ကြေး”

ဆိုပြီး ဆံပင်တွေ ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ လွင်ကြီးထံ လှမ်းပေးလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ထူထဲနက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်ကြီးအား စုစည်းပြီး လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ညှပ်ချပစ်ရန် ဆံပင်စုကြီးကြားထဲ ကပ်ကြေးထိုးကာ အားယူလိုက်စဥ်…

“နေပါဦးရှင်…… မလုပ်ပါနဲ့…. ကျမလက်ခံပါ့မယ်…. ရှင်တို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးပါ့မယ်….”

ဟု သွန်းလည်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး ပြောလိုက်လေတော့သည်။

“အဲ့လိုလိမ္မာမှပေါ့ ညီမလေးရယ်..။ မင်းစကားနဲ့ မင်းနော်…။ ငါတို့ အတင်းတောင်းမဆိုဘူး…. ဟားဟားဟား”

ထွန်းရီမှ ရယ်မောစွာ ပြောလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း အံကိုကြိတ်လိုက်ကာ ထွန်းရီအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး

“လူယုတ်မာတွေ ရှင်တို့ ကောင်းကောင်းဝဋ်လည်ပါစေ”

ဟု ကြိမ်ဆဲလိုက်လေသည်…။

“ဟားဟားဟား…. လူကဖြင့် လှုပ်လို့မရပဲ ဘာမှမတတ်နိုင်ဖြစ်နေတာ.. ကြိမ်ဆဲနေတာလေးကိုတော့ သဘောကျတာကွာ….။ အဲ့ပါးစပ်လေးကို ကောင်းကောင်းပညာပေးရမယ်ဟေ့… ဟားဟား”

လွင်ကြီးမှ သွန်းရဲ့ဆံပင်တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး ရယ်မောလေသည်။ ထွန်းရီမှ

“ကဲ.. မင်းကိုကြိုးဖြည်ပေးမယ်။ ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် မလုပ်နဲ့နော်။ တခါတည်း အပြတ်ရှင်းပစ်လိုက်မယ်”

ဟု ကြိမ်း‌မောင်းပြီး ဓားသွားကို ပြလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း “ဒီအခြေအနေမှတော့ မတတ်သာတော့ဘူး၊ ဘာလို့ ဒီလိုရွေးချယ်မိလိုက်လဲ မသိဘူး၊ အဖေအမေ ညှပ်ခိုင်းတာတောင် မညှပ်ပစ်ရက်ခဲ့တာ၊ သူစိမ်းက လာညှပ်မယ်ဆိုတာ ငါလက်မခံနိုင်ဘူး၊ ငါဘာတွေ လုပ်မိနေပြီလဲ မသိဘူး….” အတွေးပေါင်းများစွာ ဝင်လာကာ ရှုံးပွဲချ ငိုချလိုက်မိလေသည်။

“ဒီဆံပင်တွေက ငါ့ဘဝ၊ ငါ့ရဲ့ခန္တာကိုယ်ကလည်း ငါ့ဘဝပဲ၊ ဘာကိုရွေးရမလဲ၊ မိဘစကား နားမထောင်မိတာ မှားပါပြီ….” ဆိုပြီး သူမရဲ့ ဖြောင့်စင်းပျော့အိနေတဲ့ ဆံပင်တွေကိုကိုင်ကာ ငိုကြွေးနေတော့လေသည်။

“ဟိတ် ဒီမှာ… ငိုနေလို့လည်း မထူးဘူး….။ မင်းဘာသာ ရွေးချယ်ထားတာ”

ထွန်းရီမှ အသံမြှင့်ပြောကာ သူ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း အင်္ကျီရော ပုဆိုးရော ချွတ်လိုက်လေသည်။

“ဒီကိုကြည့်စမ်း”

ဆိုပြီး ထွန်းရီမှ ခေါင်းငုံ့နေတဲ့ သွန်းကို လှမ်းထူလိုက်သည်။

“ဒီနားမှာ မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ငါတို့ကိုကြည့်ထား”

ဟုဆိုကာ ကျန်ရှိနေသော ဘောင်းဘီအား ဆက်ချွတ်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဘဝမှာ တခါမှ ယောကျ်ားလေးများနှင့် မပတ်သက်ခဲ့ဖူး၍ မြင်တွေ့ရသည်များမှာ အထူးအဆန်းဖြစ်ပြီး ကြောက်နေလေသည်။ ထွန်းရီ၏လီးကြီးမှာ ၆ လက်မခန့်ရှိပြီး သွေးကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းနှင့် ရှေ့သို့ထောင်မက်နေလေသည်။ ထို့အတူ လွင်ကြီးရဲ့လီးမှာ ထွန်းရီကဲ့သို့ မရှည်သော်လည်း ၅ လက်မရှိပြီး လုံးတုတ်သော လီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုလေးတစ်ယောက် ယောကျ်ားလီးကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ကြက်သီးတွေထသွားလေသည်။

“အမလေး…. ငါတော့ ကိုယ်ကျိုးနည်းပါပြီ။ ဒီလောက်ကြီးတာမပြောနဲ့ မိမိလက်ညှိုးဝင်ရင်တောင် နာနေတာ။ ငါတော့ သေပါပြီ” ဟု နောင်တရကာ ထပ်မံငိုကြွေးလေသည်။

“နင် ငိုပြန်ပြီလား…. အချိန်မရှိဘူးဟာ…. ငါတို့ပြောသလို အခုလုပ်… ကြားလား….”

ထွန်းရီမှ ဟိန်းဟောက်လိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးက လီးတန်းလန်းဖြင့် သွန်းအနားကပ်လာပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း လွင်ကြီးကို ကျောပေးအနေအထား ဖြစ်သွားတော့သည်။ ထို့နောက် လွင်ကြီးက သွန်းရဲ့ဆံနွယ်တွေကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ကာ ကိုင်မလိုက်ပြီး ၎င်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှတဆင့် ကျောပေါ်ကို ပစ်တင်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့လီးကြီးကို သွန်းရဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်လေးပေါ် ကပ်ဖိလိုက်လေသည်။ မြန်မာဝတ်စုံ ဝတ်ထားသောကြောင့် ပါးလျနေသောအခါ လွင်ကြီးရဲ့လီးက သူမဖင်ကြားထဲ ရောက်လာတာကို ခံစားမိပြီး တစ်ချက် တုန့်သွားလေသည်။ ထို့နောက် လွင်ကြီးက သွန်းရဲ့လည်ဂုတ်လေးကို နမ်းလိုက်လေသည်။

သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်က စိတ်ကြိုက်ထိတွေ့နေတော့ သွန်းလည်း လက်မခံချင်သော်လည်း လည်ဂုတ်ကိုနမ်းလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ခံစားမှုအသစ်ဖြစ်ပြီး ကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ ရုတ်တရက် သတိပြန်ဝင်လာပြီး ပြန်မာန်တင်းလိုက်လေသည်။ ဆက်ပြီးတော့ လွင်ကြီးက အဆင့်တက်လိုက်လေသည်။ ဂျိုင်းအောက်မှာ လက်လျှိုပြီး ရင်ဖုံးဝတ်ထားတဲ့ သွန်းရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်တော့လေသည်။

သွန်းလည်း ရုန်းကန်ချင်သော်လည်း မိမိသာ ဒုက္ခရောက်မည်ကိုတွေးမိပြီး အံကြိတ်ကာ နေလေသည်။ ကြယ်သီး အကုန်ပြုတ်သွားပြီး အင်္ကျီကို အသာယာပင် ချွတ်လိုက်ပြီး ဝင်းပြည့်နေတဲ့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို ဘော်လီပေါ်မှ လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဆွဲညှစ်လိုက်သောအခါ သွန်းလည်း တခါမျှ ဒီလိုအဖြစ်မျိုး မကြုံဖူးသဖြင့် ရုန်းမိလေသည်။ လွင်ကြီးမှ

“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း”

ဟုဆိုကာ သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို အရင်းမှဆွဲလိုက်ပြီး နားနားကပ်ကာ

“မင်းက ဆံပင်တွေတင်လှတာ မဟုတ်ဘူး။ နို့လေးတွေကလည်း ရှယ်ပဲကွာ။ လုံးဝန်းနေတာပဲ။ မင်းကို အတွေ့အကြုံတွေ ကောင်းကောင်းပေးရမယ်။ ဟဲဟဲ..”

ဟု ပြောပြီး သူ့ရဲ့လျှာကြီးနဲ့ နားရွက်အနောက်နားကို အပြားလိုက် ယက်လိုက်လေသည်။ လျှာရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း တော်တော်လေး ခံစားမှုပြင်းထန်သွားကာ သိပ်မရုန်းတော့ပေ။ လွင်ကြီး လက်ကိုနောက်ပြန်ရုတ်ကာ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလုပ်နေသည်ကို ထွန်းရီမှ လီးတတောင်တောင်ဖြင့် ခုံမှာ ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။

သွန်းမှာ ထမိန်ဝတ်ထားသဖြင့် အောက်ပိုင်းမှာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်နှင့် အလွယ်တကူပင် အကာအကွယ်မဲ့သွားလေတော့သည်။ သွန်းရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးတွေကို လွင်ကြီးက လက်ဖြင့် ဖြန်းခနဲ မြည်အောင် ရိုက်လိုက်ပြီး

“အတွင်းခံတော့ မင်းဘာသာ ချွတ်တော့နော်”

ဆိုပြီး ဖင်ကို ထပ်ညှစ်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဒီအခြေအနေမှတော့ မထူးတော့ပေ။ အတွင်းခံပါ မငြင်းဆန်ပဲ ချွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ သွန်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ဆံနွယ်များမှ လွဲ၍ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားလေတော့သည်။

“ကဲ အလှလေးရေ ဒီဘက်လှည့်ပါဦး…။ ကိုကြီးတို့ သေချာကြည့်ချင်လို့ပါ။ မင်းက သိပ်လှတယ်လို့ ကြားထားတာ။ အခု သေချာကြည့်ရမယ်။ ဟားဟားးးး”

ထွန်းရီက စီးကရက်ကိုခဲကာ ပြောလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ကျောပြင်တွင်သာ ဆံနွယ်ရှည်တွေရှိပြီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်း အကာအကွယ်မဲ့နေတဲ့ သူမရဲ့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို လက်တဖက်ဖြင့်အုပ်၊ သူမရဲ့ ရတနာရွှေကျုတ်လေးကို ကျန်လက်တဖက်ဖြင့်အုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လှည့်ပြလိုက်သည်။

“မင်းရဲ့လက်တွေကို ဘေးချလိုက်စမ်းပါ ဆံရှည်မလေးရယ်”

ဟု လွင်ကြီးက လှမ်းဟောက်သည်။

“အားပါးပါး သိပ်လှတဲ့ ဘော်ဒီပဲကွာ။ တွေ့မဲ့တွေ့တော့လည်း နတ်သမီးလေး နတ်သက်ကြွေလာသလား ထင်ရတယ်ဟေ့”

ဆိုကာ ထွန်းရီက ကျေနပ်အားရစွာ ပြောလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးမှလည်း

“စားရကံကြုံတုန်း မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ…။ မင်းရဲ့ဘဲဘဲအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ….”

ဟု ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ပြောကာ မေ့လဲနေသော ကိုလင်းအား ဖန်ခွက်ထဲရှိ ရေနှင့် မျက်နှာကို လှမ်းပက်လိုက်လေသည်။

မျက်နှာပေါ်အေးသွားတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် ခေါင်းမူးစွာဖြင့် အားတင်းပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်လေသည်။ မီးရောင်အောက်မှာ ဆံပင်တွေဖားလားချပြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ သွန်းကို တွေ့လိုက်ပြီး မျက်စိပြူးကျယ်သွားတော့လေသည်။ သွန်းအဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ အဖြစ်ကို မေ့လျော့နေလေသည်။ ပြီးမှ သတိဝင်ပြီး ရုန်းလို့လည်းမရ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသဖြင့် အော်လို့လည်းမရပေ။ လီးတတောင်တောင်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံးတီးနဲ့ လူနှစ်ယောက် ထိုင်နေတာကို သတိထားမိလိုက်ပြီး “ဒီလူတွေက ဘယ်ကလဲ။ ငါက ဘာလို့ ကြိုးချည်ခံထားရတာလဲ။ သွန်းကရော ဘာလို့ ဒီလိုပုံစံ ဖြစ်နေရတာလဲ” အတွေးပေါင်းများစွာ ကိုလင်းခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာတော့လေသည်။

“aww… မင်းသတိရလာပြီကိုး….။ ဟိုမှာကြည့်လိုက်စမ်း မင်းဆော်လေး ဘယ်လောက်လှလဲလို့…။ ဆံပင်လေးကလည်း စင်းနေတာ လွန်ရောကွာ….။ ပြီးမှ ဆွဲလိုးပြမယ်…။ မင်းဆော်ကို လိုးနေတာ မြင်စေချင်လို့ နှိုးလိုက်တာ… ဟဲဟဲ”

ဟု လွင်ကြီးမှ ခနဲ့ပြီး ပြောလိုက်လေသည်။ သွန်းမှ

“အဲ့တာ ကျမရည်းစား မဟုတ်ပါဘူးရှင်..။ သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါ..။ သူက ကျမကို ကြိုက်နေတဲ့သူပါ…။ သူနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူးရှင်”

ဟု တောင်းပန်ကာ သူမကြောင့် အပြစ်မဲ့တဲ့ ကိုလင်း ခံနေရတာကို ကြည့်ပြီး သနားနေမိလေသည်။

“မင်းကိုကြိုက်နေတာထက် ဒီကောင်က မင်းဆံပင်ရှည်တွေကို ကြိုက်နေတာဆို ပိုမှန်လိမ့်မယ်…။ ငါတို့က ယောကျ်ားလေးချင်း သိတယ်ကွ။ ဒီကောင်အခု မင်းဆံပင်တွေကို ငေးမောနေတာပဲ ကြည့်လေ…”

ဆိုပြီး လွင်ကြီးက ကိုလင်းဘက်လှည့်ပြီး ပြောလိုက်လေသည်။ ကိုလင်းလည်း မိမိချစ်ရသူ မိမိရှေ့မှာ အလိုးခံရတော့မည် ဖြစ်သည့်အပြင် မြတ်နိုးတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုပါ အဆွဲခံရတော့မည်ကို သိ၍ အတင်းရုန်းကန် အော်ဟစ်လေသည်။

“ဝူး…..အူး……အိ…..အူး……အူးးးးးး”

မည်မျှပင် အော်သော်လည်း အသံထွက်မလာချေ။ လွင်ကြီး ထိုင်ခုံမှထကာ ကိုလင်းနားကပ်လာပြီး

“မင်းလည်း ဆံပင်တွေကြိုက်တဲ့ကောင် မဟုတ်လား။ ငါကြည့်ကြည့်မယ်”

ဟုဆိုကာ ကိုလင်းဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲကပင် ကိုလင်းရဲ့လီးကြီး တောင်နေသည်ကို သွန်းလည်း တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ဆက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သောအခါ အရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ ကိုလင်းရဲ့ လီးတံကြီး ဘွားခနဲ ပေါ်လာတော့လေသည်။

“ဟားဟား… ဒီကောင်လည်း အတူတူပါပဲ။ လူထက် ဆံပင်ပိုချစ်တဲ့ ကောင်ပဲကွ။ ဆံပင်မြင်တာနဲ့ ကြည့်စမ်းပါဦး ပြီးတောင်ပြီးနေပြီ။ ဟား ဟား ဟားးး”

လွင်ကြီး အားရပါးရ ရယ်နေလေတော့သည်။ မိမိချစ်ရတဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်သော်လည်း အခုလိုပုံစံမျိုးမှန်းပြီး အမြဲဂွင်းထုနေကြ ဖြစ်သောကြောင့် ကိုလင်းရဲ့ လီးမှာလည်း တတောင်တောင်ပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ကိုလင်းတင်မက ထွန်းရီကော လွင်ကြီးရဲ့ လီးတွေပါ တတောင်တောင် ဖြစ်နေသည်။ မတောင်ပဲနေရိုးလား သွန်းရဲ့ဖင်လေးက ဖွေးဥလုံးဝန်းနေပြီး နို့လေးတွေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ မော်ဒယ်ရှူံးအောင် လှနေသည့်အပြင် သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကလည်း ခြေသလုံးနားထိရောက်အောင် တညီထဲ ဖြောင့်စင်းမဲနက်နေကာ လှချင်တိုင်း လှနေလေတော့သည်။ ထွန်းရီမှ

” ဒီနားကိုလာ… ဒူးထောက်ပြီး ငါ့လီးကို လာယက်ပေးစမ်း”

ဟု အမိန့်ပေးလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာကာ ထွန်းရီ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြာထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး ယက်ပေးရန် ဟန်ပြင်လိုက်လေသည်။ ထိုင်နေရာမှ လွင်ကြီး ထလာပြီး ဒူးထောက်ထားသည့် သွန်းရဲ့ကျောပြင်မှာ ပြန့်ကျနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို စုကိုင်လိုက်ပြီး တချက် နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ၎င်းရဲ့လီးတွင် ဆံနွယ်ရှည်တွေကို ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်တော့သည်။ သွန်းလည်း

“ရှင် ကျမဆံပင်ကို ဘာလုပ်နေတာလဲ။ အဲ့လိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ မလုပ်ပါနဲ့။ ကျမ မကြိုက်ဘူး… အု….. ပလွတ်… အု … အု… အု… အု….. ပလွတ်… ပလွတ်”

စကားမဆုံးသေးမှာပင် ထွန်းရီက သွန်းရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ကာ

“ကောင်မ စကားအရမ်းများတယ်ဟာ…။ နင့်ကိုပြောပြီးသားလေ။ ငါတို့ကျေနပ်အောင် စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရမယ်လို့….။ နင်မေ့သွားတာလား ဟမ်….။ ကောင်မကတော့ နာတော့မယ်…..။ စုပ်စမ်း လျှာသုံးပြီးစုပ်..။ လျှာနဲ့ ဝိုက်စုပ်…..။ အား…. ရှီးးးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ အပျိုပါးစပ်လေးကွာ….။ ကောင်းတယ်ကွာ အဲ့အတိုင်းပဲ စုပ်…. ရှီး…… ”

ဆိုပြီး အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေလေတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း

“ဟာကွာ ပျော့အိနေတာပဲ ကတ္တီပါစလေးနဲ့ ပွတ်နေရတဲ့အတိုင်းပဲကွာ။ တခါမှ ဒီလိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုမျိုး မကြုံဖူးဘူး။ ဒီကောင်မဆံပင်က တော်တော်လိုးလို့ ကောင်းတာပဲ။ မိုက်သဟကွာ…. အား…. ရှီး….”

ဟုဆိုပြီး ဆံပင်တွေအကုန်လုံး သိမ်းကြုံးကာ စိတ်ကြိုက် လိုးနေလေသည်။ မိမိအမြဲလိုးရန် ချောင်းနေသော ဆံပင်ရှည်ကြီးကို အခု သူများလိုးနေတာမြင်ရတော့ ကိုလင်းတစ်ယောက် မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအဖြစ်အပျက်ကိုမြင်ပြီး အောက်ကလီးကလည်း တောင်တာ မရပ်သည့်အပြင် အရည်တွေပါ တစက်စက် ကျနေလေသည်။

“အား ရှီးရှီးရှီး….. ကောင်းလိုက်တာကွာ”

ဟုဆိုကာ သွန်းရဲ့ပါးစပ်ထဲကို ထွန်းရီ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ဆံပင်ဆွဲခံထားရသည်က တမျိုး၊ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည့် ပျစ်ချွဲချွဲ ငံကျိကျိ အရည်တွေကတမျိုးကြောင့် သွန်းတစ်ယောက် နေရထိုင်ရခက်ပြီး အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားတော့လေသည်။ လွင်ကြီးကလည်း ဆံပင်တွေဆွဲတာ တစက်မှမလျှော့။ အသားကုန်ပင် ပွတ်လိုးနေသည့်အပြင် ထွန်းရီလီးကို စုပ်ပေးတာ ပြီးသွားတဲ့ သွန်းရဲ့ဦးခေါင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နောက်စေ့ဆံပင်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး အားရပါးရ စည်းစိမ်ယူတော့လေသည်။ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးသော် လွင်ကြီးလည်း လရည်တွေကို နောက်စေ့နားက ဆံပင်တွေထဲ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ သွန်းလည်း ခေါင်းမှာ ပူနွေးနွေးဖြစ်သွား၍ လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ပါးစပ်ဝင်ထားသော အရည်များကဲ့သို့ပင် ချွဲပစ်နေတော့လေသည်။

“ရက်စက်လိုက်တာရှင်… ကျမတန်ဖိုးထားတဲ့ ဆံပင်‌လေးကို ရှင်မို့လို့ လုပ်ရက်တယ်”

ဟု ငိုကြွေးကာ သွန်းလည်း စိတ်ညစ်စွာ ပြောလေသည်။ ထွန်းရီနဲ့ လွင်ကြီးလည်း ဘာမှပြန်မပြောပဲ အမောဖြေနေတော့လေသည်။

“ရှင်တို့ပြီးပြီမလား… ကျမအိမ်ထဲက ထွက်သွားပါတော့…. ကျမတောင်းပန်ပါတယ်”

ထပ်မံငိုကြွေးရင်း ပြောပြန်သည်။ ထွန်းရီမှ

“ဘယ်နှယ့် ဘာမှတောင် မလုပ်ရသေးဘူး ပြီးစရာလား..။ ဒီလောက်လှတဲ့ အပျိုလေးကိုမှ ပါကင်မဖောက်ရင် ငါတို့လောက် မိုက်မဲ့တဲ့လူ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး”

ဟုဆိုကာ သွန်းကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး လွင်ကြီးအား မျက်ရိတ်ပြကာ လက်တွေကို ချုပ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း သွန်းရဲ့ ဦးခေါင်းဘက်ကို သွားလိုက်ပြီး ကျောအောက်ရောက်နေတဲ့ ဆံပင်အစုကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ၎င်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ဖြန့်ချလိုက်လေသည်။ ထို့နောင် သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို သွန်းရဲ့ဦးခေါင်းကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ငယ်ထိပ်က ဆံပင်ကြားထဲ လီးထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ စောနက စိုနေသည် လရည်တွေကြောင့် ဆံပင်နှင့်လီးနဲ့ စေးကပ်နေတော့လေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းရီက သွန်းရဲ့ ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲကာ ရတနာရွှေကျုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေလိုက်သည်နှင့် တပြိုက်နက် အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့လေသည်။

“ကောင်မ နင်တော်တော်ဖြစ်နေတာပဲ။ ကိုင်ယုံပဲရှိသေးတယ် အရည်တွေကို ရွှဲနေတာပဲ။ တော်တော်လိုးလို့ကောင်းမဲ့ အဖုတ်လေးကွာ”

ဟုဆိုကာ ၎င်းရဲ့မျက်နှာကို သွန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးနား ကပ်လိုက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ စောက်စိလေးကို ထိုးပေးလိုက်ရာ သွန်းလည်း တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားလေတော့သည်။ ထွန်းရီမှ အထာနပ်စွာဖြင့် စောက်ပတ်လေးကို လျှာအပြားလိုက်ကပ်ကာ အားရပါးရ ယက်လေတော့သည်။ ထူးခြားတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း မနေတတ်တော့ပေ။ ပါးစပ်မှလည်း

” အင်း…. အား…. အ… အ.. အ အား…. အင်း…”

ဟု ညီးညူရင် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေတော့လေသည်။ သူစိမ်းယောက်ျားနှစ်ယောက် မိမိအား သူတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်နေသော်လည်း ဘဝမှာ တခါမှမခံစားဖူးသည့် ရင်ဖိုလှိုက်မောတဲ့ အထိအတွေ့မျိုးကြောင့် သွန်းလည်း သာယာနေမိလေသည်။ ထွန်းရီ၏ဦးခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ အတင်းဖိကာ ဆွဲပွတ်နေမိလေတော့သည်။ ထွန်းရီကလည်း သွန်းကောင်းနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ လျှာကိုထိုးထည့်ပြီး အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ထိုးမွှေးလိုက်သောအခါ သွန်းတစ်ယောက် ခါးလေး အသားကုန်ကော့တက်လာပြီး

“ဟင့်… ဟင့်….. အား….. ရှီး….. ဟင်း… ဟင်း…. ဟင်း… အင်း..”

ဟု အသံပေါင်းစုံပြုကာ တကိုယ်လုံး တုန်ဆင်းကာ အရည်တွေပန်းထုတ်ပြီး တချီပြီးသွားလေတော့သည်။ ဘဝမှာ ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်လျက်ခံရခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် အရည်တွေ မနည်းမနောပင် ပန်းထွက်လာတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း စေးကပ်နေတဲ့ ဆံပင်အုံထဲ တံတွေးကို ပြစ်ခနဲ ထွေးလိုက်ပြီး ခြောက်နေတဲ့ လရည်တွေကို ချွဲပစ်အောင် ပြန်လုပ်ပြီး သွန်းရဲ့ ဆံပင်အထွေးလိုက်ကြီးကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး စည်းစိမ်ခံတော့လေသည်။

ထိုအဖြစ်ပျက်ကို မြင်နေရသော ကိုးလင်းအဖို့တော့ စိတ်တွေလည်းထနေသလို သူလိုးရမယ့် ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေကို တခြားသူက လိုးနေတာကို ကြည့်‌နေရသဖြင့် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ အရင်က ဆံပင်ရှည်တဲ့ ဆော်တွေကို စားခဲ့ရသမျှ ဒီတခါတော့ ငါဝဋ်လည်တာပဲဆိုပြီး ဒေါသလည်းဖြစ် ရင်ထဲမှာလည်း စို့နစ်ကြေကွဲနေလေတော့သည်။

သွန်း ပြီးသွားသည်ကို ထွန်းရီက ကျေနပ်နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ပြီး ပေါင်လေးကို ဖြဲလိုက်ကာ ၎င်းရဲ့ သွေးကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးကို အပျိုလေးသွန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီး

“ညီမလေးကို အခုထက်ပိုကောင်းတဲ့ အရသာ ကိုကြီးပြမယ်။ နည်းနည်းနာရင်တော့ သည်းခံကွာ”

ဟုဆိုကာ ဒစ်ကြီးကို သွန်းရဲ့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲမြုတ်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ အပျိုစောက်ဖုတ် ဖြစ်တဲ့အတွက် တော်တော်ဖြင့် မဝင်သော်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေသောကြောင့် ချောဆီကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်နေတော့သည်။ သွန်းတစ်ယောက် လက်ညှိုးပဲ ထိုးထည့်ဖူးသော မိမိအဖုတ်လေးကို အခု မဆန့်မပြဲ လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်သောကြောင့် ဖီးတက်နေသော်လည်း အတွင်းသားတွေ ထိုးခွဲခံရသောကြောင့် အတော်ပင် နာကျင်သွားပြီး

“အမေ့…. အမလေး … ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါရှင်…. ကျမ မခံနိုင်ဘူး….. အား…… ပြန်ထုတ်လိုက်ပါတော့…. မရဘူး….. အ… အား…. သေပါပြီ…. မလုပ်ပါနဲ့တော့….. နာတယ်…. အားးး…..”

အသံမျိုးစုံပြုကာ တောင်းပန်လေသည်။ ထွန်းရီကလည်း မလျှော့ပေ။ စည်းပိုင်နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို ဆက်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး လီးတဝက်ခန့် အရောက်တွင် အပျိုအမှေးပါးလေးကို ခံစားမိလိုက်လေသည်။

“မင်းအဖုတ်လေးက ကြပ်ထုတ်နေတာပဲ.. ပါကင်လေးပဲကွာ …။ ငါလည်း ပါကင်မဖောက်ရတာ ကြာပြီ….။ ကိုကြီး မင်းကို ပါကင်ဖောက်ပေးမယ်…။ ဟုတ်ပြီလား”

ဆိုပြီး သွန်းရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို သူ့ရဲ့လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့သည်။ သွန်းလည်း အဖုတ်ထဲ လီးဝင်ခံထားရသည့်အပြင် နို့တွေကို အကြမ်းပတမ်းကိုင်ပြီး အချေခံလိုက်ရသဖြင့် နာကျင်မှုတွေ မေ့သွားကာ ကာမအရသာကို ခံစားမိနေလေသည်။ ထွန်းရီလည်း အခြေအနေကိုသိကာ လီးကိုအဆုံးထိ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ကောင်းကောင်းကြီး စားသုံးလိုက်တော့သည်။ အပျိုအမှေးပါးပေါက်ပြီး အဖုတ်ထဲမှ သွေးစတွေ ထွက်လာသဖြင့်

” အား….. နာတယ်…. ကျမအဖုတ်လေးတော့ ကွဲပါပြီ… အား…”

ဟု နာကျင်စွာ သွန်းလည်း အော်တော့လေသည်။ အော်နေတဲ့ သွန်းပါးစပ်လေးကို လွင်ကြီးက မျက်နှာပြောင်းပြန် အနေအထားဖြင့် kissing ပေးကာ လျှာဖြင့် သွန်းရဲ့ပါးစပ်အတွင်း ထိုးထည့်မွှေနှောက်လိုက်လေသည်။ ထွန်းရီလည်း အဖုတ်ထဲ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အချက်ရေ မြန်လာတော့သည်။ အဖုတ်အတွင်းသားကို ဒစ်ကြီးဖြင့် အမွှေခံရတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း ခါးလေးကော့ကာ တဖန်ပြန်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ အချက်ငါးဆယ်ကျော်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးသော် သွန်းရဲ့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ လရည်နွေးများကို ပန်းထည့်လိုက်တော့လေသည်။ အဖုတ်အတွင်းမှ နွေးသွားတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် သွန်းလည်း ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကာ တုန်တတ်ပြီး ပြီးသွားလေတော့သည်။ ထွန်းရီလည်း အနည်းငယ် ပျော့ခွေသွားတဲ့ လီးကို သွန်းအဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မကြာမီပင် အဖုတ်ထဲက လရည်ပျစ်ကျဲကျဲတွေ စီးကျလာတော့သည်။

” ဘဝမှာ လိုးဖူးသမျှထဲမှာ ဒီကောင်မအဖုတ်က လိုးလို့အကောင်းဆုံးပဲကွာ… အနှစ်ပဲ… တကယ်မိုက်တယ်ကွာ”

ဟု အားရကျေနပ်စွာ ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် လွင်ကြီးလည်း ဆံပင်ရှည်တွေကို ဆွဲယူပြီး ပုံစံပေါင်းစုံဖြင့် ဆွဲလိုးနေတော့သည်။ ဆံပင်အဖျားကို လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ကျန်တဖက်ဖြင့် ဆံပင်အရင်းကိုစုကာ လီးကိုထိုးထည့်ပြီး အားရပါးရ လိုးတော့လေသည်။ အချက် ၂၀ ခန့် လိုးပြီးသောအခါ လရည်တွေကို ငယ်ထိပ်ပေါ်သို့ ပန်းချလိုက်ပြီး ဆံပင်အဖျားကို နမ်းကာ

“ဒီလိုဆံပင်မျိုးကို တစ်သက်လုံး နမ်းပြီး လိုးချင်လိုက်တာကွာ။ တကယ်ကောင်းတဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ။ ဒီလောက်ဆွဲကိုင်ထားတာတောင် ပျော့အိစက်နေတုန်းပဲ”

ဟု သွန်းရဲ့ဆံပင်ကြီးကို ခွေကိုင်ကာ ပြောလေသည်။ သွန်းလည်း အားယူထလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကြက်ခြေခပ်ပုံစံဖြင့် ထိုင်လိုက်ပြီး လရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ သူမရဲ့ဆံပင်တွေဖြင့် နို့နှင့်အဖုတ်လေးအား ဖုံးအုပ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ထိုင်ခုံတွင် စီးကရက်သောက်ပြီး အမောဖြေနေတဲ့ ထွန်းရီနဲ့ လွင်ကြီးကို ဒီတစ်သက်မကြေဘူးဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး

“ရှင်တို့ ကျေနပ်သွားပြီမလား။ ကျမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝရော… ကျမမြတ်နိုးတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုရော… စိတ်ကြိုက်လုပ်ရတာ ဝသွားပြီမလား”

ဟု အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လွင်ကြီးမှ

“မကျေနပ်သေးဘူး…. မင်းဆံပင်တွေကို ခေါင်းပြန်လျှော်ပေးချင်သေးတယ်”

ဟုပြောပြီး အချိန်မဆိုင်းပဲ သွန်းကိုဆွဲမလိုက်ရာ သွန်းကလည်း ရုန်းကန်သော်လည်း အားချင်မမျှသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲ တရွတ်တိုက် ပါသွားလေတော့သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွဲပိတ်လိုက်ပြီး

“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း… မင်းဆံပင်ကို ရှယ်လျှော်ပေးမယ်”

ဟု ဟိန်းဟောက်ပြီး ရေပန်းအား ဖွင့်ချလိုက်သည်။ ရေပန်းကျလာသည်နှင့် သွန်းခေါင်းကိုဆွဲပြီး ရေပန်းအောက်၌ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး ၎င်းရဲ့လီးကြီးအား သွန်းမျက်နှာနားကပ်လိုက်ပြီး

“ခေါင်းလျှော်ခအနေနဲ့ ငါ့လီးကိုစုပ်စမ်း။ ပြီးရင် ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံရမယ်… ဟားဟား…။ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရင်လုပ်.. မဟုတ်လို့ကတော့ မင်းဆံပင်ကို ငါညှပ်ပစ်မှာ… ကြားလား….”

ဟုဆိုကာ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဆံပင်ညှပ်ခံရမှာစိုးသဖြင့် မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသော လွင်ကြီးရဲ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ပေးတော့သည်။

“သူ့လီးက ဟိုလူ့လီးထက်တောင် ပိုတုတ်နေပါလား။ ဒါကြီးနဲ့ အလိုးခံရရင် ငါတော့ သေပါပြီ” ဟု စိတ်ထဲကတွေးနေသော်လည်း အဖုတ်ဝမှာ အရည်တွေ စို့လာလေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ရေစိုနေတဲ့ သွန်းရဲ့ဆံပင်ကြီးကို စုကိုင်ပြီး အပေါ်မြှောက်လိုက်ကာ အားရပါးရ လီးစုပ်ခိုင်းတော့သည်။ ထို့နောက် စင်ပေါ်တွင်တင်ထားသော ရှမ်ပူဘူးအား ယူလိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ဆံပင်တွေပေါ် ညှစ်ချလိုက်ပြီး လက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဦးရေပြားကစကာ ဆံပင်အဖျားထိ ပွတ်ဆွဲပြီး စိတ်ပြေနပြေ ခေါင်းလျှော်ပေးတော့သည်။ ရှမ်ပူအမြုပ်ထနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သွန်းရဲ့ကျောပေါ်သို့ လွှတ်ချလိုက်ပြီး လီးစုပ်တာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ကာ သွန်းကို မတ်တပ်ရပ်လျှက် တဖက်သို့ လှည့်ခိုင်းလိုက်လေသည်။

“ဖင်ကုန်းတော့ ကောင်မ….။ နင့်ဆံပင်တွေကို ရေဆေးချရင်း ငါဆွဲလိုးမယ်”

ဟုဆိုတာ ဖွေးဥလုံးဝန်းနေတဲ့ သွန်းရဲ့ ဖင်အက်ကွဲကြောင်းပေါ်တွင် မဲနက်ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေ ကြားထဲမှပင် အဖုတ်နေရာသို့မှန်း၍ လီးထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ အဖုတ်ကို လီးဖြင့်ထောက်ပြီး စိုရွှဲနေတဲ့ ဆံနွယ်အစုကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် စုကိုင်ကာ အားရပါးရဆွဲပြီး လီးကို ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

“ဗြိ…. အား…. နာတယ်….. ပြန်ထုတ်လိုက်ပါရှင်…. ကျမ မခံနိုင်ဘူး…. အား…. ဆံပင်ကို ဖြည်းဖြည်းဆွဲပါ… အ.. အ.. အ…. အင်း….. အင်း…. အု”

အဖုတ်ကို နောက်မှတေ့ပြီး အလိုးခံရသည့်အပြင် ဆံပင်တွေပါ အဆွဲခံထားရသဖြင့် သွန်းလည်း အတော်ပင်နာကျင်သွားပြီး အော်မိသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားမိကာ အသံပေါင်းစုံဖြင့် စတင်ညည်းညူတော့လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ဖီးတတ်နေတဲ့ သွန်းကိုကြည့်ပြီး လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်လေးနှစ်လုံးကိုကိုင်ကာ အားရပါးရ “တဖတ်ဖတ်” ဖြင့် အသံမြည်အောင် စိတ်ကြိုက်လိုးတော့သည်။ ခါးလေးကို ကော့ခိုင်းထားပြီး ဆံပင်တွေကို နောက်ကဆွဲကာ လက်တဖက်ဖြင့် သွန်းရဲ့နို့တွေကို ပွတ်ချေကာ နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက်ညီညီ လိုးနေကြတော့သည်။ အချက် ၄၀၊ ၅၀ ခန့် လိုးပြီးသော် လွင်ကြီးလည်း သူ့ရဲ့လီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကိုကိုင်ကာ ၁၀ ချက်ခန့် ပွတ်လိုးပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လရည်တွေပေကျံသွားတဲ့ ဆံပင်တွေကို နောက်တခါ ရှမ်ပူနဲ့လျှော်ပြီး ရေဆေးချကာ သွန်းကို ဆွဲပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့သည်။

ကိုလင်းတစ်ယောက် ရှမ်ပူနံ့များ သင်းခနဲရလိုက်၍ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်ရာ ခြေသလုံးနားအထိ ဆံပင်များ ရေစက်လက်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံးတီးဖြစ်နေသော သွန်းကို လွင်ကြီးက ဖက်တွဲကာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်ရလေသည်။ ဆံပင်ချစ်သူပီပီ သွန်းရဲ့ဆံပင်ရှည်ကြီးထံမှ ရှမ်ပူနံ့များက ကိုလင်းရဲ့လီးကို ပိုမိုတောင်နေစေတော့သည်။ တကယ်တော့ ကိုလင်းက သွန်းကိုချစ်တာထက် သွန်းဆံပင်ကိုပိုချစ်တာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။ သွန်း ရုံးတက်တိုင်း သွန်းရဲ့ ထူထဲနက်မှောင်တဲ့ ဆံနွယ်ရှည်ကြီးတွေကို အမြဲဓာတ်ပုံခိုးရိုက်ကာ စိတ်မှန်းဖြင့် ဂွင်းထုရသည်မှာ အမောပင်ဖြစ်သည်။ အခု ရှမ်ပူနံ့တသင်းသင်းဖြစ်နေတဲ့ သွန်းရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို တက်ခွလိုးချင်စိတ် တဖွားဖွား ဖြစ်နေလေတော့သည်။

လွင်ကြီးလည်း သွန်းကို ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်စေလိုက်ကာ ဆံပင်တွေ နောက်ကိုချလိုက်ပြီး တဘက်ဖြင့် ရေသုတ်ပေးနေလေသည်။ ထို့နောက် Dryer ယူလိုက်ပြီး ရေသေချာခြောက်သွားစေရန် ဖြည်းဖြည်းချင်း dryer နဲ့မှုတ်ပြီး ဘီးလှမ်းယူကာ ညီညာဖြောင့်စင်းစေရန် ဖြီးချပေးနေလေသည်။ ရေသေချာခြောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်တွေကလည်း ပြောင်တင်းဖြောင့်စင်း ပျော့အိနေတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း ထိုဆံပင် ထူထူထဲထဲကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ တချက်ယူနမ်းလိုက်ပြီး

“အားပါးပါးကွာ…. ဘာမှမလိမ်းရသေးတာတောင် ပြောင်တင်းပျော့အိနေတာပဲ…. ဆံပင်တော်တော်ကောင်းတဲ့ ကောင်မပဲ”

ဟု နမ်းရှုံ့ရင်း ပြောလေသည်။ ထို့နောက် ဆံပင်ကို ခေါင်းစည်းကြိုးဖြင့် တစ်စုတည်းဖြစ်အောင် စုစည်းလိုက်ကာ

“နည်းတဲ့ဆံလုံးကြီးမှ မဟုတ်တာ။ ပြန်လွှတ်ပေးရမှာ နှမျောစရာပဲကွာ”

ဟု ဘဝင်မကျစွာ ညည်းညူလိုက်လေတော့သည်။ ထွန်းရီက

” ဟျောင့် မင်းကိစ္စပြီးပြီလား…။ ပြီးရင် ဒီကောင်မကို လီးထပ်စုပ်ခိုင်းမလို့….။ ဒီကောင်မ လီးစုပ်တာ အရမ်းကောင်းတာကွ ”

ဆိုပြီး သွန်းကို ပြုံးပြလိုက်လေသည်။

“အေ.. မင်းက လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်…။ ငါက အနောက်ကနေ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်ကုန်းဆံပင်ဆွဲလိုးဦးမယ် ဟဲဟဲ”

ဟုဆိုပြီး သွန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကို စုစည်းရင်း ပြောလေသည်။

“ဒီဝဋ်ဒုက္ခတွေက မြန်မြန်ပြီးပါစေ။ ဒါပြီးရင် သူတို့ထွက်သွားမှာပါ” ဟု စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး သွန်းလည်း ထွန်းရီတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ထွန်းရီက ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သွန်းကို လေးဘက်ကုန်းစေပြီး သူ့ရဲ့လီးကို ငုံ့စုပ်စေတော့သည်။

“အား…. ရှီး….. ဖြည်းဖြည်း… သွားနဲ့မထိနဲ့လေ…. လျှာလေးမွှေကစားပေး….. ရှီး…”

ဆိုပြီး ကာမသုခ ခံစားနေတော့သည်။ လေးဘက်ကုန်းပြီး ထွန်းရီလီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ သွန်းရဲ့ တစ်စုတည်း စည်းထားပြီး ပြောင်တင်းနက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီး ကျောပေါ်ကနေတဆင့် ဖင်နှစ်လုံးရဲ့ကြားထဲထိ ကျနေတာကို ကြည့်ပြီး လွင်ကြီးလည်း လီးပြန်တောင်လာတော့သည်။ ဖင်အပေါ်နားကနေ ဆံပင်စုကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဖွေးဖွေးနှစ်လုံးကြားထဲမှ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ဝလေးကို လွင်ကြီး လီးဖြင့်ထောက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ကျောလယ်လောက်ဆံပင်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ထပ်မံဆွဲလိုက်ပြီး ကျန်တဖက်ကို ခါးလေးအားကိုင်ပြီး လီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်လေသည်။

“အ…. အု…. အု… အ….. အ… အ… အင်းး…. အ…. အင်း…. အု…. အု”

သွန်းတစ်ယောက် ထွန်းရီးလီးအား စုပ်နေသော်လည်း ဆံပင်ဆွဲပြီး အဖုတ်ထဲသို့ တချက်တည်းပဲ အဆုံးထိ အထည့်ခံလိုက်ရသောကြောင့် နာကျင်သွားပြီး မျက်ရည်များပင် ဝဲလာတော့သည်။ နာကျင်နေသော်လည်း ရုန်းကန်လည်းမထူး တောင်းပန်လည်း ထူးမည့်သူတွေ မဟုတ်တာကြောင့် ကြိတ်မှိတ်ကာ ခံနေရှာတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း အဖုတ်ထဲသို့ လီးကို အဝင်အထွက် မှန်မှန်လုပ်ပေးနေရင် သွန်းတစ်ယောက် ဖီးတွေတက်လာကာ ခါးလေးကော့ပြီး လွင်ကြီးလီးကို ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ထွန်းရီလီးနှင့် ပါးစပ်လွတ်သည့်အခါ

“အား…. အင်း….. ရှီး…… အင်း…. အူး…. ဆောင့်ပါ … ဆောင့်စမ်းပါ….. အင်းး…. အင်း…..”

ဆိုပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ ညည်းညူးအော်ဟစ်တော့သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို မြင်နေရသော ကိုလင်းအဖို့ အထူးအဆန်းပင် ဖြစ်သွားတော့သည်။ မြန်မာဆန်ဆန် ဆံပင်ရှည်လေးနှင့် အိန္ဒြေရှင်မလေး၊ တော်ရုံ ယောကျ်ားတွေနှင့် အရောမဝင်သည့် မာနခဲလေးက အခုတော့ လူစိမ်းနှစ်ယောက်ရဲ့ ပြုမူမှုတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေလေသည်။ ကိုလင်းလည်း အကြံရသွားလေသည်။ ဒီလူတွေသွားလျှင် သွန်းရဲ့ဆံပင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးမယ် ဆိုပြီး ကျေနပ်စွာ တွေးလိုက်လေသည်။

အချက်ပေါင်းများစွာ သွန်းရဲ့ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် ထွန်းရီလည်း ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝခံစားရကာ လရည်တွေ ဒလဟော သွန်းပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

” မျိုချလိုက်စမ်း မထွေးထုတ်နဲ့… သောက်ဖူးတယ်ရှိအောင် သောက်ရတယ်… ကောင်မရဲ့”

ဟုဆိုကာ သွန်းရဲ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး အတင်းမျိုချခိုင်းလိုက်သည်။ လွင်ကြီးလည်း သွန်းရဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီး အားရပါးရဆွဲပြီး ဖင်လုံးတွေတုန်နေအာင် တဖတ်ဖတ်ဖြင့် လိုးနေရင်း သွန်းရဲ့ဆံပင်ကြီးတွေကို နမ်းရှုံ့ကာ စိတ်လွတ်သွားပြီး သွန်းခေါင်းလေးမော့သွားအောင် ဆံနွယ်ရှည်တွေကို အတင်းဆွဲလိုက်ကာ

“ဒီကောင်မဆံပင်တွေ အရမ်းလှတယ်… အရမ်းကောင်းတာပဲ… ငါလက်လွတ်မခံနိုင်ဘူးကွာ”

ဆိုပြီး ရုတ်တရက် ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ ကတ်ကြေးအား ယူလိုက်ပြီး ခေါင်းအရင်းနားတွင် စည်းထားသည့် ခေါင်းစည်းကြိုးအပေါ်မှနေ၍ ဆံလုံးကြားထဲ ကတ်ကြေးထိုးပြီး ညှပ်ချလိုက်တော့သည်။ ကတ်ကြေးကလည်း အသစ်ကြပ်ချွတ်ဖြစ်သောကြောင့် ထက်ထက်မြက်မြက်ရှိလှပြီး ပျော့ပျောင်း နူးညံ့နေတဲ့ သွန်းရဲ့ဆံပင်ရှည်တွေ တခါတည်းနဲ့ “ရွှတ် ရွှတ် ရွှတ်” ဆိုပြီး ပြတ်တောက်ကာ လွင်ကြီး ၏လက်ထဲ ပါလာတော့လေသည်။

ရုတ်တရက် ဖြစ်သွားသည့် အဖြစ်ကြောင့် ထွန်းရီလည်း တားချိန်မရလိုက်ပဲ “ဟာ….” ဆိုပြီး ထွန်းရီ အံသြစွာ အော်လိုက်လေသည်။ ကိုလင်းလည်း လွင်ကြီးလက်ထဲမှ မဲနက်တောက်ပြောင်နေတဲ့ ဆံပင်အစုကြီးကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးအပြူးသား ဖြစ်သွားသည်။ အဖုတ်ကိုအလိုးခံနေရင်း ဂုတ်ပေါ်ဝဲကျလာတဲ့ ဆံနွယ်များကြောင့် သွန်းလည်း သူ့ရဲ့လက်ဖြင့် စမ်းမိလိုက်ရာ “ဟာ……” ဆိုပြီး ကြေကွဲစို့နစ်သော လေသံဖြင့် တစ်ချက်သာ အော်လိုက်နိုင်ပြီး လေးဘက်ထောက်နေရင်း ရုပ်ကျိုးပြတ် လဲကျသွားတော့လေသည်။ ထွန်းရီလည်း ဒေါသတချက် ထွက်သွားပြီး လွင်ကြီးကို လှမ်းထိုးလိုက်ကာ

” မင်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ငါတို့ ကတိပေးထားတယ်လေ။ မင်းစိတ်ကြိုက်လည်း သူလုပ်ပေးတာပဲ မဟုတ်လား။ မင်းဘာလို့ လုပ်တာလဲ။ မင်းကွာ…. ယောကျ်ားမဟုတ်ဘူးလား”

ဆိုပြီး ကြိမ်းမောင်းတော့လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း လက်ထဲက ဆံပင်အစုကြီးကို ကိုင်ကာ

“ဒီလောက်လှတဲ့ ဆံပင်ကြီးကို လက်လွတ်ခံစရာလား ထွန်းရီရာ။ ငါ့တစ်ဘဝလုံး ဒီလိုကောင်းတဲ့ ဆံပင်မျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူးကွ။ အာ့ကြောင့် ဖြတ်ယူပြီး သိမ်းထားမလို့ လုပ်လိုက်တာကွာ..။ အချိန်တန်ရင် သူ့ဆံပင်လည်း ပြန်ရှည်လာမှာပဲ။ မင်းစိတ်ပူမနေစမ်းပါနဲ့။ ငါတို့ သွားစရာရှိတာသွားမယ်။ အင်္ကျီဝတ်တော့”

ဟုဆိုကာ ထွန်းရီကို ပြောလိုက်လေသည်။ ထွန်းရီနဲ့ လွင်ကြီးလည်း အင်္ကျီတွေ ပုဆိုးတွေ ဝတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်မှာ ဆံပင်အတို မညီမညာနဲ့ ခွေခွေလေးလဲ ကာ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေတဲ့ သွန်းကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး

“ညီမလေးရဲ့ လှပတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ။ ကိုကြီးတို့မဖြတ်လည်း တချိန်ကြရင် အဖြတ်ခံရမှာပဲ။ အဲ့တော့ ကိုကြီးတို့ကပဲ ညီမလေး နောက်ထပ် ဒုက္ခမရောက်အောင် စီစဥ်ပေးလိုက်တာပါ။ နောက်ဆို ဆံပင်အရှည်မထားနဲ့ ဟုတ်ပြီလား။ လှလိုက်တဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ… ဟား… ဟား… ဟား….”

ဆိုပြီး သွန်းရဲ့မျက်နှာရှေ့ကို သူမရဲ့ ပျော့ပျောင်းနူးညံ့လွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်ကြီးဖြင့် အသာအယာ ရိုက်လိုက်လေသည်။

“ရှင်တို့ လူယုတ်မာတွေ။ ယောကျာ်းမဟုတ်တဲ့ ဟာတွေ။ ရှင်တို့ကို ဒီတသက် မကြေဘူး။ ကျမရဲ့ဆံပင်တွေကြောင့် ရှင်တို့အမြဲ ဒုက္ခရောက်ပါစေ။ ကျမ ကျိန်တယ်”

ဆိုပြီး အံကြိတ်ကာ ကျိန်စာတိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ဆံပင်ကြီးကို အိတ်ထဲခွေထည့်ကာ

“မင်းဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်ဘူး။ ငါတို့လိုချင်တာ မင်းဆံပင်ပဲ။ အခုရပြီ ဟား…ဟား…။ ငါတို့ကို ရဲတိုင်တာ ဘာညာလုပ်လို့ကတော့ ဒီမှာတွေ့လား။ ဒီထဲက video ဖိုင်ကို အကုန်ဖြန့်ပစ်မယ်။ ငါတို့ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် မင်းဘဝလည်း ရေစုန်မျောပြီသာမှတ်”

ဟုဆိုပြီး iphone အား အိတ်ထဲထည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းရီမှ ကိုလင်းအား ပါးစပ်စည်းထားတဲ့ အဝတ်ကို ဖြည်လိုက်ပြီး

“မင်းရဲ့ဆော်လေးကို မင်းအတွက် ပါကင်ဖောက်ပေးခဲ့တယ်။ လက်ဆောင်အနေနဲ့ အဖုတ်ပါ အကျယ်ချဲ့ပေးခဲ့တယ်။ ကြေးအနေနဲ့တော့ သူ့ဆံပင်တွေ ငါတို့ဖြတ်ယူသွားတယ် ဟုတ်ပြီလား။ ထားခဲ့လိုက်ပြီ မင်းစိတ်ကြိုက်လုပ်တော့”

ဟုဆိုတာ အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်သွားကြလေသည်။ သွန်းလည်း ကိုလင်းကို ကြိုးဖြေပေးလိုက်ပြီး ဖက်ငိုလိုက်လေသည်။

“ကိုလင်းရယ် သွန်းဘဝတော့ပျက်ပါပြီ။ သွန်းဆံပင်တွေလည်း ပါသွားပြီ။ ဒီလောကမှာ သွန်းဘယ်လိုနေရမလဲ။ သွန်းကို ကူညီပါဦး”

ဟု ငိုယိုကာ ကိုလင်းထံ အသနားခံတော့သည်။ ကိုလင်းလည်း သွန်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး

” ဒီမှာ သွန်း…. ကိုလင်း သွန်းကို အစောကြီးကတည်းက သတိတွေပေးခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ သွန်းဆံပင်တွေ အရမ်းလှလာတယ်။ သွန်းကို စိတ်မချဘူး။ ကိုယ်ကို ချစ်သူအဖြစ်တော်ထားရင် သွန်း ဒီလိုဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီး ကိုယ်က မင်းဆံပင်တွေကို အရမ်းကြိုက်တာ။ မင်းဆံပင်တွေကပဲ ကိုယ်ကို ဆွဲဆောင်ခဲ့တာ။ အခု ဒီလို ဆံပင်အတိုနဲ့ဆိုတော့ ကိုယ်ရင်ခုန်လို့တောင် မရတော့ဘူး..။ ကိုယ့်ကို မင်းနားလည်မယ် ထင်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှတော့ ကိုယ်လည်း မင်းဘဝကို မကယ်တင်ပေးနိုင်တော့ဘူး”

ဟု မျက်နှာတင်းစွာ ပြောလေသည်။ သွန်းလည်း အံ့သြသွားကာ

” ဒါဆို ရှင်က ကျမကိုချစ်တာ မဟုတ်ပဲ.. ကျမဆံပင်တွေကို ချစ်တာပေါ့။ ကျမသိလိုက်ပြီ။ ရှင်လည်း ဟိုလူယုတ်မာတွေနဲ့ အတူတူပဲ။ အဲ့တော့ ရှင်လည်း ကျမအိမ်ထဲက အခုထွက်သွား”

ဒေါသကြီးစွာဖြင့် ကိုလင်းအား မောင်းထုတ်လေသည်။ ကိုလင်းလည်း အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး

“မင်းက ဆံပင်တိုလေးနဲ့လည်း လှပါတယ်။ ပြန်ရှည်လာမှာကိုလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါမင်းကို အဲ့အထိ အချိန်မပေးနိုင်တော့ဘူး။ အဲ့တော့ နှုတ်ဆက်ပါတယ်… ကံကောင်းပါစေ သွန်း”

ဆိုပြီး တံခါးဝကို ကျောခိုင်းပြီး ထွက်သွားလေသည်။ သွန်းလည်း သူမရဲ့ဂုတ်ပေါ်ဝဲနေတဲ့ ဆံပင်တိုလေးတွေကိုကိုင်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ချပြီး သူမရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေ၊ လူတိုင်းရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့တဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေအတွက် ရှုံးပွဲချငိုကြွေးရင်း အိမ်ထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တော့လေသည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ဆံႏြယ္ရွည္ အပ်ိဳစင္ေလးရဲ့ ပါကင္ေဖာက္ခံလိုက္ရတဲ့ည

မိုးဦးက်ရာသီဆိုေတာ့ အရာရာဟာ အလြမ္းေငြ႕ေငြ႕ ေလာင္လွိုက္ေနသလို သြန္းတစ္ေယာက္လည္း သူမရဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို တမ္းတ​ေနမိသည္။ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို​ ေတြးမိတိုင္း လူယုတ္မာႏွစ္ေယာက္ကို ရင္ထဲအသည္းထဲက နာက်ည္းေနမိေလသည္။ သူမနာမည္က သြန္းသံစဥ္.. အသက္က ၂၂ ႏွစ္..။ မိဘေတြက နယ္မွာေနတယ္။ သူမကေတာ့ ရန္ကုန္က ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ေလးမွာ ဒီဇိုင္နာအလုပ္ရတဲ့ ပိုက္ဆံေလးႏွင့္ အိမ္ေလးတစ္လုံးငွားေနတယ္…။ အလုပ္ကေတာ့ ဒဒီဇိုင္နာအလုပ္ေပါ့။ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မဟုတ္ေပမဲ့ အဆင္ေျပလွသည္။ သြန္းတစ္ေယာက္ အလြမ္းေတြကို ႀကိဳးစားေျဖေဖ်ာက္ရင္း စိတ္ထဲတြင္ ပိုပို၍ ဝင္လာမိေလျဖစ္ေနတယ္…..။

ထိုေန႔က ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ေသာၾကာေန႔။ ဖုန္းအလန္းသံျမည္၍ နာရီၾကည့္လိုက္ရာ မနက္ ၆ နာရီပင္ထိုးေလၿပီ။ ေနေရာင္ျခည္က မ်က္ႏွာေပၚသို႔ တိုးဝင္စျပဳေလၿပီ။ ရာသီဥတု သာယာေသာ္လည္း သြန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ေလးလံစြာျဖင့္ အိပ္ယာထလိုက္ေလသည္။ ဒီေန႔ ေသာၾကာေန႔ျဖစ္၍ အိုဗာတိုင္ဆင္းရမည္ကို ေတြးမိရင္ သြန္း စိတ္ညစ္သြားသည္။ အိမ္ျပန္ရမည့္ အခ်ိန္က ည ၉ နာရီဆိုေတာ့ အေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေနေတာ့ေပမည္ဟု သြန္း ေတြးေနေလသည္။ အိပ္ယာေပၚ ျပန႔္က်ဲေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားကို သိမ္းက်ဳံးယူၿပီး စည္းေနရင္း

“ဒီဆံပင္ေတြကလည္း အလုပ္တစ္ခုပါလားေနာ္၊ အရမ္းလွလို႔သာ မညႇပ္ပဲထားတာ၊ ဒုကၡေတာ့မ်ားသား။ အခုလည္း ေခါင္းေလၽွာ္ရဦးမယ္။ တခါတခါ ေလၽွာ္ရတာလည္း မလြယ္ကူလွဘူး။ ညႇပ္ပစ္ဖို႔ကလည္း အေတာ္ႏွေမ်ာတယ္။ မထူးပါဘူးေလ ရွည္လက္စနဲ႔ ဆဆက္ထားလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္” ဟု ေတြးေနေလသည္။

သြန္းကို မ်က္စိထဲ ပုံေဖာ္ရလ်င္ နယ္ကဆိုေပမဲ့ အသားအရည္က ေဖြးဥၿပီး အရပ္က ၅ ေပေက်ာ္ေက်ာ္ ခႏၶာကိုယ္ေဘာ္ဒီ အမိုက္စားႏွင့္ ေကာင္မေလး ျဖစ္ေလသည္။ ခႏၶာကိုယ္အမိုက္စားထက္ သူမရဲ့အလွဆုံးကေတာ့ သူမဆံႏြယ္ေတြပင္ ျဖစ္သည္။ ျမင္သူတိုင္း လည္ျပန္ေငးယူေလာက္ေအာင္ လွလြန္းသည္။ ေဆးဆိုးျခင္း၊ ေကာက္ျခင္း၊ ေျဖာင့္ျခင္း မရွိပဲ ပင္ကိုယ္ထူထဲေျဖာင့္စင္းေပ်ာ့အိေနတာ မေတာင္းပဲျပည့္တဲ့ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလာဘ္ေပါ့။ ဒူးဆစ္တေခါက္ခြက္ေက်ာ္ထိ တစ္ညီတစ္ညာတည္း ေျဖာင့္စင္းမဲနက္ေနတာ ကတၱီပါပိုးသားကဲသို႔ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုဆံပင္ေၾကာင့္ သူမ ခဏခဏ ဒုကၡမ်ားခဲ့ဖူးသည္။ မိဘေတြက ငယ္ငယ္တည္းက ဆံပင္အရွည္ထားခဲ့ခိုင္းေသာ္လည္း ယခုအခါ ေက်ာလယ္ေလာက္ထိ ျဖတ္ပစ္ရန္ ေျပာေသာအခါ သူျမတ္နိုးတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကို မစြန႔္လႊတ္နိုင္၍ ေခါင္းမာမာႏွင့္ ဆက္ထားလာရာ ယခု ေျခသလုံးနားထိပင္ ရွည္လ်ားေနေလၿပီ…။

အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း သြန္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းေလၽွာ္ရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ ညဝတ္အိပ္အကၤ်ီ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ညဝတ္အိပ္ေဘာင္းဘီပါ ထပ္ခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ ညဝတ္အိပ္တာျဖစ္သျဖင့္ အတြင္းခံမဝတ္ထားေတာ့ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း သြန္းရဲ့ ေဘာ္ဒီအလွဟာ ထင္းေနေလေတာ့သည္။ ဆံပင္ကို အေပၚသို႔သိမ္းတင္ၿပီး စည္းထားသည့္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ဘာမွမရွိေတာ့ေပ။ သူမရဲ့ မႀကီးလြန္းမေသးပဲ တင္းတင္းရင္းရင္းႏွင့္ အဖိုဆို ရင္ဖိုေတာင္မသန္းဖူးေသးေသာ လွပလြန္းသည့္ ေရႊရင္အစုံကိုကိုင္ၿပီး ေရွ႕တြင္ရွိေသာ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေပၚတြင္ ၾကည့္ၿပီး ဂုဏ္ယူေနမိသည္။

ငယ္ငယ္တုန္းက အတန္းထဲတြင္ သြန္းရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေရာ လွပလြန္းတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကိုေရာ ႀကိဳက္တဲ့သူ မ်ားလွလြန္းသည္။ သူမကေတာ့ လွပလြန္းသည့္ မာနဂုဏ္ျဖင့္ သူမအေဖကလြဲ တျခားလူမ်ာကို ေယာက်္ားမထင္ခဲ့ေခ်။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မာနခဲ မင္းသမီးေလးေပါ့။ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့လည္း စြဲေဆာင္မွုရွိလြန္းသည့္ သူမဆံႏြယ္မ်ားေၾကာင့္ လူအမ်ားအလယ္တြင္ တမူထူးျခားသည့္အျပင္ တစ္ေက်ာင္းလုံး၏ Queen ပင္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ရည္းစားပင္မထားခဲ့ဖူးေသာ အပ်ိဳေလးပင္ ျဖစ္သည္။

အေတြးစေတြ ရပ္ပစ္ရင္း သြန္း ေခါင္းေပၚက ဆံညႇပ္ကလစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ဆံပင္မ်ားကို ျဖည္ခ်လိုက္ေသာအခါ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းၿပီး လွပလြန္းတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြ တလိပ္လိပ္နဲ႔ ေပ်ာ့အိၿပီး ေျခသလုံးနီးနီးထိ ျပည္က်သြားေလသည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္မ်ိဳးကို ျမင္ရသူတိုင္းအဖို႔ ရင္ဖိုလွိုက္ေမာရမည္မွာ ဧကန္ပင္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းအရင္းကေနစၿပီး စိမ္ေျပနေၿပ ေခါင္းေလၽွာ္ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္သည္။ သူမဆံပင္ေတြကို Dryer နဲ႔ မမွုတ္ပဲ သဘာဝေလျဖင့္သာ အေျခာက္ခံေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အမ်ားသူငွာ ဆံပင္ေတြနဲ႔မတူပဲ က်န္းမားသန္စြမ္းတဲ့ ဆံႏြယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အလုပ္က ၿမိဳ႕ထဲတြင္ျဖစ္၍ အိမ္က ၈ နာရီေလာက္ ထြက္ရေပမည္။ ဒီဇိုင္နာအလုပ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဘာပင္၊ ခဲတံ၊ စာအုပ္၊ ေပတံ၊ ကပ္ေၾကးမ်ား ဟမ္းဘတ္အိတ္ထဲ စနစ္တက်ထည့္၍ ျပင္ဆင္ေနေလသည္။ ေခါင္းေလၽွာ္ထားေသာေၾကာင့္ ဆံပင္စည္းမသြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ နဂိုထဲက လွပေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက ေခါင္းေလၽွာ္ၿပီးခါစဆိုေတာ့ ေလအဟုန္မွာ လြတ္လပ္ေလးရသလို ျမဴးထူးလြင့္ေမ်ာေနသလိုပင္။ ပုံမွန္ဆို ယခုလို ေခါင္းေလၽွာ္ၿပီးစဆိုလ်င္ လိုင္းကားမစီးျဖစ္ေတာ့ေခ်။ Taxi ျဖင့္သာ အသြားအလာ လုပ္ျဖစ္သည္။ သူမရဲ့ ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြႏွင့္ လိုင္းကားတိုးစီးလၽွင္ ဟိုၿငိဒီၿငိျဖင့္ အဆင္မေျပေခ်။ ဒါ့အျပင္ လိုင္းကားေပၚတြင္ သူမရဲ့ဆံပင္ကို အားက်သူမ်ားရွိသလို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္သူမ်ားလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပင္ ျဖစ္သည္။

ဒီေန႔ကေတာ့ လကုန္ရက္နီးေနၿပီဆိုေတာ့ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံက သိပ္မက်န္ေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုင္းကားတိုးစီးရန္သာ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ အိမ္တံခါးပိတ္ၿပီး ၿခံတံခါး ထပ္ပိတ္လိုက္ၿပီး ကားဂိတ္ကို လမ္းေလၽွာက္သြားေလသည္။ အိမ္ႏွင့္ ကားဂိတ္မွာ သိပ္မေဝးေသာ္လည္း ရပ္ကြက္လမ္းက ညဘက္ဆိုလၽွင္ လူျပတ္ေလသည္။ ကားဂိတ္ေရာက္လ်င္ ထုံးစံအတိုင္းပဲ လူတိုင္းရဲ့ မ်က္လုံး​ေတြက သူမရဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြဆီပဲ ေရာက္ေရာက္ေနသည္။ သူမအတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ အျမဲလိုလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူမရဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြအေပၚ အျမဲဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္ေနေလသည္။

စီးရမည့္ကား လာသည္ႏွင့္ ကားေပၚ အျမန္ေျပးတက္လိုက္သည္။ ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ထိုင္ခုံတန္းရေတာ့ သြန္း ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားတသည္။

“မနက္က စိတ္ထဲေလးေနတာ အခုၾကေတာ့ ကံေကာင္းပါလားေနာ္” ဟု ေရရြတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ထူထဲေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို တယုတယျဖင့္ ရင္ဘတ္ေပၚ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ဆံပင္ေတြ မစည္းလာတာႏွင့္ ထိုင္ခုံမရလၽွင္ ေတာ္ေတာ္ပင္ အဆင္မေျပေပ…။

————————————–

“​ျပတ္တုန္းလက္တုန္း ၂၃ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးၿပီကြာ။ အခု ၂၇ ရက္ေန႔ ေရာက္ေနၿပီ။ ငါတို႔ မခ်ရတာ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ ေယာက္ဖရာ”

ဟု လြင္ႀကီးတစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ထြန္းရီကို တုန္ရီစြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထြန္းရီမွလည္း

“ေအကြာ မခ်ရေတာ့ လူက ေနလို႔ထိုင္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဟိုတေၾကာက ဝင္ခိုးထားတဲ့ အိမ္ေတြကလည္း ကုန္ၿပီကြ။ အဲ့တေၾကာက မိတဲ့အိမ္က ရွယ္ကြာ။ အဖိုးတန္ေတြခ်ည္းပဲ”

ဟု ၿမိန္ေရရွက္ေရ ျပန္ေျပာေလသည္။

“ဗီရိုထဲ ထည့္သိမ္းထားတဲ့ ျဖတ္ၿပီးသား ဆံပင္အရွည္ႀကီး အႏွစ္ကြာ။ သြားေရာင္းစားတာ ၃ သိန္းေလာက္ ခိုင္သြားတယ္။ ဒီတသက္ မေမ့ဘူးကြာ”

ဟု ေဆးသမားႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ အားပါးတရ ေျပာေနေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ထြန္းရီမွ

“ေအး ဆံပင္ဆိုလို႔ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္မွာ ေဆာ္ေလးတစ္ေပြ ငါေတြ႕ထားတယ္။ ဆံပင္ကေတာ့ good ရွယ္ႀကီးကြ။ ငါတို႔ ဗီရိုထဲကေတြ႕တဲ့ ဆံပင္ေလာက္ေတာ့ သနားတယ္ကြ။ ထူထဲၿပီး ေျဖာင့္စင္းေနတာပဲ အႏွစ္ကြာ”

ဟု မ်က္လုံးေတြ အေရာင္လက္စြာျဖင့္ ေျပာေလသည္။

“မင္းဟာကေတာ့ ဟုတ္ေရာဟုတ္လို႔လား။ ငါတို႔ ဒီမွာက်င္လည္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ မင္းေျပာသလို ေဆာ္မ်ိဳး မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ မင္းက ဘယ္ကဘယ္လို ျမင္တာလဲ”

ဟု လြင္ႀကီးမွ ျပန္ေထာက္တဲ့အခါ

“တကယ္ကြ။ ဒီမနက္ပဲ ငါမင္းဆီလာေတာ့ သူ႔ဆံပင္ႀကီးျဖန႔္ၿပီး အိမ္ထဲကထြက္သြားတာ ငါ့မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္တာဟ။ မင္းမယုံရင္ ဒီည အဲ့အိမ္ကို ငါတို႔ေဖာက္မယ္ကြာ။ သူ႔ဆံပင္ႀကီးလည္း ယူၾကတာေပါ့ ဟဲဟဲ”

ထြန္းရီမွ ရယ္က်ဲက်ဲ ျပန္ေျပာေလသည္။ ထိုအခါ လြင္ႀကီးက

“ျဖစ္ပါ့မလားကြ။ အရင္တေခါက္တုန္းက ဆံပင္က ျဖတ္ၿပီးသား။ အခုဟာက ျဖတ္ယူရမွာ။ မင္းဟာက ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါကြာ”

ဟု ခပ္လန႔္လန႔္ႏွင့္ ျပန္ေျပာရာ

“ငါေသခ်ာ စုံစမ္းၿပီးၿပီ။ အဲ့အိမ္မွာ ေဆာ္ေလး တစ္ေယာက္တည္းေနတာ။ပိုက္ဆံလည္းရွိတယ္ ၾကားထားတယ္ကြ။ ေဘးကပ္ရက္ၿခံက လူမေနဘူးေလကြာ။ ဟိုဘက္ကလည္း ၿခံကြက္က အလြတ္ႀကီး။ ငါတို႔ ေအးေဆးလွုပ္ရွားလို႔ရတယ္”

ထြန္းရီမွ လြင္ႀကီးရဲ့ လက္ေမာင္းကိုပုတ္ၿပီး ေက်နပ္စြားနဲ႔ ေျပာေလသည္။

“Ok ကြာ။ ငါတို႔လည္း ျပတ္လပ္ေနတာဆိုေတာ့ ဒီညပဲ လွုပ္ရွားၾကမယ္ မေကာင္းဘူးလား”

ဟု လြင္ႀကီး ေမးေငါ့ကာ ထြန္းရီကို ေမးလိုက္သည္။ ထြန္းရီမွ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ကာ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး

“ေအး သူျပန္မေရာက္ခင္ ငါတို႔အထဲဝင္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ထားၾကမယ္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿပီးရင္ အႏၲရာယ္ကင္းတာေပါ့ကြာ။ မဟုတ္ဘူးလား”

ေက်နပ္စြာ ေျပာေလသည္။ လြင္ႀကီးတစ္ေယာက္လည္း ဆံပင္အရွည္ႀကီးနဲ႔ ေဆာ္ေလးကို ေတြ႕ရမည့္အျပင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဆံပင္ညႇပ္ရမည္ကို ေတြးကာ စိတ္လွုပ္ရွားေနေလေတာ့သည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆံပင္ရွည္ေတြဆို စိတ္ဝင္စားတဲ့ လြင္ႀကီး အခုေတာ့ လက္ေတြ႕ၾကဳံရေပေတာ့မည္….။

———————————————

ဗိုက္ဆာလာသည္ႏွင့္ နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ “အိုး.. ၈ နာရီခြဲေနၿပီပဲ။ အလုပ္ေတြ လက္စသိမ္းဦးမွပဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဗိုက္ဆာေနၿပီ။ အိမ္အထိ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ေခါက္ဆြဲဘူး ျပဳတ္စားရင္ ေကာင္းမယ္” ဟု အလုပ္လုပ္ေနေသာ သြန္းတစ္ေယာက္ ေတြးကာ ထိုင္ခုံမွထၿပီး အသင့္စား ေခါက္ဆြဲဘူးေလးအား ေရေႏြးထည့္ၿပီး ျပဳတ္လိုက္ေလသည္။

“ေခါက္ဆြဲကစပ္ၿပီး ေခၽြးထြက္မွာျဖစ္တဲ့အျပင္ အိမ္လည္းျပန္ရေတာ့မွာ။ မထူးပါဘူး ဆံပင္တခါတည္း ထုံးေတာ့မယ္” ဟု ေရရြတ္ကာ ေက်ာျပင္မွာ ခ်ထားတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို စနစ္တက်က်စ္ၿပီး ဆံထုံးတစ္ထုံးတည္းျဖစ္ေအာင္ ထုံးလိုက္ၿပီး ျပန္မေျပက်ေအာင္ ဆံထိုးေလးနဲ႔ ထိုးထားလိုက္ေလသည္။ အလုပ္တြင္ သူမအပါအဝင္ လူ ၄ ေယာက္သာ က်န္ေတာ့ေလသည္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားရင္း အလုပ္လက္စသိမ္းၿပီး နာရီၾကည့္ေတာ့ ၉ နာရီပင္ ေက်ာ္ေလၿပီ။

“မနက္ျဖန္ေတာ့ ေအးေဆးနားရေတာ့မယ္။ ငါ့ဆံပင္ေလးကိုလည္း ေသခ်ာေပါင္းတင္ရမယ္” ဟု စဥ္းစားကာ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲတြင္ သူမရဲ့ လွပေျပာင္တင္းေနသာ ထုံးထားတဲ့ဆံထုံးကို တခ်က္ပင့္ကိုင္လိုက္ၿပီး အားရေက်နပ္စြာ ျပဳံးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ႐ုံးမွထြက္ၿပီး ကားဂိတ္ကို လမ္းေလၽွာက္လာေသာအခါ အေနာက္မွ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ေမာင္းလာၿပီး

“ဟာကြာ… လွလိုက္တဲ့ ဆံထုံးႀကီး။ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လိုက္တာ ညီမေလးရယ္”

ဟု အနားကပ္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ ဆံထိုးေလးကို လွမ္းဆြဲႏုတ္လိုက္တဲ့အခါ သြန္းရဲ့ ေပ်ာ့အိလြန္းတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြက အထိန္းအကြပ္မရွိေတာ့ပဲ အိေခြၿပီး ေျပက်သြားေလေတာ့သည္။ ဆိုင္ကယ္လည္း သြန္းေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္လိုက္ကာ ႐ုတ္တရက္ အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ သြန္းတစ္ေယာက္ လန႔္ျဖန႔္သြားေလသည္။ ထို႔လူႏွစ္ေယာက္လည္း ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ ဆင္းလာကာ သြန္းအနား ကပ္လာေလသည္။

“ရွင္တို႔ေနာ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုမေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါ။ က်မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္ ”

ဆိုၿပီး လက္ထဲက ဟမ္းဘတ္အိတ္ကို ေဝွ႕ရမ္းလိုက္ေလသည္။

“အစ္ကိုႀကီးတို႔က ညီမေလးတစ္ေယာက္တည္း အႏၲရာယ္မ်ားလို႔ ကာကြယ္ေပးခ်င္လို႔ပါကြာ”

ဟုဆိုကာ အနားကို အတင္းကပ္လာေတာ့သည္။

” က်မဆံထိုး အခုျပန္ေပး။ ရွင္တို႔လမ္း ရွင္တို႔သြားေနာ္။ က်မကိုထိဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔။ အသက္ခ်င္း လဲပစ္လိုက္မယ္”

သြန္းမွ ေဒါသထြက္စြာ ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။

“ကိုႀကီးတို႔က ညီမရဲ့ဆံႏြယ္ေလးကို သေဘာက်လို႔ပါကြာ။ ထုံးထားေတာ့ မသိသာဘူးပဲ။ ေျပက်သြားေတာ့ ထင္ထားထက္ေတာင္ ပိုလွေနတာပဲ။ ၾကည့္စမ္း”

ဟုဆိုတာ သူ႔ရဲအေဖာ္ကို လက္တို႔လိုက္ေလသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးအုပ္ထားတဲ့ လူမွ

“ဟုတ္ပကြာ ဆံႏြယ္ေလးက ရွည္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ။ အဲ့လိုဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ နမ္းခ်င္တာ”

ဟုဆိုတာ လက္ထဲမွ ဆံထိုးေလးကို ႏွာေခါင္းနားကပ္ၿပီး နမ္းရွုပ္ျပလိုက္ေလသည္။ ထိုစကားေၾကာင့္ သြန္းလည္း သူမရဲ့ဆံပင္ေတြ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မည္ကို ေတြးမိကာ ပိုမိုေၾကာက္လန႔္သြားၿပီး တင္ပါးေနာက္မွ ဆံပင္အစုႀကီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေရွ႕သို႔ဆြဲယူလိုက္ၿပီး

” က်မေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္။ က်မ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါရေစ။ ဒီအိတ္ထဲမွာ ဖုန္းရွိပါတယ္။ ရွင္တို႔ ယူသြားပါ။ က်မဆံပင္ကို ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔”

ဟု တုန္ရီစြာေျပာကာ ဟမ္းဘတ္အိတ္ကို ထိုးေပးေလသည္။

“ညီမေလးရယ္ ကိုႀကီးတို႔က ဆံပင္ပဲလိုခ်င္တာ။ အမ်ားႀကီး မျဖတ္ပါဘူး။ ၾကည့္ေကာင္းသြားေအာင္ ဂုတ္ေလာက္ကပဲ ျဖတ္ယူခ်င္တာ။ ဟား ဟား ဟား”

အေရွ႕ကလူက ရယ္ေမာစြာေျပာၿပီး သူမအနား ပိုမိုကပ္လာကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ေလသည္။ အေနာက္မွလူလည္း အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက စတီးေရာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ဓားကိုထုတ္လိုက္ၿပီး သူမဆံပင္ေတြကို စုစည္းၿပီး ဆြဲကိုင္လိုက္ေလသည္။ ေျချမန္လက္ျမန္ရွိလွတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သြန္း ဘာမွလုပ္ခ်ိန္မရလိုက္ပဲ သူမဆံပင္ေတြ မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔လူထံ ဝကြက္အပ္လိုက္ရေလသည္။

“အားပါးပါး နည္းတဲ့ဆံပင္အထူႀကီးမွ မဟုတ္တာ ေပ်ာ့အိေနတာပဲ။ ျဖတ္ပစ္ရမွာေတာင္ ႏွေမ်ာစရာပဲ”

ဟုဆိုကာ လည္ဂုတ္နားမွ ဆံပင္မ်ားကို နမ္းရွုပ္ပစ္လိုက္ေလသည္။

“ေမႊးေနတာပဲကြာ။ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ညီမေလးရယ္။ မင္းက ဆံပင္အတိုေလးနဲ႔လည္း လိုက္မွာပါ။ ဟားဟားဟား..”

ဟု ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာၿပီး ေခါင္းကိုေမာ့ေအာင္ ဆြဲၿပီး ဓားကို ဆံပင္နဲ႔ ဂုတ္ၾကားသြင္းကာ ျဖတ္ပစ္ရန္ အားယူလိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ လွမ္းထိုးလိုက္တဲ့ ကားမီးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ဓားကိုင္ထားတဲ့လက္ တန႔္သြားေလသည္။

” ေဟ်ာင့္… ကားတစ္စီးလာေနတယ္ အေျခအေန မေကာင္းဘူး”

ဟု သြန္းကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့လူမွ ေျပာလိုက္ရာ မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔လူလည္း ဓားကိုျပန္႐ုတ္လိုက္ၿပီ ဆံပင္ေတြကို ျပန္လႊတ္လိုက္ေလသည္။ တျဖည္းျဖည္း ကားက သြန္းတို႔ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အနား ေရာက္လာတဲ့အခါ သြန္းမွ

“ကယ္ပါဦးရွင္… က်မကို အနိုင္က်င့္ လုယက္ေနလို႔ပါ”

ဟု ေအာ္ေတာ့ေလသည္။ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္လည္း အေျခအေန မဟန္ေတာ့သျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခြၿပီး အျမန္လစ္ေလသည္။ သြန္းလည္း အခုမွပဲ သက္ျပင္းခ်နိုင္ေလေတာ့သည္။

“ကံသီေပလို႔ေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ငါ့ဆံပင္ေလးပါသြားေတာ့မွာ။ အမေလး မေတြးဝံ့စရာပဲ” တုန္လွုပ္ေနရာ ဆြဲယူခံထားရသျဖင့္ အနည္းငယ္ပြေနေသာ သူမရဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္မ်ားကို ရင္ဘတ္ေပၚ ဆြဲယူလိုက္ေလသည္။ ကားအတြင္းမွ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ ဆင္းလာၿပီး

“ဟာ…. သြန္း… အဆင္ေျပရဲ့လား။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ သြန္းရယ္။ အေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ အခုမွ ျပန္ရတာလား ”

ဟု ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့လူမွ ေမးလိုက္ေလရာ ကားမီးေရာင္ေၾကာင့္ ထိုလူ၏႐ုပ္ကို သြန္း ေသခ်ာမျမင္ရေပ။ ခဏၾကာမွ

” အမေလး ကိုလင္း ေရာက္လာလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ သြန္းဆံပင္ပါသြားၿပီ”

ဟု မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ အားကိုးတႀကီး ေျပာေလသည္။

“ဒီေန႔ အခ်ိန္ပိုဆင္းေနရလို႔ အခုမွ ျပန္ရတာ။ အရင္ကလည္း ျပန္ေနၾကဆိုေတာ့ အခုလိုျဖစ္မယ္ ထင္မထားဘူးေလ။ သြန္းေလ ေၾကာက္လိုက္တာ ရင္ေတြေတာင္တုန္တယ္

ဟု ဆက္ေျပာေလသည္။ ကိုလင္းမွလည္း

“လာ ကားေပၚတက္။ ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္”

ဟု ဆိုတာ ကားတံခါးဖြင့္ေပးေလသည္။ သြန္းလည္း ေၾကာက္တာကတေၾကာင္း ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ေနတာကတေၾကာင္း ကိုလင္းကိုေတာ့ ယုံၾကည္လို႔ရေၾကာင္း စဥ္းစားၿပီး လမ္းေပၚျပဳတ္က်ေနတဲ့ ဆံထိုးေလးကိုေကာက္ကာ ကားေပၚတက္လိုက္ေလသည္။ ကိုလင္းက သြန္းတို႔ရဲ့ ေဘး႐ုံးက ကုမၸဏီမန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သြန္း အလုပ္စဝင္တဲ့ေန႔ကတည္းက သတိထားမိသူ ျဖစ္သည္။ အျခားေတာ့မဟုတ္ သြန္းရဲ့ လွပလြန္းတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သြန္းကို ဖြင့္ေျပာထားေသာ္လည္း သြန္းဘက္မွ မည္သို႔မၽွ မတုန႔္ျပန္ေသးေပ…။

“အႏၲရာယ္မ်ားလိုက္တာ သြန္းရယ္။ သြန္းရဲ့ လွပလြန္းတဲ့ ဆံပင္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ္စိတ္မခ် ျဖစ္ေနတာ။ အခုခ်ိန္သာ ကိုယ္ မေရာက္လာရင္ သြန္း ဒုကၡေရာက္ေနေတာ့မွာပဲကြယ္။ ကိုယ္လည္း ဒီေန႔ အလုပ္ရွုပ္ေနလို႔ အခုမွျပန္ျဖစ္တာ ကံေကာင္းသြားတယ္။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သြန္းေရာ ကိုယ္ျမတ္နိုးတဲ့ ေဟာဒီဆံႏြယ္ေလးေတြေရာ ဒုကၡေရာက္ေနေလာက္ၿပီ”

ဟုဆိုတာ နဖူးေပၚဝဲေနတဲ့ သြန္းရဲ့ဆံႏြယ္စေလးေတြကို နားရြက္ေနာက္ကို လက္ျဖင့္ အသာအယာ သိမ္းေပးလိုက္ေလသည္။

“ကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာကို အျမန္ဆုံး စဥ္းစားေပးပါေတာ့ေနာ္ သြန္း။ တေန႔တျခား သြန္းက ပိုလွလာတယ္။ သြန္းရဲ့ ဆံႏြယ္ေလးေတြကလည္း ပိုဆြဲေဆာင္မွုရွိလာတယ္။ ကို စိတ္မခ်နိုင္ေတာ့ဘူး သြန္းရယ္…”

ဟု စကားဆက္ၿပီး ကားေမာင္းထြက္လာေတာ့ေလသည္။

“သြန္းလည္း ကိုလင္းကို စိတ္ထဲက သေဘာက်ေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ မိန္းကေလးဆိုေတာ့ စဥ္းစားဖို႔လိုေသးလို႔သာ အေျဖျပန္မေပးေသးတာ။ အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုလင္း အနားမွာရွိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ လုံျခဳံသလို ခံစားရတယ္” ဟု စိတ္ထဲ၌ေတြးကာ ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ား ဆံထုံးတစ္ထုံးထဲအျဖစ္ ျပန္ထုံးလိုက္ေလသည္။

————————————-

“အိမ္ထဲေတာ့ ေမႊၿပီးၿပီကြာ။ လိုခ်င္တာေတြလည္း ဆြဲထားၿပီးၿပီ။ ဒီေကာင္မ ျပန္လာတာပဲ ေစာင့္ရေတာ့မယ္”

ထြန္းရီမွ ေျပာလိုက္ၿပီး တံခါးအကြယ္မွာ ေနရာယူထားေတာ့ေလသည္။ လြင္ႀကီးမွလည္း အိမ္ထဲ ဝင္လာလၽွင္ အသင့္ဖမ္းခ်ဳပ္နိုင္ရန္ ထိုင္ခုံႏွင့္ ႀကိဳးမ်ား၊ ဆံပင္ညႇပ္ရန္ လိုအပ္ေသာ ေခါင္းစီးႀကိဳး ကတ္ေၾကးမ်ားအား ျပင္ဆင္ေနေလသည္။

ဝူး….ဝူး….. ကၽြီ……

အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားတစ္စီး ထိုးလာေလသည္။ ထြန္းရီ ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကားေပၚမွ အရိပ္ႏွစ္ခု ဆင္းလာေလသည္။ တစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္း၊ တစ္ေယာက္က မိန္းမ။ ကားမွာ ျပန္ထြက္မသြားေသးပဲ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနဟန္ရွိေလသည္။

“ဒီအခ်ိန္ႀကီး လာပို႔မွေတာ့ ဒီေဆာ္ရဲ့ဘဲပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ညီေလးေရ စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူးကြာ။ မင္းေဆာ္ကို မနက္ၾကရင္ ဆံပင္ေကအသစ္ေလးနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့မွာပါ”

ဟုေတြးၿပီး ေက်နပ္ေသာ အျပဳံးျဖင့္ ျပဳံးလိုက္ကာ အေျခအေန ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။

အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေသာ္ ၾကဳံခဲ့တဲ့ ထိတ္လန႔္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ မလုံျခဳံေသးသလို သြန္းတစ္ေယာက္ ခံစားေနရၿပီး အိမ္ထဲဝင္ရန္ တြန႔္ဆုတ္ေနေတာ့သည္။ ကိုလင္းလည္း အေျခအေနကို သေဘာေပါက္လိုက္ကာ

” သြန္း အိမ္ကလည္း ေမွာင္မဲေနတယ္။ ကိုယ္ အထဲဝင္ၿပီး မီးေတြဘာေတြဖြင့္ၿပီး သြန္းကို လိုက္ပို႔ေပးပါရေစ”

ဟု စကားလမ္းေၾကာင္း ခင္းလိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း “ကိုလင္းကေတာ့ မဟုတ္တာ မလုပ္ေလာက္ပါဘူး” ဟု ေတြးကာ လက္ခံလိုက္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုလင္းတြင္လည္း အႀကံရွိေလသည္။ ထိုအႀကံမွာ သြန္းရဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို စိတ္ေျပနေျပကိုင္ၿပီး hair job လုပ္ခ်င္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အထဲေရာက္မွ ၾကည့္ဖန္မည္ဟု ေတြးကာ သြန္းထံမွ ၿခံတံခါးေသာ့ကိုယူၿပီး ဖြင့္လိုက္ကာ ၿခံထဲသို႔ အေရွ႕မွ ဝင္လာေလသည္။

အိမ္ထဲတြင္ ထြန္းရီမွ…

” ေဟ်ာင့္ လြင္ႀကီးေရ… ဘဲတစ္ေပြ ပါလာတယ္ကြ။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ”

စိုးထိတ္စြာ လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ လြင္ႀကီးမွလည္း

“ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူးကြာ။ အဲ့ဘဲကို ေနာက္ကေန ငါဗ်င္းလိုက္မယ္။ မင္းက ေဆာ္ေလးကို ဖမ္းစရာရွိတာ ဖမ္းထား”

ဟုဆိုကာ လက္ထဲမွ ၂/၁ လက္မ သစ္သားေခ်ာင္းကို ျပလိုက္ေလသည္။ အိမ္တံခါးေသာ့ဖြင့္ၿပီး ကိုလင္းလည္း အိမ္ထဲကိုၾကည့္လိုက္ရာ ေမွာင္ေန၍ ေသခ်ာမျမင္ရေပ။ သြန္းလည္း ကိုလင္းေနာက္မွ ဝင္လာၿပီး

“ဟိုနားေလးမွာ မီးခလုတ္ရွိတယ္။ ဖြင့္လိုက္ ကိုလင္း”

ဟု ေျပာကာ လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္သည္။ မီးသီး မီးလင္းလာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကိုလင္းရဲ့ ဇက္ပိုးေပၚသို႔ အရာတစ္ခုေရာက္လာၿပီး ေမ့လဲသြားေလေတာ့သည္။ ကိုလင္း လဲက်သြားသည့္အျပင္ အိမ္ထဲတြင္ လူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတာျမင္ၿပီး သြန္းလည္း ၾကက္ေသသြားၿပီး ထြန္းရီ၏ အလြယ္တကူ ဖမ္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရေလသည္။ ခ်က္ခ်င္း သတိဝင္လာသည္ႏွင့္ အလ်င္အျမန္ ႐ုန္းေသာ္လည္းသြန္း ေနာက္က်သြားေလၿပီ။ ထြန္းရီမွ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ ဓားျဖင့္ လည္ပင္းကိုေထာက္ၿပီး အမိအရ ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ လြင္ႀကီးမွလည္း အဆင္သင့္ျပင္ထားေတာ့ ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ သြန္းရဲ့ ေျခေတြလက္ေတြကို ထိုင္ခုံတြင္ စီးေႏွာင္လိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ေၾကာက္အားလန႔္အားျဖင့္

“ကယ္ၾကပါဦးရွင္… ဒီမွာ အႏုၾကမ္းစီးေနၾကလို႔… ကယ္ၾကပါဦး…. အု.. ”

ဟု ေအာ္လိုက္ေလရာ ထြန္းရီလည္း သြန္း၏ပါးကို လက္ဝါးျဖင့္ ျဖန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ရိုက္လိုက္ၿပီး

“ဟိတ္ … ပါးစပ္ကိုပိတ္ထား…။ ဒီမွာေတြ႕လား ဓား….။ တခါတည္း လည္ပင္းကို လွီးပစ္လိုက္မယ္… အသံမထြက္နဲ႔”

ဟု ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေလသည္။ ပါးရိုက္ခံရ၍ နာသြားသည့္အျပင္ ဓားသြားအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သြန္းလည္း အသံမထြက္ရဲေတာ့ေပ။

“ဟိုေကာင္ကိုလည္း လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ ေျခေထာက္ေတြပါတုပ္။ ၿပီးရင္ ပါးစပ္ကို အဝတ္စီးၿပီး အခန္းေထာင့္မွာ ထားလိုက္”

ဟု လြင္ႀကီးအား ထြန္းရီက အမိန႔္ေပးလိုက္ေလသည္။

“ေယာက္ဖ မင္းေျပာေတာ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးဆို။ ဘယ္မွာလဲ မေတြ႕ပါလားကြ”

ဟု လြင္ႀကီးမွ ကိုလင္းအား ႀကိဳးခ်ည္ေနရင္း ေမးလိုက္ေလသည္။

“မင္းကလည္း တုံးျပန္ၿပီကြာ။ ဒီမွာ ဆံထုံးကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ဦး။ ဒီေလာက္ေျပာင္တင္းေနတာ အရွည္ႀကီးမဟုတ္လို႔ တိုတိုေလး ျဖစ္မလားကြ”

ဟု ထြန္းရီမွ ေခ်ာ္ေတာေငါ့ကာ သြန္းရဲ့ဆံထုံးႀကီး ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ဆံထိုးေလးကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။

“ဒီမွာၾကည့္ မင္းကိုငါ အပိုမေျပာဘူး”

ဟုဆိုကာ အိစက္ေျပက်လာေသာ သြန္းရဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ကိုင္ကာ လြင္ႀကီးအား လွမ္းျပေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း ေျပက်လာတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး တံေတြးတခ်က္ ၿမိဳခ်ကာ

“အားပါးပါး လွလိုက္တဲ့ ဆံပင္ႀကီးကြာ… ေျဖာင့္စင္းေနတာပဲ… ထူလည္းအထူႀကီးပဲ…. မိုက္လိုက္တာကြာ…..။ ဒီေကာင္ကေတာ့ မပိုင္ဆိုင္ရေတာ့တာ ကံဆိုးတာပဲ ဟားဟားဟား”

ဟုေျပာကာ ကိုလင္းေခါင္းကိုပုတ္ကာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ လူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ေျပာစကားကိုၾကားကာ သြန္းလည္း သူ႔မရဲ့ဆံပင္ေတြ ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာကို ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္မ်ားက်ကာ ရွိုက္ငင္ၿပီး ငိုမိေတာ့သည္။ ထြန္းရီမွ

“ေကာင္မ အသံမထြက္နဲ႔လို႔ ေျပာထားတယ္ေလ။ နာခ်င္လို႔လား”

ဟု ေဒါသထြက္ကာ ေခါင္းေမာ့သြားေအာင္ ဆံပင္မ်ားကို ေဆာင့္ဆြဲၿပီး ေမးလိုက္ကာ လြင္ႀကီးအား ပါးစပ္ကို အဝတ္ျဖင့္စည္းရန္ မ်က္ရိတ္ျပလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လြင္ႀကီးက ခုံေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ဘီးအားယူလိုက္ၿပီး သြန္းရဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကို ညီညာသြားေအာင္ ၿဖီးခ်လိုက္ၿပီး

“ဒီေလာက္လွတဲ့ ဆံပင္ႀကီး ျဖတ္ပစ္ရမွာေတာင္ ႏွေမ်ာလိုက္တာကြာ”

ဟု ေရရြတ္ကာ အားပါးတရ နမ္းရွုံ႔လိုက္ေလသည္။

“ေမႊးလိုက္တာကြာ… ဒီတသက္ တခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအေတြ႕ပဲ… ေပ်ာ့အိေနတာ ပိုးသားေလးအတိုင္းပဲ”

ဟုဆိုကာ ပါးႏွင့္မ်က္ႏွာတြင္ကပ္ၿပီး စည္းစိမ္ယူေတာ့ေလသည္။ သြန္းတစ္ေယာက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္က မိမိ၏ဆံပင္ကို စိတ္တိုင္းက်ကိုင္ေနတာ ခံစားမိၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ေဒါသထြက္တာတေၾကာင္း ဝမ္းနည္မိတာတေၾကာင္းႏွင့္ မ်က္ရည္မ်ား ပိုမိုက်ဆင္းလာေတာ့ေလသည္။ အေမေမြးကတည္းက ဘာမွ ေဆးဆိုးျခင္း၊ ေကာက္ျခင္း၊ ေျဖာင့္ျခင္း မရွိပဲ အျမဲတေစ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ဆံပင္..၊ ေယာက္်ားတကာရဲ့စိတ္ကို ဖမ္းစားနိုင္လြန္းတဲ့ ဆံပင္…၊ ကိုယ္တိုင္ဂုဏ္အယူရဆုံး ဒီဆံပင္ေလး အခုလိုျဖစ္ေတာ့မယ့္အေရး လက္မခံနိုင္ပဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ဒီဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြေၾကာင့္ အခုလို ဒုကၡေရာက္မယ္လို႔ တခါမွပင္ မေတြးမိခဲ့ေပ…။

“ငါ့ဆံပင္ကိုမွ လုပ္ရက္လိုက္ေလျခင္း။ ဒီဆံပင္ရွည္ႀကီး မရွိရင္ ငါ့ဘဝမရွိေတာ့သလို ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ” ဟုေတြးမိကာ ပါးစပ္ပိတ္ထားတဲ့ၾကားက ထိုလူအား ေတာင္းပန္ေနမိေလသည္။

“အူးးးး….အူးးးးးး….ဝူးးးးးး”

ဗလုံးဗေထြးျဖင့္ ေျပာသည္ကို ထြန္းရီမွ ရိပ္မိၿပီး

“ကဲ… ဘာေျပာခ်င္ေနတာလဲ..။ ေအာ္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔ေနာ္။ မင္းဆံပင္ေတြကို ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ႏွုတ္ဆက္စကားေျပာခြင့္ေပးမယ္”

ဟုဆိုကာ ပါးစပ္စည္းထားတဲ့ အဝတ္အား ျဖည္ေပးလိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ပါးစပ္တြင္ စည္းထားေသာ အဝတ္ကို ျဖည္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ထြန္းရီအား အသနားခံေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး

“က်မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္…။ က်မဆံပင္ကိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္..။ ဒါက က်မရဲ့ဘဝပါရွင္။ က်မပိုင္ဆိုင္မွုေတြ အကုန္ယူသြားလို႔ရပါတယ္။ ဒီဆံပင္ေလးကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါရွင္…”

ဆိုၿပီး မ်က္ရည္မ်ားလွိမ့္ဆင္းကာ ေတာင္းပန္ေလသည္။ ထြန္းရီလည္ သြန္းရဲ့ ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး

“ဒီေလာက္ရွည္ၿပီး ဒီေလာက္လွတဲ့ ဆံပင္ေတြကို… ငါတို႔ လက္လႊတ္ေပးရမွာလား ညီမေလးရယ္…။ ဟား.. ဟား.. ဟား…။ မင္းဆံပင္ကို အခုျဖတ္လိုက္လည္း ျပန္ရွည္လာမွာပဲေလ။ ကိုႀကီးတို႔ကို လွူလိုက္တာ မင္းအတြက္ ကုသိုလ္ေတာင္ရေသးတယ္။ မဟုတ္ရင္လည္း မင္းဆံပင္ကိုေခ်ာင္းေနတဲ့ ေကာင္ေတြ နည္းမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေခတ္က ဆံပင္ရွည္ေတြ ေစ်းေကာင္းတဲ့ေခတ္။ မင္းရဲ့ဆံပင္မ်ိဳးဆို အနည္းဆုံး ၅ သိန္းအထက္ပဲ ေျပးမလြတ္ဘူး။ အဲ့ေတာ့ ညီမေလး ေနာက္ထပ္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ကိုႀကီးတို႔က ကူညီေပးလိုက္ခ်င္တာ ဟဲ ဟဲ”

ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ဆံပင္ေတြကို လက္တြင္ပတ္ၿပီး ေျပာေလသည္…။

“က်မ တကယ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္။ ရွင္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ေငြကိုလည္း က်မရွာေပးပါ့မယ္..။ က်မဆံပင္ကိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္”

ဟု သူမရဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြအတြက္ အသနားခံေနေလေတာ့သည္။ ထြန္းရီလည္း ကိုင္ထားတဲ့ ဆံႏြယ္အစုႀကီးကို လႊတ္လိုက္ၿပီး လြင္ႀကီးအား တိုင္ပင္ရန္ မ်က္စပစ္ျပလိုက္သည္..။ ထြန္းရီမွ

“ကဲ.. မင္းဘယ္လိုစဥ္းစားထားလဲ ေယာက္ဖ”

“ေအးကြာ ငါ့အေၾကာင္း မင္းသိပါတယ္။ ဆံပင္ေတြဆို သိပ္သေဘာက်တာကြ။ ဒီလိုဆံပင္မ်ိဳးဆို ပိုေတာင္ႀကိဳက္ေသးတယ္။ အလြယ္တကူ လက္လႊတ္ရေအာင္ မေက်နပ္ဘူးကြာ ”

ဟု လြင္ႀကီးမွ တီးတိုးျပန္ေျပာေလသည္။

“သူကလည္း ငါတို႔လိုခ်င္တဲ့ေငြ ေပးမယ္ ေျပာတယ္ကြာ။ အဲ့ေတာ့ မင္းစဥ္းစားလိုက္”

“ေပးေပမဲ့ ဒီေကာင္မက ငါတို႔မ်က္ႏွာေတြကို မွတ္မိထားတယ္ေလ။ ရဲတိုင္တာ ဘာညာဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”

ဟု လြင္ႀကီးက စဥ္းစားၿပီး ျပန္ေျပာေလသည္။

“ေအးဟ… မင္းေျပာမွ ငါလည္း သတိထားမိတယ္။ ခဏေလး…. မင္းအတြက္ပါ ႏွပ္ေၾကာင္းရေအာင္ ငါစီစဥ္ေပးမယ္။ မင္းလည္း ဆံပင္ေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္လိုးလို႔ ရေစရမယ္ကြာ။ ဟုတ္ၿပီလား”

ထြန္းရီမွ မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပၿပီး ေျပာလိုက္ေလသည္။

“Ok ေယာက္ဖ”

ဟု ျပန္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္..။ ထြန္းရီလည္း သြန္းရဲ့ ဟမ္းဘတ္အိတ္ကို ေမႊေႏွာက္ၿပီး လက္ကိုင္ဖုန္းအား ရွာေဖြလိုက္ၿပီး အိတ္ထဲမွ Iph 8 အနီေရာင္ေလး ထြက္လာေလသည္။ သြန္းအား password ေမးၿပီး ဖြင့္လိုက္ကာ video ရိုက္ရန္ ခုံေပၚတင္ထားၿပီး ျပင္ဆင္လိုက္ေလသည္။ Video စရိုက္လိုက္ၿပီး

“ကဲ ငါတို႔စဥ္းစားၿပီးၿပီ။ မင္း ငါတို႔လိုခ်င္တာေပးရင္ မင္းဆံပင္ကို ခ်မ္းသာေပးမယ္။ ဘယ္လိုလဲ”

ဟု ထြန္းရီမွ ေမးလိုက္ေလသည္။ သြန္းမွလည္း

” ရွင္တို႔လိုခ်င္တာ ယူသြားပါ။ က်မဆံပင္ကို မထိခိုက္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ”

“ေကာင္းၿပီေလ။ ဒါဆို ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြကို မင္းျဖည့္ဆည္းေပးရမယ္။ ငါတို႔ေက်နပ္တဲ့အထိ မင္းျပဳစုရမယ္။ လက္ခံရင္ မင္းဆံပင္ကို ခ်မ္းသာေပးမယ္”

ဟု သြန္းရဲ့ေမးေစ့ကို ကိုင္ေမာ့ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။

“ရွင္…….”

႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ သြန္းလည္း အံ့ၾသတုန္လွုပ္ၿပီး မ်က္စိအဝိုင္းသား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

“မလုပ္နိုင္လည္း ကိစၥမရွိဘူးေနာ္။ မင္းဆံပင္ေလးကိုျဖတ္ၿပီး ေအးေဆးထြက္သြား႐ုံပဲ။ မင္းက ေတာင္းဆိုလြန္းလို႔ စဥ္းစားေပးတာ”

ဟု ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလိုက္ရင္း ထြန္းရီမွ ေျပာေလသည္။

“က်မကို အဲ့လိုေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ရွင္။ က်မ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါ။ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း မၿငိစြန္းဖူးပါဘူး။ က်မဘဝကို မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔ရွင္။ တျခားလိုခ်င္တာေတြ ယူသြားပါရွင္….”

ဟု ငိုခ်လိုက္ၿပီး ဝမ္းနည္းစြာ ေျပာေလသည္။

“ဟာ အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ မိုက္တာေပါ့ကြာ။ အေတြ႕အၾကဳံေကာင္းေတြ ေပးခဲ့ရမွာေပါ့။ ဟားဟား”

ဆိုၿပီး လြင္ႀကီး ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။

“ဒီမွာ မင္းကို ေစ်းညႇိုေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကို ေရြးခိုင္းတာ။ အခ်ိန္ေတြၾကာတယ္ကြာ….”

ထြန္းရီမွ ဟိန္းေဟာက္ကာ ခုံေပၚတြင္တင္ထားေသာ စတီးေရာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ကတ္ေၾကးအား လွမ္းယူလိုက္ေလသည္။ ကပ္ေၾကးလွမ္းယူလိုက္သည္ကို သြန္းတစ္ေယာက္ ျမင္ၿပီး

“မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္… က်မေတာင္းပန္ပါတယ္… မလုပ္ၾကပါနဲ႔”

ဟု ေအာ္လိုက္ရာ လြင္ႀကီးက

“ဟာ ဒီေကာင္မ အသံထြက္ျပန္ၿပီ နာခ်င္လို႔လား”

ဆိုၿပီး ေခါင္းအရင္းနားက ဆံပင္ကို စုကိုင္ၿပီး ဆြဲေဆာင့္လိုက္ေလသည္။ ဆံပင္ဆြဲခံလိုက္ရ၍ နာက်င္သြားၿပီး သြန္းလည္း အသံထပ္မထြက္ရဲေတာ့ေပ။

“ငါတို႔လိုခ်င္တာ မင္းမေပးနိုင္ဘူးဆိုေတာ့ မင္းဆံပင္ကို ညႇပ္ယူလိုက္ေတာ့မယ္ေလ….။ ေဟ်ာင့္ လြင္ႀကီး…. ဒီေကာင္မဆံပင္ေတြကို ႀကိဳးစည္းလို႔မရေအာင္ ဂုတ္အေပၚနားကေန တိုတိုသာ ညႇပ္ပစ္လိုက္…။ ေရာ့… ဒီမွာကတ္ေၾကး”

ဆိုၿပီး ဆံပင္ေတြ ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ လြင္ႀကီးထံ လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း စိတ္လွုပ္ရွားစြာျဖင့္ ထူထဲနက္ေမွာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ႀကီးအား စုစည္းၿပီး လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ညႇပ္ခ်ပစ္ရန္ ဆံပင္စုႀကီးၾကားထဲ ကပ္ေၾကးထိုးကာ အားယူလိုက္စဥ္…

“ေနပါဦးရွင္…… မလုပ္ပါနဲ႔…. က်မလက္ခံပါ့မယ္…. ရွင္တို႔စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးပါ့မယ္….”

ဟု သြန္းလည္း သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ၿပီး ေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္။

“အဲ့လိုလိမၼာမွေပါ့ ညီမေလးရယ္..။ မင္းစကားနဲ႔ မင္းေနာ္…။ ငါတို႔ အတင္းေတာင္းမဆိုဘူး…. ဟားဟားဟား”

ထြန္းရီမွ ရယ္ေမာစြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း အံကိုႀကိတ္လိုက္ကာ ထြန္းရီအား တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး

“လူယုတ္မာေတြ ရွင္တို႔ ေကာင္းေကာင္းဝဋ္လည္ပါေစ”

ဟု ႀကိမ္ဆဲလိုက္ေလသည္…။

“ဟားဟားဟား…. လူကျဖင့္ လွုပ္လို႔မရပဲ ဘာမွမတတ္နိုင္ျဖစ္ေနတာ.. ႀကိမ္ဆဲေနတာေလးကိုေတာ့ သေဘာက်တာကြာ….။ အဲ့ပါးစပ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းပညာေပးရမယ္ေဟ့… ဟားဟား”

လြင္ႀကီးမွ သြန္းရဲ့ဆံပင္ေတြကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ရယ္ေမာေလသည္။ ထြန္းရီမွ

“ကဲ.. မင္းကိုႀကိဳးျဖည္ေပးမယ္။ ႐ုတ္႐ုတ္ ႐ုတ္႐ုတ္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ တခါတည္း အျပတ္ရွင္းပစ္လိုက္မယ္”

ဟု ႀကိမ္း‌ေမာင္းၿပီး ဓားသြားကို ျပလိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း “ဒီအေျခအေနမွေတာ့ မတတ္သာေတာ့ဘူး၊ ဘာလို႔ ဒီလိုေရြးခ်ယ္မိလိုက္လဲ မသိဘူး၊ အေဖအေမ ညႇပ္ခိုင္းတာေတာင္ မညႇပ္ပစ္ရက္ခဲ့တာ၊ သူစိမ္းက လာညႇပ္မယ္ဆိုတာ ငါလက္မခံနိုင္ဘူး၊ ငါဘာေတြ လုပ္မိေနၿပီလဲ မသိဘူး….” အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္လာကာ ရွုံးပြဲခ် ငိုခ်လိုက္မိေလသည္။

“ဒီဆံပင္ေတြက ငါ့ဘဝ၊ ငါ့ရဲ့ခႏၲာကိုယ္ကလည္း ငါ့ဘဝပဲ၊ ဘာကိုေရြးရမလဲ၊ မိဘစကား နားမေထာင္မိတာ မွားပါၿပီ….” ဆိုၿပီး သူမရဲ့ ေျဖာင့္စင္းေပ်ာ့အိေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကိုကိုင္ကာ ငိုေႂကြးေနေတာ့ေလသည္။

“ဟိတ္ ဒီမွာ… ငိုေနလို႔လည္း မထူးဘူး….။ မင္းဘာသာ ေရြးခ်ယ္ထားတာ”

ထြန္းရီမွ အသံျမႇင့္ေျပာကာ သူ၏အကၤ်ီကို ခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း အကၤ်ီေရာ ပုဆိုးေရာ ခၽြတ္လိုက္ေလသည္။

“ဒီကိုၾကည့္စမ္း”

ဆိုၿပီး ထြန္းရီမွ ေခါင္းငုံ႔ေနတဲ့ သြန္းကို လွမ္းထူလိုက္သည္။

“ဒီနားမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး ငါတို႔ကိုၾကည့္ထား”

ဟုဆိုကာ က်န္ရွိေနေသာ ေဘာင္းဘီအား ဆက္ခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ဘဝမွာ တခါမွ ေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္ မပတ္သက္ခဲ့ဖူး၍ ျမင္ေတြ႕ရသည္မ်ားမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္ေနေလသည္။ ထြန္းရီ၏လီးႀကီးမွာ ၆ လက္မခန႔္ရွိၿပီး ေသြးေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ ေရွ႕သို႔ေထာင္မက္ေနေလသည္။ ထို႔အတူ လြင္ႀကီးရဲ့လီးမွာ ထြန္းရီကဲ့သို႔ မရွည္ေသာ္လည္း ၅ လက္မရွိၿပီး လုံးတုတ္ေသာ လီးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ ေယာက်္ားလီးကို ႐ုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ၾကက္သီးေတြထသြားေလသည္။

“အမေလး…. ငါေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးနည္းပါၿပီ။ ဒီေလာက္ႀကီးတာမေျပာနဲ႔ မိမိလက္ညႇိုးဝင္ရင္ေတာင္ နာေနတာ။ ငါေတာ့ ေသပါၿပီ” ဟု ေနာင္တရကာ ထပ္မံငိုေႂကြးေလသည္။

“နင္ ငိုျပန္ၿပီလား…. အခ်ိန္မရွိဘူးဟာ…. ငါတို႔ေျပာသလို အခုလုပ္… ၾကားလား….”

ထြန္းရီမွ ဟိန္းေဟာက္လိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးက လီးတန္းလန္းျဖင့္ သြန္းအနားကပ္လာၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း လြင္ႀကီးကို ေက်ာေပးအေနအထား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လြင္ႀကီးက သြန္းရဲ့ဆံႏြယ္ေတြကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ကာ ကိုင္မလိုက္ၿပီး ၎ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွတဆင့္ ေက်ာေပၚကို ပစ္တင္လိုက္ကာ သူ႔ရဲ့လီးႀကီးကို သြန္းရဲ့ လုံးဝန္းေနတဲ့ ဖင္ေလးေပၚ ကပ္ဖိလိုက္ေလသည္။ ျမန္မာဝတ္စုံ ဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ ပါးလ်ေနေသာအခါ လြင္ႀကီးရဲ့လီးက သူမဖင္ၾကားထဲ ေရာက္လာတာကို ခံစားမိၿပီး တစ္ခ်က္ တုန႔္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လြင္ႀကီးက သြန္းရဲ့လည္ဂုတ္ေလးကို နမ္းလိုက္ေလသည္။

သူစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္က စိတ္ႀကိဳက္ထိေတြ႕ေနေတာ့ သြန္းလည္း လက္မခံခ်င္ေသာ္လည္း လည္ဂုတ္ကိုနမ္းလိုက္တဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခံစားမွုအသစ္ျဖစ္ၿပီး ေက်နပ္သလို ျဖစ္သြားေလသည္။ ႐ုတ္တရက္ သတိျပန္ဝင္လာၿပီး ျပန္မာန္တင္းလိုက္ေလသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ လြင္ႀကီးက အဆင့္တက္လိုက္ေလသည္။ ဂ်ိဳင္းေအာက္မွာ လက္လၽွိုၿပီး ရင္ဖုံးဝတ္ထားတဲ့ သြန္းရဲ့ အကၤ်ီ ၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေတာ့ေလသည္။

သြန္းလည္း ႐ုန္းကန္ခ်င္ေသာ္လည္း မိမိသာ ဒုကၡေရာက္မည္ကိုေတြးမိၿပီး အံႀကိတ္ကာ ေနေလသည္။ ၾကယ္သီး အကုန္ျပဳတ္သြားၿပီး အကၤ်ီကို အသာယာပင္ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဝင္းျပည့္ေနတဲ့ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာကို ေဘာ္လီေပၚမွ လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဆြဲညႇစ္လိုက္ေသာအခါ သြန္းလည္း တခါမၽွ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး မၾကဳံဖူးသျဖင့္ ႐ုန္းမိေလသည္။ လြင္ႀကီးမွ

“ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း”

ဟုဆိုကာ သူမရဲ့ဆံပင္ေတြကို အရင္းမွဆြဲလိုက္ၿပီး နားနားကပ္ကာ

“မင္းက ဆံပင္ေတြတင္လွတာ မဟုတ္ဘူး။ နို႔ေလးေတြကလည္း ရွယ္ပဲကြာ။ လုံးဝန္းေနတာပဲ။ မင္းကို အေတြ႕အၾကဳံေတြ ေကာင္းေကာင္းေပးရမယ္။ ဟဲဟဲ..”

ဟု ေျပာၿပီး သူ႔ရဲ့လၽွာႀကီးနဲ႔ နားရြက္အေနာက္နားကို အျပားလိုက္ ယက္လိုက္ေလသည္။ လၽွာရဲ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သြန္းလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားမွုျပင္းထန္သြားကာ သိပ္မ႐ုန္းေတာ့ေပ။ လြင္ႀကီး လက္ကိုေနာက္ျပန္႐ုတ္ကာ ေဘာ္လီခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ခၽြတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးလုပ္ေနသည္ကို ထြန္းရီမွ လီးတေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ခုံမွာ ထိုင္ၾကည့္ေနေလသည္။

သြန္းမွာ ထမိန္ဝတ္ထားသျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းမွာ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ အလြယ္တကူပင္ အကာအကြယ္မဲ့သြားေလေတာ့သည္။ သြန္းရဲ့ ဖင္လုံးလုံးေလးေတြကို လြင္ႀကီးက လက္ျဖင့္ ျဖန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ရိုက္လိုက္ၿပီး

“အတြင္းခံေတာ့ မင္းဘာသာ ခၽြတ္ေတာ့ေနာ္”

ဆိုၿပီး ဖင္ကို ထပ္ညႇစ္လိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ဒီအေျခအေနမွေတာ့ မထူးေတာ့ေပ။ အတြင္းခံပါ မျငင္းဆန္ပဲ ခၽြတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ လြင္ႀကီးလည္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး ထိုင္ခုံတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ သြန္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ဆံႏြယ္မ်ားမွ လြဲ၍ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

“ကဲ အလွေလးေရ ဒီဘက္လွည့္ပါဦး…။ ကိုႀကီးတို႔ ေသခ်ာၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ မင္းက သိပ္လွတယ္လို႔ ၾကားထားတာ။ အခု ေသခ်ာၾကည့္ရမယ္။ ဟားဟားးးး”

ထြန္းရီက စီးကရက္ကိုခဲကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ေက်ာျပင္တြင္သာ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြရွိၿပီး ကိုယ္အေရွ႕ပိုင္း အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ သူမရဲ့ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာကို လက္တဖက္ျဖင့္အုပ္၊ သူမရဲ့ ရတနာေရႊက်ဳတ္ေလးကို က်န္လက္တဖက္ျဖင့္အုပ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း လွည့္ျပလိုက္သည္။

“မင္းရဲ့လက္ေတြကို ေဘးခ်လိုက္စမ္းပါ ဆံရွည္မေလးရယ္”

ဟု လြင္ႀကီးက လွမ္းေဟာက္သည္။

“အားပါးပါး သိပ္လွတဲ့ ေဘာ္ဒီပဲကြာ။ ေတြ႕မဲ့ေတြ႕ေတာ့လည္း နတ္သမီးေလး နတ္သက္ေႂကြလာသလား ထင္ရတယ္ေဟ့”

ဆိုကာ ထြန္းရီက ေက်နပ္အားရစြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးမွလည္း

“စားရကံၾကဳံတုန္း မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာ…။ မင္းရဲ့ဘဲဘဲအတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ….”

ဟု ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ေျပာကာ ေမ့လဲေနေသာ ကိုလင္းအား ဖန္ခြက္ထဲရွိ ေရႏွင့္ မ်က္ႏွာကို လွမ္းပက္လိုက္ေလသည္။

မ်က္ႏွာေပၚေအးသြားတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကိုလင္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းမူးစြာျဖင့္ အားတင္းၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေလသည္။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဆံပင္ေတြဖားလားခ်ၿပီး ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနတဲ့ သြန္းကို ေတြ႕လိုက္ၿပီး မ်က္စိျပဴးက်ယ္သြားေတာ့ေလသည္။ သြန္းအျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့ အျဖစ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနေလသည္။ ၿပီးမွ သတိဝင္ၿပီး ႐ုန္းလို႔လည္းမရ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားသျဖင့္ ေအာ္လို႔လည္းမရေပ။ လီးတေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ကိုယ္တုံးလုံးတီးနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္ၿပီး “ဒီလူေတြက ဘယ္ကလဲ။ ငါက ဘာလို႔ ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရတာလဲ။ သြန္းကေရာ ဘာလို႔ ဒီလိုပုံစံ ျဖစ္ေနရတာလဲ” အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ ကိုလင္းေခါင္းထဲသို႔ ဝင္လာေတာ့ေလသည္။

“aww… မင္းသတိရလာၿပီကိုး….။ ဟိုမွာၾကည့္လိုက္စမ္း မင္းေဆာ္ေလး ဘယ္ေလာက္လွလဲလို႔…။ ဆံပင္ေလးကလည္း စင္းေနတာ လြန္ေရာကြာ….။ ၿပီးမွ ဆြဲလိုးျပမယ္…။ မင္းေဆာ္ကို လိုးေနတာ ျမင္ေစခ်င္လို႔ ႏွိုးလိုက္တာ… ဟဲဟဲ”

ဟု လြင္ႀကီးမွ ခနဲ႔ၿပီး ေျပာလိုက္ေလသည္။ သြန္းမွ

“အဲ့တာ က်မရည္းစား မဟုတ္ပါဘူးရွင္..။ သူ႔ကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါ..။ သူက က်မကို ႀကိဳက္ေနတဲ့သူပါ…။ သူနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးရွင္”

ဟု ေတာင္းပန္ကာ သူမေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကိုလင္း ခံေနရတာကို ၾကည့္ၿပီး သနားေနမိေလသည္။

“မင္းကိုႀကိဳက္ေနတာထက္ ဒီေကာင္က မင္းဆံပင္ရွည္ေတြကို ႀကိဳက္ေနတာဆို ပိုမွန္လိမ့္မယ္…။ ငါတို႔က ေယာက်္ားေလးခ်င္း သိတယ္ကြ။ ဒီေကာင္အခု မင္းဆံပင္ေတြကို ေငးေမာေနတာပဲ ၾကည့္ေလ…”

ဆိုၿပီး လြင္ႀကီးက ကိုလင္းဘက္လွည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုလင္းလည္း မိမိခ်စ္ရသူ မိမိေရွ႕မွာ အလိုးခံရေတာ့မည္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ျမတ္နိုးတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကိုပါ အဆြဲခံရေတာ့မည္ကို သိ၍ အတင္း႐ုန္းကန္ ေအာ္ဟစ္ေလသည္။

“ဝူး…..အူး……အိ…..အူး……အူးးးးးး”

မည္မၽွပင္ ေအာ္ေသာ္လည္း အသံထြက္မလာေခ်။ လြင္ႀကီး ထိုင္ခုံမွထကာ ကိုလင္းနားကပ္လာၿပီး

“မင္းလည္း ဆံပင္ေတြႀကိဳက္တဲ့ေကာင္ မဟုတ္လား။ ငါၾကည့္ၾကည့္မယ္”

ဟုဆိုကာ ကိုလင္းေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲကပင္ ကိုလင္းရဲ့လီးႀကီး ေတာင္ေနသည္ကို သြန္းလည္း ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။ ဆက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲ ခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ အရည္ေတြ စီးက်ေနတဲ့ ကိုလင္းရဲ့ လီးတံႀကီး ဘြားခနဲ ေပၚလာေတာ့ေလသည္။

“ဟားဟား… ဒီေကာင္လည္း အတူတူပါပဲ။ လူထက္ ဆံပင္ပိုခ်စ္တဲ့ ေကာင္ပဲကြ။ ဆံပင္ျမင္တာနဲ႔ ၾကည့္စမ္းပါဦး ၿပီးေတာင္ၿပီးေနၿပီ။ ဟား ဟား ဟားးး”

လြင္ႀကီး အားရပါးရ ရယ္ေနေလေတာ့သည္။ မိမိခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေသာ္လည္း အခုလိုပုံစံမ်ိဳးမွန္းၿပီး အျမဲဂြင္းထုေနၾက ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုလင္းရဲ့ လီးမွာလည္း တေတာင္ေတာင္ပင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ကိုလင္းတင္မက ထြန္းရီေကာ လြင္ႀကီးရဲ့ လီးေတြပါ တေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနသည္။ မေတာင္ပဲေနရိုးလား သြန္းရဲ့ဖင္ေလးက ေဖြးဥလုံးဝန္းေနၿပီး နို႔ေလးေတြကလည္း တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ရွူံးေအာင္ လွေနသည့္အျပင္ သူမရဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကလည္း ေျခသလုံးနားထိေရာက္ေအာင္ တညီထဲ ေျဖာင့္စင္းမဲနက္ေနကာ လွခ်င္တိုင္း လွေနေလေတာ့သည္။ ထြန္းရီမွ

” ဒီနားကိုလာ… ဒူးေထာက္ၿပီး ငါ့လီးကို လာယက္ေပးစမ္း”

ဟု အမိန႔္ေပးလိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလၽွာက္လာကာ ထြန္းရီ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကာထဲ ေခါင္းဝင္ၿပီး ယက္ေပးရန္ ဟန္ျပင္လိုက္ေလသည္။ ထိုင္ေနရာမွ လြင္ႀကီး ထလာၿပီး ဒူးေထာက္ထားသည့္ သြန္းရဲ့ေက်ာျပင္မွာ ျပန႔္က်ေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကို စုကိုင္လိုက္ၿပီး တခ်က္ နမ္းရွုံ႔လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎ရဲ့လီးတြင္ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို ရစ္ပတ္လိုက္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ကာ ဂြင္းတိုက္ေတာ့သည္။ သြန္းလည္း

“ရွင္ က်မဆံပင္ကို ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ အဲ့လိုညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ မလုပ္ပါနဲ႔။ က်မ မႀကိဳက္ဘူး… အု….. ပလြတ္… အု … အု… အု… အု….. ပလြတ္… ပလြတ္”

စကားမဆုံးေသးမွာပင္ ထြန္းရီက သြန္းရဲ့ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး လီးကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ကာ

“ေကာင္မ စကားအရမ္းမ်ားတယ္ဟာ…။ နင့္ကိုေျပာၿပီးသားေလ။ ငါတို႔ေက်နပ္ေအာင္ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးရမယ္လို႔….။ နင္ေမ့သြားတာလား ဟမ္….။ ေကာင္မကေတာ့ နာေတာ့မယ္…..။ စုပ္စမ္း လၽွာသုံးၿပီးစုပ္..။ လၽွာနဲ႔ ဝိုက္စုပ္…..။ အား…. ရွီးးးးးး ေကာင္းလိုက္တဲ့ အပ်ိဳပါးစပ္ေလးကြာ….။ ေကာင္းတယ္ကြာ အဲ့အတိုင္းပဲ စုပ္…. ရွီး…… ”

ဆိုၿပီး အသံေပါင္းစုံ ထြက္ေနေလေတာ့သည္။ လြင္ႀကီးလည္း

“ဟာကြာ ေပ်ာ့အိေနတာပဲ ကတၱီပါစေလးနဲ႔ ပြတ္ေနရတဲ့အတိုင္းပဲကြာ။ တခါမွ ဒီလိုေကာင္းတဲ့ ခံစားမွုမ်ိဳး မၾကဳံဖူးဘူး။ ဒီေကာင္မဆံပင္က ေတာ္ေတာ္လိုးလို႔ ေကာင္းတာပဲ။ မိုက္သဟကြာ…. အား…. ရွီး….”

ဟုဆိုၿပီး ဆံပင္ေတြအကုန္လုံး သိမ္းၾကဳံးကာ စိတ္ႀကိဳက္ လိုးေနေလသည္။ မိမိအျမဲလိုးရန္ ေခ်ာင္းေနေသာ ဆံပင္ရွည္ႀကီးကို အခု သူမ်ားလိုးေနတာျမင္ရေတာ့ ကိုလင္းတစ္ေယာက္ မခံမရပ္နိုင္ ျဖစ္ေနေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုျမင္ၿပီး ေအာက္ကလီးကလည္း ေတာင္တာ မရပ္သည့္အျပင္ အရည္ေတြပါ တစက္စက္ က်ေနေလသည္။

“အား ရွီးရွီးရွီး….. ေကာင္းလိုက္တာကြာ”

ဟုဆိုကာ သြန္းရဲ့ပါးစပ္ထဲကို ထြန္းရီ လရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဆံပင္ဆြဲခံထားရသည္က တမ်ိဳး၊ ပါးစပ္ထဲဝင္လာသည့္ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ ငံက်ိက်ိ အရည္ေတြကတမ်ိဳးေၾကာင့္ သြန္းတစ္ေယာက္ ေနရထိုင္ရခက္ၿပီး အန္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားေတာ့ေလသည္။ လြင္ႀကီးကလည္း ဆံပင္ေတြဆြဲတာ တစက္မွမေလၽွာ့။ အသားကုန္ပင္ ပြတ္လိုးေနသည့္အျပင္ ထြန္းရီလီးကို စုပ္ေပးတာ ၿပီးသြားတဲ့ သြန္းရဲ့ဦးေခါင္းကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေနာက္ေစ့ဆံပင္ထဲကို လီးထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ၿပီး အားရပါးရ စည္းစိမ္ယူေတာ့ေလသည္။ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာ္ လြင္ႀကီးလည္း လရည္ေတြကို ေနာက္ေစ့နားက ဆံပင္ေတြထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ သြန္းလည္း ေခါင္းမွာ ပူေႏြးေႏြးျဖစ္သြား၍ လက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ပါးစပ္ဝင္ထားေသာ အရည္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ခၽြဲပစ္ေနေတာ့ေလသည္။

“ရက္စက္လိုက္တာရွင္… က်မတန္ဖိုးထားတဲ့ ဆံပင္‌ေလးကို ရွင္မို႔လို႔ လုပ္ရက္တယ္”

ဟု ငိုေႂကြးကာ သြန္းလည္း စိတ္ညစ္စြာ ေျပာေလသည္။ ထြန္းရီနဲ႔ လြင္ႀကီးလည္း ဘာမွျပန္မေျပာပဲ အေမာေျဖေနေတာ့ေလသည္။

“ရွင္တို႔ၿပီးၿပီမလား… က်မအိမ္ထဲက ထြက္သြားပါေတာ့…. က်မေတာင္းပန္ပါတယ္”

ထပ္မံငိုေႂကြးရင္း ေျပာျပန္သည္။ ထြန္းရီမွ

“ဘယ္ႏွယ့္ ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး ၿပီးစရာလား..။ ဒီေလာက္လွတဲ့ အပ်ိဳေလးကိုမွ ပါကင္မေဖာက္ရင္ ငါတို႔ေလာက္ မိုက္မဲ့တဲ့လူ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး”

ဟုဆိုကာ သြန္းကို ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး လြင္ႀကီးအား မ်က္ရိတ္ျပကာ လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ခိုင္းလိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း သြန္းရဲ့ ဦးေခါင္းဘက္ကို သြားလိုက္ၿပီး ေက်ာေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ ဆံပင္အစုကို ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ၎ရဲ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚ ျဖန႔္ခ်လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာင္ သူ႔ရဲ့ေပါင္ၾကားထဲကို သြန္းရဲ့ဦးေခါင္းကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ငယ္ထိပ္က ဆံပင္ၾကားထဲ လီးထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ ေစာနက စိုေနသည္ လရည္ေတြေၾကာင့္ ဆံပင္ႏွင့္လီးနဲ႔ ေစးကပ္ေနေတာ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ထြန္းရီက သြန္းရဲ့ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကာ ရတနာေရႊက်ဳတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ေခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳက္နက္ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာေတာ့ေလသည္။

“ေကာင္မ နင္ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတာပဲ။ ကိုင္ယုံပဲရွိေသးတယ္ အရည္ေတြကို ရႊဲေနတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္လိုးလို႔ေကာင္းမဲ့ အဖုတ္ေလးကြာ”

ဟုဆိုကာ ၎ရဲ့မ်က္ႏွာကို သြန္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးနား ကပ္လိုက္ၿပီး လၽွာေလးနဲ႔ ေစာက္စိေလးကို ထိုးေပးလိုက္ရာ သြန္းလည္း တကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္သလို တုန္တက္သြားေလေတာ့သည္။ ထြန္းရီမွ အထာနပ္စြာျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလးကို လၽွာအျပားလိုက္ကပ္ကာ အားရပါးရ ယက္ေလေတာ့သည္။ ထူးျခားတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သြန္းလည္း မေနတတ္ေတာ့ေပ။ ပါးစပ္မွလည္း

” အင္း…. အား…. အ… အ.. အ အား…. အင္း…”

ဟု ညီးညဴရင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနေတာ့ေလသည္။ သူစိမ္းေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ မိမိအား သူတို႔စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေနေသာ္လည္း ဘဝမွာ တခါမွမခံစားဖူးသည့္ ရင္ဖိုလွိုက္ေမာတဲ့ အထိအေတြ႕မ်ိဳးေၾကာင့္ သြန္းလည္း သာယာေနမိေလသည္။ ထြန္းရီ၏ဦးေခါင္းကို ဆြဲကိုင္ကာ မိမိရဲ့ေစာက္ဖုတ္ေလးနဲ႔ အတင္းဖိကာ ဆြဲပြတ္ေနမိေလေတာ့သည္။ ထြန္းရီကလည္း သြန္းေကာင္းေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းထဲသို႔ လၽွာကိုထိုးထည့္ၿပီး အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ထိုးေမႊးလိုက္ေသာအခါ သြန္းတစ္ေယာက္ ခါးေလး အသားကုန္ေကာ့တက္လာၿပီး

“ဟင့္… ဟင့္….. အား….. ရွီး….. ဟင္း… ဟင္း…. ဟင္း… အင္း..”

ဟု အသံေပါင္းစုံျပဳကာ တကိုယ္လုံး တုန္ဆင္းကာ အရည္ေတြပန္းထုတ္ၿပီး တခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ဘဝမွာ ပထမဆုံး ေစာက္ဖုတ္လ်က္ခံရျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရည္ေတြ မနည္းမေနာပင္ ပန္းထြက္လာေတာ့သည္။ လြင္ႀကီးလည္း ေစးကပ္ေနတဲ့ ဆံပင္အုံထဲ တံေတြးကို ျပစ္ခနဲ ေထြးလိုက္ၿပီး ေျခာက္ေနတဲ့ လရည္ေတြကို ခၽြဲပစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ၿပီး သြန္းရဲ့ ဆံပင္အေထြးလိုက္ႀကီးကို ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ၿပီး စည္းစိမ္ခံေတာ့ေလသည္။

ထိုအျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္ေနရေသာ ကိုးလင္းအဖို႔ေတာ့ စိတ္ေတြလည္းထေနသလို သူလိုးရမယ့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြကို တျခားသူက လိုးေနတာကို ၾကည့္‌ေနရသျဖင့္ ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ အရင္က ဆံပင္ရွည္တဲ့ ေဆာ္ေတြကို စားခဲ့ရသမၽွ ဒီတခါေတာ့ ငါဝဋ္လည္တာပဲဆိုၿပီး ေဒါသလည္းျဖစ္ ရင္ထဲမွာလည္း စို႔နစ္ေၾကကြဲေနေလေတာ့သည္။

သြန္း ၿပီးသြားသည္ကို ထြန္းရီက ေက်နပ္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ေပါင္ေလးကို ျဖဲလိုက္ကာ ၎ရဲ့ ေသြးေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ လီးႀကီးကို အပ်ိဳေလးသြန္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္ၿပီး

“ညီမေလးကို အခုထက္ပိုေကာင္းတဲ့ အရသာ ကိုႀကီးျပမယ္။ နည္းနည္းနာရင္ေတာ့ သည္းခံကြာ”

ဟုဆိုကာ ဒစ္ႀကီးကို သြန္းရဲ့ ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးထဲျမဳတ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ အပ်ိဳေစာက္ဖုတ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ျဖင့္ မဝင္ေသာ္လည္း အရည္ေတြ ရႊဲေနေသာေၾကာင့္ ေခ်ာဆီကဲ့သို႔ျဖစ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း တိုးဝင္ေနေတာ့သည္။ သြန္းတစ္ေယာက္ လက္ညႇိုးပဲ ထိုးထည့္ဖူးေသာ မိမိအဖုတ္ေလးကို အခု မဆန႔္မျပဲ လီးႀကီး ထိုးထည့္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဖီးတက္ေနေသာ္လည္း အတြင္းသားေတြ ထိုးခြဲခံရေသာေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ နာက်င္သြားၿပီး

“အေမ့…. အမေလး … ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါရွင္…. က်မ မခံနိုင္ဘူး….. အား…… ျပန္ထုတ္လိုက္ပါေတာ့…. မရဘူး….. အ… အား…. ေသပါၿပီ…. မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့….. နာတယ္…. အားးး…..”

အသံမ်ိဳးစုံျပဳကာ ေတာင္းပန္ေလသည္။ ထြန္းရီကလည္း မေလၽွာ့ေပ။ စည္းပိုင္ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးထဲကို ဆက္ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး လီးတဝက္ခန႔္ အေရာက္တြင္ အပ်ိဳအေမွးပါးေလးကို ခံစားမိလိုက္ေလသည္။

“မင္းအဖုတ္ေလးက ၾကပ္ထုတ္ေနတာပဲ.. ပါကင္ေလးပဲကြာ …။ ငါလည္း ပါကင္မေဖာက္ရတာ ၾကာၿပီ….။ ကိုႀကီး မင္းကို ပါကင္ေဖာက္ေပးမယ္…။ ဟုတ္ၿပီလား”

ဆိုၿပီး သြန္းရဲ့ ေရႊရင္အစုံကို သူ႔ရဲ့လက္ၾကမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးေတြကို ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ သြန္းလည္း အဖုတ္ထဲ လီးဝင္ခံထားရသည့္အျပင္ နို႔ေတြကို အၾကမ္းပတမ္းကိုင္ၿပီး အေခ်ခံလိုက္ရသျဖင့္ နာက်င္မွုေတြ ေမ့သြားကာ ကာမအရသာကို ခံစားမိေနေလသည္။ ထြန္းရီလည္း အေျခအေနကိုသိကာ လီးကိုအဆုံးထိ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး သြန္းရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး စားသုံးလိုက္ေတာ့သည္။ အပ်ိဳအေမွးပါးေပါက္ၿပီး အဖုတ္ထဲမွ ေသြးစေတြ ထြက္လာသျဖင့္

” အား….. နာတယ္…. က်မအဖုတ္ေလးေတာ့ ကြဲပါၿပီ… အား…”

ဟု နာက်င္စြာ သြန္းလည္း ေအာ္ေတာ့ေလသည္။ ေအာ္ေနတဲ့ သြန္းပါးစပ္ေလးကို လြင္ႀကီးက မ်က္ႏွာေျပာင္းျပန္ အေနအထားျဖင့္ kissing ေပးကာ လၽွာျဖင့္ သြန္းရဲ့ပါးစပ္အတြင္း ထိုးထည့္ေမႊေႏွာက္လိုက္ေလသည္။ ထြန္းရီလည္း အဖုတ္ထဲ လီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္း အခ်က္ေရ ျမန္လာေတာ့သည္။ အဖုတ္အတြင္းသားကို ဒစ္ႀကီးျဖင့္ အေမႊခံရတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သြန္းလည္း ခါးေလးေကာ့ကာ တဖန္ျပန္ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ အခ်က္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ၿပီးေသာ္ သြန္းရဲ့ ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ထဲသို႔ လရည္ေႏြးမ်ားကို ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့ေလသည္။ အဖုတ္အတြင္းမွ ေႏြးသြားတဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ သြန္းလည္း ကာမအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားကာ တုန္တတ္ၿပီး ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ထြန္းရီလည္း အနည္းငယ္ ေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့ လီးကို သြန္းအဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး မၾကာမီပင္ အဖုတ္ထဲက လရည္ပ်စ္က်ဲက်ဲေတြ စီးက်လာေတာ့သည္။

” ဘဝမွာ လိုးဖူးသမၽွထဲမွာ ဒီေကာင္မအဖုတ္က လိုးလို႔အေကာင္းဆုံးပဲကြာ… အႏွစ္ပဲ… တကယ္မိုက္တယ္ကြာ”

ဟု အားရေက်နပ္စြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လြင္ႀကီးလည္း ဆံပင္ရွည္ေတြကို ဆြဲယူၿပီး ပုံစံေပါင္းစုံျဖင့္ ဆြဲလိုးေနေတာ့သည္။ ဆံပင္အဖ်ားကို လက္တဖက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး က်န္တဖက္ျဖင့္ ဆံပင္အရင္းကိုစုကာ လီးကိုထိုးထည့္ၿပီး အားရပါးရ လိုးေတာ့ေလသည္။ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ လိုးၿပီးေသာအခါ လရည္ေတြကို ငယ္ထိပ္ေပၚသို႔ ပန္းခ်လိုက္ၿပီး ဆံပင္အဖ်ားကို နမ္းကာ

“ဒီလိုဆံပင္မ်ိဳးကို တစ္သက္လုံး နမ္းၿပီး လိုးခ်င္လိုက္တာကြာ။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ဆံပင္ႀကီးကြာ။ ဒီေလာက္ဆြဲကိုင္ထားတာေတာင္ ေပ်ာ့အိစက္ေနတုန္းပဲ”

ဟု သြန္းရဲ့ဆံပင္ႀကီးကို ေခြကိုင္ကာ ေျပာေလသည္။ သြန္းလည္း အားယူထလိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၾကက္ေျခခပ္ပုံစံျဖင့္ ထိုင္လိုက္ၿပီး လရည္ေတြ ေပပြေနတဲ့ သူမရဲ့ဆံပင္ေတြျဖင့္ နို႔ႏွင့္အဖုတ္ေလးအား ဖုံးအုပ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္ခုံတြင္ စီးကရက္ေသာက္ၿပီး အေမာေျဖေနတဲ့ ထြန္းရီနဲ႔ လြင္ႀကီးကို ဒီတစ္သက္မေၾကဘူးဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီး

“ရွင္တို႔ ေက်နပ္သြားၿပီမလား။ က်မရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝေရာ… က်မျမတ္နိုးတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကိုေရာ… စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ရတာ ဝသြားၿပီမလား”

ဟု အံႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ လြင္ႀကီးမွ

“မေက်နပ္ေသးဘူး…. မင္းဆံပင္ေတြကို ေခါင္းျပန္ေလၽွာ္ေပးခ်င္ေသးတယ္”

ဟုေျပာၿပီး အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ သြန္းကိုဆြဲမလိုက္ရာ သြန္းကလည္း ႐ုန္းကန္ေသာ္လည္း အားခ်င္မမၽွသျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တရြတ္တိုက္ ပါသြားေလေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္လိုက္ၿပီး

“ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း… မင္းဆံပင္ကို ရွယ္ေလၽွာ္ေပးမယ္”

ဟု ဟိန္းေဟာက္ၿပီး ေရပန္းအား ဖြင့္ခ်လိုက္သည္။ ေရပန္းက်လာသည္ႏွင့္ သြန္းေခါင္းကိုဆြဲၿပီး ေရပန္းေအာက္၌ ဒူးေထာက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ၎ရဲ့လီးႀကီးအား သြန္းမ်က္ႏွာနားကပ္လိုက္ၿပီး

“ေခါင္းေလၽွာ္ခအေနနဲ႔ ငါ့လီးကိုစုပ္စမ္း။ ၿပီးရင္ ဖင္ကုန္းၿပီး အလိုးခံရမယ္… ဟားဟား…။ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္ရင္လုပ္.. မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းဆံပင္ကို ငါညႇပ္ပစ္မွာ… ၾကားလား….”

ဟုဆိုကာ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ သြန္းလည္း ဆံပင္ညႇပ္ခံရမွာစိုးသျဖင့္ မဆန႔္မျပဲ ဝင္လာေသာ လြင္ႀကီးရဲ့လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ေပးေတာ့သည္။

“သူ႔လီးက ဟိုလူ႔လီးထက္ေတာင္ ပိုတုတ္ေနပါလား။ ဒါႀကီးနဲ႔ အလိုးခံရရင္ ငါေတာ့ ေသပါၿပီ” ဟု စိတ္ထဲကေတြးေနေသာ္လည္း အဖုတ္ဝမွာ အရည္ေတြ စို႔လာေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း ေရစိုေနတဲ့ သြန္းရဲ့ဆံပင္ႀကီးကို စုကိုင္ၿပီး အေပၚေျမႇာက္လိုက္ကာ အားရပါးရ လီးစုပ္ခိုင္းေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ စင္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ ရွမ္ပူဘူးအား ယူလိုက္ၿပီး သြန္းရဲ့ဆံပင္ေတြေပၚ ညႇစ္ခ်လိုက္ၿပီး လက္ျဖင့္ပြတ္ကာ ဦးေရျပားကစကာ ဆံပင္အဖ်ားထိ ပြတ္ဆြဲၿပီး စိတ္ေျပနေၿပ ေခါင္းေလၽွာ္ေပးေတာ့သည္။ ရွမ္ပူအျမဳပ္ထေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို သြန္းရဲ့ေက်ာေပၚသို႔ လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး လီးစုပ္တာ ရပ္ခိုင္းလိုက္ကာ သြန္းကို မတ္တပ္ရပ္လၽွက္ တဖက္သို႔ လွည့္ခိုင္းလိုက္ေလသည္။

“ဖင္ကုန္းေတာ့ ေကာင္မ….။ နင့္ဆံပင္ေတြကို ေရေဆးခ်ရင္း ငါဆြဲလိုးမယ္”

ဟုဆိုတာ ေဖြးဥလုံးဝန္းေနတဲ့ သြန္းရဲ့ ဖင္အက္ကြဲေၾကာင္းေပၚတြင္ မဲနက္ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြ ၾကားထဲမွပင္ အဖုတ္ေနရာသို႔မွန္း၍ လီးထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ အဖုတ္ကို လီးျဖင့္ေထာက္ၿပီး စိုရႊဲေနတဲ့ ဆံႏြယ္အစုႀကီးကို လက္တဖက္ျဖင့္ စုကိုင္ကာ အားရပါးရဆြဲၿပီး လီးကို ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

“ၿဗိ…. အား…. နာတယ္….. ျပန္ထုတ္လိုက္ပါရွင္…. က်မ မခံနိုင္ဘူး…. အား…. ဆံပင္ကို ျဖည္းျဖည္းဆြဲပါ… အ.. အ.. အ…. အင္း….. အင္း…. အု”

အဖုတ္ကို ေနာက္မွေတ့ၿပီး အလိုးခံရသည့္အျပင္ ဆံပင္ေတြပါ အဆြဲခံထားရသျဖင့္ သြန္းလည္း အေတာ္ပင္နာက်င္သြားၿပီး ေအာ္မိေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း ကာမစည္းစိမ္ကို ခံစားမိကာ အသံေပါင္းစုံျဖင့္ စတင္ညည္းညဴေတာ့ေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း ဖီးတတ္ေနတဲ့ သြန္းကိုၾကည့္ၿပီး လုံးဝန္းေနတဲ့ ဖင္ေလးႏွစ္လုံးကိုကိုင္ကာ အားရပါးရ “တဖတ္ဖတ္” ျဖင့္ အသံျမည္ေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္လိုးေတာ့သည္။ ခါးေလးကို ေကာ့ခိုင္းထားၿပီး ဆံပင္ေတြကို ေနာက္ကဆြဲကာ လက္တဖက္ျဖင့္ သြန္းရဲ့နို႔ေတြကို ပြတ္ေခ်ကာ ႏွစ္ေယာက္သား အတိုင္အေဖာက္ညီညီ လိုးေနၾကေတာ့သည္။ အခ်က္ ၄၀၊ ၅၀ ခန႔္ လိုးၿပီးေသာ္ လြင္ႀကီးလည္း သူ႔ရဲ့လီးကို ထုတ္လိုက္ၿပီး သြန္းရဲ့ ဆံပင္ေတြကိုကိုင္ကာ ၁၀ ခ်က္ခန႔္ ပြတ္လိုးၿပီး လရည္ေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ လရည္ေတြေပက်ံသြားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ေနာက္တခါ ရွမ္ပူနဲ႔ေလၽွာ္ၿပီး ေရေဆးခ်ကာ သြန္းကို ဆြဲေပြ႕ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့သည္။

ကိုလင္းတစ္ေယာက္ ရွမ္ပူနံ့မ်ား သင္းခနဲရလိုက္၍ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ရာ ေျခသလုံးနားအထိ ဆံပင္မ်ား ေရစက္လက္ႏွင့္ ကိုယ္တုံးလုံးတီးျဖစ္ေနေသာ သြန္းကို လြင္ႀကီးက ဖက္တြဲကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာတာကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။ ဆံပင္ခ်စ္သူပီပီ သြန္းရဲ့ဆံပင္ရွည္ႀကီးထံမွ ရွမ္ပူနံ့မ်ားက ကိုလင္းရဲ့လီးကို ပိုမိုေတာင္ေနေစေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုလင္းက သြန္းကိုခ်စ္တာထက္ သြန္းဆံပင္ကိုပိုခ်စ္တာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ သြန္း ႐ုံးတက္တိုင္း သြန္းရဲ့ ထူထဲနက္ေမွာင္တဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ႀကီးေတြကို အျမဲဓာတ္ပုံခိုးရိုက္ကာ စိတ္မွန္းျဖင့္ ဂြင္းထုရသည္မွာ အေမာပင္ျဖစ္သည္။ အခု ရွမ္ပူနံ့တသင္းသင္းျဖစ္ေနတဲ့ သြန္းရဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးကို တက္ခြလိုးခ်င္စိတ္ တဖြားဖြား ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

လြင္ႀကီးလည္း သြန္းကို ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ေစလိုက္ကာ ဆံပင္ေတြ ေနာက္ကိုခ်လိုက္ၿပီး တဘက္ျဖင့္ ေရသုတ္ေပးေနေလသည္။ ထို႔ေနာက္ Dryer ယူလိုက္ၿပီး ေရေသခ်ာေျခာက္သြားေစရန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း dryer နဲ႔မွုတ္ၿပီး ဘီးလွမ္းယူကာ ညီညာေျဖာင့္စင္းေစရန္ ၿဖီးခ်ေပးေနေလသည္။ ေရေသခ်ာေျခာက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သြန္းရဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကလည္း ေျပာင္တင္းေျဖာင့္စင္း ေပ်ာ့အိေနေတာ့သည္။ လြင္ႀကီးလည္း ထိုဆံပင္ ထူထူထဲထဲႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ တခ်က္ယူနမ္းလိုက္ၿပီး

“အားပါးပါးကြာ…. ဘာမွမလိမ္းရေသးတာေတာင္ ေျပာင္တင္းေပ်ာ့အိေနတာပဲ…. ဆံပင္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ေကာင္မပဲ”

ဟု နမ္းရွုံ႔ရင္း ေျပာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆံပင္ကို ေခါင္းစည္းႀကိဳးျဖင့္ တစ္စုတည္းျဖစ္ေအာင္ စုစည္းလိုက္ကာ

“နည္းတဲ့ဆံလုံးႀကီးမွ မဟုတ္တာ။ ျပန္လႊတ္ေပးရမွာ ႏွေမ်ာစရာပဲကြာ”

ဟု ဘဝင္မက်စြာ ညည္းညဴလိုက္ေလေတာ့သည္။ ထြန္းရီက

” ေဟ်ာင့္ မင္းကိစၥၿပီးၿပီလား…။ ၿပီးရင္ ဒီေကာင္မကို လီးထပ္စုပ္ခိုင္းမလို႔….။ ဒီေကာင္မ လီးစုပ္တာ အရမ္းေကာင္းတာကြ ”

ဆိုၿပီး သြန္းကို ျပဳံးျပလိုက္ေလသည္။

“ေအ.. မင္းက လီးစုပ္ခိုင္းလိုက္…။ ငါက အေနာက္ကေန ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ဖင္ကုန္းဆံပင္ဆြဲလိုးဦးမယ္ ဟဲဟဲ”

ဟုဆိုၿပီး သြန္းရဲ့ ဆံပင္ေတြကို စုစည္းရင္း ေျပာေလသည္။

“ဒီဝဋ္ဒုကၡေတြက ျမန္ျမန္ၿပီးပါေစ။ ဒါၿပီးရင္ သူတို႔ထြက္သြားမွာပါ” ဟု စိတ္ကိုေလၽွာ့ခ်လိုက္ၿပီး သြန္းလည္း ထြန္းရီတို႔စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ထြန္းရီက ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး သြန္းကို ေလးဘက္ကုန္းေစၿပီး သူ႔ရဲ့လီးကို ငုံ႔စုပ္ေစေတာ့သည္။

“အား…. ရွီး….. ျဖည္းျဖည္း… သြားနဲ႔မထိနဲ႔ေလ…. လၽွာေလးေမႊကစားေပး….. ရွီး…”

ဆိုၿပီး ကာမသုခ ခံစားေနေတာ့သည္။ ေလးဘက္ကုန္းၿပီး ထြန္းရီလီးကို စုပ္ေပးေနတဲ့ သြန္းရဲ့ တစ္စုတည္း စည္းထားၿပီး ေျပာင္တင္းနက္ေမွာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီး ေက်ာေပၚကေနတဆင့္ ဖင္ႏွစ္လုံးရဲ့ၾကားထဲထိ က်ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး လြင္ႀကီးလည္း လီးျပန္ေတာင္လာေတာ့သည္။ ဖင္အေပၚနားကေန ဆံပင္စုကို ဆြဲေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ဖင္ေဖြးေဖြးႏွစ္လုံးၾကားထဲမွ ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ဝေလးကို လြင္ႀကီး လီးျဖင့္ေထာက္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာလယ္ေလာက္ဆံပင္ကို လက္တဖက္ျဖင့္ ထပ္မံဆြဲလိုက္ၿပီး က်န္တဖက္ကို ခါးေလးအားကိုင္ၿပီး လီးကို ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေလသည္။

“အ…. အု…. အု… အ….. အ… အ… အင္းး…. အ…. အင္း…. အု…. အု”

သြန္းတစ္ေယာက္ ထြန္းရီးလီးအား စုပ္ေနေသာ္လည္း ဆံပင္ဆြဲၿပီး အဖုတ္ထဲသို႔ တခ်က္တည္းပဲ အဆုံးထိ အထည့္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ နာက်င္သြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲလာေတာ့သည္။ နာက်င္ေနေသာ္လည္း ႐ုန္းကန္လည္းမထူး ေတာင္းပန္လည္း ထူးမည့္သူေတြ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ႀကိတ္မွိတ္ကာ ခံေနရွာေတာ့သည္။ လြင္ႀကီးလည္း အဖုတ္ထဲသို႔ လီးကို အဝင္အထြက္ မွန္မွန္လုပ္ေပးေနရင္ သြန္းတစ္ေယာက္ ဖီးေတြတက္လာကာ ခါးေလးေကာ့ၿပီး လြင္ႀကီးလီးကို ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ထြန္းရီလီးႏွင့္ ပါးစပ္လြတ္သည့္အခါ

“အား…. အင္း….. ရွီး…… အင္း…. အူး…. ေဆာင့္ပါ … ေဆာင့္စမ္းပါ….. အင္းး…. အင္း…..”

ဆိုၿပီး ကာမအထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ ညည္းညဴးေအာ္ဟစ္ေတာ့သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေနရေသာ ကိုလင္းအဖို႔ အထူးအဆန္းပင္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ျမန္မာဆန္ဆန္ ဆံပင္ရွည္ေလးႏွင့္ အိေျႏၵရွင္မေလး၊ ေတာ္႐ုံ ေယာက်္ားေတြႏွင့္ အေရာမဝင္သည့္ မာနခဲေလးက အခုေတာ့ လူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ျပဳမူမွုေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနေလသည္။ ကိုလင္းလည္း အႀကံရသြားေလသည္။ ဒီလူေတြသြားလၽွင္ သြန္းရဲ့ဆံပင္ကို ေကာင္းေကာင္းလိုးမယ္ ဆိုၿပီး ေက်နပ္စြာ ေတြးလိုက္ေလသည္။

အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ သြန္းရဲ့ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ထြန္းရီလည္း ကာမစည္းစိမ္ အျပည့္အဝခံစားရကာ လရည္ေတြ ဒလေဟာ သြန္းပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။

” မ်ိဳခ်လိုက္စမ္း မေထြးထုတ္နဲ႔… ေသာက္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ ေသာက္ရတယ္… ေကာင္မရဲ့”

ဟုဆိုကာ သြန္းရဲ့ပါးစပ္ကို ပိတ္ၿပီး အတင္းမ်ိဳခ်ခိုင္းလိုက္သည္။ လြင္ႀကီးလည္း သြန္းရဲ့ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီး အားရပါးရဆြဲၿပီး ဖင္လုံးေတြတုန္ေနအာင္ တဖတ္ဖတ္ျဖင့္ လိုးေနရင္း သြန္းရဲ့ဆံပင္ႀကီးေတြကို နမ္းရွုံ႔ကာ စိတ္လြတ္သြားၿပီး သြန္းေခါင္းေလးေမာ့သြားေအာင္ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကို အတင္းဆြဲလိုက္ကာ

“ဒီေကာင္မဆံပင္ေတြ အရမ္းလွတယ္… အရမ္းေကာင္းတာပဲ… ငါလက္လြတ္မခံနိုင္ဘူးကြာ”

ဆိုၿပီး ႐ုတ္တရက္ ခုံေပၚတင္ထားတဲ့ ကတ္ေၾကးအား ယူလိုက္ၿပီး ေခါင္းအရင္းနားတြင္ စည္းထားသည့္ ေခါင္းစည္းႀကိဳးအေပၚမွေန၍ ဆံလုံးၾကားထဲ ကတ္ေၾကးထိုးၿပီး ညႇပ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ကတ္ေၾကးကလည္း အသစ္ၾကပ္ခၽြတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိလွၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ႏူးညံ့ေနတဲ့ သြန္းရဲ့ဆံပင္ရွည္ေတြ တခါတည္းနဲ႔ “ရႊတ္ ရႊတ္ ရႊတ္” ဆိုၿပီး ျပတ္ေတာက္ကာ လြင္ႀကီး ၏လက္ထဲ ပါလာေတာ့ေလသည္။

႐ုတ္တရက္ ျဖစ္သြားသည့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ထြန္းရီလည္း တားခ်ိန္မရလိုက္ပဲ “ဟာ….” ဆိုၿပီး ထြန္းရီ အံၾသစြာ ေအာ္လိုက္ေလသည္။ ကိုလင္းလည္း လြင္ႀကီးလက္ထဲမွ မဲနက္ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္အစုႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးအျပဴးသား ျဖစ္သြားသည္။ အဖုတ္ကိုအလိုးခံေနရင္း ဂုတ္ေပၚဝဲက်လာတဲ့ ဆံႏြယ္မ်ားေၾကာင့္ သြန္းလည္း သူ႔ရဲ့လက္ျဖင့္ စမ္းမိလိုက္ရာ “ဟာ……” ဆိုၿပီး ေၾကကြဲစို႔နစ္ေသာ ေလသံျဖင့္ တစ္ခ်က္သာ ေအာ္လိုက္နိုင္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ေနရင္း ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္ လဲက်သြားေတာ့ေလသည္။ ထြန္းရီလည္း ေဒါသတခ်က္ ထြက္သြားၿပီး လြင္ႀကီးကို လွမ္းထိုးလိုက္ကာ

” မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ။ ငါတို႔ ကတိေပးထားတယ္ေလ။ မင္းစိတ္ႀကိဳက္လည္း သူလုပ္ေပးတာပဲ မဟုတ္လား။ မင္းဘာလို႔ လုပ္တာလဲ။ မင္းကြာ…. ေယာက်္ားမဟုတ္ဘူးလား”

ဆိုၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းေတာ့ေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း လက္ထဲက ဆံပင္အစုႀကီးကို ကိုင္ကာ

“ဒီေလာက္လွတဲ့ ဆံပင္ႀကီးကို လက္လြတ္ခံစရာလား ထြန္းရီရာ။ ငါ့တစ္ဘဝလုံး ဒီလိုေကာင္းတဲ့ ဆံပင္မ်ိဳး မျမင္ဖူးေသးဘူးကြ။ အာ့ေၾကာင့္ ျဖတ္ယူၿပီး သိမ္းထားမလို႔ လုပ္လိုက္တာကြာ..။ အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔ဆံပင္လည္း ျပန္ရွည္လာမွာပဲ။ မင္းစိတ္ပူမေနစမ္းပါနဲ႔။ ငါတို႔ သြားစရာရွိတာသြားမယ္။ အကၤ်ီဝတ္ေတာ့”

ဟုဆိုကာ ထြန္းရီကို ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထြန္းရီနဲ႔ လြင္ႀကီးလည္း အကၤ်ီေတြ ပုဆိုးေတြ ဝတ္လိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ ဆံပင္အတို မညီမညာနဲ႔ ေခြေခြေလးလဲ ကာ ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုေနတဲ့ သြန္းကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး

“ညီမေလးရဲ့ လွပတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးအတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ။ ကိုႀကီးတို႔မျဖတ္လည္း တခ်ိန္ၾကရင္ အျဖတ္ခံရမွာပဲ။ အဲ့ေတာ့ ကိုႀကီးတို႔ကပဲ ညီမေလး ေနာက္ထပ္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ စီစဥ္ေပးလိုက္တာပါ။ ေနာက္ဆို ဆံပင္အရွည္မထားနဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား။ လွလိုက္တဲ့ ဆံပင္ႀကီးကြာ… ဟား… ဟား… ဟား….”

ဆိုၿပီး သြန္းရဲ့မ်က္ႏွာေရွ႕ကို သူမရဲ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့လြန္းတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ႀကီးျဖင့္ အသာအယာ ရိုက္လိုက္ေလသည္။

“ရွင္တို႔ လူယုတ္မာေတြ။ ေယာက်ာ္းမဟုတ္တဲ့ ဟာေတြ။ ရွင္တို႔ကို ဒီတသက္ မေၾကဘူး။ က်မရဲ့ဆံပင္ေတြေၾကာင့္ ရွင္တို႔အျမဲ ဒုကၡေရာက္ပါေစ။ က်မ က်ိန္တယ္”

ဆိုၿပီး အံႀကိတ္ကာ က်ိန္စာတိုက္ေလသည္။ လြင္ႀကီးလည္း ဆံပင္ႀကီးကို အိတ္ထဲေခြထည့္ကာ

“မင္းဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ငါတို႔လိုခ်င္တာ မင္းဆံပင္ပဲ။ အခုရၿပီ ဟား…ဟား…။ ငါတို႔ကို ရဲတိုင္တာ ဘာညာလုပ္လို႔ကေတာ့ ဒီမွာေတြ႕လား။ ဒီထဲက video ဖိုင္ကို အကုန္ျဖန႔္ပစ္မယ္။ ငါတို႔ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ မင္းဘဝလည္း ေရစုန္ေမ်ာၿပီသာမွတ္”

ဟုဆိုၿပီး iphone အား အိတ္ထဲထည့္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ထြန္းရီမွ ကိုလင္းအား ပါးစပ္စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကို ျဖည္လိုက္ၿပီး

“မင္းရဲ့ေဆာ္ေလးကို မင္းအတြက္ ပါကင္ေဖာက္ေပးခဲ့တယ္။ လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ အဖုတ္ပါ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေပးခဲ့တယ္။ ေၾကးအေနနဲ႔ေတာ့ သူ႔ဆံပင္ေတြ ငါတို႔ျဖတ္ယူသြားတယ္ ဟုတ္ၿပီလား။ ထားခဲ့လိုက္ၿပီ မင္းစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေတာ့”

ဟုဆိုတာ အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားၾကေလသည္။ သြန္းလည္း ကိုလင္းကို ႀကိဳးေျဖေပးလိုက္ၿပီး ဖက္ငိုလိုက္ေလသည္။

“ကိုလင္းရယ္ သြန္းဘဝေတာ့ပ်က္ပါၿပီ။ သြန္းဆံပင္ေတြလည္း ပါသြားၿပီ။ ဒီေလာကမွာ သြန္းဘယ္လိုေနရမလဲ။ သြန္းကို ကူညီပါဦး”

ဟု ငိုယိုကာ ကိုလင္းထံ အသနားခံေတာ့သည္။ ကိုလင္းလည္း သြန္းကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး

” ဒီမွာ သြန္း…. ကိုလင္း သြန္းကို အေစာႀကီးကတည္းက သတိေတြေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ သြန္းဆံပင္ေတြ အရမ္းလွလာတယ္။ သြန္းကို စိတ္မခ်ဘူး။ ကိုယ္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္ေတာ္ထားရင္ သြန္း ဒီလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္က မင္းဆံပင္ေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တာ။ မင္းဆံပင္ေတြကပဲ ကိုယ္ကို ဆြဲေဆာင္ခဲ့တာ။ အခု ဒီလို ဆံပင္အတိုနဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုယ္ရင္ခုန္လို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး..။ ကိုယ့္ကို မင္းနားလည္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ ကိုယ္လည္း မင္းဘဝကို မကယ္တင္ေပးနိုင္ေတာ့ဘူး”

ဟု မ်က္ႏွာတင္းစြာ ေျပာေလသည္။ သြန္းလည္း အံ့ၾသသြားကာ

” ဒါဆို ရွင္က က်မကိုခ်စ္တာ မဟုတ္ပဲ.. က်မဆံပင္ေတြကို ခ်စ္တာေပါ့။ က်မသိလိုက္ၿပီ။ ရွင္လည္း ဟိုလူယုတ္မာေတြနဲ႔ အတူတူပဲ။ အဲ့ေတာ့ ရွင္လည္း က်မအိမ္ထဲက အခုထြက္သြား”

ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္ ကိုလင္းအား ေမာင္းထုတ္ေလသည္။ ကိုလင္းလည္း အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီး

“မင္းက ဆံပင္တိုေလးနဲ႔လည္း လွပါတယ္။ ျပန္ရွည္လာမွာကိုလည္း သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါမင္းကို အဲ့အထိ အခ်ိန္မေပးနိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ေတာ့ ႏွုတ္ဆက္ပါတယ္… ကံေကာင္းပါေစ သြန္း”

ဆိုၿပီး တံခါးဝကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ထြက္သြားေလသည္။ သြန္းလည္း သူမရဲ့ဂုတ္ေပၚဝဲေနတဲ့ ဆံပင္တိုေလးေတြကိုကိုင္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ခ်ၿပီး သူမရဲ့ လွပလြန္းတဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြ၊ လူတိုင္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ဖမ္းစားနိုင္ခဲ့တဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြအတြက္ ရွုံးပြဲခ်ငိုေႂကြးရင္း အိမ္ထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ေတာ့ေလသည္။…ၿပီးပါၿပီ