Unicode
“ ကိုကို ကိုကို့သမီး စိတ်ကောက်နေပြီ အခန်းထဲမှာ၊ ညနေစာလည်း မစားဘူးတဲ့”
ရေချိုးပြီးစ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ကိုညိုမှိုင်းကို နန်းဖူးဖူးညွှန့်က ပြောလိုက်သဖြင့် ကိုညိုမှိုင်းက ကမန်းကတန်း စွပ်ကျယ်၊ လုံချည်တို့ကို ဝတ်ကာ မူယာသိမ့် အခန်းဝသို့ သွားလေသည်။ အခန်းတံခါးမှာ အထဲမှ လော့ချထားသဖြင့် တံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။
“ သမီးလေး သိမ့် လေးလေး ရောက်ပြီလေ၊ ဆောရီး လေးလေး အစည်းအဝေးက မပြတ်နိုင်လို့ နောက်ကျသွားတာ၊ လာ တစ်ခုခု စားလိုက်ရအောင် မနက်ဖြန်မှ သွားကြမယ်လေ”
“ ဟင့်အင်း မသွားဘူး၊ သမီးက ဖတ်စ်ဒေးဖတ်စ်ရှိုးပဲ ကြည့်ချင်တာ၊ သမီးကိုမှ ဂရုမစိုက်တာ တော်ပြီ၊ မနက်ဖြန်လည်း မကြည့်တော့ဘူး“
“အိုကွာ သမီးကလည်း လေးလေးက ဘယ်လိုမှ ထလို့ မရလို့ပါ၊ သူတို့က နိုင်ငံခြားကလာရတာလေ၊ ဒီအချိန်လေးပဲ ရှိတယ်၊ လေယာဉ်ကလည်း နောက် တစ်နာရီဆို ထွက်တော့မှာ ဆိုတော့ လေးလေး ထလို့ မရလို့လေ”
“ဟင့်အင်း မသိဘူး မသိဘူး သွားသွား လေးလေး သမီးကို မချစ်ဘူး အလုပ်ကိုပဲ ချစ်တယ်”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ သမီးကို ချစ်တာပေါ့၊ အလုပ်က တန်းလန်း ဖြစ်သွားလို့ပါကွာ “
အခန်းထဲမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာတော့။ ထိုအချိန်တွင် စားစရာများထည့်လာသည့် ပန်းကန်ခွက်ယောက်တို့ဖြင့် ရောက်လာသော ဒေါ်ကြီးသိန်းကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး မူယာသိမ့် အခန်းဝတွင် ချထားခိုင်းလိုက်လေသည်။
“ကဲ ဒီမှာ သမီးဆာရင် စားဖို့ သမီးကြိုက်တတ်တဲ့ ဘဲသားမုန့်ရယ်၊ ချိစ်ကိတ်ကလေးရယ်၊ အသီးဖျော်ရည်ရယ်၊ အခန်းဝက ခုံပေါ်မှာ တင်ထားတယ်၊ ဆာတဲ့အချိန် ထွက်စားလိုက်နော်”
ကိုညိုမှိုင်း သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ သူ့ကို ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေသော သူ့ဇနီးသည် နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို တွေ့ရလေသည်။
“ဘာပြုံးနေတာလဲ ချစ်လေးက ၊ သားလေးရော”
“သားသားက စာလုပ်နေပြီ ၊ ကိုကို့ကို သဘောကျလို့ ပြုံးတာလေ”
“ဘာကို သဘောကျတာလဲ ချစ်လေးက”
“ကိုကို သိရဲ့သားနဲ့လေ၊ သမီးသိမ့်က ကိုကို အပြစ်ပေးတာကို ခံချင်နေတာ၊ ကိုကို သိရဲ့သားနဲ့ဟာကို”
“ဟာ ဟုတ်မယ်မထင်ပါဘူးကွာ ချစ်လေးကလည်း”
“ကိုကိုကလည်း အချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပါပြီကွာ၊ သူ့အမေကိုယ်တိုင်က အမြဲပြောနေတာကို၊ ကိုကိုက သိပ်အလိုလိုက်လွန်းတယ်တဲ့၊ နောက်ပြီး ချစ်လေး လေ့လာမိသလောက်ကတော့ သိမ့်က ကိုကို ဒဏ်ပေးတာကို ခံချင်နေတာ၊ ခစ်ခစ် ကိုကို ကသာ စိတ်ကို တအားချူပ်တည်းထားတာ ဒဏ်ပေးရမဲ့အစား ဆုတွေချည်းပေးနေတာကိုး”
“အင်း မသိတော့ပါဘူး ချစ်လေးရယ်၊ ကိုကို ကိုယ်တိုင်က စိတ်ထဲ မပြတ်သားဘူးရယ်”
“အင်း ကိုကိုက တခြားဟာတွေတော့ စိတ်ပြတ်ပြီးတော့ ဒါလေးတစ်ခုကို သိရဲ့သားနဲ့ ရှောင်နေတာကိုး၊ ဒါပေမဲ့ တချိန်ချိန်တော့ ကိုကို ရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး အဟိ။ ကိုယ့်ယောက်ျားအကြောင်း ကိုယ်သိတာပေါ့”
ကိုညိုမှိုင်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို အတင်းဆွဲဖက်နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်လေသည်။
“ကဲ ဒီလောက်တောင် ကိုယ့်ယောက်ျား အကြောင်းသိတယ်ဆိုရင် တွေ့ကြသေးတာပေါ့”
နန်းဖူးဖူးညွှန့်က တခစ်ခစ်ရီမောပြီး ကိုညိုမှိုင်းကို ပြန်လည်တွယ်ဖက်လိုက်လေသည်။ ကိုညိုမှိုင်း အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ ဆယ့်နှစ်နှစ်ခန့်ရှိလေပြီ။ မိဘချန်ထားခဲ့သည့် စီးပွားရေးကို သူပဲ ဦးဆောင်လုပ်လာခဲ့ရသည်မှာ ယခုဆိုလျှင် ဆယ့်ငါးနှစ်တင်းတင်းပင် ပြည့်တော့မည်။ သူ့အဖေ မဆုံးခင်က စပြီး တရိပ်ရိပ် တိုးပွားလာသော ကုမ္ပဏီမှာ ယခုဆိုလျှင် နိုင်ငံတကာနှင့်ပင် အရောင်းအဝယ်လုပ်နေရသည့် အဆင့်ရောက်အောင် ကြီးမားနေလေပြီ။ သူတို့ မောင်နှမနှစ်ဦးသာ အမွေစားအမွေခံရှိတာမို့ ကုမ္ပဏီ၏ ဥက္ကဌအဖြစ် သူက တာဝန်ယူထားရသလို၊ သူ့အစ်မဖြစ်သူက ဘုတ်မန်ဘာအဖြစ် တာဝန်ယူထားရလေသည်။
တကယ်တော့ အစ်မက ဦးစီးရမည်ဖြစ်သော်လည်း သူ့အစ်မမှာ အဖေသဘောမတူသူ ယောက်ျားနှင့် လိုက်ပြေးသွားသဖြင့် သူတို့အဖေက စိတ်ဆိုးပြီး အခေါ်အပြောမလုပ်ပဲ ထားကာ ထိုအချိန်မှာ ညိုမှိုင်းကို သူ့အစား စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို ကြီးကြပ်စေခဲ့သည်။ နောက်တော့ အစ်မယောက်ျားကလည်း အမူးသမားမို့ စောစောစီးစီး ငယ်ငယ်ရွယ်ဖြင့် ဆုံးသွားရာ သူ့အစ်မ ဖြူပြာစိမ့်မှာ သမီးကလေး မူယာသိမ့်ဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ ထိုအခါမှ ကင်ဆာရောဂါဖြင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသော သူတို့ အဖေက သမီးနှင့် မြေးကို ပြန်ခေါ်ထားခဲ့လေသည်။
အဖေ ဆုံးသွားတော့ ဖြူပြာစိမ့်မှာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းထဲ ဝင်ရောက်ပြီး သူ့မောင်ငယ်ကို ကူလုပ်ပေးရှာပါသည်။ သူတို့အမေကလည်း သူမျက်ကွယ်မပြုခင် သားကို အခြေတကျ မြင်ချင်သဖြင့် လူကြီးချင်း နားဖေါက်ကာ မိုးကုတ်ဘက်မှ ရှမ်းတရုပ် သူဌေးသမီးတစ်ဦး နှင့် လက်ထပ်ပေးခဲ့သည်။ ကိုညိုမှိုင်းမှာ ကျောင်းပြီးကတည်းက အဖေ့အလုပ်တွင် လူကြီးသဖွယ် လုပ်နေခဲ့ရသဖြင့် လူငယ်ဘဝကို ကောင်းကောင်း မပျော်ပါးလိုက်ရပဲ၊ ရည်းစားမရှိဘာမရှိ၊ သားအလိမ္မာကလေးမို့ မိဘပေးစားသော သူကိုလည်း အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ကိုညိုမှိုင်း၏ သတို့သမီးဖြစ်သူ နန်းဖူးဖူးညွှန့်လည်း တစ်ဦးတည်းသော သမီး ဖြစ်ပြီး မိဘက အလိုလိုက်ထားသဖြင့် ကလေးလိုပင် ဖြစ်နေသေးသည်။ မိဘချမ်းသာသဖြင့် အလုပ်လုပ်စရာမလို ကျောင်းတွေပဲ တက်စေခဲ့ရာ၊ မာစတာဘွဲ့တစ်ခု ရထားပြီး ဘာအလုပ်မှ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မလုပ်ခဲ့ဘူးခြေ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက မိဘရိုးရာ ကျောက်မြက်ရတနာများ ရောင်းဝယ်ခဲ့သူမို့ ကျောက်မြက်ရတနာ နှင့် ပတ်သက်၍ နားလည်သဖြင့် တခါတရံ မိဘ များ၏ ဆိုင်များသို့ သွားရောက် ကြီးကြပ်ပေးရသည်သာရှိသည်။ ရုပ်ရည်မှာတော့ ကိုရီးယား မင်းသမီးလေးများကဲ့သို့ ချောမောလှသူဖြစ်သည်။ အသားမှာလည်း ဖွေးနုနေပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ မော်ဒယ်များကဲ့သို့ စလင်းဘော်ဒီ နှင့် ဖောင်းသင့်သည့်နေရာဖောင်း၊ ကားသင့်သည့်နေရာကားပြီး အချိုးကျ လှပလှသူလေး ဖြစ်လေသည်။
မိဘများမှာ ချမ်းသာသော်လည်း စိတ်သဘောထားကောင်းမွန်ပြည့်ဝလှသူများ ဖြစ်သဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကလေးမှာလည်း စိတ်ရင်းမဆိုးလှပါ။ မိဘအပေါ် ချွဲနွဲ့ခဲ့ရသဖြင့်သာ ကိုညိုမှိုင်းအပေါ်လည်း ချွဲနွဲ့ခြင်းသာ ရှိသည်။
ကိုညိုမှိုင်းမှာ ရည်းစား မထားခဲ့ရသော်လည်း မိဘပေးစားသဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့်လေးကို ရလိုက်သည်ဖြစ်ရာ သူ့မိဘများကို အလွန်ပင် ကျေးဇူးတင်မိလေသည်။ သူ့ကိုယ်ရည် ကိုယ်သွေးဖြင့် ဆိုလျှင် နန်းဖူးဖူးညွှန့်လို ကျောင်းတွင် လိုက်သည့်သူတွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေသည့် အလှဘုရင်မလေးကို ရဖို့ မလွယ်ဘူး ဆိုတာကို သူသိသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
မင်္ဂလာဦးညကဆိုလျှင် နန်းဖူးဖူးညွှန့်လေး၏ နုဖတ်အိစက်နေသော အသားဝင်းဝင်းလေးကို မထိရက် မကိုင်ရက်ပင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ နှစ်ဦးစလုံးမှာလည်း အပျိုလူပျိုမို့ ရှက်နေကြပြီး လိုးဖြစ်ဖို့ကို တော်တော်ကြိုးစားလိုက်ကြရသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်လေး၏ နို့လုံးကလေးများ ဖင်လုံးလေးများမှာ ဖြူဖွေးနုမွတ်လွန်းသဖြင့် လက်ရာထင်သွားမည်စိုးသဖြင့် ရဲရဲပင် မကိုင်ညှစ်ရဲ။ ကိုညိုမှိုင်း၏ ညိုတုတ်တုတ် လီးကြီးကိုလည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကလေးက ရဲရဲပင် မကြည့်ရဲ။ သို့သော်လည်း အရသာတွေ့သွားကြပြီးသည့် အခါကြတော့လည်း သောက်လိုမပြေသည့် ဆားငံရည်လိုပင်။ လိုးလိုက်ကြသည်မှာ ခွက်ခွက်လန်အောင် ဖြစ်လေသည်။
သို့သော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း လင်မယားဘဝ တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ အသားကျလာကြသည်။ ဘာကြောင့်ရယ် မသိ။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ကိုယ်ဝန်မတည်လာ၊ ဆရာဝန်များ နှင့် ပြသကြည့်ပြီး၊ ငွေကြေးတတ်နိုင်သူများမို့ တက်စ်ကျူ့ ဘေဘီကို နိုင်ငံခြားမှာ သွားကာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စေသော်လည်း လပိုင်းမှာပင် ပြန်ပျက်ကျသွားသဖြင့် သားသမီးယူရေးကို လက်လျှော့လိုက်ကြတော့လေသည်။ နောက်တော့ နန်းဖူဖူးညွှန့်တို့ နယ်မြို့လေးမှ ဆွေမျိုးသားချင်းထဲမှ ငါးနှစ်အရွယ် မိဘမဲ့ ယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ကိုလည်း သားအဖြစ် မွေးစားခဲ့လေသည်။ ထိုသားကလေးကို စိုးမိုးအောင် ဟု နာမည်ပေးထားခဲ့လေသည်။
ညိုမှိုင်းအစ်မ ဖြူပြာစိမ့်မှာလည်း နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်သဖြင့်၊ သူ့တူမလေး မူယာသိမ့်ကို ပထွေးဖြင့် မနေစေချင်သဖြင့် သူတို့ အိမ်သို့ ခေါ်ထားလိုက်လေသည်။ ညိုမှိုင်းတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်က ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ရောက်နေပြီဖြစ်သော တူမလေး မူယာသိမ့်ကို လည်း သမီးလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ သဘောထားခဲ့ကြသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ အချိန်ပိုင်းလောက်သာ အလုပ်လုပ်သဖြင့်လည်း၊ မူယာသိမ့် နှင့် စိုးမိုးအောင်တို့ကို ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကအစ ကြီးကြပ်ပြီး ပြုစု ပျိုးထောင်လာခဲ့လေသည်။
အထက်ပါ အကြောင်းအရာများမှာ ကိုညိုမှိုင်းတို့ အကြောင်း အကြမ်းဖြင်း ပုံဖေါ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး သူတို့ကို အပြင်ပန်းမှ လူအများမြင်သည့် အမြင်ပင်ဖြစ်လေသည်။ တကယ်တမ်း အတွင်းကျကျ ကိစ္စတို့ကိုတော့ သူတို့ လင်မယားမှ လွဲ၍ မည်သူမျှ သိနိုင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။ သိဖို့မပြောနှင့် ထင်ပင်ထင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။
ညိုမှိုင်းတို့လင်မယားမှာ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျစက အသက် ၂၀ ကျော်လေးတွေလည်းဖြစ် နှစ်ဦးစလုံးလည်း အတွေ့အကြုံမရှိသော လူပျိုအပျို စစ်စစ်များ ဖြစ်ကြသဖြင့် ကာမအရသာကို မင်္ဂလာဦးညမှ စခံစားဖူးကြပြီး၊ ဆားငံရေကို သောက်သုံးမိသွားကြလေသည်။ ခေတ်မှီသော လူငယ်များပီပီ မရိုးရအောင် နည်းအမျိုးမျိုး စမ်းကာဖြင့် ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကို ခံစားကြလေသည်။ လက်လှမ်းမှီရာ၊ ဗီဒီယို၊ စာအုပ် စသည်တို့ကိုလည်း လေ့လာပြီး အသစ်အဆန်းများကိုလည်း စမ်းသပ် လုပ်ကြည့် ခံစားကြလေသည်။ နောက်တော့ နည်းနည်းရိုးလာကာ သားသမီး လိုချင်လာကြသည်။ နောက်တော့ သားလေးစိုးမိုးအောင် နှင့် တူမလေး မူယာသိမ့်တို့က သူတို့ဘဝထဲ ရောက်လာတော့ ပုံမှန်မိသားစုလေးလို ဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။
သို့သော် သူတို့မှာ အခုမှ အရွယ်ကောင်းတုန်း၊ ကာမဆန္ဒအပြင်းပြဆုံး အရွယ်များ ဖြစ်ပြီး ခေတ်မှီသူများ ပီပီ အင်တာနက်တွင် တွေ့ရဖတ်ရသည်များကို တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် တခါတရံ ဆွင်းကင်း ဆိုသော လင်မယားဖလှယ်ပြီး လုပ်တာတွေ၊ ဘီဒီအက်စ်အမ် လို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်က သခင်ကျွန်လုပ်တာတွေကအစ ဆွေးနွေးမိကြသည်။ တာဘူး ဟုခေါ်သော သွေးသားရင်းချင်း ဆက်ဆံမိကြသည့် ဗီဒီယိုများ၊ အွန်လိုင်းစာပေများလည်း ကြည့်မိဖတ်မိပြီး ဆွေးနွေးမိကြသည်။
ကိုညိုမှိုင်းအနေဖြင့် ကပ်ကိုး ဟုခေါ်သော ကိုယ့်မယားကို သူများလိုးတာ ချောင်းကြည့်ချင်သည့် လူတွေ ရေးတာ၊ ဖတ်ရ၊ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်ရတော့ နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို တခြားယောက်ျား တစ်ယောက်နှင့် တွေးကြည့်မိပြီး လီးတောင်ခဲ့မိသည်။ သို့သော်လည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်က လုပ်မှာ မဟုတ်ဟု သူက တွေးထင်ထားသဖြင့် နောက်လို့ပင် မပြောဆိုခဲ့မိခြေ။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကတော့ သူ့ကို တခြားအမျိုးသမီး နှင့် လုပ်တာ ကြည့်ချင်သည်ဟု ပြောဖူးသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့နောက်ကွယ်မှာတော့ မဖောက်ပြန်ရဟု အတိအလင်း သတိပေးထားသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် လူကြီးကားတွေ ကြည့်ကြသည့်အချိန်များမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်တစ်ယောက် အမျိုးသား နှစ်ယောက် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ထဲ လိင်ဆက်ဆန်ကြသည့် ကားမျိုးကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်လေ့ရှိသလို၊ ဂျပန်ကားတွေမှာ တခါတရံ ယောက်ျားကြီးက မိန်းမငယ်လေးကို အတင်းအဓမ္မတက်ကျင့်သည့် ဗီဒီယိုမျိုးကိုလည်း စိတ်ဝင်တစားကြည့်လေ့ရှိကြောင်း ကိုညိုမှိုင်း အကဲခပ်မိလေသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် အနေဖြင့်လည်း ကိုညိုမှိုင်းတစ်ယောက် တာဘူး ခေါ်သော သွေးသားနီးစပ်သူချင်းချင်း လွန်ကျူးမိကြသည့် ဇာတ်လမ်းမျိုး၊ ကပ်ကိုး ခေါ်သော ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားယောက်ျား တစ်ယောက်ဖြင့် လုပ်နေတာ ချောင်းကြည့်တာ ဖီးလာသည့် ဇာတ်လမ်းမျိုးကို နှစ်သက်တတ်သည်ကို သတိထားမိလေသည်။
သို့သော် သူတို့ ဂုဏ်သရည်၊ အဆင့်အတန်းဖြင့် မြန်မာပြည်မှာ လှုပ်ရှားဖို့ရာ မလွယ်ကူသဖြင့် စိတ်ကူယဉ်ပြီး ရိုးပလေးဂိမ်းများဖြင့်သာ စိတ်ဖြေဖျောက်ခဲ့ကြရသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ လက်ထပ်ပြီး ကိုးနှစ်ခန့်အကြာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် အသက်သုံးဆယ်ပြည့် မွေးနေ့ပွဲ ကျင်းပအပြီးမှာ နောက်ပိုင်း သူတို့လင်မယား အမှတ်မထင် အဖြစ်အပျက်မှစ၍ ဘဝအတွေ့အကြုံ တဆစ်ချိုး ပြောင်းခဲ့ကြရလေတော့သည်။
နန်းဖူးဖူးညွှန့် အသက်သုံးဆယ်ပြည့် မွေးနေ့မှာ ကိုညိုမှိုင်းက သူ့အလုပ်များကို သူ့အစ်မ ဖြူပြာစိမ့်ဖြင့် လွဲကာ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက် ဒုတိယ ဟန်းနီးမွန်းထွက်မည်ဟု ဆိုကာ တစိလတိတိ ဗေကေးရှင်းထွက်ဖို့ စီစဉ်လိုက်လေသည်။ ကိုညိုမှိုင်းက ဟာဝိုင်ရီ နှစ်ပတ် နှင့် ဥရောပ နှစ်ပတ် သွားမည်ဟု ခရီးစဉ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဥရောပက လန်ဒန်တွင် နန်းဖူးဖူးညွှန့်တို့ မိဘတွေနှင့် စီးပွားဘက်များဖြစ်ကြသူ ကျောက်မြက်ရတနာဆိုင်များ ရှိတော့ သွားရမည့်ခရီးစဉ်ကို သူတို့ဆွဲပေးမည်ဆိုတော့ ပူစရာမလို၊ ဟာဝိုင်ရီကလည်း ဘိရှ်တွေသာရှိပြီး ကိုညိုမှိုင်းသူငယ်ချင်းက သွားသင့်သည့် နေရာများကို မြေပုံမှာ မှာ ဆွဲပေးကာ ရှင်းလင်းပြထားပြီမို့ အေးဆေးပင်။ ပိုက်ဆံလည်း တတ်နိုင်ကြသူမို့ ဟော်တယ်ကောင်းကောင်းကို ဘွတ်ကင်လုပ်ထားလိုက်သည်။
ဟာဝိုင်ယီက ဟိုနိုလူလူကို ရောက်တော့ ကားတစ်စီး ငှားထားလိုက်သဖြင့် သွားရေးလာရေးလည်း ပူစရာမလိုတော့၊ မြေပုံထဲမှာပြထားသည့် နေရာကို ကားမောင်းသွားလိုက်ရုံပင်၊ ကားလမ်းမကြီးမှာလည်း များများစားစားမရှိ ကျွန်းကို ပတ်ထားသည့်လမ်းနှင့် ကျွန်းကို တောင်နဲ့မြောက် ဖြတ်သွားသော လမ်းသာရှိသည်။ ပထမ လေးငါးရက်က ဘိရှ်တစ်ခုပြီးတစ်ခု သွား ရေစိမ်၊ နေပူစာလုံ၊ ဒေသခံ ပင်လယ်စာတွေ စားနှင့် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ တကယ်က သူတို့တည်းသည့် ဟော်တည်ကြီး ရှေ့တည့်တည့်မှာကို အဓိက ဘိရှ်ကြီး ရှိသည်။ တိုးရစ်တွေ ဒေသခံတွေ တရုန်းရုန်း နှင့် အလွန်စည်ကားလှသည်။ သူတို့က ကားလည်းရှိတော့ တမင် တခြားကမ်းခြေတွေကို အပြောင်းအလဲသဘောမျိုးဖြင့် သွားကြခြင်းသာ။ လူကလည်း လန်းဆန်းပြီး ရာသီဥတုက ကောင်း ပင်လယ်စာတွေကလည်း ပရိုတိန်းများတော့ ကိုညိုမှိုင်းတို့ လင်မယား နေ့တိုင်းလိုးဖြစ်ကြသည်။
တနေ့ သူတို့နှစ်ယောက် ကားမောင်းသွားရင်း လမ်းမှာ တွေ့ရသည့် ပုဇွန်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေ ရောင်းသည့် ထရပ်ကားတစီးဘေးမှာ ရပ်ပြီး ပင်လယ်စာတွေ ဝယ်စားကြသည်။ သူတို့ ပုဇွန်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေကို ဝယ်သူရှေ့မှာပင် ချက်ပြုတ်ပေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ဘာအခန့်မသင့်သွားမှန်းမသိ၊ ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ ကိုညိုမှိုင်း အထက်လန်အောက်ရှော ဖြစ်တော့သည်။ အီးတွေပန်း ပါးစပ်ကလည်း အန်နှင့် တော်တော်ခံလိုက်ရသည်။
နန်းဖူးဖူးညွှန့် သူငယ်ချင်း ဆရာဝန်မတစ်ယောက်က လိုရမယ်ရ ဆေးတွေ ထည့်ပေးလိုက်လို့ ထိုဆေးကို သောက်လိုက်ရသည်။ နောက်နေ့ကြတော့ ကိုညိုမှိုင်း မထနိုင်တော့၊ ဗိုက်လည်းနာနေ၊ ဝမ်းလည်း နည်းနည်းချင်းသွားနေသေးသဖြင့် ဟော်တယ်ခန်းမှာပဲ နားနေလိုက်တော့သည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို တော့ ပျင်းနေမည်စိုးသဖြင့် ကိုယ့်ဘာသာ သွားလျှောက်လည်ဟု အတင်းတွန်းလွတ်လိုက်ရသည်။ ဘိရှ်ကလည်း ဟော်တည်ရှေ့တည့်တည့် ဆိုတော့ နန်းဖူးဖူးညွှန့်လည်း ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို ဟော်တယ်မှာ စားပြီး အောက်ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။
နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ နဂိုထဲက အသားဖြူဖြူ ကိုရီးယား မလေးလို ချောသဖြင့် ဟာဝိုင်ယီရောက်တုန်း ဘောင်းဘီအတို ပေါင်လည်လောက်နှင့် အပေါ်မှ တီရှပ်ခါးတိုလေးကို ဝတ်ထားတော့ ဟာဝိုင်ယီတွင် နေရာတကာတွေ့နေရသော ဂျပန်မလေးများနှင့် ပင် တူနေပြီး သူ့ကို ဂျပန်မလေးလို့ပင် ထင်နေရလေသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ် နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ အသက် ၂၀ ကျော် ဂျပန်မလေးဟု ထင်ရအောင်ကိုလည်း နုနေလေသည်။
နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ဝိုင်ကီကီ ကမ်းခြေတလျှောက် အသားအရောင်စုံ၊ လူမျိုးစုံ၊ အရွယ်စုံ လူအများ ကူးလားလျှောက်သွားကြ၊ ရေထဲ ပြေးဆင်းကြ၊ ဆပ်ဘုတ်များ၊ ဘူဂီဘုတ်များ သယ်ပြီး ရေထဲ ဆင်းသွားကြသည်များကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိသည်။ လမ်းအတော်လျှောက်ပြီးတော့မှ ရေငတ်သလို ဖြစ်လာသဖြင့် အနားမှာတွေ့နေရသော အေဘီစီ စတိုးလေးသို့ လှမ်းဝင်လိုက်လေသည်။ အအေးခန်းဘီဒိုလေးထဲမှ အချိုရေဗူးများကို ကြည့်ရင်း ရေဘူးလေး တစ်ဘူးလေးကို ထုတ်ယူလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပိုက်ဆံပေးမည့်လူများ တန်းစီနေသည့်အနောက်မှာ တန်းစီရပ်လိုက်ရင်း သူ့ဘောင်းဘီအိပ်ထဲမှ ပိုက်ဆံအိပ်ကလေးကို လက်ထိုးနိူက်စမ်းလိုက်ရာ
“ဟောတော့”
အခုမှ သတိရသည်။ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ပိုက်ဆံအိပ်ကို တင်ထားပြီး ဘောင်းဘီတို ဝတ်ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်သူ ရှေ့ပြန်နောက်ပြန်ကြည့်ရင်းမှ ပိုက်ဆံအိပ်ကောက်ယူဖို့ မေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အင်း နေပါစေတော့ ဟု တွေးကာ ရေဘူးကို ပြန်သွားထားဖို့ လှည့်ထွက်လိုက်တော့။
“အစ်မ ပိုက်ဆံအိပ်မေ့ကျန်ခဲ့လို့လား၊ ကျွန်တော်ပေးလိုက်မယ်လေ ပြန်သွားထားမနေပါနဲ့”
ရုတ်တရက် ဘေးမှ ဗမာသံ ပီပီသသဖြင့် ပြောလိုက်သော အသံကြောင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် တုံကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေသော အသားညိုညို ပါးတဖက်မှာ ပါးချိုင့်အဝိုင်းကလေးနှင့် မျက်လုံးကျယ်ကျယ် နှာခေါင်းချွန်ချွန် အရပ်မြင့်မြင့် ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ကောင်ချောလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
“မင်းက တို့ကို ဗမာမှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ”
“ခုန အစ်မပဲ ငြီးလိုက်တယ်လေ ဟောတော့ ဆိုတာ၊ အဟီး ဗမာမှန်းတန်းသိတာပေါ့”
နှစ်ယောက်စလုံး တခိခိ ရယ်မောမိလိုက်ကြသည်။
“ပေးပါ အစ်မ ဒါပဲလား ကျွန်တော်ပေးပေးပါ့မယ်”
“အားနာစရာကြီးကွယ်”
“ဟာ မလိုပါဘူး အစ်မရယ်၊ ဗမာချင်း ရှားရှားပါးပါး ဆုံရတာ၊ ဒီလောက်ကလေးက ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ နောက်မှ ကျွန်တော်က အစ်မကို ထမင်းကျွေးခိုင်းမှာ ဟဲဟဲ”
“ခစ်ခစ် ရပါတယ်ကွယ်၊ အခုလောလောဆယ်ရေငတ်နေတာလေး ပြေသွားတာ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ”
ကောင်လေးက နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို လက်ကမ်းပေးပြီး
“ကျွန်တော့်နာမည် ဝီလျှံ ပါ၊ ဗမာလိုတော့ ဝေမိုးအောင်ပါ”
နန်းဖူးဖူးညွှန့်လည်း လက်ကမ်းပေးလိုက်တော့ သူတို့ချင်း လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ ဝီလျှံ့ လက်တွေက နွေးထွေးပြီး အားအင်အပြည့်ရှိနေသည်ကို ခံစားသိလိုက်ရသည်။
“ ကိုယ်က နန်းဖူးဖူးညွှန့်ပါ၊ ဝေမိုးအောင်ထက်စာရင် ဝီလျှံက ခေါ်လို့ပိုလွယ်တယ်နော် “
“ဟုတ်အစ်မ ကြိုက်သလိုခေါ်ပါ”
ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့အလှည့်ရောက်လာသဖြင့် ဝီလျှံက သူယူထားသည့် ဂေးတရိတ်နှင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် အတွက် ရေဘူးဖိုး ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာကြရင်း စကားဆက်ပြောလာကြလေသည်။ ဝေမိုးအောင်က
“အစ်မက ဘယ်ကလဲ၊ ကျွန်တော်က ဆန်ဖရန်စ္စကို ကပါ၊ အခု ဘာဂလေမှာ တက်နေပါတယ်၊ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လိုက်လာတာ”
“အစ်မက ဗမာပြည်ကလာတာ၊ အစ်မတို့က ဗကေးရှင်းပေါ့”
“အစ်မတို့ ဆိုတာက”
“အစ်မတို့ဆိုတာ အစ်မနဲ့ အစ်မအမျိုးသားလေ”
“ဪ ထင်သားပဲ၊ ဒီလောက်လှတဲ့ အမျိုးသမီးက စင်ဂယ်တော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့”
“အမယ် မြှောက်နေပြန်ပါပြီ ဘာစားမလဲ အခုတော့ ပိုက်ဆံအိပ်မပါလားဘူး ခစ်ခစ်”
“မမြှောက်ပါဘူး တကယ်ပြောတာပါ၊ ပထမတော့အစ်မကို ဂျပန်အမျိုးသမီးလို့ ထင်နေတာ၊ အစ်မ ရုတ်တရက် ဗမာလို ယောင်လိုက်တော့ ဗမာမှန်းသိတော့ ရုတ်တရက် အံ့သြသွားတာ၊ အခု အစ်မအမျိုးသားက ဘယ်မှာလဲ”
“သူက ဟော်တယ်မှာ၊ မနေ့က ပင်လယ်စာတွေစား အခန့်မသင့်လို့ အထက်လှန်အောက်လျှော ဖြစ်တာနဲ့ နားနေတယ်၊ အစ်မလည်း ပျင်းလာတာနဲ့ ကမ်းခြေဘက် လမ်းလျှောက်ကြည့်နေတာ”
နန်းဖူးဖူးညွှန့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကောင်လေးကို မောင်လေးတစ်ယောက်လို ခင်သွားမိသည်။ ကောင်လေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးတွေကို တချက်တချက် ခိုးကြည့်တာကို တွေ့ရတော့လည်း ကျေနပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ကမ်းခြေနားက ခုံတန်းလျားလေးတစ်ခုမှာ ထိုင်လိုက်ကြရင်း လူတွေလှုပ်ရှားနေတာကို ကြည့်ရင်း စကား အတော်ပြောဖြစ်ကြသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ဟာဝိုင်ယီလို နေရာမှာ ဗမာလို အားရပါးရ ပြောခွင့်ရသဖြင့်လည်း ပျော်နေတာပါပါလိမ့်မည်။
ဝီလျှံက သူအလယ်တန်းကျောင်းသားအရွယ် တမိသားစုလုံး အမေရိကန်ရောက်လာကြပြီး အခုတော့ ယူစီဘာဂလေမှာ တက်နေပြီး ဒုတိယနှစ်ရောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသလို နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကလည်း သူတို့ ဗေကေးရှင်းအကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဗမာပြည်ရောက်ရင်လည်း လာလည်ဖို့ သူ့ဂျီမေးအကောင့်ပါ ပေးလိုက်သည်။ တချက်တချက် သူ့ရင်သားလေးများ၊ ပေါင်တန်များကို ခိုးခိုးကြည့်နေသော ဝီလျှံ့မျက်လုံးတွေကြောင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် တစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ တမျိုးလေး ဖြစ်ရသည်။ ဝီလျှံ၏ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် အားကစားလိုက်စားထားသဖြင့် ထွားကျိုင်းတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးတို့ကလည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေလေသည်။
“ကဲ အစ်မ သွားလိုက်ဦးမယ်၊ တော်ကြာ အမျိုးသား က စိတ်ပူနေဦးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ၊ နောက်နေ့ရော ဆင်းလာဦးမှာလား”
“မပြောတတ်ဘူး အခြေအနေအရပဲ”
“အင်း ကျွန်တော်ကတော့ ရှိနေမှာပဲ၊ အစ်မ ဆင်းလာရင်တော့ ပြန်ဆုံရတာပေါ့၊ “
“အေးအေး သွားပြီနော် ဘိုင်ဘိုင်”
နန်းဖူးဖူးညွှန့် ရင်လေးတဖိုဖိုဖြင့် ဟော်တယ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်လာခဲ့သည်။ သူ့အတွေးထဲမှာတော့ ကောင်ချောလေး ဝီလျှံ၏ ချစ်စရာ အပြုံးလေး၊ ကြက်သီးထစရာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တို့နှင့် သူ့ကို ခိုးခိုးကြည့်နေသော မျက်လုံးများ စသည်တို့က လွှမ်းမိုးနေလေသည်။
နန်းဖူးဖူးညွှန့် ဟော်တယ်ပေါ်ရောက်တော့ ကိုညိုမှိုင်းကို ဝီလျှံနှင့် ဆုံခဲ့သည့်အကြောင်း၊ သူတို့ စကားပြောခဲ့ကြသည့် အကြောင်းအရာများကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ကိုညိုမှိုင်းမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်၏ တက်တက်ကြွကြွ ပြောဆိုနေပုံနှင့် မျက်နှာလေးမှာ လည်း ဝင်းလက်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ
“ကောင်လေးက ခပ်ချောချောလား”
“အင်း အသားတော့ ညိုတယ် နေပူစာလှုံထားတဲ့ အသားမျိုးပဲ၊ ရုပ်ကတော့ ချောပါတယ်”
“ကောင်လေးက ချစ်လေးကို စိတ်ဝင်စားနေတာလား”
နန်းဖူးဖူးညွှန့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းသွားသည်။
“မသိဘူးလေ ကိုကိုက ဘာလို့မေးတာလဲ”
“မေးကြည့်တာလေကွာ ချစ်လေးကလည်း၊ ချစ်လေးနဲ့ ကိုကို့ကြားမှာ ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက် မထားကြေးလို့ ကိုကိုတို့ သဘောတူထားတယ်မလား၊ ကိုကိုက ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ မေးကြည့်တာပါ”
“အင်း ချစ်လေးကိုတော့ သူ ခိုးခိုးကြည့်တယ်”
ကိုညိုမှိုင်း နည်းနည်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။
“ချစ်လေး အဲဒါ အခွင့်ကောင်းပဲ၊ အခုဆို ကိုကိုတို့ နိုင်ငံနဲ့ အဝေးကြီးမှာ ရောက်နေတယ်။ နောက်ပြီး တော့ အဲဒီကောင်ကလေးကလည်း ကိုကိုတို့ကို ကောင်းကောင်းသိမှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက် သူက အမေရိကားမှာနေတာ၊ ကိုကိုတို့ အရင်တုန်းက ဆွေးနွေးခဲ့ကြဖူးတဲ့ ဟာ အခု စမ်းသပ်ကြည့်လို့ ရတာပေါ့”
“ဟင် ကိုကိုကလည်း သူ့အကြောင်း သေချာမှမသိပဲနဲ့”
“ချစ်လေးကလည်း အမေရိကားမှာနေတယ်ကွာ၊ ဘာဂလေလို တက္ကသိုလ်ကျောင်းမှာ တက်နေတယ်ကွာ၊ ဒီထက် ဆေ့ဖ် ဖြစ်ရမလား၊ နောက်တပတ်လောက်ဆိုရင် ကိုကိုတို့လည်း ဥရောပ ရောက်နေပြီ၊ သူလည်း ကျောင်းပြန်တက်ပြီ၊ နိုးစထရင်းအတက်ရှ်ပေါ့”
နန်းဖူးဖူးညွှန့် စဉ်းစားသလို တွေတွေလေး ဖြစ်နေ၏။ ဝီလျှံ့ကို ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် သူနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးနေတာကို သွားစဉ်းစားလိုက်မိတော့ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်လာခဲ့သည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်ခွဆုံမှာလည်း စိုတိုတိုဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ကိုညိုမှိုင်းက တော့ နန်းဖူးဖူးညွှန့် နှင့် တခြားယောက်ျားလေး လိုးနေကြတာ တွေးမြင်လိုက်ရင်းနှင့် လီးတောင်လာခဲ့ရသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်ကြရင်းက ကိုညိုမှိုင်းက ထိုင်နေရာမှထကာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကိုယ်လေးကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေမိကြသည်။ တချိန်ထဲမှာပင် တစ်ယောက် အဝတ်အစားကို တစ်ယောက် အလျင်အမြန် ချွတ်ပြစ်ပေးနေကြသည်။
နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကိုယ်လုံးလေးမှာ အဝတ်အစားမဖုံးသောနေရာများမှာ နေပူထဲ လျှောက်သွားနေသဖြင့် နည်းနည်းလေး ညိုလာသော်လည်း အတွင်းမှာကတော့ ဖွေးနေတုန်း၊ ကိုညိုမှိုင်းက နန်းဖူးဖူးညွှန့် နို့လုံးကလေးများကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်ရင်းက သူ့လက်ဖဝါးတဖက်ဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်ခွဆုံကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ အမွှေးပါးပါးလေးသာရှိသော နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ အရေများ ရွဲစိုနေ သည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
“အိုး စိုလို့ပါလား ဟိုကောင်လေးကြောင့်မဟုတ်လား ဟွန့်”
“ကိုကိုကလည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ”
နန်းဖူးဖူးညွှန့် နည်းနည်းရှက်သွားသည်။ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားသော်လည်း ကိုညိုမှိုင်းပြောတာက မှန်နေလို့ ဘာမှပြန်မဖြေနိုင်ခြေ။
“ကောင်လေးက ချစ်လေးကို ဘယ်လိုခေါ်လဲ”
“အစ်မတဲ့ ခစ်ခစ် “
“အဟက်၊ အစ်မ ဆိုတော့လည်း အစ်မပေါ့…၊ အစ်မ ကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာပဲကွာ”
ကိုညိုမှိုင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကြား ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ် ကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
“ဟော အစ်မစောက်ဖုတ်လေးက လှလိုက်တာ၊ အတွင်းသားလေးတွေက ရဲပြီး အရေတွေလည်း ရွဲလို့၊ ကျွန်တော် လိုးချင်တယ် အစ်မရယ်”
“အို့ ကိုကိုကလည်း”
နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ရှက်နေသော်လည်း ကိုညိုမှိုင်း အပြောအဆိုကြောင့် ဝီလျှံကို စိတ်ထဲမှ တွေးကာ ဖီးတက်လာခဲ့သည်။ ကိုညိုမှိုင်းဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိထည့်လိုက်သည်။ ကိုညိုမှိုင်းကလည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်၏ အရည်ကြည်တို့ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့နေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို လျှာဖြင့် အသာထိုးရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ နှုတ်ခမ်းအဖတ်လေးကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ကိုညိုမှိုင်း လက်ချောင်းလေးတစ်ချောင်းထိပ်ဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်စေ့လေးကို အသာဖိပွတ်ပေးနေပြန်ရာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ကိုယ်လုံးလေး ကော့ပြန်နေအောင် ဖီးတက်နေရတော့သည်။
ကိုညိုမှိုင်းမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်ပတ်ကလေးကို အားရအောင် ရက်စုပ်ပြီးမှ ထကာ မျက်လုံးလေး မှေးကာ ဇိမ်ခံနေသော နန်းဖူးဖူးညွှန့် မျက်နှာနားကုတင်ဘေးတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကိုညိုမှိုင်း၏ လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးက နန်းဖူးဖူးညွှန့် မျက်နှာရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းဖြင့် ဖြစ်နေလေသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်က မျက်လုံးဖွင့်ကြီည့်လိုက်ပြီး ကိုညိုမှိုင်းကို မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။
“အစ်မ မောင်လေးလီးကြီးကို စုပ်ပေးပါလားဟင်”
နန်းဖူးဖူးညွှန့် ဘာမှပြန်မပြောတော့ ကိုညိုမှိုင်းကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ပြီးမှ ကိုညိုမိုင်းလီးတန်ကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်သလို ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ၏ လှပသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖွင့်ကာ လျှာကလေးဖြင့် ကိုညိုမှိုင်း ဒစ်ထိပ်ကြီးကို လှမ်းရက်လိုက်သည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ၏ နွေးထွေးသော အာခေါင်အတွင်းသို့ သူ့လီးတန်ကြီးဝင်သွားတော့ ကိုညိုမှိုင်းမှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့မိန်းမပါးစပ်ကို လိုးနေသည်ဟု မြင်ယောင်မိပြီး ဖီးပိုတက်လာလေသည်။
“အား အစ်မရယ် ကောင်းလိုက်တာဗျာ”
ကိုညိုမှိုင်းမှာ သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသော နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို ကော့ကော့ထိုးမိနေလေသည်။ သို့သော်လည်း ဖီးအရမ်းတက်လာသဖြင့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားမှာ စိုးသဖြင့် ပြန်ဆွဲထုပ်လိုက်ရင်း
“အစ်မ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အစ်မကို လိုးရမှ ဖြစ်တော့မယ်၊ အစ်မ ကျွန်တော့်ကို အစ်မယောက်ျား မသိအောင် အလိုးခံမယ်မဟုတ်လား”
နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ကိုညိုမှိုင်းကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြလိုက်ရာ၊ ကိုညိုမှိုင်းခင်မျာ သုတ်တွေ ချက်ချင်းပန်းထွက်တော့မလောက်ကို ဖီးတက်သွားပြီး နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲကာ စောက်ဖုတ်ဝသို့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
“အား.. မောင်လေးရယ် မင်းလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ အစ်မယောက်ျားလီးက အဲလောက်မကြီးဘူး ဖြည်းဖြည်းနော်”
“ဖွတ်..ဖြွတ်…ဖတ်..ဖုတ်..”
ကိုညိုမှိုင်းမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှ ပြန်တုန့်ပြန်လာသော ညုတုတု အသံလေးကြောင်း တအားကို ထန်သွားကာ သူ့လီးကြီးကို နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချရင်း မကြာခင်မှာ သုတ်ရေများ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားလေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
အတြင္းသားေလးေတြက ရဲၿပီး အေရေတြလည္း ရြဲလို႔
“ ကိုကို ကိုကို႔သမီး စိတ္ေကာက္ေနၿပီ အခန္းထဲမွာ၊ ညေနစာလည္း မစားဘူးတဲ့”
ေရခ်ိဳးၿပီးစ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ကိုညိဳမွိုင္းကို နန္းဖူးဖူးညႊန႔္က ေျပာလိုက္သျဖင့္ ကိုညိဳမွိုင္းက ကမန္းကတန္း စြပ္က်ယ္၊ လုံခ်ည္တို႔ကို ဝတ္ကာ မူယာသိမ့္ အခန္းဝသို႔ သြားေလသည္။ အခန္းတံခါးမွာ အထဲမွ ေလာ့ခ်ထားသျဖင့္ တံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္။
“ သမီးေလး သိမ့္ ေလးေလး ေရာက္ၿပီေလ၊ ေဆာရီး ေလးေလး အစည္းအေဝးက မျပတ္နိုင္လို႔ ေနာက္က်သြားတာ၊ လာ တစ္ခုခု စားလိုက္ရေအာင္ မနက္ျဖန္မွ သြားၾကမယ္ေလ”
“ ဟင့္အင္း မသြားဘူး၊ သမီးက ဖတ္စ္ေဒးဖတ္စ္ရွိုးပဲ ၾကည့္ခ်င္တာ၊ သမီးကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္တာ ေတာ္ၿပီ၊ မနက္ျဖန္လည္း မၾကည့္ေတာ့ဘူး“
“အိုကြာ သမီးကလည္း ေလးေလးက ဘယ္လိုမွ ထလို႔ မရလို႔ပါ၊ သူတို႔က နိုင္ငံျခားကလာရတာေလ၊ ဒီအခ်ိန္ေလးပဲ ရွိတယ္၊ ေလယာဥ္ကလည္း ေနာက္ တစ္နာရီဆို ထြက္ေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ေလးေလး ထလို႔ မရလို႔ေလ”
“ဟင့္အင္း မသိဘူး မသိဘူး သြားသြား ေလးေလး သမီးကို မခ်စ္ဘူး အလုပ္ကိုပဲ ခ်စ္တယ္”
“ဟုတ္ပါဘူးကြာ သမီးကို ခ်စ္တာေပါ့၊ အလုပ္က တန္းလန္း ျဖစ္သြားလို႔ပါကြာ “
အခန္းထဲမွ ဘာသံမွ ထြက္မလာေတာ့။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စားစရာမ်ားထည့္လာသည့္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္တို႔ျဖင့္ ေရာက္လာေသာ ေဒၚႀကီးသိန္းကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး မူယာသိမ့္ အခန္းဝတြင္ ခ်ထားခိုင္းလိုက္ေလသည္။
“ကဲ ဒီမွာ သမီးဆာရင္ စားဖို႔ သမီးႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဘဲသားမုန႔္ရယ္၊ ခ်ိစ္ကိတ္ကေလးရယ္၊ အသီးေဖ်ာ္ရည္ရယ္၊ အခန္းဝက ခုံေပၚမွာ တင္ထားတယ္၊ ဆာတဲ့အခ်ိန္ ထြက္စားလိုက္ေနာ္”
ကိုညိဳမွိုင္း သူတို႔အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ အိပ္ခန္းထဲမွာ သူ႔ကို ျပဳံးျပဳံးႀကီးၾကည့္ေနေသာ သူ႔ဇနီးသည္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကို ေတြ႕ရေလသည္။
“ဘာျပဳံးေနတာလဲ ခ်စ္ေလးက ၊ သားေလးေရာ”
“သားသားက စာလုပ္ေနၿပီ ၊ ကိုကို႔ကို သေဘာက်လို႔ ျပဳံးတာေလ”
“ဘာကို သေဘာက်တာလဲ ခ်စ္ေလးက”
“ကိုကို သိရဲ့သားနဲ႔ေလ၊ သမီးသိမ့္က ကိုကို အျပစ္ေပးတာကို ခံခ်င္ေနတာ၊ ကိုကို သိရဲ့သားနဲ႔ဟာကို”
“ဟာ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူးကြာ ခ်စ္ေလးကလည္း”
“ကိုကိုကလည္း အခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျပန္ပါၿပီကြာ၊ သူ႔အေမကိုယ္တိုင္က အျမဲေျပာေနတာကို၊ ကိုကိုက သိပ္အလိုလိုက္လြန္းတယ္တဲ့၊ ေနာက္ၿပီး ခ်စ္ေလး ေလ့လာမိသေလာက္ကေတာ့ သိမ့္က ကိုကို ဒဏ္ေပးတာကို ခံခ်င္ေနတာ၊ ခစ္ခစ္ ကိုကို ကသာ စိတ္ကို တအားခ်ဴပ္တည္းထားတာ ဒဏ္ေပးရမဲ့အစား ဆုေတြခ်ည္းေပးေနတာကိုး”
“အင္း မသိေတာ့ပါဘူး ခ်စ္ေလးရယ္၊ ကိုကို ကိုယ္တိုင္က စိတ္ထဲ မျပတ္သားဘူးရယ္”
“အင္း ကိုကိုက တျခားဟာေတြေတာ့ စိတ္ျပတ္ၿပီးေတာ့ ဒါေလးတစ္ခုကို သိရဲ့သားနဲ႔ ေရွာင္ေနတာကိုး၊ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ကိုကို ေရွာင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး အဟိ။ ကိုယ့္ေယာက္်ားအေၾကာင္း ကိုယ္သိတာေပါ့”
ကိုညိဳမွိုင္း နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကို အတင္းဆြဲဖက္နမ္းလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ တြန္းခ်လိုက္ေလသည္။
“ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ ကိုယ့္ေယာက္်ား အေၾကာင္းသိတယ္ဆိုရင္ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္က တခစ္ခစ္ရီေမာၿပီး ကိုညိဳမွိုင္းကို ျပန္လည္တြယ္ဖက္လိုက္ေလသည္။ ကိုညိဳမွိုင္း အိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္မွာ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္ရွိေလၿပီ။ မိဘခ်န္ထားခဲ့သည့္ စီးပြားေရးကို သူပဲ ဦးေဆာင္လုပ္လာခဲ့ရသည္မွာ ယခုဆိုလၽွင္ ဆယ့္ငါးႏွစ္တင္းတင္းပင္ ျပည့္ေတာ့မည္။ သူ႔အေဖ မဆုံးခင္က စၿပီး တရိပ္ရိပ္ တိုးပြားလာေသာ ကုမၸဏီမွာ ယခုဆိုလၽွင္ နိုင္ငံတကာႏွင့္ပင္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေနရသည့္ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ႀကီးမားေနေလၿပီ။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦးသာ အေမြစားအေမြခံရွိတာမို႔ ကုမၸဏီ၏ ဥကၠဌအျဖစ္ သူက တာဝန္ယူထားရသလို၊ သူ႔အစ္မျဖစ္သူက ဘုတ္မန္ဘာအျဖစ္ တာဝန္ယူထားရေလသည္။
တကယ္ေတာ့ အစ္မက ဦးစီးရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အစ္မမွာ အေဖသေဘာမတူသူ ေယာက္်ားႏွင့္ လိုက္ေျပးသြားသျဖင့္ သူတို႔အေဖက စိတ္ဆိုးၿပီး အေခၚအေျပာမလုပ္ပဲ ထားကာ ထိုအခ်ိန္မွာ ညိဳမွိုင္းကို သူ႔အစား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ေစခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ အစ္မေယာက္်ားကလည္း အမူးသမားမို႔ ေစာေစာစီးစီး ငယ္ငယ္ရြယ္ျဖင့္ ဆုံးသြားရာ သူ႔အစ္မ ျဖဴျပာစိမ့္မွာ သမီးကေလး မူယာသိမ့္ျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါမွ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ အိပ္ယာထဲလဲေနေသာ သူတို႔ အေဖက သမီးႏွင့္ ေျမးကို ျပန္ေခၚထားခဲ့ေလသည္။
အေဖ ဆုံးသြားေတာ့ ျဖဴျပာစိမ့္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲ ဝင္ေရာက္ၿပီး သူ႔ေမာင္ငယ္ကို ကူလုပ္ေပးရွာပါသည္။ သူတို႔အေမကလည္း သူမ်က္ကြယ္မျပဳခင္ သားကို အေျခတက် ျမင္ခ်င္သျဖင့္ လူႀကီးခ်င္း နားေဖါက္ကာ မိုးကုတ္ဘက္မွ ရွမ္းတ႐ုပ္ သူေဌးသမီးတစ္ဦး ႏွင့္ လက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။ ကိုညိဳမွိုင္းမွာ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက အေဖ့အလုပ္တြင္ လူႀကီးသဖြယ္ လုပ္ေနခဲ့ရသျဖင့္ လူငယ္ဘဝကို ေကာင္းေကာင္း မေပ်ာ္ပါးလိုက္ရပဲ၊ ရည္းစားမရွိဘာမရွိ၊ သားအလိမၼာကေလးမို႔ မိဘေပးစားေသာ သူကိုလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ကိုညိဳမွိုင္း၏ သတို႔သမီးျဖစ္သူ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္လည္း တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္ၿပီး မိဘက အလိုလိုက္ထားသျဖင့္ ကေလးလိုပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ မိဘခ်မ္းသာသျဖင့္ အလုပ္လုပ္စရာမလို ေက်ာင္းေတြပဲ တက္ေစခဲ့ရာ၊ မာစတာဘြဲ႕တစ္ခု ရထားၿပီး ဘာအလုပ္မွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မလုပ္ခဲ့ဘူးေျခ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘရိုးရာ ေက်ာက္ျမက္ရတနာမ်ား ေရာင္းဝယ္ခဲ့သူမို႔ ေက်ာက္ျမက္ရတနာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ နားလည္သျဖင့္ တခါတရံ မိဘ မ်ား၏ ဆိုင္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ ႀကီးၾကပ္ေပးရသည္သာရွိသည္။ ႐ုပ္ရည္မွာေတာ့ ကိုရီးယား မင္းသမီးေလးမ်ားကဲ့သို႔ ေခ်ာေမာလွသူျဖစ္သည္။ အသားမွာလည္း ေဖြးႏုေနၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္မွာ ေမာ္ဒယ္မ်ားကဲ့သို႔ စလင္းေဘာ္ဒီ ႏွင့္ ေဖာင္းသင့္သည့္ေနရာေဖာင္း၊ ကားသင့္သည့္ေနရာကားၿပီး အခ်ိဳးက် လွပလွသူေလး ျဖစ္ေလသည္။
မိဘမ်ားမွာ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း စိတ္သေဘာထားေကာင္းမြန္ျပည့္ဝလွသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ကေလးမွာလည္း စိတ္ရင္းမဆိုးလွပါ။ မိဘအေပၚ ခၽြဲႏြဲ႕ခဲ့ရသျဖင့္သာ ကိုညိဳမွိုင္းအေပၚလည္း ခၽြဲႏြဲ႕ျခင္းသာ ရွိသည္။
ကိုညိဳမွိုင္းမွာ ရည္းစား မထားခဲ့ရေသာ္လည္း မိဘေပးစားသျဖင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ေလးကို ရလိုက္သည္ျဖစ္ရာ သူ႔မိဘမ်ားကို အလြန္ပင္ ေက်းဇူးတင္မိေလသည္။ သူ႔ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးျဖင့္ ဆိုလၽွင္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္လို ေက်ာင္းတြင္ လိုက္သည့္သူေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနသည့္ အလွဘုရင္မေလးကို ရဖို႔ မလြယ္ဘူး ဆိုတာကို သူသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
မဂၤလာဦးညကဆိုလၽွင္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ေလး၏ ႏုဖတ္အိစက္ေနေသာ အသားဝင္းဝင္းေလးကို မထိရက္ မကိုင္ရက္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ႏွစ္ဦးစလုံးမွာလည္း အပ်ိဳလူပ်ိဳမို႔ ရွက္ေနၾကၿပီး လိုးျဖစ္ဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားလိုက္ၾကရသည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ေလး၏ နို႔လုံးကေလးမ်ား ဖင္လုံးေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးႏုမြတ္လြန္းသျဖင့္ လက္ရာထင္သြားမည္စိုးသျဖင့္ ရဲရဲပင္ မကိုင္ညႇစ္ရဲ။ ကိုညိဳမွိုင္း၏ ညိဳတုတ္တုတ္ လီးႀကီးကိုလည္း နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကေလးက ရဲရဲပင္ မၾကည့္ရဲ။ သို႔ေသာ္လည္း အရသာေတြ႕သြားၾကၿပီးသည့္ အခါၾကေတာ့လည္း ေသာက္လိုမေျပသည့္ ဆားငံရည္လိုပင္။ လိုးလိုက္ၾကသည္မွာ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ထုံးစံအတိုင္း လင္မယားဘဝ တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အသားက်လာၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ ကိုယ္ဝန္မတည္လာ၊ ဆရာဝန္မ်ား ႏွင့္ ျပသၾကည့္ၿပီး၊ ေငြေၾကးတတ္နိုင္သူမ်ားမို႔ တက္စ္က်ဴ႕ ေဘဘီကို နိုင္ငံျခားမွာ သြားကာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေစေသာ္လည္း လပိုင္းမွာပင္ ျပန္ပ်က္က်သြားသျဖင့္ သားသမီးယူေရးကို လက္ေလၽွာ့လိုက္ၾကေတာ့ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ နန္းဖူဖူးညႊန႔္တို႔ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းထဲမွ ငါးႏွစ္အရြယ္ မိဘမဲ့ ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ကိုလည္း သားအျဖစ္ ေမြးစားခဲ့ေလသည္။ ထိုသားကေလးကို စိုးမိုးေအာင္ ဟု နာမည္ေပးထားခဲ့ေလသည္။
ညိဳမွိုင္းအစ္မ ျဖဴျပာစိမ့္မွာလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္သျဖင့္၊ သူ႔တူမေလး မူယာသိမ့္ကို ပေထြးျဖင့္ မေနေစခ်င္သျဖင့္ သူတို႔ အိမ္သို႔ ေခၚထားလိုက္ေလသည္။ ညိဳမွိုင္းတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ တူမေလး မူယာသိမ့္ကို လည္း သမီးေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ သေဘာထားခဲ့ၾကသည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ မွာ အခ်ိန္ပိုင္းေလာက္သာ အလုပ္လုပ္သျဖင့္လည္း၊ မူယာသိမ့္ ႏွင့္ စိုးမိုးေအာင္တို႔ကို ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳကအစ ႀကီးၾကပ္ၿပီး ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ေလသည္။
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ကိုညိဳမွိုင္းတို႔ အေၾကာင္း အၾကမ္းျဖင္း ပုံေဖၚေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို အျပင္ပန္းမွ လူအမ်ားျမင္သည့္ အျမင္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ တကယ္တမ္း အတြင္းက်က် ကိစၥတို႔ကိုေတာ့ သူတို႔ လင္မယားမွ လြဲ၍ မည္သူမၽွ သိနိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ သိဖို႔မေျပာႏွင့္ ထင္ပင္ထင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။
ညိဳမွိုင္းတို႔လင္မယားမွာ သူတို႔ အိမ္ေထာင္က်စက အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလးေတြလည္းျဖစ္ ႏွစ္ဦးစလုံးလည္း အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသာ လူပ်ိဳအပ်ိဳ စစ္စစ္မ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ကာမအရသာကို မဂၤလာဦးညမွ စခံစားဖူးၾကၿပီး၊ ဆားငံေရကို ေသာက္သုံးမိသြားၾကေလသည္။ ေခတ္မွီေသာ လူငယ္မ်ားပီပီ မရိုးရေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး စမ္းကာျဖင့္ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ကို ခံစားၾကေလသည္။ လက္လွမ္းမွီရာ၊ ဗီဒီယို၊ စာအုပ္ စသည္တို႔ကိုလည္း ေလ့လာၿပီး အသစ္အဆန္းမ်ားကိုလည္း စမ္းသပ္ လုပ္ၾကည့္ ခံစားၾကေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ နည္းနည္းရိုးလာကာ သားသမီး လိုခ်င္လာၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ သားေလးစိုးမိုးေအာင္ ႏွင့္ တူမေလး မူယာသိမ့္တို႔က သူတို႔ဘဝထဲ ေရာက္လာေတာ့ ပုံမွန္မိသားစုေလးလို ျဖစ္ခဲ့ၾကေလသည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔မွာ အခုမွ အရြယ္ေကာင္းတုန္း၊ ကာမဆႏၵအျပင္းျပဆုံး အရြယ္မ်ား ျဖစ္ၿပီး ေခတ္မွီသူမ်ား ပီပီ အင္တာနက္တြင္ ေတြ႕ရဖတ္ရသည္မ်ားကို တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြး ျဖစ္ၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တခါတရံ ဆြင္းကင္း ဆိုေသာ လင္မယားဖလွယ္ၿပီး လုပ္တာေတြ၊ ဘီဒီအက္စ္အမ္ လို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္က သခင္ကၽြန္လုပ္တာေတြကအစ ေဆြးေႏြးမိၾကသည္။ တာဘူး ဟုေခၚေသာ ေသြးသားရင္းခ်င္း ဆက္ဆံမိၾကသည့္ ဗီဒီယိုမ်ား၊ အြန္လိုင္းစာေပမ်ားလည္း ၾကည့္မိဖတ္မိၿပီး ေဆြးေႏြးမိၾကသည္။
ကိုညိဳမွိုင္းအေနျဖင့္ ကပ္ကိုး ဟုေခၚေသာ ကိုယ့္မယားကို သူမ်ားလိုးတာ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္သည့္ လူေတြ ေရးတာ၊ ဖတ္ရ၊ ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္ရေတာ့ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကို တျခားေယာက္်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြးၾကည့္မိၿပီး လီးေတာင္ခဲ့မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း နန္းဖူးဖူးညႊန႔္က လုပ္မွာ မဟုတ္ဟု သူက ေတြးထင္ထားသျဖင့္ ေနာက္လို႔ပင္ မေျပာဆိုခဲ့မိေျခ။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကေတာ့ သူ႔ကို တျခားအမ်ိဳးသမီး ႏွင့္ လုပ္တာ ၾကည့္ခ်င္သည္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ မေဖာက္ျပန္ရဟု အတိအလင္း သတိေပးထားသည္။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ လူႀကီးကားေတြ ၾကည့္ၾကသည့္အခ်ိန္မ်ားမွာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္တစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသား ႏွစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထဲ လိင္ဆက္ဆန္ၾကသည့္ ကားမ်ိဳးကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေလ့ရွိသလို၊ ဂ်ပန္ကားေတြမွာ တခါတရံ ေယာက္်ားႀကီးက မိန္းမငယ္ေလးကို အတင္းအဓမၼတက္က်င့္သည့္ ဗီဒီယိုမ်ိဳးကိုလည္း စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေလ့ရွိေၾကာင္း ကိုညိဳမွိုင္း အကဲခပ္မိေလသည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ အေနျဖင့္လည္း ကိုညိဳမွိုင္းတစ္ေယာက္ တာဘူး ေခၚေသာ ေသြးသားနီးစပ္သူခ်င္းခ်င္း လြန္က်ဴးမိၾကသည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး၊ ကပ္ကိုး ေခၚေသာ ကိုယ့္မိန္းမကို တျခားေယာက္်ား တစ္ေယာက္ျဖင့္ လုပ္ေနတာ ေခ်ာင္းၾကည့္တာ ဖီးလာသည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးကို ႏွစ္သက္တတ္သည္ကို သတိထားမိေလသည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔ ဂုဏ္သရည္၊ အဆင့္အတန္းျဖင့္ ျမန္မာျပည္မွာ လွုပ္ရွားဖို႔ရာ မလြယ္ကူသျဖင့္ စိတ္ကူယဥ္ၿပီး ရိုးပေလးဂိမ္းမ်ားျဖင့္သာ စိတ္ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ လက္ထပ္ၿပီး ကိုးႏွစ္ခန႔္အၾကာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ အသက္သုံးဆယ္ျပည့္ ေမြးေန႔ပြဲ က်င္းပအၿပီးမွာ ေနာက္ပိုင္း သူတို႔လင္မယား အမွတ္မထင္ အျဖစ္အပ်က္မွစ၍ ဘဝအေတြ႕အၾကဳံ တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းခဲ့ၾကရေလေတာ့သည္။
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ အသက္သုံးဆယ္ျပည့္ ေမြးေန႔မွာ ကိုညိဳမွိုင္းက သူ႔အလုပ္မ်ားကို သူ႔အစ္မ ျဖဴျပာစိမ့္ျဖင့္ လြဲကာ သူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဒုတိယ ဟန္းနီးမြန္းထြက္မည္ဟု ဆိုကာ တစိလတိတိ ေဗေကးရွင္းထြက္ဖို႔ စီစဥ္လိုက္ေလသည္။ ကိုညိဳမွိုင္းက ဟာဝိုင္ရီ ႏွစ္ပတ္ ႏွင့္ ဥေရာပ ႏွစ္ပတ္ သြားမည္ဟု ခရီးစဥ္ဆြဲလိုက္သည္။ ဥေရာပက လန္ဒန္တြင္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္တို႔ မိဘေတြႏွင့္ စီးပြားဘက္မ်ားျဖစ္ၾကသူ ေက်ာက္ျမက္ရတနာဆိုင္မ်ား ရွိေတာ့ သြားရမည့္ခရီးစဥ္ကို သူတို႔ဆြဲေပးမည္ဆိုေတာ့ ပူစရာမလို၊ ဟာဝိုင္ရီကလည္း ဘိရွ္ေတြသာရွိၿပီး ကိုညိဳမွိုင္းသူငယ္ခ်င္းက သြားသင့္သည့္ ေနရာမ်ားကို ေျမပုံမွာ မွာ ဆြဲေပးကာ ရွင္းလင္းျပထားၿပီမို႔ ေအးေဆးပင္။ ပိုက္ဆံလည္း တတ္နိုင္ၾကသူမို႔ ေဟာ္တယ္ေကာင္းေကာင္းကို ဘြတ္ကင္လုပ္ထားလိုက္သည္။
ဟာဝိုင္ယီက ဟိုနိုလူလူကို ေရာက္ေတာ့ ကားတစ္စီး ငွားထားလိုက္သျဖင့္ သြားေရးလာေရးလည္း ပူစရာမလိုေတာ့၊ ေျမပုံထဲမွာျပထားသည့္ ေနရာကို ကားေမာင္းသြားလိုက္႐ုံပင္၊ ကားလမ္းမႀကီးမွာလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိ ကၽြန္းကို ပတ္ထားသည့္လမ္းႏွင့္ ကၽြန္းကို ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ ျဖတ္သြားေသာ လမ္းသာရွိသည္။ ပထမ ေလးငါးရက္က ဘိရွ္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု သြား ေရစိမ္၊ ေနပူစာလုံ၊ ေဒသခံ ပင္လယ္စာေတြ စားႏွင့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ တကယ္က သူတို႔တည္းသည့္ ေဟာ္တည္ႀကီး ေရွ႕တည့္တည့္မွာကို အဓိက ဘိရွ္ႀကီး ရွိသည္။ တိုးရစ္ေတြ ေဒသခံေတြ တ႐ုန္း႐ုန္း ႏွင့္ အလြန္စည္ကားလွသည္။ သူတို႔က ကားလည္းရွိေတာ့ တမင္ တျခားကမ္းေျခေတြကို အေျပာင္းအလဲသေဘာမ်ိဳးျဖင့္ သြားၾကျခင္းသာ။ လူကလည္း လန္းဆန္းၿပီး ရာသီဥတုက ေကာင္း ပင္လယ္စာေတြကလည္း ပရိုတိန္းမ်ားေတာ့ ကိုညိဳမွိုင္းတို႔ လင္မယား ေန႔တိုင္းလိုးျဖစ္ၾကသည္။
တေန႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားေမာင္းသြားရင္း လမ္းမွာ ေတြ႕ရသည့္ ပုဇြန္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ ေရာင္းသည့္ ထရပ္ကားတစီးေဘးမွာ ရပ္ၿပီး ပင္လယ္စာေတြ ဝယ္စားၾကသည္။ သူတို႔ ပုဇြန္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြကို ဝယ္သူေရွ႕မွာပင္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဘာအခန႔္မသင့္သြားမွန္းမသိ၊ ေဟာ္တယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုညိဳမွိုင္း အထက္လန္ေအာက္ေရွာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ အီးေတြပန္း ပါးစပ္ကလည္း အန္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရသည္။
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္မတစ္ေယာက္က လိုရမယ္ရ ေဆးေတြ ထည့္ေပးလိုက္လို႔ ထိုေဆးကို ေသာက္လိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ ကိုညိဳမွိုင္း မထနိုင္ေတာ့၊ ဗိုက္လည္းနာေန၊ ဝမ္းလည္း နည္းနည္းခ်င္းသြားေနေသးသျဖင့္ ေဟာ္တယ္ခန္းမွာပဲ နားေနလိုက္ေတာ့သည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကို ေတာ့ ပ်င္းေနမည္စိုးသျဖင့္ ကိုယ့္ဘာသာ သြားေလၽွာက္လည္ဟု အတင္းတြန္းလြတ္လိုက္ရသည္။ ဘိရွ္ကလည္း ေဟာ္တည္ေရွ႕တည့္တည့္ ဆိုေတာ့ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္လည္း ဘရိတ္ဖတ္စ္ကို ေဟာ္တယ္မွာ စားၿပီး ေအာက္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ နဂိုထဲက အသားျဖဴျဖဴ ကိုရီးယား မေလးလို ေခ်ာသျဖင့္ ဟာဝိုင္ယီေရာက္တုန္း ေဘာင္းဘီအတို ေပါင္လည္ေလာက္ႏွင့္ အေပၚမွ တီရွပ္ခါးတိုေလးကို ဝတ္ထားေတာ့ ဟာဝိုင္ယီတြင္ ေနရာတကာေတြ႕ေနရေသာ ဂ်ပန္မေလးမ်ားႏွင့္ ပင္ တူေနၿပီး သူ႔ကို ဂ်ပန္မေလးလို႔ပင္ ထင္ေနရေလသည္။ အသက္ ၃၀ အရြယ္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ဂ်ပန္မေလးဟု ထင္ရေအာင္ကိုလည္း ႏုေနေလသည္။
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ ဝိုင္ကီကီ ကမ္းေျခတေလၽွာက္ အသားအေရာင္စုံ၊ လူမ်ိဳးစုံ၊ အရြယ္စုံ လူအမ်ား ကူးလားေလၽွာက္သြားၾက၊ ေရထဲ ေျပးဆင္းၾက၊ ဆပ္ဘုတ္မ်ား၊ ဘူဂီဘုတ္မ်ား သယ္ၿပီး ေရထဲ ဆင္းသြားၾကသည္မ်ားကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနမိသည္။ လမ္းအေတာ္ေလၽွာက္ၿပီးေတာ့မွ ေရငတ္သလို ျဖစ္လာသျဖင့္ အနားမွာေတြ႕ေနရေသာ ေအဘီစီ စတိုးေလးသို႔ လွမ္းဝင္လိုက္ေလသည္။ အေအးခန္းဘီဒိုေလးထဲမွ အခ်ိဳေရဗူးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ေရဘူးေလး တစ္ဘူးေလးကို ထုတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေပးမည့္လူမ်ား တန္းစီေနသည့္အေနာက္မွာ တန္းစီရပ္လိုက္ရင္း သူ႔ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲမွ ပိုက္ဆံအိပ္ကေလးကို လက္ထိုးနိူက္စမ္းလိုက္ရာ
“ေဟာေတာ့”
အခုမွ သတိရသည္။ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ သူ႔ပိုက္ဆံအိပ္ကို တင္ထားၿပီး ေဘာင္းဘီတို ဝတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕မွာ သူ႔ကိုယ္သူ ေရွ႕ျပန္ေနာက္ျပန္ၾကည့္ရင္းမွ ပိုက္ဆံအိပ္ေကာက္ယူဖို႔ ေမ့လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အင္း ေနပါေစေတာ့ ဟု ေတြးကာ ေရဘူးကို ျပန္သြားထားဖို႔ လွည့္ထြက္လိုက္ေတာ့။
“အစ္မ ပိုက္ဆံအိပ္ေမ့က်န္ခဲ့လို႔လား၊ ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုက္မယ္ေလ ျပန္သြားထားမေနပါနဲ႔”
႐ုတ္တရက္ ေဘးမွ ဗမာသံ ပီပီသသျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာ အသံေၾကာင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ တုံကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ျပဳံးၾကည့္ေနေသာ အသားညိဳညိဳ ပါးတဖက္မွာ ပါးခ်ိဳင့္အဝိုင္းကေလးႏွင့္ မ်က္လုံးက်ယ္က်ယ္ ႏွာေခါင္းခၽြန္ခၽြန္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေဘာ္ဒီေတာင့္ေတာင့္ ေကာင္ေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
“မင္းက တို႔ကို ဗမာမွန္း ဘယ္လိုသိတာလဲ”
“ခုန အစ္မပဲ ၿငီးလိုက္တယ္ေလ ေဟာေတာ့ ဆိုတာ၊ အဟီး ဗမာမွန္းတန္းသိတာေပါ့”
ႏွစ္ေယာက္စလုံး တခိခိ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကသည္။
“ေပးပါ အစ္မ ဒါပဲလား ကၽြန္ေတာ္ေပးေပးပါ့မယ္”
“အားနာစရာႀကီးကြယ္”
“ဟာ မလိုပါဘူး အစ္မရယ္၊ ဗမာခ်င္း ရွားရွားပါးပါး ဆုံရတာ၊ ဒီေလာက္ကေလးက ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မကို ထမင္းေကၽြးခိုင္းမွာ ဟဲဟဲ”
“ခစ္ခစ္ ရပါတယ္ကြယ္၊ အခုေလာေလာဆယ္ေရငတ္ေနတာေလး ေျပသြားတာ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ”
ေကာင္ေလးက နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကို လက္ကမ္းေပးၿပီး
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ဝီလၽွံ ပါ၊ ဗမာလိုေတာ့ ေဝမိုးေအာင္ပါ”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္လည္း လက္ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ သူတို႔ခ်င္း လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။ ဝီလၽွံ့ လက္ေတြက ေႏြးေထြးၿပီး အားအင္အျပည့္ရွိေနသည္ကို ခံစားသိလိုက္ရသည္။
“ ကိုယ္က နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ပါ၊ ေဝမိုးေအာင္ထက္စာရင္ ဝီလၽွံက ေခၚလို႔ပိုလြယ္တယ္ေနာ္ “
“ဟုတ္အစ္မ ႀကိဳက္သလိုေခၚပါ”
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူတို႔အလွည့္ေရာက္လာသျဖင့္ ဝီလၽွံက သူယူထားသည့္ ေဂးတရိတ္ႏွင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ အတြက္ ေရဘူးဖိုး ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာၾကရင္း စကားဆက္ေျပာလာၾကေလသည္။ ေဝမိုးေအာင္က
“အစ္မက ဘယ္ကလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဆန္ဖရန္စၥကို ကပါ၊ အခု ဘာဂေလမွာ တက္ေနပါတယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုက္လာတာ”
“အစ္မက ဗမာျပည္ကလာတာ၊ အစ္မတို႔က ဗေကးရွင္းေပါ့”
“အစ္မတို႔ ဆိုတာက”
“အစ္မတို႔ဆိုတာ အစ္မနဲ႔ အစ္မအမ်ိဳးသားေလ”
“ဪ ထင္သားပဲ၊ ဒီေလာက္လွတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက စင္ဂယ္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးလို႔”
“အမယ္ ေျမႇာက္ေနျပန္ပါၿပီ ဘာစားမလဲ အခုေတာ့ ပိုက္ဆံအိပ္မပါလားဘူး ခစ္ခစ္”
“မေျမႇာက္ပါဘူး တကယ္ေျပာတာပါ၊ ပထမေတာ့အစ္မကို ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးလို႔ ထင္ေနတာ၊ အစ္မ ႐ုတ္တရက္ ဗမာလို ေယာင္လိုက္ေတာ့ ဗမာမွန္းသိေတာ့ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသသြားတာ၊ အခု အစ္မအမ်ိဳးသားက ဘယ္မွာလဲ”
“သူက ေဟာ္တယ္မွာ၊ မေန႔က ပင္လယ္စာေတြစား အခန႔္မသင့္လို႔ အထက္လွန္ေအာက္ေလၽွာ ျဖစ္တာနဲ႔ နားေနတယ္၊ အစ္မလည္း ပ်င္းလာတာနဲ႔ ကမ္းေျခဘက္ လမ္းေလၽွာက္ၾကည့္ေနတာ”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေကာင္ေလးကို ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လို ခင္သြားမိသည္။ ေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္လုံးေတြက သူ႔ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေလးေတြကို တခ်က္တခ်က္ ခိုးၾကည့္တာကို ေတြ႕ရေတာ့လည္း ေက်နပ္သလို ျဖစ္မိသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကမ္းေျခနားက ခုံတန္းလ်ားေလးတစ္ခုမွာ ထိုင္လိုက္ၾကရင္း လူေတြလွုပ္ရွားေနတာကို ၾကည့္ရင္း စကား အေတာ္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ ဟာဝိုင္ယီလို ေနရာမွာ ဗမာလို အားရပါးရ ေျပာခြင့္ရသျဖင့္လည္း ေပ်ာ္ေနတာပါပါလိမ့္မည္။
ဝီလၽွံက သူအလယ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ တမိသားစုလုံး အေမရိကန္ေရာက္လာၾကၿပီး အခုေတာ့ ယူစီဘာဂေလမွာ တက္ေနၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသလို နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကလည္း သူတို႔ ေဗေကးရွင္းအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္သည္။ ဗမာျပည္ေရာက္ရင္လည္း လာလည္ဖို႔ သူ႔ဂ်ီေမးအေကာင့္ပါ ေပးလိုက္သည္။ တခ်က္တခ်က္ သူ႔ရင္သားေလးမ်ား၊ ေပါင္တန္မ်ားကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနေသာ ဝီလၽွံ့မ်က္လုံးေတြေၾကာင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ တစ္ေယာက္ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလး ျဖစ္ရသည္။ ဝီလၽွံ၏ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ အားကစားလိုက္စားထားသျဖင့္ ထြားက်ိဳင္းေတာင့္တင္းလွေသာ ကိုယ္လုံးတို႔ကလည္း နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ကို စိတ္လွုပ္ရွားေစေလသည္။
“ကဲ အစ္မ သြားလိုက္ဦးမယ္၊ ေတာ္ၾကာ အမ်ိဳးသား က စိတ္ပူေနဦးမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ၊ ေနာက္ေန႔ေရာ ဆင္းလာဦးမွာလား”
“မေျပာတတ္ဘူး အေျခအေနအရပဲ”
“အင္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွိေနမွာပဲ၊ အစ္မ ဆင္းလာရင္ေတာ့ ျပန္ဆုံရတာေပါ့၊ “
“ေအးေအး သြားၿပီေနာ္ ဘိုင္ဘိုင္”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ရင္ေလးတဖိုဖိုျဖင့္ ေဟာ္တယ္ေပၚသို႔ ျပန္တက္လာခဲ့သည္။ သူ႔အေတြးထဲမွာေတာ့ ေကာင္ေခ်ာေလး ဝီလၽွံ၏ ခ်စ္စရာ အျပဳံးေလး၊ ၾကက္သီးထစရာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္တို႔ႏွင့္ သူ႔ကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ား စသည္တို႔က လႊမ္းမိုးေနေလသည္။
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေဟာ္တယ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ကိုညိဳမွိုင္းကို ဝီလၽွံႏွင့္ ဆုံခဲ့သည့္အေၾကာင္း၊ သူတို႔ စကားေျပာခဲ့ၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာျပလိုက္ေလသည္။ ကိုညိဳမွိုင္းမွာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္၏ တက္တက္ႂကြႂကြ ေျပာဆိုေနပုံႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးမွာ လည္း ဝင္းလက္ေနပုံကို ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးေနလိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ
“ေကာင္ေလးက ခပ္ေခ်ာေခ်ာလား”
“အင္း အသားေတာ့ ညိဳတယ္ ေနပူစာလွုံထားတဲ့ အသားမ်ိဳးပဲ၊ ႐ုပ္ကေတာ့ ေခ်ာပါတယ္”
“ေကာင္ေလးက ခ်စ္ေလးကို စိတ္ဝင္စားေနတာလား”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ မ်က္ႏွာေလး ပန္းေရာင္သန္းသြားသည္။
“မသိဘူးေလ ကိုကိုက ဘာလို႔ေမးတာလဲ”
“ေမးၾကည့္တာေလကြာ ခ်စ္ေလးကလည္း၊ ခ်စ္ေလးနဲ႔ ကိုကို႔ၾကားမွာ ဘာမွ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ မထားေၾကးလို႔ ကိုကိုတို႔ သေဘာတူထားတယ္မလား၊ ကိုကိုက ဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ ေမးၾကည့္တာပါ”
“အင္း ခ်စ္ေလးကိုေတာ့ သူ ခိုးခိုးၾကည့္တယ္”
ကိုညိဳမွိုင္း နည္းနည္း စိတ္လွုပ္ရွားသြားသည္။
“ခ်စ္ေလး အဲဒါ အခြင့္ေကာင္းပဲ၊ အခုဆို ကိုကိုတို႔ နိုင္ငံနဲ႔ အေဝးႀကီးမွာ ေရာက္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ အဲဒီေကာင္ကေလးကလည္း ကိုကိုတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းသိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ သူက အေမရိကားမွာေနတာ၊ ကိုကိုတို႔ အရင္တုန္းက ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကဖူးတဲ့ ဟာ အခု စမ္းသပ္ၾကည့္လို႔ ရတာေပါ့”
“ဟင္ ကိုကိုကလည္း သူ႔အေၾကာင္း ေသခ်ာမွမသိပဲနဲ႔”
“ခ်စ္ေလးကလည္း အေမရိကားမွာေနတယ္ကြာ၊ ဘာဂေလလို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာ တက္ေနတယ္ကြာ၊ ဒီထက္ ေဆ့ဖ္ ျဖစ္ရမလား၊ ေနာက္တပတ္ေလာက္ဆိုရင္ ကိုကိုတို႔လည္း ဥေရာပ ေရာက္ေနၿပီ၊ သူလည္း ေက်ာင္းျပန္တက္ၿပီ၊ နိုးစထရင္းအတက္ရွ္ေပါ့”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ စဥ္းစားသလို ေတြေတြေလး ျဖစ္ေန၏။ ဝီလၽွံ့ကို ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ သူႏွင့္ ကုတင္ေပၚမွာ လိုးေနတာကို သြားစဥ္းစားလိုက္မိေတာ့ ရင္ေတြ တဒုန္းဒုန္းခုန္လာခဲ့သည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေပါင္ခြဆုံမွာလည္း စိုတိုတိုျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ကိုညိဳမွိုင္းက ေတာ့ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ႏွင့္ တျခားေယာက္်ားေလး လိုးေနၾကတာ ေတြးျမင္လိုက္ရင္းႏွင့္ လီးေတာင္လာခဲ့ရသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္ၾကရင္းက ကိုညိဳမွိုင္းက ထိုင္ေနရာမွထကာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ကိုယ္ေလးကို ဆြဲယူေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အငမ္းမရ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းေနမိၾကသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ တစ္ေယာက္ အဝတ္အစားကို တစ္ေယာက္ အလ်င္အျမန္ ခၽြတ္ျပစ္ေပးေနၾကသည္။
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ကိုယ္လုံးေလးမွာ အဝတ္အစားမဖုံးေသာေနရာမ်ားမွာ ေနပူထဲ ေလၽွာက္သြားေနသျဖင့္ နည္းနည္းေလး ညိဳလာေသာ္လည္း အတြင္းမွာကေတာ့ ေဖြးေနတုန္း၊ ကိုညိဳမွိုင္းက နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ နို႔လုံးကေလးမ်ားကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔လိုက္ရင္းက သူ႔လက္ဖဝါးတဖက္ျဖင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေပါင္ခြဆုံကို အုပ္ကိုင္လိုက္ရာ အေမႊးပါးပါးေလးသာရွိေသာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ အေရမ်ား ရြဲစိုေန သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
“အိုး စိုလို႔ပါလား ဟိုေကာင္ေလးေၾကာင့္မဟုတ္လား ဟြန႔္”
“ကိုကိုကလည္း ဘာေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနတာလဲ”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ နည္းနည္းရွက္သြားသည္။ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားေသာ္လည္း ကိုညိဳမွိုင္းေျပာတာက မွန္ေနလို႔ ဘာမွျပန္မေျဖနိုင္ေျခ။
“ေကာင္ေလးက ခ်စ္ေလးကို ဘယ္လိုေခၚလဲ”
“အစ္မတဲ့ ခစ္ခစ္ “
“အဟက္၊ အစ္မ ဆိုေတာ့လည္း အစ္မေပါ့…၊ အစ္မ ကိုယ္လုံးက အရမ္းလွတာပဲကြာ”
ကိုညိဳမွိုင္းက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေပါင္လုံးႏွစ္လုံးၾကား ေခါင္းထိုးဝင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ ကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္။
“ေဟာ အစ္မေစာက္ဖုတ္ေလးက လွလိုက္တာ၊ အတြင္းသားေလးေတြက ရဲၿပီး အေရေတြလည္း ရြဲလို႔၊ ကၽြန္ေတာ္ လိုးခ်င္တယ္ အစ္မရယ္”
“အို႔ ကိုကိုကလည္း”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ ရွက္ေနေသာ္လည္း ကိုညိဳမွိုင္း အေျပာအဆိုေၾကာင့္ ဝီလၽွံကို စိတ္ထဲမွ ေတြးကာ ဖီးတက္လာခဲ့သည္။ ကိုညိဳမွိုင္းဆံပင္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းဖိထည့္လိုက္သည္။ ကိုညိဳမွိုင္းကလည္း နန္းဖူးဖူးညႊန႔္၏ အရည္ၾကည္တို႔ျဖင့္ ရႊမ္းလဲ့ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးကို လၽွာျဖင့္ အသာထိုးရက္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းအဖတ္ေလးကို စုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ကိုညိဳမွိုင္း လက္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေစာက္ေစ့ေလးကို အသာဖိပြတ္ေပးေနျပန္ရာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ ကိုယ္လုံးေလး ေကာ့ျပန္ေနေအာင္ ဖီးတက္ေနရေတာ့သည္။
ကိုညိဳမွိုင္းမွာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေစာက္ပတ္ကေလးကို အားရေအာင္ ရက္စုပ္ၿပီးမွ ထကာ မ်က္လုံးေလး ေမွးကာ ဇိမ္ခံေနေသာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ မ်က္ႏွာနားကုတင္ေဘးတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ကိုညိဳမွိုင္း၏ လီးညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ႀကီးက နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ တရမ္းရမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္က မ်က္လုံးဖြင့္ႀကီည့္လိုက္ၿပီး ကိုညိဳမွိုင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
“အစ္မ ေမာင္ေလးလီးႀကီးကို စုပ္ေပးပါလားဟင္”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ ကိုညိဳမွိုင္းကို မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီးမွ ကိုညိဳမိုင္းလီးတန္ႀကီးကို သူမလက္ကေလးျဖင့္ လွမ္းကိုင္လိုက္ကာ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဂြင္းတိုက္သလို ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမ၏ လွပေသာ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ဖြင့္ကာ လၽွာကေလးျဖင့္ ကိုညိဳမွိုင္း ဒစ္ထိပ္ႀကီးကို လွမ္းရက္လိုက္သည္။ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ၏ ေႏြးေထြးေသာ အာေခါင္အတြင္းသို႔ သူ႔လီးတန္ႀကီးဝင္သြားေတာ့ ကိုညိဳမွိုင္းမွာ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔မိန္းမပါးစပ္ကို လိုးေနသည္ဟု ျမင္ေယာင္မိၿပီး ဖီးပိုတက္လာေလသည္။
“အား အစ္မရယ္ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ”
ကိုညိဳမွိုင္းမွာ သူ႔လီးႀကီးကို စုပ္ေပးေနေသာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးမိေနေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖီးအရမ္းတက္လာသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးသြားမွာ စိုးသျဖင့္ ျပန္ဆြဲထုပ္လိုက္ရင္း
“အစ္မ ကၽြန္ေတာ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး၊ အစ္မကို လိုးရမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္၊ အစ္မ ကၽြန္ေတာ့္ကို အစ္မေယာက္်ား မသိေအာင္ အလိုးခံမယ္မဟုတ္လား”
နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွာ ကိုညိဳမွိုင္းကို ျပဳံးျပဳံးေလး ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းေလးကို ၿငိမ့္ျပလိုက္ရာ၊ ကိုညိဳမွိုင္းခင္မ်ာ သုတ္ေတြ ခ်က္ခ်င္းပန္းထြက္ေတာ့မေလာက္ကို ဖီးတက္သြားၿပီး နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားဝင္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုျဖဲကာ ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ေတ့ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။
“အား.. ေမာင္ေလးရယ္ မင္းလီးႀကီးက ႀကီးလိုက္တာ အစ္မေယာက္်ားလီးက အဲေလာက္မႀကီးဘူး ျဖည္းျဖည္းေနာ္”
“ဖြတ္..ႁဖြတ္…ဖတ္..ဖုတ္..”
ကိုညိဳမွိုင္းမွာ နန္းဖူးဖူးညႊန႔္မွ ျပန္တုန႔္ျပန္လာေသာ ညဳတုတု အသံေလးေၾကာင္း တအားကို ထန္သြားကာ သူ႔လီးႀကီးကို နန္းဖူးဖူးညႊန႔္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးခ်ရင္း မၾကာခင္မွာ သုတ္ေရမ်ား ပန္းထြက္ၿပီး တခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ
