Unicode
ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ရွာအရှေ့ပိုင်းက ဦးထွန်းမောင် အိမ်သို့ ညတိုင်းရောက်လေ့ရှိ၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထားပြုရသည့် ဓာတ်ဆရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဗိန္ဓော၊ ဗေဒင်၊ ပယောဂကု၊ ဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်၊ အခါပေး အစရှိသော လောကီရေးရာ ကိစ္စမှန်သမျှ ဦးထွန်းမောင်ကို ယုံကြည်အားထားကြသည်။ရွှေဝင်းမှာ အသက် ၁၅ နှစ်ကျော် လူပျိုပေါက်ကလေးဖြစ်၏။ ကျေးလက် သဘာဝအတိုင်း နေ့ပိုင်းတွင် မိဘများနှင့် တောင်သူအလုပ်လုပ်ကိုင်ပြီး ညပိုင်းတွင် ဦးထွန်းမောင်ထံမှာ လောကီဗဟုသုတများကို ကြားနာမှတ်သား ဆည်းပူး၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ ဤရွာဇာတိသား မဟုတ်ပါ။ မြေလတ်ဇာတိသား ဖြစ်၏။ အပျိုကြီး မတင်သောင်းကို ဆေးကုပေးရင်း အကြင်လင်မယား ဖြစ်သွားကြ၏။
မတင်သောင်းက ရွှေဝင်းအမေ မစောကြည်နှင့် ညီမတဝမ်းကွဲတော်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေဝင်းမှာ ဦးထွန်းမောင်မိန်းမ မတင်သောင်း၏ တူတဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည်။ ယခုဆိုလျှင် ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဗေဒင်အနှစ်ချုပ်ဖြစ်သော မဟာဘုတ် တွက်နည်းများကို အဟောနှင့်တကွ တတ်မြောက်သွားခဲ့ချေပီ။ သံဒိဋ္ဌပြက္ခဒိန်ကို ကြည့်၍ ဇာတာအကြမ်းဖွဲ့နည်း ဘာဝ ၁၂ ပါး ယူဆဟောပြောနည်းတို့ကို ဆက်လက် ဆည်းပူးနေပါသည်။
ဦးထွန်းမောင်နှင့် ပက်သက်ခဲ့သည်မှာ ၅ နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်၍ အတော်လေး ရင်းနှီးလာသည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် မတင်သောင်းတို့ အိမ်ထောင်သက်မှာလည်း ၁၀ နှစ်ကျော်လာပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သားသမီးမထွန်းကားသည့်အတွက် ရွှေဝင်းမှာ မွေးစားသားလိုဖြစ်နေပါတော့သည်။ ယခုရက်ပိုင်းတွင် ပထနီဘာဝနှင့် ပက်သက်၍ အဟော(ဖလိတ) ပညာရပ်များကို သင်ကြားရင်း ဖိုမဆက်ဆံခြင်းကိစ္စများ၊ မိန်းမတို့၏ သဘောသဘာဝများကို ထိုထိုဇာတ်ကောင်တို့မှ ထုတ်နှုတ်၍ ဗဟုသုတဖြစ်အောင် ပြောပြလေ့ရှိသည်။
“မောင်ရွှေဝင်း” “ဗျာ အဘ….” “ဒီနေ့ည…. ဒီမှာအိပ်တော့…. နေ့လည်က သင်ထားတာတွေ ပိုမှတ်မိအောင် ည အလွတ်ဆွေးနွေးကြမယ်…ကြားလာ” “ဟုတ်ကဲ့…အဘ….” ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဝိုင်းကူလုပ်စရာရှိသည်များ လုပ်ပေးပြီးနောက် အိပ်ပြန်မည်အပြု ဦးထွန်းမောင်က ဒီမှာဘဲ အိပ်ဖို့ပြောလာ၏။
ညစာ ထမင်းစားပြီးသောအခါ အိမ်မျက်နှာစာရှိ ၉ ပေ ပတ်လည် ကွပ်ပြစ်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်အိပ်နေသော ဦးထွန်းမောင်ကို နှိပ်ပေးရင်း ဆွေးနွေးပွဲ စတင်ပါတော့သည်။ မတင်သောင်းမှာ အိမ်အောက်ထပ်တွင် ပြောင်းဖူးဖတ် ဆေးလိပ်လိပ်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
“မောင်ရွှေဝင်းရေ…. ခြေမျက်စိကြောကို နာနာနှိပ်စမ်းကွာ” “ဟုတ်ကဲ့ အဘ” ထို့နောက် ပညာရပ်နှင့် ပက်သက်သော ဆွေးနွေးခန်းကို စတင်ပါတော့သည်။ “မောင်ရွှေဝင်း” “ဗျာ အဘ” “….ဘာဝ ၁၂ ပါးကို ရွတ်ပြစမ်း” “တနု၊ ကတုမ္ဗ၊ သဟဇ၊ ဗန္ဓု၊ ပုတြ၊ ဘာရီ၊ ပထနီ၊မရဏ၊ သုဘ၊ ကမ္မ၊ လာဘ၊ ဗျယ…. ပါ…အဘ”
“အေး ဟုတ်ပြီ အဲဒီ ၁၂ ပါးထဲမှာ ဓနုရာသီမှာ လဂ်ရှိတယ်ဆိုပါတော့…. အဲဒီ ဇာတာခွင်ရဲ့ပထနီဘာဝ ဟာ ဘယ်ရာသီဖြစ်မလဲ…” ရွှေဝင်း တစ်ယောက် မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း စဉ်းစားသည်။ စက္ကန့် ၃၀ လောက်အကြာတွင် “…..မေထုန် ရာသီပါ….အဘ….” “အေး…..ဟုတ်တယ် မင်း…တော်သားဘဲကွ…” ဦးထွန်းမောင်က ချီးမွမ်းလိုက်သဖြင့် ရွှေဝင်းသဘောကျသွား၏။ ဦးထွန်းမောင်က စကားပြန်ဆက်သည်။
“……အဲဒီ လဂ်ရှိတဲ့ ဓနုရာသီ တနင်္လာဂြိုတ် ထည့်လိုက် တနင်္လာဂြိုတ်ဆိုတော့ ဘာဂဏန်းထည့်မှာလဲ….”
“၂ ဂဏန်းပါ အဘ”
“ဟုတ်ပြီ… တစ်ခါ….. မေထုန်ရာသီမှာရှိတဲ့ ပထနီဘာဝထဲကို…. သောကြာဂြိုတ် ထည့်လိုက်”
“ဟုတ်ကဲ့… အဘ”
“မျက်စိထဲ မြင်ရဲ့လား”
“မြင်ပါတယ်….အဘ….”
“…..အဲဒါကို အကြမ်းဖျင်း စန်း/လဂ်/သောကြာ အပူးလို့မှတ်ထား”
“ဟုတ်ကဲ့…. အဘ…..”
“…..အဲဒီလို ပထနီဘာဝမှာ သောကြာဂြိုလ်ရှိတဲ့ မိန်းမဇာတာဆိုရင် အဲဒီမိန်းမဟာ လျှပ်ပေါ်လော်လီတယ်။ ကာမဂုဏ်အာရုံ များပြားတယ်။ ရည်းစားများတယ်။ ပွဲလမ်းသဘင် အပျော်အပါးများတယ်။ ကာမရာဂအား ကြီးတယ်။ ရမ္မက်သွေးသား သောင်းကြမ်းတယ်။ စိတ်အမြဲရွှင်လန်းတယ်။ ဒီဇာတာရှင် မိန်းမမျိုးကို ကာမဂုဏ်နဲ့နူးရင် ပါလွယ်တယ်။ ကြွတယ်၊ ထတယ်၊ ရွတယ်။ ခုခေတ်စကားနဲ့ ပြောရင် ပွမ်တယ်။ ခဏ ခဏ ကာမဂုဏ် ခံစားချင်တယ်။ ကာမဂုဏ် ခံစားချင်တယ်ဆိုတာ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အမြဲတမ်း အလိုးခံချင်တယ်လို့ ပြောတာပေါ့ကွာ….ဟား…ဟား….”
ဦးထွန်းမောင်က တဟားဟား ရယ်ပါတော့သည်။ ရွှေဝင်းကလည်း အလွန်အဖိုးတန်သော သင်ခန်းစာမို့ အမိအရ မှတ်ထား၏။
“ဒီလို မိန်းမမျိုးကို မဃဒေဝ လင်္ကာက ပက်ပက်စက်စက် ရေးထားသကွ။ အသေအချာ မှတ်ထား…. ငါ (၃) ခေါက်လောက် ဖြေးဖြေးချင်း ဆိုပြမယ်။ ……မိစ္ဆာလိုကြူး၊ လင်ကုန်ကူးသည်၊ ညစ်ညူးစာရီ၊ အလဇ္ဇီဖြင့်၊ ဒုဿီဣတ္ထိ၊ မျိုးဇာတိတို့။ မိမိကိုယ်ကို၊ စိတ်အလိုတိုင်း၊ ထိုထိုယောကျာ်း၊ တပ်ရာများနှင့်၊ လိုက်စားနှံလိုက်မည့်သာကို…… တဲ့…”
ဦးထွန်းမောင်က မဃဒေဝလင်္ကာကို ဖြေးဖြေးချင်း သုံးခေါက်တိတိ ရွတ်ပြသည်။ ရွှေဝင်းကလည်း စိတ်ထဲစွဲအောင် မှတ်သားထားသည်။ ရွှေဝင်းက မှတ်ညဏ်ကောင်း၏။ ထို့ကြောင့်……. ဦးထွန်းမောင် အောက်ပါ… လင်္ကာစာပိုဒ်ကို (၃) ခေါက်တိတိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆိုပြပြန်သည်။
“ကိလေသာဟူ၊ မိုကသွေးဆူက၊ လူသောခွေးသော၊ ကျေးကျွန်သောပု၊ သဘောမထင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊ မျိုးမစောင့်ဘူး…. တဲ့ ”
(၃) ခေါက်လောက် ချပေးပြီးသောအခါ ဦးထွန်းမောင်က ရွှေဝင်းကို ဆိုခိုင်း၏။ ရွှေဝင်းကလည်း မထစ်မငေါ့….. ဆိုပြလိုက်သည်။
“အေး အသေအချာ ပြန်မှတ်ထားနော်။ စောစောက ပြောခဲ့တဲ့ ဇာတာရှင် မိန်းမမျိုးကိုတွေ့ရင် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်မည့် မိန်းမ။ တဏှာရာရအားကြီးမည့် မိန်းမ။ ယောကျာ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ဖြစ်ပြီး လင်ကုန်ကူးမည့် မိန်းမ။ ရာဂရမ္မက်တွေ ဆူပွက်လာပြီဆိုရင်….. လူသော… ခွေးသော…. အစေခံသော ထည့်မတွက်တော့ဘဲ… ကာမဂုဏ် ဆက်ဆံတော့မည့် မိန်းမလို့ မှတ်ထားပေတော့ မောင်ရွှေဝင်းရေ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အဘ”
“ဒီကာမနဲ့ ပက်သက်ရင်….. အလောင်းတော်ပါရမီရှင်ကြီးများတောင် ကာမချောက်ထဲ ကျပြီး ဈာန်တံခိုးတွေ ကွယ်ပျောက်ခဲ့ရဖူးတယ်”
“အလောင်းတော် ပါရမီရှင်ကြီးဟာ ဘဝတစ်ခုမှာ ဟရိတစ အမည်ရှိတဲ့ ဈာန်အဘိညာဉ်ရ ရသေ့သူတော်စင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ မိုးတွင်းကာလမို့ ဟိမဝန္တာကနေ ဗာရာဏသီမင်းရဲ့ ဥယျာဉ်ထဲမှာ သီတင်းသုံးနေတော်မူတယ်။ ဘုရင်ကလည်း ရသေ့ကိုမြင်တော့…. အရမ်းကြည်ညိုသွားတယ်။ ဒါနဲ့ နေ့တိုင်း နန်းတော်ကိုကြွပြီး ဆွမ်းဘုန်းပေးဖို့ လျှောက် ထားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရသေ့ဟာ နေ့တိုင်းကောင်းကင်ခရီးကကြွလာပြီး ဆွမ်းဘုန်းပေးတယ်”
“အဲ တနေ့တော့…တိုင်းစွန်ပြည်ဖျားမှာ သူပုန်ထရောဆိုပါတော့ကွာ။ သူပုန်ဘေးရန်ကို ဘုရင်ကိုယ်တိုင် နှိမ်နှင်းမှာဆိုတော့ ဘုရင်က သူ့မိဖုရားကြီးကို ဆရာ ရှင်ရသေ့ကို ပစ်မထားဖို့ တာဝန်ကျေအောင် ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ အထပ်ထပ်အခါခါ မှာခဲ့တယ်။ နောက်တနေ့….. အလောင်းတော် ရသေ့ဟာ ကောင်းကင်ခရီးက ဈာန်ယာဉ်စီးပြီး ဆွမ်းဘုန်းပေးဖို့ ကြွလာပါရော။ မိဖုရားကြီးကလည်း ဆွမ်းပွဲပြင်ပြီး သလွန်ပေါ်မှာ လဲလျှောင်းရင်းစောင့်နေတယ်။ ပြီးတော့ မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်။ ရသေ့ရဲ့ ကိုယ်ရုံအဝတ်အသံကြောင့် ဖျတ်ကနဲနိုးလာပြီး ဗြုန်းကနဲ ထထိုင်လိုက်တယ်။ အဲဒီအခိုက်မှာ မိဖုရားကြီးရဲ့ အောက်ပိုင်းကိုယ်ဝတ်ဟာ စောစောကထဲက ရော့တိရော့ရဲ ဖြစ်နေတော့ပေါင်လည်လောက်ထိ လျှောကျသွားပါရော။ ဟိမဝန္တာ တောကြီးထဲမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ သမထတရားနဲ့ မွေ့လျှော်ခဲ့တဲ့ ရသေ့မြတ်ဟာ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေတဲ့ ပေါင်တံအလှနဲ့ ပေါင်ကြားက ကာမရတနာ ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဗြုန်းကနဲ မြင်လိုက်ရပါရော..။ ဘာပြောကောင်းမလဲကွာ တစ်ခါထဲ ကာမဘီလူးဝင်ပူးပြီး မိဖုရားကြီးနဲ့ မေထုန် သံဝါသ ပြုကြပါလေရော”
ရွှေဝင်းက စကားဖြတ်၍
“ဟို မေထုန်သံဝါသ ဆိုတာ ဘာလဲ အဘ…”
“အေးအေး ဟုတ်တယ်….ဒါက ပါဠိစကားဆိုတော့ မင်း ဘယ်သိမလဲ။ မေထုန် သံဝါသဆိုတာ ကာမ စပ်ယှက်တာ…. ခပ်ရိုင်းရိုင်း ပြောရရင် လိုးတာပေါ့ကွာ။ ဟား ဟား”
“ကဲ ကဲ လိုရင်းကိုပြောမယ်…။ ဈာန်ရ ရသေ့တောင် မိန်းမရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းကို မြင်ရတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ လွန်ကျူးဆက်ဆံမိတော့တာပေါ့ကွာ…..။
“ဟင် ဒါတော့ လွန်တာပေါ့ အဘရာ။ ဈာန်အဘိညာဉ်ရ ရသေ့လဲဆိုသေး။ ဒီလောက်ကြီးထိ အရှက်မဲ့စွာ ပြုရသေးလားဗျ”
“….အေး…ဟုတ်ပါရဲ့….ကာမတဏှာလေကွာ….။ မျက်စိနဲ့ မိဖုရားကြီးရဲ့ အောက်ပိုင်းပစ္စည်းပေါင်းစုံမိတော့ ကိလေသာ တဏှာရာဂ မီးတောက်လောင်တော့တာပေါ့။ အဲဒီအခိုက်မှာ မောဟအမှောင်ကလည်း ဖုံးလွှမ်းသွားပြန်တော့ ဟိရီသြတ္တပ္ပလို့ခေါ်တဲ့ အရှက်အကြောက် ညဏ်မျက်စိလည်း ကန်းသွားတော့တာပေါ့။ ပြီးတော့ ရှင်ရသေ့ရထားတဲ့ တရားကလည်း လောကီဆိုင်ရာ သမထတရားဆိုတော့ ကာမတဏှာကိလေသာဓာတ်ကို မတွန်းလှန်နိုင်သေးဘူးလေ။ အဲဒီနေ့ကစပြီး ရှင်ရသေ့ဟာ….. ဈာန်တရားတွေ ကွယ်ပျောက်ပြီး မြေပြင်ကနေ ခြေလျှင် ခရီးနဲ့ ကြွကြွလာပြီး မိဖုရားကြီးနဲ့ မေထုန်သံဝါသပြုတော့တာပါဘဲ။ အရှက် အကြောက်ဆိုတာလည်း ကွယ်ပျောက်သွားပြီလေ။ နောက်ဆုံးဘုရင်ကြီး ပြန်ကြွလာတော့မှဘဲ ဒီကာမ ဇာတ်လမ်းဟာ တစ်ခန်းရပ်သွားတော့တယ်။ ဒီတော့ ကာမဟာ ဘယ်လောက် အစွမ်းထက်တဲ့အရာလဲဆိုတာ…. မင်းသဘောပေါက်ရောပေါ့”
ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် စကားပြောရတာ တော်တော် မောသွားသဖြင့် သူ့မိန်းမ မတင်သောင်း စပါယ်ရှယ် လိပ်ပေးထားသော ပြောင်းဖူးဖက်ဆေးလိပ်ကို မီးညှိ၍ ဖွာရှိုက် လိုက်ပါတော့သည်။
“……ထားပါတော့ အဘရာ…..အစပထမမှာ ရသေ့က မှားတယ်ဆိုပါတော့။ နေ့စဉ် ရက်ဆက်ကျတော့ မိဖုရားကြီးကိုယ်နှိုက်ကပါ အလိုတူလို့ပေါ့နော် အဘ”
“…ဟား… ဟုတ်တာပေါ့…မောင်ရွှေဝင်းရေ….။ စောစောက အဘသင်ပေးထားတဲ့ မဃဒေဝ ဒုတိယအပိုဒ်လေး ရွတ်ပြစမ်း…”
ရွှေဝင်းက မထစ်မငေါ့ ရွတ်ပြသည်။
“ကိလေသာဟူ၊ မိုက်သွေးဆူက၊ လူသော ခွေးသော၊ ကျေးကျွန်သောဟု၊ သဘောမထင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊မျိုးမစောင့်ဘူး…”
တစ်နာရီလောက် အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ရွှေဝင်းဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းက….. အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူ ဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့် အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်း ဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလို ဖြစ်နေသည်။ ရွှေဝင်းအသံမကြားရအောင် ကုတင်ပေါ်က အသာအယာ ဆင်းလိုက်သည်။
သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် သူ့အဒေါ် မတင်သောင်းတို့ အဝတ်အစားကင်းကွာ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် လိုးနေကြသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အထင်းသားကြီး မြင်တွေ့ရသည်။အပေါ်ထပ်နှင့် အောက်ထပ်အကွာအဝေးမှာ (၇)ပေလောက် ကျော်ကျော်မျှသာရှိသဖြင့် မြင်ရသော မြင်ကွင်းမှာ ဝေးလှသည်မဟုတ်။ ထို့အပြင်…. ဘတ္ထရီဖန်ချောင်း မီးဖြစ်သဖြင့် အလင်းရောင်က လင်းထိန်နေသည်။
မတင်သောင်း လက်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ဆန့်ချထားပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခံနေသည်။ အသက်အရွယ်ကြောင့်လားမသိ ဦးထွန်းမောင် လိုးနေပုံက အားမာန်သိပ်မပါလှ။ မကြာခင်မှာပင် ဦးထွန်းမောင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်လှုပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆောင့်နေသော အရှိန်များလည်း ရပ်တန့်သွားသည်။ မတင်သောင်းကမူ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြင့် စောစောက အတိုင်းပင် ငြိမ်သက်နေသည်…။
ရွှေဝင်းတစ်ယောက် အပေါ်ထပ်ချောင်းကြည့်ရင်း လီးတွေ တောင်နေသည်။ အမှန်အားဖြင့် သူ့အဒေါ်ဝမ်းကွဲတော်စပ်သော မတင်သောင်းမှာ သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမအားတွေ တိုးကောင်းနေဆဲ အရွယ်ဖြစ်သည်။ အခုမှ အသက် (၃၈) နှစ်မျှသာ ရှိသေးသည်ဖြစ်ရာ ထန်လို့သန်လို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်၏။ ထိုသို့ဖြစ်ပါလျှက်…….. မတင်သောင်း တုန့်ပြန်ချက်တွေက အပေးအယူ မမျှဘဲ အေးစက်စက် အနေအထားဖြစ်နေသည်။
ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် မတင်သောင်းကိုယ်လုံးပေါ်တွင် မှောက်ထပ် ထားရာမှ ကုန်းထလိုက်ပြီး မတင်သောင်းဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးအရှည်မှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိပြီး ပျော့ခွေနေသည်။ တောင်လျှင် အဘယ်မျှရှည်သည် မသိ။ ယခုပျော့ခွေနေသော အနေအထားမှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိရာ ရွှေဝင်းလီးထက်ပင် သေးနေပါသေးသည်။
ရွှေဝင်းလီးတန်မှာ အရှည် (၇) လက်မ..။ အတုတ်က (၆) လက်မခန့် ရှိသည်။ လီးချင်းယှဉ်ရိုက်လျှင် ရွှေဝင်းလီးက အပြတ်အသတ်နိုင်မှာ သေချာ၏။ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ရွှေဝင်းစိတ်ကို လှိုင်းထလှုပ်ရှားစေသည်။ မတင်သောင်း၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြည့်ရင်း ရွှေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တောင်မတ်လာ၏။ တဖြည်းဖြည်း မာကျောတင်းတောင် လာသည်။
ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆက်ကြည့်နေ၏။ သူ့အဒေါ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာအလှမှာ အစွမ်းကုန် ပေါ်လွင်နေပါတော့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းမို့မောက်ကာ နို့သီးခေါင်းတစ်ဝိုက်မှာ စူဖောင်းနေ၏။ ခါးက အနည်းငယ် တုတ်သယောင် ရှိပြီး….. ဖင်ဆုံကြီးက ပြည့်ဖြိုး ထွားကားလှသည်။ ဆီးခုံကြီးက စင်းမို့နေပြီး စောက်မွှေးတွေက မဲချိတ်နက်မှောင်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာကို ခုံးကြွနေသည်။စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်လွှာက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး အနည်းငယ် ပြဲဟနေသည်။
မတင်သောင်းက ဘယ်ဖက်လက်ဝါးဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်း ညာလက်ဖဝါးကမု ဦးထွန်းမောင်၏ ပျော့ခွေနေသော လီးတန်ကြီးကို ဆွပေးနေသည်။ ဆုတ်လိုက် ဖြဲလိုက်၊ ဂွင်းတိုက်လိုက်၊ လှုပ်ရမ်းလိုက်ဖြင့် အမျိုးမျိုး ဆွပေးနေသည်။ သို့သော်…. လီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေမြဲ ပျော့ခွေနေသည်။ ယခင်က အလွန်အလိုးသန်လှသော ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် တစ်ချီမျှ လိုးပြီးရုံနှင့် ယခုလို ပျော့ခွေသွား တတ်သည်မှာ မှတ်မှတ်ရရ (၃) လကျော်ပြီ။
မတင်သောင်းတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝခါနီးပြီဆိုလျှင် သူ့ယောကျ်ား ဦးထွန်းမောင်မှာ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး အရှိန်ကုန်သွားတတ်၏။ စောစောပိုင်းကမူ လီးကြီးက ဆွလိုက်လျှင် ပြန်ထလာတတ်သည်။ ယခုနောက်ပိုင်း မထတော့။ သို့သော် ထလိုထညားဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် မတင်သောင်းကတော့ ဆွဲပေးမြဲ ဆွပေး၏။ ကြာတော့ မတင်သောင်း စိတ်ဓာတ်ကျလာသည်။ ဆွပေးချင်စိတ်တွေ ကုန်ခမ်းလာသည်။ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုဆွပြီး ကိုယ့်လက်နှင့်ပင် ပြီးလိုက်တော့မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ ဆက်ဆွမပေးတော့….။
တဖြည်းဖြည်း ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည်။ ကာမဇောတွေ ပြင်းထန်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုး၍ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအနှုတ်လုပ်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်လိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွနေ၏။
ဦးထွန်းမောင်ကမူ…. တစ်ဖက်သို့ စောင်းအိပ်ရင်း တခေါခေါနှင့် ဟောက်နေပါတော့၏။ သွေးသားဆူဖြိုးသော မတင်သောင်းမှာ အသက် (၃၈) နှစ်မျှသာ ရှိသေးရာ ထန်လို့ ထလို့ ကြွလို့ ရွလို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ဇော ထန်ကြွနေသော ပုံစံကြီးကိုကြည့်၍ ရွှေဝင်းတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်သွေး ဆူဝေပွက်ထလာသည်။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ အလှိုင်းတကြီး ဝင်ရောက်လာ၏။ ဆင်ခြင်တုံ အသိတရားတွေလည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်ပြီ။ အဒေါ်သော ဘာသော နားမလည်တော့။
ဦးထွန်းမောင်လည်း ဟန်ဆောင် အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်။ စောစောက သူ့မိန်းမကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့် တကယ်ပင် မောဟိုက်ကာ အိပ်ပျော်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုမှ ဒီည မလိုးရဘူးဆိုလျှင် ရွှေဝင်းတစ်ယောက် သေလျှင်သေ မသေလျှင် သည်းခြေပျက်ကာ ရူးသွားဖို့ သေချာ၏။
ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားရာမှ လေးငါးချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ရာဂစိတ်တွေက ပြင်းထန်နေသဖြင့် သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ လှုပ်ရှားသံ ထွက်ပေါ်သွားသည်။
အပေါ်ထပ်က လှုပ်ရှားသံကိုကြားလိုက်ရသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မတင်သောင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်ဆွနေသည်။ နို့အုံကြီးကိုလည်း အခြေက ဆုတ်ကိုင်ကာ ပွတ်ချေပေးနေ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တွန့်လိမ်ကော့ပျံနေပါတော့သည်။ ဦးထွန်းမောင်ကမူ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ် တစ်ခေါခေါဟောက်လျက် အိပ်ကောင်းနေပါတော့သည်။
ယခုသူ့တူ ရွှေဝင်းရှိနေသော အပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းမှာ ယခင်က မတင်သောင်း နေထိုင်ခဲ့သော အခန်းဖြစ်၏။ ယခု သူတို့လင်မယား နေထိုင်ကြသော အောက်ထပ်အခန်းမှာ ယခင်က သူ့အမေနှင့် အဖေတို့ နေထိုင်ကြသော အခန်းဖြစ်သည်။ အပျိုဖော်ဝင်ကာစ မိန်းကလေးများ ထုံးစံအတိုင်းဆန့်ကျင်ဘက် ယောကျာ်းအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာတတ်သော မတင်သောင်းသည် သူ့အဖေနှင့် အမေတို့၏ ညရေးညတာ ကိစ္စများကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာ၏။
တစ်နေ့ ကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်း မြင့်မြင့်ကြည်နှင့် ရေခမ်လမ်းမှာ ဆုံကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ ကာမပိုးကြွစ…. အရွယ်များ ဖြစ်ကြ၏။ မြင့်မြင့်ကြည့်မှာ ပထွေးနှင့် နေရသူ ဖြစ်၏။ ပြီးတော့ သူက တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်၏။ မြင့်မြင့်ကြည်ကို သူ့ပထွေး ကိုစံတင်က အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲမှာ နေစေသည်။ သူတို့ လင်မယားကတော့ မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းနှင့်တည့်တည့် အောက်ထပ် အခန်းထဲမှာ နေကြသည်။
တစ်နေ့ မြင့်မြင့်ကြည် မရှိခိုက် ကိုစံတင် အပေါ်ထပ်တက်ပြီး မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းထဲရှိကြမ်းပြင်ကို စူးနှင့်ဖောက်သည်။ ပြီးတော့ ဓားချွန်နှင့် ချဲ့သည်။ လက်မဝက်လောက်ရှိသောအခါ ရပ်လိုက်သည်။
ကိုစံတင်က ဤရွာသားမဟုတ်…။ (၁၂) ပွဲ ဈေးသည်လုပ်ခဲ့ဖူးသဖြင့် အတွေ့အကြုံက စုံလှပြီဖြစ်၏။ မိန်းမတွေ မှိုလိုပေါက်အောင် ယူခဲ့သည်။ ယခု မြင့်မြင့်ကြည် အမေ မလှခင်နှင့်ကျမှ အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ ဒါကလည်း အကြောင်းရှိ၏။ မလှခင်က လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်…. စွဲမက်စရာ ရုပ်ရေရှိ၏။ ထို့အပြင် မြေယာဧကပေါင်းများစွာရှိသည်။ ဘယ်တုန်းကမှ အိမ်ခြေယာခြေ အတည်မရှိခဲ့ဖူးသော ကိုစံတင်တစ်ယောက် ရုပ်ချော ဥစ္စာပေါ မုဆိုးမနှင့်ညားမှ ဏ္ဍန္ဒြေရသွားတော့သည်။ ဒါကလည်း တစ်ချက်….။
မလှခင်မှာ ယခင်ယောကျ်ားနှင့် ရထားသော သမီးတစ်ယောက်ရှိ၏။ မအေတူ သမီးမို့ ချောချောလှလှဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်သည်။ မအေကိုယ်နှိုက်ကလည်း သွေးသားဆူဖြိုးဆဲ ချောတုန်းတောင့်တုန်း…. လိုးလို့ မဝတုန်း ရှိသေး၏။ ရိုးအီသွားခဲ့လျှင် နောက်ဆက်လိုးရန် သမီးတစ်ယောက်က အဆင်သင့်ရှိနေ၏။ ကိုစံတင်က အကြမ်းပတမ်းကိုင်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိ။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိထားသူပီပီ…. သူ့အလိုလို ခံချင်စိတ်တွေ တားမနိုင် ဆီးမရဖြစ်လာစေရန် အကွက်ချ စီမံထား၏။ ထို့အပြင် မယားပါသမီး မြင့်မြင့်ကြည်မှာ ငယ်သေးသည်။ ကိုစံတင်က အရောတဝင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်မနေ ခပ်တည်တည် ခပ်မှန်မှန်နေ၏။ ထို့ကြောင့် သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက လေးစားရိုသေကြသည်။
မိန်းမစွဲအောင်လိုးနိုင်သော ကိုစံတင်ကို မလှခင်ကလည်း အသဲစွဲ ချစ်နေပါတော့သည်။ အရက်ပုံမှန် သောက်လေ့ရှိသော်လည်း အရက်ကြောင့် ဘာပြဿနာမှ မတက်အောင်နေတတ်၏။ အရက်မူး၍ ဆူပူရန်ဖြစ်ခြင်း လုံးဝမရှိ။ ထို့ကြောင့် မလှခင်က ကိုစံတင် အရက်သောက်တာကို လုံးဝငြူစူခြင်းမရှိ။ ကျန်းမာရေး လိုအပ်ချက်နှင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်ရန် သောက်သည်ဟု ထင်မှတ်နေသည်။
ကိုစံတင်နှင့် ညားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် အမျှအတမ်းလည်း မဝေတော့…။ အမှတ်တရ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလည်း မပြုလုပ်တော့……..။ ဒုတိယလင် ကိုစံတင်နှင့်သာ မရိုးနိုင်သောကာ မအရသာကို စိတ်တူကိုယ်တူ စိတ်ကူးရတိုင်း ရမ္မက်မြူးကြွတိုင်း ခံစားလျှက်ရှိနေပါတော့သည်။ မြေဧကပေါင်းများစွာနှင့်ခိုင်းနွား…. မွေးနွားတွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်။ ကိုစံတင် အရင်းစိုက်ရတာဆိုလို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတစ်ချောင်းသာ ဖြစ်သည်။
မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ကို အပေါက်ဖောက်ပြီးသည့်ညက ဖွင့်ပွဲအဖြစ် လင်မယားနှစ်ယောက် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းခဲ့ကြသည်။ မလှခင်မှာ အနေရိုးသော်လည်း တဏှာရာဂအားကြီးသော မိန်းမဖြစ်သည်။ ကုတ်ကမျင်း အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ လီးနှင့် အပြတ်ခံနိုင်သူ မဟုတ်…..။ ကိုစံတင်မှာ ကာမကိစ္စအထောက်အကူပြု စားဆေးလိမ်းဆေးတွေရှိ၏။ ရိုးအလှသော မလှခင်ကမူ ဘာမှမသိရှာ။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် အားရပါးရ လိုးပေးတာကိုဘဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေရှာ၏။
ထိုညက မလှခင်ကို အရက်တစ်ခွက် တိုက်၏။ အရက်ထဲတွင် စိတ်ကြွဆေးမှုံ့တွေ ခပ်ထားသည်။ ည (၁၀) နာရီခွဲလောက်တွင် အလုပ်စခန်းစကြ၏။ မြင့်မြင့်ကြည် သိုးနေသော အချိန်မို့ ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည်။ ခါတိုင်းဆိုလည်း ယခုလို ထင်တိုင်းကျဲခဲ့ကြသော နေ့ရက်တွေ မနည်းလှပါ။ သို့သော်….. ဒီနေ့လို ဆူဆူပူပူ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းတော့ မဟုတ်…….။ ကိုစံတင်က အကြံရှိသူပီပီ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်နေသော မြင့်မြင့်ကြည် မနိုးနိုးအောင် တမင်ဖန်တီးခြင်း ဖြစ်၏။
အရက်အရှိန်နှင့် ရမ္မက်ကြွဆေးအရှိန်က တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်ရာ… မလှခင် တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေသော သမီးကိုတောင် သတိမရတော့။ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ….။ ကိုစံတင် အလိုးကျွမ်းရုံသာမက ဘာဂျာမှုတ်လည်း ကျွမ်းသည်။ ဘာဂျာမှုတ်ဆိုသည်မှာ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ခြင်း။ စုပ်ခြင်း… မှုတ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။
ကိုစံတင်ရော မလှခင်ပါ လိုးတော့မည်ဆိုလျှင် အလွန်အေးသော ဆောင်းရာသီမှအပ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်၍ အားရပါးရ လိုးလေ့ရှိသည်။ ကိုစံတင်က မလှခင်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်စေပြီး ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား ဖြဲကားထားစေသည်။ ထို့နောက် ကိုစံတင်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲကာ အရည်လဲ့နေသော အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် ရှုးကနဲ စုပ်ထည့်လိုက်သည်။ အီးကနဲ အသံကြီးနှင့်အတူ မလှခင်လက်နှစ်ဖက်မှာ နောက်သို့အလိုလို ထောက်မိလျှက်သား ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို မြောက်ကြွလျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့ပေးမိလျှက်သားဖြစ်သွား၏။
ကိုစံတင်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း လျှာနှင့်ပါ မွှေနှောက် ထိုးကလိပေးသည်။ ကိုစံတင် စောက်ခေါင်းအတွင်း လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ရင်း မလှခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်ဆုံသား တင်းတင်းအိအိကြီးကို အားပါးတရ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွ ပေးပြန်၏။
“…… ကဲ…… မိန်းမ…. ဖင်ကုန်းပေးစမ်းကွာ….”
မလှခင်တစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေသော်လည်း ကိုစံတင်အလိုကျ ကုတင်ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ခါးကိုညွတ်လျှက် ဖင်အိုးကြီးကို စွင့်မြှောက်ပေးထား၏။
“ဖျန်း ဖျန်း ဖျန်း ဖတ်…. ဖတ် ဖျန်း”
ကိုစံတင်က ဖင်ဆုံထွားထွားပြည့်ပြည့်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း တစ်ဖတ်ဖတ် ရိုက်ပွတ်လျက် သူ့လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့်တေ့ကာ တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။
“……အင့် အမေ့ အင့်”
မလှခင်တစ်ယောက် အင့်ကနဲ အသံထွက်ကာ ခါးညွတ်လျှက် ဖင်ဆုံကြီး မြောက်တက်သွားသည်။ ကိုစံတင်က လက်နှစ်ဖက်နှင့် မလှခင်ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့သည်။ လိမ်းဆေးအာနိသင်ကြောင့် လီးတန်ကြီးမှာ ထွားကြိုင်းတုတ်ရှည် မာကြောနေ၏။
တဏှာ ရာဂကြီးသော မလှခင်သည် ဤကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးသည်ကို အလွန်သဘောကျ ကျေနပ်လျှက်ရှိသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကော့ကော့ ခံနေပုံမှာ သဲထိတ်ရင်ဖို ကောင်းလွန်းလှသည်။
အချက် (၅၀) ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ ကိုစံတင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖြုန်းကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ရမ္မက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လျှက် တအားခံကောင်းနေစဉ် ဗြုန်းကနဲ လီးတန်ကြီး ကျွတ်သွားသဖြင့် ရင်ထဲဟာသွားသည်။ ဘာများလုပ်ဦးမှာပါလိမ့်ဟု မျှော်လင့်စောင့်စားနေစဉ် ကိုစံတင်က ဘာမှ မလှုပ်ရှားသည့်အတွက် မလှခင်ခေါင်းငဲ့ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
ကိုစံတင်က အဝင်ဝတံခါးရှေ့တွင် မတ်တပ်ကြီး စုံရပ်လျှက် သူမကို ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ကြည့်နေသည်။ ဟွန်းမသာကောင် ဒီကကောင်းနေမှန်းသိလို့ သက်သက်မဲ့ယုတ်တာဟု စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆဲရင်း ကိုစံတင်ရှိရာသို့ ဒုန်းပြေးသွားသည်။ ကိုစံတင်ကလည်း ကွေ့ရှောင်ပြေး၏။ အခန်းထဲ လိုက်တမ်း ပြေးတမ်းကစားသလိုဖြစ်ကာ တစ်ဒုန်းဒုန်း ဆူညံနေသည်။ မိမလိုရှိရာမှ ကိုစံတင်က ငုံ့ရှောင်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ဖျန်းကနဲ ပုတ်လိုက်၊ နို့ကြီးကို ဆွဲချေလိုက်နှင့် မထိတထိစသည်။
ဤကဲ့သို့ အောက်ထပ်မှာ တဒုန်းဒုန်းဖြစ်နေစဉ် အပေါ်ထပ်ရှိ မြင့်မြင့်ကြည် လန့်နိုးသွားသည်။ သူ့အမေနှင့်ပထွေး သတ်များသတ်နေကြသလားဟု စိတ်ထဲ ပူသွားသည်။ ကျွတ်နေသော ထမီကို ဖြစ်သလို ပြင်ဝတ်ရင်း အောက်ထပ်သွားမည်အပြု အောက်ထပ်မီးရောင်က သူ့အိပ်ယာ သင်ဖြူးစွန်းကြမ်းပေါက်တွင် လာဟပ်နေ၏။ ထို့ကြောင့် ဒူးတုတ်၍ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဘာမှမသိသော မလှခင်က သတိမထားမိသော်လည်း အကြံသမား ကိုစံတင်မှာ အပေါ်ထပ်၏ အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသည်။ အောက်ထပ်က ဆူညံသံတွေကြောင့် မြင့်မြင့်ကြည် နိုးသွားပြီကို သိလိုက်သည်။
“အား အား….နာတယ်ဟ မိန်းမရ”
“သေလိုက်လေ ဘာလို့ယုတ်တာလဲဟင်”
“ဟ ဘာယုတ်လို့လဲ”
“ဒီမယ် ခံလို့ကောင်းနေတာကို ဘာလို့လီးကို ချွတ်ပြစ်ရတာလဲ”
မလှခင်က ပြောလည်းပြော လီးကြီးကိုလည်း တအားဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ကိုစံတင်တစ်ယောက် မလှခင်နှင့် ပူးကပ်သွားသည်။ မလှခင်က လီးတန်ကြီးကို မလွှတ်ဘဲ ဆွဲဖြဲပြီး ကုတင်ဆီ ခေါ်သွားသည်။ မလှခင်က ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးသည်။ ကိုစံတင်ကလည်း မြင့်မြင့်ကြည် ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိ၍ တဖြည်းဖြည်း သွင်းပြခြင်း ဖြစ်သည်။
ကိုစံတင် လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးက သူ့အမေစောက်ဖုတ်ထဲ တရစ်ခြင်း ဝင်နေတာကိုကြည့်ရင်း မြင့်မြင့်ကြည် ကြက်သီးတစ်ဖျန်းဖျန်း ထသွား၏။ စိတ်ထဲမှာ လည်း ဘာလိုလို ဖြစ်နေသည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း မာတင်းသွားသည်ဟု စိတ်ထဲက ထင်လိုက်မိသည်။
“အေး အဲဒါပဲအေ ငါ့အမေနဲ့…. ငါ့ပထွေး အဲဒီညက လိုးချက်ကတော့ ပက်ပက်စက်စက်ပါဘဲအေ”
“ဒါဖြင့် ညဉ်းညတိုင်း ကြည့်တာပေါ့ ဟုတ်လား”
“အင်းပေါ့ဟဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ဥစ္စာ အဟင်း”
ယခု သူမကိုယ်တိုင် သူ့အမေနှင့် သူ့အဖေတို့ ညညလိုးကြပုံကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပေါက်မှာ သူ့တူရွှေဝင်းက ချောင်းကြည့်နေပေလိမ့်မည်။ တူဆိုသော်လည်း အရင်းမဟုတ်… ဝမ်းကွဲသာ ဖြစ်သည်။ အရင်းဖြစ်လျှင်လည်း မတင်သောင်းက ဂရုမစိုက်ပါ။ဤကမ္ဘာမြေလောကတွင် မိန်းမယောကျာ်း ဒွန်တွဲ၍ ပေါ်လာကတည်းက လိုးဖို့ခံဖို့ ကာမဂုဏ် ခံစားဖို့မဟုတ်ပါလား။ မိန်းမပေါင်ကြားတွင် စောက်ဖုတ်ခေါ် အပေါက်ရှိသလို၊ ယောကျာ်း ပေါင်ကြားတွင်လည်း လီးခေါ်သော အချောင်းရှိသည်။
အဒေါ်ဖြစ်သူ ကာမဆန္ဒ မပြည့်ဝ၍ တစ်ကိုယ်တည်း နှိုက်ဆွ ဖြေသိမ့်နေပုံကြီးကိုကြည့်၍ ရွှေဝင်းလီးကြီးမှာ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျော၍ တောင်နေသည်။ စောစောက လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ထားသဖြင့် လချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းယားကြွနေသည်။ ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဆုတောင်းကောင်းခဲ့ပုံရ၏။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ရှည်လျှား တုတ်ခိုင်လှသည်။ ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်လျှင် တော်တော်နှင့် လရည်ထွက်လေ့မရှိ။ သုတ်ကို ကြာရှည်စွာ ထိန်းထားနိုင်သော ဆေးဝါးမလိုဘဲနှင့်ကို အံ့သြဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထိန်းထားနိုင်သည်။
ပေါင်တံဖွေးဖွေး ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းဖွေးဖွေးကြီးတွေ လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေပုံမှာ အသဲယားစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ နို့သီးခေါင်းကြီးကလည်း ကာမသွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ စူတင်းဝင်းပြောင်နေ၏။ မတင်သောင်းတစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေအပြင်းအထန်ကြွ၍ ဤမျှ ဆက်စလူးထနေသည့်တိုင် ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်ပါ။ တမင်သက်သက် လုပ်နေသလား (သို့မဟုတ်) အသက်မှ ရှိသေးသလားဟု ထင်မှတ်ရသည်။
ရွှေဝင်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပါ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးအင်္ကျီတွေကို အားလုံးချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရွှေဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး ကာမ အမှောင်ဓာတ်က ဖုံးလွှမ်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့ညာလက်ဖဝါးထဲ တံတွေးထွေးထည့်လိုက်ပြီး လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက်(၂၀)ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထလျက် ပို၍တင်းပြောင်လာသည်။ ဒစ်ဆံကြီးမှာလည်း ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းကားလာသည်။ ပြီးတော့ အောက်ထပ်သို့ ဒရောသောပါး ဆင်းချလာသည်။
ပြင်းထန်သော ခြေသံများကြောင့် ရွှေဝင်း အောက်ထပ်ဆင်းလာသည်ကို ရိပ်မိ၍ မတင်သောင်း စိတ်ထဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ရွှေဝင်း အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လီးကြီးမှန်း မတင်သောင်း သိထားပြီး ဖြစ်သည်။
တစ်ရက် ဦးထွန်းမောင်က ရွှေဝင်းကို ဗေဒင်သင်ကြားပေနေစဉ် အနောက်ဖက်ရွာက လူနှစ်ယောက် ဦးထွန်းမောင်ကို လာပင့်ကြသည်။ အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်သောအခါ ကျေးရွာဥက္ကဌ၏သမီး အောက်လမ်းဆရာ အလုပ်ခံရ၍ ကုသပေးရန် လာပင့်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ ဦးထွန်းမောင်က ဗေဒင် သင်ကြားခြင်းကိုရပ်ကာ လှည်းနှင့်လာပင့်သော အနောက်ဖက် ရွာသားများနှင့် ပါသွားသည်။ ရွှေဝင်းကိုလည်း ယခုပြထားသော နည်းအတိုင်း သံဒိဋ္ဌပြက္ခဒိန်ကြည့်၍ ဇာတာခွင် ၁၉ မျိုး ချထားရန် မှာခဲ့သည်။
ဦးထွန်းမောင် ထွက်သွားပြီး မကြာမှီ ရွှေဝင်းလည်း စာအုပ်များကိုယူဆောင်ကာ အပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းထဲဝင်၍ ဇာတာခွင်ချနေ၏။ ဇာတာခွင် ၁၅ မျိုး ချပြီးသောအခါ တအားအိပ်ချင်လာ၍ အခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် တက်အိပ်လိုက်သည်။
နေ့လည် ထမင်းစားချိန်အထိ ဆင်းမလာ၍ မတင်သောင်း ရွှေဝင်းရှိရာ အပေါ်ထပ်တက်လာသည်။ အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ပျော်နေသော ရွှေဝင်းကို တွေ့ရ၏။ ပုဆိုးတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်သောအခါ မတင်သောင်း ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဒုတ်နှင့်အတို့ခံလိုက်ရသော ဂုံညင်းဖားကြီးလို ရမ္မက်မာန်ဖီ၍ ခုံးထလာသည်။ လီးတန်ကြီးကို မမြင်ရသော်လည်း သူ့ယောကျာ်းထက် ၂ ဆ ခန့်ရှည်ကြောင်း ခန့်မှန်းလို့ရသည်။ မတင်သောင်း အခန်းတံခါးပြန်စိ၍ အသာလေး ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ရွှေဝင်းအပေါ် မရိုးသားစိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့သည်။
ကာမရာဂကိလေသာစိတ်က တူဟူသော အသိကို ရိုက်ချိုးဖျက်ဆီး လိုက်ပါတော့သည်။ ယခု သူကြိတ်၍ ကြံစည်ခဲ့သမျှ အထမြောက်တော့မည်မို့ မတင်သောင်းတစ်ယောက် ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ အဖုတ်အုံကြီးက တဖျပ်ဖျပ် မြူးကြွနေသည်။
ဦးထွန်းမောင် ညည သောက်လေ့ရှိသော နွားနို့ခွက်ထဲသို့ အိပ်ဆေးနှစ်လုံး ခတ်ထားလိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင် ညည မလိုးခင် နွားနို့တစ်ခွက် သောက်နေကျဖြစ်၏။ ရွှေဝင်း ဒီမှာ ညအိပ်ဖြစ်အောင်လည်း မတင်သောင်းပင် အကွက်ဆင်ခဲ့သည်။ နေရာတကာ လာဘ်မြင် အကင်းပါးတတ်လွန်းသော ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် ဒီည ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကြီး ခံလိုက်ရတော့သည်။
ရွှေဝင်းတစ်ယောက် သူ့အဒေါ်အခန်းထဲ မဝင်ခင် အိမ်အပြင်ထွက်၍ သေးပေါက်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ တံခါးကို အသေအချာ ဂျက်ထိုးပိတ်ပြီး သူ့အဒေါ်အခန်းဆီလာသည်။ခစေ့ထားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထည့်၍ အသွင်းအနှုတ်လုပ်နေသော မတင်သောင်းတစ်ယောက် ဖျပ်ကနဲ အဝင်တံခါးဆီ ကြည့်မိသည်။
ရွှေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ကြက်သီး တဖျင်းဖျင်းထသွား၏။ ပေါင်တံ၊ ရင်အုပ်၊ လက်မောင်း၊ ခြေသလုံး ကြွက်သားတွေက အရွယ်နှင့်မမျှ ကျစ်လျစ်လစ်လစ် ဖုထစ်နေသည်။ ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက ပုတ်သင်ညို ခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်ပြပြီး မတင်သောင်းကို ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ဖြစ်၏။
ရွှေဝင်းက ကုတင်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း လာနေသည်။ လီးကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်နေသည်။ မတင်သောင်း ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ပေါင်ကို အနည်းငယ်ဖြဲလျှက် ရွှေဝင်းကို ကြိုဆိုနေ၏။
အနားသို့ရောက်လာသောအခါ ရွှေဝင်းခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ရွှေဝင်း လီးတံနွေးနွေးကြီးက ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထား၏။ ရွှေဝင်းက မတင်သောင်းပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ မတင်သောင်းက သူ့လျှာကို ရွှေဝင်းပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးသည်။ ရွှေဝင်းက မြှင်း၍ စုပ်ပေးသည်။ မတင်သောင်းက တွဲလောင်း ချထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်စောင်းပေါ် မတင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ပြင်၍ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်နှင့်ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးသည်။
ရွှေဝင်းက ဒူးကောက်ကွေးကြားတွင် သူ့လက်နှစ်ဖက်သွင်းပြီး ခါးကို လှမ်းဖက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့ တိုးပေးသည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး တိုးဝင်လာသော လီးတန်ကြီး၏ အရသာကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း လက်နှစ်ဖက်က ရွှေဝင်းလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်၏။
လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး တိုးဝင်နေရာ တဝက်လောက် အရောက်တွင် ရွှေဝင်းက ကိုယ်ကိုမတ်၍ မတင်သောင်းကို ကုတင်ပေါ်မှ ဆွဲယူလိုက်သည်။ အမှတ်တမဲ့မို့ မတင်သောင်း ထိတ်ကနဲ လန့်ဖြန့်သွားပြီး လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ ပြည့်ဖြိုးထွန်းကားသော ဖင်ဆုံကြီးက အောက်သို့အနည်းငယ်ကျဆင်းသွားရာ လီးတန်ကြီးကို အားနှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး ‘ ဖလွတ်’ ကနဲ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါတော့သည်။ ကောင်းလိုက်သည်မှာ ခေါင်ခိုက်နေပါတော့သည်။
အသက် ၃၈ နှစ်ရှိသည့်တိုင် ကလေးမမွေးဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်မို့ အော်ရီဂျင်နယ် စောက်ဖုတ်နှင့်အခြား စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှသည်။ လီးတန်ကြီးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် စောက်ဖုတ်အဝမှာ ကျဉ်းနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်ကိုလှုပ်လိုက်သည့်အခါတိုင်း ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ပူရှိန်းအီဆောင့်သွားရသည်။
ရွှေဝင်းက မတင်သောင်းကို ပွေ့ချီရင်း လိုးခဲ့ရာ အိမ်အောက်ထပ် အရှေ့ခန်းရှိ နောက်မှီခုံရှည်များဆီသို့ ရောက်လာသည်။ ခုံရှည်နှစ်လုံးအလည်ရှိ စားပွဲခုံပေါ်သို့ မတင်သောင်းကို ပက်လက်ချပေးလိုက်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် စားပွဲခုံက အံကျဖစ်ဆိုက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အပေါ်ယံကြည့်လျှင် အေးဆေးတည်ငြိမ်သလောက် အတွင်းအဇ္ဈတ္တက ကာမရမ္မက်အလွန်ကြီးသော မတင်သောင်းမှာ ရွှေဝင်းလီးကြီးနှင့် တွေ့တော့မှ အားရကျေနပ်သွားပါတော့သည်။
စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ ပူရှိန်းယားကြွနေသည်။ ထိုစဉ် ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်၏။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးက လီးတန်ကြီးနှင့်အတူ ကြွတက်ပါလာ၏။ ရွှေဝင်းက ထိုသို့တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်ထားရင်းကပင် ဘာမှ မလုပ်သေးဘဲ မတင်သောင်း၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေး၏။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း လှိမ့်ချေပေးသည်။ မတင်သောင်း စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားတတ်လာသည်။
ရွှေဝင်းက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးလိုက်၏။ မတင်သောင်း နှုတ်ဖျားက
”အီး….အမလေး”
ဟူသော ရမ္မက်ငြီးသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး…. စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးလိုက်ရာ…. တဖျစ်ဖျစ် အသံများ ထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ထွက်နေသော လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးက အဆုံးထိ ဝါးမြိုသွားပြန်သည်။
“ဒေါ် ဒေါ်….ကောင်းလားဟင် ” “ရှီး ကျွတ် ကျွတ် အားပါးပါး ကောင်းမှကောင်း လိုက်တာကွယ်။ အမလေး..… စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျဉ်စိမ့်နေတာပဲကွယ်…. နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးတာ ကောင်းတယ်ကွယ် ထပ်လုပ်ပေးပါဦးနော် နော်” “ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့ပါ” ရွှေဝင်းအသံတွေက လှိုင်းထတုန်အက်နေပါတော့သည်။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
တူဝမ္းကြဲႏွင့္ မတင္ေသာင္း
ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ ရြာအေရွ႕ပိုင္းက ဦးထြန္းေမာင္ အိမ္သို႔ ညတိုင္းေရာက္ေလ့ရွိ၏။ ဦးထြန္းေမာင္မွာ တစ္ရြာလုံးက အားကိုးအားထားျပဳရသည့္ ဓာတ္ဆရာႀကီး ျဖစ္သည္။ ဗိေႏၶာ၊ ေဗဒင္၊ ပေယာဂကု၊ ဓာတ္ရိုက္ဓာတ္ဆင္၊ အခါေပး အစရွိေသာ ေလာကီေရးရာ ကိစၥမွန္သမၽွ ဦးထြန္းေမာင္ကို ယုံၾကည္အားထားၾကသည္။ေရႊဝင္းမွာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ လူပ်ိဳေပါက္ကေလးျဖစ္၏။ ေက်းလက္ သဘာဝအတိုင္း ေန႔ပိုင္းတြင္ မိဘမ်ားႏွင့္ ေတာင္သူအလုပ္လုပ္ကိုင္ၿပီး ညပိုင္းတြင္ ဦးထြန္းေမာင္ထံမွာ ေလာကီဗဟုသုတမ်ားကို ၾကားနာမွတ္သား ဆည္းပူး၏။ ဦးထြန္းေမာင္မွာ ဤရြာဇာတိသား မဟုတ္ပါ။ ေျမလတ္ဇာတိသား ျဖစ္၏။ အပ်ိဳႀကီး မတင္ေသာင္းကို ေဆးကုေပးရင္း အၾကင္လင္မယား ျဖစ္သြားၾက၏။
မတင္ေသာင္းက ေရႊဝင္းအေမ မေစာၾကည္ႏွင့္ ညီမတဝမ္းကြဲေတာ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊဝင္းမွာ ဦးထြန္းေမာင္မိန္းမ မတင္ေသာင္း၏ တူတဝမ္းကြဲ ျဖစ္သည္။ ယခုဆိုလၽွင္ ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ ေဗဒင္အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ မဟာဘုတ္ တြက္နည္းမ်ားကို အေဟာႏွင့္တကြ တတ္ေျမာက္သြားခဲ့ေခ်ပီ။ သံဒိ႒ျပကၡဒိန္ကို ၾကည့္၍ ဇာတာအၾကမ္းဖြဲ႕နည္း ဘာဝ ၁၂ ပါး ယူဆေဟာေျပာနည္းတို႔ကို ဆက္လက္ ဆည္းပူးေနပါသည္။
ဦးထြန္းေမာင္ႏွင့္ ပက္သက္ခဲ့သည္မွာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ အေတာ္ေလး ရင္းႏွီးလာသည္။ ဦးထြန္းေမာင္ႏွင့္ မတင္ေသာင္းတို႔ အိမ္ေထာင္သက္မွာလည္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ သားသမီးမထြန္းကားသည့္အတြက္ ေရႊဝင္းမွာ ေမြးစားသားလိုျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ယခုရက္ပိုင္းတြင္ ပထနီဘာဝႏွင့္ ပက္သက္၍ အေဟာ(ဖလိတ) ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားရင္း ဖိုမဆက္ဆံျခင္းကိစၥမ်ား၊ မိန္းမတို႔၏ သေဘာသဘာဝမ်ားကို ထိုထိုဇာတ္ေကာင္တို႔မွ ထုတ္ႏွုတ္၍ ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပေလ့ရွိသည္။
“ေမာင္ေရႊဝင္း” “ဗ်ာ အဘ….” “ဒီေန႔ည…. ဒီမွာအိပ္ေတာ့…. ေန႔လည္က သင္ထားတာေတြ ပိုမွတ္မိေအာင္ ည အလြတ္ေဆြးေႏြးၾကမယ္…ၾကားလာ” “ဟုတ္ကဲ့…အဘ….” ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ ဝိုင္းကူလုပ္စရာရွိသည္မ်ား လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ အိပ္ျပန္မည္အျပဳ ဦးထြန္းေမာင္က ဒီမွာဘဲ အိပ္ဖို႔ေျပာလာ၏။
ညစာ ထမင္းစားၿပီးေသာအခါ အိမ္မ်က္ႏွာစာရွိ ၉ ေပ ပတ္လည္ ကြပ္ျပစ္ႀကီးေပၚတြင္ ပက္လက္အိပ္ေနေသာ ဦးထြန္းေမာင္ကို ႏွိပ္ေပးရင္း ေဆြးေႏြးပြဲ စတင္ပါေတာ့သည္။ မတင္ေသာင္းမွာ အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ ေျပာင္းဖူးဖတ္ ေဆးလိပ္လိပ္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
“ေမာင္ေရႊဝင္းေရ…. ေျခမ်က္စိေၾကာကို နာနာႏွိပ္စမ္းကြာ” “ဟုတ္ကဲ့ အဘ” ထို႔ေနာက္ ပညာရပ္ႏွင့္ ပက္သက္ေသာ ေဆြးေႏြးခန္းကို စတင္ပါေတာ့သည္။ “ေမာင္ေရႊဝင္း” “ဗ်ာ အဘ” “….ဘာဝ ၁၂ ပါးကို ရြတ္ျပစမ္း” “တႏု၊ ကတုမၺ၊ သဟဇ၊ ဗႏၶဳ၊ ပုၾတ၊ ဘာရီ၊ ပထနီ၊မရဏ၊ သုဘ၊ ကမၼ၊ လာဘ၊ ဗ်ယ…. ပါ…အဘ”
“ေအး ဟုတ္ၿပီ အဲဒီ ၁၂ ပါးထဲမွာ ဓႏုရာသီမွာ လဂ္ရွိတယ္ဆိုပါေတာ့…. အဲဒီ ဇာတာခြင္ရဲ့ပထနီဘာဝ ဟာ ဘယ္ရာသီျဖစ္မလဲ…” ေရႊဝင္း တစ္ေယာက္ မ်က္စိစုံမွိတ္ရင္း စဥ္းစားသည္။ စကၠန႔္ ၃၀ ေလာက္အၾကာတြင္ “…..ေမထုန္ ရာသီပါ….အဘ….” “ေအး…..ဟုတ္တယ္ မင္း…ေတာ္သားဘဲကြ…” ဦးထြန္းေမာင္က ခ်ီးမြမ္းလိုက္သျဖင့္ ေရႊဝင္းသေဘာက်သြား၏။ ဦးထြန္းေမာင္က စကားျပန္ဆက္သည္။
“……အဲဒီ လဂ္ရွိတဲ့ ဓႏုရာသီ တနလၤာၿဂိဳတ္ ထည့္လိုက္ တနလၤာၿဂိဳတ္ဆိုေတာ့ ဘာဂဏန္းထည့္မွာလဲ….”
“၂ ဂဏန္းပါ အဘ”
“ဟုတ္ၿပီ… တစ္ခါ….. ေမထုန္ရာသီမွာရွိတဲ့ ပထနီဘာဝထဲကို…. ေသာၾကာၿဂိဳတ္ ထည့္လိုက္”
“ဟုတ္ကဲ့… အဘ”
“မ်က္စိထဲ ျမင္ရဲ့လား”
“ျမင္ပါတယ္….အဘ….”
“…..အဲဒါကို အၾကမ္းဖ်င္း စန္း/လဂ္/ေသာၾကာ အပူးလို႔မွတ္ထား”
“ဟုတ္ကဲ့…. အဘ…..”
“…..အဲဒီလို ပထနီဘာဝမွာ ေသာၾကာၿဂိဳလ္ရွိတဲ့ မိန္းမဇာတာဆိုရင္ အဲဒီမိန္းမဟာ လၽွပ္ေပၚေလာ္လီတယ္။ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံ မ်ားျပားတယ္။ ရည္းစားမ်ားတယ္။ ပြဲလမ္းသဘင္ အေပ်ာ္အပါးမ်ားတယ္။ ကာမရာဂအား ႀကီးတယ္။ ရမၼက္ေသြးသား ေသာင္းၾကမ္းတယ္။ စိတ္အျမဲရႊင္လန္းတယ္။ ဒီဇာတာရွင္ မိန္းမမ်ိဳးကို ကာမဂုဏ္နဲ႔ႏူးရင္ ပါလြယ္တယ္။ ႂကြတယ္၊ ထတယ္၊ ရြတယ္။ ခုေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရင္ ပြမ္တယ္။ ခဏ ခဏ ကာမဂုဏ္ ခံစားခ်င္တယ္။ ကာမဂုဏ္ ခံစားခ်င္တယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အျမဲတမ္း အလိုးခံခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာေပါ့ကြာ….ဟား…ဟား….”
ဦးထြန္းေမာင္က တဟားဟား ရယ္ပါေတာ့သည္။ ေရႊဝင္းကလည္း အလြန္အဖိုးတန္ေသာ သင္ခန္းစာမို႔ အမိအရ မွတ္ထား၏။
“ဒီလို မိန္းမမ်ိဳးကို မဃေဒဝ လကၤာက ပက္ပက္စက္စက္ ေရးထားသကြ။ အေသအခ်ာ မွတ္ထား…. ငါ (၃) ေခါက္ေလာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆိုျပမယ္။ ……မိစၧာလိုၾကဴး၊ လင္ကုန္ကူးသည္၊ ညစ္ညဴးစာရီ၊ အလဇၨီျဖင့္၊ ဒုႆီဣတၳိ၊ မ်ိဳးဇာတိတို႔။ မိမိကိုယ္ကို၊ စိတ္အလိုတိုင္း၊ ထိုထိုေယာက်ာ္း၊ တပ္ရာမ်ားႏွင့္၊ လိုက္စားႏွံလိုက္မည့္သာကို…… တဲ့…”
ဦးထြန္းေမာင္က မဃေဒဝလကၤာကို ေျဖးေျဖးခ်င္း သုံးေခါက္တိတိ ရြတ္ျပသည္။ ေရႊဝင္းကလည္း စိတ္ထဲစြဲေအာင္ မွတ္သားထားသည္။ ေရႊဝင္းက မွတ္ညဏ္ေကာင္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္……. ဦးထြန္းေမာင္ ေအာက္ပါ… လကၤာစာပိုဒ္ကို (၃) ေခါက္တိတိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆိုျပျပန္သည္။
“ကိေလသာဟူ၊ မိုကေသြးဆူက၊ လူေသာေခြးေသာ၊ ေက်းကၽြန္ေသာပု၊ သေဘာမထင္၊ မဆင္ျခင္ဘဲ၊ အျမင္မေျဖာင့္၊ မ်ိဳးမေစာင့္ဘူး…. တဲ့ ”
(၃) ေခါက္ေလာက္ ခ်ေပးၿပီးေသာအခါ ဦးထြန္းေမာင္က ေရႊဝင္းကို ဆိုခိုင္း၏။ ေရႊဝင္းကလည္း မထစ္မေငါ့….. ဆိုျပလိုက္သည္။
“ေအး အေသအခ်ာ ျပန္မွတ္ထားေနာ္။ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ဇာတာရွင္ မိန္းမမ်ိဳးကိုေတြ႕ရင္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မည့္ မိန္းမ။ တဏွာရာရအားႀကီးမည့္ မိန္းမ။ ေယာက်ာ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ျဖစ္ၿပီး လင္ကုန္ကူးမည့္ မိန္းမ။ ရာဂရမၼက္ေတြ ဆူပြက္လာၿပီဆိုရင္….. လူေသာ… ေခြးေသာ…. အေစခံေသာ ထည့္မတြက္ေတာ့ဘဲ… ကာမဂုဏ္ ဆက္ဆံေတာ့မည့္ မိန္းမလို႔ မွတ္ထားေပေတာ့ ေမာင္ေရႊဝင္းေရ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ အဘ”
“ဒီကာမနဲ႔ ပက္သက္ရင္….. အေလာင္းေတာ္ပါရမီရွင္ႀကီးမ်ားေတာင္ ကာမေခ်ာက္ထဲ က်ၿပီး ဈာန္တံခိုးေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရဖူးတယ္”
“အေလာင္းေတာ္ ပါရမီရွင္ႀကီးဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ဟရိတစ အမည္ရွိတဲ့ ဈာန္အဘိညာဥ္ရ ရေသ့သူေတာ္စင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ မိုးတြင္းကာလမို႔ ဟိမဝႏၲာကေန ဗာရာဏသီမင္းရဲ့ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတယ္။ ဘုရင္ကလည္း ရေသ့ကိုျမင္ေတာ့…. အရမ္းၾကည္ညိဳသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ေန႔တိုင္း နန္းေတာ္ကိုႂကြၿပီး ဆြမ္းဘုန္းေပးဖို႔ ေလၽွာက္ ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရေသ့ဟာ ေန႔တိုင္းေကာင္းကင္ခရီးကႂကြလာၿပီး ဆြမ္းဘုန္းေပးတယ္”
“အဲ တေန႔ေတာ့…တိုင္းစြန္ျပည္ဖ်ားမွာ သူပုန္ထေရာဆိုပါေတာ့ကြာ။ သူပုန္ေဘးရန္ကို ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ႏွိမ္ႏွင္းမွာဆိုေတာ့ ဘုရင္က သူ႔မိဖုရားႀကီးကို ဆရာ ရွင္ရေသ့ကို ပစ္မထားဖို႔ တာဝန္ေက်ေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အထပ္ထပ္အခါခါ မွာခဲ့တယ္။ ေနာက္တေန႔….. အေလာင္းေတာ္ ရေသ့ဟာ ေကာင္းကင္ခရီးက ဈာန္ယာဥ္စီးၿပီး ဆြမ္းဘုန္းေပးဖို႔ ႂကြလာပါေရာ။ မိဖုရားႀကီးကလည္း ဆြမ္းပြဲျပင္ၿပီး သလြန္ေပၚမွာ လဲေလၽွာင္းရင္းေစာင့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ရေသ့ရဲ့ ကိုယ္႐ုံအဝတ္အသံေၾကာင့္ ဖ်တ္ကနဲနိုးလာၿပီး ျဗဳန္းကနဲ ထထိုင္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခိုက္မွာ မိဖုရားႀကီးရဲ့ ေအာက္ပိုင္းကိုယ္ဝတ္ဟာ ေစာေစာကထဲက ေရာ့တိေရာ့ရဲ ျဖစ္ေနေတာ့ေပါင္လည္ေလာက္ထိ ေလၽွာက်သြားပါေရာ။ ဟိမဝႏၲာ ေတာႀကီးထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သမထတရားနဲ႔ ေမြ႕ေလၽွာ္ခဲ့တဲ့ ရေသ့ျမတ္ဟာ ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနတဲ့ ေပါင္တံအလွနဲ႔ ေပါင္ၾကားက ကာမရတနာ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ျဗဳန္းကနဲ ျမင္လိုက္ရပါေရာ..။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲကြာ တစ္ခါထဲ ကာမဘီလူးဝင္ပူးၿပီး မိဖုရားႀကီးနဲ႔ ေမထုန္ သံဝါသ ျပဳၾကပါေလေရာ”
ေရႊဝင္းက စကားျဖတ္၍
“ဟို ေမထုန္သံဝါသ ဆိုတာ ဘာလဲ အဘ…”
“ေအးေအး ဟုတ္တယ္….ဒါက ပါဠိစကားဆိုေတာ့ မင္း ဘယ္သိမလဲ။ ေမထုန္ သံဝါသဆိုတာ ကာမ စပ္ယွက္တာ…. ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေျပာရရင္ လိုးတာေပါ့ကြာ။ ဟား ဟား”
“ကဲ ကဲ လိုရင္းကိုေျပာမယ္…။ ဈာန္ရ ရေသ့ေတာင္ မိန္းမရဲ့ အတြင္းပစၥည္းကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ လြန္က်ဴးဆက္ဆံမိေတာ့တာေပါ့ကြာ…..။
“ဟင္ ဒါေတာ့ လြန္တာေပါ့ အဘရာ။ ဈာန္အဘိညာဥ္ရ ရေသ့လဲဆိုေသး။ ဒီေလာက္ႀကီးထိ အရွက္မဲ့စြာ ျပဳရေသးလားဗ်”
“….ေအး…ဟုတ္ပါရဲ့….ကာမတဏွာေလကြာ….။ မ်က္စိနဲ႔ မိဖုရားႀကီးရဲ့ ေအာက္ပိုင္းပစၥည္းေပါင္းစုံမိေတာ့ ကိေလသာ တဏွာရာဂ မီးေတာက္ေလာင္ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီအခိုက္မွာ ေမာဟအေမွာင္ကလည္း ဖုံးလႊမ္းသြားျပန္ေတာ့ ဟိရီၾသတၱပၸလို႔ေခၚတဲ့ အရွက္အေၾကာက္ ညဏ္မ်က္စိလည္း ကန္းသြားေတာ့တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရွင္ရေသ့ရထားတဲ့ တရားကလည္း ေလာကီဆိုင္ရာ သမထတရားဆိုေတာ့ ကာမတဏွာကိေလသာဓာတ္ကို မတြန္းလွန္နိုင္ေသးဘူးေလ။ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ရွင္ရေသ့ဟာ….. ဈာန္တရားေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ေျမျပင္ကေန ေျခလၽွင္ ခရီးနဲ႔ ႂကြႂကြလာၿပီး မိဖုရားႀကီးနဲ႔ ေမထုန္သံဝါသျပဳေတာ့တာပါဘဲ။ အရွက္ အေၾကာက္ဆိုတာလည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီေလ။ ေနာက္ဆုံးဘုရင္ႀကီး ျပန္ႂကြလာေတာ့မွဘဲ ဒီကာမ ဇာတ္လမ္းဟာ တစ္ခန္းရပ္သြားေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကာမဟာ ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္တဲ့အရာလဲဆိုတာ…. မင္းသေဘာေပါက္ေရာေပါ့”
ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ စကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ ေမာသြားသျဖင့္ သူ႔မိန္းမ မတင္ေသာင္း စပါယ္ရွယ္ လိပ္ေပးထားေသာ ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ကို မီးညႇိ၍ ဖြာရွိုက္ လိုက္ပါေတာ့သည္။
“……ထားပါေတာ့ အဘရာ…..အစပထမမွာ ရေသ့က မွားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္က်ေတာ့ မိဖုရားႀကီးကိုယ္ႏွိုက္ကပါ အလိုတူလို႔ေပါ့ေနာ္ အဘ”
“…ဟား… ဟုတ္တာေပါ့…ေမာင္ေရႊဝင္းေရ….။ ေစာေစာက အဘသင္ေပးထားတဲ့ မဃေဒဝ ဒုတိယအပိုဒ္ေလး ရြတ္ျပစမ္း…”
ေရႊဝင္းက မထစ္မေငါ့ ရြတ္ျပသည္။
“ကိေလသာဟူ၊ မိုက္ေသြးဆူက၊ လူေသာ ေခြးေသာ၊ ေက်းကၽြန္ေသာဟု၊ သေဘာမထင္၊ မဆင္ျခင္ဘဲ၊ အျမင္မေျဖာင့္၊မ်ိဳးမေစာင့္ဘူး…”
တစ္နာရီေလာက္ အၾကာတြင္ ေအာက္ထပ္က တကၽြိကၽြိ လွုပ္ရွားသံေတြေၾကာင့္ ေရႊဝင္းဖ်တ္ကနဲ နိုးလာသည္။ ေရႊဝင္းက….. အိပ္ေပ်ာ္လြယ္သေလာက္ အလြန္အအိပ္စက္သူ ျဖစ္၏။ ေအာက္ထပ္အခန္းႏွင့္ အေပၚထပ္ရွိ သူ႔အခန္းမွာ တဆက္တည္း ျဖစ္ေန၍ လွုပ္ရွားသံေတြကလည္း တဆက္တည္းလို ျဖစ္ေနသည္။ ေရႊဝင္းအသံမၾကားရေအာင္ ကုတင္ေပၚက အသာအယာ ဆင္းလိုက္သည္။
သူ႔အခန္းမွာ မီးေမွာင္ေနသျဖင့္ ေအာက္ထပ္အခန္းထဲရွိ မီးေရာင္က လက္တစ္လုံးခန႔္ ေပါက္ေနေသာ ၾကမ္းျပင္ကို အေရာင္ဟပ္ေနသည္။ ထိုအေပါက္မွ ေအာက္ထပ္အခန္းဆီသို႔ အသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဦးထြန္းေမာင္ႏွင့္ သူ႔အေဒၚ မတင္ေသာင္းတို႔ အဝတ္အစားကင္းကြာ ဗလာကိုယ္တုံးလုံးႀကီးျဖင့္ လိုးေနၾကသည္ကို မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အထင္းသားႀကီး ျမင္ေတြ႕ရသည္။အေပၚထပ္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္အကြာအေဝးမွာ (၇)ေပေလာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္မၽွသာရွိသျဖင့္ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းမွာ ေဝးလွသည္မဟုတ္။ ထို႔အျပင္…. ဘတၳရီဖန္ေခ်ာင္း မီးျဖစ္သျဖင့္ အလင္းေရာင္က လင္းထိန္ေနသည္။
မတင္ေသာင္း လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးသို႔ဆန႔္ခ်ထားၿပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ခံေနသည္။ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္လားမသိ ဦးထြန္းေမာင္ လိုးေနပုံက အားမာန္သိပ္မပါလွ။ မၾကာခင္မွာပင္ ဦးထြန္းေမာင္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္လွုပ္ကာ ဖင္ေၾကာႀကီးေတြ ရွုံ႔ရွုံ႔ခြက္သြားၿပီး ေဆာင့္ေနေသာ အရွိန္မ်ားလည္း ရပ္တန႔္သြားသည္။ မတင္ေသာင္းကမူ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ေစာေစာက အတိုင္းပင္ ၿငိမ္သက္ေနသည္…။
ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း လီးေတြ ေတာင္ေနသည္။ အမွန္အားျဖင့္ သူ႔အေဒၚဝမ္းကြဲေတာ္စပ္ေသာ မတင္ေသာင္းမွာ ေသြးသား ဆူၿဖိဳး ကာမအားေတြ တိုးေကာင္းေနဆဲ အရြယ္ျဖစ္သည္။ အခုမွ အသက္ (၃၈) ႏွစ္မၽွသာ ရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ ထန္လို႔သန္လို႔ အေကာင္းဆုံး အရြယ္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလၽွက္…….. မတင္ေသာင္း တုန႔္ျပန္ခ်က္ေတြက အေပးအယူ မမၽွဘဲ ေအးစက္စက္ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။
ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ မတင္ေသာင္းကိုယ္လုံးေပၚတြင္ ေမွာက္ထပ္ ထားရာမွ ကုန္းထလိုက္ၿပီး မတင္ေသာင္းေဘးတြင္ ယွဥ္အိပ္လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားရွိ လီးတန္ႀကီးအရွည္မွာ ငါးလက္မခန႔္သာရွိၿပီး ေပ်ာ့ေခြေနသည္။ ေတာင္လၽွင္ အဘယ္မၽွရွည္သည္ မသိ။ ယခုေပ်ာ့ေခြေနေသာ အေနအထားမွာ ငါးလက္မခန႔္သာရွိရာ ေရႊဝင္းလီးထက္ပင္ ေသးေနပါေသးသည္။
ေရႊဝင္းလီးတန္မွာ အရွည္ (၇) လက္မ..။ အတုတ္က (၆) လက္မခန႔္ ရွိသည္။ လီးခ်င္းယွဥ္ရိုက္လၽွင္ ေရႊဝင္းလီးက အျပတ္အသတ္နိုင္မွာ ေသခ်ာ၏။ ေပါင္တံ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြက ေရႊဝင္းစိတ္ကို လွိုင္းထလွုပ္ရွားေစသည္။ မတင္ေသာင္း၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ေရႊဝင္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ ေတာင္မတ္လာ၏။ တျဖည္းျဖည္း မာေက်ာတင္းေတာင္ လာသည္။
ေရႊဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဆက္ၾကည့္ေန၏။ သူ႔အေဒၚ၏ ကိုယ္ခႏၶာအလွမွာ အစြမ္းကုန္ ေပၚလြင္ေနပါေတာ့သည္။ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းရင္းမို႔ေမာက္ကာ နို႔သီးေခါင္းတစ္ဝိုက္မွာ စူေဖာင္းေန၏။ ခါးက အနည္းငယ္ တုတ္သေယာင္ ရွိၿပီး….. ဖင္ဆုံႀကီးက ျပည့္ၿဖိဳး ထြားကားလွသည္။ ဆီးခုံႀကီးက စင္းမို႔ေနၿပီး ေစာက္ေမႊးေတြက မဲခ်ိတ္နက္ေမွာင္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက သိသိသာသာကို ခုံးႂကြေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္လႊာက အညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး အနည္းငယ္ ျပဲဟေနသည္။
မတင္ေသာင္းက ဘယ္ဖက္လက္ဝါးျဖင့္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္း ညာလက္ဖဝါးကမု ဦးထြန္းေမာင္၏ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ဆြေပးေနသည္။ ဆုတ္လိုက္ ျဖဲလိုက္၊ ဂြင္းတိုက္လိုက္၊ လွုပ္ရမ္းလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆြေပးေနသည္။ သို႔ေသာ္…. လီးတန္ႀကီးက ေပ်ာ့ေခြျမဲ ေပ်ာ့ေခြေနသည္။ ယခင္က အလြန္အလိုးသန္လွေသာ ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ တစ္ခ်ီမၽွ လိုးၿပီး႐ုံႏွင့္ ယခုလို ေပ်ာ့ေခြသြား တတ္သည္မွာ မွတ္မွတ္ရရ (၃) လေက်ာ္ၿပီ။
မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ကာမဆႏၵ ျပည့္ဝခါနီးၿပီဆိုလၽွင္ သူ႔ေယာက်္ား ဦးထြန္းေမာင္မွာ သုတ္ေရေတြ ပန္းထြက္ၿပီး အရွိန္ကုန္သြားတတ္၏။ ေစာေစာပိုင္းကမူ လီးႀကီးက ဆြလိုက္လၽွင္ ျပန္ထလာတတ္သည္။ ယခုေနာက္ပိုင္း မထေတာ့။ သို႔ေသာ္ ထလိုထညားဟူေသာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ မတင္ေသာင္းကေတာ့ ဆြဲေပးျမဲ ဆြေပး၏။ ၾကာေတာ့ မတင္ေသာင္း စိတ္ဓာတ္က်လာသည္။ ဆြေပးခ်င္စိတ္ေတြ ကုန္ခမ္းလာသည္။ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကိုဆြၿပီး ကိုယ့္လက္ႏွင့္ပင္ ၿပီးလိုက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ဆက္ဆြမေပးေတာ့….။
တျဖည္းျဖည္း ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြလာသည္။ ကာမေဇာေတြ ျပင္းထန္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လက္ခလယ္ထိုး၍ ခပ္သြက္သြက္ကေလး အသြင္းအႏွုတ္လုပ္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေထာင္လိုက္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆြေန၏။
ဦးထြန္းေမာင္ကမူ…. တစ္ဖက္သို႔ ေစာင္းအိပ္ရင္း တေခါေခါႏွင့္ ေဟာက္ေနပါေတာ့၏။ ေသြးသားဆူၿဖိဳးေသာ မတင္ေသာင္းမွာ အသက္ (၃၈) ႏွစ္မၽွသာ ရွိေသးရာ ထန္လို႔ ထလို႔ ႂကြလို႔ ရြလို႔ အေကာင္းဆုံး အရြယ္ျဖစ္သည္။ အေဒၚျဖစ္သူ၏ ရမၼက္ေဇာ ထန္ႂကြေနေသာ ပုံစံႀကီးကိုၾကည့္၍ ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္လည္း ရမၼက္ေသြး ဆူေဝပြက္ထလာသည္။ ကာမစိတ္ရိုင္းေတြ အလွိုင္းတႀကီး ဝင္ေရာက္လာ၏။ ဆင္ျခင္တုံ အသိတရားေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီ။ အေဒၚေသာ ဘာေသာ နားမလည္ေတာ့။
ဦးထြန္းေမာင္လည္း ဟန္ေဆာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းမဟုတ္။ ေစာေစာက သူ႔မိန္းမကို လိုးေဆာ္လိုက္ရသျဖင့္ တကယ္ပင္ ေမာဟိုက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အေဒၚေစာက္ဖုတ္ကိုမွ ဒီည မလိုးရဘူးဆိုလၽွင္ ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ ေသလၽွင္ေသ မေသလၽွင္ သည္းေျခပ်က္ကာ ႐ူးသြားဖို႔ ေသခ်ာ၏။
ေရႊဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားရာမွ ေလးငါးခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ရာဂစိတ္ေတြက ျပင္းထန္ေနသျဖင့္ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ လွုပ္ရွားသံ ထြက္ေပၚသြားသည္။
အေပၚထပ္က လွုပ္ရွားသံကိုၾကားလိုက္ရေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မတင္ေသာင္းက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆက္ဆြေနသည္။ နို႔အုံႀကီးကိုလည္း အေျခက ဆုတ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေခ်ေပးေန၏။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံေနပါေတာ့သည္။ ဦးထြန္းေမာင္ကမူ တုတ္တုတ္မၽွမလွုပ္ တစ္ေခါေခါေဟာက္လ်က္ အိပ္ေကာင္းေနပါေတာ့သည္။
ယခုသူ႔တူ ေရႊဝင္းရွိေနေသာ အေပၚထပ္ အေနာက္ခန္းမွာ ယခင္က မတင္ေသာင္း ေနထိုင္ခဲ့ေသာ အခန္းျဖစ္၏။ ယခု သူတို႔လင္မယား ေနထိုင္ၾကေသာ ေအာက္ထပ္အခန္းမွာ ယခင္က သူ႔အေမႏွင့္ အေဖတို႔ ေနထိုင္ၾကေသာ အခန္းျဖစ္သည္။ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကာစ မိန္းကေလးမ်ား ထုံးစံအတိုင္းဆန႔္က်င္ဘက္ ေယာက်ာ္းအေပၚ စိတ္ဝင္စားလာတတ္ေသာ မတင္ေသာင္းသည္ သူ႔အေဖႏွင့္ အေမတို႔၏ ညေရးညတာ ကိစၥမ်ားကို သိခ်င္စိတ္ ျပင္းျပလာ၏။
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ႏွင့္ ေရခမ္လမ္းမွာ ဆုံၾကသည္။ သက္တူရြယ္တူ ကာမပိုးႂကြစ…. အရြယ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ျမင့္ျမင့္ၾကည့္မွာ ပေထြးႏွင့္ ေနရသူ ျဖစ္၏။ ၿပီးေတာ့ သူက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္၏။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို သူ႔ပေထြး ကိုစံတင္က အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းထဲမွာ ေနေစသည္။ သူတို႔ လင္မယားကေတာ့ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အခန္းႏွင့္တည့္တည့္ ေအာက္ထပ္ အခန္းထဲမွာ ေနၾကသည္။
တစ္ေန႔ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ မရွိခိုက္ ကိုစံတင္ အေပၚထပ္တက္ၿပီး ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အခန္းထဲရွိၾကမ္းျပင္ကို စူးႏွင့္ေဖာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဓားခၽြန္ႏွင့္ ခ်ဲ႕သည္။ လက္မဝက္ေလာက္ရွိေသာအခါ ရပ္လိုက္သည္။
ကိုစံတင္က ဤရြာသားမဟုတ္…။ (၁၂) ပြဲ ေဈးသည္လုပ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ အေတြ႕အၾကဳံက စုံလွၿပီျဖစ္၏။ မိန္းမေတြ မွိုလိုေပါက္ေအာင္ ယူခဲ့သည္။ ယခု ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အေမ မလွခင္ႏွင့္က်မွ အိမ္ေထာင္သက္ အေတာ္ၾကာသည္ဟု ေျပာနိုင္သည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိ၏။ မလွခင္က လုံးႀကီးေပါက္လွ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္…. စြဲမက္စရာ ႐ုပ္ေရရွိ၏။ ထို႔အျပင္ ေျမယာဧကေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။ ဘယ္တုန္းကမွ အိမ္ေျခယာေၿခ အတည္မရွိခဲ့ဖူးေသာ ကိုစံတင္တစ္ေယာက္ ႐ုပ္ေခ်ာ ဥစၥာေပါ မုဆိုးမႏွင့္ညားမွ ႑ေျႏၵရသြားေတာ့သည္။ ဒါကလည္း တစ္ခ်က္….။
မလွခင္မွာ ယခင္ေယာက်္ားႏွင့္ ရထားေသာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိ၏။ မေအတူ သမီးမို႔ ေခ်ာေခ်ာလွလွျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ကေလး ျဖစ္သည္။ မေအကိုယ္ႏွိုက္ကလည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳးဆဲ ေခ်ာတုန္းေတာင့္တုန္း…. လိုးလို႔ မဝတုန္း ရွိေသး၏။ ရိုးအီသြားခဲ့လၽွင္ ေနာက္ဆက္လိုးရန္ သမီးတစ္ေယာက္က အဆင္သင့္ရွိေန၏။ ကိုစံတင္က အၾကမ္းပတမ္းကိုင္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိ။ မိန္းမအေတြ႕အၾကဳံ ရွိထားသူပီပီ…. သူ႔အလိုလို ခံခ်င္စိတ္ေတြ တားမနိုင္ ဆီးမရျဖစ္လာေစရန္ အကြက္ခ် စီမံထား၏။ ထို႔အျပင္ မယားပါသမီး ျမင့္ျမင့္ၾကည္မွာ ငယ္ေသးသည္။ ကိုစံတင္က အေရာတဝင္ ပြတ္သီးပြတ္သပ္မေန ခပ္တည္တည္ ခပ္မွန္မွန္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံးက ေလးစားရိုေသၾကသည္။
မိန္းမစြဲေအာင္လိုးနိုင္ေသာ ကိုစံတင္ကို မလွခင္ကလည္း အသဲစြဲ ခ်စ္ေနပါေတာ့သည္။ အရက္ပုံမွန္ ေသာက္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အရက္ေၾကာင့္ ဘာျပႆနာမွ မတက္ေအာင္ေနတတ္၏။ အရက္မူး၍ ဆူပူရန္ျဖစ္ျခင္း လုံးဝမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ မလွခင္က ကိုစံတင္ အရက္ေသာက္တာကို လုံးဝျငဴစူျခင္းမရွိ။ က်န္းမာေရး လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးနိုင္ရန္ ေသာက္သည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။
ကိုစံတင္ႏွင့္ ညားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ အမၽွအတမ္းလည္း မေဝေတာ့…။ အမွတ္တရ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုလည္း မျပဳလုပ္ေတာ့……..။ ဒုတိယလင္ ကိုစံတင္ႏွင့္သာ မရိုးနိုင္ေသာကာ မအရသာကို စိတ္တူကိုယ္တူ စိတ္ကူးရတိုင္း ရမၼက္ျမဴးႂကြတိုင္း ခံစားလၽွက္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ခိုင္းႏြား…. ေမြးႏြားေတြက နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္။ ကိုစံတင္ အရင္းစိုက္ရတာဆိုလို႔ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးတစ္ေခ်ာင္းသာ ျဖစ္သည္။
ျမင့္ျမင့္ၾကည္ အခန္းထဲက ၾကမ္းျပင္ကို အေပါက္ေဖာက္ၿပီးသည့္ညက ဖြင့္ပြဲအျဖစ္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၾကမ္းခ်င္တိုင္း ၾကမ္းခဲ့ၾကသည္။ မလွခင္မွာ အေနရိုးေသာ္လည္း တဏွာရာဂအားႀကီးေသာ မိန္းမျဖစ္သည္။ ကုတ္ကမ်င္း အမ်ိဳးအစား ျဖစ္သည္။ လီးႏွင့္ အျပတ္ခံနိုင္သူ မဟုတ္…..။ ကိုစံတင္မွာ ကာမကိစၥအေထာက္အကူျပဳ စားေဆးလိမ္းေဆးေတြရွိ၏။ ရိုးအလွေသာ မလွခင္ကမူ ဘာမွမသိရွာ။ သူ႔ဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ အားရပါးရ လိုးေပးတာကိုဘဲ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနရွာ၏။
ထိုညက မလွခင္ကို အရက္တစ္ခြက္ တိုက္၏။ အရက္ထဲတြင္ စိတ္ႂကြေဆးမွုံ႔ေတြ ခပ္ထားသည္။ ည (၁၀) နာရီခြဲေလာက္တြင္ အလုပ္စခန္းစၾက၏။ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ သိုးေနေသာ အခ်ိန္မို႔ ထင္တိုင္းက်ဲေနၾကသည္။ ခါတိုင္းဆိုလည္း ယခုလို ထင္တိုင္းက်ဲခဲ့ၾကေသာ ေန႔ရက္ေတြ မနည္းလွပါ။ သို႔ေသာ္….. ဒီေန႔လို ဆူဆူပူပူ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းေတာ့ မဟုတ္…….။ ကိုစံတင္က အႀကံရွိသူပီပီ အေပၚထပ္မွာ အိပ္ေနေသာ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ မနိုးနိုးေအာင္ တမင္ဖန္တီးျခင္း ျဖစ္၏။
အရက္အရွိန္ႏွင့္ ရမၼက္ႂကြေဆးအရွိန္က တရိပ္ရိပ္ တက္လာၿပီျဖစ္ရာ… မလွခင္ တစ္ေယာက္ အေပၚထပ္မွာ ရွိေနေသာ သမီးကိုေတာင္ သတိမရေတာ့။ ျဖစ္ပုံက ဒီလိုပါ….။ ကိုစံတင္ အလိုးကၽြမ္း႐ုံသာမက ဘာဂ်ာမွုတ္လည္း ကၽြမ္းသည္။ ဘာဂ်ာမွုတ္ဆိုသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ျခင္း။ စုပ္ျခင္း… မွုတ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။
ကိုစံတင္ေရာ မလွခင္ပါ လိုးေတာ့မည္ဆိုလၽွင္ အလြန္ေအးေသာ ေဆာင္းရာသီမွအပ ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္၍ အားရပါးရ လိုးေလ့ရွိသည္။ ကိုစံတင္က မလွခင္ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ေစၿပီး ေပါင္တံ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ကားကား ျဖဲကားထားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစံတင္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ျဖဲကာ အရည္လဲ့ေနေသာ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ ရွုးကနဲ စုပ္ထည့္လိုက္သည္။ အီးကနဲ အသံႀကီးႏွင့္အတူ မလွခင္လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေနာက္သို႔အလိုလို ေထာက္မိလၽွက္သား ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးကို ေျမာက္ႂကြလၽွက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးမိလၽွက္သားျဖစ္သြား၏။
ကိုစံတင္က ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ရင္း လၽွာႏွင့္ပါ ေမႊေႏွာက္ ထိုးကလိေပးသည္။ ကိုစံတင္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း လၽွာျဖင့္လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ရင္း မလွခင္၏ ဆူၿဖိဳးထြားကားေသာ တင္ဆုံသား တင္းတင္းအိအိႀကီးကို အားပါးတရ ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြ ေပးျပန္၏။
“…… ကဲ…… မိန္းမ…. ဖင္ကုန္းေပးစမ္းကြာ….”
မလွခင္တစ္ေယာက္ ဖီလင္ေတြ အရမ္းတက္ေနေသာ္လည္း ကိုစံတင္အလိုက် ကုတင္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ခါးကိုညြတ္လၽွက္ ဖင္အိုးႀကီးကို စြင့္ေျမႇာက္ေပးထား၏။
“ဖ်န္း ဖ်န္း ဖ်န္း ဖတ္…. ဖတ္ ဖ်န္း”
ကိုစံတင္က ဖင္ဆုံထြားထြားျပည့္ျပည့္ႀကီးကို တဖ်န္းဖ်န္း တစ္ဖတ္ဖတ္ ရိုက္ပြတ္လ်က္ သူ႔လီးတံႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ေတ့ကာ တရွိန္ထိုး ေဆာင့္သြင္းထည့္လိုက္သည္။
“……အင့္ အေမ့ အင့္”
မလွခင္တစ္ေယာက္ အင့္ကနဲ အသံထြက္ကာ ခါးညြတ္လၽွက္ ဖင္ဆုံႀကီး ေျမာက္တက္သြားသည္။ ကိုစံတင္က လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ မလွခင္ခါးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးပါေတာ့သည္။ လိမ္းေဆးအာနိသင္ေၾကာင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ထြားႀကိဳင္းတုတ္ရွည္ မာေၾကာေန၏။
တဏွာ ရာဂႀကီးေသာ မလွခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးေပးသည္ကို အလြန္သေဘာက် ေက်နပ္လၽွက္ရွိသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေကာ့ေကာ့ ခံေနပုံမွာ သဲထိတ္ရင္ဖို ေကာင္းလြန္းလွသည္။
အခ်က္ (၅၀) ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ ကိုစံတင္က သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ျဖဳန္းကနဲ ဆြဲႏွုတ္လိုက္သည္။ ရမၼက္ေဇာေတြ ျပင္းထန္လၽွက္ တအားခံေကာင္းေနစဥ္ ျဗဳန္းကနဲ လီးတန္ႀကီး ကၽြတ္သြားသျဖင့္ ရင္ထဲဟာသြားသည္။ ဘာမ်ားလုပ္ဦးမွာပါလိမ့္ဟု ေမၽွာ္လင့္ေစာင့္စားေနစဥ္ ကိုစံတင္က ဘာမွ မလွုပ္ရွားသည့္အတြက္ မလွခင္ေခါင္းငဲ့ၿပီး ေနာက္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။
ကိုစံတင္က အဝင္ဝတံခါးေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ႀကီး စုံရပ္လၽွက္ သူမကို ျပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ၾကည့္ေနသည္။ ဟြန္းမသာေကာင္ ဒီကေကာင္းေနမွန္းသိလို႔ သက္သက္မဲ့ယုတ္တာဟု စိတ္ထဲက က်ိတ္ဆဲရင္း ကိုစံတင္ရွိရာသို႔ ဒုန္းေျပးသြားသည္။ ကိုစံတင္ကလည္း ေကြ႕ေရွာင္ေျပး၏။ အခန္းထဲ လိုက္တမ္း ေျပးတမ္းကစားသလိုျဖစ္ကာ တစ္ဒုန္းဒုန္း ဆူညံေနသည္။ မိမလိုရွိရာမွ ကိုစံတင္က ငုံ႔ေရွာင္လိုက္ၿပီး ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ဖ်န္းကနဲ ပုတ္လိုက္၊ နို႔ႀကီးကို ဆြဲေခ်လိုက္ႏွင့္ မထိတထိစသည္။
ဤကဲ့သို႔ ေအာက္ထပ္မွာ တဒုန္းဒုန္းျဖစ္ေနစဥ္ အေပၚထပ္ရွိ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ လန႔္နိုးသြားသည္။ သူ႔အေမႏွင့္ပေထြး သတ္မ်ားသတ္ေနၾကသလားဟု စိတ္ထဲ ပူသြားသည္။ ကၽြတ္ေနေသာ ထမီကို ျဖစ္သလို ျပင္ဝတ္ရင္း ေအာက္ထပ္သြားမည္အျပဳ ေအာက္ထပ္မီးေရာင္က သူ႔အိပ္ယာ သင္ျဖဴးစြန္းၾကမ္းေပါက္တြင္ လာဟပ္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒူးတုတ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဘာမွမသိေသာ မလွခင္က သတိမထားမိေသာ္လည္း အႀကံသမား ကိုစံတင္မွာ အေပၚထပ္၏ အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနသည္။ ေအာက္ထပ္က ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကည္ နိုးသြားၿပီကို သိလိုက္သည္။
“အား အား….နာတယ္ဟ မိန္းမရ”
“ေသလိုက္ေလ ဘာလို႔ယုတ္တာလဲဟင္”
“ဟ ဘာယုတ္လို႔လဲ”
“ဒီမယ္ ခံလို႔ေကာင္းေနတာကို ဘာလို႔လီးကို ခၽြတ္ျပစ္ရတာလဲ”
မလွခင္က ေျပာလည္းေျပာ လီးႀကီးကိုလည္း တအားေဆာင့္ဆြဲလိုက္ရာ ကိုစံတင္တစ္ေယာက္ မလွခင္ႏွင့္ ပူးကပ္သြားသည္။ မလွခင္က လီးတန္ႀကီးကို မလႊတ္ဘဲ ဆြဲျဖဲၿပီး ကုတင္ဆီ ေခၚသြားသည္။ မလွခင္က ခုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ အိပ္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ေပးသည္။ ကိုစံတင္ကလည္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ တျဖည္းျဖည္း သြင္းျပျခင္း ျဖစ္သည္။
ကိုစံတင္ လီးတံတုတ္တုတ္ႀကီးက သူ႔အေမေစာက္ဖုတ္ထဲ တရစ္ျခင္း ဝင္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း ျမင့္ျမင့္ၾကည္ ၾကက္သီးတစ္ဖ်န္းဖ်န္း ထသြား၏။ စိတ္ထဲမွာ လည္း ဘာလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာလည္း မာတင္းသြားသည္ဟု စိတ္ထဲက ထင္လိုက္မိသည္။
“ေအး အဲဒါပဲေအ ငါ့အေမနဲ႔…. ငါ့ပေထြး အဲဒီညက လိုးခ်က္ကေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ပါဘဲေအ”
“ဒါျဖင့္ ညဥ္းညတိုင္း ၾကည့္တာေပါ့ ဟုတ္လား”
“အင္းေပါ့ဟဲ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ဥစၥာ အဟင္း”
ယခု သူမကိုယ္တိုင္ သူ႔အေမႏွင့္ သူ႔အေဖတို႔ ညညလိုးၾကပုံကို ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ အေပါက္မွာ သူ႔တူေရႊဝင္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေပလိမ့္မည္။ တူဆိုေသာ္လည္း အရင္းမဟုတ္… ဝမ္းကြဲသာ ျဖစ္သည္။ အရင္းျဖစ္လၽွင္လည္း မတင္ေသာင္းက ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ဤကမၻာေျမေလာကတြင္ မိန္းမေယာက်ာ္း ဒြန္တြဲ၍ ေပၚလာကတည္းက လိုးဖို႔ခံဖို႔ ကာမဂုဏ္ ခံစားဖို႔မဟုတ္ပါလား။ မိန္းမေပါင္ၾကားတြင္ ေစာက္ဖုတ္ေခၚ အေပါက္ရွိသလို၊ ေယာက်ာ္း ေပါင္ၾကားတြင္လည္း လီးေခၚေသာ အေခ်ာင္းရွိသည္။
အေဒၚျဖစ္သူ ကာမဆႏၵ မျပည့္ဝ၍ တစ္ကိုယ္တည္း ႏွိုက္ဆြ ေျဖသိမ့္ေနပုံႀကီးကိုၾကည့္၍ ေရႊဝင္းလီးႀကီးမွာ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မာေက်ာ၍ ေတာင္ေနသည္။ ေစာေစာက ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္ထားသျဖင့္ လေခ်ာင္းႀကီး တစ္ခုလုံး ပူရွိန္းယားႂကြေနသည္။ ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ့ပုံရ၏။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာ အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ရွည္လၽွား တုတ္ခိုင္လွသည္။ ၿပီးေတာ့ ဂြင္းတိုက္လၽွင္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ လရည္ထြက္ေလ့မရွိ။ သုတ္ကို ၾကာရွည္စြာ ထိန္းထားနိုင္ေသာ ေဆးဝါးမလိုဘဲႏွင့္ကို အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထိန္းထားနိုင္သည္။
ေပါင္တံေဖြးေဖြး ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းေဖြးေဖြးႀကီးေတြ လူးလြန႔္လွုပ္ရွားေနပုံမွာ အသဲယားစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ နို႔သီးေခါင္းႀကီးကလည္း ကာမေသြးေတြ ျပည့္လၽွမ္းကာ စူတင္းဝင္းေျပာင္ေန၏။ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ရမၼက္ေဇာေတြအျပင္းအထန္ႂကြ၍ ဤမၽွ ဆက္စလူးထေနသည့္တိုင္ ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ တုတ္တုတ္မၽွ မလွုပ္ပါ။ တမင္သက္သက္ လုပ္ေနသလား (သို႔မဟုတ္) အသက္မွ ရွိေသးသလားဟု ထင္မွတ္ရသည္။
ေရႊဝင္း ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးအကၤ်ီေတြကို အားလုံးခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေရႊဝင္းတစ္ကိုယ္လုံး ကာမ အေမွာင္ဓာတ္က ဖုံးလႊမ္းသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ႔ညာလက္ဖဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္လိုက္ၿပီး လီးတံႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အခ်က္(၂၀)ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးမွာ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလ်က္ ပို၍တင္းေျပာင္လာသည္။ ဒစ္ဆံႀကီးမွာလည္း ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းကားလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ထပ္သို႔ ဒေရာေသာပါး ဆင္းခ်လာသည္။
ျပင္းထန္ေသာ ေျခသံမ်ားေၾကာင့္ ေရႊဝင္း ေအာက္ထပ္ဆင္းလာသည္ကို ရိပ္မိ၍ မတင္ေသာင္း စိတ္ထဲ ျပဳံးလိုက္မိသည္။ ေရႊဝင္း အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ လီးႀကီးမွန္း မတင္ေသာင္း သိထားၿပီး ျဖစ္သည္။
တစ္ရက္ ဦးထြန္းေမာင္က ေရႊဝင္းကို ေဗဒင္သင္ၾကားေပေနစဥ္ အေနာက္ဖက္ရြာက လူႏွစ္ေယာက္ ဦးထြန္းေမာင္ကို လာပင့္ၾကသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ေသာအခါ ေက်းရြာဥကၠဌ၏သမီး ေအာက္လမ္းဆရာ အလုပ္ခံရ၍ ကုသေပးရန္ လာပင့္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဦးထြန္းေမာင္က ေဗဒင္ သင္ၾကားျခင္းကိုရပ္ကာ လွည္းႏွင့္လာပင့္ေသာ အေနာက္ဖက္ ရြာသားမ်ားႏွင့္ ပါသြားသည္။ ေရႊဝင္းကိုလည္း ယခုျပထားေသာ နည္းအတိုင္း သံဒိ႒ျပကၡဒိန္ၾကည့္၍ ဇာတာခြင္ ၁၉ မ်ိဳး ခ်ထားရန္ မွာခဲ့သည္။
ဦးထြန္းေမာင္ ထြက္သြားၿပီး မၾကာမွီ ေရႊဝင္းလည္း စာအုပ္မ်ားကိုယူေဆာင္ကာ အေပၚထပ္ အေနာက္ခန္းထဲဝင္၍ ဇာတာခြင္ခ်ေန၏။ ဇာတာခြင္ ၁၅ မ်ိဳး ခ်ၿပီးေသာအခါ တအားအိပ္ခ်င္လာ၍ အခန္းထဲရွိ ကုတင္ေပၚတြင္ တက္အိပ္လိုက္သည္။
ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္အထိ ဆင္းမလာ၍ မတင္ေသာင္း ေရႊဝင္းရွိရာ အေပၚထပ္တက္လာသည္။ အခန္းတံခါး ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကားယားႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေရႊဝင္းကို ေတြ႕ရ၏။ ပုဆိုးတြင္းမွ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ေသာအခါ မတင္ေသာင္း ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဒုတ္ႏွင့္အတို႔ခံလိုက္ရေသာ ဂုံညင္းဖားႀကီးလို ရမၼက္မာန္ဖီ၍ ခုံးထလာသည္။ လီးတန္ႀကီးကို မျမင္ရေသာ္လည္း သူ႔ေယာက်ာ္းထက္ ၂ ဆ ခန႔္ရွည္ေၾကာင္း ခန႔္မွန္းလို႔ရသည္။ မတင္ေသာင္း အခန္းတံခါးျပန္စိ၍ အသာေလး ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ေရႊဝင္းအေပၚ မရိုးသားစိတ္ေတြ ဝင္လာခဲ့သည္။
ကာမရာဂကိေလသာစိတ္က တူဟူေသာ အသိကို ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီး လိုက္ပါေတာ့သည္။ ယခု သူႀကိတ္၍ ႀကံစည္ခဲ့သမၽွ အထေျမာက္ေတာ့မည္မို႔ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ အဖုတ္အုံႀကီးက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျမဴးႂကြေနသည္။
ဦးထြန္းေမာင္ ညည ေသာက္ေလ့ရွိေသာ ႏြားနို႔ခြက္ထဲသို႔ အိပ္ေဆးႏွစ္လုံး ခတ္ထားလိုက္သည္။ ဦးထြန္းေမာင္ ညည မလိုးခင္ ႏြားနို႔တစ္ခြက္ ေသာက္ေနက်ျဖစ္၏။ ေရႊဝင္း ဒီမွာ ညအိပ္ျဖစ္ေအာင္လည္း မတင္ေသာင္းပင္ အကြက္ဆင္ခဲ့သည္။ ေနရာတကာ လာဘ္ျမင္ အကင္းပါးတတ္လြန္းေသာ ဦးထြန္းေမာင္တစ္ေယာက္ ဒီည ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ႀကီး ခံလိုက္ရေတာ့သည္။
ေရႊဝင္းတစ္ေယာက္ သူ႔အေဒၚအခန္းထဲ မဝင္ခင္ အိမ္အျပင္ထြက္၍ ေသးေပါက္လိုက္ေသးသည္။ ၿပီးမွ တံခါးကို အေသအခ်ာ ဂ်က္ထိုးပိတ္ၿပီး သူ႔အေဒၚအခန္းဆီလာသည္။ခေစ့ထားေသာ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ရာ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ထည့္၍ အသြင္းအႏွုတ္လုပ္ေနေသာ မတင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ဖ်ပ္ကနဲ အဝင္တံခါးဆီ ၾကည့္မိသည္။
ေရႊဝင္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ၾကက္သီး တဖ်င္းဖ်င္းထသြား၏။ ေပါင္တံ၊ ရင္အုပ္၊ လက္ေမာင္း၊ ေျခသလုံး ႂကြက္သားေတြက အရြယ္ႏွင့္မမၽွ က်စ္လ်စ္လစ္လစ္ ဖုထစ္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးက ပုတ္သင္ညိဳ ေခါင္းညိတ္သလို တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ေတာင္ျပၿပီး မတင္ေသာင္းကို ဖိတ္ေခၚေနသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
ေရႊဝင္းက ကုတင္ဆီသို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လာေနသည္။ လီးႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ေတာင္ေနသည္။ မတင္ေသာင္း ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ေပါင္ကို အနည္းငယ္ျဖဲလၽွက္ ေရႊဝင္းကို ႀကိဳဆိုေန၏။
အနားသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ေရႊဝင္းခါးကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ေရႊဝင္း လီးတံေႏြးေႏြးႀကီးက ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကို ဖိေထာက္ထား၏။ ေရႊဝင္းက မတင္ေသာင္းပါးကို ဆြဲေမာ့ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ မတင္ေသာင္းက သူ႔လၽွာကို ေရႊဝင္းပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္ေပးသည္။ ေရႊဝင္းက ျမႇင္း၍ စုပ္ေပးသည္။ မတင္ေသာင္းက တြဲေလာင္း ခ်ထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေစာင္းေပၚ မတင္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ျပင္၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို သူမလက္ႏွင့္ကိုင္ကာ အဖုတ္ဝကို ေတ့ေပးသည္။
ေရႊဝင္းက ဒူးေကာက္ေကြးၾကားတြင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္သြင္းၿပီး ခါးကို လွမ္းဖက္ကာ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕သို႔ တိုးေပးသည္။ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး တိုးဝင္လာေသာ လီးတန္ႀကီး၏ အရသာကို တနင့္တပိုးႀကီးခံစားရင္း လက္ႏွစ္ဖက္က ေရႊဝင္းလည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားလိုက္၏။
လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး တိုးဝင္ေနရာ တဝက္ေလာက္ အေရာက္တြင္ ေရႊဝင္းက ကိုယ္ကိုမတ္၍ မတင္ေသာင္းကို ကုတင္ေပၚမွ ဆြဲယူလိုက္သည္။ အမွတ္တမဲ့မို႔ မတင္ေသာင္း ထိတ္ကနဲ လန႔္ျဖန႔္သြားၿပီး လည္ပင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ရသည္။ ျပည့္ၿဖိဳးထြန္းကားေသာ ဖင္ဆုံႀကီးက ေအာက္သို႔အနည္းငယ္က်ဆင္းသြားရာ လီးတန္ႀကီးကို အားႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သလို ျဖစ္ၿပီး ‘ ဖလြတ္’ ကနဲ အဆုံးထိ နစ္ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ေကာင္းလိုက္သည္မွာ ေခါင္ခိုက္ေနပါေတာ့သည္။
အသက္ ၃၈ ႏွစ္ရွိသည့္တိုင္ ကေလးမေမြးဖူးေသးေသာ ေစာက္ဖုတ္မို႔ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္အျခား စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလြန္းလွသည္။ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ယွဥ္လိုက္လၽွင္ ေစာက္ဖုတ္အဝမွာ က်ဥ္းေနသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ္ကိုလွုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း ဖ်င္းကနဲ ဖ်င္းကနဲ ပူရွိန္းအီေဆာင့္သြားရသည္။
ေရႊဝင္းက မတင္ေသာင္းကို ေပြ႕ခ်ီရင္း လိုးခဲ့ရာ အိမ္ေအာက္ထပ္ အေရွ႕ခန္းရွိ ေနာက္မွီခုံရွည္မ်ားဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ခုံရွည္ႏွစ္လုံးအလည္ရွိ စားပြဲခုံေပၚသို႔ မတင္ေသာင္းကို ပက္လက္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ စားပြဲခုံက အံက်ဖစ္ဆိုက္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ အေပၚယံၾကည့္လၽွင္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သေလာက္ အတြင္းအဇၩတၱက ကာမရမၼက္အလြန္ႀကီးေသာ မတင္ေသာင္းမွာ ေရႊဝင္းလီးႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့မွ အားရေက်နပ္သြားပါေတာ့သည္။
ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးျဖစ္ကာ ပူရွိန္းယားႂကြေနသည္။ ထိုစဥ္ ေရႊဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ႏွုတ္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႀကီးက လီးတန္ႀကီးႏွင့္အတူ ႂကြတက္ပါလာ၏။ ေရႊဝင္းက ထိုသို႔တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွုတ္ထားရင္းကပင္ ဘာမွ မလုပ္ေသးဘဲ မတင္ေသာင္း၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေပး၏။ နို႔သီးေခါင္းေတြကိုလည္း လွိမ့္ေခ်ေပးသည္။ မတင္ေသာင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွာလည္း ေစာက္ရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ကာ လွိုက္လွိုက္ၿပီး ယားတတ္လာသည္။
ေရႊဝင္းက ကိုယ္ကိုကုန္း၍ နို႔ႏွစ္လုံးကို စို႔ေပးလိုက္၏။ မတင္ေသာင္း ႏွုတ္ဖ်ားက
”အီး….အမေလး”
ဟူေသာ ရမၼက္ၿငီးသံႀကီး ထြက္ေပၚလာၿပီး…. ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့ေပးလိုက္ရာ…. တဖ်စ္ဖ်စ္ အသံမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီး တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ထြက္ေနေသာ လီးတံႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အဆုံးထိ ဝါးၿမိဳသြားျပန္သည္။
“ေဒၚ ေဒၚ….ေကာင္းလားဟင္ ” “ရွီး ကၽြတ္ ကၽြတ္ အားပါးပါး ေကာင္းမွေကာင္း လိုက္တာကြယ္။ အမေလး..… ေစာက္ဖုတ္ထဲကို က်ဥ္စိမ့္ေနတာပဲကြယ္…. နာနာေလး ေဆာင့္လိုးေပးတာ ေကာင္းတယ္ကြယ္ ထပ္လုပ္ေပးပါဦးေနာ္ ေနာ္” “ဟုတ္…. ဟုတ္ကဲ့ပါ” ေရႊဝင္းအသံေတြက လွိုင္းထတုန္အက္ေနပါေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ
