ကိုကြီးဖွင့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ….

ဒီမြို့လေးသို့ ဒေါက်တာ သင့်ဇော် ပြောင်းရွှေ့  တာဝန်ကျလာသည်မှာ နှစ်နှစ်ကျော်၍ သုံးနှစ်ထဲ ရောက်လာပြီ။ မြို့က သိပ်မကြီးလှပေမဲ့ ဆေးရုံက ကုတင် ၁၀၀ ဖြစ်၍ အထူးကုဆရာဝန်များ ရှိ၏။ ဒေါက်တာသင့်ဇော်က အထွေထွေခွဲစိတ်အထူးကု၊ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သားဖွားမီးယပ်၊ မေ့ဆေး နဲ့ ဓာတ်မှန် အထူးကုတို့သာ ရှိသည်။ OG ဒေါက်တာမေသူ က သူ့ခင်ပွန်းနဲ့ ကွဲနေသူမို့ တစ်ယောက်တည်းသမား၊ ကျန် အထူးကု နှစ်ယောက်ကတော့ မိသားစုနှင့်ဖြစ်သည်။ မြို့ကြီးတွေနဲ့ နည်းနည်းဝေးပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရွာတွေကပါလာကြတော့ လူနာတော်တော်များသည်။

ဒေါက်တာသင့်ဇော် အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝမှာ သူနာပြုသင်တန်းဆင်း အေးသက်ခိုင် နှင့် တာဝန်ကျ ဆေးရုံမှာတွေ့ပြီး မေတ္တာမျှကြသည်။ ဒေါက်တာသင့်ဇော် အစိုးရအလုပ်မရခင်ပြင်ပအထူးကု ဆေးရုံမှာလုပ်တော့လည်း အေးသက်ခိုင် ညဖက် special nurse ဝင်လုပ်သည့်ဆေးရုံမှာ အတူတူပင်။ ဒေါက်တာသင့်ဇော် အထွေထွေခွဲစိတ် အထူးကုဖြစ်တော့ အေးသက်ခိုင်လည်း အလုပ်ထွက်၍ ခင်ပွန်း တာဝန်ကျရာ မြိ့ု တွေ အတူလိုက်နေ၏။ သူနာပြုလုပ်ခဲ့ဖူးတော့ ကိုယ်ပိုင်အပြင်ဆေးခန်းမှာ ဝင်ကူ၏။

ဖုန်းလာ၍ အေးသက်ခိုင် ထူးလိုက်သည်။

”ဟယ်လို“

“မမ၊ ဆရာကြီး က accident တစ်ခုက အရေးပေါ်လူနာတွေ ရောက်လာလို့ နေ့လည် ထမင်းပြန်မစားတော့ဘူးတဲ့ ရှင့်“

“အေး၊ ခဏနေ ချိုင့်လာပို့ပေးလိုက်မယ်“

Ward ထဲက ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်မည်။ ကိုဇော် က ပုံမှန် နေ့လည် ၁၂ နာရီ ကျော်ရင် အိမ်ပြန် ထမင်းစား၏။ ခုလို အရေးပေါ်ရှိရင် ဆေးရုံကို ချိုင့်ပို့ပေးရသည်။ ဆရာမတွေကတော့ ချိုင့်အမြဲ ထည့်လာပြီး ဆေးရုံမှာပဲ စားကြ၏။ အေးသက်ခိုင် ငါးဆင့်ချိုင့် နှင့် ဆေးရုံပို့ရန်ပြင်ဆင်လိုက်၏။ ဒီလိုအလုပ်များတဲ့နေ့ဆိုရင် နေ့လည်စာကို ကိုဇော်က ဆရာမတွေ၊ လက်ထောက်ဆရာဝန်တွေနဲ့ ဘဲ စုပြီး ဟင်းချိုင့်တွေ ပုံကာ အတူစားကြ၏။ အခြားသူတွေ အတွက်ပါဆိုတော့ ဟင်းကို များများထည့်ပေးလိုက်၏။ အထူသဖြင့် အသားဟင်း။ ဆရာမတွေချိုင့်က အသားဟင်းပါတာ နည်းတယ်လေ၊ ကိုယ်လည်း nurse လုပ်ဖူးတော့ ကိုယ်ချင်းစာသည်။ ဆေးရုံအဝင်ဝ ရောက်တော့ ဒေါ်မေသူ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ ကိုယ်ကအဝင် သူကအထွက်။

ကိုဇော့် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်လည်းဖြစ်၊ အပြင်ဆေးခန်းကလည်း ကပ်လျက် ဆိုတော့ ခဏခဏလည်းတွေ့နေရ၊ ကိုယ့်ထက်လည်း အသက် ငါးနှစ်လောက်၊ ကိုဇော်ထက် တစ်နှစ်ပိုကြီးတော့ အေးသက်ခိုင်ကဘဲ အရင်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“မမ ထမင်းစားပြန်တော့မလို့လား၊”

ရှေ့မှာတော့သူများတွေလိုဘဲ မမ ခေါ်လိုက်သည်။ အခြားနေရာတွေမှာ သူ့အကြောင်းပြောရင်တော့ ဒေါ်မေသူ လို့ဘဲ အေးသက်ခိုင်သုံးသည်။

“ဟုတ်တယ် သက်၊ အလုပ်လဲမရှိတော့တာနဲ့၊ ကိုဇော်တို့တော့ ဒီနေ့ အလုပ်တော်တော်များနေတယ်၊”

အဲတာတွေ မုန်းတာ။ ကိုဇော့်ကို သက်ခေါ်သလို ကိုဇော် လို့ခေါ်သည်။ သူများတွေလို ဆရာကြီး မခေါ်ချင်ရင်တောင် ဆရာလို့ ခေါ်ခေါ်၊ ကိုသင့်ဇော် ခေါ်ခေါ်ပေါ့။ ကိုဇော့် ကို ဒီအကြောင်းတစ်ခါ ပြောတော့ ကိုဇော်က သူ့ ဒေါ်မေသူဘက်က။

“သက် ကလဲကွာ၊ သူ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်ပေါ့၊ ကိုယ်ကဒီလိုမခေါ်ပါနဲ့လို့ ပြောလို့မှ မရတာ၊ သက် မကြိုက်ရင် သက် ကပြောင်းခေါ်ပေါ့။ ရည်းစားဘဝကတည်းက ကိုဇော် ချည်းခေါ်လာတာ၊ လင်မယားဖြစ်တာ ဘဲ ခုနစ်နှစ်ကျော်နေပြီ၊ ကိုကို တို့၊ အချစ် တို့၊ ဒါလင် တို့ တစ်ခုခု စမ်း ပြောင်းခေါ် ကြည့်ပါလား၊” ကိုဇော့်စကားဆုံးတာနဲ့ “ေဩာ်၊ သူ့ ဘက် လိုက်တာပေါ့၊ ပြောင်းတော့မခေါ်ဘူး၊ ဒါပဲရမယ်” လို့ စိတ်တိုတိုနဲ့ပြောပြီး ကိုဇော့် ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။

သက် ကိုဇော်ကို မကျေနပ်လျှင် ချက်ချင်းပြော ချက်ချင်းလုပ်သည်။ ဗိုက်ဆွဲလိမ်ရင် ကိုဇော် ပြောတာကို မကြိုက်သလို လက်လဲမခံနိုင်လို့။ မကြိုက်ပေမဲ့ ကိုဇော်ပြောတာတွေက အမှန်ဖြစ်တယ်လို့ လက်ခံရင်တော့ ကိုဇော့် ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိမ်သည်။ ပြောတဲ့အကြောင်းအရာပေါ် မူတည်ပြီး အသာဆွဲလိမ်တာရှိသလို တကယ်နာအောင် ဆွဲတာလည်းရှိ၏။ ဘယ်လိုဘဲဆွဲဆွဲ သက် က ကိုဇော့် ပေါင်ရင်းနားဆွဲတာဆိုတော့ သွားရာလမ်းကြောင်းမှာ လက်က ကိုဇော့်ပေါင်ကြားက အတံကော ဥ ကော လက်နဲ့ ထိ၊ပွတ် ဆော့ကစားသွားစမြဲ။ ကိုဇော် ကတော့ သက်ကို ကလိရ စရတာကိုပျော်သည်။

သက်နဲ့ကိုဇော် ဆက်ဆံရေးက တခြား ဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြု လင်မယားတွေနဲ့တော့ နည်းနည်း ကွာလိမ့်မည်။ သက်က ကိုဇော်နဲ့ မေတ္တာရှိကတည်းက ဘာလုပ်လုပ် ကိုဇော်ကို ဦးစားပေး စဉ်းစားလုပ်မှန်း ကိုဇော်သိသည်။ ကိုဇော်ကလည်း သက်ကို အထူး တန်ဖိုးထားသည်။ အလေးထားသည်။ သက် နဲ့ ကိုဇော် စတွေ့တော့ သက်က ဆေးရုံမှာ အငယ်ဆုံး၊ အချောဆုံး။ ဖြူဖွေးနူးညံ့ချောမွတ်တဲ့ အသားအရေ၊ နက်မှောင်ဖြောင့်ဆင်းတဲ့ ဆံကေသာ၊ မျက်နှာကလည်း ချောမောလှပလွန်းသလို body ကလည်း သူ့ အရပ် ၅ပေ၅ နဲ့ လိုက်ဖက်စွာပင် တောင့်တင်းလှပ အချိုးအစားကျသည်။ သက်မေတ္တာကို လိုချင်သူတွေကော၊ သက်ကို အပျော်ကြံချင်သူတွေပါဝိုင်းဝိုင်းလည်ခဲ့သည်။ ဆေးရုံလာတဲ့ ချမ်းသာ ကြွယ်ဝ သူတွေ၊ ဆရာဝန်ကြီးတွေကအစ ဆရာဝန်လတ် ဆရာဝန်ငယ်တွေ သာမက ဆေးကျောင်းသားတွေ အဆုံး။  ဆရာဝန်မလေးတွေ၊ ဆေးကျောင်းသူတွေ မနာလိုလောက်အောင် သူတို့တွေထက်ပင် popular ဖြစ်တဲ့သူ။

ရွေးစရာတွေ အများကြီးထဲကမှ သက် က ကိုဇော် နှင့် တွဲခဲ့သည်။ သက် က ကိုဇော်ရဲ့ အချစ်ဦး ဖြစ်သလို သက် လည်း ကိုဇော် နဲ့မှ အချစ်ကို စတွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သက်က ဝါသနာပါလို့ သူနာပြု လုပ်တာ၊ မိဘတွေက ချောင်လည်သည်။ ရှမ်းပြည်နယ်က၊ လိမ္မော်ခြံ၊ လက်ဖက်ခြံတွေရှိသည်။ သူတို့ မောင်နှမတွေ အတွက်ဆိုပြီး ခြံနှစ်ခြံ ပေးပြီး နှစ်တိုင်း ရတဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေ သားသမီးတွေကို ခွဲပေးသည်။    ကိုဇော်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေဆုံးသည်။ အမေကတောသူ၊ ဆင်းရဲသည်။ ကိုဇော့်အဖေဘက် မိဘဆွေမျိုးတွေက အမေကိုသဘောမတူူ၊ အမေက ကိုဇော့်ပညာရေးကို ငဲ့ပြီး အဖေ့မိဘဆွေမျိုးတွေ နဲ့ဘဲ သည်းခံပြီး စိတ်ဆင်းရဲစွာ နေလာခဲ့ရသည်။ ကိုဇော် ကို ပညာရေးသာ ဂရုစိုက်ခိုင်းသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက် ဆိုရင်လည်း အမေ့ဆီ လာမနေခိုင်း၊ ကိုဇော်က လည်း ကိုးတန်း ဆယ်တန်းတွေ ဂိုက်လိုက်ပြီး ငွေရှာသည်။ အမေ လူပင်ပန်း စိတ်ပင်ပန်းတာ၊ ကျန်းမာရေးမကောင်းတာ၊ အဖေ့အမျိုးတွေက လစ်လျူ ရှု ထားတာတွေ၊ ဆေးကုမပေးတာတွေ ကိုဇော်မသိခဲ့။ ကိုဇော် ဟောက်စ် စဆင်းချိန် အမေ ဆုံးလို့ ပြန်သွားတော့မှ သူများတွေက တစ်ဆင့် အမေ့ အကြောင်းတွေ စုံစုံလင်လင် သိရသည်။ အမေ ရက်လည်ပြီး ကတည်းက အမျိုးတွေနဲ့ ကိုဇော် အဆက်အသွယ်မလုပ်တော့။

အမေ့အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲ ယူကျုံးမရ ဖြစ်နေတဲ့ ကိုဇော့်ကို နှစ်သိမ့် အားပေးသူက သူနာပြု ဆရာမလေး အေးသက်ခိုင်။ နောက်တော့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားသည်။ ကိုဇော် လိုသမျှ သက် က စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာသာမက ရုပ်ပစ္စည်းပိုင်းဆိုင်ရာပါ အစစ အရာရာ ပံ့ပိုးပေးသည်။ အလုပ်မရခင်ကာလအစ၊ ဆရာဝန်ပေါက်စဘဝအလယ်၊နောက်ဆုံး ဘွဲ့လွန်တက်ချိန်အထိ။ ခုတော့ ကိုဇော် အထွေထွေခွဲစိတ်အထူးကုဖြစ်နေပြီ။

“မနက်ဖြန် တောင်ကြီး သွားကြမလို့ဆို”

ဒေါ်မေသူ က မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ် မမ၊ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် wedding  ရှိလို့၊ မမ ဘာမှာအုန်းမလဲ။”

“မှာစရာ မရှိပါဘူး သက်ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်တို့ က ဒီနေ့ တော်တော် အလုပ်များနေတာ ဆိုတော့ သူတောင် လိုက်နိုင်ပါတော့မလား ”

“မလိုက်နိုင်ရင်တော့ သက် တစ်ယောက်တည်း သွားရတော့မှာပေါ့ မမ၊ ဟိုကလည်း အရမ်းခင်တာဆိုတော့၊ ကိုဇော့် အတွက်က အလုပ်က ပိုအရေးကြီးတာပဲလေ”

“ဟုတ်လို့လား သက်ရဲ့၊ ဆေးရုံမှာ ပြောနေကြတာတော့ ဆရာကြီးအတွက် ပထမ က မမသက် ဆိုပြီးတော့၊ သက် နဲ့ စကားကောင်းနေလိုက်တာ၊ သွားလိုက်အုန်းမယ်နော်၊ lunch ပြီးရင် ဆေးခန်း သွားရ အုန်းမှာလေ၊ မမ လူနာတွေက ဘေးရွာတွေကပါတော့ ညဖက်ပဲ ဆိုရင် အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ နေ့ခင်းပါ ထိုင်ပေးနေရတယ်”

မြို့ကြီးတွေမှာ ရုံးဖွင့်ရက် နေ့လည် အပြင်ထွက်ပြီး ဆေးခန်း မထိုင်ဖို့ ပြောထားတယ်ဆိုတာနဲ့ ကိုဇော် လည်း စနေ၊တနင်္ဂနွေ တော့ နေ့ဖက် ဖွင့်ပြီး ကြားရက်ဆိုရင် ညဖက်သာ ဆေးခန်းထိုင်သည်။ ခရမ်းရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားပြီး ဒေါက်ဖိနပ်သံ တခွပ်ခွပ်နှင့် ထွက်သွားသော ဒေါ်မေသူ့ နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း အေးသက်ခိုင် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေမိသည်။ ဒေါ်မေသူ က အရပ် ၅ပေရ လောက်ရှိမည်။ အသား နည်းနည်း ညိုပေမဲ့ အခု အနီးကပ် ကြည့်တော့ အသားအရေကနူးညံ့ချောမွေ့နေ၏။ မျက်လုံးအစုံက လည်းထူးခြားသည်။ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်အတွက်တော့ ရွှန်းလဲ့တောက်ပသည်လို့ ထင်ရမည်။ အေးသက်ခိုင် ကတော့ ကလက်သည် လို့ ထင်သည်။  ကပြားဆိုတော့ နှာတံပေါ် ပြီး၊ ရုပ်က သိပ်ချောတယ်လို့ မပြောနိုင်ပေမဲ့ ကြည့်လို့ တော်တော်ကြီးကိုကောင်းသည်။ နောက် ရင်တွေ တင်တွေလည်း ကြီးသည်။  sexy ဖြစ်တဲ့ရုပ်မျိုး၊ ယောက်ျားတွေကို ကောင်းကောင်းဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ ရုပ်မျိုး။

Ward ထဲ ရောက်တော့ ကိုဇော်တို့ ခွဲခန်း က မထွက်လာနိုင်သေး။ ဆရာမလေး အပြောအရလည်း စိုးရိမ်ရတဲ့ အခြေအနေရှိသူတွေပါတာဆိုတော့ ဒေါ်မေသူ ပြောသလို မနက်ဖြန် ကိုဇော် တောင်ကြီး လိုက်ဖို့ လွယ်မည်မထင်။ ဒီနေ့ က သောကြာ။ အစကတော့ စနေထွက်၊ တနင်္ဂနွေ မင်္ဂလာဆောင်ဝင်၊ တနင်္လာ ည ပြန်လာရင် ဒီကို အင်္ဂ ါ နေ့လည်ဆို ပြန်ရောက်ပြီ။ ဆေးရုံအုပ်နဲ့လည်း တနင်္လာ၊ အင်္ဂ ါ ခွင့် နှစ်ရက်ယူဖို့ ညှိပြီးသား။ ကိုယ် ခွင့်ယူပြီး ခရီးသွားတုန်း ရောက်လာတဲ့ လူနာတွေအတွက် ဘာမှမလုပ်နိုင်ပေမဲ့ ကိုယ်ကုထားပြီး စိတ်မချရသေးခင် ထွက်သွားလို့ကတော့ မဖြစ်။ ချိုင့် ထားခဲ့ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်း ဆီဖုန်းဆက်ပြီး တောင်ကြီး သွားဖို့ ကိစ္စ ပြန် စီစဉ်သည်။

အေးသက်ခိုင်၊ သင်းသင်းထွေး နဲ့ ဝေဝေ တို့က သင်တန်းမှာကော၊ အလုပ်မှာကော အတူဆုံပြီး အရမ်းခင်ကြတဲ့သူတွေ။ သင်းသင်း က မန ္တလေး မှာ ကိုထင်အောင် နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဝေဝေ က အခု အသက် သုံးဆယ် နီးမှ တောင်ကြီး မှာ မင်္ဂလာဆောင် မှာမို့ မန ္တလေး က သင်းသင်း နဲ့ ချိန်းပြီး အတူတူ သွားကြမလို့။ သင်းသင်း လည်း တစ်ယောက်တည်း သွားမှာ၊ ကိုထင်အောင် က ခလေး ကျောင်းမပိတ်လို့ နေခဲ့ရမည်။ သင်းသင်း နဲ့ က မပြတ် ဆက်သွယ်ဖြစ်သည်။ သင်းသင်း နဲ့ အေးသက်ခိုင် က နှစ်ယောက်စပ်ပြီး အိမ်မြေ အရောင်းအဝယ် လုပ်နေတာ။ သင်းသင်း ကတော့ ဗေဒင်တွေ ယတြာ တွေ အကုန်မေး အကုန်လုပ်သည်။  သင်းသင်း နဲ့ အေးသက်ခိုင် က သောကြာ နဲ့ တနင်္ဂနွေ မို့ ကံစပ်တယ်လို့ ဆရာ တစ်ယောက် က ပြောဖူးသည်။ အဲတာကြောင့် ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိ၊ အရောင်းအဝယ်တွေ ကတော့ တော်တော် အဆင်ပြေနေသည်။

သင်းသင်း နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ အရင်အပတ်က သင်းသင်း နဲ့ ပြောခဲ့ တာတွေ ပြန်ကြားယောင် နေမိသည်။ အဓိက ကတော့ ဒီနေ့ ဒေါ်မေသူ ကိုတွေ့ခဲ့လို့။

“သက်၊ ကိုယ့်ယောက်ျားက အေးတယ်ဆိုပြီး ဒီအတိုင်းတော့ သိပ်လွတ်မထားနဲ့၊ အမြဲတမ်း ဂရုတော့ စိုက်ထား”

“ကိုဇော်က ရိုးပါတယ်”

“သူကရိုးပေမဲ့ ကောင်မလေး က သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ခုခေတ် ကောင်မလေးတွေက ခပ်ကဲကဲ ရယ်”

“သင်းကလဲကွာ၊ ဘာလဲ၊ ကိုထင်အောင်ကြီး အစွမ်းပြနေပြီလား”

“ကိုထင်အောင် က ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး၊ သူ့ဘေးမှာ all clear၊ သက် လူ ကသာ ဆရာဝန်မလေးတွေ၊ ဆရာမလေးတွေ၊ လူနာမလေးတွေ နဲ့ နေ့တိုင်းတွေ့နေရမှာလေ”

“ကိုဇော်နဲ့ ယူတာ ခုနစ်နှစ်တောင်ကျော်ပြီ၊ ဘာမှ မှ မဖြစ်ခဲ့တာ”

“အဲလိုကြာသွားတာေတွေက ပိုကြောက်ရတယ်၊ သူတို့ ယောက်ျားတွေပြောတာ ကြားဖူးတယ် မဟုတ်လား၊ နေ့တိုင်း ကြက်သားဟင်း စားနေရရင်တောင် တစ်ခါတလေ ဝက်သားဟင်း တို့ ပဲ ဟင်းတို့ ပြောင်းစားချင်တယ် ဆိုတာလေ၊ သင်း က ကြုံ လို့ စေတနာနဲ့ ပြောတာပါ”

အဲဒီတုန်းက အင်းပါ လို့ စိတ်မပါတပါ အဆုံးသတ်ခဲ့ပေမဲ့ ခုတော့ ပြန် တွေးနေမိသည်။

ဒေါ်မေသူ က ဝက်သားဟင်းလား၊ ပဲဟင်းလား။

အရေးကြီးလူနာတွေ ထားသွားလို့ မရတာ သက် က သဘောပေါက်သည်။ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက် လာရင် ကိုဇော့်စိတ်တိုင်းကျ။ အပြင်ဆေးခန်းမှာ ဆိုရင်လည်း သင့်ရုံသာယူသည်။ မတတ်နိုင်ရင် ဆေးရုံ တက်ခိုင်းသည်။ ဆေးရုံမှာ မပြည့်စုံသူ တွေကို  ကူညီပေးနေတဲ့ စေတနာရှင် အဖွဲ့အစည်းတွေ ရှိတယ်လေ။ အရင် မြို့တုန်းကတော့ အသက်အရွယ် ကြီးတဲ့လူတွေကို အခမဲ့ ကုပေးခဲ့ဖူးသည်။ အဲဒီမှာ ပြဿ  နာက ရောဂါပျောက်တော့ လူကြီးတွေက သူတို့ သားသမီးတွေကို သွားကန်တော့ ခိုင်းသည်။ လာကန်တော့တဲ့ ပစ္စည်းတန်ဖိုးက ကိုယ် ယူမဲ့ ဆေးကုခထက်များနေသည်။ နောက်တော့ အခမဲ့ မဖြစ်တော့။ စတိတော့ ယူပေး ရသည်။ ဒါပေမဲ့ ခုထိတော့ သံဃာတော်တွေကို ကုသိုလ်ဖြစ် ကုပေးနေတုန်း။ ကိုယ်က စေတနာ အပြည့်နဲ့ ငွေမျက်နှာ မကြည့်ဘဲ ကုပေးတော့ ရောဂါပျောက်သွားတဲ့အခါ လူနာတွေ၊ လူနာရှင်တွေက တတ်နိုင်သလို လာ ကန်တော့ကြသည်။ ဒါကလုံးဝ ငြင်းလို့မရ။ ရွာထွက် စားစရာတွေ၊ တန်ဖိုးမများ လှတာ တွေ ကနေ တန်ဖိုးကြီး ပစ္စည်းတွေအထိ သူတို့တတ်နိုင်သရွေ့။ အိမ်မှာ စားစရာ သုံးစရာကတော့ အလျှံပယ်။

ညနေ ကိုဇော်ပြန်လာတော့ မနက်ဖြန် မလိုက်နိုင်တော့ဘူးလို့ ပြောသည်။

“နေ့လည် ချိုင့်လာပို့တုန်းကရင်း ကိုဇော် မလိုက်နိုင်လောက်တော့ဘူးလို့ ဒေါ်မေသူက သက်ကို ပြောခဲ့ ပြီးသား”

ကိုဇော့်ကို ဒေါ်မေသူ ဂရုတစိုက်ရှိလှတာကို သက် သတိထားမိကြောင်း မသိမသာ အသိပေး လိုက်၏။

“နေ့လည်က ဆေးရုံတစ်ခုလုံးရှုပ်နေတာဆိုတော့ သူလည်းခန့်မှန်းမိမှာပေါ့လေ၊ သက် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေရင် အိအိစိုး ခေါ်သွားပါလား၊ သုံးလေးရက်ကတော့ ကြုံသလို စားလို့ရပါတယ်၊ ဆေးခန်းအတွက်လည်း ဆေးရုံက nurse တစ်ယောက်ခေါ်ထားရင် ဖြစ်ပါတယ်”

“သက် က အဆင်ပြေပါတယ်၊ မန္တလေးးရောက်ရင် သင်းသင်းလည်း ရှိပြီ၊ ကိုထင်အောင် လည်း မလိုက်နိုင်တော့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားမယ်လေ”

ကိုဇော်နဲ့သက် လက်ထပ်ပြီးပြီးချင်း သက်ဇာတိမြို့သွားလည်သည်။ သက် ရောက်တယ်ကြားတော့ သက် ကျောင်းနေဖက် ငယ်သူငယ်ချင်း နန်းခင်တင့် သူ့ရွာကနေ လာပြီး သက်ကို အကူအညီ တောင်းသည်။ ငယ်ငယ်ကရင်း အဖေမရှိတဲ့ သူ့ ဝမ်းကွဲ ညီမလေး နန်းအိအိစိုး၊ အခု အမေက ဆုံးသွားပြန်သည်။ အသက်က ၁၂နှစ်၊ ခြောက်တန်း အောင်ထားသည်။ နန်းခင်တင့်က အိမ်ထောင်ကျတာစောတော့ ကလေးသုံးယောက်နဲ့ မို့ သူလည်းခေါ်မထားနိုင်။ မိန်းခလေးလည်းဖြစ်၊ ခိုင်းကောင်းတဲ့ အရွယ်လည်း မဟုတ်တော့ ဘယ်အမျိုးကမှ တာဝန်မယူချင်။ တောရွာအနေနဲ့ စာတော်တဲ့ ကလေးဖြစ်နေတော့ နန်းခင်တင့် က သူ့ဝမ်းကွဲ ညီမလေးကို ပညာဆက်သင်စေချင်သည်။

ကူဖော်လောင်ဖက် အဖြစ် သက် အိမ်မှာ ခေါ်ထားပြီး ကျောင်းထားပေးဖို့။ ကိုဇော်ကိုမေးတော့ သက် သဘောဆိုတာနဲ့ မန္တလေး ခေါ်လာ ခဲ့သည်။ အိမ်နားကကျောင်းမှာ ထားပေးသည်။ နန်းခင်တင့်ကို အစကတည်းက ရှင်းအောင်တော့ ပြောထားသည်။ သူငယ်ချင်းရဲ့ ဝမ်းကွဲညီမကို အိမ်ခေါ်ထားတာ၊ ဒီကလေးမကိုမွေးစားတာ လုံးဝ မဟုတ်ဘူးလို့။ သက် ဒီလိုပြောရတာက သက်တို့က ခုမှ အိမ်ထောင်ကျတာ၊ ကိုယ့်မိသားစု ကိုယ့်ရင်သွေးလေးတွေ ရချင်သည်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက် ခုနစ်နှစ်ကျော်လာ တာတောင် ကလေး မရသေး။ မသိသူတွေက နန်းအိအိစိုးကို သက် ရဲ့ ညီမအရင်းထင်သည်။ သိသူ တချို့ကတော့ အိမ်ထောင်ကျကျချင်း ဒီကလေးမလေး ကို အိမ်ခေါ်လာလို့ ကလေးမရတာလို့ပြောပေမဲ့ သက် ကော ကိုဇော်ကော ဒါကိုတော့ လက်မခံ၊ မယုံ။

သက် တို့က နန်းအိအိစိုးကို ညီမအရင်းလိုပဲ သဘောထားပါသည်။ ကိုးတန်း တက်ရမဲ့ နှစ် ကိုဇော် နယ်ပြောင်းရတော့ နယ်ကို ခေါ်မသွားဘဲ နာမည်ကြီး ဘော်ဒါ တစ်ခုမှာ ထားပေး၏။ နန်းအိအိစိုး ကလည်း လိမ္မာပြီး စာကြိုးစား၏။ ဆယ်တန်းကို ဂုဏ်ထူးလေးခုနဲ့ အောင်ပေမဲ့ မိန်းခလေး ဆိုတော့ ဆေးကျောင်းမမှီခဲ့၊  သွား ကိုလည်း တစ်မှတ်နဲ့ ကပ်လွဲခဲ့သည်။ ဒီနှစ်ခု မရတော့ တစ်ခြားဘာသာတွေ ယူခိုင်းပေမဲ့ အဝေးသင် အင်္ဂလိပ် ပဲ တက်ပြီး သက် ကိုလိုက်ကူသည်။ ခု နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်နေသလို အိမ်ထိန်း ချက်ပြုတ် ဆေးခန်းကူ တာတွေလည်း သက် နားကနေ တော်တော်များများ တတ်နေပြီ။ သက် ကိစ္စရှိလို့ ခရီး ထွက်တိုင်း အိမ်မှာ စိတ်ချလက်ချ လက်လွှဲ နိုင်ပြီ။ သက် က သင်းသင်း နဲ့ အိမ်မြေ ဝယ်ရောင်း လုပ် နေတော့ မန္တလေး ခဏခဏ ဆင်းဖြစ်သည်။ အရင်မြို့တုန်းက ဘာမှမဖြစ်။ ခု ဒေါ်မေသူ နဲ့တွေ့တာ ကြာ လာတော့ သက် တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည်။

ညစာစားပြီး ဆေးခန်းသွားကြသည်။ အစောင့်ကောင်လေးက တံခါး ကြို ဖွင့်ထားလို့ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ လူနာ သုံးလေးယောက်တော့ ရှိနေသည်။ ကားရပ်လိုက်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုးက ဆေးအိပ်ယူပြီး ဆေးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ လုပ်စရာရှိတာတွေ ကြို လုပ်ထားတော့မည်။ ကိုဇော် နဲ့ သက် ကားပေါ်ကဆင်းလာချိန် မှာ ဘေးခန်းက ဒေါ်မေသူတို့ ဆေးခန်းပိတ်နေပြီ။ ဒေါ်မေသူ က နေ့လည် လည်းဖွင့်၊ ည လည်း စောဖွင့်တော့ ကိုဇော်တို့ နဲ့ အဖွင့် အပိတ် အမြဲလိုလို ဆုံဖြစ်ကြသည်။

“မမ၊ သိမ်းပြီလား”

သက် က အရင်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ် သက်၊ ကိုဇော်- သွားနှင့်တော့မယ်၊ ဟိုမှာ ကိုဇော့် လူနာတွေ စောင့်နေပြီ”

ရှေ့ကဖြတ်ပြီး ဆိုင်ကယ်ဆီ လျှောက်သွားတဲ့ ဒေါ်မေသူ့ ကို သက် နောက် ကနေ ကြည့်နေမိသည်။ အရပ်မြင့်ပေမဲ့ သူ့အရပ်နဲ့လိုက်ဖက်ညီစွာ အချိုးအစားကျတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာပဲ။ လမ်းလျှောက် သွားလို့  နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်မေသူ့ တင်ပါးဆုံကိုကြည့်ရင်း အသက် ၃၅ ဆိုပေမဲ့ တင် တွေက တောင့်တင်းလှပ စွဲမက်ဖွယ်ဖြစ်နေဆဲလို့ မှတ်ချက်ချ မိသည်။ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီ အစိမ်းနုရောင် ကလည်း ပါးပါးအိအိလေးမို့ ဒေါ်မေသူ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပိုပေါ်လွင်စေသည်။  ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက် ထိုင်လိုက်တော့ တင်ထွားထွားလေးက ဘေးကိုအိကားသွားသည်။ သက် ဘေးက ကိုဇော် ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုဇော့် အကြည့်ကလည်း အဲဒီရောက်နေတာ။ သက် မျက်စောင်းထိုး လိုက်သည်။ အပြင်မှာဖြစ်နေလို့။ အိမ်မှာဆို ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ် လိုက်ပြီ။

ဆေခန်းအပြန် ဆေးရုံဝင်ပြီး နေ့လည်က အရေးပေါ်ခွဲထားရတဲ့ လူနာတွေ အခြေအနေ ဝင်ကြည့်၊ မှာစရာရှိတာ မှာပြီးမှ ပြန်လာတာမို့ အိမ်ရောက်တော့ ည ဆယ်နာရှိနေပြီ။ သက် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုဇော်ကတော့ ညဖက်ပြန်လာရင် internet ဝင်ဖြစ်သည်။ အိမ်မှာ adsl line တပ်ထားသည်။ လူနာဟောင်း တစ်ယောက်က ဒီမြို့မှာ public access center ဖွင့်လာတာကြာပြီ။ ခုတော့ ဖုန်းနဲ့ internet သုံးတာ များလာတော့ အလုပ်က အဆင်မပြေတော့။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ပစ္စည်းတွေကို net game ဆိုင်ကို တစ်ဝက်ဈေး နဲ့ရောင်းသည်။ adsl line ကိုတော့ ဝယ်မဲ့သူမရှိ။ သူကလည်း ရန်ကုန်ပြောင်းတော့မှာ ဆိုတော့  ဆရာ့ကို လက်ဆောင်ပေးမယ်ဆိုပြီး အိမ်မှာ လာဆင်သည်။ ကိုဇော် အလကား မယူပါ။ သူ တခြား စက်တွေရောင်းသလိုပဲ ကွန်ပြူ တာ သုံးလုံးအတွက် တစ်ဝက်ဈေး အတင်းပေးလိုက်သည်။ server အထိုင် အဖြစ်သုံးတဲ့ laptop ကို ကိုဇော် ကိုင်ပြီး  အပေါ်ထပ်မှာ သက် သုံးဖို့ နဲ့ အောက်ထပ် မှာ နန်းအိအိစိုး အတွက် desktop  တစ်လုံးစီ ဆင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ကိုဇော်က internet ကို အထွေထွေသတင်းကြည့်၊ နောက်ဆုံးပေါ် ဆေးပညာ သတင်း တွေလေ့လာ၊ နောက် မိတ်ဆွေ၊သူငယ်ချင်း၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အပြင် ဆရာတွေနဲ့ပါ ဆက်သွယ်တာ၊ အကြံတောင်းတာ၊ တိုင်ပင်တာတွေ လုပ်သည်။ သက် ကတော့ သင်းသင်း နဲ့ အိမ်ပုံ၊မြေကွက်ပုံ တွေ ပို့တာရယ်၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ chatting ရယ်ေပေါ့။ နန်းအိအိစိုး အတွက်လည်း သူ့ assignment တွေလုပ်လို့ လိုရင် reference လုပ်ဖို့၊ နောက် လေ့လာချင်တဲ့ ဘာသာရပ် အသစ်တွေ လေ့လာချင်ရင် လေ့လာဖို့၊ ဗဟုသုတ ရှာဖို့ ဆိုပြီး သူ့အခန်းထဲ စက်တစ်လုံး ဆင်ပေးထားသည်။ ဒီနေ့တော့ နောက်ကျနေပြီ။ mail ပဲ စစ်တော့မည်။

ရှေးအိန္ဒိယ စာပေပညာရှင် Chanakya ပြောဖူးတာရှိသည်။

 “ A good wife is one who serves her husband in the morning like a mother does, loves him in the day like a sister does and pleases him like a prostitute in the night.”

သက် က ကိုဇော့် အတွက် မနက်ပိုင်းသာမက နေ့လည် နှင့် ည ပါ အမေ တစ်ယောက်လို ကောင်းမွန် ပြည့်စုံစွာ စီစဉ်ကျွေးမွေးပါသည်။ မောင်နှမလိုသာမက သူငယ်ချင်းလိုပါ အမြဲတမ်း ချစ်ခင်ပြီး တိုင်ပင်လို့လည်း ရပါသည်။ များသောအားဖြင့် prostitute ဆိုတာ ငွေနဲ့ ကာမ လဲတာပါ။ သက် က ကိုယ့် ယောက်ျားကို ကိုယ်ရော စိတ်ပါ ပြုစု ဆက်ဆံသည်မှာ ညဖက်သာမဟုတ်။ နေ့လည်နေ့ခင်း ကိုဇော် ပြန် လာရင်း ဆန္ဒရှိလို့ သက် ရေ တစ်ခေါက်လောက် ဆိုရင် သက် က တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးသား။ ကိုဇော် က သက် မလုပ်ချင်တာ ဘာမှ လုပ်စရာမလိုဘူး လို့ အမြဲပြောပေမဲ့ သက် ကတော့ ကိုဇော် က လိုချင်ရင် အမြဲတမ်း အဆင်သင့်။

ကိုဇော် ထိုင်ရာက ထပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သက် က ပန်းနုရောင် အင်္ကျ ီနဲ့ ဒူးဖုံးရုံ ဘောင်းဘီလေး ဝတ်ပြီး ကိုဇော် ကို ကြည့်နေသည်။ မနက်ဖြန် သက် ခရီးသွားမှာဆိုတော့ နှုတ်ဆက် အချစ်ပွဲ နွှဲရအုန်းမည်။ 

ကိုဇော် နဲ့ သက် တစ်ယောက်ယောက် ခရီးထွက်ရင် မသွားခင်ညတော့ သူတို့လင်မယား တစ်နည်းနည်းနှင့် ချစ်ပွဲ ဝင်ကြသည်။  ဒီအစဉ်အလာက အိမ်ထောင်သက် ခုနစ်နှစ်မှာ တစ်ခါမှ မပျက်ခဲ့။ ကိုဇော် က သက် ကို  နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်း သက် ပါးပြင် ဖြူဖြူ နုနု လေးကို နမ်းကာ “သက်၊ မနက်စောစော သွားရမှာ မဟုတ်လား” လို့ မေးလိုက်သည်။ “အင်းပါ၊ ဒီနေ့ ဘာနေ့လဲ ကြည့်လိုက်အုန်း၊ တော်တော်တောင်နောက်ကျနေပြီ၊ ရေအရင် ချိုး လိုက်တော့နော်” ပြက္ခဒိန် ကြည့်လိုက်တော့မှ ဒီရက်တွေက သက် ရဲ့ period  မှန်းသတိရမိသည်။ သက် ရဲ့ နောက် ပါးတစ်ဖက်ကို နမ်းပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ကိုဇော် ဝင်သွားတော့သည်။

ရေချိုးရင်း ဟိုဟိုဒီဒီ စဉ်းစားခန်း ဝင်နေမိသည်။ ချစ်သူတွေဘဝမှာ ဖက်တာ၊နမ်းတာ အပေါ်ယံလောက်သာ သက် က ခွင့်ပြုပေမဲ့ လက်ထပ်တဲ့နေ့ကစ၍ ကိုဇော် စိတ်တိုင်းကျ။ သက် ဘဝမှာ ဘယ်ယောက်ျားမှ မရှိခဲ့တာ ကိုဇော်သိသည်။ ကိုယ်ကလည်း ဘယ်မှာမှ အပျော်မရှာခဲ့ဖူး။ မင်္ဂလာဦးညက သက် ကို တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး သက် ရဲ့ အပျိုစင် ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခေါင်းကနေ ခြေဖျားထိ နေရာလပ်မကျန် မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းခဲ့သည်။ ဒါက ကိုဇော်ရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒ။ ကိုယ့် fantasies ထဲက တစ်ခု။ အပျိုစင်သက် ရဲ့ ကိုယ်မှာ ကိုဇော် မမြင်ဖူး မနမ်းဖူးခဲ့တဲ့ နေရာ မရှိချင်လို့ပါ ဆိုတော့ ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အရမ်းရှက်နေပေမဲ့ သက် က ခွင့်ပြုခဲ့၏။ သာယာကြည်နူး ပျော်ရွှင်စွာ အနမ်းခံခဲ့သည်။ ကိုဇော်အတွက်ကတော့ a dream come true ပေါ့။ နောက်တစ်ခါ ပြန်မကြုံနိုင်တော့ဘူးလေ။ အဲဒီရက်တွေတုန်းက မိုးလင်းတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား စား၊ ကာမ၊ အိပ် ဒီသုံးခုနဲ့ တစ်နေကုန် လည်ပတ်နေသည်။ ပထမနေ့ ကတည်းက ကိုဇော် သက် ကို ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံခဲ့သည်။  သက် အတွက်တော့ oral sex ကို လုပ်ပေးဖို့ တော်တော် အချိန်ယူ ရသည်။ သက် ရာသီလာချိန်တို့၊ မအီမသာဖြစ်ချိန်၊ ပင်ပန်းနေချိန်တွေမှာ ကိုဇော်တင်းနေရင် သက် က သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ လက်အစုံလေးနဲ့သာ ကိုဇော့် ကို နှိပ်နယ်၊  ပွတ်သတ်ပြီး masturbate ပေးသည်။ ကိုဇော်ကလည်း သက် မလုပ်ချင်တာ ဘာမှလုပ်ဖို့မလိုဘူးလို့ အမြဲပြောပေမဲ့ အိမ်ထောင်သက်လေး ရလာတော့ သက် oral ကို စမ်းပါသည်။

အစပိုင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပေါ့။ သက် သွားနဲ့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို ကိုက်မိလို့ အော်ရတာလည်းရှိခဲ့သည်။ ကိုဇော့် ပစ္စည်း နဲ့ သက် အာခေါင်ကို ထိုးမိလို့ နောက်ရက်ထိ သက် နာနေတာလည်း ရှိခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ သက်  ကောင်းကောင်း ကျွမ်းကျင်သွားပြီ။ ကိုဇော့် ပစ္စည်း တစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ အဆင်ပြေပြေ ထည့်နိုင်ပြီ။ ကိုက်မိတယ် ဆိုရင်လည်း မတော်တဆ မဟုတ်။ သက် က တမင်သက်သက်လုပ်တာ။

သက် စုပ်တတ်သွားတော့ ဒုက္ခရောက်တာက ကိုဇော်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ကိုဇော်က တော်တော်နဲ့မပြီး။ သက် ကို ပုံမှန်ဆက်ဆံရင် အကြာကြီးဆက်ဆံနိုင်သည်။ သက် တောင် အရင်ပြီးသွားတတ်လို့ အတူတူပြီးချင်ရင် တော်တော် ညှိယူ ရသည်။ ဒါမှမဟုတ် သက် နောက်တစ်ခါပြီးတဲ့အခါမှ အတူပြီးကြသည်။ သက် လက်နဲ့ masturbate လုပ်ပေးရင်လည်း နူးညံ့တဲ့ သက် ရဲ့ လက်အစုံက စုန်ဆန် လှည့်ပတ် ဘယ်လောက်ပဲ ဆော့ကစားကစား အကြာကြီး လုပ်ရသည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းက သက် ပါးစပ်ထဲ ရောက်သွားပြီး သက်ရဲ့လျှာ၊ နှုတ်ခမ်းအစုံ တို့နဲ့ တွေ့တဲ့အခါ ကြာကြာတောင့် မခံနိုင်။ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားသည်။ သက် အစုပ် တော်လွန်းလို့တော့ မဟုတ်နိုင်။

သက် oral စစမ်းခါစ ကတည်းက ကိုဇော့်ပစ္စည်း သက် ပါးစပ် ထဲရောက်တာနဲ့ အလံဖြူ ထောင်ဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ ခုအချိန်ထိ သက် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးရင် ကိုဇော် ပြီးတာ မြန်နေတုန်း။ တချို့ကတော့ ပါးစပ်နဲ့ဆို မပြီးနိုင်လို့ foreplay ကို ပါးစပ်နဲ့ စပြီး နောက်မှ ပုံမှန်ဆက်ဆံတာနဲ့ အဆုံးသတ်တာ။ ကိုဇော် က ပြောင်းပြန်။ မပြီးချင်ခင် ထွက်တယ်လို့ ဆိုရအောင်ကလည်း သက်ကိုပုံမှန်ဆက်ဆံရင် အကြာကြီးမှ ပြီးတာလေ။ ပြီးခါနီးတဲ့အခါ တခြားကိုအာရုံပြောင်းရင် နည်းနည်းပိုကြာနိုင်တယ်ဆိုပေမဲ့ သက် က ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးနေချိန်မှာ ကိုဇော်အာရုံပြောင်းဖို့ စိတ်မကူးခဲ့ဖူးပါ။ သက်ရဲ့ အထိအတွေ့ အနမ်း အလျက် အစုပ်တွေကို အပြည့်အဝ ခံစားနေမိသည်သာ။  အသက်ရှူတဲ့ rhythm ကို ထိန်းပြီး နှလုံးခုန်နှုန်း နှေးသွားအောင်လုပ်ရင် နည်းနည်းပိုကြာ နိုင်တယ် ဆိုပေမဲ့ သက် ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်ဟာ  ရောက်သွားတာနဲ့ ရင်ခုန်တာက မမြန်ဘဲ မနေနိုင်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပြီးတာကြာကြာ မကြာကြာ နှစ်ယောက်စလုံးက သာယာကြည်နူး ကျေနပ်နေကြတော့ ဒါကအရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်။ စိတ်နဲ့ ဆိုင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ သက်ကို ကိုဇော်က great respect မို့ သက် ပါးစပ်ထဲမှာ ကြာကြာ မထည့် ထားချင်တာလား။ ဒါဆို တခြားမိန်းမတွေ ပါးစပ်ထဲဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ မမမေသူက စုပ်ပေးရင်ကော ပြီးတာ မြန်မှာလား။ အကြာကြီး အစုပ်ခံနိုင်မလား။ စမ်းခွင့် ရမယ်ဆိုရင်တော့….. အထွေထွေခွဲစိတ် နဲ့ OG က အလုပ်သဘောအရ ပတ်သက်နေရသည်။ မမမေသူ သူ့လူနာတွေကို ဗိုက်ခွဲရင်း အူကပ်တာတို့၊ OG အပိုင်းထက် ကျော်တာတို့၊ အရေးပေါ်အခြေအနေတို့နဲ့ ကြုံလာရင် ကိုဇော်တို့ကို လှမ်း ခေါ်ရသည်။ တစ်ခါတလေ အသည်းအသန်မို့ အပြေးအလွှား သွားကူပေးရသည်။ ဗိုက်ခွဲမွေးတဲ့မိခင်လောင်းက အူအတက်ပါ ဖြတ်ချင်တယ်လို့ ကြိုပြောထားရင်လည်း ကိုယ်တိုင်မလုပ်၊ လက်ထောက်ကိုမခိုင်း၊ မြို့ကြီးတွေမှာလို အထွေထွေ ခွဲစိတ် ဖြစ်တဲ့ ကိုဇော့်ကို ခေါ်သည်။

အဲဒီတော့ ပိုရင်းနှီးလာကြသည်။ မနက်ဖြန်လည်း အူအတက် လာဖြတ်ပေးဖို့ ပြောထားသေးသည်။ အလုပ်ထဲမှာတော့ ကိုဇော်က လုံးဝ ပြတ်သားပါသည်။ လုံးဝ စည်းရှိပါသည်။ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် တွေနဲ့ကော၊ လူနာတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ကော ဘာအပိုစိတ်မှ မရှိ။ ကင်းရှင်းသည်။  ကိုယ့်အလုပ်ကို စေတနာအပြည့်နဲ့ လုပ်သည်။ ဒါပေမဲ့ မမ ရဲ့ အပြောအဆို အပြုအမူတွေကလည်း ကိုဇော့်ကို ဖိတ်ခေါ်နေသယောင် ကိုဇော်ခံစားမိသည်။  လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မမအိမ်မှာ မမ ၃၄နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ ဆွမ်းကပ်တော့လည်း သက်ပါတာတောင် မမက ကိုဇော်ကို နေရာပေးလွန်းနေသည်။ အရေးပေးလွန်းနေသည်။ သက်က မိန်းမအချင်းချင်း ဆိုတော့ ရိပ်မိမည်။ ဒါကြောင့် ဒီရက်ပိုင်း သက် စကားပြောရင် အနှောင့်အသွား မလွတ်ချင်။ မမက ကိုဇော်ထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးပါး ကြီးပေမဲ့ ဒီတလော seminar တွေမှာ ပြန်တွေ့နေတဲ့ ကိုဇော့် same batch ရွယ်တူ ဆရာဝန်မတွေထက် မမက ပိုငယ် ပိုနုနေသည်။ ပိုလည်းလှနေသည်။ ညနေကလည်း မမကို နောက်က ကြည့်နေမိသည်။ သက်လည်း သတိထားမိသွားသည်။ တော်တော်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်။ အရပ်လည်းမြင့်တော့ model show လျှောက်ရင် တော်တော် ကြည့်ကောင်းမည်။ Fashion  အနေနဲ့ ဘာအဝတ်မှ ဝတ်ဖို့မလိုပါ။ High heels လေး တရံ စီးထားရင် ရပြီ။ ထဘီ ဝတ်ထားရင်တောင် မမရဲ့တင်တွေက တော်တော် ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊ ဘာမှမဝတ်ထားဘူး ဆိုရင်တော့………ကိုယ့်စိတ်တွေ ဘယ်ရောက် နေမိပါလိမ့်။ မဟုတ်တဲ့ အတွေးတွေ အရမ်း ဝင်နေပါလား။ ဒီလိုမျိုးတွေ စဉ်းစားနေတာ သက် သိသွားလို့ကတော့ မိုးပြိုလိမ့်မည်။ အိပ်မက်ထဲတောင် မမက်နဲ့လို့ ပြောအုန်းမည်။ ရေချိုးနေတာ တော်တော် ကြာသွားပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း အထူးသန့်ရှင်းနေပြီ။ သက် စောင့်နေတော့မည်ပေါ့။

ကိုဇော် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သက် ကို အသာအယာ ဖက်ရင်း သက် ရဲ့ နူးညံ့ပျော့ပျောင်းတဲ့ ဆံကေသာ တွေကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည်။ သက် က ကိုဇော်ကို၊ အခန်းထဲမှာ laptop ကိုင်တာတဲ့အခါ၊ စာဖတ်တဲ့အခါ တို့မှာ သုံးတဲ့ သားရေဆုံလည်ခုံပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကိုဇော့် ဆံပင်တွေကို hair dryer နဲ့ မှုတ်ပေးသည်။ ကိုဇော်က ထိုင်နေရင်း ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဘေးနည်းနည်းကားထားပြီး မျက်နှာချင်း အနေအထားကနေ သက် ရဲ့ ဖင်တစ်ဘက်တစ်ချက်ကို  သိုင်းဖက် ကိုင်တွယ်ပြီး နှစ်ယောက်သား ပိုနီးကပ်သွားအောင် သက် ကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ သက် ညဝတ်အင်္ကျီက ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေ၏။ သက်ရဲ့ ဖြူဖွေး လုံးဝန်း တင်းရင်းတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါ်လာပါတော့သည်။ သက် ဘရာစီယာ ဝတ်မထားပါ။ သက်ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်တော့လည်း သက် က အလိုက်သင့်ပင်၊ ခေါင်းမှုတ်ပေးတာမပျက်။ ကိုဇော် မျက်နှာကို သက် ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးမှာအပ်ရင်း သက် ချက်တဝိုက်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ဆော့ကစားနေ၏။ သက် ဗိုက်သားဖြူဖြူနုနုလေးတွေကို နမ်းလိုက်၊ လျှာနဲ့ လျက်လိုက် လုပ်နေရင်း လက်တွေကတော့ သက်ရဲ့ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှတဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးတွေကို တစ်ဖက်တစ်လုံးစီ ကိုင်ညှှစ် ပွတ်သတ်ပေးနေမိ၏။ သက်ရဲ့ တင် တွေက ခုထိ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိနေဆဲပါ။ လပ်ထပ်စ ကတည်းက ကိုင်လာ ညှစ်လာ ဆော့လာခဲ့တာ ခုထိ မဝနိုင်သေး။ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် ကိုင်လို့ကောင်းတုန်း၊ ညှစ်လို့ကောင်းတုန်း။

ကိုဇော် ဆုံလည်ခုံရဲ့ အမြင့်ကို adjust လုပ်လိုက်သည်။ ကိုဇော် နှုတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ သက် နို့ နှစ်လုံးက တစ်တန်းတည်း ဖြစ်သွားပြီ။ ကိုဇော် ညာဘက်လက်ကို သက် ဘယ်ဘက် နို့ ပေါ်တင်ပြီး နို့ တစ်လုံးလုံးကို အသာအယာလေး ဖျစ်ညှစ် ပေးနေသည်။  ဘယ်ဘက်လက်ကတော့ သက်ရဲ့ တင်ကို သိုင်းဖက်ကိုင်တွယ်ထားဆဲပါ။ သက် နို့လေးတွေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်း နဲ့ ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ ဖင် ကို ကိုင်တဲ့ အရသာနဲ့ နို့ကို ကိုင်ရတာ မတူပေမဲ့ နှစ်ခုစလုံးက ကိုင်လို့ ညှစ်လို့ ကောင်းလှတာကတော့ အမှန်။ သက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ပါးအပ်ကာ သက် ရဲ့ မွှေးကြိုင်တဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ လေးကို ရှိုက်ရှူလိုက်သည်။ ကိုဇော့် လျှာဖျားလေးနဲ့ သက်ရဲ့ ညာဘက်နို့သီးခေါင်းဘေး တဝိုက်ကို တို့လိုက် လျက်လိုက် ဆယ်ခါလောက်လုပ်ပြီး သက်ရဲ့ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကို နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ငုံပြီး အသံမြည်အောင် အကြာကြီး ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ သက်က ခေါင်းမှုတ်ပေးနေတာတောင် ခဏတာတန့်သွားပြီး  အသက်ရှူသံ အနည်းငယ်ပြင်းသွားသည်။ ကိုဇော် လက်တွေကို ဘက်ပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါ ကိုဇော် ပါးစပ်က သက် ဘယ်ဘက်နို့ဆီသို့။ လျက်တာ စုပ်တာတွေမလုပ်ဘဲ သက်နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားနဲ့ဖိကိုက်လိုက်သည်။

“အား”

လျှာနဲ့ လာလျက်မယ်လို့ မျှော်လင့်နေတုန်း နာအောင် အကိုက်ခံလိုက်ရ၍ သက် ကိုယ်လုံးလေးတွန့်သွားသည်။ ငုံ့ကြည့်လာသော သက် ကို ကိုဇော်ပြုံးပြလိုက်သည်။ သက်က မျက်နှာတည်တည်နှင့် ပြောသည်။

“မှတ်ထား၊ ပြန်ကိုက်မှာ” သက် hair dryer ကို ပိတ်၍ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ကိုဇော်ကို မထူလိုက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ကာ ကိုဇော်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကိုဇော်ကလည်း သက်ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ သက် က ကိုဇော် လည်ပင်းတဝိုက် ညင်ညင်သာသာလေး လိုက်နမ်းနေသည်။ ကိုဇော့် နားဖျားလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ငုံလိုက်ပြီး အသာလေးကိုက်လိုက်သည်။ ရင်ဘတ်တဝိုက် ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းပြန်သည်။ ပြီးတော့ ကိုဇော်လုပ်ခဲ့ သလို နို့သီးခေါင်းဘေး ဆယ်ခါလောက် လျက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ကိုက်လိုက်သည်။ ခုန နားဖျားလေးကို ကိုက်တုန်းကထက် အားပိုပါတော့ ကိုဇော်လည်း တွန့်သွားသည်။ သက် ကိုဇော့်ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ ပဝါကို ဖြေပြီး ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်ကာ ခုံပေါ်ထိုင်၍ ခုံကို အနိမ့်ဆုံး ချလိုက်တော့ သက်မျက်နှာက ကိုဇော့် ခါးအောက်နားမှာ။

“ဒီတစ်ခါ အကိုက်ခံမဲ့ နေရာကို ရွေးခွင့်ပေးမယ်”

မော့ပြီး ပြုံးပြုံးလေးနှင့် သက်ကပြောသည်။ သက် ပါးစပ်က ကိုဇော့် ပေါင်ကြားတဝိုက်ဝဲနေလေပြီ။ တစ်ခါထက် တစ်ခါ အားက ပိုပြင်းလာမှာဆိုတော့ အရှေ့ဘက်တော့မဖြစ်။ ကိုဇော် ကိုယ်လုံးကို အမြန်လှည့်ပေးလိုက်သည်။ သက် ကိုဇော့်တင်ပါးကို အားရပါးရကိုက်လိုက်သည်။

“အ….”

ကြည့်စရာမလို။ သွေးထွက်တာ။ပေါက်တာတို့မဖြစ်ပေမဲ့ သက် သွားရာကတော့ကောင်းကောင်းထင်နေတော့မည်။ ကိုက်ထားတဲ့နေရာကို သက်က ဖွဖွလေးနမ်းပြီး နူးညံ့တဲ့ လက်လေးနဲ့ အသာအယာ ပွတ်ပေး၏။ ကိုဇော်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် သက်က လှည့်လိုက်သည်။ နူးညံ့သောသက်နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ကိုဇော့် ပစ္စည်း ထိပ်ပိုင်းကို ငုံလိုက်သည်။ သက် လွှတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ အာငွေ့လေးက ကိုဇော့် ပစ္စည်းထိပ်ကို လေပြေနွေးလေးလို လာတိုက်ခတ်သည်။ ထိပ်ပိုင်းကို ငုံထားရင်း သက်လျှာဖျားလေးကလည်း ကိုဇော့် ပစ္စည်းထိပ်ပိုင်းရဲ့ အောက်ဘက်ခြမ်းကို လျက် ပေးနေသည်။ ဖွဖွလေးလုပ်လိုက်၊ ဖိလိုက်၊ ကန့်လန့် ဒေါင်လိုက် အဝိုင်းလိုက် အမျိုးစုံအောင် လျက်ပေးပြီး ထိပ်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကိုလည်း နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ်ပေးနေတော့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တောင့်တင်း မာကျော ထောင်မတ် လာပါတော့သည်။ တောင်နေတဲ့ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို သက်က နူးညံ့တဲ့လက်လေးနဲ့ ကိုင်ပေးထားပြီး  သက် နှုတ်ခမ်းအစုံက ကိုဇော့်ပေါင်အတွင်းဘက်တွေကို လိုက်နမ်း၏။ 

သက် လျှာဖျားလေးက ကိုဇော့်ပေါင်ကြား ဥအောက်ပိုင်းကို လျက်ပေးနေပြန်ရာ ကိုဇော်ကတော့ သက် ဆံကေသာတွေကိုဖွလိုက် သက် ကျောပြင်လေးကိုပွတ်လိုက် သက်နို့ကို ညှစ်လိုက် လုပ်နေမိတော့သည်။ ကိုဇော့် ဥတစ်လုံးကို သက်က ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံမြည်အောင် စုပ်ပေး ပြန်ရာ ကိုဇော်ကတော့ မှိန်းပြီး အရသာခံ နေတော့သည်။ ခဏနေတော့ နောက်ဥတစ်လုံးကို ပြောင်းစုပ်ပေးပြန်သည်။ သက် လျှာက တောင့်မာနေတဲ့ ကိုဇော့်အတံ အောက်ပိုင်းတလျှောက် လျက်ပေးပြန်၏။ အတက်အဆင်းကို နှေးလိုက်မြန်လိုက်။ ကိုဇော်စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားနေလှပြီ။ ကိုဇော့်လက်တွေက သက်နို့တွေကို တစ်ဘက်တစ်လုံးစီ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင် ထားသည်။ သက် က ကိုဇော့် ပစ္စည်း တစ်ချောင်းလုံးကို ငုံလိုက်သည်။ စိုစွတ်နူးညံ့ နွေးထွေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ထက်အောက်စုန်ဆန် လှုပ်ရှားပြီး စုပ်ပေးပြန်ပါသည်။ Speed ကို အမျိုးမျိုးပြောင်းလိုက်၊ ခဏနားလိုက်။ ပါးစပ်ထဲ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို ငုံထားနေတဲ့ ကြားထဲမှာ သက် လျှာကလည်း  ဝင်လျက်ပေးနေပြန်ရာ ကိုဇော်ကြာကြာတောင့် မခံနိုင်တော့မှန်းသိသည်။ တခြားကို စဉ်းစားဖို့ဆိုတော့ မမမေသူက စိတ်ကူးထဲ ဝင်လာပြန်သည်။ ဆုံလာကြတာ နှစ်နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာမှ မမမေသူ ပိုကြည့်ကောင်းလာ သလိုပဲ။

ဒါမှမဟုတ် ခုမှ ဂရုစိုက်မိတာလား။ မဟုတ်သေးပါဘူး။ အောက်မှာက သက်။ အာရုံက သက်စုပ်ပေးနေတာကို ပြန်ခံစားလိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ကောင်က သစ္စာဖောက်တော့သည်။ ကိုဇော် ထွက်တော့မှာကို အချက်ပြတဲ့ အနေနဲ့ သက် နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးကြား ဖိညှစ်လိုက်သည်။ သက် လက်တစ်ဘက်က ကိုဇော့် ဥနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညင်ညင်သာလေး နှိပ်ပေးနေကာ နောက် လက်တစ်ဘက်ရဲ့ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးက ကိုဇော့် ပစ္စည်းအရင်းကို ပတ်ကာ ကိုင်လိုက်သည်။ သက်ပါးစပ်ကတော့ အရှိန်မြှင့်ပြီး ထက်အောက်လှုပ်ရှား မနားတမ်း စုပ်ပွတ်ပေးနေရာ  ကိုဇော်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ပါ။ သက် ပါးစပ်ထဲ လွှတ်ထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ သက်က နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစိပြီး  ကိုဇော့် ပစ္စည်း အပေါ်ပိုင်း သုံးပုံတစ်ပုံ လောက်ကို ငုံထား၏။

အရင်းကိုတော့ သက် လက်မနဲ့ လက်ညှိုးက ဖြည်းညှင်းစွာ ပွတ်တိုက်ပေးနေပြီး သက်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နောက်လက်တစ်ဘက်ကတော့ ကိုဇော့် ဥနှစ်လုံးကို အသာအယာ ညှစ်ပေး နေတော့သည်။ အရည်တွေကုန်ပြီး ကိုဇော့် ပစ္စည်း စပျော့ကျလာတော့ သက်က ဘေးက tissue ဘူး ထဲက tissue paper တွေ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို သုတ်ပေးရင်း  ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်သည်။ သက် နှုတ်ခမ်းတဝိုက်ကိုလည်း သုတ်လိုက်သည်။ အစပိုင်းတုန်းကတော့ သက်က Kleenex Tissue ပဲ သုံးသည်။ နူးညံ့ပြီး သုတ်ရတာအဆင်ပြေလို့။ အထူးကုဖြစ်ပြီး နယ်ထွက်တော့ ကိုယ့် speciality မှာ ကိုယ်က ဘုရင်။ ဆေး promotional tissue ဗူး တွေကများတော့ ရှိတာပဲသုံးတော့သည်။ သက် ကိုဇော့်အရည်တွေကို ငုံထားရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုဇော် ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်ဝင်သွားတော့ သက် ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးနေပြီ။ ကိုဇော့် ပစ္စည်းကို သက် က ရေဆေးပေးပြီး ခြောက်သွားအောင် သုတ်ပေးသည်။ သက် မျက်နှာလေးက ကိုဇော့် ပေါင်ကြား တစ်ချက်ဝေ့ ဝင်လာပြီး ကိုဇော့်ကို ကျီစယ်လိုက်သေးသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် second round တွေ ရှိတတ်ပေမဲ့ မနက်ဖြန် မနက်စောစော သက် ခရီးထွက်မှာဆိုတော့ ဒီလောက်နဲ့ အိပ်ယာဝင်ကြတော့မည်။

သက် မနက်စောစော မန္တလေးသွားပြီ။ စနေနေ့ ဆိုတော့ အပြင်ဆေးခန်းမှာ လာအပ်ထားတဲ့ minor case တွေ လုပ်ပြီး ဆေးရုံဝင်စစ်။ နောက် မမမေသူ ပြောထားတဲ့ အူအတက် ဝင်ဖြတ်ပေးပေါ့။ ခွဲခန်းထဲကနေ အတူထွက်လာကြပြီး အဝမှာ မမက နှစ်ကိုယ်ကြား “ကိုဇော် နေ့လည်စာ ဘာစားချင်လဲ၊ မမ လိုက်ကျွေးမယ်လေ။” စားချင်တာလည်းရှိ၊ မမကိုကျွေးချင်တာလည်း ရှိပေမဲ့ မဖြစ်နိုင်သေးပါ။

“ရပြီ မမ၊ အိမ်မှာ သက် စီစဉ်ထားခဲ့ပြီးသား ဖြစ်နေတယ်” အစက ကိုဇော်မလိုက်ဖြစ်ရင် နန်းအိအိစိုးကို ခေါ်သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးပေမဲ့ သွားခါနီး တကယ် မလိုက်ဖြစ်တော့ သက်က တစ်ယောက်တည်း သွားခဲ့သည်။ ခါတိုင်း သက် ကိုဇော့်ကို သဝန်တိုတာတို့ မယုံသင်္ကာတို့ မဖြစ်ဖူးပေမဲ့ မမမေသူ နဲ့တွေ့တော့ တစ်မျိုးပြောင်းသွားသည်။ ကိုဇော့် စိတ်ထဲ တောင်တောင်အီအီတွေ တွေးနေတာ ရိပ်မိလို့လား။ ခုလည်း နန်းအိအိစိုးကို ထားသွားခဲ့သည်။ ကိုဇော်စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်မရအောင်။ မမနဲ့ စိတ်မချတာ သေချာသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နန်းအိအိစိုးက “အစ်ကိုကြီး၊ မန္တလေးက ပို့လိုက်တာ ဆိုပြီး ဖရဲသီးနှစ်လုံးနဲ့ ဆေးဘူးလေးတစ်ဘူး ရောက်နေတယ်၊ ပို့တဲ့သူ နာမည်တော့ မပါဘူး”ဖရဲသီးက အသေးတစ်လုံး၊ အကြီးတစ်လုံး။ စက္ကူဘူးလေးကတော့ tape တွေနဲ့ ပတ်ပိတ်ထားပြီး ကိုဇော့် လိပ်စာရေးထားသည်။ ဗိုလ်ကောင်း ပို့လိုက်တာတွေတောင် ရောက်လာပြီပဲ။

“ဆေးဘူးကို အပေါ်ထပ် tv ဘေးမှာ သွားထားလိုက်၊ ဖရဲသီးက သေးတဲ့အလုံးခွဲပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထား၊ ညစာစားပြီးမှ စားတာပေါ့” ဆေးခန်းက ညနေသုံးနာရီခွဲဆိုတော့ နေ့လည်စာစားပြီးတော့ အချိန်ပိုနေသေးသည်။ ဗိုလ်ကောင်းက ပစ္စည်းတွေပို့မှာကို email နဲ့ အကြောင်းကြားခဲ့ပြီးသား။ ရောက်လာပြီဆိုတာ email ပြန်ပို့ရင်း ဗိုလ်ကောင်းအကြောင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိသည်။ ဗိုလ်ကောင်းဆိုတာ ကိုဇော်တို့က အကိုကြီးလိုတစ်မျိုး၊ ဆရာလိုတစ်သွယ်၊ လေးစားချစ်ခင်ပြီး ခေါင်းဆောင်တင်ထားတဲ့ ဒေါက်တာကောင်းလျှံ။ ကိုဇော်တို့ထက် အသက်ကော၊အတန်းကော ပိုကြီးသည်။ ဆေးရုံကြီးတို့၊ private school တို့မှာ တာဝန်ခံဆရာကြီးတွေကို ရှေ့က ဗိုလ်တပ်ခေါ်သလို ကိုဇော်တို့တစ်ဖွဲ့လုံးကလည်း ကိုကောင်းလျှံကို ဗိုလ်တပ်ပြီး ဗိုလ်ကောင်းလို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ ဗိုလ်ကောင်းက နယ်ကပေမဲ့ မိဘဘိုးဘွားစဉ်ဆက် ချမ်းသာသည်။ ဗိုလ်ကောင်းရဲ့ အဘိုးက မိသားစုထဲ ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒ အထူးပြင်းပြပေမဲ့ ဘယ်သား ဘယ်မြေးမှ မဖြစ်ခဲ့။

ဗိုလ်ကောင်းက စာတော်သလို အဘိုးကလည်းသိပ်ချစ်တဲ့မြေးဆိုတော့ အဘိုးဆန္ဒ ပြည့်အောင် ကြိုးစားသည်။ ပထမအကြိမ် ဆယ်တန်းဖြေတော့ စိတ်တိုင်းမကျလို့ အကျခံပြီး နောက်တစ်နှစ် ဂုဏ်ထူး ငါးဘာသာနဲ့ အောင်ခဲ့သည်။ အောင်တဲ့ အထိမ်းအမှတ် ရည်းစားကို ခိုးပြေးခဲ့သည်။ အဲဒီအချိန်က မမထိုက်  ဆယ့်ခြောက်နှစ်တောင် မပြည့်သေး။ နှစ်ဖက်လူကြီးတွေက ရင်းနှီးလွန်းလို့ ပြ ဿ     နာ မဖြစ်ခဲ့။ လက်ထပ်  ပေးခဲ့ပေမဲ့ ဆေးကျောင်းတက်နေတဲ့ မန္တလေးကိုတော့ မမထိုက်ကို လိုက်နေခွင့်မပေး။ နယ်မှာပဲနေ။ ကျောင်းအားရင် ဗိုလ်ကောင်း ပြန်လာ။ လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်အကြာ သားလေးတစ်ယောက် မွေးသည်။ ဗိုလ်ကောင်းတို့က မန္တလေးမှာ အိမ်ကြီးတွေ ရှိပေမဲ့ သွားမနေ။ အဌားချထားပြီး အဆောင်မှာ ကိုဇော်တို့နဲ့ လာနေသည်။ ချောင်လည်သူဆိုတော့ အကျွေးအမွေး အပေးအကမ်းလည်း ရက်ရောသည်။ မိန်မနဲ့၊ ကလေးနဲ့။ လူကလည်း ပျော်ပျော်နေသူဆိုတော့ ကျောင်းမှာလည်း အကြာကြီးနေသွားသည်။

ဆေးခွင့်တင်လိုက်၊ စာမေးပွဲကျလိုက်၊ ပြန်ဖြေလိုက်နဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဗိုလ်ကောင်းက အဘိုးဆန္ဒ ပြည့်အောင်တော့ လုပ်သည်။ ကျောင်းထုတ်ခံရတဲ့ အဆင့်ထိ မရောက်ခဲ့။  ကိုဇော်တို့ထက် တစ်နှစ်ပဲ စောပြီး ဆရာဝန်ဖြစ်သည်။ ဗိုလ်ကောင်း အဘိုးက ဆုချတဲ့အနေနဲ့ မန္တလေးမှာရှိတဲ့ သူပိုင်မြေကွက်ကျယ်ကြီးကို ဆေးရုံ   ဆောက်ပေးခဲ့သည်။ ပစ္စည်းအစုံဖြည့်ပေးခဲ့သည်။ ကောင်းထိုက်ဆေးရုံ ဆိုပြီး ဗိုလ်ကောင်းနဲ့ မမထိုက်ကို အပိုင်ပေးခဲ့သည်။ ခုတော့ သူတို့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသား ကောင်းထိုက် တောင် Final PartII ရောက်နေပြီ။ သားက စာတော်ပြီး တစ်နှစ်တစ်တန်းမှန်မှန် အောင်သည်။ အေးအေးဆေးဆေးလည်းနေသည်။ အဖေနဲ့ မတူ။ ဗိုလ်ကောင်းကတော့ မိန်းမရှိတာတောင် ကိုဇော်တို့နဲ့ အဆောင်နေတုန်းက အပြင်ထွက်ရှာသည်။ ကျန်တဲ့ သူတွေကိုလည်း နည်းပေး လမ်းညွှန်သည်။ ဘယ်မှာဘာရှိသည်။ ဘယ်ပစ္စည်းက ကောင်းသည်။ ကျန်းမာရေးတော့ ဂရုစိုက်။ အကာအကွယ်တော့ မမေ့ဖို့။ မမထိုက်က ငယ်ငယ်နုနုချောချောလေး။ သားတစ်ယောက် အမေလို့မထင်ရ။ ကိုဇော်က ဗိုလ်ကောင်းကို “မမထိုက်က ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာ ဘာလို့ အပြင်သွားသေးတာလဲ” လို့မေးဖူးသည်။

“ထိုက် က ငါ့နား အမြဲရှိတာမှမဟုတ်တာ။ ငါ့ပြောင်း မပိတ်အောင် မှန်မှန် run ပေးရတယ်” လို့ ဆင်ခြေပေးခဲ့သည်။ “style မတူတာလေးတွေလည်း စမ်းကြည့်ချင်သေးတယ်လေ” လို့ပြောခဲ့သည်။ ချမ်းသာပေမဲ့ အငယ် မထားလို့သာ တော်တော့သည်။ ဗိုလ်ကောင်း ကျေးဇူးကြောင့် အပေါင်းအသင်းတွေထဲမှာ ကိုဇော်က လွဲရင် ကျန်တဲ့သူ အားလုံးက အနည်းဆုံး တစ်ခေါက်တော့ သွားစမ်းဖူးပြီးသား ဖြစ်နေသည်။ ဗိုလ်ကောင်းက ဆေးလိပ်၊ အရက်၊ စားကောင်း    သောက်ကောင်း အကုန်ကြိုက်ပြီး စားသောက်တာမှန်သမျှ သူ တကာခံပေမဲ့ အပျော်အပါးလိုက်တာတော့ ကိုယ့်စားရိတ် ကိုယ်ရှင်းခိုင်းသည်။ “မင်းတို့ ဖာချတာတော့ ငါမပေးနိုင်ဘူး” လို့ ပြောသည်။ ဗိုလ်ကောင်း စည်းရုံးလို့မရတာက ကိုဇော်တစ်ယောက်တည်း။ ဘယ်လိုဆွယ်ဆွယ် ကိုဇော်မလိုက်။ နောက်တော့ ဗိုလ်ကောင်း တစ်ထစ်လျှော့သည်။ ကိုဇော် သွားလို့ကတော့ ဘယ်လောက်ကြေးကြီးကြီး သူထုတ်မည်ပေါ့။ ဒါလည်းမအောင်မြင်။ နောက်ဆုံး ကိုဇော့်ကို ပါအောင်ခေါ်သွားတဲ့သူ အတွက်ပါ ရှင်းပေးမယ်ဆိုတာတောင် ဘယ်သူငယ်ချင်းကမှ ကိုဇော့်ကို လိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါ။ ကိုဇော် ကိုယ့်ရဲ့မပြည့်စုံတဲ့ဘဝ ကိုယ်သိသည်။ မုဆိုးမအမေကိုလည်း မြင်ယောင်နေမိသည်။ သက်နဲ့ ရည်းစားဖြစ်တော့လည်း “ငါအခန်းစီစဉ်ပေးမယ်၊ မင်းကောင်မလေးကို ရအောင်ခေါ်ခဲ့” လို့ပြောပေမဲ့ ကိုဇော်တို့က စောင့်ထိန်းခဲ့ပါသည်။ “ငါ့တပည့်တွေထဲမှာ မင်းကအညံ့ဆုံး” လို့ အများရှေ့မှာပြောပေမဲ့ အားလုံးထဲမှာ ဗိုလ်ကောင်းက ကိုဇော်ကို အခင်ဆုံး။ သံယောဇဉ်အရှိဆုံး။ ခုတော့ သက် နဲ့ မမထိုက် ကလည်း အလွန် ခင်မင်ရင်းနှီးပြီး အဆက်အသွယ် ပုံမှန်ရှိနေသည်။ ခုလို ကြုံတာလေးတွေ အပြန်အလှန် ပို့ပေးနေကြသည်။

တစ်ယောက်တည်း computer သုံးနေရင်း စက်တွေလာဆင်တုန်းက ကိုဝင်း ပြောခဲ့တာတွေ  ပြန်သတိရလာသည်။ “ဆရာ၊ ကျွန်တော့်ဒီ laptop က ဆိုင်မှာ server အနေနဲ့ သုံးတာ၊ tracking software တွေလည်း ထည့်ထားတယ်၊ ဆရာ ဒီလိုဝင်၊ ဒီကနေဆိုရင် တခြားစက်တွေ ဘယ် site တွေဝင်ထားတာတို့၊ browsed history တို့ကို ကြည့်လို့ရတယ်” “မင်းကလည်းကွာ၊ တခြားစက်သုံးမှာက ငါ့မိန်းမလေ၊ မင်းဆိုင်မှာတုန်းကလို သိတဲ့သူကော မသိတဲ့သူကော လူစုံလာတာမှ မဟုတ်တာ။ အိမ်မှာ ဒါတွေမလိုပါဘူး” “သြော်၊ ဆရာကလည်း၊ တစ်ခါတလေကျတော့ ဆရာကတော် ဘာစိတ်ဝင်စားတယ်၊ ဘာလိုချင်တယ် သိထားရင် ဆရာက ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ရတာပေါ့”

သူတစ်ပါး privacy တွေဆိုတော့ ကြည့်ဖို့မသင့်မှန်း သိပေမဲ့ သက်လည်းမရှိတုန်း၊ ဒီတလော သက် က သူ့ကို မမမေသူနဲ့ နည်းနည်း သံသယ ဝင်နေချိန်လည်း ဖြစ်နေတော့ သက် ထူးထူးခြားခြား စိတ်ကူး တာတွေများ ရှိလေမလားဆိုပြီး ကိုဝင်း သင်ပေးခဲ့သလို လိုက်စမ်းကြည့်နေမိသည်။ ဟိုဝင် ဒီကြည့် လုပ်နေရင်း စိတ်ဝင်းစားစရာတွေ တွေ့လာတော့ ဆက်ကြည့်နေမိလိုက်တာ အချိန်တော်တော်ကုန်သွားသည်။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ သုံးနာရီဆယ့်ငါး။ ဆေးခန်းသွား ရတော့မည်။ အဝတ်လဲ၊ ယူစရာရှိတာ ယူပြီး အောက်ဆင်း လိုက်တော့ နန်းအိအိစိုးက အဆင်သင့် စောင့်နေသည်။

ဆေးခန်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း မမမေသူ အပြန်နဲ့ ဆုံဖြစ်ပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား ပြုံးပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် နန်းအိအိစိုးက ရောက်တာနဲ့ ဆေးခန်းထဲဝင်ပြီး လိုတာတွေကြို ပြင်ဆင်ထားသည်။ ဒီနေ့ ကောင်မလေးက အထဲမဝင်ဘဲ ကိုဇော့်နောက်နားမှာ ရပ်စောင့်နေတော့ စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ သက် ချန်ထားပေးခဲ့တဲ့ တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်နေသည်ပေါ့။ မမ နဲ့ စကားများများ မပြောဖြစ်တော့။ ဆေးခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ အပိုစကားမပြော။ မျက်နှာတင်းတင်းနဲ့ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီး ပြန်လာသည်။ ဒီညနေပိုင်း စိတ်နည်းနည်းတိုနေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ နန်းအိအိစိုးက ညစာ ငါးကို ဘယ်လိုချက်စားမလဲမေးတော့ ကြော်လိုက် လို့ တိုတိုပြောပြီး အပေါ်ထပ် တက်လာလိုက်သည်။

နန်းအိအိစိုးလည်း အရန်ဟင်းတွေ အရင်ပြင်ဆင်ပြီး ငါးကြော် ကာ ရေအမြန်ချိုးလိုက်သည်။ ညစာအတွက် ပန်းကန်တွေထုတ်နေရင်း နေ့လည် ဆေးခန်းက အကြောင်းတွေပြန်စဉ်းစားမိနေသည်။ အစ်ကိုကြီး နဲ့ ဒေါ်မေသူ တို့ ဆေးခန်းရှေ့ ဆုံတုန်း ရပ်ပြီး checking လုပ်သလို ဖြစ်သွားတာကို အစ်ကိုကြီး စိတ်ဆိုးသွားပုံရသည်။ ဆေးခန်းထဲမှာ အစ်ကိုကြီး ဒီလောက် မျက်နှာတည်တာတစ်ခါမှ မကြုံဖူး။ မမသက်က အစ်ကိုကြီး လိုက်လိုက် မလိုက်လိုက် သူ့ကို တောင်ကြီးခေါ်သွားမယ်ပြောခဲ့ပြီးသား။ ခု ထားခဲ့တာက ဒေါ်မေသူကို အဟန့်ဖြစ်အောင် ဆိုတာ မမသက် မပြောပေမဲ့  သဘောပေါက်ပြီးသားလေ။ စိတ်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီတွေးနေရင်း ပန်းကန်တွေကို အမြန်ထုတ်လိုက်တာဆိုတော့ လက်က ရုတ်တရက် ချော်သွားပြီး ပန်းကန်တွေ အောက်ကျကွဲသွားသည်။ နန်းအိအိစိုး ခေါင်းနားပန်း ကြီးသွား၏။

ပန်းကန်တွေကျကွဲတာ အစ်ကိုကြီးမကြိုက်လို့ သတိထားကိုင်ဖို့ မမသက်ပြောဖူးသည်။ မမသက် တစ်ခါကျကွဲတုန်းက နန်းအိအိစိုးက အသံကြားလို့ အခန်းထဲက ထွက်သွား ကြည့်တော့ အစ်ကိုကြီးက မမသက်ကို နားရွက်ဆွဲပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းနေသည်။ မမသက် ပါးစပ်ကလည်း လုပ်ပြီးတဲ့အခေါက်ကို တိုးတိုးလေး ရွတ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုး လည်း စိတ်ဝင်းစားလို့ မသိအောင် ချောင်းကြည့်ပြီး နားထောင်နေမိသည်။ ထိုင်ထအခါ ၂၀။ ဒါ ပထမ အခေါက်မို့လို့၊ နောက်တစ်ခါဆို ဒီထက် ပိုမယ် လို့ အစ်ကိုကြီးကပြောတော့ မမသက်က ဘယ်လိုပိုမှာလဲ ပြန်မေးတယ်။ အခါလေးဆယ်လုပ်ရမယ်၊ ပြီးတော့ ဒီအတိုင်းမဟုတ်ဘူး၊ Nude လုပ်ရမှာ လို့ အစ်ကိုကြီးကပြောတော့ မမသက်က ပြုံးစိစိနဲ့ ခုတောင် ထပ်ခွဲချင်လာပြီ လို့ပြောရင်း အစ်ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲဝင်သွားသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ပြီး နမ်းနေကြတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း အသာလေးပြန်လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။

ပန်းကန်ကွဲတွေကို သိမ်းဆည်းပြီးမှ အစ်ကိုကြီး အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာသည်။ အစ်ကိုကြီး က wireless headphones တပ်ထားသည်။ အပေါ်မှာ tv ကြည့်နေတာဖြစ်မည်။ အိမ်မှာက tv ကြည့်ရင် ဘေးလူ အနှောင့်အယှက် မဖြစ်စေချင်ရင် headphones တပ်ကြည့်သည်။ wireless ဆိုတော့ တပ်ပြီး လျှောက်သွားနေလည်း အသံကြားရသည်။ Headphones က သုံးခုရှိတော့ အဆင်ပြေသည်။ အသံနားထောင်ချင်ရင် ကောက်တပ်လိုက်။ မဟုတ်ရင်တော့ အရုပ်ပဲမြင်ရမည်။

“ညစာကို အပေါ်ထပ်မှာပြင်လိုက်” လို့ပြောပြီး အပေါ်ပြန်တက်သွားသည်။ Live ထုတ်လွှင့်တာတို့၊ တခြားစိတ်ဝင်စားစရာ အစီအစဉ်တို့ရှိရင် ဒီလို အပေါ်ထပ်မှာ tv ကြည့်ရင်း ညစာစားနေကြဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း ညစာကို အပေါ်ထပ်မှာ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ပုံမှန်သတင်းကြည့်နေတာ။ အားလုံးပြင်ပြီး စားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ အစ်ကိုကြီးက “အိအိစိုး၊ နေ့လည်က ပို့လာတဲ့ ဆေးဘူးထဲမှာ dvd ခွေတွေရှိတယ်။ အဲဒီအထဲက တစ်ကားဖွင့်လိုက်” လို့ပြောလို့ tv ဘေးသွားပြီး နေ့လည်က ထားထားတဲ့ဘူးက tape တွေကိုခွာပြီး ဘူးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှာ ပလပ်စတစ် အိပ်အနောက်ထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ dvd အချပ်သုံးချပ်။ ထုတ်လိုက်တော့ အပေါ်ဆုံးအချပ် cover ပုံကို မြင်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုး မျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။ ဆရာဝန်နဲ့ nurse နဲ့ ပုံ၊ ဒါပေမဲ့ nurse က အပေါ်ပိုင်းဘာအဝတ်မှ မပါတော့ သူ့ နို့ကြီးကြီးတွေက အထင်းသား။ ဘာကားလည်းဆိုတာ ပြောဖို့မလို၊ ပုံကြည့်ရုံနဲ့ သိသည်။ နောက်တစ်ချပ်ကတော့ ဂျပန်ကားနဲ့တူသည်။ မင်းသားကော မင်းသမီးကော အပေါ်ပိုင်း အဝတ်မပါ။ နေ့လည်က အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဒေါ်မေသူနား ရပ်ပြီး လူစွာလုပ်သလို ဖြစ်မိလို့ အစ်ကိုကြီးက ဒီလိုပြန်လုပ်တာလား၊ ပန်းကန်တွေကျကွဲလို့ အပြစ်ပေးတာလားလို့ တွေးမိနေတုန်း အစ်ကိုကြီး ပြောလိုက်သည်။

“နင်က လူကြီးသိပ်ဖြစ်ချင်နေတယ် မဟုတ်လား၊ လူကြီးကိစ္စလည်း ဝင်ပါချင်တယ်။ ကျောင်းစာလုပ်ဖို့၊ ဗဟုသုတရှာဖို့ internet ချိတ်ပေးထားတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်လလုံးလည်း ပြည်တွင်းပြည်ပ 18+ site တွေပဲဝင်ကြည့်နေတယ်။ နေ့လည်ကလည်း တစ်ချိန်လုံးအဲဒီ site တွေဝင်ပြီး ကြည့်နေ၊ chat နေ၊  down နေတယ်။ တော်တော်ရွနေတယ်မဟုတ်လား။ Net က down တဲ့ file သေးသေးတွေ ကြည့်မနေနဲ့တော့၊ ဒီမှာ screen ကြီးကြီးနဲ့ blu-ray ခွေကြည့်” သူ 18+ တွေဝင်နေတာ အစ်ကိုကြီး သိသွားတာပါလား။ Adsl က လပေးဆိုတော့ ဘယ်လောက်သုံးသုံး fixed rate ပဲပေးရတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း ဖုန်းနဲ့မသုံးတော့။ Adsl internet က အစ်ကိုကြီး စက် ကနေပြန်ခွဲထားတာဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး ဘာတွေ ဝင်ထားသလဲဆိုတာ အစ်ကိုကြီး အကုန်သိသွားပြီပေါ့။ နန်းအိအိစိုး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်သွားသည်။

“ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ တစ်ကားဖွင့်လိုက်” နန်းအိအိစိုး ကြောက်လည်း ကြောက်နေသည်။ ဂျပန်ကားဆိုရင် ဟိုနေရာတွေကို computer effect နဲ့ ဖုံးထားတတ်လို့ ဂျပန်ကားကိုပဲ dvd စက်ထဲ အမြန်ထည့်ကာ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဘာတွေလုပ်နေမိမှန်းတောင် သတိမထားမိတော့ပါ။ ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်ရင်း ခေါင်းငုံ့စားနေမိသည်။ ဟင်းခွက်တွေ ကြည့်လိုက်တော့ အလယ်က ငါးကြော်။ စာသားတစ်ခု ခေါင်းထဲဝင်လာသည်။

“ငါးကြော် မကြိုက် ကြောင်မိုက်”

ဒါဆို အစ်ကိုကြီးသာ ကြောင်မိုက် မဟုတ်ဘူးဆိုရင်……. ရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းငုံ့ပြီး ထမင်းစားနေရင်း ဖွင့်ထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ကားကို တစ်ချက်လောက်တော့ ခိုးကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်လေး ပေါ်လာသည်။ မသိမသာ မျက်လွှာလေးပင့် ကြည့်လိုက်တော့ မင်းသမီးကို မင်းသားက အဝတ်တွေ ချွတ်နေတဲ့အခန်း။ ချွတ်ရင်း ချွတ်ရင်း မင်းသမီးကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှမကျန်တော့။ ဂျပန်မင်းသမီးလေးက တော်တော်ချောသည်။ နုပျိုလှပပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အချိုးအစားကျသည်။ ဘေးက စားပွဲပေါ်မှာ သစ်သီးပန်းကန်တစ်ချပ်။ မင်းသမီးက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ရှေ့ဆက်လာမည့် အခန်းကို နန်းအိအိစိုး မကြည့်ရဲတော့။ ခေါင်းပြန်ငုံ့လိုက်သည်။ ဘေးမှာ အစ်ကိုကြီး ရှိနေတယ်လေ။ တစ်ယောက်တည်းဆိုရင်တော့ ဆက်ကြည့်ဖြစ်နေမလား မပြောတတ်ပါ။

ထမင်းတစ်ပန်းကန် ဘယ်လိုကုန်သွားမှန်းလည်း မသိ။ အစ်ကိုကြီးလည်း စားပြီးပြီဆိုတော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး ထမင်းပွဲကို သိမ်းနေမိသည်။ တော်ပါသေးသည်။ အစ်ကိုကြီးက  headphones တပ်ပြီးကြည့်လို့။ ဒီအတိုင်းကြည့်လို့ အသံတွေကြားနေရရင် ဘယ်လိုနေရမှန်းတောင် သိတော့မည်မဟုတ်။ သိမ်းပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းတော့ “ဖရဲသီး ပန်းကန် အပေါ်ယူခဲ့” လို့ အစ်ကိုကြီးက ပြောလိုက်ပြန်ပါသည်။

သက် နဲ့ နန်းအိအိစိုး အတူ တောင်ကြီး သွားဖြစ်ရင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လို့ကတော့ မမမေသူကို ရှောင်လွှဲရခက်မည်ကို ကိုဇော် ကိုယ်တိုင်သိနေသည်။ မမမေသူကလည်း သိသိသာသာကြီးကို လမ်းဖွင့် ပေးနေတာဆိုတော့။ မထင်ဘဲ နန်းအိအိစိုးက ကျန်ခဲ့သည်။ နေ့လည် internet ဝင်ရင်း  သက် history တွေလိုက်ကြည့်တာ ဘာမှထူးခြားတာ မရှိပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး ကို အမှတ်မထင် စစ်ကြည့်လိုက်တော့ ဒီကလေးမလေးက 18+ တွေ တော်တော်ကြီး စွဲစွဲမြဲမြဲ ဝင်နေတာ သိလိုက်ရ၏။ အပျိုဖြစ်ခါစ စိတ်ကစားတဲ့အရွယ်၊ ရည်းစားလည်းမရှိ၊ အိမ်နဲ့ ဆေးခန်း ပဲ သွားလာနေရလို့လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သက် ပြန်လာရင်တော့ အသိပေးလိုက်မယ်လို့သာ စိတ်ကူးခဲ့သည်။ ညနေခင်း ဆေးခန်းရှေ့ မမမေသူနဲ့ တွေ့တော့ လူတတ်လုပ်ပြီး အနားမှာ လာရပ်နေတဲ့ အချိန်က စိတ်တိုပြီး နားရင်း ရိုက်လိုက်ချင်စိတ် ပေါက်လာသည်။ ဆေးခန်းထဲ ရောက်တော့မှ သတိထားမိသည်။ တစ်ချိန်လုံး ကိုယ်က ကလေးလေးလို့ ထင်ခဲ့သူက အပျိုချောလေး ဖြစ်နေပြီ။ နူးညံ့ဖွေးဥနေတဲ့ အသားအရေ၊ ပါးပြင်နှစ်ဖက်စလုံးမှာ ပါးချိုင့်လေးတွေနဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းတဲ့မျက်နှာ၊ မမမေသူတို့လို အဖွံ့အထွားစားကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ သူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးအစားကျစွာ လှလှပပ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ရဲ့ အဖွံ့ဖြိုးဆုံး၊ အလှပဆုံးအချိန်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း နေ့လည်က ရောက်နေတဲ့ ဗိုလ်ကောင်းပို့ထားတဲ့ dvd ခွေတွေက အဆင်သင့်။ ဘာကားတွေ ဆိုတာ ဗိုလ်ကောင်းက trailer တွေကို email နဲ့ ကြိုပို့ပေးပြီးသား။

အမှန်တော့ နန်းအိအိစိုး 18+ တွေ ဝင်နေတာလည်း အပြစ်ကြီးတစ်ခု မဟုတ်ပါ။ မမမေသူ နဲ့ သူ့နား လာရပ်စောင့်တာလည်း သက် ဖြစ်စေချင်တာကို ကိုယ်စား လုပ်ပေးခြင်းသာ။ ပန်းကန်တွေကျကွဲတာလည်း အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်။ သက် ကျကွဲတုန်းက ကိုယ်က ကစားချင်လို့သာ ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းခဲ့တာပါ။ ဒီကလေးမလေးက ဆယ့်နှစ်နှစ်အရွယ်ကတည်းက ကိုယ့်ကို မှီခိုကြီးပြင်းလာခဲ့သူ။ ချစ်စရာကောင်းပြီး လိမ္မာတဲ့သူ။ ဒီလိုအပြုအမူမျိုး ကိုယ်ကမလုပ်သင့်မှန်း သိပေမဲ့ ကိုဇော့် စိတ်တွေက ဖောက်ပြန်နေသည်။ တကယ်တော့ နန်းအိအိစိုးသာ အိမ်မှာ မကျန်ခဲ့ရင် မမမေသူနဲ့ တစ်ပွဲ၊ နှစ်ပွဲလောက် အကဲစမ်းဖို့ အခွင့်အရေး ရနိုင်မှာကို နန်းအိအိစိုး ရှိနေလို့ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပြီး ကလေးမလေးကို မဆီမဆိုင် ဒေါသထွက်ကာ မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်နေမိတာပါ။ လူနာတွေ အပေါ် စေတနာထားသော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေအပေါ် မျှတစွာဆက်ဆံသော၊ ဇနီးအပေါ် ချစ်ခင်မြတ်နိုးသော ဒေါက်တာသင့်ဇော်။ ရှိတဲ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ဘေးချိတ်ထားလိုက်သည်။ အခွင့်အရေးရတော့ ဖောက်ပြန်ချင်တဲ့စိတ်ကပေါ်လာသည်။  မိမိကလည်း သာမန်လူ တစ်ယောက်သာ။ မကောင်းမှန်း၊ မလုပ်သင့်မှန်း သိနေလျက်ကပင် နောက်မဆုတ်နိုင်။ ကိုယ့်ရဲ့ dark side က လွှမ်းမိုးသွားလေပြီ။

နန်းအိအိစိုးကိုတော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ရွေးချယ်ဆုံးဖြတ်ခွင့် ပေးလိုက်ပါသည်။ အောက်ထပ်

ဆင်းပြီး ဖရဲသီး သွားယူဖို့။ ဆင်းသွားပြီး ပြန်မတက်လာရင်လည်းရပါသည်။ ကိုယ်ကတော့ အောက်ထိလိုက်ပြီးတော့ အတင်းကြံလိမ့်မည်မဟုတ်။ အောက်ရောက်လို့ သတိရပြီး သက် ကို ဖုန်းဆက်တိုင်လို့လည်း ရပါသည်။ ကိုဇော်က သက် မသိမှ ဆက်သွားရဲမှာပါ။ သက် သိတာနဲ့ game over ဖြစ်သွားပါပြီ။

ဒါပေမဲ့ ကလေးမက ဒီလောက်စိတ်ကစားနေမှတော့ ဖတ်ထားကြည့်ထားတာတွေကို လက်တွေ့ စမ်းချင်နေလိမ့်မည်။ ခုနတုန်းကလည်း တစ်ချက်မော့ပြီး ရုပ်ရှင်ကိုခိုးကြည့် လိုက်သေးသည်။ နောက် တောင်းဆိုနေသူကလည်း သူမ လေးစားချစ်ခင်နေပြီး ကျေးဇူးရှိသူလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့သူ။ အဲဒီတော့ နန်းအိအိစိုး ပြန်တက်လာမည်လို့ တထစ်ချ ယုံကြည်နေမိသည်။ အိမ်ခေါ်လာတုန်းကလည်း ကိုယ်က ခေါ်ချင်လို့ ခေါ်ခဲ့တာ။ ကျေးဇူးရှိတယ်လို့တောင် နန်းအိအိစိုးကို မထင်စေချင်။

ဒီလိုအခြေအနေထိ ရောက်လာမယ် လို့လည်း ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ဖူးပေမဲ့ ခုတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ သက် နဲ့ စမ်းဖူးခဲ့တာတွေလည်း ပြန်လုပ်ကြည့်ချင်နေသည်။ သက် နဲ့ မလုပ်ဖူးတာတွေလည်း စမ်းကြည့်ချင်နေမိသည်။

တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ ကိုယ် နဲ့ သက် တို့ ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲတော့ မဖြစ်။ သက် မရှိတုန်း သက်အခန်းထဲတော့ တခြားမိန်းမတစ်ယောက် ခေါ်မဝင်နိုင်ပါ။ အဲဒါကိုတော့ လုံးဝမလုပ်နိုင်။ အပေါ်ထပ်မှာ ဆွေမျိုးဧည့်သည်တွေ လာရင် ပေးနေတဲ့ အိပ်ခန်းအပိုရှိသည်။ ကိုဇော် အဲဒီအခန်းထဲဝင် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထားပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။

နန်းအိအိစိုး အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖရဲသီး ပန်းကန်ယူပြီး ပြန်တက်သွားရင် ဂျပန်မင်းသမီးလိုဖြစ်သွားမှာ သေချာသည်။ ရုပ်ရှင်ထဲမှာလည်း ဘေးမှာ အသီးပန်းကန် တစ်ချပ် ချထားတာ မြင်ခဲ့သည်။ ဂျပန်မင်းသမီး နဲ့ ကိုယ်နဲ့ ဘယ်သူ ပိုကြည့် ကောင်းသလဲ စိတ်ထဲ နှိုင်းယှဉ်လိုက်သည်။ ရေချိုးတဲ့အခါ မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပြန်ကြည့်နေကျဆိုတော့ မိမိကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဂျပန်မင်းသမီးနဲ့ ကောင်းကောင်းပြိုင်နိုင်မှန်းသိသည်။ ရုပ်ရည်လည်း နန်းအိအိစိုးက ဘော်ဒါတုန်းက ဆိုရင် အဆောင်အတူနေကော၊ day ကျောင်းသူတွေကပါ ကိုရီးယား မင်းသမီးနဲ့တူတယ်၊ အရမ်းချောတယ်လို့ ဝိုင်းပြောတာခံရတဲ့သူ။ ဂျပန်မင်းသမီးလေးက ဘယ်လောက်ပဲ ငယ်တယ်ချောတယ်တောင့်တယ်ပြောပြော သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ နည်းနည်းကြီးနေသည်။ အဲဒါက နို့သီးခေါင်းကို တော်တော် အစုပ်ခံရပြီးပြီ ဆိုတဲ့သဘော။ မိမိကတော့ အပျိုစင်။ ဇာတ်လမ်းတွေဖတ်၊ အပိုင်းတိုလေးတွေ ကြည့်ရင်တောင် ကိုယ့်ကိုယ်လုံးကို လက်နဲ့ အသာအယာ ပွတ်သတ်ပေးရုံလောက်သာ လုပ်ဖူးသည်။ ခပ်တင်းတင်းတောင် မကိုင် မညှစ်ဖူးသေးပါ။

တစ်ချိန်တော့ ချစ်သူတွေ့မယ်လို့ မျှော်လင့်ထားပါသည်။ ပြီးတော့ ဖက်တာ၊ နမ်းတာ၊ ဆက်ဆံတာတွေက တစ်ချိန်ချိန် ကြုံမယ်ဆိုတာလည်း သိပြီးသားပါ။ ဘယ်လို ယောကျ်ားမျိုးနဲ့ တွေ့မလဲ၊ ကိုယ့်ချစ်သူက ဘယ်လိုလူလဲ၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်က ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ဆိုတာတွေ စိတ်ကူးထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ စဉ်းစားနေပေမဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နဲ့ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံကို အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဖြစ်မယ်လို့တော့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးမိခဲ့။ အိမ်ပေါ်ပြန်မတက်ဘဲ ရှောင်ပြေးရမလား။  ခု အောက်ထပ်ရောက်တဲ့ အချိန်ကစလို့ ကြောက်တဲ့စိတ်လည်း လုံးဝမရှိတော့။ ထွက်ပြေးချင် စိတ်လည်းမရှိ။ မမသက်ကို အကြောင်းကြားလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ Mobile phone က ဘေးမှာ။ One touch နဲ့ မမသက်ဆီ ရောက်သွားမှာ။ ခရီးသွားနေတဲ့ မမသက်ကိုလည်း အနှောင့်အယှက် မပေးချင်ပါ။ ခုကိုင်နေတဲ့ note 3 ကလည်း အစ်ကိုကြီးကို လာကန်တော့ထားတာ။ အစ်ကိုကြီးက အဟောင်းဆက်ကိုင်ပြီး သူ့ကိုအသစ်ပေးသုံးခဲ့သည်။

အစ်ကိုကြီး နဲ့ မမသက် တို့ဆီ ရောက်တဲ့ အချိန်ကစလို့ နန်းအိအိစိုးဘဝ အစစအရာရာ အဆင်ပြေ ပြည့်စုံခဲ့သည်။ သာယာပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ နန်းအိအိစိုးကိုယ်တိုင်လည်း မရောက်ဖူးတဲ့ နယ်ပယ်သစ်ကို သွားကြည့်ချင်သည်။ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်တွေ ရချင်သည်။ ဒီကိစ္စတွေက တစ်ချိန်တော့ ကြုံရမည်။ အဲဒါတွေရဲ့ ပထမဆုံးက တစ်ခြားသူတစ်ဦးမဖြစ်ဘဲ အစ်ကိုကြီး နဲ့ဆိုရင် နန်းအိအိစိုး ဘာမှငြင်းစရာမရှိပါ။ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ လှိုက်လှဲကြည်ဖြူပါသည်။ တခြားဘာကိုမှ ထပ်မစဉ်းစားတော့။ ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်၍ နေ့လည်ကတည်းက အခွံတွေ၊ အစေ့တွေဖယ်ထားပြီး အနေတော် အတုံးလေးတွေတုံးထားတဲ့ အဝါရောင်ဖရဲသီးတွေ ထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်ကိုယူလိုက်သည်။ လှေကားရင်း၌ စီးထားတဲ့ ကျောက်စိမ်းရောင် ကတ္တီပါဖိနပ်ကိုချွတ်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တစ်လှမ်းချင်း တက်သွားလိုက်ပါတော့သည်။

အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ tv ပိတ်ထားပြီးပြီ။ ဖရဲသီးပန်းကန်ကို အစ်ကိုကြီးရှေ့က စားပွဲပုလေးပေါ် တင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကိုတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲသေးပါ။ ခေါင်းလေးငုံ့၍ ကော်ဇောပေါ်ပဲ ထိုင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက စပြောပါသည်။ “တရုတ်ပြည်မှာတော့ ဖရဲသီးအနီကိုပဲ စားကြတာများတယ်။ ပြီးတော့ အအေးခံပြီး ညစာစားပြီးမှ စားရင်လည်း ကျန်းမာရေးအတွက် မကောင်းဘူး လို့ ထင်ကြတယ်။”

ခုဟာက ဖရဲသီးအဝါ၊ ပြီးတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ထုတ်လာတာ။ “ဒါပေမဲ့ ဂျပန်တွေကတော့ အဝါရောင်ကို နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် စားကြတယ်။ နောက်ပြီး ပြောကြ လုပ်နေကြတာလည်း တစ်ခုရှိတယ်။ သစ်သီးတွေကို birthday suit နဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်တင်ပြီးစားရင် ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်တယ်တဲ့”

Birthday suit ဆိုတော့…

Birthday က မွေးဖွားတဲ့နေ့၊ suit က ဝတ်စုံ။ မွေးမွေးချင်းနေ့တုန်းကတော့ ဘာဝတ်စုံမှ ပါတာမှမဟုတ်တာ။ ဒါဆိုရင် birthday suit နဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ ခုနက ဂျပန်မင်းသမီးလေးလိုပေါ့။ ပြီးတော့ ဗိုက်ပေါ်အသီးတင်ပြီးစားမှာ။ ခုဒီမှာရှိတဲ့ ဖရဲသီးအဝါကလည်း အအေးခံထားတာ။ ဂျပန်နည်းနဲ့ ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်အောင် စားမယ်ဆိုရင်။ နန်းအိအိစိုး ဆက် မတွေးရဲပါ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသော ပါးပြင်လေးတွေက နီရောင်သမ်းသွားပြန်ပါသည်။

ကိုဇော် နန်းအိအိစိုးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်နေသည်မို့ ခေါင်းလေးကိုငုံ့ထားသည်။ စိတ်လှုပ်ရှား နေတော့ သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးပြီးစုပ်ကိုင်ထားသည်။ စိတ်ထဲလည်း တင်းကြပ်နေမှုတွေတော့ ရှိမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်သိပါသည်။ နန်းအိအိစိုး အပေါ်ထပ်ပြန်တက်လာ ကတည်းက မိမိ ဦးဆောင်မှုနောက် လိုက်တော့မည်ဆိုတာ။ ယောဂ လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ရင် သုံးတဲ့ ယောဂဖျာကို ကော်ဇောပေါ်  ခင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှီအုံးလေး တစ်ခုကိုလည်း ယောဂဖျာပေါ် ချထားလိုက်သည်။

ကိုဇော်က သက်ကို ပြောထားတာတွေရှိသည်။ ဆံပင် အတိုမကြိုက်၊ ဆေးမဆိုးရ၊ မကောက်ရ။ ခြေသည်းလက်သည်းကိုလည်း ကြိုက်ရာအရောင် ဆိုးလို့ရပေမဲ့ ဒီဇိုင်းပုံဖော်ထားတာတွေကို ကြည့်လို့မရ။ စကပ်တိုတွေ ဝတ်တာလည်းခွင့်မပြု။ နန်းအိအိစိုးလည်း သက်ဆီက ကိုဇော်မကြိုက်တာတွေကို သိထားတော့ ဝတ်စားနေထိုင်တာတွေက ဒီဘောင်အတွင်းပဲ ဖြစ်နေသည်။ နက်မှောင်ဖြောင့်စင်းတဲ့ ဆံကေသာတွေကိုတော့ ရောင်စုံ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနဲ့ စုစည်းထားသည်။ နီနီရဲရဲလေး ဆိုးထားတဲ့ ခြေသည်းလက်သည်းတွေကလည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသော အသားနဲ့တော့ ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ အိမ်မှာဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးက နက်ပြာရောင် အကွက်လေးတွေနဲ့ ရှပ်ပုံစံ  ချည်သားအင်္ကျီလေးနဲ့ အဖြူပေါ်အနက်ပွင့်လေးတွေပါတဲ့ ထဘီလေး သာ ဝတ်ထားသည်။ အဖြူပေါ် အနက်ပွင့်လေးတွေ…. ခုလည်း အဖြူပေါ်အနက်စွန်းထင်းမည့် ကိစ္စကို လုပ်နေမိလေပြီ။ ပညာတတ်တွေ ဖောက်ပြန်လျှင် ပိုကြောက်ဖို့ကောင်းသည်။  (ပညာတတ်ပဲ ဆိုပါတော့၊ ဘွဲ့လွန်လည်းရပြီးပြီ၊ ပါရဂူဘွဲ့ ဝင်ခွင့်တောင် ဖြေရတော့မည့်သူ။) မကောင်းမှန်း မလုပ်သင့်မှန်း မသိ၍ မဟုတ်။ သိနေလျက်ကပင် မိမိ လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ ရှေ့ဆက်နေခြင်းသာ။

ကိုဇော် နန်းအိအိစိုးရှေ့ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဖြုတ်ကာ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုးက ခေါင်းလေးသာ ငုံ့နေသည်။ ကိုဇော် နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသားရောင် ဘရာစီယာကိုပါ လျင်မြန်စွာ ချွတ်လိုက်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း သတိရလာပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့တွင်ယှက်၍  ရင်သားနှစ်မွှာကို ဖုံးကွယ်လိုက်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်ကတော့ ကောင်းကောင်းတွေ့မြင်လိုက်ပါသည်။ အထိအတွေ့ မရှိသေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်လေးဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသော ရင်သားအစုံက သိပ်မဖွံံဖြိုးသေးပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းသည့် အနေတော်အရွယ်လေးဖြစ်သည်။ ကိုဇော့်အကြိုက်ပင်။ ကိုဇော်က ရင်သားတွေ သိပ်ကြီးလွန်းတဲ့သူကို မကြိုက်။ တင် ကတော့ ကန့်သတ်ချက်မရှိ။ ကြီးချင်သလောက်ကြီးလို့ရသည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းလေးနဲ့ လှလှပပ အချိုးကျဖို့ပဲလိုသည်။ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးကို ဖေးမထိန်းကိုင်လိုက်ကာ မှီအုံးလေးပေါ် ခေါင်းတင်၍ ခင်းထားတဲ့ ဖျာပေါ် ပက်လက် အနေအထား လဲလျောင်းစေလိုက်သည်။

နန်းအိအိစိုး မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်မကြည့်ရဲသေးပါ။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံရမှာကို မဝံ့ရဲသေး။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အခြေအနေလည်းကိုယ်သိသည်။ နောက်တစ်ဆင့်ဆိုရင် ဘာလာမလဲဆိုတာ။ စိတ်ထဲက အစ်ကိုကြီးရယ် topless နဲ့ပဲ တော်ပါတော့။ အိအိစိုး ရှက်လှပါပြီ၊ ကျန်တာတွေတော့ ချန်ထားပေးပါ လို့ ပြောနေမိပေမဲ့ နှုတ်ကတော့ ဘာသံမှ မထွက်မိ။ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ရုန်းကန်ငြင်းဆန်မှု အလျဉ်းမရှိ။ မသိစိတ်က ရှေ့ဆက်လာမှာကို မျှော်လင့်နေတာလား။ ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီလေးက ပြေလျော့သွားတာ၊ မိမိကိုယ်နဲ့ ဝေးကွာသွားတာကို သိလိုက်သည်။ မိမိရဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကို လေအေးလေး တိုက်နေတာကို ခံစားနေမိတုန်းမှာပဲ နောက်ဆုံးကျန်တဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသားရောင် panties လေးက အစ်ကိုကြီးလက်ထဲ ပါသွားခဲ့လေပြီ။ အပြည့်အဝ လုံခြုံအောင် ဖုံးမထားနိုင်မှန်း သိပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး မိမိရဲ့ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို စိထားပြီး လက်တစ်ဖက်ကို အပေါ်မှာ အုပ်ထားမိလိုက်ပါသည်။

ဗိုက်ပေါ်မှာ အေးတဲ့အထိအတွေ့တွေ ခံစားရတော့ အစ်ကိုကြီးက ဖရဲသီးတွေကို စီနေမှန်းသိလိုက်သည်။ နောက် နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းပေါ် ဖရဲသီးတုံးလေးရောက်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးက ခွံ့ကျွေးနေတာပါလား။ နန်းအိအိစိုး ပါးစပ်ကိုအသာလေးဟပေးလိုက်သည်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ အစာစားဖို့ အဆင်မပြေနိုင်ဘူး ထင်ပေမဲ့ လွယ်လွယ်ကူကူ စားလို့ရ၏။ နောက်ထပ် နှစ်တုံးစားပြီးတော့ တင်းကြပ်နေတာတွေလည်း အနည်းငယ် လျော့သွားသည်။ ရင်သားတွေကို ကွယ်ထားတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ လက်ကို အစ်ကိုကြီးက အသာအယာကိုင်၍ ဘေးဖယ်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့သီးခေါင်းဘေးတဝိုက် ဖရဲသီးတုံးလေး ပွတ်သတ် ရွေ့ရှားနေပြန်ပါသည်။ ဒီတစ်တုံးကိုတော့ အစ်ကိုကြီးက စားလိုက်သည်။ နောက်ထပ် တစ်တုံးလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။ ပြီးတော့ နောက် နို့တစ်ဖက် ကိုပြောင်းပြီး ဖရဲသီးတုံးလေးတွေနဲ့ ပွတ်လိုက်၊ နန်းအိအိစိုးကိုလည်း ကျွေး၊ အစ်ကိုကြီး ကိုယ်တိုင်လည်းစားလိုက် လုပ်နေသည်။

နှစ်ယောက်သား တစ်လှည့်စီ စားနေကြတာဆိုတော့ ဖရဲသီးတွေလည်း ကုန်သွားပြီ။ နန်းအိအိစိုး စိတ်ထဲ တင်းကြပ်နေတာတွေလည်း လုံးဝမရှိတော့။ အစ်ကိုကြီး ဘာ ဆက်လုပ်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ စောင့်မျှော်နေမိတော့၏။

အစ်ကိုကြီး ဘေးကနေထသွားတော့ ဘယ်များသွားတာပါလိမ့်ဆိုပြီး ခေါင်းလေးစောင်းပြီး ကြည့်လိုက်၏။ အပေါ်ထပ်မှာ ထားတဲ့ ရေခဲသေတ္တာ အသေးလေးကို ဖွင့်ပြီး ရေခဲတုံးတွေ ယူနေတာ တွေ့လိုက်သည်။ နောက် snow towel တွေကို ထုတ်နေတာ။ နန်းအိအိစိုး မျက်စိကို ပြန်မှိတ်လိုက်သည်။ လက်တွေကိုတော့ ရင်သားပေါ်တစ်ဖက်၊ ခါးအောက်မှာတစ်ဖက် တင်ထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ဘေးမှာပြန်လာထိုင်၏။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကွယ်ထားပေမဲ့ လွတ်တဲ့နေရာတွေရှိတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့လေးကို ရေခဲတုံးအေးအေးလေးက ဖိလိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်တဲ့အခါ နန်းအိအိစိုး လန့်သွားပြီး ဆတ်ကနဲတော့ တွန့်သွား၏။ စိတ်ထဲကတော့ ပျော်သလိုလို ကြည်နူးသလိုလိုနဲ့။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာတော့ မဖော်ပြပါ။ ရှက်နေကြောက်နေသလိုပဲ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ရေခဲတုံးလေးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ချက်လေးကို ကလိပြီးတော့ ဗိုက်ပေါ်တစ်ဝိုက် ရွေ့ရှားနေပြန်သည်။ ခပ်စိုစိုလေး ဖြစ်သွားတော့ အစ်ကိုကြီးက towel လေးနဲ့ သုတ်ပေးသည်။ ခုနက ဖရဲသီးတွေတင်ထားတော့ ကပ်စီးစီးလေး ဖြစ်နေတာကို သန့်ပေးနေတာပါလား။ ရေခဲတုံးလေးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်အတွင်းဖက်ကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ဖက်သို့ ဆင်းသွားပြန်သည်။ ပေါင်၊ ခြေသလုံးကနေ ခြေဖမိုးထိ။

နောက်တော့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး မထင်ထားတာကို လုပ်ပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေထောက်လေးကို အသာအယာကိုင်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို towel လေးနဲ့ သန့်ရှင်းအောင် သုတ်ပေးနေသည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ကော်ဇောခင်းထား၍ ဖိနပ်မစီးတော့ နန်းအိအိစိုးခြေဖဝါးလေးတွေကတော့ ပေနေမှာပေါ့လေ။ ဒါကို အစ်ကိုကြီးက သန့်စင်အောင် လုပ်ပေးနေတာ။ ရေခဲတုံးလေးနဲ့ စိုအောင်ပွတ်လိုက် towel နဲ့ သုတ်ပေးလိုက်နဲ့ နန်းအိအိစိုး ရဲ့ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်စလုံးလည်း သန့်ရှင်းသွားလေပြီ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးလှပတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေကိုလည်း towel နဲ့ တစ်ချောင်းချင်းသုတ်ပေးသည်။ နန်းအိအိစိုးက ဘုန်းနိမ့်မယ်၊ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ လို့လည်းမပြောမိ။ စိတ်ထဲကတော့ သာယာကျေနပ်နေသည်။ တစ်ခုကိုပဲ ရှက်နေမိသည်။ မိမိ ရဲ့ပစ္စည်း၊ ရတနာလေးက အရည်တွေနဲ့ စိုစိစိလေး ဖြစ်လာတာကို။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဆံကေသာတွေကို နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းနေတာကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ နောက် ပါးပြင် နုနုလေးတွေထဲ တိုးဝင်ရှိုက်လိုက်တဲ့ အစ်ကိုကြီး ရဲ့နှာခေါင်း။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နားရွက်လေး တွေကိုလည်း အစ်ကိုကြီးက နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်လိုက်၊ လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့လိုက် ဆော့ကစားနေပြန်သည်။ နှာခေါင်းချင်း ပွတ်တိုက်မိပြီးတဲ့နောက် အစ်ကိုကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှာခေါင်း၊ နဖူး၊ ပါးပြင်နှစ်ဖက် နဲ့ မေးစေ့လေးတွေကိုပါ အသာအယာ လိုက်နမ်းနေပြန်ပါသည်။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားဆဲ နန်းအိအိစိုးရဲ့ မျက်ခွံလေးတွေကို အသာအယာ ဆက်တိုက် အနမ်းခံရပြီးချိန်မှာတော့ နန်းအိအိစိုး မျက်လုံးဆက်မမှိတ်နိုင်တော့။ အလွန်အမင်း သာယာနေသလို စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ရင်ခုန်သံတွေလည်း တအားမြန်နေသည်။ အနမ်းခံရုံနှင့် အားမရတော့။ ကိုယ်ကပြန်နမ်းချင်တဲ့စိတ် ဖြစ်လာသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ပြန်ဖက်နမ်းဖို့ လုပ်တော့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို နမ်းနေပြန်သည်။ လှမ်းဖက်ဖို့ လုပ်လိုက်တဲ့ နန်းအိအိစိုးလက်ကို အစ်ကိုကြီးက အသာအယာကိုပြီး နေရာမလပ် နမ်းလိုက်၊ လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့လိုက်၊ လျက်လိုက် လုပ်နေသည်။

နန်းအိအိစိုး ရှက်တဲ့စိတ်လည်း လုံးဝမရှိတော့။ အထိအတွေ့တွေ အနမ်းခံရတာတွေကို ကြည်နူးပျော်ရွှင်စွာ ခံစားနေမိသည်။ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ အနေအထားကနေ ကြည့်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးက သူ့ sport shirt ကို ဘယ်အချိန်က ချွတ်ထားမှန်းမသိ။ အပေါ်ပိုင်းတော့ ဘာမှဝတ်မထားတော့။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကိုလည်း လျှာလေးနဲ့လျက်ပြီး ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းနေပြန်ပါသည်။ လက်နဲ့လည်း နို့ကို အသာအယာ ကိုင်ညှစ်လိုက်သေးသည်။ ဖတ်ဖူး ကြည့်ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေလို နို့ကို တင်းတင်းကိုင်ညှစ် နမ်းစုပ်တာမျိုး မဟုတ်ပေမဲ့ ခုလို ဖွဖွနဲ့ အသာအယာလေးကလည်း နန်းအိအိစိုးစိတ်ကို ကောင်းကောင်းလှုပ်ရှားစေပြီး ခံစားရတာလည်း ကျေနပ်စရာကောင်းလှပါသည်။ ဆက်ပြီး အနမ်းခံရတာကတော့ နန်းအိအိစိုး ဗိုက်သားဖြူဖြူနုနုလေး နဲ့ ချက်တစ်ဝိုက်။

နန်းအိအိစိုး သတိထားမိလိုက်တာက အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး ကိုယ်လုံးကို နေရာလပ် မကျန်သလောက် နီးပါး နမ်းနေတာ။ ခု ခါးထိရောက်ပြီ။ နမ်းဖို့ကျန်ခဲ့တာက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပက်လက်အိပ်နေလို့ နမ်းလို့မရသေးတဲ့ ကျောပြင်သာ။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖမိုးလေးကို စနမ်းလိုက်တော့ နန်းအိအိစိုး တကယ်ကို အံ့သြတုန်လှုပ်မိပါသည်။ ဆက်ပြီးတော့လည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို ဆက် နမ်းပြန်သည်။ ဒါကြောင့် ခုနတုန်းက သေချာ သန့်ရှင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသားအရေက ချောမွေ့ နူးညံ့လှသည့် အတွက် ခြေဖဝါးလေးတွေကလည်း နုနုအိအိလေး။ အဲဒါကို အနမ်းခံရတဲ့ အရသာကို ဘယ်လို အတိအကျ ပြောရမှန်း မသိပေမဲ့ ခံစားရတာတော့ ကောင်းလှသည်။ အစ်ကိုကြီးကို ဒီလို အကြာကြီး ဆက်နမ်းနေစေချင်ပေမဲ့ နှုတ်ကတော့ ပြောမရဲပါ။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေချောင်းလေး တွေကိုလည်း တစ်ချောင်းချင်း ငုံစုပ်ပေးခံရပြန်သည်။ နောက်တော့ နန်းအိအိစိုးကို ဘေးစောင်းလေး ဖြစ်အောင် အသာထိန်းလှည့်လိုက်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်တွေကို လိုက်နမ်းရင်း တဆက်တည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်တွေကိုပါ အနမ်းခံလိုက်ရပါသည်။ ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး ကျောပြင်နေရာလောက်မှာ မှီအုံးလေး နောက်တစ်လုံးခု၍ နန်းအိအိစိုးကို ပက်လက်အနေအထား ပြန်ပို့လိုက်ပါသည်။

အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး  ခြေထောက်တွေကို အနည်းငယ် ဟကာ ကြားထဲ ဝင်ပြီး နန်းအိအိစိုးခြေသလုံးသားတွေကို ဖက်နမ်းပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးက ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ အနေအထား တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဘာအဝတ်အစားမှမကျန်၊ ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းအောက် မှာလည်း မှီအုံးလေးတွေ ခုထားတာ ဆိုတော့ ကြားထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အစ်ကိုကြီး အနေနဲ့ မိမိရဲ့ အမျိုုးသမီးများအတွက် တန်ဖိုးအထားဆုံး အဖုံးကွယ်ဆုံးသော အရှေ့၊အနောက် နှစ်ဖက်စလုံးကို  အနီးကပ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေ တွေ့နေပြီပေါ့။   စာအုပ်ဟောင်း တစ်အုပ်မှာ ဖတ်ဖူးတာ ရှိသည်။ ချစ်သူစုံတွဲတွေက သမီးရည်းစား ဘဝမှာ အချစ် ကုန်တယ်၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝမှာ အရှက်ကုန်တယ်တဲ့။ ခုခေတ်က အရင်တုန်းကလို မဟုတ်တော့ပေမဲ့ မိမိ အခြေအနေက ဘာဘဝမှ မဟုတ်ဘဲ ရှက်ဖို့မကျန်တော့သလို ဖြစ်နေပြီ။ အဝတ်တွေ အကုန်အချွတ်ခံရပြီး ဖရဲသီးကို ဗိုက်ပေါ်တင်ပြီး စားခဲ့ပြီးပြီ။ ဆက်ပြီးတော့လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ထိတွေ့ ပွတ်သတ် ခံရသည်။ အနမ်းခံရသည်။ လျှာနဲ့ လျက်ပေးတာခံရသည်။ ရှက်ဖို့ မကျန်တော့ဘူး ဆိုပေမဲ့ ရှက်တာတော့ ရှက်တာပေါ့။ တချိန်တည်းမှာ မိမိရဲ့ လှပတဲ့ခန္ဗာကိုယ်ကို ပေးကြည့်ရတဲ့အတွက် ဂုဏ်ယူနေမိသည်။ ခံစားနေရတာတွေ အတွက်လည်း အလွန်သာယာတဲ့ စိတ်တွေဖြစ်နေသည်။ တကယ့်ကို နေမထိ ထိုင်မသာ။ ကိုယ့်ကို ဖက်နေ နမ်းနေတာကို ပြန်လည် တုန့်ပြန်ချင်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် လက်ရှိ အနေအထားက ဘာမှပြန်မလုပ်နိုင်။

တစ်ဆင့်တက်လာပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ဖက်နမ်းနေချိန်မှာတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ထားမိလိုက်သည်။  ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကိုယ့် ပေါင်ကြားထဲရောက်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ဝိုက်တင်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ ပေါင်အတွင်းပိုင်းကို နမ်းပေးတာ၊ လျက်ပေးတာ၊ နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ စုပ်ပေးတာကြာလာတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း ကိုယ့်ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်ပေးတာ ညှပ်ပေးတာတွေ အလိုလို တုန့်ပြန်နေမိသည်။ လက်ကလည်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကို ညှစ်ကိုင်လိုက်၊ ဆံပင်တွေကြားထဲ ထိုးဆော့လိုက် လုပ်နေမိသည်။

မိမိရဲ့ အကွဲကြောင်းတလျှောက် အစ်ကိုကြီးက လျှာနဲ့ ထက်အောက် စုန်ဆန် ညှင်သာစွာ လျက်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ဆက်ပြီးတော့ မိမိရဲ့ ပေါင်တွေကို အနည်းငယ်ထပ်ချဲလိုက်ပြီး အသာအယာဟကာ မိမိရဲ့ အတွင်းသားတွေကို နမ်းလိုက်၊ စုပ်လိုက်၊ လျက်လိုက် လုပ်ပေးနေပါသည်။ ခုလိုထိတွေ့ခံစားနေရတာ အရမ်းကောင်းပါသည်။ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်လှပါသည်။ 

မိမိတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ခါလှုပ်ရှား နေတာက ရုန်းထွက်ချင်လို့ မဟုတ်။ ခုလိုလုပ်ပေးနေတာ၊ ကြုံတွေ့နေရတာတွေ ရပ်သွားမှာတောင် စိုးရိမ်နေမိသည်။ မိမိရဲ့ အစေ့တဝိုက်ကို ငုံပြီး စုပ်ပေးနေရုံမက လျှာနဲ့ပါ အစေ့ကို လျက်လျက်ပေး နေတော့ ခံစားလို့အရမ်းကောင်းပြီး ကြည်နူးလှပါသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီတဝိုက် ဆက်တိုက် စုပ်တာ လျက်တာတွေခံရတော့ နန်းအိအိစိုး တစ်ယောက် ဘယ်လိုနေရမှန်းမသိတော့။ ရင်ခုန်သံတွေလည်း မြန်သထက်မြန်လာသည်။ စိတ်လည်း အရမ်းလှုပ်ရှားနေသည်။ အသက်ရှူသံတွေလည်း ပြင်းလာသည်။ မိမိတစ်ကိုယ်လုံး အတွင်းပိုင်းကော အပြင်ပိုင်းပါ တင်းကြပ်လာပြီး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်လို့ တောင် ထင်မိသည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း ခုမှ စုပ်ပေးတာ ပိုမြန်လာသည်။ မိမိ ကိုယ်မှ တစ်ခုခု လွှတ်ထုတ်တော့မည်ကို ခံစားနေမိသည်။ အစ်ကိုကြီးက ပေါင်ကြားထဲမှာ ရှိနေတုန်းဆိုတော့ တတ်နိုင်သလောက်အောင့်ထားပေမဲ့ ကြာရှည် မဖြစ်နိုင်။ အစ်ကိုကြီးကို အပေါ်ဖက် ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။ ဘေးကို အစ်ကိုကြီး ရောက်လာပြီး မိမိကို သိုင်းဖက်ထားတုန်းမှာ မိမိတစ်ကိုယ်လုံးက တုန်ခါနေပြီ။

ဘယ်တုန်းကမှ မကြုံဘူးခဲ့သလို ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတဲ့ ထူးထူးခြားခြား ကောင်းမွန်လှတဲ့ ခံစားမှုအသစ်တစ်ခု ကို ကြုံတွေ့ ခံစားလိုက်ရသည်။ မိမိရဲ့ တင်းကြပ်နေတာတွေလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြေလျော့သွားပြီ။ တအားခုန်နေတဲ့ နှလုံးခုန်မှုကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း ပုံမှန်ဖြစ်လာပြီ။ နွမ်းနယ်သွားသလို ရှိပေမဲ့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ပြီး သာယာကြည်နူးမှုကတော့ အပြည့်။ အစ်ကိုကြီးက ဘေးမှာ လဲလျောင်းနေပြီး နောက်က အသာအယာဖက်ထားတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အေးအေးဆေးဆေး ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေး ဆက်နေပြီး လောလောလတ်လတ် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေကို  ပြန်လည်တွေးတော ခံစားနေမိပါတော့သည်။

နားနေတာတောင် အတန်ကြာသွားပြီပဲ။ အစ်ကိုကြီးက ဘေးကထသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်သွားထိုင်လိုက်သည်။

“အိအိစိုး၊ အိပ်ခန်းထဲက ဆေးဗီရို အောက်ဆုံးဆင့် ဘယ်ဘက်နောက်မှာရှိတဲ့ KY Brand ဆိုတဲ့ ဆေးဗူးတွေ သွားယူလာခဲ့” အိအိစိုးလည်း လဲလျောင်းနေရာမှထပြီး အစ်ကိုကြီးတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။ မမသက် နဲ့ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင် ဝင်ဖူးနေကျဆိုတော့ ဘယ်မှာဘာရှိတာကိုသိပြီးသား။ ဆေးဗီရိုရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချ လိုက်ပြီး တံခါးကိုဖွင့်၊ အောက်ဆုံးဆင့် ဘယ်ဘက်နောက်က ဆေးဗူးတွေကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည်။ K Y BRAND JELLY။  Johnson & Johnson ကထုတ်တာ။ Personal Lubricant တဲ့။ ကိုယ် ခြောက်သွေ့ရင်သုံးဖို့ လို့ ရေးထားတာ။ သွားတိုက်ဆေးလို ဗူးကြီး နှစ်ဗူး။ ဗီရိုတံခါးကိုပြန်ပိတ်၊ လက်တစ်ဖက်ကို ဆေးတစ်ဗူးစီ ကိုင်၊ ထိုင်ရာကထပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်တော့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး မိမိကို ကြည့်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။

နန်းအိအိစိုးက အခန်းတံခါးမပိတ်မိခဲ့။ မိမိ လျှောက်ဝင်လာတဲ့ လမ်းကြောင်း၊ အခန်းတံခါးပေါက်နဲ့ ဆေးဗီရို နေရာက အစ်ကိုကြီး ထိုင်နေတဲ့ နေရာနဲ့ တစ်တန်းတည်း။ ဒါဆို ခုနတုန်းက မိမိ အခန်းထဲဝင်သွားတုန်းက အစ်ကိုကြီးက မိမိရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ထိုင်ကြည့်နေတာပေါ့။ လမ်းလျှောက်သွား နေတုန်း အချက်ကျကျ ဝေ့ရမ်းလှုပ်ခါနေမဲ့ မိမိရဲ့ တင်သားတွေကိုလည်း အဖုံးအကွယ် မရှိမြင်နေသည်ပေါ့။ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ ထူးဆန်းပြီး သာယာမိန်းမောဖွယ် ခံစားမှုတွေကြောင့် ဘာမှကောင်းကောင်း မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့။ အခုမှ မိမိကိုယ်ပေါ် ဘာမှ မဝတ်ထားမှန်း ပြန်သတိထားမိပြီး အရမ်း ရှက်မိပြန်သည်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကိုက ဘာအဝတ်မှပြန်မဝတ်မိဘဲ ဒီအတိုင်းထလာမိခဲ့တာကိုး။

ခုအပြန်ဆိုရင်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်။ Full frontal nudity ဖြစ်နေပြီ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က နာမည်ကြီး Hollywood သရုပ်ဆောင်တွေရဲ့ full frontal nudity scene တွေကို net ထဲကနေ ကြည့်ခဲ့သည်။ ခုတော့ ကိုယ်ကပြန်အကြည့် ခံရတော့မည်။ ချက်ချင်းကို ဝဋ်လည်တာလို့တွေးမိပြီး ပြုံးမိသည်။ မလုံမှန်းသိပေမဲ့ လက်တစ်ဖက်ကအပေါ်ပိုင်း၊နောက်တစ်ဖက်ကအောက်ပိုင်းကို ကွယ်ပြီး အစ်ကိုကြီးဘေးနား ပြန်လာလိုက်သည်။ ဆေးဗူးတွေကို လှမ်းပေးလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးက “ အိအိစိုး၊ ဒါဘာအတွက် သုံးတာလဲ သိလား”

“ ဟို…ခြောက်နေရင် သုံးဖို့ လို့ ရေးထားတာ” “KY Gel က vaginal dryness အတွက်လို့ဆိုပေမဲ့ အဓိက ကတော့ သူ့ကို anal sex မှာ lube အနေနဲ့ အများဆုံးသုံးတာ” ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် နန်းအိအိစိုး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားပါသည်။ Anal sex ဆိုတာက အနောက်ဘက်ကို ပြောတာ။

အဲဒီအတွက် သုံးတဲ့ ချောဆီပေါ့။ စစချင်းအတွေ့အကြုံကို ဒီနေရာနဲ့ စရလိမ့်မယ်လို့ လုံးဝမတွေးမိဖူးပါ။ စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ကျောထဲ စိမ့်လာသည်။ ရှေ့မှာကွယ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်က အလိုလိုနေရင်း နောက်ကိုရောက်သွားပြီး မိမိရဲ့ အနောက်ဘက်ကို ဖုံးနေမိသည်။ ခုနတုန်းက ကြုံတွေ့ ခံစားထားရတဲ့ သာယာကြည်နူးမှုတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်း မသိတော့။ စိုးရိမ်စိတ်တွေပေါ်လာသည်။ ကြောက်စိတ်လေးလည်းဝင်လာသည်။ အိမ်ပေါ်တက်လာပြီးတဲ့နောက် ထွက်ပြေးချင်စိတ်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ် ပေါ်လာမိသည်။ ဒီနေရာလေးတော့ ချမ်းသာပေးပါဆိုတဲ့ တောင်းပန် အသနားခံတဲ့ အကြည့်နဲ့ အစ်ကိုကြီးကို မော့ ကြည့်လိုက်သည်။

စိုးရိမ် ကြောက်လန့်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ မော့ကြည့်လာတဲ့ နန်းအိအိစိုး။ ဘာမှ လက်တွေ့မကြုံဖူးတော့ ဒီလို ဖြစ်မှာပေါ့လေ။ ကိုဇော်အနေနဲ့ နောက်ဘက်ကို စမ်းကြည့်ချင်နေတာကြာပြီ။ တစ်ခါက ဒီ gel ဗူးတွေယူလာပြီး သက်ကို စမ်းကြည့်ဖို့ စကားစတော့ အိမ်ထောင်သက်လေး တော်တော်ရနေပြီဖြစ်တဲ့ သက် ကတောင် လက်မခံနိုင်သေး။ သက် ရဲ့ အနောက်ဘက်က ဒီလိုကိစ္စ အတွက်တော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူး ဆိုပြီးငြင်းခဲ့သည်။ အိပ်မက်ထဲတောင် ထည့်မမက်နဲ့လို့ ပြောခဲ့သေးသည်။ အိပ်မက်တောင် မက်လို့မရဘူးလားလို့ ဆက်မေးတော့ သက် နဲ့ ကိုဇော် က အိပ်ယာတစ်ခုတည်း အတူအိပ်တာလေ။ ကိုဇော်အိပ်မက်ထဲမှာ ဒါမျိုးတွေ မက်နေ၊ တကယ်ထင်ပြီး ဘေးမှာအိပ်တဲ့ သက်ကို စမ်းလိုက်မှဖြင့် ဆိုပြီး သက်က မလိုက်လျောခဲ့။့ ကိုဇော်လည်း ဒီအကြောင်းကို ဆက်မဆွေးနွေးေတော့။ သက်မလုပ်ချင်တာ ဘာမှမလုပ်ခိုင်းဘူးလို့ ကတိပေးခဲ့တာမို့ ဒီ gel နှစ်ဗူးက ဆေးဗီရို နောက်ထဲမှာ သိမ်းထားခဲ့ရတာကြာပြီ။

“နှစ်ယောက် ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာက တစ်ဖက်သတ် ကိုယ့်ဆန္ဒရှိသလို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ဖို့ မသင့်တော်တဲ့ ကိစ္စပါ။ နှစ်ယောက်စလုံး သာယာမှုကို ခံစားနိုင်မှ၊ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုကို ရမှ အဓိပ္ပာယ်ရှိမှာပေါ့။ ကိုယ့်အလိုပြည့်ရင် ပြီးရောဆိုပြီး ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က မလုပ်ချင်တာကိုတော့ အတင်းအကြပ် မလုပ်ခိုင်းပါဘူး။ အခုအခြေအနေမှာ ရပ်လိုက်ဖို့ ခက်ပေမဲ့ အိအိစိုး လက်မခံနိုင်ရင်တော့ ဘာမှဆက်မလုပ်ပါဘူး”

ဘာမှမပြောဘဲ ရှေ့ဆက်ရင်လည်း မိမိက ငြင်းဆန်မှာမဟုတ်ပေမဲ့ ခုတော့ အစ်ကိုကြီးက အေးအေးသက်သာ ပြောနေသည်။ မိမိအနေနဲ့လည်း ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မရပ်ချင်ပါ။ မိမိက တစ်ခေါက် ကျေနပ်မှုကို ရရှိခံစားခဲ့ရပေမဲ့ ဒီလောက်နဲ့လည်း မတင်းတိမ်ချင်သေးပါ။ နောက်ပြီးတော့ ခုနက အစ်ကိုကြီးပြောခဲ့သလို နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုရဖို့ အစ်ကိုကြီး ဆန္ဒလည်း ပြည့်စေချင်သည်။ ဒါပေမဲ့ ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ မိမိရဲ့ပစ္စည်းကို ဒီအတိုင်းထားပြီး ဘာလို့ နောက်ဘက်ကို အစ်ကိုကြီးက စချင်တာပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားနေမိသည်။

“အိအိစိုး၊ နင်လည်း တစ်ချိန်ချိန်မှာ အိမ်ထောင်ဖက် ဘဝခရီးဖော်နဲ့ တွေ့မှာပါ။ အဲဒီအခါကျရင် နင့်ရဲ့ တန်ဖိုးထားအပ်တဲ့ ရတနာလေးက တစ်ခြားသူရဲ့ ပစ္စည်း ထည့်သွင်းဆက်ဆံပြီးသား မဖြစ်စေချင်ဘူး။ နောက် နင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံလေးကတောင် အနမ်းခံရပြီးသား မဖြစ်စေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ခုနက တစ်ကိုယ်လုံး နမ်းတာတောင် နှုတ်ခမ်းအစုံကိုတော့ မနမ်းဘဲချန်ထားပေးခဲ့တာ။ အဲဒီလိုပဲ ရှေ့ဘက်ကိုလည်း ဆက်ဆံမှာ မဟုတ်ဘူး။”

အစ်ကိုကြီးက ဒါမျိုးတွေတွေးလို့ ခုနက မိမိကို နှုတ်ခမ်းချင်း မနမ်းခဲ့တာကိုး။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ စေတနာက နန်းအိအိစိုး အတွက် နောက်ပေါက်က ရှောင်လို့ မလွတ်တော့ သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ်တဲ့ စိတ်က လျော့မသွားသေးတော့ ဖတ်ဖူး မှတ်ဖူးတာလေး ရှိတာကို ပြန်မေးလိုက်မိသည်။

“တအားနာတာဆို” “ Anal sex မှာ အရေးကြီးတာက အလောတကြီး မလုပ်ရဘူး၊ အချိန်တော်တော်လေးပေးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားရမှာ။ နှစ်ယောက်လုံး relax ဖြစ်နေဖို့လည်း လိုတယ်။ စိတ်တွေတင်းကြပ်နေရင်တော့ မကောင်းဘူးပေါ့။ အရေးအကြီးဆုံးက lube ကို များများသုံးပေးရမယ်။ နောက် မိန်းကလေးကလည်း control လုပ်ခွင့် ရှိရမှာပေါ့။ နေရတာ သိပ်ခက်တယ်ဆိုရင်လည်း ရပ်ခိုင်းလို့ ရရမယ်။ ဂရုစိုက်ရမဲ့ဟာတွေကို သတိထားပေးရင် ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နာတာ၊ ထိခိုက်တာတွေ မရှိပါဘူး။ လုံးဝမနာဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်။ ဒါပေမဲ့ ခံစားရတဲ့ နာကျင်မှုက တခြားဟာတွေနဲ့ တူမှာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ တွဲပြီး သာယာကြည်နူးမှုတွေလည်း ရမှာပါ။ သေချာတာက ထူးခြားတဲ့ အတွေ့အကြုံ နဲ့ ခံစားမှုအသစ်တွေတော့ ရလိမ့်မယ်။”

ခါတိုင်းဆိုရင် အစ်ကိုကြီးက မိမိကို ဒီလောက်စကားများများ မပြောပါ။ ခုတော့ သေချာရှင်းပြနေသည်။ အစ်ကိုကြီး အမှန်အတိုင်းပြောနေတယ်ဆိုတာ နန်းအိအိစိုး လုံးဝယုံကြည်သည်။ နာကျင်မှုရှိပေမဲ့ ထူးခြားတဲ့ ကြည်နူးစရာ ခံစားမှုတဲ့။ နယ်ပယ်သစ်တစ်ခု၊ အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခုဆိုတော့ သွားချင်လာသည်။ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ရှိခဲ့ပေမဲ့ ဦးဆောင်သွားမဲ့သူက မိမိ ယုံကြည်စိတ်ချနိုင်တဲ့ အစ်ကိုကြီးဖြစ်နေတဲ့အတွက် ရဲရဲကြီး လျှောက်လှမ်းလိုက်မည်။ ဒီတစ်ခါ အစ်ကိုကြီးကို နန်းအိအိစိုး မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ခေါင်းလေးကို အသာငြိမ့်လိုက်မိသည်။

“ဧည့်သည်ထားတဲ့ အခန်းကို ပြင်ထားတယ်။ ရေအရင်သွားချိုးလိုက်နော်”

နန်းအိအိစိုး ရေချိုးပြီးတော့ ကိုယ်မှာ တဘက်ကို ပတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေသည့် အစ်ကိုကြီး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို ကုတင်ပေါ် ဖက်လှဲလိုက်ရင်း တဘက်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ခွာချလိုက်သည်။ နောက်ကနေ ဖက်ရင်း လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်တလျှောက် ဖွဖွလေးနမ်းနေသည်။ ခဏကြာတော့ နန်းအိအိစိုးကို ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်အနေအထား ပြောင်းပေးလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း ခေါင်းအုံးလေးကို ဖက်ပြီး ရှေ့ဆက်ကြုံလာမှာတွေကို စောင့်နေမိသည်။

မှောက်ရက်အနေအထား ရောက်သွားတော့ စတော့မယ်ထင်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာသလို တင်းကြပ်လာသလို ဖြစ်သွားလို့ ခေါင်းအုံးကို တင်းတင်း ဖက်လိုက်မိပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကိုသာ လက်လေးနဲ့ အသာအယာ ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ နို့လေးကို အသာ ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူ တင်းတင်းလုံးလုံးလေးတွေကိုပါ ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်ရင်း နှိပ်ပေးနေတော့ နန်းအိအိစိုး ရင်ခုန်သံတွေ ပိုမြန်လာသည်။ U.S. က စိတ်ကူးယဉ် ကာတွန်းသရုပ်ဆောင် Fry ပြောသွားတာ သတိရမိသည်။ If you can’t resist rape, lie down and enjoy it တဲ့။ အဲဒီတုန်းက သူတို့ဆီမှာတောင် တော်တော်ပွက်လောရိုက်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဝေဖန်ခံခဲ့ရသည်။ ခု နန်းအိအိစိုးက အခြေအနေချင်း မတူပါ။ မိမိက အလိုတူ အလိုပါ။ အဲဒီတော့ lie down and enjoy လိုက်တော့မယ်။ စိတ်ကိုလုံးလုံး လျှော့ထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး ကိုင်တွယ် ပွတ်သတ် နှိပ်နယ်ပေးတာတွေကို မှိန်းပြီး အပြည့်အဝ အရသာခံနေလိုက်သည်။

နန်းအိအိစိုး စိတ်လျှော့ထားပြီး အထိအတွေ့ တွေကို ခံစား သာယာနေမှန်း အစ်ကိုကြီးလည်း ရိပ်မိသည် ထင်ပါရဲ့။ ရှေ့တစ်ဆင့် တိုးဖို့ စကားစလာသည်။

“ခု လက်ချောင်းလေး တစ်ချောင်း စ ထည့်ကြည့်မယ်။ ဘယ်အချိန်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဆင်မပြေဘူး၊ နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းဘူးဆိုရင် ရပ်လိုက်ဖို့ ချက်ချင်းပြော”

“ဟုတ်”

ဘေးနားမှာ လှုပ်ရှားသံလေးတွေကြားလို့ အစ်ကိုကြီး ဘာတွေများလုပ်တာလဲ ဆိုပြီး ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်တော့ condom ဖောက်နေတာ။ လက်ချောင်းကို condom စွပ် KY Gel ဘူး ဖွင့်ပြီး gel တွေ လူးနေသည်။ Gel  လူး၊ condom စွပ်ထားတဲ့ လက်ချောင်းလေး  မိမိရဲ့ အဝကို လာထိတာ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထဲကိုဝင်လာတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။ နည်းနည်းလေး ဝင်လာပြီးတော့ ရပ်သွားသည်။

“လက်တစ်ဆစ် အရင်ထည့်ထားတယ်။ အဲဒီအတွင်းပိုင်းက ကြွက်သားတွေကို တင်းလိုက် လျှော့လိုက် စမ်းကြည့်လိုက်”

နန်းအိအိစိုးလည်း ပြောသည့်အတိုင်း အထဲဝင်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတဝိုက်ကိုယ့် ကိုယ်အတွင်းပိုင်းက ကြွက်သားတွေကို ညှစ်လိုက် လျှော့လိုက်လုပ်ကြည့်သည်။ တင်းလိုက်တော့ လက်ချောင်းလေးကို ညှစ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး စေးစေးပိုင်ပိုင်လေး နေလို့တစ်မျိုး ကောင်းသည်။ လျှော့လိုက်တော့ ဟာတာတာလေးဖြစ်သွားသည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း လက်ချောင်းလေးကို အသာအယာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်၊ ဘေးကို ဝေ့ကစားလိုက်လုပ်ပေးသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း အတွင်းပိုင်း ကြွက်သားတွေကို တင်းတာ လျှော့တာတွေ အကြိမ် တော်တော်များများလေး စမ်းလိုက်တော့ ကိုယ့် ကိုယ်တွင်း လမ်းကြောင်းကို အကျဉ်း အကျယ် လိုသလို နည်းနည်းတော့ ထိန်းပေးနိုင်သလိုလေး လုပ်တတ်လာသည်။

နည်းနည်းအသားကျလာတော့ အစ်ကိုကြီးက လက်ချောင်းနှစ်ချောင်း သွင်းသည်။ ပို ကြီးလာပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက စိတ်ကိုလည်း ဖြေလျှော့၊ ကြွက်သားတွေကိုလည်း အလိုက်သင့် လျှော့ ပေးနိုင်တော့ ပြ ဿ     နာ မရှိ။ အ ဆင်ပြေပြေ ဝင်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးက လက်နှစ်ချောင်းပူးလေးနဲ့ အတွင်းမှာ လှည့်ကစားပေးနေသလို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်ကိုလည်း မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးနေသည်။ တစ်ကယ့် ပစ္စည်း မထည့်ခင် နန်းအိအိစိုးရဲ့ နောက်ပေါက်ကို အသားကျအောင် ကျင့်ပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးအတွက်တော့ လက်တစ်ဆစ်ချင်း၊ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းချင်း၊ Gel တွေ ကောင်းကောင်းလိမ်းပြီး အချိန်ယူ သွင်းထုတ် ဆော့ကစားပေးနေတာမို့ အေးအေးဆေးဆေး နှင့် သက်တောင့်သက်သာ ရှိပါသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်း အစစ်ကို လက်ခံဖို့ လိုတာထက်ကို ပိုပြီး အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။….(အပိုင်း၂ မျှော်)

ကိိုကြီးဖွင့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ ခရေလေး(အပိုင်း၂)

ကုတင်ပေါ် မှောက်ပြီး ခေါင်းကိုတော့ ဘေးကိုအသာစောင်းကာ လဲလျောင်းနေတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေအစုံကို အစ်ကိုကြီးက ဘေးကို အသာချဲပေးပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ခွကာ ဒူးထောက်ဝင်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပေါင်နဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်တံလေးတွေလေးထိမိနေပြီ။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်ကို အသာအယာပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးကြားပေါ်မှာလည်း တောင့်တင်းမာကျောတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းလာတင်ထားပြီ။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့တွေ တင်ပါးတွေကို အသာအယာ ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သတ်ပေးနေပြန်သည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်းမာနေတဲ့ အချောင်းကတော့ အထဲကိုမသွင်းသေးဘဲ နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်းပါးကြားပေါ်မှာပဲ အလျားလိုက် ညင်သာစွာ ပွတ်တိုက်ရွေ့  ရှား ဆော့ကစားနေလေသည်။ နန်းအိအိစိုးကတော့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ရင်ခုန်နေပါသည်။ စိတ်လည်း လှုပ်ရှားပါသည်။ ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ် ကြောက်လန့်လို့တော့ မဟုတ်။ ခံစားနေရတာတွေကို သာယာကြည်နူးနေခြင်းသာ။ ရှေ့ဆက်ကြုံရမဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်တွေကို စိတ်ဝင်တစား မျှော်လင့် စောင့်စားနေခြင်းသာ။

အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကိုယ်အပြင်ပိုင်းတွေကိုသာ အချိန်အတန်ကြာ ပွတ်သတ်ပေးနေပြီးတော့ ခဏရပ်လိုက်သည်။ Condom ကို ဖောက်နေပြီဆိုတော့ တကယ်စတော့မှာပေါ့။ နန်းအိအိစိုးလည်း အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ မိမိရဲ့ ဖင်ဝကို gel တွေ လာလိမ်းပေးခံရပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ condom စွပ်ထားတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းက ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်လာပါသည်။ အစ်ကိုကြီးက သူ့ပစ္စည်းကို ထိပ်ပိုင်းလေးသား သွင်းသည်။ ပြီးတော့ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြန်သည်။ ဒီလို အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် လုပ်ပေးနေသည်။ အကြိမ်တော်တော်လေးရလာတော့ အစ်ကိုကြီးက အထဲပိုရောက်အောင်သွင်းလာသည်။ နန်းအိအိစိုးကလည်း စိတ်ကိုလုံးဝဖြေလျှော့ထားသလို ကိုယ့် ကိုယ်အတွင်းပိုင်းက ကြွက်သားတွေကိုလည်း တတ်နိုင်သလောက် လျော့နေအောင် လုပ်ပေးထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက အသွင်းအထုတ်ကို အထဲပိုဝင်အောင် ထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် မှန်မှန်လုပ်ပေးနေပြန်သည်။ တင်းကြပ်စွာ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတာဖြစ်ပေမဲ့ gel တွေလည်း အများကြီး သုတ်လိမ်းထားရုံမက အစ်ကိုကြီးကလည်း ဖြည်းဖြည်းသက်သာ လုပ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ နာကျင်မှု လုံးဝမရှိပါ။   ဒီ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ ပွတ်တိုက် ထိတွေ့ ရတာကိုက နန်းအိအိစိုးအတွက်တော့ သာယာကြည်နူးဖွယ် ခံစားမှုကို ပေးနေလေသည်။

အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို ဘေးတစောင်းအနေအထားနဲ့ ဒူးအစုံကိုတော့ ကိုယ်အရှေ့ဘက် အသာကွေးနေအောင် ပြင်ပေးပြီး အစ်ကိုကြီးကလည်း ဘေးမှာ ကိုယ်တစောင်းလေးဝင်လဲလိုက်သည်။ သူ့ဒူးတွေ နန်းအိအိစိုး ကွေးထားသလို အလိုက်သင့် လိုက်ကွေးထားပြီး  နှစ်ဦးသားရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေကို ပူးကပ်သွားအောင် နန်းအိအိစိုးကို နောက်ကျောဘက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကျောပေးရက် အနေအထားနဲ့ အစ်ကိုကြီးရင်ခွင်ထဲရောက်နေလေပြီ။ ဘေးတစောင်းအနေအထားနဲ့ ဒူးကို အရှေ့ဘက်ကွေးထားပေးတော့ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းက နန်းအိအိစိုးရဲ့ နောက်ပေါက်ကိုထည့်ရတာလည်းအဆင်ပြေသည်။ ဖြည်းညှင်းစွာ မှန်မှန် သွင်းထုတ်လုပ်နေရင်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဆံကေသာတွေ၊ လည်ပင်း နဲ့ နားရွက်နောက်နားတွေကို အသာအယာ နမ်းပေးနေသည်။  နောက်ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်တွေက နန်းအိအိစိုးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ရွေ့ရှား ဆော့ကစားနေသည်။ နောက်ဘက်ကို ညှင်သာစွာ ဆက်ဆံပေးနေသလို တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း နမ်းခံရ၊ ကိုင်ခံရ၊ ပွတ်သတ်ဖျစ်ညှစ်ခံနေရတော့ နန်းအိအိစိုး ရင်ခုန်စွာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် အထိအတွေ့တွေကို ခံစား သာယာနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရင်တစ်ခါ ရောက်ဖူးတဲ့ နေရာ ပြန်ရောက်တော့မည်ကို သိနေသည်။

အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်ကြားပေါ်ရောက်လာပြီး အသာအယာပွတ်ပေးနေသည်။ Gel တွေလူးထားတဲ့ လက်ချောင်းလေးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးထဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်လာပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ အစေ့လေးကို ထိတို့ဆော့ကစားတဲ့ အခါမှာတော့ နန်းအိအိစိုး ကိုယ်ကို ကျုံ့ပြီး အနည်းငယ် တွန့်သွားသည်။

“နာလို့လား”

“ဟင့်အင်း”

“နေရခက်တာလား”

အစ်ကိုကြီးကိုကျောပေးထားပေမဲ့ မိမိက အစ်ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ၊ ကိုယ်လုံးနှစ်ခုကလည်း နေရာများစွာ ထိတွေ့ပူးကပ် နေသည်။ မိမိရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ခံနေရပြီး နောက်ပေါက်ကိုလည်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းက အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်ကြီး လုပ်ပေးနေသည်။ အဲဒီအချိန်မှာ မိမိရဲ့ အစေ့နဲ့ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက်ကို တိုက်ရိုက် ကလိခံရရင်တော့ နန်းအိအိစိုး တောင့်ခံနိုင်မည်မဟုတ်။ မိမိက နှစ်ခါပြီးသွားပြီး အစ်ကိုကြီးက ကျေနပ်မှု အဆုံးစွန် မရောက်နိုင်သေးဘူးဆိုရင်လည်း မကောင်းဘူးလို့ တွေးမိလို့ ပြောရမှာ နည်းနည်းတော့ ရှက်ပေမဲ့ အမှန်အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။

“မဟုတ်ပါဘူး၊ နောက်ကော၊ ရှေ့ အဲဒီနားပါ ဆိုတော့ ခဏလေးနဲ့ ထပ်ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ပါ”

“ဒါဆို position ပြောင်းပေးလိုက်မယ်”

အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး နောက်ပေါက်ထဲထည့်ထားတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကိုထုတ်ပြီး နန်းအိအိစိုးကိုလည်း အသာအယာ ဖေးမ၍ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် ကိုယ်ကိုအသာလှည့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးက ပက်လက်အနေအထား ပြောင်းအိပ်လိုက်သည်။ 

“အိအိစိုး၊ ဒူးထောက်ပြီး အပေါ်တက်ထိုင်လိုက်”

ပက်လက်လဲလျောင်းနေတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို နန်းအိအိစိုး ခွ ဝင်လိုက်ပြီး မိမိရဲ့ ဒူးတွေကို အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ အသာထောက်လို့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ဖွဖွလေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆိုတော့ တင်ပါးနောက် နားကိုတော့ တောင့်တင်းမာကျောနေဆဲ အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းက ထိနေသည်။

“ကိုယ်ကို အနောက်ဘက် အသာကော့ပြီး လက်တွေကို အောက်မှာထောက်ထားလိုက်၊ ပြီးရင် ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်ကနေ  ထိန်းပြီး ထည့်ကြည့်၊ gel တွေလည်းများများလိမ်း”

နန်းအိအိစိုး မိမိရဲ့ ဖင်ဝမှာကော အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းမှာပါ gel တွေ ထူထူသုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးဟာကို မိမိ အဝမှာ တေ့ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုတော့ အောက်မှာ ထိန်းထားရင်း အသာအယာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“အနောက်ဘက် လမ်းကြောင်းက အရှေ့နဲ့တော့မတူဘူး၊ အရှေ့ဘက်က တည့်တည့်ဆိုတော့ ဘာ ပြ ဿ     နာ မှ မရှိဘူး။ အနောက်ဘက်ကတော့ အကွေ့ အစောင်းလေးတွေရှိတယ်။ ဒါကြောင့် မနာအောင် ဘယ်ပုံစံလေးနဲ့ အဆင်ပြေတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ထိန်းပြီး သွင်းရင်းနဲ့ စမ်းကြည့်လိုက်နော်”

မိမိ အပေါ်ကနေ ထိုင်ချလိုက်တော့ ထောက်နေသလို ဖြစ်နေလို့ အနေအထားလေး အလိုက်သင့် ပြင်လိုက်တော့ တစ်ဆင့် အဆင်ပြေပြေ ဝင်သွားသည်။ နောက်တစ်ခါ နည်းနည်း တင်းနေတော့လည်း ဟိုလှည့် ဒီလှည့်နဲ့ ပိုဝင်သွားပြန်သည်။ ပထမဆုံးအကြိမ် ကိုယ်က ဦးဆောင်ပြီး ထည့်ရတာဆိုတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ စမ်းကြည့်သည်။

“အသွင်းအထုတ် ကို အနှေးအမြန်၊ အား အတိုးအလျော့ ကြိုက်သလို လုပ်နိုင်တယ်။ အထဲ ဘယ်လောက်ထိရောက်အောင် သွင်းမလဲဆိုတာကို ကိုယ်နဲ့ အဆင်ပြေသလို လုပ်။ နေရခက်လို့ ရပ်ချင်ရင် အချိန်မရွေး ရပ်လို့ ရတယ်။ အပေါ်ကနေ လုပ်တဲ့ ဒီပုံစံက မိန်းကလေး အနေနဲ့ full control လုပ်လို့ရတာပေါ့”

တစ်ချက်ချင်း အသွင်းအထုတ်ကို အသားကျအောင် စမ်းနေလိုက်သည်။ ဘယ်လိုထည့်မယ်၊ ဘယ်လောက်ထိ သွားမယ် ဆိုတာတွေက ကိုယ့်သဘော။ ခုလို ကိုယ်က အပေါ်တက်ပြီး ဆက်ဆံပေးရတာကိုလည်း နန်းအိအိစိုး ကျေနပ်သည်။ တဖက်သားက လုပ်ပေးတာကို ကိုယ်က မှိန်းပြီး ခံစားရတာမဟုတ်ဘဲ နှေးချင်နှေး၊ မြန်ချင်မြန်၊ ပြင်းချင်ပြင်း၊ ပျော့ချင်ပျော့၊ ရပ်ချင်ရင် ရပ်လိုက်။ မိမိ စိတ်တိုင်းကျဆိုတော့ ဒီလို ဦးဆောင်ရတာကို သဘောကျသည်။ နှစ်သက်မိသည်။

“နောက် တစ်ခုရှိသေးတယ်။ ဒီ position မှာ ကိုယ့်ဖာသာ အမျိုးမျိုး လှည့်ပြောင်းပြီး စမ်းကြည့်၊ အခုလို အနောက်ဘက် က ဆက်ဆံနေပေမဲ့ အရှေ့ဘက် က ခံစားလွယ်တဲ့ နေရာတွေကိုလည်း သွယ်ဝိုက်ပြီး နှိုးဆော်ပေးတဲ့ အနေအထားလေးတွေလည်း ရှိတယ်”

အစ်ကိုကြီးပြောတာဟုတ်သည်။ နန်းအိအိစိုး ကိုယ်လေးကို အနောက်ကော့၊ ဒူးတွေ လက်တွေကို ထောက်ထိန်းထား ပြီး အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးတော့ မိမိရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ၊ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းနဲ့ ပွတ်တိုက်မှုတွေက မိမိရဲ့ အရှေ့ဘက်ကိုပါ ကျေနပ်ဖွယ်ရာ ခံစားမှုတွေ ပေးနေပါသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးလည်း မိမိ ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာရှေ့ပိုင်း အလှအပတွေကို တဝကြီးကြည့်ရင်း အောက်ပိုင်းမှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွတ်တိုက်ပေးနေတာကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံနေရပေလိမ့်မည်။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက တဖြည်းဖြည်းမြန်လာသလို ရင်ခုန်တာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာတွေကလည်း အရှိန်မြင့်လာသည်။ မိမိရဲ့ အနောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံနေပေမဲ့ အရှေ့ဘက်ကိုပါ သက်ရောက်နေတာ၊ မိမိ ပြီးေတော့မည် ဆိုတာကို သိသည်။ မိမိအပေါ်ကနေ အသွင်းအထုတ် ဆက်ဆံပေးနေတာကို ပိုပြီးမြန်လိုက်သည်။ အားလည်း ပိုထည့်လိုက်သည်။ နည်းနည်း နာပေမဲ့ ဆက်နွယ်နေတဲ့ ခံစားမှုတွေက ကျေနပ်စရာ ကောင်းလွန်းတော့ နန်းအိအိစိုး မရပ်တန့် နိုင်တော့။ အစ်ကိုကြီး ပြီး မပြီး လည်း သတိမထားနိုင်တော့။ မနားတမ်း ဆက်တိုက် အားသွန်ခွန်စိုက် လှုပ်ရှားနေသည့်အတွက် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ နန်းအိအိစိုး ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြန်သည်။ ပျော်ရွှင် ကြည်နူးလှပါသည်။ စိတ်ထဲကလည်း  Yes! ဆိုပြီး ပြောမိသည်။

ရင်ခုန်တာတွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျော့သွားတော့မှ မိမိနောက်ပေါက်မှာ တင်းကျပ်နေတာလည်း မရှိတော့မှန်း သတိထားမိသည်။ အစ်ကိုကြီးဟာလည်း သေးသွား ပျော့သွားပြီ။ တော်ပါသေးရဲ့။ အစ်ကိုကြီးလည်း ပြီးသွားပြီ။ နန်းအိအိစိုး ဘာကိုမှ မစဉ်းစားတော့။ အစ်ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ အစ်ကိုကြီးကို ဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။

နန်းအိအိစိုး တရေးနိုးလာတော့ မီးရောင် မှိန်ပျပျလေးနဲ့ အခန်းထဲမှာ မိမိ တစ်ယောက်တည်း။ ဘေးမှာ အစ်ကိုကြီး မရှိ။ အိပ်မက်တွေလားလို့ ရုတ်တရက် ထင်လိုက်မိပေမဲ့ ဒီအခန်းက မိမိအခန်းမဟုတ်။ ခြုံထားတဲ့ စောင်ပါးလေးအောက်မှာက မိမိရဲ့ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်။ ညဦးပိုင်းက ဆုံကြုံခဲ့ရတာတွေ အတွေးထဲ အစီအရီပြန်ပေါ်လာသည်။ ပြန်စဉ်းစားလိုက်တာတောင် ကျေနပ်စရာ၊ ကြည်နူးစရာ အတွေ့အကြုံတွေ။

မနက်မိုးလင်းတော့ breakfast ကို စားပွဲပေါ်ပြင်ပေးထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ ခက်နေသည်။ ခါတိုင်းလည်း အိမ်မှာ မနက်စာကို ကိုယ်အဆင်ပြေတဲ့အချိန် စားနေကျဆိုတော့ ကိစ္စမရှိ။ နေ့လည်စာ အတူစားရမှာ၊ ဆေးခန်းအတူ သွားရမှာတွေအတွက် နန်းအိအိစိုး စိတ်ပူနေမိပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကတော့ မိမိကို စကားအပိုမပြော။ ကိုယ်လုပ်စရာ ရှိတာ ကိုယ် လုပ်နေသည်။ မနေ့က ဘာမှာမဖြစ်ခဲ့သလိုပါပဲလား။ ညနေ ဆေးခန်းက ပြန်လာ၊ ညစာစားပြီးတော့လည်း ဘာမှမပြော။ ဒီအတိုင်း အိမ်ပေါ် တက်သွားသည်။

သိမ်းဆည်းပြီးလို့ မိမိအခန်းထဲရောက်တော့ နန်းအိအိစိုး ကုတင်ပေါ်မှာ လဲရင်း အတွေးနယ်ချဲ့ နေမိသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မညာတမ်း ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ထပ်ပြီး ကြုံချင်ပါသေးသည်။ အခုလည်း စိတ်ထဲဟာနေသည်။ တစ်ခုခု လိုနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အရက်၊ ဆေးလိပ် ပုံမှန် သောက်နေသူတွေ မသောက်ရရင် မနေနိုင်ဘူး ဆိုတာ ဒါမျိုးဖြစ်မည်။ မိမိကလည်း မနက် ဆိုရင် ကော်ဖီ ပြင်းပြင်းလေး တစ်ခွက်လောက် သောက်ရမှ။ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် မသောက်လိုက်ရရင် နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်း။ ခု ညပိုင်းလည်းရောက်ပြီ။ ဘာမှလည်း ထူးထူးထွေထွေလုပ်စရာ မရှိတော့ မနေ့ညက အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်တောင့်တ မိသည်။ လက်တွေ့စမ်းခဲ့ ရပြီး ပြီ ဆိုတော့ ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး ဟိုဟာဒီဟာ ကြည့်ချင်ဖတ်ချင်စိတ်လည်းလုံးဝမရှိ။

ခက်တာက အစ်ကိုကြီးက မိမိကို ဒီနေ့ တစ်နေ့လုံး အပိုစကားတစ်ခွန်းမှ မပြော။ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ရပ်လိုက်မလို့လား။ ဖြစ်ခဲ့တာတွေအတွက် နောင်တရနေပြီလား။ မှားတာတော့ မှားခဲ့ကြပြီးပြီ။ တွေးနေရင်း မမသက်ကို သတိရမိတော့ နန်းအိအိစိုး လန့်သွားပါသည်။ မမသက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးတို့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး သိပ်ချစ်ကြမှန်း မိမိသိပါသည်။ မမသက်က မိမိကို သမီးလေးလို၊ ညီမအရင်းလို ချစ်ပြီး အစစ အရာရာ အလိုလိုက်မှန်းလည်း သိပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါ ကြုံရတာတွေကို မိမိ မရှောင်လွှဲနိုင်ခဲ့ပါ။ မိမိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ကြည်ဖြူစွာ လက်ခံခဲ့သည်။

မိမိ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မမသက်တို့ ဘဝထဲ ရောက်တဲ့ အချိန်ကစလို့ ခုချိန်ထိ မမသက်ကို ဘယ်တုန်းကမှ မကြောက်ခဲ့ဖူးပါ။ အစ်ကိုကြီးကိုတော့ နည်းနည်းရှိန်သလို ရှိခဲ့သည်။ အခု ကိုယ်က မဟုတ်တာ လုပ်ခဲ့မိပြီ ဆိုတော့ မမသက်သိမှာကို ကြောက်နေပြီ။ မမသက်ကို စိတ်ထဲက တောင်းပန်မိလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးလည်း ဒါတွေ စဉ်းစားနေမည်ထင်သည်။  ဘယ်လိုပဲ မသင့်တော်ဘူးဆိုတာ သိနေပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး စိတ်ထဲမှာလည်း အကောင်းအဆိုး နှစ်ဖက် လွန်ဆွဲနေလေသည်။ အခွင့်အရေးသာ ထပ်ရခဲ့မည်ဆိုလျှင် မိမိကငြင်းဆန်နိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ ထပ်မံလိုက်လျောမိမည်သာ။ ဒီ အထိအတွေ့ တွေကို မိမိက အထူး သာယာ နေပေပြီ။

နန်းအိအိစိုး မှန်ရှေ့ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှ မကျန်သည်အထိ ဝတ်ထားတာတွေကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ချွတ်လိုက်သည်။ မိမိရဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို မှန်ထဲ ကြည့်နေမိသည်။ အစ်ကိုကြီး ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးခဲ့တာတွေ၊ ဖက်ခဲ့ နမ်းခဲ့တာတွေ၊ ဆက်ဆံခဲ့တာတွေ ကို စိတ်ကူးထဲ ပြန်လည်ပုံဖော်နေမိသည်။ ဒီလို ပြန်စဉ်းစားတာလေးကတောင် တော်တော် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ၊ ရင်ခုန်စရာ ကောင်းပါသည်။ ကြည်နူးပီတိ ဖြစ်ရပါသည်။ ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းတောင် သတိမထားမိလိုက်ပါ။ နည်းနည်း အေးစိမ့်လာသလို ဖြစ်သွားလို့ ညအိပ် ဝတ်စုံကို ယူဝတ်လိုက်သည်။

မိမိ ရဲ့ mobile ဖုန်းက အသံတစ်ချက်မြည်ပြီးရပ်သွားသည်။ Missed call ကို ကြည့်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်။ နန်းအိအိစိုး အရမ်းဝမ်းသာသွားသည်။ မျှော်နေတုန်း အစ်ကိုကြီးက ခေါ်လေပြီ။ နန်းအိအိစိုး လန်းဆန်းတက်ကြွစွာနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို မပြေးရုံတမယ် တက်သွားလိုက်ပါတော့သည်။

မနေ့က အနောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံခံလိုက်ရတာ ခုထိ နည်းနည်းနာသလိုဖြစ်နေသေးသည်။ အမှန်တော့ အစ်ကိုကြီးက မိမိကို အပေါ်တက်ခိုင်းပြီး ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ထိန်းဖို့ လုပ်ပေမဲ့ ပြီးခါနီးတဲ့အခါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အရှိန်တင် အားစိုက်လိုက်မိလို့ ကိုယ့် အပြစ်နဲ့ကိုယ် ခံရတာ။ အခုလို နည်းနည်းနာနေသေးတာကလည်း ဖြစ်ခဲ့၊ ခံစားခဲ့ရတာတွေကို လောလောလတ်လတ် ကြုံရသလို ပြန်လည်သတိရ ခံစားရစေတာမို့ တစ်မျိုးတော့ ကောင်းသည်။ ဒီနေ့ကော အစ်ကိုကြီးက ဘာလုပ်မလဲ။ မနေ့က ဖောဖောသီသီ သုံးခဲ့တာတောင် KY Gel က တစ်ဗူးပဲ ကုန်တာဆိုတော့ တစ်ဗူးတော့ ကျန်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်ရင် အသစ်တစ်မျိုး စမ်းချင်သည်။ မနေ့က ကြုံခဲ့ရသမျှတွေက မကောင်းလို့မဟုတ်ပါ။ အားလုံးက စိတ်ကျေနပ်စရာလုံးဝကောင်းပေမဲ့ မိမိရဲ့ နောက်ဘက်ကိုတော့ တစ်ရက်လောက် အနားပေးချင်သည်။ ခက်တာက အစ်ကိုကြီးက မိမိ ရှေ့ဘက်ကို မဆက်ဆံဘူးလို့ မနေ့ကပြောခဲ့သည်။ ဘာပဲပြောပြော ဦးဆောင်သူက အစ်ကိုကြီးဆိုတော့ သူ့သဘောပေါ့လေ။

ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်စဉ်းစားမိတိုင်း ကြည်နူးပျော်ရွှင်သလို ရှက်လည်းရှက်လှပါသည်။ မိမိရဲ့ အလှအပတွေကို အစ်ကိုကြီးကို ပြရတာ၊ အစ်ကိုကြီးက တပ်မက်မြတ်နိုးစွာ ဆက်ဆံတာတွေကို ဂုဏ်ယူကျေနပ်သလို တစ်ချိန်တည်းမှာ မိမိရဲ့ အပျိုစင် ကိုယ်အလှကို ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က အကာအကွယ်မဲ့ အလုံးစုံ မြင်သွားတာ၊ မိမိကို ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးမိဖူးတဲ့ ဆက်ဆံနည်းနဲ့ ကာမအရသာကို ပေးသွားတာတွေအတွက်လည်း ပြောမပြတတ်အောင် ရှက်မိလှပါသည်။ အထိအတွေ့တွေကို သာယာတောင့်တလွန်းလို့ ထပ် ဆက်ဆံချင်တာ မှန်ပေမဲ့ မိမိက မိန်းမသားပါ။ ခေါင်းလေးကို အသာငုံ့ပြီး အစ်ကိုကြီရှေ့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“နေရထိုင်ရတာ ဘယ်လိုနေသေးလဲ”

အစ်ကိုကြီးက မေးလာတော့ နန်းအိအိစိုးက ခေါင်းမမော့ပဲ တိုးညှင်းစွာ ဖြေလိုက်သည်။

“နည်းနည်းလေးတော့ နာနေတယ်”

“အောက်မှာပဲ အေးအေးသက်သာ နားနေပါတော့လား ကလေးရယ်”

“အစ်ကိုကြီး သဘောပါ”

 ကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးကို ကိုဇော် ကြည့်လိုက်သည်။ အပေါ်တက်လာတယ်ဆိုကတည်းက သွားဖူးတဲ့ ဒီခရီးလမ်းကို ထပ်လျှောက်ချင်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပေမဲ့ ကိုဇော်တစ်ယောက် သူ စမ်းချင်တာကို ဖွင့်ဟဖို့ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေရသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာမှမပြောဘဲ ခဏတာ တိတ်ဆိတ်နေရာကနေ ကိုဇော် ကပြောလိုက်သည်။

“၉၈ ခုနှစ်တုန်းက အမေရိကန်က President Bill Clinton နဲ့ Monica Lewinsky တို့ ရဲ့ လူပြော တော်တော်များခဲ့တဲ့ affair ကို ကြားဖူးလား”

Bill Clinton ဆိုတာ ဒီကိုလာဖူးတဲ့ အမေရိကန် နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး Hillary Clinton ရဲ့ ယောကျ်ားမှန်း သိပေမဲ့ အဲဒီ Monica Lewinsky ကိုတော့မသိ။ ၁၉၉၈ ဆိုတော့ မိမိက မူကြိုအရွယ်တောင် မရှိသေး။ နန်းအိအိစိုး ခေါင်းလေးကို အသာ ခါပြလိုက်သည်။

“Bill Clinton ပထမ သက်တမ်းမှာ Monica Lewinsky က ဘွဲ့ရခါစ အလုပ်သင် အနေနဲ့ အိမ်ဖြူတော်မှာ လာလုပ်ရင်း Bill Clinton နဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲဒါ ၉၈ မှာ ဟိုးလေးတကျော် ဖြစ်တော့ ကျမ်းကျိန်အစစ်ခံတဲ့အခါရော၊ လူထုတွေကို ဖြေရှင်းတဲ့ အခါမှာပါ Bill Clinton က သူ့အနေနဲ့ Monica နဲ့ လိင်မှုဆက်ဆံရေး မရှိခဲ့ဘူးလို့ ငြင်းခဲ့တယ်”

“ဘာမှမဖြစ်တာကို အဖွခံရတာလား”

“သူက ရှေ့နေဖြစ်ဖူးတော့  စကားအသုံးအနှုန်းကို လူလည်ကျတာလေ။ သူကတော့ မဆက်ဆံဘူး၊ ကောင်မလေးကိုပဲ oral sex perform ခိုင်းတာ”

နန်းအိအိစိုး အစာနင်သွားသလိုဖြစ်သွားသည်။ အစ်ကိုကြီးက ဒါအတွက် လမ်းကြောင်းနေတာပါလား။ မလုပ်ချင်ဘူးဆိုပြီး ငြင်းရင်လည်း အစ်ကိုကြီးက ဘာမှပြောမှာ မဟုတ်မှန်းသိသည်။  မနေ့က အစ်ကိုကြီးက သူ့ကို ခေါင်းကနေ ခြေဖျားထိနမ်းပြီး နောက်ဆုံး မိမိပစ္စည်းကို နမ်းစုပ်ရင်း ပြီးအောင် လုပ်ပေးသွားတာကို ခုထိမမေ့နိုင်။ အပြန်အလှန်အနေနဲ့ မိမိကလည်း တုန့်ပြန် ပေးရမှာပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ မိမိက သိပ်တက်ကြွပြနေလို့မဖြစ်။ သိပ်ရွတယ်လို့ အထင်မခံချင်။ တွေ့ကြုံခံစားရတာတွေကို  နှစ်သက် သာယာလွန်းလို့ မရှောင်လွှဲနိုင် ဖြစ်နေရတာ။ ခုလို ပြောကြရ၊ ဆက်ဆံရတာတွေကိုလည်း အလွန်ရှက်မိပါသည်။ တိုးတိုးလေးပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှန်းမှ  မသိတာ”

ခေါင်းလေးငုံနေဆဲ နန်းအိအိစိုးကို ကိုဇော်ကြည့်လိုက်သည်။ မလုပ်ချင်ဘူး၊ မလုပ်ရဲဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်။ မလုပ်တတ်ဘူး ဆိုတော့ သင်ပေးရမှာက ကိုယ့်တာဝန်ပေါ့။

ကိုဇော့်ကို သက် က ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးရင် ကိုဇော် ကြာကြာတောင့်မခံနိုင်ဘဲ ပြီးသွားတာ မြန်လေ့ရှိတာမို့ ကိုဇော့်အနေနဲ့ တခြားအမျိုးသမီး တစ်ယောက်ယောက် ဆိုရင် အချိန်ပိုကြာလေမလားဆိုတာကို စမ်းကြည့်ချင်နေတဲ့ စိတ်ကူးလေး ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ မမမေသူနဲ့ ကြုံဆုံတာတွေ များလာ၊ မမမေသူကလည်း မသိမသာ လမ်းဖွင့်ပေးသလိုမျိုုးလေးတွေ ရှိလာတော့ တချိန်ချိန် တွေ့ကြရ မယ်လို့ မျှော်လင့်မိခဲ့ပေမဲ့ ခုတော့ မထင်မှတ်ဘဲ နန်းအိအိစိုး လေး ဖြစ်နေသည်။ ငယ်ရွယ်နုပျိုလွန်းပြီး အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့သူဆိုတော့ မိမိကပဲ ဦးဆောင်ရမည်။

ထိုင်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးရှေ့ ကိုဇော် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေချင်းဝတ်နားကို လက်နဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့ ခြေဖမိုးအစုံကို မြတ်နိုးတပ်မက်စွာ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ အရောင်နီနီရဲရဲလေး ဆိုးထားတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ အသာအယာ လိုက်လျက်ပေးသည်။  ချောချောလှလှ မိန်းကလေးရဲ့ ခြေအစုံကို နမ်းစုပ်ရတာကို ကိုဇော်နှစ်သက်သာယာမိသည်။ နောက် မိမိက နန်းအိအိစိုး ရှေ့ ဒီလိုဒူးထောက်ပြီး သူမရဲ့ ခြေဖမိုး၊ ခြေချောင်းလေးတွေကို နမ်းစုပ်ပေးပြီး သူမကိုမိမိက နှိမ့်ချဆက်ဆံပေးတဲ့ သဘောလေးက နန်းအိအိစိုး စိတ်ထဲ ဖြစ်နေမဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ၊ တင်းကြပ်နေမှုတွေ၊ ရှက်ရွံ့တွန့်ဆုတ်မှုတွေကို လျော့ပါးသွားစေပေလိမ့်မည်။

အစ်ကိုကြီးက မိမိရှေ့ ဒူးထောက်၊ ခြေအစုံကို ကိုင်ပြီး နမ်းစုပ်ပေးတော့ နန်းအိအိစိုး အံ့သြတုန်လှုပ်ခြင်း လုံးဝမရှိတော့။ မနေ့က အစ်ကိုကြီးက မိမိ ခြေအစုံကို နေရာလပ်မကျန် နမ်းပေးတော့  သာယာမိသည်။ အစ်ကိုကြီးက ခဏလေးနမ်းပြီး နောက်တစ်နေရာ ဆက်နမ်းတော့ အားမလိုအားမရတောင် ဖြစ်မိသည်။ နှုတ်ကလည်း ဒီနေရာလေးတွေကို ကြာကြာနမ်းပေးပါလို့ ပြောမထွက်ရဲခဲ့ပါ။ ဒီနေ့တော့ ပါးစပ်ကမပြောပေမဲ့ အမူအရာနဲ့ပြပေးဖို့ စိတ်ကူးရလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး က သူ့ခြေအစုံကို ရှေ့ကို အနည်းငယ် ဆန့်ပေးလိုက်ပြီး ခေါင်းကို နောက်ဘက် အသာမော့ကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး မှိန်းနေလိုက်သည်။ အသက်ကိုလည်း ပြင်းပြင်းရှူထုတ်နေလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း သဘောပေါက်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုး နှစ်သက်မှန်းသိတော့ ခြေအစုံကို အတော်ကြာအောင် နမ်းပေးစုပ်ပေးလျက်ပေးတာတွေလုပ်နေသည်။ ဆက်ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုး ခြေသလုံးသားလေးတွေကို ပါးနဲ့ပွတ်ပေးပြီး နှာခေါင်းနဲ့ကော ပါးစပ်နဲ့ပါ နမ်းပြန်သည်။ မိမိက တချိန်လုံး လေးစား ရိုသေခဲ့ရသူက ခုတော့ မိမိခြေရင်းမှာ။ မိမိရဲ့ ခြေအစုံကိုနမ်းပေးခဲ့သည်။ အဲဒါကို မိမိက ထူးထူးခြားခြား အရသာ တွေ့နေမိသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ဆက်ဆံရာက ရရှိလာတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားသာယာမှုသာမက၊ အစ်ကိုကြီးက နှိမ့်ချစွာဖြင့် မိမိကို ကြင်ကြင်နာနာ ယုယုယယ ဆက်ဆံပေးလို့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ကိုယ်က အထက်ကနေရတဲ့ ခံစားမှုကပါ အရမ်းကိုကျေနပ်စရာ ကောင်းလှပါသည်။ မိမိကလည်း ဘာဖြစ်ဖြစ် ပြန်လုပ်ပေးရဖို့ရန် ဝန်မလေးတော့ပါ။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံလေးက တဖြည်းဖြည်း အပေါ်ကို မတက်သွားသလို အစ်ကိုကြီးရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း ခြေရင်းကနေ အထက်ကို တက်လာသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို  ပွတ်သတ်နမ်းလျက် ပေးနေပြန်သည်။ အစ်ကိုကြီးအနမ်းတွေက အပေါ်ပိုင်းကို နည်းနည်း ထပ်ပြီးတက်လာတော့ အစ်ကိုကြီး ခေါင်းပိုင်းက နန်းအိအိစိုး ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ ထိမိတိုက်မိတွေ ဖြစ်နေသည်။ အစ်ကိုကြီးကို အားနာသလို ဖြစ်မိပြန်သည်။ မနေ့ကတော့ ရှက်တာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းတာ၊ နည်းနည်းကြောက်နေတာတွေနဲ့ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မကြုံဖူးတဲ့ သာယာကြည်နူးဖွယ် အတွေ့အကြုံ အသစ်တွေကြောင့် အစ်ကိုကြီး လုပ်သွားတာတွေအားလုံးကို မိန်းမော ခံစား မျောပါသွားခဲ့သည်။

ခုတော့ မိမိနဲ့ အစ်ကိုကြီးတို့ ကြားမှာရှိတဲ့ များစွာသော အတားအဆီးတွေ၊အကန့်တွေက တစ်ရက်တည်းနဲ့ လွင့်ပါးပျောက်ကွယ် သွားခဲ့ပြီးပြီပဲ။ ရှက်ပေမဲ့ မိမိရဲ့ လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အစ်ကိုကြီးက နှစ်သက်မြတ်နိုးစွာ နမ်းပေးနေတော့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုက ပိုပါသည်။ နန်းအိအိစိုး မိမိရဲ့ တင်ပါးလေးတွေကို အသာကြွပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံကို ခါးအပေါ်ထိ မတင်လိုက်သည်။ အောက်ကို နည်းနည်းလျောပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မိမိရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကိုလည်း အစ်ကိုကြီး ပခုံးပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး စိတ်တိုင်းကျ ကြည့်ပါတော့။ နမ်းပါတော့ လို့ စိတ်ထဲက ပြောမိသည်။

မနေ့ကလို အာရုံပြန့်လွင့်စရာ အတွေးတွေ လုံးဝမရှိပါ။ တခြားအရာတွေ မစဉ်းစားတော့ပါ။ မိမိရဲ့ စိတ်ခံစားမှုအားလုံးကို အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဆက်ဆံပေးနေမှု တစ်ခုတည်းမှာပဲ စူးစိုက်ပြီး အရသာခံစား နေလိုက်သည်။ သက်တောင့်သက်သာ ထိုင်နေရင်း စိုစွတ်နွေးထွေး နူူးညံ့တဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လျှာ၊ နှုတ်ခမ်းအစုံတွေက မိမိ ကိုယ်ကို နမ်းပေး၊ စုပ်ပေး၊ လျက်ပေးနေတာတွေကို သာယာကြည်နူးနေမိသည်။ အထိအတွေ့တိုင်းက ကောင်းမွန်တဲ့ ခံစားမှုကိုပေးပေမဲ့ တချို့ နေရာတွေက ပိုပြီးထိမိတာ၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို စိမ့်သွားအောင်ခံစားရတာလေးလည်းကြုံတဲ့အခါ အဲဒီနေရာကနေ ချက်ချင်း မရွှေ့သွားအောင် မိမိလက်အစုံက သူ့အလိုလို အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခေါင်းကိုဖိကိုင်ထားမိသည်။ အဲဒီအခါ အစ်ကိုကြီးက မိမိလက် လျှော့မပေးမချင်း အဲဒီတစ်နေရာကိုပဲ နမ်းစုပ်ပေးရသည်။ ကျေနပ်လောက်ပြီဆိုမှ ဖိထားတဲ့လက်လေး အသာမပေးလိုက်ရင် နောက်တစ်နေရာပြောင်း နမ်း စုပ် ပေးသည်။ ကိုယ်လိုသလို ထိန်းလို့ရတဲ့အပြင် ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း ဘာမှပြန်လုပ်ပေးစရာ မလိုဘဲ  အပြည့်အဝ ခံစားနေရတော့ အစ်ကိုကြီးက ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးတာကို အရမ်းနှစ်သက်မိသည်။ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်မြင့်လာပြီး နောက်ဆုံးတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း ခံစားမှုအဆုံးစွန်ကို ရောက်သွားပြန်ပါသည်။ ခဏတော့ အရသာခံ နားနေလိုက်အုန်းမည်။

နန်းအိအိစိုး ရေချိုးပြီး ကုတင်ပေါ်ထိုင်စောင့်နေချိန်တော့ ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ အစ်ကိုကြီး ရေချိုးခန်းဝင်တာ တော်တော်ကြာသွားပြီ။ မိမိအလှည့်ဆိုတော့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့ အဆင်ပြေအောင် သေချာလုပ်နေတာပဲ ဖြစ်မည်။ ရေချိုုးခန်းတံခါးဖွင့်သံ ကြားတော့ နန်းအိအိစိုး ခေါင်းငုံထားမိသည်။ အစ်ကိုကြီး အလှည့်ပြီးတော့ ကိုယ့်အလှည့်ရောက်တဲ့အခါလည်း မနွဲ့စတမ်းပေါ့။ ဘေးနားရောက်လာတဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုး ပါးနှစ်ဖက်ကို အသာကိုင်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဆံကေသာလေးတွေကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည်။ ငုံ့နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးမျက်နှာကို အသာမလိုက်ပြီး မျက်လုံးချင်း ဆုံလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးမျက်လုံးတွေက နန်းအိအိစိုးကို ရှေ့ဆက်မသွားချင်ရင် ရပ်လိုက်ပါလို့ ပြောနေသယောင် ထင်ရသည်။  တချိန်တည်းမှာပဲ အစ်ကိုကြီး အကြည့်ထဲမှာ မိမိကို  လိုလားတောင့်တစွာ အသနားခံ တောင်းဆိုနေတယ်လို့ ခံစားမိသည်။   မိမိပစ္စည်းကိုတောင် အစ်ကိုကြီးက ပြီးအောင် နမ်းစုပ်ပေးခဲ့တာပဲလေ။ ကိုယ်ကလည်း အစ်ကိုကြီးဟာကို ပြန်တုန့်ပြန်ပေးရမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက မိမိကို ပါးစပ်နဲ့ ပြီးအောင် ဆက်ဆံပေးခဲ့လို့ မိမိက အပြန်အလှန် တုန့်ပြန်ပေးရုံ သက်သက်တော့ မဟုတ်ပါ။ မိမိကိုယ်တိုင်ကိုက အစ်ကိုကြီးဆန္ဒ၊ အစ်ကိုကြီးလိုချင်တာကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့ စိတ်က ပိုပါသည်။ မိမိကြောင့် အစ်ကိုကြီး ကျေနပ်သာယာမှုရမည်ဆိုလျှင် မိမိကလည်း ပျော်ရွှင် ကြည်နူးမိပါမည်။

နန်းအိအိစိုး ဘာမှ ထပ်မစဉ်းစားတော့ပါ။ ရှက်တာ၊ ကြောက်တာ၊ စိုးရိမ်တာတွေ ဘေးဖယ်လိုက်သည်။ ခေါင်းကို အသာငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အစ်ကိုကြီးကို ရှေ့ဆက်ခွင့် ပေးလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို အသာဖက်၍ ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားပြီး နန်းအိအိစိုး ဆံပင်လေးတွေကို အသာပွတ်ပေးနေသည်။ ကျောပြင်ကိုလည်း အသာပွတ်ပေးနေသည်။

“အိအိစိုး၊ အဆင်မပြေလို့ ဆက်မသွားချင်တဲ့ ခံစားမှုပေါ်လာရင် အစ်ကိုကြီးကို ဘာမှ ငဲ့စရာ၊ အားနာစရာ မလိုဘူး။ ချက်ချင်း နားလိုက်လို့ရတယ်”

အစ်ကိုကြီးကလိုချင်ပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးကို အလေးထားပြီးပြောနေသည်။ မလုပ်ဖူးပေမဲ့၊ လွယ်တဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက ဆုံးခန်းတိုင်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ နန်းအိအိစိုးက အစ်ကိုကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်နားတဝိုက် ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းနေရင်း ဘေးချင်းယှဉ်အနေအထားကနေ ကိုယ်လုံးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်သွားတော့ နောက်ဆုံး နန်းအိအိစိုးရဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းက အစ်ကိုကြီး အပေါ်ပိုင်းဘက်ကို ရောက်သွားပြီး နန်းအိအိစိုး ခေါင်းပိုင်းကတော့ အစ်ကိုကြီး ခါးအောက်ပိုင်းကို ဆက်လက်ချီတက်ဖို့ ဦးတည်ထားနေပြီ။နှုတ် က ဘာမှပြောစရာမလိုဘဲ မိမိက OK နေပါတယ်ဆိုတာကို အမုူအယာနဲ့ပဲ ပြလိုက်သည်။

“အကုန်လုံး လည်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်ဖို့မလိုဘူး။ လက်နဲ့ ပါးစပ်တွဲပြီး အဆင်ပြေသလို သွားလို့ရတယ်”

တော်ပါသေးရဲ့ လို့ နန်းအိအိစိုး စိတ်ထဲပြောမိသည်။ အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်း တစ်ချောင်းလုံးကို ဘယ်လို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ရမလဲ ဆိုပြီး စိုးရိမ်စိတ်လေးတော့ ရှိနေတာ။

“ပြီးခါနီးတဲ့အခါ အပြင်ထုတ်ပေးပါ့မယ်၊ ခုမှ စစမ်းတာဆိုတော့ အကျင့်မရှိရင် ပါးစပ်ထဲဆို အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး”

အစ်ကိုကြီးက တတ်နိုင်သလောက် မိမိအတွက် စဉ်းစားပေးတာပဲ။ ဒီလောက်ဆိုတော့ မိမိအဖို့ ပြ ဿ နာ သိပ်မရှိနိုင်လောက်တော့ဘူးလို့ ထင်ပါသည်။

အစ်ကိုကြီးက ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြေလျှော့လိုက်သည်။ မနေ့က ရှက်တာ၊ ကြောက်တာတွေများနေတော့ ဘာမှ သေသေချာချာ မကြည့်မိခဲ့။ ခုမှ အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းကို အနီးကပ် တွေ့ရတော့သည်။ တင်းမာနေပေမဲ့ အစွမ်းကုန်တော့ ထောင်မတ်မနေသေးပါ။ နောက် အစ်ကိုကြီးဟာက သိပ်မသေးပေမဲ့ အရမ်းလည်း မကြီးလှပါ။ သာမာန် အနေတော် အရွယ်အစားပဲ ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း မနေ့က မိမိနောက်ပေါက်က သက်သာတာဖြစ်မည်။ စာအုပ်တွေထဲ ဖတ်ဖူးသလို ဆိုဒ်ကြီး ဖြစ်နေလို့ကတော့ တော်တော်နာမည်။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရှည်လျားနက်မှောင် ဖြောင့်စင်းတဲ့ ဆံကေသာတွေကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းကို အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်က အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဥနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က အချောင်းကို ဆုပ်ကာ ဖွဖွလေး နှိပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ အစ်ကိုကြီး အသက်ရှူသံ နည်းနည်းပြင်းလာသည်။ သြော်၊ ဒီနေရာတွေက အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခံစားမှု အဓိကနေရာတွေပါလား။  နူးညံ့တဲ့ မိမိရဲ့ လက်အစုံနဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကို ကိုင်တွယ်နှိပ်နယ်ပေးတာတောင် အစ်ကိုကြီးက သာယာနေသည်။ ခု အနီးကပ်မြင်ရ၊ ကိုင်တွယ်ရတဲ့ အခါကျတော့လည်း ထူးထူးခြားခြား ကြောက်စရာ ရွံစရာ ဘာမှမရှိပါ။ အစ်ကိုကြီးကို ဒီထက် သာယာကြည်နူး ပျော်ရွှင်ရအောင် လုပ်ပေးချင်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုး နောက်တစ်ဆင့် တက်ဖို့ အားတင်းလိုက်သည်။ အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း ရိပ်မိပါသည်။

“ ပါးစပ်ထဲမှာတော့ တံတွေးတွေ များများ ရှိအောင် လုပ်ထားပေး။ ဒါမှပွတ်တိုက်တဲ့ အခါ ချောချောမွေ့မွေ့လေးဖြစ်မှာ။ သွားနဲ့လည်း မကိုက်မိအောင် သတိထားနော်”

အစ်ကိုကြီးက အစုပ်တော့ခံချင်ပေမဲ့ နာမှာတော့ အကြောက်သား။ ဒီလိုပြောလို့ နန်းအိအိစိုး အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းကို ကိုက်ပြီး ဆော့ကစားချင်စိတ်လေးတောင် ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ မဖြစ်နိုင်သေးပါ။ စစချင်း သိပ်အဆန်းထွင်ချင်လို့မဖြစ်ပါ။ အစ်ကိုကြီး ပြောသလိုပဲ ပါးစပ်ထဲ စိုစွတ်နေအောင် လုပ်ပြီး အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းရဲ့ ထိပ်ပိုင်းကိုငုံလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသည်။ အစ်ကိုကြီးက မျှော်လင့် တောင့်တနေသည် မဟုတ်ပါလား။ နန်းအိအိစိုး အပိုတွေဘာမှထပ်မစဉ်းစားတော့ပဲ ငုံထားတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်းကို နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ အချက်ကျကျ စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ ကြားထဲမှာ စုပ်တာကို ခဏရပ်ပြီး မိမိရဲ့ လျှာဖျားလေးနဲ့လည်း လျက်ပေးလိုက် လုပ်ပေးသည်။ အစ်ကိုကြီးက အသာမိန်းနေပြီး ညည်းသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာတာဆိုတော့ မိမိ လုပ်ပေးနေတာတွေကို အားရနှစ်သက်နေတယ်ဆိုတာ သေချာသည်။

ငယ်ရွယ်နုပျို ချောမောလှတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နူးညံ့တဲ့ လက်လေးတွေနဲ့ မိမိ ပစ္စည်းကို အကိုင်ခံလိုက်ရတာနဲ့ ကိုဇော် ရင်ခုန်သံတွေမြန်လာပြန်သည်။ စိုစွတ်နွေးထွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံလေးနဲ့ ငုံစုပ်ပေးတာ၊ လျှာဖျားလေးနဲ့ လျက်ပေးတာတွေခံရတော့ ကျေနပ်စရာကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးလေးတွေကို အသာမှိတ်ပြီး အရသာခံနေလိုက်သည်။

ထိပ်ပိုင်းလောက်ကို စုပ်ပေးလိုက်၊ လျက်လိုက် လုပ်နေတာ အချိန်တော်တော်ကြာလာတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း နည်းနည်းအသားကျလာသည်။ တစ်ချောင်းလုံး မဟုတ်ပေမဲ့ တစ်ဝက်ကျော်လောက်ကို ပါးစပ်ထဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ပေးသည်။ လျှာနဲ့လည်း လျက်ပေးသည်။ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းကို များများပွတ်တိုက်ပေးမှ အစ်ကိုကြီးက ခံစားမှု အဆုံးစွန်ကို ရောက်မှာဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးက တတ်နိုင်သလောက် စုပ်ပေး၊ နမ်းပေး၊ လျက်ပေး လုပ်နေသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် လှုပ်ရှားတုန့်ပြန်နေပုံ၊ တိုးညင်းစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံတွေကို ကြည့်ရုံ၊နားထောင်ရုံနဲ့ မိမိ ဆက်ဆံပေးနေတာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေမှန်းသိသည်။ အစ်ကိုကြီးက တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်သေးတော့ နန်းအိအိစိုး နည်းနည်းတော့ မောလာသလိုရှိသည်။

အစ်ကိုကြီးက ပက်လက် အနေအထားကနေ ကိုယ်ကိုဘေးတစောင်း ဖြစ်အောင်အသာလှည့်လိုက်တော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အလိုက်သင့် ဖြစ်အောင် တစောင်းလေးပြောင်းနေလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကိုယ်ပေါ် ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကိုဖြေရင်း နန်းအိအိစိုး ရဲ့ တင်ပါးလေးတွေကိုကိုင်ကာ နန်းအိအိစိုးကိုယ်အောက်ပိုင်းကို မျက်နှာနားရောက်အောင် ဆွဲယုူလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး ရဲ့ ပေါင်တံလေးကို အသာမပြီး နန်းအိအိစိုး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ကာ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပစ္စည်းကို အသာစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးကို ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။

နန်းအိအိစိုးက အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းကို အားရပါးရ တစ်ချက်စုပ်လိုက်ပြီးတာနဲ့ အစ်ကိုကြီးကလည်း နန်းအိအိစိုးကို တစ်ခေါက်စုပ်ပေးသည်။ အစ်ကိုကြီးစုပ်ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးက လျှာနဲ့ အပြားလိုက် အစ်ကိုကြီးရဲ့ တစ်ချောင်းလုံးကို လျက်ပေးလိုက်ပြန်တော့ အစ်ကိုကြီးကလည်း ရှည်လျားစွာ ပြန်လျက်ပေးပြန်သည်။ တစ်ယောက်တစ်လှည့် စုပ်ပေးလိုက်၊ နမ်းလိုက် လျက်လိုက်ဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း အနားရတဲ့အပြင် မိမိ ကလည်း အရသာ ခံစားရသည်။ အစပိုင်းတော့ နန်းအိအိစိုးလုပ်သလို အစ်ကိုကြီးက ပြန်လုပ်ပေးပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မတူတော့။ ကိုယ် ကောင်းမယ်ထင်သလို ပြန်ဆက်ဆံပေးကြသည်။ အနှေးအမြန်၊ အပျော့အပြင်းကစ မတူတော့။ အဲဒီလိုက ပိုပျော်စရာကောင်းသည်။  ကစားနည်းတစ်ခုကို နှစ်ယောက်သား အတူ ပျော်ရွှင်စွာ ကစားနေသလိုပါပဲ။

ဒီကစားနည်းက အမှတ်တွက်မယ်ဆိုရင် နန်းအိအိစိုး ရှုံးလိမ့်မည်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးက အကျောပေးပြီး အရင်အစုပ်ခံတာတောင် ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်ကို အရင်ရောက်တာက နန်းအိအိစိုးဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါကပြိုင်ပွဲမဟုတ်၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် သာယာကျေနပ်မှုကို ခံစားရအောင် အပြန်အလှန်လုပ်ပေးနေကြတာ။ ကိုယ်ကပြီးအရင်ပြီးသွားပေမဲ့ အသာ လဲလျောင်းရင်း အစ်ကိုကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ လူကတော့ ကြည်နူးဖွယ် ခံစားရထားတာဆိုတော့ အားတော့ နည်းနည်းလျော့နေသည်။ စုပ်ပေးနေရင်း လက်ကိုတွဲသုံးလို့ရတယ်လို့ အစ်ကိုကြီးပြောတာ သတိရမိလို့ ပါးစပ်က ထိပ်ပိုင်းကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်စုပ်ပေးရင်း အရင်းပိုင်းကိုတော့ မိမိရဲ့ လက်နဲ့ သွက်သွက်လေး ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်သည်။

“အိအိစိုး၊ ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ထားလိုက်တော့”

နန်းအိအိစိုးလည်း ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ပဲ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အချောင်း တစ်ချောင်းလုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆက်တိုက် ပွတ်တိုက်ပေးနေတော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အစ်ကိုကြီးလည်း ခံစားမှု အဆုံးစွန်ကိုရောက်လို့ အရည်ပျစ်ချွဲချွဲ တွေပန်းထုတ်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးကိုယ်မှာ ပေနေတာတွေ၊ မိမိလက်မှာ ပေသွားတာတွေကို နန်းအိအိစိုး တစ်ရှူးစက္ကူ တွေနဲ့ သုတ်လိုက်သည်။

သက် ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးရင် ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားလို့ တခြားတစ်ယောက်နဲ့ စမ်းချင်နေတာကြာပြီ။ စိတ်ထဲက မမမေသူနဲ့ ဆုံဖြစ်မယ်ထင်နေပေမဲ့ မမျှော်လင့်ပဲ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ ပိုငယ်၊ ပိုနု၊ ပိုချောမောလှပတဲ့ နန်းအိအိစိုးက ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးတာတောင် အကြာကြီးနေမှ ပြီးသွားသည်။ ကိုဇော် အချိန်အတော်ကြာ အဖြေရှာချင်နေတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကတော့ အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားပါပြီ။ နန်းအိအိစိုးကို ရင်ခွင်ထဲ  ဆွဲသွင်းခေါ်ယူကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အိအိစိုးရယ်”

နှစ်ည ဆက်တိုက် အစ်ကိုကြီးနဲ့ ထဲထဲဝင်ဝင် ဆက်ဆံခဲ့ရပြီးပြီ။ အစ်ကိုကြီးကို ရှိုးတိုးရှန့်တန့် မဖြစ်တော့။ မိုးလင်းတဲ့အခါ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့လည်း မဝံ့မရဲ မဖြစ်တော့။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဘာမှ မပြောဖြစ်ပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကို မြင်တာနဲ့ ကြုံခဲ့ လုပ်ခဲ့တာတွေ စိတ်ထဲ အလိုလိုပြန်ပေါ်လာသည်။ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို တကယ်ထိကိုင်ခံနေရသလို ဖြစ်နေသည်။ ကျေနပ် သာယာ တဲ့ ခံစားမှုလည်း ရနေသည်။ ဒီနေ့က တနင်္လာ။ အစ်ကိုကြီး ဆေးရုံ ပုံမှန်ပြန်သွားသည်။ ဆေးခန်းကလည်း ညထိ။ မနက်ဖြန်ညနေဆိုရင် မမသက် ပြန်လာမည်။ မမသက် ပြန်ရောက်ရင် ဘယ်လို ဆက် စခန်းသွားရမည်ကို နန်းအိအိစိုး မတွေးဝံ့ပါ။ မမသက်ကို စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် နန်းအိအိစိုး စိတ်လေးမိသည်။  မမသက်ကို အရမ်းအားနာသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာလည်း ကြောက်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေကို အလွန်အမင်းသာယာနေမိပြီ။ အခွင့်အရေးရတုန်းတော့ ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိပါ။ ဒီတစ်ညတော့ အချိန်ရသေးသည်။ နောက်တစ်ရက်ကိစ္စ နောက်နေ့ရောက်မှ စဉ်းစားတော့မည်။

     ညနေ ဆေးခန်းသွားခါနီး နန်းအိအိစိုး အဝတ်အစားလဲဖို့ မှန်ရှေ့ရပ်လိုက်သည်။ ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတဲ့ အဝတ်တွေအကုန်လုံးကို တစ်ထည်ချင်းချွတ်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး မြတ်နိုးတပ်မက်စွာ နမ်း စုပ် ဆက်ဆံခဲ့သည့် မိမိကိုယ်လုံးလေးကို အရသာခံကြည့်မိသည်။ အဝတ်ဗီရိုကိုဖွင့်လိုက်ပြီး sexy lingerie အနက်ရောင် ကို ထုတ်လိုက်သည်။ ဇာတွေများများပါပြီး ပါးပါးသေးသေးလေး။ အထဲတွေကို တော်တော်များများ ဖောက်ပြီး မြင်ရသည်။ Panties က အနောက်ဘက်မှာ ဆိုရင် တင်ပါးအလယ်ကြားနားတဝိုက်လောက်ပဲဖုံးပြီး ကျန်ဘေးတွေမှာဘာမှမရှိတော့ မိမိ တင်ပါးဖြူဖြူလေးက ဒီအတိုင်း တော်တော်များများပေါ်နေသည်။ အရှေ့ဘက်ကတော့ အလယ်မှာ ဇာပါးပါးလေးဆိုတော့ မိမိရဲ့ အမွေးနုနုပါးပါးလေးတွေကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရသည်။

     Bra ကလည်း သေးသေးလေး။ နန်းအိအိစိုးရဲ့   နို့တွေက မကြီးလှပေမဲ့ တစ်ဝက်သာသာလောက်သာ အုပ်မိပြီး အပေါ်ပိုင်းကတော့ အပြင်ထွက်နေသည်။ အလယ်မှာက ဇာနဲ့ဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေကလည်း အတိုင်းသား ထင်းနေသည်။

     နန်းအိအိစိုး ကိုးတန်း၊ ဆယ်တန်း ကိုယ်ပိုင် ကျောင်းမှာ ဘော်ဒါနေတုန်းက ကုတင်ဘေးချင်းကပ် အတူနေပြီး အရမ်းခင်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝတုန်းကတော့ အတူစား၊ အတူစာကျက်။ ခုလို တစ်ယောက်တစ်မြို့ နေကြတဲ့အခါမှာလည်း အဆက်အသွယ် လုံးဝမပြတ်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း တိုင်ပင်ပြောဆိုဖက်။ နန်းအိအိစိုး ၁၈+ site တွေဝင်ကြည့်ဖြစ်တာလည်း သူ့ကျေးဇူးကြောင့်။ သူလမ်းညွှန်ပေးလို့ အဝင်ကောင်းပြီး အစ်ကိုကြီး မိသွားတော့ ခုလို ဘယ်လိုမှ မတွေးမိဖူးတာတွေ ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ သူကတော့ ဘာလုပ်လုပ် နန်းအိအိစိုးကို အသိပေးတာများသည်။ ရည်းစားထားတာကော၊ သူ့ချစ်သူနဲ့ ဆက်ဆံပြီးတာကော၊ ဘယ်လို အရသာရှိပြီး ခံစားလို့ကောင်းတာတွေထိ စုံစုံလင်လင် အသေးစိတ်ပြောပြသည်။ အဲဒီအကြောင်းတွေကြောင့်ရယ်၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အင်တာနက်ထဲဝင်ရှာပြီး တွေ့မိ ကြည့်မိတာတွေကြောင့်ရယ် ပေါင်းမိတော့ လက်တွေ့ ကြုံချင်တဲ့စိတ်က နန်းအိအိစိုးစိတ်ထဲ ကိန်းအောင်းနေတာကြာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်နဲ့ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတော့ အရမ်းရှက်ကြောက်ပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မထင်မှတ်ပဲ ပတ်သက်ခွင့်ရလိုက်တဲ့အခါ အစ်ကိုကြီးကို နဂိုရှိရင်းစွဲ ရိုသေလေးစား ကြောက်ရွံ့မှုတွေကြောင့်ရယ်၊ ကိုယ့်ဘဝရဲ့ ကျေးဇူးရှင်အဖြစ် ကျေးဇူးဆပ်ချင်တာရယ်၊ ကိုယ် လူမသိအောင်ခိုးလုပ်၊ လူသိမခံဝံ့တဲ့ ကိစ္စ အစ်ကိုကြီးသိသွားတော့ ထူပူထိပ်လန့်ပြီး မငြင်းနိုင်၊ မရုန်းရဲနဲ့ အစ်ကိုကြီး ဦးဆောင်တဲ့နောက်ပါသွားပြီး ဒီလိုအခြေနေထိ ရောက်သွားခဲ့ကြပြီ။ ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး နောင်တလုံးဝမရပါ။ ဖြစ်ခဲ့တာတွေအားလုံးအတွက် ထူးထူးခြားခြား ကျေနပ်သာယာပါသည်။ ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး ခုလို အစ်ကိုကြီးနဲ့ ပတ်သက်မိတာတွေကို အဲဒီသူငယ်ချင်းကို ပြောပြဖို့တော့ စိတ်ကူး လုံးဝမရှိပါ။ ဒီကိစ္စက ဘယ်သူမှ သိသွားလို့မဖြစ်။  သိသွားလို့လည်း ဘယ်သူမှ အကျိုး လုံးဝမရှိနိုင်တဲ့ အကြောင်းတွေ မဟုတ်ပါလား။

     သူငယ်ချင်းက ယိုးဒယားနယ်စပ်မြို့ မှာနေတာဆိုတော့ ဟိုဘက်ကမ်း ကူးပြီး shopping ထွက်ရင်း နန်းအိအိစိုးအတွက် ဝယ်ပို့ပေးခဲ့လို့ ရခဲ့တာ။ ဒီမှာရှိမရှိတော့မသိ။ ရှိရင်တောင် ကိုယ်ဖာသာကိုယ်တော့ ရှာမဝယ်ရဲပါ။ မွေးနေ့လက်ဆောင်ဆိုပြီး ပို့ပေးလာတာ ဒီအတိုင်းသိမ်းထားခဲ့ရသည်။ ဝတ်ဖို့ အခွင့်မကြုံခဲ့ပါ။ ဒီညတော့ အစ်ကိုကြီးအတွက် ထုတ်ဝတ်ဖြစ်ပြီ။ မတူညီတဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ ဒီဇိုင်းလေးဖြစ်အောင် အပေါ်မှာတော့ လုံးဝကို လုံလုံခြုံခြုံရှိတဲ့ အဖြူရောင် ခေါင်းစွပ်၊လည်ထောင် လက်ရှည်အင်္ကျီကို ဝတ်လိုက်ပြီး  အပြာရောင်ထဘီ ထူထူလေးကိုဝတ်လိုက်သည်။ ဖိနပ်က အဝါရောင်ကတ္တီပါ အပါးလေး။ အပြင်ဘက်ကကြည့်တော့ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်။ အပေါ်တစ်လွှာ ချွတ်လိုက်ရင် surprise!

        တနင်္လာနေ့ဆိုတော့ ဆေးခန်းအရောက် ဒေါ်မေသူ အသိမ်းပါပဲ။ ဒီနေ့တော့ နန်းအိအိစိုး ရပ်စောင့်မနေတော့ပါ။ ဆေးခန်းထဲတန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဒေါ်မေသူတို့ကို အာလာပသလ္လာပ ပြောဖို့ လွတ်ထားပေးလိုက်သည်။ စိတ်ပူစရာမလိုပါ။ ဒီနေ့အတွက် အစ်ကိုကြီး စိတ်အာရုံ အကုန်လုံးက မိမိဆီမှာဆိုတာကို နန်းအိအိစိုး စိတ်ချပြီးသား။ ဆေးခန်းထဲတော့ ပုံမှန် ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ ကိုယ်လုပ်ကြသည်။ နန်းအိအိစိုးတစ်ယောက် အိမ်စောစောပြန်ချင်တဲ့ ဒီနေ့ညမှ လူနာတွေက ပိုများနေလို့ ဆေးခန်းပိတ်တော့ တော်တော်နောက်ကျနေပြီ။။ အစ်ကိုကြီးက အိမ်အပြန်မှာ အစဉ်အလာမပျက် ဆေးရုံကို တစ်ချက် အခြေအနေဝင်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ မိုးချုုပ်နေပြီဆိုတော့ ဒီအတိုင်း နားလိုက်ရလေမလားလို့ နန်းအိအိစိုး စိတ်ထင့်သွားပေမဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေချပြီး နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်မိလိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီးမျက်နှာပေါ်က အကြည့်ရဲ့ အဓိပ္ဗာယ်ကို နန်းအိအိစိုး ကောင်းကောင်း နားလည်ပါသည်။ ဒီတစ်ညတော့ လိုက်လျောပေးပါအုန်းလို့ နန်းအိအိစိုးကို တောင်းဆိုနေတဲ့အကြည့်။ နန်းအိအိစိုးက လုံလုံခြုံခြုံလေး ဝတ်ထားပြီး ခပ်တည်တည်လေး နေနေတာဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးက တစ်မျိုးလေး ဖြစ်နေတာ။ စဉ်းစားနေသလို နန်းအိအိစိုးက ခဏအချိန်ဆွဲထားလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးက မျှော်လင့်တောင့်တစွာ ကြည့်နေသည်။ နန်းအိအိစိုး ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ တက်သွားတော့ အစ်ကိုကြီးက လိုက်တက်လာသည်။ လှေကားပေါ် မိမိတက်သွားရင်း လှုပ်ခါနေတဲ့ မိမိရဲ့ တင်ပါးတွေ၊ ပေါ်လှစ်သွားမဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေကို နောက်က လိုက်တက်လာတဲ့ အစ်ကိုကြီးက ကြည့်နေမယ်ဆိုတာ နန်းအိအိစိုး သိနေသည်။ ကျေလည်း ကျေနပ်သည်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ အစ်ကိုကြီးက ခပ်တိုးတိုးလေးပြောသည်။

      “ရေ အရင်ချိုးလိုက်ကြရအောင်နော်”

     သက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ တော်တော်ကြာနေပေမဲ့ တစ်ခါမှ ရေအတူတူ မချိုးဖူးပါ။ ရေချိုးခန်းထဲ အတူချိုး၊ အတူဆော့ကစားပြီး ဆက်ဆံချင်တဲ့ စိတ်ကူးလေးရှိနေတာလည်း ကြာပြီ။ ဒီနေ့တော့ နန်းအိအိစိုးကို စည်းရုံးဖို့ စဉ်းစားထားသည်။ ဒါပေမဲ့ ကလေးမက ဒီနေ့ ခပ်တည်တည်နဲ့ စိတ်မပါတော့တာလား။ သက် မနက်ဖြန် ပြန်လာတော့မှာမို့ အရှိန်သတ်နေတာလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့ နောက်ဆုံးညကတော့ မရပ်တံ့နိုင်တော့ပါ။ နန်းအိအိစိုး တစ်ယောက် အစ်ကိုကြီး နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ အနားကပ်ပြီး မျက်လုံးလေးကို အသာမှိတ် ခေါင်းလေးမော့ကာ လက်ကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မှာ ချထားပြီး ရင်ကို အသာဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ ရေချိုးကြဖို့ ပြောတဲ့ အစ်ကိုကြီးကို အဝတ်ချွတ်ပေးဖို့ ခွင့်ပေးလိုက်တဲ့သဘော။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခေါင်းစွပ်အင်္ကျီကို အစ်ကိုကြီးက အပေါ်မတင်ပြီး ချွတ်လိုက်တဲ့အခါ နန်းအိအိစိုးကလည်း လက်တွေကို အလိုက်သင့် အသာမြှောက်ပေး ထားလိုက်သည်။ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးတွေကို အသာဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မိမိရဲ့ အမြင်ဆန်းတဲ့ ဘရာစီယာနဲ့ တစ်စွန်းတစ်စ  မြင်ရတဲ့ နို့တွေကို အံ့သြ တပ်မက်စွာကြည့်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးကို တွေ့ရတော့ မိမိပြင်ဆင်ဝတ်စား ထားခဲ့တာတွေအတွက် အားရကျေနပ် ပျော်ရွှင်မိသည်။

      ခပ်တည်တည်နဲ့ သိပ်စိတ်မပါသလိုလုပ်နေလို့ နန်းအိအိစိုးတစ်ယောက် ဒီနေ့ ဆက်ဆံချင်စိတ် သိပ်မရှိတော့တာလားလို့ စိတ်ထဲ ထင့်နေပေမဲ့ ခုလို အပေါ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ အထဲက ဘရာစီယာကြောင့် ဒီကလေးမလေးက အစကတည်းက အစီအစဉ် ချထားမှန်း သိလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်တော့ အံ့သြသွားသည်။ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ အကြာကြီး ကြည့်နေမိလိုက်သည်။ တစ်ခဏတာ မှင်တက်ငြိမ်သက် သွားပြီးတဲ့နောက်    ဘရာစီယာက ဒီလိုပုံဆန်းလေးဆိုရင် အောက်ဘက်မှာလည်း ဘယ်လိုများ ရှိလေမလဲဆိုတာ သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ထဘီကို အမြန်ဖြေလျှော့ချလိုက်သည်။ အပေါ်ကဘရာစီယာနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ panties အနက်လေး။ ဒီအနက်ရောင် အတွင်းခံဝတ်စုံ ပါးပါးလေးနဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့အသားအရေ၊ အချိုးအစားကျပြီး လှပလွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ကြည့်လို့အလွန်ကောင်းပါသည်။ ကြည့်မဝနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည့်အတွက် အကြာကြီး ကြည့်နေ မိလိုက်သည်။ ဆက်ကြည့်ချင်သေးပေမဲ့ အချိန်က နောက်ကျနေပြီလေ။ ရှေ့ဆက် သွားရမှာ တွေလည်း ရှိနေတော့ နန်းအိအိစိုးကို ရေချိုးခန်းထဲ အသာတွဲခေါ်ဝင်သွားလိုက်သည်။

      ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုးကို နောက်ကျောဘက်ကနေသိုင်းဖက်ထားရင်း လည်ပင်းနားတဝိုက် ဖွဖွလေး နမ်းပေး လိုက်သည်။နမ်းနေရင်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဘရာစီယာကို အသာချွတ်လိုက်သည်။ အကာအကွယ်မဲ့ လွတ်ထွက်လာတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့  နို့  ီလေးတွေကို လက်နဲ့ အသာ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးတဲ့ ကျောပြင်တလျှောက် လိုက်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အနောက်မှာပဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတိုလေးကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်လို့ရအောင် နန်းအိအိစိုးက သူ့ခြေထောက်လေးတွေကို အသာကြွပေးသည်။ ဒူးထောက်လျက် နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ဖြူဖြူ လုံးလုံး တင်းတင်းလေးကို ပါးအပ်ပြီး အားရပါးရ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးက မျက်လုံလေးတွေကို အသာမှိတ်ထားပြီး အသက်မှန်မှန်ရှူကာ လုပ်ပေးသမျှကို ငြိမ်သက်စွာခံယူနေတော့ ကိုဇော်လည်း ကိုယ် ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို အလျင်အမြန် ချွတ်လိုက်သည်။

      နံရံမှာချိတ်ထားတဲ့ ရေပန်းခေါင်းကို ဖြုတ်ယူလိုက်ကာ ရေအပူအအေးကို နွေးနွေးလေးဖြစ်အောင် ချိန်လိုက်သည်။ ရေအထွက် ကိုလည်း အားသိပ်မပြင်းပဲ ဖွာဖွာလေးထွက်အောင် လှည့်လိုက်ပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် ဖြန်းချပေးလိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး တော်တော်စိုနေတဲ့အခါ နန်းအိအိစိုးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် အသာလှည့်လိုက်သည်။ လှပတဲ့ အကာအကွယ်မဲ့ စိုစွတ်တဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာလေးက စိတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုပ်ရှားစေပါသည်။ လက်ကိုင်ရေပန်းကို နန်းအိအိစိုးလက်ထဲ လွှဲပေးလိုက်ပြီး ဗူးထဲက ဆပ်ပြာရည်တွေကို လက်ပေါ်ညှစ်ချလိုက်သည်။ ဆပ်ပြာရည်တွေကို နန်းအိအိစိုး ကိုယ်လုံးလေးပေါ် နေရာအနှံ့ လိုက်ပွတ် ပေးနေလိုက်သည်။

      လက်ထဲ ရေပန်းခေါင်း ရောက်လာတော့ နန်းအိအိစိုးကလည်း အစ်ကိုကြီးကို တစ်ကိုယ်လုံးစိုသွားအောင် လိုက်ဖြန်းပေးသည်။ ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ လိုက်ပွတ်ပေးနေတဲ့ အစ်ကိုကြီးလက်တွေက နန်းအိအိစိုး နို့တွေပေါ်ရောက်တော့ အသာပွတ်ပေးလိုက်၊ ညင်ညင်သာသာ  နှိပ်နယ်ပေးလိုက်၊  ဖျစ်ညှစ်လိုက်ဆိုတော့ ခံစားလို့ အလွန်ကောင်းပါသည်။ အစ်ကိုကြီး တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရေတွေစိုနေပြီဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးကလည်း အစ်ကိုကြီးကို ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ အပြန်အလှန် ပွတ်တိုက်ပေးသည်။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပစ္စည်းကိုကော၊ တင်ပါးတွေသာမက နောက်ဘက်ကြားထဲထိပါ ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့  သေသေချာချာ ပွတ်ပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း ဒူးလေးထောက်ပြီး အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကို  သန့်စင်ပေးသည်။ ခုတော့ ရွံစရာ၊ ကြောက်စရာ အထူးအဆန်းလို့ လုံးဝမမြင်ဘဲ မိမိဆော့ကစားစရာ ပစ္စည်းလေးလို့တောင် ထင်မိသည်။ ခဏနေဆိုရင် မိမိ ပါးစပ်ထဲ ရောက်တော့မှာ ဆိုတော့ မိမိရဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ကျကျနန ကိုင်တွယ်ပြီး အချိန်ယူကာ ဆပ်ပြာရည်တွေ များများနဲ့ ကောင်းကောင်း သုတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး ဒူးထောက်နေရာကနေ အသာထလိုက်တဲ့အခါ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့လေးတွေက အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဥနှစ်လုံးရယ် တောင့်တင်း မာကျောနေတဲ့ လိင်တံရယ်ကိုပါ ဖြည်းညှင်းစွာ ထိမိ ပွတ်မိသွားသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း ကောင်းမွန်သစ်ဆန်းတဲ့ ခံစားထိတွေ့မှု တစ်ခုရလိုက်သည်။ ဒီ အထိအပွတ်က အစ်ကိုကြီးကိုလည်း တုန်တုန်ယင်ယင်တောင် ဖြစ်သွားစေတာကို နန်းအိအိစိုး သတိ ထားမိလိုက်သည်။

      ဆပ်ပြာရည်တွေက ကိုယ်ပေါ်အနှံ့ လူးထားတော့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ကိုယ်လုံး နေရာတော်တော်များများမှာလည်း ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေ ထနေသည်။ နန်းအိအိစိုး မတ်တပ်ပြန်ရပ်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်ဖြစ်သွားတာနဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဖက်ထားလိုက်ပြန်သည်။ ဖက်ထားရင်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကျောပြင်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေသလို နောက် လက်တစ်ဖက်ကလည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်တွေကို ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သတ်ဆော့ကစား ပေးနေသည်။ ဒီလို အကိုင်အညှစ် ခံရတွေက သာယာကြည်နူးစရာ ခံစားရပါသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ ဖက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ထားတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုလည်း လှုပ်ရှားပေးနေတာဆိုတော့ ဆပ်ပြာရည်တွေ၊ ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေနဲ့ ချောမွေ့နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာနဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်တွေ ပွတ်မိတာကလည်း နှစ် ဦးသားကို အထူးစိတ်လှုပ်ရှားစေပါသည်။ မိမိကို ဒီလို ကိုယ်လုံးချင်းပွတ်နေ၊ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ရတာတွေက အစ်ကိုကြီးစိတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နိုးဆွပေးနေတယ်ဆိုတာ ပြောပြစရာ မလိုပါ။ မိမိဗိုက်ကို ထောက်မိနေတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အလွန်မာကျော ထောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တံက သက်သေပြနေသည်။ နန်းအိအိစိုးကိုယ်တိုင်လည်း ခံစားနေတဲ့ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်လှပါပြီ။ နန်းအိအိစိုး အစ်ကိုကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ပြန်သိုင်းဖက်ထားရင်း လက်နှစ်ဖက်ကတော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။  နောက်တစ်ဆင့် တက်လှမ်းဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပါပြီ။

အစ်ကိုကြီးက စင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ mouthwash ပုလင်းကိုယူ၍ ပါးစပ်ကို သန့်ရှင်းလိုက်သည်။  ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အစ်ကိုကြီးလို လိုက်လုပ်နေတုန်း အစ်ကိုကြီးက နံရံမှာချိတ်ထားတဲ့ ရေပန်းခေါင်းကို ဖြုတ်ယူလိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားကိုယ်တွေပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဆပ်ပြာရည်၊ ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေ သန့်စင်သွားအောင် လိုက်ဖြန်းပေးသည်။ လွတ်နေတဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်က နန်းအိအိစိုး ကိုယ်အနှံ့ လိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးကလည်း အစ်ကိုကြီးကိုယ်ပေါ်က ဆပ်ပြာတွေကို ပြောင်စင်သွားအောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့  ပွတ်တိုက်ပေးနေသည်။ ဆပ်ပြာတွေ ကုန်စင်သွားတော့ ချိတ်ထားတဲ့ တဘက် တစ်ယောက်တစ်ထည် ဖြုတ်ယူပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတဲ့ ရေတွေ ခြောက်သွေ့သွားအောင် အပြန်အလှန် သုတ်ပေးနေကြသည်။ ပြီးတာနဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို အိပ်ခန်းထဲ ပွေ့ချီ   ခေါ်ဆောင်သွားကာ ကုတင်ပေါ်အသာ ချထားလိုက်သည်။

          နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေပြီဆိုတော့ အပိုတွေပြောစရာမလိုတော့ပါ။ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ အရှေ့ဘက်ကို မဆက်ဆံဘူးလို့ ပြောထားတော့ ခုချိန်မှာ လုပ်နိုင်တာက မနေ့ကလို အပြန်အလှန် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံဖို့ပဲ ဖြစ်တော့သည်။ နန်းအိအိစိုး ခုမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နည်းနည်းပိုနားလည်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိ ခြေအစုံကို နမ်းပေးတော့လည်း အရမ်းသာယာသည်။ အနောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံတော့လည်း မိမိ အပေါ်ကနေပြီး ဆက်ဆံရတုန်းက နည်းနည်းနာတာတောင် တော်တော် ကျေနပ်သည်။ ခု အပြန်အလှန် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံတော့မဲ့ အခါလည်း မိမိက အပေါ်ကနေချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ ဒါကြောင့် အစ်ကိုကြီးကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြစ်အောင် အသာတွန်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ နန်းအိအိစိုးက အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခြေရင်းဘက်သွားပြီး အပေါ်ကနေ တက်၍ခွလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကိုတော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ထောက်ထားလိုက်သည်။ ခုတော့ မိမိရဲ့ ပစ္စည်းက အစ်ကိုကြီးပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးဖို့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ၊ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကလည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုထဲ ရောက်နေပြီး နန်းအိအိစိုးက စုပ်ပေးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ။

          နန်းအိအိစိုးအနေနဲ့ မိမိရဲ့ အနောက်ဘက်ကို အစ်ကိုကြီးက ဆက်ဆံတဲ့အခါဆိုရင်တော့ ခုလိုပုံစံ လေးဖက်ထောက် doggie-style ဆန်ဆန် လုံးဝမလုပ်ချင်။ သွားသွားလာလာ လမ်းပေါ်မှာ တစ်ခါတလေ မြင်ဖူးတော့ ဒီလို ပုံစံနဲ့ အနောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံ မှာကိုတော့ လက်မခံနိုင်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ခုဟာက အပြန်အလှန် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံကြမဲ့အခါ ဒီလိုပုံစံ ဖြစ်ပေမဲ့ မိမိက အပေါ်က နေရလို့ နန်းအိအိစိုး နှစ်သက်သည်။ မိမိရဲ့ စိတ်က ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ကို အပေါ်စီးကနေချင်တာလား၊ အသာ ယူချင်တာလား လို့တောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သံသယ ဝင်မိသည်။

          ခုလို နေနေတဲ့ ပုံစံက မိမိရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်တဲ့ အရာတွေ အားလုံးကို အောက်မှာ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးက အနီးကပ် ကောင်းကောင်းမြင်နေသည်။ ဒီအတွက် အလွန်ရှက်မိပေမဲ့  မိမိရဲ့ အလှအပတွေကို ပြခွင့်ရတဲ့အတွက်၊ ဒါတွေကို အစ်ကိုကြီးက မြင်တွေ့ပြီး  စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့အတွက် မိမိကလည်း အထူးကျေနပ်မိသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ မိမိကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဆန္ဒတွေ ပိုနိုးကြွလာသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်တစ်ဖက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ နို့ကို အသာ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က နန်းအိအိစိုး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို လိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။ ပေါင်တွေကို ပွတ်ပေးနေတဲ့ လက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက် အသာအယာ နှိပ်နယ်ပေးလိုက် လုပ်ပြန်သည်။ နို့တွေကိုလည်း တစ်ဖက်စီ အသာအယာ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးက ကိုယ့် ကိုယ်လုံးကို ဒီလိုအသာအယာ ကိုင်တွယ် နှိပ်နယ်ပေးတာကိုပဲ ပိုကြိုက်သည်။ မိမိရဲ့ တိုးညင်းစွာ ညည်းသံလေးတွေ၊ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားတဲ့ဟန် တွေက မိမိ ဒီအထိအတွေ့တွေကို နှစ်သက်မှန်း အစ်ကိုကြီးက ရိပ်မိတော့ နန်းအိအိစိုးကို အသာအယာပဲ ပွတ်သတ် ဖျစ်ညှစ် နှိပ်နယ်ပေးသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မကိုင်တွယ်။

          နန်းအိအိစိုးကလည်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ လိင်တံကို ပွတ်သတ်နှိပ်နယ် ပေးနေသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဥ နှစ်လုံးကိုလည်း လက်ထဲကိုင်ပြီး အသာအယာ နှိပ်ပေးတဲ့အခါ အစ်ကိုကြီးက နည်းနည်းတွန့်သွားသည်။ နာလို့မဟုတ်ဘဲ ကျေနပ်လို့ဆိုတာ နန်းအိအိစိုး သတိထား မိလိုက်သည်။  ဒါကြောင့် အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဥတစ်လုံးလုံးကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး အချက်ကျကျ စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးကိုယ်ပေါ်မှာ ရွေ့ရှားနေတဲ့ လက်တွေတောင် ခဏတာရပ်သွားပြီး နန်းအိအိစိုး စုပ်ပေးတာကို အစ်ကိုကြီးက အရသာခံနေလိုက်သည်။အစ်ကိုကြီး ကလည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျှာနဲ့ တစ်ဆက်တည်း လျက်လိုက်ပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးက အစ်ကိုကြီးရဲ့ နောက်ဥတစ်လုံးကို စုပ်ပေးနေချိန်မှာ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ အတွင်းသားတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ အသာစုပ်နမ်းနေသည်။ နောက် လျှာဖျားလေးနဲ့ လိုက်လျက်သည်။

         နန်းအိအိစိုး အစ်ကိုကြီးရဲ့ လိင်တံကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ပေးချိန်မှာ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးရဲ့ အစိ ဝန်းကျင်ကို လျှာနဲ့ ထိရုံတို့ရုံ လျက်ပေးလိုက်၊ ဖိပြီး လျက်လိုက်၊ စုပ်နမ်းလိုက်လုပ်နေသည်။ အစ်ကိုကြီးပါးစပ်က အဲဒီ ဘေးတဝိုက်ကို အချိန်အတော်ကြာ ကလိပေးနေသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း အစ်ကိုကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်၊ လက်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်လုပ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးလေးတွေကို ဖိကိုင်ထားရင်း အစ်ကိုကြီးလျှာက နန်းအိအိစိုးရဲ့ အစိကို တိုက်ရိုက် လာ လျက်သည်။  ငုံပြီး အသာအယာ စုပ်ပေးသည်။

          ရေအတူချိုး ကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်မှုစခဲ့သည်။ နောက် ကိုယ့်ရဲ့ ခံစားမှုအဓိက နေရာတွေ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သတ် ခံရသည်။ နောက်ဆုံး ဒီနေရာဝန်းကျင်ကို  စုပ် နမ်း လျက်တာတွေကို အဆက်မပြတ်ခံရတော့ နန်းအိအိစိုး ကြာကြာတောင့် ခံနိုင်တော့မည် မဟုတ်မှန်း ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် သိနေသည်။ မနေ့ကလည်း အစ်ကိုကြီးနဲ့ အပြန်အလှန် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံကြတာ မိမိကပဲ အရင်ပြီးသွားသည်။ ခုလည်း စိတ်ကျေနပ်စရာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေကို ဆက်တိုက်ခံစားနေရတော့ မိမိက မကြာခင်ပြီးတော့မည်။ အချိန်နည်းနည်းပိုဆွဲလို့ ရအောင် အပြောင်းအလဲလေး လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးမိသည်။ ကိုယ်က အပေါ်နေချင်လို့ ဒီလို လေးဖက်ထောက် ပုံစံ စခဲ့ပေမဲ့ အချိန်ကြာလာတဲ့အခါ ဒူးတွေ၊ လက်တွေလည်း ညောင်းလာပြီဆိုတော့ ပုံစံလည်း ပြောင်းချင်ပြီ။ မနေ့က အစ်ကိုကြီးက သွားနဲ့မကိုက်မိအောင် သတိထားပေးဖို့ ပြောဖူးသည်။ အဲဒီလိုပြောလို့ ကိုက်ချင်စိတ်ကပေါ်လာသည်။ ဒါကြောင့် အစ်ကိုကြီးကို စုပ်ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်သည်။ ပွန်းပဲ့ သွေးထွက်တာလည်း မဖြစ်ဘဲ နည်းနည်းနာရုံ၊ ရုတ်တရက် လန့်သွားရုံလေးပဲ ဖြစ်အောင် အသေအချာ ချိန်ကိုက်၍ မိမိပါးစပ်ထဲ ငုံထားတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လိင်တံကို သွားနဲ့ ဖိကိုက်လိုက်သည်။

         မိမိစိတ်ကူး အောင်မြင်သည်ဟု ဆိုရမည်။ အသံမထွက်ပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကိုယ်လုံးက တွန့်သွားသည်။ မိမိကို ကိုင်နေ နှိပ်နယ် နေတဲ့ လက်တွေလည်း ရပ်ဆိုင်းသွားသည်။ မိမိ အစိကို စုပ်နေ၊ လျက်နေတာလည်း တန့်သွားသည်။ အစ်ကိုကြီး နည်းနည်းနာသွားသလို နည်းနည်းလည်း အံ့သြသွားမည် ထင်ပါသည်။

ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်တယ်ဆိုတာ အစ်ကိုကြီး စဉ်းစားနေပေလိမ့်မည်။ မတော်တဆ ဖြစ်တာလား။ တမင်သက်သက် လုပ်တာလား။ မိမိက ဆက်ပြီး ဆက်ဆံချင်စိတ် မရှိတော့တာလား။ အစ်ကိုကြီးကို စဉ်းစားချိန် ကြာကြာပေးလို့မဖြစ်။ ဟိုဟာဒီဟာ လျှောက်တွေးနေရင် ခံစားရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားတာတွေ လျော့ကျသွားလိမ့်မည်။ ဒီအခြေအနေထိရောက်အောင် အရှိန်ယူ တင်ထားလာတာတွေကို ဆက် ထိန်း ရမည်။  နန်းအိအိစိုးက   အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကို ပါးစပ်နဲ့ အားရပါးရ တစ်ချက်စုပ်လိုက်သည်။ ဒီလို ကျကျနနလေး စုပ်ပေးလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးလည်း အရှိန်မကျတဲ့အပြင် မိမိကလည်း စိတ်ပါနေသေးတယ်ဆိုတာ ပြပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လိင်တံကို နှုတ်  ခမ်းအစုံနဲ့ကော လျှာနဲ့ပါ ဖိထားရင်း အစ်ကိုကြီးဟာကို ပါစပ်နဲ့ ငုံထားရာကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်း အပြင်ဘက်ကို ဆွဲထုတ်ပေး လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီး မျက်နှာပေါ်မှာ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေသေးတာကို တွေ့လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး ဖြေရှင်းချက် အပိုတွေ မပေးတော့။

“ ဒီပုံစံက ကြာတော့ ညောင်းလာပြီ”

မိမိ နေရတာ ညောင်းညာလာလို့ မတော်တဆ ကိုက်မိသလိုလို၊ ပုံစံ ပြောင်းဖို့လုပ်ရင်း ထိမိသလိုလို အစ်ကိုကြီးက တွေးနေပေလိမ့်မည်။

“ဒါဆိုလည်း အိအိစိုး အဆင်ပြေသလိုနေလေ”

       အခန်းထဲ ဝင်လာကတည်းက ကုတင်ဘေးမှာရှိတဲ့ စားပွဲခုံလေးပေါ်မှာ condom ဗူး နဲ့ ကျန်တဲ့ KY gel ဗူးသစ်တစ်ဗူး တင်ထားတာကို တွေ့ခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီး နှုတ်က ဖွင့်ဟတောင်းဆိုတာ မလုပ်ပေမဲ့ မိမိနောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံချင်သေးတယ်ဆိုတာ မသိမသာပြနေသည်။ မိမိကလည်း မနေ့က နည်းနည်း နာနေသေးသလို ရှိပေမဲ့ ခုတော့ ဘာမှမဖြစ်တော့ပါ။ လက်ခံဖို့ အသင့်။ အစ်ကိုကြီးကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်မည်။ စားပွဲခုံလေးပေါ်ကို လက်ညှိုးထိုးရင်း ပြောလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး အဲဒါကို သုံးချင်သေးတယ် မဟုတ်လား”

“မနာတော့ဘူးလား”

      ခေါင်းကို အသာခါပြရင်း အစ်ကိုကြီးကို ကျောပေး၍ ဘေးတစောင်းလေး လှဲအိပ်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိရဲ့ တင်ပါးတွေကို အသာကိုင်ပြီး ညင်ညင်သာသာ   နှိပ်ပေးနေသည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိရဲ့ တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့အသာ ဘေးဟလိုက်တော့  နောက်ဘက် အဝကို အေးမြတဲ့ gel တွေ လာသုတ်လိမ်းတော့မယ်လို့ မျှော်လင့်နေမိပေမဲ့ တကယ်ခံစားလိုက်ရသည်က မိမိ မထင်မှတ်ထားသည့်အရာ ဖြစ်နေသည်။ စိုစွတ်တဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ လျှာက မိမိဖင်ကို ဖြည်းညင်းစွာ လျက်ပေးနေသည်ကို အံ့သြစွာ ကြုံတွေ့လိုက်ရသည်။ အဲဒီလို လျက်ပေးနေတာက မိမိတစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်သွားသည်ထိ ကျေနပ် နှစ်သက်ဖွယ် ခံစားနေရစေပါသည်။ ဒီလိုလုပ်ဖို့ စိတ်ကူး ရှိတာကြောင့် အစ်ကိုကြီးက ခုန ရေအတူချိုးတုန်းက ဒီနေရာတွေကို သေသေချာချာ ဆေးပေးနေမှန်း သတိရမိလိုက်သည်။ အစပိုင်းတော့ အတွေ့အကြုံသစ်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးတင်းကြပ်သွားပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက နောက်ဘက်ကို လျက်ပေးနေတာ အရသာခံရင်း တဖြည်းဖြည်း စိတ်ဖြေလျော့လာသည်။ ကြည်နူးပျော်ရွှင်စွာ ခံစားနေသည်။

       အစ်ကိုကြီးက condom ကို ဖောက်လိုက်ပြီ။ နန်းအိအိစိုးက ရှေ့ဆက်ကြုံရမှာတွေ အတွက် အသင့်ပြင်ပြီးသား။ မိမိအနောက်ဘက်ကို  gel တွေ လာလိမ်းပေးတာနဲ့ တတ်နိုင်သလောက် ကိုယ်ကို ဖြေလျှော့ထားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက condom စွပ်ပြီး gel တွေလူးထားတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကို မိမိ အနောက်ပေါက်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်သွင်းနေလေပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံး gel တွေ အများကြီး လူးထားတော့ အထုတ်အသွင်းက အဆင်ပြေလှသည်။ မိမိက အစ်ကိုကြီးကို ခုလို ကျောပေးပြီး ဘေးတစောင်းလေး နေတဲ့ပုံစံက နေရတာလည်း သက်တောင့်သက်သာရှိသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ အစ်ကိုကြီးက သူ့လက်ချောင်းကို gel တွေလူးပြီး နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရှေ့ အကွဲကြောင်းထဲ အသာထိုးသွင်း ဆော့ကစားပြန်သည်။ အပြန်အလှန် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံနေကတည်းက မိမိက ပြီးချင်နေလို့ အာရုံပြောင်းအောင် နောက်ပေါက်ကို ပေးဆက်ဆံလိုက်ကာမှ အစ်ကိုကြီးက မိမိဖင်ကို လျှာနဲ့ ကောင်းကောင်း လျက်ပေးလိုက်တော့ စိတ်က ပိုလှုပ်ရှားသွားသည်။ အနောက်ပေါက်ကို အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းက အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေ၊ gel တွေလူးထားတဲ့ လက်ချောင်းကလည်း မိမိရဲ့ အစိကို လာပွတ်ပေးနေ၊ နောက်ဆုံးတော့ နန်းအိအိစိုး ဘယ်လိုပဲ တောင့်ထားပေမဲ့ ကြာရှည် မအောင့်နိုင်တော့ပါ။ ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရပြန်ပါသည်။

      နန်းအိအိစိုးပြီးသွားတာ ကြာပြီးဖြစ်ပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက မပြီးနိုင်သေး။ နန်းအိအိစိုးက ဘေးတစောင်းလေး အသာလှဲပြီး အစ်ကိုကြီးက နောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံပေးတာကို ခံနေသည်။ Gel တွေလည်း အများကြီးသုံးထားတဲ့အပြင် ဒီ position မှာ အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်း ကလည်း အထဲထိ သိပ်မဝင်တော့ နာကျင်မှု လုံးဝမရှိ။  ကိုယ့် နောက်ပေါက်နဲ့ အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းကလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွတ်တိုက်မိနေသည့်အတွက် ခံစားလို့လည်း အရသာရှိလှသည်။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက အားရပါးရ မဆက်ဆံနိုင်တဲ့အပြင် တော်တော်နဲ့လည်း မပြီးနိုင်သေးတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပေးရင် ကောင်းမလဲလို့ နန်းအိအိစိုး စဉ်းစားနေမိသည်။ အဲဒီလို စဉ်းစားနေတုန်းမှာ အစ်ကိုကြီးက တိုးညှင်းစွာ ပြောလာပါသည်။

“အိအိစိုး၊ နို့လေးတွေနဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ပြီးသွားအောင် ပွတ်ပေးလို့ ရမလားဟင်”

       ဒီလိုပြောလိုက်တာ မိမိ မကြိုက်မှာစိုးရိမ်လို့ အစ်ကိုကြီးအသံက အနည်းငယ် တုန်ရင်နေသည်။ လိုချင်တာကို လိုက်လျောပေးစေချင်လို့ မိမိကို တောင်းပန်နေသည့် အနေအထား။ နန်းအိအိစိုး ကိုယ်တိုင်ကလည်း အစ်ကိုကြီးကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲ တွေးနေတုန်းဆိုတော့ အဆင်သင့် ဖြစ်သွားသည်။ ရေအတူ ချိုးကြတုန်းက မိမိ နို့တွေနဲ့ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်း ပွတ်မိတုန်းက နှစ်ယောက်စလုံး ရင်ခုန်ကြည်နူးဖွယ် ခံစားခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။ မဆိုင်းမတွပင် အဖြေပေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်”

     နန်းအိအိစိုး အသာ ထ ထိုင်လိုက်သည်။ ရေချိုးတုန်းကတော့ ဆပ်ပြာရည်တွေရှိလို့ ပွတ်တိုက်လို့ ကောင်းခဲ့သည်။ ခုတော့ ဗူးထဲ သုံးပုံ တစ်ပုံ လောက် ကျန်နေသေးတဲ့ KY Gel ပဲ သုံးရတော့မည်။ အစ်ကိုကြီးလည်း သူ့ပစ္စည်းမှာ စွပ်ထားတဲ့ condom ကို ချွတ်ဖယ်လိုက်ပြီး ပက်လက်အနေအထား ပြောင်း အိပ်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးက အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်းကိုရော မိမိ    နို့လေးတွေကိုပါ gel တွေ များများ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ နို့လေးတွေနဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကို ထိတိုက် ကစားလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးမျက်နှာမှာ အပြုံးလေးတွေပေါ်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးက မျက်စိတွေမှိတ်ထားပြီး ကြည်နူးစွာ အရသာခံနေလေပြီ။     နို့တွေက သိပ်မကြီးလှတော့  နန်းအိအိစိုးလည်း ကိုယ့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပဲ       နို့တွေကို အနည်းငယ် ပူးကပ်သွားအောင် တွန်းစေ့လိုက်ပြီး အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကို      မိမိ နို့နှစ်လုံးကြား ညှပ်ကာ ထက်အောက်လှုပ်ရှား ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အနည်းငယ် တုန်လှုပ်နေပြီး  အသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း   နို့ နှစ်လုံးကြားမှာ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းထဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးတဲ့ ဒီမထင်မှတ်ထားသော ဆက်ဆံမှုက မိမိကိုလည်း အတွေ့အကြုံသစ်နဲ့အတူ သာယာဖွယ် ခံစားမှုကို ပေးနေသည်။ အစ်ကိုကြီးလည်း အထူးကျေနပ်နှစ်သက် နေတယ်ဆိုတာ အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်တာနဲ့ သိနေသည်။ နန်းအိအိစိုး က အရှိန်တင်ပြီး ခပ်မြန်မြန် ဆက်တိုက် ပွတ်တိုက်ပေးတော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အစ်ကိုကြီးက သတိပေးစကားပြောလာသည်။

“အစ်ကိုကြီးပြီးတော့မယ်နော်”

        ဒီလို နို့တွေနဲ့ ထက်အောက်လှုပ်ရှား ကစားပေးတဲ့အခါ မျက်နှာနဲ့ အစ်ကိုကြီး ပစ္စည်း နီးကပ်သွားတဲ့ အခါတွေရှိတော့ ပြီးတဲ့အခါ ထွက်လာမဲ့ အရည်တွေက မိမိမျက်နှာကို ပေသွားမှာစိုးလို့ သတိပေးမှန်း သိသည်။ နန်းအိအိစိုး ထက်အောက်လှုပ်ရှားတာကို ရပ်လိုက်ပြီး အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းကို နို့တွေနဲ့ ဖိထားရင်း ကြိတ်ပွတ်ပေးနေတော့ ခဏတာ အတွင်းမှာပဲ အစ်ကိုကြီး ပြီးသွားကာ အရည်တွေက နှစ်ဦးသား ခန္ဓာကိုယ်ကြား စီးဆင်းသွားတော့သည်။ အစ်ကိုကြီး အရည်တွေထွက်တာ ကုန်သွားတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အစ်ကိုကြီးဘေးမှာ ပက်လက်လေး လှဲအိပ်လိုက်သည်။ နွမ်းလျနေပေမဲ့ စိတ်ကြည်နူးစရာ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်စရာ ကောင်းလှပါသည်။ တအောင့်လောက် နေတော့ အစ်ကိုကြီးက မိမိကိုယ်ပေါ်မှာ ပေနေတာတွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သန့်စင်ပေးသည်။ အစ်ကိုကြီး ထပ်ဆက်ချင်တာလားလို့ တွေးနေတုန်းမှာပဲ အစ်ကိုကြီးက ထသွားသည်။ အိပ်ယာပေါ် လှဲနေရင်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ အဝတ်မဲ့ နောက်ကျောပြင်ကို ကြည့်မိသည်။ တောင့်တင်းသန်မာ ကျစ်လစ်တဲ့ ကိုယ်လုံး။ နောက်က ကြည့်နေမိတော့  အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ထူးထူးခြားခြား စိတ်ဝင်စား လာမိသည်။ ရေချိုးတုန်းနဲ့ ဆက်ဆံနေတုန်း အဲဒီနေရာတွေကို ကိုင်ရုံ ပွတ်ရုံပဲ လုပ်မိခဲ့သည်။ ခုတော့ အဲဒီနေရာကို အားရပါးရ နမ်းချင်စိတ်ပေါ်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားရင်း မိမိလက်တွေကို အစ်ကိုကြီး တင်ပါးတွေပေါ်တင်ကာ  မိမိရဲ့ လက်သည်းလေးတွေ နဲ့ စိုက်ဝင်သွားတဲ့အထိ ဖျစ်ညှစ်ချင်စိတ်ပေါ်လာသည်။ ဘာကြောင့် ခုနက ဒါတွေလုပ်ဖို့ သတိမရခဲ့တာလဲလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်နေဆဲမှာ အစ်ကိုကြီးက အခန်းထဲက ထွက်သွားခဲ့ပြီပဲ။

အစ်ကိုကြီး နေ့လည်စာပြန်လာစားတော့ မျက်နှာက သိပ်မရွှင်လှ။ ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြပေမဲ့ မမသက် ညနေစောင်း  ပြန်ရောက်လာတော့မှာ ဆိုတော့   အစ်ကိုကြီးကော နန်းအိအိစိုးပါ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်လေးနေကြသည်။ ညနေ သုံးနာရီလောက် မမသက် အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ နန်းအိအိစိုးက မမသက် အဝတ်အစားသေတ္တာကို အိပ်ခန်းထဲ ပို့ပေးလိုက်သည်။ ပါလာတဲ့ စားစရာတွေ၊ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းပေးနေသည်။

       “အိအိစိုး၊ ကော်ဖီလေး နှပ်ပေးပါအုန်း။ မနက် သင်းသင်းတို့နဲ့ မုန့်တီစားပြီး လမ်းမှာ ဘာမှ မစားခဲ့တော့ ဗိုက်ဆာနေပြီ။ ဝေဝေက တောင်ကြီးဟင်းထုပ်တွေ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကော်ဖီလေးနဲ့ အရင်စားလိုက်ကြရအောင်”

       အိမ်မှာ နှပ်ကော်ဖီပဲ သောက်တာများသည်။ နန်းအိအိစိုး ဖျော်တဲ့ကော်ဖီက သောက်လို့ကောင်းတယ်လို့ အစ်ကိုကြီးကောမမသက်ကပါ အကြိုက်တူကြတော့ မနက်စာအတွက် ကော်ဖီဖျော်တာကို နန်းအိအိစိုးပဲ လုပ်သည်။ နေ့လည်ခင်းလည်း မမသက်နဲ့အတူ ကော်ဖီသောက်လေ့ရှိသည်။ နန်းအိအိစိုး ကော်ဖီဖျော်နေတုန်း မမသက်ကတော့ ဟင်းထုပ်တွေကို microwave oven  နဲ့ ပြန်နွေးနေသည်။ ဒီလို တစ်ခုခု လုပ်နေရတာကို နန်းအိအိစိုး သဘောကျသည်။ ခုချိန်မှာ မမသက်နဲ့ ကြာကြာမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ မလုံမလဲ ဖြစ်နေသည်။ စားသောက်ရင်း မမသက်က ပြောလာသည်။

       “ဒီတစ်ခေါက် ပြန်လာတာ အိအိစိုးအတွက် သတင်းကောင်းတစ်ခုပါလာတယ်”

       မမသက်အသံက ဝမ်းနည်းသံပေါက်နေသည်။ မမသက်ကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း အရမ်းပျော်ရွှင်တက်ကြွတဲ့ ပုံစံမဟုတ်။ သတင်းကောင်းလို့ ပြောပေမဲ့ မမသက် အမူအယာက ဆန့်ကျင်ဖက် ဖြစ်နေသည်။ မမသက်က ဆက်ပြောသည်။

       “ဒီနေ့မနက် မန္တလေးမှာ မမထိုက်ကို တောင်ကြီးအပြန် လက်ဆောင်ဝင်ပေးဖြစ်တယ်။ မမထိုက် တောင်ကြီးကဟင်းထုပ်ကို ကြိုက်မှန်းသိလို့ ဝေဝေကို အော်ဒါမှာခိုင်းပြီး ယူလာတာ။ အဲဒါ အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတယ်။ သူတို့ဆေးရုံမှာ မန်နေဂျာခန့်ထားတဲ့ သူတို့တူမလေးက နောက်လ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး နိုင်ငံခြားလိုက်သွားတော့မယ်လေ။ မမသက်ကို လူရင်းထဲက စိတ်ချရတဲ့သူရှိရင် ပြောတဲ့။ မမသက်က ညီမလေးရှိတယ်ပြောလိုက်တော့ အရမ်းပျော်သွားတယ်။ အမြန်ဆုံးလာခိုင်းလိုက်ပါတဲ့”

       မိမိအလုပ်ကောင်းကောင်းရမှာမို့ သတင်းကောင်းဆိုပြီး ပြောသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ မိမိ မန္တလေးသွား အလုပ်လုပ်ရင် ခွဲကြရမှာမို့ ဝမ်းနည်းနေသည်။  ဒါကြောင့် မမသက် အပြည့်အဝ မပျော်နိုင်ဖြစ်နေရသည်။ မမသက်က မိမိကို သံယောဇဉ်ရှိသည်။ သိပ်ချစ်သည်။ မိမိအတွက် စဉ်းစားပေးသည်။ မိမိကတော့ မမသက် ကွယ်ရာမှာ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဖောက်ပြန်ခဲ့သည့်အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရမ်းရှက်မိသည်။ မမသက်ကို မျက်နှာမပြရဲလောက်အောင် မိုက်မဲလှသည့်ကိစ္စကို ကျူးလွန်ခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက ဖြစ်ခဲ့တာတွေအတွက် နောင်တ လုံးဝမရ။ အချိန်တွေ နောက်ကြောင်းပြန်လှည့်လို့ ရပြီး ဒါတွေကို အစကနေ ပြန်ကြုံခဲ့ရင်လည်း မိမိက ရှောင်လွှဲ နိုင်မည်မဟုတ်ဆိုတာ သိနေသည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ပတ်သက်ဆက်ဆံမိခဲ့ တာကြောင့် မဟုတ်ဘဲ နှစ်အတော်ကြာ အတူနေလာတဲ့ ဒီပျော်ရွှင်စရာ သာယာတဲ့ မိသားစုက ခွဲထွက်သွားရမှာကိုတော့ တကယ် ဝမ်းနည်းမိပါသည်။  ငိုသံလေးနဲ့ ပြောမိသည်။

       “မမသက်တို့ကို ခွဲသွားရတော့မှာလားဟင်”

       “အိအိစိုးရယ်၊ နင်လည်း ကိုယ့်တိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်းရှာရမှာပေါ့။ မမသက်တို့နဲ့ အမြဲ အတူနေလို့တော့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ခု အခွင့်အရေးကောင်းလေး ရတုန်း အရယူရမယ်လေ”

       ဘွဲ့ရပြီးရင် မန္တလေး သွားပြီး သင်တန်းတွေတက်၊ သင့်တော်ရာ အလုပ်လေးရှာလုပ်ဖို့တော့ မမသက်က ပြောဖူးပါသည်။ တစ်ချိန်ချိန်မှာ ကိုယ့်လမ်းကိုယ် လျှောက်ရမည်ကိုလည်း သိပါသည်။ ဒီလောက် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဖြစ်လာမယ်လို့တော့ မမျှော်လင့်ထားမိခဲ့ပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စတွေ ဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် မိမိထွက်ခွာသွားခြင်းက အားလုံးအတွက် အကောင်းဆုံး ဖြစ်မယ်ဆိုတာတော့ သိပါသည်။

   ကောင်းထိုက်ဆေးရုံပိုင်ရှင် အန်တီထိုက်တို့နဲ့ မမသက်တို့ အလွန်ရင်းနှီးမှန်း နန်းအိအိစိုးသိပါသည်။ မမသက်ကြောင့် အန်တီထိုက်က မိမိကို တာဝန်ခံမန်နေဂျာ ခန့်မည်ဆိုပေမဲ့ ဒီအလုပ်အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု နည်းနေတာတော့ အမှန်။

       “သမီးက ဘာအတွေ့အကြုံမှ မရှိတာ။ အဆင်ပြေနိုင်ပါ့မလား မမသက်ရယ်”

       “သိပ်တော့ စိတ်ပူစရာ မလိုပါဘူး။ မမထိုက်လည်း ရှိနေအုန်းမှာပဲလေ။ သူက အချိန်ပြည့် မနေနိုင်တော့ ယုံကြည်ရတဲ့လူ လိုချင်တာ အဓိကပါ။ အလုပ်ကို စေ့စေ့စပ်စပ် သေသေချာချာလုပ်ဖို့ရယ်၊ အားလုံးနဲ့ ပြေလည်အောင်ဆက်ဆံနိုင်ပြီး ငွေရေးကြေးရေး ကိစ္စတွေမှာ စိတ်ချရဖို့ရယ်ပဲ အရေးကြီးတာပါ။ အိအိစိုးက ဒီအရည်အချင်းတွေ ပြည့်ပြီးသားဆိုတာ မမသက်သိလို့လည်း မမထိုက်ကို ရဲရဲကြီး ညွှန်းခဲ့တာ”

       “ဘယ်တော့လောက်သွားရမှာလဲ မမသက်”

       “ခုလက်ရှိမန်နေဂျာ သူ့တူမက လိုတာတွေ အနီးကပ် အတူသင်ပေးပြီး တွဲခေါ်သွားမှာ။ နောက်လမှ မင်္ဂလာဆောင်မှာ ဆိုပေမဲ့ ပွဲနီးလာရင် အားတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် မမထိုက်ကတော့ အမြန်ဆုံး လာစေချင်နေတယ်။ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းပြင်ဆင်ပြီးရင် သွားလိုက်ပေါ့။ မန္တလေးမှာသုံးဖို့ ဆိုင်ကယ်အသစ်တစ်စီး သင်းသင်းကို ဝယ်ခိုင်းထားပြီးပြီ။ သင်တန်းတွေတက်ဖို့ကတော့ ရောက်မှ စုံစမ်းပေါ့။ ကိုယ် ဝါသနာပါတာတွေရယ်၊ ကိုယ့်ဘဝ ရှေ့ရေးအတွက် အထောက်အကူဖြစ်မှာတွေရယ်ကို ရှာတက်။ တက်သင့်တယ်ထင်ရင် ဘယ်သင်တန်းမဆိုတက်လို့ရတယ်။ သင်တန်းကြေးတွေအတွက်တော့ ဘာမှမပူနဲ့။ အကုန်လုံး မမသက် တာဝန်ထား”

       မိမိအလုပ်ရတာတောင် မိမိသုံးဖို့  ဆိုင်ကယ်အသစ်ကို မမသက်ကဝယ်ထားပေးခဲ့သည်။ သင်တန်းတွေတက်ဖို့လည်း တာဝန်ယူအုန်းမည်။

       “သမီးက အခု အလုပ်ရတော့မှာလေ။ သင်တန်းတက်တာတို့ သမီးသုံးတာတို့တော့ ကိုယ့်တာဝန် ကိုယ်ယူရတော့မှာပေါ့”

       “အိမ်ထောင်မပြုမချင်းတော့ အိအိစိုးနဲ့ ပတ်သက်တာအားလုံးကို မမသက်ပဲတာဝန်ယူပါ့မယ်။ အလုပ်က လခလေးရလာရင် နန်းခင်တင့်တို့ကိုပဲ တတ်နိုင်သလောက် ကူပေးလိုက်ပါ။ သူက ကလေးသုံးယောက်နဲ့ သိပ်အဆင်ပြေလှတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနှစ် ဆယ်တန်းတက်တဲ့ သူ့သားကြီးက စာလည်းတော်တယ်။ အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုလို့ မန္တလေးမှာ ဘော်ဒါလာထားထားတယ်။”

       မမသက်က ဒီလိုပြောလာတော့ မိမိက ငြင်းပယ်၍မရပါ။ မိမိအတွက် သိပ်ပူစရာမလိုတော့ လခရလာရင် အမ နန်းခင်တင့်တို့ကိုပဲ ထောက်ပံ့ပေးတော့မည်။ အမျိုးဆိုလို့ အမနန်းခင်တင့်ပဲ ရှိတော့တာ။ ဒီအမကြောင့် မိမိဘဝ ဒီအခြေနေ ရောက်ခဲ့ရသည်။

       “နေဖို့ အဆောင်ကို မမသင်းသင်းတို့ကိုပဲ အကူအညီတောင်းပြီး ရှာခိုင်းရမလား”

      “မလိုဘူး။ မမထိုက်တို့က သူ့ဝန်ထမ်းတွေနေဖို့ အဆောင်လည်း စီစဉ်ထားပေးတယ်။ မန်နေဂျာဆိုရင် နေ့လည်နဲ့ ညစာကိုတောင် ဆေးရုံမှာ စားဖို့ လုပ်ပေးထားတယ်တဲ့။”

       နှစ်ယောက်စလုံး စားသောက်ပြီးပြီဆိုတော့ မမသက်လည်း အပေါ်ထပ် တက်သွားပြီ။ ခရီးထွက်ရာက ပြန်လာတာဆိုတော့ ယူသွားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ပစ္စည်းတွေ ပြန်သိမ်း၊ ခဏနားပြီး ရေချိုးတော့မည်ပေါ့။ နန်းအိအိစိုးက စားထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ ခွက်တွေ ဆေးကြော သိမ်းဆည်းရမည်။ မိမိအပေါ် စိတ်ကောင်းစေတနာရှိလှသော၊ သိပ်ချစ်သော မမသက်က မိမိရှေ့  ရေးအတွက် ပြောဆိုနေချိန်မှာ မိမိကတော့ ပြုမိခဲ့တဲ့အမှားကြောင့် မမသက်ကို မျက်လုံးချင်းမဆုံရဲဖြစ်နေရသည်။ နေရထိုင်ရ ခက်နေသည်။ မမသက် တက်သွားတော့မှ စိတ်သက်သာရာ ရတော့သည်။

        ညနေပိုင်း ဆေးရုံမှာ အစည်အဝေးရှိတော့ ကိုဇော် အိမ်ပြန်နောက်ကျသည်။ ဆေးခန်းလည်း ဖွင့်ရအုန်းမှာဆိုတော့ ဆေးရုံက ထွက်တာနဲ့ အိမ်မှာ ညစာပြင်ထားဖို့ ဖုန်းဆက်ထားလိုက်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ လက်ဆေး ညစာစားပြီး ဆေးခန်းသွားကြသည်။ နန်းအိအိစိုးက စာ လုပ်စရာတွေရှိတယ်ဆိုပြီး လိုက်မလာခဲ့။ ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းသည်လို့ ကိုဇော်ထင်သည်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ အနေကြပ်နေနိုင်သည်မဟုတ်လား။ လမ်းမှာ သက်က စပြောသည်။

       “ကိုဇော်၊ အေးအေးဝင်းကိုမှတ်မိလား”

       “ဗိုလ်ကောင်းတို့ ဆေးရုံမှာ မန်နေဂျာ လုပ်နေတဲ့ သူ့တူမ ကိုပြောတာလား”

       “ဟုတ်တယ်။ သူကနောက်လဆို လက်ထပ်ပြီး Australia ကို လိုက်သွားတော့မှာတဲ့။ အဲဒါ မမထိုက်က လူစားလိုနေလို့ လူရင်းထဲက ရှာခိုင်းတာနဲ့ အိအိစိုးကို သွားခိုင်းလိုက်မလားလို့”

       “သိပ်ကောင်းတာပေါ့”

       မိမိက စခဲ့ပြီး ဘယ်လိုအဆုံးသတ်ရမှန်း မသိသည့်ကိစ္စအတွက် အဖြေကောင်းဖြစ်နေသည်။  နန်းအိအိစိုးရှေ့ရေးအတွက်လည်း ကောင်းသည်။

     ဆေးခန်းရှေ့  မှာ မမမေသူနဲ့တွေ့တော့ မိမိစိတ်တွေ ခါတိုင်းလို မဖောက်ပြန်တော့တာကို ကိုဇော် သတိထားမိသည်။ သုံးညတာ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ဆုံကြုံခဲ့တာတွေက မိမိဘယ်တုန်းကမှ စိတ်ကူးထဲတောင် ထည့် မစဉ်းစားဖူးသည့် အတိုင်းအတာထိရောက်ခဲ့သည်။ ညအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သက် က ရေချိုးခန်းထဲ အရင်ဝင်သွားသည်။ ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ ခရီးက ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ရေချိုးပြီးသားဆိုတော့ ခု ခြေလက်ဆေး၊ မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်တာလောက်ပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ကိုဇော် ရေချိုးတော့ မနေ့ညက နန်းအိအိစိုးနဲ့ ရေအတူ ချိုုးကြတာတွေ ဆက်ဆံတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမိသည်။ တွေးမိတော့လည်း မိမိပစ္စည်းက တောင့်မာလာသည်။ အဲဒါတွေ ထပ်စဉ်းစားလို့ မဖြစ်ဘူးလေလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်သတိပေးရသည်။ ဟိုဟိုဒီဒီ အတွေးနယ်လွန်နေလို့ ရေချိုးတာတောင် တော်တော်ကြာသွားပြီ။  ကိုဇော် တဘက်နဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်က ရေတွေ ခြောက်သွားအောင် အမြန်သုတ်လိုက်သည်။ တဘက်ကို ခါးမှာပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။

       ကိုဇော် အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ မရှိသင့်သည့်အရာက မရှိရမည့်နေရာမှာ ရောက်နေတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီ။ မှားတာမှ အကြီးအကျယ်ကို မှားနေတာ။

အခန်းထဲမှာ ညှိုးငယ်တဲ့မျက်နှာနဲ့ လက်လေးပိုက်ပြီး ရပ်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးကို တွေ့လိုက်သည်။ ဆုံလည်ခုံပေါ်မှာ အနည်းငယ်တင်းမာတဲ့မျက်နှာနဲ့ ထိုင်နေတာက သက်။ သူနဲ့ နန်းအိအိစိုး ဖြစ်ခဲ့တာတွေ သက် သိသွားပြီဆိုတာ ကိုဇော်  နားလည်လိုက်သည်။ သက် ကို ဖြေရှင်းချက်ပေးစရာ စကားမရှိ။  စိတ်ထဲမှာ စိုးရွံ့ သိမ်ငယ်မှုတွေ ပေါ်လာသည်။

       သက် ဒီနေ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နေ့လည်စာ ဟင်းထုပ်တွေစားဖို့ ပန်းကန်ထုတ်တဲ့အခါ ထမင်းစားပန်းကန် နှစ်ချပ်လျော့နေတာ သတိထားမိလိုက်သည်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ဝယ်ထားတာဆိုတော့ ကောင်းကောင်းမှတ်မိသည်။ အိအိစိုးကို မမထိုက်တို့ဆီမှာ အလုပ်သွင်းပေးဖို့ ပြောနေတာမို့ ဒီကိစ္စကို ဆက်မမေးမိ။ ဒါပေမဲ့ စားနေ ပြောနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး အိအိစိုး ပုံစံက သိပ်မူမမှန်။ အစကတော့ တစ်ယောက်တည်း ခွဲသွားပြီး အလုပ်သွားလုပ်ရမှာကို စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလားလို့ ထင်မိပေမဲ့ မိမိကို မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် တမင်တကာ ရှောင်နေမှန်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သိလိုက်သည်။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ။ ကိုဇော်က ဒေါ်မေသူနဲ့ ထွက်ချိန်းခဲ့တာလားလို့ တွေးမိသည်။ အဲဒီလို ဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း ခုလို ကိုဇော်အိမ်မှာ မရှိတုန်း မိမိကို ချက်ချင်းပြောရမည်။ စဉ်စားရင်း အိမ်ပေါ် အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ယူသွားတဲ့ အဝတ်တွေ ပြန်သိမ်းသည်။ လမ်းမှာ ရုတ်တရက် နေထိုင်မကောင်းဖြစ်ရင်သုံးဖို့ ထည့်သွားတဲ့ ဆေးတွေ  သူ့နေရာသူ ပြန်ထားရင်း စိတ်ကူးလေးတစ်ခုပေါ်လာလို့ ဆေးဗီရိုအောက်ဆုံးဆင့်က ဆေးတွေကို ဖယ်ကြည့်မိလိုက်သည်။ ကြည့်တုန်းကတော့ ဒီဘယ်ဘက်နောက်မှာထားတဲ့ ဆေးနှစ်ဗူးကို ရှိနေပါစေဆိုတဲ့ မြင်ချင်တဲ့ ဆန္ဒနဲ့ ကြည့်ခဲ့ပေမဲ့ မတွေ့ရ။ ဒီ gel နှစ်ဗူးက ကိုဇော် မိမိကို anal sex စမ်းမလားလို့ မေးတာကို ငြင်းလိုက်ကတည်းက ဒီနေရမှာသိမ်းထားခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့လေးရက်၊ မိမိ ခရီးသွားဖို့ ဆေးတွေယူတုန်းက တစ်ခေါက် ကြည့်လိုက်သေးတာမို့ အဲဒီအချိန်တုန်းကထိ ရှိနေတာ သေချာသည်။ ခု လုံးဝမရှိတော့။ မိမိ မယုံကြည်ချင်တဲ့ အဆိုးဆုံး ကိစ္စတစ်ခုတော့ ဖြစ်ခဲ့ပြီဆိုတာ သက်သိလိုက်သည်။ အိအိစိုးကို အိပ်ခန်းထဲ လာဖို့ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

       မမသက် အိမ်ပေါ်တက်သွားလို့ စိတ်သက်သာရာရတာ ဘာမှမကြာလိုက်။ Mobile phone က အသံမြည်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ မမသက် ဆက်တာ။ အိပ်ခန်းထဲ ချက်ချင်းလာခဲ့ဖို့။ မမသက် မိမိကို ခေါ်စရာရှိရင် ကိုယ်တိုင် အောက်ဆင်းခေါ်သည်။ တစ်အိမ်တည်းကို ဘယ်တော့မှ ဖုန်းနဲ့မခေါ်။ နန်းအိအိစိုး စိုးရိမ်မှုက အထွတ်အထိပ် ရောက်နေပြီ။ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဖွင့်ထားတဲ့ ဆေးဗီရိုဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ မမသက်ရယ်၊ အပြင်မှာ ထုတ်စီထားတဲ့ တခြားဆေးတွေရယ်၊ ဘာမှမကျန်တော့ဘဲ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ အောက်ဆုံးဆင့်ရယ်ကို တွေ့လိုက်တာနဲ့  မမသက် သိသွားပြီဆိုတာကို နန်းအိအိစိုး သဘောပေါက်လိုက်သည်။ မမသက်မေးတာကို မစောင့်တော့။ မမသက်ကို လိမ်ညာဖို့ မကြိုးစားရဲပါ။ အားနာခြင်း၊ ရှက်ခြင်း၊ ဝမ်းနည်းခြင်း၊ ကြောက်ရွံ့ခြင်းများနဲ့အတူ၊ မမသက်ရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး မမသက် ခြေအစုံကို ဖက်လိုက်သည်။

       “သမီး အမှားကြီး မှားသွားပါတယ်၊ တောင်းပန်ပါတယ် မမသက်ရယ်၊ သမီးကို ပေးချင်တဲ့ အပြစ်ပေးပါ၊ သေဆိုလည်း သေပါ့မယ်”

       မျက်ရည်တွေလည်း အလိုလို ဒလဟော ကျလာသည်။ ငိုရင်း စိတ်ထဲ အမှန်ရှိတဲ့အတိုင်း ပြောဆို တောင်းပန်လိုက်သည်။

       “ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ”

        ဒေါသသံမပါဘဲ တည်ငြိမ်တဲ့အသံနဲ့ မမသက်က မေးလာသည်။ နန်းအိအိစိုး အမှန်အတိုင်းပဲ ဝန်ခံလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ခဲ့သမျှ၊ ဆုံကြုံခံစားခဲ့သမျှ ကိုတော့ အသေးစိတ် ပြောလိုက်လို့ မဖြစ်။ အားလုံးကို မမသက်သိသွားလျှင် မမသက် ပို ခံစားရလိမ့်မည်။ ဒါကြောင့် ပြောသမျှက အမှန်တွေချည်းဖြစ်ပေမဲ့ သိပ် sensitive ဖြစ်တာတွေကိုတော့ ထိန်ချန်ထားရမည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဒေါ်မေသူတို့ နား သွားရပ်နေမိလို့ အစ်ကိုကြီး စိတ်ဆိုးတာကို မပြောတော့။ မိမိ ဆင်ခြေပေးတယ်လို့ အထင်မခံချင်။ ပို့လာတဲ့ ခွေတွေဖွင့်ရင်း ဖရဲသီး အတူစားခဲ့တာတွေလည်း ပြောလို့မဖြစ်။ ဒါတွေက နောက်နောင် အစ်ကိုကြီးနဲ့ မမသက်တို့ ပြန်ကြည့်၊ ပြန်ကစားလို့ ရနိုင်သည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိကို ခြေချောင်းလေးတွေပါမကျန် နမ်းခဲ့တာ၊ ရေအတူချိုးကြတာ၊ မိမိ ဖင်ကို ကောင်းကောင်း လျက်ပေးခဲ့တာတွေလည်း မမသက်သိလို့ မဖြစ်။ နောက်ဆုံး အနေနဲ့ စုစုပေါင်း သုံးရက်မှာ အစ်ကိုကြီး က သုံးခါပဲ ပြီးပေမဲ့ မိမိက ငါးခါတောင် ပြီးခဲ့တာလည်း ချန်ထားခဲ့ရမည်။

       မိမိက ၁၈+ တွေ တော်တော်ဝင်နေတာ အစ်ကိုကြီး သိသွားပြီး  စိတ်ကစားနေမှန်း သိလို့ ပထမနေ့မှာ မိမိ နောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံခဲ့တာ၊ မဆက်ဆံခင်မှာ မမသက်ကို လှမ်းတိုင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရှိပေမဲ့ မိမိကလည်း စာတွေ၊ video clip တွေ ကြည့်ထားလို့ စမ်းချင်နေတာမို့ မငြင်းမိတာလို့ ဝန်ခံလိုက်သည်။ ဒုတိယနေ့မှာတော့ အစ်ကိုကြီးက ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံခိုင်းပြီး နောက်ဆုံးနေ့  နောက်ပေါက်ကို ပြန်ဆက်ဆံသည်။ မိမိနှုတ်ခမ်းကိုတောင် အစ်ကိုကြီးက မနမ်းခဲ့ပါဘူး၊ ရှေ့ဘက်ကိုလည်း မဆက်ဆံခဲ့ပါဘူးလို့လည်း မမသက်ကို ပြောလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ဦးဆောင်တာမှန်ပေမဲ့ မိမိကလည်း အလိုတူ အလိုပါ အပြစ်ရှိလို့ မမသက် ပေးချင်တဲ့ အပြစ် ပေးပါတော့လို့ ငိုယိုတောင်းပန်လိုက်သည်။ ဒီကိစ္စ ည ဆေးခန်းပြန်လာမှ ရှင်းမယ်၊ ဆေးခန်းကို လိုက်မလာနဲ့၊ ကိုဇော့်ကို ဘာမှ မပြောနဲ့လို့ပဲ မမသက်က ပြောခဲ့သည်။ မမသက် အသံက အနည်းငယ် တုန်နေသယောင် ရှိပေမဲ့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိနေဆဲ။ မမသက်ကို မော့ မကြည့်ရဲတော့ မမသက် စိတ်ဆိုးနေသလား၊ ဝမ်းနည်းနေသလားဆိုတာ မသိနိုင်။

                    အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းလာချိန်ကနေ ညဖက် မမသက်တို့ ဆေးခန်းက ပြန်လာတဲ့အချိန်ထိ စောင့်ဆိုင်းရတဲ့ ကာလက ရှည်ကြာလွန်းတယ်လို့  နန်းအိအိစိုးထင်မိသည်။ ကြောက်လည်းကြောက်သည်။ စိတ်လည်းလှုပ်ရှားသည်။ မမသက်တို့ ဆေးခန်းက ပြန်ရောက်လို့ ကား သိမ်းတဲ့အသံကြားရသည်။ ခဏကြာတော့ မိမိ ဖုန်းက မြည်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ မမသက်ရဲ့ နံပါတ်။

နန်းအိအိစိုးက ဖြစ်ခဲ့တာတွေဝန်ခံပြီး အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းသွားမှ သက် ခုံပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခုနက ဟန်ဆောင်တင်းထားပေမဲ့ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ချိန်မှာတော့ ပါးပြင်မှာ မျက်ရည်တွေစီးကျလာသည်။ မိမိအချစ်ဆုံးနှစ်ယောက်က သစ္စာဖောက်တာကို ခံလိုက်ရသည် မဟုတ်ပါလား။ ထူးဆန်းသည်က သက် ဒေါသထွက်မှု အလျှင်းမရှိ။ ဝမ်းနည်းခြင်းသာ ဖြစ်မိသည်။ သင်းသင်းက ဖြစ်တတ်တဲ့သဘော ကြိုသတိပေးတာကို ကိုယ်က ပေါ့ပေါ့တန်တန်နေခဲ့သည်။ ဒေါ်မေသူကိုပဲ သတိထားနေမိသည်။ အပျိုချောလေးဖြစ်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ကိုယ်က ဘာမှမတော်စပ်ဘူးဆိုတာကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ နေမိခဲ့သည်။ ကိုဇော့်ကို မိမိက သိပ်တင်းကျပ်ခဲ့သလားလို့ ပြန်စဉ်းစားမိသည်။ ရည်းစားဘဝကတည်းက ကိုဇော်လို့ပဲခေါ်ခဲ့တာ နောက်ပိုင်း ကိုဇော်က အခြားတစ်မျိုးပြောင်းခေါ်ပါလားလို့ စသလိုလို အတည်လိုလို ပြောပေမဲ့ သက်က မလိုက်လျောခဲ့။ ကိုဇော်က anal sex စမ်းချင်တာကိုလည်း မိမိက ငြင်းခဲ့သည်။ ကိုဇော်နောက်တစ်ခါ မတောင်းဆိုပေမဲ့ စိတ်ထဲ ဆန္ဒရှိနေသေးတာကို မသိခဲ့။ ကိုဇော့်ကို မိမိက ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးတဲ့ အခါတိုင်း ကိုဇော် အပြီးမြန်နေလို့ ကိုဇော် အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေမှန်း သက်သိသည်။ ဒါကြောင့် အခြားတစ်ယောက်နဲ့ စမ်းကြည့်ချင်နေတာဖြစ်မည်။ ဒေါ်မေသူကို ကိုဇော် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေ မရိုးသားဘူးလို့ သံသယဝင်မိလို့ နန်းအိအိစိုးကို ထားခဲ့ကာမှ သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်မိသွားသည်။ သေချာတာက ဒီလိုဖြစ်ခဲ့လို့လည်း ကိုဇော်နဲ့ မိမိက ကွဲကွာလိုက်ရသည့် အထိတော့ မဖြစ်နိုင်။ ဘာကိစ္စကမှ  မိမိတို့ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်တဲ့အထိတော့ မဖြစ်စေနိုင်ပါ။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ကိုဇော့်ရဲ့ မိမိအပေါ်ချစ်တဲ့အချစ်ကို သံသယလုံးဝမရှိ။ ခုနက ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုယိုတောင်းပန်သွားတဲ့ နန်းအိအိစိုးနဲ့ မိမိကြားက သံယောဇဉ်ကလည်း ခိုင်မြဲစွာရှိနေဆဲ။ နန်းအိအိစိုးကို ညီမလေးလို၊ သမီးလေးလို ချစ်နေဆဲ။ နောက်ပြီးတော့  ဒီကိစ္စတွေက အပြင်လူ အသိခံလို့လည်း မဖြစ်။ အများက သက်နဲ့ ကိုဇော်တို့ကို စံပြလင်မယားလို့ သတ်မှတ်ထားကြသည်။ မိမိတို့ သိက္ခာနဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရှေ့ရေးကလည်း ရှိသေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စကို ဒီအတိုင်း လွယ်လွယ်နဲ့ ခွင့်လွှတ်ပေးလို့တော့ မရ။ အမှားလုပ်သွားတဲ့သူတွေက ထိုက်သင့်တဲ့ ပေးဆပ်မှုတော့ ရှိရမည်။ ညဖက် ဆေးခန်းပိတ် အိမ်ပြန်ရောက်သည်အထိ လုပ်နေကျအတိုင်း လုပ်စရာရှိတာတွေ ဟန်မပျက်ပဲ လုပ်နေလိုက်သည်။ ကိုဇော် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားမှ နန်းအိအိစိုးကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

            မမသက် ဖုန်းဝင်လာတော့ နန်းအိအိစိုး အမြန်ကိုင်လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲကို လာခဲ့ဖို့ ခေါ်တာဖြစ်ပေမဲ့ ဘယ်လိုပြင်ဆင်ပြီး ဘာယူလာရမယ်ဆိုတာ မမသက် ညွှန်ကြားတာကို ကြားလိုက်ရတဲ့အခါ နန်းအိအိစိုး ကိုယ်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ အပြစ်အတွက် ဘယ်လိုဒဏ်ပေးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ကြောက်ပေမဲ့ မိမိမငြင်းပယ်နိုင်ပါ။ မှားခဲ့တာအတွက် မမသက် ကျေနပ်ဖို့ဆိုရင် ဘာပဲလုပ်ခိုင်းလုပ်ခိုင်း လုပ်ပါမည်။ မိမိကို ဘာပဲလုပ်လုပ် ကျေကျေနပ်နပ် လက်ခံပါမည်။ မမသက် ပြောတဲ့အတိုင်း အောက်မှာ ဘာ အတွင်းခံမှ မဝတ်ပဲ ညအိပ်ဝတ်စုံတစ်ထည်တည်း ဝတ်လိုက်သည်။ အောက်ထပ်မှာ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်သုံးတဲ့ ကြက်မွေးကိုယူလိုက်သည်။ ကားဂိုဒေါင်ထဲဝင်ပြီး ကားဖုန်သုတ်ဖို့ထားတဲ့ နောက် ကြက်မွေးတစ်ချောင်းကို ထပ်ယူလိုက်သည်။ ဒီတစ်ချောင်းက နည်းနည်းပိုရှည်ပြီး ပိုတုတ်သည်။

            နန်းအိအိစိုး ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေဆုံးလို့ အမေနဲ့သာအတူနေရသည်။ အမေဆုံးသည်အထိ တစ်ခါမှ အရိုက်မခံရဖူးပါ။ ကျောင်းနေစဉ် တစ်လျှောက်လုံးလည်း ဘယ်တုန်းကမှ အရိုက်မခံရ။ အရိုက်ခံရမှာ ရှက်လွန်း၊ ကြောက်လွန်းလို့ အမြဲတမ်း လိမ်လိမ်မာမာ ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ် နေသည်။ ပေးသမျှအိမ်စာ အားလုံးလုပ်သည်။ ရှိသမျှစာ မရရအောင် အကုန်ကျက်သည်။ ကျောင်းမှာ ဘယ်ဆရာ၊ဆရာမ ရိုက်တတ်တယ်ဆိုတာ သိပြီးသားဆိုတော့ သူတို့အချိန်တွေဆို ပိုသတိထားလိုက်သည်။ မမသက်တို့ဆီ ရောက်တော့လည်း ဆူပူဖို့၊ ရိုက်ဖို့ နေနေသာသာ စကားတောင် မာမာပြောတာမခံရဖူးပါ။ ခုတော့ ဒီအရွယ်ရောက်မှ ကြက်မွေးနှစ်ချောင်းကိုင်ပြီး မမသက်တို့ အခန်းကို သွားနေရပြီ။ မမသက်က နှစ်ချောင်းတောင်ယူလာခိုင်းတော့ ဘော်ဒါတုန်းက အတန်းဖော် တစ်ယောက်က သူတို့ အရင်နေခဲ့တဲ့ ကျောင်းကဆရာ ရိုက်ရင် ကြိမ်လုံးကို နှစ်ချောင်းပူးပြီးရိုက်တာ၊ အရမ်းနာတယ် လို့ပြောတာ အမှတ်သွားရမိသည်။ နန်းအိအိစိုး ကိုယ်ကိုင်ထားတဲ့ ကြက်မွေးနှစ်ချောင်းကို ပူးကိုင်ပြီး ရွယ်ကြည့်လိုက်တော့ ကြက်မွေးတွေလည်းရှိ၊ ကြိမ်လုံးတွေက အရွယ်လည်း မညီတော့ သိပ်အဆင်မပြေ။ ဒါဆို နှစ်ချောင်းပူးနဲ့တော့ အရိုက်မခံရလောက်တော့။ ဒါပေမဲ့ အားရပါးရရိုက်မှာမို့လို့ တစ်ချောင်းကျိုးသွားရင် နောက်တစ်ချောင်း အသင့် ဆောင်ထားတာလားလို့ တွေးမိတော့ ကျောချမ်းလာပြန်သည်။

           ကျောင်းတုန်းက စာစစ်လို့ မရတဲ့သူ အရိုက်ခံရမယ်လို့ ကြိုပြောထားတဲ့နေ့ဆိုရင် ကောင်လေးတွေက အတွင်းမှာ ဘောင်းဘီတွေခံဝတ်လာပြီး ဆရာအတန်းထဲ မဝင်ခင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကိုယ်ဝတ်လာတာတွေ ပြကြသည်။ ကောင်မလေးတွေကတော့ ထဘီနှစ်ထပ် ဝတ်တာတို့၊ ဘောင်းဘီခံဝတ်တာတို့ လုပ်လာပြီး အချင်းချင်း သူကအထဲကဘာ၊ ကိုယ်ကဘယ်လိုနဲ့ တီးတိုးပြောကြသည်။  မမသက်က အထဲမှာ ဘာမှမခံပဲ ညအိပ်ဝတ်စုံ တစ်ထည်တည်းဝတ်လာရမယ်လို့ ပြောထားတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အရိုက်ခံရတဲ့အခါ သက်သာလို သက်သာငြား ကိုယ့်ဆီမှာရှိတဲ့ အထူဆုံး ညအိပ်ဝတ်စုံကို ဝတ်ခဲ့သည်။ မမသက်တို့ အခန်းထဲရောက်တော့ မမသက်က ဆုံလည်ခုံမှာ ထိုင်နေသည်။ အစ်ကိုကြီးကိုမတွေ့ရ။ အိပ်ခန်းနဲ့တွဲထားတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံသဲ့သဲ့ ကြားရတော့ အစ်ကိုကြီး ရေချိုးနေတာ ဖြစ်မည်။ ကြောက်ကြောက်နဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးက ယူလာတဲ့ ကြက်မွေးနှစ်ချောင်းကို မမသက်ကိုသွားပေးတော့ မမသက်က အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ စားပွဲလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြလို့ အဲဒီစားပွဲပေါ်သွားတင်ထားလိုက်သည်။ ဘယ်အခန်းမှာ ဖြစ်ကြတာလဲလို့ မမသက်က မေးတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း ဧည့်သည်ထားတဲ့ ဘေးခန်းမှာပါ၊ မမသက်တို့ အခန်းထဲမှာ မဟုတ်ပါဘူးလို့ အလျင်အမြန် ဖြေလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှာ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ခါးမှာ တဘက်ပတ်ထားပြီး အပေါ်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိ။ နန်းအိအိစိုးကိုတွေ့တော့ အရမ်းအံ့အားသင့်သွားသည်။

 နန်းအိအိစိုးကို ဗိုလ်ကောင်းတို့ဆီ အလုပ်သွင်းပေးမယ်လို့ သက်ပြောတော့ နန်းအိအိစိုးအတွက် ဝမ်းသာမိသလို မိမိတို့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စ အဆင်ပြေပြေ တစ်ခန်းရပ်နိုင်ပြီလို့ ကိုဇော်ထင်ခဲ့သည်။ ကြောက်ကြောက်နဲ့ ရပ်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးကို အခန်းထဲမှာတွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ……….

          “သက်၊ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကိုဇော်မှား..”

          “ကိုဇော့်ပါးစပ်ပိတ်ထား”

          သက်က ကိုဇော့်ကို စကားဆုံးအောင်ပြောခွင့်မပေးဘဲ အသံမာမာနဲ့ ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။ ခုချိန်မှာ သက် ပြောသမျှ နားထောင်ပြီး သက် ခိုင်းသလိုလုပ်ပေးခြင်းကသာ မိမိတို့အမှားအတွက် သက်ရဲ့ ခွင့်လွှတ်မှုကို မျှော်လင့်နိုင်မည်ဆိုတာ ကိုဇော်ကော နန်းအိအိစိုးပါ နားလည်လိုက်ပါသည်။

          “မသွားမဖြစ်လို့ သုံးလေးရက် သွားမိပါတယ်၊ အိမ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြတယ်”

           နှစ်ယောက်စလုံး ပြန်ပြောစရာစကား မရှိသဖြင့် ခေါင်းငုံ့နေကြရသည်။

          “ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ် သိကြတယ်မဟုတ်လား”

          “ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မမသက်”

         နန်းအိအိစိုးက ကြောက်ကြောက်နဲ့ ပြန်ဖြေပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက ဘာမှပြန်မပြော။ မမသက်က ပါးစပ်ပိတ်ထားလို့ ပြောလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် ကြုံနေရတဲ့ ဒီအခြေအနေအတွက် အလွန်အမင်း နေရခက်ပြီး ပြောစရာစကားမရှိတော့တာလား နန်းအိအိစိုး မဝေခွဲတတ်။

         “အိအိစိုး၊ ဒီဘက်ကတစ်ချောင်း ယူခဲ့”

         သက် လက်ညှိုးထိုးညွှန်ပြလိုက်တဲ့နေရာကို ကိုဇော်ကြည့်လိုက်တော့ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ကြက်မွေးနှစ်ချောင်းကို      တွေ့လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးကို ယူခိုင်းတဲ့ ဒီဘက်တစ်ချောင်းက အောက်ထပ်မှာ အိမ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်တဲ့အခါ သုံးတဲ့ကြက်မွေး။ သက် ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကိုဇော်ခန့်မှန်းမိလိုက်ပြီ။ ကိုယ်စခဲ့တဲ့ကိစ္စ နန်းအိအိစိုးလည်း အပြစ်ပေး ခံရတော့မည်။ နန်းအိအိစိုးကို သနားပေမဲ့ ကိုဇော် ဘာမှ ဝင်ပြောခွင့်လည်း မရှိ။ တားဆီးပေးနိုင်စွမ်းလည်းမရှိ။ ဒီအတိုင်း ရပ်ကြည့် နေရသည်။ နန်းအိအိစိုးက ကြက်မွေးကို သွားယူပြီး မမသက်ကို ပေးလိုက်သည်။ မမသက် ကြက်မွေးကိုကိုင်ပြီး ထိုင်ရာက ထရပ်လိုက်သည်။

          “အိအိစိုးကို မမသက် ဆူဖူး ရိုက်ဖူးလား”

          “တစ်ခါမှ စကားတောင် မာမာမပြောဖူးပါဘူး”

          “အိအိစိုးကို ညီမလေးလို ချစ်ပေမဲ့ ခု ဖြစ်ခဲ့တာကိုတော့ ဒီအတိုင်း ခွင့်လွှတ်မပေးနိုင်ဘူး”

          “သမီး မလုပ်သင့်တာ လုပ်ခဲ့မိတာပါ မမသက်၊ မမသက် ဘယ်လို အပြစ်ပေးပေး သမီးခံပါ့မယ်ရှင့်”

          “ဟိုဘက်လှည့် ”

           နန်းအိအိစိုး ဘေးကိုလှည့်ပေးလိုက်သည်။ မမသက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံ အနောက်ဘက်ခြမ်းကို ကိုင်ထားတဲ့ ကြက်မွေးနဲ့ ထိုးပြပြီး ပြောလိုက်သည်။

           “ခါးပေါ်ရောက်အောင် မ ပြီး သေချာကိုင်ထား”

          ကျောင်းမှာ ဆရာ၊ ဆရာမတွေရိုက်တဲ့အခါကော ပုံမှန် မိဘက သားသမီးကို ရိုက်တဲ့အခါမှာပါ ဒီအတိုင်းပဲရိုက်ကြတာက လူအများရှေ့မှာ ရိုက်ရတာမို့လေ။ အခု အခန်းထဲမှာ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ဒီကိစ္စတွေအတူဖြစ်ခဲ့တဲ့ အစ်ကိုကြီးရယ်၊ အပြစ်ပေးမဲ့ မမသက်ရယ် နှစ်ယောက်တည်း ရှိကြသည်။ အပြင်လူတွေ မတွေ့နိုင်။ ကိုယ်ကျူ းလွန်ခဲ့သည့် အပြစ်ရဲ့ အတိုင်းအတာကလည်း ရှိသေးသည်။ လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ဘယ်ပြီးသွားနိုင်ပါ့မလဲ။ အရှက်လည်းကွဲရမည်။ နာလည်း နာရမည်။ ကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ကိုယ် ညအိပ်ဝတ်စုံ ထူထူ ဝတ်လာရင် အနာသက်သာမည် ထင်ခဲ့သည်။ ကိုယ့်အဝတ်အစားတွေကို လှန်ပေးပြီး ဖင်တုံးလုံး အရိုက်ခံရမယ်လို့ မစဉ်းစားမိခဲ့။ ဒီလို အပြစ်ပေးမှာဖြစ်လို့ မမသက်က အတွင်းက ဘာမှမဝတ်ခဲ့ဖို့ ပြောမှန်း ခုမှသဘောပေါက်တော့သည်။ ။ ဘယ်လောက်ပဲ ရှက်ရှက်၊ ဘယ်လောက်ပဲ ကြောက်ကြောက် နန်းအိအိစိုး မငြင်းရဲပါ။ မမသက် ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ပါမည်။ ဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် ခံပါမည်။ ညအိပ်ဝတ်စုံအောက်စကို ခါးပေါ်ရောက်အောင် မတင်လိုက်သည်။  ရှေ့ဘက်မှာ စုပြီး တင်းတင်းကိုင်ထားသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အဖုံးအကွယ်မဲ့သွားပြီဖြစ်သော တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ ဖြူဖွေးလှပလှတဲ့ တင်ပါးလေးတွေက မမသက်ရဲ့ ကြိမ်ဒဏ်ကို ခံဖို့အသင့်။  ရှေ့ဆက်ကြုံရတော့မှာကို ကြောက်လွန်းလို့ နန်းအိအိစိုး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေပေမဲ့ ရှောင်လွှဲလို့ မရနိုင်တော့ပါ။

  “အိအိစိုးကို ဆယ့်ငါးချက်ရိုက်မယ်။ ဆူဆူညံညံ အသံထွက်တာ မကြားချင်ဘူး။ တစ်ချက်ရိုက်ပြီးတိုင်း ရိုက်ပြီးတဲ့ အချက်ကို အသံထွက် ရေရမယ်”

         “ဟုတ်”

         နန်းအိအိစိုး ငိုသံလေးနဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ အရိုက်ကမခံရသေး။ လူက ငိုချင်နေပြီ။ နန်းအိအိစိုး လက်တွေကို တင်းတင်းပိုက်ထားလိုက်သည်။ အံကြိတ်ပြီး မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်သည်။ မမသက်ရဲ့ ပထမဆုံးရိုက်ချက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဘယ်ဘက်တင်ပါးပေါ် အရှိန်နှင့် ကျလာသည်။ နာလွန်းလို့ နန်းအိအိစိုး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားသည်။ နာမယ်ဆိုတာ မျှော်လင့်ထားပေမဲ့ ဒီလောက်နာမယ်လို့ မထင်ခဲ့။ ကြိမ်လုံးနဲ့ တင်ပါး ထိတဲ့နေရာသာ တအားနာသည်မဟုတ်။ အတွင်းထဲထိပါ စူးပြီးအောင့်သွားသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ထွက်ပြေးချင်ပါသည်။ နောက်တစ်ချက် အရိုက်မခံချင်တော့ပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုလုပ်လို့  မဖြစ်မှန်း နန်းအိအိစိုး သိပါသည်။ ဘယ်လောက်ပဲနာနာ မမသက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ ဆယ့်ငါးချက် ပြည့်အောင်တော့ တောင့်ခံရပါမည်။ မမသက် ခိုင်းထားတာ သတိရလိုက်သည်။

         “တစ်”

         ဒုတိယရိုက်ချက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ ညာဘက်ခြမ်းတင်ပါးပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။ ပထမအချက်လိုပဲ တအားနာပါသည်။

         “နှစ်”

         မမသက်က နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဘယ်ဘက်တင်ပါးပေါ် တစ်လှည့်၊ ညာဘက်ခြမ်းတစ်လှည့် တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ရိုက်နေသည်မှာ ကိုးချက်မြောက်ရှိသွားပြီ။

         “ကိုး”

         မမသက်က စကားကိုပုံမှန်ပြောနေလို့ မမသက် အရမ်းကြီးစိတ်ဆိုးတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ခဲ့ပေမဲ့ မမသက်ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ရိုက်ချက်တွေကို အလူးအလိမ့် ခံနေရတဲ့အခါ မမသက်က မညှာမတာ အားကုန်ရိုက်နေတာလားလို့ အတွေးဝင်မိပြန်သည်။ ဒါပေမဲ့ မမသက်ရဲ့ ဆယ်ချက်မြောက်ကြိမ်ဒဏ်ကို ခံလိုက်ရတဲ့အခါမှ ရှေ့ကကိုးချက်က လျှော့လျှော့ပေါ့ပေါ့  ရိုက်ပေးမှန်း နန်းအိအိစိုး သိလိုက်သည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဒီဆယ်ချက်မြောက်က ပြီးခဲ့တဲ့ ကိုးချက်ထက် အများကြီးပိုနာပါသည်။ ဆယ်ချက်ပြည့်တော့ မမသက်က ရိုက်တာကိုရပ်လိုက်လို့ အရမ်းနာကျင်နေတဲ့ မိမိရဲ့ တင်ပါးနုနုလေးတွေ ခဏတာတော့ အနားရပြီလို့ ထင်နေတုန်းမှာပဲ မမသက် ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် နန်းအိအိစိုး တုန်လှုပ်သွားရပြန်ပါသည်။

         “ကျန်တဲ့ ငါးချက်ကို အရိုက်ခံရပြီးသား နေရာပေါ် ရိုက်မယ်။ အဲဒီတော့ ခုနကထက်တော့ ပိုနာလိမ့်မယ်”

         ပြီးခဲ့တဲ့ ဆယ်ချက် အရိုက်ခံထားရတာ နာလွန်းလို့ အဲဒီနေရာတွေကို ဘာနဲ့မှ ထပ်မထိချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပေမဲ့ ခု မမသက်က ကျန်တဲ့ ငါးချက်ကို အဲဒီအပေါ်ရိုက်မယ်ဆိုတော့ ဘယ်လောက်တောင် နာမလဲဆိုတာ နန်းအိအိစိုး မစဉ်းစားဝံ့။ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ ကြုံရတော့မည်။

          နန်းအိအိစိုးကို သက် ကြက်မွေးကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်နေတာကို ကိုဇော် ဘေးက ရပ်ကြည့်ရုံမှတစ်ပါး ဘာမှဝင်စွက်နိုင်စွမ်း မရှိပါလေ။ တစ်ချက်အရိုက်ခံရတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားပြီး  နာကျင်စွာ ခံစားနေရတယ်ဆိုတာ မျက်နှာပေါ် အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။ မိမိ နမ်းခဲ့၊ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၊ဆော့ကစားခဲ့တဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးဖြူဖြူနုနုလေးက ခုတော့ သက်ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ရိုက်ချက်တွေကို ခံနေရလေပြီ။ သက်ရဲ့ဆယ့်တစ်ချက်မြောက် ရိုက်ချက်က အရင်အချက်တွေလို တင်ပါးတစ်ခြမ်းစီကို ဦးမတည်တော့ဘဲ အလယ်ကိုပဲ ရိုက်သည်။ အဲဒီလိုရိုက်တော့ ရိုက်ချက်က ရှေ့က အရိုက်ခံရထားတဲ့ တင်ပါး ဘယ်ဘက်ခြမ်းက အရိုက်ခံရပြီးသားနေရာကော ညာဘက်ခြမ်းက အရိုက်ခံရပြီးသားနေရာကိုပါ တစ်ချက်တည်းနဲ့ ထပ်ရိုက်မိသည်။ နာနေတဲ့ နေရာကို ထပ်အရိုက်ခံရတော့ နန်းအိအိစိုးကိုယ်လုံးလေးက  အရင်အချက်တွေ အရိုက်ခံရတုန်းကထက် ပိုလှုပ်ခါသွားသည်။ သက်က ဆူဆူညံညံ အသံမထွက်နဲ့လို့ ပြောထားတော့ ပြီးခဲ့တဲ့အချက်တွေကို အသံမထွက်ဘဲ အရိုက်ခံနေတဲ့ နန်းအိအိစိုး ဒီဆယ့်တစ်ချက်မြောက်မှာတော့ မချုပ်တည်းနိုင်တော့။ အရမ်းနာလွန်းလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ တတ်နိုင်သလောက် အသံကိုထိန်း၍ ငိုရှိုက်နေလေပြီ။ ငိုနေပေမဲ့ သက်ပြောတာကို မမေ့။ ငိုနေရင်း “ဆယ့်တစ်” လို့ ရိုက်ချက်ကိုတော့ ရေလိုက်သည်။

         သက်က အစပိုင်း ဆယ်ချက်ကို နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါး ဘယ်ဘက်နဲ့ ညာဘက်ခြမ်းကို တစ်လှည့်စီရိုက်ခဲ့တော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးတဲ့ တင်ပါးပေါ်မှာ အရှိုးရာတွေက တစ်ဖက်ကို ငါးလိုင်းစီ ညီညီညာညာ ထင်းနေသည်။  သက်က ဆယ့်တစ်ချက်မြောက်မှာ အပေါ်ဆုံးအတန်းက အရှိုးရာတွေပေါ် ရိုက်သည်။ ဆယ့်နှစ်ကို ဒုတိယတန်းက အရှိုးရာပေါ်ရိုက်သည်။ အပေါ်ကနေအောက်ကို အစဉ်အတိုင်း တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆက်ရိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ငိုသံကလည်း  တဖြည်းဖြည်း ပိုကျယ်လာသည်။

         “ဆယ့်လေး”

         ဆယ့်လေးချက်မြောက် ရိုက်ပြီးတော့ သက် ခဏ ရပ်လိုက်ပြန်သည်။

 နာလွန်းလို့ မအောင့်နိုင်ဘဲ ငိုမိသည်။ ဒါပေမဲ့ မမသက် ပေးတဲ့ အပြစ်ကိုလည်း အပြည့်အဝ ခံရမှာဆိုတော့ မနည်းအားတင်းပြီး ရပ်နေရသည်။  နောက်ဆုံးတစ်ချက်က အပြင်းထန်ဆုံး၊ အနာဆုံးဖြစ်မှာကို နန်းအိအိစိုး သိသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ ဒီတစ်ချက်ပြီးရင် ပြီးသွားပြီဆိုတဲ့ အသိလေးဝင်လာသည်။ အဲဒီလို စဉ်းစားမိတော့ စိတ်သက်သာရာ ရလာသည်။ မမသက် က ဆယ်ချက်မြောက်လိုပဲ နောက်ဆုံး ဒီ ဆယ့်ငါးချက်မြောက်ကို အားထည့်ရိုက်သည်။ ပြောမပြတတ်အောင်နာပါသည်။ အသက်ရှူ ရပ်သွားသလားတောင် ထင်မိသည်။ မမသက်  ရှေ့က အချက်တွေကို ဒီလောက်ပြင်းအောင် မရိုက်ခဲ့တာကိုပဲ ကျေးှဇူးတင်မိတော့သည်။

        “ဆယ့်ငါး”

        မမသက် ပြောထားတဲ့ ဆယ့်ငါးချက် ပြည့်သွားတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း စိတ်တင်းပြီးတောင့်ခံထားသမျှ လျှော့လိုက်သည်။ ညအိပ်ဝတ်စုံကို  ရှေ့မှာ မ ပြီး ခပ်တင်းတင်း စုကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကို ဖြေချလိုက်သည်။ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးတွေကို အသာ ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။ ထွက်မပြေးဖြစ်အောင်၊ ရပ်နေတဲ့ နေရာကနေ ရွေ့မသွားအောင် ခြေအစုံကို အားစိုက်ပြီး စိတ်တင်းကာ မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့တာ ကြာပြီ။ ခု စိတ်လျှော့လိုက်တော့ ဒူးတွေက ပျော့ခွေလာသည်။ အရိုက်ခံထားရတာ နာလွန်းလို့ အငိုတော့ မတိတ်နိုင်သေး။ ကိုယ့်လုပ်မိခဲ့တဲ့ အမှားကိုလည်း ပြန်သတိရသည်။ မမသက်ဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး မမသက် ရှေ့ ဒူးထောက်လိုက်ကာ မမသက်ခြေရင်းမှာ ဝပ်စင်းလိုက်ပြီး ငိုယို တောင်းပန်နေမိတော့သည်။

        “သမီးတောင်းပန်ပါတယ် မမသက်၊ သမီး တောင်းပန်ပါတယ်၊ သမီးကိုခွင့်လွှတ်ပါ မမသက်”

        ကြမ်းပြင်မှာ ပြားပြားဝပ်ပြီး သက် ကို ရှိခိုးတောင်းပန်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးကို ကြည့်ရင်း ကိုဇော် အရမ်းသနားမိသည်။ အခုတော့ ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ ဖုံးကွယ်သွားပြီဖြစ်ပေမဲ့ သက်  ကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်နေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ အဖုံးအကွယ်မဲ့ တင်ပါးဖြူဖြူ နုနုလေးပေါ်မှာ အရှိုးရာတွေ ပေါ်ပေါ်လာတာကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်ခဲ့ရသည်။ နန်းအိအိစိုး နာကျင်စွာ ခံစားရတာကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရသည်။ ဒါတွေအားလုံးက မိမိက စခဲ့လို့ ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စတွေ။ ခုတော့ နန်းအိအိစိုးပါ အပြစ်ပေးခံရသည်။ နန်းအိအိစိုးက ငြင်းခဲ့ ရှောင်ခဲ့ရင် ဒီဇာတ်လမ်းက စနိုင်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ အဓိက က မိမိဖြစ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုး ပြီးရင် သက် က မိမိဖက် လှည့်လာတော့မည်ကိုလည်း တွေးမိလိုက်သည်။ သက် က ဆယ့်ငါးချက်ရိုက်မယ် ပြောထားတော့ အခု နန်းအိအိစိုးက ပြီးသွားလောက်ပြီ။ ဒါဆို မိမိအလှည့် လာတော့မည်။ ကိုယ်က အမှားလုပ်ခဲ့တော့ ဒီအချိန်မှာ သက် ဘာလုပ်လုပ်၊ ဘာပြောပြော ဆန့်ကျင်နိုင်စွမ်းမရှိ။ စားပွဲပေါ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ကားဖုန်သုတ်ဖို့သုံးတဲ့ ပိုကြီး ပိုရှည်သော နောက်ထပ် ကြက်မွေး တစ်ချောင်း။ နန်းအိအိစိုးကို သက် အပြစ်ပေးတဲ့ပုံကို စဉ်းစားလိုက်တဲ့အခါ အရမ်းနေရ ထိုင်ရခက်လာသည်။ အထူးသဖြင့် အခန်းထဲမှာ နန်းအိအိစိုး ရှိနေသေးသည်။ သက် နဲ့ နှစ်ယောက်တည်းဆိုရင် သက် ဘာလုပ်လုပ်၊ ဘာခိုင်းခိုင်း အကြောင်းမဟုတ်။ နန်းအိအိစိုးရှေ့ ဖင်လှန်အရိုက်ခံရမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုနေရမှန်း သိတော့မည်မဟုတ်။ ရှိသမျှ အရှက် သိက္ခာတွေ အကုန် ကုန်တော့မည်။ မိမိအလှည့် မရောက်ခင် နန်းအိအိစိုးကို သူ့အခန်း သူ ပြန်နားဖို့ သက် ပြန်လွှတ်ပေးပါစေလို့သာ ဆုတောင်းနေမိသည်။

        မမသက်ရဲ့ ခြေရင်းမှာ ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်း နန်းအိအိစိုး မသိလိုက်။

         “ထတော့”

        မမသက်က ညင်ညင်သာသာ ပြောလိုက်တော့မှ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ မမသက်အသံက တင်းမာမှု မရှိတော့တာကို သတိထားမိသည်။ မမသက် မိမိကို ခွင့်လွှတ်လောက်ပြီထင်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုး အသာ ထရပ်လိုက်သည်။ ရပ်လိုက်တော့မှ အခန်းထဲမှာ အစ်ကိုကြီး ရှိနေသေးတာကို ပြန်သတိထားမိတော့သည်။ မမသက်က မိမိကို အပြစ်ပေးပြီးပြီဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးအလှည့် ဖြစ်တော့မည်။ အစက ကြက်မွေးနှစ်ချောင်းယူခိုင်းတော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အမျိုးမျိုး အတွေးလွန်ခဲ့သည်။ ခုတော့ အဲဒီကျန်တဲ့ ပိုကြီးတဲ့ ကြက်မွေးက အစ်ကိုကြီးအတွက်ဆိုတာ သေချာသလောက်ပါပဲ။ နန်းအိအိစိုး ကျောင်းနေတုန်းက အကြောင်းတွေ ပြန်စဉ်းစားမိပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးတို့ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေအားလုံး ကိုယ်က အရိုက်ခံရတဲ့အထဲ မပါလို့ကတော့ အတန်းထဲမှာ ခပ်ကဲကဲ ကောင်လေးတွေ အရိုက်ခံရတာကို ကြည့်ရတာ သဘောကျသည်။ သူတို့ကို နာစေချင်တဲ့ စိတ်ရှိလို့မဟုတ်။ ဒီအတိုင်းပဲ ကောင်လေးတွေကို ဆရာ ဆရာမက ကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်တာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးရင် သူတို့တွေ အရိုက်ခံရတုန်းက ဘယ်သူကဖြင့်ဘယ်လို ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာတွေ အချင်းချင်း ပြန်ပြောကြသည်။ အခုလည်း ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ဘဲ အစ်ကိုကြီးကို မမသက် အပြစ်ပေးမှာ မြင်တွေ့ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသည်။ မိမိက ကိုယ့်အဝတ်တွေလှန်ပေးပြီး ဖင်တုံးလုံးနဲ့ မမသက်ရိုက်တာကို ခံရတုန်းက အစ်ကိုကြီး အခန်းထဲ ရှိနေ၊ ကြည့်နေခဲ့သည်ပဲ။ အစ်ကိုကြီးက ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတုန်းကအတိုင်း ခါးမှာ တဘက်တစ်ထည်ပဲ  ပတ်ထားသည်။ အခု အစ်ကိုကြီး အလှည့်ရောက်တဲ့အခါ နန်းအိအိစိုးလည်း အခန်းထဲ ရှိနေချင်ပါသည်။ မမသက်က မိမိကို ပေးကြည့်စေချင်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ မမသက် ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ တစ်လုံးချင်း ပြောလာတဲ့စကားက နန်းအိအိစိုး ဘယ်လိုမှ မထင်ထား၊ မတွေးမိထားတာတွေ ဖြစ်နေပါတော့သည်။

 “မလုပ်သင့်တာကို လုပ်ရင် ဘယ်လိုခံရမယ်ဆိုတာ လက်တွေ့ပြထားပြီးပြီဆိုတော့ ဒီတစ်ခါ အပြစ်အကြီးဆုံးလူကို အပြစ်ပေးမဲ့ကိစ္စကို အိအိစိုးက လုပ်ရမယ်”

         ကိုယ်ကမဟုတ်တာ လုပ်မိခဲ့တော့ သက်စိတ်ဆိုးပြီး ဘာလုပ်လုပ် ကိုဇော် ခံဖို့အသင့်ပြင်ထားသည်။ ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးရှေ့ဆိုရင် တအား နေရ ခက် မှာကို တွေးပူခဲ့သည်။ ခုတော့ သက်က အပြစ်ပေးတဲ့ တာဝန်ကိုပါ နန်းအိအိစိုးကို လွှဲပေးလိုက်သည်။ သက်က ပါးစပ်ပိတ်ထားဖို့ ပြောခဲ့ပေမဲ့ သက်ရှေ့မှာ နန်းအိအိစိုးက ကိုယ့်ကို ကြက်မွေးနဲ့ရိုက်တာကို ခံရမယ်ဆိုတဲ့ ခုအခြေအနေကို လက်ခံဖို့ ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့မရ။ သက်ကို အသနားခံဖို့ စကားစ လိုက်သည်။

          “သက်..”

         သက်ရဲ့ တင်းမာတဲ့အကြည့်အောက်မှာ ကိုဇော် နောက်ထပ်စကားတစ်လုံးမှ မဆက်နိုင်တော့ပါ။ သက်က အလျှော့ပေးမည့်ပုံ လုံးဝမရှိ။

         “ကိုယ်ဘာလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်လား။ သစ္စာစောင့်ထိန်းရမှာကို ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်ခဲ့တယ်။ စောင့်ရှောက်ပေးရမှာကို သွေးဆောင်ပြီး လွန်ကျူ းခဲ့တယ်။ ဒါတွေလုပ်ပြီး ဒီအတိုင်း လွယ်လွယ်ပြီးဖို့တော့ မမျှော်လင့်နဲ့”

         ကိုဇော် ပြောစရာစကား မရှိတော့။ သက်ပြောတာတွေ အားလုံးက တစ်လုံးမကျန် အမှန်တွေချည်း ဖြစ်သည်။ သက်ကွယ်ရာမှာ မှားခဲ့သည်။ နန်းအိအိစိုး ဆိုတာကလည်း ကိုယ်က ကိုယ့်သွေးသားရင်းလို စောင့်ရှောက် ပေးရမဲ့သူ။ မငြင်းဆန်ဘဲ ကိုယ့်အလို လိုက်ခဲ့တယ်ဆိုပေမဲ့ ဘာအတွေ့အကြုံမှ မရှိသေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် အပျိုစင်လေးကို ကိုယ် ဆက်ဆံခဲ့တာတွေက တော်ရုံတန်ရုံမဟုတ်။ သက် က နန်းအိအိစိုးကို အပြစ်ပေး ခဲ့ပေမဲ့ ဒီဖြစ်စဉ်မှာ နန်းအိအိစိုးကလည်း ပြန်လည်မရနိုင်မဲ့ အရာတွေ အများကြီး ဆုံးရှုံး သွားရတဲ့ နစ်နာခဲ့သူပဲ။ ဒါကြောင့် သက်က ကိုယ့်ကိုအပြစ်ပေးတာကို နန်းအိအိစိုးကို တာဝန်ယူခိုင်းသည်။ ဒီနှစ်ယောက်အပေါ် ကိုယ်မှားခဲ့တဲ့ အမှားများအတွက် ကိုယ့်အရှက် သိက္ခာတွေ အောက်ခြေထိ အကျဆင်းခံပြီး ပြန်ပေးဆပ် ရတော့မည်။ ကိုဇော် ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားသည်။

         နန်းအိအိစိုး စိတ်ကူးထဲမှာ မမသက်က အစ်ကိုကြိးကို ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ရင် ဘေးက ရပ်ကြည့်နေချင်ရုံသာ။ ခုလို အစ်ကိုကြီးကို  အပြစ်ပေးဖို့ ကိုယ့်ကို ခိုင်းလိမ့်မယ်လို့ နည်းနည်းလေးမှ မထင်ထားခဲ့။ တစ်ချိန်တည်းမှာ အဲဒီလို တကယ် လုပ်လိုက်ရရင်ဆိုတဲ့ အတွေးလေးဝင်လာတော့ ကြုံလာရမဲ့ အတွေ့အကြုံသစ် အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ ကိုယ်တိုင် အရိုက်ခံထားရလို့ နာနေတာတွေတောင် သက်သာ သွားသလို ခံစားရသည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိက အစ်ကိုကြီးကို  ဖင်လှန်ခိုင်းပြီး ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ဖို့ဆိုတာ လက်တွေ့ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားလို့လည်း သံသယဝင်မိသည်။ အံ့အားသင့် တာရယ်၊ ဝေခွဲလို့ မရနိုင်တာရယ် တွေကြောင့် နန်းအိအိစိုး မလှုပ်မယှက်ဘဲ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာ စောင့်နေလိုက်သည်။

         “အိအိစိုး၊ မမသက် ခိုင်းတာ ကြားတယ်နော်၊ ဒါမှမဟုတ် ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်း မသိသေးလို့ ထပ်ပြပေးရ မှာလား”

         ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်း မသိသေး တာမဟုတ်ပါ။ ဒီအိမ်စရောက်ကတည်းက ရိုရိုသေသေ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံခဲ့တဲ့ အစ်ကိုကြီးကို မမသက်အပြစ်ပေးသလို လုပ်ဖို့က မဝံ့မရဲ ဖြစ်မိတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မမသက် ထပ်ပြ ပေးမယ်ဆိုတာကို နန်းအိအိစိုးရဲ့ တင်ပါးလေးတွေက မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ နောက်ပြီး အစ်ကိုကြီးက မိမိကို ဒီလိုတွေ ဆက်ဆံခဲ့တာကို မိမိက ကျေနပ်သာယာလှတာ အမှန်ပေမဲ့ ဘာပဲပြောပြော နန်းအိအိစိုး  ပေးဆပ်လိုက် ရတာတွေလည်း မနည်းဘူးပဲ။ ဒါကြောင့် မမသက်က အစ်ကိုကြီးကို ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ဖို့ မိမိကို ခိုင်းတာဖြစ်မည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း မမသက်ကို တစ်ခွန်းမှ ထပ်ပြန်မပြောရဲဘူးဆိုတော့ မမသက် ကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး ဆိုတာ နန်းအိအိစိုး သဘောပေါက် လိုက်သည်။

         မမသက်က အစကတည်းက အားလုံး အကွက်ချ စဉ်းစားထားတာဖြစ်မည်။ ကြက်မွေးတောင် နှစ်ချောင်း ယူခိုင်းခဲ့သည်။ မမသက်လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားပြီး နန်းအိအိစိုးကို ရိုက်ခဲ့တာက ပိုသေးသည်။ ခု စားပွဲပေါ်ကျန်တာက ပိုရှည်၊ပိုတုတ်သည်။ ဒါကိုအစ်ကိုကြီးအတွက် မမသက်က လျာထားမှန်း နားလည်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ မမသက် လုပ်ပြထားခဲ့သလို ကိုယ်က လိုက်လုပ်ရန်သာ ရှိတော့သည်။ နန်းအိအိစိုး အစ်ကိုကြီးကို သုံးကြိမ် ဦးချကန်တော့လိုက်သည်။

         “အစ်ကိုကြီး၊ သမီးကို စားပွဲပေါ်က ကြက်မွေး ယူပေးပါရှင့်”

         အစ်ကိုကြီးက လေးပင်ထိုင်းမှိုင်းစွာဖြင့် ကြက်မွေးကိုယူပြီး နန်းအိအိစိုးကို ပေးသည်။ နန်းအိအိစိုးက ဘာမှ မပြောရသေးခင်မှာပင် နန်းအိအိစိုးက ရိုက်တာကို ခံဖို့ အသင့်အနေအထားဖြစ်အောင် ကိုယ်ကို ဘေးသို့ လှည့်ပေးလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကို ကိုယ်ကအမိန့်ပေးသလိုမျိုး ဆက်ဆံရပြီး အစ်ကိုကြီးက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ကိုယ်ခိုင်းတာလုပ်ပေးနေတာကို နန်းအိအိစိုး ကျေနပ်မိသည်။ ခုလည်း မိမိက ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်မှာကိုခံဖို့ အသင့် စောင့်နေသည်။ မိမိလက်ထဲမှာကလည်း ကြက်မွေးကို ကိုင်ထားရပြီ။ ဒီအခြေအနေတွေကို နန်းအိအိစိုး ထူးထူးခြားခြား နှစ်သက်မိသည်။

 ဖြစ်ပျက်နေတာတွေက အိပ်မက်တွေလားလို့ ထင်ရလောက်အောင် မယုံကြည်နိုင်စရာ။ အစ်ကိုကြီးလည်း ဘေးကိုလှည့်ပေးထားပေမဲ့ ဒါတွေကို လုံးဝ မထင်ထား မမျှော်လင့်ထားတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ရပ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုးလုပ်ရမှာက မမသက် ပြထားတဲ့အတိုင်းဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးကို မရိုက်ခင်  ဖင်လှန်ခိုင်းရမည်။ အစ်ကိုကြီးခါးမှာပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ကြက်မွေးနဲ့ ညွှန်ပြရင်း ပြောလိုက်သည်။

      “အစ်ကိုကြီး၊ ခါးပေါ်ရောက်အောင် မ ပြီး သေချာကိုင်ထားပေးပါရှင့်”

      အစ်ကိုကြီးက ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တော့။ စက်ရုပ်လိုပဲ နန်းအိအိစိုး ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးနေသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အနောက်ဘက်ခြမ်းက အဖုံးအကွယ်မဲ့ သွားလေပြီ။ ကြက်မွေးယူခိုင်းတော့လည်း အစ်ကိုကြီးက ယူပေးရသည်။ ဖင်လှန်ခိုင်းတော့လည်း တစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘဲ ပြောတဲ့အတိုင်း တဘက်ကို မ ပေး လိုက်ရသည်။ နန်းအိအိစိုး ဒီလိုအမိန့်ပေးရတာ၊ အစ်ကိုကြီးက နာခံနေရ တာကို အရသာတွေ့နေမိသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ယုံကြည်မှုတွေ မြင့်တက်လာသည်။ မမသက် ပြောသွားတာလည်း သတိရမိ လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အပြစ်က မမသက် ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်ခဲ့တာရယ်၊ မိမိကို လွန်ကျူးတာရယ်။ အပြစ်နှစ်ခု။ မိမိတုန်းက မမသက်မျက်နှာ မထောက်ဘဲ  အစ်ကိုကြီးနဲ့မှားခဲ့တဲ့ အပြစ်တစ်ခုနဲ့တောင် မမသက်က ဆယ့်ငါးချက်ရိုက်ခဲ့တာဆိုတော့ ပြစ်ချက်နှစ်ခုရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးကို နှစ်ဆ ခံခိုင်းရမည်။

      “အစ်ကိုကြီး မမသက်အပေါ် သစ္စာ မစောင့်ထိန်းခဲ့တဲ့အတွက်ရယ်၊ သမီးကို မစောင့်ရှောက်ခဲ့တာရယ် အပြစ်နှစ်ခုလို့ မမသက်က ပြောခဲ့လို့ သမီး အစ်ကိုကြီးကို အချက်သုံးဆယ် ရိုက်ပါ့မယ်ရှင့်။ တစ်ချက်ရိုက်ပြီးတိုင်း ရိုက်ပြီးတဲ့ အချက်ကို အသံထွက်ရေ ပေးပါရှင့်”

      ဒီလို ရှောရှောရှူရှူ ပြောထွက်သွားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နည်းနည်း အံ့သြမိသလို ကျေလည်းကျေနပ်မိသည်။ အချက်သုံးဆယ်ရိုက်မယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီး လန့်သွားသည်။ မိမိကို တစ်လှည့်၊ မမသက်ကို တစ်လှည့် ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ မမသက်က ဘာမှဝင်မပြော။ ဒီအတိုင်းပဲ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ မမသက် က လက်ခံသဘောတူတဲ့ သဘော။ အစ်ကိုကြီး ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ပါ။ နန်းအိအိစိုး ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်၊ နန်းအိအိစိုးပေးတဲ့ အပြစ်ကို ခံရန်သာ ရှိပါတော့သည်။ အချက်သုံးဆယ်လုံး အစ်ကိုကြီး တင်ပါးပေါ် ရိုက်လိုက် လို့ကတော့ အစ်ကိုကြီး ဘယ်လိုမှ ခံနိုင်မည်မဟုတ်မှန်း နန်းအိအိစိုးသိသည်။ တဘက်ကို မတင်ထားပြီး ခါးမှာ စုကိုင်ထားတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ် အောက်ပိုင်း အနောက်ဘက်ခြမ်းတစ်ခုလုံးက ရိုက်ချင်စရာတွေချည်းပါပဲ။ နန်းအိအိစိုး ကြက်မွေးကို အားရပါးရ လွှဲပြီး အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခြေသလုံးကိုရိုက်လိုက်သည်။ ကိုယ်တိုင်အရိုက်ခံရတုန်းက သိပ်နာမှန်းလည်းသိသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်လုံးကလည်း တုန်ခါ လှုပ်ရှားသွားမှန်းလည်းသိသည်။ ခုတော့ အစ်ကိုကြီးက အဲဒီလိုနာကျင်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက် ရသည်။ ယောကျ်ားရင့်မာ အစ်ကိုကြီးကို နုနုငယ်ငယ် မိမိက ရိုက်တာဖြစ်ပေမဲ့ အားနဲ့ ရိုက်လိုက်တာဆိုတော့ အစ်ကိုကြီး တော်တော် နာသွားမှန်းလည်း သိသည်။

      “တစ်”

      အစ်ကိုကြီးကို နာကျင်စေချင်တဲ့စိတ် လုံးဝ၊ လုံးဝကိုမရှိပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ကြက်မွေးနဲ့ရိုက်လိုက်ရတာ၊ အစ်ကိုကြီးက နာပေမဲ့   ဘာမှလည်းပြန်မပြောနိုင်၊ ထပ်ရိုက်မှာကို စောင့်ဆိုင်းရင်း ပြောထားတဲ့အတိုင်း ရိုက်လိုက်တဲ့ အချက်ကိုလည်း မမေ့မလျော့ဘဲ အသံထွက် ရေပေးလိုက်ရတာတွေ ပြီးဆုံးသွားမှာ၊ ဒီအချိန်တွေ မြန်မြန်ကုန်သွားမှာကို နန်းအိအိစိုး စိုးရိမ်မိလိုက်သည်။ မထင်မှတ်ဘဲ လုပ်နေရတဲ့ ဒီထူးဆန်းတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်က နန်းအိအိစိုးကို စိတ်လှုပ်ရှားနေစေသည်။ ဒါကြောင့် နောက်ထပ်ရိုက်မဲ့ အချက်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ဆက်ရိုက်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မမသက်ကတော့ မိမိက အစ်ကိုကြီးကိုရိုက်ရတာ မဝံ့မရဲနဲ့ တွန့်ဆုတ်ဆုတ် ဖြစ်နေလို့ ကြာတာလို့ထင်လိမ့်မည်။ ပြင်းထန်တဲ့ နောက်ရိုက်ချက် တစ်ချက်က အစ်ကိုကြီး ခြေသလုံးပေါ် ကျလာပြန်သည်။

      “နှစ်”

      အစ်ကိုကြီးကို အားရပါးရရိုက်နေပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက နန်းအိအိစိုးကို လုပ်ခဲ့သမျှ ကိစ္စတွေကို တစ်ခုမှ နန်းအိအိစိုး မကျေမနပ် မဖြစ်ခဲ့မိပါ။ မိမိရဲ့ ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေတွေ၊ ပေးလိုက်ရတာတွေအတွက်လည်း ဘာမှမနှမြော။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့တဲ့ သုံးညလုံးလုံး နန်းအိအိစိုး အလွန်အမင်း သာယာခဲ့ရပါသည်။ တကယ်လို့ အချိန်တွေ ပြန်လှည့်လို့ရပြီး ဘာမှမဖြစ်ခင်တုန်းကအချိန်တွေကို ပြန်ရောက်သွားမယ်ဆိုရင်လည်း ဒီအတွေ့အကြုံတွေကို နန်းအိအိစိုး ငြင်းဆန်မည်မဟုတ်။ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး လက်ခံလိုက်မည်သာ။ ဖြစ်ခဲ့တာတွေအတွက် အစ်ကိုကြီးကို ဘာ အာဃာတမှမထား။ သာယာကြည်နူးဖွယ် အတွေ့အကြုံတွေပေးခဲ့လို့ ကျေးှဇူးတောင် တင်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘဲ ခုလို အစ်ကိုကြီးကို ရိုက်ရတာကိုလည်း ထူးထူးခြားခြား နှစ်သက်နေမိသည်။ နောက်တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။

      “သုံး”

      ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရိုက်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ရိုက်ချက်တွေက ခြောက်ချက်ရှိသွားပြီ။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခြေသလုံး မှာလည်း အရှိုးရာတွေ တစ်လိုင်းပြီး တစ်လိုင်း ပေါ်လာသည်။

      “ခြောက်”

ခုနစ်ချက်မြောက်ကစပြီး ကိုးချက်မြောက်ထိ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပေါင်ကို ရိုက်လိုက်သည်။ နှစ်ဆယ့်တစ်ချက်ကျန်သေးသည်။ မမသက် ရိုက်ခဲ့သလို ဒီကျန်တဲ့ နှစ်ဆယ့်တစ်ချက်ကို အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးတစ်ခြမ်းစီကို ခုနစ်ချက်ရိုက်ပြီး နောက်ဆုံး ခုနစ်ချက်ကို ရိုက်ပြီးသား နေရာပေါ် ဆက်ရိုက်ဖို့ နန်းအိအိစိုး စိတ်ကူးလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးတင်ပါးကို ကြည့်ရင်း ရိုက်မယ်စိတ်ကူးလိုက်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုးရင်ခုန်လာသည်။ နောက်ဆုံးနေ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆက်ဆံပြီးလို့ အစ်ကိုကြီးထွက်သွားတော့မှ အစ်ကိုကြီးနောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးတွေကို နမ်းချင်စိတ်၊ လက်သည်းလေးတွေ စိုက်ဝင်သွားတဲ့အထိ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာပေမဲ့ ဘာမှ လုပ်ခွင့်မရခဲ့။ အခု အစ်ကိုကြီးရဲ့ အကာအကွယ်မဲ့ တင်ပါးတွေကို မြင်ရ၊ ကြက်မွေးနဲ့ စိတ်ကြိုက် ရိုက်ရတော့မယ်ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု အရှိန်က မြင့်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဘယ်ဘက်ခြမ်းတစ်လှည့် ညာဘက်ခြမ်းတစ်လှည့် အားရပါးရရိုက်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကို နာစေချင်စိတ်လည်းမရှိ၊ မကျေနပ်တာလည်း လုံးဝမရှိပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကို တစ်ချက်ရိုက်ပြီးတာနဲ့ နောက်တစ်ချက်ရိုက်ချင်နေသည်။ ရိုက်လိုက်ရတဲ့အတွက်လည်း ကျေနပ်သာယာသည်။ အစ်ကိုကြီး နဲ့ ဆက်ဆံ ကြတုန်းက အစ်ကိုကြီးက မိမိခြေရင်းမှာနေပြီး မိမိခြေအစုံကို နမ်းပေးတုန်းကလည်း  နန်းအိအိစိုးထူးထူးခြားခြား ကျေနပ်ခဲ့သည်။ မိမိက အပေါ်ကနေရပြီး စိတ်တိုင်းကျ ဆက်ဆံရတော့လည်း အားရမိသည်။ အခု အစ်ကိုကြီးက ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲ မိမိ တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း နာကျင်မှုကို ခံစားရတဲ့အပြင် အရိုက်ခံရတဲ့ အချက်ရေကို လည်း အသံထွက်ရေပေးရတာက မိမိရဲ့ စိတ်ကို မထင်မှတ်ဘဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နိုးဆွနေလေသည်။ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်အပေါ်၊ မိမိက ရိုသေလေးစားရြ့ပီး မိမိထက် ကြီးမြင့်သူလို့ မှတ်ယူထားတဲ့သူအပေါ် ခုလို ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ရတာ၊ အပေါ်စီးက ဆက်ဆံရတာတွေကို မိမိက လိုလားနှစ်သက်နေတာကိုလည်း လက်တွေ့ နားလည်လိုက်သည်။ မိမိကိုယ်ကိုယ် အရမ်းအံသြမိလိုက်တာကတော့ အစ်ကိုကြီးကို ဆယ့်သုံးချက်မြောက် ရိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ မိမိပစ္စည်းက အရည်တွေ စိုနေပြီဆိုတာကို သတိထားမိလိုက်ခြင်းပင်။

         တချို့က ကိုယ်တိုင်အရိုက်ခံရတာကို စိတ်လှုပ်ရှားတတ်ပြီး တချို့ကတော့ သူများကို နာအောင်လုပ်ပြီး သာယာတတ်တာကို စာတွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးပေမဲ့ သိပ်စိတ်ဝင်စားစရာ မဟုတ်လို့ထင်ခဲ့သည်။ ကိုယ်တိုင် အရိုက်ခံရတုန်းက အရမ်းနာတာနဲ့ ဒါတွေမြန်မြန် ပြီးသွားပါစေလို့သာ ဆုတောင်းနေခဲ့သည်။ အရိုက်ခံရတာကို လုံးဝမကြိုက်။ အခု အစ်ကိုကြီးကို ကိုယ်က အားရပါးရရိုက်ရတာကိုတော့ အလွန်အမင်း အရသာတွေ့နေသည်။ ဒီလို ရိုက်နေရတာက မိမိရဲ့ လိင်စိတ်ကို အထူး နိုးဆွပေးနေသည်။ တစ်ချက်ချင်း အရသာခံရိုက်နေတာ ဆယ့်ကိုးချက်ရှိသွားပြီ။ နန်းအိအိစိုးလည်း မိမိပစ္စည်းက အရည်တွေရွှဲနေပြီဆိုတာသိသည်။ ဒီထက်ပိုပြီး ရှေ့

ဆက်ရင် အရည်တွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် တောက်တောက်ကျတော့မည်။ မိမိက အစ်ကိုကြီးကိုရိုက်နေရင်း စိတ်အရသာခံနေတာကို မမသက်တို့ အစ်ကိုကြီးတို့ သိသွားလို့ မဖြစ်။ အားရပါးရ ဆယ့်ကိုးချက် ရိုက်ခဲ့ရတော့ လက်လည်း ညောင်းနေပြီ။ ရိုက်တာကို ခဏနားလိုက်သည်။ မိမိလက်ကို ဟိုနှိပ်ဒီနှိပ်လုပ်ရင်း မမသက်မမြင်အောင် အရည်တွေစိုရွှဲနေတဲ့ မိမိပစ္စည်းကို ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ ဖိပြီး သုတ်လိုက်သည်။ ညအိပ်ဝတ်စုံက အရောင်ရင့်လည်းဖြစ်၊ ထူလည်းထူတော့ အရည်တွေကွက်သွားတာကို မမသက် သတိမထားမိ။ အစ်ကိုကြီးကလည်း ကျောပေးပြီး အရိုက်ခံနေရတာဆိုတော့ မမြင်နိုင်။ နောက်ထပ် သုံးချက်ရိုက်လိုက်သည်။ နှစ်ဆယ့်သုံးချက်မြောက်ကိုတော့ ပိုပြီးအားထည့် ရိုက်လိုက်သည်။

            “နှစ်ဆယ့်သုံး”

            “ကျန်တဲ့ ခုနစ်ချက်ကို အရိုက်ခံရပြီးသား နေရာပေါ် ရိုက်ပါ့မယ်ရှင့်။ အဲဒီတော့ ခုနကထက်တော့ ပိုနာပါလိမ့်မယ်ရှင့်”

         နန်းအိအိစိုး အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးပေါ်က အရိုက်ခံရပြီးသား နေရာပေါ် ရိုက်လိုက်သည်။

         “နှစ်ဆယ့်လေး”

        အစ်ကိုကြီး သိပ်နာနေတယ်ဆိုတာ အစ်ကိုကြီးရဲ့အသံမှာကော ကိုယ်အမူအယာမှာပါ ထင်ဟပ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက ရိုက်တာကို လျှော့ချင်စိတ်မရှိ။ မမသက်နဲ့ မိမိအပေါ် မှားခဲ့တာတွေအတွက် အစ်ကိုကြီး ဆက်ပြီး တောင့်ခံထားပါတော့လို့ စိတ်ထဲကသာ ပြောလိုက်ပြီး နောက်ထပ်ငါးချက်ကို တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ရိုက်လိုက်သည်။

         “နှစ်ဆယ့်ကိုး”

         နန်းအိအိစိုး ခဏနားလိုက်ပြန်သည်။ ဟိုလှည့်ဒီလှည့်လုပ်ရင်း မမသက် မရိပ်မိအောင် စိုနေတဲ့ မိမိပစ္စည်းကို ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ ဖိလိုက်ပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးကို မမသက်ရိုက်တုန်းက နောက်ဆုံးအချက်က အနာဆုံး။ မမသက် ပြထားသလိုလုပ်ရမှာဆိုတော့ ဒီကျန်တဲ့ အချက်သုံးဆယ်မြောက်ကို နန်းအိအိစိုးက အပြင်းထန်ဆုံး ရိုက်ရမည်။ ဒီနောက်ဆုံးအချက် ရိုက်လိုက်ရမှာကို နှမြောနေမိသည်။ ရိုက်ပြီးရင် အားလုံးပြီးသွားပြီ။ မိမိကိုလည်း မမသက်က ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုယ် ပြန်ခိုင်းတော့မည်။ အစ်ကိုကြီးကို တအားနာအောင် ရိုက်နေမိပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးစိတ်ထဲ လတ်တလော ပေါ်လာတဲ့ လိုအင်ဆန္ဒက အချက်သုံးဆယ်ပြည့်ပြီးတဲ့အခါ အစ်ကိုကြီးကို ပွေ့ဖက်ပြီးတောင်းပန်လိုက်ချင်သည်။ နောက်ပြီးတော့ မမသက်မရှိတုန်း အစ်ကိုကြီးနဲ့ အတူသွားခဲ့တဲ့ခရီးကို ပြန်သွားချင်လာသည်။ မမသက်က ဒီလောက်အပြစ်ပေးထားတာတောင် အမှတ် မရှိသေးပါလား။ နန်းအိအိစိုး ပြန်သတိထားမိလိုက်တာက မမသက်ရိုက်တာခံရတုန်းက နာလွန်းလို့ ငိုမိပေမဲ့ မမသက်ကို တောင်းပန်ရုံသာ တောင်းပန်ခဲ့သည်။ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ မပြောခဲ့ပါလား။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆက်ဆံခွင့် ပြန်ရဖို့တော့ တော်တော်နဲ့မဖြစ်နိုင်၊ အခြေအနေမပေးနိုင်ဟုထင်မိသည်။ တကယ်လို့များ အခွင့်အရေးရလိုက်လို့ကတော့ မမသက် မသိအောင် လုပ်ရမည်။ အစ်ကိုကြီးကို ရိုက်ရတာ အရသာတွေ့လှပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်အရိုက်ခံရတာကတော့ လုံးဝမမိုက်။ ကိုယ်ကရိုက်တဲ့သူပဲ ဖြစ်ချင်သည်။ အရိုက်တော့ မခံချင်။ နောက်ဆုံးရိုက်ချက်ကို အားကုန်သုံး၍ ရိုက်လိုက်သည်။

         “သုံးဆယ်”

အချက်သုံးဆယ် ပြည့်သွားတော့ မမသက် က နန်းအိအိစိုးလက်ထဲက ကြက်မွေးကို ပြန်ယူလိုက်ပြီး နန်းအိအိစိုးကို ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်သွားဖို့ အမူအယာနဲ့ပဲ အချက်ပြလိုက်သည်။ မမသက်လက်ထဲမှာ ကြက်မွေးနှစ်ချောင်းတောင် ကိုင်ထားတာဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးကို ထပ် ရိုက်မလို့လားဆိုပြီး အစ်ကိုကြီးအတွက် စိတ်ပူပေးမိပြန်သည်။ ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး သိမြင်ခွင့် မရှိတော့ပါ။ အောက်ထပ်က ကိုယ့်အိပ်ခန်းဆီ ပြန်ဆင်းလာလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆက်ဆံပြီးတိုင်း တစ်ယောက်တည်း ဘာအဝတ်မှ ဝတ်မထားဘဲ ကျန်နေခဲ့ရတာကို အရသာတွေ့ နေမိတော့ ခုလည်း ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကို အသာမချွတ်လိုက်သည်။ ခုတင်ပေါ် မှောက်လျက်အိပ်လိုက်ရင်း ဖြစ်ခဲ့သမျှကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေလိုက်တော့သည်။

      သိမ်မွေ့နူးညံ့လှတဲ့ နန်းအိအိစိုးက ဒီလောက်ပြင်းထန်တဲ့ ရိုက်ချက်တွေ ပေးလာလိမ့်မယ်လို့ ကိုဇော် မမျှော်လင့်မိခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။ နာမယ်မှန်းသိပေမဲ့ ဒီလောက်ထိခံရဖို့ မထင်ခဲ့။ အော်လို့လည်းမဖြစ်၊ ငိုလို့လည်းမရ။ ကိုယ့်အမှားအတွက် ကိုယ်ပဲကြိတ်မှိတ် ခံနေ လိုက်သည်။ သက် ပြောထားတဲ့အချက်ရေပြည့်သွားတော့ နန်းအိအိစိုးလည်း အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီ။ သက်ဘက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး သက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

      “အရမ်းနာနေလား”

      “နာတော့ တအားနာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သက် စိတ်ဆိုးနေသေးတယ်ဆိုရင် ကိုဇော့်ကို သက် ကျေနပ်တဲ့အထိ ထပ်ရိုက်ပါ”

      “ကို က သက် စိတ်ဆိုးလို့ ဒါတွေလုပ်နေတယ်လို့ ထင်တာလား”

      ကိုဇော်အံ့သြသွားသည်။ ဘယ်လိုပြောပြော သက် ဘယ်တုန်းကမှ သူ့ကို ကို လို့ တစ်လုံးတည်းမခေါ်ဖူးပါ။ ပြီးတော့ ဒေါသသံ လုံးဝမပါဘဲ အေးအေး ဆေးဆေး ပြောနေသည်။

      “အိအိစိုး ဆီက ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ကြားရတော့ သက် ခံစားရတာက စိတ်ဆိုးတာ၊ စိတ်တိုဒေါသထွက်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဝမ်းနည်းတာ။ တစ်ယောက်တည်း ငိုနေမိတာ”

      ဒါတွေကို လုပ်ခဲ့မိလို့၊ သက်ကို ဝမ်းနည်းငိုကြွေးရအောင်လုပ်မိလို့ ကိုယ် ခံရတဲ့ ဒီအပြစ်ပေးမှုကမလုံလောက်နိုင်ပါ။ နည်းတောင် နည်းနေပါသေးသည်။ သက်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ သက်ခြေအစုံကိုဖက်လိုက်သည်။

      “တောင်းပန်ပါတယ်သက်ရယ်။ သက်ကြိုက်သလို အပြစ်ထပ်ပေးလိုက်ပါဦး။ ကိုဇော် တောင်းပန်ပါတယ်”

      ကိစ္စတွေကို သိလိုက်ရကတည်းက သက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်စမ်းစစ်ခဲ့သည်။ ကိုဇော့်ကို လိုက်လျောမှုနည်းခဲ့သလားလို့ ထင်မိသည်။ ဒါကြောင့် အမြဲခေါ်နေကျ ကိုဇော်လို့ မခေါ်တော့ဘဲ ကို လို့ ပြောင်းခေါ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ထက် body သေးတဲ့ နန်းအိအိစိုးတောင် နှစ်ခါပေးခဲ့မှတော့ သိပ်ပြဿ    နာ  မရှိနိုင်။ ကိုဇော် anal sex လိုချင်ရင်လည်း ပေးလိုက်မည်။ သက်က ကိုင်ထားတဲ့ ကြက်မွေးတွေကို လွှတ်ချလိုက်သည်။ ဒူးထောက်နေတဲ့ ကိုဇော့်ကို ပြန်ထူမလိုက်သည်။ ခုတင်ဆီသို့ အသာတွဲခေါ်သွားသည်။

      “ခုတင်ပေါ် မှောက်နေလိုက်”

      ကိုဇော်က သက် ပြောသလို ခုတင်ပေါ်မှောက်နေလိုက်တော့ သက်က ဘေးမှာ လာထိုင်သည်။ ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ ပဝါကို သက်က ဖယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုးရိုက်ထားလို့ အရှိုးရာတွေထင်းနေတဲ့ ကိုဇော့် နောက်ဘက်ခြမ်းကို လက်မှာ  baby oil တွေလူးပြီး အသာအယာ လိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။ Baby oil နဲ့ အရိုက်ခံထားရတဲ့ နေရာတွေကို ပွတ်ပေးတော့ နာနေတာတွေ အထိုက်အလျောက် သက်သာသွားသည်။

      “အိအိစိုးက သက်တို့ ညီမလေးဆိုလည်းဟုတ်တယ်။ သမီးဆိုလည်း မမှားဘူး။ ဒါတောင် ကို က ဒီလို လုပ်ရက်တယ်”

      “အရမ်းမှားသွားမှန်း ကိုဇော်သိပါတယ် သက်ရယ်”

      “ဒါကြောင့်ကို့ကို အပြစ်ပေးဖို့ အိအိစိုးကို ခိုင်းလိုက်တာ။ သက်က ကို့ကို ဒီလို ရိုက်နိုင်မယ်လို့ ထင်သလား”

      “သက်ရယ်”

      “ကို နောက်ဘက်ကို သိပ်စမ်းချင်တယ် ဆိုရင်လည်း သက်ကို ပြောပါလား။ သက် တစ်ခါ ငြင်းဖူးတယ်ဆိုပေမဲ့ ကို ဒီလောက်ဆန္ဒ ပြင်းပြနေရင် သက် လိုက်လျောမှာပေါ့”

      သက်ရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးက ကိုဇော့် ဒဏ်ရာတွေကို baby oil နဲ့ ပွတ်ပေးနေသည်။ အရှိုးရာတွေကို ပွတ်ပေးနေတယ်ဆိုပေမဲ့ သက်လက်က ကိုဇော့် ပစ္စည်းကိုလည်း မကြာမကြာ ကိုင်ညှစ်ပေးနေသည်။ သက်က ချိုချိုသာသာနဲ့ anal sex ကို ကိုဇော် လိုချင်ရင် ပေးပါမယ်လို့ လည်း ပြောနေသည်။ ဒီလောက် နာအောင် အရိုက်ခံထားရတာတောင် ကိုဇော့်ပစ္စည်းကလည်း တောင့်တင်း မာကျော လာသည်။ လက်နဲ့ ကိုင်ထားတော့ သက်လည်း သတိပြုမိသည်။

      “သက် ကတော့ ခွင့်ပြုချင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကို လည်း သိပ်ပင်ပန်းနေပြီ။ Gel ကလည်း နှစ်ဗူးစလုံး ကုန်သွားပြီ ဆိုတော့..”

      သက်က ရှေ့ဆက်မပြော။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်ကတော့ ရှေ့ဆက်ချင်နေပြီ။ နာနေတာတွေအသာထား။ သက်က ဒါတွေပြောနေ၊ ကိုယ့်ကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သတ် နှိပ်နယ်ပေးနေတဲ့အပြင် နောက်ဘက်ကိုပါ ပေးဆက်ဆံမယ်ဆိုတော့ စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားလာသည်။

       “သက် ပေးလို့ကတော့ ကိုဇော် နည်းနည်းလေးမှ မပင်ပန်းပါဘူး။ Gel မရှိလည်း အစားထိုးသုံးလို့ရတာ ရှိပါတယ်”

      “ဘာသုံးမှာလဲ။ တံတွေးဆွတ်ပြီး ဆက်ဆံမယ်ဆိုရင်တော့ မရဘူးနော်”

ကိုဇော် မှောက်လျက်အိပ်နေရာကနေ ထပြီး ခုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ သက် ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ အိအိစိုးရိုက်တုန်းက အသံမထွက် မျက်ရည်မကျဘဲ တောင့်ခံနိုင်ခဲ့ပေမဲ့ သက်ကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် လုပ်မိတဲ့အတွက်ရယ်၊ ဒီအခြေအနေ မှာတောင် သက်က ကိုယ်လိုချင်တယ်ဆိုရင် လိုက်လျောပေးမယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်ကို စဉ်းစားပေးနေတာတွေကြောင့် ရင်ထဲ နင့်သွားအောင် နာနာကျင်ကျင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ကိုဇော့် ပါးပြင်ပေါ်လည်း မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ သက် မြင်သွားတော့ လက်နဲ့ အသာသုတ်ပေးလိုက်သည်။

         “သိပ်နာနေတုန်းပဲလား”

         “နောက်ဘက်က နာတာ ခံနိုင်ပါတယ်။ သက် ကို ဝမ်းနည်းရအောင်၊ ငိုရအောင် လုပ်မိလို့ ခံစားနေရတာက ပိုနာကျင်လို့ပါ”

          နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဘာမှ မပြောဘဲ ကြည့်နေကြသည်။ ကိုဇော်က သက်ကို အနားကိုဆွဲခေါ်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပါလာတဲ့ သက်က မျက်နှာလေးကို အသာမော့ပေးသည်။ ကိုဇော်က မျက်နှာပေါ် နေရာလပ်မကျန်အောင် အဆက်မပြတ် လိုက်နမ်းနေသည်။  အနည်းငယ် ဟလာပြီး ကိုဇော့် အနမ်းကို မျှော်လင့်နေတဲ့  သက်နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကိုဇော် အသာစနမ်းလိုက်သည်။ သက် ကလည်း အသာပြန်နမ်းသည်။ ဖြည်းဖြည်းသာသာ နမ်းနေရင်း ကိုဇော်က သက် နှုတ်ခမ်းအစုံကို ရှည်ကြာစွာ အားရပါးရ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ သက်ကလည်း ကိုဇော့်ကို ပြန်ဖက်လိုက်ရင်း ကိုဇော့်အနမ်းတွေကို အနမ်းနဲ့ ပြန်တုန့်ပြန်သည်။ အပြန်အလှန် နမ်းနေရင်း သက် က ကိုယ်ကို ပြန်ခွာလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

         “ကဲ ပြော။ ဟို KY Jelly  က နှစ်ဗူးစလုံးကုန်သွားပြီဆိုတော့ သက် နောက်ဘက် ပေး ဆက်ဆံရင် ဘာ သုံးမှာလဲ”

         “အရင်လ မန္တလေးသွားတုန်းက ဗိုလ်ကောင်းဆီရောက်တော့ သူပေးလိုက်တဲ့ durex play perfect glide ဆိုတာရှိတယ်။ Silicone-based ဆိုတော့ water-based gel တွေလောက် အခြောက်မမြန်ဘူး ပြောတာပဲ။ သက်ကို ပြရင် ကို anal စမ်းချင်လို့ လှည့်ပတ်အကြောင်းရှာတယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ ကို့ စာအုပ်ပုံတွေကြား သိမ်းထားတယ်”

         “သြော်၊ gel အပိုတစ်ဗူး ရှိသးတယ်ပေါ့၊ အဲဒီဗူးကိုသုံးလိုက်ပြီး ဆေးဗီရိုထဲမှာ KY Jelly နှစ်ဗူးလုံး ကျန်နေလို့ကတော့ ဒီကိစ္စတွေ သက်တောင် သိလိုက်ရမှာ မဟုတ်ဘူး”

         “ရုတ်တရက် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ဖြစ်သွားတာပါသက်ရယ်။ ဒါကြောင့် အဆင်သင့်ရှိတာကိုပဲ ယူသုံးလိုက်တာပါ။ သက် မသိအောင် ဖုံးဖို့ ကြိုးစားမိတယ် ဆိုရင်လည်း သက်သိရင် စိတ်ဆင်းရဲရမဲ့ ကိစ္စမို့လို့ပါ”

        “သုံးဖို့ gel ရှိတယ်ဆိုရင် သွားယူခဲ့။ သက် စမ်းကြည့်မယ်”

         “သက် ဆန္ဒမရှိရင် မလုပ်ပါနဲ့သက်ရယ်။ Anal sex ကို သက် မပေးခဲ့တာက ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ကို က သာ မလုပ်သင့်တာတွေ လျှောက်လုပ်ပြီး အမှားကြီး မှားခဲ့တာပါ”

         ကိုက သက်ကို နောက်ပေါက်စမ်းကြည့်မလားလို့ မေးတုန်းက စိတ်ထဲရုတ်တရက် ပေါ်လာတာက လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် မဟုတ်သလို အတွဲတော်တော်များများ အတွက်လည်း အဆင်ပြေမဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်မိသည်။ ပုံမှန်သဘာဝကို ဆန့်ကျင်ပြီး စဉ်းစားကြတာ လို့တောင် ထင်မိသည်။ အထူးသဖြင့် ဒါက လိင်တူဆက်ဆံတဲ့ အမျိုးသားတွေအတွက်လို့ပဲ သဘောထားခဲ့သည်။ တွေးကြည့်တာနဲ့ ကြောက်တဲ့စိတ်က စိုးမိုးနေလို့ ကို့ကို ယတိပြတ် ငြင်းခဲ့မိသည်။ ကို က ဒါကို ခုထိ စိတ်ထဲ ရှိနေတာ သတိမထားမိ။ နန်းအိအိစိုးကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့လည်း သုံးရက်အတွင်း နောက်ပေါက်ကို နှစ်ခါ အဆက်ဆံခံရတာတောင် ထူးထူးခြားခြား အဆင်မပြေတဲ့ပုံ မတွေ့ရ။ လုပ်မိခဲ့တာတွေ မိမိသိသွားမှာ ကြောက်လို့ မဝံ့မရဲ နေရထိုင်ရခက်နေတာကလွှဲရင် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေအတွက် ကျေနပ် သာ ယာ   နေတယ်လို့တောင် ထင်မိသည်။ အခု သက် ကို့ကို နောက်ပေါက်ဆက်ဆံခွင့်ပေးမယ်လို့ စိတ်ကူးလိုက်ပြီး ကိုယ်ကလည်း လိုလိုလားလား ဖြစ်နေခဲ့အခါ ကြောက်ရွံ့ စိုးရိမ်မှုတွေ လုံးဝမရှိသလို ခံစားရသည်။ ကို ကလည်း မိမိကို ထိခိုက်နာကျင်အောင် လုပ်မဲ့သူမှ မဟုတ်တာ။

         “သက် လည်း စမ်းကြည့်ချင်စိတ် ရှိနေလို့ပါ။ သက် က မကြုံဖူးတော့ ကို က ဦးဆောင်ပြီး ထိန်းပေးပေါ့”

         သက် ခုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာက အောက်ကိုဆင်းလိုက်ပြီး ကို့ကို စာအုပ်စင်ရှိရာ တွဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ ကို က စာအုပ်ပုံကြားထဲက gel ဗူးကို ထုတ်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သက်ကိုယ်ပေါ်က ညအိပ်ဝတ်စုံက သက် ခြေရင်းမှာ ပုံကျသွားလေပြီ။ ကိုက သက် တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့ ကိုင်ညှစ်ထားပြီး သက်ရင်သားနှစ်မွှာကို နမ်းစုပ်နေသည်။ သက်ကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး အနောက်ဘက်ကနေ သိုင်းဖက်ကာ သက် လည်ပင်းတဝိုက်နဲ့ နားနောက်နားတွေကို နမ်းနေရင်း လက်တွေကတော့ သက် ပေါင်ကြားနဲ့ သက်ရင်သားတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။ တောင့်မာနေတဲ့ ကို့ပစ္စည်းကတော့ သက် တင်ပါးကြားပေါ် တင်ထားသည်။ ကို က အချိန်တော်တော်ကြာ အဲဒီလို လုပ်နေတော့ သက်လည်း ရင်ခုန်သံတွေ မြန်မြန်လာသည်။ ခါတိုင်း ကိုယ့်စိတ်က anal sex ဆိုရင် မိန်းကလေးအတွက် ကြောက်စရာလို့ ထင်မိခဲ့လို့ပါ။ အခုအချိန်မှာ ကိုယ်က စိတ်ပါလက်ပါ စမ်းကြည့်ချင်တဲ့အခါမှာတော့ ရှေ့ကြုံရမှာတွေကို စိတ်အားထက်သန်စွာ မျှော်လင့်မိ လာသည်။

         “ကို့ နောက်ဘက်က တော်တော်နာနေသေးလို့ မတ်တတ်ရပ်ပြီးပဲ ဆက်ဆံမယ်နော်၊ သက်ခါးလေးကိုင်းပြီး စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ပေး လိုက်ပါလား”

          သက်အသာခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကာ  ကို ပြောသလို စားပွဲပုလေးပေါ် ခါးကိုင်းပြီး လက်ထောက်လိုက်သည်။ အဲဒီလို လုပ်လိုက်တဲ့အခါ သက်တင်ပါးလေးတွေက အနောက်မှာရပ်နေတဲ့ ကို့ဆီကို ကော့ပေးထားပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။

သက်က ဒီပုံစံနေပေးလိုက်တော့ သက်ရဲ့ ရှေ့ဘက်ကပစ္စည်း၊ သက် တင်တွေနဲ့ နောက်ဘက်တွေ၊ သက် ရင်သားတွေ…  သက်ရဲ့ အဝတ်မဲ့တဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးက နောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ ကို့အတွက်  မြင်ကွင်းကောင်းလေး ဖြစ်နေမှာကို သက်သိသည်။ ကို့ကို အနီးကပ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းလေး ပြပေးရလို့ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားကျေနပ်သည်။ ကို့ လက်တွေက သက်တင်ပါးတွေ၊ သက်ပေါင်တံလေးတွေ၊ သက် နို့တွေကော၊ သက်ရဲ့ အရှေ့ဘက်ကိုပါ ဟိုဟိုဒီဒီ ပွတ်လိုက် ညှစ်လိုက် အဆက်မပြတ်လုပ်ပေးနေသည်။ သက် ကျောပြင်ကိုလည်း ပါးနဲ့လာပွတ်ရင်း သက် ကိုယ်လုံးလေးကို လိုက်နမ်းနေသည်။ ကို့ ပစ္စည်းကတော့ သက်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကြားနား ရစ်ဝဲနေဆဲ။ သက် ကိုယ်ထဲ မထည့်သေးဘဲ အပြင်ကနေပဲ အသာအယာ ထိ ပွတ်နေသည်။ ဒီလိုလည်း နေနေရ၊ ကိုယ့် တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း နည်းမျိုးစုံ ထိကိုင် ပွတ်ညှစ်ပေးတာ ကြာလာတာနဲ့အမျှ ကို့ကို တောင့်တမှုက ပိုပိုလာသည်။ ကို နောက်ပဲဆက်ဆံဆက်ဆံ၊ ရှေ့ဘက်ကိုပဲ သွားသွား ဘာမှ အရေးမကြီးတော့။ တင်ပါးလေးတွေကို ကို က ဖွဖွလေး ပွတ်ပေး နှိပ်နယ်ပေးနေတာလည်း ကြာပြီ၊ ကို့ ပစ္စည်းနဲ့ အဲဒီနား ဖြည်းဖြည်းသာသာ တွေ့နေတာလည်း ကြာလှပြီ။ ကို့ပစ္စည်း နောက်ပေါက်ထဲ ဝင်လာရင် တအားနာမှာကို တွေးကြောက်နေတာလည်း လုံးဝမရှိတော့တဲ့အပြင် စိတ်အေးသက်သာ ဖြစ်နေပြီး ကြုံလာမှာကို မျှော်လင့်နေမိပြီ။ သက် နေရတာ ခက်လှပြီ။ နေရခက်တာက ရပ်ချင်လို့မဟုတ်။ မထိတထိနဲ့ အရှိန်ရလာပြီမို့ ရှေ့ဆက်တိုးချင်တာ။ နှုတ်ကဖွင့်ပြီး ကို့ကို ပြောလိုက်သည်။

“ကို..သက် အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ”

“စစချင်း သွင်းတဲ့အခါ သက်က စိတ်တွေတင်းပြီး ကြောက်မနေနဲ့။ လူကော စိတ်ကော လျှော့ထားလိုက်။ ကို ကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ သွားမှာပါ။ ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ် သက် နားချင်ရင် ကို့ကို ချက်ချင်းပြော”

ကို condom ဖောက်၊ gel ယူ ပြီးတော့ သက်နောက်ဘက်ထဲ ကို့ပစ္စည်းက စဝင်လာပြီ။ ကို က ထိပ်ပိုင်းလေးပဲ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် တော်တော်ကြာကြာ လုပ်ပြီးမှ ရှေ့နည်းနည်း ပိုတိုးပြန်သည်။ Gel တွေလည်းရှိ၊ ကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ဖြေလျှော့ပြီး ကို ဆက်ဆံမှာကို သာယာဖို့ စိတ်ရှိနေတဲ့အပြင် ကိုကလည်း ဂရုတစိုက်နဲ့ ညင်သာစွာ ဆက်ဆံပေးတဲ့အတွက် နာကျင်တာတွေ လုံးဝမရှိ။ ကို့ ပစ္စည်းက သက် အနောက်ဘက် ကိုယ်တွင်း ထည့်သွင်းလှုပ်ရှားလို့ ဖြစ်လာတဲ့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွတ်တိုက်မှုတွေက ပျော်ရွှင်စရာ ခံစားမှုအသစ်ကိုတောင်ပေးနေသေးသည်။ အရှိန်နည်းနည်းရလာတာနဲ့ ကို့ လက်တွေက သက်အရှေ့ဘက် ကို ပါ ပွတ်လိုက် ကိုင်လိုက်လုပ်နေရင်း ကို့ လက်ချောင်းလေးက သက်အကွဲကြောင်းထဲ ဝင်လာပြီး သက် အစိလေးနဲ့ သူ့ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက် လှုပ်ရှား ဆော့ကစား နေသည်။ ရှေ့ နောက် နှစ်ဘက်ကို မတူညီတဲ့ ခံစားမှုတွေပေးရင်း ဆက်ဆံခံနေရတာ အလွန့်အလွန် ကြည်နူး သာယာလှပါသည်။ သက်စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတာက ဒီနေ့ ကို သက် နောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံတဲ့အခါ နာတာ နေရခက်တာတွေဖြစ်ရင် သိပ်ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကြီးမဟုတ်လို့ကတော့ အောင့်အီးသည်းခံပြီး ကို့ကို အလိုလိုက် လိုက်မယ်လို့ ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။ အခု ကို့ပစ္စည်းက သက် နောက်ထဲ အကုန်လုံး ဝင်ထွက်နေပေမဲ့ ကို က အားကို ထိန်းပြီး ဆက်ဆံပေးနေတဲ့အတွက် သက် လုံးဝ မနာပါ။ ခါတိုင်း ရှေ့ဘက် တစ်ခုတည်း ဆက်ဆံတာထက်ကို ပိုထူးခြားတဲ့ ခံစားမှု ရသလို သက် ပြီးတာလည်း ခါတိုင်းထက် ပိုမြန်တော့မှာကို သိသည်။ ခံစားရတာကောင်လွန်းလို့ ဒီထက်ပိုကြာစေချင်သေးပေမဲ့ သက်ကိုယ်က သက်အလိုကို မလိုက်နိုင်။ ကို့ရဲ့ ရှေ့နောက်နှစ်ဘက် တစ်ပြိုင်တည်း ဆက်ဆံမှုအောက်မှာ ခံစားမှု အဆုံးစွန်ကို ရောက်သွားတော့သည်။ သက်လည်း ကိုယ်နေနေတဲ့ပုံစံကိုမပြောင်း၊ အာရုံလည်း နှစ်နေရမခွဲတော့ဘဲ ကို က သက် တင်ပါး လေးတွေကို ကိုင်ပြီး သက် နောက်ပေါက်ကို တော်တော်ကြာကြာ ဆက်ဆံနေတာကိုပဲ ကို ပြီးတဲ့အထိ ခံစားနေလိုက် တော့သည်။ ကို ပြီးသွားတော့ သက် ကို့ဘက်လှည့်ပြီး ကို့ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်လိုက်ကြသည်။ ကို့ကို နောက်ဘက်ပေးဆက်ဆံဖို့ ဒီလောက်ကြာအောင် အချိန်တွေဆွဲနေခဲ့မိတာကို သက် နောင်တရချင်ချင်တောင် ဖြစ်သွားသည်။ ကြုံခဲ့ရတာတွေက ကျေနပ်စရာ ကောင်းလှသည် မဟုတ်ပါလား။

“သက် နေရခက်လား”

“ဟင့်အင်း”

“ကို့ ကို စိတ်ဆိုးနေသေးလား”

“သက် ပြောပြီးပြီလေ။ သက်က ကိုတို့ကို စိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ဘူး။ မလုပ်သင့်တာကို လုပ်ခဲ့ကြလို့ အပြစ်ပေးတာ။ ကို လုပ်ခဲ့တာက လွယ်လွယ်နဲ့ ခွင့်လွှတ်လို့ ရတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်ဘူး”

“သက် ကြိုက်တဲ့အပြစ် ထပ်ပေးလို့ရပါတယ်။ သက် စိတ်ကျေနပ်ဖို့ဆိုရင် ကို ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ လုပ်ပါ့မယ်”

“သက် ဒီနေ့ ကို့ကို နောက်ဘက်ပေးဆက်ဆံလို့ ကို ကျူးလွန်ခဲ့တာကို မေ့လိုက်ပြီမထင်နဲ့။ သက် ကို့ကိုချစ်တာ၊ ကို့ဆန္ဒ ဖြည့်ပေးတာကတစ်ပိုင်း။ ကို ဖောက်ပြန်လို့ အပြစ်ရှိတာကတစ်ပိုင်း”

“ကို သိပါတယ်၊ သက် ကို့ကို ကြိုက်သလို လုပ်နိုင်ပါတယ်”

“သက်က ကို့ကို အိအိစိုးလို မရိုက်နိုင်တာတော့ သေချာတယ်။ ဘယ်လိုအပြစ်ပေးရမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်ဦးမယ်”

“သက် စဉ်းစားလို့ရရင် ကို့ကိုပြော။ ကို မှားခဲ့တာတွေအတွက် သက် ဘယ်လိုအပြစ်ပဲပေးပေး ကိုက ခံဖို့ အသင့်ပဲ”   

နန်းအိအိစိုး မန္တလေးကို  ဒီတစ်ခါ ရောက်တာက ဘယ်တုန်းကမတူတဲ့ ရောက်ခြင်းမျိုး ဖြစ်သည်။ အမနန်းခင်တင့်က အစ်ကိုကြီးတို့ မမသက်တို့နဲ့ ထည့် ပေးလိုက်ကတည်းက ဒီမြို့မှာ ကျောင်းစနေရသည်။ အစ်ကိုကြီးတို့ နယ်ပြောင်းတော့ ဒီမှာပဲ ဘော်ဒါနေသည်။ အဝေးသင်တက်တော့လည်း လာရသည်။ မမသက်နဲ့လည်း အတူ လိုက်လာဖူးသည်။ ခုတော့ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်ရတော့မည်။ မမသက် က အစစအရာရာ လိုသမျှကို ထောက်ပေးနေမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ ကိုယ့် အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဖြစ်သွားပြီ။ အားရက်လေးရရင်တောင် မမသက်တို့ဆီ ပြန်သွားလည်ဖို့ကလည်း အစ်ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကြောင့် မသင့်တော်တော့ပြီ။ ဒီကို ထွက်လာတဲ့နေ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မမသက် ကို ကန်တော့တဲ့အခါ မမသက်ကပဲ ဆု ပေးသည်။ အစ်ကိုကြီးက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြော။ မိမိက မဟုတ်တာတွေလုပ်ခဲ့ပေမဲ့ ခွဲခွာရတော့ မမသက်လည်း မျက်ရည်တွေ ဝဲနေခဲ့သည်။ မိမိကတော့ မမသက်ကို ဖက်ပြီး ငိုခဲ့သည်။ အားလုံးထဲမှာ နန်းအိအိစိုးအတွက် ကျေနပ်စရာ ပျော်စရာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်စေခဲ့တာကတော့ မမသက်ကို ဖက်ပြီးငိုနေတဲ့ မိမိကို မမသက် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေပဲဖြစ်သည်။ “ဘာတွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ ဖြစ်ခဲ့ အိအိစိုးက မမသက်ရဲ့ ညီမလေး တစ်သက်လုံး ဖြစ်နေမှာပါ” တဲ့။

အလုပ်စဝင်ရတော့မယ်၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် နေရတော့မယ်ဆိုတော့ စိုးရိမ်စိတ်တွေ များခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တွေးပူသလို ဘာမှမဖြစ်ခဲ့။ နေရတာလည်း အဆင်ပြေသည်။ ဆေးရုံမှာလည်း မမအေးအေးဝင်းက အခြေခံအလုပ်တွေ၊ ဝန်ထမ်းတွေက အစ ဆေးရုံတစ်ခုလုံး လုပ်နေတာတွေ၊ ကိုယ်လုပ်ရမှာတွေ သိရမှာတွေကို သင်ပေးသည်။ ဆရာကြီး ဆရာမကြီးတွေ အကုန်လုံးနဲ့ လိုက်မိတ်ဆက်ပေးသည်။ အခြားဆက်သွယ်ရမှာ၊ သိထားရမှာတွေကို လိုက်ပို့ပေးသည်။ အလုပ်များ ပင်ပန်းပေမဲ့ ပျော်သည်။ မမအေးအေးဝင်းကတော့ ပိုအလုပ်များသည်။ မိမိကိုလည်း တွဲခေါ်ပြီး သင်ပေးရသည်။ မင်္ဂလာကိစ္စ အတွက်လည်း လုံးပန်းရသည်။ အန်တီထိုက်ကို အရင်က တစ်ခါနှစ်ခါ မြင်ဖူးပေမဲ့ ခုတော့ ခဏခဏတွေ့ရပြီ။ အန်တီထိုက်က အရမ်းသဘောကောင်းသည်။ အန်တီထိုက် ခင်ပွန်း ဒေါက်တာကောင်းလျှံကတော့ ဆေးရုံကို လာလေ့ မရှိဘူးလို့ ပြောကြသည်။ မိမိက မမအေးအေးဝင်းမရှိရင် တာဝန်ခံ မန်နေဂျာ ဖြစ်မဲ့သူဆိုတာ အားလုံးကို ကြိုတင် အသိပေး ထားတော့ ဘယ်သူကမှ မလေးမစားမလုပ်။ ပညာပြတာတွေလည်းမရှိ။ အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဒီနေရာ တာဝန်ယူမယ် ဆိုကတည်းက ပိုင်ရှင်တွေနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ပတ်သက်တာလား၊ အရေးပါသူ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အမျိုးတော်လို့လားဆိုပြီး ထင်နေကြသည်။ မိမိက အစ်ကိုကြီးနဲ့ မမသက်တို့ရဲ့ ညီမလေး (အရင်းလည်းမဟုတ်၊ မွေးစား ထားတာလည်းမဟုတ်) ဆိုတာနဲ့တင် ဒီလိုဖြစ်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးတို့ မမသက်တို့နဲ့ အန်တီထိုက်တို့ရင်းနှီးပတ်သက်မှုက ဘယ်လောက် နက်ရှိုင်း တယ်ဆိုတာ နားလည်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးတို့ မမသက်တို့ ကျေးဇူးကလည်း မိမိအပေါ် များပြီးရင်း များနေတော့သည်။

အပြင်ကိစ္စ လိုအပ်တာတွေရှိရင်လည်း မမသက်နဲ့ သိပ်ခင်တဲ့ မမသင်းသင်းတို့ရှိသည်။ သွားတာလာတာ၊ အလုပ်အကိုင် အားလုံး အဆင်ပြေသည်။ စားသောက်တာတစ်ခုပဲ နည်းနည်းပြောစရာရှိသည်။ မနက်ပိုင်း သင်တန်းတွေလိုက်တက်တော့ ညကတည်းက ပေါင်မုန့်တွေ ဘာတွေပဲ ကြိုဝယ်ထားလိုက်သည်။ မနက်စာကတော့ မုန့်နဲ့ ကော်ဖီမစ်ပဲ အမြဲတမ်း လိုလိုဖြစ်နေတော့သည်။ အိမ်မှာလို နှပ်ကော်ဖီနဲ့ breakfast ကို တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင် ပြင်ဆင် စားသောက်လို့ မရတော့။ နေ့လည်စာနဲ့ ညစာကို ဆေးရုံမှာပဲ စားပြီး ညမိုးချုပ်မှ ပြန်အိပ်သည်။ ဘာပဲပြောပြော မိမိက လျင်လျင်မြန်မြန်ကို နေသားကျသွားသည်။

မမအေးအေးဝင်းရဲ့ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲကို အစ်ကိုကြီးနဲ့မမသက် လာသည်။ အရင်က မမသက်နဲ့ ပွဲတွေ အတူသွားတက်ဖူးပေမဲ့ ဒီတစ်ခါလောက် ကြီးကျယ် ခမ်းနားစည်ကားတာတော့ မကြုံဖူးပါ။ မိန်းကလေးပီပီ အားကျမိတာလည်း အမှန်။ စိတ်ကူးလည်း ယဉ်မိသည်။ ကိုယ့်အလှည့်ရောက်ရင် ဘယ်လို ဆောင်ရမှာလဲ။ ဘယ်လိုလူနဲ့ ဆုံရမှာလဲ။ ဒါပေမဲ့ မိမိမှာ ချစ်ချင်စိတ်တွေ ခဏတာတော့ ခန်းခြောက်နေတာကိုလည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံတွေက အစ်ကိုကြီးနဲ့ အဲဒီလိုတွေ ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ တော်တော်နဲ့ မမေ့နိုင်သေးပါ။ ည အိပ်ယာဝင်တော့ အတွေးနယ်ချဲ့နေမိသည်။ မမသက်နဲ့ email အဆက်အသွယ်မပြတ်ရှိပြီး အစစအရာရာ အဆင်ပြေတယ် ပြောထားပေမဲ့ မမသက် က မိမိကို စိုးရိမ်နေသေးတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ လူချင်းတွေ့တော့ ဘာလိုသလဲ ထပ်မေးနေသေးသည်။ အန်တီထိုက်တို့ မမသင်းသင်းတို့ကိုလည်း မိမိကိုစောင့်ရှောက်ပေးဖို့ ကိုယ်တိုင် လိုက်အပ်ပေးနေသေးသည်။ မမသက်ကျေးဇူးတွေ ဆပ်မကုန်မှန်းသိပါသည်။ ဒါပေမဲ့ အခု ဘယ်လောက်မှ မကြာသေးခင် အစ်ကိုကြီးကိုပြန်တွေ့လိုက်ရတော့ တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ဖူးတာတွေ ပြန်သတိရမိသည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ တစ်ခါလောက်တော့ တွေ့ဆုံဆက်ဆံဖို့ အခွင့်အရေးရခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲ ဆိုတဲ့စိတ်က တားဆီးမရနိုင်။ သူ့အလိုလိုပေါ်လာသည်။ မမသက်မျက်နှာ၊ မမသက် ကျေးဇူးတွေကို မထောက်ဘဲ ဒီလိုတွေတွေးနေမိလို့  နန်းအိအိစိုး ဘဝမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မုန်းမိသည်။

***

ညစာစားပြီး ဆေးခန်းမသွားခင် သက် က စပြောသည်။

“ကို စာမေးပွဲဖြေဖို့ မနက်ဖြန် ခရီးထွက်ရမယ်မဟုတ်လား”

“ဟုတ်တယ်လေ”

“ကိုလုပ်ခဲ့တာအတွက် သက်က အပြစ်ပေးဖို့ကျန်သေးတာ မှတ်မိတယ်နော်။  သက် ကို့ကို အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ညကျရင် သက်ကိုချစ်ခွင့်မပေးဘူး”

တစ်ယောက်ယောက် ခရီးထွက်ရမယ်ဆိုရင် မထွက်ခင်ည အတူ ချစ်ပွဲဝင်တဲ့ အစဉ်အလာက အိမ်ထောင်ကျကတည်းက မပျက်ကွက်ခဲ့။ ဒီည သက်ကချစ်ခွင့်မပေးတော့ဘူးဆိုလည်း  သက် ပေးတဲ့ အပြစ်ကို ခံဖို့ကအသင့်။ ညဆေးခန်းသိမ်းပြီး ဆေးရုံကို ညဖက်ကြည့်ဖို့ သွားနေတုန်း လမ်းမှာ သက်က ပြောသည်။

“ညနေက ကို့ကို ပေးတဲ့အပြစ်က ပထမပိုင်းပဲ ရှိသေးတယ်။  ဆေးရုံကပြန်ရင် ကို က ဒုတိယအဆင့် အပြစ်ကို ခံရမယ်”

“ကြိုက်သလို အပြစ်ပေးပါသက်ရယ်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် ကို ခံပါ့မယ်”

ပြောမယ်သာပြောရသည်။ သက် ဘာတွေစိတ်ကူးနေမှန်းမသိတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ ဆေးရုံက ထူးထူးခြားခြားကိစ္စတွေမရှိတော့ မြန်မြန်ပြန်ထွက် လာလိုက်သည်။ သက်က ကားယူမောင်းသည်။ သက် အပြောအဆို အမူအယာတွေက နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းနေလို့ သက်ကိုပဲ ကြည့်နေမိသည်။ သက်က ကားကို ခြံဝင်းတစ်ခုထဲ မောင်းဝင်လိုက်သည်။

“သက်ကို ချစ်ခွင့်မပေးပေမဲ့ ကို က ဒီအိမ်ထဲကလူကို ဒီည ချစ်ပေးလိုက်ပါ။ သက် ကို့ကို  မနက်ပြန်လာခေါ်မယ်။ ဒါ ကို့ကို သက်ပေးတဲ့ အပြစ်ပဲ။ ကို ဆင်းနေခဲ့တော့”

ကြားရတာတွေက မယုံကြည်နိုင်စရာတွေဖြစ်နေသည်။ သက် က ဆင်းခိုင်းလို့ ကားအောက်ဆင်းပေးလိုက်ပေမဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း ဝေခွဲလို့မရနိုင်သေး။ သက် ကားမောင်းထွက်သွားမှ ကိုယ်ရောက်နေတဲ့နေရာကို သတိထားကြည့်မိလိုက်သည်။ ဒီနေရာကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ မမမေသူရဲ့ အိမ်…… 

ကို အရမ်းအံသြနေမယ်ဆိုတာ သက်သိသည်။ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေမှန်း သေသေချာချာမသိလို့ နေရထိုင်ရလည်း ခက်နေ လိမ့်မည်။ ဒါတွေ အားလုံး မမမေသူ ကြည့်ရှင်းသွားလိမ့်မည်။ သက် ကားကို မှန်မှန်ပဲ မောင်းပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်၊ သက် စိတ်ထဲ မနာလိုတာ၊ သဝန်တိုတာ၊  မကျေနပ်တာ၊ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်တာ၊ နန်းအိအိစိုးနဲ့တုန်းကလို ဝမ်းနည်းတာတွေ ဖြစ်ပေါ်နေခြင်း လုံးဝ လုံးဝ မရှိ။ ကိုယ်ဒါတွေလုပ်ခဲ့တာကို ကျေနပ်မှုသာ ဖြစ်မိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ သိမ်းစရာရှိတာတွေ သိမ်း၊ ကို မနက်ဖြန် ခရီးထွက်ရင် ယူသွားဖို့    ပြင် ဆင်ထားတာတွေအားလုံး လိုလေသေးမရှိအောင် ပြန်စစ်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး၊ အိပ်ယာဝင်သည်။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်နိုင်သေးပါ။ မနေ့ကအကြောင်းတွေ အတွေးထဲ ပြန်ပေါ်လာသည်။

ဖုန်းမြည်လာသည်။ ကို ထွက်သွားတာ သိပ်မကြာသေးတော့ ဆေးရုံက ခေါ်တာလားလို့ တွေးမိသည်။ ကိုင်လိုက်တော့ မထင်ထားသူက ဆက်လာတာ ဖြစ်နေသည်။

“မေသူပါ”

“ပြောမမ။ ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ၊ ကို က ခုလေးတင် ဆေးရုံထွက်သွားခဲ့ပြီ”

“ကိုဇော့်ကို ရှာတာမဟုတ်ပါဘူး။ သက် အားရင် သက်ဆီလာပြီး စကားလေး ပြောချင်လို့ပါ”

ကြားလိုက်ရတာက ထူးဆန်းနေသည်။ ဒေါ်မေသူနဲ့ မိမိက ဒီလောက်ရင်းနှီးတာမဟုတ်။ ကို နဲ့ ပတ်သက်လို့သာ တွေ့ရင် နှုတ်ဆက်၊ ကိစ္စလေးတွေရှိမှ ဝင်ထွက်သွားလာဖြစ်ကြသည်။ ဒီလို အိမ်လည် စကားပြောတာ ဘယ်တုန်းကမှ မရှိခဲ့။

“သက် အားပါတယ်။ မမ ဆေးရုံ မသွားဘူးလား”

“ခွင့်တင်ထားတယ် သက်၊ ဒါဆို အခု လာခဲ့မယ်နော်”

ဒေါ်မေသူ နေထိုင်မကောင်းဖြစ်တာလည်း မကြားမိ။ ခွင့်ယူထားပြီး မိမိဆီ လာ စကားပြောမည်။ နည်းနည်း မဟုတ်။ တော်တော်လေးကို ဆန်းနေပြီ။ မကြာပါ။ ဒေါ်မေသူ ရောက်လာသည်။

“သက် ညီမလေးက မန္တလေး သွားခဲ့တော့ သက် တစ်ယောက်တည်းပေါ့”

“ဟုတ်တယ်မမ”

“ခုလို လာတော့ သက် အလုပ်တွေများ ပျက်နေမလားမသိဘူး။ လုပ်စရာ သွားစရာရှိရင်တော့ ပြောပါ”

“သက် အချိန်ရပါတယ်မမ။ ဘယ်မှ သွားစရာမရှိဘူး။ အရေးတကြီးလုပ်စရာလည်းမရှိဘူး။ အိမ်မှုကိစ္စတွေက နောက်မှလုပ်လည်းရတယ်။ နေ့လည်စာက ကို ပြန်လာခါနီးမှ စီစဉ်လိုက်လို့ ရပါတယ်။ မမ ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ”

ဒေါ်မေသူ လာရင်းကိစ္စကို သက် သိချင်သည်။ တော်ရုံအကြောင်းနဲ့တော့ မိမိဆီ တကူးတက လာမည်မဟုတ်။

“သက် အချိန်ပေးမယ်ဆိုရင် မေသူ့အကြောင်းတွေ သက်ကို ပြောပြချင်လို့။ ပြောစရာလူလည်းမရှိဘူးလေ။ ရင်ဖွင့်ချင်တာလေးတွေရှိလို့ပါ”

ခုမှ သက်သတိထားမိလိုက်သည်။ ဖုန်းဆက်တုန်းကလည်း မေသူပါလို့ပဲ ပြောခဲ့သည်။ ခါတိုင်းလူရှေ့သူရှေ့ စကားပြောတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မမ လို့ပဲ ပြောနေကျ။ ဒါကလည်း သူ့ရာထူး သူ့အရွယ်အရ ထုံးစံပဲလေ။ ခုလည်း မေသူလို့ပဲ ပြောနေသည်။ ဒေါ်မေသူ့ကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ ခါတိုင်းလို ပြင်ဆင်ဖီးလိမ်း ထားတာတွေ ဘာမှမလုပ်ထား။  ဆံပင်ကိုလည်း ဒီအတိုင်း နောက်မှာ စု ချည်ထားသည်။ မျက်နှာပေါ်လည်း မိတ်ကပ်မပြောနဲ့၊ သနပ်ခါးတောင်မလူးထား။ သာမန် အိပ်နေ ဝတ်တဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီ နဲ့ ထဘီသာ ဝတ်လာသည်။ တောက်တောက် ပြောင်ပြောင် သစ်သစ်လွင်လွင်မဟုတ်။ ဒီလိုမှ ဒေါ်မေသူက ပိုကြည့်ကောင်း နေသည်။ မိမိတို့လို အသားဖြူဖွေးမနေပေမဲ့ ဘာမှမလိမ်းထားပဲ အနီးကပ်မြင်ရတော့မှ နူးညံ့ချောမွေ့လှတဲ့ အသားအရေပိုင်ရှင်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ ကို့ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေကို မကြိုက်လို့သာ လူကိုပါ ကြည့်မရ ဖြစ်ခဲ့တာ။ မျက်လုံးလေးတွေလည်း တော်တော်လှတာပဲ။ ထင်းနေတဲ့ နှာတံလေးကလည်း တော်တော် ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ တင်တွေ ရင်တွေ ကြီးတာကလည်း အရပ်မြင့်တော့ သူ့ဟာနဲ့သူ လိုက်ပါတယ်လေ။ အထူးခြားဆုံးက ခုဆက်ဆံနေရတဲ့ ဒေါ်မေသူရဲ့ အပြောအဆိုနဲ့ မျက်နှာထား။ ချိုသာတာလား၊ နှိမ့်ချတာလား၊ ရိုးသားတာလား။ သက် သေချာမပြောတတ်ပေမဲ့ ခု တွေ့နေရတဲ့ ဒေါ်မေသူ့ အပြောအဆိုနဲ့ မျက်နှာထားကိုတော့ သက် သဘောကျမိသည်။ ခါတိုင်းက ပြင်ဆင်ဖီးလိမ်းထားပြီး ဟန်ပန်မာနရှိသလို နေထိုင် ပြောဆိုနေကျ မဟုတ်လား။ တစ်ဖက်က ပြန်စဉ်းစားတော့လည်း ဒေါ်မေသူ သူ့ခင်ပွန်းနဲ့ ကွဲနေတာကို အားလုံးက သိနေတော့ သူလည်း ခပ်တည်တည် ခပ်တင်းတင်း နေနေရတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။

“ဒါဆိုလည်း ပြောလေ။ သက် စိတ်ဝင်စားပါတယ်။ မမ ပြောချင်သလောက်ပြော။ ခုမှ ကိုးနာရီ ထိုးတာ။ ၁၂ ထိတော့ သက် အချိန်ရတယ်”

“မေသူ ဒီနေ့ကစပြီး ခွင့်ယူထားတယ်။ ကိုဇော်တို့တောင် မသိသေးပါဘူး။ အလုပ်တွေလည်း ဖြတ်သင့်သလောက်ဖြတ်ထားပြီးသားပါ။ တစ်ပတ်လောက် ဆိုရင်တော့ အားလုံးပြီးလောက်ပြီ။ မေသူ ဒီမြို့ကနေ အပြီးပြောင်းသွားတော့မှာပါ သက်”

ကို တောင် မသိသေးတာ သေချာသည်။ ဘာတွေများဖြစ်နေပါလိမ့်။

“ရန်ကုန် ပြန်တော့မလို့လား မမ”

“ရန်ကုန်တော့ အရင် ပြန်ရမှာပေါ့။ စီစဉ်စရာတွေ ပြီးရင် ယူကေသွားမှာ”

“ဟင်၊ အပြီးသွားမှာလားမမ”

“မပြောတတ်သေးပါဘူး သက်ရယ်၊ အဓိကကတော့ MRCOG part 2  ပြီးအောင် ဖြေမယ်။ ပြန်လာမယ် မလာဘူးကတော့ အခြေအနေအရပဲ”

“ဟိုဘက်ကိစ္စတွေတော့ အားလုံး စီစဉ်ပြီးပြီပေါ့”

“ဟုတ်တယ်”

အရင်တွေ့နေကျ ဒေါ်မေသူနဲ့ နည်းနည်းလေးမှမတူတဲ့၊ ခု သက်ရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး သူ့အကြောင်းတွေ ပြောပြနေတဲ့ မမကိုတော့ သက် ခင်မင်ချင်စိတ် ပေါ်လာပါသည်။   

“မေသူ့ မိသားစု မေသူ့ အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်းတွေ ပြောရင် သက် နားထောင်ဖို့ စိတ်ဝင်စားပါ့မလား မသိဘူး”

“မမ ပြောပြမယ်ဆိုရင် သိချင်ပါတယ်”

“မေသူ့ မှာ အစ်ကို တစ်ယောက်ရှိတယ်။ အစ်ကိုက အိမ်ထောင်ကျတာ စောတယ်။ မေသူက ရည်းစားတွေ ရှိဖူးပေမဲ့ အိမ်ထောင်ဖက် ဖြစ်လောက်အောင် မတွေ့ခဲ့တော့ တော်တော်နဲ့ မယူဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ကိုထွန်းမောင်က အစ်ကိုနဲ့ အလုပ်အတူလုပ်တယ်။ မေသူတို့ကော သူတို့ မိဘတွေဖက်ကပါ ချမ်းသာကြတယ်။ လူကြီးချင်းလည်း ရင်းနှီးကြတော့ မေသူတို့ကို လူကြီးတွေနဲ့ အစ်ကိုက စီစဉ်ပေးခဲ့တာ။ မေသူ ကိုထွန်းမောင်ကို ယူတဲ့အချိန်မှာ မချစ်ဘူးဆိုတာ ဝန်ခံပါတယ်။ လက်ထပ်ပြီးရင်တော့ မယားဝတ္တရားကျေဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ။ ချစ်နိုင်အောင်လည်း ကြိုးစားဖို့ စိတ်ကူးခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယူပြီးမှ သိလိုက်ရတာက ကိုထွန်းမောင်က မေသူ့ကို ချစ်လို့ယူတာမှ မဟုတ်ဘဲ။ မေသူ့လို အပြန်အလှန် ချစ်ဖို့၊ ကိုယ့်ဝတ္တရားကျေဖို့ မကြိုးစားဘဲ မေသူ့ကို ပွဲတက်မယားအဖြစ်လောက်ပဲ သဘောထားခဲ့တယ်လေ။ မိန်းမက အထူးကုဆရာဝန်ဆိုတာ လူကြားသူကြားထဲမှာ ပြဖို့လောက်ပဲ စိတ်ကူး ရှိခဲ့တာ။ သူက အရင်အတိုင်း အပြင်မှာ ကောင်မငယ်ငယ်လေး တွေနဲ့ အဆက်ဆံ မပျက်ဘူး။ မေသူ တတ်နိုင်သလောက်ကြိုးစားပေမဲ့ မအောင်မြင်တော့ မေသူလည်း ကိုယ့်သိက္ခာက ရှိသေးတယ်။ အစ်ကိုလည်း သူနဲ့အတူ ရှုပ်ဖော်ရှုပ်ဖက်တွေ။ မေသူ ဝဋ်လည်တာလည်း ဖြစ်မှာပေါ့။ မေသူ အိမ်ထောင်မကျခင်၊ အစ်ကို ခြေမငြိမ်တာကို ကူထိန်းပေးဖို့ ယောက်မက ခဏခဏလာပြီး ပြောဖူးတယ်။ အဲဒီတုန်းက မေသူက ကိုယ့်အစ်ကိုဖက်က။ ယောက်မမှာ လိုအပ်ချက်တွေရှိလို့ ဖြစ်တယ်ပဲ ထင်ခဲ့တာ။ ကိုယ်တိုင်ကြုံမှ ယောက်မက မေသူ့ထက် အများကြီး ပိုသည်းခံနိုင်မှန်း သိရတော့တယ်။ သူက ခုထိ အစ်ကိုနဲ့ နေ နေ နိုင် သေး တယ်။ မေသူကတော့ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာပြီး ဒီမြို့မှာ လာနေနေတာ”

ကြားနေရတဲ့ မမအကြောင်းတွေ၊ ခံစားမှုနဲ့ ပြောနေတဲ့ မမအသံ၊ ဒါတွေကို ပြန်ပြောရလို့ ညှိုးနွမ်းနေတဲ့ မမမျက်နှာ။ သက် မမအတွက် ဝမ်းနည်းသလို ခံစားမိသည်။ သက်လည်း ကိုယ့်ယောက်ျား ဖောက်ပြန်တာကို လောလောလတ်လတ် ခံစားထားရတော့ ကောင်းကောင်း နားလည်သည်။

“သက်က မိန်းမသားဆိုတော့ မမ ကို နားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်။ သက်လည်း ဒီလိုမျိုးကြုံရရင် သည်းခံနိုင်မယ် မထင်ဘူး”

“သက်တို့က ကံကောင်းပါတယ်။ အပြန်အလှန်နားလည်မှု ရှိကြတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်လည်း သိပ်ချစ်ကြတယ်။ ဆေးရုံမှာတော့ အားလုံးလိုလိုက ပြောနေကြတယ်။ ဆရာကြီးက မမသက်ကို အရမ်းဂရုစိုက်တယ်ပေါ့။ မှန်တာတော့ မှန်တာပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ မေသူက မိန်းမသားချင်း ပိုသိတာပေါ့။  သက်က ကိုဇော့်ကို သိပ်ချစ်တယ်။ သိပ်တန်ဖိုးထားတယ်ဆိုတာ။ သက်က အပေါ်ယံမှာ မပြပေမဲ့ မေသူခန့်မှန်းလို့ ရပါတယ်”

သက်ကို မြှောက်ပင့် ပြောဆိုတာ မဟုတ်ဘဲ စိတ်ရင်းထဲမြင်တဲ့အတိုင်း မမက ပြောမှန်း သိသည်။ မမနဲ့ စကားပြောနေရင်း မမကို ပိုရင်းနှီးလာသည်။ နှစ်ချီပြီး သိကျွမ်းခဲ့ပေမဲ့ ဒီတစ်ရက်တည်းနဲ့ သက်နဲ့ မမ ဆက်ဆံရေးက အများကြီး ရှေ့ရောက်သွားတော့မည်။

“မေသူ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ စီစဉ်နေတာ အစ်ကိုသိသွားပြီး ကိုထွန်းမောင်ပါသိသွားတယ်။ သုံးလလောက်တော့ ရှိပြီ။ သူ့ကို ခွင်လွှတ်ဖို့၊ အသစ်ပြန်စဖို့ နေ့တိုင်းလိုလို တောင်းပန်နေတယ်။ မေသူမရှိမှ မေသူ့တန်ဖိုးကို သူသေချာသိပါပြီ။ မေသူ့ကိုလည်း ချစ်နေမိပါပြီ။ သူ့ဘဝမှာ မေသူ မရှိလို့ မဖြစ်ပါဘူး။ သူအစစအရာရာ ပြောင်းသွားပြီလို့ ပြောတယ်။ နှစ်ဖက်မိဘတွေကလည်း တိုက်တွန်းနေကြတယ်။ အစ်ကိုကလည်း သူ့ဖက်က ရှေ့နေလိုက်ပေးနေတယ်လေ။ မေသူ အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားကတည်းက ကိုထွန်းမောင် လုံးဝပြောင်းလဲသွားပြီ။ ညီမကို သူ တကယ် ချစ်နေပါပြီ။ ပြန်လက်ခံပေးလိုက်ပါ ဆိုပြီးတော့”

“မမ ဘယ်လိုဆက်လုပ်မှာလဲ”

“မေသူ ဟိုမှာ စာမေးပွဲ အောင်ပြီးမှ ဆွေးနွေးမယ်။ အခု ဘာမှ လာမပြောနဲ့။ စောင့်နိုင်ရင်စောင့်။ မစောင့်နိုင်ဘဲ နောက်တစ်ယောက်ယူချင်ရင် အချိန်မရွေး ကွာပေးမယ်။ တကယ် ပြန်ပေါင်းဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင် ဒီကြားထဲ အနေအထိုင်ကို လက်တွေ့သက်သေပြလို့ ပြောလိုက်တယ်”     

“မမ သူ့ကို ချစ်ခဲ့လား။ ဒါမှမဟုတ် ခုထိ ချစ်နေတုန်းပဲလား”

“အစ်ကိုနဲ့ အိမ်ဝင်ထွက်နေတာ မေသူ ဆေးကျောင်းသူ ဘဝကတည်းက။ ခင်တယ်။ ကိုယ့်အစ်ကိုလိုလည်း သဘောထားခဲ့ပါတယ်။ ယူဖို့ ပြောတဲ့အခါ သံယောဇဉ်တော့ ရှိနေပါပြီ။ သိလာ တွေ့လာတာလည်း ကြာပြီ။ ကိုယ့်အစ်ကိုအရင်း မဟုတ်တာလည်း အစကတည်းက စွဲစွဲမြဲမြဲ သိထားတာပဲလေ။ ဒါကြောင့် လက်ထပ်ဖို့ ပြောကြတော့ မငြင်းခဲ့ဘူး။ ဟိုဟိုဒီဒီ စစ်တာ မေးတာ၊ ကတိတောင်းတာ ညှိနှိုင်းတာတွေ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး။ ယူပြီးရင် အပြန်အလှန် ချစ်သွားကြမယ် ထင်ခဲ့တာ။ နောက်မှ မင်းလုပ်ချင်တာလုပ်နိုင်တယ်၊ သူလည်း သူလုပ်ချင်တာ လုပ်မယ်ဆိုတော့၊ မေသူက ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကိုယ် လျှောက်လုပ်ဖို့ သူ့ကို ယူခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ သက်မေးတဲ့ သူ့ကို ချစ်လားဆိုရင်တော့ ခုအချိန်ထိ မချစ်သေးဘူး။ လက်ထပ်ပြီး သူက မေသူ့ကို ကြင်နာမယ်ဆိုရင်တော့ ချစ်မိသွားလောက်ပြီ။ ဒါပေမဲ့ သူလုပ်ခဲ့တာတွေက မေသူ သူ့အပေါ်ရှိခဲ့တဲ့ သံယောဇဉ်လေးတွေကိုတောင် ပျောက်သွားစေတာ”

“မမ ချစ်ဖူး ကြိုက်ဖူးတဲ့သူ မရှိဘူးပေါ့”

“ချစ်ဖူးတဲ့သူတော့ မရှိဘူးထင်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကြိုက်ဖူးတဲ့သူတော့ ရှိတယ်”

ဒီစကားကို မမက သက်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာ။ မေးမိတာမှားသွားပြီထင်ပါသည်။ မမ ကြိုက်ဖူးတဲ့သူက ကို တော့ မဖြစ်ပါစေနဲ့။ စကားမြန်မြန် လွှဲလိုက်သည်။

“သူသာ မမကို ဆက်စောင့်နေမယ်၊ ပြောစရာလည်း ဘာမှမရှိအောင်နေရင် မမ ပြန်လက်ခံမှာပေါ့”

“မေသူက အစကရင်း ဒီအိမ်ထောင်ကို အောင်မြင်အောင်ကြိုးစားချင်ခဲ့တာ။ ဖောက်တာက သူလေ။ မေသူလည်း အိမ်ထောင်တစ်ခုကို လွယ်လွယ်နဲ့ မပျက်ချင်ပါဘူး။ နောက်အိမ်ထောင်လည်း မထူချင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး ဒီလို လာတောင်းပန်ရုံနဲ့ ခွင့်လွှတ်လက်ခံ ပေးဖို့လည်း ခက်ပါတယ်။ လုံးဝ ပြောစရာ မရှိအောင် နေပြရင် မေသူ သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖြစ်မယ် ထင်တာပဲ။ ဒီအတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် မေသူ့နည်းနဲ့မေသူ သူ့ကို အထိုက်အလျောက် ပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းရမယ်”       

“ဘယ်လို ပေးဆပ်ခိုင်းမှာလဲ”

ဒီတစ်ခါမေးလိုက်တာလည်း မှားသွားပြန်ပြီဆိုတာ သက်သိလိုက်သည်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ သက်အမေးကို မဖြေခင် သက်ကို ကြည့်နေတဲ့ မမရဲ့ အကြည့်က ထူးဆန်းလွန်းနေသည်။ မမ ဘာကို ပြောချင်နေတာလဲ။     

“သူတို့တွေ ရှုပ်ချင်တိုင်းရှုပ်၊ လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး တောင်းပန်ပါတယ်၊ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ ဆိုတာနဲ့ ပြီးသွားရတယ်။ မေသူတို့ မိန်းမသားတွေများ သူတို့ရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံလောက် လုပ်ကြည့်ပါလား။ သူတို့ဘယ်လိုနေမလဲ။ ခွင့်လွှတ်နိုင်မလားဆိုတာကို”

သက်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ ဘာပြန်ပြေရမှန်းမသိ။ မမ ဆက်ပြောသည်။

“မေသူ သူနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတုန်းက အပျိုပါ။ ခုထိလည်း သူတစ်ယောက်ပဲ ရှိခဲ့တာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါ ပြန်သွားမယ်ဆိုရင် ဒီအတိုင်း ပြန်မသွားနိုင်ဘူး။ သက်တော့ နားလည် လက်ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး။ မေသူ ကြိုက်သည်ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ အခြား တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့ပြီးမှ သူနဲ့ပြန်ပေါင်းဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ ဒီမှာ မတွေ့ရင် ယူကေမှာ မရ ရအောင် ရှာမယ်။ ဟိုမှာ one-night stand က မခဲယဉ်းပါဘူး။ သူ့ကိုတော့ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူးပေါ့။ ဒါမှလည်း မေသူ သူ့ဆီပြန်သွားဖို့                     သူ့ကို ပြန်လက်ခံပေးဖို့ ဖြစ်နိုင်မယ်ထင်တာပဲ။ ဒါက သူ့အတွက် ထိုက်သင့်တဲ့ ပေးဆပ်မှုလို့ မေသူ သတ်မှတ်ထားတယ်”

မမပြောတာတွေ နားထောင်ရတာ ရုတ်တရက်တော့ အံ့ဩတုန်လှုပ်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ ရက်ရှည်လများ ခံစားထားရတာဆိုတော့ မမလည်း တော်တော် စိတ်ထိခိုက်ထားပုံရသည်။ ကို က မိမိကို သိပ်ချစ်တာတောင် ကို မှားခဲ့တဲ့အခါ မိမိလည်း အရမ်းခံစားရတာပဲလေ။ မမ ကို နည်းနည်း နားလည်လာသည်။ မမ သူ့ခင်ပွန်းကို ပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းမဲ့နည်းက ကြားကြားချင်း မသင့်တော်ဘူး ထင်မိပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်း စဉ်းစားလိုက်တော့ မမကို သတ္တိရှိတယ်လို့တောင် စိတ်ထဲချီးမွမ်းမိသည်။ သက် က အခုမှ နှစ်နှစ်ကာကာ ခင်မင်ရင်းနှီး ချင်စိတ် ပေါ်မိတဲ့မမ၊ အနီးကပ်ကြည့်မှ မပြင်မဆင်ထားပေမဲ့ ချောမောလှပပြီး ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မမကို  ယူကေရောက်ပြီး ဟိုက တွေ့ကရာလူနဲ့ one-night stand အဖြစ်မျိုးကို မမဖက်ကနေ နာမိသည်။ နှမြောစိတ်ဝင်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ မမ ပြောခဲ့တာလည်း ရှိသည်။ ဒီမှာမတွေ့ရင် ဟိုမှာ။ ကြိုက်သည် ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ ဆိုတော့။ ဒီမှာမတွေ့မှ ဟိုမှာရှာမည်။ ကြိုက်တာ မရမှ မကြိုက်လည်း ရှေ့ဆက်မည့်သဘော။ သူ့ဘဝရဲ့ အတွင်းကျကျ အသေးစိပ်တွေ မိမိကို မမ လာပြောပြနေသည်။ အားလုံး ဆက်စပ် စဉ်းစားလိုက်ရင် မမ ဘာကြောင့် ဒါတွေ လာပြောနေတာကို သက် ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ ရီဝေတဲ့ မမ မျက်လုံးတွေက သက်ကို အသနားခံနေတာလား။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဘာမှမပြောဘဲ အကြာကြီး စိုက်ကြည့် နေမိကြသည်။ မမ ဘာပြောချင်နေတာလဲ ဆိုတာ သက်သိပြီ။ သက် သိနေပြီဆိုတာကိုလည်း မမ သိသည်။ ပြောထွက် လာဖို့ပဲ လိုတော့သည်။ မမက သူ့ခင်ပွန်းကို ဘယ်လိုပေးဆပ်ခိုင်းမလဲ ဆိုတာ ပြောတော့ သက် အံ့သြခဲ့သည်။ အခု မမ ပြောလာမဲ့ စကားက  သက်ကို အဲဒါထက် အဆများစွာ တုန်လှုပ်စေတော့မည်။ သက် ဘယ်လိုမှ မတွေးဖူး မစဉ်းစားဖူးတာ ဖြစ်တော့မည်။

“သက် စိတ်ဆိုးမယ်ဆိုလည်း ဆိုးသင့်ပါတယ်။ မေသူ့ကို ဆဲဆို ရိုက်ပုတ်ပြီး အိမ်ထဲက မောင်းထုတ်လည်း ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ သက် စဉ်းစားပေးဖို့ တောင်းပန်ပါတယ်”

အရင်စိတ် အရင်တုန်းက အခြေအနေဆိုရင် မမ ပြောသလို မောင်းထုတ်လိုက်မှာ သေချာသည်။ အခုသက်ရဲ့ မမအပေါ် သဘောထားက ပြောင်းနေပြီ။ မရှိဖူးခဲ့တဲ့ အမတစ်ယောက်လိုတောင် ခင်ချင်စိတ်ပေါ်နေမိတာ။ ဒါပေမဲ့ မမပြောတာတွေက လက်ခံပေးဖို့ လွယ်တာမဟုတ်။

“မမ တောင်းဆိုတာတွေ သိပ်လွန်လွန်းတယ်လို့ မထင်မိဘူးလား”

သက် က လေသံအေးအေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ဒေါသထွက်ပြီး ပြောတာမဟုတ်။

“လုံးဝ မပြောသင့်တာတွေဆိုတာ ကောင်းကောင်းနားလည်ပါတယ်။ တစ်ညလုံးလည်း ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ အဖြေရှာရ ခက်နေတာပါ။ မေသူ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ မလုပ်သင့်တဲ့ ကိစ္စ၊ မမှန်ကန်ဘူး ဆိုပေမဲ့ မေသူ့ဘဝမှာ အထင်ကြီးလေးစား ခဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ညလောက် တွေ့ခွင့်ရဖို့ဆိုရင် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြိုးစားမယ်ဆိုပြီးတော့။ အဆိုးဆုံးကို တွေးလိုက်ရင် စဖို့ ဘာမှ မခက်တော့ဘူး။ မေသူ လူကဲခတ် မမှားဘူးဆိုရင် သက်က မေသူ့အကြောင်းတွေ လူတကာကို လျှောက်ပြောမဲ့သူ မဟုတ်ဘူး။ ကိုဇော့်ကိုတောင် ပြန်ပြောပြမယ် မထင်ဘူး။ မေသူလည်း ပြောင်းသွားတော့မှာဆိုတော့ နောက် တွေ့ဆုံဖို့လည်းခဲယဉ်းသွားပြီ။  မေသူ အလွန်ဆုံး ခံရမှာက သက် မေသူ့ကို အရမ်း အထင်သေးသွားမှာရယ်၊ သက် ဒေါသထွက်ပြီး မေသူ့ကို ပြောဆိုမောင်းထုတ် လိုက်မှာရယ် ဆိုတော့ မေသူ ခံနိုင်လောက်ပါတယ်။ မေသူ ဒါတွေလာပြောမိလို့ သက် မေသူ့ကို ဘာပြောပြော ဘာလုပ်လုပ် မေသူ ခံမယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးမှ သက်ဆီလာတာပါ”

“ဘာလို့ သက်ကို လာပြောတာလဲ။ သက်လည်း ခဏခဏ ခရီးထွက်နေခဲ့တာပဲ။ သက် မရှိတုန်း မမ မကြိုးစားကြည့်ဖူးဘူးလား”

သက် စိတ်ဆိုးပုံ မပြဘဲ မမနဲ့ အေးအေးသက်သာ စကားပြောနေတော့ ဆွေးနွေးတဲ့ပုံစံ ဖြစ်နေသည်။ မမလည်း သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှု ပိုလာပြီ ထင်ပါသည်။

“သက် သိသလို မေသူလည်း သိပါတယ်။ ကိုဇော်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မေသူ့ အကြည့်တွေ၊ မေသူ့ ဆက်ဆံပုံတွေကို သက် သဘောမတွေ့ဘူးဆိုတာ။ သက် မေသူ့ကို မုန်းနေမလားတောင် မသိပါဘူး။ ကိုဇော့် စိတ်ထဲ နည်းနည်းရှုပ်သွားမယ်လို့တော့ မေသူထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုဇော်က ထိန်းနိုင်ပါတယ်။ သက် မကြိုက်မှန်းသိလို့နေမှာ။ သက် ခရီးထွက်ရင် မေသူဘယ်လို လမ်းကြောင်းပေးပေး သိသိသာသာကို ရှောင်တာ။ တောင်းပန်ပါတယ် သက်။ မေသူ့စိတ်ထဲ မရိုးသားခဲ့ပါဘူး”

မမက အပွင့်လင်းဆုံး ပြောနေသည်။ သက် လည်း ဒီအကြောင်းတွေကို မမနဲ့ အပြန်အလှန် ပြောဖြစ်နေတာကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့ဩမိသည်။ သက် ဘာလုပ်ရမလဲ။ 

“မမ က အကြောင်းစုံကို ဒီလောက်ထိ သက် ကို ပြောပြနေတော့ သက်လည်း မမကို အရင်က မကျေမနပ် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့တွေ့လိုက် သိလိုက်ရတဲ့ မမက သက် အရင် နားလည်ထားတဲ့ မမ မဟုတ်တော့ဘူး။ တကယ်လို့များ မမက မမအကြောင်းတွေပဲ ပြောပြပြီး ရပ်ခဲ့ရင် သက် က မမကို ကိုယ့်အမလိုတောင် ခင်မိမယ်။ သက်ကို ညီမလေးလို သဘောထားပြီး တိုင်ပင်ချင်တာ တိုင်ပင်နိုင်တယ်လို့တောင် ပြောမိမှာ။ အခု မမက တော်တော့်ကိုကြီးမားတဲ့ အဆင့်ကို တိုးလိုက်တော့ သက် ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး”

“မေသူ့ကို စိတ်ဆိုးလား”

သက်ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

“သက်ကို ညီမလေးလို တိုင်ပင်ချင်တာ တိုင်ပင်လို့ ရနိုင်သေးလား”

“မမ ဒီအတိုင်းပြန်သွားရင်တော့ ဖြစ်နိုင်မယ်ထင်တယ်”

မမ ထိုင်နေရာက ထပြီး သက်ရှေ့ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ သက်ကို ခေါင်းမော့ကြည့်လာသည့်  မမရဲ့ မျက်ရည်တွေဝဲနေတဲ့ မျက်လုံးတွေက သက် ကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ အသနားခံနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘာမှ မပြောဘဲ အကြာကြီး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ မမကို တကယ် စာနာမိသည်။ သက် တတ်နိုင်တဲ့ အခြားကိစ္စဆို ချက်ချင်း ကူညီလိုက်မည်။ အခု မမလိုချင်နေတာက မိမိတတ်နိုင်ပေမဲ့ တော်တော်ကို ခက်နေသည်။ မိမိက လက်မခံလျှင် မမက နောက် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့တော့ မဖြစ်မနေ ဆုံမည်။ အဲဒီလိုဆိုတော့လည်း မမကို နှမြောသည်။ ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲ ဖိတ်ချင်သည်။ သစ္စာမစောင့်တဲ့ သူ့ခင်ပွန်းကို ပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းမဲ့ မမရဲ့ စိတ်ကူးလေးကိုလည်း သဘောကျသည်။ ကို သာ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် သက် စဉ်းစားစရာအကြောင်း လုံးဝမရှိ။ သက်ကို သိပ်ချစ်တဲ့ ကို တောင် အခွင့်အရေးရတဲ့အခါ မိမိ မသိအောင် မှားခဲ့သေးသည်။ ကို က မမကို ဟိုဟိုဒီဒီ စိတ်လေး နည်းနည်း ဖြစ်နေတာ သက် သိသည်။ မိမိ မသိဘဲ ဘာမှ အဖြစ်မခံနိုင်။ မမ ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးလျှင် ကို့ အလိုလည်း ပြည့်မည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုကိစ္စကြီးကို လွယ်လွယ်လိုက်လျောလို့လည်း မရ။ မမက သက်ရှေ့ ဒူးထောက်နေဆဲ။

“မမကို သက် တကယ် ခင်ချင်တယ်။ ကိုယ့်အမလိုကို သဘောထားချင်တာပါ။ အခု မမ တောင်းဆိုနေတာက သက်ကို မမ အမှားကြီး လုပ်မိတယ် ဆိုတာ သိပါတယ်နော်။ အမှားနှစ်ခုက အမှန်တစ်ခု မဖြစ်ဘူး မမ”

“မေသူ ဆုံးဖြစ်ပြီးပြီ သက်”

“သက်က လွယ်လွယ်တော့ မလိုက်လျောဘူး။ မမရှေ့ဆက်ရင် မမအမှားအတွက် သက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးမှာနော်”

“သက် ဘာပြောပြော၊ ဘာလုပ်လုပ် ခံပါ့မယ်။ ဘာခိုင်းခိုင်း မေသူ လုပ်ပါ့မယ်။ အဆိုးဆုံးထိ စဉ်းစားကြည့်ပြီးမှ သက် ဆီလာတာပါ”

“မမ ပြောတာတွေ လုပ်မှာတွေအတွက် နောင်တမရဘူးလား”

“လုံးဝနောင်တမရပါဘူး”

“မမအကြောင်းတွေ ကြားရတော့ မမ ခံစားချက်ကို သက် နားလည်နိုင်တယ် ထင်တာပဲ။ မမ လုပ်မဲ့စိတ်ကူးကို သဘောကျမိသလိုတောင် ဖြစ်မိပေမဲ့ တွေ့ရာလူနဲ့ one-night stand ဆိုရင်လည်း မမကို နှမြောတယ်။ မမ ဆန္ဒအတိုင်း တစ်ယောက်သောသူကို တစ်ညတာ ဆုံခွင့်ရပြီး မမ ဒီမြို့က ထွက်သွားတဲ့နောက်  အခြားဘယ်သူနဲ့မှ မတွေ့ဘဲ ရှောင်နိုင်မလား။ စောင့်ထိန်းမလား”

“အသေအချာပဲပေါ့”

“ကို့ကို မရိုးမသားကြည့်ရင်တောင် သက်က တော်တော်စိတ်ဆိုးတာ။ ခုလို ခွင့်ပြုပေးရရင် မမအပေါ် သက် တုန့်ပြန်ရမှာက မမ မထင်မှတ်ထား လောက်အောင်ကို  ဆိုးသွားနိုင်တယ်။ မမ သေချာ စဉ်းစားပြီးပြီလား”

“ဘာမဆို မေသူ လက်ခံဖို့ အသင့်ပဲ”     

“ကို သန်ဘက်ခါ ခရီးထွက်မယ်။ မနက်ဖြန်ည ဆေးရုံအပြန် ကို့ကို မမအိမ်မှာ ထားခဲ့မယ်။ သက်က ဘာမှ များများစားစား ပြောထားမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျန်တာ မမ ရအောင်စည်းရုံး”

“ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ် ညီမလေးရယ်”

“မမ ကျေးဇူးအတင်မစောပါနဲ့။ အဲဒီအတွက် ကို ခရီးထွက်တဲ့ည သက် အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်တဲ့အခါ မမ သက်အိမ်ကို လာခဲ့ပါ။ မမ လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်။ အခု ကိစ္စက သက် လွယ်လွယ်နဲ့ ခွင့်ပြုတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ မမကို အရမ်းခင်နေမိပေမဲ့ သက် ပြောခဲ့သလို မမကိုတော့ အပြစ်ပြန်ပေးရမှာ။  အဲဒါမှလည်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေအားလုံးကို သက် လက်ခံနိုင်သွားလိမ့်မယ် ထင်တာပဲ”

“သက်ပြောတာ ဘာမဆို လုပ်ပါ့မယ်”

“မမ စိတ်ပြောင်းရင် မနက်ဖြန် နေ့လည် နှစ်နာရီ မကျော်ခင် ဖုန်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် လူကိုယ်တိုင်ဖြစ်ဖြစ် ပြန်လာဖျက်လို့ရတယ်”     

“အဲဒီလို လုပ်စရာအကြောင်း လုံးဝမရှိဘူး။ ဘာပဲပြောပြော သက်ကို တကယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” 

မမကို ဒီအကြောင်းတွေ အေးအေးသက်သာ ပြောဆိုဆွေးနွေးပြီး ဒီလိုအခြေအနေထိ ရောက်သွားတာ နည်းနည်းထူးဆန်းတယ်လို့ သက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်မိပေမဲ့ ဒါတွေက အားလုံးရဲ့ ဆန္ဒတွေ အထိုက်အလျောက်ပြည့်ဖို့ သက် စိတ်ပါလက်ပါ အကောင်အထည် ဖော်ချင်တာဆိုတာ သက် သိသည်။ ကို လည်း သူ ပါဝင်ရမဲ့ ကဏ္ဍ ကို သိရင် အရမ်းတုန်လှုပ် အံ့ဩသွားမှာ မြင်ယောင်မိသည်။ 

***

အိပ်မက်တွေ မဟုတ်တာ သေချာသည်။ ကိုဇော် အခု ရောက်နေတာက မမရဲ့အိမ်။ သက် လည်း ကားမောင်းထွက်သွားပြီ။ သက် ကိုယ့်ကို ပေးတဲ့ အပြစ်က ဒီည မမကို ချစ်ပေးရမယ်တဲ့။ ဘယ်လိုမှ အဖြေရှာလို့ မရအောင်ကို ထူးဆန်းလွန်းနေသည်။ ဒါပေမဲ့ သက် အတည်ပြောသွား၊ လုပ်သွားမှန်း ကိုဇော်သိသည်။ အံ့ဩလွန်းလို့ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ရပ်နေတုန်း အိမ်တံခါး ပွင့်လာသည်။ အဝမှာ ရပ်နေတာက မမမေသူ။

“အိမ်ထဲဝင်လေ”

ကိုဇော် ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်ဝင်သွားလိုက်သည်။

“ကိုဇော် ထိုင်”

မမ ပြောတဲ့အတိုင်း စက်ရုပ်လိုပဲ ထိုင်လိုက်သည်။ သက် ပြောခဲ့တာရယ် အခု မမနဲ့ အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေကြတယ်ဆိုတဲ့ အသိတွေကြောင့် တုန်လှုပ်မိသည်။ ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေတွေကို ရေရေရာရာမသိလို့ မမ ဘာပြောမလဲဆိုတာ ငေးကြည့်နေမိသည်။

“ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိလို့ အံ့ဩနေတာလား”

မမက တိုးတိုးလေး ပြောသည်။

“ကိုဇော့်ကို ရှင်းပြပါလား မမ”

“မနေ့က မမ သက်ဆီသွားခဲ့တယ်။ မမရဲ့ အဆင်မပြေတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး၊ ခြောက်သွေ့တဲ့ဘဝကို ပြောပြခဲ့တယ်။ ကိုဇော်တော့ အံ့ဩသွားမယ် ထင်တယ်။ သက်နဲ့ မမက ညီအမလိုတောင် ခင်သွားကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမ သက်ကို သွားတွေ့ရတဲ့ အဓိက အကြောင်းက အချစ်ငတ်ခဲ့တဲ့ မမအတွက် တစ်ညတာ ကြင်နာမှုကို ခံစားခွင့် ရချင်ခဲ့တာပါ။ သက်ကို မမက ဒူးထောက်ပြီး တောင်းပန်ခဲ့တယ်။ သက်က မမကို သနားသွားတယ် ထင်တယ်။ ကိုဇော့်ကို ဒီကိုလာပို့သွားပြီ။ မမကို အချစ်တွေ ကြင်နာမှုတွေ ပေးပေးပါလား။ မမရဲ့ ချစ်သူအဖြစ် နေပေးပါလားဟင်။ ဒီတစ်ညတည်းပါ။ မမတောင်းပန်ပါတယ်”       

ပြောရင်း မမ ကိုဇော့်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ 

ကိုဇော် ချက်ချင်းပဲ မမလက်မောင်းတွေကို ဖေးကိုင်ပြီး ပြန်ထူလိုက်သည်။

“မမကို အထင်တော့ မသေးလိုက်ပါနဲ့နော်။ မမဘဝမှာ မမခင်ပွန်းကလွှဲပြီး ဘယ်တုန်းကမှ အခြားတစ်ယောက်နဲ့ ပတ်သက် ဆက်ဆံတာ မရှိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကိုထွန်းမောင်က ခြေမငြိမ်လွန်းလို့ မမအိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာ။ ခုသူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖို့ ပြောလာတဲ့အခါ သူဖောက်ပြန်ခဲ့တာတွေအတွက် မမလည်း တစ်ယောက်ယောက်နဲ့တော့ တွေ့ခွင့်ရပြီးမှ ပြန်သွားချင်တယ်လို့ သက် ကို တောင်းပန်ခဲ့တဲ့အတွက်  သက်က အရမ်းစဉ်းစားပြီးမှ ကိုဇော့်ကို ဒီကိုပို့ပေးခဲ့တာပါ”

သက် ဘာကြောင့် ဒီလို လိုက်လျောတာလဲဆိုတာ ကိုဇော် နည်းနည်းတော့ ရိပ်မိသလိုရှိလာသည်။ ကိုယ်က သက်ကွယ်ရာမှာ အိအိစိုးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့လို့ သက်က မမကို ကိုယ်ချင်းစာမိတာဖြစ်မည်။ သက် ကိုယ်တိုင် လာပို့ပေးပြီး စိတ်ပါလက်ပါ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ခွင့်ပြုထားသည်။ မမနဲ့အနီးကပ်လည်းဖြစ် အသားချင်းလည်း ထိနေမိပြီ။ အိမ်ထဲမှာ မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း။ ကိုဇော့်စိတ်ထဲ ဘာအတားအဆီးမှ မရှိတော့။ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန် လာ ကြသည်။ ကိုဇော်  မမကို ရင်ခွင်ထဲ အသာဆွဲခေါ်ပြီး ဖက် ထားလိုက်သည်။ မမကလည်း ပြန်ဖက်သည်။ မမ ဆံပင်လေးတွေကို လိုက်နမ်း နေမိသည်။ မမ အသက်ရှူသံ ပြင်းလာပြီး ကိုဇော့်ကို ဖက်ထားတဲ့လက်တွေကလည်း ပိုတင်းကျပ်လာသည်။

ခဏကြာတော့ မမက ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို လျှော့လိုက်ပြီး ကိုဇော့်ကို အသာတွန်း၍ ကိုယ်လုံးချင်း အနည်းငယ် ခွာကာ ကိုဇော့်ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင် လိုက်သည်။

“ရှက်လည်း အရမ်းရှက်ခဲ့ပါတယ်။ ကြောက်လည်းကြောက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအခွင့်အရေးရအောင် သက်ကို မမ စိတ်ထဲရှိတာ ခံစားနေရတာတွေ ပြောပြခဲ့ပြီး ခွင့်တောင်းခဲ့တယ်။ ကိုဇော့်ကိုလည်း မမဆန္ဒကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြီးပြီ။ ကိုဇော်လည်း မမနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာတွေ စိတ်ကူးဖူးတာ ရှိသလဲဆိုတာ မထိမ်ချန်ဘဲ အမှန်အတိုင်းတော့ ပြန်ပြောပြ”

မမက မေးလာသည်။ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ကိုဇော်လည်း မမကို စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတာတွေ အမှန်အတိုင်း ပြောပြရတော့မည်။

“မမကြားရင် စိတ်ဆိုးမှာပေါ့”

“စိတ်ဆိုးစရာဖြစ်လောက်အောင် ကိုဇော်တွေးဖူးခဲ့တယ်ဆိုရင် မမက ပိုတောင် နားထောင်ချင်သေးတယ်။ အကုန်လုံး ပြန်ပြော”

“ကိုဇော်  သက်နဲ့ intercourse ဆိုရင် တော်တော်နဲ့ satisfy မဖြစ်ဘူး။ အချိန်တော်တော်ကြာတယ်။ ဒါပေမဲ့  fellatio ကျတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ ချောချောလှလှ ခန့်ခန့်ညားညား အမျိုးသမီး တစ်ယောက်နဲ့ ဆိုရင်ကော ဒီလိုပဲ မြန်မှာလား။ သက်နဲ့မို့လို့ ဒီလိုဖြစ်တာလား ဆိုတာတော့ တွေးဖူးတယ်။ အခြားတစ်ယောက်ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်တော့ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်”

မမက ကိုဇော့်မျက်လုံးတွေကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ရင်း မေးသည်။

“အခြားတစ်ယောက်ဆိုတာ ဘယ်သူ့ကို စဉ်းစားတာလဲ”

မမကို မကြည့်ရဲ။ ကိုဇော် ခေါင်းငုံ့ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“မမကိုပါ”

မမက ကိုဇော်ခေါင်းပြန်မော့လာအောင် လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုဇော့်နားရွက်ကိုဆွဲလိမ် မလိုက်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့  ကိုဇော့် မေးဖျားလေးကို အပေါ်တွန်းပင့်တင်လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားမှ မမက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောသည်။ 

“ရှင်တို့ ယောကျ်ားတွေက ရှေ့မှာတော့ ဘာမှမဟုတ်သလိုနဲ့ စိတ်ထဲတော့ ကောင်းကောင်း သောင်းကျန်းနေတာပေါ့”

မမက ကိုဇော့်နားရွက်ကို အားနဲ့ ဆွဲလိမ်လိုက်တာမို့ နာပေမဲ့ မမက ပြုံးပြီး ဒီလိုမျိုး စကားတွေ ပြောနေတာဖြစ်လို့ ပျော်မိသည်။ မမကပဲ ဆက်မေးသည်။

“ဒီတစ်ခုထဲတော့ မကဘူးထင်တယ်”

“မမက အရပ်လည်း မြင့်တယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်း သိပ်လှတော့ မမကို fashion show လျှောက်တာ မြင်ချင်မိပါတယ်”

ကိုဇော်က ဆွဲလိမ်မခံရသေးတဲ့ နောက်နားရွက်တစ်ဖက်ကို မမကို ထိုးပေးရင်း ဆက်ပြောလိုက်သည်။

“High heels တစ်မျိုးတည်းပဲ စီးပြီးတော့ပါ” 

မမအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ရယ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကိုဇော့်နားရွက်မဟုတ်။ ဗိုက်ခေါက်ကိုပဲ အားရပါးရ ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။

“ဘာတွေကျန်သေးသလဲ။ အားလုံး ပြော”

“မမက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တကယ့်ကို တောင့်တင်း လှပတာပါ။ ကြည့်လို့လည်း အရမ်းကောင်းပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မမနဲ့စကားတွေ ပြောပြီးလို့ မမ ထွက်သွားတဲ့ အခါပေါ့။ မမနောက်ဘက်ကို ကြည့်ရင်း မမကို anal sex စမ်းခွင့်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိပါတယ်”

လက်လေးပိုက်ကာ မမကို ရိုရိုသေသေ ဝန်ခံသည်။ မမစိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ လုံးဝမပြပေမဲ့ ဒီလိုကြားလိုက်ရတော့ တော်တော်အံ့ဩသွားပုံရသည်။ ဒီတစ်ခါ မမ ဘာလုပ်မလဲ ဆိုတာ မျက်လွှာချပြီး စောင့်မျှော်နေလိုက်သည်။ မမက အနားကို တိုးလာပြီး ကိုဇော့်ကို အသာသိုင်းဖက်လာလို့ အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်လိုက်သည်။ မမလက်တွေက ကိုဇော့် ခါးအောက် အနောက်ဘက်ကို ရွေ့သွားပြီး ကိုဇော့် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို တအားဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။ တင်ပါးတွေက စူးအောင့်ပြီး တော်တော်နာသွားလို့ မမကို ပိုပြီး တင်းတင်းဖက်မိသွားသည်။

မမရဲ့ဖွံ့ထွားတဲ့ရင်သားနှစ်မွှာက ကိုဇော့်ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိမိနေပြီ။ နူးညံ့လှတဲ့ မမပါးပြင်လေးတွေကိုလည်း ကိုဇော့်ပါးနဲ့ ပွတ်သတ်နေမိသည်။ လက်တစ်ဖက်က မမကျောပြင်ကို ဖက်ထားပေမဲ့ နောက်တစ်ဖက်က တင်းတင်းရင်းရင်းရှိတဲ့ မမ တင်တွေကို အသာအယာ အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ မမက နားရွက်ဆွဲလိုက်၊ ဗိုက်ခေါက်လိမ်လိုက်၊ တင်ပါးတွေကို အားနဲ့ဆိတ်လိုက် လုပ်တာ နာလှပေမဲ့ မမနဲ့ အနီးကပ်နေပြီး ဒီလိုအကြောင်းတွေ အပြန်အလှန်ပြောရင်း မမနဲ့ ထိတွေ့နေရလို့ ကိုဇော် စိတ်လှုပ်ရှား သာယာလှသည်။ ကိုဇော့်ပစ္စည်း ကလည်း တောင့်မာလာပြီး ဖက်ထားတဲ့ မမဗိုက်ကို ထောက်နေမိပြီ။ မမလည်း ဒါကို ကောင်းကောင်း သတိထားမိသည်။

မမ တအားဆွဲဆိတ်လိုက်လို့ တင်ပါးတွေ တော်တော်နာသွားတဲ့အတွက် မကြာသေးခင်က ဒီထက်မက နာကျင်မှု ခံစားခဲ့ရတာကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။ သက် ခိုင်းလို့ နန်းအိအိစိုး ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်တာခံရတုန်းက အခြေအနေနဲ့ အခု အခြေအနေက အလွန့်အလွန် ကွာခြားပါသည်။ နန်းအိအိစိုးကို ကိုယ်က တင်ပါးလှန်ပေးပြီး အရိုက်ခံရတုန်းက ဘယ်လိုနေရမှန်း မသိလောက်အောင် အရမ်းရှက်ခဲ့သည်။ နာတာကလည်း အခုထက် အများကြီးပိုနာလို့ နန်းအိအိစိုးရိုက်မယ်ပြောတဲ့ အချက်သုံးဆယ် မြန်မြန်ကုန်အောင် မနည်း အောင့်အီး တောင့်ခံခဲ့ရသည်။ ရှက်လည်းရှက်၊ နာလည်းနာဆိုတော့ အဲဒီအချိန်တုန်းက တခြားဘာအကြာင်းမှကို မစဉ်းစားနိုင်။ အခု မမ ကျီဆယ် ဆော့ကစားလို့ နာတာက ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ စိတ်ကလည်း ဒီတစ်ညတာ မမနဲ့ အတူ ကုန်လွန်ရမှာကို မျှော်လင့်တောင့်တနေသည်။ ဒီနေရာက စ နေကြခဲ့တဲ့ ဒီခရီးက ဒါပြီးရင် ဘယ်လမ်းကို ဆက်လျှောက်ကြပြီး လမ်းဆုံးရင် ဘယ်ရောက်မယ် ဆိုတာ နှစ်ယောက်စလုံးက သိနေပြီးသား။ မမကျောပြင်မှာ ရှိနေတဲ့ ကိုဇော့် နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း အောက်ဘက်ကို ပြောင်းသွားပြီး ကိုင်လို့ကောင်းလှတဲ့ မမရဲ့ တင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်နေလိုက်သည်။ ကိုဇော် ကိုင်တွယ် ဆော့ကစား တာကို မမက ခဏတော့ အသာမှိန်းပြီး နေပေးပေမဲ့ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို ဖြေလိုက်ပြီး ကိုဇော်နဲ့ ဝေးရာကို တဖြည်းဖြည်း လျှောက်သွားတဲ့အခါမှာတော့ မမ တစ်ခုခု စိတ်အလိုမကျ ဖြစ်သွားတာလားလို့ စိတ်ပူမိသည်။ မမမျက်နှာကလည်း ခပ်တည်တည်လေးဖြစ်နေတော့ မမ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ဆိုတာကို ခန့်မှန်းလို့

မရနိုင် ဖြစ်နေသည်။ ဒီအချိန်မှာတော့ ကိုဇော် နောက်မဆုတ် လိုတော့ပါ။

မမက အခန်းထောင့်မှာ သွားရပ်ပြီး ကိုဇော့်ကို ကြည့်နေသည်။ ကိုဇော် မမကို အသနားခံတဲ့ အကြည့်လေးနဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း ရှေ့ဆက်ခွင့်တော့ပေးပါလို့ စိတ်ထဲက တောင်းဆို နေလိုက်သည်။ မမလည်း ကိုဇော့် ဆန္ဒကို သိပါလိမ့်မည်။ မမက အခန်းမီးတွေ ခပ်မှိန်မှိန် ဖြစ်သွားအောင် လုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပြင်ထွက်တဲ့ တံခါးဝကို ဖြည်းညင်းစွာ လျှောက်သွားသည်။ တံခါးဝနားရောက်တော့ မမကရပ်လိုက်ပြီး ကိုဇော့်ဖက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်သည်။ မမဘာလုပ်မလို့လဲဆိုတာ ရုတ်တရက် စဉ်စားလို့မရ။

မမက စီးထားတဲ့ အိမ်စီးဖိနပ်ပါးလေးကို အသာချွတ်လိုက်ပြီး ဖိနပ်စင်က ဒေါက်တော်တော်မြင့်တဲ့ high heels ဖိနပ်တရံကို ယူစီးလိုက်တော့မှ မမက ကိုဇော့် ဆန္ဒတစ်ခုကို ဖြည့်ဆည်းပေးတော့မှာပါလားဆိုတာ ကိုဇော် သဘောပေါက်သွားသည်။ မမ ကိုဇော့်ဖက် တည့်တည့်လှည့် ရပ်လိုက်သည်။ မမလက်တွေက ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့ ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း ဖြည်းညင်းစွာ ဖြုတ်နေသည်။ မမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို ဖုံးကွယ်ထိန်းထားပေးတဲ့ ဒီဇိုင်းလှလှလေးနဲ့ ပန်းနုရောင် ဘရာစီယာလေးကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း ကိုဇော့်မြင်ကွင်းပေါ် ရောက်လာသည်။ မမက ဘလောက်စ်အင်္ကျီကို အသာချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားမှာရှိတဲ့ ခုံလေးပေါ်ကို တင်လိုက်သည်။

ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ လက်တွေ့ဖြစ်လာပြီ။ မမက ဘရာစီယာလေးနဲ့ ကိုဇော့်ရှေ့ရပ်နေသည်။ မမရဲ့ ဘရာစီယာက မမနို့တွေကို လုံလုံခြုံခြုံ ဖုံးထား ပေးနိုင်တာတောင် မမကလက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့မှာယှက်ပြီးကွယ်ထားလိုက်သည်။ ဒီလိုလေးမြင်ရတာကိုက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလှသည်။ မီးရောင်မှိန်မှိန်လေး လုပ်ထားပေမဲ့ အရာရာကို ကောင်းမွန်စွာ မြင်နိုင်လောက်အောင် လုံလောက်တဲ့ အလင်းရောင်တော့ ရှိပါသည်။ မမရှက်နေတာလည်း တွေ့ရသည်။ မမက ကိုဇော့်ကို ကြည့်နေသည်။ မမက ကိုဇော့်ကို စူးစူးရှရှကြည့်ရင်း မေးလေးဆတ်ပြလိုက်တာက မမလုပ်သလို ကိုဇော်လည်း လိုက်လုပ်ဖို့ ပြောနေမှန်း နားလည်လိုက်သည်။ ကိုဇော် ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကိုအသာချွတ်ကာ ဆိုဖာပေါ်တင်လိုက်သည်။

မမ ကိုဇော့်ကို ကြည့်နေရာက ခေါင်းအသာငုံ့သွားသည်။ လက်တစ်ဖက်က ခါးနားရောက်သွားသည်။ မမထဘီကို ဖြေချလိုက်တော့ အောက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောကျသွားတာကို ကိုဇော် မျက်တောင်မခတ်ဘဲကြည့်နေမိသည်။ ဘရာစီယာနဲ့ အရောင်တူ ပန်းရောင်ပင်တီ၊ မမရဲ့ ပေါင်တံလေးတွေ၊ မမရဲ့ ခြေသလုံးလေးတွေ။ မမရဲ့ ထဘီက ခြေရင်းမှာပုံကျသွားတော့ မမက ဘေးကို အသာရွှေ့ရပ်လိုက်သည်။ မမပင်တီကလည်း ဒီဖိုင်းလှလှလေးပေမဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်တဲ့နေရာတွေကို ကောင်းကောင်း ဖုံးကွယ်ပေးထားနိုင်တဲ့ လုံလုံခြုံခြုံပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ မမလက်တွေက အပေါ်ပိုင်းတစ်ဖက်၊ အောက်ဘက် တစ်ဖက် ကာထားလိုက်သေးသည်။ စိတ်အလိုလိုက်ပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စဖြစ်ပေမဲ့ မမရှက်နေတာက သဘာဝကျပါသည်။ ကိုဇော်လည်း မမလုပ်သလိုပဲ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ အခုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွင်းခံတွေသာကျန်ပြီး ရပ်နေကြသည်။

မမလက်နှစ်ဖက်က ဘရာစီယာနားရောက်သွားပြီး လက်လေးနဲ့ကွယ်ရင်း ဘရာစီယာကို ချွတ်တဲ့အခါမှာတော့ မမရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေနဲ့ ပင်တီလေးသာရှိတဲ့ အောက်ပိုင်းကို ရှင်းရှင်းလေးမြင်ရသည်။ ဘရာစီယာကိုချွတ်ပြီး ဘေးကခုံပေါ်တင်လိုက်ပေမဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တတ်နိုင်သလောက် ကာထားသေးတော့ မမရဲ့နို့တွေကို တစွန်းတစသာ မြင်ရသည်။ မမအဝတ်ချွတ်တာကြည့်နေရင်း ဒီလိုလေး မပေါ့်တပေါ် မြင်နေရတာကိုက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပျော်စရာ ကောင်းလှပါသည်။ မမကိုယ် အောက်ပိုင်းမှာ ပင်တီလေး တစ်ထည်သာကျန်တော့သည်။ ကိုဇော်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကို ခေါင်းပေါ်ကနေ မ ချွတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်တင်ကာ မမကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မမ လက်တစ်ဖက်က အပေါ်ပိုင်းနို့တွေကို ကွယ်ထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ကာထားသည်။ မမကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှ မကျန်တော့။ ကိုဇော် စွပ်ကျယ်ချွတ်နေတုန်း မျက်နှာနဲ့ အင်္ကျီကွယ်အသွားမှာ မမက ပင်တီကိုအမြန်ချွတ်လိုက်တာ ဖြစ်မည်။ ကိုဇော်ကြည့်နေတုန်း ပင်တီချွတ်ရင် နို့တွေကိုကာထားတဲ့လက်ကို သုံးရမှာဆိုတော့ နို့တွေလည်းပိုပေါ်လာမည်။ ပင်တီချွတ်နေတုန်းလည်း ကိုဇော်အရသာခံကြည့်တာကို ရှက်ရှက်နဲ့ကြုံရမည်။ မမ တစ်ကွက်ဦးသွားတာပေါ့။ မမက လက်လေးနဲ့ကာ ကိုယ်လုံးကို စောင်းစောင်းလေးရပ်ပြီး ကိုဇော့်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေသည်။ အခုတော့ ကိုဇော့်အလှည့်။ မမရှေ့မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီတို ချွတ်ပြ ရတော့မည်။ မမ အဝတ်ချွတ်တာ ကြည့်နေရင်းနဲ့ ကိုဇော့်ပစ္စည်းက အရမ်းတောင့်မာနေပြီ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ထားတာတောင် သိသိသာသာပေါ်လွင်နေသည်။ ကိုဇော် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဖြည်းဖြည်းလေး ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မကျန်တော့ဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ရင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြည့်နေကြသည်။

ခဏအကြာမှာတော့ မမ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သံကြားရသည်။ မမအားတင်းလိုက်တာဖြစ်မည်။ ခေါင်းလေးကို အသာမော့လိုက်သည်။ အပေါ်ပိုင်းမှာကာထားတဲ့ လက်ကို ဘေးဖယ်လိုက်သည်။ မမရဲ့ ဖွံထွားလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးက ကိုဇော့်မြင်ကွင်းထဲ ထင်းကနဲပေါ်လာသည်။ မမနို့တွေက နည်းနည်းကြီးပေမဲ့ ကြည့်လို့လှသည်။ ပေါင်ကြားကိုဖုံးထားတဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်ကိုလည်း ဘေးဖယ်လိုက်ပြန်သည်။ ကိုဇော့်အကြည့်တွေက မမပေါင်ကြားကို ရောက်သွားချိန်မှာ မမက ရပ်နေရာက တစ်လှမ်းချင်း ဖြည်းညင်းစွာ လျှောက်လှမ်းလာသည်။ ကိုဇော်စိတ်ကူးယဉ်ဖူးသလို ဘာအဝတ်အစားမှမပါဘဲ high heels လေးတရံသာ စီးထားသည်။

တစ်ချက်လှမ်းလိုက်တိုင်း လှုပ်ခါသွားတဲ့ မမရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာရယ်၊ မမရဲ့ သွယ်လျလှပတဲ့ ပေါင်တံလေးတွေရယ်၊ အချက်ကျကျ ခါရမ်းနေတဲ့ မမရဲ့ တင်တွေရယ်၊ ပိုပြီးမြင်ရလိုက် ကွယ်သွားလိုက် ဖြစ်နေတဲ့ မမရဲ့ ပစ္စည်းရယ်ကို မြင်တွေ့နေတော့ ကိုဇော် ဣန္ဒြေပျက်လောက်အောင်ကို တပ်မက်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ မမမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ မမအရမ်းရှက်နေပါသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ၊ မြင်တွေ့ရတာတွေကို ကိုဇော်အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားသာယာနေမှန်း မမကသတိထားမိလို့ ကိုဇော့်ကို အလွန်ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ မိမိအလှအတွက်လည်း ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေပုံရပါသည်။

မမက အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်သွားလို့ ကိုဇော်လည်း နောက်ကလိုက်သွားသည်။ မမရဲ့ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ မမက ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်ဖြူကြီး တစ်ထည်ကို ပတ်ထားပြီမို့ မမရဲ့ ပခုံးသားလေးတွေရယ် ခြေသလုံးတွေရယ်သာ မြင်ရတော့ပြီး ကျန်တာတွေကတော့ တဘက်နဲ့ ဖုံးကွယ်ထားလိုက်လေပြီ။ ကိုဇော်က ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှမရှိ။ အဲဒါကို မမက ပြုံးပြီး အရသာခံကြည့်နေပြန်သည်။

“ခုမှ ဆေးခန်းက ပြန်လာတာ မဟုတ်လား။ ရေအရင်ချိုးလိုက်တာပေါ့”

ကိုဇော် ခေါင်းညိတ် လိုက်သည်။ မမက အိပ်ခန်းနဲ့ ဆက်နေတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းကလည်း တော်တော်ကျယ်သည်။ နီညိုရောင် အဝိုင်းပုံစံ Bathtub ထဲ မမက ရေပူ ရေအေး ခေါင်း နှစ်ခုကို ညှိပြီး ရေဖြည့်သည်။ တစ်ဝက်မပြည့်ခင် မမက ရေပိတ်လိုက်သည်။

“ကိုဇော် ဝင်လေ” လို့ မမကပြောလို့ ကိုဇော်လည်း bathtub ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ မမကဘေးကတန်းမှာတင်ထားတဲ့ တဘက်သေးလေး တစ်ထည်ကိုယူပြီး အသာခေါက်ကာ bathtub ဘောင်မှာတင်လိုက်သည်။

“ဒီတဘက်ပေါ် ခေါင်းမှီပြီး လှဲနေလိုက်”

ကိုဇော်လည်း အသာထိုင်ချကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပက်လက်အနေအထားနဲ့ လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မမလည်း ကိုယ်ပေါ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကိုဖယ်ကာ တန်းပေါ်တင်လိုက်ပြီး bathtub ထဲကာ ကိုဇော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မမကဘေးမှာတင်ထားတဲ့ ဆပ်ပြာရည်ဗူးထဲက ဆပ်ပြာရည်တွေကို လက်ပေါ်ညှစ်ချလိုက်ပြီး မမရဲ့ နို့တွေမှာ သုတ်လူးလိုက်သည်။ နောက် လက်နဲ့ ကိုဇော်ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို အသာမကိုင်ကာ ကိုဇော့်ခြေဖဝါးကို မမနို့မှာကပ်ဖိလိုက်ပြီး ကိုဇော့်ခြေချောင်းလေးတွေ ခြေဖမိုးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်သန့်စင်ပေးနေသည်။ မမနို့လေးကို ကိုယ့်ခြေဖဝါးနဲ့ ထိထားဖိထားရတဲ့ အရသာလေးက အရမ်းကိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုလေးကို ပေးနေသည်။ ခြေသလုံးတွေ ပေါင်တွေပွတ်ပေးဆေးပေးပြီးကိုဇော်နောက်ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုလည်း မမရဲ့နို့မှာကပ်ပြီး ဆေးကြောပေးပြန်သည်။ မမက ကိုဇော့်ပေါင်တွေကို အသာချဲပြီး အလယ်ကို ဝင်လာကာ ကိုဇော်ပစ္စည်းကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးတဲ့အခါမှာတော့ ကိုဇော်လည်း ဒီအတိုင်း လှဲမနေနိုင်တော့ပဲ မမကို ထ ဖက်လိုက်သည်။ ဆပ်ပြာရည်တွေလက်မှာလူးပြီး မမနို့တွေကို လိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။ မမက မတ်တတ်ရပ်လိုက်တဲ့အခါ ကိုဇော်က မမရှေ့မှာပဲ ဒူးထောက်ပြီး မမပေါင်ကြားတဝိုက်ကို ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ ပြီးတော့ မမကို တစ်ဖက်ကိုလှည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး မမနောက်ဘက်ကို ဆေးပေးပြန်သည်။

ဒီလို အနီးကပ်နေပြီး ဖုံးကွယ်အပ်တဲ့အရာတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရ ထိတွေ့နေရတော့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်လှုပ်ရှားမှုက မြင့်တက်လာပြီ။ ဒီ bathtub က သိပ်မသေးလို့ နှစ်ယောက်ရေအတူချိုးတာ အဆင်ပြေပေမဲ့ ဆက်ဆံဖို့ကျတော့ ကျဉ်းလွန်းနေသည်။ ကိုဇော်လည်း ထရပ်လိုက်သည်။ မမက ကန်ထဲက ရေတွေကို ဖောက်ချလိုက်ပြီး ရေပန်းခေါင်းကိုယူကာ ကိုယ်ပေါ်ကျန်နေတဲ့ ဆပ်ပြာမြှူပ်တွေ သန့်စင်သွားအောင် အပြန်အလှန် ဆေးပေးကြသည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ပေါ်က ရေတွေ ခြောက် သွားအောင် ပဝါနဲ့ သုတ်ပေးကြပြီး မမက ကိုယ်ပေါ်တဘက်တစ်ထည် ပြန်ပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားလို့ ကိုဇော်လည်း ခါးမှာ တဘက်ပတ်ကာ မမနောက် လိုက်သွားသည်။

မမအိပ်ခန်းက တော်တော်ကျယ်သည်။ မမ စားပွဲပေါ်က laptop ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ငြိမ့်ညောင်းသာယာတဲ့ တီးလုံးသံ တိုးတိုးလေးထွက်လာသည်။ အခန်းထဲ အလင်းရောင်က သိပ် မလင်းပေမဲ့ မှောင်လည်းမမှောင်ပါ။ မမ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီး ဝိုင်ပုလင်းတစ်လုံး ထုတ်လာသည်။ ခွက်နှစ်ခွက်ထဲ ထည့်လိုက်တော့ ပုလင်းထဲ ဘာမှမကျန်တော့။ မမက တစ်ယောက်တည်း ပုံမှန် နည်းနည်းချင်း သောက်နေကျ ဖြစ်မည်။ တစ်နေ့ ဝိုင်နည်းနည်း မှန်မှန်သောက်တာက ကျန်းမာရေးအတွက်တော့ ကောင်းသည်။ ကိုဇော် ကျောင်းသားဘဝကတည်းက အရက်မသောက်တာ အိမ်ထောက်ကျတော့လည်း သက်မကြိုက်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ အရက်မသောက်ပါ။ ဝိုင်မပြောနဲ့ ဘီယာတောင် မသောက်။ ပွဲတွေဘာတွေရှိလည်း ကိုဇော်မသောက်တာ မမသိသည်။ ဒါပေမဲ့ မမက အိမ်မှာ ပုံမှန်သောက်နေတာမို့ ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာ ကိုဇော့်ကိုလည်း တိုက်ဖို့ စိတ်ကူးတာ ဖြစ်မည်။

“မမ ဝိုင်နည်းနည်းသောက်မလို့။ ကိုဇော်လည်း လိုက်သောက်ပေးနော်”

သောက်မလားမေးနေတာမဟုတ်။ အတူ သောက်ဖို့ ပြောနေသည်။

“ကိုဇော်မှ မသောက်တတ်တာ”

“မသောက်တတ်တာလား၊ မသောက်ချင်တာလား”

“တစ်ခါမှကို မသောက်ဖူးတာ၊ အစမရှိတော့လည်း မသောက်ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့”

“ဒီနေ့တော့ မမတစ်ခွက်တိုက်မယ်လေ၊ သောက်မယ်မဟုတ်လား”

“မမက ကိုဇော်သောက်အောင် တိုက်ချင်တာလား”

မမ ခေါင်းညိတ်သည်။

“သောက်စေချင်ရင် ဒီအတိုင်းတော့ မတိုက်နဲ့”

“ဘယ်လိုတိုက်ရမှာလဲ”

“ငယ်ငယ်က မြဝတီမှာလာတဲ့ တရုတ်သိုင်းကားကြည့်ရင်း မှတ်မိနေတာ တစ်ကွက်ရှိတယ်။ ကားနာမည် မသိတော့ဘူး။ အာမခံအဖွဲ့တွေ ဘာတွေပဲ။ မင်းသမီး က ဧည့်သည်ကို အရက်သောက်မလား၊ ကိုယ်တိုင်တိုက်မယ်ဆိုပြီး ပြောခဲ့တာလေးတွေ”

“ဘယ်လိုပြောတာလဲ”

“အရက်ကို ခွက်နဲ့ ထည့်မပေးဘူး။ ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီး တိုက်မှာတဲ့”

မမ ခေါင်းလေးငုံ့သွားပါသည်။

ကိုဇော်က ခုတင်စွန်းမှာထိုင်နေသည်။ မမက ဝိုင်နှစ်ခွက်ကို ကိုင်လာပြီး တစ်ခွက်ကို ခုတင်ဘေးက ခုံလေးပေါ်တင်လိုက်သည်။ ကိုဇော့်ကို ခုတင်ပေါ် အသာ တွန်းလှဲ လိုက်သည်။ ခွက်ထဲက ဝိုင်ကို တစ်ငုံငုံထားတဲ့ မမပါးစပ်က ကိုဇော့်ပါးစပ်အပေါ်နား ရောက်လာသည်။ ကိုဇော် ပါးစပ်အသာဟပေးလိုက်တော့ ထိကပ်လာတဲ့ မမနှုတ်ခမ်းအစုံ ကြားက စီးဆင်းလာတဲ့ ဝိုင်အရက်တွေကို ကိုဇော်သောက်လိုက်ရသည်။ ဝိုင်အရသာက ဘာမှန်းသတိမထားမိ။ မမက ဒီလိုပုံနဲ့ တိုက်တာကို သောက်ရတာကတော့ စိတ်ကို လှုပ်ရှားစေပြီး ပျော်ရွှင်သာယာစရာ ကောင်းလှသည်။ မမက နောက် နှစ်ငုံတိုက်လိုက်တော့ တစ်ခွက်ကုန်သွားသည်။ မမအလှည့်ပြီးတော့ ကိုဇော့်အလှည့်ပေါ့။ ဘေးမှာတင်ထားတဲ့ နောက်တစ်ခွက်ကို ထယူလိုက်သည်။ မမက ခုတင်ပေါ်ပက်လက်လေး စောင့်နေသည်။ မမတိုက်ခဲ့သလို တစ်ခွက်လုံးကုန်အောင် ပြန်တိုက်လိုက်သည်။

နောက်ဆုံး စီးဆင်းသွားတဲ့ ဝိုင်စက်လေးတွေကုန်သွားတော့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံက ထိကပ်သွားပြီး အပြန်အလှန် စုပ်နမ်းကြသည်။ လျှာချင်းပွတ်တို့နေသလို တစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲ နောက်တစ်ယောက်ထည့်ပေးလာတဲ့ လျှာကိုလည်း အားရပါးရ စုပ်နမ်းကြပြန်သည်။ နမ်းနေရင်း ကိုဇော်က မမတစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်လာသည်။  မမပါးပြင်လေးတွေ၊ ထင်းနေပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ မမနှာတံလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ မမရဲ့ လည်ပင်းတဝိုက်ကို နမ်းရင်း မမကိုယ်ပေါ်က တဘက်ကို ဖယ်ကာ မမကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က မမနို့နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကိုင်ညှစ်ထားသလို နောက်တစ်ဖက်က မမပေါင်ကြားမှာ ဆော့ကစားနေသည်။ မမနားဖျားလေးကို လျှာနဲ့လျက်လိုက် ဖွဖွလေးကိုက်လိုက် လုပ်ရင်း မမကို မေးလိုက်သည်။

“မမ မလုပ်ချင်တာရှိရင်တော့ ပြောပါ”

“ဒီကိစ္စက မမ စခဲ့တာ၊ ဘာမှ မကန့်သတ်ချင်ပါဘူး”

“မမ anal စမ်းဖူးလား”

“ဟင့်အင်း”

“ဒါဆိုရင်…”

“ဒီနေ့ စမ်းကြည့်ချင်တယ်”

“Oral ကော”

“လုပ်ဖူးပါတယ်”

“Swallow or not?”

“ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ရတယ်။ ခုတင်ဘေးခုံက အံဆွဲထဲမှာ condom တွေ gel တွေရှိတယ်။ လိုတာတွေတော့ ကြိုလုပ်ထားတယ်။ Condom သုံးတာ မသုံးတာ ကိုဇော့်သဘော။ မမ std တွေ မရှိတာ သေချာတယ်။ ကိုဇော်လည်း ကင်းမှာပါ”

“Anal ကတော့ သေချာပေါက် သုံးရမှာပေါ့”

ကိုဇော့်အနမ်းတွေက မမနို့သီးခေါင်းလေးတွေမှာ တော်တော်ကြာလိုက်ပြီးမှ မမပေါင်အတွင်းသားတွေ ခြေသလုံးလေးတွေကို ဆက်နမ်းပြန်သည်။ မမ ခြေဖမိုးလေးတွေ၊ ခြေဖဝါးလေးတွေကလည်း နူးညံ့ပြီး နမ်းလို့ကောင်းလှသည်။ ခြေချောင်းလေးတွေ အားလုံးကို နမ်းရုံသာမက တစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင်း နှစ်သက်မြတ်နိုးစွာ ငုံစုပ်ပေးသည်။ ကိုဇော် မမပေါင်တွေကို ဘေးကို အသာချဲလိုက်ပြီး ခေါင်းကို အလယ်ဝင်ကာ မမပစ္စည်းကို အားရပါးရ လျက်လိုက် စုပ်နမ်းလိုက် လုပ်ပေးသည်။ မမ ကိုယ်လုံးလေးက ထွက်ပြေးရုန်းကန်ချင်သယောင်ဖြစ်နေပေမဲ့ အထိအတွေ့တွေ အဆက်မပြတ်သွားလေအောင် မမလက်အစုံကလည်း ကိုဇော့်ခေါင်းကို မမပေါင်ကြားက ရွေ့မသွားအောင် ကိုင်ဖိထားလေသည်။ အတန်ကြာတော့ ကိုဇော်လည်း နမ်းတာကို ရပ်လိုက်သည်။ မမလက်တွေလည်း နည်းနည်းလျော့သွားသည်။ ကိုဇော်အသာထလိုက်ပြီး မမကို ဘေးတစောင်းလေး ဖြစ်အောင် လုပ်ကာ မမနောက်ဘက်မှာ နေရယူလိုက်သည်။ မမ က နောက်ဘက်ကို မဆက်ဆံဖူးပေမဲ့ ဒီနေ့ ကိုဇော့်ကို ခွင့်ပြုပေးမယ်ဆိုတော့ မမနဲ့ ပထမဆုံး ဆက်ဆံမှုကို အဲဒီနေရာက စချင်သည်။

မမရဲ့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့ တင်ပါးအိအိလေးတွေကို ကိုဇော် လက်နဲ့ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေရင်း အနောက်ဘက်ကြားတဝိုက်ကိုလည်း လျှာနဲ့ လိုက်လျက်ပေးနေသည်။ တင်ပါးတွေကိုပဲ အကြာကြီး ကိုင်ညှစ်လိုက်၊ အဲဒီကြားနား လျက်လိုက် ကိုင်လိုက်တွေ လုပ်နေလို့ မမလည်း ကိုဇော် အနောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံဖို့ လုပ်နေမှန်း သိသည်။ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်ဖြစ်လို့ မမ ကိုယ်လုံးလေးက အနည်းငယ် တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ မမက ငြင်းဆန်မှုလုံးဝမရှိဘဲ အတူု ရှေ့ဆက်သွားမယ်ဆိုတာလည်း ကိုဇော် သိပါသည်။

ကိုဇော် condom ဖောက်လိုက်သည်။ Gel ဗူး ဖွင့်သည်။ မမတင်ပါးတွေကို gel တွေ သုတ်လူးလိုက်ပြီး တတ်နိုင်သလောက် အသာဟလိုက်ကာ ကိုဇော့်က သူ့ပစ္စည်းထိပ်နဲ့ မမအနောက်ဘက် အဝကို အသာအယာ ထိပွတ်ကစားရင်း နည်းနည်းချင်း ထည့်သွင်းပေးသည်။ တစ်ဆင့်ပြီးတဆင့် အချိန်ယူကာ ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်းနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တစ်ချောင်းလုံး သွင်းပြီးသွားသည်။ အထုတ်အသွင်းကိုလည်း အလွန်ဖြည်းညင်းစွာ လုပ်နေရာက အနည်းငယ်ပိုမြန်လာသည်။ မမက ဒူးထောက်ကာ ဖင်လေးထောင်ပြီး  နောက်ပေါက်ကို ပေးဆက်ဆံတော့ အနောက်မှာရှိနေတဲ့ ကိုဇော့်အတွက် မမရဲ့ တင်ပါးလေးတွေ၊ မမရဲ့ပစ္စည်း၊ မမရဲ့ နို့တွေကိုပါ မြင်ကွင်းကောင်းကောင်းနဲ့ မြင်ရတဲ့အပြင် ဆက်ဆံရတာလည်း အလွန်အရသာရှိပေမဲ့ အဆုံးစွန်ပြီးတဲ့အထိတော့ ဒီအတိုင်းမဆက်ဆံချင်။ မမလည်း ကျေနပ်မှုရအောင်ဆိုပြီး နည်းနည်းကြာတဲ့အခါ နောက်ပေါက်ဆက်ဆံတာကို ရပ်လိုက်သည်။ Condom ကို ဖယ်လိုက်သည်။ မမကို အလှည့်ပေးရမည်။

“ပထမဆုံးဆိုတော့ ဒီလောက်နဲ့ နားလိုက်တော့မယ်”

“မမကို အားမနာနဲ့နော်။ နည်းနည်း တစ်မျိူးကြီးဆိုပေမဲ့ နေလို့တော့ တော်တော်ကောင်းသား။ ကိုဇော်ဆက်သွားချင်ရင် သွားလို့ရတယ်”

ကိုဇော် ခုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး အိပ်လိုက်သည်။

“အဲဒါတော့ တော်ပြီ။ မမပဲ အပေါ်တက်ပြီး မမရဲ့ အဖိုးတန်ရတနာလေးနဲ့ ကိုဇော့်ပစ္စည်းကို မိတ်ဆက်ပေးပါတော့”

“Okay”

မမ ကိုဇော့်အပေါ် ခွလိုက်ပြီး တောင့်မာနေတဲ့ ကိုဇော့်ပစ္စည်းကို လက်နဲ့ထိန်းကာ ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်ဆံသည်။ ကိုဇော့်အဖို့တော့  မမနောက်ပေါက်ကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျဆက်ဆံခဲ့ရသည်။ အခုတော့ မမလှုပ်ရှားဆက်ဆံနေလို့ ယိမ်းခါနေတဲ့ မမရဲ့ကိုယ်လုံးအလှတွေကို ကြည့်ရင်း အောက်မှာလည်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်နေတာကို အရသာ ကောင်းကောင်းခံနေလိုက်သည်။

ကိုဇော် အနောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံတုန်းပေးတုန်းက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖြစ်ပေမဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာ ကိုယ့်အရှေ့ဘက်ကိုလည်း မသိမသာ သက်ရောက်နေတာ မေသူ သတိထားမိသည်။ ကိုဇော်က ပက်လက်လှဲနေပြီး မေသူူ့ကို အပေါ်တက်ဆက်ဆံခိုင်းတော့ မေသူ့သဘောပေါ့။ အစပိုင်းတော့ ခပ်နှေးနှေးပဲ အတက်အဆင်း သွင်းထုတ်ပေးသည်။ ဆက်ဆံရင်း ကိုယ့်အတွက် ပိုထိ ပိုနေလို့ကောင်းမဲ့ အနေအထားကို လိုက်ရှာရင်း ကိုယ့်ကိုယ်လုံး ကိုယ့်တင်ပါးတွေကို နည်းနည်းစီလှည့်ပတ် စူးစမ်းရှာဖွေသည်။ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် ခံစားမှုရတာနဲ့ မေသူ ဆက်ဆံတာက ပိုမြန်လိုက်သည်။ အားလည်းပိုထည့်လိုက်သည်။ မေသူ ဆင်းလိုက်တိုင်း မေသူ့တင်ပါးနဲ့ ကိုဇော့် ပေါင်သားတွေ ရိုက်မိလို့ ထွက်လာတဲ့အသံကလည်း ပိုကျယ်လာသည်။ အသံသာကျယ်တာ။ နာတော့မနာပါ။ ဒါပေမဲ့ စည်းချက်ကျကျ မြည်နေတဲ့အသံက မေသူ့ ခံစားမှုကို ပိုအရှိန်မြှင့်ပေးလိုက်သလိုပါပဲ။ ကိုဇော်အိမ်ထဲဝင်လာကတည်းက စခဲ့တာ။ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်နဲ့ အခု ကိုယ်က အပေါ်ကနေ အားရပါးရ ဆက်ဆံတာ အတော်ကြာလာတော့ မေသူ သိပ်ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့မှာကို သိသည်။ ကိုဇော့်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး မေသူပြီးတော့မှာကို အမူအရာနဲ့ အသိပေးလိုက်သည်။့  မေသူ အပေါ်က ဆက်ဆံ ပေးနေတာကို အောက်က အလိုက်သင့် လိုက်ပါပေးနေတဲ့ ကိုဇော်လည်း ဒါကို သဘောပေါက်ပါသည်။ သိပ်မကြာခင် မေသူ ကျေနပ်သာယာမှု အဆုံးစွန်ကို ရောက်သွားလို့ ကိုဇော့်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ကာ ကိုဇော့်ရင်ခွင်မှာပါးအပ်ပြီး ကိုဇော့်ကို ဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်တော့သည်။

မေသူ ကြည်နူးပျော်ရွှင်စွာ နားနေပေမဲ့ ကိုဇော့် ဆန္ဒတစ်ခုကျန်သေးတာကို မမေ့ပါ။ ကိုယ်က စမေးခဲ့တာကို ဖြည့်ဆည်းပေးရဦးမည်။ ကိုယ်လည်း တကယ် စိတ်ပါလက်ပါ အကောင်အထည်ဖော်ချင်တာပါ။ ကိုဇော့်ကို ပြုံးပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်လည်း တော်တော် နောက်ကျနေပြီ။ ကိုဇော်လည်း မနက်ဖြန် အစောကြီးခရီးထွက်ရမည်။ နှစ်ဦးသား ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်ကြသည်။

ခုတင်ပေါ်ပြန်ရောက်ကြတဲ့အခါ ကိုဇော်က ပက်လက်အနေအထားပဲ ပြန်နေပြီး ပေါင်နည်းနည်းကား ဒူးလေးနည်းနည်းထောင်ထားသည်။ မေသူက ကိုဇော့်ခေါင်း တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ကိုဇော့်ကိုယ်ပေါ် အပေါ်ကနေ ပြောင်းပြန်တက်မှောက်လိုက်သည်။ မေသူ့နို့တွေက ကိုဇော့်ရင်ဘတ်ပေါ် ဖိထားသလို မေသူ့ခေါင်းက ကိုဇော်ပေါင်ကြားမှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေသည်။ မေသူဘာမှ မစရသေးခင် ကိုဇော့်လက်တွေက မေသူ့တင်ပါးတွေကို အားရပါးရ ကိုင်ညှစ်ထားရင်း မေသူ့ပေါင်အတွင်းပိုင်းတွေကို နမ်းသည်။ နောက် မေသူ့ ပစ္စည်းကို လျှာနဲ့လည်းလျက် နှုတ်ခမ်းနဲ့လည်း စုပ်နေသည်။ မေသူလည်း မှိန်းပြီး အရသာခံနေကာ ကိုယ်ကလည်း ပြန်ဆက်ဆံပေးရမှာကို သတိဝင်လာသည်။ ကိုဇော့် ဥနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ငုံစုပ်ပေးနေပြီး အချောင်းကိုလည်း လျက်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်နေသည်။ အပြန်အလှန် ပါးစပ်နဲ့ အမျိုးမျိူး ဆက်ဆံနေရင်း၊ ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံခံရတဲ့အခါ အပြီးမြန်တယ်လို့ ကိုဇော်ပြောထားတာကို မေသူ သတိရလာသေည်။ ဒါပေမဲ့ အခုအခြေအနေက ပြောင်းပြန်ဖြစ်တော့မှာကို မေသူသိသည်။ ကိုဇော်က ပြီးမဲ့အရိပ်အယောက်မရှိသေးပေမဲ့ မိမိက မထိန်းနိုင်တော့။ ကိုဇော့် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးမှုအောက်မှာ တစ်ခါအရင်ပြီးသွားသည်။

ကိုဇော်က မေသူ့ကို ခုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲနေခိုင်းလိုက်ပြီး သူက အပေါ်ဘက် ပြန်ပြောင်းလိုက်ကာ မေသူ့ ကိုခွ၍ လေးဖက် ထောက်လိုက်သည်။ ကိုဇော့်ပစ္စည်းကို မေသူ့ပါးစပ်နား အနေတော်ချိန်ကိုက်ပေးသည်။ မေသူလည်း လက်နဲ့ နှိပ်နယ် ပွတ်ညှစ်ပေးလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ နမ်းလိုက်၊ ပါးစပ်ထဲထည့် စုပ်လိုက်၊ လျှာနဲ့ လျက်လိုက် အမျိုးမျိုး ဆက်ဆံပေးသည်။ နည်းနည်းကြာလာတော့ ကိုဇော့်လက်တွေက မေသူ့ ပေါင်ကြား ရောက်လာပြန်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေကို မေသူ့ပစ္စည်းကြား ထည့်သွင်းမွှေ့ကစားလိုက် မေသူ့အစေ့တဝိုက် ဖိညှစ် ဆော့ကစားလိုက် လုပ်လာပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါ မေသူခံစားမှု အဆုံးစွန်ရောက်တာနဲ့ တပြိုင်တည်းလိုလိုမှာ ကိုဇော်ကလည်းပြီးသွားတာမို့ မိမိပါးစပ်ထဲ ထုတ်လွှတ်လာတဲ့ ကိုဇော်အရည်တွေကို ပြောထားတဲ့အတိုင်းပဲ မေသူ အကုန်အစင် မျိုချလိုက်သည်။ ဒီတစ်ညတာကို မေသူ ကိုဇော့်ရင်ခွင်ထဲခိုဝင် အိပ်စက် နားနေလိုက်ပါတော့သည်။

မနက်အစောကြီး ကိုဇော်ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်၍ ကိုယ်လက်သန့်စင်သည်။ မေသူနိုးနေပေမဲ့ ကိုဇော်အဝတ်အစားလဲပြီးချိန်ထိ အိပ်ရာကမထ။ ခဏဆိုရင် သက် လာကြိုတော့မည်။ အခုအချိန်တော့ သက်ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်လိုသေးပါ။ ကားဝင်လာသံကြားလိုက်သည်။

“ကိုဇော် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တံခါးဖွင့်သွားပြီး ပြန်ပိတ်ခဲ့ပေးတော့နော်။ မမ လိုက်မပို့တော့ဘူး”

မေသူ အိပ်ရာထဲမှာပဲ ဆက်လှဲနေလိုက်သည်။ ခွဲခွာရရင် ဝမ်းနည်းသလို ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ ခံစားရတယ်ဆိုပေမဲ့ ဒီတစ်ညတာ ဆုံဆည်းရမှုက သံယောဇဉ်ထားရမဲ့ ဆက်ဆံရေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ မေသူကောင်းကောင်းသိသည်။ ကိုဇော်ထွက်သွားတော့ မေသူ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေသည်။ ဒီလို စိတ်လွတ်လပ်သွားပြီး နေလို့ထိုင်လို့ ကောင်းတာကို မခံစားရတာ တော်တော်ကြာပြီဆိုတာ သတိပြုမိသည်။ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကိုယ်လုပ်ရလိုက်လို့ လူက  ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားသည်။ ဒီမြို့ကထွက်သွားပြီးရင် မိမိဘဝကို အသစ်တစ်ဖန် ပြန်လည်စတင်ဖို့ လုံလောက်တဲ့ အားအင်တွေ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ရသွားပြီလို့လည်း ခံစားလိုက်ရသည်။

မေသူ တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရာထဲမှာ အကြာကြီးဆက်နေရင်း အတိတ်ကာလက အကြောင်းတွေ နောက်ဆက်လုပ်ရမှာတွေ ရောက်တတ်ရာရာ စဉ်းစားခန်းဝင်နေသည်။ ညက ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုလည်း အစအဆုံး စိတ်ကူးထဲ ပြန်ပုံဖော်နေမိပြန်သည်။ တော်တော်နောက်ကျမှာ အိပ်ရာကထလိုက်သည်။ ကျော်လွှားစရာ big hurdle တစ်ခု ကျန်နေသေးတယ် ဆိုတာကိုလည်း မမေ့။ ကိုယ်က ကိုယ့်ယောက်ျားကို တုန့်ပြန်ချင်လွန်းလို့တာ မရှက်မကြောက် ပြောဆိုပြီး ဒီကိစ္စကို စခဲ့တာဖြစ်ပေမဲ့ ဒီညနေ သက်နဲ့ ပြန်တွေ့ရမှာကိုတော့ စိုးရိမ်စိတ်လေးဝင်မိနေတာအမှန်။ သက်က သတိပေးခဲ့ပေမဲ့ မိမိက ရှေ့တိုးမယ် ပြောခဲ့တာမဟုတ်လား။ သက် ပြောခဲ့တာအရ မိမိကို  ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးမယ် ဆိုတာ ပြန်ကြားယောင်မိတော့ ကျောချမ်းလာသည်။ တော်ရုံတန်ရုံ စဉ်းစားဖို့တောင်မသင့်တဲ့ ကြီးမားတဲ့လုပ်ရပ်ကို လုပ်ခဲ့ပြီးမှတော့ နောက်ဆက်တွဲ လာမှကလည်း ပေါ့ပေါ့တန်တန်တော့ မဖြစ်နိုင်။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက် သက်နဲ့ တွေ့ဆုံပြောဆိုခဲ့ပြီးတဲ့နောက် မိမိနဲ့ သက်တို့ ရင်းနှီးမှုက တော်တော့်ကို နက်ရှိုင်းသွားပြီဆိုတာ နှစ်ယောက်စလုံး ခံစားနားလည်ထားရတဲ့အတွက် စိတ်သက်သာရပြန်သည်။ မိမိ သိတဲ့သက်က အရင် သက်မဟုတ်တော့ဘူးပဲ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကြီးတော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။

ဘာမှန်းမသိဘဲ စောင့်ဆိုင်းရတာက တော်တော်နေရထိုင်ရခက်သည်။ အပြစ်လုပ်ထားတဲ့ကလေးလေး ဆရာ၊မိဘနဲ့ တွေ့ရတော့မှာကို စိုးထိတ်နေသလိုပင်။ ညနေပိုင်း သက် ဖုန်းဆက်လာပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ခပ်တိုတိုပဲ ပြောလာတော့ သက် ဘာစိတ်ကူးထားတာလဲဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ မတင်မကျဖြစ်နေတာတွေ ပြီးဆုံးသွားပြီး ရှင်းရှင်းလင်းသိလိုက်ရပေမဲ့ ကြားလိုက်ရတာအတွက် ကြောက်စိတ်လည်းဝင်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေလုပ်လို့ ဒီအခြေအနေထိ ရောက်သွားရတဲ့ မိမိကိုယ်ကိုယ် မိမိလည်း ရယ်ချင်စိတ်ပေါ်လာသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ ကြုံတွေ့ရမဲ့အတွေ့အကြုံသစ်အတွက်လည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး မျှော်လင့်နေမိ သလိုခံစားလာရလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့သြမိရပြန်သည်။

မေသူ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး မှန်ရှေ့ရောက်တော့ ကိုယ်ပေါ်ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြေလိုက်ကာ မိမိခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ အနေအစား ဆင်ခြင်ပြီး လေ့ကျင့်ခန်းလည်း မှန်မှန်လုပ်နေလို့ အချိုးကျ လှပဆဲ။ အဝတ်ဗီရိုကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာဝတ်လိုက်သည်။ အပေါ်အင်္ကျီအဖြစ် နီညိုရောင် ဘလောက်စ်လေး ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးလေးစောင်းပြီး မှန်ထဲမှာ မိမိရဲ့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့ တင်ပါးတွေကို ကြည့်လိုက်ကာ လက်နဲ့ ပွတ်ပြီး အသာညှစ်ကြည့်လိုက်သည်။ ချောမွေ့တဲ့ အသားအရည်နဲ့ တင်းတင်းရင်းရင်းလေးရှိတာကို ခံစားမိတာနဲ့အတူ သက်အပြောအရဆိုရင် အဖြစ်နိုင်ဆုံးက ဒီနေရာကို အပြစ်ပေး ခံရမှာပဲလို့ တွေးမိလိုက်လို့ မိမိကိုယ်လုံးလေးကလည်း တွန့်သွားသည်။ ခုမှ မိမိ နည်းနည်း တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ အောက်ဘက်ကိုလည်း နီညိုရောင် ပန်းပွင့်လေးတွေ ပါတဲ့ စကပ်ရှည် တစ်ထည်ပဲယူ ဝတ်လိုက်သည်။ သက်က မိမိကို ကြက်မွေးကောင်းကောင်းတစ်ချောင်းရှာပြီး ယူခဲ့လို့ ပြောခဲ့သည်မဟုတ်လား။ မိမိလုပ်ခဲ့တာအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ရတော့မည်ဆိုတော့ ယူသွားရမဲ့ ကြက်မွေးက ဘယ်လို သုံးမယ်ဆိုတာ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားစရာမလို။ အဆင်သင့် ဖြစ်အောင် ပင်တီတောင် မဝတ်ဘဲ သွားလိုက်တော့မည်။ ငယ်ငယ်တုန်းက ဘေးခြံက အဆော့သန်တဲ့ကောင်လေးကို သူ့အမေစိတ်ဆိုးလို့ တုတ်ကောက်ပြီး လာခဲ့လို့ ပြောတာသတိရမိသည်။ အခုလည်း မိမိက ကိုယ့်ကိုရိုက်မဲ့ ကြက်မွေးယူပြီး သက်ဆီ သွားရတော့မည်။

သက်အိမ်ရောက်တာနဲ့ သက် က အပေါ်ထပ်ကို ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ အပြင်အဆင်ကို ကြည့်တာနဲ့ ကိုဇော်တို့ သက်တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းမှန်း သတိထားမိလိုက်သည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ်ရင်ဆိုင်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လို့လားမသိ။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကြောက်စိတ်တွေ လျော့သွားပြန်သည်။ ယူလာတဲ့ ကြက်မွေးကို သက်လက်ထဲပေးလိုက်သည်။

“သူတစ်ပါးကို နာအောင်လုပ်ရတာ သက်မကြိုက်ပါဘူး။ ဒီလို လုပ်လည်း မလုပ်ချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မမတောင်းဆိုတာကို လိုက်လျော ခဲ့ရတာအတွက် ဒီအတိုင်း ပြီးသွားလို့လည်း  မရဘူး။ မမကိုတော့ တစ်ခုခု ပြန်လုပ်ရမယ်။ မမကလည်း ပေးဆပ်မှုတော့ ရှိပြီးမှ သက်နဲ့မမ ခင်ခင်မင်မင်နဲ့ ဆက်နေသွားလို့ ရနိုင်မယ်ထင်တာပဲ”

“မမ နားလည်ပါတယ်သက်ရယ်။ ဒါကြောင့် သက် ဘာလုပ်လုပ် လက်ခံမယ် ပြောခဲ့တာပါ”

“ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို တုန့်ပြန်တဲ့အနေနဲ့ မမကို အခု သက်က ကြက်မွေးနဲ့ရိုက်မယ် စိတ်ကူးထားတာ။ မမ အဆင်ပြေပါ့မလား”

“ကိုယ်စခဲ့တာပဲလေ။ သက် ရိုက်ချင်သလိုရိုက်”

“တအားနာမှာနော်”

“ရပါတယ်။ ဒါမှလည်း  ဒီဖြစ်ခဲ့တာတွေ တစ်ခန်းရပ်ပြီး သက်နဲ့ မမ ညီအစ်မလို ခင်ခင်မင်မင် နေသွားလို့ရမှာပေါ့”

“ဘယ်နှစ်ချက်ရိုက်ရမလဲ”

“ကြိုက်သလောက်ရိုက်”

“သက်က အနည်းဆုံး ဆယ့်ငါးချက်ရိုက်မယ် စိတ်ကူးထားတာ”

“သက်သဘော”

သက်ရဲ့စူးစိုက်တဲ့အကြည့်က မေသူ့စကပ်ကို ဖြစ်နေတော့ မေသူလည်း ရှက်ပေမဲ့ ခါးမှာဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ မိမိကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဘာမှအဖုံးအကွယ်မှ မရှိတော့။ သက်ရိုက်လို့ရအောင် မိမိတင်ပါးလေးတွေကို လှည့်ပေးလိုက်သည်။ သက်လက်တစ်ဖက်က ကြက်မွေးကိုကိုင်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က မေသူ့ တင်ပါးလေးတွေကို အသာပွတ်ပြီး ကိုင်ညှစ်လိုက်သည်။ ဘာပဲပြောပြော နာတာလည်း တော်တော့်ကို နာမှ သေချာသည်။ သက် မေသူ့အနားက ပြန်ခွာသွားသည်။ လက်တစ်ကမ်းလောက်မှာ ရပ်လိုက်တယ်ဆိုတော့ ရိုက်မယ်ဆိုရင် အကွာအဝေးက အနေတော်ဖြစ်သည်။

သက်က ကြက်မွေးကိုင်ထားတဲ့လက်ကို လွှဲမြှောက်လိုက်သည်။ တကယ် အရိုက်ခံရတော့မယ်ဆိုတော့လည်း မေသူ ကြောက်စိတ်လေး ပြန်ဝင်လာသည်။ ကိုယ်လုံးလေးလည်း တုန်လာသည်။ လက်လေးပိုက်ထားပြီး မိမိတင်ပါးပေါ်ကျလာမဲ့ ကြိမ်လုံးကို အသက်အောင့်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။

မျှော်နေတဲ့ ကြိမ်လုံးက မေသူ့တင်ပါးပေါ် ရောက်မလာခဲ့ပါ။ သက် မြှောက်ထားတဲ့ လက်ကို ပြန်ချလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ကိုဇော်တို့ မှားခဲ့တုန်းက လုံးဝ မထင်မှတ်ထား တာမို့ သက် က လွယ်လွယ်နဲ့ ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘဲ နန်းအိအိစိုးကို ကြက်မွေးနဲ့ရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးခဲ့သည်။ အခု မမကိုလည်း အဲဒီတုန်းကလို ဆယ့်ငါးချက် ရိုက်မယ် ပြောလိုက်ပေမဲ့ တကယ်တမ်း ရိုက်မယ်ဆိုတော့ လက်တွန့်နေသည်။ နန်းအိအိစိုးက ကိုယ့်သမီးလို ညီမလိုနေလာတာ ကြာပြီး ဆုံးမမယ်ဆိုတော့လည်း ဘာမှ တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ ရိုက်ဖြစ်လိုက်သည်။ မမကိုတော့ အဲဒီလိုမလုပ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။  ဘယ်လိုပဲ မမက စခဲ့တယ်ပြောပြော အခုက မိမိခွင့်ပြုလို့ ဖြစ်ခဲ့တာ။ ဒီကိစ္စကို စခဲ့တာ သက်မှာ hidden agenda ရှိသည်။ အစက နန်းအိအိစိုးလိုပဲ ထုံးစံအတိုင်း ကြက်မွေးနဲ့ရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးမည်။ နောက်တစ်ဆင့်မှ မိမိတွေးထားတာကို ဆက်အကောင်အထည်ဖော်ဖို့။ အခု မိမိက မမကို ရိုက်ချင်စိတ် လုံးဝမရှိလို့ ဒုတိယပိုင်းကိုပဲ ဆက်သွားရတော့မည်။

သက် ကြိမ်လုံးကို ရွယ်လိုက်တော့ မိမိတင်ပါးပေါ်အရှိန်နဲ့ ကျလာမယ်ထင်ပေမဲ့ သက် က မြှောက်ထားတဲ့ လက်ကို အောက်ပြန်ချလိုက်သည်။ တင်ပါးတွေကို မရိုက်ဘဲ  ကြိမ်လုံးနဲ့ မေသူ့ ပေါင်ကြားကို ပွတ်လိုက်ပြီး မေသူ့ပစ္စည်းပေါ် ရောက်လာကာ အကွဲကြောင်းလေးကို ထိကစားတဲ့အချိန်မှာတော့ မေသူ အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်မိသည်။ တင်ပါးကို ရိုက်တာတော့ ခံနိုင်လောက်သည်။ ဒီအရှေ့ဘက် နုနယ်လှတဲ့ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို ဆိုရင်တော့ တွေးတောင် မတွေးဝံ့။ သက်ကို အသနားခံတဲ့မျက်လုံးလေးနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ သက် က မေသူ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ကြက်မွေးနဲ့ ညွှန်လာတော့ မေသူ့ကို တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ခိုင်းမှန်း နားလည်လိုက်သည်။ မေသူလည်း ကိုယ်ပေါ်ကျန်နေသေးတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီနဲ့ ဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

သက်က ကြိမ်လုံးနဲ့ မေသူ့ အကာအကွယ်မဲ့ ရင်သားကို ပွတ်လိုက်ပြန်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို လှုပ်ခတ်ကစား လိုက်တော့ မေသူ ကြောက်လွန်းလို့ အသက်ရှူဖို့ မေ့သွားသည်။

စတုန်းကတော့ သက်ဘာလုပ်လုပ်လို့ ဆိုပေမဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားလွယ်ပြီး နူးညံ့တဲ့ ဒီနေရာတွေကို ကြက်မွေးကြိမ်လုံးနဲ့ တကယ်တမ်းရိုက်လာမှာကိုတော့ အရမ်း စိုးရိမ်မိသည်။ သက် ကြက်မွေးကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး မေသူ့ကို ကြည့်ကာ ညင်သာစွာ ပြောသည်။

“ပြောခဲ့ပေမဲ့ တကယ်တမ်းကျတော့ သက် မမကို မရိုက်နိုင်ပါဘူး”

မေသူအံ့သြသွားသည်။

“သစ္စာမဲ့ခင်ပွန်းသည်ကို မမက ကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ကိုယ် တုံ့ပြန်မှာကို ကူညီချင်လို့ရယ်၊ မဖြစ်မနေ one-night stand ရှာမယ်ဆိုရင်လည်း ကိုယ့်အစ်မလို ခင်မိနေတော့ မမဖက်က နှမြောမိတာတွေကြောင့် မမဆန္ဒကို သက် လိုက်လျောခဲ့တာ။ ကြားကြားမိချင်း လန့်သွားပေမဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တွေးလိုက်တော့ မမကို သတ္တိရှိတယ်လို့တောင် စိတ်ထဲချီးကျူးမိတယ်”

ဒီလိုကြားရတော့ မေသူ ပိုအံသြသည်။

“ဒါပေမဲ့ အခုလို ဖြစ်သွားတော့ ကို က မမနဲ့ ပတ်သက်သွားရတယ်။ မမလည်း သက်ကို အကြွေးတင်သွားပြီ။ သက်က မမလောက်တော့ မရဲဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အားလုံး မျှမျှတတနဲ့ အဆုံးသတ်ဖို့ သက် စဉ်းစားမိတာတစ်ခုရှိတယ်”

သက် မေသူ့ကို ထူးထူးဆန်းဆန်းကြည့်လာတဲ့ အကြည့်တွေကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မေသူ ခံစားနားလည်လိုက်သည်။ ဒီ အခြေအနေရောက်လာမယ်လို့ မေသူ ဘယ်လိုမှ တွေးမထားမိ။ ချောမောလှပလွန်းတဲ့ သက်မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း မေသူ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ ကြောက်ကြောက်နဲ့ အပြစ်ပေးခံရဖို့ လာခဲ့ရတာ အခုတော့ လုံးဝ မထင်မှတ်ထားတာတွေ ဆုံကြုံ ရတော့မည်။

“သက် ဘာခိုင်းခိုင်း မေသူ လုပ်မယ် ပြောထားပြီးသားပဲလေ”

“တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ သက်ကိုပဲ ခံစားလို့ရအောင်လုပ်ပေးရမှာ၊ မမက သာယာလို့ မရဘူးနော်။ မဟုတ်ရင် ဒါတွေက ဘာမှ အဓိပ္ပာယ်မရှိဘူး ဖြစ်သွားမယ်”

သက် ပြောတာကို မေသူ ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သည်။ ကိုဇော် နဲ့ မိမိ ဖြစ်ခဲ့လို့ သက်လည်း အခြားတစ်ယောက်နဲ့ ပြန်ပတ်သက်မည်။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နဲ့ မလုပ်ရဲတော့ လိုအပ်တဲ့နေရာကို မိမိဖြည့်ပေးရမည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိက သက်ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရုံသက်သက် လုပ်ရမှာမို့ ဒီဆက်ဆံရေးကနေ အရသာခံ သာယာမှု ယူခွင့်မရှိ။ သက်က ဒီလိုတွေ ပြောရတာ ရှက်သလိုလို တွန့်ဆုတ်နေသလိုတော့ ဖြစ်နေသေးသည်။ မိမိကပဲ အစစ အရာရာ ဦးဆောင်ရမည်။ မေသူ  သက်အနား တိုးသွားသည်။ သက်မျက်နှာလေးကို ကိုင်ပြီး သက်နှုတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းလိုက်သည်။ ရွရွလေးနမ်းနေရာမှ နည်းနည်းကြာလာတော့ သက် နှုတ်ခမ်းတွေကို အသာစုပ်ပေးသည်။ သက်လည်း ပြန်နမ်းစုပ်ရင်း လျှာချင်းလည်း ထိတွေ့ စုပ်ကစားကြသည်။

နမ်းနေရင်း မေသူက သက်ရဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ သက် က အတွင်းမှာ ဘာမှခံဝတ်မထားတော့ ဖြူဖွေးလှပပြီး အချိုးအစားကျတဲ့ သက် ကိုယ်လုံးလေးကို မေသူ အနီးကပ်မြင်ရသည်။ မေသူ့လက်တစ်ဖက်က သက်ကို အသာသိုင်းဖက်ထားလိုက်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က သက်တင်ပါးလေးကိုကိုင်ကာ မေသူ့နို့တွေနဲ့ သက်နို့တွေကို ထိကပ်ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ တင်းထောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းနဲ့လည်း သက်နို့တွေ နို့သီးခေါင်းတွေကို လိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။ လှပတဲ့ သက် ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း အကာအကွယ်မဲ့မြင်တွေ့ရ၊ သက်ကိုလည်း နမ်းပြီး နို့ချင်းပွတ်နေရတော့ မေသူလည်း အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ ခံစားရတာတွေအတွက် အလွန်အမင်းသာယာမှုလည်း ဖြစ်လာပေမဲ့ သက်ပြောထားခဲ့သလို ဒီဆက်ဆံရေးမှာ မိမိက အရသာခံခွင့်မရှိ။

သက်ကို ခုတင်နားတွဲခေါ်သွားပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ သက်နို့တွေကို တစ်လှည့်စီ ငုံစုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း သက် ပေါင်ကြားကို အသာပွတ်ပေးနေသည်။ တိုးတိုးညည်းနေသံနဲ့အတူ သက် မျက်လုံးလေးအသာမှိတ်ပြီး မေသူ့ အထိအတွေ့တွေကို ခံစားနေရင်း အရည်တွေစိုလာတဲ့ သက်ပစ္စည်းကြားထဲကို မေသူ လက်ချောင်းလေးထိုးထည့် ကစားပေးနေပြန်တော့ သက်လည်း စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားလာပြီး လက်တွေနဲ့ မေသူ့နို့တွေကို ကိုင်ညှစ်လိုက်၊ မေသူ့တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်၊ မေသူ့ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်ကစားလိုက် ပြန်လုပ်ပေးသည်။

ချောမောလှပလွန်းတဲ့ သက်ကို မြင်ရ ထိတွေ့နေရလို့ အရမ်းကျေနပ်နေတဲ့အပြင် သက်ကလည်း မိမိကို ပစ္စည်းကို လက်နဲ့ ပွတ်သတ် ထည့်ကစားနေတာ ကြာလာတော့ အလွန်အမင်း သာယာလာသည်။ ဒီအတိုင်းရှေ့ဆက်ရင် မိမိ ထိန်းနိုင်တော့မှာ မဟုတ်မှန်း မေသူ သတိထားမိလိုက်သည်။ အခုဆက်ဆံရေးမှာ မိမိက မပြီးရဘူး မဟုတ်လား။

“သက်၊ သက် လက်လေးတော့ နားပေးပါလား။ အဲဒီနား ဆက်ကစားနေရင် မေသူ ခံနိုင်ရည်ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

မမက အဲဒီလိုပြောလာတော့ မမပစ္စည်းထဲ ထည့်ကစားနေတဲ့ သက်လက်ချောင်းတွေကို ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ မမြင်ခဲ့ရသလို မေးလည်း မမေးပေမဲ့ သေချာတာက မနေ့ည ကိုနဲ့မမ ဆက်ဆံတဲ့အခါ normal, oral နဲ့ anal အားလုံးပါမှာ သက်သိသည်။ အခု မိမိလည်း အဲဒီ လမ်းကြောင်းကို ထပ်တူ မဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ကိုယ့်နည်းနဲ့ကိုယ်ပြန်သွားမည်။ မမပစ္စည်းကိုတော့ ဒီလောက်နဲ့ နားပေးလိုက်တော့မည်။ ကျန်တာက မမကို ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံခိုင်းဖို့ရယ် မမ နောက်ပေါက်ကို ကစားဖို့ရယ်။

သက် အံဆွဲထဲက condom ထုတ်လိုက်သည်။ နှစ်ဦးသားက ခုတင်ပေါ်ရောက်နေပြီ။ သက်က အနေအထားကို ပြင်လိုက်သလို မမကို အလိုက်သင့် ရွှေ့ခိုင်းလိုက်တော့ ဒူးထောင် ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ သက် ပေါင်ကြားထဲကို မမခေါင်းလေးဝင်ပြီး သက်ပစ္စည်းကို ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးဖို့ အသင့်ဖြစ်သွားသည်။ သက်က လက်ချောင်းလေးမှာ condom ကို စွပ်လိုက်ပြီး မိမိပစ္စည်းမှာကော မမပစ္စည်းမှာပါ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို သုတ်လူးလိုက်သည်။ Condom စွပ်ထားတဲ သက်လက်ချောင်းလေးက မမနောက်ပေါက်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာတော့ မမလည်း လန့်ပြီး တုန်သွားပေမဲ့ သက်လက်တစ်ဖက်က မေသူ့ခေါင်းကို အသာဖိလိုက်တော့ မမမျက်နှာလည်း သက်ပေါင်ကြားရောက်သွားကာ ပါးစပ်နဲ့ သက်ပစ္စည်းကို နမ်းစုပ်လျက်ပေးရင်း မနားတမ်း ဆက်ဆံပေးနေသည်။ သက်က မမနောက်ပေါက်ကို လက်ချောင်လေး အသွင်းအထုတ် အသာလုပ်ပြီး ဆက်ဆံပေးနေချိန်မှာ မမကလည်း သက် ခံစားမှု အဆုံးစွန်ရောက်သည်အထိ ပါးစပ်နဲ့ပဲ ဆက်ဆံပေးလိုက်ပါတော့သည်။

သက်ပေးတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံတစ်ထည် မေသူ ဝတ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ညကို သက်အိမ်မှာပဲ အိပ်မည်။

“အခုအချိန်ကစပြီး မမနဲ့ သက်က ညီအစ်မလိုပဲ နေကြတော့မှာနော်”

“စိတ်ချ။ မမ တစ်ခြားဘာအတွေးမှ မတွေးတော့ဘူး။ သက်ကို လည်း အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်။ မမ လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ရအောင် ကူညီပေးတဲ့အပြင် ချစ်စရာ ခင်စရာ ညီမ တစ်ယောက်ပါ အဆစ်ရလိုက်လို့။ ကိုဇော့်ကိုလည်း မမရဲ့ မတ်လေးလို့ ပဲ သဘောထား ဆက်ဆံတော့မှာ”

ရောက်တတ်ရာရာ သူ့အကြောင်းကိုယ့်အကြောင်းတွေ ပြောကြတာ တော်တော် ညဉ့်နက်သွားပြီ။ မအိပ်ခင် နောက်ဆုံးအနေနဲ့ မေသူ မေးလိုက်သည်။

“သက် ကို မေးစရာတစ်ခုတော့ ကျန်သေးတယ်”

“မေးလေ မမ”

“သက်တို့ ကလေးမယူသေးတာလား။ မယူချင်တာလား”

“အရမ်းလိုချင်တယ် မမရဲ့။ မရသေးတာ။ လက်ထပ်တဲ့နေ့ကစပြီး သက် ဘာအကာအကွယ်မှ မလုပ်တာကို ခုထိ မရနိုင်သေးတာ”

“ဆေးစစ်ကြည့်သေးလား”

“မစစ်ဘူး၊ ကို က အချိန်တန် ရမှာပေါ့ဆိုပြီး ဒီအတိုင်းကြိုးစားနေတာ”

“ဒါဆို ဆက်ကြိုးစားလိုက်ဦး။ မမလည်း ဟိုရောက်တဲ့အခါ သေချာ လေ့လာခဲ့မယ်။ မမ ပြန်လာတဲ့အချိန်ထိ မရသေးရင်တော့ တစ်နည်းနည်းနဲ့ ရအောင် စီစဉ်ကြတာပေါ့”

“ကောင်းတယ်မမ။ အဲဒီအခါ အမြွှာပူးလေးရအောင် လုပ်ပေးနော်”

ပြောပြီး နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ရယ်လိုက်ကြသည်။ မမကတော့ သက် မနေ့ညက ခွင့်ပြုပေးခဲ့ရလို့ ဒီနေ့ညကိစ္စတွေ ဖြစ်သွားတာလို့ ထင်လိမ့်မည်။ သက်အနေနဲ့ မမကို အဲဒီလိုပဲ သိထားစေတော့မည်။ အမှန်က ကို နဲ့ နန်းအိအိစိုး ဖြစ်ခဲ့လို့သာ သက်က ဒီလိုတွေအထိ လုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အဲဒီအကြောင်းတွေက မမသာမက အခြားဘယ်သူမှ သိစရာမလို၊ သိလို့မဖြစ်။ ဒါပေမဲ့ မမနဲ့ သက် တို့က စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ အရမ်းကို ခင်မင်ရင်းနှီးသွားကြသည်။ မမ ဒီမြို့က ပြောင်းသွားတော့လည်း  ဘယ်နေရာရောက်ရောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အမြဲမပြတ် အဆက်အသွယ် ရှိနေကြတော့သည်။

***

မမအေးအေးဝင်း နိုင်ငံခြားလိုက်သွားလို့ နန်းအိအိစိုးတစ်ယောက်တည်း လုပ်ရတာ ခြောက်လကျော်သွားပြီ။ အလုပ်ကိစ္စကော လိုက်တက်နေတဲ့ သင်တန်းတွေအားလုံးပါ အစစအရာရာ အဆင်ပြေသည်။ အချိန်တိုအတွင်းမှာ ဆေးရုံကြီးတစ်ခုလုံး မိမိ နိုင်နိုင်နင်းနင်း အုပ်ချုပ်နိုင်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့သြမိသလို ပီတိလည်း ဖြစ်ရသည်။ မိမိရောက်စက နေ့တိုင်းလာတဲ့ အန်တီထိုက်တောင် သုံးလေးရက်မှ တစ်ခါ လာတော့သည်။ အန်ကယ်ကလည်း ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းလို့ ကြားသည်။ စနေနေ့ နေ့လည် လာထိုင်ပေးတဲ့  ဆရာကြီးတစ်ယောက်ကို ကားနားထိလိုက်ပို့ပြီး ပြန်ဝင်လာတော့ ကောင်တာ က တစ်ယောက် ပြောသည်။

“မအိ၊ သူဌေးအခန်းက လာခဲ့ပါဦးတဲ့”

အန်တီထိုက်ဝင်လာတာ မိမိ သတိမထားမိ။ အမြန်ပဲ တက်သွားသည်။ အန်တီထိုက်က ခေါ်ရင် တံခါးခေါက်စရာမလိုဘဲ တစ်ခါတည်း ဝင်လာလို့ရတယ် ပြောထားလို့ နန်းအိအိစိုးလည်း အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ထိုင်နေတာက အန်တီထိုက် မဟုတ်။ ဘေးဘီ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့လည်း မတွေ့ရ။ အပြင်များ ပြန်ထွက်သွားတာလား ထင်မိလို့ အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ တစ်ယောက်တည်းသောသူကို မေးလိုက်သည်။

“ကျမကို ခေါ်တယ်ဆိုလို့ပါ။ အန်တီထိုက် အပြင်ပြန်ထွက်သွားတာလားရှင့်”

“ထိုင် မအိ။ မေမေ မပါလာဘူး။ ကိုယ် ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာပါ”

အန်တီထိုက်တို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား ကိုကောင်းထိုက်ကို မိမိလေးငါးခါလောက် တွေ့ဖူးသည်။ ဆေးရုံကို သူ့နာမည်ပေးထားပေမဲ့ အခုမှ အလုပ်သင် ဆရာဝန် ဆိုတော့ ဒီကို လာခဲသည်။ အခုအန်တီထိုက်မပါဘဲ လာတာဆိုတော့ မိမိ ကိုင်တွယ်လုပ်ကိုင်ထားတာတွေကို ဘာများစစ်မေးစရာ ရှိနေသလဲလို့ ထင်လိုက်သည်။ မိမိက ငွေရေးကြေးရေးကအစ ကျန်တာတွေ အကုန်လုံး တိတိကျကျ မှန်မှန်ကန်ကန် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ထားတာပဲ။ ဘာမှ အမှား မရှိနိုင်ပါဘူးလို့ ယုံကြည်သည်။ သူ့ စားပွဲရှေ့က ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ဘာများ မေးစရာ စစ်စရာရှိလို့ပါလဲရှင့်”

“အာ.. အလုပ်ကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး မအိ။ ဒီဆေးရုံအကြောင်းလည်း ကိုယ်ဘာမှ မသိပါဘူး။ မအိက အားလုံး အဆင်ပြေ စိတ်ချရတယ် လို့ မေမေကပြောပါတယ်”

ဒါဆို ဘာအကြောင်းရှိသေးလို့လဲ။ ကိုကောင်းထိုက်က ဘာမှ ဆက်မပြောဘဲ နေနေတော့ မိမိလည်း ဘာပြန်မေးရမှန်းမသိ။ ခဏအကြာမှ သူ ပြောလာသည်။

“ကိုယ် မအိကို ချစ်နေမိပြီဆိုတာ ပြောချင်လို့ပါ”

လုံးဝ မထင်ထားတဲ့ စကားကို ကြားလိုက်ရသည်။ နန်းအိအိစိုး အလယ်တန်းကျောင်းသူဘဝ ကတည်းက စာတွေလိုက်ပေးတာ၊ ရည်းစားစကားပြောခံရ၊ ချစ်ရေးဆို ခံလာရတာတွေ  ဒီနေ့ထိ အကြိမ်ပေါင်း ဘယ်လောက်တောင် ရှိနေပြီလဲဆိုတာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မမှတ်မိနိုင်လောက်အောင် များခဲ့သည်။ သေချာတာက ဒီတစ်ခါလောက် ကိုးယိုးကားရား ဖြစ်တာ မရှိ။ ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့ သားဆိုတော့ ဘာပြန်ပြောရမှန်းလည်းမသိ။ အံ့အားသင့်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ပြန်ကြည့်နေမိလိုက်သည်။ သူ ဆက်ပြောသည်။

“ကိုယ် ဒီစကားကို လေးလေးနက်နက်ပြောတာပါ။ မအိ စဉ်းစားပြီး နောက်မှ အဖြေပြန်ပေးပါ။ မအိ လုပ်စရာရှိတာတွေ သွားလုပ်ပါတော့”

“ဟုတ်” လို့ တစ်ခွန်းထဲ ပြောပြီး နန်းအိအိစိုး အောက်ပြန်ဆင်းလာသည်။ မိမိကို ချစ်ရေးဆိုသူ အများကြီးထဲမှာ ဘယ်သူကမှ နန်းအိအိစိုးကို စိတ်လှုပ်ရှားမှု မဖြစ်စေနိုင်ခဲ့။ ဒီတစ်ခါလည်း နန်းအိအိစိုးစိတ်ထဲ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မခံစားလိုက်ရ။  အစကတော့ အစ်ကိုကြီးကို ချစ်မိသွားသလားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်မိပေမဲ့ အဲလိုလည်း လုံးဝမဟုတ်မှန်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိလာသည်။ ဒီရောက်တော့ သင်ယူစရာ လုပ်စရာတွေ အရမ်းများနေလို့ အချစ်ကို မစဉ်းစားနိုင်၊ အချိန်မပေးနိုင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေကိုလည်း ဘဝအတွေ့အကြုံ တစ်ခုအဖြစ် သက်တောင့်သက်သာ ခံယူထားနိုင်ပြီ။ မေ့ပစ်လိုက်လို့မရပေမဲ့ မိမိစိတ်ထဲ  ဘာအနှောင့်အယှက်မှ မဖြစ်တော့။ ရင်ခုန်မိတာ အချစ် ဟုတ်သလား မဟုတ်ဘူးလားဆိုတာ မဆုံကြုံဖူးလို့ မသိသေးပေမဲ့ အခုအချိန်ထိ ချစ်ရေးဆိုလာသူတွေထဲက မိမိကို ရင်ခုန်စေနိုင်သူကိုတော့  လုံးဝမတွေ့သေး။ ကိုကောင်းထိုက် အကြောင်းလည်း ထပ်မစဉ်းစားမိဘဲ ကိုယ်လုပ်စရာတွေနဲ့သာ အချိန်ကုန် နေရတော့သည်။

စနေနေ့ နေ့လည် လာထိုင်ပေးတဲ့  ဆရာကြီးကို ကားနားထိလိုက်ပို့ပြီး ပြန်ဝင်လာတော့ ကောင်တာက တစ်ယောက် ပြောသည်။

“မအိ၊ သူဌေးအခန်းက လာခဲ့ပါဦးတဲ့”

ဒီစကားကို ပြန်ကြားလိုက်မှ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က အဖြစ်တွေကို ပြန်သတိရလာသည်။ ဒီကြားထဲမှာ ကိုကောင်းထိုက်နဲ့ ထပ်မတွေ့ဖြစ်။ အန်တီထိုက်လာတဲ့အခါလည်း ဒီအကြောင်း ဘာမှမပြောသလို သူလည်းမပါလာခဲ့။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အခန်းထဲရှိနေတာ သူမဟုတ်ဘဲ အန်တီထိုက်ဖြစ်နေရင်ကောင်းမယ်လို့ တွေးမိလိုက်ပေမဲ့ ဝင်သွားလိုက်တော့ ထိုင်နေတာက ကိုကောင်းထိုက်ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထဲက နည်းနည်းလေး တင်းသလို ဖြစ်သွားသည်။ သူက မိမိသူဌေးရဲ့ သားပဲလေ။ မိမိကို ရုံးခန်းထဲ လှမ်းခေါ်ပြီး ချစ်စကားပြော၊ ပြီးတော့ ပြန်အလုပ်သွားလုပ်ခိုင်းခွင့်တော့ ရှိမှာပေါ့။ သူ့စားပွဲရှေ့ သွားရပ်လိုက်တော့ အရင်တစ်ခါလိုပဲ ထိုင်ခိုင်းသည်။

“မအိကို ကိုယ် ပြောခဲ့တာ မမေ့ပါဘူးနော်”

“ရှင်”

“ကိုယ့်မေတ္တာကို တုန့်ပြန်ပေးနိုင်မလားဆိုတာ စဉ်းစားပြီး အဖြေပေးပေးပါလား။ ကိုယ် မအိကို တကယ်ချစ်နေမိတာပါ”

ရုံးခန်းထဲ အခန့်သားထိုင်ပြီး  ချစ်ရေးဆိုတာကို သိပ်မကျေနပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ ဒီလိုနဲ့တော့ မိမိက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ချစ်စိတ်တွေပေါ်လာရမှာလဲ၊ မေတ္တာတုန့်ပြန်ရမှာလဲ။

“ကိုကောင်းထိုက် က ချစ်မိလို့ ကျမ ပြန်ချစ်ပြီလား မေးတာဆိုရင်တော့ ကျမ အဲဒီလိုခံစားမှု မဖြစ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကိုကောင်းထိုက် ကျမကို လက်ထပ်ချင်တာဆိုရင် ကျမကို ပြောနေစရာမလိုပါဘူး။ အန်တီထိုက်ကနေ မမသက်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ ကျမ လက်ခံရမှာပါ”

“မအိ၊ ကိုယ်ဒီလို ဆိုလိုတာမဟုတ်ပါဘူး။ မအိနဲ့ ဘဝတစ်ခု အတူ တည်ဆောက်ခွင့်ရဖို့ မအိကို ချစ်ရေးဆိုတာကတော့ မှန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မအိဆန္ဒ မပါဘဲ ဘာမှ မလုပ်ချင်လို့ လူကြီးတွေကို မပြောသေးဘဲ မအိနား အဖြေတောင်းနေတာပါ”

“အဲဒါဆိုရင်တော့ ကျမ ပြောခဲ့သလိုပါပဲ။ အခုအချိန်ထိ ချစ်မိတဲ့စိတ် မဖြစ်သေးပါဘူး”

မိမိ စကားပြောတာတွေ ကြွပ်ဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေမှန်း သူ သတိထားမိသွားသည်။

“ကိုယ်က ဒီလိုပုံစံနဲ့  ချစ်ရေးဆိုလို့ မအိအဆင်မပြေ ဖြစ်နေတယ်ထင်တယ်။ မအိ နေရခက်မှာစိုးလို့ ခုလိုလုပ်တာပါ။  တောင်းပန်ပါတယ်။ မအိ ကိုယ့်အလုပ်ပဲ ကိုယ် ပြန်သွားလုပ်ပါတော့”

ကိုကောင်းထိုက် နောက်နေ့ကစပြီး ဗျူဟာ ပြောင်းလိုက်သည်။ မနက် မိမိ သင်တန်းသွားတာ အဆောင်မှာ လာစောင့်သည်။ သင်တန်းအဆင်း ရှိနေသည်။ ဆေးရုံကိုကော မိမိအနားပါ  အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာပြီး ခဏခဏလာသည်။ ဘယ်နှစ်ရက်မှ မကြာခင်မှာ အဆောင်နဲ့ တက်နေသမျှသင်တန်းက လူတွေ၊ ဆေးရုံက ဝန်ထမ်းတွေ ၊ ဆရာ ဆရာမတွေ အားလုံး သိကုန်ကြပြီး မိမိလည်း တော်တော့်ကို နေရထိုင်ရ ခက်ရတော့သည်။။ အဲဒီအခါမှ ကိုကောင်းထိုက် မိမိအနေမကျပ်အောင်  စေတနာထားပြီး သိုသိုသိပ်သိပ် ချစ်ရေးဆိုတာကို နားလည်သွားပေမဲ့ နောက်ကြောင်းပြန်လှည့်လို့ မရတော့။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် အနားမှာရှိသူတွေ အားလုံးကလည်း ကိုကောင်းထိုက်က ဘာမှ ငြင်းစရာမရှိလို့ လက်ခံဖို့ ဝိုင်းတိုက်တွန်းကြပြီ။ အဲဒီလို ပြောကြလို့ကို အရွဲ့တိုက်ချင်လို့လား၊ ရှက်လို့လားတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေချာမသိပေမဲ့  မိမိက တင်းခံနေလိုက်သည်။ အခြေအနေတွေက ဘာမှ မပြောင်းလဲ၊ မတိုးတက်ဘဲ ရှေ့ဆက်နေရတော့သည်။

“မအိ၊ မမခိုင်က အခန်းထဲ ခဏလာပါဦးတဲ့”

ထဘီပြာ နာ့စ် တစ်ယောက် လာပြောသည်။ မမခိုင်ဆိုတာ မိမိတို့ဆေးရုံမှာ လာပြတဲ့လူနာ များလှသော ပါမောက္ခ ဆရာမကြီး တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ အခုလည်း တော်တော်နောက်ကျတဲ့အထိ လူနာမပြတ်သေးလို့ မိမိ မပြန်သေးဘဲ စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကိစ္စထူးရှိလို့သာ မိမိကို အခန်းထဲ ခေါ်တာဖြစ်မည်။ ဝင်သွားလိုက်တော့ လူနာကုန်နေပြီပဲ။ ပစ္စည်းတွေလည်း သိမ်းထားပြီးနေပြီ။

“သမီး ထိုင်”

“မမ ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလဲရှင့်”

“သမီးကို မောင်ကောင်းထိုက်က ချစ်ရေးဆိုနေတာဆို”

ရုတ်တရက် မထင်မှတ်တဲ့စကား ကြားလိုက်ရပြန်သည်။

“ဟုတ်”

“သမီးက လက်မခံဘူးလို့ ပြောနေကြတာ ဟုတ်လား”

“အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုကောင်းထိုက်က သမီးသူ့ကို ပြန်ချစ်လားလို့မေးတော့ သမီးလည်း မချစ်သေးလို့ မချစ်ဘူးလို့ပဲ ဖြေခဲ့တာပါ”

“ဂျူလီယာကြောင့်လား”

ဂျူလီယာအကြောင်း မိမိတော်တော်ကြားဖူးသည်။ ကိုကောင်းထိုက် ဆေးကျောင်းရောက်တော့ အချိန်တော်တော်ကြာ တွဲခဲ့တဲ့ အတန်းတူ ကောင်မလေး။ ဒီဆေးရုံထိပါ လိုက်လာပြီး လူစွာလုပ်နေလို့ ဒီက ဝန်ထမ်းတွေ ဆရာမတွေအားလုံးက ကြည့်မရ။ ပြတ်သွားပြီဆိုတော့ အားလုံးဝိုင်းပျော်ကြသည်။ ဒါတွေက မိမိမရောက်ခင်က ဖြစ်ခဲ့တာတွေ။

“သမီး နည်းနည်းကြားဖူးပေမဲ့ အဲဒါကြောင့်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သမီးက ချစ်မိတဲ့စိတ် မပေါ်သေးလို့ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ပြောခဲ့တာပါ။ ကိုကောင်းထိုက်ကိုလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အသိပေးခဲ့တာ ရှိပါတယ်။ သမီးကို လက်ထပ်ချင်တာဆိုရင် အန်တီထိုက်ကနေ မမသက်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ ပြီးပါတယ်လို့”

“သူတို့ ပြတ်သွားတာ ကြာပြီ။ ဂျူလီယာလည်း နောက်တစ်ယောက်တွဲနေတယ်။ အဲဒါကြောင့် မောင်ကောင်းထိုက်က သမီးကို ချစ်ရေးဆိုတာတော့ မဟုတ်နိုင်ဘူး။ မောင်ကောင်းထိုက်က သူ့ စိတ်ထဲ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ မရှိဘဲ ဘာမှမလုပ်ဘူး။ သမီးကို သူ တကယ်ချစ်လို့ ချစ်တယ်ပြောတာပါ”

အလုပ်တွေ အရမ်းများတဲ့ ဆရာမကြီးက ညမိုးချုပ်နေတာ မပြန်သေးဘဲ မိမိတို့ကို အောင်သွယ်ပေးနေသည်။ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ မမခိုင် ဆက်ပြောသည်။

“သားကို ဘာမှမပြောပေမဲ့ ထိုက်က ဂျူလီယာကို သဘောမကျဘူးဆိုတာ မမတို့ကို ပြောဖူးတယ်။ ဂျူလီယာ့ အနေအကျင့်၊ စရိုက်ကို မကြိုက်သလို သူ့မိဘတွေကလည်း ရှိတာထက် ပိုဟန်ထုတ်ပြီး နေတတ်တဲ့လူတွေဆိုတာ ပေါင်းကြည့်သူတိုင်း သိတယ်လေ။ သူများအကြောင်း မကောင်းပြောတာ မမ ဝါသနာမပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သမီးနဲ့ မောင်ကောင်းထိုက်ကို ကိုယ့်သားသမီးလို သဘောထားလို့ မမ ဒါတွေပြောပြနေတာ။ မောင်ကောင်းထိုက်အကြောင်း မမကောင်းကောင်းသိတယ်။ သမီးကိုလည်း အေးအေးဝင်းနဲ့ စတွဲနေကတည်းက မမ သတိထားမိလို့ ဂရုစိုက်ကြည့်နေတာ။ သမီးတို့ နှစ်ယောက်က တကယ့်ကို လိုက်ဖက်တဲ့ စုံတွဲဖြစ်မှာ”

ကိုကောင်းထိုက်က အပြစ်ပြောစရာမရှိတဲ့သူဆိုတာ ဟုတ်မှာပါ။ မမခိုင် ပြောတာတွေ အကုန်မှန်မှာပါ။

“ကဲ။ တော်တော် နောက်ကျနေပြီ။ မမပြန်မယ်။ သမီးကို ပြောခဲ့တာတွေ သေချာစဉ်းစားနော်”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

မမခိုင် ပြောလာလို့ ဒီညတော့ ကိုကောင်းထိုက်အကြောင်းတွေ တွေးနေမိပြီ။ ဟုတ်သည်။ သူက ဘာမှ ငြင်းစရာမရှိ။ ကိုကောင်းထိုက်ကို မိမိ လက်ခံနိုင်တာ သေချာသည်။ ဒါကြောင့်လည်း လူကြီးတွေကို ပြောလိုက်ရင် ရပါတယ်လို့ မိမိပြောမိခဲ့တာဖြစ်မည်။ ဒါပေမဲ့ မချစ်သေးဘူးလို့ ဘာကြောင့် မိမိက ပြောနေရတာလဲ။ အားလုံးက ဝိုင်း ပြောကြလို့ မခံချင်စိတ်လေး ရှိနေတာလား။  မိန်းကလေး မာနကြောင့်လား။ ဝန်ခံရမှာရှက်နေတာလား။ ဖုံးကွယ်နေတာကို အစဖော်ပေးဖို့တော့ လိုပါသည်။ မမခိုင်ရဲ့ စကားတွေက မိမိအတွက် လိုအပ်နေတဲ့ တွန်းအားတွေပဲလား။ မိမိ ကိုကောင်းထိုက်ကို ချစ်နေမိပြီလား။  ပေါ်လာတဲ့မေးခွန်းတွေရဲ့ အဖြေကို နန်းအိအိစိုး မရှာချင်သေးပါ။ ရှာရမှာ ကြောက်တာလား၊ ရှက်တာလားလည်း မစဉ်းစားချင်တော့ပါ။ အရမ်းနောက်ကျမှ အိပ်ပျော်သွားသည်။

မနေ့ည အဆောင်ပြန်တာ နောက်ကျလို့  ဝယ်နေကျ မုန့်ဆိုင်က ပိတ်သွားပြီ။ မနက်စောစောထ ရေချိုး အဝတ်လဲပြီး အပြင်မှာ သွားစား ရတော့မည်။ တစ်ယောက်တည်းမို့ နန်းအိအိစိုး အပြင်မှာ မနက်စာ စားလေ့စားထ လုံးဝမရှိ။ ဒီနေ့တော့ သွားတက်ရမဲ့ သင်တန်းနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ တစ်ခုခု စားဖို့ စိတ်ကူူးလိုက်သည်။ သွားမယ်ဆိုမှ ဆိုင်ကယ်က စက်နှိုးလို့မရ။ တတ်သလောက် ကြိုးစားကြည့်ပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ မအောင်မြင်။ မမသက်က အသစ်ဝယ်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်ပေမဲ့ ဒီဆိုင်ကယ်က ဆေးရုံရောက်တာနဲ့ ဟိုလူယူသုံး ဒီလူယူသုံးနဲ့ နားရတယ် မရှိ။ အဆောင်က တစ်ခြားလူတွေ ဌားသုံးချင်ရင်လည်း မိမိကို ဆေးရုံပို့ခိုင်းလိုက်ပြီး ပေးလိုက်တာပဲ။ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို မရိုသေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ မိမိက အားလုံးနဲ့ အဆင်ပြေအောင် အလိုက်သင့် ပေါင်းသင်းနေထိုင်တတ်သလို တစ်ဖက်သားကို ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက် စေတနာထား ကူညီတတ်တဲ့ ပင်ကိုယ်ဗီဇကြောင့် လိုတဲ့လူတွေ ယူသုံးကြတာကို နှမြောတွန့်တိုမှုတော့ လုံးဝမဖြစ်။ အဲဒီစိတ်ကြောင့်လည်း မိမိကို ချစ်ခင်ကူညီသူတွေ များလှပြီး အလုပ်မှာ အဆင်ပြေဖို့ အထောက်အကူ ဖြစ်သွားသည်။  သုံးတဲ့လူကလည်း လူစုံ။ မိမိက အားလည်းမအား နားလည်းမလည်တော့ ဘာမှ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှု မရှိတာ အခု ဒုက္ခရောက်ပြီ။

အခက်အခဲတွေ့တော့ အားကိုးရှာချင်စိတ်လေးပေါ်လာသည်။ သူ မနက်လာစောင့်နေတတ်တဲ့ နေရာကို ကြည့်မိလိုက်သည်။ သူ ကားဘေးမှာ ရပ်ပြီး မိမိကို ကြည့်နေသည်။ မိမိ ချက်ချင်း မျက်နှာလွှဲလိုက်ပေမဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံတယ် ဆိုကတည်းက ကိုယ်ကလည်း သူ့ကို ကြည့်လိုက်လို့ပေါ့။ နောက်တစ်ခါ ထပ်မကြည့်ဖို့နဲ့ သူ့ကို အကူအညီ မတောင်းဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးနေပေမဲ့ သူ မိမိအနား လာခဲ့ရင် ကောင်းမှာလို့လည်း စိတ်ထဲက မျှော်နေမိသည်။ မျှော်တဲ့အတိုင်းလည်း မိမိရှေ့ ရောက်လာသည်။

“စက်နှိုးလို့ မရဘူးလား”

မိမိ ခေါင်းပဲ ညိတ်လိုက်သည်။

“ကိုယ်လည်း ဆိုင်ကယ်အကြောင်း နားမလည်တော့ မလုပ်ပေးတတ်ဘူး။ ဖိုးထွန်းကို ခေါ်ပြီး လိုတာလုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်။ မအိ ကျောင်းမနောက်ကျအောင် ကိုယ်ပို့ပေးပါ့မယ်။ တာဝန်ခံမန်နေဂျာ သွားစရာရှိလို့ ဆေးရုံကကား လိုက်ပို့ပေးတယ်လို့ သဘောထားလိုက်ပါ”

ဖိုးထွန်းက ဆေးရုံကကား မောင်းတဲ့လူ။ သူ့ပုံစံ၊ သူ့အပြောကို ကြည့်တာနဲ့ ကြုံလို့ အခွင့်အရေးယူတာ မဟုတ်ဘဲ မိမိ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတာ နားလည်သည်။ မိမိလည်း အပိုတွေ ပြောမနေ၊ လုပ်မနေတော့ပါ။

“ကျေးဇူး” တိုးတိုးလေးပြောပြီး သူ့ကားရှိရာကို လျှောက်သွားသည်။ သူလည်း ဖိုးထွန်းကို ဖုန်းဆက်မှာရင်း လိုက်လာသည်။ ဒါပေမဲ့  ခါတိုင်း ဆေးရုံကားနဲ့ သွားစရာရှိလို့ သွားရင် စီးနေသလို နောက်ခန်းတော့ မထိုင်ရဲ။ တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ပဲ ရှေ့ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မောင်းနေရင်း သူ စပြောသည်။

“မအိ ဒီနေ့ စောတယ်နော်”

“မနေ့ညက မမခိုင်ပြန်တာနောက်ကျတယ်။ အဲဒါ မနက်အတွက် မုန့်ဝယ်တဲ့ဆိုင်က ပိတ်သွားလို့ နည်းနည်းစောစော ထွက်လာပြီး တစ်ခုခုစားမလို့ပါ”

မမခိုင်ဆိုလို့ မနေ့ညက မမခိုင် ပြောခဲ့တာတွေ၊ မိမိ စဉ်းစားမိတာတွေ အတွေးထဲ ရောက်လာသည်။ သူ့ကိုတော့ အဲဒါတွေ ပြန်ပြောပြလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။

“မနက်စာ မစားရသေးဘူးလား။ အချိန်လည်းရှိသေးတာပဲ။ ကိုယ် မအိကို တစ်ခုခု လိုက်ကျွေးမယ်လေ”

ပြောမိကာမှ သူက စလာသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် မိမိ ချက်ချင်းငြင်းလိုက်ပြီ။ အခုတော့ ဘာကြောင့်များ မိမိတွေဝေနေပါလိမ့်။

“ပို့ပေးတာနဲ့တင် အားနာနေရပြီ။ ကျောင်းနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ကြုံသလို စားလိုက်လို့ ရပါတယ်”

ယတိပြတ် ပြောလိုက်တာမဟုတ်တော့ သူ တစ်ဆင့်တက်သည်။

“အားနာစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ် ဒီလို လုပ်ခွင့်ရချင်မှန်း မအိလည်းသိပါတယ်။ ခွင့်ပြုပေးဖို့ တောင်းပန်ပါတယ်မအိရယ်”

ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နေနေတော့ လက်ခံတယ်လို့ သူ သတ်မှတ်ပြီပေါ့။ ဒီနေ့ မိမိ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ နန်းအိအိစိုး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လည်း မသိတော့။ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့ ကားရပ်လိုက်သည်။ စောနေသေးလို့ ကားရှင်းသည်။

“ဒီဆိုင်က dim sum မဆိုးဘူး။ ဖြစ်ပါတယ်နော်” 

မိမိ ခေါင်းအသာ ညိတ်ပြလိုက်တယ် ထင်တာပဲ။ သူနဲ့အတူ ဆိုင်ထဲ လိုက်ဝင်သွားသည်။ အထဲမှာလည်း ဧည့် ရှင်းနေသေးသည်။ ကောင်မလေးက လှည်းနဲ့တွန်းယူလာတော့ သူကပဲ ရွေးနေသည်။ အမြဲတမ်း သွက်လက်လှတဲ့ မိမိက ဒီနေ့တော့ ဘာမှမလုပ် ဘာမှမပြော ဖြစ်နေသည်။

“မအိ၊ ဘာသောက်မလဲ။ ကော်ဖီကြိုက်ရင်တော့ ဒီဆိုင်က နှပ်ကော်ဖီကောင်းတယ်”

နှပ်ကော်ဖီဆိုလို့ မမသက်တို့နဲ့ အတူနေတုန်းက မနက်တိုင်း မိမိကော်ဖီနှပ်ပြီး အားလုံးအတွက် ကော်ဖီဖျော်ပေးတာကို သတိရလာသည်။ အဲဒါတွေက ပြန်မရနိုင်တော့မဲ့ အခြေအနေတွေ။ မနက်တိုင်း ကော်ဖီမစ်ပဲ သောက်နေရတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား။ ကော်ဖီအကြောင်းရောက်တော့ မိမိလည်း ပြောစရာ စကားရသွားသည်။

“ကောင်းသားပဲ။ အရင် မမသက်တို့နဲ့ နေတုန်းကတော့ မနက်တိုင်း ကော်ဖီနှပ်ပြီး သောက်ဖြစ်ကြတယ်”

သူ နှစ်ခွက်မှာလိုက်သည်။ မှာပြီးမှ မီနူးကနေ ကော်ဖီဈေးနှုန်းကို ကြည့်မိသည်။ ဈေးမပေါဘူးပဲ။ စကားနည်းနည်း စပြောဖြစ် တော့လည်း နေရထိုင်ရခက်နေတာ သက်သာသွားသည်။ သူပြောသလို  dim sum က အရသာရှိသည်။ အပြောင်းအလဲလေး ဆိုတော့ စားလို့ကောင်းသည်။ သူ  ဘာမှ မပြောသလို မိမိကိုလည်း တတ်နိုင်သလောက် တည့်တည့်မကြည့်မိအောင် သတိထားရင်း  ဖြည်းဖြည်းချင်း စားနေသည်။ မိမိ အနေမခက်ဘဲ အေးအေးသက်သာ စားအောင် ဒီလိုနေနေမှန်း မိမိလည်း သဘောပေါက်ပါသည်။ ကော်ဖီနှစ်ခွက်ရောက်လာသည်။

သူ က ကောင်းတယ်ဆိုလို့ အရသာခံ သောက်ကြည့်သည်။ အစားနည်းနည်းစားလိုက် သောက်လိုက်နဲ့ ခွက်တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ကုန်သွားသည်။ မိမိ မသိမသာ ပြုံးလိုက်တာကို သူ သတိထားမိသည်။

“မအိ ဘာတွေသဘောကျပြီး ပြုံးနေတာလဲ”

မေးလာတော့လည်း ပြန်ဖြေရမည်။

“ခေါ်လာကျွေးတဲ့လူရဲ့ စေတနာကို အသိအမှတ် ပြုပါတယ်နော်။ အခု ကိုကောင်းထိုက် မေးလို့ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင်တော့ ဒီဆိုင်က ကော်ဖီက ဈေးကြီးပေမဲ့ အိမ်မှာ ကျမ ဖျော်တာလောက်တော့ သောက်လို့မကောင်းဘူး”

“ဒီကို ပြောင်းမလာခင် အိမ်မှာ မနက်တိုင်း ကော်ဖီ နှပ်သောက်တယ်ဆိုတော့ မအိ ပဲ ဖျော်တာလား”

“အင်း”

မမသက်တို့နဲ့ အတူနေတုန်းက အကြောင်းတွေ ပြန်သတိရပြီး  ပြောနေရတာ ပျော်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူ ဆက်ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေက မိမိကို ဆွံ့အ သွားစေသည်။

“ကိုယ်လည်း မအိဖျော်ပေးတဲ့ကော်ဖီကို မနက်တိုင်း သောက်ခွင့်ရချင်လိုက်တာ”

တိုးပေမဲ့ သူ့အသံက တကယ့်ကို ခံစားမှုအပြည့်နဲ့ ပြောလိုက်တာလို့ မိမိ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့ကို မနက်တိုင်း ကော်ဖီဖျော်ပေးရမှတော့ မိမိ သူ့ အိမ်သူသက်ထား ဇနီးမယား ဖြစ်ပြီပေါ့။ သူ မိမိကို ကြည့်နေမှန်းသိလို့ မျက်လုံးချင်းမဆုံရဲဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားမိသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ပြန်ပြောစရာ စကားလည်းမရှိ။ မိမိ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေတာကိုလည်း သတိထားမိလိုက်သည်။ ရင်မခုန်ခဲ့လို့ မချစ်သေးဘူး ထင်ခဲ့တာဆိုရင် အခု သူ့ကိုမကြည့်ရဲဘဲ ရင်တွေ တအားခုန်နေပြီဆိုတော့ မိမိ သူ့ကို ချစ်မိနေပြီလား….

မမအေးအေးဝင်းတုန်းက စည်ကားလွန်းတယ်လို့ အားကျခဲ့သည်။ ကိုယ့်အလှည့် ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ တောင်တောင်အီအီ တွေးခဲ့သည်။ မောင်နဲ့ လက်ထပ်တဲ့ အခါတော့ မောင့်မေမေတို့က နန်းအိအိစိုး စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ခဲ့ဖူးလောက်အောင် ကြီးကျယ်ခမ်းနားစွာ စီစဉ်ပေးသည်။ မောင့် မိဘရဲ့ နှစ်ဖက်ဆွေမျိုးများ ပေးလာတဲ့ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ တွေကလည်း တန်ဖိုးကြီးတွေ အများကြီးပါသည်။ အထူးသဖြင့် အရမ်းကို သွက်လက်ပျော်ရွှင်နေတာက အသက်ရှစ်ဆယ်ကျော်ပြီး ကိုးဆယ်နီးပေမဲ့ ကျန်းမာရေး ကောင်းနေဆဲ မောင့် အဘေး။ မောင့်ဖေဖေ ဆရာဝန်ဖြစ်တော့ ဒီဆေးရုံ ဆောက်ပေးခဲ့သည်။ အခု မောင်နဲ့ မိမိကိုလည်း စိန်၊ရွှေ၊ အဖိုးတန် လက်ဝတ်ရတနာ တွေ သာမက ရန်ကုန်က အဆင့်မြင့်ကွန်ဒို အခန်းကျယ်တစ်ခန်းနဲ့  ခြံနဲ့ဝင်းနဲ့ အိမ်တစ်လုံး ပေးသေးသည်။ အဲဒါတွေက လက်ရှိ အဌားချထားပြီး ပုံမှန်ဝင်ငွေ ရနေတာတွေ။ မောင့်ဖေဖေက သူ့ရဲ့ အချစ်ဆုံး မြေး။ မောင့်ကို မွေးတော့ မောင်က အဲဒီအချစ်ဆုံးနေရာကို ဆက်ခံခဲ့ရသည်တဲ့။

***

မိမိမျက်နှာတစ်ခုလုံးကို နမ်းနေတဲ့ မောင့်နှုတ်ခမ်းက မိမိနှုှုတ်ခမ်းပေါ်ရောက်လာတော့ နန်းအိအိစိုး လည်း ပြန်တုန့်ပြန်နေမိသည်။ အစပိုင်း ဖြည်းဖြည်းသာသာ နမ်းနေရာက အားပိုပါလာသည်။ မောင့် လက်တစ်ဖက်က မိမိ ခေါင်းကို ထိန်းထားပေမဲ့ နောက်တစ်ဖက် မိမိကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေသည်။ နမ်းတာကို ခဏရပ်ပြီး မောင် ပြောသည်။

“အိ မကြိုက်တာ၊ နေလို့ အဆင်မပြေတာ ရှိလာရင် မောင့်ကို ချက်ချင်းပြောပြီး ရပ်ခိုင်းလို့ ရတယ်နော်”

မိမိလည်ပင်းတွေ နားတွေကို နမ်းရင်း မောင်က မိမိ အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ မောင့်ကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မိမိ ကိုယ်ကို ပြရတော့မည်ဆိုတော့ ရှက်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ သိပ်ချစ်ရတဲ့သူဆိုတော့ ပျော်လည်း ပျော်သည်။ ဘရာစီယာကို ချွတ်ပြီးတာနဲ့ မောင့်လက်တစ်ဖက်က မိမိနို့တစ်လုံးကို ကိုင်ညှစ်ပြီး လက်ညှိုးလေးနဲ့ မိမိနို့သီးခေါင်းကို ပွတ်နေသလို နောက်နို့တစ်လုံးကိုတော့ ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီး စုပ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းကို အသာကိုက်လိုက်၊ လျှာနဲ့လျက်လိုက်၊ အားရပါးရ စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ အစက မိမိ ကိုယ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ရင်  မကြိုက်လောက်ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ခဲ့ပေမဲ့ ချစ်ရတဲ့မောင်က မိမိရင်သားတွေကို ဒီလို လုပ်နေတာက နည်းနည်း နာသလို ဖြစ်တဲ့အချိန်တွေ ရှိတာတောင် ခံစားနေရတဲ့ အရသာတွေက ကျေနပ်စရာ ကောင်းလှပြီး မိမိ စိတ်ဆန္ဒကိုလည်း ပိုပြီး နှိုးကြွလာစေသည်။ ဒီအထိအတွေ့တွေကို သာယာနေသည်။ နို့နှစ်လုံးမှာ  တစ်လှည့်စီ  အချိန်တော်တော်ကြာ ကုန်လွန်ပြီးတဲ့အခါ မောင်က မိမိ ဗိုက်သားတွေကို နမ်းနေရင်း မိမိကိုယ် အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတာတွေကို ဖယ်ခွာလိုက်ပြန်သည်။

မိမိတစ်ကိုယ်လုံး ဘာမှ မကျန်လို့ ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်စိမှိတ်ထားချိန်မှာ မောင် မိမိ အနားကခွာသွားသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မိမိရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးအလှကို မောင် အားရပါးရ ကြည့်နေရင်း ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေ ချွတ်နေတာ တွေ့လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေး တစ်ထည်သာ ကျန်ချိန်မှာ မိမိဘေးကို မောင် ပြန်ရောက်လာသည်။

မိမိခြေထောက်တစ်ဖက်ကို မောင်အသာကိုင်ပြီး မိမိခြေသလုံးသားလေးတွေကို ပါးနဲ့ အသာ ပွတ်လိုက်ချိန်မှာ  ခြေချောင်းလေးတွေကို မောင်က တစ်ချောင်းချင်း နမ်းပြီး ငုံစုပ်ပေးရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိလိုက်ပေမဲ့ အဲဒါကိုတော့ ပြောမထွက်နိုင်ပါ။ မောင် မိမိကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ် ပြောပြော မောင်လည်း မလုပ်ချင်တာ မကြိုက်တာတော့ရှိမည်။ မောင့်သဘောအတိုင်း မောင် ဦးဆောင်ရာနောက်သာ လိုက်တော့မည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိကတော့ မောင် ဘာလုပ်လုပ်၊ မိမိကို ဘယ်လိုချစ်ချစ် လိုက်လျောဖို့အသင့်။ မောင်ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ပေးဖို့အသင့်။

မောင် အတွင်းခံကို ချွတ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်လာသည်။ မိမိက ပက်လက်လေး လှဲနေရာက မသိမသာ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ အထိအတွေ့တွေကြောင့် အစွမ်းကုန် တောင့်မာနေတဲ့ မောင့်ပစ္စည်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ ရှည်လည်းတော်တော်ရှည်သည်။ တုတ်လည်းတုတ်သည်။ မိမိ ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေထဲ တွေ့ဖူးတာတွေ ရှိသည်။ လက်တွေ့လည်း ဆုံဖူးခဲ့သည်။ အခု မြင်လိုက်ရတဲ့ မောင့်ပစ္စည်းက  သာမန်ဆိုဒ်ထက်တော့ ပိုကြီးသည်။ နည်းနည်းတော့ တုန်လှုပ်သွားသည်။ ဒါကို မောင်လည်း သတိပြုမိသည်။

“အိ၊ အဆင်ပြေပါ့မလား”

မောင့်ကို ချက်ချင်းပြုံးပြလိုက်သည်။

“မောင်ရယ်၊ အိ ပြောပြီးပြီပဲ။ အိ မောင့်ကို သိပ်ချစ်တယ်။ ဒီနေ့ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့ မောင့်စိတ်တိုင်းကျပါ”

မောင် ပြောခဲ့တာကို ဒုတိယအကြိမ်ထပ်ပြောသည်။

“အိ မကြိုက်တာရှိရင် မောင့်ကို ပြော၊ နေရခက်လို့ မလုပ်ချင်ရင်လည်း မောင့်ကို နားခိုင်းလို့ရတယ်”

မောင်ဘာလုပ်လုပ် အိ ကြိုက်မှာပါ။ နေရခက်တာတို့ နာကျင်တာတို့ ရှိလာရင်တောင် မောင့် အတွက် အိ က တောင့်ခံပေးနိုင်မှာပါလို့  စိတ်ထဲ ပြောလိုက်သည်။

“ဒီလို ဖြစ်စရာ လုံးဝရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး မောင်”

မောင့်ကို ရှေ့ဆက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်တဲ့အနေနဲ့ အားရပါးရ ပြုံးပြလိုက်ပြန်သည်။

မောင်က မိမိ ပေါင်လေးတွေကို ဘေးနည်းနည်းချဲလိုက်ပြီး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို နှိပ်ပေးလိုက်၊ နမ်းလိုက်၊ လျက်လိုက် လုပ်သည်။ ပေါင်လေးတွေလည်း နည်းနည်းကားထားရ၊ နမ်းတာ ညှစ်ပေးတာလည်း ခံရတဲ့ အပြင် မောင့် မျက်နှာကလည်း မိမိပစ္စည်းနား ရောက်နေပြီ။ နီးနီးကပ်ကပ်နဲ့ကို မိမိကို ကြည့်နေမှန်းလည်း သိသည်။ ရှက်လည်းရှက်သည်။ သာယာမှုလည်းဖြစ်သည်။ စိတ်လည်းလှုပ်ရှားသည်။ မောင် က ထိတောင် မထိသေးဘဲ ကြည့်ရုံနဲ့ မိမိ ပစ္စည်းက ယားသလိုလို ဘာလိုလို နဲ့ မိမိ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း ပိုတင်းလာသလို ဖြစ်နေသည်။ မောင်က မိမိ တင်ပါးတွေကိုလည်း အသာ ကိုင်ညှစ်လိုက်ပြန်သည်။

မောင့်လက်ဖဝါး မိမိပစ္စည်းပေါ် ရောက်လာသည်။ အသာပွတ်လိုက် ဖိလိုက်လုပ်သည်။ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ မိမိ အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်လိုက် ဟ လိုက် သာသာ ထိုးထည့်လိုက်  လုပ်နေသည်။ နည်းနည်းကြာတော့ မောင် နှုတ်ခမ်းအစုံ ရောက်လာသည်။ အသာအယာနမ်းနေရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ အားရပါးရ စုပ်နမ်းသည်။ လျှာနဲ့လျက်သည်။ လက်လေးနဲ့ အသာဟပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့လည်း အထဲကို ထိုးဝင် ဆော့ကစားသည်။ တော်တော်ကြာလာတော့ မိမိ အစိတဝိုက် လျှာနဲ့ လိုက်လျက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အသာငုံထားပေးပြန်သည်။

မိမိ ခြေထောက်ကို ကိုင်လိုက်တဲ့ မောင့်လက်တွေက ဖြည်းဖြည်းချင်း နှိပ်ပေးနေတာကို မိမိ ခြေဖဝါးနဲ့ ခြေဖမိုးမှာ တွေ့ကြုံနေရတဲ့ ခံစားမှုက အရမ်းကောင်းသည်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ နေနေတဲ့ မိမိခြေအစုံကို မောင်က မပြီး  ဒူးတွေကို ကွေးကာ မိမိကိုယ်နားကို  အသာတွန်းပို့လိုက်တော့ မိမိပေါင်တွေက မိမိဗိုက်ပေါ် ရောက်လာပြီး တင်ပါးက ကြွသွားကာ မိမိပစ္စည်းကလည်း မောင့် အတွက် အသင့်အနေထား နဲ့ စောင့်မျှော်နေရသည်။

မောင့် ပစ္စည်းက မိမိ ကို လာထိတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ မိမိခြေထောက်တွေကို မောင်က အားနဲ့ညှစ်လိုက်လို့ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရပြီး အာရုံက အဲဒီနားရောက်သွာချိန်မှာ မောင့်ပစ္စည်းက မိမိကိုယ်ထဲ ဝင်လာသည်။ မောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ သွင်းနေသည်။ မောင့်ပစ္စည်းက မိမိအတွင်းသားတွေကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်မိနေသည်။ မောင်က စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ အသာအယာထည့်နေရင်း မိမိ မျက်နှာကိုလည်း အကဲခတ်နေသည်။ မိမိ နာမှာ မခံနိုင်မှာ စိတ်ပူနေတယ်ဆိုတာ မိမိသိသည်။ မိမိဘဝအတွက် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဒီလိုဆက်ဆံရတာ နည်းနည်း နာသလိုတော့ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ မောင့်ပစ္စည်း မိမိကိုယ်ထဲ ရွေ့လျား ထိုးဝင်လာတာကို ခံစားရတာကလည်း ကောင်းသည်။ အထိအတွေ့ အပွတ်အတိုက်တွေ အတွက်လည်း မကြုံဖူးတဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း သာယာကျေနပ်မှုလည်း ဖြစ်ရသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ မိမိ ခြေထောက်တွေကို မောင် က ကိုင်ထားရင် နှိပ်ပေးနေတာကိုလည်း မိမိ အရမ်း သဘောကျသည်။

“မောင်၊ အိ ကို စိတ်မပူနဲ့။ အိ အဆင်ပြေတယ်”

မောင် စိတ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ဆက်ဆံနိုင်အောင် ပြောလိုက်သည်။ မိမိလည်း ကြုံလာသမျှကို အရသာယူ ခံစားရန်အတွက် ပြုံးပြုံးလေးနေပြီး မျက်လုံးလေးတွေ အသာမှိတ်လိုက်သည်။ မိမိက မီးစိမ်းပြလိုက်ပြီမို့ မောင်လည်း စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်သွားပြီထင်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ အားပိုထည့်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ မိမိ ကိုယ်လုံးလေး ခါသွားပြီး ညည်းမိရင်း ပြောလိုက်သည်။

“မောင့်ကို ချစ်တယ်…”

မောင့် ဆီးခုံနဲ့ မိမိတင်ပါးတွေ ထိပြီး မောင့်ပစ္စည်းတစ်ခုလုံး မိမိကိုယ်ထဲ အဆုံးတိုင် ထိဝင်သွားတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲလည်း ထူးထူးခြားခြားကို ပျော်ရွှင်နေသည်။ မောင် အသာအယာ ဆွဲထုတ်သွားပြီး နောက်တစ်ချက် ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ အစပိုင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းသာသာ။ အရှိန်လေးရတော့ မြန်လာသည်။ အားလည်းပိုပါလာသည်။ မိမိ ခြေထောက်တွေကို မောင်က သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး မိမိနား ပိုနီးကပ်လာကာ နို့တွေကို ကိုင်ညှစ်ပြီး ဆက်ဆံလာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မိမိအောက်ပိုင်းက ပိုကြွသွားပြီး မောင့် ပစ္စည်းကလည်း မိမိကိုယ်ထဲ အတွင်းပိုင်းကို ပိုဝင်ပိုထိလာသည်။ မောင်က မှန်မှန်နဲ့ အားပါပါ ဆက်ဆံပေးနေတာ ကြာလာတော့  စုဖွဲ့ထားတဲ့ သာယာကျေနပ် ပျော်ရွှင်ခံစားမှုတွေကို မိမိ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့။ စိတ်က မပြီးဆုံးချင်သေးပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မလိုက်နိုင်။ တစ်ကိုယ်လုံး တင်းကျပ်တုန်ခါပြီး ခံစားမှု အဆုံးစွန်ရောက်သွားသည်။  မိမိ နို့တွေကို ကိုင်ထားတဲ့ မောင့် လက်တွေက ပို တင်းလာပြီး မောင့် ဆက်ဆံမှုတွေက ပိုမြန်လာသလို အားလည်း ပိုပြင်းလာတော့ မောင်လည်း ပြီးတော့မှာကို သိသည်။ မောင့်ဆက်ဆံမှုတွေကို ငြိမ်ငြိမ်လေး အရသာခံရင်း မောင့် အရည်တွေ မိမိကိုယ်ထဲ ထုတ်လွှတ်လိုက်တာ၊ မောင့်ကိုယ်လုံးက မိမိကိုယ်ပေါ်ရောက်လာပြီး မိမိကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်၍ မိမိပါးပြင်လေးကို အားရပါးရ ရှိုက်နမ်းလိုက်တာကို  ကြည်နူးစွာ ခံယူကာ မောင့်ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။

“ချစ်တယ်ကွာ၊ အရမ်းချစ်တယ်….”

“အိလည်း မောင့်ကို သိပ်ချစ်ပါတယ် မောင်…”

ဆေးရုံမှာ ဒီနေ့ အလုပ်ပါးသည်။ မမခိုင်က နိုင်ငံခြားသွားနေသည်။ လူနာများတဲ့ နောက်ဆရာမကြီးတစ်ယောက်လည်း ရက်တို တရားစခန်း ဝင်သွားသည်။ ဆရာကြီး နှစ်ယောက်က နားရက်။ ထူးထူးခြားခြားတွေ မရှိတော့ သိမ်းစရာရှိတာတွေသိမ်း၊ မှာစရာရှိတာတွေ မှာပြီး အိမ် စောစော ပြန်တော့မည်။ နောက်ကျတဲ့နေ့တွေ ဆိုရင် မောင် လာကြိုလေ့ရှိပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ ပြန်လာပြီဆိုတာ မောင့်ကို message ပို့လိုက်ပြီး ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြန်သွားသည်။

လုပ်စရာရှိတာတွေ အားလုံးလုပ်ပြီးတော့ နှစ်ဦးသား အိပ်ခန်းကိုတက်သွားကြသည်။ မောင့် ဖေဖေ၊ မေမေတို့က အောက်ထပ်မှာနေပြီး ဒီသုံးထပ် တစ်ထပ်လုံးက မောင်နဲ့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိသည်။ မောင်နဲ့ လက်ထပ်တဲ့နေ့ကစပြီး အခုထိ၊ မိမိနဲ့ ဆက်ဆံဖို့ မောင်က မိမိအရိပ်အခြေကို အမြဲကြည့်သည်။ မိမိကို ခွင့်တောင့်ပြီးမှ ဆက်ဆံသည်။ ဒါက မောင့်အကျင့်လို ဖြစ်နေပြီ။ မိမိ ဆန္ဒမရှိရင် ဘာမှလုပ်စရာ မလိုဘူးလို့လည်း အမြဲပြောသည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိ ဘယ်တုန်းကမှ မောင့်အလိုကို မငြင်းဖူးပါ။ တစ်ခါတစ်လေ အလုပ်က အရမ်း ပင်ပန်းနေရင်တောင် မောင် ဆန္ဒရှိနေမှန်း ရိပ်မိလို့ကတော့ ဆက်ဆံလိုက်ကြတာပဲ။ အမြဲတမ်း မိမိ သဘောထားကို မေးပြီးမှ ရှေ့ဆက်တဲ့ မောင့်ကို ဒီနေ့တော့ မိမိက ဦးဆောင်ရမည်။ မိမိ မောင့်အတွက် စဉ်းစားစိတ်ကူးထားတာ အကောင်အထည် ဖော်ရမည်။

“မောင်… တစ်ကိုယ်လုံး ညောင်းနေလို့ အိကို နှိပ်ပေးနော်”

ဆေးရုံက ပြန်လာလို့ မိမိ ပင်ပန်းနေတဲ့ ပုံပေါက်ရင် မောင် က နှိပ်ပေးရမလား၊ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတာတွေ အမြဲမေးလေ့ရှိသည်။ မောင့်ကို အပိုမလုပ်စေချင်ဘူးဆိုပေမဲ့ မောင်နှိပ်ပေးရင် တကယ်နေလို့ကောင်းသည်။ ပခုံးလေးတွေကို အားအနေတော်လေးနဲ့ နှိပ်ပေးတာ အညောင်းအညာတွေ လုံးဝပြေသွားသည်။ တစ်နေကုန် အချိန်တော်တော်များများ ရပ်နေရတတ်တဲ့ မိမိ ခြေထောက်တွေလည်း မောင် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ နှိပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ညောင်းနေတာတွေ အကုန်ပျောက်သွားသည်။ မောင်က တကယ့် စေတနာနဲ့ မိမိ အညောင်းပြေအောင်လုပ်ပေးတာပါ။ အခြားရည်ရွယ်ချက်မရှိပေမဲ့ အဲဒီလို နှိပ်ပေးပြီးတိုင်း မိမိ မောင့်ကို အားရပါးရ ဖက်နမ်းပြီး မောင်နဲ့ ဆက်ဆံဖြစ်တာကတော့ နောက်ဆက်တွဲ လုပ်နေကျ ပုံမှန်ကိစ္စ ဖြစ်သွားသည်။

ဒီနေ့ မောင့်အမေးကို မစောင့်ဘဲ မိမိ ဦးအောင်ပြောလိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်းဆို ဒါပြီးရင် ဘယ်ခရီးရောက်မယ်ဆိုတာ မောင် သိပြီးသားမို့ မောင် ပြုံးသည်။ ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ မိမိနောက်မှာ ရပ်ပြီး ပခုံးတွေကို အသာနှိပ်ပေးသည်။ နှိပ်နေရင်း မိမိဆံပင်လေးတွေကို နမ်းလိုက်၊ ပါးလေးနမ်းလိုက်၊ နားရွက်ဖျားလေးနမ်းလိုက် လုပ်သည်။ အတန်ကြာလာတော့ မိမိ ပြောလိုက်သည်။

“ရပြီ မောင်”

မိမိ ခုတင်ပေါ် တစောင်းလေး လှဲလိုက်သည်။ မောင်နှိပ်ပေးတာကို အေးအေးဆေးဆေး အရသာခံချင်ရင် မှောက်ပြီးမှိန်းနေတာက ပိုကောင်းပေမဲ့ ဒီနေ့ မိမိ မောင့်ကို ကြည့်နေချင်လို့ တစောင်းလေးပဲ နေလိုက်သည်။ မောင်က မိမိ ပေါင်တွေကို အသာပွတ်လိုက်၊ နှိပ်ပေးလိုက်လုပ်သည်။ နောက်ပြီးတော့ မိမိ ခြေသလုံးလေးတွေ။ အခုအချိန်ထိ မောင်က မိမိရဲ့ ဒူးအောက်ပိုင်းကို မနမ်းတော့ မိမိလည်း မောင် ဘယ်လောက်ထိ လုပ်ချင်တယ်၊ ဘာမကြိုက်ဘူးဆိုတာ သတိပြုမိပြီ။ ဒါပေမဲ့ မောင်က မိမိကို နှိပ်ပေးရင်တော့ ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေကို ကျကျနနနှိပ်ပေးတဲ့ အပြင် မိမိခြေဖဝါး၊ ခြေဖမိုးလေးတွေကိုလည်း နှိပ်ပေးပြီး ခြေချောင်းလေးတွေကိုပါ အသာကိုင်ညှစ်ပေးတာက အရမ်းကို အရသာရှိသည်။ မောင် က အဲဒီနေရာတွေကို မနမ်းပေးလည်း ဒီလိုလေး ကိုင်ညှစ်ပေးတာနဲ့ မိမိ အရမ်း ကျေနပ်သာယာသည်။

“မောင် ပင်ပန်းသွားပြီလား”

မောင် ခေါင်းခါသည်။

“ဒီအိမ်မှာ အလုပ်အများဆုံး၊ အပင်ပန်းဆုံးက အိ မဟုတ်လား”

“မောင်ကလည်း ပြောတော့မယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ အိ ခါတိုင်းလို မဟုတ်ဘဲ အစီအစဉ်ပြောင်းချင်တယ်မောင်”

ဒီလိုပြောလိုက်လို့ မောင်က မိမိ ဒီနေ့ ဆက်ဆံချင်စိတ်မရှိလို့ ပြောတာလို့ ထင်သွားသည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိ ဒီလိုပြောလိုက်လို့ မောင် စိတ်ပျက်သွားတာ၊ အလိုမကျတာမျိုး ဖြစ်သွားတဲ့ပုံတော့ လုံးဝမရှိ။ မောင် က မိမိကို အမြဲဦးစားပေး စဉ်းစားပေးတဲ့သူ မဟုတ်လား။ မိမိလည်း အတူူတူပါပဲ။

“အိ သဘောပါ။ မောင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်ရတယ်။ အိ ပင်ပန်းရင် အေးအေးသက်သာ နားပါ”

“အဲလို မဟုတ်ဘူးမောင်။ အိ လေ့ကျင့်နေတာ တစ်ခုရှိတယ်။ ဒီနေ့ လက်တွေ့စမ်းကြည့်မလားလို့”

နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းတယ် ထင်သွားပေမဲ့ မောင်ချက်ချင်းပြောသည်။

“ပြော။ အိ ဘာလုပ်ချင်လဲ၊ ဘာဖြစ်ချင်လဲ။ မောင် အကုန်လုပ်ပေးမယ်”

“မောင် အိကို ဘယ်အချိန်က စ နမ်းတာလဲ”

မောင် အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားသည်။ စဉ်းစားနေသလို ဖြစ်နေလို့ မိမိလည်း အမူအရာနဲ့ မိမိ ပစ္စည်းနေရာကို ညွှန်ပြလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

“အဲဒီနေရာကို ပြောတာ”

မောင် နည်းနည်း သဘောပေါက်လာပြီ။

“မင်္ဂလာဦးညကတည်းက မောင်ကတော့ အိကို နမ်းပေးခဲ့ပြီး အိကိုတော့ ပြန်မနမ်းခိုင်းဘူးလား မောင်”

မောင် က မိမိ ဆံပင်တွေကို အသာ သပ်ရင်း ပြောသည်။

“သြော်၊ အိရယ်။ မောင့်အတွက်က ဟိုဟာမှ၊ ဒီဟာမှ ဆိုတာတွေ အရေးမကြီးပါဘူး။ အိ မောင့်အနားမှာရှိနေရင် မောင့်အတွက် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ဘဝ ဖြစ်ပါပြီ”

“အိလည်း ပြန်တော့ တုန့်ပြန်ပေးရမှာပေါ့”

“မောင် ပြောပြီးပြီလေ။ အိ မလုပ်ချင်တာ ဘာမှ လုပ်ဖို့မလိုဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်ကအိကို အရမ်းချစ်ပြီးသား”

“အိလည်း စမ်းချင်လို့ လေ့ကျင့်နေတာ ကြာပြီ”

မောင် မျက်လုံးနည်းနည်းပြူးလာလို့ မိမိ မြန်မြန် ဖြေရှင်းချက်ပေးလိုက်သည်။

“ဈေးသွားဝယ်ရင် ငှက်ပျောသီးဝယ်လာပြီး အိ တိတ်တိတ်လေး စမ်းကြည့်နေတာပါ မောင်ရဲ့”

မောင်ရယ်သည်။

“အစကတော့ သီးမွှေးပဲဝယ်ပြီး ကျင့်ကြည့်တာပေါ့။ နောက်ပိုင်း ရွှေနီဝယ်တယ်လေ။ ရွှေနီတောင်ရှယ်စ”

“အိ….။ အခု ကောင်းကောင်းပိုင်သွားပြီလား”

“မသိဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ လက်တွေ့စမ်းကြည့်ချင်လို့ မောင့်ကို ခွင့်တောင်းတာ”

“အိရယ်။ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကို ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးမယ်ဆိုရင် မလိုချင်တဲ့သူ မရှိလောက်ဘူးထင်တာပဲ”

“ဒါဆို မောင်က အိကို စောစော ပြောရောပေါ့”

“မောင် ပြောပြီးပြီလေ။ အိ မလုပ်ချင်တာ မောင် မလုပ်ခိုင်းဘူး။ မောင့်အတွက် အိ ရဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ တင် လုံလောက်နေပါပြီလို့”

“အိ တကယ် ဆန္ဒရှိပြီး စမ်းချင်တာပါ”

“ဒါဆိုလည်း အိသဘော။ တစ်ခုပဲပြောမယ်”

“ဘာလဲ မောင်”

“ငှက်ပျောသီးနဲ့မှားပြီး  မစားလိုက်နဲ့”

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ရယ်လိုက်ကြသည်။

“စိတ်ချပါမောင်၊ ဒါတော့စိတ်ချ”

မောင့်အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ မောင့်ပစ္စည်းက မာနေပြီပဲ။ ပြောဆိုနေကြတာနဲ့ မောင် ခံစားလို့ ရနေပြီပဲ။ မောင့်ပစ္စည်းကို အသာကိုင်ကာ ဖွဖွလေး နှိပ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ နမ်းသည်။ လျက်သည်။ ငုံစုပ်ပေးသည်။ ငုံထားရင်းနဲ့ လျှာလေးနဲ့ လျက်ပေးသည်။ ဝေ့ပတ် ကစားပေးသည်။ မောင့်ကို မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လိုက်တော့ မောင် အလွန်အမင်း သာယာကျေနပ်နေတယ် ဆိုတာ မျက်နှာမှာ အတိုင်းသား ပေါ်လွင်နေသည်။ မိမိကြောင့် မောင် ကြည်နူး ပျော်ရွှင်နေတယ် ဆိုတာနဲ့ မိမိလည်း အလိုလို ဝမ်းသာပီတိ ဖြစ်ရသည်။ မောင့်ပစ္စည်းကို တတ်နိုင်သလောက် မိမိပါးစပ်ထဲ ထည့်သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေသလို မိမိလျှာ၊ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့လည်း နမ်း စုပ် လျက်ပေးနေတော့ မောင် ညည်းသံလေးပေး၍ အသာမှိန်းကာ ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံနေသည်။ တော်တော်ကြာလာတော့ မောင် ပြောသည်။

“အိ၊ မောင် ပြီးတော့မယ်နော်”

မောင့်ကို ခေါင်းအသာညိတ်ပြလိုက်ပေမဲ့ မောင့်ပစ္စည်းကို ငုံထားဆဲဆိုတော့ မောင်သဘောပေါက်ပါလိမ့်မည်။ လွှတ်ထုတ်လာတဲ့ မောင့်အရည်တွေကို ငုံထားပြီး တစ်ချက်တည်း မျိုချလိုက်သည်။ မောင်က မိမိ ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားသည်။

“သိပ်ချစ်တာပဲ အိရယ်။ အိ လည်း လိုချင်တာရှိရင် ဘာမဆို မောင့်ကို ပြော”

မိမိလည်း မောင့်ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ မောင့်ကို သာယာပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးခဲ့ရလို့ ကိုယ်တိုင်လည်း ကြည်နူးပျော်ရွှင်ရသည်။ ဒါနဲ့တင် လုံလောက်ပါပြီ။ မောင့်ကို ဖက်ထားတဲ့ အိလက်တွေက မောင့် အဝတ်မဲ့ တင်ပါးတွေပေါ်မှာ။ စိတ်ရိုင်းလေး တစ်ချက်ဝင်လာသည်။ ဒီတင်ပါးလေးကို ကြက်မွေးနဲ့ အရှိုးထင်အောင်ရိုက်လိုက်ရရင်တော့။ အဲဒီစိတ်ကူးကို မြန်မြန်ပြန်ဖျောက်လိုက်သည်။ မောင်က အိ လိုချင်တာရှိရင် ပြောဆိုပေမဲ့ တစ်ချို့ကိစ္စတွေက အသိပေးလို့ မဖြစ်တာ၊ ပြောလို့မဖြစ်တာတွေ ရှိသည် မဟုတ်ပါလား။

နန်းအိအိစိုး အိမ်ထောင်ကျပြီး မကြာခင် ကို လျှောက်ထားတဲ့ ပါရဂူဘွဲ့ဝင်ခွင့်ရလို့ သက်တို့ ရန်ကုန်ပြောင်းသည်။ ကျောင်းတုန်းက ဆရာရင်းဖြစ်ပြီး ဘွဲ့လွန်ရစ မန္တလေးမှာ တာဝန်ကျတုန်းလည်း အနားမှာ ခေါ်ခိုင်းထားတဲ့ ဆရာကြီးက အခု ရန်ကုန်မှာ ပါမောက္ခ အဖြစ် ပြန်ရောက်နေလို့  ကိုက ရန်ကုန် တက်ဖို့ လျှောက်ခဲ့သည်။ အခု ဆရာကြီးနဲ့ ပြန်တွေ့ရလို့ အစစ အရာရာ အဆင်ပြေသည်။ နယ်မှာ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းမို့ ကိုယ့်အပိုင်းနဲ့ ဆိုင်သမျှလူနာ ကိုယ့်ဆီပဲလာပေမဲ့ ရန်ကုန်မြို့ပေါ်မှာတော့ ကိုယ့်အတွေ့အကြုံ၊ ကိုယ့် master ဘွဲ့လောက်နဲ့ တိုးရခက်သည်။ ကိုယ့်ဆရာရင်းဖြစ်တဲ့ ဆရာကြီးက အနီးကပ် ခေါ်ထားတော့ ပညာလည်းရ၊ လက်ထောက်တစ်ယောက် အနေနဲ့ သင့်တင့်တဲ့ ဝင်ငွေလည်းရသည်။

သက် က မမနဲ့ကော နန်းအိအိစိုးနဲ့ပါ အဆက်အသွယ် မပြတ်ရှိသည်။ မမနဲ့လည်း  ညီအစ်မလို ခိုင်မြဲတဲ့ သံယောဇဉ် ဖြစ်နေပြီ။ နန်းအိအိစိုး သားဦးလေးမွေးပြီး တစ်လပြည့်တော့ ကင်ပွန်းတပ်မင်္ဂလာပွဲ လုပ်သည်။ လွယ်လွယ်ကူကူ စိုးကောင်းထိုက် လို့ပဲ နာမည်ပေးသည်။ ကို မအားလို့ သက်ပဲ လေယာဉ်နဲ့ နေ့ချင်းပြန် သွားခဲ့သည်။ သင်းသင်းက လေယာဉ်ကွင်းလာကြိုပေးမယ် ပြောပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးကပဲ သူတို့အိမ်က ကားတစ်စီးကို ကြိုခိုင်းသည်။ သင်းသင်းကို ဝင်ခေါ်ပြီး အတူသွားကြသည်။ ကိုကောင်းလျှံတို့ မမထိုက်တို့ဖက်က အမျိုးတွေလည်း အများကြီး လာကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အတက်ကြွဆုံး၊ အပျော်ဆုံးက ကိုကောင်းလျှံရဲ့ အဘိုး။

နန်းအိအိစိုး လက်ထပ်တုန်းကလည်း လက်ဖွဲ့တွေ အများကြီးပေးကြတယ်လို့  နန်းအိအိစိုး ပြန်ပြောပြ လို့ သိခဲ့ရသည်။ အခုလည်း ကလေးအတွက်ဆိုပြီး ပေးကြတာက

နည်းတာမဟုတ်။ မမထိုက်ကလည်း သူနဲ့ သမီးလည်း အရမ်းအဆင်ပြေတယ်၊ သားနဲ့သမီးလည်း အဆင်ပြေတယ်လို့ ကြုံရင် ကြုံသလို ပြောသည်။ ချွေးမလို့ မပြောဘဲ

သမီးဆိုပြီး ဖြစ်နေပြီ။ မမထိုက်တို့က အခြားလုပ်ငန်းတွေလည်းရှိသေးလို့ ဆေးရုံကိုလှည့်မကြည့်တော့။ နန်းအိအိစိုးကိုပဲ လုံးဝအပ်ထားသည်။ နန်းအိအိစိုးတစ်ယောက် ဒီလို အစစအရာရာ ပြည့်စုံပြီး သာယာအဆင်ပြေတဲ့ မိသားစုဘဝ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရလို့ သက်လည်း အလွန် ကျေနပ်ဝမ်းသာသည်။

နန်းအိအိစိုးက သူ့သားလေးကို ပွေ့ထားသည်။ ကိုကောင်းလျှံ၊ မမထိုက်၊ သူတို့ မိဘတွေနဲ့ မောင်ကောင်းထိုက်လည်းရှိသည်။ မိမိနဲ့ သင်းသင်းတို့လည်းရှိတုန်း ကိုကောင်းလျှံ ရဲ့ အဘိုးက ပြောသည်။

“ငါ က မြေးတစ်ယောက်လောက် ဆရာဝန် ဖြစ်ရင်ကောင်းမယ်လို့ ပြောတာ။ အခု ကောင်းလျှံတင်မကဘူး၊ သူ့သားပါ ဆရာဝန်ဖြစ်နေပြီ”

အဘိုးက ဆက်ပြောသည်။

“ဒီကလေးကြီးလာရင် ဆရာဝန် မလုပ်ခိုင်းနဲ့။ ဆရာဝန်မပဲ ယူခိုင်းလိုက်”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

အဘိုးရဲ့ စကားကို ရယ်ရမှာလား၊ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဆိုတာ ကျန်တဲ့လူတွေ စဉ်းစားချိန်မှာ ဝင်ဖြေလိုက်တာက နန်းအိအိစိုး။ အဲဒါကို အဘိုးက သဘောကျပြီး အားရပါးရ ရယ်သည်။

“ကလေး။ တစ်လပြည့် မွေးနေ့လက်ဆောင် ဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာ ပြောပါဦး။ ပြော၊ ကလေးလိုချင်တာ ဘာမဆို ရစေရမယ်”

တစ်လသား ကလေးလေးကို သွားမေးနေပြန်သည်။ ကိုကောင်းလျှံက မနေနိုင်လို့ ဝင်ပြောသည်။

“အဘိုး။ ကလေး က ဘယ်သိပါ့မလဲ။ ကျွန်တော်တို့ပဲ လိုတာကို ပြည့်စုံအောင် စီစဉ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်”

“မှတ်မှတ်ရရလေးတော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့။ ကလေးကမသိရင် အနီးစပ်ဆုံးက သူ့အမေပဲ။ ကလေးအမေက ကိုယ်စား မွေးနေ့လက်ဆောင် တောင်းပေးလိုက်”

အဘိုးက ဆက်ပြောနေလို့ လမ်းကြောင်းက နန်းအိအိစိုးဆီ ရောက်သွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ ရှည်နေမှာစိုးလို့ မမထိုက်က ကြားဝင်ပြောသည်။

“ကဲ။ သမီးကပဲ သားလေးအတွက် လက်ဆောင်တစ်ခုတောင်း။ မေမေတို့ လုပ်ပေးမယ်”

နန်းအိအိစိုးက ဘာမှမသိတတ်သေးတဲ့ သူတို့ရဲ့သားဦးလေးကို အသာမကိုင်ကာ သားလေးနဲ့ ပါးချင်းအသာကပ်ပြီး ကိုကောင်းလျှံနဲ့ မမထိုက်တို့ကို ကြည့်ကာပြောသည်။

“ဘိုးဘိုးတို့ ဘွားဘွားတို့နား သားအတွက် မေမေက လက်ဆောင်တောင်းပေးရမှာလား”

ကိုယ့်မြေးလေးကို မြင်ရတော့ ကိုကောင်းလျှံနဲ့ မမထိုက်တို့ မျက်နှာက ကြည်လင်ဝင်းပပြီး အရမ်းပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေမှန်း သိသာထင်ရှားလှသည်။ ကိုကောင်းလျှံက ပြောလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်။ မြေးလေး ဘာလိုချင်လဲ ဘိုးဘိုးကိုပြော”

အဲဒီအချိန်မှာ နန်းအိအိစိုး ပြောလိုက်တာကို ကြားရတော့ မိမိကော မမထိုက်နဲ့ မောင်ကောင်းထိုက်ပါ အံ့သြသွားသည်။ နန်းအိအိစိုး ဒီလို ပြောရဲလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့။

“သား၊ ဘိုးဘိုးကမေးနေပြီ။ ပြောလိုက်ပါဦး၊ မြေးလေးကိုချစ်လို့ လက်ဆောင်ပေးချင်ရင် ဘိုးဘိုးဆေးလိပ်ဖြတ်ပေးပါလို့”

ကိုကောင်းလျှံ တွေဝေသွားသည်။ ကိုကောင်းလျှံ အရက်နဲ့ဆေးလိပ် အရမ်းကြိုက်တာ အားလုံးသိသည်။ နှလုံးသိပ်မကောင်းလို့ မမထိုက်တို့ ၊သူ့မိဘ၊ သူ့အဘိုးတို့က ဆေးလိပ်ဖြတ်ဖို့ ပြောတာလည်း မရဘူးလို့ မမထိုက် ပြောဖူးသည်။ ဆေးလိပ်မသောက်တဲ့သူတွေလည်း ရောဂါစုံဖြစ်ပြီး စောစောသေတဲ့လူတွေ ရှိတာပဲ၊ အရက်ဆေးလိပ် များပြီး အသက်ရှည်တဲ့လူတွေလည်း အများကြီးပဲဆိုပြီး ဆင်ခြေပေးသည်။ နန်းအိအိစိုး ကိုယ်ဝန်ရှိစကတည်းက ဆေးလိပ်သောက်ရင် ခြံထဲ ဆင်းသောက်တာတို့၊ တစ်ယောက်တည်း သီးသန့်အခန်းမှာသောက်တာတို့ လုပ်ပေးပေမဲ့ ဖြတ်ဖို့တော့ စိတ်မကူးဘူးလို့ နန်းအိအိစိုး ပြောခဲ့သည်။ အခု အများရှေ့မှာ သားလေးကို အကြောင်းပြပြီး နန်းအိအိစိုးကပြောနေပြီ။ ကိုကောင်းလျှံ စဉ်းစားနေတော့ ဘယ်သူမှ ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေကြသည်။ ကိုကောင်းလျှံ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူ့ မြေးလေးကို နန်းအိအိစိုးလက်မှ ယူပွေ့လိုက်သည်။

“ကောင်းပြီ။ မြေးလေး စိုးကောင်းထိုက်အတွက် အခုအချိန်ကစပြီး ဘိုးဘိုး ဆေးလိပ်လုံးဝမသောက်တော့ဘူး။ အရက်ကိုလည်း ဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်ပဲ မှီဝဲတော့မယ်”

အားလုံး အံ့သြပျော်ရွှင်သွားကြသည်။ ကိုကောင်းလျှံအဘိုးက တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်ပြန်သည်။ ကိုကောင်းလျှံပခုံးကို ဖက်ပြီးပြောသည်။

“သားအချစ် မြေးအနှစ်တဲ့။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂရုစိုက်စမ်းပါကွာ။ အဘိုးလို မြေးတွေ မြစ်တွေ အိမ်ထောင်ကျတဲ့အထိ ကျန်းကျန်းမာမာရှိအောင်လုပ်ကွ”

ပြောရင်း နန်းအိအိစိုးကို ပြုံးပြလိုက်တော့မှ  သူတို့နှစ်ယောက် ကြိုတင် အကွက်ချ စီစဉ်ထားမှန်း အားလုံးက သဘောပေါက်သွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါကအားလုံးအတွက် ကောင်းတဲ့ကိစ္စပဲလေ။ ကိုကောင်းလျှံလည်း ဆေးလိပ်လုံးဝပြတ်သွားသည်။ နန်းအိအိစိုးတစ်ယောက် မမထိုက်တို့ အသိုင်းအဝိုင်းမှာ တော်တော်ဝင်ဆန့်ပြီး နေရာရနေပြီ

ဆိုတာလည်း သက် သဘောပေါက်လိုက်သည်။

အပြန်လမ်းမှာ နန်းအိအိစိုးတို့အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားနေရာက သက် အတွေးတွေ မမဆီ ရောက်သွားသည်။ မမမေသူလည်း မကြာခင် ဒီကို ပြန်လာတော့မည်။ မမ ဟိုကို ထွက်သွားပြီး မကြာခင် မမခင်ပွန်း ကိုထွန်းမောင်လည်း မမရှိရာကို လိုက်သွားသည်။ ဒီမှာရှိတဲ့ သူ့အလုပ်တွေအားလုံးကို အတူတွဲလုပ်နေတဲ့ မမရဲ့ အစ်ကိုနဲ့ပဲ အားလုံး လွှဲပေးထားခဲ့သည်။ သူတစ်ယောက်တည်းဆိုင်တဲ့ တစ်ခြားအလုပ်တွေကိုလည်း လက်ထောက်တွေကိုပဲ ကြီးကြပ်ခိုင်းပြီး လိုအပ်တာကို သူက နိုင်ငံခြားကနေ ညွှန်ကြားသည်။

မမနဲ့ အတူနေခွင့်ရဖို့ မမအစ်ကိုကနေတစ်ဆင့် မနားမနေ မေတ္တာရပ်ခံသည်။ မမကိုလည်း လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိပါဘူး။ သူပြောင်းလဲသွားပြီဆိုတာ အနီးကပ် သက်သေပြခွင့်ပေးပါ။ သူမှားခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ခွင့်ပြုပါ၊ မမ နေတာ၊ စားတာ၊ စာမေးပွဲဖြေဖို့ ပြင်ဆင်တာ အဆင်ပြေအောင် ကူညီပေးချင်လို့ပါလို့ ကတိတွေ အထပ်ထပ်ပေးလို့ မမက လက်ခံလိုက်သည်။

ကိုထွန်းမောင်က မမ clinical attachment ယူတဲ့ဆေးရုံအနီးမှာ အခန်းငှားလိုက်ပြီး မမနဲ့ အတူနေသည်။ အတူနေတယ်ဆိုပေမဲ့ ပေးထားတဲ့ကတိအတိုင်း အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းပါအောင် ငှားခဲ့တာမို့ တစ်ယောက်တစ်ခန်းစီ နေသည်။ ပြောထားသလို၊ မမကို ဟိုဟိုဒီဒီ ကိစ္စတွေ လုံးဝမစဘဲ မမ အဆင်ပြေဖို့ တစ်ခုတည်းသာ အာရုံစိုက်ပေးသည်။ မမ စားဖို့ သောက်ဖို့ အားလုံးစီစဉ်ပေးသည်။ မမအဝတ်အစားတွေ လျှော်ဖွပ်ပေးသည်။ အတွင်းခံပါမကျန်ဘူးလို့ မမ ပြန်ပြောပြတော့ သက် အံ့သြမိသလို မမအတွက်လည်း ဝမ်းသာမိသည်။ ကိုထွန်းမောင်က မမကို တကယ်ချစ်မြတ်နိုးမိပြီး သူမှားခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်နေမှန်း သက်နားလည်လိုက်သည်။ မမလည်း သိသည်။ မမစာမေးပွဲ ဖြေလို့ အောင်သွားပြီး အလုပ်ရလို့ အတွေ့အကြုံတိုးအောင် ဆက်နေတော့လည်း ကိုထွန်းမောင်က ဒီပြန်မလာ။ မမအနားမှာပဲနေသည်။ မမကလည်း ပြန်လက်တွဲဖို့ စဉ်းစားတဲ့သူဆိုတော့ နောက်ဆုံးမှာ လက်ခံလိုက်ရတော့သည်။

သက်ကိုလည်း မမပြောသည်။ ကိုထွန်းမောင်က သူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ လက်ခံနိုင်ပြီး  ပြန်ချစ်မိနေပြီတဲ့။ အခု ဒီကို အတူ ပြန်လာကြတော့မဲ့ရက်က နီးနေပြီ။ နှစ်ယောက်တည်း ပြန်လာမှာတော့မဟုတ်။ ဗိုက်တစ်လုံးပါ အပိုဆု အနေနဲ့ ပြန်ပါလာမှာ ဖြစ်သည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း သားဦးလေး မွေးပြီးပြီ။ မိမိတစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်တော့သည်။ သက် အခြေအနေကိုလည်း မမ မေးနေပြီ။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်  ကို နဲ့ ဆက်လက်ကြိုးစားရဦးမည်။

မမ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်လာတဲ့အထိ သက်တို့က ဘာမှမတိုးတက်လို့ သက်နဲ့ မမတိုင်ပင်ပြီး သက်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို ဆေးစစ်တာတွေ လုပ်သည်။ အိမ်ထောင်ကျတာ ကြာပြီ။ ဒီထက်စောပြီး အဖြေရှာကြည့်ရမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ ကို က မလိုဘူးလို့ ပြောခဲ့လို့ သက်က ဘာမှဆက်မပြောခဲ့။ အဲဒီလိုပဲ သူတို့ ဆရာဝန်တွေက တစ်ခါတစ်လေ နည်နည်း ကတ်သီးကတ်သတ် နိုင်ကြသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခေါက်က သက်နဲ့ မမ နှစ်ဦးသဘောတူ လုပ်တဲ့ကိစ္စကို ကို ဘာမှစောဒက တက်လို့မရ။ အစအဆုံး လိုတာအကုန် လုပ်ရမယ်ပြောတော့ ကို လက်ခံခဲ့သည်။ ဘာပဲပြောပြော သားသမီး အရမ်းလိုချင်တဲ့ သက်တို့နှစ်ယောက်အတွက် အချိန်က နည်းနည်းတော့ နောက်ကျနေပြီ။

စစ်လိုက်တော့ ကို့ ပိုးကလည်း စံချိန်မီသလို သက် ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတွေ အားလုံးကလည်း ပုံမှန်။ ထူးထူးခြားခြား အပြစ်မတွေ့။ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့မှာ ဘာမှမထူးခြားခဲ့တော့ မမက ဆေးဝါး၊ နည်းပညာ အကူအညီနဲ့ ထောက်ပံ့ပေးဖို့ အကြံပေးသည်။ သက် က ဘာဖြစ်ဖြစ်လုပ်မယ်ဆိုတော့ ကို လည်း မကန့်ကွက်တော့။ လွယ်ရာကနေ ပို ရှုပ်ထွေးတာထိ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် မရမချင်း လုပ်ကြမယ်လို့ သက်နဲ့ မမ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ပထမအဆင့်အနေနဲ့ ဓာတ်ခွဲခန်းမှာ ကို့ရဲ့ အရည်အသွေး အကောင်းဆုံး သုက်ပိုးတွေကို ရွေးပြီး သက် သားအိမ်ထဲ ထည့်သွင်းပေးသည်။ သက်ကိုလည်း မမျိုးဥ ပိုထွက်စေဖို့ ဟော်မုန်းဆေးတိုက်သည်။ ဘေးထွက် အဆင်မပြေတာတွေ နည်းနည်းပါးပါး ရှိနိုင်ပေမဲ့ မမက အစအဆုံး သေချာစစ်ဆေးပြီး ဂရုတစိုက် စောင့်ကြည့်ကာ လုပ်ပေးသည်။ တစ်ခါမအောင်မြင်တော့ နောက်တစ်ခါ။ တစ်ခါပြီး တစ်ခါ သုံးဦးသား တက်ညီလက်ညီ ကြိုးစားကြသည်။

ငါးလတာ ကြာသွားသည်။ မမလည်း မွေးဖို့ရက်နီးလာသည်။ ဒီတစ်ခေါက် မအောင်မြင်ရင် မမကလေးမွေးပြီး အလုပ်ပြန်လုပ်တာနဲ့ နောက်တစ်နည်း ပြောင်းမယ်လို့ မမ ပြောလိုက် လို့လား၊ ကံဇာတာကောင်းလာလို့လား မပြောတတ်ပါ။ နောက်ဆုံးအကြိမ်မှာ အချိန်ကိုက် အဆင်ပြေသွားသည်။ ကိုယ်ဝန်ရှိတာ သေချာပြီလို့ သိလိုက်ရတဲ့ အခါ ကို ကော သက်သာမက၊ မမလည်း အလွန်ဝမ်းသာကြသည်။

မွေးခါနီးမှ အိမ်မှာ အကူခေါ်ထားတဲ့ ကောင်မလေးက နယ်မှရှိတဲ့ အမေ နေမကောင်းဖြစ်လို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်သည်။ မပြန်ဘူး ပြောနေပေမဲ့ အမေဆိုတော့ သက်က အတင်း ပြန်ခိုင်း လိုက်သည်။ ကိုယ်က ဘယ်လိုလုပ်လုပ် အဆင်ပြေအောင် စီစဉ်လို့ ရသည်။ကို့ကို  ညရေးညတာ ဆေးရုံက ခေါ်တာတွေ ရှိတတ်တာမို့ သက် အနှောင့်အယှက် မဖြစ်အောင် ကို က အိမ်မှာပဲ အိပ်သည်။ စားတာလည်း ကြုံသလိုစား။ သက်က ဆေးရုံမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်က မှာစားလိုက်သည်။ မိုးလင်းတာနဲ့ အစားအသောက် ရတာဆိုတော့ အဆင်ပြေသည်။

မွေးတော့လည်း မမပဲ ဗိုက်ခွဲမွေးပေးသည်။ ကိုတောင် မွေးတဲ့ အင်္ဂါနေ့ တစ်ရက်ပဲ ခွင့်ယူသည်။ မနက်အစောကြီး စလိုက်တာ အစစအရာရာ အဆင်ပြေသည်။ ညနေစောင်း သက်နဲ့ကို နှစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲ ရှိနေတုန်း တံခါးခေါက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းခြင်းကြီး တစ်ခြင်းလာပို့သည်။ လာပို့တဲ့လူက အသိထဲကမဟုတ်။ မေးလိုက်တော့ ဆိုင်က ကောင်လေး ဖြစ်နေသည်။ ဖြူဝါရောင်ဖျော့ဖျော့ နှင်းဆီပန်း အပွင့် အကြီးကြီးတွေနဲ့ ပြင်ဆင်ထားတာ ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ ဒီအရောင် နှင်းဆီပန်းက သက် အကြိုက်ဆုံး။ ဒါကို သိတာ သင်းသင်းနဲ့ ဝေဝေရယ်၊ ကိုရယ်၊ နန်းအိအိစိုးရယ်ပဲ ရှိသည်။ သက် ဒီနေ့ မွေးမယ်ဆိုတာသိတာက ရှမ်းပြည်က သက် မိဘတွေနဲ့ အစ်ကိုတို့ မိသားစုရယ်။ မမထိုက်တို့ မိသားစုရယ်ပဲ ရှိသည်။ မမထိုက်တို့ တစ်မိသားစုလုံး စင်္ကာပူရောက်နေပြီး ကိုကောင်းလျှံ နှလုံးသွေးကြောကျဉ်းလို့ အစားထိုး ခွဲစိတ်ကုသတာ  သိလိုက်လို့ ဒီကနေ သတင်းလှမ်းမေးရင်း သက်ကို ဘယ်နေ့မွေးမှာလဲ မေးလာလို့ ပြောမိလိုက်သည်။

ကို ယူလာတော့ ပါလာတဲ့ ကဒ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ “ကောင်းထိုက်ဆေးရုံ မိသားစု” လို့ ရေးထားသည်။ မမထိုက်ကော နန်းအိအိစိုးတို့လင်မယားသာမက သားလေးပါ လိုက်သွားတာဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး စင်္ကာပူကနေ လှမ်းစီစဉ်လိုက်မှန်း သက် သိလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးက ကြုံကြိုက်တိုင်း သက်တို့အတွက် လက်ဆောင်တွေ ယူလာပြီး ကန်တော့သည်။ ဝါဝင်ဝါထွက်လည်း ကန်တော့တာဆိုပြီး ပစ္စည်းတွေပို့သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ သားလေးကလည်း သူ့အဘိုးအဘွားတွေ အသည်းစွဲ။ နို့ဖြတ်ပြီးကတည်းက အဘိုးအဘွားနဲ့ အိပ်သည်။ အခု ဆေးသွားကုတော့လည်း အကုန်လုံး ခေါ်သွားသည်။

ဒီလိုနဲ့ စနေနေ့တောင်ရောက်ပြီမို့  လေးရက်မြောက် ရှိသွားပြီ။ သက်လည်း ကျန်းမာသည်။ ဘာမှထူးထူးခြားခြားမရှိ။ အိမ်က ကောင်မလေး ပြန်မလာနိုင်သေးပေမဲ့

သူ့အမေ သက်သာစပြုလာပြီလို့ ပြောသည်။ ပြန်လာရင် နောက်အဖော်တစ်ယောက် ပိုခေါ်လာမယ်လို့ ပြောသည်။ အိမ်မှာလည်း ကူမဲ့လူ မရှိသေး၊ မမကလည်း

အေးအေးဆေးဆေး နားဦးလို့ အကြံပေးလို့ သက် ဆေးရုံဆင်းဖို့ စိတ်မကူးသေး။ အရေးအကြီးဆုံး ဖြစ်တဲ့ ကလေးတွေလည်း အားလုံးကောင်းတော့ ဘာမှ ပူစရာမရှိဘဲ စိတ်ချမ်းသာ ပျော်ရွှင်ရသည်။

ဒီနေ့ ဆရာကြီးက case တစ်ခုရှိလို့ ကိုးနာရီခွဲ ခေါ်ထားသည်။ သက်ကို မနက် အစောကြီး လာကြည့်သည်။ ပြီးမှ အောက်ကဆိုင်မှာ မနက်စာစားဖို့ ဆင်းသွားသည်။ Major case ဆိုတော့ ဘယ်လောက်ကြာမယ် မပြောနိုင်။ ဗိုက်ပြည့်အောင် ကြို ဖြည့်ထားရမည်။ မြေညီထပ်ရောက်လို့ စားသောက်ဆိုင်ရှိရာ လျှောက်သွားတဲ့အခါ အဝင်တံခါးဝက တော်တော်ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဝင်လာတာ သတိထားမိသည်။ အဖြူရောင် ဘလောက်စ် အင်္ကျီနဲ့ ဒူးဖုံးရုံ စကပ်အနက် ဝတ်ထားသည်။ လက်မှာ ပစ္စည်းထည့်ထားတဲ့ ပလတ်စတစ်အိတ်တစ်လုံး ကိုင်ထားသည်။ စီးထားတဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်အနက်ကလည်း တော်တော်မြင့်သည်။ မိမိကို အားရပါးရ ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်လို့ သေချာကြည့်လိုက်တော့မှ နန်းအိအိစိုး ဖြစ်နေသည်။

“အစ်ကိုကြီး။ မမသက် နဲ့ ကလေးတွေ ဘယ်လိုနေလဲ”

“ကောင်းတယ်။ ဗိုလ်ကောင်းကော နေကောင်းတယ်မဟုတ်လား”

“အားလုံး အဆင်ပြေတယ် အစ်ကိုကြီး။ ဖေဖေက ဟိုမှာ ခဏတော့ အနားယူဦးမယ်။ မေမေနဲ့ မောင်ကော၊ သားလေးပါ နေခဲ့တယ်”

“အိအိစိုးကို စင်္ကာပူမှာပဲလို့ ထင်နေတာ။ ၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ”

“လုပ်စရာတွေလည်းရှိ၊ ဖေဖေ့ကိုလည်း စိတ်ပူစရာမရှိတော့တာနဲ့ မနေ့ညနေက ပြန်လာတာ။ ရန်ကုန်က သူငယ်ချင်းတွေ ဆရာတွေအတွက်ဆိုပြီး ဖေဖေထည့်ပေး လိုက်တာတွေ ရောက်ရောက်ချင်း လိုက်ပို့ပေးနေရတယ်။ မနေ့က လုပ်စရာရှိတာအကုန် လိုက်လုပ်နေလို့ မိုးချုပ်သွားတာနဲ့ မမသက်ကို လာမကြည့်နိုင်လိုက်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီမနက် စောစောထွက်လာတာ။ အစ်ကိုကြီး ပြန်တော့မလို့လား”

“မနက်စာ ဆင်းစားတာ။ စားပြီး သက်ကို ခဏတက်တွေ့ပြီးရင်တော့ ခွဲခန်းဝင်ရဦးမယ်”

“သမီးလည်း ဘာမှမစားရသေးဘူး။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ အတူလိုက်စားပြီးမှ မမသက်ကို တက်တွေ့တော့မယ်”

နှစ်ယောက်သား စားသောက်ဆိုင်သို့ လျှောက်သွားကြသည်။ မနက်စောစောဖြစ်လို့လား၊ အခန်းထဲ မှာစားကြလို့ပဲလားတော့မသိ။ ဆိုင်ထဲမှာ စားနေတဲ့လူ တစ်ယောက်မှ မရှိ။ နန်းအိအိစိုးက အတွင်းဘက်ကျကျ စားပွဲထိသွားပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ စားပွဲထိုးကောင်လေး ရောက်လာတော့ မိမိက ထမင်းကြော်၊ နန်းအိအိစိုးက ရှမ်းခေါက်ဆွဲမှာသည်။ ပြီးတော့ ကော်ဖီနှစ်ခွက်။

“အစ်ကိုကြီးနဲ့ အခုတွေ့တာ အတော်ပဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သမီးက ပြောစရာရှိလို့ သပ်သပ် ချိန်းဖို့ စိတ်ကူးနေတာ”

နန်းအိအိစိုးစကားက နည်းနည်းထူးဆန်းနေသည်။ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ အကဲခတ်လို့မရ။ လုံးဝ တည်ငြိမ်နေသည်။

“ဘာပြောမှာလဲ။ ပြောစရာရှိရင် ပြောလေ”

“စားပြီးမှ ပြောမယ်။ အခု ပြောလိုက်ရင် အစ်ကိုကြီးစားတာ အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားမှာစိုးတယ်”

မိမိ မနက်စာ စားတာကို အနှောင့်အယှက် ဖြစ်လောက်တယ်ဆိုတော့ ပြောမဲ့စကားက ဘာတွေလဲဆိုတာ ပိုစိတ်ဝင်စားမိသည်။ နန်းအိအိစိုး ပြောတဲ့ စကားတွေကသာ ထူးဆန်းနေသည်။ လူပုံကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို အေးအေးဆေးဆေး ရှိနေသည်။ နန်းအိအိစိုး အရမ်းပြောင်းလဲသွားပြီး ရင့်ကျက်သွားပြီဆိုတာ မိမိ သိလိုက်သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာ စားစရာတွေ ရောက်လာသည်။ မိမိ အမြန်စားပြီး ဘာပြောမလဲဆိုတာ မျှော်နေသည်။ စားလိုက်ရတာ ဘာအရသာမှန်းတောင် ကောင်းကောင်း မသိလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ မိမိ ကော်ဖီ ကုန်သွားပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက စားလို့ မပြီးသေး။ နန်းအိအိစိုးစားနေတဲ့ပုံစံက ခုနတုန်းက ဘာမှမပြောခဲ့သလို ထင်ရသည်။ စားလို့ကုန်သွားမှ ကော်ဖီခွက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ တစ်ငုံသောက်ပြီး မိမိကို ကြည့်လာသည်။ တစ်ခုခုပြောဖို့ ပြင်နေပြီ။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘဲ စိတ်အရမ်း လေးလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ဖေဖေ ဆေးရုံတက်လို့ တစ်မိသားစုလုံး လိုက်သွားကြတော့ စင်္ကာပူမှာ အချိန်အားတွေ အများကြီး ရတယ်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြတာပေါ့။ ဖေဖေက ပြောရင်းနဲ့ အစ်ကိုကြီးတို့ အကြောင်းတွေ ရောက်သွားတယ်။ ကျောင်းတုန်းက ဖေဖေ သူငယ်ချင်းတွေကို စရိတ်ခံပြီး မြှောက်ပေးတာတောင် ဘယ်သူမှ အစ်ကိုကြီးကို အပြင်ခေါ်မရတာတို့၊ မမသက်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တော့ အိမ်စီစဉ်ပေးတာတောင် အစ်ကိုကြီးက ငြင်းတာတို့ထိ ပြောပြတယ်”

ဗိုလ်ကောင်းက ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်ပြောပြမှန်း သိရလို့ နေရခက်သည်။ ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး ဆက်ပြောတာက မိမိ ဘယ်မှာနေရမှန်း မသိလောက်အောင်  ဖြစ်သွားရသည်။

“ဖေဖေက ပြောတယ်။ သူ့အချစ်ဆုံး အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်း အစ်ကိုကြီးက အရမ်းရိုး အရမ်းအေးတာတဲ့။ သမီး စဉ်းစားမိ လိုက်တယ်။ ဖေဖေ သိတာတွေ နည်းနည်းတော့ လွှဲနေပြီ။ အစ်ကိုကြီး အကြောင်းတွေ ပြောပြလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့”

နန်းအိအိစိုးက ဒီစကားတွေကို မိမိကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ဘာမှမဖြစ်သလို ပြောပေမဲ့ မိမိကတော့ အကြီးအကျယ် ချွေးပြန်နေပြီ။

“ဘာမှတော့ မပြောရသေးပါဘူး။ ကာယကံရှင်ကို အရင် အသိပေးရမှာပေါ့။ အစ်ကိုကြီး သဘောကော  ဘယ်လိုပဲ။ ပြောပြလိုက်ရမလား”

“မလုပ်.. မလုပ်ပါနဲ့ အိအိစိုးရယ်”

ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့ နန်းအိအိစိုးကို တောင်းပန်လိုက်သည်။ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို အခြားသူတွေ သိသွားရင် နောက်ဆက်တွဲ လိုက်လာမဲ့ အကျိုးဆက်က ဘယ်လိုမှ တွေးကြည့်လို့မရနိုင်အောင် ရှုပ်ထွေးကုန်လိမ့်မည်။

“ဖေဖေလည်း အိုကေနေ၊ ရန်ကုန်မှာလည်း လုပ်စရာတွေရှိနေလို့ သမီးကို ပြန်ခိုင်းတယ်။ ဖေဖေဝယ်ခိုင်းထားတဲ့၊ ဆရာတွေ၊ မိတ်ဆွေတွေ အတွက် လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ တစ်ယောက်စီအတွက် ထုပ်ပေးလိုက်တော့ တစ်ထုပ်ချင်း ဖေဖေက လိပ်စာရေးတယ်။ ဖေဖေ့ လက်ရေးက သူများနဲ့ မတူဘူး။ ခပ်ပြားပြားနဲ့ နည်းနည်းစောင်းပြီး စာလုံးကြီးတယ်။ ဒီလက်ရေးကို ကောင်းကောင်းမြင်ဖူးပါတယ်ဆိုပြီး စဉ်းစားလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးကို ဟို dvd တွေ ပို့လာတုန်းက လက်ရေးမှန်း သတိရလိုက်တယ်။ သမီးဘယ်မေ့နိုင်ပါ့မလဲ။ သမီးဘဝမှာ အရမ်းထူးခြားတဲ့ ကိစ္စတွေ ဖြစ်စေခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ဖေဖေ့ကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ဖေဖေပို့လာတဲ့ ခွေကို အစ်ကိုကြီးက ဘယ်သူ့ကို ဖွင့်ခိုင်းပြီး ဖရဲသီးကို ဘယ်သူနဲ့ အတူစားခဲ့သလဲဆိုတာ”

ထွက်ပြေးလို့ရရင် ဒီနေရာက ပြေးထွက်သွားချင်ပေမဲ့ ရှောင်လွှဲသွားလို့ မရနိုင်သေးပါ။ ဒီအကြောင်းတွေ ဆက်နားထောင်ဖို့ မိမိမှာ အားအင် ကုန်ခန်းနေပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက လေသံအေးလေးနဲ့ ဒါတွေကို ပြန်ပြောနေနိုင်သည်။

“မပြောပြခင်တော့ အစ်ကိုကြီးကို ကြို ပြောထားသင့်တယ်လို့တွေးမိလို့ သမီး ဘာမှမပြောသေးပါဘူး”

“လုံးဝ မပြောပါနဲ့ အိအိစိုးရယ်။ အစ်ကိုကြီး တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒါတွေ ဗိုလ်ကောင်းတို့ မိသားစု သိကုန်ရင် အစ်ကိုကြီး ဘယ်လိုနေရမှန်း သိတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဗိုလ်ကောင်းလည်း အခုမှ ခွဲစိတ်ထားတာဆိုတော့ စိတ်ထိခိုက်ခံလို့လည်း မဖြစ်ဘူး။ အိအိစိုးနဲ့ သားလေး အတွက်လည်း ထည့်စဉ်းစားပါဦး။ အစ်ကိုကြီး အနူးအညွှတ် တောင်းပန်ပါတယ်”

“သမီးကတော့ ဘာမှအရေးမကြီးပါဘူး။ မောင်က ဘာတစ်ခုမှ မသိသေးပေမဲ့ သမီးဘာဖြစ်ဖြစ် ချစ်တယ်။ ခွင်လွှတ်လက်ခံနိုင်တယ်လို့ အမြဲပြောနေတာ။ လူကြီးတွေ အမှန်ကို သိချင်မလားလို့ပါ။ နောက် အစ်ကိုကြီးကို ဖေဖေက သိပ်ရိုးတယ် ထင်နေတာ မဟုတ်လား။ အစ်ကိုကြီးလည်း စွမ်းပါတယ်ဆိုတာ ပြောပြလိုက်မယ်လေ”

“အစ်ကိုကြီး တောင်းပန်ပါတယ်။ အဲဒါတွေအားလုံး အစ်ကိုကြီး အမှားတွေပါ။ ဒီအကြောင်းတွေ ပေါ်ကုန်ပြီး  ပြောစရာတွေ ဖြစ်လာရင် ဘေးလူတွေလည်း အများကြီး နာကျင်ထိခိုက်ကုန်မှာပါ။ သက်လည်း အခု သွေးနုသားနုနဲ့။ မလုပ်ပါနဲ့ အိအိစိုးရယ်”

“လူကြီးနှစ်ယောက်စခဲ့တဲ့ကိစ္စပဲလေ။ ဖေဖေနဲ့ အစ်ကိုကြီးကြောင့် သမီးအဲဒါတွေ ကြုံရတာမဟုတ်လား။ ဖေဖေ့ကို မသိစေချင်လို့ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်တည်း ဖြေရှင်းဖို့ စိတ်ကူးတယ်ဆိုရင် သမီး အစ်ကိုကြီးကို ရွေးချယ်ခွင့် ပေးပါ့မယ်။ သမီးပေးဆပ်ခဲ့ရပြီး ပြန်မရနိုင်တော့တာတွေ ကျေစေဖို့အတွက် သမီးက အစ်ကိုကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ချင်တာလုပ်၊ ခိုင်းချင်တာခိုင်းတာ လက်ခံမယ်ဆိုရင် သမီး ဒီကိစ္စတွေ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောတော့ဘူး။  လက်မခံဘူးဆိုရင် ဖေဖေ့ကို ပြောပြလိုက်မယ်။ Yes or No က အစ်ကိုကြီး သဘောပဲ။ စဉ်းစားဖို့ ဆယ်စက္ကန့် အချိန်ပေးမယ်”

စကားဆုံးတာနဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးသွယ်လျတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက တစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင်း ထောင်လာသည်။ တစ်ချောင်းထောင်လာရင် တစ်စက္ကန့်ကုန်ပြီ ဆိုတဲ့သဘော။ စိတ်ထဲကနေ thousand one, thousand two လို့ အစဉ်အတိုင်း မှန်မှန် ရေသွားရင် တစ်စက္ကန့်စီ တက်တာနဲ့ အနီးစပ်ဆုံးတူတယ်လို့ ကြားဖူးသည်။ နာရီကို ငုံ့မကြည့်နိုင်ဘဲ နန်းအိအိစိုးကိုပဲ ကြည့်နေတော့ စိတ်ထဲ thousand one က စလိုက်တာ thousand four ပဲရောက်သေးသည်။ နန်းအိအိစိုးက ရှစ်ချောင်းမြောက်ထောင်ပြီးလို့ ကိုး ရောက်နေပြီ။ မိမိ ဘာစွန့်စားမှုမှ မလုပ်ရဲ။ အပိုဘာမှ မပြောနိုင်တော့။

“Yes, yes” လို့ အမြန်ပြောလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး၊ သေချာတယ်နော်။ ဘာခိုင်းခိုင်း၊ ဘာပဲလုပ်လုပ်”

“အစ်ကိုကြီး မှားခဲ့တာတွေ ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ဆိုရင် ဘာဖြစ်ဖြစ်ရပါတယ်”

“ဒီမှာ သော့ကဒ်နဲ့ လိပ်စာကဒ်။ ကိုးနာရီခွဲမှာ သမီး ရောက်လာလို့ အဲဒီမှာ ရှိမနေရင် သဘောတူထားတာ ဖျက်လိုက်ပြီလို့ သဘောထားလိုက်မယ်”

“သေချာပေါက် စောင့်နေပါ့မယ်” လို့ ပြောပြီးမှ ကိုးနာရီခွဲ ဆရာကြီးခေါ်ထားတာ ပြန်သတိရလိုက်သည်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေဆဲမှာ နန်းအိအိစိုး ပြောလိုက်တဲ့ နောက်စကားတစ်ခွန်းက မိမိကို ပို ထိတ်လန့်သွားစေခဲ့သည်။

“စောင့်နေပါ။ Birthday suit နဲ့”

မိမိ ပြောခဲ့ လုပ်ခဲ့တာတွေ အတိုင်းပါပဲလား။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အဝတ်တွေ အကုန်လုံးချွတ်ပြီး အပျိုစင်ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မိမိ ဆော့ချင်တိုင်းဆော့၊ စိတ်ကြိုက်ကစား ဆက်ဆံခဲ့သည် မဟုတ်လား။ နန်းအိအိစိုးက အားလုံးကို အမှတ်ရပြီး ပြန်လည်ပေးဆပ် ခိုင်းနေပြီ။ မိမိ အကျပ်အတည်းထဲရောက်နေပြီး ဘာမှ ကောင်းကောင်း မစဉ်းစားနိုင်ချိန်မှာ နန်းအိအိစိုး ထသွားလို့ နောက်က အမြန်လိုက်သွားလိုက်ရသည်။

အခန်းထဲ  မိမိနဲ့ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ဝင်လာတာတွေ့တော့ သက် အံ့သြနေသည်။ နန်းအိအိစိုးက တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာတဲ့အကြောင်း ရှင်းပြသည်။

“ဖေဖေက အားလုံးကောင်းတယ် မမသက်။ ရန်ကုန်က သမီးတို့အိမ် နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီကို ငှားထားတာ ရက်ပြည့်သွားလို့ သူတို့က  ဆက် ငှားမယ်ဆိုပြီး စာချုပ်ချုပ်ဖို့ ခေါ်နေတာကြာပြီ။ ဖေဖေ့ကိစ္စပဲ အာရုံစိုက်နေကြလို့ စောင့်ခိုင်းထားရတာ။ သားလေး ကြီးလာရင် ဆေးရုံ ဖွင့်ဖို့ဆိုပြီး ဖေဖေ့အဘိုး၊ မောင့်အဘေးက ရန်ကုန်မှာ မြေကွက်အကြီးကြီးတစ်ကွက် ထပ်ဝယ်ပေးတာလည်း စာချုပ် ချုပ်ဖို့ ရှိနေတယ်။ သမီးတို့ condo ကို  ငှားထားတဲ့လူက ဆက်မငှားတော့လို့ အခန်းပြန်ကြည့်ရင်း အကျိုးဆောင်နဲ့လည်း တွေ့ရမှာမို့  သမီး တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာတာ။ မနေ့က ရောက်ရောက်ချင်း လုပ်စရာရှိတာတွေ လိုက်လုပ်နေတာနဲ့ မမသက်ဆီ မလာနိုင်လိုက်ဘူး။

အလုပ်တွေ က ဒီနေ့မှ လက်စသတ်ရမှာဆိုတော့ မနက်စောစော မမသက်နဲ့ ကလေးတွေကို လာကြည့်ရင်း မမသက်တို့ကို ကန်တော့မလို့ပါ”

သက်က ခုတင်ပေါ်မှာပဲ ထိုင်နေသည်။ နန်းအိအိစိုးက မိမိထိုင်ဖို့ ခုံတစ်လုံး ခုတင်ဘေးကို ရွှေ့ပေးလို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး လုပ်နေ ပြောနေတာတွေက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို သက်တောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။ မိမိကတော့ မကြာသေးခင်က အောက်ထပ် စားသောက်ခန်းမှာ ပြောခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေပဲ စိတ်ထဲ လွှမ်းမိုးနေရာယူနေလို့ အရမ်းနေရခက်ပြီး စိတ်ပင်ပန်းဆင်းရဲနေသည်။ နန်းအိအိစိုးက အေးဆေးတည်ငြိမ်လှပေမဲ့ မိမိ အမူအရာ အရမ်းပျက်နေသည်။ သက်က နန်းအိအိစိုးကိုပဲ ဦးတည် စကားပြောနေလို့  မိမိကို သတိမပြုမိတာ တော်သေးသည်။ နန်းအိအိစိုးက ကြမ်းပြင်မှာထိုင်ပြီး မိမိတို့ကို ကန်တော့သည်။ ကြုံတိုင်း ဒီလို ကန်တော့နေကျပေမဲ့ ဒီတစ်ခါ ကန်တော့တာက တစ်ခြားအကြောင်းအတွက်လည်း ပါနေတယ်ဆိုတာကို သက် တစ်ယောက် သိနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။

“မမတို့အတွက် ကြုံလို့ ဝယ်လာတာ”

မိမိအတွက် အင်္ကျီတစ်ထည်၊ သက်အတွက် လက်ကိုင်အိတ်တစ်လုံး အိတ်ထဲက  ထုတ်လာသည်။ ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဒီ brand ဒီ  model နဲ့ အရောင်က သက် မွေးခါနီး နှစ်ယောက်အတူ အင်တာနက်ထဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း တွေ့ဖူးသည်။ တော်တော်လှတယ်ဆိုပြီး သဘောကျခဲ့ကြသည်။ ဈေးနှုန်းကြည့်လိုက်မှ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြီးသွားသည်။

“အိအိစိုး၊ ဒီအိတ်က အရမ်းဈေးကြီးတယ်။ မမသက်ကို  မပေးပါနဲ့”

“မကြီးပါဘူး မမသက်ရဲ့”

သက် လွှတ်ခနဲ ပြောထွက်သွားသည်။

“ဒေါ်လာငါးထောင်တောင်ကျော်တာ”

“ဈေးသိတယ်ဆိုတော့ မမသက်တွေ့ဖူးတယ် ထင်တယ်။ မမသက်နဲ့လိုက်မယ်ထင်လို့ သမီးဝယ်လာတာပါ။ လက်ခံပေးပါနော်”

သက် ဘယ်တုန်းကမှ နန်းအိအိစိုးပေးတာကို ငြင်းလို့မရခဲ့ပါ။ ဒီတစ်ခေါက်လည်း လက်ခံလိုက်ရသည်။ ဒီလောက် amount က မိမိတို့အတွက် လွယ်လွယ်သုံးဖို့ မဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးတို့ တစ်လဝင်ငွေက ဒီထက်အများကြီးပိုတယ်ဆိုတာ မိမိတို့သိသည်။ နန်းအိအိစိုးက သက် အကြိုက်ကို ကွက်တိ ခန့်မှန်းနိုင်သည်။ နန်းအိအိစိုး ဝယ်ပေးလာတာတွေထဲက ဈေးကြီးတာကော မကြီးတာတွေပါ အားလုံးလိုလို သက်အကြိုက်တွေ့သည်။

“ကို သွားစရာရှိတာသွားလေ။ နောက်ကျနေဦးမယ်”

သက်က ခွဲခန်းရှိတာ သတိရလို့ မိမိကို သွားခိုင်းပြီ။ ဆရာကြီး လာခိုင်းတာက ကိုးခွဲ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် နန်းအိအိစိုး ပြောထားတာတဲ့ အချိန်ဖြစ်နေသည်။ ခေါင်းထဲ ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေပြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား နေပြီ။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း ဝေခွဲ ဆုံးဖြတ်လို့ မရနိုင်ဘဲ အခန်းထဲက ဖြည်းညင်းစွာ ထွက်လာလိုက်သည်။

အစ်ကိုကြီး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်နေတာ မမသက် သတိမထားမိလို့ ကံကောင်းသည်။ မိမိကတော့ လူပေါင်းစုံ၊အလွှာစုံနဲ့ တွေ့ထိလုပ်ကိုင်ရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ  များလာလို့လား မသိပါ။ မမသက်ရှေ့မှာ တစ်ခြားအကြောင်းတွေ အေးအေးဆေးဆေး ဟန်မပျက် ပြောနေနိုင်သည်။ မမသက်က အစ်ကိုကြီးကို နောက်ကျမှစိုးလို့ သွားခိုင်းမှ အစ်ကိုကြီးလည်း မနည်းအားတင်းပြီး ညှိုးငယ်စွာ ထွက်သွားသည်။  အောက်ထပ်မှာ တွေ့စက အစ်ကိုကြီး ခွဲခန်းဝင်ဖို့ ရှိတယ်ဆိုတာ မိမိကို ပြောခဲ့တာ သတိရသည်။ မိမိကလည်း အစ်ကိုကြီးကို ဒီမနက် ချိန်းထားသည်။ အစ်ကိုကြီး ဘာဆက်လုပ်မလဲ။ မမသက်ကို အစ်ကိုကြီး ဘာကိစ္စရှိတာလဲလို့ မသိသလို မေးလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီးက ဘယ်သွားစရာ ရှိလို့လဲ မမသက်”

“သူ့ဆရာကြီး ဒီမနက် major case တစ်ခုဝင်ဖို့ရှိတာ ကို့ကို ခေါ်ထားတယ်။ ဆရာကြီးက မနေ့ကတော့ သေချာမေးပါသေးတယ်။ လာလို့ရလားပေါ့။ မမသက်ကော ကလေးတွေကော ဒီမှာ အစစ အရာရာ အဆင်ပြေတယ်။ အားလုံးလည်း ကောင်းနေတယ်ဆိုတော့ ကို က ရပါတယ် ပြောလိုက်တာ”

“ဒီဆေးရုံမှာပဲလား”

“မဟုတ်ဘူး။ အိမ်ခဏပြန်ပြီး သွားမယ်ထင်တယ်”

အစ်ကိုကြီးက ဒီမနက်ခွဲခန်းဝင်ရမှာ။ လုပ်ရမှာကလည်း ခွဲစိတ်မှုအကြီးဆိုတော့ အချိန်တိုတိုနဲ့ မပြီးနိုင်။ မိမိချိန်းထားတဲ့ မနက်ကိုးနာရီခွဲကို အစ်ကိုကြီး အချိန်မီ လာနိုင်ဖို့ လွယ်လိမ့်မည် မဟုတ်။ အစ်ကိုကြီးက ဒါကြောင့် စိတ်အရမ်းပင်ပန်းနေတဲ့ပုံစံ ဖြစ်နေမှန်း သဘောပေါက် လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး ဘာလုပ်မလဲဆိုတာ စောင့်ကြည့်နေလိုက်မည်။ မမသက်နဲ့ စကားတွေ ထိုင်ပြောနေသည်။ ပြီးမှ ကလေးတွေ သွားကြည့်သည်။ ကလေးတွေကချစ်စရာ။ မမသက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာသည်အထိ အစ်ကိုကြီးဆီက ဘာမှ မဆက်သွယ်လာ။

အစ်ကိုကြီးကို ပြောမဲ့သာ ပြောခဲ့သည် အစ်ကိုကြီးက ရှောရှောရှူရှူ လက်ခံပါ့မလားဆိုတာ သံသယဝင်မိသည်။ ဒီအကြောင်းတွေ အစပြန်ဖော်ရင် မိမိတို့ မိသားစု၊ မမသက်တို့မိသားစု အားလုံးအတွက် ကောင်းလာမှာ ဘာမှမရှိ။ မိမိ ဖုံးကွယ်ထားမှာပါဆိုပြီး အစ်ကိုကြီးက မစဉ်းစားတော့ဘဲ မိမိဘာပြောပြော လက်ခံခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီး ကို ကြည့်ရတာ တစ်ချိန်က မှားခဲ့တာတွေ ကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ဖို့ လိုသေးတယ်ဆိုရင် ပေးဆပ်ချင်တဲ့ဆန္ဒရယ်၊ ကိုယ့်အတွက် မဟုတ်ဘဲ တစ်ခြားသူတွေဖြစ်တဲ့ မမသက်၊ မိမိနဲ့ မိမိရဲ့သားလေးတို့ မနစ်နာဖို့ ပိုတွေးပြီး မိမိကို မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့တာပဲ ဖြစ်မည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်  ကိုးနာရီခွဲ condo အရောက် ပြန်သွားမည်။ အစ်ကိုကြီး လာနိုင်သည်၊ မလာသည်ကတော့ နောက်တစ်ကဏ္ဍပေါ့။

စင်္ကာပူမှာ ဖေဖေဆေးကုနေတုန်း ဖေဖေပြောပြမှ အစ်ကိုကြီးအကြောင်း ပိုသိ ခဲ့သည်။ ဖေဖေက တော်တော် စုံသည်လို့ မေမေပြောခဲ့ တာတွေလည်း တဖြည်းဖြည်း သိလာသည်။ နောက်ဆုံးတော့ မိမိ ရန်ကုန်ကို ယူလာမဲ့ ဖေဖေ့လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကို ဖေဖေကိုယ်တိုင် လိပ်စာတွေရေးလို့ ဖေဖေ့လက်ရေးကို သေချာတွေ့တော့မှ အစ်ကိုကြီးကို ဟို dvd ခွေတွေ ပို့ပေးတာ ဖေဖေမှန်းသိလိုက်သည်။ ဖေဖေက အစ်ကိုကြီးနဲ့ မမသက်အတွက် ရည်ရွယ်တယ်ဆိုတာ သေချာပါသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ မိမိအတွက် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

အဲဒီအကြောင်းတွေ သိခဲ့ရပြီး ရန်ကုန်ကို တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာရတဲ့အခါ နန်းအိအိစိုးစိတ်ကူးထဲ ဟိုဟိုဒီဒီအတွေးတွေ ဝင်လာသည်။ ဖေဖေနဲ့ မေမေကို ရိုသေလေးစား ပါသည်။ ချစ်ခင်မြတ်နိုးပါသည်။ မောင့်ကိုလည်း ပြောမပြတတ်အောင် ချစ်ပါသည်။ မောင့်အတွက်ဆို ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးနိုင်ပါသည်။ သားလေးကိုလည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ လူတွေက ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်မှာ မကောင်းမှန်းသိလည်း စိတ်အလိုလိုက်ပြီး လုပ်တတ်သည်။ အခွင့်အရေးရရင် ဖောက်ပြန်တတ်သည်။ မမသက်ကို သိပ်ချစ်တဲ့ အစ်ကိုကြီးလည်း မိမိနဲ့ အဲဒီလို ဖြစ်ခဲ့သည် မဟုတ်လား။ မိမိလည်း ရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက်တည်း လုပ်စရာကိစ္စတွေ ရှိနေတာက အခြေအနေ တစ်ခုကို ဖန်တီးလို့ ရလိုက်သည်။ မမသက်ကလည်း ဆေးရုံပေါ်မှာ။ အခွင့်သာတုန်း မိမိစိတ်ထဲ ရှိခဲ့ဖူးသော fantasy တစ်ခုကို အကောင်အထည် ဖော်ကြည့်လိုက်ချင်သည်။  ခုနကလည်း မမသက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ကန်တော့ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲက တောင်းပန်ခဲ့သည်။ မောင့်ကိုလည်း အဝေးကနေပြီး စိတ်ထဲက တောင်းပန်လိုက်သည်။ တစ်ခါတည်းပါ မမသက်။ တစ်ခါတည်းပါမောင်…

တစ်ခါကြုံ ဖူးတော့ ကောင်းကောင်းသတိထားမိတာ တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ ပထမအကြိမ်တုန်းက မမသက်ပြန်လာတာနဲ့ မိမိ မနေတတ် မထိုင်တတ် အမူအရာတွေပျက်ပြီး မမသက် ချက်ချင်း ရိပ်မိသွားသည်။ တစ်ခါမှားတာ မတော်မဆ။ နှစ်ခါဆိုရင် ကိုယ်အသုံးမကျလို့။ အရင်တစ်ခါ မမသက် ပေးတဲ့အပြစ်ခံရတာက ရက်တော်တော်ကြာ နာနေပေမဲ့ သိုသိုသိပ်သိပ်နဲ့ ပြီးသွားသည်။ အခုအချိန်မှာ မဟုတ်တာလုပ်တာ လူသိသွားလို့ကတော့ ဆုံးရှုံးနစ်နာမှုတွေက အလွန့်အလွန် များသွားလိမ့်မည်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဘယ်သူမှ သိသွားလို့ မဖြစ်။ မိမိ condo ရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်သည်။ ဓာတ်လှေကားနဲ့ အခန်းရှိရာ တက်သွားလိုက်သည်။ အခန်းဝရောက်ချိန်မှာ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ကိုးနာရီခွဲဖို့ တစ်မိနစ်သာလိုတော့သည်။ စိတ်ထဲက အလိုလိုသိနေသည်။ အခန်းထဲမှာ အစ်ကိုကြီး စောင့်နေပြီဆိုတာ။ နောက်ပြီးတော့ မိမိ ခိုင်းထားတဲ့အတိုင်း birthday suit နဲ့………..

သက် သတိပေးလို့ အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့ရပေမဲ့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိသေး။ ကား parking ကို ဆင်းလာပြီး ကားထဲဝင်ထိုင်နေရင်းလည်း တွေဝေနေဆဲ။ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ထိုင်နေမိမှန်းမသိ။  ဖုန်းထဲ message ဝင်လာတဲ့ အသံကြားလိုက်မှ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ဖတ်ကြည့်ပြီးတဲ့အခါ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ အရေးကြီးပြီး ရှောင်လွှဲလို့ မရတဲ့ အလုပ်နှစ်ခု တစ်ချိန်တည်း တိုက်နေတာ တစ်ခုက အချိန်အကန့်အသတ်မရှိ ရွှေ့ဆိုင်းသွားပြီ။ ဒီနေ့မနက် ဆရာကြီးခွဲစိတ်ဖို့ မိမိကို လက်ထောက် အနေနဲ့ ခေါ်ထားတဲ့ case က မလုပ်ဖြစ်တော့။ ခုနလေးတင် လူနာက နှလုံးဖောက်လာလို့ နှလုံးအထူးကု သမားတော်ကြီး လာကြည့်သည်။ သူ က ခွင့်ပြုပေးခဲ့လို့ ဒီခွဲစိတ်မှုကို စီစဉ်ထားတာ ဖြစ်ပေမဲ့ လက်ရှိအခြေအနေအရ ခွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်သေးဘူးလို့ ပြောသည်။ မိမိနဲ့အတူ ခွဲခန်းဝင်မဲ့  နောက်လက်ထောက်တစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ ဆရာကြီးတူက message ပို့လာတာ ဖြစ်သည်။ လူနာ အခြေအနေ ဆိုးတာက မိမိအတွက် အကျပ်အတည်းက လွတ်မြောက်စေခဲ့သည်။ ဒီလိုဖြစ်ဖို့ မိမိ ဆုမတောင်းခဲ့သလို စိတ်လည်းမကူးမိပါ။ ကံကောင်းတယ်လို့ပဲ ပြောရမည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိ အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးတဲ့ နောက်ကိစ္စတစ်ခုက မိမိကို အသင့်စောင့်နေသည်။ မိမိသွားရမည့်နေရာက တစ်နေတည်းသာ ရှိတော့သည်။

နန်းအိအိစိုး အပြောအဆို အမူအရာတွေကို ကြည့်ရင် ပြောခဲ့တာတွေက အတည်ပေါက် ဆိုတာ မိမိနားလည်သည်။  ဖြစ်ခဲ့တာတွေက မနေ့တနေ့ကလို စိတ်ကူးထဲ အစီအရီ ပြန်ပေါ်လာသည်။ ငယ်ငယ်နုနုနဲ့ ချောမောလှပလွန်းပြီး မိမိတို့အပေါ်မှီခို ကြီးပြင်းလာတဲ့ အပျိုလေးကို မိမိရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ၊ စိတ်ကူးတွေအတွက် မလုပ်သင့်မှန်း သိရက်နဲ့ မိမိ ကျူးလွန်ခဲ့သည်။ မှားယွင်းခဲ့သည်။ နောက်တစ်ခေါက် သက်က ဘာစိတ်ကူးနဲ့လုပ်မှန်း မိမိ သေချာမသိပေမဲ့ မမနဲ့ တစ်ညတာ ပတ်သက်ခဲ့ရသည်။ အဲဒီကိစ္စတွေ ပြီးသွားတဲ့နောက်မှာလည်း သက်နဲ့ နန်းအိအိစိုးကော မမပါ ညီအစ်မအရင်းလို ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေနေကြသည်။ ပိုပြီးတောင်ရင်းနှီးသွားတယ်လို့ ထင်မိသည်။ မိမိလည်း အဲဒီနောက်ပိုင်း နန်းအိအိစိုးနဲ့တွေ့တဲ့အခါကော၊ မမနဲ့ဆုံတဲ့အခါမှာပါ မရိုးမသားစိတ် လုံးဝမဖြစ်။ ပတ်သက်ဖူးတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့သာမဟုတ်။ တစ်ခြား ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှလည်း စိတ်ထဲတောင် ဟိုဟိုဒီဒီစိတ် လုံးဝ မဖြစ်တော့။

အခု မိမိနဲ့ သက်တို့ အရမ်းလိုချင်တောင့်တနေသလို မိမိတို့ သွေးသားရင်း ရင်သွေးတွေလည်းရနေပြီ။ ဟော်မုန်းဆေးတွေစားပြီး မမအကူအညီနဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်အောင် လုပ်ခဲ့လို့လား၊ သက် လိုချင်တယ်လို့ ပြောမိလို့လား သေချာမပြောနိုင်ပေမဲ့ ရတာမှ အမြွှာလေးရသည်။ အစစ အရာရာ ပြည့်စုံပြီး သာယာတဲ့ မိသားစု ဘဝ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ပြီလို့ ထင်လိုက်ချိန်မှာ မိမိ အတိတ်က မှားခဲ့တဲ့ ကိစ္စအတွက် ဖြေရှင်းရဦးမည်။ နန်းအိအိစိုးလည်း သာယာပြည့်စုံပြီး လိုလေသေးမရှိတဲ့ ဘဝ ပိုင်ဆိုင်နေပြီလို့ မိမိတို့ ထင်ခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် ဒီအကြောင်းတွေ နန်းအိအိစိုး ဖော်ထုတ်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုပြီး မိမိ ခေါင်းမမာလိုပါ။ မိမိ ပြုမိမှားခဲ့တာတွေအတွက် သက်ခိုင်းလို့ နန်းအိအိစိုးက ဖော်ဆောင် အပြစ်ပေးဖူးခဲ့တာတွေက နန်းအိအိစိုးအတွက် မလုံလောက် မတင်းတိမ်နိုင်သေးဘူး ဆိုရင် ကျေနပ်လောက်သည်အထိ မိမိ ပေးဆပ်ချင်ပါသည်။ မှားခဲ့တာတွေကို ပြေပျောက်စေဖို့ နန်းအိအိစိုး ဆန္ဒမှန်သမျှကို မိမိ လိုက်လျောနိုင်ပါသည်။

မိမိတုန်းကလည်း နန်းအိအိစိုး တိတ်တခိုးနဲ့ ၁၈+ တွေဝင်နေတာကို မိမိသိသွားလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားတာ၊ မိမိအပေါ် ရိုသေလေးစားပြီး ကျေးဇူးရှင်လို့ သတ်မှတ်ထားတာတွေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး စိတ်ကစားနေတဲ့ အပျိုလေးကို ဘာဘာညာညာ စဉ်းစားချိန်မပေးဘဲ အငိုက်ဖမ်းပြီး ကိုယ့်ဆန္ဒ၊ ကိုယ့်စိတ်ကူးတွေ အကောင်အထည် ဖော်ခဲ့သည်။ အခုတော့ မိမိ အလှည့်ပြန်ဖြစ်ပြီ။ နန်းအိအိစိုး ပေးထားတဲ့ လိပ်စာအတိုင်းသွားလိုက်သည်။ ဒီ condo က နန်အိအိစိုးတို့ အခန်းကို မိမိသိသည်။ ရောက်ဖူးသည်။ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ရထားတဲ့အခန်း။ နန်းအိအိစိုး ဆေးရုံမှာတုန်းက ပြောခဲ့သလိုဆိုရင် အခန်းဌားက ပြန်အပ်ထားတာဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မရှိဘဲ အားနေလိမ့်မည်။ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်း ဘယ်သူမှမရှိ။ အခန်းက ကျယ်သည်။ ပြင်ဆင်ထားတာလည်း အရမ်းကောင်းသည်။ အထပ်မြင့်ကဆိုတော့ အပြင်ဘက် မြင်ကွင်းကလည်း ကောင်းလှသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေကို မိမိ မခံစားနိုင်ပါ။ ကိုယ့်အပြစ်၊ ကိုယ်ပြုမိမှားခဲ့တာအတွက် ကိုယ်ရဲရဲကြီး ခံနိုင်တယ်ဆိုပေမဲ့ စိတ်ထဲတော့ စိုးရိမ်မှုတွေ များနေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါကိုတော့ ပြီးဆုံးသွားအောင် ရင်ဆိုင်ရမည်။ နန်းအိအိစိုး ပြောထားတာကို သတိရလိုက်သည်။ မိမိတုန်းကလည်း အပျိုစင် နန်းအိအိစိုးကို တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ခဲ့သည် မဟုတ်လား။ နန်းအိအိစိုးက ပြောသလို စတင်မွေးဖွားလာချိန်က ခန္ဓာကိုယ်အတိုင်း ဖြစ်အောင် ဝတ်ထားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး နန်းအိအိစိုး အလာကို စောင့်နေရတော့မည်။ ဝတ်ထားတာတွေကို တစ်ထည်ချင်း ဖြည်းညှင်းစွာ ချွတ်လိုက်သည်။ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်ပြီး ဆိုဖာတစ်လုံးမှာ တင်ထားဖို့ လုပ်တဲ့အခါ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့အရာတစ်ခုကို မိမိတွေ့လိုက်သည်။ မြင်နေကျ ပစ္စည်းတွေနဲ့ လုပ်ထားတာ ဖြစ်ပေမဲ့ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး မတွေးကြည့်ဖူးတဲ့ ပုံစံဖြစ်အောင် ပြုလုပ် ပြင်ဆင်ထားသည်။ နန်းအိအိစိုး ဘာတွေတွေးပြီး ဘာလုပ်ဖို့ မိမိကို ဒီခေါ်လိုက်မှန်း သိလိုက်တာနဲ့အတူ ကျောချမ်းလာကာ တုန်လှုပ်သွားမိပြန်သည်။

မြင်လိုက်တာနဲ့ ဘယ်နေရာမှာ ဘယ်လိုသုံးဖို့ ပြင်ဆင်ထားတယ်ဆိုတာ သိပါလျက်နဲ့ လက်က အလိုလို ကိုင်ကြည့်မိ လိုက်သည်။ သေးသွယ်ပြီး အရွယ်ညီ အရှည်တူတဲ့ ကြိမ်လုံးနှစ်ချောင်းကို ပူးပြီး သားရေကွင်းတွေနဲ့ အကွာအဝေး နည်းနည်းစီခြားပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကျကျနန ချည်ထားသည်။ အဲဒီတော့ ကြိမ်လုံးတစ်ချောင်းတည်းလို ဖြစ်သွားသည်။ ကြိမ်လုံးအရှည် တစ်ချောင်းကို အရှည်တူ နှစ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး ပြန်ပူးကပ် ချည်ထားတာ ဖြစ်မည်။ အရှည်က သုံးပေ ကျော်ကျော် ရှိမည်။ အသာ လွှဲကြည့်လိုက်တာ

နဲ့ ကျောထဲက စိမ့်လာသည်။ မိမိတို့ကို သက် အပြစ်ပေးတုန်းက အိမ်မှာ အဆင်သင့်ရှိတဲ့ ကြက်မွေးကိုပဲ သုံးခဲ့သည်။ သက်ခိုင်းလို့ နန်းအိအိစိုးက မိမိကို အချက်သုံးဆယ် ရိုက်ခဲ့သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နန်းအိအိစိုးက အသေအချာ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည်။ ကြိမ်လုံးကိုတောင် နှစ်ချောင်းပူးထားသည်။ တစ်ချောင်းတည်းလို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အသုံးချနိုင်အောင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် လုပ်ထားသည်။ တွေ့ကြုံခံစားရမှာကို တွေးကြည့်လိုက်တာနဲ့ တော်တော့်ကို မသက်သာမှာကို သိသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာ မိမိ ရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်မရှိပါ။ ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိပါ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မိမိကိုယ်တိုင်လည်း နန်းအိအိစိုး မကျေနပ်သေးဘူး ဆိုရင် ကျေနပ်သည်အထိ ပြန်လည်ပေးဆပ်ချင်စိတ် ရှိနေလို့ နန်းအိအိစိုး ဘာလုပ်လုပ်ခံပါ့မယ်။ ဘာခိုင်းခိုင်းလုပ်ပါ့မယ်လို့ စိတ်ပါလက်ပါ ပြောခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

နန်းအိအိစိုးလာတဲ့အခါ တစ်ခုပဲ အနူးအညွှတ် တောင်းပန်မည်။ အပြစ်တွေအားလုံးအတွက် ဒီတစ်နေ့ စိတ်တိုင်းကျ ကျေနပ်သည်အထိ လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပြီး ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အားလုံးကို ဒီမှာတင် အဆုံးသတ်ပေးဖို့။ တစ်ကြိမ်တစ်လေက ဖုံးကွယ်လို့ရနိုင်သည်။ တစ်ခါထက်ပိုလို့ ဒီကိစ္စကို အခု သိပြီးသားလူတွေအပြင် အခြားသိတဲ့လူ ပိုလာလို့ကတော့ အဆိုးတွေသာ ဖြစ်လာမည်။ ဆိုးတာမှ တွေးကြည့်လို့ မရအောင် ဆိုးဝါးလိမ့်မည်။ နန်းအိအိစိုးကို ဒီတစ်ခုတော့ တောင်းပန် အသနားခံမည်။ မိမိကို  ဘာပဲလုပ်လုပ် ငြင်းဆန်စရာ လုံးဝမရှိ။ မိမိက နာခံပေးလိုက်မည်။

နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ဘယ်လောက်ကြာ စဉ်းစားတွေးတောနေမိမှန်း သတိမထားမိလိုက်ပါ။ တံခါးဖွင့်သံ ကြားလိုက်မှ နာရီကြည့်မိသည်။ ကိုးနာရီခွဲနေပြီ။ ကြိမ်လုံးကို စားပွဲပေါ် အမြန်ပြန်ထားလိုက်သည်။ ခါးကိုမတ်လိုက်ပြီး တည့်တည့်လေး ရပ်၍ လက်တွေနဲ့ မိမိ ရှေ့ကို ကွယ်ထားကာ နန်းအိအိစိုး ဝင်လာမှာကို စောင့်နေလိုက်သည်။

နန်းအိအိစိုး အခန်းထဲမဝင်ခင် ခဏတာတော့ စဉ်းစားခန်း ဝင်လိုက်သေးသည်။ အထဲမှာ ရောက်နေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက မိမိပြင်ဆင်ပြီး စားပွဲပေါ် တင်ထားခဲ့တဲ့ နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးကို မြင်တွေ့လောက်ပြီ။ စိတ်လည်း လှုပ်ရှားနေမည် ထင်သည်။ မနေ့က ဖေဖေပေးခိုင်းတဲ့ လက်ဆောင်တွေ လိုက်ပို့ပေးရင်း တစ်အိမ်ကအထွက်မှာ လမ်းဘေးဈေးတန်းလေး တွေ့လိုက်သည်။ ဟင်းရွက်တွေ၊ အသီးအနှံတွေ အစီအရီ  ချရောင်းနေတဲ့အထဲမှာ ထူးထူးခြားခြား ကြိမ်လုံးခွေတွေ ရောင်းနေတဲ့သူ တစ်ယောက်လည်း တွေ့လိုက်သည်။ ဘော်ဒါမှာတုန်းက အတန်းဖော်တစ်ယောက် ပြောဖူးတဲ့ သူတို့ အရင်နေတဲ့ ကျောင်းမှာ ဆရာတစ်ယောက်က ကြိမ်လုံးကို နှစ်ချောင်းပူးပြီး ရိုက်တယ်လို့ ပြောခဲ့တာ ခေါင်းထဲ ချက်ချင်းဝင်လာသည်။ ဖေဖေနဲ့ အစ်ကိုကြီးတို့ ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှုတွေ၊ ဖေဖေပို့ပေးတဲ့ အစ်ကိုကြီးအတွက် လက်ဆောင်တွေက မိမိထိပါ ကူးစက်လာတဲ့ အကြောင်းတွေသိခဲ့ရပြီး ရန်ကုန်ကို တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာကတည်းက မိမိစိတ်တွေက ဟိုဟိုဒီဒီ တွေးနေမိခဲ့သည်။ အခွင့်အရေးတစ်ခု၊ အခြေအနေတစ်ရပ်ကို ဖန်တီးကြည့်ချင်သည်။ နောက်ပြီးတော့ မိမိ စိတ်ကူးဖူးတဲ့ fantasy တစ်ခု။

ကားရပ်ပြီး ဆင်းသွားသည်။ ကိုယ်ဝယ်မဲ့ ပစ္စည်းအတွက် မိမိမှာ ပေးစရာ ဆင်ခြေကောင်းကောင်း ရှိပါသည်။ နယ်မှနေတုန်း ဆေးခန်းဘေးက ဆိုင်ခန်းမှာ ရေပိုက်ပိတ်လို့ ကြိမ်လုံးရှည်ရှည်တစ်ချောင်း ဈေးထဲသွားဝယ်ပြီး ထိုးတာတွေ့ဖူးသည်။ ကြိမ်က ပျော့ပြီး ပိုက်အကွေးတွေအတိုင်း မကျိုးဘဲဝင်နိုင်တော့ ဆို့နေတာတွေ ထိုးဖောက်ဖို့ အဆင်ပြေသည်။ မိမိလည်း လမ်းဘေးမှာ ကြိမ်လုံးခွေတွေ ရောင်းနေတဲ့ ဦးလေးကြီးဆီသွားကာ အိမ်ကရေပိုက် နည်းနည်းပိတ်နေတာကို ထိုးဖို့ဆိုပြီး စိတ်ကြိုက်တစ်ချောင်း ရွေးဝယ်သည်။ မိမိရွေးတာက ရေပိုက်ထိုးဖို့တော့မဟုတ်။ မိမိစိတ်ကူးကို အကောင်အထည်ဖော်ရင် သုံးဖို့ဆိုတော့ မိမိလုပ်မဲ့ ကိစ္စအတွက် သင့်တော်မှာကိုပဲ ရွေးယူသည်။ ရောင်းတဲ့သူကော ဘေးနားကလူတွေပါ ဘယ်သူမှ မိမိကို သံသယမဝင်။ အခန်းပြန်ရောက်တော့ မိမိသုံးဖို့ အနေတော်အရှည် နှစ်ပိုင်းဖြတ်သည်။ သားရေကွင်းတွေနဲ့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ကျကျနန ပူးချည်သည်။ လုပ်နေရင်းကို စိတ်ထဲက မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ မိမိ ပေါင်ကြားက ယားလာသည်။ အားလုံးပြီးသွားလို့ စိတ်တိုင်းကျတဲ့အခါ လေထဲ အားရပါးရ တစ်ချက် လွှဲရိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မိမိ ပင်တီတောင် နည်းနည်းစိုနေပြီဆိုတာ သတိထားမိလိုက်သည်။

အခန်းထဲ မိမိ ဝင်လိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီး မိမိကို ရပ်စောင့်နေတာ မြင်တွေ့လိုက်သည်။ မိမိ ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း တစ်သဝေမတိမ်း လိုက်နာသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှမရှိ။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ထားတာဆိုတော့ လက်နှစ်ဖက်က အရှေ့ဘက်က ပစ္စည်းကို အသာကွယ်ထားသည်။ မိမိနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိလိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီးက ချက်ချင်း ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ အစ်ကိုကြီး အရမ်းအနေခက်မည်ကို မိမိ သိပါသည်။ အခု အစ်ကိုကြီးကို ဒီလိုအခြေအနေရောက်အောင် မိမိ တွန်းပို့နေတာက မိမိကို ဖေဖေပေးခဲ့တဲ့ dvd ဖွင့်ခိုင်းပြီး အတူကြည့်ရလို့ နေရခက်ခဲ့တာအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းခြင်းလည်း မဟုတ်ပါ။ အပျိုစင် မိမိကို တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး နမ်းခဲ့၊ ရေခဲစိမ် ဖရဲသီးလေးတွေ မိမိကိုယ်ပေါ် တင်စားခဲ့လို့လည်း မဟုတ်ပါ။ မိမိရဲ့ နောက်ပေါက်ကိုကော ပါးစပ်ကိုပါ ဆက်ဆံခဲ့လို့လည်း အကြွေးပြန်တောင်းခြင်း မဟုတ်ပါ။ အဲဒါတွေအားလုံးက မိမိအတွက်လည်း ကြည်နူးသာယာစရာ ခံစားမှုကောင်းတွေ ပေးခဲ့လို့ မိမိကျေကျေနပ်နပ် လက်ခံခဲ့တဲ့ အရာတွေပါ။ အစ်ကိုကြီးကို ကြက်မွေးနဲ့ မရိုက်ရခင်ကတည်းက ဖြစ်ခဲ့တာတွေအတွက် အစ်ကိုကြီးအပေါ် မကျေနပ်တာတို့ အကြွေးကျန်တာတို့ စိတ်ထဲ လုံးဝ မရှိတော့ပါ။ မမသက်ခိုင်းလို့ အစ်ကိုကြီးကို တင်ပါးလှန်ခိုင်းပြီး ရိုက်ရတဲ့အခါမှ ရိုက်ရင်းရိုက်ရင်း အဲဒီအတွေ့အကြုံကို နှစ်သက်သာယာ သွားမိတာကြောင့် အခွင့်အရေးတစ်ခု ဖန်တီးပြီး တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် ပြန်စမ်းကြည့်လိုက်လိုခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။

စားပွဲပေါ် ကြည့်လိုက်တော့ မိမိထားခဲ့တဲ့ နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးက မိမိထားခဲ့တဲ့ အနေအထားနဲ့ နည်းနည်းလွဲနေတာကို သတိပြုမိသည်။ အစ်ကိုကြီး ကိုင်ကြည့်ပြီးပြီပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ခွဲခန်းရှိတာကို အစ်ကိုကြီးက ဒီမှာလာပေးလို့ မိမိလည်း သိချင်တာနဲ့ မေးလိုက်သည်။ လုပ်တာလုပ်နေတာ။ ချက်ချင်းကြီး စရမှာလည်း မိမိ နည်းနည်းတော့ မဝံ့မရဲလေး ဖြစ်နေသေးသည်။

“အစ်ကိုကြီး ခွဲခန်းရှိတယ်ဆို”

“လူနာက ဒီမနက် နှလုံးဖောက်လာလို့ physician က စောင့်ခိုင်းထားတယ်”

“အဲဒီက ဖျက်လိုက်လို့ အစ်ကိုကြီး ဒီလာတာပေါ့။ မဖျက်ရင် အစ်ကိုကြီး ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“ဘာလုပ်ရမှန်း မသိလို့ ကားပေါ်မှာ ဒီအတိုင်းထိုင်နေတာ။ Message ဝင်လာလို့ ခွဲခန်းမရှိတော့တာ သေချာတာနဲ့ ဒီကို ထွက်လာတာ”

“သမီးက ဒါတွေကို လူသိမခံဝံ့ပါဘူးဆိုပြီး အစ်ကိုကြီး မလာဘဲနေဖို့ စိတ်မကူးဘူးလား”

“အစ်ကိုကြီး အဲဒါတွေ မစဉ်းစားဘူး။ အစ်ကိုကြီး အရမ်းမှားခဲ့တာက သေချာတယ်။ အဲဒီအတွက် အိအိစိုး ကျေနပ်တဲ့အထိ ဘာမဆို လုပ်ပေးမယ်။ ဘာလုပ်လုပ်ခံမယ်”

“ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီပေါ့”

“ဟုတ်တယ်။ တစ်ခုပဲ အနူးအညွှတ် တောင်းပန်ချင်ပါတယ်။ ဒီနေ့ အစ်ကိုကြီးကို လုပ်ချင်သလို စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါ။ လုံးဝ စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ လုပ်ချင်တာလုပ်ပါ။ အစ်ကိုကြီး ခံပါ့မယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စတွေကို ဒီနေ့ပြီးတာနဲ့ အဆုံးသတ်ပေးပါတော့။ အစ်ကိုကြီး တောင်းပန်ပါတယ်။ အခန့်မသင့်လို့ တစ်ယောက်ယောက်သိသွားရင် ဘယ်သူ့အတွက်မှ ကောင်းမှာ မဟုတ်လို့ပါ။ တောင်းပန်ပါတယ် အိအိစိုးရယ်”

“ဒါကတော့ အစ်ကိုကြီးအပေါ်ပဲ မူတည်ပါတယ်။ သမီး ကျေနပ်တဲ့အထိ လုပ်ခွင့်ရနိုင်မလားဆိုတာ….”

“အိအိစိုး စိတ်တိုင်းကျ လုပ်နိုင်တယ်။ ခိုင်းနိုင်တယ်။ အစ်ကိုကြီးမှားခဲ့တာတွေ အပြစ်တွေအတွက် အိအိစိုး ကျေနပ်တဲ့အထိ  အပြည့်အဝ ပြန်ပေးဆပ်ပါ့မယ်”

“အစ်ကိုကြီး ပြောတာနော်”

မိမိလက်ချောင်းလေး ထောင်ပြီး ပြောလိုက်တော့ အစ်ကိုကြီးခေါင်းညိတ်ပြသည်။ အစ်ကိုကြီး က လုံးဝ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီဆိုတာ အစ်ကိုကြီးစကားတွေက သက်သေပြ နေသည်။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက နေရထိုင်ရတာ လုံးဝ သက်သက်သာသာ မရှိနေတာကတော့ သေချာသည်။ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံဝတ်ထားတဲ့ မိမိရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရပ်ပြီး မိမိနဲ့ စကားပြောနေရသည်။ အရမ်းနေရခက်နေမှန်း အစ်ကိုကြီးပုံစံကို ကြည့်တာနဲ့ မိမိသိသည်။ ဘာကြောင့်မှန်း မိမိကိုယ်ကိုယ် သေချာမသိပေမဲ့ ဒီအခြေအနေလေးကလည်း တစ်မျိုးတစ်ဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပျော်စရာ ကောင်းနေတော့သည်။

အစ်ကိုကြီးကို သမီးခွင့်လွှတ်ပြီးသားပါ၊ အခုကိစ္စက သမီး ဆော့ချင်လို့ စခဲ့မိတာပါလို့ မိမိစိတ်ထဲမှာပဲ ပြောလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကိုတော့ ကြိုတင် အသိမပေးဘဲ ထားလိုက်မည်။ မိမိ မကျေနပ်သေးဘူးလား၊ ခွင့်လွှတ်ပြီလားဆိုတာတွေ အစ်ကိုကြီး သေချာမသိဘဲ ဖြစ်နေမှ မိမိ လိုချင်တာ၊ လုပ်ချင်တာတွေကို အစ်ကိုကြီးက အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးမှာ မဟုတ်လား။ အစ်ကိုကြီးကိုလည်း မတင်မကျလေးလုပ်ထားတော့ အစ်ကိုကြီးစိတ်ထဲလည်း မျှော်လင့်စောင့်စားနေတာတွေ၊ မရေမရာမှုတွေရှိနေတာက ပိုစိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းမယ် မဟုတ်လား။

ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးကို ခန်းလုံးပြည့် ကော်ဇောထူကြီး ခင်းထားလို့ အစ်ကိုကြီးက  အဝမှာ ဖိနပ်ချွတ်ထားခဲ့တာ နန်းအိအိစိုး မြင်သည်။ အမှန်က ဒီ condo အခန်းကို decoration လုပ်တုန်းက ဌားတဲ့ နိုင်ငံခြားသားက ဆန္ဒရှိလို့ ဧည့်ခန်းကို ဒီလို ကောဇောထူထူ ကောင်းကောင်းလေး ခင်းထားပေးခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ ပုံမှန်က ဖိနပ် ချွတ်လေ့ချွတ်ထ မရှိ။ ဒီအတိုင်းပဲ သွားလာနေထိုင်နေကျ။ အစ်ကိုကြီးက အထာမသိတာလား၊ မိမိက birthday suit လို့ ပြောခဲ့လို့ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရတာလားမသိ။ နန်းအိအိစိုးကတော့ ခါတိုင်း လာနေကျလိုပဲ မိမိစီးထားတဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို  မချွတ်ဘဲ နေလိုက်သည်။

ဧည့်ခန်းရဲ့ တစ်ခြမ်းမှ ဆိုဖာခုံတွေနဲ့ စားပွဲရှိသည်။ နန်းအိအိစိုးက နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးကို စားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီးက သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး ဘေးက ဆိုဖာခုံတစ်လုံးပေါ် တင်ထားသည်။ အစ်ကိုကြီးက အဲဒီဘေးနားမှာ လက်လေးယှက်ပြီး ရပ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုးက ဧည့်ခန်းရဲ့ အခြားတစ်ဖက်ခြမ်းကို ဖြည်းဖြည်းလေး လျှောက်သွားသည်။ အဲဒီဘက်က နေရာလွတ် ကျယ်ကျယ်လေးရှိပြီး ကျောမှီပါပေမဲ့ လက်တင်တော့မပါတဲ့ ကုလားထိုင် တစ်လုံးတည်း ထီးထီးကြီး ချထားသည်။ နန်းအိအိစိုး ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ မိမိ ဝင်ဝင်လာချင်းတုန်းက အစ်ကိုကြီးက မိမိကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ခက်နေပေမဲ့ အခု မိမိက အေးအေးဆေးဆေး ထို်င်လိုက်တာ တွေ့တော့လည်း ဘာများဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာ မျှော်လင့်စောင့်စားရင်း မိမိကို ကြည့်နေသည်။

“အစ်ကိုကြီး။ အသီးလေး အရင်စားကြတာပေါ့။ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ထည့်ထားတာရှိတယ်။ အစ်ကိုကြီး သမီးဆီ ယူလာပေးပါဦး”

မိမိထိုင်နေတဲ့နေရာရဲ့ ရှေ့တည့်တည့်မှာရှိတဲ့ ရေခဲသေတ္တာကို ညွှန်ရင်း အစ်ကိုကြီးကို ပြောလိုက်သည်။ မိမိဘဝတစ်လျှောက်လုံး အစ်ကိုကြီးတို့ မမသက်တို့ စားဖို့၊ ဖေဖေ မေမေနဲ့ မောင့်အတွက် မိမိကပဲ ယူပေး ပြင်ဆင်ပေး ပြုစုပေးရသည် မဟုတ်လား။ အဲဒီလို လုပ်ကိုင်ပြုစုပေးရတာလည်း မိမိ စိတ်ထဲက တကယ်ပါပြီး ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစွာ လုပ်ခဲ့တာတွေပါ။ အခု အစ်ကိုကြီးကို ချိုချိုသာသာလေး ပြောလိုက်တယ်ဆိုပေမဲ့ မိမိက အမိန့်ပေး စေခိုင်းလိုက်သလိုပါပဲ။ အစ်ကိုကြီးက မိမိအတွက် လုပ်ပေးရတော့မည်။

အစ်ကိုကြီးက ရေခဲသေတ္တာနား လျှောက်သွားသည်။ နန်းအိအိစိုးက မိမိထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ကို နေရာချထားကတည်းက ရေခဲသေတ္တာနဲ့ တည့်တည့်ဖြစ်အောင် ထားခဲ့တာမို့ အစ်ကိုကြီး လျှောက်သွားတော့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဘာအဖုံးအကွယ်မှ မရှိတဲ့ နောက်ဘက်ခြမ်း တစ်ခုလုံးကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်ရသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခြေသလုံး၊ ပေါင်နဲ့ တင်ပါးတွေ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းပါသည်။ နောက်ပြီးတော့ အဲဒီနေရာတွေက မမသက်ခွင့်ပြုချက်နဲ့ မိမိ အပြစ်ပေးခဲ့တဲ့နေရာတွေ။ ပြန်မြင်လိုက်ရတော့ အရင်က ဖြစ်ခဲ့တာတွေ စိတ်ကူးထဲ ပြန်ပေါ်လာသည်။ အစ်ကိုကြီး နောက်ဘက်ခြမ်းကိုကြည့်ရင်း အဲဒီတုန်းက အကြောင်းတွေ ပြန်စဉ်းစားရတာကလည်း အရသာတစ်မျိုး။ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်လိုက်တဲ့ အစ်ကိုကြီးက အထဲမှာ ထားထားတာကို မြင်လိုက်တော့ မိမိနဲ့ စဖြစ်ဖြစ်ချင်းတုန်းက ကိစ္စတွေ ပြန်သတိရလာသည် ထင်ပါသည်။ အစ်ကိုကြီး ကိုယ်လုံးလေး အနည်းငယ်တုန်သွားတာကို တွေ့လိုက်သည်။ မိမိကလည်း ဒီလိုဖြစ်အောင် လုပ်ထားတာမို့ သဘောကျပြီး ပြုံးမိလိုက်သည်။

မနေ့က ကြိမ်လုံးဝယ်တဲ့ ဈေးတန်းလေးမှာ အသီးတွေလည်း ရောင်းနေသည်။ အမကြီးတစ်ယောက်က သူ့ဖရဲသီးတွေကို အာမခံနဲ့ရောင်းသည်။ မချိုရင် ပိုက်ဆံပြန် အမ်းမယ်။ အဝါမျိုး၊ ခွဲလိုက်လို့ မဟုတ်ရင် နှစ်ဆပြန်လျော်မယ်ဆိုပြီး ရောင်းနေလို့ မိမိလည်း အမှတ်ရစရာတွေကို ပြန်လည်ဖော်ထုတ်ပေးဖို့ အလုံးသေးလေး တစ်လုံး ဝယ်ခဲ့သည်။ မနက်မထွက်ခင် ခါတိုင်း အိမ်မှာလုပ်နေကျအတိုင်း အခွံခွာ အစေ့တွေဖယ် အနေတော် အတုံးလေးတွေတုံးပြီး ပန်းကန်ပြားနဲ့ထည့် ခက်ရင်းငယ်လေး နှစ်ချောင်းစိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ခဲ့သည်။ အခု အစ်ကိုကြီး ရေခဲသေတ္တာဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ အဝါရောင် ဖရဲသီးတုံးတွေ ထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်ကို မြင်သွားသည်ပေါ့။

အစ်ကိုကြီး ဖရဲသီး ပန်းကန်ကိုထုတ်၊ ရေခဲသေတ္တာတံခါးပိတ်ပြီး ဒီဘက်ပြန်လှည့်လိုက်တာနဲ့ မိမိနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ မိမိဆီ ယူလာရမှာဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ရင်း၊ ဖရဲသီးပန်းကန်ပြားကိုင်ထားရင်း ရှေ့ကပစ္စည်းကို ကွယ်ဖို့လည်း သိပ်တော့အဆင်မပြေဖြစ်နေသည်။ မိမိက ကုလားထိုင်ကို ဒီလိုမြင်ကွင်းဖြစ်အောင် ကြိုတင်နေရာချထားခဲ့သည်ပဲ။ အစ်ကိုကြီးက မိမိကို အိပ်ခန်းထဲ gel ဗူးတွေ သွားယူခိုင်းတုန်းက မိမိက ပထမဆုံးအကြိမ် ဆက်ဆံခံထားရပြီး ခံစားမှုအဆုံးစွန်ကိုလည်း ဦးဆုံးကြုံဆုံရထားတော့ ဘာကိုမှသေချာမတွေးနိုင်၊ ထူပူပြီး အဝတ်တောင်မဝတ်မိဘဲ ထသွားမိလို့ အိပ်ခန်းထဲက ပြန်အထွက် အစ်ကိုကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားပြီး မိမိကို full frontal nudity မြင်တွေ့သွားသည်။ သေလုမတတ် ရှက်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့ အစ်ကိုကြီးအလှည့်။ လက်စားချေခြင်းမဟုတ်ပါ။ အစ်ကိုကြီး ဒီအရွယ်ရောက်မှ ရှက်ရှက်နဲ့ မိမိဆီ ကိုယ်တုံးလုံး လျှောက်လာတာကို ကြည့်ချင်လို့ လုပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ အစ်ကိုကြီးကတော့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးသားဆိုတော့ အနေခက်ပေမဲ့ ဖရဲသီး ပန်းကန်ကိုကိုင်ပြီး မိမိဆီလာနေသည်။ အစ်ကိုကြီးအောက်ပိုင်းကို တမင်သက်သက် စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီး ပို အနေခက်သွားသည်။မိမိရှေ့တည့်တည့်မှာ ဖရဲသီးပန်းကန်ပြားကိုကိုင်ပြီး အစ်ကိုကြီးလာရပ်သည်။ နန်းအိအိစိုး နည်းနည်း ထပ်ရစ်လိုက်သည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိတဲ့ စားပွဲပုလေးကို ညွှန်ပြရင်း ပြောလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး၊ ပန်းကန်တင်ဖို့ ဟိုစားပွဲလေး သွားယူပေးပါဦး”

အစ်ကိုကြီး ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မဆိုဘဲ စားပွဲလေးကို သွားယူကာ မိမိရှေ့မှာ လာထားသည်။ ဖရဲသီးပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး ဖရဲသီးတစ်တုံး ယူစားလိုက်သည်။ ရောင်းတဲ့ အမကြီး ပြောတာမလွန်ပါ။ တကယ်ကို ချိုပါသည်။

“အစ်ကိုကြီး၊ ထိုင်လေ”

အစ်ကိုကြီးကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပေမဲ့ ရှိတဲ့ တစ်လုံးတည်းသော ကုလားထိုင်က မိမိထိုင်ထားသည်။ အစ်ကိုကြီး သဘောပေါက်ပါသည်။ စားပွဲရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ကော်ဇောကထူတော့ အစ်ကိုကြီး ဒူးနာမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ အဆင်ပြေမှာပါလို့ စိတ်ထဲ ပြောမိသည်။

“အစ်ကိုကြီးလည်း စား၊ အရမ်းအရသာရှိတယ် အစ်ကိုကြီးရဲ့”

မိမိ အရသာသိပ်ရှိနေတာက ဖရဲသီးတစ်ခုတည်းကြောင့် မဟုတ်တာကို အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက် ရိပ်မိလိမ့်မည် မထင်ပါ။ မိမိ တစ်တုံးစားလိုက်၊ အစ်ကိုကြီးစားမှာကို စောင့်ကြည့်လိုက် လုပ်နေတော့ မကုန်မချင်း နှစ်ယောက်အတူ စားကြမှာကို အစ်ကိုကြီး သိသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နဲ့ ဖရဲသီးပဲ စားနေကြသည်။ အစ်ကိုကြီးက ခေါင်းကို မသိမသာလေး ငုံ့ထားသည်။ မိမိကတော့ စားနေရင်း အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်နေသည်။ အခု စားနေကြရတာက ချိုလည်းချိုသည်။ အေးလည်းအေးသည်။ အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်နေရတာကလည်း အရသာရှိသည်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆက်လာမှာက အစ်ကိုကြီးအတွက် ချိုမှာမဟုတ်သလို အေးအေးဆေးဆေးလည်း ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာတော့ စားပွဲပေါ် မိမိ ပြင်ဆင်ပြီး တင်ထားပေးတာကို အစ်ကိုကြီး မြင်တာနဲ့ ခန့်မှန်းသိရှိပြီး ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ပန်းကန်ထဲမှာ ဖရဲသီးတွေ ကုန်သွားပြီ။ မိမိရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးက တစ်ချက်ခိုးပြီး မော့ကြည့်လာသည်။

“အစ်ကိုကြီး၊ ဒါတွေ ဟိုဘေးမှာပဲ သွားထားပေး”

အစ်ကိုကြီးက ပန်းကန်တင်ထားတဲ့ စားပွဲငယ်လေးကို မပြီး မိမိပြတဲ့ နေရာမှာ သွားထားသည်။ မိမိဘက် အစ်ကိုကြီး ပြန်လှည့်လာသည်။ အစ်ကိုကြီးကို အမူအရာနဲ့ပဲ ပြလိုက်သည်။ ခေါင်းလေးအသာငဲ့လို့ ဆိုဖာခုံတွေနားက စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ကြိမ်လုံး နှစ်ချောင်းပူးကို ကြည့်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကိုယ်လုံးက ဆတ်ခနဲ ခါသွားတော့ မိမိ အဲဒါကို ယူခိုင်းလိုက်တယ်ဆိုတာ အစ်ကိုကြီး သဘောပေါက်လို့ ဖြစ်မည်။ လေးကန်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ လျှောက်သွားသည်။ မိမိက ကုလားထိုင်ကို အစ်ကိုကြီး ပြန်လာမဲ့ဘက် လှည့်ထိုင်လိုက်တာမို့ အစ်ကိုကြီး ကြိမ်လုံးလေးကိုင်ပြီး မိမိဆီလာတော့လည်း full frontal nudity နောက်တစ်ကြိမ်။

“သမီးဘေးနား လာထိုင်လိုက်ပါ အစ်ကိုကြီး”

အစ်ကိုကြီး ကို ဘေးမှာလာထိုင်ဖို့ ခေါ်လိုက်ပေမဲ့ ရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးထိုင်ဖို့က ကော်ဇော်ပေါ် ဒူးထောက်ထားရန်သာ ရှိသည်။ အစ်ကိုကြီးလည်း သိသည်။ မိမိရဲ့ ဘယ်ဘက်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မိမိက လက်လေး ဖြန့်ပေးလိုက်တော့ မိမိရှေ့ ခပ်စောင်းစောင်းမှာ ဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးက မိမိလက်ထဲ ကြိမ်လုံးကို ထည့်ပေးသည်။ ကြိမ်လုံးလက်ထဲ ရောက်လာတော့ မိမိရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်ကို ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ အဲဒီအခါ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်လေး စီးထားတဲ့ မိမိရဲ့ ညာဖက်ခြေထောက်ကလည်း ကော်ဇောပေါ်မှာ ရှိမနေတော့။

“အစ်ကိုကြီး၊ သမီးရဲ့ high-heeled sandal ကို ချွတ်ပေးပါဦး” ပြောပြီး အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး က ဘာမဆိုလုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီနဲ့ တူသည်။ တုံ့ဆိုင်းမှု မရှိတော့ဘဲ မိမိညာဘက် ဖိနပ်လေးကို အသာလာကိုင်သည်။ အစ်ကိုကြီးလက်က မိမိ ကို လာထိလိုက်တာနဲ့ လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ ကြိမ်လုံးနဲ့ အစ်ကိုကြီးကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။ ကြိမ်လုံးအရှည်က အနေတော်လေး ဖြစ်နေပြီး နှစ်ချောင်းပူးထားတာတောင် ပျော့ပျောင်း နွဲ့နှောင်းနေဆဲမို့ အားတောင်သိပ်မစိုက်ရဘဲ ရိုက်လိုက်တာက အစ်ကိုကြီး တင်ပါးပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာ ကျသွားသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ အရိုက်ခံလိုက်ရလို့ အစ်ကိုကြီး တွန့်သွားသည်။ နာတာလည်း ပါမှာပေါ့။ မိမိ ဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးဖို့ လာကိုင်တဲ့လက်ကလည်း ပြန်ကွာသွားသည်။

“အစ်ကိုကြီး လက်တွေက ကော်ဇောပေါ်မှာပဲ တင်ထားရမှာ”

ကြိမ်လုံးကျလာတဲ့ နေရာကနေ ကိုယ်အတွင်း အောက်ထိကို စူးအောင့်နစ်ဝင် နာကျင်သွားသည်။ ရိုက်ချက်နောက်မှာ နန်းအိအိစိုး ပြောလိုက်တဲ့စကားက ချိုချို အေးအေးလေးပေမဲ့ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ တွေးလိုက်တာနဲ့ တုန်လှုပ်မိပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုးဘေးမှာ ဒူးထောက်နေချိန်မှာ လက်တွေကို ကော်ဇောပေါ်ပဲ တင်ထားရမှာ ဆိုတော့ လူက လေးဘက်ထောက်ထားတဲ့ ပုံစံဖြစ်နေသည်။ ခြေထောက်လေး ချိတ်ထားပြီးထိုင်နေလို့ မိမိတစ်ချိန်က မြတ်နိုးတပ်မက်စွာ နမ်းခဲ့တဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး အဲဒီတုန်းကလိုပဲ ခြေသည်းတွေကို နီနီရဲရဲလေးဆိုးထားကာ အခုတော့ အနက်ရောင် ဒေါက်မြင့်မြင့်နဲ့ဖိနပ်ကို စီးထားတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်က မိမိမျက်နှာရှေ့မှာ ဝဲနေသည်။ ကိုယ် မှားယွင်း လွန်ကျူး ခဲ့တာတွေ ပြန်ကျေဖို့ ဘာမဆို လုပ်မယ် ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီပဲ။ နန်းအိအိစိုး လိုချင်တာပေးပါမည်။ ခိုင်းတာကို လုပ်ပါမည်။ နန်းအိအိစိုးက လက်ကို အသုံးပြုခွင့်မပေးမှတော့ လုပ်စရာ တစ်နည်းသာ ရှိတော့သည်။

နန်းအိအိစိုး စီးထားတဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်က အလယ်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ အစွပ်ပုံစံ ဖြစ်ပေမဲ့ ခြေချင်းဝတ်နေရာကို ကြိုးပတ်လေးနဲ့ သိုင်းကာ  သံကွင်းလေးထဲ ပြန်ထည့်ပြီး သံကွင်းမှာရှိတဲ့ အတံလေးကို ကြိုးကအပေါက်ထဲ ထိုးထည့်ထားသည့် ankle strap sandal ဖြစ်သည်။  ဒေါက်ကတော့ တော်တော်မြင့်သည့် အနက်ရောင်ဖိနပ်လေး။ မိမိ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ ပါးစပ်နဲ့ ခြေချင်းဝတ် ကြိုးပတ်က သံကွင်းကို အသာငုံပြီး ခြေချင်းဝတ်ကို ပတ်ထားတဲ့ သားရေကြိုးစလေးကို အသာကိုက်ဆွဲလိုက်တော့ ထည့်ထားတဲ့ ကွင်းထဲက ထွက်လာသည်။ သားရေအစစ်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ တန်ဖိုးကြီးဖိနပ်ဖြစ်မည်။ သားရေသားက နူးညံ့ပြီး အိနေသည်။ အသာကိုက်ပြီး ထပ်ဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့ အပေါက်ထဲ ထည့်ချိတ်ထားတဲ့ အတံနဲ့လည်း လွတ်သွားသည်။ ပြီးမှ ခြေချင်းဝတ်နား ပတ်နေတဲ့ ကြိုးစကို ကိုက်ပြီးဆွဲလိုက်ပြန်တော့ ခြေချင်းဝတ်ကို ပတ်ထားတဲ့ ankle strap က ပြေကျသွားသည်။ နှုတ်ခမ်းတွန်းမိလိုက်တော့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ရဲ့ အလေးချိန်နဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အနေအထား ပေါင်းလိုက်တဲ့အခါ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်လေးက ခြေထောက်ကကျွတ်ပြီး ကော်ဇောပေါ် ပြုတ်ကျသွားသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို လက်မပါဘဲ ပါးစပ်နဲ့ ပြီးမြောက်အောင် ချွတ်ပေးလိုက်နိုင်လို့ အဆင်ပြေပြီထင်လိုက်ချိန်မှာ ပြင်းထန်တဲ့ ရိုက်ချက်တစ်ချက်က တင်ပါးပေါ် ကျလာပြန်သည်။

“ညင်ညင်သာသာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ချွတ်ချပေးပါနော်”

နန်းအိအိစိုး ပြောထွက်လာသမျှက ချိုချိုသာသာ အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်ပေမဲ့ နောက်ကပါလာတဲ့ ကြိမ်လုံးဒဏ်က နာကျင်စေလှပါသည်။ ကော်ဇောပေါ် မသေမသပ်နဲ့ ပြုတ်ကျသွားလို့ အရိုက်ခံလိုက်ရတာမို့ အောက်ကျနေတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ဖိနပ်လေးကို ကိုက်ပြီးပဲ နန်းအိအိစိုးခြေရင်းမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်စီပေးလိုက်သည်။

“သမီးရဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို နမ်းပေးပါဦး။ သမီး အချက်ပြမှရပ်နော်”

ရိုးရိုးအချိန် နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖဝါးနုနုလေးကို နမ်းရမယ်ဆိုရင် သာယာကျေနပ်ဖွယ်အတိနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းမည်။ အခုလို အကြွေးဆပ်ရချိန်မှာတော့ အဲဒီလို မခံစားနိုင်သေးပါ။ နမ်းပေးပါလို့ ပြောပေမဲ့ ထုံးစံအတိုင်း နန်းအိအိစိုး ခြေဖဝါးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ဖိနမ်းပေးသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖဝါးလေးက နူးညံ့လှပါသည်။  နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ နမ်းစုပ်ပေးသည်။ လျှာနဲ့ လျက်ပေးသည်။ အလှည့်ကျ တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုးလုပ်ပေးနေတာ တော်တော်လေးကြာလာတဲ့အခါ တင်ပါးပေါ်ကို ကြိမ်လုံးက အရှိန်နဲ့ ကျလာပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုး အချက်ပြတာက ဒီလိုနည်းနဲ့ပါလား။ နာကျင်မှုနဲ့အတူ နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်သည်။

နန်းအိအိစိုးက ဒီတစ်ချက်ရိုက်တာကို အရင်နှစ်ချက်လောက် အားမပြင်းဘဲ ရိုက်လိုက်သည်။ မိမိဖိနပ်ကို လက်နဲ့ကိုင်လို့ရယ်၊ အောက်ပြုတ်ကျလို့ရယ်တွေက အမှားအတွက် အပြစ်ပေးတာမို့ ပိုနာအောင်ရိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါက မိမိကြိုပြောခဲ့သလို နောက်တစ်မျိုးပြောင်းဖို့ အချက်ပြတာဖြစ်လို့ လျှော့ပြီးရိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သတိထားမိလာမှာဖြစ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလာမဲ့ အပိုရိုက်ချက်တွေ မခံရအောင် ပိုဂရုစိုက်လာလိမ့်မည်။ မိမိ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ရိုသေလေးစားခဲ့ရပြီး  အပြင်လောကမှာလည်း လေးစားရတဲ့သူ အများကြီးရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးကို မိမိခြေရင်းမှာ လေးဘက်ထောက်ထားခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ မိမိက နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးကိုင်ကာ အမိန့်ပေး စေခိုင်းလိုက်၊ ရိုက်လိုက်လုပ်နေရသည်။ ဘယ်လောက်ပဲ နိမ့်ကျတယ်လို့ ထင်ရတာ ဖြစ်ဖြစ် မိမိခိုင်းသမျှ အစ်ကိုကြီးက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ လုပ်ပေးနေသည်။ မိမိကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်တော့လည်း နာမယ်မှန်း သိပေမဲ့ မရှောင်မတိမ်းဘဲ အရိုက်ခံရသည်။ အထူးသဖြင့် မိမိက အဝတ်အစား အပြည့်အစုံဝတ်ထားပြီး အစ်ကိုကြီးကတော့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဆိုဘာမှ မကျန်အောင် ချွတ်ထားရလို့ အစ်ကိုကြီး အရမ်းနေရခက်တာကို အစ်ကိုကြီး မျက်နှာမှာကော အမူအရာမှာပါ အတိုင်းသား ပေါ်လွင်နေပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘဲ ဒီအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး နေနေရသည်။ မိမိတုန်းက အစ်ကိုကြီး မိမိကို တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ထားခဲ့တာအတွက် ပြန်လက်စားချေခြင်း မဟုတ်ပါ။ အဲဒီလိုစိတ်တွေ လုံးဝမရှိပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ဒီလိုအခြေအနေနဲ့ မြင်နေ ကြည့်နေရတာကလည်း တစ်မျိုးထူးပြီး သဘောတွေ့မိသည်။  ဒါတွေကို အရမ်းသာယာ နေမိသည်။ ပထမတစ်ခါ မမသက်က အစ်ကိုကြီးကို ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ခိုင်းတုန်းကထက် အများကြီး ပို အရသာတွေ့နေသည်။

ကြိမ်လုံးကို စိတ်တိုင်းကျ ရွေးပြီး အနေတော် ဖြတ်တောက် ချည်နှောင်ထားတာကလည်း သုံးရတာ ကွက်တိ အဆင်ပြေနေသည်။ လက်ကောက်ဝတ်အားလေးနဲ့ ဆတ်ခနဲ ရိုက်လိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီး တင်ပါးဆီ အရှိန်နဲ့ ပြေးသွားသည်။ ကြိမ်လုံးလေကို တိုးသွားတဲ့အသံ၊ အစ်ကိုကြီး တင်ပါးပေါ် ကျသွားတဲ့အသံ၊ အစ်ကိုကြီး နာလို့ တွန့်သွားတာတွေကို ကြားမြင်နေရတာကို ကျေနပ်နေသည်။ သေချာတာက မိမိ အစ်ကိုကြီးကို မုန်းနေတာ၊ မကျေမနပ် ဖြစ်နေတာ လုံးဝမရှိပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ခွင့်ရနေတာကို အပြည့်အဝ အသုံးချချင်နေတဲ့စိတ်ကလည်း ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်ထားလို့ မရနိုင်။

တစ်ခုတော့ရှိသည်။ မောင့်ကို မချစ်မိခင် အထိတော့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ ကြုံခဲ့ရတာတွေအတွက် နောင်တမရခဲ့သလို အဲဒီအတွေ့အကြုံတွေအတွက် သာယာကျေနပ်ပြီး အစ်ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတောင် တင်မိခဲ့သည်။ ကြာလာတော့ စိတ်ထဲ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မကျန်တော့သလို ဖြစ်သွားသည်။ တော်တော်ကြီးကို ခရီးလွန်အောင်ကြုံခဲ့ဖူးလို့ တော်ရုံတန်ရုံ ရင်မခုန်လောက်တော့ဘူး ထင်မိပေမဲ့ မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်လို့ အဖြေပေးပြီး မောင်က မိမိနှုတ်ခမ်းအစုံကို ပထမဆုံးအကြိမ် နမ်းလာတဲ့အခါ မိမိ မိန်းမော သတိလစ်သွားလုနီးပါး ခံစားခဲ့ရသည်။ အရမ်းကို ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ မိမိနှုတ်ခမ်းတွေကို လုံးဝမနမ်းဘဲ ထားခဲ့တဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်မိပြန်သည်။

ဒါပေမဲ့ မင်္ဂလာဦးည မောင်နဲ့ ဆက်ဆံဖို့ မောင်က မိမိ အဝတ်တွေ ချွတ်နေတဲ့အချိန်မှာတော့ မိမိရဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးသူဟာ မောင်ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲလို့ အတွေးဝင်မိသည်။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ မှားခဲ့ပြီးတော့ စိတ်ထဲမှာ အခြေအနေတွေ အစက ပြန်စလို့ ရရင်တောင် မိမိ ရှောင်သွားမှာ မဟုတ်ဘဲ အဲဒီလမ်းကိုပဲ လျှောက်လိုက်မှာလို့ အမြဲတွေးနေမိပေမဲ့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ မောင်တစ်ယောက်တည်းနဲ့သာ ဆုံခဲ့ရရင်ကောင်းမှာ ဆိုပြီး တမ်းတမိလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကို စိတ်မဆိုးပေမဲ့ ဝမ်းနည်းမိသလိုတော့ ဖြစ်လိုက်သေးသည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မောင်နဲ့က အလွန့်အလွန်ကို အဆင်ပြေ သာယာတဲ့ ဘဝကို ကြုံတွေ့ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရခဲ့ပါသည်။

မိမိအမှားလည်း မကင်းဘူးဆိုတာ သိပါသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအချိန်က မိမိ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် စဉ်းစားနိုင်တဲ့ အရွယ်မဟုတ်သေးသလို ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေလည်း မရှိခဲ့ပါ။ အစ်ကိုကြီးက မိမိ ငြင်းမယ်ဆိုရင် ငြင်းပယ်ခွင့်ပေးတယ် ဆိုပေမဲ့ အစ်ကိုကြီး ဦးဆောင်လမ်းကြောင်းရာနောက် လိုက်ပါသွားခဲ့ရသည်။ မိမိက မနူးမနပ်နဲ့ ဘာမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုစင်လေး။ ဒါတွေထဲမှာ ဖေဖေပို့ပေးတဲ့ ပစ္စည်းတွေက စတင်စေခဲ့တယ်ဆိုတာကို သိလိုက်တဲ့အချိန်။ မိမိလည်း ရန်ကုန်ကို တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာဖို့ အခြေအနေ ဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ  မောင်နဲ့ ဘယ်လိုမှ အကောင်အထည် ဖော်လို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ဖတ်ဖူးတာ တချို့နဲ့ မိမိ စိတ်ထဲစဉ်းစားဖူးတာတွေကို အစ်ကိုကြီးနဲ့ စမ်းကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးလည်း အမှားကြီးမှားခဲ့တာ သေချာသည်။ အစ်ကိုကြီး စိတ်ထဲလည်း အဲဒါအတွက် မိမိ တောင်းဆိုလာရင် ပြန်ပေးဆပ်မယ်လို့ မိမိ ယုံကြည်သည်။ တကယ်လည်း အစ်ကိုကြီးက တစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောဘဲ လက်ခံခဲ့သည်။ နောက်ပြီးတော့ ဒါက အစ်ကိုကြီး အတွက်လည်းပါသည်။ မိမိကို ဒီနေ့ အပြည့်အဝ ပေးဆပ်လိုက်ခြင်းအားဖြင့် နောက်နောင်လည်း အစ်ကိုကြီးအနေနဲ့ အပြစ်ရှိသလို ခံစားပြီး နေသွားစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ စိတ်ပေါ့ပါး လွတ်လပ်သွားပါလိမ့်မည်။ မိမိအတွက်လည်း ဒီ တစ်ရက်တည်း စိတ်ကူးရိုင်းကို အကောင်အထည်ဖော်မှာပါ။ ဒီတစ်ခါ ပြီးသွားလို့က နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာ လုံးဝ လုံးဝကို မစဉ်းစားတော့ဘဲ မောင်နဲ့ သားလေးနဲ့၊ ဖေဖေ မေမေတို့နဲ့ ပုံမှန် မိသားစု ဘဝကို လျှောက်လှမ်းသွားမှာပါ။ အခုတော့….

“သမီး ခြေဖမိုးလေး”

ပြောပြီး ခြေထောက်ကို နည်းနည်း ကုပ်ပေးလိုက်တော့ မိမိရဲ့ ဖြူဖွေးလှပတဲ့ခြေဖမိုးလေးက အနည်းငယ် ခုံးလာသည်။ အစ်ကိုကြီးနှာခေါင်းက မိမိ ခြေဖမိုးကိုလာထိသည်။ ပြီးတော့ နမ်းရှိုက်သည်။ ဘေးကို နည်းနည်းရွှေ့ပြီး နမ်းပြန်သည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိ ခြေဖမိုးတစ်ခုလုံး နေရာလပ်မကျန် နှာခေါင်းနဲ့ဖိနမ်းပေးတာ ခံစားလို့ ကောင်းလှသည်။ အစ်ကိုကြီးက နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ မိမိခြေဖမိုးကို ဖွဖွလေး နမ်းပေးပြန်သည်။ ခုနတုန်းကလိုပဲ ခြေဖမိုးတစ်ခုလုံးအနှံ့ နမ်းပေးသည်။ အစ်ကိုကြီးနမ်းပေးတာကို သာသာယာယာ ခံစားနေရတာဆိုတော့ မိမိ အချက်ပြဖို့ စိတ်မကူးသေး။ အဲဒီတော့ အစ်ကိုကြီးက ဆက်နမ်းနေရမည်။ မိမိခြေဖမိုးပေါ် နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေးငုံထားပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ အသာလိုက်လျက်ပေး ပြန်သည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိ ခြေဖမိုးလေးကို ကျကျနန ကောင်းကောင်းမွန်မွန်လေး နမ်းပေးတာမို့ နေလို့ကောင်းလှသည်။ ဒါပေမဲ့ သတ်မှတ်ထားတဲ့အတိုင်း ရပ်ဖို့ဆိုရင် အချက်ပြတဲ့အနေနဲ့ တစ်ချက်တော့ ရိုက်ရဦးမည်။ မရိုက်ခင် အစ်ကိုကြီးကို အာရုံနည်းနည်း ပြောင်းပေးလိုက်ဦးမည်။

“အစ်ကိုကြီး နမ်းပေးတာ အရမ်းနေလို့ကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ တံထွေးတွေတော့ နည်းနည်းပေသွားသလိုပဲ။ ပြန်သုတ်ပေးနော်”

နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖမိုးလေးကို နမ်းပေးနေတုန်း ရပ်ဖို့အကြောင်းကြားတဲ့ ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်ချက် ဘယ်အချိန်များ ကျလာမလဲဆိုတာ မျှော်နေတုန်း နန်းအိအိစိုးက မထင်ထားတာကို ပြောလာသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးဖို့ လုပ်တုန်းက လက်နဲ့ကိုင်မိလို့ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အရိုက်ခံထားရတာကို မှတ်မိနေဆဲ။ လက်ကို သုံးလို့မရဘူးဆိုတော့ ပေနေတာကို သုတ်ပေးဖို့ မိမိရဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးပြင်နဲ့ပဲ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေဖမိုးလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပို သေချာအောင် ညာဘက်ပါးပြင်နဲ့ ထပ် ပွတ်ပေးနေချိန်မှာ လှုပ်ရှားသံနဲ့အတူ နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးက မိမိတင်ပါးပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။

“သမီး ခြေချောင်းလေးတွေကိုလည်း တစ်ချောင်းချင်း နမ်းပေး၊ ခြေသန်းကနေ စမယ်နော်”

ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်တာကို လေးချက်ခံလိုက်ရပြီးမှ ကိုယ်ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ တော်တော်လေး သဘောပေါက်လာသည်။ ညာဘက်ခြေထောက်က ခြေချောင်းလေးတွေကို  တစ်ချောင်းချင်း နမ်းရင် နမ်းစရာ ငါးနေရာကျန်တော့ ငါးချက် ထပ်အရိုက်ခံရမည်။ ညာဘက်ပြီးလို့ ဘယ်ခြေလာရင် ခြေဖဝါးရယ်၊ ခြေဖမိုးရယ်၊ ခြေချောင်းငါးချောင်းရယ်ဆို ခုနစ်နေရာ နမ်းရဦးမည်။  ခုနစ်ချက် အရိုက်ခံရဦးမည်။ ဘာ အတိမ်းအစောင်းမှ မရှိရင်တောင် ဆယ့်နှစ်ချက်တော့ အရိုက်ခံရဦးမည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိမှာ ငြင်းပယ်ခွင့်မရှိပါ။ ဆန့်ကျင်လိုစိတ်လည်း မရှိပါ။ နန်းအိအိစိုး ဆန္ဒမှန်သမျှ လိုက်လျောရန်သာ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ တစ်ချက်ချင်းယှဉ်ရင် ဒီတစ်ခါ အရိုက်ခံရတာက သက်နဲ့တုန်းကထက် ပိုနာသည်။နန်းအိအိစိုး သေချာပြင်ဆင်ထားတဲ့ နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးကြောင့် ဖြစ်မည်။ နောက်ပြီး အခု မိမိ တွေ့နေရတဲ့ နန်းအိအိစိုးက အရင် မိမိအိမ်မှာနေတုန်းက ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် တိတ်တိတ်လေး ၁၈+ တွေ ဝင်နေတာကို မိမိ သိသွားလို့ ကြောက်ကြောက်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်ပြီး မိမိ ဆွဲဆောင်ရာ လိုက်ပါခဲ့ကာ မိမိ ဆန္ဒရှိသလို ဆက်ဆံခံခဲ့၊ မိမိခိုင်းသလို ဆက်ဆံပေးခဲ့တဲ့ မနူးမနပ် နန်းအိအိစိုး မဟုတ်။ သက်ခရီးထွက်ရာက ပြန်လာတာနဲ့ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်ပြီး လုပ်ခဲ့တာတွေ မဖုံးကွယ်နိုင်ဘဲ တစ်ရက်တည်း ပေါ်ကုန်တဲ့ နန်းအိအိစိုးလည်း မဟုတ်။ သက် အပြစ်ပေးတာကို ခံရလို့ ငိုယိုခဲ့ရ၊ သက်ခြေအစုံကို ဖက်တောင်းပန်ပြီး သက်ခိုင်းလို့  မိမိကို ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ဖို့တောင် တွန့်ဆုတ်ဆုတ် ဖြစ်နေပြီး မဝံ့မရဲလေး ရိုက်ခဲ့တဲ့ နန်းအိအိစိုး မဟုတ်တော့တာလည်း သေချာသည်။ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ အကွက်ချ စီစဉ်ပြီး လုပ်တဲ့၊ အများကြီး ရင့်ကျက်သွားတဲ့ နန်းအိအိစိုး ဖြစ်နေပြီ။

နောက်ထပ် သတိထားမိလိုက်တာက တစ်နေရာနမ်းနေတာ လုံလောက်လို့ နောက်တစ်နေရာပြောင်းဖို့ အသိပေးတဲ့အနေနဲ့ ရိုက်တဲ့ ရိုက်ချက်က နည်းနည်းပိုသက်သာသည်။ နန်းအိအိစိုး ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးဖို့ လက်နဲ့ကိုင်မိလို့ရယ်၊ ချွတ်ပြီးတဲ့အချိန် အောက်ကို ပြုတ်ကျသွားလို့ရယ်တွေအတွက် အပို ရိုက်ခံရတဲ့ နှစ်ချက်က အားပို ပြင်းသည်။ ခံရတာ ပိုနာသည်။ ပုံမှန် အချက်ပြတဲ့ အနေနဲ့ ရိုက်တဲ့ရိုက်ချက်ကို အား နည်းနည်း လျှော့ပြီး ရိုက်ပေးသည်။ မှားလို့ သတိပေးတဲ့ ရိုက်ချက်က ပိုပြီးပြင်းထန်သည်။ အဲဒီတော့ အားပိုပါတဲ့ ရိုက်ချက် အပိုတွေ မခံရအောင် လုပ်ကိုင်ပေးတာတွေကို သတိထားပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ နန်းအိအိစိုး စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်ရအောင် လုပ်ပေးမှ သက်သာလိမ့်မည်။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေသန်းလေးကို လျှာနဲ့လျက်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး အပြင်က ပြန်လာတာ ဖြစ်ပေမဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေက လုံးဝ သန့်ရှင်းနေတာကို သတိ ထားမိလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုး ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ပါးစပ်နဲ့ချွတ်ပေးရတုန်းကလည်း ဖိနပ်က သန့်ရှင်းနေသည်။ ခြေဖဝါးကို နမ်းလျက်ပေးတုန်းကလည်း ထိုနည်းတူ။ နန်းအိအိစိုးကို မိမိ ဖြားယောင်း ဆက်ဆံတုန်းကလည်း ခြေထောက်တွေကို သေချာ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်အောင် လုပ်ပြီးမှ နမ်းခဲ့တာ မဟုတ်လား။ မိမိကို နမ်းခိုင်းဖို့ အခန်းထဲ ဝင်မလာခင် နန်းအိအိစိုးက သန့်ရှင်းရေး လုပ်ခဲ့တာဖြစ်မည်။ အနည်းဆုံးတော့ ကားပေါ်ကမဆင်းခင် wet tissue နဲ့ သေချာသုတ်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်မည်။ မိမိ အသန့်အရှင်းကြိုက်မှန်း နန်းအိအိစိုးသိသည်။ မိမိ မှားခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းတယ် ဆိုပေမဲ့  သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေး လုပ်ပြီးမှ မိမိကို နမ်းခိုင်းလို့ နန်းအိအိစိုးကို စိတ်ထဲ ကျေးဇူးတင်မိလိုက်သည်။ နောက်ထပ် မိမိ မကြိုက်တဲ့ အသားနာအောင် အရိုက်ခံရတာကတော့ နောက်တစ်ပိုင်းဖြစ်သွားပြီ။  ဒီအခြေအနေမှာ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကြိမ်လုံးကနေတော့ ရှောင်လွှဲလို့ ရမှာမဟုတ်။ ဒါကို နန်းအိအိစိုးက အဓိကနေရာအတွက် ပြင်ဆင်ထားတာဆိုတော့ မရိုက်ပါနဲ့လို့ တောင်းပန်ဖို့လည်း စိတ်မကူး။ နန်းအိအိစိုးက အသုံးပြုချင်လို့ ကျကျနန ကြိုတင်စီစဉ်ထားတာနဲ့ သုံးချင်သလို အသုံးပြုမှာကို မိမိက လက်ခံရုံမှတပါး အခြားရွေးချယ်စရာလမ်း  မရှိပါ။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ သန့်သန့်စင်စင် လှလှပပ ခြေသန်းလေးကို နမ်းစုပ်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့အတူ စိတ်လေးက လှုပ်ရှားလာသည်။ မိမိက အခုအချိန်မှာ အပြစ်ကြွေး ဆပ်နေတယ်ဆိုပေမဲ့ စိတ်ထဲ အလိုလိုပေါ်လာတဲ့ ခံစားမှုကို မထိန်းနိုင်။ နန်းအိအိစိုးတစ်ယောက် သူ့ ခြေချောင်းလေးတွေကို နမ်းပေးတာ သဘောကျမှန်းလည်း မိမိသိသည်။ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ဇာတ်လမ်းစပြီး ဒုတိယနေ့၊ လှည့်ပတ် လမ်းကြောင်းပြီး မိမိကို နန်းအိအိစိုး ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးဖို့ စည်းရုံးလို့ ရသွားတဲ့အချိန်မှာ မိမိက စပြီး နန်းအိအိစိုး ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်၊ ခြေအစုံကိုကိုင်၊ ခြေချောင်းလေးတွေကို နမ်းစုပ်ပေးတုန်းက နန်းအိအိစိုး သာယာကျေနပ်စွာ အရသာခံခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရလာသည်။ မိမိကလည်း မိန်းကလေးချောချောလှလှလေးရဲ့ ခြေအစုံကို နမ်းစုပ်ရတာ နှစ်သက်သည်။ ရိုက်တာကတော့ အချိန်တန် အရိုက်ခံရမှာပဲ။ နမ်းရတုန်းတော့ နမ်းပေးလိုက်ဦးမည်။

နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေသန်းလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့ပေး လျက်ပေး လုပ်သည်။ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တော်တော်ကြာကြာ လျက်ပေးပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ နေရာလပ်မကျန် အသာအယာ လိုက်နမ်းသည်။ နောက် အသာငုံထားပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး စုပ်သည်။ ခြေသန်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်နေရင်း လျှာနဲ့လည်း လိုက်တို့ပေးသည်။ စုပ်ရင်း သွားနဲ့ အသာအယာ မနာအောင် ကိုက်ပေးသည်။ ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးတာကို စိတ်ဆိုးပြီး ရိုက်လိုက်လေမလားလို့ တွေးပူလိုက်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘာရိုက်ချက်မှ မကျလာ။ နန်းအိအိစိုးက ခြေထောက်ကို နည်းနည်းဆန့်ပြီး မိမိပါးစပ်ထဲ ပို ထိုးထည့်ပေးလာတာကို ခံစားရလို့ နန်းအိအိစိုး သဘောကျနေမှန်း သတိပြုမိသည်။ နမ်းစုပ်ပေးရင်း မသိမသာ မျက်လွှာလေးပင့်ပြီး နန်းအိအိစိုးကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး အသာမှိတ်၊ ပြုံးယောင်ယောင် မျက်နှာလေးနဲ့ သာသာယာယာ ကျေကျေနပ်နပ်လေး  အရသာခံနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိမိလည်း နန်းအိအိစိုး ခြေသန်းလေးကို မနားတမ်းပဲ နမ်း စုပ် ပေးနေတာ အတော်ကြာမှ တင်ပါးပေါ် ကြိမ်လုံးရောက်လာသည်။ အာရုံက နန်းအိအိစိုး ခြေသန်းလေးကို စုပ်နေတဲ့ဆီ ရောက်နေလို့ အရိုက်ခံရတဲ့အခါ နာကျင်မှုနဲ့အတူ စုပ်ထားတဲ့ နန်းအိအိစိုး ခြေသန်းလေးကို ပိုပြီး ဖိစုပ်မိသည်။ အဲဒီလို ဖိပြီး စုပ်လိုက်ရတာက နာကျင်မှုကို နည်းနည်း သက်သာသွားစေသလိုပါပဲ။ 

ခြေသန်းလေးကိုနမ်းပေးနေတာ ရပ်ဖို့ ရိုက်လိုက်တာကို ခံရလိုက်တာနဲ့ နောက်ခြေချောင်းလေးကို ပြောင်းပြီး အရင်လုပ်ခဲ့သလို နမ်းတာ စုပ်တာ လျက်တာတွေ လုပ်ပေးသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အသားကျလာပြီ ထင်ပါသည်။ နန်းအိအိစိုးက တော်လောက်ပြီလို့ သတ်မှတ်ရင် ကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်ပြီး အချက်ပြမှာပဲ။ အရိုက်ခံရဖို့က သေချာပြီးသားပဲ။ အဲဒါတွေအတွက် မစဉ်းစားတော့ဘဲ လောလောဆယ် နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေချောင်းလေးကို နမ်းစုပ်ရတာ လျက်ပေးရမှာတွေကို အရသာခံဖို့ပဲ စိတ်ကူးလိုက်သည်။ မိမိက မှားခဲ့တာတွေအတွက် အပြစ်ခံနေရတယ်ဆိုပေမဲ့ မိန်းမချောလေးရဲ့ ခြေချောင်းလှလှလေးကို နမ်းနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိရယ်၊ နောက်ပြီးတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင် မဆုံနိုင်လို့ ထင်ရတဲ့ အခြေအနေမှာ တစ်ချိန်က ပတ်သက်ဖူးတဲ့ နန်းအိအိစိုးနဲ့ ပြန်တွေ့နေရတဲ့ အသိရယ်တွေက နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးဒဏ်ရဲ့ နာကျင်မှုတွေကိုတောင် တော်တော်ကြီး သက်သာစေတယ်လို့ ထင်ရသည်။ နမ်းနေတုန်း  နောက်တစ်ချောင်းပြောင်းဖို့ အရိုက်ခံရတော့လည်း နန်းအိအိစိုး ခြေချောင်းလေးကို ဖိစုပ်လိုက်တော့ နာတာ သက်သာသွားသည်။ အသားနာအောင် အရိုက်ခံရတာ မကြိုက်ပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးခြေရင်းမှာ ဒီလိုနေနေရ၊ နန်းအိအိစိုး ခြေချောင်းလေးတွေကို နမ်းပေးနေရတာတွေက သာယာကျေနပ်စရာ ဖြစ်ရသည်။ ကိုယ့်ပစ္စည်းကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာလာတာကို သတိထားမိသည်။ ခြေမကိုစုပ်ပေးရတာ တော်တော်ကြာသည်။ နန်းအိအိစိုးက ရပ်ဖို့ အချက်ပေးတဲ့ရိုက်ချက်က ရှေ့ကရိုက်ချက်တွေထက် ပိုပြင်းသည်။

“ဒီတစ်ဖက်တော့ ပြီးသွားပြီ။ သမီးကို ဖိနပ်ပြန်မစီးပေးခင် ခြေချောင်းလေးတွေကို သုတ်မယ်နော်”

ဖိနပ်ကို ပြန်စီးပေးရမယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ ခြေဖမိုးကို နမ်းပြီးတုန်းက မိမိပါးပြင်နဲ့ ပွတ်ပြီး သုတ်ပေးခဲ့ရသည်။ အခုက မိမိကို ခိုင်းတာမဟုတ်။ နန်းအိအိစိုးက သူကိုယ်တိုင် လုပ်မဲ့သဘောမျိုးပြောတော့ ဘာများလုပ်မလဲ စဉ်းစားနေတုန်းမှာ နန်းအိအိစိုး ခြေချောင်းလေးတွေက မိမိ ဆံပင်ကြားကို အသာအယာ တိုးဝင်လာသည်။ နန်းအိအိစိုးက သူ့ခြေချောင်းလေးတွေနဲ့ မိမိဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ဆော့ကစားနေသည်။ ခြေဖဝါးနဲ့လည်း မိမိခေါင်းကို အသာဖိသည်။ နန်းအိအိစိုး ခြေရင်းမှာ အဝတ်အစားလုံးဝ မပါဘဲ လေးဖက်ထောက် ခေါင်းငုံ့ပြီး ဒီလိုအလုပ်ခံနေရတာကို ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘဲ မိမိ နှစ်သက်နေမိသည်။ မာနေတဲ့ မိမိပစ္စည်းက ပိုမာလာသည်။ ခံနေရတဲ့ မိမိက သာယာနေသလို ဖြည်းဖြည်းချင်း အချက်ကျကျ ရွေ့ရှားနေတဲ့ နန်းအိအိစိုး ခြေထောက်ရဲ့ လှုပ်ရှားနေပုံကို ခံစားကြည့်ရတာအရ ဒါတွေကို အကောင်အထည်ဖော်တဲ့ နန်းအိအိစိုးလည်း အထူးသဘောတွေ့နေမှန်း မိမိ သိသည်။  တော်တော်လေးကြာမှ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့ ခြေထောက်လေးက မိမိခေါင်းပေါ်က ခွာသွားသည်။ ခြေဖဝါးလေးက မိမိပါးပြင်ပေါ် ပွတ်ဆင်းလာနေတာကို ခံစားရလိုက်သည်။ ခြေချောင်းလေးတွေနဲ့ မိမိ မေးကို ပင့်မလိုက်ပြီး ငုံ့နေတဲ့ မိမိခေါင်းကို မော့ခိုင်းလာသည်။

“သမီးကို ဖိနပ်ပြန်စီးပေးလို့ရပြီ”

နန်းအိအိစိုးခြေရင်းမှာ ချထားတဲ့ ဖိနပ်လေးကို အသာငုံ့ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နန်းအိအိစိုး ခြေထောက်ထဲဝင်အောင် ကြိုးစားပြီး ချိန်ထည့်ရသည်။ လက်မပါဘဲ ဖိနပ်ပြန်စီးပေးရတာက တော်တော်ခက်သည်။ ချွတ်ရတာက အများကြီးလွယ်သည်။ အောက်မပြုတ်ကျအောင်လည်း သတိထားရမည်။ ကျသွားရင် အရိုက်ခံရမှာ မဟုတ်လား။ ကြိုးလေးတွေကို အသာကိုက်ပြီး အထဲဝင်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းပေးသည်။ အားလုံးနေသားတကျ ဖြစ်အောင်တော်တော်လုပ်ယူရသည်။ ဒီလိုလုပ်ပေးနေတဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာ မိမိနှုတ်ခမ်းတွေ၊ သွားတွေ၊ လျှာတွေနဲ့လည်း နန်းအိအိစိုးရဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေကိုလည်း ထိမိသည်။ ခြေဖမိုးလေးကို ပွတ်မိသည်။ ဒီလောက်နာအောင် အရိုက်ခံထားရတာတောင် အဲဒီလို အထိအတွေ့လေးက ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘဲ စိတ်ကို သာယာလှုပ်ရှား နိုးကြွလာစေသည်။ ခြေချင်းဝတ်ကို ပတ်တဲ့ သားရေကြိုးစကို ကွင်းလေးထဲ ဝင်အောင်ထည့်ရတာက အရမ်းခက်သည်။ လက်နဲ့ဆို တစ်ချက်တည်းပြီးပြီ။ အခုက လေးဖက်ထောက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ပဲ လုပ်ပေးရတော့ တော်တော်နဲ့ ထည့်လို့မရ။ ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်လိုက်တာ နောက်ဆုံးတော့ သံကွင်းထဲ ထည့်လို့ရသွားသည်။အဲဒီလိုပဲ သံကွင်းက အတံလေးကို ကြိုးက အပေါက်ထဲဝင်အောင် တော်တော်လုပ်ယူရသည်။ ကြာလို့ နန်းအိအိစိုး စိတ်မရှည်ဘဲ ရိုက်လိုက်မှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိသေးသည်။ဒါပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက မရိုက်ပါ။ မိမိ ပါးစပ်နဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲလုပ်နေရမှန်း သိသည်။ ခြေထောက်ကိုတောင် အနေအထား အလိုက်သင့်လေး ဖြစ်အောင် ထိန်းပေးပြီး မိမိ အဆင်ပြေပြေ စီးပေးလို့ရအောင် ကူညီပါသည်။  ဖြုတ်တုန်းကထက် အများကြီးပိုကြာသည်။ ပိုခက်သည်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အောင်အောင်မြင်မြင်ပြီးဆုံးသွားသည်။ ဒါတွေကို လုပ်ပေးနေရတာနဲ့အတူ မိမိပစ္စည်းကလည်း ပိုပို မာလာသည်။

နန်းအိအိစိုးက ဘယ်ခြေပေါ်တင်ထားတဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်ကို အောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ညာခြေပေါ် ပြောင်းတင်လိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး၊ သမီးရဲ့ ဒီဘက်ကို လာ”

နန်းအိအိစိုးက လက်မှာကိုင်ထားတဲ့ နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးနဲ့ သူ့ညာဘက်ကို ညွှန်ပြပြီး ပြောလိုက်သည်။ ခြေထောက်အနေအထားကို ပြောင်းပြီး မိမိကို အဲဒီဘက် ရွှေ့လာခိုင်းတာက ခုနက နန်းအိအိစိုးရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်ကို လုပ်ပေးခဲ့တဲ့အတိုင်း ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကိုလည်း အစအဆုံး လုပ်ပေးဖို့ အချက်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျန်ရှိနေသေးတဲ့ နောက်ခြေထောက်တစ်ဖက်အတွက် နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဘယ်ဘက်မှာ နေနေရာက ညာဘက်ကို သွားရမည်။ နန်းအိအိစိုး ရှေ့ကဖြတ်သွားလို့ ကိုယ့်ပစ္စည်းက မာတောင့်နေတာ မြင်သွားရင်၊ အပြစ်ပေးခံနေရတာတောင် စိတ်အရသာခံပြီး ထနေတယ်ဆိုပြီး နန်းအိအိစိုး စိတ်ဆိုးမှာကို တွေးပူမိသည်။ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို  နန်းအိအိစိုး မမြင်အောင် မြန်မြန်ထပြီး ထိုင်ခုံအနောက်ဘက်က ပတ်သွားဖို့  လုပ်လိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီးလက်တွေကို ဘယ်မှာထားထားဖို့ ပြောထားတာလဲ”

တည်ငြိမ်ပြတ်သားတဲ့ လေသံနဲ့ နန်းအိအိစိုး ပြောလာမှ သတိပြန်ရပေမဲ့ နောက်ကျသွားပြီ။ ကိုယ့်ပစ္စည်း မာထောင်နေတာ နန်းအိအိစိုး မမြင်အောင်ဘဲ အာရုံတွေ များသွားလို့ အမှားတစ်ခု ဖြစ်သွားပြီ။ အပိုရိုက်ချက် ခံရတော့မည်။ ကော်ဇောပေါ် လေးဖက် ပြန်ထောက်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရှေ့ကနေပဲ ဖြည်းညင်းစွာ တစ်ဖက်ကို ရွှေ့သွားသည်။ ထိုင်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးကို နည်းနည်းလွန်သွားတာနဲ့ နားလိုက်သည်။ လေးဖက်ထောက်လျှက် ခေါင်းကို နည်းနည်းထပ်ဝပ်ပြီး တင်ပါးတွေကို ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ခုနက အမှားအတွက် နန်းအိအိစိုးပေးလာမဲ့ ရိုက်ချက်ကိုခံယူဖို့ အသင့်ပြင်ပေးထားသည်။ အလိုက်တသိ အရိုက်ခံရင် သက်ညှာပေးလေမလားလို့ မျှော်လင့်ပေမဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ကြိမ်ဒဏ်နှစ်ချက်က ဆက်တိုက်ဆိုသလို ကျလာသည်။ ခုန နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဘယ်ဘက်မှာ လေးဖက်ထောက်ထားတုန်း အရိုက်ခံရတာက ညာဘက်တင်ပါးကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ဒီတစ်ခါက အလယ်ကိုရိုက်သည်။ နာတာမှ အသက်ရှူတောင် ရပ်သွားသလား ထင်ရသည်။ အရိုက်ခံထားရတဲ့ အရှိုးဟောင်းကို နည်းနည်းထိမိသွားတဲ့နေရာက ပိုလို့တောင်နာသည်။ ဘာမှ ဆက်မလုပ်နိုင်သေးဘဲ ကိုယ်လုံးက အနည်းငယ် တုန်နေကာ အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မှန်အောင် ပြန်ရှူနေလိုက်သည်။ နှစ်ချက်တည်း ရိုက်လို့ တော်သေးတယ်လို့ စိတ်ထဲကနေ ကျေးဇူးတင်လိုက်သေးသည်။

“အစ်ကိုကြီးဟာက နိုးထလာပြီပဲ။ ပြောပါဦး။ သမီးရိုက်တာခံရလို့လား၊ သမီး ခြေထောက်တွေကို နမ်းရလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် သမီး high heels လေးကို ချွတ်ပေးရ၊ ပြန်စီးပေးရလို့လား”

နန်းအိအိစိုးက မိမိပစ္စည်း တောင်နေတာကို မြင်သွားလို့ မေးလာသည်။ စိတ်ထဲခံစားနေရတဲ့အတိုင်း မဆိုင်းမတွ ပြန်ဖြေမိသည်။

“အိအိစိုး ခြေထောက်လေးကို နမ်းရလို့ပါ။ စိတ်ထဲ တမင်ခံစားပြီး လုပ်တာမဟုတ်ပေမဲ့ အလိုလိုဖြစ်သွားတာပါ။ တောင်းပန်ပါတယ်”

“သမီးရဲ့ ရှယ်ကြိမ်လုံးကြောင့်ကော မဟုတ်ဘူးလား။ တချို့က အရိုက်ခံရရင် feel တက်တယ်ဆိုလားလို့”

“မဟုတ်ပါဘူး အိအိစိုးရယ်။ အရိုက်ခံရတာ တအားနာပါတယ်။ နာလွန်းလို့ သက်သာအောင် အိအိစိုး ခြေချောင်းလေးကို ဖိစုပ်မိလို့ ဟိုဟာက မာလာတာပါ”

“ဟုတ်ပါပြီ။ အဲဒီအတိုင်းပဲ မာနေအောင် ဆက်ထိန်းထားနော်၊ ပျော့ကျသွားလို့ကတော့ ပြန်မာလာတဲ့အထိ သမီး က ရိုက်မှာ”

ရိုက်မှာလို့ ပြောပြီး နန်းအိအိစိုးက တောင့်မာနေတဲ့ မိမိပစ္စည်းကို  နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးနဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ပွတ်နေတော့ အဲဒီနေရာကို ထပ်များ ရိုက်လိုက်လေမလားဆိုတာ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်သွားပြီး အသက်ရှူဖို့တောင် ခဏတာ မေ့သွားပြန်သည်။ နန်းအိအိစိုး က မာနေအောင် ဆက်ထိန်းထားလို့ ပြောခဲ့တာကိုလည်း  “ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ဟုတ်ကဲ့ပါ” လို့ ပြန်ဖြေရင်း ခေါင်းကိုပါ ဆက်တိုက် ညိတ်ပြလိုက်မိသည်။

“အစ်ကိုကြီး ရှေ့ဆက်တော့”

နန်းအိအိစိုး ပြောလိုက်တာနဲ့ နန်းအိအိစိုးထိုင်နေတာရဲ့ ညာဘက်ရောက်အောင် ဆက်သွားသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဘယ်ခြေနားမှာ နေရာယူလိုက်သည်။ခုနက လုပ်ခဲ့တဲ့ အစီအစဉ်အတိုင်းပဲ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်လေးကို လက်မသုံးဘဲ ပါစပ်နဲ့ကိုက်ချွတ်ပေးသည်။ ညာဘက်တုန်းက အတွေ့အကြုံရခဲ့ပြီးသားဆိုတော့ ဒီတစ်ခေါက်က နည်းနည်းပိုမြန်သည်။ ချွတ်လို့ရတဲ့အခါမှာလည်း ဖိနပ်ကို အောက်ပြုတ်မကျအောင် သေချာကိုက်ထားပြီး နန်းအိအိစိုး ခြေရင်းမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ချပေးလိုက်နိုင်လို့ အရိုက်ခံရတာ တစ်ချက်သက်သာသွားသည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ခြေဖဝါးနုနုလေးကို နမ်းတာလျက်တာတွေကို တင်ပါးပေါ် ကြိမ်လုံးကျလာတဲ့အချိန်ထိ မနားတမ်း လုပ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ ခြေဖမိုးပေါ့။ နန်းအိအိစိုးက ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်မှ ခြေသန်းလေးကိုပြောင်း။ ခြေချောင်းတစ်ချောင်းစီအတွက် တစ်ချက်စီ အရိုက်ခံရတာ ခြေမကို စုပ်ပေးနေတဲ့အခါမှာတော့ ဒီဘက်အခြမ်းအတွက် မိမိရဲ့ ဘယ်ဘက်တင်ပါးက ခုနစ်ချက် အရိုက်ခံရပြီးနေပြီ။ ဒီဘက်မှာ အရိုက်ခံရတဲ့ ခုနစ်ချက်က  ညာဘက်တင်ပါးကို ရိုက်တာထက် ပိုနာသည်။ အရှိန်ရလာလို့လား၊ ဒီဘက်အခြမ်းက ရိုက်ရတာ လက်အနေအထား ပိုသင့်တဲ့အတွက်ကြောင့်လား ဆိုတာတော့ မပြောတတ်ပါ။ ဒါတွေလုပ်ပေးနေတုန်း မိမိလုံးဝမမေ့တာက ကိုယ့်ပစ္စည်းကို ပျော့မသွားအောင် ထိန်းထားဖို့။ မဟုတ်ရင် ပြန်မာလာတဲ့အထိ အရိုက်ခံရမှာလို့ နန်းအိအိစိုးက ပြောထားသည်မဟုတ်လား။ အဲဒါကတော့ လုံးဝအပန်းမကြီးပါ။ နန်းအိအိစိုးကို နမ်းပေး လျက်ပေး ငုံစုပ်ပေးနေချိန်မှာ ခံစားမှုလေးပိုပါအောင်လုပ်တာနဲ့တင် မိမိပစ္စည်းက အလွန်တောင့်မာ လာပါသည်။ ဒါပေမဲ့ တင်ပါးတွေလည်း အရမ်းကို နာကျင်နေပါပြီ။

နာလွန်းလို့ ဒီလောက်နဲ့ ရပ်ပေးပါတော့၊ ကျေနပ်ပါတော့လို့ နန်းအိအိစိုး ခြေအစုံကိုဖက်ပြီး တောင်းပန်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိသည်။ နန်းအိအိစိုးက အခုအခြေအနေ ဒီလောက်နဲ့တော့ ရပ်ပေးမှာ မဟုတ်မှန်း မိမိသိသည်။ မတင်းတိမ်နိုင်သေးဘူးဆိုတာ မိမိ ခံစားမိသည်။  နာကျင်မှုနဲ့ တွဲပြီး နောက်ထပ် အခြား ခံစားမှုတွေလည်း ပေါ်လာသည်။ နန်းအိအိစိုး ဒီလို အမိန့်တွေပေးပြီး စဉ်းတောင် မစဉ်းစားဖူးတဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိစ္စတွေလုပ်နေတာကို ခံနေရတာက မိမိအတွက် တစ်မျိုးတစ်ဖုံသော အတွေ့အကြုံသစ်များ ဖြစ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုး ခြေထောက် နုနုလှလှလေးကို နမ်းစုပ် လျက်ပေးနေရတာကလည်း စိတ်ကို ပိုကြွလာစေသည်။ နန်းအိအိစိုး ခြေရင်းမှာ လေးဖက်ထောက် နေနေရပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးဝတ်ထားတဲ့ စကပ်က ဒူးဖုံးရုံလေး ဆိုတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဖြူဖွေးလှပတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေကို မြင်နေရသည်။ အဲဒါတွေ ပေါင်းစုံမိတော့ မိမိ နန်းအိအိစိုးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီး မိမိ မနမ်းဘဲ ထားခဲ့တဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ နန်းအိအိစိုးကို မိမိ မှားယွင်းခဲ့မိတုန်းက မိမိပစ္စည်းနဲ့ မဆက်ဆံဘဲ ဒီအတိုင်းထားထားပေးလိုက်ခဲ့တဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ပစ္စည်းကို ဆက်ဆံချင်စိတ်တွေလည်း ပေါ်လာတော့သည်။

မိမိကို အပြစ်ပေးနေတယ်ဆိုပေမဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာ နန်းအိအိစိုးက တခြားစိတ်ကူးလည်း ရှိနေတာ သေချာသည်။ နာအောင်ရိုက်နေတာနဲ့အတူ ထူးထူးခြားခြား သာယာမှုတွေကို ခံစားနေတယ်ဆိုတာ နန်းအိအိစိုးရဲ့ လုပ်ကိုင်နေပုံနဲ့ အမူအရာတွေက ဖော်ပြနေသည်။ မိမိ နန်းအိအိစိုး ခြေထောက်ကို နေရာလပ်မကျန် နမ်းပေးနေတာကို မှိန်းပြီး အရသာခံနေမှန်း သတိထားမိသည်။ နန်းအိအိစိုးက ခြေချောင်းလေးတွေနဲ့ မိမိ ဆံပင်တွေကြား ထိုးထည့်ဆော့ကစားနေရာကနေ ခြေဖဝါးနဲ့ ပါးပြင်ကို အသာ ပွတ်ဆင်းလာသည်။ မိမိရင်ခုန်တာတွေ ပိုမြန်လာသည်။ အသက်ရှူသံပြင်းလာသည်။ မိမိ မှားခဲ့တာတွေအတွက် နန်းအိအိစိုးက အပြစ်ပေးခံနေရတယ်ဆိုတာ မေ့သွားသည်။ လေးဖက်ထောက်နေနေရာက ထပြီး နန်းအိအိစိုးကို ဖက်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းလေး ဝင်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှာ မလုပ်နိုင်သေးချိန်မှာ နန်းအိအိစိုးက ခြေဖျားလေးနဲ့ မိမိမေးကိုပင့်လိုက်သည်။ ငုံ့ကြည့်လာတဲ့ နန်းအိအိစိုးနဲ့  မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ နန်းအိအိစိုးက မိမိ မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ကာ မေးလာတဲ့ မေးခွန်းက မိမိကို ဆွံ့အသွားစေသည်။

“သမီး အစ်ကိုကြီးတို့နဲ့ နေတုန်းက ကိုယ်ပိုင်အချိန်လေးမှာ 18+တွေ ဝင်ကြည့်မိတာ အရမ်းအပြစ်ကြီးသလားဟင်”

ဖြေစရာ စကားမရှိလို့ ခေါင်းကိုသာ ဖြည်းညင်းစွာ ခါပြမိလိုက်သည်။ မိမိက သူတစ်ပါး privacy ကို ချိုးဖောက်ပြီး လိုက်စစ်လို့ နန်းအိအိစိုး 18+ တွေဝင်နေတာ သိခဲ့ရသည်။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မဟုတ်တဲ့စိတ်တွေ မွေးမိပြီး အကြောင်းရှာ၍ နန်းအိအိစိုး အဲဒါတွေဝင်ကြည့်တာကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ကြောက်ကြောက်နဲ့ သေသေချာချာ စဉ်းစားဝေဖန် ဆုံးဖြတ်နိုင်မှုမရှိ ဖြစ်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးကို မကြံစည်သင့်တာတွေ ကြံစည်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။

“ဖြေပါဦး အစ်ကိုကြီးရဲ့၊ သမီးစိတ်ကစားပြီး ဟိုဟိုဒီဒီလေးဝင်မိတာက…”

“ဘာအပြစ်မှ မရှိပါဘူး အိအိစိုးရယ်။ အစ်ကိုကြီးပဲ အမှားကြီးမှားခဲ့တာပါ”

“သမီးက အပျိုလေးတန်မဲ့ ဟိုလိုမျိုးရုပ်ရှင်ကိုလည်းဖွင့်ပေးပြီး အစ်ကိုကြီးဘေးမှာ အတူထိုင်ကြည့်ခဲ့ရတယ်မဟုတ်လား”

နန်းအိအိစိုးက လေသံအေးအေးနဲ့ တစ်လုံးချင်း ပြောနေနိုင်ပေမဲ့ မိမိ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသည်။ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေ  ဒီလိုပြန်ပြောခံရတော့ နန်းအိအိစိုးမျက်နှာကို မကြည့်ရဲတော့။ ခုနလေးတင်က မတော်တရော် စဉ်းစားမိလိုက်တဲ့ အတွေးတွေလည်း လုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။

“အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဒေါ်မေသူအနား ရစ်သီရစ်သီ လာလုပ်မိတာကလည်း မမသက်က အဲဒီအတွက် သမီးကို ထားခဲ့တာလေ”

မဖြေမဖြစ် ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့ မိမိလေသံက တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေသည်။

“သိပါတယ် အိအိစိုးရယ်။မကောင်းတာက အစ်ကိုကြီး ပါ”

“ဒါပေမဲ့ သမီးက တစ်ကိုယ်လုံးလည်း အချွတ်ခံရ၊ ဖရဲသီး တစ်ပန်းကန်နဲ့ ကစားချင်သလို ကစားပြီး နမ်းချင်သလို အနမ်းခံခဲ့ရတယ်နော်”

ဘာမှ မပြောနိုင်ဘဲ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့ထားရတော့သည်။ နန်းအိအိစိုး ဆက်ပြောသည်။

“သမီးကို မမသက်က တင်ပါးလှန်ရိုက်ပြီး အပြစ်ပေးတော့ ရက်အတော်ကြာတဲ့အထိကို နာနေတာ၊ အဲဒါကို အစ်ကိုကြီးလည်း သိမှာပါ။ မမသက်ခိုင်းလို့ သမီး အစ်ကိုကြီးကို ပြန်ရိုက်ခဲ့ရတာ ဆိုတော့”

“အကုန်လုံးက အစ်ကိုကြီးလွန်တာပါ  အိအိစိုးရယ်”

“ဖြစ်ဖြစ်ချင်းတော့ မကြုံဖူးတာကို  စုံနေအောင် ကိုယ်တွေ့ ခံစားလိုက်ရလို့ အစ်ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်မိသလို ဖြစ်နေသေးတယ်။ အဲဒီတုန်းက သမီးစိတ်ထဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်ခဲ့သလို နောင်တရတာတွေလည်း မရှိပါဘူး”

နန်းအိအိစိုး ပြောလက်စကားကို ခဏရပ်သည်။ ဆက်ပြောလာတဲ့ စကားတွေက ရင်ထဲ စူးစူးနင့်နင့်ကို နာကျင်သွားစေသည်။

“အစ်ကိုကြီးရယ်။ မောင့်ကိုချစ်မိတော့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ တစ်ခုမှ မဖြစ်ခဲ့ရင်ကောင်းမှာလို့ စိတ်ထဲ ပြောနေမိတယ်။ မောင်က ဒါတွေကို ဘာမှ မသိသလို သံသယ ဝင်တာလည်း မရှိပါဘူး။ အခု အချိန်ထိလည်း နည်းနည်းလေးမှ မရိပ်မိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်္ဂလာဦးည မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်တဲ့အခါမှာတော့ သမီး အရမ်းဝမ်းနည်းမိတယ်။ မောင့်ကို အားနာမိတယ်။ သမီးရဲ့ ဘာအဖုံးအကွယ်မှ မရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ပထမဦးဆုံးနဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မြင်ဖူးသူက မောင်ဖြစ်ရင် သိပ်ကောင်းမှာလို့ တွေးမိတယ်။ သမီးကို ချစ်ပေး နမ်းပေး ဆက်ဆံပေးတဲ့အတွေ့အကြုံတွေကို မောင်နဲ့မှ စရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲဆိုတဲ့ စိတ် ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပြီးခဲ့တာတွေက မဖြစ်ချင်ခဲ့လို့မှ မရတော့တာ။  ပြန်ပြင်လို့ မရနိုင်သလို အစက ပြန်စလို့လည်း မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလေ”

ကိုယ် ပြုမိမှားခဲ့သည်က နန်းအိအိစိုးအတွက် အစားထိုးလို့ မရတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေ ကြီးကြီးမားမား ဖြစ်စေခဲ့သည်။ နန်းအိအိစိုး နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်လို့ နာတာထက်ကို မိမိ ပို၍ နာကျင်စွာ ခံစားနေရသည်။ သက်နဲ့တုန်းက နန်းအိအိစိုး ကြက်မွေးနဲ့ အချက်သုံးဆယ်ရိုက်တာ နာလှပေမဲ့ အသံမထွက်၊ မျက်ရည်မကျခဲ့။ သက်ကို သစ္စာမစောင့်ခဲ့တာတွေ အတွက် သက်က ဝမ်းနည်းပြီး တစ်ယောက်တည်း ငိုနေတယ်လို့ ကြားလိုက်ရတဲ့အခါ မျက်ရည်ကျမိသည်။ အခုလည်း ရှေ့မှာ နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးနဲ့ အရိုက်ခံထား ရတာတွေထက်ကို ပိုနာကျင်အောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ငုံ့ထားတဲ့ ခေါင်းက ပိုငိုက်သွားကာ နန်းအိအိစိုး ခြေဖမိုးနုနုလေးပေါ် မိမိရဲ့ မျက်ရည်တစ်ပေါက် ကျသွားသည်။ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် နန်းအိအိစိုး စိတ်ရှိသလို ပြန်လည်တုံ့ပြန်တာကို ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ အပြည့်အဝ ခံယူလိုက်ခြင်းဖြင့်သာ ပေးဆပ်ပါတော့မည်။

“အစ်ကိုကြီးကို ပြန်ပြီး လုပ်ချင်သလို လုပ်ပါတော့၊ ဘာလုပ်လုပ် အစ်ကိုကြီး ခံပါ့မယ်၊ အိအိစိုး ကျေနပ်တဲ့အထိ ဘာမဆိုလုပ်ပေးပါ့မယ်”

အသံတိုးတိုးလေးနဲ့သာ ပြောနိုင်တော့သည်။ မိမိလုပ်စရာ ကျန်နေသေးတာ သတိရလာသည်။ ချွတ်ပြီး ဘေးမှာချထားတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို အသာကိုက်ကာ နန်းအိအိစိုး ခြေထောက်မှာ စွပ်သည်။ ညာဘက်ခြေထောက်တုန်းကလိုပဲ ဖိနပ်ကို နန်းအိအိစိုး ခြေထောက်မှာ နေသားကျအောင်  ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ပေးသည်။ ခြေချင်းဝတ်နားက သားရေပတ်ကိုလည်း သေသေချာချာ ပတ်ပေးကာ သံကွင်းလေးထဲထိုးထည့်၊ အတံကို သားရေကြိုးအပေါက်ထဲ ကျကျနန ဝင်သွားသည်အထိ အစအဆုံး လက်မပါ ပါးစပ်ပဲသုံးပြီး  နန်းအိအိစိုးကို ဖိနပ်ပြန်စီးပေးလိုက်သည်။

အစပိုင်း မိမိရိုက်တာ၊ ခိုင်းတာတွေအတွက် အစ်ကိုကြီးက နာတာကော တုန်လှုပ်တာတွေကော ကြုံနေရလို့ တခြားဘာမှ မတွေးနိုင်ပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အသားကျလာရုံမက မိမိ ခြေချောင်းလေးတွေကို နမ်းပေးနေတဲ့ အစ်ကိုကြီး စိတ်နည်းနည်းကစားလာတာကို သတိထားမိသည်။ မိမိခြေထောက်လေးကို နမ်းနေတာက အပြစ်ပေး ခံနေရတာနဲ့ မတူတော့ဘဲ foreplay လို ဖြစ်သွားမှာတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ ခွင့်ပြုလို့မဖြစ်။ ဒီနေ့ပွဲမှာ အစအဆုံး ဦးဆောင်သူကော သွားမဲ့လမ်းကြောင်းကို ရွေးချယ် ဆုံးဖြတ်သူပါ မိမိ တစ်ဦးတည်းသာ ဖြစ်ရမည်။ အစ်ကိုကြီးအနေနဲ့ ဒီဖြစ်စဉ်ကနေ ခံစားသာယာလို့ မဖြစ်။ အဲဒီလိုတွေ ဖြစ်သွားရင် မိမိအနေနဲ့ မောင့်ကိုကော မမသက်ကိုပါ မတရားရာကျမည်။ အစ်ကိုကြီးက တစ်ချိန်က မိမိအပေါ်မှားခဲ့တဲ့အတွက် မိမိပေးတဲ့အပြစ်ကို ခံဖို့သာ ပြင်ဆင်ထားရမည်။ အစ်ကိုကြီးကို အပြစ်ပေးရင်း မိမိ fantasies တွေ အခွင့်အရေးရတုန်း အကောင်အထည်ဖော်တာကတော့ မိမိ နစ်နာခဲ့တာတွေအတွက် တချို့တစ်ဝက် ပြန်ယူတာလို့ သဘောထားလိုက်မည်။ အဲဒီတော့ မိမိလုပ်သမျှ အစ်ကိုကြီး ကျိူးကျိူးနွံနွံ နာခံစေဖို့ အတိတ်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောပြီး အစ်ကိုကြီး မှားခဲ့တာ လွန်ကျူးခဲ့တာတွေကို တစ်ခုချင်း အစဖော် သတိပေးခြင်းဖြင့် အစ်ကိုကြီး မိမိကို လုံးဝ မလွန်ဆန်နိုင်အောင် ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားပြီ။ မိမိ ခြေဖမိုးပေါ်တောင် မျက်ရည်တစ်စ ကျလာသည်။ နန်းအိအိစိုး ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ ခြေထောက်ကို အောက်ပြန်ချသည်။ ထိုင်ရာက ထရပ်သည်။

“ထိုင်နေတာ ကြာပြီဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးလည်း ညောင်းနေရောပေါ့၊ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါဦး”

ညင်ညင်သာသာလေး ပြောလာတာ ဖြစ်ပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးနှုတ်က ထွက်လာသမျှစကားလုံးတွေက မိမိ လိုက်နာရမဲ့ အမိန့်တွေသာ ဖြစ်တော့သည်။ လေးဖက်ထောက် ထားရာက ထရပ်လိုက်သည်။ လက်တွေက သူ့အလိုလို ပိုက်ထားမိလျှက်သား ဖြစ်နေသည်။ နန်းအိအိစိုးကို မကြည့်ရဲလို့ ခေါင်းငုံ့ထားသည်။ အပြစ်လုပ်မိလို့ ဆရာမရှေ့ ရောက်နေတဲ့ ကျောင်းသားငယ်လို။ မတူတာက နန်းအိအိစိုးလက်ထဲ ကြိမ်လုံးနှစ်ချောင်းပူး ကိုင်ထားပေမဲ့ ကျောင်းဝတ်စုံ အဖြူ၊ အစိမ်းနဲ့မဟုတ်။ မိမိအခြေအနေက ပိုဆိုးသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှ ဝတ်ခွင့်မရ။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရပ်နေရသည်။

“နမ်းတာတောင် တစ်ခါမှ အနမ်းမခံဖူးတဲ့ သမီးနှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဒီပစ္စည်းကိုလည်း နမ်းပေး စုပ်ပေးခဲ့ရတယ်နော်”

နန်းအိအိစိုးက ပြောရင်း ကြိမ်လုံးနဲ့ မိမိပစ္စည်းကို လာပွတ်နေလို့ အသက်အောင့်ထားမိသည်။

“သမီး ပါးစပ်ထဲလည်း အစ်ကိုကြီး ဟာ ထည့် ဆက်ဆံခဲ့တယ်နော်။ သမီး ပန်းကန်ပြားတွေ ကျကွဲမိလို့ အပြစ်ပေးတာလား”

မေးတော့လည်း ပြန်ဖြေပေးရမည်။ စိတ်မထင်လို့ အဲဒီနေရာကို ရိုက်လိုက်မှဖြင့်…

“မဟုတ်ရပါဘူး။ အိအိစိုးက အရမ်းချော အရမ်းချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ အစ်ကိုကြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတာပါ”

“မမသက်ကော အစ်ကိုကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံပေးလား”

သက်က မလုပ်ပေးလို့ နန်းအိအိစိုးပါးစပ်ကို ဆက်ဆံလိုက်တာလို့ ထင်သွားလို့ မေးတာလား။  ဒီထိ ရောက်လာမှတော့ သက် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံရင် မိမိပြီးတာ ပုံမှန် မဟုတ်ဘဲ

မြန်နေလို့ တခြားမိန်းကလေးနဲ့ စမ်းကြည့်ချင်စိတ် ရှိနေတာကလည်း နန်းအိအိစိုးကို ဖောက်ပြန်မိဖို့ တွန်းအားတစ်ခုဆိုတာကိုပါ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံဖို့ စိတ်ကူးပေါ်လာသည်။ တတ်နိုင်သလောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြရင် နန်းအိအိစိုးဆီက ခွင့်လွှတ်မှုရဖို့ အထောက်အကူ ဖြစ်မည်ထင်မိသည်။

“ဆက်ဆံပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သက် ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံရင် အစ်ကိုကြီးက ခဏလေးနဲ့ ပြီးပြီးသွားတယ်။ ဒါကြောင့် သက်မသိအောင် တခြားတစ်ယောက်နဲ့ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်က ရင်ထဲရှိနေတာ”

“သြော်၊ သမီးက အစမ်းသပ်ခံလေး ဖြစ်သွားရတာပေါ့။ သမီးနဲ့တော့ တော်တော်ကြာတာပဲ။ သမီးနဲ့ ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း မမသက်ပါးစပ်နဲ့ ဆက်ဆံတဲ့ အခါ ဘယ်လိုနေလဲ”

“ပြီးတာမမြန်တော့ဘဲ ပုံမှန်ဖြစ်သွားလို့  အိအိစိုးကို ကျေးဇူးတင်နေမိတာပါ”

“ဒီလိုလား။ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အစ်ကိုကြီးက အပြစ်လုပ်မိတာနော်”

“ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အိအိစိုး ပေးချင်တဲ့ အပြစ်ပေးပါ။ အစ်ကိုကြီး ခံပါ့မယ်”

“ခုနက အကြောင်းလေး ပြန်စရအောင်။ သမီးကို ပန်းကန်တွေကျကွဲလို့ အပြစ်ပေးတာမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောတယ်။ မမသက် ပန်းကန်ကွဲတုန်းက အစ်ကိုကြီး ဘာလုပ်ခဲ့သလဲ”

သက်က အိအိစိုးက အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြန်ပြောပြဖူးတာလား။ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မစဉ်းစားတော့။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အတိုင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“သက် ကို ထိုင် ထ အခါနှစ်ဆယ်လုပ်ခိုင်း ခဲ့တာပါ”

“နောက်တစ်ခါ ထပ်ကွဲရင် ဘယ်လို လုပ်မယ်လို့ ပြောခဲ့လဲ”

ဒီမေးခွန်းမေးပြီဆိုတော့ မိမိ သေချာသိလိုက်ပြီ။ သက်က ဒီလောက်တော့ ပြောမှာမဟုတ်။ မိမိနဲ့သက် ပြောဆိုလုပ်ကိုင်နေတာကို နန်းအိအိစိုး ချောင်းနားထောင်ပြီး သိသွားခြင်းသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ဘာမှ ဖုံးကွယ်ဖို့လည်း မလိုတော့ပါ။

“ထိုင်ထ အခါ လေးဆယ် လုပ်ရမယ်လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်”

“ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ”

ကြိုးစားပြီး ဖြေလိုက်သည်။

“Nude လုပ်ရမှာပါ”

“အစ်ကိုကြီးလည်း အခု ကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ထားတာ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး။ အဲဒီတော့ သမီးပေးမဲ့ နောက်အပြစ်အတွက် အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီပေါ့”

နန်းအိအိစိုး ဒီလိုပြောလိုက်တော့ မိမိကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ထိုင်ထ လုပ်ခိုင်းတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ဘာမှ ပြန်ပြောစရာ မရှိပါ။ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရုံသာ ရှိပါတော့သည်။

“ဒါပေမဲ့ အခါလေးဆယ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ မတူအောင် နည်းနည်းတော့ ပိုမှ ဖြစ်မယ်။ အစ်ကိုကြီး နားရွက်ဆွဲပြီး ထိုင်ထ အခါ ငါးဆယ် လုပ်ရမယ်”

“ဟုတ်”

အစ်ကိုကြီးကို ပြောချင်တာပြောပြီး ခိုင်းချင်သလို ခိုင်းနေရတာ နန်းအိအိစိုး အရသာတွေ့နေသည်။ စိတ်ထဲ ပျော်နေတာကို အစ်ကိုကြီး မသိအောင် ဖုံးထားရသည်။ ဒီနေ့ မိမိလုပ်နေတာတွေက မောင်နဲ့ ဘယ်လိုမှ လုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တာတွေ။ မောင့်ကို စကားတောင် စလို့ မရတဲ့ အရာတွေ။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုကြီးက သူမှားခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ လုံးဝ ဆုံးဖြတ်ထားပြီဆိုတော့ မိမိ စိတ်ကူးထဲ ပေါ်လာဖူးတာတွေ လုပ်လို့ရပြီ။

နားရွက်ဆွဲ ထိုင်ထက ကိုယ်တိုင်မလုပ်ခဲ့ရဖူးပေမဲ့ မိမိ ကျောင်းသူဘဝ ဆရာမတွေ ကျောင်းသားတွေကို အပြစ်ပေးတာတော့ မြင်ဖူးကြုံဖူးသည်။ များသောအားဖြင့် ထိုင်ထ လုပ်ရတဲ့အခါ တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်။ ကောင်လေးတွေက အုပ်စုလိုက်၊ လုပ်ကြတဲ့အခါ လျော့ရိလျော့ရဲ။ နားရွက်ဆွဲလို့ပြောပေမဲ့ လက်နဲ့ နားရွက်ကို အသာလေး အုပ်ထား ကိုင်ထားရုံသာ။ ထိုင်ရင်လည်း အောက်ထိရောက်အောင်မထိုင်။ လစ်ရင် လစ်သလို ခိုကြသည်။ ဆရာမက တစ်ယောက်တည်းမို့ သေချာ မကြပ်မတ်နိုင်။ ကြည့်နေတဲ့ မိမိတို့ ကောင်မလေးတွေက ဒါတွေကို ကောင်းကောင်းမြင်သည်။ ဘေးမှာနေပြီး အူယားနေသည်။ မိမိသာ ဆရာမဆိုရင် ဒီကောင်လေးတွေ ဒီလို မလုပ်နိုင်အောင် ထိန်းမယ်လို့တောင် စိတ်ကူးပေါ်မိခဲ့သည်။ အခုတော့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ပေါ့။

“သမီး ပြောတာက နားရွက်ဆွဲ ထိုင်ထနော်။ နားရွက်ကိုင်ပြီး ထိုင်ထ မဟုတ်ဘူး”

ပြောပြီး အစ်ကိုကြီးရှေ့ရပ်လိုက်သည်။ မိမိလက်နဲ့ အစ်ကိုကြီးနားရွက်ကို အားရပါးရ လိမ်ပြီး ဆွဲလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး နာလို့ မျက်နှာရှုံ့ကာ ခေါင်းကလည်း မိမိဆွဲရာနောက် နည်းနည်းပါလာသည်။

“အစ်ကိုကြီးလက်နဲ့ လာကိုင်ပြီး ဒီ အနေအထားအတိုင်း ဖြစ်အောင်ထိန်းထားရမယ်နော်”

အစ်ကိုကြီးလက်က မိမိဆွဲလိမ်ထားတဲ့ နားရွက်ကို လာကိုင်တော့ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ နောက်နားရွက်တစ်ဖက်ကိုလည်း ဆွဲလိမ်လိုက်ပြန်သည်။

“ဒီတစ်ဖက်လည်း သေချာကိုင်”

အစ်ကိုကြီးက မိမိ ဆွဲလိမ်ထားသလို ပုံမပျက်အောင် ကိုယ့်နားရွက်တွေကို ဆွဲလိမ်ပြီး ကိုင်ထားရသည်။လက်ထဲမှာ နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အစ်ကိုကြီးရှေ့ ဖြည်းညင်းစွာ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လျှောက်နေရင်း ပြောလိုက်သည်။

“အကြိမ်အရေအတွက်ကို သမီးမှတ်မယ်။ အစ်ကိုကြီးလုပ်ရမှာက နားရွက်ကို ကောင်းကောင်း ဆွဲလိမ်ထားပြီး ထိုင်တာ ထတာကို သေချာလုပ်ရမယ်။ လုပ်နေတာ မပီပြင်ဘူးလို့ သမီးထင်ရင် အဲဒီအခေါက်ကို မတွက်ပေးဘူး။ နားလည်တယ်နော်”

“ဟုတ်ကဲ့။ နားလည်ပါတယ်”

အစ်ကိုကြီးက ရိုရိုသေသေ ပြန်ဖြေသည်။ မိမိက စိတ်ထဲ သာယာကြည်နူးနေသည်။

“စလို့ရပြီ”

နန်းအိအိစိုး ပြောနေတာ၊လုပ်နေတာတွေကို တကယ်အံ့ဩနေမိပေမဲ့ ပြန်လှန်မေးခွန်း မထုတ်ဝံ့သလို ငြင်းဆန်ချင်တဲ့စိတ်လည်း မရှိတော့ပါ။ စဖို့ ပြောတာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ အောက်ထိရောက်မှ ပြန်ထသည်။ နန်းအိအိစိုး ကြိုပြောထားတော့ ထိုင်ထကိုလည်း သေချာလုပ်ရသည်။ ရှေ့မှာ ကြိမ်လုံးကိုင်ပြီး လျှောက်နေတဲ့ နန်းအိအိစိုးက မိမိလက်နဲ့ ဆွဲလိမ်ထားတဲ့ နားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ ပိုတင်းအောင်ဆွဲလိုက်မိပြန်သည်။ စိတ်ထဲကပဲ အခေါက်ကို ရေနေတာ ဆယ်ခါ ရှိသွားပြီ။

“တစ်ဆယ်”

မိမိနောက်ကျောဘက်က ထွက်လာတဲ့ တစ်ဆယ်ဆိုတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ အသံနဲ့အတူ  နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးရိုက်ချက်က တင်ပါးပေါ် ပြင်းထန်တဲ့ ကျလာသည်။ ထိုင်ထလုပ်ဖို့နဲ့ ကိုယ့်နားရွက်ကိုယ်ဆွဲလိမ်ထားဖို့ အာရုံစိုက်နေလို့ ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ နန်းအိအိစိုး အနောက်ဘက် ရောက်သွားတာ သတိမထားမိလိုက်။ ဒီတစ်ချက်က ရှေ့က အရိုက်ခံထားရတာတွေထက် အများကြီး ပိုနာသည်။ ရပ်နေတဲ့အနေအထား၊ လက်လွှဲပြီး ရိုက်ရတဲ့အနေအထားက ထိုင်နေတာထက် ပိုလွတ်လပ်ပြီး ပိုရိုက်လို့ ကောင်းသွားတာ ဖြစ်မည်။ ပြီးတော့ ရှေ့ကရိုက်ချက်အများစုက မိမိတင်ပါးတွေကို တစ်ဖက်စီရိုက်နေတာ။ အခုက အနောက်ကနေရိုက်တော့ တင်ပါးနှစ်ဖက်စလုံးက အရင်အရိုက်ခံထားရပြီးသား အရှိုးရာဟောင်းတွေပေါ်လည်း  ပြန်ထိမိတာမို့  နာလွန်းလို့ ခဏတာ ဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါပေမဲ့ ကြာကြာတော့ မနားရဲ။ အပိုဆုအနေနဲ့ ထပ်ရိုက်လိုက်မှာကိုလည်း ကြောက်ရတော့ ထိုင်ထလုပ်တာကို ရှေ့ဆက်ရသည်။ စစချင်းက ဘာလာမယ်မှန်းမသိလို့ မှန်မှန် လုပ်နေပေမဲ့ အခုတော့ လုပ်နေရင်း အခါနှစ်ဆယ်နားနီးလာတော့ ကြောက်လာပြန်သည်။ နှစ်ဆယ်ပြည့်ရင် နောက်တစ်ခါ အသားနာရဦးမည်။ ဒါပေမဲ့ ရှောင်လွှဲလို့လည်းမရ။ အရှိန်နည်းနည်း နှေးသွားပေမဲ့ ရပ်တော့ မရပ်လိုက်ပါ။ နှစ်ဆယ်ရောက်တော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ နှစ်ဆယ်လို့ပြောပြီး ခုနတုန်းကလိုပဲ ရိုက်ချင်ပြင်းပြင်းလေး ပေးပြန်သည်။

အခါသုံးဆယ်ပြည့်တော့လည်း အရိုက်ခံရသည်။ အခါလေးဆယ်မြောက်မှာ အရိုက်ခံရပြီးချိန်မှာတော့ မိမိတင်ပါးတွေလည်း အလွန့်အလွန်ကို နာကျင်နေပြီ။ ထိုင်ထ လုပ်ရတာလည်း အရမ်းကို ပင်ပန်းညောင်းညာနေပြီ။ နန်းအိအိစိုးကို ကြောက်ကြောက်နဲ့ ကိုယ့်နားရွက်တွေကို မလျှော့ရဲဘဲ ဆွဲလိမ်ထားရလို့ နားတွေလည်း တအားနာနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်ခါပဲ ကျန်တော့တယ်၊ နောက်ထပ်တစ်ချက်အရိုက်ခံရပြီးရင် ဒီတစ်ခုတော့ နားရတော့မယ်ဆိုတာလေးတွေးပြီး အားတင်းကာ ဆက်လုပ်သည်။ အခါငါးဆယ်လည်းပြည့်၊ နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်ချက်လည်း နောက်တစ်ချက်ခံရပြီးချိန်မှာတော့ နာကျင်ပင်ပန်းလှပေမဲ့ စိတ်သက်သာရ ရသွားသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါကလည်း ကြာကြာမခံ။ ရှေ့ကို ပြန်ရောက်လာတဲ့ နန်းအိအိစိုး စကားတွေက မိမိကို ငိုချင်စိတ်ပေါက်သွားစေသည်။

“ကြည့်စမ်း။ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းက ငိုက်ကျသွားပြီ။ သမီးဘာပြောထားလဲ။ အဲဒီအတိုင်း မာနေအောင် ဆက်ထိန်းထား၊ ပျော့ကျသွားလို့ကတော့ ပြန်မာလာတဲ့အထိ သမီး က ရိုက်မှာလို့ မပြောထားဘူးလား”

“ပြော..ပြော..ထားပါတယ်”

တုန်တုန်ယင်ယင် ထစ်ငေါ့ထစ်ငေါ့နဲ့ အဖြေပြန်ပေးလိုက်သည်။ ဆယ်ခါပြည့်တိုင်း တစ်ချက်အရိုက်ခံရလို့ နာတာရယ်၊ နားရွက်ဆွဲလိမ်ထားပြီး ထိုင်ထကို သေချာလုပ်နေရလို့ ပင်ပန်းတာရယ်တွေကြောင့် ကိုယ့်ပစ္စည်းက ဘယ်အချိန်က ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းတောင် သတိမထားမိလိုက်။ အခု နန်းအိအိစိုး ရှေ့မှာရပ်ကြည့်ပြီး ပြောမှ သတိပြန်ဝင် လာသည်။ ပြောထားတဲ့အတိုင်းဆို ထပ်ပြီး အရိုက်ခံရဦးမှာပါလား။

ရိုက်ဦးမယ် ပြောလိုက်လို့ မျက်စိသငယ် နားသငယ်နဲ့ ကြည့်လာတဲ့ အစ်ကိုကြီးကိုမြင်တော့ ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းအောင့်ထားရသည်။ မျက်နှာကိုလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ခပ်တည်တည်ဖြစ်အောင် လုပ်ထားရသည်။ ကျေလည်း ကျေနပ်မိသည်။ ကြိမ်လုံးကိုင်ပြီး အစ်ကိုကြီးနောက်ဘက်ကို  ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွား၊ ဘာမှမပြောဘဲ ရပ်နေတော့ အရိုက်ခံရတော့မယ်ထင်ပြီး အစ်ကိုကြီး ကိုယ်လုံးလေးတောင် နည်းနည်း တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ အစ်ကိုကြီး တော်တော့်ကို နာနေပြီဆိုတာ သိသည်။ ကြိမ်လုံးကို စားပွဲပေါ် အသာတင်လိုက်သည်။ အရိုက်ခံထားရလို့ အရှိုးရာတွေထင်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ တင်ပါးတွေပေါ် မိမိ လက်တွေ အသာတင်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး တအားနာနေပြီလား”

အစ်ကိုကြီး အသံမထွက်နိုင်ဘဲ ခေါင်းကို အသာညိတ်ပြသည်။ တစ်ချိန်တုန်းက အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆက်ဆံပြီး အစ်ကိုကြီးရဲ့ အဝတ်မဲ့ အနောက်ဘက်ကို ကြည့်ရင်း  တင်ပါးတွေထဲ လက်သည်းလေးတွေ စူးစိုက်ဝင်သွားသည်အထိ ညှစ်ကိုင်လိုက်ချင်စိတ် ဖြစ်ဖူးခဲ့သည်။ အဲဒီတုန်းကတော့ တောင့်တင်းချောမွတ်နေတဲ့ တင်ပါးတွေပေါ့။ အခုတော့ မိမိရိုက်ထားလို့ အရှိုးရာတွေ ထင်းနေတဲ့တင်ပါးတွေ။ အစ်ကိုကြီး တင်ပါးတွေကို ဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေရာက မိမိလက်သည်းချွန်ချွန်လေးတွေ စိုက်ဝင်သွားသည် အထိ အားစိုက်ညှစ်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီး နာသွားပြီး ကိုယ်လုံးက တွန့်သွားပြန်သည်။

“အစ်ကိုကြီး တင်ပါးတွေက အရမ်းနာနေတာဆိုတော့ ခဏ အနားပေးထားဦးမှ ရမယ်ထင်တယ်”

တင်ပါးတွေကို မရိုက်တော့ဘူးလို့ ယတိပြတ် ပြောတာမဟုတ်ဘဲ ခဏနားပေးမယ်ပြောတာက အစ်ကိုကြီးကို စိတ်သက်သာရာ မရစေတဲ့အပြင် နားပြီးရင် ပြန်ရိုက်မယ်လို့ပါ

ထင်စေလိမ့်မည်။ ရိုက်တာ မရိုက်တာက နောက်တစ်ပိုင်း။ လောလောဆယ်တော့ အစ်ကိုကြီးကို တွေးစရာတွေ ပေးထားရတာ ပို စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းသည်။ လေအေးစက် ဖွင့်ထားတဲ့အခန်းထဲမှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် နေနေရတာတောင် အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက် ဇောချွေးပြန်နေသည်။

“ဒီနေရာက ရိုက်ဖို့ထက် ဆွဲလိမ်ဖို့ပဲ ကောင်းတာ”

အစ်ကိုကြီး ဗိုက်ကို လက်နဲ့ ပွတ်လိုက်ပြီး ဆွဲလိမ်လိုက်ပြန်သည်။ အစ်ကိုကြီးက နာလို့ ရှုံ့မဲ့သွားပေမဲ့ ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်။

“ဒီနေရာလည်း အတူတူပဲ”

ပြောရင်း အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို လက်နဲ့ အသာအယာ ပွတ်ပေးနေတော့ အဲဒီနေရာကိုလည်း ဆွဲလိမ်ခံရတော့မှာကို အစ်ကိုကြီး မျှော်လင့်နေပြီ။ အစ်ကိုကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ ဒဏ်ပေးနေရတာကို သာယာကျေနပ်နေမိသည်။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ပေါင်တွင်းကြောတွေကိုလည်း အားရပါးရ ဆွဲလိမ်လိုက်ပြီးမှ ဆိုဖာခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။ မိမိရှေ့မှာလာဖို့ အမူအရာနဲ့ ပြလိုက်တာ အစ်ကိုကြီးက သဘောပေါက်သည်။ မိမိခြေရင်းနားက ကော်ဇောပေါ်မှာပဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ခေါင်းငုံ့ထားသည်။ ခြေဖျားလေးနဲ့ အစ်ကိုကြီး မေးကို ပင့်တင်ပြီး မော့ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးပါးပြင်ကို မိမိဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ရဲ့ ခွာချွန်ချွန်လေးနဲ့ အသာပွတ်နေရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ဒီ stiletto heel နဲ့ ဒီနေရာကို ရိုက်မယ်ဆိုရင် အစ်ကိုကြီးပါးပြင်မှာ  ဒဏ်ရာတွေကျန်ခဲ့မယ်ထင်တယ်”

အစ်ကိုကြီး မျက်နှာမှာ ကြောက်ရွံ့မှုတွေ အတိုင်းသား ပေါ်နေသည်။ မိမိ လုပ်သမျှခံမယ် ပြောခဲ့ပေမဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်နဲ့ ပါးရိုက်ခံရရင် လွယ်လှမည်မဟုတ်။ မိမိကိုလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောရဲ ဖြစ်နေသည်။ ဟုတ်သည်။ အစ်ကိုကြီးကို ဖိနပ်နဲ့ ပါးရိုက်ကြည့်ချင်စိတ် ရှိနေတာကလည်း အမှန်။ ဒါပေမဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်နဲ့ ရိုက်လောက်အောင်တော့ စိတ်မကူးထားပါ။ ခဏတော့ အချိန်ဆွဲပြီး အစ်ကိုကြီးကို စိတ်လှုပ်ရှားခိုင်းလိုက်သည်။ တအောင့်လောက်ကြာမှ စကားဆက်လိုက်သည်။

“အဝင်ဝနားက ဖိနပ်စင်မှာ သမီးရဲ့ အနက်ရောင် ကတ္တီပါ ဖိနပ်ပါးလေးရှိတယ်။ အစ်ကိုကြီး သွားယူပေးနော်”

ချိုချိုသာသာလေး ပြောလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးက ကော်ဇောပေါ် ဒူးထောက်လျှက်က မထရဲဘဲ အခန်းဝဖက် လေးဖက်ထောက် စ သွားလိုက်လို့ အစ်ကိုကြီးကို တစ်ထစ်လျှော့ပေးလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး နားရွက်ဆွဲ ထိုင်ထလုပ်ထားရတော့ တော်တော်ညောင်းနေမှာပေါ့။ အသွားနဲ့ အပြန်တော့ ဒီအတိုင်း ထရပ်ပြီး လျှောက်သွားလို့ ရတယ်”

နန်းအိအိစိုးက ရပ်ပြီး သွားခွင့်ပေးလိုက်လို့ အသာထရပ်လိုက်သည်။ အခန်းဝကို လျှောက်သွားသည်။ ဖိနပ်စင်မှာ ဖိနပ်တွေ များများစားစား မရှိပါ။ ဒီ ကွန်ဒိုက နန်းအိအိစိုး အမြဲနေတာမဟုတ်ဘဲ မန္တလေးမပြန်ခင် ခရီးတထောက်ဝင်နားတာ မဟုတ်လား။ နန်းအိအိစိုး ပြောတဲ့ အနက်ရောင် ကတ္တီပါဖိနပ်ပါးလေးကို တွေ့ပြီ။ အသွားနဲ့ အပြန် ထရပ်လို့ရတယ်လို့ နန်းအိအိစိုး ပြောတာကို ကြားယောင်လာသည်။ အဲဒီတော့ ဖိနပ်ယူတဲ့အချိန်နဲ့ ပြန်ပေးတဲ့အချိန်က ရပ်နေလို့ မရတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အစပိုင်း နန်းအိအိစိုးဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးဖို့လုပ်တုန်းကလည်း လက်နဲ့ချွတ်ပေးဖို့ လုပ်မိလို့ အရိုက်ခံခဲ့ရတာ အမှတ်ရမိသည်။ အရိုက်ခံထားရတာတွေက နာလှပြီ။ အပိုရိုက်ချက်တွေ တတ်နိုင်သလောက် မခံရဖို့ အမှားနည်းနိုင်သမျှနည်းအောင် သတိထားရမည်။ ဒူးပြန်ထောက်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကတ္တီပါဖိနပ်သည်းကြိုးကို အသာ ကိုက် လိုက်သည်။ ပြန်ထရပ်ပြီး နန်းအိအိစိုး ထိုင်နေရာကို ပြန်လာသည်။ မိမိပါးပြင်ကို ရိုက်မဲ့ ဖိနပ်ကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ပြီး ယူလာပေးနေရသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ လုပ်နေရတာတွေ အားလုံးအတွက် နန်းအိအိစိုးကို စိတ်ထဲက မကျေမနပ်ဖြစ်မိတာ၊ စိတ်ဆိုးတာ၊ မလုပ်ပေးချင်တာတွေ လုံးဝမဖြစ်။ ကိုယ်ကျူးလွန်ထားခဲ့တဲ့ အပြစ်အတွက် ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ နန်းအိအိစိုး ဆန္ဒရှိသလို လုပ်ကိုင်ရာနောက် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ လိုက်ပါသွားချင်စိတ်သာ အပြည့်အဝရှိနေသည်။ နောက်ပြီး နှစ်ယောက်တည်းရှိလို့လားမသိ။ ဒီလို ထူးထူးဆန်းဆန်း၊ တွေးတောင် မတွေးမိဖူးတဲ့ အောက်ကျနောက်ကျ ကိစ္စတွေ လုပ်ပေးနေရပေမဲ့ ရွံတာတွေ၊ သိမ်ငယ်တာတွေလည်း မဖြစ်မိ။ ဒါပေမဲ့ အရိုက် ခံထားရတာကတော့ အရမ်းနာသည်။ ထပ်ရိုက်မှာကိုလည်း ကြောက်သည်။ နန်းအိအိစိုးကို  ရိုရိုကျိုးကျိုးနဲ့ ဆက်ဆံချင်စိတ်၊ ကြောက်မိတဲ့စိတ်တွေတော့ ဝင်နေသည်။

နန်းအိအိစိုး ခြေရင်းရောက်တော့ ဒူးပြန်ထောက်လိုက်သည်။ ကိုက်ယူလာတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ကတ္တီပါဖိနပ်ကို ကော်ဇောပေါ် သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ချလိုက်သည်။ ဖိနပ်တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး ခေါင်းမော့ကာ နန်းအိအိစိုးကို ပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းကို မော့ထားပြီး မျက်လုံးတွေ အသာမှိတ်လိုက်ချိန်မှာပဲ ပါးပြင်နှစ်ဖက်စလုံး နာကျင်ပူလောင်သွားသည်။ မျက်လုံးတွေ ဆက်မှိတ်ထားပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးက ထပ်မရိုက်။ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်က ခွာချွန်ချွန်နဲ့ ပါးရိုက်ခံရရင်တော့ လွယ်မည်မဟုတ်။ အခု ကတ္တီပါဖိနပ်ပါးလေးနဲ့ဆိုတော့ အရိုက်ခံပြီးပြီးချင်း ပူထူပြီး နာလှပေမဲ့ မိမိပြန်ခွင့်ရတဲ့အချိန်ဆို ဘာအမှတ်အရာမှာ ကျန်တော့မည်မဟုတ်။ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်မဟုတ်ဘဲ ကတ္တီပါဖိနပ်ပါးလေးနဲ့ပဲ ရိုက်ပေးလို့ စိတ်ထဲကနေ နန်းအိအိစိုးကို ကျေးဇူးတင်လိုက်သည်။ မျက်လုံးတွေဖွင့်လိုက်တော့ နန်းအိအိစိုးက ကိုင်ထားတဲ့ ဖိနပ်ကို မိမိကို ပြန်ပေးနေလို့ ပါးစပ်နဲ့အသာကိုက်ပြီး ခြေရင်းမှာ ချထားလိုက်သည်။

“နောက်တစ်ဖက်”

ကျန်သေးတဲ့ ဖိနပ်တစ်ဖက်ကို ကိုက်ပြီး နန်းအိအိစိုးလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ခုနတုန်းကလိုပဲ ဘယ်ဘက်ပါးပြင်တစ်ချက်၊ ညာဘက်ပါးပြင်တစ်ချက် အရိုက်ခံရသည်။ ပြီးတော့ ခြေရင်းမှာ ပြန်ချထားရသည်။

“သမီးစီးထားတဲ့ high heels ကို ချွတ်ပြီး အစ်ကိုကြီးပါးကို ရိုက်ထားတဲ့ ဖိနပ်နဲ့  လဲပေး”

တစ်ခါလုပ်ထားဖူးတော့ ဒီတစ်ခေါက်က ပိုအဆင်ပြေသည်။ နန်းအိအိစိုးစီးထားတဲ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ချွတ်၊ မိမိပါးကို ရိုက်ထားတဲ့ ကတ္တီပါဖိနပ်လေးကိုလည်း

ပါးစပ်နဲ့ပဲ နန်းအိအိစိုးခြေထောက်မှာ ပြန်စီးပေးလိုက်သည်။ လုပ်တာတွေ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြီးသွားလို့ ထပ်အရိုက်မခံရ။ နန်းအိအိစိုး ထ ရပ်သည်။ မိမိ လုပ်ရမှာကို

ပြောလာတော့ ကြားလိုက်ရတာ နားကြားလွဲသွားသလား ထင်မိပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးကို သေချာအောင် ပြန်မေးဖို့ကလည်း မဝံ့ရဲပါ။

ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကို မယုံနိုင်လို့ မှင်တက်မိသွားသည်။ ဒါပေမဲ့ မိမိကြားတာ မမှားနိုင်။ နန်းအိအိစိုး တစ်လုံးချင်း ပီပီသသ ပြောလိုက်တာ ဖြစ်သည်။ မိမိ အပိုတွေ လျှောက်တွေးနေလို့ မဖြစ်။ အခုအချိန်မှာ မိမိက ပရိုဂရမ်သွင်းထားတဲ့ စက်ရုပ်လို နန်းအိအိစိုး အသံနဲ့ အမိန့်ပေးတာကို အလိုအလျှောက် လုပ်ဖို့ပဲ ရှိသည် မဟုတ်လား။ မိမိ ကြားတာ တကယ် မမှားနိုင်ပါ။ ကြာကြာတွေဝေနေလို့ မဖြစ်။ ခိုင်းတာကို ချက်ချင်းမလုပ်ရင် နောက်ဆက်တွဲ လိုက်လာမဲ့ နှစ်ချောင်းပူး ကြိမ်လုံးက ကြောက်ရသည်။ နန်းအိအိစိုး ပြောလိုက်တာက

“သမီး ပင်တီကို လာချွတ်ပေး” ဆိုတာ သေချာသည်။

ဘာကြောင့်ခိုင်းတယ်ဆိုတာ မစဉ်းစားတော့။ လက်ကို နန်းအိအိစိုးရဲ့ စကတ်အောက်ထဲပို့လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်သားအိအိလေးနဲ့ ထိမိသည်။ နန်းအိအိစိုး အနောက်ဆုတ်သွားလိုက်မှ မှားသွားပြီဆိုတာ သတိဝင်လာပေမဲ့ နောက်ကျသွားပြီ။

“အစ်ကိုကြီး လက်မသုံးရဘူးဆိုတာ မေ့သွားပြန်ပြီထင်တယ်”

နန်းအိအိစိုး ပင်တီချွတ်ခိုင်းလို့ အံအားသင့်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်တွေးမိတာမို့ မိမိလက်ကို မသုံးရဘူးဆိုတာ သတိလစ်သွားသည်။ အဲဒီတော့ အမှားလုပ်မိတာပေါ့။ အမှားလုပ်မိတော့ အရိုက်ခံဦးမည်။

“သမီးက ကြိမ်လုံးကို မကိုင်ထားဘဲ ခုံပေါ်တင်ထားလို့ မရိုက်တော့ဘူး ထင်တာလား”

“မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး အိအိစိုးရယ်။ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားလို့ မေ့သွားတာပါ”

“ဒါဆို မမေ့အောင် လုပ်ထားပေးရမယ်”

ပြောပြီး နန်းအိအိစိုး လက်ဖြန့်လိုက်သည်။ မိမိကို ကြိမ်လုံးယူပြီး လက်ထဲ ထည့်ပေးဖို့ အချက်ပြတာ ဖြစ်သည်။ ရောက်ရောက်ချင်း ဖရဲသီးပန်းကန်ယူတုန်းကနဲ့ အစမှာ ကြိမ်လုံးယူခိုင်းတုန်းက မိမိလက်ကို သုံးခဲ့ပေမဲ့ နန်းအိအိစိုး ဘာမှ မပြောခဲ့။ မိမိကို အပြစ်ပေးတာ စလိုက်တော့မှ လက်သုံးခွင့်မပေးတာ။ အခု စားပွဲပေါ်က ကြိမ်လုံးကိုယူတဲ့ အခါလည်း လက်နဲ့ မယူရဲတော့။ ဒီတစ်ခါလည်း မိမိကိုရိုက်မဲ့ နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့ပဲကိုက်ပြီး နန်းအိအိစိုးလက်ထဲ ဆက်သလိုက်ရပြန်သည်။

“အစ်ကိုကြီးလက်တွေက သမီးကို မထိရဘူးဆိုတာ မှတ်မိအောင် လုပ်ပေးမယ်။ လက်ဖြန့်”

မိမိက နန်းအိအိစိုးခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်နေဆဲ။ နန်းအိအိစိုးက လက်ဖြန့်လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့ကို အမြန်ထုတ်ပြီး ဖြန့်ထားပေးလိုက်သည်။

“တစ်ဖက်စီ”

ဘယ်ဖက်လက်ကို အောက်ပြန်ချလိုက်သည်။

“လက်ကို အပေါ်နည်းနည်းမြှင့်”

မိမိက ဒူးထောက်ထားသည်။ နန်းအိအိစိုးက ရပ်နေတာဆိုတော့ ရိုက်လို့ကောင်းတဲ့ အနေအထား ဖြစ်အောင် ခိုင်းနေသည်။ အနောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ပြီး မိမိလက်ကို နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးနဲ့ တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက်ရိုက်သည်။ အရမ်းနာပေမဲ့ နန်းအိအိစိုးရိုက်တာ မနားမချင်း လက်ကို မရွှေ့ရဲ။ ငါးချက်ဆက်တိုက် ရိုက်ပြီးမှာ ရပ်သွားသည်။ နာလွန်းလို့ ကိုယ့်လက်ကို အရိုက်မခံရသေးတဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ အလိုလို ပွတ်နေမိပေမဲ့ နာတာက လုံးဝလျော့မသွား။ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ နန်းအိအိစိုးက အမိန့်ပေးလာပြန်သည်။

“နောက်တစ်ဖက်”

ဘယ်ဖက်လက်ကို ဖြန့်ပြီး ရှေ့ဆန့်ပေးလိုက်သည်။ အမြင့်အနေအထားကိုလည်း ခုနက နန်းအိအိစိုး စိတ်ကြိုက်ထားခိုင်းတဲ့ နေရာနား ထားပေးလိုက်သည်။ ညာဖက်လက်လိုပဲ နာကျင်စေလွန်းလှတဲ့ ရိုက်ချက်ငါးချက်ကို ခံယူလိုက်ရသည်။

“အစ်ကိုကြီးလက်တွေနဲ့ သမီးကို မထိရဘူးဆိုတာ မှတ်မိပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့။ ကောင်းကောင်း မှတ်မိပါပြီ”

“ဒါဆို ရှေ့ဆက်လို့ ရပြီ။ အစ်ကိုကြီး သိထားရမှာက သမီး အစ်ကိုကြီးကို အပြစ်ပေးနေတာနော်။ တခြားဟာတွေ လျှောက်မစဉ်းစားနဲ့။ သမီးကို ကြည့်ဖို့လည်း လုံးဝ စိတ်မကူးနဲ့။ မျက်စိမှိတ်ထား။ ခိုးကြည့်တယ်လို့ သမီး သံသယဝင်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီး ထပ်အရိုက်ခံရမှာ”

ပင်တီကိုလည်း လက်မပါဘဲ ချွတ်ပေးရမယ်ဆိုတော့ ပါးစပ်နဲ့ပဲ ကိုက်ချွတ်ရမှာပေါ့။ ရွေးစရာလမ်း မရှိတော့လို့ နန်းအိအိစိုး စကတ်အောက်ထဲ ခေါင်းဝင်လိုက်သည်။ ဒါကြောင့် နန်းအိအိစိုးက ခိုးမကြည့်ဖို့နဲ့ မျက်စိမှိတ်ထားဖို့ သတိပေးမှန်း နားလည်လိုက်သည်။ ခိုးကြည့်ချင်စိတ်လည်း မရှိပါ။ နန်းအိအိစိုး ပြောသလို မိမိက အပြစ်ကြွေး ဆပ်နေမှန်းလည်း ကောင်းကောင်းသိပါသည်။ မျက်စိမှိတ်လိုက်သည်။ အတတ်နိုင်ဆုံး ခေါင်းမော့ပြီး အသာတိုးလိုက်တော့ မိမိပါးပြင်နဲ့ နန်းအိအိစိုး ပေါင်အတွင်းသား နုနုလေး ထိမိသွားမှန်း ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိမိတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပေါင်အတွင်းပိုင်းကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ကပ်ပြီး အပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်သွားလိုက်သည်။ ဒါမှ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပင်တီအနားတစ်စနဲ့ တွေ့မည်။ အလယ်ပိုင်းကို ကိုက်ဆွဲရင် ပိုလွယ်မှာဖြစ်ပေမဲ့ အခန့်မသင့်လို့ ပင်တီတင်မကဘဲ နန်းအိအိစိုးကို ကိုက်မိသွားရင် ထပ်အရိုက်ခံရမှာတော့ တအားကြောက်နေပြီ။ တင်ပါးတွေ လက်ဝါးတွေလည်း အရမ်းနာနေသည်။ ပါးကိုလည်း ကတ္တီပါဖိနပ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခံထားရပြီးပြီ။ ဒါကြောင့် ပိုစိတ်ချရအောင် ဘေးအနားစလေးကို ကိုက်မိအောင်အရင်လုပ်သည်။ နန်းအိအိစိုးပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ ခေါင်းကို တအားမော့ပြီး လုပ်နေရလို့ ဇက်တွေလည်းနာ လည်ပင်းတွေလည်း ညောင်းနေပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့  နန်းအိအိစိုး ပင်တီရဲ့ အနားစကို ကိုက်မိသွားသည်။ မိမိ ပင်တီကို ပါးစပ်နဲ့ ဖမ်းကိုက်ဖို့ ကြိုးစားတာကို နန်းအိအိစိုးက ပေါင်လေးကားပြီး ကိုယ်အနေအထားကို အလိုက်သင့် လိုက်ပြင်ပေးလို့လည်း အဆင်ပြေသွားခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ အောက်ဘက်ကို နည်းနည်းကိုက်ဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နောက်တစ်ဖက်ခြမ်းက ပင်တီအနားစကိုလည်း လုပ်ပြီးခဲ့တဲ့အတိုင်း ကြိုးစားပမ်းစား ကိုက်ပြီး အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြန်သည်။ တစ်ဖက်စီ အောက်ကို နည်းနည်း ကျလာပြီ ဆိုတော့ ပင်တီအလယ်ပိုင်းက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်သွားပြီ။ နန်းအိအိစိုး ပင်တီရဲ့ အလယ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး ကိုက်လိုက်သည်။  နန်းအိအိစိုးပင်တီက အရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေတာကို ခံစားရလိုက်သည်။ မိမိကို အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး လုပ်ခိုင်းရင်း၊ မိမိကို ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်၊ ဖိနပ်နဲ့ ပါးရိုက်လုပ်ရင်း  နန်းအိအိစိုး ကျေနပ် သာယာနေမှန်း သိလိုက်သည်။ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ နန်းအိအိစိုးပင်တီလေးကို မိမိရရ ကိုက်လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ကို ဆွဲချလာလိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးကလည်း ခြေထောက်ကို တစ်ဖက်စီ မ ပေးလိုက်လို့ နန်းအိအိစိုး ပင်တီကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး အောင်အောင်မြင်မြင် ချွတ်ပေးနိုင်လိုက်သည်။ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ နန်းအိအိစိုးပင်တီကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားရင်း နန်းအိအိစိုးက ဘာဆက်လုပ်ခိုင်းမလဲဆိုတာ စောင့်မျှော်နေလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး သမီးပင်တီကို ကိုက်ချွတ်ဖို့ သမီးပေါင်ကြားထဲဝင်တုန်းက သမီးကို ချောင်းကြည့်သေးလား”

ပါးစပ်မှာ နန်းအိအိစိုး ပင်တီကို ကိုက်ထားရဆဲမို့ စကားနဲ့ ပြန်မဖြေနိုင်။ ခေါင်းပဲ ခါပြလိုက်သည်။

“သေချာတယ်နော်”

လက်မှာကိုင်ထားတဲ့ ကြိမ်လုံးကို ရွယ်ရင်း ထပ်မေးလာလို့ ခေါင်းကို မနားတမ်း ညိတ်ပြပြီး သေချာပါတယ်လို့ အမူအရာနဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ကောင်းတယ်။ အစ်ကိုကြီး မတ်တပ်ရပ်လို့ရပြီ”

ရပ်ဆိုလို့ ထရပ်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ကတော့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပင်တီကို ကိုက်ငုံထားဆဲ။

“သမီးနောက်က လိုက်ခဲ့ ”

ပြောပြီးတာနဲ့ နန်းအိအိစိုး ရှေ့က လျှောက်သွားသည်။ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း နောက်ကလိုက်သွားသည်။ တံခါးတစ်ချပ်ကို ဖွင့်ပြီးဝင်သွားလို့  လိုက်ဝင်လိုက်သည်။ အိပ်ခန်း  ကျယ်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ ကျယ်တာမှ တော်တော့်ကိုကျယ်သည်။ Master Bed Room ဖြစ်မည်။ နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ကလည်း ကြီးမားလှသည်။ Super King Size ဖြစ်မည်ထင်သည်။ နန်းအိအိစိုးက ကိုင်ထားတဲ့ကြိမ်လုံးကို  စားပွဲငယ်တစ်လုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး အခု ပါးစပ်မှာ ငုံထားတဲ့ သမီးပင်တီမှာ အရည်တွေရွှဲနေတာ သတိထားမိတယ် မဟုတ်လား”

ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး သမီးအပေါ် မှားယွင်းခဲ့တာတွေအားလုံးကို ပြေပျောက်စေဖို့ အစ်ကိုကြီး ခွင့်ပြုလို့ သမီးအပြစ်ပေးနေတာနော်”

သဘောတူ လက်ခံတဲ့အနေနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြန်သည်။

“ဒါတွေလုပ်ရင်း သမီး စိတ်လှုပ်ရှားပြီး သာယာမှုလည်း ခံစားရတယ်။  ဒါပေမဲ့ သမီးအရသာခံတာကတစ်ပိုင်း၊ အစ်ကိုကြီးက အပြစ်ဒဏ်ခံရမှာက တစ်ပိုင်း။ အဲဒါတော့ မမေ့နဲ့”

ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရပြန်သည်။

“သမီးလည်း သန့်ရှင်းရေးလေး လုပ်ဦးမယ်၊ အစ်ကိုကြီး ဟိုဘက်လှည့်ပြီး မျက်စိမှိတ်ထား။ မှန်တွေထဲကနေ ကြည့်ဖို့လည်း စိတ်မကူးနဲ့။ အခုအချိန်ကစပြီး သမီးပြောတဲ့ အတိုင်း မလုပ်ရင် အမှားတစ်ခုအတွက် အချက်သုံးဆယ် အရိုက်ခံရမယ်။ အစ်ကိုကြီး တအားနာနေမှန်းသိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သမီးပြောတာကို တိတိကျကျ မလိုက်နာရင် အစ်ကိုကြီး ဘယ်လောက်ပဲနာနေနေ အမှားတစ်ခု အချက်သုံးဆယ်ဆိုတာ သေချာမှတ်ထား”

နန်းအိအိစိုးက ပြောရင် ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်မှာ သေချာသည်။ ဒီလောက်ထိရောက်လာပြီးပြီ။ နန်းအိအိစိုး လုံးဝ ကျေနပ်ခွင့်လွှတ်နိုင်သည်အထိ လိုက်လျောပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားမို့ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တိတိကျကျ ဆက်လုပ်ရမည်။ မျက်စိကိုမှိတ်ပြီး တစ်ဖက်ကို ချက်ချင်းလှည့်လိုက်သည်။ လှုပ်ရှားသံတွေတော့ ကြားရသည်။

“မျက်စိဖွင့်ပြီး ဒီဘက် ပြန်လှည့်လို့ ရပြီ”

လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နန်းအိအိစိုးဝတ်ထားတဲ့ စကတ်နဲ့ အပေါ်အင်္ကျီသာမကာ ဘရာစီရာပါ ကြမ်းပြင်မှာ ပုံကျနေသည်။ အဲဒီအစား ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်ကြီးတစ်ထည် ပတ်ထားသည်။ ရေချိုးခန်း ဝင်မလို့ ဖြစ်မည်။ မစဉ်းစားပေမဲ့ တချိန်က နန်းအိအိစိုးနဲ့ ရေအတူချိုးခဲ့ရတာ သတိပြန်ရမိသည်။ အဲဒါတွေကြောင့်လည်း ဒီနေ့ ကောင်းကောင်းကြီး ပြန်အပြစ်ပေးခံနေရသည်။

“သမီးရဲ့ ဒီအဝတ်တွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ခေါက်ပြီး ခုံပေါ်တင်ထားပေး”

ကြမ်းပြင်ပေါ်က နန်းအိအိစိုးချွတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို သေချာခေါက်ပြီး ပြထားတဲ့ ခုံပေါ်တင်လိုက်သည်။ နန်းအိအိစိုးက အိပ်ခန်းနဲ့ တွဲထားတဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီးပါ လိုက်ဝင်ခဲ့”

နန်းအိအိစိုးက ရေချိုးခန်းထဲ အတူ လိုက်ဝင်ဖို့ခေါ်လို့ နောက်ကလိုက်ဝင်သွားသည်။ ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ချွတ်ပေးခဲ့ရတဲ့ နန်းအိအိစိုးရဲ့ ပင်တီကိစ္စက ဘာမှမပြောသေးတော့ မိမိပါးစပ်မှာ ကိုက်ငုံထားနေရသေးသည်။

“သမီး ထပ်ပြောမယ်။ အစ်ကိုကြီးက သမီးကို မကိုင်ရသလို ကြည့်လည်းမကြည့်ရဘူး”

ပင်တီကိုလည်း မိမိကိုက်ချွတ်ပေးထားရသည်။ ကျန်တဲ့အဝတ်တွေလည်းချွတ်ခဲ့ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်ကို ပတ်ထားသည်ဆိုတော့ နန်းအိအိစိုး ရေချိုးခန်းထဲဝင်တာက ရေချိုးဖို့ပဲ ဖြစ်မည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကတည်းက သန့်ရှင်းရေးလေး လုပ်မည်ပြောခဲ့သည်။ မိမိကို အပြစ်ပေးရင်း အရသာကောင်းကောင်းတွေ့ပြီး အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုအောင် ထွက်ခဲ့သည်မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ မိမိကကော ဘာကြောင့် ဒီထဲရောက်နေရတာလဲ။ နန်းအိအိစိုးကို ကိုင်လည်းမကိုင်ရ၊ ကြည့်လည်းမကြည့်ရလို့ ပြောသည်။ နောက်ထပ်ဘာမှ မပြောခင် ရေချိုးခန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းလည်း အရမ်းကျယ်သည်။ ရေချိုးကန်လည်းရှိသည်။ ရေပန်းနဲ့ သီးသန့်ချိုးဖို့လည်း ရှိသည်။ ဘေးဘီကြည့်နေရင်း နန်းအိအိစိုး ပြောလာမှ မိမိဘာကြောင့် လိုက်လာရသလဲဆိုတာ သိသွားသည်။

“အစ်ကိုကြီးက ဟိုနားသွား။ စင်လေးပေါ်မှာ lingerie wash ရှိတယ်။ သမီး ဒီဘက်မှာ ရေချိုးနေတုန်း အစ်ကိုကြီးပါးစပ်မှာ ကိုက်ထားတဲ့ သမီးပင်တီကို လျှော်ပြီး လှန်းထားပေး။  လုံးဝလှည့်မကြည့်ရဘူးနော်”

နန်းအိအိစိုးကို ကျောပေးပြီး ဆပ်ပြာရည်ဗူးကို ယူလိုက်သည်။ ပါးစပ်မှာ ကိုက်ယူခဲ့ရတဲ့ နန်းအိအိစိုးပင်တီကို လျှော်ပေးနေသည်။ သက်ကိုယ်ဝန်နဲ့တုန်းက အိမ်အကူ ကောင်မလေး အမေ နေမကောင်းလို့ နယ်ပြန်သွားတဲ့အချိန်တုန်းကတောင် အဝတ်လျှော်စက်ထဲ အတွင်းခံတွေ အတူထည့်လျှော်ဖို့ သက်ကို ပြောခဲ့တာ သက်လက်မခံ။ အပြင်မှာ မိမိလျှော်ပေးမယ်ဆိုလည်း လုံးဝခွင့်မပြု။ သက်ကိုယ်တိုင်ပဲ လျှော်ခဲ့လို့ မိမိဘဝမှာ ဒီလိုမျိုး တစ်ခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးပါ။ အခုတော့ နန်းအိအိစိုးပင်တီကို ကိုယ်တိုင် လျှော်ပေးနေရပြီ။ အားလုံးပြီးသွားပေမဲ့ ရေသံတွေ ကြားနေရသေးလို့ နန်းအိအိစိုး ရေချိုးတာ မပြီးသေးမှန်းသိသည်။ ရေသံတိတ်သွားတဲ့အခါလည်း လှည့်မကြည့်ရဲပါ။ နန်းအိအိစိုးဆီက အမိန့်မရမချင်း ဘာမှလုပ်လို့မဖြစ်။ တစ်ခုမှားရင် အချက်သုံးဆယ်လို့ ပြောထားတာကို ကြောက်လွန်းလို့ အမှားမခံရဲပါ။

နန်းအိအိစိုး ရေချိုးရင်း အစ်ကိုကြီးက မိမိပင်တီကို လျှော်ပေးနေတာ ကြည့်နေသည်။ မမသက်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိတုန်း မမမေသူ သူ့ခင်ပွန်းဟောင်းနဲ့ ပြန်ပေါင်းနေပြီဆိုတာ ပြောပြတော့ ဘယ်လိုအဆင်ပြေသွားတာလဲ မေးကြည့်မိသည်။ ကိုထွန်းမောင် အင်္ဂလန်ထိလိုက်သွားပြီး မမမေသူနဲ့ အတူနေ၊ လိုတာ အကုန်လုပ်ပေးတာ အတွင်းခံတောင် လျှော်ပေးတယ်လို့ မမသက်ပြောပြခဲ့သည်။ အဲဒါလေး အမှတ်ရနေတာ။ မမသက်ကတော့ အစ်ကိုကြီးကို ခိုင်းလိမ့်မည်မထင်။ မိမိကလည်း မောင့်ကို ဘယ်လုပ်ခိုင်းလို့ ရပါ့မလဲ။ အခု အစ်ကိုကြီးကို လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ရတဲ့အချိန်လေးမှာ အကောင်အထည်ဖော်ရသည်။ အစ်ကိုကြီး အားလုံးပြီးနေပေမဲ့ မိမိက ဘာမှ မပြောသေးတော့ ဒီအတိုင်း ကျောပေးထိုင်နေသေးသည်။ ကိုယ်ပေါ်ကရေတွေကို သုတ်သည်။ တဘက်ကို ပြန်ပတ်သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်အဝင်မှာ အစ်ကိုကြီးကိုပါ ခေါ်လိုက်သည်။

“အစ်ကိုကြီး ပြီးရင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လိုက်ခဲ့”

နန်းအိအိစိုး ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်ပတ်လျှက်သားနဲ့ပဲ အိပ်ခန်းထဲက ဆိုဖာခုံမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးလိုက်ဝင်လာသည်။

“အစ်ကိုကြီး ထိုင်”

ရှိတဲ့ခုံတစ်လုံးကို ထုံးစံအတိုင်း မိမိထိုင်ထားပြီဆိုတော့ အစ်ကိုကြီးက ရှေ့မှာ လာပြီး ဒူးထောက်ရသည်။ ခေါင်းလေးငုံ့ထားပြီး ဘာဆက်ခိုင်းမလဲဆိုတာ မျှော်နေသည်။ အစ်ကိုကြီး ထိုင်နေတာက ကျုံ့ကျုံ့လေး။ မိမိကို မော့တောင်မကြည့်ရဲ။ မိမိကို ကျိုးကျိုးနွံနွံလည်း ဖြစ်နေသည်။ ကြောက်လည်းကြောက်နေပြီဆိုတာ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အနေအထိုင် အပြုအမူတွေက ဖော်ပြနေသည်။ မိမိက နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်ရတာ အရသာတွေ့နေတော့ ရိုက်တဲ့အခါ တကယ်ရိုက်သည်။ အခုလည်း အမှားတစ်ခု အချက်သုံးဆယ်လို့ ပြောထားလို့ အစ်ကိုကြီး လန့်နေတာ သေချာသည်။ ပြောရင် ပြောတဲ့အတိုင်းတော့ လုပ်ရမည်။ အခုနှစ်ဦးသား အတူရောက်နေတာက မိမိရဲ့ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး ထဲမှာ။ အစ်ကိုကြီး ဒီ ကွန်ဒိုထဲ ဝင်လာကတည်းက ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးချွတ်ထားခဲ့ရသည်။ အစပိုင်း တော်တော် နေရထိုင်ရခက်နေမှန်း တွေ့ပေမဲ့ အခုတော့ တော်တော် နေသားကျသွားပုံ ရသည်။ မိမိကတော့ ရေချိုးသန့်စင်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်တစ်ထည်သာ ပတ်ထားသည်။ အဲဒီတော့ စည်းကို သေချာတားထားမှ ဖြစ်မည်။

အစ်ကိုကြီးကို မမသက်အပြစ်ပေးခိုင်းတဲ့အချိန် ကြက်မွေးနဲ့ ရိုက်ရတုန်းကလည်း မိမိ အရည်တွေ စိုရွှဲလာသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့သည်။ အဲဒီတုန်းက အစ်ကိုကြီးကို ရိုက်လို့ပြီးတဲ့အခါ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆက်ဆံလိုက်ချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီတုန်းက မမသက်ရဲ့ အစီအမံအောက်မှာ လုပ်ခဲ့ရတာတွေ ဆိုတော့ ကိုယ် သွားချင်တဲ့လမ်း သွားလို့မရ။ အခုအချိန်မှာတော့ မိမိလုပ်ချင်တာ လုပ်နိုင်သည်။ မိမိခံစားချင်သလို ခံစားလို့ရသည်။ မိမိ အဆုံးသတ်ချင်တဲ့ ပုံစံရောက်အောင် အကောင်အထည် ဖော်မည်။ အစ်ကိုကြီးကိုတော့ မိမိကိုကြည့်ခွင့်၊ လက်နဲ့ ထိကိုင်ခွင့် လုံးဝမပေးနိုင်။ ဒီလို မကန့်သတ်ထားရင် မောင့်ကို မတရားရာကျသည်လို့ ထင်သည်။ အစ်ကိုကြီး အနေနဲ့ကတော့  မိမိကို  ဆက်ဆံခဲ့တာတွေအတွက် ပြန်ပေးဆပ်နေခြင်းသာ ဖြစ်ရမည်။

အစ်ကိုကြီး ခေါင်းလေးမော့လာပြီး မိမိနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားအောင် အစ်ကိုကြီးရဲ့ မေးဖျားလေးကို မိမိရဲ့ ခြေဖျားလေးနဲ့ ပင့်တင်ပေးလိုက်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံနေရင် မိမိပြောတာတွေကို အစ်ကိုကြီး ဘယ်လိုခံစားရတယ်ဆိုတာပါ မြင်တွေ့ရလို့ ပိုကောင်းသည်။

“အစ်ကိုကြီးက သမီးပစ္စည်းကို မဆက်ဆံဘဲ အပျိုမြှေးမပျက်အောင် ဒီအတိုင်း ထားပေးခဲ့လို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအစား အစ်ကိုကြီးက သမီးကို ဘာလုပ်ခဲ့သလဲ”

နှစ်ယောက်စလုံး သိပြီးသားဖြစ်ပေမဲ့ အစပြန်ဖော်ပြီး မေးလိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး ပြန်ဖြေဖို့ တွန့်ဆိုင်းနေသည်။ ဖြေရခက်နေသည်။

“အစ်ကိုကြီး မေ့သွားပြီထင်တယ်”

“မမေ့ပါဘူး အိအိစိုးရယ်။ ပြန်ပြောရမှာ ခက်နေလို့ပါ”

“လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီး အခုမှ ပြောဖို့ခက်တာလား။ သမီးမေးလို့ မြန်မြန်ပြန်မဖြေရင်သမီး ကြိမ်လုံးပြန်ကိုင်မှာနော်”

မိမိ အစ်ကိုကြီးကို အပြစ်ပေးတယ်ဆိုပြီး ကိုယ်လုပ်ချင်တာတွေ ဟိုလုပ်ဒီလုပ် လုပ်နေတဲ့အထဲမှာ တချို့ကိစ္စတွေက အစ်ကိုကြီးအတွက် သာယာစရာတွေ ခံစားရတယ် ဆိုတာ သတိထားမိသည်။ အစ်ကိုကြီးပစ္စည်းက မကြာမကြာ မာတောင့်လာတာကို မြင်နေရသည် မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ မိမိ နှစ်ချောင်းပူးကြိမ်လုံးနဲ့ ရိုက်တာကိုတော့ အစ်ကိုကြီး နာကျင်စွာခံစားရပြီး ထပ်အရိုက်ခံရမှာ အရမ်းကြောက်နေမှန်း မိမိသိသည်။ ဒါကြောင့် ကြိမ်လုံးနဲ့ ခြောက်လိုက်တော့ အစ်ကိုကြီး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်သွား၏။ အဲဒါကို  မြင်ရတာကလည်း အရသာတစ်မျိုး။

“အိအိစိုးရဲ့ နောက်ဘက်ကို ဆက်ဆံမိခဲ့တာပါ”

“ဘယ်နှစ်ခါလဲ”

“နှစ်ခါပါ”

“အစ်ကိုကြီးက မှတ်မိသားပဲ။ ဟုတ်ပြီ။ အခု သမီးအလှည့်”

သမီးအလှည့်လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ အစ်ကိုကြီး စိုးထိတ်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ မိမိကို ကြည့်လာသည်။

“အဲဒီအတွက်လည်း အစ်ကိုကြီး ပြန်ပေးရမယ်မဟုတ်လား”

“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ”

အစ်ကိုကြီးအသံက တိုးလွန်းသည်။ အဲဒီလို ဖြစ်နေတာကိုက ကျေနပ်စရာ။ အမှန်တော့ အစ်ကိုကြီး မိမိနောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံတုန်းက မိမိသဘောတူအောင် ရှင်းပြခဲ့သည်။ မိမိကို မနာကျင်အောင် ဂရုစိုက်ခဲ့သည်။ မိမိကလည်း သာယာကြည်နူးဖွယ် ခံစားခဲ့ရပါသည်။ နောက်ဆုံးနေ့မှာလည်း မိမိကပဲ အစ်ကိုကြီးကို ဆက်ဆံခွင့် ပေးခဲ့ခြင်းသာ။ ဒါပေမဲ့ အခုက အစ်ကိုကြီးကို အပြစ်ပေးနေတာဆိုတော့ မိမိပြောချင်တာ ပြောပြီး လုပ်ချင်တာလုပ်လိုက်ဦးမည်။

“အဲဒီတုန်းက အစ်ကိုကြီးက သမီးကို အေးအေးဆေးဆေး ပြောပြီးမှ သမီးခွင့်ပြုပေးလို့ ဆက်ဆံခဲ့တာ။ အပြန်အလှန်အနေနဲ့ အခု သမီးလုပ်ချင်တာ သမီးသဘောနဲ့ မလုပ်ပါဘူး။ အစ်ကိုကြီးကို စိတ်ကြိုက်ရွေးခွင့်ပေးမှာပါ”

အစ်ကိုကြီးကို ရွေးခွင့်ပေးမယ်ဆိုပေမဲ့ ဘာမှ တိတိကျကျ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မပြောတော့ အစ်ကိုကြီး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေဆဲ။ ဒါပေမဲ့ မိမိဆက်ပြောလိုက်တာကို အစ်ကိုကြီး ကြားတဲ့အခါမှာတော့ အစ်ကိုကြီး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်သွားသည်။ အရမ်းလန့်သွားတာလည်း သေချာသည်။

“အစ်ကိုကြီး ကြိုက်တာရွေး။ Strap-On သုံးပေးရမလား Dildo နဲ့ လုပ်ရမလား။ လိုချင်တာပြော”

မိမိရွေးခိုင်းတဲ့နှစ်ခုစလုံးက အစ်ကိုကြီးအတွက် အဆင်မပြေမှန်းသိသည်။ အစ်ကိုကြီး ဘာမှမပြောနိုင် ဖြစ်နေသည်။ အစ်ကိုကြီးကို ပိုအခက်တွေ့အောင် လုပ်လိုက်ဦးမည်။

“Size ကြီးလေ ကောင်းလေပဲထင်တယ်နော်”

အဲဒီ sex toy တွေက  lesbian တွေ အသုံးများသော ပစ္စည်း။ မြန်မြန်ပြန်မဖြေရင် ကြိမ်လုံးပြန်ကိုင်မယ်လို့ ပြောထားတာတောင် အစ်ကိုကြီး ဖြေစရာစကား မရှိသေး။ အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကို တောင်းပန် အသနားခံတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေသည်။ ပြန်သတိရမိသည်။ အစ်ကိုကြီးက မိမိကို gel ယူခိုင်းပြီး ဒါက anal sex အတွက်သုံးတာလို့ ပြောတုန်းကလည်း ဒီနေရာလေးတော့ ချမ်းသာပေးပါ အစ်ကိုကြီးရယ်ဆိုပြီး မိမိစိတ်ထဲပြောနေမိကာ အစ်ကိုကြီးကို အသနားခံတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်ခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီး အသံမထွက်နိုင်ပေမဲ့ အမူအရာတော့ အရမ်းပျက်နေပြီ။ မလုပ်ပါနဲ့လို့လည်း မပြောရဲ။ ရွေးခိုင်းတာ နှစ်ခုမှာ ဘယ်တစ်ခုမှ မရွေးနိုင်တော့ အဖြေလည်း ပေးလို့မရနဲ့ ဒုက္ခ အကြီးအကျယ် ရောက်နေသည်။ နန်းအိအိစိုး ထိုင်ရာက ထလိုက်သည်။ အဝတ်ဗီရိုတန်းကြီးရှိရာ နံရံဖက်ကို တမင်သက်သက် ဖြည်းညင်းစွာ လျှောက်သွားသည်။ မိမိနောက်ကျောကို ကြည့်နေမဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ဘာတွေဆက်ဖြစ်မှာ မသိဘဲ ရင်တမမနဲ့ စောင့်နေခိုင်းထားရတာကလည်း မိမိအတွက် သာယာမှု တစ်မျိုးဖြစ်နေပြန်သည်။ ဗီရိုတစ်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှာ မိမိ အသင့်ထားထားတာကို ယူလိုက်သည်။ မိမိကိုင်ထားတာတွေကို အစ်ကိုကြီး မမြင်ရသေးအောင် နောက်မှာကွယ်ထားပြီး အစ်ကိုကြီးဖက် လှည့်လိုက်သည်။ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်စွာနဲ့ မိမိကို ကြည့်နေတဲ့ အစ်ကိုကြီးမျက်နှာလေးကို မြင်နေရသည်။…ပြီးပါပြီ