ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော်..ကို

Unicode

မေဇင်ဟာ လှတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ သူမရဲ့ နူညံ့တဲ့ အသားအရည်နဲ့ မစိုစလောက် အနည်းငယ် ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပိုင်ရှင် မိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ ၁၅ ပေါင်ခန့် ဝိတ်ချထားပြီး ဘော်ဒီကို ပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး။ မေဇင်တစ်ယောက် အတော်လေး ကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့။ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ဝိတ် ၁ ပေါင်ချဖို့ဆိုတာ တကယ်ကို မလွယ်တဲ့ ကိစ္စပဲလေ။ ယောကျာ်းလုပ်သူ ကိုအောင်မင်းကတော့ မေဇင့်ကို လိုက်လို့ မရှင်နိုင်တော့ဘူး။ အရမ်းဝလာတော့ ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် သိပ်မထိရောက်သလို ဖြစ်နေရော။ ကိုအောင်မင်းဆိုတဲ့လူက အစားအသောက်ကလည်း ကျူးတာကိုး။ ပေါင် ၂၀၀ လောက် ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန်ရှိတဲ့ တကယ့်ဝက်ကြီးပါ။

ဒါပေမဲ့ မေဇင် ကိုအောင်မင်းကို ချစ်နေဆဲပါ။ ကိုအောင်မင်းကလည်း မေဇင့်ကို ချစ်နေဆဲပါပဲ။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်တော့ သစ္စာလုံးဝ မပျက်ဖူးသေးတဲ့ တကယ်သာယာတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ပိုင်ဆိုင်တဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်ပေါ့။ အားကစားပုံမှန်လုပ်တဲ့ မမေဇင်ကတော့ တစ်နေ့တခြား သွေးသားလည်ပတ်မှုတွေ ကောင်းနေလို့ ထိုင်လို့ကောင်းနဲ့ မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုတွေရှိပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပျိုလေးတစ်ယောက်လို သွက်လက်မှုတွေ ခံစားလာရတဲ့ အချိန်တွေမှာ ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် အတွက်တော့ ပိုဝသထက်ဝပြီး အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ ငွေနောက်ပဲ လိုက်နေတော့ ဖိအားတွေ များလာတယ်။ နောက် အရေးကြီးဆုံးတစ်ခုက သူ့ဇနီးချောလေးအပေါ် လိင်ကိစ္စမှာ ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် မလုပ်ပေးနိုင်တဲ့အတွက် သူ့ကိုသူ နောင်တလည်း ရနေလေရဲ့။

ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်လေး။ ကိုအောင်မင်းခင်မျာ သူ့ကိုယ်သူတောင် အနိုင်နိုင်ပါ။ စဉ်းစားကြည့်ပါ မိန်းမဆိုတာမျိုးကလည်း လင်ယောကျာ်းလုပ်တဲ့ လူကို ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဒီလို လိင်မှုကိစ္စမှာ ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ခြင်းမရှိတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ဘယ်အတိုင်းအတာထိ စိတ်ရှည်ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာကိုပါ။ မေဇင်ခင်မျာ လိုနေတဲ့ ဆန္ဒမီးကြီးကို မငြိမ်းသတ်နိုင်ဖြစ်ပြီး အရမ်းကို စိတ်ဒုက္ခတွေ ရောက်နေရှာတော့တယ်။ ဒါကလည်း မေဇင့်လို မိန်းမတစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ပါဘူး။ အခုခေတ် စီးပွားရေးဆိုတာကလည်း ကိုယ်မှအပြိုင်မကျဲနိုင်လျင် အမြတ်အစွန်းဆိုတာ ကိုယ့်အတွက် ကျန်ဖို့ မရှိတာ လူတိုင်း ဒီလိုပဲ ငွေနောက်ကို လိုက်နေရတာဘဲ။ မလိုက်နိုင်ရင်တော့ ဒီလိုခေတ်ကြီးထဲ အစစအရာရာ ပြည့်စုံတယ်လို့ ရှိမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ လူတွေက ရောင့်ရဲတင့်တိမ်နိုင်ခြင်းကို မရှိတော့ပါဘူး။ ကိုယ်အပါအဝင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မိသားစုအတွက်လည်း အချိန်တော့ ပေးရမယ်လေး။

ဒီလိုနဲ့ အတူတူနေလာတာ နှစ်တွေလည်း ကြာပါပြီ။ ကိုအောင်မင်းဟာ ကုမ္မဏီပိုင်သူဌေးပါ။ တစ်နေ့လုံး ကုမ္မဏီရုံးခန်းထဲ ထိုင်ပြီး ညနေမှ အိမ်ကိုပြန်ပါတယ်။ မမေဇင်ကတော့ သူမသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ၅ နှစ်အရွယ် ကလေးငယ်တစ်ဦးကို ထိန်းပြီး အိမ်မှာပဲ လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်ရင်း နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်တန်းနေတဲ့သူပါ။ နောက်ပြီး စာရေးဆရာမတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့လည်း အိမ်မက်ထားသူပေါ့။ ကစ်ကစ်ကို သူ့သားလေးတစ်ယောက်လို ပြုစုလို့ ကစ်ကစ်အိပ်နေတဲ့ အချိန်တွေမှာ စာအုပ်ဖတ် ခွေထိုင်ကြည့်၊ ကလေးကို သူ့အဖေအရင်းက ယူထားတဲ့ အချိန်တွေဆိုရင်တော့ ရှော့ပင်ထွက် အလှပြင်ဆိုင်သွား။ ဒါတွေလုပ်ရင်းနဲ့ပဲ ကိုအောင်မင်းက သူ့မိန်းမကို လိုလေသေးမရှိအောင် ထားတာပေါ့။ သူများကလေးကို ထိန်းပေးရတာကလည်း မေဇင့်အတွက် ပြသနာမဟုတ်ပါဘူး။ ဘာလို့ဆို မေဇင်တို့လင်မယား ကလေးမရဘူးလေ။ မေဇင်ပဲ လိုတာလား၊ ကိုအောင်မင်းပဲ ချွတ်ရွင်းနေတာလား မပြောတတ်။ ဒါပေမဲ့ လင်မယားသက်တန်း ၅ နှစ် ၆ နှစ်အတွင်း မေဇင် ကိုယ်ဝန်လုံးဝ မရခဲ့ဖူးဘူး။

ကစ်ကစ်လေးကလည်း တခြားသူကလေးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူငယ်ငယ်ကနေ တက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိ ဘော်ဘော်ကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သလို အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တဲ့ တင်ထွေးငယ်ရဲ့ ကလေးပါ။ တင်ထွေးငယ်ဟာ ဒီကလေးမွေးပြီး ၂ နှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ် ရင်သားကင်ဆာနဲ့ ဆုံးပါးသွားရှာတယ်။ ကစ်ကစ်ကို သူတို့လင်မယား မွေးစားဖို့ ဖအေဖြစ်သူ ကိုငြိမ်းဝင်းကို ပြောကြည့်ဖူးပါတယ်။ ဒါမေမဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်း လုံးဝ လက်မခံပါဘူး။ ဒီကလေးမှာ တင်ထွေးငယ်ရဲ့ အငွေ့အသက်တွေ အများကြီး ပါနေတယ်တော့ကာ ကျွန်တော့ကလေးကို အမွေစားအမွေခံ အပိုင်မွေးစားခိုင်းဖို့ဆိုတာ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အဖြေကိုပဲ သူတို့ရပါတယ်။ ဒါကလည်း ဟုတ်တယ်။ ကစ်ကစ်ရဲ့ မျက်နှာပေါက် အသားအရေဟာ မတင်ထွေးငယ်နဲ့ တထေရာထဲ။ ကိုငြိမ်းဝင်းဆိုတဲ့လူက မိန်းမကို အလွန်ချစ်တတ်တဲ့လူပါ။

ပြောတာပြောတာပါ။ ဒီကလေးက မမေဇင်တို့အိမ်မှာပဲ ၁၂ လလုံး နေ့တိုင်းအမြဲရှိနေတာပဲ။ ကလေးအဖေဖြစ်တဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းတစ်ယောက် တင်ထွေးငယ် ဆုံးသွားကတည်းက အရက်တွေ အလွန်အကျွံသောက်ပြီး အရက်သမားလုံးလုံး ဖြစ်လို့နေလေရဲ့။ မိန်းမကို အလွန်ချစ်တဲ့ လူဆိုတော့လည်း တသက်လုံး ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိကြီးကို ကိုငြိမ်းဝင်တယောက် မခံစားနိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုတွေဖြစ်တာ အတော်ကြာသွားတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်အရောင်တင်ဖို့ လိုတယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားမိသွားခဲ့တယ်။ လူကောင်း ပြန်ဖြစ်ချင်လာတာကလည်း သူ့သမီးလေး ကစ်ကစ်ကြောင့်လို့ ပြောရမှာပဲ။ ဟုတ်တယ်လေး သူ့မှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိသေးတဲ့ဟာ။ သူမကို ပြုစုပျိုးထောင်ရမယ်၊ လူအများကြားမှာ ကိုယ့်သမီး လူရာဝင်အဆင့်အတန်းရှိအောင် ထားဖို့ဆိုရင် ဒီပုံစံနဲ့ သူ့သမီးကို အများကဲ့ရဲ့မှာပေါ့။

သူ့ ဒီလိုစိတ်ဓာတ်ကျပုံမျိုးနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် ဒါတွေလုပ်နိုင်မလဲ။ ကိုငြိမ်းဝင် အရက်အလွန်အကျွံ သောက်ပြီး ပေတေနေလို့ သူ့စီးပွားရေးကိုတော့ မထိခိုက်ခဲ့ပါဘူး။ ကိုငြိမ်းဝင်ဟာ အတော်လေးချမ်းသာတဲ့ မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ သူဌေးသားပေါ့။ သူဒီလို အချိန်တွေအများကြီးကို အရက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေခဲ့ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ ကြွယ်ဝမှုကတော့ အပျိုရည်တောင် မပျက်ဘူးပေါ့လေ။ နောင်တရချိန် စောတယ်လို့ ပြောရမှာပဲ။ ကိုငြိမ်းဝင်း သူ့ကိုယ်သူ ပြုပြင်နိင်ခဲ့ပါတယ်။ မေဇင်တို့လင်မယားကလည်း အမြဲလို ဆုံးမ တိုက်တွန်းနေတော့ အကောင်းပြန်ဖြစ်အောင် လုပ်ရတော့တာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ မေဇင်နဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းတို့ ကြားမှာ ဘာမှမရှိပါဘူး။ တစ်ယောက်အတွင်းကိစ္စ တစ်ယောက်သိဆိုတော့ တစ်ဦးအပေါ် တစ်ဦးလည်း နားလည်မှုတွေ အလွန်ရှိတဲ့ မိတ်ဆွေအဆင့်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်သော သူကတော့…..

ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ သူ့အိမ်နဲ့ အလှန်းဝေးလို့လာပါတယ်။ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ ခရီးတွေ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ရတော့တာပဲ။ တစ်ည ညလယ်ယံကြီးမှာ မေဇင်တစ်ယောက် အိမ်မက်မက်နေရင်းက ရုတ်တရက် ငေါက်ကနဲ ထထိုင်နေပါတယ်။ ဘေးကြည့်တော့ လင်တော်မောင် ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် ဆင်အော်မနိုး ကုလားသေ ကုလားမော အိပ်နေလေရဲ့။ သူမ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို လင်တော်မောင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှသိနိုင်မယ် မထင်ဘူး။ ဒေါသကလည်းထွက် ညရမ္မက်စိတ်တွေကလည်း ပူလောင်နဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညနက်ကြီးထဲမှာ အသက်ရှူနှုန်းတွေ ကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာလို့ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ မေဇင့်အဖြစ်ကို တလောကလုံးက သိဖို့နေနေသာသာ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ လင်ယောကျာ်း

ကတောင် မသိရှာဘူး။

ဒါကို မေဇင် ဝမ်းလည်းဝမ်းနည်း၊ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုလည်း သနား၊ နှာမှတ်သံက တရှူရှူနဲ့ သနားစရာ သတ္တဝါမလေးကိုဖြစ်လို့။ လင်တော်မောင်ကို နှိုးလို့ မေဇင့်ကို လုပ်ပါဦး ကိုရယ်လို့ ပြောရအောင်ကလည်း မဟုတ်သေး။ ဒါနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ပြီးအောင် လုပ်မယ်ဆိုပြီး စိတ်ဆုံးဖြတ်ကား အိပ်ယာပေါ် ပြန်လဲချလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကို ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးသာ ဖုံးထားတဲ့ ညာဖက်နို့အုံလေးကို ဖွဖွညစ်ရင်း ညဝတ်စကပ်ပါးလေးအောက်က ရမ္မက်အရှိန်ကြောင့် ချော်ဆီ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်ပြီး စိုစွတ်လို့နေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးရှိရာကို ကျန်လက်တစ်ဖက်က နိုက်ထည့်ပြီး အပေါ်အောက် ဘယ်ညာ ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲပွတ်လိုက်၊ အရမ်းဖိပြီးပွတ်လိုက်နဲ့ တစ်ချိန် ကိုအောင်မင်း စွမ်းခဲ့ချိန်က ယုယမှုတွေကို အရုံပြုလို့ ကာမဆန္ဒရဲ့ လမ်းဆုံးပန်းတိုင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ကြိုးစားလို့ ချီတက်နေရှာတော့တယ်။

“ အင်း… အင်း ” ဆိုတဲ့ အသံသဲသဲလေးကိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှကြားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အလွန်ညင်သာပြီး ဖြည်းညင်းတဲ့ စီးချက်တွေနဲ့ သူမတစ်ယောက်ထဲ ကြိုးးစာလို့ ဖြေသိပ်နေရရှာတာပါ။

“ အင်း….အင်း….ဟင့်…အင်းးးးးး……” ဆိုပြီး အသံဗော်လွန်းလေး တဖြည်းဖြည်း တက်လာပြီး “အင်းးးးးးးး…”

ဆိုတဲ့ သံဆွဲလေးနဲ့ ရုတ်တရက် မေဇင်တစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ သူမ ပြီးသွားပါပြီ။ အိမ်ထောင်သည် မိန်းမသားတစ်ယောက်အဖို့ လင်တော်မောင် ဘေးနားမှာရှိလျက်နဲ့ မှန်းပြီး စိတ်ကူးနဲ့ ဖြေသိမ့်လိုက်ရတဲ့ သူမရဲ့ ဖြေသိမ့်မှုဟာ ဘယ်လောက်ထိ ပြည့်ဆုံခြင်း ရှိမှာသတဲ့လဲ။

ဒီလိုနဲ့ မနက်မိုးလင်းလို့ တစ်ခါ အလင်း ရောက်ခဲ့ပြန်ပါပြီ။ မေဇင့်မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်လျက်နဲ့ ကိုအောင်မင်းကို လှန်းဖက်လိုက်ပါတယ်။ ဘာမှမရှိပါဘူး။ ကိုအောင်မင်း အိပ်တဲ့ဖက်ခြမ်းက စောင်လေးကိုပဲ သွားကိုင်မိလိုက်ပါတယ်။ ကိုအောင်မင်း ထသွားပါပြီ။ ဒါနဲ့ မျက်လုံးလေးဖွင့်လို့ ခေါင်းရင်းက စာကြည့်စာပွဲက ကိုအောင်မင်း ထားခဲ့တဲ့ စာတိုလေးကို လှန်းယူပြီး ဖတ်ကြည်လိုက်တယ်…။

“ မေ… ကိုဒီနေ့ မန္တလေးကို သွားလိုက်ပြီ။ မနက်ဖြန် ပြန်လာမယ်။ ချစ်တဲ့ ကိုအောင်” ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မန္တလေးကို သွားပါပြီ။ ထူးခြားမှုမရှိတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို ထပ်ပြီး ဖြတ်တန်းရဦးမှာပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေးရင်း ပြန်မေးဆက်ဖို့ မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်ပြီး ခဏမှာပဲ စာကြည်စာပွဲပေါ် တင်ထားတဲ့ သူမဖုန်းလေး တုန်ခါလာတော့တယ်။ သီချင်သံတွေ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လို့ပေါ့။ ဒါနဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ယူပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းဆီက ဖုန်းလေးဝင်နေတာပါ။ ကစ်ကစ်လေးကို မမေဇင်ဆီ လာထားဖို့ ဖုန်းလှန်းဆက်တယ်ဆိုတာ မေဇင် သိလိုက်ပါပြီ..။

“ မောနင်း ကိုငြိမ်း…။ ကလေး လာထားတော့မလို့လား ” “ ဟုတ်တယ် မေဇင်။ ကလေးက အခုအိပ်ပျော်နေသေးတယ် သိလား။ အဲဒါ အစ်ကိုချီလာလိုက်မယ်။ မေဇင်ကော နိုးသေးရဲ့လာ၊ အနောက်အယှက်များ ဖြစ်သွားလား မသိဘူး မေဇင်ရေ ” “ အို့…. မဖြစ်ပါဘူး ကိုငြိမ်းရယ်။ မေဇင် ထနေပါပြီ။ ခေါ်လာခဲ့လိုက်ပါ ”

“ ဒါဆို ကိုယ်လာပြီနော် မေဇင်” ကိုငြိမ်းဝင်းကတော့ မေဇင်နဲ့ စကားပြောရင် အမြဲ ရွှင်ရွှင်ပျပျ မြူးမြူးကြွကြွပဲ ပြန်ပြောလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါနဲ့ မေဇင်လည်း အိပ်ရာပေါ်က အလူးအလဲထ၊ ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့ စကပ်တိုကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လို့ ကိုယ်လုံးတီနဲ့ ဘာဝတ်ရမယ် ဆိုတာ စဉ်းစားရင်း အဝတ်ဗီရိုကို မွေနေပါတော့တယ်။ စကပ်တို အင်္ကျီအပါးနဲ့တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းကို ထွက်တွေ့ဖို့ မဖြစ်နိုင်။ ဒါကြောင့် ညဝတ်ပဂျားမတ်စ် အပေါ်အောက်ဆင်တူ ကောက်ဝတ်လိုက်ပါရော…။

မကြာဘူး အိမ်ရှေ့ဘဲလ်တီးသံကြားလို့ အိမ်အောက် အပြေးဆင်းပြီး တံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းနဲ့ သူ့လက်ပေါ် အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကစ်ကစ်တို့ ရောက်နေကြပါပြီ။ ကိုငြိမ်းဝင်နဲ့ ကစ်ကစ်ကို ပြုံးပြလို့ နှုတ်ဆက်ကြိုနေရင်းက မေဇင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို တွေတွေကြီး ကြည့်ပြီး မှင်သက်မိနေပါတယ်။ ဒါကို ကိုငြိမ်းဝင်းက “ မေဇင် ကိုငြိမ်းတို့ ဘာများဖြစ်လို့လဲ၊ ဘာများလိုအပ်နေလို့လဲ မသိဘူးနော်” ကိုငြိမ်းဝင်လည်း မေဇင်က သူနဲ့ကလေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေတာကို သတိထားမိပြီး သူတို့ဘာများ လိုအပ်နေသလဲပေါ့။ မေဇင့်တစ်လှည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတစ်လှည့် ပြန်ကြည့်နေမိတယ်။ ဒါနဲ့ မေဇင် သတိပြန်ဝင်လာပြီး

“ အော်… ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကိုငြိမ်း။ လာလာ အိမ်ထဲဝင်” ကလေးကို မေဇင် လက်လွဲယူလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲရှိ ကလေးပုခက်မှာ သွားသိပ်ထားလိုက်တယ်။ မေဇင် အခန်းထဲဝင်လာတော့ ကိုငြိမ်းဝင်း ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေရင်းကနေ မေဇင့်မျက်နှာကိုကြည်ပြီး “ မေဇင် အခုမှထတာလာ…။ ဒါမှမဟုတ် နေမကောင်းဘူးလား ”

“ နေမကောင်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး ကိုငြိမ်း။ နည်းနည်း အားပျော့သလို အားမရှိသလို တမျိုးလေးဖြစ်နေတာ။ အဲလိုကြီး အားမရှိတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ခစ်ခစ်” ရယ်ရင်းပြန်ဖြေသည့် သူမ ဘာဖြစ်နေသည်ကို သူမမှလွဲ၍ ကိုငြိမ်းဝေ သိနိုင်မယ် မထင်ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ရယ်လိုက်ကြပြီး ခေတ္တတိတ်ဆိတ်သွားကြတာပဲ။ ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် အစောက ရွှင်ပျနေသော မျက်နှာမှာ ရုတ်တရက် ညိုးကျသွားပြီး ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်နေနေတော့ မေဇင် ကိုငြိမ်းဝင်းကို တစ်ချက်အကဲခက်ကာ ဆုပ်ထားတဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းလက်များကို သူမ လက်နုနုလေးဖြင့် ညင်သာစွာ အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ ကိုငြိမ်း မနေ့က ထွေးငယ်ဆုံးတာ ၅ နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့နော်” “ ဟုတ်တယ် မေဇင်” “ ကိုငြိမ်း…. ဒီလိုလိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ကစ်ကစ်ကို ကောင်းကောင်း ပြုစုပေးနေတဲ့အတွက် ထွေးငယ် ကိုငြိမ်းကို တမလွန်ကနေ ကျေးဇူးတင်နေမှာပါ။ ကိုငြိမ်းရယ် ဝမ်းမနည်းပါနဲ့နော် ကိုငြိမ်း ” ဟု တိုးတိတ်ညင်သာသည့် လေသံဖြင့် ကိုငြိမ်း၏ သနားဖွယ်ကောင်းသော မျက်ဝန်းအစုံကို မေဇင် စိုက်ကြည့်ကာ ကိုငြိမ်း၏လက်များကို သူမလက်နုနုလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှစ်သိမ့်စကားပြောလို့ မေဇင် ကိုငြိမ်းကို အားပေးနေရှာတယ်။ သူမမျက်ဝန်းများမှလည်း မျက်ရည်ပူများ ပါးပြင်ထက်သို့ စီးလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သနားခြင်း နာလည်မှုတို့နှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား မမြင်ရ မကြားရတဲ့ အပေးအယူတွေ ချိန်ငြိနေသလို၊ နေ့စဉ်တွေ့နေရသော မေဇင့်အဖြစ်လေးကို ကိုငြိမ်းဝင်း ကောင်းကောင်းသိလို့ ကိုငြိမ်း ဘယ်လိုတွေ ခံစားနေရလို့ ဘာတွေကို တောင်းတနေသလဲဆိုတာကိုလည်း ကိုငြိမ်း၏ဘဝ အစအဆုံးကိုသိသော မေဇင်ကလည်း ကောင်းကောင်းသိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် အခုလို စိတ်ကွယ်ရာမှာ နားလည်မှုတွေ အပြန်အလှန်ပေးနေတဲ့ ဖိုမနှစ်ဦးတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးဘူတာဟာ ဘယ်မှာဆိုက်မလဲလို့ ထင်လဲ။ ဒါကိုလည်း သူတို့နှစ်ဦး သိပြီးသားပဲလေ။ တွေးကြည့်စရာ မလိုတော့ပါဘူး ဟုတ်တယ်မလား။

ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင်ကိုင်ထားသော သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပြီး မေဇင့်လက်လေး အပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းအုပ်ကိုင်လို့ မေဇင်မျက်နှာနားသို့ သူ့မျက်နှာကို တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး အနည်ငယ် တုန်ရီနေသော လေသံဖြင့်… “ ကိုငြိမ်းရင်ထဲက စကားတစ်ခုလောက် ပြောပါရစေ မေဇင်။ ကိုအောင်မင်းက မေဇင့်ကို ဂရုစိုက်ရဲ့လား ဟင်။ မေဇင် ဘာတွေ လိုအပ်နေတာလဲဆိုတာ ကိုငြိမ်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ် မေဇင်ရယ်။ သူမဖြည့်ဆီးနိုင်ရင်း ကျွန်တော် အဲ့ဒီတာဝန်လေးကို ယူပါရစေ မေဇင်… နော်…။ ခွင့်ပြုပါဗျာ ” မေဇင် ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြီး “ ဟုတ်ပါတယ် ကိုငြိမ်းရယ်။ ကိုအောင်မင်းကလေ အခုဆိုရင် မေဇင့်ကို ရှိသေးတယ်လို့တောင် ထင်သေးရဲ့လား မသိဘူး။ အချိန်ပြည့် ကုမ္မဏီကိစ္စဆိုပြီး ခရီးခဏခဏ ထွက်နေတော့တာပဲ။ သူ အလုပ်ကြိုးစားလို့ ငွေတွေအများကြီးရတာကို မေဇင် မမက်မောဘူး။ ဒါကိုလည်း သူသိတယ်။ ဟင်း.. ဟင့်.. ရွှတ်.. ဟင့် ” ခံစားနေရသည်များကိုပြောရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာပါတော့တယ်။ မေဇင့်မျက်ရည်တွေကို ကိုငြိမ်း လက်များဖြင့် ပါးပေါ်မှ သုတ်ချပေးလိုက်ရင်း မေဇင်ကလည်း အလိုက်သင့်လေး ကိုငြိမ်းပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းလေးမှီထားလိုက်ပါတော့တယ်။ ကိုငြိမ်းပုခုံးပေါ် မေဇင်မှီလိုက်တော့ မေဇင့် ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါး ရင်ဟိုက်လေးမှ မေဇင့်နို့လေးများကို ကိုငြိမ်းဝင်း မြင်နေရပါတော့တယ်။ မေဇင့် အသက်ရှူသံနှင့်အတူ နို့လေးများက ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လိုက်နဲ့ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းပြီး ကိုင်လို့ အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့ ကိုငြိမ်းဝင်း ကြည့်ရင်း တွေးနေမိတာပေါ့။ ကိုငြိမ်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ထိန်းပြီး သူအခု တွေးနေ ဖီလင်ယူနေတဲ့ အရာတွေကို ခေါင်းထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်ခဲ့တယ်။ မိန်းမဆိုတဲ့အရာနဲ့ နှစ်နဲ့ချီလို့ ကင်းကွာနေတဲ့ ကိုငြိမ်းတစ်ယောက်တော့ ဒီလိုလှပပြီး ကာမပိုင်လင်ယောကျာ်းရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို လွန်ဆန်နိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပါဘူး။

ပထမ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိခင် သူလုံး၀ သိလိုက်တာ တစ်ခုကတော့ သူစပြီး စီးကျော်နေပြီ ဆိုတာကိုပေါ့။ ပြည့်စုံခြင်း အထွတ်အထိပ်ကို မရမက၊ အမိအရ လှန်းယူလိုခြင်း ဆန္ဒအလွန်ပြင်းပျနေတဲ့ အိမ်ထောင်တည်မိန်းမ မေဇင့်အဖို့တော့ ဘာကိုမှ ဆင်‌ခြင်ထိန်းကွပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါဘူး။ ဘယ်လောက်အားပြင်းတဲ့ အသိတရားပဲ ပြန်ဝင်လာပါစေ မေဇင် နောက်ဆုတ်တော့မှာ မဟုတ်ပါ။ သူမ ထိုအရာကို ပြုလုပ်ဖို့ သေချာစဉ်းစာပြီးပြီဆိုတော့ ရပ်တန့်ပစ်ဖို့ဆိုတာ မေဇင့်အတွက် ဒီအချိန်မျိုးမှာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ စကားတစ်ခွန်း ဖြစ်သွားမှာပါ…။ သူမလက်လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ခန္ဓာကိုယ်ချင်းထိကပ်လို့ နွေးထွေးမှုတွေ ပေးနေတဲ့ ကိုငြိမ်းရဲ့ အသက်ရှူသံ ရင်ခုန်သံတွေကနေတဆင့် ကိုငြိမ်းစိတ်တွေ အရမ်းလုပ်ရှားနေတယ်ဆိုတာကို မေဇင်လည်း သိနေတယ်။ မေဇင့် သွေးခုန်နှုန်းတွေ ပိုမြန်လာလို့ အသက်ရှူသံတွေဟာလည်း ပိုကြမ်းတမ်းလာနေတာကို ကိုငြိမ်း ထိတွေ့ခံစားနေရင်းက ခန္ဓာကိုယ်ပူးကပ်ထားလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဘယ်လောက်လိုအပ်နေကြတယ်ဆိုတာကို ပိုပိုပြီး သိရှိလာသလို ခံစားနေရတဲ့ မေဇင်နဲ့ ကိုငြိမ်း…၊ သူတို့နှစ်ဦးဖြစ်နေပုံက ဒိုင်နမိုက်တွေ အပြည့်ထည့်ထားတဲ့ ဂိုတောင်တစ်လုံး ဖောက်ခွဲဖြစ်ဖို့ တရှူးရှူးနဲ့ လောင်ကျွမ်းရင်း ဂိုတောင်ရှိရာကို သွားနေတဲ့ စနစ်တံတစ်ချောင်းလိုပေါ့။ သာမန်ထက် ပိုလွန်တဲ့ ရင်းနှီးမှုမျိုးကို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ခံစားထိတွေ့မိနေကြတော့ မေဇင်အတွက် ရှေ့တစ်လမ်း ဆက်တိုးဖို့ သတ္တိတွေ ပိုရှိလာအောင် လုံ့ဆော်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့တယ်…။

ဒီလိုနဲ့ မေဇင်တစ်ယောက် ကိုငြိမ်းရဲ့လက်တွေကို ကိုင်ထားရာက ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ဖောင်းပြီး အပေါ်ကို ထောင်တက်နေသော ဘောင်ဘီဂွကြားရှိ ကိုငြိမ်း၏ လိင်တံကြီးကို အလိုလို အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီးသား ဖြစ်နေတော့တယ်။ ဘောင်းဘီအပေါ်မှ မမြင်ဖူးသေးသော ကိုငြိမ်း၏ သတ္တဝါလေးကို ဖြည်းဖြည်းညစ်လို့ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်မိတယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ကို ဆွဲလို့ရှူပြီး မေဇင့်ကို ဖက်ထားလိုက်ပါပြီ…။

“ မေ… ကိုအောင်မင်းက တကယ်ကို မေ့အပေါ် နားမလည်ခဲ့ဘူးနော်” ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် ကွဲအက်အက် အသံတိုးလေးဖြင့် မနည်းအားယူရင်း မေဇင့်ကိုပြောတော့.. “ ကျေးဇူးပြုပြီး ဘားမှမပြောပါနဲ့တော့ ကိုငြိမ်းရယ်။ ကိုအောင်မင်းက နားမလည်ပေမဲ့ ကိုငြိမ်းကတော့ မေ… ဘာတွေဖြစ်နေတာကို အစောကတည်းက သိနေတယ် မဟုတ်လားဟင်။ ကိုငြိမ်းလည်း မေ့ဆီက ဘာတွေလိုချင်နေတယ် ဆိုတာကို မေ… အရင်ကတည်းက သိပြီးသားပါ။ ကိုအောင်မင်းရှေ့မှာ မသင့်တော်လို့ မေ မျက်လုံးတွေကို ရှောင်ဖယ်နေပေမဲ့ ကိုအောင်မင်း မေတို့အနား မရှိတဲ့အချိန် မေက ကလေးပွေ့လို့ ချော့သိပ်နေတဲ့အချိန်တွေဆို မေ့တကိုယ်လုံးကို ကိုငြိမ်း ခိုးကြည့်နေတာ သိပါတယ်နော်။ အဲ့လိုခိုးကြည့်ပြီး မပြည့်စုံခဲ့ရတဲ့နေ့တွေ ကုန်သွားပါပြီ ကိုငြိမ်းရယ်။ မေ့ရင်ထဲကနေ ကိုငြိမ်း လိုသမျှကို ကြိုက်သလို ယူလိုက်ပါတော့နော်။ အရာအားလုံးကို ယူလိုက်ပါတော့နော် ကိုငြိမ်း…”

ချွဲပျစ်ချိုမြိန်သော စကားများကို မေဇင် ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောနေရင်း ကိုငြိမ်း၏ လိင်တံကြီးကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ မေဇင် ယခုလုပ်နေသော အပြုအမူများသည် ကိုငြိမ်းအဖို့ လေပေါ်မှာ ပျံဝဲနေရသလိုပါပဲ။ မ သတ္တဝါနှင့် အတော်ကြာ ကင်းကွာနေခဲ့သော ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် အရမ်းကောင်းလို့ မှိန်းပြီး ယူနေတော့တယ်။ ပါစပ်မှလည်း ညည်းညူသံသဲ့သဲ့ ထွက်လို့။ ကိုငြိမ်းအဖို့ ဒီလိုခံစားမှုရသမျိုးကို တင်ထွေးငယ် မရှိတော့သည့်နောက်ပိုင်း တစ်ခါ‌လေးတောင်မျှ မခံစားခဲ့ရတာ ကြာလို့နေပါပြီ။ အခုတော့ကြည့်ပါဦး သူ့မိန်းမထွေးငယ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးက ပြုစုလို့ ယုယပေးနေလိုက်တာ ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းလွန်းနေတာပေါ့။ မေဇင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေက ကိုငြိမ်းလည်တိုင်တလျှောက်ကို အနမ်းနုနုလေးတွေ ပေးရင်းပေါ့။ ကိုငြိမ်းရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းတွေ ပိုပိုမြန်လာပြီး ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်း သွေးစီးဆင်းမှုများလည်း အလွန်အရှိန်ပြင်းလို့လာတယ်။ ကိုငြိမ်းလည်တိုင်ကို မေဇင့် နှုတ်ခမ်းလေးများ လျှာဖြားလေးများဖြင့် ဖွဖွလေး နမ်းလိုက် ယက်လိုက် လုပ်နေမိရင်း ကိုငြိမ်းလည်ပင်းရှိ သွေးလွှတ်ကြော ဖောင်းဖောင်းလေး တစ်ချောင်းအတွင်း အရှိန်ဖြင့် ဖြတ်သန်းသွားသည့် သွေးစီးဆင်းမှုကို မေဇင့် လျှာဖြားလေးမှ ထိတွေ့ခံစာလိုက်ရတယ်….။ မုတ်ဆိတ်ကျင်ဆွယ်တွေ မကြာသေးမီကမှ ရိတ်ထားသော မေးရိုးတလျှောက်နဲ့ မေးစေ့တွေမှာ မေဇင်ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ ဖြန်းပတ်ထားသလိုပါပဲ။ မေဇင့် ပေါင်ကြားအတွင်းမှာလည်း ပူနွေးလို့လာပြီး စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်လို့လာပါပြီ။

ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် မေဇင့်အပြုအမူတွေကို သည်းမခံနိုင်တော့ပဲ မေဇင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို ဆွဲယူကာ အားရပါးရကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာပေးပါတော့တယ်။ အဲ့လို ကိုငြိမ်းကစလို့ မေဇင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို တေ့ပြီး kissing ဆွဲလိုက်ခြင်းဟာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ဗို့အားအလွန်ပြင်းတဲ့ ဓာတ်အလိုက်ခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ နှာသံတွေ အသက်ရှူသံတွေကလည်း တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဧည့်ခန်းအကျယ်ကြီးထဲမှာ တိုးတိုးညင်သာစွာ ထွက်လို့ နေပါရောလား။

ရုတ်တရက် ကိုငြိမ်း မေဇင့်ဂျိုင်းအောက်ကနေ မပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်။ မေဇင်က ဒီအပြုအမူကြောင့် ကိုငြိမ်းကို အံ့သြသလို ကြည့်နေမိတာပေါ့။ အတန်ကြာ သေဆုံးခဲ့ရသော ရမ္မက်မီးကြီးဟာ အခုတော့ ကိုငြိမ်းစိတ်အတွင်းဝယ် တဟုန်းဟုန်းဖြင့် တောက်လောင်နေတော့တယ်။ ဒီလို ရမ္မက်ငွေ့တွေ ရိုက်ခံထိသွားသော ကိုငြိမ်း၏ အပြုအမူများ ပို၍ ရဲတင်းလို့လာပါတယ်။ မပြောမဆိုနဲ့ မေဇင့် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုငြိမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး အုပ်နံရံဖက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်ပါရော။ အုပ်နံရံမှ ကပ်လို့ ကြောင်ပြီးကြည့်နေတဲ့ မေဇင့်အနားကို မျက်တောင့်နီ လူမိုက်အထာဖြင့် တစ်လမ်းချင်း လျှောက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အုပ်နံရံမှာမြှောက်လို့ ဆွဲကပ်ထားလိုက်တာပေါ့…။

မေဇင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကိုငြိမ်းနှုတ်ခမ်းဖြင့် တေ့ကာ အနမ်းတစ်ချက် ပေးလိုက်တယ်။ ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သော ကိုငြိမ်းအနမ်းကြောင့် မေဇင့်ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိနေယုံရှိသေး ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် သူ့လျှာကို စေ့နေတဲ့ မေဇင့်ပါစပ်ပေါက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး တံတွေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလျှာတို့ရဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ ရောနှောလုပ်ရှား ပွတ်သပ်နေရာမှ အသံများထွက်သည့်တိုင် kissiny ဆွဲပစ်လိုက်ပါရော….။ တစ်ယောက်လျှာ တစ်ယောက်ကလိလိုက် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို သွားလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ဆွဲကိုက်လိုက်နဲ့ နမ်းမိနေလို့ပေါ့။ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်ကျလာတယ်။ ကိုငြိမ်းကို တင်ကြပ်စွာ မေဇင် ဖက်ထားရင်း ဘော်လီမပါတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်က သူမနို့တွေအပေါ် တအားဆွဲဖိထားလိုက်မိတယ်။

တရိတ်ရိတ် တက်လာတဲ့ ခံစားမှုဖီလင်တွေကြောင့် မေဇင့်နို့သီးခေါင်းလေးများ မာတောင်လာပြီး ကိုငြိမ်းရင်ဘတ်ကို သွားထောက်လို့နေပါရော။ နိ့သီးခေါင်း အရသာကြောင့် ကိုငြိမ်း မေဇင့်ကို အနမ်းမိုး ရွာတာရပ်ပြီး မေဇင့်အပေါ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဖြုတ်နေလေရဲ့။ ပြူးထွက်လာတဲ့ မေဇင့်နို့အုံကိုကြည့်လို့ မေဇင့်မျက်နှာကိုလည်း တစ်ချက်ပြန်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုယ်ကြိုက်သလို လုပ်နိုင်ပါတယ်နော်လို့ အထာပေးတဲ့ အပြုံးကောက်လေး တစ်ခုကို မေဇင့်မျက်နှာကနေ ထွက်ကျလာတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းရဲ့လက်တစ်ဖက်က မေဇင့်နို့တစ်လုံးပေါ် အုပ်ကိုင်လို့ ခပ်ဖွဖွညစ်ပေးရင်း ကျန်တစ်လုံးကိုတော့ ပါစပ်နဲ့ ကုန်းစုပ်လိုက်တယ်…။

“ အင်း…အင်…. အားးးးး….. ကို…… အင်း… အ.. အင်”

ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လို့လာရော မေဇင့်ပေါင်တွေ တဖြည်းဖြည်းကားသွားပြီး ကိုငြိမ်းရဲ့ လွတ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်းယူကာ သူမပေါင်ကြားအတွင်း ဖိကပ်ပေးထားလိုက်ပါရော။ ကိုငြိမ်းလက်က မေဇင့်ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်ပြီး အမွေးအုပ်အုပ်နဲ့ အရည်တွေစိုလို့နေတဲ့ မေဇင့်အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းပွတ်ပေးနေတယ်…။

“ အင်း … အား…. ကို… ကို…. ကောင်းတယ်….. အင်း… အင်”

မေဇင့် ပါစပ်လေးအတွင်းမှ ညည်းသံတွေ အဆက်မပြတ် ထွက်လာရင်း ကိုငြိမ်းကလည်း ပွတ်ပေးနေတာကို အရှိန်တင်လို့ အမြန်ပွတ်လိုက် နို့စို့လိုက်နဲ့ မေဇင့် ညည်းသံတွေ အသက်ရှူသံတွေကလည်း တစ်ခန်းလုံးကိုပြည့်လို့။ မေဇင်ကလည်း ကိုငြိမ်း လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတဲ့ စည်းချက်အတိုင်း သူမအဖုတ်လေးကို ကော့ကော့ပေးရင်း အားကြိုးမာန်တက်ပါပဲ..။

“ အား….အင်…အား…အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး……”

ဆိုပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ် မေဇင် တစ်ချီပြီးသွားတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းလက်တစ်ခုလုံး မေဇင့်အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲလို့။ မေဇင်ပါစပ်မှ အက်သံလေးဖြင့်

“ ကျေးဇူးပါပဲ ကိုရယ်။ မေလေ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ် ၃ နှစ်အတွင်း ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အရသာမျိုး မေဇင် မရခဲ့တာကြာပြီ… သိလား… ကိုရယ်…။ ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး မေဇင့်အနားမှာ ကိုငြိမ်း နေပေးနိုင်မလား…. ဟင်။ ကိုအောင်မင်းက မနက်ဖြန်မှ မန္တလေးက ပြန်ရောက်မှာ။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးရော တစ်ညလုံးပါ မေဇင် ကိုငြိမ်းကို ချစ်ပါရစေကွာ”

မေဇင့်အဖုတ်ကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ကိုငြိမ်း ပြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး လက်တွင်ပေနေသော သုတ်ရည်နှင့် ချော်ဆီများ ရောနောနေသော မေဇင့်၏ အဖုတ်ရည်များကို လျှာနှင့်ယက်ရင်း

“အင်.. ကိုဒီနေ့ မေဇင့်အိမ်မှာ အချိန်ကုန်ဖို့တော့ စိတ်မကူးထားဘူး…။ ဒါပေမဲ့ ကို မေဇင့်ကို မငြင်းတော့ပါဘူး…။ ကိုလည်း မေ့ကို ချစ်လို့မဝသေးဘူး… ဟဲဟဲ ”

လက်ချောင်များရှိ မေဇင်၏ သုတ်ရည်များကို ယက်နေရင်း စကားပြောနေသော ကိုငြိမ်းရဲ့ အမူအရာကို မေဇင် ကြည့်ရင်းမှ ရင်ထဲတွင် တဏှာမီးများ ပြန်လည်လောင်ကျွမ်းလို့ လာပါတယ်။ မေဇင့်အဖို့ တစ်ခါပြီးသွားတာတောင် ၁ မိနစ်မပြည့်သေးဘူး ထပ်ပြီးတောင်းနေတော့ တော်တော်နှာကြီးတဲ့ မိန်းမလို့ ကိုငြိမ်း ယူဆမိရင် ယူဆမိပါမယ်။ ဒါမေမဲ့ သူမရဲ့ နှစ်နဲ့ချီလို့ ကြာအောင် ပြည့်စုံမှုမရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘာမှပြောစရာ မရှိပါဘူး။ ဒါ ဘယ်သူ့အပြစ်လဲ လင်တော်မောင်ရဲ့အပြစ်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒါနဲ့ ကိုငြိမ်းလက်များကို လျှာဖြင့်ယက်နေရင်း မေဇင့်မျက်နှာကို တည်ကြည်သော မျက်လုံးများဖြင့် တည့်တည့်ကြည့်ရင်း…

“ ကိုယ် တစ်ခုပြောချင်တယ် မေ…။ ဒီလိုပဲ ကိုအောင်မင်းက ဆက်ပြီး မေ့ကို နားမလည်းနိုင်သေးဘူးဆိုရင်… ကို… မေ့နားမှာ အချိန်ပြည့် တာဝန်ယူပေးချင်တယ်ကွာ… နော်…။ ဒီလောက်ချောပြီး အရသာရှိတဲ့ မိန်းမကို သူမို့လို့ ဂရုမစိုက်တယ်…”

ကိုငြိမ်း မြေခွေးအပြုံး တစ်ချက်ပြုံးရင်း မေဇင့်အား ပြောရာ…

“ အို ကိုငြိမ်းရယ်။ အဲဒီလူကြီး မေဇင် ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ဒီတသက် သိနိုင်တော့မယ် မထင်ဘူး.. ခစ်.. ခစ်”

ကိလေသ မာယာဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းပြီး လမ်းဘေး အပြတ်မယ်တို့၏ ကျေနပ်အားရသော အပြုံးတစ်ပွင့်ကို ပြုံးရင်း မေဇင်တစ်ယောက် သူကိုယ်သူ သဘောကျလို့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေတော့တယ်။ ရယ်နေရင်းက

“ သူ မေဇင့်ကို ကိုငြိမ်း အခုလို ဖြည့်ဆည်းပေးပုံမျိုးနဲ့ မေဇင်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင်မှ မေဇင့်အချစ်တွေ သူ့အတွက် မရှိနိုင်တော့ပါဘူး ကိုရယ်…။ မေဇင် ကို့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီ.. သိလား ကို”

မေဇင်၏ ချွဲပျစ်သော စကားများကို ကိုငြိမ်း နားထောင်နေရင်မှ မေဇင့်အဖုတ်အတွင်းသို့ ပြန်နိုက်ကာ အုံထနေသော အဖုတ်မွေးအုံအုံလေးအား ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်…။

“ အ…. ကိုဘယ်လိုလုပ်တာလဲ နာလိုက်တာကွာ….”

ဟု မေဇင် ပြောနေရင်းက

“ မေပဲပြီးသေးတာ။ ကိုငြိမ်းက ပြီးသေးတာ မဟုတ်ဘူး …။ ကို..မေ့ကို လုပ်ချင်တယ်ကွာ ”

မေဇင်တစ်ယောက် ကိုငြိမ်းစကားမဆုံးသေး ကိုငြိမ်းအုပ်မိုးထားသော ရင်ခွင်ထဲမှ ပြေးထွက်လိုက်ရင်း

ဆိုဖာရှိရာသို့ တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်သွားရာ မေဇင့်လမ်းလျှောက်ပုံကို ကိုငြိမ်း ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ် လိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ ခြေလှမ်းများကို တစ်လမ်းချင်းလျှောက်လို့ ဆိုဖာရှိရာသို့ သွားနေသော မေဇင့်လမ်းလျှောက်ပုံမှာ ကိုငြိမ်းအဖို့ သွေးပျက်မတတ် ဆွဲဆောင်မှုရှိသောကြောင့် ကိုငြိမ်းရင်ဘတ်ကြီးများမှာ တဒုတ်ဒုတ် တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ရမ္မက်မီးဖြင့် အပူပေးထားသော ကာမသွးများကလည်း ဆူပွတ်လို့နေတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းလည်း မျက်တောင်မခတ်ပဲ မေဇင့်နောက်ကျောအလှကို ငေးမောမှင်သက်မိနေရင်း မေဇင်မှာ အနည်းငယ်ဝသယောင်ရှိပေမဲ့ သာမန်ယောကျာ်းသား တစ်ယောက်အဖို့ အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးအချိုးအစား ရှိသူလေးပါ။

ဆိုဖာနားကိုရောက်သွားတော့ မေဇင်တစ်ယောက် ခါးပေါ်ရှိ ညဝတ်ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးအတွင်းသို့ လက်ချောင်းလေးများ ထိုးချိတ်ကာ ဘောင်းဘီလေးကို တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ဆွဲချွတ် လိုက်တော့တယ်…။ ဖြူဖွေးနုအိနေသော ဖင်လုံးလုံးလေးသည် ကိုငြိမ်းမျက်လုံးတွေကို ပြာဝေသွားအောင် လုပ်လိုက်သလို ဘောင်းဘီးအား ချွတ်ပြီး ဆိုဖာရှိရာကို လက်ထောက်လိုက်ကာ ဖင်ကြီးအား ကိုငြိမ်းဘက်သို့ လှည့်ပေးပြီး ကုန်းပေးထားတာကြောင့် ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်မွေးများနှင့် ရောနေသော အဖုတ်ဖြူဖြူအတွင်းမှ အနီရောင် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများ ပွင့်အာ၍လာတော့တယ်။

ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင့် ဖင်ဖြူဖြူအနောက်သို့ ကပ်သွားပြီး ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ထိုးထောင်ထွက်နေသည့် သူ၏လီးကြီးဖြင့် သွားထောက်ကာ စ၍ညောင့်ပေးနေ၏။ လက်များကလည်း မေဇင့်အင်္ကျီအောက်သို့ လျှိုလို့ နို့သီးလုံးများအား အစုံလိုက် ဆွဲညစ်ကာ အနောက်မှတေ့ရင်း ပုံမှန်လေး ညောင့်ညောင့်လို့နေတော့ မေဇင်ကလည်း သူ့ဖင်ကို ကိုငြိမ်းရဲ့ ညောင့်ချက်တွေအတိုင်း ကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။

အဲလို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကော့ရင်း ညောင့်ရင်းဖြင့် မေဇင် ကိုငြိမ်းဘက်သို့ လှည့်ကာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်…။ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်တွင် ထိုးထွက်နေသော ကိုငြိမ်းလီးကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ပြန်ပွတ်ပေးနေလေရဲ့။ ပွတ်ပေးရင်း ကိုငြိမ်း ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ သွေးကြောအမြှင်များဖြင့် အဖုဖုအထစ်ထစ် ညီညာပြန့်ပြူးခြင်း မရှိသော ကိုငြိမ်းလီးကြီးသည် မေဇင့်မျက်နှာရှေ့တွင် တရမ်းရမ်းဖြင့် မာန်ဖီနေတော့တယ်။ မေဇင့်ပါစပ် အနည်းငယ်ဟသွားပြီး ကိုငြိမ်းမျက်နှာလေးကို အံ့သြသော အမူအရာဖြင့် မော့ကြည့်ကာ

“ ကိုရယ်… ကို့ပစ္စည်းကြီးက ကြီးလိုက်တာ။ ကိုအောင်မင်း ပစ္စည်းနဲ့များ ရေနဲ့ဆီလိုကို ကွာတာပဲ…”

ကိုငြိမ်း မေဇင့်ကို အပေါ်မှ ပြန်ပြုံးပြသည်။ ကိုငြိမ်းကို ပါစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ ကြည့်ပြီး ပြောနေသော မေဇင့်ပါးစပ်လေးသည် ကိုငြိမ်းရဲ့ လီးထိပ်ကို အနမ်းလေးတစ်ချက် ပေးလိုက်စဉ်…

“ အို… မေရယ်။ အဲလိုလုပ်ဖို့ မလိုပါဘူးကွာ… ထပါနော်.. ”

မေဇင်က ကိုငြိမ်းကို ပြန်မော့ကြည့်၍

“ ကို… မေဇင့်ကိုချစ်ရင်… အဲ့လိုစကားမပြောနဲ့ကွာ…”

ဟု ကိုငြိမ်းကို ပြန်ပြောရင်း လီးကြီအား ပါစပ်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ အတင်းထိုးထည့်ကာ ကိုငြိမ်းကို စလွေပါတော့တယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင့်စုပ်ချက်တွေအောက်မှာ မျက်ဖြူလေးစိုက်ရင်း..

“ အား…. အား… မေ… အားး…. ရှီးး… အား.. ရှီး.. ကောင်း… လိုက်… တာ မေရယ်… အား”

ကိုငြိမ်း ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား မှတ်တယ်။ မေဇင်ကလည်း အောက်ကနေ တပလွတ်.. ပလွတ်.. ပလပ်.. ပလပ်နဲ့ ကြေးစား ဖာသည်အလား အောင့်မေ့ရအောင် ပလွေအတော်ထူးချွန်တဲ့ သူပဲ…။ မေဇင်တစ်ယောက် မှုတ်ရင်းစုပ်ရင်းကနေ အပေါ်ကိုမော့ကြည့်တော့ ကိုငြိမ်း အရမ်းကို ဖီလင်တွေယူရင်း မေဇင့်ကို ကြည့်နေတယ်။ မေဇင်လည်း ကိုငြိမ်းကို ဖာပြုံးလေးတစ်ချက် ပြန်ပြုံးပြရင်း နှစ်ယောက်သား အရမ်းကိုကောင်းလို့ ကမ္ဘာကြီးကို မေ့နေကြတာပေါ့။ ကိုငြိမ်း အတွေးထဲမှာတော့ မေဇင်တစ်ယောက် ဒီလောက်ကောင်းအောင် ဘယ်လိုများ သင်ယူထားသလဲပေါ့။ ကိုအောင်မင်းနဲ့တော့ မဖြစ်နိုင်။

တကယ်တော့ မေဇင် ယခုလို အပြုစု ကျွမ်းကျင်နေချင်းမှာ အိမ်မှာ ကိုအောင်မင်း ပန်းဆိုးတန်းက ဝယ်ဝယ်ပြီး ကြည့်နေကြ အပြာဇာတ်လမ်းများရဲ့ ကျေးဇူးတွေလို့ ပြောရမယ်…။

“ အ.. မေ… အား… မေဇင်… ကို.. အရမ်းပြီးချင်နေပြီး… အ… အားးးးးးးးးးး ”

အနှစ်နှစ် အလလ စုထားသော ကိုငြိမ်းရဲ့သုတ်တွေ မေဇင့်ပါစပ်ထဲကို ရေပိုက်ခေါင်း ဖွင့်ချလိုက်သလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်ပါရော…။ သုတ်ရည်တွေနှင့် ပြည့်နေတဲ့ မေဇင့်ပါစပ်ကြီး ဖောင်းကားလို့နေတော့တယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း မေဇင့်ခေါင်းလေးကို ပွတ်လို့…။

“ အွတ်.. အင်းးးး ”

ပါစပ်ထဲက သုတ်ရည်အားလုံး မေဇင်တစ်ယောက် မျိုချလိုက်ပါပြီ…။ ကိုငြိမ်း မေဇင့်ကို အံ့သြနေတော့တာပေါ့….။

“မေ.. ဘာလို့မျိုချလိုက်တာလဲ မရွှံမရှာနဲ့ကွာ ”

မေဇင် ကိုငြိမ်းကို ဘာမှပြန်မပြောနေတော့ဘူး။ သူ့လုပ်ရပ်ကို အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လို့ ပြုံးနေလေရဲ့။ ကိုငြိမ်း မေဇင့်ခေါင်းကို အသာအယာလေး ပွတ်ရင်း.

“ ဒီမနက်ကတော့ ဖြတ်သန်းခဲ့ဖူးတဲ့ မနက်ခင်းတွေထဲမှာ ကျက်သရေအရှိဆုံးနဲ့ အရသာအရှိဆုံး မနက်လေးပဲ မေ.. ”

ဟု နှုတ်မှရေရွတ်ရင် မေဇင့် အပြုအစုပေါ် ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လို့နေတာပေါ့။ ဒူးထောက်ထားသော မေဇင်တစ်ယောက် ပြန်ထရပ်ပြီး ကိုငြိမ်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ကာ

“ ဒါပေမဲ့ မေ့အတွက်တော့ မဟုတ်သေးဘူး ”

လို့ပြောရင်း ကိုငြိမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း စဖြုတ်နေလေရဲ့။ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပြီးသော ရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်၍ စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ဒူဆစ်အထိ ကျွတ်ကျနေသော စတိုင်ပန်ကို ချေထောက်ဖြင့် ထိုးချွတ်ကာ ဘေးတစ်နေရာသို့ ကန်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကိုငြိမ်လည်း မေဇင့်ကို ပြုံးကြည့်ရင်း

“ ဒီကောင်မလေး တော်တော်ဆိုး ”

လို့ပြောပြီး မေဇင့်ပါးလေးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပါတယ်။ အင်္ကျီဗလာဖြစ်နေသော ကိုငြိမ်း၏ ရင်အုပ်များ ဗိုက်သားရှိ အရစ်လိုက် အရစ်လိုက်ဖြင့် မာတောင်ကျစ်လစ်ပြီး ယောကျာ်းပြီသသော ဘဲလ်လီသားများကို ကြည့်ကာ မေဇင်တစ်ယောက် သဘောခွေ့နေလေရဲ။ ကိုငြိမ်းမှာ ထိုကဲ့သို့ ဘဲလ်လီသားများ ရင်အုပ်ကားကားများ အရင်ကမရှိ။ ကိုငြိမ်း၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အရင်ကဆို ခွေးပစ်တဲ့ တုတ်သာသာရယ်။ နောက်ပိုင်း အရက်ဖြတ်ပြီးတော့ ဂျင်မှာ တစ်နှစ်လောက် ကစားထားသဖြင့် အချိုးအစား အလွန်ကျနနေသည့် ဘော်ဒီအလှကြီးကို မေဇင်သဘောကျလို့ နေတာပါ။ မေဇင်လည်း သူမအင်္ကျီများကို စချွတ်နေရင်း အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတယ်။

“ အော်… ငါချွတ်လိုက်လို့ တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားရင် ကိုငြိမ်းရှေ့ ရှက်စရာကြီး ”

ဟုရမ္မက်ကြားက အရှက်တရားတွေ ရနေတယ်ဆိုပဲ။ အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လို့ စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်တယ်။ မေဇင် အနည်းငယ်စဉ်းစား၍ စိတ်ထင့်နေသည်ကို ကိုငြိမ်း သတိထားမိလိုက်တော့ မေဇင့် အနောက်သို့သွားပြီး မေဇင့်၏ ပုခုံးများပေါ်သို့ လက်ကို တင်ချိတ်ထားလိုက်တယ်။

မေဇင်လည်း သူ့လက်များဖြင့် ကိုငြိမ်း၏ခေါင်းကို လက်ပြန်လှမ်းကိုင်ကာ အလွန်ဆွဲဆောင် အားကောင်းသော position တစ်ခုကို အတူတူ ပိုစ့်ပေးလျက်သား ဖြစ်နေကြတာပေါ့။ ကိုငြိမ်းလက်များ မေဇင့်ပုခုံးပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားပြီး နို့လုံးများ နှားအရောက်တွင်တော့ လက်ချောင်း လက်ထိပ်လေးများဖြင့် မေဇင့်နို့အုံ ဘေးခြမ်းများအား ဖွဖွကုတ်လို့ ပွတ်ဆွဲပေနေလေရဲ့…။ ဆက်ပြီး လက်များကို ဖြည်းဖြည်းလျှော့ချကာ မေဇင့်ခါးရှိ ညဝတ်ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးများအတွင်း လက်နိုက်ကာ မေဇင့်ညဝတ်လေးကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ကိုငြိမ်းလက်များ မေဇင့်ညဝတ်လေးကို အပေါ်မှ ညင်သာစွာ ဆွဲချနေရင်း သူ၏နှုတ်ခမ်းများဖြင့် မေဇင့်လည်တိုင်လေးမှစလို့ ကျောပြင်တင်ပစုံအထိတိုင်အောင် ဖွဖွလေးနမ်းကာ ဆင်းသွားပြီး ဘောင်းဘီလေးကိုလည်း အောက်သို့အဆုံး ဆွဲချကာ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး သူနမ်းခဲ့တဲ့ လမ်းကြောင်းအတိုင်း နမ်းရင်း ပြန်တက်သွားပြန်တယ်။

ကိုငြိမ်း၏ ပူနွေးသော တံတွေးရည်များ အရသာကို မေဇင်ခံစားရင်း အိမ်နံရံအား လက်ဖြင့်ထောက်ကာ ကိုငြိမ်း၏ နှုတ်ခမ်းများ ကျောပြင်အတွင်းသို့ ဆူးဝင်သွားမတတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းစေလိုသည်ကို အချက်ပြသောအနေဖြင့် ကိုငြိမ်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို သူမကျောပြင်နှင့် ပြန်၍ တွန်းတွန်းပေးလို့နေတယ်။ တဆက်တည်း မေဇင့်လက်များက သူမနို့နှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်ထားသော ကိုငြိမ်းလက်ပေါ်သို့ ထပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမနို့ကို သူမ အားရစွာ ညစ်ချေနေလေရဲ့။ မေဇင့်ကျောပြင်ကို ကိုငြိမ်း ပုဇွန်တုပ်ကွေးပုံ အနေအထားမျိုးဖြင့် နောက်မှသိုင်းဖက်ထားပြီး သူ့လိင်တံကြီးကိုလည်း မေဇင့်ဖင်နှစ်ခုကြားသို့ ထိုးထည့်ကာ ညောင့်ညောင့်လို့ နေပါတော့တယ်။

ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် မေဇင့်စအိုနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် ပွတ်ဆွဲ ဆွဲရင်းက ကိုငြိမ်း လိင်တံကြီးမှာ ပိုပိုပြီး တောင့်တင်းလာသည်ကို မေဇင် သတိထားမိနေတယ်။ သူမလည်း အလိုက်သင့် ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကိုငြိမ်းညောင့်နေသော စီးချက်အတိုင်း ကော့ကော့ပေးရင်း မျက်လုံးများကလည်း မှေးစင်းလို့ပေါ့။ မေဇင့်တွင်းဝမှ ထွက်ယိုကျလာသော ချောဆီများဖြင့် ကိုငြိမ်းလီးကြီးမှာ စိုရွှဲလို့နေတာပေါ့။ ဒါနဲ့ လီးထိပ်ဒစ်လုံးကို အဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းစ၍ ကိုငြိမ်း ချော့သွင်းနေစဉ်…

“ ကို… အ.. ဖြည်းဖြည်းထည့်နော်…။ ကို့ပစ္စည်းကြီးက မေ အခုလက်ရှိသုံးနေတဲ့… ကိုအောင်မင်း ပစ္စည်းထက် ၅ ဆ ၆ ဆလောက် ပိုကြီးတယ်…ခစ်..ခစ်…။ မေဇင်လည်း မလုပ်ရတာ ကြာပြီဆိုတော့လေ…။ ဖြည်းဖြည်းတွင်းနော် ကို ”

ဟုဆိုကာ ကိုငြိမ်းအား သမင်လည်ပြန် ကြည့်ရင်းက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ ကိုငြိမ်း အသာအယာ ချော့လို့ တွင်းနေရာမှ ဖက်ကိုင်ထားသော သူ့လက်လေးများကို မေဇင့်နို့လုံးလေးများမှ လွှတ်ကာ နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်ပြီး မေဇင့်နောက်ပိုင်အလှကို အကဲခတ်နေလေရဲ့…။ အင်… ဟုတ်ပြီ။ ဝိတ်လည်း တော်တော်ကျသွားပြီ…။ ဖင်လုံးလေးတွေကလည်း လခြမ်းလေးတွေ ကြနေတာ။ လှလိုက်တာ မေရယ်လို့ ကိုငြိမ်းစိတ်ထဲ ပြောနေမိသည်။

ကော့ထားတဲ့ မေဇင့်ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူလေးများ အတွင်းတွင် နီရဲရဲ အတွင်းသားလေးများ ပြူထွက်နေသည်။ ကိုငြိမ်းစိတ်တွေ လုံးဝထိန်းလို့ မရတော့တဲ့အဆုံး လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ မေဇင့်အဖုတ်ဝသို့ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းထပ်သွင်းပြန်ရာ မေဇင်လည်း အလိုက်သင့်ပင် သူမဖင်ကို နောက်သို့ အနည်းငယ် ပြန်တွန်းပေးလိုက်၏။ ယောကျာ်းရှိသော်လည်း လိင်တံသေးငယ်တဲ့ ယောကျာ်းကြောင့်လား လိင်ဆက်ဆံမှု သိပ်မရှိလို့လားမသိ မေဇင့်အဖုတ်ဝသည် ကိုငြိမ်း၏ ဒစ်ထိပ်လေးပင်ရှိသေးသည် အနည်းငယ် ကြပ်နေသဖြင့် ရှေ့ဆက်တွင်းရန် နည်းနည်းခက်လို့နေသည်။ ကိုငြိမ်းဒစ်ကို ပြန်ထုတ်ပြီး ထပ်တခါ ပြန်သွင်းကြည့်တယ်။

သွင်းလိုက်တိုင်း မေဇင့်ပါစပ်မှ တအင်းအင်းနဲ့ နာကျင်လို့ အသံများ ထွက်ထွက်လာတယ်။ နောက်ဆုံး ကိုငြိမ်းတစ်ယောက် မေဇင့်နာကျင်မှုကို မထောက်တော့ပဲ တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ…

“ အား…… ကို”

ဟူသော မေဇင်၏ အော်သံသည် အိမ်ရှေ့ လူသွားလမ်းကပင် ကြားနိုင်လောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့တယ်….။ ကိုငြိမ်းလီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးနေပြီ။ ကိုငြိမ်းရဲ့ လိင်တံကြီးကတော့ မေဇင့်အဖုတ်နှင့် တိုင်းလုပ်ထားသလား အောင့်မေ့ရအောင် အဖုတ်နဲ့တုတ်က အလွန့်ကို လိုက်ဖက်ညီတယ်။ ပြောရရင် ကွန်ဒုံးထဲ ဘယ်လိင်တံစွပ်စွပ် ချောင်မနေပဲ ကြပ်ကြပ်လေး ကွက်တိ ဖြစ်နေသလိုပေါ့….။

မေဇင်တစ်ယောက် ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးရင်း ကိုငြိမ်းလိင်တံကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ အရသာကို မျက်လုံးလေးမှိတ် ပါစပ်လေးဟလို့ မိန့်မိန့်ကြီး ခံစားနေပါရော။ ဘယ်တုန်ကမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေက မေဇင့်အဖို့ ကောင်းကင်ဘုံပဲ ရောက်နေလား… ကမ္ဘာပဲပျက်နေလား မသိ။ ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံးတွင် မေဇင့်ညည်းညူသံ

“အင်း… အင်း… ရှီးးး… အင်း… ကို…… ချစ်တယ်…. အင်း… အား… ကိုရယ်.. ကောင်းတယ်…. အင်း….”

အသံများနှင့်…

“ ဗလွတ်…ဗလွတ်..ပြွတ်ပြွတ်…”

ဟူသော အရည်များရွှမ်းနေသော မေဇင့်အဖုတ်အပေါက်ဝလေးကို ကိုငြိမ်းငပဲကြီး ဝင်တိုင်းထွတ်တိုင်း ထွက်ထွက်လာတဲ့ ကာမစက်ရက်သံများဟာ တစ်အိမ်လုံး ညံစီလို့နေတယ်။

ကိုငြိမ်း ပထမ မေဇင့်ကို ပုံမှန်အထုတ်အသွင်း လုပ်ရာမှ တဖြည်းဖြည်း အစွမ်းကုန်ကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ မေဇင်လည်း လွှတ်လပ်စွာပဲ အော်ညည်းလိုက်၊ တိုးတိုးလေး ညည်းလိုက်ဖြင့် နှစ်ယောက်သား ပြည့်ဆုံးခြင်းရှိရာ ကာမပန်းတိုင်ကို တက်ညီလက်ညီ ချီတက်လို့ပေါ့။ ဒီအချိန် ကိုအောင်မင်းများ ပြန်လာလို့ကတော့ မတွေးရဲစရာ….။

“ အား……… အ… အ… အားးး… ”

ဟူသော သံဆွဲလေးဖြင့် မေဇင့်အခေါင်းထဲတွင် မေဇင် ရေကန်ဖောက်ချလိုက်လေပြီ။ ကိုငြိမ်းကတော့ မပြီးသေး။ ကိုငြိမ်းလည်း အလွန်ပြီးချင်နေပြီ…။

“ဗွက်..ဗွက်…ဗွက်..ဗွက်…ဗွက်”

အရှိန်ကုန် မေဇင့်အား ခါးမှကိုင်ကာ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းဖြင့် လိုးရင်း လိုးရင်း……

“ မေ…မေ..မေ…..အား…အ…အ…..”

ဆိုသော အက်သံရှရှလေးဖြင့် မေဇင့်အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မေဇင်တစ်ယောက် မှီထားသော နံရံမှလွတ်ကာ ကိုငြိမ်း၏ မထုတ်ရသေးသော လီးတန်းလန်းဖြင့် ဆိုဖာပေါ်သို့ မှောက်ရက်လေး ပစ်လဲလိုက်တယ်။ ကိုငြိမ်းလည်း လီးတန်းလှန်းဖြင့် မေဇင့်အနောက်မှတက်၍ မှောက်နေလိုက်တော့တယ်။

ချစ်သူနှစ်ဦး အဆင်ပြေစွာပဲ တစ်ချိန်က အလွန်ရောက်လိုခဲ့သော ကာမပန်းတိုင်ကို အတူတူ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ရောက်ရှိလို့သွားပါတယ်။ ကိုငြိမ်းကတော့ မှောက်လျက်အနေအထားနဲ့ မေဇင့်ကျောပြင်တွေ လည်တိုင်လေးတွေ ဂုတ်သားလေးတွေကို ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းလို့နေတယ်။ မေဇင်ကလည်း လက်နောက်ပြန်ပြီး ကိုငြိမ်းဆံပင်တွေကြားထဲ လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးထည့်ကာ ဆံပင်တွေကို တယုတယ ပွတ်ပေးလို့နေလေရဲ့..။

“ ကို… ကို့ကိုတော့ မေဇင် အရမ်းချစ်သွားပြီကွာ…။ မေဇင့်ကို တသက်လုံး… ဒီလိုပဲ ချစ်ပေးပါလား ကို… နော်” “ မေရယ် ကိုအောင်မင်း သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…” “ ဘာဖြစ်လဲ သိတော့။ သူ့ကိုကွဲပြီး ကို့ကို ယူလိုက်မှာပေါ့…” နတ်ဆိုးတစ်ကောင်၏ ကျေနပ်နေသော အပြုံးလေးဖြင့် ကိုငြိမ်းအားပြောစဉ် တစ်ဖက် အိပ်ခန်းအတွင်းမှ ကစ်ကစ်လေး တဝါးဝါးနဲ့ ငိုချလိုက်သောအသံ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ျဖည္းျဖည္းသြင္းေနာ္..ကို

ေမဇင္ဟာ လွတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ သူမရဲ့ ႏူညံ့တဲ့ အသားအရည္နဲ႔ မစိုစေလာက္ အနည္းငယ္ ဝေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အလွပိုင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ေပါ့။ ၁၅ ေပါင္ခန႔္ ဝိတ္ခ်ထားၿပီး ေဘာ္ဒီကို ျပန္ထိန္းထားတာ မၾကာေသးပါဘူး။ ေမဇင္တစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားလိုက္ရတာေပါ့။ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ဝိတ္ ၁ ေပါင္ခ်ဖို႔ဆိုတာ တကယ္ကို မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲေလ။ ေယာက်ာ္းလုပ္သူ ကိုေအာင္မင္းကေတာ့ ေမဇင့္ကို လိုက္လို႔ မရွင္နိုင္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းဝလာေတာ့ ဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္ သိပ္မထိေရာက္သလို ျဖစ္ေနေရာ။ ကိုေအာင္မင္းဆိုတဲ့လူက အစားအေသာက္ကလည္း က်ဴးတာကိုး။ ေပါင္ ၂၀၀ ေလာက္ ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္ရွိတဲ့ တကယ့္ဝက္ႀကီးပါ။

ဒါေပမဲ့ ေမဇင္ ကိုေအာင္မင္းကို ခ်စ္ေနဆဲပါ။ ကိုေအာင္မင္းကလည္း ေမဇင့္ကို ခ်စ္ေနဆဲပါပဲ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေတာ့ သစၥာလုံးဝ မပ်က္ဖူးေသးတဲ့ တကယ္သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ေပါ့။ အားကစားပုံမွန္လုပ္တဲ့ မေမဇင္ကေတာ့ တစ္ေန႔တျခား ေသြးသားလည္ပတ္မွုေတြ ေကာင္းေနလို႔ ထိုင္လို႔ေကာင္းနဲ႔ မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္မွုေတြရွိၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လို သြက္လက္မွုေတြ ခံစားလာရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကိုေအာင္မင္းတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ပိုဝသထက္ဝၿပီး အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ေငြေနာက္ပဲ လိုက္ေနေတာ့ ဖိအားေတြ မ်ားလာတယ္။ ေနာက္ အေရးႀကီးဆုံးတစ္ခုက သူ႔ဇနီးေခ်ာေလးအေပၚ လိင္ကိစၥမွာ ဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ မလုပ္ေပးနိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔ကိုသူ ေနာင္တလည္း ရေနေလရဲ့။

ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ေလး။ ကိုေအာင္မင္းခင္မ်ာ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ အနိုင္နိုင္ပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ မိန္းမဆိုတာမ်ိဳးကလည္း လင္ေယာက်ာ္းလုပ္တဲ့ လူကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္ ဒီလို လိင္မွုကိစၥမွာ ျဖည့္စြမ္းေပးနိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အတိုင္းအတာထိ စိတ္ရွည္ေပးနိုင္မလဲ ဆိုတာကိုပါ။ ေမဇင္ခင္မ်ာ လိုေနတဲ့ ဆႏၵမီးႀကီးကို မၿငိမ္းသတ္နိုင္ျဖစ္ၿပီး အရမ္းကို စိတ္ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနရွာေတာ့တယ္။ ဒါကလည္း ေမဇင့္လို မိန္းမတစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုေခတ္ စီးပြားေရးဆိုတာကလည္း ကိုယ္မွအၿပိဳင္မက်ဲနိုင္လ်င္ အျမတ္အစြန္းဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ က်န္ဖို႔ မရွိတာ လူတိုင္း ဒီလိုပဲ ေငြေနာက္ကို လိုက္ေနရတာဘဲ။ မလိုက္နိုင္ရင္ေတာ့ ဒီလိုေခတ္ႀကီးထဲ အစစအရာရာ ျပည့္စုံတယ္လို႔ ရွိမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ လူေတြက ေရာင့္ရဲတင့္တိမ္နိုင္ျခင္းကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္အပါအဝင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မိသားစုအတြက္လည္း အခ်ိန္ေတာ့ ေပးရမယ္ေလး။

ဒီလိုနဲ႔ အတူတူေနလာတာ ႏွစ္ေတြလည္း ၾကာပါၿပီ။ ကိုေအာင္မင္းဟာ ကုမၼဏီပိုင္သူေဌးပါ။ တစ္ေန႔လုံး ကုမၼဏီ႐ုံးခန္းထဲ ထိုင္ၿပီး ညေနမွ အိမ္ကိုျပန္ပါတယ္။ မေမဇင္ကေတာ့ သူမသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ၅ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦးကို ထိန္းၿပီး အိမ္မွာပဲ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို လုပ္ရင္း ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္တန္းေနတဲ့သူပါ။ ေနာက္ၿပီး စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔လည္း အိမ္မက္ထားသူေပါ့။ ကစ္ကစ္ကို သူ႔သားေလးတစ္ေယာက္လို ျပဳစုလို႔ ကစ္ကစ္အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ စာအုပ္ဖတ္ ေခြထိုင္ၾကည့္၊ ကေလးကို သူ႔အေဖအရင္းက ယူထားတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ေရွာ့ပင္ထြက္ အလွျပင္ဆိုင္သြား။ ဒါေတြလုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိုေအာင္မင္းက သူ႔မိန္းမကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ ထားတာေပါ့။ သူမ်ားကေလးကို ထိန္းေပးရတာကလည္း ေမဇင့္အတြက္ ျပသနာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို ေမဇင္တို႔လင္မယား ကေလးမရဘူးေလ။ ေမဇင္ပဲ လိုတာလား၊ ကိုေအာင္မင္းပဲ ခၽြတ္ရြင္းေနတာလား မေျပာတတ္။ ဒါေပမဲ့ လင္မယားသက္တန္း ၅ ႏွစ္ ၆ ႏွစ္အတြင္း ေမဇင္ ကိုယ္ဝန္လုံးဝ မရခဲ့ဖူးဘူး။

ကစ္ကစ္ေလးကလည္း တျခားသူကေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ငယ္ကေန တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့အထိ ေဘာ္ေဘာ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္တဲ့ တင္ေထြးငယ္ရဲ့ ကေလးပါ။ တင္ေထြးငယ္ဟာ ဒီကေလးေမြးၿပီး ၂ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္ ရင္သားကင္ဆာနဲ႔ ဆုံးပါးသြားရွာတယ္။ ကစ္ကစ္ကို သူတို႔လင္မယား ေမြးစားဖို႔ ဖေအျဖစ္သူ ကိုၿငိမ္းဝင္းကို ေျပာၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ဒါေမမဲ့ ကိုၿငိမ္းဝင္း လုံးဝ လက္မခံပါဘူး။ ဒီကေလးမွာ တင္ေထြးငယ္ရဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနတယ္ေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ့ကေလးကို အေမြစားအေမြခံ အပိုင္ေမြးစားခိုင္းဖို႔ဆိုတာ လုံးဝ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေျဖကိုပဲ သူတို႔ရပါတယ္။ ဒါကလည္း ဟုတ္တယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေပါက္ အသားအေရဟာ မတင္ေထြးငယ္နဲ႔ တေထရာထဲ။ ကိုၿငိမ္းဝင္းဆိုတဲ့လူက မိန္းမကို အလြန္ခ်စ္တတ္တဲ့လူပါ။

ေျပာတာေျပာတာပါ။ ဒီကေလးက မေမဇင္တို႔အိမ္မွာပဲ ၁၂ လလုံး ေန႔တိုင္းအျမဲရွိေနတာပဲ။ ကေလးအေဖျဖစ္တဲ့ ကိုၿငိမ္းဝင္းတစ္ေယာက္ တင္ေထြးငယ္ ဆုံးသြားကတည္းက အရက္ေတြ အလြန္အကၽြံေသာက္ၿပီး အရက္သမားလုံးလုံး ျဖစ္လို႔ေနေလရဲ့။ မိန္းမကို အလြန္ခ်စ္တဲ့ လူဆိုေတာ့လည္း တသက္လုံး ဆုံးရွုံးလိုက္ရၿပီဆိုတဲ့ အသိႀကီးကို ကိုၿငိမ္းဝင္တေယာက္ မခံစားနိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုေတြျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာသြားေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အေရာင္တင္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားမိသြားခဲ့တယ္။ လူေကာင္း ျပန္ျဖစ္ခ်င္လာတာကလည္း သူ႔သမီးေလး ကစ္ကစ္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလး သူ႔မွာ သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရွိေသးတဲ့ဟာ။ သူမကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမယ္၊ လူအမ်ားၾကားမွာ ကိုယ့္သမီး လူရာဝင္အဆင့္အတန္းရွိေအာင္ ထားဖို႔ဆိုရင္ ဒီပုံစံနဲ႔ သူ႔သမီးကို အမ်ားကဲ့ရဲ့မွာေပါ့။

သူ႔ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္က်ပုံမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ ဒါေတြလုပ္နိုင္မလဲ။ ကိုၿငိမ္းဝင္ အရက္အလြန္အကၽြံ ေသာက္ၿပီး ေပေတေနလို႔ သူ႔စီးပြားေရးကိုေတာ့ မထိခိုက္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုၿငိမ္းဝင္ဟာ အေတာ္ေလးခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ သူေဌးသားေပါ့။ သူဒီလို အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးကို အရက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့ေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ႂကြယ္ဝမွုကေတာ့ အပ်ိဳရည္ေတာင္ မပ်က္ဘူးေပါ့ေလ။ ေနာင္တရခ်ိန္ ေစာတယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ ကိုၿငိမ္းဝင္း သူ႔ကိုယ္သူ ျပဳျပင္နိင္ခဲ့ပါတယ္။ ေမဇင္တို႔လင္မယားကလည္း အျမဲလို ဆုံးမ တိုက္တြန္းေနေတာ့ အေကာင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ ေမဇင္နဲ႔ ကိုၿငိမ္းဝင္းတို႔ ၾကားမွာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္အတြင္းကိစၥ တစ္ေယာက္သိဆိုေတာ့ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးလည္း နားလည္မွုေတြ အလြန္ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအဆင့္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ေသာ သူကေတာ့…..

ကိုေအာင္မင္းတစ္ေယာက္ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ သူ႔အိမ္နဲ႔ အလွန္းေဝးလို႔လာပါတယ္။ ကုမၸဏီကိစၥနဲ႔ ခရီးေတြ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္ရေတာ့တာပဲ။ တစ္ည ညလယ္ယံႀကီးမွာ ေမဇင္တစ္ေယာက္ အိမ္မက္မက္ေနရင္းက ႐ုတ္တရက္ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္ေနပါတယ္။ ေဘးၾကည့္ေတာ့ လင္ေတာ္ေမာင္ ကိုေအာင္မင္းတစ္ေယာက္ ဆင္ေအာ္မနိုး ကုလားေသ ကုလားေမာ အိပ္ေနေလရဲ့။ သူမ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို လင္ေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွသိနိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ ေဒါသကလည္းထြက္ ညရမၼက္စိတ္ေတြကလည္း ပူေလာင္နဲ႔ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညနက္ႀကီးထဲမွာ အသက္ရွူႏွုန္းေတြ ကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာလို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ေမဇင့္အျဖစ္ကို တေလာကလုံးက သိဖို႔ေနေနသာသာ ေဘးမွာအိပ္ေနတဲ့ လင္ေယာက်ာ္း
ကေတာင္ မသိရွာဘူး။

ဒါကို ေမဇင္ ဝမ္းလည္းဝမ္းနည္း၊ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုလည္း သနား၊ ႏွာမွတ္သံက တရွူရွူနဲ႔ သနားစရာ သတၱဝါမေလးကိုျဖစ္လို႔။ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ႏွိုးလို႔ ေမဇင့္ကို လုပ္ပါဦး ကိုရယ္လို႔ ေျပာရေအာင္ကလည္း မဟုတ္ေသး။ ဒါနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ၿပီးေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး စိတ္ဆုံးျဖတ္ကား အိပ္ယာေပၚ ျပန္လဲခ်လိုက္ပါတယ္။ လက္တစ္ဖက္ကို ညဝတ္အကၤ်ီအပါးေလးသာ ဖုံးထားတဲ့ ညာဖက္နို႔အုံေလးကို ဖြဖြညစ္ရင္း ညဝတ္စကပ္ပါးေလးေအာက္က ရမၼက္အရွိန္ေၾကာင့္ ေခ်ာ္ဆီ အရည္ၾကည္ေလးေတြ ထြက္ၿပီး စိုစြတ္လို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးရွိရာကို က်န္လက္တစ္ဖက္က နိုက္ထည့္ၿပီး အေပၚေအာက္ ဘယ္ညာ ျဖည္းျဖည္းေလး ဆြဲပြတ္လိုက္၊ အရမ္းဖိၿပီးပြတ္လိုက္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္ ကိုေအာင္မင္း စြမ္းခဲ့ခ်ိန္က ယုယမွုေတြကို အ႐ုံျပဳလို႔ ကာမဆႏၵရဲ့ လမ္းဆုံးပန္းတိုင္ကို တစ္ေယာက္ထဲ ႀကိဳးစားလို႔ ခ်ီတက္ေနရွာေတာ့တယ္။

“ အင္း… အင္း ” ဆိုတဲ့ အသံသဲသဲေလးကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွၾကားနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အလြန္ညင္သာၿပီး ျဖည္းညင္းတဲ့ စီးခ်က္ေတြနဲ႔ သူမတစ္ေယာက္ထဲ ႀကိဳးးစာလို႔ ေျဖသိပ္ေနရရွာတာပါ။
“ အင္း….အင္း….ဟင့္…အင္းးးးးး……” ဆိုၿပီး အသံေဗာ္လြန္းေလး တျဖည္းျဖည္း တက္လာၿပီး “အင္းးးးးးးး…”

ဆိုတဲ့ သံဆြဲေလးနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ ေမဇင္တစ္ေယာက္ ၿငိမ္က်သြားေတာ့တယ္။ သူမ ၿပီးသြားပါၿပီ။ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမသားတစ္ေယာက္အဖို႔ လင္ေတာ္ေမာင္ ေဘးနားမွာရွိလ်က္နဲ႔ မွန္းၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ ေျဖသိမ့္လိုက္ရတဲ့ သူမရဲ့ ေျဖသိမ့္မွုဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ျပည့္ဆုံျခင္း ရွိမွာသတဲ့လဲ။

ဒီလိုနဲ႔ မနက္မိုးလင္းလို႔ တစ္ခါ အလင္း ေရာက္ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ေမဇင့္မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္လ်က္နဲ႔ ကိုေအာင္မင္းကို လွန္းဖက္လိုက္ပါတယ္။ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ကိုေအာင္မင္း အိပ္တဲ့ဖက္ျခမ္းက ေစာင္ေလးကိုပဲ သြားကိုင္မိလိုက္ပါတယ္။ ကိုေအာင္မင္း ထသြားပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ မ်က္လုံးေလးဖြင့္လို႔ ေခါင္းရင္းက စာၾကည့္စာပြဲက ကိုေအာင္မင္း ထားခဲ့တဲ့ စာတိုေလးကို လွန္းယူၿပီး ဖတ္ၾကည္လိုက္တယ္…။

“ ေမ… ကိုဒီေန႔ မႏၲေလးကို သြားလိုက္ၿပီ။ မနက္ျဖန္ ျပန္လာမယ္။ ခ်စ္တဲ့ ကိုေအာင္” ကိုေအာင္မင္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ မႏၲေလးကို သြားပါၿပီ။ ထူးျခားမွုမရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ကို ထပ္ၿပီး ျဖတ္တန္းရဦးမွာပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတြးရင္း ျပန္ေမးဆက္ဖို႔ မ်က္လုံးေတြျပန္မွိတ္ၿပီး ခဏမွာပဲ စာၾကည္စာပြဲေပၚ တင္ထားတဲ့ သူမဖုန္းေလး တုန္ခါလာေတာ့တယ္။ သီခ်င္သံေတြ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလို႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဖုန္းကိုေကာက္ယူၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုၿငိမ္းဝင္းဆီက ဖုန္းေလးဝင္ေနတာပါ။ ကစ္ကစ္ေလးကို မေမဇင္ဆီ လာထားဖို႔ ဖုန္းလွန္းဆက္တယ္ဆိုတာ ေမဇင္ သိလိုက္ပါၿပီ..။

“ ေမာနင္း ကိုၿငိမ္း…။ ကေလး လာထားေတာ့မလို႔လား ” “ ဟုတ္တယ္ ေမဇင္။ ကေလးက အခုအိပ္ေပ်ာ္ေနေသးတယ္ သိလား။ အဲဒါ အစ္ကိုခ်ီလာလိုက္မယ္။ ေမဇင္ေကာ နိုးေသးရဲ့လာ၊ အေနာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္သြားလား မသိဘူး ေမဇင္ေရ ” “ အို႔…. မျဖစ္ပါဘူး ကိုၿငိမ္းရယ္။ ေမဇင္ ထေနပါၿပီ။ ေခၚလာခဲ့လိုက္ပါ ”
“ ဒါဆို ကိုယ္လာၿပီေနာ္ ေမဇင္” ကိုၿငိမ္းဝင္းကေတာ့ ေမဇင္နဲ႔ စကားေျပာရင္ အျမဲ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ် ျမဴးျမဴးႂကြႂကြပဲ ျပန္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေမဇင္လည္း အိပ္ရာေပၚက အလူးအလဲထ၊ ညဝတ္အကၤ်ီနဲ႔ စကပ္တိုကို ကြင္းလုံးပုံခၽြတ္လို႔ ကိုယ္လုံးတီနဲ႔ ဘာဝတ္ရမယ္ ဆိုတာ စဥ္းစားရင္း အဝတ္ဗီရိုကို ေမြေနပါေတာ့တယ္။ စကပ္တို အကၤ်ီအပါးနဲ႔ေတာ့ ကိုၿငိမ္းဝင္းကို ထြက္ေတြ႕ဖို႔ မျဖစ္နိုင္။ ဒါေၾကာင့္ ညဝတ္ပဂ်ားမတ္စ္ အေပၚေအာက္ဆင္တူ ေကာက္ဝတ္လိုက္ပါေရာ…။

မၾကာဘူး အိမ္ေရွ႕ဘဲလ္တီးသံၾကားလို႔ အိမ္ေအာက္ အေျပးဆင္းၿပီး တံခါးဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကိုၿငိမ္းဝင္းနဲ႔ သူ႔လက္ေပၚ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကစ္ကစ္တို႔ ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ကိုၿငိမ္းဝင္နဲ႔ ကစ္ကစ္ကို ျပဳံးျပလို႔ ႏွုတ္ဆက္ႀကိဳေနရင္းက ေမဇင္တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေတြေတြႀကီး ၾကည့္ၿပီး မွင္သက္မိေနပါတယ္။ ဒါကို ကိုၿငိမ္းဝင္းက “ ေမဇင္ ကိုၿငိမ္းတို႔ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ၊ ဘာမ်ားလိုအပ္ေနလို႔လဲ မသိဘူးေနာ္” ကိုၿငိမ္းဝင္လည္း ေမဇင္က သူနဲ႔ကေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတာကို သတိထားမိၿပီး သူတို႔ဘာမ်ား လိုအပ္ေနသလဲေပါ့။ ေမဇင့္တစ္လွည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုတစ္လွည့္ ျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေမဇင္ သတိျပန္ဝင္လာၿပီး

“ ေအာ္… ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ကိုၿငိမ္း။ လာလာ အိမ္ထဲဝင္” ကေလးကို ေမဇင္ လက္လြဲယူလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲရွိ ကေလးပုခက္မွာ သြားသိပ္ထားလိုက္တယ္။ ေမဇင္ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ကိုၿငိမ္းဝင္း ဆိုဖာေပၚ ထိုင္ေနရင္းကေန ေမဇင့္မ်က္ႏွာကိုၾကည္ၿပီး “ ေမဇင္ အခုမွထတာလာ…။ ဒါမွမဟုတ္ ေနမေကာင္းဘူးလား ”
“ ေနမေကာင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ကိုၿငိမ္း။ နည္းနည္း အားေပ်ာ့သလို အားမရွိသလို တမ်ိဳးေလးျဖစ္ေနတာ။ အဲလိုႀကီး အားမရွိတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ… ခစ္ခစ္” ရယ္ရင္းျပန္ေျဖသည့္ သူမ ဘာျဖစ္ေနသည္ကို သူမမွလြဲ၍ ကိုၿငိမ္းေဝ သိနိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ရယ္လိုက္ၾကၿပီး ေခတၱတိတ္ဆိတ္သြားၾကတာပဲ။ ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ အေစာက ရႊင္ပ်ေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ ႐ုတ္တရက္ ညိဳးက်သြားၿပီး ၾကမ္းျပင္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေနေနေတာ့ ေမဇင္ ကိုၿငိမ္းဝင္းကို တစ္ခ်က္အကဲခက္ကာ ဆုပ္ထားတဲ့ ကိုၿငိမ္းဝင္းလက္မ်ားကို သူမ လက္ႏုႏုေလးျဖင့္ ညင္သာစြာ အုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္။

“ ကိုၿငိမ္း မေန႔က ေထြးငယ္ဆုံးတာ ၅ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ေနာ္” “ ဟုတ္တယ္ ေမဇင္” “ ကိုၿငိမ္း…. ဒီလိုလိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ကစ္ကစ္ကို ေကာင္းေကာင္း ျပဳစုေပးေနတဲ့အတြက္ ေထြးငယ္ ကိုၿငိမ္းကို တမလြန္ကေန ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ။ ကိုၿငိမ္းရယ္ ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔ေနာ္ ကိုၿငိမ္း ” ဟု တိုးတိတ္ညင္သာသည့္ ေလသံျဖင့္ ကိုၿငိမ္း၏ သနားဖြယ္ေကာင္းေသာ မ်က္ဝန္းအစုံကို ေမဇင္ စိုက္ၾကည့္ကာ ကိုၿငိမ္း၏လက္မ်ားကို သူမလက္ႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ႏွစ္သိမ့္စကားေျပာလို႔ ေမဇင္ ကိုၿငိမ္းကို အားေပးေနရွာတယ္။ သူမမ်က္ဝန္းမ်ားမွလည္း မ်က္ရည္ပူမ်ား ပါးျပင္ထက္သို႔ စီးလို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သနားျခင္း နာလည္မွုတို႔ႏွင့္အတူ ႏွစ္ေယာက္သား မျမင္ရ မၾကားရတဲ့ အေပးအယူေတြ ခ်ိန္ၿငိေနသလို၊ ေန႔စဥ္ေတြ႕ေနရေသာ ေမဇင့္အျဖစ္ေလးကို ကိုၿငိမ္းဝင္း ေကာင္းေကာင္းသိလို႔ ကိုၿငိမ္း ဘယ္လိုေတြ ခံစားေနရလို႔ ဘာေတြကို ေတာင္းတေနသလဲဆိုတာကိုလည္း ကိုၿငိမ္း၏ဘဝ အစအဆုံးကိုသိေသာ ေမဇင္ကလည္း ေကာင္းေကာင္းသိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလို စိတ္ကြယ္ရာမွာ နားလည္မွုေတြ အျပန္အလွန္ေပးေနတဲ့ ဖိုမႏွစ္ဦးတို႔ရဲ့ ေနာက္ဆုံးဘူတာဟာ ဘယ္မွာဆိုက္မလဲလို႔ ထင္လဲ။ ဒါကိုလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦး သိၿပီးသားပဲေလ။ ေတြးၾကည့္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ဟုတ္တယ္မလား။

ကိုၿငိမ္းလည္း ေမဇင္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို လႊတ္ၿပီး ေမဇင့္လက္ေလး အေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းအုပ္ကိုင္လို႔ ေမဇင္မ်က္ႏွာနားသို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို တိုးကပ္သြားလိုက္ၿပီး အနည္ငယ္ တုန္ရီေနေသာ ေလသံျဖင့္… “ ကိုၿငိမ္းရင္ထဲက စကားတစ္ခုေလာက္ ေျပာပါရေစ ေမဇင္။ ကိုေအာင္မင္းက ေမဇင့္ကို ဂ႐ုစိုက္ရဲ့လား ဟင္။ ေမဇင္ ဘာေတြ လိုအပ္ေနတာလဲဆိုတာ ကိုၿငိမ္း ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ ေမဇင္ရယ္။ သူမျဖည့္ဆီးနိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီတာဝန္ေလးကို ယူပါရေစ ေမဇင္… ေနာ္…။ ခြင့္ျပဳပါဗ်ာ ” ေမဇင္ ေခါင္းေလးငုံ႔သြားၿပီး “ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုၿငိမ္းရယ္။ ကိုေအာင္မင္းကေလ အခုဆိုရင္ ေမဇင့္ကို ရွိေသးတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ေသးရဲ့လား မသိဘူး။ အခ်ိန္ျပည့္ ကုမၼဏီကိစၥဆိုၿပီး ခရီးခဏခဏ ထြက္ေနေတာ့တာပဲ။ သူ အလုပ္ႀကိဳးစားလို႔ ေငြေတြအမ်ားႀကီးရတာကို ေမဇင္ မမက္ေမာဘူး။ ဒါကိုလည္း သူသိတယ္။ ဟင္း.. ဟင့္.. ရႊတ္.. ဟင့္ ” ခံစားေနရသည္မ်ားကိုေျပာရင္း မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာပါေတာ့တယ္။ ေမဇင့္မ်က္ရည္ေတြကို ကိုၿငိမ္း လက္မ်ားျဖင့္ ပါးေပၚမွ သုတ္ခ်ေပးလိုက္ရင္း ေမဇင္ကလည္း အလိုက္သင့္ေလး ကိုၿငိမ္းပုခုံးေပၚကို ေခါင္းေလးမွီထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကိုၿငိမ္းပုခုံးေပၚ ေမဇင္မွီလိုက္ေတာ့ ေမဇင့္ ညဝတ္အကၤ်ီပါးပါး ရင္ဟိုက္ေလးမွ ေမဇင့္နို႔ေလးမ်ားကို ကိုၿငိမ္းဝင္း ျမင္ေနရပါေတာ့တယ္။ ေမဇင့္ အသက္ရွူသံႏွင့္အတူ နို႔ေလးမ်ားက ဖုတ္လွိုက္ဖုတ္လိုက္နဲ႔ အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ကိုင္လို႔ အရမ္းေကာင္းမွာပဲလို႔ ကိုၿငိမ္းဝင္း ၾကည့္ရင္း ေတြးေနမိတာေပါ့။ ကိုၿငိမ္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ထိန္းၿပီး သူအခု ေတြးေန ဖီလင္ယူေနတဲ့ အရာေတြကို ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ မိန္းမဆိုတဲ့အရာနဲ႔ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီလို႔ ကင္းကြာေနတဲ့ ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ဒီလိုလွပၿပီး ကာမပိုင္လင္ေယာက်ာ္းရွိတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ အထိအေတြ႕ကို လြန္ဆန္နိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။

ပထမ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိခင္ သူလုံး၀ သိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ့ သူစၿပီး စီးေက်ာ္ေနၿပီ ဆိုတာကိုေပါ့။ ျပည့္စုံျခင္း အထြတ္အထိပ္ကို မရမက၊ အမိအရ လွန္းယူလိုျခင္း ဆႏၵအလြန္ျပင္းပ်ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္တည္မိန္းမ ေမဇင့္အဖို႔ေတာ့ ဘာကိုမွ ဆင္‌ျခင္ထိန္းကြပ္နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္အားျပင္းတဲ့ အသိတရားပဲ ျပန္ဝင္လာပါေစ ေမဇင္ ေနာက္ဆုတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါ။ သူမ ထိုအရာကို ျပဳလုပ္ဖို႔ ေသခ်ာစဥ္းစာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ရပ္တန႔္ပစ္ဖို႔ဆိုတာ ေမဇင့္အတြက္ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့ အဓိပၸာယ္မဲ့ စကားတစ္ခြန္း ျဖစ္သြားမွာပါ…။ သူမလက္ေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းထိကပ္လို႔ ေႏြးေထြးမွုေတြ ေပးေနတဲ့ ကိုၿငိမ္းရဲ့ အသက္ရွူသံ ရင္ခုန္သံေတြကေနတဆင့္ ကိုၿငိမ္းစိတ္ေတြ အရမ္းလုပ္ရွားေနတယ္ဆိုတာကို ေမဇင္လည္း သိေနတယ္။ ေမဇင့္ ေသြးခုန္ႏွုန္းေတြ ပိုျမန္လာလို႔ အသက္ရွူသံေတြဟာလည္း ပိုၾကမ္းတမ္းလာေနတာကို ကိုၿငိမ္း ထိေတြ႕ခံစားေနရင္းက ခႏၶာကိုယ္ပူးကပ္ထားလို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္လိုအပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို ပိုပိုၿပီး သိရွိလာသလို ခံစားေနရတဲ့ ေမဇင္နဲ႔ ကိုၿငိမ္း…၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးျဖစ္ေနပုံက ဒိုင္နမိုက္ေတြ အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ ဂိုေတာင္တစ္လုံး ေဖာက္ခြဲျဖစ္ဖို႔ တရွူးရွူးနဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းရင္း ဂိုေတာင္ရွိရာကို သြားေနတဲ့ စနစ္တံတစ္ေခ်ာင္းလိုေပါ့။ သာမန္ထက္ ပိုလြန္တဲ့ ရင္းႏွီးမွုမ်ိဳးကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ခံစားထိေတြ႕မိေနၾကေတာ့ ေမဇင္အတြက္ ေရွ႕တစ္လမ္း ဆက္တိုးဖို႔ သတၱိေတြ ပိုရွိလာေအာင္ လုံ႔ေဆာ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားေတာ့တယ္…။

ဒီလိုနဲ႔ ေမဇင္တစ္ေယာက္ ကိုၿငိမ္းရဲ့လက္ေတြကို ကိုင္ထားရာက ျဖဳတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေဖာင္းၿပီး အေပၚကို ေထာင္တက္ေနေသာ ေဘာင္ဘီဂြၾကားရွိ ကိုၿငိမ္း၏ လိင္တံႀကီးကို အလိုလို အေပၚမွ အုပ္ကိုင္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေဘာင္းဘီအေပၚမွ မျမင္ဖူးေသးေသာ ကိုၿငိမ္း၏ သတၱဝါေလးကို ျဖည္းျဖည္းညစ္လို႔ ဆုပ္ကိုင္ၾကည့္မိတယ္။ ကိုၿငိမ္းလည္း အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ကို ဆြဲလို႔ရွူၿပီး ေမဇင့္ကို ဖက္ထားလိုက္ပါၿပီ…။

“ ေမ… ကိုေအာင္မင္းက တကယ္ကို ေမ့အေပၚ နားမလည္ခဲ့ဘူးေနာ္” ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ကြဲအက္အက္ အသံတိုးေလးျဖင့္ မနည္းအားယူရင္း ေမဇင့္ကိုေျပာေတာ့.. “ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဘားမွမေျပာပါနဲ႔ေတာ့ ကိုၿငိမ္းရယ္။ ကိုေအာင္မင္းက နားမလည္ေပမဲ့ ကိုၿငိမ္းကေတာ့ ေမ… ဘာေတြျဖစ္ေနတာကို အေစာကတည္းက သိေနတယ္ မဟုတ္လားဟင္။ ကိုၿငိမ္းလည္း ေမ့ဆီက ဘာေတြလိုခ်င္ေနတယ္ ဆိုတာကို ေမ… အရင္ကတည္းက သိၿပီးသားပါ။ ကိုေအာင္မင္းေရွ႕မွာ မသင့္ေတာ္လို႔ ေမ မ်က္လုံးေတြကို ေရွာင္ဖယ္ေနေပမဲ့ ကိုေအာင္မင္း ေမတို႔အနား မရွိတဲ့အခ်ိန္ ေမက ကေလးေပြ႕လို႔ ေခ်ာ့သိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ေမ့တကိုယ္လုံးကို ကိုၿငိမ္း ခိုးၾကည့္ေနတာ သိပါတယ္ေနာ္။ အဲ့လိုခိုးၾကည့္ၿပီး မျပည့္စုံခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ ကုန္သြားပါၿပီ ကိုၿငိမ္းရယ္။ ေမ့ရင္ထဲကေန ကိုၿငိမ္း လိုသမၽွကို ႀကိဳက္သလို ယူလိုက္ပါေတာ့ေနာ္။ အရာအားလုံးကို ယူလိုက္ပါေတာ့ေနာ္ ကိုၿငိမ္း…”

ခၽြဲပ်စ္ခ်ိဳၿမိန္ေသာ စကားမ်ားကို ေမဇင္ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာေနရင္း ကိုၿငိမ္း၏ လိင္တံႀကီးကိုလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေပၚေအာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိတယ္။ ေမဇင္ ယခုလုပ္ေနေသာ အျပဳအမူမ်ားသည္ ကိုၿငိမ္းအဖို႔ ေလေပၚမွာ ပ်ံဝဲေနရသလိုပါပဲ။ မ သတၱဝါႏွင့္ အေတာ္ၾကာ ကင္းကြာေနခဲ့ေသာ ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ အရမ္းေကာင္းလို႔ မွိန္းၿပီး ယူေနေတာ့တယ္။ ပါစပ္မွလည္း ညည္းညဴသံသဲ့သဲ့ ထြက္လို႔။ ကိုၿငိမ္းအဖို႔ ဒီလိုခံစားမွုရသမ်ိဳးကို တင္ေထြးငယ္ မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ပိုင္း တစ္ခါ‌ေလးေတာင္မၽွ မခံစားခဲ့ရတာ ၾကာလို႔ေနပါၿပီ။ အခုေတာ့ၾကည့္ပါဦး သူ႔မိန္းမေထြးငယ္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးက ျပဳစုလို႔ ယုယေပးေနလိုက္တာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းေနတာေပါ့။ ေမဇင့္ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြက ကိုၿငိမ္းလည္တိုင္တေလၽွာက္ကို အနမ္းႏုႏုေလးေတြ ေပးရင္းေပါ့။ ကိုၿငိမ္းရဲ့ ေသြးခုန္ႏွုန္းေတြ ပိုပိုျမန္လာၿပီး ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း ေသြးစီးဆင္းမွုမ်ားလည္း အလြန္အရွိန္ျပင္းလို႔လာတယ္။ ကိုၿငိမ္းလည္တိုင္ကို ေမဇင့္ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ား လၽွာျဖားေလးမ်ားျဖင့္ ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္ ယက္လိုက္ လုပ္ေနမိရင္း ကိုၿငိမ္းလည္ပင္းရွိ ေသြးလႊတ္ေၾကာ ေဖာင္းေဖာင္းေလး တစ္ေခ်ာင္းအတြင္း အရွိန္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းသြားသည့္ ေသြးစီးဆင္းမွုကို ေမဇင့္ လၽွာျဖားေလးမွ ထိေတြ႕ခံစာလိုက္ရတယ္….။ မုတ္ဆိတ္က်င္ဆြယ္ေတြ မၾကာေသးမီကမွ ရိတ္ထားေသာ ေမးရိုးတေလၽွာက္နဲ႔ ေမးေစ့ေတြမွာ ေမဇင္ရဲ့ တံေတြးေတြနဲ႔ ျဖန္းပတ္ထားသလိုပါပဲ။ ေမဇင့္ ေပါင္ၾကားအတြင္းမွာလည္း ပူေႏြးလို႔လာၿပီး စိုစိုစြတ္စြတ္ေလး ျဖစ္လို႔လာပါၿပီ။

ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ေမဇင့္အျပဳအမူေတြကို သည္းမခံနိုင္ေတာ့ပဲ ေမဇင့္ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို ဆြဲယူကာ အားရပါးရကို အနမ္းမိုးေတြ ရြာေပးပါေတာ့တယ္။ အဲ့လို ကိုၿငိမ္းကစလို႔ ေမဇင့္ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးကို ေတ့ၿပီး kissing ဆြဲလိုက္ျခင္းဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ဗို႔အားအလြန္ျပင္းတဲ့ ဓာတ္အလိုက္ခံလိုက္ရသလိုပါပဲ။ ႏွာသံေတြ အသက္ရွူသံေတြကလည္း တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ဧည့္ခန္းအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ တိုးတိုးညင္သာစြာ ထြက္လို႔ ေနပါေရာလား။

႐ုတ္တရက္ ကိုၿငိမ္း ေမဇင့္ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန မၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ ေမဇင္က ဒီအျပဳအမူေၾကာင့္ ကိုၿငိမ္းကို အံ့ၾသသလို ၾကည့္ေနမိတာေပါ့။ အတန္ၾကာ ေသဆုံးခဲ့ရေသာ ရမၼက္မီးႀကီးဟာ အခုေတာ့ ကိုၿငိမ္းစိတ္အတြင္းဝယ္ တဟုန္းဟုန္းျဖင့္ ေတာက္ေလာင္ေနေတာ့တယ္။ ဒီလို ရမၼက္ေငြ႕ေတြ ရိုက္ခံထိသြားေသာ ကိုၿငိမ္း၏ အျပဳအမူမ်ား ပို၍ ရဲတင္းလို႔လာပါတယ္။ မေျပာမဆိုနဲ႔ ေမဇင့္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ကိုၿငိမ္း ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အုပ္နံရံဖက္ကို တြန္းထုတ္လိုက္ပါေရာ။ အုပ္နံရံမွ ကပ္လို႔ ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ ေမဇင့္အနားကို မ်က္ေတာင့္နီ လူမိုက္အထာျဖင့္ တစ္လမ္းခ်င္း ေလၽွာက္သြားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို အုပ္နံရံမွာေျမႇာက္လို႔ ဆြဲကပ္ထားလိုက္တာေပါ့…။

ေမဇင့္ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးကို ကိုၿငိမ္းႏွုတ္ခမ္းျဖင့္ ေတ့ကာ အနမ္းတစ္ခ်က္ ေပးလိုက္တယ္။ ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္ေသာ ကိုၿငိမ္းအနမ္းေၾကာင့္ ေမဇင့္ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမိေနယုံရွိေသး ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ သူ႔လၽွာကို ေစ့ေနတဲ့ ေမဇင့္ပါစပ္ေပါက္ထဲ ထိုးထည့္ၿပီး တံေတြးႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းလၽွာတို႔ရဲ့ ၾကမ္းတမ္းစြာ ေရာေႏွာလုပ္ရွား ပြတ္သပ္ေနရာမွ အသံမ်ားထြက္သည့္တိုင္ kissiny ဆြဲပစ္လိုက္ပါေရာ….။ တစ္ေယာက္လၽွာ တစ္ေယာက္ကလိလိုက္ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို သြားေလးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလး ဆြဲကိုက္လိုက္နဲ႔ နမ္းမိေနလို႔ေပါ့။ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလး ထြက္က်လာတယ္။ ကိုၿငိမ္းကို တင္ၾကပ္စြာ ေမဇင္ ဖက္ထားရင္း ေဘာ္လီမပါတဲ့ ညဝတ္အကၤ်ီေအာက္က သူမနို႔ေတြအေပၚ တအားဆြဲဖိထားလိုက္မိတယ္။

တရိတ္ရိတ္ တက္လာတဲ့ ခံစားမွုဖီလင္ေတြေၾကာင့္ ေမဇင့္နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာေတာင္လာၿပီး ကိုၿငိမ္းရင္ဘတ္ကို သြားေထာက္လို႔ေနပါေရာ။ နိ့သီးေခါင္း အရသာေၾကာင့္ ကိုၿငိမ္း ေမဇင့္ကို အနမ္းမိုး ရြာတာရပ္ၿပီး ေမဇင့္အေပၚအကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ျဖဳတ္ေနေလရဲ့။ ျပဴးထြက္လာတဲ့ ေမဇင့္နို႔အုံကိုၾကည့္လို႔ ေမဇင့္မ်က္ႏွာကိုလည္း တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္ရာ ကိုယ္ႀကိဳက္သလို လုပ္နိုင္ပါတယ္ေနာ္လို႔ အထာေပးတဲ့ အျပဳံးေကာက္ေလး တစ္ခုကို ေမဇင့္မ်က္ႏွာကေန ထြက္က်လာတာေပါ့။ ကိုၿငိမ္းရဲ့လက္တစ္ဖက္က ေမဇင့္နို႔တစ္လုံးေပၚ အုပ္ကိုင္လို႔ ခပ္ဖြဖြညစ္ေပးရင္း က်န္တစ္လုံးကိုေတာ့ ပါစပ္နဲ႔ ကုန္းစုပ္လိုက္တယ္…။

“ အင္း…အင္…. အားးးးး….. ကို…… အင္း… အ.. အင္”

ဆိုတဲ့ ညည္းသံေလးေတြ ထြက္လို႔လာေရာ ေမဇင့္ေပါင္ေတြ တျဖည္းျဖည္းကားသြားၿပီး ကိုၿငိမ္းရဲ့ လြတ္ေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းယူကာ သူမေပါင္ၾကားအတြင္း ဖိကပ္ေပးထားလိုက္ပါေရာ။ ကိုၿငိမ္းလက္က ေမဇင့္ညဝတ္ေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္ၿပီး အေမြးအုပ္အုပ္နဲ႔ အရည္ေတြစိုလို႔ေနတဲ့ ေမဇင့္အဖုတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းပြတ္ေပးေနတယ္…။

“ အင္း … အား…. ကို… ကို…. ေကာင္းတယ္….. အင္း… အင္”

ေမဇင့္ ပါစပ္ေလးအတြင္းမွ ညည္းသံေတြ အဆက္မျပတ္ ထြက္လာရင္း ကိုၿငိမ္းကလည္း ပြတ္ေပးေနတာကို အရွိန္တင္လို႔ အျမန္ပြတ္လိုက္ နို႔စို႔လိုက္နဲ႔ ေမဇင့္ ညည္းသံေတြ အသက္ရွူသံေတြကလည္း တစ္ခန္းလုံးကိုျပည့္လို႔။ ေမဇင္ကလည္း ကိုၿငိမ္း လက္နဲ႔ပြတ္ေပးေနတဲ့ စည္းခ်က္အတိုင္း သူမအဖုတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း အားႀကိဳးမာန္တက္ပါပဲ..။

“ အား….အင္…အား…အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး……”

ဆိုၿပီး အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ေမဇင္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားတာေပါ့။ ကိုၿငိမ္းလက္တစ္ခုလုံး ေမဇင့္အဖုတ္ရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲလို႔။ ေမဇင္ပါစပ္မွ အက္သံေလးျဖင့္

“ ေက်းဇူးပါပဲ ကိုရယ္။ ေမေလ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္အတြင္း ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ အရသာမ်ိဳး ေမဇင္ မရခဲ့တာၾကာၿပီ… သိလား… ကိုရယ္…။ ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ…။ ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး ေမဇင့္အနားမွာ ကိုၿငိမ္း ေနေပးနိုင္မလား…. ဟင္။ ကိုေအာင္မင္းက မနက္ျဖန္မွ မႏၲေလးက ျပန္ေရာက္မွာ။ ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံးေရာ တစ္ညလုံးပါ ေမဇင္ ကိုၿငိမ္းကို ခ်စ္ပါရေစကြာ”

ေမဇင့္အဖုတ္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ကို ကိုၿငိမ္း ျပန္ဆြဲယူလိုက္ၿပီး လက္တြင္ေပေနေသာ သုတ္ရည္ႏွင့္ ေခ်ာ္ဆီမ်ား ေရာေနာေနေသာ ေမဇင့္၏ အဖုတ္ရည္မ်ားကို လၽွာႏွင့္ယက္ရင္း

“အင္.. ကိုဒီေန႔ ေမဇင့္အိမ္မွာ အခ်ိန္ကုန္ဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးထားဘူး…။ ဒါေပမဲ့ ကို ေမဇင့္ကို မျငင္းေတာ့ပါဘူး…။ ကိုလည္း ေမ့ကို ခ်စ္လို႔မဝေသးဘူး… ဟဲဟဲ ”

လက္ေခ်ာင္မ်ားရွိ ေမဇင္၏ သုတ္ရည္မ်ားကို ယက္ေနရင္း စကားေျပာေနေသာ ကိုၿငိမ္းရဲ့ အမူအရာကို ေမဇင္ ၾကည့္ရင္းမွ ရင္ထဲတြင္ တဏွာမီးမ်ား ျပန္လည္ေလာင္ကၽြမ္းလို႔ လာပါတယ္။ ေမဇင့္အဖို႔ တစ္ခါၿပီးသြားတာေတာင္ ၁ မိနစ္မျပည့္ေသးဘူး ထပ္ၿပီးေတာင္းေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏွာႀကီးတဲ့ မိန္းမလို႔ ကိုၿငိမ္း ယူဆမိရင္ ယူဆမိပါမယ္။ ဒါေမမဲ့ သူမရဲ့ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီလို႔ ၾကာေအာင္ ျပည့္စုံမွုမရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘာမွေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါ ဘယ္သူ႔အျပစ္လဲ လင္ေတာ္ေမာင္ရဲ့အျပစ္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါနဲ႔ ကိုၿငိမ္းလက္မ်ားကို လၽွာျဖင့္ယက္ေနရင္း ေမဇင့္မ်က္ႏွာကို တည္ၾကည္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ တည့္တည့္ၾကည့္ရင္း…

“ ကိုယ္ တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္ ေမ…။ ဒီလိုပဲ ကိုေအာင္မင္းက ဆက္ၿပီး ေမ့ကို နားမလည္းနိုင္ေသးဘူးဆိုရင္… ကို… ေမ့နားမွာ အခ်ိန္ျပည့္ တာဝန္ယူေပးခ်င္တယ္ကြာ… ေနာ္…။ ဒီေလာက္ေခ်ာၿပီး အရသာရွိတဲ့ မိန္းမကို သူမို႔လို႔ ဂ႐ုမစိုက္တယ္…”

ကိုၿငိမ္း ေျမေခြးအျပဳံး တစ္ခ်က္ျပဳံးရင္း ေမဇင့္အား ေျပာရာ…

“ အို ကိုၿငိမ္းရယ္။ အဲဒီလူႀကီး ေမဇင္ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဒီတသက္ သိနိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး.. ခစ္.. ခစ္”

ကိေလသ မာယာျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မွုအားေကာင္းၿပီး လမ္းေဘး အျပတ္မယ္တို႔၏ ေက်နပ္အားရေသာ အျပဳံးတစ္ပြင့္ကို ျပဳံးရင္း ေမဇင္တစ္ေယာက္ သူကိုယ္သူ သေဘာက်လို႔ တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ေနေတာ့တယ္။ ရယ္ေနရင္းက

“ သူ ေမဇင့္ကို ကိုၿငိမ္း အခုလို ျဖည့္ဆည္းေပးပုံမ်ိဳးနဲ႔ ေမဇင္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ေမဇင့္အခ်စ္ေတြ သူ႔အတြက္ မရွိနိုင္ေတာ့ပါဘူး ကိုရယ္…။ ေမဇင္ ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီ.. သိလား ကို”

ေမဇင္၏ ခၽြဲပ်စ္ေသာ စကားမ်ားကို ကိုၿငိမ္း နားေထာင္ေနရင္မွ ေမဇင့္အဖုတ္အတြင္းသို႔ ျပန္နိုက္ကာ အုံထေနေသာ အဖုတ္ေမြးအုံအုံေလးအား ဆြဲေဆာင့္လိုက္သည္…။

“ အ…. ကိုဘယ္လိုလုပ္တာလဲ နာလိုက္တာကြာ….”

ဟု ေမဇင္ ေျပာေနရင္းက

“ ေမပဲၿပီးေသးတာ။ ကိုၿငိမ္းက ၿပီးေသးတာ မဟုတ္ဘူး …။ ကို..ေမ့ကို လုပ္ခ်င္တယ္ကြာ ”

ေမဇင္တစ္ေယာက္ ကိုၿငိမ္းစကားမဆုံးေသး ကိုၿငိမ္းအုပ္မိုးထားေသာ ရင္ခြင္ထဲမွ ေျပးထြက္လိုက္ရင္း
ဆိုဖာရွိရာသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းေလၽွာက္သြားရာ ေမဇင့္လမ္းေလၽွာက္ပုံကို ကိုၿငိမ္း ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး မ်က္လုံးကၽြတ္ထြက္မတတ္ လိုက္ၾကည့္ေနေလရဲ့။ ေျခလွမ္းမ်ားကို တစ္လမ္းခ်င္းေလၽွာက္လို႔ ဆိုဖာရွိရာသို႔ သြားေနေသာ ေမဇင့္လမ္းေလၽွာက္ပုံမွာ ကိုၿငိမ္းအဖို႔ ေသြးပ်က္မတတ္ ဆြဲေဆာင္မွုရွိေသာေၾကာင့္ ကိုၿငိမ္းရင္ဘတ္ႀကီးမ်ားမွာ တဒုတ္ဒုတ္ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ရမၼက္မီးျဖင့္ အပူေပးထားေသာ ကာမသြးမ်ားကလည္း ဆူပြတ္လို႔ေနတာေပါ့။ ကိုၿငိမ္းလည္း မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ ေမဇင့္ေနာက္ေက်ာအလွကို ေငးေမာမွင္သက္မိေနရင္း ေမဇင္မွာ အနည္းငယ္ဝသေယာင္ရွိေပမဲ့ သာမန္ေယာက်ာ္းသား တစ္ေယာက္အဖို႔ အလြန္ဆြဲေဆာင္မွုရွိတဲ့ ကိုယ္လုံးအခ်ိဳးအစား ရွိသူေလးပါ။

ဆိုဖာနားကိုေရာက္သြားေတာ့ ေမဇင္တစ္ေယာက္ ခါးေပၚရွိ ညဝတ္ေဘာင္းဘီ ေမ်ာ့ႀကိဳးေလးအတြင္းသို႔ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ထိုးခ်ိတ္ကာ ေဘာင္းဘီေလးကို တျဖည္းျဖည္း ေအာက္သို႔ဆြဲခၽြတ္ လိုက္ေတာ့တယ္…။ ျဖဴေဖြးႏုအိေနေသာ ဖင္လုံးလုံးေလးသည္ ကိုၿငိမ္းမ်က္လုံးေတြကို ျပာေဝသြားေအာင္ လုပ္လိုက္သလို ေဘာင္းဘီးအား ခၽြတ္ၿပီး ဆိုဖာရွိရာကို လက္ေထာက္လိုက္ကာ ဖင္ႀကီးအား ကိုၿငိမ္းဘက္သို႔ လွည့္ေပးၿပီး ကုန္းေပးထားတာေၾကာင့္ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အဖုတ္ေမြးမ်ားႏွင့္ ေရာေနေသာ အဖုတ္ျဖဴျဖဴအတြင္းမွ အနီေရာင္ အတြင္းႏွုတ္ခမ္းသားမ်ား ပြင့္အာ၍လာေတာ့တယ္။

ကိုၿငိမ္းလည္း ေမဇင့္ ဖင္ျဖဴျဖဴအေနာက္သို႔ ကပ္သြားၿပီး ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ ထိုးေထာင္ထြက္ေနသည့္ သူ၏လီးႀကီးျဖင့္ သြားေထာက္ကာ စ၍ေညာင့္ေပးေန၏။ လက္မ်ားကလည္း ေမဇင့္အကၤ်ီေအာက္သို႔ လၽွိုလို႔ နို႔သီးလုံးမ်ားအား အစုံလိုက္ ဆြဲညစ္ကာ အေနာက္မွေတ့ရင္း ပုံမွန္ေလး ေညာင့္ေညာင့္လို႔ေနေတာ့ ေမဇင္ကလည္း သူ႔ဖင္ကို ကိုၿငိမ္းရဲ့ ေညာင့္ခ်က္ေတြအတိုင္း ေကာ့ေကာ့ေပးေနေလရဲ့…။

အဲလို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေကာ့ရင္း ေညာင့္ရင္းျဖင့္ ေမဇင္ ကိုၿငိမ္းဘက္သို႔ လွည့္ကာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္…။ မ်က္ႏွာေရွ႕ တည့္တည့္တြင္ ထိုးထြက္ေနေသာ ကိုၿငိမ္းလီးႀကီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ျပန္ပြတ္ေပးေနေလရဲ့။ ပြတ္ေပးရင္း ကိုၿငိမ္း ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ရာ ေသြးေၾကာအျမႇင္မ်ားျဖင့္ အဖုဖုအထစ္ထစ္ ညီညာျပန႔္ျပဴးျခင္း မရွိေသာ ကိုၿငိမ္းလီးႀကီးသည္ ေမဇင့္မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ တရမ္းရမ္းျဖင့္ မာန္ဖီေနေတာ့တယ္။ ေမဇင့္ပါစပ္ အနည္းငယ္ဟသြားၿပီး ကိုၿငိမ္းမ်က္ႏွာေလးကို အံ့ၾသေသာ အမူအရာျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္ကာ

“ ကိုရယ္… ကို႔ပစၥည္းႀကီးက ႀကီးလိုက္တာ။ ကိုေအာင္မင္း ပစၥည္းနဲ႔မ်ား ေရနဲ႔ဆီလိုကို ကြာတာပဲ…”

ကိုၿငိမ္း ေမဇင့္ကို အေပၚမွ ျပန္ျပဳံးျပသည္။ ကိုၿငိမ္းကို ပါစပ္အေဟာင္းသားေလးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေျပာေနေသာ ေမဇင့္ပါးစပ္ေလးသည္ ကိုၿငိမ္းရဲ့ လီးထိပ္ကို အနမ္းေလးတစ္ခ်က္ ေပးလိုက္စဥ္…

“ အို… ေမရယ္။ အဲလိုလုပ္ဖို႔ မလိုပါဘူးကြာ… ထပါေနာ္.. ”

ေမဇင္က ကိုၿငိမ္းကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္၍

“ ကို… ေမဇင့္ကိုခ်စ္ရင္… အဲ့လိုစကားမေျပာနဲ႔ကြာ…”

ဟု ကိုၿငိမ္းကို ျပန္ေျပာရင္း လီးႀကီအား ပါစပ္ေပါက္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ အတင္းထိုးထည့္ကာ ကိုၿငိမ္းကို စေလြပါေတာ့တယ္။ ကိုၿငိမ္းလည္း ေမဇင့္စုပ္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ မ်က္ျဖဴေလးစိုက္ရင္း..

“ အား…. အား… ေမ… အားး…. ရွီးး… အား.. ရွီး.. ေကာင္း… လိုက္… တာ ေမရယ္… အား”

ကိုၿငိမ္း ေကာင္းကင္ဘုံေရာက္ေနသလား မွတ္တယ္။ ေမဇင္ကလည္း ေအာက္ကေန တပလြတ္.. ပလြတ္.. ပလပ္.. ပလပ္နဲ႔ ေၾကးစား ဖာသည္အလား ေအာင့္ေမ့ရေအာင္ ပေလြအေတာ္ထူးခၽြန္တဲ့ သူပဲ…။ ေမဇင္တစ္ေယာက္ မွုတ္ရင္းစုပ္ရင္းကေန အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ကိုၿငိမ္း အရမ္းကို ဖီလင္ေတြယူရင္း ေမဇင့္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ေမဇင္လည္း ကိုၿငိမ္းကို ဖာျပဳံးေလးတစ္ခ်က္ ျပန္ျပဳံးျပရင္း ႏွစ္ေယာက္သား အရမ္းကိုေကာင္းလို႔ ကမၻာႀကီးကို ေမ့ေနၾကတာေပါ့။ ကိုၿငိမ္း အေတြးထဲမွာေတာ့ ေမဇင္တစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား သင္ယူထားသလဲေပါ့။ ကိုေအာင္မင္းနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္နိုင္။

တကယ္ေတာ့ ေမဇင္ ယခုလို အျပဳစု ကၽြမ္းက်င္ေနခ်င္းမွာ အိမ္မွာ ကိုေအာင္မင္း ပန္းဆိုးတန္းက ဝယ္ဝယ္ၿပီး ၾကည့္ေနၾက အျပာဇာတ္လမ္းမ်ားရဲ့ ေက်းဇူးေတြလို႔ ေျပာရမယ္…။

“ အ.. ေမ… အား… ေမဇင္… ကို.. အရမ္းၿပီးခ်င္ေနၿပီး… အ… အားးးးးးးးးးး ”

အႏွစ္ႏွစ္ အလလ စုထားေသာ ကိုၿငိမ္းရဲ့သုတ္ေတြ ေမဇင့္ပါစပ္ထဲကို ေရပိုက္ေခါင္း ဖြင့္ခ်လိုက္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ပန္းထြက္ကုန္ပါေရာ…။ သုတ္ရည္ေတြႏွင့္ ျပည့္ေနတဲ့ ေမဇင့္ပါစပ္ႀကီး ေဖာင္းကားလို႔ေနေတာ့တယ္။ ကိုၿငိမ္းလည္း ေမဇင့္ေခါင္းေလးကို ပြတ္လို႔…။

“ အြတ္.. အင္းးးး ”

ပါစပ္ထဲက သုတ္ရည္အားလုံး ေမဇင္တစ္ေယာက္ မ်ိဳခ်လိုက္ပါၿပီ…။ ကိုၿငိမ္း ေမဇင့္ကို အံ့ၾသေနေတာ့တာေပါ့….။

“ေမ.. ဘာလို႔မ်ိဳခ်လိုက္တာလဲ မရႊံမရွာနဲ႔ကြာ ”

ေမဇင္ ကိုၿငိမ္းကို ဘာမွျပန္မေျပာေနေတာ့ဘူး။ သူ႔လုပ္ရပ္ကို အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္လို႔ ျပဳံးေနေလရဲ့။ ကိုၿငိမ္း ေမဇင့္ေခါင္းကို အသာအယာေလး ပြတ္ရင္း.

“ ဒီမနက္ကေတာ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ မနက္ခင္းေတြထဲမွာ က်က္သေရအရွိဆုံးနဲ႔ အရသာအရွိဆုံး မနက္ေလးပဲ ေမ.. ”

ဟု ႏွုတ္မွေရရြတ္ရင္ ေမဇင့္ အျပဳအစုေပၚ ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္လို႔ေနတာေပါ့။ ဒူးေထာက္ထားေသာ ေမဇင္တစ္ေယာက္ ျပန္ထရပ္ၿပီး ကိုၿငိမ္းကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ကာ

“ ဒါေပမဲ့ ေမ့အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး ”

လို႔ေျပာရင္း ကိုၿငိမ္း အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း စျဖဳတ္ေနေလရဲ့။ ၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ၿပီးေသာ ရွပ္အကၤ်ီကိုခၽြတ္၍ စားပြဲေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္ၿပီး ဒူဆစ္အထိ ကၽြတ္က်ေနေသာ စတိုင္ပန္ကို ေခ်ေထာက္ျဖင့္ ထိုးခၽြတ္ကာ ေဘးတစ္ေနရာသို႔ ကန္ထုတ္လိုက္တယ္။ ကိုၿငိမ္လည္း ေမဇင့္ကို ျပဳံးၾကည့္ရင္း

“ ဒီေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္ဆိုး ”

လို႔ေျပာၿပီး ေမဇင့္ပါးေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ပါတယ္။ အကၤ်ီဗလာျဖစ္ေနေသာ ကိုၿငိမ္း၏ ရင္အုပ္မ်ား ဗိုက္သားရွိ အရစ္လိုက္ အရစ္လိုက္ျဖင့္ မာေတာင္က်စ္လစ္ၿပီး ေယာက်ာ္းၿပီသေသာ ဘဲလ္လီသားမ်ားကို ၾကည့္ကာ ေမဇင္တစ္ေယာက္ သေဘာေခြ႕ေနေလရဲ။ ကိုၿငိမ္းမွာ ထိုကဲ့သို႔ ဘဲလ္လီသားမ်ား ရင္အုပ္ကားကားမ်ား အရင္ကမရွိ။ ကိုၿငိမ္း၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ အရင္ကဆို ေခြးပစ္တဲ့ တုတ္သာသာရယ္။ ေနာက္ပိုင္း အရက္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ဂ်င္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ကစားထားသျဖင့္ အခ်ိဳးအစား အလြန္က်နေနသည့္ ေဘာ္ဒီအလွႀကီးကို ေမဇင္သေဘာက်လို႔ ေနတာပါ။ ေမဇင္လည္း သူမအကၤ်ီမ်ားကို စခၽြတ္ေနရင္း အေတြးတစ္ခု ဝင္လာတယ္။

“ ေအာ္… ငါခၽြတ္လိုက္လို႔ တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားရင္ ကိုၿငိမ္းေရွ႕ ရွက္စရာႀကီး ”

ဟုရမၼက္ၾကားက အရွက္တရားေတြ ရေနတယ္ဆိုပဲ။ အကၤ်ီေလးကိုခၽြတ္လို႔ စားပြဲေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္တယ္။ ေမဇင္ အနည္းငယ္စဥ္းစား၍ စိတ္ထင့္ေနသည္ကို ကိုၿငိမ္း သတိထားမိလိုက္ေတာ့ ေမဇင့္ အေနာက္သို႔သြားၿပီး ေမဇင့္၏ ပုခုံးမ်ားေပၚသို႔ လက္ကို တင္ခ်ိတ္ထားလိုက္တယ္။

ေမဇင္လည္း သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ ကိုၿငိမ္း၏ေခါင္းကို လက္ျပန္လွမ္းကိုင္ကာ အလြန္ဆြဲေဆာင္ အားေကာင္းေသာ position တစ္ခုကို အတူတူ ပိုစ့္ေပးလ်က္သား ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ကိုၿငိမ္းလက္မ်ား ေမဇင့္ပုခုံးေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြားၿပီး နို႔လုံးမ်ား ႏွားအေရာက္တြင္ေတာ့ လက္ေခ်ာင္း လက္ထိပ္ေလးမ်ားျဖင့္ ေမဇင့္နို႔အုံ ေဘးျခမ္းမ်ားအား ဖြဖြကုတ္လို႔ ပြတ္ဆြဲေပေနေလရဲ့…။ ဆက္ၿပီး လက္မ်ားကို ျဖည္းျဖည္းေလၽွာ့ခ်ကာ ေမဇင့္ခါးရွိ ညဝတ္ေဘာင္းဘီေမၽွာ့ႀကိဳးမ်ားအတြင္း လက္နိုက္ကာ ေမဇင့္ညဝတ္ေလးကို ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ ကိုၿငိမ္းလက္မ်ား ေမဇင့္ညဝတ္ေလးကို အေပၚမွ ညင္သာစြာ ဆြဲခ်ေနရင္း သူ၏ႏွုတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ေမဇင့္လည္တိုင္ေလးမွစလို႔ ေက်ာျပင္တင္ပစုံအထိတိုင္ေအာင္ ဖြဖြေလးနမ္းကာ ဆင္းသြားၿပီး ေဘာင္းဘီေလးကိုလည္း ေအာက္သို႔အဆုံး ဆြဲခ်ကာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး သူနမ္းခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း နမ္းရင္း ျပန္တက္သြားျပန္တယ္။

ကိုၿငိမ္း၏ ပူေႏြးေသာ တံေတြးရည္မ်ား အရသာကို ေမဇင္ခံစားရင္း အိမ္နံရံအား လက္ျဖင့္ေထာက္ကာ ကိုၿငိမ္း၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ား ေက်ာျပင္အတြင္းသို႔ ဆူးဝင္သြားမတတ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္းေစလိုသည္ကို အခ်က္ျပေသာအေနျဖင့္ ကိုၿငိမ္း၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို သူမေက်ာျပင္ႏွင့္ ျပန္၍ တြန္းတြန္းေပးလို႔ေနတယ္။ တဆက္တည္း ေမဇင့္လက္မ်ားက သူမနို႔ႏွစ္လုံးကို အုပ္ကိုင္ထားေသာ ကိုၿငိမ္းလက္ေပၚသို႔ ထပ္၍ အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူမနို႔ကို သူမ အားရစြာ ညစ္ေခ်ေနေလရဲ့။ ေမဇင့္ေက်ာျပင္ကို ကိုၿငိမ္း ပုဇြန္တုပ္ေကြးပုံ အေနအထားမ်ိဳးျဖင့္ ေနာက္မွသိုင္းဖက္ထားၿပီး သူ႔လိင္တံႀကီးကိုလည္း ေမဇင့္ဖင္ႏွစ္ခုၾကားသို႔ ထိုးထည့္ကာ ေညာင့္ေညာင့္လို႔ ေနပါေတာ့တယ္။

ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ေမဇင့္စအိုနဲ႔ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလၽွာက္ ပြတ္ဆြဲ ဆြဲရင္းက ကိုၿငိမ္း လိင္တံႀကီးမွာ ပိုပိုၿပီး ေတာင့္တင္းလာသည္ကို ေမဇင္ သတိထားမိေနတယ္။ သူမလည္း အလိုက္သင့္ ဖင္လုံးလုံးေလးကို ကိုၿငိမ္းေညာင့္ေနေသာ စီးခ်က္အတိုင္း ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း မ်က္လုံးမ်ားကလည္း ေမွးစင္းလို႔ေပါ့။ ေမဇင့္တြင္းဝမွ ထြက္ယိုက်လာေသာ ေခ်ာဆီမ်ားျဖင့္ ကိုၿငိမ္းလီးႀကီးမွာ စိုရႊဲလို႔ေနတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ လီးထိပ္ဒစ္လုံးကို အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းစ၍ ကိုၿငိမ္း ေခ်ာ့သြင္းေနစဥ္…

“ ကို… အ.. ျဖည္းျဖည္းထည့္ေနာ္…။ ကို႔ပစၥည္းႀကီးက ေမ အခုလက္ရွိသုံးေနတဲ့… ကိုေအာင္မင္း ပစၥည္းထက္ ၅ ဆ ၆ ဆေလာက္ ပိုႀကီးတယ္…ခစ္..ခစ္…။ ေမဇင္လည္း မလုပ္ရတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ေလ…။ ျဖည္းျဖည္းတြင္းေနာ္ ကို ”

ဟုဆိုကာ ကိုၿငိမ္းအား သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္ရင္းက ျပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ကိုၿငိမ္း အသာအယာ ေခ်ာ့လို႔ တြင္းေနရာမွ ဖက္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ေလးမ်ားကို ေမဇင့္နို႔လုံးေလးမ်ားမွ လႊတ္ကာ ေနာက္အနည္းငယ္ဆုတ္ၿပီး ေမဇင့္ေနာက္ပိုင္အလွကို အကဲခတ္ေနေလရဲ့…။ အင္… ဟုတ္ၿပီ။ ဝိတ္လည္း ေတာ္ေတာ္က်သြားၿပီ…။ ဖင္လုံးေလးေတြကလည္း လျခမ္းေလးေတြ ၾကေနတာ။ လွလိုက္တာ ေမရယ္လို႔ ကိုၿငိမ္းစိတ္ထဲ ေျပာေနမိသည္။

ေကာ့ထားတဲ့ ေမဇင့္ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားျဖဴျဖဴေလးမ်ား အတြင္းတြင္ နီရဲရဲ အတြင္းသားေလးမ်ား ျပဴထြက္ေနသည္။ ကိုၿငိမ္းစိတ္ေတြ လုံးဝထိန္းလို႔ မရေတာ့တဲ့အဆုံး လီးႀကီးအား လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေမဇင့္အဖုတ္ဝသို႔ ေတ့ၿပီး ျဖည္းျဖည္းထပ္သြင္းျပန္ရာ ေမဇင္လည္း အလိုက္သင့္ပင္ သူမဖင္ကို ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ ျပန္တြန္းေပးလိုက္၏။ ေယာက်ာ္းရွိေသာ္လည္း လိင္တံေသးငယ္တဲ့ ေယာက်ာ္းေၾကာင့္လား လိင္ဆက္ဆံမွု သိပ္မရွိလို႔လားမသိ ေမဇင့္အဖုတ္ဝသည္ ကိုၿငိမ္း၏ ဒစ္ထိပ္ေလးပင္ရွိေသးသည္ အနည္းငယ္ ၾကပ္ေနသျဖင့္ ေရွ႕ဆက္တြင္းရန္ နည္းနည္းခက္လို႔ေနသည္။ ကိုၿငိမ္းဒစ္ကို ျပန္ထုတ္ၿပီး ထပ္တခါ ျပန္သြင္းၾကည့္တယ္။

သြင္းလိုက္တိုင္း ေမဇင့္ပါစပ္မွ တအင္းအင္းနဲ႔ နာက်င္လို႔ အသံမ်ား ထြက္ထြက္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကိုၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ေမဇင့္နာက်င္မွုကို မေထာက္ေတာ့ပဲ တဆုံး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ရာ…

“ အား…… ကို”

ဟူေသာ ေမဇင္၏ ေအာ္သံသည္ အိမ္ေရွ႕ လူသြားလမ္းကပင္ ၾကားနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပၚထြက္လာေတာ့တယ္….။ ကိုၿငိမ္းလီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေပးေနၿပီ။ ကိုၿငိမ္းရဲ့ လိင္တံႀကီးကေတာ့ ေမဇင့္အဖုတ္ႏွင့္ တိုင္းလုပ္ထားသလား ေအာင့္ေမ့ရေအာင္ အဖုတ္နဲ႔တုတ္က အလြန႔္ကို လိုက္ဖက္ညီတယ္။ ေျပာရရင္ ကြန္ဒုံးထဲ ဘယ္လိင္တံစြပ္စြပ္ ေခ်ာင္မေနပဲ ၾကပ္ၾကပ္ေလး ကြက္တိ ျဖစ္ေနသလိုေပါ့….။

ေမဇင္တစ္ေယာက္ ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ကိုၿငိမ္းလိင္တံႀကီး အဖုတ္ထဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အရသာကို မ်က္လုံးေလးမွိတ္ ပါစပ္ေလးဟလို႔ မိန႔္မိန႔္ႀကီး ခံစားေနပါေရာ။ ဘယ္တုန္ကမွ မေတြ႕ဖူးတဲ့ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေမဇင့္အဖို႔ ေကာင္းကင္ဘုံပဲ ေရာက္ေနလား… ကမၻာပဲပ်က္ေနလား မသိ။ ဧည့္ခန္းတစ္ခုလုံးတြင္ ေမဇင့္ညည္းညဴသံ

“အင္း… အင္း… ရွီးးး… အင္း… ကို…… ခ်စ္တယ္…. အင္း… အား… ကိုရယ္.. ေကာင္းတယ္…. အင္း….”

အသံမ်ားႏွင့္…

“ ဗလြတ္…ဗလြတ္..ႁပြတ္ႁပြတ္…”

ဟူေသာ အရည္မ်ားရႊမ္းေနေသာ ေမဇင့္အဖုတ္အေပါက္ဝေလးကို ကိုၿငိမ္းငပဲႀကီး ဝင္တိုင္းထြတ္တိုင္း ထြက္ထြက္လာတဲ့ ကာမစက္ရက္သံမ်ားဟာ တစ္အိမ္လုံး ညံစီလို႔ေနတယ္။

ကိုၿငိမ္း ပထမ ေမဇင့္ကို ပုံမွန္အထုတ္အသြင္း လုပ္ရာမွ တျဖည္းျဖည္း အစြမ္းကုန္ကို အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေတာ့တယ္။ ေမဇင္လည္း လႊတ္လပ္စြာပဲ ေအာ္ညည္းလိုက္၊ တိုးတိုးေလး ညည္းလိုက္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ျပည့္ဆုံးျခင္းရွိရာ ကာမပန္းတိုင္ကို တက္ညီလက္ညီ ခ်ီတက္လို႔ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္ ကိုေအာင္မင္းမ်ား ျပန္လာလို႔ကေတာ့ မေတြးရဲစရာ….။

“ အား……… အ… အ… အားးး… ”

ဟူေသာ သံဆြဲေလးျဖင့္ ေမဇင့္အေခါင္းထဲတြင္ ေမဇင္ ေရကန္ေဖာက္ခ်လိုက္ေလၿပီ။ ကိုၿငိမ္းကေတာ့ မၿပီးေသး။ ကိုၿငိမ္းလည္း အလြန္ၿပီးခ်င္ေနၿပီ…။

“ဗြက္..ဗြက္…ဗြက္..ဗြက္…ဗြက္”

အရွိန္ကုန္ ေမဇင့္အား ခါးမွကိုင္ကာ ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းျဖင့္ လိုးရင္း လိုးရင္း……

“ ေမ…ေမ..ေမ…..အား…အ…အ…..”

ဆိုေသာ အက္သံရွရွေလးျဖင့္ ေမဇင့္အဖုတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ဒလေဟာ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေမဇင္တစ္ေယာက္ မွီထားေသာ နံရံမွလြတ္ကာ ကိုၿငိမ္း၏ မထုတ္ရေသးေသာ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ဆိုဖာေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္ေလး ပစ္လဲလိုက္တယ္။ ကိုၿငိမ္းလည္း လီးတန္းလွန္းျဖင့္ ေမဇင့္အေနာက္မွတက္၍ ေမွာက္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။

ခ်စ္သူႏွစ္ဦး အဆင္ေျပစြာပဲ တစ္ခ်ိန္က အလြန္ေရာက္လိုခဲ့ေသာ ကာမပန္းတိုင္ကို အတူတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေရာက္ရွိလို႔သြားပါတယ္။ ကိုၿငိမ္းကေတာ့ ေမွာက္လ်က္အေနအထားနဲ႔ ေမဇင့္ေက်ာျပင္ေတြ လည္တိုင္ေလးေတြ ဂုတ္သားေလးေတြကို ဖြဖြေလး လိုက္နမ္းလို႔ေနတယ္။ ေမဇင္ကလည္း လက္ေနာက္ျပန္ၿပီး ကိုၿငိမ္းဆံပင္ေတြၾကားထဲ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ထိုးထည့္ကာ ဆံပင္ေတြကို တယုတယ ပြတ္ေပးလို႔ေနေလရဲ့..။

“ ကို… ကို႔ကိုေတာ့ ေမဇင္ အရမ္းခ်စ္သြားၿပီကြာ…။ ေမဇင့္ကို တသက္လုံး… ဒီလိုပဲ ခ်စ္ေပးပါလား ကို… ေနာ္” “ ေမရယ္ ကိုေအာင္မင္း သိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…” “ ဘာျဖစ္လဲ သိေတာ့။ သူ႔ကိုကြဲၿပီး ကို႔ကို ယူလိုက္မွာေပါ့…” နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္၏ ေက်နပ္ေနေသာ အျပဳံးေလးျဖင့္ ကိုၿငိမ္းအားေျပာစဥ္ တစ္ဖက္ အိပ္ခန္းအတြင္းမွ ကစ္ကစ္ေလး တဝါးဝါးနဲ႔ ငိုခ်လိုက္ေသာအသံ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ