“မောင်……မောင်နေဇော်…ဆ..ဆရာမ.. အရမ်းကောင်းလာပြီကွာ အင့် ဟင့် ဟင့် အာ့”

Unicode

ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်မှာအသက် ၄၀အတိဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာလဲ ရေဆေးငါးကြီးဖြစ်ပြီးတော့ကာ သေးကျဉ်းသောခါးနှင့် စွင့်ကားသောတင်သားများနှင့်မို့မောက် သော ရင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်သောကြောင့် အတော့်ပင်ကြည်ကောင်း လှပေသည်။ လမ်းလျှောက်လျှင်ပင် စွန့်ကားနေသောတင်သားနှင့် ကြီးမာလှသောဖင်တုန်ကြီးကို ရမ်းခါလျှောက်သလိုဖြစ်နေတတ်သဖြင့် အတော့်ပင်ချောမောလှပပေသည်။ ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်ကို သူ့အိမ်နောက်ကျောဖက်မှ နေဇော် တစ်ယောက် တိတ်တခိုးစွဲလမ်းနေမိပေပြီ။ ဆရာမနှင့်နောက် အိမ်ဝိုင်းချင်းကပ်နေသဖြင့် ဆရာမနောက်ဖေးထွက်အလာမှာ ဖင်တုန် ကြီးတွေကို ကပ်ပေါက်ကြားက ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီး မှန်းထုခဲ့ရသည်မှာ အချိန်ကြာလေပြီ။ အိမ်နီးနားချင်းမို့ မကြာခဏ အလည်သွားဖြစ်သည်။

တစ်နေ့မှာ နေဇော် အကောင်အထည်ဖော်လေပြီ။ ဆရာမ အိမ်နှင့်ကပ်လျှက်ရှိရာ ဆရာမဆီသို့မယောင်မလည်နှင့် ယခင်ကလိုပဲ အလည်သွားလေတော့သည်။ ဆရာမအိမ်ထဲသို့ဝင်သည်နှင့် ” ဟယ် မောင်နေဇော်…အလည်လာတာလားကွယ့်…လာထိုင်အုံး” “ဆရာမ ကော်ဖီဖျော်လိုက်အုံးမယ်……”ဧည့်ခန်းမှာ ခဏစောင့်နော်” ” ဟုတ်ဆရာမ” မီးဖိုထဲသို့ကော်ဖီဖျော်ရန်ဝင်သွားသော ဆရာမတင်တင်အောင်၏ ဖင်တုန်ကြီးများမှာ ရမ်းခါလျှက် နေဇော့်ရင်ဘတ်ထဲစွဲကျန်ခဲ့လေသည်။ ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင့် နေဇော်တစ်ယောင် လီးက တောင်လာသည်ဖြစ်ရာ အသာပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိ၏။

ခဏကြာသော် ဆရာမတင်တင်အောင်တစ်ယောက် ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ခါ ထွက်လာပြီး…… “မောင်နေဇော် အေးဆေးထိုင်ကွယ့် ကော်ဖီလဲသောက်အုံးနော် “ဆရာမရေချိုးလိုက်အုံးမယ်……” ” ဟုတ်…ဆရာမ ” ထို့နောက်ဆရာမတင်တင်အောင် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားပြီး ထဘီရင်လျားနှင့် ပြန်ထွက်လာခါ ရေချိုးကန်ဆီသို့သွားလေပြီ။ ဆရာမ၏ ထဘီရင်လျှားကို မြင်လိုက်သည်နှင့် နေဇော့်လီးမှာလဲ ပို၍ပင်တောင်လာခဲ့ပေပြီ။ ဆရာမ ရေချိုးသည့်နားသို့မယောင်မလည် နှင့် သွားကာ ရေချိုးကန်နားတစ်ဝိုက်စိုက်ထားသော နှင်းဆီများကိုကြည့်လေယောင်ဆောင်ကာ ရေစို၍ထင်းနေသော ဒေါ်တင်တင်အောင်၏တင်သားများကို မျက်စိစူးမတတ်ခိုးကြည့်ရင်း …လိုးချင်နေမိသည်။ ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်ကလဲ နေဇော်ကို ရေချိုးရင်း အကဲခတ်နေမိသည်။ဒေါ်တင်တင်အောင်မှာလဲ ခံချင်သလိုလို မိမိစောက်ဖုတ်ထဲက ရေချိုးရင်း ယားကျိကျိဖြစ်နေမိသည်။

“အင်း…ဒီကောင်လေးငါ့ဖင်သားကြီးတွေကို ချောင်းကြည့်နေတာ ငါသိတယ်။ “ငါ ဒီကောင်လေးနဲ့သာ အိမ်ခန်းထဲက ခုတင်ပေါ်မှာ အလိုးခံလိုက်ရင်တော့ နတ်ပြည်တက်သလိုဖြစ်မှာသေချာတယ်”…… ရေချိုးပြီးတော့ ဆရာမအိမ်ထဲသို့ အဝတ်အစားဝတ်ရန် ပြန်ဝင်သွားလေ၏ နေဇော်လဲ မယောင်မလည်နှင့်အိမ်ထဲသို့လိုက်ဝင် ပြီး ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ရင်းအခြေအနေကိုအကဲခတ်နေသည်။ ဆရာမတင်တင်အောင်၏ အဝတ်လဲသည့် အခန်းမှာ နေဇော်ထိုင်နေသည့်နေရာနှင့်၁၀ပေသာသာကွာသည်။ အခန်းတခါးမှာ မလုံပဲ ဟ နေသည်မို့ နေဇော် ချောင်းကြည့်နေမိသည်။ နေဇော် မနေနိူင်တော့ပေ ဆရာမအဝတ်လဲသည့်အခန်းကို အပြေးလေးခြေဖော့သွားခါ အခန်းတံခါးကို လှပ်လိုက်ပြီး ဆရာမကို နောက်မှ အတင်းပဲ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး “ချစ်တယ်ဆရာမရယ် ” “ဟင် အို အို မောင်နေဇော် ဆရာမကိုလွှတ်ကွာ” “မလွှတ်ဘူး ဆရာမရယ်”” ပြောစရာရှိလို့ပါနော် မနေနိူင်တော့လို့ပါ။

“အခုမှ ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် ကြိတ်ပျော်နေမိပေပြီ “ဘာပြောမှာလဲ မောင်နေဇော် ပြောလေ” “ဆရာမကို ကျွန်တော်……လိုးချင်တယ်ဆရာမရယ်……” “ဟွင်း……သိသားပဲ ကောင်စုတ်ကလေး စောစောကတည်းက ရေချိုးကန်နားလာပြီး သူများကိုချောင်းကြည့်နေတာ…သိပါ့။” နေဇော်တစ်ယောက် နောက်မှသိုင်းဖက်ရင်း ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ ကြီးမားစွံ့ကားလှသော ဖင်သားကြီးအား လီးနှင့်ထောက်မိပြီး ရင်ဘတ်ထဲတစ်ဒိုင်းဒိုင်းနှင့်ကြိတ်ပျော်နေ လေပေပြီ။ “မောင်နေဇော် ခဏနေအုံးကွာ ဆရာမ ခန္ဓာကိုယ်မွှေးသွားအောင် ကာနေရှင်းလေးလိမ်းလိုက်အုံးမယ်နော် မောင်နေဇော်……။” ဆရာမတင်တင်အောင်တစ်ယောက် ကာနေရှင်းလေး လိမ်းလိုက်ပြီးနောက်???…… ဆရာကိုဖက်လျှက်သားနှင့်ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် သူအိပ်နေကျ အိပ်ခန်းထဲသို့အတူသွားပြီး…ဝယ်ထားသည်မှာ ၃ရက်လောက်သာရှိသေးသော ဒန့်လော စပရိန်မွှေ့ယာပေါ်သို့ နှစိဦးအတူ လှဲလိုက်လေပေပြီ။

ဒေါ်တင်တင်အောင်လဲ ခံချင်လှပြီဖြစ်ရာ အချိန်မဆွဲပဲ ထဘီကိုချွတ်လိုက်ပြီးနောက် ဘော်လီကိုလဲ ချွတ်လိုက်လေ၏။ နေဇော့်မှာလဲ ပုဆိုးနှင့်အိကျီ င်္ကို အမြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ စွံ့ကားဖွေးဖြူပြီး နူးညံ့လှသော တင်သားကြီးများ ကို အားရပါရဆုပ်နှယ်ကာ ကြီးမားဖွေးဥပြီး တင်းလုံးကာနေသော နိူ့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်အားရပါးရ ဆုပ်နှိပ်နှယ်ပေးလိုက်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် အစွမ်းကုန်စို့ပေးလိုက်လေတော့သည်။ နိူ့စို့ရင်းနှင့်ဖင်တုန်ကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးကာ လီးကြီးနှင့်လဲ ဖင်တုန်ကြီးများကို ထိုးပေးဆွပေးပြီး အားရပါးရ ချစ်မိနေလေတော့သည်။ ထို့ပြင် ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်၏ နှုတ်ခမ်းညိုရစ်ရစ်လေးအား ပြတ်ထွက် လုမတတ် စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည့်အခါ ဆရာမတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ထိပ်ဝ စောက်စိအောက်မှ ကာမအရည်ကြည်လေးများ စပြီး ထွက်လို့လာကာ မျက်လုံးများလဲ မဖွင့်ချင်တော့အောင် ခံစားနေရ ပေပြီ။

ထို့နောက် ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်ကို မွေ့ရာပေါ်သို့အသာ ပွေ့လှဲလိုက်ပြီး ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ ထုထပ်ညိုရစ်သော နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကိုပြတ်ထွက်လုမတတ် ထပ်မံပြီး အားရပါးရ ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းလေတော့သည်။နေဇော်မှ စုပ်နမ်းသည်ကို အားမရတော့သည့် ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် နေဇော်နှုတ်ခမ်းကိုလဲ အားရပါးရ လျှာကြီးနှင့်ထုတ်ကာ ပြန်လျှက်ပေးရသည့်မှာလဲ အမောပါပေ။ ” ပွတ်စ်…ရှလွတ်စ်…အင့်…အား…အာ့ ပွတ်စ် ရှလွတ်စ်……” ထို့နောက် ဆရာမ၏တင်သားကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ခါဆွဲယူလိုက်ပြီး ဆရာမတင်တင်အောင်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထိပ်နား သပြေသီးမှည့်ရောင်စောက်စိကြီးပြူးထွက်နေသော နေရာကို ကြီးမှားတုတ်ခိုင်သော သပြေသီးမှည့်ရောင် လီးထိပ် ဒစ်ကားကားကြီးဖြင့် ဖိပြီးပွတ်ဆွဲပေးနေလေတော့သည်။ အချိန်၁၅မိနစ် ကြာကြာလောက် မလိုးသေးပဲ ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ ဇီးစေ့သာသာ နီညိုရောင် စောက်စိအား အသားကုန် ဒစ်ဖူးဖြင့် ဆွပေးလိုက်သည့်အခါ ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် ယောင်ပြီးနှုတ်ခမ်းများကိုက်ခါ ဖင်တုံကြီးကြွတက်သွားပါတော့သည်။

ထိုသို့စောက်စိကြီးကို လီးထိပ်နှင့်ထိုးဆွပြီးတော့ ခဏ ၁၅မိနစ်အကြာမဇာတော့ ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်၏ မို့မောက် ပြီး စောက်ရည်များရွှဲစိုနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလှလှကြီး၏ စောက်ခေါင်း အပေါက်ဝလေးအား နေဇော်၏ကြီးမားလှပြီး တုတ်ညိုနေသောသပြေသီးမှည့်ရောင် လီးဒစ်ထ်ိပ်ကြီးနှင့် အားရပါးရ အသာကုန်စတင်ဆောင့်လိုး ထည့်လိုက်လေသည့်အခါမှာတော့ “အား…အားးး အဟင့် ဟင့် ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်…မောင် မောင်နေဇော်…” အမလေး အင့် ဟင့် အင်း ဟင်း ဟင်း အိုး အာ့ အား “ဆရာမ နာတယ်ကွာ အင့် ဟင့် ဟင့်……” နေဇော်၏နီညိုရောင် ဒစ်ကြီးမှာဒေါ်တင်တင်အောင်၏ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားစိုင်များဆီသို့ ထိုးခွဲဝင်ရောင်သွားသည်နှင့် နာကျင်စွာ ဒေါ်တင်တင်အောင့်မှာ နေဇော့်ကို အတင်းဖက်ထားမိပြန်သည်။

နေဇော် မရတော့ပေ အမြဲတမ်း အိမ်နောက်ဖေးမှာကတည်းက ခဏခဏချောင်းကြည့်ရင်း မှန်းထုခဲ့ရသည်မိူ့ အခုလိုကြုံတုန်းကို အားရပါးရ တရက်စပ် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးနေမိသည် ” ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ပွတ်ကျိ ဖွတ် ပွတ်စ် ပြွတ် ဘွတ် ဖွတ်…… အား အ……အာ အာ့ မောင်……မောင်နေဇော် ဆ ဆရာမ အရမ်းကောင်းလာပြီကွာ အင့် ဟင့် ဟင့် အာ့……အ အ အမလေး ရှီးစ် အို အိုကွာ ” မောင်နေဇော် မင်း မင်း အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ အဟင့် ဟင့်…” “အဟင့် ဟင့် ဟင့် အာ့……အာ” “အင့် အား အား……ဟင့် ဟင့်………။ ၁၅မိနစ်ခန့်ကြာသော်နေဇော်၏မနားတမ်း တရပ်စပ် ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှာ ဒေါ်တင်တင်အောင် အားမလိုအားမရဖြစ်ခါ ဖင်သားကြီးများကို ပြန်ကော့ပေးခါ တတ်သမျ မှတ်သမျှ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ဆောင့်ပြီးလိုးကောင်းစေရန်ပြန်လည်လုပ်ပေးရ သည်မှာလဲ အမောနိူင်ပါပေ……။ ထိုနောက် ပုံစံပြောင်းခါ ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် နေဇော်အပေါ်မှ ပက်လက်လှန်တက် ဆောင့်အလိုးခံလိုက်လေသည်။

ထိုစဉ် နေဇော်မှ ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ပစ်ဆောင့်လိုးရင်း ဒေါ်တင်တင်အောင်၏ပြူးထွက်နေသော စောက်စိကြီးကို နေဇော်၏ လက်မနှင့်ဖိချေပေးလိုက်သောအခါ ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် နတ်ပူးသကဲ့သို့ ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တဟင်းဟင်းနှင့် ကော့တက်သွားပြီး နတ်ပြည်ရောက်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွားကာ စောက်စိအောက်မှ စောက်ရည်များ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ “အားး အားးးးး အမလေး မောင်နေဇော်ရယ် ဘယ်လိုတွေများ လုပ်တတ်ပါလိမ့် အဟင့်ဟင့်” “ဆရာမ အဖုတ်ထဲ ဆိမ့်အိမ့်နေအောင် တအားကောင်းလိုက်တာမောင်နေဇော်ရယ်” အား အာ အဟင့် ဟင့် ဟင့် အ။ ထို့နောက် နေဇော်တစ်ယောက် “ဆ..ဆရာမ ကျွန်တော်တို့ ထပ်ပြီးပုံပြောင်းလိုးကြမယ်နော် ခဏ” “အင်း မောင်လေး ပြောင်းလေ ဆရာမဘယ်လိုလုပ်ပေးရမာလဲ မောင်နေဇော်”…… ” ဟုတ်ဆရာမ ဒါဆို ကျွန်တော့်အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးနော် “အင်း ဆောင့်ပေးမှာပေါ့ကွယ်…” ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင် နေဇော့်အပေါ်မှနေ၍ မီးကုန်ယမ်းကုန် တက်ဆောင့် အလိုးခံပေးလိုက်တော့သည်… “ဆရာမ “ဆရာမပြန်ပီးတော့ အပေါ်ကနေ ဆောင့်လိုးခံပေးပါအုံး… ” နှစ်ယောက်လုံး အတူတူဆောင့်လိုးကြတာပေါ့……။” “ဒါမှ ကျွန်တော်ရော ဆရာမရောပါ လိုးရတာ အီဆိမ့်အိမ့်နေမှာဗျာ” ပက်လက်အနေအထားဆောင့်လိုးနေသော နေဇော့်အပေါ်မှ ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက်တက်ဆောင့်လိုးခံနေရင်း နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ဆောင့်လိုးရတာကောင်းစေရန် ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို နောက်သို့ကောက်ထား ပေးလိုက်လေသည် ထိုသို့ဖင်သားကြီးများကောက်ပေးလိုက်သောအခါ နေဇော်နှင့်ဒေါ်တင်တင်အောင်၏အိုးကြီးမှာ ထိထိမိမိဖြစ်ကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ပိုဆောင့်လိုးကောင်းနေပေတော့သည်။

နေဇော့်မှာ ဆေးအစွမ်းကြောင့် တစ်နာရီခန့်မရပ်မနား ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးလိုက် သည့်အတွက် ဒေါ်တင်တင်အောင်မှာလဲ မိမိစောက်ဖုတ်အတွင်းသား များမှာ ဆိမ့်အိမ့်နေကာ အသဲထဲထိ ခိုက်နေတော့သည်။ ထိုအပြင် ဒေါ်တင်တင်အောင်တစ်ယောက် ခံရတာကြာလာပြီး နေဇော်၏ လီးကြီးအား မိမိစောက်ဖုတ်အတွင်းသားများနှင့် ဖင်ကိုရှုံ့ခါ ဆွဲညှစ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာတော့ နေဇော်တစ်ယောက် “အား အ အား ဆရာမ ကျွန်တော်မခံစားနိူင်တော့ဘူး ဆရာမညှစ်တာ အရမ်းကောင်းလာပြီ “တအားကောင်းတယ် အာ့ အ အား အား အင့်…” ” ဖွတ်ပွတ် ပလွတ်………ပွတ်စ် အင့် ဟင့်………အို အ အား” “အဟင့် အို အင့် အင့်……” “အား အ အာ ဟင့် ဟင့်အင့်” “အဟင့်ဟင့်…”ဖွတ် ပွတ် ဖတ် ဖတ်…” “အ အ ဆ ဆရာမ ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ်ဗျ။ အ အား အ အ ဟင် မောင် မောင်နေဇာ်” တို့……တို့…လဲပြီးတော့မယ် မောင်နေဇော်…” “အ အာ့ အား အို အို အဟင့် ဟင့် အင့် အာ့ အာ့ ဟင့် အဟင့် အင့် အဟင့် အမလေး ဗျစ် ဗျစ်!! အ အားးးးအဟင ! “ဆောင့် ဆောင့် မောင်နေဇော် ” ” ဆရာမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို “မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်တော့”……… ဖွတ် ဖတ် အား ဟာ အာ့ အင့် အဟင့်ဟင့် အား အား ထို့နောက် နေဇော်လဲ လီးထိပ်တစ်လျှောက် ကျဉ်တက်လာပြီး ဆရာမဒေါ်တင်တင်အောင်လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်စိထိ တစ်လျှောက်လုံးပင် ဆိမ့်အိမ့်ကျဉ်တက်လာခါ.…………… “အား အကျွန်တော့်သုတ်ရေတွေ ဆရာမစောက်ဖုတ်ထဲ ထွက်သွားပြီ။ အင့် ဟင့် တို့လဲထွက်တော့မယ် ပြီးပြီး ပြီးပြီ “အားးးး အင့် အမလေး အဟင့် ဟင့် ဟင့်……။” ထို့နောက် နေဇော်နှင့်ဆရာမတင်တင်အောင်တို့ ကာမပန်းတိုင်သို့ အတူအရောက်လှမ်းလိုက်ကြပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မလွတ်တမ်း တင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်… ………………………။ ပြီးပါပြီ

Zawgyi

“ေမာင္……ေမာင္ေနေဇာ္…ဆ..ဆရာမ.. အရမ္းေကာင္းလာၿပီကြာ အင့္ ဟင့္ ဟင့္ အာ့”

ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္မွာအသက္ ၄၀အတိျဖစ္သည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မွာလဲ ေရေဆးငါးႀကီးျဖစ္ၿပီးေတာ့ကာ ေသးက်ဥ္းေသာခါးႏွင့္ စြင့္ကားေသာတင္သားမ်ားႏွင့္မို႔ေမာက္ ေသာ ရင္သားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ အေတာ့္ပင္ၾကည္ေကာင္း လွေပသည္။ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ပင္ စြန႔္ကားေနေသာတင္သားႏွင့္ ႀကီးမာလွေသာဖင္တုန္ႀကီးကို ရမ္းခါေလွ်ာက္သလိုျဖစ္ေနတတ္သျဖင့္ အေတာ့္ပင္ေခ်ာေမာလွပေပသည္။ ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္ကို သူ႔အိမ္ေနာက္ေက်ာဖက္မွ ေနေဇာ္ တစ္ေယာက္ တိတ္တခိုးစြဲလမ္းေနမိေပၿပီ။ ဆရာမႏွင့္ေနာက္ အိမ္ဝိုင္းခ်င္းကပ္ေနသျဖင့္ ဆရာမေနာက္ေဖးထြက္အလာမွာ ဖင္တုန္ ႀကီးေတြကို ကပ္ေပါက္ၾကားက ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ၿပီး မွန္းထုခဲ့ရသည္မွာ အခ်ိန္ၾကာေလၿပီ။ အိမ္နီးနားခ်င္းမို႔ မၾကာခဏ အလည္သြားျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔မွာ ေနေဇာ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေလၿပီ။ ဆရာမ အိမ္ႏွင့္ကပ္လွ်က္ရွိရာ ဆရာမဆီသို႔မေယာင္မလည္ႏွင့္ ယခင္ကလိုပဲ အလည္သြားေလေတာ့သည္။ ဆရာမအိမ္ထဲသို႔ဝင္သည္ႏွင့္ ” ဟယ္ ေမာင္ေနေဇာ္…အလည္လာတာလားကြယ့္…လာထိုင္အုံး” “ဆရာမ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္အုံးမယ္……”ဧည့္ခန္းမွာ ခဏေစာင့္ေနာ္” ” ဟုတ္ဆရာမ” မီးဖိုထဲသို႔ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္ဝင္သြားေသာ ဆရာမတင္တင္ေအာင္၏ ဖင္တုန္ႀကီးမ်ားမွာ ရမ္းခါလွ်က္ ေနေဇာ့္ရင္ဘတ္ထဲစြဲက်န္ခဲ့ေလသည္။ ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ ဖင္ႀကီးကိုၾကည့္ရင့္ ေနေဇာ္တစ္ေယာင္ လီးက ေတာင္လာသည္ျဖစ္ရာ အသာပဲ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္မိ၏။

ခဏၾကာေသာ္ ဆရာမတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ခါ ထြက္လာၿပီး…… “ေမာင္ေနေဇာ္ ေအးေဆးထိုင္ကြယ့္ ေကာ္ဖီလဲေသာက္အုံးေနာ္ “ဆရာမေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္……” ” ဟုတ္…ဆရာမ ” ထို႔ေနာက္ဆရာမတင္တင္ေအာင္ အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားၿပီး ထဘီရင္လ်ားႏွင့္ ျပန္ထြက္လာခါ ေရခ်ိဳးကန္ဆီသို႔သြားေလၿပီ။ ဆရာမ၏ ထဘီရင္လွ်ားကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေနေဇာ့္လီးမွာလဲ ပို၍ပင္ေတာင္လာခဲ့ေပၿပီ။ ဆရာမ ေရခ်ိဳးသည့္နားသို႔မေယာင္မလည္ ႏွင့္ သြားကာ ေရခ်ိဳးကန္နားတစ္ဝိုက္စိုက္ထားေသာ ႏွင္းဆီမ်ားကိုၾကည့္ေလေယာင္ေဆာင္ကာ ေရစို၍ထင္းေနေသာ ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏တင္သားမ်ားကို မ်က္စိစူးမတတ္ခိုးၾကည့္ရင္း …လိုးခ်င္ေနမိသည္။ ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္ကလဲ ေနေဇာ္ကို ေရခ်ိဳးရင္း အကဲခတ္ေနမိသည္။ေဒၚတင္တင္ေအာင္မွာလဲ ခံခ်င္သလိုလို မိမိေစာက္ဖုတ္ထဲက ေရခ်ိဳးရင္း ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနမိသည္။

“အင္း…ဒီေကာင္ေလးငါ့ဖင္သားႀကီးေတြကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ငါသိတယ္။ “ငါ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔သာ အိမ္ခန္းထဲက ခုတင္ေပၚမွာ အလိုးခံလိုက္ရင္ေတာ့ နတ္ျပည္တက္သလိုျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္”…… ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ဆရာမအိမ္ထဲသို႔ အဝတ္အစားဝတ္ရန္ ျပန္ဝင္သြားေလ၏ ေနေဇာ္လဲ မေယာင္မလည္ႏွင့္အိမ္ထဲသို႔လိုက္ဝင္ ၿပီး ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ရင္းအေျခအေနကိုအကဲခတ္ေနသည္။ ဆရာမတင္တင္ေအာင္၏ အဝတ္လဲသည့္ အခန္းမွာ ေနေဇာ္ထိုင္ေနသည့္ေနရာႏွင့္၁၀ေပသာသာကြာသည္။ အခန္းတခါးမွာ မလုံပဲ ဟ ေနသည္မို႔ ေနေဇာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိသည္။ ေနေဇာ္ မေနႏိူင္ေတာ့ေပ ဆရာမအဝတ္လဲသည့္အခန္းကို အေျပးေလးေျခေဖာ့သြားခါ အခန္းတံခါးကို လွပ္လိုက္ၿပီး ဆရာမကို ေနာက္မွ အတင္းပဲ သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး “ခ်စ္တယ္ဆရာမရယ္ ” “ဟင္ အို အို ေမာင္ေနေဇာ္ ဆရာမကိုလႊတ္ကြာ” “မလႊတ္ဘူး ဆရာမရယ္”” ေျပာစရာရွိလို႔ပါေနာ္ မေနႏိူင္ေတာ့လို႔ပါ။

“အခုမွ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနမိေပၿပီ “ဘာေျပာမွာလဲ ေမာင္ေနေဇာ္ ေျပာေလ” “ဆရာမကို ကြၽန္ေတာ္……လိုးခ်င္တယ္ဆရာမရယ္……” “ဟြင္း……သိသားပဲ ေကာင္စုတ္ကေလး ေစာေစာကတည္းက ေရခ်ိဳးကန္နားလာၿပီး သူမ်ားကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ…သိပါ့။” ေနေဇာ္တစ္ေယာက္ ေနာက္မွသိုင္းဖက္ရင္း ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ ႀကီးမားစြံ႕ကားလွေသာ ဖင္သားႀကီးအား လီးႏွင့္ေထာက္မိၿပီး ရင္ဘတ္ထဲတစ္ဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ႀကိတ္ေပ်ာ္ေန ေလေပၿပီ။ “ေမာင္ေနေဇာ္ ခဏေနအုံးကြာ ဆရာမ ခႏၶာကိုယ္ေမႊးသြားေအာင္ ကာေနရွင္းေလးလိမ္းလိုက္အုံးမယ္ေနာ္ ေမာင္ေနေဇာ္……။” ဆရာမတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ကာေနရွင္းေလး လိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္???…… ဆရာကိုဖက္လွ်က္သားႏွင့္ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ သူအိပ္ေနက် အိပ္ခန္းထဲသို႔အတူသြားၿပီး…ဝယ္ထားသည္မွာ ၃ရက္ေလာက္သာရွိေသးေသာ ဒန႔္ေလာ စပရိန္ေမႊ႕ယာေပၚသို႔ ႏွစိဦးအတူ လွဲလိုက္ေလေပၿပီ။

ေဒၚတင္တင္ေအာင္လဲ ခံခ်င္လွၿပီျဖစ္ရာ အခ်ိန္မဆြဲပဲ ထဘီကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေဘာ္လီကိုလဲ ခြၽတ္လိုက္ေလ၏။ ေနေဇာ့္မွာလဲ ပုဆိုးႏွင့္အိက်ီ ကႋု အျမန္ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ စြံ႕ကားေဖြးျဖဴၿပီး ႏူးညံ့လွေသာ တင္သားႀကီးမ်ား ကို အားရပါရဆုပ္ႏွယ္ကာ ႀကီးမားေဖြးဥၿပီး တင္းလုံးကာေနေသာ ႏိူ႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္အားရပါးရ ဆုပ္ႏွိပ္ႏွယ္ေပးလိုက္ကာ ပါးစပ္ျဖင့္ အစြမ္းကုန္စို႔ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ ႏိူ႔စို႔ရင္းႏွင့္ဖင္တုန္ႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားရပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ေပးကာ လီးႀကီးႏွင့္လဲ ဖင္တုန္ႀကီးမ်ားကို ထိုးေပးဆြေပးၿပီး အားရပါးရ ခ်စ္မိေနေလေတာ့သည္။ ထို႔ျပင္ ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းညိဳရစ္ရစ္ေလးအား ျပတ္ထြက္ လုမတတ္ စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည့္အခါ ဆရာမတစ္ေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ထိပ္ဝ ေစာက္စိေအာက္မွ ကာမအရည္ၾကည္ေလးမ်ား စၿပီး ထြက္လို႔လာကာ မ်က္လုံးမ်ားလဲ မဖြင့္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ ခံစားေနရ ေပၿပီ။

ထို႔ေနာက္ ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္ကို ေမြ႕ရာေပၚသို႔အသာ ေပြ႕လွဲလိုက္ၿပီး ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ ထုထပ္ညိဳရစ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံကိုျပတ္ထြက္လုမတတ္ ထပ္မံၿပီး အားရပါးရ ပါးစပ္ခ်င္း စုပ္နမ္းေလေတာ့သည္။ေနေဇာ္မွ စုပ္နမ္းသည္ကို အားမရေတာ့သည့္ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ေနေဇာ္ႏႈတ္ခမ္းကိုလဲ အားရပါးရ လွ်ာႀကီးႏွင့္ထုတ္ကာ ျပန္လွ်က္ေပးရသည့္မွာလဲ အေမာပါေပ။ ” ပြတ္စ္…ရွလြတ္စ္…အင့္…အား…အာ့ ပြတ္စ္ ရွလြတ္စ္……” ထို႔ေနာက္ ဆရာမ၏တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို ကိုင္ခါဆြဲယူလိုက္ၿပီး ဆရာမတင္တင္ေအာင္၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထိပ္နား သေျပသီးမွည့္ေရာင္ေစာက္စိႀကီးျပဴးထြက္ေနေသာ ေနရာကို ႀကီးမွားတုတ္ခိုင္ေသာ သေျပသီးမွည့္ေရာင္ လီးထိပ္ ဒစ္ကားကားႀကီးျဖင့္ ဖိၿပီးပြတ္ဆြဲေပးေနေလေတာ့သည္။ အခ်ိန္၁၅မိနစ္ ၾကာၾကာေလာက္ မလိုးေသးပဲ ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ ဇီးေစ့သာသာ နီညိဳေရာင္ ေစာက္စိအား အသားကုန္ ဒစ္ဖူးျဖင့္ ဆြေပးလိုက္သည့္အခါ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ေယာင္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုက္ခါ ဖင္တုံႀကီးႂကြတက္သြားပါေတာ့သည္။

ထိုသို႔ေစာက္စိႀကီးကို လီးထိပ္ႏွင့္ထိုးဆြၿပီးေတာ့ ခဏ ၁၅မိနစ္အၾကာမဇာေတာ့ ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ မို႔ေမာက္ ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား႐ႊဲစိုေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းလွလွႀကီး၏ ေစာက္ေခါင္း အေပါက္ဝေလးအား ေနေဇာ္၏ႀကီးမားလွၿပီး တုတ္ညိဳေနေသာသေျပသီးမွည့္ေရာင္ လီးဒစ္ထ္ိပ္ႀကီးႏွင့္ အားရပါးရ အသာကုန္စတင္ေဆာင့္လိုး ထည့္လိုက္ေလသည့္အခါမွာေတာ့ “အား…အားးး အဟင့္ ဟင့္ ကြၽတ္စ္…ကြၽတ္စ္…ေမာင္ ေမာင္ေနေဇာ္…” အမေလး အင့္ ဟင့္ အင္း ဟင္း ဟင္း အိုး အာ့ အား “ဆရာမ နာတယ္ကြာ အင့္ ဟင့္ ဟင့္……” ေနေဇာ္၏နီညိဳေရာင္ ဒစ္ႀကီးမွာေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားစိုင္မ်ားဆီသို႔ ထိုးခြဲဝင္ေရာင္သြားသည္ႏွင့္ နာက်င္စြာ ေဒၚတင္တင္ေအာင့္မွာ ေနေဇာ့္ကို အတင္းဖက္ထားမိျပန္သည္။

ေနေဇာ္ မရေတာ့ေပ အၿမဲတမ္း အိမ္ေနာက္ေဖးမွာကတည္းက ခဏခဏေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း မွန္းထုခဲ့ရသည္မိူ႔ အခုလိုႀကဳံတုန္းကို အားရပါးရ တရက္စပ္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုးေနမိသည္ ” ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ပြတ္က်ိ ဖြတ္ ပြတ္စ္ ႁပြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္…… အား အ……အာ အာ့ ေမာင္……ေမာင္ေနေဇာ္ ဆ ဆရာမ အရမ္းေကာင္းလာၿပီကြာ အင့္ ဟင့္ ဟင့္ အာ့……အ အ အမေလး ရွီးစ္ အို အိုကြာ ” ေမာင္ေနေဇာ္ မင္း မင္း အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ အဟင့္ ဟင့္…” “အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ အာ့……အာ” “အင့္ အား အား……ဟင့္ ဟင့္………။ ၁၅မိနစ္ခန႔္ၾကာေသာ္ေနေဇာ္၏မနားတမ္း တရပ္စပ္ ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြေအာက္မွာ ေဒၚတင္တင္ေအာင္ အားမလိုအားမရျဖစ္ခါ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ျပန္ေကာ့ေပးခါ တတ္သမ် မွတ္သမွ် ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆာင့္ၿပီးလိုးေကာင္းေစရန္ျပန္လည္လုပ္ေပးရ သည္မွာလဲ အေမာႏိူင္ပါေပ……။ ထိုေနာက္ ပုံစံေျပာင္းခါ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ေနေဇာ္အေပၚမွ ပက္လက္လွန္တက္ ေဆာင့္အလိုးခံလိုက္ေလသည္။

ထိုစဥ္ ေနေဇာ္မွ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ပစ္ေဆာင့္လိုးရင္း ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိႀကီးကို ေနေဇာ္၏ လက္မႏွင့္ဖိေခ်ေပးလိုက္ေသာအခါ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ နတ္ပူးသကဲ့သို႔ ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ တဟင္းဟင္းႏွင့္ ေကာ့တက္သြားၿပီး နတ္ျပည္ေရာက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားကာ ေစာက္စိေအာက္မွ ေစာက္ရည္မ်ား ဗ်စ္ကနဲ ပန္းထြက္သြားေလေတာ့သည္။ “အားး အားးးးး အမေလး ေမာင္ေနေဇာ္ရယ္ ဘယ္လိုေတြမ်ား လုပ္တတ္ပါလိမ့္ အဟင့္ဟင့္” “ဆရာမ အဖုတ္ထဲ ဆိမ့္အိမ့္ေနေအာင္ တအားေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေနေဇာ္ရယ္” အား အာ အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ အ။ ထို႔ေနာက္ ေနေဇာ္တစ္ေယာက္ “ဆ..ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထပ္ၿပီးပုံေျပာင္းလိုးၾကမယ္ေနာ္ ခဏ” “အင္း ေမာင္ေလး ေျပာင္းေလ ဆရာမဘယ္လိုလုပ္ေပးရမာလဲ ေမာင္ေနေဇာ္”…… ” ဟုတ္ဆရာမ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္အေပၚက တက္ေဆာင့္ေပးေနာ္ “အင္း ေဆာင့္ေပးမွာေပါ့ကြယ္…” ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္ ေနေဇာ့္အေပၚမွေန၍ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တက္ေဆာင့္ အလိုးခံေပးလိုက္ေတာ့သည္… “ဆရာမ “ဆရာမျပန္ပီးေတာ့ အေပၚကေန ေဆာင့္လိုးခံေပးပါအုံး… ” ႏွစ္ေယာက္လုံး အတူတူေဆာင့္လိုးၾကတာေပါ့……။” “ဒါမွ ကြၽန္ေတာ္ေရာ ဆရာမေရာပါ လိုးရတာ အီဆိမ့္အိမ့္ေနမွာဗ်ာ” ပက္လက္အေနအထားေဆာင့္လိုးေနေသာ ေနေဇာ့္အေပၚမွ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္တက္ေဆာင့္လိုးခံေနရင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆာင့္လိုးရတာေကာင္းေစရန္ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေနာက္သို႔ေကာက္ထား ေပးလိုက္ေလသည္ ထိုသို႔ဖင္သားႀကီးမ်ားေကာက္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေနေဇာ္ႏွင့္ေဒၚတင္တင္ေအာင္၏အိုးႀကီးမွာ ထိထိမိမိျဖစ္ကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ပိုေဆာင့္လိုးေကာင္းေနေပေတာ့သည္။

ေနေဇာ့္မွာ ေဆးအစြမ္းေၾကာင့္ တစ္နာရီခန႔္မရပ္မနား ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုးလိုက္ သည့္အတြက္ ေဒၚတင္တင္ေအာင္မွာလဲ မိမိေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား မ်ားမွာ ဆိမ့္အိမ့္ေနကာ အသဲထဲထိ ခိုက္ေနေတာ့သည္။ ထိုအျပင္ ေဒၚတင္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ခံရတာၾကာလာၿပီး ေနေဇာ္၏ လီးႀကီးအား မိမိေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ ဖင္ကိုရႈံ႕ခါ ဆြဲညႇစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေနေဇာ္တစ္ေယာက္ “အား အ အား ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္မခံစားႏိူင္ေတာ့ဘူး ဆရာမညႇစ္တာ အရမ္းေကာင္းလာၿပီ “တအားေကာင္းတယ္ အာ့ အ အား အား အင့္…” ” ဖြတ္ပြတ္ ပလြတ္………ပြတ္စ္ အင့္ ဟင့္………အို အ အား” “အဟင့္ အို အင့္ အင့္……” “အား အ အာ ဟင့္ ဟင့္အင့္” “အဟင့္ဟင့္…”ဖြတ္ ပြတ္ ဖတ္ ဖတ္…” “အ အ ဆ ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ ၿပီးေတာ့မယ္ဗ်။ အ အား အ အ ဟင္ ေမာင္ ေမာင္ေနဇာ္” တို႔……တို႔…လဲၿပီးေတာ့မယ္ ေမာင္ေနေဇာ္…” “အ အာ့ အား အို အို အဟင့္ ဟင့္ အင့္ အာ့ အာ့ ဟင့္ အဟင့္ အင့္ အဟင့္ အမေလး ဗ်စ္ ဗ်စ္!! အ အားးးးအဟင ! “ေဆာင့္ ေဆာင့္ ေမာင္ေနေဇာ္ ” ” ဆရာမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို “မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေတာ့”……… ဖြတ္ ဖတ္ အား ဟာ အာ့ အင့္ အဟင့္ဟင့္ အား အား ထို႔ေနာက္ ေနေဇာ္လဲ လီးထိပ္တစ္ေလွ်ာက္ က်ဥ္တက္လာၿပီး ဆရာမေဒၚတင္တင္ေအာင္လဲ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္စိထိ တစ္ေလွ်ာက္လုံးပင္ ဆိမ့္အိမ့္က်ဥ္တက္လာခါ.…………… “အား အကြၽန္ေတာ့္သုတ္ေရေတြ ဆရာမေစာက္ဖုတ္ထဲ ထြက္သြားၿပီ။ အင့္ ဟင့္ တို႔လဲထြက္ေတာ့မယ္ ၿပီးၿပီး ၿပီးၿပီ “အားးးး အင့္ အမေလး အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္……။” ထို႔ေနာက္ ေနေဇာ္ႏွင့္ဆရာမတင္တင္ေအာင္တို႔ ကာမပန္းတိုင္သို႔ အတူအေရာက္လွမ္းလိုက္ၾကၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး မလြတ္တမ္း တင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလေတာ့သည္… ………………………။ ၿပီးပါၿပီ