နင့်ဟာက ဝင်ရုံ ရှိသေးတယ်…ထွက်ပြီ

Unicode

“ဟင်း……လာပြန်ပြီဟယ်…စိတ်ညစ်တယ်…..” “ စိတ်ညစ်တယ် ” ဟု ညီးတွားလိုက်သော မိန်းမလှလေး၏ ပါးအို့လေး အစုံက ပန်းသီးမှည့်လေးအလားရဲတက်သွားသည်..။ အသစ်ဖောက်လုပ်ထားသော လမ်းမကြီးပေါ်၌ စပရင်တာ အဖြူလေးတစ်စီးက ငြိမ့်ခနဲထိုးရပ်သွားသည်..။ ကားထဲမှ သပ်ရပ်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်တစ်ယောက်က စက္ကူအိတ် ခပ်ကြီးကြီးနှစ်လုံးနှင့် ငါးသုံးလုံး လက်ဆွဲ ပလပ်စတစ်အိတ်တစ်လုံး ဆွဲကိုင်ကာ “ သိမ့် – တေလာ ” အပ်ချုပ်ဆိုင်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လာသည်..။ အပ်ချုပ်ဆိုင်အတွင်း အစီအရီ တန်းစီထားသော ခြေနင်းစက်ချုပ်ခုံလေးလုံးအနက် လက်ဝဲဖက်ဒေါင့်မှစိတ်ညစ်တယ် ဆိုသော ကောင်မလေးမှ အပ အားလုံးက ရွှေမင်းသားလေးကို အပြုံးမျက်နှာဖြင့်ကြည့်နေကြသည်..။

“ ဟယ်…..မောင်မောင်…..ကြည့်စမ်း…အင်္ကျီ ချုပ်အုံးမလို့လား…..” စက်ခုံများအနောက်မှ စားပွဲတစ်ခုမှ..ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပေကြိုးကို လည်ပင်းမှာပတ်ရစ်ရင်း ဆိုင်ရှေ့ ထွက်လာသည်..။

“ ကျနော့် အစ်မက ဂျပန်က အစလေးတွေ ပို့လိုက်လို့….မမရဲ့…အဟင်း….” “ အင်္ကျီ ချုပ်အုံးမယ်ပေါ့….အခုတစ်လထဲ ရှစ်ထည် ရှိနေပြီ……..” “ ဟုတ်တယ်…ဒီလကျမှ မမက ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ် မသိဘူး….စွတ်ပို့နေတာပဲ….ဂျပန်က လူကြုံကလဲဒီလ တော်တော်လာတာ….” စပို့ရှပ် အဖြူအောက်မှ ထွားစို့ မောက်ကားနေသော ရင်ဘတ်ကြီးများ ၊ လက်တို စပို့ရှပ် လက်စီးအောက်မှသန်မာကျစ်လျစ်သော လက်မောင်းအိုးကြီးများက ကာယဗလ အားကစားသမားမှန်း သိသာစေသည်..။ပြောင်တင်းနေသော စကိုင်းဘလူး ဂျင်းဘောင်းဘီကြောင့် ခန့်ထည်ထွားကြိုင်းသော ပေါင်တန်ကြီးများကတစ်တစ်ရစ်ရစ် ဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှသည်..။ ခြေထောက်တွင် စီးနင်းထားသော ဝေါ့ကင်းရှူးအနက်ရောင် ဒီဇိုင်းကလည်း မြန်မာပြည်တွင် နောက်ဆုံးလိပ်တက်စ် ဒီဇိုင်းမှန်း သိသာထင်ရှားသည်..။

ဖနောင့်တွင် လှပတောက်ပြောင်သော ခြောက်ထောင့်ကြယ် စတီးတံဆိပ် တစ်ခုပါသည်..။ဖိနပ်ဘေးပတ်ပတ်လည်၌ ပျော့အိနူးညံ့ဟန်ရှိသော ရေမြှုပ်များ ခံထားသည်..။ ဖိနပ်အောက်ရာဘာဆိုးလ်က နင်းလိုက်တိုင်း အိခနဲ အိခနဲ..။ “ ကဲ…….ဒီတစ်ခါ လက်ရှည်လား…၊ လက်တိုလား ပြော…..” ပေကြိုးကို လည်ပင်းမှ ဖြုတ်ခါ စာရင်းစာအုပ်လေးကို လှမ်းဆွဲရင်း တောင့်တောင့်မမကအပြုံးလွင်လွင်လေးနှင့် မေးသည်..။

“ ဟို….ဟိုဒင်း…..မိန်း….မိန်းမဝတ် ချုပ်ချင်တယ်……”

“ ဘယ်နှယ်….မိန်းမဝတ်…ဟုတ်လား…..”

“ ဟုတ်….ဒီ….ဒီက ညီမလေးအရွယ်….သူ့ကိုပဲ…တိုင်း……..”

“ အို…..မတိုင်းချင်ပါဘူး…….”

“ ဟဲ့……တာတာ…..ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ….ဟင်….”

“ အတာမှ မတိုင်းချင်တာ….ကို……”

“ အော်…..ဟယ်……..ဒါလေး လုပ်ပေးရတာများ….တာတာရယ်…..”

“ မမမိုး က ဘာမှ မသိပဲနဲ့….သွား မတိုင်းဘူး…..“

“ ရပါတယ်……အတာရယ်……”

“ ကျမကို အတာလို့ မခေါ်ပါနဲ့……နာမည် ရှိတယ်…..”

“ကောင်းပါပြီ…..မတာတာ….ကျနော် မခေါ်တော့ပါဘူး……”

“ သိပ်ကောင်းတာပေါ့……”

အတာ အငေါ်တူးလေသမျှ မောင်မောင်က ကြည်နူးစွာ ပြုံးသည်..။ မမမိုးက အတာ့ကို တစ်လှည့်မောင်မောင့်ကို တစ်လှည့် ကြည့်ရင်း အားနာသော မျက်နှာဖြင့် ….ခေါင်းကို တွင်တွင် ကုတ်သည်..။

“ ဖြစ်ပါတယ်…မမမိုး….နောက်တော့ ချုပ်တာပေါ့… ဒီအစလေးတွေက ရှားပါးပစ္စည်းမို့ အလောသုံးဆယ် မချုပ်ချင်သေးဘူး..၊ မမမိုးပဲ သိမ်းထားပေးပါနော်…..၊ ကျနော် ကျောင်းနောက်ကျနေလို့ ခွင့်ပြုပါအုံး….”

“ အော်……အေးကွယ်…..အားနာလိုက်တာ……”

“ ရပါတယ်….မမမိုး…အဟင်း..ဟင်း……ဒီလိုပါပဲ…..”

“ ဘာ….ဒီလိုပါပဲ လဲ..ရှင့်စကားက ဘာစကားလဲ…..”

“ အတာရယ်……..အဲ….ဆောရီး….”

“ ဒီမှာ……ကပ်ကျေးတွေ့လား….ဟင်း……နေကောင်းသွားမယ်…….”

“ ဟဲ့…..ကောင်မလေး…..”

“ မမမိုး….အသာနေစမ်းပါ…..အသလွတ် လာရိနေတာ…ဘာသိလဲ…”

“ အာ…..ဒီ…..ဒီလို မဟုတ်ဘူး….အတာ…….”

“ ခေါ်ပြန်ပြီ….ရှင်…….တယ်လေ……..”

“ ဟဲ့…..ဟဲ့..နင်ရိုင်းလှချည်လား….အတာ…ဟင်…”

မောင်မောင် သက်ပြင်းချသည်..။ ဂျင်းဘောင်းဘီ နောက်အိတ်အတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက် ကို ထည့်ကာအတာ့ကို စိုက်ကြည့်သည်..။ မောင်မောင့် မျက်လုံးများက စူးရှလွန်းသည်..။ အတာခေါင်းငုံ့ပစ်လိုက်သည်.။ နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်လုနီးပါး ကိုက်ထားရင်း ကပ်ကျေးကို ဆုတ်ကိုင်ထားသည်..။

“ တော်ပြီ….အတာ..နင် ငါ့ဆိုင်မှာ လုပ်စရာ မလိုတော့ဘူး…. ဒီလောက် ဆက်ဆံရေး ကျဲနေမှတော့ဘာသုံးစားလို့ ရတော့မှာလဲ…”

“ အိုး…..ထွက်တယ်…သိပ်ထွက်တယ်…. ဟင်း….. ထမင်းတစ်လုပ်ကို လူတကာ ပရောပရီ လုပ်ပြီးမှ စားရမယ် ဆိုရင်လေ….တာတာတို့က ငတ်ပေ့စေ….မလုပ်ဖူး.”

စိတ်မြန်ကိုယ်မြန် ယိုးဒယား လက်ဆွဲခြင်းလေးထဲကို ထမင်းဗူးလေး ကောက်ထည့်ကာ နေရာမှထလိုက်လေသည်..။

“ ကျ…..ကျနော် တောင်းပန်ပါရစေဗျာ…ဒီ…ဒီလို မလုပ်ပါနဲ့….၊ နောက်ကို မလာနဲ့ ဆိုလဲ…ကျနော်မလာတော့ပါဘူး…၊ မမမိုးကိုလည်း ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်…ဗျာ…၊ မတာတာမှာ အပြစ်မရှိပါဘူး..၊ ဟို…ကျနော် လေ…..ကျနော် မကောင်းတာပါ..သူ့ကို အမြဲ လိုက်စကားပြောမိလို့ ကျနော့်ကို မုန်းနေတာပါ…သူ့အပြစ် မဟုတ်ပါဘူး.. မမမိုး…. သူပြောတာတွေ သိပ်မှန်နေတယ်….ကျနော့်ကို ခွင့်လွှတ်ကြပါ…..”

မောင်မောင်….. ချာခနဲ လှည့်ထွက် သွားသည်..။

…………………………………………………..

“ ဘယ်တုန်းက စတဲ့ပြဿနာလဲ…ရှင်းစမ်းပါအုံး…”

“ ကြာလှပြီ…မမမိုးရ…မီးထွန်းပွဲမှာ တွေ့ကတည်းက တကောက်ကောက် လိုက်နေတာ…အရမ်း စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတာပဲ…”

“ ငါလဲ…ဘာမသိညာမသိနဲ့…နင့်ကို စွတ် ကောနေမိတာ….”

“ မမမိုးကို ပြောသားပဲ…ဘာမှ မသိပဲနဲ့ လို့……”

“ အေးပါဟယ်…..နင့်စိတ်ကလဲ…လက်တစ်ဆစ်……”

“ တိုတယ်….တိုတယ်…….”

“အင်း…စိတ်က လက်တစ်ဆစ် ဆိုရင်…အင်း… ဟိုဒင်းကလဲ….လက်တစ်ဆစ်ပဲ တဲ့…”

“ မမမိုး နော်…မယုတ်မာနဲ့….”

ထမင်းဗူးလေးများ အသီးသီး ဖွင့်ကာ ထမင်းစားနေကြသော ခင်အေးဟန် တို့ သုံးယောက် ထမင်းသီးမတတ် ဝိုင်းရယ်ကြသည်..။ မမမိုး ဆိုသည်က တကယ်တော့ အပျိုကြီး မဟုတ်ချေ..။ မမမိုးယောက်ျားက လေယာဉ် ပိုင်းလော့ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်..။

အဲယား ဘတ်စ် မောင်းရင်း လေယာဉ်မယ်တစ်ယောက်နှင့် ငြိသွားခဲ့သည်..။ ထိုလေယာဉ်မယ်နှင့် အတူ သြစတေးလျ နိုင်ငံတွင် ရာသက်ပန် နိုင်ငံသားခံယူ ရွှေ့ပြောင်း နေထိုင်သွားသည်မှာ ကြာလေပြီ…။ မောင်မောင်ဆိုသည့် ကောင်ချောလေးနှင့်လည်းနိုင်ငံခြား လေယာဉ်ရုံးတစ်ခုတွင် ဆုံတွေ့ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်..။

ထမင်းစားပြီး လက်ဘက်သုတ် ဝိုင်း ဆက်ပြန်သည်..။ ထုံးစံအတိုင်း ခင်အေးဟန်က ရပ်ကွက်သတင်းစတင်ကြေငြာလေတော့သည်..။ ထမင်းစားပြီးတိုင်း သူ့အလုပ်…။

“ မမမိုး……မနေ့ညက မသိန်းကြည်တို့ သတင်း ကြားပြီး ပလား…..”

“ အင်း….လုပ်ပါအုံး….ဘယ်လိုလဲ….”

မမမိုးက လက်ဖက်သုတ်ကို တစ်ဇွန်း ခပ်စားရင်း ဇွန်းပြန်ချကာ မေးလိုက်သည်..။

“ မသိန်းကြည် နဲ့ ဟိုလေ….နေပါအုံး…..ဒီလူ…… အဲ….ကြိုင်ဆန်းဆိုတာလေ…. ဈေးခေါင်း…ဈေးခေါင်း…”

“ ဟဲ့…အဲဒါ….တူအရီး ဆိုလား မောင်နှမဝမ်းကွဲဆိုလား…”

ခင်အေးဟန် စကားမဆုံးခင် မမမိုးက မျက်လုံးအပြူးသား နဲ့ ဝင်ပြောသည်..။

“ ဟုတ်ပတော်…ဟုတ်ပ…အမျိုးတော်ကြတာ အမှန်ပဲ…”

“ အဲဒါ…ဘာဖြစ်လို့တုန်း ဟဲ့…”

“ ဈေးသိမ်းပြီး မသိန်းကြည် ပြန်လာတော့ ည ခုနစ် နာရီထိုးပြီးပြီလေ….သိန်းကြည် ယောက်ျား စိုးလွင်ကအရက်သမားလေ…..”

“ အင်း….အင်း..အဲဒီတော့……..”

ခင်အေးဟန် စကားကို မမမိုးက လက်ဖက်သုတ် တစ်ဇွန်းစားပြီး ဝင်ထောက်ပြန်သည်..။

“ စိုးလွင်က နိဗ္ဗာန်လမ်းက ကင်းတဲမှာ မူးပြီး အိပ်ပျော်နေတယ်…….စိုးလွင် မရောက်သေးခင် ကြိုင်ဆန်းကလာပြီး စားတာ….”

“ စားတာ…….ဘာစားတာလဲ….ဟဲ့…….”

“ အိမ်ပေါ်တက်စားတာ….ဆိုမှ…….”

“ အေးလေ…..ဘာစားတာလဲ…..နင့်ဟာက ..မရှင်း…မရှင်း…..”

ခင်အေးဟန် ခေါင်းကုတ်သည်..။ အကူအညီ တောင်းသည့်ဟန် အတာတို့အား လှည့်ပတ်ကြည့်သည်..။အတာက ကြက်သီးထဟန်လုပ်ပြရင်း ပြုံးနေသည်..။ ဘာတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောပါ…။

“ ကျမ ပြောတာ ရှင်းတယ်….မမမိုးက ဝေါဟာရ မကြွယ်တာ………”

“ အမလေး ဟဲ့…ဝေါဟာရ မကြွယ်တဲ့ ငါ့ကို ရှင်းရှင်းပြော……..”

အားလုံးက အုံးခနဲ ဝိုင်းရယ်ကြသည်…။ မမမိုးက ပြာပြာသလဲ..။

“ ကောင်မတွေ…တိုးတိုး ဟဲ့…အင်း…စားတာ…စားတယ်….အိမ်ပေါ်တက်စားတယ် ဆိုတာ…….”

“ မသိန်းကြည်ကို ကြိုင်ဆန်းက တက်လိုးတာ…..သိပလား…..”

“ ဟဲ့….အဲ…..နင့်ဟာကြီးကလဲ….ဟီဟိ….”

လက်ဘက်ဇွန်း လှမ်းကိုင်လိုက်သော တင်တင်နွယ်က ဇွန်းကို ပြန်ချပြီး ပါးစပ်ကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ခါတသိမ့်သိမ့် ရယ်သည်..။ အတာက ခင်အေးဟန်ကို စုတ်ပဲ့…ဟု တစ်လုံးလှမ်းပြောသည်..။

“ သူတို့ဟာက ………ခိုးလဲစားသေး…ဇိမ်နဲ့ တော်ရေ…..”

“ ဘယ်လို ဇိမ်နဲ့ လဲ ဟဲ့….”

“ ကျွတ်…..မမမိုးကလဲ…မသိန်းကြည်က ကြိုင်ဆန်းဟာကြီးကို ပုလွေမှုတ်နေတုန်း …စိုးလွင် ပြန်လာပြီး မိတာ…….”

“ ပုလွေ မှုတ်နေတုန်း …မိတာပဲအေ…မောင်နှမ တွေပဲဟာ.”

တင်တင်နွယ် ၊ စမ်းစမ်း ၊ ခင်အေးဟန် တို့ သာမက အတာကပါ အူတက်မတတ် ရယ်နေကြလေတော့သည်..။

“ ဟဲ့ ကောင်မတွေ….ဘာရယ်နေတာလဲ…..ဟဲ့…….”

“ ပုလွေ မှုတ်တယ်ဆိုတာ….လီးစုပ်တာကို ပြောတာ မမမိုးရဲ့…ဘာဂျာမှုတ်တယ်ဆိုတာကစောက်ပတ်ယက်တာ……..”

“ ဟား……ထွီ…..ခင်အေးဟန် တော်တော့….ဖွီး….”

မမမိုးက စားလက်စ လက်ဘက်သုတ်ကို ဆိုင်အပြင်သို့ လှမ်းထွေးပစ်လိုက်ရင်း ခင်အေးဟန်ကိုလက်ကာပြသည်..။ ခင်အေးဟန်က အရှိန် မသေ…။ ဘရိတ်အုပ်၍ မရတော့ပဲ ဆက်တွန်းသည်..။

“ သူတို့ အဲဒီလို လုပ်နေတာ တွေ့တော့ စိုးလွင်က မူးမူးနဲ့…အိမ်အပြင်ထွက်ပြီး အော်တော့တာပဲ….ဟောဒီမှာ ကျုပ်လီးကို စုပ်ခိုင်းတုန်းကတော့ ရွံသတဲ့ဗျို့…..အခုတော့ မသိန်းကြည်ကြိုင်ဆန်းလီးကို စုပ်နေပါတယ်…ခင်ဗျ………တဲ့…….”

တင်တင်နွယ် အူတက်မတတ် ရယ်ရင်း သေးထွက်ချင်လာဟန်ဖြင့် အိမ်သာဆီ ပြေးသည်..။ စမ်းစမ်းကအနီးရှိ ဖြတ်စတစ်ထွေးကို ကောက်ယူပြီး ပါးစပ်၌ ဆို့ကာ အော်ရယ်သည်..။ တသိမ့်သိမ့်ခါရမ်းအောင်ရယ်သည်..။ မမမိုးက ရယ်ရင်း ထွက်ကျလာသော မျက်ရည်များကို ခါးကြားမှ လက်ကိုင်ပုဝါနှင့်သုတ်သည်…။

အတာက ခင်အေးဟန်ကို ရှုံ့မဲ့ကာ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် တော်တော်ပြော ဟူသော သဘောနှင့်လက်ညှိုးထိုးပြသည်..။

“ အဲဒါ….လမ်းမှူး ဦးစိန်မှုံက ….ဘာဝင်ပြောတယ်…မှတ်လဲ……”

“ တော်ပါတော့ ဆို….”

“ ကြိုင်ဆန်းက သကြားသုတ်ထားလားမှ မသိတာ တဲ့………”

မိန်းကလေး ငါးယောက် အပ်ချုပ်ဆိုင်လေး လဲပြိုမတတ် ဗြောင်းဆန်အောင် ကြိတ်ရယ်လိုက်ကြသည်..။အတန်ကြာမှ …မမမိုးက…

“ ညည်း တရား အမြဲ နာလို့လား မသိဘူး…ငါတောင် တော်တော်လေး သိလာပြီ….ဟင်းဟင်း……..”

“ မမမိုးကလဲ..ဗီဒီယိုတွေ မကြည့်ဖူးဘူးလား…..”

“ ဟဲ့….အိမ်မှာ ရှိနေတာပဲ…….ကြည့်တာပေါ့……..”

“ မှုတ်ဖူးလေ…..ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ လုပ်တဲ့ကားမျိုး……..”

“ ကြံကြံဖန်ဖန်ဟယ်……မကြားဖူးပေါင်……..”

“ ယောက်ျားက လေယာဉ် ဒရိုင်ဘာလဲ ဆိုသေးရဲ့…….”

“ ဟဲ့…….သူဖာသာ ကမြင်းချင်လို့ ကမြင်းသွားတာ…ခင်အေးဟန်…ငါ့လက်ထဲမှာ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပဲ……..”

“ အဲ…..အဲဒါ…….အဖြေပဲ..မမမိုးရဲ့.”

“ အမယ်…….ဘာအဖြေလဲ……“

“ ဟို……လေယာဉ်မယ်က ပုလွေမှုတ် ကျွမ်းလို့ပေါ့…….”

မမမိုး မျက်နှာ တစ်ချက်တွေ သွားသည်..။ တစ်စုံတစ်ရာကို စဉ်းစားဟန် ပြုသည်..။

“ ဟုတ်တယ်…..ငါ့ဖက်က အများကြီး လိုတာတွေ ရှိတယ်……”

“ ဒါကြောင့် ပြောတာ…မမမိုးရဲ့..ဗဟုသုတဆိုတာ မလုပ်ချင်မှနေ…သိတော့သိထားရမယ်လေ….မှုတ်ဘူးလား……”

“ ငါတော့ အေအိုင်ဒီအက်စ် ကြောက်တယ်……….”

“ ဟုတ်တယ်…..အေအိုင်ဒီအက်စ်…ကတော့ လမ်းဆုံးပဲ…”

စမ်းစမ်းက လက်ဖက်ဇွန်းကို လှမ်းယူရင်း ဝင်ထောက်ပေးသည်..။

“ သူ….ငါ့ကို တစ်ခါ ခိုင်းဘူးတယ်….သိလား……”

“ မမမိုး ယောက်ျားကလား…..”

“ အေးပေါ့….ငါက ရွံတယ်…မလုပ်ချင်ဘူးလို့ ဆိုတော့ နောက်ထပ် တစ်ခါမှ မခိုင်းတော့ဘူး……”

“ ဘယ်တော့မှလဲ ပြန်မလာတော့ဘူး မဟုတ်လား…..”

မမမိုး မျက်လုံးအိမ်၌ မျက်ရည်ကြည်များ ဝေ့ဝဲပြည့်လျှံလာနေသည်..။ နောင်တ…မျက်ဝန်းများ၌ဆွေးရိပ်တို့ သမ်းနေကြသည်..။

“ ဒါ…သက်သက် အနိုင်ကျင့်တာပါ….မစုပ်ပဲနဲ့ လုပ်လို့ ရနေတာပဲ…လုပ်ပေါ့…တစ်ခါတည်း….သက်သက်ရောဂါ ရှာတာ…”

“ ယောက်ျားဆိုတာကလဲ…အခက်သား….ဆန်းပြားနိုင်မှ…..”

“ ဒီမယ်….ခင်အေးဟန်…ညည်းယောက်ျား ကျမှ ညည်းဖာသာ စုပ်…သိလား….”

အတာက နှုတ်ခမ်းတလန် ပန်းတလန်နှင့် ကြိတ်ပြီး အော်သည်..။

“ စုပ်မှာ…စုပ်မှာ..မပူနဲ့…ဟင်းဟင်း…ပြတ်ထွက်သွားအောင်ကို စုပ်ပေးလိုက်မယ်……မှတ်……”

“ စုပ်….စုပ်….အေအိုင်ဒီအက်စ် ဖြစ်မှ ကယ်ပါယူပါ မလုပ်နဲ့….”

“ ကဲဟေ့….တစ်နာရီ ထိုးတော့မယ်….အလုပ်စကြရအောင်…”

“ အယုတ်တမာ ကောင်မ…လက်ဖက်ပန်းကန် ညည်းသိမ်း…….”

“ ရတယ်…ခင်အေးဟန်တို့က အစုပ်တို့ အယက်တို့ ကျွမ်းပြီးသား..”

ခင်အေးဟန်က လက်ဖက်ပန်းကန်ကို လျှာနှင့် ယက်ရင်း ပြောလိုက်သည်..။ အတာက စက်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်ရင်း ခင်အေးဟန်ကို ကြည့်ကာ သက်ပြင်း တစ်ချက် ရှိုက်လိုက်မိလေသည်..။

………………………………………………….

အဲသလိုပဲ….အတာ မကြာခဏ ဖြစ်လေ့ရှိသည်..။ ခါးတွေ ကိုက်နေသည်..။ ဆီးစပ်က ကျင် ကျင်ပြီးနာသည်..။ ရာသီလာရက်က ကျော်နေပြီ…တစ်ခါတစ်ရံ ထိုးအောင့်သေးသည်..။

“ သမီး…ဘာဆေး သောက်ထားလဲ……ဟင်….”

အမေတစ်ခု သမီးတစ်ခုဆိုတော့ ပြောရခက်သည်.။ သည်အထဲ အမေက လေဖြတ်ထားသေးသဖြင့်ကိုယ်တစ်ခြမ်းက သေနေသည်..။

“ အမေကြည်ရေ…..အမေကြည်ရေ…….”

ခြေရင်းဘက်အိမ်မှ အမေကြည်ကို လှမ်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည်..။ ဆင်းရဲသား ရပ်ကွက်မို့အိမ်တံစက်မြိတ်ချင်းက ထိကပ်နေကြသည်..။

“ လာပြီ…..တာတာ..လာပြီ…ခဏလေး…….”

အမေကြည် ခါးကုန်းလျက် အိမ်ထဲဝင်လာသည်..။ အသက် ၆၀ ခန့် ရှိပြီဖြစ်သော အမေကြည်ကလက်သည်လည်း ဖြစ်သည်…။

“ အောင့် ပြန်ပလား…တာတာ…….”

အမေကြည်က တစ်ခြမ်းတင်ထားသော ခြင်ထောင်ကို လုံးထွေးစုပြုံပြီး တင်ပေးပြီးမှ အတာ့ဘေး၌ဝင်ထိုင်ရင်း တိုးတိုးမေးသည်..။

“ ဟုတ်တယ်…အမေကြည်ရယ်….အလုပ်လဲ ပျက်တာ တစ်ပတ်လောက် ရှိနေပြီ…ဒုက္ခပါပဲ…ကြည့်လုပ်ပါအုံး…..”

“ ဟိုလက ရော ရက်ကျော်သေးလား…သမီး…..”

“ ဘာမှ မဖြစ်တာ ၃ လလောက် ရှိပြီ…အမေကြည်ရဲ့…..”

“ အဖြူ ဆင်းသေးလား……ဟင်…..”

“ ဟင့်အင်း…မဆင်းဘူး….သွေးမပေါ်တာပဲ ….အဲဒါ…”

“ အေးပေါ့ အေရဲ့….သွေးမပေါ်လို့ အောင့်တာ….အင်း..ငါထင်တာတော့ ဖြစ်နေပြီ ထင်ပါရဲ့ အေ…….”

အမေကြည့် ထရံကြားမှ နှီးတစ်စကို လှမ်းချိုးကာ သွားကြားထိုးရင်း ပြောလိုက်သည်..။ တာတာကအမေကြည်ကို ကြည့်သည်..။

“ ဘယ်လို….ဘယ်လို ..ထင်တာလဲ ဟင်….အမေကြည်….”

“ ညည်း…ငယ်ငယ်ထဲက ဖင်မဆော့တတ်တာရယ်…..ဘယ်ယောက်ျားလေးနဲ့မှ ဘာမှ မဖြစ်တာရယ်……..”

“ ဘာဆိုင်လို့လဲ….အမေကြည်ရဲ့…..”

“ ဟဲ့…အပျိုဖြစ်လာရင် သားအိမ်ဝမှာ အမှေးပါး ရှိတယ်ဟဲ့…….အဲဒီ အမှေးပါးက သားအိမ်ပြွန်ဝအထိပိတ်နေရင် သွေးမဆင်းတော့…အပုတ်ဆန်ပြီး သေတောင် သေနိုင်တယ်….ဘာမှတ်လဲ……”

“ ဟင်….ဒါ…….ဒါဆို…တာတာ…ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ….အမေကြည် ဟင်…သမီးကို ကယ်ပါအုံး…အမေကြည်ရယ်…”

အမေကြည့် သွားကြားထိုးပြီးသား နှီးစကို ကြမ်းကြားမှ ချပစ်လိုက်သည်..။

“ ညည်းမှာ ….ရည်းစားသနံလေး ဘာလေး မရှိဘူးလား…….”

“ အာ….ဘယ်ရှိအုံးမှာလဲလို့….တာတာက (—) နှစ်ပဲ ရှိသေးတဲ့ ဥစ္စာ…ကို….အမေကြည်ကလဲ ဘာတွေမေးမှန်း မသိဘူး…”

အတာက ဝိုင်းစက်သော မျက်ဝန်းလေးများ ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် လုပ်ရင်း ငြီးတွားရင်း ခေါင်းကိုစုံကိုင်ကုတ်သည်…။

“ ဒီမယ်….ရှက်မနေနဲ့….သေတတ်တယ်…ကြားလား..ကိုယ့်ကောင်လေး ဘာလေး ရှိရင် တစ်ညလောက်အအိပ်ခံလိုက်…ညီးရဲ့ ရောဂါ နင်နေ ငါသွားပဲ…ဒါမျိုးက သေရင်သေ မသေရင် ရူးတတ်တယ်….တော်ရေ့..”

“ ပွမ်…ပွမ်…ပွမ်…”

“ ဟဲ့….ကြံကြီးစည်ရာ..အိမ်ရှေ့မှာ ဘယ်က ကားပါလိမ့်…”

အမေကြည် ထွက်သွားသည်..။ တစ်စုံတစ်ယောက် စကားပြောသံ ကြားရသည်..။ မကြာခင် အမျိုးသမီးတစ်ဦး အခန်းထဲ ဝင်လာသည်..။

“ ကောင်မ….ဖြစ်လိုက်ရင်…အသဲအသန်….”

“ အေးလေ…တို့က အနည်းဆုံး နှစ်ဆယ်တော့ ကူရပြီ မှတ်တာ……..”

“ အတာ အလုပ်မဝင်တာနဲ့ အထည်တွေ ပုံကုန်တာ…”

“ အတာရယ်…နေမကောင်းဘူးသာ ပြောတယ်…ပိုတောင်မှ ဝလာသေးတယ်…၊ အသားအရေကလဲစိုပြီး….ဝင်းလို့….”

“ ဆရာဝန်မ တစ်ယောက်လာပြီး ဆေးထိုး ဆေးစား လုပ်ခိုင်းတယ်…. မမမိုးရဲ့ ..ပိုက်ဆံပေးလဲ မယူဘူး….သိလား……”

“ ဟဲ့…..နင့် ဥစ္စာ….က..”

အတာကိုယ်တိုင်လည်း ဒေါက်တာ ယဉ်ယဉ် နဲ့ ပတ်သက်လို့ အခုချိန်ထိ စဉ်းစားမရအောင်ဖြစ်နေရတုန်း…။

“ အဲဒါ..လာမဲ့အပတ်ထဲ အမေ့ကိုလဲ ဆေးရုံတင်ပေးအုံးမယ်တဲ့…လေ..၊ အမေ့ရောဂါကအတော်ဆိုးလာတာ…မမမိုးရဲ့….”

“ အေးဟယ်….အဲဒါ..ဘုရားမတာပဲ…ထင်တယ်…”

ဘုရားမမ …သိကြားမမ လောလောဆယ်မှာတော့ ဒေါက်တာယဉ်ယဉ်ကိုပဲ အတာ ကျေးဇူးတွေတစ်ပုံတစ်ပင်ကြီး တင်နေမိလေသည်..။

“ အန်တီ…ဒီနားမှာ ဆေးခန်းဖွင့်ဖို့ လာကြည့်ရင်း အမေကြည်နဲ့ တွေ့ပြီး သမီးကိုကူညီဖြစ်သွားတာကွဲ့…..”

ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ကိုမှ ရွေးပြီး ဆေးခန်းဖွင့်လိုသော ဒေါက်တာယဉ်ယဉ်၏ ဆေးခန်းလေးဖြစ်မလာသေးသော်လည်း အတာတို့ အမေကိုတော့ မိသားစုဆရာဝန်အလား ဂရုတစိုက်လာကြည့်ပေးတတ်သည်..။ ဒေါက်တာယဉ်ယဉ် စီးလာသော တိုယိုတာ ကော်ရိုလာ လေးနှင့် ရပ်ကွက်ကျောက်ခင်းလမ်းက ပနာမစားလှ..။

“ အန်တီ့ကို သမီး အရမ်းအားနာတာပဲ….”

“ အမယ်…ဟင်း….အန်တီ့ကို အားမနာနဲ့…အန်တီ့မှာက သားတွေရှိတယ်…တော်ရေ့…၊ချွေးမတော်ပစ်လိုက်မှာ…”

“ ဟင်..အန်တီ ကလဲ…..ဟင်း ဟင်း……”

ဒေါက်တာ ဒေါ်ယဉ်ယဉ်က အဆင့်အတန်း ခွဲခြားဟန် မပြ..၊ ဖြူစင် သန့်ရှင်းသော မေတ္တာကိုသာအစဉ်မပြတ် ပေးဝေတတ်သူ ဖြစ်သည်..။

“ ဟင်း…ဟင်း…ညည်းအမေကြည် ပြောတဲ့ ကုထုံးကြီးနဲ့သာ ဆိုရင်အေ…ရောဂါလဲပျောက်ဗိုက်လဲကြီးနဲ့….ပဲ…”

“ ဟုတ်ပါရဲ့တော်….ဒီအဖွားကြီးနှယ်….”

“ ဟဲ့…ဒါက သူသိသလောက် အကြံဉာဏ် ပေးတဲ့ဟာ…အဲဒါမျိုး ငါ ကြားဖူးတယ်….အေရဲ့….”

ထုံးစံအတိုင်း ထမင်းဝိုင်းမှာ သတင်းဝိုင်း ဖြစ်လာသည်..။

“ ဟို….အင်္ဂလိပ် ခေတ်ကလေ…အရေးပိုင် သမီး တစ်ယောက် အဲဒီလို အောင့်တယ်…အောင့်တယ် ဆိုပြီးဆရာဝန်ဆီ သွားပြတာတဲ့…၊ ဆရာဝန်က ပထန် ကုလားကြီးတဲ့….”

“ ဟဲ့ အယ်….အမျိုးသမီး ဆရာဝန် နဲ့လဲ မဟုတ်ဖူး….”

“ အင်္ဂလိပ် ခေတ်က အမျိုးသမီး ဆရာဝန် ရှားလို့ နေမှာပေါ့…..ဟဲ့….”

တင်တင်နွယ်၏ ဝေဖန်မှုကို ခင်အေးဟန် မဖြေရသေးမီ စမ်းစမ်းက ဝင်ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။အတာနှင့် မမမိုးက ပိတ်အုပ်တစ်အုပ်ကို ညှပ်နေကြသည်..။

“ အင်း…..ဆက်ပါအုံး…”

မမမိုးက စက်ခုံပေါ်သို့ ကပ်ကျေးကို လှမ်းတင်ပြီး ဖြတ်ပြီးသွားသော အထည်တစ်စကို သပ်သပ်ယပ်ယပ်ခေါက်နေရင်း မေးသည်..။

“ ပထန် ဆရာဝန်ကြီးက အားလုံးကို အပြင်ထွက်ခိုင်းလိုက်တယ် …ဆိုပဲ…၊ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကိုတစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ခိုင်းတယ်…၊ ဆရာဝန်က ခိုင်းတော့ ကောင်မလေးကလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ အဝတ်အစားတွေချွတ်ရတာပေါ့….”

“ ဒါပေါ့….ဒါပေါ့….နင်ဆိုလဲ ချွတ်ရမှာပဲ….”

“ချွတ်မယ်လေ……အိုး….ဘာဖြစ်လဲ….. သေသွားမှာ ရူးသွားမှာထက် စာရင်တော့ အများကြီး တော်သေးတယ်….”

“တင်တင်နွယ်….နင် မဖောက်စမ်းနဲ့ ဟာ….”

စမ်းစမ်းက ရှူးသိုးသိုးနဲ့ ဝင်ဟောက်လိုက်သည်..။ တင်တင်နွယ်က ရယ်ကျဲကျဲ မျက်နှာနှင့် မမမိုးဖက် သို့ကြည့်သည်..။

“ ဝါသနာ မပါရှာဘူး…”

“ နေကြစမ်းပါ…..အကောင်းပြောမလို့ ဟာကို……..”

“ အေး အဲ…ဘယ်ရောက်သွားမှန်း တောင် မသိဘူး….နင်တို့ ဝင် ဝင်ရှုပ်တာနဲ့….”

“ အမလေး..ဟဲ့…ကောင်မလေး အဝတ်ချွတ်တာ….လေ….”

မမမိုးက မျက်စောင်းထိုးရင်း ခပ်တိုးတိုး ခါးကိုင်းပြီး ပြောလိုက်သည်..။ ခင်အေးဟန်က …ဟက်ခနဲရှက်ရယ်လေး ရယ်လိုက်သည်..။

“ ကောင်မလေးက အပျိုဖော် ဝင်စအရွယ်လေး..ရှိသေးတာဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းပေါ့..ဟယ်…၊နို့လေးတွေက လက်ဖက်ရည်ကြမ်း ပန်းကန်လေး မှောက်ထားသလို သေးသေးလုံးလုံးလေးတွေ….၊အရေးပိုင် သမီးဆိုတော့ ဘော်ကြော့ နေရတာမို့လား….အသားလေးတွေက ဝင်းပြီး အိနေတာ…နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အစိမ်းရင့်ရောင် မမှည့်တတ်သေးတဲ့ စပျစ်သီးလို…မနုမရင့် လေး…..”

သရုပ်ဖော် ကောင်းလွန်းတဲ့ ခင်အေးဟန် ဇာတ်လမ်းသည် စစ်ကြိုခေတ်ဟောင်းမှ အဖြစ်ဟောင်းတစ်ခုဆီသို့ အားလုံးကို သယ်ဆောင် ခေါ်ယူသွားလေတော့သည်..။

……………………………………………..

ဆေးခန်းအတွင်း မျက်နှာကျက် အမိုးတွင် တတ်ဆင်ထားသော ပန်ကာကြီး တဝီဝီမြည်သံကစိုးမိုးနေသည်..။ ဖြူလွှသော ခုတင်ထက်တွင် အသက် (–) နှစ်ကျော်ရုံမျှ ရှိသေးသော ရိုစီလင်းသည်ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်…။ ဆရာဝန်ကြီးက ဂါဝန်လေးပါ ချွတ်ခိုင်းထားသဖြင့် ကုတင်ဘေး၌အင်္ကျီနှင့် ဂါဝန်လေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖိကိုင်ထားကာ ဝတ်လစ်စလစ်လေး ပက်လက် အနေအထားလဲလျောင်းနေရသည်..။

လက်ဖျားလေးများ အေးစက်နေသည်..။ ဖြူဝင်း ဖောင်းအိသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်ဖုတ်မို့မို့လေးက ခုံးခုံးလုံးလုံးလေး မာမာတင်းတင်းနှင့် ဖိုပေါ်က ချကာစ ပေါက်စီလေးနှယ်..ပူနွေးဖုဖောင်းနေသည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်သည် ပထန်အမျိုးသားကြီး တစ်ဦးဖြစ်သည်..။ ရိုစီလင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြီး ကြည့်နေသော မျက်လုံးကြီးများက ဝင်းလက်နေကြသည်..။

ရိုစီလင်း၏ ခြေရင်း၌ ရပ်ရင်း ကုတင်အစွန်းကို လက်ထောက်လျက် ခါးကိုကိုင်းရင်း စောက်ဖုတ်လေးကိုအနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်..။ ပထမတွင် ရိုစီလင်းက ဘာများလုပ်မလဲ ဟူသော အတွေးနှင့်ဒေါက်တာဖိလစ် ငုံ့ဆင်းသွားရာ မိမိပေါင်ကြားသို့ ခေါင်းလေးထောင်လျက် လိုက်ကြည့်မိသေးသည်..။

ဒေါက်တာဖိလစ် လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဆွဲဖြုတ်လျက် ဘောင်းဘီကို လျှောချလိုက်သည်..။ခါကနဲ ရမ်းထွက်လာသော လီးကြီးက မြင်းကြီးတစ်ကောင်၏ သိုကြီးအလား ဝဖီးတုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသည်..။စောက်ဖုတ်လေးကို ထူပြစ်မဲနက်သော နှုတ်ခမ်းမွှေး ကြမ်းကြမ်းများနှင့် မထိတထိလေး ပွတ်လိုက်သည်..။

“ ဟင့်….အဟင့်….ဟင့်…….ယားတယ်…ဒေါက်တာ….”

ရိုစီလင်းက ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ပူးကပ်ရင်း ပြောသည်..။

“ အိုး….ခြေထောက်ကားထားနော်….သမီးလေး…ကားထား…..”

ဒေါက်တာဖိလစ်က ရိုစီလင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာအယာလေး ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်..။ ထိုအခါ ရိုစီလင်း၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးက နီနီရဲရဲလေး ပေါ်လာသည်..။ ချွန်မြသော အစိလေးက စောက်ပတ်ထိပ်၌နေရာယူထားပေသည်..။

ဒေါက်တာဖိလစ် လက်တစ်ဖက်က ရိုစီလင်း နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်..။ရိုစီလင်း ဗိုက်သားလေး ဟက်ခနဲ လေရိုက်သလို လှုပ်ရှားသည်..။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ လူအမြင် မခံဖူးသောမိမိနို့လေးကို ယခုကဲ့သို့ လက်ဝါးကြီးဖြင့် အုပ်ကိုင်ခြင်း ခံရသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးကြောများတုံ့ခနဲ ရပ်ဆိုင်းသွားသလိုပင်…။ ဖွဖွကိုင်ထားသော နို့လေးကို တဖြေးဖြေးတိုး၍ တိုး၍ တင်းတင်းလေးဖြစ်ညှစ်လိုက်ကာ ဆုတ်နယ်ချေမွလိုက်သည်..။

“ အိုး…..ကျွတ်…ကျွတ်……အို့…အို့…..ဟင်းဟင်း…..”

ရိုစီလင်းခါးလေး ကော့သွားကာ စောက်ဖုတ်လေး မောက်တက်လာသည်..။ ထိုအချိန်ထိ ဒေါက်တာဖိလစ်လက်တစ်ဖက်က ဂွကြားမှ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးလေး ဂွင်းတိုက်နေဆဲ ရှိသည်..။ လီးထိပ်ကြီးက ခရမ်းညိုသီးကြီး ထိပ်သဖွယ် ကြီးမားလှသည်..။ ကုတင်ခြေရင်း အစွန်းသို့ကျွံထွက်နေသော ရိုစီလင်း ခြေနှစ်ဖက်ကို ဖြေးဖြေးချင်း ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ပေးလိုက်သည်..။စောက်ပတ်လေးထဲမှ အတွင်းသားရဲရဲလေးကို စတင်မြင်ရသည်..။

စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်က ခပ်ထူထူးလေး ဖောင်းနေပြီး ကြာလှပြီဖြစ်သောဖိကပ်ပူးတွဲနေရမှုကြောင့် အရေပြား အတွင်းသားလေးများက ပန်းနုရောင် ရင့်ရင့်လေး..။ ဒေါက်တာဖိလစ်က ရိုစီလင်း၏ အပြစ်ကင်းစင်သော မျက်နှာလေးနားသို့ မျက်နှာချင်း ကပ်လိုက်သည်..။

“ ဒေါက်တာ မေးမယ်….မှန်မှန်ဖြေပါနော်…”

ဒေါက်တာ့ အသံက တိုးညှင်းပြီး တုန်ခါနေသလို အသက်ရှူသံကြီးက ခပ်ပြင်းပြင်း မြန်နေသည်..။ဒေါက်တာသည် အဝေးက ပြေးလာသူနှယ် အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရှူနေခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ ဟုတ်..ကဲ့……”

ရိုစီလင်းက သူမနို့လေးကို တရွရွပွတ်သပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာ၏ လက်ခုံပေါ်သို့ သူမလက်ကလေးကိုတင်ထားရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှ မျှင်းမျှင်းလေး ဖြေသည်..။

“ သမီးလေး…..အလိုးခံဖူးပြီ လား…..”

“ ဟင့်……..အင်း…..”

ခေါင်းလေးတစ်ချက် ခါရင်း တစ်ဖက်သို့ မျက်နှာကို လွှဲလိုက်မိသည်..။

“ မရှက်နဲ့နော်…အမှန်အတိုင်းပဲ ပြော……..”

“ အ……ကျွတ်ကျွတ်…ဟင်း.ဟင်း…..ဟုတ်ကဲ့ပါ…ဒေါက်တာ…”

ဒေါက်တာဖိလစ်က စကားပြောရင်း နို့လေးကို ပြောင်းရွှေ့အုပ်ကိုင်ကာ ဆုတ်ညှစ်လိုက်ပြန်ရာ ရိုစီလင်းခါးလေး ကော့သွားကာ ထောင်ထားသော ဒူးကြီးနှစ်ချောင်းက ဒေါက်တာ ဖိလစ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကိုညှပ်လိုက်မိလေသည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်က သူ့လီးကို ဖြဲလိုက်စုလိုက်လုပ်နေသော လက်ကို ရိုစီလင်းစောက်ဖုတ်လေးပေါ်သို့ကူးပြောင်း၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ လက်ကို ခပ်ခုံးခုံးထားလျက် ရွရွပွတ်သည်..။ နို့ကို ကိုင်ထားသောလက်ကလည်း မနားတမ်း နယ်ပေးသည်..။

“ အို့….ဟို့..အဟို့…..အို့…..အို…..အို….”

ရိုစီလင်းက ယားတတ်သူလေးပီပီ အရယ်တဝက်အရှက်တပိုင်းနှင့် ခေါင်းလေး မော့ခါရင်းလူးလိမ့်သွားသည်..။ လက်နှစ်ဖက်စလုံးက ကုတင်ဘောင်ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်..။ ကျစ်ကျစ်မြဲမြဲလေးကိုင်ထားသောကြောင့် လက်မောင်းကြောလေးများ တင်းထောင် ဖောင်းကားလာစေသည်..။

“ ဒီအထဲက ..အခု ဘယ်လိုနေလဲ …သမီး….”

“ ရှီး..အား….တစ်မျိုးကြီးပဲ….ဒေါက်တာ….အိ………ဟင့်……”

စောက်ဖုတ်အကွဲကြားသို့ လက်ညှိုးကို လက်တစ်ဆစ်မျှ ထိုးသွင်းကာ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းစုန်ကာဆန်ကာ ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။

“ ပြွတ်….ပြစ်…ပြစ်…….ပြစ်…..”

“ အိုး..အိုး…….အဟက်…….အဟိ…ရှီး….အ…..”

ငလျင်လှုပ်သည့်နှယ် ရိုစီလင်း တစ်ကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါနေသည်..။ ခါးကိုကော့လိုက် ကုတင်နှင့်တင်ပါးကို ဘုံးခနဲ ရိုက်လိုက်ဖြင့် ထကြွလာသော ကာမစိတ်၏ နှိုးဆွမှုကို အလူးအလဲ ခံစားနေရသည်..။ခါးကိုကော့လိုက် ဖြူလွှသော အိပ်ယာနှင့် ဘုံးခနဲ ကျလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရမ်းနေသဖြင့် ဒေါက်တာဖိလစ်၏လက်ညှိုးကလည်း ရိုစီလင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်မသွားစေရန် အလိုက်သင့် တက်လိုက်ဆင်းလိုက် လုပ်နေရလေသည်..။ တစထက် တစ ကြမ်းတမ်းလာသော ကောင်မလေး အမူအယာကြောင့်ဒေါက်တာဖိလစ်က လက်ညှိုးကို ထိုး၍ သွင်းလိုက်သည်..။

ပြွတ်ခနဲ လက်ညှိုးကြီး ဝင်သံနှင့်အတူ ရိုစီလင်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်လူး တုန်ခါသွားလေသည်..။

“ မာမီ….ဟင်း…..အဟင်းဟင်း….မာမီ….ဟင့်ဟင့်……မားမီ…..”

“သမီး….. အကျယ်ကြီး မအော်နဲ့ နော်….သမီးလေး…နော်…..”

“ ဟုတ်……ဟုတ်ကဲ့ပါ…ရှင်…အင်းဟင်းဟင်း…..အို့အို့…….”

ဒေါက်တာဖိလစ်က လက်ညှိုးထိပ်က ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး ငုံထားရသလိုပင် ပူနွေးနေသည်..။ လက်ညှိုးထိပ်တစ်ခုလုံး စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲနေသည်..။ စောက်ခေါင်းဝ ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို လက်ညှိုးဖြင့်ဝိုက်မွှေကြည့်သည်..။ အချင်း ၃ လက်မကျော်ကျော်ခန့်သာ ရှိမည် ထင်သည်..။ မိမိလီးကြီးက လုံးပတ်ငါးလက်မနီးပါး မျှ ကြီးထားကြောင်း သိသည်..။

စောက်စိလေးကို စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ တင်းမာနေပြီ…။ အိုခေ…ထိုအချိန်ကို ဒေါက်တာဖိလစ်စောင့်နေခြင်းပဲ ဖြစ်လေရာ ရိုစီလင်း နို့လေးကို ဆုတ်ကိုင်ချေမွ နေသော လက်အား နေရာပြောင်း၍ လီးကိုကိုင်လိုက်သည်..။

“ ကုတင် ခြေရင်းကို ဖင်တစ်ပိုင်း ကျအောင် လျှောလိုက်သမီး..”

ရိုစီလင်းက ခြေရင်းဘက်သို့ ခါးလေး ကော့ကာ ကော့ကာ တိုးရွှေ့သည်..။ ဖင်တစ်ပိုင်းကကုတင်စောင်းတွင် မကျတကျလေး မှေးတင်သွားသည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်က ခါးအောက်သို့ စောင်ထူထူခေါက်၍ ထိုးသွင်းပေးလိုက်ရာ ပင်ကိုယ်က ဖုဖောင်းခုံးမို့နေသော စောက်ဖုတ် ခုံးခုံးလေးမှာ ကားစွံ့ဖောင်းကြွလျက် အလိုးခံရန် အဆင်သင့် အနေအထားသို့ ရောက်သွားလေတော့သည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်က ကြမ်းပြင်တွင် မတ်တတ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် လီးကို ချိန်သားကိုက်တေ့လိုက်သည်..။ စောက်ပတ်နှင့် လီးက လုံးဝ အဆမတန် ကွာခြားနေသည်..။ လီးထိပ်ကြီးကပင်စောက်ပတ်ကို ဖုံးအုပ်မိမတတ် ကြိးမား နေသည်..။

ဒေါက်တာဖိလစ်က အနီးရှိ ဆီတစ်မျိုးကို ယူ၍ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုသုတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်..။ ရိုစီလင်းလေးခမျာ ကုတင်ဘောင်တစ်ဖက်စီကို တင်းတင်းကြီးဆုတ်ကိုင်လျက် အံလေးကြိတ်ထားရင်း အသားများ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် တုံနေရှာသည်..။ ရိုစီလင်း အံခဲ၍မျက်နှာလွှဲထားပုံလေးက သနားစဖွယ် ကောင်းလှသည်..။

သလင်းသား ကျောက်ဆစ်ရုပ်လေးနှယ် အချိုးအစားလှပပြေပြစ်သော ရိုစီလင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အပေါ်မှမိုးကြည့်နေသော ဒေါက်တာဖိလစ် မျက်နှာကြီးက အဆီတွေ ပြန်နေသည်..။ ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံး တုံရီနေမှုကို ကြည့်၍ ချက်ချင်းကြီး လိုးလျင် ပြဿနာ တွေများတက်ကုန်မလားဟူသော အတွေးက ဒေါက်တာဖိလစ် ခေါင်းထဲသို့ ဇနိုးဇနောင့် နှင့်ဝင်ရောက်လာသည်..။

“ သမီး….သိပ်ကြောက်နေလား…ဟင်….”

ရိုစီလင်းက ပါးစပ်နှင့် မပြောပဲ ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင် ငြိမ့်ပြရှာသည်..။ အကယ်၍များ လီးဝင်သွားသည်နှင့်ဝုန်းဒိုင်းကြဲကုန်လျင် အခက်…။ ထို့ကြောင့် ဒေါက်တာဖိလစ်က ရိုစီလင်း စောက်ပတ်ခုံးခုံးမို့မို့လေးကိုအနီးကပ်၍ အသေအချာ ကြည့်လိုက်မိပြန်လေသည်..။

စောက်ပတ်လေးက တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ အလိုးခံထားခြင်း မရှိသောကြောင့် တင်းမောက် လုံးကျစ်နေကြောင်းတွေ့ရသည်..။ သို့ဆိုလျင် မိမိ၏ မိန်းမပေါင်းများစွာ ကို ဖြိုနေသော ဧရာမ ရင့်ထော်နေသော လီးကြီးနှင့်ကွိုင်တွေ ပူလာနိုင်သည်..။ အစကောင်းမှ အနှောင်းသေချာ နိုင်မည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်ကစောက်ပတ်လေးထိပ်မှ အစိချွန်ချွန်လေးကို ဦးစွာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့် ဖိညှပ်စုပ်ယူ လိုက်သည်..။

တင်းခနဲ ခံစားလိုက်ရသော ဝေဒနာကြီးကြောင့် ရိုစီလင်း စောက်ပတ်လေး ရှုံ့ခနဲ တင်းကျစ်စေ့ကပ်သွားပြီးစောင်ခေါက်ထူကြီးပေါ် မှေးတင်ထားသော ခါးလေး တွန့်လိမ်ကော့ပျံသွားသည်..။

“ အဟင့်…..အဟင့်..အဟင့်……….”

အဟင့် ဟူသော ငိုငြီးသံလေး တစ်ချက် ထွက်ပေါ်လာတိုင်း ရိုစီလင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးက ခါ ခါသွားရာဆက်ခါ ဆက်ခါ အဟင့်ဟင့် ဖြင့် ငိုငြီးလိုက်သောအခါ ပုခုံးနှင့် ဗိုက်သား ၊ နို့အုံလေးများပါတုန်ခါလှုပ်ရမ်းနေလေသည်..။

ခါးသေးသေးလေးဆီမှ သွယ်ဆင်းလာသော တင်ပါးကြီးများက ရိုစီလင်း ရှိုက်လိုက်တိုင်းလှုပ်ရမ်းလိမ့်လူးနေသည်..။ ပြေပြေလျောလျော လှပဖောင်းအိနေသော ဆီးခုံလေးမှာလည်းဒေါက်တာဖိလစ် ပါးစပ်နှင့် ဘယ်ညာ လွဲချော်လို့နေပြန်သည်..။ တရှူးရှူး တရှဲရှဲ အသက်ရှူရင်း ကာမစိတ်ပြင်းထန်နေသော ဒေါက်တာဖိလစ်ကမူ စောက်ပတ်လေး သွားရာသို့ ခေါင်းကြီးကို လိုက်ပါ ယိမ်းနွဲ့ရင်းအစိလေးကို မရအရ စုပ်ပေးနေလေသည်.။

“ အိုး….. အဟို့… ဟို့…. ရှီး….အ…. ဒေါက်…. တာ…… အီး…..အင့်..”

ရိုစီလင်း လက်ကလေးတစ်ဖက်က ဒေါက်တာဖိလစ် ဆံပင်များကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိပြီး ခပ်တွန့်တွန့်လေးလုပ်လိုက်သည်..။ စောက်စိလေးထဲမှ ကျင်ခနဲ ဖြင်းခနဲ ဝေဒနာသည် အဘယ်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးတုံရီခါရမ်း စေပါသနည်း….။

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တင်းတင်းလေးကြားထဲသို့ လျှာကို စုချွန်ပြီး ရွရွလေး ထိုးပေးလိုက်ပြန်ရာရိုစီလင်း၏ ကျန်သော လက်တစ်ဖက်သည် ဒေါက်တာ ဆံပင်များကို တအားစုကိုင်မိပြီးသားဖြစ်သွားလေသည်..။ ရိုစီလင်း၏ စောက်စေ့လေးမှာလည်း တင်းခနဲ တင်းခနဲ ဖြစ်၍ လာလေတော့သည်..။

တင်းတင်းစေ့နေသော စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကြားမှ အရေကြည်လက်လက်ကလေးများ ကျောက်ကြားမှယိုစိမ့်စီးဆင်းလာသော ကျောက်သွေးလေးများနှယ် ဖြေးဖြေးချင်း စိမ့်ကျလာလေတော့သည်..။အသစ်စက်စက် စောက်ပတ်လေးသည် ဆပ်ပြာမွှေး ရနံ့လေး သင်းချိုနေသည်..။ စောက်ပတ်နှင့်ပေါင်ရင်းကြားတွင် ပေါင်ဒါ သုတ်လိမ်းထားဟန် တူသည်..။ မွှေးမြနေသည်..။ ရာဂစိတ်ထကြွနေသောဒေါက်တာဖိလစ်၏ စိတ်များကို မွှေးကြိုင်သင်းထုံသော စောက်ပတ်ရနံ့လေးက ပို၍ ပြင်းထန်စေရန်ဖန်တီးပေးသလို ဖြစ်နေပြန်လေသည်..။

“ ဗြိ….ပြွတ်….ဗြိ…………ဗြိ….”

ဒေါက်တာဖိလစ်က စောက်ပတ်တစ်အုံလုံးကို ပါးစပ်ကြီးဖြဲ၍ ငုံခဲအုပ်ဖုံးပစ်ခါ ပါးစပ်ထဲ၌ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ လျှာကြီးကို ဒလစပ် ထိုးကလိ လိုက်သည်..။

“အား……..မာမီ…..အိုး……..ဟင့်ဟင့်………”

ရိုစီလင်း၏ သာယာ၍ ချစ်စဖွယ်အသံလေးက အခန်းလေးအတွင်း လွင့်ပျံ့ ပေါ်ထွက်နေသည်..။ ထို့ကြောင့်ဒေါက်တာဖိလစ်က ရိုစီလင်း မျက်နှာကို မော့ကြည့် အကဲခတ်လိုက်ရပြန်သည်..။ ကောင်မလေး ဖီလင်တွေဒလဟော တက်လာနေမှန်း သိလိုက်တော့မှ စိတ်အေးသွားကာ တင်းတင်းမာမာစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ညာ လက်မတစ်ခုစီဖြင့် ဂရုတစိုက် ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်..။

အူနီဖရဲသီးကြီးအလား ပြဲဟလာသော စောက်ပတ်အတွင်းပိုင်းလေးသည် နှစ်လိုဖွယ် ရဲရဲတောက်လှပနေသည်..။ စောက်ပတ်ကို နှစ်လက်မခန့် ဆွဲဖြဲပြီး လျှာကို ထိုးသွင်းကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို စုပ်လျက် အပေါ်သို့ ဆွဲတင် မယူလိုက်သည်..။ စောက်ပတ်အုံလိုက်ကြီးပါးစပ်ထဲ ပါလာသည်..။

“ အား….အီး….ဟီး…ဟီး….အား…….အင့်….ဟင့်ဟင့်…”

ခပ်စူးစူး ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်အော်သံလေး ဆင့်ကဲဆင့်ကဲ ပေါ်ထွက်လာပြီး ဒေါက်တာဖိလစ်ခေါင်းကြီးကိုအတင်းဆွဲဖိကာ စောက်ပတ်နှင့် မျက်နှာ ကော့ကော့ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်..။

“ ဘတ်….ဗြိ….ပြွတ်….“

ဆီးခုံလေးက အတော်မာကျောကြောင်း ဒေါက်တာဖိလစ် တွေ့ထိခံစားလိုက်ရသည်..။ ပွယောင်းကြီးမားလှသော နှာခေါင်းထိပ်နှင့် ဆီးခုံ ဘတ်ခနဲ ရိုက်ခတ်မိမှ အမဲရွတ်ဆွဲသလို စုပ်ယူဆွဲထားလိုက်သောစောက်ပတ်အုံလေးကို ပါးစပ်အတွင်းမှ ဗြိ…ပြွတ်…ဟုမြည်ကာ ပြန်ကျသွားလေသည်..။

“ အီး……အိ……..ဟီး…….ဒေါက်တာရယ်….. ဟင့်……”

ရိုစီလင်း၏ နုနယ်ဝင်းပသော မျက်နှာလေးမှာ ချွေးသီးလေးများ စို့နေပြီး တုန်ခါနေသောနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှ ညီးညူသံလေးများနှင့် အတူ ဒေါက်တာရယ်…ဟု မချိမဆန့် ရေရွတ်သံများမကြာခဏ ထွက်ပေါ်လာနေပြန်သည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်က ငုံဆဲ ဖူးဆဲ ပန်းပွင့်ကလေး၏ ဝတ်ရည်ချိုမြမြတို့ကို အတွင်းနှိုက် စုပ်ယူချင်နေသောပျားပိတုန်းကြီးအလား မရမကပင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဖြဲပြန်သည်..။

စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းသည် ရဲရဲနီလျက် အသားစိမ်းနံ့ တစ်မျိုးကို ရှူရှိုက်မိလိုက်သောအခါသားကောင်အနံ့ရသည့် ရိုးမကျားကြီးအလား ဝုန်းခနဲ မာန်ဖီလိုက်သကဲ့သို့ လီးကြီးမှာ ရိုးရိုးစင်းစင်းကြီးတောင်နေရာမှ ထောင်းခနဲ ထောင်းခနဲ ခုန်၍ ခုန်၍ သွားလေသည်..။ စောက်ခေါင်းအဝ ပတ်ပတ်လည်ကို လျှာထိပ်ဖြင့် အသာအယာ ဝိုက်ဆွဲလေး ဆွဲပြီးစောက်စိအောက်ခြေအရင်းကြားသို့ လျှာဖျားကို ထိုးထည့် ကလိပစ်လိုက်လေသည်..။

“ ဟူး……အူး.အို့….ရက်စ်…..ရက်စ်….အိုး……မာမီ……..”

ကောင်းလိုက်တာဟူသော သဘောနှင့် ရိုစီလင်းက ရက်စ်ဟု တိုးတိုးလေး အံကြိတ်၍ အော်ရှာသည်..။ဒေါက်တာဖိလစ် စောက်စိလေးကို နောက်ဆုံး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့် ခပ်တင်းတင်းဆွဲယူစုပ်တင်လိုက်ရာ….စောက်ပတ်လေးမှာ တင်ခံမနေနိုင်ရှာတော့ပဲ ဟစိဟစိ ဖြစ်သွားသည်..။ ထိုအခါကျမှ ဒေါက်တာဖိလစ်က သူ၏ မြင်းလီးကြီးတမျှ တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသော လီးးတန်ကြီးကိုတပြွတ်ပြွတ် ကိုင်ဆောင့်ရင်း ရိုစီလင်း၏ စောက်ခေါင်းအဝသို့ တေ့သွင်းထားလိုက်ခါ ကုတင်ဘောင်ကိုလက်ထောက်လိုက်သည်..။

“ ဟင်….ဒေါက်တာ..ဒါ….ဒါ…..ဘာလုပ်မလို့လဲ…ဟင်…”

“ သမီး ..သားအိမ်လမ်းကြောင်း ပွင့်သွားအောင် လိုးပေးမလို့လေ… ဒါမှ သမီး ရာသီမှန်မှန် လာမယ်…ဝေဒနာ သက်သာသွားမယ်….နော်…..”

“ အိုး…ကျမ …ဟာလေးက သေးသေးလေးရယ်…..ရှင့်…..”

“ ဘာလဲ..သမီး က မဝင်မှာ စိုးလို့လား…ဟဲဟဲ…”

“ ကျမ ကျမ…. အရမ်းနာမှာ ကြောက်တယ်….”

ဟုတ်မလိုလိုနှင့် ငြိမ်နေပြီးမှ ရိုစီလင်း ခေါင်းတခါခါ လုပ်နေပြန်သောကြောင့် ဒေါက်တာဖိလစ်ချော့ရပြန်သည်..။ စကားပြောဆို ချော့မော့နေစဉ် ဒေါက်တာဖိလစ် လက်တစ်ဖက်က နို့အုံလေးကို၎င်း ၊ဗိုက်သားလေးများကို ၎င်း ၊ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။ ကျန်သောလက်တစ်ဖက်ကလည်းစောက်စိထိပ်ကလေးကို မနားတမ်း ဒလစပ် ကလိပေးနေရသည်..။

လီးထိပ်က တကယ်ပဲ စောက်ခေါင်းဝ၌ တစ်ဆို့နေသည်..။ စောက်ပတ်အတွင်း အခေါင်းဝအရေပြားပါးပါးလေးများကို ဖိထောက်ထားမှုကြောင့် စောက်ပတ်လေးက ချိုင့်ဝင်ကာ တင်းတင်းလေးတစ်ဆို့နေခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ အ….အ….အား…တင်းနေတာပဲ….ကျွတ်..ကျွတ်…..”

ဒေါက်တာဖိလစ်က ရိုစီလင်း၏ အံကြိတ်ညည်းတွားသံလေးကို နားထောင်ရင်း ပို၍ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာရာတိုးပြီး ဖိသိပ်လိုက်သည်..။

“ အား..ဟား…တင်းတယ်….တင်းတယ်…….မဝင်ဘူး…..ရှင့်……”

ပို၍ ခပ်နာနာလေး ဖိလိုက်ပြန်သည်..။ စောက်ပတ်က ပိုချိုင့်ဝင်ကာ နိမ့်ဆင်းသွားပြီး ဆီးခုံလေးမောက်တက်လာသည်..။ ခါးလေးမှာ ကော့တက်သွားပြီး မွေ့ယာနှင့် လွတ်နေသည်..။ လီးထိပ်မှာပင်တင်းရင်းသော အာရုံ ကို ထိတွေ့ခံစားနေရသဖြင့် ရိုစီလင်းကဲ့သို့ အသားနုကို ထိုးထောက်ခြင်းခံထားရသော မိန်းခလေးအဖို့ မည်မျှ နာကျင်နေမည်နည်..။

“ ရှူး…ပြတ်….ရှူး…….အင်း…အင်း…. ဟင်း.. ဟင်း……”

ရိုစီလင်းက နှုတ်ခမ်းနီစွေးစွေးလေးကို လျှာဖြင့် ယက်ရင်း ယက်ရင်း တဟင်းဟင်း အော်နေရှာသည်..။မော့ထားသောကြောင့် မျက်လုံးအိမ် ထောင့်မှ ပုလဲလုံးလေး သုံးလေးလုံး လိမ့်ဆင်းသွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။

“ သမီး….ပေါင်ကို ခပ်ကားကားလေး လုပ်ပေးထား…နော်…..”

“ ကားထားတာပဲ…..ဟာ……ဟင့်..ဟင့်…….”

ဖွေးလွှတင်းကျစ်သော ပေါင်တံအရင်းမှ အကြောကြီးများ ထောင်လာအောင်အထိ ရိုစီလင်း ပေါင်ကိုကားပေးလိုက်ရှာသည်..။ လီးထိပ်ပိုင်းမျှလောက်သာ အဝင်ပြထားသော ရိုစီလင်း စောက်ခေါင်းလေးသည်ကျဉ်းမြောင်းလွန်းနေသည်..။ ချွေးပြန်လာသော ဒေါက်တာဖိလစ်က မေးရိုးကြီးများ ထောင်ထလာအောင်အံကိုကြိတ်လိုက်သည်..။ ရိုစီလင်း၏ ဝေဒနာခံစားနေရသော မျက်နှာလေးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်သည်..။ထို့နောက် ဖတ်ခနဲ အားနှင့် ဆောင့်ချလိုက်သည်..။

“ ဗြစ်……..အူး.ဟူးဟူး…..ဟူး….ဟူး……”

ဒေါက်တာဖိလစ် လက်ဝါးကြမ်းကြမ်းကြီး တစ်ဖက် ရိုစီလင်း ပါးစပ်လေးကိ လျှင်မြန်စွာ လှမ်းပိတ်လိုက်ရာအသံကျယ်လောင်စွာ မထွက်တော့ပဲ လုံးထွေးတိမ်ဝင်သွားလေသည်..။ ရိုစီလင်း မျက်လုံးလေးများပြူးလန်သွားရှာသည်..။ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါက်တာဖိလစ် လက်မောင်းကို ကုတ်ခြစ်ကြသည်..။အသားဖြူသော ဒေါက်တာဖိလစ် လက်မောင်းနှစ်ဖက်တွင် ချွန်ထက်သော လက်သည်း အစင်းရာကြီးများထင်ကုန်လေသည်..။

” ဗြစ်…..ဗြစ်……ဒုတ်…….”

“ အင့်………”

လီးတန်ကြီးက ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ခေါင်းအတွင်း တစ်ရစ်ခြင်း နိမ့်ဆင်းသွားပြီး ဒုတ်ခနဲ ခပ်အုပ်အုပ်အသံလေးထွက်လာကာ လီးထိပ်နှင့် လုံးလုံးချောချော အရာတစ်ခုတို့ ထိုးတိုက်မိသည်..။ သားအိမ်ဝ သားအိမ်ခေါင်းနှင့် လီးထိပ်တို့ ထိပ်တိုက် ဆုံဆည်းမိကြမှန်း ဒေါက်တာဖိလစ်သိလိုက်လေသည်..။ မိမိ လီးတန်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ တဝက်ပင် မရှိသေး….။

လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာမူ လက်နှင့် ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်ကိုင်ထားသလို တင်းတင်းကြီး ခံစားနေရသည်..။စောက်ခေါင်းဝရှိ သန်မာလှသော အသားမျှင် တဝိုက် ကြိုးနှင့် ရစ်စည်းထားသလို ပိုတင်းသည်..။

“ သမီး…..အရမ်းနာသလား…..ဟင်……”

“ အင်း………ဟင်း ဟင်း ဟင်း….. အင်း…. ဟင်း…….”

ဒဏ်ရာရနေသော သမင်မလေး သဖွယ် မျက်လုံးလေး မှေးကာ နှုတ်ခမ်းလေးများ တဆတ်ဆတ် တုံရင်းညီးနေရှာပြီး ဒေါက်တာဖိလစ် အမေးကိုပင် ခေါင်းငြိမ့်၍ မဖြေနိုင်ပဲ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြလျက် မျက်လုံးကိုသနားစဖွယ် ပြန်ဖွင့်ကြည့်ရှာသည်..။

“ ပေါက်သွားပြီ…..သမီးရဲ့….သမီး နောက်မနာတော့ပါဘူး…..”

“ အင်း…….ဟင်းဟင်း…ဒေါက်….တာ့ ဟာကြီး ဆက်သွင်းအုံးမှာလား..ဟင်…….”

“ မသွင်းတော့ဘူး…လေ…..တဝက်ပဲ လိုးပေးမှာပေါ့……”

“ ဟုတ်ကဲ့….”

လေသံယဲ့ယဲ့လေး ဖြင့် ဟုတ်ကဲ့ ဟု ချိနဲ့စွာ ဆိုလိုက်သည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်က လီးတန်ကြီးကိုဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲနှုတ်သည်..။ စုပ်ယူထားခြင်း ခံနေရသော လီးတန်ကြီးအပေါ်မှ အကြောကြီးများဖောင်းကြွား တင်းကားလျက် တစ်ရစ်ချင်း ထွက်လာသည်..။

“ ပြစ်…..ပြစ်..ပြစ်…ပြွတ်….ဘွပ်….ဘွပ်…….”

“ သွေးတွေလား…..ဒေါက်တာ….”

“ အား…ဟာ……မဟုတ်ပါဘူး…သမီးလေး စောက်ပတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေက လီးမှာပေကျံနေလို့….မြည်တာပါ………”

ရိုစီလင်း မျက်နှာလေး ရဲခနဲ ဖြစ်သွားရင်း တစ်ဖက်သို့ လှည့်စောင်းလိုက်သည်..။ ဒေါက်တာဖိလစ်ကပန်းနုရောင် ပါးလေးကို ငုံ့မွှေးလိုက်ရာ လီးကြီးက စွပ်ခနဲ ဝင်သွားပြန်ရာ ရိုစီလင်း ဖင်လေးလူးလိမ့်သွားပြန်သည်..။

“ ပေါက်သွားပြီဆို….. မပြီးသေးဘူးလား…..”

“ ဒေါက်တာ ကောင်းအောင် နဲနဲ လိုးအုံးမယ်လေ….မဟုတ်ဖူးလား…ဟဲဟဲ….သမီးလဲ ကောင်းမှာပါ…..”

ရိုစီလင်းက မသိမသာ မျက်စောင်းလေး ထိုးရင်း တစ်ဖက်သို့ လှည့်သွားသည်..။

“ ဘွပ်……..ဘွပ်….ပြွတ်….ပြစ်…..ဖွပ်……စွပ်…..”

“ အို့ဟိုး……ဟိုး……..အိုး…..ရှီး……အ…. အင့်…….”

ဝလုံးလေးနှယ် ဝိုင်းစက်သွားသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှ နင့်နင့်နဲနဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဝင်ဝင်သွားသော လီးဒဏ် ခံနေရသံများ အဆက်မပြတ် ထွက်လာလေသည်..။ မျှင်းမျှင်းလေး လိုးပေးနေသောကြောင့် ခံရသည်မှာ စအိုဝတိုင်အောင် အရသာက စူးရောက်သွားပေရာစောက်ပတ်သို့ လီးကြီးဝင်သွားတိုင်း မျက်လုံးများက အလိုလို မှေးစင်းသွားလေသည်..။

ဖြေးဖြေးလေးသွင်းချလိုက် ညင်ညင်သာသာလေး ဆွဲထုတ်လိုက်ဖြင့် ပါးနပ်စွာ လိုးနေသော ဒေါက်တာဖိလစ်လထစ်ကြီးက လထစ်နှင့် စောက်ခေါင်းဝ အရေပြား အဝိုင်းလေး ဆုံမိတိုင်း ဒစ်ကို သားရေကွင်းနှင့်စည်းထားခံရသလို ခံစားနေရပေရာ ဒေါက်တာဖိလစ်မှာ အရသာ ထူးကြီးတွေ့ရင်း လီးကြီးမှာ တုံ့ခနဲ တုံ့ခနဲခါရမ်းသွားပြီး သုတ်ရေများ ထွက်ကုန်လေတော့သည်..။

“ ဟင်…..ဒေါက်တာ….သေးပေါက်ထည့်လိုက် တာလား.ဟင်……”

“ ရှူး….အဟင်း…ဟင်း…မဟုတ်ပါဘူး..ခလေးရယ်..မင်းလေးရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို လိုးရတာ

ကောင်းလွန်းလို့ အရေတွေ ထွက်ကုန်တာ…အား အား….ကောင်းလှချည်လား…ချာတိတ်ရယ်……”

ပြောပြောဆိုဆို ဒေါက်တာဖိလစ်က ရိုစီလင်း နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို ငုံ၍ စုပ်လိုက်ပြီး လျှာ ချင်းကလိပေးလိုက်ရာ….။

“ အွန်း……အွန်း.အင့်….အင့်…..အွန်း………”

ကော့တက် ခုံးထလာသော ရိုစီလင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ လီးတံကြီး ဖိသွင်းလျက် ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲလိုးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးမှာ မျက်ရည်ပေါက်ကြီးများ ကျလာသည့်ကြားမှ ဒေါက်တာဖိလစ်ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်ဖက်တွယ်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ဒေါက်တာဖိလစ် ခါးကို ကပ်ကျေးသဖွယ်တင်းတင်းကြီး လိမ်ညှစ်လိုက်လေတော့သည်..။

မျက်နှာကျက်မှ ပန်ကာက တာဝန်ကျေစွာ လည်ပတ်ဆဲ…၊ ကာမအရသာထူးကို နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ခံစားလိုက်ရသော ချာတိတ်မလေး ရိုစီလင်းနှင့် အသက် ၄၀ ခန့် ဒေါက်တာဖိလစ် တို့ကမူ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း နောက်တစ်မျိုး ကုန်းပြီးလိုးရန် …တိုင်ပင်နေကြလေသည်..။

…………………………………………………..

“ ကောင်မတွေ …တစ်နာရီတောင် ကျော်သွားပြီ…နော်….တော်ကြတော့…”

မမမိုးက လှမ်းပြောလိုက်မှ ခင်အေးဟန်က ….

“ နောက်တစ်မျိုး ကုန်းခိုင်းပြီး….လိုးသေးတာ….”

ဟု အစချီပြီး မှ စကားစကို ဖြတ်လျက် စက်ခုံအသီးသီးသို့ ထိုင်မိကြလေသည်..။

“ စမ်းစမ်း…ဘယ်ရောက်သွားလဲ…”

“ သေးပေါက်သွားတယ်..ထင်တယ်…မမမိုး……”

“ ဟင်း…ပေါက်ကရတွေ ကြပ်ကြပ်ပြော…ညည်းတို့ လင်တွေ အစောကြီးရမဲ့ ဟာမတွေ…ဟင်း……”

မမမိုးက ပိတ်စကို ရွှမ်းခနဲ ဆွဲထုတ်ရင်း တတွတ်တွတ် ပြောသည်…။

“ ကောင်းတာပေါ့….မမမိုးရဲ့..ထိုင်စားရတာပေါ့.. အခုတောင် အလုပ်လုပ်လာရတာ..ဘတ်စ်ကားတိုးရပြေးလွှားရနဲ့…”

“ အံမယ်…လင်ကောင်းသားကောင်း ရရင်တော့ ဟုတ်တာပေါ့…ညည်းယူတဲ့ အကောင်က အရက်ဖိုးပြန်တောင်းနေမှ….ဟင်း..”

“ ဖွဟဲ့…မပြောကောင်း မဆိုကောင်း…လွဲပါစေ…”

“ မောင်မောင်လို စပရင်တာစီးနိုင်တဲ့ လူမျိုး ရှာယူပေါ့……”

တင်တင်နွယ်က အပ်ပေါက်ထိုးရန် အပ်ချည်စကို ကပ်ကျေးဖြင့် ဆတ်ခနဲ ညှပ်လိုက်ရင်း ပြောသည်..။အတာက တင်တင်နွယ်ဆီ သို့ တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီး ဘာမှ မပြောပဲ စက်သံ တဂျုံးဂျုံး မြည်အောင်ဖိနင်းပစ်လိုက်လေသည်..။

“ အဟင်း….ဟင်း….ကိုယ့်ဘဝအတွက် စိတ်ချနေရသူတွေကတော့ ဘာမှကို မပြောကြဘူး…နော်…….ဟင်းဟင်း……”

“ မိတင်တင်…..ညည်းနော်…အဲဒီကောင်ကို ညည်းပဲယူ…….”

“ အံမာလေး….ယူပါတော့…ယူပါတော့…..တင့်တောင့်တင့်တယ်လဲ နေရမယ်… လူလဲ သက်သာမယ်ရုပ်ကလေးကလဲ ဖြောင့် ဟိုဒင်းလေးကလဲ တောင့် ဆိုရင်လေ နေ့တိုင်းကို ပုလွေ မှုတ်နေမှာ……”

“ ထွီ…..အယုတ်တမာ မ……….”

“ အိုး…ကိုမောင်မောင်လိုသူသာ ငါ့ယောက်ျားဖြစ်ကြည့်ဟင်း…ရေတောင် မဆေးရဘူး…အပြတ်ပြောထားတာ….”

“ ဈေးကျလိုက်တာ…တင်တင်နွယ်ရယ်…..”

“ ဟဲ့….အဲဒါ…ဈေးကောင်းကောင်း အေရဲ့..ဘာသိလဲ..စမ်းစမ်း ကောင်လို ဘာအလုပ်မှ မရှိ ၊ ဖအေဆိုဆိုက်ကားနင်းတဲ့ အထဲက ခိုးပြီး ရည်းစားနဲ့ တိရိစ္ဆာန်ရုံ သွားတဲ့ ကောင်မျိုး မှ ဈေးကျတာ…. ဖအေနဲ့ဆိုက်ကားလဲ ဝိုင်းမနင်း ဘောင်းဘီ ခါးက မချ…”

တင်တင်နွယ် စကားမဆုံးခင် စမ်းစမ်းက အိမ်သာမှ ပြန်လာသည်..။

“ ဘာလဲ ဟင်….ငါ့နာမယ် ပြောသံ ကြားပါတယ်……”

“ ဟဲဟဲ…အလကားပါ နင်သေးပေါက်တာ..ကြာလိုက်တာလို့ ပြောတာ..ဟဲဟဲ..နော် အတာ……”

“ သိဘူး…..ငါ့လာမပြောနဲ့…ဗလောင်းဗလဲနဲ့………“

မမမိုးက သူတို့ မိန်းခလေးတစ်သိုက်ကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်း ရှိုက်လိုက်မိလေသည်..။

……………………………………………………

မမမိုးတစ်ယောက် ဆိုင်နားရက်မို့ အိမ်တွင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အပ်ချုပ်ဆိုင် အတွင်းအထည်စလေးများကို လိုက်ကောက်ကာ အဝတ်ခြင်းထဲ စုထည့်နေစဉ် ဖျာကို လှန်လိုက်သော အခါ ဓါတ်ပုံအဖြူအမဲ အရောင်နှင့် ဆယ်ပုံခန့် ထွက်လာသည်…။

“ ဘယ်သူ့ ပုံတွေပါလိမ့်….”

ဟု ပါးစပ်မှ ရေရွတ်ရင်းဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်ကာ ဓါတ်ပုံများကို ကောက်ကြည့်လိုက်သည်..။

“ ဟင်….ဒါ ..စောက်ကန်းမ ခင်အေးဟန် ..ဟာတွေပဲ ဖြစ်မယ်…ကြည့်စမ်း…မိန်းကလေး တန်မဲ့ ဒါတွေ ကြည့်တယ်….”

ဓါတ်ပုံများက မိန်းမနှင့် ယောက်ျား အမျိုးမျိုး လိုးနေကြပုံများ ဖြစ်သည်..။ မိုး…ရင်ထဲ ပူခနဲခံစားလိုက်ရသည်..။ လီးနှင့် ကြာမြင့်စွာ ဝေးနေခဲ့သော စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲမှ ကျင်ခနဲ စိမ့်ခနဲခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာသည်..။

ဓါတ်ပုံထဲမှ ယောက်ျား၏ လီးကြီးမှာ ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဒစ်မြုပ်အောင် သွင်းထားပုံ ဖြစ်ရာမရိုးမရွ ခံစားရသည်..။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးတံကြီးကို ကောင်မလေးက သူ၏လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးများဖြင့် မရဲတရဲ ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝကို တေ့သွင်းထားခြင်း ဖြစ်သည်..။

လမွေး မဲမဲကြီးများကြားမှ ပြောင်လက်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ မိုး နှလုံးသားကို စစ်ခနဲ နာကျင်စေသည်..။လွမ်းချင်စရာ လီးကြီးမျိုး မောင့်ဆီ၌ ပါသွားခဲ့သည်..။ မောင်သည် လေယာဉ် ပိုင်းလော့ ဖြစ်သော်လည်းရိုးအေးသည်..။ လိုးချင်သည်ကိုပင် အိပ်ရအောင် မိုးရယ် ဟု တိုးတိုးလေး ပြောတတ်သော မောင့်ကို မိုးသတိရသွားသည်..။

မောင့်လီးက ဓါတ်ပုံထဲမှ လူလောက်တော့ မကြီး ၊ မိုးအပျိုဘဝ၌ မောင်သည် လက်ဖျားနှင့် မျှ မတို့ခဲ့ချေ..။နို့ကိုင်ခြင်း နှုတ်ခမ်းစုတ်ခြင်းများကိုလည်း မပြုခဲ့..။ ပခုံးကို ဖက်သောအခါများမှာပင် မောင့်လက်တို့တုံခါနေတတ်သည်..။ မောင်နှင့် မိုး ပထမဆုံး လိုးဖြစ်သော ညမှာ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ၂ ညမြောက်မှသာလိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်..။

ပထမဆုံးညက မိုးကို ဖက်သော မောင့်လက်များ မိုးက ဆွဲဆိတ်ပစ်သည်..။ ကိုက်သည်..။ မောင်ဆက်မကြိုးစားပဲ စိတ်လျှော့ကာ အိပ်ပျော်သွားရှာသည်..။ မိုးမှာသာ နောက်တစ်ခါ လာနိုးနှင့် အိပ်မပျော်ဖြစ်ခဲ့ရသည်..။ မနက်ပိုင်း ကော်ဖီဝိုင်း၌ မောင့်မေမေက အလိုက်ကန်းဆိုး မသိ….

“ သမီး…ညက အိပ်ရေးပျက်သွားတယ် ထင်တယ်…”

ဟု နှစ်ကိုယ်ကြား နောက်ပြောင်သေးသည်..။

“ တစ်ညလုံး တစ်ရေးမှ မအိပ်ရဘူး…”

မိုးက ပို၍ ရွဲ့စောင်းပြီး မဲ့ရွဲ့ကာ ပြောလိုက်သည်..။

“ အမလေး…အစမို့ပါအေရယ်…နောက်ပိုင်းဆို ကြည့်ပါအုံး..ဟင်း …ရိုးအီပြီး တစ်ပတ်ကို တစ်ခါတောင်မလာတော့ဘူး…. ဟင်းဟင်း…..”

“ ဟာ….မေမေကလဲ….ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး….”

ကော်ဖီဝိုင်းမှ အလျင်အမြန် ထလာခဲ့ရသည်..။

“ ဟော…မိုးသောက်ပြီးပြီ…မြန်လှချည်လား….”

“ မြန် မြန် ပဲ…”

ဘုပြောရင်း မောင့်ကို ကွေ့ရှောင်ကာ ထွက်လာခဲ့လေသည်..။ မောင်က မျက်မှောင်ကုတ်ပြီးကျန်ရစ်သည်..။ စင်စစ် ထိုစဉ်ကတည်းက မိုး အမှားတွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ကျူးလွန်ခဲ့မိသည်..။ထိုည၌လည်း အလကားနေရင်း မောင့်ကို ဘုပြောနေမိသည်..။ မောင်က နားလည်ခွင့်လွှတ်စွာထိုညကိုလည်း မလိုးရပဲ လက်လွှတ်အဆုံးရှုံး ခံခဲ့ရှာပြန်သည်..။ သုံးရက်မြောက် ညမှာတော့….မောင် မူးလာသည်..။

မိုးကို ခုတင်ပေါ် အတင်းဆွဲလှဲသည်..။ မိုးက ဒူးနှစ်လုံးကို ကွေးပြီး မောင့်ရင်ဘတ်ကိုထောက်ထားသည်..။ မောင်က ထမီ ဆွဲချွတ်သည်..။ မိုးက ထမီကို အတင်းပြန်ဆွဲ၏..။ ကုတင်ပေါ်၌သပ်သပ်ယပ်ယပ် ခင်းထားသော အိပ်ယာခင်းများ ခေါင်းအုံးများ စောင်များ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျကုန်သည်..။

“ ငါ…မိန်းမ ယူထားတာ လိုးဖို့ကွ….သိလား…”

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း…..”

မောလည်း မော ၊ ရှက်လည်း ရှက်နှင့် ပုဆိုးချွတ်လိုက်သော မောင့်လီးကြီးကို မြင်သောအခါ မျက်လုံးတွေပြာဝေကုန်သည်..။ မောင့်လီးကြီးက မိုး မျက်နှာနား ရောက်လာသည်..။ မြွေနိုင် ဂမုန်းနှင့် အတို့ခံရသောမြွေပွေးမလေး အလား ပါးပြင်း တထောင်ထောင်နှင့် ငြိမ်သွားမိသည်..။ မောင့်လက်တစ်ဖက်ကစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်သည်..။ မိုးသိသည်..။ မရုန်းဖြစ်တော့ စောက်စိလေးကို ကစားသောအခါ၌လည်းငြိမ်နေမိသည်..။

ဗြစ် ခနဲ လီးကြီး ဝင်သံကြားမှ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်မိတော့ စောက်ပတ်ထဲသို့ မောင့်လီးက တဘွတ်ဘွတ် နှင့်အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေလေပြီ..။ မိုးကလည်း ရှက်ရှက်နှင့် ကော့၍ ကော့၍ ပြန်ဆောင့်ပေးမိသည်..။ မောင် ဘာတွေ ပြောမှန်း မမှတ်မိတော့..။ သတိရတာတွေလည်း ရှိသည်..။ သတိမရတာတွေလည်းရှိသည်..။ မိုးသတိရတော့ မိုး အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေ ကြမ်းပြင်၌ ပြန့်ကျဲနေပြီဖြစ်သည်..။

တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်အစား လုံးဝမရှိ..။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် နှင့် လိုးကြပြန်သည်..။ မိုးကို ဖင်ကုန်းလေးဘက်ထောက်ပြီး လိုးသောအခါ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီး အိအိစိမ့်စိမ့်ပင် ဝင်နေခြင်းကို ပထမဆုံးသတိထားအရသာခံတတ်သွားခဲ့သည်..။

ထိုနေ့ မနက် မိုးလင်းသောအခါ မောင့်တစ်အိမ်သားလုံးနှင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိအောင်ရှောင်နေဖြစ်ခဲ့သည်..။ ထိုအရာအားလုံး မိုး ကျူးလွန်ခဲ့သော အမှားများသာ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်..။နောက်ညတွေ၌ မောင်က စောက်ဖုတ်ကို လာနှိုက်တိုင်း မောင်လိုးတော့မည်ကို သိတတ်လာသည်..။သို့သော် ရှက်နေဆဲ ပင် ဖြစ်သည်..။ ထို အရှက်သည် မိုး ဘဝကို အစွန့်ပယ်ခံ ဘဝသို့ပို့ဆောင်ခဲ့သည်..။ မောင့်လီးကို စုပ်ပေးရန် နားဝ၌ ကပ်ပြောသော ညက…

“ မိုးကို ဖာသယ် မှတ်နေသလား….မောင်…..”

ဟု ခပ်ကျယ်ကျယ် ခက်ထန်စွာ အော်ဟစ်ပစ်လိုက်မိရာ မောင် ရှက်သွားသည်..။ အနေအထိုင်လည်းတည်သွားသည်..။ မောင့်ထံမှ ယခင်ကနှယ် တုံရီလှုပ်ခတ်သော ရင်လှိုင်းခတ်သံများ အစားဓမ္မဆရာတစ်ယောက်၏ အေးဆေးသော အမူအယာ လေယူလေသိမ်းများကိုသာ တွေ့ရတော့သည်..။

“ မောင်….မအိပ်ချင်သေးဘူးလား…စောစောအိပ်လေ..”

မိုး မည်မျှပင် လိုက်လျော ဆွဲဆောင်သော်လည်း မောင်သည် ခပ်ယဲ့ယဲ့ ပြုံးရင်း မိုးကို သရော်သလိုပြုံးပြသည်..။

“ မောင်…တစ်နေ့လုံး ရုံးမှာ အိပ်ခဲ့တယ်….မိုး အိပ်နှင့်…..”

ထိုစဉ်ကတည်းက ရုံးမှာ အိပ်ခဲ့တယ် ဆိုသော စကားကို မို အဓိပ္ပါယ် ဖော်တတ်ခဲ့ဖို့ ကောင်းသည်..။ ယခုသြစတေးလျ သို့ ခိုးယူသွားသော ဟို ကပြားမက ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးခဲ့ပုံ ရသည်..။ အခုတော့ မိုးဘဝ အထီးကျန်ပြီး အီးမှန်နေပြီ လေ…။ အဲဒါ လင်ယူပြီးမှ အရှက်ကောင်းလို့…မှတ်ထား…။

“ မမမိုး….မမမိုး…က ဒီမှာကိုး…ကျနော်က အိမ်ထဲ လိုက်ရှာနေတာ…မမမိုးရဲ့…အေ့..အတာ ဒီနေ့မလာဘူးနော်… မမမိုး လက်ထဲက ဘာပုံတွေလဲ.. အေ့…..အေ့…အော်…ယောက်ျား နဲ့ မိန်းမ ကစ်နေတဲ့ပုံတွေကိုး…ကြည့်မမ…ကြည့်…ကြည့်…. အေ့…ကျနော် နဲနဲ မူးနေတယ်….မမ…..”

ဓါတ်ပုံများကို ကိုင်ထားရင်း စိတ်ကူးယဉ်နေမိသော မမမိုး ပုခုံးနှင့် ခေါင်းကို ခွေ့ရင်း မောင်မောင်ထိုးလဲကျလာသည်..။

“ ဒီပုံထဲက …ကောင်မတွေ သွားစမ်းပါ…မမမိုးလောက် မလှဘူး…မတောင့်ဘူး… ဟောဒီ မမမိုး ဖင်……ဖြန်း…….တစ်ခြမ်းစာတောင် မရှိဘူး….အေ့….”

“ ဟဲ့…..အို…ဒီကောင်လေး…ထစမ်း…ထစမ်း ……ထ……”

မိုး ဖင်ကြီးကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်ရင်း မောင်မောင် ထိုးလဲကျသွားပြန်သည်..။

“ ဟဲ့….ဟဲ့…အော်…….ဒုက္ခပါပဲ…ငါ့နှယ်နော်…….”

မိုး ပျာပျာသလဲ ဆွဲတင်ရသည်..။ ဆိုင်ခန်း ရှေ့ တံခါးများ အလုံပိတ်ထားသဖြင့် မောင်မောင် နောက်ပေါက်မှဝင်လာသည်ကို မသိလိုက်..။

“ ထစမ်း….မောင်မောင် ရယ်…လူမြင်လို့ မကောင်းဘူး…..”

မိုးက တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဆွဲထူနေသော်လည်း မောင်မောင့် ကိုယ်ကြီးက လေးလံလွန်းပြီး နေရာမှတစ်လက်မမျှပင် မရွေ့..။

“ မမမိုး…..မမမိုးရယ်….ကျနော် သိပ်ချစ်ချင် တယ်…ဗျာ….”

အာလေး လျှာလေး ကြီး ပြောရင်း လက်တစ်ဖက်က မိုး၏ ခါးလေးကို သိမ်းဖက်လိုက်ရာ မိုး အလန့်တကြားနောက်ဆုတ်လိုက်မိသည်..။ ဒုတ်ခနဲ စက်ခုံနှင့် ခါးစောင်း တိုက်မိမှ သတိထားလိုက်မိသည်..။

“ မောင် မောင်….မင်း သိပ်မူးနေပြီ ကွာ…..”

“ ဟုတ်တယ်…မမမိုး….အတာ့ကြောင့် လေ….တာတာဆိုတဲ့ ကောင်မ…တင်းတင်းရင်းရင်း လေးကြောင့်ငမောင် တစ်ကောင် မူးရုံမကဘူး…ရူနေပြီ….မမ…….”

မိုးက ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်လာသည်..။ မောင်မောင်က ကြမ်းပြင်မှ အားယူပြီး ထရပ်သည်..။ယိမ်းထိုး နေသည်..။ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးက ဆီးခုံသို့ လျှောကျချင်နေသည်..။ တဲတဲလေး…။ မိုး ရင်တွေပန်းတွေ တုံကာ ကြောက်လာနေမိသည်..။

“ အိမ်ပေါ် သွားရအောင်…မောင်မောင်ရယ်… နော်….”

ဆိုင်ခန်းက လမ်းဘေး ကပ်လျက်ရှိရာ ပတ်ဝန်းကျင်မှ တစ်မျိုး မြင်ကုန်မည်ကို မိုး ကြောက်သည်..။ထို့ကြောင့် မောင်မောင့်ကိုယ်ကြီးကို မနိုင်မနင်းကြီး တွဲကာ ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့ကြသည်..။ နှစ်ထပ် တိုက်ခံအိမ်ကြီး ဧည့်ခန်းဘေး…ဧည့်သည်အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ မောင်မောင့် ကို တွဲခေါ်ခဲ့ရသည်..။

“ မမ…မောင်မောင်လေ…အတာ့ကို သိပ်ချစ်တာ……”

“ အေးပါကွယ်….မမသိပါတယ်….ကဲ….အိပ်လိုက်အုံးနော်…..”

“မမ….မမရယ်…ကျနော် သူ့ကို အရမ်း လိုးချင်တယ်…..”

လိုးချင်တယ်…ဆိုသော စကားသည် မူးနေသဖြင့် လေးနက်စွာ အဓိပ္ပါယ် ပေါ်သွားပြန်ရာ မိုး တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးများ ထကာ ဖိန်းရှိန်းသွားရသည်..။

“ မမ….”

မောင်မောင်က လက်တစ်ရမ်းရမ်းနှင့် ခေါ်သည်..။ မိုး က မထူးမိ…။ သူ့ကိုသာ ငေးကြောင်ကြောင်ကြည့်လျက် နီရဲသော မျက်နှာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်..။

“ မမ…..လို့…ဆို နေ…….”

“ ဘာလဲ…မောင်မောင်ရယ်…ဘာပြောမလဲ..ပြော…..ခဏအိပ်လိုက်ပါ …ဆို…..”

“ အခု အတာ့ အမေကို ဆေးရုံ တင်ပေးပြီးပြီ….အတာ့ကိုလဲ ဆေးကုဖို့ ဒေါက်တာ ယဉ်ယဉ်ကို

ကျနော်လွှတ်ပေးပြီးပြီ….သိလား……”

“ ဒေါက်တာ ဒေါ်ယဉ်ယဉ်က မင်း လွှတ်လိုက်တာလား…..”

“ ဟုတ်သမှ သိပ်ဟုတ်….”

“ အဲဒါ….အတာ မသိသေးဘူး…..”

“ မသိမှ ဖြစ်မှာလေ….သိရင် သူလက်ခံမှာ မဟုတ်ဖူး…သူက ကျနော့်ကို သိပ်မုန်းနေတာ…မမရယ်…ဘာဖြစ်လို့မှန်း လဲ…မသိတော့ပါဘူး…ဗျာ…..”

“ ဟဲ့…ကောင်မလေးက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတဲ့ဟာပဲ….ကို…..”

“ ဟာ…ငယ်လဲ…ရနေပါပြီ…မမမိုးရာ…အလကား…”

မောင်မောင်က ထင်ရာတွေ စွတ်ပြောနေပြန်သဖြင့် မိုးခမျာ ဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိအောင်ရှက်စိတ်တွေ မွှန်နေမိရှာသည်..။

“ မှုတ်ဖူးလား..မမမိုးရယ်…မမမိုးလဲ လင်ရဘူးတာပဲဟာ…ဘယ်လောက် ကျဉ်းကျဉ်း ဝင်သွားရင်ကောင်းသွားတာ…အေ့…..မဟုတ်ဘူးလား..ဟင်…..အေ့..နော်…နော်…..လို့………”

မောင်မောင်က သူမ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်လှုပ်ရမ်းလိုက်မှ မို သတိဝင်ကာ မောင်မောင့် ရင်ဘတ်ကိုဆီးတွန်းထားလိုက်ရသည်..။

“ မမမိုး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက စုပ်ချင်စရာ…သိပ်လှ…….”

“ ဟွန်း….အွန်း…….”

မိုး၏ နီရဲသော နှုတ်ခမ်းလေးကို မောင်မောင်က ရုတ်တရက် ဖိစုပ်လိုက်လေရာ မိုး၏ ရှည်လျားသောမျက်တောင်ကြီးများ စင်းကျသွားရှာသည်..။ လက်အစုံကလည်း မောင်မောင့် ကျောပြင်ကို ယောင်ပြီးဖက်လိုက်မိသည်..။ မောင်မောင့် လက်များက ပေါက်စီကြီးများနှယ် နွေးအိနေသော မိုး၏ နို့ကြီးများကိုအင်္ကျီအောက်မှ လက်လျှိုနှိုက်ပြီး ဆုတ်ညှစ်သည်..။

“ အင်း….အင်း…ဟင်းဟင်း..အို……..အို……ဟင်း……ဟင်း…”

မိုးတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်များ ဖိန့်ဖိန့်တုန် သွားကာ စိတ်ကူးယဉ် ကမ္ဘာလေးထဲသို့ လက်တွေ့ရောက်ရှိသွားတော့သည်..။ ပုဆိုးအောက်မှ ငေါထွက်လာသော မောင်မောင့် လီးကြီးက မိုး၏ စောက်ဖုတ်ဧရာမကြီး အောက်သို့ လျှိုဝင် ဖိထောက်လာသည်..။ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်ရင်း နို့ကို ညှစ်နယ်ပေးနေသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လီးနှင့် ထိုးပေးသည်..။ ဘက်စုံ ဒေါင့်စုံမှ ဝိုင်းရံ ပိတ်ဆို့လျက် တိုက်စစ် ဆင်လိုက်သောအခါ မမမိုး၏ အိန္ဒြေ ခံတပ်ကြီး ဝုန်းခနဲ လဲပြိုကျ ပျက်စီးသွားရလေတော့သည်..။

“ ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးရအောင် …မမရယ်….”

မသိပါ…။ မောင်မောင် ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်မှ လုံးလုံး သတိရလာသည်..။

“ ထမီ မချွတ် နဲ့….”

“ မချွတ်ပဲ ဘယ်လို လိုးမလဲ …မမရဲ့…”

“ အောက်စက လှန်ပြီး လုပ်ပေါ့လို့…”

“ မမ ရဲ့ အလှကို တဝကြီး ဘယ်ခံစားရမှာလဲ…”

“ နေ့ခင်းကြီး မောင်မောင်ရဲ့….တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာရင် ဒုက္ခ….ကဲပါ…မြန်မြန် လုပ်…”

အသံတွေ တုံနေမှန်း မိုး ဖာသာ သိသည်..။ မောင်မောင့် အလိုးကို ခံချင်စိတ်ကလဲ ပြင်းပြ လာသည်..။ဒီအခြေအနေ ရောက်မှတော့ မထူး…တော့ပါဘူး…။ မောင်မောင်က ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ မဲနက်မှောင်မှိုင်းနေသော လမွှေးများကြားမှ လီးကြီးက ထောင်ထွက်လာသည်..။ ကာလကြာမြင့်စွာမျက်ကွယ်ပြုနေခဲ့ရသော လီးကြီးကို မိုး မရဲတရဲလေး စွေစောင်းကြည့်ရင်း နှလုံးသွေးတွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေလေသည်.။

မောင်မောင်က မိုးလက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်..။ ပြီးလျင် ပြီးရောသဘောထားကာ သုံးလေးချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းပေးလိုက်လေသည်..။

“ ဘွတ်…..ဘွတ်…”

“ အိုး…..မောင် မောင်….ရယ်……..”

ကော့ထောင်တက်သွားသော ဆီးခုံနှင့် ဆောင့်ချလိုက်သော ဆီးခုံချင်း ရိုက်မိသံက ဖောက်ခနဲ ပင်မြည်ဟီးသွားသည်..။ ဖောင်းအိနေသော မိုး၏ ဆီးခုံကြီးက ကြီးမားကျယ်ပြန့် သောသောင်ပြင်ကြီးအလား…၊ ဖွေးလွှလွှကြီး…။ မကြာခဏ စောက်မွှေးများ ရိတ်ရိပ် ပေးမှုကြောင့်လည်း မိုး၏စောက်မွှေးများက ပေါက်ခါစ အငုတ်လေးများက စူးစူးရှရှလေး…။

“ ဘွတ်….ဘွတ်….ဖတ်ဘွတ်…ပွတ်…ပြွတ်…”

“ အင့်….အင့်…အင့်….ရှီး…အ……..အိ…….”

တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်ဆောင့်လိုက်သောအခါ လက်လေးနှင့် တင်းတင်းကြီး ဖက်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍လိုးလိုက်သော မောင်မောင့် လိုးသံကြီးများက တပြိုင်တည်း ပေါ်လာသည်..။

“ မမ…စောက်ပတ်ကြီးက အိနေတာပဲ မမရယ်…”

မိုး ၏ နားဝလေး၌ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်သော မောင်မောင်၏ ကျောပြင်ကို လက်သီးဆုတ်လေးဖြင့်ဘုတ်ခနဲ ထုပစ်လိုက်သည်.။

“ ဘာတွေ လျှောက် လျှောက်ပြောနေမှန်း ..မသိဘူး….သွား….အွန်း…အွန်း….အိုး……”

နှုတ်ခမ်းလေး စူကာ ခပ်မူမူ ပြောလိုက်သော မမမိုး၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို မောင်မောင်ကပူးကပ်ဖိစုပ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်..။ တဆက်တည်း ဖင်ကြီးကို ဒလစပ် ဆက်ခါ ဆက်ခါဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရာ…ပထမအချီ နှစ်ယောက်လုံး ထွက်ကုန်ကြလေတော့သည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့်လီးမှာ စိုရွှဲကုန်လေသည်..။

“ ဟင်း…..မြန်လိုက်တာ….မောင်မောင်ရယ်….“ “ လူပျိုကိုး…..မမရဲ့…” “ ပျို…ပျိုပါအုံး….နင့်ဟာက ဝင်ရုံ ရှိသေးတယ်…ထွက်ပြီ..အရက်သောက်ထားရင် ကြာအောင်လိုးလို့ရတယ်…ဆို…..” “ ကျနော်က အရက်မှ မမူးတာ…” “ အံမယ်…နော်……အရမ်းမူးနေပြီး……” “ တကယ် မမူးဘူး…မမရဲ့…မမရဲ့ ဟောဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်လွန်းလို့ တမင် အကွက်ဆင်ပြီးလာခဲ့ရတာ….ကဲ….နောက်တစ်ချီ လိုးကြဦးစို့…မမရယ်…မဝသေးဘူး…” “ သွား……..တော်တော့…သူ အရမ်းဉာဏ်များတာ…ဒီက သူ တကယ် မူးနေတယ် မှတ်လို့ဟာ…….”။…ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

နင့္ဟာက ဝင္႐ုံ ရွိေသးတယ္…ထြက္ၿပီ

“ဟင္း……လာျပန္ၿပီဟယ္…စိတ္ညစ္တယ္…..” “ စိတ္ညစ္တယ္ ” ဟု ညီးတြားလိုက္ေသာ မိန္းမလွေလး၏ ပါးအို႔ေလး အစုံက ပန္းသီးမွည့္ေလးအလားရဲတက္သြားသည္..။ အသစ္ေဖာက္လုပ္ထားေသာ လမ္းမႀကီးေပၚ၌ စပရင္တာ အျဖဴေလးတစ္စီးက ၿငိမ့္ခနဲထိုးရပ္သြားသည္..။ ကားထဲမွ သပ္ရပ္ထြားႀကိဳင္းေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္က စကၠဴအိတ္ ခပ္ႀကီးႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ ငါးသုံးလုံး လက္ဆြဲ ပလပ္စတစ္အိတ္တစ္လုံး ဆြဲကိုင္ကာ “ သိမ့္ – ေတလာ ” အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ထဲသို႔ လွမ္းဝင္လာသည္..။ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္အတြင္း အစီအရီ တန္းစီထားေသာ ေျခနင္းစက္ခ်ဳပ္ခုံေလးလုံးအနက္ လက္ဝဲဖက္ေဒါင့္မွစိတ္ညစ္တယ္ ဆိုေသာ ေကာင္မေလးမွ အပ အားလုံးက ေရႊမင္းသားေလးကို အျပဳံးမ်က္ႏွာျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္..။

“ ဟယ္…..ေမာင္ေမာင္…..ၾကည့္စမ္း…အကၤ်ီ ခ်ဳပ္အုံးမလို႔လား…..” စက္ခုံမ်ားအေနာက္မွ စားပြဲတစ္ခုမွ..ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ေပႀကိဳးကို လည္ပင္းမွာပတ္ရစ္ရင္း ဆိုင္ေရွ႕ ထြက္လာသည္..။
“ က်ေနာ့္ အစ္မက ဂ်ပန္က အစေလးေတြ ပို႔လိုက္လို႔….မမရဲ့…အဟင္း….” “ အကၤ်ီ ခ်ဳပ္အုံးမယ္ေပါ့….အခုတစ္လထဲ ရွစ္ထည္ ရွိေနၿပီ……..” “ ဟုတ္တယ္…ဒီလက်မွ မမက ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိဘူး….စြတ္ပို႔ေနတာပဲ….ဂ်ပန္က လူၾကဳံကလဲဒီလ ေတာ္ေတာ္လာတာ….” စပို႔ရွပ္ အျဖဴေအာက္မွ ထြားစို႔ ေမာက္ကားေနေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးမ်ား ၊ လက္တို စပို႔ရွပ္ လက္စီးေအာက္မွသန္မာက်စ္လ်စ္ေသာ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးမ်ားက ကာယဗလ အားကစားသမားမွန္း သိသာေစသည္..။ေျပာင္တင္းေနေသာ စကိုင္းဘလူး ဂ်င္းေဘာင္းဘီေၾကာင့္ ခန႔္ထည္ထြားႀကိဳင္းေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကတစ္တစ္ရစ္ရစ္ ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္..။ ေျခေထာက္တြင္ စီးနင္းထားေသာ ေဝါ့ကင္းရွူးအနက္ေရာင္ ဒီဇိုင္းကလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ ေနာက္ဆုံးလိပ္တက္စ္ ဒီဇိုင္းမွန္း သိသာထင္ရွားသည္..။

ဖေနာင့္တြင္ လွပေတာက္ေျပာင္ေသာ ေျခာက္ေထာင့္ၾကယ္ စတီးတံဆိပ္ တစ္ခုပါသည္..။ဖိနပ္ေဘးပတ္ပတ္လည္၌ ေပ်ာ့အိႏူးညံ့ဟန္ရွိေသာ ေရျမႇုပ္မ်ား ခံထားသည္..။ ဖိနပ္ေအာက္ရာဘာဆိုးလ္က နင္းလိုက္တိုင္း အိခနဲ အိခနဲ..။ “ ကဲ…….ဒီတစ္ခါ လက္ရွည္လား…၊ လက္တိုလား ေျပာ…..” ေပႀကိဳးကို လည္ပင္းမွ ျဖဳတ္ခါ စာရင္းစာအုပ္ေလးကို လွမ္းဆြဲရင္း ေတာင့္ေတာင့္မမကအျပဳံးလြင္လြင္ေလးႏွင့္ ေမးသည္..။

“ ဟို….ဟိုဒင္း…..မိန္း….မိန္းမဝတ္ ခ်ဳပ္ခ်င္တယ္……”

“ ဘယ္ႏွယ္….မိန္းမဝတ္…ဟုတ္လား…..”

“ ဟုတ္….ဒီ….ဒီက ညီမေလးအရြယ္….သူ႔ကိုပဲ…တိုင္း……..”

“ အို…..မတိုင္းခ်င္ပါဘူး…….”

“ ဟဲ့……တာတာ…..ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ….ဟင္….”

“ အတာမွ မတိုင္းခ်င္တာ….ကို……”

“ ေအာ္…..ဟယ္……..ဒါေလး လုပ္ေပးရတာမ်ား….တာတာရယ္…..”

“ မမမိုး က ဘာမွ မသိပဲနဲ႔….သြား မတိုင္းဘူး…..“

“ ရပါတယ္……အတာရယ္……”

“ က်မကို အတာလို႔ မေခၚပါနဲ႔……နာမည္ ရွိတယ္…..”

“ေကာင္းပါၿပီ…..မတာတာ….က်ေနာ္ မေခၚေတာ့ပါဘူး……”

“ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့……”

အတာ အေငၚတူးေလသမၽွ ေမာင္ေမာင္က ၾကည္ႏူးစြာ ျပဳံးသည္..။ မမမိုးက အတာ့ကို တစ္လွည့္ေမာင္ေမာင့္ကို တစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္း အားနာေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ….ေခါင္းကို တြင္တြင္ ကုတ္သည္..။

“ ျဖစ္ပါတယ္…မမမိုး….ေနာက္ေတာ့ ခ်ဳပ္တာေပါ့… ဒီအစေလးေတြက ရွားပါးပစၥည္းမို႔ အေလာသုံးဆယ္ မခ်ဳပ္ခ်င္ေသးဘူး..၊ မမမိုးပဲ သိမ္းထားေပးပါေနာ္…..၊ က်ေနာ္ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနလို႔ ခြင့္ျပဳပါအုံး….”

“ ေအာ္……ေအးကြယ္…..အားနာလိုက္တာ……”

“ ရပါတယ္….မမမိုး…အဟင္း..ဟင္း……ဒီလိုပါပဲ…..”

“ ဘာ….ဒီလိုပါပဲ လဲ..ရွင့္စကားက ဘာစကားလဲ…..”

“ အတာရယ္……..အဲ….ေဆာရီး….”

“ ဒီမွာ……ကပ္ေက်းေတြ႕လား….ဟင္း……ေနေကာင္းသြားမယ္…….”

“ ဟဲ့…..ေကာင္မေလး…..”

“ မမမိုး….အသာေနစမ္းပါ…..အသလြတ္ လာရိေနတာ…ဘာသိလဲ…”

“ အာ…..ဒီ…..ဒီလို မဟုတ္ဘူး….အတာ…….”

“ ေခၚျပန္ၿပီ….ရွင္…….တယ္ေလ……..”

“ ဟဲ့…..ဟဲ့..နင္ရိုင္းလွခ်ည္လား….အတာ…ဟင္…”

ေမာင္ေမာင္ သက္ျပင္းခ်သည္..။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေနာက္အိတ္အတြင္းသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ ကို ထည့္ကာအတာ့ကို စိုက္ၾကည့္သည္..။ ေမာင္ေမာင့္ မ်က္လုံးမ်ားက စူးရွလြန္းသည္..။ အတာေခါင္းငုံ႔ပစ္လိုက္သည္.။ ႏွုတ္ခမ္းကို ျပတ္လုနီးပါး ကိုက္ထားရင္း ကပ္ေက်းကို ဆုတ္ကိုင္ထားသည္..။

“ ေတာ္ၿပီ….အတာ..နင္ ငါ့ဆိုင္မွာ လုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး…. ဒီေလာက္ ဆက္ဆံေရး က်ဲေနမွေတာ့ဘာသုံးစားလို႔ ရေတာ့မွာလဲ…”

“ အိုး…..ထြက္တယ္…သိပ္ထြက္တယ္…. ဟင္း….. ထမင္းတစ္လုပ္ကို လူတကာ ပေရာပရီ လုပ္ၿပီးမွ စားရမယ္ ဆိုရင္ေလ….တာတာတို႔က ငတ္ေပ့ေစ….မလုပ္ဖူး.”

စိတ္ျမန္ကိုယ္ျမန္ ယိုးဒယား လက္ဆြဲျခင္းေလးထဲကို ထမင္းဗူးေလး ေကာက္ထည့္ကာ ေနရာမွထလိုက္ေလသည္..။

“ က်…..က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါရေစဗ်ာ…ဒီ…ဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔….၊ ေနာက္ကို မလာနဲ႔ ဆိုလဲ…က်ေနာ္မလာေတာ့ပါဘူး…၊ မမမိုးကိုလည္း က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္…ဗ်ာ…၊ မတာတာမွာ အျပစ္မရွိပါဘူး..၊ ဟို…က်ေနာ္ ေလ…..က်ေနာ္ မေကာင္းတာပါ..သူ႔ကို အျမဲ လိုက္စကားေျပာမိလို႔ က်ေနာ့္ကို မုန္းေနတာပါ…သူ႔အျပစ္ မဟုတ္ပါဘူး.. မမမိုး…. သူေျပာတာေတြ သိပ္မွန္ေနတယ္….က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါ…..”

ေမာင္ေမာင္….. ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္ သြားသည္..။

…………………………………………………..

“ ဘယ္တုန္းက စတဲ့ျပႆနာလဲ…ရွင္းစမ္းပါအုံး…”

“ ၾကာလွၿပီ…မမမိုးရ…မီးထြန္းပြဲမွာ ေတြ႕ကတည္းက တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနတာ…အရမ္း စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ…”

“ ငါလဲ…ဘာမသိညာမသိနဲ႔…နင့္ကို စြတ္ ေကာေနမိတာ….”

“ မမမိုးကို ေျပာသားပဲ…ဘာမွ မသိပဲနဲ႔ လို႔……”

“ ေအးပါဟယ္…..နင့္စိတ္ကလဲ…လက္တစ္ဆစ္……”

“ တိုတယ္….တိုတယ္…….”

“အင္း…စိတ္က လက္တစ္ဆစ္ ဆိုရင္…အင္း… ဟိုဒင္းကလဲ….လက္တစ္ဆစ္ပဲ တဲ့…”

“ မမမိုး ေနာ္…မယုတ္မာနဲ႔….”

ထမင္းဗူးေလးမ်ား အသီးသီး ဖြင့္ကာ ထမင္းစားေနၾကေသာ ခင္ေအးဟန္ တို႔ သုံးေယာက္ ထမင္းသီးမတတ္ ဝိုင္းရယ္ၾကသည္..။ မမမိုး ဆိုသည္က တကယ္ေတာ့ အပ်ိဳႀကီး မဟုတ္ေခ်..။ မမမိုးေယာက္်ားက ေလယာဥ္ ပိုင္းေလာ့ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္..။

အဲယား ဘတ္စ္ ေမာင္းရင္း ေလယာဥ္မယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ၿငိသြားခဲ့သည္..။ ထိုေလယာဥ္မယ္ႏွင့္ အတူ ၾသစေတးလ် နိုင္ငံတြင္ ရာသက္ပန္ နိုင္ငံသားခံယူ ေရႊ႕ေျပာင္း ေနထိုင္သြားသည္မွာ ၾကာေလၿပီ…။ ေမာင္ေမာင္ဆိုသည့္ ေကာင္ေခ်ာေလးႏွင့္လည္းနိုင္ငံျခား ေလယာဥ္႐ုံးတစ္ခုတြင္ ဆုံေတြ႕ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္..။

ထမင္းစားၿပီး လက္ဘက္သုတ္ ဝိုင္း ဆက္ျပန္သည္..။ ထုံးစံအတိုင္း ခင္ေအးဟန္က ရပ္ကြက္သတင္းစတင္ေၾကျငာေလေတာ့သည္..။ ထမင္းစားၿပီးတိုင္း သူ႔အလုပ္…။

“ မမမိုး……မေန႔ညက မသိန္းၾကည္တို႔ သတင္း ၾကားၿပီး ပလား…..”

“ အင္း….လုပ္ပါအုံး….ဘယ္လိုလဲ….”

မမမိုးက လက္ဖက္သုတ္ကို တစ္ဇြန္း ခပ္စားရင္း ဇြန္းျပန္ခ်ကာ ေမးလိုက္သည္..။

“ မသိန္းၾကည္ နဲ႔ ဟိုေလ….ေနပါအုံး…..ဒီလူ…… အဲ….ႀကိဳင္ဆန္းဆိုတာေလ…. ေဈးေခါင္း…ေဈးေခါင္း…”

“ ဟဲ့…အဲဒါ….တူအရီး ဆိုလား ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲဆိုလား…”

ခင္ေအးဟန္ စကားမဆုံးခင္ မမမိုးက မ်က္လုံးအျပဴးသား နဲ႔ ဝင္ေျပာသည္..။

“ ဟုတ္ပေတာ္…ဟုတ္ပ…အမ်ိဳးေတာ္ၾကတာ အမွန္ပဲ…”

“ အဲဒါ…ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဟဲ့…”

“ ေဈးသိမ္းၿပီး မသိန္းၾကည္ ျပန္လာေတာ့ ည ခုနစ္ နာရီထိုးၿပီးၿပီေလ….သိန္းၾကည္ ေယာက္်ား စိုးလြင္ကအရက္သမားေလ…..”

“ အင္း….အင္း..အဲဒီေတာ့……..”

ခင္ေအးဟန္ စကားကို မမမိုးက လက္ဖက္သုတ္ တစ္ဇြန္းစားၿပီး ဝင္ေထာက္ျပန္သည္..။

“ စိုးလြင္က နိဗၺာန္လမ္းက ကင္းတဲမွာ မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္…….စိုးလြင္ မေရာက္ေသးခင္ ႀကိဳင္ဆန္းကလာၿပီး စားတာ….”

“ စားတာ…….ဘာစားတာလဲ….ဟဲ့…….”

“ အိမ္ေပၚတက္စားတာ….ဆိုမွ…….”

“ ေအးေလ…..ဘာစားတာလဲ…..နင့္ဟာက ..မရွင္း…မရွင္း…..”

ခင္ေအးဟန္ ေခါင္းကုတ္သည္..။ အကူအညီ ေတာင္းသည့္ဟန္ အတာတို႔အား လွည့္ပတ္ၾကည့္သည္..။အတာက ၾကက္သီးထဟန္လုပ္ျပရင္း ျပဳံးေနသည္..။ ဘာတစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာပါ…။

“ က်မ ေျပာတာ ရွင္းတယ္….မမမိုးက ေဝါဟာရ မႂကြယ္တာ………”

“ အမေလး ဟဲ့…ေဝါဟာရ မႂကြယ္တဲ့ ငါ့ကို ရွင္းရွင္းေျပာ……..”

အားလုံးက အုံးခနဲ ဝိုင္းရယ္ၾကသည္…။ မမမိုးက ျပာျပာသလဲ..။

“ ေကာင္မေတြ…တိုးတိုး ဟဲ့…အင္း…စားတာ…စားတယ္….အိမ္ေပၚတက္စားတယ္ ဆိုတာ…….”

“ မသိန္းၾကည္ကို ႀကိဳင္ဆန္းက တက္လိုးတာ…..သိပလား…..”

“ ဟဲ့….အဲ…..နင့္ဟာႀကီးကလဲ….ဟီဟိ….”

လက္ဘက္ဇြန္း လွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ တင္တင္ႏြယ္က ဇြန္းကို ျပန္ခ်ၿပီး ပါးစပ္ကို လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ခါတသိမ့္သိမ့္ ရယ္သည္..။ အတာက ခင္ေအးဟန္ကို စုတ္ပဲ့…ဟု တစ္လုံးလွမ္းေျပာသည္..။

“ သူတို႔ဟာက ………ခိုးလဲစားေသး…ဇိမ္နဲ႔ ေတာ္ေရ…..”

“ ဘယ္လို ဇိမ္နဲ႔ လဲ ဟဲ့….”

“ ကၽြတ္…..မမမိုးကလဲ…မသိန္းၾကည္က ႀကိဳင္ဆန္းဟာႀကီးကို ပုေလြမွုတ္ေနတုန္း …စိုးလြင္ ျပန္လာၿပီး မိတာ…….”

“ ပုေလြ မွုတ္ေနတုန္း …မိတာပဲေအ…ေမာင္ႏွမ ေတြပဲဟာ.”

တင္တင္ႏြယ္ ၊ စမ္းစမ္း ၊ ခင္ေအးဟန္ တို႔ သာမက အတာကပါ အူတက္မတတ္ ရယ္ေနၾကေလေတာ့သည္..။

“ ဟဲ့ ေကာင္မေတြ….ဘာရယ္ေနတာလဲ…..ဟဲ့…….”

“ ပုေလြ မွုတ္တယ္ဆိုတာ….လီးစုပ္တာကို ေျပာတာ မမမိုးရဲ့…ဘာဂ်ာမွုတ္တယ္ဆိုတာကေစာက္ပတ္ယက္တာ……..”

“ ဟား……ထြီ…..ခင္ေအးဟန္ ေတာ္ေတာ့….ဖြီး….”

မမမိုးက စားလက္စ လက္ဘက္သုတ္ကို ဆိုင္အျပင္သို႔ လွမ္းေထြးပစ္လိုက္ရင္း ခင္ေအးဟန္ကိုလက္ကာျပသည္..။ ခင္ေအးဟန္က အရွိန္ မေသ…။ ဘရိတ္အုပ္၍ မရေတာ့ပဲ ဆက္တြန္းသည္..။

“ သူတို႔ အဲဒီလို လုပ္ေနတာ ေတြ႕ေတာ့ စိုးလြင္က မူးမူးနဲ႔…အိမ္အျပင္ထြက္ၿပီး ေအာ္ေတာ့တာပဲ….ေဟာဒီမွာ က်ဳပ္လီးကို စုပ္ခိုင္းတုန္းကေတာ့ ရြံသတဲ့ဗ်ိဳ႕…..အခုေတာ့ မသိန္းၾကည္ႀကိဳင္ဆန္းလီးကို စုပ္ေနပါတယ္…ခင္ဗ်………တဲ့…….”

တင္တင္ႏြယ္ အူတက္မတတ္ ရယ္ရင္း ေသးထြက္ခ်င္လာဟန္ျဖင့္ အိမ္သာဆီ ေျပးသည္..။ စမ္းစမ္းကအနီးရွိ ျဖတ္စတစ္ေထြးကို ေကာက္ယူၿပီး ပါးစပ္၌ ဆို႔ကာ ေအာ္ရယ္သည္..။ တသိမ့္သိမ့္ခါရမ္းေအာင္ရယ္သည္..။ မမမိုးက ရယ္ရင္း ထြက္က်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို ခါးၾကားမွ လက္ကိုင္ပုဝါႏွင့္သုတ္သည္…။

အတာက ခင္ေအးဟန္ကို ရွုံ႔မဲ့ကာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ေတာ္ေတာ္ေျပာ ဟူေသာ သေဘာႏွင့္လက္ညႇိုးထိုးျပသည္..။

“ အဲဒါ….လမ္းမွူး ဦးစိန္မွုံက ….ဘာဝင္ေျပာတယ္…မွတ္လဲ……”

“ ေတာ္ပါေတာ့ ဆို….”

“ ႀကိဳင္ဆန္းက သၾကားသုတ္ထားလားမွ မသိတာ တဲ့………”

မိန္းကေလး ငါးေယာက္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ေလး လဲၿပိဳမတတ္ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ႀကိတ္ရယ္လိုက္ၾကသည္..။အတန္ၾကာမွ …မမမိုးက…

“ ညည္း တရား အျမဲ နာလို႔လား မသိဘူး…ငါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး သိလာၿပီ….ဟင္းဟင္း……..”

“ မမမိုးကလဲ..ဗီဒီယိုေတြ မၾကည့္ဖူးဘူးလား…..”

“ ဟဲ့….အိမ္မွာ ရွိေနတာပဲ…….ၾကည့္တာေပါ့……..”

“ မွုတ္ဖူးေလ…..ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ လုပ္တဲ့ကားမ်ိဳး……..”

“ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ဟယ္……မၾကားဖူးေပါင္……..”

“ ေယာက္်ားက ေလယာဥ္ ဒရိုင္ဘာလဲ ဆိုေသးရဲ့…….”

“ ဟဲ့…….သူဖာသာ ကျမင္းခ်င္လို႔ ကျမင္းသြားတာ…ခင္ေအးဟန္…ငါ့လက္ထဲမွာ ေလွႀကီးထိုးရိုးရိုးပဲ……..”

“ အဲ…..အဲဒါ…….အေျဖပဲ..မမမိုးရဲ့.”

“ အမယ္…….ဘာအေျဖလဲ……“

“ ဟို……ေလယာဥ္မယ္က ပုေလြမွုတ္ ကၽြမ္းလို႔ေပါ့…….”

မမမိုး မ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္ေတြ သြားသည္..။ တစ္စုံတစ္ရာကို စဥ္းစားဟန္ ျပဳသည္..။

“ ဟုတ္တယ္…..ငါ့ဖက္က အမ်ားႀကီး လိုတာေတြ ရွိတယ္……”

“ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ…မမမိုးရဲ့..ဗဟုသုတဆိုတာ မလုပ္ခ်င္မွေန…သိေတာ့သိထားရမယ္ေလ….မွုတ္ဘူးလား……”

“ ငါေတာ့ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေၾကာက္တယ္……….”

“ ဟုတ္တယ္…..ေအအိုင္ဒီအက္စ္…ကေတာ့ လမ္းဆုံးပဲ…”

စမ္းစမ္းက လက္ဖက္ဇြန္းကို လွမ္းယူရင္း ဝင္ေထာက္ေပးသည္..။

“ သူ….ငါ့ကို တစ္ခါ ခိုင္းဘူးတယ္….သိလား……”

“ မမမိုး ေယာက္်ားကလား…..”

“ ေအးေပါ့….ငါက ရြံတယ္…မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ ဆိုေတာ့ ေနာက္ထပ္ တစ္ခါမွ မခိုင္းေတာ့ဘူး……”

“ ဘယ္ေတာ့မွလဲ ျပန္မလာေတာ့ဘူး မဟုတ္လား…..”

မမမိုး မ်က္လုံးအိမ္၌ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ား ေဝ့ဝဲျပည့္လၽွံလာေနသည္..။ ေနာင္တ…မ်က္ဝန္းမ်ား၌ေဆြးရိပ္တို႔ သမ္းေနၾကသည္..။

“ ဒါ…သက္သက္ အနိုင္က်င့္တာပါ….မစုပ္ပဲနဲ႔ လုပ္လို႔ ရေနတာပဲ…လုပ္ေပါ့…တစ္ခါတည္း….သက္သက္ေရာဂါ ရွာတာ…”

“ ေယာက္်ားဆိုတာကလဲ…အခက္သား….ဆန္းျပားနိုင္မွ…..”

“ ဒီမယ္….ခင္ေအးဟန္…ညည္းေယာက္်ား က်မွ ညည္းဖာသာ စုပ္…သိလား….”

အတာက ႏွုတ္ခမ္းတလန္ ပန္းတလန္ႏွင့္ ႀကိတ္ၿပီး ေအာ္သည္..။

“ စုပ္မွာ…စုပ္မွာ..မပူနဲ႔…ဟင္းဟင္း…ျပတ္ထြက္သြားေအာင္ကို စုပ္ေပးလိုက္မယ္……မွတ္……”

“ စုပ္….စုပ္….ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ျဖစ္မွ ကယ္ပါယူပါ မလုပ္နဲ႔….”

“ ကဲေဟ့….တစ္နာရီ ထိုးေတာ့မယ္….အလုပ္စၾကရေအာင္…”

“ အယုတ္တမာ ေကာင္မ…လက္ဖက္ပန္းကန္ ညည္းသိမ္း…….”

“ ရတယ္…ခင္ေအးဟန္တို႔က အစုပ္တို႔ အယက္တို႔ ကၽြမ္းၿပီးသား..”

ခင္ေအးဟန္က လက္ဖက္ပန္းကန္ကို လၽွာႏွင့္ ယက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္..။ အတာက စက္ခုံတြင္ထိုင္လိုက္ရင္း ခင္ေအးဟန္ကို ၾကည့္ကာ သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ ရွိုက္လိုက္မိေလသည္..။

………………………………………………….

အဲသလိုပဲ….အတာ မၾကာခဏ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္..။ ခါးေတြ ကိုက္ေနသည္..။ ဆီးစပ္က က်င္ က်င္ၿပီးနာသည္..။ ရာသီလာရက္က ေက်ာ္ေနၿပီ…တစ္ခါတစ္ရံ ထိုးေအာင့္ေသးသည္..။

“ သမီး…ဘာေဆး ေသာက္ထားလဲ……ဟင္….”

အေမတစ္ခု သမီးတစ္ခုဆိုေတာ့ ေျပာရခက္သည္.။ သည္အထဲ အေမက ေလျဖတ္ထားေသးသျဖင့္ကိုယ္တစ္ျခမ္းက ေသေနသည္..။

“ အေမၾကည္ေရ…..အေမၾကည္ေရ…….”

ေျခရင္းဘက္အိမ္မွ အေမၾကည္ကို လွမ္းေခၚၾကည့္လိုက္သည္..။ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္မို႔အိမ္တံစက္ၿမိတ္ခ်င္းက ထိကပ္ေနၾကသည္..။

“ လာၿပီ…..တာတာ..လာၿပီ…ခဏေလး…….”

အေမၾကည္ ခါးကုန္းလ်က္ အိမ္ထဲဝင္လာသည္..။ အသက္ ၆၀ ခန႔္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ အေမၾကည္ကလက္သည္လည္း ျဖစ္သည္…။

“ ေအာင့္ ျပန္ပလား…တာတာ…….”

အေမၾကည္က တစ္ျခမ္းတင္ထားေသာ ျခင္ေထာင္ကို လုံးေထြးစုျပဳံၿပီး တင္ေပးၿပီးမွ အတာ့ေဘး၌ဝင္ထိုင္ရင္း တိုးတိုးေမးသည္..။

“ ဟုတ္တယ္…အေမၾကည္ရယ္….အလုပ္လဲ ပ်က္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိေနၿပီ…ဒုကၡပါပဲ…ၾကည့္လုပ္ပါအုံး…..”

“ ဟိုလက ေရာ ရက္ေက်ာ္ေသးလား…သမီး…..”

“ ဘာမွ မျဖစ္တာ ၃ လေလာက္ ရွိၿပီ…အေမၾကည္ရဲ့…..”

“ အျဖဴ ဆင္းေသးလား……ဟင္…..”

“ ဟင့္အင္း…မဆင္းဘူး….ေသြးမေပၚတာပဲ ….အဲဒါ…”

“ ေအးေပါ့ ေအရဲ့….ေသြးမေပၚလို႔ ေအာင့္တာ….အင္း..ငါထင္တာေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ့ ေအ…….”

အေမၾကည့္ ထရံၾကားမွ ႏွီးတစ္စကို လွမ္းခ်ိဳးကာ သြားၾကားထိုးရင္း ေျပာလိုက္သည္..။ တာတာကအေမၾကည္ကို ၾကည့္သည္..။

“ ဘယ္လို….ဘယ္လို ..ထင္တာလဲ ဟင္….အေမၾကည္….”

“ ညည္း…ငယ္ငယ္ထဲက ဖင္မေဆာ့တတ္တာရယ္…..ဘယ္ေယာက္်ားေလးနဲ႔မွ ဘာမွ မျဖစ္တာရယ္……..”

“ ဘာဆိုင္လို႔လဲ….အေမၾကည္ရဲ့…..”

“ ဟဲ့…အပ်ိဳျဖစ္လာရင္ သားအိမ္ဝမွာ အေမွးပါး ရွိတယ္ဟဲ့…….အဲဒီ အေမွးပါးက သားအိမ္ႁပြန္ဝအထိပိတ္ေနရင္ ေသြးမဆင္းေတာ့…အပုတ္ဆန္ၿပီး ေသေတာင္ ေသနိုင္တယ္….ဘာမွတ္လဲ……”

“ ဟင္….ဒါ…….ဒါဆို…တာတာ…ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ….အေမၾကည္ ဟင္…သမီးကို ကယ္ပါအုံး…အေမၾကည္ရယ္…”

အေမၾကည့္ သြားၾကားထိုးၿပီးသား ႏွီးစကို ၾကမ္းၾကားမွ ခ်ပစ္လိုက္သည္..။

“ ညည္းမွာ ….ရည္းစားသနံေလး ဘာေလး မရွိဘူးလား…….”

“ အာ….ဘယ္ရွိအုံးမွာလဲလို႔….တာတာက (—) ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ဥစၥာ…ကို….အေမၾကည္ကလဲ ဘာေတြေမးမွန္း မသိဘူး…”

အတာက ဝိုင္းစက္ေသာ မ်က္ဝန္းေလးမ်ား ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ရင္း ၿငီးတြားရင္း ေခါင္းကိုစုံကိုင္ကုတ္သည္…။

“ ဒီမယ္….ရွက္မေနနဲ႔….ေသတတ္တယ္…ၾကားလား..ကိုယ့္ေကာင္ေလး ဘာေလး ရွိရင္ တစ္ညေလာက္အအိပ္ခံလိုက္…ညီးရဲ့ ေရာဂါ နင္ေန ငါသြားပဲ…ဒါမ်ိဳးက ေသရင္ေသ မေသရင္ ႐ူးတတ္တယ္….ေတာ္ေရ့..”

“ ပြမ္…ပြမ္…ပြမ္…”

“ ဟဲ့….ႀကံႀကီးစည္ရာ..အိမ္ေရွ႕မွာ ဘယ္က ကားပါလိမ့္…”

အေမၾကည္ ထြက္သြားသည္..။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ စကားေျပာသံ ၾကားရသည္..။ မၾကာခင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး အခန္းထဲ ဝင္လာသည္..။

“ ေကာင္မ….ျဖစ္လိုက္ရင္…အသဲအသန္….”

“ ေအးေလ…တို႔က အနည္းဆုံး ႏွစ္ဆယ္ေတာ့ ကူရၿပီ မွတ္တာ……..”

“ အတာ အလုပ္မဝင္တာနဲ႔ အထည္ေတြ ပုံကုန္တာ…”

“ အတာရယ္…ေနမေကာင္းဘူးသာ ေျပာတယ္…ပိုေတာင္မွ ဝလာေသးတယ္…၊ အသားအေရကလဲစိုၿပီး….ဝင္းလို႔….”

“ ဆရာဝန္မ တစ္ေယာက္လာၿပီး ေဆးထိုး ေဆးစား လုပ္ခိုင္းတယ္…. မမမိုးရဲ့ ..ပိုက္ဆံေပးလဲ မယူဘူး….သိလား……”

“ ဟဲ့…..နင့္ ဥစၥာ….က..”

အတာကိုယ္တိုင္လည္း ေဒါက္တာ ယဥ္ယဥ္ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခုခ်ိန္ထိ စဥ္းစားမရေအာင္ျဖစ္ေနရတုန္း…။

“ အဲဒါ..လာမဲ့အပတ္ထဲ အေမ့ကိုလဲ ေဆး႐ုံတင္ေပးအုံးမယ္တဲ့…ေလ..၊ အေမ့ေရာဂါကအေတာ္ဆိုးလာတာ…မမမိုးရဲ့….”

“ ေအးဟယ္….အဲဒါ..ဘုရားမတာပဲ…ထင္တယ္…”

ဘုရားမမ …သိၾကားမမ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေဒါက္တာယဥ္ယဥ္ကိုပဲ အတာ ေက်းဇူးေတြတစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး တင္ေနမိေလသည္..။

“ အန္တီ…ဒီနားမွာ ေဆးခန္းဖြင့္ဖို႔ လာၾကည့္ရင္း အေမၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး သမီးကိုကူညီျဖစ္သြားတာကြဲ႕…..”

ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ကိုမွ ေရြးၿပီး ေဆးခန္းဖြင့္လိုေသာ ေဒါက္တာယဥ္ယဥ္၏ ေဆးခန္းေလးျဖစ္မလာေသးေသာ္လည္း အတာတို႔ အေမကိုေတာ့ မိသားစုဆရာဝန္အလား ဂ႐ုတစိုက္လာၾကည့္ေပးတတ္သည္..။ ေဒါက္တာယဥ္ယဥ္ စီးလာေသာ တိုယိုတာ ေကာ္ရိုလာ ေလးႏွင့္ ရပ္ကြက္ေက်ာက္ခင္းလမ္းက ပနာမစားလွ..။

“ အန္တီ့ကို သမီး အရမ္းအားနာတာပဲ….”

“ အမယ္…ဟင္း….အန္တီ့ကို အားမနာနဲ႔…အန္တီ့မွာက သားေတြရွိတယ္…ေတာ္ေရ့…၊ေခၽြးမေတာ္ပစ္လိုက္မွာ…”

“ ဟင္..အန္တီ ကလဲ…..ဟင္း ဟင္း……”

ေဒါက္တာ ေဒၚယဥ္ယဥ္က အဆင့္အတန္း ခြဲျခားဟန္ မျပ..၊ ျဖဴစင္ သန႔္ရွင္းေသာ ေမတၱာကိုသာအစဥ္မျပတ္ ေပးေဝတတ္သူ ျဖစ္သည္..။

“ ဟင္း…ဟင္း…ညည္းအေမၾကည္ ေျပာတဲ့ ကုထုံးႀကီးနဲ႔သာ ဆိုရင္ေအ…ေရာဂါလဲေပ်ာက္ဗိုက္လဲႀကီးနဲ႔….ပဲ…”

“ ဟုတ္ပါရဲ့ေတာ္….ဒီအဖြားႀကီးႏွယ္….”

“ ဟဲ့…ဒါက သူသိသေလာက္ အႀကံဉာဏ္ ေပးတဲ့ဟာ…အဲဒါမ်ိဳး ငါ ၾကားဖူးတယ္….ေအရဲ့….”

ထုံးစံအတိုင္း ထမင္းဝိုင္းမွာ သတင္းဝိုင္း ျဖစ္လာသည္..။

“ ဟို….အဂၤလိပ္ ေခတ္ကေလ…အေရးပိုင္ သမီး တစ္ေယာက္ အဲဒီလို ေအာင့္တယ္…ေအာင့္တယ္ ဆိုၿပီးဆရာဝန္ဆီ သြားျပတာတဲ့…၊ ဆရာဝန္က ပထန္ ကုလားႀကီးတဲ့….”

“ ဟဲ့ အယ္….အမ်ိဳးသမီး ဆရာဝန္ နဲ႔လဲ မဟုတ္ဖူး….”

“ အဂၤလိပ္ ေခတ္က အမ်ိဳးသမီး ဆရာဝန္ ရွားလို႔ ေနမွာေပါ့…..ဟဲ့….”

တင္တင္ႏြယ္၏ ေဝဖန္မွုကို ခင္ေအးဟန္ မေျဖရေသးမီ စမ္းစမ္းက ဝင္ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။အတာႏွင့္ မမမိုးက ပိတ္အုပ္တစ္အုပ္ကို ညႇပ္ေနၾကသည္..။

“ အင္း…..ဆက္ပါအုံး…”

မမမိုးက စက္ခုံေပၚသို႔ ကပ္ေက်းကို လွမ္းတင္ၿပီး ျဖတ္ၿပီးသြားေသာ အထည္တစ္စကို သပ္သပ္ယပ္ယပ္ေခါက္ေနရင္း ေမးသည္..။

“ ပထန္ ဆရာဝန္ႀကီးက အားလုံးကို အျပင္ထြက္ခိုင္းလိုက္တယ္ …ဆိုပဲ…၊ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကိုတစ္ကိုယ္လုံး ခၽြတ္ခိုင္းတယ္…၊ ဆရာဝန္က ခိုင္းေတာ့ ေကာင္မေလးကလဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ အဝတ္အစားေတြခၽြတ္ရတာေပါ့….”

“ ဒါေပါ့….ဒါေပါ့….နင္ဆိုလဲ ခၽြတ္ရမွာပဲ….”

“ခၽြတ္မယ္ေလ……အိုး….ဘာျဖစ္လဲ….. ေသသြားမွာ ႐ူးသြားမွာထက္ စာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ေတာ္ေသးတယ္….”

“တင္တင္ႏြယ္….နင္ မေဖာက္စမ္းနဲ႔ ဟာ….”

စမ္းစမ္းက ရွူးသိုးသိုးနဲ႔ ဝင္ေဟာက္လိုက္သည္..။ တင္တင္ႏြယ္က ရယ္က်ဲက်ဲ မ်က္ႏွာႏွင့္ မမမိုးဖက္ သို႔ၾကည့္သည္..။

“ ဝါသနာ မပါရွာဘူး…”

“ ေနၾကစမ္းပါ…..အေကာင္းေျပာမလို႔ ဟာကို……..”

“ ေအး အဲ…ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း ေတာင္ မသိဘူး….နင္တို႔ ဝင္ ဝင္ရွုပ္တာနဲ႔….”

“ အမေလး..ဟဲ့…ေကာင္မေလး အဝတ္ခၽြတ္တာ….ေလ….”

မမမိုးက မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ခပ္တိုးတိုး ခါးကိုင္းၿပီး ေျပာလိုက္သည္..။ ခင္ေအးဟန္က …ဟက္ခနဲရွက္ရယ္ေလး ရယ္လိုက္သည္..။

“ ေကာင္မေလးက အပ်ိဳေဖာ္ ဝင္စအရြယ္ေလး..ရွိေသးတာဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းေပါ့..ဟယ္…၊နို႔ေလးေတြက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ပန္းကန္ေလး ေမွာက္ထားသလို ေသးေသးလုံးလုံးေလးေတြ….၊အေရးပိုင္ သမီးဆိုေတာ့ ေဘာ္ေၾကာ့ ေနရတာမို႔လား….အသားေလးေတြက ဝင္းၿပီး အိေနတာ…နို႔သီးေခါင္းေလးေတြက အစိမ္းရင့္ေရာင္ မမွည့္တတ္ေသးတဲ့ စပ်စ္သီးလို…မႏုမရင့္ ေလး…..”

သ႐ုပ္ေဖာ္ ေကာင္းလြန္းတဲ့ ခင္ေအးဟန္ ဇာတ္လမ္းသည္ စစ္ႀကိဳေခတ္ေဟာင္းမွ အျဖစ္ေဟာင္းတစ္ခုဆီသို႔ အားလုံးကို သယ္ေဆာင္ ေခၚယူသြားေလေတာ့သည္..။

……………………………………………..

ေဆးခန္းအတြင္း မ်က္ႏွာက်က္ အမိုးတြင္ တတ္ဆင္ထားေသာ ပန္ကာႀကီး တဝီဝီျမည္သံကစိုးမိုးေနသည္..။ ျဖဴလႊေသာ ခုတင္ထက္တြင္ အသက္ (–) ႏွစ္ေက်ာ္႐ုံမၽွ ရွိေသးေသာ ရိုစီလင္းသည္ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနသည္…။ ဆရာဝန္ႀကီးက ဂါဝန္ေလးပါ ခၽြတ္ခိုင္းထားသျဖင့္ ကုတင္ေဘး၌အကၤ်ီႏွင့္ ဂါဝန္ေလးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဖိကိုင္ထားကာ ဝတ္လစ္စလစ္ေလး ပက္လက္ အေနအထားလဲေလ်ာင္းေနရသည္..။

လက္ဖ်ားေလးမ်ား ေအးစက္ေနသည္..။ ျဖဴဝင္း ေဖာင္းအိေသာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွေစာက္ဖုတ္မို႔မို႔ေလးက ခုံးခုံးလုံးလုံးေလး မာမာတင္းတင္းႏွင့္ ဖိုေပၚက ခ်ကာစ ေပါက္စီေလးႏွယ္..ပူေႏြးဖုေဖာင္းေနသည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္သည္ ပထန္အမ်ိဳးသားႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္..။ ရိုစီလင္း၏ ခႏၶာကိုယ္အေနအထားကို ရႊန္းရႊန္းစားစားႀကီး ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးႀကီးမ်ားက ဝင္းလက္ေနၾကသည္..။

ရိုစီလင္း၏ ေျခရင္း၌ ရပ္ရင္း ကုတင္အစြန္းကို လက္ေထာက္လ်က္ ခါးကိုကိုင္းရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုအနီးကပ္ၾကည့္လိုက္သည္..။ ပထမတြင္ ရိုစီလင္းက ဘာမ်ားလုပ္မလဲ ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ေဒါက္တာဖိလစ္ ငုံ႔ဆင္းသြားရာ မိမိေပါင္ၾကားသို႔ ေခါင္းေလးေထာင္လ်က္ လိုက္ၾကည့္မိေသးသည္..။

ေဒါက္တာဖိလစ္ လက္တစ္ဖက္က ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လ်က္ ေဘာင္းဘီကို ေလၽွာခ်လိုက္သည္..။ခါကနဲ ရမ္းထြက္လာေသာ လီးႀကီးက ျမင္းႀကီးတစ္ေကာင္၏ သိုႀကီးအလား ဝဖီးတုတ္ခိုင္ႀကီးမားလွသည္..။ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ထူျပစ္မဲနက္ေသာ ႏွုတ္ခမ္းေမႊး ၾကမ္းၾကမ္းမ်ားႏွင့္ မထိတထိေလး ပြတ္လိုက္သည္..။

“ ဟင့္….အဟင့္….ဟင့္…….ယားတယ္…ေဒါက္တာ….”

ရိုစီလင္းက ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကို ပူးကပ္ရင္း ေျပာသည္..။

“ အိုး….ေျခေထာက္ကားထားေနာ္….သမီးေလး…ကားထား…..”

ေဒါက္တာဖိလစ္က ရိုစီလင္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာအယာေလး ဆြဲျဖဲလိုက္ေလသည္..။ ထိုအခါ ရိုစီလင္း၏ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးက နီနီရဲရဲေလး ေပၚလာသည္..။ ခၽြန္ျမေသာ အစိေလးက ေစာက္ပတ္ထိပ္၌ေနရာယူထားေပသည္..။

ေဒါက္တာဖိလစ္ လက္တစ္ဖက္က ရိုစီလင္း နို႔အုံေလးတစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလး အုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္..။ရိုစီလင္း ဗိုက္သားေလး ဟက္ခနဲ ေလရိုက္သလို လွုပ္ရွားသည္..။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမၽွ လူအျမင္ မခံဖူးေသာမိမိနို႔ေလးကို ယခုကဲ့သို႔ လက္ဝါးႀကီးျဖင့္ အုပ္ကိုင္ျခင္း ခံရေသာအခါ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးေၾကာမ်ားတုံ႔ခနဲ ရပ္ဆိုင္းသြားသလိုပင္…။ ဖြဖြကိုင္ထားေသာ နို႔ေလးကို တေျဖးေျဖးတိုး၍ တိုး၍ တင္းတင္းေလးျဖစ္ညႇစ္လိုက္ကာ ဆုတ္နယ္ေခ်မြလိုက္သည္..။

“ အိုး…..ကၽြတ္…ကၽြတ္……အို႔…အို႔…..ဟင္းဟင္း…..”

ရိုစီလင္းခါးေလး ေကာ့သြားကာ ေစာက္ဖုတ္ေလး ေမာက္တက္လာသည္..။ ထိုအခ်ိန္ထိ ေဒါက္တာဖိလစ္လက္တစ္ဖက္က ဂြၾကားမွ လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးေလး ဂြင္းတိုက္ေနဆဲ ရွိသည္..။ လီးထိပ္ႀကီးက ခရမ္းညိဳသီးႀကီး ထိပ္သဖြယ္ ႀကီးမားလွသည္..။ ကုတင္ေျခရင္း အစြန္းသို႔ကၽြံထြက္ေနေသာ ရိုစီလင္း ေျခႏွစ္ဖက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဒူးေထာင္ေပါင္ကား လုပ္ေပးလိုက္သည္..။ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွ အတြင္းသားရဲရဲေလးကို စတင္ျမင္ရသည္..။

ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္က ခပ္ထူထူးေလး ေဖာင္းေနၿပီး ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာဖိကပ္ပူးတြဲေနရမွုေၾကာင့္ အေရျပား အတြင္းသားေလးမ်ားက ပန္းႏုေရာင္ ရင့္ရင့္ေလး..။ ေဒါက္တာဖိလစ္က ရိုစီလင္း၏ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ မ်က္ႏွာေလးနားသို႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ကပ္လိုက္သည္..။

“ ေဒါက္တာ ေမးမယ္….မွန္မွန္ေျဖပါေနာ္…”

ေဒါက္တာ့ အသံက တိုးညႇင္းၿပီး တုန္ခါေနသလို အသက္ရွူသံႀကီးက ခပ္ျပင္းျပင္း ျမန္ေနသည္..။ေဒါက္တာသည္ အေဝးက ေျပးလာသူႏွယ္ အသက္ကို ျပင္းျပင္း ရွူေနျခင္း ျဖစ္သည္..။

“ ဟုတ္..ကဲ့……”

ရိုစီလင္းက သူမနို႔ေလးကို တရြရြပြတ္သပ္ေပးေနေသာ ေဒါက္တာ၏ လက္ခုံေပၚသို႔ သူမလက္ကေလးကိုတင္ထားရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားမွ မၽွင္းမၽွင္းေလး ေျဖသည္..။

“ သမီးေလး…..အလိုးခံဖူးၿပီ လား…..”

“ ဟင့္……..အင္း…..”

ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ ခါရင္း တစ္ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာကို လႊဲလိုက္မိသည္..။

“ မရွက္နဲ႔ေနာ္…အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာ……..”

“ အ……ကၽြတ္ကၽြတ္…ဟင္း.ဟင္း…..ဟုတ္ကဲ့ပါ…ေဒါက္တာ…”

ေဒါက္တာဖိလစ္က စကားေျပာရင္း နို႔ေလးကို ေျပာင္းေရႊ႕အုပ္ကိုင္ကာ ဆုတ္ညႇစ္လိုက္ျပန္ရာ ရိုစီလင္းခါးေလး ေကာ့သြားကာ ေထာင္ထားေသာ ဒူးႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဒါက္တာ ဖိလစ္၏ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုညႇပ္လိုက္မိေလသည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္က သူ႔လီးကို ျဖဲလိုက္စုလိုက္လုပ္ေနေသာ လက္ကို ရိုစီလင္းေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို႔ကူးေျပာင္း၍ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ လက္ကို ခပ္ခုံးခုံးထားလ်က္ ရြရြပြတ္သည္..။ နို႔ကို ကိုင္ထားေသာလက္ကလည္း မနားတမ္း နယ္ေပးသည္..။

“ အို႔….ဟို႔..အဟို႔…..အို႔…..အို…..အို….”

ရိုစီလင္းက ယားတတ္သူေလးပီပီ အရယ္တဝက္အရွက္တပိုင္းႏွင့္ ေခါင္းေလး ေမာ့ခါရင္းလူးလိမ့္သြားသည္..။ လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးက ကုတင္ေဘာင္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္..။ က်စ္က်စ္ျမဲျမဲေလးကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ လက္ေမာင္းေၾကာေလးမ်ား တင္းေထာင္ ေဖာင္းကားလာေစသည္..။

“ ဒီအထဲက ..အခု ဘယ္လိုေနလဲ …သမီး….”

“ ရွီး..အား….တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ….ေဒါက္တာ….အိ………ဟင့္……”

ေစာက္ဖုတ္အကြဲၾကားသို႔ လက္ညႇိုးကို လက္တစ္ဆစ္မၽွ ထိုးသြင္းကာ အကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္းစုန္ကာဆန္ကာ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္..။

“ ႁပြတ္….ျပစ္…ျပစ္…….ျပစ္…..”

“ အိုး..အိုး…….အဟက္…….အဟိ…ရွီး….အ…..”

ငလ်င္လွုပ္သည့္ႏွယ္ ရိုစီလင္း တစ္ကိုယ္လုံး သြက္သြက္ခါေနသည္..။ ခါးကိုေကာ့လိုက္ ကုတင္ႏွင့္တင္ပါးကို ဘုံးခနဲ ရိုက္လိုက္ျဖင့္ ထႂကြလာေသာ ကာမစိတ္၏ ႏွိုးဆြမွုကို အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္..။ခါးကိုေကာ့လိုက္ ျဖဴလႊေသာ အိပ္ယာႏွင့္ ဘုံးခနဲ က်လိုက္ျဖင့္ လွုပ္ရမ္းေနသျဖင့္ ေဒါက္တာဖိလစ္၏လက္ညႇိုးကလည္း ရိုစီလင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကၽြတ္ထြက္မသြားေစရန္ အလိုက္သင့္ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ လုပ္ေနရေလသည္..။ တစထက္ တစ ၾကမ္းတမ္းလာေသာ ေကာင္မေလး အမူအယာေၾကာင့္ေဒါက္တာဖိလစ္က လက္ညႇိုးကို ထိုး၍ သြင္းလိုက္သည္..။

ႁပြတ္ခနဲ လက္ညႇိုးႀကီး ဝင္သံႏွင့္အတူ ရိုစီလင္း တစ္ကိုယ္လုံး ဖ်တ္ဖ်တ္လူး တုန္ခါသြားေလသည္..။

“ မာမီ….ဟင္း…..အဟင္းဟင္း….မာမီ….ဟင့္ဟင့္……မားမီ…..”

“သမီး….. အက်ယ္ႀကီး မေအာ္နဲ႔ ေနာ္….သမီးေလး…ေနာ္…..”

“ ဟုတ္……ဟုတ္ကဲ့ပါ…ရွင္…အင္းဟင္းဟင္း…..အို႔အို႔…….”

ေဒါက္တာဖိလစ္က လက္ညႇိုးထိပ္က ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး ငုံထားရသလိုပင္ ပူေႏြးေနသည္..။ လက္ညႇိုးထိပ္တစ္ခုလုံး ေစာက္ေရေလးမ်ား စိုရႊဲေနသည္..။ ေစာက္ေခါင္းဝ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို လက္ညႇိုးျဖင့္ဝိုက္ေမႊၾကည့္သည္..။ အခ်င္း ၃ လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္သာ ရွိမည္ ထင္သည္..။ မိမိလီးႀကီးက လုံးပတ္ငါးလက္မနီးပါး မၽွ ႀကီးထားေၾကာင္း သိသည္..။

ေစာက္စိေလးကို စမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တင္းမာေနၿပီ…။ အိုေခ…ထိုအခ်ိန္ကို ေဒါက္တာဖိလစ္ေစာင့္ေနျခင္းပဲ ျဖစ္ေလရာ ရိုစီလင္း နို႔ေလးကို ဆုတ္ကိုင္ေခ်မြ ေနေသာ လက္အား ေနရာေျပာင္း၍ လီးကိုကိုင္လိုက္သည္..။

“ ကုတင္ ေျခရင္းကို ဖင္တစ္ပိုင္း က်ေအာင္ ေလၽွာလိုက္သမီး..”

ရိုစီလင္းက ေျခရင္းဘက္သို႔ ခါးေလး ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ တိုးေရႊ႕သည္..။ ဖင္တစ္ပိုင္းကကုတင္ေစာင္းတြင္ မက်တက်ေလး ေမွးတင္သြားသည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္က ခါးေအာက္သို႔ ေစာင္ထူထူေခါက္၍ ထိုးသြင္းေပးလိုက္ရာ ပင္ကိုယ္က ဖုေဖာင္းခုံးမို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ခုံးခုံးေလးမွာ ကားစြံ့ေဖာင္းႂကြလ်က္ အလိုးခံရန္ အဆင္သင့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္က ၾကမ္းျပင္တြင္ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ လီးကို ခ်ိန္သားကိုက္ေတ့လိုက္သည္..။ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ လီးက လုံးဝ အဆမတန္ ကြာျခားေနသည္..။ လီးထိပ္ႀကီးကပင္ေစာက္ပတ္ကို ဖုံးအုပ္မိမတတ္ ႀကိးမား ေနသည္..။

ေဒါက္တာဖိလစ္က အနီးရွိ ဆီတစ္မ်ိဳးကို ယူ၍ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကိုသုတ္လိမ္းေပးလိုက္သည္..။ ရိုစီလင္းေလးခမ်ာ ကုတင္ေဘာင္တစ္ဖက္စီကို တင္းတင္းႀကီးဆုတ္ကိုင္လ်က္ အံေလးႀကိတ္ထားရင္း အသားမ်ား ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ တုံေနရွာသည္..။ ရိုစီလင္း အံခဲ၍မ်က္ႏွာလႊဲထားပုံေလးက သနားစဖြယ္ ေကာင္းလွသည္..။

သလင္းသား ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ေလးႏွယ္ အခ်ိဳးအစားလွပေျပျပစ္ေသာ ရိုစီလင္း ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အေပၚမွမိုးၾကည့္ေနေသာ ေဒါက္တာဖိလစ္ မ်က္ႏွာႀကီးက အဆီေတြ ျပန္ေနသည္..။ ေကာင္မေလး တစ္ကိုယ္လုံး တုံရီေနမွုကို ၾကည့္၍ ခ်က္ခ်င္းႀကီး လိုးလ်င္ ျပႆနာ ေတြမ်ားတက္ကုန္မလားဟူေသာ အေတြးက ေဒါက္တာဖိလစ္ ေခါင္းထဲသို႔ ဇနိုးဇေနာင့္ ႏွင့္ဝင္ေရာက္လာသည္..။

“ သမီး….သိပ္ေၾကာက္ေနလား…ဟင္….”

ရိုစီလင္းက ပါးစပ္ႏွင့္ မေျပာပဲ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ ၿငိမ့္ျပရွာသည္..။ အကယ္၍မ်ား လီးဝင္သြားသည္ႏွင့္ဝုန္းဒိုင္းၾကဲကုန္လ်င္ အခက္…။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါက္တာဖိလစ္က ရိုစီလင္း ေစာက္ပတ္ခုံးခုံးမို႔မို႔ေလးကိုအနီးကပ္၍ အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိျပန္ေလသည္..။

ေစာက္ပတ္ေလးက တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမၽွ အလိုးခံထားျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ တင္းေမာက္ လုံးက်စ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္..။ သို႔ဆိုလ်င္ မိမိ၏ မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာ ကို ၿဖိဳေနေသာ ဧရာမ ရင့္ေထာ္ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ကြိဳင္ေတြ ပူလာနိုင္သည္..။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ နိုင္မည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္ကေစာက္ပတ္ေလးထိပ္မွ အစိခၽြန္ခၽြန္ေလးကို ဦးစြာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာႏွင့္ ဖိညႇပ္စုပ္ယူ လိုက္သည္..။

တင္းခနဲ ခံစားလိုက္ရေသာ ေဝဒနာႀကီးေၾကာင့္ ရိုစီလင္း ေစာက္ပတ္ေလး ရွုံ႔ခနဲ တင္းက်စ္ေစ့ကပ္သြားၿပီးေစာင္ေခါက္ထူႀကီးေပၚ ေမွးတင္ထားေသာ ခါးေလး တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံသြားသည္..။

“ အဟင့္…..အဟင့္..အဟင့္……….”

အဟင့္ ဟူေသာ ငိုၿငီးသံေလး တစ္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာတိုင္း ရိုစီလင္း ခႏၶာကိုယ္ေလးက ခါ ခါသြားရာဆက္ခါ ဆက္ခါ အဟင့္ဟင့္ ျဖင့္ ငိုၿငီးလိုက္ေသာအခါ ပုခုံးႏွင့္ ဗိုက္သား ၊ နို႔အုံေလးမ်ားပါတုန္ခါလွုပ္ရမ္းေနေလသည္..။

ခါးေသးေသးေလးဆီမွ သြယ္ဆင္းလာေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားက ရိုစီလင္း ရွိုက္လိုက္တိုင္းလွုပ္ရမ္းလိမ့္လူးေနသည္..။ ေျပေျပေလ်ာေလ်ာ လွပေဖာင္းအိေနေသာ ဆီးခုံေလးမွာလည္းေဒါက္တာဖိလစ္ ပါးစပ္ႏွင့္ ဘယ္ညာ လြဲေခ်ာ္လို႔ေနျပန္သည္..။ တရွူးရွူး တရွဲရွဲ အသက္ရွူရင္း ကာမစိတ္ျပင္းထန္ေနေသာ ေဒါက္တာဖိလစ္ကမူ ေစာက္ပတ္ေလး သြားရာသို႔ ေခါင္းႀကီးကို လိုက္ပါ ယိမ္းႏြဲ႕ရင္းအစိေလးကို မရအရ စုပ္ေပးေနေလသည္.။

“ အိုး….. အဟို႔… ဟို႔…. ရွီး….အ…. ေဒါက္…. တာ…… အီး…..အင့္..”

ရိုစီလင္း လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေဒါက္တာဖိလစ္ ဆံပင္မ်ားကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္မိၿပီး ခပ္တြန႔္တြန႔္ေလးလုပ္လိုက္သည္..။ ေစာက္စိေလးထဲမွ က်င္ခနဲ ျဖင္းခနဲ ေဝဒနာသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးတုံရီခါရမ္း ေစပါသနည္း….။

ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တင္းတင္းေလးၾကားထဲသို႔ လၽွာကို စုခၽြန္ၿပီး ရြရြေလး ထိုးေပးလိုက္ျပန္ရာရိုစီလင္း၏ က်န္ေသာ လက္တစ္ဖက္သည္ ေဒါက္တာ ဆံပင္မ်ားကို တအားစုကိုင္မိၿပီးသားျဖစ္သြားေလသည္..။ ရိုစီလင္း၏ ေစာက္ေစ့ေလးမွာလည္း တင္းခနဲ တင္းခနဲ ျဖစ္၍ လာေလေတာ့သည္..။

တင္းတင္းေစ့ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ အေရၾကည္လက္လက္ကေလးမ်ား ေက်ာက္ၾကားမွယိုစိမ့္စီးဆင္းလာေသာ ေက်ာက္ေသြးေလးမ်ားႏွယ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း စိမ့္က်လာေလေတာ့သည္..။အသစ္စက္စက္ ေစာက္ပတ္ေလးသည္ ဆပ္ျပာေမႊး ရနံ့ေလး သင္းခ်ိဳေနသည္..။ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ေပါင္ရင္းၾကားတြင္ ေပါင္ဒါ သုတ္လိမ္းထားဟန္ တူသည္..။ ေမႊးျမေနသည္..။ ရာဂစိတ္ထႂကြေနေသာေဒါက္တာဖိလစ္၏ စိတ္မ်ားကို ေမႊးႀကိဳင္သင္းထုံေသာ ေစာက္ပတ္ရနံ့ေလးက ပို၍ ျပင္းထန္ေစရန္ဖန္တီးေပးသလို ျဖစ္ေနျပန္ေလသည္..။

“ ၿဗိ….ႁပြတ္….ၿဗိ…………ၿဗိ….”

ေဒါက္တာဖိလစ္က ေစာက္ပတ္တစ္အုံလုံးကို ပါးစပ္ႀကီးျဖဲ၍ ငုံခဲအုပ္ဖုံးပစ္ခါ ပါးစပ္ထဲ၌ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ လၽွာႀကီးကို ဒလစပ္ ထိုးကလိ လိုက္သည္..။

“အား……..မာမီ…..အိုး……..ဟင့္ဟင့္………”

ရိုစီလင္း၏ သာယာ၍ ခ်စ္စဖြယ္အသံေလးက အခန္းေလးအတြင္း လြင့္ပ်ံ႕ ေပၚထြက္ေနသည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ေဒါက္တာဖိလစ္က ရိုစီလင္း မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ အကဲခတ္လိုက္ရျပန္သည္..။ ေကာင္မေလး ဖီလင္ေတြဒလေဟာ တက္လာေနမွန္း သိလိုက္ေတာ့မွ စိတ္ေအးသြားကာ တင္းတင္းမာမာေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ညာ လက္မတစ္ခုစီျဖင့္ ဂ႐ုတစိုက္ ဆြဲျဖဲလိုက္ေလသည္..။

အူနီဖရဲသီးႀကီးအလား ျပဲဟလာေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းပိုင္းေလးသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ ရဲရဲေတာက္လွပေနသည္..။ ေစာက္ပတ္ကို ႏွစ္လက္မခန႔္ ဆြဲျဖဲၿပီး လၽွာကို ထိုးသြင္းကာ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားကို စုပ္လ်က္ အေပၚသို႔ ဆြဲတင္ မယူလိုက္သည္..။ ေစာက္ပတ္အုံလိုက္ႀကီးပါးစပ္ထဲ ပါလာသည္..။

“ အား….အီး….ဟီး…ဟီး….အား…….အင့္….ဟင့္ဟင့္…”

ခပ္စူးစူး ခပ္တိုးတိုး ႀကိတ္ေအာ္သံေလး ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေပၚထြက္လာၿပီး ေဒါက္တာဖိလစ္ေခါင္းႀကီးကိုအတင္းဆြဲဖိကာ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာ ေကာ့ေကာ့ ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္..။

“ ဘတ္….ၿဗိ….ႁပြတ္….“

ဆီးခုံေလးက အေတာ္မာေက်ာေၾကာင္း ေဒါက္တာဖိလစ္ ေတြ႕ထိခံစားလိုက္ရသည္..။ ပြေယာင္းႀကီးမားလွေသာ ႏွာေခါင္းထိပ္ႏွင့္ ဆီးခုံ ဘတ္ခနဲ ရိုက္ခတ္မိမွ အမဲရြတ္ဆြဲသလို စုပ္ယူဆြဲထားလိုက္ေသာေစာက္ပတ္အုံေလးကို ပါးစပ္အတြင္းမွ ၿဗိ…ႁပြတ္…ဟုျမည္ကာ ျပန္က်သြားေလသည္..။

“ အီး……အိ……..ဟီး…….ေဒါက္တာရယ္….. ဟင့္……”

ရိုစီလင္း၏ ႏုနယ္ဝင္းပေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ ေခၽြးသီးေလးမ်ား စို႔ေနၿပီး တုန္ခါေနေသာႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားမွ ညီးညဴသံေလးမ်ားႏွင့္ အတူ ေဒါက္တာရယ္…ဟု မခ်ိမဆန႔္ ေရရြတ္သံမ်ားမၾကာခဏ ထြက္ေပၚလာေနျပန္သည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္က ငုံဆဲ ဖူးဆဲ ပန္းပြင့္ကေလး၏ ဝတ္ရည္ခ်ိဳျမျမတို႔ကို အတြင္းႏွိုက္ စုပ္ယူခ်င္ေနေသာပ်ားပိတုန္းႀကီးအလား မရမကပင္ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားကို ျဖဲျပန္သည္..။

ေစာက္ေခါင္းအတြင္းပိုင္းသည္ ရဲရဲနီလ်က္ အသားစိမ္းနံ့ တစ္မ်ိဳးကို ရွူရွိုက္မိလိုက္ေသာအခါသားေကာင္အနံ့ရသည့္ ရိုးမက်ားႀကီးအလား ဝုန္းခနဲ မာန္ဖီလိုက္သကဲ့သို႔ လီးႀကီးမွာ ရိုးရိုးစင္းစင္းႀကီးေတာင္ေနရာမွ ေထာင္းခနဲ ေထာင္းခနဲ ခုန္၍ ခုန္၍ သြားေလသည္..။ ေစာက္ေခါင္းအဝ ပတ္ပတ္လည္ကို လၽွာထိပ္ျဖင့္ အသာအယာ ဝိုက္ဆြဲေလး ဆြဲၿပီးေစာက္စိေအာက္ေျခအရင္းၾကားသို႔ လၽွာဖ်ားကို ထိုးထည့္ ကလိပစ္လိုက္ေလသည္..။

“ ဟူး……အူး.အို႔….ရက္စ္…..ရက္စ္….အိုး……မာမီ……..”

ေကာင္းလိုက္တာဟူေသာ သေဘာႏွင့္ ရိုစီလင္းက ရက္စ္ဟု တိုးတိုးေလး အံႀကိတ္၍ ေအာ္ရွာသည္..။ေဒါက္တာဖိလစ္ ေစာက္စိေလးကို ေနာက္ဆုံး ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းဆြဲယူစုပ္တင္လိုက္ရာ….ေစာက္ပတ္ေလးမွာ တင္ခံမေနနိုင္ရွာေတာ့ပဲ ဟစိဟစိ ျဖစ္သြားသည္..။ ထိုအခါက်မွ ေဒါက္တာဖိလစ္က သူ၏ ျမင္းလီးႀကီးတမၽွ တုတ္ခိုင္ႀကီးမားလွေသာ လီးးတန္ႀကီးကိုတႁပြတ္ႁပြတ္ ကိုင္ေဆာင့္ရင္း ရိုစီလင္း၏ ေစာက္ေခါင္းအဝသို႔ ေတ့သြင္းထားလိုက္ခါ ကုတင္ေဘာင္ကိုလက္ေထာက္လိုက္သည္..။

“ ဟင္….ေဒါက္တာ..ဒါ….ဒါ…..ဘာလုပ္မလို႔လဲ…ဟင္…”

“ သမီး ..သားအိမ္လမ္းေၾကာင္း ပြင့္သြားေအာင္ လိုးေပးမလို႔ေလ… ဒါမွ သမီး ရာသီမွန္မွန္ လာမယ္…ေဝဒနာ သက္သာသြားမယ္….ေနာ္…..”

“ အိုး…က်မ …ဟာေလးက ေသးေသးေလးရယ္…..ရွင့္…..”

“ ဘာလဲ..သမီး က မဝင္မွာ စိုးလို႔လား…ဟဲဟဲ…”

“ က်မ က်မ…. အရမ္းနာမွာ ေၾကာက္တယ္….”

ဟုတ္မလိုလိုႏွင့္ ၿငိမ္ေနၿပီးမွ ရိုစီလင္း ေခါင္းတခါခါ လုပ္ေနျပန္ေသာေၾကာင့္ ေဒါက္တာဖိလစ္ေခ်ာ့ရျပန္သည္..။ စကားေျပာဆို ေခ်ာ့ေမာ့ေနစဥ္ ေဒါက္တာဖိလစ္ လက္တစ္ဖက္က နို႔အုံေလးကို၎ ၊ဗိုက္သားေလးမ်ားကို ၎ ၊ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္..။ က်န္ေသာလက္တစ္ဖက္ကလည္းေစာက္စိထိပ္ကေလးကို မနားတမ္း ဒလစပ္ ကလိေပးေနရသည္..။

လီးထိပ္က တကယ္ပဲ ေစာက္ေခါင္းဝ၌ တစ္ဆို႔ေနသည္..။ ေစာက္ပတ္အတြင္း အေခါင္းဝအေရျပားပါးပါးေလးမ်ားကို ဖိေထာက္ထားမွုေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ေလးက ခ်ိဳင့္ဝင္ကာ တင္းတင္းေလးတစ္ဆို႔ေနျခင္း ျဖစ္သည္..။

“ အ….အ….အား…တင္းေနတာပဲ….ကၽြတ္..ကၽြတ္…..”

ေဒါက္တာဖိလစ္က ရိုစီလင္း၏ အံႀကိတ္ညည္းတြားသံေလးကို နားေထာင္ရင္း ပို၍ ဆႏၵေတြ ျပင္းျပလာရာတိုးၿပီး ဖိသိပ္လိုက္သည္..။

“ အား..ဟား…တင္းတယ္….တင္းတယ္…….မဝင္ဘူး…..ရွင့္……”

ပို၍ ခပ္နာနာေလး ဖိလိုက္ျပန္သည္..။ ေစာက္ပတ္က ပိုခ်ိဳင့္ဝင္ကာ နိမ့္ဆင္းသြားၿပီး ဆီးခုံေလးေမာက္တက္လာသည္..။ ခါးေလးမွာ ေကာ့တက္သြားၿပီး ေမြ႕ယာႏွင့္ လြတ္ေနသည္..။ လီးထိပ္မွာပင္တင္းရင္းေသာ အာ႐ုံ ကို ထိေတြ႕ခံစားေနရသျဖင့္ ရိုစီလင္းကဲ့သို႔ အသားႏုကို ထိုးေထာက္ျခင္းခံထားရေသာ မိန္းခေလးအဖို႔ မည္မၽွ နာက်င္ေနမည္နည္..။

“ ရွူး…ျပတ္….ရွူး…….အင္း…အင္း…. ဟင္း.. ဟင္း……”

ရိုစီလင္းက ႏွုတ္ခမ္းနီေစြးေစြးေလးကို လၽွာျဖင့္ ယက္ရင္း ယက္ရင္း တဟင္းဟင္း ေအာ္ေနရွာသည္..။ေမာ့ထားေသာေၾကာင့္ မ်က္လုံးအိမ္ ေထာင့္မွ ပုလဲလုံးေလး သုံးေလးလုံး လိမ့္ဆင္းသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။

“ သမီး….ေပါင္ကို ခပ္ကားကားေလး လုပ္ေပးထား…ေနာ္…..”

“ ကားထားတာပဲ…..ဟာ……ဟင့္..ဟင့္…….”

ေဖြးလႊတင္းက်စ္ေသာ ေပါင္တံအရင္းမွ အေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္လာေအာင္အထိ ရိုစီလင္း ေပါင္ကိုကားေပးလိုက္ရွာသည္..။ လီးထိပ္ပိုင္းမၽွေလာက္သာ အဝင္ျပထားေသာ ရိုစီလင္း ေစာက္ေခါင္းေလးသည္က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းေနသည္..။ ေခၽြးျပန္လာေသာ ေဒါက္တာဖိလစ္က ေမးရိုးႀကီးမ်ား ေထာင္ထလာေအာင္အံကိုႀကိတ္လိုက္သည္..။ ရိုစီလင္း၏ ေဝဒနာခံစားေနရေသာ မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္..။ထို႔ေနာက္ ဖတ္ခနဲ အားႏွင့္ ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္..။

“ ျဗစ္……..အူး.ဟူးဟူး…..ဟူး….ဟူး……”

ေဒါက္တာဖိလစ္ လက္ဝါးၾကမ္းၾကမ္းႀကီး တစ္ဖက္ ရိုစီလင္း ပါးစပ္ေလးကိ လၽွင္ျမန္စြာ လွမ္းပိတ္လိုက္ရာအသံက်ယ္ေလာင္စြာ မထြက္ေတာ့ပဲ လုံးေထြးတိမ္ဝင္သြားေလသည္..။ ရိုစီလင္း မ်က္လုံးေလးမ်ားျပဴးလန္သြားရွာသည္..။ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒါက္တာဖိလစ္ လက္ေမာင္းကို ကုတ္ျခစ္ၾကသည္..။အသားျဖဴေသာ ေဒါက္တာဖိလစ္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္တြင္ ခၽြန္ထက္ေသာ လက္သည္း အစင္းရာႀကီးမ်ားထင္ကုန္ေလသည္..။

” ျဗစ္…..ျဗစ္……ဒုတ္…….”

“ အင့္………”

လီးတန္ႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း တစ္ရစ္ျခင္း နိမ့္ဆင္းသြားၿပီး ဒုတ္ခနဲ ခပ္အုပ္အုပ္အသံေလးထြက္လာကာ လီးထိပ္ႏွင့္ လုံးလုံးေခ်ာေခ်ာ အရာတစ္ခုတို႔ ထိုးတိုက္မိသည္..။ သားအိမ္ဝ သားအိမ္ေခါင္းႏွင့္ လီးထိပ္တို႔ ထိပ္တိုက္ ဆုံဆည္းမိၾကမွန္း ေဒါက္တာဖိလစ္သိလိုက္ေလသည္..။ မိမိ လီးတန္ႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တဝက္ပင္ မရွိေသး….။

လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးမွာမူ လက္ႏွင့္ ျဖစ္ညႇစ္ ဆုပ္ကိုင္ထားသလို တင္းတင္းႀကီး ခံစားေနရသည္..။ေစာက္ေခါင္းဝရွိ သန္မာလွေသာ အသားမၽွင္ တဝိုက္ ႀကိဳးႏွင့္ ရစ္စည္းထားသလို ပိုတင္းသည္..။

“ သမီး…..အရမ္းနာသလား…..ဟင္……”

“ အင္း………ဟင္း ဟင္း ဟင္း….. အင္း…. ဟင္း…….”

ဒဏ္ရာရေနေသာ သမင္မေလး သဖြယ္ မ်က္လုံးေလး ေမွးကာ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုံရင္းညီးေနရွာၿပီး ေဒါက္တာဖိလစ္ အေမးကိုပင္ ေခါင္းၿငိမ့္၍ မေျဖနိုင္ပဲ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ျပလ်က္ မ်က္လုံးကိုသနားစဖြယ္ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ရွာသည္..။

“ ေပါက္သြားၿပီ…..သမီးရဲ့….သမီး ေနာက္မနာေတာ့ပါဘူး…..”

“ အင္း…….ဟင္းဟင္း…ေဒါက္….တာ့ ဟာႀကီး ဆက္သြင္းအုံးမွာလား..ဟင္…….”

“ မသြင္းေတာ့ဘူး…ေလ…..တဝက္ပဲ လိုးေပးမွာေပါ့……”

“ ဟုတ္ကဲ့….”

ေလသံယဲ့ယဲ့ေလး ျဖင့္ ဟုတ္ကဲ့ ဟု ခ်ိနဲ႔စြာ ဆိုလိုက္သည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္က လီးတန္ႀကီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲႏွုတ္သည္..။ စုပ္ယူထားျခင္း ခံေနရေသာ လီးတန္ႀကီးအေပၚမွ အေၾကာႀကီးမ်ားေဖာင္းႂကြား တင္းကားလ်က္ တစ္ရစ္ခ်င္း ထြက္လာသည္..။

“ ျပစ္…..ျပစ္..ျပစ္…ႁပြတ္….ဘြပ္….ဘြပ္…….”

“ ေသြးေတြလား…..ေဒါက္တာ….”

“ အား…ဟာ……မဟုတ္ပါဘူး…သမီးေလး ေစာက္ပတ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ အရည္ၾကည္ေတြက လီးမွာေပက်ံေနလို႔….ျမည္တာပါ………”

ရိုစီလင္း မ်က္ႏွာေလး ရဲခနဲ ျဖစ္သြားရင္း တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ေစာင္းလိုက္သည္..။ ေဒါက္တာဖိလစ္ကပန္းႏုေရာင္ ပါးေလးကို ငုံ႔ေမႊးလိုက္ရာ လီးႀကီးက စြပ္ခနဲ ဝင္သြားျပန္ရာ ရိုစီလင္း ဖင္ေလးလူးလိမ့္သြားျပန္သည္..။

“ ေပါက္သြားၿပီဆို….. မၿပီးေသးဘူးလား…..”

“ ေဒါက္တာ ေကာင္းေအာင္ နဲနဲ လိုးအုံးမယ္ေလ….မဟုတ္ဖူးလား…ဟဲဟဲ….သမီးလဲ ေကာင္းမွာပါ…..”

ရိုစီလင္းက မသိမသာ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးရင္း တစ္ဖက္သို႔ လွည့္သြားသည္..။

“ ဘြပ္……..ဘြပ္….ႁပြတ္….ျပစ္…..ဖြပ္……စြပ္…..”

“ အို႔ဟိုး……ဟိုး……..အိုး…..ရွီး……အ…. အင့္…….”

ဝလုံးေလးႏွယ္ ဝိုင္းစက္သြားေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားမွ နင့္နင့္နဲနဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဝင္ဝင္သြားေသာ လီးဒဏ္ ခံေနရသံမ်ား အဆက္မျပတ္ ထြက္လာေလသည္..။ မၽွင္းမၽွင္းေလး လိုးေပးေနေသာေၾကာင့္ ခံရသည္မွာ စအိုဝတိုင္ေအာင္ အရသာက စူးေရာက္သြားေပရာေစာက္ပတ္သို႔ လီးႀကီးဝင္သြားတိုင္း မ်က္လုံးမ်ားက အလိုလို ေမွးစင္းသြားေလသည္..။

ေျဖးေျဖးေလးသြင္းခ်လိုက္ ညင္ညင္သာသာေလး ဆြဲထုတ္လိုက္ျဖင့္ ပါးနပ္စြာ လိုးေနေသာ ေဒါက္တာဖိလစ္လထစ္ႀကီးက လထစ္ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းဝ အေရျပား အဝိုင္းေလး ဆုံမိတိုင္း ဒစ္ကို သားေရကြင္းႏွင့္စည္းထားခံရသလို ခံစားေနရေပရာ ေဒါက္တာဖိလစ္မွာ အရသာ ထူးႀကီးေတြ႕ရင္း လီးႀကီးမွာ တုံ႔ခနဲ တုံ႔ခနဲခါရမ္းသြားၿပီး သုတ္ေရမ်ား ထြက္ကုန္ေလေတာ့သည္..။

“ ဟင္…..ေဒါက္တာ….ေသးေပါက္ထည့္လိုက္ တာလား.ဟင္……”

“ ရွူး….အဟင္း…ဟင္း…မဟုတ္ပါဘူး..ခေလးရယ္..မင္းေလးရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးရတာ

ေကာင္းလြန္းလို႔ အေရေတြ ထြက္ကုန္တာ…အား အား….ေကာင္းလွခ်ည္လား…ခ်ာတိတ္ရယ္……”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေဒါက္တာဖိလစ္က ရိုစီလင္း ႏွုတ္ခမ္းရဲရဲေလးကို ငုံ၍ စုပ္လိုက္ၿပီး လၽွာ ခ်င္းကလိေပးလိုက္ရာ….။

“ အြန္း……အြန္း.အင့္….အင့္…..အြန္း………”

ေကာ့တက္ ခုံးထလာေသာ ရိုစီလင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ လီးတံႀကီး ဖိသြင္းလ်က္ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲလိုးေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ေကာင္မေလးမွာ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးမ်ား က်လာသည့္ၾကားမွ ေဒါက္တာဖိလစ္ေက်ာျပင္ႀကီးကို ကုတ္ျခစ္ဖက္တြယ္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဒါက္တာဖိလစ္ ခါးကို ကပ္ေက်းသဖြယ္တင္းတင္းႀကီး လိမ္ညႇစ္လိုက္ေလေတာ့သည္..။

မ်က္ႏွာက်က္မွ ပန္ကာက တာဝန္ေက်စြာ လည္ပတ္ဆဲ…၊ ကာမအရသာထူးကို နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ခံစားလိုက္ရေသာ ခ်ာတိတ္မေလး ရိုစီလင္းႏွင့္ အသက္ ၄၀ ခန႔္ ေဒါက္တာဖိလစ္ တို႔ကမူ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ရင္း ေနာက္တစ္မ်ိဳး ကုန္းၿပီးလိုးရန္ …တိုင္ပင္ေနၾကေလသည္..။

…………………………………………………..

“ ေကာင္မေတြ …တစ္နာရီေတာင္ ေက်ာ္သြားၿပီ…ေနာ္….ေတာ္ၾကေတာ့…”

မမမိုးက လွမ္းေျပာလိုက္မွ ခင္ေအးဟန္က ….

“ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ကုန္းခိုင္းၿပီး….လိုးေသးတာ….”

ဟု အစခ်ီၿပီး မွ စကားစကို ျဖတ္လ်က္ စက္ခုံအသီးသီးသို႔ ထိုင္မိၾကေလသည္..။

“ စမ္းစမ္း…ဘယ္ေရာက္သြားလဲ…”

“ ေသးေပါက္သြားတယ္..ထင္တယ္…မမမိုး……”

“ ဟင္း…ေပါက္ကရေတြ ၾကပ္ၾကပ္ေျပာ…ညည္းတို႔ လင္ေတြ အေစာႀကီးရမဲ့ ဟာမေတြ…ဟင္း……”

မမမိုးက ပိတ္စကို ရႊမ္းခနဲ ဆြဲထုတ္ရင္း တတြတ္တြတ္ ေျပာသည္…။

“ ေကာင္းတာေပါ့….မမမိုးရဲ့..ထိုင္စားရတာေပါ့.. အခုေတာင္ အလုပ္လုပ္လာရတာ..ဘတ္စ္ကားတိုးရေျပးလႊားရနဲ႔…”

“ အံမယ္…လင္ေကာင္းသားေကာင္း ရရင္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့…ညည္းယူတဲ့ အေကာင္က အရက္ဖိုးျပန္ေတာင္းေနမွ….ဟင္း..”

“ ဖြဟဲ့…မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း…လြဲပါေစ…”

“ ေမာင္ေမာင္လို စပရင္တာစီးနိုင္တဲ့ လူမ်ိဳး ရွာယူေပါ့……”

တင္တင္ႏြယ္က အပ္ေပါက္ထိုးရန္ အပ္ခ်ည္စကို ကပ္ေက်းျဖင့္ ဆတ္ခနဲ ညႇပ္လိုက္ရင္း ေျပာသည္..။အတာက တင္တင္ႏြယ္ဆီ သို႔ တစ္ခ်က္ ေဝ့ၾကည့္ၿပီး ဘာမွ မေျပာပဲ စက္သံ တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ျမည္ေအာင္ဖိနင္းပစ္လိုက္ေလသည္..။

“ အဟင္း….ဟင္း….ကိုယ့္ဘဝအတြက္ စိတ္ခ်ေနရသူေတြကေတာ့ ဘာမွကို မေျပာၾကဘူး…ေနာ္…….ဟင္းဟင္း……”

“ မိတင္တင္…..ညည္းေနာ္…အဲဒီေကာင္ကို ညည္းပဲယူ…….”

“ အံမာေလး….ယူပါေတာ့…ယူပါေတာ့…..တင့္ေတာင့္တင့္တယ္လဲ ေနရမယ္… လူလဲ သက္သာမယ္႐ုပ္ကေလးကလဲ ေျဖာင့္ ဟိုဒင္းေလးကလဲ ေတာင့္ ဆိုရင္ေလ ေန႔တိုင္းကို ပုေလြ မွုတ္ေနမွာ……”

“ ထြီ…..အယုတ္တမာ မ……….”

“ အိုး…ကိုေမာင္ေမာင္လိုသူသာ ငါ့ေယာက္်ားျဖစ္ၾကည့္ဟင္း…ေရေတာင္ မေဆးရဘူး…အျပတ္ေျပာထားတာ….”

“ ေဈးက်လိုက္တာ…တင္တင္ႏြယ္ရယ္…..”

“ ဟဲ့….အဲဒါ…ေဈးေကာင္းေကာင္း ေအရဲ့..ဘာသိလဲ..စမ္းစမ္း ေကာင္လို ဘာအလုပ္မွ မရွိ ၊ ဖေအဆိုဆိုက္ကားနင္းတဲ့ အထဲက ခိုးၿပီး ရည္းစားနဲ႔ တိရိစၧာန္႐ုံ သြားတဲ့ ေကာင္မ်ိဳး မွ ေဈးက်တာ…. ဖေအနဲ႔ဆိုက္ကားလဲ ဝိုင္းမနင္း ေဘာင္းဘီ ခါးက မခ်…”

တင္တင္ႏြယ္ စကားမဆုံးခင္ စမ္းစမ္းက အိမ္သာမွ ျပန္လာသည္..။

“ ဘာလဲ ဟင္….ငါ့နာမယ္ ေျပာသံ ၾကားပါတယ္……”

“ ဟဲဟဲ…အလကားပါ နင္ေသးေပါက္တာ..ၾကာလိုက္တာလို႔ ေျပာတာ..ဟဲဟဲ..ေနာ္ အတာ……”

“ သိဘူး…..ငါ့လာမေျပာနဲ႔…ဗေလာင္းဗလဲနဲ႔………“

မမမိုးက သူတို႔ မိန္းခေလးတစ္သိုက္ကို ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္း ရွိုက္လိုက္မိေလသည္..။

……………………………………………………

မမမိုးတစ္ေယာက္ ဆိုင္နားရက္မို႔ အိမ္တြင္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ အတြင္းအထည္စေလးမ်ားကို လိုက္ေကာက္ကာ အဝတ္ျခင္းထဲ စုထည့္ေနစဥ္ ဖ်ာကို လွန္လိုက္ေသာ အခါ ဓါတ္ပုံအျဖဴအမဲ အေရာင္ႏွင့္ ဆယ္ပုံခန႔္ ထြက္လာသည္…။

“ ဘယ္သူ႔ ပုံေတြပါလိမ့္….”

ဟု ပါးစပ္မွ ေရရြတ္ရင္းျဖင့္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ထိုင္ကာ ဓါတ္ပုံမ်ားကို ေကာက္ၾကည့္လိုက္သည္..။

“ ဟင္….ဒါ ..ေစာက္ကန္းမ ခင္ေအးဟန္ ..ဟာေတြပဲ ျဖစ္မယ္…ၾကည့္စမ္း…မိန္းကေလး တန္မဲ့ ဒါေတြ ၾကည့္တယ္….”

ဓါတ္ပုံမ်ားက မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး လိုးေနၾကပုံမ်ား ျဖစ္သည္..။ မိုး…ရင္ထဲ ပူခနဲခံစားလိုက္ရသည္..။ လီးႏွင့္ ၾကာျမင့္စြာ ေဝးေနခဲ့ေသာ ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲမွ က်င္ခနဲ စိမ့္ခနဲခံခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာသည္..။

ဓါတ္ပုံထဲမွ ေယာက္်ား၏ လီးႀကီးမွာ ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဒစ္ျမဳပ္ေအာင္ သြင္းထားပုံ ျဖစ္ရာမရိုးမရြ ခံစားရသည္..။ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထေနေသာ လီးတံႀကီးကို ေကာင္မေလးက သူ၏လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးမ်ားျဖင့္ မရဲတရဲ ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္အဝကို ေတ့သြင္းထားျခင္း ျဖစ္သည္..။

လေမြး မဲမဲႀကီးမ်ားၾကားမွ ေျပာင္လက္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ မိုး ႏွလုံးသားကို စစ္ခနဲ နာက်င္ေစသည္..။လြမ္းခ်င္စရာ လီးႀကီးမ်ိဳး ေမာင့္ဆီ၌ ပါသြားခဲ့သည္..။ ေမာင္သည္ ေလယာဥ္ ပိုင္းေလာ့ ျဖစ္ေသာ္လည္းရိုးေအးသည္..။ လိုးခ်င္သည္ကိုပင္ အိပ္ရေအာင္ မိုးရယ္ ဟု တိုးတိုးေလး ေျပာတတ္ေသာ ေမာင့္ကို မိုးသတိရသြားသည္..။

ေမာင့္လီးက ဓါတ္ပုံထဲမွ လူေလာက္ေတာ့ မႀကီး ၊ မိုးအပ်ိဳဘဝ၌ ေမာင္သည္ လက္ဖ်ားႏွင့္ မၽွ မတို႔ခဲ့ေခ်..။နို႔ကိုင္ျခင္း ႏွုတ္ခမ္းစုတ္ျခင္းမ်ားကိုလည္း မျပဳခဲ့..။ ပခုံးကို ဖက္ေသာအခါမ်ားမွာပင္ ေမာင့္လက္တို႔တုံခါေနတတ္သည္..။ ေမာင္ႏွင့္ မိုး ပထမဆုံး လိုးျဖစ္ေသာ ညမွာ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ၂ ညေျမာက္မွသာလိုးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္..။

ပထမဆုံးညက မိုးကို ဖက္ေသာ ေမာင့္လက္မ်ား မိုးက ဆြဲဆိတ္ပစ္သည္..။ ကိုက္သည္..။ ေမာင္ဆက္မႀကိဳးစားပဲ စိတ္ေလၽွာ့ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာသည္..။ မိုးမွာသာ ေနာက္တစ္ခါ လာနိုးႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရသည္..။ မနက္ပိုင္း ေကာ္ဖီဝိုင္း၌ ေမာင့္ေမေမက အလိုက္ကန္းဆိုး မသိ….

“ သမီး…ညက အိပ္ေရးပ်က္သြားတယ္ ထင္တယ္…”

ဟု ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေနာက္ေျပာင္ေသးသည္..။

“ တစ္ညလုံး တစ္ေရးမွ မအိပ္ရဘူး…”

မိုးက ပို၍ ရြဲ႕ေစာင္းၿပီး မဲ့ရြဲ႕ကာ ေျပာလိုက္သည္..။

“ အမေလး…အစမို႔ပါေအရယ္…ေနာက္ပိုင္းဆို ၾကည့္ပါအုံး..ဟင္း …ရိုးအီၿပီး တစ္ပတ္ကို တစ္ခါေတာင္မလာေတာ့ဘူး…. ဟင္းဟင္း…..”

“ ဟာ….ေမေမကလဲ….ဘာေတြ ေျပာေနမွန္း မသိဘူး….”

ေကာ္ဖီဝိုင္းမွ အလ်င္အျမန္ ထလာခဲ့ရသည္..။

“ ေဟာ…မိုးေသာက္ၿပီးၿပီ…ျမန္လွခ်ည္လား….”

“ ျမန္ ျမန္ ပဲ…”

ဘုေျပာရင္း ေမာင့္ကို ေကြ႕ေရွာင္ကာ ထြက္လာခဲ့ေလသည္..။ ေမာင္က မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီးက်န္ရစ္သည္..။ စင္စစ္ ထိုစဥ္ကတည္းက မိုး အမွားေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု က်ဴးလြန္ခဲ့မိသည္..။ထိုည၌လည္း အလကားေနရင္း ေမာင့္ကို ဘုေျပာေနမိသည္..။ ေမာင္က နားလည္ခြင့္လႊတ္စြာထိုညကိုလည္း မလိုးရပဲ လက္လႊတ္အဆုံးရွုံး ခံခဲ့ရွာျပန္သည္..။ သုံးရက္ေျမာက္ ညမွာေတာ့….ေမာင္ မူးလာသည္..။

မိုးကို ခုတင္ေပၚ အတင္းဆြဲလွဲသည္..။ မိုးက ဒူးႏွစ္လုံးကို ေကြးၿပီး ေမာင့္ရင္ဘတ္ကိုေထာက္ထားသည္..။ ေမာင္က ထမီ ဆြဲခၽြတ္သည္..။ မိုးက ထမီကို အတင္းျပန္ဆြဲ၏..။ ကုတင္ေပၚ၌သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ခင္းထားေသာ အိပ္ယာခင္းမ်ား ေခါင္းအုံးမ်ား ေစာင္မ်ား ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်ကုန္သည္..။

“ ငါ…မိန္းမ ယူထားတာ လိုးဖို႔ကြ….သိလား…”

“ ဟင့္အင္း….ဟင့္အင္း…..”

ေမာလည္း ေမာ ၊ ရွက္လည္း ရွက္ႏွင့္ ပုဆိုးခၽြတ္လိုက္ေသာ ေမာင့္လီးႀကီးကို ျမင္ေသာအခါ မ်က္လုံးေတြျပာေဝကုန္သည္..။ ေမာင့္လီးႀကီးက မိုး မ်က္ႏွာနား ေရာက္လာသည္..။ ေႁမြနိုင္ ဂမုန္းႏွင့္ အတို႔ခံရေသာေႁမြေပြးမေလး အလား ပါးျပင္း တေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ၿငိမ္သြားမိသည္..။ ေမာင့္လက္တစ္ဖက္ကေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိုက္သည္..။ မိုးသိသည္..။ မ႐ုန္းျဖစ္ေတာ့ ေစာက္စိေလးကို ကစားေသာအခါ၌လည္းၿငိမ္ေနမိသည္..။

ျဗစ္ ခနဲ လီးႀကီး ဝင္သံၾကားမွ မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေမာင့္လီးက တဘြတ္ဘြတ္ ႏွင့္အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္လိုးေနေလၿပီ..။ မိုးကလည္း ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ျပန္ေဆာင့္ေပးမိသည္..။ ေမာင္ ဘာေတြ ေျပာမွန္း မမွတ္မိေတာ့..။ သတိရတာေတြလည္း ရွိသည္..။ သတိမရတာေတြလည္းရွိသည္..။ မိုးသတိရေတာ့ မိုး အကၤ်ီအဝတ္အစားေတြ ၾကမ္းျပင္၌ ျပန႔္က်ဲေနၿပီျဖစ္သည္..။

တစ္ကိုယ္လုံးအဝတ္အစား လုံးဝမရွိ..။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဝတ္လစ္စလစ္ ႏွင့္ လိုးၾကျပန္သည္..။ မိုးကို ဖင္ကုန္းေလးဘက္ေထာက္ၿပီး လိုးေသာအခါ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးႀကီး အိအိစိမ့္စိမ့္ပင္ ဝင္ေနျခင္းကို ပထမဆုံးသတိထားအရသာခံတတ္သြားခဲ့သည္..။

ထိုေန႔ မနက္ မိုးလင္းေသာအခါ ေမာင့္တစ္အိမ္သားလုံးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္မိေအာင္ေရွာင္ေနျဖစ္ခဲ့သည္..။ ထိုအရာအားလုံး မိုး က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမွားမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္..။ေနာက္ညေတြ၌ ေမာင္က ေစာက္ဖုတ္ကို လာႏွိုက္တိုင္း ေမာင္လိုးေတာ့မည္ကို သိတတ္လာသည္..။သို႔ေသာ္ ရွက္ေနဆဲ ပင္ ျဖစ္သည္..။ ထို အရွက္သည္ မိုး ဘဝကို အစြန႔္ပယ္ခံ ဘဝသို႔ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္..။ ေမာင့္လီးကို စုပ္ေပးရန္ နားဝ၌ ကပ္ေျပာေသာ ညက…

“ မိုးကို ဖာသယ္ မွတ္ေနသလား….ေမာင္…..”

ဟု ခပ္က်ယ္က်ယ္ ခက္ထန္စြာ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္မိရာ ေမာင္ ရွက္သြားသည္..။ အေနအထိုင္လည္းတည္သြားသည္..။ ေမာင့္ထံမွ ယခင္ကႏွယ္ တုံရီလွုပ္ခတ္ေသာ ရင္လွိုင္းခတ္သံမ်ား အစားဓမၼဆရာတစ္ေယာက္၏ ေအးေဆးေသာ အမူအယာ ေလယူေလသိမ္းမ်ားကိုသာ ေတြ႕ရေတာ့သည္..။

“ ေမာင္….မအိပ္ခ်င္ေသးဘူးလား…ေစာေစာအိပ္ေလ..”

မိုး မည္မၽွပင္ လိုက္ေလ်ာ ဆြဲေဆာင္ေသာ္လည္း ေမာင္သည္ ခပ္ယဲ့ယဲ့ ျပဳံးရင္း မိုးကို သေရာ္သလိုျပဳံးျပသည္..။

“ ေမာင္…တစ္ေန႔လုံး ႐ုံးမွာ အိပ္ခဲ့တယ္….မိုး အိပ္ႏွင့္…..”

ထိုစဥ္ကတည္းက ႐ုံးမွာ အိပ္ခဲ့တယ္ ဆိုေသာ စကားကို မို အဓိပၸါယ္ ေဖာ္တတ္ခဲ့ဖို႔ ေကာင္းသည္..။ ယခုၾသစေတးလ် သို႔ ခိုးယူသြားေသာ ဟို ကျပားမက ပုေလြ ေကာင္းေကာင္း ေပးခဲ့ပုံ ရသည္..။ အခုေတာ့ မိုးဘဝ အထီးက်န္ၿပီး အီးမွန္ေနၿပီ ေလ…။ အဲဒါ လင္ယူၿပီးမွ အရွက္ေကာင္းလို႔…မွတ္ထား…။

“ မမမိုး….မမမိုး…က ဒီမွာကိုး…က်ေနာ္က အိမ္ထဲ လိုက္ရွာေနတာ…မမမိုးရဲ့…ေအ့..အတာ ဒီေန႔မလာဘူးေနာ္… မမမိုး လက္ထဲက ဘာပုံေတြလဲ.. ေအ့…..ေအ့…ေအာ္…ေယာက္်ား နဲ႔ မိန္းမ ကစ္ေနတဲ့ပုံေတြကိုး…ၾကည့္မမ…ၾကည့္…ၾကည့္…. ေအ့…က်ေနာ္ နဲနဲ မူးေနတယ္….မမ…..”

ဓါတ္ပုံမ်ားကို ကိုင္ထားရင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနမိေသာ မမမိုး ပုခုံးႏွင့္ ေခါင္းကို ေခြ႕ရင္း ေမာင္ေမာင္ထိုးလဲက်လာသည္..။

“ ဒီပုံထဲက …ေကာင္မေတြ သြားစမ္းပါ…မမမိုးေလာက္ မလွဘူး…မေတာင့္ဘူး… ေဟာဒီ မမမိုး ဖင္……ျဖန္း…….တစ္ျခမ္းစာေတာင္ မရွိဘူး….ေအ့….”

“ ဟဲ့…..အို…ဒီေကာင္ေလး…ထစမ္း…ထစမ္း ……ထ……”

မိုး ဖင္ႀကီးကို ျဖန္းခနဲ ရိုက္ရင္း ေမာင္ေမာင္ ထိုးလဲက်သြားျပန္သည္..။

“ ဟဲ့….ဟဲ့…ေအာ္…….ဒုကၡပါပဲ…ငါ့ႏွယ္ေနာ္…….”

မိုး ပ်ာပ်ာသလဲ ဆြဲတင္ရသည္..။ ဆိုင္ခန္း ေရွ႕ တံခါးမ်ား အလုံပိတ္ထားသျဖင့္ ေမာင္ေမာင္ ေနာက္ေပါက္မွဝင္လာသည္ကို မသိလိုက္..။

“ ထစမ္း….ေမာင္ေမာင္ ရယ္…လူျမင္လို႔ မေကာင္းဘူး…..”

မိုးက တတြတ္တြတ္ ေျပာရင္း ဆြဲထူေနေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင့္ ကိုယ္ႀကီးက ေလးလံလြန္းၿပီး ေနရာမွတစ္လက္မမၽွပင္ မေရြ႕..။

“ မမမိုး…..မမမိုးရယ္….က်ေနာ္ သိပ္ခ်စ္ခ်င္ တယ္…ဗ်ာ….”

အာေလး လၽွာေလး ႀကီး ေျပာရင္း လက္တစ္ဖက္က မိုး၏ ခါးေလးကို သိမ္းဖက္လိုက္ရာ မိုး အလန႔္တၾကားေနာက္ဆုတ္လိုက္မိသည္..။ ဒုတ္ခနဲ စက္ခုံႏွင့္ ခါးေစာင္း တိုက္မိမွ သတိထားလိုက္မိသည္..။

“ ေမာင္ ေမာင္….မင္း သိပ္မူးေနၿပီ ကြာ…..”

“ ဟုတ္တယ္…မမမိုး….အတာ့ေၾကာင့္ ေလ….တာတာဆိုတဲ့ ေကာင္မ…တင္းတင္းရင္းရင္း ေလးေၾကာင့္ငေမာင္ တစ္ေကာင္ မူး႐ုံမကဘူး…႐ူေနၿပီ….မမ…….”

မိုးက ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္လာသည္..။ ေမာင္ေမာင္က ၾကမ္းျပင္မွ အားယူၿပီး ထရပ္သည္..။ယိမ္းထိုး ေနသည္..။ ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးက ဆီးခုံသို႔ ေလၽွာက်ခ်င္ေနသည္..။ တဲတဲေလး…။ မိုး ရင္ေတြပန္းေတြ တုံကာ ေၾကာက္လာေနမိသည္..။

“ အိမ္ေပၚ သြားရေအာင္…ေမာင္ေမာင္ရယ္… ေနာ္….”

ဆိုင္ခန္းက လမ္းေဘး ကပ္လ်က္ရွိရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွ တစ္မ်ိဳး ျမင္ကုန္မည္ကို မိုး ေၾကာက္သည္..။ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင့္ကိုယ္ႀကီးကို မနိုင္မနင္းႀကီး တြဲကာ ဒယိမ္းဒယိုင္ျဖင့္ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့ၾကသည္..။ ႏွစ္ထပ္ တိုက္ခံအိမ္ႀကီး ဧည့္ခန္းေဘး…ဧည့္သည္အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ေမာင္ေမာင့္ ကို တြဲေခၚခဲ့ရသည္..။

“ မမ…ေမာင္ေမာင္ေလ…အတာ့ကို သိပ္ခ်စ္တာ……”

“ ေအးပါကြယ္….မမသိပါတယ္….ကဲ….အိပ္လိုက္အုံးေနာ္…..”

“မမ….မမရယ္…က်ေနာ္ သူ႔ကို အရမ္း လိုးခ်င္တယ္…..”

လိုးခ်င္တယ္…ဆိုေသာ စကားသည္ မူးေနသျဖင့္ ေလးနက္စြာ အဓိပၸါယ္ ေပၚသြားျပန္ရာ မိုး တစ္ကိုယ္လုံးၾကက္သီးမ်ား ထကာ ဖိန္းရွိန္းသြားရသည္..။

“ မမ….”

ေမာင္ေမာင္က လက္တစ္ရမ္းရမ္းႏွင့္ ေခၚသည္..။ မိုး က မထူးမိ…။ သူ႔ကိုသာ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္လ်က္ နီရဲေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္..။

“ မမ…..လို႔…ဆို ေန…….”

“ ဘာလဲ…ေမာင္ေမာင္ရယ္…ဘာေျပာမလဲ..ေျပာ…..ခဏအိပ္လိုက္ပါ …ဆို…..”

“ အခု အတာ့ အေမကို ေဆး႐ုံ တင္ေပးၿပီးၿပီ….အတာ့ကိုလဲ ေဆးကုဖို႔ ေဒါက္တာ ယဥ္ယဥ္ကို

က်ေနာ္လႊတ္ေပးၿပီးၿပီ….သိလား……”

“ ေဒါက္တာ ေဒၚယဥ္ယဥ္က မင္း လႊတ္လိုက္တာလား…..”

“ ဟုတ္သမွ သိပ္ဟုတ္….”

“ အဲဒါ….အတာ မသိေသးဘူး…..”

“ မသိမွ ျဖစ္မွာေလ….သိရင္ သူလက္ခံမွာ မဟုတ္ဖူး…သူက က်ေနာ့္ကို သိပ္မုန္းေနတာ…မမရယ္…ဘာျဖစ္လို႔မွန္း လဲ…မသိေတာ့ပါဘူး…ဗ်ာ…..”

“ ဟဲ့…ေကာင္မေလးက ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတဲ့ဟာပဲ….ကို…..”

“ ဟာ…ငယ္လဲ…ရေနပါၿပီ…မမမိုးရာ…အလကား…”

ေမာင္ေမာင္က ထင္ရာေတြ စြတ္ေျပာေနျပန္သျဖင့္ မိုးခမ်ာ ဘာလုပ္၍ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေအာင္ရွက္စိတ္ေတြ မႊန္ေနမိရွာသည္..။

“ မွုတ္ဖူးလား..မမမိုးရယ္…မမမိုးလဲ လင္ရဘူးတာပဲဟာ…ဘယ္ေလာက္ က်ဥ္းက်ဥ္း ဝင္သြားရင္ေကာင္းသြားတာ…ေအ့…..မဟုတ္ဘူးလား..ဟင္…..ေအ့..ေနာ္…ေနာ္…..လို႔………”

ေမာင္ေမာင္က သူမ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို စုံကိုင္လွုပ္ရမ္းလိုက္မွ မို သတိဝင္ကာ ေမာင္ေမာင့္ ရင္ဘတ္ကိုဆီးတြန္းထားလိုက္ရသည္..။

“ မမမိုး ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြက စုပ္ခ်င္စရာ…သိပ္လွ…….”

“ ဟြန္း….အြန္း…….”

မိုး၏ နီရဲေသာ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို ေမာင္ေမာင္က ႐ုတ္တရက္ ဖိစုပ္လိုက္ေလရာ မိုး၏ ရွည္လ်ားေသာမ်က္ေတာင္ႀကီးမ်ား စင္းက်သြားရွာသည္..။ လက္အစုံကလည္း ေမာင္ေမာင့္ ေက်ာျပင္ကို ေယာင္ၿပီးဖက္လိုက္မိသည္..။ ေမာင္ေမာင့္ လက္မ်ားက ေပါက္စီႀကီးမ်ားႏွယ္ ေႏြးအိေနေသာ မိုး၏ နို႔ႀကီးမ်ားကိုအကၤ်ီေအာက္မွ လက္လၽွိုႏွိုက္ၿပီး ဆုတ္ညႇစ္သည္..။

“ အင္း….အင္း…ဟင္းဟင္း..အို……..အို……ဟင္း……ဟင္း…”

မိုးတစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား ဖိန႔္ဖိန႔္တုန္ သြားကာ စိတ္ကူးယဥ္ ကမၻာေလးထဲသို႔ လက္ေတြ႕ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္..။ ပုဆိုးေအာက္မွ ေငါထြက္လာေသာ ေမာင္ေမာင့္ လီးႀကီးက မိုး၏ ေစာက္ဖုတ္ဧရာမႀကီး ေအာက္သို႔ လၽွိုဝင္ ဖိေထာက္လာသည္..။ ႏွုတ္ခမ္းကို စုတ္ရင္း နို႔ကို ညႇစ္နယ္ေပးေနသည္..။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လီးႏွင့္ ထိုးေပးသည္..။ ဘက္စုံ ေဒါင့္စုံမွ ဝိုင္းရံ ပိတ္ဆို႔လ်က္ တိုက္စစ္ ဆင္လိုက္ေသာအခါ မမမိုး၏ အိေျႏၵ ခံတပ္ႀကီး ဝုန္းခနဲ လဲၿပိဳက် ပ်က္စီးသြားရေလေတာ့သည္..။

“ ကုတင္ေပၚမွာ လိုးရေအာင္ …မမရယ္….”

မသိပါ…။ ေမာင္ေမာင္ ဆြဲေခၚလာၿပီး ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ၿပီး ထမီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္မွ လုံးလုံး သတိရလာသည္..။

“ ထမီ မခၽြတ္ နဲ႔….”

“ မခၽြတ္ပဲ ဘယ္လို လိုးမလဲ …မမရဲ့…”

“ ေအာက္စက လွန္ၿပီး လုပ္ေပါ့လို႔…”

“ မမ ရဲ့ အလွကို တဝႀကီး ဘယ္ခံစားရမွာလဲ…”

“ ေန႔ခင္းႀကီး ေမာင္ေမာင္ရဲ့….တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာရင္ ဒုကၡ….ကဲပါ…ျမန္ျမန္ လုပ္…”

အသံေတြ တုံေနမွန္း မိုး ဖာသာ သိသည္..။ ေမာင္ေမာင့္ အလိုးကို ခံခ်င္စိတ္ကလဲ ျပင္းၿပ လာသည္..။ဒီအေျခအေန ေရာက္မွေတာ့ မထူး…ေတာ့ပါဘူး…။ ေမာင္ေမာင္က ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္..။ မဲနက္ေမွာင္မွိုင္းေနေသာ လေမႊးမ်ားၾကားမွ လီးႀကီးက ေထာင္ထြက္လာသည္..။ ကာလၾကာျမင့္စြာမ်က္ကြယ္ျပဳေနခဲ့ရေသာ လီးႀကီးကို မိုး မရဲတရဲေလး ေစြေစာင္းၾကည့္ရင္း ႏွလုံးေသြးေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေလသည္.။

ေမာင္ေမာင္က မိုးလက္ကေလးကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္..။ ၿပီးလ်င္ ၿပီးေရာသေဘာထားကာ သုံးေလးခ်က္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းေပးလိုက္ေလသည္..။

“ ဘြတ္…..ဘြတ္…”

“ အိုး…..ေမာင္ ေမာင္….ရယ္……..”

ေကာ့ေထာင္တက္သြားေသာ ဆီးခုံႏွင့္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာ ဆီးခုံခ်င္း ရိုက္မိသံက ေဖာက္ခနဲ ပင္ျမည္ဟီးသြားသည္..။ ေဖာင္းအိေနေသာ မိုး၏ ဆီးခုံႀကီးက ႀကီးမားက်ယ္ျပန႔္ ေသာေသာင္ျပင္ႀကီးအလား…၊ ေဖြးလႊလႊႀကီး…။ မၾကာခဏ ေစာက္ေမႊးမ်ား ရိတ္ရိပ္ ေပးမွုေၾကာင့္လည္း မိုး၏ေစာက္ေမႊးမ်ားက ေပါက္ခါစ အငုတ္ေလးမ်ားက စူးစူးရွရွေလး…။

“ ဘြတ္….ဘြတ္….ဖတ္ဘြတ္…ပြတ္…ႁပြတ္…”

“ အင့္….အင့္…အင့္….ရွီး…အ……..အိ…….”

တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ေဆာင့္လိုက္ေသာအခါ လက္ေလးႏွင့္ တင္းတင္းႀကီး ဖက္ကာ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍လိုးလိုက္ေသာ ေမာင္ေမာင့္ လိုးသံႀကီးမ်ားက တၿပိဳင္တည္း ေပၚလာသည္..။

“ မမ…ေစာက္ပတ္ႀကီးက အိေနတာပဲ မမရယ္…”

မိုး ၏ နားဝေလး၌ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္ေသာ ေမာင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကို လက္သီးဆုတ္ေလးျဖင့္ဘုတ္ခနဲ ထုပစ္လိုက္သည္.။

“ ဘာေတြ ေလၽွာက္ ေလၽွာက္ေျပာေနမွန္း ..မသိဘူး….သြား….အြန္း…အြန္း….အိုး……”

ႏွုတ္ခမ္းေလး စူကာ ခပ္မူမူ ေျပာလိုက္ေသာ မမမိုး၏ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ေမာင္ေမာင္ကပူးကပ္ဖိစုပ္ပစ္လိုက္ျပန္သည္..။ တဆက္တည္း ဖင္ႀကီးကို ဒလစပ္ ဆက္ခါ ဆက္ခါေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ရာ…ပထမအခ်ီ ႏွစ္ေယာက္လုံး ထြက္ကုန္ၾကေလေတာ့သည္..။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္လီးမွာ စိုရႊဲကုန္ေလသည္..။

“ ဟင္း…..ျမန္လိုက္တာ….ေမာင္ေမာင္ရယ္….“ “ လူပ်ိဳကိုး…..မမရဲ့…” “ ပ်ိဳ…ပ်ိဳပါအုံး….နင့္ဟာက ဝင္႐ုံ ရွိေသးတယ္…ထြက္ၿပီ..အရက္ေသာက္ထားရင္ ၾကာေအာင္လိုးလို႔ရတယ္…ဆို…..” “ က်ေနာ္က အရက္မွ မမူးတာ…” “ အံမယ္…ေနာ္……အရမ္းမူးေနၿပီး……” “ တကယ္ မမူးဘူး…မမရဲ့…မမရဲ့ ေဟာဒီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လိုးခ်င္လြန္းလို႔ တမင္ အကြက္ဆင္ၿပီးလာခဲ့ရတာ….ကဲ….ေနာက္တစ္ခ်ီ လိုးၾကဦးစို႔…မမရယ္…မဝေသးဘူး…” “ သြား……..ေတာ္ေတာ့…သူ အရမ္းဉာဏ္မ်ားတာ…ဒီက သူ တကယ္ မူးေနတယ္ မွတ္လို႔ဟာ…….”။…ၿပီးပါၿပီ။