ဖေဖေလေးနဲ့ မယာပါသမီး(အားး ဖေဖေလေးရယ် အဟင့်)

Unicode

(ဟူးးး)

မျက်စိကိုစုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။

တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။

ဖေဖေရှိကတည်းက မေမေက ရပ်ကွက်ထဲမှာ အိမ်အရောင်းအဝယ် အငှားကအစ ငွေတိုးပေးတာလေးတွေပါ လုပ်နေတာမို့ ဖေဖေမရှိပေမယ့် အခြေအနေမပျက် ရပ်တည်နိုင်ကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ မေမေနဲ့ နုက သားအမိသာ ပြောတာ ရုပ်ရည်က တခြားစီ။ မေမေက အညာသူမို့ အသားညိုတယ်၊ အရပ်အမောင်းက ငါးပေနှစ်လက်မမို့ မပုမမြင့်ပေမယ့် ရင်သားငယ်သလို တင်ကလည်း မထွားဘူး။ ပြောရရင် မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်တဲ့ အနေအထားထက်တောင်မှ လျော့နေသေးသည်။ မျက်နှာလေးကတော့ မျက်ခုံးမျက်လုံးလှသလို နှုတ်ခမ်းလေးက လေးကိုင်းလေးလိုမို့ လှတစ်မျက်နှာလို့ ပြောရမလိုဘဲ။

နုကြတော့ ဖေဖေနဲ့တူတာ၊ အသားလည်း အဖြူကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ဝင်းနေသည်။ အရပ်ကတော့ မေမေ့လိုဘဲ။ မတူတာက ရင်တွေ တင်တွေဘဲ။ နု နို့တွေက အပျိုဆိုပေမယ့် မေမေနို့တွေရဲ့ နှစ်ဆလောက်ကို ရှိနေတာ။ အဲ့ဒါကလည်း အပျိုဖြစ်စက ကိုယ့်နို့တွေကို ကိုယ်ပြန်ပြီး ကိုင်ကိုင်ပေးလို့များလား မသိပါဘူး။ နို့က ကိုင်ပေးလို့ဆို ထားပါတော့၊ တင်ပါးကြီးတွေက ထွားတာက ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိဘူး။ အပျိုဖော်ဝင်ပြီးကတည်းက ထွားလာလိုက်တာ သူငယ်ချင်းတွေကတောင် တင်ထွားလို့ စကြပြောင်ကြတဲ့အထိ။ အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းထွက်ရင် ပုရိသတွေ မျက်လုံးစားပွဲထိုင်တာ ခံနေရသည်လေ။

နု မျက်နှာကတော့ မေမေ့အမွေကို အပြည့်အဝ ဆက်ခံထားရလေတော့ ကျောင်းမှာရော ရပ်ကွက်ထဲမှာပါ ရည်းစားစကား အပြောခံရ၊ စာပေးခံရတာကတော့ နုအတွက် မဆန်းတော့ဘူး။ သူတို့ဘယ်လောက်ဘဲ စာပေးပေး စကားလိုက်ပြောပြော နုကတော့ မတုန်မလှုပ်ပါဘူး။ မေမေနဲ့ နှစ်ယောက်သား စားစားသွားသွား ကျေနပ်နေသည်။ မေမေကလည်း နုကို လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ဖေဖေဆိုလည်းဟုတ် မေမေဆိုလည်းဟုတ်။

သာယာအေးချမ်းနေတဲ့ နုကမ္ဘာလေးကို လေပြင်းမုန်တိုင်း ထန်ခဲ့တာကတော့….. တစ်နေ့ ကျောင်းကအပြန် အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းမှာ လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ မေမေကို ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

(လာ သမီးလေး ဒီနားလာထိုင်ဦး)

မေမေခေါ်တာကို စူးစမ်းအကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး

(ဟုတ် ခဏလေး လွယ်အိတ်ချိတ်လိုက်ဦးမယ်)

ဆိုပြီး ချိတ်နေကြ ဂျိတ်လေးမှာ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ချိတ်ပြီး မေမေဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့

(ကိုမြင့်အောင် ဒါခင်လေးရဲ့သမီးလေး နုနုသွယ်လေ)

မေမေ့စကားဆုံးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက နုတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး

(ခင်လေးသမီးက အချောလေးဘဲ)

သူအပြောကြောင့် နု ကျေနပ်သလိုလို ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေပေမယ့် သူ့ကို သေချာကြည့် အကဲခတ်လိုက်သည်။ ထိုင်နေပေမယ့် အရပ်မြင့်မယ်ဆိုတာ သိသာနေသည်။ အသားအရေကတော့ လတ်လတ်ပါဘဲ။ စပို့ရှပ်ဝတ်ထားပေမယ့် ရင်အုပ်ထွားထွားကြီးတွေက အထင်းသား မြင်နေသလို၊ စူးရှတဲ့မျက်လုံး ပေါ်လွင်တဲ့ နှာတံအောက်မှာ ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်း ခပ်ရေးရေး နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်ကို သတိပြုမိလိုက်လေသည်။

(သမီး ဒါက ဦးမြင့်အောင်တဲ့ မှတ်ထားနော်)

မေမေ့စကားကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နားကထလို့ အိပ်ခန်းထဲဝင် ကျောင်းဝတ်စုံလေးလဲပြီး ထမိန်ရင်လျားလို့ ရေချိုးဖို့ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး သူတို့ရှေ့ကဖြတ်လို့ အိမ်အပြင်က ရေချိုးအိမ်လေးဆီကို အသွား၊ နုရဲ့ လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေဆီကို ဦးမြင့်အောင် အကြည့်ရောက်နေတာ တွေ့ရလို့ ရင်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

ညစာစားပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်မှ မေမေက သူနဲ့ဦးမြင့်အောင် လက်ဆက်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလာတော့ နု ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး ငိုမိလေသည်။ မေမေက နုကိုဖက် ကျောကလေးကိုပွတ်ပြီး ချော့ရင်း၊ မိန်းမသားတွေချည်း မတင့်တယ်တာတွေ၊ သူပွဲစားအလုပ်နဲ့ ဦးမြင့်မောင်ရဲ့ အငှားကားလေး အသုံးပြုရင်းက ရင်းနှီးလာတဲ့အကြောင်း၊ စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းရှိကြောင်း၊ နုတို့သားအမိကို တကယ့်မေတ္တာနဲ့ ချစ်တဲ့အကြောင်း၊ နားလည်မှုပေးကြောင်းတွေ တွင်တွင်ပြောနေပေမယ့်၊ နု သိတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် နုအပြင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့ နုကို အချစ်တွေ လျော့သွားမှာကို စိုးလေသည်။ အဲ့ဒါကို ဖွင့်ပြောတော့ မေမေက

(အမလေး သမီးရယ်၊ အစက အမေတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ အခုဆို ကိုမြင့်အောင်ပါတိုးပြီး သမီးလေးကို နှစ်‌ယောက်ဝိုင်းချစ်မှာပါ)

တဲ့။ ဘာဘဲပြောပြော အခုတော့ ဦးမြင့်အောင်နဲ့ မေမေတို့ တရားဝင်လက်ထပ်လို့ အိမ်ပေါ် ရောက်လာလေတော့ အရင်က သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းကို အလယ်က အထပ်သားနဲ့ကာလို့ နှစ်ခန်းခွဲလိုက်သလို အခု နုတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရာဝင်ရတော့ အိပ်လို့မပျော်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။

အိပ်ပျော်အောင် ဇွတ်မှိတ်အိပ်နေတုန်းမှာ မေမေတို့ အခန်းဖက်က စကားပြောသံတွေ ကြားရတော့ နေ့လည်က မင်္ဂလာပွဲအပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်းရင်း သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စကားကို ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ မေမေတို့က အပျိုလူပျိုမဟုတ်တာမို့… ဪ ပြောစရာ တစ်ခုကျန်သွားတယ်၊ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း လူပျိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အရင်မယားက နောက်ယောက်ျား ယူသွားလို့ တစ်ခုလပ်ပေါ့။ အဲ့ဒါကြာင့် မင်္ဂလာပွဲကို အိမ်မှာဘဲ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ မိတ်ဆွေအနည်းအကျဉ်းနဲ့ လုပ်လိုက်ကြလေသည်။ အဲ့အချိန်က နုက ကိုးတန်းတက်နေပြီ။ အသက်က ၁၅ နှစ်ပေါ့။ သူငယ်ချင်းတွေက တနင်္ဂနွေဆိုတော့ လာကူပေးလေသည်။ ပွဲပြီးတော့ စားကြသောက်ကြ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကြရင်း ဖြူဖြူဝင်းက

(ညကြရင် နုနုတို့အိမ်မှာ ငလျှင်လှုပ်လိမ့်မယ်)

ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြလေသည်။

(နင် စောစောအိပ်နော်၊ တော်ကြာ ကြောက်နေလိမ့်မယ်)

ဌေးဌေးကပါ ဝင်ပြောပြီး ပွဲကြနေကြသည်။ နုလည်း ကိုးတန်းကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီဘဲ။ သူတို့ ဘာပြောတယ်ဆိုတာ နားလည်တာပေါ့။ နားလည်တော့ မျက်နှာပူပြီး

(ဟာ ကောင်မတွေ မိန်းကလေးတွေ ပြောရမယ့်စကားလား)

ဆိုတော့

(အေးပါ အေးပါ ပြီးမှ ဗီဒီယိုကောင်းတာ လာမပြောနဲ့)

ဆိုတော့ သူတို့ကို ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ရိုက်မိသည်။ အခု သူတို့ပြောသလို ငလျှင်လှုပ်ဖို့ အစပျိုးတာများလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုမိနေသည်။

နု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမပြုမိခင်မှာဘဲ အမေတို့အိပ်ခန်းကို ကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာနေမိသည်။ ကံကကောင်းတာလား ဆိုးတာလား မသိဘူး။ ပေါင်လယ်ခန့်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ အထပ်သားက ခဲတန်လုံးလောက် အပေါက်လေးတွေ့လို့ ဒူးထောက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းကို ကြည့်မိလိုက်သည်။

ဖြူဖြူဝင်းပြောသလိုပဲ အပေါက်နဲ့ အမေတို့ ကုတင်က ရေပြင်ညီဖြစ်နေတာရယ် ထွန်းထားတဲ့ မီးရောင်ရယ်က video လို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ မင်းသမီးက အမေ။ မင်းသားကတော့ ဦးမြင့်အောင်ကြီးပေါ့။ အမေ့ခါးမှာ ထမိန်မရှိတော့ပဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အရှိကိုအရှိအတိုင်း ပြထားသလိုမို့ အမေ့ပေါင်ကြားက စောက်မွှေးတွေနဲ့ မဲနေပြီး ဘာမှမမြင်ရဘူး။ အပေါ်ဖက်မှာက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ထားပြီး ဘော်လီကိုလည်း နောက်ကချိတ် ဖြုတ်ထားတယ်ထင်သည်။ အမေ့ဘော်လီကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး အမေ့နို့တွေကို အားရပါးရ စို့နေတာများ (တပြွတ်ပြွတ်) အသံတွေ ထွက်နေသည်။

အမေကလည်း ဦးမြင့်‌အောင်ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးပြီး နို့စို့နေပုံကို သေချာကြည့်နေလေသည်။ အမေ့နို့ကိုစို့တာမြင်ပြီး နုနို့တွေလည်း တင်းလာသလိုဘဲ။ အမေ့ကို နို့စို့နေရင်းက ဦးမြင့်အောင် လက်တစ်ဖက်က အမေ့ပေါင်ကြားတလျှောက် ပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ဖိပြီးပွတ်တော့ အမေ ခါးကော့ကော့ပြီး

(တအင်းး အင်းး)

အသံတွေ ထွက်နေလေသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမြင့်အောင်က စောက်ပတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

(အ အ)

လို့ အမေ့ပါးစပ်က အသံနဲ့အတူ နို့စို့နေတဲ့ ဦးမြင့်အောင်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်လို့ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထားပေးသည်။

သူတို့ကိုမြင်ပြီး နုစောက်ပတ်လေးကလည်း တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတဲ့ ခံစားမှုဖြစ်လာရသည်။ လက်က အလိုလိုပဲ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်မိတော့ စိုစိစိနဲ့မို့ သေးထွက်ကျပြီလို့ ထင်မိလေသည်။ ဒါပေမယ့် စမ်းကြည့်တော့ ချွဲကျိကျိနဲ့။ နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး ရှူကြည့်တော့ တမာရွက်ပြုတ်နံ့လိုလို၊ ဪ စောက်ရည်ထွက်တာ ဒါထင်တယ်လို့ သုံးသပ်မိသေးသည်။ တစ်ခါ အစိလေးကို ထိမိတော့ ကျဉ်သလိုလိုနဲ့ မပြောတတ်ဘူး။ ပြောတတ်တာကတော့ အဲ့လို အရသာလေးက ကောင်းနေလေသည်။

အမေတို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမြင့်အောင်က လက်နဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် လိုးပေးနေသလို အမေကလည်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းလို့ ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်လိုက် ဝှိုက်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း အသံစုံတွေထွက်လို့

(မောင်ရယ် မောင်)

အမေ့ရဲ့ငြီးသံလား တမ်းတသံလားမသိ ထွက်လာလို့

(ပြောလေ ခင်လေး ဘာဖြစ်)

(ဟင့် ဟင့် ဟင့်)

အမေက ဘာမှမပြောဘဲ တဟင့်ဟင့် လုပ်နေတာမို့

(ဘာလဲ မနေနိုင်တော့ဘူးလား)

ဦးမြင့်အောင်အမေးကို ပါးစပ်က မဖြေဘဲ ခေါင်းငြိမ့်နေတာမို့ ဦးမြင့်အောင်က

(အာ့ဆို ကုန်းလိုက်)

အမေများ လိမ်မာနေလိုက်တာ ဦးမြင့်အောင် တစ်ခါပြောလိုက်တာနဲ့ ကမန်းကတမ်းထပြီး လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးထားသည်။ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးကြီးက မြွေဟောက်ကြီး ပါးပြင်ထောင်နေသလိုဘဲ။

နုဘဝမှာ ယောကျ်ားလေးလီးကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာတော့ မြင်ဖူးတာပေါ့။ အဲ့ဒါကလည်း သူငယ်ချင်းအယွမတွေ ကျေးဇူးလေ။ အခု ဦးလီးကြီးကို မြင်တော့ နုကို သူတို့မမြင်မှန်း သိနေပေမယ့် ရှက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်တယ်ပေါ့။ ဦးလီးကြီးက လူက အာ့လောက်မမဲဘဲ လီးကြမှ မဲနေတာ၊ ထိပ်ကလည်း တောင်ပို့မှို အငုံကြီးလိုဘဲ၊ ဒစ်ဆိုတာကြီးကလည်း ကားနေသည်။ နု ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုနေသလို အာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံထွေးတွေ မြိုနေရသည်။ အာခေါင်ခြောက်သလောက် အောက်က စောက်ပတ်ကတော့ ရွှဲရွှဲစိုလို့ စီးတောင်ကျနေသည်။ ဦးက အမေ့နောက်ကနေပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေလို့

(ဟာ။ မောင်ကလဲကွာ)

အမေရဲ့ ရှက်ပြီးပြောနေသံကြောင့် ဦးစိတ်ပိုထန်လာပြီး သူလီးကို စောက်ပတ်အပေါက်ဝမှာ တေ့နေတော့ အမေကလည်း တည့်အောင် ဖင်ကြီးကို ရမ်းပြီး တေ့ပေးသည်။ နောက်တော့ အမေ့ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

(အမလေးမောင်ရယ် သေပါပြီ)

အမေ့အော်သံကို ဦးက ဂရုစိုက်မနေဘူး။ အမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

အဲ့ညက အမေတို့လိုးပြီး အိပ်မောကျသွားပေမယ့် နုကတော့ အိပ်မရဘူး။ ဦးရဲ့လီးကြီးကို မျက်စိထဲကနေ ထုတ်မရဘူး။ အမေ့ကို ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်က မပျောက်သလို နုကို ဆောင့်လိုးရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုရတဲ့ အရသာကလည်း ဘဝမှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးလို့ ခံစားချက်အသစ်တွေနဲ့ ဘယ်လူးညာလူး နုရဲ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ကြတော့ အမေလာနိုးမှ ထဖြစ်သည်။

ကျောင်းမသွားခင် အမေကြော်ပေးတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ လက်ဖက်ရည်သောက်တော့ အမေရော ဦးရော နုနဲ့ တူတူပေါ့။ သူတို့မျက်နှာတွေကြည့်တော့ ဘာမှမထူးခြားသလိုပေမယ့် နုမှာတော့ သူတို့ညက လိုးနေတာကို မြင်ယောင်ပြီး ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို။ နုအတွေးလွန်ပြီး ထမင်းကြော်မစားဘဲ တွေတွေကြီး ဖြစ်နေတာကို ဦး‌မြင့်အောင်တွေ့တော့

(သမီးလေး စားလေ ဘာလဲ ထမင်းကြော် မကြိုက်လို့လား)

(ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်ပါတယ် ဖေဖေလေး)

အမှတ်မထင် နုပါးစပ်က ဦးမြင့်အောင်ကို ဖေဖေလေးလို့ ခေါ်လိုက်မိသည်။

(ဟာ ခင်လေးရေ သမီးက မောင့်ကို ဖေဖေလေးတဲ့)

အမေဖက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့

(မောင်က မကြိုက်လို့လား)

အမေက ရယ်ရင်းမေးတော့

(ကြိုက်ပါတယ်ကွာ မောင့်ကို ဖေဖေလေးခေါ်လို့ ဝမ်းသာတာပါ)

သူတို့ပြောနေတာတွေကြောင့် နု ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းစားပွဲကထပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေလိုက်သည်။

(ဟော သမီးက သူ့ဖေဖေလေးကို ရှက်သွားပြီ)

အမေ့ရဲ့ ရယ်မောနေရင်း ပြောတဲ့အသံက အခန်းထဲထိကို ရောက်လာခဲ့သည်။ နုလည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အစက အမေနဲ့ နုတို့ကြား ဝင်လာလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်ရာက ညကအမေ့ကို လိုးနေတာမြင်ပြီးမှ မကျေနပ်တာတွေ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတဲ့အပြင် ‌တွယ်တာချင်သလို ချွဲချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ဖေဖေလေးလို့ အလိုလို နှုတ်က ထွက်သွားလေသည်။

အဲ့နေ့က ဖေဖေလေးလို့ စခေါ်လိုက်မိလို့ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ ဖေဖေလေးလို့ သုံးစွဲသလို နုကလည်း ဖေဖေလေးလို့ ဆက်ခေါ်လိုက်လေသည်။ အခုဆို နု ညည စောစောအိပ်ရာ ဝင်ကျင့်ရနေပြီ။ တကယ်အိပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရှင်တို့သိတယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တာလေ။ တစ်ခါတစ်လေ အမေက

(မောင်ရယ် ဒီနေ့ ခင်လေးအလုပ်ပန်းလို့ နားရအောင်နော်)

ဆိုရင် ဖေဖေလေးကလည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တာဘဲ။ နုကသာ ဖေဖေလေးကို သနားနေတာ။ မသနားဘဲ နေမလား။ ဖေဖေလေးက တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး အမေရှေ့ပြလို့

(တွေ့လား မောင့်ကောင်ကြီးက မာန်ထနေတာ၊ ခင်လေးကို သနားလို့ ခွင့်ပေးလိုက်ရတာ)

ဆိုတော့ အမေက

(မောင့်ကို ခင်လေးက အာ့ကြောင့်ပိုချစ်တာ)

ဆိုပြီး ဖေဖေလေးပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ဖေဖေလေးကလည်း ကျေနပ်ပြီး အမေ့ကို ဖက်အိပ်ပါလေရော။ နုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မဖြစ်သင့်လို့ တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းတာပါဘဲ။ ထိန်းတဲ့ကြားက ဖေဖေလေး ရေချိုးတဲ့အခါ ရေလဲပုဆိုး ပါးပါးလေးကြောင့် လီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေတဲ့အခါမျိုး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖေဖေလေးမသိအောင် ကြည့်မိပြန်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ နု အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာကြည့်နေတုန်း ဖေဖေလေးက တံခါးဝရပ်တော့ ပုဆိုးကိုဖောက်ပြီး အလင်းရောင်ကြောင့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ခိုးကြည့်ရတာလည်း အရသာတမျိုးပေါ့။ ဖေဖေလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ သူချစ်တဲ့မိန်းမက ပါလာတဲ့သမီး သူ့သမီးလို့သတ်မှတ်ပြီး အစစအရာရာ အလိုလည်း လိုက်ရှာပါတယ်။ အမေကလည်း နုနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ အဆင်ပြေနေတာကို ဝမ်းသာနေရှာသည်။ နုလည်း တစ်နေ့တစ်ခြား ဖေဖေလေးနဲ့ ရင်းနှီးလာသလို ဆိုးနွဲ့လာတယ်။ ဒါကလည်း ဖေဖေလေးက အလိုလိုက်တာကိုး။ အမေကတောင်

(သမီးနော် ဖေဖေလေးကို တအားမဆိုးရဘူး)

လို့ ပြောယူရသည်။

(ခင်လေးကလည်း ဆိုးပါစေ။ မောင်တို့မှာ ဒီသမီးလေး တစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ သူမဆိုးလို့ ဘယ်သူဆိုးမလဲ။ ဟုတ်လား အဆိုးမလေး)

ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ရှေ့မှာဘဲ နုကိုဖက်ပြီး နုပါးကို ရွှတ်ဆိုနမ်းလိုက်တော့

(အို)

ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားရော။ ဟုတ်တယ်လေ ဒီအရွယ်ထိ အမေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မနမ်းဘူးတဲ့ပါး။ အခု အဖေအရင်းမဟုတ်တဲ့ ယောကျ်ားကြီးက နမ်းလိုက်တော့၊ နု ရှက်ရှက်နဲ့ ပါးလေးပွတ်ပြီး အိပ်ခန်းဆီပြေးတော့ အမေတို့လင်မယားက တဟားဟား သဘောကျရင်း

(အဆိုးမလေး ရှက်သွားပြီဟေ့)

တဲ့။ နုရင်ထဲတော့ ရထားကြီး ခုတ်မောင်းနေသလိုပါဘဲ။

နောက်နေ့ ညစာစားပြီး နုက မီးဖိုထဲမှာ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျန်နေခဲ့ပြီး အားလုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ အမေနဲ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်ထိုင် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပူးထိုင်ရင်း TV ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ကို မြင်တော့ နုရင်ထဲမှာ အလိုလို မနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာတာနဲ့

(အမယ် သမီးကြတော့ အလုပ်လုပ်ခိုင်းပြီး အမေတို့က ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ ဘယ်ရမလဲ)

ပြောပြောဆိုဆို အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်ကြားကို အတင်းတိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အမေရော ဖေဖေလေးပါ နုကို သဘောကျပြီး

(သမီးကတော့လေ တကယ့်ကလေးလေးကြနေတာပဲ)

လို့ အမေက ပြောနေပေမယ့် နုကတော့ အတင်းတိုးထိုင်နေတော့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ သုံးယောက်ထိုင်တော့ နုတင်ပါးတွေက အမေနဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ တစ်ခြမ်းစီး တင်နေတာပေါ့။

(ဘာဖြစ်လဲ သမီးက ကလေးပဲ)

ဆိုပြီး အမေ့ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းလေတော့ အမေက သဘောတွေကျလို့။ ဖေဖေလေးက

(သမီးက မျက်နှာလိုက်တယ်ကွာ။ သူ့အမေကြနမ်းပြီး ဖေဖေလေးကြတော့ မနမ်းဘူး)

လို့ ပြောလာတော့

(အမယ် မလိုက်ပါဘူးနော် ဖေဖေလေးကိုလည်း ချစ်ပါတယ်နော်)

ပြောပြောဆိုဆို ဖေဖေလေးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုအနမ်းမှာ ဖေဖေလေးက မျက်နှာအလွဲနဲ့ကြုံတော့ ပါးကချော်ပြီး နှုတ်ခမ်းစပ်ကို နမ်းမိတော့ ဖေဖေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ စူးတာမို့ ရင်ထဲမှာဖိုလို့ နှလုံးတွေက တအားခုန်တာ နုပဲသိတယ်။ အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ကတော့ တဟားဟားနဲ့ နုကို ကလေးလို သဘောထားပြီး စနေကြသည်။

နုက ဖေဖေလေးဖက်က တင်ပါးကို ပိုပြီး ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်ရင်း အမေ့ဖက်လှည့်လို့ အမေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလေတော့ နုရဲ့ဖင်ကြီးက ဖေဖေလေးကို ပစ်ပေးထားသလိုပေါ့။ အမေ့ကို ကယုကယ ချွဲသလိုလိုနဲ့ နုဖင်ကြီးကို ဖေဖေလေးပေါင်ပေါ် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အမှတ်မဲ့ပုံဖမ်းပြီး ဖေဖေလေးပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့

(အဟိ)

ဖေဖေလေးလီးကြီးက မာမာကြီးဖြစ်နေပြီ။ နုလည်း မသိချင်ယာင်ဆောင်ပြီး အိပ်တော့မယ်ဆိုပြီး အိပ်ရာထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်မှ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးပြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောကျနေသလို လက်နဲ့စမ်းမိတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ပြန်တွေးပြီး ရင်ခုန်ရာကနေ နုရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်မိပြန်ပါရော။

အဲ့လိုနဲ့ဘဲ တန်ဆောင်တိုင်ရောက်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ လမ်းထဲက လူငယ်တွေက စတိတ်ရှိုးလုပ်ကြလို့ ညကြတော့ သွားကြည့်ချင်တယ်လို့ အမေ့ကိုပူဆာလို့ အမေက

(ဟဲ့ နင့်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး တစ်ယောက်ထဲသွားလို့ မရဘူး)

(အာ့ဆို အမေလိုက်‌ပို့)

(အမလေး ကျေးဇူးရှင်ရယ်။ ကျုပ်တစ်နေ့လုံး သွားရလာရလို့ ပန်းနေပြီ။ နင့်ဖေဖေလေးသာပို့ခိုင်း)

အာ့နဲ့ နုလည်း သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေလေးကို

(ဖေဖေလေး သမီးကို စတိတ်ရှိုးလိုက်ပို့ပေး)

ဖေဖေလေးက နုကို သေချာကြည့်ပြီး

(သမီးကလည်းကွာ)

ဆိုတာနဲ့ နုလည်း ဖေဖေလေးလက်မောင်းကို ဆွဲရမ်းပြီး

(မရဘူးနော် လိုက်ပို့နော် နော် ဖေဖေလေး)

အမေက မနေနိုင်တော့တာနဲ့

(ကဲ မောင်ရေ လိုက်သာပို့လိုက်၊ မပို့မချင်း ဂျီကျနေမှာ)

ဆိုတာနဲ့ ဖေဖေလေးလည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ နုကို လိုက်ပို့ရတော့တာပေါ့။ ရပ်ကွက်စတိတ်ရှိုးပေမယ့် လူတော့အများသား။ နုတို့လည်း မတ်တပ်ရပ် ကြည့်ကြတာပေါ့။ ဖေဖေလေးက ကာလသားတွေ အနားတိုးလာတာနဲ့ နုကို သူ့ရှေ့မှာထားပြီး နုကို လူမတိုးနိုင်အောင် သူက နောက်ကနေ ကာထားပေးသည်။ သီချင်းနားထောင်ရင်း တီးနေဆိုနေတာကို ရှေ့ကကွယ်နေလို့ နုက ခြေဖျားထောက်ထောက် ကြည့်နေရသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပြီးလို့ နောက်တစ်ပုဒ်ဆိုချိန်မှာ နု ခြေဖျားထောက်ကြည့်ရင်း ညောင်းလို့ ခြေအချမှာ လူကယိုင်ပြီး နောက်လန်သွားတော့ ဖေဖေလေးရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားတာမို့ ဖေဖေလေးက ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဖမ်းပြီး ကိုင်ထိန်းလိုက်ရသည်။ အဲ့အချိန်ပဲ နုဖင်ကြားကို မာမာကြီးနဲ့ ထိနေတာ သတိပြုလိုက်မိသည်။

(ရလား သမီး)

ဖေဖေလေးအမေးကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မလွှတ်တော့ဘဲ ထိန်းကိုင်ထားသလို ကိုင်ထားလေသည်။ နုလည်း သီချင်းမှာ စိတ်မရောက်တော့ဘဲ နုဖင်နဲ့ လာလာထိနေတဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ လီးမာမာကြီး အထိအတွေ့မှာဘဲ စိတ်ကရောက်နေတော့သည်။ နု အရဲစွန့်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပြီး ဖေဖေလေးလီးနဲ့ ထိအောင်လုပ်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အားပါပါဆုပ်ပြီး လီးကိုကော့ပြီး နုဖင်ကြားကို ထိုးသွင်းလေတော့ ပုဆိုးပါး ထမိန်ပါး ခံနေလျက်က ဖေဖေလေးလီးက နုစောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနားကို လာထိလေတော့ နု သေးပေါက်ချင်သလိုလို အဖုတ်ထဲက ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့မို့ လူလည်း တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလို့ ရှေ့ကိုရွေ့မယ်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးက ပခုံးကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့လီးရှေ့ ဆွဲကပ်ထားတော့ နုလည်း မရုန်းသာတော့ဘူး။ နုဖင်ကြားမှာ ပူပူနွေးနွေးလီးကြီး ညှပ်ထားရတဲ့ အရသာမျိုး တစ်ခါမှမခံစားဘူးဘူး။ အဲ့အသိကြောင့် ထင်ပါတယ် နုစောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

စတိတ်ရှိုးက တီးလုံးနဲ့အပြိုင် ဖေဖေလေးက သူလီးကို ဆောင့်ပွတ်ပေးနေတာကို နု ခေါင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေလေး ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် နုကို အတင်း သူ့လီးနားဆွဲကပ်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

အဲ့ညကပြန်လာတော့ လမ်းမှာ နုရော ဖေဖေလေးရော တစ်ခွန်းမှမပြောကြဘဲ နှုတ်ဆိတ်လို့နေကြပေမယ့် အိပ်ယာထဲရောက်တော့ နုအဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း ဖေဖေလေးလီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးတာကို ပြန်တွေးရင်း ခံစားမိတာတော့ ဝန်ခံပါသည်။

နု ဖေဖေလေးကို မကျေနပ်ဘူး။ ဘာလို့လဲ သိလား။ အဲ့စတိတ်ရှိုးကြည့်တဲ့ညပြီးလို့ နောက်နေ့ကြတော့ သူမဟုတ်သလိုလိုနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး လုပ်နေလေသည်။ နုကို အစလုပ်ပြီး လီးနဲ့ဆွသွားပြီးမှ အခုတော့ သူက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို လုပ်နေတော့ အသဲတွေ တအားယားတာပဲ။

နုက ထမင်းစားခန်းတို့ TV ကြည့်တဲ့အခါတို့ ဖေဖေလေးနားကပ်ပြီး မထိတထိလုပ်တာတောင် သူက အသာရှောင်ရှောင်သွားသည်။ အမေရှိနေတော့ နု ရုပ်မပျက်အောင် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်ရှိတိုင်း ထုပစ် ကုတ်ပစ်ချင်တာမှ အရမ်းပဲ။ ညညဆို သူတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဲ့လီးကြီးနဲ့ နုဖင်ကို ညောင့်သွားတာပါလားလို့ အသိဝင်တိုင်း အလိုမပြည့်မှု ဝေဒနာတွေက ပိုပိုကဲလာသည်။ ဒါပေမယ့် နုက မိန်းကလေးပဲ၊ မိန်းမမာယာတဲ့ သိရစေမယ်လို့ ကျိန်းနေမိသည်။ ကျိန်းသာကျိန်းနေရတယ် ဘယ်ကစရမလဲ မသိဘူး။

နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြတော့ နု ရေချိုးနေရင်း အကြံရလိုက်သည်။ အဲ့ဒါကလည်း ရေစိုနေတဲ့ နုရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်မြင်လို့ အတွေးပေါက်သွားတာ။ ရေလဲထမိန်က နွမ်းလွန်းပါးလွန်းတော့ ရေစိုပြီး ကိုယ်မှာကပ်နေရင် အရှိကိုအရှိအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်ထိလဲဆို နုရဲ့စောက်မွှေးနုနုလေးတွေကိုတောင် ဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။

နုတို့ရေချိုးတာက အိမ်နဲ့ ဆယ်ငါးပေလောက်အကွာမှာ ကျောက်စည်ကို အဝီစိတွင်း ရေထည့်ပြီး သမံတလင်း ခင်းထားသည်။ အကာကသွပ်ကို သုံးဖက်ကာ တစ်ဖက်လွှတ်ပေါ့။ ကျောက်ရေစည်က နုရင်ညွှန့်လောက် မရှိတရှိပေါ့။ ရေတစ်ဝက်လောက်အကျန်မှာ နု ဒန်ရေဖလားလေးကို ရေထဲနှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာမွှေးတွေကို တစ်ကိုယ်လုံး တိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ

(ဖေဖေလေးရေ လာပါဦး ဖေဖေလေးရေ)

လို့ အော်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးလည်း စိုးရိမ်သံနဲ့

(ဘာဖြစ်တာလဲ သမီး ဘာဖြစ်လို့လဲ)

ဆိုပြီး အိမ်ထဲကနေ နုရေချိုးတဲ့ဆီ အပြေးလာရော။ နုလည်း မျက်နှာကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်ထားပြီး

(ရေခွက်ကျသွားလို့ ဖေဖေလေး။ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း တန်းလန်းကြီး မျက်လုံးထဲ ဆပ်ပြာတွေဝင်လို့ စပ်နေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဖေဖေလေးရဲ့)

နုအပြောကိုယုံပြီး ဖေဖေလေးက ကျောက်စည်ထဲက ရေခွက်ကို ကုန်းဆယ်ပြီး နုလက်ထဲထည့်ရင်း

(ရော့ သမီးရပြီ ရပြီ)

နုက မယူပါဘူး။

(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ဆပ်ပြာတွေနဲ့လက်က။ ဖေဖေ‌လေး လောင်းပေးလေ)

နုကလည်း အကြံနဲ့လေ။ ဖေဖေလေးက မသိရှာဘူး။

(ဪ အေးအေး ဖေဖေလေး လောင်းပေးမယ်)

ဆိုပြီး သူကရေခွက်နဲ့ ရေတွေခပ်ခပ်ပြီး နုလက်ထဲကို လောင်းလောင်းပေးတော့ နုကလည်း ယုတ္တိရှိရှိ လက်နဲ့ခံပြီး မျက်နှာသစ်တာပေါ့။ ဖလူးး ရှုးး ဖူးး နဲ့ ရေတွေကို ပလုတ်ကျင်း မှုတ်ထုတ်ရင်းက

(အခုမှ မျက်စိစပ်တာ သက်သာတော့တယ်)

လို့ပြောရင်းက အမှတ်တမဲ့ပုံနဲ့ ထမိန်ရင်လျှားကိုဖြေပြီး သုံးလေးခါ တဖြန်းဖြန်းခါပြီး ရင်လျှားတော့ တွေးကြည့်ပေါ့ ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်ရာက ရင်လျှားတော့ ရေလောင်းပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးကို နို့တွေပြသလိုဖြစ်တဲ့အပြင် အဖုတ်ကိုတောင် တစ်စွန်းတစ်စ လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေတော့ ရေအလောင်းရပ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေလေး မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေသည်။ ပြီးတော့ ဖေဖေလေးက အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပါးပါးလေးဆိုတော့ သူ့လီးတောင်လာတော့ ရှေ့ကိုငေါထွက်နေသည်။

နုလေ အဲ့ဒါကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ ဟိဟိ။ ကဲဘာတတ်နိုင်သေးလဲ သူ့ကိုယ်သူ လူရိုးလိုလို လုပ်နေတာ။

(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ရေမလောင်းပေးဘဲနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ)

နု ပြောလိုက်မှ

(အော် အင်းး အဲ )

ဆိုပြီး ဂယောင်ဂတမ်းနဲ့

(ရော့ရော့ သမီး ရပြီဟုတ်)

ဆိုပြီး နုလက်ထဲ ရေခွက်အတင်းထည့်ပြီး အိမ်ဖက်ကို ပြန်သွားတဲ့ ဖေဖေလေးကို နု နောက်ကနေ ကြည့်ရင်း အခုတော့ ဖေဖေလေး ဘာတတ်နိုင်သေးလဲလို့ ရင်ထဲက ကျိန်းလိုက်မိပါသည်။

နု အဲ့လိုလုပ်လိုက်တဲ့ နေ့ကစပြီး ဖေဖေလေးတစ်ယောက် နုကိုကြည့်ရင် မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့။ နု မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေပေမဲ့ ဖေဖေလေး နုနို့တွေ ဖင်တွေကို ကြည့်တာကို သိရင်မြင်ရင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထမင်းစားကြလို့ ဟင်းထခူးတဲ့အခါမျိုးဆို ဖေဖေလေးပုခုံးကို နုနို့နဲ့ မတိုက်တိုက်မိအောင်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲက ကြိတ်ရယ်နေမိသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ပေါ့ နုကလည်း ကျောင်းပိတ်လို့ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့ကားစက်ပြင်စရာရှိလို့ ဝပ်ရှော့အပ်ထားပြီး၊ အမေကတော့ အိမ်ငှားကိစ္စနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတော့ နုနဲ့ ဖေဖေလေးပဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဖေဖေလေးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ TVထိုင်ကြည့်နေသည်။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို စချင်တာနဲ့ ရေလဲထမိန်ဝတ်ပြီး ကြမ်းတိုက်တာပေါ့။ ဖေဖေလေးရှေ့မှာ ကြမ်းကို ကုန်းတိုက်နေတော့ ဖေဖေလေးကို ဖင်ကုန်းပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ နု မသိမသာလေး ဖေဖေလေးကို ခိုးကြည့်တော့ နုဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတာများ မျက်လုံးက အရောင်တွေတောင် ထွက်နေသည်။

ဖေဖေလေး စိတ်တွေထနေတာ တကယ်တမ်း သိလိုက်ရတော့ နု ကြောက်လာမိသည်။ အဲ့ဒါနဲ့ကြမ်းတိုက်တာရပ်ပြီး ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နု အခန်းထဲဝင်ပြီး အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာလေးကိုပါချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျှားတော့ အပေါက်ဝက လူရိပ်မြင်လို့ ကြည့်လိုက်တာ ဖေဖေလေးရယ် နုကို စူးစူးကြီးကြည့်နေတာ။ နုလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖေဖေလေးကို ပြန်ငေးကြည့်မိနေသည်။ ဖေဖေလေးက နုဆီကိုလာပြီး နုပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေလို့ နုလက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ပေါ်အုပ်ထားရင်း

(ဖေဖေလေးး ဘာလုပ်တာလဲ)

နှုတ်ကလည်း မေးမိမေးရာ ထွက်သွားရော ဖေဖေလေးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နုမေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပင့်လိုက်သည်။ မဟတဟ ဖြစ်နေတဲ့ နုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ ငုံခဲလို့စုပ်လိုက်တာမို့ လန့်လည်းလန့်သွားသလို ခံလည်းခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက လွန်ဆွဲနေသည်။ နုကသာ လွန်ဆွဲနေတာ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့ခါးလေးကို ပိုက်ပွေ့လို့ သူ့ရင်ခွင်ဆွဲကပ်ပြီး နုနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေတာ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။

နုက ဖေဖေလေး ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံတွန်းပြီး ကိုယ်ကိုနောက်လှန်ထားတော့ နုစောက်ပတ်က ဖေဖေလေးလီးကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ပုဆိုးရဲ့အောက်က လီးကြီးကငေါပြီး နုစောက်ပတ်လေးကို ထိုးနေသလိုမို့ ရင်ဖိုလို့ အသက်ရှူလည်း မမှန်ချင်ဘူး။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးတွေက ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရလေသည်။

(အာ ဖေဖေလေး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေသိရင် သတ်လိမ့်မယ်)

နုပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေပြောလို့ပြောမိမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဖေဖေလေးကလည်း နု အပြောတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်ရာတွေဘဲ ဇွတ်လုပ်နေတော့တာ။ နုရင်လျှားထားတဲ့ ထမိန်ကိုဖြေအချ နုအတင်းပြန်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲပေမယ့် ယောကျ်ားကြီးအားကို ဘယ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ထမိန်ပြေအကျ ပေါ်လာတဲ့ နုရဲ့ နို့သီးပန်းနုရောင်လေးကို မညှာမတာ ငုံခဲစုပ်လိုက်တာမို့ နု လေထဲကိုပဲ လွင့်မြောသွားလေသလားလို့ ခံစားမိသလို နှုတ်ကလည်း

(အားး ဖေဖေလေးရယ် အဟင့်)

လို့ ထွက်သွားခိုက် ကျန်တဲ့ နုနို့လေးကို ဖေဖေလေးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တာမို့

(ဟင့်)

နာသလိုလို ကောင်းသလိုလို ဘာဆိုဘာမှ မပြောတတ်တာမို့ ဖေဖေလေးခေါင်းကိုဘဲ နုဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်နေမိသည်။ ဖေဖေလေးရယ်လေ နုနို့တွေကို ဘယ်ပြောင်းစို့ ညာပြောင်းစို့နေတော့ နုစောက်ပတ်လေးထဲက ယွစိယွစိ ဖြစ်လာတာပေါ့။

(အားး ဖေဖေလေး သမီးမနေတတ်တော့ဘူး။ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့တော့)

နု ဘယ်လိုတောင်းပန်တောင်းပန် ဖေဖေလေးက ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်တာကိုဘဲ လုပ်နေတော့သည်။ နုလည်း ဒူးတွေမခိုင်ချင်ဘဲ ညွတ်လာတာမို့ ဖေဖေလေးက နုကို ကုတင်ဆီတွန်းလိုက်တာမို့ နုကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျက်သားဖြစ်သွားတော့ နု ခြေထောက်တွေကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ခါးရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေတာမို့ နုလည်း အတင်းပြန်ဆွဲပြီး

(ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးရယ်)

မရပါဘူး။ ဖေဖေလေး အတင်းချွတ်လိုက်တာမို့ နုမှာ အကာအကွယ်မဲ့မို့ ရှက်လိုက်တာ နုစောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားရသည်။ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့စောက်ပတ်ကို ကြည့်ချင်လို့ နုလက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်နေတာ။ နုကလည်း အတင်းပြန်အုပ်ထားတာပေါ့။ ဖယ်လိုက် အုပ်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ဖေဖေလေးက မဖယ်တော့ဘဲ နုကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နုအပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပေးနေတော့ နုလည်း ဖေဖေလေးအလိုကိုလိုက်ပြီး ဖေဖေလေးအနမ်းကို ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်နေမိသည်။

နုရဲ့အခြေအနေကို သိတဲ့ ဖေဖေလေးက နုနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ နုရဲ့နို့သီးတွေက တင်းလာပြီး ဖေဖေလေးလုပ်ပေးတာကို ကျေနပ်နေမိရော။ ဖေဖေလေးရဲ့လက်တွေက နို့ကတစ်ဆင့် နုဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့လာပြီး နောက်ဆုံး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးတော့ နု ပေါင်လေးကားပေးချင်မိပေမယ့် စိတ်တင်းပြီး ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက လက်ကိုအပေါ်ဖက်တက်လာပြီး နုရဲ့စောက်ပတ်လေးအုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို အသာချော့ပြီး ဖယ်နေတော့ နုလည်း မငြင်းသာပဲ ဖေဖေလေးဖယ်ရာကို အလိုလိုပါသွားခဲ့သည်။ လက်အုပ်ထားတာ လွတ်သွားတဲ့ နုစောက်ပတ်လေးကို ဖေဖေလေးက သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့

(ဟင့် ဟင့်)

နု အလိုလို ဖင်ကော့မိသွားသလို ပေါင်သားတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက အုပ်ထားရာကနေ နု စောက်ပတ်လေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဖြဲတော့ နု ရင်ထဲမှာ ချောက်ကမ်းပါးပေါ်က ပြုတ်ကျသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတာမို့

(အာ ဖေဖေလေးရယ်)

ဖေဖေလေးက နု စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတော့ နု ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်လို့ ဖေဖေလေး ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲမိရော ဖေဖေလေးက မနာသလိုပါဘဲ။ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နုပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တော့ အမွှေးနုလေးတွေနဲ့ နုစောက်ပတ်လေးက ဖေဖေလေးလိုးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေရော။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး နုစောက်ပတ်ဝကို ထိုးမြှပ်နေတော့ နုအသက်တောင် မရှူနိုင်တော့ဘူး။ ကြောက်လည်းကြောက်တာမို့ ဖေဖေလေးရင်ဘတ်ကို အတင်းတွန်းရင်း

(ဖေဖေလေး သမီးကြောက်တယ် ကြောက်တယ်လို့)

(မကြောက်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးမနာအောင် လိုးပေးမယ်)

(ဟင့် အင်းး ဟင့် အင်းး)

နု ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေပေမယ့် အောက်ကတော့ ဖေဖေလေးလိုးကောင်းအောင် ပေါင်ကို ကားပေးနေမိသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့လီးနဲ့ အပေါက်တည့်တာနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းတာမို့ နုစောက်ပတ်ကို သပ်လျိုခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ တစ်စို့စို့ကြီး ခံစားလိုက်ရလို့

(ဖေဖေလေးး နာတယ် နာတယ်)

(အေးပါ ခဏလေး ခဏလေး လိမ်မာပါတယ်)

ပြောပြောဆိုဆို လီးကို ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့

(ဗြဲ ဗျိ ဗျိ)

(အားး သေပါပြီ ဖေဖေလေးရယ်)

နာလိုက်တာရှင် မီးစနဲ့ ထိုးခံလိုက်ရသလိုဘဲ။ နဖူးက ချွေးတွေတောင် ထွက်လာသလို နုပေါင်လေးတွေဆို တုန်နေတာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ဘဲ။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို လက်သီးနဲ့ တအုန်းအုန်း ထုပစ်လိုက်သည်။ ဖေဖေလေးကတော့ သူ့လီးကို နု စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထည့်ထားပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို တစ်သားတည်းကျအောင် ကပ်ထားပြီး ငြိမ်နေသည်။ နုလည်း အနာနည်းနည်း သက်သာလာသည်။

(ဖေဖေလေး သမီးကိုမသနားဘူး၊ နာလိုက်တာ ပြဲသွားပြီထင်တယ်)

ဆိုတော့ ဖေဖေလေးက နုနဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း

(နာသွားလားး ဆောရီးနော် သမီးလေး)

(မနာပဲနေမလား၊ ဖေဖေလေးလီးကြီးက အာ့လောက်ကြီးနေတာကို)

မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတဲ့ နုကို ဖေဖေလေးက ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ရယ်ရင်း

(ကြီးတော့ မကောင်းဘူးလား)

(ကောင်းဘူး နာတယ်)

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေတဲ့ နုကိုကြည့်ပြီး ဖေဖေလေး အသဲယားတယ်ထင်တယ်။ နုပါးကို ဘယ်ညာနမ်းပြီး

(ချစ်လိုက်တာ သမီးရယ်)

(ဟင့် ဘာချစ်တာလဲ သူများကိုလုပ်နေပြီး)

(ချစ်လို့ လိုးတာလေ သမီးကလည်း)

(အာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့)

စကားပြောနေတာမို့ စောစောက နာတာလည်း ပျောက်သွားသလိုပဲ။

(ချစ်တယ် သမီးလေးရယ် တအားချစ်တယ်)

ဖေဖေလေးက နု ခံနိုင်ပြီဆိုတာ သိတာမို့ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြန်တော့ ကောင်းလိုက်တာ မပြောတတ်အောင်ပဲ။ လိုးပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း နု နမ်းချင်လာလို့ ဖေဖေလေးပါးကို နမ်းတော့ ဖေဖေလေးက

(ဖေဖေလေးကို ချစ်လား)

(မချစ်ပဲ မယားအလုပ်ခံမလားး)

(ဟာ အာ့ဆို သမီးက ဖေဖေလေးရဲ့ မယားလေးနော်)

(သွားပါ သူများကို အတင်းလုပ်ပြီးတော့)

(မသွားနိုင်သေးဘူး၊ ဒီစောက်ဖုတ်လေးကို ဗွက်ပေါက်အောင် လိုးဦးမယ်)

ပြောပြောဆိုဆို နုကို အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ နုကလည်း ဖေဖေလေးဆောင့်ရင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတော့ ဖေဖေလေးအကြိုက်ပေါ့။ နုရဲ့အပျိုစောက်ပတ်ကို လိုးရလို့လား မသိဘူး ဖေဖေလေးက အမေ့ကို လိုးသလောက် မကြာဘဲ နုစောက်ပတ်လေးထဲ သူ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်တော့ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ရေနွေးပူစီးသလို ခံစားရသလို နုထဲကလည်း အရည်တွေပြန်ထွက်သလို ဖေဖေလေးလီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ဖမ်းထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကို အဆုံးသွင်းထားပြီး နုပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်းက

( ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်)

တဲ့။ ဖေဖေလေးက ကောင်းတယ်ဆိုတော့ နု ဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါပဲရှင်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေဖေဖေလးနဲ႔ မယာပါသမီး(အားး ေဖေဖေလးရယ္ အဟင့္)

(ဟူးးး)

မ်က္စိကိုစုံမွိတ္လည္း အိပ္လို႔မေပ်ာ္တာမို႔ ေလပူေတြကို မႈတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ အရင္ကဆို အေမ့ကိုဖက္ၿပီး အိပ္ေနၾက ျဖစ္သည္။ အခုလို တစ္ေယာက္ထဲ မအိပ္ခဲ့ဖူးတာမို႔ ဘယ္ေျပာင္းညာေျပာင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနမိသည္။

တကယ္ေတာ့ ႏုကို အခုလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့သူက ဦးျမင့္ေအာင္ဆိုတဲ့ လူႀကီးျဖစ္သည္။ ႏုတို႔သားအမိ ကမာၻထဲကို တိုးဝင္လာတဲ့ သူ႔အျပစ္ ျဖစ္သည္။ ႏု နာမည္က ႏုႏုသြယ္ ပါ။ ေမေမ့နာမည္က ေဒၚခင္ေလးသြယ္၊ ေဖေဖက ဦးလွထြန္း။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွေတာ့ ႏု ေျခာက္တန္းတက္တဲ့ ႏွစ္မွာဘဲ ေဖေဖတစ္ေယာက္ သူခ်စ္တဲ့ ေမေမနဲ႔ ႏုကို ထားလို႔ တမလြန္ကို ခရီးထြက္သြားခဲ့သည္။ ေဖေဖ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ေမေမနဲ႔ ႏုတို႔ သားအမိ ေလာကႀကီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသည္။

ေဖေဖရွိကတည္းက ေမေမက ရပ္ကြက္ထဲမွာ အိမ္အေရာင္းအဝယ္ အငွားကအစ ေငြတိုးေပးတာေလးေတြပါ လုပ္ေနတာမို႔ ေဖေဖမရွိေပမယ့္ အေျခအေနမပ်က္ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကေလသည္။ ဒီေနရာမွာ ေမေမနဲ႔ ႏုက သားအမိသာ ေျပာတာ ႐ုပ္ရည္က တျခားစီ။ ေမေမက အညာသူမို႔ အသားညိဳတယ္၊ အရပ္အေမာင္းက ငါးေပႏွစ္လက္မမို႔ မပုမျမင့္ေပမယ့္ ရင္သားငယ္သလို တင္ကလည္း မထြားဘူး။ ေျပာရရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ အေနအထားထက္ေတာင္မွ ေလ်ာ့ေနေသးသည္။ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ မ်က္ခုံးမ်က္လုံးလွသလို ႏႈတ္ခမ္းေလးက ေလးကိုင္းေလးလိုမို႔ လွတစ္မ်က္ႏွာလို႔ ေျပာရမလိုဘဲ။

ႏုၾကေတာ့ ေဖေဖနဲ႔တူတာ၊ အသားလည္း အျဖဴႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ဝင္းေနသည္။ အရပ္ကေတာ့ ေမေမ့လိုဘဲ။ မတူတာက ရင္ေတြ တင္ေတြဘဲ။ ႏု ႏို႔ေတြက အပ်ိဳဆိုေပမယ့္ ေမေမႏို႔ေတြရဲ႕ ႏွစ္ဆေလာက္ကို ရွိေနတာ။ အဲ့ဒါကလည္း အပ်ိဳျဖစ္စက ကိုယ့္ႏို႔ေတြကို ကိုယ္ျပန္ၿပီး ကိုင္ကိုင္ေပးလို႔မ်ားလား မသိပါဘူး။ ႏို႔က ကိုင္ေပးလို႔ဆို ထားပါေတာ့၊ တင္ပါးႀကီးေတြက ထြားတာက ဘယ္လိုေျပာရမလဲ မသိဘူး။ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ၿပီးကတည္းက ထြားလာလိုက္တာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ တင္ထြားလို႔ စၾကေျပာင္ၾကတဲ့အထိ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းထြက္ရင္ ပုရိသေတြ မ်က္လုံးစားပြဲထိုင္တာ ခံေနရသည္ေလ။

ႏု မ်က္ႏွာကေတာ့ ေမေမ့အေမြကို အျပည့္အဝ ဆက္ခံထားရေလေတာ့ ေက်ာင္းမွာေရာ ရပ္ကြက္ထဲမွာပါ ရည္းစားစကား အေျပာခံရ၊ စာေပးခံရတာကေတာ့ ႏုအတြက္ မဆန္းေတာ့ဘူး။ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ဘဲ စာေပးေပး စကားလိုက္ေျပာေျပာ ႏုကေတာ့ မတုန္မလႈပ္ပါဘူး။ ေမေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား စားစားသြားသြား ေက်နပ္ေနသည္။ ေမေမကလည္း ႏုကို လိုေလေသးမရွိ ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔ ေဖေဖဆိုလည္းဟုတ္ ေမေမဆိုလည္းဟုတ္။

သာယာေအးခ်မ္းေနတဲ့ ႏုကမာၻေလးကို ေလျပင္းမုန္တိုင္း ထန္ခဲ့တာကေတာ့….. တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကအျပန္ အိမ္ရဲ႕ဧည့္ခန္းမွာ လူႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေမေမကို ထိုင္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

(လာ သမီးေလး ဒီနားလာထိုင္ဦး)

ေမေမေခၚတာကို စူးစမ္းအၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီး

(ဟုတ္ ခဏေလး လြယ္အိတ္ခ်ိတ္လိုက္ဦးမယ္)

ဆိုၿပီး ခ်ိတ္ေနၾက ဂ်ိတ္ေလးမွာ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို ခ်ိတ္ၿပီး ေမေမေဘးကခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့

(ကိုျမင့္ေအာင္ ဒါခင္ေလးရဲ႕သမီးေလး ႏုႏုသြယ္ေလ)

ေမေမ့စကားဆုံးေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံက ဦးျမင့္ေအာင္ဆိုတဲ့ လူႀကီးက ႏုတစ္ကိုယ္လုံးကို သိမ္းႀကဳံးၾကည့္ၿပီး

(ခင္ေလးသမီးက အေခ်ာေလးဘဲ)

သူအေျပာေၾကာင့္ ႏု ေက်နပ္သလိုလို ရွက္သလိုလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႔ကို ေသခ်ာၾကည့္ အကဲခတ္လိုက္သည္။ ထိုင္ေနေပမယ့္ အရပ္ျမင့္မယ္ဆိုတာ သိသာေနသည္။ အသားအေရကေတာ့ လတ္လတ္ပါဘဲ။ စပို႔ရွပ္ဝတ္ထားေပမယ့္ ရင္အုပ္ထြားထြားႀကီးေတြက အထင္းသား ျမင္ေနသလို၊ စူးရွတဲ့မ်က္လုံး ေပၚလြင္တဲ့ ႏွာတံေအာက္မွာ ထူထဲတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ခပ္ေရးေရး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြနဲ႔ ေယာက္်ားပီသတဲ့ ႐ုပ္ရည္ကို သတိျပဳမိလိုက္ေလသည္။

(သမီး ဒါက ဦးျမင့္ေအာင္တဲ့ မွတ္ထားေနာ္)

ေမေမ့စကားကို ေခါင္းၿငိမ့္ အေျဖေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔နားကထလို႔ အိပ္ခန္းထဲဝင္ ေက်ာင္းဝတ္စုံေလးလဲၿပီး ထမိန္ရင္လ်ားလို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အခန္းျပင္ထြက္ၿပီး သူတို႔ေရွ႕ကျဖတ္လို႔ အိမ္အျပင္က ေရခ်ိဳးအိမ္ေလးဆီကို အသြား၊ ႏုရဲ႕ လႈပ္ခါေနတဲ့ တင္သားေတြဆီကို ဦးျမင့္ေအာင္ အၾကည့္ေရာက္ေနတာ ေတြ႕ရလို႔ ရင္ထဲ ရွိန္းကနဲ႔ ဖိန္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားရသည္။

ညစာစားၿပီး သားအမိႏွစ္ေယာက္ အိပ္ရာဝင္မွ ေမေမက သူနဲ႔ဦးျမင့္ေအာင္ လက္ဆက္ေတာ့မည့္အေၾကာင္း ေျပာလာေတာ့ ႏု ဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ ေမေမ့ကိုဖက္ၿပီး ငိုမိေလသည္။ ေမေမက ႏုကိုဖက္ ေက်ာကေလးကိုပြတ္ၿပီး ေခ်ာ့ရင္း၊ မိန္းမသားေတြခ်ည္း မတင့္တယ္တာေတြ၊ သူပြဲစားအလုပ္နဲ႔ ဦးျမင့္ေမာင္ရဲ႕ အငွားကားေလး အသုံးျပဳရင္းက ရင္းႏွီးလာတဲ့အေၾကာင္း၊ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းရွိေၾကာင္း၊ ႏုတို႔သားအမိကို တကယ့္ေမတၱာနဲ႔ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း၊ နားလည္မႈေပးေၾကာင္းေတြ တြင္တြင္ေျပာေနေပမယ့္၊ ႏု သိတာကေတာ့ ေမေမတစ္ေယာက္ ႏုအျပင္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႔ ႏုကို အခ်စ္ေတြ ေလ်ာ့သြားမွာကို စိုးေလသည္။ အဲ့ဒါကို ဖြင့္ေျပာေတာ့ ေမေမက

(အမေလး သမီးရယ္၊ အစက အေမတစ္ေယာက္ပဲခ်စ္တာ၊ အခုဆို ကိုျမင့္ေအာင္ပါတိုးၿပီး သမီးေလးကို ႏွစ္‌ေယာက္ဝိုင္းခ်စ္မွာပါ)

တဲ့။ ဘာဘဲေျပာေျပာ အခုေတာ့ ဦးျမင့္ေအာင္နဲ႔ ေမေမတို႔ တရားဝင္လက္ထပ္လို႔ အိမ္ေပၚ ေရာက္လာေလေတာ့ အရင္က သားအမိႏွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းကို အလယ္က အထပ္သားနဲ႔ကာလို႔ ႏွစ္ခန္းခြဲလိုက္သလို အခု ႏုတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရာဝင္ရေတာ့ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနေလသည္။

အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ဇြတ္မွိတ္အိပ္ေနတုန္းမွာ ေမေမတို႔ အခန္းဖက္က စကားေျပာသံေတြ ၾကားရေတာ့ ေန႔လည္က မဂၤလာပြဲအၿပီး ပစၥည္းေတြသိမ္းရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။ ေမေမတို႔က အပ်ိဳလူပ်ိဳမဟုတ္တာမို႔… ဪ ေျပာစရာ တစ္ခုက်န္သြားတယ္၊ ဦးျမင့္ေအာင္ကလည္း လူပ်ိဳမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔အရင္မယားက ေနာက္ေယာက္်ား ယူသြားလို႔ တစ္ခုလပ္ေပါ့။ အဲ့ဒါၾကာင့္ မဂၤလာပြဲကို အိမ္မွာဘဲ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ မိတ္ေဆြအနည္းအက်ဥ္းနဲ႔ လုပ္လိုက္ၾကေလသည္။ အဲ့အခ်ိန္က ႏုက ကိုးတန္းတက္ေနၿပီ။ အသက္က ၁၅ ႏွစ္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ လာကူေပးေလသည္။ ပြဲၿပီးေတာ့ စားၾကေသာက္ၾက ပစၥည္းေတြသိမ္းၾကရင္း ျဖဴျဖဴဝင္းက

(ညၾကရင္ ႏုႏုတို႔အိမ္မွာ ငလွ်င္လႈပ္လိမ့္မယ္)

ဆိုေတာ့ အားလုံး ဝိုင္းရယ္ၾကေလသည္။

(နင္ ေစာေစာအိပ္ေနာ္၊ ေတာ္ၾကာ ေၾကာက္ေနလိမ့္မယ္)

ေဌးေဌးကပါ ဝင္ေျပာၿပီး ပြဲၾကေနၾကသည္။ ႏုလည္း ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ ျဖစ္ေနၿပီဘဲ။ သူတို႔ ဘာေျပာတယ္ဆိုတာ နားလည္တာေပါ့။ နားလည္ေတာ့ မ်က္ႏွာပူၿပီး

(ဟာ ေကာင္မေတြ မိန္းကေလးေတြ ေျပာရမယ့္စကားလား)

ဆိုေတာ့

(ေအးပါ ေအးပါ ၿပီးမွ ဗီဒီယိုေကာင္းတာ လာမေျပာနဲ႔)

ဆိုေတာ့ သူတို႔ကို ရွက္ရွက္နဲ႔ လိုက္႐ိုက္မိသည္။ အခု သူတို႔ေျပာသလို ငလွ်င္လႈပ္ဖို႔ အစပ်ိဳးတာမ်ားလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ရင္ဖိုမိေနသည္။

ႏု ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိမျပဳမိခင္မွာဘဲ အေမတို႔အိပ္ခန္းကို ၾကည့္ဖို႔ အေပါက္ရွာေနမိသည္။ ကံကေကာင္းတာလား ဆိုးတာလား မသိဘူး။ ေပါင္လယ္ခန႔္အျမင့္မွာ ကာထားတဲ့ အထပ္သားက ခဲတန္လုံးေလာက္ အေပါက္ေလးေတြ႕လို႔ ဒူးေထာက္ၿပီး တစ္ဖက္ခန္းကို ၾကည့္မိလိုက္သည္။

ျဖဴျဖဴဝင္းေျပာသလိုပဲ အေပါက္နဲ႔ အေမတို႔ ကုတင္က ေရျပင္ညီျဖစ္ေနတာရယ္ ထြန္းထားတဲ့ မီးေရာင္ရယ္က video လို ျပတ္ျပတ္သားသား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရသည္။ မင္းသမီးက အေမ။ မင္းသားကေတာ့ ဦးျမင့္ေအာင္ႀကီးေပါ့။ အေမ့ခါးမွာ ထမိန္မရွိေတာ့ပဲ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အရွိကိုအရွိအတိုင္း ျပထားသလိုမို႔ အေမ့ေပါင္ၾကားက ေစာက္ေမႊးေတြနဲ႔ မဲေနၿပီး ဘာမွမျမင္ရဘူး။ အေပၚဖက္မွာက အက်ႌၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ထားၿပီး ေဘာ္လီကိုလည္း ေနာက္ကခ်ိတ္ ျဖဳတ္ထားတယ္ထင္သည္။ အေမ့ေဘာ္လီကို အေပၚပင့္တင္ၿပီး အေမ့ႏို႔ေတြကို အားရပါးရ စို႔ေနတာမ်ား (တႁပြတ္ႁပြတ္) အသံေတြ ထြက္ေနသည္။

အေမကလည္း ဦးျမင့္‌ေအာင္ဆံပင္ေတြကို သပ္တင္ေပးၿပီး ႏို႔စို႔ေနပုံကို ေသခ်ာၾကည့္ေနေလသည္။ အေမ့ႏို႔ကိုစို႔တာျမင္ၿပီး ႏုႏို႔ေတြလည္း တင္းလာသလိုဘဲ။ အေမ့ကို ႏို႔စို႔ေနရင္းက ဦးျမင့္ေအာင္ လက္တစ္ဖက္က အေမ့ေပါင္ၾကားတေလွ်ာက္ ပြတ္ေပးေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ကို လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ အျပားလိုက္ ဖိၿပီးပြတ္ေတာ့ အေမ ခါးေကာ့ေကာ့ၿပီး

(တအင္းး အင္းး)

အသံေတြ ထြက္ေနေလသည္။ ခဏေနေတာ့ ဦးျမင့္ေအာင္က ေစာက္ပတ္ထဲကို လက္ခလယ္နဲ႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။

(အ အ)

လို႔ အေမ့ပါးစပ္က အသံနဲ႔အတူ ႏို႔စို႔ေနတဲ့ ဦးျမင့္ေအာင္ရဲ႕ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အတင္းဆုပ္လို႔ မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ၿပီး ဖင္ႀကီးေကာ့ထားေပးသည္။

သူတို႔ကိုျမင္ၿပီး ႏုေစာက္ပတ္ေလးကလည္း တစ္ခါမွ မျဖစ္ဘူးတဲ့ ခံစားမႈျဖစ္လာရသည္။ လက္က အလိုလိုပဲ ေစာက္ပတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္မိေတာ့ စိုစိစိနဲ႔မို႔ ေသးထြက္က်ၿပီလို႔ ထင္မိေလသည္။ ဒါေပမယ့္ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ခြၽဲက်ိက်ိနဲ႔။ ႏွာေခါင္းနားကပ္ၿပီး ရႉၾကည့္ေတာ့ တမာ႐ြက္ျပဳတ္နံ႔လိုလို၊ ဪ ေစာက္ရည္ထြက္တာ ဒါထင္တယ္လို႔ သုံးသပ္မိေသးသည္။ တစ္ခါ အစိေလးကို ထိမိေတာ့ က်ဥ္သလိုလိုနဲ႔ မေျပာတတ္ဘူး။ ေျပာတတ္တာကေတာ့ အဲ့လို အရသာေလးက ေကာင္းေနေလသည္။

အေမတို႔ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးျမင့္ေအာင္က လက္နဲ႔ အေမ့ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို တဖြတ္ဖြတ္ျမည္ေအာင္ လိုးေပးေနသလို အေမကလည္း ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းလို႔ ဖင္ကို အေပၚေျမႇာက္လိုက္ ဝႈိက္လိုက္နဲ႔ ပါးစပ္ကလည္း အသံစုံေတြထြက္လို႔

(ေမာင္ရယ္ ေမာင္)

အေမ့ရဲ႕ၿငီးသံလား တမ္းတသံလားမသိ ထြက္လာလို႔

(ေျပာေလ ခင္ေလး ဘာျဖစ္)

(ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္)

အေမက ဘာမွမေျပာဘဲ တဟင့္ဟင့္ လုပ္ေနတာမို႔

(ဘာလဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးလား)

ဦးျမင့္ေအာင္အေမးကို ပါးစပ္က မေျဖဘဲ ေခါင္းၿငိမ့္ေနတာမို႔ ဦးျမင့္ေအာင္က

(အာ့ဆို ကုန္းလိုက္)

အေမမ်ား လိမ္မာေနလိုက္တာ ဦးျမင့္ေအာင္ တစ္ခါေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကမန္းကတမ္းထၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကိုေကာ့ေပးထားသည္။ ဦးျမင့္ေအာင္ကလည္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးက ေႁမြေဟာက္ႀကီး ပါးျပင္ေထာင္ေနသလိုဘဲ။

ႏုဘဝမွာ ေယာက်္ားေလးလီးကို အျပင္မွာ ျမင္ဖူးတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။ ဓါတ္ပုံေတြထဲမွာေတာ့ ျမင္ဖူးတာေပါ့။ အဲ့ဒါကလည္း သူငယ္ခ်င္းအယြမေတြ ေက်းဇူးေလ။ အခု ဦးလီးႀကီးကို ျမင္ေတာ့ ႏုကို သူတို႔မျမင္မွန္း သိေနေပမယ့္ ရွက္ေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္လည္းၾကည့္ခ်င္တယ္ေပါ့။ ဦးလီးႀကီးက လူက အာ့ေလာက္မမဲဘဲ လီးၾကမွ မဲေနတာ၊ ထိပ္ကလည္း ေတာင္ပို႔မႈိ အငုံႀကီးလိုဘဲ၊ ဒစ္ဆိုတာႀကီးကလည္း ကားေနသည္။ ႏု ၾကည့္ရင္း ရင္ဖိုေနသလို အာေခါင္ေတြေျခာက္ၿပီး တံေထြးေတြ ၿမိဳေနရသည္။ အာေခါင္ေျခာက္သေလာက္ ေအာက္က ေစာက္ပတ္ကေတာ့ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုလို႔ စီးေတာင္က်ေနသည္။ ဦးက အေမ့ေနာက္ကေနၿပီး အေမ့ေစာက္ပတ္ကို ၿဖဲၿပီးၾကည့္ေနလို႔

(ဟာ။ ေမာင္ကလဲကြာ)

အေမရဲ႕ ရွက္ၿပီးေျပာေနသံေၾကာင့္ ဦးစိတ္ပိုထန္လာၿပီး သူလီးကို ေစာက္ပတ္အေပါက္ဝမွာ ေတ့ေနေတာ့ အေမကလည္း တည့္ေအာင္ ဖင္ႀကီးကို ရမ္းၿပီး ေတ့ေပးသည္။ ေနာက္ေတာ့ အေမ့ခါးကို စုံကိုင္ၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္ေတာ့

(အမေလးေမာင္ရယ္ ေသပါၿပီ)

အေမ့ေအာ္သံကို ဦးက ဂ႐ုစိုက္မေနဘူး။ အေမ့ခါးကိုကိုင္ၿပီး တေဖာင္းေဖာင္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္လိုးေနေတာ့သည္။

အဲ့ညက အေမတို႔လိုးၿပီး အိပ္ေမာက်သြားေပမယ့္ ႏုကေတာ့ အိပ္မရဘူး။ ဦးရဲ႕လီးႀကီးကို မ်က္စိထဲကေန ထုတ္မရဘူး။ အေမ့ကို ခါးကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနတဲ့ ပုံရိပ္က မေပ်ာက္သလို ႏုကို ေဆာင့္လိုးရင္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ရင္ဖိုရတဲ့ အရသာကလည္း ဘဝမွာ တစ္ခါမွမႀကဳံဖူးလို႔ ခံစားခ်က္အသစ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လူးညာလူး ႏုရဲ႕အဖုတ္ေလးကိုပြတ္ရင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မနက္ၾကေတာ့ အေမလာႏိုးမွ ထျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းမသြားခင္ အေမေၾကာ္ေပးတဲ့ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေတာ့ အေမေရာ ဦးေရာ ႏုနဲ႔ တူတူေပါ့။ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမထူးျခားသလိုေပမယ့္ ႏုမွာေတာ့ သူတို႔ညက လိုးေနတာကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ရွက္သလိုလို ေၾကာက္သလိုလို။ ႏုအေတြးလြန္ၿပီး ထမင္းေၾကာ္မစားဘဲ ေတြေတြႀကီး ျဖစ္ေနတာကို ဦး‌ျမင့္ေအာင္ေတြ႕ေတာ့

(သမီးေလး စားေလ ဘာလဲ ထမင္းေၾကာ္ မႀကိဳက္လို႔လား)

(ဟာ မဟုတ္ပါဘူး ႀကိဳက္ပါတယ္ ေဖေဖေလး)

အမွတ္မထင္ ႏုပါးစပ္က ဦးျမင့္ေအာင္ကို ေဖေဖေလးလို႔ ေခၚလိုက္မိသည္။

(ဟာ ခင္ေလးေရ သမီးက ေမာင့္ကို ေဖေဖေလးတဲ့)

အေမဖက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာေတာ့

(ေမာင္က မႀကိဳက္လို႔လား)

အေမက ရယ္ရင္းေမးေတာ့

(ႀကိဳက္ပါတယ္ကြာ ေမာင့္ကို ေဖေဖေလးေခၚလို႔ ဝမ္းသာတာပါ)

သူတို႔ေျပာေနတာေတြေၾကာင့္ ႏု ရွက္ရွက္နဲ႔ ထမင္းစားပြဲကထၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္ၿပီး ေက်ာင္းဝတ္စုံ လဲေနလိုက္သည္။

(ေဟာ သမီးက သူ႔ေဖေဖေလးကို ရွက္သြားၿပီ)

အေမ့ရဲ႕ ရယ္ေမာေနရင္း ေျပာတဲ့အသံက အခန္းထဲထိကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ ႏုလည္း ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ အစက အေမနဲ႔ ႏုတို႔ၾကား ဝင္လာလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ရာက ညကအေမ့ကို လိုးေနတာျမင္ၿပီးမွ မေက်နပ္တာေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိတဲ့အျပင္ ‌တြယ္တာခ်င္သလို ခြၽဲခ်င္သလို ျဖစ္လာလို႔ ေဖေဖေလးလို႔ အလိုလို ႏႈတ္က ထြက္သြားေလသည္။

အဲ့ေန႔က ေဖေဖေလးလို႔ စေခၚလိုက္မိလို႔ ဦးျမင့္ေအာင္ကလည္း သူ႔ကိုယ္သူ ေဖေဖေလးလို႔ သုံးစြဲသလို ႏုကလည္း ေဖေဖေလးလို႔ ဆက္ေခၚလိုက္ေလသည္။ အခုဆို ႏု ညည ေစာေစာအိပ္ရာ ဝင္က်င့္ရေနၿပီ။ တကယ္အိပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွင္တို႔သိတယ္ မဟုတ္လား။ အေမတို႔လိုးတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္တာေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ အေမက

(ေမာင္ရယ္ ဒီေန႔ ခင္ေလးအလုပ္ပန္းလို႔ နားရေအာင္ေနာ္)

ဆိုရင္ ေဖေဖေလးကလည္း အလိုလိုက္ရွာပါတယ္။ အေမ့ကိုဖက္ၿပီး အိပ္လိုက္တာဘဲ။ ႏုကသာ ေဖေဖေလးကို သနားေနတာ။ မသနားဘဲ ေနမလား။ ေဖေဖေလးက ေတာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကိုကိုင္ၿပီး အေမေရွ႕ျပလို႔

(ေတြ႕လား ေမာင့္ေကာင္ႀကီးက မာန္ထေနတာ၊ ခင္ေလးကို သနားလို႔ ခြင့္ေပးလိုက္ရတာ)

ဆိုေတာ့ အေမက

(ေမာင့္ကို ခင္ေလးက အာ့ေၾကာင့္ပိုခ်စ္တာ)

ဆိုၿပီး ေဖေဖေလးပါးကို တ႐ႊတ္႐ႊတ္နမ္းေတာ့ ေဖေဖေလးကလည္း ေက်နပ္ၿပီး အေမ့ကို ဖက္အိပ္ပါေလေရာ။ ႏုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မျဖစ္သင့္လို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းတာပါဘဲ။ ထိန္းတဲ့ၾကားက ေဖေဖေလး ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေရလဲပုဆိုး ပါးပါးေလးေၾကာင့္ လီးက အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ေပၚေနတဲ့အခါမ်ိဳး ရင္တဖိုဖိုနဲ႔ ေဖေဖေလးမသိေအာင္ ၾကည့္မိျပန္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ႏု အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ စာၾကည့္ေနတုန္း ေဖေဖေလးက တံခါးဝရပ္ေတာ့ ပုဆိုးကိုေဖာက္ၿပီး အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ ေဖေဖေလးလီးႀကီးကို ခိုးၾကည့္ရတာလည္း အရသာတမ်ိဳးေပါ့။ ေဖေဖေလးကေတာ့ မသိရွာဘူး၊ သူခ်စ္တဲ့မိန္းမက ပါလာတဲ့သမီး သူ႔သမီးလို႔သတ္မွတ္ၿပီး အစစအရာရာ အလိုလည္း လိုက္ရွာပါတယ္။ အေမကလည္း ႏုနဲ႔ ေဖေဖေလးတို႔ အဆင္ေျပေနတာကို ဝမ္းသာေနရွာသည္။ ႏုလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား ေဖေဖေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးလာသလို ဆိုးႏြဲ႕လာတယ္။ ဒါကလည္း ေဖေဖေလးက အလိုလိုက္တာကိုး။ အေမကေတာင္

(သမီးေနာ္ ေဖေဖေလးကို တအားမဆိုးရဘူး)

လို႔ ေျပာယူရသည္။

(ခင္ေလးကလည္း ဆိုးပါေစ။ ေမာင္တို႔မွာ ဒီသမီးေလး တစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။ သူမဆိုးလို႔ ဘယ္သူဆိုးမလဲ။ ဟုတ္လား အဆိုးမေလး)

ေျပာေျပာဆိုဆို အေမ့ေရွ႕မွာဘဲ ႏုကိုဖက္ၿပီး ႏုပါးကို ႐ႊတ္ဆိုနမ္းလိုက္ေတာ့

(အို)

ရင္ထဲ တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားေရာ။ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီအ႐ြယ္ထိ အေမကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ မနမ္းဘူးတဲ့ပါး။ အခု အေဖအရင္းမဟုတ္တဲ့ ေယာက်္ားႀကီးက နမ္းလိုက္ေတာ့၊ ႏု ရွက္ရွက္နဲ႔ ပါးေလးပြတ္ၿပီး အိပ္ခန္းဆီေျပးေတာ့ အေမတို႔လင္မယားက တဟားဟား သေဘာက်ရင္း

(အဆိုးမေလး ရွက္သြားၿပီေဟ့)

တဲ့။ ႏုရင္ထဲေတာ့ ရထားႀကီး ခုတ္ေမာင္းေနသလိုပါဘဲ။

ေနာက္ေန႔ ညစာစားၿပီး ႏုက မီးဖိုထဲမွာ စားၿပီးသား ပန္းကန္ေတြေဆးၿပီး က်န္ေနခဲ့ၿပီး အားလုံးၿပီးမွ အိမ္ေရွ႕ခန္းထြက္လာေတာ့ အေမနဲ ေဖေဖေလးတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ထိုင္ခုံေပၚမွာ ပူးထိုင္ရင္း TV ၾကည့္ေနၾကသည္။ သူတို႔ကို ျမင္ေတာ့ ႏုရင္ထဲမွာ အလိုလို မနာလိုဝန္တိုစိတ္ေတြ ျဖစ္လာတာနဲ႔

(အမယ္ သမီးၾကေတာ့ အလုပ္လုပ္ခိုင္းၿပီး အေမတို႔က ဇိမ္က်ေနတယ္ေပါ့ေလ ဘယ္ရမလဲ)

ေျပာေျပာဆိုဆို အေမနဲ႔ ေဖေဖေလးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားကို အတင္းတိုးၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အေမေရာ ေဖေဖေလးပါ ႏုကို သေဘာက်ၿပီး

(သမီးကေတာ့ေလ တကယ့္ကေလးေလးၾကေနတာပဲ)

လို႔ အေမက ေျပာေနေပမယ့္ ႏုကေတာ့ အတင္းတိုးထိုင္ေနေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခုံမွာ သုံးေယာက္ထိုင္ေတာ့ ႏုတင္ပါးေတြက အေမနဲ႔ ေဖေဖေလးရဲ႕ ေပါင္ေပၚမွာ တစ္ျခမ္းစီး တင္ေနတာေပါ့။

(ဘာျဖစ္လဲ သမီးက ကေလးပဲ)

ဆိုၿပီး အေမ့ပါးကို တ႐ႊတ္႐ႊတ္နဲ႔ နမ္းေလေတာ့ အေမက သေဘာေတြက်လို႔။ ေဖေဖေလးက

(သမီးက မ်က္ႏွာလိုက္တယ္ကြာ။ သူ႔အေမၾကနမ္းၿပီး ေဖေဖေလးၾကေတာ့ မနမ္းဘူး)

လို႔ ေျပာလာေတာ့

(အမယ္ မလိုက္ပါဘူးေနာ္ ေဖေဖေလးကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္ေနာ္)

ေျပာေျပာဆိုဆို ေဖေဖေလးကိုဖက္ၿပီး ပါးကိုအနမ္းမွာ ေဖေဖေလးက မ်က္ႏွာအလြဲနဲ႔ႀကဳံေတာ့ ပါးကေခ်ာ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစပ္ကို နမ္းမိေတာ့ ေဖေဖေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ စူးတာမို႔ ရင္ထဲမွာဖိုလို႔ ႏွလုံးေတြက တအားခုန္တာ ႏုပဲသိတယ္။ အေမနဲ႔ ေဖေဖေလးတို႔ကေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ ႏုကို ကေလးလို သေဘာထားၿပီး စေနၾကသည္။

ႏုက ေဖေဖေလးဖက္က တင္ပါးကို ပိုၿပီး ေဖေဖေလးရဲ႕ ေပါင္ေပၚေရာက္ေအာင္ ေ႐ြ႕လိုက္ရင္း အေမ့ဖက္လွည့္လို႔ အေမ့လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားေလေတာ့ ႏုရဲ႕ဖင္ႀကီးက ေဖေဖေလးကို ပစ္ေပးထားသလိုေပါ့။ အေမ့ကို ကယုကယ ခြၽဲသလိုလိုနဲ႔ ႏုဖင္ႀကီးကို ေဖေဖေလးေပါင္ေပၚ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အမွတ္မဲ့ပုံဖမ္းၿပီး ေဖေဖေလးေပါင္ၾကားကို လက္ႏႈိက္လိုက္ေတာ့

(အဟိ)

ေဖေဖေလးလီးႀကီးက မာမာႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ႏုလည္း မသိခ်င္ယာင္ေဆာင္ၿပီး အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး အိပ္ရာထဲ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚေရာက္မွ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာကို ျပန္ေတြးၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ သေဘာက်ေနသလို လက္နဲ႔စမ္းမိတဲ့ ေဖေဖေလးလီးႀကီးကို ျပန္ေတြးၿပီး ရင္ခုန္ရာကေန ႏုရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္မိျပန္ပါေရာ။

အဲ့လိုနဲ႔ဘဲ တန္ေဆာင္တိုင္ေရာက္လာေတာ့ လမ္းထိပ္မွာ လမ္းထဲက လူငယ္ေတြက စတိတ္ရႈိးလုပ္ၾကလို႔ ညၾကေတာ့ သြားၾကည့္ခ်င္တယ္လို႔ အေမ့ကိုပူဆာလို႔ အေမက

(ဟဲ့ နင့္က ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး တစ္ေယာက္ထဲသြားလို႔ မရဘူး)

(အာ့ဆို အေမလိုက္‌ပို႔)

(အမေလး ေက်းဇူးရွင္ရယ္။ က်ဳပ္တစ္ေန႔လုံး သြားရလာရလို႔ ပန္းေနၿပီ။ နင့္ေဖေဖေလးသာပို႔ခိုင္း)

အာ့နဲ႔ ႏုလည္း သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ ေဖေဖေလးကို

(ေဖေဖေလး သမီးကို စတိတ္ရႈိးလိုက္ပို႔ေပး)

ေဖေဖေလးက ႏုကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး

(သမီးကလည္းကြာ)

ဆိုတာနဲ႔ ႏုလည္း ေဖေဖေလးလက္ေမာင္းကို ဆြဲရမ္းၿပီး

(မရဘူးေနာ္ လိုက္ပို႔ေနာ္ ေနာ္ ေဖေဖေလး)

အေမက မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔

(ကဲ ေမာင္ေရ လိုက္သာပို႔လိုက္၊ မပို႔မခ်င္း ဂ်ီက်ေနမွာ)

ဆိုတာနဲ႔ ေဖေဖေလးလည္း မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ ႏုကို လိုက္ပို႔ရေတာ့တာေပါ့။ ရပ္ကြက္စတိတ္ရႈိးေပမယ့္ လူေတာ့အမ်ားသား။ ႏုတို႔လည္း မတ္တပ္ရပ္ ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ေဖေဖေလးက ကာလသားေတြ အနားတိုးလာတာနဲ႔ ႏုကို သူ႔ေရွ႕မွာထားၿပီး ႏုကို လူမတိုးႏိုင္ေအာင္ သူက ေနာက္ကေန ကာထားေပးသည္။ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း တီးေနဆိုေနတာကို ေရွ႕ကကြယ္ေနလို႔ ႏုက ေျခဖ်ားေထာက္ေထာက္ ၾကည့္ေနရသည္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ၿပီးလို႔ ေနာက္တစ္ပုဒ္ဆိုခ်ိန္မွာ ႏု ေျခဖ်ားေထာက္ၾကည့္ရင္း ေညာင္းလို႔ ေျခအခ်မွာ လူကယိုင္ၿပီး ေနာက္လန္သြားေတာ့ ေဖေဖေလးရင္ခြင္ထဲကို ေရာက္သြားတာမို႔ ေဖေဖေလးက ပခုံးႏွစ္ဖက္ကိုဖမ္းၿပီး ကိုင္ထိန္းလိုက္ရသည္။ အဲ့အခ်ိန္ပဲ ႏုဖင္ၾကားကို မာမာႀကီးနဲ႔ ထိေနတာ သတိျပဳလိုက္မိသည္။

(ရလား သမီး)

ေဖေဖေလးအေမးကို ေခါင္းၿငိမ့္ အေျဖေပးလိုက္ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနသည္။ ေဖေဖေလးကလည္း ႏုပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားရာက မလႊတ္ေတာ့ဘဲ ထိန္းကိုင္ထားသလို ကိုင္ထားေလသည္။ ႏုလည္း သီခ်င္းမွာ စိတ္မေရာက္ေတာ့ဘဲ ႏုဖင္နဲ႔ လာလာထိေနတဲ့ ေဖေဖေလးရဲ႕ လီးမာမာႀကီး အထိအေတြ႕မွာဘဲ စိတ္ကေရာက္ေနေတာ့သည္။ ႏု အရဲစြန႔္ၿပီး ဖင္ကိုေကာ့ၿပီး ေဖေဖေလးလီးနဲ႔ ထိေအာင္လုပ္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖေလးကလည္း ႏုပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြက အားပါပါဆုပ္ၿပီး လီးကိုေကာ့ၿပီး ႏုဖင္ၾကားကို ထိုးသြင္းေလေတာ့ ပုဆိုးပါး ထမိန္ပါး ခံေနလ်က္က ေဖေဖေလးလီးက ႏုေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းနားကို လာထိေလေတာ့ ႏု ေသးေပါက္ခ်င္သလိုလို အဖုတ္ထဲက က်ဥ္ခနဲ႔ က်ဥ္ခနဲ႔မို႔ လူလည္း တြန႔္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားလို႔ ေရွ႕ကိုေ႐ြ႕မယ္လုပ္ေတာ့ ေဖေဖေလးက ပခုံးကိုစုံကိုင္ၿပီး သူ႔လီးေရွ႕ ဆြဲကပ္ထားေတာ့ ႏုလည္း မ႐ုန္းသာေတာ့ဘူး။ ႏုဖင္ၾကားမွာ ပူပူေႏြးေႏြးလီးႀကီး ညႇပ္ထားရတဲ့ အရသာမ်ိဳး တစ္ခါမွမခံစားဘူးဘူး။ အဲ့အသိေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္ ႏုေစာက္ပတ္ထဲက အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနတာကို ခံစားမိလိုက္သည္။

စတိတ္ရႈိးက တီးလုံးနဲ႔အၿပိဳင္ ေဖေဖေလးက သူလီးကို ေဆာင့္ပြတ္ေပးေနတာကို ႏု ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ၿငိမ္ခံေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖေလး ၿပီးသြားတယ္ထင္တယ္ ႏုကို အတင္း သူ႔လီးနားဆြဲကပ္ၿပီး ၿငိမ္သြားသည္။

အဲ့ညကျပန္လာေတာ့ လမ္းမွာ ႏုေရာ ေဖေဖေလးေရာ တစ္ခြန္းမွမေျပာၾကဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္လို႔ေနၾကေပမယ့္ အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့ ႏုအဖုတ္ေလးကိုပြတ္ရင္း ေဖေဖေလးလီးႀကီးနဲ႔ ပြတ္ေပးတာကို ျပန္ေတြးရင္း ခံစားမိတာေတာ့ ဝန္ခံပါသည္။

ႏု ေဖေဖေလးကို မေက်နပ္ဘူး။ ဘာလို႔လဲ သိလား။ အဲ့စတိတ္ရႈိးၾကည့္တဲ့ညၿပီးလို႔ ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ သူမဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ ႐ုပ္တည္ႀကီး လုပ္ေနေလသည္။ ႏုကို အစလုပ္ၿပီး လီးနဲ႔ဆြသြားၿပီးမွ အခုေတာ့ သူက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို လုပ္ေနေတာ့ အသဲေတြ တအားယားတာပဲ။

ႏုက ထမင္းစားခန္းတို႔ TV ၾကည့္တဲ့အခါတို႔ ေဖေဖေလးနားကပ္ၿပီး မထိတထိလုပ္တာေတာင္ သူက အသာေရွာင္ေရွာင္သြားသည္။ အေမရွိေနေတာ့ ႏု ႐ုပ္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းေနရေပမယ့္ စိတ္ရွိတိုင္း ထုပစ္ ကုတ္ပစ္ခ်င္တာမွ အရမ္းပဲ။ ညညဆို သူတို႔လိုးတာၾကည့္ၿပီး အဲ့လီးႀကီးနဲ႔ ႏုဖင္ကို ေညာင့္သြားတာပါလားလို႔ အသိဝင္တိုင္း အလိုမျပည့္မႈ ေဝဒနာေတြက ပိုပိုကဲလာသည္။ ဒါေပမယ့္ ႏုက မိန္းကေလးပဲ၊ မိန္းမမာယာတဲ့ သိရေစမယ္လို႔ က်ိန္းေနမိသည္။ က်ိန္းသာက်ိန္းေနရတယ္ ဘယ္ကစရမလဲ မသိဘူး။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကေတာ့ ႏု ေရခ်ိဳးေနရင္း အႀကံရလိုက္သည္။ အဲ့ဒါကလည္း ေရစိုေနတဲ့ ႏုရဲ႕ကိုယ္လုံးကို ျပန္ျမင္လို႔ အေတြးေပါက္သြားတာ။ ေရလဲထမိန္က ႏြမ္းလြန္းပါးလြန္းေတာ့ ေရစိုၿပီး ကိုယ္မွာကပ္ေနရင္ အရွိကိုအရွိအတိုင္းပဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆို ႏုရဲ႕ေစာက္ေမႊးႏုႏုေလးေတြကိုေတာင္ ေဖာက္ျမင္ေနရသလိုပဲ။

ႏုတို႔ေရခ်ိဳးတာက အိမ္နဲ႔ ဆယ္ငါးေပေလာက္အကြာမွာ ေက်ာက္စည္ကို အဝီစိတြင္း ေရထည့္ၿပီး သမံတလင္း ခင္းထားသည္။ အကာကသြပ္ကို သုံးဖက္ကာ တစ္ဖက္လႊတ္ေပါ့။ ေက်ာက္ေရစည္က ႏုရင္ၫႊန႔္ေလာက္ မရွိတရွိေပါ့။ ေရတစ္ဝက္ေလာက္အက်န္မွာ ႏု ဒန္ေရဖလားေလးကို ေရထဲႏွစ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဆပ္ျပာေမႊးေတြကို တစ္ကိုယ္လုံး တိုက္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ

(ေဖေဖေလးေရ လာပါဦး ေဖေဖေလးေရ)

လို႔ ေအာ္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖေလးလည္း စိုးရိမ္သံနဲ႔

(ဘာျဖစ္တာလဲ သမီး ဘာျဖစ္လို႔လဲ)

ဆိုၿပီး အိမ္ထဲကေန ႏုေရခ်ိဳးတဲ့ဆီ အေျပးလာေရာ။ ႏုလည္း မ်က္ႏွာကိုပါ ဆပ္ျပာတိုက္ထားၿပီး

(ေရခြက္က်သြားလို႔ ေဖေဖေလး။ ဆပ္ျပာတိုက္ရင္း တန္းလန္းႀကီး မ်က္လုံးထဲ ဆပ္ျပာေတြဝင္လို႔ စပ္ေနၿပီ။ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ ေဖေဖေလးရဲ႕)

ႏုအေျပာကိုယုံၿပီး ေဖေဖေလးက ေက်ာက္စည္ထဲက ေရခြက္ကို ကုန္းဆယ္ၿပီး ႏုလက္ထဲထည့္ရင္း

(ေရာ့ သမီးရၿပီ ရၿပီ)

ႏုက မယူပါဘူး။

(ဟာ ေဖေဖေလးကလည္း ဆပ္ျပာေတြနဲ႔လက္က။ ေဖေဖ‌ေလး ေလာင္းေပးေလ)

ႏုကလည္း အႀကံနဲ႔ေလ။ ေဖေဖေလးက မသိရွာဘူး။

(ဪ ေအးေအး ေဖေဖေလး ေလာင္းေပးမယ္)

ဆိုၿပီး သူကေရခြက္နဲ႔ ေရေတြခပ္ခပ္ၿပီး ႏုလက္ထဲကို ေလာင္းေလာင္းေပးေတာ့ ႏုကလည္း ယုတၱိရွိရွိ လက္နဲ႔ခံၿပီး မ်က္ႏွာသစ္တာေပါ့။ ဖလူးး ရႈးး ဖူးး နဲ႔ ေရေတြကို ပလုတ္က်င္း မႈတ္ထုတ္ရင္းက

(အခုမွ မ်က္စိစပ္တာ သက္သာေတာ့တယ္)

လို႔ေျပာရင္းက အမွတ္တမဲ့ပုံနဲ႔ ထမိန္ရင္လွ်ားကိုေျဖၿပီး သုံးေလးခါ တျဖန္းျဖန္းခါၿပီး ရင္လွ်ားေတာ့ ေတြးၾကည့္ေပါ့ ခါးေလးကုန္းၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ရာက ရင္လွ်ားေတာ့ ေရေလာင္းေပးေနတဲ့ ေဖေဖေလးကို ႏို႔ေတြျပသလိုျဖစ္တဲ့အျပင္ အဖုတ္ကိုေတာင္ တစ္စြန္းတစ္စ လွစ္ျပသလိုျဖစ္ေနေတာ့ ေရအေလာင္းရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ေဖေဖေလး မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဖေဖေလးက အိမ္ေနရင္းဝတ္တဲ့ ပုဆိုးကလည္း ပါးပါးေလးဆိုေတာ့ သူ႔လီးေတာင္လာေတာ့ ေရွ႕ကိုေငါထြက္ေနသည္။

ႏုေလ အဲ့ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္လိုက္တာ ဟိဟိ။ ကဲဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ သူ႔ကိုယ္သူ လူ႐ိုးလိုလို လုပ္ေနတာ။

(ဟာ ေဖေဖေလးကလည္း ေရမေလာင္းေပးဘဲနဲ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲ)

ႏု ေျပာလိုက္မွ

(ေအာ္ အင္းး အဲ )

ဆိုၿပီး ဂေယာင္ဂတမ္းနဲ႔

(ေရာ့ေရာ့ သမီး ရၿပီဟုတ္)

ဆိုၿပီး ႏုလက္ထဲ ေရခြက္အတင္းထည့္ၿပီး အိမ္ဖက္ကို ျပန္သြားတဲ့ ေဖေဖေလးကို ႏု ေနာက္ကေန ၾကည့္ရင္း အခုေတာ့ ေဖေဖေလး ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲလို႔ ရင္ထဲက က်ိန္းလိုက္မိပါသည္။

ႏု အဲ့လိုလုပ္လိုက္တဲ့ ေန႔ကစၿပီး ေဖေဖေလးတစ္ေယာက္ ႏုကိုၾကည့္ရင္ မ်က္လုံးမွာ ရမၼက္ခိုးေတြနဲ႔။ ႏု မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနေပမဲ့ ေဖေဖေလး ႏုႏို႔ေတြ ဖင္ေတြကို ၾကည့္တာကို သိရင္ျမင္ရင္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနသည္။ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ထမင္းစားၾကလို႔ ဟင္းထခူးတဲ့အခါမ်ိဳးဆို ေဖေဖေလးပုခုံးကို ႏုႏို႔နဲ႔ မတိုက္တိုက္မိေအာင္လုပ္ေတာ့ ေဖေဖေလးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲက ႀကိတ္ရယ္ေနမိသည္။

တနဂၤေႏြေန႔ေပါ့ ႏုကလည္း ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ေဖေဖေလးကလည္း သူ႔ကားစက္ျပင္စရာရွိလို႔ ဝပ္ေရွာ့အပ္ထားၿပီး၊ အေမကေတာ့ အိမ္ငွားကိစၥနဲ႔ အျပင္ထြက္သြားေတာ့ ႏုနဲ႔ ေဖေဖေလးပဲ က်န္ခဲ့သည္။ ေဖေဖေလးက အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ TVထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ႏုလည္း ေဖေဖေလးကို စခ်င္တာနဲ႔ ေရလဲထမိန္ဝတ္ၿပီး ၾကမ္းတိုက္တာေပါ့။ ေဖေဖေလးေရွ႕မွာ ၾကမ္းကို ကုန္းတိုက္ေနေတာ့ ေဖေဖေလးကို ဖင္ကုန္းျပေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ ႏု မသိမသာေလး ေဖေဖေလးကို ခိုးၾကည့္ေတာ့ ႏုဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ေနတာမ်ား မ်က္လုံးက အေရာင္ေတြေတာင္ ထြက္ေနသည္။

ေဖေဖေလး စိတ္ေတြထေနတာ တကယ္တမ္း သိလိုက္ရေတာ့ ႏု ေၾကာက္လာမိသည္။ အဲ့ဒါနဲ႔ၾကမ္းတိုက္တာရပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးမယ္ဆိုၿပီး ႏု အခန္းထဲဝင္ၿပီး အက်ႌေတြ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ဘရာေလးကိုပါခြၽတ္ၿပီး ထမိန္ရင္လွ်ားေတာ့ အေပါက္ဝက လူရိပ္ျမင္လို႔ ၾကည့္လိုက္တာ ေဖေဖေလးရယ္ ႏုကို စူးစူးႀကီးၾကည့္ေနတာ။ ႏုလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေဖေဖေလးကို ျပန္ေငးၾကည့္မိေနသည္။ ေဖေဖေလးက ႏုဆီကိုလာၿပီး ႏုပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ႏုမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနလို႔ ႏုလက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္ေပၚအုပ္ထားရင္း

(ေဖေဖေလးး ဘာလုပ္တာလဲ)

ႏႈတ္ကလည္း ေမးမိေမးရာ ထြက္သြားေရာ ေဖေဖေလးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ႏုေမးေစ့ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ပင့္လိုက္သည္။ မဟတဟ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏုရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးနဲ႔ ငုံခဲလို႔စုပ္လိုက္တာမို႔ လန႔္လည္းလန႔္သြားသလို ခံလည္းခံစားၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြက လြန္ဆြဲေနသည္။ ႏုကသာ လြန္ဆြဲေနတာ ေဖေဖေလးကေတာ့ ႏုရဲ႕ခါးေလးကို ပိုက္ေပြ႕လို႔ သူ႔ရင္ခြင္ဆြဲကပ္ၿပီး ႏုႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရ စုပ္နမ္းေနတာ ႁပြတ္ႁပြတ္ဆိုတဲ့ အသံေတြေတာင္ ထြက္လို႔။

ႏုက ေဖေဖေလး ရင္ဘတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံတြန္းၿပီး ကိုယ္ကိုေနာက္လွန္ထားေတာ့ ႏုေစာက္ပတ္က ေဖေဖေလးလီးကို ေကာ့ေပးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ပုဆိုးရဲ႕ေအာက္က လီးႀကီးကေငါၿပီး ႏုေစာက္ပတ္ေလးကို ထိုးေနသလိုမို႔ ရင္ဖိုလို႔ အသက္ရႉလည္း မမွန္ခ်င္ဘူး။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ့ ႏွလုံးေတြက ေပါက္ထြက္မလား ထင္ရေလသည္။

(အာ ေဖေဖေလး မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ အေမသိရင္ သတ္လိမ့္မယ္)

ႏုပါးစပ္ကလည္း ဘာေတြေျပာလို႔ေျပာမိမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ ေဖေဖေလးကလည္း ႏု အေျပာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ သူလုပ္ခ်င္ရာေတြဘဲ ဇြတ္လုပ္ေနေတာ့တာ။ ႏုရင္လွ်ားထားတဲ့ ထမိန္ကိုေျဖအခ် ႏုအတင္းျပန္ၿပီး ထမိန္ကို ဆြဲေပမယ့္ ေယာက်္ားႀကီးအားကို ဘယ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ထမိန္ေျပအက် ေပၚလာတဲ့ ႏုရဲ႕ ႏို႔သီးပန္းႏုေရာင္ေလးကို မညႇာမတာ ငုံခဲစုပ္လိုက္တာမို႔ ႏု ေလထဲကိုပဲ လြင့္ေျမာသြားေလသလားလို႔ ခံစားမိသလို ႏႈတ္ကလည္း

(အားး ေဖေဖေလးရယ္ အဟင့္)

လို႔ ထြက္သြားခိုက္ က်န္တဲ့ ႏုႏို႔ေလးကို ေဖေဖေလးရဲ႕ လက္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ဆုပ္နယ္လိုက္တာမို႔

(ဟင့္)

နာသလိုလို ေကာင္းသလိုလို ဘာဆိုဘာမွ မေျပာတတ္တာမို႔ ေဖေဖေလးေခါင္းကိုဘဲ ႏုဆုပ္ကိုင္လို႔ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ေနမိသည္။ ေဖေဖေလးရယ္ေလ ႏုႏို႔ေတြကို ဘယ္ေျပာင္းစို႔ ညာေျပာင္းစို႔ေနေတာ့ ႏုေစာက္ပတ္ေလးထဲက ယြစိယြစိ ျဖစ္လာတာေပါ့။

(အားး ေဖေဖေလး သမီးမေနတတ္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္ပါနဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့)

ႏု ဘယ္လိုေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ ေဖေဖေလးက ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ သူလုပ္ခ်င္တာကိုဘဲ လုပ္ေနေတာ့သည္။ ႏုလည္း ဒူးေတြမခိုင္ခ်င္ဘဲ ၫြတ္လာတာမို႔ ေဖေဖေလးက ႏုကို ကုတင္ဆီတြန္းလိုက္တာမို႔ ႏုကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္လ်က္သားျဖစ္သြားေတာ့ ႏု ေျခေထာက္ေတြကို ကိုင္ေျမႇာက္ၿပီး ခါးေရာက္ေနတဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္ေနတာမို႔ ႏုလည္း အတင္းျပန္ဆြဲၿပီး

(ဟင့္အင္း ဟင့္အင္းး မလုပ္ပါနဲ႔ ေဖေဖေလးရယ္)

မရပါဘူး။ ေဖေဖေလး အတင္းခြၽတ္လိုက္တာမို႔ ႏုမွာ အကာအကြယ္မဲ့မို႔ ရွက္လိုက္တာ ႏုေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ထားရသည္။ ေဖေဖေလးကေတာ့ ႏုရဲ႕ေစာက္ပတ္ကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ ႏုလက္ေတြကို အတင္းဆြဲဖယ္ေနတာ။ ႏုကလည္း အတင္းျပန္အုပ္ထားတာေပါ့။ ဖယ္လိုက္ အုပ္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ေဖေဖေလးက မဖယ္ေတာ့ဘဲ ႏုကို ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ႏုအေပၚကေန ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္ေပးေနေတာ့ ႏုလည္း ေဖေဖေလးအလိုကိုလိုက္ၿပီး ေဖေဖေလးအနမ္းကို ျပန္ၿပီးတုန႔္ျပန္ေနမိသည္။

ႏုရဲ႕အေျခအေနကို သိတဲ့ ေဖေဖေလးက ႏုႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးေနတယ္။ ႏုရဲ႕ႏို႔သီးေတြက တင္းလာၿပီး ေဖေဖေလးလုပ္ေပးတာကို ေက်နပ္ေနမိေရာ။ ေဖေဖေလးရဲ႕လက္ေတြက ႏို႔ကတစ္ဆင့္ ႏုဗိုက္သားေတြကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ေအာက္ဖက္ကို ေ႐ြ႕လာၿပီး ေနာက္ဆုံး ေပါင္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေတာ့ ႏု ေပါင္ေလးကားေပးခ်င္မိေပမယ့္ စိတ္တင္းၿပီး ေပါင္ကို တင္းတင္းေစ့ထားမိသည္။ ေဖေဖေလးက လက္ကိုအေပၚဖက္တက္လာၿပီး ႏုရဲ႕ေစာက္ပတ္ေလးအုပ္ထားတဲ့ လက္ေတြကို အသာေခ်ာ့ၿပီး ဖယ္ေနေတာ့ ႏုလည္း မျငင္းသာပဲ ေဖေဖေလးဖယ္ရာကို အလိုလိုပါသြားခဲ့သည္။ လက္အုပ္ထားတာ လြတ္သြားတဲ့ ႏုေစာက္ပတ္ေလးကို ေဖေဖေလးက သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ အုပ္ကိုင္လိုက္တာမို႔

(ဟင့္ ဟင့္)

ႏု အလိုလို ဖင္ေကာ့မိသြားသလို ေပါင္သားေတြလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတာ သတိထားမိသည္။ ေဖေဖေလးက အုပ္ထားရာကေန ႏု ေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ညိဳး လက္မနဲ႔ ၿဖဲေတာ့ ႏု ရင္ထဲမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚက ျပဳတ္က်သလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရတာမို႔

(အာ ေဖေဖေလးရယ္)

ေဖေဖေလးက ႏု ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးေနၿပီး ရသာဖူးေလးကို ဖိေခ်ေပးေတာ့ ႏု ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္လို႔ ေဖေဖေလး ပုခုံးကို ကိုက္ဆြဲမိေရာ ေဖေဖေလးက မနာသလိုပါဘဲ။ သူ႔ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ႏုေပါင္ေတြကို ဆြဲၿဖဲပစ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးႏုေလးေတြနဲ႔ ႏုေစာက္ပတ္ေလးက ေဖေဖေလးလိုးဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနေရာ။ ေဖေဖေလးက သူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီး ႏုေစာက္ပတ္ဝကို ထိုးျမႇပ္ေနေတာ့ ႏုအသက္ေတာင္ မရႉႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္တာမို႔ ေဖေဖေလးရင္ဘတ္ကို အတင္းတြန္းရင္း

(ေဖေဖေလး သမီးေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္လို႔)

(မေၾကာက္ပါနဲ႔ ေဖေဖေလးမနာေအာင္ လိုးေပးမယ္)

(ဟင့္ အင္းး ဟင့္ အင္းး)

ႏု ပါးစပ္ကသာ ျငင္းေနေပမယ့္ ေအာက္ကေတာ့ ေဖေဖေလးလိုးေကာင္းေအာင္ ေပါင္ကို ကားေပးေနမိသည္။ ေဖေဖေလးကလည္း သူ႔လီးနဲ႔ အေပါက္တည့္တာနဲ႔ လီးကို ဖိသြင္းတာမို႔ ႏုေစာက္ပတ္ကို သပ္လ်ိဳခံလိုက္ရသလိုပါပဲ။ တစ္စို႔စို႔ႀကီး ခံစားလိုက္ရလို႔

(ေဖေဖေလးး နာတယ္ နာတယ္)

(ေအးပါ ခဏေလး ခဏေလး လိမ္မာပါတယ္)

ေျပာေျပာဆိုဆို လီးကို ေဆာင့္လိုးလိုက္တာမို႔

(ၿဗဲ ဗ်ိ ဗ်ိ)

(အားး ေသပါၿပီ ေဖေဖေလးရယ္)

နာလိုက္တာရွင္ မီးစနဲ႔ ထိုးခံလိုက္ရသလိုဘဲ။ နဖူးက ေခြၽးေတြေတာင္ ထြက္လာသလို ႏုေပါင္ေလးေတြဆို တုန္ေနတာ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ဘဲ။ ႏုလည္း ေဖေဖေလးကို လက္သီးနဲ႔ တအုန္းအုန္း ထုပစ္လိုက္သည္။ ေဖေဖေလးကေတာ့ သူ႔လီးကို ႏု ေစာက္ပတ္ထဲ အဆုံးထည့္ထားၿပီး လီးနဲ႔ေစာက္ပတ္ကို တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ကပ္ထားၿပီး ၿငိမ္ေနသည္။ ႏုလည္း အနာနည္းနည္း သက္သာလာသည္။

(ေဖေဖေလး သမီးကိုမသနားဘူး၊ နာလိုက္တာ ၿပဲသြားၿပီထင္တယ္)

ဆိုေတာ့ ေဖေဖေလးက ႏုနဖူးေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းရင္း

(နာသြားလားး ေဆာရီးေနာ္ သမီးေလး)

(မနာပဲေနမလား၊ ေဖေဖေလးလီးႀကီးက အာ့ေလာက္ႀကီးေနတာကို)

မ်က္ေစာင္းထိုးရင္းေျပာတဲ့ ႏုကို ေဖေဖေလးက ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်လို႔ရယ္ရင္း

(ႀကီးေတာ့ မေကာင္းဘူးလား)

(ေကာင္းဘူး နာတယ္)

ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီးေျပာေနတဲ့ ႏုကိုၾကည့္ၿပီး ေဖေဖေလး အသဲယားတယ္ထင္တယ္။ ႏုပါးကို ဘယ္ညာနမ္းၿပီး

(ခ်စ္လိုက္တာ သမီးရယ္)

(ဟင့္ ဘာခ်စ္တာလဲ သူမ်ားကိုလုပ္ေနၿပီး)

(ခ်စ္လို႔ လိုးတာေလ သမီးကလည္း)

(အာ ရွက္တယ္ မေျပာနဲ႔)

စကားေျပာေနတာမို႔ ေစာေစာက နာတာလည္း ေပ်ာက္သြားသလိုပဲ။

(ခ်စ္တယ္ သမီးေလးရယ္ တအားခ်စ္တယ္)

ေဖေဖေလးက ႏု ခံႏိုင္ၿပီဆိုတာ သိတာမို႔ သူ႔လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း အထုတ္အသြင္း လုပ္ေပးျပန္ေတာ့ ေကာင္းလိုက္တာ မေျပာတတ္ေအာင္ပဲ။ လိုးေပးေနတဲ့ ေဖေဖေလးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ႏု နမ္းခ်င္လာလို႔ ေဖေဖေလးပါးကို နမ္းေတာ့ ေဖေဖေလးက

(ေဖေဖေလးကို ခ်စ္လား)

(မခ်စ္ပဲ မယားအလုပ္ခံမလားး)

(ဟာ အာ့ဆို သမီးက ေဖေဖေလးရဲ႕ မယားေလးေနာ္)

(သြားပါ သူမ်ားကို အတင္းလုပ္ၿပီးေတာ့)

(မသြားႏိုင္ေသးဘူး၊ ဒီေစာက္ဖုတ္ေလးကို ဗြက္ေပါက္ေအာင္ လိုးဦးမယ္)

ေျပာေျပာဆိုဆို ႏုကို အားရပါးရ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ ႏုကလည္း ေဖေဖေလးေဆာင့္ရင္ ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးေတာ့ ေဖေဖေလးအႀကိဳက္ေပါ့။ ႏုရဲ႕အပ်ိဳေစာက္ပတ္ကို လိုးရလို႔လား မသိဘူး ေဖေဖေလးက အေမ့ကို လိုးသေလာက္ မၾကာဘဲ ႏုေစာက္ပတ္ေလးထဲ သူ႔လီးရည္ေတြ ပန္းထည့္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွာ ေရေႏြးပူစီးသလို ခံစားရသလို ႏုထဲကလည္း အရည္ေတြျပန္ထြက္သလို ေဖေဖေလးလီးကို ေစာက္ပတ္က ညႇစ္ဖမ္းထားမိသည္။ ေဖေဖေလးက သူ႔လီးကို အဆုံးသြင္းထားၿပီး ႏုေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ရင္းက

( ေကာင္းလိုက္တာ သမီးေလးရယ္)

တဲ့။ ေဖေဖေလးက ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ ႏု ဝမ္းသာမိတာ အမွန္ပါပဲရွင္။…ၿပီးပါၿပီ