Unicode
ကျွန်မဟာ အတန်းပညာလေး တတ်လာသလို ယောကျ်ားတွေကို ကိုင်တွယ်ရာမှာလည်း ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်။ သူတို့အကြောင်း နားမလည်ခင်ကတော့ အရိုးခံနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ပါတယ်…။ အခုတော့… သူတို့ဟာ ဘယ်လောက် ကလိမ်ကျတယ် ဆိုးသွမ်းယုတ်မာတယ်ဆိုတာ တဖြေးဖြေး သိလာရတော့ ကျမရဲ့ မွေးရာပါ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေ သုံးလာရတာပေါ့။ သူတို့ကို ဂျိုတပ်ပြီး နာဖားကြိုး ထိုးပေးတယ် ..။ ဒါတောင် အပြုံးမပျက်ကြပါဘူး ..။ ကျမနောက် တကောက်ကောက်ပဲ။ သူတို့ရဲ့ သိက္ခာတောင် အားမနာတော့ပါဘူးရှင်။
ကျွန်မကို ပထမဦးဆုံး ပန်းဦးလွှတ်တဲ့ ကျူရှင်ဆရာဟာ ကျွန်မ ၉ တန်းအောင်ကြောင်း သိရတာနဲ့ သူနဲ့ တစ်ညအိပ်ဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ သူကတော့ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ လှည့်ပတ်တောင်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ အစရှိခဲ့တဲ့ ကျမကို စာမေးပွဲအကြောင်းပြပြီး လိုးတာပါပဲ။ ကျမ မကြိုးစားရင် အောင်မလား စာမေးပွဲက။ ဒါကို သူက အရှက်မရှိ အခွင့်အရေးယူခဲ့တယ်..။ ဒါaပေမယ့် ပေးလိုက်ပါတယ်။
ကျမရဲ့ချစ်သူ မြင့်မောင် ဆိုရင်လည်း တစ်ကြိမ်မှာ ပျော်ပွဲစားအကြောင်းပြပြီး ကျမကို အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ဝိုင်းလိုးတာ ကြည့်နေတယ်။ ကျမက နောက်တွေ့တော့ မေးကြည့်ပါတယ်…။ ဒီခတ်မှာ ဒါတွေက မဆန်းပါဘူးတဲ့….။ မိန်းမဆိုတာ အပေါက်ပါတော့ အချောင်းထည့်ရမှာ နိယာမပဲတဲ့။ နောက်ကွယ်မှာ သောင်းကျန်းလည်း သိရမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ ဒီတော့ သူ့ရှေ့မှာတင် ခင်တဲ့သူတွေကို လက်ဆောင်ပေးရတာပါတဲ့ ပိတ်ဆိုစရာ မရှိပါဘူးတဲ့။
ကျမတွေ့တဲ့ ယောကျ်ားတွေထဲမှာဖြင့် ပြတ်တဲ့လူ မရှိပါဘူး။ ဒါနဲ့ ကျမ သူတို့ကို အပေးအယူသဘောနဲ့ ဆက်ဆံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျမ မာယာသုံးလိုက်တော့ ဟော ကျူရှင်ဆရာအတွက် လခဟာ အဝတ်အစားနဲ့ အလှအပ ပစ္စည်းဖိုး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျူရှင်လခလည်း မပေးရတော့ဘူးလေ။ မြင့်မောင်ခင်မျာလည်း ကျမရဲ့ ချုပ်ကိုင်မှုကြောင့် လဘက်ရည်ဆိုင်မထိုင် မုန့်မစားဘဲ လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပေးနေရတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့………..
” ကျွီး”
“အမေ့….။ ရှင် ဘယ်လိုလူလဲ…။ လူလာနေတာ မမြင်ဘူးလား”
“မြင်ပါတယ်ဗျာ မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လှလွန်းလို့ပါ”
“ရှင်နော် လူကိုဘာမှတ်နေလဲ။ အသက်မှအားမနာ သင်းချိုင်းကုန်း ခြေတစ်ဖက်လှမ်းကြီး”
“အိုး ယဉ်ကျေးလိုက်တာကွယ်။ တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ အအေးတိုက်ပါရစေ။ လက်ခံပါနော်”
“အိုး ရှင့်ကိုမသိဘဲနဲ့ ကျမက ဘာလို့လိုက်ရမှာလဲ”
“ဟာ မင်းလေးကလည်း မင်းလေးတို့ လမ်းထဲကဘဲလေ သိရဲ့သားနဲ့။ လာပါကွာ မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့ ပြုစုပါရစေ”
ကျမ သိပ်မငြင်းချင်ဘူးလေ။ အခုတလော ပိုက်ဆံလိုနေတယ်။ ချစ်သူသစ်လည်း ရှာနေတာ မဟုတ်လား။ ဒီလူကြီး အချစ်တော်ရင်တော်မှာလေ။ နောက်ပြီး တစ်နေကုန် အားနေတာဘဲ။
“ကောင်းပြီလေ သိပ်တော့ကြာလို့ မရဘူးနော်”
“ကဲ လာတက်”
“ဟာ”
“ဘာလို့လဲ စက်ဘီးပေါ် မတက်ချင်ဘူးလား။ လမ်းလျှောက်ရင် နေပူမှာစိုးလို့ပါ”
“လိုက်မယ်လေ”
ကျမ သူ့စက်ဘီးရဲ့ ဘားတန်းပေါ် တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဖင်တော့ကြိမ်းသား။ သူ့ရဲ့လက်ကြီးတွေကလည်း ကျမကို လိုတာထက်ပိုပြီး သိုင်းထားပါတယ်။ ကျမရဲ့နို့တွေကို အခွင့်ရရင် ရသလို ပွတ်တိုက်နေပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကုန်ဈေးတန်းထဲဝင်လာပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ “လေအေးသာ” ဆိုင်းဘုတ်တပ်ထားတဲ့ တည်းခိုခန်းရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပါတယ်။
“ကဲ ဆင်း”
“အအေးသောက်ဖို့က တည်းခိုခန်းကို လာရသလား”
“လိုက်ခဲ့ပါလေ။ နေပူပူမှာ မင်းရင်တွေ အေးသွားစေရမယ်”
ဒါနဲ့ ဘာမှမပြောဘဲ သူ့နောက်ကို လိုက်သွားတော့။
“ဟ အာစီ အချိန်မဟုတ် အခါမဟုတ်”
“အေးကွာ တူမလေးတစ်ယောက်ကို ပြုစုမလို့”
“ရော့ ဆရာ”
မန်နေဂျာပေးတဲ့ သော့ကိုယူပြီး အပေါ်တက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ ဘယ်လောက်သတ္တိရှိတယ် ပြောပြော ပြုံးစိစိ အကောင်တွေ ကောင်မတွေ ဝိုင်းကြည့်တော့ ရှက်မိပါတယ်။ ဒါနဲ့ ရှေ့ကသွားတဲ့ ထိပ်ပြောင်နောက် လိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ထိပ်ပြောင်ရဲ့ မူလနာမည်က ဘာလဲတော့ မသိဘူး။ မကြာခင်ကဘဲ တခမ်းတနားနဲ့ ဧည့်ခံပွဲလုပ်ပြီး ရဲရင့်ဝင်း ဆိုပြီး နာမည်ပြောင်းခဲ့ပါတယ်။
အခန်းထဲရောက်တော့ အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ ထိပ်ပြောင်က စားစရာမလာခင် ရေချိုးချင်ကြောင်းပြောပြီ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အိပ်ခန်းကတော့ တစ်ယောက်အိပ်ပါ။ ဒီအခြေအနေကြည့်ပြီး ကျမ သဘောပေါက်မိပါတယ်။ ထိပ်ပြောင် ဘာကြံစည်နေတယ်ဆိုတာ။
ခဏနေတော့ စားစရာတွေ ရောက်လာပါတယ်။ ဘရန်နီလည်း ပါတယ်။ ထိပ်ပြောင်အကြိုက် သိနေတယ်ထင်တယ်။ ထိပ်ပြောင် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာတော့
“မေသူလေး ရေချိုးလိုက်ပါလား။ ကိုယ်က ဒီလိုမျိုး အေးအေးဆေးဆေး နေချင်လို့ သိသန့်ခန်း ဝင်လာရတာ။ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာဆို လူကများ အိုက်ကအိုက်နဲ့”
ကျမလည်း ပူအိုက်နေတာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ အသာတံခါးပိတ်ပြီး တုံးလုံးဘဲ ရေချိုးလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံး အတွင်းအပြင် ချောင်ကြိုချောင်ကြား မကျန် ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်ပြီး ရေကို နာရီဝက်နီးပါးလောက် ချိုးလိုက်တော့ တကိုယ်လုံး လန်းဆန်းသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ သုတ်သင်ပြီး အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ထိပ်ပြောင်က ဘရန်နီ သောက်နေပါတယ်။ ကျမအအေးထဲလည်း ရောထားပုံရတယ်။ အရောင်က မကြည်မလင် ဖြစ်နေတယ်။
“လာ မေသူ ထိုင်။ မေသူ ကိုယ်စကားတစ်ခွန်း ပြောချင်တယ်။ ကိုယ်ပြောတာကို မငြင်းဖို့ ကြိုပြောချင်တယ်။ ကိုယ် မေသူ့ကို ချစ်ချင်တယ်။ ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်ရောပေါ့။ မေသူလည်း အစိမ်းမှ မဟုတ်တော့ဘဲ”
“ရှင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ ”
“ပူမနေပါနဲ့ မေသူရယ်။ မင်းရဲ့ ကျုရှင်ဆရာက ကိုယ့်ရဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းကွ။ နောက်ပြီး မင်းရည်းစား မြင့်မောင်ရဲ့အမေက ကိုယ့်ညီမလေ။ မင်းကြောင်းတွေ အကုန်လုံး သိပြီးသားပါ။ မင်းရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေလည်း သိပြီးပြီ။ မင်းလိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ပေးမယ်။ ကိုယ့် တောင်းဆိုချက်ကို လိုက်လျောပါ”
ကျမရဲ့အောက်မဟာပထဝီ မြေကြီးဟာ ငလျင်တောင် လှုပ်သွားပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူတို့ အသွေးအသားစုတ် မျိုလို့အားရတဲ့ ကျမကို တနာရူး ထိပ်ပြောင်ဆီ လက်လွှဲတယ်။ သဘောကတော့ သူတို့ အသုံးမဝင်တော့ဘူးပေါ့ ။
“ဒီဖာသည်မသား ပြောတာကို ရှင်က အဟုတ်မှတ်ပြီ”
“ဒီဟာ ကလေးကစားစရာ မဟုတ်ဘူး။ သတင်း အတိကျရထားတာ”
“ကဲ ရှင်က ဘယ်လောက်များ ပေးနိုင်လို့ စော်စော် ကားကား ပြောနေရတာလဲ”
“တစ်လကို ၁၅၀၀၀ ပေးမယ်။ ဒီလောက်ဆို မင်းအတွက် မနည်းပါဘူး။ ဟိုနှစ်ကောင်ပေါင်းတောင် ဒီလောက်မရှိဘူး”
“ရှင် ကျမကို ၂၅၀၀၀ မပေးရင် အခုပြန်မယ်။ ရှင့်ဟာရှင် ကျမနာမည် လူတကာကို လိုက်ပြောချင်ပြော”
“အောင်မယ် မင်းက ငါ့ကို ဒီလိုစမ်းတာလား။ ကဲကဲ ငါကဘဲ လျှော့ပါတယ်”
သူဟာ ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျမကို ကုတင်ဆီ ဆွဲခေါ်သွားပါတယ် ။
“မေသူလေး အင်္ကျီးချွတ်ထားလိုက်ပါလား။ ဒီလောက် ပူတာ ”
ကျမဟာ ဟတ်ခနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး ကိုယ့်ဟာကို ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်တည်း ဘရာစီယာပါ ချွတ်လိုက်တော့ ငနဲကြီးဟာ အသက်တောင်ရဲ ရဲမရှူရဲဘဲ ကျမနိုတွေ့ကို ပြူးပြဲကြည့်နေပါတယ်။ တုန်ရီတဲ့လက်တွေနဲ့ နိုတွေကို မရဲတရဲ လာကိုင်တော့ ကျမကဘဲ သူ့လက်တွေကိုအုပ်ပြီး နို့နဲ့ ဖိကပ်ပေးလိုက်တယ်။ ငနဲ အတော်လေး သဘောကျသွားပုံရတယ်။ ကျမကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို မွတ်သိပ်စွာ စုပ်နေလေရဲ့။ သူ့ရဲ့ ကွမ်းစားလို့ ထူကြမ်းနေတဲ့ လျှာကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး အေးတိအေးစက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ ရမက်မီးပုံကို မီးတောက်အောင် ဖန်တီးနေပါတယ်။။
ကျမကို ဘယ်လိုသဘောထားတယ်တော့ မသိဘူး နို့တွေကို အသာဘဲ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေပါတယ်…။ ကောင်းတော့ ကောင်းပါတယ်။ ကျမရဲ့ လက်တွေကလည်း သူ့ကိုသိုင်းဖတ်ပြီး ကျောပြင်ကို အသာပွတ်ပေးနေမိတယ်….။ ပေါင်တွေနဲ့လည်း ပွတ်တိုက်မြူးဆွနေမိတယ်။ သူလက်ဟာ ကျမထမီကို ချွတ်ဖြေနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ခြေမနဲ့ ဆွဲညှပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ အရင်က ရှက်စိတ်မဝင်ပေမယ့် အလိုးခံရတော့မှာမို့ စိတ်ကတော့ လုပ်ရှားလာပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါကို ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဘဲ လိပ်ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အချိန်မရှိဘူး မဟုတ်လား။
အဆီတွေဝနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ ကျမနို့သီးကို မနာအောင် သွားနဲ့ ကိုက်ဆွဲလိုက်ပါတယ်..။ ရင်ထဲမှာ သိမ့်ကနဲ မတော်လို့ ကိုက်လိုက်ရင် ပြဿနာ….။ ကျမလက်ကလည်း သူ့လီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ သဘောကျသွားပြီး ထောင်မတ်လာပါတယ်။ ကျမ ခေါင်းမူးနေတဲ့ကြားကဘဲ သူကိုဘေးတွန်းချပြီး သူ့လီးကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ အမယ်လေး ကြောက်စရာကြီးပါဘဲရှင်။
လီးဟာ လုံးပတ် ၄ လက်မလောက်ရှိတယ်။ အရှည်က ၆ လက်မကျော် စံချိန်မှီပါဘဲ။ နောက်ပြီး ဒစ်တစ်ဝိုက် ပတ်လည်မှာလည်း ကြာဆူးလို အဆူးလေးတွေ တွေ့ရတယ် …။ သဘာဝရဲ့ လက်ဆောင်ဘဲ ထင်ပါရဲ့။ သူ့မယားလုပ်တဲ့သူတော့ အတော်ခံရမှာဘဲ….။
လီဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲ အသာငုံလိုက်ပါတယ်။ ဆပ်ပြာနံ့ဟာ လမွှေးတွေကြားမှာ စွဲနေသေးရဲ့။ ဒစ်ကို အသာဝိုက်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တော့ ငနဲသား ဖင်ကော့လာပြီး မရိုးမရွနဲ့ ဖြစ်နေရှာပါတယ်။ လီးဒစ်ဟာ သရေတွေနဲ့ရွှဲးပြီး စုပ်ရတာ အရသာရှိလှပါတယ်။ လီးထိပ်ကို ရှာဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးသလို လချောင်းကိုလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပါတယ် ။ ငနဲသားဟာ စုတ်တသတ်သတ်နဲ့ ကျမခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်နဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေပါတယ်။ ကျမကလည်း လုံးဝမခိုကပ်ဘဲ တာဝန်ကျေအောင် ပညာကုန်သုံးပြီး လီးကိုစုပ်ပေးပါတယ်..။ ၂၅၀၀၀ ရဲ့ အင်အားတွေပေါ့…။
ခဏနေတော့ ငနဲဟာ ထောင့်ကနဲ ဖြစ်လာတာနဲ့ လီးကို ကျမပါးစပ်က ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်….။ ဂွင်းကိုသာ အဆက်မပြတ် တိုက်ချပေးလိုက်တယ်….။ အားကနဲ အသံနဲ့အတူ လရည်တွေဟာ လေထဲ ၆ လက်မလောက် ပန်းထွက်လာပါတယ်။ ဝါထိန်နေတာဘဲ အတော်အားကောင်းပုံရတယ်။ သူနဲ့ ဖုတ်ပြီးရင် ဆေးထိုးမှ၊ တော်ကြာ ဗိုက်ကြီးနေရင် ဒုက္ခ….။
ကျမလည်း မောသွားတာနဲ့ သူ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ သူကတော့ အသေတစ်ကောင်လို မှိန်းနေလေရဲ့။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပူပူနွေးနွးအရာတစ်ခု ဝင်လာလို့ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျမပေါင်ကြားထဲ ထိပ်ပြောင်ကြီးကို တွေ့ရပါတယ်။ လျှာဟာ လှံဖျားတစ်ခုလို စောက်ဖုတ်အဆုံးထိရောက်အောင် ဝင်သွားတယ်။ လျှာရဲ့စောင်းတွေဟာလည်း စောက်စိကို ပတ်တိုက်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ လျှာကြီးကြောင့် ခဏချင်းမှာဘဲ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး အကြောဆွဲပြီး ကျမလည်း ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။
သူဟာ အားရပါးရ အရည်တွေကိုမျိုချပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ခေါင်းမခွာဘဲ ဆက်ယက်နေပြန်တယ်။ ထွက်သမျှအရည် တစ်စက်မကျန် စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးတာနဲ့ အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ တေ့စုတ်နေတော့ နာလာတဲ့အထိကို ဖြစ်လာပါတော့တယ်။
“ကဲ မေသူလေး ခါးအောက်မှာ ခေါင်းအုံးခုလိုက်”
ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးခုထားလို့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ လိပ်တစ်ကောင်ရဲ့ ကျောကုန်းလို ခုန်းခုန်းလေး ဖြစ်နေပါတယ်…။ အမွှေးလေးများကလည်း ကြိုးတို့ကျဲတဲ တံဆာဆင်ထားပါတယ်။ ခဏနေတော့ သူ့ရဲ့လီကြီးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းဖျားမှာတေ့ပြီး မထည့်သေးဘဲ မွှေနောက်လုပ်ရှားပေးနေပါတယ်။ လီးထဲ အဆူးတွေက စောက်စေ့ကို လာလာထိတော့ ငရဲပြည်ရောက်သွားသလိုဘဲ ပြောမပြတတ်တဲ့ ခံစားမှုကို အသဲတုန် အူတုန် ခံစားလိုက်ရပါတယ် ။ ဒါကြောင့် သူဌေးမဖက်တီးက သူ့ကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။
သူ့လီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ခေါင်းထည့်ပြီး မဆံမပြဲ ထိုးမွှေလျှောက်လုပ်ရင်း သူ့လက်တွေက နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်ချေပေးနေပါတယ်…။ ကျမရဲ့စိတ်တွေကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ကိုယ်ထဲမှာ ရှိသမျှအရည်တွေကို ဝေါဝေါနဲ့ သွန်ထုတ်လိုက်မိပါတယ်။ လီးဟာ အဝကို တင်းတင်းကြီး ဆို့ထားလို့ အရည်တွေဟာ အထဲမှာဘဲ ပြည့်ကြပ်နေပါတယ်။ ကျမရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညစ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒစ်မြုတ်နေတဲ့လီးကို အထဲဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါတယ်။ ပစ်စတင်တစ်ခုလို ဝင်လာတဲ့ လီးကြောင့် ပြည့်လျှံနေတဲ့ ကျမရဲ့အရည်တွေဟာ ရေပန်းလို လီးပတ်လည်ကနေ သူ့ဆီ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ ကျမလည်း တရှိန်ထိုးဝင်လာတဲ့ လီးကြောင့် မသက်သာလှပါဘူး။…
“ဗြစ်…ပြွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်…ဒုတ်..ဖတ်..အမေ့”
သူဟာ ကျမရဲ့ကြေးကို တန်အောင်လားတော့ မသိဘူး။ ကျမရဲ့ အော်သံကို မညှာဘဲ အားရပါးရ ဆက်ဆောင့်နေပါတယ်။…….
“ဖွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်…ဒုတ်..ဖတ်…အင့်…အား…ဒုတ်…ဒုတ်…ဟား…အင်း….ဟင်း…”
ကောင်းလှပါတယ် ရှင်။ လီးကြီးသလောက် ဆောင့်အားကောင်းသလောက် လီးဘေးက ကြာဆူးလေးတွေကြောင့် ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာ ဆောက်တည်ရာမရအောင် ခံချင်နေတာပါဘဲ…။ အားရပါးရ ဖြဲပေးနေမိတယ်။ ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေကိုလည်း ဆုပ်ကိုင်အားယူထားမိတယ်။ သားအိမ်ထဲကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ လာဆောင့်တော့ ကောင်းလွန်းလို့ တအင်းအင်းနဲ့ စည်းချက်လိုက်ပေးနေမိတယ် ။ သူရဲ့ဥဟာဆိုရင်လည်း ကျမပေါင်ကြားကို နာရီချိန်သီးလို လာလာရိုက်နေလေရဲ့။
သူ့ရဲ့ သံဒုတ်လိုမာနေတဲ့ လီးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို မညှာဘဲ ဆောင့်ပါတယ်။ သူနဲ့သာ ကြာကြာနေရင် အသက်တိုရလိမ့်မယ်။ စောက်ခေါင်းနံရံတစ်လျှောက်ကို အဆူးတွေက ထိုးခြစ်သွားလို့ ရင်ထဲအသဲထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားနေမိတယ်။ ယားလေ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျလေ၊ အရည်ကျလေ ခံလို့ကောင်းလေ ဖြစ်နေတယ်။ ကျမခံစားရတဲ့ အရသာတွေထဲမှာ လောလောဆယ် ဒီအရသာ အကောင်းဆုံးဘဲ….။
မကြာပါဘူး ကျမလည်း ဆားပက်ခံရတဲ့ တီကောင်လို ဖျက်ဖျက်ခါလူးရင်း အရည်တွေ စောက်ရမ်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ သူလည်း နောက် ၁၀ ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ အတင်းကော့ပြီး သားအိမ်ပေါက်မတက် လီးကိုဆောင့်သွင်းပြီး အရည်တွေ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ ရမ္မက်နွံထဲ မြုပ်နေလိုက်ကြတာ ကျမဒုက္ခမရောက်ခင် အထိပါဘဲ။ သူဟာ ကျမကို ယဉ်ယဉ်ကျေးတော့ ဆက်ဆံပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လေးလေးစားစားရှိပုံတော့ မရဘူး။ သဘောကတော့ ဖာသည်လိုဘဲ သတ်မှတ်ထားပုံရတယ်။ ပိုက်ဆံပေးရင် ရတယ်ဆိုပြီး မညှာမတာ တွယ်ပါတယ်။ ကျမလည်း စိတ်နာလာပေမယ့် မပြောသာလို့ မပြောခဲ့ဘူး။ သူဟာ ပိုက်ဆံတော့ မှန်မှန်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမကိုခေါ်ရင် စာတစ်တန် ပေတစ်တန်နဲ့ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ရေးပြီး ခေါ်ပါတယ်။ ကျမလည်း အမှတ်တရအနေနဲ့ အဲ့ဒီစာတွေကို သိမ်းထားမိပါတယ်….။
တစ်နေ့တော့ ကျမ ကျောင်းကပွဲကို ရွှေလက်ပတ် ဝတ်သွားမိတယ်။ ကျောင်းမှာ ပျော်ကြ ရွှင်ကြနဲ့ အိမ်ရောက်တော့ လက်ပတ်က မပါတော့ဘူး။ ဘယ်သူမှလည်း မပြောရဲဘူး။ လက်ပတ်က ကာလပေါက်ဈေးနဲ့ ၁ သိန်းခွဲလောက် တန်တယ်။ ကျမတို့အိမ်က စီးပွားရေး အချောင်လည်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းစုပြီး သမီးကြီးကျမကို ဆင်ပေးထားတာပါ။ ဘယ်လောက်ချစ်တဲ့ သမီးဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက်တန်ဖိုးကြီးတဲ့ ပစ္စည်းပျောက်ရင် မိဘတွေက ခွင့်လွှတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျမ အဆိပ်ဘဲ သောက်သေရတော့မယ် ထင်တယ်။
ဒါပေမယ့် နည်းနည်းတော့ ကြိုးစားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်….။ ကျမရဲ့ အပျိုသွေးကို သောက်ခဲ့တဲ့ ဆရာဆီသွားတော့ ဆရာက ဒီလောက်ချမ်းသာရင် မင်းကို လက်ထက်ယူမှာပေါ့တဲ့၊ အလကား အရူးတဲ့။ မြင့်မောင်ဆီသွားတော့ ရူးနေလားဘဲ ပြောတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျမရဲ့အလုပ်ရှင် ရဲရင့်ဝင်းခေါ် ထိပ်ပြောင်ဆီသွားတော့ ကျမ ဒီလောက်လောဘကြီးမှန်း မသိလို့ သူလိုးတဲ့အကြောင်း၊ သူလိုချင်ရင် ကျမထက်သာတဲ့ ကောင်မတွေကို လက်ဖြင့် တီးခေါ်နိုင်ကြောင်းတွေ ပြောပါတယ်။ ကျမလည်း ငိုရင်း အိမ်ပြန်ခဲ့ရတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ထိပ်ပြောင်ခေါ်တဲ့ စာတွေတွေ့တော့ အကြံတစ်ခုရတယ်။ စာတွေယူပြီး ထိပ်ပြောင်ဆီ ပြန်လာခဲ့တယ်။
“ဒီမှာ ရှင်ကျမကို ငွေ ၁ သိန်းခွဲပေးမလား။ ဒီစာတွေကို ရှင့်မိန်းမဆီ ပို့လိုက်ရမလား”
မိန်မလုပ်စာနဲ့ ကြီးပွားနေတဲ့ ထိပ်ပြောင်ဟာ လူသေလို သွေးစုပ်သွားပါတယ်။
“ဟင် မင်းငယ်ငယ်လေးနဲ ငွေညစ်တယ်ပေါ့။ ငါရဲတိုင်လိုက်မှာ”
ကျမကို ခြိမ်းခြောက်လာတော့……
“ကဲ ရှင် ရဲကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့။ ရဲမလာခင် ကျမ ရှင့်မိန်မဆီ စာသွားပေးလိုက်မယ်”
“ဟေ့ဟေ့… နေဦးဟာ….။ ငါ ဒီဖာသည်မနဲ့ တွေ့တာ ကံဆိုးတာဘဲ။ ငါပေးမယ် ပေးမယ် စာတွေပြန်ပေး”
အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ကျမလည်း ငွေရတာနဲ့ ပန်းတိမ်သွားပြီ ပုံစံတူတစ်ခု လုပ်လိုက်ရပါတယ်။ ကျမတာဝန်က မပြီးသေးဘူး။ စာထုပ်ကိုယူ ထိပ်ပြောင်မိန်မကို သွားပေးလိုက်ပါတယ်။ မျက်ရည်တွေကျပြီး မုဒိန်းကျင့်ကြောင်း လျှောက်ပြောလိုက်တယ်။ ကျမတိုင်ရင် အရှက်ကွဲမယ့်အကြောင်း၊ ကျမကို ခြေတော်တင်တဲ့အကြောင်း၊ အပျိုစင်ဘဝ ညစ်နွမ်းရကြောင်း၊ အမှန်ပြောဖို့ လာခဲ့ကြောင်း ပြောပြီး စာထုပ်ကို ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး နောက်နေ့ ထိပ်ပြောင်နဲ့ အဖွားကြီး ကွာရှင်းကြောင်း သတင်းစာမှာပါလာတယ်။ သနားညှာတာမှုကင်းတဲ့ ထိပ်ပြောင်လည်း နဂိုမူလဘဝ ကားဘော်ဒီရုံမှာဘဲ ပြန်ပြီးဘော်ဒီထုနေရပါတော့တယ်…..။ ကျမလည်း ဒီအတွေ့ကြုံတွေကြောင့် ယောကျ်ားတွေကို စိတ်နာပြီး သူတို့ကို နဖားကြိုးတပ်ဖို့သာ ကြိုးစားနေရတယ်….။
တစ်နေ့ ကျမတိုအိမ်ကို ဖေဖေရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုသူနဲ့ သူ့မိသားစု ရောက်လာပါတယ်။ အိမ်မှာ တစ်လလောက်တည်းမှာမို့ စိတ်ညစ်သွားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် လာမှတော့ ဧည့်ခံရမှာပေါ့။ အဲဒီလူကြီးနာမည်က ဦးမြင့်စိုး တဲ့။ ဌာနတစ်ခုက အရာရှိကြီးဘဲ။ သူ့သမီးနဲ့ မိန်းမလည်းပါတယ်။ မိန်းမက ကြူကြူတဲ့။ သမီးကတော့ အသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်ဘဲ ရှိသေးတယ်။ နာမည်က ရိုစီ တဲ့လေ။
ကျမ အားတဲ့ချိန်ဆို လည်စရာပတ်စရာ လျှောက်ပို့ရတယ်။ သူ့သမီးလေးက ကျမကို အတော်ခင်ပါတယ်။ သူ့မိန်းမကတော့ မာနခပ်ကြီးကြီး၊ ကျမတို့နဲ့ မရောဘူး။ ဒါပေမယ့် ငနဲကြီးက အခွင့်အရေးရတိုင်း အချိုးအစားလှပတဲ့ ကျမဘော်ဒီကို တစိုက်စိုက် ငေးကြည့်နေတတ်တယ်။ ကျမလည်း စိတ်ထင်တာပါလို့ဘဲ ဖြေသိမ့်လိုက်တယ်။
တစ်နေ့တော့ သူ့ရုံးကိစ္စနဲ့ လှည်းကူးဖက်သွားဖို့ ကျမကို အဖော်ခေါ်ပါတယ်။ သူ့သမီးလည်း ပါတာပေါ့။ အိမ်ကထွက်ပြီး ဝင်ဒါမီယာ သူ့အမျိုးအိမ်မှာ ကောင်မလေးကို ချထားခဲ့တယ်။ အခုတော့ သူနဲ့ကျမ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးဆက်ရတော့မယ် ။ ကျမစိတ်ထင်နေပေမယ့် ပစ်မှားရာရောက်မှာဆိုးလို့ ဆက်မတွေးတော့ဘူး ။ ကားလေးက တရိပ်ရိပ်နဲ့ သွားရင်း လှည်းကူးမြို့ထဲ ဝင်လာပါတယ်။ ခြံကကျယ်လွန်းတော့ တခြားအိမ်တွေနဲ့ သီးခြားဖြစ်နေတာပေါ့။
“ကဲ သမီး ဒီမှာခဏစောင့်နေနော်။ ဦး မြို့ထဲသွား စားစရာဝယ်လိုက်ဦးမယ်။ ကိုယ့်အိမ်လို သဘောထား။ ဟို့ရှိုးကစ်ထဲမှာ ကက်စက်ရှိတယ်။ အောက်ကအံဆွဲထဲမှာ စာအုပ်တွေရှိတယ်”
သူလည်း ထွက်သွားရော ကျမ ကတ်စက်ဖွင့်ဖို့ ခွေ လိုက်ရှာတော့ တစ်ခွေထဲတွေ့တယ်။ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ကတ်စက်မှာ ဖွင့်စရာ တစ်ခွေထဲရှိတာ ရယ်စရာတော့ကောင်းသား။ ဒါပေမယ့် ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီး ထည့်ဖွင့်လိုက်တော့ ငြိမ့်ညောင်းလွမ်းမောဖို့ကောင်းတဲ့ တီလုံးတွေ ထွက်လာတယ်။ ကျမလည်း အံဆွဲထဲက စာအုပ်တွေယူပြီး ဆက်တီရှိရာ ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ပထမတော့ ရိုးရိုးစာအုပ်ပါဘဲ။ နောက်တော့ ကာမစပ်ယှက်နည်း စာအုပ်တွေ ဖြစ်နေတယ်။ အဟောင်းတွေရော အသစ်တွေရော စုံနေတာဘဲ။
အဲ့လိုငေးမောနေတုန်မှာ ကတ်စက်တီးလုံးက ပျောက်ပြီး ရမ္မက်သံလွှမ်းနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အော်ညီးသံ ထွက်ပေါ်လာပါတယ် ။ ကျမတကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်း ထသွားတယ်။ အော်တဲ့မိန်းမက အရမ်းသရုပ်ပါတော့ ကျမကိုယ်တိုင် ခံစားနေရသလိုပါဘဲ။ ကျမကြည့်တဲ့ ပုံတွေကလည်း ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာပါတယ်။ နောက်ဆုံးပေါ် စာအုပ်ဆိုတော့ ကြမ်းနိုင်သမျှ ကြမ်းထားပါတယ် ….။ ဦးမြင့်စိုးဟာ ဒါတွေကို ကြိုတင်စီစဉ်ထားပုံရတယ်။ ကတ်စက်ထဲက အသံက ကျမကို ဓါးနဲ့မွှမ်းနေသလိုပါဘဲ။ မြင်ရတဲ့ပုံတွေကလည်း အသဲတစက်စက် တုန်စေပါတယ်။ ကျမ ခန္ဒာကိုယ်ထဲက အမျိုးအမည်မဖော်နိုင်တဲ့ ယားယံမှုခံစားရပြီး စောက်ခေါင်းထဲကနေ သေးပေါက်သလို အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ဆင်းလာပါတော့တယ်။
တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ စားစရာတွေလည်း ပါတာပေါ့။ ကျမ မူဘယ်လောက်ပျက်နေတယ်မသိဘူး လာတာနဲ့ စားစရာတွေချပြီး။
“သမီး နေမကောင်းဘူးလား”
မေးရင်း နဖူးပေါ် လက်လာတင်ပါတယ်။ ကျမ ရမ္မက်ပြင်းထန်ချိန်မှာ ယောကျ်ားတစ်ဦးရဲ့ အထိ အတွေ့ကြောင့် ဆက်ကနဲ တုန်သွားမိတယ်။ ကျမ ခေါင်းအသာခါပြမိတယ် ။ အဲဒီချိန်မှာ သူက ကျမခါးကို ဆက်ကနဲပွေ့ရင်း ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ချလိုက်တဲ့ ရမ္မက်နဲ့ အားရပါးရ စုပ်ယူပါတော့တယ် …။ ကျမကတော့ ရုန်းတာပေါ့ …။ သူ့ရင်ဘတ်ကို သူ့မျက်နှာကို ဘယ်ညာရမ်းတာပေါ့ …။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့တောက်လောင်နေတဲ့ ရမ္မက်မီးတွေဟာ ကြာရှည်ငြင်းဆန်ခွင့် မပြုပါဘူး …။ သူ့လက်ထဲမှာ ပျော့ခွေသွားရပါတယ် ….။။။
သူဟာ ကျမနှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျက်နေသလို သူ့လက်တွေကလည်း ကျမထဘီကို အသာချွတ်ချလိုက်ပါတယ် ။ လေပြေနုရဲ့အတွေ့ကို ပေါင်တံတွေကတစ်ဆင့် ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းမို့မို့လေးကို အသာလက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး စပ်စမိုင်တာအပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေရဲ့။ စပ်စမိုင်တာကလည်း ခုနက မြင်ရကြားရတာတွေကြောင့် စိုရွှဲနေပါတယ်။ ဒါကိုတွေ့ရတော့ သူဟာ အားတက်လာပြီး စပ်စမိုင်ဒါကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါ ကျွတ်သွားတာနဲ့ ကျမပစ္စည်းထဲ လက်ခလယ် အသာသွင်းပြီး မွှေနောက် ထိုးဆွပေးနေတယ်။ ကျမရဲ့ရမ္မက်တွေ အဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ထကြွနေချိန်မို့ လက်ချောင်းဝင်လာတာကို အရမ်းအရသာတွေ့နေမိတယ်။ ကျမရင်ထဲမှာ ခံစားမှုနှစ်မျိုး တစ်ပြိုင်ထဲ ဖြစ်နေတယ်။ ရမ္မက်မီး တောက်လောင်နေချိန်မှာ ယောင်္ကျားတစ်ယောက် (ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်) အလိုရှိနေပေမယ့် အဖေ့သူငယ်ချင်း အဖေ့အရွယ် ဂုဏ်သိက္ခာရှိ လူကြီး လူကောင်း ကြောင်သူတော်ဟာ သမီးအရွယ် ကျမကို အကွက်ဆင်ပြီး ဆွဲတော့မှာမို့ အော့နှလုံးနာမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ မငြင်းပါဘူး။ ယောကျ်ားတွေကို ကစားချင်စိတ်ကြောင့် သူပြုသမျှ နုနေမိပါတယ် ….။
ကျမရဲ့ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာနဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေဟာ ပြုတ်ထွက်သွားလို့ ကျမရဲ့ ဝါဝင်းပြီး အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးမားတဲ့ နို့အုံကြီးတွေဟာ မနိုင်မနင်း ထိန်းထားရတဲ့ ဘရာစီယာကို အတင်းရုန်းကန်နေပါတယ် ။ ဘရာစီယာ ချိတ်တွေကို ကုလားထိုင်ဆက်တီပေါ် ပြန်ချလိုက်ပါတယ်။ အခုတော့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပါဘဲ။ သူရှေ့မှာ ကိုယ်ဟန်ပြမယ် တစ်ယောက်လို မျက်စိမှိတ်ပြီး ရပ်နေမိတယ် ။ သူဟာ ကျမကို ခဏထားပြီး သူ့အဝတ်စားတွေကို အမြန်ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမနို့တွေကို လျှာနဲ့လျက်လိုက် လက်နဲ့ချေလိုက် ပစ္စည်းထဲနိုက်လိုက် ဖင်ကိုဆွလိုက် လှုပ်ရှားနေပါတော့တယ် ။ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျမခြေထောက်တွေကို လက်တန်းတွေပေါ်မှာ ချိတ်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ခေါင်းမြုတ်ပြီး ကျမပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ထိုးပြီး ကလိပါတော့တယ် ။
“အိုး.. အင့်ဟင်း ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ….. အမလေး….. အား… အား….. ရှီး……”
ကျမရဲ့ပါးစပ်က ထုံးစံအတိုင်း အာမေဋိတ်သံတွေ မရှက်မကြောက်ဘဲ ထွက်လာရပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာရှင်… ကျမရဲ့ပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ ကလိပေးတိုင်း ကောင်းတာပဲပေါ့……။ မိန်းကလေးတွေ မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ….။ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းခေါင်းထဲက အရည်တွေလည်း ကျလာရော ငနဲ့ကြီးက မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမ ပစ္စည်းခေါင်းမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်…။ ပြီးတော့ ချောနေတဲ့ လမ်းအတိုင်း အသာထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်ရှင်….။ နည်းနည်းတော့ ကြပ်ကြပ်လေး ဝင်သွားလို့ နာသွားပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ဆောင့်အားကောင်းလာတော့ အကျင့်ရပြီး ကောင်းလာပါတယ်…….။
“ပြွတ်…… ပြွတ်…… ပြွတ်…… ဒုတ်… အင့်…. ဒုတ်…. အမေ့”
“ပြွတ်…… ပြွတ်…… စွတ်ဒုတ်…. အား… အင်း… ဒုတ်…. အီး ပြွတ်…… ပြွတ်…… ဦး….”
ကျမတော့ ကောင်းလွန်းသောကြောင့် သူ့ခါးကို လှမ်းဖက်ပြီး ညောင့်တိုင်း ဆွဲဆွဲဆောင့်နေမိပါသတယ်။ ပစ္စည်းက သားအိမ်ကို မညှာမတာ ဆောင့်နေတော့ သားအိမ်တစ်ခုလုံး နာကျင်လာပါတယ်။ အစေ့ကလေးလည်း ပွတ်တိုက်ဖန်များလို့ နီရဲယောင်ရမ်းလာပါတော့တယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားပါတယ်…..။ ကျမလည်း အရည်တွေထွက်ရော သူလည်း ဆက်မဆောင့်နိုင်တော့ပဲ ကျမနို့တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပစ္စည်းထဲ သုတ်တွေ ပန်းချလိုက်ပါတယ်။ အိုး… ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ..။ ကျမက သူ့ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ငါးမိနစ်လောက် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
”ကဲ…. သမီး ပြန်ကြစို့….။ သိပ်ကြာရင်… အိမ်က စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်..”
ကျမ ဘာမှမပြောပါဘူး…။ ကျမရဲ့ရမ္မက် ပြေငြိမ်းတော့မှ ဒီလူကြီးကို သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် မုန်းနေမိတယ်။ ဒါနဲ့ ရေချိုးခန်းမှာ သာမန်ကိုယ်လက်ဆေးကြောပြီး အဝတ်လဲလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။
”သမီး ဒီနေ့ မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက်ရလဲ”
ကျမတို့ လမ်းတစ်ဝက် အိမ်အပြန်မှာ သူက စပ်စုလိုက်ပါတယ်။
”တစ်ထောင်ပဲ ရပါတယ်”
”အိုး…. မနည်းပါလား”
ကျမ မုန်းလက်စရှိတဲ့ ဒီလူကြီးကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်ပါတယ်….။ ကျမ သူငယ်ချင်းတချို့ တစ်နေ့ ငါးထောင်ခြောက်ထောင် ရတာသိရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။
”ရော့… ဦး… သမီးကို မုန့်ဖိုးပေးတာ”
သူပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို အသာစောင့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ထောင်တန် ငါးရွက်ပါ။ အဲ့ဒါကိုပဲ အင်မတန် စွန့်လွှတ်မှုကြီး လုပ်တဲ့ပုံနဲ့ ပေးနေရှာပါတယ်။
”အိုး….. ကျမ မယူပါရစေနဲ့။ ကျမ သူစိမ်းတွေဆီက ပိုက်ဆံ မယူတတ်လို့ပါ”
ကျမက ကျိတ်မှိတ်ပြီး စကားလှအောင် ပြောလိုက်ပေမယ့်…..
” အိုး…… ဦးက သူစိမ်းမှမဟုတ်တာ…။ ယူပါ သမီးရယ်…. လိမ္မာပါတယ်…. ရော့….. ရော့……”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲကို ထိုးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဒီငနဲကို ဘယ်လိုပညာပေးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်….။ ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ လွှတ်လိုက်တဲ့ ဖေဖေ့မျက်နှာတောင် မထောက်ဘဲ ကျမကို မုဒိန်းသမားဆန်ဆန် လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒီအရာရှိမင်းကို ဘယ်လို ပညာပေးရမလဲ။ ကျမ မေ့ကနဲဖြစ်သွားချိန်မှာ ကားရပ်သွားပါတယ်။ ဟွန်းသံ တစ်ချက်ပေးလိုက်တော့ ရိုစီလေး ပြေးထွက်လာပါတယ်….။ ကလေးလည်းမဟုတ် လူကြီးလည်းမကျသေးပဲ ရိုစီဟာ ကျမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း
“မမတို့ကလည်း ကြာလိုက်တာ…..”
”အလုပ်များနေလို့ပါ သမီးလေးရယ်”
”ဒယ်ဒီကတော့ ဒီလိုပဲ အလုပ်များတယ် များတယ်နဲ့ ရိုစီနားကို ကပ်တယ်ကိုမရှိဘူး”
”နောက်ဆို သမီးလေးက ဒယ်ဒီကို ချစ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်……။ အချိန်တန်ရင် ဒယ်ဒီတို့နဲ့ ခွဲသွားမှာပါ…”
”ဟင်…. ဒယ်ဒီ ဒီလိုမပြောပါနဲ့….. သမီးငိုလိုက်မယ်…”
”ငိုတော့ မငိုပါနဲ့ဗျာ”
သူတို့သားအဖက ကျမကိုတောင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အချစ်နလံထနေကြပါတယ်….။ ဒါကိုကြည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုးတစ်ယောက် သူ့သမီးကိုတော့ အတော်ချစ်သားပဲလို့ မှတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်..။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမတို့ အိပ်ချင်လိုက်ပေမယ့် ရိုစီကလေးက ကျမကို အပြင်လိုက်ပို့ဖို့ ပူဆာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ဖက် ထွက်ရပါသေးတယ်….။ ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်နဲ့ ည (၇) နာရီ ထိုးသွားလို့ အိမ်ပြန် ထမင်းစားပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ရိုစီဟာ ကျမကို ခင်နေပြီမို့ ကျမဘေးမှာ အတင်းလာအိပ်ပါတယ်..။ ကျမတို့ မိန်းကလေးချည်းပဲဆိုတော့ အိုက်ကလည်း အိုက်တာနဲ့ ထဘီရင်လျားတွေနဲ့ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်တာနဲ့ လပြည့်ညရဲ့ လရောင်ဟာ တစ်ခန်းလုံး အေးချမ်းစွာနဲ့ ထိန်လင်းနေစေပါတယ်။
ဟိုလူးဒီလှိမ့်နဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်တွေဟာ ရိုစီပေါင်ပေါ် သွားတင်မိတာနဲ့ ရိုစီဟာ ကျမဖက်လှည့်လာပါတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နတ်သမီးလေးလို လှနေပါတယ်။ ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေကို ယုယုယယ စုပ်လိုက်မိတယ်…..။ ရိုစီဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသလို ကျမကို သွယ်ပြောင်းတဲ့ လက်ကလေးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်လာပါတယ် ။ ကျမရဲ့ ရမ္မက်စိတ်လည်း ထလာပြီမို့ သူ့ရဲ့ ထဘီရင်ရှားကလေးကို အသာဖြေချလိုက်ပါတယ် …။ ရှောက်ချိုသီးခြမ်းကြီး တင်ထားသလို မို့မို့လေးကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံဟာ ကျမရဲ့ရင်ကို ပူလောင်စေပါတယ်။ အသာလေး လက်ဝါးတင်ပြီး တဖြစ်ဖြစ် ညစ်ပေးလိုက်မိတယ် ။ ကျမရဲ့လျှာဟာ သူရဲ့လျှာနုနုလေးကို စုပ်လိုက် အာခေါင်တလျှောက် လျှောတိုက်လိုက်နဲ့ ရိုစီ အသက်ရှူနှုန်းကို ပြင်းထန်စေပါတယ်။ ကျမကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားတယ်။ ကောင်မလေးက အသက်၁၅ နှစ်ကျော်ဘဲ ရှိသေးတော့ ဒီစိတ်တွေ လုံးဝမရှိသေးပါဘူး …။ ဒါပေမယ့် မိန်းမတို့ရဲ့ မူလဗီဇစိတ်ဟာ အခုတော့ နိုးကြားစပြုနေပြီမို့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ ကျမရဲ့လက်တွေဟာ သူ့နို့သီးတွေထဲက သာကူစေ့လို အစေ့လေးတွေကို တထုတ်ထုတ်မြည်အောင် ချေပေးနေပါတယ်။….
“အမမ …မမ .. နာတယ်… ဖြည်းဖြည်းလုပ်”
“ကောင်းလား….ရိုစီ”
“အင်း….ကောင်းတယ်”
“ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရမလား”
“အင်း…လုပ်ပေးပေါ့”
သူ့နှုတ်ခမ်းကနေခွာထားတဲ့ ကျမဟာ သူ့နို့တွေကို အသာငုံ့စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်တဖက်ကလည်း ထမီကို တစ်ဖြည်းဖြည်းခွာချရင်း ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ဆီးခုံလေးဟာ လရောင်အောက်မှာ အမွှေးမရှိဘဲ ပြောင်ချောချောလေး ပေါ်လာပါတယ်။….
“ရိုစီ တစ်ခါတစ်လေ စောက်ခေါင်းထဲမှာ မယားဘူးလား”
“တစ်ခါတစ်လေမှပါ မမကလည်း ဘာတွေလျှောက်မေးနေတာလဲ”
“ညီမချင်းဘဲကွာ။ အပျိုမဖြစ်ချင်ဘူးလား။ အင်ဂျက်ရှင်း ထိုးပေးမယ်လေ”
“ဟင်း…ကြောက်စရာကြီး”
“ကြောက်စရာမဟုတ်ဘူးကွဲ့ စွဲမက်စရာပါ။ မိန်းမတိုင်း အင်ဂျက်ရှင်း မထိုးခံရင် လူလို့မခေါ်ထိုက်ဘူး”
“ဒါဆို ရိုစီလည်း အထိုးခံရမှာပေါ့နော်..”
“အင်း.. အခု အစ်မ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးတဲ့ပုံစံ လုပ်ပြမယ်”
ကျမဟာ ကောင်မလေးကို စကားနဲ့ အာရုံလွဲရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်….။ အင်မတန် နုညံတဲ့အမွှေးတွေကြောင့် ကတ္တီဘာကို ပွတ်ရသလိုပါဘဲ။ သူ့နို့တွေဟာ အထိုက်အလျောက် မာတောင်လာပါတယ်..။ ကျမ နှုတ်ခမ်းကို ခွာလိုက်ပါတယ်။ နဂိုထက်ပိုပြီး ဖောင်းကားလာတဲ့ နို့တွေကို ရိုစီဟာ တအံတသြ ငုံ့ကြည့်နေပါတယ်။
“မမ…. ရိုစီ့နို့တွေ”
“အေး… ဒါမှ ရိုစီ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးဖြစ်မှာ”
“တကယ်…..”
“မယုံရင် စောင့်ကြည့်ပေါ့…။ ကဲ ရိုစီ ပေါင်ကားထားပေး….။ မမ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးတဲ့ ပုံစံပြမယ်”
အသာဖြဲချလိုက်တဲ့ ရိုစီပေါင်ခွကြားဟာ ကျမတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ခပ်ဟဟ ထားသလောက်ဘဲ ရှိပါတယ်။ လရောင်အောက်မှာ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းသားတွေက မရမ်းစေ့ရောင် အစေ့လေးကို ဝိုင်းပတ်ထားပါတယ်…။ အစေ့လေးဟာ အတော်ကြီးပါတယ်။ လက်သန်းနှစ်ဆစ် နီးပါးပါဘဲ။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းငုံ့လိုက်တော့….။
“အိုး….မမ….ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ညီမ စောက်ခေါင်းထဲ အင်ဂျက်ရှင်း ဝင်လွယ်အောင် လုပ်မလို့”
ဒီတော့မှ ငြိမ်သွားတဲ့ ကောင်မလေးစောက်ခေါင်းထဲ ကျမရဲ့လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ…
“အိုး….မမ….မ… အမလေး… ရိုစီ မနေတက်တော့ဘူး … အား… အား… အား… မမ ..အ… အမလေး.. ရိုစီ သေတော့မယ်…”
ကျမရဲ့လျှာဟာ ရိုစီပစ္စည်းထဲမှာ မွှေချင်တိုင်း မွှေနေမိတယ် ….။ အဓိကအားဖြင့်တော့ အစေ့လေးကို မညှာမတာ လျက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးပါတယ်။ ရိုစီဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆောက်တည်ရာမရဘဲ တွန့်လိမ်ကောင်ကွေးနေပါတယ်။ ဖင်လေးဟာ ကော့တက်လာသလို ပေါင်တွေလည်း ကားလိုက်စေ့လိုက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင် မသိဘဲနဲ့ ရမ္မက်တွေ ထလာပါပြီ….။ စောက်စေ့ကလေးဟာ တဖြည်းဖြည်း မာလာပြီး လျှာနဲ့ပွတ်လိုက်တိုင်း ရော်ဘာချောင်းလေးလို ဘယ်ညာယိမ်းနေပါတယ် ။ ရိုစီစောက်ခေါင်းထဲက ကျမမြင်ဖူးသမျှထဲမှ အရည်တွေထဲမှာ အပျစ်ဆုံးအရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်နဲ့ စီးကျလာပါတယ်….။ ကျမခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိတွန်းထားပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့အရည်တွေကတော့ ကျမဝမ်းထဲ ရောက်ကုန်တာပါဘဲရှင်။……
ရိုစီကိုထိုးဖို့ ပစ္စည်းကောင်းကောင်း လိုက်ရှာတော့ အခန်းထဲမှာ ဘာမှမတွေ.ပါဘူး ။ အခန်းအပြင်ထွက်ရှာတော့ နောက်ဆုံး နောက်ဖေးစကောထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ရုံးပတေသီးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ် ….။ ကြံရာမရတာနဲ့ အဲဒီထဲက အကြီးဆုံးရွေးယူပြီး သေချာရေဆေးလိုက်ပါတယ် ..။ အသီးက အတော်ရင့်နေပြီမို့ အစိမ်းရင့်ရောင် သန်းနေပါတယ်….။ အသီးတစ်ခုလုံး နေရာလွတ်မရှိအောင် အမွှေးနုတွေနဲ့ ပြည့်နေပါတယ်…….။ ရုံးပတေသီးကိုကြည့်ပြီး ကျမ အတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ ခရမ်းသီးသာသုံးကြတာ ရုံးပတေသီးသုံးတဲ့ ကျမဟာ လိင်ပညာကို တစ်ခတ်သစ်စေသူ မဟုတ်ပါလား။
“ညီမလေး… ဒီမှာကြည့် အင်ဂျက်ရှင်ဆိုတာ ဒီလိုပုံစံဘဲ…”
“ဟင်… ဒါ ရုံးပတေသီးဘဲ..”
“အေး ဒါနဲ့ ပထမ စမ်းမယ်…။ နောက် သဘောကျရင် အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်နဲ့ လုပ်မယ်”
ကျမဟာ ပြောပြာဆိုဆို သူမရဲ့ဒူနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ဒကောက်ကွေးကနေ ဆွဲထားခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှ အရည်တွေနဲ့ တင်းပြောင်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်အသားနုလေးတွေဟာ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လာပါတယ် ။ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ရုံးပတေသီးနဲ့ အလျားလိုက် ပတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ …..
“အိုး…မမ..မမ…. အင်ဂျက်ရှင်းကို အပေါက်ထဲ ထည့်လိုက်ပါ …။ ကျမ အထဲမှာယားနေပြီ…”
“အိုး… ညီမလေးကလည်း ခဏစောင့်ဦး ….။ သေချာ အပြင်မှာစမ်းပြီးမှ အထဲထည့်ရတာ”
“ဟင့်အင်း…. ဟင့်အင်း….. အခုထည့်။ မထည့်ရင် ရိုစီ အော်လိုက်မှာနော်….။ ဒီမှာသေတော့မယ်…”
ဒါနဲ့ ရုံးပတေသီးကို စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲ အသာနှစ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။….
“ဗြွတ်…. အမေ့… အား… မမ… အခုမှ ပိုဆိုးလာပြီ…..။ ကျမဗိုက်ထဲမှာ ယားနေတယ်….။ အား….. အလေး… မမ.. အင့်… အား… အား… အ.. အ… အ… အိုး….. အမလေး… အား… အား….”
ကျမ လှည့်ပတ်မွှေနောက်ပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးမှုကြောင့် ရိုစီ့အတွင်းသားတွေဟာ ရုံးပတေးသီးကို ဖမ်းညစ်နေကြပါတယ်။ ညစ်လေ အသီးအမွှေးတွေက ရိုစီကို ရူးမတတ် ယားယံစေပါတယ် ။ သူမရဲ့ပေါင်ဟာ အစွမ်းကုန် ဖြဲထားပြီး အထဲကို အသီးမရောက်ရောက်အောင် ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ အသီးကို အရင်းမြုတ်တဲ့အထိ ဆောင့်ချလိုက်တာနဲ့ အားကနဲ အော်ရင်း ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်တွေကို ပန်းချလိုက်ပါတယ် ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့ အသီးကိုလည်း ပေါင်နဲ့ညှပ်ပြီး ဘယ်ညာလူးလိမ့်နေပါသေးတယ် ..။ မတော်တဆ အသီးသာ စောက်ခေါင်းထဲ ကျိုးကျန်ခဲ့ရင် ဒုက္ခ။ ခဏနေတော့ ရိုစီ မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ကျမကို ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြပါတယ်။……
“ကောင်းလား ရိုစီ..”
“အင်း..”
“အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်ဆို ဒီထက်ပိုကောင်းတယ်..”
“မမ ဘယ်နှစ်ခါခံဖူးလဲ…”
“ခဏခဏဘဲ.. သိပ်ကောင်းတာကိုး…။ ရိုစီ တစ်ခါခံဖူးရင် နောက်တစ်ခါ ခံချင်လာတယ်”
“ဟုတ်တယ်နော်”
“ကဲ… မမကို တစ်လှည့်လုပ်ပေးဦး….”
“ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ…မမရဲ့”
“ပထမ မမနို့တွေကို စို့ပေးရမယ်..”
ပြောပြောဆိုဆို ကျမ ထဘီကို ချွတ်လိုက်တော့
“မမက..လှတယ်နော်..”
“အေး… အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့။ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးရင် လှတယ်လို့….”
ရိုစီဟာ ကျမနိုတွေကို မစို့တတ် စို့တတ်နဲ့ စို့ပေးနေပေမယ့် ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်။
“အေး… ဟုတ်ပြီ.. လျှာလေးနဲ့ယက်…။ အင်း… သွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်ဦး…။ ဟုတ်တယ်…. အိုး…. ကောင်းတယ် ရိုစီလေးရယ်…”
ကျမ သူရဲ့နို့စို့ပုံကို တော်တော်ကြိုက်သွားပါတယ်….။ ကလေးတစ်ယောက် စို့ပုံမျိုးပေမယ့် ကျမရမ္မက်ကို နိုးဆွနိုင်ပါတယ်…။
“ကဲ… အခုနက ရိုစီပစ္စည်းကို မမ လုပ်ပေးသလို လုပ်ပေးဦး”
“အေး… ဟုတ်ပြီ… နေနေ… ပေါင်ဖြဲပေးမယ်..။ ဟုတ်ပြီ….။ ပထမ အစေ့လေးကို တွေ့လား။ လျှာလေးနဲ့ အသာကလိပေး။ ရိုစီ ရေခဲချောင်းယက်ရင် ယက်သလိုလေး…။ အေး.. အေး… ကောင်းတယ်… အေး ဟုတ်တယ်… အ… အ….”
“ကောင်းလိုက်တာ ရိုစီရယ် …. အား…. ကျွတ်…… ကျွတ်…. ကျွတ်…. အမလေး ကောင်းတယ်ကွယ်…။ အခေါင်းလေးထဲ လျှာထည့်ဦး…. အေး… မွှေပေး.. ဟုတ်ပြီ… အဲဒီနားမှာ နာနာမွှေ။ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ…..”
ကျမ အရည်တွေဆင်းလာတော့ ရိုစီခေါင်းကို ဖိထားမိတယ် …..။ မတော်လို့ အရည်တွေကို ထွေးထုတ်ရင် အလဟသတ် ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ပါ..။ နောက်နှစ်မိနစ်လောက်လည်း ကြာရော …
“ကောင်းလား ရိုစီ..”
“မကောင်းဘူး .. ငန်ကျိကျိနဲ. ..”
“ကဲ ကဲ …. ဟိုအင်ဂျက်ရှင်းအတု ယူလိုက်ဦး..”
“ဟဲ့…. အို… ဖြေးဖြေးထည့်ရတယ် ဟဲ့…. အား….. မွှေပေး… ဟုတ်ပြီ စောက်စေ့ကိုလည်း အဲဒါနဲ့ စောင်းပြီး ပွတ်ပေး…။ အ.. အ.. လားလား… ကောင်းလိုက်တာ…. ရိုစီရယ် လုပ်လုပ်… ဆောင့်ပေး…. အေး… အတင်းဆောင့်လေ… အ.. အ.. အင်း… အား… အမလေး.. ကျွတ်ကျွတ်… အိုး.. ဟုတ်တယ် … အိုး… ကောင်းတယ်… ပြီးပြီ…. ပြီးပြီ…. အားးးးးး….”
ကျမကတော့ ကောင်းလွန်းလို့ တကိုယ်လုံး ရိုက်ထားသလိုဖြစ်ပြီး ပြီးပြိဆိုတာနဲ့ အိပ်ချလိုက်ပါတယ်……..။
————————————-
“အင်း… ညက ရိုစီ အိပ်ရရဲ့လား…”
“သေတာကြနေတာဘဲ မမကိုလည်း လုပ်ပေးပြီးရော မမဘေးမှာ ဒီအတိုင်း ဝင်အိပ်လိုက်တာဘဲ..”
ဟုတ်ပါတယ် ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးဘဲ အိပ်ခဲ့ကြတယ်….။ ရိုစီလေးက ချစ်စရာလေး အလင်းရောင်အောက်မှာ လှချင်တိုင်းလှနေပါတယ်……….။။။။
“အင်ဂျက်ရှင်း.. အထိုးခံချင်သေးလား”
“ခံချင်တာပေါ့…”
“ဒါဆို မနက်စာစားပြီး သွားထိုးမယ်… အဆင်သင့်လုပ်ထား….”
ကျမလည်း သူ့ကိုပြောပြီး အဝတ်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်ခဲ့ပါတယ်……။ လုပ်စရာရှိတာတွေ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြင့်မောင်ဆီ ကျမတို့လာမယ့်အကြောင်းနဲ့ ကျမရဲ့ကိစ္စကို ပြောလိုက်ပါတယ်….။ သူက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို ချိန်းတယ်…။ နေ့လည်စာ စားပြီးတာနဲ့ လစ်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ် ပြောခဲ့တယ်။ မြင့်မောင်ပြောတဲ့ အိမ်ကို တော်တော်ရှာယူရတယ်…..။ ရောက်ရောက်ခြင်းဘဲ….
“မောင်မောင် ဘော်ဒါရော..”
“အထဲဝင်စို့ ကိစ္စလေးတွေ ရှိသေးတယ် ..”
“အံမာ… သူက ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်..”
အခန်းထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ မြင့်မောင်ဟာ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပါတယ်။
“ရိုစီ …အဝတ်တွေချွတ်လိုက် ..”
“ဟင် .. ရိုစီရှက်တယ်..”
“ဟဲ့ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးချင်တယ်ဆို… အခုကြတော့ တစ်မျိုး…”
“ယောကျ်ားရှေ့မှာ ဘယ်လိုထိုးမလဲ..”
“ယောကျ်ားမှ အင်ဂျက်ရှင်း ထိုးတတ်တာဟဲ့..”
ဒါနဲ့ သူအဝတ်တွေကို တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ချွတ်နေပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါတော့ မချွတ်နိုင်တော့လို့ ကျမဘဲ ချွတ်ပေးလိုက်ရတယ်..။
“ကဲ ကိုယ့်ကုတင်ပေါ်သွားအိပ်…”
ကျမကိုယ်တိုင် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပါတယ်…။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အိပ်နေတဲ့ ရိုစီကို ကျမနဲ မြင့်မောင် လက်တွဲလျှောက်သွားပြီး ခိုးကြည့်မိတယ် …..။
“ချာတိတ်မကရည်ဘဲ..”
“အမှန်အကန် ပါကင်ပိတ်လေး။ တစ်ခုပြောထားမယ်။ သူ့ကို လေးငါးခေါက် လုပ်ပေးရမယ်။”
“ဘာလို့လဲ ..”
“ကိစ္စရှိလို့”
“ကောင်းပြီလေ..”
သူဟာ ပြောပြောဆိုဆို သူပစ္စည်းကို ရိုစီ့နှုတ်ခမ်းမှာ တေ့လိုက်တော့။
“မမ…မမ…ဒီမှာကြည့်ပါဦး..”
“ရိုစီ.. စကားမပြောနဲ့ သူခိုင်းတာလုပ်”
ဟောက်လိုက်မှ ငြိမ်သွားတယ်..။
“ရိုစီ မင်းပါးစပ်က ကိုယ့်ပစ္စည်းကို အုံးမွေးလုံကို စုပ်သလိုစုပ်စမ်း ”
“အေးအေး …အ..အ.. အင်း အားမနာနဲ့ စုပ်ပေး .. နာနာစုပ်… ထိပ်ဖျားက အသားနုကို လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲပေး”
“ဟုတ်ပြီ အင်းးး ကောင်းလိုက်တာ… အင်း အင်း စုပ် လက်တစ်ဖက်က လချောင်းကို ကိုင်လိုက်ဦး”
“အေး… ဟုတ်ပြီ… ရော့ ဒီလို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်.. ဟား.. သိပ်ကောင်းတယ်ကွာ…”
မြင့်မောင်ဟာ လီးစုပ်နည်း လက်တွေ့ပြနေလေရဲ့။ ရိုစီကလည်း တစ်ထွာပြရင် တစ်တောင်မြင်တယ် ….။ မြင့်မောင် ရိုစီကို လီးစုပ်ခိုင်းနေချိန်မှာ ကျမလည်း အားနေတာနဲ့ ရိုစီပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို ဖြဲချလိုက်တယ်။ နေ့လည်အလင်းရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နေ့လည်ကထက် ပိုလှနေပါတယ်။ ကျမလည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားက မခြောက်တစ်ခြောက်မို့ ပလပ်စတစ်နှစ်လွှာလို စေ့ကပ်နေပါတယ်။ စောက်စေ့လေးက အကွဲကြောင်းလေးထဲကနေ တိုးထွက်နေတယ်။ လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ အသာခွဲလိုက်တော့ ဟသွားပြီး နှင်းဆီဖူးလေးလိုဘဲ ကျမလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့ စုပ်ယူနေမိပါတယ် …..။
ကျမလျှာဟာ အထဲမှာ ရှာဖွေရေး ခရီးထွက်တော့တာဘဲ။ စောက်စေ့ကို ဘော်ဒီတိုက်လိုက်တိုင်း ရိုစီ ကော့တက်တက်လာပါတယ်…။ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားတဲ့ မြင့်မောင်လီးကို ပိုပြီးရမ္မက်ပြင်းပြင်း စုပ်ယူနေပါတယ်။ မြင့်မောင်ကလည်း နှုတ်က အသံမျိုးစုံ ထွက်လို့နေတယ်…… ကောင်မလေးနို့ကိုလည်း ဆုပ်ချေပေးနေလေရဲ့။
ကျမ ယက်နေလို့ ၁၅ မိနစ်တောင် မရှိသေးတဲ့အချိန်မှာ ရိုစီ ၃ ခါတောင် ပြီးသွားပြီ…..။ သုတ်ရည်တွေက နည်းနည်းတော့ ညှီပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မျိုချလိုက်တယ် ကြိုက်တာကိုး…။ မောင်မောင်ကတော့ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ဆွဲရင်း ကောင်မလေးပါစပ်ကို အတင်းထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် တွယ်နေပါတယ်။ ကောင်မလေး ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး။ ဘေးက ကျမတောင် နာချင်လာတယ်…။
မြင့်မောင် ရိုစီ့နို့တွေကို ပိပြားသွားအောင် ဖိတွန်းညစ်ပြီး ခါးက ကော့တက်လာသလို ပါးစပ်ကလည်း ဗလုံးဗထွေးနဲ့ အော်လိုက်ပါတယ်။ မြင့်မောင် ပြီးသွားပြီပေါ့။ သုတ်ရည်တွေ ဘယ်လောက်ထွက်တယ် မသိဘူး၊ ရိုစီ့ ပါးစပ်ထောင့်တွေကနေ စီးကျလာပါတယ်….။ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပျွတ်ကနဲ ကျွတ်လာပြီး ရမ်းတမ်းရမ်းတမ်း ဖြစ်နေပြီး သုတ်ရည်တွေရော တံတွေးတွေရော ရိုစီ့မျက်နှာပေါ်အနှံ့ ကျသွားပါတော့တယ် …။
ရိုစီဟာ မောမောနဲ့ အိပ်နေတာမို့ ကျမကဘဲ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် မြင့်မောင်လီးကို ပြန်ဆွပေးနေရတယ်။ ခဏကြာတော့ လီးဟာ ခေါင်းတစန့်စန့် ထောင်လာပါတယ်။ ရိုစီဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးခံပြီး မြင့်မောင်ကို နေရာယူဖို့ မျက်ရိပ်ပြလိုက်တယ်…။ ကျမကိုယ်တိုင် ရိုစီ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာ မြင့်မောင်ဘက် မျက်နှာလှည့်ထိုင်လိုက်တယ် …။ မြင့်မောင်ရဲ့ ဒစ်တုတ်တုတ်ကြီးဝင်ရင် ရိုစီ အသေအော်မှာဘဲလေ။ အဲ့တော့ ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ပိတ်ထားရမယ်လေ။
“ကဲ မြင့်မောင် စကြစို.”
“ရယ်ဒီဘဲ အသဲလေး..”
မြင့်မောင်ဟာ ရိုစီခြေထောက်တွေကို ခြေချင်းဘက်ကနေ ကိုင်ပြီး မြောက်ဖြဲလိုက်ပါတယ်….။ ရိုစီရဲ့ အဝကျဉ်းတဲ့နေရာမှာ ခက်နေတာမို့ ကျမ ရိုစီ့မျက်နှာပေါ်ကနေ ကုန်းပြီး မြင့်မောင်လီးကို ရိုစီ့အဝနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်….။
“ဗြစ်..ဗြစ်…ဗြစိ…..ဖေါက်….ဒုတ်..အ..အ..အ.”
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အမေ့ သေပါပြီ အီး ဟီးးးဟီးးးး ဟင့်ဟင့် အ.. အ… အ… သေပါပြီ မမရယ်…”
မြင့်မောင်က ဆွတောင်မဆွဘဲ ချွဲကျိနေတဲ့ အခေါင်းထဲကို လီးကို တရှိန်ထိုး သွင်းလိုက်ပါတယ် …။ ခြောက်နေရင် တွန်းကန်လုပ်ရှားနိုင်တယ်။ အခု ချွဲနေတော့ ရုန်းဖို့ အချိန်မရတော့ဘဲ လီးဟာ တိုက်ရိုက် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ပြီး အပျိုမှေးကိုဖောက် သားအိမ်းကို သွားထောက်တာပေါ့ …။ ရိုစီခင်မျာ အသေအော်ရင်း ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်…..။ ကျမလည်း အဲဒီတော့မှ သတိဝင်လာပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ စောက်ဖုတ်ကို တေ့ပေးလိုက်တယ်….။ တစ်ချက်ချက်အရှိုက်မှာ စောက်ဖုတ်ကို စုပ်သလိုဖြစ်ပြီး အရသာရှိလှပါတယ်…..။
မြင့်မောင်ဟာ ရိုစီရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပေါင်မှာ ချိတ်တင်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပါတယ်…။ လီသွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်လေးဟာ ချိုင့်ဝင်သွားပြီး ပြန်ထုတ်ရင် အုံကြွလာတာမို့ အင်မတန် ကြည့်ကောင်းပါတယ်….။ ကျမလက်တွေကလည်း ရိုစီ့နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ချေမွနေပါတယ်။ သူ့အဖေလည်း ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာလေ…….။
မြင့်မောင်လီးတစ်ခုလုံးဟာ ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲက သွေးတွေကြောင့် နီရဲပြောင်လက်နေပါတယ် ….။ ရိုစီ့တင်ပါးတစ်ဝိုက်နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာလည်း သွေးတွေက မြင်မကောင်းအောင်ပါဘဲ…..။ မြင့်မောင်လီး ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲကို မနားတမ်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်တာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာရော ရိုစီဟာ အရသာတွေ့လာပုံရတယ် ..။ သူကိုယ်တိုင် ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ကော့ကော့ပေးလာတယ်…။
မြင့်မောင်ရဲ့ စုပ်နယ်မှုကြောင့် ကျမနို့တွေ တင်းမာလာပါတယ်။ မြင့်မောင်လီးဟာ တဖြည်းဖြည်း မီးရထားလိုဘဲ မြန်မြန်လာပါတယ် ….။ ရိုစီလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး ပေါင်ကိုကားလိုက် စိလိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် အရသာယူနေပါတယ်…။ ရိုစီဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်နေပြီး ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပြီးတော့ သူမရဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကို သွားပါတော့တယ်….။
“အား…. အမေ့…. အိုး…. မမ…..မမ…. ရိုစီ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း မသိဘူး…. သေတော့… မယ်…. ထင်တယ်… အိုး….အိုး…အား”
ကျမလည်း သူနဲ့ တပြိုင်ထဲဘဲ ပြီးသွားလို့ ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်တွေဟာ ရိုစီ့မျက်နှာပေါ် ခွက်ထဲကနေ လောင်းချသလို တပွက်ပွက် ကျလာပါတယ်။ မြင့်မောင်ကတော့ ရိုစီရဲ့ဒူးတွေကို မြှောက်ဖြဲပြီး လီးကို အားရပါးရ ဆောင့်သွင်းလိုက်ကာ ကုတင်ပါမကဘူး အိမ်ပါလှုပ်ရှားနေသလား အောက်မေ့ရတယ်။ သူလည်း နောက်ဆုံး အကြောလိုက်ပြီး ကော့တက်လာပါတယ်။ လီးကြီးဟာ ရိုစီ့စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ပြွန်ကနေ သုတ်တွေဟာ ထွက်လာပါတော့တယ်။ ရိုစီလည်း သူ့အပေါ် တင်ကျလာတဲ့ မြင့်မောင်ကိုယ်ကို အားရပါးရ ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီနေ့က ကျမတို့ဟာ ရိုစီကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ ၅ ခါလောက် လိုးပါတယ်။ ရိုစီကလည်း ရမ္မက်ထန်သူမို့ လုံးဝမငြင်းပါဘူး။ စောက်ဖုတ်ကလေးကတော့ နည်းနည်း ယောင်ရမ်းနေတာပေါ့။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ၈ နာရီ ထိုးနေပါပြီ။ မေမေတို့လည်း စိတ်ပူနေသလို ရိုစီ့အဖေကလည်း နွမ်းလျနေတဲ့ သူ့သမီးကို မသင်္ကာသလို ကြည့်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်စစ်ဆေးရင် မကောင်းတာမို့ နည်းနည်းပါးပါးပဲ မေးပြီး ထွက်သွားပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူတို့မိသားစု တစ်ပတ်လောက်နေပြီး ပြန်သွားပါတယ်။ ကျမကလွဲလို့ အားလုံး ဝမ်းနည်းနေကြတယ်။ သံယောဇဉ်ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား….။
နောက် (၆) ပတ်လောက်ကြာတော့ သတင်းစာထဲမှာ ရိုစီ့နာရေး ပါလာတယ်..။ ကျမ မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင် အတော်ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ နာရေးသတင်းကို အိမ်မှာရှိတဲ့ လူအကုန်လျှောက်ပြတော့ မေမေဆို မျက်ရည်တောင် ကျတယ်။ ဖေဖေက သံကြိုးရိုက်ပြီး သတင်းမေးတော့ ဦးမြင့်စိုးကနေ အသေးစိတ်ရှင်းပြတဲ့ စာတစ်စောင် ရောက်လာတယ်။
အကျဉ်းချုပ်ကတော့ ရိုစီ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတဲ့အကြောင်း၊ ဘယ်လို ကိုယ်ဝန်ရလာသလဲ စဉ်းစားမရဘူးတဲ့၊ မေးတော့လည်း ဘာမှမပြောဘူး၊ ငိုပဲငိုနေတယ်….။ သူလည်း စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ရိုစီကို ရိုက်လိုက်မိတယ်။ နောက်တစ်နေ့မှာ ရိုစီ သေနေတာ တွေ့တယ်။ ရိုစီ့ဘေးမှာ အိပ်ဆေးပုလင်းရှိနေတယ်။ သူရိုက်မိလို့ သူပါ သေလိုက်ချင်တယ်တဲ့။
ရှင်တို့လည်း ရိပ်မိလောက်ရောပေါ့။ ဒီကိုယ်ဝန်ဟာ မြင့်မောင်ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ပဲ။ အပျိုရိုင်းလေးကို ဘာအကာအကွယ်မှ မလုပ်ပေးပဲ ကျမ ဗိုက်ကြီးအောင် လုပ်ခဲ့တာပါ။ ဒီလောက်အထိ မမျှော်မှန်းခဲ့ပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ကျမတုန်းကလည်း သူ့အဖေ ညှာခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ်တိုင်ခံရမှ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မှာပေါ့။
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့ ကျမဟာ သူတို့ပြောသလို မကောင်းဆိုးရွားများ ဖြစ်နေမလား…။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
ထည့္ပါေတာ့ မရေတာ့ဘူး
ကၽြန္မဟာ အတန္းပညာေလး တတ္လာသလို ေယာက်္ားေတြကို ကိုင္တြယ္ရာမွာလည္း ကၽြမ္းက်င္လာပါတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္း နားမလည္ခင္ကေတာ့ အရိုးခံနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္…။ အခုေတာ့… သူတို႔ဟာ ဘယ္ေလာက္ ကလိမ္က်တယ္ ဆိုးသြမ္းယုတ္မာတယ္ဆိုတာ တေျဖးေျဖး သိလာရေတာ့ က်မရဲ့ ေမြးရာပါ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြ သုံးလာရတာေပါ့။ သူတို႔ကို ဂ်ိဳတပ္ၿပီး နာဖားႀကိဳး ထိုးေပးတယ္ ..။ ဒါေတာင္ အျပဳံးမပ်က္ၾကပါဘူး ..။ က်မေနာက္ တေကာက္ေကာက္ပဲ။ သူတို႔ရဲ့ သိကၡာေတာင္ အားမနာေတာ့ပါဘူးရွင္။
ကၽြန္မကို ပထမဦးဆုံး ပန္းဦးလႊတ္တဲ့ က်ဴရွင္ဆရာဟာ ကၽြန္မ ၉ တန္းေအာင္ေၾကာင္း သိရတာနဲ႔ သူနဲ႔ တစ္ညအိပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ သူကေတာ့ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ လွည့္ပတ္ေတာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အစရွိခဲ့တဲ့ က်မကို စာေမးပြဲအေၾကာင္းျပၿပီး လိုးတာပါပဲ။ က်မ မႀကိဳးစားရင္ ေအာင္မလား စာေမးပြဲက။ ဒါကို သူက အရွက္မရွိ အခြင့္အေရးယူခဲ့တယ္..။ ဒါaေပမယ့္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
က်မရဲ့ခ်စ္သူ ျမင့္ေမာင္ ဆိုရင္လည္း တစ္ႀကိမ္မွာ ေပ်ာ္ပြဲစားအေၾကာင္းျပၿပီး က်မကို အရက္မူးေအာင္တိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝိုင္းလိုးတာ ၾကည့္ေနတယ္။ က်မက ေနာက္ေတြ႕ေတာ့ ေမးၾကည့္ပါတယ္…။ ဒီခတ္မွာ ဒါေတြက မဆန္းပါဘူးတဲ့….။ မိန္းမဆိုတာ အေပါက္ပါေတာ့ အေခ်ာင္းထည့္ရမွာ နိယာမပဲတဲ့။ ေနာက္ကြယ္မွာ ေသာင္းက်န္းလည္း သိရမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာတင္ ခင္တဲ့သူေတြကို လက္ေဆာင္ေပးရတာပါတဲ့ ပိတ္ဆိုစရာ မရွိပါဘူးတဲ့။
က်မေတြ႕တဲ့ ေယာက်္ားေတြထဲမွာျဖင့္ ျပတ္တဲ့လူ မရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ က်မ သူတို႔ကို အေပးအယူသေဘာနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မ မာယာသုံးလိုက္ေတာ့ ေဟာ က်ဴရွင္ဆရာအတြက္ လခဟာ အဝတ္အစားနဲ႔ အလွအပ ပစၥည္းဖိုး ျဖစ္သြားတယ္။ က်ဴရွင္လခလည္း မေပးရေတာ့ဘူးေလ။ ျမင့္ေမာင္ခင္မ်ာလည္း က်မရဲ့ ခ်ဳပ္ကိုင္မွုေၾကာင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္မထိုင္ မုန႔္မစားဘဲ လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ေပးေနရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔………..
” ကၽြီး”
“အေမ့….။ ရွင္ ဘယ္လိုလူလဲ…။ လူလာေနတာ မျမင္ဘူးလား”
“ျမင္ပါတယ္ဗ်ာ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွလြန္းလို႔ပါ”
“ရွင္ေနာ္ လူကိုဘာမွတ္ေနလဲ။ အသက္မွအားမနာ သင္းခ်ိဳင္းကုန္း ေျခတစ္ဖက္လွမ္းႀကီး”
“အိုး ယဥ္ေက်းလိုက္တာကြယ္။ ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ အေအးတိုက္ပါရေစ။ လက္ခံပါေနာ္”
“အိုး ရွင့္ကိုမသိဘဲနဲ႔ က်မက ဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ”
“ဟာ မင္းေလးကလည္း မင္းေလးတို႔ လမ္းထဲကဘဲေလ သိရဲ့သားနဲ႔။ လာပါကြာ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေပါ့ ျပဳစုပါရေစ”
က်မ သိပ္မျငင္းခ်င္ဘူးေလ။ အခုတေလာ ပိုက္ဆံလိုေနတယ္။ ခ်စ္သူသစ္လည္း ရွာေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီလူႀကီး အခ်စ္ေတာ္ရင္ေတာ္မွာေလ။ ေနာက္ၿပီး တစ္ေနကုန္ အားေနတာဘဲ။
“ေကာင္းၿပီေလ သိပ္ေတာ့ၾကာလို႔ မရဘူးေနာ္”
“ကဲ လာတက္”
“ဟာ”
“ဘာလို႔လဲ စက္ဘီးေပၚ မတက္ခ်င္ဘူးလား။ လမ္းေလၽွာက္ရင္ ေနပူမွာစိုးလို႔ပါ”
“လိုက္မယ္ေလ”
က်မ သူ႔စက္ဘီးရဲ့ ဘားတန္းေပၚ တက္ထိုင္လိုက္တယ္။ ဖင္ေတာ့ႀကိမ္းသား။ သူ႔ရဲ့လက္ႀကီးေတြကလည္း က်မကို လိုတာထက္ပိုၿပီး သိုင္းထားပါတယ္။ က်မရဲ့နို႔ေတြကို အခြင့္ရရင္ ရသလို ပြတ္တိုက္ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကုန္ေဈးတန္းထဲဝင္လာၿပီး တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ “ေလေအးသာ” ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားတဲ့ တည္းခိုခန္းေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ပါတယ္။
“ကဲ ဆင္း”
“အေအးေသာက္ဖို႔က တည္းခိုခန္းကို လာရသလား”
“လိုက္ခဲ့ပါေလ။ ေနပူပူမွာ မင္းရင္ေတြ ေအးသြားေစရမယ္”
ဒါနဲ႔ ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္သြားေတာ့။
“ဟ အာစီ အခ်ိန္မဟုတ္ အခါမဟုတ္”
“ေအးကြာ တူမေလးတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုမလို႔”
“ေရာ့ ဆရာ”
မန္ေနဂ်ာေပးတဲ့ ေသာ့ကိုယူၿပီး အေပၚတက္ခဲ့ပါတယ္။ က်မ ဘယ္ေလာက္သတၱိရွိတယ္ ေျပာေျပာ ျပဳံးစိစိ အေကာင္ေတြ ေကာင္မေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေတာ့ ရွက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕ကသြားတဲ့ ထိပ္ေျပာင္ေနာက္ လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ထိပ္ေျပာင္ရဲ့ မူလနာမည္က ဘာလဲေတာ့ မသိဘူး။ မၾကာခင္ကဘဲ တခမ္းတနားနဲ႔ ဧည့္ခံပြဲလုပ္ၿပီး ရဲရင့္ဝင္း ဆိုၿပီး နာမည္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အဆီျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ထိပ္ေျပာင္က စားစရာမလာခင္ ေရခ်ိဳးခ်င္ေၾကာင္းေျပာၿပီ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားပါတယ္။ အိပ္ခန္းကေတာ့ တစ္ေယာက္အိပ္ပါ။ ဒီအေျခအေနၾကည့္ၿပီး က်မ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ ထိပ္ေျပာင္ ဘာႀကံစည္ေနတယ္ဆိုတာ။
ခဏေနေတာ့ စားစရာေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ ဘရန္နီလည္း ပါတယ္။ ထိပ္ေျပာင္အႀကိဳက္ သိေနတယ္ထင္တယ္။ ထိပ္ေျပာင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာေတာ့
“ေမသူေလး ေရခ်ိဳးလိုက္ပါလား။ ကိုယ္က ဒီလိုမ်ိဳး ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္လို႔ သိသန႔္ခန္း ဝင္လာရတာ။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာဆို လူကမ်ား အိုက္ကအိုက္နဲ႔”
က်မလည္း ပူအိုက္ေနတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အသာတံခါးပိတ္ၿပီး တုံးလုံးဘဲ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။ က်မရဲ့ တကိုယ္လုံး အတြင္းအျပင္ ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကား မက်န္ ဆပ္ျပာနဲ႔တိုက္ၿပီး ေရကို နာရီဝက္နီးပါးေလာက္ ခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ တကိုယ္လုံး လန္းဆန္းသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သုတ္သင္ၿပီး အဝတ္အစား ဝတ္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ထိပ္ေျပာင္က ဘရန္နီ ေသာက္ေနပါတယ္။ က်မအေအးထဲလည္း ေရာထားပုံရတယ္။ အေရာင္က မၾကည္မလင္ ျဖစ္ေနတယ္။
“လာ ေမသူ ထိုင္။ ေမသူ ကိုယ္စကားတစ္ခြန္း ေျပာခ်င္တယ္။ ကိုယ္ေျပာတာကို မျငင္းဖို႔ ႀကိဳေျပာခ်င္တယ္။ ကိုယ္ ေမသူ႔ကို ခ်စ္ခ်င္တယ္။ ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ေရာေပါ့။ ေမသူလည္း အစိမ္းမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ”
“ရွင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ”
“ပူမေနပါနဲ႔ ေမသူရယ္။ မင္းရဲ့ က်ဳရွင္ဆရာက ကိုယ့္ရဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းကြ။ ေနာက္ၿပီး မင္းရည္းစား ျမင့္ေမာင္ရဲ့အေမက ကိုယ့္ညီမေလ။ မင္းေၾကာင္းေတြ အကုန္လုံး သိၿပီးသားပါ။ မင္းရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြလည္း သိၿပီးၿပီ။ မင္းလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ေပးမယ္။ ကိုယ့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာပါ”
က်မရဲ့ေအာက္မဟာပထဝီ ေျမႀကီးဟာ ငလ်င္ေတာင္ လွုပ္သြားပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔ အေသြးအသားစုတ္ မ်ိဳလို႔အားရတဲ့ က်မကို တနာ႐ူး ထိပ္ေျပာင္ဆီ လက္လႊဲတယ္။ သေဘာကေတာ့ သူတို႔ အသုံးမဝင္ေတာ့ဘူးေပါ့ ။
“ဒီဖာသည္မသား ေျပာတာကို ရွင္က အဟုတ္မွတ္ၿပီ”
“ဒီဟာ ကေလးကစားစရာ မဟုတ္ဘူး။ သတင္း အတိက်ရထားတာ”
“ကဲ ရွင္က ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပးနိုင္လို႔ ေစာ္ေစာ္ ကားကား ေျပာေနရတာလဲ”
“တစ္လကို ၁၅၀၀၀ ေပးမယ္။ ဒီေလာက္ဆို မင္းအတြက္ မနည္းပါဘူး။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ေပါင္းေတာင္ ဒီေလာက္မရွိဘူး”
“ရွင္ က်မကို ၂၅၀၀၀ မေပးရင္ အခုျပန္မယ္။ ရွင့္ဟာရွင္ က်မနာမည္ လူတကာကို လိုက္ေျပာခ်င္ေျပာ”
“ေအာင္မယ္ မင္းက ငါ့ကို ဒီလိုစမ္းတာလား။ ကဲကဲ ငါကဘဲ ေလၽွာ့ပါတယ္”
သူဟာ ၿပီးေတာ့ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ က်မကို ကုတင္ဆီ ဆြဲေခၚသြားပါတယ္ ။
“ေမသူေလး အကၤ်ီးခၽြတ္ထားလိုက္ပါလား။ ဒီေလာက္ ပူတာ ”
က်မဟာ ဟတ္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ၿပီး ကိုယ့္ဟာကို ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်က္တည္း ဘရာစီယာပါ ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ ငနဲႀကီးဟာ အသက္ေတာင္ရဲ ရဲမရွူရဲဘဲ က်မနိုေတြ႕ကို ျပဴးျပဲၾကည့္ေနပါတယ္။ တုန္ရီတဲ့လက္ေတြနဲ႔ နိုေတြကို မရဲတရဲ လာကိုင္ေတာ့ က်မကဘဲ သူ႔လက္ေတြကိုအုပ္ၿပီး နို႔နဲ႔ ဖိကပ္ေပးလိုက္တယ္။ ငနဲ အေတာ္ေလး သေဘာက်သြားပုံရတယ္။ က်မကို ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေတြကို မြတ္သိပ္စြာ စုပ္ေနေလရဲ့။ သူ႔ရဲ့ ကြမ္းစားလို႔ ထူၾကမ္းေနတဲ့ လၽွာႀကီးက က်မပါးစပ္ထဲ ဝင္လာၿပီး ေအးတိေအးစက္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်မရဲ့ ရမက္မီးပုံကို မီးေတာက္ေအာင္ ဖန္တီးေနပါတယ္။။
က်မကို ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ေတာ့ မသိဘူး နို႔ေတြကို အသာဘဲ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေနပါတယ္…။ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ က်မရဲ့ လက္ေတြကလည္း သူ႔ကိုသိုင္းဖတ္ၿပီး ေက်ာျပင္ကို အသာပြတ္ေပးေနမိတယ္….။ ေပါင္ေတြနဲ႔လည္း ပြတ္တိုက္ျမဴးဆြေနမိတယ္။ သူလက္ဟာ က်မထမီကို ခၽြတ္ေျဖေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျခမနဲ႔ ဆြဲညႇပ္ၿပီး ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အရင္က ရွက္စိတ္မဝင္ေပမယ့္ အလိုးခံရေတာ့မွာမို႔ စိတ္ကေတာ့ လုပ္ရွားလာပါတယ္။ စပ္စမိုင္ဒါကို ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ဘဲ လိပ္ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။ အခ်ိန္မရွိဘူး မဟုတ္လား။
အဆီေတြဝေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို အသာဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္သပ္ေပးေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ က်မနို႔သီးကို မနာေအာင္ သြားနဲ႔ ကိုက္ဆြဲလိုက္ပါတယ္..။ ရင္ထဲမွာ သိမ့္ကနဲ မေတာ္လို႔ ကိုက္လိုက္ရင္ ျပႆနာ….။ က်မလက္ကလည္း သူ႔လီးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ သေဘာက်သြားၿပီး ေထာင္မတ္လာပါတယ္။ က်မ ေခါင္းမူးေနတဲ့ၾကားကဘဲ သူကိုေဘးတြန္းခ်ၿပီး သူ႔လီးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမယ္ေလး ေၾကာက္စရာႀကီးပါဘဲရွင္။
လီးဟာ လုံးပတ္ ၄ လက္မေလာက္ရွိတယ္။ အရွည္က ၆ လက္မေက်ာ္ စံခ်ိန္မွီပါဘဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒစ္တစ္ဝိုက္ ပတ္လည္မွာလည္း ၾကာဆူးလို အဆူးေလးေတြ ေတြ႕ရတယ္ …။ သဘာဝရဲ့ လက္ေဆာင္ဘဲ ထင္ပါရဲ့။ သူ႔မယားလုပ္တဲ့သူေတာ့ အေတာ္ခံရမွာဘဲ….။
လီဒစ္ကို ပါးစပ္ထဲ အသာငုံလိုက္ပါတယ္။ ဆပ္ျပာနံ့ဟာ လေမႊးေတြၾကားမွာ စြဲေနေသးရဲ့။ ဒစ္ကို အသာဝိုက္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ငနဲသား ဖင္ေကာ့လာၿပီး မရိုးမရြနဲ႔ ျဖစ္ေနရွာပါတယ္။ လီးဒစ္ဟာ သေရေတြနဲ႔ရႊဲးၿပီး စုပ္ရတာ အရသာရွိလွပါတယ္။ လီးထိပ္ကို ရွာဖ်ားေလးနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးသလို လေခ်ာင္းကိုလည္း ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ငနဲသားဟာ စုတ္တသတ္သတ္နဲ႔ က်မေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး ေရွ႕ထိုးေနာက္ငင္နဲ႔ ပါးစပ္ကို လိုးေနပါတယ္။ က်မကလည္း လုံးဝမခိုကပ္ဘဲ တာဝန္ေက်ေအာင္ ပညာကုန္သုံးၿပီး လီးကိုစုပ္ေပးပါတယ္..။ ၂၅၀၀၀ ရဲ့ အင္အားေတြေပါ့…။
ခဏေနေတာ့ ငနဲဟာ ေထာင့္ကနဲ ျဖစ္လာတာနဲ႔ လီးကို က်မပါးစပ္က ခၽြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္….။ ဂြင္းကိုသာ အဆက္မျပတ္ တိုက္ခ်ေပးလိုက္တယ္….။ အားကနဲ အသံနဲ႔အတူ လရည္ေတြဟာ ေလထဲ ၆ လက္မေလာက္ ပန္းထြက္လာပါတယ္။ ဝါထိန္ေနတာဘဲ အေတာ္အားေကာင္းပုံရတယ္။ သူနဲ႔ ဖုတ္ၿပီးရင္ ေဆးထိုးမွ၊ ေတာ္ၾကာ ဗိုက္ႀကီးေနရင္ ဒုကၡ….။
က်မလည္း ေမာသြားတာနဲ႔ သူ႔ေဘးမွာ ဝင္လွဲလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ အေသတစ္ေကာင္လို မွိန္းေနေလရဲ့။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပူပူေႏြးႏြးအရာတစ္ခု ဝင္လာလို႔ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မေပါင္ၾကားထဲ ထိပ္ေျပာင္ႀကီးကို ေတြ႕ရပါတယ္။ လၽွာဟာ လွံဖ်ားတစ္ခုလို ေစာက္ဖုတ္အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ ဝင္သြားတယ္။ လၽွာရဲ့ေစာင္းေတြဟာလည္း ေစာက္စိကို ပတ္တိုက္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လၽွာႀကီးေၾကာင့္ ခဏခ်င္းမွာဘဲ က်မတစ္ကိုယ္လုံး အေၾကာဆြဲၿပီး က်မလည္း ၿငိမ္က်သြားပါေတာ့တယ္။
သူဟာ အားရပါးရ အရည္ေတြကိုမ်ိဳခ်ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေခါင္းမခြာဘဲ ဆက္ယက္ေနျပန္တယ္။ ထြက္သမၽွအရည္ တစ္စက္မက်န္ စိတ္ႀကိဳက္ယက္ၿပီးတာနဲ႔ အေစ့ကို ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ေတ့စုတ္ေနေတာ့ နာလာတဲ့အထိကို ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
“ကဲ ေမသူေလး ခါးေအာက္မွာ ေခါင္းအုံးခုလိုက္”
ေခါင္းအုံးႏွစ္လုံးခုထားလို႔ က်မရဲ့ေစာက္ဖုတ္ဟာ လိပ္တစ္ေကာင္ရဲ့ ေက်ာကုန္းလို ခုန္းခုန္းေလး ျဖစ္ေနပါတယ္…။ အေမႊးေလးမ်ားကလည္း ႀကိဳးတို႔က်ဲတဲ တံဆာဆင္ထားပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူ႔ရဲ့လီႀကီးဟာ က်မရဲ့ ေစာက္ေခါင္းဖ်ားမွာေတ့ၿပီး မထည့္ေသးဘဲ ေမႊေနာက္လုပ္ရွားေပးေနပါတယ္။ လီးထဲ အဆူးေတြက ေစာက္ေစ့ကို လာလာထိေတာ့ ငရဲျပည္ေရာက္သြားသလိုဘဲ ေျပာမျပတတ္တဲ့ ခံစားမွုကို အသဲတုန္ အူတုန္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူေဌးမဖက္တီးက သူ႔ကို တမ္းတမ္းစြဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
သူ႔လီးႀကီးဟာ က်မေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ေခါင္းထည့္ၿပီး မဆံမျပဲ ထိုးေမႊေလၽွာက္လုပ္ရင္း သူ႔လက္ေတြက နို႔ေတြကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ဆုပ္ေခ်ေပးေနပါတယ္…။ က်မရဲ့စိတ္ေတြကို မထိန္းနိုင္ဘဲ ကိုယ္ထဲမွာ ရွိသမၽွအရည္ေတြကို ေဝါေဝါနဲ႔ သြန္ထုတ္လိုက္မိပါတယ္။ လီးဟာ အဝကို တင္းတင္းႀကီး ဆို႔ထားလို႔ အရည္ေတြဟာ အထဲမွာဘဲ ျပည့္ၾကပ္ေနပါတယ္။ က်မရဲ့ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညစ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဒစ္ျမဳတ္ေနတဲ့လီးကို အထဲေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္ပါတယ္။ ပစ္စတင္တစ္ခုလို ဝင္လာတဲ့ လီးေၾကာင့္ ျပည့္လၽွံေနတဲ့ က်မရဲ့အရည္ေတြဟာ ေရပန္းလို လီးပတ္လည္ကေန သူ႔ဆီ ပန္းထြက္ကုန္ပါတယ္။ က်မလည္း တရွိန္ထိုးဝင္လာတဲ့ လီးေၾကာင့္ မသက္သာလွပါဘူး။…
“ျဗစ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္…ႁပြတ္…ဒုတ္..ဖတ္..အေမ့”
သူဟာ က်မရဲ့ေၾကးကို တန္ေအာင္လားေတာ့ မသိဘူး။ က်မရဲ့ ေအာ္သံကို မညႇာဘဲ အားရပါးရ ဆက္ေဆာင့္ေနပါတယ္။…….
“ဖြတ္..ႁပြတ္..ႁပြတ္…ဒုတ္..ဖတ္…အင့္…အား…ဒုတ္…ဒုတ္…ဟား…အင္း….ဟင္း…”
ေကာင္းလွပါတယ္ ရွင္။ လီးႀကီးသေလာက္ ေဆာင့္အားေကာင္းသေလာက္ လီးေဘးက ၾကာဆူးေလးေတြေၾကာင့္ က်မရဲ့စိတ္ေတြဟာ ေဆာက္တည္ရာမရေအာင္ ခံခ်င္ေနတာပါဘဲ…။ အားရပါးရ ျဖဲေပးေနမိတယ္။ ခါးကိုကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္အားယူထားမိတယ္။ သားအိမ္ထဲကို ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ လာေဆာင့္ေတာ့ ေကာင္းလြန္းလို႔ တအင္းအင္းနဲ႔ စည္းခ်က္လိုက္ေပးေနမိတယ္ ။ သူရဲ့ဥဟာဆိုရင္လည္း က်မေပါင္ၾကားကို နာရီခ်ိန္သီးလို လာလာရိုက္ေနေလရဲ့။
သူ႔ရဲ့ သံဒုတ္လိုမာေနတဲ့ လီးဟာ က်မရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို မညႇာဘဲ ေဆာင့္ပါတယ္။ သူနဲ႔သာ ၾကာၾကာေနရင္ အသက္တိုရလိမ့္မယ္။ ေစာက္ေခါင္းနံရံတစ္ေလၽွာက္ကို အဆူးေတြက ထိုးျခစ္သြားလို႔ ရင္ထဲအသဲထဲက လွိုက္လွိုက္ၿပီး ယားေနမိတယ္။ ယားေလ အရည္ေတြက တစိမ့္စိမ့္က်ေလ၊ အရည္က်ေလ ခံလို႔ေကာင္းေလ ျဖစ္ေနတယ္။ က်မခံစားရတဲ့ အရသာေတြထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ ဒီအရသာ အေကာင္းဆုံးဘဲ….။
မၾကာပါဘူး က်မလည္း ဆားပက္ခံရတဲ့ တီေကာင္လို ဖ်က္ဖ်က္ခါလူးရင္း အရည္ေတြ ေစာက္ရမ္းထြက္ကုန္ပါတယ္။ သူလည္း ေနာက္ ၁၀ ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးတာနဲ႔ အတင္းေကာ့ၿပီး သားအိမ္ေပါက္မတက္ လီးကိုေဆာင့္သြင္းၿပီး အရည္ေတြ ပန္းခ်လိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔ ရမၼက္ႏြံထဲ ျမဳပ္ေနလိုက္ၾကတာ က်မဒုကၡမေရာက္ခင္ အထိပါဘဲ။ သူဟာ က်မကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေတာ့ ဆက္ဆံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလးေလးစားစားရွိပုံေတာ့ မရဘူး။ သေဘာကေတာ့ ဖာသည္လိုဘဲ သတ္မွတ္ထားပုံရတယ္။ ပိုက္ဆံေပးရင္ ရတယ္ဆိုၿပီး မညႇာမတာ တြယ္ပါတယ္။ က်မလည္း စိတ္နာလာေပမယ့္ မေျပာသာလို႔ မေျပာခဲ့ဘူး။ သူဟာ ပိုက္ဆံေတာ့ မွန္မွန္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မကိုေခၚရင္ စာတစ္တန္ ေပတစ္တန္နဲ႔ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ေရးၿပီး ေခၚပါတယ္။ က်မလည္း အမွတ္တရအေနနဲ႔ အဲ့ဒီစာေတြကို သိမ္းထားမိပါတယ္….။
တစ္ေန႔ေတာ့ က်မ ေက်ာင္းကပြဲကို ေရႊလက္ပတ္ ဝတ္သြားမိတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾကနဲ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ လက္ပတ္က မပါေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း မေျပာရဲဘူး။ လက္ပတ္က ကာလေပါက္ေဈးနဲ႔ ၁ သိန္းခြဲေလာက္ တန္တယ္။ က်မတို႔အိမ္က စီးပြားေရး အေခ်ာင္လည္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းစုၿပီး သမီးႀကီးက်မကို ဆင္ေပးထားတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တဲ့ သမီးျဖစ္ျဖစ္ ဒီေလာက္တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းေပ်ာက္ရင္ မိဘေတြက ခြင့္လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်မ အဆိပ္ဘဲ ေသာက္ေသရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ႀကိဳးစားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္….။ က်မရဲ့ အပ်ိဳေသြးကို ေသာက္ခဲ့တဲ့ ဆရာဆီသြားေတာ့ ဆရာက ဒီေလာက္ခ်မ္းသာရင္ မင္းကို လက္ထက္ယူမွာေပါ့တဲ့၊ အလကား အ႐ူးတဲ့။ ျမင့္ေမာင္ဆီသြားေတာ့ ႐ူးေနလားဘဲ ေျပာတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်မရဲ့အလုပ္ရွင္ ရဲရင့္ဝင္းေခၚ ထိပ္ေျပာင္ဆီသြားေတာ့ က်မ ဒီေလာက္ေလာဘႀကီးမွန္း မသိလို႔ သူလိုးတဲ့အေၾကာင္း၊ သူလိုခ်င္ရင္ က်မထက္သာတဲ့ ေကာင္မေတြကို လက္ျဖင့္ တီးေခၚနိုင္ေၾကာင္းေတြ ေျပာပါတယ္။ က်မလည္း ငိုရင္း အိမ္ျပန္ခဲ့ရတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထိပ္ေျပာင္ေခၚတဲ့ စာေတြေတြ႕ေတာ့ အႀကံတစ္ခုရတယ္။ စာေတြယူၿပီး ထိပ္ေျပာင္ဆီ ျပန္လာခဲ့တယ္။
“ဒီမွာ ရွင္က်မကို ေငြ ၁ သိန္းခြဲေပးမလား။ ဒီစာေတြကို ရွင့္မိန္းမဆီ ပို႔လိုက္ရမလား”
မိန္မလုပ္စာနဲ႔ ႀကီးပြားေနတဲ့ ထိပ္ေျပာင္ဟာ လူေသလို ေသြးစုပ္သြားပါတယ္။
“ဟင္ မင္းငယ္ငယ္ေလးနဲ ေငြညစ္တယ္ေပါ့။ ငါရဲတိုင္လိုက္မွာ”
က်မကို ၿခိမ္းေျခာက္လာေတာ့……
“ကဲ ရွင္ ရဲကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့။ ရဲမလာခင္ က်မ ရွင့္မိန္မဆီ စာသြားေပးလိုက္မယ္”
“ေဟ့ေဟ့… ေနဦးဟာ….။ ငါ ဒီဖာသည္မနဲ႔ ေတြ႕တာ ကံဆိုးတာဘဲ။ ငါေပးမယ္ ေပးမယ္ စာေတြျပန္ေပး”
အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ က်မလည္း ေငြရတာနဲ႔ ပန္းတိမ္သြားၿပီ ပုံစံတူတစ္ခု လုပ္လိုက္ရပါတယ္။ က်မတာဝန္က မၿပီးေသးဘူး။ စာထုပ္ကိုယူ ထိပ္ေျပာင္မိန္မကို သြားေပးလိုက္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး မုဒိန္းက်င့္ေၾကာင္း ေလၽွာက္ေျပာလိုက္တယ္။ က်မတိုင္ရင္ အရွက္ကြဲမယ့္အေၾကာင္း၊ က်မကို ေျခေတာ္တင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အပ်ိဳစင္ဘဝ ညစ္ႏြမ္းရေၾကာင္း၊ အမွန္ေျပာဖို႔ လာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၿပီး စာထုပ္ကို ေပးခဲ့လိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး ေနာက္ေန႔ ထိပ္ေျပာင္နဲ႔ အဖြားႀကီး ကြာရွင္းေၾကာင္း သတင္းစာမွာပါလာတယ္။ သနားညႇာတာမွုကင္းတဲ့ ထိပ္ေျပာင္လည္း နဂိုမူလဘဝ ကားေဘာ္ဒီ႐ုံမွာဘဲ ျပန္ၿပီးေဘာ္ဒီထုေနရပါေတာ့တယ္…..။ က်မလည္း ဒီအေတြ႕ၾကဳံေတြေၾကာင့္ ေယာက်္ားေတြကို စိတ္နာၿပီး သူတို႔ကို နဖားႀကိဳးတပ္ဖို႔သာ ႀကိဳးစားေနရတယ္….။
တစ္ေန႔ က်မတိုအိမ္ကို ေဖေဖရဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုသူနဲ႔ သူ႔မိသားစု ေရာက္လာပါတယ္။ အိမ္မွာ တစ္လေလာက္တည္းမွာမို႔ စိတ္ညစ္သြားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ လာမွေတာ့ ဧည့္ခံရမွာေပါ့။ အဲဒီလူႀကီးနာမည္က ဦးျမင့္စိုး တဲ့။ ဌာနတစ္ခုက အရာရွိႀကီးဘဲ။ သူ႔သမီးနဲ႔ မိန္းမလည္းပါတယ္။ မိန္းမက ၾကဴၾကဴတဲ့။ သမီးကေတာ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ဘဲ ရွိေသးတယ္။ နာမည္က ရိုစီ တဲ့ေလ။
က်မ အားတဲ့ခ်ိန္ဆို လည္စရာပတ္စရာ ေလၽွာက္ပို႔ရတယ္။ သူ႔သမီးေလးက က်မကို အေတာ္ခင္ပါတယ္။ သူ႔မိန္းမကေတာ့ မာနခပ္ႀကီးႀကီး၊ က်မတို႔နဲ႔ မေရာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငနဲႀကီးက အခြင့္အေရးရတိုင္း အခ်ိဳးအစားလွပတဲ့ က်မေဘာ္ဒီကို တစိုက္စိုက္ ေငးၾကည့္ေနတတ္တယ္။ က်မလည္း စိတ္ထင္တာပါလို႔ဘဲ ေျဖသိမ့္လိုက္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ သူ႔႐ုံးကိစၥနဲ႔ လွည္းကူးဖက္သြားဖို႔ က်မကို အေဖာ္ေခၚပါတယ္။ သူ႔သမီးလည္း ပါတာေပါ့။ အိမ္ကထြက္ၿပီး ဝင္ဒါမီယာ သူ႔အမ်ိဳးအိမ္မွာ ေကာင္မေလးကို ခ်ထားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ သူနဲ႔က်မ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ခရီးဆက္ရေတာ့မယ္ ။ က်မစိတ္ထင္ေနေပမယ့္ ပစ္မွားရာေရာက္မွာဆိုးလို႔ ဆက္မေတြးေတာ့ဘူး ။ ကားေလးက တရိပ္ရိပ္နဲ႔ သြားရင္း လွည္းကူးၿမိဳ႕ထဲ ဝင္လာပါတယ္။ ၿခံကက်ယ္လြန္းေတာ့ တျခားအိမ္ေတြနဲ႔ သီးျခားျဖစ္ေနတာေပါ့။
“ကဲ သမီး ဒီမွာခဏေစာင့္ေနေနာ္။ ဦး ၿမိဳ႕ထဲသြား စားစရာဝယ္လိုက္ဦးမယ္။ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထား။ ဟို႔ရွိုးကစ္ထဲမွာ ကက္စက္ရွိတယ္။ ေအာက္ကအံဆြဲထဲမွာ စာအုပ္ေတြရွိတယ္”
သူလည္း ထြက္သြားေရာ က်မ ကတ္စက္ဖြင့္ဖို႔ ေခြ လိုက္ရွာေတာ့ တစ္ေခြထဲေတြ႕တယ္။ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ကတ္စက္မွာ ဖြင့္စရာ တစ္ေခြထဲရွိတာ ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းသား။ ဒါေပမယ့္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုၿပီး ထည့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ၿငိမ့္ေညာင္းလြမ္းေမာဖို႔ေကာင္းတဲ့ တီလုံးေတြ ထြက္လာတယ္။ က်မလည္း အံဆြဲထဲက စာအုပ္ေတြယူၿပီး ဆက္တီရွိရာ ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ ပထမေတာ့ ရိုးရိုးစာအုပ္ပါဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကာမစပ္ယွက္နည္း စာအုပ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ အေဟာင္းေတြေရာ အသစ္ေတြေရာ စုံေနတာဘဲ။
အဲ့လိုေငးေမာေနတုန္မွာ ကတ္စက္တီးလုံးက ေပ်ာက္ၿပီး ရမၼက္သံလႊမ္းေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ေအာ္ညီးသံ ထြက္ေပၚလာပါတယ္ ။ က်မတကိုယ္လုံး ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္း ထသြားတယ္။ ေအာ္တဲ့မိန္းမက အရမ္းသ႐ုပ္ပါေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္ ခံစားေနရသလိုပါဘဲ။ က်မၾကည့္တဲ့ ပုံေတြကလည္း ၾကမ္းသထက္ ၾကမ္းလာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေပၚ စာအုပ္ဆိုေတာ့ ၾကမ္းနိုင္သမၽွ ၾကမ္းထားပါတယ္ ….။ ဦးျမင့္စိုးဟာ ဒါေတြကို ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားပုံရတယ္။ ကတ္စက္ထဲက အသံက က်မကို ဓါးနဲ႔မႊမ္းေနသလိုပါဘဲ။ ျမင္ရတဲ့ပုံေတြကလည္း အသဲတစက္စက္ တုန္ေစပါတယ္။ က်မ ခႏၵာကိုယ္ထဲက အမ်ိဳးအမည္မေဖာ္နိုင္တဲ့ ယားယံမွုခံစားရၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကေန ေသးေပါက္သလို အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ ဆင္းလာပါေတာ့တယ္။
တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးျမင့္စိုး ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ စားစရာေတြလည္း ပါတာေပါ့။ က်မ မူဘယ္ေလာက္ပ်က္ေနတယ္မသိဘူး လာတာနဲ႔ စားစရာေတြခ်ၿပီး။
“သမီး ေနမေကာင္းဘူးလား”
ေမးရင္း နဖူးေပၚ လက္လာတင္ပါတယ္။ က်မ ရမၼက္ျပင္းထန္ခ်ိန္မွာ ေယာက်္ားတစ္ဦးရဲ့ အထိ အေတြ႕ေၾကာင့္ ဆက္ကနဲ တုန္သြားမိတယ္။ က်မ ေခါင္းအသာခါျပမိတယ္ ။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူက က်မခါးကို ဆက္ကနဲေပြ႕ရင္း က်မႏွုတ္ခမ္းေတြကို ဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့ ရမၼက္နဲ႔ အားရပါးရ စုပ္ယူပါေတာ့တယ္ …။ က်မကေတာ့ ႐ုန္းတာေပါ့ …။ သူ႔ရင္ဘတ္ကို သူ႔မ်က္ႏွာကို ဘယ္ညာရမ္းတာေပါ့ …။ ဒါေပမယ့္ က်မရဲ့ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ရမၼက္မီးေတြဟာ ၾကာရွည္ျငင္းဆန္ခြင့္ မျပဳပါဘူး …။ သူ႔လက္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြသြားရပါတယ္ ….။။။
သူဟာ က်မႏွုတ္ခမ္းသားေတြကို လ်က္ေနသလို သူ႔လက္ေတြကလည္း က်မထဘီကို အသာခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။ ေလေျပႏုရဲ့အေတြ႕ကို ေပါင္တံေတြကတစ္ဆင့္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ က်မရဲ့ ပစၥည္းမို႔မို႔ေလးကို အသာလက္ဝါးနဲ႔အုပ္ၿပီး စပ္စမိုင္တာအေပၚကေန ပြတ္ေပးေနရဲ့။ စပ္စမိုင္တာကလည္း ခုနက ျမင္ရၾကားရတာေတြေၾကာင့္ စိုရႊဲေနပါတယ္။ ဒါကိုေတြ႕ရေတာ့ သူဟာ အားတက္လာၿပီး စပ္စမိုင္ဒါကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ စပ္စမိုင္ဒါ ကၽြတ္သြားတာနဲ႔ က်မပစၥည္းထဲ လက္ခလယ္ အသာသြင္းၿပီး ေမႊေနာက္ ထိုးဆြေပးေနတယ္။ က်မရဲ့ရမၼက္ေတြ အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ထႂကြေနခ်ိန္မို႔ လက္ေခ်ာင္းဝင္လာတာကို အရမ္းအရသာေတြ႕ေနမိတယ္။ က်မရင္ထဲမွာ ခံစားမွုႏွစ္မ်ိဳး တစ္ၿပိဳင္ထဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ရမၼက္မီး ေတာက္ေလာင္ေနခ်ိန္မွာ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ (ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္) အလိုရွိေနေပမယ့္ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း အေဖ့အရြယ္ ဂုဏ္သိကၡာရွိ လူႀကီး လူေကာင္း ေၾကာင္သူေတာ္ဟာ သမီးအရြယ္ က်မကို အကြက္ဆင္ၿပီး ဆြဲေတာ့မွာမို႔ ေအာ့ႏွလုံးနာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ မျငင္းပါဘူး။ ေယာက်္ားေတြကို ကစားခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ သူျပဳသမၽွ ႏုေနမိပါတယ္ ….။
က်မရဲ့ ရင္ေစ့အကၤ်ီေလးကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တာနဲ႔ ႏွိပ္ၾကယ္သီးေတြဟာ ျပဳတ္ထြက္သြားလို႔ က်မရဲ့ ဝါဝင္းၿပီး အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ့ နို႔အုံႀကီးေတြဟာ မနိုင္မနင္း ထိန္းထားရတဲ့ ဘရာစီယာကို အတင္း႐ုန္းကန္ေနပါတယ္ ။ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ေတြကို ကုလားထိုင္ဆက္တီေပၚ ျပန္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အခုေတာ့ က်မတစ္ကိုယ္လုံး မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းပါဘဲ။ သူေရွ႕မွာ ကိုယ္ဟန္ျပမယ္ တစ္ေယာက္လို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ရပ္ေနမိတယ္ ။ သူဟာ က်မကို ခဏထားၿပီး သူ႔အဝတ္စားေတြကို အျမန္ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မနို႔ေတြကို လၽွာနဲ႔လ်က္လိုက္ လက္နဲ႔ေခ်လိုက္ ပစၥည္းထဲနိုက္လိုက္ ဖင္ကိုဆြလိုက္ လွုပ္ရွားေနပါေတာ့တယ္ ။ ဆိုဖာေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီး က်မေျခေထာက္ေတြကို လက္တန္းေတြေပၚမွာ ခ်ိတ္တင္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေခါင္းျမဳတ္ၿပီး က်မပစၥည္းကို လၽွာနဲ႔ထိုးၿပီး ကလိပါေတာ့တယ္ ။
“အိုး.. အင့္ဟင္း ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ….. အမေလး….. အား… အား….. ရွီး……”
က်မရဲ့ပါးစပ္က ထုံးစံအတိုင္း အာေမဋိတ္သံေတြ မရွက္မေၾကာက္ဘဲ ထြက္လာရပါတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာရွင္… က်မရဲ့ပစၥည္းကို လၽွာနဲ႔ ကလိေပးတိုင္း ေကာင္းတာပဲေပါ့……။ မိန္းကေလးေတြ မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ အရသာပါပဲ….။ က်မရဲ့ ပစၥည္းေခါင္းထဲက အရည္ေတြလည္း က်လာေရာ ငနဲ႔ႀကီးက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို က်မ ပစၥည္းေခါင္းမွာ ေတ့လိုက္ပါတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ေခ်ာေနတဲ့ လမ္းအတိုင္း အသာထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္ရွင္….။ နည္းနည္းေတာ့ ၾကပ္ၾကပ္ေလး ဝင္သြားလို႔ နာသြားေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆာင့္အားေကာင္းလာေတာ့ အက်င့္ရၿပီး ေကာင္းလာပါတယ္…….။
“ႁပြတ္…… ႁပြတ္…… ႁပြတ္…… ဒုတ္… အင့္…. ဒုတ္…. အေမ့”
“ႁပြတ္…… ႁပြတ္…… စြတ္ဒုတ္…. အား… အင္း… ဒုတ္…. အီး ႁပြတ္…… ႁပြတ္…… ဦး….”
က်မေတာ့ ေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ သူ႔ခါးကို လွမ္းဖက္ၿပီး ေညာင့္တိုင္း ဆြဲဆြဲေဆာင့္ေနမိပါသတယ္။ ပစၥည္းက သားအိမ္ကို မညႇာမတာ ေဆာင့္ေနေတာ့ သားအိမ္တစ္ခုလုံး နာက်င္လာပါတယ္။ အေစ့ကေလးလည္း ပြတ္တိုက္ဖန္မ်ားလို႔ နီရဲေယာင္ရမ္းလာပါေတာ့တယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်မ ဒုတိယအႀကိမ္ ၿပီးသြားပါတယ္…..။ က်မလည္း အရည္ေတြထြက္ေရာ သူလည္း ဆက္မေဆာင့္နိုင္ေတာ့ပဲ က်မနို႔ေတြကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပစၥည္းထဲ သုတ္ေတြ ပန္းခ်လိုက္ပါတယ္။ အိုး… ေကာင္းလိုက္တဲ့အရသာ..။ က်မက သူ႔ခါးကို ေျခႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီး ငါးမိနစ္ေလာက္ ဖက္ထားလိုက္တယ္။
”ကဲ…. သမီး ျပန္ၾကစို႔….။ သိပ္ၾကာရင္… အိမ္က စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္..”
က်မ ဘာမွမေျပာပါဘူး…။ က်မရဲ့ရမၼက္ ေျပၿငိမ္းေတာ့မွ ဒီလူႀကီးကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းေနမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ သာမန္ကိုယ္လက္ေဆးေၾကာၿပီး အဝတ္လဲလိုက္ပါတယ္။ သူလည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
”သမီး ဒီေန႔ မုန႔္ဖိုး ဘယ္ေလာက္ရလဲ”
က်မတို႔ လမ္းတစ္ဝက္ အိမ္အျပန္မွာ သူက စပ္စုလိုက္ပါတယ္။
”တစ္ေထာင္ပဲ ရပါတယ္”
”အိုး…. မနည္းပါလား”
က်မ မုန္းလက္စရွိတဲ့ ဒီလူႀကီးကို မ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္ပါတယ္….။ က်မ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ တစ္ေန႔ ငါးေထာင္ေျခာက္ေထာင္ ရတာသိရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။
”ေရာ့… ဦး… သမီးကို မုန႔္ဖိုးေပးတာ”
သူေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို အသာေစာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေထာင္တန္ ငါးရြက္ပါ။ အဲ့ဒါကိုပဲ အင္မတန္ စြန႔္လႊတ္မွုႀကီး လုပ္တဲ့ပုံနဲ႔ ေပးေနရွာပါတယ္။
”အိုး….. က်မ မယူပါရေစနဲ႔။ က်မ သူစိမ္းေတြဆီက ပိုက္ဆံ မယူတတ္လို႔ပါ”
က်မက က်ိတ္မွိတ္ၿပီး စကားလွေအာင္ ေျပာလိုက္ေပမယ့္…..
” အိုး…… ဦးက သူစိမ္းမွမဟုတ္တာ…။ ယူပါ သမီးရယ္…. လိမၼာပါတယ္…. ေရာ့….. ေရာ့……”
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်မရဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားထဲကို ထိုးသြင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ က်မစိတ္ထဲမွာ ဒီငနဲကို ဘယ္လိုပညာေပးရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိတယ္….။ ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ လႊတ္လိုက္တဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာေတာင္ မေထာက္ဘဲ က်မကို မုဒိန္းသမားဆန္ဆန္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီအရာရွိမင္းကို ဘယ္လို ပညာေပးရမလဲ။ က်မ ေမ့ကနဲျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ကားရပ္သြားပါတယ္။ ဟြန္းသံ တစ္ခ်က္ေပးလိုက္ေတာ့ ရိုစီေလး ေျပးထြက္လာပါတယ္….။ ကေလးလည္းမဟုတ္ လူႀကီးလည္းမက်ေသးပဲ ရိုစီဟာ က်မေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း
“မမတို႔ကလည္း ၾကာလိုက္တာ…..”
”အလုပ္မ်ားေနလို႔ပါ သမီးေလးရယ္”
”ဒယ္ဒီကေတာ့ ဒီလိုပဲ အလုပ္မ်ားတယ္ မ်ားတယ္နဲ႔ ရိုစီနားကို ကပ္တယ္ကိုမရွိဘူး”
”ေနာက္ဆို သမီးေလးက ဒယ္ဒီကို ခ်စ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္……။ အခ်ိန္တန္ရင္ ဒယ္ဒီတို႔နဲ႔ ခြဲသြားမွာပါ…”
”ဟင္…. ဒယ္ဒီ ဒီလိုမေျပာပါနဲ႔….. သမီးငိုလိုက္မယ္…”
”ငိုေတာ့ မငိုပါနဲ႔ဗ်ာ”
သူတို႔သားအဖက က်မကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ အခ်စ္နလံထေနၾကပါတယ္….။ ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ဦးျမင့္စိုးတစ္ေယာက္ သူ႔သမီးကိုေတာ့ အေတာ္ခ်စ္သားပဲလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္..။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မတို႔ အိပ္ခ်င္လိုက္ေပမယ့္ ရိုစီကေလးက က်မကို အျပင္လိုက္ပို႔ဖို႔ ပူဆာတာနဲ႔ လမ္းထိပ္ဖက္ ထြက္ရပါေသးတယ္….။ ဟိုေလၽွာက္ ဒီေလၽွာက္နဲ႔ ည (၇) နာရီ ထိုးသြားလို႔ အိမ္ျပန္ ထမင္းစားၿပီး အိပ္ယာဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ရိုစီဟာ က်မကို ခင္ေနၿပီမို႔ က်မေဘးမွာ အတင္းလာအိပ္ပါတယ္..။ က်မတို႔ မိန္းကေလးခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ အိုက္ကလည္း အိုက္တာနဲ႔ ထဘီရင္လ်ားေတြနဲ႔ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မ အခန္းမီးကို ပိတ္လိုက္တာနဲ႔ လျပည့္ညရဲ့ လေရာင္ဟာ တစ္ခန္းလုံး ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ထိန္လင္းေနေစပါတယ္။
ဟိုလူးဒီလွိမ့္နဲ႔ က်မရဲ့ ေပါင္ေတြဟာ ရိုစီေပါင္ေပၚ သြားတင္မိတာနဲ႔ ရိုစီဟာ က်မဖက္လွည့္လာပါတယ္။ လေရာင္ေအာက္မွာ ရိုစီဟာ နတ္သမီးေလးလို လွေနပါတယ္။ က်မလည္း မေနနိုင္ေတာ့ပဲ သူ႔ရဲ့ႏွုတ္ခမ္း ထူထူေလးေတြကို ယုယုယယ စုပ္လိုက္မိတယ္…..။ ရိုစီဟာ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသလို က်မကို သြယ္ေျပာင္းတဲ့ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သတ္လာပါတယ္ ။ က်မရဲ့ ရမၼက္စိတ္လည္း ထလာၿပီမို႔ သူ႔ရဲ့ ထဘီရင္ရွားကေလးကို အသာေျဖခ်လိုက္ပါတယ္ …။ ေရွာက္ခ်ိဳသီးျခမ္းႀကီး တင္ထားသလို မို႔မို႔ေလးႂကြေနတဲ့ ရင္သားအစုံဟာ က်မရဲ့ရင္ကို ပူေလာင္ေစပါတယ္။ အသာေလး လက္ဝါးတင္ၿပီး တျဖစ္ျဖစ္ ညစ္ေပးလိုက္မိတယ္ ။ က်မရဲ့လၽွာဟာ သူရဲ့လၽွာႏုႏုေလးကို စုပ္လိုက္ အာေခါင္တေလၽွာက္ ေလၽွာတိုက္လိုက္နဲ႔ ရိုစီ အသက္ရွူႏွုန္းကို ျပင္းထန္ေစပါတယ္။ က်မကိုလည္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ဖက္ထားတယ္။ ေကာင္မေလးက အသက္၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ဘဲ ရွိေသးေတာ့ ဒီစိတ္ေတြ လုံးဝမရွိေသးပါဘူး …။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမတို႔ရဲ့ မူလဗီဇစိတ္ဟာ အခုေတာ့ နိုးၾကားစျပဳေနၿပီမို႔ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး လွုပ္ရွားေနပါတယ္။ က်မရဲ့လက္ေတြဟာ သူ႔နို႔သီးေတြထဲက သာကူေစ့လို အေစ့ေလးေတြကို တထုတ္ထုတ္ျမည္ေအာင္ ေခ်ေပးေနပါတယ္။….
“အမမ …မမ .. နာတယ္… ျဖည္းျဖည္းလုပ္”
“ေကာင္းလား….ရိုစီ”
“အင္း….ေကာင္းတယ္”
“ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမလား”
“အင္း…လုပ္ေပးေပါ့”
သူ႔ႏွုတ္ခမ္းကေနခြာထားတဲ့ က်မဟာ သူ႔နို႔ေတြကို အသာငုံ႔စို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ လက္တဖက္ကလည္း ထမီကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခြာခ်ရင္း ဆီးခုံေလးကို ပြတ္သပ္ေပးေနမိတယ္။ ဆီးခုံေလးဟာ လေရာင္ေအာက္မွာ အေမႊးမရွိဘဲ ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာေလး ေပၚလာပါတယ္။….
“ရိုစီ တစ္ခါတစ္ေလ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ မယားဘူးလား”
“တစ္ခါတစ္ေလမွပါ မမကလည္း ဘာေတြေလၽွာက္ေမးေနတာလဲ”
“ညီမခ်င္းဘဲကြာ။ အပ်ိဳမျဖစ္ခ်င္ဘူးလား။ အင္ဂ်က္ရွင္း ထိုးေပးမယ္ေလ”
“ဟင္း…ေၾကာက္စရာႀကီး”
“ေၾကာက္စရာမဟုတ္ဘူးကြဲ႕ စြဲမက္စရာပါ။ မိန္းမတိုင္း အင္ဂ်က္ရွင္း မထိုးခံရင္ လူလို႔မေခၚထိုက္ဘူး”
“ဒါဆို ရိုစီလည္း အထိုးခံရမွာေပါ့ေနာ္..”
“အင္း.. အခု အစ္မ အင္ဂ်က္ရွင္းထိုးတဲ့ပုံစံ လုပ္ျပမယ္”
က်မဟာ ေကာင္မေလးကို စကားနဲ႔ အာ႐ုံလြဲရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အသာပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္….။ အင္မတန္ ႏုညံတဲ့အေမႊးေတြေၾကာင့္ ကတၱီဘာကို ပြတ္ရသလိုပါဘဲ။ သူ႔နို႔ေတြဟာ အထိုက္အေလ်ာက္ မာေတာင္လာပါတယ္..။ က်မ ႏွုတ္ခမ္းကို ခြာလိုက္ပါတယ္။ နဂိုထက္ပိုၿပီး ေဖာင္းကားလာတဲ့ နို႔ေတြကို ရိုစီဟာ တအံတၾသ ငုံ႔ၾကည့္ေနပါတယ္။
“မမ…. ရိုစီ့နို႔ေတြ”
“ေအး… ဒါမွ ရိုစီ ေက်ာင္းမွာ အလွဆုံးျဖစ္မွာ”
“တကယ္…..”
“မယုံရင္ ေစာင့္ၾကည့္ေပါ့…။ ကဲ ရိုစီ ေပါင္ကားထားေပး….။ မမ အင္ဂ်က္ရွင္းထိုးတဲ့ ပုံစံျပမယ္”
အသာျဖဲခ်လိုက္တဲ့ ရိုစီေပါင္ခြၾကားဟာ က်မတို႔ရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ ခပ္ဟဟ ထားသေလာက္ဘဲ ရွိပါတယ္။ လေရာင္ေအာက္မွာ ပန္းႏုေရာင္ ႏွုတ္ခမ္းသားေတြက မရမ္းေစ့ေရာင္ အေစ့ေလးကို ဝိုင္းပတ္ထားပါတယ္…။ အေစ့ေလးဟာ အေတာ္ႀကီးပါတယ္။ လက္သန္းႏွစ္ဆစ္ နီးပါးပါဘဲ။ က်မ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ႏွာေခါင္းငုံ႔လိုက္ေတာ့….။
“အိုး….မမ….ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“ညီမ ေစာက္ေခါင္းထဲ အင္ဂ်က္ရွင္း ဝင္လြယ္ေအာင္ လုပ္မလို႔”
ဒီေတာ့မွ ၿငိမ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေစာက္ေခါင္းထဲ က်မရဲ့လၽွာကို ထိုးထည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ…
“အိုး….မမ….မ… အမေလး… ရိုစီ မေနတက္ေတာ့ဘူး … အား… အား… အား… မမ ..အ… အမေလး.. ရိုစီ ေသေတာ့မယ္…”
က်မရဲ့လၽွာဟာ ရိုစီပစၥည္းထဲမွာ ေမႊခ်င္တိုင္း ေမႊေနမိတယ္ ….။ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ အေစ့ေလးကို မညႇာမတာ လ်က္လိုက္ စုပ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးပါတယ္။ ရိုစီဟာ ကုတင္ေပၚမွာ ေဆာက္တည္ရာမရဘဲ တြန႔္လိမ္ေကာင္ေကြးေနပါတယ္။ ဖင္ေလးဟာ ေကာ့တက္လာသလို ေပါင္ေတြလည္း ကားလိုက္ေစ့လိုက္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ မသိဘဲနဲ႔ ရမၼက္ေတြ ထလာပါၿပီ….။ ေစာက္ေစ့ကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္း မာလာၿပီး လၽွာနဲ႔ပြတ္လိုက္တိုင္း ေရာ္ဘာေခ်ာင္းေလးလို ဘယ္ညာယိမ္းေနပါတယ္ ။ ရိုစီေစာက္ေခါင္းထဲက က်မျမင္ဖူးသမၽွထဲမွ အရည္ေတြထဲမွာ အပ်စ္ဆုံးအရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္နဲ႔ စီးက်လာပါတယ္….။ က်မေခါင္းကို သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဖိတြန္းထားၿပီး ၿငိမ္က်သြားပါေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ့အရည္ေတြကေတာ့ က်မဝမ္းထဲ ေရာက္ကုန္တာပါဘဲရွင္။……
ရိုစီကိုထိုးဖို႔ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္း လိုက္ရွာေတာ့ အခန္းထဲမွာ ဘာမွမေတြ.ပါဘူး ။ အခန္းအျပင္ထြက္ရွာေတာ့ ေနာက္ဆုံး ေနာက္ေဖးစေကာထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ႐ုံးပေတသီးေတြ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ….။ ႀကံရာမရတာနဲ႔ အဲဒီထဲက အႀကီးဆုံးေရြးယူၿပီး ေသခ်ာေရေဆးလိုက္ပါတယ္ ..။ အသီးက အေတာ္ရင့္ေနၿပီမို႔ အစိမ္းရင့္ေရာင္ သန္းေနပါတယ္….။ အသီးတစ္ခုလုံး ေနရာလြတ္မရွိေအာင္ အေမႊးႏုေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါတယ္…….။ ႐ုံးပေတသီးကိုၾကည့္ၿပီး က်မ အေတာ္ေက်နပ္သြားတယ္။ ခရမ္းသီးသာသုံးၾကတာ ႐ုံးပေတသီးသုံးတဲ့ က်မဟာ လိင္ပညာကို တစ္ခတ္သစ္ေစသူ မဟုတ္ပါလား။
“ညီမေလး… ဒီမွာၾကည့္ အင္ဂ်က္ရွင္ဆိုတာ ဒီလိုပုံစံဘဲ…”
“ဟင္… ဒါ ႐ုံးပေတသီးဘဲ..”
“ေအး ဒါနဲ႔ ပထမ စမ္းမယ္…။ ေနာက္ သေဘာက်ရင္ အင္ဂ်က္ရွင္းအစစ္နဲ႔ လုပ္မယ္”
က်မဟာ ေျပာျပာဆိုဆို သူမရဲ့ဒူႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ၿပီး ဒေကာက္ေကြးကေန ဆြဲထားခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ အရည္ေတြနဲ႔ တင္းေျပာင္ေနတဲ့ ပန္းႏုေရာင္အသားႏုေလးေတြဟာ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာပါတယ္ ။ ေစာက္ေခါင္းတစ္ေလၽွာက္ ႐ုံးပေတသီးနဲ႔ အလ်ားလိုက္ ပတ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ …..
“အိုး…မမ..မမ…. အင္ဂ်က္ရွင္းကို အေပါက္ထဲ ထည့္လိုက္ပါ …။ က်မ အထဲမွာယားေနၿပီ…”
“အိုး… ညီမေလးကလည္း ခဏေစာင့္ဦး ….။ ေသခ်ာ အျပင္မွာစမ္းၿပီးမွ အထဲထည့္ရတာ”
“ဟင့္အင္း…. ဟင့္အင္း….. အခုထည့္။ မထည့္ရင္ ရိုစီ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္….။ ဒီမွာေသေတာ့မယ္…”
ဒါနဲ႔ ႐ုံးပေတသီးကို ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းေလးထဲ အသာႏွစ္သြင္းလိုက္ပါတယ္။….
“ႁဗြတ္…. အေမ့… အား… မမ… အခုမွ ပိုဆိုးလာၿပီ…..။ က်မဗိုက္ထဲမွာ ယားေနတယ္….။ အား….. အေလး… မမ.. အင့္… အား… အား… အ.. အ… အ… အိုး….. အမေလး… အား… အား….”
က်မ လွည့္ပတ္ေမႊေနာက္ၿပီး ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေပးမွုေၾကာင့္ ရိုစီ့အတြင္းသားေတြဟာ ႐ုံးပေတးသီးကို ဖမ္းညစ္ေနၾကပါတယ္။ ညစ္ေလ အသီးအေမႊးေတြက ရိုစီကို ႐ူးမတတ္ ယားယံေစပါတယ္ ။ သူမရဲ့ေပါင္ဟာ အစြမ္းကုန္ ျဖဲထားၿပီး အထဲကို အသီးမေရာက္ေရာက္ေအာင္ ေကာ့ေကာ့ေပးေနပါတယ္။ အသီးကို အရင္းျမဳတ္တဲ့အထိ ေဆာင့္ခ်လိုက္တာနဲ႔ အားကနဲ ေအာ္ရင္း ျဖဴပ်စ္ပ်စ္ အရည္ေတြကို ပန္းခ်လိုက္ပါတယ္ ။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ညႇပ္ေနတဲ့ အသီးကိုလည္း ေပါင္နဲ႔ညႇပ္ၿပီး ဘယ္ညာလူးလိမ့္ေနပါေသးတယ္ ..။ မေတာ္တဆ အသီးသာ ေစာက္ေခါင္းထဲ က်ိဳးက်န္ခဲ့ရင္ ဒုကၡ။ ခဏေနေတာ့ ရိုစီ မ်က္လုံးေလးဖြင့္ၿပီး က်မကို ရွက္ျပဳံးေလး ျပဳံးျပပါတယ္။……
“ေကာင္းလား ရိုစီ..”
“အင္း..”
“အင္ဂ်က္ရွင္းအစစ္ဆို ဒီထက္ပိုေကာင္းတယ္..”
“မမ ဘယ္ႏွစ္ခါခံဖူးလဲ…”
“ခဏခဏဘဲ.. သိပ္ေကာင္းတာကိုး…။ ရိုစီ တစ္ခါခံဖူးရင္ ေနာက္တစ္ခါ ခံခ်င္လာတယ္”
“ဟုတ္တယ္ေနာ္”
“ကဲ… မမကို တစ္လွည့္လုပ္ေပးဦး….”
“ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ…မမရဲ့”
“ပထမ မမနို႔ေတြကို စို႔ေပးရမယ္..”
ေျပာေျပာဆိုဆို က်မ ထဘီကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့
“မမက..လွတယ္ေနာ္..”
“ေအး… အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့။ အင္ဂ်က္ရွင္းထိုးရင္ လွတယ္လို႔….”
ရိုစီဟာ က်မနိုေတြကို မစို႔တတ္ စို႔တတ္နဲ႔ စို႔ေပးေနေပမယ့္ ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါတယ္။
“ေအး… ဟုတ္ၿပီ.. လၽွာေလးနဲ႔ယက္…။ အင္း… သြားနဲ႔ မနာေအာင္ကိုက္ဦး…။ ဟုတ္တယ္…. အိုး…. ေကာင္းတယ္ ရိုစီေလးရယ္…”
က်မ သူရဲ့နို႔စို႔ပုံကို ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္သြားပါတယ္….။ ကေလးတစ္ေယာက္ စို႔ပုံမ်ိဳးေပမယ့္ က်မရမၼက္ကို နိုးဆြနိုင္ပါတယ္…။
“ကဲ… အခုနက ရိုစီပစၥည္းကို မမ လုပ္ေပးသလို လုပ္ေပးဦး”
“ေအး… ဟုတ္ၿပီ… ေနေန… ေပါင္ျဖဲေပးမယ္..။ ဟုတ္ၿပီ….။ ပထမ အေစ့ေလးကို ေတြ႕လား။ လၽွာေလးနဲ႔ အသာကလိေပး။ ရိုစီ ေရခဲေခ်ာင္းယက္ရင္ ယက္သလိုေလး…။ ေအး.. ေအး… ေကာင္းတယ္… ေအး ဟုတ္တယ္… အ… အ….”
“ေကာင္းလိုက္တာ ရိုစီရယ္ …. အား…. ကၽြတ္…… ကၽြတ္…. ကၽြတ္…. အမေလး ေကာင္းတယ္ကြယ္…။ အေခါင္းေလးထဲ လၽွာထည့္ဦး…. ေအး… ေမႊေပး.. ဟုတ္ၿပီ… အဲဒီနားမွာ နာနာေမႊ။ ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ…..”
က်မ အရည္ေတြဆင္းလာေတာ့ ရိုစီေခါင္းကို ဖိထားမိတယ္ …..။ မေတာ္လို႔ အရည္ေတြကို ေထြးထုတ္ရင္ အလဟသတ္ ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ပါ..။ ေနာက္ႏွစ္မိနစ္ေလာက္လည္း ၾကာေရာ …
“ေကာင္းလား ရိုစီ..”
“မေကာင္းဘူး .. ငန္က်ိက်ိနဲ. ..”
“ကဲ ကဲ …. ဟိုအင္ဂ်က္ရွင္းအတု ယူလိုက္ဦး..”
“ဟဲ့…. အို… ေျဖးေျဖးထည့္ရတယ္ ဟဲ့…. အား….. ေမႊေပး… ဟုတ္ၿပီ ေစာက္ေစ့ကိုလည္း အဲဒါနဲ႔ ေစာင္းၿပီး ပြတ္ေပး…။ အ.. အ.. လားလား… ေကာင္းလိုက္တာ…. ရိုစီရယ္ လုပ္လုပ္… ေဆာင့္ေပး…. ေအး… အတင္းေဆာင့္ေလ… အ.. အ.. အင္း… အား… အမေလး.. ကၽြတ္ကၽြတ္… အိုး.. ဟုတ္တယ္ … အိုး… ေကာင္းတယ္… ၿပီးၿပီ…. ၿပီးၿပီ…. အားးးးးး….”
က်မကေတာ့ ေကာင္းလြန္းလို႔ တကိုယ္လုံး ရိုက္ထားသလိုျဖစ္ၿပီး ၿပီးၿပိဆိုတာနဲ႔ အိပ္ခ်လိုက္ပါတယ္……..။
————————————-
“အင္း… ညက ရိုစီ အိပ္ရရဲ့လား…”
“ေသတာၾကေနတာဘဲ မမကိုလည္း လုပ္ေပးၿပီးေရာ မမေဘးမွာ ဒီအတိုင္း ဝင္အိပ္လိုက္တာဘဲ..”
ဟုတ္ပါတယ္ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ကိုယ္တုံးလုံးဘဲ အိပ္ခဲ့ၾကတယ္….။ ရိုစီေလးက ခ်စ္စရာေလး အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ လွခ်င္တိုင္းလွေနပါတယ္……….။။။။
“အင္ဂ်က္ရွင္း.. အထိုးခံခ်င္ေသးလား”
“ခံခ်င္တာေပါ့…”
“ဒါဆို မနက္စာစားၿပီး သြားထိုးမယ္… အဆင္သင့္လုပ္ထား….”
က်မလည္း သူ႔ကိုေျပာၿပီး အဝတ္ဝတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္……။ လုပ္စရာရွိတာေတြ ျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး ျမင့္ေမာင္ဆီ က်မတို႔လာမယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ က်မရဲ့ကိစၥကို ေျပာလိုက္ပါတယ္….။ သူက သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို ခ်ိန္းတယ္…။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးတာနဲ႔ လစ္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ ေျပာခဲ့တယ္။ ျမင့္ေမာင္ေျပာတဲ့ အိမ္ကို ေတာ္ေတာ္ရွာယူရတယ္…..။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းဘဲ….
“ေမာင္ေမာင္ ေဘာ္ဒါေရာ..”
“အထဲဝင္စို႔ ကိစၥေလးေတြ ရွိေသးတယ္ ..”
“အံမာ… သူက ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္..”
အခန္းထဲေရာက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ျမင့္ေမာင္ဟာ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ပါတယ္။
“ရိုစီ …အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္ ..”
“ဟင္ .. ရိုစီရွက္တယ္..”
“ဟဲ့ အင္ဂ်က္ရွင္းထိုးခ်င္တယ္ဆို… အခုၾကေတာ့ တစ္မ်ိဳး…”
“ေယာက်္ားေရွ႕မွာ ဘယ္လိုထိုးမလဲ..”
“ေယာက်္ားမွ အင္ဂ်က္ရွင္း ထိုးတတ္တာဟဲ့..”
ဒါနဲ႔ သူအဝတ္ေတြကို တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ခၽြတ္ေနပါတယ္။ စပ္စမိုင္ဒါေတာ့ မခၽြတ္နိုင္ေတာ့လို႔ က်မဘဲ ခၽြတ္ေပးလိုက္ရတယ္..။
“ကဲ ကိုယ့္ကုတင္ေပၚသြားအိပ္…”
က်မကိုယ္တိုင္ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္ပါတယ္…။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ရိုစီကို က်မနဲ ျမင့္ေမာင္ လက္တြဲေလၽွာက္သြားၿပီး ခိုးၾကည့္မိတယ္ …..။
“ခ်ာတိတ္မကရည္ဘဲ..”
“အမွန္အကန္ ပါကင္ပိတ္ေလး။ တစ္ခုေျပာထားမယ္။ သူ႔ကို ေလးငါးေခါက္ လုပ္ေပးရမယ္။”
“ဘာလို႔လဲ ..”
“ကိစၥရွိလို႔”
“ေကာင္းၿပီေလ..”
သူဟာ ေျပာေျပာဆိုဆို သူပစၥည္းကို ရိုစီ့ႏွုတ္ခမ္းမွာ ေတ့လိုက္ေတာ့။
“မမ…မမ…ဒီမွာၾကည့္ပါဦး..”
“ရိုစီ.. စကားမေျပာနဲ႔ သူခိုင္းတာလုပ္”
ေဟာက္လိုက္မွ ၿငိမ္သြားတယ္..။
“ရိုစီ မင္းပါးစပ္က ကိုယ့္ပစၥည္းကို အုံးေမြးလုံကို စုပ္သလိုစုပ္စမ္း ”
“ေအးေအး …အ..အ.. အင္း အားမနာနဲ႔ စုပ္ေပး .. နာနာစုပ္… ထိပ္ဖ်ားက အသားႏုကို လၽွာနဲ႔ပြတ္ဆြဲေပး”
“ဟုတ္ၿပီ အင္းးး ေကာင္းလိုက္တာ… အင္း အင္း စုပ္ လက္တစ္ဖက္က လေခ်ာင္းကို ကိုင္လိုက္ဦး”
“ေအး… ဟုတ္ၿပီ… ေရာ့ ဒီလို ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္.. ဟား.. သိပ္ေကာင္းတယ္ကြာ…”
ျမင့္ေမာင္ဟာ လီးစုပ္နည္း လက္ေတြ႕ျပေနေလရဲ့။ ရိုစီကလည္း တစ္ထြာျပရင္ တစ္ေတာင္ျမင္တယ္ ….။ ျမင့္ေမာင္ ရိုစီကို လီးစုပ္ခိုင္းေနခ်ိန္မွာ က်မလည္း အားေနတာနဲ႔ ရိုစီေပါင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးကို ျဖဲခ်လိုက္တယ္။ ေန႔လည္အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ရိုစီဟာ ေန႔လည္ကထက္ ပိုလွေနပါတယ္။ က်မလည္း ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားက မေျခာက္တစ္ေျခာက္မို႔ ပလပ္စတစ္ႏွစ္လႊာလို ေစ့ကပ္ေနပါတယ္။ ေစာက္ေစ့ေလးက အကြဲေၾကာင္းေလးထဲကေန တိုးထြက္ေနတယ္။ လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အသာခြဲလိုက္ေတာ့ ဟသြားၿပီး ႏွင္းဆီဖူးေလးလိုဘဲ က်မလည္း တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ စုပ္ယူေနမိပါတယ္ …..။
က်မလၽွာဟာ အထဲမွာ ရွာေဖြေရး ခရီးထြက္ေတာ့တာဘဲ။ ေစာက္ေစ့ကို ေဘာ္ဒီတိုက္လိုက္တိုင္း ရိုစီ ေကာ့တက္တက္လာပါတယ္…။ ပါးစပ္ထဲ ငုံထားတဲ့ ျမင့္ေမာင္လီးကို ပိုၿပီးရမၼက္ျပင္းျပင္း စုပ္ယူေနပါတယ္။ ျမင့္ေမာင္ကလည္း ႏွုတ္က အသံမ်ိဳးစုံ ထြက္လို႔ေနတယ္…… ေကာင္မေလးနို႔ကိုလည္း ဆုပ္ေခ်ေပးေနေလရဲ့။
က်မ ယက္ေနလို႔ ၁၅ မိနစ္ေတာင္ မရွိေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရိုစီ ၃ ခါေတာင္ ၿပီးသြားၿပီ…..။ သုတ္ရည္ေတြက နည္းနည္းေတာ့ ညႇီပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳခ်လိုက္တယ္ ႀကိဳက္တာကိုး…။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ နို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ဆြဲရင္း ေကာင္မေလးပါစပ္ကို အတင္းထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ တြယ္ေနပါတယ္။ ေကာင္မေလး ဘယ္လိုေနမယ္ မသိဘူး။ ေဘးက က်မေတာင္ နာခ်င္လာတယ္…။
ျမင့္ေမာင္ ရိုစီ့နို႔ေတြကို ပိျပားသြားေအာင္ ဖိတြန္းညစ္ၿပီး ခါးက ေကာ့တက္လာသလို ပါးစပ္ကလည္း ဗလုံးဗေထြးနဲ႔ ေအာ္လိုက္ပါတယ္။ ျမင့္ေမာင္ ၿပီးသြားၿပီေပါ့။ သုတ္ရည္ေတြ ဘယ္ေလာက္ထြက္တယ္ မသိဘူး၊ ရိုစီ့ ပါးစပ္ေထာင့္ေတြကေန စီးက်လာပါတယ္….။ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ပၽြတ္ကနဲ ကၽြတ္လာၿပီး ရမ္းတမ္းရမ္းတမ္း ျဖစ္ေနၿပီး သုတ္ရည္ေတြေရာ တံေတြးေတြေရာ ရိုစီ့မ်က္ႏွာေပၚအႏွံ့ က်သြားပါေတာ့တယ္ …။
ရိုစီဟာ ေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေနတာမို႔ က်မကဘဲ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ျမင့္ေမာင္လီးကို ျပန္ဆြေပးေနရတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ လီးဟာ ေခါင္းတစန႔္စန႔္ ေထာင္လာပါတယ္။ ရိုစီဖင္ေအာက္မွာ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးခံၿပီး ျမင့္ေမာင္ကို ေနရာယူဖို႔ မ်က္ရိပ္ျပလိုက္တယ္…။ က်မကိုယ္တိုင္ ရိုစီ့မ်က္ႏွာတည့္တည့္မွာ ျမင့္ေမာင္ဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္ထိုင္လိုက္တယ္ …။ ျမင့္ေမာင္ရဲ့ ဒစ္တုတ္တုတ္ႀကီးဝင္ရင္ ရိုစီ အေသေအာ္မွာဘဲေလ။ အဲ့ေတာ့ က်မေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ပါးစပ္ပိတ္ထားရမယ္ေလ။
“ကဲ ျမင့္ေမာင္ စၾကစို.”
“ရယ္ဒီဘဲ အသဲေလး..”
ျမင့္ေမာင္ဟာ ရိုစီေျခေထာက္ေတြကို ေျခခ်င္းဘက္ကေန ကိုင္ၿပီး ေျမာက္ျဖဲလိုက္ပါတယ္….။ ရိုစီရဲ့ အဝက်ဥ္းတဲ့ေနရာမွာ ခက္ေနတာမို႔ က်မ ရိုစီ့မ်က္ႏွာေပၚကေန ကုန္းၿပီး ျမင့္ေမာင္လီးကို ရိုစီ့အဝနဲ႔ ေတ့ေပးလိုက္တယ္….။
“ျဗစ္..ျဗစ္…ျဗစိ…..ေဖါက္….ဒုတ္..အ..အ..အ.”
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အေမ့ ေသပါၿပီ အီး ဟီးးးဟီးးးး ဟင့္ဟင့္ အ.. အ… အ… ေသပါၿပီ မမရယ္…”
ျမင့္ေမာင္က ဆြေတာင္မဆြဘဲ ခၽြဲက်ိေနတဲ့ အေခါင္းထဲကို လီးကို တရွိန္ထိုး သြင္းလိုက္ပါတယ္ …။ ေျခာက္ေနရင္ တြန္းကန္လုပ္ရွားနိုင္တယ္။ အခု ခၽြဲေနေတာ့ ႐ုန္းဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့ဘဲ လီးဟာ တိုက္ရိုက္ ေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္ၿပီး အပ်ိဳေမွးကိုေဖာက္ သားအိမ္းကို သြားေထာက္တာေပါ့ …။ ရိုစီခင္မ်ာ အေသေအာ္ရင္း ငိုခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္…..။ က်မလည္း အဲဒီေတာ့မွ သတိဝင္လာၿပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေစာက္ဖုတ္ကို ေတ့ေပးလိုက္တယ္….။ တစ္ခ်က္ခ်က္အရွိုက္မွာ ေစာက္ဖုတ္ကို စုပ္သလိုျဖစ္ၿပီး အရသာရွိလွပါတယ္…..။
ျမင့္ေမာင္ဟာ ရိုစီရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ေပါင္မွာ ခ်ိတ္တင္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနပါတယ္…။ လီသြင္းလိုက္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးဟာ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားၿပီး ျပန္ထုတ္ရင္ အုံႂကြလာတာမို႔ အင္မတန္ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္….။ က်မလက္ေတြကလည္း ရိုစီ့နို႔ေတြကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ေခ်မြေနပါတယ္။ သူ႔အေဖလည္း ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာေလ…….။
ျမင့္ေမာင္လီးတစ္ခုလုံးဟာ ရိုစီ့ေစာက္ဖုတ္ထဲက ေသြးေတြေၾကာင့္ နီရဲေျပာင္လက္ေနပါတယ္ ….။ ရိုစီ့တင္ပါးတစ္ဝိုက္နဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာလည္း ေသြးေတြက ျမင္မေကာင္းေအာင္ပါဘဲ…..။ ျမင့္ေမာင္လီး ရိုစီ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကို မနားတမ္း ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္တာ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေရာ ရိုစီဟာ အရသာေတြ႕လာပုံရတယ္ ..။ သူကိုယ္တိုင္ ေဆာင့္ခ်က္နဲ႔အညီ ေကာ့ေကာ့ေပးလာတယ္…။
ျမင့္ေမာင္ရဲ့ စုပ္နယ္မွုေၾကာင့္ က်မနို႔ေတြ တင္းမာလာပါတယ္။ ျမင့္ေမာင္လီးဟာ တျဖည္းျဖည္း မီးရထားလိုဘဲ ျမန္ျမန္လာပါတယ္ ….။ ရိုစီလည္း အၿငိမ္မေနပါဘူး ေပါင္ကိုကားလိုက္ စိလိုက္နဲ႔ အစြမ္းကုန္ အရသာယူေနပါတယ္…။ ရိုစီဟာ တစ္ကိုယ္လုံး ဓါတ္လိုက္သလို တုန္ေနၿပီး ေပါင္ကို အစြမ္းကုန္ျဖဲၿပီးေတာ့ သူမရဲ့ အထြဋ္အထိပ္ကို သြားပါေတာ့တယ္….။
“အား…. အေမ့…. အိုး…. မမ…..မမ…. ရိုစီ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္း မသိဘူး…. ေသေတာ့… မယ္…. ထင္တယ္… အိုး….အိုး…အား”
က်မလည္း သူနဲ႔ တၿပိဳင္ထဲဘဲ ၿပီးသြားလို႔ ျဖဴပ်စ္ပ်စ္ အရည္ေတြဟာ ရိုစီ့မ်က္ႏွာေပၚ ခြက္ထဲကေန ေလာင္းခ်သလို တပြက္ပြက္ က်လာပါတယ္။ ျမင့္ေမာင္ကေတာ့ ရိုစီရဲ့ဒူးေတြကို ေျမႇာက္ျဖဲၿပီး လီးကို အားရပါးရ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ကာ ကုတင္ပါမကဘူး အိမ္ပါလွုပ္ရွားေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ သူလည္း ေနာက္ဆုံး အေၾကာလိုက္ၿပီး ေကာ့တက္လာပါတယ္။ လီးႀကီးဟာ ရိုစီ့ေစာက္ဖုတ္ထဲ တင္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး သုတ္ႁပြန္ကေန သုတ္ေတြဟာ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ရိုစီလည္း သူ႔အေပၚ တင္က်လာတဲ့ ျမင့္ေမာင္ကိုယ္ကို အားရပါးရ ဖက္ထားလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က က်မတို႔ဟာ ရိုစီကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ၅ ခါေလာက္ လိုးပါတယ္။ ရိုစီကလည္း ရမၼက္ထန္သူမို႔ လုံးဝမျငင္းပါဘူး။ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကေတာ့ နည္းနည္း ေယာင္ရမ္းေနတာေပါ့။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ၈ နာရီ ထိုးေနပါၿပီ။ ေမေမတို႔လည္း စိတ္ပူေနသလို ရိုစီ့အေဖကလည္း ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ သူ႔သမီးကို မသကၤာသလို ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္စစ္ေဆးရင္ မေကာင္းတာမို႔ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ေမးၿပီး ထြက္သြားပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔မိသားစု တစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။ က်မကလြဲလို႔ အားလုံး ဝမ္းနည္းေနၾကတယ္။ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား….။
ေနာက္ (၆) ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သတင္းစာထဲမွာ ရိုစီ့နာေရး ပါလာတယ္..။ က်မ မရွက္တမ္း ဝန္ခံရရင္ အေတာ္ဝမ္းသာသြားမိတယ္။ နာေရးသတင္းကို အိမ္မွာရွိတဲ့ လူအကုန္ေလၽွာက္ျပေတာ့ ေမေမဆို မ်က္ရည္ေတာင္ က်တယ္။ ေဖေဖက သံႀကိဳးရိုက္ၿပီး သတင္းေမးေတာ့ ဦးျမင့္စိုးကေန အေသးစိတ္ရွင္းျပတဲ့ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ ရိုစီ ကိုယ္ဝန္ရွိလာတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္လို ကိုယ္ဝန္ရလာသလဲ စဥ္းစားမရဘူးတဲ့၊ ေမးေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာဘူး၊ ငိုပဲငိုေနတယ္….။ သူလည္း စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ရိုစီကို ရိုက္လိုက္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ရိုစီ ေသေနတာ ေတြ႕တယ္။ ရိုစီ့ေဘးမွာ အိပ္ေဆးပုလင္းရွိေနတယ္။ သူရိုက္မိလို႔ သူပါ ေသလိုက္ခ်င္တယ္တဲ့။
ရွင္တို႔လည္း ရိပ္မိေလာက္ေရာေပါ့။ ဒီကိုယ္ဝန္ဟာ ျမင့္ေမာင္ရဲ့ ကိုယ္ဝန္ပဲ။ အပ်ိဳရိုင္းေလးကို ဘာအကာအကြယ္မွ မလုပ္ေပးပဲ က်မ ဗိုက္ႀကီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒီေလာက္အထိ မေမၽွာ္မွန္းခဲ့ေပမယ့္ ဘာတတ္နိုင္မွာလဲ။ က်မတုန္းကလည္း သူ႔အေဖ ညႇာခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ္တိုင္ခံရမွ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မွာေပါ့။
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဒီေလာက္ရက္စက္တဲ့ က်မဟာ သူတို႔ေျပာသလို မေကာင္းဆိုးရြားမ်ား ျဖစ္ေနမလား…။…ၿပီးပါၿပီ
