Unicode
”ကိုညိုကြီး သမီးခရီးထွက်ဖို့ လိုတာတွေ ဝယ်ထားပေးဦး” ”သြော် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး။ မမလေးက ဘာနဲ့သွားမှာလဲ” ”ရှင် သြော် ကားနဲ့ပဲသွားရမှာ တောလမ်းလည်းဖြစ် ခရီးဝေးလည်း သွားရမှာဆိုတော့ အိမ်ကကား ယူမသွားတော့ဘူး” ”ကျွန်တော် ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါမယ် မမလေး”
ကိုညိုကြီးမှာ ဧပရယ်ထက် အသက်ကြီးသော်လည်း ဧပရယ်အား လေးစားမှုဖြင့် မမလေးဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မှာစရာရှိသည်များမှာ၍ ထွက်သွားသော အလှဘုရင်မလေး၏ သေးသွယ်သော ခါးလေးအောက်မှ တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသော တင်စိုင်အိအိ တင်းတင်းကြီးများကို ညိုကြီး မျက်စိကျွတ်ထွက်မတတ် ကြည့်နေမိသည်။ ဧပရယ် တစ်လှမ်းလှမ်းသွားတိုင်း တင်စိုင်ကြီးများက စည်းချက်ကျ တုန်ခါသွားသည့်အပြင် အင်္ကျီနှင့် ထဘီကြားမှ ခါးသားဝင်းဝင်းလေးက လက်ကနဲ လက်ကနဲ ဖြစ်သွားသေးသည်။
”ဟဲ့ ညိုကြီး သမီးခရီးထွက်မှာတဲ့ အဆင်အပြေဆုံး ကား စီစဉ်ပေးလိုက်”
”သြော် ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီလေး။ အခုပဲ ဧပရယ် လာပြောသွားတာ။ ကားကတော့ express တော့ မရှိဘူး။ သီးသန့်ငှားတဲ့ စလွန်းပဲရမှာ။ အပြန်လည်း ကြိုပြောရင် ကျွန်တော် စီစဉ်ပေးလို့ရပါတယ်။ သဘက်ခါ နံနက် ၇ နာရီ စထွက်မှာ။ ဟိုကို ညနေ ၅ ခွဲ ၆ လောက် ရောက်မယ်ဗျ”
”အေးအေး မင်းပဲစီစဉ်ထားလိုက်”
ညိုကြီးမှာ ဧပရယ်တို့အိမ်မှ အလုပ်သမား မဟုတ်သော်လည်း ဧပရယ့်အဖေကုမ္ပဏီတွင် ၈ နှစ်ခန့် အလုပ်လုပ်လာသဖြင့် ဧပရယ်တို့နှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။ အသက် ၄၂ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး ဧပရယ်တို့အိမ်သို့ ပစ္စည်းလာသယ်တိုင်း ဂိုထောင်နှင့်ကပ်လျက် လသာဆောင်တွင် လှမ်းထားလေ့ရှိသည့် ဧပရယ့် ဘော်လီလေးများကို ကိုင်၍ ဧပရယ့် ပင်တီနုနုလေးများဖြင့် လီးကိုအုပ်ကာ ဂွင်းထုလေ့ရှိသည်။
ညိုကြီးမှာ ဧပရယ့်ကို စတင်မြင်မြင်ခြင်းကပင် မြင်သူငေးလောက်သည့် အလှဘုရင်မလေးကို စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် ပြစ်မှားခဲ့မိသည်။ ယခုလည်း ပစ္စည်းလာသယ်ရန် ရောက်လာခြင်းဖြစ်၍ ၃ ထပ်သို့ တက်လာခဲ့သည်။ ညိုကြီးအတွက် ကံကောင်းပြန်ပြီ။ လှမ်းထားသော အဝတ်များထဲတွင် အသားရောင်နုနု ဆွဲသား ဇာဘော်လီလေးနှင့် အဖြူရောင် ချိတ် ၅ ခုတပ် ဇာဘော်လီလေးတို့ကို တွေ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ အဖြူရောင်ဆွဲသား ပင်တီနုနုလေးတစ်ထည်ကိုပါ တွေ့လိုက်သည်။
ညိုကြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဧပရယ့်ဘော်လီ အသားရောင်လေးကို ရင်ပုံခွက်နေရာမှ ကိုင်၍ မျက်နှာတွင်အပ်ကာ အားရပါးရ ရှူရှိုက်လိုက်သည်။ မွှေးပျံ့နေသော ရနံ့သင်းသင်းလေးက ညိုကြီး၏ တစ်ထပ်တည်းသော ပုဆိုးအောက်မှ လိင်တံကို တောင်မတ်လာစေသည်။
ညိုကြီးမှာ ဧပရယ့်အလှကွန်ယက်တွင် မိခဲ့သော ယောက်ျားပေါင်းများစွာအနက်မှ အရေးမပါသော အညတရ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုအလှဘုရင်မလေးက လွန်ခဲ့သော ၅ ရက်ကပင် လူကုံထံ အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှ လူရည်သန့် တစ်ဦးနှင့် စေ့စပ်သွားခဲ့သည်။
စေ့စပ်ပွဲနေ့တွင် ဧည့်သည်များကို ဧည့်ခံရင်း ပန်းရောင်ဝတ်စုံလေးဖြင့် အလှကြီးလှနေသည့် ဧပရယ့်ကို ညိုကြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်မိသည်။ ဧည့်ခံပွဲ ပြီးပြီးချင်းပင် ဧပရယ့်ပန်းရောင်ဝတ်စုံလေး အထက်မှ ပေါ်နေသော နူးညံ့ဝါဝင်းနေသည့် ပုခုံးသားလေးများနှင့် နို့ညှာလေးကို မှန်း၍ စိတ်ထဲမှ ဧပရယ်အား မလှုပ်နိုင်အောင် ကြိုးတုပ်ကာ အကြိမ်ကြိမ် စိတ်မှန်းဖြင့် မုဒိမ်းကျင့်နေမိခဲ့သည်။
ညိုကြီး အတိတ်ကို ပြန်တွေးနေရာမှ ယခုရရှိထားသည့် အခွင့်အရေးကို သတိပြန်ရလာသည်။ ဧပရယ်မှာ သတို့သားလောင်းနှင့် ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာ၍ မကြာမီပင် လက်ထပ်လျင် ထပ်မည်ဖြစ်၍ နောက်ဆိုလျှင် ယခုကဲ့သို့ အခွင့်အရေး ရချင်မှ ရပေတော့မည်။ ညိုကြီး ဧပရယ့်ဘော်လီလေးကို အငမ်းမရ ရှူရှိုက်ရင်း ဧပရယ့်ပင်တီလေးကို ပုဆိုးအောက်သို့ ထည့်ကာ လီးတံကို လုံအောင်ပတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရှေ့တိုးနောက်ငင် စလုပ်တော့သည်။
နူးညံ့လွန်းသော ပင်တီအသားပျော့ပျော့လေးက ညိုကြီး၏ လီးတံကြီးတစ်လျှောက် ကောင်းလွန်းသော အထိအတွေ့ကို ပေးစွမ်းနေသည်။ ညိုကြီး၏ လက်ကလည်း ဧပရယ့်ဘော်လီ ရင်ပုံခွက်၏ အောက်မှ ဧပရယ့် နို့သီးလေးများထိနေမည့် နေရာကို လက်မဖြင့် ပွတ်နေမိသည်။ ညိုကြီး၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ အလှဘုရင်မ၊ အိန္ဒြေရှင်မလေး ဧပရယ်အား မလှုပ်နိုင်အောင်ချုပ်၍ မုဒိမ်းကျင့်နေမိသည်။ ညိုကြီးအထင် ကျွဲကောသီးတခြမ်းစာခန့် ရှိမည့် ဧပရယ့် နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီး နှစ်အုံကိုလည်း စိတ်ကူးဖြင့် အဓမ္မကိုင်နေမိသည်။ ဧပရယ်အား ဂိုထောင်ထဲရှိ ပစ္စည်းဖာပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ချုပ်ထားပြီး နောက်မှနေ၍ ဧပရယ့် ပန်းလေးထဲသို့ လီးကို စိတ်ကူးဖြင့် ထည့်နေမိသည်။ ဧပရယ့် အော်သံငိုသံများက ညိုကြီးကို ပိုစိတ်ကြွစေသည်။
”အ အ အ အားးး ရှိးးးးးး ထွက်ပြီ ဧပရယ် ဟားဟား မင်းအပျိုဘဝကို ငါရသွားပြီ အ အ ရှိးးးးးးးးး”
ညိုကြီး ဧပရယ့်ပင်တီလေးအား လျှင်မြန်စွာ ဖယ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို ဧပရယ့်ကိုယ်ထဲသို့ စိတ်ကူးဖြင့် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
”တီ တီးးးးးးးးးးး တီ တီ တီးးးးးးးးးး”
အောက်မှ ပစ္စည်းသယ်ရန် စောင့်နေသော ကားက စိတ်မရှည်တော့သဖြင့် ဟွန်းတီးတော့သည်။
”လာပြီဗျို့ ဒီမှာပစ္စည်းရှာနေရလို့”
ညိုကြီး ဧပရယ့်အဝတ်အစားများကို အဝတ်တန်းတွင် စနစ်တကျ ပြန်လှန်းသည်။ ထို့နောက် ပစ္စည်းဖာကို ထမ်းကာ အောက်သို့ ပြေးဆင်းလာခဲ့တော့သည်။
———————————————–
အချိန် ၁၀ နာရီခွဲခန့် ကားစီးပြီးနောက် ဧပရယ်နှင့် ကောင်းကျော်တို့ နယ်မြို့လေးသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
”အင်း လူလည်းနွမ်းချိနေပြီ ရေချိုးလိုက်ဦးမှ”
ဟင်းဟင်း သူဧပရယ့်ကို ရည်းစားစကား စပြောတော့ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့။ စာအုပ်ကြီးက လက်က ကိုင်လာသေးတယ်။ မျက်နှာကြီးကလည်း နီလို့။ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် ပြောချလိုက်တာလေ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ အဲဒီကောင်က ဧပရယ်ရဲ့ အချစ်ရဆုံး ချစ်သူ ဖြစ်လာပြီလေ။ သြော်…. သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကိုရယ်လေ။
ကို့ပုံစံက ပိန်ပိန်ပါးပါး အသားဖြူပေမယ့် ရုပ်က တည်တည်တံ့တံ့လေးမို့ ဧပရယ်နှင့် လိုက်ဖက်သည်ဟု ပြောကြသည်။ ကို့အကြောင်းတွေ စဉ်းစားရင်း ရေပန်းအောက်တွင် ထိုင်နေမိသည်မှာ အတော်ကြာသွားသည်။ ရေပန်းကိုပိတ်၍ တဘက်တစ်ထည်ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့သည်။
”အင်း ငါ့အသားလေးက ဖြူဥနေတာပဲ။ ဟင်းဟင်း ကိုကတော့ ကြည့်ချင်မှာပေါ့။ အချိန်ဆွဲထားလိုက်ဦးမယ်”
ဧပရယ် ရေချိုးပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အခန်းထဲမှ မှန်ရှေ့တွင် တစ်ယောက်တည်း စဉ်းစားခန်း ဖွင့်နေမိသည်။
”အင်း အင်္ကျီက အပါးပဲဝတ်မှာဆိုတော့ ဘော်လီပဲ ဝတ်လိုက်ပါမယ်လေ”
ဧပရယ် ဖြောင်းစင်းသွယ်တန်းနေသော ပေါင်တံဝင်းဝင်းလေးတစ်လျှောက် အသားရောင် ပင်တီလေးကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။ အိစက်လုံးဝန်းနေသော တင်စိုင်တင်းတင်းကြီးနှစ်လုံးတွင် ပင်တီလေးက ကွက်တိကပ်သွားသည်။ ထို့နောက် ချိတ် ၅ ခုတပ် အသားရောင် ဘော်လီလေးကို ပုခုံးပေါ်သို့ ကြိုးတင်လိုက်ပြီး မို့ဝန်းတင်းအိနေသော ရွှေရင်အစုံအား ဘော်လီရင်ပုံခွက်တွင် အံကျဖြစ်အောင် ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘော်လီချိတ်များကို တစ်ချိတ်ချင်း သေချာတပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်းရင်းနေသော ဘော်လီအား အံကျဖြစ်သွားအောင် ပြုပြင်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းနေသော ရင်ညွှန့်နှစ်မွှာက ဘော်လီပေါ်မှ လျှံထွက်နေသည်။ ထို့နောက် အစိမ်းရောင်နုနု ထဘီပွင့်ရိုက် အပျော့လေးကို တင်းနေအောင် ဝတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရင်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဇာစဖြစ်သည့် အစိမ်းရောင် လက်ပြတ်လေးကို တင်းယင်းစွာဝတ်လိုက်သည်။
ပုခုံးပေါ်တွင် တင်းနေသော ဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းနှင့် အင်္ကျီအောက်မှ ရင်ညွှန့်လေးမှာ ယောက်ျားများကို လည်ပြန်ငေးစေလောက်သည်။ စိတ်တိုင်းကျ အလှပြင်ဆင်ပြီးနောက် ဧပရယ် မှန်ထဲမှ ပုံရိပ်ကို ကျေနပ်စွာ ကြည့်ပြီး အခန်းပြင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။
”ကိုရေ လမ်းသွားလျှောက်ရအောင်”
”ဟ ချစ်က တကယ်ကို လှနေတာပဲ။ သူများတွေ ကြည့်ကုန်တော့မယ်”
”သြော် ကြည့်တာများ ကြည့်ပါစေပေါ့ ကိုကလည်း ဟင်းဟင်း”
—————————————-
”ဟာ ဟျောင့်တွေ ဟိုမှာကြည့်စမ်း လီးတယ်ကွာ အသားဖြူဖြူလေး အိုးလေးကလည်း တင်းနေတာပဲကွာ”
”ဟျောင် လန်းလှချည်လားဟ”
”တောက် အဲ့လိုဆော်လေးသာ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး မုဒိမ်းကျင့်လိုက်ရလို့ကတော့။ ရှီးးး ပြောရင်း လီးတောင်တောင်တယ်”
”အေးကွာ အိုးတွေကရှယ်ပဲ။ ရုပ်ကလည်းချော ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး ဖင်လိုးလိုက်ရလို့ကတော့”
ဧပရယ်၏ သေးကျင်သော ခါးလေးနှင့် လုံးဝန်းပြည့်ဖောင်းသော ဖင်သားများကို ကြည့်ရင်း လူတစ်စု စိတ်ကြွနေကြသည်။ ဧပရယ်ကတော့ အကြည့်ခံရပေါင်း များပြီဖြစ်၍ ဂရုပင်မစိုက်။ မျက်နှာလေး မော့ကာမော့ကာနှင့် ပြုံးရယ်ရင်း လမ်းလျှောက်နေသည်။
ဧပရယ် ခြေလှမ်း တစ်လှမ်းလှမ်းတိုင်း ပြည့်တင်းနေသော အိုးများက စည်းချက်ကျ ညင်ညင်သာသာလေး လှုပ်ရှားသွားသည်။ ဆေးမဆိုးပဲ ပန်းရောင်ရဲနေသော နှုတ်ခမ်းလေး၊ ဖြူဝင်းနေသော အသားအရေ၊ လှပသွယ်စင်းသော နှာတံ၊ ကြည်လဲ့နေသော မျက်လုံး၊ ကျက်သရေရှိလွန်းလှသော ကိုယ်ဟန်ကျော့ကျော့တို့ကြောင့် ထိုသူတို့ ငေးတာ မဆန်း။
——————————————–
ဆရာဝန်မ ဒေါ်ဧပရယ်နှင့် ဦးကောင်းကျော်တို့ နှစ်ယောက်မှာ နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှ ဆွေမျိုးများထံသို့ လာလည်ရင်း အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ဧပရယ်နှင့် ဦးကောင်းကျော်တို့မှာ လေးစားမှုဖြင့်သာ ဦးဒေါ် တပ်ခေါ်ရသော်လည်း အမှန်မှာ နှစ်ဦးစလုံး အသက် ၂၃ နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ စေ့စပ်ထားသည်မှာ တစ်ပတ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ ကိုက နယ်ရှိ ဆွေမျိုးများထံသို့ ဇနီးလောင်းလေးကို မိတ်ဆက်ပေးချင်သဖြင့် ဘုရားဖူးရင်း တစ်ခါတည်း ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။
ကောင်းကျော်မှာ ကျောက်မျက်ကုမ္ပဏီတစ်ခုကို ဦးစီးနေသူဖြစ်ပြီး ဧပရယ်မှာ ဆရာဝန်မလေးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ မိဘချင်း ရင်းနှီးသဖြင့် နှစ်ဦး မျက်မှန်းတန်းမိကြရာမှ မကြာမီပင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မေတ္တာသက်ဝင်ကြသဖြင့် ၆ လခန့်အကြာတွင် စေ့စပ်လိုက်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ မိဘများမှာလည်း ကောင်းကျော်နှင့် ဧပရယ်တို့အား နှစ်ဖက်ကြိတ်၍ သဘောတူထားရာမှ ကာယံကံရှင်များက မခွဲနိုင်မခွာနိုင် ဖြစ်နေကြသဖြင့် အရာရာ အဆင်ပြေသွားခဲ့သည်။
ဧပရယ်မှာ ကျောင်းတက်နေစဉ်က မယ်ဘွဲ့ကို နှစ်ကြိမ်ရဖူးရာ ပိုးပန်းသူများစွာအနက်မှ ကောင်းကျော်ကို ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဧပရယ်မှာ အရပ် ၅ ပေ ၅ လက်မကျော်ပြီး ဖြူဝင်းနေသော အသားအရေနှင့် သူ့နေရာနှင့်သူ ပြည့်တင်းနေသော ကိုယ်ဟန်ရှိသည့်အပြင် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပျစ်လွန်းသဖြင့် ယောက်ျားသားများမှာ ဘေးတွင် ပိုင်ရှင်ပါသည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်ပဲ ဧပရယ်အား ငမ်းလေ့ရှိသည်။
ဧပရယ်၏ ရင်အုံသားများမှာ လုံးဝန်းတင်းအိနေသည့်အပြင် သေးကျင်နွဲ့နှောင်းလွန်းသော ခါးလေးနှင့် ခါးနွဲ့လေးအောက်မှ လုံးဝန်းတင်းရင်းပြီး တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖြစ်နေသော တင်သားစိုင်အိအိကြီး နှစ်လုံးမှာ မြင်သူငေးရလောက်သည်။ ဧပရယ်မှာ စကားပြောလျှင်လည်း အိန္ဒြေရရ တိုးတိုးညင်းညင်းလေး ပြောတတ်သည်။ လမ်းလျှောက်ပုံကအစ ချမ်းသာသော အသိုင်းအဝိုင်းမှ ကြီးပြင်းလာသူပီပီ ယဉ်ယဉ်လေး လျှောက်တတ်သည်။
ထိုမြို့လေးတွင် ဧပရယ်အား အကြီးအကျယ် မျက်စိကျနေသော ကူလီမာလတို့ အုပ်စုမှာ ဧပရယ်အား မြင်မြင်ချင်းပင် ပြောမဆုံးအောင် ဖြစ်နေကြသည်။
ဒီနေ့ ကိုက မြို့လေးထဲမှ ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် တွေ့သဖြင့် လိုက်သွားသည်။ ဧပရယ်ကိုမူ အမျိုးများနှင့် ရင်းနှီးအောင် ထားခဲ့သည်။
”အစ်မဖြိုး ဒီနားမှာ မိတ္တူဆိုင်ရှိလား စာရွက်မိတ္တူ ကူးစရာရှိလို့”
”သြော် ညီမလေးဧပရယ် ပျင်းနေပြီလား။ မိတ္တူဆိုင်က ဈေးကားနဲ့သွားရမှာ။ အစ်မအားမှ ကူးထားပေးမယ်လေ”
ကိုရဲ့ အစ်မဝမ်းကွဲက ဧပရယ်အား အားနာဟန်ဖြင့် အဝတ်လျှော်စက်ဘေးမှ လှမ်းပြောသည်။
”ရပါတယ်ရှင့်။ ဧပရယ် ကိုယ့်ဟာကိုပဲ သွားလိုက်ပါမယ်”
ဈေးကားမှာ လိုင်းကားပုံစံမျိုးဖြစ်ပြီး ခုံလုံးဝမပါပါ။ ဈေးသည်များသာ များသောအားဖြင့် စီးကြခြင်းဖြစ်သည်။ လူအလွန် ကြပ်သည်။ ဧပရယ် ဝတ်ထားသည်က လိမ္မော်ရောင်ဝမ်းဆက် ဖြစ်သည်။ ရင်ဖုံးခါးတိုလေးကို ကိုယ်နှင့်ကွက်တိ ဝတ်ထားသဖြင့် ရင်နှစ်မွှာက တင်းနေသည်။ တင်သားနှစ်လုံးမှာလည်း ထဘီတင်းတင်းလေးအောက်မှ လုံးဝန်းစွာ ရုန်းကြွနေသည်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီနောက်ကျောမှ တင်းယင်းနေသော ချိတ် ၅ ခုတပ် ဘော်လီအရာလေးကို တွေ့နေရသည်။ သေချာ စူးစိုက်ကြည့်လျှင် ဘော်လီချိတ်များကိုပါ ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်သည်။
”ဟျောင် ဟိုမှာ ငါတို့ရဲ့ နတ်သမီး အကိတ်လေး လာပြီ”
”တောက် အိုးကြီးတွေက လုံးပြီး တင်းနေတာပဲကွာ။ လိုးလိုက်ရလို့ကတော့”
မာလတို့အုပ်စု ဧပရယ်အား နောက်ယောင်ခံ လိုက်လာကြသည်။
”ဟျောင် သူ့အဆင့်အတန်းနဲ့ ဈေးကားစီးမလို့တဲ့ကွာ။ ငါတို့တော့ ပွတာပဲ”
”ဟျောင်တွေ အခွင့်အရေးရရင် လက်မလွတ်ဘူးနော်”
”မလွဲစေနဲ့ ”
ဧပရယ် ကားပေါ်တက်၍ အလယ်ရှိ လက်ကိုင်တန်းကို ဆွဲထားရာ လုံးတင်းနေသော တင်သားနှစ်လုံးမှာ နောက်သို့ကော့နေပြီး သေးသွယ်သော ခါးလေးမှာလည်း အင်္ကျီကြားမှ လက် ၂ လုံးခန့် ပေါ်နေသည်။
မာလက ဧပရယ်၏ နောက်တည့်တည့်တွင် နေရာယူလိုက်ပြီး ကျန် ၄ ယောက်က ဧပရယ်၏ ပတ်လည်တွင် ဘာသိဘာသာ နေရာယူထားလိုက်ကြသည်။ ဧပရယ်၏ အင်္ကျီမှာ ခါးတိုဖြစ်၍ ခါးပတ်ပတ်လည် ပေါ်နေသည့်အပြင် အချို့နေရာများတွင် လက် ၄ လုံးခန့်အထိ ပေါ်နေသည်။
မာလ လုပ်ငန်းစတော့သည်။ ဧပရယ်၏ တင်သားနှစ်လုံးအား လီးဖြင့် ဖိထောက်ထားလိုက်သည်။ ပုဆိုးတစ်ထပ်သာ ဝတ်ထားသောကြောင့် လီးမှာ ဧပရယ်၏ အိစက်တင်းယင်းသော တင်သားကြီးနှစ်လုံးကို ထိထိမိမိ ခံစားရသည်။ ဧပရယ်ကတော့ ချွေးနံ့များ နံစော်လှသဖြင့် အာရုံများနေရာ သတိမထားမိ။
မာလက ဧပရယ်၏ ကျောပေါ်မှ ဘော်လီချိတ်များကို လက်ဖြင့်စမ်းသည်။ ထို့နောက် လီးဖြင့် ဧပရယ်၏ ဖင်အား ပိုမိုဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ဧပရယ် သတိထားမိသွားပြီး အနေခက်လှသော်လည်း ပြသနာ မဖြစ်ချင်သဖြင့် မသိဟန်ဆောင် နေလိုက်သည်။ မာလကတော့ ကမ်းတက်လာပြီ။ ပုဆိုးကို လီးပေါ်အောင် လှန်တင်လိုက်ပြီး ဧပရယ့်ဖင်ကြားကို ဖိသွင်းထားလိုက်သည်။ ယခုဆိုလျှင် မာလ၏ လီးကြီးမှာ ဧပရယ့်ဖင်သား အိအိကြီးများကို အရှိအတိုင်းနီးပါး ခံစားနေရပြီ။
မာလက ဧပရယ့်ခါးနွဲ့လေးကိုပါ လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်၍ တစ်ချက်ချင်း ညှောင့်ပေးနေသည်။ မာလ၏ လီးကြီးသလို ဧပရယ်၏ထဘီမှာလည်း အပါးအပျော့မျိုး ဖြစ်သည့်အပြင် ပင်တီပါ အပါးလေးဝတ်ခဲ့သဖြင့် ဧပရယ့်ဖင်ကြားထဲသို့ မာလ၏ လီးတံကြီးမှာ အမြှောင်းလိုက် ဖိဝင်နေရာ ဧပရယ် လှည့်၍ ရန်တွေ့လိုက်ချင်သော်လည်း တတ်နိုင်သလောက် ပြသနာမဖြစ်တာ အကောင်းဆုံးပါပဲလေဟု တွေးကာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ကိုယ်တိုင်က လူပုံအလယ်တွင် ရှက်၍ မပြောရဲသည်ကလည်း ပါသည်။
ကားမှာ ၁၅ မိနစ်ခန့် မောင်းရမည်ဖြစ်၍ မာလအတွက် ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ မာလက တစ်ချက်ချင်းညှောင့်ရင်း ဘေးကို အကဲခတ်ကြည့်သည်။ ဘေးမှ တပည့်လူမိုက် ၄ ယောက်က မာလကို ဆက်လုပ်ဆိုသည့် သဘောဖြင့် မျက်စိမှိတ်ပြသည်။
မာလ အဆင့်တက်လာသည်။ ဧပရယ်၏ ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ထားပြီး ကျောပေါ်မှ ညာလက်က တဖြည်းဖြည်း ဧပရယ့် ချိုင်းကြားဆီ ရောက်လာသည်။ ဧပရယ့်ရှေ့တွင်လည်း မာလတို့ လူစုထဲမှ တစ်ယောက်က ကျောပေးပြီး ကပ်ရပ်နေသဖြင့် ဧပရယ် လှုပ်မရ။ မာလ၏ ညာလက်ကလည်း ဧပရယ့်ချိုင်းဆီသို့ ရောက်လာသည်။
ဧပရယ်မှာ ညာလက်ဖြင့် ကားအလယ်မှ တန်းကို ကိုင်ထားသဖြင့် ညာလက်က မြှောက်နေသည်။ ဧပရယ် မာလ၏ လက်လူကြားထဲမှ ကြပ်ညှပ်၍ တိုးဝင်လာသည်ကို သိသော်လည်း မကြာပါဘူးလေဟု တွေးကာ အောင့်ခံနေလိုက်သည်။ ဧပရယ်၏ နို့နှစ်အုံမှာ ရှေ့မှ မာလတို့လူ၏ ကျောတွင် အနည်းငယ် ဖိမိနေသည်။ မာလ၏လက်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဧပရယ်၏ မို့တင်းဆူဖြိုးသော ညာဖက်နို့အုံပေါ်သို့ ရောက်လာသည်။
ဧပရယ်မှာ မျက်နှာမထားတတ်သဖြင့် ခေါင်းမော့၍ ကားအပြင်သို့ သတိမထားမိဟန်ဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ မကြာပါ။ မာလ၏လက်က ဧပရယ့်နို့အုံအား မိမိရရ ကိုင်မိသွားပြီး မသိမသာ ဆုပ်နယ်နေသည်။ ဧပရယ်၏ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း မာလကို ထွေးအိသော အထိအတွေ့ကို ပေးစွမ်းနေသည်။ မာလ လက်တစ်ဖက်က ဧပရယ်၏ အင်္ကျီနှင့် ထဘီကြား လွတ်နေသော ခါးသားဝင်းဝင်းမွတ်မွတ်လေးကို ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဧပရယ်၏ တင်းအိနေသော အပျိုနို့ နုနုထွတ်ထွတ်ကြီး တစ်အုံကို ကိုင်ညှစ်နေသည်။ ဘော်လီက အပျော့စား ဇာဘော်လီ ဝတ်ထားသဖြင့် ဧပရယ့်ရင်ဘတ်တွင် မာလ၏ လက်ကြမ်းကြီးကို ထိထိမိမိ ခံစားမိနေသည်။ ထို့ပြင် မာလကလည်း ဧပရယ်၏ နုထွားတင်းအိလှသော အသားစိုင်များကို အရှိအတိုင်းနီးပါး ခံစားနေရသည်။
ဧပရယ်မှာ မာလ၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ မာလမှာ ဧပရယ့် နို့အုံသားတစ်အုံလုံးကို မိမိရရကြီး ခံစားမိသည့်အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးရှိမည့် နေရာအား ဖိချေပေးလိုက်သည်။ ဧပရယ်မှာ မိမိ၏ ရင်သားတစ်အုံလုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် အကိုင်ခံနေရသဖြင့် အလွန်နေရခက်နေသည်။ မာလကလည်း အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံ။ သေးကျင်လွန်းသော ဧပရယ့်ခါးနွဲ့လေးကို ဆွဲဖက်ထားရာ ဧပရယ်၏ တင်းယင်းလုံးဝန်းနေသာ တင်စိုင်အိအိတင်းတင်းကြီး နှစ်လုံးမှာ မာလ၏ ပေါင်ခြံနှင့် ဖိကပ်မိနေသည်။
မာလမှာ ပုဆိုးကို လှန်တင်ထားသောကြောင့် လီးတန်ကြီးမှာ ဧပရယ်၏ ဖွံ့ထွားလှပသော ဖင်တုံးကြီး နှစ်တုံးကြားတွင် အမြောင်းလိုက် ရောက်နေသည်။ ဧပရယ်မှာ ရှက်လွန်းသဖြင့် လှပသော မျက်နှာနုနုလေးမှာ နီရဲနေသည်။ ဧပရယ် ကိုယ်ကိုစောင်း၍ ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း မာလ၏ လီးတန်ကြီးအား ပိုတောင်လာအောင် ဖိပွတ်ပေးသလို ဖြစ်နေရာ မာလ၏ လီးတံကြီးမှာ ဧပရယ့်ဖင်တုန်းများ၏ နူးညံ့အိစက်မှုကို တဝကြီး ခံစားနေရသည်။
မာလက ဧပရယ်အား ရင်ခွင်ထဲထည့်၍ လီးဖြင့် ထောက်ထားပြီး လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်နမ်းတော့သည်။ ဧပရယ့် နို့နှစ်လုံးကိုလည်း မိမိရရကြီး စိတ်တိုင်းကျကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်တော့သည်။ ထို့ပြင် အောက်ကလည်း လိုးနေသလိုမျိုး လီးဖြင့် ဧပရယ့်ဖင်ကို ညှောင့်ပေးနေရာ ဆရာဝန်မလေး ဧပရယ်မှာ မာလ၏ အဝတ်မချွတ်ပဲ လိုးခြင်း ခံနေရသလို ဖြစ်နေသည်။ မာလ၏ လက်များကလည်း ဧပရယ့်နို့များကို ကိုင်ရုံဖြင့် အားမရ။ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်လာသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ မာလ နောက်မှညှောင့်လိုက်လျှင် ဧပရယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ သိသိသာသာကြီးကို တုန်တုန်သွားသည်။
ဧပရယ်မှာလည်း မိမိ၏ အသားစိုင်များကို သူစိမ်းယောက်ျားကြီး တစ်ဦးက ကိုင်ချင်တိုင်း ကိုင်နေသောကြောင့် ပန်းလေးထဲမှ စိုစိစိ ဖြစ်လာသည်။ မာလ၏ လီးတံကြီးက ဧပရယ့်ဖင်ကြားတွင် ကွက်တိကို ဝင်နေရာ ဧပရယ်မှာ ဖင်သားများကို အလိုလို ကျုံ့ထားမိသည်။ မာလက ဧပရယ်၏ နို့နှစ်အုံလုံးကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်၍ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားသည်။ ထို့ပြင် ဧပရယ့်အင်္ကျီမှာလည်း မာလ၏ ကောင်းမှုကြောင့် အင်္ကျီနှင့်ထဘီကြား လက်တစ်ဝါးစာကျော်ကျော် ပေါ်နေသည်။
မာလက ဧပရယ့်ဖင်ကြီးအား ကိုင်ညှစ်သည့်အပြင် တစ်ခါတစ်ခါ ဧပရယ်၏ ပေါင်ရင်းနားထိ ခွဲထားသော ထဘီစကတ်လေးထဲသို့ လိုက်နှိုက်လာသည်။ ဧပရယ် သည်းမခံနိုင်တော့။ ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ယှက်လိုက်ပြီး နောက်သို့လှည့်ကာ
”ရှင် လွန်လာပြီနော် ကျွန်မ အော်လိုက်ရမလား”
ဧပရယ်၏ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ မာလက လက်ကို ဧပရယ့်ပေါင်ကြားမှ ရုတ်လိုက်သော်လည်း အလျှော့တော့မပေး။ လက်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဧပရယ့်နို့တွေကို ကိုင်နေသည်။ ဧပရယ် မာလ၏လက်ကို ဆွဲဖယ်၍ အော်တော့မည့်ဆဲဆဲမှာပင်….
”ကဲ ဆင်းမယ်ဟေ့ ဆင်းကြဆင်းကြ”
စပါယ်ယာ၏ အော်သံကြောင့် မာလ စိတ်ညစ်သွားသည်။ ဧပရယ့်နို့အုံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တစ်ချက်
နယ်ပြီးမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ဧပရယ်က မာလ၏ လက်သရမ်းမှုကြောင့် လက်တဝါးစာမက ဘော်လီအောက်ဆုံး ချိတ်ပင် ပေါ်နေပြီဖြစ်သော ခါးတိုအင်္ကျီလေးကို ပြန်ဆွဲချသည်။ ဧပရယ်၏ ခါးသားဝင်းမွတ်မွတ်လေးများကို မာလ စိတ်ကြိုက် ကိုင်သွားခဲ့သည်။ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို လက်ကြမ်း
ကြီးဖြင့် ဖက်ကိုင်သည့်အပြင် ချက်လေးကိုပါ လက်ချောင်းနှင့် ဆွခဲ့သဖြင့် ဧပရယ် နုံးချိသွားသည်။
ဧပရယ် စိတ်တွေ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။ မိမိ တယုတယ ထားခဲ့သည့် ရင်သားလှလှတွေကို ကူလီတစ်ယောက်က ကိုင်ချင်တိုင်း ကိုင်သွားခဲ့သည်။ ဘေးက ကောင်တွေကလည်း ဧပရယ့်ဖင်သားတွေကို ကိုင်ကြတာများ ရစရာတောင်မရှိ။ ပန်းလေးထဲမှ အရည်အနည်းငယ် စီးကျနေသည်ဟု ထင်မိသည်။
”တောက် မာလတို့ကတော့ ကြီးပွားတယ်ကွာ”
”ဟျောင် စကားမများနဲ့ မျက်ခြေပြတ်သွားမယ်”
ဧပရယ် မိတ္တူကူးပြီးနောက် ဈေးထဲသို့ လမ်းကြုံဝင်ဝယ်လိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးကာ လျှောက်လာသည်။ သားငါးတန်း လွန်ပြီးနောက် ဟင်းရွက်တန်းသို့ သွားရန် ဈေးလမ်းကြားလေးထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ဈေးလမ်းကြားမှာ လူအလွန်ပြတ်ပြီး မည်သူမျှ ဖြတ်သန်းလေ့မရှိကြ။ အကြောင်းမှာ ထိုဈေးလမ်းကြားတွင် ဆိုင်ခန်းပျက်များသာရှိပြီး ဟင်းရွက်တန်းသို့ ရောက်ရန်မှာ လမ်းမပေါ်မှသွားလျှင် ပိုနီးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဧပရယ်မှာ ဒီဈေးသို့ နှစ်ခါလောက် ရောက်ဖူးသော်လည်း မကျွမ်းသေးသဖြင့် ဤလမ်းကြားထဲသို့ ဝင်လာမိခြင်း ဖြစ်သည်။
”ဟျောင်တွေ စရအောင် လမ်းကြားထဲ ဝင်သွားပြီ”
”စားရလို့ကတော့ ဆွေမျိုးမေ့ပြီကွာ”
မာလတို့ ၅ ယောက် ဧပရယ်၏နောက်မှ လိုက်သွားကြပြီး လမ်းနှင့် အတော်ဝေးသည့် နေရာရောက်လျှင် ဧပရယ်အား လမ်းဘေးမှ အမိုးအဖီလေးအောက်သို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အဆင်သင့်ရှိနေသော စားပွဲခုံပေါ်တွင် ကုန်းခိုင်းထားလိုက်သည်။
”ဟင် ရှင် ရှင်တို့လွှတ် ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော်”
မာလက ဧပရယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို မိမိရရကိုင်၍ ဖင်ကို ဆက်တိုက် ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ်၏ အင်္ကျီနှိပ်သီးများကို ဖြုတ်၍ အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့်ထဘီကို လျင်မြန်စွာလှန်၍ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ကာ လီးဖြင့် အဖုတ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ဘော်လီထဲ လက်နှိုက်ကာ နို့ကိုင်သည်။ ဧပရယ်၏ ဘော်လီမှာ တင်းကြပ်နေသဖြင့် နှိုက်မရပဲ ရင်ညွှန့်သား ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကိုသာ ကိုင်မိသည်။
မာလက ဧပရယ့် ဘော်လီချိတ် ၂ ခုကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် လျော့ရဲရဲ ဖြစ်သွားသော ဘော်လီထဲသို့ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ ဧပရယ်၏ နို့အုံလေးမှာ နုထွေးအိစက် တင်းရင်းနေပြီး နို့သီးလေးမှာလည်း အပျိုလေးလိုပင် နို့အုံပေါ်တွင် သေးသေးလေး ကပ်နေသည်။ မာလက ဧပရယ့်ညာဖက်နို့အုံကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးလေးကို လိမ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ ဧပရယ် ကျောပြင်လေး ကော့တက်လာသည်။
မာလ အချိန်မဆိုင်းတော့။ ဧပရယ်၏ ခါးနွဲ့နွဲ့ဝင်းဝင်းလေးကို ကိုင်ဆွဲကာ လီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဧပရယ်မှာ အတင်းရုန်းနေသဖြင့် အပေါက်မတည့်ပဲ ချော်သွားသည်။ မာလ၏ လီးကြီးမှာ ဆရာဝန်မလေးဧပရယ်၏ အစိလေးကို တိုက်မိသွားရာ ဧပရယ် တွန့်သွားသည်။ မာလ နောက်ထပ် အကြိမ်ကြိမ် ထည့်သော်လည်း မဝင်နိုင်သဖြင့် စိတ်မရှည်တော့။
”ဟျောင်တွေ ဒီကောင်မဖင်ကို ထိန်းထားစမ်း”
”ဖြန်း ဖြန်းးး။ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ကောင်မ။ မင်းကို ကောင်းအောင် လိုးပေးမလို့”
”ကယ်ကြပါဦးရှင် ကယ်ကြပါ”
လမ်းနှင့်ဝေးသော်လည်း လူတစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားပြီး အုပ်လိုက်ရောက်လာပါက ကိုယ်ကျိုးနည်းမည်ဖြစ်၍ မာလတို့ ၅ ယောက်လုံး ခွေးပြေးဝက်ပြေး ပြေးကြတော့သည်။ အမှန်မှာ မည်သူမှ မကြားလိုက်။ ဧပရယ် အဝတ်များကို ပြင်ဝတ်၍ ထိုနေရာမှ အမြန်ထွက်ခဲ့သည်။
ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေသည်။ ကို့ကိုတော့ပြန်မပြောပြချင်တော့။ အပျော်ခရီးတွင် ပြသနာများ မဖြစ်စေချင်။ ထိုသူတို့၏ မျက်နှာများကိုလည်း ကောင်းကောင်း မတွေ့လိုက်ရ။
အဖြစ်အပျက်များမှာ မြန်ဆန်လွန်းခဲ့သည်။ ဧပရယ် ဘဝပျက်မည့်ဘေးမှ သီသီလေး လွတ်ခဲ့သည်။ နောက်ဆို ဒီဈေးမလာရဲတော့။ အကယ်၍ ထိုသူများသာ ထွက်မပြေးပဲ ဆက်ကျင့်လျှင်ဆိုသည့် အတွေးက ဧပရယ်အား ကျောချမ်းစေသည်။
”ဟျောင်ကွာ လီးပဲ ဘယ်သူမှ မကြားလောက်ဘူးကွ လိုးရတော့မယ့်ဟာကိုကွာ”
”လီး ကြားရင် ထောင်ထဲလည်း ဝင်ရမယ်။ စောက်ခွက်လည်း စုတ်မှာဟ”
”နာတယ်ကွာ လီး ဖင်ကြီးကို ဖြူဖွေးပြီး လုံးတင်းနေတာပဲကွာ။ တောက် နို့တွေဆိုလည်း တင်းအိနေတာပဲ”
မာလတို့မှာ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေကြသည်။…(ပထမပိုင်း ပြီးပါပြီ)
Zawgyi
ဆရာဝန္မေလးရဲ့ ငရဲခန္း
”ကိုညိဳႀကီး သမီးခရီးထြက္ဖို႔ လိုတာေတြ ဝယ္ထားေပးဦး” ”ေၾသာ္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ မမေလး။ မမေလးက ဘာနဲ႔သြားမွာလဲ” ”ရွင္ ေၾသာ္ ကားနဲ႔ပဲသြားရမွာ ေတာလမ္းလည္းျဖစ္ ခရီးေဝးလည္း သြားရမွာဆိုေတာ့ အိမ္ကကား ယူမသြားေတာ့ဘူး” ”ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ထားလိုက္ပါမယ္ မမေလး”
ကိုညိဳႀကီးမွာ ဧပရယ္ထက္ အသက္ႀကီးေသာ္လည္း ဧပရယ္အား ေလးစားမွုျဖင့္ မမေလးဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ မွာစရာရွိသည္မ်ားမွာ၍ ထြက္သြားေသာ အလွဘုရင္မေလး၏ ေသးသြယ္ေသာ ခါးေလးေအာက္မွ ေတာင့္တင္းျပည့္ၿဖိဳးေသာ တင္စိုင္အိအိ တင္းတင္းႀကီးမ်ားကို ညိဳႀကီး မ်က္စိကၽြတ္ထြက္မတတ္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဧပရယ္ တစ္လွမ္းလွမ္းသြားတိုင္း တင္စိုင္ႀကီးမ်ားက စည္းခ်က္က် တုန္ခါသြားသည့္အျပင္ အကၤ်ီႏွင့္ ထဘီၾကားမွ ခါးသားဝင္းဝင္းေလးက လက္ကနဲ လက္ကနဲ ျဖစ္သြားေသးသည္။
”ဟဲ့ ညိဳႀကီး သမီးခရီးထြက္မွာတဲ့ အဆင္အေျပဆုံး ကား စီစဥ္ေပးလိုက္”
”ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီေလး။ အခုပဲ ဧပရယ္ လာေျပာသြားတာ။ ကားကေတာ့ express ေတာ့ မရွိဘူး။ သီးသန႔္ငွားတဲ့ စလြန္းပဲရမွာ။ အျပန္လည္း ႀကိဳေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ စီစဥ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ သဘက္ခါ နံနက္ ၇ နာရီ စထြက္မွာ။ ဟိုကို ညေန ၅ ခြဲ ၆ ေလာက္ ေရာက္မယ္ဗ်”
”ေအးေအး မင္းပဲစီစဥ္ထားလိုက္”
ညိဳႀကီးမွာ ဧပရယ္တို႔အိမ္မွ အလုပ္သမား မဟုတ္ေသာ္လည္း ဧပရယ့္အေဖကုမၸဏီတြင္ ၈ ႏွစ္ခန႔္ အလုပ္လုပ္လာသျဖင့္ ဧပရယ္တို႔ႏွင့္ အေတာ္ရင္းႏွီးသည္။ အသက္ ၄၂ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ဧပရယ္တို႔အိမ္သို႔ ပစၥည္းလာသယ္တိုင္း ဂိုေထာင္ႏွင့္ကပ္လ်က္ လသာေဆာင္တြင္ လွမ္းထားေလ့ရွိသည့္ ဧပရယ့္ ေဘာ္လီေလးမ်ားကို ကိုင္၍ ဧပရယ့္ ပင္တီႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ လီးကိုအုပ္ကာ ဂြင္းထုေလ့ရွိသည္။
ညိဳႀကီးမွာ ဧပရယ့္ကို စတင္ျမင္ျမင္ျခင္းကပင္ ျမင္သူေငးေလာက္သည့္ အလွဘုရင္မေလးကို စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပစ္မွားခဲ့မိသည္။ ယခုလည္း ပစၥည္းလာသယ္ရန္ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္၍ ၃ ထပ္သို႔ တက္လာခဲ့သည္။ ညိဳႀကီးအတြက္ ကံေကာင္းျပန္ၿပီ။ လွမ္းထားေသာ အဝတ္မ်ားထဲတြင္ အသားေရာင္ႏုႏု ဆြဲသား ဇာေဘာ္လီေလးႏွင့္ အျဖဴေရာင္ ခ်ိတ္ ၅ ခုတပ္ ဇာေဘာ္လီေလးတို႔ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ မ်က္လုံးကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ရာ အျဖဴေရာင္ဆြဲသား ပင္တီႏုႏုေလးတစ္ထည္ကိုပါ ေတြ႕လိုက္သည္။
ညိဳႀကီး စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့။ ဧပရယ့္ေဘာ္လီ အသားေရာင္ေလးကို ရင္ပုံခြက္ေနရာမွ ကိုင္၍ မ်က္ႏွာတြင္အပ္ကာ အားရပါးရ ရွူရွိုက္လိုက္သည္။ ေမႊးပ်ံ႕ေနေသာ ရနံ့သင္းသင္းေလးက ညိဳႀကီး၏ တစ္ထပ္တည္းေသာ ပုဆိုးေအာက္မွ လိင္တံကို ေတာင္မတ္လာေစသည္။
ညိဳႀကီးမွာ ဧပရယ့္အလွကြန္ယက္တြင္ မိခဲ့ေသာ ေယာက္်ားေပါင္းမ်ားစြာအနက္မွ အေရးမပါေသာ အညတရ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအလွဘုရင္မေလးက လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ရက္ကပင္ လူကုံထံ အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွ လူရည္သန႔္ တစ္ဦးႏွင့္ ေစ့စပ္သြားခဲ့သည္။
ေစ့စပ္ပြဲေန႔တြင္ ဧည့္သည္မ်ားကို ဧည့္ခံရင္း ပန္းေရာင္ဝတ္စုံေလးျဖင့္ အလွႀကီးလွေနသည့္ ဧပရယ့္ကို ညိဳႀကီး စိတ္မထိန္းနိုင္ ျဖစ္မိသည္။ ဧည့္ခံပြဲ ၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ ဧပရယ့္ပန္းေရာင္ဝတ္စုံေလး အထက္မွ ေပၚေနေသာ ႏူးညံ့ဝါဝင္းေနသည့္ ပုခုံးသားေလးမ်ားႏွင့္ နို႔ညႇာေလးကို မွန္း၍ စိတ္ထဲမွ ဧပရယ္အား မလွုပ္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးတုပ္ကာ အႀကိမ္ႀကိမ္ စိတ္မွန္းျဖင့္ မုဒိမ္းက်င့္ေနမိခဲ့သည္။
ညိဳႀကီး အတိတ္ကို ျပန္ေတြးေနရာမွ ယခုရရွိထားသည့္ အခြင့္အေရးကို သတိျပန္ရလာသည္။ ဧပရယ္မွာ သတို႔သားေလာင္းႏွင့္ ခရီးထြက္ၿပီး ျပန္လာ၍ မၾကာမီပင္ လက္ထပ္လ်င္ ထပ္မည္ျဖစ္၍ ေနာက္ဆိုလၽွင္ ယခုကဲ့သို႔ အခြင့္အေရး ရခ်င္မွ ရေပေတာ့မည္။ ညိဳႀကီး ဧပရယ့္ေဘာ္လီေလးကို အငမ္းမရ ရွူရွိုက္ရင္း ဧပရယ့္ပင္တီေလးကို ပုဆိုးေအာက္သို႔ ထည့္ကာ လီးတံကို လုံေအာင္ပတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ စလုပ္ေတာ့သည္။
ႏူးညံ့လြန္းေသာ ပင္တီအသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးက ညိဳႀကီး၏ လီးတံႀကီးတစ္ေလၽွာက္ ေကာင္းလြန္းေသာ အထိအေတြ႕ကို ေပးစြမ္းေနသည္။ ညိဳႀကီး၏ လက္ကလည္း ဧပရယ့္ေဘာ္လီ ရင္ပုံခြက္၏ ေအာက္မွ ဧပရယ့္ နို႔သီးေလးမ်ားထိေနမည့္ ေနရာကို လက္မျဖင့္ ပြတ္ေနမိသည္။ ညိဳႀကီး၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ အလွဘုရင္မ၊ အိေျႏၵရွင္မေလး ဧပရယ္အား မလွုပ္နိုင္ေအာင္ခ်ဳပ္၍ မုဒိမ္းက်င့္ေနမိသည္။ ညိဳႀကီးအထင္ ကၽြဲေကာသီးတျခမ္းစာခန႔္ ရွိမည့္ ဧပရယ့္ နို႔အုံတင္းတင္းအိအိႀကီး ႏွစ္အုံကိုလည္း စိတ္ကူးျဖင့္ အဓမၼကိုင္ေနမိသည္။ ဧပရယ္အား ဂိုေထာင္ထဲရွိ ပစၥည္းဖာေပၚတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ခ်ဳပ္ထားၿပီး ေနာက္မွေန၍ ဧပရယ့္ ပန္းေလးထဲသို႔ လီးကို စိတ္ကူးျဖင့္ ထည့္ေနမိသည္။ ဧပရယ့္ ေအာ္သံငိုသံမ်ားက ညိဳႀကီးကို ပိုစိတ္ႂကြေစသည္။
”အ အ အ အားးး ရွိးးးးးး ထြက္ၿပီ ဧပရယ္ ဟားဟား မင္းအပ်ိဳဘဝကို ငါရသြားၿပီ အ အ ရွိးးးးးးးးး”
ညိဳႀကီး ဧပရယ့္ပင္တီေလးအား လၽွင္ျမန္စြာ ဖယ္လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို ဧပရယ့္ကိုယ္ထဲသို႔ စိတ္ကူးျဖင့္ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
”တီ တီးးးးးးးးးးး တီ တီ တီးးးးးးးးးး”
ေအာက္မွ ပစၥည္းသယ္ရန္ ေစာင့္ေနေသာ ကားက စိတ္မရွည္ေတာ့သျဖင့္ ဟြန္းတီးေတာ့သည္။
”လာၿပီဗ်ိဳ႕ ဒီမွာပစၥည္းရွာေနရလို႔”
ညိဳႀကီး ဧပရယ့္အဝတ္အစားမ်ားကို အဝတ္တန္းတြင္ စနစ္တက် ျပန္လွန္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ပစၥည္းဖာကို ထမ္းကာ ေအာက္သို႔ ေျပးဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
———————————————–
အခ်ိန္ ၁၀ နာရီခြဲခန႔္ ကားစီးၿပီးေနာက္ ဧပရယ္ႏွင့္ ေကာင္းေက်ာ္တို႔ နယ္ၿမိဳ႕ေလးသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
”အင္း လူလည္းႏြမ္းခ်ိေနၿပီ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမွ”
ဟင္းဟင္း သူဧပရယ့္ကို ရည္းစားစကား စေျပာေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔။ စာအုပ္ႀကီးက လက္က ကိုင္လာေသးတယ္။ မ်က္ႏွာႀကီးကလည္း နီလို႔။ ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ေျပာခ်လိုက္တာေလ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲဒီေကာင္က ဧပရယ္ရဲ့ အခ်စ္ရဆုံး ခ်စ္သူ ျဖစ္လာၿပီေလ။ ေၾသာ္…. သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ကိုရယ္ေလ။
ကို႔ပုံစံက ပိန္ပိန္ပါးပါး အသားျဖဴေပမယ့္ ႐ုပ္က တည္တည္တံ့တံ့ေလးမို႔ ဧပရယ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ကို႔အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားရင္း ေရပန္းေအာက္တြင္ ထိုင္ေနမိသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားသည္။ ေရပန္းကိုပိတ္၍ တဘက္တစ္ထည္ပတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္ခဲ့သည္။
”အင္း ငါ့အသားေလးက ျဖဴဥေနတာပဲ။ ဟင္းဟင္း ကိုကေတာ့ ၾကည့္ခ်င္မွာေပါ့။ အခ်ိန္ဆြဲထားလိုက္ဦးမယ္”
ဧပရယ္ ေရခ်ိဳးၿပီး ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ အခန္းထဲမွ မွန္ေရွ႕တြင္ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားခန္း ဖြင့္ေနမိသည္။
”အင္း အကၤ်ီက အပါးပဲဝတ္မွာဆိုေတာ့ ေဘာ္လီပဲ ဝတ္လိုက္ပါမယ္ေလ”
ဧပရယ္ ေျဖာင္းစင္းသြယ္တန္းေနေသာ ေပါင္တံဝင္းဝင္းေလးတစ္ေလၽွာက္ အသားေရာင္ ပင္တီေလးကို ဆြဲတင္လိုက္သည္။ အိစက္လုံးဝန္းေနေသာ တင္စိုင္တင္းတင္းႀကီးႏွစ္လုံးတြင္ ပင္တီေလးက ကြက္တိကပ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်ိတ္ ၅ ခုတပ္ အသားေရာင္ ေဘာ္လီေလးကို ပုခုံးေပၚသို႔ ႀကိဳးတင္လိုက္ၿပီး မို႔ဝန္းတင္းအိေနေသာ ေရႊရင္အစုံအား ေဘာ္လီရင္ပုံခြက္တြင္ အံက်ျဖစ္ေအာင္ ထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ားကို တစ္ခ်ိတ္ခ်င္း ေသခ်ာတပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တင္းရင္းေနေသာ ေဘာ္လီအား အံက်ျဖစ္သြားေအာင္ ျပဳျပင္လိုက္သည္။ ျဖဴဝင္းေနေသာ ရင္ညႊန႔္ႏွစ္မႊာက ေဘာ္လီေပၚမွ လၽွံထြက္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အစိမ္းေရာင္ႏုႏု ထဘီပြင့္ရိုက္ အေပ်ာ့ေလးကို တင္းေနေအာင္ ဝတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရင္အေပၚပိုင္းတြင္ ဇာစျဖစ္သည့္ အစိမ္းေရာင္ လက္ျပတ္ေလးကို တင္းယင္းစြာဝတ္လိုက္သည္။
ပုခုံးေပၚတြင္ တင္းေနေသာ ေဘာ္လီႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ အကၤ်ီေအာက္မွ ရင္ညႊန႔္ေလးမွာ ေယာက္်ားမ်ားကို လည္ျပန္ေငးေစေလာက္သည္။ စိတ္တိုင္းက် အလွျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ဧပရယ္ မွန္ထဲမွ ပုံရိပ္ကို ေက်နပ္စြာ ၾကည့္ၿပီး အခန္းျပင္သို႔ ထြက္ခဲ့သည္။
”ကိုေရ လမ္းသြားေလၽွာက္ရေအာင္”
”ဟ ခ်စ္က တကယ္ကို လွေနတာပဲ။ သူမ်ားေတြ ၾကည့္ကုန္ေတာ့မယ္”
”ေၾသာ္ ၾကည့္တာမ်ား ၾကည့္ပါေစေပါ့ ကိုကလည္း ဟင္းဟင္း”
—————————————-
”ဟာ ေဟ်ာင့္ေတြ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း လီးတယ္ကြာ အသားျဖဴျဖဴေလး အိုးေလးကလည္း တင္းေနတာပဲကြာ”
”ေဟ်ာင္ လန္းလွခ်ည္လားဟ”
”ေတာက္ အဲ့လိုေဆာ္ေလးသာ ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းၿပီး မုဒိမ္းက်င့္လိုက္ရလို႔ကေတာ့။ ရွီးးး ေျပာရင္း လီးေတာင္ေတာင္တယ္”
”ေအးကြာ အိုးေတြကရွယ္ပဲ။ ႐ုပ္ကလည္းေခ်ာ ဖင္ေထာင္ခိုင္းၿပီး ဖင္လိုးလိုက္ရလို႔ကေတာ့”
ဧပရယ္၏ ေသးက်င္ေသာ ခါးေလးႏွင့္ လုံးဝန္းျပည့္ေဖာင္းေသာ ဖင္သားမ်ားကို ၾကည့္ရင္း လူတစ္စု စိတ္ႂကြေနၾကသည္။ ဧပရယ္ကေတာ့ အၾကည့္ခံရေပါင္း မ်ားၿပီျဖစ္၍ ဂ႐ုပင္မစိုက္။ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ကာေမာ့ကာႏွင့္ ျပဳံးရယ္ရင္း လမ္းေလၽွာက္ေနသည္။
ဧပရယ္ ေျခလွမ္း တစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္း ျပည့္တင္းေနေသာ အိုးမ်ားက စည္းခ်က္က် ညင္ညင္သာသာေလး လွုပ္ရွားသြားသည္။ ေဆးမဆိုးပဲ ပန္းေရာင္ရဲေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းေလး၊ ျဖဴဝင္းေနေသာ အသားအေရ၊ လွပသြယ္စင္းေသာ ႏွာတံ၊ ၾကည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လုံး၊ က်က္သေရရွိလြန္းလွေသာ ကိုယ္ဟန္ေက်ာ့ေက်ာ့တို႔ေၾကာင့္ ထိုသူတို႔ ေငးတာ မဆန္း။
——————————————–
ဆရာဝန္မ ေဒၚဧပရယ္ႏွင့္ ဦးေကာင္းေက်ာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံသို႔ လာလည္ရင္း အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဒၚဧပရယ္ႏွင့္ ဦးေကာင္းေက်ာ္တို႔မွာ ေလးစားမွုျဖင့္သာ ဦးေဒၚ တပ္ေခၚရေသာ္လည္း အမွန္မွာ ႏွစ္ဦးစလုံး အသက္ ၂၃ ႏွစ္ခန႔္သာ ရွိေသးသည္။ ေစ့စပ္ထားသည္မွာ တစ္ပတ္ခန႔္သာ ရွိေသးသည္။ ကိုက နယ္ရွိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံသို႔ ဇနီးေလာင္းေလးကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္သျဖင့္ ဘုရားဖူးရင္း တစ္ခါတည္း ဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ေကာင္းေက်ာ္မွာ ေက်ာက္မ်က္ကုမၸဏီတစ္ခုကို ဦးစီးေနသူျဖစ္ၿပီး ဧပရယ္မွာ ဆရာဝန္မေလးတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ မိဘခ်င္း ရင္းႏွီးသျဖင့္ ႏွစ္ဦး မ်က္မွန္းတန္းမိၾကရာမွ မၾကာမီပင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေမတၱာသက္ဝင္ၾကသျဖင့္ ၆ လခန႔္အၾကာတြင္ ေစ့စပ္လိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားမွာလည္း ေကာင္းေက်ာ္ႏွင့္ ဧပရယ္တို႔အား ႏွစ္ဖက္ႀကိတ္၍ သေဘာတူထားရာမွ ကာယံကံရွင္မ်ားက မခြဲနိုင္မခြာနိုင္ ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ အရာရာ အဆင္ေျပသြားခဲ့သည္။
ဧပရယ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္က မယ္ဘြဲ႕ကို ႏွစ္ႀကိမ္ရဖူးရာ ပိုးပန္းသူမ်ားစြာအနက္မွ ေကာင္းေက်ာ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဧပရယ္မွာ အရပ္ ၅ ေပ ၅ လက္မေက်ာ္ၿပီး ျဖဴဝင္းေနေသာ အသားအေရႏွင့္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ျပည့္တင္းေနေသာ ကိုယ္ဟန္ရွိသည့္အျပင္ ႐ုပ္ရည္မွာလည္း ေခ်ာေမာေျပပ်စ္လြန္းသျဖင့္ ေယာက္်ားသားမ်ားမွာ ေဘးတြင္ ပိုင္ရွင္ပါသည္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ပဲ ဧပရယ္အား ငမ္းေလ့ရွိသည္။
ဧပရယ္၏ ရင္အုံသားမ်ားမွာ လုံးဝန္းတင္းအိေနသည့္အျပင္ ေသးက်င္ႏြဲ႕ေႏွာင္းလြန္းေသာ ခါးေလးႏွင့္ ခါးႏြဲ႕ေလးေအာက္မွ လုံးဝန္းတင္းရင္းၿပီး တစ္လုံးတစ္ခဲႀကီး ျဖစ္ေနေသာ တင္သားစိုင္အိအိႀကီး ႏွစ္လုံးမွာ ျမင္သူေငးရေလာက္သည္။ ဧပရယ္မွာ စကားေျပာလၽွင္လည္း အိေျႏၵရရ တိုးတိုးညင္းညင္းေလး ေျပာတတ္သည္။ လမ္းေလၽွာက္ပုံကအစ ခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝိုင္းမွ ႀကီးျပင္းလာသူပီပီ ယဥ္ယဥ္ေလး ေလၽွာက္တတ္သည္။
ထိုၿမိဳ႕ေလးတြင္ ဧပရယ္အား အႀကီးအက်ယ္ မ်က္စိက်ေနေသာ ကူလီမာလတို႔ အုပ္စုမွာ ဧပရယ္အား ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ ေျပာမဆုံးေအာင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။
ဒီေန႔ ကိုက ၿမိဳ႕ေလးထဲမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕သျဖင့္ လိုက္သြားသည္။ ဧပရယ္ကိုမူ အမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေအာင္ ထားခဲ့သည္။
”အစ္မၿဖိဳး ဒီနားမွာ မိတၱဴဆိုင္ရွိလား စာရြက္မိတၱဴ ကူးစရာရွိလို႔”
”ေၾသာ္ ညီမေလးဧပရယ္ ပ်င္းေနၿပီလား။ မိတၱဴဆိုင္က ေဈးကားနဲ႔သြားရမွာ။ အစ္မအားမွ ကူးထားေပးမယ္ေလ”
ကိုရဲ့ အစ္မဝမ္းကြဲက ဧပရယ္အား အားနာဟန္ျဖင့္ အဝတ္ေလၽွာ္စက္ေဘးမွ လွမ္းေျပာသည္။
”ရပါတယ္ရွင့္။ ဧပရယ္ ကိုယ့္ဟာကိုပဲ သြားလိုက္ပါမယ္”
ေဈးကားမွာ လိုင္းကားပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ခုံလုံးဝမပါပါ။ ေဈးသည္မ်ားသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ စီးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လူအလြန္ ၾကပ္သည္။ ဧပရယ္ ဝတ္ထားသည္က လိေမၼာ္ေရာင္ဝမ္းဆက္ ျဖစ္သည္။ ရင္ဖုံးခါးတိုေလးကို ကိုယ္ႏွင့္ကြက္တိ ဝတ္ထားသျဖင့္ ရင္ႏွစ္မႊာက တင္းေနသည္။ တင္သားႏွစ္လုံးမွာလည္း ထဘီတင္းတင္းေလးေအာက္မွ လုံးဝန္းစြာ ႐ုန္းႂကြေနသည္။ ရင္ဖုံးအကၤ်ီေနာက္ေက်ာမွ တင္းယင္းေနေသာ ခ်ိတ္ ၅ ခုတပ္ ေဘာ္လီအရာေလးကို ေတြ႕ေနရသည္။ ေသခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္လၽွင္ ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ားကိုပါ ေဖာက္ထြင္းျမင္နိုင္သည္။
”ေဟ်ာင္ ဟိုမွာ ငါတို႔ရဲ့ နတ္သမီး အကိတ္ေလး လာၿပီ”
”ေတာက္ အိုးႀကီးေတြက လုံးၿပီး တင္းေနတာပဲကြာ။ လိုးလိုက္ရလို႔ကေတာ့”
မာလတို႔အုပ္စု ဧပရယ္အား ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္လာၾကသည္။
”ေဟ်ာင္ သူ႔အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေဈးကားစီးမလို႔တဲ့ကြာ။ ငါတို႔ေတာ့ ပြတာပဲ”
”ေဟ်ာင္ေတြ အခြင့္အေရးရရင္ လက္မလြတ္ဘူးေနာ္”
”မလြဲေစနဲ႔ ”
ဧပရယ္ ကားေပၚတက္၍ အလယ္ရွိ လက္ကိုင္တန္းကို ဆြဲထားရာ လုံးတင္းေနေသာ တင္သားႏွစ္လုံးမွာ ေနာက္သို႔ေကာ့ေနၿပီး ေသးသြယ္ေသာ ခါးေလးမွာလည္း အကၤ်ီၾကားမွ လက္ ၂ လုံးခန႔္ ေပၚေနသည္။
မာလက ဧပရယ္၏ ေနာက္တည့္တည့္တြင္ ေနရာယူလိုက္ၿပီး က်န္ ၄ ေယာက္က ဧပရယ္၏ ပတ္လည္တြင္ ဘာသိဘာသာ ေနရာယူထားလိုက္ၾကသည္။ ဧပရယ္၏ အကၤ်ီမွာ ခါးတိုျဖစ္၍ ခါးပတ္ပတ္လည္ ေပၚေနသည့္အျပင္ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ လက္ ၄ လုံးခန႔္အထိ ေပၚေနသည္။
မာလ လုပ္ငန္းစေတာ့သည္။ ဧပရယ္၏ တင္သားႏွစ္လုံးအား လီးျဖင့္ ဖိေထာက္ထားလိုက္သည္။ ပုဆိုးတစ္ထပ္သာ ဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ လီးမွာ ဧပရယ္၏ အိစက္တင္းယင္းေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို ထိထိမိမိ ခံစားရသည္။ ဧပရယ္ကေတာ့ ေခၽြးနံ့မ်ား နံေစာ္လွသျဖင့္ အာ႐ုံမ်ားေနရာ သတိမထားမိ။
မာလက ဧပရယ္၏ ေက်ာေပၚမွ ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ားကို လက္ျဖင့္စမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ လီးျဖင့္ ဧပရယ္၏ ဖင္အား ပိုမိုဖိကပ္ထားလိုက္သည္။ ဧပရယ္ သတိထားမိသြားၿပီး အေနခက္လွေသာ္လည္း ျပသနာ မျဖစ္ခ်င္သျဖင့္ မသိဟန္ေဆာင္ ေနလိုက္သည္။ မာလကေတာ့ ကမ္းတက္လာၿပီ။ ပုဆိုးကို လီးေပၚေအာင္ လွန္တင္လိုက္ၿပီး ဧပရယ့္ဖင္ၾကားကို ဖိသြင္းထားလိုက္သည္။ ယခုဆိုလၽွင္ မာလ၏ လီးႀကီးမွာ ဧပရယ့္ဖင္သား အိအိႀကီးမ်ားကို အရွိအတိုင္းနီးပါး ခံစားေနရၿပီ။
မာလက ဧပရယ့္ခါးႏြဲ႕ေလးကိုပါ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စုံကိုင္၍ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေညႇာင့္ေပးေနသည္။ မာလ၏ လီးႀကီးသလို ဧပရယ္၏ထဘီမွာလည္း အပါးအေပ်ာ့မ်ိဳး ျဖစ္သည့္အျပင္ ပင္တီပါ အပါးေလးဝတ္ခဲ့သျဖင့္ ဧပရယ့္ဖင္ၾကားထဲသို႔ မာလ၏ လီးတံႀကီးမွာ အေျမႇာင္းလိုက္ ဖိဝင္ေနရာ ဧပရယ္ လွည့္၍ ရန္ေတြ႕လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း တတ္နိုင္သေလာက္ ျပသနာမျဖစ္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲေလဟု ေတြးကာ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ကိုယ္တိုင္က လူပုံအလယ္တြင္ ရွက္၍ မေျပာရဲသည္ကလည္း ပါသည္။
ကားမွာ ၁၅ မိနစ္ခန႔္ ေမာင္းရမည္ျဖစ္၍ မာလအတြက္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ မာလက တစ္ခ်က္ခ်င္းေညႇာင့္ရင္း ေဘးကို အကဲခတ္ၾကည့္သည္။ ေဘးမွ တပည့္လူမိုက္ ၄ ေယာက္က မာလကို ဆက္လုပ္ဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ျပသည္။
မာလ အဆင့္တက္လာသည္။ ဧပရယ္၏ ခါးေလးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ထားၿပီး ေက်ာေပၚမွ ညာလက္က တျဖည္းျဖည္း ဧပရယ့္ ခ်ိဳင္းၾကားဆီ ေရာက္လာသည္။ ဧပရယ့္ေရွ႕တြင္လည္း မာလတို႔ လူစုထဲမွ တစ္ေယာက္က ေက်ာေပးၿပီး ကပ္ရပ္ေနသျဖင့္ ဧပရယ္ လွုပ္မရ။ မာလ၏ ညာလက္ကလည္း ဧပရယ့္ခ်ိဳင္းဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။
ဧပရယ္မွာ ညာလက္ျဖင့္ ကားအလယ္မွ တန္းကို ကိုင္ထားသျဖင့္ ညာလက္က ေျမႇာက္ေနသည္။ ဧပရယ္ မာလ၏ လက္လူၾကားထဲမွ ၾကပ္ညႇပ္၍ တိုးဝင္လာသည္ကို သိေသာ္လည္း မၾကာပါဘူးေလဟု ေတြးကာ ေအာင့္ခံေနလိုက္သည္။ ဧပရယ္၏ နို႔ႏွစ္အုံမွာ ေရွ႕မွ မာလတို႔လူ၏ ေက်ာတြင္ အနည္းငယ္ ဖိမိေနသည္။ မာလ၏လက္မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဧပရယ္၏ မို႔တင္းဆူၿဖိဳးေသာ ညာဖက္နို႔အုံေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။
ဧပရယ္မွာ မ်က္ႏွာမထားတတ္သျဖင့္ ေခါင္းေမာ့၍ ကားအျပင္သို႔ သတိမထားမိဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ မၾကာပါ။ မာလ၏လက္က ဧပရယ့္နို႔အုံအား မိမိရရ ကိုင္မိသြားၿပီး မသိမသာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ဧပရယ္၏ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း မာလကို ေထြးအိေသာ အထိအေတြ႕ကို ေပးစြမ္းေနသည္။ မာလ လက္တစ္ဖက္က ဧပရယ္၏ အကၤ်ီႏွင့္ ထဘီၾကား လြတ္ေနေသာ ခါးသားဝင္းဝင္းမြတ္မြတ္ေလးကို ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ဧပရယ္၏ တင္းအိေနေသာ အပ်ိဳနို႔ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ႀကီး တစ္အုံကို ကိုင္ညႇစ္ေနသည္။ ေဘာ္လီက အေပ်ာ့စား ဇာေဘာ္လီ ဝတ္ထားသျဖင့္ ဧပရယ့္ရင္ဘတ္တြင္ မာလ၏ လက္ၾကမ္းႀကီးကို ထိထိမိမိ ခံစားမိေနသည္။ ထို႔ျပင္ မာလကလည္း ဧပရယ္၏ ႏုထြားတင္းအိလွေသာ အသားစိုင္မ်ားကို အရွိအတိုင္းနီးပါး ခံစားေနရသည္။
ဧပရယ္မွာ မာလ၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ မာလမွာ ဧပရယ့္ နို႔အုံသားတစ္အုံလုံးကို မိမိရရႀကီး ခံစားမိသည့္အျပင္ နို႔သီးေခါင္းေလးရွိမည့္ ေနရာအား ဖိေခ်ေပးလိုက္သည္။ ဧပရယ္မွာ မိမိ၏ ရင္သားတစ္အုံလုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အကိုင္ခံေနရသျဖင့္ အလြန္ေနရခက္ေနသည္။ မာလကလည္း အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံ။ ေသးက်င္လြန္းေသာ ဧပရယ့္ခါးႏြဲ႕ေလးကို ဆြဲဖက္ထားရာ ဧပရယ္၏ တင္းယင္းလုံးဝန္းေနသာ တင္စိုင္အိအိတင္းတင္းႀကီး ႏွစ္လုံးမွာ မာလ၏ ေပါင္ၿခံႏွင့္ ဖိကပ္မိေနသည္။
မာလမွာ ပုဆိုးကို လွန္တင္ထားေသာေၾကာင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ဧပရယ္၏ ဖြံ့ထြားလွပေသာ ဖင္တုံးႀကီး ႏွစ္တုံးၾကားတြင္ အေျမာင္းလိုက္ ေရာက္ေနသည္။ ဧပရယ္မွာ ရွက္လြန္းသျဖင့္ လွပေသာ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးမွာ နီရဲေနသည္။ ဧပရယ္ ကိုယ္ကိုေစာင္း၍ ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း မာလ၏ လီးတန္ႀကီးအား ပိုေတာင္လာေအာင္ ဖိပြတ္ေပးသလို ျဖစ္ေနရာ မာလ၏ လီးတံႀကီးမွာ ဧပရယ့္ဖင္တုန္းမ်ား၏ ႏူးညံ့အိစက္မွုကို တဝႀကီး ခံစားေနရသည္။
မာလက ဧပရယ္အား ရင္ခြင္ထဲထည့္၍ လီးျဖင့္ ေထာက္ထားၿပီး လည္ကုပ္ဝင္းဝင္းေလးအား ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္နမ္းေတာ့သည္။ ဧပရယ့္ နို႔ႏွစ္လုံးကိုလည္း မိမိရရႀကီး စိတ္တိုင္းက်ကိုင္ကာ ဆုပ္နယ္ေတာ့သည္။ ထို႔ျပင္ ေအာက္ကလည္း လိုးေနသလိုမ်ိဳး လီးျဖင့္ ဧပရယ့္ဖင္ကို ေညႇာင့္ေပးေနရာ ဆရာဝန္မေလး ဧပရယ္မွာ မာလ၏ အဝတ္မခၽြတ္ပဲ လိုးျခင္း ခံေနရသလို ျဖစ္ေနသည္။ မာလ၏ လက္မ်ားကလည္း ဧပရယ့္နို႔မ်ားကို ကိုင္႐ုံျဖင့္ အားမရ။ ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္လာသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ မာလ ေနာက္မွေညႇာင့္လိုက္လၽွင္ ဧပရယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ သိသိသာသာႀကီးကို တုန္တုန္သြားသည္။
ဧပရယ္မွာလည္း မိမိ၏ အသားစိုင္မ်ားကို သူစိမ္းေယာက္်ားႀကီး တစ္ဦးက ကိုင္ခ်င္တိုင္း ကိုင္ေနေသာေၾကာင့္ ပန္းေလးထဲမွ စိုစိစိ ျဖစ္လာသည္။ မာလ၏ လီးတံႀကီးက ဧပရယ့္ဖင္ၾကားတြင္ ကြက္တိကို ဝင္ေနရာ ဧပရယ္မွာ ဖင္သားမ်ားကို အလိုလို က်ဳံ႕ထားမိသည္။ မာလက ဧပရယ္၏ နို႔ႏွစ္အုံလုံးကို ညာလက္ျဖင့္ကိုင္၍ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္ထားသည္။ ထို႔ျပင္ ဧပရယ့္အကၤ်ီမွာလည္း မာလ၏ ေကာင္းမွုေၾကာင့္ အကၤ်ီႏွင့္ထဘီၾကား လက္တစ္ဝါးစာေက်ာ္ေက်ာ္ ေပၚေနသည္။
မာလက ဧပရယ့္ဖင္ႀကီးအား ကိုင္ညႇစ္သည့္အျပင္ တစ္ခါတစ္ခါ ဧပရယ္၏ ေပါင္ရင္းနားထိ ခြဲထားေသာ ထဘီစကတ္ေလးထဲသို႔ လိုက္ႏွိုက္လာသည္။ ဧပရယ္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့။ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို လိမ္ယွက္လိုက္ၿပီး ေနာက္သို႔လွည့္ကာ
”ရွင္ လြန္လာၿပီေနာ္ ကၽြန္မ ေအာ္လိုက္ရမလား”
ဧပရယ္၏ ႏွုတ္ခမ္းဖူးေလးမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ မာလက လက္ကို ဧပရယ့္ေပါင္ၾကားမွ ႐ုတ္လိုက္ေသာ္လည္း အေလၽွာ့ေတာ့မေပး။ လက္ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ဧပရယ့္နို႔ေတြကို ကိုင္ေနသည္။ ဧပရယ္ မာလ၏လက္ကို ဆြဲဖယ္၍ ေအာ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာပင္….
”ကဲ ဆင္းမယ္ေဟ့ ဆင္းၾကဆင္းၾက”
စပါယ္ယာ၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ မာလ စိတ္ညစ္သြားသည္။ ဧပရယ့္နို႔အုံကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တစ္ခ်က္
နယ္ၿပီးမွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ဧပရယ္က မာလ၏ လက္သရမ္းမွုေၾကာင့္ လက္တဝါးစာမက ေဘာ္လီေအာက္ဆုံး ခ်ိတ္ပင္ ေပၚေနၿပီျဖစ္ေသာ ခါးတိုအကၤ်ီေလးကို ျပန္ဆြဲခ်သည္။ ဧပရယ္၏ ခါးသားဝင္းမြတ္မြတ္ေလးမ်ားကို မာလ စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္သြားခဲ့သည္။ ဝမ္းဗိုက္သားေလးမ်ားကို လက္ၾကမ္း
ႀကီးျဖင့္ ဖက္ကိုင္သည့္အျပင္ ခ်က္ေလးကိုပါ လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဆြခဲ့သျဖင့္ ဧပရယ္ ႏုံးခ်ိသြားသည္။
ဧပရယ္ စိတ္ေတြ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ မိမိ တယုတယ ထားခဲ့သည့္ ရင္သားလွလွေတြကို ကူလီတစ္ေယာက္က ကိုင္ခ်င္တိုင္း ကိုင္သြားခဲ့သည္။ ေဘးက ေကာင္ေတြကလည္း ဧပရယ့္ဖင္သားေတြကို ကိုင္ၾကတာမ်ား ရစရာေတာင္မရွိ။ ပန္းေလးထဲမွ အရည္အနည္းငယ္ စီးက်ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။
”ေတာက္ မာလတို႔ကေတာ့ ႀကီးပြားတယ္ကြာ”
”ေဟ်ာင္ စကားမမ်ားနဲ႔ မ်က္ေျချပတ္သြားမယ္”
ဧပရယ္ မိတၱဴကူးၿပီးေနာက္ ေဈးထဲသို႔ လမ္းၾကဳံဝင္ဝယ္လိုက္မည္ဟု စိတ္ကူးကာ ေလၽွာက္လာသည္။ သားငါးတန္း လြန္ၿပီးေနာက္ ဟင္းရြက္တန္းသို႔ သြားရန္ ေဈးလမ္းၾကားေလးထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ေဈးလမ္းၾကားမွာ လူအလြန္ျပတ္ၿပီး မည္သူမၽွ ျဖတ္သန္းေလ့မရွိၾက။ အေၾကာင္းမွာ ထိုေဈးလမ္းၾကားတြင္ ဆိုင္ခန္းပ်က္မ်ားသာရွိၿပီး ဟင္းရြက္တန္းသို႔ ေရာက္ရန္မွာ လမ္းမေပၚမွသြားလၽွင္ ပိုနီးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဧပရယ္မွာ ဒီေဈးသို႔ ႏွစ္ခါေလာက္ ေရာက္ဖူးေသာ္လည္း မကၽြမ္းေသးသျဖင့္ ဤလမ္းၾကားထဲသို႔ ဝင္လာမိျခင္း ျဖစ္သည္။
”ေဟ်ာင္ေတြ စရေအာင္ လမ္းၾကားထဲ ဝင္သြားၿပီ”
”စားရလို႔ကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေမ့ၿပီကြာ”
မာလတို႔ ၅ ေယာက္ ဧပရယ္၏ေနာက္မွ လိုက္သြားၾကၿပီး လမ္းႏွင့္ အေတာ္ေဝးသည့္ ေနရာေရာက္လၽွင္ ဧပရယ္အား လမ္းေဘးမွ အမိုးအဖီေလးေအာက္သို႔ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး အဆင္သင့္ရွိေနေသာ စားပြဲခုံေပၚတြင္ ကုန္းခိုင္းထားလိုက္သည္။
”ဟင္ ရွင္ ရွင္တို႔လႊတ္ ကၽြန္မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္”
မာလက ဧပရယ္၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို မိမိရရကိုင္၍ ဖင္ကို ဆက္တိုက္ ေညႇာင့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဧပရယ္၏ အကၤ်ီႏွိပ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ အကၤ်ီကို လွန္တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဧပရယ့္ထဘီကို လ်င္ျမန္စြာလွန္၍ ပင္တီကို ဆြဲခၽြတ္ကာ လီးျဖင့္ အဖုတ္ကို ေတ့လိုက္သည္။ ေဘာ္လီထဲ လက္ႏွိုက္ကာ နို႔ကိုင္သည္။ ဧပရယ္၏ ေဘာ္လီမွာ တင္းၾကပ္ေနသျဖင့္ ႏွိုက္မရပဲ ရင္ညႊန႔္သား ေဖာင္းေဖာင္းအိအိေလးမ်ားကိုသာ ကိုင္မိသည္။
မာလက ဧပရယ့္ ေဘာ္လီခ်ိတ္ ၂ ခုကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္သြားေသာ ေဘာ္လီထဲသို႔ လက္ႏွိုက္လိုက္သည္။ ဧပရယ္၏ နို႔အုံေလးမွာ ႏုေထြးအိစက္ တင္းရင္းေနၿပီး နို႔သီးေလးမွာလည္း အပ်ိဳေလးလိုပင္ နို႔အုံေပၚတြင္ ေသးေသးေလး ကပ္ေနသည္။ မာလက ဧပရယ့္ညာဖက္နို႔အုံကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ရင္း နို႔သီးေလးကို လိမ္ဆြဲေပးလိုက္ရာ ဧပရယ္ ေက်ာျပင္ေလး ေကာ့တက္လာသည္။
မာလ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့။ ဧပရယ္၏ ခါးႏြဲ႕ႏြဲ႕ဝင္းဝင္းေလးကို ကိုင္ဆြဲကာ လီးကို ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဧပရယ္မွာ အတင္း႐ုန္းေနသျဖင့္ အေပါက္မတည့္ပဲ ေခ်ာ္သြားသည္။ မာလ၏ လီးႀကီးမွာ ဆရာဝန္မေလးဧပရယ္၏ အစိေလးကို တိုက္မိသြားရာ ဧပရယ္ တြန႔္သြားသည္။ မာလ ေနာက္ထပ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထည့္ေသာ္လည္း မဝင္နိုင္သျဖင့္ စိတ္မရွည္ေတာ့။
”ေဟ်ာင္ေတြ ဒီေကာင္မဖင္ကို ထိန္းထားစမ္း”
”ျဖန္း ျဖန္းးး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း ေကာင္မ။ မင္းကို ေကာင္းေအာင္ လိုးေပးမလို႔”
”ကယ္ၾကပါဦးရွင္ ကယ္ၾကပါ”
လမ္းႏွင့္ေဝးေသာ္လည္း လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ၾကားသြားၿပီး အုပ္လိုက္ေရာက္လာပါက ကိုယ္က်ိဳးနည္းမည္ျဖစ္၍ မာလတို႔ ၅ ေယာက္လုံး ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးၾကေတာ့သည္။ အမွန္မွာ မည္သူမွ မၾကားလိုက္။ ဧပရယ္ အဝတ္မ်ားကို ျပင္ဝတ္၍ ထိုေနရာမွ အျမန္ထြက္ခဲ့သည္။
ေၾကာက္ရြံ့ထိတ္လန႔္မွုေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ေနသည္။ ကို႔ကိုေတာ့ျပန္မေျပာျပခ်င္ေတာ့။ အေပ်ာ္ခရီးတြင္ ျပသနာမ်ား မျဖစ္ေစခ်င္။ ထိုသူတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း မေတြ႕လိုက္ရ။
အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ ျမန္ဆန္လြန္းခဲ့သည္။ ဧပရယ္ ဘဝပ်က္မည့္ေဘးမွ သီသီေလး လြတ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆို ဒီေဈးမလာရဲေတာ့။ အကယ္၍ ထိုသူမ်ားသာ ထြက္မေျပးပဲ ဆက္က်င့္လၽွင္ဆိုသည့္ အေတြးက ဧပရယ္အား ေက်ာခ်မ္းေစသည္။
”ေဟ်ာင္ကြာ လီးပဲ ဘယ္သူမွ မၾကားေလာက္ဘူးကြ လိုးရေတာ့မယ့္ဟာကိုကြာ”
”လီး ၾကားရင္ ေထာင္ထဲလည္း ဝင္ရမယ္။ ေစာက္ခြက္လည္း စုတ္မွာဟ”
”နာတယ္ကြာ လီး ဖင္ႀကီးကို ျဖဴေဖြးၿပီး လုံးတင္းေနတာပဲကြာ။ ေတာက္ နို႔ေတြဆိုလည္း တင္းအိေနတာပဲ”
မာလတို႔မွာ ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရ ျဖစ္ေနၾကသည္။…(ပထမပိုင္း ၿပီးပါၿပီ)
