Category: Apanpyay

Unicode ကျွန်တော့်နာမည်က ဇွဲနိုင်။ နည်းပညာတက္ကသိုလ်က အိုင်တီ ဘွဲ့ရပြီး အိမ်မှာ လည်ရာပြန်စားရေး လုပ်နေတာပေါ့။ အလုပ်လျှောက်ရတာလဲ ခက်တယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အရင်က ချစ်သူရှိတယ်။ မေဝါတဲ့။ အခုတော့ ဆရာဝန် ပေါက်စပေါ့။ တရပ်ကွက် တလမ်းတည်း အတူနေကြတဲ့ သူငယ်ချင်း ချစ်သူတွေပါ။ ဆယ်တန်းတည်းက တွဲခဲ့ကြာတာဆိုတော့ ချစ်သူ သက်တမ်းကလဲ မနည်းတော့ပါဘူး။ သံယောဇဉ်က ခိုင်မာသလို လိင်ကိစ္စမှာလဲ တယောက်နဲ့ တယောက် အလိုက်တသိ ဖြစ်နေပါပြီ။ မေဝါ့တကိုယ်လုံး မမြင်ဖူးတဲ့ နေရာမရှိသလို မလိုးဖူးတဲ့ အပေါက်လဲ မရှိတော့ပါဘူး။ မေဝါက ရမက်ကြီးသလို ကျွန်တော်ကလဲ ခပ်ထန်ထန်ရယ်ပါ။ အသွင်တူခဲ့ပေမဲ့ အိမ်သူတော့ မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ မေဝါ တယောက်ဘွဲ့ရပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူ့အိမ်က သဘောတူတဲ့သူနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ရပါတယ်။ မေဝါ့မိဘတွေက…

Read More “ကြမ်းကြမ်းကြိုက်တဲ့ လွင်မာ” »

Unicode နန်းမေ နှင့် ဒေါ်သင်းမြိုင်ကို အများက ညီအစ်မဟု ထင်ထားကြသည်။ အမှန်တော့ တူဝရီးတော်စပ်သည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင် က နန်းမေ၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ အသက် (၄၀) ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် လှတုန်းတောင့်တုန်း ဖြစ်သည်။ သူမ၏အလှကို မြင်သာအောင် ပြောရလျှင် မင်းသမီး ရတနာခင်လို အလှမျိုး ဖြစ်သည်။ ခပ်ဆင်ဆင်လည်း တူသည်။ နန်းမေက အသက် (၂၂) နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တွင် သရုပ်ပြဆရာမလုပ်ရင်း အကြီးတန်း တက်နေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်သင်းမြိုင်ထံ လာရောက်နေထိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နန်းမေတို့ မိသားစုနေတာက တောင်ကြီးတွင် ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်က (၃၈) လမ်းထဲတွင် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းဖြင့် နေသည်။ ဒေါ်သင်းမြိုင်တို့ လင်မယားတွင်က သားသမီးမရှိ၍ နန်းမေကို…

Read More “တကိုယ်လုံး ခါဆင်သွားတဲ့ အန်တီမြိုင်” »

‘‘ဓါတ်ဆီ နှစ်ဂါလံ . . . အင်ဂျင်ဝိုင် တစ်လုံး’’ ‘‘ကိုဇော်ကြီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပြီးပြီလား’’ ‘‘ဟာ အိုးစွပ် ခွက်စွပ် မနေ့က မကျန်ပါဘူး’’ ‘‘ဟဲ့ ရီနွယ် . . ဇော်ကြီးကျန်တာ မဟုတ်ဘူး . . . ကိုတင်သန်း’’ ‘‘မသိဘူးလေ အမေတို့ဟာက’’ ‘‘ငါ့ . . . ယောင်ပြီး ပြောလိုက်မိတာ ဇော်ကြီးရေ့’’ ဓါတ်ဆီမှောင်ခို အရောင်းဆိုင်မှ ဒေါ်ဝိုင်းသမီး ရီနွယ်မှာ အတော်တောင့်တင်းသော မိန်းမလှလေးဖြစ်သည်။ သမိုင်းမှာ ဓါတ်ဆီ အရောင်းဆိုင်တွေ ရှိသော်လည်း ကားသမားငယ်ငယ် အထူးသဖြင့် ရီနွယ့် အလှကို အပမ်းဖြေ ကြည့်လိုက်သူတို့က သည်ရောက်မှ ဝယ်ကြထည့်ကြသည်။ ရီနွယ့်အမေကလည်း ဒါကို သဘောပေါက်ထားသည်။…

Read More “ကားကြုံစီးရင်း ပါကင်ဖောက်ခံလိုက်ရတဲ့ မိချော” »

Unicode ခင်ပွန်းသည်တာဝန်ကျရာ တောင်ကြီးကို လိုက်မသွားမိတာ အမှားကြီးမှားသွားပလား စိတ်နဲ့ ဒေါ်တင့်တင့်တစ်ယောက် တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ်သက်တမ်းမှာ တခါမှအလိုးမပျက်ခဲ့တဲ့ အရာရှိ ဦးမောင်မောင်ဟာ မနေ့ကပဲ တောင်ကြီးကို ယာယီပြောင်းရွှေ့သွားရတယ်။ တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ထက် ၁၀နှစ်အသက်ကြီးတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်ဆိုပေမယ့် အသက်က ၃၅နှစ်။ ငယ်ရွယ်နုပျိုသွေးသားတောင့်တတဲ့အရွယ်။ အရာရှိကတော်မို့သာ ဒေါ်တတ်ခေါ်ရတာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ခုချိန်ထိ လန်းတုန်း။ ဒီလိုနဲ့ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် မနက်စောစောထ ခြံထဲလမ်းထလျှောက်ရင်း ကားဂိုဒေါင်အဟောင်းလေးရှေ့ဖြတ်လျှောက်ရင်း “ဇော်ဇော်ရယ် မနေ့ညကလဲ လေးချီလိုးတာတောင် အားမရသေးဘူးလား”ဆိုတဲ့အသံကြောင့် ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် ဂိုဒေါင်းနားလေးကပ်ကာ နားစွင့်နေမိတယ်။ ဒီဂိုဒေါင်က နယ်က ဦးမောင်မောင်ရဲ့တူ ဇော်ဇော်တို့လင်မယားနေထိုင်တဲ့အိမ်လေးပေါ့။ ဇော်ဇော်အသက်က ၂၅နှစ်ဆိုပေမယ့် သူ့အမျိုးသမီး မထားက ကျမထက် ၂နှစ်လောက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ အိမ်မှာ ကားမောင်းဖို့ ဇော်ဇော်ကိုခေါ်ထားရင်း…

Read More “မောင် တော်ပီကွာ.. မ မခံစားနိုင်တော့ဘူး” »

မြို့စွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက်ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေသည်။ ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ”မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ်“ ”အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နှုတ်ဆက်နေတာပါ။ ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။ မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့…

Read More “ငါ ဒီလို မခံစားရတာ ကြာပါပြီဆိုတဲ့ မိန်းမရဲ့ အဒေါ် အပျိုကြီး ” »

Unicode မထင်မှတ်ပဲ ဖြစ်သွားတဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ တီမိုး နာမည်က မိုးမိုးလှိုင်ပါ။ အားလုံးက မမိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြတော့ ကျွန်တော်တို့လည်း တီမိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပါတယ်။ တီမိုးက အဖေ့ညီမ တစ်ဝမ်းကွဲပါ။ အဖေက တစ်ဦးတည်းသော သားဖြစ်တဲ့အတွက် အဖေ့မှာ မောင်နှမ အရင်းအချာ မရှိပါဘူး။ နောက်မှ အရပ်ထဲက လူကြီးတွေဆီက ပြန်ကြားတာတော့ တီမိုးနဲ့ အဖေက သမီးရီးစားတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြသေးတာတဲ့။ လူကြီတွေက မောင်နှမ တစ်ဝမ်းကွဲတွေဆိုပြီး အတင်း တားခဲ့ကြတာတဲ့။ အမေက ဒီအကြောင်းတွေ မသိဘူးတဲ့။ မသိဆို အမေက တခြားမြို့ကလေ။ တက္ကသိုလ်တက်ရင်း တွေ့ကြပြီး ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့ကြတာ။ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်မှာပဲ အဖေက အတင်းပူဆာလို့ ကျောင်းမပီးခင်ပဲ မိန်းမလိုက်တောင်း ပေးလိုက်ရတယ်။ တစ်ဦးတည်းသော…

Read More “ကျင်ဆိမ့်သွားတဲ့ အန်တီမိုး” »

မိအေးမိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးသည်အထိ မိုးကမစဲ။အပြင်တွင် တဝေါဝေါ ရွာလျက်ရှိသည်။ဒီနေ့ ပျိုးနှုတ်သွားရမည့် ဦးဖိုးလုံးတို့ကွင်းက နဲနဲလှမ်းတော့ စောစောထပြီး ပြင်ဆင်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။သွားရမှာဝေးပေမဲ့ အဖော်တွေက တလှေကြီး။ မိအေးမိုးတို့လို ဆယ်ကျော်သက်တွေသာမက အမေတို့အရွယ် အသက် ၄၀ ဝန်းကျင် တွေထိ အရွယ်အမျိုးမျိုး အဖော်တွေစုံလှသည်။ ထမင်းကြမ်းစားပြီးချိန်ထိ အမေက မနိုးသေးသဖြင့် မိအေးမိုးအသာပင် ခြေကိုဖွနင်းပြီး အိမ်ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည် ။ပလတ်စတစ်မိုးကာနှင့် ခမောက်က အိမ်ရှေ့ ကုန်းထဲတွင်ရှိ၍ မိအေးမိုး အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး အိမ်ရှေ့ကုန်းထဲက တိုင်မှာ သံချိတ်တွင် ချိတ်ထားသောမိုးကာနှင့်ခမောက်ကိုယူမည်လုပ်ပြီးကာမှ အပြင်ဖက်တွင် မိုးကလည်း မစဲဘဲ တဝေါဝေါရွာနေသဖြင့် မိုးစဲမှဘဲ ထွက်တော့မည် ။ကျန်တဲ့အဖော်တွေလည်း ထွက်ဦးမည်မဟုတ်ဟုတွေး၍ အိမ်ပေါ်သို့ပြန်တက်ပြီး ခဏထိုင်နေရန် မိအေးမိုး နောက်သို့ပြန်ရန် လှည့်လိုက်သည်။ “အမေ့လေး” “ဟင်…..ရှင်…….ရှင်….” မိအေးမိုး အိမ်ပေါ်တက်ရန် နောက်သို့ပြန်အလှည့်…

Read More “စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီးနှင့် ကွမ်းတောင်ကိုင်မလေး” »

Unicode မိုးအုံ့သော နေ့တစ်နေ့ အိမ်နံပါတ် ၆၉ ရဲ့ တံခါးခေါင်းလောင်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြည်းညင်းစွာ နှိပ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ”ဟယ်။ မိုး ပါလား။ ရောက်လာပြီလား။ လာ လာ။ ဝင်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ကဲ့။ မမမြင့်။ ဘူတာရုံကနေ တန်းလာခဲ့တာ။ ကိုမောင်ကော” ”ရှိတယ်။ ရှိတယ်။ ဇာနည်လည်း ရှိတယ်” ”ကိုမောင်ရေ။ ဇာနည်ရေ။ ဒီမှာ မိုး ရောက်လာပြီ” အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ ကိုမောင်နှင့် ဇာနည်  ရောက်လာပါသည်။ အလန်းလေးပါလား။ ဇာနည်တစ်ယောက် စိတ်ထဲက စဉ်းစားလိုက်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မိုးက  မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ပါ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် အရပ်ရှည် ပိန်သွယ်သူလေးပါ။ တင်တွေ ရင်တွေကလည်း မကြီးလွန်း၊ မသေးလွန်း။ အနေတော်။ ကြည့်ကောင်းတဲ့ ဆိုဒ်ကလေးပါ။ တက္ကသိုလ်…

Read More “ပထမနှစ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး” »

မိုးအုံ့သော နေ့တစ်နေ့ အိမ်နံပါတ် ၆၉ ရဲ့ တံခါးခေါင်းလောင်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြည်းညင်းစွာ နှိပ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ”ဟယ်။ မိုး ပါလား။ ရောက်လာပြီလား။ လာ လာ။ ဝင်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ကဲ့။ မမမြင့်။ ဘူတာရုံကနေ တန်းလာခဲ့တာ။ ကိုမောင်ကော” ”ရှိတယ်။ ရှိတယ်။ ဇာနည်လည်း ရှိတယ်” ”ကိုမောင်ရေ။ ဇာနည်ရေ။ ဒီမှာ မိုး ရောက်လာပြီ” အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ ကိုမောင်နှင့် ဇာနည်  ရောက်လာပါသည်။ အလန်းလေးပါလား။ ဇာနည်တစ်ယောက် စိတ်ထဲက စဉ်းစားလိုက်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မိုးက  မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ပါ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် အရပ်ရှည် ပိန်သွယ်သူလေးပါ။ တင်တွေ ရင်တွေကလည်း မကြီးလွန်း၊ မသေးလွန်း။ အနေတော်။ ကြည့်ကောင်းတဲ့ ဆိုဒ်ကလေးပါ။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်…

Read More “တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေးရဲ့ ဖိုးဆမ်းအတွေ့အကြုံ” »

မိုးတွင်းကြီးမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း နေတွေများ သာလို့၊ ပွင့်လို့…၊ ဈေးခြင်းကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း နဖူး၌ သီးနေသော ချွေးစက်များကို သုတ်လိုက်သည်..။ ပြီး.. အခန်းထဲ ဝင်ကာ ချွေးစို အဝတ်များကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ၃၈ လက်မ ဆိုက်ကြီး ဘရာစီယာကို နမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချွေးစော်နံနေပြီ..။ အင်း… ရေချိုးရင်း လျှော်ရအုံးမည်..။ ခန္ဓာကိုယ်၌ တစ်ခုတည်းသာ ကျန်တော့သည့် ဆပ်စမိုင်နာ နီရဲရဲလေးကို ဒူးပင့်၍ ချွတ်လိုက်သည်..။ သူလည်း ချွေးနံ့ရော ဟိုအနံ့ရော မွှန်ထူနေလေပြီ..။ တဘက်တစ်ထည်ကို တန်းပေါ်မှ ယူကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်လိုက်၏။ မှန်ချပ်ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးပြည့် လုံးတီးပေါ်နေသော မိမိ၏ ကိုယ်လုံးအလှကို ငေးမောရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပီတိ တွေ…

Read More “မထမှတ်ပဲ မုန့်ဖောင်းကြီး အစားခံလိုက်ရတဲ့ အပျိုကြီး” »