ရမက်နွံ(ကျနော်နဲ့ ဒေါ်လေးဝတ််ရည်) ဒုတိယပိုင်း
Unicode ***အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။*** ကျော်စိုးသော် ပေးလိုက်တာက အဝတ်ပတ်တီးလိုမျိုး ခပ်ပျော့ပျော့ အလက်စတစ်အသားလေး နှစ်ခု။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘာအတွက်မှန်းမသိလို့ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့။ “အဲဒါဒူးစွပ်လေ၊ ဖူးခြေထောက်မှာ စွပ်လိုက်” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့ဒူးနှစ်ဘက်မှာ စွပ်လိုက်သည်။ မတင်းလွန်း မလျော့လွန်း ခြေအိပ်လေး ဝတ်ထားရသလိုပင် အနေတော်ဖြစ်နေသည်။ “လေးဘက်ထောက်လိုက်” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော်ပြောသလိုပင် ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ “ ငါ ဒီနေ့ကစပြီး ဖူးမလို့ခေါ်မယ်၊ နင်ငါပြောတာ အကုန်နားထောင်ရမယ်၊ နားမထောင်ရင် အပြစ်ပေးမယ် နားလည်လား” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဂိမ်းစပြီဆိုတာသိလို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်။ “ခေါင်းမငြိမ့်နဲ့ ငါပြောတာကို ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လို့ ပြော” “ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်” “အင်း အဲလိုမှပေါ့၊ ငါခွင့်မပြုပဲ နင် မတ်တတ်မရပ်ရဘူး၊…
