လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့ အပျိုစင်လေး မိသဲ

Unicode

” ကို မြမောင် … လီးကြီးထောင်ပြီး အိပ်မနေနဲ့တော့ … ထထ … ကျုပ် ထမင်းအိုး တည်ခဲ့ပြီ … မိသဲ … ဈေးဝယ်သွားတော့မှာ လိုက်ပို့ဖို့ လုပ်တော့ ”

” အီးးးး …… အွန့် …… အေးပါ … မသန်းရယ် … ငါ့အလုပ် ငါသိပါတယ် ဟ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် … တော်ကလေ … လူမနိုးသေးဘူး … လီးအရင်နိုးတာ … ဟွန့် …။ ထ မျက်နှာသစ် … မိသဲတောင် ရေချိုးပြီးပြီ … ပြန်လာမှ လုပ်တော့ ”

” ခဏလေးပါ … မသန်းကလည်း … ထမိန်လေး လှန်လိုက် ရနေတာကို ”

” အိုး … သမီး ဟိုဘက်ခန်းမှာ … သနပ်ခါး သွေးနေတာ … မကြားဘူးလား …။ သွား … သမီးရှေ့တော့ အလိုးမခံနိုင်ပေါင် တော် ”

ကျမ သနပ်ခါးသွေးရင်း အမေ့စကားကြောင့် ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းလိုက်ရတယ်။ အမေက အခုထိ စကားပြောရင် တစ်တစ်ခွခွနဲ့ ရှေ့မကြည့် နောက်မကြည့် အမြဲပြောတတ်တာ။ ကျမရှေ့ အလိုးမခံဘူးသာ ပြောနေတာ အိမ်က ထရံကာ ကပ်မိုး ပေ ၂၀ ပေ ၄၀ အိမ်လေးပါ။ ကျမ အပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက ဦးလေးမြမောင်နဲ့ အမေတို့ လိုးတာ မမြင်ချင်မှ အဆုံးပဲ။ အခန်းက ၂ ခန်း ပတ်လည်မို့ ကျမအခန်းနဲ့ အမေတို့အခန်းက ကပ်လျက်ပေါ့။ ထရံပေါက်က ကြည့်ရင် အမေတို့လိုးတာ အတိုင်းသားပဲ။ အိမ်အနောက်ဖက် ၈ ပေလောက်က အိမ်သာဆောက်ပြီး ဝန်းထရံဒေါင့်မှာ ရေဘုံပိုင်တူးပြီး ကျောက်စည်ကန် အသေးတစ်လုံး ချထားတာ။ အိမ်ပြည့် ဝန်းပြည့် ဆောက်ထားတော့ အိမ်ရှေ့ မြေအလွတ်တော့ မရှိဘူး။

မြို့အစွန်ဘက် ဥယျာဉ်ခြံမြေတွေ အကွက်ရိုက်ရောင်းတုန်းက ကျမအဖေ ရွာက လယ်ကွက်လေး ရောင်းပြီး ဝယ်ထားတဲ့မြေ။ အင်း ကျမ အဖေဆိုတာ အခု အမေ့ယောက်ျား ဦးလေးမြမောင် မဟုတ်ဘူး။ ဦးစိန်သောင်းတဲ့။ ဆုံးတာကြာပါပြီ။ အဖေက ရွာကနေ မြို့တက်ပြီး အောက်ခြေလက်သမား ဘဝကနေစခဲ့တာ တဖြည်းဖြည်း လက်သမားဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ လက်သမားဆရာ ဘဝကနေ မုန့်ဟင်းခါးရောင်းတဲ့ အမေနဲ့ ဆုံခဲ့ကြတာ။

ကျမကိုမွေးပြီး ၁၀ နှစ်လောက်ကြ ရွာက အမွေရတဲ့ လယ်ကွက်လေးရောင်းပြီး အခုနေတဲ့ မြို့စွန်က ရပ်ကွက်ထဲ ပြောင်းခဲ့ကြတယ်။ ဒီရောက်ပြီး ၂ နှစ် နေတော့ အဖေ ဆုံးရောပဲ။ အဖေ ဆုံးပြီး ၃ နှစ်ကျော်မှ အမေက နောက်အိမ်ထောင် ထပ်ပြုတာပါ။ နောက်အိမ်ထောင်က အခု ဦးလေးမြမောင်ပေါ့။ ပထွေးဆိုပေမယ့် ကျမနဲ့အမေ့ကို ဆိုက်ကားနင်းကျွေးတာ အခုထိပါပဲ။ အမေ့အပေါ်လည်း သံယောဇဉ် ကြီးရှာပါတယ်။ မျက်စိအောက်ကကို အပျောက်မခံတာ။ နှာလည်းထန်တာ ပြောမနေနဲ့တော့။ အမေကလည်း ဦးလေးမြမောင်နဲ့ ယူပြီးမှ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေတတ်လာတယ်။

” မိသဲရေ … ပြီးရင် အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့တော့ဟေ့ ”

” ဟုတ် … ဦးလေးမြမောင် ”

သနပ်ခါးလိမ်းပြီး မျက်နှာယက်ခပ်နေတုန်း ဦးလေးမြမောင် အသံကြားတာနဲ့ ကျမလည်း ချက်ချင်းပြန်ဖြေပြီး ဈေးဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ပြန်စစ်လိုက်တာ။ ကျမဈေးရင်းက ၅ သောင်းခွဲလောက်ပါပဲ။ အခွန်လွတ်ဈေးကြီးက အသားငါးရယ် ဟင်းသီးဟင်ရွက်ရယ် ဝယ်ပြီး ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေးထဲ ပြန်ရောင်းတာပါ။ နေ့လည် ၂ ချက်ဆို အကုန်ကုန်ပြီ။ ၈ ထောင်နဲ့ ၁ သောင်းကြား အသာလေး မြတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် လွယ်တော့မလွယ်ဘူး ပြောတတ် ဆိုတတ် ရောင်းတတ်မှပါ။

ဆွဲခြင်းတစ်လုံးရယ် တကောက်တောင်းအကြီး တစ်လုံးရယ် ယူပြီး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုက်ကားကို ဖုန်သုတ်နေတယ်။ ကျမလည်း တကောင်တောင်းကို နောက်ထားပြီး ရှေ့ကတက်လိုက်တာ။ ကျမပေါင်ပေါ် ဆွဲခြင်းတင်ပြီးမှ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုင်ကားပေါ်တက်နင်းတာပေါ့။ ဆိုင်ကားပေါ် ထိုင်နင်းနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားထဲက လီးက ထောင်ထွက်နေတာ ကျမ ခိုးကြည့်ရင်း ပြုံးမိလိုက်တယ်။ မနက်စောစော အမေက အလိုးမခံတော့ မာန်က မကျတာနေမယ်။

ဈေးကြီးရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်ကို လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က စောင့်ခိုင်းပြီး ကျမ ဝယ်စရာ ရှိတာတွေ ပတ်ဝယ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတာ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျမ မနားရတော့ပါဘူး။ ပြန်ရောင်းဖို့ ကြက်သွန်နီ ၁၅ ကျပ်သား အထုပ်လေးတွေ ထုပ်၊ ငါးခြောက်အသေး ၁၀ သား အထုပ်လေးတွေ ပြန်ခွဲထုပ် အစုံပါပဲ။ လက်လီပြန်ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင်နေရတာပေါ့။ အားလုံးပြီးစီးမှ ဦးလေးမြမောင်ကို ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေး လိုက်ပို့ခိုင်းရတာ။

ဈေးတန်းလေး ဆိုပေမယ့် အမြန်လမ်းမကြီးဘေးမို့ အရှေ့ဘက်ခြမ်း ရွာတွေကပါ လာဝယ်ကြတယ်။ ကျောက်လမ်း အနောက်ဖက်က ကျမတို့နေတဲ့ မြို့စွန်ရပ်ကွက်လေးပေါ့။ ကျမ ဈေးခင်းပြီးတာနဲ့ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုက်ကားဂိတ် တန်းထွက်တာ။

” မိသဲတို့များ … အပို့အကြိုနဲ့ … ဇိမ်ပဲ တော် ”

အသံလာတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းသည် မိတူး။ ကျမနဲ့ အသက်က မတိမ်းမယိမ်းပါ။ ၂၀ ကျော်တွေ။

” ကောင်မ ငါ့လိုနေချင်ရင် … နင့်အမေ နောက်လင်ယူခိုင်းလေ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” အံ့သြပါ့တော် … အမေ့ ယူခိုင်းမယ့် အစား … ကျုပ်ပါကျုပ် ယူလိုက်မယ် … ဟီးဟီးးး ”

” မသာမ … မနက်မလင်းသေးဘူး … ယွပြီ ”

” အံမယ် … နင်ကြတော့ … ခဏနေ ကိုအေးကျော် လာရင် … ဆီဘူးခါပြတော့မှာ ”

” ဖွီ …… အဲဒီ ကိုအေးကျော် … နင်သာခံလိုက် ငါမအားဘူး ”

” ခိခိ ”

ကိုအေးကျော် ဆိုတာ ပိုလီယိုစွဲနေတဲ့ ဈေးနားက လူတစ်ယောက်ပါ။ ခဏနေ ကျမတို့ ဈေးသည်တွေဆီ မုန့်ဖိုးတောင်းပြီး သူ့ဝမ်းစာ ဖြည့်ရတာပေါ့။ ဘဝပေး ကုသိုလ်ကံမကောင်းပေမယ့် စေတနာကတော့ အပြည့်ရှိတယ်။ ကျမတို့ နေ့လည် ၂ နာရီလောက် ဈေးသိမ်းတာနဲ့ တစ်ဈေးလုံးက အမှိုက်တွေကို တစ်ယောက်ထဲ လှဲတာ။ အမှိုက်တွေစုပြီး ညနေပိုင်းကြ အမှိုက်ပစ်ပေးရှာတာ။ တစ်ဈေးလုံးကလည်း ကိုအေးကျော်ကို မုန့်ဖိုးဝိုင်းပေးကြပါတယ်။

” ကဲ … မုန့်တီ ရပြီနော် … မိသဲတို့ မိတူးတို့ ”

ကျမနဲ့ မိတူး စကားနိုင်လုနေတုန်း ခေါင်းရွက်မုန့်တီသည် အမေစောက လှမ်းအော်ရင်း သူ့နေရာလေးမှာပဲ ခေါင်းပေါ်က မုန့်တီဘမ်းလေး ချလိုက်တယ်။

” သမီး … ငရုပ်သီး လျှော့ထည့် အမေစော …။ ငါးဖယ် ၂ တုံး တခါထဲ ကိုက်ပေး ”

” ငရုပ်သီး လျော့လိုက် … အမေစောရေ …။ အဲကောင်မ ဖင် လိပ်ခေါင်းထွက်နေတာ ခိခိ ”

” မသာမ … ငါက ဖင်ပဲထွက်တာ … နင်က စောက်ပတ်က ထွက်နေတာ … ဟွန့် ”

မိတူးနဲ့ ကျမ စကားနိုင်လုနေကြတာ အမေစောကတော့ တခိခိနဲ့ ကျမတို့ ၂ ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတာပေါ့။ ကျမတို့ ဘဝတွေက ဒီလိုပါပဲ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက စကားပြောကြမ်းတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တော့ လူရင်းချင်း တွေ့ပြီဆို တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ရမှ အားရကျေနပ်ကြတာ။ စားသောက်ပြီး ခဏနေတော့ ဈေးဝယ်ကျလာတာနဲ့ စကားမပြောဖြစ်တော့ပါဘူး။ မိတူးကလည်း သူ့ပန်းတွေ အော်ရောင်း၊ ကျမကလည်း ဟင်းသီးဟင်ရွက်နဲ့ အသားငါးတွေ အော်ရောင်းကြပေါ့ရှင်။

” ဟိတ် … ညည်းလင်လာပြီ … မိသဲ … ပိုက်ဆံ ထုတ်ထား …… ခ်ခ် ”

လူပါးသွားတာနဲ့ မိတူးဆီက စကားသံ ထွက်လာတော့တာ။ သူပြတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုအေးကျော်ပေါ့။ လက်ထဲ တစ်ရာတန် နှစ်ရာတန်လေးတွေ အရှည်လိုက် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားပြီး ကျမ အရှေ့ဘက်က လက်ဖက်သည် ဒေါ်အေးဆိုင်မှာ လက်အုပ်လေးချီပြီး ရပ်နေရှာတယ်။

” ကိုအေးကျော်က … ငါ့ မကြိုက်ဖူး မိတူး။ ညည်း ကြိုက်နေတာပါ ”

” ငါ့ အလကား ကြိုက်ပါ့မလား …။ ညည်းလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ခပ်ချောချော ကြိုက်မှာပေါ့ ”

ကျမတို့ပြောတုန်း ကိုအေးကျော်က အနားရောက်လာတယ်။ ကျမလည်း နှစ်ရာတန် တစ်ရွက်နဲ့ တစ်ရာတန် တစ်ရွက် လတ်တာလေး ရွေးနေမိတာ။

” အားဘား အဘား … အ အဘားးး ”

” ခ်ခ် …… ရော့ရော့ ကိုအေးကျော် … မတည့်တာတွေ မစားနဲ့ … ဝတာ ဝယ်စား ”

ကိုအေးကျော်က မွေးရာပါ အကြောတွေ မသန်ရှာတာ။ လမ်းလျှောက်ရင် ထော့နင်း ထော့နင်းလေးနဲ့ ဘယ်လက်ကကွေးနေပြီး မျက်နှာကလည်း အကြောပါနေတဲ့ လူတစ်ယောက်။ စိတ်စေတနာ ကောင်းပြီး ပေးမှ ယူတာ။ မပေးလည်း လက်အုပ်လေးချီပြီး လှည့်ထွက်သွားတတ်တယ်။

” အံမယ် … လင်ကို စိုးရိမ်နေတာ …… အိမ်ခေါ် ထားပါ့လား ကောင်မ ”

” ဘားဘားးး …… အားဘား …… အဘားဘား ”

မိတူးက ကျမကို လှမ်းစတာကို တအားအား တဘားဘားနဲ့ ခေါင်းရမ်းပြီး မိတူးကို လှမ်းကြည့်နေတာ။ ဉာဏ်ရည်မပြည့်ရှာပေမယ့် ဈေးထဲ နေတာ ကြာတော့ မိတူးစကားကို နားလည်တဲ့သဘောနဲ့ ငြင်းနေရှာတယ်။

” တွေ့လား မိတူး … ငါ့ မကြိုက်ဖူး … ညည်းကြိုက်နေတာတဲ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” အာ အား ဘားဘား …… အ ဘားဘား … ဘား ဘား ”

မိတူးနဲ့ စတော့လည်း ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ပဲ။ မိတူးက မျက်ခုံးမွှေးပါးပြီး မျက်ပေါက်ကျဉ်းပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးပါ။ ကျမက မျက်နှာသွယ်ပေမယ့် မိတူးနဲ့ပြောင်းပြန်။ မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးလှတယ်။ မိတူးခန္ဓာကိုယ်က သာမန်ပါပဲ။ ကျမနဲ့ အရပ်က မတိမ်းမယိမ်းလေး။ ထူးခြားတာက ကျမ အပျိုဖော်ဝင်ပြီး နောက်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်က ဖွံ့ထွားလာတာ။ ခါးအောက် ဖင်ကြီးတွေက ဝိုင်းပြီး ကော့ထွက်လာတော့ မြင်သူတိုင်း ငေးကြည့်ကြတယ်။ အစပိုင်း ရှက်မိပေမယ့် နောက်ပိုင်း ရိုးသွားတော့ မရှက်တော့ပါဘူး နေတတ်လာတယ်။

ကိုအေးကျော်ကို မိတူးကလည်း သုံးရာ ပေးနေတာ။ ကိုအေးကျော်က ပန်းစည်းထည့်တဲ့ဘမ်းကို ခါးညွတ် ငုံယူရင်း မိတူးရင်ဘတ် လက်ညိုးထိုးပြီး တဘားဘားနဲ့ ပြောနေတော့တယ်။ ကျမလည်း ကိုအေးကျော် ပြောမှ မိတူးရင်ဘတ်ကို ကြည့်မိတော့ မထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်မိတာပေါ့။

” ခိခိ … ခုကတည်းက လင်ကို မြူနေတာ …… ကောင်မ ”

မိတူး ကျမစကားကြောင့် မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်ရင်း ကြယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲစုနေတာ။ အင်္ကျီ ကြယ်သီး တစ်လုံး ပြုတ်ပြီး ဘရာစီယာအောက်က နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေး ထွက်ကျနေတာလေ။ ကိုအေးကျော် ထွက်သွားတဲ့ထိ ကျမတို့လည်း စကားနိုင် လုနေကြတယ်။ အချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်း ကုန်လာတော့ နေ့လည်ဘက် မိတူးက ပိုက်ဆံရေပြီး ကျန်တဲ့ ပန်းတွေကို ရေဝတ်လေး အုပ်နေတာပေါ့။

” မိသဲ … ငါတော့ သိမ်းပြီဟာ … နင် ထမင်းစားတော့မလား … ဒေါ်ခင်ကြီးဆိုင် ငါဝင်မှာပေးလိုက်မယ် ”

” အေးဟာ နင်ပြန်ရင်း … ဝင်မှာလိုက်တော့ … ငါက ၂ ချက်ထိုးလောက်မှ သိမ်းမှာ ”

မိတူးက ထမိန်သေချာ ပြင်ဝတ်ရင်း ပန်းစည်းတွေ ထည့်ထားတဲ့ ဘမ်းကို ခေါင်းပေါ်ရွက်ပြီး ထပြန်သွားပြီ။ ကျမက ထုံးစံအတိုင်း လက်ကျန်လေးတွေကုန်အောင် ရောင်းရဦးမယ်။ ခဏနေတော့ ဒေါ်ခင်ကြီးဆိုင်က ကောင်လေး ထမင်းလာပို့ပေးပါတယ်။ ဒေါ်ခင်ကြီးထမင်းဆိုင်က ဈေးထိပ်မှာပါ။ မိတူး အိမ်ပြန်ရင်း ကျမဖို့ ဝင်မှာပေးတာ။ ကျမတို့လို ဈေးသည်တွေအတွက် တစ်ခါစား ၇၀၀ ပဲ။ အသားဟင်း တစ်ခွက်၊ အရံဟင်းက ပဲနပ် ငပိကြော် ချဉ်ရည်ဟင်း အတို့အမြုပ်လေးရော တန်ပါတယ်။

” မမသဲ … ဝက်သားကုန်လို့ … ကြက်သားနဲ့ ယူလာတယ် ပိုထည့်ပေးထားတယ်တဲ့ ”

” အေးအေး ငါ့မောင် … ရော့ ပိုက်ဆံ ”

” ဟုတ် … ခဏနေမှ ပန်းကန်တွေ လာသိမ်းတော့မယ် ”

ကျမ အိမ်မှာ ညနေစာ တစ်နပ်ပဲ စားတယ်။ မနက်နဲ့ နေ့လည်က ဈေးမှာပဲ စားတာ။ အမေ့ကို ကျမအတွက်နဲ့ အလုပ်မရှုပ်စေချင်တာပါ။ နေ့လည် ၂ ချက် ကျော်တော့ ဦးလေးမြမောင် လာကြိုနေပြီ။

” ကလင် ကလင် … မိသဲ … ငါ ရောက်ပြီဟေ့ ”

ကျမနားမရောက်ခင် ဆိုက်ကားဘဲလ်သံလေး ပေးပြီး လှမ်းအော်နေတာ။ ကျမလည်း အကုန်သိမ်းဆည်း ပြီးပါပြီ။ ရောင်းရသမျှ ပိုက်ဆံကို ကျမလွယ်နေကြ လွယ်အိတ်လေးထဲ ထည့်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ ဦးလေးမြမောင်က တကောက်တောင်း ကိုမပြီး ဆိုက်ကားနောက်တင်တော့ ကျမလည်း ဆွဲခြင်းဆွဲပြီး ရှေ့က တက်ထိုင်လိုက်တာ။

” အသီးအရွက်တွေက … မကုန်ဘူးလား ”

” ကုန်ပါတယ် … ဦးလေးမောင်ရဲ့ …။ ညနေစာ အိမ်ချက်ဖို့ အာလူးလေး နည်းနည်းရယ် … ဝက်သားရယ် သေချာ ချန်ထားလိုက်တာ ”

ဦးလေးမြမောင်က ကျမကိုင်ထားတဲ့ ဆွဲခြင်းထဲက အာလူးတွေ မြင်ပြီး မေးနေတာပေါ့။ အိမ်ရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်က အမေ့အခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။

” ရှင့်လီးကလည်း … အမြဲတောင်နေတာ … မပြောချင်ဘူး …။ သွား မနက်က တစ်ခါလုပ်ပြီးသား … ညကြမှ လုပ်တော့ ”

ကျမ အခန်းထဲ လွယ်အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတွေ ထုတ်ရေနေတုန်း အမေ့အသံ ကြားရတော့တာပဲ။

” မသန်းကလည်း … ငါက သေချာ တောင်တာမှ မဟုတ်တာ …။ နင့်ဟာကြီး မြင်ရင်ကို မနေနိုင်တာ … ဟီးဟီး ”

အမေကလည်း အမေပါပဲ။ ကျမ အဖေရင်း ရှိတုန်းက ဒီလိုမနေဘူး။ ဦးလေးမြမောင်နဲ့ကြ ဖင်ပေါ် ခေါင်းပေါ် နေတတ်လာတာ။ ကျမ ထရံပေါက်လေးက ကြည့်တော့ အမေက ပေါင်ဖြဲထိုင်ပြီး လည်ပင်းနဲ့ ဗိုက်ကို ကုတ်နေတာ။ ထမိန်က ခါးလျှောချထားတော့ ဘော်လီမပါတဲ့ နို့တွေက တွဲကျနေတယ်။ ဗိုက်ခေါက် နည်းနည်းထွက်ပေမယ့် ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးက တခြမ်းလောက်ပေါ်နေတာပေါ့။ ဦးလေး မြမောင်က ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ အမေ့ထမိန်အောက်နားစကို ပေါင်ရင်းလှန်တင်ပြီး တဟီးဟီးနဲ့ လက်က ပေါင်ကြားနိုက်နေတယ်။

ကျမရှိလို့ အမေက မူနေတာပါ။ မရှိရင် ခံပြီးတာ ကြာပေါ့။ အမေက ထမိန်ကို ရင်လျားလိုက်တော့ ဦးလေးမြမောင်လည်း စိတ်လျော့သွားတာ ထင်တယ်။ အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး ဆိုက်ကားပြန်ထွက်သွားတာ။ ကျမလည်း ဈေးရင်း ၅ သောင်းခွဲ ဖယ်ပြီး မြတ်တဲ့ပိုက်ဆံ ရေကြည့်တော့ ၉ ထောင်ကျော် ရတယ်။ အမေ့ကို အိမ်စရိတ်ပေးဖို့ ၅၀၀၀ ချန်ပြီး ကျန်တာ ကျမ သေတ္တာလေးထဲ ထည့်ပြီး သော့ခတ်လိုက်တာ။ ကျမ အိမ်ပြင်မလို့ ပိုက်ဆံစုနေတာ ၁ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ဒီတမိုးပြီးရင် သွပ်မိုးပြီး နောက်ဖေး ရေလောင်းအိမ်သာလေး လုပ်မလို့ပါ။

” အမေ … ရော့ … ၅၀၀၀ ”

” နေ့တိုင်း ပေးမနေပါနဲ့ … မိသဲရယ် …။ ညည်းက အပျိုကြီး ဖါးဖါး ဖြစ်နေပြီ …။ အဝတ်စားလေး ဝယ်ဝတ်ဦး …။ ဖုန်းပဲ ဘေလ်ထည့်မနေနဲ့ ”

………………………………………………..

အခန်း ( ၂ )

” ခ်ခ် … ဒါကတော့ အမေရယ် … သမီးက သူများတွေလို အမြဲမသုံးပါဘူး …။ ညပိုင်းပဲ … ခဏတဖြုတ် ကြည့်တာပါ …။ ပိုက်ဆံ မကုန်ပါဘူး ”

အခုခတ်ကလည်း မလွယ်ဘူးလေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးတွေတောင် ဖုန်းတစ်လုံးစီနဲ့ပါ။ ကျမလည်း ဖေ့ဘုတ်အကောင့်တစ်ခု ဝယ်ပြီး သတင်းဖတ် မင်းသားမင်းသမီတွေရဲ့ အရှုပ်တော်ပုံတွေ ဖတ်ရင်း ညပိုင်း အပျင်းပြေတာပေါ့။ အရှင်းဆုံး ပြောရရင် ကျမလည်း သာမန်ပုထုစဉ်လေ သွေးနဲ့ သားနဲ့ပဲ။ အပြာဇာတ်ကားတွေလည်း ကြည့်၊ အောစာတွေလည်း ဖတ်ရင်း တကိုယ်ရည် အာသာဖြည်မိတာပဲလေ။ အောစာရေးတဲ့ စာရေးသူတစ်ယောက်နဲ့ fri ဖြစ်ထားသေးတယ်။

အဲဒီလူကို ကျမပြောရင် ရှင်တို့ အံ့သြသွားမယ်။ စဉ်းစားမနေနဲ့ သူ့နာမည် မောင်ခြိမ့် ။ ဟုတ်တယ် ကိုမောင်ခြိမ့်ဆိုတာ ကျမတို့ ရပ်ကွက်ကပါ။ အင်း အသက်က ၃၀ ကျော်ပြီ။ အသောက်အစား မရှိပေမယ့် တခါတခါ မူးလာရင် ရပ်ကွက်အလယ်က တုတ်ကြီးပေါ် အုပ်စုလိုက် သီချင်းဆိုကြသေးတာ။ ကျမ အရွယ်ရောက်ကတည်းက ကိုမောင်ခြိမ့် သူစိမ်းမိန်းမနဲ့ တွဲလာတာမျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူး။ ဆိုလိုက်တဲ့ သီချင်းက အသဲကွဲ သီချင်းတွေ။ သူတို့အုပ်စု မူးပြီး အော်ဟစ်နေလည်း ရပ်ကွက်က မပြောပါဘူး။ မပြောဆို အရပ်ထဲ သာရေးနာရေးဆို သူတို့ အုပ်စုပဲရှိတာ။ လူတစ်ယောက် ဆုံးပြီဆို မောင်ခြိမ့် ခေါ်ဟေ့ဆိုပြီး အစပြုရတဲ့ အထိပါပဲ။

ကိုမောင်ခြိမ့် bff နှစ်ယောက်က ကိုအောင်မိုးနဲ့ ကိုသံချောင်းပေါ့။ လူပျိုကြီးတွေ ဆိုပေမယ့် နှာဘူးကျလွန်းပါတယ်ရှင်။ အရပ်ထဲလည်း သူတို့ မလိုက်ဖူးတဲ့ အမျိုးသမီး မရှိသလောက်ပါပဲ။ အထူးသဖြင့် ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့။ ကျမ သူ့အိမ်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်တိုင်း မျက်နှာကို ဘယ်တော့မှ မကြည့်ဘူး။ ဖင်ပဲ ကြည့်နေတာ။ တခါတခါ ကျမ အမြင်ကတ်လွန်းလို့ သူ့အိမ်ရှေ့ဆို ဖင်ကို ဘယ်ညာရမ်းပြီး သေချာ လျှောက်ပြလိုက်တယ်။ ဇက်ကြီးလိမ်ပြီး ကျန်နေရစ်တာ မှတ်ကရောပဲ။

” ဟဲ့ … ညနေစာ … ကြက်ဥ ကြော်ပေးရမလား… မေးနေတာ … ဘာပြုံးနေတာလဲ … မိသဲ နော် … ဟင်းဟင်း ”

” ဟင် … အမေ … ဟုတ် ဟုတ် … ခိခိ ”

ကိုမောင်ခြိမ့် အကြောင်းတွေးရင်း အမေ့အသံကြောင့် ကမန်းကတန်း ပြန်ဖြေလိုက်ရတယ်။ ညပိုင်း အမေတို့နဲ့ ထမင်းအတူစားပြီး တီဗွီ ခဏကြည့် ပျင်းလာတာနဲ့ အိပ်ယာဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ နာရီကြည့်တော့ ၉ နာရီခွဲနေပြီ။ ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့် အိပ်မရတာနဲ့ ခေါင်းရင်းခုံအပုလေးပေါ်က ဖုန်းယူ ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ ! အိုး ! အစုံပါပဲ။ မော်ဒယ်မင်းသမီးတစ်ယောက် နာမည်ကြီး မင်းသားနဲ့ အတူနေပြီး ပြဿနာတက်တော့ မဒိန်းမှုနဲ့ အမှုဖွင့် တရားစွဲကြ၊ အဆိုပြိုင်ပွဲကလည်း ဆုရသွားတဲ့သူကို ပရိတ်သတ်က မကျေနပ်လို့ ဒိုင်ပြောင်းခိုင်းတာတွေရော ဖေ့ဘုတ်ပေါ် တရားဝင်တွဲပြီး ကွဲကြပြဲကြတော့ တစ်ယောက်ဝှက်ဖဲ တစ်ယောက်လှန်ပြီး ဆဲကြ ပြုကြ၊ ဒီကြားထဲ ဆယ်လီတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြိုင် စောင်းမြှောင်း ပိုစ့်တင်ကြနဲ့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အိပ်ယာထဲကနေ အကုန်သိခွင့်ရတော့ အပျင်းပြေတာပေါ့နော့။

ခဏနေတော့ cb က တချွင်ချွင်နဲ့ စာတွေ ဝင်လာလို့ အသံကို အဆုံးထိ ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်။ ကျမ acc နာမည်က အဲ မပြောပြပါဘူး ခိခိ။ ယောက်ျားတွေများ မိန်းကလေးပုံတင်ထားရင် အထီးမှန်းမသိ အမမှန်းမသိ တဟိုင်းဟိုင်းနဲ့ပါ။ တချို့က ရိုးရိုးသားသား မိတ်ဆက်ပေမယ့် တချို့က အတော်ရိုင်းတာ။ အအိုလား အပျိုလား ဘယ်မှာနေတာလဲ စုံစိနေအောင် မေးကြတော့တာ။ ကျမက ကျမပုံ မတင်ပါဘူး။ မင်းသမီးပုံလေးတွေ တင်တာများတယ်။ တခါတခါ အောက်ခြေလူတန်းစားတွေရဲ့ လူနေမှုဘဝ ခံစားချက်လေးတွေ ရေးရင်း ပိုစ့်တင်တတ်တာမျိုး။

cb က ပြောနေကြ သူငယ်ချင်း ၅ ယောက်လောက် ရှိတယ် ။ ၅ ယောက်လုံး ရိုးရိုးသားသားမို့ သာကြောင်းမာကြောင်း ဘာဟင်းချက်စားတုန်း မိုးရွာလား နေပူလား ဒီလောက်ပါပဲ။ ခဏနေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် acc လေး မီးစိမ်းလာတယ်။ ည ၁၀ နာရီ ကျော်နေပြီ။ ဘာများလုပ်နေလဲလို့ စပ်စုချင်တဲ့စိတ်က ပေါ်လာတာပေါ့။ ကျမဘက်ကပဲ စဟိုင်းလိုက်တာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့်က အပြင်မှာ ပျော်ပျော်နေတတ်ပေမယ့် လိုင်းပေါ်ကြ ချေတယ်ရှင့်။ စကားပြန်ပြောချင်မှ ပြန်ပြောတာ။ ကျမမှန်းလည်း သူမသိပါဘူး။ ကျမက သူ့ acc ကို ရပ်ကွက် ကထိန်ဖို့ အလှူခံရင်း သူ့ဖုန်းခိုးကြည့်ခဲ့လို့ သူ့ acc မှန်း သိနေခဲ့တာ။

အဲဒီနေ့က ကျမတို့ မိန်းကလေးအုပ်စု အလှူခံပေးရတဲ့ရက် ကိုမောင်ခြိမ့် အိမ်ထဲဝင်တော့ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ်မှာ ဖုန်းကြည့်နေတာ။ ကျမတို့ကို မြင်တာနဲ့ ခဏဆိုပြီး အိမ်ထဲ ပိုက်ဆံဝင်ယူတာ။ ကျမလည်း စပ်စုချင်တော့ စားပွဲခုံပေါ်က သူ့ဖုန်းယူကြည့်မိတာ သူ့ acc နာမည်ရယ် ပရိုဖိုင်ရယ် မြင်လိုက်ရတာပေါ့။ ညပိုင်း ကျမ လိုင်းသုံးတော့ သူ့ acc ကို ကျမ သွားအပ်လိုက်တာ။ ၅ ရက်လောက်နေမှ fri လက်ခံပြီး ၂ ပတ်လောက်မှ ကျမနဲ့ စကားစပြောဖြစ်တယ်။ ဒီလိုပဲ ဆရာခြိမ့် ပရိတ်သတ်ပါ ဘာညာဆိုပြီး ဖောရှော အရင်ရိုက်လိုက်တာ။

” မင်္ဂလာပါဗျာ ”

ဟော ပြောရင်းဆိုရင်း ခုန ကျမ ဟိုင်းထားတာ စကားပြန်ပြောနေတယ်။ မင်္ဂလာပါဗျာ ဆိုတာ သူပြောနေကြ စကားလေး။

” ဆရာခြိမ့် … ဘာလုပ်နေတာလဲ ရှင့် ”

” အားတဲ့ချိန် … ဘော်ဒါတွေ စာပြန်နေတာပါ ”

” အော် … စာရေး နေသလားလို့ပါ ”

” ခုနမှ ရေးပြီးတာဗျ … ညှောင်းလို့ ခဏနားနေတာ ”

” အသစ် မတင်ဘူးလားရှင် … စောင့်ဖတ်ရင်း အားပေးနေရတာ ”

” ဟာ … ရေးပြီးသမျှတော့ တင်ပေးတာပဲဗျ …။ တစ်ပိုဒ်စာ ရဖို့ … အတော် အားထည့်ရေးရတာ …။ ခင်ဗျားတို့ စာဖတ်သူတွေက … အသစ်တင်ပြီးတိုင်း … အဆက်တောင်းကြတာ … စာရေးသူတွေကို နားမလည်ကြဘူးဗျာ ”

ပြောရင်းဆိုရင်း ဖောက်လာပြီ ခိခိ။ ကျမက ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး အပြင်မှာသာ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို သိပ်မရောရဲတာ လိုင်းပေါ်ကြ ကလိလိုက်ရမှ။

” ကိုမောင်ခြိမ့်က … အပြင်မှာ ချောလားရှင့် ”

” ဟမ် … အဲဒါတော့ ကျနော့် ချစ်ချစ် … လာမှ မေးကြည့်ဗျာ … ဟီးဟီး ”

ဒါမျိုးကျ မသာကြီးက ဖြီးနေတာ တွေ့လား ဟွန့်။ ဒင်းရုပ်ကြီး အပြင်မှာ မမြင်ချင်မှအဆုံးပဲ။

” ဟဲ့ … မိသဲ … အိပ်တော့လေ …။ ဖုန်းမီး ပွင့်နေတာ ငါသိတယ်နော် …။ မနက် ဈေးထွက်ရင် အိပ်ရေးမဝပဲ နေမယ် ”

ကိုမောင်ခြိမ့်ကို စကောင်းနေတုန်း အမေ့အသံကြောင့် ကျမလည်း ကိုမောင်ခြိမ့်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ။ အိပ်မက်ထဲ ကိုမောင်ခြိမ့်ကြီးက ရည်းစားစကားလိုက်ပြောလို့ ကျမ ထွက်ပြေးရသေးတယ် ဟိဟိ။ မနက် အိပ်ယာထတော့ တကျွိကျွိနဲ့ ကြမ်းလှုပ်သံတွေ ကြားရတော့တာပါပဲ။ မနက် ၅ နာရီ မတ်တင်းပဲ ရှိသေးတယ်။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ပေါ့ တအီးအီး တရှီးရှီးနဲ့ မောနင်းပြဇာတ် အစီအစဉ်လေး တိုက်ရိုက် လွင့်နေကြပြီ။

” ဘွတ် … အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မသန်းရယ် … ရှီးးးးးး ”

” စကား မပြောပါနဲ့ဆို … ကိုမြမောင်ကလည်း … လိုးမှာဖြင့် လိုး … ဟိုဘက်ခန်းက ကလေး နိုးသွားဦးမယ် ”

” အားးး ရှီးးး … အေးပါ မသန်းရာ … ကောင်းလွန်းလို့ … ပြောမိတာပါ ”

အမေက ကျမကို အခုထိ ကလေးလို့ ထင်နေတုန်းရှင့်။ ကျမဟာတွေက အထက်အောက် လက်ယောင်လိုက်နေတာ ကြာပေါ့။ အမေတို့ လိုးတာတွေ ကြည့်ရင်း လက်နဲ့ အာသာဖြေတဲ့ အကျင့်က စွဲနေပါပြီ။ ကျမ ထရံပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်လေး ကုန်းပေးနေတာ ထမိန်က ခါးထိလိပ်တင်ထားရင်း ကျမ အခန်းထရံဘက် ခေါင်းလှည့်ထားတာ။ ဦးလေးမြမောင်က ပုဆိုး ခြေရင်းပုံပြီး အမေ့ဖင်ကြီးဆွဲပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ နောက်က လိုးနေတာပေါ့။

” ကိုမြမောင် … ခဏ ”

ခဏဆိုပြီး အမေက ဦးလေးမြမောင်ဒူးအောက် ခေါင်းရင်းဘက်က စောင်တွေယူပြီး ခုပေးနေရှာတာ။ ဦးလေးမြမောင်ကလည်း အလိုးမပျက်ပဲ ဒူးတဖက်စီ မြှောက်ကြွရင်း အမေလက်ပြန်ထိုးပေးနေတဲ့ စောင်တွေကို ဖိပြီး တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲလိုးနေတာ။ ဒူးအောက် စောင်ခုလိုက်တော့ ကြမ်းလှုပ်သံ တကျွီကျွီ အသံလေး တိုးသွားတော့တာပဲ။ တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ အမေပေါ့ရှင်။ ဦးလေးမြမောင်က ပါးစပ်က စကားပြောလိုးချင်ပေမယ့် ကျမနိုးမှာစိုးလို့ထင်တယ် အမေ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း အံကြိတ်လိုးနေရှာတာ။

ခနနေတော့ ဦးလေးမြမောင်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ တအီးအီးနဲ့ အမေ့ခါးကို ဆွဲပြီး တဖွပ်ဖွပ် လိုးတော့တာ။ အမေလည်း ဖင်ကြီးထောင်ပြီး နောက်ပြန်ကော့ထိုးရင်း တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး အီးကနဲ့ အံကြိတ်ညည်းရင်း ပြီးသွားတာပေါ့။

” ကောင်းလား မသန်း … ငါပြီးအောင် ဆက်လိုးဦးမယ် ”

” အင်း … ကိုမြမောင် … ကောင်း ကောင်းတယ် … အား အားးးးး …… ရှင်ပြီးအောင် ဆက်လိုးလေ … အင်းဟင်း ကောင်းလိုက်တာ ရှင် ”

ဦးလေးမြမောင်လည်း အမေ့စကားဆုံးတော့ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနဲ့ အမေ့ဖင်ကို ဆီးခုံးနဲ့ ကပ်ပြီး ခေါင်းစိုက်ကျသွားတော့တယ်။ လီးကို အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်တော့ တဘူဘူ တဗွမ်ဗွမ်နဲ့ စောက်ပတ်က လေတွေ အမ်ထွက်နေတာ။ အမေက ထမိန်ကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲချရင်း ကိုယ်လုံးလှဲချပြီးမှ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့အုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒါကို အမေ့လက်ကြားကနေ ဗွိဗွိနဲ့ စောက်ပတ်က လေအန်ထွက်တုန်း။

” နင့် … စောက်ဖုတ်က အတော် စကားများတယ် … မသန်းရာ … ဟီးဟီး ”

” အဲဒါ … ရှင့် လီးကို … ဆုံးမနေတာလေ … ဘူဘင်နဲ့ … ခိခိ ”

ခဏနေမှ အမေတို့အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတာ။ ကျမလည်း အသာလေးထ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း ထုံးစံအတိုင်း ဦးလေးမြမောင်နဲ့ ဝယ်စရာရှိတာ ဝယ်ဖို့ ဈေးကြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဒီနေ့တော့ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ငြိမ်ကျနေတာ အမေက မနက်စာ ကျွေးထားလိုက်လို့ ထင်တယ် ခိခိ။ ဆေးလိပ်လေး ဖွာလိုက် နင်းလိုက်နဲ့ လမ်းကောင်းရင် မသိသာပေမယ့် ချိုင့်ရှိတဲ့နေရာကြ အရှိန်လျော့ပြီး အားထည့်နင်းရရှာတယ်။ တခါတခါ နားထက်တွေ ခွက်ပြီး ဆံပင်တခြမ်းလောက် ဖြူနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို သနားမိတယ်ရှင်။

ဘာပြောပြော ကျမတို့သားအမိကို ရိုးရိုးသားသား ရှာဖွေကျွေးမွေးလာတာ နှစ်လည်းကြာလှပြီ။ လာမယ့်နှစ် အိမ်ပြင်ပြီးတာနဲ့ ကျမအိမ်မှာ ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမှာ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲ အနားယူစေချင်လှပါပြီ။

” ကလင် ကလင် … ဟဲ့ … မိသဲ … ရည်းစားတွေ ဘာတွေများ ရှိနေပြီလား … ဈေးရောက်ပြီဟ … ဘာတွေ တွေးနေတာတုန်း ”

” ရည်းစားမရှိပါဘူး … ဦးလေးမြမောင်ရယ် … အတွေးလွန်သွားလို့ပါ … ခ်ခ် ”

ဆိုက်ကား ဘဲလ်သံနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အသံကြားမှ ကျမ အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတယ်။

” ငါ … ဈေးထိပ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က … စောင့်မယ် … ပြီးရင် အဲ့ဒီ လာခဲ့တော့ ”

” ဟုတ် … လက်ဖက်ရည်ဖိုး ယူသွားလေ … ဦးလေးမြမောင် ”

” ငါထဲ … ပါ ပါ တယ်ဟ … သွားပြီ ”

ကျမကို ဈေးအလယ်ပေါက်ချပေးပြီး ဈေးထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် ထွက်သွားတဲ့ ဦးလေးမြမောင် နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်း ကျမ ပြုံးမိလိုက်တယ်။ ကျမပေးရင်း ပိုက်ဆံ ဘယ်တော့မှ မယူရှာပါဘူး။ အမေနဲ့ ကျမကို လုပ်ကျွေးရမယ့် တာဝန် သူ့မှာ အမြဲရှိတယ်ပဲ ပြောတာ။ ခဏနေတော့ ဝယ်ခြမ်းပြီး ကျမလည်း ဦးလေးမြမောင်နဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ လမ်းထိပ်ဈေးလေးမှာ ပြန်ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင်ပြီး ဈေးရောင်းပြန်ထွက်တာပေါ့။

” ဟိတ် … မိသဲ … အငယ်မ ပြန်ရောက်နေပြီဟ ”

” ဟမ် … ကောင်မ ငါတို့ဆီတောင် … မလာဘူး ”

” လာမယ် ပြောတယ်ဟ … သူတို့အိမ် ဧည့်သည်တွေရော ရောက်နေတာ ”

ဈေးရောက်တာနဲ့ ဈေးခင်းတုန်း မိတူးဆီက အငယ်မအကြောင်း ကြားလိုက်ရတယ်။ အငယ်မ ဆိုတာ ကျမတို့ခေါ်တဲ့ နာမည်ပါ။ သူ့နာမည်အရင်းက သင်းသင်းမာ တဲ့။ မောင်နှမ ၂ ယောက်ရှိတာ သင်းမာက အငယ်မို့ သူ့အစ်ကို ကိုမျိုးနိုင် ခေါ်တဲ့အတိုင်း ကျမတို့က လိုက်ခေါ်ကြတာပေါ့။ အငယ်မက ဆန်ရောင်းတာပါ။ အရင်က ကျမတို့နဲ့ ဈေးအတူရောင်းရင်း နောက်ကြ ကားဆရာတစ်ဦးနဲ့ ဘာလိုလို အသံထွက်ပြီး တခြားမြို့တွေထိ ဆန်လိုက်ရောင်းနေတော့တယ်။ မိတူးနဲ့ အငယ်မအကြောင်း ဈေးဝယ်ပါးတာနဲ့ ထိုင်ပြောကြနေကြတာပဲ။

” အဲဒီ … ကားဆရာနဲ့ အငယ်မက … ညားများနေပြီလား … မိတူး ”

” ညားမညားတော့ … မသိဘူး … ကောင်မ ခါးတွေ တုတ်ပြီး ဖင်တွေ ကော့ထွက်နေတာ … အလိုးခံပြီးရောပေါ့ … မိသဲရာ ”

” ဟာ … မိတူးရာ … နင်ကလည်း ပြောလိုက်ရင် … တဆုံးပဲ … ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကိုဟာ ”

” ငါက … ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ … ပြောတတ်တာ နင်အသိပါ … မိသဲရာ …။ နင်တို့ ငါတို့လည်း … ခရမ်းသီးနဲ့ … နှစ်ပါးသွားနေကြတာ …။ လယ်ကွက်ရှိတော့လည်း … ထွန်မယ့် ထွန်းတုံးက မရှိ … ခိခိ ”

” မသာမ … နင့်ဟာက … ခရမ်းသီးရော … ရသေးရဲ့လား ”

ကျမလည်း တခါတခါ မိတူးကို တစ်တစ်ခွခွပဲ ပြန်ပြောပစ်တယ်။

” အံမယ် … သိချင်… နင်ကိုယ်တိုင် … လာထည့်လေ … အင့် ”

” ဟယ် … စောက်ရှက်ကို မရှိဘူး … ကြက်ဂလီးမ … နင့်စောက်ဖုတ် ပြန်ဖုံးထား … ဖီ … ရွံထှာ ”

မိတူးလေ စကားပြောရင်း လူးချင်းက ထိုင်လျက်အနေအထား ဆိုင်ချင်းကပ်နေတော့ ခြေတလှမ်းအကွာကနေ ကျမဘက်လှည့်ပြီး ထမိန်လှန်ပြနေတာ စောက်မွှေးအုံကြီးက အတိုင်းသားပဲ။

” ခ်ခ် ခ်ခ် … အခု အားရအောင် ကြည့်ထားနော် မိသဲ …။ ငါ လင်ယူပြီးရင် … မပြတော့ဘူး သိလား ”

” အေးပါ … နင် လင်ရမှ … နင့်လင်ကို ပြ …။ ဒါမှ ဟိုက လီးနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်မှာ ”

……………………………………….

အခန်း ( ၃ )

နှစ်ယောက်သား ဗရုတ်သုတ်ခတွေ ပြောရင်း ဈေးရောင်းလိုက်ပဲ။ ငါးခြောက်နဲ့ ဟင်းရွက်လေး နည်းနည်းကျန်တဲ့အချိန် ဦးလေးမြမောင် ရောက်လာပါလေရော။ ဖုန်းထုတ်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ၂ ချက်ထိုးတော့မှာမို့ ဈေးသိမ်းရင်း မိတူးကို နှုတ်ဆက်လိုက်တာ။

” မိတူး ငါတော့ သိမ်းပြီဟာ … ငါးခြောက်လေးနဲ့ ဟင်းရွတ်လေး နည်းနည်းပဲကျန်တာ … အိမ် ချက်စားတော့မယ် ”

” အေးအေး မိသဲ … ငါလည်း သိမ်းတော့မှာ …။ နင်နဲ့ စကားကောင်းနေလို့ … နှင်းဆီပန်း ၄ စီးလောက်ပဲ ကျန်တာ …။ ညနေပိုင်း အိမ် ဖောက်သည်တွေ လာရင် ရောင်းဖို့တောင် နည်းနေပြီ ”

မိတူးကိုနှုတ်ဆက်ရင်း ဈေးသိမ်းပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ ချိုင်းနမ်းကြည့်တော့ ချွေးနံ့လေးက သင်းကနဲ့ပဲ။ အတွင်းခံ ဒူးမြောက်ချွတ်တာနဲ့ ဘောင်းဘီထဲက အနံ့ကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်း။ အနံ့မခံပဲ ရနေတော့တာ ခိခိ။ ကျမတို့လို လမ်းဘေးဈေးသည် ဆိုတာ နေပူမရှောင် မိုးရွာမရှောင် ဈေးရောင်းရတော့ ချွေးနံ့ ကိုယ်နံ့ အနံ့ပေါင်းစုံပါပဲ။ လေးထောင့်မှန်ကို ထံရံဘက် မှီထောင်ပြီး ကျမ ထရပ်ရင်း အင်္ကျီအရင် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ နောက်ကျောဘက် ချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဘရာစီယာ ချွတ်ချပစ်တာ။ နို့အုံလေး တုန်ကနဲ့ ခုန်ထွက်လာတုန်း ထမိန်ရင်လျားရင်း ရေချိုးဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရေဘုံပိုင်နားရောက်တော့ ထမိန်ဆွဲမပြီး ဒူးဆစ်ကနေ ရေနှစ်ဖလားလောက် လောင်းပြီးမှ ငါးခြောက်ချက်ဖို့ သတိရလာတော့တာ။

ရေဘုံပိုင်ကနေ ပြန်လျှောက် ထမင်းဟင်း ချက်တဲ့နား စဉ့်နီတုံးလေးပေါ် ငါးခြောက်တုံးလေးတွေ ခုတ်ထစ် ရေဇလုံလေးထဲ ထည့်နေတုန်း ကျမ နာမည်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။

“‘ မိသဲရေ … ဟေး ယောင်းမ … မိသဲ ”

” ငါ ဒီမှာ … အငယ်မရေ … ဝင်လာခဲ့လိုက် ”

အသံကြားကတည်းက အငယ်မ အသံမှန်းသိလို့ ပြန်အော်လိုက်တာ။

” ဟိတ် မိသဲ … ဒီတခေါက် ငါဆံပင်ညှပ်လာတယ် … ဘယ်လိုတုန်း … လှရဲ့လား ယောင်းမ ”

အငယ်မက ကျမနားလျှောက်လာရင်း ပြောနေလို့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ အရင်က ဖြူဖြူပိန်ပိန်နဲ့ အငယ်မလေ အခု ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်တွေဖြတ်ပြီး ဂုတ်ဝဲလေးညှပ်လာတာ။ လူက ဝလာပြီး မျက်နှာက ပြဲလာတော့ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိပါဘူး။

” ဟယ် … လှပါတယ် အငယ်မရဲ့ ”

အငယ်မက ဝလာတော့ ဆံပင်တိုနဲ့ သိပ်မလိုက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်း စိတ်ချမ်းသာအောင်တော့ ပြောပေးရတာပေါ့။

” ရော့ … လက်ဖက်သုပ် ဝယ်လာတယ် … သွားထည့်အေ …။ ဒါနဲ့ … ဘာတွေ ခုတ်နေတာတုန်း ”

” ညနေစာ ဟေ့ … ငါးခြောက်တွေ … ရေချိုးမယ် လုပ်ပြီးမှ သတိရတာနဲ့ … အရင်ချက်မလို့ ”

အငယ်မ ယူလာတဲ့ လက်ဖက်သုပ်ကို ပန်းကန်ထဲထည့်၊ ငရုပ်သီးလေးကိုက်၊ ဟင်းချိုမှုံ့လေး ထပ်ထည့်ပြီး ပြင်သုပ်ပေးလိုက်တယ်။

” ရော … အငယ်မ … စား ”

” ဟိတ် … အိမ်က ငါ့ကို လင်ယူခိုင်းနေပြီ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

အငယ်မက ခုံပုလေး တစ်လုံးယူပြီး ကျမရှေ့ ဝင်ထိုင်ရင်း စပြောတော့တာပဲ။

” ယူခိုင်းလည်း ယူလိုက်ပေါ့ ဟာ … ကားဆရာနဲ့ မဟုတ်လား ”

” အေး … ကိုဘတိုးကလည်း … အတူနေဖို့ ပြောနေပါပြီ …။ ဒါပေမယ့် ငါ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးတာဟ ”

” အံမယ် … နင့်ပုံစံကြည့် သိတယ် … ကောင်မ ခါးတုတ်နေပြီ … ဟွန့် ”

” ခ်ခ် … ငါ ဆေးသောက်ပါတယ် … မိသဲရဲ့ …။ ပြီးတော့ အမြဲ … မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး ”

” မသာမ … မယူရသေးပဲ … နင်က ခဏခဏ … ခံချင်တာလား ”

” အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် … ခံချင်တယ်ဟ … ခိခိ ”

အငယ်မက စကားပြောရင် အဲ့လိုအဲ့လို။ ကျမလည်း ငါးခြောက်တွေ ဇလုံးထဲထည့် ရေဆေး တဆက်ထဲ မီးမွှေးပြီး ဟင်းချက်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တာ။ ခရမ်းချဉ်သီးလေးနဲ့ အနှစ်လေးဖြစ်အောင် ရောပြီး တည်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်ဖက်စားရင်း အငယ်မနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေတာပေါ့။ အရင်ထဲက အငယ်မက ဒေါ်စပ်စုလေ။ ရပ်ကွက်ထဲ သူမသိတာ မရှိဘူး။ ကျမနဲ့ မိတူးကို အကုန် ပြန်ပြောပြတတ်တယ်။ အတင်းပြောတတ်သလို ပြောပြီဟေ့ဆို နားမခံအောင် ပြောတတ်တော့ အတော်သင့် ကျမတို့လို သက်တူရွှယ်တူတွေ အငယ်မနဲ့ဆို လူရှေ့သူရှေ့ ကြာကြာ မထိုင်ရဲကြပါဘူး။

ဈေးပိတ်ရက်ဆို ဈေးထဲက ဘယ်သူနဲ့ဘယ်သူ ဖြစ်နေကြပြီ ဘယ်သူက လင်ရှိရက်နဲ့ ဘယ်သူ့ကို ကုန်းနေတာ အိုးးး အစုံပါပဲရှင်။ ဝါသနာပါတဲ့ ကျမနဲ့ မိတူးက အငယ်မ fan တွေပဲပေါ့။ ပြောလည်းပြောတတ်ပါ့ရှင်။ ကျမနဲ့ မိတူး တခါတခါ အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ပြီး အရည်ထွက်ခဲ့ရတာ။ အခုလည်း မစားရဝခမန်း သူများအကြောင်းပြောရင်း သူနဲ့ ကားဆရာအကြောင်းရောက်တော့ တစ်တစ်ခွခွတွေ ပြောပြနေတယ်။ ငါးခြောက်အိုး အနံ့လေး ထွက်လာလို့ ထကြည့်တော့ ဟင်းက ကျက်နေပါပြီ။ ဟင်းအိုးလေးချ ဈေးကကျန်တဲ့ ဆူးပုတ်ရွက်လေးကို ပဲရာဇာလေးနဲ့ရောပြီး ဟင်းရည် တည်ထားလိုက်တာ။

ကျမ အငယ်မရှေ့ ပြန်ထိုင်တော့ အခုမှ သေချာကြည့်မိတယ်။ အငယ်မ ထမိန်အောက်စကလွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်က အတိုင်းသားပဲ ခိခိ။

” ဘယ်နှစ်ခါလောက် ရှိပြီလဲ … ဆေးလေးဘာလေး သောက်ဦး …။ မယူခင် … ဗိုက်ကြီးလို့ အပျိုကြီး မဆွေလို ဖြစ်နေမယ်နော် … အငယ်မ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ပြန်ထိုင်ရင်း ကျမ အငယ်မကို စိတ်ပူလို့ သတိပေးတော့ ကျမ မသိသေးတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ကြားလိုက်ရတော့တာပဲ။

” အပျိုကြီးက … ကိုလှထွန်းကြီးကို … ဂျိုတတ်ပေးတာပါ … မိသဲရယ် ”

” ဟင် ”

” အပျိုကြီး မဆွေက လူလည်ပါဟာ … သူနဲ့ဖြစ်တာက ဇာနည်ပါ ”

” ဟော တော် … အရပ်ထဲ … ၂ လုံး ၃ လုံး ရောင်းတဲ့ ဇာနည်လား ”

” ဟုတ်ပါ့ … ဇာနည်က နတ်ကတော် မိကျော့အိမ် … ခေါ်ခေါ်လုပ်တာ …။ မိကျော့က ငါ့ကို အကုန်ပြန်ပြောပြလို့ … သိတာ ”

” ဪ ”

အငယ်မက သူ့အကြောင်းပြောရင်း အပျိုကြီး အကြောင်းရောက်တော့ ဟင်ရည်အိုး ဆူလာတာနဲ့ ကျမ ထပြီး ချလိုက်ရတယ်။

” ဟာ … နင့်ဟာ မပြီးသေးဘူးလား … မိသဲရ ”

” ဝှစ် … ဘတ် … အမလေး … မသာမ ယွနေ … ငါ့ ဟင်းရည်ပူ လောင်တော့မယ် ထိုင်နေပါဟာ ”

ဟင်ရည်အိုးချတော့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ခါးညွတ်လိုက်တာ အငယ်မက မပြောမဆိုနဲ့ နောက်ပစ်ထားသလို ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမဖင်ကို ထရိုက်တော့တာ။ ဖင်ရိုက်တာ ဆိုပေမယ့် ဖင်ကြားတည့်တည့် လက်ဝါးက ရိုက်မိပြီး လက်ချောင်းက ကျမဖင်ကြားအောက် အဖုတ်တည့်တည့် ထိုးမိတော့ တကိုယ်လုံးကို တုန်ခါသွားရတယ်။

” မိသဲ … နင့်ဖင်ကြီးက … အားရစရာကြီးဟာ … မိန်းမချင်းတောင် … အူးယားလာပြီ ”

” မယ့်လေး … မိန်းမချင်း ပွတ်ချင်လား နင်က … ခ်ခ် ”

” မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အလကား ဖြစ်မှာစိုးလို့ … ငါ့အစ်ကို ဟာကြီး … ထည့်ခိုင်းရ ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ ”

” အမယ့်လေး … နင့်အစ်ကိုလို … ပိန်တာရိုးလေး ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ …။ ကဲ ထိုင်ပါဟာ … အပျိုကြီးအကြောင်း ပြော ”

အငယ်မလက်က ကျမဖင်သားတွေကို ပွတ်ရင်း ပေါင်ခြံဘက်ရောက်လာလို့ အသာဖယ်ပြီး ပြန်ထိုင်ခိုင်းရင်း စကားဆက်ပြောနေကြတာ။

” မိကျော့ပြောလို့ ငါလည်း တစ်ရက်ကြ … သွားချောင်းကြည့်တာ … တကယ်ဟ မိသဲရ …။ အပျိုကြီးက အရပ်ထဲ ဟိတ်ကြီးဟန်ကြီး လုပ်နေတာ …။ လူကွယ်ရာ ဇာနည်ရှေ့ကြ ကျွန်အတိုင်းပဲ ”

” ဪ ”

” မိကျော့အိမ်ရဲ့ နောက်ဖေးခန်းထဲ … ဇာနည်က ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက်လေး … အပျိုကြီးက ဇာနည့်ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း … ဂွင်းထုပေးနေတာ … အပျိုကြီးပုံစံက ဇာနည်က မခိုင်းပဲ သူ့ဟာသူကို လုပ်ပေးချင်တဲ့ပုံပဲ ”

” အဲဒါတော့ … ဇာနည်က အသားဖြူဖြူ လူပုံက ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ဆိုတော့ … အပျိုကြီးလည်း ကြွေသွားတာ နေမယ် ”

” ကြွေမကြွေတော့ မသိဘူး … ဂွင်းထုပေးရင်း ဇာနည့်လီး ဆွဲစုပ်တာများ … ငါတို့ဈေးထဲက ပိုလီယို ကိုအေးကျော် ရေခဲချောင်း စုပ်တဲ့အတိုင်းပဲ …။ လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်လာတာနဲ့ လီးထိပ်ကို ငုံပြီး မျိုချပစ်တာ …။ ခဏနေတော့ နှစ်ယောက်သား … မိကျော့ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ခဏနားကြတယ် …။ မကြာပါဘူး ဇာနည်က အပျိုကြီး အင်္ကျီချွတ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲစို့တော့ အပျိုကြီးကလည်း ဇာနည်ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကို ပြန်တောင်အောင် ဆွပေးနေတာ ”

အငယ်မပြောတာ နားထောင်ပြီး ကျမဟာလေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့မို့ မသိမသာ ပေါင်နှစ်ခြမ်းစိရင်း လက်နဲ့ ၂ ချက် ၃ ချက်လောက် အဖုတ်ကို ကုတ်လိုက်မှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားတော့တယ်။

” မိသဲ … နင်က ငရုပ်သီးတွေ ထပ်ထည့်ထားတာ … စပ်တာ … ငါ့ကို ရေတခွက်လောက် ခပ်ပေးဦး ”

ဇာတ်ရှိန်တက်နေတုန်း မသာမက ရေတောင်းလို့ ထခပ်ပေးရင်း ဆက်မပြောပဲ လက်ဖက်ပဲ စားနေလို့ ကျမလည်း ဆက်ပြောဖို့ စကားစလိုက်ရတယ်။

” ဆက်ပြောလေဟာ … အငယ်မ ”

” ပြောမှာပါဟ … ဘာလဲ … စောက်ရည် ထွက်ချင်နေပြီလား … ခ်ခ် ”

အငယ်မပြောမှ ကျမလည်း ရှက်မိသွားတယ်။ တကယ်လည်း ပေါင်ကြားက စိုနေပြီ။

” နင်ပဲ … စပြောပြပြီးတော့ … ကောင်မ ဟွန့် ”

ဟန်လုပ်ပြီး စိတ်မပါချင် ယောင်ဆောင်ရတာပေါ့ရှင်။ ခဏနေမှ အငယ်မ ပြောတာတွေ ထပ်နားထောင်ရတာ။

” ဇာနည်က … နို့စို့ရင်း အပျိုကြီးထမိန်ကို လက်တဖက်နဲ့ ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကုန်းထပြီး စောက်ပတ်ယက်ပေးတော့တာ …။ အဲ့ဒီအချိန် နင်တို့မြင်ရင် အရည်ပန်းထွက်ကုန်မယ်။ အပျိုကြီး တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ့်ပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာတာဟ …။ ဇာနည်ကလည်း ပညာစုံတော့ နောက်ပိုင်း အပျိုကြီးကိုယ်တိုင် လိုးပေးဖို့ ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောရတော့တာပေါ့ ”

အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ရင်း ဦးလေးမြမောင် အမေ့အဖုတ် ကုန်းယက်ပေးတဲ့ပုံတွေ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာမိပြန်ရောပဲ။

” အပျိုကြီးက တအီးအီးညည်းရင်း လိုးခိုင်းတော့ … ဇာနည်က လရည်ထွက်ပြီးခါစမို့ လီးက သိပ်မမာ သေးဘူး …။ အပျိုကြီးက ရိပ်မိတော့ ကုန်းထပြီး ဇာနည်ပုဆိုး ဆွဲချွတ်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတာ။ ခဏလေးပါပဲ ဇာနည့်လီးက ပြန်ထောင်လာတယ် …။ လီးတောင်တာနဲ့ … ဇာနည် တက်လိုးတာများ မီးပွင်မတတ်ပဲဟာ … ကုတင်တိုင်တွေ … ရမ်းခါနေတာ။ အပျိုကြီးပါးစပ်က အမလေး သေပါပြီ ဘာညာနဲ့ လျှောက်ညည်းနေပေမယ့် အောက်ကနေ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေတာ …။ ဇာနည်က ဆောင့်လိုးလိုက် လီးပျော့သွားရင် အပျိုကြီး ပြန်စုပ်ခိုင်းလိုက်နဲ့ … ဇာနည်လီးကြီး ထုတ်လိုက်ရင် အပျိုကြီး စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စီးကျနေရောပဲ …။ နောက်ဆုံး ဇာနည်က အပျိုကြီးကို ကုတင်အောက် ဇောက်ထိုးထားပြီး အပေါ်က ရပ်လိုးတာ …။ လရည်ပန်းထုတ်တော့ စောက်ပတ်ထဲ မထုတ်ဘူး အပျိုကြီးမျက်နှာပေါ် ပန်းချပစ်တယ် …။ အပျိုကြီးကလည်း လျှာလေးထုတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတဝိုက်က လရည်တွေ လိပ်ယူနေရင်း လရည်ကုန်မှ လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာ ”

” ဟင် … မဆွေကလည်း အထန်နော် … အငယ်မ …။ လရည်တွေ … မရွံ့မရှာနဲ့ ”

” အံမယ် … နင် မသောက်ဖူးလို့ပါ … သောက်မိရင် စွဲသွားမယ် … မိသဲ …။ လရည်က အားရှိတယ်ဟ …။ ငါတောင် အရင်နဲ့ မတူဘူး ဝလာပြီလေ … ခ်ခ် ”

” နင်လည်း … ကားဆရာ လရည်တွေ … သောက်တယ်ပေါ့ ”

” အေးပေါ့ဟ … သူလည်း ငါ့စောက်ရည်တွေ သောက်တာပဲ ”

” အမလေး … အံ့သြဘ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် … ငါ နောက်တခေါက် ဆန်ရောင်း မထွက်ခင် … မိတူးပါ ခေါ်ထားဟာ …။ ငါတို့ ၃ ယောက် လျှောက်လည်ရအောင် …။ ရုပ်ရှင်ကြည့် … မုန့်စား ငါ ဒကာခံမှာပါ ”

” တကယ်နော် … အငယ်မ …။ ငါ အပြင်မလည်တာ ကြာပြီ ”

” တကယ်ပါဟာ … ဟိုးအရင် ငါ အဆင်မပြေတော့ … နင်နဲ့ မိတူးက … ငါ့ ကျွေးမွေးလာတာလေ ”

အငယ်မ ပြန်သွားတော့ ကျမလည်း ထရပ်လိုက်တာ ပေါင်ကြားက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေရောပဲ။ အဝတ်ဟောင်းတွေ အကုန်လျှော် ရေချိုးပြီး ထမိန်အဟောင်းလေးလဲ၊ သနပ်ခါးပွတ်မလို့ မှန်ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်တယ်။

” ဗြိ … ဗြိ … အမလေး ”

သနပ်ခါးတုန်းကိုင်တုန်း ဖင်ကြားက ဗြိကနဲ့ အသံထွက်လို့ လန့်အော်မိတာပါ ခိခိ။ ထမိန်လည်း ဝယ်ရတော့မယ်။ အမေပြောလည်း ပြောချင်စရာ။ ကျမ အပြင်သိပ်မလည်တတ်တော့ အဝတ်အစား သိပ်မဝယ်ဖြစ်ဘူး။ ဒါဝတ် ဒါချွတ်ပဲ။ မတတ်နိုင်ဘူး ကိုယ့်အိမ်ထဲပဲ ဘယ်သူမြင်တာမှတ်လို့…. ထရပ်ပြီး ထမိန်ရှေ့နောက် လဲဝတ်ပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်လေ။

” အမ် ”

ကျမဟာလေး အောက်က ဖျာကြမ်းနဲ့ ထိနေပြန်တာ။ ထမိန်က အဟောင်းအပါးစမို့ အကွဲတွေများနေတာနေမယ် ကျွတ်။ သနပ်ခါးပျစ်နေအောင် သွေးပြီး မျက်နှာကို ပါးပါးလေးလူးပြီး ပါးကွက်ထူထူလေးကွက် ဘီးနဲ့ အစင်းကြောင်းထင်အောင် ခြစ်ပြီး လက်မောင်းတွေ ဆက်လူးလိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်လူးဖို့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်စ ဖြည်ချလိုက်တော့ ကျမနို့အုံတွေ ဘွားကနဲ့ ပေါ်လာတာပေါ့။ အငယ်မ ပြောပြတဲ့ အပျိုကြီးမဆွေ နို့သီးခေါင်းကို ဇာနည်က ဆွဲဆွဲစို့တာဆိုတဲ့ စကားသံ ပြန်ကြားနေမိပြန်ရော။ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ကျမနို့အုံကို ပင့်တင်ပြီး နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးကို လျှာနဲ့ ထိကြည့်လိုက်တယ်။ နို့အုံက တင်းနေတော့ ပါးစပ်နဲ့ မမှီပြန်ဘူး။ လျှာရသလောက် ထုတ်တာကို နို့သီးခေါင်းနားလေးပဲ ရောက်တာ ခ်ခ်။ ထရံမှာထောင်ထားတဲ့ လေးထောင့်မှန်ထဲကြည့်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ပင့်လိုက် ဆွဲချလိုက် လုပ်ပြီး အားရမှ ကျောက်ပြင်ပေါ်က သနပ်ခါးကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ယူပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် နို့အုံအပေါ်ခြမ်းထိ လူးပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခြေသလုံးနဲ့ ပေါင်လယ်ထိ လူးပစ်တာ။

ဘယ်ဘက်ပေါင်ပြီးလို့ ညာဘက်ပေါင်လူးဖို့ သနပ်ခါးထပ်သွေးတုန်း အိမ်အပြင်က တရှပ်ရှပ်နဲ့ ခြေသံ ကြားမိလိုက်တယ်။ အငယ်မ နောက်တစ်ခေါက် လာတာထင်တယ်။ ခုနက ကျမ ဟင်းချက်တာနဲ့ ဆုံတော့ စကားပြောရတာ အားမရလို့ ထပ်လာပြီနေမှာ။ ခြေထောက်လူးဖို့ သနပ်ခါး ထပ်သွေးရင်း အခန်းထဲလာဖို့ ခေါ်လိုက်မိတာပေါ့။

” သနပ်ခါး လူးနေတာ … အခန်းထဲ လာဟေ့ ”

ကျမလည်း သနပ်ခါး ကြိတ်သွေးရင်း မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဘုရားဘုရား အမလေး သေပါပြီ ရှိသမျှ အရှက်ပေါင်းစုံ ကွဲတော့တာပါပဲ။ ရှင်တို့ဘော်ဒါကြီး ကိုမောင်ခြိမ့်လေ မီးသွေးအိတ်ကြီး ထမ်းပြီး ဘေးတိုက် အနေအထားနဲ့ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ ထမိန်က ဖြည်ချထားတော့ ဘယ်ဘက်နို့အုံက အတိုင်းသားနဲ့ ခါးပေါ် လိပ်ကျနေတဲ့ ထမိန်အနားစလေးပေါ် ကျမ စောက်မွှေးအုံလေးက ထောင်နေတာ။ သနပ်ခါးလူးဖို့ ညာဘက်ပေါင်ရင်းထိ လှန်ထားတော့ အိုရှင် မပြောချင်တော့ပါဘူး။

” ဟော တော် … ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင် ရှင် … ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ ”

…………………………………………

အခန်း ( ၄ )

” ဟမ် … နင့် အမေ အိမ်ရှေ့က … မီးသွေးအိပ်သည်လာတာ မြင်လို့ … ငါလည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ … လာပို့ပေးတာ …။ နင့်အမေက အရပ်ထဲ လေကန်နေလေရဲ့ …။ ဒီရောက်တော့ ဘယ်ထားရမှန်း မသိလို့ စဉ်းစားနေတုန်း … နင်က အခန်းထဲ လာဆိုလို့ … ဝင်လာတာလေ ”

” ကျွတ် … ဟာ … ဒုက္ခပါပဲရှင် ”

ကျမလည်း ရုတ်တရက် ပူထူပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်းကို မသိတော့တာပါဘူး။ အငယ်မ နောက်တခေါက် လာတယ်ထင်လို့ အခန်းထဲ ခေါ်လိုက်မိတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်မိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမ နို့အုံကို ပြူးကြည့်နေတယ်။ ကျမတကိုယ်လုံး ထူပူနေပြီ။ ညာဘက် ပေါင်ရင်းရောက်နေတဲ့ ထမိန်အောက်နားစကို ပြန်ဆွဲချ ခါးပေါ်က အထက်ဆင်စကို ရင်ပြန်လျားပြီး ထရပ်လိုက်တာပေါ့။

” ဟို ဟို … မီးသွေးအိတ်က … မီးဖိုခန်းထဲ ထားရမှာ ”

ထရပ်တော့ ရှေ့ခြမ်း ထမိန်အပြဲက ကျမပေါင်ရင်းနား ရောက်နေတော့ ပေါင်ဂွတခြမ်းက လှစ်ကနဲ့ ပေါ်ပြန်ရော။ ဒါနဲ့ ကိုယ်လုံး တပတ်လှည့် ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ကျောပေးပြီး သေတ္တာဘေး အဝတ်ခြင်းထဲက ထမိန်တစ်ထည် ကုန်းယူလိုက်တာ။ ရေလဲထမိန်က ပေါင်ရင်းနား အကွဲပေါ်နေလို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း တွေ့တဲ့ ထမိန်ဆွဲယူလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားရောပဲရှင် သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်။

” ဗြိ … ဗြိ ”

ထမိန်ကုန်းယူတာနဲ့ ဖင်ကြားတည့်တည့်နေရာ ထမိန်အကွဲသေးသေးလေးက ဗြိကနဲ့ ဆွဲခွဲလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး လေတိုးတော့ အေးကနဲ့ပဲ။ ဖင်ကြားအောက် ထမိန်အကွဲကနေ ကျမအဖုတ်လေး ထုတ်ပြသလို ဖြစ်တော့တာပေါ့။ စိတ်မလုံလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ ကျမ နောက်ကျောဘက်ကနေ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ မီးသွေးအိတ် ထမ်းလျက်အနေအထားနဲ့ ဖင်ကြားထဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျမ ထမိန်လဲရင်း ရှက်စိတ်နဲ့ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေရတာ။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင်ကလည်း … မီးသွေးအိတ် … မီးဖိုခန်းထဲ … ထားမှာပါဆို ဘာကြည့်နေတာလဲ ”

” ဟင် … မ မ မကြည့်ပါဘူး … နင် က လည်း ”

ကျမလည်း ပူထူပြီး ပြောလွတ်လိုက်မှ ကိုမောင်ခြိမ့်က နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျမဖင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဂလုကနဲ့ တံတွေးမျိုချပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ပြီးမှ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း စေတနာနဲ့ အမေ့ကို ကူပြီး မီးသွေးအိတ် လာပို့တာ ကျမဘက်က ရိုင်းသလို ဖြစ်မှာလည်း စိုးမိတာပေါ့ရှင်။ ထမိန်လဲပြီး ခေါင်းစွပ်အင်္ကျီတစ်ထည် အမြန်စွပ်ချပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှမ်းအော်မိတယ်။

” ကိုမောင်ခြိမ့် ခဏ … ကျေးဇူးပါရှင် … ကော်ဖီ သောက်သွားပါ့လား … မိသဲ ဖျော်လိုက်မယ်နော် ”

ကျမ လှမ်းအော်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က အိမ်ရှေ့တံခါးနားတောင် ရောက်နေပါပြီ။ ကျမအသံကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ကနဲ ရပ်ပြီး ပြန်လှည့်လာတယ်။ ကျမလည်း အရံသင့်ရှိတဲ့ ကော်ဖီထုတ် တစ်ထုတ်ဖောက်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ဖို့ ကော်ဖီဖျော်လာလိုက်တာ ကြောင်အိမ်ဖွင့်တော့ မုန်ကျွတ်ထုတ်လေး မြင်တာနဲ့ တခါတည်း ယူလာခဲ့တယ်။

” ဒုတ် … အိ့ …… အမလေး … ပလုပ်တုတ် … ကျွတ်ကျွတ် ”

မီးဖိုခန်းလေးကနေ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်အလာ ကိုမောင်ခြိမ့်နား မရောက်ခင် မြေဂမုလေးကို ခလုတ်တိုက်ပြီး ဟတ်ထိုးလဲမလို ဖြစ်ပါလေရော။ ခန္ဓာကိုယ် ဟန်ချက်ညီအောင် ပြန်ထိန်းရင်း အလိုက်သင့် ထိုင်ချလိုက်ရတယ်။ လဲမလိုလို ဖြစ်တာကြောင့် ကျမထမိန် ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်ရောပဲ။ လက်ကလည်း မုန့်ထုပ်ကတဖက် ကော်ဖီခွက်ကတဖက် ကိုင်ထားတော့ ထမိန်ကို ရုတ်တရက် ပြန်မဖုံးနိုင်သေးဘူး။ ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတဲ့ ကျမပေါင်ခြံကြားထဲ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးက အလိုလို ရောက်လာတာပေါ့။

ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်နေမှန်းသိတာနဲ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာပြီး မျက်နှာပေါ် နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်လွန်းတယ်ရှင် ဖျက်ကနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမနား ရောက်လာတာ ဘာလုပ်ရမလည်း စဉ်းစားတော့ ရင်ခုန်တာရော ရှက်စိတ်ရော ပေါင်းပြီး လူက တုန်လာရတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် လက်က ကျမ ထမိန်အောက်နားစ နားလေး ရောက်နေပြီ အဟင့် ဟင့်။ သေချာပါပြီ ကျမတော့ ရေတိမ်နှစ်ပြီ ထင်ပါရဲ့ရှင်။ ကော်ဖီခွက်နဲ့ မုန်ထုပ်ကို အောက်ချပြီး လက်ဖဝါးချင်း ပွတ်နေမိတာ။

” ဟို ဟို … ဘာ လုပ် မလို့လဲ … အဟင့် ဟင့် … ဟင် ”

တော်ပါသေးရဲ့ ကျမထင်သလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ကိုင်ရင်း အောက်စလွတ်တာကို ဆွဲဖုံးပေးနေတာပါ။ စိတ်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ အပူလုံးကျသွားရတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေ ရောက်လာတော့ တန်ပိုက ချက်ချင်း ပြန်တက်လာရောပဲ။

” အမလေးးး လေးးး … ဒါ ဒါ ဒါဘာလုပ်နေကြတာလဲ …။ ငါ့နယ် သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ် … တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … ဘယ်လို လုပ်မလဲ …။ မိသဲရယ် … ညည်း မိုက်လိုက်တာအေ ”

” ဟင် … အမေ … မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး ”

” ဟာ … အန်တီသန်း … ဒီ ဒီလိုပါဗျာ … အန်တီသန်း ထင်သလို မဟုတ်ရပါဘူး ”

ကျမ ရှင်းပြနေတုန်း ကိုမောင်ခြိမ့်က ပြာပြာသလဲ ငြင်းရှာပါတယ်။

” အို အေ … ငါလည်း ငယ်ရာက … ကြီးလာတာပါ … မိသဲရယ် …။ မောင်ခြိမ့် မီးသွေးအိတ် ပို့ပေးမယ် ပြောကတည်းက … စိတ်ထဲ ထင်တော့ ထင်သားပဲ …။ ညည်းတို့က … လူရှေ့သူရှေ့ကြ သူစိမ်းလို နေကြတာ … ကွယ်ရာမှ … ဟွန့် … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူး ”

” ဟာ … မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ”

” မဟုတ်ရပါဘူးဆို … အဟင့် ”

” အံမယ် … အတိုင်အဖောက် ညီနေကြတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား …။ ကဲ … မိသဲ ညည်းအသာနေ … မောင်ခြိမ့် ငါမေးတာ နင်မှန်မှန်ဖြေစမ်း ”

” ဟုတ် ”

” မင်းနဲ့ … ငါ့သမီး … ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်လား ”

” ဗျာ ”

” ဗျာမနေနဲ့ … မိသန်းတို့က အံတိုနေပြီ … အမှန်အတိုင်း သိချင်ယုံပဲ ”

” ဟုတ် … ပထမဆုံး အကြိမ်ပါ ”

” အော်ဟော် … သေချာလား နောက်တခေါက် ထပ်မေးမယ် … သေချာလား ”

အမေက လယ်လယ်ထဲက စိုးမြတ်သူဇာဒီဇိုင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး ဖင်လေးပစ် မျက်နှာလေးချေပြီး မေးနေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း အမေ့ခြေရာထဲက ဒွေးစတိုင်နဲ့ ဒူးထောက် မျက်နှာလေးမော့ပြီး အိုက်တင်အပြည့်နဲ့ ပြန်ဖြေနေတာပေါ့ရှင်။

” သေချာပါတယ် … အန်တီသန်းရယ် … ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေးပါ ”

” အေး … ပထမဆုံးအကြိမ် ဆိုပေမယ့်လည်း … အခန့်မသင့်ရင် … ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ် … အဲ့ဒါ ရော သိလား ”

ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း အမေ့စကားကြောင့် ကျမဘက်ကြည့်ပြီး မေးဆက်ပြနေတာပေါ့။ ကျမလည်း ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ဘာမှမဖြစ်ကြတာကို။ ကျမ ခေါင်းရမ်းပြတော့မှ ကိုမောင်ခြိမ့်က အမေ့ကို ဆက်ပြောနေတယ်။

” ဗျာ … ကျနော် ပြောတာ … အန်တီသန်း ပြောသလို မဟုတ်ဘူးလေ ”

” ဖီ … မင်း ခုကတည်းက … ခေါင်းရှောင်ချင်တာလား … ပိုင်နက်ကျူးလွန်မှုရော … မုဒိန်းမှုရော … အနည်းဆုံး ၇ နှစ်ပဲ … မဲတင်းစရာ မလိုဘူး ”

” ဟာဗျာ … ကျ နော် … ပြော ပြော …… ”

” တိတ်စမ်း … ငါ့ သမီး ငါမေးတော့မယ် … မင်း အသာနေ ”

” မိသဲ ”

” ရှင် … အမေ ”

” ညည်း မှန်မှန်ပြော … ညည်းနဲ့ မောင်ခြိမ့် … ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်လား ”

” ဟိုလေ … ပထမဆုံး အကြိမ်ဆိုတာ … ဟုတ်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် … အမေ ထင် ထင် …… ”

” ရပြီ …… မပြောနဲ့တော့ … အရင် အကြိမ်တွေက … လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်ကြသေးဘူး … ငါနားလည်ပြီ ”

” မဟုတ်ဘူး … အမေရဲ့ … ဒုက္ခပါပဲ ”

” ညည်း … အသာနေတော့ ”

” ကိုင်း … မောင်ခြိမ့် … မင်း ငါ့သမီးကို တာဝန်ယူမှာလား မယူဘူးလား … တစ်ခွန်းပဲ ပြောတော့ ”

” ဟို ဟို … ယူပါ့မယ် ခင်ဗျာ ”

” အေး … ဒီလထဲ … လာပြီး စေ့စပ်လိုက် … ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာရက် ရွေးရအောင် ”

” ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီ … ဟီး ဟီး ”

သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်ရှင်။ အမေက သူထင်ချင်ရာ ထင်ပြီး လျှောက်လုပ်နေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာကြီးကလည်း ဖြီးလို့။ ခဏနေ ကိုမောင်ခြိမ့် ပြန်သွားမှ ကျမ လဲမလိုဖြစ်တုန်း ထမိန်ဆွဲဖုံးပေးတဲ့ အကြောင်း ရှင်းပြလိုက်ရတယ်။

” နို့ … ငါ သိမှ မသိပဲ … မိသဲရယ် …။ ငါဝင်လာတော့ ညည်းက ဟောင်းလောင်း မောင်ခြိမ့်က ညည်းရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး ထမိန်လှန်နေတာလေ …။ ဒုက္ခပါပဲ … မောင်ခြိမ့်ကို ငါ့ စကားလွန်သွားပြီ ”

” အမေ့ကိစ္စ … အမေရှင်းတော့ ……။ သမီးရှင်းပြတာကို နားမထောင်ပဲ … ဇွတ်လုပ်နေတာ ”

” အမေ ရှင်းလို့တော့ ဘယ်ရမလဲ … မိသဲရယ် …။ အမေ့မှာက … ကိုမြမောင် ငုတ်တုတ်ကြီးနဲ့လေ …။ ဒီအဆင်နဲ့ ဒီအဆင် မဖြစ်ပါဘူး …။ မောင်ခြိမ့်က အမေ့ကို အလကား ယူပါ့မလားအေ …။ စဉ်းစဉ်းစားစား ပြောပါ … ညည်းနယ် ”

” ဟာ … အမေ့ကို … နောက်ထပ် လင်ယူခိုင်းနေတာ မဟုတ်ဘူး …။ အမေ … ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ကျမနဲ့ အတင်း စေ့စပ်ခိုင်းတာ ပြောနေတာပါဆို ”

” အေးပါဟယ် … အေးပါဟဲ့ … ငါလည်း သဘောပြောပြတာပါ …။ အခု ညည်းပါလိုက်ခဲ့ … တခါတည်း ခုနကိစ္စ ပြန်ဖျက်ရအောင် ”

ကျမနဲ့ အမေလည်း ကိုမောင်ခြိမ့်တို့အိမ် သွားပြောရတာပေါ့။ ဟိုရောက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က သူ့အဒေါ်ကို ပြောပြီးနေပြီ။ သနားပါတယ် ကျမတို့ ရှင်းပြလိုက်တော့ သူ့အဒေါ်လည်း မျက်နှာပျက်သွားတာပေါ့။ အထူးသဖြင့် ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်ရည်လည်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကို ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်ရှာတယ်။ နောက်ပိုင်း ကျမနဲ့ လမ်းမှာ ဆုံပေမယ့် သူ့ဘက်က ခေါင်းငုံ့သွားတတ်တာ။ ဘာတတ်နိုင်မလဲလေ မရွည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပဲ။

ဒီတစ်ပတ် ဈေးရောင်းနားရက်ကြ ကျမ အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်ဝယ်ဖို့ မိတူးကို အဖော်စပ်ထားလိုက်တယ်။ ထမိန်ဝယ်မှကို ဖြစ်တော့မယ် နို့မို့ဆို ကျမ လင်ရကိန်း ရှိနေပြီလေ။ ဥပုဒ်နေ့ မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ပြီးတာနဲ့ ရေချိုး သနပ်ခါး ပါးပါးပွတ်ပြီး အမေ့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်း မိတူးတို့အိမ်ထွက်ခဲ့တာပေါ့။

” အမေ … သမီး … ထမိန် ၂ ကွင်း ၃ ကွင်းလောက် … သွားဝယ်မလို့ … အမေ့အတွက် ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ ”

” ငါ့ … အဝတ်အစား အများကြီးပါ မိသဲရယ် …။ ညည်းပါညည်း … ဝယ်သာဝတ် …။ အဲ အပြန်တော့ … ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်ခဲ့အေ …။ မစားရတာ ကြာပြီ ”

” ဟုတ် … အမေ ”

မိတူးတို့အိမ် ခြေလျင်ပဲ လျှောက်လာခဲ့တာ ကိုမောင်ခြိမ့် တို့အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တော့ ဘာရယ်မဟုတ် မျက်လုံးက ရှာမိနေတာပေါ့။ စိတ်ခုနေတာ ပြေသွားပြီထင်ပါရဲ့။ အိမ်ထဲကနေ လက်လှမ်းပြလို့ ကျမလည်း ယောင်ပြီး တာ့တာ လုပ်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လမ်းလယ်ကောင် တစ်ယောက်ထဲ လက်ပြနေမိတဲ့ အဖြစ် တွေးမိရင်း ပြုံးမိနေတာ။ ဘေးဘီကြည့်တော့ တော်ပါသေးရဲ့ လူရှင်းနေလို့။ ဒါနဲ့ပဲ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ဒုတိယအကြိမ် လက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီး မိတူးတို့အိမ်ဘက် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လာခဲ့တယ်။

” ဟော … လာ လာ မိသဲ ……ကောင်မ မျက်နှာကြီး ဖြီးလို့ … ငါ့ဆီလာတော့ လမ်းမှာ လင်နဲ့ တွေ့လာပြီ ထင်တယ် ”

မိတူးက ကျမကို မြင်တာနဲ့ အိမ်ထဲက ထွက်လာတယ်။ မိတူးတို့ အိမ်ရှေ့က ခုံမှာပဲ ထိုင်ရင်း စကား ခဏ ထိုင်ပြောဖြစ်ကြတယ်။

” ဟုတ်တယ်ဟေ့ … ငါ့ လင်နဲ့ တွေ့လို့ ပျော်လာတာ ”

” ငါသိပါတယ် … မိသဲရာ ……။ နင် ကိုမောင်ခြိမ့် ကို အိမ်ခေါ်ပြီး … စောက်ပတ်လှန်ပြတာမလား … ခိခိ ”

” ဟမ် … နင် ဘယ်လို လုပ် … သိတာလဲ ”

ကျမလည်း ရုတ်တရက် လန့်သွားမိတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့်များ အပြင်လျှောက်ပြောနေလား မသိပါဘူး ဒုက္ခပါပဲရှင်။

” အံမယ် … ကြည့်စမ်း မျက်နှာကြီး ရဲတက်နေတာ …။ ငါထင်တာ သေချာပါပြီဟာ ”

မိတူး ထပ်ပြောမှ ကျမကို စနေတာ ရိပ်မိလိုက်တာ။ ဟူးးး ကျမလည်း ချက်ချင်း မျက်နှာပြင်ပြီး ဖောလျှောရိုက်လိုက်တာပေါ့။

” ပြတယ်အေ … ဘာဖြစ်တုန်း ”

” ကောင်မ … ဝန်ခံပြီပေါ့ …။ ကျန်းကျန်း … နင်နဲ့ငါ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေလာတာ … ပြောပြော ”

နောက်ပိုင်း ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ပြောပြလိုက်ရတာပေါ့။ မိတူးကို လျှောက်မဖွဖို့ သေချာမှာရသေးတာ။ ကျမ စကားဆုံးတာနဲ့ တခွိခွိ ရယ်ပါလေရော။

” မသာမ နင်ကသာ ရယ်နေ … အဲဒီနေ့က ငါ … တစ်ညလုံး အိပ်ကိုမရတာ … ရှက်လိုက်တာဟာ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် … အမယ့်လေး … နင် ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ ယူဖြစ်ရင် … အလိုးခံရမှာပဲ … ကြိုပြထားတော့ အရှက်သက်သာတာပေါ့ ”

” အမ် … မသာမ နင့်ဟာရော … သွားပြလိုက်ပါလား ……။ ခုန အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်ထဲ … ငါ မြင်ခဲ့တယ် ”

” အမယ့်လေး … နင့်လင်များ ကြိုက်မယ်ထင်ပြီး … စကားမနိုက်ပါနဲ့အေ … မိတူးတို့က ရှိပြီးသား ဟဲဟဲ ”

မိတူး အဲဒီစကား ပြောတော့ မျက်နှာနည်းနည်းပျက်သွားသေးတယ်။ ကျမစိတ်ထဲ မတင်မကျကြီးပေါ့။ မိတူးက ရည်းစားရှိလျက်နဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်များ စိတ်ဝင်စားနေလား မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဈေးက ထမိန်ဝယ်ပြန်လာမှ မိတူးအကြောင်း သိလိုက်ရတယ်။ သူလည်း သူ့အပူနဲ့သူပါပဲလေ။ စကားပြောပြီးတာနဲ့ ကျမ ခဏစောင့်ခိုင်းပြီး သူလည်း အဝတ်စားလေးလဲ ကျမနဲ့လိုက်လာခဲ့တာ။ လိုင်းကားတိုးစီးတော့ အသွား အဆင်ပြေပါလျက် အပြန် အဝတ်အိတ်တွေနဲ့ကြမှ နှစ်ယောက်သား ထောက်လှမ်းရေးနဲ့ မိတော့တာပဲ။ မိတူးလည်း မျက်နှာလေးကို ရဲလို့။ ကျမလည်း မလှုပ်ရဲဘူး။ ထမိန်အပြင်ကနေ ဖင်ကြားအောက် ခပ်မာမာအရာကြီးက ထိုးထောက်ထားတာ။ မှတ်တိုင်ရောက်မှ အသက်ရှူချောင်တော့တယ်။ မိတူး ထမိန်က အကွက်ထနေလို့ သတိပေးရသေးတယ်။

ထမိန်ပြင်ဝတ်တော့ ကျမပဲ ကိုယ်လုံးနဲ့ ကွယ်ပေးထားတာ။ မှတ်တိုင်မှာဆိုတော့ လူသွားလူလာတွေရော ကားစောင့်တဲ့ လူတွေရော အများကြီးလေ။ အပြန်လမ်းမှာ မိတူးဘဲအောင်ထူး မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့တွဲပြီး အအေးဆိုင်ထဲဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်မိတယ်။

” မိသဲ … သွားမယ်ဟာ … နေတအား ပူတယ် လာ ”

” ဟဲ့ … ခုန နင့်လူ … အောင်ထူးမလား ”

” အေး ဟုတ်တယ် … ငါနဲ့ … ပြတ်သလောက်ကို ဖြစ်နေတာပါ …။ လာဟာ … အိမ်ရောက်မှ ပြောပြတော့မယ် ”

မိတူးတို့အိမ် ရောက်တော့ မိတူးအမေနဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

” ဟော … မိတူးတောင် ပြန်လာပြီ … ဒီမှာ မောင်ကျော်စိုးက မေးနေတာ ”

…………………………………………

အခန်း ( ၅ )

ကိုကျော်စိုးက မိတူးကိုမြင်တာနဲ့ ထနှုတ်ဆက်နေတာ။ ကိုကျော်စိုးကလည်း ကျမတို့နဲ့ တစ်ရပ်ကွက်ကျော်က မုဆိုးဖိုပါ။ ကျမထင်တာ မိတူးအမေကို လာလာပိုးတယ်ထင်တာ မိတူး ပြောပြတော့မှ သဘောပေါက်သွားတော့တယ်။ မိတူး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း မိတူးအမေဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း ခေါက်ဆွဲကြော်တစ်ထုပ် ပေးရင်း အမေ့ဖို့ တစ်ထုပ်ကို ခုံပေါ်တင်ထားလိုက်တာ။

” ဒေါ်လေး ရော့ … ဒါ ဒေါ်လေးတို့ဖို့ သမီးဝယ်လာတာ …။ ဒီတစ်ထုပ်ကတော့ … အိမ်ယူသွားမှာ အမေက မှာလို့ ”

” အေးအေး … ထမင်း မစားရသေးတာနဲ့ … အတော်ပဲ ……။ ဒါနဲ့ ဟင်းရည်တွေက များလိုက်တာ ”

” အော် … ဟုတ်သားပဲ … ဟင်းရည်က ပေါင်းထည့်လိုက်တာ နေမယ် …။ ပေးပေး … သမီး ဒေါ်လေးတို့ဖို့ တဝက်ခွဲပေးထားခဲ့မယ် ”

ကျမလည်း ဟင်းရည်ထုပ်ယူပြီး မိတူးတို့ မိဖိုခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့တယ်။ ကျမ ငယ်ငယ်ကတည်းက စားအိမ်သောက်အိမ်မို့ ဘယ်နေရာ ဘာရှိလည်း အကုန်သိနေတာပေါ့။ မီးဖိုခန်းမရောက်ခင် မိတူး အိပ်ခန်းပေါက်ကအဖြတ် စကားသံကြောင့် ကျမ ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ကနဲ့ ရပ်သွားရတယ်။

” အာ … မလုပ်ပါနဲ့ … အိမ်ရှေ့မှာ ကျမသူငယ်ချင်း ရှိသေးတယ် မပြန်သေးဘူး ”

” သိပါတယ် … မိတူးရယ် … ကိုကြီးစိုးကို … ဂွင်းပဲ ထုပေး ”

” ဟင့်အင် … ကျမ သူငယ်ချင်းပြန်မှ ”

အိပ်ခန်းတံခါးအကွယ်က ချောင်းကြည့်တော့ မြင်ကွင်းက ကျမ ရှော့ခ်ဖြစ်သွားရတာပဲ။ ကျမတို့နဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ အတူထိုင်နေတဲ့ ကိုကျော်စိုးပေါ့။ ဘယ်အချိန်က ထပြီး မိတူးအခန်းထဲ ရောက်နေမှန်း မသိဘူး။ မိတူးက အဝတ်အစားလဲဖို့ ရင်လျားလေးနဲ့ မှန်တင်ခုံရှေ့ ရပ်နေတုန်း ကိုကျော်စိုးက နောက်က သိုင်းဖက်ရင်း မိတူးပေါင်ကြား ဇွတ်နိုက်နေတာ။ ပေါင်ကြား အနိုက်ခံရတော့ မိတူးက ဖင်ကို နောက်ကော့ ဆုတ်တာ။ ကိုကျော်စိုးက ကော့လာတဲ့ ဖင်ကို လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားပုံပဲ။ ကျမလည်း ဆက်မကြည့်တော့ပဲ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး ပန်းကန်လုံး တစ်လုံးယူ ဟင်းရည် လောင်းထည့်မလို့ လက်ပြန်အရုတ် ပန်းကန်စင်စောင်းနဲ့ ပန်းကန်လုံးနဲ့ တိုက်မိပြီး အောက်ပြုတ်ကျပါလေရော။

” ဘုတ် … ခလွမ် ”

အောက်က မြေကြီးမို့ တော်ပါသေးရဲ့ ပန်းကန်က အောက်ကျပေမယ့် မကွဲပါဘူး။ အဲဒီပန်းကန်ကို ဘေးချပြီး နောက်ထပ် ပန်းကန်တစ်လုံး ယူထည့်တော့ နောက်ကျောဘက်က စကားသံ ထွက်လာတာပေါ့။

” ဟင် … မိသဲ ”

မိတူး အသံပါ။ မီးဖိုခန်းနဲ့ မိတူးအိပ်ခန်းက မျက်စောင်းထိုးလေးမို့ ပန်းကန်သံကြားလို့ ထွက်လာတာနေမယ်။

” အေး … ဟင်းရည်က ပေါင်းထည့်လိုက်လို့ … နင်တို့ဖို့ ငါတဝက်ခွဲပေးနေတာ ”

နောက်လှည့် မကြည့်ပဲ ပြောပြီး ဟင်းရည် ထည့်နေလိုက်တယ်။

” အဟင့် ဟင့် ”

လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျော်စိုးက အခန်းထဲကနေ အိမ်ရှေ့ ထွက်သွားပါပြီ။

” ငါနားလည်ပါတယ် … မိတူးရယ် … နင်မငိုနဲ့ … ပြေးကြည့်မှ … ငါတို့ပဲရှိတာလေဟာ ”

” ခုန … နင် မြင်တယ်ပေါ့ … မိသဲ ”

” ငါ ငါ … ငါရှင်းပြချင်တယ်ဟာ … အောင်ထူး အပေါ် သစ္စာဖောက်တာတော့ မဟုတ်ဖူးဟ … ငါ ငါ ”

” ကဲပါ … ငါ အိမ်ပြန်ရင် … နင်လိုက်ခဲ့လိုက် … အိမ်ရောက်မှပြော ”

ဟင်းရည် တဝက်ထည့်ပြီး မိတူးအမေကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ မိတူးလည်း သူ့ကိစ္စ ရင်ဖွင့်ချင်တော့ အိမ်လိုက်လာပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်အတွက် ခေါက်ဆွဲကြော် ပြင်ပေးပြီး ကျမအခန်းထဲ မိတူးနဲ့ ဝင်ပြီး စကားပြောကြတာပေါ့။

” ကဲ … မိတူး နင်ဝမ်းနည်းမနေနဲ့ … နင်ပြောချင်တဲ့ စကားတွေ … ငါ့ အကုန်သာပြော ”

” အင်း … အစက ငါထင်တာ … ကိုကျော်စိုးက အမေ့ကို ပိုးတယ် ထင်တာဟ ”

” အေးလေ … ငါလည်း အဲလို ထင်နေတာ ”

” အရင် ၁ လ လောက်ကမှ … အမေက ငါ့ ဖွင့်ပြောတာ …။ ကိုကျော်စိုးက ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တယ် ပေါ့ဟာ …။ ဒါပေမယ့် ငါ့မှာ အောင်ထူး ရှိတယ်လေဟာ ”

” အေးလေ … နင့် အမေက မသိဘူးလား ”

” အမေလည်း သိပါတယ်ဟာ …။ ခက်တာက ကိုကျော်စိုး ကူညီတာတွေ အမေက ကြိတ်သုံးနေတာ … ငါလည်း နောက်မှ သိလိုက်ရတာပါ ”

” အင်း … နင့် အမေက … ၂ လုံး တအား ထိုးတာဟာ ”

” ဟုတ်တယ်ဟာ … ဇာနည့်အိမ်ထိ သွားသွားထိုးလို့ … ငါ သတိပေးရသေးတယ် …။ ဒါပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက အမေ့ကို ထောက်ပံ့တာ သပ်သပ် … ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တာ သပ်သက်လို့ ပြောတာ ”

” အော် ”

” ငါလည်း … အောင်ထူးကိုလည်း မပြောရက် … အမေကလည်း ကိုကျော်စိုးဘက် အားသာနေတာ ငါသိတာပေါ့ ”

” အေးပါ ”

” တနေ့ကြ ဒီလိုဟ ”

မိတူး ပြောတာတွေ ကျမလည်း ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေလိုက်တာပေါ့။

” အဲဒီနေ့က ဈေးသိမ်းပြန်တော့ ငါလည်း … ရေချိုး သနပ်ခါးလူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ …။ ငါ့ပါးပေါ် နွေးကနဲ ခံစားမိလို့ လန့်နိုးတော့ … ကိုကျော်စိုးက ကုတင်ဘေး တင်ပလွဲထိုင်ပြီး ငါ့ကို ကုန်းနမ်းနေတာဟ …။ ထမိန်က လျော့တိလျော့ရဲနဲ့ …။ ငါအကျင့်က ဘယ်ညာ လှည့်အိပ်တတ်တော့ လျော့ကျနေတဲ့ ထမိန်က ဆီးခုံးအောက်ဖက် ရောက်ပြီး စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်နေတာပေါ့ … ။ အင်္ကျီအပါးလေးကလည်း ကြယ်သီးပြုတ်ထွက်ပြီး အင်္ကျီအောက်နားစလေး လှန်နေတော့ ဗိုက်သားလေးပါ ထွက်နေတာပေါ့ …။ ထမိန်ဆွဲတင် အင်္ကျီဆွဲဆန့်ပြီး … ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်နေရင်း ကိုကျော်စိုးကို နှင်ထုတ်နေတာ …။ ကိုကျော်စိုးက ငါ့စကား အလေးမထားတဲ့အပြင် အင်္ကျီဆွဲဖြဲလိုက်တော့ နို့အုံနှစ်ဖက် ဘွားကနဲပေါ်လာတော့တယ် …။ ဈေးပြန်လာရင် ဘယ်မှ မထွက်တော့ ဘယာစီယာ ချွတ်အိပ်မိတာ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပဲလေဟာ …။ ဗြုံးဆို ကိုကျော်စိုးက ငါ့နို့တွေကုန်းစို့ရင်း လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲနိူက်တော့တာပဲ ”

” နင်က … မရုန်းဘူးလားဟာ … ခြေထောက်နဲ့ ကန်ကျောက်ပြီး ထွက်ပြေးပေါ့ ”

” အင်း … ပေါင်ကြား နိုက်ခံရတော့ ငါ့စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်သွားခဲ့တာ …။ ကိုကျော်စိုးလက်က ငါ့ဟာကို အုပ်ကိုင်မိတာနဲ့ လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ကုတ်ဆွဲ ပေးနေတာလေ …။ သူ့လက်ကို ငါတွန်းထုတ်နေတုန်း … အစိလေးအား ဖိချေပြီး အောက်က အပေါက်ထဲ … လက်ချောင်းလေး ထိုးထည့်ပစ်တယ် …။ ငါလည်း ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိတော့ဘူးဟာ …။ ငိုပြီး တားတော့ တားမိသေးတာပေါ့ …။ ငါတားနေတုန်း … နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ပြီး … စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးမွှေတော့ … ဖင်က အလိုလို ကြွတက်သွားတာပဲ …။ ငါ့ဖင်အကြွ လျော့နေသော ထမိန်ကို … ခြေရင်းဘက်ဆွဲချ တွန်းပို့ပစ်တယ် …။ ပက်လက်လှန် အနေထားနဲ့မို့ … ငါဖင်ကြီး ပြန်အကျ ဒူးဆစ်အောက် ရောက်နေတဲ့ … ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်တော့တာပေါ့။ ထထိုင်ပြီး … ငါ့ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲဖြဲတော့ … နင် စဉ်းစားသာကြည့်တော့ ”

” အင် … ဘာလဲ … မိတူးရ ”

” ဘာလဲရမှာလဲ … မိသဲရ …။ သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်ရှေ့ … ငါ့စောက်ပတ် ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေတာလေ ”

” ခ်ခ် … နင့် ရည်းစား … အောင်ထူးကို မပြဖူးဘူးလား ”

” ဟမ် … မပြဖူးပါဘူး … နို့ပဲ ပြဖူးတာပါ ”

” အေးပါ … ဆက်ပြောဟာ … ဇာတ်ရှိန်က တက်လာပြီ ”

” ငါလည်း ရှက်စိတ်တဝက်နဲ့ ရင်ခုန်နေတာတော့ အမှန်ပဲဟာ …။ ငါ့ရည်းစား အောင်ထူးထက် အပြုအစု အယုအယ ကောင်းတော့ … တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတာပေါ့ …။ အဲ့ချိန် ငါ့ကိုယ်ပေါ် ဖျက်ကနဲ့ မှောက်ချပြီး … ဒုတိယအကြိမ် နို့သီးခေါင်းတွေ တဖက်ပြီးတဖက် ကုန်းစို့နေပြန်ရောပဲ …။ ခဏကြာတော့ နို့စို့နေရင်း ကိုကျော်စိုး နှုတ်ခမ်းက အောက်ရွေ့လာပြီး အဖုတ်လေး ကုန်းယက်ပစ်တာ … ငါ့ တကိုယ်လုံး လေထဲ မျောနေသလိုပဲ … ။ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာနဲ့ ထိုးစွလိုက် အစိလေးအား လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးကလော်လိုက်ပေါ့ ”

မိတူးပြောတာ နားထောင်ရင်း ကျမဟာလေး ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ မသိမသာ လက်နဲ့ ဖိကုတ်လိုက်ရတာ။ ပြီးမှ မိတူးပြောတာ ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။

” သွားနဲ့ မနာတနာလေး ကိုက်ပေးပြီးမှ ပါးစပ်နဲ့ ဖိစုပ်ပေးတော့ ငါလည်း ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိဘူး … အဖုတ်ထဲက ယားတက်လာပြီး … သေးပေါက်ချင်သလိုလို့နဲ့ စိတ်လျော့ချလိုက်တော့ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာ …။ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး ထိန်းကို မရတော့တာဟ …။ ရှက်လိုက်တာလည်း မပြောနဲ့ …။ ကိုကျော်စိုး မျက်နှာ မကြည့်ရဲလို … မျက်လုံး မိတ်ထားလိုက်ရတယ် ”

” အာ့တော့ … ဟုတ်မှာပေါ့ …။ သူစိမ်းယောကျ်ားရှေ့ … စောက်ရည် ပန်းထုတ်နေမိတာ … ငါဆိုလည်း ရှက်မှာပါပဲ ”

မိတူးက ပြောရင်း သတိရသွားပုံနဲ့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတာ။ ကျမက ထောက်ခံပြောမှ အနေမခက်တော့တဲ့ပုံနဲ့ ဆက်ပြောပြနေတာ။

” ငါလည်း … ပေါင်တန်တွေ တုန်ပြီး ပန်းထုတ်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ် …။ အမောတောင်မပြေသေးဘူး အဖုတ်ထဲ လီးတေ့ပြီး ဖိသွင်းတော့ … စူးကနဲ့ပဲ နာလိုက်တာဟာ …။ ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်းကြောက် … ခုန သူယက်ပေးတဲ့ အရသာလေး ပျောက်ထွက်ကုန်ရောပဲ …။ အားကနဲ့ အသံထွက် အော်လိုက်မိတယ် …။ ငါ အော်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အောင့်ခံခိုင်းနေတာပေါ့ …။ လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း … ငါ့ရင်ဘတ်လေး ကော့ပြီး သက်သာလို သက်သာညား ဖင်ကို ကျူံ့ကြည့်သေးတယ် …။ မရပါဘူး … နာနေတာပဲ …။ အသံထွက်မှာ စိုးတာနဲ့ ငါ့ပါးစပ် ငါလက်နဲ့ အုပ်ပြီး ထိန်းထားရတာ ”

မိတူးပြောတာ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ရင်း ကြက်သီးဖူးတွေ ထလာပြီး ပေါင်ကြားထဲလည်း စိုစိစိုစိနဲ့ အရည်စိမ့်ထွက်လာတော့ မတတ်နိုင်ဘူး ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လက်နဲ့ ဖိပွတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။ မိတူးလည်း ကျမ ပေါင်ကြား လှမ်းကြည့်ပြီး ဆက်ပြောပြနေတာပါ။

” ခဏနေ ငါ့အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတော့ လီးအဝင်အထွက် သိပ်မနာတော့ပါဘူး … ။ အစပိုင်း နာကျင်သလောက် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်အတွင်းထဲ လီးအရည်ပြားဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးနေတော့ … ငါလည်း လီးအရသာ ခံစားလာရတာပေါ့ …။ သူလည်း … အရသာ တွေ့နေတာ နေမယ် …။ ငါ့ မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် တဆုံးဆောင့်လိုးနေတာ … အသက်ရှူမှားလာပြီး ခေါင်းမော့ရင်း ကော့ပျံနေရတော့တယ် …။ အဲချိန် သူ လီးဆွဲထုတ်လိုက်လို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ … ငါ့ ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာပြန်အပ်ပြီး အရည်များ စိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာနဲ့ ဖိယက်ပေးသေးတာ ဟ …။ ငါ့ ပေါင်နှစ်ဖက် ဘေးတွန်းကားပြီး အစိလေး ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ပြန်လိုးပေးတာ ”

” အင်း ”

ကျမလည်း အင်းတစ်လုံးပဲ ထောက်ပေးရင်း ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။

” ဒီတခါကြ မညှာဘူး မီးပွင့်မတတ် မနားတမ်း ဆွဲလိုးတော့တာပဲ …။ အဆက်မပြတ် ဝင်ရောက်လာတဲ့ လိုးချက်တွေအောက် ငါလည်း ဒုတိယအချီ ပြီးသွားရတယ် …။ သူလည်း သိပ်မကြာဘူး မေးကြောတွေ ထောင်လာပြီး … ငါ့ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တာ။ ပြီးမှ ငါ့ဘေး ဝင်လှဲတော့ သူ့ ပါးစပ်မှာ သွေးတွေ ပေကပ်နေတာ …။ ငါလည်း လန့်သွားတာပေါ့ဟာ …။ မေးကြည့်တော့ … ငါ့စကား မဆုံးသေးဘူး … သူ့ပါးစပ်သူ လက်နဲ့ ပွတ်ကြည့်နေတာ … သွေးစလေးတွေ ကပ်ပါလာတော့ ပြုံးနေသေးတယ် …။ ငါ့ အဖုတ်က ထွက်တဲ့ သွေးတွေတဲ့ … အပျိုမှေး ပေါက်ထွက်တာပေါ့ ဟာ ”

” အော် … နင့်ကိုလုပ်ရင်း ယက်ပေးတုန်းက … ပေကုန်တာနေမယ် ”

ကျမပြောတော့ မိတူးက ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဆက်ပြောနေတယ်။

” အင်း … သူပြောမှ ငါလည်း … အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိပြီး ကျိန်းစပ်လာရတယ် …။ ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ … ငါလည်း နောက်ဖေး ရေချိုးကန်နား ဘေးဘီကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ရေဆေးတော့ … စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျိန်းပြီး စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ဖြစ်နေရောပဲဟာ …။ ငါ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေတိုင်နား မျက်နှာသစ် … ပြီးမှ ငါ့ပါး တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း ခဏနေတော့ ပြန်သွားတာပေါ့ ”

” အော် … နင်ကလည်း မအော်ပဲ … ငြိမ်ခံနေတာပေါ့ ကောင်မ ”

မိတူး ပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမလည်း ချက်ခြင်းပြန်မေးလိုက်တာပါ။

” အဲ့ဒီချိန် … လူသိမှာစိုးတာပဲ သိတယ်။ ကျန်တာ ဘာမှ ငါမစဉ်းစားမိဘူး ”

” အောင်ထူးက … ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ … နင်တို့ နောက်ထပ် လုပ်ဖြစ်ကြသေးတာလား ”

” အောင်ထူးကို ငါ ဖွင့်ပြောပြလိုက်တာပါ …။ ငါ မလိမ်ချင်ဘူးဟာ …။ လက်ထပ်မယ့်သူကို မသန့်ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် မပေးဆပ်ချင်တာ …။ နောက်ထပ် ကိုကျော်စိုး နဲ့ ၂ ကြိမ် ထပ်လုပ်ဖြစ်တယ် …။ သူလာရင် အမေကလည်း ရှောင်ပေးတော့ အတင်းရဲလာတာပေါ့ …။ ဒုတိယအကြိမ်က ငါ ငြင်းခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် အလိုးခံလိုက်ရတာ ပါပဲ …။ တတိယ အကြိမ်ကြ ငါကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလို့ ခံလိုက်တယ် ”

” အင် … နင်က အဲဒါဆို ”

” အေး … ဖြစ်လာမှာတော့ မတတ်နိုင်တော့ဘူး … ကိုကျော်စိုးကို ငါလက်ထပ်တော့မယ် …။ အောင်ထူးလည်း နောက်တစ်ယောက် တွေ့သွားပြီ နေမှာပါ ”

” အေးပါ မိတူးရာ … ဖြစ်ပြီးမှတော့ အကောင်းဆုံး လုပ်ကြတာပေါ့ … စိတ်မညစ်နဲ့ ”

” ငါ လေ … ငါ ငါ … အောင်ထူးကို သနားတယ် မိသဲ ရယ် … အ ဟင့် ဟင့် …။ လက်ထပ်ပြီးမှ ငါ့ခန္ဓာကိုယ် ယူမယ် ပြောတာဟ …။ ချစ်သူ ဘဝမှာ နို့ကိုင်ရုံလေးနဲ့ ကျေနပ်နေသူပါဟာ ”

” အေးပါဟယ် … ငိုမနေနဲ့ … ငါလည်း အောင်ထူးနဲ့ တွေ့ရင် … ထပ်ရှင်းပြပေးမယ် … နင် မမှားပါဘူး … နင့် အမေကြောင့် ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ ”

ကျမ ပြောလိုက်မှ မိတူးလည်း စိတ်သက်သာရာ ရတဲ့ပုံနဲ့ မျက်နှာလေး ပြန်ကြည်လာတော့တာ။ တခါတခါ ဘဝက ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ မဖြစ်ပဲ သူဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်ခွင့်ရှိနေတာပါ။ မိတူးပြန်သွားမှ ကျမလည်း အမေတို့ကျန်တဲ့ ခေါင်ဆွဲကျော်လေးနဲ့ ထမင်းနည်းနည်းစားပြီး အခန်းထဲ ပြန်မှေးနေလိုက်တယ်။

…………………………………….

အခန်း ( ၆ )

ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိဘူး ညနေပိုင်း အမေနိုးမှ နိုးလာခဲ့တာ။ ပျင်းကြော တချက်ဆန့်ရင်း ထမင်းထတည်ပြီး ညနေစာအတွက် ဟင်းစီစဉ်လိုက်တယ်။ ညပိုင်း အိပ်ခါနီးကြ ဖုန်းခဏဖွင့် သတင်းလေးဖတ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို မျှော်နေမိတယ်။ မျှော်တဲ့နေကြမှ ပေါ်မလာတော့ဘူး။ မက်ဆေဂျာ ကြည့်လိုက်တော့ သူဆင်းသွားတာ နာရီဝက်ကျော်တောင်နေပြီ။ ဒါနဲ့ စာအုပ် အသစ်များ တင်သလားလို့ သူ့ acc ထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တာ။

……………………………………………..

* ဆည်းဆာ *

တည်ဆောက်ထားတဲ့ သံယောစဉ်

ဖြိုဖျက်ဖို့ဆို တဒင်္ဂမျှသော အချိန်ကာလနဲ့

ဘယ်တော့မှ မရဘူး

ဒါပေမယ့်

သူ့အနက်ကို ကွယ်ပျောက်စေချင်ရင်

စကြဝဠာ တခုလုံးစာမက

ငါ့မှာ ရှိရမယ်

သြော် … ခဏ နေဦး

အာခီမီးဒီး(စ်) အတွက်

တနေရာတော့ ချန်ပေးရမယ် ထင်ထယ်

……………………………………

မောင်ခြိမ့်

ငင့် ဘာတွေမှန်းကို မသိပါဘူးရှင်။ တခါတခါ ကိုမောင်ခြိမ့်က ရူးကြောင်မူးကြောင် စာစုလေးတွေ တင်တတ်သေးတယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက်အထိစောင့်ပြီး မလာတာနဲ့ ကျမလည်း အိပ်ပစ်လိုက်တာ။ နောက်ရက်မနက် ထုံးစံအတိုင်း ဈေးထွက်တော့ မိတူးမျက်နှာကြီး ပြုံးလို့ရွှင်လို့ ဝါမဝင်ခင် လက်ထပ်ဖို့ သေချာသလောက်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေတယ်။ တကယ်လည်း နောက် ၂ ပတ်ကြ မိတူးတို့အိမ် စေ့စပ်ပွဲ လုပ်ဖြစ်ကြတာ ဘေးနား လူလေး နည်းနည်းပါးပါး ဖိတ်ပြီး လုပ်တာ။ ကျမရောက်တော့ လူတောင် စုံနေပါပြီ။ ဟိုဘက်ဒီဘက် လူကြီးတွေ မိတ်ဆက်ကြ မင်္ဂလာရက်ရွေးကြနဲ့ ညနေဘက် မှောင်စပျိုးမှ စေ့စပ်ပွဲလေး ပြီးသွားကြတယ်။

” ဟိတ် … မိသဲ … မပြန်နဲ့ဦး ”

” ဘာလို့လဲ … မိတူးရ ”

” ငါက တားတာ မဟုတ်ဘူး … နောက်ဖေးမှာ ပန်းကန်တွေ သိမ်းနေတဲ့ … နင့်လင် ကိုမောင်ခြိမ့်က တားတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” မသာမ … ဒါပဲ … တဖြည်းဖြည်း အငယ်မနဲ့ တူတူလာပြီ ”

” တကယ်ပါဟ … နင်ရောက်ကတည်းက လည်ပင်းကြီး လိမ်နေတာ … သူခင်မျာ ပြောချင်တာတွေ … အောင့်ထားရပုံပါ ”

” အေးပါ … ငါ မပြန်သေးပါဘူး စောင့်နေမှာပါ ”

အိမ်ထဲ လူတွေ အကုန်ရှင်းသွားမှ ကိုမောင်ခြိမ့်က မိတူးတို့ အိမ်ရှေ့ အပင်အောက် ကျမကို ခေါ်ပြီးစကားပြောတာ။

” မိသဲ ”

” ရှင် ”

” မိတူးတောင် … ယောက်ျား ယူပြီနော် ”

” အင်းလေ … အာ့မို့ စေ့စပ်တာလေ … ဒီနေ့ ”

” ဟို … ငါ ပြောချင်တာ နင် သဘော မပေါက်ဘူး ထင်တယ် ”

!! ခိခိ !! ကျမ ရိပ်မိတာပေါ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ဘာဆိုလိုတယ် ဆိုတာ။ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တာပါ။

” အော် … သိပြီ … မိတူး မင်္ဂလာဆောင် ကိုမောင်ခြိမ့် လက်ဖွဲ့ခုံထိုင်ရမှာ မလား ”

” ဟင် … ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် … ဒါမယ့် ငါပြောချင်တာက …… ”

” ကျမ သိပါတယ် … အဲဒီည အရက်သောက်မှာ ”

” ဟာ … အဲဒါလည်း ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ဒါပေမယ့် ငါ ပြောပြော …… ”

” ဟုတ်ပါပြီ … မိတူးကို ခဲဖိုးတောင်းပေးရမှာ မလား ”

” ဟမ် … မိ သဲ ”

” ဘာလို့ အော်တာလဲ … အထဲမှာ မိတူး ယူမယ့် ယောင်္ကျားဘက်က အမျိုးတွေ ရှိသေးတယ်နော် ”

” ဆော ရီး ဟာ … နင်က ငါပြောချင်တာ သဘော မပေါက်ဘူး … ဟူးးးးး ”

ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် ပုံစံ ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်စိတ် အတော်ကို ထိန်းထားရတယ် တကယ်ပါပဲရှင်။

” နို့ ဘာပြောချင်တာလဲ … ရှင်းရှင်းပြော … မှောင်နေပြီ ကျမ ပြန်တော့မှာ ”

” ဟို လေ ဟာ … မိတူး ယောကျ်ားယူတော့ … နင့် စိတ်ထဲ ဘယ်လိုနေလဲ ”

” ပျော်တာပေါ့ … ကိုယ့် သူငယ်ချင်း … လင်ယူတဲ့ ကိစ္စပဲ ”

” အေး … ငါ ပြောချင်တာ … နင်လည်း ယောင်္ကျား မယူသေးဘူးလား သိချင်လို့ပါ ”

” ဟောတော် … ကျမမှာ ယူစရာ ချစ်သူမှ မရှိတာ ရှင့် ”

” ဟာ … နင်ကလည်းဟာ … ငါ ငါ ငါ တစ်ယောက်လုံး ရှိ ရှိ ”

” ကို … မောင် … ခြိမ့် ”

” တိုးတိုး လုပ်ပါ မိသဲရာ … နင်ကလည်း အိမ်ထဲ လူတွေ ရှိသေးတယ် ဟ ”

” ရှင် … ကျမ ကို … ချစ်ပါတယ် လို့ … ရည်စား စကား ပြောဖူးလား ”

” ဟို …… အဲ … အင်း …… အဲလို … မပြောဖူး ပေမယ့် …… အင်း ဟို လေ … ဟို လို အနေအထား နဲ့ …… အင်း … ”

” တခါမှ မပြောဖူးပါဘူးရှင် … ဟုတ်တယ်မလား ”

” ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ဒါမဲ့ … အဲဒါ … ဟို ဟာ လေ ”

” တော်ပါပြီ … ရှင်ကလေ အဆင့်ကျော်ချင်တာ … ကျမ အဲလောက် ဈေးမပေါ သေးဘူး … ကဲ ပြန်မယ် ”

” မကျော် ပါဘူး ဟာ … နင်ကလည်း နင်သာ မသိတာ … တရပ်ကွက်လုံး သိပါတယ် ”

” မိတူးရေ … ငါ ပြန်ပြီဟေ့ ”

” အေးအေး မိသဲ … ဒီမှာ ငါမအားလို့နော် ”

ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ပြောရင်း မိတူးပါ တခါတည်း နှုတ်ဆက်ပြီး ကျမ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။ စိတ်ထဲ ကြည်နူးတာတော့ တကယ်ပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့် အပေါ် အရင်တခေါက်ကတည်းက သနားပြီး သံယောဇဉ် ဖြစ်နေမိတာပါ။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးပဲလေ ရည်းစားစကားတော့ အပြောခံချင် သေးတာပေါ့။

မိတူးအိမ်ကအပြန် လမ်းချိုးလေးရောက်တော့ ကျမ ညာဘက်ခြေထောက်ရှေ့ အရိပ်က ထင်းကနဲ့ ပေါ်လာတာ တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ့ ကြက်သီးတွေ ထလာရောပဲ။ ဟိုတလောကမှ ဒေါ်စောယောကျ်ား ဦးကံမောင် ဆုံးထားတာ၊ သွားပါပြီ လာနှုတ်ဆက်ပြီ ထင်တယ်။ အမေနဲ့လည်း တအားခင်ရှာတာ။ အမေ့နား ကပ်မရလို့ ကျမနားလာကပ်တာနေမယ် ဒုက္ခပါပဲရှင် ..။ ခုန ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ အတူပြန်ခဲ့ရင် အကောင်းသား။ အိမ်တော့ လှမ်းမြင်နေရပါပြီ။ ကိုယ်ဟာကို အားပေးရင်း ဆက်လျှောက်နေတုန်း နောက်ကျောဘက်က အသံထွက်လာပါရော။

” မိသဲ … ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် ဟာ ”

” လွတ်ရာ ကျွတ်ရာ သွားပါ … ဦးလေး ကံမောင်ရယ် … ဘဝခြားနေပါပြီ …။ ကျမလည်း ဦးလေး တစ်ယောက်လို ချစ်ပါတယ်ရှင် …။ အမေ့ကို သတိရကြောင်း ပြောပေးပါ့မယ့် … အဟင့် ဟင့် …။ ကျမနောက် မလိုက်ပါနဲ့နော် … နေသိပ်မကောင်းလို့ပါ …။ မနက်ကြ ဘယာကြော်လေး လောင်းပေးဆိုရင်လည်း လောင်းပေးပါ့မယ် … နော် နော် ”

” ဟာ … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ”

” တကယ်ပါ ဦးလေး ကံမောင်ရယ် … ဆွမ်းရော ချက်လောင်းပြီး အမျှဝေပေးမှာပါ …။ မယုံရင် စောင့်ကြည့်နေပါ …။ ကတိမတည်မှ နောက်ရက် ခြောက်ပေါ့ … ဒီနေ့ မခြောက်ပါနဲ့လား … အီးဟီး ”

” ဟာ … မိသဲ … ငါပါဟ … နင်ကလည်း ”

” ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် … အဟင့် ဟင့် ”

နောက်လှည့်ကြည့်တော့ ဦးလေးကံမောင် မရှိတော့ပါဘူး။ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ ကြောက်စိတ်တဝက်နဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ငိုမိတော့တယ်။

” ဟူးးးးးး … မငိုပါနဲ့ မိသဲရယ် ”

” အဟင့် ဟင့် … ငိုမှာပဲ … ကျမက မိန်းမသားလေ … ဒီလို အခြေနေမျိုးမှာ … ရယ်ရမှာလဲ စဉ်းစဉ်းစားစား ပြောပါ ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … အီးဟီး အဟင့် ”

” အေးပါ … နင် ပြန်မချစ်နိုင်ရင်လည်း … ငါ့အချစ်တွေ ထာဝရ သိမ်း ထား လိုက် ပါ့ မယ် ဟာ ”

” ရှင် … ကျ မ က … မချစ်ဘူးလို့ … ဘယ်သူပြောလဲ … သရဲခြောက်လို့ ကြောက်နေတာပါဆို ရှင်က တမှောက်နော် ”

” ဟေ … ငါ ငါ နင့်ကို ချစ်နေတာ ကြာပြီလို့ … လိုက်ပြောတာပါ … မပြောရဲလို့ မှေးလိုက်လာတာ … နင့် အိမ်နား ရောက်တော့မှာမို့ အရဲစွန့်ပြီး လှမ်းခေါ်တော့ နင်က ဖက်ငိုတော့ တာပဲ ”

” ဟင် … ဒါဆို ကျမ ဘေးက အရိပ်က … ရှင့် အရိပ်ပေါ့ ”

” အေးလေ … နင်ပြန်သွားကတည်းက ငါလည်း လိုက်လာတာ ဒီနားရောက်မှ ကပ်လိုက်မိတာပါ ”

” ရော် … ခ်ခ် ခ်ခ် … ကျမက ဒေါ်စော အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တော့ … ဦးလေး ကံမောင် လိုက်ခြောက်ပြီ ထင်နေတာ … ဟင့် …။ လွတ်ပါဦး ကျမ အသက်ရှူကြပ်လာပြီရှင့် …။ တကယ်ပါပဲ ကြောက်ပြီး သူ့ရင်ထဲ ဝင်မိတာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဖက်ထားလိုက်တာ … ဟွင့် ”

” ကလင် လင် … ကလင် ကလင် … အမလေး လမ်းလည်ခေါင်ကြီး … ဆင်ခြင်ကြပါဦး … မနေနိုင်လဲ … ဟင် ဟာ ဟာ …… မိသဲ … မောင်ခြိမ့် ”

” ဟင် … အမေ ”

” ဟာ … ဒေါ်သန်း ”

ဒုက္ခပါပဲ ကျမနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ဖက်လျက် တန်းလန်းကြီးရှင်။

” ဘုရား ဘုရား … အခု လူချင်း ခွဲကြစမ်း …။ ယိုသူမရှက် မြင်သူရှက်အေ …။ ငါ့မှာတော့ မှောင်လာလို့ ငါ့သမီးလေး တစ်ယောက်ထဲ … ပြန်ရင် စိတ်မချလို့ လိုက်ခေါ်ရတာ …။ ဒင်းက လမ်းပေါ် ဆီဗူးတွေ ခါပြနေတာပေါ့ ဟုတ်လား မိသဲ ”

” မခါ ပါဘူး အမေရယ် ”

” ကိုမြမောင် … ရှင် မြင်တယ်နော် … ခုန သူတို့နှစ်ယောက် … ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ”

အမေက ဆိုက်ကားပေါ်ထိုင်ရင်း ဦးလေးမြမောင်ကို မေးနေတာ။

” ဟို ဟို … ဖက်ပြီးတော့ … ဟိုဟာ … ”

” ရပြီ ကိုမြမောင် … ရှင်မြင်တယ်နော် … အခုကိစ္စ …။ ဟိုတခါ အိမ်ထဲ ပက်ပင်းမိတာတောင် … ကျမကို ဗြောင်လိမ်ဗြောင်စား လုပ်သွားကြတာ ”

” မိသဲ … အခုတက် ပြန်မယ် ”

” ဟုတ် … အမေ …… ကိုမောင်ခြိမ့် … လွတ်တော့လေ ရှင်ကလည်း ”

” ဟမ် … ငါလွတ်ထားတာ ကြာပြီဟ … နင်က ဖက်ထားတာ ”

” အွန့် … ဟုတ် ဟုတ် … ဒါဆို သွားပြီနော် ”

ဟုတ်သားပဲ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမဖက်ထားရာကနေ ဘယ်ချိန်က လွတ်လိုက်မှန်း မသိဘူး ကျမက ဖက်ထားမိသား ဖြစ်နေတာ။ ကျမလည်း အမေတို့ ဆိုက်ကားပေါ် တက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တာပေါ့။

………………………………………………………

” မိသဲ ရေ … မိသဲ ရှိလား ”

” အေး မိတူးလား … လာဟေ့ … ညည်းသူငယ်ချင်း ရေချိုးနေတယ် ”

” ဟုတ် … ဒေါ်လေး … ဖိတ်စာ လာဖိတ်တာပါ ”

” အော် … ဘယ်နေ့ ”

” သဘက်ခါ … ဒေါ်လေး ”

” ဟဲ့ … လင်ရတော့မှာမို့ … ပျော်နေတာလား ”

ကျမ ရေချိုးပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ထွက်လာတော့ အမေနဲ့ မိတူး စကားထိုင်ပြောနေတာ မြင်လို့ လှမ်းစလိုက်တာပါ။

” အေး … ဝါမဝင်ခင်လေး … ရက်အမြန်ရွေးလိုက်ရတာ ”

” စေ့စပ်ထားတာ … ၁ လ ကျော်လေး ရှိသေးတယ် … ခိခိ … ခဏ ငါ အင်္ကျီလဲလိုက်ဦးမယ် ”

” အေးပါ … မိသဲရ … ပြီးရင် အငယ်မတို့ဘက် လိုက်ခဲ့ဦး ဖိတ်စာသွားပို့မလို့ ”

” အေးအေး ”

ကျမ အခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်အစားလဲတော့ အမေနဲ့ မိတူးတို့ စကားပြန်ပြောနေကြတာ။ သနပ်ခါး ပါးပါးလေးပွတ်ပြီး အပေါ်က ရင်ဖုံး ခါးတိုလေးနဲ့ အောက်က ထမိန်ဗြောင် အညိုလေး ဝတ်လိုက်တယ်။

” ရပြီ … သွားစို့ … မိတူး ”

” အမေ … သမီး ခဏ လိုက်သွားဦးမယ်နော် ”

” ဒေါ်လေး သမီးလည်း သွားပြီ … ဖိတ်စာတွေ ဖိတ်ရမှာမို့ ”

” အေးအေး … မိသဲရေ အပြန်ကြ အမေ့ဖို့ … မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်ခဲ့ဦး ”

” ဟုတ် အမေ ”

မိတူးနဲ့ ကျမ လျှောက်လာရင်း လမ်းဂွလေးရောက်တော့ အငယ်မတို့ဘက် ဦးတည်လိုက်တယ်။ တရပ်ကွက်ထဲ ဆိုပေမယ့် အငယ်မတို့က တောင်ဘက်ခြမ်း အနောက်တောင် ဒေါင့်ထဲမှာ သူတို့အိမ်က။

” ဝုတ် … ဝုတ် … ဂရားးး ဂရားးး … ဝုတ် ”

” အမလေး … ပလုတ်တုတ် … မိသဲ လုပ်ဦး ဟ ”

အရေးထဲ သားကျထားတဲ့ ခွေးမတစ်ကောင်က မိတူး လှမ်းဟတ်လို့ ခြောက်ထုတ်ပေးရသေးတယ်။

” ဟဲ့ … ဟဲ့ခွေး … ရှု့ ရှုး … သွားစမ်း … မိတူး ဒီဘက်လာ မသာမ … ခွေးမကြီးက သားပေါက်ထားတာ ဟိုမှာ တွေ့လား ခွေးပေါက်လေးတွေ … မင်္ဂလာဦးည အဖုတ် ခွေးကိုက်လို့ ငတ်နေမယ် ခိခိ ”

လမ်းချိုးရောက်တော့ အငယ်မတို့အိမ် လှမ်းမြင်နေရပြီ။ အိမ်ရှေ့မှာ ဆန်တင်တဲ့ ကားရော ရပ်ထားတာ။

” အငယ်မဘဲကြီး … ရောက်နေတာဟ ”

” ကားဆရာလား … မိသဲ ”

” ဟုတ်မယ် … ဟိုမှာ ကားရပ်ထားတာ မတွေ့ဘူးလား …။ လာလာ … ဖိတ်စာ မြန်မြန်ပေးပြီး တခြားဖက် သွားဖိတ်ရအောင် ”

အငယ်မအိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေတာ။

” ဟိတ် … လူမရှိဘူးဟ မိသဲ ”

” အေးဟာ … အငယ်မ ကားဆရာနဲ့များ အပြင်သွားလား မသိဘူး ”

မိတူးနဲ့ ကျမ ဖိတ်စာကို အိမ်ရှေ့ စားပွဲခုံပေါ်တင်ရင်း ခုံအလွတ်လေးပေါ် ဝင်ထိုင်တုန်း စကားသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်မိတယ်။ စကားသံကြောင့် ပါးစပ်ပိတ်ရင်း မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြပြီး အသံလာတဲ့ နောက်ဖေးအခန်းဘက် တိုင်ပင်စရာ မလိုပဲ ခြေဖွဖွနင်းပြီး လျှောက်လာခဲ့တာ။ ထရံပေါက် ကျယ်တာလေးရှာပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တာပေါ့။

” ကိုဘတိုး … ကျမ လီးစုပ်ဦးမယ် ပြီးမှ ရှင်ကလိတော့ ”

အငယ်မက ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လိမ်ယှက်ပြီး ကော့ထိုးရင်း ပြောနေတာပါ။

” အင်းပါ … ငယ်လေးရယ် … မြန်မြန်စုပ်နော် … ငယ်လေး စောက်ပတ်ကြီးလည်း ယက်ချင်သေးတယ် ”

တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေပြီး အငယ်မတို့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ကုတင်ပေါ် ကားဆရာက အငယ်မ အဝတ်တွေ တစ်ခုချင်းချွတ်နေတာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကားဆရာက နို့တွေကုန်းစို့ပြီး ပေါင်ကြားထဲ နိုက်ဆွပေးနေရင်း အငယ်မ မျက်လုံးအစုံကတော့ ကားဆရာ မျက်နှာပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ နို့စို့ရာကနေ နှုတ်ခမ်းအစုံကို တေ့စုပ်တာနဲ့ အငယ်မတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာရောပဲ။ ကားဆရာက ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်လိုက် နို့တွေကုန်းစို့လိုက်နဲ့ လက်ကတော့ အငယ်မပေါင်ကြားထဲက မရွေ့သေးဘူး။

” ကိုဘတိုး … ရှင့်ပုဆိုး ချွတ် … ပက်လက်လှဲ လိုက်တော့ နော် ”

ဒီတခါမှ ကားဆရာက အငယ်မ စကားအဆုံး ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ အငယ်မက သူ့ဘေး ပက်လက်အနေထားနဲ့ လှဲချလိုက်တဲ့ ကားဆရာ ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း ကုန်းထ စုပ်တော့တာပဲ။ ကားဆရာ ပေါင်ကြားက လီးက မစုပ်ခင် ကတည်းက ထောင်မတ်ပြီး တုန်နေတာ ကြည့်ရင်း ကြက်သီးတောင် ထတယ်။ အငယ်မက ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေတော့ ကားဆရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်နေတာ။

” ကိုဘတိုး … ယက်ပေးတော့လေ … ရှင့်လီးစုပ်ရင်း စောက်ပတ်က ယွနေပြီ ”

” ယက်ပေးမှာပေါ့ … ငယ်လေးကလည်း … ပက်လက်လှန်လိုက် ”

…………………………………………….

အခန်း ( ၇ )

အငယ်မ ပက်လက်လှန်တာနဲ့ ကားဆရာက ကုန်းထပြီး ပေါင်ကြားနေရာယူရင်း လေးဘက်ကုန်းယက်တော့တာပဲ။ အငယ်မ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မနားတမ်း ထိုးယက်နေတော့ အငယ်မတစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ကော့ထိုးပေးနေတာပေါ့။

” ကျွတ် …… ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုဘတိုးရယ် … ရှင်လေ တအားတတ်တာပဲ … အင်းဟင်း … မလွတ်နဲ့ အစိလေး ငုံထားဦး … အားးး အ အ ”

အငယ်မက နို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှစ်ရင်း ကားဆရာ ပါးစပ်နှင့် သူ့စောက်ပတ်ကို ထိုးကပ်ပစ်တာ။ အငယ်မ ကာမစိတ်ကြွနေတာကြည့်ရင်း အောက်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားလာမိလို့ ဘေးလှည့်ကြည့်တော့ မိတူးက အင်္ကျီကြယ်သီး တစ်လုံးဖြုတ်ပြီး ဘော်လီအောက်ကနေ နို့အုံတဖက်ကို သူ့ပါသူ ညှစ်ချေနေတယ်။ မိတူး ကြည့်နေတုန်း အငယ်မဆီက တအင့်အင့်အသံများ ထွက်လာလို့ ပြန်ချောင်းတော့ ကားဆရာကို ခေါင်းရမ်းပြနေတာ မြင်နေရတာ။ ခေါင်းခါပြရင်း လက်ကလည်း နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း ဖင်ကြီးကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးနေတုန်းပဲ။

အငယ်မ ကာမစည်းစိမ်ရနေတာ ကြည့်ရင်း လက်တဖက်က အလိုလို ထမိန်အောက်နားစအား မပြီး ပေါင်ကြားထဲ ထိုးစမ်းမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်လေးက စောက်ရည်တွေ စို့နေပါပြီ။ မိတူးဘက်ကြည့်တော့ သူလည်း စိတ်ကြွနေပြီ မျက်လုံးလေးမိတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားတဲ့ ပွတ်သပ်နေတာ။ ကျမလည်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းကြားလေးထဲ လက်ညှိုးလေးသွင်း အမြှောင်းလိုက် ဆွဲရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေနေမိတာပေါ့။ ကာမစိတ် ကြွလာရင်း အငယ်မ ကြည့်နေတုန်း အငယ်မက စောက်ပတ် အယက်ခံနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ကားဆရာ ပါးစပ်နား တဝိုက် ပေပွနေတဲ့ စောက်ရည်တွေ ယက်ပေးရင်း စုပ်ယူမျိုချနေတယ်။

” ငယ်လေး ”

” ရှင် ”

ကားဆရာက အငယ်မလက်ဆွဲပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ လီးပေါ်ပြန်တင်ပေးတော့ လီးကိုင်ပြီး ဂွင်းထပ်ထု ပေးနေတော့တယ်။ လီးကြီး အငယ်မ လက်ထဲ မာလာတာနဲ့ ကုန်းထပြီး ပါးစပ်ထဲသွင်း လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပြန်ရော။ ဒီတခါ အငယ်မက ပြတင်းပေါက်ဖက် ရောက်သွားတော့ ကျမတို့ချောင်းတဲ့ဘက်က ကားဆရာ လီးကို အတိုင်းသား မြင်နေရတာ။ အငယ်မက သူ့ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဝိုက်ကစားပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် မျိုချပစ်တယ်။

အငယ်မ အပြုအမူကြောင့် ကျမရော မိတူးရော တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ဘေးတိုက်အနေအထားနဲ့ လှည့်ကြည့်ရင်း အံ့သြမှင်သက်နေမိတာပေါ့။ အငယ်မ ဒီလောက် လုပ်တတ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူးလေ။ အငယ်မက အမျိုးမျိုး ကလိရင်းစုပ်ပေးနေတုန်း ကားဆရာလည်း အငယ်မခေါင်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးနေတယ်။ မိတူးတော့ မသိဘူး ကျမတော့ စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ဖြစ်လာတာနဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ခပ်တင်းတင်း ဖိပွတ်ပစ်နေရတာ။

ပွတ်နေရင်း ခေါင်းထောင်နေတဲ့ အစိလေးထိမိတော့ ပေါင်တန်တွေ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး စောက်ရည် ထွက်ကျလာတယ်။ ခဏနေတော့ ကားဆရာက အငယ်မကို ပက်လက်လှဲချပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကို ဒစ်ဖူးနဲ့ ရိုက်တော့ အစိလေး ထိမိပုံပဲ အငယ်မတစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေတာ။ တဆက်ထဲ အငယ်မခါး ထိန်းပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးနဲ့ ဖိလိုးပစ်တယ်။

တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတဲ့ လီးဝင်သံနဲ့အတူ အငယ်မ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့ ကားဆရာက နို့အုံတွေ ညှစ်ဆွဲပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေရောပဲ။ အငယ်မကလည်း တအားအား ညည်းရင်း အားရကျေနပ်တဲ့ပုံနဲ့ ဖင်ကြီးကြွပြီး အောက်က ပင့်ခံနေတော့တာပေါ့။ အငယ်မ အောက်က ပင့်ဆောင့်တာနဲ့ ကားဆရာက ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး ချိုင်းကြား လက်လျှိုသွင်းရင်း မီးပွင်မတတ် ဆွဲလိုးပစ်တယ်။

” ဇွိ … ဘွတ် …… ကောင်းလား ငယ်လေး … အင့် … ဘွတ်ဘွတ် ”

” ကောင်းတယ် … ကိုဘတိုးရဲ့ … ရှင့် စိတ်ကြိုက်သာ လိုး ”

တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အငယ်မရော ကားဆရာရော နှစ်ဦးသား အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေတော့တာ။ ကျမလည်း ရမ္မက်ခံစားမှုက ဒုတိယအကြိမ် ငယ်ထိပ် တက်လာပြန်ပြီ။ အငယ်မဆီက အံကြိတ်သံပေါ်လာပြီး ကားဆရာ ခါးပေါ် ခြေနှစ်ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ရင်း ကော့ထိုးတာနဲ့ စောက်စိလေး ခပ်တင်းတင်းဖိချေတော့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြန်ရောပဲ။ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ ထမိန်ရှေ့ခြမ်းပါ ရွှဲသွားရတယ်။ တဆက်ထဲလိုလို ကားဆရာဆီက အားကနဲ့ မြည်သံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး အငယ်မကို တရပ်စပ်လိုးနေတာ ကုတင်တိုင်တွေပါ ရမ်းခါနေတော့တာ။

မိတူး ကြည့်တော့ မိတူးလည်း ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ဂွ လက်နဲ့အုပ်ထားရင်း တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတယ် အခုမှ ပြီးပုံပါ။ ခဏနေ အငယ်မနဲ့ ကားဆရာတို့ နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သွားမှ အိပ်ခန်း တံခါးနားက ခွာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက် ထမိန်ကွက်နေတာတွေ လှည့်ဝတ်ပြီး ခဏနေမှ အသံပေးလိုက်တာပေါ့။

” အငယ်မရေ … အငယ်မ ”

” အေး … ရှိတယ်ဟေ့ … လာလာ ”

အိမ်ရှေ့ခန်း ရောက်တော့ အငယ်မက ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကျမတို့ကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ မျက်နှာက ချွေးတွေကွက်နေပြီး ကမန်းကတန်း ထလာရပုံပါ။ ကျမနဲ့ မိတူးလည်း စကားကြာကြာ မပြောတော့ပါဘူး။ ဖိတ်စာ ဝေစရာရှိလို့ သွားမယ် ပြောတော့ အငယ်မက သူရော လိုက်ခဲ့ပေးမယ် ပြောနေရှာတာ။

” ငါရော … လိုက်ခဲ့မယ်လေ မိတူး ”

” အမယ့်လေး … နေပါစေ အငယ်မရယ် … နင့်လူကြီး ရောက်နေတာမလား … အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်ထားတာ ”

” ရောက်နေတာ ဟုတ်ပါတယ်ဟ … ပင်ပန်းလို့ အိပ်နေပြီ ”

” ခြီး … ခိခိ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် ”

ကျမနဲ့ မိတူး ပြိုင်တူရယ်တော့ အငယ်မက အိပ်ခန်းဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးဖြီးကြီး လုပ်ပြနေတယ်။ အငယ်မကို နှုတ်ဆက်ပြီး ဖိတ်စာတွေ လိုက်ဖိတ်ရင်း ပြီးမှ မိတူးနဲ့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

မိတူး မင်္ဂလာဆောင်က အိမ်မှာတင်ပဲ ဆောင်တာပါ။ ကိုကျော်စိုးက ခန်းမမှာဆောင်မယ် ပြောတာကို မိတူးက ကုန်ကျစရိတ်ကို ကျမတို့ရပ်ကွက်က ဓမ္မာရုံပြင်ဖို့ မတည်ငွေ လုပ်မယ်ပြောတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်သိမ်းတော့ မိတူးတို့ နောက်ဖေးမှာ ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ စကားပြောတော့ ဖက်နမ်းခံရသေးတာ ခ်ခ်။ အရက်နံ့တွေက မွန်ထူလို့ပေါ့။ ပထမဆုံးရတဲ့ အနမ်းက ကဗျာမဆန်ပေမယ့် ကျမ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။ လူဘဝကလည်း အဆိုးအကောင်း ဒွန်တွဲနေတာ သိပ်မှန်တာပဲရှင်။ မိတူး မင်္ဂလာပွဲအပြီး ၂ ပတ်နေတော့ ထင်မှတ်မထားတွေ ဖြစ်တော့တာပါပဲ။

……………………………………………………

” မိသဲရေ မိသဲ … ညည်းအမေ ရှိလား ”

ဟင်းချက်ရင်း အော်သံကြားလို့ ထွက်ကြည့်တော့ အကြော်ရောင်းတဲ့ ဒေါ်စောပါ ။ အိမ်ရှေ့ အိမ်စီးကား အဖြူလေး တစ်စီးရော ရပ်ထားတာ မြင်နေရတယ်။

” ရှိတယ် အိမ်ထဲမှာ … ဒေါ်လေး … လာလေ ဘာကိစ္စ ရှိလို့ပါလိမ့် ”

ကျမ စကားဆုံးတော့ ဒေါ်စောက ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ အသားဖြူဖြူ လူတစ်ယောက်ကို လှည့်စကားပြောရင်း အိမ်ထဲ အတူဝင်လာကြတာ။

” ဟော … မမစော ဧည့်သည်ရော ပါလာတာလား ဘာများရှိလို့ပါလိမ့် ”

အိမ်ထဲရောက်တော့ အမေလည်း အသံကြားလို့ ထွက်လာပုံပဲ။

” အရေးကြီးတယ် … မသန်းရဲ့ …။ မောင်ရင်လေး … လာထိုင် …။ ဒါက မင်းပြောတဲ့ ကိုမြမောင်မိန်းမ … ဒီဘက်က သူ့သမီး ”

ဒေါ်စောက အမေ့ကိုပြောရင်း တဆက်ထဲ ကားနဲ့လာတဲ့ လူကို ရှင်းပြနေတယ်။ ကားနဲ့လာတဲ့ သူက ကျမနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါ ကျမထက် ငယ်ပုံပါပဲ။

” ဟုတ် … ကျနော့်နာမည် ဇော်နိုင်ပါ ခင်ဗျာ …။ ဒီက အန်တီ့ယောင်္ကျားကို ကျနော့်ဦးလေး ကားနဲ့ တိုက်မိလို့ … ဆေးရုံတင်ထားရပါတယ် ”

” ဟမ် … အမလေးးးး … ကိုမြမောင် ကိုမြမောင် … ကိုမြမောင် … ဘာ ဖြစ် သွား လဲ … အီးဟီး အဟင့် ဟင့် ”

” ဟို ဟို … မစိုးရိမ်ပါနဲ့ အန်တီ … ညာဘက်ခြေထောက် ထိခိုက်မိရုံပါ … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး …။ အခုလည်း သူက လိပ်စာပြောလိုက်လို့ ကျနော် လာပြောပြတာပါ …။ ပြန်ကောင်းတဲ့ အထိ … အကုန် တာဝန်ယူမှာပါဗျာ ”

ဒါနဲ့ ကျမတို့ သားအမိ ကိုဇော်နိုင့် ကားလေးနဲ့ ဆေးရုံလိုက်သွားကြတယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ ညာဘက်ခြေသလုံး နာတာလေးပဲ ကျန်တာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ပြောတယ်။ အမေကတော့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဖက်ငိုတော့တာပဲ။ ဦးလေးမြမောင်က အမေ့ပြန်ဖက်ပြီး မျက်နှာကြီးက ပြုံးလို့။ ကျမတောင် ကြောင်သွားမိတယ်။

” ကိုမြမောင် … ကျုပ်က စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ … တော်က ဘာလို့ ရယ်ရတာတုန်း ”

အမေက ငိုရင်း ဦးလေးမြမောင်ကို ရန်ပြန်တွေ့တော့တာပဲ။ ဘေးလူနာ ကုတင်တွေကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာပေါ့။

” ငါ့မိန်းမ … ငါ့ ဘယ်လောက်ချစ်တယ် ဆိုတာ … မသေခင် သိလိုက်ရလို့ပေါ့ကွ … အ ကျွတ်ကျွတ် ”

ဦးလေးမြမောင်က အခုမှ အနာသတိရပုံပဲ ခြေသလုံးကို ခပ်ဖွဖွကိုင်ပြီး မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့သွားတာ။ ခဏနေတော့ တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်မှန် ယူကြည့်နေတယ်။

” ဒီဘက်က … လူနာရှင်လား ”

” ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ … ကျမက သူ့အမျိုးသမီးပါ ”

” အင်း … ခြေသလုံး အရိုး အက်သွားတာ …။ ရက် ၃၀ လောက် ဆေးရုံ တက်ရမယ် …။ လိုအပ်ရင် ၄၅ ရက် ပေါ့ဗျာ …။ အရိုးက အပေါ်နည်းနည်း တက်သွားလို့ စတီးဖေါက်ချိတ်ပြီး ပြန်ဆွဲချရမှာ ”

” ဟုတ်ကဲ ဆရာ … လိုအပ်တာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်ပေးပါ ”

အမေနဲ့ ဆရာဝန်ကြီး ပြောနေတာကို ကိုဇော်နိုင်က ဝင်ပြောနေတာ။ ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဦးလေးမြမောင်ကို လက်တွန်းလှည်းနဲ့ လာသယ်သွားကြတယ်။ ကျမနဲ့ အမေလည်း အိမ်ပြန်ပြီး ဦးလေးမြမောင် အတွက် စောင် ခေါင်းအုံး အဝတ်အစား ဓာတ်ဗူး ပြန်ယူကြဖို့ တိုင်ပင်နေကြတာပေါ့။ ကျမ ပြန်ယူမယ် လုပ်တော့ ကိုဇော်နိုင်က ကားနဲ့လိုက်ပို့ ပေးပါတယ်။ အဲကစပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ခုနေတာပဲရှင်။ ဆေးရုံကို သူကလည်း လာအမေး ကျမက ကိုဇော်နိုင် ကားပေါ်အတက်မှာပါ။

” မိသဲ ”

” ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် ”

ကျမက ကားပေါ်အတက် ကိုမောင်ခြိမ့်က ဆိုင်ကယ် စတင်း အပေါက်နား အရောက်ပေါ့။

” ဦးလေးမြမောင် … အခြေအနေရော ”

” တီတီ … တီ တီ တီ တီ …… တီတီ တီ တီ ”

ကျမ ပြန်ပြောမယ်အလုပ် နောက်ကားတွေက ဟွန်း တအားတီးပြီး လမ်းတောင်းလို့ ကိုဇော်နိုင်လည်း ကျမကို ကားပေါ် အမြန်တက်ခိုင်းပြီး မောင်းထွက်လာခဲ့တာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျမကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တယ်။ ကျမကို ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ခုသွားမှန်း ရိပ်မိတာပေါ့။ သူနဲ့ စကားပြောနေချိန် ကားက မောင်းထွက်သွားတာလေ။ ဒါပေမယ့် နောက်ရက်မှ ရှင်းပြရတော့မှာပဲ။ လောလောဆယ် ဦးလေးမြမောင်ဖို့ ပစ္စည်း အသုံးဆောင်နဲ့ အဝတ်အစားတွေ ယူရဦးမယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမ ကိုဇော်နိုင့်ကို ကော်ဖီ ဖျော်ပေးပြီး ဦးလေးမြမောင်အတွက် အဝတ်အစား ၅ စုံလောက်ရယ် စောင်ရယ် ခြင်းလေးထဲ ခေါက်ထည့် ခဏနေတော့ ဆေးရုံ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ ညပိုင်းမှ ဦးလေးမြမောင် ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ အရိုးအကြော ကုသဆောင်ထဲ ပြန်ရောက်လာတာ။ ကိုဇော်နိုင်က ကျသင့်တဲ့ ဆေးဖိုးရှင်းပြီး အမေ့လက်ထဲ ၂ သိန်း ထည့်ပေးထားခဲ့တယ်။

” အန်တီ … ဒါလေး လက်ခံပေးပါဦး … နက်ဖန် တခေါက် လာခဲ့ဦးမှာပါ ”

” အေးပါကွယ် … ငါ့တူတို့ ဘက်က … တာဝန်ယူမယ်ဆိုတော့ … အမှုဘာညာ မဖွင့်တော့ပါဘူး … ပျောက်ကင်းတဲ့ အထိတော့ ကုပေးပါကွယ် ”

” စိတ်ချပါ အန်တီ … အမှုမဖွင့်တော့တဲ့ အကြောင်း ဦးလေးကို ပြန်ပြောလိုက်ပါ့မယ် ခင်ဗျာ ”

ကိုဇော်နိုင်က ရုပ်ရည်ချောမောသလောက် စကားပြော ပါးနပ်တယ်ရှင်။ အမေ့လို လူမျိုးတောင် တချက်ထဲနဲ့ သိမ်းသွင်းသွားနိုင်ခဲ့တာ။ အပြန်ကြ ကျမကို နှုတ်ဆက်ရင်း အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ရမလား မေးနေသေးတယ်။ ကျမလည်း အမေပြန်မှ ပြန်မယ်ပဲ ပြောလိုက်တာပါ။

” မိသဲ … ပြန်ချင်လည်း ပြန်လေ …။ ဒေါ်စောကို ခေါ်အိပ်ပေါ့ …။ အမေက … ကိုမြမောင်ကို စောင့်ရင်း ဒီမှာ ညအိပ်မလို့ ”

” ဟုတ် … အမေ ဒါဆိုလည်း သမီး ပြန်တော့မယ် …။ မနက်ကြ … ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ ”

” အမေနဲ့ ညည်းဦးလေးမြမောင်ဖို့ … လက်ဖက်ရည်ရယ် … ထပ်တရာလေး ၂ ချပ် ပဲနဲ့ ဝယ်ခဲ့အေ …။ အော် နေဦး … အမေ့ ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီ ၂ စုံလောက် မနက် ထည့်ခဲ့လိုက် ”

” ဒါဆို သွားပြီနော် … အမေ ”

” ဒုတ် … အွပ် … အမလေး ”

ကိုဇော်နိုင်ပေါ့ မပြန်သေးပဲ ကျမနောက် ရပ်နေတော့ ကျမက လှည့်အထွက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်တိုက်မိကြတာ။

” ဆောရီးနော် မသဲ … ကျနော် လိုက်ပို့ပေးမလို့ ရပ်စောင့်နေမိတာပါ ”

” အင်းပါ … ရပါတယ် … ကျမလည်း အမှတ်တမဲ့ မို့ပါ ”

အပြန်ကြ ကိုဇော်နိုင်ပဲ အိမ်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ရပ်ကွက်ထဲဝင်တော့ မီးက ပျက်ပါလေရော။ ကျမ အိမ်ရှေ့နားထိ ကားမီးထိုး မောင်းလာခဲ့ရတယ်။ ကိုဇော်နိုင့် ကားလေးမောင်းထွက်သွားမှ အိမ်တံခါးရှေ့ ငုတ်တုတ်ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ဘွားကနဲ့ တွေ့လိုက်ရတာ။

” ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် ”

” အင်း … နေ့လည်က ဘာသဘောလဲ … မိသဲ ”

ကျမထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ဆေးရုံကကိစ္စ စိတ်ခုပြီး မကျေနပ်နေတာပေါ့။ အိမ်တံခါး သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲခေါ် သေချာရှင်းပြရတယ်။ နောက်ကားတွေ ဟွန်းတီးလို့ ကျမ စီးလာတဲ့ကား မောင်းထွက်ခဲ့တာရယ် ကားမောင်းတဲ့ သူက ဦးလေးမြမောင်ကို တိုက်တဲ့ ကားသမားရဲ့ တူတော်တာရယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် မယုံသလို ကြည့်နေလို့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီး ချော့လိုက်ရတယ်။

” အေးပါ … ငါ စိတ်ဆိုးလို့ ထိုင်စောင့်နေတာ … အခု ဗိုက်က ဆာလာပြီဟာ ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် ”

………………………………………………

အခန်း ( ၈ )

ဟုတ်မှာ ကိုမောင်ခြိမ့် ဗိုက်ထဲက တဂွီဂွီနဲ့ပါ။

” အိမ်ပြန်ရင် … မိသဲ လိုက်ခဲ့မယ် … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်မလို့ ”

” ငါ လာ အိပ်ပေးမယ်လေ ”

” အင် … ဘယ်ဖြစ်မလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … ပတ်ဝန်းကျင်က … ရှိသေးတယ်လေ ”

” အော် … ဆောရီးဟာ ငါနင့်အတွက် စိတ်ပူလို့ပါ ”

” အင်းပါ … သိပါတယ် … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်မှာလေ … မနက်ကြ မုန့်အတူ စားရအောင် လာခဲ့ ”

ဒေါ်စော သွားခေါ်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က အိမ်အထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဦးလေးမြမောင်နဲ့ အမေ့အတွက် ချက်ပြုတ် ဆေးရုံပို့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ယူ လျှော်ပေးလိုက်ပေါ့။ ပြသနာက တက်ချင်တော့ ကြံဖန်တက်တာ။ ကိုဇော်နိုင်နဲ့ အပြင်ထွက်ပြီး ဦးလေးမြမောင်အတွက် အသုံးအဆောင်ပစ္စည်း ဆေးဝါးကအစ အတူထွက်ဝယ်ကြတယ်။ မမျှော်လင့်ပဲ ကိုမောင်ခြိမ့် နားထဲ ရောက်တော့ စကားများရောပေါ့။ ကျမလည်း မဟုတ်တာမှ မလုပ်တာ။ ရုတ်ရက်ဆိုတော့ ဒေါသအိုး ပေါက်ထွက် သွားမိတယ်။

” နင်တို့ … ညတိုင်းလိုလို အပြင်ထွက်လည်ကြတာ မဟုတ်လား ”

” ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင် မဟုတ်တာမပြောနဲ့ …။ ကျမ အခုထိ ရှင်ကလွဲပြီး ဘယ်ယောကျ်ားမှ မချစ်ခဲ့ဖူးဘူး ”

ကျမ မာနကို လျော့ထားပေမယ့် သိက္ခာတရားတော့ မလျော့နိုင်ခဲ့တာပါ။

” ငါ့မှာ သက်သေ အတိအကျ ရှိတယ် … မိသဲ ……။ နင်တို့ အတူ မုန့်စားတဲ့ ဆိုင်ကအစ ပြောပြလို့ရတယ် ”

ဟူးးးး တခါ တလေတော့ ဦးလေးမြမောင်အတွက် ဆေးထွက်ဝယ်ရင်း ကိုဇော်နိုင် ဗိုက်ဆာလို့ အတူ လိုက်ထိုင်ပေးမိတာတွေ ရှိတာပေါ့။ ဒါကလည်း လူမှုရေး အရပါ။ သံသယတဲ့ တကယ်ပါ ကိုးကွယ်မိရင် ချစ်သူချင်းတောင် သူစိမ်းတွေ ဖြစ်သွားတတ်ကြတယ်။ ကျမ ဘယ်လိုမှ ရှင်းမပြတတ်တော့ပါဘူး။ နောက်ဆုံး ကိုမောင်ခြိမ့် စကားတွေက ရင့်သီးလာလို့ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြောချင်ရာ ပြောလိုက်မိတယ်။ အခုဆို ၁၅ ရက်ရှိပြီ ကျမ ဆေးရုံက ညဘက်ပြန်လာတိုင်း စိတ်မချတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ အိမ်ရှေ့ လာစောင့်နေတာမျိုး ကျမ ဗိုက်ဆာလာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ကော်ဖီထဖျော်ပေးတာမျိုး ရယ်မောစရာ စကားတွေ ပြောပြီး အလစ် ခိုးနမ်းတတ်တာမျိုး ဟူးးးး အရာအားလုံး ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါပြီ။

…………………………………………………..

” မသဲ … ဒီရက်ထဲ မျက်နှာလေး ချောင်ကျသွားတယ် … ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း … ဂရုစိုက်ပါဦး ”

ဒီနေ့ညနေပိုင်း ကျမ ဆေးရုံအသွား ကိုဇော်နိုင်က ပြောနေတာပါ။

” ဟုတ် … ကိုဇော်နိုင် … ဈေးရောင်းတဖက် … ဆေးရုံအတွက် လုပ်ရတာ တဖက်ဆိုတော့ … ပင်ပန်းလို့ပါ ”

” အော် … မသဲ ရယ် … ဦးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းလည်း … ဦးလေးကို … ခြေထောက်ကောင်းတဲ့ အထိ … ကူညီဦးမှာပါ …။ ကျနော်လည်း လာတွေ့မှာပါဗျာ …။ ပင်ပန်းရင် ဈေးရောင်း မထွက်ပါနဲ့ ”

အင်း တကယ်တော့ ကျမ ပင်ပန်းနေတာ တခါမှ မထားဖူးတဲ့ သံယောစဉ် ကြောင့်ပါ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဈေးရောင်းလာသူမို့ ဈေးရောင်းတာလောက်က စာမဖွဲ့ပါဘူး။ ကိုဇော်နိုင်က သူ့အတွေးနဲ့သူ စာနာစိတ်ထားပြီး ပြောနေပုံပါပဲ။

” ဟော … မသဲ … ဆေးရုံ ရောက်ပြီလေ … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ”

” အော် … ဟုတ် ဟုတ် … ကိုဇော်နိုင် ”

ကုသစောင် အထူးခန်းထဲထိ ကျမလည်း ကိုဇော်နိုင်နောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့တာ။ အရင် လူပေါင်းစုံ ထားတဲ့ အဆောင်မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုဇော်နိုင့် ဦးလေးက အခန်းငှားပေးထားတဲ့ ၁၀ ပေ ၁၅ ပေ လူနာခန်းလေးပေါ့။ သီးသန့်ခန်းလေးမို့ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တီဗွီ လေအေးစက်တွေရောပဲ။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အမေ့ အဝတ်အစား အဟောင်းနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အဝတ်ဟောင်းတွေ အိမ်က ယူလာတဲ့ အိတ်ထဲ ပြောင်းထည့်၊ ကော်ဖီခွက်တွေ ဆေးကြော၊ မုန့်ထုပ်အခွံတွေ အမှိုက်တောင်းထဲ ထည့်ပြီးမှ ခဏ နားနေလိုက်တာ။ ကိုဇော်နိုင်က အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို စကားပြောရင်း ကျမ လုပ်သမျှ လိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။

တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာလို့ ပြန်ခါနီးမှ အမေက တစ်ညလုံး ချမ်းလို့ ဆိုပြီး စောင်ပြန်ယူခိုင်းပြန်ရော။ ဓာတ်ဗူးကလည်း ဖင်ပေါက်သွားလို့ အသစ်ဝယ်ခိုင်းနေတာ။

” ဝယ်မနေပါနဲ့ အမေကလည်း … ကိုဇော်နိုင့်ကို အားနာစရာ …။ အိမ်မှာ ဓာတ်ဗူးအသစ် နှစ်လုံး ရှိတယ်လေ …။ မနက် တခေါက်လာရင် သမီး ယူလာခဲ့မယ် ”

” ဓာတ်ဗူးက မနက် ရသေးတယ် …။ ဒီအခန်း ထဲက လေအေးစက်က ညတဝက်လောက်ကြ ငါ ချမ်းတယ်ဟ …။ ထပိတ်ရင်လည်း ကိုမြမောင်က အိပ်မရ ပြန်ဘူး …။ ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ ဆိုတော့ ပူနေတာ နေမယ် ”

” ဒါဆို … ဒီနားက စောင်အပါး တစ်ထည်လောက် … ကျနော် … သွားဝယ်ပေးမယ် အန်တီ ”

ကျမနဲ့ အမေ ပြောနေတုန်း ကိုဇော်နိုင်က ဝင်ပြောနေတာပေါ့။

” နေပါစေတော့ ငါ့တူရယ် …။ သမီးလေးကို အိမ်တခေါက် ပြန်ပို့ပေးလိုက်တော့….။ မထူးပါဘူး … အိမ်က စောင်အပါးနဲ့ ဓါတ်ဗူး အသစ်ပါ ယူခဲ့ပေးပါ ”

ကျမ ခေါင်းနဘမ်း ကြီးသွားရပြန်ပြီရှင်။ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကိုဇော်နိုင်နဲ့ ပက်သက်ပြီး သံသယဝင်နေတာ ဒီလို ညပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲ အတူဝင်လို့ တွေ့သွားရင် ပြသနာက ပြီးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ ဖြစ်လာမှတော့ စိတ်ထဲ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက အမြန်ဆင်းဖို့ပဲ ဆုတောင်းနေမိတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ဆိုးအမြန်ပြေပြီး အရင်လိုလေး ပြန်နေချင်မိတာ ကျမဆန္ဒပါ။

ဆေးရုံကနေ အိမ်တခေါက်ပြန်တော့ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်တာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မမြင်ပါစေနဲ့ပဲ ကြိတ်ဆုတောင်းမိတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အမေတို့အခန်းထဲက စောင်အပါး လတ်တဲ့ဟာလေး ၂ ထည်ခေါက် အိတ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ အရေးထဲ ကိုဇော်နိုင်က ဗိုက်နာလို့ဆိုပြီး အိမ်သာတက်တာ ခဏ‌စောင့်ပေးနေရသေးတာ။

” ပြီးပြီလား … ကိုဇော်နိုင် သွားစို့ ”

” ဟုတ် … မသဲ … ဒါနဲ့ ဓာတ်ဗူးရော ”

” အော် … ဟုတ်သား ကိုဇော်နိုင် သတိပေးလို့ တော်ပါသေးရဲ့ … နို့မိုဆို အမေဆဲတာ ခံရဦးမယ် … ခ်ခ် ”

ကိုဇော်နိုင့် ပြန်ပြောပြီး ကျမလည်း အမေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ထရံကို ကြေးနန်းကြိုးနဲ့ ပူးချိတ်ထားတဲ့ ဓာတ်ဗူး ဆွဲယူလိုက်တာ။ ချိတ်က ပြုတ်ပေမယ့် ဓါတ်ဗူးဖင်ပဲ ကျမအရပ်က မှီတော့ ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျမလို ဖြစ်နေရောပဲ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်တွန်းရင်း ကိုဇော်နိုင့်ကို အကူညီ တောင်းလိုက်ရတယ်။

” ကိုဇော်နိုင် … ခဏ … ကျမ ဓာတ်ဗူး ဖြုတ်ယူတာ အဆင်မပြေလို့ … လာယူပေးပါဦး ”

” အော် … ဟုတ် လာပြီ … မသဲ ”

ကျမ အကူညီတောင်းလို့ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျမ နောက်ကျောဘက်ကနေ ဓာတ်ဗူးကို လှမ်းယူပေးတုန်း ဒိန်းကနဲ့ ကျမရင်တွေ ခုန်လာပြီး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုတွေ ထလာတော့တာ။ ခြေဖျားထောက်ပြီး ဓာတ်ဗူး ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ ဓာတ်ဗူးဖင်ကို ပင့်တွန်းထားတော့ ကျမ ဖင်သားကြီးက နောက်ကော့ ထွက်နေတာပေါ့။ ကိုဇော်နိုင်က ကျမနောက်ကျော ဘက်က ကပ်ပြီး ဓာတ်ဗူးကို ဆွဲဖြုတ်တော့လည်း ဓာတ်ဗူးကိုင်းနဲ့ ကြေးနန်းကြိုး ချိတ်ကလေးက ချိတ်နေပြန်ရော။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ခပ်နွေးနွေး အရာကြီးက အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတယ်။ ဓာတ်ဗူး ချိတ်ပြုတ်အောင် အပေါ်ပင့်လိုက် ဘေးလွဲလိုက်နဲ့ ကိုဇော်နိုင့် ပေါင်ကြားထဲ ကျမဖင်ကြီး ဝင်နေပါပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် အားပြုတိုင်း ကိုဇော်နိုင် ပေါင်ကြားထဲက အရာက ကျမဖင်ကြားထဲ ရောက်လာလိုက် ပွတ်သလိုဖြစ်ပြီး ကြွလာပုံပါ။

မသိမသာ ဖင်ကို ဘေးလွဲကြည့်တော့ ဖင်သားစိုင်ကို ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်သွားတာ ခံစားမိလိုက်တာပဲ။ သင်ပြင်းခိုးချရင်း ပေါ်တင်ပြောလိုက်ရမလား စဉ်းစားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက ဓာတ်ဗူး ကူဖြုတ်ပေးဖို့ အကူအညီ တောင်းထားမိတာမို့ ဘယ်ကစပြောရမှန်း စကားစက ရုတ်တရက် ရှာမရပြန်ဘူး။ ကျမကို လမ်းဘေးဈေးသည်မို့ သွေးတိုးစမ်းနေတာလား အတွေးက ဝင်လာပြန်ရောပဲ။ လည်ပင်းဘေး ကိုနိုင်ဇော့်ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်လေးကြောင့် သိမ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်မိပါတယ်။ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ဒီနေ့မှ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကလည်း ဝတ်မထားမိတာ သတိထားမိတော့တယ်။ နောက်ကျောဘက်ကနေ ဟိုယိမ်းဒီယိမ်း ဓာတ်ဗူးကို ဖြုတ်ရင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ သိသိသာသာကို ပွတ်နေသလိုပဲ။ တဒင်္ဂလေး အတွင်း စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးပြီး မသာယာသင့်သော အထိအတွေ့မှာ ယစ်မူးနေတာမျိုးလား မသိပါဘူး။ ကျမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ အရည်လေးတွေ စို့လာတယ်။ အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် အင်္ကျီအတွင်းက နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်ထောင်လာပြီး ဘော်လီအတွင်းဘက်သားနဲ့ ထိုးမိနေပြီ။

” ဟူးးး … ဖြုတ်မရ တော်ပြီ … ကိုဇော်နိုင် ထားလိုက်တော့နော် ”

ကျမ ခဏလေး သာယာမိတဲ့ အထိအတွေ့ကို ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်လိုက်တယ်။ အဲ့အချိန် ဓာတ်ဗူးက ကြေးနန်းကြိုးချိတ်လေးနဲ့ ပြုတ်ထွက်ပြီး ပင့်တွန်းထားတဲ့ ကျမလက်ထဲ လျှောကျလာတာ။ တဆက်တည်းလိုလို ကိုဇော်နိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ဓာတ်ဗူးကို လွတ်ရင်း ကျမ ခါးလေးပေါ် ကျရောက်လာတော့တယ်။

” ရပြီ … ကိုဇော်နိုင် … ကျေးဇူး … ”

” ဟာ … မိသဲ … နင်တို့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ”

ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး အခန်းဝမှာ ကိုမောင်ခြိမ့် ဘယ်အချိန်က ရောက်မှန်းမသိဘူး။ ပိုဆိုးတာက ကိုဇော်နိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ကျမခါးပေါ်ကနေ ပေါင်တန်ရှေ့ ရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ သွားပြီ အရင် ပြသနာ မပြီးသေးဘူး နောက်တစ်ခု ထပ်ဖြစ်ပြန်ရော။

” ဟို ဟို … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ …။ မိသဲဆီ လာတာလား … စိတ်ဆိုး ပြေပြီပေါ့နော် ”

ကျမ သိသိနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်မျက်နှာ လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောနေမိတာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ကျမ ပေါင်တန်ရှေ့ခြမ်းပေါ် ရောက်နေတဲ့ ကိုဇော်နိုင့် လက်တွေကို စူးစိုက်ကြည့်နေတုန်းပဲ။ ကိုဇော်နိုင်လည်း ကြောင်နေပြီး အဲ့ဒီအချိန်ကြမှ လက်ကို ပြန်ရုတ်ရင်း လူချင်းခွာလိုက်တာပေါ့။ ကျမလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် ဘာပြောမလဲ နားစွင့်ရင် မျက်နှာကိုပဲ ကြည့်နေမိတယ်။ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာပါပြီ။ ကိုမောင့်ခြိမ့်က ကျမကို တချက်မှ မကြည့်ပဲ အကြည့်ရွေ့လိုက်တော့ သူကြည့်တဲ့နေရာ ကျမ လိုက်ကြည့်မိတာ။

” အိုရ် ”

ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်နေတာ ကိုဇော်နိုင့် ပေါင်ကြားကိုပါ။ ကျမ ဖင်ကြီးနဲ့ ပွတ်မိထားတဲ့ ကိုဇော်နိုင့် လီးက ပုဆိုးအတွင်းကနေ ထောင်မတ်နေတာရှင်။ ကျမ မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်မိရတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီနေရာလေးက အခိုးအငွေ့အဖြစ် ခဏ ပျောက်ကွယ် သွားချင်မိတာပါပဲ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ကြည့်မိတော့ ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေပြီ။

” ပြောပြော … ကိုမောင်ခြိမ့် တခုခု တခုခု ပြောပါရှင်….။ အဲ့လို အကြည့်နဲ့ မကြည့်ပါနဲ့ … အဟင့် ဟင့် …။ အဲ့ဒီအကြည့်ထက် … ကျမကို တစ်ခုခု ပြောပြီး ပေါက်ကွဲလိုက်ပါ …။ ဘယ်အနေအထား ဖြစ်ဖြစ် … ကျမ ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူမှာပါ … အဟင့် ဟင့် ”

ဒီစကားတွေ ကျမ စိတ်ထဲက ပြောရင်း အလိုလို ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကို မျက်စိမှိတ်ပြီး ညှစ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမောင်ခြိမ့် ကျမကို ပြုံးပြရင်း ချာကနဲ့ လှည့်ထွက်သွားတာရှင်။ အဲဒီ အပြုံးက ကျမအတွက် ကမ္ဘာပျက်မတတ်ပါပဲ။

” နေဦး ကိုမောင်ခြိမ့် … ဒီအတိုင်း ထွက်မသွားပါနဲ့ … တစ်ခုခုတော့ ပြောခဲ့ပါဦး … ကိုမောင်ခြိမ့် ”

မရတော့ပါဘူး ကျမကို တစ်ချက်မှကို လှည့်မကြည့်တော့တာပါ။

” ကိုဇော်နိုင် … ဆေးရုံ ကျမ ပြန်မလိုက်တော့ဘူး …။ ဓာတ်ဗူးနဲ့ စောင်တွေ ရှင်ပဲ ယူသွားလိုက်ပါ …။ အမေ ကျမကို မေးရင် မနက်မှပဲ လာမယ်လို့ ပြောလိုက်ပါ ”

ကိုဇော်နိုင့်ကို ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ထဲက ပြေးထွက်ခဲ့တာ။ ကိုမောင့်ခြိမ့်နောက် အပြေးလိုက်ခဲ့ပေမယ့် အရိပ်အရောင် မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ သူ့အိမ်ထိ လိုက်သွားတော့လည်း ပြန်မလာသေးဘူး ပြောနေတယ်။ ဒုက္ခပါပဲ ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းကို မသိတော့တာ။ ဒီတခါတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ကျမကို စိတ်နာသွားလောက်ပြီ ထင်ပါရဲ့ရှင်။

” ဟဲ့ … မိသဲ မဟုတ်လား ”

” ဟင် … မိတူး …… အဟင့် ဟင့် ”

အသံလာတဲ့ဆီ လှည့်ကြည့်မိတော့ မိတူးတို့ လင်မယား အပြင်က ပြန်လာပုံပါ။ ဆိုင်ကယ် နောက်ကထိုင်ရင်း မိတူးက လှမ်းမေးနေတာ။ ကျမ မှန်းသိတော့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး လျှောက်လာပါတယ်။

” ဦးလေးမြမောင် … တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား … မိသဲ ရယ် … မငိုနဲ့လေဟာ … ငါ့ ပြော ”

ကျမ ပြောပြချင်ပေမယ့် အနီးနား မိတူးယောင်္ကျား ကိုကျော်စိုး ရှိနေလို့ ပြောရခက်နေတာပေါ့။

” ကိုကျော်စိုး … ရှင် ပြန်နှင့်လိုက် … ပြီးမှ ကျမ လာခဲ့တော့မယ် ”

မိတူးက နားလည်ပုံပါ။ သူ့ယောင်္ကျားကို အရင်ပြန်ခိုင်းပြီး ကျမနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်တို့ အိမ်ရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း လမ်းဘေးမှာ ရပ်စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကျမလည်း ဓါတ်ဗူး ဖြုတ်ခိုင်းရင်း ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောပြလိုက်တာပေါ့။

” အဲ့ဒါပဲ … မိတူးရာ … ငါ သေချင်တယ်ဟာ ”

” ကိုမောင်ခြိမ့်ကို အမှန်အတိုင်း ရှင်းပြပေါ့ဟာ …။ ငါလည်း ကူပြောပေးမယ် လာ ”

” သူ့အိမ် ပြန်မလာသေးဘူးတဲ့ … စိတ်ညစ်ပါတယ်ဟယ် ”

” အဲဒါဆို … နင် ပြန်အိပ်လေ … မိသဲ … မနက်ကြ ငါလာခဲ့မယ် ”

” ဟင့် အင် … ငါ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရပါ့မလဲ … မိတူးရယ် …။ ရပါတယ် ဟာ နင်ပြန်ချင် ပြန်တော့ …။ ငါ ဒီည ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ တွေ့မှ ဖြစ်မယ် ”

” ဟမ် … နင်ကလည်း အရင်က ငါသိတဲ့ … မိသဲ မဟုတ်သလိုပဲနော် …။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကို … အဲလောက် ချစ်လား ”

” ချစ်တာ ပေါ့ဟ ”

” အဲတာများ ဟာ … ဒီည အလိုးခံလိုက် ”

” ဟင် … နင်ကလည်း … မိတူးရယ် ”

” ဒီတစ်နည်းပဲ … ရှိတော့တာလေ … ခိခိ … ခံမယ် မလား … ကောင်မ ”

…………………………………………………………..

အခန်း ( ၉ )

” ငါ ငါ … အဲ့လိုတော့ မလုပ်ချင်ဘူးဟာ …။ သူနားလည်အောင် ရှင်းပြ တောင်းပန်ချင်တယ် ”

” ကဲ … ဒါဆိုလဲ … လာဟာ ”

” ဘယ်တုန်း မိတူးရဲ့ ”

” ဘယ်ရမတုန်း … နင့် လင် … ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လိုက်ရှာရတော့မှာပေါ့ … အရက်ဆိုင်မှာ ရှိမှာပါပဲ ”

” ဘယ်ဆိုင်တုန်း … မိတူးရဲ့ ”

” အာ့တော့ … ငါလည်း မသိဘူးလေ … ကိုအောင်မိုးကို သွားမေးကြည့်မှာ လာခဲ့ ”

မိတူးခေါ်တဲ့နောက်လိုက်ရင်း ကိုအောင်မိုး အိမ်ရောက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် သောက်တတ်တဲ့ အရက်ဆိုင် မေးကြည့်ရတာပေါ့။

” ဒီကောင် သောက်ရင် … ဒေါ်ထွေးဆိုင် ပေါ့ဟာ ”

” ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က … ဒေါ်ထွေးလား ”

” အေးပေါ့ … ဒါနဲ့ ဘာလို့တုန်းဟ ”

” ကိစ္စရှိလို့ပါဆို … ကိုအောင်မိုး ကလည်း ”

” နင်တို့သွားရင် … ငါလိုက်ပို့မလို့ပါဟ … အရက်ဆိုင် မိန်းကလေး … နှစ်ယောက်ထဲ … မသင့်တော်ပါဘူး ”

” ကောင်းတာပေါ့ … ကိုအောင်မိုးရဲ့ …။ ဒါနဲ့ ကိုအောင်မိုးက မသောက်ဘူးလား ”

” ငါ နားထားတာ … ၃ ရက်ရှိပြီဟ …။ နင်တို့ လာတာနဲ့ ဒေါ်ထွေးကို သတိရသွားပြီ …။ လာလာ … နေဦး ကိုသံချောင်းပါ ဝင်ခေါ်မယ် ”

၃ ယောက်သား ကိုအောင်မိုးအိမ်က ထွက်လာပြီး အရှေ့ပြန်တက်ရတာ။ ကိုသံချောင်းအိမ်က ရပ်ကွက် အရှေ့ဘက်ခြမ်းမို့ပါ။ ကိုသံချောင်း အိမ်ရောက်တော့ မောင်ခြိမ့် လာခေါ်သွားတယ် ပြောတာနဲ့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ဒေါ်ထွေး အရက်ဆိုင် လာခဲ့ကြတယ်။ ကိုအောင်မိုး ပြောတဲ့အတိုင်းပါပဲ ဆဲသံ ညင်းခုံသံ ဇွန်းသံ ခရင်းသံ အစုံပါပဲ ဆူညံနေတာ။ ဆိုင်ရှေ့ရောက်တာနဲ့ ကိုအောင်မိုးက ကျမနဲ့ မိတူးကို ခဏစောင့်ခိုင်းပြီး သူဝင်ခေါ်ပေးမယ် ပြောတယ်။

မကြာပါဘူး ချက်ချင်း ပြန်ထွက်လာပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်က မတွေ့နိုင်ကြောင်း လာပြောပြနေတာပေါ့။ ကျမလည်း စိတ်က မရတော့ပါဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှင်းပြချင်စိတ်က ပြင်းပြနေလို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ ဆိုင်ရဲ့ အနောင်မြောက်ဒေါင့် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို မြင်လိုက်ရတယ်။ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကိုသံချောင်းကြီး အင်္ကျီတုံးလုံး ချွတ်ကြီးနဲ့ပါ။ ကျမဝင်လိုက်တာနဲ့ အရက်နံ့က ထောင်းကနဲ့ပဲ ပျို့လာပေမယ့် ဒီအချိန် ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ကိုမောင်ခြိမ့် ထိုင်နေတဲ့ ခုံနားလေး လျှောက်လာခဲ့တာပေါ့။

” ဒီလိုဗျ … ကိုသံချောင်းရ … အချစ်မှာ ပထမ ဒုတိယ မရှိဘူးဗျ …။ ဒုတိယလူဆိုတာ … ကိုယ်ရွေးချယ်လို့ ဖြစ်လာတာလေ … အေ့ ဂေ့ ……။ ဒါတွေက ဖေါက်ပြန်ချင်း … သီအိုရီတွေပါ … အွိ … … အိ့ … ဂေ့ ”

” အဲလို လူတွေအတွက် ဝဋ်ကလည်း … ပထမ ဒုတိယ ခွဲမထားပါဘူး … မောင်ခြိမ့်ရ … ဂေစ့် ( ဆောရီးစ် ) …… ပရိုးမိုးရှင် ထိုင်ရင် … အွိ …… အုခ် …… ပူဆွေးခြင်း ဆိုတဲ့ အပိုလက်ဆောင် … ထည့်ပေးတတ်ပါတယ် … ဂေ့ အေ့စ် … ဟုတ် တယ် ဟုတ် ”

ကိုမောင်ခြိမ့် မူးနေပြီနေမှာ ကိုသံချောင်းနဲ့ ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး။ ကျမ အနားရပ်လိုက်မှ ရီဝေဝေ မျက်လုံးအစုံနဲ့ မော့ကြည့်နေတာ။

” ဟမ် … မိသဲ ”

ကိုမောင်ခြိမ့်အသံ မဟုတ်ဘူး ကိုသံချောင်း အသံပါ။ အံ့သြနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျမနာမည် ရွတ်နေတာပေါ့။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … ထတော့ … အိမ်လိုက်ခဲ့ ”

ကျမ ကိုသံချောင်းကို နှုတ်မဆက်အားဘူး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ပဲ အာရုံထားနေမိတယ်။ ၃ ခါလောက် ဆက်တိုက်ပြောမှ မလိုက်ချင်ကြောင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာပါ။ ကျမမျက်နှာ မကြည့်ပဲ သောက်လက်စ အရက်ခွက်ကို အကုန်မော့ချပစ်တယ်။

” မိသဲ ရှင်းပြတာလေး … ခဏ လိုက်နားထောင်ပါဦး … အဟင့် ဟင့် ”

ကျမကို ရှိတယ်လို့ကို မထင်တာ အရက်ခွက်ထဲ အရက် ထပ်ဖြည့်နေတာ။ ဘေးနားက ကိုသံချောင်း ဝင်ပြောမှ ကျမ ဘက်လှည့်ရင်း တစ်ဆိုင်လုံး ပတ်ကြည့်နေတယ်။ တစ်ဆိုင်လုံးက အရက်သမားတွေရဲ့ မျက်လုံးကလည်း ကျမခါးအောက်က ဖင်ကြီးပေါ်မှာပဲ စုပြုံကျရောက်နေတာလေ။ ဒါတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် သဝန်တိုတုန်း ထင်တယ်။ ချက်ချင်းထပြီး ကျမလက်ဆွဲပြီး ဆိုင်ပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မိတူးနဲ့ ကျမကို တလမ်းလုံး ဘာစကားမှ မပြောပဲ အိမ်ရောက်မှ သူပြန်တော့မယ် လုပ်နေတာပေါ့။ ကျမ ရှင်းပြတာတွေ နားထောင်ပြီး စိတ်မပါတော့သလို လုပ်ပြနေတယ်။ အဲ့အချိန် ကျမ ခေါ်အိပ်တဲ့ ဒေါ်စော အိမ်ရှေ့က လှမ်းအော် နေပြန်ရော။

” ဒေါ်လေးစော … ဒီနေ့ မအိပ်နဲ့တော့ … ကျမ လာအိပ်ပေးမလို့ ”

မိတူးက အမြန်ထပြီး လှမ်းပြောနေတယ်။

” မိတူး လား … အေးအေး … ဒါဆိုလည်း ငါ ပြန်ပြီဟေ့ … နက်ဖန်မှ လာအိပ်ပေးမယ် ”

” ဟုတ် … ဒေါ်စော ”

ဒေါ်စော ပြန်သွားတော့ ကျမလည်း ထပ်ခါထပ်ခါ ရှင်းပြနေမိတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်က ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး နေတော့တယ်။ မိတူး ဘေးက ဝင်ပြောမှ ကျမကို စကားမပြောချင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ သူမကျေနပ်တာတွေ တခွန်းစ နှစ်ခွန်းစလောက် ပြောပြနေတာ။

” ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း … မိသဲက အထင်လွဲမှာစိုးလို့ … ဆေးရုံတောင် … ပြန်မသွားတော့ဘူး … ရှင့် အိမ်တန်းလိုက်လာတာ …။ ကျမနဲ့ တွေ့လို့ အရက်ဆိုင်ထိ ထပ်လိုက်လာတာလေ ”

” ငါမြင်တာ … အသိသာ ကြီးပါဟာ ”

” ဟွန် … ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း မိသဲ ဝန်ခံပါတယ် … သာယာမိသလို ဖြစ်တာနဲ့ … ချက်ချင်း ရပ်ပြစ်တာပါ မညာပါဘူး ”

” တော်ပါဟာ … ငါက ဂီယာထိုးထား သူစိမ်းက တက်မောင်းနေမှာ ”

အခုမှ ကျမကို စကားပြန်ပြောတော့တယ်။ နည်းနည်းတော့ အဆင်ပြေလာပါပြီ။ ကျမ မရှက်မကြောက်နဲ့ အရက်ဆိုင်ထိ လိုက်ခေါ်ခဲ့တာ သဘောကျသွားပုံပေါ့။ ဒါဆို ကျမ သံယောစဉ် အတိမ်အနက်လည်း တွေးမိသွားပုံပါပဲ။

” ကဲ … မိသဲ … နင်တို့ အဆင်ပြေရင် … ငါပြန်မယ် ”

” ဟင် … နင်က ငါနဲ့အိပ်မှာဆို … မိတူး ”

” ဒေါ်စော ပြန်အောင် … သေချာ ပြောလိုက်တာ … ငတုံးမရဲ့ ”

” ဟာ … ဒါဆို … ငါ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာပေါ့ ”

” ကိုမောင်ခြိမ့် ရှိသားပဲ … သူစောင့်အိပ်ပေးလိမ့်မယ် ”

” အာ … မိတူး ကလည်း ”

” ကဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲကို ရှင်ပဲ စောင့်အိပ်ပေးလိုက်တော့ … မစောင့်ချင်လည်း ရှင့်သဘော …။ ကျမတော့ ပြန်ပြီ ကျမလင် မျှော်နေတော့မယ် ”

ဒီတခါတော့ မိတူး အကွက်တွေက ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှုပ်မရအောင်ကို ချုပ်ထားပေးတာပါ။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မိတူးက ထပြန်သွားတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမငိုကြည့်လိုက် မိတူးကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ကျန်နေရစ်တယ်။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … မစောင့်ချင်ဘူးမလား ”

ကျမ စကားအဆုံး ကောက်ကနဲ့ အိမ်ထဲက ထွက်သွားပါလေရော။ ကျမလည်း ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်းပြီး ငိုကျန်ခဲ့တာပါ။ ကျမကို တကယ် စိတ်ပျက်သွားပြီ နေမှာပေါ့။ တွေးရင်း ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေမိတာ ဘယ်လောက်ကြာလည်း သတိမထားမိပါဘူး။ ဘေးနား လူရိပ်လာရပ်လို့ ထိတ်ကနဲ့ လန့်ပြီး မော့ကြည့်မိတာ။

” ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် ”

” အင်း … ငါ ကိုသံချောင်းအိမ် အိပ်မယ်ဆိုပြီး … အိမ်ပြန်ပြောတာ ”

” ဟယ် … တကယ် … တကယ်နော် … ကိုမောင်ခြိမ့် … ကျမကို … စိတ်မချဘူး မလား ”

ကျမ မရှက်တော့ပါဘူး ထရပ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ခါးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ တကယ်ကို ပျော်နေရတာပေါ့။ ထမင်း မစားရသေးဘူး ပြောလို့ ထမင်းအိုး ၁ လုံး ထတည်ပြီး အရံသင့်ရှိတဲ့ လက်ဖက်လေးသုပ် ညနေက ဦးလေးမြမောင်စားဖို့ ကြက်သားကြော်တုန်းက ကျမစားဖို့ ချန်ထားတဲ့ ကြက်ပေါင် တခြမ်းနဲ့ နှစ်ယောက်အတူ စားလိုက်ကြတယ်။ ထမင်းစားပြီး ကော်ဖီ သောက်မလားမေးတော့ ခေါင်းခါ ပြနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာတာနဲ့ အိပ်ဖို့ မသိမသာလေး ပြောရတာပေါ့။ တော်ကြာ စိတ်ဆိုးပြေခါစ စကားမပြောချင်ဘူး ထင်မှာလည်း စိုးရသေးတယ်။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … မအိပ်သေးဘူးလား ”

” နင် အိပ်ချင် အိပ်ပါ … ငါ အပြင်က စောင့်နေမယ် ”

ကျွတ် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။

” အင် … မိသဲတစ်ယောက်ထဲတော့ … မအိပ်ရဲဘူး ”

အိပ်ခန်းထဲ ဇွတ်ခေါ်ခဲ့ရတယ်။ အထဲရောက်တော့လည်း ကျမကို ကျောပေးပြီး ထရံဘက် ကပ်အိပ်နေပြန်ရော။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … ခြင်ထောင်ထောင်ပေးဦး … ခြင်ကိုက်လို့ ”

ကျမ ပြောတော့ ခြင်ထောင် ထောင်ပေးပါတယ်။ တလက်စနဲ့ ခြင်ထောင် အနားစတွေ ဖိပေးနော် ခြင်ဝင်လိမ့်မယ် ခိခိ။ ကျမ ပြောနေတာတွေ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို လုပ်ပေးနေတာပါ။ ခြေရင်းဘက် ခြင်ထောင်အနားစကို ဖိတော့ ကျမလည်း ညာဘက်ပေါင်တဖက် မြှောက်ပြီး ဖြန်းကနဲ့ ပေါင်ကို ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

” ဖြန်း … ခြင်စုပ်နော် … ပေါင်လာကိုက်နေတယ် ”

ပြောရင်း ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အောက်နားစကို ဆွဲတင်ပစ်တာ။ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးတွေ ကျမပေါင်ကြား ရောက်လာတာပေါ့။ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ဆင်းထားရင်း ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အနားစက ရောက်နေတာမို့ ကျမ ပေါင်ကြားကို မြင်နေရမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ခဏပဲကြည့်ပြီး ကျမမျက်နှာ လှမ်းကြည့်နေလို့ မျက်စိလေးမှိတ်ရင်း ခေါင်းလွဲထားလိုက်တာပေါ့။ ခြေရင်းဘက်ကနေ ရွေ့ပြီး ခြင်ထောင်ဘေးနားကနေ ဝင်လာပါပြီ။ ရင်တအား ခုန်နေမိတယ်။ ဘာဆက်လုပ်မလဲ သိချင်လာတာပေါ့။ ကန့်လန့်ဖျက် အနေအထားနဲ့ ကျမဗိုက်ပေါ် မိုးပြီ လေးဖက်ထောက်ရင်း ဘယ်ဘက်ခြမ်းက ခြင်ထောင် အနားစကို ဆွဲဖိနေတယ်။ ကျမ ဘယ်လက်ဘေး သူ့လက်တဖက်ထောက်ပြီး ခြင်ထောင်စ အဆွဲ ဗိုက်ပေါ် ကိုမောင်ခြိမ့် ပုဆိုးကြားက ဟာကြီး ဘတ်ကနဲ့ လာထိနေတာ။ ခြင်ထောင်ဘေး အရှေ့ပိုင်း ဖိလိုက် အနောက်ပိုင်း ဖိလိုက်နဲ့ ဆိုတော့ ပေါင်ကြားက လီးထိပ်က ကျမဗိုက်ပေါ် အပေါ်တက်လာလိုက် အောက်လျှောသွားလိုက်ပေါ့ ကျမလည်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးနဲ့ပါ။

ကျမ အာရုံတွေ ဗိုက်ကိုပွတ်နေတဲ့ လီးဆီ အာရုံ ရောက်နေတုန်း ခြင်ထောင်ထဲက ပြန်ထွက်သွားပါလေရောပဲ။ ဒေါသဖြစ်လိုက်တာရှင် တကယ်ဆို သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်ခွင့်ရနေတာကို။ ကျမဘက်က စိတ်တွေ တက်ကြွနေသလောက် ကိုမောင်ခြိမ့် ဘက်က အားမရဘူးရှင်။ သူများလိုးတာတွေ မြင်ဖူးနေတော့လည်း ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ ကိုယ်မို့ အတွေအကြုံသစ်ရမလား တွေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှား နေမိတာပါ။ ကျမ အတော်ကို ဒေါသဖြစ်မိရတယ်။ ကျောပေးအိပ်နေရင်း တခူးခူးနဲ့ ဟောက်နေသေးတာရှင်။

ခြင်ထောင်အပြင် ထွက်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်ပစ်တယ်။ သူဟာနဲ့ ကျမဟာ တည့်တည့်ချိန်ပြီး ခါးကော့ ထိုးလိုက်တာပေါ့။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါတော့ အထဲမှာ အမေမွေးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ။ ထမိန်က ပါးတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပေါင်ကြားက အောက်ကို အမြှောင်းလိုက် ကျနေတဲ့ လီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေ ထိထိမိမိလေး ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ထူးဆန်လိုက်တာရှင် လီးက လုံးဝ တောင်မလာဘူး။ နည်းနည်းလေးမှကို မာမလာတာ။ တစ်ခုခုတော့ လွဲနေပြီထင်တယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့်က လူဖြစ်ရကျိုး ရှုံးနေပြီနေမှာ။ ရင်ထဲနှစ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာပေါ့။ ပွတ်ကြည့်ရင်း ကျမဟာတောင် အရည်လေးစိမ့်နေတာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့် ဟာက ဘာမှကို ထူးမလာဘူး။ တခူးခူးနဲ့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်နေတာ။

ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ကျမလည်း မထူးဇတ်ခင်းရတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် ပုဆိုး အောက်နားစကို ခါးပုံစကျော်တဲ့အထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားမို့ ပေါင်ကြားက လီးကိုမြင်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး။ ကုန်းထပြီး သေချာကြည့်နေမိတာ အရင်းကနေ အမြှောင်းလိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်စိုက်ကျနေတဲ့ လီးတန်ထိပ်က ဒစ်ကြီးက ပြူးနေတာပဲရှင်။ လက်နဲ့မိမိရရ ကိုင်ကြည့်တော့ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ပေါ့။ ခပ်နွေးနွေး ဖြစ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးက လက်ထဲမှာအပြည့်ကြီးပဲ။ ကိုင်ရုံနဲ့ အားမရလို့ လီးထိပ်ကို ဖြဲကြည့်တော့ ဒစ်ကြီးက ကားထွက်လာရော။ အိ့ကနဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး ပက်လက်လှန်ပစ်လို့ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ခဏလွတ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တော့ တကျွိကျွိနဲ့ အံတွေကြိတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲ။ လူကသာ အိပ်တာ ညာလက်က ပေါင်ကြားက လဥတွေအောက် နိုက်ကုတ်ရင်း လီးကိုင်ပြီး ၃ ချက် ၄ ချက်လောက် ဂွင်းထုပြီးမှ လွတ်ပစ်တာပါ။

ဒုတိယအကြိမ် ကျမ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတာနဲ့ ကြည့်မဝတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးဖြဲပြီး ဒစ်အောက်က မေးသိုင်းကြိုးလေး ဖိပွတ်ကြည့်တော့ မကြာပါဘူး ပျော့နေတဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ဆန့်ထွက်လာတာ။ ရင်လည်းခုန် အားရကြေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း ထိတ်လန့်လာမိတယ်ရှင်။ လက်ဖဝါးထဲ တင်းပြောင်လာတဲ့ လီးကြီးက တုတ်လာပြီး ဆောင့်ရုန်းနေတာ။ ကျမလည်း ဒစ်ဖူးအောက်ကို ဖိပွတ်နေရာကနေ လီးအရည်ပြားကို အထက်အောက် စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိတယ်။ တချက်တချက် ကိုမောင့်ခြိမ့် ခါးက ကော့ကော့ထိုးနေတာကြည့်ရင်း စောက်ပတ်လေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အကြောတွေ ယားယံလာသလို ခံစားမိရတယ်။ လီးကြီးကလည်း ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ မပြောပါနဲ့။ ဂွင်းထုရင်း လွတ်လိုက်တိုင်း ရမ်ခါးနေတဲ့ လီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်လေးက အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာ။ စိတ်ထဲ အငယ်မက ကားဆရာလုပ်ပေးသလို့ စမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ လက်မနှင့် လက်ညှိုးဝိုင်းကွင်းပြီး လီးအရင်းဘက်ကို ဘက်ပြန်ထုပေးကြည့်လိုက်တယ်။ အီးကနဲ့ အသံထွက်ပြီး ညည်းရင်း ခါးကော့တက်လာတော့ လီးထိပ်အပေါက်ထဲက လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။

ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ လီးထဲက လရည်ထွက်တာကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတယ်။ လရည်တွေ ပုဆိုးပေါ် စင်ကုန်မှာစိုးလို့ ဘယ်လက်နဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး ညာလက်ဖဝါးနဲ့ လီးထိပ်နား ခံထားလိုက်တာ။

” အားးးး …… အ အ …… ဟင် …… မိသဲ ”

…………………………………………

ဇာတ်သိမ်း

ကိုမောင်ခြိမ့် အားကနဲ့ ညည်းရင်း ကျမမျက်နှာကို အံ့သြမှင်သက်ပုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။ လက်ဖဝါးထဲ လရည်ဖြူဖြူတွေ ညှစ်ထုတ်ရင်းတန်းလန်း ထထိုင်ပြီး ကျမကိုကြည့်လိုက် တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ပါ။ ကျမကလည်း လတ်တလော ထကြွနေတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားဖူးချင်လို့ ရှက်ပေမယ့် သွေးသားဆန္ဒအတိုင်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေပစ်ချင်တာ။

ကျမစိတ်တွေ ဂနာမငြိမ်ပဲ လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။ လက်ထဲက ကိုမောင်ခြိမ့် လရည်တွေ ထမိန်နဲ့သုတ်ပြီး နောက်နဲနဲဆုတ်ရင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တာ။ ဆံပင်တွေ စုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက် အရင်ပို့ ပြီးမှ ခါးတပတ် လှည့်ပြတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က နို့အုံနှစ်ဖက်နဲ့ ခါးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေဆီ စူးစိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။ အင်္ကျီချွတ် ထမိန် အထက်ဆင်ကို ဖြည်ရင်း ခြေရင်းပုံချပြီးမှ ကျမနို့အုံကို ထိန်းထားတဲ့ ဘရာစီယာချိတ် ထပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကျွတ်တာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဒူးမြှောက်ချွတ်တော့ ပေါင်ခြံကြားထဲက စောက်မွှေးအုံ ခပ်ကျဲကျဲလေးနဲ့ အဖုတ်လေး မို့ထွက်နေတာပေါ့။

ကိုမောင်ခြိမ့်က ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လက်မနှစ်ချောင်းနှင့် စောက်ပတ်ကို သေချာဖြဲကြည့်နေတာ။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း နီညိုလေးနှစ်ဖတ်က အက်ကွဲကြောင်း ကြားကနေ အပြင်လှန်ထွက်နေတယ်။ ခပ်ရဲရဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးထဲ အရည်ရွှဲနေပါပြီ။ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကားခိုင်းပြီး ပေါင်လယ်ကနေ ပေါင်ဂွကြားထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်တော့တာပဲ။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … အဲဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့လားရှင် ဘုန်းကံနိမ့်ပြီး … ငရဲ ငအုံတွေ ကြီးနေပါ့မယ် ”

ကျမ စကားကို နားမထောင်တော့ပါဘူး။ တားမရတဲ့ အဆုံး ပေါင်နှစ်ဖက် မသိမသာဖြဲပေး လိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ရောက်တော့ အဖုတ်ကို မထိပဲ အောက်ပြန်ပြီး ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် ယက်နေတာက တကယ်ကို အားမလိုအားမရနဲ့ အူယားလာမိပါတယ်။ ပေါင်ခြံကြားထဲ လျှာကိုစုချွန်ယက်တဲ့အချိန် ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာကို စောက်ပတ်အုံနဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ဖိပွတ်ပစ်နေရတာ။ အဲ့ဒီကြမှ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီး စောက်စိကို ဆွဲစုပ်နေတာရှင့်။ သူ့ခေါင်း ဖမ်းဆွဲထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုလွတ်ပြီး ကျမဖင်သားစိုင်တွေ ရှုံ့နေအောင် ရှေ့ကော့ပေးထားမိရင်း ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် နို့အုံနှစ်လုံးကို ညှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ဖိချေနေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ပေါင်ကြားထဲ စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ဖိယက်လိုက် အစိလေး အားရပါးရ စုပ်လိုက်ပေါ့။

အဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးမှ ကျမကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲခိုင်းနေတာ။ လှဲချလိုက်တာနဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မိုးပြီး လည်တိုင်ကို ဖွဖွနမ်းရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတယ်။ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်မနို့အုံတစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာကနေ နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးကို ပြောင်းစုပ်တော့တာပဲ။ ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေး စို့တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်စိလေးတွေက နို့အုံထိပ်လေး စူးကနဲ့ စူးကနဲ့ပါပဲ။ နို့စို့ရင်း အစိလေး ဖိထားတဲ့ လက်ချောင်းလေးက အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ရောက်လာတော့ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမှုအာရုံက အဖုတ်လေးဆီ ကျရောက်နေတာပေါ့။

” အ …… ကို မောင် ခြိမ့် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲရှင် … ကျမ နေမရတော့ဘူး … အင်းဟင်း … အိုး … အင်းဟင်း ”

ကိုမောင်ခြိမ့် အပွတ်အသတ်တွေ ကြား ကျမ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ တုန်လာရင်းအကြောအချဉ်တွေ တင်းလာရတယ်။ ဒါကို ကိုမောင်ခြိမ့်က မရပ်ဘူးရှင့် နို့စို့နေရာကနေ ကျမ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ရွေ့နေတာ။ ဆီးခုံးပေါ်က စောက်မွှေးလေးတွေပေါ် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး မာခဲလာတဲ့ ကျမစောက်စိလေး ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ကျမ တကိုယ်လုံး ကော့ပျံပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ပဲ ပန်းထုတ်ပစ်ရတာပေါ့။ မျက်နှာနှင့် လည်ပင်းတဝိုက် ချွေးစေးတွေရော ကျမစောက်ရည်တွေရော ပေပွနေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာက ရှေ့ဆက်ချင်နေတာ ကျမ ရိပ်မိနေပါတယ်။

လီးစဝင်တာနဲ့ ကျမ သေမတတ်ကို နာကျင်ခဲ့တာ။ သူများလိုးတာတွေ ချောင်းတုန်းက အဖုတ်ပွတ်ရင်း အရသာတွေ့ခဲ့ရပေမယ် ကိုယ်တိုင်ခံကြည့်တော့ မျက်ရည်တောင် ကျလာရတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ တရှီးရှီးနဲ့ မညာမတာ ပစ်လိုးတော့တာပဲ။ တချီသာပြီးသွားတယ် သူရေးတဲ့ စာအုပ်တွေထဲကလို ကာမအရသာ မခံစားရပါဘူး။ အလကား လျှောက်ရေးထားတာတွေ။ အသက်မျှင်းရှုပြီး အမောဖြေနေတုန်း လီးစုပ်ခိုင်းလို့ ဒူးထောင်လျက်အနေအထားနဲ့ စုပ်ပေးရသေးတယ်။

ပထမဆုံး စုပ်ပေးချိန်မှာပဲ လီးအရည်ပြားပေါ်က ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ အကျိအချွဲတွေကြောင့် ပျို့တက်လာပြီး အန်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားရတာ။ စုပ်ပေးနေတာကို ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ ဆွဲလိုးတော့ အသက်ရှူကြပ်လာလို့ ပေါင်ကို လက်နဲ့ရိုက်ပြီး လီးပြန်ထုတ်ခိုင်းရတယ်။ တကယ်ကို မလွယ်ပါဘူးရှင်။

ပါးစပ်ထဲက လီးထုတ်ခိုင်းတော့ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ မညှာမတာ ဆောင့်လိုးနေတော့တာ။ ဒီလောက် ရက်ရက်စက်စက် အလိုးခံနေရတာကို အလိုက်ကန်းဆိုး မသိတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်က စောက်ရည် တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်နေသေးတယ်။ ကျမ စောက်ရည် အထွက်ရပ်တဲ့အထိ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးက တောင်နေတုန်းပဲ။ ကျိန်းစပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ကော့ပျံလာအောင် ထပ်ယက်ပေးတော့ အမလေး ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာရှင် နာကျင်နေတဲ့ ဝေဒနာတွေ ယူပစ်သလိုပါပဲ။ ဒီတခါတော့ ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး စောက်ပတ်နဲ့အားရပါးရ ပါးစပ်ကို ပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမ ပါးစပ်လည်း မညှာမတာ လိုးထားတာလေ။ ထိထိမိမိကို မျက်နှာတပြင်လုံး ဖိပွတ်နေတာပေါ့။ မကြာပါဘူး ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ယားလာပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပဲ။ စိတ်ထဲ အားနာမိပေမယ့် အားနာသလောက် ရင်ထဲပျော်ရွှင်ခဲ့မိပါတယ်။

နှစ်ဦးသား ဖက်အိပ်ရင်း တရေးနိုးတော့ ဘေးမှာ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်ပျော်နေလိုက်တာများ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကို ကြည့်ရင်း ကြိုက်လည်းကြိုက် လန့်လည်းလန့်နေမိတယ်။ လက်တွေ့ မျော့နေအောင် လိုးနိုင်တဲ့ လီးကြီးလေ။ အခုလည်း လူကသာ အိပ်နေတာ လီးက မအိပ်ဘူးရယ်။ ပုဆိုးထဲကနေ ထောင်မတ်နေတာ။ ကျမလည်း မထူးပါဘူး ပုဆိုးလှန်ကြည့်ပြီး လီးမြင်တာနဲ့ စုပ်ပေးမိတော့တာပဲ။ လီးစုပ်ပေးရင်း စောက်ပတ်က ပြန်ယားလာလို့ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ်တက်ခွပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ လီးထိပ်ကို တေ့ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိချလိုက်တယ်။

အင်း ဒီတခါ အရသာရှိလိုက်တာရှင်။ စီးစီးကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လီးအရင်းထိ ကပ်ပစ်လိုက်တာ ဆီးခုံးချင်းထိတော့မှ ခါးကိုနှဲ့ပြီး ဖင်ကြီး ဝိုက်လိုးကြည့်နေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမဖိလိုးနေတုန်း မျက်လုံးပွင့်လာပြီး အောက်ကနေ ပင့်လိုးပေးနေတာပါ။ အပေါ်က တက်လိုးရတာလည်း အရသာက တမျိုးလေးပဲ။ လီးတဝက်လောက်ထိ ကြွလိုက် ပြန်ဖိလိုးလိုက်နဲ့ ခါးအားလေးနဲ့ လှည့်ပြီးမွှေတော့ ဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ချိတ်ဆွဲပေးနေရောပဲ။ တကယ်ပါရှင် ကြိတ်ပြီး ဝိုက်လိုးနေရာကနေ ခံစားမှုက မြင့်လာတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အားရှိသလောက် ဆောင့်ချပြီး လိုးနေမိတာ။

ထိထိမိမိလေး ဆောင့်နေရင်း ကိုမောင်ခြိမ့်က စောက်စိကို လက်မနက် ဖိချေတော့ ကျမ ကိုယ်လုံး တုန်ကနဲ ခံစားမိလိုက်တာပေါ့။ ကိုယ့်လက်နဲ့ ထိတာနဲ့ ခံစားမှုအရသာက မတူဘူးရှင့်။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ ခံစားမိတာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပြီးသွားမှန် သိလိုက်ပါတယ်။ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူနွေးစိုရွှဲလာတာနဲ့ ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပြီး လီးအရသာ အမိအရ ယူထားလိုက်တာ။ စောက်ပတ်တခုလုံး ကျိန်းစပ်နေပေမယ့် ရပ်ချင်စိတ်မရှိသေးဘူး။ကျမခေါင်းကနောက်ကို လန်နေပြီး အသက်ကို လုရှုရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်အပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် လီးကို ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။

ကျမ ဘေးနား လှဲချတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် နေရာယူလိုက်ပြန်တယ်။ လရည်တွေ အန်ထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ပြောင်အောင်လျက်ပေးပြီး လျှာနဲ့ အဖုတ်ထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ သူ့မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ပွတ်ရင်း မကြုံဖူးအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာမို့ အားရကျေနပ်မိတာပေါ့ရှင်။ ခဏနေတော့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲကနေ ကုန်းထပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်တယ်။ လရည်ထွက်ထားတဲ့ လီးကို ကျမ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလို့ အလိုက်သိစွာပဲ စုပ်ပေးရင်း တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥကြီးတွေပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ စုပ်နေရင်း ပြန်မာလာလို့ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ရပ်ထားလိုက်ရတာ။ မနက် အိပ်ယာထတော့ အဖုတ်က စူးကနဲ့ နာလည်းနာ ကျင်လည်ကျင်နေရောပဲ။

……………………………………….

” ဟေး … အသန်း … ကိုမြမောင် မနေ့က … ဆေးရုံ ဆင်းလာပြီဆို …။ ငါလည်း ရွာပြန်နေလို့အေ ဟဲ့ … လူနာ မမေးလိုက်ရဘူး ”

” အံမယ် … မိနွဲ့ရယ် … ရွာပြန်ပြီး ငယ်ရည်းစား အလိုးသွားခံတာ မသိခက်မယ် … ကောင်မ … လာလာ ”

ဆေးရုံပေါ် ၂ လလောက်နေပြီးမှ ဦးလေးမြမောင် မနေ့က ဆေးရုံဆင်းလာတာပါ။ ကျမလည်း တနေကုန် အမေတို့ အခန်းထဲရှင်း ဆေးရုံက ပြန်သယ်လာတဲ့ စောင်တွေ အဝတ်တွေ ဖွတ်လျှော်ရနဲ့ ဒီနေ့ ဈေးရောင်းနာမယ် ဆိုပြီး မနက်အစော တခါနိုးပြီး ထပ်အိပ်ပစ်တယ်။ အခု အမေနဲ့ ဒေါ်လေးနွဲ့တို့ အသံတွေကြောင့် ပြန်နိုးလာရတာ။ ဒေါ်လေးနွဲ့ကလည်း အမေ့သူငယ်ချင်း ပြောမနာဆိုမနာတွေပေါ့။ ပျင်းကျော တချက်ဆန့်ပြီး ပြန်ကွေးရင်း အမေတို့ စကားသံတွေ နားထောင်နေလိုက်တယ်။

” လင်မသိအောင် ခံတာများ … ရွာပြန်စရာ မလိုပါဘူး အသန်းရယ် … ဟောဒီမှာ အလတ်ကြီး ရှိသေးတာဟ … ခိခိ ”

” ဟယ် … ကောင်မ အစောကြီးရှိသေး … စောက်ပတ်က ယွနေတာ ”

ဒေါ်လေးနွဲ့က အမေနဲ့ စကားနိုင်လုရင်း ထမိန်အောက်စလှန်ပြီး အဖုတ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ပုတ်ပြနေတာ။

” မယွပါဘူး နင်သာ … ကိုမြမောင် ခြေထောက်ကျိုးလို့ … ငတ်နေတာမလား … ဟွန့် ”

” ဟာသပဲ … မိနွဲ့ရယ် … ခြေကျိုးတာ … လီးကျိုးတာမှတ်လို့အေ … လူကြံရင် ထရံတောင် … သွားကြားထိုးတံ ဖြစ်သေးတာပဲ … စဉ်းစားပေါ့အေ ”

အမေ့ စကားကြောင့် ဒေါ်နွဲ့တင် မဟုတ်ဘူး ကျမပါ အံ့သြသွားမိတာပေါ့။ အမေပြောနေပုံက ဦးလေးမြမောင် ခြေကျိုးနေတာတောင် တက်လိုးပေးနေသလိုကြီး။

” ဟမ် … အသန်း … ဘယ်လို ဘယ်လို … ကိုမြမောင်က ခြေကျိုးနေတာတောင် … အလိုးမပျက်ဘူး ပြောတာလား ”

” အိုးးး … မပြောပေါင် … သတ်ချင်သတ်လိုက် ”

” ကောင်မ … မယုံဘူးအေ … ရော့ … ကိတ်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီထုပ် … ညကြမှ တခေါက် လာတော့မယ် … ရွာက ပါလာတဲ့ … သနပ်ခါးတုံးတွေ ဖောက်သည် ပြန်ပေးလိုက်ဦးမယ် ”

ဒေါ်လေးနွဲ့က မနက်အစောကြီး လူနာ လာမေးရင်း စကားထိုင်ပေါနေတာ အမေနဲ့ အားရပါးရ ပြောချင်ရာ ပြောပြီးမှ ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်။ ဒေါ်နွဲ့ ပြန်သွားတော့ အမေလည်း ကိတ်မုန်နဲ့ ကော်ဖီထုပ်တွေ ယူပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားပြီး သိမ်းဆည်းနေတာ။ ပြီးမှ မီးဖိုချောင်က ပြန်ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။

” မသန်းရေ … လုပ်ဦးဟ ”

အမေ ဝင်လာတာနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အသံ ကြားရတော့တာပဲ။

” ရှင်ကလည်းနော် … ဆေးရုံပေါ်လည်း … ညတိုင်း လူလစ်တာနဲ့ … တက်လိုးပေးနေတာကို … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … ထနေတာ … ခိခိ ”

” အေးပါ မသန်းရာ … ဆေးရုံပေါ်မှာက … ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ ဆိုတော့ … အားမရဘူးဟ ”

” ရှင့်ခြေထောက်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် … မလှုပ်ရသေးဘူးနော် … ကိုမြမောင် ”

အခုမှ သဘောပေါက်တော့တယ်။ အမေက ဆေးရုံပေါ်မှာလည်း ဦးလေးမြမောင်ကို လိုးပေးနေတာ။ ဟုတ်မှာပါ ကိုဇော်နိုင့်ဦးလေးက သီးသန့်ခန်း ငှားပေးထားတော့ အခန်းထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေမှာပေါ့။ အမေက ပြောရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်ပစ်တယ်။ ပြီးမှ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားက လီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာ။

” ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်နော် … ကိုမြမောင် … မိသဲလည်း ပင်ပန်းရှာလို့ … အိပ်နေတုန်း … တော်ကြာ ကျမတို့ လိုးရင် အသံတွေထွက်ပြီး … နိုးလာလိမ့်မယ် ”

” ရှီးးးးး အားးးး … အသာလေး တက်လိုးပေးပါလား … အသန်းရာ … ဟူးးးး ရှီးးးးး ”

” အော် … ရှင်ကလည်း … မိသဲ နိုးပြီး အပြင်ထွက်မှ … အပေါ်က ခွလိုးပေးမယ် … ဟုတ်ပြီလား … အခု ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက် … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”

အမေက ဂွင်းထုပေးရင်း ဦးလေးမြမောင်လီးကို စုပ်ပေးနေပြီထင်တယ် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကြားနေရတာ။ ဖျက်ကနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာတာနဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်လေး စို့လာတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ဝါကျွတ်တာနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ အမေ့ကို ကြိုပြောခိုင်းထားတာ။ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းခါစမို့ မပြောချင်သေးတာပါ။ ခဏနေတော့ ဦးလေးမြမောင် ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတယ်။

၅ ရက်လောက်ကြတော့ ကျမနဲ့အမေ မသိသေးတဲ့ ဦးလေးမြမောင်အကြောင်း ဦးလေးမြမောင် ကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောပြတာ။ ဦလေးမြမောင်က တစ်ကောင်ကြွက် မဟုတ်ဘူးရှင့်။ နယ်မှာ အစ်မအရင်း ခေါက်ခေါက်တွေ ရှိနေသေးတာ။ မိဘမဆုံးခင် အမွေစကားပြောကြလို့ စိတ်နာနာနဲ့ အစ်မတွေနဲ့ သေခန်းဖြတ်လာခဲ့တာ ပြောတယ်။ ခြေထောက်က အရင်အတိုင်း ပြန်ကောင်းဖို့က နှစ်ချီအောင် စောင့်ရမှာမို့ သူရမယ့် အမွေကို ပြန်တောင်းချင်ကြောင်း ပြောပြနေတာ။ အမေက အမွေမမက်ကြောင်း ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းဘက်က ရင်ဆိုင်ဖို့ပဲ ပြန်ပြောတာပေါ့။

” ဟုတ်ပါတယ် … ဦးလေးမြမောင်ရယ် … မိသဲ အိမ်ပြင်ဖို့ စုထားတာတွေ ရှိပါတယ် …။ ဦးလေးမြမောင် မိသဲတို့ သားအမိကို လုပ်ကျွေးလာတာ ကြာပါပြီ …။ အနားယူပြီး အေးဆေး ထိုင်စားပါတော့ …။ ပြီးတော့ စုကြေးလိုက်တာတွေ ရတာနဲ့ အိမ်မှာပဲ ဆိုင်ဖွင့်တော့မှာ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို မိသဲ တသက်လုံး လုပ်ကျွေးမှာပါ ”

” ဒါတော့ ဒါပေါ့ … မိသဲရာ …။ ဦးလေးက အိမ်ထောင်ဦးစီးလေဟာ …။ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပေးရမှာ …။ ပြီးတော့ မိသဲက … ယောင်္ကျား ယူတော့မှာမလား ဟမ် … ခိခိ ”

” အိုရ် … ဦးလေးမြမောင်နော် ”

” အမယ့်လေး … အခုမ ရှက်မနေပါနဲ့အေ …။ ငါတို့ ဆေးရုံမှာ နေတုန်း … မောင်ခြိမ့် ဒီလာအိပ်တာ … သိပါ့အေ ”

” ဟင် … အမေကလည်း … မဟုတ်တာ ”

” ဘာမဟုတ်ရမှာလည်း … ညည်းအခန်းနဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ … ဆေးပေါ့လိပ် အတိုတွေနဲ့…။ ပြီးတော့ မစောကို … ငါ သေချာ အပ်ထားခဲ့တာအေ့ … ညည်းအကြောင်း သိနေလို့ … ဟွန့် ”

အမေ့ စကားကြောင့် ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ ကိုမောင်ခြိမ့် ညပိုင်းလာတာ ဒေါ်စော မြင်တာနေမှာ ခ်လ်း ခ်လ်း။ အမေ့ကို အပြုံးလေး လှမ်းပစ်ပေမယ့် မျက်စောင်းထိုးခံရလိုက်တာပေါ့။ အခါအခွင့် သင့်တုန်းလေး ကိုမောင်ခြိမ့် ပြောတဲ့စကားတွေ ပြောပြလိုက်တယ်။

” ကဲပါ … မသန်းရယ် … မိသဲ လည်း … အရွယ်ရောက်နေပါပြီ … ယောင်္ကျားယူလည်း ဘာဖြစ်တုန်း ”

ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ဦးလေး မြမောင်က သူ့အမွေကိစ္စပဲ ထက်သန်နေတယ်။ ၂ ပတ်လောက်ကြ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်တို့ အမွေကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေကြတာ။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိဘူး ပြန်လာရင် အိမ်ပြင်ဆောက်ပြီး ဝါကျွတ်တာနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို ခမ်းခမ်းနားနား ဆောင်ပေးမယ် ပြောနေကြတာပဲ။

” မိသဲ … အိမ်တံခါးတွေ သေချာပိတ်နော် … ငါ ပြန်လာရင် မထော်မနန်းတွေ မကြားချင်ဘူး ”

” အင်းပါ အမေရဲ့ … ဦးလေးမြမောင်ကိုသာ ဂရုစိုက်ပါ ”

ဦးလေးမြမောင် ခြေထောက်က သက်သာပေမယ့် ချိုင်းထောက်နဲ့ပဲ သွားလာနေရတာပါ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် ထွက်သွားတော့ မိတူးနဲ့ အငယ်မတို့အိမ် စားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်ပြီး ညနေစောင်းမှ ပြန်လာခဲ့တာ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီအရင် ချွတ်ချပစ်တာ နို့အုံလေး လက်နဲ့ပင့်ကြည့်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် စို့ထားလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သိသိသာသာ ကြီးလာပါပြီ။ ထမိန်ရင်မလျားခင် ထမိန်ကို ပေါင်လယ်ထိ လျှောချကြည့်တော့ ကျမပေါင်ကြားက အဖုတ်လေး အမွှေးတမျှင်မှ မရှိတော့ပါဘူး အရင်ရက်တွေက မိတူးနဲ့ အငယ်မမြှောက်ပေးလို့ အမွှေးကျွတ်ဆေး သုံးထားတာလေ ခိခိ။

မှန်ရှေ့ အားရအောင် ကြည့်ပြီးမှ ရေချိုးဖို့ နောက်ဖေး ရေဘုံပိုင်နား ထွက်လာခဲ့တာ။ ရေအဝချိုးပြီး ရေလဲထမိန် အပါးလေးလဲရင်း အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ ဘယ်အချိန်က ရောက်နေမှန်းမသိဘူး ကျမကိုယ်လုံးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြနေတာ။ ရေချိုးပြီး တဘက်မသုတ်ရသေးတော့ လဲထားတဲ့ ထမိန်အပါးလေးက ခန္ဒာကိုယ်ကရေနဲ့ကပ်ပြီး အတိုင်းသား မြင်နေရမှာ။

” ဟယ် … ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ အဝတ်စား လဲလိုက်ဦးမယ် ”

ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်တော့ ရေလဲ ထမိန် အပါးလေးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး နောက်က ကပ်ပါလာတာပေါ့။ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းကတည်းက မတွေ့ဖြစ်ကြတာ။ ကြားထဲ အငယ်မတို့အိမ် ချိန်းတွေ့တော့ မိတူးပါရောက်လာပြီး အငယ်မနဲ့ ချောင်းကြည့်နေလို့ ဘာမှကို မဘာခဲ့ရတာပါ။ ကျောက်ပြင်ရှေ့ ထိုင်ပြီး သနပ်ခါးသွေးရင်း နောက်လှည့်ကြည့်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်အိကားနေတဲ့ ကျမ ဖင်ကြီးကြောင့်ထင်ပါရဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ထောင်ထွက်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။

စိတ်ထဲ ကလိချင်တာနဲ့ မျက်နှာ သနပ်ခါး ပါးပါးလူး ခြေဆင်းထိုင်ရင်း ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိလှန်ပြီး ခြေဖမိုးကနေ ပေါင်လယ်ထိ သနပ်ခါးပွတ်ပြလိုက်တာ။ ထမိန်လဲတော့လည်း ခြေထောက်က စွပ်ပြီး ဆွဲတင်ရင်း ရေလဲထမိန် အရင်ချွတ်ချပစ်တယ်။ ရေလဲ ထမိန်ကျွတ်မှ လဲတဲ့ ထမိန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်ဆွဲတင်တော့ ကျမ နောက်ပိုင်းအလှကို ကိုမောင်ခြိမ့် တစ်ယောက် မမြင်ချင်မှ အဆုံးပေါ့။ အင်္ကျီဝတ်ခါနီး ဘရာစီယာချိတ် တပ်ခိုင်းတော့ နောက်ကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားတော့တာပဲ။ စုချည်ထားတဲ့ ဆံပင်ကို ပြန်ဖြန့် သနပ်ခါးခြောက်အောင် ယက်တောင်ခတ်နေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ပစ်တယ်။ သနပ်ခါးပါးပါးနဲ့ လက်ပြတ်ခါးတို အင်္ကျီ အစိမ်းလေးဝတ်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါတဲ့ ထမိန် အပျော့သားလေးကြောင့် ကျမ ဖင်သားစိုင်နဲ့ ပေါင်တံတွေက ထင်းလို့ပေါ့။

” ဘာကြည့်နေတာလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် … ထမင်း အရင်စားကြမယ် … လာခဲ့ ”

ထမင်းစားဖို့ ပြောတာကို အိမ်ရှေ့မထွက်တော့ပဲ ကျမအခန်းထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချပစ်တာ လေတိုက်နေလို့ တခါးရွတ် မြည်သံလေးက လွဲပြီး တိတ်ဆိတ်နေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်စိတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က မခွာဘူး။ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ပေါင်တံတွေ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ထမိန်အောက်နားစကို ခါးအထိ ဆွဲတင်နေတယ်။ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အမွှေးတမျှင်မှ မရှိတော့တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်း လက်ချောင်းတွေက ပေါင်တံတွေ ပြန်ပွတ်ပေးနေတာပဲ။ ကျမ အဖုတ်ကို မြင်ပြီး ဒူးကွေးထိုင်လျက် အနေအထားနဲ့ပဲ ပုဆိုးထဲက လီးက ဆက်ကနဲ ခုန်ထနေတယ်။

” ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ စောက်ပတ်ကြည့်ပြီး … လီးတောင်နေပြီလား … စုပ်ပေးမယ်လေ ”

စကားဆုံးတော့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားနဲ့ ဘေးနား ကိုယ်တစောင်းလှဲချလို့ ကျမလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်စောင်းလိုက်တာ။ ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးတော့ ကျမ စုပ်နေတာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို ခြေရင်း ချွတ်ချပေးတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးလေးကြောင့် လီးက အကြောတွေပါ ထောင်လာချိန် ခြေသလုံးသားကို ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်လာထိလို့ ကျမလည်း လီးထိပ်လေး ငုံရင်း အောက်ဖက်ကြည့်လိုက်တာပေါ့။ လျှာလေးနဲ့ ခြေသလုံးလေးကို ယက်ရင်း ပေါင်တံတွေပါ လျက်ပေးနေတာ။

ကျမ ပါးစပ်ထဲက လီးကျွတ်ထွက်တာတောင် သတိမထားမိတော့ပါဘူး။ ပေါင်တံလေးကို လျက်လိုက် ကိုက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေတော့ ပေါင်တန်တွေ တွန့်လိမ်ရင်း လီးကြီးကိုပဲ လက်နဲ့တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတာပေါ့။ လျှာက ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကို ယက်ပေးနေတာ အဖုတ်လေးကို မထိသေးလို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေမိတယ်။

” ရှီးးးး … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … မိသဲကို သတ်နေတာလား ”

ကျမပြောမှ စောက်ပတ်တအုံလုံး ပါးစပ်နဲ့ ဖိစုပ်ပေးတာ။ အဲ့ခါကြမှ လီးကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ ကျမ မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ ကုန်းထပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွပြီးမှ လီးထိပ်နဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး တေ့ပြီး ထိုင်ချပစ်တာ။ လီးက တစ်ရစ်ချင်း အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာတော့ ကောင်းလိုက်တာရှင် လီးကြီးက အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်နေတယ်။

တချက်ချင်း ဖိဆောင့်ရင်း အရည်ရွှဲလာတော့ ခွလိုးရတာ ပိုအဆင်ပြေလာပါပြီ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း အောက်ကနေ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ပေးနေတာ။ ဘယ်လက်က နို့အုံတွေညှစ်ရင်း ညာလက်က စောက်စိလေး ဖိချေတော့ ကျမ တကိုယ်လုံး တုန်ခါလာရတယ်။ ဖင်ကြီးကြွပြီး ဆောင့်နေရင်း လက်နောက်ပြန်ထောက်ထားလိုက်ရပါပြီ။ ကိုမောင်ခြိမ့်က စောက်ရည်ထောင်ပန်းတဲ့အထိ အောက်ကပင့်လိုးရင်း အစိလေးကို ချေပေးနေတုန်းပဲ။ အရည်ထွက်နေတုန်း လီးကို အဖုတ်ထဲ အကျွတ်မခံပဲ ကျမကို ဆွဲထူရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တတ်အနေထားနဲ့ တခါးဝလေးမှာ ဆွဲဆွဲလိုးပေးနေတာ။

ခါးကော့ပေးထားတော့ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ် အသားစိုင် နှစ်ဖက်ကြားထဲ ကိုမောင်ခြိမ်းလီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အနီးကပ် ကြည့်လိုးရင်း နှစ်ယောက်သား တအားအား တရှီးရှီးနဲ့ပါပဲ။ ကျမလည်း အရည်ထွက်ပြီးကာစကို ကာမစိတ်က ကျမသွားပဲ တိုးတိုးလာနေတာပါ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေရင်း ကျမကိုယ်လုံးကို ဆွဲလှည့်ပြန်တယ်။ တံခါးပေါက် ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထောက်ပြီး ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပေးတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေး သွင်းပြီး လျှာဖျားနဲ့ လိုးပေးနေတာ။

ဖင်အရသာခံရင်း ကျမ ထိတ်လန့်လာရတယ်။ ကျမ ဖင်များ လိုးတော့မှာလား မသိဘူး။ အငယ်မ ကို မေးတော့ထားတယ် ။ လီးစဝင်တာနဲ့ အတွင်းကြွက်သားတွေ ဖွင့်ပြီးလျှော့ထားပေးတဲ့။ ဖင်ခံရတာ အဖုတ်ကို အလိုးခံတာထက် ပိုကောင်းတယ်ပြောတယ်။ ဖင်ကို ကော့ပြီး ကုန်းပေးထားတော့ ဖင်ကြားအောက်က စောက်ပတ်လေး ပြူးထွက်နေတာကို ဖင်ဝ လာယက်ပေးနေသေးတာရှင်။ ဖင်ပေါက်လေး ကလိပြီးမှ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး နောက်ကျောဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လီးကို ထိုးသွင်းရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲကနေ ဖင်ပေါက်လေးနားထိ လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲနေတယ်။

ကျမလည်း ဖင်ကြီး ဘယ်ညာယိမ်းရင်း ကိုမောင်ခြိမ့်လီးကို မထိတထိလေး ပွတ်ဆွဲ ပေးနေလိုက်တယ်။ လီးကြီးက အညှပ်ခံရတော့ စောက်ပတ်အောက်ကနေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကိုယ်တိုင် တရှီးရှီးနဲ့ အသံတွေထွက်လာပြီး ကျမ ဖင်ကြီးကို ထိန်းကိုင်ရင်း လီးနဲ့ စောက်ပတ် အတည့်ဖြစ်အောင် လိုက်ချိန်နေရပြီ။

ကျမလည်း ခုန ဖင်ဝယက်ခံရလို့ အသဲတွေပြောင်းပြန်ဖြစ်အောင် ခံစားလိုက်ရတာမို့ ပြန်ကလိနေမိတာ။ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ မဝင်အောင် ဘယ်ညာရမ်းလိုက် ဒူးကွေးလိုက် ဆန့်လိုက်နဲ့ အထက်အောက် ရွေ့နေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ဆီက တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ အားမလို အားမရသံတွေ ထွက်လာတော့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူး ကျမခါးကို သေချာထိန်းပြီး အဖုတ်ထဲ လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး မရမက ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

” ဗျစ် … အ …… ဗျစ် ဗျစ် … ရှီးးးးး … အမလေး ကိုမောင်ခြိမ့် … အ … ကျွတ် … ကျွတ် ”

ကျမ ဖင်ကြီး မရမ်းနိုင်တော့ပါဘူး လီးကြီးက စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်နေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ခါးဆွဲပြီး နောက်ကနေ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးလိုက် နားလိုက်နဲ့ ည ၁၂ နာရီလောက်မှ ထမင်း အတူစားကြတယ်။ ကျမ အဖုတ်လည်း ပူထူနေပြီ မနက်လင်းမှ ထပြန်သွားတာ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပြန်မလာမချင်း ညတိုင်း အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတာပေါ့ရှင်။

မိသဲ ဇတ်လမ်းလေးကို ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှုပေးသော မိတ်ဆွေများကို ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေလးဖက္ကုန္းေပးလိုက္တဲ့ အပ်ိဳစင္ေလး မိသဲ

” ကို ျမေမာင္ … လီးႀကီးေထာင္ၿပီး အိပ္မေနနဲ႔ေတာ့ … ထထ … က်ဳပ္ ထမင္းအိုး တည္ခဲ့ၿပီ … မိသဲ … ေဈးဝယ္သြားေတာ့မွာ လိုက္ပို႔ဖို႔ လုပ္ေတာ့ ”

” အီးးးး …… အြန႔္ …… ေအးပါ … မသန္းရယ္ … ငါ့အလုပ္ ငါသိပါတယ္ ဟ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … ေတာ္ကေလ … လူမနိုးေသးဘူး … လီးအရင္နိုးတာ … ဟြန႔္ …။ ထ မ်က္ႏွာသစ္ … မိသဲေတာင္ ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီ … ျပန္လာမွ လုပ္ေတာ့ ”

” ခဏေလးပါ … မသန္းကလည္း … ထမိန္ေလး လွန္လိုက္ ရေနတာကို ”

” အိုး … သမီး ဟိုဘက္ခန္းမွာ … သနပ္ခါး ေသြးေနတာ … မၾကားဘူးလား …။ သြား … သမီးေရွ႕ေတာ့ အလိုးမခံနိုင္ေပါင္ ေတာ္ ”

က်မ သနပ္ခါးေသြးရင္း အေမ့စကားေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းလိုက္ရတယ္။ အေမက အခုထိ စကားေျပာရင္ တစ္တစ္ခြခြနဲ႔ ေရွ႕မၾကည့္ ေနာက္မၾကည့္ အျမဲေျပာတတ္တာ။ က်မေရွ႕ အလိုးမခံဘူးသာ ေျပာေနတာ အိမ္က ထရံကာ ကပ္မိုး ေပ ၂၀ ေပ ၄၀ အိမ္ေလးပါ။ က်မ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကတည္းက ဦးေလးျမေမာင္နဲ႔ အေမတို႔ လိုးတာ မျမင္ခ်င္မွ အဆုံးပဲ။ အခန္းက ၂ ခန္း ပတ္လည္မို႔ က်မအခန္းနဲ႔ အေမတို႔အခန္းက ကပ္လ်က္ေပါ့။ ထရံေပါက္က ၾကည့္ရင္ အေမတို႔လိုးတာ အတိုင္းသားပဲ။ အိမ္အေနာက္ဖက္ ၈ ေပေလာက္က အိမ္သာေဆာက္ၿပီး ဝန္းထရံေဒါင့္မွာ ေရဘုံပိုင္တူးၿပီး ေက်ာက္စည္ကန္ အေသးတစ္လုံး ခ်ထားတာ။ အိမ္ျပည့္ ဝန္းျပည့္ ေဆာက္ထားေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ေျမအလြတ္ေတာ့ မရွိဘူး။

ၿမိဳ႕အစြန္ဘက္ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမေတြ အကြက္ရိုက္ေရာင္းတုန္းက က်မအေဖ ရြာက လယ္ကြက္ေလး ေရာင္းၿပီး ဝယ္ထားတဲ့ေျမ။ အင္း က်မ အေဖဆိုတာ အခု အေမ့ေယာက္်ား ဦးေလးျမေမာင္ မဟုတ္ဘူး။ ဦးစိန္ေသာင္းတဲ့။ ဆုံးတာၾကာပါၿပီ။ အေဖက ရြာကေန ၿမိဳ႕တက္ၿပီး ေအာက္ေျခလက္သမား ဘဝကေနစခဲ့တာ တျဖည္းျဖည္း လက္သမားဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ လက္သမားဆရာ ဘဝကေန မုန႔္ဟင္းခါးေရာင္းတဲ့ အေမနဲ႔ ဆုံခဲ့ၾကတာ။

က်မကိုေမြးၿပီး ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ၾက ရြာက အေမြရတဲ့ လယ္ကြက္ေလးေရာင္းၿပီး အခုေနတဲ့ ၿမိဳ႕စြန္က ရပ္ကြက္ထဲ ေျပာင္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေရာက္ၿပီး ၂ ႏွစ္ ေနေတာ့ အေဖ ဆုံးေရာပဲ။ အေဖ ဆုံးၿပီး ၃ ႏွစ္ေက်ာ္မွ အေမက ေနာက္အိမ္ေထာင္ ထပ္ျပဳတာပါ။ ေနာက္အိမ္ေထာင္က အခု ဦးေလးျမေမာင္ေပါ့။ ပေထြးဆိုေပမယ့္ က်မနဲ႔အေမ့ကို ဆိုက္ကားနင္းေကၽြးတာ အခုထိပါပဲ။ အေမ့အေပၚလည္း သံေယာဇဥ္ ႀကီးရွာပါတယ္။ မ်က္စိေအာက္ကကို အေပ်ာက္မခံတာ။ ႏွာလည္းထန္တာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ အေမကလည္း ဦးေလးျမေမာင္နဲ႔ ယူၿပီးမွ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ ေနတတ္လာတယ္။

” မိသဲေရ … ၿပီးရင္ အိမ္ေရွ႕ ထြက္ခဲ့ေတာ့ေဟ့ ”

” ဟုတ္ … ဦးေလးျမေမာင္ ”

သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး မ်က္ႏွာယက္ခပ္ေနတုန္း ဦးေလးျမေမာင္ အသံၾကားတာနဲ႔ က်မလည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖၿပီး ေဈးဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ျပန္စစ္လိုက္တာ။ က်မေဈးရင္းက ၅ ေသာင္းခြဲေလာက္ပါပဲ။ အခြန္လြတ္ေဈးႀကီးက အသားငါးရယ္ ဟင္းသီးဟင္ရြက္ရယ္ ဝယ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထိပ္က ေဈးတန္းေလးထဲ ျပန္ေရာင္းတာပါ။ ေန႔လည္ ၂ ခ်က္ဆို အကုန္ကုန္ၿပီ။ ၈ ေထာင္နဲ႔ ၁ ေသာင္းၾကား အသာေလး ျမတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ ေရာင္းတတ္မွပါ။

ဆြဲျခင္းတစ္လုံးရယ္ တေကာက္ေတာင္းအႀကီး တစ္လုံးရယ္ ယူၿပီး အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္က ဆိုက္ကားကို ဖုန္သုတ္ေနတယ္။ က်မလည္း တေကာင္ေတာင္းကို ေနာက္ထားၿပီး ေရွ႕ကတက္လိုက္တာ။ က်မေပါင္ေပၚ ဆြဲျခင္းတင္ၿပီးမွ ဦးေလးျမေမာင္က ဆိုင္ကားေပၚတက္နင္းတာေပါ့။ ဆိုင္ကားေပၚ ထိုင္နင္းေနတဲ့ ဦးေလးျမေမာင္ ေပါင္ၾကားထဲက လီးက ေထာင္ထြက္ေနတာ က်မ ခိုးၾကည့္ရင္း ျပဳံးမိလိုက္တယ္။ မနက္ေစာေစာ အေမက အလိုးမခံေတာ့ မာန္က မက်တာေနမယ္။

ေဈးႀကီးေရာက္ေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္ကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ေစာင့္ခိုင္းၿပီး က်မ ဝယ္စရာ ရွိတာေတြ ပတ္ဝယ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတာ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ က်မ မနားရေတာ့ပါဘူး။ ျပန္ေရာင္းဖို႔ ၾကက္သြန္နီ ၁၅ က်ပ္သား အထုပ္ေလးေတြ ထုပ္၊ ငါးေျခာက္အေသး ၁၀ သား အထုပ္ေလးေတြ ျပန္ခြဲထုပ္ အစုံပါပဲ။ လက္လီျပန္ေရာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရတာေပါ့။ အားလုံးၿပီးစီးမွ ဦးေလးျမေမာင္ကို ရပ္ကြက္ထိပ္က ေဈးတန္းေလး လိုက္ပို႔ခိုင္းရတာ။

ေဈးတန္းေလး ဆိုေပမယ့္ အျမန္လမ္းမႀကီးေဘးမို႔ အေရွ႕ဘက္ျခမ္း ရြာေတြကပါ လာဝယ္ၾကတယ္။ ေက်ာက္လမ္း အေနာက္ဖက္က က်မတို႔ေနတဲ့ ၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္ေလးေပါ့။ က်မ ေဈးခင္းၿပီးတာနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္က ဆိုက္ကားဂိတ္ တန္းထြက္တာ။

” မိသဲတို႔မ်ား … အပို႔အႀကိဳနဲ႔ … ဇိမ္ပဲ ေတာ္ ”

အသံလာတဲ့ဆီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပန္းသည္ မိတူး။ က်မနဲ႔ အသက္က မတိမ္းမယိမ္းပါ။ ၂၀ ေက်ာ္ေတြ။

” ေကာင္မ ငါ့လိုေနခ်င္ရင္ … နင့္အေမ ေနာက္လင္ယူခိုင္းေလ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” အံ့ၾသပါ့ေတာ္ … အေမ့ ယူခိုင္းမယ့္ အစား … က်ဳပ္ပါက်ဳပ္ ယူလိုက္မယ္ … ဟီးဟီးးး ”

” မသာမ … မနက္မလင္းေသးဘူး … ယြၿပီ ”

” အံမယ္ … နင္ၾကေတာ့ … ခဏေန ကိုေအးေက်ာ္ လာရင္ … ဆီဘူးခါျပေတာ့မွာ ”

” ဖြီ …… အဲဒီ ကိုေအးေက်ာ္ … နင္သာခံလိုက္ ငါမအားဘူး ”

” ခိခိ ”

ကိုေအးေက်ာ္ ဆိုတာ ပိုလီယိုစြဲေနတဲ့ ေဈးနားက လူတစ္ေယာက္ပါ။ ခဏေန က်မတို႔ ေဈးသည္ေတြဆီ မုန႔္ဖိုးေတာင္းၿပီး သူ႔ဝမ္းစာ ျဖည့္ရတာေပါ့။ ဘဝေပး ကုသိုလ္ကံမေကာင္းေပမယ့္ ေစတနာကေတာ့ အျပည့္ရွိတယ္။ က်မတို႔ ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္ ေဈးသိမ္းတာနဲ႔ တစ္ေဈးလုံးက အမွိုက္ေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ လွဲတာ။ အမွိုက္ေတြစုၿပီး ညေနပိုင္းၾက အမွိုက္ပစ္ေပးရွာတာ။ တစ္ေဈးလုံးကလည္း ကိုေအးေက်ာ္ကို မုန႔္ဖိုးဝိုင္းေပးၾကပါတယ္။

” ကဲ … မုန႔္တီ ရၿပီေနာ္ … မိသဲတို႔ မိတူးတို႔ ”

က်မနဲ႔ မိတူး စကားနိုင္လုေနတုန္း ေခါင္းရြက္မုန႔္တီသည္ အေမေစာက လွမ္းေအာ္ရင္း သူ႔ေနရာေလးမွာပဲ ေခါင္းေပၚက မုန႔္တီဘမ္းေလး ခ်လိုက္တယ္။

” သမီး … င႐ုပ္သီး ေလၽွာ့ထည့္ အေမေစာ …။ ငါးဖယ္ ၂ တုံး တခါထဲ ကိုက္ေပး ”

” င႐ုပ္သီး ေလ်ာ့လိုက္ … အေမေစာေရ …။ အဲေကာင္မ ဖင္ လိပ္ေခါင္းထြက္ေနတာ ခိခိ ”

” မသာမ … ငါက ဖင္ပဲထြက္တာ … နင္က ေစာက္ပတ္က ထြက္ေနတာ … ဟြန႔္ ”

မိတူးနဲ႔ က်မ စကားနိုင္လုေနၾကတာ အေမေစာကေတာ့ တခိခိနဲ႔ က်မတို႔ ၂ ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနတာေပါ့။ က်မတို႔ ဘဝေတြက ဒီလိုပါပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက စကားေျပာၾကမ္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ေတာ့ လူရင္းခ်င္း ေတြ႕ၿပီဆို တစ္တစ္ခြခြ ေျပာလိုက္ရမွ အားရေက်နပ္ၾကတာ။ စားေသာက္ၿပီး ခဏေနေတာ့ ေဈးဝယ္က်လာတာနဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ မိတူးကလည္း သူ႔ပန္းေတြ ေအာ္ေရာင္း၊ က်မကလည္း ဟင္းသီးဟင္ရြက္နဲ႔ အသားငါးေတြ ေအာ္ေရာင္းၾကေပါ့ရွင္။

” ဟိတ္ … ညည္းလင္လာၿပီ … မိသဲ … ပိုက္ဆံ ထုတ္ထား …… ခ္ခ္ ”

လူပါးသြားတာနဲ႔ မိတူးဆီက စကားသံ ထြက္လာေတာ့တာ။ သူျပတဲ့ဆီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေအးေက်ာ္ေပါ့။ လက္ထဲ တစ္ရာတန္ ႏွစ္ရာတန္ေလးေတြ အရွည္လိုက္ က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ထားၿပီး က်မ အေရွ႕ဘက္က လက္ဖက္သည္ ေဒၚေအးဆိုင္မွာ လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး ရပ္ေနရွာတယ္။

” ကိုေအးေက်ာ္က … ငါ့ မႀကိဳက္ဖူး မိတူး။ ညည္း ႀကိဳက္ေနတာပါ ”

” ငါ့ အလကား ႀကိဳက္ပါ့မလား …။ ညည္းလို ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ႀကိဳက္မွာေပါ့ ”

က်မတို႔ေျပာတုန္း ကိုေအးေက်ာ္က အနားေရာက္လာတယ္။ က်မလည္း ႏွစ္ရာတန္ တစ္ရြက္နဲ႔ တစ္ရာတန္ တစ္ရြက္ လတ္တာေလး ေရြးေနမိတာ။

” အားဘား အဘား … အ အဘားးး ”

” ခ္ခ္ …… ေရာ့ေရာ့ ကိုေအးေက်ာ္ … မတည့္တာေတြ မစားနဲ႔ … ဝတာ ဝယ္စား ”

ကိုေအးေက်ာ္က ေမြးရာပါ အေၾကာေတြ မသန္ရွာတာ။ လမ္းေလၽွာက္ရင္ ေထာ့နင္း ေထာ့နင္းေလးနဲ႔ ဘယ္လက္ကေကြးေနၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း အေၾကာပါေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္။ စိတ္ေစတနာ ေကာင္းၿပီး ေပးမွ ယူတာ။ မေပးလည္း လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး လွည့္ထြက္သြားတတ္တယ္။

” အံမယ္ … လင္ကို စိုးရိမ္ေနတာ …… အိမ္ေခၚ ထားပါ့လား ေကာင္မ ”

” ဘားဘားးး …… အားဘား …… အဘားဘား ”

မိတူးက က်မကို လွမ္းစတာကို တအားအား တဘားဘားနဲ႔ ေခါင္းရမ္းၿပီး မိတူးကို လွမ္းၾကည့္ေနတာ။ ဉာဏ္ရည္မျပည့္ရွာေပမယ့္ ေဈးထဲ ေနတာ ၾကာေတာ့ မိတူးစကားကို နားလည္တဲ့သေဘာနဲ႔ ျငင္းေနရွာတယ္။

” ေတြ႕လား မိတူး … ငါ့ မႀကိဳက္ဖူး … ညည္းႀကိဳက္ေနတာတဲ့ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” အာ အား ဘားဘား …… အ ဘားဘား … ဘား ဘား ”

မိတူးနဲ႔ စေတာ့လည္း ေခါင္းတရမ္းရမ္းနဲ႔ပဲ။ မိတူးက မ်က္ခုံးေမႊးပါးၿပီး မ်က္ေပါက္က်ဥ္းေပမယ့္ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေလးပါ။ က်မက မ်က္ႏွာသြယ္ေပမယ့္ မိတူးနဲ႔ေျပာင္းျပန္။ မ်က္ခုံးထူထူ မ်က္လုံးလွတယ္။ မိတူးခႏၶာကိုယ္က သာမန္ပါပဲ။ က်မနဲ႔ အရပ္က မတိမ္းမယိမ္းေလး။ ထူးျခားတာက က်မ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ခႏၶာကိုယ္က ဖြံ့ထြားလာတာ။ ခါးေအာက္ ဖင္ႀကီးေတြက ဝိုင္းၿပီး ေကာ့ထြက္လာေတာ့ ျမင္သူတိုင္း ေငးၾကည့္ၾကတယ္။ အစပိုင္း ရွက္မိေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ရိုးသြားေတာ့ မရွက္ေတာ့ပါဘူး ေနတတ္လာတယ္။

ကိုေအးေက်ာ္ကို မိတူးကလည္း သုံးရာ ေပးေနတာ။ ကိုေအးေက်ာ္က ပန္းစည္းထည့္တဲ့ဘမ္းကို ခါးညြတ္ ငုံယူရင္း မိတူးရင္ဘတ္ လက္ညိဳးထိုးၿပီး တဘားဘားနဲ႔ ေျပာေနေတာ့တယ္။ က်မလည္း ကိုေအးေက်ာ္ ေျပာမွ မိတူးရင္ဘတ္ကို ၾကည့္မိေတာ့ မထိန္းနိုင္ပဲ ရယ္မိတာေပါ့။

” ခိခိ … ခုကတည္းက လင္ကို ျမဴေနတာ …… ေကာင္မ ”

မိတူး က်မစကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာႀကီး ျပဳံးၿဖီးႀကီးလုပ္ရင္း ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့ သူ႔အကၤ်ီကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆြဲစုေနတာ။ အကၤ်ီ ၾကယ္သီး တစ္လုံး ျပဳတ္ၿပီး ဘရာစီယာေအာက္က နို႔အုံအေပၚျခမ္းေလး ထြက္က်ေနတာေလ။ ကိုေအးေက်ာ္ ထြက္သြားတဲ့ထိ က်မတို႔လည္း စကားနိုင္ လုေနၾကတယ္။ အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကုန္လာေတာ့ ေန႔လည္ဘက္ မိတူးက ပိုက္ဆံေရၿပီး က်န္တဲ့ ပန္းေတြကို ေရဝတ္ေလး အုပ္ေနတာေပါ့။

” မိသဲ … ငါေတာ့ သိမ္းၿပီဟာ … နင္ ထမင္းစားေတာ့မလား … ေဒၚခင္ႀကီးဆိုင္ ငါဝင္မွာေပးလိုက္မယ္ ”

” ေအးဟာ နင္ျပန္ရင္း … ဝင္မွာလိုက္ေတာ့ … ငါက ၂ ခ်က္ထိုးေလာက္မွ သိမ္းမွာ ”

မိတူးက ထမိန္ေသခ်ာ ျပင္ဝတ္ရင္း ပန္းစည္းေတြ ထည့္ထားတဲ့ ဘမ္းကို ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး ထျပန္သြားၿပီ။ က်မက ထုံးစံအတိုင္း လက္က်န္ေလးေတြကုန္ေအာင္ ေရာင္းရဦးမယ္။ ခဏေနေတာ့ ေဒၚခင္ႀကီးဆိုင္က ေကာင္ေလး ထမင္းလာပို႔ေပးပါတယ္။ ေဒၚခင္ႀကီးထမင္းဆိုင္က ေဈးထိပ္မွာပါ။ မိတူး အိမ္ျပန္ရင္း က်မဖို႔ ဝင္မွာေပးတာ။ က်မတို႔လို ေဈးသည္ေတြအတြက္ တစ္ခါစား ၇၀၀ ပဲ။ အသားဟင္း တစ္ခြက္၊ အရံဟင္းက ပဲနပ္ ငပိေၾကာ္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း အတို႔အျမဳပ္ေလးေရာ တန္ပါတယ္။

” မမသဲ … ဝက္သားကုန္လို႔ … ၾကက္သားနဲ႔ ယူလာတယ္ ပိုထည့္ေပးထားတယ္တဲ့ ”

” ေအးေအး ငါ့ေမာင္ … ေရာ့ ပိုက္ဆံ ”

” ဟုတ္ … ခဏေနမွ ပန္းကန္ေတြ လာသိမ္းေတာ့မယ္ ”

က်မ အိမ္မွာ ညေနစာ တစ္နပ္ပဲ စားတယ္။ မနက္နဲ႔ ေန႔လည္က ေဈးမွာပဲ စားတာ။ အေမ့ကို က်မအတြက္နဲ႔ အလုပ္မရွုပ္ေစခ်င္တာပါ။ ေန႔လည္ ၂ ခ်က္ ေက်ာ္ေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္ လာႀကိဳေနၿပီ။

” ကလင္ ကလင္ … မိသဲ … ငါ ေရာက္ၿပီေဟ့ ”

က်မနားမေရာက္ခင္ ဆိုက္ကားဘဲလ္သံေလး ေပးၿပီး လွမ္းေအာ္ေနတာ။ က်မလည္း အကုန္သိမ္းဆည္း ၿပီးပါၿပီ။ ေရာင္းရသမၽွ ပိုက္ဆံကို က်မလြယ္ေနၾက လြယ္အိတ္ေလးထဲ ထည့္ၿပီး ထရပ္လိုက္တယ္။ ဦးေလးျမေမာင္က တေကာက္ေတာင္း ကိုမၿပီး ဆိုက္ကားေနာက္တင္ေတာ့ က်မလည္း ဆြဲျခင္းဆြဲၿပီး ေရွ႕က တက္ထိုင္လိုက္တာ။

” အသီးအရြက္ေတြက … မကုန္ဘူးလား ”

” ကုန္ပါတယ္ … ဦးေလးေမာင္ရဲ့ …။ ညေနစာ အိမ္ခ်က္ဖို႔ အာလူးေလး နည္းနည္းရယ္ … ဝက္သားရယ္ ေသခ်ာ ခ်န္ထားလိုက္တာ ”

ဦးေလးျမေမာင္က က်မကိုင္ထားတဲ့ ဆြဲျခင္းထဲက အာလူးေတြ ျမင္ၿပီး ေမးေနတာေပါ့။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္က အေမ့အခန္းထဲ တန္းဝင္သြားတယ္။

” ရွင့္လီးကလည္း … အျမဲေတာင္ေနတာ … မေျပာခ်င္ဘူး …။ သြား မနက္က တစ္ခါလုပ္ၿပီးသား … ညၾကမွ လုပ္ေတာ့ ”

က်မ အခန္းထဲ လြယ္အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြ ထုတ္ေရေနတုန္း အေမ့အသံ ၾကားရေတာ့တာပဲ။

” မသန္းကလည္း … ငါက ေသခ်ာ ေတာင္တာမွ မဟုတ္တာ …။ နင့္ဟာႀကီး ျမင္ရင္ကို မေနနိုင္တာ … ဟီးဟီး ”

အေမကလည္း အေမပါပဲ။ က်မ အေဖရင္း ရွိတုန္းက ဒီလိုမေနဘူး။ ဦးေလးျမေမာင္နဲ႔ၾက ဖင္ေပၚ ေခါင္းေပၚ ေနတတ္လာတာ။ က်မ ထရံေပါက္ေလးက ၾကည့္ေတာ့ အေမက ေပါင္ျဖဲထိုင္ၿပီး လည္ပင္းနဲ႔ ဗိုက္ကို ကုတ္ေနတာ။ ထမိန္က ခါးေလၽွာခ်ထားေတာ့ ေဘာ္လီမပါတဲ့ နို႔ေတြက တြဲက်ေနတယ္။ ဗိုက္ေခါက္ နည္းနည္းထြက္ေပမယ့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အိကားေနတဲ့ အေမ့ဖင္ႀကီးက တျခမ္းေလာက္ေပၚေနတာေပါ့။ ဦးေလး ျမေမာင္က ေပါင္ကားထိုင္ေနတဲ့ အေမ့ထမိန္ေအာက္နားစကို ေပါင္ရင္းလွန္တင္ၿပီး တဟီးဟီးနဲ႔ လက္က ေပါင္ၾကားနိုက္ေနတယ္။

က်မရွိလို႔ အေမက မူေနတာပါ။ မရွိရင္ ခံၿပီးတာ ၾကာေပါ့။ အေမက ထမိန္ကို ရင္လ်ားလိုက္ေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္လည္း စိတ္ေလ်ာ့သြားတာ ထင္တယ္။ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီး ဆိုက္ကားျပန္ထြက္သြားတာ။ က်မလည္း ေဈးရင္း ၅ ေသာင္းခြဲ ဖယ္ၿပီး ျမတ္တဲ့ပိုက္ဆံ ေရၾကည့္ေတာ့ ၉ ေထာင္ေက်ာ္ ရတယ္။ အေမ့ကို အိမ္စရိတ္ေပးဖို႔ ၅၀၀၀ ခ်န္ၿပီး က်န္တာ က်မ ေသတၱာေလးထဲ ထည့္ၿပီး ေသာ့ခတ္လိုက္တာ။ က်မ အိမ္ျပင္မလို႔ ပိုက္ဆံစုေနတာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒီတမိုးၿပီးရင္ သြပ္မိုးၿပီး ေနာက္ေဖး ေရေလာင္းအိမ္သာေလး လုပ္မလို႔ပါ။

” အေမ … ေရာ့ … ၅၀၀၀ ”

” ေန႔တိုင္း ေပးမေနပါနဲ႔ … မိသဲရယ္ …။ ညည္းက အပ်ိဳႀကီး ဖါးဖါး ျဖစ္ေနၿပီ …။ အဝတ္စားေလး ဝယ္ဝတ္ဦး …။ ဖုန္းပဲ ေဘလ္ထည့္မေနနဲ႔ ”

………………………………………………..

အခန္း ( ၂ )

” ခ္ခ္ … ဒါကေတာ့ အေမရယ္ … သမီးက သူမ်ားေတြလို အျမဲမသုံးပါဘူး …။ ညပိုင္းပဲ … ခဏတျဖဳတ္ ၾကည့္တာပါ …။ ပိုက္ဆံ မကုန္ပါဘူး ”

အခုခတ္ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ။ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြေတာင္ ဖုန္းတစ္လုံးစီနဲ႔ပါ။ က်မလည္း ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္တစ္ခု ဝယ္ၿပီး သတင္းဖတ္ မင္းသားမင္းသမီေတြရဲ့ အရွုပ္ေတာ္ပုံေတြ ဖတ္ရင္း ညပိုင္း အပ်င္းေျပတာေပါ့။ အရွင္းဆုံး ေျပာရရင္ က်မလည္း သာမန္ပုထုစဥ္ေလ ေသြးနဲ႔ သားနဲ႔ပဲ။ အျပာဇာတ္ကားေတြလည္း ၾကည့္၊ ေအာစာေတြလည္း ဖတ္ရင္း တကိုယ္ရည္ အာသာျဖည္မိတာပဲေလ။ ေအာစာေရးတဲ့ စာေရးသူတစ္ေယာက္နဲ႔ fri ျဖစ္ထားေသးတယ္။

အဲဒီလူကို က်မေျပာရင္ ရွင္တို႔ အံ့ၾသသြားမယ္။ စဥ္းစားမေနနဲ႔ သူ႔နာမည္ ေမာင္ၿခိမ့္ ။ ဟုတ္တယ္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ဆိုတာ က်မတို႔ ရပ္ကြက္ကပါ။ အင္း အသက္က ၃၀ ေက်ာ္ၿပီ။ အေသာက္အစား မရွိေပမယ့္ တခါတခါ မူးလာရင္ ရပ္ကြက္အလယ္က တုတ္ႀကီးေပၚ အုပ္စုလိုက္ သီခ်င္းဆိုၾကေသးတာ။ က်မ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက ကိုေမာင္ၿခိမ့္ သူစိမ္းမိန္းမနဲ႔ တြဲလာတာမ်ိဳး မျမင္ဖူးေသးဘူး။ ဆိုလိုက္တဲ့ သီခ်င္းက အသဲကြဲ သီခ်င္းေတြ။ သူတို႔အုပ္စု မူးၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနလည္း ရပ္ကြက္က မေျပာပါဘူး။ မေျပာဆို အရပ္ထဲ သာေရးနာေရးဆို သူတို႔ အုပ္စုပဲရွိတာ။ လူတစ္ေယာက္ ဆုံးၿပီဆို ေမာင္ၿခိမ့္ ေခၚေဟ့ဆိုၿပီး အစျပဳရတဲ့ အထိပါပဲ။

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ bff ႏွစ္ေယာက္က ကိုေအာင္မိုးနဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္းေပါ့။ လူပ်ိဳႀကီးေတြ ဆိုေပမယ့္ ႏွာဘူးက်လြန္းပါတယ္ရွင္။ အရပ္ထဲလည္း သူတို႔ မလိုက္ဖူးတဲ့ အမ်ိဳးသမီး မရွိသေလာက္ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ေပါ့။ က်မ သူ႔အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလၽွာက္တိုင္း မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေတာ့မွ မၾကည့္ဘူး။ ဖင္ပဲ ၾကည့္ေနတာ။ တခါတခါ က်မ အျမင္ကတ္လြန္းလို႔ သူ႔အိမ္ေရွ႕ဆို ဖင္ကို ဘယ္ညာရမ္းၿပီး ေသခ်ာ ေလၽွာက္ျပလိုက္တယ္။ ဇက္ႀကီးလိမ္ၿပီး က်န္ေနရစ္တာ မွတ္ကေရာပဲ။

” ဟဲ့ … ညေနစာ … ၾကက္ဥ ေၾကာ္ေပးရမလား… ေမးေနတာ … ဘာျပဳံးေနတာလဲ … မိသဲ ေနာ္ … ဟင္းဟင္း ”

” ဟင္ … အေမ … ဟုတ္ ဟုတ္ … ခိခိ ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ အေၾကာင္းေတြးရင္း အေမ့အသံေၾကာင့္ ကမန္းကတန္း ျပန္ေျဖလိုက္ရတယ္။ ညပိုင္း အေမတို႔နဲ႔ ထမင္းအတူစားၿပီး တီဗြီ ခဏၾကည့္ ပ်င္းလာတာနဲ႔ အိပ္ယာဝင္ခဲ့လိုက္တာ။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၉ နာရီခြဲေနၿပီ။ ဟိုလိမ့္ဒီလိမ့္ အိပ္မရတာနဲ႔ ေခါင္းရင္းခုံအပုေလးေပၚက ဖုန္းယူ ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။ ! အိုး ! အစုံပါပဲ။ ေမာ္ဒယ္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ နာမည္ႀကီး မင္းသားနဲ႔ အတူေနၿပီး ျပႆနာတက္ေတာ့ မဒိန္းမွုနဲ႔ အမွုဖြင့္ တရားစြဲၾက၊ အဆိုၿပိဳင္ပြဲကလည္း ဆုရသြားတဲ့သူကို ပရိတ္သတ္က မေက်နပ္လို႔ ဒိုင္ေျပာင္းခိုင္းတာေတြေရာ ေဖ့ဘုတ္ေပၚ တရားဝင္တြဲၿပီး ကြဲၾကျပဲၾကေတာ့ တစ္ေယာက္ဝွက္ဖဲ တစ္ေယာက္လွန္ၿပီး ဆဲၾက ျပဳၾက၊ ဒီၾကားထဲ ဆယ္လီေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၿပိဳင္ ေစာင္းေျမႇာင္း ပိုစ့္တင္ၾကနဲ႔ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အိပ္ယာထဲကေန အကုန္သိခြင့္ရေတာ့ အပ်င္းေျပတာေပါ့ေနာ့။

ခဏေနေတာ့ cb က တခၽြင္ခၽြင္နဲ႔ စာေတြ ဝင္လာလို႔ အသံကို အဆုံးထိ ပိတ္ထားလိုက္ရတယ္။ က်မ acc နာမည္က အဲ မေျပာျပပါဘူး ခိခိ။ ေယာက္်ားေတြမ်ား မိန္းကေလးပုံတင္ထားရင္ အထီးမွန္းမသိ အမမွန္းမသိ တဟိုင္းဟိုင္းနဲ႔ပါ။ တခ်ိဳ႕က ရိုးရိုးသားသား မိတ္ဆက္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က အေတာ္ရိုင္းတာ။ အအိုလား အပ်ိဳလား ဘယ္မွာေနတာလဲ စုံစိေနေအာင္ ေမးၾကေတာ့တာ။ က်မက က်မပုံ မတင္ပါဘူး။ မင္းသမီးပုံေလးေတြ တင္တာမ်ားတယ္။ တခါတခါ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြရဲ့ လူေနမွုဘဝ ခံစားခ်က္ေလးေတြ ေရးရင္း ပိုစ့္တင္တတ္တာမ်ိဳး။

cb က ေျပာေနၾက သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္ ။ ၅ ေယာက္လုံး ရိုးရိုးသားသားမို႔ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ဘာဟင္းခ်က္စားတုန္း မိုးရြာလား ေနပူလား ဒီေလာက္ပါပဲ။ ခဏေနေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ acc ေလး မီးစိမ္းလာတယ္။ ည ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဘာမ်ားလုပ္ေနလဲလို႔ စပ္စုခ်င္တဲ့စိတ္က ေပၚလာတာေပါ့။ က်မဘက္ကပဲ စဟိုင္းလိုက္တာပါ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က အျပင္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေပမယ့္ လိုင္းေပၚၾက ေခ်တယ္ရွင့္။ စကားျပန္ေျပာခ်င္မွ ျပန္ေျပာတာ။ က်မမွန္းလည္း သူမသိပါဘူး။ က်မက သူ႔ acc ကို ရပ္ကြက္ ကထိန္ဖို႔ အလွူခံရင္း သူ႔ဖုန္းခိုးၾကည့္ခဲ့လို႔ သူ႔ acc မွန္း သိေနခဲ့တာ။

အဲဒီေန႔က က်မတို႔ မိန္းကေလးအုပ္စု အလွူခံေပးရတဲ့ရက္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခုံေပၚမွာ ဖုန္းၾကည့္ေနတာ။ က်မတို႔ကို ျမင္တာနဲ႔ ခဏဆိုၿပီး အိမ္ထဲ ပိုက္ဆံဝင္ယူတာ။ က်မလည္း စပ္စုခ်င္ေတာ့ စားပြဲခုံေပၚက သူ႔ဖုန္းယူၾကည့္မိတာ သူ႔ acc နာမည္ရယ္ ပရိုဖိုင္ရယ္ ျမင္လိုက္ရတာေပါ့။ ညပိုင္း က်မ လိုင္းသုံးေတာ့ သူ႔ acc ကို က်မ သြားအပ္လိုက္တာ။ ၅ ရက္ေလာက္ေနမွ fri လက္ခံၿပီး ၂ ပတ္ေလာက္မွ က်မနဲ႔ စကားစေျပာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုပဲ ဆရာၿခိမ့္ ပရိတ္သတ္ပါ ဘာညာဆိုၿပီး ေဖာေရွာ အရင္ရိုက္လိုက္တာ။

” မဂၤလာပါဗ်ာ ”

ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ခုန က်မ ဟိုင္းထားတာ စကားျပန္ေျပာေနတယ္။ မဂၤလာပါဗ်ာ ဆိုတာ သူေျပာေနၾက စကားေလး။

” ဆရာၿခိမ့္ … ဘာလုပ္ေနတာလဲ ရွင့္ ”

” အားတဲ့ခ်ိန္ … ေဘာ္ဒါေတြ စာျပန္ေနတာပါ ”

” ေအာ္ … စာေရး ေနသလားလို႔ပါ ”

” ခုနမွ ေရးၿပီးတာဗ် … ေညႇာင္းလို႔ ခဏနားေနတာ ”

” အသစ္ မတင္ဘူးလားရွင္ … ေစာင့္ဖတ္ရင္း အားေပးေနရတာ ”

” ဟာ … ေရးၿပီးသမၽွေတာ့ တင္ေပးတာပဲဗ် …။ တစ္ပိုဒ္စာ ရဖို႔ … အေတာ္ အားထည့္ေရးရတာ …။ ခင္ဗ်ားတို႔ စာဖတ္သူေတြက … အသစ္တင္ၿပီးတိုင္း … အဆက္ေတာင္းၾကတာ … စာေရးသူေတြကို နားမလည္ၾကဘူးဗ်ာ ”

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေဖာက္လာၿပီ ခိခိ။ က်မက ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အျပင္မွာသာ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို သိပ္မေရာရဲတာ လိုင္းေပၚၾက ကလိလိုက္ရမွ။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္က … အျပင္မွာ ေခ်ာလားရွင့္ ”

” ဟမ္ … အဲဒါေတာ့ က်ေနာ့္ ခ်စ္ခ်စ္ … လာမွ ေမးၾကည့္ဗ်ာ … ဟီးဟီး ”

ဒါမ်ိဳးက် မသာႀကီးက ၿဖီးေနတာ ေတြ႕လား ဟြန႔္။ ဒင္း႐ုပ္ႀကီး အျပင္မွာ မျမင္ခ်င္မွအဆုံးပဲ။

” ဟဲ့ … မိသဲ … အိပ္ေတာ့ေလ …။ ဖုန္းမီး ပြင့္ေနတာ ငါသိတယ္ေနာ္ …။ မနက္ ေဈးထြက္ရင္ အိပ္ေရးမဝပဲ ေနမယ္ ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို စေကာင္းေနတုန္း အေမ့အသံေၾကာင့္ က်မလည္း ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္တာ။ အိပ္မက္ထဲ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ႀကီးက ရည္းစားစကားလိုက္ေျပာလို႔ က်မ ထြက္ေျပးရေသးတယ္ ဟိဟိ။ မနက္ အိပ္ယာထေတာ့ တကၽြိကၽြိနဲ႔ ၾကမ္းလွုပ္သံေတြ ၾကားရေတာ့တာပါပဲ။ မနက္ ၅ နာရီ မတ္တင္းပဲ ရွိေသးတယ္။ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ေပါ့ တအီးအီး တရွီးရွီးနဲ႔ ေမာနင္းျပဇာတ္ အစီအစဥ္ေလး တိုက္ရိုက္ လြင့္ေနၾကၿပီ။

” ဘြတ္ … အားးးး …… ေကာင္းလိုက္တာ … မသန္းရယ္ … ရွီးးးးးး ”

” စကား မေျပာပါနဲ႔ဆို … ကိုျမေမာင္ကလည္း … လိုးမွာျဖင့္ လိုး … ဟိုဘက္ခန္းက ကေလး နိုးသြားဦးမယ္ ”

” အားးး ရွီးးး … ေအးပါ မသန္းရာ … ေကာင္းလြန္းလို႔ … ေျပာမိတာပါ ”

အေမက က်မကို အခုထိ ကေလးလို႔ ထင္ေနတုန္းရွင့္။ က်မဟာေတြက အထက္ေအာက္ လက္ေယာင္လိုက္ေနတာ ၾကာေပါ့။ အေမတို႔ လိုးတာေတြ ၾကည့္ရင္း လက္နဲ႔ အာသာေျဖတဲ့ အက်င့္က စြဲေနပါၿပီ။ က်မ ထရံေပါက္ေလးက ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဖက္ေထာက္ေလး ကုန္းေပးေနတာ ထမိန္က ခါးထိလိပ္တင္ထားရင္း က်မ အခန္းထရံဘက္ ေခါင္းလွည့္ထားတာ။ ဦးေလးျမေမာင္က ပုဆိုး ေျခရင္းပုံၿပီး အေမ့ဖင္ႀကီးဆြဲၿပီး ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားနဲ႔ ေနာက္က လိုးေနတာေပါ့။

” ကိုျမေမာင္ … ခဏ ”

ခဏဆိုၿပီး အေမက ဦးေလးျမေမာင္ဒူးေအာက္ ေခါင္းရင္းဘက္က ေစာင္ေတြယူၿပီး ခုေပးေနရွာတာ။ ဦးေလးျမေမာင္ကလည္း အလိုးမပ်က္ပဲ ဒူးတဖက္စီ ေျမႇာက္ႂကြရင္း အေမလက္ျပန္ထိုးေပးေနတဲ့ ေစာင္ေတြကို ဖိၿပီး တဘတ္ဘတ္နဲ႔ ဆြဲဆြဲလိုးေနတာ။ ဒူးေအာက္ ေစာင္ခုလိုက္ေတာ့ ၾကမ္းလွုပ္သံ တကၽြီကၽြီ အသံေလး တိုးသြားေတာ့တာပဲ။ တတ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့ အေမေပါ့ရွင္။ ဦးေလးျမေမာင္က ပါးစပ္က စကားေျပာလိုးခ်င္ေပမယ့္ က်မနိုးမွာစိုးလို႔ထင္တယ္ အေမ့မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ရင္း အံႀကိတ္လိုးေနရွာတာ။

ခနေနေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္လည္း မထိန္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တအီးအီးနဲ႔ အေမ့ခါးကို ဆြဲၿပီး တဖြပ္ဖြပ္ လိုးေတာ့တာ။ အေမလည္း ဖင္ႀကီးေထာင္ၿပီး ေနာက္ျပန္ေကာ့ထိုးရင္း တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ၿပီး အီးကနဲ႔ အံႀကိတ္ညည္းရင္း ၿပီးသြားတာေပါ့။

” ေကာင္းလား မသန္း … ငါၿပီးေအာင္ ဆက္လိုးဦးမယ္ ”

” အင္း … ကိုျမေမာင္ … ေကာင္း ေကာင္းတယ္ … အား အားးးးး …… ရွင္ၿပီးေအာင္ ဆက္လိုးေလ … အင္းဟင္း ေကာင္းလိုက္တာ ရွင္ ”

ဦးေလးျမေမာင္လည္း အေမ့စကားဆုံးေတာ့ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုးရင္း ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားနဲ႔ အေမ့ဖင္ကို ဆီးခုံးနဲ႔ ကပ္ၿပီး ေခါင္းစိုက္က်သြားေတာ့တယ္။ လီးကို အေမ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္ေတာ့ တဘူဘူ တဗြမ္ဗြမ္နဲ႔ ေစာက္ပတ္က ေလေတြ အမ္ထြက္ေနတာ။ အေမက ထမိန္ကို လက္ေနာက္ျပန္ဆြဲခ်ရင္း ကိုယ္လုံးလွဲခ်ၿပီးမွ ေစာက္ပတ္ကို လက္နဲ႔အုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါကို အေမ့လက္ၾကားကေန ဗြိဗြိနဲ႔ ေစာက္ပတ္က ေလအန္ထြက္တုန္း။

” နင့္ … ေစာက္ဖုတ္က အေတာ္ စကားမ်ားတယ္ … မသန္းရာ … ဟီးဟီး ”

” အဲဒါ … ရွင့္ လီးကို … ဆုံးမေနတာေလ … ဘူဘင္နဲ႔ … ခိခိ ”

ခဏေနမွ အေမတို႔အသံေတြ ၿငိမ္က်သြားတာ။ က်မလည္း အသာေလးထ ေရခ်ိဳး သနပ္ခါးလိမ္း ထုံးစံအတိုင္း ဦးေလးျမေမာင္နဲ႔ ဝယ္စရာရွိတာ ဝယ္ဖို႔ ေဈးႀကီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္ ေပါင္ၾကားက လီးႀကီး ၿငိမ္က်ေနတာ အေမက မနက္စာ ေကၽြးထားလိုက္လို႔ ထင္တယ္ ခိခိ။ ေဆးလိပ္ေလး ဖြာလိုက္ နင္းလိုက္နဲ႔ လမ္းေကာင္းရင္ မသိသာေပမယ့္ ခ်ိဳင့္ရွိတဲ့ေနရာၾက အရွိန္ေလ်ာ့ၿပီး အားထည့္နင္းရရွာတယ္။ တခါတခါ နားထက္ေတြ ခြက္ၿပီး ဆံပင္တျခမ္းေလာက္ ျဖဴေနတဲ့ ဦးေလးျမေမာင္ကို သနားမိတယ္ရွင္။

ဘာေျပာေျပာ က်မတို႔သားအမိကို ရိုးရိုးသားသား ရွာေဖြေကၽြးေမြးလာတာ ႏွစ္လည္းၾကာလွၿပီ။ လာမယ့္ႏွစ္ အိမ္ျပင္ၿပီးတာနဲ႔ က်မအိမ္မွာ ကုန္စုံဆိုင္ေလး ဖြင့္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ။ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ကို ဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ အနားယူေစခ်င္လွပါၿပီ။

” ကလင္ ကလင္ … ဟဲ့ … မိသဲ … ရည္းစားေတြ ဘာေတြမ်ား ရွိေနၿပီလား … ေဈးေရာက္ၿပီဟ … ဘာေတြ ေတြးေနတာတုန္း ”

” ရည္းစားမရွိပါဘူး … ဦးေလးျမေမာင္ရယ္ … အေတြးလြန္သြားလို႔ပါ … ခ္ခ္ ”

ဆိုက္ကား ဘဲလ္သံနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ အသံၾကားမွ က်မ အေတြးစေတြ ပ်က္သြားရတယ္။

” ငါ … ေဈးထိပ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က … ေစာင့္မယ္ … ၿပီးရင္ အဲ့ဒီ လာခဲ့ေတာ့ ”

” ဟုတ္ … လက္ဖက္ရည္ဖိုး ယူသြားေလ … ဦးေလးျမေမာင္ ”

” ငါထဲ … ပါ ပါ တယ္ဟ … သြားၿပီ ”

က်မကို ေဈးအလယ္ေပါက္ခ်ေပးၿပီး ေဈးထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္ ထြက္သြားတဲ့ ဦးေလးျမေမာင္ ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္း က်မ ျပဳံးမိလိုက္တယ္။ က်မေပးရင္း ပိုက္ဆံ ဘယ္ေတာ့မွ မယူရွာပါဘူး။ အေမနဲ႔ က်မကို လုပ္ေကၽြးရမယ့္ တာဝန္ သူ႔မွာ အျမဲရွိတယ္ပဲ ေျပာတာ။ ခဏေနေတာ့ ဝယ္ျခမ္းၿပီး က်မလည္း ဦးေလးျမေမာင္နဲ႔ အိမ္ျပန္လာခဲ့ လိုက္တယ္။ လမ္းထိပ္ေဈးေလးမွာ ျပန္ေရာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ေဈးေရာင္းျပန္ထြက္တာေပါ့။

” ဟိတ္ … မိသဲ … အငယ္မ ျပန္ေရာက္ေနၿပီဟ ”

” ဟမ္ … ေကာင္မ ငါတို႔ဆီေတာင္ … မလာဘူး ”

” လာမယ္ ေျပာတယ္ဟ … သူတို႔အိမ္ ဧည့္သည္ေတြေရာ ေရာက္ေနတာ ”

ေဈးေရာက္တာနဲ႔ ေဈးခင္းတုန္း မိတူးဆီက အငယ္မအေၾကာင္း ၾကားလိုက္ရတယ္။ အငယ္မ ဆိုတာ က်မတို႔ေခၚတဲ့ နာမည္ပါ။ သူ႔နာမည္အရင္းက သင္းသင္းမာ တဲ့။ ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္ရွိတာ သင္းမာက အငယ္မို႔ သူ႔အစ္ကို ကိုမ်ိဳးနိုင္ ေခၚတဲ့အတိုင္း က်မတို႔က လိုက္ေခၚၾကတာေပါ့။ အငယ္မက ဆန္ေရာင္းတာပါ။ အရင္က က်မတို႔နဲ႔ ေဈးအတူေရာင္းရင္း ေနာက္ၾက ကားဆရာတစ္ဦးနဲ႔ ဘာလိုလို အသံထြက္ၿပီး တျခားၿမိဳ႕ေတြထိ ဆန္လိုက္ေရာင္းေနေတာ့တယ္။ မိတူးနဲ႔ အငယ္မအေၾကာင္း ေဈးဝယ္ပါးတာနဲ႔ ထိုင္ေျပာၾကေနၾကတာပဲ။

” အဲဒီ … ကားဆရာနဲ႔ အငယ္မက … ညားမ်ားေနၿပီလား … မိတူး ”

” ညားမညားေတာ့ … မသိဘူး … ေကာင္မ ခါးေတြ တုတ္ၿပီး ဖင္ေတြ ေကာ့ထြက္ေနတာ … အလိုးခံၿပီးေရာေပါ့ … မိသဲရာ ”

” ဟာ … မိတူးရာ … နင္ကလည္း ေျပာလိုက္ရင္ … တဆုံးပဲ … ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကိုဟာ ”

” ငါက … ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ … ေျပာတတ္တာ နင္အသိပါ … မိသဲရာ …။ နင္တို႔ ငါတို႔လည္း … ခရမ္းသီးနဲ႔ … ႏွစ္ပါးသြားေနၾကတာ …။ လယ္ကြက္ရွိေတာ့လည္း … ထြန္မယ့္ ထြန္းတုံးက မရွိ … ခိခိ ”

” မသာမ … နင့္ဟာက … ခရမ္းသီးေရာ … ရေသးရဲ့လား ”

က်မလည္း တခါတခါ မိတူးကို တစ္တစ္ခြခြပဲ ျပန္ေျပာပစ္တယ္။

” အံမယ္ … သိခ်င္… နင္ကိုယ္တိုင္ … လာထည့္ေလ … အင့္ ”

” ဟယ္ … ေစာက္ရွက္ကို မရွိဘူး … ၾကက္ဂလီးမ … နင့္ေစာက္ဖုတ္ ျပန္ဖုံးထား … ဖီ … ရြံထွာ ”

မိတူးေလ စကားေျပာရင္း လူးခ်င္းက ထိုင္လ်က္အေနအထား ဆိုင္ခ်င္းကပ္ေနေတာ့ ေျခတလွမ္းအကြာကေန က်မဘက္လွည့္ၿပီး ထမိန္လွန္ျပေနတာ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးက အတိုင္းသားပဲ။

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … အခု အားရေအာင္ ၾကည့္ထားေနာ္ မိသဲ …။ ငါ လင္ယူၿပီးရင္ … မျပေတာ့ဘူး သိလား ”

” ေအးပါ … နင္ လင္ရမွ … နင့္လင္ကို ၿပ …။ ဒါမွ ဟိုက လီးနဲ႔ ေဆာင့္ထိုးလိုက္မွာ ”

……………………………………….

အခန္း ( ၃ )

ႏွစ္ေယာက္သား ဗ႐ုတ္သုတ္ခေတြ ေျပာရင္း ေဈးေရာင္းလိုက္ပဲ။ ငါးေျခာက္နဲ႔ ဟင္းရြက္ေလး နည္းနည္းက်န္တဲ့အခ်ိန္ ဦးေလးျမေမာင္ ေရာက္လာပါေလေရာ။ ဖုန္းထုတ္ၿပီး နာရီၾကည့္ေတာ့ ၂ ခ်က္ထိုးေတာ့မွာမို႔ ေဈးသိမ္းရင္း မိတူးကို ႏွုတ္ဆက္လိုက္တာ။

” မိတူး ငါေတာ့ သိမ္းၿပီဟာ … ငါးေျခာက္ေလးနဲ႔ ဟင္းရြတ္ေလး နည္းနည္းပဲက်န္တာ … အိမ္ ခ်က္စားေတာ့မယ္ ”

” ေအးေအး မိသဲ … ငါလည္း သိမ္းေတာ့မွာ …။ နင္နဲ႔ စကားေကာင္းေနလို႔ … ႏွင္းဆီပန္း ၄ စီးေလာက္ပဲ က်န္တာ …။ ညေနပိုင္း အိမ္ ေဖာက္သည္ေတြ လာရင္ ေရာင္းဖို႔ေတာင္ နည္းေနၿပီ ”

မိတူးကိုႏွုတ္ဆက္ရင္း ေဈးသိမ္းၿပီး အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ခ်ိဳင္းနမ္းၾကည့္ေတာ့ ေခၽြးနံ့ေလးက သင္းကနဲ႔ပဲ။ အတြင္းခံ ဒူးေျမာက္ခၽြတ္တာနဲ႔ ေဘာင္းဘီထဲက အနံ့ကလည္း ခပ္ျပင္းျပင္း။ အနံ့မခံပဲ ရေနေတာ့တာ ခိခိ။ က်မတို႔လို လမ္းေဘးေဈးသည္ ဆိုတာ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ေဈးေရာင္းရေတာ့ ေခၽြးနံ့ ကိုယ္နံ့ အနံ့ေပါင္းစုံပါပဲ။ ေလးေထာင့္မွန္ကို ထံရံဘက္ မွီေထာင္ၿပီး က်မ ထရပ္ရင္း အကၤ်ီအရင္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ေနာက္ေက်ာဘက္ ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ဘရာစီယာ ခၽြတ္ခ်ပစ္တာ။ နို႔အုံေလး တုန္ကနဲ႔ ခုန္ထြက္လာတုန္း ထမိန္ရင္လ်ားရင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ ေရဘုံပိုင္နားေရာက္ေတာ့ ထမိန္ဆြဲမၿပီး ဒူးဆစ္ကေန ေရႏွစ္ဖလားေလာက္ ေလာင္းၿပီးမွ ငါးေျခာက္ခ်က္ဖို႔ သတိရလာေတာ့တာ။

ေရဘုံပိုင္ကေန ျပန္ေလၽွာက္ ထမင္းဟင္း ခ်က္တဲ့နား စဉ့္နီတုံးေလးေပၚ ငါးေျခာက္တုံးေလးေတြ ခုတ္ထစ္ ေရဇလုံေလးထဲ ထည့္ေနတုန္း က်မ နာမည္ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။

“‘ မိသဲေရ … ေဟး ေယာင္းမ … မိသဲ ”

” ငါ ဒီမွာ … အငယ္မေရ … ဝင္လာခဲ့လိုက္ ”

အသံၾကားကတည္းက အငယ္မ အသံမွန္းသိလို႔ ျပန္ေအာ္လိုက္တာ။

” ဟိတ္ မိသဲ … ဒီတေခါက္ ငါဆံပင္ညႇပ္လာတယ္ … ဘယ္လိုတုန္း … လွရဲ့လား ေယာင္းမ ”

အငယ္မက က်မနားေလၽွာက္လာရင္း ေျပာေနလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ အရင္က ျဖဴျဖဴပိန္ပိန္နဲ႔ အငယ္မေလ အခု ေက်ာလည္ေလာက္ရွိတဲ့ ဆံပင္ေတြျဖတ္ၿပီး ဂုတ္ဝဲေလးညႇပ္လာတာ။ လူက ဝလာၿပီး မ်က္ႏွာက ျပဲလာေတာ့ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကို မသိပါဘူး။

” ဟယ္ … လွပါတယ္ အငယ္မရဲ့ ”

အငယ္မက ဝလာေတာ့ ဆံပင္တိုနဲ႔ သိပ္မလိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေတာ့ ေျပာေပးရတာေပါ့။

” ေရာ့ … လက္ဖက္သုပ္ ဝယ္လာတယ္ … သြားထည့္ေအ …။ ဒါနဲ႔ … ဘာေတြ ခုတ္ေနတာတုန္း ”

” ညေနစာ ေဟ့ … ငါးေျခာက္ေတြ … ေရခ်ိဳးမယ္ လုပ္ၿပီးမွ သတိရတာနဲ႔ … အရင္ခ်က္မလို႔ ”

အငယ္မ ယူလာတဲ့ လက္ဖက္သုပ္ကို ပန္းကန္ထဲထည့္၊ င႐ုပ္သီးေလးကိုက္၊ ဟင္းခ်ိဳမွုံ႔ေလး ထပ္ထည့္ၿပီး ျပင္သုပ္ေပးလိုက္တယ္။

” ေရာ … အငယ္မ … စား ”

” ဟိတ္ … အိမ္က ငါ့ကို လင္ယူခိုင္းေနၿပီ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

အငယ္မက ခုံပုေလး တစ္လုံးယူၿပီး က်မေရွ႕ ဝင္ထိုင္ရင္း စေျပာေတာ့တာပဲ။

” ယူခိုင္းလည္း ယူလိုက္ေပါ့ ဟာ … ကားဆရာနဲ႔ မဟုတ္လား ”

” ေအး … ကိုဘတိုးကလည္း … အတူေနဖို႔ ေျပာေနပါၿပီ …။ ဒါေပမယ့္ ငါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ေသးတာဟ ”

” အံမယ္ … နင့္ပုံစံၾကည့္ သိတယ္ … ေကာင္မ ခါးတုတ္ေနၿပီ … ဟြန႔္ ”

” ခ္ခ္ … ငါ ေဆးေသာက္ပါတယ္ … မိသဲရဲ့ …။ ၿပီးေတာ့ အျမဲ … မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး ”

” မသာမ … မယူရေသးပဲ … နင္က ခဏခဏ … ခံခ်င္တာလား ”

” အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ … ခံခ်င္တယ္ဟ … ခိခိ ”

အငယ္မက စကားေျပာရင္ အဲ့လိုအဲ့လို။ က်မလည္း ငါးေျခာက္ေတြ ဇလုံးထဲထည့္ ေရေဆး တဆက္ထဲ မီးေမႊးၿပီး ဟင္းခ်က္ဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တာ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးနဲ႔ အႏွစ္ေလးျဖစ္ေအာင္ ေရာၿပီး တည္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ လက္ဖက္စားရင္း အငယ္မနဲ႔ စကားထိုင္ေျပာေနတာေပါ့။ အရင္ထဲက အငယ္မက ေဒၚစပ္စုေလ။ ရပ္ကြက္ထဲ သူမသိတာ မရွိဘူး။ က်မနဲ႔ မိတူးကို အကုန္ ျပန္ေျပာျပတတ္တယ္။ အတင္းေျပာတတ္သလို ေျပာၿပီေဟ့ဆို နားမခံေအာင္ ေျပာတတ္ေတာ့ အေတာ္သင့္ က်မတို႔လို သက္တူရႊယ္တူေတြ အငယ္မနဲ႔ဆို လူေရွ႕သူေရွ႕ ၾကာၾကာ မထိုင္ရဲၾကပါဘူး။

ေဈးပိတ္ရက္ဆို ေဈးထဲက ဘယ္သူနဲ႔ဘယ္သူ ျဖစ္ေနၾကၿပီ ဘယ္သူက လင္ရွိရက္နဲ႔ ဘယ္သူ႔ကို ကုန္းေနတာ အိုးးး အစုံပါပဲရွင္။ ဝါသနာပါတဲ့ က်မနဲ႔ မိတူးက အငယ္မ fan ေတြပဲေပါ့။ ေျပာလည္းေျပာတတ္ပါ့ရွင္။ က်မနဲ႔ မိတူး တခါတခါ အငယ္မ ေျပာတာ နားေထာင္ၿပီး အရည္ထြက္ခဲ့ရတာ။ အခုလည္း မစားရဝခမန္း သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာရင္း သူနဲ႔ ကားဆရာအေၾကာင္းေရာက္ေတာ့ တစ္တစ္ခြခြေတြ ေျပာျပေနတယ္။ ငါးေျခာက္အိုး အနံ့ေလး ထြက္လာလို႔ ထၾကည့္ေတာ့ ဟင္းက က်က္ေနပါၿပီ။ ဟင္းအိုးေလးခ် ေဈးကက်န္တဲ့ ဆူးပုတ္ရြက္ေလးကို ပဲရာဇာေလးနဲ႔ေရာၿပီး ဟင္းရည္ တည္ထားလိုက္တာ။

က်မ အငယ္မေရွ႕ ျပန္ထိုင္ေတာ့ အခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ အငယ္မ ထမိန္ေအာက္စကလြတ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္က အတိုင္းသားပဲ ခိခိ။

” ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ ရွိၿပီလဲ … ေဆးေလးဘာေလး ေသာက္ဦး …။ မယူခင္ … ဗိုက္ႀကီးလို႔ အပ်ိဳႀကီး မေဆြလို ျဖစ္ေနမယ္ေနာ္ … အငယ္မ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

ျပန္ထိုင္ရင္း က်မ အငယ္မကို စိတ္ပူလို႔ သတိေပးေတာ့ က်မ မသိေသးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ၾကားလိုက္ရေတာ့တာပဲ။

” အပ်ိဳႀကီးက … ကိုလွထြန္းႀကီးကို … ဂ်ိဳတတ္ေပးတာပါ … မိသဲရယ္ ”

” ဟင္ ”

” အပ်ိဳႀကီး မေဆြက လူလည္ပါဟာ … သူနဲ႔ျဖစ္တာက ဇာနည္ပါ ”

” ေဟာ ေတာ္ … အရပ္ထဲ … ၂ လုံး ၃ လုံး ေရာင္းတဲ့ ဇာနည္လား ”

” ဟုတ္ပါ့ … ဇာနည္က နတ္ကေတာ္ မိေက်ာ့အိမ္ … ေခၚေခၚလုပ္တာ …။ မိေက်ာ့က ငါ့ကို အကုန္ျပန္ေျပာျပလို႔ … သိတာ ”

” ဪ ”

အငယ္မက သူ႔အေၾကာင္းေျပာရင္း အပ်ိဳႀကီး အေၾကာင္းေရာက္ေတာ့ ဟင္ရည္အိုး ဆူလာတာနဲ႔ က်မ ထၿပီး ခ်လိုက္ရတယ္။

” ဟာ … နင့္ဟာ မၿပီးေသးဘူးလား … မိသဲရ ”

” ဝွစ္ … ဘတ္ … အမေလး … မသာမ ယြေန … ငါ့ ဟင္းရည္ပူ ေလာင္ေတာ့မယ္ ထိုင္ေနပါဟာ ”

ဟင္ရည္အိုးခ်ေတာ့ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ ခါးညြတ္လိုက္တာ အငယ္မက မေျပာမဆိုနဲ႔ ေနာက္ပစ္ထားသလို ျဖစ္သြားတဲ့ က်မဖင္ကို ထရိုက္ေတာ့တာ။ ဖင္ရိုက္တာ ဆိုေပမယ့္ ဖင္ၾကားတည့္တည့္ လက္ဝါးက ရိုက္မိၿပီး လက္ေခ်ာင္းက က်မဖင္ၾကားေအာက္ အဖုတ္တည့္တည့္ ထိုးမိေတာ့ တကိုယ္လုံးကို တုန္ခါသြားရတယ္။

” မိသဲ … နင့္ဖင္ႀကီးက … အားရစရာႀကီးဟာ … မိန္းမခ်င္းေတာင္ … အူးယားလာၿပီ ”

” မယ့္ေလး … မိန္းမခ်င္း ပြတ္ခ်င္လား နင္က … ခ္ခ္ ”

” မဟုတ္ပါဘူးဟာ … အလကား ျဖစ္မွာစိုးလို႔ … ငါ့အစ္ကို ဟာႀကီး … ထည့္ခိုင္းရ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတာ ”

” အမယ့္ေလး … နင့္အစ္ကိုလို … ပိန္တာရိုးေလး ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ …။ ကဲ ထိုင္ပါဟာ … အပ်ိဳႀကီးအေၾကာင္း ေျပာ ”

အငယ္မလက္က က်မဖင္သားေတြကို ပြတ္ရင္း ေပါင္ၿခံဘက္ေရာက္လာလို႔ အသာဖယ္ၿပီး ျပန္ထိုင္ခိုင္းရင္း စကားဆက္ေျပာေနၾကတာ။

” မိေက်ာ့ေျပာလို႔ ငါလည္း တစ္ရက္ၾက … သြားေခ်ာင္းၾကည့္တာ … တကယ္ဟ မိသဲရ …။ အပ်ိဳႀကီးက အရပ္ထဲ ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီး လုပ္ေနတာ …။ လူကြယ္ရာ ဇာနည္ေရွ႕ၾက ကၽြန္အတိုင္းပဲ ”

” ဪ ”

” မိေက်ာ့အိမ္ရဲ့ ေနာက္ေဖးခန္းထဲ … ဇာနည္က ကုတင္ေပၚ ထိုင္လ်က္ေလး … အပ်ိဳႀကီးက ဇာနည့္ေပါင္ၾကား ဒူးတုတ္ထိုင္ရင္း … ဂြင္းထုေပးေနတာ … အပ်ိဳႀကီးပုံစံက ဇာနည္က မခိုင္းပဲ သူ႔ဟာသူကို လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ပုံပဲ ”

” အဲဒါေတာ့ … ဇာနည္က အသားျဖဴျဖဴ လူပုံက ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆိုေတာ့ … အပ်ိဳႀကီးလည္း ေႂကြသြားတာ ေနမယ္ ”

” ေႂကြမေႂကြေတာ့ မသိဘူး … ဂြင္းထုေပးရင္း ဇာနည့္လီး ဆြဲစုပ္တာမ်ား … ငါတို႔ေဈးထဲက ပိုလီယို ကိုေအးေက်ာ္ ေရခဲေခ်ာင္း စုပ္တဲ့အတိုင္းပဲ …။ လရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ထြက္လာတာနဲ႔ လီးထိပ္ကို ငုံၿပီး မ်ိဳခ်ပစ္တာ …။ ခဏေနေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား … မိေက်ာ့ကုတင္ေပၚ တက္ၿပီး ခဏနားၾကတယ္ …။ မၾကာပါဘူး ဇာနည္က အပ်ိဳႀကီး အကၤ်ီခၽြတ္ၿပီး နို႔ႏွစ္လုံးကို ဆြဲစို႔ေတာ့ အပ်ိဳႀကီးကလည္း ဇာနည္ပုဆိုးလွန္ၿပီး လီးကို ျပန္ေတာင္ေအာင္ ဆြေပးေနတာ ”

အငယ္မေျပာတာ နားေထာင္ၿပီး က်မဟာေလးက တဆစ္ဆစ္နဲ႔မို႔ မသိမသာ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းစိရင္း လက္နဲ႔ ၂ ခ်က္ ၃ ခ်က္ေလာက္ အဖုတ္ကို ကုတ္လိုက္မွ ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားေတာ့တယ္။

” မိသဲ … နင္က င႐ုပ္သီးေတြ ထပ္ထည့္ထားတာ … စပ္တာ … ငါ့ကို ေရတခြက္ေလာက္ ခပ္ေပးဦး ”

ဇာတ္ရွိန္တက္ေနတုန္း မသာမက ေရေတာင္းလို႔ ထခပ္ေပးရင္း ဆက္မေျပာပဲ လက္ဖက္ပဲ စားေနလို႔ က်မလည္း ဆက္ေျပာဖို႔ စကားစလိုက္ရတယ္။

” ဆက္ေျပာေလဟာ … အငယ္မ ”

” ေျပာမွာပါဟ … ဘာလဲ … ေစာက္ရည္ ထြက္ခ်င္ေနၿပီလား … ခ္ခ္ ”

အငယ္မေျပာမွ က်မလည္း ရွက္မိသြားတယ္။ တကယ္လည္း ေပါင္ၾကားက စိုေနၿပီ။

” နင္ပဲ … စေျပာျပၿပီးေတာ့ … ေကာင္မ ဟြန႔္ ”

ဟန္လုပ္ၿပီး စိတ္မပါခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ရတာေပါ့ရွင္။ ခဏေနမွ အငယ္မ ေျပာတာေတြ ထပ္နားေထာင္ရတာ။

” ဇာနည္က … နို႔စို႔ရင္း အပ်ိဳႀကီးထမိန္ကို လက္တဖက္နဲ႔ ခၽြတ္ၿပီး ေျခရင္းဘက္ တြန္းပို႔လိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ကုန္းထၿပီး ေစာက္ပတ္ယက္ေပးေတာ့တာ …။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ နင္တို႔ျမင္ရင္ အရည္ပန္းထြက္ကုန္မယ္။ အပ်ိဳႀကီး တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ့္ၿပီး ဖင္ႀကီး ေျမႇာက္တက္လာတာဟ …။ ဇာနည္ကလည္း ပညာစုံေတာ့ ေနာက္ပိုင္း အပ်ိဳႀကီးကိုယ္တိုင္ လိုးေပးဖို႔ ပါးစပ္က ဖြင့္ေျပာရေတာ့တာေပါ့ ”

အငယ္မ ေျပာတာ နားေထာင္ရင္း ဦးေလးျမေမာင္ အေမ့အဖုတ္ ကုန္းယက္ေပးတဲ့ပုံေတြ မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္လာမိျပန္ေရာပဲ။

” အပ်ိဳႀကီးက တအီးအီးညည္းရင္း လိုးခိုင္းေတာ့ … ဇာနည္က လရည္ထြက္ၿပီးခါစမို႔ လီးက သိပ္မမာ ေသးဘူး …။ အပ်ိဳႀကီးက ရိပ္မိေတာ့ ကုန္းထၿပီး ဇာနည္ပုဆိုး ဆြဲခၽြတ္ရင္း တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုပ္ေပးေနတာ။ ခဏေလးပါပဲ ဇာနည့္လီးက ျပန္ေထာင္လာတယ္ …။ လီးေတာင္တာနဲ႔ … ဇာနည္ တက္လိုးတာမ်ား မီးပြင္မတတ္ပဲဟာ … ကုတင္တိုင္ေတြ … ရမ္းခါေနတာ။ အပ်ိဳႀကီးပါးစပ္က အမေလး ေသပါၿပီ ဘာညာနဲ႔ ေလၽွာက္ညည္းေနေပမယ့္ ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီး ေကာ့ေကာ့ေပးေနတာ …။ ဇာနည္က ေဆာင့္လိုးလိုက္ လီးေပ်ာ့သြားရင္ အပ်ိဳႀကီး ျပန္စုပ္ခိုင္းလိုက္နဲ႔ … ဇာနည္လီးႀကီး ထုတ္လိုက္ရင္ အပ်ိဳႀကီး ေစာက္ဖုတ္က အရည္ေတြ စီးက်ေနေရာပဲ …။ ေနာက္ဆုံး ဇာနည္က အပ်ိဳႀကီးကို ကုတင္ေအာက္ ေဇာက္ထိုးထားၿပီး အေပၚက ရပ္လိုးတာ …။ လရည္ပန္းထုတ္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ထဲ မထုတ္ဘူး အပ်ိဳႀကီးမ်က္ႏွာေပၚ ပန္းခ်ပစ္တယ္ …။ အပ်ိဳႀကီးကလည္း လၽွာေလးထုတ္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းတဝိုက္က လရည္ေတြ လိပ္ယူေနရင္း လရည္ကုန္မွ လီးထိပ္ကို ဆြဲစုပ္ပစ္တာ ”

” ဟင္ … မေဆြကလည္း အထန္ေနာ္ … အငယ္မ …။ လရည္ေတြ … မရြံ့မရွာနဲ႔ ”

” အံမယ္ … နင္ မေသာက္ဖူးလို႔ပါ … ေသာက္မိရင္ စြဲသြားမယ္ … မိသဲ …။ လရည္က အားရွိတယ္ဟ …။ ငါေတာင္ အရင္နဲ႔ မတူဘူး ဝလာၿပီေလ … ခ္ခ္ ”

” နင္လည္း … ကားဆရာ လရည္ေတြ … ေသာက္တယ္ေပါ့ ”

” ေအးေပါ့ဟ … သူလည္း ငါ့ေစာက္ရည္ေတြ ေသာက္တာပဲ ”

” အမေလး … အံ့ၾသဘ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … ငါ ေနာက္တေခါက္ ဆန္ေရာင္း မထြက္ခင္ … မိတူးပါ ေခၚထားဟာ …။ ငါတို႔ ၃ ေယာက္ ေလၽွာက္လည္ရေအာင္ …။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ … မုန႔္စား ငါ ဒကာခံမွာပါ ”

” တကယ္ေနာ္ … အငယ္မ …။ ငါ အျပင္မလည္တာ ၾကာၿပီ ”

” တကယ္ပါဟာ … ဟိုးအရင္ ငါ အဆင္မေျပေတာ့ … နင္နဲ႔ မိတူးက … ငါ့ ေကၽြးေမြးလာတာေလ ”

အငယ္မ ျပန္သြားေတာ့ က်မလည္း ထရပ္လိုက္တာ ေပါင္ၾကားက ကပ္စီးကပ္စီးနဲ႔ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနေရာပဲ။ အဝတ္ေဟာင္းေတြ အကုန္ေလၽွာ္ ေရခ်ိဳးၿပီး ထမိန္အေဟာင္းေလးလဲ၊ သနပ္ခါးပြတ္မလို႔ မွန္ေရွ႕ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။

” ၿဗိ … ၿဗိ … အမေလး ”

သနပ္ခါးတုန္းကိုင္တုန္း ဖင္ၾကားက ၿဗိကနဲ႔ အသံထြက္လို႔ လန႔္ေအာ္မိတာပါ ခိခိ။ ထမိန္လည္း ဝယ္ရေတာ့မယ္။ အေမေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာ။ က်မ အျပင္သိပ္မလည္တတ္ေတာ့ အဝတ္အစား သိပ္မဝယ္ျဖစ္ဘူး။ ဒါဝတ္ ဒါခၽြတ္ပဲ။ မတတ္နိုင္ဘူး ကိုယ့္အိမ္ထဲပဲ ဘယ္သူျမင္တာမွတ္လို႔…. ထရပ္ၿပီး ထမိန္ေရွ႕ေနာက္ လဲဝတ္ၿပီး ျပန္ထိုင္လိုက္တယ္ေလ။

” အမ္ ”

က်မဟာေလး ေအာက္က ဖ်ာၾကမ္းနဲ႔ ထိေနျပန္တာ။ ထမိန္က အေဟာင္းအပါးစမို႔ အကြဲေတြမ်ားေနတာေနမယ္ ကၽြတ္။ သနပ္ခါးပ်စ္ေနေအာင္ ေသြးၿပီး မ်က္ႏွာကို ပါးပါးေလးလူးၿပီး ပါးကြက္ထူထူေလးကြက္ ဘီးနဲ႔ အစင္းေၾကာင္းထင္ေအာင္ ျခစ္ၿပီး လက္ေမာင္းေတြ ဆက္လူးလိုက္တယ္။ ရင္ဘတ္လူးဖို႔ ရင္လ်ားထားတဲ့ ထမိန္အေပၚစ ျဖည္ခ်လိုက္ေတာ့ က်မနို႔အုံေတြ ဘြားကနဲ႔ ေပၚလာတာေပါ့။ အငယ္မ ေျပာျပတဲ့ အပ်ိဳႀကီးမေဆြ နို႔သီးေခါင္းကို ဇာနည္က ဆြဲဆြဲစို႔တာဆိုတဲ့ စကားသံ ျပန္ၾကားေနမိျပန္ေရာ။ စိတ္ထဲ သိမ့္ကနဲ႔ ျဖစ္လာၿပီး က်မနို႔အုံကို ပင့္တင္ၿပီး နို႔သီးေခါင္း ပန္းေရာင္ေလးကို လၽွာနဲ႔ ထိၾကည့္လိုက္တယ္။ နို႔အုံက တင္းေနေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ မမွီျပန္ဘူး။ လၽွာရသေလာက္ ထုတ္တာကို နို႔သီးေခါင္းနားေလးပဲ ေရာက္တာ ခ္ခ္။ ထရံမွာေထာင္ထားတဲ့ ေလးေထာင့္မွန္ထဲၾကည့္ၿပီး နို႔ႏွစ္လုံးကို ပင့္လိုက္ ဆြဲခ်လိုက္ လုပ္ၿပီး အားရမွ ေက်ာက္ျပင္ေပၚက သနပ္ခါးကို လက္ဝါးနဲ႔ ပြတ္ယူၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ နို႔အုံအေပၚျခမ္းထိ လူးပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ေျခသလုံးနဲ႔ ေပါင္လယ္ထိ လူးပစ္တာ။

ဘယ္ဘက္ေပါင္ၿပီးလို႔ ညာဘက္ေပါင္လူးဖို႔ သနပ္ခါးထပ္ေသြးတုန္း အိမ္အျပင္က တရွပ္ရွပ္နဲ႔ ေျခသံ ၾကားမိလိုက္တယ္။ အငယ္မ ေနာက္တစ္ေခါက္ လာတာထင္တယ္။ ခုနက က်မ ဟင္းခ်က္တာနဲ႔ ဆုံေတာ့ စကားေျပာရတာ အားမရလို႔ ထပ္လာၿပီေနမွာ။ ေျခေထာက္လူးဖို႔ သနပ္ခါး ထပ္ေသြးရင္း အခန္းထဲလာဖို႔ ေခၚလိုက္မိတာေပါ့။

” သနပ္ခါး လူးေနတာ … အခန္းထဲ လာေဟ့ ”

က်မလည္း သနပ္ခါး ႀကိတ္ေသြးရင္း မွန္ထဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရားဘုရား အမေလး ေသပါၿပီ ရွိသမၽွ အရွက္ေပါင္းစုံ ကြဲေတာ့တာပါပဲ။ ရွင္တို႔ေဘာ္ဒါႀကီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ေလ မီးေသြးအိတ္ႀကီး ထမ္းၿပီး ေဘးတိုက္ အေနအထားနဲ႔ က်မကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ။ ထမိန္က ျဖည္ခ်ထားေတာ့ ဘယ္ဘက္နို႔အုံက အတိုင္းသားနဲ႔ ခါးေပၚ လိပ္က်ေနတဲ့ ထမိန္အနားစေလးေပၚ က်မ ေစာက္ေမႊးအုံေလးက ေထာင္ေနတာ။ သနပ္ခါးလူးဖို႔ ညာဘက္ေပါင္ရင္းထိ လွန္ထားေတာ့ အိုရွင္ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

” ေဟာ ေတာ္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ရွင္ ရွင္ … ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ ”

…………………………………………

အခန္း ( ၄ )

” ဟမ္ … နင့္ အေမ အိမ္ေရွ႕က … မီးေသြးအိပ္သည္လာတာ ျမင္လို႔ … ငါလည္း အျမင္မေတာ္တာနဲ႔ … လာပို႔ေပးတာ …။ နင့္အေမက အရပ္ထဲ ေလကန္ေနေလရဲ့ …။ ဒီေရာက္ေတာ့ ဘယ္ထားရမွန္း မသိလို႔ စဥ္းစားေနတုန္း … နင္က အခန္းထဲ လာဆိုလို႔ … ဝင္လာတာေလ ”

” ကၽြတ္ … ဟာ … ဒုကၡပါပဲရွင္ ”

က်မလည္း ႐ုတ္တရက္ ပူထူၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့တာပါဘူး။ အငယ္မ ေနာက္တေခါက္ လာတယ္ထင္လို႔ အခန္းထဲ ေခၚလိုက္မိတာ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြက က်မ နို႔အုံကို ျပဴးၾကည့္ေနတယ္။ က်မတကိုယ္လုံး ထူပူေနၿပီ။ ညာဘက္ ေပါင္ရင္းေရာက္ေနတဲ့ ထမိန္ေအာက္နားစကို ျပန္ဆြဲခ် ခါးေပၚက အထက္ဆင္စကို ရင္ျပန္လ်ားၿပီး ထရပ္လိုက္တာေပါ့။

” ဟို ဟို … မီးေသြးအိတ္က … မီးဖိုခန္းထဲ ထားရမွာ ”

ထရပ္ေတာ့ ေရွ႕ျခမ္း ထမိန္အျပဲက က်မေပါင္ရင္းနား ေရာက္ေနေတာ့ ေပါင္ဂြတျခမ္းက လွစ္ကနဲ႔ ေပၚျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လုံး တပတ္လွည့္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ေက်ာေပးၿပီး ေသတၱာေဘး အဝတ္ျခင္းထဲက ထမိန္တစ္ထည္ ကုန္းယူလိုက္တာ။ ေရလဲထမိန္က ေပါင္ရင္းနား အကြဲေပၚေနလို႔ စိတ္လွုပ္ရွားရင္း ေတြ႕တဲ့ ထမိန္ဆြဲယူလိုက္မွ ပိုဆိုးသြားေရာပဲရွင္ ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္တယ္။

” ၿဗိ … ၿဗိ ”

ထမိန္ကုန္းယူတာနဲ႔ ဖင္ၾကားတည့္တည့္ေနရာ ထမိန္အကြဲေသးေသးေလးက ၿဗိကနဲ႔ ဆြဲခြဲလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ေလတိုးေတာ့ ေအးကနဲ႔ပဲ။ ဖင္ၾကားေအာက္ ထမိန္အကြဲကေန က်မအဖုတ္ေလး ထုတ္ျပသလို ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ စိတ္မလုံလို႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ က်မ ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ကိုေမာင္ၿခိမ့္ေပါ့ မီးေသြးအိတ္ ထမ္းလ်က္အေနအထားနဲ႔ ဖင္ၾကားထဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ က်မ ထမိန္လဲရင္း ရွက္စိတ္နဲ႔ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနရတာ။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ရွင္ကလည္း … မီးေသြးအိတ္ … မီးဖိုခန္းထဲ … ထားမွာပါဆို ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ”

” ဟင္ … မ မ မၾကည့္ပါဘူး … နင္ က လည္း ”

က်မလည္း ပူထူၿပီး ေျပာလြတ္လိုက္မွ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ က်မဖင္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ဂလုကနဲ႔ တံေတြးမ်ိဳခ်ၿပီး လွည့္ထြက္သြားတယ္။ ၿပီးမွ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ေစတနာနဲ႔ အေမ့ကို ကူၿပီး မီးေသြးအိတ္ လာပို႔တာ က်မဘက္က ရိုင္းသလို ျဖစ္မွာလည္း စိုးမိတာေပါ့ရွင္။ ထမိန္လဲၿပီး ေခါင္းစြပ္အကၤ်ီတစ္ထည္ အျမန္စြပ္ခ်ၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို လွမ္းေအာ္မိတယ္။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ခဏ … ေက်းဇူးပါရွင္ … ေကာ္ဖီ ေသာက္သြားပါ့လား … မိသဲ ေဖ်ာ္လိုက္မယ္ေနာ္ ”

က်မ လွမ္းေအာ္ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က အိမ္ေရွ႕တံခါးနားေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ က်မအသံေၾကာင့္ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ တုန႔္ကနဲ ရပ္ၿပီး ျပန္လွည့္လာတယ္။ က်မလည္း အရံသင့္ရွိတဲ့ ေကာ္ဖီထုတ္ တစ္ထုတ္ေဖာက္ၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ဖို႔ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လာလိုက္တာ ေၾကာင္အိမ္ဖြင့္ေတာ့ မုန္ကၽြတ္ထုတ္ေလး ျမင္တာနဲ႔ တခါတည္း ယူလာခဲ့တယ္။

” ဒုတ္ … အိ့ …… အမေလး … ပလုပ္တုတ္ … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

မီးဖိုခန္းေလးကေန အိမ္ေရွ႕ခန္း ျပန္အလာ ကိုေမာင္ၿခိမ့္နား မေရာက္ခင္ ေျမဂမုေလးကို ခလုတ္တိုက္ၿပီး ဟတ္ထိုးလဲမလို ျဖစ္ပါေလေရာ။ ခႏၶာကိုယ္ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ျပန္ထိန္းရင္း အလိုက္သင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ရတယ္။ လဲမလိုလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်မထမိန္ ဖရိုဖရဲနဲ႔ ျပန္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေအာက္စလြတ္ေရာပဲ။ လက္ကလည္း မုန႔္ထုပ္ကတဖက္ ေကာ္ဖီခြက္ကတဖက္ ကိုင္ထားေတာ့ ထမိန္ကို ႐ုတ္တရက္ ျပန္မဖုံးနိုင္ေသးဘူး။ ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ က်မေပါင္ၿခံၾကားထဲ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္လုံးက အလိုလို ေရာက္လာတာေပါ့။

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ၾကည့္ေနမွန္းသိတာနဲ႔စိတ္ေတြ လွုပ္ရွားလာၿပီး မ်က္ႏွာေပၚ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရျပန္တယ္။ အျဖစ္ပ်က္ေတြက ျမန္လြန္းတယ္ရွင္ ဖ်က္ကနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က က်မနား ေရာက္လာတာ ဘာလုပ္ရမလည္း စဥ္းစားေတာ့ ရင္ခုန္တာေရာ ရွက္စိတ္ေရာ ေပါင္းၿပီး လူက တုန္လာရတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လက္က က်မ ထမိန္ေအာက္နားစ နားေလး ေရာက္ေနၿပီ အဟင့္ ဟင့္။ ေသခ်ာပါၿပီ က်မေတာ့ ေရတိမ္ႏွစ္ၿပီ ထင္ပါရဲ့ရွင္။ ေကာ္ဖီခြက္နဲ႔ မုန္ထုပ္ကို ေအာက္ခ်ၿပီး လက္ဖဝါးခ်င္း ပြတ္ေနမိတာ။

” ဟို ဟို … ဘာ လုပ္ မလို႔လဲ … အဟင့္ ဟင့္ … ဟင္ ”

ေတာ္ပါေသးရဲ့ က်မထင္သလိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ထမိန္ေအာက္နားစကို ကိုင္ရင္း ေအာက္စလြတ္တာကို ဆြဲဖုံးေပးေနတာပါ။ စိတ္ထဲ ဒိန္းကနဲ႔ အပူလုံးက်သြားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမ ေရာက္လာေတာ့ တန္ပိုက ခ်က္ခ်င္း ျပန္တက္လာေရာပဲ။

” အမေလးးး ေလးးး … ဒါ ဒါ ဒါဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ …။ ငါ့နယ္ ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ … တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားရင္ … ဘယ္လို လုပ္မလဲ …။ မိသဲရယ္ … ညည္း မိုက္လိုက္တာေအ ”

” ဟင္ … အေမ … မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ”

” ဟာ … အန္တီသန္း … ဒီ ဒီလိုပါဗ်ာ … အန္တီသန္း ထင္သလို မဟုတ္ရပါဘူး ”

က်မ ရွင္းျပေနတုန္း ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ျပာျပာသလဲ ျငင္းရွာပါတယ္။

” အို ေအ … ငါလည္း ငယ္ရာက … ႀကီးလာတာပါ … မိသဲရယ္ …။ ေမာင္ၿခိမ့္ မီးေသြးအိတ္ ပို႔ေပးမယ္ ေျပာကတည္းက … စိတ္ထဲ ထင္ေတာ့ ထင္သားပဲ …။ ညည္းတို႔က … လူေရွ႕သူေရွ႕ၾက သူစိမ္းလို ေနၾကတာ … ကြယ္ရာမွ … ဟြန႔္ … ငါ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး ”

” ဟာ … မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ”

” မဟုတ္ရပါဘူးဆို … အဟင့္ ”

” အံမယ္ … အတိုင္အေဖာက္ ညီေနၾကတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား …။ ကဲ … မိသဲ ညည္းအသာေန … ေမာင္ၿခိမ့္ ငါေမးတာ နင္မွန္မွန္ေျဖစမ္း ”

” ဟုတ္ ”

” မင္းနဲ႔ … ငါ့သမီး … ဒါ ပထမဆုံး အႀကိမ္လား ”

” ဗ်ာ ”

” ဗ်ာမေနနဲ႔ … မိသန္းတို႔က အံတိုေနၿပီ … အမွန္အတိုင္း သိခ်င္ယုံပဲ ”

” ဟုတ္ … ပထမဆုံး အႀကိမ္ပါ ”

” ေအာ္ေဟာ္ … ေသခ်ာလား ေနာက္တေခါက္ ထပ္ေမးမယ္ … ေသခ်ာလား ”

အေမက လယ္လယ္ထဲက စိုးျမတ္သူဇာဒီဇိုင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ တပတ္လွည့္ၿပီး ဖင္ေလးပစ္ မ်က္ႏွာေလးေခ်ၿပီး ေမးေနတာ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကလည္း အေမ့ေျခရာထဲက ေဒြးစတိုင္နဲ႔ ဒူးေထာက္ မ်က္ႏွာေလးေမာ့ၿပီး အိုက္တင္အျပည့္နဲ႔ ျပန္ေျဖေနတာေပါ့ရွင္။

” ေသခ်ာပါတယ္ … အန္တီသန္းရယ္ … ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပးပါ ”

” ေအး … ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဆိုေပမယ့္လည္း … အခန႔္မသင့္ရင္ … ဗိုက္ႀကီးသြားနိုင္တယ္ … အဲ့ဒါ ေရာ သိလား ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္လည္း အေမ့စကားေၾကာင့္ က်မဘက္ၾကည့္ၿပီး ေမးဆက္ျပေနတာေပါ့။ က်မလည္း ေခါင္းရမ္း ျပလိုက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘာမွမျဖစ္ၾကတာကို။ က်မ ေခါင္းရမ္းျပေတာ့မွ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က အေမ့ကို ဆက္ေျပာေနတယ္။

” ဗ်ာ … က်ေနာ္ ေျပာတာ … အန္တီသန္း ေျပာသလို မဟုတ္ဘူးေလ ”

” ဖီ … မင္း ခုကတည္းက … ေခါင္းေရွာင္ခ်င္တာလား … ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မွုေရာ … မုဒိန္းမွုေရာ … အနည္းဆုံး ၇ ႏွစ္ပဲ … မဲတင္းစရာ မလိုဘူး ”

” ဟာဗ်ာ … က် ေနာ္ … ေျပာ ေျပာ …… ”

” တိတ္စမ္း … ငါ့ သမီး ငါေမးေတာ့မယ္ … မင္း အသာေန ”

” မိသဲ ”

” ရွင္ … အေမ ”

” ညည္း မွန္မွန္ေျပာ … ညည္းနဲ႔ ေမာင္ၿခိမ့္ … ဒါ ပထမဆုံး အႀကိမ္လား ”

” ဟိုေလ … ပထမဆုံး အႀကိမ္ဆိုတာ … ဟုတ္ပါတယ္ … ဒါေပမယ့္ … အေမ ထင္ ထင္ …… ”

” ရၿပီ …… မေျပာနဲ႔ေတာ့ … အရင္ အႀကိမ္ေတြက … လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး မျဖစ္ၾကေသးဘူး … ငါနားလည္ၿပီ ”

” မဟုတ္ဘူး … အေမရဲ့ … ဒုကၡပါပဲ ”

” ညည္း … အသာေနေတာ့ ”

” ကိုင္း … ေမာင္ၿခိမ့္ … မင္း ငါ့သမီးကို တာဝန္ယူမွာလား မယူဘူးလား … တစ္ခြန္းပဲ ေျပာေတာ့ ”

” ဟို ဟို … ယူပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ ”

” ေအး … ဒီလထဲ … လာၿပီး ေစ့စပ္လိုက္ … ဝါမဝင္ခင္ မဂၤလာရက္ ေရြးရေအာင္ ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ … အန္တီ … ဟီး ဟီး ”

ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္တယ္ရွင္။ အေမက သူထင္ခ်င္ရာ ထင္ၿပီး ေလၽွာက္လုပ္ေနတာ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္ႏွာႀကီးကလည္း ၿဖီးလို႔။ ခဏေန ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ျပန္သြားမွ က်မ လဲမလိုျဖစ္တုန္း ထမိန္ဆြဲဖုံးေပးတဲ့ အေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။

” နို႔ … ငါ သိမွ မသိပဲ … မိသဲရယ္ …။ ငါဝင္လာေတာ့ ညည္းက ေဟာင္းေလာင္း ေမာင္ၿခိမ့္က ညည္းေရွ႕ ဒူးေထာက္ၿပီး ထမိန္လွန္ေနတာေလ …။ ဒုကၡပါပဲ … ေမာင္ၿခိမ့္ကို ငါ့ စကားလြန္သြားၿပီ ”

” အေမ့ကိစၥ … အေမရွင္းေတာ့ ……။ သမီးရွင္းျပတာကို နားမေထာင္ပဲ … ဇြတ္လုပ္ေနတာ ”

” အေမ ရွင္းလို႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ … မိသဲရယ္ …။ အေမ့မွာက … ကိုျမေမာင္ ငုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ေလ …။ ဒီအဆင္နဲ႔ ဒီအဆင္ မျဖစ္ပါဘူး …။ ေမာင္ၿခိမ့္က အေမ့ကို အလကား ယူပါ့မလားေအ …။ စဥ္းစဥ္းစားစား ေျပာပါ … ညည္းနယ္ ”

” ဟာ … အေမ့ကို … ေနာက္ထပ္ လင္ယူခိုင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး …။ အေမ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို က်မနဲ႔ အတင္း ေစ့စပ္ခိုင္းတာ ေျပာေနတာပါဆို ”

” ေအးပါဟယ္ … ေအးပါဟဲ့ … ငါလည္း သေဘာေျပာျပတာပါ …။ အခု ညည္းပါလိုက္ခဲ့ … တခါတည္း ခုနကိစၥ ျပန္ဖ်က္ရေအာင္ ”

က်မနဲ႔ အေမလည္း ကိုေမာင္ၿခိမ့္တို႔အိမ္ သြားေျပာရတာေပါ့။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က သူ႔အေဒၚကို ေျပာၿပီးေနၿပီ။ သနားပါတယ္ က်မတို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ သူ႔အေဒၚလည္း မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာေပါ့။ အထူးသျဖင့္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္ရည္လည္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ က်မကို ၾကည့္ရင္း က်န္ေနရစ္ရွာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း က်မနဲ႔ လမ္းမွာ ဆုံေပမယ့္ သူ႔ဘက္က ေခါင္းငုံ႔သြားတတ္တာ။ ဘာတတ္နိုင္မလဲေလ မရြည္ရြယ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပဲ။

ဒီတစ္ပတ္ ေဈးေရာင္းနားရက္ၾက က်မ အကၤ်ီနဲ႔ ထမိန္ဝယ္ဖို႔ မိတူးကို အေဖာ္စပ္ထားလိုက္တယ္။ ထမိန္ဝယ္မွကို ျဖစ္ေတာ့မယ္ နို႔မို႔ဆို က်မ လင္ရကိန္း ရွိေနၿပီေလ။ ဥပုဒ္ေန႔ မနက္ပိုင္း ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရခ်ိဳး သနပ္ခါး ပါးပါးပြတ္ၿပီး အေမ့ကိုႏွုတ္ဆက္ရင္း မိတူးတို႔အိမ္ထြက္ခဲ့တာေပါ့။

” အေမ … သမီး … ထမိန္ ၂ ကြင္း ၃ ကြင္းေလာက္ … သြားဝယ္မလို႔ … အေမ့အတြက္ ဘာဝယ္ခဲ့ရမလဲ ”

” ငါ့ … အဝတ္အစား အမ်ားႀကီးပါ မိသဲရယ္ …။ ညည္းပါညည္း … ဝယ္သာဝတ္ …။ အဲ အျပန္ေတာ့ … ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ဝယ္ခဲ့ေအ …။ မစားရတာ ၾကာၿပီ ”

” ဟုတ္ … အေမ ”

မိတူးတို႔အိမ္ ေျခလ်င္ပဲ ေလၽွာက္လာခဲ့တာ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ တို႔အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ မ်က္လုံးက ရွာမိေနတာေပါ့။ စိတ္ခုေနတာ ေျပသြားၿပီထင္ပါရဲ့။ အိမ္ထဲကေန လက္လွမ္းျပလို႔ က်မလည္း ေယာင္ၿပီး တာ့တာ လုပ္ျပလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ လမ္းလယ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ထဲ လက္ျပေနမိတဲ့ အျဖစ္ ေတြးမိရင္း ျပဳံးမိေနတာ။ ေဘးဘီၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ့ လူရွင္းေနလို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ လက္ျပႏွုတ္ဆက္ၿပီး မိတူးတို႔အိမ္ဘက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလၽွာက္လာခဲ့တယ္။

” ေဟာ … လာ လာ မိသဲ ……ေကာင္မ မ်က္ႏွာႀကီး ၿဖီးလို႔ … ငါ့ဆီလာေတာ့ လမ္းမွာ လင္နဲ႔ ေတြ႕လာၿပီ ထင္တယ္ ”

မိတူးက က်မကို ျမင္တာနဲ႔ အိမ္ထဲက ထြက္လာတယ္။ မိတူးတို႔ အိမ္ေရွ႕က ခုံမွာပဲ ထိုင္ရင္း စကား ခဏ ထိုင္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။

” ဟုတ္တယ္ေဟ့ … ငါ့ လင္နဲ႔ ေတြ႕လို႔ ေပ်ာ္လာတာ ”

” ငါသိပါတယ္ … မိသဲရာ ……။ နင္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ကို အိမ္ေခၚၿပီး … ေစာက္ပတ္လွန္ျပတာမလား … ခိခိ ”

” ဟမ္ … နင္ ဘယ္လို လုပ္ … သိတာလဲ ”

က်မလည္း ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားမိတယ္။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္မ်ား အျပင္ေလၽွာက္ေျပာေနလား မသိပါဘူး ဒုကၡပါပဲရွင္။

” အံမယ္ … ၾကည့္စမ္း မ်က္ႏွာႀကီး ရဲတက္ေနတာ …။ ငါထင္တာ ေသခ်ာပါၿပီဟာ ”

မိတူး ထပ္ေျပာမွ က်မကို စေနတာ ရိပ္မိလိုက္တာ။ ဟူးးး က်မလည္း ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာျပင္ၿပီး ေဖာေလၽွာရိုက္လိုက္တာေပါ့။

” ျပတယ္ေအ … ဘာျဖစ္တုန္း ”

” ေကာင္မ … ဝန္ခံၿပီေပါ့ …။ က်န္းက်န္း … နင္နဲ႔ငါ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူေနလာတာ … ေျပာေျပာ ”

ေနာက္ပိုင္း က်မလည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ ေျပာျပလိုက္ရတာေပါ့။ မိတူးကို ေလၽွာက္မဖြဖို႔ ေသခ်ာမွာရေသးတာ။ က်မ စကားဆုံးတာနဲ႔ တခြိခြိ ရယ္ပါေလေရာ။

” မသာမ နင္ကသာ ရယ္ေန … အဲဒီေန႔က ငါ … တစ္ညလုံး အိပ္ကိုမရတာ … ရွက္လိုက္တာဟာ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … အမယ့္ေလး … နင္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္နဲ႔ ယူျဖစ္ရင္ … အလိုးခံရမွာပဲ … ႀကိဳျပထားေတာ့ အရွက္သက္သာတာေပါ့ ”

” အမ္ … မသာမ နင့္ဟာေရာ … သြားျပလိုက္ပါလား ……။ ခုန အိမ္မွာ သူတစ္ေယာက္ထဲ … ငါ ျမင္ခဲ့တယ္ ”

” အမယ့္ေလး … နင့္လင္မ်ား ႀကိဳက္မယ္ထင္ၿပီး … စကားမနိုက္ပါနဲ႔ေအ … မိတူးတို႔က ရွိၿပီးသား ဟဲဟဲ ”

မိတူး အဲဒီစကား ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာနည္းနည္းပ်က္သြားေသးတယ္။ က်မစိတ္ထဲ မတင္မက်ႀကီးေပါ့။ မိတူးက ရည္းစားရွိလ်က္နဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္မ်ား စိတ္ဝင္စားေနလား မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဈးက ထမိန္ဝယ္ျပန္လာမွ မိတူးအေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္။ သူလည္း သူ႔အပူနဲ႔သူပါပဲေလ။ စကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ က်မ ခဏေစာင့္ခိုင္းၿပီး သူလည္း အဝတ္စားေလးလဲ က်မနဲ႔လိုက္လာခဲ့တာ။ လိုင္းကားတိုးစီးေတာ့ အသြား အဆင္ေျပပါလ်က္ အျပန္ အဝတ္အိတ္ေတြနဲ႔ၾကမွ ႏွစ္ေယာက္သား ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ မိေတာ့တာပဲ။ မိတူးလည္း မ်က္ႏွာေလးကို ရဲလို႔။ က်မလည္း မလွုပ္ရဲဘူး။ ထမိန္အျပင္ကေန ဖင္ၾကားေအာက္ ခပ္မာမာအရာႀကီးက ထိုးေထာက္ထားတာ။ မွတ္တိုင္ေရာက္မွ အသက္ရွူေခ်ာင္ေတာ့တယ္။ မိတူး ထမိန္က အကြက္ထေနလို႔ သတိေပးရေသးတယ္။

ထမိန္ျပင္ဝတ္ေတာ့ က်မပဲ ကိုယ္လုံးနဲ႔ ကြယ္ေပးထားတာ။ မွတ္တိုင္မွာဆိုေတာ့ လူသြားလူလာေတြေရာ ကားေစာင့္တဲ့ လူေတြေရာ အမ်ားႀကီးေလ။ အျပန္လမ္းမွာ မိတူးဘဲေအာင္ထူး မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲၿပီး အေအးဆိုင္ထဲဝင္သြားတာ ေတြ႕လိုက္မိတယ္။

” မိသဲ … သြားမယ္ဟာ … ေနတအား ပူတယ္ လာ ”

” ဟဲ့ … ခုန နင့္လူ … ေအာင္ထူးမလား ”

” ေအး ဟုတ္တယ္ … ငါနဲ႔ … ျပတ္သေလာက္ကို ျဖစ္ေနတာပါ …။ လာဟာ … အိမ္ေရာက္မွ ေျပာျပေတာ့မယ္ ”

မိတူးတို႔အိမ္ ေရာက္ေတာ့ မိတူးအေမနဲ႔ သက္လတ္ပိုင္း လူႀကီးတစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

” ေဟာ … မိတူးေတာင္ ျပန္လာၿပီ … ဒီမွာ ေမာင္ေက်ာ္စိုးက ေမးေနတာ ”

…………………………………………

အခန္း ( ၅ )

ကိုေက်ာ္စိုးက မိတူးကိုျမင္တာနဲ႔ ထႏွုတ္ဆက္ေနတာ။ ကိုေက်ာ္စိုးကလည္း က်မတို႔နဲ႔ တစ္ရပ္ကြက္ေက်ာ္က မုဆိုးဖိုပါ။ က်မထင္တာ မိတူးအေမကို လာလာပိုးတယ္ထင္တာ မိတူး ေျပာျပေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားေတာ့တယ္။ မိတူး အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့ က်မလည္း မိတူးအေမေဘးနား ဝင္ထိုင္ရင္း ေခါက္ဆြဲေၾကာ္တစ္ထုပ္ ေပးရင္း အေမ့ဖို႔ တစ္ထုပ္ကို ခုံေပၚတင္ထားလိုက္တာ။

” ေဒၚေလး ေရာ့ … ဒါ ေဒၚေလးတို႔ဖို႔ သမီးဝယ္လာတာ …။ ဒီတစ္ထုပ္ကေတာ့ … အိမ္ယူသြားမွာ အေမက မွာလို႔ ”

” ေအးေအး … ထမင္း မစားရေသးတာနဲ႔ … အေတာ္ပဲ ……။ ဒါနဲ႔ ဟင္းရည္ေတြက မ်ားလိုက္တာ ”

” ေအာ္ … ဟုတ္သားပဲ … ဟင္းရည္က ေပါင္းထည့္လိုက္တာ ေနမယ္ …။ ေပးေပး … သမီး ေဒၚေလးတို႔ဖို႔ တဝက္ခြဲေပးထားခဲ့မယ္ ”

က်မလည္း ဟင္းရည္ထုပ္ယူၿပီး မိတူးတို႔ မိဖိုခန္းဘက္ ဝင္လာခဲ့တယ္။ က်မ ငယ္ငယ္ကတည္းက စားအိမ္ေသာက္အိမ္မို႔ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိလည္း အကုန္သိေနတာေပါ့။ မီးဖိုခန္းမေရာက္ခင္ မိတူး အိပ္ခန္းေပါက္ကအျဖတ္ စကားသံေၾကာင့္ က်မ ေျခလွမ္းေတြ တုန႔္ကနဲ႔ ရပ္သြားရတယ္။

” အာ … မလုပ္ပါနဲ႔ … အိမ္ေရွ႕မွာ က်မသူငယ္ခ်င္း ရွိေသးတယ္ မျပန္ေသးဘူး ”

” သိပါတယ္ … မိတူးရယ္ … ကိုႀကီးစိုးကို … ဂြင္းပဲ ထုေပး ”

” ဟင့္အင္ … က်မ သူငယ္ခ်င္းျပန္မွ ”

အိပ္ခန္းတံခါးအကြယ္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ျမင္ကြင္းက က်မ ေရွာ့ခ္ျဖစ္သြားရတာပဲ။ က်မတို႔နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ အတူထိုင္ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္စိုးေပါ့။ ဘယ္အခ်ိန္က ထၿပီး မိတူးအခန္းထဲ ေရာက္ေနမွန္း မသိဘူး။ မိတူးက အဝတ္အစားလဲဖို႔ ရင္လ်ားေလးနဲ႔ မွန္တင္ခုံေရွ႕ ရပ္ေနတုန္း ကိုေက်ာ္စိုးက ေနာက္က သိုင္းဖက္ရင္း မိတူးေပါင္ၾကား ဇြတ္နိုက္ေနတာ။ ေပါင္ၾကား အနိုက္ခံရေတာ့ မိတူးက ဖင္ကို ေနာက္ေကာ့ ဆုတ္တာ။ ကိုေက်ာ္စိုးက ေကာ့လာတဲ့ ဖင္ကို လီးနဲ႔ ဖိေထာက္ထားပုံပဲ။ က်မလည္း ဆက္မၾကည့္ေတာ့ပဲ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ပန္းကန္လုံး တစ္လုံးယူ ဟင္းရည္ ေလာင္းထည့္မလို႔ လက္ျပန္အ႐ုတ္ ပန္းကန္စင္ေစာင္းနဲ႔ ပန္းကန္လုံးနဲ႔ တိုက္မိၿပီး ေအာက္ျပဳတ္က်ပါေလေရာ။

” ဘုတ္ … ခလြမ္ ”

ေအာက္က ေျမႀကီးမို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ပန္းကန္က ေအာက္က်ေပမယ့္ မကြဲပါဘူး။ အဲဒီပန္းကန္ကို ေဘးခ်ၿပီး ေနာက္ထပ္ ပန္းကန္တစ္လုံး ယူထည့္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာဘက္က စကားသံ ထြက္လာတာေပါ့။

” ဟင္ … မိသဲ ”

မိတူး အသံပါ။ မီးဖိုခန္းနဲ႔ မိတူးအိပ္ခန္းက မ်က္ေစာင္းထိုးေလးမို႔ ပန္းကန္သံၾကားလို႔ ထြက္လာတာေနမယ္။

” ေအး … ဟင္းရည္က ေပါင္းထည့္လိုက္လို႔ … နင္တို႔ဖို႔ ငါတဝက္ခြဲေပးေနတာ ”

ေနာက္လွည့္ မၾကည့္ပဲ ေျပာၿပီး ဟင္းရည္ ထည့္ေနလိုက္တယ္။

” အဟင့္ ဟင့္ ”

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးက အခန္းထဲကေန အိမ္ေရွ႕ ထြက္သြားပါၿပီ။

” ငါနားလည္ပါတယ္ … မိတူးရယ္ … နင္မငိုနဲ႔ … ေျပးၾကည့္မွ … ငါတို႔ပဲရွိတာေလဟာ ”

” ခုန … နင္ ျမင္တယ္ေပါ့ … မိသဲ ”

” ငါ ငါ … ငါရွင္းျပခ်င္တယ္ဟာ … ေအာင္ထူး အေပၚ သစၥာေဖာက္တာေတာ့ မဟုတ္ဖူးဟ … ငါ ငါ ”

” ကဲပါ … ငါ အိမ္ျပန္ရင္ … နင္လိုက္ခဲ့လိုက္ … အိမ္ေရာက္မွေျပာ ”

ဟင္းရည္ တဝက္ထည့္ၿပီး မိတူးအေမကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ မိတူးလည္း သူ႔ကိစၥ ရင္ဖြင့္ခ်င္ေတာ့ အိမ္လိုက္လာပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္အတြက္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ျပင္ေပးၿပီး က်မအခန္းထဲ မိတူးနဲ႔ ဝင္ၿပီး စကားေျပာၾကတာေပါ့။

” ကဲ … မိတူး နင္ဝမ္းနည္းမေနနဲ႔ … နင္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြ … ငါ့ အကုန္သာေျပာ ”

” အင္း … အစက ငါထင္တာ … ကိုေက်ာ္စိုးက အေမ့ကို ပိုးတယ္ ထင္တာဟ ”

” ေအးေလ … ငါလည္း အဲလို ထင္ေနတာ ”

” အရင္ ၁ လ ေလာက္ကမွ … အေမက ငါ့ ဖြင့္ေျပာတာ …။ ကိုေက်ာ္စိုးက ငါ့ကို လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ေပါ့ဟာ …။ ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ ေအာင္ထူး ရွိတယ္ေလဟာ ”

” ေအးေလ … နင့္ အေမက မသိဘူးလား ”

” အေမလည္း သိပါတယ္ဟာ …။ ခက္တာက ကိုေက်ာ္စိုး ကူညီတာေတြ အေမက ႀကိတ္သုံးေနတာ … ငါလည္း ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာပါ ”

” အင္း … နင့္ အေမက … ၂ လုံး တအား ထိုးတာဟာ ”

” ဟုတ္တယ္ဟာ … ဇာနည့္အိမ္ထိ သြားသြားထိုးလို႔ … ငါ သတိေပးရေသးတယ္ …။ ဒါေပမယ့္ ကိုေက်ာ္စိုးက အေမ့ကို ေထာက္ပံ့တာ သပ္သပ္ … ငါ့ကို လက္ထပ္ခ်င္တာ သပ္သက္လို႔ ေျပာတာ ”

” ေအာ္ ”

” ငါလည္း … ေအာင္ထူးကိုလည္း မေျပာရက္ … အေမကလည္း ကိုေက်ာ္စိုးဘက္ အားသာေနတာ ငါသိတာေပါ့ ”

” ေအးပါ ”

” တေန႔ၾက ဒီလိုဟ ”

မိတူး ေျပာတာေတြ က်မလည္း ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနလိုက္တာေပါ့။

” အဲဒီေန႔က ေဈးသိမ္းျပန္ေတာ့ ငါလည္း … ေရခ်ိဳး သနပ္ခါးလူၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚေမွးရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ …။ ငါ့ပါးေပၚ ေႏြးကနဲ ခံစားမိလို႔ လန႔္နိုးေတာ့ … ကိုေက်ာ္စိုးက ကုတင္ေဘး တင္ပလြဲထိုင္ၿပီး ငါ့ကို ကုန္းနမ္းေနတာဟ …။ ထမိန္က ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲနဲ႔ …။ ငါအက်င့္က ဘယ္ညာ လွည့္အိပ္တတ္ေတာ့ ေလ်ာ့က်ေနတဲ့ ထမိန္က ဆီးခုံးေအာက္ဖက္ ေရာက္ၿပီး ေစာက္ေမႊးအုံေလး ေပၚေနတာေပါ့ … ။ အကၤ်ီအပါးေလးကလည္း ၾကယ္သီးျပဳတ္ထြက္ၿပီး အကၤ်ီေအာက္နားစေလး လွန္ေနေတာ့ ဗိုက္သားေလးပါ ထြက္ေနတာေပါ့ …။ ထမိန္ဆြဲတင္ အကၤ်ီဆြဲဆန႔္ၿပီး … ရွက္လည္းရွက္ လန႔္လည္းလန႔္ေနရင္း ကိုေက်ာ္စိုးကို ႏွင္ထုတ္ေနတာ …။ ကိုေက်ာ္စိုးက ငါ့စကား အေလးမထားတဲ့အျပင္ အကၤ်ီဆြဲျဖဲလိုက္ေတာ့ နို႔အုံႏွစ္ဖက္ ဘြားကနဲေပၚလာေတာ့တယ္ …။ ေဈးျပန္လာရင္ ဘယ္မွ မထြက္ေတာ့ ဘယာစီယာ ခၽြတ္အိပ္မိတာ ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ပဲေလဟာ …။ ျဗဳံးဆို ကိုေက်ာ္စိုးက ငါ့နို႔ေတြကုန္းစို႔ရင္း လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားထဲနိူက္ေတာ့တာပဲ ”

” နင္က … မ႐ုန္းဘူးလားဟာ … ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ေက်ာက္ၿပီး ထြက္ေျပးေပါ့ ”

” အင္း … ေပါင္ၾကား နိုက္ခံရေတာ့ ငါ့စိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့တာ …။ ကိုေက်ာ္စိုးလက္က ငါ့ဟာကို အုပ္ကိုင္မိတာနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြက အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ကုတ္ဆြဲ ေပးေနတာေလ …။ သူ႔လက္ကို ငါတြန္းထုတ္ေနတုန္း … အစိေလးအား ဖိေခ်ၿပီး ေအာက္က အေပါက္ထဲ … လက္ေခ်ာင္းေလး ထိုးထည့္ပစ္တယ္ …။ ငါလည္း ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိေတာ့ဘူးဟာ …။ ငိုၿပီး တားေတာ့ တားမိေသးတာေပါ့ …။ ငါတားေနတုန္း … နို႔သီးေခါင္း တဖက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ဆြဲစုပ္ၿပီး … ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လက္ခလယ္နဲ႔ ထိုးေမႊေတာ့ … ဖင္က အလိုလို ႂကြတက္သြားတာပဲ …။ ငါ့ဖင္အႂကြ ေလ်ာ့ေနေသာ ထမိန္ကို … ေျခရင္းဘက္ဆြဲခ် တြန္းပို႔ပစ္တယ္ …။ ပက္လက္လွန္ အေနထားနဲ႔မို႔ … ငါဖင္ႀကီး ျပန္အက် ဒူးဆစ္ေအာက္ ေရာက္ေနတဲ့ … ထမိန္ကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္ေတာ့တာေပါ့။ ထထိုင္ၿပီး … ငါ့ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ေနရာယူရင္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ဆြဲျဖဲေတာ့ … နင္ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့ ”

” အင္ … ဘာလဲ … မိတူးရ ”

” ဘာလဲရမွာလဲ … မိသဲရ …။ သူစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္ေရွ႕ … ငါ့ေစာက္ပတ္ ျဖဲျပသလို ျဖစ္ေနတာေလ ”

” ခ္ခ္ … နင့္ ရည္းစား … ေအာင္ထူးကို မျပဖူးဘူးလား ”

” ဟမ္ … မျပဖူးပါဘူး … နို႔ပဲ ျပဖူးတာပါ ”

” ေအးပါ … ဆက္ေျပာဟာ … ဇာတ္ရွိန္က တက္လာၿပီ ”

” ငါလည္း ရွက္စိတ္တဝက္နဲ႔ ရင္ခုန္ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲဟာ …။ ငါ့ရည္းစား ေအာင္ထူးထက္ အျပဳအစု အယုအယ ေကာင္းေတာ့ … တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနတာေပါ့ …။ အဲ့ခ်ိန္ ငါ့ကိုယ္ေပၚ ဖ်က္ကနဲ႔ ေမွာက္ခ်ၿပီး … ဒုတိယအႀကိမ္ နို႔သီးေခါင္းေတြ တဖက္ၿပီးတဖက္ ကုန္းစို႔ေနျပန္ေရာပဲ …။ ခဏၾကာေတာ့ နို႔စို႔ေနရင္း ကိုေက်ာ္စိုး ႏွုတ္ခမ္းက ေအာက္ေရြ႕လာၿပီး အဖုတ္ေလး ကုန္းယက္ပစ္တာ … ငါ့ တကိုယ္လုံး ေလထဲ ေမ်ာေနသလိုပဲ … ။ အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လၽွာနဲ႔ ထိုးစြလိုက္ အစိေလးအား လၽွာဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးကေလာ္လိုက္ေပါ့ ”

မိတူးေျပာတာ နားေထာင္ရင္း က်မဟာေလး ဆစ္ကနဲ ျဖစ္သြားမိတယ္။ ေပါင္ၾကားထဲ မသိမသာ လက္နဲ႔ ဖိကုတ္လိုက္ရတာ။ ၿပီးမွ မိတူးေျပာတာ ဆက္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္။

” သြားနဲ႔ မနာတနာေလး ကိုက္ေပးၿပီးမွ ပါးစပ္နဲ႔ ဖိစုပ္ေပးေတာ့ ငါလည္း ဘာျဖစ္သြားမွန္းကို မသိဘူး … အဖုတ္ထဲက ယားတက္လာၿပီး … ေသးေပါက္ခ်င္သလိုလို႔နဲ႔ စိတ္ေလ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တာ …။ တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ၿပီး ထိန္းကို မရေတာ့တာဟ …။ ရွက္လိုက္တာလည္း မေျပာနဲ႔ …။ ကိုေက်ာ္စိုး မ်က္ႏွာ မၾကည့္ရဲလို … မ်က္လုံး မိတ္ထားလိုက္ရတယ္ ”

” အာ့ေတာ့ … ဟုတ္မွာေပါ့ …။ သူစိမ္းေယာက်္ားေရွ႕ … ေစာက္ရည္ ပန္းထုတ္ေနမိတာ … ငါဆိုလည္း ရွက္မွာပါပဲ ”

မိတူးက ေျပာရင္း သတိရသြားပုံနဲ႔ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာတာ။ က်မက ေထာက္ခံေျပာမွ အေနမခက္ေတာ့တဲ့ပုံနဲ႔ ဆက္ေျပာျပေနတာ။

” ငါလည္း … ေပါင္တန္ေတြ တုန္ၿပီး ပန္းထုတ္ရင္း အေမာေျဖေနလိုက္တယ္ …။ အေမာေတာင္မေျပေသးဘူး အဖုတ္ထဲ လီးေတ့ၿပီး ဖိသြင္းေတာ့ … စူးကနဲ႔ပဲ နာလိုက္တာဟာ …။ ရွက္လည္းရွက္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ … ခုန သူယက္ေပးတဲ့ အရသာေလး ေပ်ာက္ထြက္ကုန္ေရာပဲ …။ အားကနဲ႔ အသံထြက္ ေအာ္လိုက္မိတယ္ …။ ငါ ေအာ္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း ေအာင့္ခံခိုင္းေနတာေပါ့ …။ လီးႀကီး ဝင္လာတိုင္း … ငါ့ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့ၿပီး သက္သာလို သက္သာညား ဖင္ကို က်ဴံ႕ၾကည့္ေသးတယ္ …။ မရပါဘူး … နာေနတာပဲ …။ အသံထြက္မွာ စိုးတာနဲ႔ ငါ့ပါးစပ္ ငါလက္နဲ႔ အုပ္ၿပီး ထိန္းထားရတာ ”

မိတူးေျပာတာ မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္ရင္း ၾကက္သီးဖူးေတြ ထလာၿပီး ေပါင္ၾကားထဲလည္း စိုစိစိုစိနဲ႔ အရည္စိမ့္ထြက္လာေတာ့ မတတ္နိုင္ဘူး ထမိန္အျပင္ကေန ေပါင္ၾကားထဲ လက္နဲ႔ ဖိပြတ္ပစ္လိုက္ရတာေပါ့။ မိတူးလည္း က်မ ေပါင္ၾကား လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဆက္ေျပာျပေနတာပါ။

” ခဏေန ငါ့အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာေတာ့ လီးအဝင္အထြက္ သိပ္မနာေတာ့ပါဘူး … ။ အစပိုင္း နာက်င္သေလာက္ တျဖည္းျဖည္း အဖုတ္အတြင္းထဲ လီးအရည္ျပားျဖင့္ ပြတ္ဆြဲေပးေနေတာ့ … ငါလည္း လီးအရသာ ခံစားလာရတာေပါ့ …။ သူလည္း … အရသာ ေတြ႕ေနတာ ေနမယ္ …။ ငါ့ မ်က္ႏွာေလး ၾကည့္ၿပီး လီးအရင္းထိ ကပ္ေနေအာင္ တဆုံးေဆာင့္လိုးေနတာ … အသက္ရွူမွားလာၿပီး ေခါင္းေမာ့ရင္း ေကာ့ပ်ံေနရေတာ့တယ္ …။ အဲခ်ိန္ သူ လီးဆြဲထုတ္လိုက္လို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ … ငါ့ ေပါင္ၾကားထဲ မ်က္ႏွာျပန္အပ္ၿပီး အရည္မ်ား စိုရႊဲေနတဲ့ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ လၽွာနဲ႔ ဖိယက္ေပးေသးတာ ဟ …။ ငါ့ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ေဘးတြန္းကားၿပီး အစိေလး ဆြဲစုပ္ၿပီးမွ ျပန္လိုးေပးတာ ”

” အင္း ”

က်မလည္း အင္းတစ္လုံးပဲ ေထာက္ေပးရင္း ဆက္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္။

” ဒီတခါၾက မညႇာဘူး မီးပြင့္မတတ္ မနားတမ္း ဆြဲလိုးေတာ့တာပဲ …။ အဆက္မျပတ္ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ လိုးခ်က္ေတြေအာက္ ငါလည္း ဒုတိယအခ်ီ ၿပီးသြားရတယ္ …။ သူလည္း သိပ္မၾကာဘူး ေမးေၾကာေတြ ေထာင္လာၿပီး … ငါ့ထဲ လရည္ေတြ ပန္းထည့္ပစ္တာ။ ၿပီးမွ ငါ့ေဘး ဝင္လွဲေတာ့ သူ႔ ပါးစပ္မွာ ေသြးေတြ ေပကပ္ေနတာ …။ ငါလည္း လန႔္သြားတာေပါ့ဟာ …။ ေမးၾကည့္ေတာ့ … ငါ့စကား မဆုံးေသးဘူး … သူ႔ပါးစပ္သူ လက္နဲ႔ ပြတ္ၾကည့္ေနတာ … ေသြးစေလးေတြ ကပ္ပါလာေတာ့ ျပဳံးေနေသးတယ္ …။ ငါ့ အဖုတ္က ထြက္တဲ့ ေသြးေတြတဲ့ … အပ်ိဳေမွး ေပါက္ထြက္တာေပါ့ ဟာ ”

” ေအာ္ … နင့္ကိုလုပ္ရင္း ယက္ေပးတုန္းက … ေပကုန္တာေနမယ္ ”

က်မေျပာေတာ့ မိတူးက ေခါင္းညိတ္ျပရင္း ဆက္ေျပာေနတယ္။

” အင္း … သူေျပာမွ ငါလည္း … အဖုတ္ေလးထဲ ဆစ္ကနဲ႔ ခံစားမိၿပီး က်ိန္းစပ္လာရတယ္ …။ ခဏအနားယူၿပီးတာနဲ႔ … ငါလည္း ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးကန္နား ေဘးဘီၾကည့္ရင္း အဖုတ္ကို ေရေဆးေတာ့ … ေစာက္ပတ္တအုံလုံး က်ိန္းၿပီး စပ္ဖ်င္းဖ်င္းေလး ျဖစ္ေနေရာပဲဟာ …။ ငါ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာတာနဲ႔ ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေရတိုင္နား မ်က္ႏွာသစ္ … ၿပီးမွ ငါ့ပါး တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း ခဏေနေတာ့ ျပန္သြားတာေပါ့ ”

” ေအာ္ … နင္ကလည္း မေအာ္ပဲ … ၿငိမ္ခံေနတာေပါ့ ေကာင္မ ”

မိတူး ေျပာျပတာကို နားေထာင္ရင္း စကားဆုံးတာနဲ႔ က်မလည္း ခ်က္ျခင္းျပန္ေမးလိုက္တာပါ။

” အဲ့ဒီခ်ိန္ … လူသိမွာစိုးတာပဲ သိတယ္။ က်န္တာ ဘာမွ ငါမစဥ္းစားမိဘူး ”

” ေအာင္ထူးက … ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ … နင္တို႔ ေနာက္ထပ္ လုပ္ျဖစ္ၾကေသးတာလား ”

” ေအာင္ထူးကို ငါ ဖြင့္ေျပာျပလိုက္တာပါ …။ ငါ မလိမ္ခ်င္ဘူးဟာ …။ လက္ထပ္မယ့္သူကို မသန႔္ရွင္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ မေပးဆပ္ခ်င္တာ …။ ေနာက္ထပ္ ကိုေက်ာ္စိုး နဲ႔ ၂ ႀကိမ္ ထပ္လုပ္ျဖစ္တယ္ …။ သူလာရင္ အေမကလည္း ေရွာင္ေပးေတာ့ အတင္းရဲလာတာေပါ့ …။ ဒုတိယအႀကိမ္က ငါ ျငင္းခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အလိုးခံလိုက္ရတာ ပါပဲ …။ တတိယ အႀကိမ္ၾက ငါကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါလို႔ ခံလိုက္တယ္ ”

” အင္ … နင္က အဲဒါဆို ”

” ေအး … ျဖစ္လာမွာေတာ့ မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး … ကိုေက်ာ္စိုးကို ငါလက္ထပ္ေတာ့မယ္ …။ ေအာင္ထူးလည္း ေနာက္တစ္ေယာက္ ေတြ႕သြားၿပီ ေနမွာပါ ”

” ေအးပါ မိတူးရာ … ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ အေကာင္းဆုံး လုပ္ၾကတာေပါ့ … စိတ္မညစ္နဲ႔ ”

” ငါ ေလ … ငါ ငါ … ေအာင္ထူးကို သနားတယ္ မိသဲ ရယ္ … အ ဟင့္ ဟင့္ …။ လက္ထပ္ၿပီးမွ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ ယူမယ္ ေျပာတာဟ …။ ခ်စ္သူ ဘဝမွာ နို႔ကိုင္႐ုံေလးနဲ႔ ေက်နပ္ေနသူပါဟာ ”

” ေအးပါဟယ္ … ငိုမေနနဲ႔ … ငါလည္း ေအာင္ထူးနဲ႔ ေတြ႕ရင္ … ထပ္ရွင္းျပေပးမယ္ … နင္ မမွားပါဘူး … နင့္ အေမေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ ”

က်မ ေျပာလိုက္မွ မိတူးလည္း စိတ္သက္သာရာ ရတဲ့ပုံနဲ႔ မ်က္ႏွာေလး ျပန္ၾကည္လာေတာ့တာ။ တခါတခါ ဘဝက ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ပဲ သူျဖစ္ခ်င္တာေတြပဲ ျဖစ္ခြင့္ရွိေနတာပါ။ မိတူးျပန္သြားမွ က်မလည္း အေမတို႔က်န္တဲ့ ေခါင္ဆြဲေက်ာ္ေလးနဲ႔ ထမင္းနည္းနည္းစားၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ေမွးေနလိုက္တယ္။

…………………………………….

အခန္း ( ၆ )

ဘယ္ခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း မသိဘူး ညေနပိုင္း အေမနိုးမွ နိုးလာခဲ့တာ။ ပ်င္းေၾကာ တခ်က္ဆန႔္ရင္း ထမင္းထတည္ၿပီး ညေနစာအတြက္ ဟင္းစီစဥ္လိုက္တယ္။ ညပိုင္း အိပ္ခါနီးၾက ဖုန္းခဏဖြင့္ သတင္းေလးဖတ္ၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ေမၽွာ္ေနမိတယ္။ ေမၽွာ္တဲ့ေနၾကမွ ေပၚမလာေတာ့ဘူး။ မက္ေဆဂ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူဆင္းသြားတာ နာရီဝက္ေက်ာ္ေတာင္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္ အသစ္မ်ား တင္သလားလို႔ သူ႔ acc ထဲ ဝင္ၾကည့္လိုက္တာ။

……………………………………………..

• ဆည္းဆာ *

တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သံေယာစဥ္
ၿဖိဳဖ်က္ဖို႔ဆို တဒဂၤမၽွေသာ အခ်ိန္ကာလနဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွ မရဘူး
ဒါေပမယ့္
သူ႔အနက္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေစခ်င္ရင္
စၾကဝဠာ တခုလုံးစာမက
ငါ့မွာ ရွိရမယ္
ေၾသာ္ … ခဏ ေနဦး
အာခီမီးဒီး(စ္) အတြက္
တေနရာေတာ့ ခ်န္ေပးရမယ္ ထင္ထယ္

……………………………………

ေမာင္ၿခိမ့္

ငင့္ ဘာေတြမွန္းကို မသိပါဘူးရွင္။ တခါတခါ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ စာစုေလးေတြ တင္တတ္ေသးတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္အထိေစာင့္ၿပီး မလာတာနဲ႔ က်မလည္း အိပ္ပစ္လိုက္တာ။ ေနာက္ရက္မနက္ ထုံးစံအတိုင္း ေဈးထြက္ေတာ့ မိတူးမ်က္ႏွာႀကီး ျပဳံးလို႔ရႊင္လို႔ ဝါမဝင္ခင္ လက္ထပ္ဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေနတယ္။ တကယ္လည္း ေနာက္ ၂ ပတ္ၾက မိတူးတို႔အိမ္ ေစ့စပ္ပြဲ လုပ္ျဖစ္ၾကတာ ေဘးနား လူေလး နည္းနည္းပါးပါး ဖိတ္ၿပီး လုပ္တာ။ က်မေရာက္ေတာ့ လူေတာင္ စုံေနပါၿပီ။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ လူႀကီးေတြ မိတ္ဆက္ၾက မဂၤလာရက္ေရြးၾကနဲ႔ ညေနဘက္ ေမွာင္စပ်ိဳးမွ ေစ့စပ္ပြဲေလး ၿပီးသြားၾကတယ္။

” ဟိတ္ … မိသဲ … မျပန္နဲ႔ဦး ”

” ဘာလို႔လဲ … မိတူးရ ”

” ငါက တားတာ မဟုတ္ဘူး … ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ေတြ သိမ္းေနတဲ့ … နင့္လင္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က တားတာ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” မသာမ … ဒါပဲ … တျဖည္းျဖည္း အငယ္မနဲ႔ တူတူလာၿပီ ”

” တကယ္ပါဟ … နင္ေရာက္ကတည္းက လည္ပင္းႀကီး လိမ္ေနတာ … သူခင္မ်ာ ေျပာခ်င္တာေတြ … ေအာင့္ထားရပုံပါ ”

” ေအးပါ … ငါ မျပန္ေသးပါဘူး ေစာင့္ေနမွာပါ ”

အိမ္ထဲ လူေတြ အကုန္ရွင္းသြားမွ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က မိတူးတို႔ အိမ္ေရွ႕ အပင္ေအာက္ က်မကို ေခၚၿပီးစကားေျပာတာ။

” မိသဲ ”

” ရွင္ ”

” မိတူးေတာင္ … ေယာက္်ား ယူၿပီေနာ္ ”

” အင္းေလ … အာ့မို႔ ေစ့စပ္တာေလ … ဒီေန႔ ”

” ဟို … ငါ ေျပာခ်င္တာ နင္ သေဘာ မေပါက္ဘူး ထင္တယ္ ”

!! ခိခိ !! က်မ ရိပ္မိတာေပါ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဘာဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တာပါ။

” ေအာ္ … သိၿပီ … မိတူး မဂၤလာေဆာင္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လက္ဖြဲ႕ခုံထိုင္ရမွာ မလား ”

” ဟင္ … ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ … ဒါမယ့္ ငါေျပာခ်င္တာက …… ”

” က်မ သိပါတယ္ … အဲဒီည အရက္ေသာက္မွာ ”

” ဟာ … အဲဒါလည္း ဟုတ္ပါတယ္ဟာ … ဒါေပမယ့္ ငါ ေျပာေျပာ …… ”

” ဟုတ္ပါၿပီ … မိတူးကို ခဲဖိုးေတာင္းေပးရမွာ မလား ”

” ဟမ္ … မိ သဲ ”

” ဘာလို႔ ေအာ္တာလဲ … အထဲမွာ မိတူး ယူမယ့္ ေယာကၤ်ားဘက္က အမ်ိဳးေတြ ရွိေသးတယ္ေနာ္ ”

” ေဆာ ရီး ဟာ … နင္က ငါေျပာခ်င္တာ သေဘာ မေပါက္ဘူး … ဟူးးးးး ”

က်မ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ပုံစံ ၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ အေတာ္ကို ထိန္းထားရတယ္ တကယ္ပါပဲရွင္။

” နို႔ ဘာေျပာခ်င္တာလဲ … ရွင္းရွင္းေျပာ … ေမွာင္ေနၿပီ က်မ ျပန္ေတာ့မွာ ”

” ဟို ေလ ဟာ … မိတူး ေယာက်္ားယူေတာ့ … နင့္ စိတ္ထဲ ဘယ္လိုေနလဲ ”

” ေပ်ာ္တာေပါ့ … ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္း … လင္ယူတဲ့ ကိစၥပဲ ”

” ေအး … ငါ ေျပာခ်င္တာ … နင္လည္း ေယာကၤ်ား မယူေသးဘူးလား သိခ်င္လို႔ပါ ”

” ေဟာေတာ္ … က်မမွာ ယူစရာ ခ်စ္သူမွ မရွိတာ ရွင့္ ”

” ဟာ … နင္ကလည္းဟာ … ငါ ငါ ငါ တစ္ေယာက္လုံး ရွိ ရွိ ”

” ကို … ေမာင္ … ၿခိမ့္ ”

” တိုးတိုး လုပ္ပါ မိသဲရာ … နင္ကလည္း အိမ္ထဲ လူေတြ ရွိေသးတယ္ ဟ ”

” ရွင္ … က်မ ကို … ခ်စ္ပါတယ္ လို႔ … ရည္စား စကား ေျပာဖူးလား ”

” ဟို …… အဲ … အင္း …… အဲလို … မေျပာဖူး ေပမယ့္ …… အင္း ဟို ေလ … ဟို လို အေနအထား နဲ႔ …… အင္း … ”

” တခါမွ မေျပာဖူးပါဘူးရွင္ … ဟုတ္တယ္မလား ”

” ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ဟာ … ဒါမဲ့ … အဲဒါ … ဟို ဟာ ေလ ”

” ေတာ္ပါၿပီ … ရွင္ကေလ အဆင့္ေက်ာ္ခ်င္တာ … က်မ အဲေလာက္ ေဈးမေပါ ေသးဘူး … ကဲ ျပန္မယ္ ”

” မေက်ာ္ ပါဘူး ဟာ … နင္ကလည္း နင္သာ မသိတာ … တရပ္ကြက္လုံး သိပါတယ္ ”

” မိတူးေရ … ငါ ျပန္ၿပီေဟ့ ”

” ေအးေအး မိသဲ … ဒီမွာ ငါမအားလို႔ေနာ္ ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ေျပာရင္း မိတူးပါ တခါတည္း ႏွုတ္ဆက္ၿပီး က်မ အိမ္ျပန္ခဲ့လိုက္တာ။ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးတာေတာ့ တကယ္ပါ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ အေပၚ အရင္တေခါက္ကတည္းက သနားၿပီး သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ေနမိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးပဲေလ ရည္းစားစကားေတာ့ အေျပာခံခ်င္ ေသးတာေပါ့။

မိတူးအိမ္ကအျပန္ လမ္းခ်ိဳးေလးေရာက္ေတာ့ က်မ ညာဘက္ေျခေထာက္ေရွ႕ အရိပ္က ထင္းကနဲ႔ ေပၚလာတာ တကိုယ္လုံး ဖ်င္းကနဲ႔ ၾကက္သီးေတြ ထလာေရာပဲ။ ဟိုတေလာကမွ ေဒၚေစာေယာက်္ား ဦးကံေမာင္ ဆုံးထားတာ၊ သြားပါၿပီ လာႏွုတ္ဆက္ၿပီ ထင္တယ္။ အေမနဲ႔လည္း တအားခင္ရွာတာ။ အေမ့နား ကပ္မရလို႔ က်မနားလာကပ္တာေနမယ္ ဒုကၡပါပဲရွင္ ..။ ခုန ကိုေမာင္ၿခိမ့္နဲ႔ အတူျပန္ခဲ့ရင္ အေကာင္းသား။ အိမ္ေတာ့ လွမ္းျမင္ေနရပါၿပီ။ ကိုယ္ဟာကို အားေပးရင္း ဆက္ေလၽွာက္ေနတုန္း ေနာက္ေက်ာဘက္က အသံထြက္လာပါေရာ။

” မိသဲ … ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္ ဟာ ”

” လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ သြားပါ … ဦးေလး ကံေမာင္ရယ္ … ဘဝျခားေနပါၿပီ …။ က်မလည္း ဦးေလး တစ္ေယာက္လို ခ်စ္ပါတယ္ရွင္ …။ အေမ့ကို သတိရေၾကာင္း ေျပာေပးပါ့မယ့္ … အဟင့္ ဟင့္ …။ က်မေနာက္ မလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ … ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ပါ …။ မနက္ၾက ဘယာေၾကာ္ေလး ေလာင္းေပးဆိုရင္လည္း ေလာင္းေပးပါ့မယ္ … ေနာ္ ေနာ္ ”

” ဟာ … ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ”

” တကယ္ပါ ဦးေလး ကံေမာင္ရယ္ … ဆြမ္းေရာ ခ်က္ေလာင္းၿပီး အမၽွေဝေပးမွာပါ …။ မယုံရင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါ …။ ကတိမတည္မွ ေနာက္ရက္ ေျခာက္ေပါ့ … ဒီေန႔ မေျခာက္ပါနဲ႔လား … အီးဟီး ”

” ဟာ … မိသဲ … ငါပါဟ … နင္ကလည္း ”

” ဟင္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဦးေလးကံေမာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ က်မ ေၾကာက္စိတ္တဝက္နဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုး ငိုမိေတာ့တယ္။

” ဟူးးးးးး … မငိုပါနဲ႔ မိသဲရယ္ ”

” အဟင့္ ဟင့္ … ငိုမွာပဲ … က်မက မိန္းမသားေလ … ဒီလို အေျခေနမ်ိဳးမွာ … ရယ္ရမွာလဲ စဥ္းစဥ္းစားစား ေျပာပါ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ရယ္ … အီးဟီး အဟင့္ ”

” ေအးပါ … နင္ ျပန္မခ်စ္နိုင္ရင္လည္း … ငါ့အခ်စ္ေတြ ထာဝရ သိမ္း ထား လိုက္ ပါ့ မယ္ ဟာ ”

” ရွင္ … က် မ က … မခ်စ္ဘူးလို႔ … ဘယ္သူေျပာလဲ … သရဲေျခာက္လို႔ ေၾကာက္ေနတာပါဆို ရွင္က တေမွာက္ေနာ္ ”

” ေဟ … ငါ ငါ နင့္ကို ခ်စ္ေနတာ ၾကာၿပီလို႔ … လိုက္ေျပာတာပါ … မေျပာရဲလို႔ ေမွးလိုက္လာတာ … နင့္ အိမ္နား ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ အရဲစြန႔္ၿပီး လွမ္းေခၚေတာ့ နင္က ဖက္ငိုေတာ့ တာပဲ ”

” ဟင္ … ဒါဆို က်မ ေဘးက အရိပ္က … ရွင့္ အရိပ္ေပါ့ ”

” ေအးေလ … နင္ျပန္သြားကတည္းက ငါလည္း လိုက္လာတာ ဒီနားေရာက္မွ ကပ္လိုက္မိတာပါ ”

” ေရာ္ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ … က်မက ေဒၚေစာ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေတာ့ … ဦးေလး ကံေမာင္ လိုက္ေျခာက္ၿပီ ထင္ေနတာ … ဟင့္ …။ လြတ္ပါဦး က်မ အသက္ရွူၾကပ္လာၿပီရွင့္ …။ တကယ္ပါပဲ ေၾကာက္ၿပီး သူ႔ရင္ထဲ ဝင္မိတာ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ဖက္ထားလိုက္တာ … ဟြင့္ ”

” ကလင္ လင္ … ကလင္ ကလင္ … အမေလး လမ္းလည္ေခါင္ႀကီး … ဆင္ျခင္ၾကပါဦး … မေနနိုင္လဲ … ဟင္ ဟာ ဟာ …… မိသဲ … ေမာင္ၿခိမ့္ ”

” ဟင္ … အေမ ”

” ဟာ … ေဒၚသန္း ”

ဒုကၡပါပဲ က်မနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ဖက္လ်က္ တန္းလန္းႀကီးရွင္။

” ဘုရား ဘုရား … အခု လူခ်င္း ခြဲၾကစမ္း …။ ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ေအ …။ ငါ့မွာေတာ့ ေမွာင္လာလို႔ ငါ့သမီးေလး တစ္ေယာက္ထဲ … ျပန္ရင္ စိတ္မခ်လို႔ လိုက္ေခၚရတာ …။ ဒင္းက လမ္းေပၚ ဆီဗူးေတြ ခါျပေနတာေပါ့ ဟုတ္လား မိသဲ ”

” မခါ ပါဘူး အေမရယ္ ”

” ကိုျမေမာင္ … ရွင္ ျမင္တယ္ေနာ္ … ခုန သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ … ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ”

အေမက ဆိုက္ကားေပၚထိုင္ရင္း ဦးေလးျမေမာင္ကို ေမးေနတာ။

” ဟို ဟို … ဖက္ၿပီးေတာ့ … ဟိုဟာ … ”

” ရၿပီ ကိုျမေမာင္ … ရွင္ျမင္တယ္ေနာ္ … အခုကိစၥ …။ ဟိုတခါ အိမ္ထဲ ပက္ပင္းမိတာေတာင္ … က်မကို ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား လုပ္သြားၾကတာ ”

” မိသဲ … အခုတက္ ျပန္မယ္ ”

” ဟုတ္ … အေမ …… ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … လြတ္ေတာ့ေလ ရွင္ကလည္း ”

” ဟမ္ … ငါလြတ္ထားတာ ၾကာၿပီဟ … နင္က ဖက္ထားတာ ”

” အြန႔္ … ဟုတ္ ဟုတ္ … ဒါဆို သြားၿပီေနာ္ ”

ဟုတ္သားပဲ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က က်မဖက္ထားရာကေန ဘယ္ခ်ိန္က လြတ္လိုက္မွန္း မသိဘူး က်မက ဖက္ထားမိသား ျဖစ္ေနတာ။ က်မလည္း အေမတို႔ ဆိုက္ကားေပၚ တက္ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္လည္း က်မကို စိုက္ၾကည့္ရင္း က်န္ေနရစ္တာေပါ့။

………………………………………………………

” မိသဲ ေရ … မိသဲ ရွိလား ”

” ေအး မိတူးလား … လာေဟ့ … ညည္းသူငယ္ခ်င္း ေရခ်ိဳးေနတယ္ ”

” ဟုတ္ … ေဒၚေလး … ဖိတ္စာ လာဖိတ္တာပါ ”

” ေအာ္ … ဘယ္ေန႔ ”

” သဘက္ခါ … ေဒၚေလး ”

” ဟဲ့ … လင္ရေတာ့မွာမို႔ … ေပ်ာ္ေနတာလား ”

က်မ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္း ထြက္လာေတာ့ အေမနဲ႔ မိတူး စကားထိုင္ေျပာေနတာ ျမင္လို႔ လွမ္းစလိုက္တာပါ။

” ေအး … ဝါမဝင္ခင္ေလး … ရက္အျမန္ေရြးလိုက္ရတာ ”

” ေစ့စပ္ထားတာ … ၁ လ ေက်ာ္ေလး ရွိေသးတယ္ … ခိခိ … ခဏ ငါ အကၤ်ီလဲလိုက္ဦးမယ္ ”

” ေအးပါ … မိသဲရ … ၿပီးရင္ အငယ္မတို႔ဘက္ လိုက္ခဲ့ဦး ဖိတ္စာသြားပို႔မလို႔ ”

” ေအးေအး ”

က်မ အခန္းထဲဝင္ၿပီး အဝတ္အစားလဲေတာ့ အေမနဲ႔ မိတူးတို႔ စကားျပန္ေျပာေနၾကတာ။ သနပ္ခါး ပါးပါးေလးပြတ္ၿပီး အေပၚက ရင္ဖုံး ခါးတိုေလးနဲ႔ ေအာက္က ထမိန္ေျဗာင္ အညိဳေလး ဝတ္လိုက္တယ္။

” ရၿပီ … သြားစို႔ … မိတူး ”

” အေမ … သမီး ခဏ လိုက္သြားဦးမယ္ေနာ္ ”

” ေဒၚေလး သမီးလည္း သြားၿပီ … ဖိတ္စာေတြ ဖိတ္ရမွာမို႔ ”

” ေအးေအး … မိသဲေရ အျပန္ၾက အေမ့ဖို႔ … မုန႔္ဟင္းခါး ဝယ္ခဲ့ဦး ”

” ဟုတ္ အေမ ”

မိတူးနဲ႔ က်မ ေလၽွာက္လာရင္း လမ္းဂြေလးေရာက္ေတာ့ အငယ္မတို႔ဘက္ ဦးတည္လိုက္တယ္။ တရပ္ကြက္ထဲ ဆိုေပမယ့္ အငယ္မတို႔က ေတာင္ဘက္ျခမ္း အေနာက္ေတာင္ ေဒါင့္ထဲမွာ သူတို႔အိမ္က။

” ဝုတ္ … ဝုတ္ … ဂရားးး ဂရားးး … ဝုတ္ ”

” အမေလး … ပလုတ္တုတ္ … မိသဲ လုပ္ဦး ဟ ”

အေရးထဲ သားက်ထားတဲ့ ေခြးမတစ္ေကာင္က မိတူး လွမ္းဟတ္လို႔ ေျခာက္ထုတ္ေပးရေသးတယ္။

” ဟဲ့ … ဟဲ့ေခြး … ရွု႔ ရွုး … သြားစမ္း … မိတူး ဒီဘက္လာ မသာမ … ေခြးမႀကီးက သားေပါက္ထားတာ ဟိုမွာ ေတြ႕လား ေခြးေပါက္ေလးေတြ … မဂၤလာဦးည အဖုတ္ ေခြးကိုက္လို႔ ငတ္ေနမယ္ ခိခိ ”

လမ္းခ်ိဳးေရာက္ေတာ့ အငယ္မတို႔အိမ္ လွမ္းျမင္ေနရၿပီ။ အိမ္ေရွ႕မွာ ဆန္တင္တဲ့ ကားေရာ ရပ္ထားတာ။

” အငယ္မဘဲႀကီး … ေရာက္ေနတာဟ ”

” ကားဆရာလား … မိသဲ ”

” ဟုတ္မယ္ … ဟိုမွာ ကားရပ္ထားတာ မေတြ႕ဘူးလား …။ လာလာ … ဖိတ္စာ ျမန္ျမန္ေပးၿပီး တျခားဖက္ သြားဖိတ္ရေအာင္ ”

အငယ္မအိမ္ထဲ ဝင္တာနဲ႔ တအိမ္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနတာ။

” ဟိတ္ … လူမရွိဘူးဟ မိသဲ ”

” ေအးဟာ … အငယ္မ ကားဆရာနဲ႔မ်ား အျပင္သြားလား မသိဘူး ”

မိတူးနဲ႔ က်မ ဖိတ္စာကို အိမ္ေရွ႕ စားပြဲခုံေပၚတင္ရင္း ခုံအလြတ္ေလးေပၚ ဝင္ထိုင္တုန္း စကားသံ ခပ္တိုးတိုး ၾကားလိုက္မိတယ္။ စကားသံေၾကာင့္ ပါးစပ္ပိတ္ရင္း မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပၿပီး အသံလာတဲ့ ေနာက္ေဖးအခန္းဘက္ တိုင္ပင္စရာ မလိုပဲ ေျခဖြဖြနင္းၿပီး ေလၽွာက္လာခဲ့တာ။ ထရံေပါက္ က်ယ္တာေလးရွာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တာေပါ့။

” ကိုဘတိုး … က်မ လီးစုပ္ဦးမယ္ ၿပီးမွ ရွင္ကလိေတာ့ ”

အငယ္မက ေပါင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးကို လိမ္ယွက္ၿပီး ေကာ့ထိုးရင္း ေျပာေနတာပါ။

” အင္းပါ … ငယ္ေလးရယ္ … ျမန္ျမန္စုပ္ေနာ္ … ငယ္ေလး ေစာက္ပတ္ႀကီးလည္း ယက္ခ်င္ေသးတယ္ ”

တအိမ္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး အငယ္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ ကုတင္ေပၚ ကားဆရာက အငယ္မ အဝတ္ေတြ တစ္ခုခ်င္းခၽြတ္ေနတာ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ကားဆရာက နို႔ေတြကုန္းစို႔ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ နိုက္ဆြေပးေနရင္း အငယ္မ မ်က္လုံးအစုံကေတာ့ ကားဆရာ မ်က္ႏွာပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ နို႔စို႔ရာကေန ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ေတ့စုပ္တာနဲ႔ အငယ္မတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္လာေရာပဲ။ ကားဆရာက ပါးစပ္ခ်င္း ေတ့စုပ္လိုက္ နို႔ေတြကုန္းစို႔လိုက္နဲ႔ လက္ကေတာ့ အငယ္မေပါင္ၾကားထဲက မေရြ႕ေသးဘူး။

” ကိုဘတိုး … ရွင့္ပုဆိုး ခၽြတ္ … ပက္လက္လွဲ လိုက္ေတာ့ ေနာ္ ”

ဒီတခါမွ ကားဆရာက အငယ္မ စကားအဆုံး ပုဆိုးခၽြတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚပက္လက္ လွန္ေပးလိုက္တယ္။ အငယ္မက သူ႔ေဘး ပက္လက္အေနထားနဲ႔ လွဲခ်လိုက္တဲ့ ကားဆရာ ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးကို မက္မက္ေမာေမာၾကည့္ရင္း ကုန္းထ စုပ္ေတာ့တာပဲ။ ကားဆရာ ေပါင္ၾကားက လီးက မစုပ္ခင္ ကတည္းက ေထာင္မတ္ၿပီး တုန္ေနတာ ၾကည့္ရင္း ၾကက္သီးေတာင္ ထတယ္။ အငယ္မက ကန႔္လန႔္ဖ်က္ အေနထားနဲ႔ တႁပြတ္ႁပြတ္ ဆြဲစုပ္ေနေတာ့ ကားဆရာ ဖင္ႀကီး ႂကြတက္ေနတာ။

” ကိုဘတိုး … ယက္ေပးေတာ့ေလ … ရွင့္လီးစုပ္ရင္း ေစာက္ပတ္က ယြေနၿပီ ”

” ယက္ေပးမွာေပါ့ … ငယ္ေလးကလည္း … ပက္လက္လွန္လိုက္ ”

…………………………………………….

အခန္း ( ၇ )

အငယ္မ ပက္လက္လွန္တာနဲ႔ ကားဆရာက ကုန္းထၿပီး ေပါင္ၾကားေနရာယူရင္း ေလးဘက္ကုန္းယက္ေတာ့တာပဲ။ အငယ္မ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ကို တျပတ္ျပတ္နဲ႔ မနားတမ္း ထိုးယက္ေနေတာ့ အငယ္မတစ္ေယာက္ တအီးအီး ညည္းရင္း ေကာ့ထိုးေပးေနတာေပါ့။

” ကၽြတ္ …… ရွီးးးးးးး ေကာင္းလိုက္တာ ကိုဘတိုးရယ္ … ရွင္ေလ တအားတတ္တာပဲ … အင္းဟင္း … မလြတ္နဲ႔ အစိေလး ငုံထားဦး … အားးး အ အ ”

အငယ္မက နို႔အုံ ႏွစ္ဖက္အား လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇစ္ရင္း ကားဆရာ ပါးစပ္ႏွင့္ သူ႔ေစာက္ပတ္ကို ထိုးကပ္ပစ္တာ။ အငယ္မ ကာမစိတ္ႂကြေနတာၾကည့္ရင္း ေအာက္က တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ခံစားလာမိလို႔ ေဘးလွည့္ၾကည့္ေတာ့ မိတူးက အကၤ်ီၾကယ္သီး တစ္လုံးျဖဳတ္ၿပီး ေဘာ္လီေအာက္ကေန နို႔အုံတဖက္ကို သူ႔ပါသူ ညႇစ္ေခ်ေနတယ္။ မိတူး ၾကည့္ေနတုန္း အငယ္မဆီက တအင့္အင့္အသံမ်ား ထြက္လာလို႔ ျပန္ေခ်ာင္းေတာ့ ကားဆရာကို ေခါင္းရမ္းျပေနတာ ျမင္ေနရတာ။ ေခါင္းခါျပရင္း လက္ကလည္း နို႔အုံေတြ ညႇစ္ရင္း ဖင္ႀကီးႂကြလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာ့ေပးေနတုန္းပဲ။

အငယ္မ ကာမစည္းစိမ္ရေနတာ ၾကည့္ရင္း လက္တဖက္က အလိုလို ထမိန္ေအာက္နားစအား မၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ထိုးစမ္းမိတယ္။ ေပါင္ၾကားထဲ အဖုတ္ေလးက ေစာက္ရည္ေတြ စို႔ေနပါၿပီ။ မိတူးဘက္ၾကည့္ေတာ့ သူလည္း စိတ္ႂကြေနၿပီ မ်က္လုံးေလးမိတ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားတဲ့ ပြတ္သပ္ေနတာ။ က်မလည္း အဖုတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းၾကားေလးထဲ လက္ညႇိုးေလးသြင္း အေျမႇာင္းလိုက္ ဆြဲရင္း ေစာက္စိေလးအား ဖိေခ်ေနမိတာေပါ့။ ကာမစိတ္ ႂကြလာရင္း အငယ္မ ၾကည့္ေနတုန္း အငယ္မက ေစာက္ပတ္ အယက္ခံေနရာမွ ထထိုင္ၿပီး ကားဆရာ ပါးစပ္နား တဝိုက္ ေပပြေနတဲ့ ေစာက္ရည္ေတြ ယက္ေပးရင္း စုပ္ယူမ်ိဳခ်ေနတယ္။

” ငယ္ေလး ”

” ရွင္ ”

ကားဆရာက အငယ္မလက္ဆြဲၿပီး ေတာင္မတ္ေနတဲ့ လီးေပၚျပန္တင္ေပးေတာ့ လီးကိုင္ၿပီး ဂြင္းထပ္ထု ေပးေနေတာ့တယ္။ လီးႀကီး အငယ္မ လက္ထဲ မာလာတာနဲ႔ ကုန္းထၿပီး ပါးစပ္ထဲသြင္း ေလးဖက္ေထာက္အေနထားနဲ႔ တႁပြတ္ႁပြတ္ ဆြဲစုပ္ျပန္ေရာ။ ဒီတခါ အငယ္မက ျပတင္းေပါက္ဖက္ ေရာက္သြားေတာ့ က်မတို႔ေခ်ာင္းတဲ့ဘက္က ကားဆရာ လီးကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရတာ။ အငယ္မက သူ႔ပါးစပ္ထဲ မဆန႔္မျပဲ ဝင္ေနတဲ့ ဒစ္ႀကီးကို လၽွာထိပ္ေလးနဲ႔ ဝိုက္ကစားၿပီးမွ လီးကို ပါးစပ္ထဲ ဝင္နိုင္သေလာက္ မ်ိဳခ်ပစ္တယ္။

အငယ္မ အျပဳအမူေၾကာင့္ က်မေရာ မိတူးေရာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ေဘးတိုက္အေနအထားနဲ႔ လွည့္ၾကည့္ရင္း အံ့ၾသမွင္သက္ေနမိတာေပါ့။ အငယ္မ ဒီေလာက္ လုပ္တတ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားဘူးေလ။ အငယ္မက အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိရင္းစုပ္ေပးေနတုန္း ကားဆရာလည္း အငယ္မေခါင္းကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ကို ဆြဲလိုးေနတယ္။ မိတူးေတာ့ မသိဘူး က်မေတာ့ စိတ္ထဲ မရိုးမယြ ျဖစ္လာတာနဲ႔ ေစာက္ပတ္အုံကို ခပ္တင္းတင္း ဖိပြတ္ပစ္ေနရတာ။

ပြတ္ေနရင္း ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ အစိေလးထိမိေတာ့ ေပါင္တန္ေတြ ဆက္ကနဲ႔ တုန္လာၿပီး ေစာက္ရည္ ထြက္က်လာတယ္။ ခဏေနေတာ့ ကားဆရာက အငယ္မကို ပက္လက္လွဲခ်ၿပီး ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ အဖုတ္ကို ဒစ္ဖူးနဲ႔ ရိုက္ေတာ့ အစိေလး ထိမိပုံပဲ အငယ္မတစ္ေယာက္ တအီးအီး ညည္းရင္း ဖင္ႀကီး ရမ္းခါေနတာ။ တဆက္ထဲ အငယ္မခါး ထိန္းၿပီး အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထေနတဲ့ လီးနဲ႔ ဖိလိုးပစ္တယ္။

တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ တိုးဝင္သြားတဲ့ လီးဝင္သံနဲ႔အတူ အငယ္မ ရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့တက္လာေတာ့ ကားဆရာက နို႔အုံေတြ ညႇစ္ဆြဲၿပီး တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ ေဆာင့္လိုးေနေရာပဲ။ အငယ္မကလည္း တအားအား ညည္းရင္း အားရေက်နပ္တဲ့ပုံနဲ႔ ဖင္ႀကီးႂကြၿပီး ေအာက္က ပင့္ခံေနေတာ့တာေပါ့။ အငယ္မ ေအာက္က ပင့္ေဆာင့္တာနဲ႔ ကားဆရာက ေရွ႕ကိုယ္လုံး ေမွာက္ခ်ၿပီး ခ်ိဳင္းၾကား လက္လၽွိုသြင္းရင္း မီးပြင္မတတ္ ဆြဲလိုးပစ္တယ္။

” ဇြိ … ဘြတ္ …… ေကာင္းလား ငယ္ေလး … အင့္ … ဘြတ္ဘြတ္ ”

” ေကာင္းတယ္ … ကိုဘတိုးရဲ့ … ရွင့္ စိတ္ႀကိဳက္သာ လိုး ”

တျဖည္းျဖည္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္လာၿပီး အငယ္မေရာ ကားဆရာေရာ ႏွစ္ဦးသား အသံေပါင္းစုံ ထြက္ေနေတာ့တာ။ က်မလည္း ရမၼက္ခံစားမွုက ဒုတိယအႀကိမ္ ငယ္ထိပ္ တက္လာျပန္ၿပီ။ အငယ္မဆီက အံႀကိတ္သံေပၚလာၿပီး ကားဆရာ ခါးေပၚ ေျခႏွစ္ဖက္ လိမ္ခ်ိတ္တင္ရင္း ေကာ့ထိုးတာနဲ႔ ေစာက္စိေလး ခပ္တင္းတင္းဖိေခ်ေတာ့ ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ျပန္ေရာပဲ။ ေပါင္ၾကားထဲ ေႏြးကနဲ႔ ထမိန္ေရွ႕ျခမ္းပါ ရႊဲသြားရတယ္။ တဆက္ထဲလိုလို ကားဆရာဆီက အားကနဲ႔ ျမည္သံရွည္ႀကီး ထြက္လာၿပီး အငယ္မကို တရပ္စပ္လိုးေနတာ ကုတင္တိုင္ေတြပါ ရမ္းခါေနေတာ့တာ။

မိတူး ၾကည့္ေတာ့ မိတူးလည္း ထမိန္အျပင္ကေန ေပါင္ဂြ လက္နဲ႔အုပ္ထားရင္း တကိုယ္လုံး တုန္ေနရွာတယ္ အခုမွ ၿပီးပုံပါ။ ခဏေန အငယ္မနဲ႔ ကားဆရာတို႔ ႏွစ္ဦးလုံး ၿငိမ္သြားမွ အိပ္ခန္း တံခါးနားက ခြာခဲ့လိုက္တယ္။ အိမ္ေရွ႕ျပန္ထြက္ ထမိန္ကြက္ေနတာေတြ လွည့္ဝတ္ၿပီး ခဏေနမွ အသံေပးလိုက္တာေပါ့။

” အငယ္မေရ … အငယ္မ ”

” ေအး … ရွိတယ္ေဟ့ … လာလာ ”

အိမ္ေရွ႕ခန္း ေရာက္ေတာ့ အငယ္မက ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ က်မတို႔ကို လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာက ေခၽြးေတြကြက္ေနၿပီး ကမန္းကတန္း ထလာရပုံပါ။ က်မနဲ႔ မိတူးလည္း စကားၾကာၾကာ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဖိတ္စာ ေဝစရာရွိလို႔ သြားမယ္ ေျပာေတာ့ အငယ္မက သူေရာ လိုက္ခဲ့ေပးမယ္ ေျပာေနရွာတာ။

” ငါေရာ … လိုက္ခဲ့မယ္ေလ မိတူး ”

” အမယ့္ေလး … ေနပါေစ အငယ္မရယ္ … နင့္လူႀကီး ေရာက္ေနတာမလား … အိမ္ေရွ႕မွာ ကားရပ္ထားတာ ”

” ေရာက္ေနတာ ဟုတ္ပါတယ္ဟ … ပင္ပန္းလို႔ အိပ္ေနၿပီ ”

” ၿခီး … ခိခိ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

က်မနဲ႔ မိတူး ၿပိဳင္တူရယ္ေတာ့ အငယ္မက အိပ္ခန္းဘက္ လွည့္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးၿဖီးႀကီး လုပ္ျပေနတယ္။ အငယ္မကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး ဖိတ္စာေတြ လိုက္ဖိတ္ရင္း ၿပီးမွ မိတူးနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။

မိတူး မဂၤလာေဆာင္က အိမ္မွာတင္ပဲ ေဆာင္တာပါ။ ကိုေက်ာ္စိုးက ခန္းမမွာေဆာင္မယ္ ေျပာတာကို မိတူးက ကုန္က်စရိတ္ကို က်မတို႔ရပ္ကြက္က ဓမၼာ႐ုံျပင္ဖို႔ မတည္ေငြ လုပ္မယ္ေျပာတယ္။ မဂၤလာေဆာင္သိမ္းေတာ့ မိတူးတို႔ ေနာက္ေဖးမွာ ကိုေမာင္ၿခိမ့္နဲ႔ စကားေျပာေတာ့ ဖက္နမ္းခံရေသးတာ ခ္ခ္။ အရက္နံ့ေတြက မြန္ထူလို႔ေပါ့။ ပထမဆုံးရတဲ့ အနမ္းက ကဗ်ာမဆန္ေပမယ့္ က်မ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ လူဘဝကလည္း အဆိုးအေကာင္း ဒြန္တြဲေနတာ သိပ္မွန္တာပဲရွင္။ မိတူး မဂၤလာပြဲအၿပီး ၂ ပတ္ေနေတာ့ ထင္မွတ္မထားေတြ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။

……………………………………………………

” မိသဲေရ မိသဲ … ညည္းအေမ ရွိလား ”

ဟင္းခ်က္ရင္း ေအာ္သံၾကားလို႔ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ အေၾကာ္ေရာင္းတဲ့ ေဒၚေစာပါ ။ အိမ္ေရွ႕ အိမ္စီးကား အျဖဴေလး တစ္စီးေရာ ရပ္ထားတာ ျမင္ေနရတယ္။

” ရွိတယ္ အိမ္ထဲမွာ … ေဒၚေလး … လာေလ ဘာကိစၥ ရွိလို႔ပါလိမ့္ ”

က်မ စကားဆုံးေတာ့ ေဒၚေစာက ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ အသားျဖဴျဖဴ လူတစ္ေယာက္ကို လွည့္စကားေျပာရင္း အိမ္ထဲ အတူဝင္လာၾကတာ။

” ေဟာ … မမေစာ ဧည့္သည္ေရာ ပါလာတာလား ဘာမ်ားရွိလို႔ပါလိမ့္ ”

အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အေမလည္း အသံၾကားလို႔ ထြက္လာပုံပဲ။

” အေရးႀကီးတယ္ … မသန္းရဲ့ …။ ေမာင္ရင္ေလး … လာထိုင္ …။ ဒါက မင္းေျပာတဲ့ ကိုျမေမာင္မိန္းမ … ဒီဘက္က သူ႔သမီး ”

ေဒၚေစာက အေမ့ကိုေျပာရင္း တဆက္ထဲ ကားနဲ႔လာတဲ့ လူကို ရွင္းျပေနတယ္။ ကားနဲ႔လာတဲ့ သူက က်မနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းပါ က်မထက္ ငယ္ပုံပါပဲ။

” ဟုတ္ … က်ေနာ့္နာမည္ ေဇာ္နိုင္ပါ ခင္ဗ်ာ …။ ဒီက အန္တီ့ေယာကၤ်ားကို က်ေနာ့္ဦးေလး ကားနဲ႔ တိုက္မိလို႔ … ေဆး႐ုံတင္ထားရပါတယ္ ”

” ဟမ္ … အမေလးးးး … ကိုျမေမာင္ ကိုျမေမာင္ … ကိုျမေမာင္ … ဘာ ျဖစ္ သြား လဲ … အီးဟီး အဟင့္ ဟင့္ ”

” ဟို ဟို … မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ အန္တီ … ညာဘက္ေျခေထာက္ ထိခိုက္မိ႐ုံပါ … ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး …။ အခုလည္း သူက လိပ္စာေျပာလိုက္လို႔ က်ေနာ္ လာေျပာျပတာပါ …။ ျပန္ေကာင္းတဲ့ အထိ … အကုန္ တာဝန္ယူမွာပါဗ်ာ ”

ဒါနဲ႔ က်မတို႔ သားအမိ ကိုေဇာ္နိုင့္ ကားေလးနဲ႔ ေဆး႐ုံလိုက္သြားၾကတယ္။ ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ညာဘက္ေျခသလုံး နာတာေလးပဲ က်န္တာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေျပာတယ္။ အေမကေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္ကို ဖက္ငိုေတာ့တာပဲ။ ဦးေလးျမေမာင္က အေမ့ျပန္ဖက္ၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးက ျပဳံးလို႔။ က်မေတာင္ ေၾကာင္သြားမိတယ္။

” ကိုျမေမာင္ … က်ဳပ္က စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာ … ေတာ္က ဘာလို႔ ရယ္ရတာတုန္း ”

အေမက ငိုရင္း ဦးေလးျမေမာင္ကို ရန္ျပန္ေတြ႕ေတာ့တာပဲ။ ေဘးလူနာ ကုတင္ေတြကလည္း ျပဳံးစိစိနဲ႔ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာေပါ့။

” ငါ့မိန္းမ … ငါ့ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ … မေသခင္ သိလိုက္ရလို႔ေပါ့ကြ … အ ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

ဦးေလးျမေမာင္က အခုမွ အနာသတိရပုံပဲ ေျခသလုံးကို ခပ္ဖြဖြကိုင္ၿပီး မ်က္ႏွာေလး မဲ့ရွုံ႔သြားတာ။ ခဏေနေတာ့ တာဝန္က် ဆရာဝန္ေရာက္လာၿပီး ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္မွန္ ယူၾကည့္ေနတယ္။

” ဒီဘက္က … လူနာရွင္လား ”

” ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ … က်မက သူ႔အမ်ိဳးသမီးပါ ”

” အင္း … ေျခသလုံး အရိုး အက္သြားတာ …။ ရက္ ၃၀ ေလာက္ ေဆး႐ုံ တက္ရမယ္ …။ လိုအပ္ရင္ ၄၅ ရက္ ေပါ့ဗ်ာ …။ အရိုးက အေပၚနည္းနည္း တက္သြားလို႔ စတီးေဖါက္ခ်ိတ္ၿပီး ျပန္ဆြဲခ်ရမွာ ”

” ဟုတ္ကဲ ဆရာ … လိုအပ္တာ မွန္သမၽွ အကုန္လုပ္ေပးပါ ”

အေမနဲ႔ ဆရာဝန္ႀကီး ေျပာေနတာကို ကိုေဇာ္နိုင္က ဝင္ေျပာေနတာ။ ဆရာဝန္ႀကီး ျပန္သြားၿပီး ခဏအၾကာ ဦးေလးျမေမာင္ကို လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ လာသယ္သြားၾကတယ္။ က်မနဲ႔ အေမလည္း အိမ္ျပန္ၿပီး ဦးေလးျမေမာင္ အတြက္ ေစာင္ ေခါင္းအုံး အဝတ္အစား ဓာတ္ဗူး ျပန္ယူၾကဖို႔ တိုင္ပင္ေနၾကတာေပါ့။ က်မ ျပန္ယူမယ္ လုပ္ေတာ့ ကိုေဇာ္နိုင္က ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ ေပးပါတယ္။ အဲကစၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ စိတ္ခုေနတာပဲရွင္။ ေဆး႐ုံကို သူကလည္း လာအေမး က်မက ကိုေဇာ္နိုင္ ကားေပၚအတက္မွာပါ။

” မိသဲ ”

” ဟင္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ”

က်မက ကားေပၚအတက္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ဆိုင္ကယ္ စတင္း အေပါက္နား အေရာက္ေပါ့။

” ဦးေလးျမေမာင္ … အေျခအေနေရာ ”

” တီတီ … တီ တီ တီ တီ …… တီတီ တီ တီ ”

က်မ ျပန္ေျပာမယ္အလုပ္ ေနာက္ကားေတြက ဟြန္း တအားတီးၿပီး လမ္းေတာင္းလို႔ ကိုေဇာ္နိုင္လည္း က်မကို ကားေပၚ အျမန္တက္ခိုင္းၿပီး ေမာင္းထြက္လာခဲ့တာပါ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မကို ဆိုင္ကယ္ေပၚက ၾကည့္ရင္း က်န္ေနရစ္တယ္။ က်မကို ကိုေမာင္ၿခိမ့္ စိတ္ခုသြားမွန္း ရိပ္မိတာေပါ့။ သူနဲ႔ စကားေျပာေနခ်ိန္ ကားက ေမာင္းထြက္သြားတာေလ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ရက္မွ ရွင္းျပရေတာ့မွာပဲ။ ေလာေလာဆယ္ ဦးေလးျမေမာင္ဖို႔ ပစၥည္း အသုံးေဆာင္နဲ႔ အဝတ္အစားေတြ ယူရဦးမယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မ ကိုေဇာ္နိုင့္ကို ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးၿပီး ဦးေလးျမေမာင္အတြက္ အဝတ္အစား ၅ စုံေလာက္ရယ္ ေစာင္ရယ္ ျခင္းေလးထဲ ေခါက္ထည့္ ခဏေနေတာ့ ေဆး႐ုံ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ညပိုင္းမွ ဦးေလးျမေမာင္ ေက်ာက္ပတ္တီးနဲ႔ အရိုးအေၾကာ ကုသေဆာင္ထဲ ျပန္ေရာက္လာတာ။ ကိုေဇာ္နိုင္က က်သင့္တဲ့ ေဆးဖိုးရွင္းၿပီး အေမ့လက္ထဲ ၂ သိန္း ထည့္ေပးထားခဲ့တယ္။

” အန္တီ … ဒါေလး လက္ခံေပးပါဦး … နက္ဖန္ တေခါက္ လာခဲ့ဦးမွာပါ ”

” ေအးပါကြယ္ … ငါ့တူတို႔ ဘက္က … တာဝန္ယူမယ္ဆိုေတာ့ … အမွုဘာညာ မဖြင့္ေတာ့ပါဘူး … ေပ်ာက္ကင္းတဲ့ အထိေတာ့ ကုေပးပါကြယ္ ”

” စိတ္ခ်ပါ အန္တီ … အမွုမဖြင့္ေတာ့တဲ့ အေၾကာင္း ဦးေလးကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ ”

ကိုေဇာ္နိုင္က ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာသေလာက္ စကားေျပာ ပါးနပ္တယ္ရွင္။ အေမ့လို လူမ်ိဳးေတာင္ တခ်က္ထဲနဲ႔ သိမ္းသြင္းသြားနိုင္ခဲ့တာ။ အျပန္ၾက က်မကို ႏွုတ္ဆက္ရင္း အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ရမလား ေမးေနေသးတယ္။ က်မလည္း အေမျပန္မွ ျပန္မယ္ပဲ ေျပာလိုက္တာပါ။

” မိသဲ … ျပန္ခ်င္လည္း ျပန္ေလ …။ ေဒၚေစာကို ေခၚအိပ္ေပါ့ …။ အေမက … ကိုျမေမာင္ကို ေစာင့္ရင္း ဒီမွာ ညအိပ္မလို႔ ”

” ဟုတ္ … အေမ ဒါဆိုလည္း သမီး ျပန္ေတာ့မယ္ …။ မနက္ၾက … ဘာဝယ္ခဲ့ရမလဲ ”

” အေမနဲ႔ ညည္းဦးေလးျမေမာင္ဖို႔ … လက္ဖက္ရည္ရယ္ … ထပ္တရာေလး ၂ ခ်ပ္ ပဲနဲ႔ ဝယ္ခဲ့ေအ …။ ေအာ္ ေနဦး … အေမ့ ထမိန္နဲ႔ အကၤ်ီ ၂ စုံေလာက္ မနက္ ထည့္ခဲ့လိုက္ ”

” ဒါဆို သြားၿပီေနာ္ … အေမ ”

” ဒုတ္ … အြပ္ … အမေလး ”

ကိုေဇာ္နိုင္ေပါ့ မျပန္ေသးပဲ က်မေနာက္ ရပ္ေနေတာ့ က်မက လွည့္အထြက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဝင္တိုက္မိၾကတာ။

” ေဆာရီးေနာ္ မသဲ … က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးမလို႔ ရပ္ေစာင့္ေနမိတာပါ ”

” အင္းပါ … ရပါတယ္ … က်မလည္း အမွတ္တမဲ့ မို႔ပါ ”

အျပန္ၾက ကိုေဇာ္နိုင္ပဲ အိမ္လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲဝင္ေတာ့ မီးက ပ်က္ပါေလေရာ။ က်မ အိမ္ေရွ႕နားထိ ကားမီးထိုး ေမာင္းလာခဲ့ရတယ္။ ကိုေဇာ္နိုင့္ ကားေလးေမာင္းထြက္သြားမွ အိမ္တံခါးေရွ႕ ငုတ္တုတ္ႀကီး ထိုင္ေနတဲ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ဘြားကနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတာ။

” ဟင္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ”

” အင္း … ေန႔လည္က ဘာသေဘာလဲ … မိသဲ ”

က်မထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ ေဆး႐ုံကကိစၥ စိတ္ခုၿပီး မေက်နပ္ေနတာေပါ့။ အိမ္တံခါး ေသာ့ဖြင့္ၿပီး အိမ္ထဲေခၚ ေသခ်ာရွင္းျပရတယ္။ ေနာက္ကားေတြ ဟြန္းတီးလို႔ က်မ စီးလာတဲ့ကား ေမာင္းထြက္ခဲ့တာရယ္ ကားေမာင္းတဲ့ သူက ဦးေလးျမေမာင္ကို တိုက္တဲ့ ကားသမားရဲ့ တူေတာ္တာရယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မယုံသလို ၾကည့္ေနလို႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းၿပီး ေခ်ာ့လိုက္ရတယ္။

” ေအးပါ … ငါ စိတ္ဆိုးလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ … အခု ဗိုက္က ဆာလာၿပီဟာ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

………………………………………………

အခန္း ( ၈ )

ဟုတ္မွာ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဗိုက္ထဲက တဂြီဂြီနဲ႔ပါ။

” အိမ္ျပန္ရင္ … မိသဲ လိုက္ခဲ့မယ္ … ေဒၚေစာ ေခၚအိပ္မလို႔ ”

” ငါ လာ အိပ္ေပးမယ္ေလ ”

” အင္ … ဘယ္ျဖစ္မလဲ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ရဲ့ … ပတ္ဝန္းက်င္က … ရွိေသးတယ္ေလ ”

” ေအာ္ … ေဆာရီးဟာ ငါနင့္အတြက္ စိတ္ပူလို႔ပါ ”

” အင္းပါ … သိပါတယ္ … ေဒၚေစာ ေခၚအိပ္မွာေလ … မနက္ၾက မုန႔္အတူ စားရေအာင္ လာခဲ့ ”

ေဒၚေစာ သြားေခၚေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က အိမ္အထိ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္နဲ႔ အေမ့အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ ေဆး႐ုံပို႔ အဝတ္အစားေတြ ျပန္ယူ ေလၽွာ္ေပးလိုက္ေပါ့။ ျပသနာက တက္ခ်င္ေတာ့ ႀကံဖန္တက္တာ။ ကိုေဇာ္နိုင္နဲ႔ အျပင္ထြက္ၿပီး ဦးေလးျမေမာင္အတြက္ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း ေဆးဝါးကအစ အတူထြက္ဝယ္ၾကတယ္။ မေမၽွာ္လင့္ပဲ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ နားထဲ ေရာက္ေတာ့ စကားမ်ားေရာေပါ့။ က်မလည္း မဟုတ္တာမွ မလုပ္တာ။ ႐ုတ္ရက္ဆိုေတာ့ ေဒါသအိုး ေပါက္ထြက္ သြားမိတယ္။

” နင္တို႔ … ညတိုင္းလိုလို အျပင္ထြက္လည္ၾကတာ မဟုတ္လား ”

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ရွင္ မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔ …။ က်မ အခုထိ ရွင္ကလြဲၿပီး ဘယ္ေယာက်္ားမွ မခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူး ”

က်မ မာနကို ေလ်ာ့ထားေပမယ့္ သိကၡာတရားေတာ့ မေလ်ာ့နိုင္ခဲ့တာပါ။

” ငါ့မွာ သက္ေသ အတိအက် ရွိတယ္ … မိသဲ ……။ နင္တို႔ အတူ မုန႔္စားတဲ့ ဆိုင္ကအစ ေျပာျပလို႔ရတယ္ ”

ဟူးးးး တခါ တေလေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္အတြက္ ေဆးထြက္ဝယ္ရင္း ကိုေဇာ္နိုင္ ဗိုက္ဆာလို႔ အတူ လိုက္ထိုင္ေပးမိတာေတြ ရွိတာေပါ့။ ဒါကလည္း လူမွုေရး အရပါ။ သံသယတဲ့ တကယ္ပါ ကိုးကြယ္မိရင္ ခ်စ္သူခ်င္းေတာင္ သူစိမ္းေတြ ျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္။ က်မ ဘယ္လိုမွ ရွင္းမျပတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ စကားေတြက ရင့္သီးလာလို႔ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာလိုက္မိတယ္။ အခုဆို ၁၅ ရက္ရွိၿပီ က်မ ေဆး႐ုံက ညဘက္ျပန္လာတိုင္း စိတ္မခ်တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ လာေစာင့္ေနတာမ်ိဳး က်မ ဗိုက္ဆာလာမယ္ဆိုတာ သိလို႔ ေကာ္ဖီထေဖ်ာ္ေပးတာမ်ိဳး ရယ္ေမာစရာ စကားေတြ ေျပာၿပီး အလစ္ ခိုးနမ္းတတ္တာမ်ိဳး ဟူးးးး အရာအားလုံး ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရပါၿပီ။

…………………………………………………..

” မသဲ … ဒီရက္ထဲ မ်က္ႏွာေလး ေခ်ာင္က်သြားတယ္ … ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း … ဂ႐ုစိုက္ပါဦး ”

ဒီေန႔ညေနပိုင္း က်မ ေဆး႐ုံအသြား ကိုေဇာ္နိုင္က ေျပာေနတာပါ။

” ဟုတ္ … ကိုေဇာ္နိုင္ … ေဈးေရာင္းတဖက္ … ေဆး႐ုံအတြက္ လုပ္ရတာ တဖက္ဆိုေတာ့ … ပင္ပန္းလို႔ပါ ”

” ေအာ္ … မသဲ ရယ္ … ဦးျမေမာင္ ေဆး႐ုံက ဆင္းလည္း … ဦးေလးကို … ေျခေထာက္ေကာင္းတဲ့ အထိ … ကူညီဦးမွာပါ …။ က်ေနာ္လည္း လာေတြ႕မွာပါဗ်ာ …။ ပင္ပန္းရင္ ေဈးေရာင္း မထြက္ပါနဲ႔ ”

အင္း တကယ္ေတာ့ က်မ ပင္ပန္းေနတာ တခါမွ မထားဖူးတဲ့ သံေယာစဥ္ ေၾကာင့္ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဈးေရာင္းလာသူမို႔ ေဈးေရာင္းတာေလာက္က စာမဖြဲ႕ပါဘူး။ ကိုေဇာ္နိုင္က သူ႔အေတြးနဲ႔သူ စာနာစိတ္ထားၿပီး ေျပာေနပုံပါပဲ။

” ေဟာ … မသဲ … ေဆး႐ုံ ေရာက္ၿပီေလ … ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ ”

” ေအာ္ … ဟုတ္ ဟုတ္ … ကိုေဇာ္နိုင္ ”

ကုသေစာင္ အထူးခန္းထဲထိ က်မလည္း ကိုေဇာ္နိုင္ေနာက္က ကပ္လိုက္လာခဲ့တာ။ အရင္ လူေပါင္းစုံ ထားတဲ့ အေဆာင္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုေဇာ္နိုင့္ ဦးေလးက အခန္းငွားေပးထားတဲ့ ၁၀ ေပ ၁၅ ေပ လူနာခန္းေလးေပါ့။ သီးသန႔္ခန္းေလးမို႔ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ တီဗြီ ေလေအးစက္ေတြေရာပဲ။ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ အေမ့ အဝတ္အစား အေဟာင္းနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ အဝတ္ေဟာင္းေတြ အိမ္က ယူလာတဲ့ အိတ္ထဲ ေျပာင္းထည့္၊ ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ေဆးေၾကာ၊ မုန႔္ထုပ္အခြံေတြ အမွိုက္ေတာင္းထဲ ထည့္ၿပီးမွ ခဏ နားေနလိုက္တာ။ ကိုေဇာ္နိုင္က အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ကို စကားေျပာရင္း က်မ လုပ္သမၽွ လိုက္ၾကည့္ေနတာေပါ့။

တျဖည္းျဖည္း အေမွာင္ထု ႀကီးစိုးလာလို႔ ျပန္ခါနီးမွ အေမက တစ္ညလုံး ခ်မ္းလို႔ ဆိုၿပီး ေစာင္ျပန္ယူခိုင္းျပန္ေရာ။ ဓာတ္ဗူးကလည္း ဖင္ေပါက္သြားလို႔ အသစ္ဝယ္ခိုင္းေနတာ။

” ဝယ္မေနပါနဲ႔ အေမကလည္း … ကိုေဇာ္နိုင့္ကို အားနာစရာ …။ အိမ္မွာ ဓာတ္ဗူးအသစ္ ႏွစ္လုံး ရွိတယ္ေလ …။ မနက္ တေခါက္လာရင္ သမီး ယူလာခဲ့မယ္ ”

” ဓာတ္ဗူးက မနက္ ရေသးတယ္ …။ ဒီအခန္း ထဲက ေလေအးစက္က ညတဝက္ေလာက္ၾက ငါ ခ်မ္းတယ္ဟ …။ ထပိတ္ရင္လည္း ကိုျမေမာင္က အိပ္မရ ျပန္ဘူး …။ ေက်ာက္ပတ္တီးနဲ႔ ဆိုေတာ့ ပူေနတာ ေနမယ္ ”

” ဒါဆို … ဒီနားက ေစာင္အပါး တစ္ထည္ေလာက္ … က်ေနာ္ … သြားဝယ္ေပးမယ္ အန္တီ ”

က်မနဲ႔ အေမ ေျပာေနတုန္း ကိုေဇာ္နိုင္က ဝင္ေျပာေနတာေပါ့။

” ေနပါေစေတာ့ ငါ့တူရယ္ …။ သမီးေလးကို အိမ္တေခါက္ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ေတာ့….။ မထူးပါဘူး … အိမ္က ေစာင္အပါးနဲ႔ ဓါတ္ဗူး အသစ္ပါ ယူခဲ့ေပးပါ ”

က်မ ေခါင္းနဘမ္း ႀကီးသြားရျပန္ၿပီရွင္။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ကိုေဇာ္နိုင္နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး သံသယဝင္ေနတာ ဒီလို ညပိုင္း ရပ္ကြက္ထဲ အတူဝင္လို႔ ေတြ႕သြားရင္ ျပသနာက ၿပီးမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မတတ္နိုင္ဘူးေလ ျဖစ္လာမွေတာ့ စိတ္ထဲ ဦးေလးျမေမာင္ ေဆး႐ုံက အျမန္ဆင္းဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ စိတ္ဆိုးအျမန္ေျပၿပီး အရင္လိုေလး ျပန္ေနခ်င္မိတာ က်မဆႏၵပါ။

ေဆး႐ုံကေန အိမ္တေခါက္ျပန္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ ဝင္တာနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မျမင္ပါေစနဲ႔ပဲ ႀကိတ္ဆုေတာင္းမိတယ္။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အေမတို႔အခန္းထဲက ေစာင္အပါး လတ္တဲ့ဟာေလး ၂ ထည္ေခါက္ အိတ္ထဲထည့္လိုက္တယ္။ အေရးထဲ ကိုေဇာ္နိုင္က ဗိုက္နာလို႔ဆိုၿပီး အိမ္သာတက္တာ ခဏ‌ေစာင့္ေပးေနရေသးတာ။

” ၿပီးၿပီလား … ကိုေဇာ္နိုင္ သြားစို႔ ”

” ဟုတ္ … မသဲ … ဒါနဲ႔ ဓာတ္ဗူးေရာ ”

” ေအာ္ … ဟုတ္သား ကိုေဇာ္နိုင္ သတိေပးလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့ … နို႔မိုဆို အေမဆဲတာ ခံရဦးမယ္ … ခ္ခ္ ”

ကိုေဇာ္နိုင့္ ျပန္ေျပာၿပီး က်မလည္း အေမတို႔ အိပ္ခန္းထဲ ထရံကို ေၾကးနန္းႀကိဳးနဲ႔ ပူးခ်ိတ္ထားတဲ့ ဓာတ္ဗူး ဆြဲယူလိုက္တာ။ ခ်ိတ္က ျပဳတ္ေပမယ့္ ဓါတ္ဗူးဖင္ပဲ က်မအရပ္က မွီေတာ့ ေခါင္းေပၚ ျပဳတ္က်မလို ျဖစ္ေနေရာပဲ။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပင့္တြန္းရင္း ကိုေဇာ္နိုင့္ကို အကူညီ ေတာင္းလိုက္ရတယ္။

” ကိုေဇာ္နိုင္ … ခဏ … က်မ ဓာတ္ဗူး ျဖဳတ္ယူတာ အဆင္မေျပလို႔ … လာယူေပးပါဦး ”

” ေအာ္ … ဟုတ္ လာၿပီ … မသဲ ”

က်မ အကူညီေတာင္းလို႔ အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး က်မ ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ဓာတ္ဗူးကို လွမ္းယူေပးတုန္း ဒိန္းကနဲ႔ က်မရင္ေတြ ခုန္လာၿပီး တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးဖုေတြ ထလာေတာ့တာ။ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ဓာတ္ဗူး ေခါင္းေပၚ ျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔ ဓာတ္ဗူးဖင္ကို ပင့္တြန္းထားေတာ့ က်မ ဖင္သားႀကီးက ေနာက္ေကာ့ ထြက္ေနတာေပါ့။ ကိုေဇာ္နိုင္က က်မေနာက္ေက်ာ ဘက္က ကပ္ၿပီး ဓာတ္ဗူးကို ဆြဲျဖဳတ္ေတာ့လည္း ဓာတ္ဗူးကိုင္းနဲ႔ ေၾကးနန္းႀကိဳး ခ်ိတ္ကေလးက ခ်ိတ္ေနျပန္ေရာ။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲက ခပ္ေႏြးေႏြး အရာႀကီးက အေျမႇာင္းလိုက္ ဖိကပ္ေနတယ္။ ဓာတ္ဗူး ခ်ိတ္ျပဳတ္ေအာင္ အေပၚပင့္လိုက္ ေဘးလြဲလိုက္နဲ႔ ကိုေဇာ္နိုင့္ ေပါင္ၾကားထဲ က်မဖင္ႀကီး ဝင္ေနပါၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္ အားျပဳတိုင္း ကိုေဇာ္နိုင္ ေပါင္ၾကားထဲက အရာက က်မဖင္ၾကားထဲ ေရာက္လာလိုက္ ပြတ္သလိုျဖစ္ၿပီး ႂကြလာပုံပါ။

မသိမသာ ဖင္ကို ေဘးလြဲၾကည့္ေတာ့ ဖင္သားစိုင္ကို ထိထိမိမိ ပြတ္တိုက္သြားတာ ခံစားမိလိုက္တာပဲ။ သင္ျပင္းခိုးခ်ရင္း ေပၚတင္ေျပာလိုက္ရမလား စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မက ဓာတ္ဗူး ကူျဖဳတ္ေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းထားမိတာမို႔ ဘယ္ကစေျပာရမွန္း စကားစက ႐ုတ္တရက္ ရွာမရျပန္ဘူး။ က်မကို လမ္းေဘးေဈးသည္မို႔ ေသြးတိုးစမ္းေနတာလား အေတြးက ဝင္လာျပန္ေရာပဲ။ လည္ပင္းေဘး ကိုနိုင္ေဇာ့္ရဲ့ ဝင္သက္ထြက္သက္ေလးေၾကာင့္ သိမ့္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္မိပါတယ္။ စိတ္ထဲ ဖ်င္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားရင္း ဒီေန႔မွ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီကလည္း ဝတ္မထားမိတာ သတိထားမိေတာ့တယ္။ ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ဟိုယိမ္းဒီယိမ္း ဓာတ္ဗူးကို ျဖဳတ္ရင္း ထမိန္ေပၚကေန သိသိသာသာကို ပြတ္ေနသလိုပဲ။ တဒဂၤေလး အတြင္း စိတ္ေတြ ရွုပ္ေထြးၿပီး မသာယာသင့္ေသာ အထိအေတြ႕မွာ ယစ္မူးေနတာမ်ိဳးလား မသိပါဘူး။ က်မ ေပါင္ဂြေလးထဲ ဆစ္ကနဲ႔ အရည္ေလးေတြ စို႔လာတယ္။ အမွန္တိုင္း ဝန္ခံရရင္ အကၤ်ီအတြင္းက နို႔သီးေခါင္းေလးႏွစ္ဖက္ေထာင္လာၿပီး ေဘာ္လီအတြင္းဘက္သားနဲ႔ ထိုးမိေနၿပီ။

” ဟူးးး … ျဖဳတ္မရ ေတာ္ၿပီ … ကိုေဇာ္နိုင္ ထားလိုက္ေတာ့ေနာ္ ”

က်မ ခဏေလး သာယာမိတဲ့ အထိအေတြ႕ကို ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္လိုက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္ ဓာတ္ဗူးက ေၾကးနန္းႀကိဳးခ်ိတ္ေလးနဲ႔ ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ပင့္တြန္းထားတဲ့ က်မလက္ထဲ ေလၽွာက်လာတာ။ တဆက္တည္းလိုလို ကိုေဇာ္နိုင့္ လက္ႏွစ္ဖက္က ဓာတ္ဗူးကို လြတ္ရင္း က်မ ခါးေလးေပၚ က်ေရာက္လာေတာ့တယ္။

” ရၿပီ … ကိုေဇာ္နိုင္ … ေက်းဇူး … ”

” ဟာ … မိသဲ … နင္တို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ”

က်မ စကားမဆုံးေသးဘူး အခန္းဝမွာ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္မွန္းမသိဘူး။ ပိုဆိုးတာက ကိုေဇာ္နိုင့္ လက္ႏွစ္ဖက္က က်မခါးေပၚကေန ေပါင္တန္ေရွ႕ ေရာက္ေနတာေပါ့ရွင္။ သြားၿပီ အရင္ ျပသနာ မၿပီးေသးဘူး ေနာက္တစ္ခု ထပ္ျဖစ္ျပန္ေရာ။

” ဟို ဟို … ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ရဲ့ …။ မိသဲဆီ လာတာလား … စိတ္ဆိုး ေျပၿပီေပါ့ေနာ္ ”

က်မ သိသိနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္မ်က္ႏွာ လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေျပာေနမိတာပါ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကေတာ့ က်မ ေပါင္တန္ေရွ႕ျခမ္းေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ ကိုေဇာ္နိုင့္ လက္ေတြကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ။ ကိုေဇာ္နိုင္လည္း ေၾကာင္ေနၿပီး အဲ့ဒီအခ်ိန္ၾကမွ လက္ကို ျပန္႐ုတ္ရင္း လူခ်င္းခြာလိုက္တာေပါ့။ က်မလည္း ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဘာေျပာမလဲ နားစြင့္ရင္ မ်က္ႏွာကိုပဲ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာပါၿပီ။ ကိုေမာင့္ၿခိမ့္က က်မကို တခ်က္မွ မၾကည့္ပဲ အၾကည့္ေရြ႕လိုက္ေတာ့ သူၾကည့္တဲ့ေနရာ က်မ လိုက္ၾကည့္မိတာ။

” အိုရ္ ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ၾကည့္ေနတာ ကိုေဇာ္နိုင့္ ေပါင္ၾကားကိုပါ။ က်မ ဖင္ႀကီးနဲ႔ ပြတ္မိထားတဲ့ ကိုေဇာ္နိုင့္ လီးက ပုဆိုးအတြင္းကေန ေထာင္မတ္ေနတာရွင္။ က်မ မ်က္ႏွာ မထားတတ္ေအာင္ ျဖစ္မိရတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီေနရာေလးက အခိုးအေငြ႕အျဖစ္ ခဏ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခ်င္မိတာပါပဲ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ၾကည့္မိေတာ့ က်မ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ က်မကို စိုက္ၾကည့္ေနၿပီ။

” ေျပာေျပာ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ တခုခု တခုခု ေျပာပါရွင္….။ အဲ့လို အၾကည့္နဲ႔ မၾကည့္ပါနဲ႔ … အဟင့္ ဟင့္ …။ အဲ့ဒီအၾကည့္ထက္ … က်မကို တစ္ခုခု ေျပာၿပီး ေပါက္ကြဲလိုက္ပါ …။ ဘယ္အေနအထား ျဖစ္ျဖစ္ … က်မ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူမွာပါ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ဒီစကားေတြ က်မ စိတ္ထဲက ေျပာရင္း အလိုလို က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ညႇစ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ က်မကို ျပဳံးျပရင္း ခ်ာကနဲ႔ လွည့္ထြက္သြားတာရွင္။ အဲဒီ အျပဳံးက က်မအတြက္ ကမၻာပ်က္မတတ္ပါပဲ။

” ေနဦး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ဒီအတိုင္း ထြက္မသြားပါနဲ႔ … တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာခဲ့ပါဦး … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ”

မရေတာ့ပါဘူး က်မကို တစ္ခ်က္မွကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့တာပါ။

” ကိုေဇာ္နိုင္ … ေဆး႐ုံ က်မ ျပန္မလိုက္ေတာ့ဘူး …။ ဓာတ္ဗူးနဲ႔ ေစာင္ေတြ ရွင္ပဲ ယူသြားလိုက္ပါ …။ အေမ က်မကို ေမးရင္ မနက္မွပဲ လာမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါ ”

ကိုေဇာ္နိုင့္ကို ေျပာၿပီးတာနဲ႔ က်မလည္း အိမ္ထဲက ေျပးထြက္ခဲ့တာ။ ကိုေမာင့္ၿခိမ့္ေနာက္ အေျပးလိုက္ခဲ့ေပမယ့္ အရိပ္အေရာင္ မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အိမ္ထိ လိုက္သြားေတာ့လည္း ျပန္မလာေသးဘူး ေျပာေနတယ္။ ဒုကၡပါပဲ က်မ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ့တာ။ ဒီတခါေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ က်မကို စိတ္နာသြားေလာက္ၿပီ ထင္ပါရဲ့ရွင္။

” ဟဲ့ … မိသဲ မဟုတ္လား ”

” ဟင္ … မိတူး …… အဟင့္ ဟင့္ ”

အသံလာတဲ့ဆီ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ မိတူးတို႔ လင္မယား အျပင္က ျပန္လာပုံပါ။ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ကထိုင္ရင္း မိတူးက လွမ္းေမးေနတာ။ က်မ မွန္းသိေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေလၽွာက္လာပါတယ္။

” ဦးေလးျမေမာင္ … တစ္ခုခု ျဖစ္လို႔လား … မိသဲ ရယ္ … မငိုနဲ႔ေလဟာ … ငါ့ ေျပာ ”

က်မ ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ အနီးနား မိတူးေယာကၤ်ား ကိုေက်ာ္စိုး ရွိေနလို႔ ေျပာရခက္ေနတာေပါ့။

” ကိုေက်ာ္စိုး … ရွင္ ျပန္ႏွင့္လိုက္ … ၿပီးမွ က်မ လာခဲ့ေတာ့မယ္ ”

မိတူးက နားလည္ပုံပါ။ သူ႔ေယာကၤ်ားကို အရင္ျပန္ခိုင္းၿပီး က်မနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္တို႔ အိမ္ရဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္း လမ္းေဘးမွာ ရပ္စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ က်မလည္း ဓါတ္ဗူး ျဖဳတ္ခိုင္းရင္း ျဖစ္တဲ့ ကိစၥ အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာျပလိုက္တာေပါ့။

” အဲ့ဒါပဲ … မိတူးရာ … ငါ ေသခ်င္တယ္ဟာ ”

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို အမွန္အတိုင္း ရွင္းျပေပါ့ဟာ …။ ငါလည္း ကူေျပာေပးမယ္ လာ ”

” သူ႔အိမ္ ျပန္မလာေသးဘူးတဲ့ … စိတ္ညစ္ပါတယ္ဟယ္ ”

” အဲဒါဆို … နင္ ျပန္အိပ္ေလ … မိသဲ … မနက္ၾက ငါလာခဲ့မယ္ ”

” ဟင့္ အင္ … ငါ ဘယ္လိုလုပ္ အိပ္လို႔ရပါ့မလဲ … မိတူးရယ္ …။ ရပါတယ္ ဟာ နင္ျပန္ခ်င္ ျပန္ေတာ့ …။ ငါ ဒီည ကိုေမာင္ၿခိမ့္နဲ႔ ေတြ႕မွ ျဖစ္မယ္ ”

” ဟမ္ … နင္ကလည္း အရင္က ငါသိတဲ့ … မိသဲ မဟုတ္သလိုပဲေနာ္ …။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ကို … အဲေလာက္ ခ်စ္လား ”

” ခ်စ္တာ ေပါ့ဟ ”

” အဲတာမ်ား ဟာ … ဒီည အလိုးခံလိုက္ ”

” ဟင္ … နင္ကလည္း … မိတူးရယ္ ”

” ဒီတစ္နည္းပဲ … ရွိေတာ့တာေလ … ခိခိ … ခံမယ္ မလား … ေကာင္မ ”

…………………………………………………………..

အခန္း ( ၉ )

” ငါ ငါ … အဲ့လိုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူးဟာ …။ သူနားလည္ေအာင္ ရွင္းၿပ ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ ”

” ကဲ … ဒါဆိုလဲ … လာဟာ ”

” ဘယ္တုန္း မိတူးရဲ့ ”

” ဘယ္ရမတုန္း … နင့္ လင္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို လိုက္ရွာရေတာ့မွာေပါ့ … အရက္ဆိုင္မွာ ရွိမွာပါပဲ ”

” ဘယ္ဆိုင္တုန္း … မိတူးရဲ့ ”

” အာ့ေတာ့ … ငါလည္း မသိဘူးေလ … ကိုေအာင္မိုးကို သြားေမးၾကည့္မွာ လာခဲ့ ”

မိတူးေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္ရင္း ကိုေအာင္မိုး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ေသာက္တတ္တဲ့ အရက္ဆိုင္ ေမးၾကည့္ရတာေပါ့။

” ဒီေကာင္ ေသာက္ရင္ … ေဒၚေထြးဆိုင္ ေပါ့ဟာ ”

” ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က … ေဒၚေထြးလား ”

” ေအးေပါ့ … ဒါနဲ႔ ဘာလို႔တုန္းဟ ”

” ကိစၥရွိလို႔ပါဆို … ကိုေအာင္မိုး ကလည္း ”

” နင္တို႔သြားရင္ … ငါလိုက္ပို႔မလို႔ပါဟ … အရက္ဆိုင္ မိန္းကေလး … ႏွစ္ေယာက္ထဲ … မသင့္ေတာ္ပါဘူး ”

” ေကာင္းတာေပါ့ … ကိုေအာင္မိုးရဲ့ …။ ဒါနဲ႔ ကိုေအာင္မိုးက မေသာက္ဘူးလား ”

” ငါ နားထားတာ … ၃ ရက္ရွိၿပီဟ …။ နင္တို႔ လာတာနဲ႔ ေဒၚေထြးကို သတိရသြားၿပီ …။ လာလာ … ေနဦး ကိုသံေခ်ာင္းပါ ဝင္ေခၚမယ္ ”

၃ ေယာက္သား ကိုေအာင္မိုးအိမ္က ထြက္လာၿပီး အေရွ႕ျပန္တက္ရတာ။ ကိုသံေခ်ာင္းအိမ္က ရပ္ကြက္ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမို႔ပါ။ ကိုသံေခ်ာင္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္ၿခိမ့္ လာေခၚသြားတယ္ ေျပာတာနဲ႔ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ေဒၚေထြး အရက္ဆိုင္ လာခဲ့ၾကတယ္။ ကိုေအာင္မိုး ေျပာတဲ့အတိုင္းပါပဲ ဆဲသံ ညင္းခုံသံ ဇြန္းသံ ခရင္းသံ အစုံပါပဲ ဆူညံေနတာ။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ကိုေအာင္မိုးက က်မနဲ႔ မိတူးကို ခဏေစာင့္ခိုင္းၿပီး သူဝင္ေခၚေပးမယ္ ေျပာတယ္။

မၾကာပါဘူး ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထြက္လာၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္က မေတြ႕နိုင္ေၾကာင္း လာေျပာျပေနတာေပါ့။ က်မလည္း စိတ္က မရေတာ့ပါဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္းျပခ်င္စိတ္က ျပင္းျပေနလို႔ ဆိုင္ထဲ ဝင္လာခဲ့တာ။ ဆိုင္ရဲ့ အေနာင္ေျမာက္ေဒါင့္ ခုံပုေလးေပၚ ထိုင္ေနတဲ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ကိုသံေခ်ာင္းႀကီး အကၤ်ီတုံးလုံး ခၽြတ္ႀကီးနဲ႔ပါ။ က်မဝင္လိုက္တာနဲ႔ အရက္နံ့က ေထာင္းကနဲ႔ပဲ ပ်ိဳ႕လာေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ထိုင္ေနတဲ့ ခုံနားေလး ေလၽွာက္လာခဲ့တာေပါ့။

” ဒီလိုဗ် … ကိုသံေခ်ာင္းရ … အခ်စ္မွာ ပထမ ဒုတိယ မရွိဘူးဗ် …။ ဒုတိယလူဆိုတာ … ကိုယ္ေရြးခ်ယ္လို႔ ျဖစ္လာတာေလ … ေအ့ ေဂ့ ……။ ဒါေတြက ေဖါက္ျပန္ခ်င္း … သီအိုရီေတြပါ … အြိ … … အိ့ … ေဂ့ ”

” အဲလို လူေတြအတြက္ ဝဋ္ကလည္း … ပထမ ဒုတိယ ခြဲမထားပါဘူး … ေမာင္ၿခိမ့္ရ … ေဂစ့္ ( ေဆာရီးစ္ ) …… ပရိုးမိုးရွင္ ထိုင္ရင္ … အြိ …… အုခ္ …… ပူေဆြးျခင္း ဆိုတဲ့ အပိုလက္ေဆာင္ … ထည့္ေပးတတ္ပါတယ္ … ေဂ့ ေအ့စ္ … ဟုတ္ တယ္ ဟုတ္ ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မူးေနၿပီေနမွာ ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ဘာေတြ ေျပာေနမွန္း မသိဘူး။ က်မ အနားရပ္လိုက္မွ ရီေဝေဝ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ေနတာ။

” ဟမ္ … မိသဲ ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္အသံ မဟုတ္ဘူး ကိုသံေခ်ာင္း အသံပါ။ အံ့ၾသေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ က်မနာမည္ ရြတ္ေနတာေပါ့။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ထေတာ့ … အိမ္လိုက္ခဲ့ ”

က်မ ကိုသံေခ်ာင္းကို ႏွုတ္မဆက္အားဘူး ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ပဲ အာ႐ုံထားေနမိတယ္။ ၃ ခါေလာက္ ဆက္တိုက္ေျပာမွ မလိုက္ခ်င္ေၾကာင္း ခပ္တိုးတိုး ေျပာေနတာပါ။ က်မမ်က္ႏွာ မၾကည့္ပဲ ေသာက္လက္စ အရက္ခြက္ကို အကုန္ေမာ့ခ်ပစ္တယ္။

” မိသဲ ရွင္းျပတာေလး … ခဏ လိုက္နားေထာင္ပါဦး … အဟင့္ ဟင့္ ”

က်မကို ရွိတယ္လို႔ကို မထင္တာ အရက္ခြက္ထဲ အရက္ ထပ္ျဖည့္ေနတာ။ ေဘးနားက ကိုသံေခ်ာင္း ဝင္ေျပာမွ က်မ ဘက္လွည့္ရင္း တစ္ဆိုင္လုံး ပတ္ၾကည့္ေနတယ္။ တစ္ဆိုင္လုံးက အရက္သမားေတြရဲ့ မ်က္လုံးကလည္း က်မခါးေအာက္က ဖင္ႀကီးေပၚမွာပဲ စုျပဳံက်ေရာက္ေနတာေလ။ ဒါေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ သဝန္တိုတုန္း ထင္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းထၿပီး က်မလက္ဆြဲၿပီး ဆိုင္ျပင္ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ မိတူးနဲ႔ က်မကို တလမ္းလုံး ဘာစကားမွ မေျပာပဲ အိမ္ေရာက္မွ သူျပန္ေတာ့မယ္ လုပ္ေနတာေပါ့။ က်မ ရွင္းျပတာေတြ နားေထာင္ၿပီး စိတ္မပါေတာ့သလို လုပ္ျပေနတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ က်မ ေခၚအိပ္တဲ့ ေဒၚေစာ အိမ္ေရွ႕က လွမ္းေအာ္ ေနျပန္ေရာ။

” ေဒၚေလးေစာ … ဒီေန႔ မအိပ္နဲ႔ေတာ့ … က်မ လာအိပ္ေပးမလို႔ ”

မိတူးက အျမန္ထၿပီး လွမ္းေျပာေနတယ္။

” မိတူး လား … ေအးေအး … ဒါဆိုလည္း ငါ ျပန္ၿပီေဟ့ … နက္ဖန္မွ လာအိပ္ေပးမယ္ ”

” ဟုတ္ … ေဒၚေစာ ”

ေဒၚေစာ ျပန္သြားေတာ့ က်မလည္း ထပ္ခါထပ္ခါ ရွင္းျပေနမိတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ေခါင္းႀကီးငုံ႔ၿပီး ေနေတာ့တယ္။ မိတူး ေဘးက ဝင္ေျပာမွ က်မကို စကားမေျပာခ်င္တဲ့ ပုံစံနဲ႔ သူမေက်နပ္တာေတြ တခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစေလာက္ ေျပာျပေနတာ။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကလည္း … မိသဲက အထင္လြဲမွာစိုးလို႔ … ေဆး႐ုံေတာင္ … ျပန္မသြားေတာ့ဘူး … ရွင့္ အိမ္တန္းလိုက္လာတာ …။ က်မနဲ႔ ေတြ႕လို႔ အရက္ဆိုင္ထိ ထပ္လိုက္လာတာေလ ”

” ငါျမင္တာ … အသိသာ ႀကီးပါဟာ ”

” ဟြန္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကလည္း မိသဲ ဝန္ခံပါတယ္ … သာယာမိသလို ျဖစ္တာနဲ႔ … ခ်က္ခ်င္း ရပ္ျပစ္တာပါ မညာပါဘူး ”

” ေတာ္ပါဟာ … ငါက ဂီယာထိုးထား သူစိမ္းက တက္ေမာင္းေနမွာ ”

အခုမွ က်မကို စကားျပန္ေျပာေတာ့တယ္။ နည္းနည္းေတာ့ အဆင္ေျပလာပါၿပီ။ က်မ မရွက္မေၾကာက္နဲ႔ အရက္ဆိုင္ထိ လိုက္ေခၚခဲ့တာ သေဘာက်သြားပုံေပါ့။ ဒါဆို က်မ သံေယာစဥ္ အတိမ္အနက္လည္း ေတြးမိသြားပုံပါပဲ။

” ကဲ … မိသဲ … နင္တို႔ အဆင္ေျပရင္ … ငါျပန္မယ္ ”

” ဟင္ … နင္က ငါနဲ႔အိပ္မွာဆို … မိတူး ”

” ေဒၚေစာ ျပန္ေအာင္ … ေသခ်ာ ေျပာလိုက္တာ … ငတုံးမရဲ့ ”

” ဟာ … ဒါဆို … ငါ တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရမွာေပါ့ ”

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ရွိသားပဲ … သူေစာင့္အိပ္ေပးလိမ့္မယ္ ”

” အာ … မိတူး ကလည္း ”

” ကဲ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … မိသဲကို ရွင္ပဲ ေစာင့္အိပ္ေပးလိုက္ေတာ့ … မေစာင့္ခ်င္လည္း ရွင့္သေဘာ …။ က်မေတာ့ ျပန္ၿပီ က်မလင္ ေမၽွာ္ေနေတာ့မယ္ ”

ဒီတခါေတာ့ မိတူး အကြက္ေတြက ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို လွုပ္မရေအာင္ကို ခ်ဳပ္ထားေပးတာပါ။ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ မိတူးက ထျပန္သြားေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္လည္း က်မငိုၾကည့္လိုက္ မိတူးကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔ က်န္ေနရစ္တယ္။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … မေစာင့္ခ်င္ဘူးမလား ”

က်မ စကားအဆုံး ေကာက္ကနဲ႔ အိမ္ထဲက ထြက္သြားပါေလေရာ။ က်မလည္း ႐ုတ္တရက္ ဝမ္းနည္းၿပီး ငိုက်န္ခဲ့တာပါ။ က်မကို တကယ္ စိတ္ပ်က္သြားၿပီ ေနမွာေပါ့။ ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းၿပီး ငိုေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာလည္း သတိမထားမိပါဘူး။ ေဘးနား လူရိပ္လာရပ္လို႔ ထိတ္ကနဲ႔ လန႔္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိတာ။

” ဟင္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ”

” အင္း … ငါ ကိုသံေခ်ာင္းအိမ္ အိပ္မယ္ဆိုၿပီး … အိမ္ျပန္ေျပာတာ ”

” ဟယ္ … တကယ္ … တကယ္ေနာ္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … က်မကို … စိတ္မခ်ဘူး မလား ”

က်မ မရွက္ေတာ့ပါဘူး ထရပ္ၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ခါးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ၿပီး မ်က္ႏွာအႏွံ့ နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ တကယ္ကို ေပ်ာ္ေနရတာေပါ့။ ထမင္း မစားရေသးဘူး ေျပာလို႔ ထမင္းအိုး ၁ လုံး ထတည္ၿပီး အရံသင့္ရွိတဲ့ လက္ဖက္ေလးသုပ္ ညေနက ဦးေလးျမေမာင္စားဖို႔ ၾကက္သားေၾကာ္တုန္းက က်မစားဖို႔ ခ်န္ထားတဲ့ ၾကက္ေပါင္ တျခမ္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ စားလိုက္ၾကတယ္။ ထမင္းစားၿပီး ေကာ္ဖီ ေသာက္မလားေမးေတာ့ ေခါင္းခါ ျပေနတာ။ တျဖည္းျဖည္း ညနက္လာတာနဲ႔ အိပ္ဖို႔ မသိမသာေလး ေျပာရတာေပါ့။ ေတာ္ၾကာ စိတ္ဆိုးေျပခါစ စကားမေျပာခ်င္ဘူး ထင္မွာလည္း စိုးရေသးတယ္။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … မအိပ္ေသးဘူးလား ”

” နင္ အိပ္ခ်င္ အိပ္ပါ … ငါ အျပင္က ေစာင့္ေနမယ္ ”

ကၽြတ္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။

” အင္ … မိသဲတစ္ေယာက္ထဲေတာ့ … မအိပ္ရဲဘူး ”

အိပ္ခန္းထဲ ဇြတ္ေခၚခဲ့ရတယ္။ အထဲေရာက္ေတာ့လည္း က်မကို ေက်ာေပးၿပီး ထရံဘက္ ကပ္အိပ္ေနျပန္ေရာ။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ျခင္ေထာင္ေထာင္ေပးဦး … ျခင္ကိုက္လို႔ ”

က်မ ေျပာေတာ့ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ေပးပါတယ္။ တလက္စနဲ႔ ျခင္ေထာင္ အနားစေတြ ဖိေပးေနာ္ ျခင္ဝင္လိမ့္မယ္ ခိခိ။ က်မ ေျပာေနတာေတြ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို လုပ္ေပးေနတာပါ။ ေျခရင္းဘက္ ျခင္ေထာင္အနားစကို ဖိေတာ့ က်မလည္း ညာဘက္ေပါင္တဖက္ ေျမႇာက္ၿပီး ျဖန္းကနဲ႔ ေပါင္ကို ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။

” ျဖန္း … ျခင္စုပ္ေနာ္ … ေပါင္လာကိုက္ေနတယ္ ”

ေျပာရင္း ေထာင္ထားတဲ့ ညာဘက္ေပါင္လယ္ထိ ထမိန္ေအာက္နားစကို ဆြဲတင္ပစ္တာ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္လုံးေတြ က်မေပါင္ၾကား ေရာက္လာတာေပါ့။ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္က ဆင္းထားရင္း ေထာင္ထားတဲ့ ညာဘက္ေပါင္လယ္ထိ ထမိန္အနားစက ေရာက္ေနတာမို႔ က်မ ေပါင္ၾကားကို ျမင္ေနရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခဏပဲၾကည့္ၿပီး က်မမ်က္ႏွာ လွမ္းၾကည့္ေနလို႔ မ်က္စိေလးမွိတ္ရင္း ေခါင္းလြဲထားလိုက္တာေပါ့။ ေျခရင္းဘက္ကေန ေရြ႕ၿပီး ျခင္ေထာင္ေဘးနားကေန ဝင္လာပါၿပီ။ ရင္တအား ခုန္ေနမိတယ္။ ဘာဆက္လုပ္မလဲ သိခ်င္လာတာေပါ့။ ကန႔္လန႔္ဖ်က္ အေနအထားနဲ႔ က်မဗိုက္ေပၚ မိုးၿပီ ေလးဖက္ေထာက္ရင္း ဘယ္ဘက္ျခမ္းက ျခင္ေထာင္ အနားစကို ဆြဲဖိေနတယ္။ က်မ ဘယ္လက္ေဘး သူ႔လက္တဖက္ေထာက္ၿပီး ျခင္ေထာင္စ အဆြဲ ဗိုက္ေပၚ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ပုဆိုးၾကားက ဟာႀကီး ဘတ္ကနဲ႔ လာထိေနတာ။ ျခင္ေထာင္ေဘး အေရွ႕ပိုင္း ဖိလိုက္ အေနာက္ပိုင္း ဖိလိုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေပါင္ၾကားက လီးထိပ္က က်မဗိုက္ေပၚ အေပၚတက္လာလိုက္ ေအာက္ေလၽွာသြားလိုက္ေပါ့ က်မလည္း စိတ္ထဲ တေႏြးေႏြးနဲ႔ပါ။

က်မ အာ႐ုံေတြ ဗိုက္ကိုပြတ္ေနတဲ့ လီးဆီ အာ႐ုံ ေရာက္ေနတုန္း ျခင္ေထာင္ထဲက ျပန္ထြက္သြားပါေလေရာပဲ။ ေဒါသျဖစ္လိုက္တာရွင္ တကယ္ဆို သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင့္ရေနတာကို။ က်မဘက္က စိတ္ေတြ တက္ႂကြေနသေလာက္ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဘက္က အားမရဘူးရွင္။ သူမ်ားလိုးတာေတြ ျမင္ဖူးေနေတာ့လည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႔ ကိုယ္မို႔ အေတြအၾကဳံသစ္ရမလား ေတြးရင္း စိတ္လွုပ္ရွား ေနမိတာပါ။ က်မ အေတာ္ကို ေဒါသျဖစ္မိရတယ္။ ေက်ာေပးအိပ္ေနရင္း တခူးခူးနဲ႔ ေဟာက္ေနေသးတာရွင္။

ျခင္ေထာင္အျပင္ ထြက္ၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွဲအိပ္ပစ္တယ္။ သူဟာနဲ႔ က်မဟာ တည့္တည့္ခ်ိန္ၿပီး ခါးေကာ့ ထိုးလိုက္တာေပါ့။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မပါေတာ့ အထဲမွာ အေမေမြးထားတဲ့ အတိုင္းပဲ။ ထမိန္က ပါးေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ေပါင္ၾကားက ေအာက္ကို အေျမႇာင္းလိုက္ က်ေနတဲ့ လီးကို ပုဆိုးအျပင္ကေန ထိထိမိမိေလး ပြတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ထူးဆန္လိုက္တာရွင္ လီးက လုံးဝ ေတာင္မလာဘူး။ နည္းနည္းေလးမွကို မာမလာတာ။ တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီထင္တယ္။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က လူျဖစ္ရက်ိဳး ရွုံးေနၿပီေနမွာ။ ရင္ထဲႏွစ့္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရတာေပါ့။ ပြတ္ၾကည့္ရင္း က်မဟာေတာင္ အရည္ေလးစိမ့္ေနတာပါ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဟာက ဘာမွကို ထူးမလာဘူး။ တခူးခူးနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ကို အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ။

ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ က်မလည္း မထူးဇတ္ခင္းရတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ပုဆိုး ေအာက္နားစကို ခါးပုံစေက်ာ္တဲ့အထိ ဆြဲတင္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားမို႔ ေပါင္ၾကားက လီးကိုျမင္ၿပီး မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ ကုန္းထၿပီး ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတာ အရင္းကေန အေျမႇာင္းလိုက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚစိုက္က်ေနတဲ့ လီးတန္ထိပ္က ဒစ္ႀကီးက ျပဴးေနတာပဲရွင္။ လက္နဲ႔မိမိရရ ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ေပါ့။ ခပ္ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လီးက လက္ထဲမွာအျပည့္ႀကီးပဲ။ ကိုင္႐ုံနဲ႔ အားမရလို႔ လီးထိပ္ကို ျဖဲၾကည့္ေတာ့ ဒစ္ႀကီးက ကားထြက္လာေရာ။ အိ့ကနဲ႔ ညည္းသံေလး ထြက္လာၿပီး ပက္လက္လွန္ပစ္လို႔ လီးကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို ခဏလြတ္ၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ တကၽြိကၽြိနဲ႔ အံေတြႀကိတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းပဲ။ လူကသာ အိပ္တာ ညာလက္က ေပါင္ၾကားက လဥေတြေအာက္ နိုက္ကုတ္ရင္း လီးကိုင္ၿပီး ၃ ခ်က္ ၄ ခ်က္ေလာက္ ဂြင္းထုၿပီးမွ လြတ္ပစ္တာပါ။

ဒုတိယအႀကိမ္ က်မ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီးတာနဲ႔ ၾကည့္မဝတဲ့ ဒစ္ဖူးႀကီးျဖဲၿပီး ဒစ္ေအာက္က ေမးသိုင္းႀကိဳးေလး ဖိပြတ္ၾကည့္ေတာ့ မၾကာပါဘူး ေပ်ာ့ေနတဲ့ လီးက ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တုန္ၿပီး ဆန႔္ထြက္လာတာ။ ရင္လည္းခုန္ အားရေၾကနပ္စြာ ၾကည့္ရင္း ထိတ္လန႔္လာမိတယ္ရွင္။ လက္ဖဝါးထဲ တင္းေျပာင္လာတဲ့ လီးႀကီးက တုတ္လာၿပီး ေဆာင့္႐ုန္းေနတာ။ က်မလည္း ဒစ္ဖူးေအာက္ကို ဖိပြတ္ေနရာကေန လီးအရည္ျပားကို အထက္ေအာက္ စုလိုက္ျဖဲလိုက္ လုပ္ေပးေနမိတယ္။ တခ်က္တခ်က္ ကိုေမာင့္ၿခိမ့္ ခါးက ေကာ့ေကာ့ထိုးေနတာၾကည့္ရင္း ေစာက္ပတ္ေလးက တဆစ္ဆစ္နဲ႔ အေၾကာေတြ ယားယံလာသလို ခံစားမိရတယ္။ လီးႀကီးကလည္း ကိုင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔။ ဂြင္းထုရင္း လြတ္လိုက္တိုင္း ရမ္ခါးေနတဲ့ လီးရဲ့ ထိပ္ေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လာတာ။ စိတ္ထဲ အငယ္မက ကားဆရာလုပ္ေပးသလို႔ စမ္းၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔ လက္မႏွင့္ လက္ညႇိုးဝိုင္းကြင္းၿပီး လီးအရင္းဘက္ကို ဘက္ျပန္ထုေပးၾကည့္လိုက္တယ္။ အီးကနဲ႔ အသံထြက္ၿပီး ညည္းရင္း ခါးေကာ့တက္လာေတာ့ လီးထိပ္အေပါက္ထဲက လရည္ေတြ ဗ်စ္ကနဲ႔ ပန္းထြက္လာတာေပါ့။

ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေယာကၤ်ားတေယာက္ရဲ့ လီးထဲက လရည္ထြက္တာကို အနီးကပ္ ျမင္လိုက္ရတယ္။ လရည္ေတြ ပုဆိုးေပၚ စင္ကုန္မွာစိုးလို႔ ဘယ္လက္နဲ႔ လီးကိုကိုင္ၿပီး ညာလက္ဖဝါးနဲ႔ လီးထိပ္နား ခံထားလိုက္တာ။

” အားးးး …… အ အ …… ဟင္ …… မိသဲ ”

…………………………………………

ဇာတ္သိမ္း

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ အားကနဲ႔ ညည္းရင္း က်မမ်က္ႏွာကို အံ့ၾသမွင္သက္ပုံနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတာေပါ့။ လက္ဖဝါးထဲ လရည္ျဖဴျဖဴေတြ ညႇစ္ထုတ္ရင္းတန္းလန္း ထထိုင္ၿပီး က်မကိုၾကည့္လိုက္ တဆက္ဆက္တုန္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ပါ။ က်မကလည္း လတ္တေလာ ထႂကြေနတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားဖူးခ်င္လို႔ ရွက္ေပမယ့္ ေသြးသားဆႏၵအတိုင္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေနပစ္ခ်င္တာ။

က်မစိတ္ေတြ ဂနာမၿငိမ္ပဲ လွုပ္ရွားေနမိပါတယ္။ လက္ထဲက ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လရည္ေတြ ထမိန္နဲ႔သုတ္ၿပီး ေနာက္နဲနဲဆုတ္ရင္း မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္တာ။ ဆံပင္ေတြ စုခ်ည္ၿပီး ေနာက္ေက်ာဘက္ အရင္ပို႔ ၿပီးမွ ခါးတပတ္ လွည့္ျပေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္လုံးေတြက က်မ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက နို႔အုံႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခါးေအာက္ ေကာ့ထြက္ေနတဲ့ ဖင္သားစိုင္ေတြဆီ စူးစိုက္ၾကည့္ေနတာေပါ့။ အကၤ်ီခၽြတ္ ထမိန္ အထက္ဆင္ကို ျဖည္ရင္း ေျခရင္းပုံခ်ၿပီးမွ က်မနို႔အုံကို ထိန္းထားတဲ့ ဘရာစီယာခ်ိတ္ ထပ္ျဖဳတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ထမိန္ကၽြတ္တာနဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဒူးေျမႇာက္ခၽြတ္ေတာ့ ေပါင္ၿခံၾကားထဲက ေစာက္ေမႊးအုံ ခပ္က်ဲက်ဲေလးနဲ႔ အဖုတ္ေလး မို႔ထြက္ေနတာေပါ့။

ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေစာက္ပတ္ကို ေသခ်ာျဖဲၾကည့္ေနတာ။ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္း နီညိဳေလးႏွစ္ဖတ္က အက္ကြဲေၾကာင္း ၾကားကေန အျပင္လွန္ထြက္ေနတယ္။ ခပ္ရဲရဲ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေလးထဲ အရည္ရႊဲေနပါၿပီ။ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ က်မေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားခိုင္းၿပီး ေပါင္လယ္ကေန ေပါင္ဂြၾကားထိ လၽွာအျပားလိုက္ ပင့္ယက္ေတာ့တာပဲ။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … အဲဒါေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔လားရွင္ ဘုန္းကံနိမ့္ၿပီး … ငရဲ ငအုံေတြ ႀကီးေနပါ့မယ္ ”

က်မ စကားကို နားမေထာင္ေတာ့ပါဘူး။ တားမရတဲ့ အဆုံး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ မသိမသာျဖဲေပး လိုက္တယ္။ ေပါင္ဂြေလးထဲ ေရာက္ေတာ့ အဖုတ္ကို မထိပဲ ေအာက္ျပန္ၿပီး ဘယ္တလွည့္ ညာတလွည့္ ယက္ေနတာက တကယ္ကို အားမလိုအားမရနဲ႔ အူယားလာမိပါတယ္။ ေပါင္ၿခံၾကားထဲ လၽွာကိုစုခၽြန္ယက္တဲ့အခ်ိန္ က်မ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္ႏွာကို ေစာက္ပတ္အုံနဲ႔ ဆြဲကပ္ၿပီး ဖိပြတ္ပစ္ေနရတာ။ အဲ့ဒီၾကမွ ေစာက္ဖုတ္ကို ျဖဲၿပီး ေစာက္စိကို ဆြဲစုပ္ေနတာရွင့္။ သူ႔ေခါင္း ဖမ္းဆြဲထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလြတ္ၿပီး က်မဖင္သားစိုင္ေတြ ရွုံ႔ေနေအာင္ ေရွ႕ေကာ့ေပးထားမိရင္း ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္ နို႔အုံႏွစ္လုံးကို ညႇစ္ၿပီး နို႔သီးေခါင္းေတြကို ဖိေခ်ေနေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ေပါင္ၾကားထဲ ေစာက္ဖုတ္တအုံလုံး ဖိယက္လိုက္ အစိေလး အားရပါးရ စုပ္လိုက္ေပါ့။

အဖုတ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ယက္ၿပီးမွ က်မကို အိပ္ယာေပၚ ပက္လက္လွဲခိုင္းေနတာ။ လွဲခ်လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္လုံးေပၚမိုးၿပီး လည္တိုင္ကို ဖြဖြနမ္းရင္း ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ေနတယ္။ လက္တစ္ဖက္က ကၽြန္မနို႔အုံတစ္ဖက္ကို ဆုပ္နယ္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ေနရာကေန နို႔သီးေခါင္းခၽြန္ခၽြန္ေလးကို ေျပာင္းစုပ္ေတာ့တာပဲ။ ဘယ္ဘက္နို႔သီးေခါင္းေလး စို႔ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ႏွုတ္ခမ္းေမႊး ငုတ္စိေလးေတြက နို႔အုံထိပ္ေလး စူးကနဲ႔ စူးကနဲ႔ပါပဲ။ နို႔စို႔ရင္း အစိေလး ဖိထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးက အဖုတ္အက္ကြဲ ေၾကာင္းထဲ ေရာက္လာေတာ့ စိတ္ထဲ သိမ့္ကနဲ႔ ခံစားမွုအာ႐ုံက အဖုတ္ေလးဆီ က်ေရာက္ေနတာေပါ့။

” အ …… ကို ေမာင္ ၿခိမ့္ … ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေနတာလဲရွင္ … က်မ ေနမရေတာ့ဘူး … အင္းဟင္း … အိုး … အင္းဟင္း ”

ကိုေမာင္ၿခိမ့္ အပြတ္အသတ္ေတြ ၾကား က်မ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ဆက္ကနဲ ဆက္ကနဲ တုန္လာရင္းအေၾကာအခ်ဥ္ေတြ တင္းလာရတယ္။ ဒါကို ကိုေမာင္ၿခိမ့္က မရပ္ဘူးရွင့္ နို႔စို႔ေနရာကေန က်မ ဗိုက္သား ေဖြးေဖြးေလးကို ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ပြတ္သပ္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ေရြ႕ေနတာ။ ဆီးခုံးေပၚက ေစာက္ေမႊးေလးေတြေပၚ ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ပြတ္တိုက္ၿပီး မာခဲလာတဲ့ က်မေစာက္စိေလး ဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့ က်မ တကိုယ္လုံး ေကာ့ပ်ံၿပီး ေစာက္ရည္ေတြ မထိန္းနိုင္ပဲ ပန္းထုတ္ပစ္ရတာေပါ့။ မ်က္ႏွာႏွင့္ လည္ပင္းတဝိုက္ ေခၽြးေစးေတြေရာ က်မေစာက္ရည္ေတြေရာ ေပပြေနတဲ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္ႏွာက ေရွ႕ဆက္ခ်င္ေနတာ က်မ ရိပ္မိေနပါတယ္။

လီးစဝင္တာနဲ႔ က်မ ေသမတတ္ကို နာက်င္ခဲ့တာ။ သူမ်ားလိုးတာေတြ ေခ်ာင္းတုန္းက အဖုတ္ပြတ္ရင္း အရသာေတြ႕ခဲ့ရေပမယ္ ကိုယ္တိုင္ခံၾကည့္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတာင္ က်လာရတယ္။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကေတာ့ တရွီးရွီးနဲ႔ မညာမတာ ပစ္လိုးေတာ့တာပဲ။ တခ်ီသာၿပီးသြားတယ္ သူေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲကလို ကာမအရသာ မခံစားရပါဘူး။ အလကား ေလၽွာက္ေရးထားတာေတြ။ အသက္မၽွင္းရွုၿပီး အေမာေျဖေနတုန္း လီးစုပ္ခိုင္းလို႔ ဒူးေထာင္လ်က္အေနအထားနဲ႔ စုပ္ေပးရေသးတယ္။

ပထမဆုံး စုပ္ေပးခ်ိန္မွာပဲ လီးအရည္ျပားေပၚက က်မေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ အက်ိအခၽြဲေတြေၾကာင့္ ပ်ိဳ႕တက္လာၿပီး အန္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းထားရတာ။ စုပ္ေပးေနတာကို ပါးစပ္ကို လီးနဲ႔ ဆြဲလိုးေတာ့ အသက္ရွူၾကပ္လာလို႔ ေပါင္ကို လက္နဲ႔ရိုက္ၿပီး လီးျပန္ထုတ္ခိုင္းရတယ္။ တကယ္ကို မလြယ္ပါဘူးရွင္။

ပါးစပ္ထဲက လီးထုတ္ခိုင္းေတာ့ ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန မညႇာမတာ ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တာ။ ဒီေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ အလိုးခံေနရတာကို အလိုက္ကန္းဆိုး မသိတဲ့ က်မ ေစာက္ဖုတ္က ေစာက္ရည္ တျဗန္းျဗန္း ပန္းထြက္ေနေသးတယ္။ က်မ ေစာက္ရည္ အထြက္ရပ္တဲ့အထိ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လီးက ေတာင္ေနတုန္းပဲ။ က်ိန္းစပ္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ကို ေကာ့ပ်ံလာေအာင္ ထပ္ယက္ေပးေတာ့ အမေလး ေကာင္းလိုက္တဲ့ အရသာရွင္ နာက်င္ေနတဲ့ ေဝဒနာေတြ ယူပစ္သလိုပါပဲ။ ဒီတခါေတာ့ က်မ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြၿပီး ေစာက္ပတ္နဲ႔အားရပါးရ ပါးစပ္ကို ပြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ က်မ ပါးစပ္လည္း မညႇာမတာ လိုးထားတာေလ။ ထိထိမိမိကို မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ဖိပြတ္ေနတာေပါ့။ မၾကာပါဘူး က်မ ေစာက္ပတ္ထဲ တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ ယားလာၿပီး ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ စိတ္ထဲ အားနာမိေပမယ့္ အားနာသေလာက္ ရင္ထဲေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိပါတယ္။

ႏွစ္ဦးသား ဖက္အိပ္ရင္း တေရးနိုးေတာ့ ေဘးမွာ တခူးခူးနဲ႔ ေဟာက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနလိုက္တာမ်ား သူမဟုတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ။ ေပါင္ၾကားထဲက လီးကို ၾကည့္ရင္း ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္ လန႔္လည္းလန႔္ေနမိတယ္။ လက္ေတြ႕ ေမ်ာ့ေနေအာင္ လိုးနိုင္တဲ့ လီးႀကီးေလ။ အခုလည္း လူကသာ အိပ္ေနတာ လီးက မအိပ္ဘူးရယ္။ ပုဆိုးထဲကေန ေထာင္မတ္ေနတာ။ က်မလည္း မထူးပါဘူး ပုဆိုးလွန္ၾကည့္ၿပီး လီးျမင္တာနဲ႔ စုပ္ေပးမိေတာ့တာပဲ။ လီးစုပ္ေပးရင္း ေစာက္ပတ္က ျပန္ယားလာလို႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ေပၚတက္ခြၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္နဲ႔ လီးထိပ္ကို ေတ့ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖိခ်လိုက္တယ္။

အင္း ဒီတခါ အရသာရွိလိုက္တာရွင္။ စီးစီးက်ပ္က်ပ္ေလးနဲ႔ စိတ္တိုင္းက် လီးအရင္းထိ ကပ္ပစ္လိုက္တာ ဆီးခုံးခ်င္းထိေတာ့မွ ခါးကိုႏွဲ႕ၿပီး ဖင္ႀကီး ဝိုက္လိုးၾကည့္ေနတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္လည္း က်မဖိလိုးေနတုန္း မ်က္လုံးပြင့္လာၿပီး ေအာက္ကေန ပင့္လိုးေပးေနတာပါ။ အေပၚက တက္လိုးရတာလည္း အရသာက တမ်ိဳးေလးပဲ။ လီးတဝက္ေလာက္ထိ ႂကြလိုက္ ျပန္ဖိလိုးလိုက္နဲ႔ ခါးအားေလးနဲ႔ လွည့္ၿပီးေမႊေတာ့ ဒစ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေတြကို ခ်ိတ္ဆြဲေပးေနေရာပဲ။ တကယ္ပါရွင္ ႀကိတ္ၿပီး ဝိုက္လိုးေနရာကေန ခံစားမွုက ျမင့္လာေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး အားရွိသေလာက္ ေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေနမိတာ။

ထိထိမိမိေလး ေဆာင့္ေနရင္း ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ေစာက္စိကို လက္မနက္ ဖိေခ်ေတာ့ က်မ ကိုယ္လုံး တုန္ကနဲ ခံစားမိလိုက္တာေပါ့။ ကိုယ့္လက္နဲ႔ ထိတာနဲ႔ ခံစားမွုအရသာက မတူဘူးရွင့္။ က်မေစာက္ေခါင္းထဲ ပူကနဲ ခံစားမိတာနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ၿပီးသြားမွန္ သိလိုက္ပါတယ္။ အဖုတ္တစ္ခုလုံး ပူေႏြးစိုရႊဲလာတာနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ၿပီး လီးအရသာ အမိအရ ယူထားလိုက္တာ။ ေစာက္ပတ္တခုလုံး က်ိန္းစပ္ေနေပမယ့္ ရပ္ခ်င္စိတ္မရွိေသးဘူး။က်မေခါင္းကေနာက္ကို လန္ေနၿပီး အသက္ကို လုရွုရင္း ေနာက္ဆုံးတခ်က္ ေဆာင့္အၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လီးကို ညႇစ္ေပးရင္း ေစာက္ရည္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တာေပါ့။

က်မ ေဘးနား လွဲခ်ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က က်မေပါင္ၾကားထဲ ေလးဖက္ေထာက္ ေနရာယူလိုက္ျပန္တယ္။ လရည္ေတြ အန္ထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ကို ေျပာင္ေအာင္လ်က္ေပးၿပီး လၽွာနဲ႔ အဖုတ္ထဲ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေပးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို အဖုတ္နဲ႔ ပြတ္ရင္း မၾကဳံဖူးေအာင္ ေကာင္းတဲ့ အရသာမို႔ အားရေက်နပ္မိတာေပါ့ရွင္။ ခဏေနေတာ့ က်မ ေပါင္ၾကားထဲကေန ကုန္းထၿပီး ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားနဲ႔ ရင္ဘတ္ေပၚ ခြထိုင္လိုက္တယ္။ လရည္ထြက္ထားတဲ့ လီးကို က်မ ပါးစပ္နား ေတ့ေပးလို႔ အလိုက္သိစြာပဲ စုပ္ေပးရင္း တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ လဥႀကီးေတြပါ တစ္လွည့္စီ ဆြဲစုပ္ေပးလိုက္တာေပါ့။ စုပ္ေနရင္း ျပန္မာလာလို႔ ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ၿပီး ရပ္ထားလိုက္ရတာ။ မနက္ အိပ္ယာထေတာ့ အဖုတ္က စူးကနဲ႔ နာလည္းနာ က်င္လည္က်င္ေနေရာပဲ။

……………………………………….

” ေဟး … အသန္း … ကိုျမေမာင္ မေန႔က … ေဆး႐ုံ ဆင္းလာၿပီဆို …။ ငါလည္း ရြာျပန္ေနလို႔ေအ ဟဲ့ … လူနာ မေမးလိုက္ရဘူး ”

” အံမယ္ … မိႏြဲ႕ရယ္ … ရြာျပန္ၿပီး ငယ္ရည္းစား အလိုးသြားခံတာ မသိခက္မယ္ … ေကာင္မ … လာလာ ”

ေဆး႐ုံေပၚ ၂ လေလာက္ေနၿပီးမွ ဦးေလးျမေမာင္ မေန႔က ေဆး႐ုံဆင္းလာတာပါ။ က်မလည္း တေနကုန္ အေမတို႔ အခန္းထဲရွင္း ေဆး႐ုံက ျပန္သယ္လာတဲ့ ေစာင္ေတြ အဝတ္ေတြ ဖြတ္ေလၽွာ္ရနဲ႔ ဒီေန႔ ေဈးေရာင္းနာမယ္ ဆိုၿပီး မနက္အေစာ တခါနိုးၿပီး ထပ္အိပ္ပစ္တယ္။ အခု အေမနဲ႔ ေဒၚေလးႏြဲ႕တို႔ အသံေတြေၾကာင့္ ျပန္နိုးလာရတာ။ ေဒၚေလးႏြဲ႕ကလည္း အေမ့သူငယ္ခ်င္း ေျပာမနာဆိုမနာေတြေပါ့။ ပ်င္းေက်ာ တခ်က္ဆန႔္ၿပီး ျပန္ေကြးရင္း အေမတို႔ စကားသံေတြ နားေထာင္ေနလိုက္တယ္။

” လင္မသိေအာင္ ခံတာမ်ား … ရြာျပန္စရာ မလိုပါဘူး အသန္းရယ္ … ေဟာဒီမွာ အလတ္ႀကီး ရွိေသးတာဟ … ခိခိ ”

” ဟယ္ … ေကာင္မ အေစာႀကီးရွိေသး … ေစာက္ပတ္က ယြေနတာ ”

ေဒၚေလးႏြဲ႕က အေမနဲ႔ စကားနိုင္လုရင္း ထမိန္ေအာက္စလွန္ၿပီး အဖုတ္ကို တဘတ္ဘတ္နဲ႔ ပုတ္ျပေနတာ။

” မယြပါဘူး နင္သာ … ကိုျမေမာင္ ေျခေထာက္က်ိဳးလို႔ … ငတ္ေနတာမလား … ဟြန႔္ ”

” ဟာသပဲ … မိႏြဲ႕ရယ္ … ေျခက်ိဳးတာ … လီးက်ိဳးတာမွတ္လို႔ေအ … လူႀကံရင္ ထရံေတာင္ … သြားၾကားထိုးတံ ျဖစ္ေသးတာပဲ … စဥ္းစားေပါ့ေအ ”

အေမ့ စကားေၾကာင့္ ေဒၚႏြဲ႕တင္ မဟုတ္ဘူး က်မပါ အံ့ၾသသြားမိတာေပါ့။ အေမေျပာေနပုံက ဦးေလးျမေမာင္ ေျခက်ိဳးေနတာေတာင္ တက္လိုးေပးေနသလိုႀကီး။

” ဟမ္ … အသန္း … ဘယ္လို ဘယ္လို … ကိုျမေမာင္က ေျခက်ိဳးေနတာေတာင္ … အလိုးမပ်က္ဘူး ေျပာတာလား ”

” အိုးးး … မေျပာေပါင္ … သတ္ခ်င္သတ္လိုက္ ”

” ေကာင္မ … မယုံဘူးေအ … ေရာ့ … ကိတ္မုန႔္နဲ႔ ေကာ္ဖီထုပ္ … ညၾကမွ တေခါက္ လာေတာ့မယ္ … ရြာက ပါလာတဲ့ … သနပ္ခါးတုံးေတြ ေဖာက္သည္ ျပန္ေပးလိုက္ဦးမယ္ ”

ေဒၚေလးႏြဲ႕က မနက္အေစာႀကီး လူနာ လာေမးရင္း စကားထိုင္ေပါေနတာ အေမနဲ႔ အားရပါးရ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာၿပီးမွ ျပန္ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ေဒၚႏြဲ႕ ျပန္သြားေတာ့ အေမလည္း ကိတ္မုန္နဲ႔ ေကာ္ဖီထုပ္ေတြ ယူၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ ဝင္သြားၿပီး သိမ္းဆည္းေနတာ။ ၿပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္က ျပန္ထြက္လာၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာတယ္။

” မသန္းေရ … လုပ္ဦးဟ ”

အေမ ဝင္လာတာနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ အသံ ၾကားရေတာ့တာပဲ။

” ရွင္ကလည္းေနာ္ … ေဆး႐ုံေပၚလည္း … ညတိုင္း လူလစ္တာနဲ႔ … တက္လိုးေပးေနတာကို … အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ … ထေနတာ … ခိခိ ”

” ေအးပါ မသန္းရာ … ေဆး႐ုံေပၚမွာက … ေက်ာက္ပတ္တီးနဲ႔ ဆိုေတာ့ … အားမရဘူးဟ ”

” ရွင့္ေျခေထာက္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ … မလွုပ္ရေသးဘူးေနာ္ … ကိုျမေမာင္ ”

အခုမွ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ အေမက ေဆး႐ုံေပၚမွာလည္း ဦးေလးျမေမာင္ကို လိုးေပးေနတာ။ ဟုတ္မွာပါ ကိုေဇာ္နိုင့္ဦးေလးက သီးသန႔္ခန္း ငွားေပးထားေတာ့ အခန္းထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနမွာေပါ့။ အေမက ေျပာရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္လွန္လွဲေနတဲ့ ဦးေလးျမေမာင္ ပုဆိုးကို ဆြဲလွန္ပစ္တယ္။ ၿပီးမွ ဦးေလးျမေမာင္ ေပါင္ၾကားက လီးကို ဂြင္းထုေပးေနတာ။

” ဂြင္းတိုက္ေပးမယ္ေနာ္ … ကိုျမေမာင္ … မိသဲလည္း ပင္ပန္းရွာလို႔ … အိပ္ေနတုန္း … ေတာ္ၾကာ က်မတို႔ လိုးရင္ အသံေတြထြက္ၿပီး … နိုးလာလိမ့္မယ္ ”

” ရွီးးးးး အားးးး … အသာေလး တက္လိုးေပးပါလား … အသန္းရာ … ဟူးးးး ရွီးးးးး ”

” ေအာ္ … ရွင္ကလည္း … မိသဲ နိုးၿပီး အျပင္ထြက္မွ … အေပၚက ခြလိုးေပးမယ္ … ဟုတ္ၿပီလား … အခု ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနလိုက္ … ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ”

အေမက ဂြင္းထုေပးရင္း ဦးေလးျမေမာင္လီးကို စုပ္ေပးေနၿပီထင္တယ္ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ၾကားေနရတာ။ ဖ်က္ကနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ လီးႀကီး မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္လာတာနဲ႔ အဖုတ္ထဲက အရည္ၾကည္ေလး စို႔လာတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကေတာ့ ဝါကၽြတ္တာနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ အေမ့ကို ႀကိဳေျပာခိုင္းထားတာ။ ဦးေလးျမေမာင္ ေဆး႐ုံက ဆင္းခါစမို႔ မေျပာခ်င္ေသးတာပါ။ ခဏေနေတာ့ ဦးေလးျမေမာင္ ညည္းသံရွည္ႀကီး ထြက္လာၿပီး အသံေတြ ၿငိမ္က်သြားတယ္။

၅ ရက္ေလာက္ၾကေတာ့ က်မနဲ႔အေမ မသိေသးတဲ့ ဦးေလးျမေမာင္အေၾကာင္း ဦးေလးျမေမာင္ ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေျပာျပတာ။ ဦေလးျမေမာင္က တစ္ေကာင္ႂကြက္ မဟုတ္ဘူးရွင့္။ နယ္မွာ အစ္မအရင္း ေခါက္ေခါက္ေတြ ရွိေနေသးတာ။ မိဘမဆုံးခင္ အေမြစကားေျပာၾကလို႔ စိတ္နာနာနဲ႔ အစ္မေတြနဲ႔ ေသခန္းျဖတ္လာခဲ့တာ ေျပာတယ္။ ေျခေထာက္က အရင္အတိုင္း ျပန္ေကာင္းဖို႔က ႏွစ္ခ်ီေအာင္ ေစာင့္ရမွာမို႔ သူရမယ့္ အေမြကို ျပန္ေတာင္းခ်င္ေၾကာင္း ေျပာျပေနတာ။ အေမက အေမြမမက္ေၾကာင္း ျဖစ္သမၽွအေၾကာင္း အေကာင္းဘက္က ရင္ဆိုင္ဖို႔ပဲ ျပန္ေျပာတာေပါ့။

” ဟုတ္ပါတယ္ … ဦးေလးျမေမာင္ရယ္ … မိသဲ အိမ္ျပင္ဖို႔ စုထားတာေတြ ရွိပါတယ္ …။ ဦးေလးျမေမာင္ မိသဲတို႔ သားအမိကို လုပ္ေကၽြးလာတာ ၾကာပါၿပီ …။ အနားယူၿပီး ေအးေဆး ထိုင္စားပါေတာ့ …။ ၿပီးေတာ့ စုေၾကးလိုက္တာေတြ ရတာနဲ႔ အိမ္မွာပဲ ဆိုင္ဖြင့္ေတာ့မွာ။ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ကို မိသဲ တသက္လုံး လုပ္ေကၽြးမွာပါ ”

” ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ … မိသဲရာ …။ ဦးေလးက အိမ္ေထာင္ဦးစီးေလဟာ …။ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေပးရမွာ …။ ၿပီးေတာ့ မိသဲက … ေယာကၤ်ား ယူေတာ့မွာမလား ဟမ္ … ခိခိ ”

” အိုရ္ … ဦးေလးျမေမာင္ေနာ္ ”

” အမယ့္ေလး … အခုမ ရွက္မေနပါနဲ႔ေအ …။ ငါတို႔ ေဆး႐ုံမွာ ေနတုန္း … ေမာင္ၿခိမ့္ ဒီလာအိပ္တာ … သိပါ့ေအ ”

” ဟင္ … အေမကလည္း … မဟုတ္တာ ”

” ဘာမဟုတ္ရမွာလည္း … ညည္းအခန္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ … ေဆးေပါ့လိပ္ အတိုေတြနဲ႔…။ ၿပီးေတာ့ မေစာကို … ငါ ေသခ်ာ အပ္ထားခဲ့တာေအ့ … ညည္းအေၾကာင္း သိေနလို႔ … ဟြန႔္ ”

အေမ့ စကားေၾကာင့္ က်မလည္း ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ညပိုင္းလာတာ ေဒၚေစာ ျမင္တာေနမွာ ခ္လ္း ခ္လ္း။ အေမ့ကို အျပဳံးေလး လွမ္းပစ္ေပမယ့္ မ်က္ေစာင္းထိုးခံရလိုက္တာေပါ့။ အခါအခြင့္ သင့္တုန္းေလး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ေျပာတဲ့စကားေတြ ေျပာျပလိုက္တယ္။

” ကဲပါ … မသန္းရယ္ … မိသဲ လည္း … အရြယ္ေရာက္ေနပါၿပီ … ေယာကၤ်ားယူလည္း ဘာျဖစ္တုန္း ”

ေရာက္ရာေပါက္ရာ စကားေျပာရင္း ဦးေလး ျမေမာင္က သူ႔အေမြကိစၥပဲ ထက္သန္ေနတယ္။ ၂ ပတ္ေလာက္ၾက အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္တို႔ အေမြကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတာ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး ျပန္လာရင္ အိမ္ျပင္ေဆာက္ၿပီး ဝါကၽြတ္တာနဲ႔ မဂၤလာပြဲကို ခမ္းခမ္းနားနား ေဆာင္ေပးမယ္ ေျပာေနၾကတာပဲ။

” မိသဲ … အိမ္တံခါးေတြ ေသခ်ာပိတ္ေနာ္ … ငါ ျပန္လာရင္ မေထာ္မနန္းေတြ မၾကားခ်င္ဘူး ”

” အင္းပါ အေမရဲ့ … ဦးေလးျမေမာင္ကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ပါ ”

ဦးေလးျမေမာင္ ေျခေထာက္က သက္သာေပမယ့္ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႔ပဲ သြားလာေနရတာပါ။ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ ထြက္သြားေတာ့ မိတူးနဲ႔ အငယ္မတို႔အိမ္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ လုပ္ၿပီး ညေနေစာင္းမွ ျပန္လာခဲ့တာ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ိဳးမလို႔ အကၤ်ီအရင္ ခၽြတ္ခ်ပစ္တာ နို႔အုံေလး လက္နဲ႔ပင့္ၾကည့္ေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ စို႔ထားလို႔ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြ သိသိသာသာ ႀကီးလာပါၿပီ။ ထမိန္ရင္မလ်ားခင္ ထမိန္ကို ေပါင္လယ္ထိ ေလၽွာခ်ၾကည့္ေတာ့ က်မေပါင္ၾကားက အဖုတ္ေလး အေမႊးတမၽွင္မွ မရွိေတာ့ပါဘူး အရင္ရက္ေတြက မိတူးနဲ႔ အငယ္မေျမႇာက္ေပးလို႔ အေမႊးကၽြတ္ေဆး သုံးထားတာေလ ခိခိ။

မွန္ေရွ႕ အားရေအာင္ ၾကည့္ၿပီးမွ ေရခ်ိဳးဖို႔ ေနာက္ေဖး ေရဘုံပိုင္နား ထြက္လာခဲ့တာ။ ေရအဝခ်ိဳးၿပီး ေရလဲထမိန္ အပါးေလးလဲရင္း အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာတယ္။ အိမ္ထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ေပါ့ ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္းမသိဘူး က်မကိုယ္လုံးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးျပေနတာ။ ေရခ်ိဳးၿပီး တဘက္မသုတ္ရေသးေတာ့ လဲထားတဲ့ ထမိန္အပါးေလးက ခႏၵာကိုယ္ကေရနဲ႔ကပ္ၿပီး အတိုင္းသား ျမင္ေနရမွာ။

” ဟယ္ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … မိသဲ အဝတ္စား လဲလိုက္ဦးမယ္ ”

ေျပာၿပီး အခန္းထဲဝင္ေတာ့ ေရလဲ ထမိန္ အပါးေလးေအာက္ ေကာ့ထြက္ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးၾကည့္ၿပီး ေနာက္က ကပ္ပါလာတာေပါ့။ ဦးေလးျမေမာင္ ေဆး႐ုံက ဆင္းကတည္းက မေတြ႕ျဖစ္ၾကတာ။ ၾကားထဲ အငယ္မတို႔အိမ္ ခ်ိန္းေတြ႕ေတာ့ မိတူးပါေရာက္လာၿပီး အငယ္မနဲ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနလို႔ ဘာမွကို မဘာခဲ့ရတာပါ။ ေက်ာက္ျပင္ေရွ႕ ထိုင္ၿပီး သနပ္ခါးေသြးရင္း ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚအိကားေနတဲ့ က်မ ဖင္ႀကီးေၾကာင့္ထင္ပါရဲ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ေပါင္ၾကားက လီးႀကီး ေထာင္ထြက္ေနတာ သတိထားမိလိုက္တယ္။

စိတ္ထဲ ကလိခ်င္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာ သနပ္ခါး ပါးပါးလူး ေျခဆင္းထိုင္ရင္း ထမိန္ကို ေပါင္ရင္းထိလွန္ၿပီး ေျခဖမိုးကေန ေပါင္လယ္ထိ သနပ္ခါးပြတ္ျပလိုက္တာ။ ထမိန္လဲေတာ့လည္း ေျခေထာက္က စြပ္ၿပီး ဆြဲတင္ရင္း ေရလဲထမိန္ အရင္ခၽြတ္ခ်ပစ္တယ္။ ေရလဲ ထမိန္ကၽြတ္မွ လဲတဲ့ ထမိန္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေပၚဆြဲတင္ေတာ့ က်မ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ကိုေမာင္ၿခိမ့္ တစ္ေယာက္ မျမင္ခ်င္မွ အဆုံးေပါ့။ အကၤ်ီဝတ္ခါနီး ဘရာစီယာခ်ိတ္ တပ္ခိုင္းေတာ့ ေနာက္ကေန က်မဖင္ၾကားထဲ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ လီးနဲ႔ ဖိေထာက္ထားေတာ့တာပဲ။ စုခ်ည္ထားတဲ့ ဆံပင္ကို ျပန္ျဖန႔္ သနပ္ခါးေျခာက္ေအာင္ ယက္ေတာင္ခတ္ေနေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္ပစ္တယ္။ သနပ္ခါးပါးပါးနဲ႔ လက္ျပတ္ခါးတို အကၤ်ီ အစိမ္းေလးဝတ္ၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ မပါတဲ့ ထမိန္ အေပ်ာ့သားေလးေၾကာင့္ က်မ ဖင္သားစိုင္နဲ႔ ေပါင္တံေတြက ထင္းလို႔ေပါ့။

” ဘာၾကည့္ေနတာလဲ … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … ထမင္း အရင္စားၾကမယ္ … လာခဲ့ ”

ထမင္းစားဖို႔ ေျပာတာကို အိမ္ေရွ႕မထြက္ေတာ့ပဲ က်မအခန္းထဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲခ်ပစ္တာ ေလတိုက္ေနလို႔ တခါးရြတ္ ျမည္သံေလးက လြဲၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ မ်က္စိေတြက က်မ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက မခြာဘူး။ ပက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ က်မ ေပါင္တံေတြ ပြတ္သပ္ေပးရင္း ထမိန္ေအာက္နားစကို ခါးအထိ ဆြဲတင္ေနတယ္။ ျပည့္တင္းေနတဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက အေမႊးတမၽွင္မွ မရွိေတာ့တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ၾကည့္ရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြက ေပါင္တံေတြ ျပန္ပြတ္ေပးေနတာပဲ။ က်မ အဖုတ္ကို ျမင္ၿပီး ဒူးေကြးထိုင္လ်က္ အေနအထားနဲ႔ပဲ ပုဆိုးထဲက လီးက ဆက္ကနဲ ခုန္ထေနတယ္။

” ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … မိသဲ ေစာက္ပတ္ၾကည့္ၿပီး … လီးေတာင္ေနၿပီလား … စုပ္ေပးမယ္ေလ ”

စကားဆုံးေတာ့ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္အေနထားနဲ႔ ေဘးနား ကိုယ္တေစာင္းလွဲခ်လို႔ က်မလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကိုယ္ေစာင္းလိုက္တာ။ ပုဆိုးလွန္ၿပီး လီးစုပ္ေပးေတာ့ က်မ စုပ္ေနတာ ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ပုဆိုးကို ေျခရင္း ခၽြတ္ခ်ေပးတယ္။ အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးေၾကာင့္ လီးက အေၾကာေတြပါ ေထာင္လာခ်ိန္ ေျခသလုံးသားကို ခပ္ေႏြးေႏြး အသားစိုင္လာထိလို႔ က်မလည္း လီးထိပ္ေလး ငုံရင္း ေအာက္ဖက္ၾကည့္လိုက္တာေပါ့။ လၽွာေလးနဲ႔ ေျခသလုံးေလးကို ယက္ရင္း ေပါင္တံေတြပါ လ်က္ေပးေနတာ။

က်မ ပါးစပ္ထဲက လီးကၽြတ္ထြက္တာေတာင္ သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး။ ေပါင္တံေလးကို လ်က္လိုက္ ကိုက္လိုက္ စုပ္လိုက္လုပ္ေနေတာ့ ေပါင္တန္ေတြ တြန႔္လိမ္ရင္း လီးႀကီးကိုပဲ လက္နဲ႔တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားမိတာေပါ့။ လၽွာက ေပါင္ၾကားႏွစ္ဖက္ကို ယက္ေပးေနတာ အဖုတ္ေလးကို မထိေသးလို႔ အားမလို အားမရ ျဖစ္ေနမိတယ္။

” ရွီးးးး … ကိုေမာင္ၿခိမ့္ရယ္ … မိသဲကို သတ္ေနတာလား ”

က်မေျပာမွ ေစာက္ပတ္တအုံလုံး ပါးစပ္နဲ႔ ဖိစုပ္ေပးတာ။ အဲ့ခါၾကမွ လီးကို ျပန္စုပ္ေပးလိုက္တာေပါ့။ အဖုတ္တျပင္လုံး ယက္လိုက္ အစိေလး စုပ္လိုက္နဲ႔ က်မ မခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကုန္းထၿပီး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကို ပက္လက္လွန္ခိုင္းလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခြၿပီးမွ လီးထိပ္နဲ႔ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလး ေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်ပစ္တာ။ လီးက တစ္ရစ္ခ်င္း အဖုတ္ေလးထဲ ဝင္လာေတာ့ ေကာင္းလိုက္တာရွင္ လီးႀကီးက အဖုတ္ထဲ တင္းၾကပ္ေနတယ္။

တခ်က္ခ်င္း ဖိေဆာင့္ရင္း အရည္ရႊဲလာေတာ့ ခြလိုးရတာ ပိုအဆင္ေျပလာပါၿပီ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကလည္း ေအာက္ကေန နို႔ႏွစ္လုံးကို ညႇစ္ေပးေနတာ။ ဘယ္လက္က နို႔အုံေတြညႇစ္ရင္း ညာလက္က ေစာက္စိေလး ဖိေခ်ေတာ့ က်မ တကိုယ္လုံး တုန္ခါလာရတယ္။ ဖင္ႀကီးႂကြၿပီး ေဆာင့္ေနရင္း လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားလိုက္ရပါၿပီ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ေစာက္ရည္ေထာင္ပန္းတဲ့အထိ ေအာက္ကပင့္လိုးရင္း အစိေလးကို ေခ်ေပးေနတုန္းပဲ။ အရည္ထြက္ေနတုန္း လီးကို အဖုတ္ထဲ အကၽြတ္မခံပဲ က်မကို ဆြဲထူရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တတ္အေနထားနဲ႔ တခါးဝေလးမွာ ဆြဲဆြဲလိုးေပးေနတာ။

ခါးေကာ့ေပးထားေတာ့ ျပဴးထြက္လာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ အသားစိုင္ ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲ ကိုေမာင္ၿခိမ္းလီးႀကီးက ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔ အနီးကပ္ ၾကည့္လိုးရင္း ႏွစ္ေယာက္သား တအားအား တရွီးရွီးနဲ႔ပါပဲ။ က်မလည္း အရည္ထြက္ၿပီးကာစကို ကာမစိတ္က က်မသြားပဲ တိုးတိုးလာေနတာပါ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လိုးေနရင္း က်မကိုယ္လုံးကို ဆြဲလွည့္ျပန္တယ္။ တံခါးေပါက္ ေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး ဖင္ႀကီး ေနာက္ပစ္ေပးေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္က ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း ဖင္ဝထဲ လၽွာထိပ္ေလး သြင္းၿပီး လၽွာဖ်ားနဲ႔ လိုးေပးေနတာ။

ဖင္အရသာခံရင္း က်မ ထိတ္လန႔္လာရတယ္။ က်မ ဖင္မ်ား လိုးေတာ့မွာလား မသိဘူး။ အငယ္မ ကို ေမးေတာ့ထားတယ္ ။ လီးစဝင္တာနဲ႔ အတြင္းႂကြက္သားေတြ ဖြင့္ၿပီးေလၽွာ့ထားေပးတဲ့။ ဖင္ခံရတာ အဖုတ္ကို အလိုးခံတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္ေျပာတယ္။ ဖင္ကို ေကာ့ၿပီး ကုန္းေပးထားေတာ့ ဖင္ၾကားေအာက္က ေစာက္ပတ္ေလး ျပဴးထြက္ေနတာကို ဖင္ဝ လာယက္ေပးေနေသးတာရွင္။ ဖင္ေပါက္ေလး ကလိၿပီးမွ မတ္တပ္ျပန္ရပ္ၿပီး ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ေပါင္ၾကားထဲ လီးကို ထိုးသြင္းရင္း အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲကေန ဖင္ေပါက္ေလးနားထိ လီးထိပ္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲေနတယ္။

က်မလည္း ဖင္ႀကီး ဘယ္ညာယိမ္းရင္း ကိုေမာင္ၿခိမ့္လီးကို မထိတထိေလး ပြတ္ဆြဲ ေပးေနလိုက္တယ္။ လီးႀကီးက အညႇပ္ခံရေတာ့ ေစာက္ပတ္ေအာက္ကေန တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ေသြးတိုးေနတာေပါ့။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ကိုယ္တိုင္ တရွီးရွီးနဲ႔ အသံေတြထြက္လာၿပီး က်မ ဖင္ႀကီးကို ထိန္းကိုင္ရင္း လီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ အတည့္ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ခ်ိန္ေနရၿပီ။

က်မလည္း ခုန ဖင္ဝယက္ခံရလို႔ အသဲေတြေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ ခံစားလိုက္ရတာမို႔ ျပန္ကလိေနမိတာ။ လီးႀကီး အဖုတ္ထဲ မဝင္ေအာင္ ဘယ္ညာရမ္းလိုက္ ဒူးေကြးလိုက္ ဆန႔္လိုက္နဲ႔ အထက္ေအာက္ ေရြ႕ေနေတာ့ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ ဆီက တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ အားမလို အားမရသံေတြ ထြက္လာေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး က်မခါးကို ေသခ်ာထိန္းၿပီး အဖုတ္ထဲ လီးထိပ္နဲ႔ ေတ့ၿပီး မရမက ဖိသြင္းလိုက္တယ္။

” ဗ်စ္ … အ …… ဗ်စ္ ဗ်စ္ … ရွီးးးးး … အမေလး ကိုေမာင္ၿခိမ့္ … အ … ကၽြတ္ … ကၽြတ္ ”

က်မ ဖင္ႀကီး မရမ္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ျပည့္ၾကပ္ေနတာ။ ကိုေမာင္ၿခိမ့္ကေတာ့ ခါးဆြဲၿပီး ေနာက္ကေန တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ ဆြဲလိုးေတာ့တာပဲ။ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ လိုးလိုက္ နားလိုက္နဲ႔ ည ၁၂ နာရီေလာက္မွ ထမင္း အတူစားၾကတယ္။ က်မ အဖုတ္လည္း ပူထူေနၿပီ မနက္လင္းမွ ထျပန္သြားတာ။ အေမနဲ႔ ဦးေလးျမေမာင္ ျပန္မလာမခ်င္း ညတိုင္း အလိုးခံရင္း ကာမစည္းစိမ္ေလး ရရွိေနတာေပါ့ရွင္။

မိသဲ ဇတ္လမ္းေလးကို ဒီမွာပဲ ရပ္နားရင္း စ/ဆုံး ဖတ္ရွုေပးေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။…ၿပီးပါၿပီ