TAI YAN MEDIA

ကျွန်မ နံမည် နန်းကြင်မေ ရှမ်းတရုတ်ကပြားမလေးပေါ့။ ကျမ ပါးပါ သေသွားပြီးနောက်ပိုင်း မေမေနဲ့ အတူတူ ဘဝ ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရုံးကန်ခဲ့ရပါတယ်။ ဘွဲ့လည်းရပြီးပြီ ကွန်ပြူတာ ဒီပလိုမာ လည်းအောင်ပြီးပါပြီ။ ကုမ္ပဏီတွေက လျှောက်လွှာ ခေါ်တိုင်း လျှောက်ခဲ့ပေမဲ့ အဆင်မပြေခဲ့ပါဘူး။ အခု  ကုမ္ပဏီမှာ အတွင်းရေးမှူး ရာထူးနဲ့ လျှောက်လွှာ ခေါ်ထားလို့ လျှောက်တာ စာတွေ့လည်း အောင်ခဲ့ပါပြီ။ အခု လူတွေ့ဖြေရမယ်။ စကာတင် ရွေးထားတာ သုံးယောက်ထဲက တစ်ယောက်ဘဲ ရွေးမယ် ဆိုတာ သိရလို့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားမိပါတယ်။ လစာကလည်း မက်လောက်တယ်။လောလောဆယ် အိမ်စရိတ်နဲ့ မေမေ့အတွက် ဆေးဖိုးက အရေးတစ်ကြီးလိုနေတာကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ရမှဖြစ်မှာပါ။ ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေအားလုံး အဆင်ပြေကြတယ်။ ကုမ္ပဏီ သူဌေးကလည်း သဘောကောင်းတယ်။…

Read More “မျော့သွားအောင် အဗျူးခံလိုက်ရတဲ့ ကပြားမလေး နန်းကြင်မေ” »

*ရမက်ထန်နေတဲ့ ကျောင်းသူတစ်သိုက်နဲ့ လူပျိုလေး နှစ်ယောက်(အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)* “ဒေါက်..ဒေါက်…အကိုလေးတို့…ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်…” ဒေါက်ဒေါက်အသံကြားတော့ အိပ်မှုန်စုန်မွှားနဲ့ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး အင်း…မထချင် ထချင်နဲ့ ထမယ်လုပ်တော့ တံခါးအနားက ကုတင်မှာ အိပ်နေတဲ့ မငြိမ်းက “ဘာလဲ မောင်လေး..ဘာဖြစ်လို့လဲ…” အပြင်ကလူကိုလှမ်းမေးလိုက်တော့ “အမလေးတို့…မနက်နှိုးပါဆိုလို့ လာနှိုးတာပါ..” “အော်..အေး..အေး..မောင်လေး ကျေးဇူးနော် ခုဘယ်နာရီရှိပြီလဲ မောင်လေး…” “မနက် ၃နာရီခွဲတော့မယ် အမလေး..” “အေးအေး..မောင်လေး..ကျေးဇူးနော်…” မငြိမ်းပြန်လှည့်လာတော့ ကျွန်တော်လဲ ပြန်အိပ်နေလိုက်တယ် စိတ်ထဲမှာ သိပ်ပြီးမကြည်လင်ဘူး စိတ်လေးနေသလိုခံစားမိတော့ ပြန်မှေးနေလိုက်တယ် မငြိမ်းက ကျန်တဲ့သူတွေလိုက်နှိုးနေတယ် ကျွန်တော့်ကိုလာနှိုးတော့ အားလုံးတောင် နိုးနေကြပြီ..အဲဒါနဲ့ကျွန်တော်လဲ အားလုံးကိုကြည့်ပြီး “မနက်လင်းမှဘဲ စထွက်မယ်ဗျာ ခုမထွက်ချင်သေးဘူး လမ်းက ဘာမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး အန်တီတို့ကလဲ အခြေအနေ မကောင်းဘူးလို့ ပြန်လိုက်တယ်မှတ်လား အဲဒီတော့ ခုပြန်အိပ်ပြီး မနက်လင်းမှ ဘဲထွက်ကြတာပေါ့”…

Read More “နှစ်ပေါက်လုံးတော့ မခံပါရစေနဲ့” »

ကျော်ကျော့်အိမ်ရောက်တော့ လူစုံနေပြီ “ကဲ စာမေးပွဲတော့ ဖြေခဲ့ပြီး စာမေးပွဲလဲပြီးပြီဆိုတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကဲကြမယ်ဟေ့…” လို့ မေသော်က ထ အော်လိုက်တော့ အားလုံး ဟေး..ကနဲ့အော်ကာ ရှိသမျှ အဝတ်တွေအကုန် စွဲချွတ်ပစ်လိုက် ကြတယ် ပြီးတော့ အနီးအနားက တွေ့တဲ့ လူခြင်းပူးကပ်ကုန်ရင်း လူးလှိမ့်နေတုန်း တယ်လီဖုန်း မြည်သံကြား လိုက်တော့ အားလုံး ကိုယ်စီ အရှိန်တန့်ကာ ဖုန်းကိုလဲ မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်နေတုန်း မငြိမ်းက ဖုန်းနားကို ထသွားလိုက်တယ် ပြီးတော့ အားလုံးဖက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး “ရှူး..တိုး..တိုး…ဘယ်က ဖုန်းလဲမသိဘူး ငါထင်တယ် အမေတို့အဖေတို့ဆက်တာနေမှာ..” ကျော်ကျော်ကလဲ အဲဒီတော့မှ ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြီး “ဖြစ်နိုင်တယ်…ကြိမ်းသေ အမေတို့ဘဲ” “ဟဲလို..” မငြိမ်းနဲ့ တစ်ဖက်ကလူဘာတွေပြောလဲတော့ မသိဘူး မငြိမ်းကတော့ ဟုတ်..ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ ဆိုတဲ့စကားဘဲ ပြောနေတော့ ဟိုဖက်က…

Read More “ရမက်ထန်နေတဲ့ ကျောင်းသူတစ်သိုက်နဲ့ လူပျိုလေး နှစ်ယောက်(အခန်းဆက်)” »

ဖွံ့ထွားကားစွင့် လုံးတစ်နေသော တင်သားအစုံပေါ်သို့ သန်မာသော လက်ဖဝါးနှစ်ခုက ဘယ်ညာပေါင်ထိပ်အပေါ်နားဆီမှ ကျရောက်၍လာသည်.။  ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ ပြုံးယောင်သန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။  “ဟင့်……ကို….“ သံရှည်လေးနှင့် မူလိုက်စဉ် တင်သားအစုံပေါ်က လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီအားနောက်ကျောမှ နေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။ “ကို….ကလဲကွာ……..“ ခင်မောင်လွင်၏ မျက်နှာက ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာဘေးသို့ ကပ်လိုက်ရင်း ပါးပြင်လေးတစ်ဖက်ကို အသံမထွက်အောင် နမ်းလိုက်သည်..။ “ရီလေး…လာကွာ….တို့ တစ်ချီလောက် ဆွဲကြရအောင်….“ “ဟာကွာ…ကို ကလဲ..ခုမှ ဘယ်နှစ်ရက် ရှိသေးလို့လဲ…ရီလေး တင်ပါးကြီးတွေ ပိန်ကျသွားမှာပေါ့….“ ခပ်ချွဲချွဲ အသံလေးအဆုံး ခင်မောင်လွင်က သက်ပြင်းကို မျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်သည်.။ “မလုပ်ရတာ တစ်ပတ်ရှိသွားပြီလေ…..ရီလေး..ရဲ့…“ “အင်းပါ….နောက် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်နေမှ လုပ်ကွာ..နော်…ကိုကလဲ…..“ ခင်မောင်လွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီကို သိုင်းဖက်ထားသော…

Read More “နောက်မီးလင်း ခင်နွဲ့ရီ” »

သူမနာမည်ကညိုညိုအောင်။ လှတယ်။ မာနကြီးတယ်။ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံး သူမကို အလှဆုံးလို့ ပြောကြတယ်။ သူမ ကမျက်နှာလှသလို ကိုယ်လုံးကလည်းအရမ်းသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၆ ခန့် အသားက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ညိုပြီးစိုနေတယ်။ သူမရဲ့ ထူးခြားချက်ကတော့ အခုခတ်မိန်းကလေးတွေလို အတိုအပြတ် ဘောင်းဘီ လုံးဝမဝတ်ခြင်းပင်။ အမြဲတမ်း မြန်မာဆန်ဆန်ထမီလေးနဲ့ နေလေ့ရှိသည်။ နောက်ရည်းစားလည်းမရှိသေး။ ယောကျ်ားများနှင့်လည်း ကင်းကင်းနေလေ့ ရှိသောကြောင့် မာနရှင်မလေးလို့လည်း နာမည်ကြီးသေးသည်။        ညိုညိုအောင်က ယောကျ်ားတွေကို အထင်မကြီးသည်မှာအကြောင်းရှိသည်။ သူမငယ်စဉ် အပျိုဖြစ်ခါစ ၁၃နှစ်လောက်တွင် ကျောင်းမှအစည်းအဝေးရှိသောကြောင့်အိမ်သို့ပြန်လာရာ       “အား အား ကိုကိုရေ တော်ပါတော့ ဒီမှာနာလှပြီ  အဟင့်ဟင့်” ဟူသော တောင်းပန်သံများ  သူမ…

Read More “မမ အရမ်းနေရခက်နေပြီ” »

မေမိုးတစ်ယောက် မောပန်းနွမ်းလျခြင်း၊ ဝမ်းနည်းကြေကွဲခြင်း၊ မကျေနပ်ခြင်းများစွာတို့ဖြင့် ဝတ်စားထားသော အဝတ်များကိုပင်မလဲနိုင်တော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် သို့လှဲချလိုက်ပါတယ်။မျက်ရည်တစ်ချို့က ပါးပြင်ပေါ်ကို အလိုလိုစီးဆင်းကျလာတာမို့ သုတ်တောင်မသုတ်တော့ပဲ ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်ကာ ငိုချလိုက်ပါတော့တယ်။အကြောင်းကတော့ ဒီနေ့ သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော အစ်မဖြစ်သူ မေစိုးတစ်ရောက် သူ့ချစ်သူနဲ့လက်ထပ်သွားလို့ဖြစ်ပါတယ်။ အချိန်တန်အရွယ်ရောက်လို့ အိမ်ထောင်ပြုတာမှန်ပေမယ့် သူ့ထက်ငါးနှစ်လောက်ကြီးပြီး အရာရာကို လိမ္မာရေး ခြားရှိအောင် မိဘလိုသွန်သင်ခဲ့တဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ကိုတော့ မေမိုးဒီနေ့ကစလို့ ဆုံးရှုံးလိုက်ရပါပြီ။ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အခုမေမိုး ဆယ်တန်းရောက်တဲ့အထိ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တခန်းထဲ အတူ တူအိပ်နေလာခဲ့ကြတာ။ဒီညကစလို့ သူတို့ညီအစ်မအိပ်တဲ့အခန်းလေးကိုပါပေးလိုက်ရတာမို့ မေမိုးတစ်ယောက် ခြေရင်းဖက်ကအခန်းကိုပြောင်းပေးလိုက်ရပြီး တစ်ယောက်တည်းအထီးကျန်စွာ ဖြတ်သန်းရတော့မှာကြောင့် အားငယ်စိတ်တွေဖြစ်နေပါတယ်။ မမကတော့ သူ့ချစ်သူရင်ခွင်မှာ ပျော်နေရချိန်တွေမှာ မေမိုးကတော့ တစ်ယောက်တည်း ဖြတ်သန်းရ တော့မှာပါ။ဒါကြောင့်လည်း မေမိုးရင်ခွင်ထဲကနေ မမကိုဆွဲထုတ်သွားတဲ့ မမချစ်သူ ကိုသက်ကို မေမိုး စိတ်ထဲက…

Read More “အထဲက အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့” »

ကျမတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ဟာ ပင်လယ်ကမ်းခြေ တနေရာမှာ ရှိနေသာ မြို့လေးတစ်မြို့သို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီလို ရောက်ရှိခ့ရဲ တဲ့ အကြောင်းရင်းကတော့ ကျမရဲ့ခင်ပွန်း ဖြစ်တဲ့ ကိုခင်မောင်လွင်ရဲ့ ဖခင် ကုမ္ပဏီက ပြည်ပထုတ်ကုန်အတွက် ပုဇွန်ငါးဝယ်ဖို့ ရောက်ခဲ့ရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အအေးခန်းရဲ့ ကုမ္ပဏီပိုင် အဆောက်အဦးတွေ နေအိမ်တွေရှိပေမ့ ဲ ကျမတို့ လင်မယားဟာ ညားကြတာကလဲ (၄)လကျော်ကျော်သာ ရှိသေးတဲ့အတွက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တဲ့စိတ် နားအေးပါးအေးနဲ့ နေချင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် ကျမတို့ ရောက်လာတဲ့ မြို့မှာ ဗိုလ်တဲလို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်အိမ်ကြီး တစ်လုံးကို နှစ်ချုပ်နဲ့ ငှားပြီး ကျမတို့ နေဖို့ ကြိုတင်စီစဉ်ထားခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမတို့ လင်မယားစပြီးရောက်တဲ့ အချိန်မှာဘဲ ပစ္စည်းတွေမှ နေရာမချရသေးခင်မှာဘဲ ကျမရဲ့ယောကျ်ားဟာ သူ့အလုပ်ရှိရာသို့ ထွက်ခွာသွားရပါတယ်။ ဒီတော့ ဘိုတဲကြီးမှာ…

Read More “မင်း လုပ်စရာရှိတာကိုသာ လုပ်ပါတော့ကွယ်” »

ယနေ့သည်ကား တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်သဖြင့် မော်လီသည် ရေကူးဝတ်စုံဝတ်ကာ ခြံဝင်းအတွင်းရှိ လှေဆိပ်တွင် ဆိုက်ကပ်ထားသည့် နှစ်ယောက်စီးလှေငယ်ကို လှော်ပြီးှလျှင် တဘက်ခြံမှ လှေဆိပ်သို့ ရောက်လာ၏။ လှေဆိပ်တွင် ရေကူးဘောင်းဘီတိုလေးကို ဝတ်ကာစောင့်နေသူကား မောင်ဝင်းနိုင်ပေတည်း။ မော်လီက လှေဦးကို ကမ်းကပ်ပေးလိုက်သောအခါ ဝင်းနိုင်သည လှေပေါ်လှမ်းတတ်ကာ ကမ်းမှခွာလိုက်ကြ၏။ လှေပေါ်တွင်ထိုင်ချရင်း ဝင်းနိုင်သည် မော်လီအား လည်ပြန်လှဲ့ကာ ရေကူးဝတ်စုံကို ကိုယ်ပေါ်တွင် ချပ်ယပ်တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်စွင့်ကားနေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာ၏ အစိတ်အပိုင်းတို့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေ၏။ ‘မော်လီ.. မင်းဟာ တနေ့ထက်တနေ့ အလှတွေ တိုးလာပါလားကွယ်’ ‘တော်စမ်းပါ.. ကိုကိုနိုင်ရာ… လျှာအရိုးမရှိတိုင်း.. ပလီပလာပြောဘို့ဘဲ တတ်တယ်’ မော်လီက ဝင်းနိုင်သည် မိမိငယ်ချစ်ဦးပင်ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရိုးအမှုကြောင့် ယခုအခါ မိမိမှာ အပျိုရည်ပျက်သွားသည်ကို တွေးမိကာ စိတ်လည်းမကောင်း၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်မိကာ…

Read More “ဟင်း.. ကဲ .. ပေးစမ်းပါ… ရှင့်ဟာကြီး.. ဒီမှာကြည့်.. တွေ့လား.. ဒီအဖျားနဲ့ ဒီနေရာတွေကို…See more. .” »

Unicode *မချိမဆန့် ခံစားလိုက်ရသည့် နော်မူးရာ အပိုင်းဆက်* လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းမှာ သူကိုယ်တိုင်မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းအား မေ့ပျောက်ပြစ်ရန် အတန်တန်ကြိုးစားပါသော်လည်း အဘယ်သို့မျှ မေ့ပျောက်ပြစ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ရင်တွင်းဝယ် တမြေ့မြေ့ ခံစားနေရသည် ဝေဒနာတရပ်ကို အဘယ်ကဲ့သို့ ကုစားရပါမည်နည်းဟူ၍ နည်းလမ်းရှာဖွေကြည့်မိပါ၏။ သူသည် ငွေရှင်ကြေးရှင်တဦးပေမို့ ကြေးစာပြည့်တန်ဆာများဖြင့် သူ့ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားပြစ်နိုင်ကြောင်းသိပါ၏။ သို့ရာတွင် သူသည် ထိုဝါဒကို ရွံမုန်းသူဖြစ်သဖြင့် အခြားနည်းဖြင့်သာ သူ၏ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားရပေမည်။ သူသည် အပျိုကြီး မနှင်းဝေထံမှ ချစ်တုန့်ပြန်သဝဏ်လွှာကိ စောင့်စားမျှော်လင့်သော်လည်း အကျိုးအကြောင်း အဆိုးအကောင်းပင် မသိရ၍ စိတ်ပျက်နေမိ၏။ ယနေ့သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ ရုံးမှအိမ်သို့ အချိန်စောစောကပင် ပြန်လည်းရောက်သဖြင့် သူသည် အညောင်းဖြေရင်း အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လဲလျောင်းနေရာမှ အတန်ကြာ၍…

Read More “ပါကင်ဖွင့်ခံလိုက်ရတဲ့ မြှီးကောင်ပေါက်မလေး” »